MENU
Fragment:




Styl fragmentu




*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia

Ewangelia Św. Jana

WSTĘP. (1,1-18)WCIELENIE SŁOWA BOŻEGO 1 CHRYSTUS SŁOWEM PRZEDWIECZNYM.

CS RU Brytjka King J. 1 CHRYSTUS SŁOWEM PRZEDWIECZNYM.1 cf. Tłum. Толк. Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo.В начале было Слово, и Слово было у Бога, и Слово было Бог. (За?_а7.) Въ начaлэ бЁ сл0во, и3 сл0во бЁ къ бGу, и3 бGъ бЁ сл0во. 1,1Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεν en
PREP
ἐνenin/on/amongIn
αρχη archē
N-DSF
ἀρχήarchēbeginningthe beginning
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito bewas
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe Word
λογος logos
N-NSM
λόγοςlogoswordthe Word
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe Word
λογος logos
N-NSM
λόγοςlogoswordthe Word
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito bewas
προς pros
PREP
πρόςprosto/withwith
τον ton
T-ASM
hothe/this/whoGod
θεον theon
N-ASM
θεόςtheosGodGod
και kai
CONJ
καίkaiand, and
θεος theos
N-NSM
θεόςtheosGodGod
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito bewas
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe Word
λογος logos
N-NSM
λόγοςlogoswordthe Word
 
2 cf. Tłum. Толк. To było na początku u Boga.Оно было в начале у Бога. Сeй бЁ и3скони2 къ бGу: 1,2Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVουτος outos
D-NSM
οὗτοςhoutosthis/he/she/itThe same
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito bewas
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
αρχη archē
N-DSF
ἀρχήarchēbeginningthe beginning
προς pros
PREP
πρόςprosto/withwith
τον ton
T-ASM
hothe/this/whoGod
θεον theon
N-ASM
θεόςtheosGodGod
 
3 cf. Tłum. Толк. Wszystko przez nie się stało; a bez niego nic się nie stało, co się stało.Все чрез Него начало быть, и без Него ничто не начало быть, что начало быть. вс‰ тёмъ бhша, и3 без8 негw2 ничт0же бhсть, є4же бhсть. 1,3Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVπαντα panta
A-NPN
πᾶςpasallAll things
δι di
PREP
διάdiathrough/because ofby
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
εγενετο egeneto
V-2ADI-3S G5633
γίνομαιginomaito bewere made
και kai
CONJ
καίkaiand; and
χωρις chōris
ADV
χωρίςchōriswithoutwithout
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
εγενετο egeneto
V-2ADI-3S G5633
γίνομαιginomaito bewas
ουδε oude
CONJ-N
οὐδέoudeand notnot
εν en
A-NSN
εἷςheisoneany thing
ο o
R-NSN
ὅς, ἥhhos ēwhichthat
γεγονεν gegonen
V-2RAI-3S G5754
γίνομαιginomaito bemade
 
4 cf. Tłum. Толк. W nim było życie, a życie było światłością ludzi.В Нем была жизнь, и жизнь была свет человеков. Въ т0мъ жив0тъ бЁ, и3 жив0тъ бЁ свётъ человёкwмъ: 1,4Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεν en
PREP
ἐνenin/on/amongIn
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
ζωη zōē
N-NSF
ζωήzōēlifelife
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito bewas
και kai
CONJ
καίkaiand; and
η ē
T-NSF
hothe/this/whothe life
ζωη zōē
N-NSF
ζωήzōēlifethe life
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito bewas
το to
T-NSN
hothe/this/whothe light
φως fōs
N-NSN
φῶςfōslightthe light
των tōn
T-GPM
hothe/this/whoof men
ανθρωπων anthrōpōn
N-GPM
ἄνθρωποςanthrōposa humanof men
 
5 cf. Tłum. Толк. A światłość w ciemnościach świeci, a ciemności j ej nie ogarnęły.И свет во тьме светит, и тьма не объяла его. и3 свётъ во тьмЁ свётитсz, и3 тьмA є3гw2 не њб8sтъ. 1,5Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
το to
T-NSN
hothe/this/whothe light
φως fōs
N-NSN
φῶςfōslightthe light
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τη
T-DSF
hothe/this/whodarkness
σκοτια skotia
N-DSF
σκοτίαskotiadarknessdarkness
φαινει fainei
V-PAI-3S G5719
φαίνωfainōto shine/appearshineth
και kai
CONJ
καίkaiand; and
η ē
T-NSF
hothe/this/whothe darkness
σκοτια skotia
N-NSF
σκοτίαskotiadarknessthe darkness
αυτο auto
P-ASN
αὐτόςautoshe/she/it/selfit
ου ou
PRT-N
οὐounonot
κατελαβεν katelaben
V-2AAI-3S G5627
καταλαμβάνωkatalambanōto take/realizecomprehended
 
6 cf. Tłum. Толк. Był człowiek posłany od Boga, któremu na imię było Jan.Был человек, посланный от Бога; имя ему Иоанн. Бhсть человёкъ п0сланъ t бGа, и4мz є3мY їwaннъ: 1,6Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεγενετο egeneto
V-2ADI-3S G5633
γίνομαιginomaito beThere was
ανθρωπος anthrōpos
N-NSM
ἄνθρωποςanthrōposa humana man
απεσταλμενος apestalmenos
V-RPP-NSM G5772
ἀποστέλλωapostellōto sendsent
παρα para
PREP
παράparafrom/with/besidefrom
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodGod
ονομα onoma
N-NSN
ὄνομαonomanamename
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/self, whose
ιωαννης iōannēs
N-NSM
ἸωάννηςiōannēsJohnJohn
 
7 cf. Tłum. Толк. Ten przyszedł na świadectwo, aby dał świadectwo o światłości, aby przezeń wszyscy wierzyli.Он пришел для свидетельства, чтобы свидетельствовать о Свете, дабы все уверовали чрез него. сeй пріи1де во свидётельство, да свидётельствуетъ њ свётэ, да вси2 вёру и4мутъ є3мY. 1,7Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVουτος outos
D-NSM
οὗτοςhoutosthis/he/she/itThe same
ηλθεν ēlthen
V-2AAI-3S G5627
ἔρχομαιerchomaito come/gocame
εις eis
PREP
εἰςeistowardfor
μαρτυριαν marturian
N-ASF
μαρτυρίαmarturiatestimonya witness
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/to, to
μαρτυρηση marturēsē
V-AAS-3S G5661
μαρτυρέωmartureōto testifybear witness
περι peri
PREP
περίperiaboutof
του tou
T-GSN
hothe/this/whothe Light
φωτος fōtos
N-GSN
φῶςfōslightthe Light
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/to, that
παντες pantes
A-NPM
πᾶςpasallall
πιστευσωσιν pisteusōsin
V-AAS-3P G5661
πιστεύωpisteuōto trust (in)might believe
δι di
PREP
διάdiathrough/because ofthrough
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
 
8 cf. Tłum. Толк. Nie był on światłością, ale żeby świadectwo dał o światłości.Он не был свет, но был послан, чтобы свидетельствовать о Свете. Не бЁ т0й свётъ, но да свидётельствуетъ њ свётэ: 1,8Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVουκ ouk
PRT-N
οὐounonot
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito beHe was
εκεινος ekeinos
D-NSM
ἐκεῖνοςekeinosthatthat
το to
T-NSN
hothe/this/whoLight
φως fōs
N-NSN
φῶςfōslightLight
αλλ all
CONJ
ἀλλάallabut, but
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/toto
μαρτυρηση marturēsē
V-AAS-3S G5661
μαρτυρέωmartureōto testifybear witness
περι peri
PREP
περίperiaboutof
του tou
T-GSN
hothe/this/whothat Light
φωτος fōtos
N-GSN
φῶςfōslightthat Light
 
9 cf. Tłum. Толк. Była światłość prawdziwa, która oświeca wszelkiego człowieka na ten świat przychodzącego.Был Свет истинный, Который просвещает всякого человека, приходящего в мир. бЁ свётъ и4стинный, и4же просвэщaетъ всsкаго человёка грzдyщаго въ мjръ: 1,9Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito bewas
το to
T-NSN
hothe/this/whoLight
φως fōs
N-NSN
φῶςfōslightLight
το to
T-NSN
hothe/this/whothe world
αληθινον alēthinon
A-NSN
ἀληθινόςalēthinostruethe true
ο o
R-NSN
ὅς, ἥhhos ēwhich, which
φωτιζει fōtizei
V-PAI-3S G5719
φωτίζωfōtizōto illuminatelighteth
παντα panta
A-ASM
πᾶςpasallevery
ανθρωπον anthrōpon
N-ASM
ἄνθρωποςanthrōposa humanman
ερχομενον erchomenon
V-PNP-ASM robinson:V-PNP-NSN G5740 G5740
ἔρχομαιerchomaito come/gothat cometh #to come/go
εις eis
PREP
εἰςeistowardinto
τον ton
T-ASM
hothe/this/who.
κοσμον kosmon
N-ASM
κόσμοςkosmosworldthe world
 
10 cf. Tłum. Толк. Na świecie był, a świat przezeń uczyniony jest, a świat go nie poznał.В мире был, и мир чрез Него начал быть, и мир Его не познал. въ мjрэ бЁ, и3 мjръ тёмъ бhсть, и3 мjръ є3го2 не познA: 1,10Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τω
T-DSM
hothe/this/whothe world
κοσμω kosmō
N-DSM
κόσμοςkosmosworldthe world
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito beHe was
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe world
κοσμος kosmos
N-NSM
κόσμοςkosmosworldthe world
δι di
PREP
διάdiathrough/because ofby
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
εγενετο egeneto
V-2ADI-3S G5633
γίνομαιginomaito bewas made
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe world
κοσμος kosmos
N-NSM
κόσμοςkosmosworldthe world
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
ουκ ouk
PRT-N
οὐounonot
εγνω egnō
V-2AAI-3S G5627
γινώσκωginōskōto knowknew
 
11 cf. Tłum. Толк. Przyszedł do swej własności, a swoi go nie przyjęli.Пришел к своим, и свои Его не приняли. во сво‰ пріи1де, и3 свои2 є3гw2 не пріsша. 1,11Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεις eis
PREP
εἰςeistowardunto
τα ta
T-APN
hothe/this/who.
ιδια idia
A-APN
ἴδιοςidiosone's own/privatehis own
ηλθεν ēlthen
V-2AAI-3S G5627
ἔρχομαιerchomaito come/goHe came
και kai
CONJ
καίkaiand, and
οι oi
T-NPM
hothe/this/who 
ιδιοι idioi
A-NPM
ἴδιοςidiosone's own/privatehis own
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
ου ou
PRT-N
οὐounonot
παρελαβον parelabon
V-2AAI-3P G5627
παραλαμβάνωparalambanōto takereceived
 
12 cf. Tłum. Толк. A ilukolwiek go przyjęło, dał im moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego,А тем, которые приняли Его, верующим во имя Его, дал власть быть чадами Божиими, є3ли1цы же пріsша є3го2, дадE и5мъ w4бласть чaдwмъ б9іимъ бhти, вёрующымъ во и4мz є3гw2, 1,12Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοσοι osoi
K-NPM
ὅσοςhososjust as/how muchas many as
δε de
CONJ
δέdethenBut
ελαβον elabon
V-2AAI-3P G5627
λαμβάνωlambanōto takereceived
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
εδωκεν edōken
V-AAI-3S G5656
δίδωμιdidōmito givegave he
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/self, to them
εξουσιαν exousian
N-ASF
ἐξουσίαexousiaauthoritypower
τεκνα tekna
N-NPN
τέκνονteknonchildthe sons
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodof God
γενεσθαι genesthai
V-2ADN G5635
γίνομαιginomaito beto become
τοις tois
T-DPM
hothe/this/who, to them
πιστευουσιν pisteuousin
V-PAP-DPM G5723
πιστεύωpisteuōto trust (in)that believe
εις eis
PREP
εἰςeistowardon
το to
T-ASN
hothe/this/whoname
ονομα onoma
N-ASN
ὄνομαonomanamename
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
 
13 cf. Tłum. Толк. którzy nie ze krwi, ani z woli ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.которые ни от крови, ни от хотения плоти, ни от хотения мужа, но от Бога родились. и5же не t кр0вэ, ни t п0хоти плотскjz, ни t п0хоти мyжескіz, но t бGа роди1шасz. 1,13Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοι oi
R-NPM
ὅς, ἥhhos ēwhichWhich
ουκ ouk
PRT-N
οὐouno, not
εξ ex
PREP
ἐκekof/fromof
αιματων aimatōn
N-GPN
αἷμαhaimabloodblood
ουδε oude
CONJ-N
οὐδέoudeand not, nor
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromof
θεληματος thelēmatos
N-GSN
θέλημαthelēmawill/desirethe will
σαρκος sarkos
N-GSF
σάρξsarxfleshof the flesh
ουδε oude
CONJ-N
οὐδέoudeand not, nor
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromof
θεληματος thelēmatos
N-GSN
θέλημαthelēmawill/desirethe will
ανδρος andros
N-GSM
ἀνήρanērmanof man
αλλ all
CONJ
ἀλλάallabut, but
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromof
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodGod
εγεννηθησαν egennēthēsan
V-API-3P G5681
γεννάωgennaōto begetwere born
 
14 cf. Tłum. Толк. A Słowo ciałem się stało, i mieszkało między nami, (i widzieliśmy chwałę Jego, chwałę jako jednorodzonego od Ojca), pełne łaski i prawdy.И Слово стало плотию, и обитало с нами, полное благодати и истины; и мы видели славу Его, славу, как Единородного от Отца. И# сл0во пlть бhсть и3 всели1сz въ ны2, и3 ви1дэхомъ слaву є3гw2, слaву ћкw є3динор0днагw t nц7A, и3сп0лнь блгdти и3 и4стины. 1,14Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe Word
λογος logos
N-NSM
λόγοςlogoswordthe Word
σαρξ sarx
N-NSF
σάρξsarxfleshflesh
εγενετο egeneto
V-2ADI-3S G5633
γίνομαιginomaito bewas made
και kai
CONJ
καίkaiand, and
εσκηνωσεν eskēnōsen
V-AAI-3S G5656
σκηνόωskēnoōto dwelldwelt
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongamong
ημιν ēmin
P-1DP
ἐγώegōI/weus
και kai
CONJ
καίkaiand, (and
εθεασαμεθα etheasametha
V-ADI-1P G5662
θεάομαιtheaomaito seewe beheld
την tēn
T-ASF
hothe/this/whoglory
δοξαν doxan
N-ASF
δόξαdoxagloryglory
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
δοξαν doxan
N-ASF
δόξαdoxaglory, the glory
ως ōs
ADV
ὡςhōswhich/howas
μονογενους monogenous
A-GSM
μονογενήςmonogenēsuniqueof the only begotten
παρα para
PREP
παράparafrom/with/besideof
πατρος patros
N-GSM
πατήρpatērfatherthe Father
πληρης plērēs
A-NSM
πλήρηςplērēsfull,) full
χαριτος charitos
N-GSF
χάριςcharisgraceof grace
και kai
CONJ
καίkaiandand
αληθειας alētheias
N-GSF
ἀλήθειαalētheiatruthtruth
 
15 cf. Tłum. Толк. Jan daje świadectwo o nim, i woła, mówiąc: Ten był, o którym powiedziałem: Ten, co po mnie przyjść ma, stał się przede mną; bo pierwej był, niż ja.Иоанн свидетельствует о Нем и, восклицая, говорит: Сей был Тот, о Котором я сказал, что Идущий за мною стал впереди меня, потому что был прежде меня. Їwaннъ свидётельствуетъ њ нeмъ и3 воззвA глаг0лz: сeй бЁ, є3г0же рёхъ, и4же по мнЁ грzдhй, предо мн0ю бhсть, ћкw пeрвэе менє2 бЁ. 1,15Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVιωαννης iōannēs
N-NSM
ἸωάννηςiōannēsJohnJohn
μαρτυρει marturei
V-PAI-3S G5719
μαρτυρέωmartureōto testifybare witness
περι peri
PREP
περίperiaboutof
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
και kai
CONJ
καίkaiand, and
κεκραγεν kekragen
V-2RAI-3S G5754
κράζωkrazōto crycried
λεγων legōn
V-PAP-NSM G5723
λέγωlegōto speak, saying
ουτος outos
D-NSM
οὗτοςhoutosthis/he/she/it, This
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito bewas
ο o
T-NSM
hothe/this/who, He that
ειπων eipōn
V-2AAP-NSM G5631
λέγωlegōto speakI spake
ο o
T-NSM
hothe/this/who[the/this/who]
οπισω opisō
ADV
ὀπίσωopisōafterafter
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/weme
ερχομενος erchomenos
V-PNP-NSM G5740
ἔρχομαιerchomaito come/gocometh
εμπροσθεν emprosthen
PREP
ἔμπροσθενemprosthenbeforebefore
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/weme
γεγονεν gegonen
V-2RAI-3S G5754
γίνομαιginomaito beis preferred
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/since: for
πρωτος prōtos
A-NSM-S
πρῶτοςprōtosfirstbefore
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/weme
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito behe was
 
16 cf. Tłum. Толк. I z pełności jego myśmy wszyscy otrzymali, i łaskę za łaskę.И от полноты Его все мы приняли и благодать на благодать, И# t и3сполнeніz є3гw2 мы2 вси2 пріsхомъ и3 блгdть воз8 блгdть: 1,16Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/since[that/since]
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromof
του tou
T-GSN
hothe/this/whofulness
πληρωματος plērōmatos
N-GSN
πλήρωμαplērōmafulfillmentfulness
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
ημεις ēmeis
P-1NP
ἐγώegōI/wewe
παντες pantes
A-NPM
πᾶςpasallall
ελαβομεν elabomen
V-2AAI-1P G5627
λαμβάνωlambanōto takehave
και kai
CONJ
καίkaiandAnd
χαριν charin
N-ASF
χάριςcharisgracegrace
αντι anti
PREP
ἀντίantiforfor
χαριτος charitos
N-GSF
χάριςcharisgracegrace
 
17 cf. Tłum. Толк. Albowiem Zakon przez Mojżesza był dany; łaska i prawda stała się przez Jezusa Chrystusa.ибо закон дан чрез Моисея; благодать же и истина произошли чрез Иисуса Христа. ћкw зак0нъ мwmсeомъ дaнъ бhсть, блгdть (же) и3 и4стина ї}съ хrт0мъ бhсть. 1,17Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/sinceFor
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe law
νομος nomos
N-NSM
νόμοςnomoslawthe law
δια dia
PREP
διάdiathrough/because ofby
μωυσεως mōuseōs
N-GSM
Μωϋσῆς, Μωσῆςmōusēs mōsēsMosesMoses
εδοθη edothē
V-API-3S G5681
δίδωμιdidōmito givewas given
η ē
T-NSF
hothe/this/who, grace
χαρις charis
N-NSF
χάριςcharisgrace, grace
και kai
CONJ
καίkaiandand
η ē
T-NSF
hothe/this/whotruth
αληθεια alētheia
N-NSF
ἀλήθειαalētheiatruthtruth
δια dia
PREP
διάdiathrough/because ofby
ιησου iēsou
N-GSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
χριστου christou
N-GSM
ΧριστόςchristosChristChrist
εγενετο egeneto
V-2ADI-3S G5633
γίνομαιginomaito became
 
18 cf. Tłum. Толк. Boga nikt nigdy nie widział; jednorodzony Syn, który jest na łonie Ojca, on opowiedział.Бога не видел никто никогда; Единородный Сын, сущий в недре Отчем, Он явил. (За?_в7.) БGа никт0же ви1дэ нигдёже: є3динор0дный сн7ъ, сhй въ л0нэ џ§и, т0й и3сповёда. 1,18Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVθεον theon
N-ASM
θεόςtheosGodGod
ουδεις oudeis
A-NSM-N
οὐδείςoudeisno oneNo man
εωρακεν eōraken
V-RAI-3S-ATT G5758
ὁράωhoraōto seehath seen
πωποτε pōpote
ADV
πώποτεpōpoteeverat any time
μονογενης monogenēs
A-NSM
μονογενήςmonogenēsunique; the only begotten
θεος theos
N-NSM
θεόςtheosGod[God]
ο o
T-NSM
hothe/this/who, which
ων ōn
V-PAP-NSM G5723
εἰμίeimito beis
εις eis
PREP
εἰςeistowardin
τον ton
T-ASM
hothe/this/whothe bosom
κολπον kolpon
N-ASM
κόλποςkolposbosomthe bosom
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof the Father
πατρος patros
N-GSM
πατήρpatērfatherof the Father
εκεινος ekeinos
D-NSM
ἐκεῖνοςekeinosthat, he
εξηγησατο exēgēsato
V-ADI-3S G5662
ἐξηγέομαιexēgeomaito tellhath declared
 
ŚWIADECTWO JANA CHRZCICIELA.19 cf. Tłum. Толк. A to jest świadectwo Janowe, gdy żydzi z Jeruzalem posłali do niego kapłanów i lewitów, aby go spytali: Ktoś ty jest?И вот свидетельство Иоанна, когда Иудеи прислали из Иерусалима священников и левитов спросить его: кто ты? И# сіE є4сть свидётельство їwaнново, є3гдA послaша жи1дове t їеrли1ма їерeєвъ и3 леvjтwвъ, да вопр0сzтъ є3го2: ты2 кто2 є3си2; 1,19Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
αυτη autē
D-NSF
οὗτοςhoutosthis/he/she/itthis
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beart
η ē
T-NSF
hothe/this/whothe record
μαρτυρια marturia
N-NSF
μαρτυρίαmarturiatestimonythe record
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof John
ιωαννου iōannou
N-GSM
ἸωάννηςiōannēsJohnof John
οτε ote
ADV
ὅτεhotewhen, when
απεστειλαν apesteilan
V-AAI-3P G5656
ἀποστέλλωapostellōto sendsent
προς pros
PREP
πρόςprosto/with[to/with]
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
οι oi
T-NPM
hothe/this/who?
ιουδαιοι ioudaioi
A-NPM
ἸουδαῖοςioudaiosJewishthe Jews
εξ ex
PREP
ἐκekof/fromfrom
ιεροσολυμων ierosolumōn
N-GPN
ἹεροσόλυμαhierosolumaJerusalemJerusalem
ιερεις iereis
N-APM
ἱερεύςhiereuspriestpriests
και kai
CONJ
καίkaiandand
λευιτας leuitas
N-APM
ΛευΐτηςleuitēsLeviteLevites
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/toto
ερωτησωσιν erōtēsōsin
V-AAS-3P G5661
ἐρωτάωerōtaōto askask
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/self[he/she/it/self]
συ su
P-2NS
σύsuyouthou
τις tis
I-NSM
τίςtiswhich?, Who
ει ei
V-PAI-2S G5719
εἰμίeimito beis
 
