Styl fragmentu
*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia
Styl fragmentu
*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia
Pierwsza Księga Królewska
CZĘŚC 1 (1,1 – 11,43)SALOMONI. Początki rządów,Salomona.(1,1 – 4,34) STAROŚĆ DAWIDA; ABISAG (1,1-4).
11 A król Dawid zestarzał się i miał wiele dni wieku; a choć go okrywano szatami, nie zagrzewał się.2 Rzekli mu tedy słudzy jego: „Poszukajmy królowi, panu naszemu, młodej panienki, niech stoi przed królem i okrywa go, i śpi na łonie jego, a zagrzewa króla, pana naszego.”3 A tak szukali panienki pięknej we wszystkich granicach izraelskich i znaleźli Abisag Sunamitkę, i przywiedli ją do króla.4 A była to panienka bardzo piękna i sypiała z królem, i służyła mu, ale król jej nie poznał. SPRZYSIĘŻENIE ADONIASA (1,5-10). Adonias dąży do osiągnięcia tronu (5-6); jego stronnicy (7-8); uczta koło źródła Rogel (9-10).5 Lecz Adonias, syn Haggity, wynosił się mówiąc: „Ja będę królował.” I nasprawiał sobie wozów i jezdnych, i pięćdziesięciu mężów, którzy by biegali przed nim.6 A nie skarcił go nigdy ojciec jego mówiąc: „Czemużeś to uczynił?” A był i ten bardzo piękny, wtóry syn po Absalomie.7 A miał zmowę z Joabem, synem Sarwii, i z Abiatarem kapłanem, którzy pomagali stronnictwu Adoniasa.8 Lecz Sadok kapłan i Banajas, syn Jojady, i Natan prorok, i Semej, i Rej, i moc wojska Dawidowego nie trzymała z Adoniasem.9 A tak nabił Adonias baranów i cielców, i wszelakiego bydła tłustego u kamienia Zohelet, który był blisko źródła Rogel, i wezwał wszystkich braci swych, synów królewskich, i wszystkich mężów judzkich, sług królewskich.10 Lecz Natana proroka i Banajasa, i wszystkich mocarzów, i Salomona, brata swego, nie wezwał. DAWID NAZNACZA SALOMONA NA SWEGO NASTĘPCĘ (1,11-53). Natan zachęca Betsabeę, by przypomniała Dawidowi obietnicę, daną na korzyść Salomona (11-14); jej rozmowa z królem (15-21); Natan osobiście wstawia się u króla (22-27) i uzyskuje zgodę (28-31). Namaszczenie Salomona w Gihonie (32-40). Adonias dowiaduje się o wszystkim (41-48); Salomon obiecuje mu życie, jeżeli będzie wierny (49-53).11 I rzekł Natan do Betsabee, matki Salomona: „Czy słyszałaś, że królem został Adonias, syn Haggity, a pan nasz Dawid o tym nie wie?12 Przeto teraz pójdź, przyjmij radę ode mnie, a zachowaj duszę swoją i syna twego Salomona.13 Idź, a wnijdź do króla Dawida, i powiedz mu: Czyś ty, panie mój, królu, nie przysiągł mnie, słudze twojej, mówiąc: Salomon, syn twój, będzie królował po mnie i on będzie siedział na stolicy mojej? Czemuż tedy królem jest Adonias?14 A gdy jeszcze tam będziesz mówić z królem, ja przyjdę za tobą i dopełnię słów twoich.”15 A tak weszła Betsabee do króla na pokój; a król się bardzo zestarzał i Abisag Sunamitka posługiwała mu.16 Nachyliła się Betsabee i pokłoniła się królowi. Król rzekł do niej: 17 „Czego chcesz ?” Ona odpowiadając rzekła: „Panie mój, tyś przysiągł przez Pana, Boga twego, słudze twojej: Salomon, syn twój, będzie królował po mnie i on siedzieć będzie na stolicy mojej.18 A teraz oto Adonias jest królem, o czym ty, królu, panie mój, nie wiesz.19 Nabił wołów i bydła tłustego, i baranów bardzo wiele, i wezwał wszystkich synów królewskich i Abiatara kapłana, i Joaba, hetmana rycerstwa; lecz Salomona, sługi twego, nie wezwał.20 A jednak, panie mój królu, na ciebie się oglądają oczy wszystkiego Izraela, żebyś im oznajmił, kto ma siedzieć na stolicy twojej, królu, panie mój, po tobie.21 I stanie się, gdy zaśnie pan mój król z ojcami swymi, ja i Salomon, syn mój, będziemy grzesznymi.”22 A gdy ona jeszcze mówiła z królem, Natan prorok przyszedł.23 I oznajmili królowi mówiąc: „Idzie Natan prorok.” A gdy wszedł przed oczy królewskie i pokłonił się mu twarzą do ziemi, rzekł Natan:24 „Panie mój królu, czyś ty rzekł: Adonias niech króluje po mnie, i on niechaj siedzi na stolicy mojej?25 Dziś bowiem poszedł i nabił wołów i tłustego bydła, i baranów wiele, i wezwał wszystkich synów królewskich i hetmanów, i Abiatara kapłana; a gdy oni jedzą i piją przednim, i mówią: Niech żyje król Adonias,26 mnie, sługi twego, i Sadoka kapłana, i Banajasa, syna Jojady, i Salomona, sługi twego, nie wezwał.27 Czy od pana mego króla wyszło to słowo,ˇa nie oznajmiłeś mnie, słudze twemu, kto ma siedzieć na stolicy pana mego króla po nim?”28 I odpowiedział król Dawid mówiąc: „Wezwijcie do mnie Betsabeę.” A gdy weszła przed króla i stanęła przed nim,29 przysiągł król i rzekł: „Żyje Pan, który wyrwał duszę moją ze wszystkiego ucisku,30 iż jak ci przysiągłem przez Pana, Boga Izraelowego mówiąc: Salomon, syn twój, królować będzie po mnie, i on będzie siedział zamiast mnie na stolicy mojej, tak uczynię dzisiaj.”31 I schyliwszy Betsabee twarz ku ziemi, pokłoniła się królowi mówiąc: „Niech żyje pan mój Dawid na wieki!”32 Rzekł też król Dawid: „Wezwijcie mi Sadoka kapłana i Natana proroka, i Banajasa, syna Jojady!”33 A gdy ci weszli przed króla, rzekł do nich: „Weźmijcie z sobą sługi pana waszego, a wsadźcie Salomona, syna mego, na mulicę moją i prowadźcie go do Gihonu.34 Tam niech go pomaże kapłan Sadok i Natan prorok na króla nad Izraelem; i będziecie trąbić w trąbę, i rzeczecie: Niech żyje król Salomon!35 I pójdziecie za nim,i przyjdzie, a usiądzie na stolicy mojej, i on będzie królował zamiast mnie, i jemu rozkażę, aby był wodzem nad Izraelem i nad Judą.”36I odpowiedział Banajas, syn Jojady, królowi mówiąc:”Amen. Tak niech mówi Pan, Bóg pana mego króla.37 Jak był Pan z panem moim królem, tak niech będzie z Salomonem, a niech wywyższy stolicę jego nad stolicę króla, pana mego Dawida!”38 Poszedł tedy Natan, prorok i Sadok kapłan, i Banajas, syn Jojady, i Cereci i Feleci, i wsadzili Salomona na mulicę króla Dawida, i przyprowadzili go do Gihonu.39 I wziąwszy Sadok kapłan róg oliwy z przybytku, namaścił Salomona; i trąbili w trąbę, i zawołał wszystek lud: „Niech żyje król Salomon!”40 I poszedł za nim wszystek gmin i lud grających na piszczałkach i weselących się weselem wielkim, i brzmiała ziemia od krzyku ich.41 I usłyszał Adonias i wszyscy zaproszeni przez niego, a biesiada była już skończona; lecz i Joab usłyszawszy głos trąby rzekł: „Co to za krzyk miasta huczącego?”42 A gdy on jeszcze mówił, Jonatas, syn Abiatara kapłana, przyszedł. Rzekł do niego Adonias: „Wnijdź, boś mąż mocny i dobrą nowinę niosący.”43 Odpowiedział Jonatas Adoniasowi: „Nie, bo pan nasz, król Dawid, ustanowił królem Salomona,44 i posłał z nim kapłana Sadoka i Natana proroka, i Banajasa, syna Jojady, i Ceretów i Feletów, i wsadzili go na mulicę królewską.45 I namaścili go kapłan Sadok i Natan prorok na króla w Gihonie, i pojechali stamtąd weseląc się, i zabrzmiało miasto. Ten to jest głos, któryście słyszeli. 46 Lecz i Salomon siedzi na stolicy królestwa.47 I wszedłszy słudzy królewscy błogosławili panu naszemu, królowi Dawidowi, mówiąc: Niech rozszerzy Bóg imię Salomona nad imię twoje, i niech sławniejszą uczyni stolicę jego nad stolicę twoją! I pokłonił się król na łożu swoim, i powiedział:48 Błogosławiony Pan, Bóg Izraelów, który dał dzisiaj siedzącego na stolicy mojej, na co patrzą oczy moje!”49 Zlękli się tedy i wstali wszyscy, których sprosił Adonias, i poszedł każdy w drogę swoją.50 A Adonias bojąc się Salomona wstał i poszedł, i uchwycił się rogu ołtarza.51 I powiedzieli Salomonowi mówiąc: „Oto Adonias, bojąc się króla Salomona, uchwycił się rogu ołtarza mówiąc: Niech mi dziś przysięże król Salomon, że nie zabije sługi swego mieczem!”52 I rzekł Salomon: „Jeżeli będzie dobrym mężem, nie spadnie i jeden włos z głowy jego na ziemię; ale jeśli się w nim znajdzie co złego, umrze.”53 Posłał tedy król Salomon i wywiódł go od ołtarza, a wszedłszy pokłonił się królowi Salomonowi, i rzekł mu Salomon: „Idź do domu swego!” DAWID UDZIELA OSTATNICH RAD SALOMONOWI (2,l-9). O zachowaniu prawa (1-4); o Joabie (5-6); o Berzellaju (7); o Semeju (8-9).
21 I przybliżyły się dni Dawida, gdy Dawid miał umrzeć, i rozkazał Salomonowi, synowi swemu, mówiąc:2 „Ja idę w drogę wszystkiej ziemi; wzmacniaj się i bądź mężem.3 Przestrzegaj służby Pana, Boga twego, abyś chodził drogami jego, żebyś strzegł ustaw jego i przykazań jego,i sądów, i świadectw, jak napisano w zakonie Mojżeszowym, abyś rozumiał wszystko, co czynisz i do czego się jeno obrócisz;4aby potwierdził Pan słowa swoje, które wypowiedział o mnie mówiąc: Jeśli będą strzec synowie twoi dróg swych i będą chodzić przede mną w prawdzie ze wszystkiego serca swego i ze wszystkiej duszy swojej, nie będzie odjęty mąż ze stolicy izraelskiej.5 Ty wiesz także, co mi uczynił Joab, syn Sarwii, co uczynił dwom hetmanom wojska izraelslziego, Abnerowi, synowi Nera, i Amazie synowi Jetera, których zabił i wylał krew wojny w pokoju, i położył krew bitwy na pasie rycerskim swoim, który był około biódr jego, i na obuwiu swym, które było na nogach jego.6 Uczynisz tedy według mądrości twej, a nie doprowadzisz sędziwości jego w pokoju do otchłani.7 Ale i synom Berzellaja Galaadczyka łaskę okażesz, i będą jadać u stołu twego, bo wyszli naprzeciw mnie, gdym uciekał przed Absalomem, bratem twoim.8 Masz też przy sobie Semeja, syna Gery, syna Jeminiego, z Bahurim, który mi złorzeczył złorzeczeństwem najgorszym, gdym szedł do obozu, ale ponieważ wyszedł naprzeciw mnie, gdym się przeprawiał przez Jordan, a przysięgłem mu przez Pana mówiąc: Nie zabiję cię mieczem,9 ty nie dopuść, żeby był bez karania; ale jesteś mężem mądrym, żeby wiedzieć, co masz mu uczynić, i doprowadzisz sędziwość jego z krwią do otchłani.” ŚMIERĆ DAWIDA, SALOMON OBEJMUJE WŁADZĘ (2,10-12).10 Zasnął tedy Dawid z ojcami swymi i pogrzebany został w mieście Dawidowym.11 A dni, których królował Dawid nad Izraelem, jest czterdzieści lat: w Hebronie królował siedem lat, a w Jeruzalem trzydzieści lat i trzy.12 A Salomon zasiadł na stolicy Dawida, ojca swego, i wzmocniło się królestwo jego bardzo. PIERWSZE CZYNY SALOMONA (2,13-46). Adonias prosi przez Betsabeę o rękę Abisag (13-22); Salomon skazuje go na śmierć (23-25). Salomon odbiera godność arcykapłańską Abiatarowi (26-27) i każe zabić Joaba w świątyni (28-35); zakazuje Semejowi opuszczać Jerozolimę (36-38) i karze go śmiercią za nieposłuszeństwo (39-46).13 I wszedł Adonias, syn Haggity, do Betsabei, matki Salomonowej. Ona mu rzekła: „Czy spokojne jest wejście twoje?” Odpowiedział: „Spokojne.”14 I przydał: „Mam coś mówić z tobą.” Rzekła mu: „Mów!” A on rzekł:15 „Ty wiesz, iż moje było królestwo i mnie był przełożył wszystek Izrael nad sobą na króla; lecz przeniesione zostało królestwo i dostało się bratu memu, bo je Pan przeznaczył.16 Teraz tedy mam jedną prośbę do ciebie, nie zawstydzaj oblicza mego!” Rzekła do niego: „Powiedz!” A on rzekł:17 „Proszę, abyś powiedziała królowi Salomonowi (bo tobie nic odmówić nie może), aby mi dał Abisag Sunamitkę za żonę!”18 I rzekła Betsabee: „Dobrze, ja będę z królem mówiła za tobą.”19 Przyszła tedy Betsabee do króla Salomona, aby z nim mówić za Adoniasem; i wstał król naprzeciwko niej, i ukłonił się jej, i usiadł na stolicy swojej i postawiono tron matce królewskiej, która siadła po prawicy jego. I rzekła mu: 20 „Jedną prośbę maluczką ja do ciebie zanoszę, nie zawstydzaj oblicza mego!” I rzekł jej król: „Proś, matko moja, bo mi się nie godzi, abym odwrócił oblicze twoje.”21 Ona rzekła: „Niech będzie dana Abisag Sunamitka Adoniasowi, bratu twemu za żonę!”22 Odpowiedział król Salomon i rzekł matce swojej: „Czemu prosisz o Abisag Sunamitkę dla Adoniasa? Proś dla niego i o królestwo, bo on jest bratem moim, starszym niżeli ja, a ma za sobą Abiatara kapłana i Joaba, syna Sarwii.”23 A tak przysiągł król Salomon na Pana mówiąc: „To niech mi Bóg uczyni i to niech przyczyni, że przeciw duszy swojej mówił Adonias słowo to!24 A teraz żyje Pan, który mię wzmocnił i posadził mię na stolicy Dawida, ojca mego, i który mi uczynił dom jako rzekł – że dziś będzie zabity Adonias.”25 I posłał król Salomon Banajasa, syna Jojady, który go zabił, i umarł.26 Abiatarowi też kapłanowi rzekł król: „Idź do Anatot, do roli twej; zaiste mężem śmierci jesteś, ale cię dziś nie zabiję, boś nosił skrzynię Pana Boga przed Dawidem, ojcem moim, i znosiłeś utrapienia we wszystkim, co wycierpiał ojciec mój.”27 Wyrzucił tedy Salomon Abiatara, żeby nie był kapłanem Pańskim, aby się spełniło słowo Pańskie, które mówił o domu Helego w Silo.28 I przyszła wieść do Joaba, gdyż Joab przystał do Adoniasa, a nie przystał do Salomona; uciekł tedy Joab do przybytku Pańskiego i uchwycił się rogu ołtarza.29 I oznajmiono królowi Salomonowi, że Joab uciekł do przybytku Pańskiego i jest u ołtarza; i posłał Salomon Banajasa, syna Jojady, mówiąc: „Idź, zabij go!”30 I przyszedł Banajas do przybytku Pańskiego, i rzekł mu: „To mówi król: Wynijdź!” On rzekł: „Nie wynijdę ale tu umrę.” I doniósł Banajas królowi te słowa mówiąc: „Tak mówił Joab i to mi odpowiedział.”31 I rzekł mu król: „Uczyńże, jak mówił, a zabij go i pogrzeb, a oddalisz krew niewinną, którą wylał Joab, ode mnie i od domu ojca mego.32 I obróci Pan krew jego na głowę jego, ponieważ zabił dwu mężów sprawiedliwych i lepszych niźli on, a zabił ich mieczem, o czym nie wiedział ojciec mój Dawid: Abnera, syna Nera, hetmana wojska izraelskiego, i Amazę, syna Jetera, hetmana wojska judzkiego.33 I wróci się krew ich na głowę Joaba i na głowę potomstwa jego na wieki; a Dawidowi i potomstwu jego, i domowi, i stolicy jego niech będzie pokój aż na wieki od Pana.”34 A tak poszedł Banajas, syn Jojady, i rzuciwszy się nań, zabił go, i pogrzebany zostałw domu swym na pustyni.35 I ustanowił król Banajasa, syna Jojady, nad wojskiem zamiast niego, a Sadoka uczynił kapłanem zamiast Abiatara.36 Posłał też król i wezwał Semeja, i rzekł mu: „Zbuduj sobie dom w Jeruzalem i mieszkaj tam, a nie będziesz wychodził stamtąd tam i sam.37 Ale któregokolwiek dnia wyjdziesz i przejdziesz przez potok Cedron, wiedz, że zabity będziesz; krew twoja będzie na głowie twojej.”38 I rzekł Semej królowi: „Dobra mowa; jak rzekł pan mój król, tak uczyni sługa twój.” I mieszkał Semej w Jeruzalem przez niemały czas.39 I zdarzyło się po trzech latach, że uciekli słudzy Semeja do Achisa, syna Maachy, króla Get; i powiedziano Semejowi, że słudzy jego poszli do Get.40 I wstał Semej, i osiodłał osła swego, i pojechał do Achisa do Get szukać sług swoich, i przywiódł ich z Get.41 I powiedziano Salomonowi, że jeździł Semej z Jeruzalem do Get i wrócił się.42A posławszy wezwał go i rzekł mu: „Czym ci nie oświadczył przez Pana i zapowiedziałem ci: Któregokolwiek dnia wyszedłszy pójdziesz tam i sam, wiedz, że umrzesz? I odpowiedziałeś mi: Dobra mowa, którą słyszałem.43 Czemużeś tedy nie strzegł przysięgi Pańskiej i rozkazu, który ci dałem?”44 I rzekł król do Semeja: „Ty znasz wszystko zło, którego jest świadome serce twoje i któreś uczynił Dawidowi, ojcu memu; obrócił Pan złość twoją na głowę twoją.45 A król Salomon błogosławiony, i stolica Dawidowa będzie utwierdzoną przed Panem aż na wieki.”46 I rozkazał król Banajasowi, synowi Jojady, a ten wyszedłszy zabił go, i umarł. MAŁŻEŃSTWO SALOMONA; JEGO STOSUNEK DO WYŻYN (3,1-3).
