Styl fragmentu
*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia
Styl fragmentu
*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia
Druga Księga Samuela
Część I (I,1 – 4,12)Dawid króluje w Hebronie nad pokoleniem Juda. BOLEŚĆ DAWIDA Z POWODU ŚMIERCI SAULA I IONATY (l,l-27). W Sicelegu (1). Pewien Amalekita donosi o śmierci Saula i Jonaty (2-4), i oświadcza, że sam dobił Saula (5-10). Dawid opłakuje Saula i Jonatę (11-12); każe zabić Amalekitę (13-I6). Śpiewa pieśń żalobną (17-18): „Jakże polegli mocarze!” (19-21); ich dzielność (22-24); boleje nad Jonatą (25-26); „Jako polegli mocarze!” (27).
11 I stało się potem, gdy umarł Saul, że się Dawid wrócił od porażki Amaleka i mieszkał w Sicelegu2 dwa dni. A dllia trzeciego ukazał się człowiek, idący z obozu Saulowego, z rozdartym odzieniem i z głową prochem posypaną; a gdy przyszedł do Dawida, padł na oblicze swoje i pokłonił się.3 I rzekł do niego Dawid: „Skąd idziesz ?” A on rzekł do niego: „Uciekłem z obozu izraelskiego.”4 I rzekł do niego Dawid: „Co za słowo jest, które się stało ? Powiedz mi!” On rzekł: „Uciekł lud z bitwy i wielu z ludu poległo i pomarło; lecz i Saul, i Jonata, syn jego, zginęli.”5 I rzekł Dawid do młodzieńca, który mu po wiadał: „Skąd wiesz, że umarł Saul6 i Jonata, syn jego?” I rzekł młodzieniec, który mu powiadał: „Przypadkiem przyszedłem na górę Gelboe, a Saul tkwił na oszczepie swoim, a wozy i jezdni przybliżali się ku niemu.7 I obejrzawszy się w tył ujrzał mig i zawołał. A gdym mu odpowiedział:8 „Otom ja!” rzekł mi: „Ktoś ty ?” I rzekłem do niego: „Jestem Amalekita.”9 I rzekł mi: „Stań nade mną i zabij mię, bo mię zdjęły ciężkości i jeszeze wszystka dusza moja jest we mnie!”10 A stojąc nad nim, zabiłem go, bom wżedział, że już żyw być niemógł po upadku; i wziąłem koronę, która była na głowie jego, i naramienniki z ramienia jego, i przyniosłem tu do ciebie, pana mego.” – 11 Uchwyciwszy tedy Dawid szaty swoje, rozdarł i wszyscy mężowie, którzy z nim byli.12 I żałowali, i płakali, i pościli aż do wieczora dla Saula i dla Jonaty, syna jego, i dla ludu Pańskiego i dla domu Izraelowego, że polegli mieczem.13 I rzekł Dawid do młodzieńca, który mu był powiedział: „Skądeś ty ?” A on odpowiedział: „Synem człowieka przychodnia Amalekity jam jest.”14 I rzekł do niego Dawid: „Czemuś się nie bał podnieść ręki twej, aby zabić pomazańca Pańskiego ?”15 I zawoławszy Dawid jednego ze sług swoich rzekł: „Przystąp i rzuć się nań!” A on zabił go, i umarł.16 I rzekł do niego Dawid: „Krew twoja na głowę twoją, bo usta twoje wyrzekły przeciw tobie mówiąc: Jam zabił pomazańca Pańskiego.”17 Zawodził tedy Dawid taką pieśnią żałobną nad Saulem i nad Jonatą, synem jego18 (i przykazał, aby uczono synów judzkich Łuku, jak napisano w Księdze Sprawiedliwych). I rzekł: „Uważ, Izraelu, na tych, którzy pomarli na górach twoich zranieni.19 Sławni twoi, o Izraelu, na górach są pobici.20 Jakże polegli mocarze! Nie powiadajcie w Get ani oznajmiajcie po ulicach Askalonu, aby się snadź nie radowały córki filistyńskie, aby się nie weseliły córki nieobrzezańców!21 Góry Gelboe, ani rosa ani deszcz niech nie padają na was, ani z pól niech nie będzie pierwocin; bo tam porzucona jest tarcza mocarzów, tarcza Saulowa, jakby nie był pomazany oliwą!22 Od krwi zabitych, od sadła mocarzów strzała Jonaty nigdy nie wróciła się nazad i miecz Saula nie wracał się próżno.23 Saul i Jonata, mili i uroczy w żywocie swoim, w śmierci też nie są rozłączeni, szybsi niż orłowie, mocniejsi niźli lwy.24 Córki izraelskie, nad Saulem płaczcie, który was przyodziewał w karmazyn w rozkoszach, który dodawał ozdób złotych ubiorom waszym!25 Jakże polegli mocarze w bitwie! Jonata na wyżynach twoich zabity!26 Żal mi cię, bracie mój Jonata, śliczny bardzo, a przyjemniejszy nad miłość niewieścią! Jako matka miłuje jedynego syna swego, tak ja ciebie miłowałem!27 Jakże polegli mocarze i poginęła broń wojenna!” NAMASZCZENIE DAWIDA NA KRÓLA W HEBRONIE (2,1-4a).
21 Z Potem więc radził się Dawid Pana mówiąc: „Czy mam jechać do jednego z miast Judy?” I rzekł Pan do niego: „Jedź.” I rzekł Dawid: „Dokąd pojadę ?” I odpowiedział mu:2 „Do Hebronu.” Jechał tedy Dawid i dwie żony jego, Achinoam Jezraelitka i Abigail, żona Nabala z Karmelu.3 Lecz i mężów, którzy z nim byli, wziął Dawid, każdego z domem jego, i uieszkali w miasteczkach Hebronu.4 I przyszli mężowie judzcy, i pomazali tam Dawida, aby królował nad domem judzkim. DAWID CHWALI MIESZKAŃCÓW jABES ZA POGRZEBANIE SAULA (2,4b-7).I powiedziano Dawidowi, że mężowie Jabes Galaad pogrzebali Sáula.5 Posłał tedy Dawid posłów do mężów Jabes Galaad i rzekł do nich: „Błogosławieniście wy Panu, którzyście okazali to miłosierdzie nad panem waszym Saulem i pogrzebaliście go.6 A teraz, aczkolwiek wam Pan odda miłosierdzie i prawdę, wszakże i ja złożę dzięki, dlatego żeście uczynili tę rzecz.7 Niech się wzmacniają ręce wasze i bądźcie synami męstwa, bo aczkolwiek umarł pan wasz Saul, wszakże mnie pomazał dom Juda na króla nad sobą.” RÓD SAULA PRZECIWSTAWIA SIĘ RODOWI DAWIDA. BITWA POD GABAONEM (2,8-32). Abncr ustanawia Isboseta królem w Izraelu (8-9); podział ludu (10-11). Abnn i Joab potykają się pod Gabaonem, zwycięstwo avojska Dawidowego (12-17). Abner zabija Asaela, brata Joaba (18-23); Joab i Abisaj gonią Abnerá, lecz na jego prośbę zaprzestają walki (24-29). Powrót sług Dawidowych do Hebronu (30-32).8 A Abner, syn Nera, hetman wojska Saulowego, wziął Isboseta, syna Saulowego, i obwodził go po obozie.9 I ustanowił go królem nad Galaadem i nad Gessuri, i nad Jezraelem, i nad Efraimem, i nad Beniaminem, i nad wszystkim Izraelem.10 Czterdzieści lat miał Isboset, syn Saulów, gdy począł królować nad Izraelem, a dwa lata królował; a sam tylko dom Juda stał przy Dawidzie.11 I była liczba dni, których mieszkał Dawid, królując w Hebronie nad domem Juda, siedem lat i sześć miesięcy.12 I wyszedł Abner, syn Nera, i słudzy Isboseta, syna Saulowego, z obozu do Gabaonu.13 Joab też, syn Sarwii, i słudzy Dawidowi wyszli, i zabieżeli im u stawu w Gabaonie. A gdy się razem zeszli, usiedli naprzeciw siebie, ci z jednej strony stawu, a tamci z drugiej.14 I rzekł Abner do Joaba: „Niech wstaną młodzieńcy i poigrają przed nami ” I odpówiedział Joab: „Niech wstaną.”15 Wstali tedy, i przeszło ich dwunastu liczbą z Beniamina ze strony Isboseta, syna Saulowego, i dwunastu ze sług Dawidowych.16 I uchwyciwszy każdy za głowę rówiennika swego, utopił miecz w boku przeciwnika i upadli razem; i nazwano miejsca owe: Pole17 Mocnych w Gabaonie. I zaczęła się bitwa dosyć ciężka dnia owego, i uciekł Abner i mężowie izraelscy przed sługami Dawidowymi.18 A byli tam trzej synowie Sarwii: Joab, Abisaj i Asael, a Asael był zawodnikiem bardzo prędkim jak jedna z sarn, które mieszkają w lasach.19 I gonił Asael Abnera, i nie ustąpił na prawo ani na lewo ścigając Abnera.20 I obejrzał się Abner w tył, i rzekł: „A tyś to, Asaelu ?” On odpowiedział:21 „Jam jest.” I rzekł mu Abner: „Idź na prawą albo na lewą stronę, a uchwyć jednego z młodzieńców, i pobierz sobie łupy z niego!” Lecz Asael nie chciał przestać nacierać na niego.22 I po wtóre rzekł Abner do Asaela: „Idź precz, a nie goń mnie, abym cię nie musiał przebić ku ziemi,23 a nie będę mógł podnieść twarzy mej na Joaba, brata twego!” Lecz on nie chciał słuchać i nie chciał odstąpić; a tak uderzył go Abner, obróciwszy oszczep, w łono i przebił i umarł na tymże miejscu, a wszyscy, którzy mijali owo miejsce, gdzie upadł Asael i umarł, zatrzymywali się.24 A gdy Joab i Abisaj gonili uciekającego Abnera, słońce zaszło, i przyszli aż do pagórka Rur Wodnych,25 który jest naprzeciw doliny drogi pustyni w Gabaonie. I zebrali się synowie Beniaminowi do Abnera, i skupieni w jeden hufiec, stanęli na wierzchu jednego pagórka.26 I zawołał Abner na Joaba, i rzekł: „Czy aż do wygubienia będzie się twój miecz srożył? Czyli nie wiesz, że bardzo niebezpieczna jest rozpacz? Dokądże nie rzeczesz ludowi, aby przestał gonić braci swych?”27 I rzekł Joab: „Żyje Pan, gdybyś był powiedział rano przestałby lud gonić brata swego!”28 A tak zatrąbił Joab w trąbę, i stanęło wszystko wojsko, i nie gonili dalej Izraela ani się potykali.29 A Abner i mężowie jego szli polem całą tę noc i przeprawili się przez Jordan, a obejrzawszy wszystek Bethoron przyszli do obozu.30 – A Joab opuściwszy Abnera, wrócił się i zebrał wszystek lud: i niedostawało ze sług Dawidowych dziewiętnastu mężów oprócz Asaela.31 A słudzy Dawidowi zabili z Beniamińczykbw i z mężów, którzy byli z Abnerem, trzystu i sześćdziesięciu, którzy też pomarli.32 I wzięli Asaela, i pogrzebali go w grobie ojca jego w Betlejem; i szli całą noc. Joab i mężowie, którzy byli z nim, a na samym świtaniu przyszli do Hebronu. WOJNA MIĘDZY RODEM DAWIDA A RODEM SAULA; ŚMIERĆ ABNERA (3, I-39). Przeciąganie się wojny (1). Synowie Dawida (2-5). Abner odstępuje od Isboseta (6-11), wysyła posłów do Dawida (12-16) i przemawia za nim do starszych Izraeła (17-18). Abner u Dawida (19-21); Joab gani Dawida (22-25), przyzywa Abnera do Hebronu i mści się śmierci brata (26-30). Dawid opłakuje śmierć Abnera (31-39).
31 Stała się tedy długa wojna między domem Saulowym a między domem Dawidowym; Dawid postępował i zawsze nad siebie samego mocniejszym się stawał, a dom Saulów co dzień się umniejszał.2 I narodzili się Dawidowi synowie w Hebronie, a pierworodnym jego był Amnon z Achinoam Jezraelitki.3 A po nim Cheleab z Abigail, żony Nabala z Karmelu, a trzeci Absalom, syn Maachy, córki Tolmaja, króla Gessur.4 A czwarty Adonias, syn Aggity, i piąty Safatia, syn Abitali.5 Szósty też Jetraam z Egli, żony Dawidowej. Ci się urodzili Dawidowi w Hebronie.6 A gdy była wojna między domem Saulowynl a domem Dawidowym,7 Abner, syn Nera, rządził domem Saulowym. A Saul miał nałożnicę imieniem Resfa, córkę Aji. I rzekł Isboset do Abnera:8 „Czemuś wszedł do nałożnicy ojca mego?” A on rozgnxewawszy się bardzo dla słów Isboseta, rzekł: „Czym ja psią głową jest dzisiaj przeciw Judzie, którym okazał miłoslerdzie nad domem Saula, ojca twego, i nad braćmi i bliskimi jego, i nie dałem cig w ręce Dawidowi, a ty wyszukałeś dziś we mnie, co byś mi zganił z powodu niewiasty?9 To niech uczyni Bóg Abnerowi i to niech mu przyczyni,10 jeśli jak Pan Dawidowi przysiągł, tak nie uczynię z nim, że będzie przeniesione królestwo z domu Saulowego, a będzie wyniesiony tron Dawidów nad Izraelem i Judą od Dan aż do Bersabee!11 ” I nie mógł mu nic odpowiedzieć, bo się go bał.12 Posłał tedy Abner posłów do Dawida, by rzekli do niego: „Czyjaż jest ziemia?” I żeby mówili: „Uczyń ze mną przyjaźń, a będzie ręka moja z tobą i przywiodę ku tobie wszystkiego Izraela.”13 A on rzekł: „Bardzo dobrze! Ja z tobą uczynię przyjaźń, ale o jedną rzeez proszę cię mówiąc: Nie będziesz oglądał oblicza mego, aż mi przywiedziesz Michol, córkę Saulową; tak przyjdziesz i zobaczysz mię.”14 I posłał Dawid posłów do Isboseta, syna Saulowego, mówiąc: „Wróć żonę moją Mićhol, którą sobie poślubiłem za sto napletków filistyńskich.”15 I posłał Isboset, i wziął ją od męża jej Faluela, syna Laisa.16 I szedł za nią mąż jej płacząc, aż do Bahurim. I rzekł do niego Abner: „Idź, a wróć się!” I wrócił się.17 Zwrócił sig też Abner ze słowami do starszych izraelskich mówiąc: „Tak wczoraj, jak i dziś trzeci dzień, szukaliście Dawida, aby królował nad wami.18 Przeto teraz uczyńcie, ponieważ Pan rzekł do Dawida mówiąc: Przez rękę sługi mego Dawida wybawię lud mój izraelski z ręki Filistynów i wszystkich nieprzyjaciół jego.”19 Mówił też Abner i do Beniamina. I poszedł, aby mówić do Dawida w Hebronie wszystko, co się podobało Izraelowi i wszystkiemu Beniaminowi.20 I przyszedł do Dawida do Hebronu z dwudziestu mężami, i uczynił Dawid Abnerowi i mężom jego, którzy z nim przyszli, ucztę.21 I rzekł Abner do Dawida: „Wstanę, żeby zgromadzić do ciebie pana mego, króla, wszýstkiego Izraela i wejść z tobą w przymierze, abyś królował nad wszystkim, jak żąda dusza twoja.”22 A gdy Dawid odprowadził Abnera i on odszedł w pokoju, wnet przyszli słudzy Dawidowi i Joab, pobiwszy zbójców, z korzyścią bardzo wielką; lecz Abner nie był z Dawidem w Hebronie, bo go już odprawił,23 i odjechał w pokoju, a Joab i wszystko wojsko, które z nim było, potem przyszli; dano tedy znać Joabowi od powiadających: „Przyszedł Abner, syn Nera, do króla i puścił go, i odszedł w pokoju.”24 I wszedł Joab do króla, i rzekł: „Coś uczynił? Oto przyszedł Abner do ciebie; czemużeś go puścił i poszedł, i odszedł?25 Nie wiesz, że Abner, syn Nera, na to przyszedł do ciebie, aby cię zdradzić, ażeby poznać wyjście twoje i wejście twoje, i dowiedzieć się wszystkiego, co czynisz?”26 A tak wyszedłszy Joab od Dawida wyprawił posłów za Abnerem i wrócił go od studni Sira, o czym Dawid nie wiedział.27 A gdy się wrócił Abner do Hebronu, odwiódł go Joab osobno na środek bramy zdradliwie, aby z nim mówić, i uderzył go tam w łono, i umarł, z zemsty za krew Asaela, brata swego.28 Gdy usłyszał Dawid, że się to już stało, rzekł: „Czystym ja i królestwo moje u Pana aż na wieki od krwi Abnera, syna Nera,29 a niech przyjdzie na głowę Joaba i na wszystek dom ojca jego, i niech nie ustaje z domu Joabowego ćierpiący płynienie nasienia i trędowaty, i trzymający wrzeciono, i od miecza upadający, i potrzebujący chleba!”30 A tak Joab i Abisaj, brat jego, zabili Abnera, dlatego że był zabił Asaela, brata ich, w Gabaonie na wojnie.31 I rzekł Dawid do Joaba i do wszystkiego ludu, który był z nim: „Porozdzierajcie szaty wasze, a obleczcie się w wory i płaczcie przy pogrzebie Abnera.” Sam też król Dawid szedł za ciałem.32 A gdy pogrzebali Abnera w Hebronie, podniósł król Dawid głos swój i płakał nad grobem Abnera, płakał też i wszystek lud.33 A narzekając król i płacząc Abnera mówił: „Nie tak, jak zwykli umierać ludzie nikczemni, umarł Abner.34 Ręce twoje nie były związane i nogi twoje nie były pętami obciążone; ale jak upadają przed synami niezbożnymi, takeś upadł!” I powtarzając wszystek lud, płakał nad nim.35 A gdy przyszedł wszystek lud, aby jeść z Dawidem, gdy jeszcze był jasny dzień, przysiągł Dawid mówiąc: „To niech mi Bóg uczyni, i to niech przyczyni, jeśli przed zachodem słońca skosztuję chleba albo czego innego.”36 A wszystek lud słyszał i podobało się im wszystko, co czynił król przed oczyma wszystkiego ludu.37 I poznało wszystko pospólstwo i wszystek Izrael dnia owego, że nie z polecenia królewskiego zabity został Abner, syn Nerów.38 Rzekł też król do sług swoich: „Czy nie wieeie, że hetnlan i bardzo wielki poległ dziś w Izraelu?39 A jam jeszcze słaby, i pomazany król, ale ci mężowie, synowie Sarwii, ciężcy mi są. Niech odda Pan czyniącemu zło według złości jego!” ŚMIERĆ ISBOSETA, KONIEC DOMU SAULA (4,1-12). Isboset i Izracl upadsją na duchu (1). B i Rcchab, hcrutowio band Isboseta (2-3). Mifiboset, wnuk Isboseta (4). Baana i Rechab zabijają Isboseta (5-7) i przynoszą jego głowę Dawidowi (8); Dawid każe ich stracić (9-12).
41 I usłyszał Isboset, syn Saula, że Abner legł w Hebronie, i omdlały ręce jego, i wszystek Izrael był przestraszony.2 – A byli dwaj mężowie, przywódcy zbójców u syna Saulowego, jednego imię Baana, a imię drugiego Rechab, synowie Remmona, Berotczyka z syndw Beniaminowych; bo i Berot zaliczono do Beniamina.3 I uciekli Berotczycy do Getaim i byli tam przychodniami aż do owego czasu.4 A Jonata, syn Saulów, miał syna słabego na nogi; bo mu pięć lat było, kiedy przyszła wieść o Saulu i o Jonacie z Izraela, i wziąwszy go mamka jego uciekała, a gdy się kwapiła, żeby uciec, upadł i stał się chromy; a miał imię Mifiboset.5 – Przyszedłszy tedy synowie Remmona Berotczyka, Rechab i Baana, weszli, gdy najgorętszy jest dzień, do domu Isboseta, który spał na łóżku swym w południe. A odźwierna domu czyszcząc pszenicę zasnęła.6 A weszli do domu potajemnie, wziąwszy kłosy pszeniczne, i uderzyli go w łono Rechab i Baana, brat jego, i uciekli.7 A gdy weszli w dom, on spał na łóżku swym w pokoju, a uderzywszy zabili go; i wziąwszy głowę jego, poszli drogą puszczy przez całą noc.8 – I przynieśli głowę Isboseta do Dawida do Hebronu, i rzekli do króla: „Oto głowa Isboseta, syna Saulowego, nieprzyjaciela twego, który szukał duszy twojej; a dał Pan panu memu, królowi, pomstę dzisiaj nad Saulem i nad potomstwem jego.”9 A odpowiadając Dawid Rechabowi i Baanie, bratu jego, synom Remmona Berotczyka, rzekł do nich: „Żyje Pan, który wyrwał duszę moją ze wszelkiego ucisku,10 iż owego, który mi powiedział i rzekł: Umarł Saul, a mniemał, że mi dobrą nowinę przyniósł, pojmałem i zabiłem go w Sicelegu, chociaż mu należało dać zapłatę za poselstwo.11 Jakże daleko więcej teraz, gdy ludzie niezbożni zabili męża niewinnego w domu jego, na łóżku jego, nie miałbym szukać krwi jego z ręki waszej, i zgładzić was z ziemi ?”12 I przykazał Dawld sługom swoim, i pozabljali ich, a obciąwszy ręce i nogi ich, zawiesili ich nad stawem w Hebronie, a głowę Isboseta wzięli i pogrzebali w grobie Abnera w Hebrome.CZĘŚĆ II (5,1 – 9,13)Dawid królem zu jerozolimie nad całym Izraelem.I. WSZYSTKIE POKOLENIA IZRAELSKIE UZNAJĄ DAWIDA ZA KRÓLA (5, 1-16). Wszystlúc pokolenia ofiarują Dawidowi królestwo (1-3); długość panowania (4-5). Oblętenie i zdobycie zamku Syjon (6-9). Znaczenie Dawida powiększa się; poselstwo i pomoc Hirama z Tyru (10-12). Żony i dzieci Dawida (13-16).