20 cf. Tłum. Толк. I wyznał, a nie zaparł się; i wyznał: Że nie jestem ja Chrystusem.Он объявил, и не отрекся, и объявил, что я не Христос. И# и3сповёда и3 не tвeржесz: и3 и3сповёда, ћкw нёсмь ѓзъ хrт0съ. 1,20Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
ωμολογησεν ōmologēsen
V-AAI-3S G5656
ὁμολογέωhomologeōto confess/professhe confessed
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ουκ ouk
PRT-N
οὐounonot
ηρνησατο ērnēsato
V-ADI-3S G5662
ἀρνέομαιarneomaito denydenied
και kai
CONJ
καίkaiand; but
ωμολογησεν ōmologēsen
V-AAI-3S G5656
ὁμολογέωhomologeōto confess/professconfessed
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/since.
εγω egō
P-1NS
ἐγώegōI/we, I
ουκ ouk
PRT-N
οὐounonot
ειμι eimi
V-PAI-1S G5719
εἰμίeimito beam
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe Christ
χριστος christos
N-NSM
ΧριστόςchristosChristthe Christ
 
21 cf. Tłum. Толк. spytali go: Cóż więc? Jesteś ty Eliaszem? I rzekł: Nie jestem. Jesteś ty prorokiem? I odpowiedział: Nie.И спросили его: что же? ты Илия? Он сказал: нет. Пророк? Он отвечал: нет. И# вопроси1ша є3го2: что2 u5бо; и3ліa ли є3си2 ты2; И# глаг0ла: нёсмь. Прbр0къ ли є3си2; И# tвэщA: ни2. 1,21Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
ηρωτησαν ērōtēsan
V-AAI-3P G5656
ἐρωτάωerōtaōto askthey asked
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
τι ti
I-NSN
τίςtiswhich?, What
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/thenthen
συ]     su
P-2NS
σύsuyouthou
ηλιας ēlias
N-NSM
ἩλίαςhēliasElijahElias
ει ei
V-PAI-2S G5719
εἰμίeimito be, I am
και kai
CONJ
καίkaiand? And
λεγει legei
V-PAI-3S G5719
λέγωlegōto speakhe saith
ουκ ouk
PRT-N
οὐounonot
ειμι eimi
V-PAI-1S G5719
εἰμίeimito be? Art
ο o
T-NSM
hothe/this/whothat prophet
προφητης profētēs
N-NSM
προφήτηςprofētēsprophetthat prophet
ει ei
V-PAI-2S G5719
εἰμίeimito be. Art
συ su
P-2NS
σύsuyouthou
και kai
CONJ
καίkaiand? And
απεκριθη apekrithē
V-ADI-3S G5662
ἀποκρίνωapokrinōto answerhe answered
ου ou
PRT-N
οὐouno, No
 
22 cf. Tłum. Толк. Rzekli mu więc: Kimże jesteś, żebyśmy dali odpowiedź tym, którzy nas posłali? Co powiadasz sam o sobie?Сказали ему: кто же ты? чтобы нам дать ответ пославшим нас: что ты скажешь о себе самом? Рёша же є3мY: кто2 є3си2; да tвётъ дaмы послaвшымъ ны2: что2 глаг0леши њ тебЁ самёмъ; 1,22Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVειπαν eipan
V-2AAI-3P G5627
λέγωlegōto speaksayest thou
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/thenThen
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
τις tis
I-NSM
τίςtiswhich?, Who
ει ei
V-PAI-2S G5719
εἰμίeimito beart thou
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/to? that
αποκρισιν apokrisin
N-ASF
ἀπόκρισιςapokrisisansweran answer
δωμεν dōmen
V-2AAS-1P G5632
δίδωμιdidōmito givewe may give
τοις tois
T-DPM
hothe/this/whoto them
πεμψασιν pempsasin
V-AAP-DPM G5660
πέμπωpempōto sendthat sent
ημας ēmas
P-1AP
ἐγώegōI/weus
τι ti
I-ASN
τίςtiswhich?. What
λεγεις legeis
V-PAI-2S G5719
λέγωlegōto speaksaid they
περι peri
PREP
περίperiaboutof
σεαυτου seautou
F-2GSM
σεαυτοῦseautouyourselfthyself
 
23 cf. Tłum. Толк. Rzekł: Jam „głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską,” jak powiedział Izajasz prorok.Он сказал: я глас вопиющего в пустыне: исправьте путь Господу, как сказал пророк Исаия. РечE: ѓзъ глaсъ вопію1щагw въ пустhни: и3спрaвите пyть гDень, ћкоже речE и3сaіа прbр0къ. 1,23Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεφη efē
V-IAI-3S G5707
φημίfēmito sayHe said
εγω egō
P-1NS
ἐγώegōI/we, I
φωνη fōnē
N-NSF
φωνήfōnēvoice/soundthe voice
βοωντος boōntos
V-PAP-GSM G5723
βοάωboaōto cry outof one crying
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τη
T-DSF
hothe/this/whothe way
ερημω erēmō
A-DSF
ἔρημοςerēmosdesertedthe wilderness
ευθυνατε euthunate
V-AAM-2P G5657
εὐθύνωeuthunōto straighten, Make straight
την tēn
T-ASF
hothe/this/whothe prophet
οδον odon
N-ASF
ὁδόςhodosroadthe way
κυριου kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordof the Lord
καθως kathōs
ADV
καθώςkathōsas/just as, as
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speaksaid
ησαιας ēsaias
N-NSM
ἩσαΐαςhēsaiasIsaiahEsaias
ο o
T-NSM
hothe/this/who.
προφητης profētēs
N-NSM
προφήτηςprofētēsprophetthe prophet
 
24 cf. Tłum. Толк. A ci, co byli posłani, byli z faryzeuszów.А посланные были из фарисеев; И# п0сланніи бёху t фарісє1й: 1,24Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
απεσταλμενοι apestalmenoi
V-RPP-NPM G5772
ἀποστέλλωapostellōto sendwhich were sent
ησαν ēsan
V-IAI-3P G5707
εἰμίeimito bewere
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromof
των tōn
T-GPM
hothe/this/whothey
φαρισαιων farisaiōn
N-GPM
ΦαρισαῖοςfarisaiosPhariseethe Pharisees
 
25 cf. Tłum. Толк. I spytali go, i rzekli mu: Czemuż więc chrzcisz, jeśli ty nie jesteś Chrystusem, ani Eliaszem, ani prorokiem?И они спросили его: что же ты крестишь, если ты ни Христос, ни Илия, ни пророк? и3 вопроси1ша є3го2 и3 рёша є3мY: что2 u5бо крещaеши, ѓще ты2 нёси хrт0съ, ни и3ліA, ни прbр0къ; 1,25Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
ηρωτησαν ērōtēsan
V-AAI-3P G5656
ἐρωτάωerōtaōto askthey asked
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ειπαν eipan
V-2AAI-3P G5627
λέγωlegōto speaksaid
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
τι ti
I-ASN
τίςtiswhich?, Why
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/thenthen
βαπτιζεις baptizeis
V-PAI-2S G5719
βαπτίζωbaptizōto baptizebaptizest thou
ει ei
COND
εἰeiif, if
συ su
P-2NS
σύsuyouthou
ουκ ouk
PRT-N
οὐounonot
ει ei
V-PAI-2S G5719
εἰμίeimito bebe
ο o
T-NSM
hothe/this/whothat Christ
χριστος christos
N-NSM
ΧριστόςchristosChristthat Christ
ουδε oude
CONJ-N
οὐδέoudeand not[and not]
ηλιας ēlias
N-NSM
ἩλίαςhēliasElijahElias
ουδε oude
CONJ-N
οὐδέoudeand not[and not]
ο o
T-NSM
hothe/this/whothat prophet
προφητης profētēs
N-NSM
προφήτηςprofētēsprophetthat prophet
 
26 cf. Tłum. Толк. Odpowiedział im Jan, mówiąc: Ja chrzczę wodą; ale wpośród was stanął, którego wy nie znacie.Иоанн сказал им в ответ: я крещу в воде; но стоит среди вас Некто, Которого вы не знаете. TвэщA и5мъ їwaннъ, глаг0лz: ѓзъ крещaю вод0ю: посредё же вaсъ стои1тъ, є3гHже вы2 не вёсте: 1,26Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαπεκριθη apekrithē
V-ADI-3S G5662
ἀποκρίνωapokrinōto answeranswered
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
ο o
T-NSM
hothe/this/whoJohn
ιωαννης iōannēs
N-NSM
ἸωάννηςiōannēsJohnJohn
λεγων legōn
V-PAP-NSM G5723
λέγωlegōto speak, saying
εγω egō
P-1NS
ἐγώegōI/we, I
βαπτιζω baptizō
V-PAI-1S G5719
βαπτίζωbaptizōto baptizebaptize
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongwith
υδατι udati
N-DSN
ὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterwater
μεσος mesos
A-NSM
μέσοςmesosmidstone among
υμων umōn
P-2GP
σύsuyouye
στηκει stēkei
V-PAI-3S G5719
στήκωstēkōto standthere standeth
ον on
R-ASM
ὅς, ἥhhos ēwhich, whom
υμεις umeis
P-2NP
σύsuyouyou
ουκ ouk
PRT-N
οὐounonot
οιδατε oidate
V-RAI-2P G5758
εἴδωeidōto knowknow
 
27 cf. Tłum. Толк. 0n jest, który po mnie przyjdzie, który przede mną stał się, któremu ja nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u obuwia jego.Он-то Идущий за мною, но Который стал впереди меня. Я недостоин развязать ремень у обуви Его. т0й є4сть грzдhй по мнЁ, и4же предо мн0ю бhсть, є3мyже нёсмь ѓзъ дост0инъ, да tрэшY ремeнь сапогY є3гw2. 1,27Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοπισω opisō
ADV
ὀπίσωopisōafterafter
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/weI
ερχομενος erchomenos
V-PNP-NSM G5740
ἔρχομαιerchomaito come/gocoming
ου ou
R-GSM
ὅς, ἥhhos ēwhich, who
ουκ ouk
PRT-N
οὐounonot
ειμι[     eimi
V-PAI-1S G5719
εἰμίeimito beam
εγω]     egō
P-1NS
ἐγώegōI/weme
αξιος axios
A-NSM
ἄξιοςaxiosworthyworthy
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/to 
λυσω lusō
V-AAS-1S G5661
λύωluōto looseto unloose
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfHe
τον ton
T-ASM
hothe/this/whoshoe's
ιμαντα imanta
N-ASM
ἱμάςhimasleather straplatchet
του tou
T-GSN
hothe/this/wholatchet
υποδηματος upodēmatos
N-GSN
ὑπόδημαhupodēmasandalshoe's
 
28 cf. Tłum. Толк. To działo się w Betanii za Jordanem, gdzie Jan udzielał chrztu.Это происходило в Вифаваре при Иордане, где крестил Иоанн. Сі‰ въ виfавaрэ бhша њб8 w4нъ п0лъ їoрдaна, и3дёже бЁ їwaннъ крестS. 1,28Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVταυτα tauta
D-NPN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
βηθανια bēthania
N-DSF
ΒηθανίαbēthaniaBethany[Bethany]
εγενετο egeneto
V-2ADI-3S G5633
γίνομαιginomaito bewere done
περαν peran
ADV
πέρανperanother sidebeyond
του tou
T-GSM
hothe/this/whoJordan
ιορδανου iordanou
N-GSM
ἸορδάνηςiordanēsJordanJordan
οπου opou
ADV
ὅπουhopouwhere(-ever), where
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito bewas
ο o
T-NSM
hothe/this/who[the/this/who]
ιωαννης iōannēs
N-NSM
ἸωάννηςiōannēsJohnJohn
βαπτιζων baptizōn
V-PAP-NSM G5723
βαπτίζωbaptizōto baptizebaptizing
 
OTO BARANEK BOŻY.29 cf. Tłum. Толк. Nazajutrz ujrzał Jan Jezusa idącego do siebie, i rzekł: Oto Baranek Boży, oto który gładzi grzech świata.На другой день видит Иоанн идущего к нему Иисуса и говорит: вот Агнец Божий, Который берет на Себя грех мира. (За?_г7.) Во ќтрій (же) ви1дэ їwaннъ ї}са грzдyща къ себЁ и3 глаг0ла: сE, ѓгнецъ б9ій, взeмлzй грэхи2 мjра: 1,29Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτη
T-DSF
hothe/this/whoJohn
επαυριον epaurion
ADV
ἐπαύριονepaurionthe next dayThe next day
βλεπει blepei
V-PAI-3S G5719
βλέπωblepōto seeseeth
τον ton
T-ASM
hothe/this/whoJesus
ιησουν iēsoun
N-ASM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
ερχομενον erchomenon
V-PNP-ASM G5740
ἔρχομαιerchomaito come/gocoming
προς pros
PREP
πρόςprosto/withunto
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
και kai
CONJ
καίkaiand, and
λεγει legei
V-PAI-3S G5719
λέγωlegōto speaksaith
ιδε ide
V-2AAM-2S G5628
ὁράωhoraōto see, Behold
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe Lamb
αμνος amnos
N-NSM
ἀμνόςamnoslambthe Lamb
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof God
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodof God
ο o
T-NSM
hothe/this/who, which
αιρων airōn
V-PAP-NSM G5723
αἴρωairōto take uptaketh away
την tēn
T-ASF
hothe/this/whothe sin
αμαρτιαν amartian
N-ASF
ἁμαρτίαhamartiasinthe sin
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof the world
κοσμου kosmou
N-GSM
κόσμοςkosmosworldof the world
 
30 cf. Tłum. Толк. Tenci jest, o którym powiedziałem: Przychodzi po mnie mąż, który się stał przede mną, bo pierwej był, niż ja.Сей есть, о Котором я сказал: за мною идет Муж, Который стал впереди меня, потому что Он был прежде меня. сeй є4сть, њ нeмже ѓзъ рёхъ: по мнЁ грzдeтъ мyжъ, и4же предо мн0ю бhсть, ћкw пeрвэе менє2 бЁ: 1,30Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVουτος outos
D-NSM
οὗτοςhoutosthis/he/she/itThis
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beis
υπερ uper
PREP
ὑπέρhuperabove/for[above/for]
ου ou
R-GSM
ὅς, ἥhhos ēwhichwhom
εγω egō
P-1NS
ἐγώegōI/weI
ειπον eipon
V-2AAI-1S G5627
λέγωlegōto speaksaid
οπισω opisō
ADV
ὀπίσωopisōafter, After
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/weme
ερχεται erchetai
V-PNI-3S G5736
ἔρχομαιerchomaito come/gocometh
ανηρ anēr
N-NSM
ἀνήρanērmana man
ος os
R-NSM
ὅς, ἥhhos ēwhichwhich
εμπροσθεν emprosthen
PREP
ἔμπροσθενemprosthenbeforebefore
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/weme
γεγονεν gegonen
V-2RAI-3S G5754
γίνομαιginomaito beis preferred
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/since: for
πρωτος prōtos
A-NSM-S
πρῶτοςprōtosfirstbefore
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/weme
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito behe was
 
31 cf. Tłum. Толк. I ja go nie znałem, lecz żeby był objawiony w Izraelu, dlatego ja przyszedłem, chrzcząc wodą.Я не знал Его; но для того пришел крестить в воде, чтобы Он явлен был Израилю. и3 ѓзъ не вёдэхъ є3гw2: но да kви1тсz ї}леви, сегw2 рaди пріид0хъ ѓзъ вод0ю крестS. 1,31Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαγω kagō
P-1NS-K
κἀγώkagōand IAnd I
ουκ ouk
PRT-N
οὐounonot
ηδειν ēdein
V-2LAI-1S G5714
εἴδωeidōto knowknew
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
αλλ all
CONJ
ἀλλάallabut: but
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/tothat
φανερωθη fanerōthē
V-APS-3S G5686
φανερόωfaneroōto manifesthe should be made manifest
τω
T-DSM
hothe/this/whowater
ισραηλ israēl
N-PRI
ἸσραήλisraēlIsraelto Israel
δια dia
PREP
διάdiathrough/because of, therefore
τουτο touto
D-ASN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
ηλθον ēlthon
V-2AAI-1S G5627
ἔρχομαιerchomaito come/goam
εγω egō
P-1NS
ἐγώegōI/weI
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongwith
υδατι udati
N-DSN
ὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterwater
βαπτιζων baptizōn
V-PAP-NSM G5723
βαπτίζωbaptizōto baptizebaptizing
 
32 cf. Tłum. Толк. I dał Jan świadectwo mówiąc: Że widziałem Ducha zstępującego z nieba jako gołębicę, i został na nim.И свидетельствовал Иоанн, говоря: я видел Духа, сходящего с неба, как голубя, и пребывающего на Нем. И# свидётельствова їwaннъ, глаг0лz, ћкw ви1дэхъ д¦а сходsща ћкw г0лубz съ небесE, и3 пребhсть на нeмъ: 1,32Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
εμαρτυρησεν emarturēsen
V-AAI-3S G5656
μαρτυρέωmartureōto testifybare record
ιωαννης iōannēs
N-NSM
ἸωάννηςiōannēsJohnJohn
λεγων legōn
V-PAP-NSM G5723
λέγωlegōto speak, saying
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/since.
τεθεαμαι tetheamai
V-RNI-1S G5766
θεάομαιtheaomaito see, I saw
το to
T-ASN
hothe/this/whothe Spirit
πνευμα pneuma
N-ASN
πνεῦμαpneumaspirit/breaththe Spirit
καταβαινον katabainon
V-PAP-ASN G5723
καταβαίνωkatabainōto come/go downdescending
ως ōs
ADV
ὡςhōswhich/how[which/how]
περιστεραν peristeran
N-ASF
περιστεράperisteradovea dove
εξ ex
PREP
ἐκekof/fromfrom
ουρανου ouranou
N-GSM
οὐρανόςouranosheavenheaven
και kai
CONJ
καίkaiand, and
εμεινεν emeinen
V-AAI-3S G5656
μένωmenōto stayit abode
επ ep
PREP
ἐπίepiupon/to/againstupon
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
 
33 cf. Tłum. Толк. A ja go nie znałem; ale, który mię posłał chrzcić wodą, ten mi powiedział: Na kogo ujrzysz zstępującego Ducha, i na nim zostającego, ten jest, który chrzci Duchem Świętym.Я не знал Его; но Пославший меня крестить в воде сказал мне: на Кого увидишь Духа сходящего и пребывающего на Нем, Тот есть крестящий Духом Святым. и3 ѓзъ не вёдэхъ є3гw2: но послaвый мS крести1ти вод0ю, т0й мнЁ речE: над8 нег0же ќзриши д¦а сходsща и3 пребывaюща на нeмъ, т0й є4сть кrтsй д¦омъ с™hмъ: 1,33Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαγω kagō
P-1NS-K
κἀγώkagōand IAnd
ουκ ouk
PRT-N
οὐounonot
ηδειν ēdein
V-2LAI-1S G5714
εἴδωeidōto knowI knew
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
αλλ all
CONJ
ἀλλάallabut: but
ο o
T-NSM
hothe/this/whohe
πεμψας pempsas
V-AAP-NSM G5660
πέμπωpempōto sendthat sent
με me
P-1AS
ἐγώegōI/weme
βαπτιζειν baptizein
V-PAN G5721
βαπτίζωbaptizōto baptizeto baptize
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongwith
υδατι udati
N-DSN
ὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterwater
εκεινος ekeinos
D-NSM
ἐκεῖνοςekeinosthat, the same
μοι moi
P-1DS
ἐγώegōI/weunto me
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speaksaid
εφ ef
PREP
ἐπίepiupon/to/against, Upon
ον on
R-ASM
ὅς, ἥhhos ēwhichwhom
αν an
PRT
ἄνanif.
ιδης idēs
V-2AAS-2S G5632
ὁράωhoraōto seethou shalt see
το to
T-ASN
hothe/this/whothe Spirit
πνευμα pneuma
N-ASN
πνεῦμαpneumaspirit/breaththe Spirit
καταβαινον katabainon
V-PAP-ASN G5723
καταβαίνωkatabainōto come/go downdescending
και kai
CONJ
καίkaiand, and
μενον menon
V-PAP-ASN G5723
μένωmenōto stayremaining
επ ep
PREP
ἐπίepiupon/to/againston
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
ουτος outos
D-NSM
οὗτοςhoutosthis/he/she/it, the same
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beis
ο o
T-NSM
hothe/this/whohe
βαπτιζων baptizōn
V-PAP-NSM G5723
βαπτίζωbaptizōto baptizewhich baptizeth
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongwith
πνευματι pneumati
N-DSN
πνεῦμαpneumaspirit/breaththe
αγιω agiō
A-DSN
ἅγιοςhagiosholyHoly
 
34 cf. Tłum. Толк. A ja widziałem, i dałem świadectwo, że ten jest Synem Bożym.И я видел и засвидетельствовал, что Сей есть Сын Божий. и3 ѓзъ ви1дэхъ и3 свидётельствовахъ, ћкw сeй є4сть сн7ъ б9ій. 1,34Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαγω kagō
P-1NS-K
κἀγώkagōand IAnd
εωρακα eōraka
V-RAI-1S-ATT G5758
ὁράωhoraōto seeI saw
και kai
CONJ
καίkaiand, and
μεμαρτυρηκα memarturēka
V-RAI-1S G5758
μαρτυρέωmartureōto testifybare record
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/sincethat
ουτος outos
D-NSM
οὗτοςhoutosthis/he/she/itthis
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beis
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe Son
υιος uios
N-NSM
υἱόςhuiossonthe Son
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof God
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodof God
 
PIERWSI UCZNIOWIE JEZUSA.35 cf. Tłum. Толк. A nazajutrz znowu stał Jan i dwaj uczniowie jego.На другой день опять стоял Иоанн и двое из учеников его. (За?_д7.) Во ќтрій (же) пaки стоsше їwaннъ, и3 t ўчени6къ є3гw2 двA. 1,35Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτη
T-DSF
hothe/this/whoJohn
επαυριον epaurion
ADV
ἐπαύριονepaurionthe next daythe next day
παλιν palin
ADV
πάλινpalinagainAgain
ιστηκει istēkei
V-LAI-3S G5715
ἵστημιhistēmito standafter
ιωαννης iōannēs
N-NSM
ἸωάννηςiōannēsJohnJohn
και kai
CONJ
καίkaiand, and
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromof
των tōn
T-GPM
hothe/this/whodisciples
μαθητων mathētōn
N-GPM
μαθητήςmathētēsdiscipledisciples
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
δυο duo
A-NUI
δύοduotwotwo
 
36 cf. Tłum. Толк. I spojrzawszy na Jezusa przechodzącego, rzekł: Oto Baranek Boży.И, увидев идущего Иисуса, сказал: вот Агнец Божий. И# ўзрёвъ ї}са грzдyща, глаг0ла: сE, ѓгнецъ б9ій. 1,36Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
εμβλεψας emblepsas
V-AAP-NSM G5660
ἐμβλέπωemblepōto look into/uponlooking
τω
T-DSM
hothe/this/whoupon Jesus
ιησου iēsou
N-DSM
ἸησοῦςiēsousJesus/Joshuaupon Jesus
περιπατουντι peripatounti
V-PAP-DSM G5723
περιπατέωperipateōto walkas he walked
λεγει legei
V-PAI-3S G5719
λέγωlegōto speak, he saith
ιδε ide
V-2AAM-2S G5628
ὁράωhoraōto see, Behold
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe Lamb
αμνος amnos
N-NSM
ἀμνόςamnoslambthe Lamb
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof God
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodof God
 
37 cf. Tłum. Толк. I usłyszeli go dwaj uczniowie mówiącego, i poszli za Jezusem.Услышав от него сии слова, оба ученика пошли за Иисусом. И# слhшаста є3го2 џба ўченик† глаг0лющаго, и3 по ї}сэ и3д0ста. 1,37Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
ηκουσαν ēkousan
V-AAI-3P G5656
ἀκούωakouōto hearheard
οι oi
T-NPM
hothe/this/whoJesus
δυο duo
A-NUI
δύοduotwothe two
μαθηται mathētai
N-NPM
μαθητήςmathētēsdiscipledisciples
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
λαλουντος lalountos
V-PAP-GSM G5723
λαλέωlaleōto speakspeak
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ηκολουθησαν ēkolouthēsan
V-AAI-3P G5656
ἀκολουθέωakoloutheōto followthey followed
τω
T-DSM
hothe/this/who.
ιησου iēsou
N-DSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
 
38 cf. Tłum. Толк. A Jezus obróciwszy się, i ujrzawszy ich za sobą idących, rzekł im: Czego szukacie? A oni mu rzekli: Rabbi (co przetłumaczone znaczy: Nauczycielu), gdzie mieszkasz?Иисус же, обратившись и увидев их идущих, говорит им: что вам надобно? Они сказали Ему: Равви,- что значит: учитель,- где живешь? Њбрaщьсz же ї}съ и3 ви1дэвъ | по себЁ и3д{ща, гlа и4ма: чесw2 и4щета; W$на же рёста є3мY: раввJ, є4же глаг0летсz сказaемо ўч™лю, гдЁ живeши; 1,38Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVστραφεις strafeis
V-2APP-NSM G5651
στρέφωstrefōto turnturned
δε de
CONJ
δέdethenThen
ο o
T-NSM
hothe/this/whoJesus
ιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
και kai
CONJ
καίkaiand, and
θεασαμενος theasamenos
V-ADP-NSM G5666
θεάομαιtheaomaito seesaw
αυτους autous
P-APM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
ακολουθουντας akolouthountas
V-PAP-APM G5723
ἀκολουθέωakoloutheōto followfollowing
λεγει legei
V-PAI-3S G5719
λέγωlegōto speak, and saith
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto them
τι ti
I-ASN
τίςtiswhich?What
ζητειτε zēteite
V-PAI-2P G5719
ζητέωzēteōto seekseek ye
οι oi
T-NPM
hothe/this/who?
δε de
CONJ
δέdethen 
ειπαν eipan
V-2AAI-3P G5627
λέγωlegōto speakis to say
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
ραββι rabbi
HEB
ῥαββίrabbiRabbi, Rabbi
ο o
R-NSN
ὅς, ἥhhos ēwhich, (which
λεγεται legetai
V-PPI-3S G5743
λέγωlegōto speak, They said
μεθερμηνευομενον methermēneuomenon
V-PPP-NSN G5746
μεθερμηνεύωmethermēneuōto mean[to mean]
διδασκαλε didaskale
N-VSM
διδάσκαλοςdidaskalosteacher, Master
που pou
ADV-I
ποῦpouwhere?,) where
μενεις meneis
V-PAI-2S G5719
μένωmenōto staydwellest thou
 
39 cf. Tłum. Толк. Rzekł im: Pójdźcie, a zobaczcie. Przyszli i zobaczyli, gdzie mieszka, i zostali przy nim tego dnia; a było około dziesiątej godziny.Говорит им: пойдите и увидите. Они пошли и увидели, где Он живет; и пробыли у Него день тот. Было около десятого часа. (И#) гlа и4ма: пріиди1та и3 ви1дита. Пріид0ста и3 ви1дэста, гдЁ живsше, и3 ў негw2 пребhста дeнь т0й. Бё же чaсъ ћкw десsтый. 1,39Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVλεγει legei
V-PAI-3S G5719
λέγωlegōto speakHe saith
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto them
ερχεσθε erchesthe
V-PNM-2P G5737
ἔρχομαιerchomaito come/goCome
και kai
CONJ
καίkaiandand
οψεσθε opsesthe
V-FDI-2P G5695
ὁράωhoraōto seesee
ηλθαν ēlthan
V-2AAI-3P G5627
ἔρχομαιerchomaito come/go, They came
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/then[therefore/then]
και kai
CONJ
καίkaiandand
ειδαν eidan
V-2AAI-3P G5627
ὁράωhoraōto seesaw
που pou
ADV
πούpousomewherewhere
μενει menei
V-PAI-3S G5719
μένωmenōto stayhe dwelt
και kai
CONJ
καίkaiand, and
παρ par
PREP
παράparafrom/with/besidewith
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
εμειναν emeinan
V-AAI-3P G5656
μένωmenōto stayabode
την tēn
T-ASF
hothe/this/whoday
ημεραν ēmeran
N-ASF
ἡμέραhēmeradayday
εκεινην ekeinēn
D-ASF
ἐκεῖνοςekeinosthatthat
ωρα ōra
N-NSF
ὥραhōrahourhour
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito beit was
ως ōs
ADV
ὡςhōswhich/howabout
δεκατη dekatē
A-NSF
δέκατοςdekatostenththe tenth
 
40 cf. Tłum. Толк. Był zaś Andrzej, brat Szymona Piotra, jednym z dwóch, którzy słyszeli byli od Jana, i poszli za nim.Один из двух, слышавших от Иоанна об Иисусе и последовавших за Ним, был Андрей, брат Симона Петра. Бё (же) ґндрeй, брaтъ сjмwна петрA, є3ди1нъ t nбою2 слhшавшєю t їwaнна и3 по нeмъ шeдшєю. 1,40Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito be, was
ανδρεας andreas
N-NSM
ἈνδρέαςandreasAndrewAndrew
ο o
T-NSM
hothe/this/whowhich
αδελφος adelfos
N-NSM
ἀδελφόςadelfosbrotherbrother
σιμωνος simōnos
N-GSM
ΣίμωνsimōnSimon, Simon
πετρου petrou
N-GSM
ΠέτροςpetrosPeterPeter's
εις eis
A-NSM
εἷςheisoneOne
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromof
των tōn
T-GPM
hothe/this/whobrother
δυο duo
A-NUI
δύοduotwothe two
των tōn
T-GPM
hothe/this/who.
ακουσαντων akousantōn
V-AAP-GPM G5660
ἀκούωakouōto hearheard
παρα para
PREP
παράparafrom/with/beside 
ιωαννου iōannou
N-GSM
ἸωάννηςiōannēsJohnJohn
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ακολουθησαντων akolouthēsantōn
V-AAP-GPM G5660
ἀκολουθέωakoloutheōto followfollowed
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
 
41 cf. Tłum. Толк. Ten znalazł najpierw Szymona, brata swego, i rzecze mu: Znaleźliśmy Mesjasza (co przetłumaczone znaczy Chrystus).Он первый находит брата своего Симона и говорит ему: мы нашли Мессию, что значит: Христос; Њбрёте сeй прeжде брaта своего2 сjмwна и3 глаг0ла є3мY: њбрэт0хомъ мессjю, є4же є4сть сказaемо хrт0съ. 1,41Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVευρισκει euriskei
V-PAI-3S G5719
εὑρίσκωheuriskōto find/meetfindeth
ουτος outos
D-NSM
οὗτοςhoutosthis/he/she/itHe
πρωτον prōton
ADV-S
πρῶτονprōtonfirstfirst
τον ton
T-ASM
hothe/this/whobrother
αδελφον adelfon
N-ASM
ἀδελφόςadelfosbrotherbrother
τον ton
T-ASM
hothe/this/whothe Messias
ιδιον idion
A-ASM
ἴδιοςidiosone's own/privatehis own
σιμωνα simōna
N-ASM
ΣίμωνsimōnSimonSimon
και kai
CONJ
καίkaiand, and
λεγει legei
V-PAI-3S G5719
λέγωlegōto speaksaith
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
ευρηκαμεν eurēkamen
V-RAI-1P G5758
εὑρίσκωheuriskōto find/meet, We have found
τον ton
T-ASM
hothe/this/who, the Christ
μεσσιαν messian
N-ASM
ΜεσσίαςmessiasMessiahthe Messias
ο o
R-NSN
ὅς, ἥhhos ēwhich, which
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beis
μεθερμηνευομενον methermēneuomenon
V-PPP-NSN G5746
μεθερμηνεύωmethermēneuōto mean, being interpreted
χριστος christos
N-NSM
ΧριστόςchristosChrist, the Christ
 
42 cf. Tłum. Толк. I przyprowadził go do Jezusa. Jezus zaś wejrzawszy nań rzekł: Ty jesteś Szymon, syn Jony; ty będziesz nazwany Kefas (co się wykłada: Opoka).и привел его к Иисусу. Иисус же, взглянув на него, сказал: ты - Симон, сын Ионин; ты наречешься Кифа, что значит: камень (Петр). И# приведE є3го2 ко ї}сови. Воззрёвъ же нaнь ї}съ речE: ты2 є3си2 сjмwнъ сhнъ їHнинъ: ты2 наречeшисz ки1фа, є4же сказaетсz пeтръ. 1,42Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVηγαγεν ēgagen
V-2AAI-3S G5627
ἄγωagōto bringhe brought
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
προς pros
PREP
πρόςprosto/withto
τον ton
T-ASM
hothe/this/whoJesus
ιησουν iēsoun
N-ASM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
εμβλεψας emblepsas
V-AAP-NSM G5660
ἐμβλέπωemblepōto look into/uponwhen
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
ο o
T-NSM
hothe/this/whoJesus
ιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speak, he said
συ su
P-2NS
σύsuyouThou
ει ei
V-PAI-2S G5719
εἰμίeimito beart
σιμων simōn
N-NSM
ΣίμωνsimōnSimonSimon
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe son
υιος uios
N-NSM
υἱόςhuiossonthe son
ιωαννου iōannou
N-GSM
ἸωάννηςiōannēsJohn[John]
συ su
P-2NS
σύsuyou: thou
κληθηση klēthēsē
V-FPI-2S G5701
καλέωkaleōto callshalt be called
κηφας kēfas
N-NSM
ΚηφᾶςkēfasCephasCephas
ο o
R-NSN
ὅς, ἥhhos ēwhich, which
ερμηνευεται ermēneuetai
V-PPI-3S G5743
ἑρμηνεύωhermēneuōto interpretis by interpretation
πετρος petros
N-NSM
ΠέτροςpetrosPeter, A stone
 
POWOŁANIE NATANAELA.43 cf. Tłum. Толк. Nazajutrz chciał udać się do Galilei, i znalazł Filipa. I rzecze mu Jezus: Pójdź za mną.На другой день Иисус восхотел идти в Галилею, и находит Филиппа и говорит ему: иди за Мною. (За?_є7.) Во ќтрій (же) восхотЁ и3зhти въ галілeю: и3 њбрёте філjппа и3 гlа є3мY: грzди2 по мнЁ. 1,43Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτη
T-DSF
hothe/this/whoJesus
επαυριον epaurion
ADV
ἐπαύριονepaurionthe next dayThe day following
ηθελησεν ēthelēsen
V-AAI-3S G5656
θέλωthelōto will/desirewould
εξελθειν exelthein
V-2AAN G5629
ἐξέρχομαιexerchomaito go outgo forth
εις eis
PREP
εἰςeistowardinto
την tēn
T-ASF
hothe/this/whoGalilee
γαλιλαιαν galilaian
N-ASF
ΓαλιλαίαgalilaiaGalileeGalilee
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ευρισκει euriskei
V-PAI-3S G5719
εὑρίσκωheuriskōto find/meetfindeth
φιλιππον filippon
N-ASM
ΦίλιπποςfilipposPhilipPhilip
και kai
CONJ
καίkaiand, and
λεγει legei
V-PAI-3S G5719
λέγωlegōto speaksaith
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
ο o
T-NSM
hothe/this/who,
ιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
ακολουθει akolouthei
V-PAM-2S G5720
ἀκολουθέωakoloutheōto followFollow
μοι moi
P-1DS
ἐγώegōI/weme
 
44 cf. Tłum. Толк. A Filip był z Betsaidy, miasta Andrzeja i Piotra.Филипп же был из Вифсаиды, из одного города с Андреем и Петром. Бё (же) філjппъ t виfсаjды, t грaда ґндрeова и3 петр0ва. 1,44Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito bewas
δε de
CONJ
δέdethenNow
ο o
T-NSM
hothe/this/whoPhilip
φιλιππος filippos
N-NSM
ΦίλιπποςfilipposPhilipPhilip
απο apo
PREP
ἀπόapofromof
βηθσαιδα bēthsaida
N-PRI
ΒηθσαϊδάbēthsaidaBethsaidaBethsaida
εκ ek
PREP
ἐκekof/from.
της tēs
T-GSF
hothe/this/who, the city
πολεως poleōs
N-GSF
πόλιςpoliscity, the city
ανδρεου andreou
N-GSM
ἈνδρέαςandreasAndrewof Andrew
και kai
CONJ
καίkaiandand
πετρου petrou
N-GSM
ΠέτροςpetrosPeterPeter
 
45 cf. Tłum. Толк. Znalazł Filip Natanaela, i rzecze mu: Znaleźliśmy tego, o którym pisał Mojżesz w Zakonie i prorocy, Jezusa, syna Józefa, z Nazaretu.Филипп находит Нафанаила и говорит ему: мы нашли Того, о Котором писали Моисей в законе и пророки, Иисуса, сына Иосифова, из Назарета. Њбрёте філjппъ наfанaила и3 глаг0ла є3мY: є3г0же писA мwmсeй въ зак0нэ и3 прbр0цы, њбрэт0хомъ ї}са сн7а їHсифова, и4же t назарeта. 1,45Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVευρισκει euriskei
V-PAI-3S G5719
εὑρίσκωheuriskōto find/meetfindeth
φιλιππος filippos
N-NSM
ΦίλιπποςfilipposPhilipPhilip
τον ton
T-ASM
hothe/this/whothe law
ναθαναηλ nathanaēl
N-PRI
ΝαθαναήλnathanaēlNathanaelNathanael
και kai
CONJ
καίkaiand, and
λεγει legei
V-PAI-3S G5719
λέγωlegōto speaksaith
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
ον on
R-ASM
ὅς, ἥhhos ēwhichhim, of whom
εγραψεν egrapsen
V-AAI-3S G5656
γράφωgrafōto write, did write
μωυσης mōusēs
N-NSM
Μωϋσῆς, Μωσῆςmōusēs mōsēsMosesMoses
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τω
T-DSM
hothe/this/whothe prophets
νομω nomō
N-DSM
νόμοςnomoslawthe law
και kai
CONJ
καίkaiand, and
οι oi
T-NPM
hothe/this/who, the son
προφηται profētai
N-NPM
προφήτηςprofētēsprophetthe prophets
ευρηκαμεν eurēkamen
V-RAI-1P G5758
εὑρίσκωheuriskōto find/meet, We have found
ιησουν iēsoun
N-ASM
ἸησοῦςiēsousJesus/Joshua, Jesus
υιον uion
N-ASM
υἱόςhuiosson, the son
του tou
T-GSM
hothe/this/who.
ιωσηφ iōsēf
N-PRI
ἸωσήφiōsēfJosephof Joseph
τον ton
T-ASM
hothe/this/who 
απο apo
PREP
ἀπόapofromof
ναζαρετ nazaret
N-PRI
Ναζαρέθ, Ναζαράnazareth nazaraNazarethNazareth
 
46 cf. Tłum. Толк. I rzekł mu Natanael: Czy z Nazaretu może być co dobrego? Rzecze mu Filip: Pójdź, a zobacz.Но Нафанаил сказал ему: из Назарета может ли быть что доброе? Филипп говорит ему: пойди и посмотри. И# глаг0ла є3мY наfанaилъ: t назарeта м0жетъ ли что2 добро2 бhти; Глаг0ла є3мY філjппъ: пріиди2 и3 ви1ждь. 1,46Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speaksaith
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
ναθαναηλ nathanaēl
N-PRI
ΝαθαναήλnathanaēlNathanaelNathanael
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromout of
ναζαρετ nazaret
N-PRI
Ναζαρέθ, Ναζαράnazareth nazaraNazarethNazareth
δυναται dunatai
V-PNI-3S G5736
δύναμαιdunamaibe able, Can there
τι ti
X-NSN
τιςtisoneany
αγαθον agathon
A-NSN
ἀγαθόςagathosgood-doergood
ειναι einai
V-PAN G5721
εἰμίeimito become
λεγει legei
V-PAI-3S G5719
λέγωlegōto speaksaid
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
ο o
T-NSM
hothe/this/who[the/this/who]
φιλιππος filippos
N-NSM
ΦίλιπποςfilipposPhilip? Philip
ερχου erchou
V-PNM-2S G5737
ἔρχομαιerchomaito come/go, Come
και kai
CONJ
καίkaiandand
ιδε ide
V-2AAM-2S G5628
ὁράωhoraōto seesee
 
47 cf. Tłum. Толк. Ujrzał Jezus Natanaela, idącego, ku sobie, i rzecze o nim: Oto prawdziwie izraelita, w którym nie ma zdrady.Иисус, увидев идущего к Нему Нафанаила, говорит о нем: вот подлинно Израильтянин, в котором нет лукавства. Ви1дэ (же) ї}съ наfанaила грzдyща къ себЁ и3 гlа њ нeмъ: сE, вои1стинну ї}льтzнинъ, въ нeмже льсти2 нёсть. 1,47Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVειδεν eiden
V-2AAI-3S G5627
ὁράωhoraōto seesaw
ιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
τον ton
T-ASM
hothe/this/whoJesus
ναθαναηλ nathanaēl
N-PRI
ΝαθαναήλnathanaēlNathanaelNathanael
ερχομενον erchomenon
V-PNP-ASM G5740
ἔρχομαιerchomaito come/gocoming
προς pros
PREP
πρόςprosto/withto
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
και kai
CONJ
καίkaiand, and
λεγει legei
V-PAI-3S G5719
λέγωlegōto speaksaith
περι peri
PREP
περίperiaboutof
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
ιδε ide
V-2AAM-2S G5628
ὁράωhoraōto seeBehold
αληθως alēthōs
ADV
ἀληθῶςalēthōstrulyindeed
ισραηλιτης israēlitēs
N-NSM
ἸσραηλίτηςisraēlitēsIsraelitean Israelite
εν en
PREP
ἐνenin/on/among, in
ω ō
R-DSM
ὅς, ἥhhos ēwhichwhom
δολος dolos
N-NSM
δόλοςdolosdeceitguile
ουκ ouk
PRT-N
οὐounono
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beis
 
48 cf. Tłum. Толк. Rzecze mu Natanael: Skądże mnie znasz? Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: Pierwej, niż cię Filip zawołał, gdy byłeś pod figą, widziałem cię.Нафанаил говорит Ему: почему Ты знаешь меня? Иисус сказал ему в ответ: прежде нежели позвал тебя Филипп, когда ты был под смоковницею, Я видел тебя. Глаг0ла є3мY наfанaилъ: кaкw мS знaеши; TвэщA ї}съ и3 речE є3мY: прeжде дaже не возгласи2 тебE філjппъ, сyща под8 смок0вницею ви1дэхъ тS. 1,48Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVλεγει legei
V-PAI-3S G5719
λέγωlegōto speaksaith
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
ναθαναηλ nathanaēl
N-PRI
ΝαθαναήλnathanaēlNathanaelNathanael
ποθεν pothen
ADV-I
πόθενpothenwhence, Whence
με me
P-1AS
ἐγώegōI/weme
γινωσκεις ginōskeis
V-PAI-2S G5719
γινώσκωginōskōto knowknowest thou
απεκριθη apekrithē
V-ADI-3S G5662
ἀποκρίνωapokrinōto answeranswered
ιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/Joshua? Jesus
και kai
CONJ
καίkaiandand
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speaksaid
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
προ pro
PREP
πρόprobeforeBefore
του tou
T-GSM
hothe/this/who? Jesus
σε se
P-2AS
σύsuyouthee
φιλιππον filippon
N-ASM
ΦίλιπποςfilipposPhilipPhilip
φωνησαι fōnēsai
V-AAN G5658
φωνέωfōneōto callcalled
οντα onta
V-PAP-ASM G5723
εἰμίeimito be, when thou wast
υπο upo
PREP
ὑπόhupoby/underunder
την tēn
T-ASF
hothe/this/whothat
συκην sukēn
N-ASF
συκῆsukēfig treethe fig tree
ειδον eidon
V-2AAI-1S G5627
ὁράωhoraōto see, I saw
σε se
P-2AS
σύsuyouthee
 
49 cf. Tłum. Толк. Odpowiedział mu Natanael, i rzekł: Rabbi, tyś jest Syn Boży, tyś jest król Izraela.Нафанаил отвечал Ему: Равви! Ты Сын Божий, Ты Царь Израилев. TвэщA наfанaилъ и3 глаг0ла є3мY: раввJ, ты2 є3си2 сн7ъ б9ій, ты2 є3си2 цRь ї}левъ. 1,49Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαπεκριθη apekrithē
V-ADI-3S G5662
ἀποκρίνωapokrinōto answeranswered
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
ναθαναηλ nathanaēl
N-PRI
ΝαθαναήλnathanaēlNathanaelNathanael
ραββι rabbi
HEB
ῥαββίrabbiRabbi, Rabbi
συ su
P-2NS
σύsuyou, thou
ει ei
V-PAI-2S G5719
εἰμίeimito beart
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe Son
υιος uios
N-NSM
υἱόςhuiossonthe Son
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof God
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodof God
συ su
P-2NS
σύsuyou; thou
βασιλευς basileus
N-NSM
βασιλεύςbasileuskingthe King
ει ei
V-PAI-2S G5719
εἰμίeimito beart
του tou
T-GSM
hothe/this/whothe King
ισραηλ israēl
N-PRI
ἸσραήλisraēlIsraelof Israel
 
50 cf. Tłum. Толк. Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: Żem ci powiedział: Widziałem cię pod figą, wierzysz; większe, niż te, rzeczy ujrzysz.Иисус сказал ему в ответ: ты веришь, потому что Я тебе сказал: Я видел тебя под смоковницею; увидишь больше сего. TвэщA ї}съ и3 речE є3мY: занE рёхъ ти2, ћкw ви1дэхъ тS под8 смок0вницею, вёруеши: бHльша си1хъ ќзриши. 1,50Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαπεκριθη apekrithē
V-ADI-3S G5662
ἀποκρίνωapokrinōto answeranswered
ιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
και kai
CONJ
καίkaiandand
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speaksaid
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/sinceBecause
ειπον eipon
V-2AAI-1S G5627
λέγωlegōto speakI said
σοι soi
P-2DS
σύsuyouthee
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/since[that/since]
ειδον eidon
V-2AAI-1S G5627
ὁράωhoraōto see, I saw
σε se
P-2AS
σύsuyouunto thee
υποκατω upokatō
ADV
ὑποκάτωhupokatōunderunder
της tēs
T-GSF
hothe/this/whothe fig tree
συκης sukēs
N-GSF
συκῆsukēfig treethe fig tree
πιστευεις pisteueis
V-PAI-2S G5719
πιστεύωpisteuōto trust (in), believest thou
μειζω meizō
A-APN-C
μέγαςmegasgreatgreater things than
τουτων toutōn
D-GPN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
οψη opsē
V-FDI-2S G5695
ὁράωhoraōto see? thou shalt see
 
51 cf. Tłum. Толк. I rzekł mu: Zaprawdę, zaprawdę, mówię wam: Ujrzycie niebo otwarte i Aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego.И говорит ему: истинно, истинно говорю вам: отныне будете видеть небо отверстым и Ангелов Божиих восходящих и нисходящих к Сыну Человеческому.И# гlа є3мY: ґми1нь, ґми1нь гlю вaмъ, tсeлэ ќзрите нeбо tвeрсто и3 ѓгGлы б9іz восходsщыz и3 низходsщыz над8 сн7а чlвёческаго.1,51Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
λεγει legei
V-PAI-3S G5719
λέγωlegōto speakhe saith
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
αμην amēn
HEB
ἀμήνamēnamenVerily
αμην amēn
HEB
ἀμήνamēnamen, verily
λεγω legō
V-PAI-1S G5719
λέγωlegōto speak, I say
υμιν umin
P-2DP
σύsuyouunto you
οψεσθε opsesthe
V-FDI-2P G5695
ὁράωhoraōto seeye shall see
τον ton
T-ASM
hothe/this/whoheaven
ουρανον ouranon
N-ASM
οὐρανόςouranosheavenheaven
ανεωγοτα aneōgota
V-2RAP-ASM G5756
ἀνοίγωanoigōto openopen
και kai
CONJ
καίkaiand, and
τους tous
T-APM
hothe/this/whothe angels
αγγελους angelous
N-APM
ἄγγελοςangelosangelthe angels
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof God
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodof God
αναβαινοντας anabainontas
V-PAP-APM G5723
ἀναβαίνωanabainōto ascendascending
και kai
CONJ
καίkaiandand
καταβαινοντας katabainontas
V-PAP-APM G5723
καταβαίνωkatabainōto come/go downdescending
επι epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstupon
τον ton
T-ASM
hothe/this/whothe Son
υιον uion
N-ASM
υἱόςhuiossonthe Son
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof man
ανθρωπου anthrōpou
N-GSM
ἄνθρωποςanthrōposa humanof man

2 CUD W KANIE GALILEJSKIEJ.1 A dnia trzeciego były gody małżeńskie w Kanie Galilejskiej; a była tam matka Jezusowa.2 Wezwany też był na gody i Jezus i uczniowie jego.3 A gdy zabrakło wina, rzekła matka Jezusowa do niego: Wina nie mają.4 I rzecze jej Jezus: Co mnie i tobie niewiasto? Jeszcze nie przyszła godzina moja.5 Rzecze matka jego sługom: Cokolwiek wam powie, czyńcie.6 Było tam ze sześć stągwi kamiennych, ustawionych dla oczyszczenia żydowskiego, mieszczących w sobie każda po dwa albo trzy wiadra.7 Rzecze im Jezus: Napełnijcie stągwie wodą. I napełnili je aż do wierzchu.8 I rzecze im Jezus: Zaczerpnijcie teraz, i zanieście gospodarzowi wesela. I zanieśli.9 A gdy gospodarz wesela skosztował wody, która stała się winem, a nie wiedział, skądby było (lecz wiedzieli słudzy, którzy wodę czerpali), woła oblubieńca gospodarz wesela,10 i rzecze mu: Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy sobie podpiją, wtedy podlejsze; ty zaś dobre wino zachowałeś aż do tego czasu!11 Ten początek cudów uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej; i objawił chwałę swoją, i uwierzyli weń uczniowie jego.12 Potem zstąpił do Kafarnaum, on i matka jego, i bracia jego i uczniowie jego; i zabawili tam niewiele dni.B. PIERWSZY POBYT W JERUZALEM I W JUDEI (2,13 3,36) WYRZUCENIE KUPCZĄCYCH Z ŚWIĄTYNI.13 A była blisko Pascha żydowska, i poszedł Jezus do Jerozolimy.14 I znalazł w świątyni sprzedających woły i owce i gołębie, i bankierów siedzących.15 A uczyniwszy jakby bicz z powrózków, wyrzucił wszystkich z świątyni, owce też i woły, a pieniądze bankierów rozsypał, i stoły poprzewracał.16 A tym, co gołębie sprzedawali, rzekł: Wynieście to stąd, a nie czyńcie domu Ojca mego domem kupiectwa.17 I wspomnieli uczniowie jego, że jest napisane: „Żarliwość o dom twój pożera mnie.”18 Odpowiedzieli więc żydzi, i rzekli mu: Jakiż znak ukazujesz nam, że to czynisz?19 Opowiedział Jezus, i rzekł im: Rozwalcie tę świątynię, a w trzech dniach ją postawię.20 Rzekli więc żydzi: Czterdzieści i sześć lat budowano tę świątynię, a ty ją w trzech dniach wystawisz?21 Ale on mówił o świątyni ciała swojego.22 Gdy tedy zmartwychwstał, wspomnieli uczniowie jego, iż to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowom, które wyrzekł Jezus.23 Gdy zaś był w Jerozolimie w Paschę w dzień święty, wielu uwierzyło w imię jego, widząc cuda jego, które czynił.24 Lecz sam Jezus nie zwierzał im samego siebie, dlatego że on znał wszystkich,25 i że nie trzeba mu było, aby kto dawał świadectwo o człowieku; albowiem sam wiedział, co jest w człowieku.3 ROZMOWA Z NIKODEMEM.1 Był zaś mąż spośród faryzeuszów, imieniem Nikodem, książę żydowski.2 Ten przyszedł do Jezusa w nocy, i rzekł mu: Rabbi, wiemy, żeś przyszedł jako nauczyciel od Boga; bo nikt takich cudów czynić nie może, jakie ty czynisz, jeśliby z nim Bóg nie był.3 Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: Zaprawdę, zaprawdę mówię tobie: Jeśli się kto na nowo nie odrodzi, nie może oglądać królestwa Bożego.4 Rzecze do niego Nikodem: Jakże się może człowiek narodzić, będąc starym? Czy może napowrót wejść w łono matki swojej i odrodzić się?5 Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się kto nie odrodzi z wody i z Ducha Świętego, nie może wejść do królestwa Bożego.6 Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest.7 ‚Nie dziw się, że ci powiedziałem: Potrzeba się wam znowu narodzić.8 Duch tchnie, kędy chce, i głos jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi, i dokąd idzie; tak jest z każdym, który się narodził z Ducha.9 Odpowiedział Nikodem, i rzekł mu: Jakże się to stać może? 10 Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: To ty jesteś nauczycielem w Izraelu, a tego nie wiesz?11 Zaprawdę, zaprawdę powiadam tobie, że my co wiemy, mówimy, i o tym, cośmy widzieli, świadczymy; a świadectwa naszego nie przyjmujecie.12 Jeżeli ziemskie rzeczy wam powiedziałem, a nie wierzycie, jakże uwierzycie, gdy wam niebieskie opowiadać będę?13 I nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy, który jest w niebie.14 A jak Mojżesz podwyższył węża na pustyni, tak trzeba, aby podwyższony był Syn Człowieczy:15 aby wszelki, który weń wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.16 Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby wszelki, kto wierzy weń, nie zginął, ale miał życie wieczne.17 Gdyż Bóg nie posłał Syna swego na świat, aby świat sądził; ale żeby świat był zbawiony przez niego.18 Kto wierzy weń, nie bywa sądzony; a kto nie wierzy, już osądzony jest, bo nie wierzy w imię jednorodzonego Syna Bożego.19 Ten zaś jest sąd, że światłość przyszła na świat, a ludzie bardziej umiłowali ciemności, niż światłość; bo złe były ich uczynki.20 Każdy bowiem, który źle czyni, nienawidzi światłości, i nie przychodzi do światłości, żeby nie były zganione uczynki jego.21 Lecz kto czyni prawdę, przychodzi do światłości, aby się okazały sprawy jego, że w Bogu są uczynione. DZIAŁALNOŚĆ W JUDEI.22 Potem przyszedł Jezus i uczniowie jego do ziemi Judzkiej, i tam przebywał z nimi, i chrzcił.23 Chrzcił też i Jan w Enon w pobliżu Salim, bo było tam wód wiele i przychodzili, i chrzcili się.24 Jeszcze bowiem Jan nie był wtrącony do więzienia.25 I wszczął się spór między uczniami Janowymi i żydami co do oczyszczenia.26 I przyszli do Jana, i rzekli mu: Rabbi, ten, co z tobą był za Jordanem, któremuś ty dał świadectwo, ten oto chrzci, a wszyscy idą do niego.27 Odpowiedział Jan, i rzekł: Nie może człowiek nic wziąć, jeśliby mu nie było dane z nieba.28 Wy sami jesteście mi świadkami, że powiedziałem: Nie jestem ja Chrystusem; ale że jestem posłany przed nim.29 Kto ma oblubienicę, jest oblubieńcem; lecz przyjaciel oblubieńca, który stoi, a słucha go, weselem się weseli dla głosu oblubieńca. To więc wesele moje wypełniło się.30 On ma wzrastać, a ja się umniejszać.31 Ten, co z wysoka przychodzi, ponad wszystkimi jest; ten, co jest z ziemi, z ziemi jest, i o ziemi mówi; ten, co z nieba przyszedł, jest ponad wszystkimi.32 A co widział i słyszał, to świadczy; a świadectwa jego nikt nie przyjmuje.33 Kto świadectwo jego przyjął, stwierdził, że Bóg jest prawdomówny.34 Albowiem ten, którego Bóg posłał, słowa Boże głosi, bo nie pod miarą Bóg daje ducha.35 Ojciec miłuje syna, i wszystko oddał w rękę jego.36 Kto wierzy w Syna ma życie wieczne; a kto nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, ale gniew Boży nad nim zostaje.C. PODRÓŻ PRZEZ SAMARIĘ I POWRÓT DO GALILEI (4,1-54)4 JEZUS OPUSZCZA JUDEĘ.1 Gdy więc dowiedział się Jezus, że usłyszeli faryzeusze, iż Jezus zdobywa uczniów i chrzci więcej, niż Jan2 (chociaż Jezus nie chrzcił, ale uczniowie jego),3 opuścił Judeę, i poszedł znów do Galilei.4 A trzeba mu było przechodzić przez Samarię. NIEWIASTA SAMARYTAŃSKA.5 Przyszedł tedy do miasta Samarii, które zwią Sychar, blisko folwarku, który dał Jakub Józefowi, synowi swemu.6 A była tam studnia Jakubowa; Jezus więc znużony z drogi, siedział tak przy studni. Godzina była prawie szósta.7 Przychodzi niewiasta z Samarii czerpać wodę. Rzecze do niej Jezus: Daj mi pić.8 (Uczniowie jego bowiem odeszli byli do miasta, aby kupić żywności).9 Rzecze mu więc owa niewiasta samarytańska: Jakże ty, będąc żydem, prosisz pić ode mnie, która jestem niewiastą samarytańską? Żydzi bowiem nie obcują z Samarytanami.10 Odpowiedział Jezus, i rzekł jej: Gdybyś znała dar Boży, i kto jest ten, co ci mówi: Daj mi pić, ty byś go zapewne prosiła, a dałby ci wody żywej.11 Rzecze mu niewiasta: Panie! I czerpać czym nie masz, a studnia jest głęboka; skądże więc masz wodę żywą?12 Czyż ty większy jesteś, niż ojciec nasz Jakub, który nam studnię dał, i sam z niej pił, i synowie jego, i trzody jego?13 Odpowiedział Jezus, i rzekł jej: Każdy, kto pije z tej wody, znów będzie pragnął; lecz kto by pił z wody, którą ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki;14 ale woda, którą ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody, tryskającej ku życiu wiecznemu.15 Rzecze do niego niewiasta: Panie! Daj mi tej wody, abym nie pragnęła, ani czerpać tu nie przychodziła.16 Rzecze do niej Jezus: Idź, zawołaj męża twego, a przyjdź tu.17 Odpowiedziała niewiasta, i rzekła: Nie mam męża. Rzecze do niej Jezus: Dobrześ powiedziała, że nie mam męża.18 Albowiem pięciu mężów miałaś, a ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem. To prawdziwie powiedziałaś.19 Rzecze mu niewiasta: Panie! Widzę, że ty jesteś prorokiem.20 Ojcowie nasi cześć oddawali na tej górze, a wy powiadacie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie cześć oddawać potrzeba.21 Rzecze do niej Jezus: Niewiasto, wierz mi, że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcili Ojca.22 Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy, co znamy, ob z żydów jest zbawienie.23 Ale nadchodzi godzina, i teraz jest, gdy prawdziwi czciciele będą czcili Ojca w duchu i w prawdzie; bo i Ojciec takich szuka, którzy by go czcili.24 Duchem jest Bóg, a ci, co mu cześć oddają, trzeba, aby go czcili w duchu i w prawdzie.25 Rzecze mu niewiasta: Wiem, że przyjdzie Mesjasz (którego zowią Chrystusem); gdy więc on przyjdzie, oznajmi nam wszystko.26 Rzecze do niej Jezus: Jam jest, który mówię z tobą. O POKARMIE I ŻNIWIE DUCHOWYM.27 A wnet przyszli uczniowie jego i dziwili się, że z niewiastą rozmawiał; ale żaden nie powiedział: O co pytasz, albo o czym z nią rozmawiasz?28 Niewiasta więc zostawiła wiadro swoje, i odeszła do miasta, i powiedziała owym ludziom:29 Chodźcie, a zobaczcie człowieka, który powiedział mi wszystko, cokolwiek uczyniłam. Nie jestże to Chrystus?30 Wyszli więc Ż miasta, i szli do niego.31 Tymczasem prosili go uczniowie, mówiąc: Rabbi, jedz.32 On zaś im rzecze: Mam ja pokarm do jedzenia, o którym wy nie wiecie.33 Mówili więc uczniowie między sobą: Czy może kto przyniósł mu jeść?34 Rzecze im Jezus: Mój pokarm jest, żebym czynił wolę tego, który mnie posłał, abym wykonał sprawę j ego.35 Czyż wy nie mówicie, że jeszcze są cztery miesiące, a żniwo przyjdzie? Oto wam powiadam: Podnieście oczy wasze, a popatrzcie na pola, że białe już są do żniwa.36 A kto żnie, bierze zapłatę, i zbiera owoc na życie wieczne; aby i ten, który sieje, weselił się 1 zarazem ten, który żnie.37 Albowiem w tym słowo jest prawdziwe, że inny jest, który sieje, a inny jest, który żnie.38 Ja was posłałem żąć to, nad czym nie pracowaliście; inni się napracowali, a wyście weszli w ich prace. JEZUS WŚRÓD SAMARYTAN.39 Z owego zaś miasta wielu Samarytan uwierzyło weń dla słowa niewiasty, świadectwo dającej: Że powiedział mi wszystko, cokolwiek uczyniłam.40 Gdy tedy przyszli do niego Samarytanie, prosili go, aby tam pozostał. I został tam dwa dni.41 I daleko więcej uwierzyło weń dla mowy jego.42 A niewieście mówili: Że już nie dla twego opowiadania wierzymy; sami bowiem usłyszeliśmy, i wiemy, że ten jest prawdziwie Zbawicielem świata. POWRÓT DO GALILEI.43 A po dwóch dniach wyszedł stamtąd, i odszedł do Galilei.44 Albowiem sam Jezus dał świadectwo, że prorok nie ma czci w ojczyźnie swojej.45 Gdy więc przyszedł do Galilei, przyjęli go Galilejczycy, gdyż widz leli wszystko, co był uczynił w Jerozolimie w dzień święty; bo i sami byli przyszli na dzień święty.46 Przyszedł więc znowu do Kany Galilejskiej, gdzie z wody uczynił wino. A był pewien dworzanin królewski, którego syn chorował w Kafarnaum. UZDROWIENIE SYNA DWORZANINA.47 Ten gdy usłyszał, że Jezus przyszedł z Judei do Galilei, poszedł do niego, i prosił go, aby przybył, i uzdrowił syna jego, bo zaczynał umierać.48 Rzekł więc do niego Jezus: Jeśli znaków i cudów nie ujrzycie, nie wierzycie.49 Rzecze do niego dworzanin: Przyjdź, Panie, zanim syn mój umrze.50 Rzecze mu Jezus: Idź, syn twój żyje. Uwierzył człowiek słowom, które mu powiedział Jezus, i odszedł.51 A gdy on już powracał, zabiegli mu słudzy, i oznajmili, mówiąc, że syn jego żyje.52 Pytał ich więc o godzinę, w której mu się polepszyło. I powiedzieli mu: Że wczoraj o siódmej godzinie opuściła go gorączka.53 Poznał tedy ojciec, że była to godzina, o której rzekł mu Jezus: Syn twój żyje; i uwierzył on sam i cały dom jego.54 Ten znów drugi znak uczynił Jezus, przyszedłszy z Judei do Galilei.D. DRUGA PASCHA W JERUZALEM (5, t -47)5 UZDROWIENIE CHOREGO OD LAT 38.1 Potem był dzień święty żydowski, i poszedł Jezus do Jerozolimy.2 A jest w Jerozolimie Owcza sadzawka, którą po żydowsku nazywają Betsaida, mająca pięć krużganków.3 W tych leżało wielkie mnóstwo chorych, ślepych, chromych, wyschłych, którzy oczekiwali na poruszenie wody.4 Anioł zaś Pański zstępował od czasu do czasu w sadzawkę, i poruszała się woda. A kto pierwszy wszedł do sadzawki po poruszeniu wody, stawał się zdrowym, jakąkolwiek byłby zdjęty chorobą.5 A był tam pewien człowiek od trzydziestu i ośmiu lat niemocą złożony.6 Gdy go Jezus ujrzał leżącego i poznał że długi już czas choruje, rzecze mu: Chcesz być zdrów?7 Odpowiedział mu chory: Panie! Nie mam człowieka, żeby mnie wpuścił do sadzawki, gdy poruszy się woda; gdy bowiem ja przychodzę, inny wstępuje przede mną.8 Rzecze mu Jezus: Wstań, weźmij łoże twoje, a chodź.9 I natychmiast stał się zdrowym ów człowiek, i wziął łoże swoje, i chodził. Był zaś szabat dnia tego.10 Mówili więc żydzi temu, który został uzdrowiony: Szabat jest, nie godzi się tobie nosić łoża twego.11 Odpowiedział im: Ten, który mnie uzdrowił, on mi rzekł: Weźmij łoże twoje, a chodź.12 Spytali go więc: Któż jest ten człowiek, który ci powiedział: Weźmij łoże twoje, a chodź?13 Ów zaś uzdrowiony nie wiedział, kto to był; Jezus bowiem usunął się od rzeszy, która była na miejscu.14 Potem znalazł go Jezus w świątyni, i rzekł mu: Oto stałeś się zdrowym, już nie grzesz, aby ci się co gorszego nie zdarzyło.15 Odszedł ów człowiek, i oznajmił żydom, że to Jezus jest, który go zdrowym uczynił.16 Dlatego żydzi prześladowali Jezusa, że to czynił w szabat.17 Lecz Jezus im odpowiedział: Ojciec mój aż dotąd działa, i ja działam.18 Dlatego więc tym bardziej starali się go żydzi zabić, że nie tylko naruszał szabat, ale też Boga powiadał być Ojcem swym, czyniąc się równym Bogu. Jezus zatem odpowiedział, i rzekł im: JEZUS RÓWNY OJCU.19 Zaprawdę, zaprawdę mówię wam, nie może Syn sam od siebie nic czynić, tylko to co widzi, że Ojciec czyni; albowiem cokolwiek on czyni, to i Syn podobnie czyni.20 Gdyż Ojciec miłuje Syna i wszystko mu ukazuje, co sam czyni, i większe nad te uczynki mu okaże, abyście się wydziwilli.21 Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych, i ożywia, tak i Syn, których chce, ożywia.22 Ojciec bowiem nikogo nie sądzi, lecz wszystek sąd dał Synowi,23 aby wszyscy czcili Syna, jako czczą Ojca. Kto nie czci Syna, nie czczą Ojca, który go posłał.24 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, że kto słowa mego słucha, a wierzy temu, który mię posłał, ma życie wieczne, i nie przyjdzie na sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia.25 Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam, że nadchodzi godzina i teraz jest, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego, a ci, którzy usłyszą, ożyją.26 Albowiem jak Ojciec ma życie sam w sobie, tak dał i Synowi, aby miał życie sam w sobie.27 I dał mu władzę sąd czynić, dlatego że jest Synem Człowieczym.28 Nie dziwcie się temu, bo przychodzi godzina, w której wszyscy, co są w grobach, usłyszą głos Syna Bożego.29 I wyjdą ci, którzy dobrze czynili, na zmartwychwstanie życia; a którzy źle czynili, na zmartwychwstanie sądu.30 Nie mogę ja sam od siebie nic czynić. Jak słyszę, sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy; bo nie szukam woli mojej, ale woli tego, który mnie posłał. ŚWIADECTWO OJCA I UCZYNKÓW.31 Jeśli ja sam o sobie daję świadectwo, świadectwo moje nie jest prawdziwe.32 Inny jest, który o mnie świadczy; i wiem, że prawdziwe jest świadectwo, które o mnie wydaje.33 Wyście posłali do Jana, i dał świadectwo prawdzie.34 Ja zaś nie od człowieka świadectwo biorę, ale to mówię, abyście wy byli zbawieni.35 On był świecą gorejącą i świecącą; a wyście chcieli do czasu radować się w światłości jego.36 Ale ja mam świadectwo większe niż Janowe. Uczynki bowiem, które dał mi Ojciec, abym je wykonał: same uczynki, które ja czynię, świadczą o mnie, że mnie Ojciec posłał.37 A Ojciec, który mnie posłał, sam świadectwo dał o mnie. I nie słyszeliście nigdy głosu jego, ani nie widzieliście postaci jego;38 i słowa jego nie macie w sobie na stałe, gdyż temu, którego on posłał, wy nie wierzycie.39 Badajcie Pisma, gdyż wam się zdaje, że w nich życie wieczne macie; a one są, które świadectwo dają o mnie;40 a do mnie przyjść nie chcecie, abyście życie mieli.41 Chwały od ludzi nie biorę.42 Ale poznałem was, że miłości Bożej nie macie w sobie.43 Ja przyszedłem w imię Ojca mego, a nie przyjmujecie mnie; jeśli inny przyjdzie w imię swoje, jego przyjmiecie.44 Jakże możecie wierzyć wy, którzy chwałę jeden od drugiego bierzecie, a chwały, która od samego Boga jest, nie szukacie?45 Nie sądźcie, że ja was oskarżać będę u Ojca; jest, który was oskarża, Mojżesz, w którym wy nadzieję macie.46 Gdybyście bowiem wierzyli Mojżeszowi, i mnie byście zapewne wierzyli; o mnie bowiem on pisał.47 Lecz jeśli jego pismom nie wierzycie, jakże moim słowom uwierzycie? E. NOWY POBYT W GALILEI (6,1 – 7,9)6 CUDOWNE ROZMNOŻENIE CHLEBA.1 Potem odszedł Jezus za morze Galilejskie, to jest Tyberiadzkie.2 I szła za nim rzesza wielka, gdyż widzieli znaki, które czynił nad tymi, co chorowali.3 Wszedł więc Jezus na górę, i siedział tam z uczniami swoimi.4 A była blisko Pascha, dzień święty żydowski.5 Gdy więc Jezus podniósł oczy, i zobaczył, że wielka rzesza idzie do niego, rzekł do Filipa: Skąd kupimy chleba, żeby ci jedli?6 A mówił to, próbując go; bo sam wiedział co miał czynić.7 Odpowiedział mu Filip: Za dwieście denarów chleba nie wystarczy im, tak żeby każdy mało co wziął.8 Rzekł mu jeden z uczniów jego, Andrzej, brat Szymona Piotra:9 Jest tu jedno pacholę, co ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby; ale co to jest na tak wielu?10 Rzekł tedy Jezus: Każcie ludziom usiąść. A było trawy wiele na tym miejscu. Usiedli więc mężczyźni w liczbie około pięciu tysięcy.11 Wziął więc Jezus chleby, i dzięki uczyniwszy, rozdał siedzącym; podobnież i z ryb, ile chcieli.12 Gdy zaś się najedli, rzekł uczniom swoim: Zbierzcie ułomki które pozostały, aby nie zginęły.13 Zebrali tedy, i napełnili dwanaście koszów ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, które pozostały tym, co jedli.14 Owi więc ludzie ujrzawszy cud, który Jezus uczynił, mówili: Że ten jest prawdziwie Prorokiem, który ma przyjść na świat.15 Jezus zatem poznawszy, że mieli przyjść, aby go porwać i uczynić królem, uszedł znowu sam jeden na górę. JEZUS CHODZI PO MORZU.16 Gdy zaś zmrok zapadł, zeszli uczniowie jego nad morze.17 I wsiadłszy w łódź, płynęli za morze do Kafarnaum; i było już ciemno, a Jezus do nich nie przyszedł.18 Morze zaś poczynało się burzyć, bo wiał silny wiatr.19 Gdy więc ujechali około dwadzieścia pięć albo trzydzieści stadiów, widzą Jezusa chodzącego po morzu i zbliżającego się do łodzi, i zlękli się.20 Lecz on im rzecze: Jam jest, nie bójcie się.21 Chcieli go tedy wziąć do łodzi; a łódź natychmiast przypłynęła do ziemi, do której jechali. OBIETNICA EUCHARYSTII.22 Nazajutrz rzesza, która stała za morzem, zobaczyła, że tam nie było innej łodzi tylko jedna, i że Jezus nie wsiadł do łodzi z uczniami swoimi, ale sami uczniowie jego odjechali.23 Inne zaś łodzie nadeszły od Tyberiady obok miejsca, gdzie jedli chleb, gdy Pan dzięki czynił.24 Skoro więc zobaczyła rzesza, że tam nie ma Jezusa, ani uczniów jego, wsiedli w łódki, i przypłynęli do Kafarnaum, szukając Jezusa.25 A znalazłszy go za morzem, rzekli mu: Rabbi, kiedyś tu przybył?26 Odpowiedział im Jezus, i rzekł: Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Szukacie mnie, nie dlatego żeście cuda widzieli, ale żeście chleb jedli, i najedliście się.27 Starajcie się nie o pokarm, który ginie, ale który trwa na życie wieczne, który wam da Syn Człowieczy; na nim bowiem Bóg Ojciec położył swą pieczęć.28 Rzekli więc do niego: Cóż mamy czynić, abyśmy pełnili uczynki Boże?29 Odpowiedz lał Jezus, i rzekł im: To jest dzieło Boże, abyście wierzyli w tego, którego on posłał.30 Rzekli mu tedy: Cóż więc ty za znak czynisz, abyśmy ujrzeli, i uwierzyli tobie? Cóż działasz?31 Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jako jest napisane: „Chleb z nieba dał im jeść.” JEZUS PRAWDZIWYM CHLEBEM Z NIEBA.32 Rzekł im więc Jezus: Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale Ojciec mój daje wam chleb z nieba prawdziwy.33 Albowiem chleb Boży jest, który z nieba zstąpił, i daje życie światu.34 Rzekli więc do mego: Panie, daj nam zawsze tego chleba.35 A Jezus im powiedział: Jam jest chleb życia; kto do mnie przychodzi, łaknąć nie będzie; a kto we mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie.36 Ale wam powiedziałem, żeście i widzieli mię, i nie wierzycie.37 Wszystko, co mi daje Ojciec, do mnie przyjdzie; a tego, co do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz;38 bo zstąpiłem z z nieba, nie żebym czynił wolę moją, ale wolę tego, który mię posłał.39 A ta jest wola tego, który mię posłał, Ojca, żebym nic z tego wszystkiego, co mi dał, nie stracił; ale żebym to wskrzesił w dzień ostateczny.40 A ta jest wola Ojca mego, który mię posłał, żeby każdy, który widzi Syna, i wierzy weń, miał życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dzień ostatni. SZEMRANIE NIEWIERNYCH ŻYDÓW.41 Szemrali więc na niego żydzi, że powiedział: Jam jest chleb żywy, który z nieba zstąpił.42 I mówili: Czyż nie jest to Jezus, syn Józefa, którego ojca i matkę my znamy? Jakże więc on mówi: Że z nieba zstąpiłem?43 Odpowiedział tedy Jezus, i rzekł im: Nie szemrajcie między sobą.44 Nikt do mnie przyjść nie może, jeśli Ojciec, który mię posłał, nie pociągnie go; a ja go wskrzeszę w dzień ostatni.45 Jest napisane u proroków: „I będą wszyscy uczniami Bożymi.” Wszelki, kto usłyszał od Ojca, i nauczył się, przychodzi do mnie.46 Nie, żeby Ojca kto widział; tylko ten, który jest od Boga, ten widział Ojca.47 Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam: Kto wierzy we mnie, ma życie wieczne. JEZUS CHLEBEM ŻYWOTA.48 Jam jest chleb życia.49 Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni, i pomarli.50 Ten jest chleb z nieba zstępujący, aby jeśli go kto pożywać będzie, nie umarł.51 Jam jest chleb żywy, który z nieba zstąpił.52 Jeśli kto pożywać będzie tego chleba, żyć będzie na wieki; a chleb, który ja dam, jest ciało moje za życie świata.53 Spierali się więc żydzi między sobą, mówiąc: Jakże on może dać nam ciało swoje do jedzenia?54 Rzekł im więc Jezus: Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam: Jeślibyście nie jedli ciała Syna człowieczego, i nie pili krwi jego, nie będziecie mieć życia w sobie.55 Kto pożywa ciało moje, i pije krew moją, ma życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dzień ostatni.56 Albowiem ciało moje prawdziwie jest pokarmem, a krew moja prawdziwie jest napojem.57 Kto pożywa ciało moje, i pije krew moją, we mnie mieszka, a ja w nim.58 Jako mnie posłał żyjący Ojciec, i ja żyję dla Ojca; a kto mnie pożywa, i on żyć będzie dla mnie.59 Ten jest chleb, który z nieba zstąpił. Nie jak ojcowie wasi jedli mannę, i pomarli. Kto pożywa tego chleba, żyć będzie na wieki. RÓŻNY SKUTEK OBIETNICY.60 To powiedział w synagodze, nauczając w Kafarnaum.61 Wielu więc z uczniów jego usłyszawszy, mówili: Twarda jest ta mowa, i któż jej słuchać może?62 Jezus zaś wiedząc sam w sobie, że na to szemrają uczniowie j ego, rzekł do nich: To was gorszy?63 A jeśli zobaczycie Syna Człowieczego wstępującego tam, gdzie był pierwej?64 Duch jest, który ożywia, ciało na nic się nie przyda. Słowa, które ja wam powiedziałem, duchem i życiem są.65 Ale są niektórzy spośród was, co nie wierzą. Wiedział bowiem Jezus od początku, którzy byli, co nie wierzyli, i kto go miał wydać.66 I mówił: Dlatego wam powiedziałem, że nikt nie może przyjść do mnie, jeśli mu nie będzie dane od Ojca mojego. ODSTĘPSTWO WIELU UCZNIÓW.67 Odtąd wielu uczniów jego wycofało się, i już z nim nie chodzili.68 Rzekł więc Jezus do dwunastu: Czy i wy odejść chcecie?69 Odpowiedział mu przeto Szymon Piotr: Panie! Do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego.70 A my wierzymy i poznaliśmy, żeś ty jest Chrystus, Syn Boży. Odpowiedział im Jezus:71 Czy ja nie dwunastu was obrałem? A jeden z was jest diabeł.72 Mówił zaś o Judaszu Szymonowym, Iszkariocie; bo ten miał go wydać, chociaż był jednym z dwunastu.7 NIEDOWIARSTWO KREWNYCH CHRYSTUSA.1 Potem zaś chodził Jezus po Galilei, gdyż nie chciał po Judei chodzić, bo żydzi starali się go zabić.2 A zbliżało się żydowskie święto Kuczek.3 Rzekli więc do niego bracia jego: Odejdź stąd, a idź do Judei, żeby i uczniowie twoi widzieli dzieła twoje, które czynisz.4 Nikt bowiem niczego w skrytości nie czyni, a sam chce być na widoku. Jeśli te rzeczy czynisz, okaż się światu.5 I bracia bowiem jego weń nie wierzyli.6 Rzecze im tedy Jezus: Czas mój jeszcze nie przyszedł; ale czas wasz zawsze jest w pogotowiu.7 Nie może świat mieć was w nienawiści, ale mnie ma w nienawiści; bo ja świadectwo daję o nim, że złe są uczynki jego.8 Idźcie wy na ten dzień święty, ja zaś nie pójdę na ten dzień święty; bo mój czas jeszcze się nie wypełnił.9 To powiedziawszy, został sam w Galilei.F. ZBAWICIEL W JERUZALEM PODCZAS ŚWIĘTA KUCZEK (7,10 -10,21) RÓŻNE ZDANIA O JEZUSIE.10 A gdy poszli bracia jego, wtedy i on poszedł na dzień święty, nie jawnie, ale jakby potajemnie.11 Szukali go więc żydzi w dzień święty pytając: Gdzież on jest?12 I był o nim wielki pomruk między rzeszą. Jedni bowiem powiadali: Że jest dobry. Drudzy zaś mówili: Nie, ale zwodzi rzesze.13 Nikt o nim jednak jawnie nie mówił z bojaźni przed żydami. JEZUS UCZY W ŚWIĄTYNI.14 Gdy zaś już było w pół święta, wszedł Jezus do świątyni, i nauczał15 I dziwili się żydzi, mówiąc: Jakże ten umie Pismo, skoro się nie uczył?16 Odpowiedział im Jezus, i rzekł: Moja nauka nie jest moja, ale tego, który mię posłał.17 Jeśli kto zechce pełnić wolę jego, dowie się o tej nauce, czy jest z Boga, czy też ja sam ze siebie mówię.18 Kto sam ze siebie mówi, ten chwały własnej szuka; lecz kto szuka chwały tego, który go posłał, ten jest prawdomówny, a nie ma w nim niesprawiedliwości.19 Czyż Mojżesz nie dał wam Zakonu, a żaden z was nie pełni Zakonu?20 Czemu chcecie mnie zabić? Odpowiedziała rzesza, i rzekła: Czarta masz; któż cię chce zabić?21 Odpowiedział Jezus, i rzekł, im: Jednego czynu dokonałem, a wszyscy się dziwicie.22 Dlatego Mojżesz dał wam obrzezanie (nie żeby ono od Mojżesza było, ale od ojców), i w szabat człowieka obrzezujecie.23 Jeśli obrzezanie przyjmuje człowiek w szabat, żeby nie naruszyć Mojżeszowego Zakonu, na mnie się oburzacie, że całego człowieka uzdrowiłem w szabat?24 Nie sądźcie według pozorów, ale sądźcie sądem sprawiedliwym.25 Mówili więc niektórzy z Jerozolimy: Czyż to nie ten, którego chcą zabić? 26 A oto jawnie przemawia, i nic mu nie mówią. Czyżby prawdziwie poznali starsi, że ten jest Chrystusem?27 Ale o nim wiemy, skąd jest; lecz gdy Chrystus przyjdzie, nikt nie będzie wiedział, skąd jest.28 Wołał tedy Jezus w świątyni, ucząc i mówiąc: I mnie znacie, i skąd jestem wiecie, a sam od siebie nie przyszedłem, ale jest prawdomówny ten, który mnie posłał, którego wy nie znacie.29 Ja go znam, bo od niego jestem, a on mię posłał.30 Chcieli go więc pojmać, ale nikt nań nie podniósł ręki; bo jeszcze nie nadeszła godzina jego.31 Wielu zaś z rzeszy uwierzyło weń, i mówili: Czyż Chrystus gdy przyjdzie, więcej cudów czynić będzie, aniżeli te, które ten czyni?32 Usłyszeli faryzeusze, jak to o nim rzesza szemrała; i posłali przedniejsi kapłani i faryzeusze sługi, aby go pojmali.33 Rzekł im więc Jezus: Jeszcze krótki czas jestem z wami, a odchodzę do tego, który mię posłał.34 Szukać mię będziecie, a nie znajdziecie; a gdzie ja jestem wy przyjść nie możecie.35 Mówili więc żydzi między sobą: Dokądże ten pójdzie, że my go nie znajdziemy? Czy pójdzie do rozproszenia pogan, i będzie uczył pogan?36 Cóż to za słowo, które powiedział: Szukać mię będziecie, a nie znajdziecie; a gdzie ja jestem, wy przyjść nie możecie? CZY JEZUS JEST MESJASZEM?37 W ostatni zaś wielki dzień święta stał Jezus, i wołał, mówiąc: Jeśli kto pragnie, niech do mnie przyjdzie a pije.38 Kto wierzy we mnie, jak mówi Pismo, z żywota jego rzeki wody żywej popłyną.39 A to mówił o Duchu, którego otrzymać mieli wierzący weń; albowiem Duch jeszcze nie był dany, bo Jezus jeszcze nie był uwielbiony.40 Z owej więc rzeczy, usłyszawszy te słowa jego, mówili: Ten jest prawdziwie prorokiem.41 Inni mówili: Ten jest Chrystusem. Niektórzy zaś powiadali: Czyż Jezus przyjdzie z Galilei?42 Czyż Pismo nie mówi, że Jezus przyjdzie z rodu Dawida i z Betlejem miasteczka, gdzie był Dawid?43 Powstał zatem rozłam między resztą z powodu niego.44 A niektórzy z nich chcieli go pojmać, ale nikt nie podniósł nań ręki.45 Przyszli więc słudzy najwyższych kapłanów i faryzeuszów. A oni im rzekli: Czemuście go nie przyprowadzili?46 Odpowiedzieli słudzy: Nigdy tak człowiek nie mówił, jako ten człowiek.47 Odpowiedzieli im tedy faryzeusze: Czyż i wy jesteście zwiedzeni?48 Czy który ze starszych uwierzył weń, albo z faryzeuszów?49 Ale to pospólstwo, które nie zna Zakonu, przeklęte jest.50 Rzekł do nich Nikodem, ten, który w nocy przyszedł do niego, a był jednym z nich:51 Czyż Zakon nasz sądzi człowieka, jeśli pierwej nie usłyszy od niego, i nie zrozumie, co czyni?52 Odpowiedzieli, i rzekli mu: Czy i ty jesteś Galilejczykiem? Badaj Pisma, a zobaczysz, że z Galilei prorok nie powstaje.53 I powrócili każdy do domu swego.8 JAWNOGRZESZNICA.1 Jezus zaś udał się na górę Oliwną.2 A raniutko znów przyszedł do świątyni, i cały lud przyszedł do niego; a usiadłszy nauczał ich.3 I przyprowadzają doktorowie i faryzeusze niewiastę, którą na cudzołóstwie zostano, i postawili ją pośrodku, i4 rzekli mu: Nauczycielu tę niewiastę zastano teraz na cudzołóstwie.5 W Zakonie zaś Mojżesz przykazał nam takie kamienować. Ty więc co mówisz?6 To znów mówili, kusząc go, aby go mogli oskarżyć. A Jezus schyliwszy się w dół, pisał palcem po ziemi.7 Gdy zaś nie przestawali go pytać, podniósł się, i rzekł im: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamieniem.8 I znowu schyliwszy się, pisał na ziemi.9 A usłyszawszy to, jeden za drugim wychodzili, poczynając od starszych; i został sam Jezus, i niewiasta w pośrodku stojąca.10 Jezus zaś podniósłszy się, rzekł jej: Niewiasto, gdzież są ci, co na ciebie skarżyli? Żaden cię nie potępił?11 A ona rzekła: żaden, Panie! Jezus zaś powiedział: I ja cię nie potępię. Idź, a już więcej nie grzesz. JEZUS ŚWIATŁOŚCIĄ ŚWIATA.12 Znowu więc odezwał się do nich Jezus, mówiąc: Jam jest światłość świata; kto za mną idzie, nie chodzi w ciemności, ale będzie miał światłość życia.13 Rzekli mu tedy faryzeusze: Ty sam o sobie świadectwo dajesz; świadectwo twoje nie jest prawdziwe.14 Odpowiedział Jezus, i rzekł im: Chociaż ja świadectwo daję sam o sobie, prawdziwe jest świadectwo moje, bo wiem, skąd przyszedłem i dokąd idę; lecz wy nie wiecie, skąd przychodzę, albo dokąd idę.15 Wy według ciała sądzicie; ja nikogo nie sądzę.16 A jeśli też i sądzę; sąd mój jest prawdziwy; bo nie jestem sam, ale ja i ten, który mnie posłał, Ojciec.17 A w Zakonie waszym jest napisane, że świadectwo dwóch ludzi jest prawdziwe.18 Jam jest, który sam o sobie daję świadectwo; i daje świadectwo o mnie Ojciec, który mię posłał.19 Rzekli mu więc: Gdzież jest twój Ojciec? Odpowiedział Jezus: Ani mnie nie znacie, ani Ojca mojego; gdybyście mnie znali, to byście zapewne i Ojca mego znali.20 Te słowa powiedział Jezus koło skarbca, ucząc w świątyni; a nikt go nie pojmał, bo jeszcze nie nadeszła godzina jego. JEZUS SYNEM BOGA.21 Jezus więc rzekł im znowu, mówiąc: Ja odchodzę, i będziecie mnie szukać, a w grzechu waszym pomrzecie. Dokąd ja idę, wy przyjść nie możecie.22 Mówili tedy żydzi: Alboż sam się zabije, że powiedział: Dokąd ja idę, wy przyjść nie możecie?23 I mówił im: Wyście z niskości, a jam z wysokości. Wyście z tego świata, a ja nie jestem z tego świata.24 Przeto wam powiedziałem, że pomrzecie w grzechach waszych; bo jeśli nie uwierzycie, żem ja jest, pomrzecie w grzechu waszym.25 Mówili mu więc: Któżeś ty jest? Rzekł im Jezus: Początek, który i mówię wam.26 Mam o was wiele mówić i sądzić; lecz ten, który mię posłał jest prawdomówny; a ja, co słyszałem od niego, to mówię na świecie.27 I nie zrozumieli, że Ojcem swoim nazywał Boga.28 Rzekł im tedy Jezus: Gdy podwyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, żem ja jest, a sam z siebie niczego nie uczynię; ale jako mię nauczył Ojciec, to mówię.29 A ten, który mię posłał, ze mną jest, i nie zostawił mię samego, bo ja, co mu się podoba, zawsze czynię.30 Gdy on to mówił, wielu weń uwierzyło. KTO PRAWDZIWYM SYNEM ABRAHAMA?31 Mówił więc Jezus do tych żydów, którzy mu uwierzyli: Jeśli wy trwać będziecie przy mowie mojej, prawdziwie będziecie uczniami moimi;32 i poznacie prawd a prawda was wyswobodzi.33 Odpowiedzieli mu: Jesteśmy potomstwem Abrahama, a nigdyśmy nikomu nie służyli; jakże ty mówisz: Wolni będziecie?34 Odpowiedział im Jezus: Zaprawdę, za prawdę powiadam wam, że każdy który czyni grzech, sługą jest grzechu;35 lecz sługa nie mieszka w domu na wieki, syn zaś mieszka na wieki.36 A przeto jeśli was Syn wyswobodzi, prawdziwie wolni będziecie.37 Wiem, że jesteście synami Abrahama; ale staracie się mig zabić, ponieważ mowa moja nie przyjmuje się w was.38 Ja mówię, co widziałem u Ojca mojego; a wy czynicie, coście widzieli u ojca waszego.39 Odpowiedzieli, i rzekli mu: Ojcem naszym jest Abraham. Rzekł im Jezus: Jeśliście synami Abrahama, czyńcież uczynki Abrahama.40 Lecz teraz staracie się zabić mnie, człowieka, który wam mówiłem prawdę, jaką słyszałem od Boga; tego Abraham nie czynił. KTO SYNEM BOGA?41 Wy czynicie uczynki ojca waszego. Rzekli mu zatem: Myśmy się nie urodzili z cudzołóstwa; mamy jednego ojca, Boga.42 Rzekł im więc Jezus: Gdyby Bóg był ojcem waszym, to byście mię pewnie miłowali; albowiem ja z Boga wyszedłem, i przyszedłem; nie od siebie bowiem przyszedłem, ale on mię posłał.43 Czemu mowy mojej nie rozumiecie? Gdyż nie możecie słuchać mowy mojej.44 Wy z ojca diabła jesteście i pożądania ojca waszego czynić chcecie. On był zabójcą od początku i w prawdzie się nie ostał, bo nie ma w nim prawdy; gdy mówi kłamstwo, z własnego mówi, gdyż kłamcą jest, i ojcem jego.45 A jeśli ja prawdę mówię, nie wierzycie mi.46 Kto z was dowiedzie na mnie grzechu? Jeśli prawdę mówię wam, czemu mi nie wierzycie?47 Kto z Boga jest, słów Bożych słucha; dlatego wy nie słuchacie, że z Boga nie jesteście. DIABELSKIE USPOSOBIENIE ŻYDÓW.48 Odpowiedzieli więc żydzi, i rzekli mu: Czy my nie dobrze mówimy, żeś ty jest Samarytanin, i czarta masz?49 Odpowiedział Jezus: Ja czarta nie mam; ale czczę Ojca mego, a wyście mnie nie uczcili.50 Ale ja nie szukam chwały własnej; jest taki, co szuka, i sądzi.51 Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Jeśli kto zachowa mowę moją, nie zazna śmierci na wieki.52 Rzekli więc żydzi: Teraz poznaliśmy, że czarta masz. Abraham umarł i prorocy, a ty powiadasz: Jeśliby kto zachował mowę moją, nie zazna śmierci na wieki!53 Czy ty większy jesteś nad ojca naszego Abrahama, który umarł? I prorocy pomarli. Kim sam siebie czynisz?54 Odpowiedział Jezus: Jeśli ja sam siebie chwalę; niczym jest chwała moja. Jest Ojciec mój, który mię uwielbia, o którym wy powiadacie, że jest Bogiem waszym,55 a nie poznaliście go; ale ja go znam. I jeślibym powiedział, że go nie znam, będę podobnym do was kłamcą; ale go znam, i mowę jego zachowuję.56 Abraham, ojciec wasz, cieszył się, że miał oglądać dzień mój; ujrzał, i rozradował się.57 Rzekli więc żydzi do niego: Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?58 Rzekł im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: pierwej niż Abraham się stał, jam jest.59 Porwali więc kamienie, by rzucić na niego; lecz Jezus ukrył się, i wyszedł z świątyni.9 UZDROWIENIE ŚLEPEGO OD URODZENIA.1 A przechodząc, ujrzał Jezus człowieka ślepego od urodzenia.2 I spytali go uczniowie jego: Rabbi, kto zgrzeszył, on, czy rodzice jego, że się ślepym narodził?3 Odpowiedział Jezus: Ani on nie zgrzeszył, ani rodzice jego; ale żeby się okazały w nim sprawy Boże.4 Mnie potrzeba wykonywać sprawy tego, który mię posłał, póki dzień jest; nadchodzi noc, kiedy nikt pracować nie może.5 Póki jestem na świecie, jestem światłością świata.6 To rzekłszy, splunął na ziemię, i uczynił błoto ze śliny, i pomazał błotem oczy jego,7 i rzekł mu: Idź, umyj się w sadzawce Siloe (co się wykłada: „Posłany”). Odszedł więc i umył się, i przyszedł widzący.8 Sąsiedzi zatem i ci, co przedtem go widywali, że był żebrakiem, mówili: Czy to nie ten, który siadywał i żebrał? Jedni mówili: Że to on jest.9 A drudzy: Wcale nie, ale jest doń podobny. A on mówił: Że to ja jestem.10 Mówili mu więc: Jakże ci się oczy otwarły?11 Odpowiedział: Ten człowiek, którego zwią Jezusem, uczynił błoto, i pomazał oczy moje, i rzekł mi: Idź do sadzawki Siloe, a umyj się. I poszedłem, umyłem się, i widzę.12 I rzekli mu: Gdzież on jest? Odpowiedział: Nie wiem.13 Przyprowadzają tego, który był ślepy, do faryzeuszów.14 A był to szabat, gdy Jezus uczynił błoto, i otworzył oczy jego.15 Znowu więc pytali go faryzeusze, jak przejrzał? A on im odpowiedział: Włożył mi błota na oczy i umyłem się, i widzę.16 Mówili przeto niektórzy z faryzeuszów: Nie jest ten człowiek od Boga, bo nie zachowuje szabatu. A inni mówili: Jakże może człowiek grzeszny te cuda czynić? I było rozdwojenie między nimi.17 Rzekli więc ślepemu po wtóre: Cóż ty mówisz o tym, który otworzył oczy twoje? On zaś rzekł: że jest prorokiem.18 Nie uwierzyli tedy żydzi, że on był ślepy, i wzrok odzyskał, dopóki nie wezwali rodziców tego, który przejrzał.19 I spytali ich, mówiąc: Czy to jest syn wasz, o którym wy mówicie, że się ślepym urodził? Jakże więc teraz widzi?20 Odpowiedzieli im rodzice jego, i rzekli: Wiemy, że to jest syn nasz, i że się ślepym urodził;21 ale jak teraz widzi, nie wiemy; albo kto otworzył oczy jego, my nie wiemy. Jego samego pytajcie; ma lata, niech sam mówi o sobie.22 To powiedzieli rodzice jego, gdyż bali się żydów. Już bowiem zmówili się żydzi, że jeśliby kto wyznał, iż on jest Chrystusem, aby został wyrzucony z synagogi.23 Dlatego to powiedzieli rodzące jego: Że ma lata, jego samego pytajcie.24 Wezwali więc po raz drugi człowieka, który był ślepy, i rzekli mu: Daj chwałę Bogu; my wiemy, że ten człowiek jest grzeszny.25 On zaś im odrzekł: Czy grzeszny jest, tego nie wiem; jedno wiem, że byłem ślepy, a teraz widzę.26 Rzekli mu tedy: Cóż ci uczynił? Jakże ci oczy otworzył?27 Odpowiedział im: Już wam powiedziałem, i słyszeliście; czemuż znowu słyszeć chcecie? Czy i wy chcecie zostać uczniami jego?28 Złorzeczyli mu przeto i powiedzieli: Ty bądź uczniem jego, a my jesteśmy uczniami Mojżesza.29 My wiemy, że do Mojżesza mówił Bóg; ale skąd ten jest, nie wiemy,30 Odpowiedział ów człowiek, i rzekł im: To właśnie jest dziwne, że wy nie wiecie, skąd jest, a otworzył oczy moje.31 Wiemy zaś, że grzeszników Bóg nie wysłuchuje; ale jeśli kto jest czcicielem Boga, a wolę jego czyni, tego wysłuchuje.32 Od wieku nie słyszano, żeby kto otworzył oczy ślepo narodzonemu.33 Gdyby ten nie był od Boga, nie mógłby nic uczynić.34 Odpowiedzieli i rzekli mu: W grzechach narodziłeś się cały, a ty nas uczysz? I precz go wyrzucili.35 Usłyszał Jezus, że go precz wyrzucili, a znalazłszy go, rzekł mu: Ty wierzysz w Syna Bożego?36 On odpowiedział, i rzekł: Któż to jest, Panie, abym weń uwierzył?37 I rzekł mu Jezus: I widziałeś go, i który mówi z tobą, ten jest.38 A on rzekł: Wierzę, Panie! I upadłszy, oddał mu pokłon.39 I rzekł Jezus: Na sąd ja przyszedłem na ten świat, aby ci, którzy nie widzą, przejrzeli, a ci, co widzą, ślepymi się stali.40 I usłyszeli niektórzy z faryzeuszów, co przy nim byli, i rzekli mu: Czy i my ślepymi jesteśmy?41 Rzekł im Jezus: Gdybyście byli ślepymi, nie mielibyście grzechu; ale teraz mówicie: Że widzimy. Grzech wasz trwa.10 JEZUS DOBRYM PASTERZEM.1 Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Kto nie wchodzi przez bramę do owczarni owiec, ale wdziera się skądinąd, ten jest złodziej i zbójca.2 Lecz ten, co wchodzi przez bramę, jest pasterzem owiec.3 Temu odźwierny otwiera, a owce słuchają głosu jego, i woła owce swoje po imieniu, i wyprowadza je.4 A gdy wypuści owce swoje, idzie przed nimi; a owce idą za nim, bo znają głos jego.5 Za obcym zaś nie idą, ale uciekają od niego, bo nie znają głosu obcych.6 Tę przypowieść powiedział im Jezus; lecz oni nie zrozumieli, co im mówił.7 Znowu więc rzekł im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, iż ja jestem bramą owiec.8 Wszyscy, ilu ich tylko przyszło, złodziejami są i zbójcami, i nie słuchały ich owce.9 Ja jestem bramą. Jeśli kto wejdzie przeze mnie, będzie zbawiony; i będzie wchodził, i wychodził, i pastwiska znajdzie.10 Złodziej nie przychodzi, tylko żeby kradł, a zabijał i tracił. Ja przyszedłem, żeby życie miały, i obficiej miały.11 Jam jest pasterz dobry. Dobry pasterz duszę swoją daje za owce swoje.12 Lecz najemnik, i ten, co nie jest pasterzem, którego owce nie są własne, widzi wilka przychodzącego, i opuszcza owce, i ucieka, a wilk porywa, i rozprasza owce;13 najemnik zaś ucieka, bo jest najemnikiem, i nie zależy mu na owcach.14 Jam jest pasterz dobry, i znam moje, i znają mię moje.15 Jak mię zna Ojciec, i ja znam Ojca; a duszę moją kładę za owce moje.16 I inne owce mam, które nie są z tej owczarni; i te trzeba mi przyprowadzić, i słuchać będą głosu mego, i stanie się jedna owczarnia i jeden pasterz.17 Dlatego miłuje mię Ojciec, że ja kładę duszę moją, abym ją znowu wziął.18 Nikt nie bierze jej ode mnie, ale ja kładę ją sam od siebie; i mam moc położyć ją, i mam moc znowu wziąć ją. To przykazanie otrzymałem od Ojca mego.19 Znowu powstała niezgoda między żydami z powodu tych słów.20 A wielu z nich mówiło: Czarta ma, i szaleje; czemuż go słuchacie?21 Inni mówili: To nie są słowa opętanego od diabła. Czyż diabeł może oczy ślepych otwierać?G. ZAMACHY NA ZBAWICIELA W CZASIE UROCZYSTOŚCI POŚWIĘCENIA ŚWIĄTYNI (10, 22-42) CHRYSTUS JEST WSPÓŁISTOTNY OJCU.22 Była zaś w Jerozolimie uroczystość Poświęcenia świątyni; i była zima.23 A Jezus przechadzał się w świątyni po krużganku Salomona.24 Obstąpili go więc żydzi, i rzekli mu: Dokądże duszę naszą w zawieszeniu trzymać będziesz? Jeśli ty jesteś Chrystusem, powiedz nam otwarcie.25 Odpowiedział im Jezus: Powiadam wam, a nie wierzycie; sprawy, które ja czynię w imię Ojca mego, te o mnie świadectwo dają.26 Ale wy nie wierzycie bo nie jesteście z owiec moich.27 Owce moje słuchają głosu mego; a ja je znam, i idą za mną.28 Ja im daję życie wieczne: i nie zginą na wieki, i nikt nie wydrze ich z ręki mojej.29 To, co mi dał Ojciec mój, większe jest nad wszystko; a nikt nie może wydrzeć z rąk Ojca mego.30 Ja i Ojciec jedno jesteśmy. ŻYDZI CHCĄ GO UKAMIENOWAĆ.31 Przeto żydzi porwali kamienie, aby go ukamienować.32 Odpowiedział im Jezus: Wiele dobrych uczynków ukazałem wam od Ojca mego; za który z tych uczynków kamienujecie mnie?33 Odpowiedzieli mu żydzi: Za dobry uczynek nie kamienujemy cię, ale za bluźnierstwo; i że ty, będąc człowiekiem, czynisz sam siebie Bogiem.34 Odpowiedział im Jezus: Czy nie jest napisane w Zakonie waszym: Że „Ja rzekłem: bogami jesteście?”35 Jeżeli tych nazwał bogami, do których stała się mowa Boża a Pisma zmienić nie można36 o mnie, którego Ojciec poświęcił, i posłał na świat, wy mówicie: Że bluźnisz, ponieważ rzekłem: Jestem Synem Bożym?37 Jeśli nie czynię dzieł Ojca mego, nie wierzcie mi.38 Ale jeśli czynię, chociażbyście mnie wierzyć nie chcieli, uczynkom wierzcie, abyście poznali, i uwierzyli, że Ojciec jest we mnie, a ja w Ojcu.39 Usiłowali go więc pochwycić, lecz wyszedł z rąk ich.40 I odszedł na powrót za Jordan na to miejsce, gdzie najpierw Jan chrzcił, i tam przebywał.41 A wielu przychodziło do niego, i mówili: Że Jan wprawdzie żadnego znaku nie uczynił;42 ale wszystko, co Jan o nim powiedział, było prawdą. I wielu uwierzyło w niego.H. WSKRZESZENIE ŁAZARZA BEZPOŚREDNIM POWODEM WYROKU ŚMIERCI NA ZBAWICIELA (11,1-57)11 CHOROBA I ŚMIERĆ ŁAZARZA.1 Był zaś chory niejaki Łazarz z Betanii, z miasteczka Marii i Marty jej siostry.2 (A była to Maria, która namaściła Pana olejkiem, i otarła nogi jego włosami swoimi; jej to brat Łazarz chorował).3 Posłały więc siostry jego do niego, mówiąc: Panie! Oto ten, którego miłujesz, choruje.4 A usłyszawszy Jezus, rzekł im: Ta choroba nie jest na śmierć, ale dla chwały Bożej, żeby Syn Boży uwielbiony był przez nią.5 Jezus też miłował Martę i siostrę j ej Marię i Łazarza.6 Gdy więc usłyszał, że choruj e, wtedy pozostał wprawdzie przez dwa dni na tym samym miejscu,7 potem zaś rzekł uczniom swoim: Idźmy znowu do Judei.8 Rzekli mu uczniowie: Rabbi! Dopiero chcieli cię żydzi ukamienować, a znów tam idziesz?9 Odpowiedział Jezus: Czyż dzień nie ma dwunastu godzin? Jeśli kto chodzi w dzień, nie potknie się, bo widzi światło tego świata;10 ale jeśli chodzi w nocy, potknie się, bo światła w nim nie ma.11 To powiedział, a potem rzekł im: Łazarz, przyjaciel nasz, śpi; ale idę, abym go ze snu obudził.12 Rzekli więc uczniowie jego: Panie! Jeśli śpi, zdrów będzie.13 Lecz Jezus mówił o śmierci jego; a oni sądzili, że o zaśnięciu snem mówił.14 Wtedy więc Jezus powiedział im otwarcie: Łazarz umarł.15 I cieszę się dla was, że tam nie byłem, abyście uwierzyli; ale idźmy do niego.16 Rzekł tedy Tomasz, którego zwią Didymus, do współuczniów: Pójdźmy 1 my, abyśmy z nim umarli. ROZMOWA JEZUSA Z MARTĄ I MARIĄ.17 Przyszedł zatem Jezus, i znalazł go już od czterech dni leżącego w grobie.18 (A Betania była blisko Jerozolimy, na jakie plętnaście stadiów).19 A przyszło do Marty i Marii wielu żydów, aby je pocieszyć po ich bracie.20 Marta więc, skoro usłyszała, że Jezus idzie, wyszła mu naprzeciw, a Maria siedziała w domu.21 Rzekła tedy Marta do Jezusa: Panie! Gdybyś tu był, nie byłby umarł brat mój.22 Lecz i teraz wiem, że o cokolwiek będziesz Boga prosił, da ci Bóg.23 Rzecze do niej Jezus: Zmartwychwstanie brat twój.24 Rzecze mu Marta: Wiem, że zmartwychwstanie w zmartwychwstaniu w dzień ostatni.25 Rzekł jej Jezus: Jam jest zmartwychwstanie i życie; kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie.26 A wszelki, który żyje, a wierzy we mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to? 27 Powiedziała mu: Tak, Panie, jam uwierzyła, żeś ty jest Chrystus, Syn Boga żywego, który na ten świat przyszedłeś.28 A to rzekłszy, odeszła, i po cichu zawołała Marię, siostrę swoją, mówiąc: Nauczyciel przyszedł, i woła cię.29 Skoro ona usłyszała, wstaje szybko, i idzie do niego;30 jeszcze bowiem Jezus nie przyszedł był do miasteczka, ale był jeszcze na tym miejscu, gdzie Marta zabiegła mu drogę.31 Żydzi więc, którzy z nią byli w domu, i pocieszali ją, ujrzawszy, że Maria prędko wstała i wyszła, poszli za nią, mówiąc: Że idzie do grobu, aby tam płakać.32 Maria tedy, gdy przyszła, gdzie był Jezus, ujrzawszy go, przypadła do nóg jego, i rzecze mu: Panie! Gdybyś tu był, nie byłby umarł brat mój.33 Jezus więc, gdy ją ujrzał płaczącą, i żydów, którzy z nią przyszli, płaczących rozrzewnił się w duchu, i wzruszył sam siebie,34 i rzekł: Gdzieście go położyli? Powiadają mu: Panie, pójdź a oglądaj.35 I zapłakał Jezus.36 Mówili więc żydzi: Oto, jak go miłował.37 Niektórzy zaś z nich mówili: Czyż ten, który otworzył oczy ślepo narodzonemu, nie mógł sprawić, żeby on nie był umarł? WSKRZESZENIE ŁAZARZA.38 Jezus tedy rozrzewniwszy się znowu sam w sobie, przychodzi do grobu. A była to jaskinia, i kamień był na niej położony.39 Rzecze Jezus: Odsuńcie kamień. Rzecze mu Marta, siostra tego, który był umarł: Panie, już cuchnie, bo mu już czwarty dzień.40 Rzecze do niej Jezus: Czyżem ci nie powiedział, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą?41 Odsunęli więc kamień. Jezus zaś podniósłszy oczy swe w górę, rzekł: Ojcze, dziękuję ci, żeś mnie wysłuchał.42 A ja wiedziałem, że mię zawsze wysłuchujesz; ale dla ludu, który wkoło stoi, powiedziałem, aby uwierzyli, żeś ty mnie posłał.43 To rzekłszy, zawołał głosem wielkim: Łazarzu, wyjdź z grobu!44 I natychmiast wyszedł, który był umarły, mając ręce i nogi związane opaskami, a twarz jego obwiązana była chustą. Rzekł im Jezus: Rozwiążcie go, i pozwólcie mu odejść. SANHEDRYN POSTANAWIA ZGŁADZIĆ JEZUSA.45 Wielu więc z żydów, którzy byli przyszli do Marii i Marty, a widzieli, co uczynił Jezus, uwierzyło weń.46 Niektórzy zaś z nich odeszli do faryzeuszów, i powiedzieli im, co uczynił Jezus.47 Zebrali tedy najwyżsi kapłani i faryzeusze Radę, i mówili: Cóż poczniemy, bo ten człowiek wiele cudów czyni?48 Jeśli go tak zostawimy, wszyscy weń uwierzą, i przyjdą Rzymianie, i zabiorą nasze miejsce i naród.49 A jeden z nich imieniem Kajfasz, będąc najwyższym kapłanem w tym roku, rzekł im: Wy nic nie wiecie,50 ani me myślicie, że lepiej dla was, aby jeden człowiek umarł za lud, i cały naród nie zginął.51 A tego nie powiedział sam z siebie, ale będąc najwyższym kapłanem roku tego, prorokował, że Jezus miał umrzeć za naród;52 i nie tylko za naród, ale żeby synów Bożych, którzy byli rozproszeni, zgromadzić w jedno.53 Od owego więc dnia postanowili, że go zabiją. JEZUS UCHODZI DO EFREM.54 Jezus więc nie chodził już jawnie między żydami, ale odszedł w okolicę blisko pustyni, do miasta które zowią Efrem, i tam przebywał z uczniami swoimi.55 A blisko była Pascha żydowska; i wielu z kraju szło do Jerozolimy przed Paschą, aby się oczyścić.56 Szukali więc Jezusa, i mówili między sobą, stojąc w świątyni: Co sądzicie, że nie przyszedł na dzień święty?57 A najwyżsi kapłani i faryzeusze wydali rozkaz, żeby każdy, kto by się dowiedział, gdzie on przebywa, oznajmił, aby go pojmali.I. OSTATNIA PODRÓŻ DO JERUZALEM (12,1-50)12 NAMASZCZENIE W BETANII.1 Jezus tedy sześć dni przed Paschą przyszedł do Betanii, gdzie był umarł Łazarz, którego Jezus wskrzesił.2 I sprawili mu tam ucztę; i Marta służyła a Łazarz był jednym z siedzących z nim u stołu.3 Maria więc wzięła funt drogiego, szpikanardowego olejku, i namaściła nogi Jezusowe, i otarła nogi jego włosami swoimi; i napełnił się dom wonnością olejku.4 Rzekł tedy jeden z uczniów jego, Judasz Iszkariota, który go miał wydać:5 Czemuż tego olejku nie sprzedano za trzysta denarów, i nie dano ubogim?6 To zaś powiedział, nie żeby mu chodziło o ubogich, ale że był złodziejem, i mieszek mając, nosił co składano.7 Rzekł więc Jezus: Pozwólcie jej, aby na dzień pogrzebu mego to zachowała.8 Ubogich bowiem zawsze wśród siebie macie, a mnie nie zawsze macie.9 Dowiedziało się tedy wielkie mnóstwo żydów, że tam jest; i przyszli, nie tylko dla Jezusa, ale żeby widzieć Łazarza, którego wskrzesił z martwych.10 Umyślili zaś przedniejsi kapłani, żeby i Łazarza zabić;11 bo wielu żydów z powodu niego odstępowało, i wierzyło w Jezusa. WJAZD TRIUMFALNY DO JEROZOLIMY.12 A nazajutrz wielka rzesza, która była przyszła na święto, skoro usłyszeli, że Jezus idzie do Jerozolimy,13 nabrali gałęzi palmowych, i wyszli naprzeciw niemu, i wołali: „Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie,” król Izraela.14 I znalazł Jezus osiołka, i wsiadł nań, jak jest napisane:15 „Nie bój się, córko Syjońska! Oto król twój przybywa, siedząc na źrebięciu oślicy.”16 Tego nie rozumieli uczniowie jego z początku; ale gdy Jezus został uwielbiony, wtedy wspomnieli, że to było o nim napisane, i że to mu uczynili.17 Świadczyła więc rzesza, która przy nim była, kiedy Łazarza wywołał z grobu, i wskrzesił go z martwych.18 Dlatego też wyszła naprzeciw niego rzesza, że słyszeli, iż on ten cud uczynił.19 Mówili więc faryzeusze między sobą: Widzicie, że nic nie osiągamy? Oto cały świat za nim poszedł. JEZUS I POGANIE.20 A byli niektórzy poganie między tymi, co przyszli, żeby pokłonić się w dzień święty.21 Ci tedy przystąpili do Filipa, który był z Betsaidy Galilejskiej, i prosili go mówiąc: Panie, chcemy ujrzeć Jezusa.22 Poszedł Filip, i powiedział Andrzejowi, Andrzej znowu i Filip powiedzieli Jezusowi.23 Jezus zaś odpowiedział im, mówiąc: Przyszła godzina, aby uwielbiony był Syn Człowieczy.24 Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Jeśli ziarno pszeniczne wpadłszy w ziemię, nie obumrze,25 samo zostaje; lecz jeśli obumrze, wiele owocu przynosi. Kto miłuje duszę swą, straci ją; a kto nienawidzi duszy swojej na tym świecie, na życie wieczne zachowa ją.26 Jeśli kto mnie służy, niech idzie za mną; a gdzie ja jestem, tam i sługa mój będzie. Jeśli kto mnie będzie służył, uczci go Ojciec mój. OJCIEC UWIELBIA SWEGO SYNA.27 Teraz dusza moja zatrwożona jest. I cóż powiem? Ojcze, wybaw mnie od tej godziny. Lecz po to przyszedłem na tę godzinę.28 Ojcze, uwielbij imię swoje! Rozległ się więc głos z nieba: I uwielbiłem, i jeszcze uwielbię.29 Rzesza tedy, która stała, i słyszała, mówiła, że zagrzmiało. A inni mówili: Anioł przemówił do niego.30 Odpowiedział Jezus, i rzekł: Nie dla mnie ten głos przyszedł, ale dla was.31 Teraz jest sąd świata; teraz książę tego świata precz wyrzucony będzie.32 A ja gdy będę podwyższony nad ziemię, pociągnę wszystko do siebie. 33 (To zaś mówił, oznajmiając, jaką śmiercią miał umrzeć).34 Odpowiedziała mu rzesza: My słyszeliśmy z Zakonu, że Chrystus trwa na wieki; a jakże ty mówisz: Potrzeba, żeby podwyższony był Syn Człowieczy? Któż to jest ten Syn Człowieczy?35 Rzekł im więc Jezus: Jeszcze przez krótki czas jest wśród was światłość. Chodźcie, póki światłość macie, żeby was ciemności nie ogarnęły; a kto w ciemności chodzi, nie wie, dokąd idzie.36 Póki światłość macie, wierzcie w światłość, abyście byli synami światłości. To powiedział Jezus, i odszedł, i ukrył się przed nimi. ZAŚLEPIENIE ŻYDÓW.37 A chociaż tak wiele cudów uczynił przed nimi, nie wierzyli w niego,38 aby się wypełniły słowa Izajasza proroka, które powiedział: „Panie, któż uwierzył przepowiadaniu naszemu, a ramię Pańskie komu jest objawione?”39 Dlatego wierzyć nie mogli, że jeszcze powiedział Izajasz:40 „Zaślepił oczy ich, i zatwardził serce ich, aby oczami nie widzieli, i sercem nie zrozumieli, i nie nawrócili się, i żebym ich nie uzdrowił.”41 To powiedział Izajasz, gdy widział chwałę jego, i mówił o nim.42 Jednakże i przedniejszych wielu uwierzyło w niego; ale z powodu faryzeuszów nie przyznawali się, aby ich nie wyrzucano z synagogi.43 Umiłowali bowiem chwałę ludzką więcej, niż chwałę Bożą. BOSKIE POSŁANNICTWO JEZUSA.44 Jezus zaś wołał, i mówił: Kto we mnie wierzy, nie we mnie Wierzy, ale w tego, który mię posłał.45 I kto mnie widzi, widzi tego, który mię posłał.46 Ja, światłość, przyszedłem na świat, aby nikt z tych, co wierzą we mnie, nie pozostał w ciemności.47 I jeśliby kto słuchał słów moich, a nie przestrzegał, ja go nie sądzę; bom nie przyszedł, żebym sądził świat, ale żebym świat zbawił.48 Kto mną gardzi, a nie przyjmuje słów moich, ma, kto by go sądził. Słowa, które mówiłem, one go będą sądzić w dzień ostatni.49 Ja bowiem z siebie samego nie mówiłem, ale Ojciec, który mnie posłał, on mi dał przykazanie, co mam mówić i co opowiadać.50 I wiem, że przykazanie jego jest życie wieczne. A przeto co ja mówię, mówię tak, jak mi Ojciec powiedział.CZĘŚĆ II (13,1-21,25)MĘKA I ZMARTWYCHWSTANIE ZBAWICIELA A. OSTATNIA WIECZERZA (13,1-38)13 CHRYSTUS UMYWA NOGI APOSTOŁOM.1 Przede dniem świętym Paschy, Jezus wiedząc, że przyszła godzina jego, aby przeszedł z tego świata do Ojca: umiłowawszy swoich, którzy byli na świecie, do końca ich umiłował.2 A odprawiwszy wieczerzę, gdy już diabeł podał był w sercu Judasza, syna Szymona Iszkarioty, żeby go wydał;3 wiedząc że wszystko dał mu Ojciec W ręce, i że od Boga wyszedł, i do Boga idzie,4 wstaje od wieczerzy, i składa szaty swoje, a wziąwszy prześcieradło, przepasał się.5 Potem nalewa wody w miednicę, i zaczyna umywać uczniom nogi, i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.6 Przychodzi więc do Szymona Piotra. I rzecze mu Piotr: Panie, ty mnie nogi umywasz?7 Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: Co ja czynię, ty teraz nie wiesz, ale dowiesz się potem.8 Rzecze mu Piotr: Nie będziesz mi umywał nóg na wieki. Odpowiedział mu Jezus: Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał cząstki ze mną.9 Rzecze mu Szymon Piotr: Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce i głowę.10 Rzecze mu Jezus: Kto umyty jest, nie potrzebuje, tylko żeby nogi umył, bo cały jest czysty. I wy jesteście czystymi, ale nie wszyscy.11 Wiedział bowiem, kto był ten, co go miał wydać; dlatego powiedział: Nie jesteście Wszyscy czystymi. ZALECENIE POKORY.12 Skoro Więc umył im nogi, i wziął szaty swoje, usiadłszy na powrót, rzekł im: Wiecie, co wam uczyniłem?13 Wy mnie nazywacie: Nauczycielu i Panie, i dobrze mówicie; bo nim jestem.14 Jeśli więc ja, Pan i Nauczyciel, umyłem nogi wasze, i wy powinniście jeden drugiemu nogi umywać.15 Albowiem dałem wam przykład, abyście, jak ja wam uczyniłem, tak i wy czynili.16 Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam: Nie jest sługa większy nad pana swego, ani posłaniec nie jest większy nad tego, który go posłał.17 Jeśli to wiecie, błogosławieni będziecie, jeśli to uczynicie.18 Nie o wszystkich was mówię; ja wiem, których obrałem; ale żeby się wypełniło Pismo: „Ten, co ze mną je chleb, podniesie przeciw mnie piętę swoją.”19 Mówię wam teraz, zanim się stanie, abyście, gdy się stanie, wierzyli, żem ja jest.20 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto przyjmuje tego, którego poślę, mnie przyjmuje; a kto mnie przyjmuje, przyjmuje tego, który mnie posłał. WYJAWIENIE ZDRAJCY.21 To rzekłszy, Jezus zatrwożył się w duchu, i oświadczył, i rzekł: Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam, ze jeden z was mię wyda.22 Spoglądali więc uczniowie jeden na drugiego, nie będąc pewni, o kim mówił.23 Był tedy jeden z uczniów jego, siedzący przy łonie Jezusowym, którego miłował Jezus.24 Na tego więc skinął Szymon Piotr, i rzekł mu: Kto jest ten, o którym mówi? 25 On więc położywszy się na piersiach Jezusowych, rzekł mu: Panie, któż to jest?26 Odpowiedział Jezus: Ten jest, któremu ja umaczany chleb podam. A umoczywszy chleb, podał go Judaszowi, synowi Szymona Iszkarioty.27 A po kąsku wstąpił w niego szatan. I rzekł mu Jezus: Co czynisz, czyń prędzej.28 Żaden zaś z siedzących e rozumiał, na co by mu to rzekł.29 Niektórzy bowiem mniemali, ponieważ Judasz miał mieszek, że Jezus mu rzekł: Nakup, czego nam potrzeba na dzień święty, albo żeby co dał ubogim.30 On więc wziąwszy kąsek, natychmiast wyszedł. A była noc. NOWE PRZYKAZANIE.31 Gdy tedy wyszedł, rzekł Jezus: Teraz uwielbiony jest Syn Człowieczy, a Bóg uwielbiony jest w nim.32 A jeśli Bóg uwielbiony jest w nim, i Bóg uwielbi go w sobie, i zaraz go uwielbi.33 Synaczkowie, niedługo jeszcze z wami jestem. Będziecie mnie szukać, a jak powiedziałem żydom: Dokąd ja idę, wy przyjść nie możecie, tak teraz 1 wam powiadam.34 Przykazanie nowe daję wam, abyście się społecznie miłowali; jak was umiłowałem, abyście 1 wy wzajemnie się miłowali.35 Po tym poznają wszyscy, żeście ucznia ml moimi, jeśli będziecie mieć miłość wzajemną. ZAPOWIEDŹ ZAPARCIA SIĘ PIOTRA.36 Rzecze mu Szymon Piotr: Panie dokąd idziesz? Odpowiedział Jezus: Dokąd ja idę, nie możesz teraz pójść za mną, ale potem pójdziesz.37 Rzecze mu Piotr: Czemu nie mogę za tobą iść teraz? Życie moje za ciebie oddam.38 Odpowiedział mu Jezus: Życie swoje za mnie oddasz? Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Nie zapieje kur, aż się mnie trzykroć zaprzesz.B. MOWA POŻEGNALNA W WIECZERNIKU (14,1-17,26)14 JEZUS POCIESZA UCZNIÓW.1 Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga, i we mnie wierzcie.2 W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby inaczej było, powiedziałbym wam, bo idę przygotować wam miejsce.3 A gdy odejdę, i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu, i wezmę was do siebie, abyście tam, gdzie ja jestem, i wy byli.4 A dokąd ja idę, wiecie, i drogę wiecie.5 Mówi mu Tomasz: Panie, nie wiemy, dokąd idziesz, a jakże możemy znać drogę?6 Mówi mu Jezus: Jam jest droga, i prawda, i życie. Nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie.7 Gdybyście mnie byli poznali, to byście pewnie i Ojca mego poznali; a odtąd poznacie go, i widzieliście go.8 Mówi mu Filip: Panie, ukaż nam Ojca, a wystarczy nam.9 Mówi mu Jezus: Przez tak długi czas jestem z wami, a nie poznaliście mnie? Filipie, kto mnie widzi, widzi i Ojca. Jakże ty mówisz: Ukaż nam Ojca?10 Nie wierzycie, że ja w Ojcu, a Ojciec jest we mnie? Słowa, które ja wam mówię, nie od samego siebie mówię; lecz Ojciec we mnie mieszkający, on dzieła wykonuje.11 Nie wierzycie, że ja w Ojcu, a Ojciec jest we mnie?12 Choćby dla samych uczynków wierzcie! Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam: Kto wierzy we mnie, uczynki, które ja czynię, i on czynić będzie, i większe nad nie czynić będzie, bo ja do Ojca idę.13 A o cokolwiek bgdziecie prosić Ojca w imię moje, to uczynię, aby uwielbiony był Ojciec w Synu.14 Jeśli mnie o co prosić będziecie w imię moje, to uczynię.15 Jeśli mnie miłujecie, zachowujcie przykazania moje.16 A ja prosić będę Ojca, i innego Pocieszyciela da wam, aby mieszkał z wami na wieki,17 Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi, ani go nie zna; lecz wy poznacie go, bo u was mieszkać będzie, i w was będzie. NIE ZOSTAWI ICH SIEROTAMI.18 Nie zostawię was sierotami; przyjdę do was.19 Jeszcze niedługo, a świat mnie już nie zobaczy; lecz wy mię widzicie: bo ja żyję, i wy żyć będziecie.20 W ów dzień wy poznacie, że ja jestem w Ojcu moim, a wy we mnie, a ja w was.21 Kto ma przykazania moje, i zachowuje je, ten jest, który mnie miłuje. A kto mnie miłuje, będzie miłowany przez Ojca mego, i ja go miłować będę, i objawię mu siebie samego.22 Powiedział mu Judasz, nie ów Iszkariota: Panie, cóż się stało, że się nam masz objawić, a nie światu?23 Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: Jeśli mię kto miłuje, będzie strzegł słów moich, a Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i mieszkanie u niego uczynimy.24 Kto mnie nie miłuje słów moich nie przestrzega. A słowa, któreście słyszeli, nie są moje, ale tego, który mię posłał, Ojca. ZOSTAWIA IM SWÓJ POKÓJ.25 To wam powiedziałem, u was mieszkając.26 A Pocieszyciel Duch Święty, którego Ojciec pośle w imię moje, on was wszystkiego nauczy, i przypomni wam wszystko, cokolwiek wam powiedziałem.27 Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam; nie jako świat daje, ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze, ani się nie lęka.28 Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę, i przychodzę do was. Gdybyście mnie miłowali, szczególnie radowalibyście się, że idę do Ojca; bo Ojciec większy jest, niż ja.29 I teraz wam powiedziałem, zanim się to stanie, abyście wierzyli, gdy się stanie.30 Już wiele z wami mówić nie będę, bo nadchodzi książę świata tego, a we mnie nic nie ma.31 Ale żeby świat poznał, że miłuję Ojca, i jak mi Ojciec rozkazanie dał, tak czynię. Wstańcie, pójdźmy stąd.15 JEZUS PRAWDZIWYM SZCZEPEM WINNYM.1 Jam jest prawdziwy szczep winny, a Ojciec mój jest rolnikiem.2 Wszelką latorośl, nie przynoszącą we mnie owocu, odetnie ją; a wszelką, która przynosi owoc, oczyści ją, aby więcej owocu przynosiła.3 Już wy jesteście czyści z powodu słów, które do was mówiłem.4 Trwajcie we mnie, a ja w was. Jak latorośl nie może przynosić owocu sama ze siebie, jeśli nie będzie trwać w winnym szczepie; tak ani wy, jeśli we mnie nie będziecie pozostawać.5 Jam jest szczep winny, wyście latorośle. Kto pozostaje we mnie, a ja w nim, ten wiele owocu przynosi; bo beze mnie nic uczynić nie możecie.6 Jeśliby kto we mnie nie trwał, precz wyrzucony będzie jak latorośl, i uschnie; i zbiorą ją, i wrzucą do ognia, i palić się będzie.7 Jeśli we mnie trwać będziecie, a słowa moje w was trwać będą, cokolwiek zechcecie, prosić będziecie, i stanie się wam.8 W tym jest uwielbiony Ojciec mój, żebyście bardzo wiele owocu przynosili, i stali się uczniami moimi.9 Jak mnie umiłował Ojciec, i ja umiłowałem was: trwajcież w miłości mojej.10 Jeśli przykazania moje zachowacie, będziecie trwać w miłości mojej, jak i ja zachowałem przykazania Ojca mego, i trwam w miłości jego.11 To wam powiedziałem, aby radość moja była w was, a radość wasza była pełna. PRZYKAZANIE WZAJEMNEJ MIŁOŚCI.12 To jest przykazanie moje, abyście się wzajemnie miłowali, jak ja was umiłowałem.13 Większej nad tę miłość nikt nie ma, żeby kto życie swe oddał za przyjaciół swoich.14 Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeśli czynić będziecie, co ja wam przykazuję.15 Już was me będę zwał sługami, bo sługa nie wie, co czyni Pan jego. Lecz was nazwałem przyjaciółmi, bo wszystko, co słyszałem od Ojca mego, oznajmiłem wam.16 Nie wyście mnie obrali, ale ja was wybrałem, i ustanowiłem was, abyście szli, i owoc przynieśli, i żeby owoc wasz trwał; żeby o cokolwiek prosić będziecie Ojca w imię moje, dał wam.17 To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali. NIENAWIŚĆ ŚWIATA.18 Jeśli was świat nienawidzi, wiedzcie, że mnie pierwej, niż was, nienawidził.19 Gdybyście byli ze świata, świat miłowałby, co jest jego; ale że nie jesteście ze świata, lecz ja was wybrałem ze świata, dlatego was świat nienawidzi.20 Wspomnijcie na słowa moje, które ja wam mówiłem: Nie jest sługa większy nad pana swego. Jeśli mnie prześladowali i was prześladować będą. Jeśli mowę moją zachowywali i waszą zachowywać będą.21 Ale to wszystko czynić wam będą dla imienia mego; bo nie znają tego który mię posłał.22 Gdybym był nie przyszedł, a nie mówił im, nie mieliby grzechu; lecz teraz nie mają wymówki z grzechu swojego.23 Kto mnie nienawidzi, i Ojca mego nienawidzi.24 Gdybym był między nimi nie dokonał czynów, których nikt inny nie dokonał, grzechu by nie mieli; lecz teraz i widzieli, i znienawidzili i mnie, i Ojca mego.25 Ale żeby się wypełniły słowa, które w Zakonie ich są napisane: „Że mię niesłusznie mieli w nienawiści.26 A gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego ja wam poślę od Ojca, Ducha prawdy, który od Ojca pochodzi, on o mnie świadectwo dawać będzie.27 I wy świadectwo dawać będziecie, bo ze mną od początku jesteście.16 PRZEŚLADOWANIE UCZNIÓW I CHRYSTUSA.1 To wam powiedziałem, abyście się nie gorszyli.2 Wyłączą was z synagog, lecz przychodzi godzina, że każdy, co was zabija, mniemać będzie, że czyni przysługę Bogu.3 A to wam czynić będą, bo nie znają Ojca, ani mnie.4 Ale to wam powiedziałem, abyście, gdy przyjdzie ich godzina, wspomnieli sobie, że ja wam to mówiłem. A tego wam z początku nie powiedziałem, gdyż byłem z wami. OBIETNICA DUCHA ŚW.5 Teraz zaś idę do tego, który mnie posłał, a żaden z was nie pyta mnie: Dokąd idziesz?6 Ale że wam to powiedziałem, smutek napełnił serca wasze.7 Lecz ja wam prawdę mówię: Pożyteczno dla was, abym ja odszedł; bo jeśli nie odejdę, Pocieszyciel do was nie przyjdzie; a jeśli odejdę, poślę go do was.8 A gdy on przyjdzie, przekona świat o grzechu, i o sprawiedliwości, i o sądzie.9 O grzechu, mówię, bo nie uwierzyli we mnie;10 o sprawiedliwości zaś, bo idę do Ojca, i już mnie widzieć nie będziecie;11 a o sądzie, bo książe świata tego już jest osądzony.12 Jeszcze wam wiele mam powiedzieć, ale teraz znieść nie możecie.13 Lecz gdy przyjdzie ów Duch prawdy, nauczy was wszelkiej prawdy; bo nie sam od siebie mówić będzie, ale cokolwiek usłyszy, opowie, i co przyjść ma, oznajmi wam.14 On mnie uwielbi, albowiem z mego weźmie, a wam opowie.15 Wszystko, cokolwiek ma Ojciec, moim jest; dlatego powiedziałem, że z mego weźmie, a wam opowie. SMUTEK W RADOŚĆ SIĘ ZAMIENI.16 Niedługo, a już mnie nie ujrzycie, i znowu niedługo, a ujrzycie mnie, bo idę do Ojca.17 Mówili więc uczniowie jego jedni do drugich: Co to jest, co nam mówi: Niedługo, a nie ujrzycie mnie, i znowu niedługo, a ujrzycie mnie, i że idę do Ojca?18 Mówili tedy: Co to jest, co mówi: Niedługo? Nie wiemy, co powiada.19 I poznał Jezus, że chcieli go zapytać, i rzekł im: O to się pytacie między sobą, że powiedziałem: Niedługo, a nie ujrzycie mnie, i znowu niedługo, a ujrzycie mnie?20 Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam, że wy będziecie płakać i narzekać, a świat się będzie weselił; a wy się smucić będziecie, ale smutek wasz w radość się zamieni.21 Niewiasta, gdy rodzi, ma smutek, że przyszła jej godzina; lecz gdy porodzi dzieciątko, już nie pamięta ucisku z powodu radości, że człowiek na świat się narodził.22 Tak i wy, teraz wprawdzie smutek macie, lecz znowu ujrzę was, i będzie się radowało serce wasze; a radości waszej nikt od was nie odejmie.23 A w ów dzień o nic mnie pytać nie będziecie. Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam: Jeśli o co prosić będziecie Ojca w imię moje, da wam.24 Dotychczas o nic nie prosiliście w imię moje; proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna. TERAZ A DAWNIEJ.25 To wam mówiłem przez przypowieści. Przychodzi godzina, gdy już nie przez przypowieści mówić wam będę, ale jawnie o Ojcu oznajmię wam.26 W ów dzień w imię moje prosić będziecie, i nie mówię wam, że ja będę Ojca prosił za wami.27 Albowiem sam Ojciec miłuje was, gdyż wyście mnie umiłowali, i uwierzyliście, że ja od Boga wyszedłem.28 Wyszedłem od Ojca, a przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat, a idę do Ojca.29 Rzekli mu uczniowie jego: Oto teraz jawnie mówisz, a żadnej przypowieści nie powiadasz.30 Teraz wiemy, że wszystko wiesz, i nie potrzebujesz, żeby cię kto pytał. Dlatego wierzymy, że od Boga wyszedłeś.31 Odpowiedzíał im Jezus: Teraz wierzycie?32 Oto przychodzi godzina, i już nadeszła, że rozpierzchniecie się każdy do swoich, a mnie zostawicie samego; lecz ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze mną.33 To wam powiedziałem abyście we mnie pokój mieli. Na świecie ucisk mieć będziecie; ale ufajcie, jam zwyciężył świat.17 MODLITWA ARCYKAPŁAŃSKA.1 To powiedział Jezus, i podniósłszy oczy w niebo, rzekł: Ojcze, przyszła godzina, wsław Syna twego, aby cię Syn twój wsławił,2 jak dałeś mu władzę nad wszelkim ciałem, aby wszystkim, których mu dałeś, dał im życie wieczne.3 To zaś jest życie wieczne, aby poznali ciebie, jedynego Boga prawdziwego i tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa.4 Ja wsławiłem ciebie na ziemi, wykonałem sprawę, którąś mi zlecił;5 a teraz wsław mnie ty, Ojcze, sam u siebie chwałą, którą miałem u ciebie pierwej, niż świat był. WSTAWIA SIĘ ZA UCZNIAMI.6 Oznajmiłem imię twoje ludziom, których mi dałeś ze świata. Twoimi byli, i mnie ich dałeś, a mowę twoją zachowali.7 Teraz poznali, że wszystko coś mi dał, od ciebie jest.8 Albowiem słowa, które mi dałeś, dałem im, a oni przyjęli, i poznali prawdziwie, że od ciebie wyszedłem i uwierzyli, żeś ty mnie posłał.9 Ja za nimi proszę; nie za światem proszę, lecz za tymi, których mi dałeś, bo twoimi są.10 I wszystko moje twoim jest, a twoje moim; i wsławiony jestem w nich.11 A już nie jestem na świecie, ale oni są na świecie, a ja do ciebie idę. Ojcze święty, zachowaj ich w imię twoje, których mi dałeś, aby byli jedno, jak 1 my.12 Gdy z nimi byłem, ja ich zachowywałem w imię twoje. Których mi dałeś, strzegłem; i żaden z nich nie zginął, tylko syn zatracenia, żeby się Pismo spełniło.13 Teraz zaś idę do ciebie, i to mówię na świecie, aby mieli pełną radość moją w sobie.14 Ja im dałem mowę twoją, a świat miał ich w nienawiści, bo nie są ze świata, jak i ja nie jestem ze świata.15 Nie proszę, żebyś ich zabrał ze świata, ale żebyś ich zachował od złego.16 Nie są ze świata, jak i ja nie jestem ze świata.17 Uświęć ich w prawdzie. Mowa twoja jest prawdą.18 Jak ty mnie posłałeś na świat; i ja ich posłałem na świat.19 A za nich ja poświęcam samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie. MODLI SIĘ ZA PRZYSZŁY KOŚCIÓŁ.20 A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez słowo ich uwierzą we mnie;21 aby wszyscy byli jedno, jako ty, Ojcze, we mnie, a ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby uwierzył świat, że ty mię posłałeś.22 A ja chwałę, którą mi dałeś, dałem im, aby byli jedno, jak i my jedno jesteśmy.23 Ja w nich, a ty we mnie, aby osiągnęli doskonałą jedność, i żeby świat poznał, że ty mnie posłałeś i umiłowałeś ich, jak i mnie umiłowałeś.24 Ojcze, których mi dałeś, chcę, aby gdzie ja jestem, i oni byli ze mną, aby oglądali chwałę moją, którąś mi dał; albowiem umiłowałeś mię przed założeniem świata.25 Ojcze sprawiedliwy, świat cię nie poznał, a ja ciebie poznałem i oni poznali, żeś ty mię posłał.26 I oznajmiłem im imię twoje, i oznajmię, aby miłość, którą mię umiłowałeś, w nich była, a ja w nich.18 POJMANIE JEZUSA.1 Gdy to Jezus powiedział, wyszedł z uczniami swoimi za potok Cedron, gdzie był ogród, do którego wszedł on i uczniowie jego.2 Ale i Judasz, który go wydawał, znał to miejsce, bo się tam często schodził Jezus z uczniami swoimi.3 Judasz więc wziąwszy rotę, a od najwyższych kapłanów i faryzeuszów służbę, przychodzi tani z latarniami i pochodniami i z bronią.4 Jezus więc wiedząc wszystko, co nań przyjść miało, wyszedł, i rzecze im: Kogo szukacie?5 Odpowiedzieli mu: Jezusa Nazareńskiego. Rzecze im Jezus: Jam jest. A stał też z nimi Judasz, który go wydawał.6 Skoro więc im rzekł: Jam jest, cofnęli się wstecz, i padli na ziemię.7 Spytał ich tedy znowu: Kogo szukacie? A oni odpowiedzieli: Jezusa Nazareńskiego.8 Odpowiedział Jezus: Powiedziałem wam, że ja jestem; jeśli więc mnie szukacie, pozwólcie tym odejść.9 Aby się wypełniły słowa, które był wyrzekł: Że z tych, których mi dałeś, nie straciłem nikogo.10 Szymon Piotr tedy mając miecz, dobył go, i uderzył sługę najwyższe;go kapłana, i uciął prawe ucho jego. A słudze było na imię Malchus.11 Jezus więc rzekł Piotrowi: Włóż miecz twój do pochwy. Kielicha, który mi dał Ojciec, czyż go pić nie będę?12 Rota więc i trybun i słudzy żydowscy pojmali Jezusa, i związali go. JEZUS PRZED ANNASZEM I KAJFASZEM.13 I przyprowadzili go najpierw do Annasza, bo był teściem Kajfasza, który był najwyższym kapłanem tego roku.14 Kajfasz zaś był tym, który dał był radę żydom: Że pożytecznie jest, aby jeden człowiek umarł za lud.15 I szedł za Jezusem Szymon Piotr i drugi uczeń. A ten uczeń był znajomy najwyższemu kapłanowi, i wszedł z Jezusem na dziedziniec najwyższego kapłana.16 Piotr zaś stał u drzwi na dworze. Wyszedł tedy ów drugi uczeń, który był znajomy najwyższemu kapłanowi, i pomówił z odźwierną, i wprowadził Piotra.17 Mówi więc Piotrowi służąca odźwierna: Czy i ty nie jesteś z uczniów tego człowieka? On mówi: Nie jestem.18 Czeladź zaś i słudzy stali przy ogniu, bo zimno było i grzali się. A był z nimi i Piotr, stojąc i grzejąc się.19 Kapłan więc najwyższy spytał Jezusa o jego uczniów i o naukę jego.20 Odpowiedział mu Jezus: Jam jawnie mówił światu; jam zawsze nauczał w synagodze i w świątyni, gdzie wszyscy żydzi się schodzą, a w skrytości nic nie mówiłem.21 Czemu mię pytasz? Pytaj tych, którzy słyszeli co im mówiłem: oto ci wiedzą, co ja powiedziałem.22 Gdy zaś to rzekł jeden ze sług, stojący tam, dał policzek Jezusowi, mówiąc: Tak odpowiadasz najwyższemu kapłanowi?23 Odpowiedział mu Jezus: Jeżelim źle powiedział, daj świadectwo o złym; a jeśli dobrze, czemu mię bijesz?24 I odesłał go Annasz związanego do Kajfasza, najwyższego kapłana. ZAPARCIE SIĘ PIOTRA.25 A Szymon Piotr stał, i grzał się. Rzekli mu tedy: Czy i ty nie jesteś z uczniów jego? A on się zaparł, i rzekł: Nie jestem.26 Rzecze mu jeden ze sług najwyższego kapłana, krewny tego, któremu Piotr uciął ucho: Czyż ja ciebie nie widziałem z nim w ogrodzie?27 Znowu więc Piotr zaparł się, a natychmiast kur zapiał. JEZUS PRZED PIŁATEM.28 Przyprowadzają tedy Jezusa od Kajfasza do pretorium; a było rano. I sami nie weszli do pretorium, aby się nie zmazali, ale żeby mogli pożywać Paschę.29 Tak więc Piłat wyszedł do nich na zewnątrz, i rzekł: Co za skargę przynosicie przeciw temu człowiekowi?30 Odpowiedzieli, i rzekli mu: Gdyby ten nie był złoczyńcą, nie wydalibyśmy go tobie.31 Rzekł im więc Piłat: Weźcie go wy, a według Zakonu waszego osądźcie go. Rzekli mu tedy żydzi: Nam nie wolno nikogo zabijać.32 Aby się wypełniły słowa Jezusa, które powiedział, oznajmiając, jaką śmiercią miał umrzeć. KRÓLESTWO JEZUSA.33 Wyszedł więc Piłat znowu do pretorium i wezwał Jezusa i rzekł mu: Tyś jest król żydowski?34 Odpowiedział Jezus: Sam od siebie to mówisz, czy też inni powiedzieli ci o mnie?35 Odpowiedział Piłat: Czyż ja żydem jestem? Naród twój i najwyżsi kapłani wydali mi ciebie; coś uczynił?36 Odpowiedział Jezus: Królestwo moje nie jest z tego świata; gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi walczyliby pewnie, żebym nie był wydany żydom; lecz teraz królestwo moje nie jest stąd.37 Rzekł mu tedy Piłat: Toś ty jest król? Odpowiedział Jezus: Ty mówisz, że ja jestem królem. Jam się na to narodził, i na to przyszedłem na świat, abym świadectwo dał prawdzie. Wszelki, który jest z prawdy, słucha głosu mego.38 Rzecze mu Piłat: Co to jest prawda? A gdy to powiedział, znowu wyszedł do żydów i mówi im: Ja żadnej winy w nim nie znajduję.39 Lecz macie zwyczaj, abym wam jednego wypuścił na Paschę; chcecie tedy, żebym wam wypuścił króla żydowskiego?40 Znowu więc wszyscy zawołali, mówiąc: Nie tego, ale Barabasza! A Barabasz był zbójcą.19 BICZOWANIE.1 Wtedy więc Piłat wziął Jezusa, i ubiczował.2 A żołnierze uplótłszy koronę z ciernia, włożyli mu na głowę, i przyodziali go szatą szkarłatną.3 I przychodzili do niego, i mówili: Witaj, królu żydowski! I bili go po twarzy.4 Wyszedł więc znowu Piłat na zewnątrz, i rzecze im: Oto wam go wyprowadzam abyście poznali, że w nim żadnej winy nie znajduję.5 (Wyszedł tedy Jezus, niosąc cierniową koronę i szatę szkarłatną). I rzecze im: Oto człowiek.6 Gdy go więc ujrzeli najwyżsi kapłanll i słudzy, zawołali, mówiąc: Ukrzyżuj, ukrzyżuj go! Rzecze im Piłat: Weźcie go wy, i ukrzyżujcie, bo ja w nim winy nie znajduję.7 Odpowiedzieli mu żydzi: My Zakon mamy, a według Zakonu powinien umrzeć, bo się synem Bożym czynił.8 Gdy więc Piłat usłyszał te słowa, bardziej się przeląkł.9 I wszedł znowu do pretorium, i rzekł do Jezusa: Skąd ty jesteś? Lecz Jezus nie dał mu odpowiedzi.10 Rzecze mu więc Piłat: Do mnie nie mówisz? Nie wiesz, że mam moc ukrzyżować cię, i mam moc wypuścić cię?11 Odpowiedział Jezus: Nie miałbyś żadnej mocy nade mną, gdyby ci z góry nie było dane. Dlatego, który mię tobie wydał, większy grzech ma.12 I odtąd Piłat starał się go wypuścić. Lecz żydzi wołali, mówiąc: Jeśli tego wypuścisz, nie jesteś przyjacielem cesarskim; każdy bowiem, co się czyni królem, sprzeciwia się cesarzowi. SKAZANIE NA ŚMIERĆ.13 Piłat więc usłyszawszy te słowa, wyprowadził Jezusa przed pretorium, i usiadł na stolicy sądowej, na miejscu, które zowią Litostrotos, a po żydowsku Gabbata.14 A był to dzień przygotowania Paschy, godzina prawie szósta. I mówi żydom: Oto król wasz.15 A oni zawołali: Strać, strać, ukrzyżuj go! Rzecze im Piłat: Króla waszego mam ukrzyżować? Odpowiedzieli najwyżsi kapłani: Nie mamy króla, tylko cesarza.16 Wtedy więc wydał go im, aby był ukrzyżowany. I wzięli Jezusa, i wyprowadzili. UKRZYŻOWANIE.17 A niosąc krzyż sobie, wyszedł na to miejsce, które nazywają Trupia Głowa, a po żydowsku Golgota.18 Tam go ukrzyżowali, a z nim innych dwóch, z jednej i z drugiej strony, a w pośrodku Jezusa.19 Napisał zaś Piłat i tytuł, i umieścił nad krzyżem. Było zaś napisane: JEZUS NAZAREŃSKI KRÓL ŻYDOWSKI.20 Ten więc napis czytało wielu żydów, gdyż blisko miasta było miejsce, gdzie był ukrzyżowany Jezus; a było napisane po hebrajsku, po grecku i po łacinie.21 Mówili więc Piłatowi najwyżsi kapłani żydowscy: Nie pisz: Król żydowski, ale że on powiedział: Jestem królem żydowskim.22 Odpowiedział Piłat: ‚ om napisał, napisałem.23 Żołnierze więc, gdy go ukrzyżowali, wzięli szaty jego (i uczynili cztery części, każdemu żołnierzowi część) i suknię. A była suknia nieszyta, od wierzchu całodziana.24 Rzekli tedy jeden do drugiego: Nie krajmy jej, ale rzućmy o nią losy, czyja ma być; żeby się wypełniło Pismo, które mówi: „Podzielili sobie szaty moje, a o suknię moją los rzucili.” I to więc żołnierze uczynili. OSTATNIE SŁOWA JEZUSA I ŚMIERĆ.25 A stały obok krzyża Jezusowego matka jego i siostra matki jego, Maria Kleofasowa, i Maria Magdalena.26 Gdy więc ujrzał Jezus matkę i ucznia, którego miłował, stojącego, mówi matce swojej: Niewiasto, oto syn twój.27 Potem mówi uczniowi: Oto matka twoja. I od tej chwili wziął ją uczeń do siebie.28 Potem, wiedząc Jezus, że wszystko już się wykonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: Pragnę.29 A było tam naczynie postawione, pełne octu; oni tedy włożywszy na hizop gąbkę pełną octu, podali do ust jego.30 Jezus więc, gdy przyjął ocet, rzekł: Wykonało się. I skłoniwszy głowę, oddał ducha. OTWARCIE BOKU JEZUSOWEGO.31 Żydzi tedy (ponieważ był to dzień Przygotowania), aby na szabat nie zostały ciała na krzyżu (albowiem był wielki ów dzień szabatu), poprosili Piłata, aby połamano im golenie, i zdjęto ich.32 Przyszli więc żołnierze, i pierwszemu połamali golenie i drugiemu, który z nim był ukrzyżowany.33 Lecz przyszedłszy do Jezusa, gdy ujrzeli, że już umarł, nie łamali goleni jego, 34 ale jeden z żołnierzy włócznią otworzył bok jego, a natychmiast wyszła krew i woda.35 Ten zaś, który widział dał świadectwo, i prawdziwe jest świadectwo jego. A on wie, że prawdę mówi, abyście i wy wierzyli.36 Albowiem to się stało, aby się wypełniło Pismo: „Nie będziecie łamać kości jego.”37 I znowu inne Pismo mówi: „Zobaczą, kogo przebodli.” ZDJĘCIE Z KRZYŻA I POGRZEB.38 Potem zaś poprosił Piłata Józef z Arymatei (przeto że był uczniem Jezusowym, lecz tajemnym z bojaźni przed żydami), żeby mógł zdjąć ciało Jezusowe. I pozwolił Piłat. Przyszedł więc, i zdjął ciało Jezusowe.39 Przybył też i Nikodem, który niegdyś przyszedł był w nocy do Jezusa, niosąc mieszaninę mirry i aloesu około stu funtów.40 Wzięli więc ciało Jezusowe, i obwiązali je z wonnościami w prześcieradła, jak żydzi mają zwyczaj grzebać.41 A na miejscu, gdzie został ukrzyżowany, był ogród, w ogrodzie zaś grób nowy, w którym jeszcze nikt nie był położony.42 Tam więc, ponieważ grób był blisko, z powodu żydowskiego dnia Przygotowania, położyli Jezusa.D. ZMARTWYCHWSTANIE (20,121,25)20 MAGDALENA PRZY GROBIE.1 A pierwszego dnia tygodnia, Maria Magdalena przyszła rano, gdy jeszcze było ciemno, i ujrzała kamień odwalony od grobu.2 Pobiegła więc, i przyszła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego miłował Jezus, i rzekła im: Wzięto Pana z grobu, a nie wiemy, gdzie go położono. PIOTR I JAN SPIESZĄ DO GROBU.3 Wyszedł tedy Piotr i ów drugi uczeń, i szli do grobu.4 Biegli zaś obaj razem, ale ów drugi uczeń prześcignął Piotra, i pierwszy przyszedł do grobu.5 A schyliwszy się, ujrzał leżące prześcieradła, wszelako nie wszedł.6 Przyszedł więc Szymon Piotr idąc za nim, i wszedł do grobu, i ujrzał prześcieradła leżące,7 i chustkę, która była na głowie jego, nie z prześcieradłami położoną, ale osobno zwiniętą na jedno miejsce.8 Wtedy więc wszedł i ten uczeń, który był pierwszy przyszedł do grobu, i ujrzał i uwierzył;9 jeszcze bowiem nie rozumieli Pisma, że trzeba było, aby on powstał z martwych.10 Odeszli tedy uczniowie na powrót do siebie. JEZUS ZJAWIA SIĘ MAGDALENIE.11 Maria zaś stała u grobu zewnątrz, płacząc. Gdy więc płakała, nachyliła się, i zajrzała w grób.12 I zobaczyła dwóch aniołów w bieli siedzących, jednego u głowy, a drugiego u nóg, gdzie położone było ciało Jezusowe.13 Mówią jej oni: Niewiasto! Czemu płaczesz? Rzecze im: Że wzięto Pana mego, a nie wiem, gdzie go położono.14 Gdy to powiedziała, obróciła się w tył, i ujrzała Jezusa stojącego, a nie wiedziała, że to jest Jezus.15 Rzecze do niej Jezus: Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz? Ona sądząc, że to ogrodnik, rzecze mu: Panie, jeśli go ty wziąłeś, powiedz mi, gdzieś go położył, a ja go wezmę.16 Rzecze do niej Jezus: Mario! Ona obróciwszy się, rzecze mu: Rabboni, (co znaczy: Mistrzu).17 Rzecze do niej Jezus: Nie dotykaj mnie, bom jeszcze nie wstąpił do Ojca mego. Ale idź do braci moich, a powiedz im: Wstępuję do Ojca mojego i Ojca waszego, Boga mojego i Boga waszego.18 Przyszła Maria Magdalena, oznajmiając uczniom: Żem widziała Pana i to mi powiedział. CHRYSTUS ZJAWIA SIĘ W WIECZERNIKU.19 Gdy więc był wieczór owego dnia, pierwszego w tygodniu, a drzwi były zamknięte, gdzie uczniowie byli zgromadzeni z obawy przed żydami, przyszedł Jezus, i stanął w pośrodku, i rzekł im: Pokój wam.20 A to rzekłszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się tedy uczniowie, ujrzawszy Pana.21 Rzekł im więc znowu: Pokój wam. Jako mię posłał Ojciec, i ja was posyłam.22 To powiedziawszy, tchnął na nich, i rzekł im: Weźmijcie Ducha Świętego;23 którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane. JEZUS ZJAWIA SIĘ TOMASZOWI.24 Tomasz zaś, jeden z dwunastu, którego zwią Didymus, nie był z nimi, kiedy przyszedł Jezus.25 Mówili mu więc inni uczniowie: Widzieliśmy Pana. Ale on im rzekł: Jeśli nie ujrzę w ręku jego przebicia gwoździ, a nie włożę palca mego na miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej w bok jego, nie uwierzę.26 A po ośmiu dniach byli znów uczniowie jego w domu, i Tomasz z nimi.27 Przyszedł Jezus drzwiami zamkniętymi, i stanął w pośrodku, i rzekł: Pokój wam! 27 Potem rzekł Tomaszowi: Włóż tu palec twój, i oglądaj ręce moje, i wyciągnij rękę twoją, i włóż w bok mój; a nie bądź niewierny, ale wierny.28 Odpowiedział Tomasz, i rzekł mu: Pan mój i Bóg mój! 29Powiedział mu Jezus: Dlatego żeś mię ujrzał, Tomaszu, uwierzyłeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.30 I wiele też innych znaków uczynił Jezus przed oczyma uczniów swoich, które nie są zapisane w tej księdze.31 A te są napisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem Synem Bożym; i żebyście wierząc, życie mieli w imię jego.21 JEZUS UKAZUJE SIĘ NAD JEZIOREM TYBERIADZKIM.1 Potem ukazał się znów Jezus uczniom nad Morzem Tyberiadzkim.2 A ukazał się tak: byli razem Szymon Piotr i Tomasz, zwany Didymus, i Natanael, który był od Kany Galilejskiej, i synowie Zabedeuszowi i inni dwaj z uczniów jego.3 Rzecze im Szymon Piotr: Idę ryby łowić. Mówią mu: Idziemy i my z tobą. I wyszli, i wsiedli w łódź, ale tej nocy nic nie ułowili.4 A gdy było rano, stanął Jezus na brzegu; uczniowie jednak nie poznali, że to jest Jezus.5 Rzekł im więc Jezus: Dzieci, a macie co do jedzenia? Odpowiedzieli mu: Nie.6 Mówi im: Zapuście sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie. Zapuścili więc, i już nie mogli jej uciągnąć dla mnóstwa ryb.7 Rzekł tedy Piotrowi ten uczeń, którego miłował Jezus: Pan jest. Szymon Piotr usłyszawszy, że Pan jest, narzucił na się suknię (albowiem był rozebrany), i rzucił się w morze.8 Inni zaś uczniowie przypłynęli w łodzi (bo niedaleko byli od ziemi, ale na jakie dwieście łokci), ciągnąc sieć z rybami.9 Gdy więc wyszli na ziemię, ujrzeli węgle nałożone, i rybę na nie włożoną, i chleb.10 Mówi im Jezus: Przynieście z ryb, któreście teraz ułowili.11 Poszedł Szymon Piotr, i wyciągnął na ziemię sieć napełnioną wielkimi rybami, stu pięćdziesięciu trzema. A choć tak wiele ich było, nie porwała się sieć.12 Mówi im Jezus: Pójdźcie, śniadajcie! A nikt z siedzących nie śmiał go zapytać: Kto ty jesteś? Wiedzieli bowiem, że Pan jest.13 I zbliża się Jezus, i bierze chleb, i daje im, a podobnie i rybę.14 To już trzeci raz ukazał się Jezus uczniom swoim, powstawszy z martwych. PIOTR NAPRAWIA WYPARCIE.15 Gdy więc pośniadali, rzecze Jezus do Szymona Piotra: Szymonie, synu Jana! Miłujesz mię więcej, niż ci? Rzecze mu: Tak, Panie! Ty wiesz, że cię miłuję. Rzecze mu: Paś baranki moje.16 Rzecze mu po wtóre: Szymonie, synu Jana! Miłujesz mię? Rzecze mu: Tak, Panie! Ty wiesz, że cię miłuję. Rzecze mu: Paś baranki moje.17 Rzecze mu po raz trzeci: Szymonie, synu Jana! Miłujesz mię? Zasmucił się Piotr, że mu trzeci raz rzekł: Miłujesz mię? i rzekł mu: Panie, ty wszystko wiesz; ty wiesz, że cię miłuję, Rzecze mu: Paś owce moje. PRZEPOWIEDNIA O PIOTRZE I JANIE.18 Zaprawdę, zaprawdę powiadam tobie, gdy byłeś młodszy, opasywałeś się, i chodziłeś, gdzie chciałeś; lecz gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce twoje, a inny cię opasze, i poprowadzi, gdzie ty nie chcesz.19 To zaś mówił, dając znać, jaką śmiercią miał Boga uwielbić. A to powiedziawszy, rzecze mu: Pójdź za mną.20 Piotr obróciwszy się, ujrzał idącego za sobą tego ucznia, którego mlłował Jezus, który też przy wieczerzy położył się był na piersiach jego, i rzekł: Panie, kto jest ten, co cię wyda?21 Gdy więc Piotr ujrzał tego, rzecze Jezusowi: Panie, a ten co?22 Powiedział mu Jezus: Chcę, aby on tak został, aż przyjdę, co tobie do tego? Ty pójdź za mną.23 Rozeszło się więc to słowo między braćmi, że uczeń ten nie umrze. Lecz Jezus nie rzekł: Nie umrze, ale: Chcę, żeby on tak został, aż przyjdę, co tobie do tego? ZAKOŃCZENIE.24 Ten jest ów uczeń, który daje świadectwo o tym, 1 to napisał, a wiemy, że prawdziwe jest świadectwo jego.25 Jest też wiele innych rzeczy, które uczynił Jezus; które gdyby z osobna opisywać, mniemam że i sam świat nie mógłby pomieścić ksiąg, które by trzeba napisać.