31 Utwierdziło się tedy królestwo w ręce Salomona, i spowinowacił się z Faraonem, królem egipskim, bo pojął córkę jego i przyprowadził do miasta Dawidowego, ażby skończył budować dom swój i dom Pański, i mur jerozolimski wokoło.2 Wszelako lud ofiarował na wyżynach, bo nie był zbudowany kościół imieniu Pańskiemu aż do dnia owego.3 I miłował Salomon Pana, chodząc według przykazań Dawida, ojca swego, wyjąwszy, iż na wyżynach ofiarował i zapalał kadzidło. SALOMON PROSI BOGA O MĄDROŚĆ (3,4-15). Król przybywa do Gabaonu dla zlożenia ofiar (4). Jego modlitwa: dziękczynienie (5-8); prośba o mądrość (9). Oprócz mądrości Bóg mu udziela potęgi i sławy (10-14). Król składa w Jerozolimie przed arką ofiary (15).4 Poszedł tedy do Gabaonu, aby tam ofiarować, bo ta wyżyna była największa. Tysiąc ofiar na całopalenie ofiarował Salomon na owym ołtarzu w Gabaonie5 I ukazał się Pan Salomonowi przez sen w nocy mówiąc: „Proś czego chcesz, żebym ci dał!”6 I rzekł Salomon: „Tyś uczynił ze sługą twoim Dawidem, ojcem moim, miłosierdzie wielkie, jak chodził przed oczyma twymi w. prawdzie i w sprawiedliwości i prostym sercem z tobą; zachowałeś mu miłosierdzie twoje wielkie i dałeś mu syna, siedzącego na stolicy jego, jak jest dzisiaj.7 A teraz, Panie Boże, tyś uczynił królem sługę twego zamiast Dawida; ojca mego, a jam jest pacholę małe i nie znające wyjścia i wejścia mego.8 A sługa twój jest pośród ludu, któryś obrał, ludu niezliczonego, który dla mnóstwa nie może być policzony ani porachowany.9 A przeto daj słudze twemu serce rozumne, aby mógł sądzić lud twój i rozeznać między złem a dobrem; bo któż może sądzić lud ten, lud ten twój wielki?”10 Podobała się tedy mowa przed Panem, że Salomon prosił o taką rzecz.11 I rzekł Pan Salomonowi: „Ponieważ o tę rzecz prosiłeś, a nie żądałeś dla siebie dni wielu ani bogactw, albo dusz nieprzyjaciół twoich, aleś prosił dla siebie o mądrość dla rozeznania tego, co słuszne,12 otom ci uczynił według słów twoich i dałem ci serce mądre i rozumne, tak iż nikt przed tobą nie był podobny tobie, ani po tobie nie powstanie.13 Lecz i to, czegoś nie żądał, dałem tobie, to jest bogactwa i sławę, tak iż żaden z królów nie był podobny do ciebie wszystkich przeszłych czasów.14 A jeśli będziesz chodził drogami moimi i strzegł przykazań moich i ustaw moich, jak twój ojciec chodził, przedłużę dni twoje.”15 Ocucił się tedy Salomon i zrozumiał, że był to sen. A przyjechawszy do Jeruzalem stanął przed skrzynią przymierza Pańskiego i ofiarował całopalenia, i uczynił ofiary zapokojne i wielką ucztę dla wszystkich sług swoich. WYROK SALOMONA (3,16-28). Dwie nierządnice przed królem oskarżają się wzajemnie o odebranie sobie dziecka (16-22). Salomon każe podzielić na dwie części dziecię żywe; sprzeciw prawdziwej matki (23-26). Król sprawę rozstrzyga; wszyscy podziwiają jego mądrość (27-28).16 I przyszły dwie niewiasty wszetecznice do króla i stanęły przed nim.17 Jedna z nich rzekła: „Proszę, mój panie, ja i ta niewiasta mieszkałyśmy w jednym domu, i porodziłam u niej w komorze.18 A trzeciego dnia potem, gdym porodziła, porodziła też i ona; i byłyśmy razem, a nikogo innego nie było z nami w domu oprócz nas obu.19 I umarł syn tej niewiasty w nocy, bo go śpiąc przygniotła.20 A wstawszy o północy, wzięła syna mego od boku mego, służebnicy twojej śpiącej, i położyła go na łonie swoim, a syna swego, który był umarł, położyła na łonie moim.21 A gdym wstała rano, chcąc dać mleka synowi memu, znalazłam umarłego; lecz przypatrując mu się pilniej w jasny dzień, poznałam, że nie był mój, któregom porodziła.”22 I odpowiedziała druga niewiasta: „Nie jest tak, jak powiadasz ale twój syn umarł, a mój żyje!” Przeciwnie zaś tamta mówiła: „Nieprawdę mówisz, bo mój syn jest żywy, a twój syn umarł!” I tak się spierały przed królem.23 Wtedy król rzekł: „Ta mówi: Mój syn żywy, a twój syn umarł, a tamta odpowiada: Nie, ale twój syn umarł, a mój żywy.”24 I rzekł król: „Przynieście mi miecz!” A gdy przyniesiono miecz przed króla:25 „Rozdzielcie, rzecze, dzieáę żywe na dwie części i dajcie połowę jednej, a połowę drugiej!”26 I rzekła niewiasta, której syn był żywy, do króla (bo się poruszyły wnętrzności jej nad synem swoim): „Proszę, panie, dajcie jej dziecię żywe, a nie zabijajcie go!” Przeciwnie owa mówiła: „Niech nie będzie ani mnie ani tobie, ale niech je rozdzielą!”27 Odpowiedział król i rzekł: „Dajcie tej dziecię żywe, a nie zabijajcie go, bo ta jest matką jego!”28 I usłyszał wszystek lud izraelski wyrok, który król wydał, i ulękli się króla, widząc, że mądrość Boża była w nim ku czynieniu sprawiedliwości. URZĘDNICY KRÓLEWSCY (4,1-19). Ministrzy (1-6); dwunastu przełożonych nad Izraelem, (7-19).
41 A był król Salomon królem nad i wszystkim Izraelem.2 A ci są książęta, których miał: Azarias, syn Sadoka kapłana;3 Elihoref i Ahia, synowie Sisy, pisarze, Jozafat syn Ahiluda, kanclerz; Banajas,4 syn Jojady, nad wojskiem, a Sadok i Abiatar kapłani;5 Azarias, syn Natana, nad tymi, którzy stali przy królu; Zabud, syn Natana, kapłan, przyjaciel królewski;6 i Achisar, przełożony nad domem, a Adoniram, syn Abdy, nad poborami.7 – Lecz Salomon miał dwunastu przełożonych nad wszystkim Izraelem, którzy dostarczali żywności królowi i domowi jego; bo na każdy miesiąc w roku jeden z nich dostarczał rzeczy potrzebnych.8 A te są imiona ich: Benhur na górze Efraim;9 Bendekar w Makkes, w Salebim, w Betsames,10 w Elon i w Bethanan; Benhesed w Arubot; jego było Socho i wszystka ziemia Efer;11 Benabinadab, którego wszystek Nefat Dor, Tafetę, córkę Salomonową miał za żonę;12 Bana, syn Ahiluda, rządził Tanakiem i Mageddem i wszystkim Betsanem, który jest koło Sartany pod Jezrahelem, od Betsanu aż do Abelmehuli naprzeciw Jekmaan;13 Bengaber w Ramot Galaad miał Awotiair, syna Manassesa w Galaadzie; on był nad wszystką krainą Argob, która jest w Basanie, nad sześćdziesięciu miastami wielkimi i murowanymi, które miały rygle miedziane;14 Ahinadab, syn Adda rządził w Manaim;15 Achimaas w Neftalim; ale i on miał Basematę, córkę Salomonową za żonę;16 Baana, syn Husego, w Aser i w Balot;17 Jozafat, syn Faruego, w Issacharze;18 Semej, syn Eli, w Beniaminie;19 Gaber, syn Uriego, w ziemi Galaad, w ziemi Sehona, króla amorejskiego, i Oga, króla Basanu, nad wszystkim, co było w owej ziemi. WIELKOŚĆ I MĄDROŚĆ SALOMONA (4,20-34). Pomyślność ludu (20). Rozległość królestwa (2I). Bogactwo Salomona (22-28); jego mądrość (29-31), w różny sposób objawiająca się (32-34).20 Juda i Izrael niezliczeni w mnogości swojej jak piasek morski, jedli i pili i weselili się.21 A Salomon miał pod swoją władzą wszystkie królestwa od rzeki ziemi Filistyńskiej aż do granicy egipskiej; oni mu znosili dary i służyli mu po wszystkie dni żywota jego.22 A pożywienie Salomona wynosiło na każdy dzień trzydzieści korcy czystej mąki i sześćdziesiąt korcy mąki zwykłej,23 dziesięć wołów tłustych, a dwadzieścia wołów pastewnych, i sto baranów, oprócz łowu jeleni, sarn i bawołów i ptactwa karmnego.24 Bo on dzierżył wszystką krainę, która była za rzeką, od Tafsy aż do Gazy, i wszystkich królów swych krajów, a miał pokój ze wszech stron wokoło.25 I mieszkał Juda i Izrael bez wszelkiej bojaźni, każdy pod winnym szczepem swoim i pod figą swoją od Dan aż do Bersabee, po wszystkie dni Salomona.26 I miał Salomon czterdzieści tysięcy żłobów koni do wozów, a dwanaście tysięcy do jazdy.27 A utrzymywali je wyżej pomienieni starostowie królewscy; lecz i potrzebom stołu króla Salomona z wielką pilnością dostarczali czasu swego.28 Jęczmień też i słomę dla koni i mułów wozili na miejsce, gdzie był król, według tego, jak im nakazano.29 Dał też Bóg Salomonowi mądrość i roztropność bardzo wielką, i przestronność serca jak piasek, który jest na brzegu morskim.30 I przechodziła mądrość Salomona mądrość wszystkich ludzi wschodnich i Egipcjan.31 I był mędrszy od wszystkich ludzi: mędrszy niż Etan Ezrahita i Heman, Chalkol i Dorda, synowie Mahola, i był sławny u wszystkich narodów okolicznych.32 Wypowiedział też Salomon trzy tysiące przypowieści, a pieśni jego było tysiąc i pięć.33 Rozprawiał też o drzewach, od cedru, który jest na Libanie, aż do hizopu, który wyrasta ze ściany; i mówił o zwierzętach i ptakach, i płazach, i rybach.34 I przychodzili ze wszystkich narodów słuchać mądrości Salomona, i od wszystkich królów ziemi, którzy słyszeli o mądrości jego.II. Budowa i poświęcenie świątyni.(5,1 – 8,66) UKŁAD Z HIRAMEM, KRÓLEM TYRU I PRZYGOTOWANIA DO BUDOWY ŚWIĄTYNI (5,1-18). Poselstwo Hirama (1); Salomon objawia mu zamiast zbudowania świątyni i prosi go o cedry (2-6). Hiram przyjmuje propozycje (7-4), a Salomon dostarcza mu zboża i oliwy (10-12). Z całego Izraela wybiera się robotników do przenoszenia cedców i do innych robót (13 18).
51 Posłał też Hiram, król Tyru, sługi swe do Salomona, bo słyszał, że go namaszczono na królestwo zamiast ojca jego; albowiem Hiram był przyjacielem Dawida przez wszystek czas.2 I posłał Salomon do Hirama mówiąc:3 „Ty znasz wolę Dawida, ojca mego, i że nie mógł zbudować domu imieniu Pana, Boga swego, dla walk zagrażających wokoło, aż ich dał Pan pod stopy nóg jego.4 Lecz teraz dał mi Pan, Bóg mój, odpocznienie zewsząd i nie masz przeciwnika ani spotkania złego.5 Przeto myślę zbudować kościół imieniu Pana, Boga mego, jak powiedział Pan Dawidowi, ojcu memu, mówiąc: Syn twój, którego dam zamiast ciebie na stolicę twą, ten zbuduje dom imieniu memu.6 A tak przykaż, żeby mi nacięli słudzy twoi cedrów z Libanu i słudzy moi niechaj będą ze sługami twymi, a zapłatę sług twoich dam tobie, jakiejkolwiek żądać będziesz; bo wiesz, że nie ma między ludem moim męża, który by umiał drzewa wyrębywać jak Sydończycy.”7 Gdy tedy usłyszał Hiram słowa Salomona, uradował się bardzo i rzekł: „Błogosławiony Pan Bóg dzisiaj, który dał Dawidowi syna bardzo mądrego nad ludem tym wielkim!”8 I posłał Hiram do Salomona mówiąc: „Słyszałem wszystko, coś mi doniósł; ja uczynię wszystką wolę twoją około drzewa cedrowego i jodłowego.9 Słudzy moi zniosą je z Libanu do morza, a ja złożę je w tratwy na morzu aż na miejsce, o którym mi dasz znać, i przypławię je tam, a ty je zabierzesz; i dostarczysz mi rzeczy potrzebnych, aby była dana żywność domowi memu.”10 A tak Hiram dawał Salomonowi drzewo cedrowe i drzewo jodłowe według wszystkiej woli jego.11 A Salomon dawał Hiramowi dwadzieścia tysięcy korców pszenicy na żywność dla domu jego i dwadzieścia korców oliwy najezystszej; to dawał Salomon Hiramowi na każdy rok.12 Dał też Pan mądrość Salomonowi, jak mu obiecał; i był pokój między Hiramem i Salomonem, i uczynili obydwaj przymierze.13 – I wybrał król Salomon robotników ze wszystkiego Izraela, i było na trzydzieści tysięcy mężów.14 I posyłał ich na Liban, dziesięć tysięcy na każdy miesiąc na przemian, tak że przez dwa miesiące byli w domach swoich; a nad robocizną przełożonym był Adoniram.15 Miał też Salomon siedemdziesiąt tysięcy tych, co nosili ciężary, a osiemdziesiąt tysięcy tych, którzy w górach łamali kamienie,16 oprócz przełożonych, którzy byli nad każdą robotą, w liczbie trzech tysięcy i trzystu, rozkazując ludowi i pracującym.17 I przykazał król, żeby brali kamienie wielkie, kamienie kosztowne na fundament kościelny, i obrabiali je.18 I ciosali je murarze Salomona i murarze Hirama, a Gibliowie nagotowali drzewa i kamieni na budowanie domu. BUDOWA ŚWIĄTYNI (6,1-38). Data (1). Wymiary (2). Przysionek (3); okna (4); boczne przybudówki, pokrycie (4-10). Bóg obiecuje, że będzie mieszkał wpośród Izraela (11-13). Mury pokryte deskami cedrowymi (14-16a). Miejsce Najświętsze i Święte (16b-17). Ozdoby z cedru (18). Wymiary miejsca Najświętszego (19-20a). Złota powłoka (20b-22). Cherubiny przy arce (23-28). Ozdoby ścian (29-30). Drzwi (31-35). Dziedziniec wewnętrzny (36). Czas trwania roboty (37-38).