51 I przyszły wszystkie pokolenia izraelskie do Dawida do Hebronu mówiąc: „Oto my jesteśmy kość twoja i ciało twoje.2 Ale i wczoraj i ongi, gdy Saul był królem nad nami, tyś wywodził i przywodził lud izraelski, i rzekł Pan do ciebie: Ty paść będziesz lud mój izraelski i ty będziesz wodzem nad Izraelem.”3 Przyszli też i starsi izraelscy do króla do Hebronu, i uczynił z nimi król Dawid przymierze w Hebronie przed Panem; i pomazali Dawida na króla nad Izraelem.4 Synem trzydziestu lat był Dawid, gdy począł królować, a czterdzieści lat królował.5 W Hebronie królował nad Judą siedem lat i sześć miesięcy, a w Jeruzalem królował trzydzieści i trzy lata nad wszystkim Izraelem i Judą.6 – I poszedł król i wszyscy mężowie, którzy byli z nim, do Jeruzalem, do Jebuzejczyków, mieszkających w ziemi; i rzeczono Dawidowi od nich: „Nie wnijdziesz sam, aż zniesiesz ślepych i chromych, mówiących:7 Nie wnijdzie tu Dawid.” A Dawid wziął zamek Syjon, to jest miasto Dawidowe.8 Bo był obiecał Dawid owego dnia zapłatę temu, który by pobił Jebuzejczyków i dosięgnął rynien domów, a zniósł ślepych i chromych, nienawidzących duszy Dawidowej. Dlatego mówią w przypowieści: „Ślepy i chromy nie wnijdą do kościoła.”9 A Dawid mieszkał w zamku i nazwał go miastem Dawidowym, i zbudował wokoło od Mello i wewnątrz.10 I chodził postępując i rosnąc, a Pan Bóg zastępów był z nim.11 Posłał tedy Hiram, król Tyru, posłów do Dawida i drzewa cedrowe, i rzemieślników około drzewa, i rzemieślników około kamienia do ścian, i zbudowali dom Dawidowi.12 I poznał Dawid, że go Pan utwierdził królem nad Izraelem i że wywyższył królestwo jego nad ludem swym lzraelskim.13 – Pojął sobie tedy Dawid jeszcze nałożnice i żony z Jeruzalem, przyszedłszy z Hebronu, i narodzili się Dawidowi jeszcze synowie i córki.14 A te są imiona tych, którzy mu się urodzili w Jeruzalem:15 Samua, Sobab, Natan, Salomon, Jebahar, Elisua,16 Nefeg, Jafia, Elisama, Elioda i Elifalet. DWUKROTNA KLĘSKA FILISTYNÓW (5,17-25). Fifistyni w dofinie Rafaim (17-18); pierwsza porażka w Baal Farasim (19-21); druga porażka od Gabaa at do Gezer (22-25).17 Usłyszeli tedy Filistyni, że pomazano Dawida na króla nad Izraelem, i przyjechali wszyscy szukać Dawida. Gdy to usłyszał Dawid, zstąpił do twierdzy.18 A Fllistyni przyciągnąwszy rozpostarli się w dolinie Rafaim.19 I radził się Dawid Pana mówiąc: „Czy mam iść na Filistynów? i czy dasz ich w ręce moje?” I rzekł Pan do Dawida: „Idź, bo dając dam Filistynów w ręce twoje.”20 Przyszedł tedy Dawid do Baal Farasim i poraził ich tam, i rzekł: „Rozdzielił Pan nieprzyjaciół moich przede mną, jak się dzielą wody.” Dlatego nazwano miejsce owo Baal Farasim.21 I zostawili tam rzeźbione obrazy swoje, które zabrał Dawid i mężowie jego.22 – I raz jeszcze wyciągnęli Filistyni i rozpostarli się w dolinie Rafaim.23 A Dawid zapytał się Pana: „Czy mam iść przeciw Filistynom, i czy dasz ich w ręce moje?” I odpowiedział: „Nie chodź przeciwko nim, ale okrąż z tyłu, a przyjdziesz do nich od strony grusz.24 A gdy usłyszysz szum idącego po wierzchu grusz, wtedy wydasz bitwę, bo wtedy wynijdzie Pan przed obliczem twoim, aby porazić wojska filistyńskie.”25 Uczynił tedy Dawid tak, jak mu Pan rozkazał, i poraził Filistynów od Gabaa aż do wejścia Gezer. PRZENIESIENIE ARKI NA SYJON (6, 1-23). Cały lud izraelski się zbiera (1-2). Przeniesienie arki wśród radości Dawida i ludu (3-.5), Ukaranie Ozy przez Boga (6-8). Wniesienie arki do domu Obededoma (9-11), następnie do miasta Dawidowego (12-15). Michol widzi Dawida, tańczącego przed arką (16). Arka w namiocie; ofiary i jałmużny Dawida (17-19). Michol mu urąga, jego odpowicdt(20-23).
61 A Dawid zebrał znowu wszystkich wybranych z Izraela, trzydzieści tysięcy.2 I wstał Dawid, i poszedł, i wszystek lud, który był z nim z mężów Juda, aby przywieść skrzynię Bożą, nad którą wzywano imienia Pana zastępów, siedzącego na niej na cherubinach.3 I włożyli skrzynię Bożą na wóz nowy, i wzięli ją z domu Abinadaba, który był w Gabaa, a Oza i Ahio, synowie Abinadaba, prowadzili wóz nowy.4 A gdy ją wzięli z domu Abinadaba, który był w Gabaa; Ahio, strzegący skrzyni Bożej, szedł przed skrzynią.5 A Dawid i wszystek Izrael grali przed Panem na wszelakich drzewach misternie uczynionych i harfach, skrzypcach, bębnach, gęślach i cymbałach.6 A gdy przyszli do gumna Nachona, wyciągnął Oza rękę ku skrzyni Bożej i przyttzymał ją, bo wierzgały woły i nachyliły ją.7 I rozgniewał się oburzeniem Pan na Ozę, i zabił go za śmiałość, i umarł tam przy skrzyni Bożej.8 I zafrasował się Dawid, przeto że Pan zabił Ozę, i nazwano owo miejsce: Zabicie Ozy, aż do dnia tego.9 – I zląkł się Dawid Pana dnia owego mówiąc: „Jakże wnijdzie do mnie skrzynia Pańska?”10 I nie chciał prowadzić do siebie skrzyni Pańskiej do miasta Dawidowego, ale ją wprowadził do domu Obededoma, Getejczyka.11 I mieszkała skrzynia Pańska w domu Obededoma Getejczyka trzy miesiące, i błogosławił Pan Obededomowi i wszystkiemu domowi jego.12 I powiedziano królowi Dawidowi, że błogosławił Pan Obededomowi i wszystkim rzeczom jego dla skrzyni Bożej. Poszedł tedy Dawid i przyprowadził skrzynię Bożą z domu Obededoma do miasta Dawidowego z weselem; a było z Dawidem siedem chórów i ofiara cielca.13 A gdy postąpili ci, którzy nieśli skrzynię Pańską, sześć kroków, ofiarował wołu i barana.14 A Dawid tańczył ze wszystkiej mocy przed Panem. A był Dawid przepasany efodem lnianym.15 A Dawid i wszystek dom Izraelów prowadzili skrzynię świadectwa Pańskiego z weselem i z trąbieniem trąby.16 – A gdy skrzynia Pańska weszła do miasta Dawidowego, Michol, córka Saulowa, wyglądając oknem ujrzała króla Dawida podskakującego i tańczącego przed Panem, i wzgardziła nim w sercu swoim.17 – I wprowadzili skrzynię Palíską i położyli ją na miejscu swym w pośrodku namiotu, który był jej rozbił Dawid; i ofiarował Dawid całopalenia i zapokojne ofiary przed Panem.18 A gdy dokończył ofiarę całopala.nia i zapokojnych, pobłogosławił ludowi w imię Pana zastgpów.19 I rozdał wszystkiemu mnóstwu izraelskiemu tak mętowi jak i niewieście, każdemu bochen chleba i pieczeń wołowego mięsa jedną, i kołacz w oliwie smażony. I poszedł wszystek lud, każdy do domu swego.20 I wrócił się Dawid, aby błogosławić domowi swemu, a Michol, córka Saulowa, wyszedłszy naprzeciw Dawida rzekła: „Jakże chwalebny był dziś król izraelski, odkrywający się przed służebnicami sług swoich, i odkrył síę, jak gdyby się odkrywał jeden21 I z błaznów!” I rzekł Dawid do Michol: „Przed Panem, który mnie obrał raczej niż ojca twego i niźli wszystek dom jego, i przykazał mi, abym był wodzem nad ludem Pańskim w Izraelu,22 i grać będę, i uniżę się jeszcze bardziej niż dotąd, i będę małym w oczach moich; a u służebnic, o których mówiłaś, chwalebniejszym się pokażę!”23 Przeto Michol, córce Saulowej, nie urodził się syn aż do dnia śmierci jej. PROROCTWO NATANA(7,1-17). Dawid chce wystawić świątynię lahwie (1-3). Słowo Pańskie do Natana: Dawid nie wybuduje świątyni (4-5); dotychczas Bóg jej nie żądał (6-7); Bóg wywyższył Dawida (8-11); On uczyni dom jego wiccznym, a jcgo syn wystawi świątynię (t 2-17).
71 Ale stało się, gdy usiadł król w domu swym, a Pan dał mu pokój zewsząd od wszystkich nieprzyjaciół jego,2 rzekł do Natana proroka: „Czy widzisz, że ja mieszkam w domu cedrowym, a skrzynia Boża złożona jest między skórami?”3 I rzekł Natan do króla: „Wszystko, co jest w sercu twoim, idź, czyń, bo Pan jest z tobą.”4 I stało się owej nocy, a oto słowo Pańskie do Natana mówiące:5 „Idź, a powiedz słudze memu Dawidowi: To mówí Pan: Czyż ty mnie zbudujesz dom na mieszkanie?6 Nie mieszkałem bowiem w domu od owego dnia, któregom wywiódł synów Izraelowych z ziemi Egipskiej, aż do dnia tego, alem chodził w przybytku i w namiocie.7 Po wszystkich miejscach, które przeszedłem ze wszystkimi synami Izraelowymi, czy do jednego z pokoleń Izraelowych, któremu kazałem, paść lud mój izraelski, powiedziałem mówiąc: Czemuście mi nie zbudowali domu cedrowego?8 A teraz to powiesz słudze memu Dawidowi: To mówi Pan zastępów: Jam ciebie wziął z pastwiska chodzącego za trzodami, abyś był wodzem nad ludem moim izraelskim,9 i byłem z tobą we wszystkim, gdziekolwiek chodziłeś, i pobiłem wszystkich nieprzyjaciół twych od oblicza twego, i uczyniłem ci imię wielkie, wedle imienia wielkich, którzy są na ziemi.10 I postanowię miejsce ludowi memu Izraelowi, i wszczepię go, i będzie mieszkał tam, a nie poruszy się wigcej; i nie będą synowie nieprawości trapić go więcej, jak pierwej, od dnia,11 któregom ustanowił sędziów nad ludem moim izraelskim, i dam ci pokój od wszystkich nieprzyjaciół twoich; i zapowiada ci Pan, że dom uczyni tobie Pan.12 A gdy się wypełnią dni twoje i zaśniesz z ojcami twymi, wzbudzę potomstwo twe po tobie, które wynijdzie z żywota twego, i umocnię królestwo jego.13 On zbuduje dom imieniu memu, i utwierdzę stolicę królestwa jego aż na wieki.14 Ja mu będę za ojca, a on mnie będzie za syna; jeśli co źle uczyni, skarzę go rózgą mężów i plagami synów człowieczych.15 Lecz miłosierdzia mego nie odejmę od niego, jak odjąłem od Saula, któregom oddalił od oblicza mego.16 I będzie wierny dom twój i królestwo twe aż na wieki przed obliczem twoim, i stolica twoja będzie trwała zawsze.”17 Według tych wszystkich słów i według całego widzenia tego, tak mówił Natan do Dawida. MODLITWA DAWIDA W NAMIOCIE ŚWIĘTYM (7,18-29). Dawid pokornie dziękuje Bogu (18-21), wynosi wielkość Boga i uprzywilejowane stanowisko Izraela (22-24); prosi, by Bóg utrwalił dom j ego i pobłogosławił mu (25-29).18 I wszedł król Dawid, i usiadł przed Panem, i rzekł: „Cóżem ja jest, Panie Boże, i co za dom mój, iżeś mię przywiódł aż dotąd?19 Lecz i to jeszcze mało się zdało przed oblicznością twoją, Panie Boże, i mówisz też o domu sługi twego na czas daleki; bo to jest prawo Adamowe, Panie Boże.20 Cóż tedy będzie mógł Dawid przydać jeszcze, aby mówić do ciebie? Ty bowiem znasz sługę twego, Panie Boże.21 Dla słowa twego i według serca twego uczyniłeś wszystkie te wielkie rzeczy, tak żeś oznajmił słudze twemu.22 Dlatego uwielmożniony jesteś, Panie Boże, iż nie masz podobnego tobie, i nie masz Boga oprócz ciebie, we wszystkim, cośmy słyszeli uszami naszymi.23 A któryż jest naród na ziemi jak lud twój izraelski, dla którego poszedł Bóg, aby go sobie odkupić na lud i uczynić sobie imię, i żeby im czynić wielkie rzeczy i straszne na ziemi przed obliczem ludu twego, któryś sobie wykupił z Egiptu, naród i bogi jego?24 Albowiem umocniłeś sobie twój lud izraelski na lud wieczny, a ty, Panie Boże, stałeś síę im Bogiem.25 Teraz tedy, Panie Boże, słowo, któreś rzekł o słudze twoim i o domu jego, wzbudź na wieki, a uczyń,26 jakoś powiedział, aby wielbione było imię twoje aż na wieki i żeby mówiono: Pan zastępów, Bóg nad Izraelem. A dom sługi twego Dawida będzie umocniony przed Panem,27 ponieważ ty, Panie zastępów, Boże izraelski, odsłoniłeś ucho sługi twego mówiąc: Dom zbuduję tobie; dlatego znalazł sługa twój serce swoje, aby się modlił tą modlitwą do ciebie.28 Teraz tedy, Panie Boże, tyś jest Bóg, a słowa twoje będą prawdziwe; boś mówił do sługi twego te rzeczy dobre.29 Pocznijże tedy, a błogosław domowi sługi twego, aby był na wieki przed tobą; boś ty, Panie Boże, rzekł, i błogosławieństwem twoim będzie ubłogosławiony dom sługi twego na wieki.” WOJNY I ZWYCIĘSTWA DAWIDA; JEGO GŁÓWNI URZĘDNICY (8,1-18).Porażka Filistynów (1), Moabitów (2), Adarezera, króla Soby, i Syrii Damaszku (3-8). Tou, król Emat, wysyła syna swego z darami do Dawida (9-10). Dawid poświęca Bogu dary i zdobycze (11-12). Zwycięstwo nad Edomitami (13-14). Urzędnicy Dawida (15-18).
81 I stało się potem, że poraził Dawid Filistynów i uniżył ich, i zabrał Dawid uzdę daniny z rąk filistyńskich.2 I poraził Moabitów, i pomierzył ich sznurem równając z ziemią; wymierzył zaś dwa sznury, jeden na zabicie, a drugi na zachowanie żywo; i począł Moab służyć Dawidowi pod daniną.3 I poraził Dawid Adarezera, syna Rochoba, króla Soby, gdy wyjechał, aby zapanować nad rzeką Eufratem.4 I pojmawszy Dawid z jego strony tysiąc siedmiuset jezdnych i dwadzieścia tysięcy pieszych, poderznął żyły wszystkich koni wozowych, a zostawił z nich sto wozów.5 Przyciągnęła też Syria Damaszku, aby pomoc dać Adarezerowi, królowi Soby; i poraził Dawid z Syrii dwadzieścia dwa tysiące mężów.6 I postawił Dawid załogę dla obrony w Syrii w Damaszku, i zaczęła Syria służyć Dawidowi pod daniną; i zachował Pan Dawida we wszystkim, do czegokolwiek się udał.7 I pobrał Dawid zbroje złote, które mieli słudzy Adarezerowi, i przyniósł je do Jeruzalem.8 I z Bete, i z Berot, miast Adarezera, wziął król Dawid miedzi bardzo wiele.9 I usłyszał Tou, król Ematu, że poraził Dawid wszystką moc Adarezera,10 i posłał Tou Jorama, syna swego, do króla Dawida, aby go pozdrowił, wyrażając radość i dzięki czynił za to, że zwalczył Adarezera i poraził go, bo Tou był nieprzyjacielem Adarezerowym. A w ręce jego były naczynia złote i naczynia srebrne, i naczynia miedziane,11 które też poświęcił król Dawid Panu ze srebrem i złotem, które był poświęcił od wszech narodów, które podbił,12 od Syrii, od Moabu i synów Ammonowych, i od Filistynów, i od Amalekitów, i z łupów Adarezera, syna Rochoba, króla Soby.13 Uczynił też sobie Dawid sławg, gdy się wracał po wzięciu Syrii, w dolinie Żup Solnych, poraziwszy osiemnaście tysięcy.14 I umieścił w Idumei straż, i postawił załogg i zaczęła wszystka Idumea służyć Dawidowi; i zachował Pan Dawida we wszystkim, do czegokolwiek się obrócił.15 I królował Dawid nad wszystkim Izraelem, czynił też Dawid sąd i sprawiedliwość wszystkiemu ludowi swemu.16 A Joab, syn Sarwii, był nad wojskiem, Jozafat zaś, syn Ahiluda, był kanclerzem;17 Sadok, syn Achitoba, i Achimelech, syn Abiatara, byli kapłanami; Sarajas pisarzem; Banajas, syn Jojady, nad Ceretami i Feletami; a synowie Dawida byli kapłanami. DAWID I MIFIBOSET (9,1-13). Ze względu na Jonatę Dawid przyzywa do siebie Mifiboseta (1-8), zapewnia mu dochód z dóbr Saula i przypuszcza go do swego stołu (9-13).
91 I rzekł Dawid: „Czy mniemasz, że jest kto, co pozostał z domu Saulowego, żebym uczynił nad nim miłosierdzie dla Jonaty?”2 A był z domu Saulowego sługa imieniem Siba. Tego zawołał król do siebie i rzekł mu: „A tyś to jest Siba?” On odpowiedział: „Jam jest, sługa twój.”3 I rzekł król: „Jest-że kto jeszcze żyw z domu Saulowego, żebym uczynił nad nim miłosierdzie Boże?” I rzekł Siba królowi: „Jest jeszcze syn Jonaty, chromy na nogi.”4 „A gdzież jest ?” rzecze. A Siba do króla: „Oto, mówi, jest w domu Machira, syna Ammiela, w Lodabarze.”5 A tak posłał król Dawid i wziął go z domu Machira, syna Ammielowego z Lodabaru.6 A gdy przyszedł Mifiboset syn Jonaty, syna Saulowego, do Dawida, padł na oblicze swe i pokłonił się. I rzekł Dawid: „Mifibosecie!” A on odpowiedział: „Otom ja, sługa twój.”7 I rzekł mu Dawid: „Nie bój się, bo czyniąc uczynię nad tobą miłosierdzie dla Jonaty, ojca twego, i wrócę tobie wszystkie pola Saula, ojca twego, a ty będziesz jadł chleb u stołu mego zawsze.”8 A on pokłoniwszy się mu rzekł: „Cóżem ja jest, sługa twój, żeś wejrzał na psa zdechłego, mnie podobnego?”9 I zawołał król Sibę, sługę Saulowego, i rzekł mu: „Wszystko, co było Saulowe, i wszystek dom jego dałem synowi pana twego.10 A tak uprawiaj mu ziemię jego, ty i synowie twoi, i służebnicy twoi, i będziesz wnosił synowi pana twego żywność, aby się żywił; a Mifiboset, syn pana twego, będzie jadł zawsze chleb u stołu mego.”11 A Siba miał piętnastu synów i dwudziestu służebników. I rzekł Siba do króla: „Jakoś rozkazał, panie mój królu, słudze twemu, tak uczyni sługa twój, a Mifiboset będzie jadł u stołu mego, jako jeden z synów królewskich.”12 A Mifiboset miał syna małego imieniem Micha, a wszystek ród domu Siby służył Mifibosetowi.13 I mieszkał Mifiboset w Jeruzalem, bo ze stołu królewskiego zawsze jadał, a był chromy na obie nogi.CZĘŚC III(10,1 – 12,31)Upadek Dawida.I. WOJNA Z AMMONITAMI I SYRYJCZYKAMI (10,1-19). Hanon, król ammonicki, zniewaga posłów Dawida (1-5). Ammonici, wspomożeni przez Syryjczyków, przygotowują się do wojny (6-8). Joab i Abisaj zmuszają ich do ucieczki (9-14). Próba odwetu i nowa porażka (15- 19).
101 Stało się zaś potem, że umarł król synów Ammona, i królował Hanon, syn jego, zamiast niego.2 I rzekł Dawid: „Okażę miłosierdzie nad Hanonem, synem Naasa, jak okazał miłosierdzie ojciec jego nade mną.” A tak posłał Dawid pocieszając go przez sługi swe dla śmierci ojca. A gdy, przyszli słudzy Dawidowi do ziemi synów Ammona,3 rzekli książęta synów Ammona do Hanona, pana swego: „Mniemasz, że Dawid dla czci ojca twego posłał do ciebie pocieszycieli, a nie dlatego, aby wyszpiegować i wypatrzyć miasto, aby je zburzyć, posłał Dawid sługi swe do ciebie?”4 A tak wziął Hanon sługi Dawidowe i ogolił połowę brody ich i pourzynał szat połowę ich aż do siedzeń, i puścił ich.5 Gdy to powiedziano Dawidowi, posłał naprzeciw nich, bo owi mężowie byli zelżeni sromotnie bardzo, i rozkazał im Dawid: „Mieszkajcie w Jerychu, aż odrośnie broda wasza, a wtedy się wróćcie.”6 A widząc synowie Ammona, że krzywdę uczynili Dawidowi, posłali i najęli za pieniądze Syryjczyków Rohobu i Syryjczyków Soby, dwadzieścia tysięcy pieszych, a od króla Maachy tysiąc mężów, i od Istobu dwanaście tysięcy mężów.7 Gdy to usłyszał Dawid, posłał Joaba i wszystko wojsko rycerzów.8 A tak wyciągnęli synowie Ammona i ustawili się przed samym wejściem bramy, a Syryjczycy Soby, Rohobu, Istobu i Maachy osobno byli w polu.9 Widząctedy Joab, że się przygotowała przeciw niemu bitwa i w oczy i z tyłu, przebrał z wszech wybranych izraelskich i rozstawił wojsko przeciw Syryjczykom,10 a resztę ludu dał Abisajowi, bratu swemu, który ustawił wojsko przeciw synom Ammona. I rzekł Joab:11 „Jeśli mnie przemogą Syryjczycy, przyjdziesz mi na pomoc, a jeśli ciebie przemogą synowie Ammona, pomogę tobie.12 Bądź mężem mocnym, a bijmy się za lud nasz i za miasto Boga naszego, a Pan uczyni, co dobrego jest w oczach jego.”13 Potkał się tedy Joab i lud, który z nim był, z Syryjczykami, którzy wnet przed nim uciekli.14 A synowie Ammona ujrzawszy, że uciekli Syryjczycy, uciekli też i oni przed Abisajem, i weszli do miasta; i wrócił się Joab od synów Ammona, i przyszedł do Jeruzalem.15 Widząc tedy Syryjezycy, że upadli przed Izraelem, zebrali się razem.16 I posłał Adarezer, i wywiódł Syryjczyków, którzy byli za rzeką, i przywiódł ich wojsko; a Sobach, hetman wojska Adarezera, był wodzem nad nimi.17 Gdy to oznajmiono Dawidowi, zebrał wszystkiego Izraela i przeprawił się przez Jordan i przyszedł do Helamu; i ustawili Syryjezycy wojsko przeciw Dawidowi, i stoczyli z nim bitwę.18 I uciekli Syryjczycy przed Izraelem, i pobił Dawid z Syryjezyków siedemset wozów i czterdzieści tysięcy jezdnych, i zabił Sobacha, hetmana wojska, który zaraz umarł.19 A widząc wszyscy królowie, którzy przyszli na pomoc Adarezerowi, że byli zwyciężeni od Izraela, zlękli się i uciekli przed Izraelem, pięćdziesiąt osiem tysięcy. I zawarli pokój z Izraelem i służyli im, i bali się więcej Syryjczycy dawać pomoc synom Ammona. OBLĘŻENIE RABBY; PODWÓJNY GRZECH DAWIDA (11,1-27). Dawid wysyła Joaba na zdobycie Rabby (1). pawid daje się uwieść mitości ku Betsabei, żonie Uriasza, która poczyna (2-5). Dawid wzywa z pola bitwy Uriasza, ten wzbrania się iść na noc do swego domu (6-13). Uriasz zabity z polecenia i według planu króla (14-17). Powiadomienie króla o śmierci (18-25). Betsabee w żałobie; do pałacu Dawida; rodzi się jej syn (26-27).
111 I stało się po roku, w tym czasie, w którym zwykli królowie wyjeżdżać na wojnę, że posłał Dawid Joaba i sługi swe z nim, i wszystkiego Izraela, i spustoszyli synów Ammona, i oblegli Rabbę, a Dawid został w Jeruzalem.2 Gdy się to działo, przydarzyło się, że Dawid wstał z łoża swego po południu i przechadzał się po dachu domu królewskiego; i ujrzał niewiastę myjącą się naprzeciwko na dachu swym, a była niewiasta bardzo piękna.3 Posłał tedy król i zapytał, co by to za niewiasta była. I zdano mu sprawę, że to była Betsabee, córka Eliama, żona Uriasza Hetejezyka.4 Posłał tedy Dawid posłów i wziął ją; a gdy weszła do niego, spał z nią, i wnet się oczyściła od nieczystości swej.5 I wróciła się do domu swego płód począwszy. I posławszy oznajmiła Dawidowi, i rzekła: „Poczęłam.”6 I posłał Dawid do Joaba, mówiąc: „Poślij do mnie Uriasza Hetejezyka.” I posłał Joab Uriasza do Dawida.7 I przyszedł Uriasz do Dawida, i pytał się Dawid, czy się dobrze powodzi Joabowi i ludowi, i jak jest prowadzona wojna.8 I rzekł Dawid do Uriasza: „Idź do domu twego, a umyj nogi twoje.” I wyszedł Uriasz z domu królewskiego, i niesiono za nim potrawy królewskie.9 Lecz Uriasz położył się do snu przed drzwiami domu królewskiego z innymi sługami pana swego, a nie poszedł do domu swego.10 I dano znać Dawidowi od powiadających: „Nie poszedł Uriasz do domu swego.” I rzekł Dawid do Uriasza: „Czyżeś nie z drogi przyszedł? Czemużeś nie poszedł do domu twego?”11 I rzekł Uriasz do Dawida: „Skrzynia Boża i Izrael, i Juda mieszkają w namiotach, i pan mój Joab i słudzy pana mego na ziemi leżą, a ja bym miał wnijść do domu mego, aby jeść i pić, i spać z żoną moją? Przez zdrowie twoje i przez zdrowie duszy twojej nie uczynię tej rzeczy!”12 Rzekł tedy Dawid do Uriasza: „Zostań tu jeszeze przez dziś, a jutro cię odprawię.” Został Uriasz w Jeruzalem dnia tego i drugiego.13 I wezwał go Dawid, abý jadł i pił przed nim, i upił go; lecz on wyszedłszy wieczór spał na pościeli swej ze sługami pana swego, a do domu swego nie poszedł. 14 Stało się tedy rano, i napisał Dawid list do Joaba, i posłał przez ręce Uriasza napisawszy w liście:15 „Postawcie Uriasza na czele szeregów, gdzie najtęższa bitwa, a opuśćcie go, aby zabity zginął.”16 A tak gdy Joab obległ miasto, postawił Uriasza w miejscu, gdzie wiedział, że byli mężowie najmocniejsi.17 I wyszedłszy mężowie z miasta, walczyli przeciw Joabowi, i poległo nieco z ludu sług Dawidowych, i zginął też Uriasz Hetejczyk.18 A tak posłał Joab i oznajmił Dawidowi wszystko, co się stało w bitwie.19 I przykazał posłańcowi mówiąc: „Gdy dokończysz wszystkie mowy o bitwie do króla,20 jeśli zobaczysz, że się gniewa i rzecze: Czemuście przystępowali pod mur, aby się bić? Czyście nie wiedzieli, że wiele pocisków puszczają z wierzchu muru?21 Kto zabił Abimelecha, syna Jerobaala? Czy nie niewiasta zrzuciła nań kawałek młyńskiego kamienia z muru i zabiła go w Tebes ? Czemużeście do muru przystąpili? – rzeczesz: Także i sługa twój Uriasz Hetejczyk poległ.”22 Poszedł tedy posłaniec i przyszedł, i oznajmił Dawidowi wszystko, co mu Joab rozkazał.23 I rzekł posłaniec do Dawida: „Przemogli przeciw nam mężowie i wyszli do nas w pole, a my uderzywszy na nich goniliśmy ich aż do bramy miejskiej.24 I obrócili strzelcy strzały na sługi twoje z muru z wierzchu, i poginęło nieco ze sług królewskich; lecz i sługa twój Uriasz Hetejczyk zginął.”25 I rzekł Dawid do posłańca: „Tak powiesz Joabowi: Niech ci to serca nie psuje, bo rozmaite są przypadki na wojnie, i raz tego, drugi raz owego miecz zabija; dodaj serca rycerstwu twemu przeciw miastu, abyś je zburzył, i zachęcaj ich.”26 I usłyszała żona Uriaszowa, że umarł mąż jej Uriasz, i płakała go.27 A gdy było po żałobie, posłał Dawid i wprowadził ją do domu swego, i była mu żoną, i urodziła mu syna. I nie podobała się ta rzecz, którą był uczynił Dawid, przed Panem. NATAN I DAWID (12,t-25). Przypowieść Natana (1-4). „Tyś jest ten człowiek” (5-7a); wielkość grzechu (7b-9); zapowiedt kary (10-12). Skrucha króla, Bóg mu przebacza (13-15). Choroba dziecka, Dawid modli się za nim do Boga (16-17). Śmierć dziecka (18-23). Narodzenie Salomona (24-25).
121 Posłał tedy Pan Natana do Dawida. Gdy ten przyszedł do niego, rzekł mu: „Dwaj mężowie byli w jednym mieście, jeden bogaty, a drugi ubogi.2 Bogaty miał owiec i wołów bardzo wiele,3 lecz ubogi zgoła nic nie miał oprócz owcy jednej maluczkiej, którą był kupił i wychował, i która wzrosła u niego razem z synami jego, chleb jego jedząc i z kubka jego pijąc, i na łonie jego sypiając, i była mu jako córka.4 A gdy jakiś podróżny przyszedł do bogatego, on nie chcąc wziąć z owiec i z wołów swoich, aby uczynić ucztę gościowi temu, który przyszedł do niego, wziął owcę męża ubogiego i nagotował jeść człowiekowi, który przyszedł do niego.”5 I rozgniewany bardzo Dawid na owego człowieka, rzekł do Natana: „Żyje Pan, że synem śmierci jest mąż, który to uczynił!6 Owcę czworako nagrodzi przeto, że tę rzecz uczynił, a nie sfolgował.”7 I rzekł Natan do Dawida: „Ty jesteś tym człowiekiem! Tak mówi Pan, Bóg Izraelów: Jam cię pomazał na króla nad Izraelem i jam cię wyrwał z ręki Saula,8 i dałem tobie dom pana twego na łono twoje, i dałem ci dom izraelski i judzki, a jeśli to za mało, przydam ci daleko większe rzeczy.9 Czemużeś tedy wzgardził słowem Pańskim, aby czynić złość przed oczyma mymi? Uriasza Hetejczyka zabiłeś mieczem, a żonę jego wziąłeś sobie za żonę, i zamordowałeś go mieczem synów Ammona.10 Przeto nie odejdzie miecz z domu twego aż na wieki, dlatego żeś mną wzgardził i wziąłeś żonę Uriasza Hetejczyka, aby była żoną twoją.11 Przeto to mówi Pan: Oto ja wzbudzę na cię zło z domu twego i pobiorę żony twe przed oczyma twymi, a dam je bliźniemu twemu, a będzie spał z żonami twymi przed oczyma słońca tego.12 Boś ty uczynił potajemnie, ale ja uczynię tę rzecz przed oczyma wszystkiego Izraela i przed oczyma słońca.”13 I rzekł Dawid do Natana „Zgrzeszyłem Panu!” I rzekł Natan do Dawida: „Pan też przeniósł grzech twój; nie umrzesz.14 Wszelako, iżeś dał przyczynę bluźnienia nieprzyjaciołom Pańskim dla słowa tego, syn, który ci się urodził, śmiercią umrze.”15 I wrócił się Natan do domu swego. Pan też poraził niemocą dziecię, które urodziła żona Uriaszowa Dawidowi, i zwątpiono o nim.16 I prosił Dawid Pana za dziecięciem, i pościł Dawid postem, a wszedłszy osobno położył się na ziemi.17 A przyszli starsi domu jego przymuszając go, aby wstał z ziemi, lecz nie chciał, ani nie jadł z nimi pokarmu.18 I stało się dnia siódmego, że umarło dziecię, i bali się słudzy Dawidowi powiedzieć mu, że umarło dziecię, bo mówili: „Oto gdy jeszcze dziecię było żywe, mówiliśmy do niego, a nie słuchał głosu naszego; jakże więcej będzie się trapił, jeśli powiemy, że umarło dziecię?” Gdy tedy obaczył Dawid, że słudzy jego szepcą, zrozumiał, że dziecię umarło. I rzekł do sług swoich: „Czy umarło dziecię?” A oni mu odpowiedzieli: „Umarło.”20 Wstał tedy Dawid z ziemi i umył się, i namazał się, i szaty odmieniwszy wszedł do domu Pańskiego i pokłonił się; i przyszedł do domu swego, i zażądał, żeby przed nim położono chleb, i jadł.21 I rzekli mu słudzy jego: „Cóż to za rzecz, którąś uczynił? Dla dziecięcia, póki jeszcze żyło, pościłeś i płakałeś, a gdy umarło dziecię, wstałeś i jadłeś chleb?”22 A on rzekł: „Dla dziecięcia, póki jeszcze żyło, pościłem i płakałem, bom mówił: Kto wie, czy snadź nie daruje mi go Pan, i będzie żywe dziecię?23 Lecz teraz, gdy umarło, czemu mam pościć? Czy je mogę jeszcze nazad wrócić? Ja raczej pójdę do niego, a ono nie wróci się do mnie.”24 I pocieszył Dawid Betsabeę, żonę swoją i wszedłszy do niej spał z nią, a ona urodziła syna, i dał mu imię Salomon, a Pan go miłował.25 I posłał w ręce Natana proroka, i nazwał go:Umiłowany Panu, dlatego, że go Pan miłował. ZDOBYCIE RABBY (12,26-31). Joab przyzywa Dawida dla dokończenia oblężenia (2628). Dawid zdobywa Rabbę, łupy; ukaranie mieszkańców (29-31).26 Joab tedy walczył przeciw Rabbat synów Ammona, i dobywał miasta królewskiego.27 I posłał Joab posłów do Dawida mówiąc: „Dobywałem Rabbat i trzeba wziąć miasto wód.28 Przeto teraz zbierz resztę ludu, a oblegnij miasto i zajmij je, aby, gdybym ja miasto zburzył, nie przypisano zwycięstwa imieniu memu.”29 A tak zebrał Dawid wszystek lud i ciągnął do Rabbat, a stoczywszy bitwę wziął je.30 I zdjął z głowy ich króla koronę, która ważyła talent złota i miała kamienie drogie i włożono ją na głowę Dawida; lecz i zdobycz miasta wyniósł bardzo wielką.31 Lud też jego przywodząc piłami przecierał, i jeździł po nich wozami kowanymi, i kordami przecinał, i przez piec cegielny przewodził. Tak uczynił wszystkim miastom synów Ammona; i wrócił się Dawid i wszystko wojsko do Jeruzalem.CZĘŚC IV(13,1 – 20,26)DAWID I ABSALOM Absalom popada w nielaskę u ojca, ucieka i wraca.(13,1 – 14,33) KAZIRODZTWO AMNONA (13,1-22).Kazirodcze pragnienie Amnona (1-5). Tamar u Amnona (6- I 4). Amnon wypędza Tamar (15-19). Gniew Dawida i Absaloma (20-22).
131 I stało się potem, że w siostrze Absaloma, syna Dawidowego imieniem Tamar, bardzo pięknej, rozmiłował się Amnon, syn Dawida, i bardzo szalenie ją miłował,2 tak że dla jej miłości zachorzał; bo ponieważ była panną, trudnym mu się zdało, żeby miał co nieuczciwego z nią uczynić.3 A miał Amnon przyjaciela imieniem Jonadab, syna Semmai, brata Dawidowego, męża bardzo mądrego.4 Ten rzekł do niego: „Czemu tak bardzo schniesz, synu królewski, na każdy dzień ? Czemu mi nie oznajmisz ?” I rzekł Amnon: „Tamarę, siostrę brata mego Absaloma miłuję.”5 Odpowiedział mu Jonadab: „Połóż się na łożu twoim i uczyń się chorym; a gdy przyjdzie ojciec twój odwiedzić cię, powiedz mu: Niech przyjdzie, proszę, Tamar siostra moja, żeby mi dała jeść i uczyniła potrawę, żebym jadł z ręki jej!”6 Położył się tedy Amnon i rzekomo chorować począł. A gdy przyszedł król odwiedzić go, rzekł Amnon do króla: „Proszę, niech przyjdzie Tamar, siostra moja, aby uczyniła przed oczyma mymi dwie łyżki polewki i bym jadł z ręki jej!”7 A tak posłał Dawid po Tamarę do domu mówiąc: „Idź do domu Amnona, brata twego, a uczyń mu potrawę.”8 I przyszła Tamar do domu Amnona, brata swego, a on leżał. Wzięła mąki i zamieszała i rozpuściła, i uwarzyła polewkg przed oczyma jego.9 A wziąwszy to, co uwarzyła, wylała i postawiła przed nim, i nie chciał jeść. I rzekł Amnon: „Każcie wszystkim iść precz ode mnie!” A gdy kazano iść precz wszystkim, rzekł Amnon do Tamary:10„Wnieś potrawę do pokoju, abym jadł z ręki twojej.” Wzięła tedy Tamar polewki, którą nagotowała, i wniosła do Amnona, brata swego, do pokoju.11 A gdy mu jeść podawała, uchwycił ją i rzekł: „Chodź, a leż ze mną, siostro moja!”12 Ona mu odpowiedziała: „Nie czyń, bracie mój, nie czyń mi gwałtu, bo się to nie godzi w Izraelu; nie czyń tego szaleństwa!13 Bo ja nie będę mogła znieść zelżywości mojej, a ty będziesz jako jeden z szalonych w Izraelu; ale raczej mów do króla, a nie odmówi mnie tobie!”14 Lecz nie chciał usłuchać prośby jej, ale przemógłszy siłą, zgwałcił ją i leżał z nią. 15 I obmierził ją sobie Amnon obmierżeniem bardzo wielkim, tak iż większe obmierżenie było, którym ją sobie obmierził, niźli miłość, którą ją pierwej miłował. I rzekł jej Amnon: „Wstań a idź!”16 Ona mu odpowiedziała: „Większa to jest złość, którą teraz czynisz przeciwko mnie wyganiając mię, niżli ta, którąś pierwej uczynił.”17 I nie chciał jej słuchać, ale zawoławszy chłopca, który mu posługiwał, rzekł: „Wyrzuć ją precz ode mnie i zamknij drzwi za nią!”18 A ona miała na sobie szatę długą, bo w takich szatach córki królewskie panny chodziły. A tak wyrzucił ją precz chłopiec jego i zawarł drzwi za nią.19 Ona tedy posypała głowę swą popiołem, rozdarła szatę długą i włożyła ręce na głowę swoją, i szła idąc a krzycząc.20 I rzekł jej Absalom, brat jej: „Czy może Amnon, brat twój, spał z tobą? A teraz, siostro, milcz, bratem twoim jest; i nie frasuj serca swego o tę rzecz!” A tak mieszkała Tamar schnąc w domu Absaloma, brata swego.21 A gdy te słowa usłyszał król Dawid, zafrasował się bardzo, i nie chciał zasmucać ducha Amnona, syna swego, ponieważ go miłował, gdyż był pierworodnym jego. Lecz Absalom nie mówił do Amnona ani złego ani dobrego, bo nienawidził Absalom Amnona za to, że zgwałcił Tamarę, siostrę jego. ZEMSTA ABSALOMA (13,23-39). Absalom zaprasza wszystkich synów królewskich na uroczystość strzyżenia owiec (23-27) i zabija Amnona (28-29). Powiadamia o tym Dawida (30-33). Powrót synów królewskich; Absalom ucieka (34-39).23 I stało sig po dwu latach, że strzyżono owce Absaloma w Baalasor, które jest koło Efraim, i zaprosił Absalom wszystkich synów królewskich.24 I przyszedł do króla, i rzekł do niego: „Oto strzygą owce sługi twego; niech przyjdzie, proszę, król z służebnikami swymi do sługi swego.”25 I rzekł król do Absaloma: „Nie synu mój, nie proś, abyśmy wszyscy jechali i obciążyli cię.” A gdy go przynaglał, a nie chciał iść, pobłogosławił mu. 26 I rzekł Absalom: „Jeśli nie chcesz jechać, proszę, niech przynajmniej jedzie z nami Amnon, brat mój.” I rzekł król do niego: „Nie potrzeba, żeby jechał z tobą.”27 Przymusił go tedy Absalom, i posłał z nim Amnona i wszystkich synów królewskich. A Absalom sprawił był ucztę jakby ucztę królewską. 28 Lecz przykazał był Absalom służebnikom swoim mówiąc: „Pilnujcie, kiedy pijany będzie Amnon, a powiem wam: Bijcie go i zabijcie, nie bójcie się, bom ja jest, który wam przykazuję; umacniajcie się, a bądźcie mężami mocnymi!” 29 Uczynili tedy słudzy Absalomowi z Amnonem, jak im był przykazał Absalom. I wstawszy wszyscy synowie królewscy wsiedli, każdy na mulicę swą, i uciekli.30 A gdy jeszeze byli w drodze, przyszła wieść do Dawida mówiąc: „Pobił Absalom wszystkich synów królewskich i nie został z nich ani jeden.”31 A tak wstał król i rozdarł szaty swoje i leżał na ziemi; i wszyscy słudzy jego, którzy przy nim stali, rozdarli szaty swoje.32 A odpowiadając Jonadab, syn Semmai, brata Dawidowego, rzekł: „Niech nie mniema pan mój król, że wszystkich młodzieńców, synów królewskich, pobito. Annon tylko sam umarł, bo w umyśle Absaloma było to ułożone od dnia, którego zgwałcił Tamarę, siostrę jego.33 Przeto teraz niech nie przypuszcza król, pan mój, do serca swego słowa tego mówiąc: Wszystkich synów królewskich pobito, ponieważ Amnon tylko umarł.”34 A Absalom uciekł. I podniósł oczy swe sługa, strzegący na wieży, i ujrzał, a oto lud wielki nadchodził drogą boczną z boku góry.35 I rzekł Jonadab do króla: „Oto synowie królewscy idą; wedle słowa sługi twego, tak się stało.”36 A gdy przestał mówić, ukazali się synowie królewscy, a wszedłszy podnieśli głos swój i płakali; lecz i król, i wszyscy słudzy jego płakali płaczem bardzo wielkim.37 A Absalom uciekłszy poszedł do Tolmaja, syna Amiuda, króla Gessur. Żałował tedy Dawid syna swego po wszystkie dni.38 A Absalom, gdy uciekł i przyszedł do Gessur, był tam trzy lata.39 I przestał król Dawid prześladować Absaloma, dlatego że już się był pocieszył po śmierci Amnona. POWRÓT ABSALOMA I POJEDNANIE Z OJCEM (14,1-33). Podejście Joaba w celu uzyskania łaski dla Absaloma; przypowieść pewnej Tekuitki (1-11) i jej zastosowanie (12-17). Dawid przyzywa syna swego przez Joaba, ale wzbrania się widzieć z nim (18-24). Uroda Absaloma (25-27). Pelne pojednanie (28-33).
141 A zrozumiawszy Joab, syn Sarwii, że serce królewskie obróciło się ku Absalomowi,2 posłał do Tekui i wziął stamtąd niewiastę mądrą, i rzekł do niej: „Zmyśl, jakobyś była w żałobie, i oblecz się w szaty żałobne, a nie pomazuj się olejkiem, żebyś była jako niewiasta już od dawnego czasu żałobç mająca po umarłym.3 I wnijdziesz do króla, a będziesz mówiła do niego takie słowa.” I położył Joab słowa w ustach jej.4 I tak wszedłszy niewiasta Tekuitka do króla, padła przed nim na ziemię i pokłoniła się, i rzekła: „Ratuj mię, królu!”5 I rzekł król do niej: „Co za sprawę masz ?” Ona odpowiedziała: „Ach! jestem ja niewiasta wdowa, bo mąż mój umarł.6 A miałam, służebnica twoja, dwu synów, którzy powadzili się ze sobą na polu, i nie było, kto by ich mógł pohamować, i ranił jeden drugiego, i zabił go.7 A oto powstawszy wszystka rodzina przeciw służebnicy twojej, mówi: Wydaj tego, który zabił brata swego, żebyśmy go zabili za duszę brata jego, którego zabił, i zgładzili dziedzica! I chcą zagasić iskierkg moją, która została, aby nie zostało mężowi memu imienia ani szczątku na ziemi.”8 I rzekł król do niewiasty: „Idź do domu twego, a ja zarządzę co do ciebie.”9 I rzekła niewiasta Tekuitka do króla: „Na mnie, panie mój, królu niech będzie nieprawość i na dom ojca mego, a król i stolica jego niech będą bez winy!” I rzekł krół:10 „Kto by mówił przeciw tobie, przywiedź go do mnie, a więcej cię już nie dotknie.”11 Ona rzekła: „Niech wspomni król na Pana, Boga swego, aby nie mnożyli się bliscy krwi na pomstę, i nie zabili syna mego!” A on rzekł: „Żyje Pan, że nie spadnie z włosów syna twego na ziemię! „12 Rzekła tedy niewiasta: „Niechaj mówi służebnica twoja do króla, pana mego, słowo!” I rzekł: „Mów!”13 I rzekła niewiasta: „Czemużeś umyślił talcową rzecz przeciw ludowi Bożemu i mówił król to słowo, aby zgrzeszył, a nie przywrócił wygnańca swego ? 14 Wszyscy umieramy, a rozciekamy się w ziemię jak wody, które się nie wrócą; i nie chce Bóg, by miała dusza zginąć, ale zwleka myśląc, aby nie zginął całkiem ten, który jest odrzucony.15 Teraz tedy przyszłam, aby mówić do pana mego, króla, to słowo przy ludzie. I rzekła sługa twoja: Będę mówiła do króla, może czyni król słowo sługi swojej 16 i usłucha król, żeby wybawił służebnicę swą z ręki wszystkich, którzy chcieli z dziedzictwa Bożego wygładzić mnie i syna mego razem. 17 A tak niech mówi służebnica twoja, aby się stało słowo Pana mego, króla, jako ofiara. Bojak Anioł Boży, tak jest pan mój, król, że ani błogosławieniem ani złorzeczeniem nie wzruszy się; stąd i Pan, Bóg twój, jest z tobą.”18 I odpowiadając król, rzekł do niewiasty: „Nie taj przede mną słowa, o które cię spytam.” I rzekła mu niewiasta: „Mów panie mój, królu!” 19 I rzekł król: „Czy ręka Joaba z tobą jest w tym wszystkim?” Odpowiedziała niewiasta i rzekła: „Przez zdrowie duszy twojej, panie mój, królu, ani w lewo ani w prawo nic nie odchyla się z tego wszystkiego, co mówił pan mój, król; sługa bowiem twój Joab, ten mi przykazał i ten włożył w usta służebnicy twojej te wszystkie słowa.20 Abym odmieniła sposób mowy tej, sługa twój Joab to przykazał; ale ty, panie mój, królu, jesteś mądry, jak ma mądrość Anioł Boży, że rozumiesz wszystko na ziemi.” I rzekł król do Joaba: 21 „Oto ubłagany, uczyniłem słowo twoje. A tak idź, a przywróć młodzieńca Absaloma.” 22 I padłszy Joab twarzą swą na ziemię pokłonił się i błogosławił królowi; i rzekł Joab: „Dzisiaj poznał sługa twój, żem znalazł łaskę w oczach twoich, panie mój, królu, boś wykonał słowo sługi twego.”23 Wstał tedy Joab i poszedł do Gessur, i przywiódł Absaloma do Jeruzalem.24 I rzekł król: „Niech się wróci do domu swego, lecz oblicza mego niechaj nie widzi.” I wrócił się Absalom do domu swego, a oblicza królewskiego nie widział.25 A nie było we wszystkim Izraelu męża tak pięknego i ślicznego bardzo jak Absalom: od stopy nogi aż do wierzchu głowy nie było na nim żadnej zmazy.26 A gdy strzygł włosy (a raz go w rok strzyżono, bo mu włosy ciężały), Ważyły włosy głowy jego dwieście syklów wagi pospolitej.27 A Absalomowi urodzili się trzej synowie i córka jedna imieniem Tamar, pięknej urody.28 I mieszkał Absalom w Jeruzalem dwa lata, a oblicza królewskiego nie widział.29 Posłał tedy do Joaba, żeby go posłać do króla, lecz on nie chciał przyjść do niego. A gdy drugi raz posłał, a on nie chciał przyjść do niego, rzekł sługom swoim:30 „Wiecie, że obok roli mojej jest rola Joabowa, która ma żniwo jęczmienía; idźcież tedy i spalcie ją ogniem.” Spalili tedy słudzy Absalomowi owo zboże ogniem. A przyszedłszy słudzy Joabowi i rozdarłszy szaty swe rzekli: „Spalili słudzy Absalomowi część roli ogniem.”31 I wstawszy Joab przyszedł do Absaloma w dom jego i rzekł: „Czemu spalili słůdzy twoi zboże moje ogniem?”32 Odpowiedział Absalom Joabowi: „Posłałem do ciebie prosząc, abyś przyszedł do mnie, żebym cię posłał do króla, i abyś mu mówił: „Na cóżem przyszedł z Gessur?,Lepiej-ci mi było tam być. A tak proszę, niech ujrzę oblicze królewskie; a jeśli pomni na nieprawość moją, niechaj mnie zabije.”33 A tak wszedłszy Joab do króla powiedział mu wszystko. I wezwano Absaloma, i wszedł do króla, i pokłonił się do ziemi przed nim, i pocałował król Absaloma. Bunt Absaloma i ucieczka Dawida.(15,1-18,32) BUNT ABSALOMA (15,1-12). Absalom stara się zyskać popularność (1-6). Udaje się do Hebronu (7-9) i organizuje sprzysiężenie (10-12).
151 Potem tedy nasprawiał sobie Absalom wozów i jezdnych, i pięćdziesięciu mężów, którzy przednim chodzili.2 A rano wstawszy Absalom stawał przy wejściu bramy i każdego męża, który miał sprawę, aby iść do sądu królewskiego, przyzywał Absalom do siebie i mówił: „Z któregoś ty miasta?” A on odpowiadając mówił: „Z jednego pokolenia izraelskiego jestem ja, sługa twój.”3 I odpowiadał mu Absalom: „Zdadzą mi się mowy twe dobre i sprawiedliwe, ale nie masz kto by cię wysłuchał, od króla ustanowiony.” 4 I mawiał Absalom: „Kto by mię ustanowił sędzią na ziemi, aby do mnie chodzili wszyscy, którzy mają sprawę, i abym sprawiedliwie sądził!”5 Ale i gdy do niego przystępował człowiek, aby go pozdrowić, wyciągał rękę swoją, a ująwszy całował go.6 A czynił to wszystkiemu Izraelowi przychodzącemu na sąd, aby był wysłuchanym od króla i starał się pozyskać serca mężów izraelskich. 7 A po czterdziestu latach rzekł Absalom do króla Dawida: „Pójdę a oddam śluby moje, którem złożył Panu, w Hebronie.8 Albowiem ślubując ślubował sługa twój, gdy był w Gessur Syrii, mówiąc: Jeśli mię przywróci Pan do Jeruzalem, ofiarujg Panu.”9 I rzekł mu król Dawid: „Idź w pokoju.” I wstał, i poszedł do Hebronu.10 I posłał Absalom szpiegów między wszystkie pokolenia izraelskie mówiąc: „Skoro usłyszycie trąbienie w trąby, mówcie: Królem jest Absalom w Hebronie!”11 A z Absalomem poszło z Jeruzalem dwustu mężów proszonych, idących prostym sercem, a przyczyny zgoła nie znających. Przyzwał też Absalom Achitofela Gilończyka, radnego Dawidowego z miasta jego Gilon. A gdy składał ofiary, stało się sprzysiężenie silne, a ludu zbiegającego się przybywało koło Absaloma. UCIECZKA DAWIDA (15,13 -16,14). Dawid, powiadomiony o sprzysiężeniu, opuszcza Jerozolimę (13-14) ze swymi sługami (15-22). Król po przejściu Cedronu odsyła Sadoka z arką (23-29); wstępując na górę Ofiwną poleca Chusajowi mieszać plany Achitofela (30-37). Za górą Oliwną: Siba uzyskuje dobra Mifiboseta (16,1-4). W Bahurim Semej urąga Dawidowi (5-8), który nie pozwala Abisajowi ukarać go (9-14).13 Przybiegł tedy poseł do Dawida mówiąc: „Całym sercem wszystek Izrael idzie za Absalomem.”14 I rzekł Dawid sługom swoim, którzy byli z nim w Jeruzalem: „Wstańcie, uciekajmy, bo nie wymkniemy się przed Absalomem; spieszcie się wynijść, by snadź przyszedłszy nie pojmał nas i nie zwalił na nas nieszczęścia, i nie pobił miasta ostrzem miecza.”15 I rzekli słudzy królewscy do niego: „Wszystko, cokolwiek przykaże król, pan nasz, radzi uczynimy, słudzy twoi.”16 A tak wyszedł król i wszystek dom jego pieszo; i zostawił król dziesięć nie wiast nałożnic dla straży domu.17 I wyszedłszy król i wszystek Izrael pieszo, stanął daleko od domu.18 A wszyscy słudzy jego szli przy nim i roty Ceretów i Feletów, i wszyscy Getejczycy, wojownicy mocni, sześciuset mężów, którzy za nim przyszli z Get, szli pieszo przed królem.19 I rzekł król do Etaja Getejczyka: „Czemu idziesz z nami? Wróć się a mieszkaj z królem, bo ty jesteś przychodniem i wyszedłeś z miejsca swego.20 Wczoraj przyszedłeś, a dziś będziesz musiałwynijść z nami? A ja pójdę dokąd iść mam. Wróć się i odprowądź z sobą braci twoich, a Pan uczyni nad tobą miłosierdzie i prawdę, ponieważ okazałeś łaskg i wiarę!”21 I odpowiedział Etaj królowi mówiąc: „Żyje Pan i żyje król, pan mój, iż na którymkolwiek miejscu będziesz, królu, panie mój, choć w śmierci, choć w żywocie, tam będzie sługa twój!”22 I rzekł Dawid Etajowi: „Pójdźże, a idź naprzód!” I przeszedł Etaj Getejczyk i wszyscy mężowie, którzy z nim byli, i inne mnóstwo.23 A wszyscy płakali głosem wielkim i wszystek lud przechodził razem, król też przechodził przez potok Cedroni wszystek lud szedł ku drodze, która wiedzie ku puszczy.24 Szedł też i Sadok kapłan, i wszyscy Lewici z nim, niosąc skrzynię przymierza Bożego, i postawili skrzynię Bożą i wstąpił Abiatar, aż się zebrał wszystek lud, który wyszedł z miasta.25 I rzekł król do Sadoka: „Odnieś skrzynię Bożą do miasta. Jeśli znajdę łaskę w oczach Pańskich, wróci mię z powrotem i ukaże mi ją i przybytek swój.26 A jeśli mi powie: Nie podobasz mi się, gotów jestem, niech czyni, co dobrego jest przed nim.”27 I rzekł król do Sadoka kapłana: „O widzący, wróć się do miasta w pokoju i Achimaas, syn twój, i Jonatas, syn Abiatara, dwaj synowie wasi, niechaj będą z wami.28 Oto ja się skryję w polach puszczy, aż przyjdzie wieść od was dając mi znać.”29 A tak odnieśli Sadok i Abiatar skrzynię Bożą do Jeruzalem, i pozostali tam.30 A Dawid wstępował na górę Oliwną, wstępując i płacząc, boso idąci z nakrytą głową, lecz i wszystek lud, który był z nim, z nakrytą głową wstępował płacząc.31 I powiedzlano Dawidowi, że Achitofel był też w sprzysiężeniu z Absalomem; i rzekł Dawid: „Obróć w głupstwo, proszę, Panie, radg Achitofela!”32 A gdy wstępował Dawid na wierzeh góry, na ittórej się miał pokłonić Panu, oto spotkał się z nim Chusaj Arachitezyk, z rozdartą szatą i mając pełno ziemi na głowie.33 I rzekł mu Dawid: „Jeśli pójdziesz ze mną, będziesz mi ciężarem.34 Lecz jeśli się do miasta wrócisz, a rzeczesz Absalomowi: Jestem, królu, sługąˇ twoim; jak byłem sługą ojca twego, tak bgdę sługą twoim, rozproszysz radę Achitofela.35 A masz z sobą Sadoka i Abiatara kapłanów; i każde słowo, które usłyszysz z domu królewskiego, oznajmisz Sadokowi i Abiatarowi kapłanom.36 A z nimi są dwaj synowie ich, Achimaas, syn Sadoka, i Jonatas, syn Abiatara; i poślecie przez nich do mnie każde słowo, które usłyszycie.”37 Gdy tedy przyszedł Chusaj, przyjaciel Dawida, do miasta, Absalom też wjechał do Jeruzalem.
161 A gdy Dawid przeszedł trochę wierzeh góry, ukazał się Siba, sługa Mifiboseta, idący naprzeciw niego z parą osłów, które obłożone były dwustu chlebami i stu wiązankami rodzynków, i stu wiązankami fig, i łagwicą wina.2 I rzekł król do Siby: „Na co to?” Odpowiedział Siba: „Osły dla czeladzi królewskiej, aby na nie wsiedli, a chleb i figi, aby jedli słudzy twoi, a wino, aby pił, jeśliby kto ustał w puszezy.”3 A król rzecze: „A gdzie jest syn pana twego ?” I odpowiedział Siba królowi: „Został w Jeruzalem, mówiąc: Dzisiaj mi przywróci dom Izraelów królestwa ojca mego.4” I rzekł król Sibie: „Twoje niech będzie wszystko, co było Mifiboseta.” I rzekł Siba: „Proszę, abym znalazł łaskę przed tobą, panie mój, królu!”5 I przyszedł król Dawid aż do Bahurim, a oto wychodził stamtąd mąż z rodu domu Saulowego imieniem Semej, syn Gera, i wychodząc wstępował i złorzeczył,6 i ciskał kamieniami na Dawida i na wszystkich sług Dawida; a wszystek lud i wszystko rycerstwo szło po prawej i po lewej stronie króla.7 A Semej tak mówił, złorzecząc królowi: „Wynijdż, wynijdź, mężu krwi i mężu Beliala!8 Oddał ci Patn wszystką krew domu Saulowego, boś się wdarł na królestwo zań, i dał Pan królestwo w rękę Absaloma, syna twego, a oto cię ściskają złości twe, boś jest człowiek krwi!”9 I rzekł. Abisaj, syn Sarwii, królowi: „Czemu złorzeczy ten zdechły pies panu memu, królowi? Pójdę a utnę głowę jego!”10 I rzekł król: „Co mnie i wam, synowie Sarwii? Dajcie mu pokój, aby złorzeczył, albowiem Pan kazał mu złorzeczyć Dawidowi, a któż jest, kto by śmiał rzec: Czemu tak uczynił?”11 I rzekł król Abisajowi i wszystkim sługom swoim: „Oto syn mój, który wyszedł z żywota mego, szuka duszy mojej, jako daleko więcej teraz syn Jeminiego. Dopuście mu, żeby złorzeczył według rozkazania Pańskiego,12 a możc wejrzy Pan na utrapienie moje i odda mi Pan dobrem za złorzeczenie to dzisiejsze.”13 A tak szedł Dawid drogą i towarzysze jego z nim, a Semej po wierzehu góry z boku szedł naprzeciw nicgo, złorzecząc i ciskając nań kamieniami, i sypiąc ziernią. 14 Przyszedł tedy król i wszystek lud z nim zmęczony, i ochłodzili się tam. ABSALOM W JEROZOLIMIE (16,15-17,23). Absalom z Achitofelem wehodzi do Jerozolimy; Chusaj udaje, że przystaje do niego(15-19). Rada Achitofela, mająca na celu umocnienie sranowiska Absaloma (20-23); chce puścić się natychmiast w pościg za Dawide (17,1-4). C husaj radzi poczekać. aż zbierze się więcej stronników Absaloma (5-14), a równocześnie daje znać Dawidowi, by sehronił się za Jordan (15-22). Achitofel wiesza się (23).15 A Absalom i wszystek lud jego weszli do Jeruzalem, ale i Achitofel z nim.16 A gdy przyszedł Chusaj Arachitezyk, przyjaciel Dawidów, do Absaloma, rzekł do niego: „Witaj królu, witaj królu!”17 Rzekł mu Absalom: „Takaż to jest miłość twoja ku przyjacielowi twemu ? Czemużeś nie poszedł z przyjacielem twoim?”18 Odpowiedział Chusaj Absalomowi: „Nie, bo tego będę, którego obrał Pan i wszystek ten lud, i wszystek Izrael, i z tym mieszkać będę.19 I żeby to jeszcze dodać: Komuż ja służyć będę? Czy nie synowi królewskiemu? Jak słuchałem ojca twego, tak będę słuchał i ciebie.”20 I rzekł Absalom do Achitofela. „Radźcież, co czynić mamy.”21 I rzekł Achitofel do Absaloma: „Wnijdź do nałożnic ojca twego, które zostawił dla straży domu, aby gdy usłyszy wszystek Izrael, żeś zelżył ojca twego, wzmocniły się ręce ich z tobą.22” A tak rozbili Absalomowi namiot na dachu i wszedł do nałożnic ojca swego przed wszystkim Izraelem.23 A rada Achitofela, którą dawał w owe dni, jak gdyby się kto radził Boga, tak była wszelka rada Achitofela, i gdy był z Dawidem i gdy był z Absalomem.
171 Rzekł tedy Achitofel do Absaloma: „Wybiorg sobie dwanaście tysięcy mężów, a wstawszy ścigać będę Dawida tej nocy.2 A przypadłszy nań (ponieważ zmęczony jest i ma opadłe ręcej, porażę go; a gdy uciecze wszystek lud, który jest z nim, zabiję króla opuszczonego.3 I przy wrócg wszystek lud, jak sig zwykł jeden człowiek wracać, bo jednego męża ty szukasz, a wszystek lud będzie w pokoju.”4 I spodobała się rada jego Absalomowi i wszystkim starszym Izraelowym.5 I rzekł Absalom: „Zawołajcie Chusaja, Arachitczyka, a posłuchajmy, co on też powie.”6 A gdy przyszedł Chusaj do Absaloma, rzekł Absalom do niego: „Takie słowa mówił Achitofel. Czy mam uczynić, czy też nie ? Co za radę dajesz?”7 I rzekł Chusaj do Absaloma: „Nie dobra to rada, którą teraz dał Achitofel.”8 I dodał jeszcze Chusaj: „Ty znasz ojca twego i mężów, którzy z nim są, że są bardzo mocni, a gorzkiego serca, jak gdyby niedźwiedzica, której zabrano dzieci, srożyła się w lesie, lecz i ojciec twój jest mężem wojennym i nie będzie się ociągał z ludem.9 Może się teraz kryje w dołach albo gdziekolwiek mu się podoba; a gdy polegnie ktoś na początku, usłyszy, ktokolwiek usłyszy, i rzecze: „Stała się porażka w ludzie który szedł za Absalomem.”10 I każdy, nawet najmężniejszy, którego serce jest jak u lwa, przelęknie się, bo wie wszystek lud izraelski, że mężem mocnym jest ojciec twój i mężni wszyscy, którzy są z nim.11 Ale to się mnie widzi dobra rada: Niech się zbierze do ciebie wszystek Izrael od Dan aż do Bersabee, jako piasek morski niczliczony, a ty będziesz w pośrodku nich.12 I przypadniemy nań, na którymkolwiek miejscu znaleziony będzie, i okryjemy go, jak zwykła rosa padać na ziemię, i nie zostawimy z mężów, którzy z nim są, ani jednego.13 A jeśli wnijdzie do jakiego miasta, wszystek Izrael otoczy miasto powrozami, i pociągniemy je do potoka, że się nie znajdzie z niego ani kamyk.”14 I rzekł Absalom i wszyscy mçżowie izraelscy:”Lepsza jest rada Chusaja, Arachitczyka, niźli rada Achitofela.” A Pańskim zrządzeniem udaremniona została rada Achitofela pożyteczna, aby przywiódł Pan na Absaloma zło.15 I rzekł Chusaj Sadokowi i Abiatarowi kaplanom: „Tak a tak radził Achitofel Absalomowi i starszym izraelskim, a jam dał taką a taką radę.16 Teraz tedy poślijcie co rychlej, a powiedzcie Dawidowi mówiąc: Nie mieszkaj tej nocy na polach puszczy, ale bez odwłoki przejdź, by snadź nie był pochwycony król i wszystek lud, który z nim jest.”17 A Jonatas i Achimaas stali u studni Rogel; i poszła służebnica i powiedziała im, a oni poszli, żeby donieść królowi Dawidowi wiadomość; bo nie mogli ukazać się ani wnijść do miasta. Ale obaczył ich któryś sługa 18 i powiedział Absalomowi; lecz oni w skok weszli w dom jednego człowieka w Bahurim, który miał studnię na podwórzu, i spuścili się do niej.19 A niewiasta wzięła płachtę i rozciągnęła na wierzchu studni, jakoby susząc krupy jęcznlienne, i tak się rzecz ukryła.20 A gdy przyszli słudzy Absaloma w dom niewiasty, rzekli: „Gdzie jest Achimaas i Jonatas?” I odpowiedziała im niewiasta: „Przeszli prędko, skosztowawszy trochę wody.” A ci, co szukali, nie znalazłszy wrócili się do Jeruzalem.21A gdy odeszli, wyszli oni ze studni i poszli, i oznajmili królowi Dawidowi, i rzekli: „Wstańcie, a przeprawcie się co rychlej przez rzekę, bo taką radę dał przeciwko wam Achitofel.”22 A tak wstał Dawid i wszystek lud, który z nim był, i przeprawili się przez Jordan, aż rozedniało; i ani jeden nie został, któryby się przez rzekę nie przeprawił.23 Lecz Achitofel widząc, że się nie stała jego rada, osiodłał osła swego i wstał, i pojechał do domu swego i do miasta swego, a rozprawiwszy dom swój, powiesił się, i pogrzebany został w grobie ojca swego.KLĘSKA I ŚMIERĆ ABSALOMA (17,24-18,32). Dawid przyhywa do Machanaim, Absalom do Galaadu (24-26). Ludność zajordańska utrzymuje Dawida (27-29). Dawid organizuje swe wojsko, sam pozostając w Machanaim (18,1-5).Klęska nieprzyjaciół (6-8), śmierć Absaloma (9-17), jego pomnik (18). Achimaas donosi Dawidowi o zwycięstwie (19-30), a Chusi o śmierci Absaloma (31-32).24 A Dawid przyszedł do obozu, Absalom zaś przeprawił się przez Jordan, on i wszyscy mężowie izraelscy z nim.25 A Absalom ustanowił Amazę zamiast Joaba nad wojskiem; Amaza zaś był synem męża, którego zwano Jetra, z Jezraelu, który wszedł do Abigail, córki Naasa, siostry Sarwii, która była matką Joabową.26 I położył się obozem Izrael z Absalomem w ziemi Galaad.27 – A gdy przyszedł Dawid do obozu, Sobi, syn Naasa z Rabbat synów Ammona, i Machir, syn Amiela z Lodabaru, i Bersellaj, Galaadczyk z Rogelim,28 przynieśli Dawidowi pościel i kobierce, i naczynia gliniane, pszenicy i jęczmienia, mąki, krup, bobu, soczewicy, smażonej tatarki, miodu i masła,29 owiec i tłustych cieląt dali Dawidowi i ludowi, który był z nim, do jedzenia; bo mniemali, że lud głodem i pragnieniem był zmorzony na puszczy.
181 Dawid tedy, obejrzawszy lud swój, ustanowił nad nimi wodzów i setników,2 i dał trzecią część ludu pod rękę Joaba, a trzecią część pod rękę Abisaja, syna Sarwii, brata Joaba, a trzecią część pod rękę Etaja, który był z Get; i rzekł król do ludu:”Wynijdę i ja z wami.”3 A lud odpowiedział: „Nie wynijdziesz, bo chociaż uciekniemy, nie wiele im na nas zależeć będzie; choćby też połowa z nas poległa, nie bardzo dbać będą; bo ty jeden jesteś za dziesięć tysięcy policzony. A tak lepiej, że nam będziesz w mieście do pomocy.”4 Rzekł do nich król: „Co się wam zda dobrego, to uczynię.” A tak stanął królu bramy, a lud.wychodził w hufcach swoich po stu i po tysiącu.5 I przykazał król Joabowi i Abisajowi i Etajowi mówiąc: „Zachowajcie mi dziecię Absaloma!” A wszystek lud słyszał, gdy król rozkazywał wszystkim hetmanom o Absalomie.6 A tak wyszedł lud w pole przeciw Izraelowi, i stoczyła się bitwa w lesie Efraim.7 I pobity został tam lud izraelski od wojska Dawidowego, i stała się porażka wielka dnia owego, dwudziestu tysięcy.8 A była tam bitwa rozproszona po wszystkiej ziemi, i daleko ich więcej z ludu, których las wygubił, niż tych, których miecz pożarł dnia owego.9 I trafiło się, że natknął się Absalom na ludzi Dawidowych siedząc na mule, a gdy muł wbiegł pod wielki i gęsty dąb, uwięzła głowa jego na dębie; a gdy on zawisł między niebem a między ziemią, muł, na którym siedział, pobiegł dalej.10 Obaczył to ktoś i oznajmił Joabowi mówiąc: „Widziałem Absaloma, wiszącego na dębie.”11 I rzekł Joab mężowi, który mu to powiedział: „Jeśliś widział, czemużeś go nie przebił do ziemi, a jabym ci był dał dziesięć syklów srebrnych i jeden pas rycerski?”12 A on rzekł do Joaba: „Choćbyś mi położył na ręku moim tysiąc srebrnych, żadnym sposobem nie podniósłbym ręki na syna królewskiego; bośmy słyszeli, że król rozkazał tobie i Abisajowi i Etajowi mówiąc: Strzeżcie mi dziecięcia Absaloma.13 Ale choćbym też był zuchwale postąpił przeciw duszy mojej, żadną miarą królowi tajne by to być nie mogło, i ty byłbyś przeciwko mnie.”14 I rzekł Joab: „Nie tak, jak ty chcesz, ale rzucę się nań przed tobą.” Wziął tedy trzy oszczepy w rękę swoją i utopił je w sercu Absaloma. A gdy jeszeze drgał,15 wisząc na dębie, przypadło dziesięciu młodzieńców, giermków Joaba, i usiekłszy zabili go.16 I zatrąbił Joab w trąbę, i zatrzymał lud, żeby nie gonił uciekającego ludu izraelskiego, chcąc sfolgować mnóstwu.17 I wzięli Absaloma, i wrzucili go w lesie w dół wielki, i nanieśli nań kamienia kupę bardzo wielką, a wszystek Izrael uciekł do przybytków swoich.18 Lecz Absalom wystawił był sobie jeszeze za życia słup pamiątkowy, który jest w dolinie królewskiej, bo mówił: „Nie mam syna; a to będzie pamiątką imienia mego.” I nazwał słup pamiątkowy imieniem swym, i zowią go ręką Absaloma aż do dnia dzisiejszego.19 A Achimaas, syn Sadoka, rzekł: ‚Pobiegnę, a opowiem królowi, iż mu Pan oddał sprawiedliwość z ręki nieprzyjaciół jego.”20 Rzekł do niego Joab „Nie będziesz posłem tego dnia, ale dasz znać innego dnia; dziś nie chcę, abyś tę nowinę nosił, bo syn królewski umarł.”21 I rzekł Joab Chusemu: „Idź, a oznajmij królowi, coś widział.” Pokłonił się Chusi Joabowi i pobiegł.22 A Achimaas, syn Sadoka, rzekł znowu do Joaba: „A co zaszkodzi, jeśli ja też za Chusim pobiegnę ?” I rzekł mu Joab: „Na co chcesz biegnąć, synu mój ? Nie dobrą nowinę przyniesiesz.”23 A on odpowiedział:”I cóż, jeśli pobiegnę.” I rzekł mu:”To pobiegnij!” Biegnąc tedy Achimaas krótszą drogą, prześcignął Chusego.24 A Dawid siedział między dwiema bramami, a stróż, który był na szczycie bramy na murze, podniósłszy oczy, ujrzał jednego człowieka biegnącego.25 I wołając powiedział królowi, a król rzekł: „Jeśli sam jeden jest, dobre jest poselstwo w ustach jego.” A gdy on spieszył i zbliżał się,26 ujrzał stróż drugiego człowieka biegnącego, i wołając ze szezytu rzekł: „Ukazuje mi się drugi człowiek, który sam biegnie.”I rzekł król: „I to dobry poseł.”27 A stróż: „Zda mi się, rzecze, bieg pierwszego, jakby bieg Achimaasa, syna Sadoka.” I rzekł król: „Dobry człowiek jest i idzie dobrą nowinę niosąc.”28 A wołając Achimaas, rzekł:”Bądź pozdrowiony, królu!” I pokłoniwszy się królowi, twarzą do ziemi przed nim rzekł: „Błogosławiony Pan, Bóg twój, który wydał ludzi, którzy podnieśli ręce swe przeciw Panu memu, królowi!”29 I rzekł król: „Jest-że pokój dziecięciu Absalomowi ?” I rzekł Achimaas: „Widziałem trwogę wielką, gdy posyłał Joab, sługa twój, o królu, mnie, sługę twego; innego nic nie wiem.”30 A król do niego: „Odstąp, mówi, a stój tu.”31 A gdy on odstąpił i stanął, ukazał się Chusi i przyszedłszy rzekł: „Dobrą nowinę niosę, panie mój, królu, bo wydał Pan dzisiaj sąd za tobą z ręki wszystkich, którzy powstali przeciw tobie!”32 I rzekł król do Chusego: „Jest-że pokój dziecięciu Absalomowi?” Odpowiedział Chusi:”Oby tak byli jako dziecię nieprzyjaciele pana mego, króla, i wszyscy, którzy powstają przeciw niemu na zło!”III. Powrót Dawida.(18,33 – 20,26) WŁADZA DAWIDA UZNANA PRZEZ WSZYSTKICH (18,33 -14,15). Dawid niepocieszony po śmlerci Absaloma (18,33 -19,4). Joab wyrzuca Dawidowi zbytnią boleść, Dawid pokazujc się ludowi (5-8). W Izraelu obudza się przychylność dla Dawida (4-10). Dawid wysyła Sadoka do starszych judzkich, ri zapraszają Dawida do powrotu (11-15).33 Król tedy zasmuciwszy się, wszedł na dach bramy i płakał, a idąc tak mówił: „Synu mój, Absalomie! Absalomie, synu mój! Kto by mi dał, abym ja umarł zamiast ciebie, Absalomie, synu mój, synu mój Absalomie!”
19
Warsz. King J. 191 Tłum. GrEn. Толк. I oznalmiono Joabowi, że król płacze i żałuje syna swego.И сказали Иоаву: вот, царь плачет и рыдает об Авессаломе.
И# повёдаша їwaву, глаг0люще: сE, цaрь плaчетъ и3 рыдaетъ њ ґвессалHмэ.
19,1Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀνηγγέλη anēngelē
V-API-3Sἀναγγέλλωanangellōto reportit was announcedτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who Ιωαβ iōab
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI λέγοντες legontes
V-PAPRPλέγωlegōto speaksaying,Ἰδοὺ idou
INJἰδούidoulook!Behold,ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileuskingkingκλαίει klaiei
V-PAI-3Sκλαίωklaiōto weepweepsκαὶ kai
CONJκαίkaiandandπενθεῖ penthei
V-PAI-3Sπενθέωpentheōto mournmournsἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstoverΑβεσσαλωμ. abessalōm
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 2 Tłum. GrEn. Толк. I obróciło siç zwycięstwo w płacz dnia owego wszystkiemu ludowi, bo usłyszał lud dnia owego, że mówiono:И обратилась победа того дня в плач для всего народа; ибо народ услышал в тот день и говорил, что царь скорбит о своем сыне.
И# бhсть спасeніе въ т0й дeнь въ рыдaніе всBмъ лю1демъ, ўслhшаша бо лю1діе въ т0й дeнь, глаг0люще: ћкw печaленъ є4сть цaрь њ сhнэ своeмъ.
19,2Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐγένετο egeneto
V-AMI-3Sγίνομαιginomaito be[5becameἡ hē
T-NSFὁhothe/this/who1theσωτηρία sōtēria
N-NSFσωτηρίαsōtēriasalvation2deliveranceἐν en
PREPἐνenin/on/among3inτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/who ἡμέρᾳ hēmera
N-DSFἡμέραhēmeraday4that day]ἐκείνῃ ekeinē
D-DSFἐκεῖνοςekeinosthat4that day]εἰς eis
PREPεἰςeistowardforπένθος penthos
N-ASNπένθοςpenthosgriefmourningπαντὶ panti
A-DSMπάντῃpantēalways[poplar]τῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whotheλαῷ, laō
N-DSMλαόςlaosa peoplepeople.ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceForἤκουσεν ēkousen
V-AAI-3Sἀκούωakouōto hear[3heardὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theλαὸς laos
N-NSMλαόςlaosa people2people]ἐν en
PREPἐνenin/on/among τῇ tē
T-DSFὁhothe/this/who ἡμέρᾳ hēmera
N-DSFἡμέραhēmeradayin that day,ἐκείνῃ ekeinē
D-DSFἐκεῖνοςekeinosthatin that day,λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksayingὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sincethat,Λυπεῖται lupeitai
V-PPI-3Sλυπέωlupeōto grieve[3fretsὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1Theβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king]ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/against[Hadadezer]τῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who υἱῷ huiō
N-DSMυἱόςhuiossonhis son.αὐτοῦ· autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 3 Tłum. GrEn. Толк. „Żałosny król o syna swego.” I unikał lud owego dnia wejścia do miasta, jak zwykł ullikać lud pobity i uciekający z bitwy.И входил тогда народ в город украдкою, как крадутся люди стыдящиеся, которые во время сражения обратились в бегство.
И# ўкрадaхусz лю1діе въ т0й дeнь є4же входи1ти во грaдъ, ћкоже ўкрадaютсz лю1діе посрaмленніи, внегдA бёгати и5мъ на брaни.
19,3Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndδιεκλέπτετο dieklepteto
V-IMI-3Sstrong:GV-IMI-3Sstrong:GV-IMI-3Sstrong:GV-IMI-3S ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theλαὸς laos
N-NSMλαόςlaosa people2people]ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/who ἡμέρᾳ hēmera
N-DSFἡμέραhēmeradaythat dayἐκείνῃ ekeinē
D-DSFἐκεῖνοςekeinosthatthat dayτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who εἰσελθεῖν eiselthein
V-AARεἰσέρχομαιeiserchomaito enterto enterεἰς eis
PREPεἰςeistowardintoτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheπόλιν, polin
N-ASFπόλιςpoliscitycity,καθὼς kathōs
CONJκαθώςkathōsas/just asasδιακλέπτεται diakleptetai
V-PMI-3Sstrong:GV-PMI-3Sstrong:GV-PMI-3Sstrong:GV-PMI-3S ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who λαὸς laos
N-NSMλαόςlaosa people1people]οἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/who αἰσχυνόμενοι aischunomenoi
V-PMPRPαἰσχύνωaischunōbe ashamedbeing shamedἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSNὁhothe/this/who αὐτοὺς autous
D-APMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]φεύγειν feugein
V-PARφεύγωfeugōto fleetheir fleeingἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whotheπολέμῳ. polemō
N-DSMπόλεμοςpolemoswarbattle. 4 Tłum. GrEn. Толк. A król nakrył głowę swoją i wołał wielkim głosem: „Synu mój, Absalomie, Absalomie, synu mój, synu mój!”А царь закрыл лице свое и громко взывал: сын мой Авессалом! Авессалом, сын мой, сын мой!
И# цaрь покры2 лицE своE: и3 возопи2 цaрь глaсомъ вели1кимъ, глаг0лz: сhне м0й, ґвессалHме, ґвессалHме, сhне м0й.
19,4Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileuskingkingἔκρυψεν ekrupsen
V-AAI-3Sκρύπτωkruptōto hidehidτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who πρόσωπον prosōpon
N-ASNπρόσωπονprosōponfacehis face,αὐτοῦ, autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἔκραξεν ekraxen
V-AAI-3Sκράζωkrazōto cry[3cried outὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2kingφωνῇ fōnē
N-DSFφωνήfōnēvoice/sound5voiceμεγάλῃ megalē
A-DSFμέγαςmegasgreat4 a great],λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying,υἱέ huie
N-VSMυἱόςhuiossonO my son,μου. mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]Αβεσσαλωμ, abessalōm
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI Αβεσσαλωμ abessalōm
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI Υἱέ huie
N-VSMυἱόςhuiossonO my son.μου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel] 5 Tłum. GrEn. Толк. Wszedłszy tedy Joab do króla w dom, rzekł mu: „Zawstydziłeś dziś oblicze wszystlúch sług twoich, którzy wybawili duszę twoją, i dusze synów twoich i córek twoich, i dusze żon twoich, i dusze nałożnic twoich.И пришел Иоав к царю в дом и сказал: ты в стыд привел сегодня всех слуг твоих, спасших ныне жизнь твою и жизнь сыновей и дочерей твоих, и жизнь жен и жизнь наложниц твоих;
И# вни1де їwaвъ къ царю2 въ д0мъ и3 речE: посрами1лъ є3си2 днeсь ли1ца р†бъ твои1хъ всёхъ и3з8eмшихъ тS днeсь и3 дyшу сынHвъ твои1хъ и3 дщeрей твои1хъ и3 дyшу жeнъ твои1хъ и3 подл0жницъ твои1хъ,
19,5Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἰσῆλθεν eisēlthen
V-AAI-3Sεἰσέρχομαιeiserchomaito enterJoab enteredΙωαβ iōab
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheβασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingkingεἰς eis
PREPεἰςeistowardintoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheοἶκον oikon
N-ASMοἶκοςoikoshousehouse,καὶ kai
CONJκαίkaiandandεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto saysaid,Κατῄσχυνας katēschunas
V-AAI-2Sκαταισχύνωkataischunōto dishonorYou disgracedσήμερον sēmeron
ADVσήμερονsēmerontodaytodayτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheπρόσωπον prosōpon
N-ASNπρόσωπονprosōponfacefacesπάντων pantōn
A-GPMπᾶςpasallof allτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/who δούλων doulōn
N-GPMδοῦλοςdoulosslave[mighty]σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]τῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whoof the onesἐξαιρουμένων exairoumenōn
V-PMPGPἐξαιρέωexaireōto take out/select[Delilah]σε se
P-ASσέseyou[to slip]σήμερον sēmeron
ADVσήμερονsēmerontodaytoday,καὶ kai
CONJκαίkaiandandτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who ψυχὴν psuchēn
N-ASFψυχήpsuchēsoulyour lifeτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whotheυἱῶν huiōn
N-GPMυἱόςhuiossonof your sons,σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]καὶ kai
CONJκαίkaiandandτῶν tōn
T-GPFὁhothe/this/who θυγατέρων thugaterōn
N-GPFθυγάτηρthugatērdaughterof your daughters,σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]καὶ kai
CONJκαίkaiandandτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who ψυχὴν psuchēn
N-ASFψυχήpsuchēsoullifeτῶν tōn
T-GPFὁhothe/this/whotheγυναικῶν gunaikōn
N-GPFγυνήgunēwomanof your wives,σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]καὶ kai
CONJκαίkaiandandτῶν tōn
T-GPFὁhothe/this/who παλλακῶν pallakōn
N-GPFstrong:GN-GPFstrong:GN-GPFstrong:GN-GPF σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard] 6 Tłum. GrEn. Толк. Miłujesz tych, którzy cię nienawidzą, a nienawidzisz tych, którzy cię miłują, i pokazałeś dziś, że nie dbasz o hetmanów twoich i o sługi twoje; i prawdziwiem teraz doznał, iż gdyby Absalom był żyw, a my wszyscy pobici, wtedy by ci się podobało!ты любишь ненавидящих тебя и ненавидишь любящих тебя, ибо ты показал сегодня, что ничто для тебя и вожди и слуги; сегодня я узнал, что если бы Авессалом остался жив, а мы все умерли, то тебе было бы приятнее;
є4же люби1ти ненави1дzщыz тебE и3 ненави1дэти лю1бzщыz тS: и3 kви1лъ є3си2 днeсь, ћкw не сyть тебЁ кн‰зи, нижE џтроцы: но разумёхъ днeсь, ћкw ѓще бы ґвессалHмъ жи1въ бhлъ, мы2 вси2 днeсь мє1ртвы бhхомъ бhли, ћкw тогдA прaво бhло бы пред8 nчи1ма твои1ма:
19,6Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who ἀγαπᾶν agapan
V-PARἀγαπάωagapaōto loveto loveτοὺς tous
T-APMὁhothe/this/whotheμισοῦντάς misountas
V-PAPAPμισέωmiseōto hateones detestingσε se
P-ASσέseyou[to slip]καὶ kai
CONJκαίkaiandandμισεῖν misein
V-PARμισέωmiseōto hateto detestτοὺς tous
T-APMὁhothe/this/whothe onesἀγαπῶντάς agapōntas
V-PAPAPἀγαπάωagapaōto lovelovingσε se
P-ASσέseyou[to slip]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἀνήγγειλας anēngeilas
V-AAI-2Sἀναγγέλλωanangellōto report[another]σήμερον sēmeron
ADVσήμερονsēmerontodaytodayὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sincethatοὔκ ouk
ADVοὐouno[2are nothingεἰσιν eisin
V-PAI-3Pεἰσίeisithey are[Gilonite]οἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/who[that]ἄρχοντές archontes
N-NPMἄρχωνarchōnruler1your rulers],σου· sou
P-GSσοῦsouyou[guard]οὐδὲ oude
CONJοὐδέoudeand notnorπαῖδες, paides
N-NPMπαῖςpaischildservants.ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sincethatἔγνωκα egnōka
V-RAI-1Sγινώσκωginōskōto know[without]σήμερον sēmeron
ADVσήμερονsēmerontodaytoday,ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceForεἰ ei
CONJεἰeiififΑβεσσαλωμ abessalōm
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἔζη, ezē
V-IAI-3Sζάωzaōto livehe aliveπάντες pantes
A-NPMπᾶςpasalleven allἡμεῖς hēmeis
P-NPἡμεῖςhēmeiswe[Habor]σήμερον sēmeron
ADVσήμερονsēmerontoday[mantle]νεκροί, nekroi
N-NPMνεκρόςnekrosdead[to remain]ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sincethatτότε tote
ADVτότεtotethenthenτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who[that]εὐθὲς euthes
A-ASNstrong:GA-ASNstrong:GA-ASNstrong:GA-ASN ἦν ēn
V-IAI-3Sἦνēnwas[pledge]ἐν en
PREPἐνenin/on/among[gold]ὀφθαλμοῖς ofthalmois
N-DPMὀφθαλμόςofthalmoseye[skill]σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard] 7 Tłum. GrEn. Толк. A tak teraz wstań, a wynijdź i uczyń zadość sługom twoim mówiąc do nich; bo przysięgam ci przez Pana, że jeśli nie wynijdziesz, nie zostanie z tobą ni jeden tej nocy; a będzie ci to gorzej niźli wszystko zło, które przyszło na ciebie od młodości twojej aż dotąd.”итак встань, выйди и поговори к сердцу рабов твоих, ибо клянусь Господом, что, если ты не выйдешь, в эту ночь не останется у тебя ни одного человека; и это будет для тебя хуже всех бедствий, какие находили на тебя от юности твоей доныне.
и3 нн7э востaвъ и3зhди и3 глаг0ли въ сердцA рабHвъ твои1хъ, ћкw њ гDэ клsхсz, ћкw ѓще не и3зhдеши днeсь, не њстaнетъ ни є3ди1нъ мyжъ съ тоб0ю въ н0щь сію2: и3 разумёй въ себЁ, ћкw ѕло2 ти2 є4сть сіE пaче всёхъ ѕHлъ, ±же пріид0ша на тS t ю4ности твоеS до нн7э.
19,7Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndνῦν nun
ADVνῦνnunnownowἀναστὰς anastas
V-AAPRSἀνίστημιanistēmito arisearise!ἔξελθε exelthe
V-AAM-2Sἐξέρχομαιexerchomaito go outgo forthκαὶ kai
CONJκαίkaiandandλάλησον lalēson
V-FAPASλαλέωlaleōto speakspeakεἰς eis
PREPεἰςeistoward[to strive]τὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheκαρδίαν kardian
N-ASFκαρδίαkardiaheartheartτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/who δούλων doulōn
N-GPMδοῦλοςdoulosslave[mighty]σου, sou
P-GSσοῦsouyou[guard]ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceforἐν en
PREPἐνenin/on/amongbyκυρίῳ kuriō
N-DSMκύριοςkurioslordlordὤμοσα ōmosa
V-AAI-1Sὄμνυμιomnumito swearI swear by an oath,ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sincethatεἰ ei
CONJεἰeiif[clod]μὴ mē
ADVμήmēnot[Jokmeam]ἐκπορεύσῃ ekporeusē
V-AMS-2Sἐκπορεύωekporeuōto come/go outshould go forth,σήμερον, sēmeron
ADVσήμερονsēmerontoday[mantle]εἰ ei
CONJεἰeiif[clod]αὐλισθήσεται aulisthēsetai
V-FPI-3Sαὐλίζομαιaulizomaito spend the night[blessed]ἀνὴρ anēr
N-NSMἀνήρanērman1a man]μετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithσοῦ sou
P-GSσοῦsouyou[guard]τὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who νύκτα nukta
N-ASFνύξnuxnightthis night.ταύτην· tautēn
D-ASFοὗτοςhoutosthis/he/she/itthis night.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐπίγνωθι epignōthi
V-AAM-2Sἐπιγινώσκωepiginōskōto come to knowrealizeσεαυτῷ seautō
D-DSMσεαυτοῦseautouyourselfin yourself!καὶ kai
ADVκαίkaiand[desire]κακόν kakon
A-ASNκακόςkakosevil/harm[2evilσοι soi
P-DSσοίsoiyou[chaff]τοῦτο touto
D-ASNτοῦτοtoutothat[drowsiness]ὑπὲρ huper
PREPὑπέρhuperabove/foroverπᾶν pan
A-ASNπᾶςpasallallτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheκακὸν kakon
A-ASNκακόςkakosevil/harmevilτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who ἐπελθόν epelthon
V-AAPASἐπέρχομαιeperchomaito arrive/invadecoming uponσοι soi
P-DSσοίsoiyou[chaff]ἐκ ek
PREPἐκekof/fromfromνεότητός neotētos
N-GSFνεότηςneotēsyouthyour youthσου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]ἕως heōs
CONJἕωςheōsuntiluntilτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who νῦν. nun
ADVνῦνnunnownow. 8 Tłum. GrEn. Толк. Wstał tedy król i siadł w bramie i powiedziano wszystkiemu ludowi, że król siedzi w bramie, i przyszedłwszystek lud przed króla; lecz Izrael uciekł do przybytków swoich.И встал царь и сел у ворот, а всему народу возвестили, что царь сидит у ворот. И пришел весь народ пред лице царя [к воротам]; Израильтяне же разбежались по своим шатрам.
И# востA цaрь и3 сёде при двeрехъ. И# возвэсти1ша всBмъ лю1демъ глаг0люще: сE, цaрь сэди1тъ въ двeрехъ. И# внид0ша вси2 лю1діе пред8 лицE царeво пред8 двє1ри: мyжіе же ї}лєвы бэжaша во селє1ніz сво‰.
19,8Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀνέστη anestē
V-AAI-3Sἀνίστημιanistēmito arise[3rose upὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king],καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐκάθισεν ekathisen
V-AAI-3Sκαθίζωkathizōto seathe satἐν en
PREPἐνenin/on/amongatτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/whotheπύλῃ, pulē
N-DSFπύληpulēgategate.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndπᾶς pas
A-NSMπᾶςpasallallὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheλαὸς laos
N-NSMλαόςlaosa peoplepeopleἀνήγγειλαν anēngeilan
V-AAI-3Pἀναγγέλλωanangellōto reportannounced,λέγοντες legontes
V-PAPRPλέγωlegōto speaksaying,Ἰδοὺ idou
INJἰδούidoulook!Behold,ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileuskingkingκάθηται kathētai
V-PMI-3Sκάθημαιkathēmaito sitsits downἐν en
PREPἐνenin/on/among[gold]τῇ tē
T-DSFὁhothe/this/whotheπύλῃ· pulē
N-DSFπύληpulēgategate.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἰσῆλθεν eisēlthen
V-AAI-3Sεἰσέρχομαιeiserchomaito enter[rejoicing]πᾶς pas
A-NSMπᾶςpasall1allὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who2theλαὸς laos
N-NSMλαόςlaosa people3people]κατὰ kata
PREPκατάkataaccording to[to dedicate]πρόσωπον prosōpon
N-ASNπρόσωπονprosōponface[stumbling]τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheβασιλέως. basileōs
N-GSMβασιλεύςbasileuskingking.Καὶ kai
CONJκαίkaiandAndΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]ἔφυγεν efugen
V-AAI-3Sφεύγωfeugōto fleefled,ἀνὴρ anēr
N-NSMἀνήρanērman[Elul]εἰς eis
PREPεἰςeistowardtoτὰ ta
T-APNὁhothe/this/who σκηνώματα skēnōmata
N-APNσκήνωμαskēnōmatenthis tent.αὐτοῦ. autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 9 Tłum. GrEn. Толк. Wszystek też lud we wszystkich pokoleniach izraelskich ubiegał się mówiąc: „Król wybawił nas z ręki nieprzyjaciół naszych, on nas wybawił z ręki Filistynów, a teraz uciekł z ziemi przed Absalomem.И весь народ во всех коленах Израилевых спорил и говорил: царь [Давид] избавил нас от рук врагов наших и освободил нас от рук Филистимлян, а теперь сам бежал из земли сей [из царства своего] от Авессалома.
И# прsхусz вси2 лю1діе во всёхъ колёнахъ ї}левыхъ, глаг0люще: цaрь давjдъ и3збaви ны2 t всёхъ вр†гъ нaшихъ, и3 сE, и3з8S нaсъ t руки2 и3ноплемeнничи, и3 нн7э бэжA t земли2 и3 t цaрства своегw2 и3 t ґвессалHма:
19,9Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἦν ēn
V-IAI-3Sἦνēnwas[pledge]πᾶς pas
A-NSMπᾶςpasall1allὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who2theλαὸς laos
N-NSMλαόςlaosa people3people]κρινόμενος krinomenos
V-PMPRSκρίνωkrinōto judge[dew]ἐν en
PREPἐνenin/on/amongamongπάσαις pasais
A-DPFπᾶςpasallallφυλαῖς fulais
N-DPFφυλήfulētribetribesΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]λέγοντες legontes
V-PAPRPλέγωlegōto speaksaying,Ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileuskingKingΔαυιδ dauid
N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]ἐρρύσατο errusato
V-AMI-3Sῥύομαιruomaito rescuerescuedἡμᾶς hēmas
P-APἡμᾶςhēmasus[crime]ἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromπάντων pantōn
A-GPMπᾶςpasallof allτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/who ἐχθρῶν echthrōn
A-GPMἐχθρόςechthrosenemyour enemies,ἡμῶν, hēmōn
P-GPἡμῶνhēmōnof us[harm]καὶ kai
CONJκαίkaiandandαὐτὸς autos
D-NSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐξείλατο exeilato
V-AMI-3Sstrong:GV-AMI-3Sstrong:GV-AMI-3Sstrong:GV-AMI-3S ἡμᾶς hēmas
P-APἡμᾶςhēmasus[crime]ἐκ ek
PREPἐκekof/fromfromχειρὸς cheiros
N-GSFχείρcheirhandhandἀλλοφύλων, allofulōn
A-GPMἀλλόφυλοςallofulosforeignerPhilistines.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndνῦν nun
ADVνῦνnunnownowπέφευγεν pefeugen
V-RAI-3Sφεύγωfeugōto fleehe fledἀπὸ apo
PREPἀπόapofrom[where?]τῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/who γῆς gēs
N-GSFγῆgēearthland.καὶ kai
CONJκαίkaiand[desire]ἀπὸ apo
PREPἀπόapofrom[where?]τῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whoof theβασιλείας basileias
N-GSFβασιλείαbasileiakingdom[Bohan]αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἀπὸ apo
PREPἀπόapofrom[where?]Αβεσσαλωμ· abessalōm
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 10 Tłum. GrEn. Толк. Lecz Absalom, któregośmy pomazali nad sobą, umarł na wojnie; pókiż milezycie, a nie odprowadzacie króla?” –Но Авессалом, которого мы помазали в царя над нами, умер на войне; почему же теперь вы медлите возвратить царя? [И эти слова всего Израиля дошли до царя.]
ґвессалHмъ же, є3г0же помaзахомъ над8 нaми, ќмре на брaни: и3 нн7э что2 вы2 молчи1те, є4же возврати1ти царS; И# глаг0лъ всегw2 ї}лz пріи1де ко царю2.
19,10Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndΑβεσσαλωμ, abessalōm
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ὃν hon
R-ASMὅς, ἥhhos ēwhichwhomἐχρίσαμεν echrisamen
V-AAI-1Pχρίωchriōto anointwe anointedἐφ' ef
PREPἐπίepiupon/to/againstoverἡμῶν, hēmōn
P-GPἡμῶνhēmōnof us[harm]ἀπέθανεν apethanen
V-AAI-3Sἀποθνήσκωapothnēskōto diediedἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whotheπολέμῳ, polemō
N-DSMπόλεμοςpolemoswarwar.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndνῦν nun
ADVνῦνnunnownow,ἵνα hina
CONJἵναhinain order that/to[hook]τί ti
I-NSNτίςtiswhich?[to bray]ὑμεῖς humeis
P-NPὑμεῖςhumeisyou[Nineveh]κωφεύετε kōfeuete
V-PAI-2Pstrong:GV-PAI-2Pstrong:GV-PAI-2Pstrong:GV-PAI-2P τοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who ἐπιστρέψαι epistrepsai
V-AARἐπιστρέφωepistrefōto turnto returnτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheβασιλέα; basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingking?καὶ kai
CONJκαίkaiandAndτὸ to
T-NSNὁhothe/this/whotheῥῆμα rēma
N-NSNῥῆμαrēmawordsayingπαντὸς pantos
A-GSMπᾶςpasallby allΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]ἦλθεν ēlthen
V-AAI-3Sἔρχομαιerchomaito come/gocameπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheβασιλέα. basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingking. 11 Tłum. GrEn. Толк. A król Dawid posłał do Sadoka i do Abiatara kapłanów mówiąc: „Powiedzcie starszym judzkim mówiąc: Czemu na ostatku przychodzicie, by odprowadzić króla do domu jego? (A słowo wszystkiego Izraela przyszło było do króla w dom jego).И царь Давид послал сказать священникам Садоку и Авиафару: скажите старейшинам Иудиным: зачем хотите вы быть последними, чтобы возвратить царя в дом его, тогда как слова всего Израиля дошли до царя в дом его?
И# цaрь давjдъ послA ко садHку и3 ко ґвіаfaру їерewмъ, глаг0лz: рцhте старёйшинамъ ї{динымъ, глаг0люще: почто2 бhсте послёдніи, є4же возврати1ти царS въ д0мъ є3гw2; сл0во же всегw2 ї}лz пріи1де къ царю2 въ д0мъ є3гw2:
19,11Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who βασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileuskingkingΔαυιδ dauid
N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]ἀπέστειλεν apesteilen
V-AAI-3Sἀποστέλλωapostellōto sendsentπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoΣαδωκ sadōk
N-PRIΣαδώκsadōkZadok[surrounds]καὶ kai
CONJκαίkaiandandπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoΑβιαθαρ abiathar
N-PRIἈβιαθάρabiatharAbiathar[destruction]τοὺς tous
T-APMὁhothe/this/whotheἱερεῖς hiereis
N-APMἱερεύςhiereuspriestpriests,λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying,Λαλήσατε lalēsate
V-AAM-2Pλαλέωlaleōto speakSpeakπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτοὺς tous
T-APMὁhothe/this/whotheπρεσβυτέρους presbuterous
A-APMCπρεσβύτεροςpresbuteroseldereldersΙουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]λέγοντες legontes
V-PAPRPλέγωlegōto speaksaying,Ἵνα hina
CONJἵναhinain order that/to[hook]τί ti
I-NSNτίςtiswhich?[to bray]γίνεσθε ginesthe
V-PMI-2Pγίνομαιginomaito behave you becomeἔσχατοι eschatoi
A-NPMἔσχατοςeschatoslast/leastlastτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who ἐπιστρέψαι epistrepsai
V-AARἐπιστρέφωepistrefōto turnto returnτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheβασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingkingεἰς eis
PREPεἰςeistowardtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who οἶκον oikon
N-ASMοἶκοςoikoshousehis house?αὐτοῦ; autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndλόγος logos
N-NSMλόγοςlogoswordwordπαντὸς pantos
A-GSMπᾶςpasallof allΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]ἦλθεν ēlthen
V-AAI-3Sἔρχομαιerchomaito come/gocameπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheβασιλέα. basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingking. 12 Tłum. GrEn. Толк. Wyście bracia moi, kość moja i ciało moje, czemuż ostatni odprowadzacie króla?Вы братья мои, кости мои и плоть моя - вы; зачем хотите вы быть последними в возвращении царя в дом его?
брaтіz мо‰ вы2, кHсти мо‰ и3 пл0ть моS вы2 є3стE, то2 почто2 бhсте послёдніи, є4же возврати1ти царS въ д0мъ є3гw2;
19,12Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἀδελφοί adelfoi
N-NPMἀδελφόςadelfosbrother[3brethrenμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]ὑμεῖς, humeis
P-NPὑμεῖςhumeisyou[Nineveh]ὀστᾶ osta
N-NPNὀστέονosteonboneof my bonesμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]καὶ kai
CONJκαίkaiandandσάρκες sarkes
N-NPFσάρξsarxfleshof my flesh.μου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]ὑμεῖς, humeis
P-NPὑμεῖςhumeisyou[Nineveh]καὶ kai
CONJκαίkaiand[desire]ἵνα hina
CONJἵναhinain order that/to[hook]τί ti
I-NSNτίςtiswhich?[to bray]γίνεσθε ginesthe
V-PMI-2Pγίνομαιginomaito behave you becomeἔσχατοι eschatoi
A-NPMἔσχατοςeschatoslast/leastlast onesτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/whotheἐπιστρέψαι epistrepsai
V-AARἐπιστρέφωepistrefōto turnto returnτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who βασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingkingεἰς eis
PREPεἰςeistowardforτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheοἶκον oikon
N-ASMοἶκοςoikoshousehis house?αὐτοῦ; autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 13 Tłum. GrEn. Толк. Amazie też powiedzcie: I Czyźeś ty nie kość moja i ciało moje? To mi niech Bóg uczyni i to niech przyczyni, jeśli nie będziesz hetmanem u mnie przez wszystek czas zamiast Joaba!”И Амессаю скажите: не кость ли моя и плоть моя - ты? Пусть то и то сделает со мною Бог и еще больше сделает, если ты не будешь военачальником при мне, вместо Иоава, навсегда!
и3 ґмессaю рцhте: нёси ли к0сть моS и3 пл0ть моS ты2; и3 нн7э сі‰ ми2 да сотвори1тъ бGъ и3 сі‰ да приложи1тъ, ѓще не бyдеши кнsзь си1лы предо мн0ю во вс‰ дни6 вмёстw їwaва.
19,13Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who Αμεσσαι amessai
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἐρεῖτε ereite
V-FAI-2Pἐρέω, ἐρῶereō erōto speakyou shall say,Οὐχὶ ouchi
ADVοὐχίouchinotAre [2notὀστοῦν ostoun
N-NSNὀστέονosteonbone3of my boneμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]καὶ kai
CONJκαίkaiand4andσάρξ sarx
N-NSFσάρξsarxflesh5of my fleshμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]σύ; su
P-NSσύsuyou[rest]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndνῦν nun
ADVνῦνnunnownow,τάδε tade
D-NPNὅδε, ἥδεhhode ēdethisthusποιήσαι poiēsai
V-AAO-3Sποιέωpoieōto do/makemay [2doμοι moi
P-DSμοίmoito me[to dwell]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who θεὸς theos
N-NSMθεόςtheosGod1God],καὶ kai
CONJκαίkaiandandτάδε tade
D-NPNὅδε, ἥδεhhode ēdethisthusπροσθείη, prostheiē
V-AAO-3Sπροστίθημιprostithēmito add (to)add ,εἰ ei
CONJεἰeiif[clod]μὴ mē
ADVμήmēnot[Jokmeam]ἄρχων archōn
N-NSMἄρχωνarchōnruler4rulerδυνάμεως dunameōs
N-GSFδύναμιςdunamispower5of forceἔσῃ esē
V-FMI-2Sἔσομαιesomaiwill be[Zabud]ἐνώπιον enōpion
PREPἐνώπιονenōpionbeforebeforeἐμοῦ emou
P-GSἐμοῦemouof me[cause]πάσας pasas
A-APFπᾶςpasallallτὰς tas
T-APFὁhothe/this/whotheἡμέρας hēmeras
N-GSFἡμέραhēmeradaydaysἀντὶ anti
PREPἀντίantiforinstead ofΙωαβ. iōab
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 14 Tłum. GrEn. Толк. A tak nakłonił serca wszystkich mężów judzkich jakby jednego człowieka, i posłali do króla mówiąc: „Wróć się ty i wszyscy słudzy twoi.”И склонил он сердце всех Иудеев, как одного человека; и послали они к царю сказать: возвратись ты и все слуги твои.
И# преклони2 сердцA всёхъ мужeй їyдиныхъ ћкw мyжа є3ди1нагw. И# послaша къ царю2, глаг0люще: возврати1сz ты2 и3 вси2 раби2 твои2.
19,14Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἔκλινεν eklinen
V-IAI-3Sκλίνωklinōto bow/lay downhe leanedτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheκαρδίαν kardian
N-ASFκαρδίαkardiaheartheartπαντὸς pantos
A-GSMπᾶςpasallof everyἀνδρὸς andros
N-GSMἀνήρanērmanmanΙουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]ὡς hōs
CONJὡςhōswhich/howasἀνδρὸς andros
N-GSMἀνήρanērman[2manἑνός, henos
A-GSMεἷςheisone1one].καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀπέστειλαν apesteilan
V-AAI-3Pἀποστέλλωapostellōto sendthey sentπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheβασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingking,λέγοντες legontes
V-PAPRPλέγωlegōto speaksaying,Ἐπιστράφητι epistrafēti
V-APM-2Sἐπιστρέφωepistrefōto turnYou return,σὺ su
P-NSσύsuyou[rest]καὶ kai
CONJκαίkaiandandπάντες pantes
A-NPMπᾶςpasallallοἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/who δοῦλοί douloi
N-NPMδοῦλοςdoulosslave[mighty]σου. sou
P-GSσοῦsouyou[guard] 15 Tłum. GrEn. Толк. I wrócił się kró), i przyszedł aż do Jordanu, a wszystek Juda wyszedł aż do Galgala, aby spotkać króla i przeprowadzić go przez Jordan.И возвратился царь, и пришел к Иордану, а Иудеи пришли в Галгал, чтобы встретить царя и перевезти царя чрез Иордан.
И# возврати1сz цaрь и3 пріи1де до їoрдaна, и3 мyжіе ї{дины пріид0ша въ галгaлы є4же и3зhти на срётеніе царю2, превести2 царS чрез8 їoрдaнъ.
19,15Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐπέστρεψεν epestrepsen
V-AAI-3Sἐπιστρέφωepistrefōto turn[3returnedὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king],καὶ kai
CONJκαίkaiandandἦλθεν ēlthen
V-AAI-3Sἔρχομαιerchomaito come/gocameἕως heōs
CONJἕωςheōsuntiluntoτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheΙορδάνου, iordanou
N-GSMἸορδάνηςiordanēsJordan[Hacaliah]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἄνδρες andres
N-NPMἀνήρanērmanmenΙουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]ἦλθαν ēlthan
V-AAI-3Pἔρχομαιerchomaito come/gocameεἰς eis
PREPεἰςeistowardtoΓαλγαλα galgala
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who πορεύεσθαι poreuesthai
V-PMRπορεύωporeuōto goto goεἰς eis
PREPεἰςeistowardtoἀπαντὴν apantēn
N-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASF τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheβασιλέως basileōs
N-GSMβασιλεύςbasileuskingking,διαβιβάσαι diabibasai
V-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AAR τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who βασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileusking2king]τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who1theΙορδάνην. iordanēn
N-ASMἸορδάνηςiordanēsJordan[Hacaliah] 16 Tłum. GrEn. Толк. Pospieszył się też Semej, syn Gery, syna Jeminiego z Bahurim, i wyszedł z mężami judzkimi naprzeciw króla И поспешил Семей, сын Геры, Вениамитянин из Бахурима, и пошел с Иудеями навстречу царю Давиду,
И# ўскори2 семeй сhнъ гирaнь сhна їемінjева, и4же t ваурjма, и3 сни1де съ мужми2 їyдиными во срётеніе царю2 давjду,
19,16Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐτάχυνεν etachunen
V-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3S Σεμει semei
N-PRIΣεμεΐsemeiSemein[Maon]υἱὸς huios
N-NSMυἱόςhuiosson2sonΓηρα gēra
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI υἱοῦ huiou
N-GSMυἱόςhuiosson4sonτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who5of theΙεμενι iemeni
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἐκ ek
PREPἐκekof/from7fromΒαουριμ baourim
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandκατέβη katebē
V-AAI-3Sκαταβαίνωkatabainōto come/go downhe went downμετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithἀνδρὸς andros
N-GSMἀνήρanērmanmenΙουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]εἰς eis
PREPεἰςeistowardtoἀπαντὴν apantēn
N-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASF τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheβασιλέως basileōs
N-GSMβασιλεύςbasileuskingkingΔαυιδ dauid
N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni] 17 Tłum. GrEn. Толк. Dawida z tysiąceln mężów z Beniamina; i Siba, sługa domu Saulowego, i piętnastu synów jego i dwudziestu sług było z nim; i wskoczywszy w Jordan przed królem, przebyli brody,и тысяча человек из Вениамитян с ним, и Сива, слуга дома Саулова, с пятнадцатью сыновьями своими и двадцатью рабами своими; и перешли они Иордан пред лицем царя [и приготовили для царя переправу чрез Иордан].
и3 тhсzща мужeй съ ни1мъ t веніамjна, и3 сівA џтрокъ д0му саyлz, и3 пzтьнaдесzть сынHвъ є3гw2 съ ни1мъ, и3 двaдесzть рабHвъ є3гw2 съ ни1мъ: и3 ўпрaвиша на їoрдaнъ пyть пред8 царeмъ,
19,17Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndχίλιοι chilioi
A-NPMχίλιοιchilioithousanda thousandἄνδρες andres
N-NPMἀνήρanērmanmenμετ' met
PREPμετάmetawith/afterwithαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐκ ek
PREPἐκekof/fromfromτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who Βενιαμιν beniamin
N-PRIΒενιαμίνbeniaminBenjamin[to divide]καὶ kai
CONJκαίkaiandandΣιβα siba
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τὸ to
T-NSNὁhothe/this/whotheπαιδάριον paidarion
N-NSNπαιδάριονpaidarionboyservantτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whoof theοἴκου oikou
N-GSMοἶκοςoikoshousehouseΣαουλ saoul
N-PRIΣαούλsaoulSaul[to melt]καὶ kai
CONJκαίkaiandandδέκα deka
N-NUIδέκαdekaten[Baal-zebub]πέντε pente
N-NUIπέντεpentefive[spring]υἱοὶ huioi
N-NPMυἱόςhuiosson3sonsαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]μετ' met
PREPμετάmetawith/afterwithαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandεἴκοσι eikosi
N-NUIεἴκοσιeikositwenty[2twentyδοῦλοι douloi
N-NPMδοῦλοςdoulosslave3servantsαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]μετ' met
PREPμετάmetawith/after[bed]αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndκατεύθυναν kateuthunan
V-AAI-3Pκατευθύνωkateuthunōto guidethey went straightτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheΙορδάνην iordanēn
N-ASMἸορδάνηςiordanēsJordan[Hacaliah]ἔμπροσθεν emprosthen
PREPἔμπροσθενemprosthenbefore[grain]τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheβασιλέως basileōs
N-GSMβασιλεύςbasileuskingking. 18 Tłum. GrEn. Толк. aby przeprowadzić dom królewski, a uczynić wedle rozkazania jego. A Semej, syn Gery, upadłszy przed królem, gdy się już przeprawił przez Jordan,Когда переправили судно, чтобы перевезти дом царя и послужить ему, тогда Семей, сын Геры, пал [на лице свое] пред царем, как только он перешел Иордан,
и3 послужи1ша служeніемъ њ преведeніи царeвэ. И# прeйде прех0дъ є4же превести2 д0мъ царeвъ и3 сотвори1ти прaвое пред8 nчи1ма є3гw2. И# семeй сhнъ гирaнь падE на лицы2 своeмъ пред8 царeмъ, є3гдA прехождaше їoрдaнъ,
19,18Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐλειτούργησαν eleitourgēsan
V-AAI-3Pstrong:GV-AAI-3Pstrong:GV-AAI-3Pstrong:GV-AAI-3P τὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheλειτουργίαν leitourgian
N-ASFλειτουργίαleitourgiaministry[to till]τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who διαβιβάσαι diabibasai
V-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AAR τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheβασιλέα, basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingking,καὶ kai
CONJκαίkaiandandδιέβη diebē
V-AAI-3Sδιαβαίνωdiabainōto crosshe passed overἡ hē
T-NSFὁhothe/this/whoof theδιάβασις diabasis
N-NSFstrong:GN-NSFstrong:GN-NSFstrong:GN-NSF ἐξεγεῖραι exegeirai
V-AARἐξεγείρωexegeirōto raiseto arouseτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who οἶκον oikon
N-ASMοἶκοςoikoshousehouseholdτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheβασιλέως basileōs
N-GSMβασιλεύςbasileuskingking,καὶ kai
CONJκαίkaiandAndτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/whotheποιῆσαι poiēsai
V-AARποιέωpoieōto do/maketo doτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheεὐθὲς euthes
A-ASNstrong:GA-ASNstrong:GA-ASNstrong:GA-ASN ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginὀφθαλμοῖς ofthalmois
N-DPMὀφθαλμόςofthalmoseyehis eyes.αὐτοῦ. autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiand[desire]Σεμει semei
N-PRIΣεμεΐsemeiSemein[Maon]υἱὸς huios
N-NSMυἱόςhuiossonsonΓηρα gēra
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἔπεσεν epesen
V-AAI-3Sπίπτωpiptōto collapsefellἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponπρόσωπον prosōpon
N-ASNπρόσωπονprosōponfacehis faceαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐνώπιον enōpion
PREPἐνώπιονenōpionbeforebeforeτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who[that]βασιλέως basileōs
N-GSMβασιλεύςbasileusking[to come (in)]διαβαίνοντος diabainontos
V-PAPGSδιαβαίνωdiabainōto crossat his passing overαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who[that]Ιορδάνην iordanēn
N-ASMἸορδάνηςiordanēsJordan[Hacaliah] 19 Tłum. GrEn. Толк. rzekt do niego: „Nie poczytaj mi, panie mój, nieprawości ani pamiętaj na krzywdy sługi twego owego dnia, któregoś wyszedł, panie mój, królu, z Jeruzalem, ani przypuszezaj, królu, do serca swego.и сказал царю: не поставь мне, господин мой, в преступление, и не помяни того, чем согрешил раб твой в тот день, когда господин мой царь выходил из Иерусалима, и не держи того, царь, на сердце своем;
и3 речE ко царю2: да не вмэни1тъ господи1нъ м0й беззак0ніz, и3 не помzни2 є3ли6ка непрaвдова рaбъ тв0й въ дeнь w4нъ, в0ньже господи1нъ м0й цaрь и3схождaше и3з8 їеrли1ма, є4же содержaти царю2 въ сeрдцы своeмъ:
19,19Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayhe saidπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheβασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingking,μὴ mē
ADVμήmēnotLet notδιαλογισάσθω dialogisasthō
V-AMM-3Sδιαλογίζομαιdialogizomaito reason[Bered]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who κύριός kurios
N-NSMκύριοςkurioslord1my master]μου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]ἀνομίαν anomian
N-ASFἀνομίαanomialawlessnesslawlessness!καὶ kai
CONJκαίkaiandandΜὴ mē
ADVμήmēnotremember notμνησθῇς mnēsthēs
V-APS-2Sμνάομαιmnaomaito remember[be ill]ὅσα hosa
A-APNὅσοςhososjust as/how muchas much asἠδίκησεν ēdikēsen
V-AAI-3Sἀδικέωadikeōto harm[2did wrongὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who παῖς pais
N-NSMπαῖςpaischild[people]σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/whotheἡμέρᾳ, hēmera
N-DSFἡμέραhēmeradaydayᾗ hē
R-DSFὁhothe/this/who ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who2theκύριός kurios
N-NSMκύριοςkurioslord1my masterμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who βασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking3king]ἐξεπορεύετο exeporeueto
V-IMI-3Sἐκπορεύωekporeuōto come/go out[4went forthἐξ ex
PREPἐκekof/fromfromΙερουσαλημ, ierousalēm
N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]τοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who1for theθέσθαι thesthai
V-AMRτίθημιtithēmito place[3to put itτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who βασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileusking2king]εἰς eis
PREPεἰςeistoward[to strive]τὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who[that]καρδίαν kardian
N-ASFκαρδίαkardiahearthis heart!αὐτοῦ, autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 20 Tłum. GrEn. Толк. Znam bowiem, sługa twój, grzech mój i przetom dziś pierwszy przyszedł ze wszystkiego domu Józefowego, i wyszedłem naprzeciwko pana mego, króla.” A odpowiadając Abisaj, syn Sarwii, rzekł: „ибо знает раб твой, что согрешил, и вот, ныне я пришел первый из всего дома Иосифова, чтобы выйти навстречу господину моему царю.
понeже разумЁ рaбъ тв0й, ћкw ѓзъ согрэши1хъ, и3 сE, ѓзъ пріид0хъ днeсь пeрвэе всегw2 ї}лz и3 д0му їHсифлz, є4же сни1ти ми2 на срётеніе господи1ну моемY царю2.
19,20Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceForἔγνω egnō
V-AAI-3Sγινώσκωginōskōto know[2knowsὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who δοῦλός doulos
N-NSMδοῦλοςdoulosslave1your servant]σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sincethatἐγὼ egō
P-NSἐγώegōI/we1your servant]ἥμαρτον, hēmarton
V-AAI-1Sἁμαρτάνωhamartanōto sinI have sinned.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἰδοὺ idou
INJἰδούidoulook!behold,ἐγὼ egō
P-NSἐγώegōI/weIἦλθον ēlthon
V-AAI-1Sἔρχομαιerchomaito come/go[to endow]σήμερον sēmeron
ADVσήμερονsēmerontodaytodayπρότερος proteros
A-NSMπρότεροςproterosbefore[Michtam]παντὸς pantos
A-GSMπᾶςpasallof allοἴκου oikou
N-GSMοἶκοςoikoshousehouseΙωσηφ iōsēf
N-PRIἸωσήφiōsēfJoseph[Heleph]τοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/whoof theκαταβῆναι katabēnai
V-AARκαταβαίνωkatabainōto come/go downto go downεἰς eis
PREPεἰςeistowardforἀπαντὴν apantēn
N-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASF τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who κυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordof my masterμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheβασιλέως. basileōs
N-GSMβασιλεύςbasileuskingking. 21 Tłum. GrEn. Толк. A więc za te słowa nie będzie zabity Semej, że złorzeczył pomazańcowi Pańskiemu ?”И отвечал Авесса, сын Саруин, и сказал: неужели Семей не умрет за то, что злословил помазанника Господня?
И# tвэщA ґвeсса сhнъ сарyинъ и3 речE: сегH ли рaди не ўмертви1тсz семeй, ћкw проклS хрістA гDнz;
19,21Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀπεκρίθη apekrithē
V-API-3Sἀποκρίνωapokrinōto answer[4answeredΑβεσσα abessa
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI υἱὸς huios
N-NSMυἱόςhuiosson2sonΣαρουιας sarouias
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto saysaid,Μὴ mē
ADVμήmēnot[Jokmeam]ἀντὶ anti
PREPἀντίantiforForτούτου toutou
D-GSNτούτουtoutouof this[to flee]οὐ ou
ADVοὐounoshould not [2be put to deathθανατωθήσεται thanatōthēsetai
V-FPI-3Sθανατόωthanatoōto killshould not [2be put to deathΣεμει, semei
N-PRIΣεμεΐsemeiSemein[Maon]ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceforκατηράσατο katērasato
V-AMI-3Sκαταράομαιkataraomaito cursehe cursedτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheχριστὸν christon
A-ASMΧριστόςchristosChristanointed oneκυρίου; kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordof lord? 22 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł Dawid: „Co mnie i wam, synowie Sarwii? Czemu stajecie się mi dziś przeciwnikami? A więc dziś zabity będzie mąż z Izraela? Czyż nie wiem, że mię dziś uczyniono królem nad Izraelem?”И сказал Давид: что мне и вам, сыны Саруины, что вы делаетесь ныне мне наветниками? Ныне ли умерщвлять кого-либо в Израиле? Не вижу ли я, что ныне я - царь над Израилем?
И# речE давjдъ: что2 мнЁ и3 вaмъ, сhнове сар{ины, ћкw бhсте мнЁ днeсь въ навётъ; днeсь не ўмертви1тсz мyжъ t ї}лz, понeже не вёмъ ли, ћкw днeсь цaрствую ѓзъ над8 ї}лемъ;
19,22Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayDavid said,Δαυιδ dauid
N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]Τί ti
I-NSNτίςtiswhich?[to bray]ἐμοὶ emoi
P-DSἐμοίemoiI[pestilence]καὶ kai
CONJκαίkaiandandὑμῖν, humin
P-DPὑμῖνhuminto you[spark]υἱοὶ huioi
N-NPMυἱόςhuiossonsonsΣαρουιας, sarouias
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sincethatγίνεσθέ ginesthe
V-PMI-2Pγίνομαιginomaito beyou becomeμοι moi
P-DSμοίmoito me[to dwell]σήμερον sēmeron
ADVσήμερονsēmerontodaytodayεἰς eis
PREPεἰςeistowardtoἐπίβουλον; epiboulon
A-ASMstrong:GA-ASMstrong:GA-ASMstrong:GA-ASM σήμερον sēmeron
ADVσήμερονsēmerontodaytodayοὐ ou
ADVοὐounoI do not knowθανατωθήσεταί thanatōthēsetai
V-FPI-3Sθανατόωthanatoōto kill[5be put to deathτις tis
I-NSMτιςtisoneWhatἀνὴρ anēr
N-NSMἀνήρanērman2manἐξ ex
PREPἐκekof/from[Gilgal]Ισραηλ, israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sincethatοὐκ ouk
ADVοὐouno[Carmi]οἶδα oida
V-RAI-1Sεἴδωeidōto knowI do not knowεἰ ei
CONJεἰeiifShallσήμερον sēmeron
ADVσήμερονsēmerontodaytodayβασιλεύω basileuō
V-PAI-1Sβασιλεύωbasileuōto reignI shall reignἐγὼ egō
P-NSἐγώegōI/weto meἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstoverτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who Ισραηλ. israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window] 23 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł król do Semeja: „Nie umrzesz!” I przysiągł mu.И сказал царь Семею: ты не умрешь. И поклялся ему царь.
и3 речE цaрь и3 семeю: не ќмреши. И# клsтсz є3мY цaрь.
19,23Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto say[3saidὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoΣεμει semei
N-PRIΣεμεΐsemeiSemein[Maon]Οὐ ou
ADVοὐounoYou shall not die.μὴ mē
ADVμήmēnot[Jokmeam]ἀποθάνῃς· apothanēs
V-AAS-2Sἀποθνήσκωapothnēskōto die[be angry]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndὤμοσεν ōmosen
V-AAI-3Sὄμνυμιomnumito swear[3swore by an oathαὐτῷ autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theβασιλεύς. basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king]. 24 Tłum. GrEn. Толк. Mifiboset też, syn Saula, wyjechał naprzeciw króla nie umywszy nóg ani ostrzygłszy brody, i szat swych nie prał od dnia, którego był wyszedł król, aż do dnia, którego się znowuИ Мемфивосфей, сын [Ионафана, сына] Саулова, вышел навстречу царю. Он не омывал ног своих, [не обрезывал ногтей,] не заботился о бороде своей и не мыл одежд своих с того дня, как вышел царь, до дня, когда он возвратился с миром.
И# сE, мемфівосfeй сhнъ їwнаfaна сhна саyлz сни1де на срётеніе царю2, и3 не њмы2 н0гъ свои1хъ, и3 не њбрёза ногтeй, нижE ўпрaви брады2 своеS, и3 ри1зъ свои1хъ не и3змы2 t днE тогw2, в0ньже и3зhде цaрь, до днE в0ньже т0й возврати1сz съ ми1ромъ.
19,24Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndΜεμφιβοσθε memfibosthe
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI υἱὸς huios
N-NSMυἱόςhuiossonsonΙωναθαν iōnathan
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI υἱοῦ huiou
N-GSMυἱόςhuiossonsonΣαουλ saoul
N-PRIΣαούλsaoulSaul[to melt]κατέβη katebē
V-AAI-3Sκαταβαίνωkatabainōto come/go downwent downεἰς eis
PREPεἰςeistowardforἀπαντὴν apantēn
N-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASF τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whowith theβασιλέως· basileōs
N-GSMβασιλεύςbasileuskingking,καὶ kai
CONJκαίkaiandandοὐκ ouk
ADVοὐounoattended not toἐθεράπευσεν etherapeusen
V-AAI-3Sθεραπεύωtherapeuōto serve/healattended not toτοὺς tous
T-APMὁhothe/this/who πόδας podas
N-APMπούςpousfoothis feet,αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]οὐδὲ oude
CONJοὐδέoudeand notnorὠνυχίσατο ōnuchisato
V-AMI-3Sstrong:GV-AMI-3Sstrong:GV-AMI-3Sstrong:GV-AMI-3S οὐδὲ oude
CONJοὐδέoudeand not[Carmelite]ἐποίησεν epoiēsen
V-AAI-3Sποιέωpoieōto do/makepreparedτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who μύστακα mustaka
N-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASM αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandτὰ ta
T-APNὁhothe/this/who ἱμάτια himatia
N-APNἱμάτιονhimationclothinghis garmentsαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]οὐκ ouk
ADVοὐounohe did notἔπλυνεν eplunen
V-IAI-3Sπλύνωplunōto washwashἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whotheἡμέρας, hēmeras
N-GSFἡμέραhēmeradaydayἧς hēs
R-GSFὅς, ἥhhos ēwhichwhichἀπῆλθεν apēlthen
V-AAI-3Sἀπέρχομαιaperchomaito go away[3went forthὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theβασιλεύς, basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king]ἕως heōs
CONJἕωςheōsuntiluntilτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whotheἡμέρας, hēmeras
N-GSFἡμέραhēmeradaydayἧς hēs
R-GSFὅς, ἥhhos ēwhichwhichαὐτὸς autos
D-NSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]παρεγένετο paregeneto
V-AMI-3Sπαραγίνομαιparaginomaito comehe cameἐν en
PREPἐνenin/on/amonginεἰρήνῃ. eirēnē
N-DSFεἰρήνηeirēnēpeacepeace. 25 Tłum. GrEn. Толк. wrócił w pokoju. A gdy w Jeruzalem zabieżał królowi, rzekł mu król: „Czemuś nie poszedł ze mną, Mifibosecie ?”Когда он вышел из Иерусалима навстречу царю, царь сказал ему: почему ты, Мемфивосфей, не пошел со мною?
И# бhсть є3гдA вни1де во їеrли1мъ на срётеніе царю2, и3 речE є3мY цaрь: что2 ћкw не пошeлъ є3си2 со мн0ю, мемфівосfeе;
19,25Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐγένετο egeneto
V-AMI-3Sγίνομαιginomaito beit came to passὅτε hote
ADVὅτεhotewhenwhenεἰσῆλθεν eisēlthen
V-AAI-3Sεἰσέρχομαιeiserchomaito enterhe enteredεἰς eis
PREPεἰςeistowardintoΙερουσαλημ ierousalēm
N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]εἰς eis
PREPεἰςeistowardforἀπάντησιν apantēsin
N-ASFἀπάντησιςapantēsismeetinga meetingτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whowith theβασιλέως, basileōs
N-GSMβασιλεύςbasileuskingking,καὶ kai
CONJκαίkaiandthatεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto say[3saidαὐτῷ autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theβασιλεύς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king],Τί ti
I-NSNτίςtiswhich?[to bray]ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sincethatοὐκ ouk
ADVοὐounoyou did not goἐπορεύθης eporeuthēs
V-API-2Sπορεύωporeuōto goyou did not goμετ' met
PREPμετάmetawith/afterwithἐμοῦ, emou
P-GSἐμοῦemouof me[cause]Μεμφιβοσθε; memfibosthe
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 26 Tłum. GrEn. Толк. A odpowiadając, rzekł: „Pallie mój, królu, sługa mój wzgardził mną; i rzekłem mu ja, sługa twój, aby mi osiodłał osła, żebym wsiadłszy jechał z królem, bom jest chromy, sługa twój.Тот отвечал: господин мой царь! слуга мой обманул меня; ибо я, раб твой, говорил: "оседлаю себе осла и сяду на нем и поеду с царем", так как раб твой хром.
И# речE къ немY мемфівосfeй: г0споди м0й царю2, пренебрежE менE рaбъ м0й, ћкw речE рaбъ тв0й є3мY: њсэдлaй ми2 nслS, и3 всsду на нE, и3 пойдY съ царeмъ, ћкw хр0мъ рaбъ тв0й:
19,26Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto say[2saidπρὸς pros
PREPπρόςprosto/with3toαὐτὸν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Μεμφιβοσθε memfibosthe
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI Κύριέ kurie
N-VSMκύριοςkurioslordO my master,μου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]βασιλεῦ, basileu
N-VSMβασιλεύςbasileuskingO king,ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who δοῦλός doulos
N-NSMδοῦλοςdoulosslavemy servantμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]παρελογίσατό parelogisato
V-AMI-3Sπαραλογίζομαιparalogizomaito deceivemisledμε, me
P-ASμέmeme[Jehdeiah]ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceforεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto say[2saidὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who παῖς pais
N-NSMπαῖςpaischild[people]σου· sou
P-GSσοῦsouyou[guard]αὐτῷ autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Ἐπίσαξόν episaxon
V-AAM-2Sstrong:GV-AAM-2Sstrong:GV-AAM-2Sstrong:GV-AAM-2S μοι moi
P-DSμοίmoito me[to dwell]τὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheὄνον onon
N-ASFὄνοςonosdonkeydonkey,καὶ kai
CONJκαίkaiandforἐπιβῶ epibō
V-AAS-1Sἐπιβαίνωepibainōto mount/boardI should mountἐπ' ep
PREPἐπίepiupon/to/againstuponαὐτὴν autēn
D-ASFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandπορεύσομαι poreusomai
V-FMI-1Sπορεύωporeuōto gogoμετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheβασιλέως, basileōs
N-GSMβασιλεύςbasileuskingking,ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceforχωλὸς chōlos
A-NSMχωλόςchōloslame[2 lameὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who δοῦλός doulos
N-NSMδοῦλοςdoulosslave1your servant]σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard] 27 Tłum. GrEn. Толк. Nadto i oskarżył mnie, sługę twego, przed tobą, panem moim, królem; ale ty, panie mój, królu, jesteś jako Anioł Boży: czyń, co ci się podoba!А он оклеветал раба твоего пред господином моим царем. Но господин мой царь, как Ангел Божий; делай, что тебе угодно;
и3 њболгA рабA твоего2 ко господи1ну моемY царю2: и3 господи1нъ м0й цaрь ћкw ѓгGлъ б9ій, и3 сотвори2 благ0е пред8 nчи1ма твои1ма:
19,27Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndμεθώδευσεν methōdeusen
V-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3S ἐν en
PREPἐνenin/on/amongwithτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who δούλῳ doulō
N-DSMδοῦλοςdoulosslaveyour servantσου· sou
P-GSσοῦsouyou[guard]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withagainstτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who κύριόν kurion
N-ASMκύριοςkurioslordmy masterμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheβασιλέα, basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingking.καὶ kai
CONJκαίkaiandButὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who κύριός kurios
N-NSMκύριοςkurioslordmy masterμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileuskingkingὡς hōs
CONJὡςhōswhich/howasἄγγελος angelos
N-NSMἄγγελοςangelosangela messengerτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who θεοῦ, theou
N-GSMθεόςtheosGodof God,καὶ kai
CONJκαίkaiandandποίησον poiēson
V-AAM-2Sποιέωpoieōto do/makeyou doτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who[that]ἀγαθὸν agathon
A-ASMἀγαθόςagathosgood-doergoodἐν en
PREPἐνenin/on/amonginὀφθαλμοῖς ofthalmois
N-DPMὀφθαλμόςofthalmoseyeyour eyes!σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard] 28 Tłum. GrEn. Толк. Bo dom ojca mego był jeno winien śmierci panu memu, królowi; a tyś mnie, sługę swego, posadził między jedzącymi u stołu twojego. A o cóż się mam sprawiedliwie skarżyć? Albo o co mogę dalej wołać do króla?”хотя весь дом отца моего был повинен смерти пред господином моим царем, но ты посадил раба твоего между ядущими за столом твоим; какое же имею я право жаловаться еще пред царем?
ћкw не бЁ вeсь д0мъ nтцA моегw2, рaзвэ мyжіе (пови1нніи) смeрти господи1ну моемY царю2, и3 посади1лъ є3си2 рабA твоего2 съ kдyщими на трапeзэ твоeй: и3 к0е є4сть мнЁ є3щE њправдaніе, и3 возопи1ти мнЁ є3щE къ царю2;
19,28Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceForοὐκ ouk
ADVοὐounothere was notἦν ēn
V-IAI-3Sἦνēnwas[pledge]πᾶς pas
A-NSMπᾶςpasallanyὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whoto theοἶκος oikos
N-NSMοἶκοςoikoshousehouseτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who πατρός patros
N-GSMπατήρpatērfatherof my father,μου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]ἀλλ' all
CONJἀλλάallabut[be gone]ἢ ē
CONJὁhothe/this/who ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/since[vineyard]ἄνδρες andres
N-NPMἀνήρanērmanmenθανάτου thanatou
N-GSMθάνατοςthanatosdeathfor deathτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whotheκυρίῳ kuriō
N-DSMκύριοςkurioslordmy masterμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]τῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who βασιλεῖ, basilei
N-DSMβασιλεύςbasileuskingking.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἔθηκας ethēkas
V-AAI-2Sτίθημιtithēmito placeyou putτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who δοῦλόν doulon
N-ASMδοῦλοςdoulosslaveyour servantσου· sou
P-GSσοῦsouyou[guard]ἐν en
PREPἐνenin/on/among τοῖς tois
T-DPMὁhothe/this/who ἐσθίουσιν esthiousin
V-PAPMSἐσθίωesthiōto eatto eatτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who τράπεζάν trapezan
N-ASFτράπεζαtrapezatableyour table.σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndτί ti
I-NSNτίςtiswhich?[to bray]ἐστίν estin
V-PAI-3Sἐστίestihe is[to sacrifice]μοι moi
P-DSμοίmoito me[to dwell]ἔτι eti
ADVἔτιetistill4stillδικαίωμα dikaiōma
N-NSNδικαίωμαdikaiōmarighteous act1reason],καὶ kai
CONJκαίkaiandevenτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/whotheκεκραγέναι kekragenai
V-RARκράζωkrazōto cryto cry outμε me
P-ASμέmeme[Jehdeiah]ἔτι eti
ADVἔτιetistillstillπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who[that]βασιλέα; basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingking? 29 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł mu król: „Cóż więcej mówisz ? Już to pewna, com rzekł: Ty i Siba podzielcie się mieniem.”И сказал ему царь: к чему ты говоришь все это? я сказал, чтобы ты и Сива разделили между собою поля.
И# речE є3мY цaрь: почто2 глаг0леши є3щE словесA тво‰; рёхъ тебЁ и3 сівЁ: раздэли1те себЁ сeла.
19,29Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto say[3saidαὐτῷ autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theβασιλεύς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king],Ἵνα hina
CONJἵναhinain order that/to[hook]τί ti
I-NSNτίςtiswhich?[to bray]λαλεῖς laleis
V-PAI-2Sλαλέωlaleōto speakdo you still speakἔτι eti
ADVἔτιetistilldo you still speakτοὺς tous
T-APMὁhothe/this/who λόγους logous
N-APMλόγοςlogoswordyour words?σου; sou
P-GSσοῦsouyou[guard]εἶπον eipon
V-AAI-1Sλέγωlegōto speak[dry land]Σὺ su
P-NSσύsuyou[rest]καὶ kai
CONJκαίkaiandandΣιβα siba
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI διελεῖσθε dieleisthe
V-FAI-2Pδιαιρέωdiaireōto distributedivideτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheἀγρόν. agron
N-ASMἀγρόςagrosfieldfield! 30 Tłum. GrEn. Толк. I odpowiedział Mifiboset królowi: „I wszystko niech weźmie, ponieważ się wrócił pan mój, król, w pokoju do domu swego!”Но Мемфивосфей отвечал царю: пусть он возьмет даже все, после того как господин мой царь, с миром возвратился в дом свой.
И# речE мемфівосfeй къ царю2: и3 вс‰ да в0зметъ, повнегдA пріити2 господи1ну моемY царю2 въ ми1рэ въ д0мъ св0й.
19,30Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayMephibosheth saidΜεμφιβοσθε memfibosthe
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheβασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingking,Καί kai
ADVκαίkaiandAndγε ge
PRTγέgeindeed[weeping]τὰ ta
T-APNὁhothe/this/who[2all theπάντα panta
A-APNπᾶςpasall[2all theλαβέτω labetō
V-AAM-3Sλαμβάνωlambanōto take1let him take]μετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterafterτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheπαραγενέσθαι paragenesthai
V-AMRπαραγίνομαιparaginomaito comecomingτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who κύριόν kurion
N-ASMκύριοςkurioslordof my masterμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheβασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingkingἐν en
PREPἐνenin/on/amonginεἰρήνῃ eirēnē
N-DSFεἰρήνηeirēnēpeacepeaceεἰς eis
PREPεἰςeistowardtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who οἶκον oikon
N-ASMοἶκοςoikoshousehis house.αὐτοῦ. autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 31 Tłum. GrEn. Толк. Bersellaj też Galaadczyk wyszedłszy z Rogelim, przeprowadził króla przez Jordan, gotów będąc i za rzekę z nim jechać.И Верзеллий Галаадитянин пришел из Роглима и перешел с царем Иордан, чтобы проводить его за Иордан.
И# верзеллjй галаадjтинъ сни1де и3з8 рwгеллjма, и3 прeйде съ царeмъ їoрдaнъ, є4же превести2 є3го2 чрез8 їoрдaнъ.
19,31Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndΒερζελλι berzelli
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheΓαλααδίτης galaaditēs
N-NSMstrong:GN-NSMstrong:GN-NSMstrong:GN-NSM κατέβη katebē
V-AAI-3Sκαταβαίνωkatabainōto come/go downcame downἐκ ek
PREPἐκekof/fromfromΡωγελλιμ rōgellim
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandδιέβη diebē
V-AAI-3Sδιαβαίνωdiabainōto crosspassed overμετὰ meta
PREPμετάmetawith/after[3withτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who4theβασιλέως basileōs
N-GSMβασιλεύςbasileuskingkingτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who1theΙορδάνην iordanēn
N-ASMἸορδάνηςiordanēsJordan[Hacaliah]ἐκπέμψαι ekpempsai
V-AARἐκπέμπωekpempōto send away/out[Ginnethon]αὐτὸν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who Ιορδάνην· iordanēn
N-ASMἸορδάνηςiordanēsJordan[Hacaliah] 32 Tłum. GrEn. Толк. A był Bersellaj Galaadczyk bardzo stary, to jest osiemdziesięcioletni, a on dostarczał żywności królowi, gdy mieszkał w obozie, bo był mężem bardzo bogatym.Верзеллий же был очень стар, лет восьмидесяти. Он продовольствовал царя в пребывание его в Маханаиме, потому что был человек богатый.
И# верзеллjй мyжъ стaръ ѕэлw2, сhнъ nсми1десzти лётъ, и3 т0й препитA царS, є3гдA живsше въ манаjмэ, ћкw мyжъ бЁ вeлій ѕэлw2.
19,32Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndΒερζελλι berzelli
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἀνὴρ anēr
N-NSMἀνήρanērman[4manπρεσβύτερος presbuteros
A-NSMCπρεσβύτεροςpresbuteroselder[sickness]σφόδρα, sfodra
ADVσφόδραsfodravery1an exceedingly],υἱὸς huios
N-NSMυἱόςhuiossona sonὀγδοήκοντα ogdoēkonta
N-NUIὀγδοήκονταogdoēkontaeightyof eightyἐτῶν, etōn
N-GPNἔτοςetosyearyears,καὶ kai
CONJκαίkaiandandαὐτὸς autos
D-NSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]διέθρεψεν diethrepsen
V-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3S τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheβασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingkingἐν en
PREPἐνenin/on/amongduringτῷ tō
T-DSNὁhothe/this/who οἰκεῖν oikein
V-PARοἰκέωoikeōto dwellhis livingαὐτὸν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginΜαναιμ, manaim
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceforἀνὴρ anēr
N-NSMἀνήρanērman[Elul]μέγας megas
A-NSMμέγαςmegasgreat3greatἐστὶν estin
V-PAI-3Sἐστίestihe is[to sacrifice]σφόδρα. sfodra
ADVσφόδραsfodravery2a very]. 33 Tłum. GrEn. Толк. Rzekł tedy król do Bersellaja: „Pojedź ze mną, żebyś odpoczął bezpiecznie ze mną w Jeruzalem.”И сказал царь Верзеллию: иди со мною, и я буду продовольствовать тебя в Иерусалиме.
И# речE цaрь къ верзеллjю: ты2 прeйдеши со мн0ю, и3 препитaю стaрость твою2 со мн0ю во їеrли1мэ.
19,33Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto say[3saidὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoΒερζελλι berzelli
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI Σὺ su
P-NSσύsuyou[rest]διαβήσῃ diabēsē
V-FMI-2Sδιαβαίνωdiabainōto crossshall pass overμετ' met
PREPμετάmetawith/afterwithἐμοῦ, emou
P-GSἐμοῦemouof me[cause]καὶ kai
CONJκαίkaiandandδιαθρέψω diathrepsō
V-FAI-1Sstrong:GV-FAI-1Sstrong:GV-FAI-1Sstrong:GV-FAI-1S τὸ to
T-ASNὁhothe/this/who γῆράς gēras
N-ASNγῆραςgērasold ageyour old ageσου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]μετ' met
PREPμετάmetawith/afterwithἐμοῦ emou
P-GSἐμοῦemouof me[cause]ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginΙερουσαλημ. ierousalēm
N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel] 34 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł Bersellaj do króla: „Ileż dni lat żywota mego, abym miał jechać z królem do Jeruzalem?Но Верзеллий отвечал царю: долго ли мне осталось жить, чтоб идти с царем в Иерусалим?
И# речE верзеллjй къ царю2: коли1цы дни6 лётъ животA моегw2, ћкw да взhду съ царeмъ во їеrли1мъ;
19,34Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayBarzillai saidΒερζελλι berzelli
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheβασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingking,Πόσαι posai
A-NPFπόσοςpososhow much/manyHowἡμέραι hēmerai
N-NPFἡμέραhēmeradaydaysἐτῶν etōn
N-GPNἔτοςetosyearof yearsζωῆς zōēs
N-GSFζωήzōēlifeof my lifeμου, mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/since[vineyard]ἀναβήσομαι anabēsomai
V-FMI-1Sἀναβαίνωanabainōto ascendI should ascendμετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheβασιλέως basileōs
N-GSMβασιλεύςbasileuskingkingεἰς eis
PREPεἰςeistowarduntoΙερουσαλημ; ierousalēm
N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel] 35 Tłum. GrEn. Толк. Osiemdziesiąt lat mi dzisiaj; czy czerstwe są zmysły moje, by odróżniły słodkie od gorzkiego? Albo ucieszyć może sługę twego jadło i picie? albo słuchać mogę dalej ja, sługa twój, głosów śpiewaków i śpiewaczek ? czemuż sługa twój ma być ciężarem panu memu, królowi?Мне теперь восемьдесят лет; различу ли хорошее от худого? Узнает ли раб твой вкус в том, что буду есть, и в том, что буду пить? И буду ли в состоянии слышать голос певцов и певиц? Зачем же рабу твоему быть в тягость господину моему царю?
сhнъ nсми1десzти лётъ ѓзъ днeсь є4смь: є3дA ўразумёю посредЁ блaга и3 посредЁ лукaва; и3ли2 ўразумёетъ є3щE рaбъ тв0й, є4же ћмъ, и3ли2 є4же пію2; и3ли2 ўслhшу глaсъ є3щE пою1щихъ и3 воспэвaющихъ; и3 вскyю бyдетъ є3щE рaбъ тв0й въ тsжесть господи1ну моемY царю2;
19,35Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPυἱὸς huios
N-NSMυἱόςhuiosson[4a sonὀγδοήκοντα ogdoēkonta
N-NUIὀγδοήκονταogdoēkontaeighty5of eightyἐτῶν etōn
N-GPNἔτοςetosyear6yearsἐγώ egō
P-NSἐγώegōI/we1Iεἰμι eimi
V-PAI-1Sεἰμίeimito be[decree]σήμερον· sēmeron
ADVσήμερονsēmerontoday3today].μὴ mē
ADVμήmēnotCanγνώσομαι gnōsomai
V-FMI-1Sγινώσκωginōskōto knowI knowἀνὰ ana
PREPἀνάanaeach[Ahlab]μέσον meson
A-ASNμέσοςmesosmidst[to finish]ἀγαθοῦ agathou
A-GSNἀγαθόςagathosgood-doergoodκαὶ kai
CONJκαίkaiandandκακοῦ; kakou
A-GSNκακόςkakosevil/harmbad?ἢ ē
CONJὁhothe/this/who γεύσεται geusetai
V-FMI-3Sγεύωgeuōto taste[3still tasteὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who δοῦλός doulos
N-NSMδοῦλοςdoulosslave2servantσου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]ἔτι eti
ADVἔτιetistill[3still tasteὃ ho
R-NSNὁhothe/this/who φάγομαι fagomai
V-FMI-1Sἐσθίωesthiōto eatI shall eatἢ ē
CONJὁhothe/this/whotheπίομαι; piomai
V-FMI-1Sπίνωpinōto drinkshall drink, .ἢ ē
CONJὁhothe/this/who[that]ἀκούσομαι akousomai
V-FMI-1Sἀκούωakouōto hearI hearἔτι eti
ADVἔτιetistillstillφωνὴν fōnēn
N-ASFφωνήfōnēvoice/soundvoiceᾀδόντων adontōn
V-PAPGPᾄδωadōto singof singingκαὶ kai
CONJκαίkaiandandᾀδουσῶν; adousōn
V-PAPGPᾄδωadōto singsinging , .ἵνα hina
CONJἵναhinain order that/to[hook]τί ti
I-NSNτίςtiswhich?[to bray]ἔσται estai
V-FMI-3Sἔσομαιesomaiwill be[Zabud]ἔτι eti
ADVἔτιetistill[lamb]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who[that]δοῦλός doulos
N-NSMδοῦλοςdoulosslave1 your servant]σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]εἰς eis
PREPεἰςeistoward[to strive]φορτίον fortion
N-ASNφορτίονfortionburdena loadἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who[that]κύριόν kurion
N-ASMκύριοςkurioslordmy masterμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who[that]βασιλέα; basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingking? 36 Tłum. GrEn. Толк. Pojadę trochę sługa twój od Jordanu z tobą; nie potrzebuję tej odmiany, ale proszę, niech się wrócę, sługa twój,Еще немного пройдет раб твой с царем за Иордан; за что же царю награждать меня такою милостью?
мaлw прeйдетъ рaбъ тв0й їoрдaнъ съ царeмъ: и3 почто2 воздаeтъ ми2 цaрь воздаsніе сіE;
19,36Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPὡς hōs
CONJὡςhōswhich/how[scribe]βραχὺ brachu
A-ASNβραχύςbrachuslittle[Beth-marcaboth]διαβήσεται diabēsetai
V-FMI-3Sδιαβαίνωdiabainōto cross2shall pass overὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who δοῦλός doulos
N-NSMδοῦλοςdoulosslave1your servantσου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who3theΙορδάνην iordanēn
N-ASMἸορδάνηςiordanēsJordan[Hacaliah]μετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheβασιλέως· basileōs
N-GSMβασιλεύςbasileuskingking.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἵνα hina
CONJἵναhinain order that/to[hook]τί ti
I-NSNτίςtiswhich?[to bray]ἀνταποδίδωσίν antapodidōsin
V-PAI-3Sἀνταποδίδωμιantapodidōmito repayrecompenseμοι moi
P-DSμοίmoito me[to dwell]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who βασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileuskingkingτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheἀνταπόδοσιν antapodosin
N-ASFἀνταπόδοσιςantapodosisreward[Elizaphan]ταύτην; tautēn
D-ASFοὗτοςhoutosthis/he/she/itthis 37 Tłum. GrEn. Толк. i umrę w mieście moim, a pogrzebany będę obok grobu ojca mego i matki mojej. Lecz jest sługa twój Chamaam, ten niech jedzie z tobą, panie mój, królu, a uczyń mu, cokolwiek ci się zda dobrego.”Позволь рабу твоему возвратиться, чтобы умереть в своем городе, около гроба отца моего и матери моей. Но вот, раб твой [сын мой] Кимгам пусть пойдет с господином моим, царем, и поступи с ним, как тебе угодно.
да возврати1тсz нн7э рaбъ тв0й, и3 ўмрY во грaдэ моeмъ, ў гр0ба nтцA моегw2 и3 мaтере моеS: и3 сE, рaбъ тв0й сhнъ м0й хамаaмъ прeйдетъ съ г0сподемъ мои1мъ царeмъ, и3 сотвори2 є3мY благ0е пред8 nчи1ма твои1ма.
19,37Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαθισάτω kathisatō
V-AAM-3Sκαθίζωkathizōto seat[weak]δὴ dē
PRTδήdēsoindeedὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who δοῦλός doulos
N-NSMδοῦλοςdoulosslaveyour servant!σου. sou
P-GSσοῦsouyou[guard]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἀποθανοῦμαι apothanoumai
V-FMI-1Sἀποθνήσκωapothnēskōto dieI shall dieἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/who πόλει polei
N-DSFπόλιςpoliscitymy city,μου· mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]παρὰ para
PREPπαράparafrom/with/besidebyτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whotheτάφῳ tafō
N-DSMτάφοςtafosgraveburying-placeτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who πατρός patros
N-GSMπατήρpatērfatherof my fatherμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]καὶ kai
CONJκαίkaiandandτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/who μητρός mētros
N-GSFμήτηρmētērmotherof my mother.μου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἰδοὺ idou
INJἰδούidoulook!behold,ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who δοῦλός doulos
N-NSMδοῦλοςdoulosslaveyour servantσου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]Χαμααμ chamaam
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI διαβήσεται diabēsetai
V-FMI-3Sδιαβαίνωdiabainōto crossshall pass overμετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who κυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordmy masterμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who βασιλέως, basileōs
N-GSMβασιλεύςbasileuskingking;καὶ kai
CONJκαίkaiandandποίησον poiēson
V-AAM-2Sποιέωpoieōto do/makeyou shall doαὐτῷ autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]τὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheἀγαθὸν agathon
A-ASNἀγαθόςagathosgood-doer[crib]ἐν en
PREPἐνenin/on/among[gold]ὀφθαλμοῖς ofthalmois
N-DPMὀφθαλμόςofthalmoseye[skill]σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard] 38 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł mu król: „Niechże ze mną jedzie Chamaam, a ja mu uczynię, cokolwiek się tobie podoba, i wszystko, czego żądać będziesz ode mnie, uprosisz.”И сказал царь: пусть идет со мною Кимгам, и я сделаю для него, что тебе угодно; и все, чего бы ни пожелал ты от меня, я сделаю для тебя.
И# речE цaрь: со мн0ю да прeйдетъ хамаaмъ, и3 ѓзъ сотворю2 є3мY благ0е пред8 nчи1ма мои1ма, и3 вс‰ є3ли6ка и3зберeтъ себЁ ў менє2, сотворю2 тебЁ.
19,38Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto say[3saidὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theβασιλεύς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king],Μετ met
PREPμετάmetawith/after[4withἐμοῦ emou
P-GSἐμοῦemouof me[cause]διαβήτω diabētō
V-AAM-3Sδιαβαίνωdiabainōto cross1Let 3pass overΧαμααμ, chamaam
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI κἀγὼ kagō
CONJκἀγώkagōand Iand Iποιήσω poiēsō
V-FMI-1Sποιέωpoieōto do/makewill doαὐτῷ autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]τὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheἀγαθὸν agathon
A-ASMἀγαθόςagathosgood-doer[crib]ἐν en
PREPἐνenin/on/among[gold]ὀφθαλμοῖς ofthalmois
N-DPMὀφθαλμόςofthalmoseye[skill]σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]καὶ kai
CONJκαίkaiandandπάντα, panta
A-ASMπᾶςpasall[tongue]ὅσα hosa
A-APNὅσοςhososjust as/how much[to proclaim]ἐκλέξῃ eklexē
V-FMI-2Sἐκλέγωeklegōto select[Gomer]ἐπ' ep
PREPἐπίepiupon/to/against[Hadadezer]ἐμοί, emoi
P-DSἐμοίemoiI[pestilence]ποιήσω poiēsō
V-AAS-1Sποιέωpoieōto do/makeI will doσοι. soi
P-DSσοίsoiyou[chaff] 39 Tłum. GrEn. Толк. A gdy się wszystek lud i król przez Jordan przeprawił, pocałował król Bersellaja i pobłogosławił mu, a on się wrócił do miejsca swego.И перешел весь народ Иордан, и царь также. И поцеловал царь Верзеллия и благословил его, и он возвратился в место свое.
И# преид0ша вси2 лю1діе їoрдaнъ, и3 цaрь прeйде, и3 цэловA цaрь верзеллjа и3 благослови2 є3го2, и3 tпусти2 є3го2 въ д0мъ є3гw2.
19,39Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndδιέβη diebē
V-AAI-3Sδιαβαίνωdiabainōto cross[4passed overπᾶς pas
A-NSMπᾶςpasall1allὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who2theλαὸς laos
N-NSMλαόςlaosa people3people]τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheΙορδάνην, iordanēn
N-ASMἸορδάνηςiordanēsJordan[Hacaliah]καὶ kai
CONJκαίkaiandandὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileuskingkingδιέβη· diebē
V-AAI-3Sδιαβαίνωdiabainōto cross[Bozrah]καὶ kai
CONJκαίkaiandandκατεφίλησεν katefilēsen
V-AAI-3Sκαταφιλέωkatafileōto kiss[3kissedὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king]τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who Βερζελλι berzelli
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandεὐλόγησεν eulogēsen
V-AAI-3Sεὐλογέωeulogeōto praise/blessblessedαὐτόν, auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐπέστρεψεν epestrepsen
V-AAI-3Sἐπιστρέφωepistrefōto turnhe returnedεἰς eis
PREPεἰςeistowardtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who τόπον topon
N-ASMτόποςtoposplacehis people.αὐτοῦ. autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 40 Tłum. GrEn. Толк. Przyciągnął tedy król do Galgala i Chamaam z nini, a wszystek lud judzki przeprowadzał króla, a połowa tylko była z ludu izraelskiego.И отправился царь в Галгал, отправился с ним и Кимгам; и весь народ Иудейский провожал царя, и половина народа Израильского.
И# прeйде цaрь въ галгaлы, и3 хамаaмъ прeйде съ ни1мъ, и3 вси2 лю1діе ї{дины провождaху царS и3 п0лъ людjй ї}левыхъ.
19,40Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndδιέβη diebē
V-AAI-3Sδιαβαίνωdiabainōto cross[3passed overὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king]εἰς eis
PREPεἰςeistowardintoΓαλγαλα, galgala
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandΧαμααμ chamaam
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI διέβη diebē
V-AAI-3Sδιαβαίνωdiabainōto crosspassed overμετ' met
PREPμετάmetawith/afterwithαὐτοῦ, autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndπᾶς pas
A-NSMπᾶςpasallallὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheλαὸς laos
N-NSMλαόςlaosa peoplepeopleΙουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]διαβαίνοντες diabainontes
V-PAPRPδιαβαίνωdiabainōto crosscaused him to pass over,μετὰ meta
PREPμετάmetawith/after[bed]τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who βασιλέως basileōs
N-GSMβασιλεύςbasileusking[to come (in)]καί kai
CONJκαίkaiandandγε ge
PRTγέgeindeed[weeping]τὸ to
T-NSNὁhothe/this/whoof theἥμισυ hēmisu
A-NSNἥμισυςhēmisushalfhalfτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who[that]λαοῦ laou
N-GSMλαόςlaosa peoplepeopleΙσραηλ. israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window] 41 Tłum. GrEn. Толк. A tak wszyscy mężowie izraelscy, zbiegający się do króla rzekli mu: „Czemu cig ukradli bracia nasi, mężowie judzcy, i przeprowadzili któla i dom jego przez Jordan,i wszystkich mężów Dawidowych z nim?”И вот, все Израильтяне пришли к царю и сказали царю: зачем братья наши, мужи Иудины, похитили тебя и проводили царя в дом его и всех людей Давида с ним через Иордан?
И# сE, вси2 мyжіе ї}лєвы пріид0ша къ царю2 и3 рёша къ царю2: что2 ћкw ўкрад0ша тебE брaтіz нaшz мyжіе ї{дины, и3 превед0ша царS и3 д0мъ є3гw2 чрез8 їoрдaнъ, и3 вси2 мyжіе давjдwвы съ ни1мъ;
19,41Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἰδοὺ idou
INJἰδούidoulook!behold,πᾶς pas
A-NSMπᾶςpasalleveryἀνὴρ anēr
N-NSMἀνήρanērmanmanΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]παρεγένοντο paregenonto
V-AMI-3Pπαραγίνομαιparaginomaito comecameπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheβασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingking.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπον eipon
V-AAI-3Pλέγωlegōto speak[dry land]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/with[Mezahab]τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whoto theβασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingking,Τί ti
I-NSNτίςtiswhich?[to bray]ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sincethatἔκλεψάν eklepsan
V-AAI-3Pκλέπτωkleptōto steal[5stoleσε se
P-ASσέseyou[to slip]οἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/who ἀδελφοὶ adelfoi
N-NPMἀδελφόςadelfosbrother1our brethrenἡμῶν hēmōn
P-GPἡμῶνhēmōnof us[harm]ἀνὴρ anēr
N-NSMἀνήρanērman3menΙουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]καὶ kai
CONJκαίkaiandandδιεβίβασαν diebibasan
V-AAI-3Pstrong:GV-AAI-3Pstrong:GV-AAI-3Pstrong:GV-AAI-3P τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who2theβασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileusking2kingκαὶ kai
CONJκαίkaiand3andτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who1theοἶκον oikon
N-ASMοἶκοςoikoshouse4his household]αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who Ιορδάνην iordanēn
N-ASMἸορδάνηςiordanēsJordan[Hacaliah]καὶ kai
CONJκαίkaiandandπάντες pantes
A-NPMπᾶςpasallallἄνδρες andres
N-NPMἀνήρanērmanmenΔαυιδ dauid
N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]μετ' met
PREPμετάmetawith/afterwithαὐτοῦ; autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 42 Tłum. GrEn. Толк. I odpo wiedział mąż judzki do mężów izraelskich: „Gdyż mnie jest król bliższy. Czemu się o to gniewasz? Czyśmy co zjedli z króla albo nam dary da no?”И отвечали все мужи Иудины Израильтянам: затем, что царь ближний нам; и из-за чего сердиться вам на это? Разве мы что- нибудь съели у царя, или получили от него подарки? [Или от податей освободил он нас?]
И# tвэщaша вси2 мyжіе ї{дины къ мужє1мъ ї}лєвымъ и3 рёша: занE бли1жній нaмъ цaрь: и3 почто2 тaкw разгнёвастесz њ словеси2 сeмъ; є3дA ћди kд0хомъ t царS; и3ли2 дaры дадE нaмъ, и3ли2 д†ни tS t нaсъ;
19,42Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀπεκρίθη apekrithē
V-API-3Sἀποκρίνωapokrinōto answer[3answeredπᾶς pas
A-NSMπᾶςpasall[tongue]ἀνὴρ anēr
N-NSMἀνήρanērman1 menΙουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/with[Mezahab]ἄνδρα andra
N-ASMἀνήρanērmanmenΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]καὶ kai
CONJκαίkaiandandεἶπαν eipan
V-AAI-3Pἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto saysaid,Διότι dioti
CONJδιότιdiotibecauseBecauseἐγγίζει engizei
V-PAI-3Sἐγγίζωengizōto come near[3is a nearπρός pros
PREPπρόςprosto/with[Mezahab]με me
P-ASμέmeme[Jehdeiah]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotoβασιλεύς· basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king].καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἵνα hina
CONJἵναhinain order that/to[hook]τί ti
I-NSNτίςtiswhich?[to bray]οὕτως houtōs
ADVοὕτω, οὕτωςhhoutō outōsthus(-ly)thisἐθυμώθης ethumōthēs
V-API-2Sθυμόωthumoōto angeryou are enragedπερὶ peri
PREPπερίperiabouton account ofτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who1theλόγου logou
N-GSMλόγοςlogoswordthis matter?τούτου; toutou
D-GSMτούτουtoutouof this[to flee]μὴ mē
ADVμήmēnot[Jokmeam]βρώσει brōsei
N-DSFβρῶσιςbrōsiseatingfoodἐφάγαμεν efagamen
V-AAI-2Pἐσθίωesthiōto eatin eatingἐκ ek
PREPἐκekof/from[Gilgal]τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who βασιλέως, basileōs
N-GSMβασιλεύςbasileuskingking,ἢ ē
CONJὁhothe/this/whotheδόμα doma
N-ASNδόμαdomagifta giftἔδωκεν edōken
V-AAI-3Sδίδωμιdidōmito givegivenἢ ē
CONJὁhothe/this/who[that]ἄρσιν arsin
N-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASF ἦρεν ēren
V-AAI-3Sαἴρωairōto take up[be glorious]ἡμῖν; hēmin
P-DPἡμῖνhēminto us[to pledge] 43 Tłum. GrEn. Толк. I odpowiedział mąż Izrael do mężów Judy, i rzekł: „Dziesięciu częściami większy ja jestem u króla i więcej do mnie Dawid należy niż do ciebie. Czemuś mi krzywdę uczy nił, i nie dano mi znać pierwszemu, abym odprowadził króla mego?” Ale ostrzej odpowiadali mężowie Judy mężom izraelskim.И отвечали Израильтяне мужам Иудиным и сказали: мы десять частей у царя, также и у Давида мы более, нежели вы; [мы первенец, а не вы;] зачем же вы унизили нас? Не нам ли принадлежало первое слово о том, чтобы возвратить нашего царя? Но слово мужей Иудиных было сильнее, нежели слово Израильтян.И# tвэщaша мyжіе ї}льстіи къ мужє1мъ ї{динымъ и3 рёша: дeсzть рyкъ мы2 ў царS, и3 въ давjдэ є3смы2 пaче тебє2, и3 пeрвенецъ ѓзъ, нeжели ты2: и3 почто2 си1це ўкорsеши мS; и3 не вмэни1сz сл0во моE прeжде менє2 їyдэ возврати1ти царS мнЁ; И# њтzгчA сл0во мужeй їyдиныхъ пaче словeсъ мужeй ї}левыхъ.19,43Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀπεκρίθη apekrithē
V-API-3Sἀποκρίνωapokrinōto answer[4answeredἀνὴρ anēr
N-NSMἀνήρanērman2menΙσραηλ. israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]τῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who1theἀνδρὶ andri
N-DSMἀνήρanērmanmenΙουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]καὶ kai
CONJκαίkaiandandεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto saysaid,Δέκα deka
N-NUIδέκαdekatentenχεῖρές cheires
N-NPFχείρcheirhandhands to meμοι moi
P-DSμοίmoito me[to dwell]ἐν en
PREPἐνenin/on/amongforτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whotheβασιλεῖ, basilei
N-DSMβασιλεύςbasileuskingking,καὶ kai
CONJκαίkaiandalsoπρωτότοκος prōtotokos
A-NSMπρωτότοκοςprōtotokosfirstborn[salt]ἐγὼ egō
P-NSἐγώegōI/wehands to meἢ ē
CONJὁhothe/this/whotheσύ, su
P-NSσύsuyou[rest]καί kai
CONJκαίkaiandAndγε ge
PRTγέgeindeedindeedἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who Δαυιδ dauid
N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]εἰμὶ eimi
V-PAI-1Sεἰμίeimito be[decree]ὑπὲρ huper
PREPὑπέρhuperabove/foroverσέ· se
P-ASσέseyou[to slip]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἵνα hina
CONJἵναhinain order that/to[hook]τί ti
I-NSNτίςtiswhich?[to bray]τοῦτο touto
D-NSNτοῦτοtoutothat[drowsiness]ὕβρισάς hubrisas
V-AAPRSὑβρίζωhubrizōto mistreatyou insultμε me
P-ASμέmeme[Jehdeiah]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndοὐκ ouk
ADVοὐounoit was notἐλογίσθη elogisthē
V-API-3Sλογίζομαιlogizomaito count[spiritist]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who λόγος logos
N-NSMλόγοςlogosword[Jahdai]μου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]πρῶτός prōtos
A-NSMSπρῶτοςprōtosfirst[Mallothi]μοι moi
P-DSμοίmoito me[to dwell]τοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who ἐπιστρέψαι epistrepsai
V-AARἐπιστρέφωepistrefōto turnto returnτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheβασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingkingἐμοί; emoi
P-DSἐμοίemoiI[pestilence]καὶ kai
CONJκαίkaiand[desire]ἐσκληρύνθη esklērunthē
V-API-3Sσκληρύνωsklērunōto harden[5was hardenedὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theλόγος logos
N-NSMλόγοςlogosword[Jahdai]ἀνδρὸς andros
N-GSMἀνήρanērman3of menιουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]ὑπὲρ huper
PREPὑπέρhuperabove/foraboveτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheλόγον logon
N-ASMλόγοςlogosword[Jahdai]ἀνδρὸς andros
N-GSMἀνήρanērmanof menισραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes