Emmanuel Jessienskij, przyszły biskup Konstantyn, urodził się 17 (30) maja 1907 roku w Piotrogradzie. Ojciec jego był pracownikiem imperatorskiej kancelarii. W czasie pierwszego roku rewolucji rodzina wyjechała do Rygi (Łotwa). Ojciec biskupa Konstantego został aresztowany i zamordowany przez bolszewików. Jego żona dowiedziawszy się o tym zmarła na atak serca pozostawiwszy 11-letniego sierotę Emmanuela. Po ukończeniu nauki rozpoczął pracę w aptece. W tym czasie pobierał nauki pisania ikon u staroobrzędowskiego mistrza ikonografii Pimena Sofronowa. W 1928 roku nowomęczennik arcybiskup Jan (Pommers, +1934) błogosławił na wstąpienie Emmanuela do seminarium. W 1930 roku zakończył seminarium i wyjechał do Paryża, gdzie kontynuował naukę i otrzymał stopień doktora teologii. W 1932 roku studiował w Berlinie medycynę. W tym samym roku metropolita Paryża Eulogiusz (Gieorgijewski, +1946) podniósł go do godności kapłana.
W 1938 roku, ojciec Emmanuel wraz z parafią odszedł od paryskiej jurysdykcji „eulogian” i przeszedł do Rosyjskiej Zagranicznej Cerkwi Prawosławnej. W 1949 roku o. Emmanuel wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Nim został proboszczem cerkwi Opieki Matki Bożej w mieście Glen Cove (Stan Nowy Jork), przez krótki okres pełnił służbę pasterską w Waszyngtonie, w rejonie Kolumbii, oraz w Trenton (Stan New Jersey). Kapłan Emmanuel w szczególności kochał piękno domu Bożego i ze wszech miar całym swym talentem ikonopisarza i swym wyszukanym smakiem artysty przemienił garaż, w którym mieściła się cerkiew, w przepiękną perłę, godną bycia świątynią Boga. Bardzo lubił nabożeństwa przez co jego maniera ich sprawowania zawsze była pełna godności, bez pośpiechu i w duchu głębokiej modlitewy.
Jego kandydatura na biskupa była dla hierarchów czymś oczywistym. W październiku 1967 roku o. Emmanuel przyjął z rąk arcybiskupa Awerkiusza (Tauszew, +1976) w monasterze pw. Św. Trójcy (Jodanville) mnisze postrzyżyny wraz ze zmianą imienia na Konstantyn. Dwa miesiące później, podczas święta Kurskiej ikony Matki Bożej „Znamię”, został podniesiony do arcypasterskiej godności z tytułem biskupa Brysbenu.
Fragment ze „Słowa podczas chirotonii” biskupa Konstantego:
„Gdy pytam siebie, – mówił bp Konstantyn, – co jawi się cechą kapłaństwa w diasporze, to do głowy przychodzi jedna i ta sama myśl – kapłaństwo naszych czasów zobowiązuje nas do bycia apostołami pokajania, i biada nam jeśli tego nie rozumiemy.
Uważam, że w posłudze arcypasterskiej włąśnie taka świadomość i tego typu kazania powinny zajmować główne miejsce, gdyż u nas nie ma innych dróg duchowej odnowy. Nie słuchał nasz ruski naród świętego Jana Kronsztadzkiego. I my w diasporze… I na rzekach obczyzny siedzimy i płaczemy. Boże, wysłuchaj naszej modlitwy, naszą biedę, daj nam zrozumieć całą głębię naszego upadku, wybaw od gniewu i uczyń bycia godnymi naszej wiele wycierpiałej Ojczyzny!”
We wrześniu 1971 roku w monasterze Przemienienia Pańskiego w Bostonie brał czynny udział w poprawieniu mateuszowskich chirotonii (jednoosobowych) dwóch starostylnych greckich hierarchów Kallistosa (Korynckiego) i Epifaniusza (Kitijskiego). Władyka Konstantyn był stronnikiem utrzymania eucharystycznej jedności Rosyjskiej Zagranicznej Cerkwi Prawosławnej z Cerkwią Prawdziwych Prawosławnych Chrześcijan Grecji (greccy starostylnicy).
W 1978 roku sprawował posługę biskupa Bostonu, wikarym Wschodnio-Amerykańskiej Eparchii. Po trzech latach został wysłany do opieki nad owczarnią w Wielkiej Brytanii.
Wraz z biskupem Sawą (Saracewicz, +1973) był inicjatorem i obrońcą idei kanonizacji Carskiej Rodziny.
Wszelkimi sposobami zabiegał o możliwość wpłynięcia na zerwanie ekumenicznych kontaktów sergian (Patriarchat Sowiecki) z Watykanem.
W 1983 roku w Mansonville podczas posiedzenia Arcybiskupiego Soboru Rosyjskiej Cerkwi na Obczyźnie podpisał anatemę przeciwko pan-herezji ekumenizmu.
„Napadającym na Cerkiew Chrystusową i uczącym, że jakoby rozdzieliła się ona na gałęzie, różniących się w swej nauce i życiem, oraz twierdzącym, że Cerkiew widzialnie nie istnieje, lecz od gałęzi rozłamów i innowierzeń ma się zjednoczyć w jedno ciało; jak i tym, którzy nie rozróżniają prawdziwego kapłaństwa i sakramentów Cerkwi od heretyckich lecz uczą, że chrzest i Eucharystia heretyków doprowadza do zbawienia, i tym którzy mają kontakt z tymi heretykami lub dopomagają czy też bronią ich nowej herezji – ekumenizmu, uważając ją za braterską miłość i jednoczenie poróżnionych chrześcijan – anatema! taki niech będzie odłączony od wspólnoty wiernych”.
Ascetyczny styl życia i surowy klimat miejsca gdzie przebywał naderwały i tak słabe zdrowie władyki Konstantego. Cierpiał od anemii, chorób serca i silnego zapalenia stawów, przez co w 1985 roku odszedł w stan spoczynku powracając do USA. Lato spędzał w Nowej Pustelni Korzennej w Mahopac (Stan Nowy Jork), lecz tamtejsze zimy były zgubne dla jego zdrowia, przez co w 1991 roku wyjechał do monasteru „Chrystusa na Wzgórzach” w Teksasie.
Biskup Konstantyn był najprawdziwszym ascetą: bardzo mało jadł jak również i spał. Mnisi zauważali, że światło w celi władyki świeciło się zazwyczaj do w pół do pierwszej w nocy, kiedy to on zaczynał czytać swą modlitewną regułę. Mniej więcej o drugiej w nocy zawsze widziano migającą lampkę, wtedy to władyka obchodził korytarzem mnisze cele, zza drzwi błogosławiąc śpiących. W ostatnich latach swego życia biskup Konstantyn zdobył dar pokajania – w czasie przyjmowania Świętych Darów często płakał.
Po krótkotrwałej chorobie zapalenia płuc biskup Konstantyn odszedł w pokoju, okrążony mnichami czytającymi, na jego prośbę, modlitwy na odejście duszy. Jego ciało leżało dwa dni w świątyni wśród kwiatów bez jakichkolwiek oznak rozkładu. Biskup Konstantyn został pochowany w Blanco (Stan Teksas), w dniu święta Św. Ducha, który to przypadł na dzień święta śww. Równych Apostołom Konstantego i Heleny. W uroczystościach pogrzebowych uczestniczyli również przedstawiciele Greckiej Prawdziwej Cerkwi Prawosławnej (zachowującej cerkiewny kalendarz) z którą to Cerkwią święty był w braterskiej eucharystycznej jedności.
Po osiemnastu latach, 1 grudnia 2014 roku, w monasterze Św. Trójcy (Jordanwille, Stan Nowy Jork), odbyło się przeniesienie nierozłożonych relikwii biskupa Konstantego i ponowne ich zakopanie. Na podstawie zeznań świadków ekshumacji poinformowano, że ciało świętego arcypasterza przez wiele lat znajdowało się zatopione w wodzie, przez co trumna jak i szaty uległy całkowitej degradacji.
Biskup Konstantyn został pochowany obok biskupa Buenos-Aires Aleksandra (Mileant) na cmentarzu tuż za ołtarzem soboru Św. Trójcy, gdzie jest pogrzebanych wielu świętych arcypasterzy Rosyjskiej Zagranicznej Cerkwi Prawosławnej.
Święty arcypasterzu Konstantynie, módl się do Boga o nas grzesznych!
Tłum i oprac. l.Marcin Piekarski
Na podstawie: „Православная Русь”, Джорданвилль, № 14, 1996 г.
1967 r. Święcenia biskupie władyki Konstantego. Obok stoi św. metropolita Filaret (Wozniesienskij).
1983 r. Arcybiskupi Sobór RZCP, który wygłosił anatemę przeciwko herezji ekumenizmu. Drugi od lewej stoi św. arcypasterz Konstantyn.
Arcybiskupi Synod, 1981 r. Nowy Jork. Arcybiskup Antoni (Los-Angeles), święty biskup Konstantyn, św. metropolita Filaret (Wozniesienkij), Arcybiskup Witaliusz (Montreal), Arcybiskup Antoni (San-Francisco).
Sobór Arcybiskupi RPCZ. Trzeci od lewej stoi św. biskup Konstantyn.
Trzech hierarchów. Od lewej dwaj greccy starostyni metropolici Kallistos (Koryncki) i Epifaniusz (Kitijski) oraz święty biskup Konstantyn.
Jedno z ostatnich zdjęć.
1996 r. Pogrzeb biskupa Konstantego sprawują: grecki starostylny biskup Chryzostom (Etna, obecnie metropolita) oraz biskup Hilarion.
1 grudnia 2014 r. Jordanwill (Stan Nowy Jork).
Wniesienie do cerkwi cudem nierozkładających się relikwii św. arcypasterza Konstantego.
Sergianie i ekumeniści zakopują relikwie świętego które swym istnieniem demaskują zgubną drogę jaką obrali.
Święty Arcypasterzu Konstantynie módl się do Boga o nas!