61 Stało się tedy roku czterechsetnego i osiemdziesiątego od wyjścia synów Izraelowych z ziemi Egipskiej, roku czwartego królowania Salomona nad Izraelem, miesiąca Zyjo (ten jest miesiąc wtóry), poczęto budować dom Panu.2 A dom, który budował król Salomon Panu, miał sześćdziesiąt łokci wzdłuż, dwadzieścia łokci wszerz, a trzydzieści łokci wzwyż.3 A przysionek był przed kościołem, na dwadzieścia łokci wzdłuż, według miary szerokości kościoła, a miał dziesięć łokci wszerz przed kościołem.4 I poczynił w kościele okna zwężające się.5 I zbudował na śeianie kościelnej piętra wokoło, na ścianach domu koło kościoła i koło wyrocznicy, i uczynił przybudowania boczne wokoło.6 Piętro, które na dole było, miało pięć łokci wszerz, a średnie piętro sześć łokci wszerz, a trzecie piętro miało siedem łokci wszerz. Tramy zaś położył na domu wokoło zewnątrz, aby nie tkwiły w murach kościelnych.7 A gdy dom budowano, budowano go z kamienia ciosanego i obrobionego, a młota i siekiery i wszelakiego narzędzia żelaznego nie było słychać w domu, gdy budowano.8 Drzwi do średniego przybudowania bocznego były po prawej stronie domu, i po krętych sehodach wstępowano na średnie piętro, a ze średniego na trzecie.9 I zbudował dom, i dokończył go, i przykrył dom pułapem cedrowym.10 I zbudował piętro na całym domu, pięć łokci wzwyż, i pokrył dom drzewem cedrowym.11 I stało się słowo Pańskie do Salomona mówiąc:12 „Co do domu tego, który budujesz – jeśli będziesz chodził według przykazań moich i ustaw moich przestrzegać będziesz, i zachowasz wszystkie rozkazania moje postępując według nich, potwierdzę tobie słowo moje, które mówiłem do Dawida, ojca twego.13 I będę mieszkał pośród synów Izraelowych, i nie opuszczę ludu mego izraelskiego.”14 A tak zbudował Salomon dom i dokończył go.15 I zbudował ściany domu wewnątrz z desek cedrowych, od podłogi domu aż do wierzchu ścian i aż do stropu okrył ściany drzewem cedrowym wewnątrz; a podłogę domu wyłożył tarcicami jodłowymi.16 I zbudował dwadzieścia łokci w tył kościoła z desek cedrowych podłogi aż do wierzehu, i uczynił wewnętrzny dom wyrocznicy świętym świętych.17 Ale sam kościół był na czterdzieści łokci przed drzwiami wyrocznicy.18 A wszystek dom wewnątrz był cedrem wyłożony, mając toczenia i fugowania swe bardzo kształtne i rzeźby wypukłe; wszystko cedrowymi deskami było okryte i zgoła żaden kamień nie mógł być widoczny w ścianie.19 Lecz wyrocznicę w środku domu wewnętrznej części nagotował, aby tam postawić skrzynię przymierza Pańskiego.20 A wyrocznica miała dwadzieścia łokci wzdłuż i dwadzieścia łokci wszerz i dwadzieścia łokci wzwyż; i pokrył i odział ją szczerym złotem. Ale i ołtarz pokrył cedrem.21 Dom też przed wyrocznicą pokrył szczerym złotem i przybił blachy gwoźdźmi złotymi.22 I nie było niczego w kościele, czego by złotem nie pokryto; ale i wszystek ołarz wyrocznicy powlókł złotem.23 – I uczynił w wyrocznicy dwa cheruby z drzewa oliwnego, na dziesięć łokci wzwyż.24 Pięć łokci jedno skrzydło cheruba, a pięć łokci drugie skrzydło cheruba, to jest dziesięć łokci było od końca skrzydła jednego aż do końca skrzydła drugiego.25 Dziesięć też łokci miał cherub drugi; równej miary i jednej roboty były oba cheruby,26 to jest wysokość cheruba jednego była na dziesięć łokci, i tak samo cheruba drugiego.27 I postawił cherubiny w środku kościoła wewnętrznego, a rozciągały cherubiny skrzydła swe, i dosięgało skrzydło jedno ściany, a skrzydło cheruba drugiego dosięgało ściany drugiej, a drugie skrzydła w środku kościoła dotykały się jedno drugiego.28 Powlókł też cherubiny złotem.29 A wszystkie ściany kościelne wokoło ozdobił rozmaitą rzeźbą i toczeniem, i poczynił na nich cheruby i palmy, i kwiaty rozmaite, jakby wystające i wychodzące ze ściany.30 Lecz i podłogę domu wyłożył złotem wewnątrz i zewnątrz.31 A w wejściu do wyrocznicy uczynił drzwiczki z drzewa oliwnego, a podwoje były pięciograniaste.32 I dwoje drzwi z drzewa oliwnego, i wyrył na nich cherubiny i figury palm, i rzeźby bardzo wypukłe, i powlókł je złotem, i pokrył złotem tak cheruby jak i palmy i inne rzeczy.33 I uczynił w wejściu do kościoła odrzwia z drzewa oliwnego czworograniaste,34 i dwoje drzwi z drzewa jodłowego z obu stron; a oboje drzwi dwoiste były, i razem się dzierżąc otwierały się.35 I wyrył cheruby i palmy i rzeźby bardzo wypukłe, i powlókł wszystko blachami złotymi robotą graniastą pod prawidło.36 I zbudował dziedziniec wewnętrzny z trzech rzędów kamienia ciosanego i z jednego rzędu drzewa cedrowego.37 Roku czwartego założony został dom Pański, miesiąca Zyjo.38 A roku jedenastego miesiąca Bul (ten jest miesiąc ósmy), ukończony został dom ze wszystką robotą jego i ze wszystkim sprzętem jego, a budował go siedem lat. PAŁACE SALOMONA (7,1-12). Dom lasu Libanu (1-5). Portyki (6). Sala tronowa (7). Dom mieszkalny króla i pałac królowej (8). Materiał (9-12).
71 A dom swój budował Salomon trzynaście lat, i zupełnie go wykończył.2 Zbudował też dom lasu Libanu na sto łokci wzdłuż, na pięćdziesiąt łokci wszerz i na trzydzieści łokci wzwyż; i cztery chodniki między słupami cedrowymi, bo wyciął drzewa cedrowe na słupy.3 A tarcicami cedrowymi pokrył wszystko sklepienie, które opierało się na czterdziestu pięciu słupach. A jeden rząd miał słupów piętnaście,4 jeden naprzeciw drugiego postawionych5 i naprzeciw siebie stojących, a był równy odstęp między słupami, a na słupach drzewa czworograniaste we wszystkim równe.6 I przysionek słupów uczynił na pięćdziesiąt łokci wzdłuż, a trzydzieści łokci wszerz, i drugi przysionek przed większym przysionkiem, i słupy, i kapitele na słupach.7 Uczynił też przysionek dla stolicy, w którym jest trybunał sądowy, i przykrył drzewem cedrowym od podłogi aż do wierzchu.8 A domek, w którym siadano na sąd, był w środku przysionka, takąż robotą. Zbudował też dom córce Faraona (którą wziął za żonę Salomon), takąż robotą jak i ten przysionek.9 Wszystko było z kamieni drogich, które pod sznur i miarę tak wewnątrz jako i zewnątrz przepiłowane były od fundamentu aż do wierzchu ścian, i zewnątrz aż do dziedzińca większego.10 A fundamenty z kamieni kosztownych, z kamieni wielkich na dziesięć albo na osiem łokci.11 A na wierzehu kamienie kosztowne według równej miary ciosane były, i podobnie z cedru.12 A dziedziniec większy był okrągły, z trzech rzędów kamienia ciosanego, a z jednego rzędu heblowanego cedru, tak też było i w wewnętrznym dziedzińcu domu Pańskiego i w przysionku domu. SPRZĘTY ŚWIĄTYNI (7,13-51). Pomoc Hirama z Tyru (13-14). Dwie kolumny Jachin i Booz (15-22). Morze miedziane (23-26). Dziesięć podstaw z kołami (27-37) dla dziesięciu zbiorników miedzianych (38-39). Naczynia poboczne (40a). Wyliczenie wszystkich przedmiotów miedzianych (40b-47) i złotych (48-50). Przedmioty poświęcone przez Dawida, oddano do skarbu świątyni (51).13 Posłał też król Salomon i wziął Hirama z Tyru,14 syna Niewiasty wdowy z pokolenia Neftalego, z ojca Tyryjczyka, rzemieślnika około,miedzi, pełnego mądrości i rozumu i nauki do wszelkiej roboty z miedzi. Ten przyszedłszy do króla Salomona, wykonał wszystkie roboty jego.15 I zrobił dwa słupy miedziane, każdy słup na osiemnaście łokci wzwyż, a sznur na dwanaście łokci opasywał obydwa słupy.16 Uczynił też dwa kapitele, które miano postawić na wierzchu słupów, ulane z miedzi; pięć łokci wzwyż miał kapitel jeden, i pięć łokci wzwyż miał kapitel drugi,17 a były jakby na kształt sieci i łańcuszków, razem ze sobą dziwną robotą splecionych. Obydwa kapitele słupów lane były; siedem rzędów siatek na kapitelu jednym i siedem siatek na kapitelu drugim.18 I wykonał słupy i dwa rzędy granatów wokoło każdej siatki, aby okrywały kapitele, które były na wierzehu; tymże sposobem uczynił na kapitelu drugim.19 A kapitele, które były na wierzchu słupów w przysionku, jakoby robotą lilij urobione były na cztery łokcie.20 I znowu inne kapitele na wierzchu słupów u góry, podług miary słupa naprzeciw siatek; a jabłek granatowych było dwieście rzędów około kapitelu drugiego.21 I postawił dwa słupy w przysionku kościelnym; a postawiwszy słup prawy dał mu imię Jachin; podobnie postawił słup drugi i dał mu imię Booz.22 A na wierzehu słupów umieścił robotę na kszałt lilij, i dokończona została robota słupów.23 Uczynił też morze lane na dziesięć łokci od brzegu aż do brzegu, okrągłe wokoło; na pięć łokci wysokość jego, a sznur na trzydzieści łokci opasywał je wokoło.24 A rzeźba pod krajem otaczała je, na dziesięć łokci opasując morze; dwa rzędy rzeźby żłobkowatej lane były.25 A stało na dwunastu wołach, z których trzy były zwrócone na północ, trzy na zachód słońca, trzy na południe, trzy na wschód słońca, a morze na nich z wierzchu było, tyły ich zaś wszystkie wewnątrz się kryły.26 A grubość umywalni była na trzy wielkie palce, a kraj jej, jakby kraj u kubka i jak liść rozwiniętej lilii; mieściło w sobie dwa tysiące wiader.27 I uczynił dziesigć podstaw miedzianych, każda podstawa wzdłuż na cztery łokcie, i na cztery łokcie wszerz, a na trzy łokcie wzwyż.28 A sama robota podstaw miejscanli gładka była; a rzeźba między spojeniami.29 A migdzy koronkami i plecionkami lwy i woły i cheruby; i podobnie przy spojeniu u góry; a pod lwami i wołami jakby rzemienie z miedzi wiszące.30 I cztery koła do każdej podstawy i osie miedziane, a na czterech stronach jakoby ramionka pod umywalnią ulane, ku sobie wzajemnie zwrócone.31 Otwór też umywalni był wewnątrz na wierzehu głowy, a co się na zewnątrz pokazywało, było na jeden łokieć i wszystko okrągłe, a miało także półtora łokcia; na węgłach zaś słupów były rozliczne rzeźby, a części środkowe między słupami były czworograniaste, a nie okrągłe.32 Cztery też koła, które u czterech rogów podstawy były, trzymały się społem pod podstawą; jedno koło było na półtora łokcia wysokie.33 A koła były takie, jakie bywają u wozu; ich osie, szprychy, dzwona i piasty, wszystko lite.34 Bo i owe cztery ramionka na wszystkich węgłach każdej podstawy ‚były z tejże podstawy ulane i z nią spojone.35 A na wierzchu podstawy była okrągłość niejaka na pół łokcia, tak zrobiona, żeby na nią mogła być włożona umywalnia, a miała wyrzynania i różne rzeźby z niej wychodzące.36 Wyrzeźbił też na deskach owych, które były z miedzi i na węgłach, cherubiny, lwy i palmy, jakoby na podobieństwo człowieka stojącego, tak że nie jak wyryte, ale jak przyprawione wokoło się wydawały.37 Tymże sposobem uczynił dziesięć podstaw jednego lania i miary, i jednakiej rzeźby.38 – Nadto uczynił dziesięć umywalni miedzianych; czterdzieści batów miała każda umywalnia, a była na cztery łokcie, i każdą umywalnię postawił na jednej, to jest razem na dziesięciu podstawach.39 I postawił dziesięć podstaw, pięć po prawej stronie kościoła, a pięć po lewej; a morze postawił na prawej stronie kościoła na wschód ku południowi.40 Narobił tedy Hiram kociołków i mis i wiader, i dokonał wszystkiej roboty króla Salomona w kościele Pańskim,41 dwa słupy i dwa sznury kapiteli nad kapitelami słupów, i dwie siatki, żeby okrywały dwa sznury, które były na wierzchu słupów,42 i jabłek granatowych czterysta na dwu siatkach; dwa rzędy jabłek granatowych na każdej siatce, dla okrycia sznurów kapiteli, które były na wierzchu słupów;43 i podstaw dziesięć, i umywalni dziesięć na podstawach;44 i morze jedno, i wołów dwanaście pod morzem;45 i kociołki, i misy, i wiadra: wszystkie naczynia, które poczynił Hiram królowi Salomonowi w domu Pańskim, z mosiądzu były.46 W równinie Jordanu odlewał je król na gliniastej ziemi, między Sochot a Sartan.47 I postawił Salomon wszystkie naczynia; a dla wielkości zbytniej nie było wagi miedzi.48 – I sprawił Salomon wszystkie sprzęty w domu Pańskim: ołtarz złoty i stół złoty, na którym miały być kładzione chleby pokładne;49 i świeczniki złote, pięć na prawej, a pięć na lewej stronie, naprzeciw wyrocznicy, ze szczerego złota; i kwiaty jakoby liliowe, i lampy na wierzch złote, i nożyczki złote,50 i dzbany; i widełki, i kubki, i moździerzyki, i kadzielnice ze szczerego złota; i zawiasy u drzwi domu wewnętrznego, świętego świętych, i drzwi domu kościelnego ze złota były.51 I dokonał wszystkiej roboty, którą czynił Salomon w domu Pańskim, i wniósł, co był poświgcił Dawid, ojciec jego, srebro i złoto i naczynia, i włożył do skarbu domu Pańskiego. POŚWIĘCENIE ŚWIĄTYNI I MODLITWA SALOMONA (8,1-66). Zebranie naczelników ludu (1-2). Przeniesienie arki do miejsca Najświętszego (3 11). Salomon oddaje świątynię Bogu (12-13) i błogosławi ludowi (I4). Dziękczynienie za zbudowanie świątyni (15-21) i dotrzymanie obietnic (22-24). Modli się za dom swój i za lud izraelski (25-30); za sprawiedliwych (31-32), przeciw zwycięskiemu nieprzyjacielowi (33-34), o deszcz (35-36), przeciw klęskom (37-40), za cudzoziemców (41-43), o zwycięstwo (44-45), za uprowadzonych w niewolę (46-53). Błogosławi ludowi (54-61), składa ofiary Bogu (62-64). Czas trwania uroczystości poświęcenia (65-66).
81 Zebrali się tedy wszyscy starsi I izraelscy z książętami pokoleń i przełożeni domów synów izraelskich do króla Salomona w Jeruzalem, aby przenieść skrzynię przymierza Pańskiego z miasta Dawidowego, to jest ze Syjonu.2 I zszedł sig do króla Salomona wszystek Izrael w miesiącu Etanim w uroczysty dzień; jest to miesiąc siódmy.3 I przyszli wszyscy starsi z Izraela, i wzięli kapłani skrzynię i nieśli skrzynię Pańską 4 i przybytek przymierza, i wszystkie sprzęty świątnicy, które były w przybytku, a nieśli je kapłani i Lewici.5 A król Salomon i wszystko mnóstwo izraelskie, które się zeszło do niego, szło z nim przed skrzynią, i ofiarowali owce i woły bez miary i liczby.6 I wnieśli kapłani skrzynię przymierza Pańskiego na miejsce jej do wyrocznicy kościelnej, do świętego świętych pod skrzydła cherubów.7 Bo cheruby rozciągały skrzydła nad miejscem skrzyni i okrywały skrzynię i drążki jej z wierzchu.8 A chociaż drążki wystawały i końce ich ukazywały się z świątnicy pod wyrocznicą, nie ukazywały sig dalej na zewnątrz, i były. tam też aż do dnia dzisiejszego.9 A w skrzyni nie było nic innego, jeno dwie tablice kamienne, które był do niej włożył Mojżesz na Horebie, gdy Pan uczynił przymierze z synami Izraelowymi, kiedy wychodzili z ziemi Egipskiej.10 I stało się, gdy wyszli kapłani z świątnicy, obłok napełnił dom Pański.11 I nie mogli kapłani stać i służyć z powodu obłoku, bo chwała Pańska napełniła dom Pański.12 Wtedy rzekł Salomon: „Pan rzekł że miał mieszkać we mgle.13 Budując zbudowałem dom na mieszkanie tobie, mocną stolicę twoją na wieki.”14 I obrócił król oblicze swe, i błogosławił wszystkiemu zgromadzeniu izraelskiemu, bo wszystko zgromadzenie izraelskie stało.15 – I rzekł Salomon: „Błogosławiony Pan, Bóg Izraelów, który mówił usty swymi do Dawida, ojca mego, i przez ręce jego wypełnił mówiąc:16 Od dnia, któregom wywiódł lud mój izraelski z Egíptu, nie obrałem miasta ze wszystkich pokoleń izraelskich, żeby był zbudowany dom i było tam imię moje; alem obrał Dawida, aby był nad ludem moim izraelskim.”17 I chciał Dawid, ojciec mój, zbudować dom imieniu Pana, Boga Izraelowego,18 lecz Pan rzekł do Dawida, ojca mego: „Żeś myślał w sercu swoim budować dom imieniu memu, dobrześ uczynił, w sercu to rozbierając.19 Wszelako ty mi domu nie zbudujesz, ale syn twój, który wynijdzie z nerek twoich, ten zbuduje dom imieniu memu.”20 I potwierdził Pan słowo swoje, które powiedział, i stanąłem na miejscu Dawida, ojca mego, i usiadłem na stolicy izraelskiej, jak Pan powiedział, i zbudowałem ‚ dom imieniu Pana, Boga Izraelowego.21 I ustanowiłem tam miejsce dla skrzyni, w której jest przymierze Pańskie, które zawarł z ojcami naszymi, gdy wyszli z ziemi Egipskiej.”22 I -stanął Salomon przed ołtarzem Pańskim przed oczyma zgromadzenia izraelskiego, i wyciągnął ręce swe ku niebu, i rzekł.23 Panie, Boże Izraelów, nie masz podobnego tobie Boga na niebie w górze i na ziemi nisko, który dochowujesz umowy i miłosierdzia sługom swym, którzy chodzili przed tobą we wszystkim sercu swoim;24 któryś dochował słudze twemu Dawidowi, ojcu memu, coś mu powiedział: ustami mówiłeś, a rękoma wykonałeś, jak ten dzień świadczy.25 Teraz tedy, Panie, Boże Izraelów, dochowaj słudze twemu Dawidowi, ojcu memu, coś mu powiedział mówiąc: „Nie będzie ci odjęty mąż przede mną, który by siedział na stolicy izraelskiej, jeśli synowie twoi będą strzec drogi swej, żeby chodzić przede mną, jakoś ty chodził przed oblicznością moją.”26 A teraz, Panie, Boże Izraelów, niech się potwierdzą słowa twoje, któreś mówił słudze twemu Dawidowí, ojcu memu.27 A więc mniemać mamy, że prawdziwie Bóg mieszka na ziemi? Bo jeśli niebo i niebiosa niebios ciebie ogarnąć nie mogą, jakoż daleko więcej ten dom, którym zbudował?28 Ale wejrzyj na modlitwę sługi twego i na prośby jego, Panie, Boże mój! usłysz chwałę i modlitwę, którą sługa twój modli się dziś przed tobą,29 aby były oczy twe otworzone nad tym domem we dnie i w nocy, nad domem, o którym mówiłeś: „Będzie tam imię moje,” abyś wysłuchał modlitwę, którą się modli do ciebie sługa twój na tym miejscu.30 Abyś wysłuchał prośbę, sługi twego i ludu twego izraelskiego, o cokolwiek prosić będą na tym miejscu; a wysłuchasz w miejscu mieszkania twego w niebie, a gdy wysłuchasz, miłościw bgdziesz.31 – Jeśli zgrzeszy człowiek przeciw bliźniemu swemu, a będzie miał jaką przysięgę, którą by był związany, a przyjdzie dla przysięgi przed ołtarz twój do domu twego:32 ty wysłuchasz na niebie, a uczynisz, i rozsądzisz sługi twoje, potępiając niezbożnego i zwracając drogę jego na głowę jego, a usprawiedliwiając sprawiedliwego i oddając mu według sprawiedliwości jego.33 – Jeśliby uciekł lud twój izraelski przed nieprzyjaciółmi swymi (boć będzie grzeszył przeciw tobie), a czyniąc pokutę i oddając chwałę imieniu twemu, przyjdą i modlić się będą, i upraszać cię w tym domu:34 wysłuchaj na niebie i odpuść grzech ludu twego izraelskiego, a przywróć ich do ziemi, którą dałeś ojcom ich.35 – Jeśli będzie zamknione niebo i nie bçdzie deszczu dla grzechów ich, a modląc się na miejscu, pokutę czynić będą imieniu twemu i nawrócą się od grzechów swoich dla utrapienia swego:36 wysłuchaj ich na niebie i odpuść grzechy sług twoich i ludu twego izraelskiego, a ukaż im drogę dobrą, którą by chodzili, i daj deszez na ziemię twoją, którą ciałeś ludowi twemu w posiadłość.37 – Jeśli nastanie głód w ziemi albo mór, albo skażone powietrze, albo susza, albo szarańcza, albo rdza, i utrapi go nieprzyjaciel jego obległszy bramy jego, wszelaka plaga,38 wszelka choroba, wszelkie przekleństwo i złorzeczenie, które by przypadło na któregokolwiek człowieka z ludu twego izraelskiego; jeśliby kto poznał ranę serca swego, a rozciągnął ręce swe w tym domu,39 ty wysłuchasz w niebie, w miejscu mieszkania twego, a zlitujesz się i uczynisz, że dasz każdemu według wszystkich dróg jego, według tego jak ujrzysz serce jego (bo ty sam znasz serce wszystkich synów człowieczych),40 aby się ciebie bali po wszystkie dni, których żyją na ziemi, którą dałeś ojcom naszym.-41 Nadto i cudzoziemiec, który nie jest z ludu twego izraelskiego, gdy. Przyjdzie z dalekiej ziemi dla imienia twego (bo usłyszą o imieniu twoim wielkim i o ręce twojej mocnej 42 i ramieniu twoim wyciągnionym wszędzie), gdy tedy przyjdzie, a będzie się modlił na tym miejscu,43 ty wysłuchasz na niebie, w utwierdzeniu mieszkania twego, i uczynisz wszystko, o co cię cudzoziemiec będzie wzywał, aby się nauczyły wszystkie narody ziemi bać się imienia twego jak twój lud izraelski, i żeby poznali, że wzywane jest imię twoje nad tym domem, którym zbudował.44 – Jeśli wynijdzie lud twój na wojnę przeciw nieprzyjaciołom swym, jakąkolwiek drogą ich poślesz będą się modlić w stronę miasta któreś obrał, i domu, którym zbudował imieniu twemu;45 i wysłuchasz na niebie modlitwy ich i prośby ich, a uczynisz im sprawiedliwość.-46 A jeśli zgrzeszą przeciw tobie (bo nie masz człowieka, który by nie grzeszył), i rozgniewawszy się wydasz ich nieprzyjaciołom ich, i będą zabrani w niewolę do ziemi nieprzyjacielskiej, daleko albo blisko,47 a będą czynić pokutę w sercu swym na miejscu niewoli i nawróciwszy się prosić cię będą w niewoli swej mówiąc: „Zgrzeszyliśmy, źleśmy uczynili, niezbożnieśmy się sprawowali,”48 i nawrócą się do ciebie ze wszystkiego serca swego i ze wszystkiej duszy swej w ziemi nieprzyjaciół swoich, do której uprowadzeni zostali, a modlić się będą do ciebie w stronę ziemi swojej, którąś dał ojcom ich, i miast, któreś obrał, i kościoła, którym zbudował imieniu twemu:49 wysłuchasz na niebie, w utwierdzeniu stolicy twej, modlitwy ich i prośby ich, i uczynisz im sprawiedliwość,50 i miłościw będziesz ludowi twemu, który zgrzeszył przeciw tobie, i wszystkim nieprawościom ich, którymi wystąpili przeciw tobie, i dasz im miłosierdzie u tych, którzy ich w niewoli trzymają, żeby się zmiłowali nad nimi.51 Bo lud to twój jest i dziedzictwo twoje, których wywiodłeś z ziemi Egipskiej, spośród pieca żelaznego.52 Aby były oczy twoje otwarte na prośbę sługi twego i ludu twego izraelskiego, i abyś ich wysłuchał we wszystkim, o co cię wzywać będą.53 Boś ty ich odłączył sobie na dziedzictwo ze wszystkich narodów ziemi, jak mówiłeś przez Mojżesza, sługę twego, kiedyś wywiódł ojców naszych z Egiptu, Panie Boże!”54 I stało się, gdy Salonlon, modląc się do Pana, dokończył wszystkiej modlitwy i prośby tej, wstał od ołtarza Pańskiego, bo był na oba kolana przyklęknął, a ręce rozciągnął ku niebu.55 Stanął tedy i błogosławił wszystkiemu zgromadzeniu izraelskiemu głosem wielkim mówiąc:56 „Błogosławiony Pan, który dał odpocznienie ludowi swemu izraelskiemu według wszystkiego, co powiedział; nie upadło ani jedno słowo ze wszystkiego dobra, które mówił przez Mojżesza, sługę swego.57 Niechże Pan, Bóg nasz, będzie z nami, jak był z ojcami naszymi, nie opuszczając nas ani odrzucając.58 Ale niech nakłoni serca nasze ku sobie, żebyśmy chodzili we wszystkich drogach jego i strzegli przykazań jego i ustaw jego i wszystkich praw, które przykazał ojcom naszym.59 A te słowa moje, którymim się modlił przed Panem, niech blisko będą do Pana, Boga naszego, we dnie i w nocy, żeby czynił sprawiedliwość słudze swemu i ludowi swemu izraelskiemu na każdy dzień,60 aby wiedziały wszystkie narody ziemi, że Pan jest Bogiem, a nie masz więcej oprócz niego.61 Serce też nasze niech będzie doskonałe z Panem, Bogiem naszym, abyśmy chodzili według wyroków jego i strzegli przykazań jego, jak i dzisiejszego dnia.”62 Król tedy i wszystek Izrael z nim złożyli ofiary przed Panem.63 I nabił Salomon ofiar zapokojnych, które złożył Panu, wołów dwadzieścia dwa tysiące, a owiec sto dwadzieścia tysięcy; i poświęcili kościół Pański król i synowie Izraelowi.64 Owego dnia poświęcił król środek dziedzińca, który był przed domem Pańskim, bo tam złożył całopalenie i ofiarę, i tłustość ofiar zapokojnych, gdyż ołtarz miedziany, który był przed Panem, był za mały i nie mugły się na nim zmieścić całopalenia, ofiara i tłustość ofiar zapokojnych.65 Uczynił tedy Salomon naonczas święto znamienite, i wszystek Izrael z nim, zgromadzenie wielkie od wejścia do Emat aż do rzeki egipskiej, przed Panem, Bogiem naszym, przez siedem dni i siedem dni to jest przez czternaście dni.66 A ósmego dnia rozpuścił lud; oni zaś błogosławiąc królowi, poszli do przybytków swoich, weseląc się i z ochotnym sercem dla wszystkiego dobra, które uczynił Pan Dawidowi, słudze swemu, i Izraelowi, ludowi swemu.III. Ostatnie lata Salomona.(9,I – 11,43) BÓG ZNOWU OBJAWIA SIĘ KRÓLOWI I MÓWI O PRZYSZŁOŚCI (9,1-9).
91 I stało się, gdy dokończył Salomon budowama domu Pańskiego i wszystkiego, co pożądał i chciał uczynić,2 ukazał mu się Pan po wtóre, jak mu się był ukazał w Gabaonie.3 I rzekł Pan do niego: „Wysłuchałem modlitwę twoją i prośbę twoją, którąś się modlił przede mną: poświęciłem dom ten, któryś zbudował, abym tam położył imię moje na wieki i będą tam oczy moje i serce moje po wszystkie dni.4 Ty też, jeśli będziesz chodził przede mną, jak twój ojciec chodził w prostocie serca i w prawości, i uczynisz wszystko, com ci przykazał i zachowasz prawa moje i ustawy moje,5 postawię stolicę królestwa twego nad Izraelem na wieki, jak mówiłem Dawidowi, ojcu twemu, mówiąc: „Nie będzie odjęty mąż z rodu twego od stolicy izraelskiej.”6 Ale jeśli odwróceniem odwrócicie się wy i synowie wasi, nie idąc za mną i nie strzegąc przykazań moich i ustaw moich, które wam dałem, ale pójdziecie i służyć będziecie bogom cudzym i kłaniać się im,7 zniosę Izraela z ziemi, którą im dałem, i kościół, który poświęciłem imieniu memu, odrzucę od oblicza mego, i będzie Izrael na przypowieść i baśń wszystkim narodom.8 A ten dom będzie na przykład; kto przejdzie koło niego, zdumieje się i zaświszcze, i rzecze: „Czemu tak uczynił Pan ziemi tej i domowi temu ?”9 I odpowiedzą: „Gdyż opuścili Pana Boga swego, który wywiódł ojców ich z ziemi egipskiej, i poszli za bogami cudzymi, i kłaniali sig im, i służyli im: przeto Pan przywiódł na nich to wszystko zło.” MIASTA DANE HIRAMOWI (9,10-14).10 A gdy skończyło się dwadzieścia lat potem, gdy Salomon zbudował dwa domy, to jest dom Pański i dom królewski 11 (a Hiram, król Tyru, dostarczał Salomonowi drzewa cedrowego i jodłowego i złota wedle wszystkiego, co potrzebował), tedy dał Salomon Hiramowi dwadzieścia miast w ziemi Galilejskiej.12 I wyjechał Hiram z Tyru, aby oglądać miasta, które mu dał Salomon, i nie podobały mu się, i rzekł:13 „A więc te to są miasta, któreś mi dał, bracie?” I nazwał je ziemią Chabul aż do dnia tego.14 Posłał też Hiram do króla Salomona sto dwadzieścia talentów złota. MIASTA ZBUDOWANE ALBO OBWAROWANE PRZEZ KRÓLA (9,15 25). Budowle i miasta postawione przez Salomona, Gazer (15-19). Obcoplemieńcy zmuszeni do pańszczyzny (20-23). Córka Faraona przenosi się do swego pałacu, Salomon buduje Mello (24). Ofiary Salomona (25).15 Ta jest liczba wydatków, którą wyłożył król Salomon na budowanie domu Pańskiego i domu swego, i Mella, i muru jerozolimskiego, i Heseru, i Magedda, i Gazeru. Faraon,16 król egipski, wyciągnął i wziął Gazer, i spalił go ogniem, a Chananejczyków, którzy mieszkali w mieście, wymordował, i dał go na posag córce swej, żonie Salomonowej.17 A tak zbudował Salomon Gazer i Bethoron niższy, i Baalat,18 i Palmirę w ziemi pustyni.19 I wszystkie miasteczka, które do niego należały a nie miały murów, obmurował, i miasta wozów, i miasta jezdnych, i cokolwiek mu się podobało zbudować w Jeruzalem i na Libanie, i we wszystkiej ziemi władzy swej.20 Wszystek lud, który był pozostał z Amorejezyków, Hetejczyków, Ferezejczyków, Hewejczyków, z Jebuzejczyków, którzy nie są z synów Izraelowych,21 tych synów, którzy pozostali w ziemi, to jest których synowie Izraelowi nie mogli wyniszczyć, uczynił Salomon hołdownikami aż po dzień dzisiejszy.22 Lecz z synów Izraelowych nie uczynił Salomon żadnego niewolnikiem, ale byli mężami wojownikami i sługami jego, i książętami, i dowódcami, i przełożonymi nad wozami i nad końmi.23 A było przełożonych nad wszystkimi robotami Salomona panów piçéset pięćdziesięciu, którzy mieli pod sobą lud i kierowali naznaczonymi robotami.24 A córka Faraonowa przeniosła się z miasta Dawidowego do domu swego, który jej Salomon zbudował; wtedy zbudował Mello.25 Ofiarował też Salomon trzykroć na każdy rok całopalenia i zapokojne ofiary na ołtarzu, który zbudował Panu, i palił wonności przed Panem; i dokończony został kościół. FLOTA SALOMONA (9,26-28).26 Nabudował też Salomon okrętów w Asjongaber, który jest blisko Ailat, na brzegu morza Czerwonego, w ziemi Idumejskiej.27 I posłał Hiram na owych okrętach sługi swe, mężów żeglarskich i morza świadomych, ze sługami Salomonowymi.28 Gdy przypłynęli do Ofiru, nabrali tam złota czterysta dwadzieścia talentów i przywieźli do króla Salomona. KRÓLOWA SABY ODWIEDZA SALOMONA (10,1-10). Królowa Saby przybywa do Salomona, by doświadczyć jego mądrości; jej dary (10,1-3); podziwia mądrość i bogactwa króla (4-7), i błogosławi Boga (8-9). Jeszcze o darach królowej (10).
101 Lecz i królowa Saby, usłyszawszy sławę o Salomonie, w imię Pańskie, przyjechała go wypróbować przez zagadki.2 I wjechała do Jeruzalem z wielkim pocztem i z bogactwami, i z wielbłądami, które niosły rzeczy wonne i złota niezmiernie wiele, i kamienie drogie, i przyszła do króla Salomona i mówiła do niego wszystko, co miała w sercu swoim.3 I odpowiedział jej Salomon na wszystkie pytania, które przedłożyła; nie było mowy, która by królowi mogła być tajna, żeby jej nie odpowiedział.4 A gdy ujrzała królowa Saby wszystką mądrość5 Salomona i dom, który zbudował, i potrawy stołu jego, i mieszkania sług, i porządki służących, i ubiory ich, i podczaszych, i całopalenia, które ofiarował w domu Pańskim, nie stawało jej wigcej ducha.6 I rzekła do króla: „Prawdziwa jest mowa, którą słyszałam7 w ziemi mojej o mowach twoich i o mądrości twej; a nie wierzyłam tym, którzy mi powiadali, aż sama przyjechałam í oglądałam oczyma swymi, i poznałam, że mi i połowy nie powiedziano. Większa jest mądrość twoja i dzieła twoje, niźli sława, którą słyszałam.8 Szczęśliwi mężowie twoi i szezęśliwi słudzy twoi, którzy stoją przed tobą zawsze i słuchają mądrości twojej.9 Niech będzie błogosławiony Pan, Bóg twój, któremuś się upodobał i posadził cię na stolicy izraelskiej, przeto że Pan umiłował Izraela na wieki, i ustanowił cię królem, abyś czynił sąd i sprawiedliwość!”10 Dała tedy królowi sto dwadzieścia talentów złota, i rzeczy wonnych bardzo wiele i kamieni drogich; nie przyniesiono nigdy potem tak wiele wonnych rzeczy, jak te, które dała królowa Saby królowi Salomonowi. BOGACTWA SALOMONA (10,11-29). Skarby przywiezione z Ofiru (11 12). Królowa Saby odjeżdża, hojnie obdarzona przez Salomona (13). Roczne dochody króla (14-I5). Naczynia i sprzęty w pałacu Salomona (16-21). Skarby przywożone z Tarsis (22). Dary składane królowi (23-25). Wozy i konie, sprowadzane z poza Palestyny (26-î9).11 (Lecz i okrgty Hirama, które przynosiły złoto z Ofiru, przywiozły z Ofiru drzewa pachnącego bardzo wiele i kamieni drogich.12 I poczynił król z drzewa pachnącego poręcze do domu Pańskiego i do domu królewskiego, i harfy i gęśle muzykom; nie przyniesiono takiego drzewa pachnącego ani nie widziano aż do dnia dzisiejszego).13 A król Salomon dał królowej Saby wszystko, czego chciała i żądała od niego, oprócz tego, co jej dobrowolnie darował upominkiem królewskim. Ona tedy wróciła się i odjechała do ziemi swej ze sługami swymi.14 A była waga złota, które przychodziło Salomonowi na każdy rok sześćset sześćdziesiąt sześć talentów złota,15 oprócz tego, które przynosili mężowie, którzy nad dochodami byli i kupcy, i wszyscy stare rzeczy sprzedający, i wszyscy królowie arabscy i książęta ziemi.16Uczynił też król Salomon dwieście tarez ze złota najczystszego, sześćset syklów złota dał na blachy jednej tarczy.17 I trzysta puklerzów ze złota doświadczonego: trzysta grzywien złota okrywało jeden puklerz; i zawiesił je król w domu lasu Libanu.18 Uczynił też król Salomon stolicę wielką ze słoniowej kości, i powlókł ją złotem żółtym bardzo.19 Miała ona sześć stopni, wierzeh stolicy był okrągły z tyłu, a dwie poręcze, z tej strony i z owej, dzierżące siedzenie, i dwa lwy stały przy każdej poręczy,20 a dwanaście młodych lwów stało na sześciu stopniach stąd i zowąd; nie uczyniono takiej roboty we wszystkich królestwach.21 Lecz i wszystkie naczynia, z których pijał król Salomon, były złote, wszystek sprzęt domu lasu Libanu ze złota szczerego; nie było srebra i nie miano go w żadnej cenie za dni Salomonowych,22 bo okręty królewskie z okrętami Hirama raz na trzy lata chodziły przez morze do Tarsis, przywożąc stamtąd złoto i srebro, i kość słoniową, i małpy i pawie.23 – A tak wywyższony był król Salomon nad wszystkich królów ziemi bogactwami i mądrością.24 A wszystka ziemia pożądała oblicza Salomona, aby słyszeć mądrość jego, którą Bóg był dał w serce jego.25 I przynosił mu każdy dary, naczynia srebrne i złote, szaty i oręż wojenny, rzeczy też wonne i konie, i muły na każdy rok.26 I zebrał Salomon wozy i jezdnych, i miał tysiąc czterysta wozów, a dwanaście tysięcy jezdnych, i rozmieścił ich po miastach obronnych i z królem w Jeruzalem. 27I sprawił to, że taki dostatek srebra był w jeruzalem, jak i kamienia, a cedrów dostarczył tak wiele jak sykomorów, które po polach rosną.28 I wywodzono dla Salomona konie z Egiptu i z Koi, albowiem kupcy królewscy kupowali z Koi, i za ustalone pieniądze przywodzili.29 A wychodził wóz czworokonny z Egiptu za sześćset syklów srebra, a koń za sto pięćdziesiąt. I tym sposobem wszyscy królowie hetejscy i syryjscy konie sprzedawali. ŻONY CUDZOZIEMKI I BAŁWOCHWALSTWO SALOMONA (1, 1 – 13). Żony cudzoziemskie Salomona (1-3) przywodzą go do bałwochwalstwa (4 8). Bóg zagniewany przepowiada podział królestwa (9-13).
111 A król Salomon rozmiłował się w mnogich niewiastach obcego rodu i w córce Faraonowej, i w Moabitkach, i Ammonitkach, i Idumejkach, i Sydonitlcach, i Hejkach,2 narodów, o których rzekł Pan synom Izraelowym: „Nie wnijdziecie do nich, ani nich nie wnijdą o waszych, bo na pewno odwrócą serca wasze, żebyście poszli za ich bogami.” Z tymi tedy złączył się Salomon bardzo gorącą miłością.3 I miał żon jako królowych siedemset, a nałożnic trzysta, i odwróciły niewiasty serce jego.4 A gdy już był stary, skażone zostało serce jego przez niewiasty, tak że poszedł za bogami cudzymi, i nie było serce jego zupełne z Panem, Bogiem jego, jako serce Dawida, ojca jego.5 Ale czcił Salomon Astartę, boginię sydońską, i Molocha, bałwana ammonickiego.6 I uczynił Salomoll, co się nie podobało przed Panem, i nie dotrwał, żeby chodzić za Panem, jako Dawid, ojciec jego.7 Zbudował tedy Salomon zbór Chamosowi, bałwanowi moabskiemu, na górze, która jest naprzeciw Jeruzalem, i Molochowi, bałwanowi synów Ammona.8 I tymże sposobem uczynił wszystkim żonom swym cudzoziemkom, które paliły kadzidło i ofiarowały bogom swoim.9 – Przeto rozgniewał się Pan na Salomona, że się odwróciło serce jego od Pana, Boga Izraelowego, który mu się był po wtóre ukazał,10 i przykazał mu był o tej sprawie, aby nie chodził za bogami cudzymi; a nie strzegł, co mu Pan rozkazał.11 Rzekł tedy Pan Salomonowi: „Ponieważeś tak postąpił, a nie strzegłeś przymierza mego i przykazań moich, które ci dałem, rozrywając rozdzielę królestwo twoje, a dam je słudze twemu.12 Wszakże za dni twoich nie uczynię dla Dawida, ojca twego; z ręki syna twego rozdzielę je;13 i nie oderwę wszystkiego królestwa, ale jedno pokolenie dam synowi twemu dla Dawida, sługi mego, i dla Jeruzalem, które obrałem.”WROGOWIE SALOMONA (II,14-40). Adad Idumejczyk (I4-22). Razon Syryjczyk (23-25). Jeroboam ustanowiony przez króla przełożonym nad robotami pańszczyźnianymi domu Józefa (26-28); spotyka go Ahias Silonita (29), przepowiada odszczepieństwo dziesięciu pokoleń (30-36) i obiecuje mu trwałość dynastii (37-39); Jeroboam ucieka do Egiptu(40).14 I wzbudził Pan Salomonowi jako przeciwnika Adada Idumejezyka, z rodu królewskiego, który był w Edomie.15 Bo gdy był Dawid w Idumei, a Joab, hetman wojska, pojechał sprawić pogrzeb tym, którzy byli zabici, i po-bił wszystkich mężczyzn w Idumei,16 (sześć bowiem miesięcy mieszkał tam Joab i wszystek Izrael, aż wytracił wszystkich mężczyzn w Idumei),17 uciekł Adad, sam i mężowie Idumejczycy ze służbą ojca jego z nim, aby wejść do Egiptu; a Adad był małym chłopcem.18 A wybrawszy się z Madianu, przyszli do Faranu i wzięli z sobą mężów z Faranu, i weszli do Egiptu do Faraona, króla egipskiego, który dał mu dom i żywność naznaczył, i ziemię poruczył.19 I znalazł Adad łaskę przed Faraonem tak dalece, iż mu dał za żonę rodzoną siostrę żony swej, królowej Tafnes.20 I urodziła mu siostra Tafnes syna Genubata, i wychowała go Tafnes w domu Faraonowym, i mieszkał Genubat u Faraona z synami jego.21 A gdy usłyszał Adad w Egipcie, iż zasnął Dawid z ojcami swymi i że umarł Joab, hetman rycerstwa, rzekł Faraonowi: „Puść mię, żebym poszedł do ziemi mojej!”22 I rzekł mu Faraon: „Czegoż ci nie dostaje u mnie, że chcesz iść do ziemi twojej?” A on odpowiedział: „Niczego; ale proszę cię, abyś mię puścił!”23 Wzbudził mu też Bóg jako przeciwnika Razona, syna Eliada, który był uciekł od Adezera, króla Soby, pana swego, i zebrał przeciw niemu mężów,24 i stał się książęciem nad zbójcami, gdy ich mordował Dawid; i poszli do Damaszku i mieszkali tam, i uczynili go królem w Damaszku,25 i był przeciwnikiem Izraela po wszystkie dni Salomona. I to jest zło Adada i nienawiść przeciw Izraelowi, a królował w Syrii.26 Jeroboam też, syn Nabata, Efratejczyk z Saredy, sługa Salomona, którego matka była imieniem Sarwa, niewiasta wdowa, podniósł rękę przeciw królowi.27 A ta jest przyczyna powstania przeciw niemu, iż Salomon zbudował Mello i wyrównał rów miasta Dawida ojca swego.28 A Jeroboam był mężem mocnym i możnym; a widząc Salomon, że młodzieniec był przemyślny i sprawny, uczynił go przełożonym nad poborami wszystkiego domu Józefa.29 Stało się tedy owego czasu, że Jeroboam wyszedł z Jeruzalem, i znalazł go Ahias Silonita, prorok, na drodze, odziany płaszczem nowym; a było ich tylko dwu na polu.30 A wziąwszy Ahias płaszcz swój nowy, którym był odziany, rozdarł na dwanaście sztuk.31 I rzekł do Jeroboama: „Weźmij sobie dziesięć sztuk, bo to mówi Pan, Bóg Izraelów: Oto ja rozedrę królestwo z ręki Salomonowej, a dam tobie dziesięć pokoleń.32 Lecz jedno pokolenie zostanie mu dla sługi mego Dawida, i dla miasta Jeruzalem, które obrałem ze wszech pokoleń izraelskich:33 przeto że mię opuścił i chwalił Astartę, boginią sydońską, i Chamosa, boga Moabu, i Molocha, boga synów Ammona, a nie chodził drogami moimi, żeby czynić sprawiedliwość przede mną i zachować przykazania moje, i ustawy jak Dawid, ojciec jego.34 A nie odejmę wszystkiego królestwa z ręki jego, ale go zostawię książęciem po wszystkie dni żywota jego dla Dawida, sługi mego, któregom obrał, który strzegł przykazań moich i ustaw moich.35 Lecz wezmę królestwo z ręki syna jego i dam tobie dziesięć pokoleń,36 a synowi jego dam jedno pokolenie, aby została świeca Dawidowi, słudze memu, po wszystkie dni przede mną w mieście Jeruzalem, które obrałem, aby tam było imię moje.37 A ciebie wezmę, i będziesz królował nad wszystkim, czego żąda dusza twoja, i będziesz królem nad Izraelem.38 jeśli tedy będziesz słuchał wszystkiego, co ci przykażę, i będziesz chodził drogami moimi i czynił, co prawe jest przede mną, strzegąc przykazań moich i ustaw moich, jak czynił Dawid, sługa mój, będę z tobą i zbuduję tobie dom wierny, jak zbudowałem dom Dawidowi,39 i dam tobie Izraela, a utrapię przez to potomstwo Dawidowe, wszakże nie po wszystkie dni.40 „Chciał tedy Salomon zabić Jeroboama, lecz on wstał i uciekł do Egiptu do Sesaka, króla egipskiego, i był w Egipcie aż do śmierci Salomona. ŚMIERĆ SALOMONA; ROBOAM JEGO NASTĘPCĄ (11,41-43).41 A reszta czynów Salomona i wszystko, co zrobił, i mądrość jego, oto wszystko jest opisane w księdze czynów dni Salomonowych.42 A dni, których królował Salomon w Jeruzalem nad wszystkim Izraelem, jest czterdzieści lat.43 I zasnął Salomon z ojcami swymi, i pogrzebany został w mieście Dawida, ojca swego, i królował Roboam, syn jego, zamiast niego.CZĘŚC II(12,1 – 22,54)DZIEJE KRÓLESTW IZRAELSKIEGO I JUDZKIEGO AŻ DO ŚMIERCI ACHABA I JOZAFATAI. Odszczepieństwo dziesięciu pokoleń. (12,1-13,32) ODSZCZEPIEŃSTWO POLITYCZNE (12,1-25). Roboam przybywa do Sychem i odbiera skargi ludu (1-5). Radzi się starców, lecz idzie za radą swych rówieśników (6-11) i odpowiada twardo ludowi (12-15). Dziesięć pokoleń opuszeza Roboama i wybiera Jeroboama królem (16-20). Bóg przez proroka Semejasza zakazuje prowadzić wojnę z buntownikami (21-24). Jeroboam fortyfikuje Sychem i Fanuel (25).
12
Warsz. King J. 121 Tłum. GrEn. Толк. przyjechał Roboam do Sychem, bo się tam zebrał wszystek Izrael, aby go królem uczynić.И пошел Ровоам в Сихем, ибо в Сихем пришли все Израильтяне, чтобы воцарить его.
И# и4де цaрь ровоaмъ въ сікjму, ћкw въ сікjму пріи1де вeсь ї}ль воцари1ти є3го2.
12,1Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPΚαὶ kai
CONJκαίkaiandAndπορεύεται poreuetai
V-PMI-3Sπορεύωporeuōto go[3wentβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking1kingΡοβοαμ roboam
N-PRIῬοβοάμroboamRehoboam[progeny]εἰς eis
PREPεἰςeistowardtoΣικιμα, sikima
N-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASF ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceforεἰς eis
PREPεἰςeistoward[4untoΣικιμα sikima
N-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASF ἤρχοντο ērchonto
V-IMI-3Pἔρχομαιerchomaito come/go3cameπᾶς pas
A-NSMπᾶςpasall1allΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]βασιλεῦσαι basileusai
V-AARβασιλεύωbasileuōto reignto give him reign.αὐτόν. auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 2 Tłum. GrEn. Толк. Lecz Jeroboam, syn Nabata, który był jeszeze w Egipcie zbiegiem przed obliczem króla Salomona, usłyszawszy o śmierci jego wrócił się z Egiptu.И услышал о том Иеровоам, сын Наватов, когда находился еще в Египте, куда убежал от царя Соломона, и возвратился Иеровоам из Египта;
И# бhсть є3гдA ўслhша їеровоaмъ сhнъ навaтовъ, сyщу є3мY є3щE во є3гЂптэ, ћкw ўбёглъ бЁ t лицA соломHна, и3 возврати1сz їеровоaмъ и3з8 є3гЂпта:
12,2Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABP 3 Tłum. GrEn. Толк. I posłali, a wezwali go; przyszedł tedy Jeroboam i wszystko zgromadzenie izraelskie, i rzekli do Roboama mówiąc:и послали за ним и призвали его. Тогда Иеровоам и все собрание Израильтян пришли и говорили [царю] Ровоаму и сказали:
и3 послaша, и3 призвaша є3го2. И# пріи1де їеровоaмъ и3 вeсь с0нмъ ї}левъ, и3 рек0ша лю1діе къ царю2 ровоaму глаг0люще:
12,3Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandthatἐλάλησεν elalēsen
V-AAI-3Sλαλέωlaleōto speak[3spokeὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheλαὸς laos
N-NSMλαόςlaosa peoplepeopleπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who1theβασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingkingΡοβοαμ roboam
N-PRIῬοβοάμroboamRehoboam[progeny]λέγοντες legontes
V-PAPRPλέγωlegōto speaksaying, 4 Tłum. GrEn. Толк. „Ojciec twój włożył na nas bardzo ciężkie jarzmo; a tak ty teraz ulżyj trochę z panowania ojca twego, bardzo twardego, i z jarzma bardzo ciężkiego, które włożył na nas, a będziemy ci służyć.”отец твой наложил на нас тяжкое иго, ты же облегчи нам жестокую работу отца твоего и тяжкое иго, которое он наложил на нас, и тогда мы будем служить тебе.
nтeцъ тв0й њтzгчи2 kрeмъ нaшъ, тh же нн7э њблегчи2 t раб0ты nтцA твоегw2 жeстокіz и3 t kрмA є3гw2 тsжкагw, є3г0же возложи2 на ны2, и3 пораб0таемъ ти2.
12,4Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPὉ ho
T-NSMὁhothe/this/who πατήρ patēr
N-NSMπατήρpatērfatherYour fatherσου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]ἐβάρυνεν ebarunen
V-IAI-3Sβαρύνωbarunōto weigh down[bright]τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who κλοιὸν kloion
N-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASM ἡμῶν, hēmōn
P-GPἡμῶνhēmōnof us[harm]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndσὺ su
P-NSσύsuyou[rest]νῦν nun
ADVνῦνnunnownow,κούφισον koufison
V-AAM-2Sκουφίζωkoufizōto lightenlightenἀπὸ apo
PREPἀπόapofromofτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/who δουλείας douleias
N-GSFδουλείαdouleiaslavery[3servitudeτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who πατρός patros
N-GSMπατήρpatērfather4of your fatherσου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]τῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/who1theσκληρᾶς sklēras
A-GSFσκληρόςsklēroshard2hard],καὶ kai
CONJκαίkaiandandἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who κλοιοῦ kloiou
N-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSM αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who βαρέος, bareos
A-GSMβαρύςbarusweighty[to dismay]οὗ hou
R-GSMοὐouno[Carmi]ἔδωκεν edōken
V-AAI-3Sδίδωμιdidōmito givehe putἐφ' ef
PREPἐπίepiupon/to/againstuponἡμᾶς, hēmas
P-APἡμᾶςhēmasus[crime]καὶ kai
CONJκαίkaiandandδουλεύσομέν douleusomen
V-FAI-1Pδουλεύωdouleuōbe a slavewe will serveσοι. soi
P-DSσοίsoiyou[chaff] 5 Tłum. GrEn. Толк. On im rzekł: „Idźcie aż do trzeciego dnia, a wróćcie się do mnie.”И сказал он им: пойдите и чрез три дня опять придите ко мне. И пошел народ.
И# речE къ ни6мъ: tиди1те (и3 пребyдите) до трeтіzгw днE, и3 возврати1тесz ко мнЁ. И# и3д0ша.
12,5Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayhe saidπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoαὐτούς autous
D-APMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Ἀπέλθετε apelthete
V-AAM-2Pἀπέρχομαιaperchomaito go awayGo forthἕως heōs
PREPἕωςheōsuntilforἡμερῶν hēmerōn
N-GPFἡμέραhēmeraday[2daysτριῶν triōn
A-GPFτρεῖς, τρίαtreis triathree1three],καὶ kai
CONJκαίkaiandandἀναστρέψατε anastrepsate
V-AAM-2Pἀναστρέφωanastrefōto live/returnreturnπρός pros
PREPπρόςprosto/withtoμε· me
P-ASμέmeme[Jehdeiah]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀπῆλθον. apēlthon
V-AAI-3Pἀπέρχομαιaperchomaito go awaythey went forth. 6 Tłum. GrEn. Толк. A gdy odszedł lud, wszedł król Roboam w radę ze starszymi, którzy stawali przed Salomonem, ojcem jego, póki jeszcze był żyw, i rzekł: „Co za radę mi dajecie, żebym odpowiedział ludowi temu?”Царь Ровоам советовался со старцами, которые предстояли пред Соломоном, отцом его, при жизни его, и говорил: как посоветуете вы мне отвечать сему народу?
И# возвэсти2 ровоaмъ цaрь старёйшинамъ, и5же бhша предстоsще пред8 соломHномъ nтцeмъ є3гw2, є3щE жи1ву є3мY сyщу, глаг0лz: кaкw вы2 мhслите, да tвэщaю лю1демъ си6мъ сл0во;
12,6Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndπαρήγγειλεν parēngeilen
V-AAI-3Sπαραγγέλλωparangellōto order[Lehabim]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who βασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking1kingτοῖς tois
T-DPMὁhothe/this/whoto theπρεσβυτέροις, presbuterois
N-DPMπρεσβύτεροςpresbuteroselderelders,οἳ hoi
R-NPMὁhothe/this/who ἦσαν ēsan
V-IAI-3Pἦνēnwas[pledge]παρεστῶτες parestōtes
V-AAPRPπαρίστημιparistēmito stand bystandingἐνώπιον enōpion
PREPἐνώπιονenōpionbeforebeforeΣαλωμων salōmōn
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who πατρὸς patros
N-GSMπατήρpatērfatherhis fatherαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἔτι eti
ADVἔτιetistill[2was stillζῶντος zōntos
V-PAPGSζάωzaōto live3livingαὐτοῦ, autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying,Πῶς pōs
PRTπωςpōshowHowὑμεῖς humeis
P-NPὑμεῖςhumeisyou[Nineveh]βουλεύεσθε bouleuesthe
V-PMI-2Pβουλεύωbouleuōto plancounselκαὶ kai
CONJκαίkaiand[desire]ἀποκριθῶ apokrithō
V-APS-1Sἀποκρίνωapokrinōto answerI should answerτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who[that]λαῷ laō
N-DSMλαόςlaosa peoplethis peopleτούτῳ toutō
D-DSMτούτῳtoutōto this[Noadiah]λόγον; logon
N-ASMλόγοςlogosworda word? 7 Tłum. GrEn. Толк. A oni mu rzekli: „Jeśli dziś posłuszny będziesz ludowi temu i ulegniesz, i ustąpisz prośbie ich, a będziesz do nich mówił łagodnymi słowy, będą ci sługami po wszystkie dni.”Они говорили ему и сказали: если ты на сей день будешь слугою народу сему и услужишь ему, и удовлетворишь им и будешь говорить им ласково, то они будут твоими рабами на все дни.
И# рёша є3мY, глаг0люще: ѓще въ днeшній дeнь бyдеши рaбъ лю1демъ си6мъ и3 пораб0таеши и5мъ, и3 речeши и5мъ словесA бл†га, и3 бyдутъ ти2 раби2 во вс‰ дни6.
12,7Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐλάλησαν elalēsan
V-AAI-3Pλαλέωlaleōto speakthey spokeπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoαὐτὸν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]λέγοντες legontes
V-PAPRPλέγωlegōto speaksaying,Εἰ ei
CONJεἰeiifIfἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/who ἡμέρᾳ hēmera
N-DSFἡμέραhēmeradaythis dayταύτῃ tautē
D-DSFοὗτοςhoutosthis/he/she/itthis dayἔσῃ esē
V-FMI-2Sἔσομαιesomaiwill be[Zabud]δοῦλος doulos
N-NSMδοῦλοςdoulosslavea servantτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who λαῷ laō
N-DSMλαόςlaosa peopleto this people,τούτῳ toutō
D-DSMτούτῳtoutōto this[Noadiah]καὶ kai
CONJκαίkaiandandδουλεύσῃς douleusēs
V-AAS-2Sδουλεύωdouleuōbe a slaveshould serveαὐτοῖς autois
D-DPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandλαλήσῃς lalēsēs
V-AAS-2Sλαλέωlaleōto speakshall speakαὐτοῖς autois
D-DPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]λόγους logous
N-APMλόγοςlogosword[2wordsἀγαθούς, agathous
A-APMἀγαθόςagathosgood-doer1 good],καὶ kai
CONJκαίkaiandthenἔσονταί esontai
V-FMI-3Pἔσομαιesomaiwill be[Zabud]σοι soi
P-DSσοίsoiyou[chaff]δοῦλοι douloi
N-NPMδοῦλοςdoulosslaveservantsπάσας pasas
A-APFπᾶςpasallallτὰς tas
T-APFὁhothe/this/whotheἡμέρας. hēmeras
N-APFἡμέραhēmeradaydays. 8 Tłum. GrEn. Толк. Lecz on opuścił radę starych, którą mu dali, i radził się młodzieńców, którzy z nim wychowani byli i stawali przed nim.Но он пренебрег совет старцев, что они советовали ему, и советовался с молодыми людьми, которые выросли вместе с ним и которые предстояли пред ним,
И# пренебрежE совётъ старёйшинъ, ±же совэщaша є3мY, и3 совётова со џтрwки воспитaнными съ ни1мъ предстоsвшими пред8 лицeмъ є3гw2,
12,8Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐγκατέλιπεν enkatelipen
V-AAI-3Sἐγκαταλείπωenkataleipōto leave behindhe abandonedτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheβουλὴν boulēn
N-ASFβουλήboulēplancounselτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whoof theπρεσβυτέρων, presbuterōn
N-GPMπρεσβύτεροςpresbuteroseldereldersἃ ha
R-APNὅς, ἥhhos ēwhichwhichσυνεβουλεύσαντο sunebouleusanto
V-AMI-3Pσυμβουλεύωsumbouleuōto consultthey advisedαὐτῷ, autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandσυνεβουλεύσατο sunebouleusato
V-AMI-3Sσυμβουλεύωsumbouleuōto consulthe took up adviceμετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whotheπαιδαρίων paidariōn
N-GPNπαιδάριονpaidarionboyyoung menτῶν tōn
T-GPNὁhothe/this/who ἐκτραφέντων ektrafentōn
V-APPGPἐκτρέφωektrefōto nourish/rearbeing brought upμετ' met
PREPμετάmetawith/afterwithαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]τῶν tōn
T-GPNὁhothe/this/whoof the onesπαρεστηκότων parestēkotōn
V-RAPGPπαρίστημιparistēmito stand bystandingπρὸ pro
PREPπρόprobeforebeforeπροσώπου prosōpou
N-GSNπρόσωπονprosōponfacehis face.αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 9 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł do nich: „Co za radę mi dajecie, abym odpowiedział ludowi temu, który mi mówił: ” Ulżyj jarzma, które ojciec twój włożył na nas?”и сказал им: что вы посоветуете мне отвечать народу сему, который говорил мне и сказал: "облегчи иго, которое наложил на нас отец твой"?
и3 речE и5мъ: что2 вы2 совэщавaете; и3 что2 tвэщaю лю1демъ си6мъ, и5же рёша ко мнЁ, глаг0люще: њблегчи2 нaшъ kрeмъ, є3г0же возложи2 nтeцъ тв0й на ны2;
12,9Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayhe saidαὐτοῖς autois
D-DPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]τί ti
I-ASNτίςtiswhich?[to bray]ὑμεῖς humeis
P-NPὑμεῖςhumeisyou[Nineveh]συμβουλεύετε, sumbouleuete
V-PAI-2Pσυμβουλεύωsumbouleuōto consultadvise,καὶ kai
CONJκαίkaiandandΤί ti
I-ASNτίςtiswhich?[to bray]ἀποκριθῶ apokrithō
V-APS-1Sἀποκρίνωapokrinōto answershould I answerτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who λαῷ laō
N-DSMλαόςlaosa peopleto this peopleτούτῳ toutō
D-DSMτούτῳtoutōto this[Noadiah]τοῖς tois
T-DPMὁhothe/this/who λαλήσασιν lalēsasin
V-AAPMPλαλέωlaleōto speakspeakingπρός pros
PREPπρόςprosto/withtoμε me
P-ASμέmeme[Jehdeiah]λεγόντων legontōn
V-PAPGPλέγωlegōto speaksaying,Κούφισον koufison
V-AAM-2Sκουφίζωkoufizōto lightenLightenἀπὸ apo
PREPἀπόapofromupτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheκλοιοῦ, kloiou
N-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSM οὗ hou
R-GSMοὐouno[Carmi]ἔδωκεν edōken
V-AAI-3Sδίδωμιdidōmito give[2putὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who πατήρ patēr
N-NSMπατήρpatērfather1your father]σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]ἐφ' ef
PREPἐπίepiupon/to/againstuponἡμᾶς; hēmas
P-APἡμᾶςhēmasus[crime] 10 Tłum. GrEn. Толк. I rzekli mu młodzieńcy, którzy z nim wychowani byli: „Tak powiesz ludowi temu, który rzekł do ciebie mówiąc: „Ojciec twój obciążył jarzmo nasze, a ty pofolguj nam.” Tak rzeczesz do nich: „Najmniejszy palec mój grubszy jest, niźli grzbiet ojca mego.И говорили ему молодые люди, которые выросли вместе с ним, и сказали: так скажи народу сему, который говорил тебе и сказал: "отец твой наложил на нас тяжкое иго, ты же облегчи нас"; так скажи им: "мой мизинец толще чресл отца моего;
И# глаг0лаша къ немY џтроцы воспитaнніи съ ни1мъ и3 рёша є3мY: си1це да глаг0леши лю1демъ си6мъ, и5же рёша къ тебЁ, глаг0люще: nтeцъ тв0й њтzгчи2 kрeмъ нaшъ: тh же нн7э њблегчи2 t нaсъ: сі‰ речeши къ ни6мъ: ю4ность моS толстёе чрeслъ nтцA моегw2:
12,10Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐλάλησαν elalēsan
V-AAI-3Pλαλέωlaleōto speakthey spokeπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoαὐτὸν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]τὰ ta
T-NPNὁhothe/this/whotheπαιδάρια paidaria
N-NPNπαιδάριονpaidarionboyyoung menτὰ ta
T-NPNὁhothe/this/who ἐκτραφέντα ektrafenta
V-PPPRPἐκτρέφωektrefōto nourish/rearhaving been brought upμετ' met
PREPμετάmetawith/afterwithαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]οἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/who παρεστηκότες parestēkotes
V-RAPRPπαρίστημιparistēmito stand by[Ladan]πρὸ pro
PREPπρόprobefore[lock]προσώπου prosōpou
N-GSNπρόσωπονprosōponface[stumbling]αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]λέγοντες legontes
V-PAPRPλέγωlegōto speaksaying,τάδε tade
D-APNὅδε, ἥδεhhode ēdethisThusλαλήσεις lalēseis
V-FAI-2Sλαλέωlaleōto speakyou shall speakτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whoto the onesλαῷ laō
N-DSMλαόςlaosa peopleto this people,τούτῳ toutō
D-DSMτούτῳtoutōto this[Noadiah]τοῖς tois
T-DPMὁhothe/this/who λαλήσασι lalēsasi
V-AAPMPλαλέωlaleōto speakspeakingπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoσὲ se
P-ASσέseyou[to slip]λέγοντες legontes
V-PAPRPλέγωlegōto speak[dry land]Ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who πατήρ patēr
N-NSMπατήρpatērfatherYour fatherσου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]ἐβάρυνεν ebarunen
V-IAI-3Sβαρύνωbarunōto weigh downoppressedτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who κλοιὸν kloion
N-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASM ἡμῶν hēmōn
P-GPἡμῶνhēmōnof us[harm]καὶ kai
CONJκαίkaiandandσὺ su
P-NSσύsuyou[rest]νῦν nun
ADVνῦνnunnownowκούφισον koufison
V-AAM-2Sκουφίζωkoufizōto lightenlighten itἀφ' af
PREPἀπόapofromfromἡμῶν, hēmōn
P-GPἡμῶνhēmōnof us[harm]Τάδε tade
D-APNὅδε, ἥδεhhode ēdethisThusλαλήσεις lalēseis
V-FAI-2Sλαλέωlaleōto speak[to cry]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoαὐτούς autous
D-APMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Ἡ hē
T-NSFὁhothe/this/whotheμικρότης mikrotēs
N-NSFstrong:GN-NSFstrong:GN-NSFstrong:GN-NSF μου· mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]παχυτέρα pachutera
A-ASFCstrong:GA-ASFCstrong:GA-ASFCstrong:GA-ASFC τῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/who ὀσφύος osfuos
N-GSFὀσφῦςosfusloinsloinτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who[that]πατρός patros
N-GSMπατήρpatērfatherof my father.μου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel] 11 Tłum. GrEn. Толк. A teraz ojciec mój włożył na was jarzmo ciężkie, ja dodam do jarzma waszego; ojciec mój chłostał was biczami, a ja was będę chłostał basałykami.”итак, если отец мой обременял вас тяжким игом, то я увеличу иго ваше; отец мой наказывал вас бичами, а я буду наказывать вас скорпионами".
и3 нн7э nтeцъ м0й наложи2 на вы2 kрeмъ тsжекъ, ѓзъ же приложY къ kрмY вaшему: nтeцъ м0й наказA вы2 рaнами, ѓзъ же накажY вы2 скорпі0нами.
12,11Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndνῦν nun
ADVνῦνnunnownow,ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who πατήρ patēr
N-NSMπατήρpatērfathermy fatherμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]ἐπεσάσσετο epesasseto
V-IMI-3Sstrong:GV-IMI-3Sstrong:GV-IMI-3Sstrong:GV-IMI-3S ὑμᾶς humas
P-APὑμᾶςhumasyou[offspring]κλοιῷ kloiō
N-DSMstrong:GN-DSMstrong:GN-DSMstrong:GN-DSM βαρεῖ barei
A-DSMβάροςbarosburden[void]κἀγὼ kagō
CONJκἀγώkagōand Iand Iπροσθήσω prosthēsō
V-FAI-1Sπροστίθημιprostithēmito add (to)will addἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuntoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who κλοιὸν kloion
N-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASM ὑμῶν, humōn
P-GPὑμῶνhumōnof you[lamp]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who πατήρ patēr
N-NSMπατήρpatērfatherMy fatherμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]ἐπαίδευσεν epaideusen
V-AAI-3Sπαιδεύωpaideuōto instructcorrectedὑμᾶς humas
P-APὑμᾶςhumasyou[offspring]ἐν en
PREPἐνenin/on/amongwithμάστιγξιν, mastigxin
N-DPFμάστιξmastixwhipwhips,ἐγὼ egō
P-NSἐγώegōI/wemy fatherδὲ de
PRTδέdethenbut Iπαιδεύσω paideusō
V-FAI-1Sπαιδεύωpaideuōto instructwill correctὑμᾶς humas
P-APὑμᾶςhumasyou[offspring]ἐν en
PREPἐνenin/on/amongwithσκορπίοις. skorpiois
N-DPMσκορπίοςskorpiosscorpionscorpions. 12 Tłum. GrEn. Толк. Przyszedł tedy Jeroboam i wszystek lud do Roboama dnia trzeciego, jak im król powiedział mówiąc: „Wróćcie się do mnie dnia trzeciego.”Иеровоам и весь народ пришли к Ровоаму на третий день, как приказал царь, сказав: придите ко мне на третий день.
И# пріи1де вeсь ї}ль къ царю2 ровоaму въ дeнь трeтій, ћкоже речE и5мъ цaрь, глаг0лz: возврати1тесz ко мнЁ въ дeнь трeтій.
12,12Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndπαρεγένοντο paregenonto
V-AMI-3Pπαραγίνομαιparaginomaito comeJeroboam came,πᾶς pas
A-NSMπᾶςpasallallΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who βασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingkingΡοβοαμ roboam
N-PRIῬοβοάμroboamRehoboam[progeny]ἐν en
PREPἐνenin/on/amongonτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/whotheἡμέρᾳ hēmera
N-DSFἡμέραhēmeraday[2dayτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/who τρίτῃ, tritē
A-DSFτρίτοςtritosthird1third]καθότι kathoti
ADVκαθότιkathotias/just asasἐλάλησεν elalēsen
V-AAI-3Sλαλέωlaleōto speak[3spokeαὐτοῖς autois
D-DPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king],λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying,Ἀναστράφητε anastrafēte
V-AAM-2Pἀναστρέφωanastrefōto live/returnReturnπρός pros
PREPπρόςprosto/withtoμε me
P-ASμέmeme[Jehdeiah]τῇ tē
T-DSFὁhothe/this/who ἡμέρᾳ hēmera
N-DSFἡμέραhēmeraday[3dayτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/who1theτρίτῃ. tritē
A-DSFτρίτοςtritosthird2third]! 13 Tłum. GrEn. Толк. I odpowiedział król ludowi srogo, opuściwszy radę starszych, którą mu dali.И отвечал царь народу сурово и пренебрег совет старцев, что они советовали ему;
И# tвэщA цaрь къ лю1демъ жeстокw: и3 њстaви цaрь ровоaмъ совётъ старёйшинъ, ±же совэщaша є3мY,
12,13Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀπεκρίθη apekrithē
V-API-3Sἀποκρίνωapokrinōto answer[3answeredὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheλαὸν laon
N-ASMλαόςlaosa peoplepeopleσκληρά, sklēra
A-APNσκληρόςsklēroshardhard.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐγκατέλιπεν enkatelipen
V-AAI-3Sἐγκαταλείπωenkataleipōto leave behindRehoboam abandonedΡοβοαμ roboam
N-PRIῬοβοάμroboamRehoboam[progeny]τὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheβουλὴν boulēn
N-ASFβουλήboulēplancounselτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whoof theπρεσβυτέρων, presbuterōn
N-GPMπρεσβύτεροςpresbuteroseldereldersἃ ha
R-APNὅς, ἥhhos ēwhichwhichσυνεβουλεύσαντο sunebouleusanto
V-AMI-3Pσυμβουλεύωsumbouleuōto consultthey advisedαὐτῷ, autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 14 Tłum. GrEn. Толк. I powiedział do nich według rady młodzieńców mówiąc: „Ojciec mój obciążył jarzmo wasze, a ja przyłożę do jarzma waszego; ojciec mój chłostał was biczami, a ja was chłostać będę basałykami.”и говорил он по совету молодых людей и сказал: отец мой наложил на вас тяжкое иго, а я увеличу иго ваше; отец мой наказывал вас бичами, а я буду наказывать вас скорпионами.
и3 речE къ ни6мъ по совёту nтрокHвъ, глаг0лz: nтeцъ м0й њтzгчи2 kрeмъ вaшъ, ѓзъ же приложY къ kрмY вaшему: nтeцъ м0й наказA вы2 рaнами, ѓзъ же накажY вы2 скорпі0нами.
12,14Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐλάλησεν elalēsen
V-AAI-3Sλαλέωlaleōto speakhe spokeπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoαὐτοὺς autous
D-APMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]κατὰ kata
PREPκατάkataaccording toaccording toτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheβουλὴν boulēn
N-ASFβουλήboulēplancounselτῶν tōn
T-GPNὁhothe/this/whoof theπαιδαρίων paidariōn
N-GPNπαιδάριονpaidarionboyyoung men,λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying,ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who πατήρ patēr
N-NSMπατήρpatērfatherMy fatherμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]ἐβάρυνεν ebarunen
V-IAI-3Sβαρύνωbarunōto weigh downoppressedτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who κλοιὸν kloion
N-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASM ὑμῶν humōn
P-GPὑμῶνhumōnof you[lamp]κἀγὼ kagō
CONJκἀγώkagōand Iand Iπροσθήσω prosthēsō
V-FAI-1Sπροστίθημιprostithēmito add (to)shall addἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againsttoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who κλοιὸν kloion
N-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASM ὑμῶν, humōn
P-GPὑμῶνhumōnof you[lamp]Ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who πατήρ patēr
N-NSMπατήρpatērfatherMy fatherμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]ἐπαίδευσεν epaideusen
V-AAI-3Sπαιδεύωpaideuōto instructcorrectedὑμᾶς humas
P-APὑμᾶςhumasyou[offspring]ἐν en
PREPἐνenin/on/amongwithμάστιγξιν mastigxin
N-DPFμάστιξmastixwhipwhips,κἀγὼ kagō
CONJκἀγώkagōand Iand Iπαιδεύσω paideusō
V-FAI-1Sπαιδεύωpaideuōto instructwill correctὑμᾶς humas
P-APὑμᾶςhumasyou[offspring]ἐν en
PREPἐνenin/on/amongwithσκορπίοις. skorpiois
N-DPMσκορπίοςskorpiosscorpionscorpions. 15 Tłum. GrEn. Толк. I nie ustąpił król ludowi, bo Pan odwrócił się od niego, aby wzbudzić słowo swe, które rzekł przez usta Ahiasa, Silonity, do Jeroboama, syna Nabata.И не послушал царь народа, ибо так суждено было Господом, чтобы исполнилось слово Его, которое изрек Господь чрез Ахию Силомлянина Иеровоаму, сыну Наватову.
И# не послyша цaрь людjй, ћкw бЁ превращeніе t гDа, ћкw да ўтверди1тъ гlг0лъ св0й, є3г0же гlа рук0ю ґхjи силwнjтzнина њ їеровоaмэ сhнэ навaтовэ.
12,15Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndοὐκ ouk
ADVοὐouno[3did notἤκουσεν ēkousen
V-AAI-3Sἀκούωakouōto hear4hearὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king]τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheλαοῦ, laou
N-GSMλαόςlaosa peoplepeople,ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceforἦν ēn
V-IAI-3Sἦνēnwas[pledge]μεταστροφὴ metastrofē
N-NSFstrong:GN-NSFstrong:GN-NSFstrong:GN-NSF παρὰ para
PREPπαράparafrom/with/besidebyκυρίου, kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordlord,ὅπως hopōs
CONJὅπωςhopōsthatso thatστήσῃ stēsē
V-AAS-3Sἵστημιhistēmito stand[2should standτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who ῥῆμα rēma
N-ASNῥῆμαrēmaword1his word],αὐτοῦ, autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὃ ho
R-ASNὁhothe/this/whotheἐλάλησεν elalēsen
V-AAI-3Sλαλέωlaleōto speakhe spokeἐν en
PREPἐνenin/on/amongbyχειρὶ cheiri
N-DSFχείρcheirhandhandΑχια achia
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who[that]Σηλωνίτου sēlōnitou
N-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSM περὶ peri
PREPπερίperiabout[Mebunnai]Ιεροβοαμ ieroboam
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI υἱοῦ huiou
N-GSMυἱόςhuiossonsonΝαβατ. nabat
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 16 Tłum. GrEn. Толк. Widząc tedy lud, że ich król nie chciał wysłuchać, odpowiedział mu mówiąc: „Cóż my za dział mamy w Dawidzie, albo co za dziedzictwo w synu Izaja? Idź do przybytków twoich, Izraelu, teraz patrz domu swego, Dawidzie!” I odszedł Izrael do przybytków swoich.И увидели все Израильтяне, что царь не послушал их. И отвечал народ царю и сказал: какая нам часть в Давиде? нет нам доли в сыне Иессеевом; по шатрам своим, Израиль! теперь знай свой дом, Давид! И разошелся Израиль по шатрам своим.
И# ви1дэ вeсь ї}ль, ћкw не послyша цaрь глaса и4хъ, и3 tвэщaша лю1діе царю2, глаг0люще: кaz нaмъ чaсть въ давjдэ; и3 нёсть нaмъ наслёдіz въ сhнэ їессeовэ: бэжи2, ї}лю, въ кр0вы сво‰: нн7э паси2 д0мъ тв0й, давjде. И# tи1де ї}ль въ кр0вы сво‰.
12,16Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶδον eidon
V-AAI-3Pεἴδωeidōto know[3knewπᾶς pas
A-NSMπᾶςpasall1allΙσραηλ, israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sincethatοὐκ ouk
ADVοὐouno[3did not hearken toἤκουσεν ēkousen
V-AAI-3Sἀκούωakouōto hear[3did not hearken toὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king].αὐτῶν, autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀπεκρίθη apekrithē
V-API-3Sἀποκρίνωapokrinōto answer[3answeredὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theλαὸς laos
N-NSMλαόςlaosa people2people]τῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whoto theβασιλεῖ basilei
N-DSMβασιλεύςbasileuskingking,λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying,Τίς tis
I-NSFτιςtisoneWhatἡμῖν hēmin
P-DPἡμῖνhēminto us[to pledge]μερὶς meris
N-NSFμερίςmerispartportionἐν en
PREPἐνenin/on/amongwithΔαυιδ; dauid
N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]καὶ kai
CONJκαίkaiandand,οὐκ ouk
ADVοὐounoThere is noἔστιν estin
V-PAI-3Sἐστίestihe is[to sacrifice]ἡμῖν hēmin
P-DPἡμῖνhēminto us[to pledge]κληρονομία klēronomia
N-NSFκληρονομίαklēronomiainheritanceinheritance to usἐν en
PREPἐνenin/on/amongwithυἱῷ huiō
N-DSMυἱόςhuiossonsonΙεσσαι· iessai
N-PRIἸεσσαίiessaiJesse[to live]ἀπότρεχε, apotreche
V-PAM-2Sstrong:GV-PAM-2Sstrong:GV-PAM-2Sstrong:GV-PAM-2S Ισραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]εἰς eis
PREPεἰςeistowardtoτὰ ta
T-APNὁhothe/this/who σκηνώματά skēnōmata
N-APNσκήνωμαskēnōmatentyour tents!σου· sou
P-GSσοῦsouyou[guard]νῦν nun
ADVνῦνnunnowNowβόσκε boske
V-PAM-2Sβόσκωboskōto feedgrazeτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who οἶκόν oikon
N-ASMοἶκοςoikoshouseyour house,σου, sou
P-GSσοῦsouyou[guard]Δαυιδ. dauid
N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀπῆλθεν apēlthen
V-AAI-3Sἀπέρχομαιaperchomaito go awayIsrael went forthισραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]εἰς eis
PREPεἰςeistowardtoτὰ ta
T-APNὁhothe/this/who σκηνώματα skēnōmata
N-APNσκήνωμαskēnōmatenthis tents.αὐτοῦ. autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 17 Tłum. GrEn. Толк. A nad wszystkimi synami Izraelowymi, którzy mieszkali w miastach Judy, królował Roboam.Только над сынами Израилевыми, жившими в городах Иудиных, царствовал Ровоам.
Над8 сынми1 же ї}левыми, и5же живsху во градёхъ їyдиныхъ, воцари1сz ровоaмъ над8 ни1ми.
12,17Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABP 18 Tłum. GrEn. Толк. Posłał tedy król Roboam Adurama, który był nad poborami, i ukamienował go wszystek lud izraelski, i umarł. A król Roboam wsiadł co rychlej na wóz i uciekł do Jeruzalem.И послал царь Ровоам Адонирама, начальника над податью; но все Израильтяне забросали его каменьями, и он умер; царь же Ровоам поспешно взошел на колесницу, чтоб убежать в Иерусалим.
И# послA цaрь ровоaмъ ґдwнірaма, и4же над8 дaнію, и3 поби2 є3го2 кaменіемъ вeсь ї}ль, и3 ќмре. Цaрь же ровоaмъ потщaсz взhти на колесни1цу ўбэжaти во їеrли1мъ.
12,18Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀπέστειλεν apesteilen
V-AAI-3Sἀποστέλλωapostellōto send[3sentὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who βασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking1kingτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who Αδωνιραμ adōniram
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstforτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheφόρου, forou
N-GSMΦόρονforonforum[path]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐλιθοβόλησαν elithobolēsan
V-AAI-3Pλιθοβολέωlithoboleōto stone[3stonedαὐτὸν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]πᾶς pas
A-NSMπᾶςpasall1allΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]ἐν en
PREPἐνenin/on/among5withλίθοις lithois
N-DPMλίθοςlithosstone6stonesκαὶ kai
CONJκαίkaiandandἀπέθανεν· apethanen
V-AAI-3Sἀποθνήσκωapothnēskōto diehe died.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who βασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileuskingkingΡοβοαμ roboam
N-PRIῬοβοάμroboamRehoboam[progeny]ἔφθασεν efthasen
V-AAI-3Sφθάνωfthanōto precede/arriveanticipatedἀναβῆναι anabēnai
V-AARἀναβαίνωanabainōto ascendto ascendτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/whotheφυγεῖν fugein
V-AARφεύγωfeugōto fleeto fleeεἰς eis
PREPεἰςeistowardintoΙερουσαλημ. ierousalēm
N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel] 19 Tłum. GrEn. Толк. I odstąpił Izrael od domu Dawidowego aż do dnia dzisiejszego.И отложился Израиль от дома Давидова до сего дня.
И# tложи1сz ї}ль t д0му давjдова дaже до днeсь.
12,19Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἠθέτησεν ēthetēsen
V-AAI-3Sἀθετέωatheteōto rejectIsrael annulledΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]εἰς eis
PREPεἰςeistowardwithτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheοἶκον oikon
N-ASMοἶκοςoikoshousehouseΔαυιδ dauid
N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]ἕως heōs
PREPἕωςheōsuntiluntilτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/who ἡμέρας hēmeras
N-GSFἡμέραhēmeradaythis day.ταύτης. tautēs
D-GSFοὗτοςhoutosthis/he/she/itthis day. 20 Tłum. GrEn. Толк. I stało się, gdy usłyszał wszystek Izrael, że się wrócił Jeroboam, zgromadziwszy się, posłali i przyzwali go, i uczynili go królem nad wszystkim Izraelem; i nikt nie szedł z domem Dawidowym oprócz samego pokolenia.Когда услышали все Израильтяне, что Иеровоам возвратился [из Египта], то послали и призвали его в собрание, и воцарили его над всеми Израильтянами. За домом Давидовым не осталось никого, кроме колена Иудина [и Вениаминова].
И# бhсть є3гдA ўслhша вeсь ї}ль, ћкw возврати1сz їеровоaмъ t є3гЂпта, и3 послaша, и3 призвaша є3го2 на соб0ръ, и3 воцари1ша є3го2 над8 ї}лемъ: и3 не бЁ в8слёдъ д0му давjдова, т0кмw хорyгвь їyдина и3 веніамjнова.
12,20Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐγένετο egeneto
V-AMI-3Sγίνομαιginomaito beit came to passὡς hōs
CONJὡςhōswhich/howasἤκουσεν ēkousen
V-AAI-3Sἀκούωakouōto hear[3heardπᾶς pas
A-NSMπᾶςpasall1allΙσραηλ· israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sincethatἀνέκαμψεν anekampsen
V-AAI-3Sἀνακάμπτωanakamptōto returnJeroboam returnedΙεροβοαμ ieroboam
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἐξ ex
PREPἐκekof/fromfrom out ofΑἰγύπτου, aiguptou
N-GSFΑἴγυπτοςaiguptosEgypt[reddish]καὶ kai
CONJκαίkaiandthatἀπέστειλαν apesteilan
V-AAI-3Pἀποστέλλωapostellōto sendthey sentκαὶ kai
CONJκαίkaiandandἐκάλεσαν ekalesan
V-AAI-3Pκαλέωkaleōto callcalledαὐτὸν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]εἰς eis
PREPεἰςeistowardtoτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheσυναγωγὴν sunagōgēn
N-ASFσυναγωγήsunagōgēsynagoguecongregation.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐβασίλευσαν ebasileusan
V-AAI-3Pβασιλεύωbasileuōto reignthey gave him reignαὐτὸν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstoverισραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndοὐκ ouk
ADVοὐounothere was noneἦν ēn
V-IAI-3Sἦνēnwas[pledge]ὀπίσω opisō
PREPὀπίσωopisōafterafterοἴκου oikou
N-GSMοἶκοςoikoshousehouseΔαυιδ dauid
N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]πάρεξ parex
PREPstrong:GPREPstrong:GPREPstrong:GPREP σκήπτρου skēptrou
N-GSNstrong:GN-GSNstrong:GN-GSNstrong:GN-GSN Ιουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]καὶ kai
CONJκαίkaiandandΒενιαμιν beniamin
N-PRIΒενιαμίνbeniaminBenjamin[to divide]μόνοι. monoi
A-NPMμόνοςmonosaloneonly. 21 Tłum. GrEn. Толк. I przyjechał Roboam do Jeruzalem, i zgromadził wszystek dom judzki i pokolenie Beniaminowe, sto osiemdziesiąt tysięcy wybranych mężów rycerskich, aby walczyć przeciw domowi izraelskiemu, i przywrócić królestwo Roboamowi, synowi Salomona.Ровоам, прибыв в Иерусалим, собрал из всего дома Иудина и из колена Вениаминова сто восемьдесят тысяч отборных воинов, дабы воевать с домом Израилевым для того, чтобы возвратить царство Ровоаму, сыну Соломонову.
И# ровоaмъ вни1де во їеrли1мъ и3 собрA вeсь с0нмъ їyдинъ и3 хорyгвь веніамjню, сто2 и3 двaдесzть тhсzщъ ю4ношей, творsщихъ брaнь, рaтовати на д0мъ ї}левъ, є4же возврати1ти цaрство ровоaму сhну соломHню.
12,21Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndΡοβοαμ roboam
N-PRIῬοβοάμroboamRehoboam[progeny]εἰσῆλθεν eisēlthen
V-AAI-3Sεἰσέρχομαιeiserchomaito enterenteredεἰς eis
PREPεἰςeistowardintoΙερουσαλημ ierousalēm
N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐξεκκλησίασεν exekklēsiasen
V-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3S τὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheσυναγωγὴν sunagōgēn
N-ASFσυναγωγήsunagōgēsynagoguecongregationΙουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]καὶ kai
CONJκαίkaiandandσκῆπτρον skēptron
N-ASNstrong:GN-ASNstrong:GN-ASNstrong:GN-ASN Βενιαμιν, beniamin
N-PRIΒενιαμίνbeniaminBenjamin[to divide]ἑκατὸν hekaton
N-NUIἑκατόνhekatonhundreda hundredκαὶ kai
CONJκαίkaiandandεἴκοσι eikosi
N-NUIεἴκοσιeikositwentytwentyχιλιάδες chiliades
N-NPFχιλιάςchiliasthousandthousandνεανιῶν neaniōn
N-GPMνεανίαςneaniasyoung manyoung menποιούντων poiountōn
V-PAPGPποιέωpoieōto do/makefor makingπόλεμον, polemon
N-ASMπόλεμοςpolemoswarwar,τοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who πολεμεῖν polemein
V-PARπολεμέωpolemeōto fightto wage warπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withagainstοἶκον oikon
N-ASMοἶκοςoikoshousehouseΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]ἐπιστρέψαι epistrepsai
V-AARἐπιστρέφωepistrefōto turnto returnτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheβασιλείαν basileian
N-ASFβασιλείαbasileiakingdomkingdomροβοαμ roboam
N-PRIῬοβοάμroboamRehoboam[progeny]υἱῷ huiō
N-DSMυἱόςhuiossonsonΣαλωμων. salōmōn
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 22 Tłum. GrEn. Толк. I stało się słowo Pańskie do Semeja, męża Bożego, mówiąc:И было слово Божие к Самею, человеку Божию, и сказано:
И# бhсть сл0во гDне ко самeю человёку б9ію, гlz:
12,22Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐγένετο egeneto
V-AMI-3Sγίνομαιginomaito bethere came to passλόγος logos
N-NSMλόγοςlogoswordwordκυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordof lordπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoΣαμαιαν samaian
N-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASM ἄνθρωπον anthrōpon
N-ASMἄνθρωποςanthrōposa humanmanτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who θεοῦ theou
N-GSMθεόςtheosGodof God,λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying, 23 Tłum. GrEn. Толк. „Mów do Roboama, syna Salomona, króla judzkiego, i do wszystkiego domu judzkiego i Beniamina, i do reszty ludu mówiąc:скажи Ровоаму, сыну Соломонову, царю Иудейскому, и всему дому Иудину и Вениаминову и прочему народу:
рцы2 къ ровоaму сhну соломHню царю2 їyдину и3 ко всемY д0му їyдину и3 веніамjнову и3 ко њстaвшымсz лю1демъ, глаг0лz:
12,23Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPΕἰπὸν eipon
V-AAM-2Sλέγωlegōto speaksaying,τῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who Ροβοαμ roboam
N-PRIῬοβοάμroboamRehoboam[progeny]υἱῷ huiō
N-DSMυἱόςhuiossonsonΣαλωμων salōmōn
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI βασιλεῖ basilei
N-DSMβασιλεύςbasileuskingkingΙουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]καὶ kai
CONJκαίkaiandandπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoπάντα panta
A-ASMπᾶςpasallallοἶκον oikon
N-ASMοἶκοςoikoshousehouseιουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]καὶ kai
CONJκαίkaiandandΒενιαμιν beniamin
N-PRIΒενιαμίνbeniaminBenjamin[to divide]καὶ kai
CONJκαίkaiandandτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whoto theκαταλοίπῳ kataloipō
A-DSMκατάλοιποςkataloiposremainingrestτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whoof theλαοῦ laou
N-GSMλαόςlaosa peoplepeople!λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speak[dry land] 24 Tłum. GrEn. Толк. To mówi Pan: Nie chodźcie i nie walczcie z braćmi waszymi, z synami Izraelowymi; niech się wróci mąż do domu swego, bo to słowo ode mnie się stało!” Usłuchali mowy Pańskiej i wrócili się z drogi, jak im Pan przykazał.так говорит Господь: не ходите и не начинайте войны с братьями вашими, сынами Израилевыми; возвратитесь каждый в дом свой, ибо от Меня это было. И послушались они слова Господня и пошли назад по слову Господню.
тaкw гlетъ гDь: не восходи1те, нижE рaтуйте на брaтію вaшу, на сhны ї}лєвы: но возврати1тесz кjйждо въ д0мы сво‰, ћкw t менє2 бhсть гlг0лъ сeй. И# послyшаша словесE гDнz, и3 престaша и3ти2 по гlу гDню.
12,24Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPΤάδε tade
D-APNὅδε, ἥδεhhode ēdethisThusλέγει legei
V-PAI-3Sλέγωlegōto speaksaysκύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslordlord,Οὐκ ouk
ADVοὐounoYou shall notἀναβήσεσθε anabēsesthe
V-FMI-2Pἀναβαίνωanabainōto ascendascend,οὐδὲ oude
CONJοὐδέoudeand notnorπολεμήσετε polemēsete
V-FAI-2Pπολεμέωpolemeōto fightwage warμετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/who ἀδελφῶν adelfōn
N-GPMἀδελφόςadelfosbrotheryour brethrenὑμῶν humōn
P-GPὑμῶνhumōnof you[lamp]υἱῶν huiōn
N-GPMυἱόςhuiossonof sonsΙσραηλ· israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]ἀναστρεφέτω anastrefetō
V-PAM-3Sἀναστρέφωanastrefōto live/returnLet [2returnἕκαστος hekastos
A-NSMἕκαστοςhekastoseach1each]εἰς eis
PREPεἰςeistowardtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who οἶκον oikon
N-ASMοἶκοςoikoshousehis house!ἑαυτοῦ, heautou
D-GSMἑαυτοῦheautoumy/your/him-self[to cut down|off]ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceforπαρ' par
PREPπαράparafrom/with/beside[Lebanon]ἐμοῦ emou
P-GSἐμοῦemouof me[cause]γέγονεν gegonen
V-RAI-3Sγίνομαιginomaito be[2has taken placeτὸ to
T-NSNὁhothe/this/who ῥῆμα rēma
N-NSNῥῆμαrēmaword1this thing].τοῦτο. touto
D-NSNτοῦτοtoutothat[drowsiness]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἤκουσαν ēkousan
V-AAI-3Pἀκούωakouōto hearthey hearkened toτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheλόγου logou
N-GSMλόγοςlogoswordwordκυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordof lord,καὶ kai
CONJκαίkaiandandκατέπαυσαν katepausan
V-AAI-3Pκαταπαύωkatapauōto keep fromthey ceasedτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who πορευθῆναι poreuthēnai
V-APRπορεύωporeuōto goto goκατὰ kata
PREPκατάkataaccording toagainstτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheῥῆμα rēma
N-ASNῥῆμαrēmawordthingκυρίου. kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordof lord. 25 Tłum. GrEn. Толк. A Jeroboam zbudował Sychem na górze Efraim, i mieszkał tam; a wyszedłszy stamtąd zbudował Fanuel.И обстроил Иеровоам Сихем на горе Ефремовой и поселился в нем; оттуда пошел и построил Пенуил.
И# создA їеровоaмъ сікjму въ горЁ є3фрeмли, и3 всели1сz въ нeй, и3 и3зhде tтyду, и3 создA фануи1ла.
12,25Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndᾠκοδόμησεν ōkodomēsen
V-AAI-3Sοἰκοδομέωoikodomeōto buildJeroboam builtΙεροβοαμ, ieroboam
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who Σικιμα sikima
N-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASF τὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginὄρει orei
N-DSNὄροςorosmountainmountΕφραιμ, efraim
N-PRIἘφραίμefraimEphraim[to leap]καὶ kai
CONJκαίkaiandandκατῴκει katōkei
V-IAI-3Sκατοικέωkatoikeōto dwellhe dweltἐν en
PREPἐνenin/on/amonginαὐτῇ autē
D-DSFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐξῆλθεν exēlthen
V-AAI-3Sἐξέρχομαιexerchomaito go outhe went forthἐκεῖθεν ekeithen
ADVἐκεῖθενekeithenfrom therefrom thereκαὶ kai
CONJκαίkaiandandᾠκοδόμησεν ōkodomēsen
V-AAI-3Sοἰκοδομέωoikodomeōto buildbuiltτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who Φανουηλ. fanouēl
N-PRIΦανουήλfanouēlPhanuel[to flee] 26 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł Jeroboam w sercu swoim: „Teraz się wróci królestwo do domu Dawidowego,И говорил Иеровоам в сердце своем: царство может опять перейти к дому Давидову;
И# речE їеровоaмъ въ сeрдцы своeмъ: сE, нн7э возврати1тсz цaрство въ д0мъ давjдовъ,
12,26Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayJeroboam saidΙεροβοαμ ieroboam
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/who καρδίᾳ kardia
N-DSFκαρδίαkardiahearthis heart,αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Ἰδοὺ idou
INJἰδούidoulook!Behold,νῦν nun
ADVνῦνnunnownowἐπιστρέψει epistrepsei
V-FAI-3Sἐπιστρέφωepistrefōto turn[3shall returnἡ hē
T-NSFὁhothe/this/who1theβασιλεία basileia
N-NSFβασιλείαbasileiakingdom2kingdom]εἰς eis
PREPεἰςeistowardtoοἶκον oikon
N-ASMοἶκοςoikoshousehouseΔαυιδ· dauid
N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni] 27 Tłum. GrEn. Толк. jeśli będzie chodził ten lud, aby składać ofiary w domu Pańskim w Jeruzalem; i obróci się serce ludu tego do pana swego Roboama, króla judzkiego, i zabiją mię, i wrócą się do niego.”если народ сей будет ходить в Иерусалим для жертвоприношения в доме Господнем, то сердце народа сего обратится к государю своему, к Ровоаму, царю Иудейскому, и убьют они меня и возвратятся к Ровоаму, царю Иудейскому.
ѓще взhдутъ лю1діе сjи вознести2 жeртву въ хрaмэ гDни во їеrли1мъ, и3 њбрати1тсz сeрдце людjй ко гDу и3 господи1ну своемY, къ ровоaму царю2 їyдину, и3 ўбію1тъ мS, и3 возвратsтсz къ ровоaму царю2 їyдину.
12,27Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἐὰν ean
CONJἐάνeanififἀναβῇ anabē
V-AAS-3Sἀναβαίνωanabainōto ascend[2should ascendὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who λαὸς laos
N-NSMλαόςlaosa people1this people]οὗτος houtos
D-NSMοὗτοςhoutosthis/he/she/it1this people]ἀναφέρειν anaferein
V-PARἀναφέρωanaferōto carry upto offerθυσίας thusias
N-APFθυσίαthusiasacrificea sacrificeἐν en
PREPἐνenin/on/amonginοἴκῳ oikō
N-DSMοἶκοςoikoshousehouseκυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordof lordεἷς, heis
PREPεἰςeistowardinΙερουσαλημ, ierousalēm
N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]καὶ kai
CONJκαίkaiandthenἐπιστραφήσεται epistrafēsetai
V-FPI-3Sἐπιστρέφωepistrefōto turn[5shall turnκαρδία kardia
N-NSFκαρδίαkardiaheart2heartτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who1theλαοῦ laou
N-GSMλαόςlaosa people4people]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtowardsκύριον kurion
N-ASMκύριοςkurioslordtheir master,καὶ kai
CONJκαίkaiandandκύριον kurion
N-ASMκύριοςkurioslord[before]αὐτῶν, autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoΡοβοαμ roboam
N-PRIῬοβοάμroboamRehoboam[progeny]βασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingkingΙουδα, iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]καὶ kai
CONJκαίkaiand[desire]ἀποκτενοῦσίν apoktenousin
V-FAI-3Pἀποκτείνωapokteinōto killthey shall killμε. me
P-ASμέmeme[Jehdeiah] 28 Tłum. GrEn. Толк. I obmyśliwszy rzecz uczynił dwa cielce złote, i rzekł im: „Nie chodźcie już więcej do Jeruzalem!И посоветовавшись царь сделал двух золотых тельцов и сказал [народу]: не нужно вам ходить в Иерусалим; вот боги твои, Израиль, которые вывели тебя из земли Египетской.
И# ўсовётова цaрь, и3 сотвори2 двЁ ю4ницы зл†ты, и3 речE къ лю1демъ: довлёетъ вaмъ восходи1ти во їеrли1мъ: сE, б0зи твои2, ї}лю, и3звeдшіи тS и3з8 земли2 є3гЂпетскіz.
12,28Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐβουλεύσατο ebouleusato
V-AMI-3Sβουλεύωbouleuōto plan[3consultedὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king],καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐπορεύθη eporeuthē
V-API-3Sπορεύωporeuōto go[empty]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐποίησεν epoiēsen
V-AAI-3Sποιέωpoieōto do/makemadeδύο duo
N-NUIδύοduotwotwoδαμάλεις damaleis
N-APFδάμαλιςdamalisheiferheifersχρυσᾶς chrusas
A-APFχρύσεοςchruseosgoldenof gold.καὶ kai
CONJκαίkaiand[desire]εἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayhe saidπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheλαόν laon
N-ASMλαόςlaosa peoplepeople,Ἱκανούσθω hikanousthō
V-PMM-3Sἱκανόωhikanoōto qualifyLet it be enoughὑμῖν humin
P-DPὑμῖνhuminto you[spark]ἀναβαίνειν anabainein
V-PARἀναβαίνωanabainōto ascendto ascendεἰς eis
PREPεἰςeistowardtoΙερουσαλημ· ierousalēm
N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]ἰδοὺ idou
INJἰδούidoulook!Behold,θεοί theoi
N-NPMθεόςtheosGodyour gods,σου, sou
P-GSσοῦsouyou[guard]Ισραηλ, israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]οἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/who ἀναγαγόντες anagagontes
V-AAPRPἀνάγωanagōto leadones leadingσε. se
P-ASσέseyou[to slip]ἐκ ek
PREPἐκekof/fromfrom out ofγῆς gēs
N-GSFγῆgēearthlandΑἰγύπτου. aiguptou
N-GSFΑἴγυπτοςaiguptosEgypt[reddish] 29 Tłum. GrEn. Толк. Oto bogowie twoi, Izraelu, którzy cię wywiedli z ziemi Egipskiej!” I postawił jednego w Betel, a drugiego w Dan,И поставил одного в Вефиле, а другого в Дане.
И# постaви є3ди1ну въ веfи1ли, ґ другyю въ дaнэ.
12,29Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἔθετο etheto
V-AMI-3Sτίθημιtithēmito placehe putτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheμίαν mian
A-ASFεἷςheisoneoneἐν en
PREPἐνenin/on/amonginΒαιθηλ baithēl
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheμίαν mian
A-ASFεἷςheisoneoneἔδωκεν edōken
V-AAI-3Sδίδωμιdidōmito givehe putἐν en
PREPἐνenin/on/amonginΔαν. dan
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 30 Tłum. GrEn. Толк. i stało się to grzechem, bo lud chodził kłaniać się cielcowi aż do Dan.И повело это ко греху, ибо народ стал ходить к одному из них, даже в Дан, [и оставили храм Господень].
И# бhсть сл0во сіE на согрэшeніе, и3 и3дsху лю1діе пред8 лицeмъ ю4ницы є3ди1ныz дaже до дaна, и3 њстaвиша хрaмъ гDень.
12,30Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐγένετο egeneto
V-AMI-3Sγίνομαιginomaito be[3came to passὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who λόγος logos
N-NSMλόγοςlogosword2accountοὗτος houtos
D-NSMοὗτοςhoutosthis/he/she/it1this]εἰς eis
PREPεἰςeistowardforἁμαρτίαν· hamartian
N-ASFἁμαρτίαhamartiasinsin.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐπορεύετο eporeueto
V-IMI-3Sπορεύωporeuōto go[3wentὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theλαὸς laos
N-NSMλαόςlaosa people2people]πρὸ pro
PREPπρόprobefore[lock]προσώπου prosōpou
N-GSNπρόσωπονprosōponface[stumbling]τῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whotheμιᾶς mias
A-GSFεἷςheisoneoneἕως heōs
PREPἕωςheōsuntiluntoΔαν. dan
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 31 Tłum. GrEn. Толк. I zbudował świątynię na wyżynach i uczynił kapłanów z najpodlejszych ludu, którzy nie byli z synów Lewiego.И построил он капище на высоте и поставил из народа священников, которые не были из сынов Левииных.
И# сотвори2 к†пища на выс0кихъ, и3 сотвори2 жерцHвъ чaсть t людjй, и5же не бёша t сынHвъ леvjиныхъ.
12,31Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐποίησεν epoiēsen
V-AAI-3Sποιέωpoieōto do/makehe madeοἴκους oikous
N-APMοἶκοςoikoshousehousesἐφ' ef
PREPἐπίepiupon/to/againstuponὑψηλῶν hupsēlōn
A-GPMὑψηλόςhupsēloshighhigh ,καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐποίησεν epoiēsen
V-AAI-3Sποιέωpoieōto do/makehe appointedἱερεῖς hiereis
N-APMἱερεύςhiereuspriestpriestsμέρος meros
N-ASNμέροςmerospartfrom any partτι ti
I-ASNτίςtiswhich?[to bray]ἐκ ek
PREPἐκekof/fromofτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheλαοῦ, laou
N-GSMλαόςlaosa peoplepeopleοἳ hoi
R-NPMὁhothe/this/whotheοὐκ ouk
ADVοὐounowere notἦσαν ēsan
V-IAI-3Pἦνēnwas[pledge]ἐκ ek
PREPἐκekof/fromofτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/who[that]υἱῶν huiōn
N-GPMυἱόςhuiossonsonsΛευι. leui
N-PRIΛευΐleuiLevi[Jagur] 32 Tłum. GrEn. Толк. I ustanowił dzień uroczysty miesiąca ósmego, piętnastego dnia miesiąca, na kształt święta, które obchodzono w pokoleniu Judy. I wstępując do ołtarza, uczynił tak samo w Betel, żeby ofiarować cielcom, które był poczynił; i ustanowił w Betel kapłanów wyżyn, które był poczynił.И установил Иеровоам праздник в восьмой месяц, в пятнадцатый день месяца, подобный тому празднику, какой был в Иудее, и приносил жертвы на жертвеннике; то же сделал он в Вефиле, чтобы приносить жертву тельцам, которых сделал. И поставил в Вефиле священников высот, которые устроил,
И# сотвори2 їеровоaмъ прaздникъ въ nсмhй мцcъ въ пzтыйнaдесzть дeнь мцcа, по прaзднику, и4же въ земли2 бЁ їyдинэ, и3 взhде на nлтaрь, є3г0же сотвори2 въ веfи1ли, жрeти ю4ницамъ, ±же сотвори2, и3 постaви въ веfи1ли жерцы2 на выс0кихъ, ±же сотвори2.
12,32Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐποίησεν epoiēsen
V-AAI-3Sποιέωpoieōto do/makeJeroboam madeΙεροβοαμ ieroboam
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἑορτὴν heortēn
N-ASFἑορτήheortēfestivala holidayἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whotheμηνὶ mēni
N-DSMμήνmēnmonth[2monthτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who ὀγδόῳ ogdoō
A-DSMὄγδοοςogdooseighth1eighth],ἐν en
PREPἐνenin/on/amongonτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/whotheπεντεκαιδεκάτῃ pentekaidekatē
A-DSFπεντεκαιδέκατοςpentekaidekatosfifteenthfifteenthἡμέρᾳ hēmera
N-DSFἡμέραhēmeradaydayτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whoof theμηνὸς mēnos
N-GSMμένmenon the other hand[beautiful]κατὰ kata
PREPκατάkataaccording toaccording toτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheἑορτὴν heortēn
N-ASFἑορτήheortēfestivalholiday,τὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whothe oneἐν en
PREPἐνenin/on/amonginγῇ gē
N-DSFγῆgēearth[tribute]Ιουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀνέβη anebē
V-AAI-3Sἀναβαίνωanabainōto ascendhe ascendedἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuntoτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who θυσιαστήριον, thusiastērion
N-ASNθυσιαστήριονthusiastērionaltaraltarὃ ho
R-ASNὁhothe/this/whotheἐποίησεν epoiēsen
V-AAI-3Sποιέωpoieōto do/makehe madeἐν en
PREPἐνenin/on/amonginΒαιθηλ, baithēl
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who θύειν thuein
V-PARθύωthuōto sacrificeto sacrificeταῖς tais
T-DPFὁhothe/this/whoto theδαμάλεσιν, damalesin
N-DPFδάμαλιςdamalisheiferheifersαἷς hais
R-DPFὅς, ἥhhos ēwhichwhichἐποίησεν, epoiēsen
V-AAI-3Sποιέωpoieōto do/makehe made.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndπαρέστησεν parestēsen
V-AAI-3Sπαρίστημιparistēmito stand byhe placedἐν en
PREPἐνenin/on/amonginΒαιθηλ baithēl
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τοὺς tous
T-APMὁhothe/this/whotheἱερεῖς hiereis
N-APMἱερεύςhiereuspriestpriestsτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whoof theὑψηλῶν, hupsēlōn
A-GPMὑψηλόςhupsēloshighhighὧν hōn
R-GPMὅς, ἥhhos ēwhichwhichἐποίησεν. epoiēsen
V-AAI-3Sποιέωpoieōto do/makehe made. 33 Tłum. GrEn. Толк. I wstąpił do ołtarza, który był zbudował w Betel, piętnastego dnia miesiąca ósmego, który wymyślił ze serca swego. I uczynił święto uroczyste synom Izraelowym, i wstąpił do ołtarza, aby zapalić kadzidło.и принес жертвы на жертвеннике, который он сделал в Вефиле, в пятнадцатый день восьмого месяца, месяца, который он произвольно назначил; и установил праздник для сынов Израилевых, и подошел к жертвеннику, чтобы совершить курение.И# взhде на nлтaрь, є3г0же сотвори2 въ веfи1ли, въ nсмhй мцcъ, въ пzтыйнaдесzть дeнь въ прaздникъ, є3г0же состaви по сeрдцу своемY: и3 сотвори2 прaздникъ сынHмъ ї}лєвымъ, и3 взhде на nлтaрь є4же пожрeти.12,33Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀνέβη anebē
V-AAI-3Sἀναβαίνωanabainōto ascendhe ascendedἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuntoτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheθυσιαστήριον, thusiastērion
N-ASNθυσιαστήριονthusiastērionaltaraltarὃ ho
R-ASNὁhothe/this/whotheἐποίησεν, epoiēsen
V-AAI-3Sποιέωpoieōto do/makehe madeτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/whotheπεντεκαιδεκάτῃ pentekaidekatē
A-DSFπεντεκαιδέκατοςpentekaidekatosfifteenthfifteenthἡμέρᾳ hēmera
N-DSFἡμέραhēmeradaydayἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who μηνὶ mēni
N-DSMμήνmēnmonth[2monthτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whotheὀγδόῳ ogdoō
A-DSMὄγδοοςogdooseighth1eighth],ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/whofor theἑορτῇ, heortē
N-DSFἑορτήheortēfestivalholidayᾗ hē
R-DSFὁhothe/this/whotheἐπλάσατο eplasato
V-AMI-3Sπλάσσωplassōto moldhe shapedἀπὸ apo
PREPἀπόapofromout ofκαρδίας kardias
N-GSFκαρδίαkardiahearthis heart.αὐτοῦ, autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐποίησεν epoiēsen
V-AAI-3Sποιέωpoieōto do/makehe madeἑορτὴν heortēn
N-ASFἑορτήheortēfestivalholidayτοῖς tois
T-DPMὁhothe/this/who υἱοῖς huiois
N-DPMυἱόςhuiossonsonsΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἀνέβη anebē
V-AAI-3Sἀναβαίνωanabainōto ascendhe ascendedἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuntoτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who[that]θυσιαστήριον thusiastērion
N-ASNθυσιαστήριονthusiastērionaltaraltarτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who[that]ἐπιθῦσαι. epithusai
V-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AAR
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes