Biblia | NICEFOR.INFO Ośrodek Myśli Prawosławnej

Druga Księga Samuela

Część I (I,1 – 4,12)Dawid króluje w Hebronie nad pokoleniem Juda. BOLEŚĆ DAWIDA Z POWODU ŚMIERCI SAULA I IONATY (l,l-27). W Sicelegu (1). Pewien Amalekita donosi o śmierci Saula i Jonaty (2-4), i oświadcza, że sam dobił Saula (5-10). Dawid opłakuje Saula i Jonatę (11-12); każe zabić Amalekitę (13-I6). Śpiewa pieśń żalobną (17-18): „Jakże polegli mocarze!” (19-21); ich dzielność (22-24); boleje nad Jonatą (25-26); „Jako polegli mocarze!” (27).
1 1 I stało się potem, gdy umarł Saul, że się Dawid wrócił od porażki Amaleka i mieszkał w Sicelegu 2 dwa dni. A dllia trzeciego ukazał się człowiek, idący z obozu Saulowego, z rozdartym odzieniem i z głową prochem posypaną; a gdy przyszedł do Dawida, padł na oblicze swoje i pokłonił się.3 I rzekł do niego Dawid: „Skąd idziesz ?” A on rzekł do niego: „Uciekłem z obozu izraelskiego.”4 I rzekł do niego Dawid: „Co za słowo jest, które się stało ? Powiedz mi!” On rzekł: „Uciekł lud z bitwy i wielu z ludu poległo i pomarło; lecz i Saul, i Jonata, syn jego, zginęli.”5 I rzekł Dawid do młodzieńca, który mu po wiadał: „Skąd wiesz, że umarł Saul 6 i Jonata, syn jego?” I rzekł młodzieniec, który mu powiadał: „Przypadkiem przyszedłem na górę Gelboe, a Saul tkwił na oszczepie swoim, a wozy i jezdni przybliżali się ku niemu.7 I obejrzawszy się w tył ujrzał mig i zawołał. A gdym mu odpowiedział:8 „Otom ja!” rzekł mi: „Ktoś ty ?” I rzekłem do niego: „Jestem Amalekita.”9 I rzekł mi: „Stań nade mną i zabij mię, bo mię zdjęły ciężkości i jeszeze wszystka dusza moja jest we mnie!”10 A stojąc nad nim, zabiłem go, bom wżedział, że już żyw być niemógł po upadku; i wziąłem koronę, która była na głowie jego, i naramienniki z ramienia jego, i przyniosłem tu do ciebie, pana mego.” – 11 Uchwyciwszy tedy Dawid szaty swoje, rozdarł i wszyscy mężowie, którzy z nim byli.12 I żałowali, i płakali, i pościli aż do wieczora dla Saula i dla Jonaty, syna jego, i dla ludu Pańskiego i dla domu Izraelowego, że polegli mieczem.13 I rzekł Dawid do młodzieńca, który mu był powiedział: „Skądeś ty ?” A on odpowiedział: „Synem człowieka przychodnia Amalekity jam jest.”14 I rzekł do niego Dawid: „Czemuś się nie bał podnieść ręki twej, aby zabić pomazańca Pańskiego ?”15 I zawoławszy Dawid jednego ze sług swoich rzekł: „Przystąp i rzuć się nań!” A on zabił go, i umarł.16 I rzekł do niego Dawid: „Krew twoja na głowę twoją, bo usta twoje wyrzekły przeciw tobie mówiąc: Jam zabił pomazańca Pańskiego.”17 Zawodził tedy Dawid taką pieśnią żałobną nad Saulem i nad Jonatą, synem jego 18 (i przykazał, aby uczono synów judzkich Łuku, jak napisano w Księdze Sprawiedliwych). I rzekł: „Uważ, Izraelu, na tych, którzy pomarli na górach twoich zranieni.19 Sławni twoi, o Izraelu, na górach są pobici.20 Jakże polegli mocarze! Nie powiadajcie w Get ani oznajmiajcie po ulicach Askalonu, aby się snadź nie radowały córki filistyńskie, aby się nie weseliły córki nieobrzezańców!21 Góry Gelboe, ani rosa ani deszcz niech nie padają na was, ani z pól niech nie będzie pierwocin; bo tam porzucona jest tarcza mocarzów, tarcza Saulowa, jakby nie był pomazany oliwą!22 Od krwi zabitych, od sadła mocarzów strzała Jonaty nigdy nie wróciła się nazad i miecz Saula nie wracał się próżno.23 Saul i Jonata, mili i uroczy w żywocie swoim, w śmierci też nie są rozłączeni, szybsi niż orłowie, mocniejsi niźli lwy.24 Córki izraelskie, nad Saulem płaczcie, który was przyodziewał w karmazyn w rozkoszach, który dodawał ozdób złotych ubiorom waszym!25 Jakże polegli mocarze w bitwie! Jonata na wyżynach twoich zabity!26 Żal mi cię, bracie mój Jonata, śliczny bardzo, a przyjemniejszy nad miłość niewieścią! Jako matka miłuje jedynego syna swego, tak ja ciebie miłowałem!27 Jakże polegli mocarze i poginęła broń wojenna!” NAMASZCZENIE DAWIDA NA KRÓLA W HEBRONIE (2,1-4a).
2 1 Z Potem więc radził się Dawid Pana mówiąc: „Czy mam jechać do jednego z miast Judy?” I rzekł Pan do niego: „Jedź.” I rzekł Dawid: „Dokąd pojadę ?” I odpowiedział mu:2 „Do Hebronu.” Jechał tedy Dawid i dwie żony jego, Achinoam Jezraelitka i Abigail, żona Nabala z Karmelu.3 Lecz i mężów, którzy z nim byli, wziął Dawid, każdego z domem jego, i uieszkali w miasteczkach Hebronu.4 I przyszli mężowie judzcy, i pomazali tam Dawida, aby królował nad domem judzkim. DAWID CHWALI MIESZKAŃCÓW jABES ZA POGRZEBANIE SAULA (2,4b-7).I powiedziano Dawidowi, że mężowie Jabes Galaad pogrzebali Sáula.5 Posłał tedy Dawid posłów do mężów Jabes Galaad i rzekł do nich: „Błogosławieniście wy Panu, którzyście okazali to miłosierdzie nad panem waszym Saulem i pogrzebaliście go.6 A teraz, aczkolwiek wam Pan odda miłosierdzie i prawdę, wszakże i ja złożę dzięki, dlatego żeście uczynili tę rzecz.7 Niech się wzmacniają ręce wasze i bądźcie synami męstwa, bo aczkolwiek umarł pan wasz Saul, wszakże mnie pomazał dom Juda na króla nad sobą.” RÓD SAULA PRZECIWSTAWIA SIĘ RODOWI DAWIDA. BITWA POD GABAONEM (2,8-32). Abncr ustanawia Isboseta królem w Izraelu (8-9); podział ludu (10-11). Abnn i Joab potykają się pod Gabaonem, zwycięstwo avojska Dawidowego (12-17). Abner zabija Asaela, brata Joaba (18-23); Joab i Abisaj gonią Abnerá, lecz na jego prośbę zaprzestają walki (24-29). Powrót sług Dawidowych do Hebronu (30-32).8 A Abner, syn Nera, hetman wojska Saulowego, wziął Isboseta, syna Saulowego, i obwodził go po obozie.9 I ustanowił go królem nad Galaadem i nad Gessuri, i nad Jezraelem, i nad Efraimem, i nad Beniaminem, i nad wszystkim Izraelem.10 Czterdzieści lat miał Isboset, syn Saulów, gdy począł królować nad Izraelem, a dwa lata królował; a sam tylko dom Juda stał przy Dawidzie.11 I była liczba dni, których mieszkał Dawid, królując w Hebronie nad domem Juda, siedem lat i sześć miesięcy.12 I wyszedł Abner, syn Nera, i słudzy Isboseta, syna Saulowego, z obozu do Gabaonu.13 Joab też, syn Sarwii, i słudzy Dawidowi wyszli, i zabieżeli im u stawu w Gabaonie. A gdy się razem zeszli, usiedli naprzeciw siebie, ci z jednej strony stawu, a tamci z drugiej.14 I rzekł Abner do Joaba: „Niech wstaną młodzieńcy i poigrają przed nami ” I odpówiedział Joab: „Niech wstaną.”15 Wstali tedy, i przeszło ich dwunastu liczbą z Beniamina ze strony Isboseta, syna Saulowego, i dwunastu ze sług Dawidowych.16 I uchwyciwszy każdy za głowę rówiennika swego, utopił miecz w boku przeciwnika i upadli razem; i nazwano miejsca owe: Pole 17 Mocnych w Gabaonie. I zaczęła się bitwa dosyć ciężka dnia owego, i uciekł Abner i mężowie izraelscy przed sługami Dawidowymi.18 A byli tam trzej synowie Sarwii: Joab, Abisaj i Asael, a Asael był zawodnikiem bardzo prędkim jak jedna z sarn, które mieszkają w lasach.19 I gonił Asael Abnera, i nie ustąpił na prawo ani na lewo ścigając Abnera.20 I obejrzał się Abner w tył, i rzekł: „A tyś to, Asaelu ?” On odpowiedział:21 „Jam jest.” I rzekł mu Abner: „Idź na prawą albo na lewą stronę, a uchwyć jednego z młodzieńców, i pobierz sobie łupy z niego!” Lecz Asael nie chciał przestać nacierać na niego.22 I po wtóre rzekł Abner do Asaela: „Idź precz, a nie goń mnie, abym cię nie musiał przebić ku ziemi,23 a nie będę mógł podnieść twarzy mej na Joaba, brata twego!” Lecz on nie chciał słuchać i nie chciał odstąpić; a tak uderzył go Abner, obróciwszy oszczep, w łono i przebił i umarł na tymże miejscu, a wszyscy, którzy mijali owo miejsce, gdzie upadł Asael i umarł, zatrzymywali się.24 A gdy Joab i Abisaj gonili uciekającego Abnera, słońce zaszło, i przyszli aż do pagórka Rur Wodnych,25 który jest naprzeciw doliny drogi pustyni w Gabaonie. I zebrali się synowie Beniaminowi do Abnera, i skupieni w jeden hufiec, stanęli na wierzchu jednego pagórka.26 I zawołał Abner na Joaba, i rzekł: „Czy aż do wygubienia będzie się twój miecz srożył? Czyli nie wiesz, że bardzo niebezpieczna jest rozpacz? Dokądże nie rzeczesz ludowi, aby przestał gonić braci swych?”27 I rzekł Joab: „Żyje Pan, gdybyś był powiedział rano przestałby lud gonić brata swego!”28 A tak zatrąbił Joab w trąbę, i stanęło wszystko wojsko, i nie gonili dalej Izraela ani się potykali.29 A Abner i mężowie jego szli polem całą tę noc i przeprawili się przez Jordan, a obejrzawszy wszystek Bethoron przyszli do obozu.30 – A Joab opuściwszy Abnera, wrócił się i zebrał wszystek lud: i niedostawało ze sług Dawidowych dziewiętnastu mężów oprócz Asaela.31 A słudzy Dawidowi zabili z Beniamińczykbw i z mężów, którzy byli z Abnerem, trzystu i sześćdziesięciu, którzy też pomarli.32 I wzięli Asaela, i pogrzebali go w grobie ojca jego w Betlejem; i szli całą noc. Joab i mężowie, którzy byli z nim, a na samym świtaniu przyszli do Hebronu. WOJNA MIĘDZY RODEM DAWIDA A RODEM SAULA; ŚMIERĆ ABNERA (3, I-39). Przeciąganie się wojny (1). Synowie Dawida (2-5). Abner odstępuje od Isboseta (6-11), wysyła posłów do Dawida (12-16) i przemawia za nim do starszych Izraeła (17-18). Abner u Dawida (19-21); Joab gani Dawida (22-25), przyzywa Abnera do Hebronu i mści się śmierci brata (26-30). Dawid opłakuje śmierć Abnera (31-39).
3 1 Stała się tedy długa wojna między domem Saulowym a między domem Dawidowym; Dawid postępował i zawsze nad siebie samego mocniejszym się stawał, a dom Saulów co dzień się umniejszał.2 I narodzili się Dawidowi synowie w Hebronie, a pierworodnym jego był Amnon z Achinoam Jezraelitki.3 A po nim Cheleab z Abigail, żony Nabala z Karmelu, a trzeci Absalom, syn Maachy, córki Tolmaja, króla Gessur.4 A czwarty Adonias, syn Aggity, i piąty Safatia, syn Abitali.5 Szósty też Jetraam z Egli, żony Dawidowej. Ci się urodzili Dawidowi w Hebronie.6 A gdy była wojna między domem Saulowynl a domem Dawidowym,7 Abner, syn Nera, rządził domem Saulowym. A Saul miał nałożnicę imieniem Resfa, córkę Aji. I rzekł Isboset do Abnera:8 „Czemuś wszedł do nałożnicy ojca mego?” A on rozgnxewawszy się bardzo dla słów Isboseta, rzekł: „Czym ja psią głową jest dzisiaj przeciw Judzie, którym okazał miłoslerdzie nad domem Saula, ojca twego, i nad braćmi i bliskimi jego, i nie dałem cig w ręce Dawidowi, a ty wyszukałeś dziś we mnie, co byś mi zganił z powodu niewiasty?9 To niech uczyni Bóg Abnerowi i to niech mu przyczyni,10 jeśli jak Pan Dawidowi przysiągł, tak nie uczynię z nim, że będzie przeniesione królestwo z domu Saulowego, a będzie wyniesiony tron Dawidów nad Izraelem i Judą od Dan aż do Bersabee!11 ” I nie mógł mu nic odpowiedzieć, bo się go bał.12 Posłał tedy Abner posłów do Dawida, by rzekli do niego: „Czyjaż jest ziemia?” I żeby mówili: „Uczyń ze mną przyjaźń, a będzie ręka moja z tobą i przywiodę ku tobie wszystkiego Izraela.”13 A on rzekł: „Bardzo dobrze! Ja z tobą uczynię przyjaźń, ale o jedną rzeez proszę cię mówiąc: Nie będziesz oglądał oblicza mego, aż mi przywiedziesz Michol, córkę Saulową; tak przyjdziesz i zobaczysz mię.”14 I posłał Dawid posłów do Isboseta, syna Saulowego, mówiąc: „Wróć żonę moją Mićhol, którą sobie poślubiłem za sto napletków filistyńskich.”15 I posłał Isboset, i wziął ją od męża jej Faluela, syna Laisa.16 I szedł za nią mąż jej płacząc, aż do Bahurim. I rzekł do niego Abner: „Idź, a wróć się!” I wrócił się.17 Zwrócił sig też Abner ze słowami do starszych izraelskich mówiąc: „Tak wczoraj, jak i dziś trzeci dzień, szukaliście Dawida, aby królował nad wami.18 Przeto teraz uczyńcie, ponieważ Pan rzekł do Dawida mówiąc: Przez rękę sługi mego Dawida wybawię lud mój izraelski z ręki Filistynów i wszystkich nieprzyjaciół jego.”19 Mówił też Abner i do Beniamina. I poszedł, aby mówić do Dawida w Hebronie wszystko, co się podobało Izraelowi i wszystkiemu Beniaminowi.20 I przyszedł do Dawida do Hebronu z dwudziestu mężami, i uczynił Dawid Abnerowi i mężom jego, którzy z nim przyszli, ucztę.21 I rzekł Abner do Dawida: „Wstanę, żeby zgromadzić do ciebie pana mego, króla, wszýstkiego Izraela i wejść z tobą w przymierze, abyś królował nad wszystkim, jak żąda dusza twoja.”22 A gdy Dawid odprowadził Abnera i on odszedł w pokoju, wnet przyszli słudzy Dawidowi i Joab, pobiwszy zbójców, z korzyścią bardzo wielką; lecz Abner nie był z Dawidem w Hebronie, bo go już odprawił,23 i odjechał w pokoju, a Joab i wszystko wojsko, które z nim było, potem przyszli; dano tedy znać Joabowi od powiadających: „Przyszedł Abner, syn Nera, do króla i puścił go, i odszedł w pokoju.”24 I wszedł Joab do króla, i rzekł: „Coś uczynił? Oto przyszedł Abner do ciebie; czemużeś go puścił i poszedł, i odszedł?25 Nie wiesz, że Abner, syn Nera, na to przyszedł do ciebie, aby cię zdradzić, ażeby poznać wyjście twoje i wejście twoje, i dowiedzieć się wszystkiego, co czynisz?”26 A tak wyszedłszy Joab od Dawida wyprawił posłów za Abnerem i wrócił go od studni Sira, o czym Dawid nie wiedział.27 A gdy się wrócił Abner do Hebronu, odwiódł go Joab osobno na środek bramy zdradliwie, aby z nim mówić, i uderzył go tam w łono, i umarł, z zemsty za krew Asaela, brata swego.28 Gdy usłyszał Dawid, że się to już stało, rzekł: „Czystym ja i królestwo moje u Pana aż na wieki od krwi Abnera, syna Nera,29 a niech przyjdzie na głowę Joaba i na wszystek dom ojca jego, i niech nie ustaje z domu Joabowego ćierpiący płynienie nasienia i trędowaty, i trzymający wrzeciono, i od miecza upadający, i potrzebujący chleba!”30 A tak Joab i Abisaj, brat jego, zabili Abnera, dlatego że był zabił Asaela, brata ich, w Gabaonie na wojnie.31 I rzekł Dawid do Joaba i do wszystkiego ludu, który był z nim: „Porozdzierajcie szaty wasze, a obleczcie się w wory i płaczcie przy pogrzebie Abnera.” Sam też król Dawid szedł za ciałem.32 A gdy pogrzebali Abnera w Hebronie, podniósł król Dawid głos swój i płakał nad grobem Abnera, płakał też i wszystek lud.33 A narzekając król i płacząc Abnera mówił: „Nie tak, jak zwykli umierać ludzie nikczemni, umarł Abner.34 Ręce twoje nie były związane i nogi twoje nie były pętami obciążone; ale jak upadają przed synami niezbożnymi, takeś upadł!” I powtarzając wszystek lud, płakał nad nim.35 A gdy przyszedł wszystek lud, aby jeść z Dawidem, gdy jeszcze był jasny dzień, przysiągł Dawid mówiąc: „To niech mi Bóg uczyni, i to niech przyczyni, jeśli przed zachodem słońca skosztuję chleba albo czego innego.”36 A wszystek lud słyszał i podobało się im wszystko, co czynił król przed oczyma wszystkiego ludu.37 I poznało wszystko pospólstwo i wszystek Izrael dnia owego, że nie z polecenia królewskiego zabity został Abner, syn Nerów.38 Rzekł też król do sług swoich: „Czy nie wieeie, że hetnlan i bardzo wielki poległ dziś w Izraelu?39 A jam jeszcze słaby, i pomazany król, ale ci mężowie, synowie Sarwii, ciężcy mi są. Niech odda Pan czyniącemu zło według złości jego!” ŚMIERĆ ISBOSETA, KONIEC DOMU SAULA (4,1-12). Isboset i Izracl upadsją na duchu (1). B i Rcchab, hcrutowio band Isboseta (2-3). Mifiboset, wnuk Isboseta (4). Baana i Rechab zabijają Isboseta (5-7) i przynoszą jego głowę Dawidowi (8); Dawid każe ich stracić (9-12).
4 1 I usłyszał Isboset, syn Saula, że Abner legł w Hebronie, i omdlały ręce jego, i wszystek Izrael był przestraszony.2 – A byli dwaj mężowie, przywódcy zbójców u syna Saulowego, jednego imię Baana, a imię drugiego Rechab, synowie Remmona, Berotczyka z syndw Beniaminowych; bo i Berot zaliczono do Beniamina.3 I uciekli Berotczycy do Getaim i byli tam przychodniami aż do owego czasu.4 A Jonata, syn Saulów, miał syna słabego na nogi; bo mu pięć lat było, kiedy przyszła wieść o Saulu i o Jonacie z Izraela, i wziąwszy go mamka jego uciekała, a gdy się kwapiła, żeby uciec, upadł i stał się chromy; a miał imię Mifiboset.5 – Przyszedłszy tedy synowie Remmona Berotczyka, Rechab i Baana, weszli, gdy najgorętszy jest dzień, do domu Isboseta, który spał na łóżku swym w południe. A odźwierna domu czyszcząc pszenicę zasnęła.6 A weszli do domu potajemnie, wziąwszy kłosy pszeniczne, i uderzyli go w łono Rechab i Baana, brat jego, i uciekli.7 A gdy weszli w dom, on spał na łóżku swym w pokoju, a uderzywszy zabili go; i wziąwszy głowę jego, poszli drogą puszczy przez całą noc.8 – I przynieśli głowę Isboseta do Dawida do Hebronu, i rzekli do króla: „Oto głowa Isboseta, syna Saulowego, nieprzyjaciela twego, który szukał duszy twojej; a dał Pan panu memu, królowi, pomstę dzisiaj nad Saulem i nad potomstwem jego.”9 A odpowiadając Dawid Rechabowi i Baanie, bratu jego, synom Remmona Berotczyka, rzekł do nich: „Żyje Pan, który wyrwał duszę moją ze wszelkiego ucisku,10 iż owego, który mi powiedział i rzekł: Umarł Saul, a mniemał, że mi dobrą nowinę przyniósł, pojmałem i zabiłem go w Sicelegu, chociaż mu należało dać zapłatę za poselstwo.11 Jakże daleko więcej teraz, gdy ludzie niezbożni zabili męża niewinnego w domu jego, na łóżku jego, nie miałbym szukać krwi jego z ręki waszej, i zgładzić was z ziemi ?”12 I przykazał Dawld sługom swoim, i pozabljali ich, a obciąwszy ręce i nogi ich, zawiesili ich nad stawem w Hebronie, a głowę Isboseta wzięli i pogrzebali w grobie Abnera w Hebrome.CZĘŚĆ II (5,1 – 9,13)Dawid królem zu jerozolimie nad całym Izraelem.I. WSZYSTKIE POKOLENIA IZRAELSKIE UZNAJĄ DAWIDA ZA KRÓLA (5, 1-16). Wszystlúc pokolenia ofiarują Dawidowi królestwo (1-3); długość panowania (4-5). Oblętenie i zdobycie zamku Syjon (6-9). Znaczenie Dawida powiększa się; poselstwo i pomoc Hirama z Tyru (10-12). Żony i dzieci Dawida (13-16).
5 1 I przyszły wszystkie pokolenia izraelskie do Dawida do Hebronu mówiąc: „Oto my jesteśmy kość twoja i ciało twoje.2 Ale i wczoraj i ongi, gdy Saul był królem nad nami, tyś wywodził i przywodził lud izraelski, i rzekł Pan do ciebie: Ty paść będziesz lud mój izraelski i ty będziesz wodzem nad Izraelem.”3 Przyszli też i starsi izraelscy do króla do Hebronu, i uczynił z nimi król Dawid przymierze w Hebronie przed Panem; i pomazali Dawida na króla nad Izraelem.4 Synem trzydziestu lat był Dawid, gdy począł królować, a czterdzieści lat królował.5 W Hebronie królował nad Judą siedem lat i sześć miesięcy, a w Jeruzalem królował trzydzieści i trzy lata nad wszystkim Izraelem i Judą.6 – I poszedł król i wszyscy mężowie, którzy byli z nim, do Jeruzalem, do Jebuzejczyków, mieszkających w ziemi; i rzeczono Dawidowi od nich: „Nie wnijdziesz sam, aż zniesiesz ślepych i chromych, mówiących:7 Nie wnijdzie tu Dawid.” A Dawid wziął zamek Syjon, to jest miasto Dawidowe.8 Bo był obiecał Dawid owego dnia zapłatę temu, który by pobił Jebuzejczyków i dosięgnął rynien domów, a zniósł ślepych i chromych, nienawidzących duszy Dawidowej. Dlatego mówią w przypowieści: „Ślepy i chromy nie wnijdą do kościoła.”9 A Dawid mieszkał w zamku i nazwał go miastem Dawidowym, i zbudował wokoło od Mello i wewnątrz.10 I chodził postępując i rosnąc, a Pan Bóg zastępów był z nim.11 Posłał tedy Hiram, król Tyru, posłów do Dawida i drzewa cedrowe, i rzemieślników około drzewa, i rzemieślników około kamienia do ścian, i zbudowali dom Dawidowi.12 I poznał Dawid, że go Pan utwierdził królem nad Izraelem i że wywyższył królestwo jego nad ludem swym lzraelskim.13 – Pojął sobie tedy Dawid jeszcze nałożnice i żony z Jeruzalem, przyszedłszy z Hebronu, i narodzili się Dawidowi jeszcze synowie i córki.14 A te są imiona tych, którzy mu się urodzili w Jeruzalem:15 Samua, Sobab, Natan, Salomon, Jebahar, Elisua,16 Nefeg, Jafia, Elisama, Elioda i Elifalet. DWUKROTNA KLĘSKA FILISTYNÓW (5,17-25). Fifistyni w dofinie Rafaim (17-18); pierwsza porażka w Baal Farasim (19-21); druga porażka od Gabaa at do Gezer (22-25).17 Usłyszeli tedy Filistyni, że pomazano Dawida na króla nad Izraelem, i przyjechali wszyscy szukać Dawida. Gdy to usłyszał Dawid, zstąpił do twierdzy.18 A Fllistyni przyciągnąwszy rozpostarli się w dolinie Rafaim.19 I radził się Dawid Pana mówiąc: „Czy mam iść na Filistynów? i czy dasz ich w ręce moje?” I rzekł Pan do Dawida: „Idź, bo dając dam Filistynów w ręce twoje.”20 Przyszedł tedy Dawid do Baal Farasim i poraził ich tam, i rzekł: „Rozdzielił Pan nieprzyjaciół moich przede mną, jak się dzielą wody.” Dlatego nazwano miejsce owo Baal Farasim.21 I zostawili tam rzeźbione obrazy swoje, które zabrał Dawid i mężowie jego.22 – I raz jeszcze wyciągnęli Filistyni i rozpostarli się w dolinie Rafaim.23 A Dawid zapytał się Pana: „Czy mam iść przeciw Filistynom, i czy dasz ich w ręce moje?” I odpowiedział: „Nie chodź przeciwko nim, ale okrąż z tyłu, a przyjdziesz do nich od strony grusz.24 A gdy usłyszysz szum idącego po wierzchu grusz, wtedy wydasz bitwę, bo wtedy wynijdzie Pan przed obliczem twoim, aby porazić wojska filistyńskie.”25 Uczynił tedy Dawid tak, jak mu Pan rozkazał, i poraził Filistynów od Gabaa aż do wejścia Gezer. PRZENIESIENIE ARKI NA SYJON (6, 1-23). Cały lud izraelski się zbiera (1-2). Przeniesienie arki wśród radości Dawida i ludu (3-.5), Ukaranie Ozy przez Boga (6-8). Wniesienie arki do domu Obededoma (9-11), następnie do miasta Dawidowego (12-15). Michol widzi Dawida, tańczącego przed arką (16). Arka w namiocie; ofiary i jałmużny Dawida (17-19). Michol mu urąga, jego odpowicdt(20-23).
6 1 A Dawid zebrał znowu wszystkich wybranych z Izraela, trzydzieści tysięcy.2 I wstał Dawid, i poszedł, i wszystek lud, który był z nim z mężów Juda, aby przywieść skrzynię Bożą, nad którą wzywano imienia Pana zastępów, siedzącego na niej na cherubinach.3 I włożyli skrzynię Bożą na wóz nowy, i wzięli ją z domu Abinadaba, który był w Gabaa, a Oza i Ahio, synowie Abinadaba, prowadzili wóz nowy.4 A gdy ją wzięli z domu Abinadaba, który był w Gabaa; Ahio, strzegący skrzyni Bożej, szedł przed skrzynią.5 A Dawid i wszystek Izrael grali przed Panem na wszelakich drzewach misternie uczynionych i harfach, skrzypcach, bębnach, gęślach i cymbałach.6 A gdy przyszli do gumna Nachona, wyciągnął Oza rękę ku skrzyni Bożej i przyttzymał ją, bo wierzgały woły i nachyliły ją.7 I rozgniewał się oburzeniem Pan na Ozę, i zabił go za śmiałość, i umarł tam przy skrzyni Bożej.8 I zafrasował się Dawid, przeto że Pan zabił Ozę, i nazwano owo miejsce: Zabicie Ozy, aż do dnia tego.9 – I zląkł się Dawid Pana dnia owego mówiąc: „Jakże wnijdzie do mnie skrzynia Pańska?”10 I nie chciał prowadzić do siebie skrzyni Pańskiej do miasta Dawidowego, ale ją wprowadził do domu Obededoma, Getejczyka.11 I mieszkała skrzynia Pańska w domu Obededoma Getejczyka trzy miesiące, i błogosławił Pan Obededomowi i wszystkiemu domowi jego.12 I powiedziano królowi Dawidowi, że błogosławił Pan Obededomowi i wszystkim rzeczom jego dla skrzyni Bożej. Poszedł tedy Dawid i przyprowadził skrzynię Bożą z domu Obededoma do miasta Dawidowego z weselem; a było z Dawidem siedem chórów i ofiara cielca.13 A gdy postąpili ci, którzy nieśli skrzynię Pańską, sześć kroków, ofiarował wołu i barana.14 A Dawid tańczył ze wszystkiej mocy przed Panem. A był Dawid przepasany efodem lnianym.15 A Dawid i wszystek dom Izraelów prowadzili skrzynię świadectwa Pańskiego z weselem i z trąbieniem trąby.16 – A gdy skrzynia Pańska weszła do miasta Dawidowego, Michol, córka Saulowa, wyglądając oknem ujrzała króla Dawida podskakującego i tańczącego przed Panem, i wzgardziła nim w sercu swoim.17 – I wprowadzili skrzynię Palíską i położyli ją na miejscu swym w pośrodku namiotu, który był jej rozbił Dawid; i ofiarował Dawid całopalenia i zapokojne ofiary przed Panem.18 A gdy dokończył ofiarę całopala.nia i zapokojnych, pobłogosławił ludowi w imię Pana zastgpów.19 I rozdał wszystkiemu mnóstwu izraelskiemu tak mętowi jak i niewieście, każdemu bochen chleba i pieczeń wołowego mięsa jedną, i kołacz w oliwie smażony. I poszedł wszystek lud, każdy do domu swego.20 I wrócił się Dawid, aby błogosławić domowi swemu, a Michol, córka Saulowa, wyszedłszy naprzeciw Dawida rzekła: „Jakże chwalebny był dziś król izraelski, odkrywający się przed służebnicami sług swoich, i odkrył síę, jak gdyby się odkrywał jeden 21 I z błaznów!” I rzekł Dawid do Michol: „Przed Panem, który mnie obrał raczej niż ojca twego i niźli wszystek dom jego, i przykazał mi, abym był wodzem nad ludem Pańskim w Izraelu,22 i grać będę, i uniżę się jeszcze bardziej niż dotąd, i będę małym w oczach moich; a u służebnic, o których mówiłaś, chwalebniejszym się pokażę!”23 Przeto Michol, córce Saulowej, nie urodził się syn aż do dnia śmierci jej. PROROCTWO NATANA(7,1-17). Dawid chce wystawić świątynię lahwie (1-3). Słowo Pańskie do Natana: Dawid nie wybuduje świątyni (4-5); dotychczas Bóg jej nie żądał (6-7); Bóg wywyższył Dawida (8-11); On uczyni dom jego wiccznym, a jcgo syn wystawi świątynię (t 2-17).
7 1 Ale stało się, gdy usiadł król w domu swym, a Pan dał mu pokój zewsząd od wszystkich nieprzyjaciół jego,2 rzekł do Natana proroka: „Czy widzisz, że ja mieszkam w domu cedrowym, a skrzynia Boża złożona jest między skórami?”3 I rzekł Natan do króla: „Wszystko, co jest w sercu twoim, idź, czyń, bo Pan jest z tobą.”4 I stało się owej nocy, a oto słowo Pańskie do Natana mówiące:5 „Idź, a powiedz słudze memu Dawidowi: To mówí Pan: Czyż ty mnie zbudujesz dom na mieszkanie?6 Nie mieszkałem bowiem w domu od owego dnia, któregom wywiódł synów Izraelowych z ziemi Egipskiej, aż do dnia tego, alem chodził w przybytku i w namiocie.7 Po wszystkich miejscach, które przeszedłem ze wszystkimi synami Izraelowymi, czy do jednego z pokoleń Izraelowych, któremu kazałem, paść lud mój izraelski, powiedziałem mówiąc: Czemuście mi nie zbudowali domu cedrowego?8 A teraz to powiesz słudze memu Dawidowi: To mówi Pan zastępów: Jam ciebie wziął z pastwiska chodzącego za trzodami, abyś był wodzem nad ludem moim izraelskim,9 i byłem z tobą we wszystkim, gdziekolwiek chodziłeś, i pobiłem wszystkich nieprzyjaciół twych od oblicza twego, i uczyniłem ci imię wielkie, wedle imienia wielkich, którzy są na ziemi.10 I postanowię miejsce ludowi memu Izraelowi, i wszczepię go, i będzie mieszkał tam, a nie poruszy się wigcej; i nie będą synowie nieprawości trapić go więcej, jak pierwej, od dnia,11 któregom ustanowił sędziów nad ludem moim izraelskim, i dam ci pokój od wszystkich nieprzyjaciół twoich; i zapowiada ci Pan, że dom uczyni tobie Pan.12 A gdy się wypełnią dni twoje i zaśniesz z ojcami twymi, wzbudzę potomstwo twe po tobie, które wynijdzie z żywota twego, i umocnię królestwo jego.13 On zbuduje dom imieniu memu, i utwierdzę stolicę królestwa jego aż na wieki.14 Ja mu będę za ojca, a on mnie będzie za syna; jeśli co źle uczyni, skarzę go rózgą mężów i plagami synów człowieczych.15 Lecz miłosierdzia mego nie odejmę od niego, jak odjąłem od Saula, któregom oddalił od oblicza mego.16 I będzie wierny dom twój i królestwo twe aż na wieki przed obliczem twoim, i stolica twoja będzie trwała zawsze.”17 Według tych wszystkich słów i według całego widzenia tego, tak mówił Natan do Dawida. MODLITWA DAWIDA W NAMIOCIE ŚWIĘTYM (7,18-29). Dawid pokornie dziękuje Bogu (18-21), wynosi wielkość Boga i uprzywilejowane stanowisko Izraela (22-24); prosi, by Bóg utrwalił dom j ego i pobłogosławił mu (25-29).18 I wszedł król Dawid, i usiadł przed Panem, i rzekł: „Cóżem ja jest, Panie Boże, i co za dom mój, iżeś mię przywiódł aż dotąd?19 Lecz i to jeszcze mało się zdało przed oblicznością twoją, Panie Boże, i mówisz też o domu sługi twego na czas daleki; bo to jest prawo Adamowe, Panie Boże.20 Cóż tedy będzie mógł Dawid przydać jeszcze, aby mówić do ciebie? Ty bowiem znasz sługę twego, Panie Boże.21 Dla słowa twego i według serca twego uczyniłeś wszystkie te wielkie rzeczy, tak żeś oznajmił słudze twemu.22 Dlatego uwielmożniony jesteś, Panie Boże, iż nie masz podobnego tobie, i nie masz Boga oprócz ciebie, we wszystkim, cośmy słyszeli uszami naszymi.23 A któryż jest naród na ziemi jak lud twój izraelski, dla którego poszedł Bóg, aby go sobie odkupić na lud i uczynić sobie imię, i żeby im czynić wielkie rzeczy i straszne na ziemi przed obliczem ludu twego, któryś sobie wykupił z Egiptu, naród i bogi jego?24 Albowiem umocniłeś sobie twój lud izraelski na lud wieczny, a ty, Panie Boże, stałeś síę im Bogiem.25 Teraz tedy, Panie Boże, słowo, któreś rzekł o słudze twoim i o domu jego, wzbudź na wieki, a uczyń,26 jakoś powiedział, aby wielbione było imię twoje aż na wieki i żeby mówiono: Pan zastępów, Bóg nad Izraelem. A dom sługi twego Dawida będzie umocniony przed Panem,27 ponieważ ty, Panie zastępów, Boże izraelski, odsłoniłeś ucho sługi twego mówiąc: Dom zbuduję tobie; dlatego znalazł sługa twój serce swoje, aby się modlił tą modlitwą do ciebie.28 Teraz tedy, Panie Boże, tyś jest Bóg, a słowa twoje będą prawdziwe; boś mówił do sługi twego te rzeczy dobre.29 Pocznijże tedy, a błogosław domowi sługi twego, aby był na wieki przed tobą; boś ty, Panie Boże, rzekł, i błogosławieństwem twoim będzie ubłogosławiony dom sługi twego na wieki.” WOJNY I ZWYCIĘSTWA DAWIDA; JEGO GŁÓWNI URZĘDNICY (8,1-18).Porażka Filistynów (1), Moabitów (2), Adarezera, króla Soby, i Syrii Damaszku (3-8). Tou, król Emat, wysyła syna swego z darami do Dawida (9-10). Dawid poświęca Bogu dary i zdobycze (11-12). Zwycięstwo nad Edomitami (13-14). Urzędnicy Dawida (15-18).
8 1 I stało się potem, że poraził Dawid Filistynów i uniżył ich, i zabrał Dawid uzdę daniny z rąk filistyńskich.2 I poraził Moabitów, i pomierzył ich sznurem równając z ziemią; wymierzył zaś dwa sznury, jeden na zabicie, a drugi na zachowanie żywo; i począł Moab służyć Dawidowi pod daniną.3 I poraził Dawid Adarezera, syna Rochoba, króla Soby, gdy wyjechał, aby zapanować nad rzeką Eufratem.4 I pojmawszy Dawid z jego strony tysiąc siedmiuset jezdnych i dwadzieścia tysięcy pieszych, poderznął żyły wszystkich koni wozowych, a zostawił z nich sto wozów.5 Przyciągnęła też Syria Damaszku, aby pomoc dać Adarezerowi, królowi Soby; i poraził Dawid z Syrii dwadzieścia dwa tysiące mężów.6 I postawił Dawid załogę dla obrony w Syrii w Damaszku, i zaczęła Syria służyć Dawidowi pod daniną; i zachował Pan Dawida we wszystkim, do czegokolwiek się udał.7 I pobrał Dawid zbroje złote, które mieli słudzy Adarezerowi, i przyniósł je do Jeruzalem.8 I z Bete, i z Berot, miast Adarezera, wziął król Dawid miedzi bardzo wiele.9 I usłyszał Tou, król Ematu, że poraził Dawid wszystką moc Adarezera,10 i posłał Tou Jorama, syna swego, do króla Dawida, aby go pozdrowił, wyrażając radość i dzięki czynił za to, że zwalczył Adarezera i poraził go, bo Tou był nieprzyjacielem Adarezerowym. A w ręce jego były naczynia złote i naczynia srebrne, i naczynia miedziane,11 które też poświęcił król Dawid Panu ze srebrem i złotem, które był poświęcił od wszech narodów, które podbił,12 od Syrii, od Moabu i synów Ammonowych, i od Filistynów, i od Amalekitów, i z łupów Adarezera, syna Rochoba, króla Soby.13 Uczynił też sobie Dawid sławg, gdy się wracał po wzięciu Syrii, w dolinie Żup Solnych, poraziwszy osiemnaście tysięcy.14 I umieścił w Idumei straż, i postawił załogg i zaczęła wszystka Idumea służyć Dawidowi; i zachował Pan Dawida we wszystkim, do czegokolwiek się obrócił.15 I królował Dawid nad wszystkim Izraelem, czynił też Dawid sąd i sprawiedliwość wszystkiemu ludowi swemu.16 A Joab, syn Sarwii, był nad wojskiem, Jozafat zaś, syn Ahiluda, był kanclerzem;17 Sadok, syn Achitoba, i Achimelech, syn Abiatara, byli kapłanami; Sarajas pisarzem; Banajas, syn Jojady, nad Ceretami i Feletami; a synowie Dawida byli kapłanami. DAWID I MIFIBOSET (9,1-13). Ze względu na Jonatę Dawid przyzywa do siebie Mifiboseta (1-8), zapewnia mu dochód z dóbr Saula i przypuszcza go do swego stołu (9-13).
9 1 I rzekł Dawid: „Czy mniemasz, że jest kto, co pozostał z domu Saulowego, żebym uczynił nad nim miłosierdzie dla Jonaty?”2 A był z domu Saulowego sługa imieniem Siba. Tego zawołał król do siebie i rzekł mu: „A tyś to jest Siba?” On odpowiedział: „Jam jest, sługa twój.”3 I rzekł król: „Jest-że kto jeszcze żyw z domu Saulowego, żebym uczynił nad nim miłosierdzie Boże?” I rzekł Siba królowi: „Jest jeszcze syn Jonaty, chromy na nogi.”4 „A gdzież jest ?” rzecze. A Siba do króla: „Oto, mówi, jest w domu Machira, syna Ammiela, w Lodabarze.”5 A tak posłał król Dawid i wziął go z domu Machira, syna Ammielowego z Lodabaru.6 A gdy przyszedł Mifiboset syn Jonaty, syna Saulowego, do Dawida, padł na oblicze swe i pokłonił się. I rzekł Dawid: „Mifibosecie!” A on odpowiedział: „Otom ja, sługa twój.”7 I rzekł mu Dawid: „Nie bój się, bo czyniąc uczynię nad tobą miłosierdzie dla Jonaty, ojca twego, i wrócę tobie wszystkie pola Saula, ojca twego, a ty będziesz jadł chleb u stołu mego zawsze.”8 A on pokłoniwszy się mu rzekł: „Cóżem ja jest, sługa twój, żeś wejrzał na psa zdechłego, mnie podobnego?”9 I zawołał król Sibę, sługę Saulowego, i rzekł mu: „Wszystko, co było Saulowe, i wszystek dom jego dałem synowi pana twego.10 A tak uprawiaj mu ziemię jego, ty i synowie twoi, i służebnicy twoi, i będziesz wnosił synowi pana twego żywność, aby się żywił; a Mifiboset, syn pana twego, będzie jadł zawsze chleb u stołu mego.”11 A Siba miał piętnastu synów i dwudziestu służebników. I rzekł Siba do króla: „Jakoś rozkazał, panie mój królu, słudze twemu, tak uczyni sługa twój, a Mifiboset będzie jadł u stołu mego, jako jeden z synów królewskich.”12 A Mifiboset miał syna małego imieniem Micha, a wszystek ród domu Siby służył Mifibosetowi.13 I mieszkał Mifiboset w Jeruzalem, bo ze stołu królewskiego zawsze jadał, a był chromy na obie nogi.CZĘŚC III(10,1 – 12,31)Upadek Dawida.I. WOJNA Z AMMONITAMI I SYRYJCZYKAMI (10,1-19). Hanon, król ammonicki, zniewaga posłów Dawida (1-5). Ammonici, wspomożeni przez Syryjczyków, przygotowują się do wojny (6-8). Joab i Abisaj zmuszają ich do ucieczki (9-14). Próba odwetu i nowa porażka (15- 19).
10 1 Stało się zaś potem, że umarł król synów Ammona, i królował Hanon, syn jego, zamiast niego.2 I rzekł Dawid: „Okażę miłosierdzie nad Hanonem, synem Naasa, jak okazał miłosierdzie ojciec jego nade mną.” A tak posłał Dawid pocieszając go przez sługi swe dla śmierci ojca. A gdy, przyszli słudzy Dawidowi do ziemi synów Ammona,3 rzekli książęta synów Ammona do Hanona, pana swego: „Mniemasz, że Dawid dla czci ojca twego posłał do ciebie pocieszycieli, a nie dlatego, aby wyszpiegować i wypatrzyć miasto, aby je zburzyć, posłał Dawid sługi swe do ciebie?”4 A tak wziął Hanon sługi Dawidowe i ogolił połowę brody ich i pourzynał szat połowę ich aż do siedzeń, i puścił ich.5 Gdy to powiedziano Dawidowi, posłał naprzeciw nich, bo owi mężowie byli zelżeni sromotnie bardzo, i rozkazał im Dawid: „Mieszkajcie w Jerychu, aż odrośnie broda wasza, a wtedy się wróćcie.”6 A widząc synowie Ammona, że krzywdę uczynili Dawidowi, posłali i najęli za pieniądze Syryjczyków Rohobu i Syryjczyków Soby, dwadzieścia tysięcy pieszych, a od króla Maachy tysiąc mężów, i od Istobu dwanaście tysięcy mężów.7 Gdy to usłyszał Dawid, posłał Joaba i wszystko wojsko rycerzów.8 A tak wyciągnęli synowie Ammona i ustawili się przed samym wejściem bramy, a Syryjczycy Soby, Rohobu, Istobu i Maachy osobno byli w polu.9 Widząctedy Joab, że się przygotowała przeciw niemu bitwa i w oczy i z tyłu, przebrał z wszech wybranych izraelskich i rozstawił wojsko przeciw Syryjczykom,10 a resztę ludu dał Abisajowi, bratu swemu, który ustawił wojsko przeciw synom Ammona. I rzekł Joab:11 „Jeśli mnie przemogą Syryjczycy, przyjdziesz mi na pomoc, a jeśli ciebie przemogą synowie Ammona, pomogę tobie.12 Bądź mężem mocnym, a bijmy się za lud nasz i za miasto Boga naszego, a Pan uczyni, co dobrego jest w oczach jego.”13 Potkał się tedy Joab i lud, który z nim był, z Syryjczykami, którzy wnet przed nim uciekli.14 A synowie Ammona ujrzawszy, że uciekli Syryjczycy, uciekli też i oni przed Abisajem, i weszli do miasta; i wrócił się Joab od synów Ammona, i przyszedł do Jeruzalem.15 Widząc tedy Syryjezycy, że upadli przed Izraelem, zebrali się razem.16 I posłał Adarezer, i wywiódł Syryjczyków, którzy byli za rzeką, i przywiódł ich wojsko; a Sobach, hetman wojska Adarezera, był wodzem nad nimi.17 Gdy to oznajmiono Dawidowi, zebrał wszystkiego Izraela i przeprawił się przez Jordan i przyszedł do Helamu; i ustawili Syryjezycy wojsko przeciw Dawidowi, i stoczyli z nim bitwę.18 I uciekli Syryjczycy przed Izraelem, i pobił Dawid z Syryjezyków siedemset wozów i czterdzieści tysięcy jezdnych, i zabił Sobacha, hetmana wojska, który zaraz umarł.19 A widząc wszyscy królowie, którzy przyszli na pomoc Adarezerowi, że byli zwyciężeni od Izraela, zlękli się i uciekli przed Izraelem, pięćdziesiąt osiem tysięcy. I zawarli pokój z Izraelem i służyli im, i bali się więcej Syryjczycy dawać pomoc synom Ammona. OBLĘŻENIE RABBY; PODWÓJNY GRZECH DAWIDA (11,1-27). Dawid wysyła Joaba na zdobycie Rabby (1). pawid daje się uwieść mitości ku Betsabei, żonie Uriasza, która poczyna (2-5). Dawid wzywa z pola bitwy Uriasza, ten wzbrania się iść na noc do swego domu (6-13). Uriasz zabity z polecenia i według planu króla (14-17). Powiadomienie króla o śmierci (18-25). Betsabee w żałobie; do pałacu Dawida; rodzi się jej syn (26-27).
11 1 I stało się po roku, w tym czasie, w którym zwykli królowie wyjeżdżać na wojnę, że posłał Dawid Joaba i sługi swe z nim, i wszystkiego Izraela, i spustoszyli synów Ammona, i oblegli Rabbę, a Dawid został w Jeruzalem.2 Gdy się to działo, przydarzyło się, że Dawid wstał z łoża swego po południu i przechadzał się po dachu domu królewskiego; i ujrzał niewiastę myjącą się naprzeciwko na dachu swym, a była niewiasta bardzo piękna.3 Posłał tedy król i zapytał, co by to za niewiasta była. I zdano mu sprawę, że to była Betsabee, córka Eliama, żona Uriasza Hetejezyka.4 Posłał tedy Dawid posłów i wziął ją; a gdy weszła do niego, spał z nią, i wnet się oczyściła od nieczystości swej.5 I wróciła się do domu swego płód począwszy. I posławszy oznajmiła Dawidowi, i rzekła: „Poczęłam.”6 I posłał Dawid do Joaba, mówiąc: „Poślij do mnie Uriasza Hetejezyka.” I posłał Joab Uriasza do Dawida.7 I przyszedł Uriasz do Dawida, i pytał się Dawid, czy się dobrze powodzi Joabowi i ludowi, i jak jest prowadzona wojna.8 I rzekł Dawid do Uriasza: „Idź do domu twego, a umyj nogi twoje.” I wyszedł Uriasz z domu królewskiego, i niesiono za nim potrawy królewskie.9 Lecz Uriasz położył się do snu przed drzwiami domu królewskiego z innymi sługami pana swego, a nie poszedł do domu swego.10 I dano znać Dawidowi od powiadających: „Nie poszedł Uriasz do domu swego.” I rzekł Dawid do Uriasza: „Czyżeś nie z drogi przyszedł? Czemużeś nie poszedł do domu twego?”11 I rzekł Uriasz do Dawida: „Skrzynia Boża i Izrael, i Juda mieszkają w namiotach, i pan mój Joab i słudzy pana mego na ziemi leżą, a ja bym miał wnijść do domu mego, aby jeść i pić, i spać z żoną moją? Przez zdrowie twoje i przez zdrowie duszy twojej nie uczynię tej rzeczy!”12 Rzekł tedy Dawid do Uriasza: „Zostań tu jeszeze przez dziś, a jutro cię odprawię.” Został Uriasz w Jeruzalem dnia tego i drugiego.13 I wezwał go Dawid, abý jadł i pił przed nim, i upił go; lecz on wyszedłszy wieczór spał na pościeli swej ze sługami pana swego, a do domu swego nie poszedł. 14 Stało się tedy rano, i napisał Dawid list do Joaba, i posłał przez ręce Uriasza napisawszy w liście:15 „Postawcie Uriasza na czele szeregów, gdzie najtęższa bitwa, a opuśćcie go, aby zabity zginął.”16 A tak gdy Joab obległ miasto, postawił Uriasza w miejscu, gdzie wiedział, że byli mężowie najmocniejsi.17 I wyszedłszy mężowie z miasta, walczyli przeciw Joabowi, i poległo nieco z ludu sług Dawidowych, i zginął też Uriasz Hetejczyk.18 A tak posłał Joab i oznajmił Dawidowi wszystko, co się stało w bitwie.19 I przykazał posłańcowi mówiąc: „Gdy dokończysz wszystkie mowy o bitwie do króla,20 jeśli zobaczysz, że się gniewa i rzecze: Czemuście przystępowali pod mur, aby się bić? Czyście nie wiedzieli, że wiele pocisków puszczają z wierzchu muru?21 Kto zabił Abimelecha, syna Jerobaala? Czy nie niewiasta zrzuciła nań kawałek młyńskiego kamienia z muru i zabiła go w Tebes ? Czemużeście do muru przystąpili? – rzeczesz: Także i sługa twój Uriasz Hetejczyk poległ.”22 Poszedł tedy posłaniec i przyszedł, i oznajmił Dawidowi wszystko, co mu Joab rozkazał.23 I rzekł posłaniec do Dawida: „Przemogli przeciw nam mężowie i wyszli do nas w pole, a my uderzywszy na nich goniliśmy ich aż do bramy miejskiej.24 I obrócili strzelcy strzały na sługi twoje z muru z wierzchu, i poginęło nieco ze sług królewskich; lecz i sługa twój Uriasz Hetejczyk zginął.”25 I rzekł Dawid do posłańca: „Tak powiesz Joabowi: Niech ci to serca nie psuje, bo rozmaite są przypadki na wojnie, i raz tego, drugi raz owego miecz zabija; dodaj serca rycerstwu twemu przeciw miastu, abyś je zburzył, i zachęcaj ich.”26 I usłyszała żona Uriaszowa, że umarł mąż jej Uriasz, i płakała go.27 A gdy było po żałobie, posłał Dawid i wprowadził ją do domu swego, i była mu żoną, i urodziła mu syna. I nie podobała się ta rzecz, którą był uczynił Dawid, przed Panem. NATAN I DAWID (12,t-25). Przypowieść Natana (1-4). „Tyś jest ten człowiek” (5-7a); wielkość grzechu (7b-9); zapowiedt kary (10-12). Skrucha króla, Bóg mu przebacza (13-15). Choroba dziecka, Dawid modli się za nim do Boga (16-17). Śmierć dziecka (18-23). Narodzenie Salomona (24-25).
12 1 Posłał tedy Pan Natana do Dawida. Gdy ten przyszedł do niego, rzekł mu: „Dwaj mężowie byli w jednym mieście, jeden bogaty, a drugi ubogi.2 Bogaty miał owiec i wołów bardzo wiele,3 lecz ubogi zgoła nic nie miał oprócz owcy jednej maluczkiej, którą był kupił i wychował, i która wzrosła u niego razem z synami jego, chleb jego jedząc i z kubka jego pijąc, i na łonie jego sypiając, i była mu jako córka.4 A gdy jakiś podróżny przyszedł do bogatego, on nie chcąc wziąć z owiec i z wołów swoich, aby uczynić ucztę gościowi temu, który przyszedł do niego, wziął owcę męża ubogiego i nagotował jeść człowiekowi, który przyszedł do niego.”5 I rozgniewany bardzo Dawid na owego człowieka, rzekł do Natana: „Żyje Pan, że synem śmierci jest mąż, który to uczynił!6 Owcę czworako nagrodzi przeto, że tę rzecz uczynił, a nie sfolgował.”7 I rzekł Natan do Dawida: „Ty jesteś tym człowiekiem! Tak mówi Pan, Bóg Izraelów: Jam cię pomazał na króla nad Izraelem i jam cię wyrwał z ręki Saula,8 i dałem tobie dom pana twego na łono twoje, i dałem ci dom izraelski i judzki, a jeśli to za mało, przydam ci daleko większe rzeczy.9 Czemużeś tedy wzgardził słowem Pańskim, aby czynić złość przed oczyma mymi? Uriasza Hetejczyka zabiłeś mieczem, a żonę jego wziąłeś sobie za żonę, i zamordowałeś go mieczem synów Ammona.10 Przeto nie odejdzie miecz z domu twego aż na wieki, dlatego żeś mną wzgardził i wziąłeś żonę Uriasza Hetejczyka, aby była żoną twoją.11 Przeto to mówi Pan: Oto ja wzbudzę na cię zło z domu twego i pobiorę żony twe przed oczyma twymi, a dam je bliźniemu twemu, a będzie spał z żonami twymi przed oczyma słońca tego.12 Boś ty uczynił potajemnie, ale ja uczynię tę rzecz przed oczyma wszystkiego Izraela i przed oczyma słońca.”13 I rzekł Dawid do Natana „Zgrzeszyłem Panu!” I rzekł Natan do Dawida: „Pan też przeniósł grzech twój; nie umrzesz.14 Wszelako, iżeś dał przyczynę bluźnienia nieprzyjaciołom Pańskim dla słowa tego, syn, który ci się urodził, śmiercią umrze.”15 I wrócił się Natan do domu swego. Pan też poraził niemocą dziecię, które urodziła żona Uriaszowa Dawidowi, i zwątpiono o nim.16 I prosił Dawid Pana za dziecięciem, i pościł Dawid postem, a wszedłszy osobno położył się na ziemi.17 A przyszli starsi domu jego przymuszając go, aby wstał z ziemi, lecz nie chciał, ani nie jadł z nimi pokarmu.18 I stało się dnia siódmego, że umarło dziecię, i bali się słudzy Dawidowi powiedzieć mu, że umarło dziecię, bo mówili: „Oto gdy jeszcze dziecię było żywe, mówiliśmy do niego, a nie słuchał głosu naszego; jakże więcej będzie się trapił, jeśli powiemy, że umarło dziecię?” Gdy tedy obaczył Dawid, że słudzy jego szepcą, zrozumiał, że dziecię umarło. I rzekł do sług swoich: „Czy umarło dziecię?” A oni mu odpowiedzieli: „Umarło.”20 Wstał tedy Dawid z ziemi i umył się, i namazał się, i szaty odmieniwszy wszedł do domu Pańskiego i pokłonił się; i przyszedł do domu swego, i zażądał, żeby przed nim położono chleb, i jadł.21 I rzekli mu słudzy jego: „Cóż to za rzecz, którąś uczynił? Dla dziecięcia, póki jeszcze żyło, pościłeś i płakałeś, a gdy umarło dziecię, wstałeś i jadłeś chleb?”22 A on rzekł: „Dla dziecięcia, póki jeszcze żyło, pościłem i płakałem, bom mówił: Kto wie, czy snadź nie daruje mi go Pan, i będzie żywe dziecię?23 Lecz teraz, gdy umarło, czemu mam pościć? Czy je mogę jeszcze nazad wrócić? Ja raczej pójdę do niego, a ono nie wróci się do mnie.”24 I pocieszył Dawid Betsabeę, żonę swoją i wszedłszy do niej spał z nią, a ona urodziła syna, i dał mu imię Salomon, a Pan go miłował.25 I posłał w ręce Natana proroka, i nazwał go:Umiłowany Panu, dlatego, że go Pan miłował. ZDOBYCIE RABBY (12,26-31). Joab przyzywa Dawida dla dokończenia oblężenia (2628). Dawid zdobywa Rabbę, łupy; ukaranie mieszkańców (29-31).26 Joab tedy walczył przeciw Rabbat synów Ammona, i dobywał miasta królewskiego.27 I posłał Joab posłów do Dawida mówiąc: „Dobywałem Rabbat i trzeba wziąć miasto wód.28 Przeto teraz zbierz resztę ludu, a oblegnij miasto i zajmij je, aby, gdybym ja miasto zburzył, nie przypisano zwycięstwa imieniu memu.”29 A tak zebrał Dawid wszystek lud i ciągnął do Rabbat, a stoczywszy bitwę wziął je.30 I zdjął z głowy ich króla koronę, która ważyła talent złota i miała kamienie drogie i włożono ją na głowę Dawida; lecz i zdobycz miasta wyniósł bardzo wielką.31 Lud też jego przywodząc piłami przecierał, i jeździł po nich wozami kowanymi, i kordami przecinał, i przez piec cegielny przewodził. Tak uczynił wszystkim miastom synów Ammona; i wrócił się Dawid i wszystko wojsko do Jeruzalem.CZĘŚC IV(13,1 – 20,26)DAWID I ABSALOM Absalom popada w nielaskę u ojca, ucieka i wraca.(13,1 – 14,33) KAZIRODZTWO AMNONA (13,1-22).Kazirodcze pragnienie Amnona (1-5). Tamar u Amnona (6- I 4). Amnon wypędza Tamar (15-19). Gniew Dawida i Absaloma (20-22).
13 1 I stało się potem, że w siostrze Absaloma, syna Dawidowego imieniem Tamar, bardzo pięknej, rozmiłował się Amnon, syn Dawida, i bardzo szalenie ją miłował,2 tak że dla jej miłości zachorzał; bo ponieważ była panną, trudnym mu się zdało, żeby miał co nieuczciwego z nią uczynić.3 A miał Amnon przyjaciela imieniem Jonadab, syna Semmai, brata Dawidowego, męża bardzo mądrego.4 Ten rzekł do niego: „Czemu tak bardzo schniesz, synu królewski, na każdy dzień ? Czemu mi nie oznajmisz ?” I rzekł Amnon: „Tamarę, siostrę brata mego Absaloma miłuję.”5 Odpowiedział mu Jonadab: „Połóż się na łożu twoim i uczyń się chorym; a gdy przyjdzie ojciec twój odwiedzić cię, powiedz mu: Niech przyjdzie, proszę, Tamar siostra moja, żeby mi dała jeść i uczyniła potrawę, żebym jadł z ręki jej!”6 Położył się tedy Amnon i rzekomo chorować począł. A gdy przyszedł król odwiedzić go, rzekł Amnon do króla: „Proszę, niech przyjdzie Tamar, siostra moja, aby uczyniła przed oczyma mymi dwie łyżki polewki i bym jadł z ręki jej!”7 A tak posłał Dawid po Tamarę do domu mówiąc: „Idź do domu Amnona, brata twego, a uczyń mu potrawę.”8 I przyszła Tamar do domu Amnona, brata swego, a on leżał. Wzięła mąki i zamieszała i rozpuściła, i uwarzyła polewkg przed oczyma jego.9 A wziąwszy to, co uwarzyła, wylała i postawiła przed nim, i nie chciał jeść. I rzekł Amnon: „Każcie wszystkim iść precz ode mnie!” A gdy kazano iść precz wszystkim, rzekł Amnon do Tamary:10„Wnieś potrawę do pokoju, abym jadł z ręki twojej.” Wzięła tedy Tamar polewki, którą nagotowała, i wniosła do Amnona, brata swego, do pokoju.11 A gdy mu jeść podawała, uchwycił ją i rzekł: „Chodź, a leż ze mną, siostro moja!”12 Ona mu odpowiedziała: „Nie czyń, bracie mój, nie czyń mi gwałtu, bo się to nie godzi w Izraelu; nie czyń tego szaleństwa!13 Bo ja nie będę mogła znieść zelżywości mojej, a ty będziesz jako jeden z szalonych w Izraelu; ale raczej mów do króla, a nie odmówi mnie tobie!”14 Lecz nie chciał usłuchać prośby jej, ale przemógłszy siłą, zgwałcił ją i leżał z nią. 15 I obmierził ją sobie Amnon obmierżeniem bardzo wielkim, tak iż większe obmierżenie było, którym ją sobie obmierził, niźli miłość, którą ją pierwej miłował. I rzekł jej Amnon: „Wstań a idź!”16 Ona mu odpowiedziała: „Większa to jest złość, którą teraz czynisz przeciwko mnie wyganiając mię, niżli ta, którąś pierwej uczynił.”17 I nie chciał jej słuchać, ale zawoławszy chłopca, który mu posługiwał, rzekł: „Wyrzuć ją precz ode mnie i zamknij drzwi za nią!”18 A ona miała na sobie szatę długą, bo w takich szatach córki królewskie panny chodziły. A tak wyrzucił ją precz chłopiec jego i zawarł drzwi za nią.19 Ona tedy posypała głowę swą popiołem, rozdarła szatę długą i włożyła ręce na głowę swoją, i szła idąc a krzycząc.20 I rzekł jej Absalom, brat jej: „Czy może Amnon, brat twój, spał z tobą? A teraz, siostro, milcz, bratem twoim jest; i nie frasuj serca swego o tę rzecz!” A tak mieszkała Tamar schnąc w domu Absaloma, brata swego.21 A gdy te słowa usłyszał król Dawid, zafrasował się bardzo, i nie chciał zasmucać ducha Amnona, syna swego, ponieważ go miłował, gdyż był pierworodnym jego. Lecz Absalom nie mówił do Amnona ani złego ani dobrego, bo nienawidził Absalom Amnona za to, że zgwałcił Tamarę, siostrę jego. ZEMSTA ABSALOMA (13,23-39). Absalom zaprasza wszystkich synów królewskich na uroczystość strzyżenia owiec (23-27) i zabija Amnona (28-29). Powiadamia o tym Dawida (30-33). Powrót synów królewskich; Absalom ucieka (34-39).23 I stało sig po dwu latach, że strzyżono owce Absaloma w Baalasor, które jest koło Efraim, i zaprosił Absalom wszystkich synów królewskich.24 I przyszedł do króla, i rzekł do niego: „Oto strzygą owce sługi twego; niech przyjdzie, proszę, król z służebnikami swymi do sługi swego.”25 I rzekł król do Absaloma: „Nie synu mój, nie proś, abyśmy wszyscy jechali i obciążyli cię.” A gdy go przynaglał, a nie chciał iść, pobłogosławił mu. 26 I rzekł Absalom: „Jeśli nie chcesz jechać, proszę, niech przynajmniej jedzie z nami Amnon, brat mój.” I rzekł król do niego: „Nie potrzeba, żeby jechał z tobą.”27 Przymusił go tedy Absalom, i posłał z nim Amnona i wszystkich synów królewskich. A Absalom sprawił był ucztę jakby ucztę królewską. 28 Lecz przykazał był Absalom służebnikom swoim mówiąc: „Pilnujcie, kiedy pijany będzie Amnon, a powiem wam: Bijcie go i zabijcie, nie bójcie się, bom ja jest, który wam przykazuję; umacniajcie się, a bądźcie mężami mocnymi!” 29 Uczynili tedy słudzy Absalomowi z Amnonem, jak im był przykazał Absalom. I wstawszy wszyscy synowie królewscy wsiedli, każdy na mulicę swą, i uciekli.30 A gdy jeszeze byli w drodze, przyszła wieść do Dawida mówiąc: „Pobił Absalom wszystkich synów królewskich i nie został z nich ani jeden.”31 A tak wstał król i rozdarł szaty swoje i leżał na ziemi; i wszyscy słudzy jego, którzy przy nim stali, rozdarli szaty swoje.32 A odpowiadając Jonadab, syn Semmai, brata Dawidowego, rzekł: „Niech nie mniema pan mój król, że wszystkich młodzieńców, synów królewskich, pobito. Annon tylko sam umarł, bo w umyśle Absaloma było to ułożone od dnia, którego zgwałcił Tamarę, siostrę jego.33 Przeto teraz niech nie przypuszcza król, pan mój, do serca swego słowa tego mówiąc: Wszystkich synów królewskich pobito, ponieważ Amnon tylko umarł.”34 A Absalom uciekł. I podniósł oczy swe sługa, strzegący na wieży, i ujrzał, a oto lud wielki nadchodził drogą boczną z boku góry.35 I rzekł Jonadab do króla: „Oto synowie królewscy idą; wedle słowa sługi twego, tak się stało.”36 A gdy przestał mówić, ukazali się synowie królewscy, a wszedłszy podnieśli głos swój i płakali; lecz i król, i wszyscy słudzy jego płakali płaczem bardzo wielkim.37 A Absalom uciekłszy poszedł do Tolmaja, syna Amiuda, króla Gessur. Żałował tedy Dawid syna swego po wszystkie dni.38 A Absalom, gdy uciekł i przyszedł do Gessur, był tam trzy lata.39 I przestał król Dawid prześladować Absaloma, dlatego że już się był pocieszył po śmierci Amnona. POWRÓT ABSALOMA I POJEDNANIE Z OJCEM (14,1-33). Podejście Joaba w celu uzyskania łaski dla Absaloma; przypowieść pewnej Tekuitki (1-11) i jej zastosowanie (12-17). Dawid przyzywa syna swego przez Joaba, ale wzbrania się widzieć z nim (18-24). Uroda Absaloma (25-27). Pelne pojednanie (28-33).
14 1 A zrozumiawszy Joab, syn Sarwii, że serce królewskie obróciło się ku Absalomowi,2 posłał do Tekui i wziął stamtąd niewiastę mądrą, i rzekł do niej: „Zmyśl, jakobyś była w żałobie, i oblecz się w szaty żałobne, a nie pomazuj się olejkiem, żebyś była jako niewiasta już od dawnego czasu żałobç mająca po umarłym.3 I wnijdziesz do króla, a będziesz mówiła do niego takie słowa.” I położył Joab słowa w ustach jej.4 I tak wszedłszy niewiasta Tekuitka do króla, padła przed nim na ziemię i pokłoniła się, i rzekła: „Ratuj mię, królu!”5 I rzekł król do niej: „Co za sprawę masz ?” Ona odpowiedziała: „Ach! jestem ja niewiasta wdowa, bo mąż mój umarł.6 A miałam, służebnica twoja, dwu synów, którzy powadzili się ze sobą na polu, i nie było, kto by ich mógł pohamować, i ranił jeden drugiego, i zabił go.7 A oto powstawszy wszystka rodzina przeciw służebnicy twojej, mówi: Wydaj tego, który zabił brata swego, żebyśmy go zabili za duszę brata jego, którego zabił, i zgładzili dziedzica! I chcą zagasić iskierkg moją, która została, aby nie zostało mężowi memu imienia ani szczątku na ziemi.”8 I rzekł król do niewiasty: „Idź do domu twego, a ja zarządzę co do ciebie.”9 I rzekła niewiasta Tekuitka do króla: „Na mnie, panie mój, królu niech będzie nieprawość i na dom ojca mego, a król i stolica jego niech będą bez winy!” I rzekł krół:10 „Kto by mówił przeciw tobie, przywiedź go do mnie, a więcej cię już nie dotknie.”11 Ona rzekła: „Niech wspomni król na Pana, Boga swego, aby nie mnożyli się bliscy krwi na pomstę, i nie zabili syna mego!” A on rzekł: „Żyje Pan, że nie spadnie z włosów syna twego na ziemię! „12 Rzekła tedy niewiasta: „Niechaj mówi służebnica twoja do króla, pana mego, słowo!” I rzekł: „Mów!”13 I rzekła niewiasta: „Czemużeś umyślił talcową rzecz przeciw ludowi Bożemu i mówił król to słowo, aby zgrzeszył, a nie przywrócił wygnańca swego ? 14 Wszyscy umieramy, a rozciekamy się w ziemię jak wody, które się nie wrócą; i nie chce Bóg, by miała dusza zginąć, ale zwleka myśląc, aby nie zginął całkiem ten, który jest odrzucony.15 Teraz tedy przyszłam, aby mówić do pana mego, króla, to słowo przy ludzie. I rzekła sługa twoja: Będę mówiła do króla, może czyni król słowo sługi swojej 16 i usłucha król, żeby wybawił służebnicę swą z ręki wszystkich, którzy chcieli z dziedzictwa Bożego wygładzić mnie i syna mego razem. 17 A tak niech mówi służebnica twoja, aby się stało słowo Pana mego, króla, jako ofiara. Bojak Anioł Boży, tak jest pan mój, król, że ani błogosławieniem ani złorzeczeniem nie wzruszy się; stąd i Pan, Bóg twój, jest z tobą.”18 I odpowiadając król, rzekł do niewiasty: „Nie taj przede mną słowa, o które cię spytam.” I rzekła mu niewiasta: „Mów panie mój, królu!” 19 I rzekł król: „Czy ręka Joaba z tobą jest w tym wszystkim?” Odpowiedziała niewiasta i rzekła: „Przez zdrowie duszy twojej, panie mój, królu, ani w lewo ani w prawo nic nie odchyla się z tego wszystkiego, co mówił pan mój, król; sługa bowiem twój Joab, ten mi przykazał i ten włożył w usta służebnicy twojej te wszystkie słowa.20 Abym odmieniła sposób mowy tej, sługa twój Joab to przykazał; ale ty, panie mój, królu, jesteś mądry, jak ma mądrość Anioł Boży, że rozumiesz wszystko na ziemi.” I rzekł król do Joaba: 21 „Oto ubłagany, uczyniłem słowo twoje. A tak idź, a przywróć młodzieńca Absaloma.” 22 I padłszy Joab twarzą swą na ziemię pokłonił się i błogosławił królowi; i rzekł Joab: „Dzisiaj poznał sługa twój, żem znalazł łaskę w oczach twoich, panie mój, królu, boś wykonał słowo sługi twego.”23 Wstał tedy Joab i poszedł do Gessur, i przywiódł Absaloma do Jeruzalem.24 I rzekł król: „Niech się wróci do domu swego, lecz oblicza mego niechaj nie widzi.” I wrócił się Absalom do domu swego, a oblicza królewskiego nie widział.25 A nie było we wszystkim Izraelu męża tak pięknego i ślicznego bardzo jak Absalom: od stopy nogi aż do wierzchu głowy nie było na nim żadnej zmazy.26 A gdy strzygł włosy (a raz go w rok strzyżono, bo mu włosy ciężały), Ważyły włosy głowy jego dwieście syklów wagi pospolitej.27 A Absalomowi urodzili się trzej synowie i córka jedna imieniem Tamar, pięknej urody.28 I mieszkał Absalom w Jeruzalem dwa lata, a oblicza królewskiego nie widział.29 Posłał tedy do Joaba, żeby go posłać do króla, lecz on nie chciał przyjść do niego. A gdy drugi raz posłał, a on nie chciał przyjść do niego, rzekł sługom swoim:30 „Wiecie, że obok roli mojej jest rola Joabowa, która ma żniwo jęczmienía; idźcież tedy i spalcie ją ogniem.” Spalili tedy słudzy Absalomowi owo zboże ogniem. A przyszedłszy słudzy Joabowi i rozdarłszy szaty swe rzekli: „Spalili słudzy Absalomowi część roli ogniem.”31 I wstawszy Joab przyszedł do Absaloma w dom jego i rzekł: „Czemu spalili słůdzy twoi zboże moje ogniem?”32 Odpowiedział Absalom Joabowi: „Posłałem do ciebie prosząc, abyś przyszedł do mnie, żebym cię posłał do króla, i abyś mu mówił: „Na cóżem przyszedł z Gessur?,Lepiej-ci mi było tam być. A tak proszę, niech ujrzę oblicze królewskie; a jeśli pomni na nieprawość moją, niechaj mnie zabije.”33 A tak wszedłszy Joab do króla powiedział mu wszystko. I wezwano Absaloma, i wszedł do króla, i pokłonił się do ziemi przed nim, i pocałował król Absaloma. Bunt Absaloma i ucieczka Dawida.(15,1-18,32) BUNT ABSALOMA (15,1-12). Absalom stara się zyskać popularność (1-6). Udaje się do Hebronu (7-9) i organizuje sprzysiężenie (10-12).
15 1 Potem tedy nasprawiał sobie Absalom wozów i jezdnych, i pięćdziesięciu mężów, którzy przednim chodzili.2 A rano wstawszy Absalom stawał przy wejściu bramy i każdego męża, który miał sprawę, aby iść do sądu królewskiego, przyzywał Absalom do siebie i mówił: „Z któregoś ty miasta?” A on odpowiadając mówił: „Z jednego pokolenia izraelskiego jestem ja, sługa twój.”3 I odpowiadał mu Absalom: „Zdadzą mi się mowy twe dobre i sprawiedliwe, ale nie masz kto by cię wysłuchał, od króla ustanowiony.” 4 I mawiał Absalom: „Kto by mię ustanowił sędzią na ziemi, aby do mnie chodzili wszyscy, którzy mają sprawę, i abym sprawiedliwie sądził!”5 Ale i gdy do niego przystępował człowiek, aby go pozdrowić, wyciągał rękę swoją, a ująwszy całował go.6 A czynił to wszystkiemu Izraelowi przychodzącemu na sąd, aby był wysłuchanym od króla i starał się pozyskać serca mężów izraelskich. 7 A po czterdziestu latach rzekł Absalom do króla Dawida: „Pójdę a oddam śluby moje, którem złożył Panu, w Hebronie.8 Albowiem ślubując ślubował sługa twój, gdy był w Gessur Syrii, mówiąc: Jeśli mię przywróci Pan do Jeruzalem, ofiarujg Panu.”9 I rzekł mu król Dawid: „Idź w pokoju.” I wstał, i poszedł do Hebronu.10 I posłał Absalom szpiegów między wszystkie pokolenia izraelskie mówiąc: „Skoro usłyszycie trąbienie w trąby, mówcie: Królem jest Absalom w Hebronie!”11 A z Absalomem poszło z Jeruzalem dwustu mężów proszonych, idących prostym sercem, a przyczyny zgoła nie znających. Przyzwał też Absalom Achitofela Gilończyka, radnego Dawidowego z miasta jego Gilon. A gdy składał ofiary, stało się sprzysiężenie silne, a ludu zbiegającego się przybywało koło Absaloma. UCIECZKA DAWIDA (15,13 -16,14). Dawid, powiadomiony o sprzysiężeniu, opuszcza Jerozolimę (13-14) ze swymi sługami (15-22). Król po przejściu Cedronu odsyła Sadoka z arką (23-29); wstępując na górę Ofiwną poleca Chusajowi mieszać plany Achitofela (30-37). Za górą Oliwną: Siba uzyskuje dobra Mifiboseta (16,1-4). W Bahurim Semej urąga Dawidowi (5-8), który nie pozwala Abisajowi ukarać go (9-14).13 Przybiegł tedy poseł do Dawida mówiąc: „Całym sercem wszystek Izrael idzie za Absalomem.”14 I rzekł Dawid sługom swoim, którzy byli z nim w Jeruzalem: „Wstańcie, uciekajmy, bo nie wymkniemy się przed Absalomem; spieszcie się wynijść, by snadź przyszedłszy nie pojmał nas i nie zwalił na nas nieszczęścia, i nie pobił miasta ostrzem miecza.”15 I rzekli słudzy królewscy do niego: „Wszystko, cokolwiek przykaże król, pan nasz, radzi uczynimy, słudzy twoi.”16 A tak wyszedł król i wszystek dom jego pieszo; i zostawił król dziesięć nie wiast nałożnic dla straży domu.17 I wyszedłszy król i wszystek Izrael pieszo, stanął daleko od domu.18 A wszyscy słudzy jego szli przy nim i roty Ceretów i Feletów, i wszyscy Getejczycy, wojownicy mocni, sześciuset mężów, którzy za nim przyszli z Get, szli pieszo przed królem.19 I rzekł król do Etaja Getejczyka: „Czemu idziesz z nami? Wróć się a mieszkaj z królem, bo ty jesteś przychodniem i wyszedłeś z miejsca swego.20 Wczoraj przyszedłeś, a dziś będziesz musiałwynijść z nami? A ja pójdę dokąd iść mam. Wróć się i odprowądź z sobą braci twoich, a Pan uczyni nad tobą miłosierdzie i prawdę, ponieważ okazałeś łaskg i wiarę!”21 I odpowiedział Etaj królowi mówiąc: „Żyje Pan i żyje król, pan mój, iż na którymkolwiek miejscu będziesz, królu, panie mój, choć w śmierci, choć w żywocie, tam będzie sługa twój!”22 I rzekł Dawid Etajowi: „Pójdźże, a idź naprzód!” I przeszedł Etaj Getejczyk i wszyscy mężowie, którzy z nim byli, i inne mnóstwo.23 A wszyscy płakali głosem wielkim i wszystek lud przechodził razem, król też przechodził przez potok Cedroni wszystek lud szedł ku drodze, która wiedzie ku puszczy.24 Szedł też i Sadok kapłan, i wszyscy Lewici z nim, niosąc skrzynię przymierza Bożego, i postawili skrzynię Bożą i wstąpił Abiatar, aż się zebrał wszystek lud, który wyszedł z miasta.25 I rzekł król do Sadoka: „Odnieś skrzynię Bożą do miasta. Jeśli znajdę łaskę w oczach Pańskich, wróci mię z powrotem i ukaże mi ją i przybytek swój.26 A jeśli mi powie: Nie podobasz mi się, gotów jestem, niech czyni, co dobrego jest przed nim.”27 I rzekł król do Sadoka kapłana: „O widzący, wróć się do miasta w pokoju i Achimaas, syn twój, i Jonatas, syn Abiatara, dwaj synowie wasi, niechaj będą z wami.28 Oto ja się skryję w polach puszczy, aż przyjdzie wieść od was dając mi znać.”29 A tak odnieśli Sadok i Abiatar skrzynię Bożą do Jeruzalem, i pozostali tam.30 A Dawid wstępował na górę Oliwną, wstępując i płacząc, boso idąci z nakrytą głową, lecz i wszystek lud, który był z nim, z nakrytą głową wstępował płacząc.31 I powiedzlano Dawidowi, że Achitofel był też w sprzysiężeniu z Absalomem; i rzekł Dawid: „Obróć w głupstwo, proszę, Panie, radg Achitofela!”32 A gdy wstępował Dawid na wierzeh góry, na ittórej się miał pokłonić Panu, oto spotkał się z nim Chusaj Arachitezyk, z rozdartą szatą i mając pełno ziemi na głowie.33 I rzekł mu Dawid: „Jeśli pójdziesz ze mną, będziesz mi ciężarem.34 Lecz jeśli się do miasta wrócisz, a rzeczesz Absalomowi: Jestem, królu, sługąˇ twoim; jak byłem sługą ojca twego, tak bgdę sługą twoim, rozproszysz radę Achitofela.35 A masz z sobą Sadoka i Abiatara kapłanów; i każde słowo, które usłyszysz z domu królewskiego, oznajmisz Sadokowi i Abiatarowi kapłanom.36 A z nimi są dwaj synowie ich, Achimaas, syn Sadoka, i Jonatas, syn Abiatara; i poślecie przez nich do mnie każde słowo, które usłyszycie.”37 Gdy tedy przyszedł Chusaj, przyjaciel Dawida, do miasta, Absalom też wjechał do Jeruzalem.
16 1 A gdy Dawid przeszedł trochę wierzeh góry, ukazał się Siba, sługa Mifiboseta, idący naprzeciw niego z parą osłów, które obłożone były dwustu chlebami i stu wiązankami rodzynków, i stu wiązankami fig, i łagwicą wina.2 I rzekł król do Siby: „Na co to?” Odpowiedział Siba: „Osły dla czeladzi królewskiej, aby na nie wsiedli, a chleb i figi, aby jedli słudzy twoi, a wino, aby pił, jeśliby kto ustał w puszezy.”3 A król rzecze: „A gdzie jest syn pana twego ?” I odpowiedział Siba królowi: „Został w Jeruzalem, mówiąc: Dzisiaj mi przywróci dom Izraelów królestwa ojca mego.4” I rzekł król Sibie: „Twoje niech będzie wszystko, co było Mifiboseta.” I rzekł Siba: „Proszę, abym znalazł łaskę przed tobą, panie mój, królu!”5 I przyszedł król Dawid aż do Bahurim, a oto wychodził stamtąd mąż z rodu domu Saulowego imieniem Semej, syn Gera, i wychodząc wstępował i złorzeczył,6 i ciskał kamieniami na Dawida i na wszystkich sług Dawida; a wszystek lud i wszystko rycerstwo szło po prawej i po lewej stronie króla.7 A Semej tak mówił, złorzecząc królowi: „Wynijdż, wynijdź, mężu krwi i mężu Beliala!8 Oddał ci Patn wszystką krew domu Saulowego, boś się wdarł na królestwo zań, i dał Pan królestwo w rękę Absaloma, syna twego, a oto cię ściskają złości twe, boś jest człowiek krwi!”9 I rzekł. Abisaj, syn Sarwii, królowi: „Czemu złorzeczy ten zdechły pies panu memu, królowi? Pójdę a utnę głowę jego!”10 I rzekł król: „Co mnie i wam, synowie Sarwii? Dajcie mu pokój, aby złorzeczył, albowiem Pan kazał mu złorzeczyć Dawidowi, a któż jest, kto by śmiał rzec: Czemu tak uczynił?”11 I rzekł król Abisajowi i wszystkim sługom swoim: „Oto syn mój, który wyszedł z żywota mego, szuka duszy mojej, jako daleko więcej teraz syn Jeminiego. Dopuście mu, żeby złorzeczył według rozkazania Pańskiego,12 a możc wejrzy Pan na utrapienie moje i odda mi Pan dobrem za złorzeczenie to dzisiejsze.”13 A tak szedł Dawid drogą i towarzysze jego z nim, a Semej po wierzehu góry z boku szedł naprzeciw nicgo, złorzecząc i ciskając nań kamieniami, i sypiąc ziernią. 14 Przyszedł tedy król i wszystek lud z nim zmęczony, i ochłodzili się tam. ABSALOM W JEROZOLIMIE (16,15-17,23). Absalom z Achitofelem wehodzi do Jerozolimy; Chusaj udaje, że przystaje do niego(15-19). Rada Achitofela, mająca na celu umocnienie sranowiska Absaloma (20-23); chce puścić się natychmiast w pościg za Dawide (17,1-4). C husaj radzi poczekać. aż zbierze się więcej stronników Absaloma (5-14), a równocześnie daje znać Dawidowi, by sehronił się za Jordan (15-22). Achitofel wiesza się (23).15 A Absalom i wszystek lud jego weszli do Jeruzalem, ale i Achitofel z nim.16 A gdy przyszedł Chusaj Arachitezyk, przyjaciel Dawidów, do Absaloma, rzekł do niego: „Witaj królu, witaj królu!”17 Rzekł mu Absalom: „Takaż to jest miłość twoja ku przyjacielowi twemu ? Czemużeś nie poszedł z przyjacielem twoim?”18 Odpowiedział Chusaj Absalomowi: „Nie, bo tego będę, którego obrał Pan i wszystek ten lud, i wszystek Izrael, i z tym mieszkać będę.19 I żeby to jeszcze dodać: Komuż ja służyć będę? Czy nie synowi królewskiemu? Jak słuchałem ojca twego, tak będę słuchał i ciebie.”20 I rzekł Absalom do Achitofela. „Radźcież, co czynić mamy.”21 I rzekł Achitofel do Absaloma: „Wnijdź do nałożnic ojca twego, które zostawił dla straży domu, aby gdy usłyszy wszystek Izrael, żeś zelżył ojca twego, wzmocniły się ręce ich z tobą.22” A tak rozbili Absalomowi namiot na dachu i wszedł do nałożnic ojca swego przed wszystkim Izraelem.23 A rada Achitofela, którą dawał w owe dni, jak gdyby się kto radził Boga, tak była wszelka rada Achitofela, i gdy był z Dawidem i gdy był z Absalomem.
17

Warsz. King J. 171 Tłum. GrEn. Толк. Rzekł tedy Achitofel do Absaloma: „Wybiorg sobie dwanaście tysięcy mężów, a wstawszy ścigać będę Dawida tej nocy.И сказал Ахитофел Авессалому: выберу я двенадцать тысяч человек и встану и пойду в погоню за Давидом в эту ночь; И# речE ґхітофeлъ ко ґвессалHму: и3зберY нн7э себЁ дванaдесzть тhсzщъ мужeй и3 востaну, и3 поженY в8слёдъ давjда н0щію, 17,1Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
_V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayAhithophel saidΑχιτοφελ achitofel
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI πρὸς pros
_PREPπρόςprosto/withtoΑβεσσαλωμ abessalōm
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI Ἐπιλέξω epilexō
_V-FAI-1Sstrong:GV-FAI-1Sstrong:GV-FAI-1Sstrong:GV-FAI-1S δὴ dē
_PRTδήdēsoindeedἐμαυτῷ emautō
_D-DSMἐμαυτοῦemautoumyselffor myselfδώδεκα dōdeka
_N-NUIδώδεκαdōdekatwelvetwelveχιλιάδας chiliadas
_N-APFχιλιάςchiliasthousandthousandἀνδρῶν andrōn
_N-GPMἀνήρanērmanmen,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἀναστήσομαι anastēsomai
_V-FMI-1Sἀνίστημιanistēmito ariseI shall rise upκαὶ kai
_CONJκαίkaiandandκαταδιώξω katadiōxō
_V-FAI-1Sκαταδιώκωkatadiōkōto seekpursueὀπίσω opisō
_PREPὀπίσωopisōafterafterΔαυιδ dauid
_N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]τὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/who νύκτα·     nukta
_N-ASFνύξnuxnightat night. 2 Tłum. GrEn. Толк. A przypadłszy nań (ponieważ zmęczony jest i ma opadłe ręcej, porażę go; a gdy uciecze wszystek lud, który jest z nim, zabiję króla opuszczonego.и нападу на него, когда он будет утомлен и с опущенными руками, и приведу его в страх; и все люди, которые с ним, разбегутся; и я убью одного царя и3 найдY на него2, и3 т0й ўтруждeнъ и3 њслaбленъ рукaми, и3 ўстрашY є3го2, и3 побэжaтъ вси2 лю1діе и5же съ ни1мъ, и3 ўбію2 царS є3ди1наго: 17,2Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἐπελεύσομαι epeleusomai
_V-FMI-1Sἐπέρχομαιeperchomaito arrive/invadeI shall comeἐπ'     ep
_PREPἐπίepiupon/to/againstuponαὐτόν,     auton
_D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandαὐτὸς autos
_D-NSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]κοπιῶν kopiōn
_V-PAPRSκοπιάωkopiaōto labortiringκαὶ kai
_CONJκαίkaiandandἐκλελυμένος eklelumenos
_V-RPPRSἐκλύωekluōto faintlooseningχερσίν,     chersin
_N-DPFχείρcheirhandhand,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἐκστήσω ekstēsō
_V-FAS-1Sἐξίστημιexistēmito amazeI shall startleαὐτόν,     auton
_D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandφεύξεται feuxetai
_V-FMI-3Sφεύγωfeugōto flee[₆shall fleeπᾶς pas
_A-NSMπᾶςpasall₁allὁ ho
_T-NSMὁhothe/this/who₂theλαὸς laos
_N-NSMλαόςlaosa people₃peopleὁ ho
_T-NSMὁhothe/this/who μετ'     met
_PREPμετάmetawith/after₄withαὐτοῦ,     autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandπατάξω pataxō
_V-FAI-1Sπατάσσωpatassōto strikeI shall strikeτὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/whotheβασιλέα basilea
_N-ASMβασιλεύςbasileuskingkingμονώτατον·     monōtaton
_A-ASMSμόνοςmonosalonealone. 3 Tłum. GrEn. Толк. I przy wrócg wszystek lud, jak sig zwykł jeden człowiek wracać, bo jednego męża ty szukasz, a wszystek lud będzie w pokoju.”и всех людей обращу к тебе; и когда не будет одного, душу которого ты ищешь, тогда весь народ будет в мире. и3 возвращY вс‰ лю1ди къ тебЁ, и4мже w4бразомъ њбращaетсz невёста къ мyжеви своемY: тh бо т0кмw души2 є3ди1нагw мyжа и4щеши, всBмъ же лю1демъ бyдетъ ми1ръ. 17,3Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἐπιστρέψω epistrepsō
_V-FAI-1Sἐπιστρέφωepistrefōto turnI shall returnπάντα panta
_A-ASMπᾶςpasallallτὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/whotheλαὸν laon
_N-ASMλαόςlaosa peoplepeopleπρὸς pros
_PREPπρόςprosto/withtoσέ,     se
_P-ASσέseyou[to slip]ὃν hon
_R-ASMὅς, ἥhhos ēwhichin whichτρόπον tropon
_N-ASMτρόποςtroposwaymannerἐπιστρέφει epistrefei
_V-PAI-3Sἐπιστρέφωepistrefōto turn[₂returnsἡ hē
_T-NSFὁhothe/this/who νύμφη numfē
_N-NSFνύμφηnumfēbride₁a bride]πρὸς pros
_PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/whotheἄνδρα andra
_N-ASMἀνήρanērmanher husband.αὐτῆς·     autēs
_D-GSFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]πλὴν plēn
_ADVπλήνplēnbut/howeverBesidesψυχὴν psuchēn
_N-ASFψυχήpsuchēsoul[₃ lifeἑνὸς henos
_A-GSMεἷςheisone₄of oneἀνδρὸς andros
_N-GSMἀνήρanērman₅manσὺ su
_P-NSσύsuyou[rest]ζητεῖς,     zēteis
_V-PAI-2Sζητέωzēteōto seek₂seek],καὶ kai
_CONJκαίkaiandandπαντὶ panti
_A-DSMπάντῃpantēalways[poplar]τῷ tō
_T-DSMὁhothe/this/who[that]λαῷ laō
_N-DSMλαόςlaosa peoplepeopleἔσται estai
_V-FMI-3Sἔσομαιesomaiwill be[Zabud]εἰρήνη.     eirēnē
_N-NSFεἰρήνηeirēnēpeaceat peace. 4 Tłum. GrEn. Толк. I spodobała się rada jego Absalomowi i wszystkim starszym Izraelowym.И понравилось это слово Авессалому и всем старейшинам Израилевым. И# ўг0дно сл0во бhсть пред8 nчи1ма ґвессалHмлима и3 пред8 nчи1ма всёхъ старёйшинъ ї}левыхъ. 17,4Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndεὐθὴς euthēs
_A-NSMstrong:GA-NSMstrong:GA-NSMstrong:GA-NSM ὁ ho
_T-NSMὁhothe/this/who₁theλόγος logos
_N-NSMλόγοςlogosword₂word]ἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginὀφθαλμοῖς ofthalmois
_N-DPMὀφθαλμόςofthalmoseyeeyesΑβεσσαλωμ abessalōm
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginὀφθαλμοῖς ofthalmois
_N-DPMὀφθαλμόςofthalmoseyeeyesπάντων pantōn
_A-GPMπᾶςpasallof allτῶν tōn
_T-GPMὁhothe/this/whotheπρεσβυτέρων presbuterōn
_A-GPMCπρεσβύτεροςpresbuteroseldereldersΙσραηλ.     israēl
_N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window] 5 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł Absalom: „Zawołajcie Chusaja, Arachitczyka, a posłuchajmy, co on też powie.”И сказал Авессалом: позовите Хусия Архитянина; послушаем, что он скажет. И# речE ґвессалHмъ: призови1те же и3 хусjа ґрахjина, и3 ўслhшимъ что2 и3з8 ќстъ є3гw2. 17,5Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
_V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayAbsalom said,Αβεσσαλωμ abessalōm
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI Καλέσατε kalesate
_V-AAM-2Pκαλέωkaleōto callCallδὴ dē
_PRTδήdēsoindeedκαί kai
_ADVκαίkaiandandγε ge
_PRTγέgeindeedindeedτὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/who Χουσι chousi
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/whotheΑραχι,     arachi
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἀκούσωμεν akousōmen
_V-AAS-1Pἀκούωakouōto hearI shall hearτί ti
_I-ASNτίςtiswhich?[to bray]ἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
_T-DSNὁhothe/this/who στόματι stomati
_N-DSNστόμαstomamouthhis mouth,αὐτοῦ autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καί kai
_ADVκαίkaiand[desire]γε ge
_PRTγέgeindeed[weeping]αὐτοῦ.     autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 6 Tłum. GrEn. Толк. A gdy przyszedł Chusaj do Absaloma, rzekł Absalom do niego: „Takie słowa mówił Achitofel. Czy mam uczynić, czy też nie ? Co za radę dajesz?”И пришел Хусий к Авессалому, и сказал ему Авессалом, говоря: вот что говорит Ахитофел; сделать ли по его словам? а если нет, то говори ты. И# вни1де хусjй ко ґвессалHму, и3 речE ґвессалHмъ къ немY, глаг0лz: по глаг0лу семY глаг0ла ґхітофeлъ: сотвори1мъ ли по словеси2 є3гw2; ѓще же ни2, ты2 глаг0ли. 17,6Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndεἰσῆλθεν eisēlthen
_V-AAI-3Sεἰσέρχομαιeiserchomaito enterHushai enteredΧουσι chousi
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI πρὸς pros
_PREPπρόςprosto/withtoΑβεσσαλωμ·     abessalōm
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
_V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayAbsalom saidΑβεσσαλωμ abessalōm
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI πρὸς pros
_PREPπρόςprosto/withtoαὐτὸν auton
_D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]λέγων legōn
_V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying,κατὰ kata
_PREPκατάkataaccording toAccording toτὸ to
_T-ASNὁhothe/this/who ῥῆμα rēma
_N-ASNῥῆμαrēmawordthis thingτοῦτο touto
_D-ASNτοῦτοtoutothat[drowsiness]ἐλάλησεν elalēsen
_V-AAI-3Sλαλέωlaleōto speakAhithophel spoke.Αχιτοφελ·     achitofel
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI εἰ ei
_PRTεἰeiifShallποιήσομεν poiēsomen
_V-FAI-1Pποιέωpoieōto do/makewe doΚατὰ kata
_PREPκατάkataaccording toaccording toτὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/who λόγον logon
_N-ASMλόγοςlogoswordhis word?αὐτοῦ;     autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]εἰ ei
_CONJεἰeiif[clod]δὲ de
_PRTδέdethen[terror]μή,     mē
_ADVμήmēnot[Jokmeam]σὺ su
_P-NSσύsuyou[rest]λάλησον.     lalēson
_V-FAPASλαλέωlaleōto speakspeak! 7 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł Chusaj do Absaloma: „Nie dobra to rada, którą teraz dał Achitofel.”И сказал Хусий Авессалому: нехорош на этот раз совет, который дал Ахитофел. И# речE хусjй ко ґвессалHму: не блaгъ совётъ сeй, є3г0же совэщA ґхітофeлъ є3ди1ною сіE. 17,7Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
_V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayHushai saidΧουσι chousi
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI πρὸς pros
_PREPπρόςprosto/withtoΑβεσσαλωμ abessalōm
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI Οὐκ ouk
_ADVοὐounonotἀγαθὴ agathē
_A-NSFἀγαθόςagathosgood-doergood,αὕτη hautē
_D-NSFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἡ hē
_T-NSFὁhothe/this/who βουλή,     boulē
_N-NSFβουλήboulēplancounselἣν hēn
_R-ASFἦνēnwas[pledge]ἐβουλεύσατο ebouleusato
_V-AMI-3Sβουλεύωbouleuōto planAhithophel counseledΑχιτοφελ achitofel
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τὸ to
_T-ASNὁhothe/this/who ἅπαξ hapax
_ADVἅπαξhapaxoncethis one time.τοῦτο.     touto
_D-ASNτοῦτοtoutothat[drowsiness] 8 Tłum. GrEn. Толк. I dodał jeszcze Chusaj: „Ty znasz ojca twego i mężów, którzy z nim są, że są bardzo mocni, a gorzkiego serca, jak gdyby niedźwiedzica, której zabrano dzieci, srożyła się w lesie, lecz i ojciec twój jest mężem wojennym i nie będzie się ociągał z ludem.И продолжал Хусий: ты знаешь твоего отца и людей его; они храбры и сильно раздражены, как медведица в поле, у которой отняли детей, [и как вепрь свирепый на поле,] и отец твой - человек воинственный; он не остановится ночевать с народом. И# речE хусjй: ты2 вёси nтцA твоего2 и3 мужeй є3гw2, ћкw си1льни сyть ѕэлw2, и3 гнэвли1ви душaми свои1ми, ћкw медвёдица ч†дъ лишeнаz на селЁ, и3 ѓки вeпрь свирёпый на п0ли: и3 nтeцъ тв0й мyжъ борeцъ, и3 не дaстъ почи1ти лю1демъ: 17,8Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
_V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayHushai said,Χουσι chousi
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI Σὺ su
_P-NSσύsuyou[rest]οἶδας oidas
_V-RAI-2Sεἴδωeidōto knowknowτὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/who πατέρα patera
_N-ASMπατήρpatērfatheryour father,σου sou
_P-GSσοῦsouyou[guard]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandτοὺς tous
_T-APMὁhothe/this/who ἄνδρας andras
_N-APMἀνήρanērmanhis men,αὐτοῦ autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὅτι hoti
_CONJὅτιhotithat/sincethatδυνατοί dunatoi
_A-NPMδυνατόςdunatosable[₃mightyεἰσιν eisin
_V-PAI-3Pεἰσίeisithey are[Gilonite]σφόδρα sfodra
_ADVσφόδραsfodravery₂exceedingly],καὶ kai
_CONJκαίkaiandandκατάπικροι katapikroi
_A-NPMstrong:GA-NPMstrong:GA-NPMstrong:GA-NPM τῇ tē
_T-DSFὁhothe/this/who ψυχῇ psuchē
_N-DSFψυχήpsuchēsoul₁their soul]αὐτῶν autōn
_D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὡς hōs
_CONJὡςhōswhich/howasἄρκος arkos
_N-NSFἄρκτοςarktosbeara bearἠτεκνωμένη ēteknōmenē
_V-RPPRSstrong:GV-RPPRSstrong:GV-RPPRSstrong:GV-RPPRS ἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginἀγρῷ agrō
_N-DSMἀγρόςagrosfield[stone]καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndὡς hōs
_CONJὡςhōswhich/how[scribe]ὗς hus
_N-NSFὗςhussow[Nephisesim]τραχεῖα tracheia
_A-NSFτραχύςtrachusrough[stew]ἐν en
_PREPἐνenin/on/among[gold]τῷ tō
_T-DSNὁhothe/this/whotheπεδίῳ,     pediō
_N-DSNstrong:GN-DSNstrong:GN-DSNstrong:GN-DSN καὶ kai
_CONJκαίkaiandandὁ ho
_T-NSMὁhothe/this/who πατήρ patēr
_N-NSMπατήρpatērfatheryour fatherσου sou
_P-GSσοῦsouyou[guard]ἀνὴρ anēr
_N-NSMἀνήρanērman[₂manπολεμιστὴς polemistēs
_N-NSMstrong:GN-NSMstrong:GN-NSMstrong:GN-NSM καὶ kai
_CONJκαίkaiand[desire]οὐ ou
_ADVοὐouno[Carmi]μὴ mē
_ADVμήmēnot[Jokmeam]καταλύσῃ katalusē
_V-AAS-3Sκαταλύωkataluōto destroy/lodge[Huppah]τὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/whotheλαόν·     laon
_N-ASMλαόςlaosa peoplepeople. 9 Tłum. GrEn. Толк. Może się teraz kryje w dołach albo gdziekolwiek mu się podoba; a gdy polegnie ktoś na początku, usłyszy, ktokolwiek usłyszy, i rzecze: „Stała się porażka w ludzie który szedł za Absalomem.”Вот, теперь он скрывается в какой-нибудь пещере, или в другом месте, и если кто падет при первом нападении на них, и услышат и скажут: "было поражение людей, последовавших за Авессаломом", сe бо, т0й нн7э скрhсz на нёкоторэмъ х0лмэ и3ли2 на нёкоторэмъ мёстэ: и3 бyдетъ внегдA напaсти на ни1хъ въ начaлэ, и3 ўслhшитъ слyшаzй, и3 речeтъ: бhсть сокрушeніе въ лю1дехъ и5же за ґвессалHмомъ: 17,9Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἰδοὺ idou
_INJἰδούidoulook!For beholdγὰρ gar
_PRTγάρgarforFor beholdαὐτὸς autos
_D-NSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]νῦν nun
_ADVνῦνnunnownowκέκρυπται kekruptai
_V-RMI-3Sκρύπτωkruptōto hidehidesἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginἑνὶ heni
_A-DSMεἷςheisoneoneτῶν tōn
_T-GPMὁhothe/this/whoof theβουνῶν bounōn
_N-GPMβουνόςbounoshill[Beth-diblathaim]ἢ ē
_CONJὁhothe/this/whoof theἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginἑνὶ heni
_A-DSMεἷςheisoneoneτῶν tōn
_T-GPMὁhothe/this/who τόπων,     topōn
_N-GPMτόποςtoposplaceplaces.καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἔσται estai
_V-FMI-3Sἔσομαιesomaiwill be[Zabud]ἐν en
_PREPἐνenin/on/amongwhenτῷ tō
_T-DSNὁhothe/this/whotheἐπιπεσεῖν epipesein
_V-AARἐπιπίπτωepipiptōto fall/press uponfall uponαὐτοῖς autois
_D-DPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐν en
_PREPἐνenin/on/amongatἀρχῇ archē
_N-DSFἀρχήarchēbeginningbeginning,καὶ kai
_ADVκαίkaiandthatἀκούσῃ akousē
_V-AAS-3Sἀκούωakouōto hearshall hearὁ ho
_T-NSMὁhothe/this/whotheἀκούων akouōn
_V-PAPRSἀκούωakouōto hearhearing,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandεἴπῃ eipē
_V-AAS-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayshould say,Ἐγενήθη egenēthē
_V-API-3Sγίνομαιginomaito beThere wasθραῦσις thrausis
_N-NSFstrong:GN-NSFstrong:GN-NSFstrong:GN-NSF ἐν en
_PREPἐνenin/on/amongamongτῷ tō
_T-DSMὁhothe/this/whoto the oneλαῷ laō
_N-DSMλαόςlaosa peoplepeople,τῷ tō
_T-DSMὁhothe/this/who[that]ὀπίσω opisō
_PREPὀπίσωopisōafterafterΑβεσσαλωμ,     abessalōm
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 10 Tłum. GrEn. Толк. I każdy, nawet najmężniejszy, którego serce jest jak u lwa, przelęknie się, bo wie wszystek lud izraelski, że mężem mocnym jest ojciec twój i mężni wszyscy, którzy są z nim.тогда и самый храбрый, у которого сердце, как сердце львиное, упадет духом; ибо всему Израилю известно, как храбр отец твой и мужественны те, которые с ним. и3 т0й сhнъ си1лы, є3мyже сeрдце ћкоже сeрдце львY тazщо и3стaетъ: понeже вёсть вeсь ї}ль, ћкw си1ленъ nтeцъ тв0й, и3 сhнове си1лы вси2 и5же съ ни1мъ: 17,10Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαί kai
_ADVκαίkaiandAndγε ge
_PRTγέgeindeedindeedαὐτὸς autos
_D-NSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]υἱὸς huios
_N-NSMυἱόςhuiossonsonδυνάμεως,     dunameōs
_N-GSFδύναμιςdunamispowerof powerοὗ hou
_R-GSMοὐouno[Carmi]ἡ hē
_T-NSFὁhothe/this/who καρδία kardia
_N-NSFκαρδίαkardiaheartheartκαθὼς kathōs
_ADVκαθώςkathōsas/just asasἡ hē
_T-NSFὁhothe/this/whotheκαρδία kardia
_N-NSFκαρδίαkardiaheartheartτοῦ tou
_T-GSMὁhothe/this/who λέοντος,     leontos
_N-GSMλέωνleōnlionof a lion,τηκομένη tēkomenē
_V-PMPRSτήκωtēkōto meltin melting awayτακήσεται,     takēsetai
_V-FMI-3Sτήκωtēkōto melthe shall melt away,ὅτι hoti
_CONJὅτιhotithat/sinceforοἶδεν oiden
_V-RAI-3Sεἴδωeidōto know[₃knowsπᾶς pas
_A-NSMπᾶςpasall₁allΙσραηλ israēl
_N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]ὅτι hoti
_CONJὅτιhotithat/sincethatδυνατὸς dunatos
_A-NSMδυνατόςdunatosable[₂ mightyὁ ho
_T-NSMὁhothe/this/who πατήρ patēr
_N-NSMπατήρpatērfather₁your father]σου sou
_P-GSσοῦsouyou[guard]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandυἱοὶ huioi
_N-NPMυἱόςhuiossonsonsδυνάμεως dunameōs
_N-GSFδύναμιςdunamispowerof power,οἱ hoi
_T-NPMὁhothe/this/whothe onesμετ'     met
_PREPμετάmetawith/afterwithαὐτοῦ.     autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 11 Tłum. GrEn. Толк. Ale to się mnie widzi dobra rada: Niech się zbierze do ciebie wszystek Izrael od Dan aż do Bersabee, jako piasek morski niczliczony, a ty będziesz w pośrodku nich.Посему я советую: пусть соберется к тебе весь Израиль, от Дана до Вирсавии, во множестве, как песок при море, и ты сам пойдешь посреди его; тaкw совётуz ѓзъ ўсовётовахъ, и3 собирazсz соберeтсz къ тебЁ вeсь ї}ль t дaна и3 до вирсавjи, ѓки пес0къ и4же при м0ри во мн0жествэ, и3 лицE твоE и3дyщее посредЁ и4хъ: 17,11Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPὅτι hoti
_CONJὅτιhotithat/since[vineyard]οὕτως houtōs
_ADVοὕτω, οὕτωςhhoutō outōsthus(-ly)Thusσυμβουλεύων sumbouleuōn
_V-PAPRSσυμβουλεύωsumbouleuōto consultadvising,ἐγὼ egō
_P-NSἐγώegōI/weIσυνεβούλευσα,     sunebouleusa
_V-AAI-1Sσυμβουλεύωsumbouleuōto consultadvised.καὶ kai
_PREPκαίkaiandAndσυναγόμενος sunagomenos
_V-PPPRSσυνάγωsunagōto assemble[₃in gathering togetherσυναχθήσεται sunachthēsetai
_V-FPI-3Sσυνάγωsunagōto assemble₄shall gather togetherἐπὶ epi
_PREPἐπίepiupon/to/against₅untoσὲ se
_P-ASσέseyou[to slip]πᾶς pas
_A-NSMπᾶςpasall₁allΙσραηλ israēl
_N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]ἀπὸ apo
_PREPἀπόapofromfromΔαν dan
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἕως heōs
_PREPἕωςheōsuntiluntoΒηρσαβεε bērsabee
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ὡς hōs
_CONJὡςhōswhich/howasἡ hē
_T-NSFὁhothe/this/whotheἄμμος ammos
_N-NSFἄμμοςammossandsandἡ hē
_T-NSFὁhothe/this/who ἐπὶ epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstuponτῆς tēs
_T-GSFὁhothe/this/whotheθαλάσσης thalassēs
_N-GSFθάλασσαthalassaseaseaεἰς eis
_PREPεἰςeistowardinπλῆθος,     plēthos
_N-ASNπλῆθοςplēthosmultitudemultitude.καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndτὸ to
_T-NSNὁhothe/this/who πρόσωπόν prosōpon
_N-NSNπρόσωπονprosōponfaceyour presenceσου sou
_P-GSσοῦsouyou[guard]πορευόμενον poreuomenon
_V-PMPRSπορεύωporeuōto goshall be goingἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginμέσῳ mesō
_A-DSNμέσοςmesosmidstmidstαὐτῶν,     autōn
_D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 12 Tłum. GrEn. Толк. I przypadniemy nań, na którymkolwiek miejscu znaleziony będzie, i okryjemy go, jak zwykła rosa padać na ziemię, i nie zostawimy z mężów, którzy z nim są, ani jednego.и тогда мы пойдем против него, в каком бы месте он ни находился, и нападем на него, как падает роса на землю; и не останется у него ни одного человека из всех, которые с ним; и3 пріи1демъ къ немY на є3ди1но мёсто, и3дёже њбрsщемъ є3го2 тaмw, и3 њполчи1мсz на него2, ћкоже спaдаетъ росA на зeмлю, и3 не њстaвимъ въ нeмъ и3 въ мужeхъ є3гw2 и5же съ ни1мъ ни є3ди1нагw: 17,12Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἥξομεν hēxomen
_V-FAI-1Pἔξωexōout/outside(r)[to crush]πρὸς pros
_PREPπρόςprosto/with[Mezahab]αὐτὸν auton
_D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]εἰς eis
_PREPεἰςeistowardinἕνα hena
_A-ASMεἷςheisoneoneτῶν tōn
_T-GPMὁhothe/this/whoof theτόπων,     topōn
_N-GPMτόποςtoposplaceplaces,οὗ hou
_R-GSMοὐounowe shall not leave behindἐὰν ean
_CONJἐάνeanif[Giddalti]εὕρωμεν heurōmen
_V-AAS-1Pεὑρίσκωheuriskōto find/meetwe should findαὐτὸν auton
_D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐκεῖ,     ekei
_ADVἐκεῖekeitherethere.καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndπαρεμβαλοῦμεν parembaloumen
_V-FAI-1Pstrong:GV-FAI-1Pstrong:GV-FAI-1Pstrong:GV-FAI-1P ἐπ'     ep
_PREPἐπίepiupon/to/againstuponαὐτόν,     auton
_D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὡς hōs
_CONJὡςhōswhich/howasπίπτει piptei
_V-PAI-3Sπίπτωpiptōto collapsefallsἡ hē
_T-NSFὁhothe/this/whotheδρόσος drosos
_N-NSFstrong:GN-NSFstrong:GN-NSFstrong:GN-NSF ἐπὶ epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstuponτὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/who γῆν,     gēn
_N-ASFγῆgēearthground.καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndοὐχ ouch
_ADVοὐouno[Carmi]ὑπολειψόμεθα hupoleipsometha
_V-FMI-1Pὑπολείπωhupoleipōto leavewe shall not leave behindἐν en
_PREPἐνenin/on/amongamongαὐτῷ autō
_D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandτοῖς tois
_T-DPMὁhothe/this/who ἀνδράσιν andrasin
_N-DPMἀνήρanērmanof his menτοῖς tois
_T-DPMὁhothe/this/who[that]μετ'     met
_PREPμετάmetawith/afterwithαὐτοῦ autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καί kai
_ADVκαίkaiandevenγε ge
_PRTγέgeindeedindeedἕνα·     hena
_A-ASMεἷςheisoneone. 13 Tłum. GrEn. Толк. A jeśli wnijdzie do jakiego miasta, wszystek Izrael otoczy miasto powrozami, i pociągniemy je do potoka, że się nie znajdzie z niego ani kamyk.”а если он войдет в какой-либо город, то весь Израиль принесет к тому городу веревки, и мы стащим его в реку, так что не останется ни одного камешка. и3 ѓще во грaдъ соберyтсz, и3 в0зметъ вeсь ї}ль ко грaду томY ќжы, и3 совлечeмъ є3го2 въ пот0къ, д0ндеже не њстaнетсz тaмw нижE кaмень. 17,13Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἐὰν ean
_CONJἐάνeanififεἰς eis
_PREPεἰςeistoward[₂intoπόλιν polin
_N-ASFπόλιςpoliscity₄cityσυναχθῇ,     sunachthē
_V-APS-3Sσυνάγωsunagōto assemble₁he should gather],καὶ kai
_CONJκαίkaiandthenλήμψεται lēmpsetai
_V-FMI-3Sλαμβάνωlambanōto take[₃shall takeπᾶς pas
_A-NSMπᾶςpasall₁allΙσραηλ israēl
_N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]πρὸς pros
_PREPπρόςprosto/with[₂againstτὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/who₃theπόλιν polin
_N-ASFπόλιςpoliscity₃that cityἐκείνην ekeinēn
_D-ASFἐκεῖνοςekeinosthat₃that cityσχοινία schoinia
_N-APNσχοινίονschoinionrope₁lines],καὶ kai
_CONJκαίkaiandandσυροῦμεν suroumen
_V-FAI-1Pσύρωsurōto dragdragαὐτὴν autēn
_D-ASFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἕως heōs
_CONJἕωςheōsuntiluntoεἰς eis
_PREPεἰςeistoward τὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/who χειμάρρουν,     cheimarroun
_A-ASMχείμαρροςcheimarrosbrookrushing stream,ὅπως hopōs
_CONJὅπωςhopōsthat[amulet]μὴ mē
_ADVμήmēnotnotκαταλειφθῇ kataleifthē
_V-APS-3Sκαταλείπωkataleipōto leaveleaving behindἐκεῖ ekei
_ADVἐκεῖekeitherethereμηδὲ mēde
_CONJμηδέmēdenotneitherλίθος.     lithos
_N-NSMλίθοςlithosstonea stone. 14 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł Absalom i wszyscy mçżowie izraelscy:”Lepsza jest rada Chusaja, Arachitczyka, niźli rada Achitofela.” A Pańskim zrządzeniem udaremniona została rada Achitofela pożyteczna, aby przywiódł Pan na Absaloma zło.И сказал Авессалом и весь Израиль: совет Хусия Архитянина лучше совета Ахитофелова. Так Господь судил разрушить лучший совет Ахитофела, чтобы навести Господу бедствие на Авессалома. И# речE ґвессалHмъ и3 вси2 мyжіе ї}льтестіи: блaгъ совётъ хусjа ґрахjина пaче совёта ґхітофeлева. И# гDь заповёда разори1ти совётъ ґхітофeлевъ благjй, ћкw да наведeтъ гDь на ґвессалHма ѕл†z вс‰. 17,14Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
_V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayAbsalom said,Αβεσσαλωμ abessalōm
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandandπᾶς pas
_A-NSMπᾶςpasalleveryἀνὴρ anēr
_N-NSMἀνήρanērmanmanΙσραηλ israēl
_N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]Ἀγαθὴ agathē
_A-NSFἀγαθόςagathosgood-doer[₆is goodἡ hē
_T-NSFὁhothe/this/who₁Theβουλὴ boulē
_N-NSFβουλήboulēplan₂counselΧουσι chousi
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τοῦ tou
_T-GSMὁhothe/this/who₄theΑραχι arachi
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ὑπὲρ huper
_PREPὑπέρhuperabove/foroverτὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/whotheβουλὴν boulēn
_N-ASFβουλήboulēplancounselΑχιτοφελ·     achitofel
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndκύριος kurios
_N-NSMκύριοςkurioslordlordἐνετείλατο eneteilato
_V-AMI-3Sἐντέλλωentellōto ordergave chargeδιασκεδάσαι diaskedasai
_V-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AAR τὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/who βουλὴν boulēn
_N-ASFβουλήboulēplan[₂counselΑχιτοφελ achitofel
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/whotheἀγαθήν,     agathēn
_A-ASFἀγαθόςagathosgood-doer₁good],ὅπως hopōs
_CONJὅπωςhopōsthatsoἂν an
_PRTἄνanifthatἐπαγάγῃ epagagē
_V-AAS-3Sἐπάγωepagōto bring uponlord should bringκύριος kurios
_N-NSMκύριοςkurioslordlord should bringἐπὶ epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstuponαβεσσαλωμ abessalōm
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τὰ ta
_T-APNὁhothe/this/who κακὰ kaka
_A-APNκακόςkakosevil/harmbadπάντα.     panta
_A-APNπᾶςpasall[tongue] 15 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł Chusaj Sadokowi i Abiatarowi kaplanom: „Tak a tak radził Achitofel Absalomowi i starszym izraelskim, a jam dał taką a taką radę.И сказал Хусий Садоку и Авиафару священникам: так и так советовал Ахитофел Авессалому и старейшинам Израилевым, а так и так посоветовал я. И# речE хусjй ґрахjинъ ко садHку и3 ґвіаfaру їерeємъ: тaкw и3 тaкw совётова ґхітофeлъ ґвессалHму и3 старёйшинамъ ї}лєвымъ: и3 ѓзъ тaкw и3 тaкw совётовахъ: 17,15Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
_V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayHushai saidΧουσι chousi
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ὁ ho
_T-NSMὁhothe/this/whotheτοῦ tou
_T-GSMὁhothe/this/who Αραχι arachi
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI πρὸς pros
_PREPπρόςprosto/withtoΣαδωκ sadōk
_N-PRIΣαδώκsadōkZadok[surrounds]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandΑβιαθαρ abiathar
_N-PRIἈβιαθάρabiatharAbiathar[destruction]τοὺς tous
_T-APMὁhothe/this/whoto theἱερεῖς hiereis
_N-APMἱερεύςhiereuspriestpriests,οὕτως houtōs
_ADVοὕτω, οὕτωςhhoutō outōsthus(-ly)Soκαὶ kai
_CONJκαίkaiandandοὕτως houtōs
_ADVοὕτω, οὕτωςhhoutō outōsthus(-ly)soσυνεβούλευσεν sunebouleusen
_V-AAI-3Sσυμβουλεύωsumbouleuōto consultadvisedΑχιτοφελ achitofel
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τῷ tō
_T-DSMὁhothe/this/who[that]Αβεσσαλωμ abessalōm
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandandτοῖς tois
_T-DPMὁhothe/this/who[that]πρεσβυτέροις presbuterois
_A-DPMCπρεσβύτεροςpresbuteroseldereldersΙσραηλ,     israēl
_N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandοὕτως houtōs
_ADVοὕτω, οὕτωςhhoutō outōsthus(-ly)soκαὶ kai
_CONJκαίkaiandandΟὕτως houtōs
_ADVοὕτω, οὕτωςhhoutō outōsthus(-ly)soσυνεβούλευσα sunebouleusa
_V-AAI-1Sσυμβουλεύωsumbouleuōto consultI advised.ἐγώ·     egō
_P-NSἐγώegōI/weHushai said 16 Tłum. GrEn. Толк. Teraz tedy poślijcie co rychlej, a powiedzcie Dawidowi mówiąc: Nie mieszkaj tej nocy na polach puszczy, ale bez odwłoki przejdź, by snadź nie był pochwycony król i wszystek lud, który z nim jest.”И теперь пошлите поскорее и скажите Давиду так: не оставайся в эту ночь на равнине в пустыне, но поскорее перейди, чтобы не погибнуть царю и всем людям, которые с ним. и3 нн7э посли1те ск0рw и3 возвэсти1те давjду, глаг0люще: не пребyди н0щь сію2 во ґравHfэ пустhни, но пойти2 потщи1сz, да не кaкw пожeртъ бyдетъ цaрь и3 вси2 лю1діе и5же съ ни1мъ. 17,16Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndνῦν nun
_ADVνῦνnunnownowἀποστείλατε aposteilate
_V-AAM-2Pἀποστέλλωapostellōto sendsendταχὺ tachu
_A-ASNταχύtachuquickly[bag]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἀναγγείλατε anangeilate
_V-AAM-2Pἀναγγέλλωanangellōto report[another]τῷ tō
_T-DSMὁhothe/this/who Δαυιδ dauid
_N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]λέγοντες legontes
_V-PAPRPλέγωlegōto speaksaying,Μὴ mē
_ADVμήmēnotYou should notαὐλισθῇς aulisthēs
_V-APS-2Sαὐλίζομαιaulizomaito spend the nightlodgeτὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/whotheνύκτα nukta
_N-ASFνύξnuxnightnightἐν en
_PREPἐνenin/on/among[gold]αραβωθ arabōth
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τῆς tēs
_T-GSFὁhothe/this/whoof theἐρήμου erēmou
_A-GSFἔρημοςerēmosdesertedwilderness,καί kai
_ADVκαίkaiandandγε ge
_PRTγέgeindeed[weeping]διαβαίνων diabainōn
_V-PAPRSδιαβαίνωdiabainōto crossby passing over,σπεῦσον,     speuson
_V-AAM-2Sσπεύδωspeudōto hasten[siege]μήποτε mēpote
_ADVμήποτεmēpotelest[Jeroboam]καταπίῃ katapiē
_V-FMI-2Sκαταπίνωkatapinōto swallow₄be swallowed downτὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/who₁theβασιλέα basilea
_N-ASMβασιλεύςbasileusking₂king],καὶ kai
_CONJκαίkaiand[desire]πάντα panta
_A-ASMπᾶςpasallallτὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/whotheλαὸν laon
_N-ASMλαόςlaosa peoplepeople,τὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/whothe oneμετ'     met
_PREPμετάmetawith/afterwithαὐτοῦ.     autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 17 Tłum. GrEn. Толк. A Jonatas i Achimaas stali u studni Rogel; i poszła służebnica i powiedziała im, a oni poszli, żeby donieść królowi Dawidowi wiadomość; bo nie mogli ukazać się ani wnijść do miasta. Ale obaczył ich któryś sługa Ионафан и Ахимаас стояли у источника Рогель. И пошла служанка и рассказала им, а они пошли и известили царя Давида; ибо они не могли показаться в городе. И# їwнаfaнъ и3 ґхімаaсъ стоsста на студенцЁ рwги1ли, и3 и4де рабhнz и3 повёда и4ма: и3 тjи и3д0ста и3 возвэсти1ста давjду царю2, ћкw не мог0ста kви1тисz є4же вни1ти во грaдъ. 17,17Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndΙωναθαν iōnathan
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandandΑχιμαας achimaas
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI εἱστήκεισαν heistēkeisan
_V-LAI-3Pἵστημιhistēmito standstoppedἐν en
_PREPἐνenin/on/among[gold]τῇ tē
_T-DSFὁhothe/this/whotheπηγῇ pēgē
_N-DSFπηγήpēgēflowspringΡωγηλ,     rōgēl
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἐπορεύθη eporeuthē
_V-API-3Sπορεύωporeuōto gocame forthἡ hē
_T-NSFὁhothe/this/whotheπαιδίσκη paidiskē
_N-NSFπαιδίσκηpaidiskēmaidservantmaidservant,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἀνήγγειλεν anēngeilen
_V-AAI-3Sἀναγγέλλωanangellōto reportshe reportedαὐτοῖς,     autois
_D-DPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndαὐτοὶ autoi
_D-NPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]πορεύονται poreuontai
_V-PMI-3Pπορεύωporeuōto gowentκαὶ kai
_CONJκαίkaiandandἀναγγέλλουσιν anangellousin
_V-PAI-3Pἀναγγέλλωanangellōto reportreportedτῷ tō
_T-DSMὁhothe/this/who βασιλεῖ basilei
_N-DSMβασιλεύςbasileuskingto king David,Δαυιδ,     dauid
_N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]ὅτι hoti
_CONJὅτιhotithat/sinceforοὐκ ouk
_ADVοὐounothey were notἐδύναντο edunanto
_V-IMI-3Pδύναμαιdunamaibe ableableὀφθῆναι ofthēnai
_V-APRὁράωhoraōto seeto appearτοῦ tou
_T-GSNὁhothe/this/who εἰσελθεῖν eiselthein
_V-AARεἰσέρχομαιeiserchomaito enterto enterεἰς eis
_PREPεἰςeistowardintoτὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/whotheπόλιν.     polin
_N-ASFπόλιςpoliscitycity. 18 Tłum. GrEn. Толк. i powiedział Absalomowi; lecz oni w skok weszli w dom jednego człowieka w Bahurim, który miał studnię na podwórzu, i spuścili się do niej.И увидел их отрок и донес Авессалому; но они оба скоро ушли и пришли в Бахурим, в дом одного человека, у которого на дворе был колодезь, и спустились туда. И# ви1дэ и5хъ џтрочищь и3 повёда ґвессалHму. И# и3д0ста џба ск0рw и3 пріид0ста въ д0мъ мyжа въ ваурjмъ: и3 томY р0въ на дворЁ, и3 снид0ста тaмw. 17,18Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndεἶδεν eiden
_V-AAI-3Sεἴδωeidōto know[₂beheldαὐτοὺς autous
_D-APMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]παιδάριον paidarion
_N-ASNπαιδάριονpaidarionboy₁a young man],καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἀπήγγειλεν apēngeilen
_V-AAI-3Sἀπαγγέλλωapangellōto announce[if]τῷ tō
_T-DSMὁhothe/this/who Αβεσσαλωμ,     abessalōm
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἐπορεύθησαν eporeuthēsan
_V-API-3Pπορεύωporeuōto go[₃wentοἱ hoi
_T-NPMὁhothe/this/who₁theδύο duo
_N-NUIδύοduotwo₂two]ταχέως tacheōs
_ADVταχέωςtacheōsquicklyquickly,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandεἰσῆλθαν eisēlthan
_V-AAI-3Pεἰσέρχομαιeiserchomaito enterthey enteredεἰς eis
_PREPεἰςeistowardintoοἰκίαν oikian
_N-ASFοἰκίαoikiahouse[Calebite]ἀνδρὸς andros
_N-GSMἀνήρanērmanof a manἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginΒαουριμ,     baourim
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandandαὐτῷ autō
_D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]λάκκος lakkos
_N-NSMstrong:GN-NSMstrong:GN-NSMstrong:GN-NSM ἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
_T-DSFὁhothe/this/whotheαὐλῇ,     aulē
_N-DSFαὐλήaulēpalace/courtyardcourtyard,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandκατέβησαν katebēsan
_V-AAI-3Pκαταβαίνωkatabainōto come/go downthey went downἐκεῖ.     ekei
_ADVἐκεῖekeitherethere. 19 Tłum. GrEn. Толк. A niewiasta wzięła płachtę i rozciągnęła na wierzchu studni, jakoby susząc krupy jęcznlienne, i tak się rzecz ukryła.А женщина взяла и растянула над устьем колодезя покрывало и насыпала на него крупы, так что не было ничего заметно. И# взS женA, и3 положи2 покр0въ на ќстіи р0ва, и3 суши2 на нeмъ ґрафHfъ, и3 не познaсz глаг0лъ. 17,19Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἔλαβεν elaben
_V-AAI-3Sλαμβάνωlambanōto take[₂tookἡ hē
_T-NSFὁhothe/this/who γυνὴ gunē
_N-NSFγυνήgunēwoman₁a woman]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandδιεπέτασεν diepetasen
_V-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3S τὸ to
_T-ASNὁhothe/this/who ἐπικάλυμμα epikalumma
_N-ASNἐπικάλυμμαepikalummacoveringa coveringἐπὶ epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstoverπρόσωπον prosōpon
_N-ASNπρόσωπονprosōponface[stumbling]τοῦ tou
_T-GSMὁhothe/this/whotheλάκκου lakkou
_N-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSM καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἔψυξεν epsuxen
_V-AAI-3Sψύχωpsuchōto coolshe cooledἐπ'     ep
_PREPἐπίepiupon/to/against[₂uponαὐτῷ autō
_D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]αραφωθ,     arafōth
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandandοὐκ ouk
_ADVοὐounothey did not knowἐγνώσθη egnōsthē
_V-API-3Sγινώσκωginōskōto knowthey did not knowῥῆμα.     rēma
_N-NSNῥῆμαrēmawordthing. 20 Tłum. GrEn. Толк. A gdy przyszli słudzy Absaloma w dom niewiasty, rzekli: „Gdzie jest Achimaas i Jonatas?” I odpowiedziała im niewiasta: „Przeszli prędko, skosztowawszy trochę wody.” A ci, co szukali, nie znalazłszy wrócili się do Jeruzalem.И пришли рабы Авессалома к женщине в дом, и сказали: где Ахимаас и Ионафан? И сказала им женщина: они перешли вброд реку. И искали они, и не нашли, и возвратились в Иерусалим. И# пріид0ша џтроцы ґвессалw6мли къ женЁ въ д0мъ и3 рёша: гдЁ ґхімаaсъ и3 їwнаfaнъ; И# речE и5мъ женA: преид0ста вмaлэ в0ду. И# и3скaша, и3 не њбрэт0ша, и3 возврати1шасz во їеrли1мъ. 17,20Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἦλθαν ēlthan
_V-AAI-3Pἔρχομαιerchomaito come/go[₄cameοἱ hoi
_T-NPMὁhothe/this/who₁theπαῖδες paides
_N-NPMπαῖςpaischild₂servantsΑβεσσαλωμ abessalōm
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI πρὸς pros
_PREPπρόςprosto/withtoτὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/whotheγυναῖκα gunaika
_N-ASFγυνήgunēwomanwoman,εἰς eis
_PREPεἰςeistowardintoτὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/whotheοἰκίαν oikian
_N-ASFοἰκίαoikiahouse[Calebite]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandεἶπαν eipan
_V-AAI-3Pἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto saythey said,Ποῦ pou
_ADVποῦpouwhere?WhereΑχιμαας achimaas
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandandΙωναθαν;     iōnathan
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
_V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto say[₃saidαὐτοῖς autois
_D-DPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἡ hē
_T-NSFὁhothe/this/who₁theγυνή gunē
_N-NSFγυνήgunēwoman₂woman],Παρῆλθαν parēlthan
_V-AAI-3Pπαρέρχομαιparerchomaito pass byThey went forμικρὸν mikron
_A-ASMμικρόςmikrossmall[Jarha]τοῦ tou
_T-GSNὁhothe/this/who ὕδατος·     hudatos
_N-GSNὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterwater.καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἐζήτησαν ezētēsan
_V-AAI-3Pζητέωzēteōto seekthey soughtκαὶ kai
_CONJκαίkaiandandοὐχ ouch
_ADVοὐounodid notεὗραν heuran
_V-AAI-3Pεὑρίσκωheuriskōto find/meetfind ,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἀνέστρεψαν anestrepsan
_V-AAI-3Pἀναστρέφωanastrefōto live/returnthey returnedεἰς eis
_PREPεἰςeistowarduntoΙερουσαλημ.     ierousalēm
_N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel] 21 Tłum. GrEn. Толк. A gdy odeszli, wyszli oni ze studni i poszli, i oznajmili królowi Dawidowi, i rzekli: „Wstańcie, a przeprawcie się co rychlej przez rzekę, bo taką radę dał przeciwko wam Achitofel.”Когда они ушли, те вышли из колодезя, пошли и известили царя Давида и сказали Давиду: встаньте и поскорее перейдите воду; ибо так и так советовал о вас Ахитофел. Бhсть же по tшeствіи и4хъ, и3 и3злэз0ста и3з8 р0ва, и3 и3д0ста, и3 возвэсти1ста давjду царю2 и3 глаг0ласта є3мY: востaните, и3 прейди1те ск0рw в0ду, ћкw си1це совэщA на вы2 ґхітофeлъ. 17,21Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἐγένετο egeneto
_V-AMI-3Sγίνομαιginomaito beAnd it came to pass,δὲ de
_PRTδέdethenAnd it came to pass,μετὰ meta
_PREPμετάmetawith/afterafterτὸ to
_T-ASNὁhothe/this/who ἀπελθεῖν apelthein
_V-AARἀπέρχομαιaperchomaito go awaytheir going forth,αὐτοὺς autous
_D-APMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἀνέβησαν anebēsan
_V-AAI-3Pἀναβαίνωanabainōto ascendthey ascendedἐκ ek
_PREPἐκekof/fromfrom out ofτοῦ tou
_T-GSMὁhothe/this/whotheλάκκου lakkou
_N-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSM καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἐπορεύθησαν eporeuthēsan
_V-API-3Pπορεύωporeuōto gowent,καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἀνήγγειλαν anēngeilan
_V-AAI-3Pἀναγγέλλωanangellōto report[another]τῷ tō
_T-DSMὁhothe/this/who βασιλεῖ basilei
_N-DSMβασιλεύςbasileuskingto kingΔαυιδ dauid
_N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandεἶπαν eipan
_V-AAI-3Pἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto say[Horam]πρὸς pros
_PREPπρόςprosto/with[Mezahab]Δαυιδ dauid
_N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]Ἀνάστητε anastēte
_V-AAM-2Pἀνίστημιanistēmito ariseRise upκαὶ kai
_CONJκαίkaiand[desire]διάβητε diabēte
_V-AAM-2Pδιαβαίνωdiabainōto crosspass overταχέως tacheōs
_ADVταχέωςtacheōsquickly[₃quicklyτὸ to
_T-ASNὁhothe/this/who₁theὕδωρ,     hudōr
_N-ASNὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswater₂water]!ὅτι hoti
_CONJὅτιhotithat/sinceforοὕτως houtōs
_ADVοὕτω, οὕτωςhhoutō outōsthus(-ly)[Chaldean]ἐβουλεύσατο ebouleusato
_V-AMI-3Sβουλεύωbouleuōto plan[₂has counseledπερὶ peri
_PREPπερίperiabout[Mebunnai]ὑμῶν humōn
_P-GPὑμῶνhumōnof you[lamp]Αχιτοφελ.     achitofel
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 22 Tłum. GrEn. Толк. A tak wstał Dawid i wszystek lud, który z nim był, i przeprawili się przez Jordan, aż rozedniało; i ani jeden nie został, któryby się przez rzekę nie przeprawił.И встал Давид и все люди, бывшие с ним, и перешли Иордан; к рассвету не осталось ни одного, который не перешел бы Иордана. И# востA давjдъ и3 вси2 лю1діе и5же съ ни1мъ и3 преид0ша їoрдaнъ до свёта заyтра, и3 ни є3ди1нъ не њстA, и4же бы не прешeлъ їoрдaна. 17,22Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἀνέστη anestē
_V-AAI-3Sἀνίστημιanistēmito ariseDavid rose up,Δαυιδ dauid
_N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandπᾶς pas
_A-NSMπᾶςpasallallὁ ho
_T-NSMὁhothe/this/whotheλαὸς laos
_N-NSMλαόςlaosa peoplepeopleὁ ho
_T-NSMὁhothe/this/who μετ'     met
_PREPμετάmetawith/afterwithαὐτοῦ autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandδιέβησαν diebēsan
_V-AAI-3Pδιαβαίνωdiabainōto crossthey passed overτὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/whotheΙορδάνην iordanēn
_N-ASMἸορδάνηςiordanēsJordan[Hacaliah]ἕως heōs
_PREPἕωςheōsuntiluntilτοῦ tou
_T-GSNὁhothe/this/whotheφωτὸς fōtos
_N-GSNφῶςfōslightlightτοῦ tou
_T-GSNὁhothe/this/whoof theπρωί,     prōi
_ADVπρωΐprōimorningmorning,ἕως heōs
_CONJἕωςheōsuntiluntilἑνὸς henos
_A-GSMεἷςheisoneoneοὐκ ouk
_ADVοὐounowas not unaware ofἔλαθεν elathen
_V-AAI-3Sλανθάνωlanthanōbe hiddenwas not unaware ofὃς hos
_R-NSMὅς, ἥhhos ēwhichwhoοὐ ou
_ADVοὐounodid notδιῆλθεν diēlthen
_V-AAI-3Sδιέρχομαιdierchomaito pass through[virgin]τὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/whotheΙορδάνην.     iordanēn
_N-ASMἸορδάνηςiordanēsJordan[Hacaliah] 23 Tłum. GrEn. Толк. Lecz Achitofel widząc, że się nie stała jego rada, osiodłał osła swego i wstał, i pojechał do domu swego i do miasta swego, a rozprawiwszy dom swój, powiesił się, i pogrzebany został w grobie ojca swego.И увидел Ахитофел, что не исполнен совет его, и оседлал осла, и собрался, и пошел в дом свой, в город свой, и сделал завещание дому своему, и удавился, и умер, и был погребен в гробе отца своего. И# ґхітофeлъ ви1дэ, ћкw не сбhстсz совётъ є3гw2, и3 њсэдлA nслS своE, и3 востA, и3 tи1де въ д0мъ св0й, во грaдъ св0й: и3 заповёда д0му своемY, и3 ўдави1сz, и3 ќмре, и3 погребeнъ бhсть во гр0бэ nтцA своегw2. 17,23Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndΑχιτοφελ achitofel
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI εἶδεν eiden
_V-AAI-3Sεἴδωeidōto knowknewὅτι hoti
_CONJὅτιhotithat/sincethatοὐκ ouk
_ADVοὐounohe had not takenἐγενήθη egenēthē
_V-API-3Sγίνομαιginomaito behe had not takenἡ hē
_T-NSFὁhothe/this/who βουλὴ boulē
_N-NSFβουλήboulēplanhis counsel,αὐτοῦ,     autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἐπέσαξεν epesaxen
_V-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3S τὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/who ὄνον onon
_N-ASFὄνοςonosdonkeyhis donkey,αὐτοῦ autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἀνέστη anestē
_V-AAI-3Sἀνίστημιanistēmito ariserose up,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἀπῆλθεν apēlthen
_V-AAI-3Sἀπέρχομαιaperchomaito go awaywent forthεἰς eis
_PREPεἰςeistowardtoτὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/who οἶκον oikon
_N-ASMοἶκοςoikoshousehis houseαὐτοῦ autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]εἰς eis
_PREPεἰςeistowardinτὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/who πόλιν polin
_N-ASFπόλιςpoliscityhis city.αὐτοῦ·     autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἐνετείλατο eneteilato
_V-AMI-3Sἐντέλλωentellōto orderhe gave chargeτῷ tō
_T-DSMὁhothe/this/who οἴκῳ oikō
_N-DSMοἶκοςoikoshousehis household,αὐτοῦ autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἀπήγξατο apēgxato
_V-AMI-3Sἀπάγχωapanchōto stranglehe hung himself,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandαπεθανεν apethanen
_V-AAI-3Sἀποθνήσκωapothnēskōto diedied.και kai
_CONJκαίkaiandAndἐτάφη etafē
_V-API-3Sθάπτωthaptōto burythey entombedἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
_T-DSMὁhothe/this/whotheτάφῳ tafō
_N-DSMτάφοςtafosgraveburying-placeτοῦ tou
_T-GSMὁhothe/this/who πατρὸς patros
_N-GSMπατήρpatērfatherof his father.αὐτοῦ.     autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 24 Tłum. GrEn. Толк. A Dawid przyszedł do obozu, Absalom zaś przeprawił się przez Jordan, on i wszyscy mężowie izraelscy z nim.И пришел Давид в Маханаим, а Авессалом перешел Иордан, сам и весь Израиль с ним. И# давjдъ прeйде въ манаjмъ, ґвессалHмъ же прeйде їoрдaнъ сaмъ и3 вси2 мyжіе ї}льтестіи съ ни1мъ. 17,24Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndΔαυιδ dauid
_N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]διῆλθεν diēlthen
_V-AAI-3Sδιέρχομαιdierchomaito pass throughwent throughεἰς eis
_PREPεἰςeistowarduntoΜαναιμ,     manaim
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndΑβεσσαλωμ abessalōm
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI διέβη diebē
_V-AAI-3Sδιαβαίνωdiabainōto crosspassed overτὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/whotheΙορδάνην iordanēn
_N-ASMἸορδάνηςiordanēsJordan[Hacaliah]αὐτὸς autos
_D-NSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Καὶ kai
_CONJκαίkaiandandπᾶς pas
_A-NSMπᾶςpasalleveryἀνὴρ anēr
_N-NSMἀνήρanērmanmanΙσραηλ israēl
_N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]μετ'     met
_PREPμετάmetawith/afterwithαὐτοῦ.     autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 25 Tłum. GrEn. Толк. A Absalom ustanowił Amazę zamiast Joaba nad wojskiem; Amaza zaś był synem męża, którego zwano Jetra, z Jezraelu, który wszedł do Abigail, córki Naasa, siostry Sarwii, która była matką Joabową.Авессалом поставил Амессая, вместо Иоава, над войском. Амессай был сын одного человека, по имени Иефера из Изрееля, который вошел к Авигее, дочери Нааса, сестре Саруи, матери Иоава. И# ґмессaz постaви ґвессалHмъ вмёстw їwaва над8 си1лою: ґмессaй же сhнъ мyжа, є3мyже и4мz їеfeръ їезраилjтинъ, сeй вни1де ко ґвігeи дщeри їессeинэ, сестрЁ саруjи мaтере їwaвли. 17,25Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndτὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/who Αμεσσαι amessai
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI κατέστησεν katestēsen
_V-AAI-3Sκαθίστημιkathistēmito appoint/conduct₂placedΑβεσσαλωμ abessalōm
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἀντὶ anti
_PREPἀντίantiforinstead ofΙωαβ.     iōab
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἐπὶ epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstoverτῆς tēs
_T-GSFὁhothe/this/whotheδυνάμεως·     dunameōs
_N-GSFδύναμιςdunamispowerforce.καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndαμεσσαι amessai
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI υἱὸς huios
_N-NSMυἱόςhuiossona sonἀνδρὸς andros
_N-GSMἀνήρanērmanof a man,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandὄνομα onoma
_N-NSNὄνομαonomanamename to himαὐτῷ autō
_D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Ιοθορ iothor
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ὁ ho
_T-NSMὁhothe/this/whotheΙσραηλίτης,     israēlitēs
_N-NSMἸσραηλίτηςisraēlitēsIsraelite[destruction]οὗτος houtos
_D-NSMοὗτοςhoutosthis/he/she/itThis oneεἰσῆλθεν eisēlthen
_V-AAI-3Sεἰσέρχομαιeiserchomaito enterenteredπρὸς pros
_PREPπρόςprosto/withtoΑβιγαιαν abigaian
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI θυγατέρα thugatera
_N-ASFθυγάτηρthugatērdaughterdaughterΝαας naas
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἀδελφὴν adelfēn
_N-ASFἀδελφήadelfēsistersisterΣαρουιας sarouias
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI μητρὸς mētros
_N-GSFμήτηρmētērmothermotherιωαβ iōab
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 26 Tłum. GrEn. Толк. I położył się obozem Izrael z Absalomem w ziemi Galaad.И Израиль с Авессаломом расположился станом в земле Галаадской. И# њполчи1сz ґвессалHмъ и3 вeсь ї}ль въ земли2 галаaдстэй. 17,26Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndπαρενέβαλεν parenebalen
_V-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3S πᾶς pas
_A-NSMπᾶςpasallallΙσραηλ israēl
_N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandΑβεσσαλωμ abessalōm
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI εἰς eis
_PREPεἰςeistowardinτὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/whotheγῆν gēn
_N-ASFγῆgēearthlandΓαλααδ.     galaad
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 27 Tłum. GrEn. Толк. – A gdy przyszedł Dawid do obozu, Sobi, syn Naasa z Rabbat synów Ammona, i Machir, syn Amiela z Lodabaru, i Bersellaj, Galaadczyk z Rogelim,Когда Давид пришел в Маханаим, то Сови, сын Нааса, из Раввы Аммонитской, и Махир, сын Аммиила, из Лодавара, и Верзеллий Галаадитянин из Роглима, И# бhсть є3гдA вни1де давjдъ въ манаjмъ, и3 ўесвjй сhнъ наaсовъ t раввafа сынHвъ ґммHнихъ, и3 махjръ сhнъ ґміи1ль и4же и3з8 лwдавaра, и3 верзеллjй галаадjтинъ и3з8 рwгеллjма, 17,27Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἐγένετο egeneto
_V-AMI-3Sγίνομαιginomaito beit came to passἡνίκα hēnika
_ADVἡνίκαhēnikawhen[pilot]ἦλθεν ēlthen
_V-AAI-3Sἔρχομαιerchomaito come/go[to endow]Δαυιδ dauid
_N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]εἰς eis
_PREPεἰςeistowardintoΜαναιμ,     manaim
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI Ουεσβι ouesbi
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI υἱὸς huios
_N-NSMυἱόςhuiossonsonΝαας naas
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἐκ ek
_PREPἐκekof/fromfromΡαββαθ rabbath
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI υἱῶν huiōn
_N-GPMυἱόςhuiossonof sonsΑμμων ammōn
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandthatΜαχιρ machir
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI υἱὸς huios
_N-NSMυἱόςhuiossonsonΑμιηλ amiēl
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἐκ ek
_PREPἐκekof/fromfromΛωδαβαρ lōdabar
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandandβερζελλι berzelli
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ὁ ho
_T-NSMὁhothe/this/whotheγαλααδιτης galaaditēs
_N-NSMstrong:GN-NSMstrong:GN-NSMstrong:GN-NSM ἐκ ek
_PREPἐκekof/fromfromρωγελλιμ rōgellim
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 28 Tłum. GrEn. Толк. przynieśli Dawidowi pościel i kobierce, i naczynia gliniane, pszenicy i jęczmienia, mąki, krup, bobu, soczewicy, smażonej tatarki, miodu i masła,принесли [десять приготовленных] постелей, [десять] блюд и глиняных сосудов, и пшеницы, и ячменя, и муки, и пшена, и бобов, и чечевицы, и жареных зерен, принес0ша дeсzть постє1ль ўстр0еныхъ и3 кон0бwвъ дeсzть и3 сосyды скудє1льны и3 пшени1цу и3 kчмeнь и3 мукY и3 пшено2 и3 б0бъ и3 сочеви1цу 17,28Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἤνεγκαν ēnenkan
_V-AAI-3Pφέρωferōto bear/leadbroughtδέκα deka
_N-NUIδέκαdekaten[Baal-zebub]κοίτας koitas
_N-APFκοίτηkoitēbedbeds,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἀμφιτάπους amfitapous
_A-APMstrong:GA-APMstrong:GA-APMstrong:GA-APM καὶ kai
_CONJκαίkaiandandλέβητας lebētas
_N-APMstrong:GN-APMstrong:GN-APMstrong:GN-APM δέκα deka
_N-NUIδέκαdekaten[Baal-zebub]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandσκεύη skeuē
_N-APNσκεῦοςskeuosvessel[₂utensilsκεράμου keramou
_N-GSMκέραμοςkeramosclay roof tile₁ceramic],καὶ kai
_CONJκαίkaiandandπυροὺς purous
_N-APMπῦρpurfire[Melchizedek]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandκριθὰς krithas
_N-APFκριθήkrithēbarleybarley,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἄλευρον aleuron
_N-ASNἄλευρονaleuronflourflour,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandαλφιτον alfiton
_N-ASNstrong:GN-ASNstrong:GN-ASNstrong:GN-ASN και kai
_CONJκαίkaiandandκυαμον kuamon
_N-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASM και kai
_CONJκαίkaiandandφακὸν fakon
_N-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASM 29 Tłum. GrEn. Толк. owiec i tłustych cieląt dali Dawidowi i ludowi, który był z nim, do jedzenia; bo mniemali, że lud głodem i pragnieniem był zmorzony na puszczy.и меду, и масла, и овец, и сыра коровьего, принесли Давиду и людям, бывшим с ним, в пищу; ибо говорили они: народ голоден и утомлен и терпел жажду в пустыне.и3 мeдъ и3 мaсло и3 џвцы и3 сhры кр†віz, и3 принес0ша давjду и3 лю1демъ и5же съ ни1мъ ћсти: бhша бо лю1діе глaдни и3 ўтруждeни и3 жaждни въ пустhни.17,29Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandandμέλι meli
_N-ASNμέλιmelihoneyhoney,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandβούτυρον bouturon
_N-ASNstrong:GN-ASNstrong:GN-ASNstrong:GN-ASN καὶ kai
_CONJκαίkaiandandπρόβατα probata
_N-APNπρόβατονprobatonsheepsheep,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandσαφφωθ saffōth
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI βοῶν boōn
_N-GPMβοῦςbousoxfrom oxen.καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndπροσήνεγκαν prosēnenkan
_V-AAI-3Pπροσφέρωprosferōto bring tothey brought nearτῷ tō
_T-DSMὁhothe/this/who Δαυιδ dauid
_N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandτῷ tō
_T-DSMὁhothe/this/whoto theλαῷ laō
_N-DSMλαόςlaosa peoplepeopleτῷ tō
_T-DSMὁhothe/this/who μετ'     met
_PREPμετάmetawith/afterwithαὐτοῦ autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]φαγεῖν,     fagein
_V-AARἐσθίωesthiōto eatto eat;ὅτι hoti
_CONJὅτιhotithat/sinceforεἶπαν eipan
_V-AAI-3Pἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto saythey said,Ὁ ho
_T-NSMὁhothe/this/whoTheλαὸς laos
_N-NSMλαόςlaosa peoplepeopleπεινῶν peinōn
_V-PAPRSπεινάωpeinaōto hungerare hungering,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandεκλελυμενος eklelumenos
_V-RPPRSἐκλύωekluōto faintfainting,και kai
_CONJκαίkaiandandδιψῶν dipsōn
_N-GPNδιψάωdipsaōto thirstthirsting,ἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
_T-DSFὁhothe/this/whotheἐρήμῳ.     erēmō
_A-DSFἔρημοςerēmosdesertedwilderness.

18 1 Dawid tedy, obejrzawszy lud swój, ustanowił nad nimi wodzów i setników,2 i dał trzecią część ludu pod rękę Joaba, a trzecią część pod rękę Abisaja, syna Sarwii, brata Joaba, a trzecią część pod rękę Etaja, który był z Get; i rzekł król do ludu:”Wynijdę i ja z wami.”3 A lud odpowiedział: „Nie wynijdziesz, bo chociaż uciekniemy, nie wiele im na nas zależeć będzie; choćby też połowa z nas poległa, nie bardzo dbać będą; bo ty jeden jesteś za dziesięć tysięcy policzony. A tak lepiej, że nam będziesz w mieście do pomocy.”4 Rzekł do nich król: „Co się wam zda dobrego, to uczynię.” A tak stanął królu bramy, a lud.wychodził w hufcach swoich po stu i po tysiącu.5 I przykazał król Joabowi i Abisajowi i Etajowi mówiąc: „Zachowajcie mi dziecię Absaloma!” A wszystek lud słyszał, gdy król rozkazywał wszystkim hetmanom o Absalomie.6 A tak wyszedł lud w pole przeciw Izraelowi, i stoczyła się bitwa w lesie Efraim.7 I pobity został tam lud izraelski od wojska Dawidowego, i stała się porażka wielka dnia owego, dwudziestu tysięcy.8 A była tam bitwa rozproszona po wszystkiej ziemi, i daleko ich więcej z ludu, których las wygubił, niż tych, których miecz pożarł dnia owego.9 I trafiło się, że natknął się Absalom na ludzi Dawidowych siedząc na mule, a gdy muł wbiegł pod wielki i gęsty dąb, uwięzła głowa jego na dębie; a gdy on zawisł między niebem a między ziemią, muł, na którym siedział, pobiegł dalej.10 Obaczył to ktoś i oznajmił Joabowi mówiąc: „Widziałem Absaloma, wiszącego na dębie.”11 I rzekł Joab mężowi, który mu to powiedział: „Jeśliś widział, czemużeś go nie przebił do ziemi, a jabym ci był dał dziesięć syklów srebrnych i jeden pas rycerski?”12 A on rzekł do Joaba: „Choćbyś mi położył na ręku moim tysiąc srebrnych, żadnym sposobem nie podniósłbym ręki na syna królewskiego; bośmy słyszeli, że król rozkazał tobie i Abisajowi i Etajowi mówiąc: Strzeżcie mi dziecięcia Absaloma.13 Ale choćbym też był zuchwale postąpił przeciw duszy mojej, żadną miarą królowi tajne by to być nie mogło, i ty byłbyś przeciwko mnie.”14 I rzekł Joab: „Nie tak, jak ty chcesz, ale rzucę się nań przed tobą.” Wziął tedy trzy oszczepy w rękę swoją i utopił je w sercu Absaloma. A gdy jeszeze drgał,15 wisząc na dębie, przypadło dziesięciu młodzieńców, giermków Joaba, i usiekłszy zabili go.16 I zatrąbił Joab w trąbę, i zatrzymał lud, żeby nie gonił uciekającego ludu izraelskiego, chcąc sfolgować mnóstwu.17 I wzięli Absaloma, i wrzucili go w lesie w dół wielki, i nanieśli nań kamienia kupę bardzo wielką, a wszystek Izrael uciekł do przybytków swoich.18 Lecz Absalom wystawił był sobie jeszeze za życia słup pamiątkowy, który jest w dolinie królewskiej, bo mówił: „Nie mam syna; a to będzie pamiątką imienia mego.” I nazwał słup pamiątkowy imieniem swym, i zowią go ręką Absaloma aż do dnia dzisiejszego.19 A Achimaas, syn Sadoka, rzekł: ‚Pobiegnę, a opowiem królowi, iż mu Pan oddał sprawiedliwość z ręki nieprzyjaciół jego.”20 Rzekł do niego Joab „Nie będziesz posłem tego dnia, ale dasz znać innego dnia; dziś nie chcę, abyś tę nowinę nosił, bo syn królewski umarł.”21 I rzekł Joab Chusemu: „Idź, a oznajmij królowi, coś widział.” Pokłonił się Chusi Joabowi i pobiegł.22 A Achimaas, syn Sadoka, rzekł znowu do Joaba: „A co zaszkodzi, jeśli ja też za Chusim pobiegnę ?” I rzekł mu Joab: „Na co chcesz biegnąć, synu mój ? Nie dobrą nowinę przyniesiesz.”23 A on odpowiedział:”I cóż, jeśli pobiegnę.” I rzekł mu:”To pobiegnij!” Biegnąc tedy Achimaas krótszą drogą, prześcignął Chusego.24 A Dawid siedział między dwiema bramami, a stróż, który był na szczycie bramy na murze, podniósłszy oczy, ujrzał jednego człowieka biegnącego.25 I wołając powiedział królowi, a król rzekł: „Jeśli sam jeden jest, dobre jest poselstwo w ustach jego.” A gdy on spieszył i zbliżał się,26 ujrzał stróż drugiego człowieka biegnącego, i wołając ze szezytu rzekł: „Ukazuje mi się drugi człowiek, który sam biegnie.”I rzekł król: „I to dobry poseł.”27 A stróż: „Zda mi się, rzecze, bieg pierwszego, jakby bieg Achimaasa, syna Sadoka.” I rzekł król: „Dobry człowiek jest i idzie dobrą nowinę niosąc.”28 A wołając Achimaas, rzekł:”Bądź pozdrowiony, królu!” I pokłoniwszy się królowi, twarzą do ziemi przed nim rzekł: „Błogosławiony Pan, Bóg twój, który wydał ludzi, którzy podnieśli ręce swe przeciw Panu memu, królowi!”29 I rzekł król: „Jest-że pokój dziecięciu Absalomowi ?” I rzekł Achimaas: „Widziałem trwogę wielką, gdy posyłał Joab, sługa twój, o królu, mnie, sługę twego; innego nic nie wiem.”30 A król do niego: „Odstąp, mówi, a stój tu.”31 A gdy on odstąpił i stanął, ukazał się Chusi i przyszedłszy rzekł: „Dobrą nowinę niosę, panie mój, królu, bo wydał Pan dzisiaj sąd za tobą z ręki wszystkich, którzy powstali przeciw tobie!”32 I rzekł król do Chusego: „Jest-że pokój dziecięciu Absalomowi?” Odpowiedział Chusi:”Oby tak byli jako dziecię nieprzyjaciele pana mego, króla, i wszyscy, którzy powstają przeciw niemu na zło!”III. Powrót Dawida.(18,33 – 20,26) WŁADZA DAWIDA UZNANA PRZEZ WSZYSTKICH (18,33 -14,15). Dawid niepocieszony po śmlerci Absaloma (18,33 -19,4). Joab wyrzuca Dawidowi zbytnią boleść, Dawid pokazujc się ludowi (5-8). W Izraelu obudza się przychylność dla Dawida (4-10). Dawid wysyła Sadoka do starszych judzkich, ri zapraszają Dawida do powrotu (11-15).33 Król tedy zasmuciwszy się, wszedł na dach bramy i płakał, a idąc tak mówił: „Synu mój, Absalomie! Absalomie, synu mój! Kto by mi dał, abym ja umarł zamiast ciebie, Absalomie, synu mój, synu mój Absalomie!”
19 1 I oznalmiono Joabowi, że król płacze i żałuje syna swego.2 I obróciło siç zwycięstwo w płacz dnia owego wszystkiemu ludowi, bo usłyszał lud dnia owego, że mówiono:3 „Żałosny król o syna swego.” I unikał lud owego dnia wejścia do miasta, jak zwykł ullikać lud pobity i uciekający z bitwy.4 A król nakrył głowę swoją i wołał wielkim głosem: „Synu mój, Absalomie, Absalomie, synu mój, synu mój!”5 Wszedłszy tedy Joab do króla w dom, rzekł mu: „Zawstydziłeś dziś oblicze wszystlúch sług twoich, którzy wybawili duszę twoją, i dusze synów twoich i córek twoich, i dusze żon twoich, i dusze nałożnic twoich.6 Miłujesz tych, którzy cię nienawidzą, a nienawidzisz tych, którzy cię miłują, i pokazałeś dziś, że nie dbasz o hetmanów twoich i o sługi twoje; i prawdziwiem teraz doznał, iż gdyby Absalom był żyw, a my wszyscy pobici, wtedy by ci się podobało!7 A tak teraz wstań, a wynijdź i uczyń zadość sługom twoim mówiąc do nich; bo przysięgam ci przez Pana, że jeśli nie wynijdziesz, nie zostanie z tobą ni jeden tej nocy; a będzie ci to gorzej niźli wszystko zło, które przyszło na ciebie od młodości twojej aż dotąd.”8 Wstał tedy król i siadł w bramie i powiedziano wszystkiemu ludowi, że król siedzi w bramie, i przyszedłwszystek lud przed króla; lecz Izrael uciekł do przybytków swoich.9 Wszystek też lud we wszystkich pokoleniach izraelskich ubiegał się mówiąc: „Król wybawił nas z ręki nieprzyjaciół naszych, on nas wybawił z ręki Filistynów, a teraz uciekł z ziemi przed Absalomem.10 Lecz Absalom, któregośmy pomazali nad sobą, umarł na wojnie; pókiż milezycie, a nie odprowadzacie króla?” –11A król Dawid posłał do Sadoka i do Abiatara kapłanów mówiąc: „Powiedzcie starszym judzkim mówiąc: Czemu na ostatku przychodzicie, by odprowadzić króla do domu jego? (A słowo wszystkiego Izraela przyszło było do króla w dom jego).12 Wyście bracia moi, kość moja i ciało moje, czemuż ostatni odprowadzacie króla?13 Amazie też powiedzcie: I Czyźeś ty nie kość moja i ciało moje? To mi niech Bóg uczyni i to niech przyczyni, jeśli nie będziesz hetmanem u mnie przez wszystek czas zamiast Joaba!”14 A tak nakłonił serca wszystkich mężów judzkich jakby jednego człowieka, i posłali do króla mówiąc: „Wróć się ty i wszyscy słudzy twoi.”15 I wrócił się kró), i przyszedł aż do Jordanu, a wszystek Juda wyszedł aż do Galgala, aby spotkać króla i przeprowadzić go przez Jordan. SZCZEGÓŁY POWROTU (19,16-43). Dawid mimo sprzeciwu Abisaja przebacza Semejowi (16-23). Spotkanie z Mifibosetem (24-30).Dawid chce wziąć ze sobą Bersellaja do Jerozolimy (31-33); ten odmawia, lecz poleca synaswego Chamaama (34-391. Przejście przez jordan w Galgala (40). Nieporozumienie między Izraelitami a Judejczykami (41-43).,16 Pospieszył się też Semej, syn Gery, syna Jeminiego z Bahurim, i wyszedł z mężami judzkimi naprzeciw króla 17 Dawida z tysiąceln mężów z Beniamina; i Siba, sługa domu Saulowego, i piętnastu synów jego i dwudziestu sług było z nim; i wskoczywszy w Jordan przed królem, przebyli brody,18 aby przeprowadzić dom królewski, a uczynić wedle rozkazania jego. A Semej, syn Gery, upadłszy przed królem, gdy się już przeprawił przez Jordan,19 rzekt do niego: „Nie poczytaj mi, panie mój, nieprawości ani pamiętaj na krzywdy sługi twego owego dnia, któregoś wyszedł, panie mój, królu, z Jeruzalem, ani przypuszezaj, królu, do serca swego.20 Znam bowiem, sługa twój, grzech mój i przetom dziś pierwszy przyszedł ze wszystkiego domu Józefowego, i wyszedłem naprzeciwko pana mego, króla.” A odpowiadając Abisaj, syn Sarwii, rzekł: „21 A więc za te słowa nie będzie zabity Semej, że złorzeczył pomazańcowi Pańskiemu ?”22 I rzekł Dawid: „Co mnie i wam, synowie Sarwii? Czemu stajecie się mi dziś przeciwnikami? A więc dziś zabity będzie mąż z Izraela? Czyż nie wiem, że mię dziś uczyniono królem nad Izraelem?”23 I rzekł król do Semeja: „Nie umrzesz!” I przysiągł mu.24 Mifiboset też, syn Saula, wyjechał naprzeciw króla nie umywszy nóg ani ostrzygłszy brody, i szat swych nie prał od dnia, którego był wyszedł król, aż do dnia, którego się znowu 25 wrócił w pokoju. A gdy w Jeruzalem zabieżał królowi, rzekł mu król: „Czemuś nie poszedł ze mną, Mifibosecie ?”26 A odpowiadając, rzekł: „Pallie mój, królu, sługa mój wzgardził mną; i rzekłem mu ja, sługa twój, aby mi osiodłał osła, żebym wsiadłszy jechał z królem, bom jest chromy, sługa twój.27 Nadto i oskarżył mnie, sługę twego, przed tobą, panem moim, królem; ale ty, panie mój, królu, jesteś jako Anioł Boży: czyń, co ci się podoba!28 Bo dom ojca mego był jeno winien śmierci panu memu, królowi; a tyś mnie, sługę swego, posadził między jedzącymi u stołu twojego. A o cóż się mam sprawiedliwie skarżyć? Albo o co mogę dalej wołać do króla?”29 I rzekł mu król: „Cóż więcej mówisz ? Już to pewna, com rzekł: Ty i Siba podzielcie się mieniem.”30 I odpowiedział Mifiboset królowi: „I wszystko niech weźmie, ponieważ się wrócił pan mój, król, w pokoju do domu swego!”31 Bersellaj też Galaadczyk wyszedłszy z Rogelim, przeprowadził króla przez Jordan, gotów będąc i za rzekę z nim jechać.32 A był Bersellaj Galaadczyk bardzo stary, to jest osiemdziesięcioletni, a on dostarczał żywności królowi, gdy mieszkał w obozie, bo był mężem bardzo bogatym.33 Rzekł tedy król do Bersellaja: „Pojedź ze mną, żebyś odpoczął bezpiecznie ze mną w Jeruzalem.”34 I rzekł Bersellaj do króla: „Ileż dni lat żywota mego, abym miał jechać z królem do Jeruzalem?35 Osiemdziesiąt lat mi dzisiaj; czy czerstwe są zmysły moje, by odróżniły słodkie od gorzkiego? Albo ucieszyć może sługę twego jadło i picie? albo słuchać mogę dalej ja, sługa twój, głosów śpiewaków i śpiewaczek ? czemuż sługa twój ma być ciężarem panu memu, królowi?36 Pojadę trochę sługa twój od Jordanu z tobą; nie potrzebuję tej odmiany, ale proszę, niech się wrócę, sługa twój,37 i umrę w mieście moim, a pogrzebany będę obok grobu ojca mego i matki mojej. Lecz jest sługa twój Chamaam, ten niech jedzie z tobą, panie mój, królu, a uczyń mu, cokolwiek ci się zda dobrego.”38 I rzekł mu król: „Niechże ze mną jedzie Chamaam, a ja mu uczynię, cokolwiek się tobie podoba, i wszystko, czego żądać będziesz ode mnie, uprosisz.”39 A gdy się wszystek lud i król przez Jordan przeprawił, pocałował król Bersellaja i pobłogosławił mu, a on się wrócił do miejsca swego.40 Przyciągnął tedy król do Galgala i Chamaam z nini, a wszystek lud judzki przeprowadzał króla, a połowa tylko była z ludu izraelskiego.41 A tak wszyscy mężowie izraelscy, zbiegający się do króla rzekli mu: „Czemu cig ukradli bracia nasi, mężowie judzcy, i przeprowadzili któla i dom jego przez Jordan,i wszystkich mężów Dawidowych z nim?”42 I odpo wiedział mąż judzki do mężów izraelskich: „Gdyż mnie jest król bliższy. Czemu się o to gniewasz? Czyśmy co zjedli z króla albo nam dary da no?”43 I odpowiedział mąż Izrael do mężów Judy, i rzekł: „Dziesięciu częściami większy ja jestem u króla i więcej do mnie Dawid należy niż do ciebie. Czemuś mi krzywdę uczy nił, i nie dano mi znać pierwszemu, abym odprowadził króla mego?” Ale ostrzej odpowiadali mężowie Judy mężom izraelskim.BUNT SEBY (20,t-22). Seba wywołuje bunt pokoleń izraelskich (1-2). Dawid poleca najpierw Amazie, potem Abisajowi zebrać wojsko (3-7). Joab zabija Amazę pod Gabaonem i zwraca się przeciw Sebie (8-13). Oblężenie Abeli-Bet-Maachy; pewna niewiasta zrzuca odciętą głowę Seby Joabowi, który odstępuje od oblężenia (14-22).
20 1 Trafiło się też, że był tam mąż Beliala, imieniem Seba, syn Bochriego, mąż Jemińczyk, i zatrąbił w trąbę, i rzekł: „Nie mamymy działu w Dawidzie, ani dziedzictwa w synu Izaja. Wróć się, Izraelu, do przybytków twoich!”2 I odstąpił wszystek Izrael od Dawida, a przystał do Seby, syna Bochriego, lecz mężowie Judy zostali przy królu swoim, od Jordanu aż do Jeruzalem.3 A gdy przyszedł król do domu swego w Jeruzalem, wziął dziesięć niewiast na łożnic, które był zostawił dla strzeżenia domu, i dał je pod straż, dostarczając im żywności; i nie wehodził do nich, ale były zamknięte aż do dnia śmierci, żyjąc we wdowim stanie. I rzekł król do Amazy:4 „Zwołaj mi wszystkich mężów Judy na trzeci dzień, i ty bądź obecny.”5 I poszedł Amaza, aby zwołać Judę, ale zabawił się ponad czas, który mu był król ustanowił.6 I rzekł Dawid do Abisaja: „Teraz nas bardziej utrapi Seba, syn Bochriego, niż Absalom. A tak weźmij sługi pana twego i ścigaj go, by snadź nie znalazł miast obronnych i nie uszedł nam.”7 Wyszli tedy z nim mężowie Joaba, Cereci też i Feleci, i wszyscy mocni wyszli z Jeruzalem, aby gonić Sebę, syna Bochriego.8 A gdy oni byli u kamienia wielkiego, który jest w Gabaonie, Amaza idąc zabiegł im. A Joab miał na sobie ciasną szatę według miary kształtu swego, a na niej przypasał miecz, który wisiał aż do lędźwi w pochwie, a był tak zrobiony, że małym poruszeniem mógł być dobyty i uderzyć.9 Rzekł tedy Joab do Amazy:”Witaj, bracie mój!” i ujął prawą ręką podbródek Amazy, jakby go całując.10 Lecz Amaza nie obaczył miecza, który miał Joab, a ten uderzył go w bok i wylał trzewia jego na zienlię, a nie przydał drugiej rany, i umarł. A Joab i Abisaj, brat jego, gonili Sebę, syna Bochriego.11 Wtem niektórzy mężowie z towarzyszów Joabowych, stanąwszy nad ciałem Amazy rzekli: „Oto ten, który chciał być zamiast Joaba towarzyszem Dawida!”12 Lecz Amaza pokrwawiony leżał na środku drogi. Ujrzał to któryś mąż, że się zatrzymywał wszystek lud, aby go oglądać, i zniósł Amazę z drogi na pole, i nakrył go odzieniem, aby przechodzący nie zatrztmywali się dla niego.13 A skoro go zniesiono z drogi, przechodził mimo każdy mąż idąc za Joabem w pościgu za Sebą, synem ochriego.14 Lecz on przeszedł przez wszystkie pokolenia izraelskie do Abeli i Betmaacha; i wszyscy mężowie wybrani zbiegli się do niego.15 Przyszli tedy i oblegali go w Abeli i w Betmaacha, i otoczyli miasto szańcami, i oblężone zostało miasto. A wszystek lud, który był z Joabem, usiłował obalić mury.16 I zawołała niéwiasta mądra z miasta: „Słuchajcie, słuchajcie! Rzeczcie Joabowi: Przystąp tu, a rozmówię się z tobą!17” A gdy przystąpił do niej, rzekła mu: „Tyś jest Joab?” A on odpowiedział: „Ja.” Tak tedy rzekła do niego: „Posłuchaj słów służebnicy twojej!” Odpowiedział: „Słucham.”18 I znowu ona: „Mawiano, rzecze, w starej przypowieści: Którzy się pytają, niech się pytają w Abeli, i tak rzeczy dokonywali.19 Czyż nie ja jestem, która opowiadam prawdę w Izraelu, a ty usiłujesz, zniszezyć miasto i zburzyć matkę w Izraelu? Czemu obalasz dziedzictwo Pańskie?”20 Odpowiedział Joab: „Nie daj, nie daj mi tego, Roże! nie obalam ani burzę.21 Nie tak się rzecz ma; ale człowiek z góry Efraim, imieniem Seba, syn Bochriego, podniósł rękę swoją na króla Dawida; wydajcie jego samego, a odciągniemy od miasta.” I rzekła niewiasta do Joaba: „Oto głowę jego zrzucą do ciebie z muru.”22 Przyszła tedy do wszystkiego ludu i mądrze do nich przemówiła, oni zaś ucięli głowę Sebie, synowi Bochriego, i rzucili ją do Joaba. A on zatrąbił w trąbę i odciągngli od miasta, każdy do namiotu swego, a Joab wrócił się do Jeruzalem do króla.URZĘDNICY DAWIDA (20,23-26).23 Był tedy Joab nad wszystkim wojskiem izraelskim, a Banajas, syn Jojady, nad Ceretami i Feletami;24 Aduran zaś nad poborami, a Jozafat, syn Ahiluda, kanelerzem;25 a Siwa pisarzem, Sadok zaś i Abiatar kapłanami;26 a Ira Jairyjezyk był kapłanem Dawidowym.Część V(21,1-24,25)DodatkiDAWID DAJE ZADOŚĆUCZYNIENIE GABAONITOM (21,1-14). Pan Bóg zsyła głód z powodu wiarolomnego postąpienia Saula wobec Gabaońezyków (1). Dawid zaspokaja ich żądania, karząc zbrodnię Saula na jego potomkach (2-10) kości Saula i Jonaty grzebie w grobie Cisa (11-14).
21 1 Stał się tedy głód za dni Dawidowych trzy lata ustawiczwie; i radził sig Dawid wyroku Pańskiego. I rzekł Pan: „Dla Saula i dla domu jego krwawego, gdyż pobił Gabaońezyków.”2 Zawoławszy tedy król Gabaońezyków, rzekł do nich. (A Gabaońezycy nie byli z synów Izraelowych, ale byli szezątkiem Amorejczyków; bo im przysięgli byli synowie Izraelowi, a Saul chciał ich wybić z zapalczywości, jakby ze względu na lud izraelski i judzki).3 Rzekł tedy Dawid do Gabaończyków:”Co wam mam uczynić ? i jakie ma być wasze ubłaganie, żebyście błogosławili dziedzictwu Pańskiemu?”4 I rzekli mu Gabaończycy: „Nie mamy sporu o srebro i złoto, ale przeciw Saulowi i przeciw domowi jego, i nie chcemy, żeby był zabity człowiek z Izraela.”Rzekł do nich król: „Cóż tady chcecie, żebym wam uczynił?”5 Odpowiedzieli królowi: „Męża, który nas starłi stłumił niesprawiedliwie, tak wygładzić mamy, żeby ani jeden nie został z rodu jego we wszystkich granicach izraelskich.6 Niech nam dadzą siedmiu mężów z synów jego, żebyśmy ich ukrzyżowali Panu w Gabaa Saula, niegdyś wybranego Pańskiego.” I rzekł król: „Ja wydam.”7 I sfolgował król Mifibosetowi, synowi Jonaty, syna Saulowego, dla przysięgi Pańskiej, która była między Dawidem a między Jonatą, synem Saulowym.8 A tak wziął król dwu synów Resfy, córki Aji, których urodziła Saulowi, Armoniego i Mifiboseta, i pięciu synów Michol, córki Saulowej, których urodziła Hadrielowi, synowi Bersellaja, który był z Molata,9 i dał ich w ręce Gabaońezyków, a oni ich ukrzyżowali na górze przed Panem; i legli ci siedmiu razem zamordowani w pierwsze dni żniwa, gdy się poczynało żniwo jęczmienia.10 Lecz Resfa, córka Aji, wziąwszy włosiennicę rozpostarła ją pod sobą na skale od początku żniwa, ażby póki na nich nie kropiła woda z nieba; i nie dopuściła ptakom rozdrapywać ich we dnie ani zwie rzętom w nocy.11 I powiedziano Dawidowi, co uczyniła Resfa, córka Aji, nałożnica Saulowa.12 I poszedł Dawid, i wziął kości Saula i kości Jonaty, syna jego, od mężów Jabes Galaad, którzy je ukradli z ulicy Betsan, gdzie je byli za wiesili Filistyni, gdy zabili Saula w Gelboe,13 i wziął stamtąd kości Saula i kości Jonaty, syna jego, a zebrawszy kości tych, którzy byli ukrzy żowani,14 pogrzebali je z kośémi Saula i Jonaty, syna jego, w ziemi Beniamina z boku, w grobie Cisa, ojca jego, i uczynili wszystko, co król rozkazał; i zlitował się znowu potem Bóg nad ziemią.O KILKU DZIELNYCH WOJOWNIKACH DAWIDA (21,15-22). Abisaj (15)-(17); Sabochaj (18); Bogdan (19); Ionatan (20-22).15 I była znowu wojna Filistynów przeciw Izraelowi, i wyjecllał Dawid i słudzy jego z nim, i bili się z Filistyna mi.16 A gdy Dawid ustawał, Jezbidenob, który był z rodu Arafa, którego oszezepu żelazo ważyło trzysta łutów, a był nowym mieczem przepasany, usiłował zabić Dawida.17 Ale go uratował Abisaj, syn Sarwii, i raniwszy Filistyna zabił. Przysięgli tedy mężowie Dawidow,i mówiąc: „Już z nami nie wyjedziesz na wojnę, abyś nie zgasił świecý Izraela.”18 Wtóra też wojna I była w Gobie z Filistynami, wtedy zabił Sobochaj, z Husati, Safa, z rodu Arafa, z rodzaju olbrzymów.19 Trzecia też wojna była w Gobie z Filistynami, na której zabił Bogdan, syn Lasu, haftarz z Betlejemu, Goliata Getejczyka, którego oszezepu drzewo było jako nawój tkacki.20 Czwarta wojna była w Get, na ktdrej był mąż wysoki, który miał po sześć palców u rąk u nbg, to jest dwadzieścia i cztery, a był z rodu Arafa.21 I bluźnił Izraelowi; a zabił go Jonatan, syn Samai, brata Dawidowego.22 Ci czterej urodzili się w Arafa w Get i upadli od ręki Dawida i sług jego.PIEŚŃ DAWIDA (22,1-51). Dawid, wybawiony z rąk nieprzyjaciół (1), dzięki składa Bogu (2-4). Wspomnienie modlitwy Dawida (5-7). Zamieszanie żywiołów, gdy Bóg zstępuje z nieba (8-10); objawienie się majestatu Boskiego (11-16). Bóg wybawił Dawida (17-20). Sprawiedfiwość Dawida (21-24); sprawiedliwość Boga (25-28). Bóg jest obroną sługi swego w walce (29-31), udziela mu siły i zręczności (32-35) i zmusza nieprzyjaciół jego do ucieczki (36-43). Bóg umocnił królestwo Dawida (44-46). Nowe dziękczynienie (47-51).
22 1 Dawid zaś mówił Panu słowa tej pieśni, w ów dzień, gdy go wybawił Pan z ręki wszystkich nieprzyjacibł jego i z ręki Saula, i rzekł:2 „Pan škała moja i siła moja i zbawiciel mój.3 Bóg mocny mój, będę w nim ufał; tareza moja i róg zbawienia mego; wywyższacz mój i ucieczka moja, zbawiciel mój, od nieprawości wybawisz miç.4 Chwalebnego będę wzywał Pana, a od nieprzyjaciół moich wybawiony będę.5 – Bo ogarnęły mię skruszenia śmierci, potoki Beliala przestraszyły mię.6 Powrozy otchłani otoczyły mię, uprzedziły mię sidła śmierci.7 W utrapieniu moim będę wzywał Pana i zawołam do Boga mego; a wysłucha z kościoła swego głos mój i wołanie moje dojdzie do uszu jego.8 – Wzruszyła się i zadrżała ziemia, fundamenty gór zatrzęsły sig i rozbiły, gdyż się rozgniewał na nie.9 Wystąpił dym z nozdrzy jego, a żrący ogień z ust jego tchnie, węgle się rozpaliły od niego.10 Nakłonił niebíosa i zstąpił, a ciemność pod nogami jego.11 – I wsiadł na cherubiny i leciał, i puścił się a skrzydłach wiatrowych.12 Położył ciemność wokoło siebie kryjówką, cedząc wody z obłoków niebieskich.13 Od blasku przed oczyma jego rozpaliły się węgle ogniste.14 Zagrzmi Pan z nieba, a Najwyższy głos swój wypuści.15 Wypuścił strzały i rozproszył ich, błyskawice i poraził ich.16 I ukazały się wylania morskie, i odkryły się fundamenty świata od fukania Pańskiego, od tchnienia ducha zapalczywości jego.17 – Spuścił z wysokości, a uchwycił mię i wyrwał mię z wód wielkich.18 Wybawił mię od nieprzyjaciela mego bardzo potężnego i od tych, którzy mię w nlenawiścl mieli; bo byli mocniejsi ode mnie.19 Uprzedził mię w dzień utrapienia mego, i stał się Pan twierdzą moją.20 I wywiódł mię na przestronność, wybawił mię, bom się mu spodobał.21 – Odda mi Pan według sprawiedliwości mojej, i według czystości rąk moich odda mi.22 Bom strzegł dróg Pańskich, i nie czyniłem niezbożnie daleko od Boga mego.23 Wszystkie bowiem ustawy jego przed oblicznoścíą moją, a przykazań jego nie odrzuciłem od sieble.24 I będę doskonałym z nim, i będę się strzegł nieprawości mojej.25 – I odda mi Pan według sprawiedliwości mojej, i według czystości rąk moich pŕzed oblicznością oczu swych.26 Ze świętym święty będziesz, a z mocnym dosko nały.27 Z wybranym wybrany będziesz, a z przewrotnym przewrotnym się staniesz.28 I lud ubogi zbawisz, a oczyma twymi wysokich poniżysz.-29 Boś ty świeca moja, Panie; i ty, Panie, oświecisz ciemności moje.30 Bo przez cię przepasany pobieżę, w Bogu moim przeskoczę mur.31 Bóg, nieskalana droga jego, słowa Pańskie ogniem doświadczone, tarczą jest wszystkich w nim ufających.32 – Któż jest Bogiem oprócz Pana? a kto mocnym oprócz Boga naszego ?33 Bóg, który mię opasał mocą i wyrównał doskonałą drogę moją,34 zrównywając nogi moje z jeleniami, a na wyżynach moich stawiając mię,35 ucząc ręce moje do boju i składając jak łuk miedziany ramiona moje.36 – Dałeś mi tarczę zbawienia twego, a cichość twoja rozmnożyła mię.37 Rozszerzysz kroki moje pode mną, i nie osłabną kostki moje.38 Będę gonił nieprzyjacioły mojei skruszę; a nie wrócę się, aż ich wytracę.39 Wyniszczę ich i połamię, tak iż nie powstaną; upadną pod nogami moimi.40 Przepasałeś mię mocą ku bitwie, nachyliłeś sprzeciwiających mi się pode mnie.41 Nieprzyjacioły moje obróciłeś mi tyłem, nienawidzących mię, i wygubię ich.42 Będą wołali, a nie będzie, kto by wybawił, do Pana, a nie wysłucha ich.43 Wygładzę ich, jak proch ziemi, jak błoto na ulicach zetrę ich i pokruszę.-44 Wybawisz mię od przeciwności ludu mego; strzec mię będziesz na głowę narodów; lud, którego nie znam, służyć mi będzie.45 Synowie obcy sprzeciwiają mi się, słuchaniem ucha będą mi posłuszni.46 Synowie obcy spłynęli i skurczą się w uciskach swoích.-47 Żyje Pan, i błogosławiony Bóg mój; i będzie podwyższony Bóg mocny zbawienia mego.48 Boże, który mi dajesz pomstę i obalasz narody pode mnie,49 który mię wywodzisz od nieprzyjaciół moich i od sprzeciwiających mi się podwyższasz mię: od męża niesprawiedliwego wybawisz mię.50 Przeto będę Cię, Panie, wysławiał między narodami, i imieniu twemu będę śpiewał,51 wielmożący wybawienia króla swego, i czyniący miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi i potomstwu jego na wieki.” OSTATNIE SŁOWA DAWIDA (23,1-7). Wstęp (1); władca sprawiedliwy (2-4); dom Dawida (5); los bezbożnych (6-7).
23 1 A te są słowa Dawida ostatnie: „Rzekł Dawid, syn Izaja, rzekł mąż, któremu postanowiono o pomazańcu Boga Jakuba, osobliwy śpiewak izraelski:2 Duch Pański mówił przeze mnie, a mowa jego przez język mój.3 Rzekł Bóg izraelski do mnie, mówił Mocny izraelski: Panujący nad ludźmi, sprawiedliwy panujący w bojaźni Bożej:4 Jak światłość zorzy, gdy słońce wschodzi, rano bez obłoków świeci, i jak przez deszcz wychodzi trawa z ziemi.5 Ani nie jest wielki dom mój u Boga, żeby przymierze wieczne ze mną uczynił, utwierdzone we wszystkim i obwarowane. Wszystko bowiem zbawienie moje i wszystka wola, i nie masz niczego z niej, co by nie rosło.6 A przestępcy wszyscy będą wyrwani jako ciernie, których nie biorą rękoma.7 A jeśli się ich kto będzie chciał dotknąć, uzbroi się żelazem i drewnem oszczepistym, i ogniem zapalone zgoreją aż do szczętu.” KATALOG BOHATERÓW (23,8-39). Jesbaam (8), Eleazar (9-10) i Semma (11-12). Trzej inni bohaterzy (13-17). Abisaj (18-19) i Banajas (20-23). Inni bohaterzy do liczby trzydziestu siedmiu (24-39).8 Te są imiona mocarzów Dawidowych: Siedzący na stolicy najmędrszy, przedniejszy migdzy trzema, on jest jako najsubtelniejszy robaczek w drzewie, który ośmiuset poraził jednym natarciem.9 Po nim Eleazar, syn stryja jego, Ahohitczyk, między trzema mocarzami, którzy byli z Dawidem, gdy urągali Filistynom, i zebrali się tam na bitwę.10 A gdy wyciągnęli mężowie izraelscy, ten stał i bił Filistynów, aż ustała ręka jego i zdrętwiała z mieczem; i uczynił Pan zbawienie wielkie dnia owego, i lud, który uciekł, wrócił się zbierać łupy z zabitych.11 A po tym Semma, syn Age, z Arari. I zebrali się Filistyni na stanowisku; było bowiem tam pole pełne soczewicy. A gdy lud uciekał przed Filistynami,12 stanął on na środku pola i obronił je i pobił Filistynów, i uczynił Pan zbawienie wielkie.13 A przedtem też wyszli trzej, którzy byli przedniejsi między trzydziestu, i przyszli czasu żniwa do Dawida, do jaskini Odollam, a obóz filistyński leżał w dolinie Olbrzymów.14 A Dawid był w zamku, lecz stanowisko Filistynów było natenczas w Betlejem.15 Pragnął tedy Dawid, i rzekł: „Oby mi kto dał się napić wody ze studni, która jest w Betlejem u bramy!”16 A tak wdarli się trzej mocarze w obóz filistyński i naczerpali wody ze studni Betlejem, która była u bramy i przynieśli do Dawida; lecz on nie chciał pić,17 ale ją ofiarował Panu mówiąc: „Niech mi będzie Pan miłościw, żebym tego nie uczynił! A więc krew tych ludzi, którzy chodzili, i dusz niebezpieczeństwo mam pić ?” Nie chciał tedy pić. To uczynili trzej najmocniejsi.18 – Abisaj też, brat Joaba, syn Sarwii, był przedniejszym z trzech. Ten jest, który podniośł oszczep swój na trzystu, których zabił, zawołany między trzema 19 i najsławniejszy między trzema i był ich książęciem, lecz do trzech pierwszych nie doszedł.20 I Banajas, syn Jojady, męża bardzo mocnego, wielkich spraw, z Kabseel; ten zabił dwa lwy moabskie, i ten poszedł i zabił lwa pośród studni w dni śnieżne.21 Ten też zabił męża Egipcjanina, męża godnego podziwienia, oszczep w ręce mającego; a tak poszedł do niego z laską i przemocą wydarł oszczep z ręki Egipcjanina, i zabił go oszczepem jego.22 To uczynił Banajas, syn Jojady.23 I ten zawołany między trzema mocnymi, którzy byli między trzydziestu sławniejszymi, wszakże do trzech nie doszedł; i uczynił go sobie Dawid powiernikiem.24 Asael, brat Joaba, między trzydziestu. Elchanan, syn stryja jego z Betlejem;25 Semma z Harodi, Elika z Harodi;26 Heles z Falti, Hira, syn Akkesa, z Tekui;27 Abiezer z Anatot, Mobonnaj z Husat;28 Selmon Ahohitczyk, Maharaj Netofatczyk;29 Heled, syn Baany, również Netofatczyk, Ita, syn Ribaja, z Gabaat synów Beniamina;30 Banaja Faratończyk, Heddaj z Potoku Gaas;31 Abialbon Arbatczyk, Azmawet z Beromi;32 Eliaba z Salaboni. Synowie Jassena,33 Jonatan, Semma z Orori,34 Ajam, syn Sarara, Arorytczyk; Elifelet, syn Aasbaja, syna Machatiego, Eliam, syn Achitofela, Gelonitczyk;35 Hesraj z Karmelu, Faraj z Arbi;36 Igaal, syn Natana z Soby, Bonni z Gadi;37 Selek z Ammoni, Naharaj Berotczyk, giermek Joaba; syna Sarwii;38 Ira Jetryjczyk, Gareb, i ten Jetryjczyk.39 Uriasz Hetejczyk: wszystkich trzydziestu i siedmiu. SPIS LUDNOŚCI, KARA, I OFIARA NA BOISKU AREUNY (24,1-25). Dawid grzeszy przez spisanie ludu (1-10). Gad przedkłada mu do wyboru kary (11-14). Zaraza; Dawid modli się do Boga (15-17). Dawid zakupuje boisko Areuny i buduje ołtarz; zaraza ustępuje (18-25).
24 1 jeszcze raz rozgniewała się zapalczywość Pana na Izraela, i pobudził Dawida przeciw nim mówiącego: „Idź, policz Izraela i Judę!”2 I rzekł król do Joaba, hetmana wojska swego: „Przejdź wszystkie pokolenia izraelskie od Dan aż do Bersabee, a policzcie lud, abym znał poczet jego.”3 I rzekł Joab królowi: „Niech przymnoży Pan, Bóg twój, do ludu twego, jak wielki teraz jest, i znowu tyle stokroć niech doda przed oblicznością pana mego króla! Ale czego chce pan mój król przez taką rzecz?”4 Lecz przemogła mowa królewska słowa Joaba i hetmanów wojska, i wyszedł Joab i hetmani żołnierzy od oblicza królewskiego, aby policzyć lud izraelski.5 I przeprawiwszy się przez Jordan, przyszli do Aroeru po prawej stronie miasta, które jest w dolinie Gad,6 i przez Jazer zeszli do Galaadu i do ziemi niższej Hodsi i przyszli do lasów Dan.7 A krążąc koło Sydonu, przeszli blisko murów Tyru, i wszystką ziemię Hewejczyków i Chananejczyków, i przyszli na południe Judy do Bersabee.8 A przejrzawszy wszystką ziemię przybyli po dziewięciu miesiącach i dwudziestu dniach do Jeruzalem.9 I dał Joab liczbę spisu ludu królowi, i znalazło się z Izraela osiemset tysięcy mężów mocnych, miecza dobywających, a z Judy pięćset tysięcy wojowników.10 I serce Dawida uderzyło po zliczeniu ludu, i rzekł Dawid do Pana: „Zgrzeszyłem bardzo w tym uczynku; ale proszę,Panie, abyś przeniósł nieprawość sługi twego, bom-ci nazbyt głupio uczynił!”11 Wstał tedy Dawid rano, a słowo Pańskie stało się do Gada, proroka i widzącego Dawidowego, mówiąc:12 „Idź a mów do Dawida: To mówi Pan: Z trzech rzeczy daję ci obierać; obierz jedno z tych, które będziesz chciał, abym ci uczynił.”13 I przyszedłszy Gad do Dawida powiedział mu mówiąc: „Albo przez siedem lat przyjdzie na cię głód w ziemi twojej; albo przez trzy miesiące będziesz uciekał przed nieprzyjaciółmi twymi, a oni gonić cię będą; albo też przez trzy dni będzie morowe powietrze w ziemi twojej. A tak rozmyśl się teraz a obacz, w jakie słowa mam odpowiedzieć temu, który mię posłał.”14 I rzekł Dawid do Gada: „Jestem ściśnięty bardzo; ale lepiej, że wpadnę w ręce Pańskie (wielkie bowiem jest miłosierdzie jego), niźli w ręce ludzi.”15 I przypuścił Pan mór na Izraela od rana aż do czasu naznaczonego i umarło z ludu od Dan aż do Bersabee siedemdziesiąt tysięcy mężów.16 A gdy wyciągnął rękę swą Anioł Pański nad Jeruzalem, aby je wytracić, zlitował się Pan nad utrapieniem i rzekł Aniołowi lud bijącemu: „Dosyć już, powściągnij rękę twoją!” A Anioł Pański był obok gumna Areuny Jebuzejczyka.17 I rzekł Dawid do Pana, gdy ujrzał Anioła, bijącego lud: „Jam-ci jest, którym zgrzeszył, jam-ci źle uczynił; ci, którzy są owcami, co uczynili? Niech się obróci, proszę, ręka twoja na mnie, i na dom ojca mego!”18 I przyszedł Gad dnia owego do Dawida, i rzekł mu: „Idź, a zbuduj ołtarz Panu na boisku Areuny Jebuzejezyka!”19 I poszedł Dawid według słowa Gada, jak mu Pan przykazał.20 A patrząc Areuna obaczył, że król i słudzy jego idą do niego;21 i wyszedłszy pokłonił się królowi twarzą do ziemi i rzekł: „Co za przyczyna jest, źe przyszedł król, pan mój, do sługi swego?” Rzekł mu Dawid: „Aby kupić u ciebie boisko i zbudować ołtarz Panu, i by przestało zabijanie, które się szerzy między ludem.”22 I rzekł Areuna do Dawida: „Níech weźmie i ofiaruje król, pan mój, jak mu się podoba, masz woły na całopalenie i wóz, i jarzma wołów na drwa.”23 Wszystko dał Areuna królowi, i rzekł Areuna do króla: „Pan, Bóg twój, niechaj przyjmie ślub twój!”24 Odpowíadając król rzekł mu: „Nie jak ty chcesz, ale kupię u ciebie za pieniądze, a nie ofiaruję Panu, Bogu memu, całopalenia darmo danego.” A tak kupił Dawid boisko i woły za pięćdziesiąt syklów srebra.25 I zbudował tam Dawid ołtarz Panu, i ofiarował całopalenie i zapokojne Panu. I zlitował się Pan nad ziemią, i zahamowana została plaga od Izraela.