Proroctwo Daniela

Proroctwo Daniela

PROROCTWO DANIELACZĘŚC I (1,1 – 6,28)Zdarzenia z życia Daniela. DANIEL NA DWORZE KRÓLA BABILOŃSKIEGO (1,1-21). Zdobycie Jerozolimy przez Nabuchodonozora za panowania Joakima (1-2). Daniel z trzema towarzyszami na dworze królewskim, ich wierność prawu Mojżeszowemu o pokarmach (3-8); niezwykłe wyniki (9-16). Bóg im udziela mądrości (17-21).
11 Roku trzeciego Joakima, króla judzkiego, przyszedł Nabuchodonozor, król babiloński, do Jeruzalem i obległ je.2 I dał Pan w ręce jego Joakima, króla judzkiego, i część naczyń domu Bożego, i zawiózł je do ziemi Sennaar, do domu boga swego, i wniósł naczynia do domu skarbu boga swego.3 I rzekł król Asfenezowi, przełożonemu trzebieńców, aby z synów Izraelowych a z potomstwa królewskiego i pańskiego4 wprowadził niektórych młodzieńców, w których by nie było żadnej skazy, pięknych urodą i wyćwiczonych we wszelakiej mądrości, ostrożnych w umiejętności i uczonych w nauce, którzy by mogli stać w pałacu królewskim, aby ich uczył pisma i języka chaldejskiego.5 I wyznaczył im król pożywienie na każdy dzień z potraw swoich i z wina, z którego sam pił, aby wychowani przez trzy lata, potem stali przed obliczem królewskim.6 Byli tedy między nimi z synów judzkich Daniel, Ananiasz, Misael i Azariasz.7 I dał im przełożony trzebieńców imiona: Danielowi Baltazar, Ananiaszowi Sydrach, Misaelowi Misach, a Azariaszowi Abdenago.8 Lecz Daniel postanowił w sercu swoim, żeby się nie kalać potrawami ze stołu królewskiego ani winem, które on pił, i poprosił przełożonego rzezańców, żeby się nie skalał.-9 A dał Bóg Danielowi łaskę i miłosierdzie przed obliczem przełożonego rzezańców.10 I rzekł przełożony rzezańców do Daniela: „Boję się ja pana mego króla, który wam wyznaczył pożywienie i picie, bo jeśli ujrzy twarze wasze chudsze niż innych młodzieńców, rówienników waszych, wystawicie na niebezpieczeństwo głowę moją przed królem.”11 I rzekł Daniel do Malasara, którego był ustanowił przełożony rzezańców, nad Danielem, Ananiaszem, Misaelem i Azariaszem:12 „Doświadcz nas proszę cię, sług twoich, przez dziesięć dni i niech nam dają jarzyny do jedzenia i wodę do picia;13 i przypatruj się twarzom naszym i twarzom młodzieńców, którzy jedzą potrawy królewskie, a jak ujrzysz, uczynisz ze sługami twymi.”14 Ten usłyszawszy taką mowę, doświadczał ich przez dziesięć dni.15 A po dziesięciu dniach pokazały się ich twarze lepsze i pełniejsze niźli wszystkich młodzieńców, którzy jedli potrawy królewskie.16 Wtedy Malasar zabierał potrawy i wino, które pić mieli, a dawał im jarzyny.17 A tym młodzieńcom dał Bóg umiejętność i naukę we wszystkich księgach i w mądrości, a Danielowi dał dar zrozumienia wszelkich widzeń i snów.18 A tak, gdy się wypełniły dni, po których król był kazał ich wprowadzić, przywiódł ich przełożony rzezańców przed oczy Nabuchodonozora.19 A gdy z nimi król rozmawiał, nie znaleźli się tacy wśród wszystkich jak Daniel, Ananiasz, Misael i Azariasz, i stawali przed królem.20 A wszelkie słowo mądrości i rozumu, o które pytał się ich król, znalazł w nich dziesięćkroć ponad wszystkich wieszczków i czarnoksiężników, którzy byli w całym królestwie jego.21 I był Daniel aż do pierwszego roku Cyrusa króla. SEN NABUCHODONOZORA O POSĄGU (2,1-49). Sen Nabuchodonozora, niezdolność mędrców odgadnięcia go (1-11). Wyrok śmierci (12-13). Daniel uprasza zwłokę (14-16) i modli się do Boga wraz z trzema towarzyszami (17-18). Bóg oświeca Daniela, który ofiaruje się królowi z odpowiedzią (19-28). Posąg (29-36). Wyjaśnienie: cztery następujące po sobie królestwa (37-43); królestwo mesjańskie na gruzach poprzednich królestw (44-45). Król uznaje moc Bożą i nagradza Daniela wraz z towarzyszami (46-49).
21 Roku drugiego królestwa Nabuchodonozora widział Nabuchodonozor sen, i zląkł się duch jego, a sen jego odszedł od niego.2 I rozkazał król, aby przyzwano wieszczków i czarnoksiężników, i czarowników, i chaldejczyków, żeby oznajmili królowi sny jego; ci, gdy przyszli, stanęli przed królem.3 I rzekł do nich król: „Widziałem sen, a będąc zatrwożonym w myśli, nie wiem, co widziałem.”4 I odpowiedzieli chaldejczycy królowi po syryjsku: „Królu, żyj na wieki! Powiedz sen sługom swym, a wykład jego oznajmimy.”5 A odpowiadając król rzekł chaldejczykom: „Mowa odeszła ode mnie; jeśli mi nie oznajmicie snu i wykładu jego, zginiecie wy, a domy wasze będą zabrane.6 Lecz jeśli sen i wykład jego powiecie, zapłaty i dary i cześć wielką otrzymacie ode mnie; sen tedy i wykład lego pokażcie mi.”7 Odpowiedzieli powtórnie i rzekli: „Król niech powie sen sługom swoim, a wykład jego pokażemy.”8 Odpowiedział król i rzekł: „Zaiste wiem, że chcecie zyskać na czasie wiedząc, iż odeszła mowa ode mnie.9 A tak, jeśli mi snu nie oznajmicie, jeden jest wyrok o was, że wykład fałszywy i zdrady pełny ułożyliście, aby mówić przede mną, ażby czas przeminął; przeto sen powiedzcie mi, abym wiedział, że też wykład jego prawdziwy powiadacie.”10 Wtedy odpowiadając chaldejczycy przed królem, rzekli: „Nie ma człowieka na ziemi, który by słowo twe, królu, mógł wypełnić, lecz ani żaden z królów, wielki i możny, o taką rzecz nie pyta się żadnego wieszczka i czarownika i chaldejczyka.11 Bo rzecz, o którą siç ty pytasz, królu, ciężka jest, i nie znajdzie się nikt, kto by ją oznajmił przed obliczem królewskim, oprócz bogów, których obcowanie nie jest z ludźmi” –12 Usłyszawszy to król, w zapalczywości i w gniewie wielkim rozkazał, aby zginęli wszyscy mędrcy babilońscy.13 A gdy wyszedł dekret, zabijano mędrców i szukano Daniela i towarzyszów jego, aby zginęli.14 Wtedy Daniel spytał się o prawo i o wyrok Ariocha, dowódcy wojska królewskiego, który był wyszedł, aby zabijać mędrców babilońskich.15 I spytał tego, który był otrzymał moc od króla, dlaczego tak srogi wyrok od oblicza królewskiego wyszedł. Gdy tedy Arioch rzecz oznajmił Danielowi,16 Daniel wszedłszy prosił króla, żeby mu dał czas na oznajmienie wykładu królowi.17 I wszedł do domu swego i oznajmił rzecz Ananiaszowi, Misaelowi i Azariaszowi, towarzyszom swoim,18 aby szukali miłosierdzia od oblicza Boga niebieskiego około tej tajemnicy, a nie zginęli Daniel i towarzysze jego z innymi mędrcami babilońskimi.19 Wtedy Danielowi tajemnica przez widzenie w nocy została objawiona i błogosławił Daniel Boga niebieskiego, i rzekł mówiąc:20 „Niech będzie imię Pańskie błogosławione od wieku do wieku, bo jego jest mądrość i moc.21 I on odmienia czasy i wieki, przenosi królestwa i ustanawia, daje mądrość mądrym i umiejętność rozumiejącym naukę;22 on odkrywa głębokości i skrytości, i zna rzeczy będące w ciemności, a światłość z nim mieszka.23 Ciebie, Boże ojców naszych, wysławiam i chwalę cię, żeś mi dał mądrość i moc, i teraz oznajmiłeś mi to, o cośmy cię prosili, żeś nam mowę królewską otworzył.”24 Potem Daniel wszedłszy do Ariocha, którego był naznaczył król, aby wytracił mędrców babilońskich, tak mu rzekł: „Mędrców babilońskich nie trać; wiedź mię przed oblicze królewskie, a wykład królowi powiem.”25 Wtedy Arioch z pośpiechem wprowadził Daniela do króla i rzekł mu: „Znalazłem człowieka z synów przesiedlenia judzkiego, który wykład królowi oznajmi.”26 Odpowiedział król i rzekł Danielowi, którego imię było Baltazar: „Czy mniemasz, że możesz mi prawdziwie oznajmić sen, który widziałem, i wykład jego?”27 A odpowiadając Daniel przed królem, rzekł: „Tajemnicy, o którą król pyta, mędrcy, czarnoksiężnicy, wieszczkowie i wróżbici nie mogą oznajmić królowi.28 Ale jest Bóg na niebie, który odkrywa tajemnice i który oznajmił tobie, królu Nabuchodonozorze, co ma przyjść w czasach ostatecznych. Sen twój i widzenia głowy twojej na łożu twym takie były:29 Ty, królu, począłeś myśleć na pościeli twej, co ma być potem, a który odkrywa tajemnice, pokazał tobie, co ma przyjść.30 Mnie też nie mądrością, która by była we mnie większa niźli we wszystkich żyjących, tajemnica ta została objawiona; ale, aby wykład był królowi oznajmiony i żebyś wiedział myśli serca twego,31 Ty, królu, patrzałeś: a oto jakby posąg jeden”wielki; posąg ów wielki i wysokiej postawy stał naprzeciw ciebie, a wygląd jego był straszny.32 Tego posągu głowa była ze złota co najlepszego, a piersi i ramiona ze srebra, brzuch zaś i biodra z miedzi,33 a golenie żelazne, nóg jedna część była żelazna, a druga gliniana.34 Tak widziałeś, aż oderwał się bez rąk kamień z góry i uderzył posąg w jego nogi żelazne i gliniane, i skruszył je.35 Wtedy skruszyły się zarazem żelazo, skorupa, miedź, srebro i złoto, i obróciły się jakby w proch boiska w lecie, i uniósł je wiatr, i nie znalazło się dla nich żadne miejsce; a kamień; który był uderzył w posąg, stał się górą wielką i napełnił wszystką ziemię.36 Taki jest sen. Wykład też jego powiemy przed tobą, królu.37 Ty jesteś królem królów, a Bóg niebieski królestwo i moc, i panowanie, i sławę dał tobie,38 i wszystko, w czym mieszkają synowie ludzcy i zwierzęta polne, ptactwo też powietrzne, dał w rękę twą, i pod mocą twoją wszystko postawił; ty watem jesteś głową złotą.39 A po tobie powstanie krrólewstwo inne, mniejsze niźli ty, srebrne, i trzecie królestwo inne, miedziane, które będzie panowało po wszystkiej ziemi.40 A królestwo czwarte będzie jak żelazo; jak żelazo kruszy i ujarzmia wszystko, tak połamie i pokruszy to wszystko.41 A ponieważ widziałeś część nóg i palców ze skorupy garncarskiej, a część żelazną, królestwo rozdzielone będzie, tak jednak, że z podstawy żelaznej wyjdzie, wedle tego, jak widziałeś żelazo zmieszane ze skorupą z gliny.42 A palce nóg częścią żelazne, a częścią gliniane: królestwo częścią będzie mocne, a częścią skruszone.43 A że widziałeś żelazo zmieszane ze skorupą z gliny, pomieszają się wprawdzie związkami małżeńskimi, ale się nie spoją, jak żelazo nie może się zmieszać ze skorupą.44 A we dni owych królestw wzbudzi Bóg niebieski królestwo, które się na wieki nie rozproszy, a królestwo jego nie będzie dane innemu ludowi, i połamie i zniszczy te wszystkie królestwa, a samo stać będzie na wieki.45 Wedle tego, co widziałeś, że z góry oderwał się kamień bez rąk i pokruszył skorupę i żelazo, i miedź, i srebro, i złoto: Bóg wielki pokazał królowi, co ma przyjść potem, a prawdziwy jest sen i wierny wykład jego.”46 Wtedy król Nabuchodonozor padł na oblicze swe i pokłonił się Danielowi, i ofiary i kadzenie kazał mu ofiarować.47 Rzekł tedy król Danielowi te słowa: „Prawdziwie Bóg wasz jest Bogiem bogów i Panem królów i odkrywaczem tajemnic, ponieważ ty mogłeś odkryć tę tajemnicę”48 Wtedy król wyniósł wysoko Daniela i darów wiele i wielkich dał mu, i uczýniił go książęciem nad wszystkimi prowincjami Babilonu, i przełożonym urzędników nad wszystkimi mędrcami babilońskimi.49 A Daniel poprosił króla, i przełożył nad sprawami prowincji babilońskiej Sydracha, Misacha i Abdenaga; a sam Daniel był we drzwiach królewskich. TRZEJ MŁODZIEŃCY W PIECU OGNISTYM (3,1-97). Nabuchodonozor stawia posąg na równinie Dura i każe mu oddać cześć boską (1-7). Oskarżenie trzech towarzyszów Daniela, że wzbraniają się spełnić nakaz (8-12). Król, rozgniewany ich odmową, każe ich wrzucić w piec ognisty (13-23). Modlitwa Azariasza: Sprawiedliwość Boga w karaniu (24-33); niech Bóg, mając wzgląd na swe przymierze, ulituje się nad nimi i wyratuje ich (34-45). Anioł pański ratujc młodzieńców w piecu (46-50). Hymn trzech młodzieńców: Wstęp (51); ogólna pochwała Boga (52-56); niech Boga chwalą wszystkie jego dzieła (57): dzieła niebieskie (58-73), ziemskie (74-83), uprzywilejowani przez Boga (84-88a) za wyratowanie sług jego (88b-90). Król oddaje cześć. prawdziwemu Bogu i wywyższa młodzieńców (91-97).
31 Nabuchodonozor król uczynił bałwana złotego, na wysokość sześćdziesiąt łokci, a na szerokość sześć łokci, i postawił go na polu Dura prowincji babilońskiej.2 A tak król Nabuchodonozor posłał, aby zebrano przednich panów, urzędników i sędziów, książąt i tyranów, i starostów, i wszystkich przełożonych krain, aby się zeszli na poświęcenie bałwana, którego był postawił król Nabuchodonozor.3 Wtedy się zgromadzili przedniejsi panowie, urzędnicy i sędziowie, książęta i tyrani i przedni ludzie, którzy byli we władzy ustanowieni, i wszyscy przedniejsi z krain, aby wziąć udział w poświęceniu bałwana, którego był wzniósł król Nabuchodonozor. I stali przed bałwanem, którego był postawił król Nabuchodonozor.4 A woźny wołał mocno: „Wam mówię, ludom, narodom i językom:5 W godzinie, w której usłyszycie głos trąby i piszczałki i cytry, fletni i harfy, i symfonału, i wszelakiej muzyki, padłszy pokłońcie się bałwanowi złotemu, którego postawił król Nabuchodonozor.6 A kto by nie upadł i nie pokłonił się, ten w tej samej godzinie będzie wrzucony w piec ognia pałającego.”7 Potem tedy, skoro usłyszały wszystkie narody głos trąby, piszczałki i cytry, fletni i harfy, i symfonału, i wszelakiej muzyki, upadłszy wszystkie narody, pokolenia i języki, pokłoniły się bałwanowi złotemu, którego postawił król Nabuchodonozor.8 Lecz zaraz w tym samym czasie przystąpiwszy mężowie chaldejscy oskarżyli Żydów9 i rzekli Nabuchodonozorowi królowi: „Królu, żyj na wieki!10 Ty, królu, dałeś wyrok, aby każdy człowiek, który by usłyszał głos trąby, piszczałki i cytry, fletni i harfy, i symfonału, i wszelakiej muzyki, upadł i pokłonił się posągowi złotemu;11 a kto by nie upadł i nie pokłonił się, żeby był wrzucony w piec ognia gorejące go.12 Są tedy mężowie Żydzi, których ustanowiłeś nad sprawami krainy babilońskiej, Sydrach, Misach i Abdenago; ci mężowie wzgardzili, królu, wyrokiem twoim, bogom twym nie służą i bałwanowi złotemu, którego postawiłeś, nie kłaniają się.” –13 Wtedy Nabuchodonozor w zapalczywości i w gniewie rozkazał, aby byli przywiedzeni Sydrach, Misach i Abdenago; których wnet przywiedziono przed oblicze króla.14 I odezwał się Nabuchodonozor król i rzekł im: „czy to prawda, Sydrachu, Misachu i Abdenago, że bogom moim nie służycie i bałwanowi złotemu, którego postawiłem, nie kłaniacie się?15 Przeto teraz, jeśli jesteście gotowi, którejkolwiek godziny usłyszycie głos trąby, piszczałki, cytry, fletni i harfy, symfonału i wszelakiej muzyki, padnijcie i pokłońcie się bałwanowi, którego uczyniłem; a jeśli się nie pokłonicie, tej samej godziny będziecie wrzuceni w piec ognia gorejącego; a któryż jest bóg, który was wyrwie z ręki mojej”16 Odpowiadając Sydrach, Misach i Abdenago, rzekli królowi Nabuchodonozorowi: „Nie trzeba nam w tej rzeczy odpowiadać tobie.17 Bo oto Bóg nasz, któremu służymy, może nas wyrwać z pieca ognia pałającego i z rąk twoich, o królu, wybawić.18 A jeśliby nie chciał, niech będzie wiadomo tobie, królu, że bogom twoim nie służymy i bałwanowi złotemu, którego wystawiłeś, nie kłaniamy się.”19 Wtedy Nabuchodonozor zawrzał gniewem i wygląd twarzy jego zmienił się przeciw Sydrachowi, Misachowi i Abdenagowi, i rozkazał, żeby rozpalono piec siedemkroć więcej, niźli był zwyczaj palić.20 A mężom co mocniejszym z wojska swego rozkazał, aby związawszy nogi Sydracha, Misacha i Abdenaga, wrzucili ich w piec ognia gorejącego.21 I natychmiast owi mężowie związani z ubraniami swymi i z tiarami, i obuwiem, i szatami wrzuceni zostali w środek pieca ognia pałającego,22 bo rozkaz królewski przynaglał; a piec był bardzo rozpalony. Lecz mężów owych, którzy byli wrzucili Sydracha, Misacha i Abdenaga, zabił płomień ognia. A ci trzej mężowie, to jest Sydrach, Misach i Abdenago wpadli w środek pieca ognia pałającego związani.23Tego, co następuje, nie znalazłem w księgach żydowskich.24 I chodzili wpośród płomienia chwaląc Boga i błogosławiąc Panu.25 A stojąc Azariasz, tak się modlił i otworzywszy usta swe wpośród ognia rzekł:26 „Błogosławiony jesteś, Panie, Boże ojców naszych, i chwalebne i sławne imię twoje na wieki!27 Bo sprawiedliwy jesteś we wszystkim, co nam uczyniłeś, i wszystkie dzieła twe prawdziwe, a drogi twoje proste i wszystkie sądy twoje prawdziwe.28 Albowiem sądy swoje prawdziwe uczyniłeś według wszystkiego, co dopuściłeś na nas i na miasto święte ojców naszych, Jeruzalem; bo w prawdzie i w sądzie przywiodłeś to wszystko dla grzechów naszych.29 Bo zgrzeszyliśmy i źle uczyniliśmy odstępując od ciebie, i wystąpiliśmy we wszystkim,30 a nie słuchaliśmy, i nie strzegliśmy przykazań twoich, ani nie czyniliśmy, jak nam rozkazałeś, aby się nam dobrze działo.31 A tak wszystko, co przywiodłeś na nas, i wszystko, co nam uczyniłeś, sprawiedliwym sądem uczyniłeś;32 i dałeś nas w ręce nieprzyjaciół naszych niesprawiedliwych i złych i przestępców, i królowi niesprawiedliwemu i najgorszemu na wszystkiej ziemi.33 A teraz nie możemy ust otworzyć; sromotą i hańbą staliśmy się sługom twoim i tym, którzy cię chwalą34 Prosimy cię, abyś nas na wieki nie wydawał dla imienia twego i nie rozrywał przymierza twego.35 I nie oddalaj od nas miłosierdzia twego dla Abrahama, umiłowanego twego, i Izaaka, sługi twego, i Izraela, świętego twego, do których mówiłeś obiecując,36 że rozmnożysz potomstwo ich jak gwiazdy niebieskie, i jak piasek, który jest na brzegu morskim.37 Bo nas ubyło, Panie, więcej niźli wszystkich narodów, i jesteśmy dziś poniżeni na wszystkiej ziemi dla grzechów naszych.38 I nie mamy tego czasu książęcia i hetmana, i proroka, ani całopalenia, ani ofiary, ani obiaty, ani kadzenia, ani miejsca pierwocin przed tobą,39 żebyśmy mogli znaleźć miłosierdzie twoje; ale z umysłem skruszonym i z duchem upokorzonym niech będziemy przyjęci.40 Jak w całopaleniu baranów i wołów i jak w tysiącach baranków tłustych, tak niechaj będzie ofiara nasza dzisiaj przed tobą, aby ci się podobała, bo nie ma zawstydzenia ufającym tobie.41 A teraz idziemy za tobą ze wszystkiego serca i boimy się ciebie, i szukamy oblicza twego.42 Nie zawstydzaj nas, ale uczyń z nami według łaskawości twojej i według mnóstwa miłosierdzia twego.43 A wyrwij nas według dziwów twoich, i daj chwałę imieniu twemu, Panie!44 A niech będą zawstydzeni wszyscy, którzy pokazują sługom twoim zło, niech będą zawstydzeni wszelką mocą twoją, a siła ich niech będzie skruszona;45 a niech wiedzą, żeś ty jest Pan, Bóg sam, i chwalebny na okręgu ziemi.”46 A słudzy królewscy, którzy ich byli wrzucili, nie przestawali podpalać pieca naftą, i zgrzebiami, i smołą, i chrustem;47 a płomień rozchodził się nad piecem na czterdzieści dziewięć łokci,38 i wypadł i popalił tych Chaldejczyków, których znalazł koło pieca.49 A anioł Pański zstąpił z Azariaszem i z towarzyszami jego w piec i wyrzucił płomień ognia z pieca,50 i uczynił wśród pieca jakby wiatr rosisty, przewiewający, i nie dotknął się ich zgoła ogień, ani nie zasmucił, ani żadnej przykrości nie uczynił.51 Wtedy ci trzej jakby jednymi usty chwalili i wysławiali i błogosławili Boga w piecu mówiąc:52 „Błogosławiony jesteś, Panie, Boże ojców naszych, i chwalebny, i sławny, i wywyższony na wieki; i błogosławione imię chwały twojej, i chwalebne i wywyższone po wszystkie wieki.53 Błogosławiony jesteś w kościele świętym chwały twojej i przenajchwalebniejszy i przenajsławniejszy na wieki.54 Błogosławiony jesteś na stolicy królestwa twego i przenajchwalebniejszy i przenajwyższy na wieki.55 Błogosławiony jesteś, który wypatrujesz przepaści, a siedzisz na cherubinach; i chwalebny i przenajwyższy na wieki.56 Błogosławiony jesteś na sklepieniu niebieskim i sławny i chwalebny na wieki.57 Błogosławcie; wszystkie dzieła Pańskie, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!58 Błogosławcie, aniołowie Pańscy, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!59 Błogosławcie, niebiosa, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!60 Błogosławcie, wody wszystkie, które są na niebie, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!61 Błogosławcie, wszystkie moce Pańskie, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!62 Błogosławcie, słońce i miesiącu; Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!63 Błogosławcie, gwiazdy niebieskie, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!64 Błogosławcie, wszelki deszczu i roso; Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!65 Błogosławcie, wszystkie wiatry Boże, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!66 Błogosławcie, ogniu i gorąco, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!67 Błogosławcie, zimno i ciepło, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!68 Błogosławcie, roso i szronie, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!69 Błogosławcie, mrozie i zimno, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!70 Błogosławcie; lody i śniegi, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!71 Błogosławcie, noce i dnie, Panu, chwalcie i Wywyższajcie go na wieki!72 Błogosławcie, światło i ciemności, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki73 Błogosławcie, błyskawicé i obłoki, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!74 Niech błogosławi ziemia Pana, niech chwali i wywyższa go na wieki!75 Błogosławcie, góry i pagórki, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!76 Błogosławcie, wszystko rodzące na ziemi, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!77 Błogosławcie, źródła, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!78 Błogosławcie, morza i rzeki, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!79 Błogosławcie, wieloryby i wszystko, co się rusza w wodach, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!80 Błogosławcie, wszystkie ptaki powietrzne, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!81 Błogosławcie, wszystkie zwierzęta i bydło, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!82 Błogosławcie, synowie ludzcy, Panu, chwalcie i Wywyższajcie go na wieki!83 Niech błogosławi Izrael Pana, niech go chwali i wywyższa na wieki!84 Błogosławcie, kapłani Pańscy, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!85 Błogosławcie, słudzy Pańscy, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!86 Błogosławcie, duchy i dusze sprawiedliwych, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!87 Błogosławcie, święci i pokornego serca, Panu, chwalcie i wywyższajcie go na wieki!88 Błogosławcie, Ananiaszu, Azariaszu, Misaelu, Panu; chwalcie i Wywyższajcie go na wieki! Bo wydarł nas z otchłani i wybawił z ręki śmierci, i wyjął nas spośród płomienia pałającego, i spośród ognia wyrwał nas.89 Wysławiajcie Pana, bo dobry, bo za wieki miłosierdzie jego!90 Błogosławcie, wszyscy chwalcy; Panu, Bogu bogów, chwalcie i wysławiajcie go, bo na wszystkie wieki miłosierdzie jego! Dotąd w żydowskim nie masz, a cośmy podłożyli, z edycji Teodocjona przełożone jest.91 Wtedy król Nabuchodonozor zdumiał się i wstał prędko, i rzekł panom swoim: „Czy nie trzech mężów wrzuciliśmy spętanych w środek ognia?” A ci odpowiadając królowi rzekli: „Prawdziwie, królu!”92 Odpowiedział i rzekł: „Oto ja widzę czterech mężów rozwiązanych i chodzących wpośród ognia, i żadnego naruszenia nie ma w nich, a osoba czwartego podobna synowi Bożemu.”93 Wtedy przystąpił Nabuchodonozor do drzwi pieca ognia pałającego i rzekł: „Sydrachu, Misachu i Abdenago, słudzy Boga wysokiego, wyjdźcie, a przyjdźcie!” I natychmiast wyszli Sydrach, Misach i Abdenago spośród ognia.94 A zgromadziwszy się książęta, urzędnicy i sędziowie i możni królewscy, oglądali mężów tych, iż żadnej mocy nie miał ogień nad ich ciałami i włos głowy ich nie przypalił się, i płaszcze ich nie były uszkodzone, a swąd ognia nie przeszedł przez nich.95 Wtedy krzyknąwszy Nabuchodonozor rzekł: „Błogosławiony Bóg ich, to jest Sydracha, Misacha i Abdenaga, który posłał anioła swego i wybawił sług swych, którzy weń wierzyli, a słowo królewskie odmienili i wydali ciało swe, aby nie służyć ani się kłaniać żadnemu bogu wyjąwszy Bogu swemu.96 Przeto ode mnie wydany jest ten wyrok, aby wszelki naród, pokolenie i język, który by mówił bluźnierstwo przeciw Bogu Sydracha, Misacha i Abdenaga, zginął, a dom jego aby był zburzony; bo nie ma innego boga, który by tak mógł wybawiać „97 Wtedy król podwyższył Sydracha, Misacha i Abdenaga w prowincji Babilonu. OBŁĘD I UZDROWIENIE NABUCHODONOZORA (3,98-4,34). Król wydaje edykt dla okazania czci Bogu (3,98-100): wezwanie Daniela w celu wyjaśnienia snu króla (4,1-6); król opowiada swój sen (7-15); Daniel go wyjaśnia (16-24);-spełnienie snu: obłąkanie (25-30) i uzdrowienie króla (31-34).98 „Nabuchodonozor król wszystkim ludom, narodom i językom, mieszkającym po wszystkiej ziemi: Pokój wam niech się rozmnaża!99 Znaki i dziwy uczynił ze mną Bóg wysoki. Dlatego podobało mi się100 opowiadać znaki jego, bo wielkie są, i cuda jego, bo potężne; a królestwo jego jest królestwem wiecznym i władza jego z pokolenia w pokolenie.
41 Ja, Nabuchodonozor, byłem spokojny w domu moim i szczęśliwy w pałacu moim;2 widziałem sen, który mię przestraszył, i myśli moje na łożu moim, i widzenia głowy mojej strwożyły mię.3 I przeze mnie wydany został wyrok, żeby przywiedziono przed oczy moje wszystkich mędrców babilońskich, ażeby mi wykład snu oznajmili.4 Wtedy przychodzili wieszczkowie, czarnoksiężnicy, chaldejczycy i wróżbici, i powiedziałem sen przed nimi, a wykładu jego nie pokazali mi.5 Aż towarzysz Daniel wszedł przed oczy moje, któremu imię Baltazar wedle imienia boga mego, i który ma ducha bogów świętych sam w sobie, i powiedziałem przed nim sen:6 „Baltazarze, przedniejszy z wieszczków, ponieważ ja wiem, iż ducha bogów świętych masz w sobie, a wszelka tajemnica nie jest tobie niepodobna, widzenia snów moich, które oglądałem, i wykład ich powiedz.7 Widzenie głowy mojej na łożu moim: Widziałem, a oto drzewo wpośród ziemi, a wysokość jego niezmierna.8 Wielkie drzewo i mocne, wysokość jego dosięgająca nieba, a widoczne było aż do granic wszystkiej ziemi.9 Liście jego bardzo piękne, a owoc jego obfity, i pokarm dla wszystkich na nim; pod nim mieszkały zwierzęta i bestie, na gałęziach jego gnieździły się ptaki powietrzne, i z niego jadło wszelkie ciało.10 Oglądałem w widzeniu głowy mojej na pościeli mojej, a oto czuwający i święty z nieba zstąpił.11 Zawołał mocno i tak mówił: „Porąbcie drzewo i obetnijcie gałęzie jego, otrzęście liście jego i rozproszcie owoce jego; niech uciekną zwierzęta, które pod nim są, i ptaki z gałęzi jego.12 Wszakże jednak pień korzeni jego w ziemi zostawcie, i niech będzie związany łańcuchem żelaznym i miedzianym w trawach, które są na polach, a rosą niebieską niech będzie skrapiany i ze zwierzętami część jego w trawie ziemi.13 Serce jego od człowieczego niech się odmieni, a serce zwierzęce niech mu będzie dane, i niech siedem czasów odmieni się nad nim.14 W wyroku czuwających postanowiono, a była to mowa i żądanie świętych, aż poznają żyjący, iż Najwyższy panuje w królestwie ludzi, a komukolwiek zechce, da je, a najpodlejszego człowieka ustanowi nad nim.”15 Ten sen widziałem ja, król Nabuchodonozor; a tak ty, Baltazarze, powiedz co rychlej wykład, bo wszyscy mędrcy królestwa mego nie mogą mi wykładu powiedzieć; ale ty możesz, bo duch bogów świętych jest w tobie „16 Wtedy Daniel, którego imię Baltazar, począł sam w sobie milcząc myśleć jakby przez jedną godzinę i myśli jego trwożyły go. A odpowiadając król rzekł: „Baltazarze, sen i wykład jego niech cię nie trwoży!” Odpowiedział Baltazar i rzekł: „Panie mój, sen niech będzie dla tych, którzy cię nienawidzą, a wykład jego dla nieprzyjaciół twoich!17 Drzewo, które widziałeś, wysokie i mocne, którego wysokość sięga aż do nieba, a widoczne było po wszystkiej ziemi,18 gałęzie jego bardzo piękne i owoc jego obfity, i pokarm dla wszystkich na nim, pod nim mieszkające zwierzęta polne, a na gałęziach jego przebywające ptaki powietrzne –19 to ty jesteś, królu, który się rozwielmożniłeś i wzmogłeś, a wielmożność twoja urosła i dosięgła aż do nieba, a władza twoja do granic wszystkiej ziemi.20 A że widział król czuwającego i świętego, zstępującego z nieba i mówiącego: „Porąbcie drzewo i zniszczcie je, wszakże pień korzeni jego w ziemi zostawcie i niech będzie związany żelazem i miedzią na trawie w polu, a rosą niebieską niech będzie skrapiany i ze zwierzętami niech będzie pokarm jego, aż siedem czasów przemieni się nad nim” –21 ten jest wykład wyroku Najwyższego, który przyszedł na pana mego, króla:22 Wyrzucą cię od ludzi, a z bydłem i z bestiami i ze zwierzem będzie mieszkanie twoje, i trawę jako wół jeść będziesz, a rosą niebieską skrapiany będziesz, siedem też czasów odmieni się nad tobą, aż poznasz, że Najwyższy panuje nad królestwem ludzi, a komukolwiek zechce, daje je.23 A iż rozkazał, aby zostawiono pień korzeni jego, to jest drzewa- królestwo twoje dostanie się tobie, gdy poznasz, że władza należy do nieba.24 Przeto, królu, niech ci się podoba rada moja, i grzechy twoje jałmużnami odkupuj, a nieprawości twe miłosierdziem nad ubogimi: może odpuści grzechy twoje.”25 Wszystko to przyszło na Nabuchodonozora króla.26 Po skończeniu dwunastu miesięcy przechodził się on po pałacu babilońskim.27 I odpowiedział król, i rzekł: „Czy nie to jest Babilon wielki, który ja zbudowałem na dom królestwa w sile mocy mojej i w sławie ozdoby mojej?”28 A gdy jeszcze mowa była w ustach króla, głos spadł z nieba: „Tobie mówią, Nabuchodonozorze królu: królestwo twe odejdzie od ciebie, i od ludzi wyrzucą cię,29 a z bydłem i ze zwierzętami będzie mieszkanie twoje; trawę jak wół jeść będziesz i siedem czasów odmieni się nad tobą, aż poznasz, że Najwyższy panuje w królestwie ludzi, a komukolwiek zechce, daje je.”30 Tejże godziny wypełniło się słowo nad Nabuchodonozorem: od ludzi został wyrzucony, jadł trawę jak wół, i rosą niebieską ciało jego było skrapiane, aż włosy jego na kształt orłów urosły, a paznokcie jego jak ptaków.31 A tak po skończeniu dni ja, Nabuchodonozor, podniosłem w niebo oczy moje, a rozum mój został mi przywrócony, i błogosławiłem Najwyższego, a żyjącego na wieki chwaliłem i sławiłem; bo władza jego to władza wieczna, a królestwo jego na pokolenie i pokolenie.32 I wszyscy mieszkańcy ziemi u niego za nic są poczytani; bo według woli swej postępuje zarówno z wojskiem niebieskim, jak i z mieszkańcami ziemi, a nie ma, kto by się sprzeciwił ręce jego i mówił mu: „Czemuś uczynił?”33 W tym samym czasie wrócił mi rozum i przyszedłem do czci i ozdoby królestwa mego, i postać moja wróciła się do mnie, a panowie moi i urzędnicy moi odszukali mię, i przywrócono mnie na królestwo moje, i wielmożność większa była mi przydana.34 Teraz więc ja, Nabuchodonozor, chwalę i wielbię i wysławiam króla niebieskiego; bo wszystkie dzieła jego są prawdziwe, a drogi jego sprawiedliwe, i chodzących w pysze uniżyć może.” UCZTA BALTAZARA I TAJEMNICZY NAPIS (5,1-31). Uczta, sprofanowanie świętych naczyń z Jerozolimy (1-4). Tajemniczy napis na murze (5). Król przerażony wzywa mędrców, lecz ci niezdolni są dać wytłumaczenie (6-9). Za poradą królowej Baltazar sprowadza Daniela i prosi go o wyjaśnienie (10-16). Odpowiedź Daniela: król będzie ukarany za pychę jak Nabuchodonozor (17-24); odczytanie i wyjaśnienie napisu (25-28). Król nagradza Daniela (29). Spełnienie przepowiedni (30-31).
51 Baltazar król uczynił ucztę wielką dla tysiąca przednich panów swych, a każdy pił podług swego wieku.2 Rozkazał tedy, już pijany, aby przyniesiono naczynia złote i srebrne, które był zabrał Nabuchodonozor, ojciec jego, z kościoła, który był w Jeruzalem, żeby pili z nich król i panowie przedni jego, i żony jego, i nałożnice.3 Wtedy przyniesiono naczynia złote i srebrne, które był zabrał z kościoła, który był w Jeruzalem, i pili nimi król i przedni panowie jego, żony i nałożnice jego.4 Pili wino i chwalili bogów swych złotych i srebrnych, miedzianych, żelaznych, drewnianych i kamiennych. –5 Tejże godziny ukazały się palce jakby ręki człowieczej, piszącej naprzeciw lichtarza na ścianie sali królewskiej, a król patrzał na palce ręki piszącej.6 Wtedy twarz króla zmieniła się, a myśli jego trwożyły go i spojenia nerek jego osłabły, a kolana jego jedno o drugie się tłukły.7 A tak zawołał król mocno, aby przywiedziono czarnoksiężników, chaldejczyków i wróżbitów. A król odezwał się do mędrców babilońskich mówiąc: „Ktokolwiek to pismo przeczyta i wykład jego mi oznajmi, w szkarłat ubrany będzie i łańcuch złoty będzie miał na szyi, a trzecim w królestwie moim będzie.”8 Wtedy weszli wszyscy mędrcy królewscy, lecz nie mogli ani pisma przeczytać ani wykładu królowi pokazać.9 Król Baltazar bardzo się tym przeraził i zmieniła się twarz jego; lecz i panowie przedni jego zatrwożeni byli.10 A królowa z powodu wypadku, który się przydarzył królowi i przednim panom jego, weszła do domu uczty i przemówiwszy rzekła: „Królu, żyj na wieki! Niech cię nie trwożą myśli twoje i niech się nie mieni twarz twoja!11 Jest mąż w królestwie twoim, który ducha bogów świętych ma w sobie, a za dni ojca twego umiejętność i mądrość znalazły się w nim; bo i król Nabuchodonozor, ojciec twój, uczynił go przedniejszym nad czarnoksiężnikami, czarownikami, chaldejezykami i wróżbitami, ojciec, mówię, twój, królu,12 gdyż duch większy i roztropność, i rozum, i wykład snów, i objawienie tajemnic, i rozwiązanie zawiłych rzeczy znalazły się w nim, to jest, w Danielu, któremu król dał imię Baltazar. Teraz tedy niech przyzwą Daniela, a powie wykład.”13 Wprowadzono tedy przed króla Danlela, do którego przemowę uczyniwszy król rzekł: „Czy to ty jesteś Daniel z synów pojmania judzkiego, którego przywiódł ojciec mój król z żydowskiej ziemi?14 Słyszałem o tobie, że masz ducha bogów i że nauka i rozum i mądrość większe znalazły się w tobie.15 A teraz weszli przede mnie mądrzy czarnoksiężnicy, aby to pismo przeczytać i wykład jego mi wskazać, lecz nie mogli wykładu mowy tej wypowiedzieć.16 A ja słyszałem o tobie, że możesz wykładać trudne rzeczy i zawiłe rozwiązywać; a tak, jeśli możesz pismo przeczytać i wykład mi jego oznajmić, w szkarłat ubrany będziesz i złoty łańcuch będziesz miał na szyi, i trzecim w królestwie moim książęciem zostaniesz.”17 Na to odpowiadając Daniel rzekł przed królem: „Dary twoje niech zostaną przy tobie, a upominki domu twego daj innemu, wszakże pismo przeczytam tobie, królu, i wykład jego ci pokażę.18 O królu, Bóg najwyższy dał Nabuchodonozorowi, ojcu twemu, królestwo i wielmożność, sławę i cześć.19 A dla wielmożności, którą mu był dał, wszystkie narody, pokolenia i języki drżały i bały się go; których chciał, zabijał, a których chciał, uderzał, których też chciał, wywyższał, a których chciał, poniżał.20 Lecz, gdy się podniosło serce jego, i duch lego stwardniał pychą, złożony został ze stolicy królestwa swego i odjęta została sława jego,21 i wygnany był od synów ludzkich; ale i serce jego stało się podobne do zwierzęcego i z osłami leśnymi było mieszkanie jego, trawę też jadł jak wół i rosą niebieską ciało jego było skrapiane, aż poznał, że Najwyższy ma moc w królestwie ludzkim, a kogokolwiek zechce, nad nim ustanowi.22 Ty też, Baltazarze, synu jego, nie uniżyłeś serca twego, chociaż to wszystko wiedziałeś,23 ale się podniosłeś przeciw Panu niebieskiemu, i naczynia domu jego przyniesiono przed ciebie, a ty i panowie twoi, i żony twoje, i nałożnice twoje piliście wino z nich, a nadto bogów srebrnych i złotych, miedzianych, żelaznych, kamiennych i drewnianych, którzy nie widzą ani nie słyszą ani nie czują, chwaliłeś, a Boga, który tchnienie twe i wszystkie drogi twoje ma w ręce swej, nie uczciłeś.24 Przeto od niego posłany został palec ręki, która pisała to, co jest wyrażone.25 A to jest pismo, które jest napisane: Mane, Tekel, Fares.26 A ten jest wykład słów: Mane: policzył Bóg królestwo twoje i kres mu położył.27 Tekel: zważony jesteś na wadze i znaleziono cię za lekkim.28 Fares: rozdzielone jest królestwo twoje i dano je Medom i Persom.”29 Wtedy z rozkazu króla obleczono Daniela w szkarłat i włożono łańcuch złoty na szyję jego i obwołano o nim, że miał władzę jako trzeci w królestwie jego.30 Tejże nocy zabity został Baltazar, lcról chaldejski,31 a Dariusz Med nastąpił na królestwo, gdy miał sześćdziesiąt dwa lata. DANIEI W LWIEJ JAMIE (6,1-28). Nowa organizacja królestwa za Dariusza (1-3). Książęta, zazdroszczący Danielowi stanowiska, nakłaniają podstępnie króla do wydania dekretu (4-9), który Daniel, wierny swemu Bogu, przekracza (10). Oskarżenie Daniela, jego stałość i wrzucenie go do lwiej jamy (11-17); wybawienie przez anioła Pańskiego, zguba oskarżycieli (18-24). Dekret Dariusza, wysławiający Boga Daniela (25-28).
61 Podobało się Dariuszowi, i ustanowił nad królestwem stu dwudziestu panów, aby byli we wszystkim królestwie jego;2 a nad nimi trzech książąt, z których jednym był Daniel, aby im panowie zdawali sprawę, a król nie miał trudności.3 A tak Daniel przewyższał wszystkich książąt i panów, bo duch Boży większy był w nim. –4 A król zamyślał go postawić nad całym królestwem, i dlatego książęta i panowie szukali sposobności, aby znaleźć na Daniela coś ze strony króla, lecz żadnej przyczyny ani podejrzenia znaleźć nie mogli, ponieważ był wierny i żadna wina ani podejrzenie nie znajdowało się w nim.5 Rzekli tedy ci mężowie: „Nie znajdziemy na Daniela tego żadnej skargi, chyba może w zakonie Boga jego.”6 Wtedy książęta i panowie podchwycili króla i tak mu rzekli: „Dariuszu królu, żyj na wieki!7 Uradzili wszyscy książęta królestwa twego, urzędnicy i panowie, radni i sędziowie, aby wyszedł dekret i wyrok królewski, aby każdy, kto by w przeciągu trzydziestu dni zanosił jaką prośbę do jakiegokolwiek boga albo człowieka oprócz do ciebie, królu, był wrzucony do lwiej jamy.8 A tak teraz, królu, potwierdź wyrok i napisz dekret, aby się nie odmieniło, co jest postanowione od Medów i Persów, ani się nie godziło przestąpić nikomu.”9 Król tedy Dariusz wydał dekret i postanowił.10 Gdy, się o tym Daniel dowiedział, to jest, iż prawo zostało ustanowione, wszedł do domu swego, a otworzywszy okna na sali swej w stronę Jeruzalem, trzy razy na dzień klękał na kolana swoje i chwalił i wyznawał przed Bogiem swoim, jak i przedtem zwykł był czynić.11 Wtedy mężowie owi pilnie się wywiadując, znaleźli Daniela modlącego się i proszącego Boga swego.12 I przystąpiwszy mówili królowi o wyroku: „Królu, czy nie ustanowiłeś, aby każdy człowiek, który by w przeciągu trzydziestu dni prosił kogoś z bogów lub z ludzi oprócz ciebie, królu, był wrzucony do lwiej jamy?” A odpowiadając im król rzekł: „Prawdziwa jest mowa według dekretu Medów i Persów, którego się przestąpić nie godzi.”13 Wtedy odpowiadając rzekli przed królem: „Daniel z synów pojmania judzkiego nie dbając o twój dekret i o wyrok, który wydałeś, trzy razy na dzień modli się modlitwą swoją.”14 Usłyszawszy to król, zasmucił się bardzo i wziął sobie do serca, żeby Daniela uwolnić, i aż do zachodu słońca usiłował go wybawić.15 Ale owi mężowie zrozumiawszy króla rzekli mu: „Wiedz królu, że jest prawo Medów i Persów, aby żadnego wyroku, który król wydał, nie godziło się zmieniać.”16 Wtedy król rozkazał i przywiedziono Daniela, i wrzucono go do lwiej jamy. I rzekł król Danielowi: „Bóg twój, którego zawsze chwalisz, ten cię wybawi.”17 I przyniesiono kamień jeden i położono go na otworze jamy, a król go zapieczętował sygnetem swoim i sygnetem przednich panów swych, żeby czego nie uczyniono przeciw Danielowi. –18 I poszedł król do domu swego, i położył się spać bez wieczerzy, i potraw przedeń nie przyniesiono, nadto i sen odszedł od niego.19 Wtedy król bardzo rano poszedł skwapliwie do lwiej jamy,20 a zbliżywszy się do jamy, zawołał na Daniela płaczliwym głosem: „Danielu, sługo Boga żywego! czy Bóg twój, któremu zawsze służysz, mógł cię od lwów wybawić?”21 A Daniel odpowiadając królowi rzekł: „Królu, żyj na wieki!22 Bóg mi posłał anioła swego i zamknął paszczęki lwom, i nie zaszkodziły mi, ponieważ przed nim sprawiedliwość znaleziona została we mnie; lecz i przed tobą, królu, występku się nie dopuściłem.”23 Wtedy król bardzo się uradował z tego i kazał Daniela wyciągnąć z jamy; i wyciągnięto Daniela z jamy, a żadnego obrażenia nie znaleziono na nim, gdyż zawierzył Bogu swemu.24 A z rozkazu króla przywiedziono owych mężów, którzy byli oskarżyli Daniela, i wrzucono ich do lwiej jamy, ich samych i synów i żony ich; a nie dosięgli jeszcze dna dołu, gdy ich Iwy pochwyciły i wszystkie kości ich podruzgotały.25 Wtedy Dariusz król napisał do wszystkich narodów, pokoleń i języków, mieszkających po wszystkiej ziemi: „Pokój wam niech będzie rozmnożony!26 Ode mnie ustanowiony został dekret, aby w całym państwie i królestwie moim drżeli i lękali się Boga Daniela, bo on jest Bogiem żywym i wiecznym na wieki, i królestwo jego nie zaginie, a władza jego aż na wieki.27 On wybawiciel i zbawiciel, czyniący znaki i dziwy na niebie i na ziemi, i on wybawił Daniela z lwiej jamy.”28 A Daniel trwał aż do królestwa Dariusza i do królestwa Cyrusa Persa. CZĘŚC (7,1 12,13)Widzenia Daniela.WIDZENIE CZTERECH ZWIERZĄT I SYNA CZŁOWIECZEGO (7,1-28). Opis czterech zwierząt (1-8). Starowieczny wydaje wyrok na zwierzęta i na mały róg (9-12). Władza dana Synowi człowieczemu (13-14). Daniel na swą prośbę otrzymuje wyjaśnienie ogólne widzenia (15-18) i wyjaśnienie szczegółowe, dotyczące czwartego zwierzęcia i małego rogu (19-26), oraz królestwa, danego ludowi świętych (27). Zakończenie (28).
71 Roku pierwszego Baltazara, króla babilońskiego, Daniel widział sen, a widzenie było w głowie jego na łożu jego, i opisując sen w krótkim streszczeniu go ujął, i w głównych rysach oddał:2 „Widziałem w widzeniu moim w nocy, a oto cztery wiatry niebieskie potykały się na morzu wielkim.3 A cztery bestie wielkie występowały z morza, różniące się między sobą.4 Pierwsza jakby lwica, a miała skrzydła orle; patrzyłem, aż wyrwane zostały jej skrzydła i uniesiona została z ziemi, a na nogi stanęła jak człowiek i dano jej serce człowiecze.5 A oto bestia druga, podobna do niedźwiedzia, stanęła na stronie, a trzy rzędy były w paszczęce jej i między zębami jej, i tak jej mówiono: „Wstań, jedz mięsa bardzo wiele!”6 Potem patrzałem, a oto inna jakby pantera, a miała na sobie cztery skrzydła, jak ptak, i cztery głowy były u bestii, i dano jej władzę.7 Potem patrzałem w widzeniu nocnym, a oto bestia czwarta, straszna i dziwna, a bardzo mocna, miała wielkie żelazne zęby, pożerała i kruszyła, a ostatek nogami swymi deptała, a była różna od innych bestyj, które przed nią widziałem, i miała dziesięć rogów.8 Przypatrywałem się rogom, a oto róg inny mały wyrósł spośród nich, a trzy L rogów pierwszych zostały wyłamane przed nim; a oto oczy, jakby oczy człowiecze, były w owym rogu i ustá mówiące wielkie rzeczy.9 Przypatrywałem się, aż postawiono stolicę, a Starowieczny usiadł; szata jego biała jak śnieg, a włosy głowy jego jak wełna czysta, stolica jego płomienie ogniste, koła jej ogień rozpalony.10 Rzeka ognista a bystra wychodziła od oblicza jego; tysiąc tysięcy służyło mu, a po dziesięć tysięcy kroć sto tysięcy stało przy nim. Zasiadł sąd i księgi otworzono.11 Patrzyłem dla głosu mów wielkich, które ów róg mówił, i widziałem, że była zabita bestia i zginęło ciało jej, i dano je na spalenie ogniem.12 Innym też bestiom władzę odjęto i ustanowiono im czasy żywota aż do czasu i czasu.13 Patrzyłem tedy w widzeniu nocnym, a oto z obłokanii niebieskimi jakby syn człowieczy przychodził i aż do Starowiecznego przyszedł, i stawili go przed oblicze jego.14 I dał mu władzę i cześć i królestwo, i wszystkie narody, pokolenia i języki służyć mu będą; władza jego władza wieczna, która nie będzie odjęta, a królestwo jego, które nie zaginie.15 Zląkł się duch mój; ja, Daniel, byłem przestraszony tymi rzeczami, a widzenia głowy mojej strwożyły mię.16 Przystąpiłem do jednego ze stojących i dopytywałem się u niego prawdy o tym wszystkim. On mi powiedział wykład mów i nauczył mię:17 „Te cztery bestie wielkie są to cztery królestwa, które powstaną z ziemi.18 A przyjmą królestwo święci Boga najwyższego i odzierżą królestwo aż na wieki i na wiek wieków.”19 Potem chciałem się pilnie wywiedzieć o bestii czwartej, która była bardzo różna od wszystkich i niezmiernie straszna: zęby i paznokcie jej żelazne, pożerała i kruszyła, a ostatek nogami swymi deptała; i o dziesięciu rogach,20 które miała na głowie, i o innym, który był urósł, przed którym upadły trzy rogi, i o owym rogu, który miał oczy i usta mówiące wielkie rzeczy, a był większy od innych.21 Patrzyłem, a oto ów róg walczył przeciw świętym i przemagał ich,22 aż przyszedł Starowieczny i dał sąd świętym Wysokiego; i czas nadszedł, i święci odzierżyli królestwo.23 tak rzekł: „Bestia czwarta będzie czwartym królestwem na ziemi; to będzie większe niż wszystkie królestwa i pożre wszystką ziemię, i podepce, i zetrze ją.24 dziesięć rogów tego królestwa dziesięciu królów będzie, a inny powstanie po nich i ten będzie mocniejszy od pierwszych, i trzech królów poniży.25 będzie mówił słowa przeciw Wysokiemu i świętych Najwyższego skruszy, i będzie mu się zdało, że może odmienić czasy i prawa, a będą wydani w jego ręce aż do czasu i czasów i pół czasu.26 zasiądzie sąd, aby była odjęta moc i był starty i zginął aż do końca.27 królestwo i władzę i wielkość królestwa, która jest pod wszystkim niebem, żeby dano ludowi świętych Najwyższego, którego królestwo jest królestwem wiecznym, a wszyscy królowie będą mu służyć i słuchać go.”28 Tutaj koniec słowa. ja, Daniel, wielce się myślami mymi trwożyłem i oblicze moje zmieniło się na mnie, a słowo zachowałem w sercu swoim. WIDZENIE BARANA I KOZŁA (8,1-27). Data i miejsce widzenia (1-2). Baran i jego podboje (3-4); kozioł zwycięża barana (5-7); cztery rogi i róg mały, rzucający się na ludzi i na Boga (8-12); długość prześladowania (13-14). Gabriel przychodzi, by wyjaśnić widzenie (15-18): monarchie medo-perska i grecka (19-22); król bezbożny i podstępny, prześladowanie Izraelitów (23-26). Zakończenie (27).
81 Roku trzeciego królestwa Baltazara króla ukazało mi się widzenie. Ja, Daniel, po tym co widziałem był na początku,2 oglądałem w widzeniu moim, gdy byłem na zamku Suza, który jest w krainie Elam, a oglądałem w widzeniu, że byłem nad bramą Ulaj.3 I podniosłem oczy moje, i ujrzałem: a oto nad błotem stał baran jeden, mający rogi wysokie, a jeden wyższy niż drugi i podrastający.4 Potem widziałem barana, rogami uderzającego na zachód i na północ i na południe, a wszystkie bestie nie mogły się mu sprzeciwić ani się wyzwolić z ręki jego; i czynił według woli swej, stał się wielkim.5 A ja uważałem: a oto kozioł kóz przychodził od zachodu na wszystką ziemię nie dotykając się ziemi, a kozioł miał róg znaczny. między oczyma swymi.6 I przyszedł aż do barana owego rogatego, którego widziałem stojącego przed bramą, i skoczył do niego w popędliwości siły swej.7 A gdy się przybliżył do barana, rozjuszył się nań i uderzył barana, i zdruzgotał dwa rogi jego, a nie mógł się mu baran sprzeciwić; i obaliwszy go na ziemię zdeptał, a nikt nie mógł wybawié barana z ręki jego.8 A kozioł kóz stał się bardzo wielkim, a gdy urósł, złamał się róg wielki i wyrosły pod nim cztery rogi na cztery wiatry niebieskie.9 A z jednego z nich wyszedł róg jeden mały, stał się wielkim na południe i na wschód i na moc.10 I rozwielmożył się aż do siły niebieskiej, i zrzucił część siły i gwiazd, i podeptał je.11 I aż do książęcia siły rozwielmożył się, i odjął od niego ofiarę ustawiczną, i zburzył miejsce świątyni jego.12 I dano mu moc przeciw ustawicznej ofierze dla grzechów, i porzuconą będzie prawda na ziemi, i będzie czynił, a powiedzie mu się.13 I słyszałem jednego z świętych mówiącego, i rzekł jeden z świętych drugiemu, nie wiem któremu, mówiącemu: „Dokądże widzenie: i ustawiczna ofiara, i grzech spustoszenia, które się stało, a świątynia i siła będzie podeptana?”14 I rzekł mu: „Aż do wieczora i do poranku dni dwa tysiące trzysta, a będzie oczyszczona świątynia.”15 I stało się, gdy ja, Daniel, oglądałem widzenie szukałem zrozumienia, oto stanęła przed oczyma mymi jakby postać męża.16 I usłyszałem głos męża między Ulaj, i zawołał, a rzekł: „Gabrielu, uczyń, żeby ten zrozumiał widzenie!”17 I przyszedł, i stanął obok miejsca, gdzie ja stałem, a gdy przyszedł, padłem przelękły na oblicze swoje, i rzekł do mnie: „Zrozumiej, synu człowieczy, bo czasu końca wypełni się widzenie.”18 A gdy I mówił do mnie, padłem twarzą na ziemię i dotknął się mnie, i postawił mię na nogach moich, i rzekł mi:19 „Ja pokażę tobie, co będzie na końcu przekleństwa; bo czas ma swój koniec.20 Baran, którego widziałeś mającego rogi, jest to król medyjski i perski.21 A kozioł kóz jest to król grecki, a róg wielki, który był między oczyma jego, ten jest król pierwszy.22 A iż po złamaniu jego urosły cztery zamiast niego, czterej królowie z narodu jego powstaną, ale nie w mocy jego.23 A po królestwie ich, gdy urosną nieprawości, powstanie król niewstydliwej twarzy, a rozumiejący zagadki.24 I wzmocni się siła jego, ale nie swymi siłami, a więcej niż kto uwierzyć może, wszystko zburzy, i powiedzie się mu, i czynić będzie.25 I pobije mocarzów i lud świętych według woli swej, i powiedzie się zdrada w ręce jego, a serce swe podniesie, a w dostatku wszystkich rzeczy pozabija wielu; i przeciw książęciu książąt powstanie, a bez ręki skruszony będzie.26 A widzenie wieczorów i poranków, o którym powiedziano, prawdziwe jest, przeto ty zapieczętuj widzenie, bo po wielu dniach się ziści.”27 A ja, Daniel, zemdlałem i chorowałem przez kilka dni, a gdy wstałem, załatwiałem sprawy królewskie; i zdumiewałem się nad widzeniem, a nie było, kto by wyłożył. WIDZENIE O SIEDEMDZIESIĘCIU TYGODNIACH (9,1-27). Data i okolicznościˇwidzenia (1-2). Modlitwa Daniela (3): Wyznanie grzechów (4-14); prośba o przebaczenie i nieodwlekanie wybawienia (15-19). Gabriel przychodzi, by pouczyć Daniela (20-23): Siedemdziesiąt tygodni poprzedzi pełne zbawienie (24); dwa pierwsze okresy (25); okres trzeci: ucisk i prześladowanie (26-27).
91 I Roku pierwszego Dariusza, syna Aswerusa, z rodu Medów, który panował nad królestwem chaldejskim, roku pierwszego królestwa jego,2 ja, Daniel, zrozumiałem w księgach liczbę lat, o której stała się mowa Pańska do Jeremiasza proroka, aby się wypełniło siedemdziesiąt lat spustoszenia Jeruzalem.3 I obróciłem oblicze moje do Pana, Boga mego, aby prosić i modlić się w postach, w worze i w popiele.4 A modliłem się do Pana, Boga mego, i wyznawałem a rzekłem: „Proszę, Panie, Boże wielki i straszny, który strzeżesz przymierza i miłosierdzia miłującym ciebie i strzegącym przykazań twoich!5 Zgrzeszyliśmy, nieprawość czyniliśmy, bezbożnie się sprawowaliśmy, odwróciliśmy się i odstąpiliśmy od przykazań i sądów twoich.6 Nie byliśmy posłuszni sługom twoim prorokom, którzy mówili w imię twoje królom naszym, książętom naszym, ojcom naszym i wszystkiemu ludowi ziemi.7 Tobie, Panie, sprawiedliwość, a nam zawstydzenie twarzy, jak jest dzisiaj mężom Judy i mieszkańcom Jeruzalem i wszystkiemu Izraelowi, tym, którzy blisko są, i tym, którzy daleko we wszystkich ziemiach, do których ich wygnałeś dla nieprawości ich, którymi grzeszyli przeciw tobie.8 Panie! nam zawstydzenie twarzy, królom naszym, książętom naszym i ojcom naszym, którzy zgrzeszyli.9 A tobie, Panu, Bogu naszemu, miłosierdzie i zlitowanie, bo odstąpiliśmy od ciebie10 i nie słuchaliśmy głosu Pana, Boga naszego, żeby chodzić w zakonie jego, który nam dał przez sług swoich proroków.11 I wszystek Izrael przestąpił zakon twój, i odwrócili się, aby nie słuchać głosu twego; i wylało się na nas przekleństwo i klątwa, którą napisano w księdze Mojżesza, sługi Bożego, bośmy mu zgrzeszyli.12 I utwierdził słowa swoje, które mówił przeciw nam i przeciw książętom naszym, którzy nas sądzili, że przywiedzie na nas zło wielkie, jakie nigdy nie było pod wszystkim niebem, wedle tego, co się stało w Jeruzalem.13 Jak napisano w zakonie Mojżeszowym, to wszystko zło przyszło na nas, a nie prosiliśmy oblicza twego, Panie, Boże nasz, abyśmy się nawrócili od nieprawości naszych, a myśleli o prawdzie twojej.14 I czuwał Pan nad złem, i przywiódł je na nas; sprawiedliwy Pan, Bóg nasz, we wszystkich dziełach swych, których dokonał, bośmy nie słuchali głosu jego.15 A teraz, Panie, Boże nasz, który wywiodłeś lud twój z ziemi Egipskiej ręką mocną í uczyniłeś sobie imię wedle dnia tego: zgrzeszyliśmy, nie prawość popełniliśmy.16 Panie, przez wszystką sprawiedliwość twoją niech odwróci się, proszę, gniew twój i zapalczywość twoja od miasta twego Jeruzalem i od góry świętej twojej; bo dla grzechów naszych i dla nieprawości ojców naszych Jeruzalem i lud twój są na pośmiewisko wszystkim wokoło nas.17 Teraz tedy wysłuchaj, Boże nasz, modlitwę sługi twego i prośby jego, i dla siebie samego ukaż oblicze twoje nad świątynią twoją, która jest spustoszona.18 Nakłoń, Boże mój, ucha twego, a usłysz; otwórz oczy twoje, a obacz spustoszenie nasze i miasto, nad którym wzywano imienia twego; bo nie za: względu na sprawiedliwości nasze składamy modlitwę przed obliczem twoim, ale na litości twoje mnogie.19 Wysłuchaj, Panie! Daj się ubłagać, Panie! Obacz a uczyń, nie zwlekaj dla samego siebie, Boże mój; bo imienia twego wzywano nad miastem i nad ludem twoim.20 A gdy jeszcze mówiłem i modliłem się, i wyznawałem grzechy moje i. grzechy ludu mego izraelskiego, i przedkładałem prośby moje przed obliczem Boga mego za górą świętą Boga mego,21 gdy ja jeszcze mówiłem w modlitwie, oto mąż Gabriel, którego ujrzałem w widzeniu z początku, prędko lecąc dotknął się mnie czasu ofiary wieczornej.22 I pouczył mię, i rozmawiał ze mną, i rzekł: „Danielu, teraz wyszedłem, aby cię pouczyć i żebyś zrozumiał.23 Od początku modlitw twoich wyszło słowo, a ja przyszedłem oznajmić tobie, bo mężem pożądania jesteś; ty tedy bacz na mowę i zrozumiej widzenie.24 Siedemdziesiąt tygodni skrócone są dla ludu twego i dla miasta twego świętego, aby się dokończyło przestępstwo i aby stał się koniec grzechowi, ażeby nieprawość była zgładzona, a przywiedziona sprawiedliwość wieczna, i aby się spełniło widzenie i proroctwo, a był namaszczony święty świętych.25 A tak wiedz i uważaj: Od wyjścia słowa, aby znowu było zbudowane Jeruzalem, aż do Chrystusa wodza, tygodni siedem i tygodni sześćdziesiąt dwa będzie, a znowu będzie zbudowana ulica i mury w trudnych czasach.26 A po tygodniach sześćdziesięciu dwóch będzie zabity Chrystus, a nic będzie ludem jego, który się go zaprze. A miasto i świątynię zburzy lud z wodzem, który przyjdzie; a końcem jego spustoszenie, a po skończeniu wojny postanowione spustoszenie.27 A wzmocni przymierze dla wielu przez tydzień jeden; a w połowie tygodnia ustanie ofiara bita i chlebna, i będzie w kościele obrzydłość spustoszenia, i aż do skończenia i końca będzie trwać spustoszenie.” UCISK LUDU BOŻEGO ZE STRONY POTĘG POGAŃSKICH I WYBAWIENIE (10,1-12,13). Data (10,1). Post i modlitwa Daniela (2-3). Widzenie anioła (4-10); przyczyna spóźnienia i cel przybycia (11-14); uspokojenie Daniela (15-19); walka aniołów i rola Michała (10,20-11,1). Objawienie przyszłości: Streszczenie dziejów monarchij perskiej i greckiej (2-4); wojny między Syrią a Egiptem (5-20). Antioch Epifanes: jego panowanie, wojny z Egiptem, prześladowanie Izraela, upadek (21-45). Wybawienie Izraela, zmartwychwstanie, chwała sprawiedliwych (12, -3). Rozkaz zamknięcia księgi (4). Zakończenie: czas, w którym rzeczy zapowiedziane się spełnią (5-13).
10

Warsz. King J. 101 Tłum. GrEn. Толк. Roku trzeciego Cyrusa, króla perskiego, objawione zostało słowo Danielowi, mającemu imię Baltazar, a słowo prawdziwe i moc wielka; i zrozumiał mowę, bo zrozumienia potrzeba w widzeniu.В третий год Кира, царя Персидского, было откровение Даниилу, который назывался именем Валтасара; и истинно было это откровение и великой силы. Он понял это откровение и уразумел это видение. Въ лёто трeтіе кЂра царS пeрсскагw, сл0во tкрhсz даніи1лу, є3мyже прозвaсz и4мz валтасaръ: и4стинно же сл0во и3 си1ла вели1ка и3 рaзумъ дадeсz є3мY въ видёніи. 10,1Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἐν en
_PREPἐνenin/on/amongInἔτει etei
_N-DSNἔτοςetosyear[₂yearτρίτῳ tritō
_A-DSNτρίτοςtritosthird₁ third]Κύρου kurou
_N-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSM βασιλέως basileōs
_N-GSMβασιλεύςbasileuskingkingΠερσῶν persōn
_N-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPM λόγος logos
_N-NSMλόγοςlogoswordwordἀπεκαλύφθη apekalufthē
_V-API-3Sἀποκαλύπτωapokaluptōto revealwas uncoveredτῷ tō
_T-DSMὁhothe/this/who Δανιηλ,     daniēl
_N-PRIΔανιήλdaniēlDaniel[to enquire]οὗ hou
_R-GSMοὐouno[Carmi]τὸ to
_T-NSNὁhothe/this/whotheὄνομα onoma
_N-NSNὄνομαonomanamenameἐπεκλήθη epeklēthē
_V-API-3Sἐπικαλέωepikaleōto call (on)/namewas calledΒαλτασαρ,     baltasar
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἀληθινὸς alēthinos
_A-NSMἀληθινόςalēthinostrue[₃ trueὁ ho
_T-NSMὁhothe/this/who₁theλόγος,     logos
_N-NSMλόγοςlogosword₂word].καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndδύναμις dunamis
_N-NSFδύναμιςdunamispower[₂abilityμεγάλη megalē
_A-NSFμέγαςmegasgreat₁great]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandσύνεσις sunesis
_N-NSFσύνεσιςsunesisunderstandingunderstandingἐδόθη edothē
_V-API-3Sδίδωμιdidōmito givewas givenαὐτῷ autō
_D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Ἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
_T-DSFὁhothe/this/whotheὀπτασίᾳ.     optasia
_N-DSFὀπτασίαoptasiavisionapparition.  2 Tłum. GrEn. Толк. W owe dni ja, Daniel, płakałem przez dni trzech tygodni,В эти дни я, Даниил, был в сетовании три седмицы дней. Въ ты6z дни6 ѓзъ даніи1лъ бёхъ рыдaz три2 седми6цы днjй: 10,2Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἐν en
_PREPἐνenin/on/amongInταῖς tais
_T-DPFὁhothe/this/who[that]ἡμέραις hēmerais
_N-DPFἡμέραhēmeradaythose days,ἐκείναις ekeinais
_D-DPFἐκεῖνοςekeinosthatthose days,ἐγὼ egō
_P-NSἐγώegōI/we Δανιηλ daniēl
_N-PRIΔανιήλdaniēlDaniel[to enquire]ἤμην ēmēn
_V-IMI-1SἤμηνēmēnI was[Habaiah]πενθῶν penthōn
_V-PAPRSπενθέωpentheōto mournmourningτρεῖς treis
_A-APFτρεῖς, τρίαtreis triathreethreeἑβδομάδας·     hebdomadas
_N-APFstrong:GN-APFstrong:GN-APFstrong:GN-APF ἡμερῶν·     hēmerōn
_N-GPFἡμέραhēmeradayof days.  3 Tłum. GrEn. Толк. chleba pożądanego nie jadłem, a mięso i wino nie weszło w usta moje, ale ani olejkiem nie namaszczałem się, aż się wypełniły dni trzech tygodni.Вкусного хлеба я не ел; мясо и вино не входило в уста мои, и мастями я не умащал себя до исполнения трех седмиц дней. хлёба вожделённагw не kд0хъ, и3 мsсо и3 віно2 не вни1де во ўстA мо‰, и3 мaстію не помaзахсz до и3сполнeніz тріeхъ седми1цъ днjй. 10,3Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἄρτον arton
_N-ASMἄρτοςartosbread[₂breadἐπιθυμιῶν epithumiōn
_N-GPFἐπιθυμίαepithumiadesire₁Of desirable]οὐκ ouk
_ADVοὐounoI ate not,ἔφαγον,     efagon
_V-AAI-1Sφαγεῖνfageinto eat[soul]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandκρέας kreas
_N-NSNκρέαςkreasmeatmeatκαὶ kai
_CONJκαίkaiandandοἶνος oinos
_N-NSMοἶνοςoinoswinewineοὐκ ouk
_ADVοὐounodid notεἰσῆλθεν eisēlthen
_V-AAI-3Sεἰσέρχομαιeiserchomaito entergoεἰς eis
_PREPεἰςeistowardintoτὸ to
_T-ASNὁhothe/this/who στόμα stoma
_N-ASNστόμαstomamouthmy mouth,μου,     mou
_P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἄλειμμα aleimma
_N-ASNstrong:GN-ASNstrong:GN-ASNstrong:GN-ASN οὐκ ouk
_ADVοὐounoI did notἠλειψάμην ēleipsamēn
_V-AMI-1Sἀλείφωaleifōto anointanointἕως heōs
_PREPἕωςheōsuntiluntilπληρώσεως plērōseōs
_N-GSFπληρόωplēroōto fulfill[Moladah]τριῶν triōn
_A-GPFτρεῖς, τρίαtreis triathreeof threeἑβδομάδων hebdomadōn
_N-GPFstrong:GN-GPFstrong:GN-GPFstrong:GN-GPF ἡμερῶν.     hēmerōn
_N-GPFἡμέραhēmeradayof days.  4 Tłum. GrEn. Толк. A dwudziestego czwartego dnia miesiąca pierwszego byłem nad rzeką wielką Tygrys.А в двадцать четвертый день первого месяца был я на берегу большой реки Тигра, Въ дeнь двaдесzть четвeртый пeрвагw мцcа ѓзъ бёхъ бли1з8 рэки2 вели1кіz, ћже є4сть тjгръ є3ддекeль, 10,4Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἐν en
_PREPἐνenin/on/amongOn theἡμέρᾳ hēmera
_N-DSFἡμέραhēmeraday[₃dayεἰκοστῇ eikostē
_A-DSFstrong:GA-DSFstrong:GA-DSFstrong:GA-DSF καὶ kai
_CONJκαίkaiandandτετάρτῃ tetartē
_A-DSFτέταρτοςtetartosfourth₂ fourth]τοῦ tou
_T-GSMὁhothe/this/whoof theμηνὸς mēnos
_N-GSMμένmenon the other hand[beautiful]τοῦ tou
_T-GSMὁhothe/this/who πρώτου,     prōtou
_A-GSMSπρῶτοςprōtosfirst₁first],καὶ kai
_CONJκαίkaiand[desire]ἐγὼ egō
_P-NSἐγώegōI/weIἤμην ēmēn
_V-IMI-1SἤμηνēmēnI was[Habaiah]ἐχόμενα echomena
_V-PMPRPἔχωechōto have/benext toτοῦ tou
_T-GSMὁhothe/this/whotheποταμοῦ potamou
_N-GSMποταμόςpotamosriver[₂riverτοῦ tou
_T-GSMὁhothe/this/who μεγάλου,     megalou
_A-GSMμέγαςmegasgreat₁great] --αὐτός autos
_D-NSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐστιν estin
_V-PAI-3Sἐστίestihe is[to sacrifice]εδδεκελ eddekel
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI   5 Tłum. GrEn. Толк. I podniosłem oczy moje, i ujrzałem: a oto mąż jeden obleczony w płócienne szaty, nerki jego przepasane złotem najczystszym,и поднял глаза мои, и увидел: вот один муж, облеченный в льняную одежду, и чресла его опоясаны золотом из Уфаза. и3 воздвиг0хъ џчи мои2 и3 ви1дэхъ, и3 сE, мyжъ є3ди1нъ њблечeнъ въ ри1зу льнsну, и3 чрє1сла є3гw2 препо‰сана злaтомъ свётлымъ: 10,5Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἦρα ēra
_V-AAI-1Sαἴρωairōto take upI liftedτοὺς tous
_T-APMὁhothe/this/who ὀφθαλμούς ofthalmous
_N-APMὀφθαλμόςofthalmoseyemy eyesμου mou
_P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandεἶδον eidon
_V-AAI-1Sεἴδωeidōto knowlooked.καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἰδοὺ idou
_INJἰδούidoulook!behold,ἀνὴρ anēr
_N-NSMἀνήρanērmana man,εἷς heis
_A-NSMεἰςeistoward[to strive]ἐνδεδυμένος endedumenos
_V-RPPRSἐνδύωenduōto clothebeing clothedβαδδιν,     baddin
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἡ hē
_T-NSFὁhothe/this/who ὀσφὺς osfus
_N-NSFὀσφῦςosfusloinshis loinαὐτοῦ autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]περιεζωσμένη periezōsmenē
_V-RMPRSπεριζώννυμιperizōnnumito girdbeing girdedἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginχρυσίῳ chrusiō
_N-DSNχρυσίονchrusiongoldgoldωφαζ ōfaz
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI   6 Tłum. GrEn. Толк. ciało jego jak chryzolit, oblicze jego jak wygląd błyskawicy, oczy jego jak lampa gorejąca, ramiona jego i co poniżej jest aż do nóg jak wygląd miedzi błyszczącej, a głos słów jego jak głos mnóstwa.Тело его - как топаз, лице его - как вид молнии; очи его - как горящие светильники, руки его и ноги его по виду - как блестящая медь, и глас речей его - как голос множества людей. тёло же є3гw2 ѓки fарсjсъ, лицe же є3гw2 ѓки зрёніе м0лніи, џчи же є3гw2 ѓки свэщы2 џгнєны, и3 мы6шцы є3гw2 и3 г0лєни ѓки зрaкъ мёди блещaщіzсz, глaсъ же словeсъ є3гw2 ѓки глaсъ нар0да. 10,6Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndτὸ to
_T-NSNὁhothe/this/who σῶμα sōma
_N-NSNσῶμαsōmabodyhis bodyαὐτοῦ autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὡσεὶ hōsei
_ADVὡσείhōseilike/as/aboutasθαρσις,     tharsis
_N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
_CONJκαίkaiandandτὸ to
_T-NSNὁhothe/this/who πρόσωπον prosōpon
_N-NSNπρόσωπονprosōponfacehis faceαὐτοῦ autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὡσεὶ hōsei
_ADVὡσείhōseilike/as/aboutasὅρασις horasis
_N-NSFὅρασιςhorasisappearance/visiona sightἀστραπῆς,     astrapēs
_N-GSFἀστραπήastrapēlightningof lightning,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandοἱ hoi
_T-NPMὁhothe/this/who ὀφθαλμοὶ ofthalmoi
_N-NPMὀφθαλμόςofthalmoseyehis eyesαὐτοῦ autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὡσεὶ hōsei
_ADVὡσείhōseilike/as/aboutasλαμπάδες lampades
_N-NPFλαμπάςlampaswindowlampsπυρός,     puros
_N-GSNπῦρpurfireof fire,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandοἱ hoi
_T-NPMὁhothe/this/who βραχίονες brachiones
_N-NPMβραχίωνbrachiōnarmhis armsαὐτοῦ autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandτὰ ta
_T-NPNὁhothe/this/who σκέλη skelē
_N-NPNσκέλοςskelosleghis legsὡς hōs
_CONJὡςhōswhich/howasὅρασις horasis
_N-NSFὅρασιςhorasisappearance/visionsightχαλκοῦ chalkou
_A-GSMχαλκόςchalkoscopper/bronze/coinof brassστίλβοντος,     stilbontos
_V-PAPGSστίλβωstilbōto dazzleshining,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἡ hē
_T-NSFὁhothe/this/whotheφωνὴ fōnē
_N-NSFφωνήfōnēvoice/soundsoundτῶν tōn
_T-GPMὁhothe/this/who λόγων logōn
_N-GPMλόγοςlogoswordof his wordsαὐτοῦ autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὡς hōs
_CONJὡςhōswhich/howasφωνὴ fōnē
_N-NSFφωνήfōnēvoice/sounda soundὄχλου.     ochlou
_N-GSMὄχλοςochloscrowdof a multitude.  7 Tłum. GrEn. Толк. A widziałem ja, Daniel, sam tylko widzenie; lecz mężowie, którzy byli ze mną, nie widzieli, ale strach ogromny przypadł na nich i pouciekali, i skryli się.И только один я, Даниил, видел это видение, а бывшие со мною люди не видели этого видения; но сильный страх напал на них и они убежали, чтобы скрыться. И# ви1дэхъ ѓзъ даніи1лъ є3ди1нъ kвлeніе, ґ мyжіе, и5же со мн0ю, не ви1дэша kвлeніz, но ќжасъ вели1кій нападE на ни1хъ, и3 tбёгнуша во стрaсэ. 10,7Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndεἶδον eidon
_V-AAI-1Sεἴδωeidōto know[₄beheldἐγὼ egō
_P-NSἐγώegōI/we₁IΔανιηλ daniēl
_N-PRIΔανιήλdaniēlDaniel[to enquire]μόνος monos
_A-NSMμόνοςmonosalone₃alone]τὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/whotheὀπτασίαν,     optasian
_N-ASFὀπτασίαoptasiavisionapparition.καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndοἱ hoi
_T-NPMὁhothe/this/whotheἄνδρες andres
_N-NPMἀνήρanērmanmen,οἱ hoi
_T-NPMὁhothe/this/whothe onesμετ'     met
_PREPμετάmetawith/afterwithἐμοῦ emou
_P-GSἐμοῦemouof me[cause]οὐκ ouk
_ADVοὐounobeheld notεἶδον eidon
_V-AAI-3Pεἴδωeidōto knowbeheld notτὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/whotheὀπτασίαν,     optasian
_N-ASFὀπτασίαoptasiavisionapparition,ἀλλ'     all
_CONJἀλλάallabut[be gone]ἢ ē
_CONJὁhothe/this/who[that]ἔκστασις ekstasis
_N-NSFἔκστασιςekstasisamazement[₂change of stateμεγάλη megalē
_A-NSFμέγαςmegasgreat₁a great]ἐπέπεσεν epepesen
_V-AAI-3Sἐπιπίπτωepipiptōto fall/press uponfellἐπ'     ep
_PREPἐπίepiupon/to/againstuponαὐτούς,     autous
_D-APMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἔφυγον efugon
_V-AAI-3Pφεύγωfeugōto fleethey fledἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginφόβῳ·     fobō
_N-DSMφόβοςfobosfearfear.  8 Tłum. GrEn. Толк. A ja sam zostawszy, widziałem to widzenie wielkie, a nie zostało we mnie siły, ale i wygląd mój zmienił się we mnie, i struchlałem, i nie miałem żadnej siły.И остался я один и смотрел на это великое видение, но во мне не осталось крепости, и вид лица моего чрезвычайно изменился, не стало во мне бодрости. Ѓзъ же њстaхъ є3ди1нъ и3 ви1дэхъ kвлeніе вели1кое сіE, и3 не њстA во мнЁ крёпость, и3 слaва моS њбрати1сz въ разсhпаніе, и3 не ўдержaхъ крёпости. 10,8Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἐγὼ egō
_P-NSἐγώegōI/weIὑπελείφθην hupeleifthēn
_V-API-1Sὑπολείπωhupoleipōto leavewas left behindμόνος monos
_A-NSMμόνοςmonosalonealone.καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndεἶδον eidon
_V-AAI-1Sεἴδωeidōto knowI beheldτὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/who ὀπτασίαν optasian
_N-ASFὀπτασίαoptasiavision[₂apparitionτὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/who μεγάλην megalēn
_A-ASFμέγαςmegasgreat₁this great],ταύτην,     tautēn
_D-ASFοὗτοςhoutosthis/he/she/it₁this great],καὶ kai
_CONJκαίkaiandandοὐχ ouch
_ADVοὐounothere was notὑπελείφθη hupeleifthē
_V-API-3Sὑπολείπωhupoleipōto leaveleftἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginἐμοὶ emoi
_P-DSἐμοίemoiI[pestilence]ἰσχύς,     ischus
_N-NSFἰσχύςischusstrengthstrength,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἡ hē
_T-NSFὁhothe/this/who δόξα doxa
_N-NSFδόξαdoxaglorymy gloryμου mou
_P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]μετεστράφη metestrafē
_V-API-3Sμεταστρέφωmetastrefōto changeconvertedεἰς eis
_PREPεἰςeistowardintoδιαφθοράν,     diafthoran
_N-ASFδιαφθοράdiafthoradecaycorruption,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandοὐκ ouk
_ADVοὐounoI held noἐκράτησα ekratēsa
_V-AAI-1Sκρατέωkrateōto grasp/seizeI held noἰσχύος.     ischuos
_N-GSFἰσχύςischusstrengthstrength.  9 Tłum. GrEn. Толк. I usłyszałem głos słów jego, a usłyszawszy leżałem przestraszony na obliczu moim, a twarz moja przylgnęła do ziemi.И услышал я глас слов его; и как только услышал глас слов его, в оцепенении пал я на лице мое и лежал лицем к земле. И# слhшахъ глaсъ словeсъ є3гw2. И# внегдA слhшахъ, бёхъ сокрушeнъ, лицe же моE на земли2: 10,9Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἤκουσα ēkousa
_V-AAI-1Sἀκούωakouōto hearI heardτὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/whotheφωνὴν fōnēn
_N-ASFφωνήfōnēvoice/soundvoiceτῶν tōn
_T-GPMὁhothe/this/who λόγων logōn
_N-GPMλόγοςlogoswordof his words.αὐτοῦ,     autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
_T-DSNὁhothe/this/who ἀκοῦσαί akousai
_V-AARἀκούωakouōto hearmy hearingμε me
_P-ASμέmeme[Jehdeiah]αὐτοῦ autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἤμην ēmēn
_V-IMI-1SἤμηνēmēnI was[Habaiah]κατανενυγμένος,     katanenugmenos
_V-RPPRSκατανύσσωkatanussōto piercebeing vexed,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandτὸ to
_T-NSNὁhothe/this/whotheπρόσωπόν prosōpon
_N-NSNπρόσωπονprosōponfacemy faceμου mou
_P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]ἐπὶ epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstuponτὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/who γῆν.     gēn
_N-ASFγῆgēearthground.  10 Tłum. GrEn. Толк. A oto ręka dotknęła mnie i podniosła mię na kolana moje i na dłonie rąk moich.Но вот, коснулась меня рука и поставила меня на колени мои и на длани рук моих. и3 сE, рукA прикасaющисz мнЁ, и3 возстaви мS на кwлёна мо‰ и3 на дл†ни рyкъ мои1хъ. 10,10Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἰδοὺ idou
_INJἰδούidoulook!behold,χεὶρ cheir
_N-NSFχείρcheirhanda handἁπτομένη haptomenē
_V-PMPRSἅπτωhaptōto touchwas touchingμου.     mou
_P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἤγειρέν ēgeiren
_V-IAI-3Sἐγείρωegeirōto ariseraisedμε me
_P-ASμέmeme[Jehdeiah]ἐπὶ epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstuponτὰ ta
_T-APNὁhothe/this/who γόνατά gonata
_N-APNγόνυgonua kneemy kneesμου.     mou
_P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]  11 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł do mnie: „Danielu, mężu pożądania, zrozumiej słowa, które ja mówię do ciebie, a stań na nogach twoich, bo teraz jestem posłany do ciebie ” A gdy mi rzekł to słowo, stanąłem drżąc.И сказал он мне: "Даниил, муж желаний! вникни в слова, которые я скажу тебе, и стань прямо на ноги твои; ибо к тебе я послан ныне". Когда он сказал мне эти слова, я встал с трепетом. И# речE ко мнЁ: даніи1ле, мyжу желaній, разумёй во словесёхъ си1хъ, ±же ѓзъ глаг0лю къ тебЁ, и3 стани2 на стоsніи своeмъ, ћкw нн7э п0сланъ є4смь къ тебЁ. И# є3гдA возглаг0ла сл0во сіE ко мнЁ, востaхъ трeпетенъ. 10,11Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndεἶπέν eipen
_V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayhe saidπρός pros
_PREPπρόςprosto/withtoμε me
_P-ASμέmeme[Jehdeiah]Δανιηλ,     daniēl
_N-PRIΔανιήλdaniēlDaniel[to enquire]ἀνὴρ anēr
_N-NSMἀνήρanērmanmanἐπιθυμιῶν,     epithumiōn
_N-GPFἐπιθυμίαepithumiadesiredesired;σύνες sunes
_V-AAM-2Sσυνίημιsuniēmito understandperceiveἐν en
_PREPἐνenin/on/amongbyτοῖς tois
_T-DPMὁhothe/this/whotheλόγοις,     logois
_N-DPMλόγοςlogoswordwordsοἷς hois
_R-DPMὅς, ἥhhos ēwhichwhichἐγὼ egō
_P-NSἐγώegōI/weme,λαλῶ lalō
_V-PAI-1Sλαλέωlaleōto speakspeakπρὸς pros
_PREPπρόςprosto/withtoσέ,     se
_P-ASσέseyou[to slip]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandστῆθι stēthi
_V-AAM-2Sἵστημιhistēmito standstandἐπὶ epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstatτῇ tē
_T-DSFὁhothe/this/who στάσει stasei
_N-DSFστάσιςstasisuprisingyour position!σου,     sou
_P-GSσοῦsouyou[guard]ὅτι hoti
_CONJὅτιhotithat/sinceforνῦν nun
_ADVνῦνnunnownowἀπεστάλην apestalēn
_V-API-1Sἀποστέλλωapostellōto sendI am sentπρὸς pros
_PREPπρόςprosto/withtoσέ.     se
_P-ASσέseyou[to slip]καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
_T-DSNὁhothe/this/who λαλῆσαι lalēsai
_V-AARλαλέωlaleōto speakhis speakingαὐτὸν auton
_D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]πρός pros
_PREPπρόςprosto/withtoμε me
_P-ASμέmeme[Jehdeiah]τὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/who λόγον logon
_N-ASMλόγοςlogoswordthis word,τοῦτον touton
_D-ASMτοῦτονtoutonthis[Non]ἀνέστην anestēn
_V-AAI-1Sἀνίστημιanistēmito ariseI rose upἔντρομος.     entromos
_A-NSMἔντρομοςentromostremblingtrembling.  12 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł do mnie: „Nie bój się, Danielu, bo od dnia pierwszego, którego serce twe przyłożyłeś dla zrozumienia, aby się dręczyć przed obliczem Boga twego, wysłuchane są słowa twoje, a ja przyszedłem z powodu mów twoich.Но он сказал мне: "не бойся, Даниил; с первого дня, как ты расположил сердце твое, чтобы достигнуть разумения и смирить тебя пред Богом твоим, слова твои услышаны, и я пришел бы по словам твоим. И# речE ко мнЁ: не б0йсz, даніи1ле, ћкw t пeрвагw днE, в0ньже п0далъ є3си2 сeрдце твоE, є4же разумёти и3 труди1тисz пред8 гDемъ бGомъ твои1мъ, ўслы6шана бhша словесA тво‰, ѓзъ же пріид0хъ во словесёхъ твои1хъ: 10,12Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
_V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayhe saidπρός pros
_PREPπρόςprosto/withtoμε me
_P-ASμέmeme[Jehdeiah]Μὴ mē
_ADVμήmēnotFear notφοβοῦ,     fobou
_V-PMM-2Sφοβέωfobeōto fearFear notΔανιηλ·     daniēl
_N-PRIΔανιήλdaniēlDaniel[to enquire]ὅτι hoti
_CONJὅτιhotithat/sinceforἀπὸ apo
_PREPἀπόapofromfromτῆς tēs
_T-GSFὁhothe/this/whotheπρώτης,     prōtēs
_A-GSFSπρῶτοςprōtosfirst₁first]ἡμέρας hēmeras
_N-GSFἡμέραhēmeraday[₂dayἧς hēs
_R-GSFὅς, ἥhhos ēwhichof whichἔδωκας edōkas
_V-AAI-2Sδίδωμιdidōmito giveyou gaveτὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/who καρδίαν kardian
_N-ASFκαρδίαkardiaheartyour heartσου,     sou
_P-GSσοῦsouyou[guard]τοῦ tou
_T-GSNὁhothe/this/who συνιέναι sunienai
_V-PARσυνίημιsuniēmito understandto perceive,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandκακωθῆναι kakōthēnai
_V-APRκακόωkakoōto harmto afflict yourselfἐναντίον enantion
_PREPἐναντίοςenantiosagainst[to pine]τοῦ tou
_T-GSMὁhothe/this/who θεοῦ theou
_N-GSMθεόςtheosGodyour God,σου,     sou
_P-GSσοῦsouyou[guard]ἠκούσθησαν ēkousthēsan
_V-API-3Pἀκούωakouōto hear[₂were heardοἱ hoi
_T-NPMὁhothe/this/who λόγοι logoi
_N-NPMλόγοςlogosword₁your words],σου.     sou
_P-GSσοῦsouyou[guard]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἐγὼ egō
_P-NSἐγώegōI/weme,ἦλθον ēlthon
_V-AAI-1Sἔρχομαιerchomaito come/gocameἐν en
_PREPἐνenin/on/amongbecause ofτοῖς tois
_T-DPMὁhothe/this/who λόγοις logois
_N-DPMλόγοςlogoswordyour words.σου,     sou
_P-GSσοῦsouyou[guard]  13 Tłum. GrEn. Толк. Lecz książę królestwa perskiego sprzeciwiał mi się dwadzieścia jeden dni; a oto Michał, jeden z książąt przedniejszych, przyszedł mi na pomoc, a ja tam pozostałem przy królu perskim.Но князь царства Персидского стоял против меня двадцать один день; но вот, Михаил, один из первых князей, пришел помочь мне, и я остался там при царях Персидских. кнsзь же цaрства пeрсскагw стоsше проти1ву мнЁ двaдесzть и3 є3ди1нъ дeнь: и3 сE міхаи1лъ є3ди1нъ t старёйшинъ пeрвыхъ пріи1де помощи2 мнЁ, и3 того2 њстaвихъ тaмw со кнsземъ цaрства пeрсскагw, 10,13Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndὁ ho
_T-NSMὁhothe/this/whotheἄρχων archōn
_N-NSMἄρχωνarchōnrulerrulerβασιλείας basileias
_N-GSFβασιλείαbasileiakingdomof kingdomΠερσῶν persōn
_N-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPM εἱστήκει heistēkei
_V-LAI-3Sἵστημιhistēmito standstoodἐξ ex
_PREPἐκekof/from[Gilgal]ἐναντίας enantias
_A-GSFἐναντίοςenantiosagainst[to pine]μου mou
_P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]εἴκοσι eikosi
_N-NUIεἴκοσιeikositwentytwentyκαὶ kai
_CONJκαίkaiandandμίαν mian
_A-ASFεἷςheisoneoneἡμέραν,     hēmeran
_N-ASFἡμέραhēmeradayday.καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἰδοὺ idou
_INJἰδούidoulook!behold,Μιχαηλ michaēl
_N-PRIΜιχαήλmichaēlMichael[Jeremai]εἷς heis
_A-NSMεἰςeistoward[to strive]τῶν tōn
_T-GPMὁhothe/this/whoof theἀρχόντων archontōn
_N-GPMἄρχωνarchōnrulerrulersτῶν tōn
_T-GPMὁhothe/this/whoof the onesπρώτων prōtōn
_A-GPMSπρῶτοςprōtosfirstforemost,ἦλθεν ēlthen
_V-AAI-3Sἔρχομαιerchomaito come/gocameβοηθῆσαί boēthēsai
_V-AARβοηθέωboētheōto helpto helpμοι,     moi
_P-DSμοίmoito me[to dwell]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandαὐτὸν auton
_D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]κατέλιπον katelipon
_V-AAI-1Sκαταλείπωkataleipōto leaveI left himἐκεῖ ekei
_ADVἐκεῖekeitherethereμετὰ meta
_PREPμετάmetawith/afterwithτοῦ tou
_T-GSMὁhothe/this/whotheἄρχοντος archontos
_N-GSMἄρχωνarchōnrulerrulerβασιλείας basileias
_N-GSFβασιλείαbasileiakingdomof kingdomΠερσῶν.     persōn
_N-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPM   14 Tłum. GrEn. Толк. A przyszedłem, aby cię pouczyć, co ma przyjść na lud twój w dni ostateczne; bo jeszcze widzenie na dni.”А теперь я пришел возвестить тебе, что будет с народом твоим в последние времена, так как видение относится к отдаленным дням". и3 пріид0хъ сказaти тебЁ, є3ли6ка срsщутъ людjй твои1хъ въ послBдніz дни6, ћкw є3щE видёніе на дни6. 10,14Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἮλθον ēlthon
_V-AAI-1Sἔρχομαιerchomaito come/goI cameσυνετίσαι sunetisai
_V-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AAR σε se
_P-ASσέseyou[to slip]ὅσα hosa
_A-APNὅσοςhososjust as/how muchas much asἀπαντήσεται apantēsetai
_V-FMI-3Sἀπαντάωapantaōto meetshall meetτῷ tō
_T-DSMὁhothe/this/who λαῷ laō
_N-DSMλαόςlaosa peopleyour peopleσου sou
_P-GSσοῦsouyou[guard]ἐπ'     ep
_PREPἐπίepiupon/to/againstinἐσχάτων eschatōn
_A-GPFἔσχατοςeschatoslast/leastlastτῶν tōn
_T-GPFὁhothe/this/whoof theἡμερῶν,     hēmerōn
_N-GPFἡμέραhēmeradaydays.ὅτι hoti
_CONJὅτιhotithat/sinceForἔτι eti
_ADVἔτιetistill[₃ stillἡ hē
_T-NSFὁhothe/this/who₁theὅρασις horasis
_N-NSFὅρασιςhorasisappearance/vision₂vision]εἰς eis
_PREPεἰςeistowardforἡμέρας.     hēmeras
_N-APFἡμέραhēmeradaydays.  15 Tłum. GrEn. Толк. A gdy mi mówił takimi słowy, spuściłem oblicze moje ku ziemi i milczałem.Когда он говорил мне такие слова, я припал лицем моим к земле и онемел. И# є3гдA глаг0ла со мн0ю по словесє1мъ си6мъ, дaхъ лицE моE на зeмлю и3 ўмили1хсz. 10,15Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
_T-DSNὁhothe/this/who λαλῆσαι lalēsai
_V-AARλαλέωlaleōto speakhis speakingαὐτὸν auton
_D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]μετ'     met
_PREPμετάmetawith/afterwithἐμοῦ emou
_P-GSἐμοῦemouof me[cause]κατὰ kata
_PREPκατάkataaccording toaccording toτοὺς tous
_T-APMὁhothe/this/who λόγους logous
_N-APMλόγοςlogoswordthese words,τούτους toutous
_D-APMτούτουςtoutousthese[to shake]ἔδωκα edōka
_V-AAI-1Sδίδωμιdidōmito giveI putτὸ to
_T-ASNὁhothe/this/who πρόσωπόν prosōpon
_N-ASNπρόσωπονprosōponfacemy faceμου mou
_P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]ἐπὶ epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstuntoτὴν tēn
_T-ASFὁhothe/this/whotheγῆν gēn
_N-ASFγῆgēearthground,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandκατενύγην.     katenugēn
_V-API-1Sκατανύσσωkatanussōto piercewas vexed.  16 Tłum. GrEn. Толк. A oto jakby podobieństwo syna człowieczego dotknęło się warg moich, i otworzywszy usta moje przemówiłem i rzekłem do tego, który stał naprzeciw mnie: „Panie mój, na widok twój rozstąpiły się stawy moje, a nie zostało we mnie nic siły.Но вот, некто, по виду похожий на сынов человеческих, коснулся уст моих, и я открыл уста мои, стал говорить и сказал стоящему передо мною: "господин мой! от этого видения внутренности мои повернулись во мне, и не стало во мне силы. И# сE, ѓки под0біе сhна человёча прикоснyсz ўстнaмъ мои6мъ, и3 tверз0хъ ўстA мо‰ и3 глаг0лахъ, и3 рёхъ ко стоsщему предо мн0ю: г0споди, въ видёніи твоeмъ њбрати1сz ўтр0ба моS во мнЁ, и3 не и3мёхъ си1лы: 10,16Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἰδοὺ idou
_INJἰδούidoulook!behold,ὡς hōs
_CONJὡςhōswhich/howasὁμοίωσις homoiōsis
_N-NSFὁμοίωσιςhomoiōsislikenessa likenessυἱοῦ huiou
_N-GSMυἱόςhuiossonof a sonἀνθρώπου anthrōpou
_N-GSMἄνθρωποςanthrōposa humanof manἥψατό hēpsato
_V-AMI-3Sἅπτωhaptōto touchtouchedτῶν tōn
_T-GPNὁhothe/this/who χειλέων·     cheileōn
_N-GPNχεῖλοςcheiloslipmy lips,μου·     mou
_P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἤνοιξα ēnoixa
_V-AAI-1Sἀνοίγωanoigōto openI openedτὸ to
_T-ASNὁhothe/this/who στόμα stoma
_N-ASNστόμαstomamouthmy mouth,μου mou
_P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἐλάλησα elalēsa
_V-AAI-1Sλαλέωlaleōto speakI spoke,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandεἶπα eipa
_V-AAI-1Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto saysaidπρὸς pros
_PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/whothe oneἑστῶτα hestōta
_V-RAPASἵστημιhistēmito standstandingἐναντίον enantion
_PREPἐναντίοςenantiosagainst[to pine]ἐμοῦ emou
_P-GSἐμοῦemouof me[cause]Κύριε,     kurie
_N-VSMκύριοςkurioslordO lord,ἐν en
_PREPἐνenin/on/amongatτῇ tē
_T-DSFὁhothe/this/whotheὀπτασίᾳ optasia
_N-DSFὀπτασίαoptasiavisionapparitionσου sou
_P-GSσοῦsouyou[guard]ἐστράφη estrafē
_V-API-3Sστρέφωstrefōto turn[₂turnedτὰ ta
_T-NPNὁhothe/this/who ἐντός entos
_PREPἐντόςentosinside₁my within]μου mou
_P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]ἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginἐμοὶ emoi
_P-DSἐμοίemoiI[pestilence]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandοὐκ ouk
_ADVοὐounoI had notἔσχον eschon
_V-AAI-1Sἔχωechōto have/beI had notἰσχύν·     ischun
_N-ASFἰσχύςischusstrengthstrength.  17 Tłum. GrEn. Толк. A jakże będzie mógł sługa Pana mego mówić z Panem moim? bo nic we mnie sil nie zostało, ale i dech mój ustaje.”И как может говорить раб такого господина моего с таким господином моим? ибо во мне нет силы, и дыхание замерло во мне". и3 кaкw возм0жетъ рaбъ тв0й г0споди, глаг0лати съ г0сподемъ си1мъ мои1мъ; ѓзъ бо и3знемог0хъ, и3 tнн7э не стaнетъ во мнЁ крёпость, (си1ла бо) и3 дыхaніе не њстA во мнЁ. 10,17Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndπῶς pōs
_ADVπωςpōshowhowδυνήσεται dunēsetai
_V-FMI-3Sδύναμαιdunamaibe ableshall [2be ableὁ ho
_T-NSMὁhothe/this/who παῖς pais
_N-NSMπαῖςpaischild₁your servant],σου,     sou
_P-GSσοῦsouyou[guard]κύριε,     kurie
_N-VSMκύριοςkurioslordO lord,λαλῆσαι lalēsai
_V-AARλαλέωlaleōto speakto speakμετὰ meta
_PREPμετάmetawith/afterafterτοῦ tou
_T-GSMὁhothe/this/who κυρίου kuriou
_N-GSMκύριοςkurioslord[₂my lordμου mou
_P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]τούτου;     toutou
_D-GSMτούτουtoutouof this[to flee]καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἐγὼ egō
_P-NSἐγώegōI/we₁your servant],ἀπὸ apo
_PREPἀπόapofromfromτοῦ tou
_T-GSMὁhothe/this/whotheνῦν nun
_ADVνῦνnunnowpresentοὐ ou
_ADVοὐounoshall notστήσεται stēsetai
_V-FMI-3Sἵστημιhistēmito standstandἐν en
_PREPἐνenin/on/amongwithἐμοὶ emoi
_P-DSἐμοίemoiI[pestilence]ἰσχύς,     ischus
_N-NSFἰσχύςischusstrengthstrength in me,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandπνοὴ pnoē
_N-NSFπνοήpnoēwind/breaththere is no breathοὐχ ouch
_ADVοὐounothere is no breathὑπελείφθη hupeleifthē
_V-API-3Sὑπολείπωhupoleipōto leaveleftἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginἐμοί.     emoi
_P-DSἐμοίemoiI[pestilence]  18 Tłum. GrEn. Толк. Znowu tedy dotknęło się mnie jakby widzenie człowieka i wzmocnił mię, i rzekł:Тогда снова прикоснулся ко мне тот человеческий облик и укрепил меня И# приложи2, и3 прикоснyсz мнЁ ћкw зрaкъ человёчь, и3 ўкрэпи1 мz, 10,18Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndπροσέθετο prosetheto
_V-AMI-3Sπροστίθημιprostithēmito add (to)proceededκαὶ kai
_CONJκαίkaiandandἥψατό hēpsato
_V-AMI-3Sἅπτωhaptōto touchtouchedμου mou
_P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]ὡς hōs
_CONJὡςhōswhich/howas it wereὅρασις horasis
_N-NSFὅρασιςhorasisappearance/visiona visionἀνθρώπου anthrōpou
_N-GSMἄνθρωποςanthrōposa humanof a man.καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἐνίσχυσέν enischusen
_V-AAI-3Sἐνισχύωenischuōto strengthenhe strengthenedμε me
_P-ASμέmeme[Jehdeiah]  19 Tłum. GrEn. Толк. „Nie bój się, mężu pożądania, pokój tobie! wzmocnij się, a bądź mocny!” A gdy mówił ze mną, nabrałem siły i rzekłem: „Mów, Panie _ mój, bo mię wzmocniłeś!”и сказал: "не бойся, муж желаний! мир тебе; мужайся, мужайся!" И когда он говорил со мною, я укрепился и сказал: "говори, господин мой; ибо ты укрепил меня". и3 речe ми: не б0йсz, мyжу желaній, ми1ръ тебЁ: мужaйсz и3 крэпи1сz И# є3гдA глаг0ла со мн0ю, ўкрэпи1хсz и3 рёхъ: да глаг0летъ госп0дь м0й ћкw ўкрэпи1лъ мS є3си2. 10,19Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndεἶπέν eipen
_V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayhe saidμοι moi
_P-DSμοίmoito me[to dwell]μὴ mē
_ADVμήmēnotFear not,φοβοῦ,     fobou
_V-PMM-2Sφοβέωfobeōto fearFear not,ἀνὴρ anēr
_N-NSMἀνήρanērmanmanἐπιθυμιῶν,     epithumiōn
_N-GPFἐπιθυμίαepithumiadesiredesired!εἰρήνη eirēnē
_N-NSFεἰρήνηeirēnēpeacePeaceσοι·     soi
_P-DSσοίsoiyou[chaff]ἀνδρίζου andrizou
_V-PMM-2Sἀνδρίζωandrizōto act like a manbe manlyκαὶ kai
_CONJκαίkaiandandἴσχυε.     ischue
_V-PAM-2Sἰσχύωischuōbe strongstrong!καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
_T-DSNὁhothe/this/who λαλῆσαι lalēsai
_V-AARλαλέωlaleōto speakhis speakingαὐτὸν auton
_D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]μετ'     met
_PREPμετάmetawith/afterwithἐμοῦ emou
_P-GSἐμοῦemouof me[cause]ἴσχυσα ischusa
_V-AAI-1Sἰσχύωischuōbe strongI strengthened,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandεἶπα eipa
_V-AAI-1Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayI said,λαλειτω laleitō
_V-PAM-3Sλαλέωlaleōto speakSpeak,ὁ ho
_T-NSMὁhothe/this/who κύριός kurios
_N-NSMκύριοςkurioslordmy lord!μου,     mou
_P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]ὅτι hoti
_CONJὅτιhotithat/sinceforἐνίσχυσάς enischusas
_V-AAI-2Sἐνισχύωenischuōto strengthenyou strengthenedμε.     me
_P-ASμέmeme[Jehdeiah]  20 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł: „Czy wiesz, dlaczego przyszedłem do ciebie? A teraz wrócę się, aby walczyć przeciw książęciu perskiemu; gdy ja wychodziłem, ukazał się książę grecki przychodzący.И он сказал: "знаешь ли, для чего я пришел к тебе? Теперь я возвращусь, чтобы бороться с князем Персидским; а когда я выйду, то вот, придет князь Греции. И# речE: вёси ли, почто2 пріид0хъ къ тебЁ; и3 нн7э возвращyсz, є4же рaтисz со кнsземъ пeрсскимъ: ѓзъ же и3схождaхъ, кнsзь же є4ллинскій грzдsше: 10,20Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
_V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayhe said,ει ei
_CONJεἰeiifDoοἶδας oidas
_V-RAI-2Sεἴδωeidōto knowyou knowἵνα hina
_CONJἵναhinain order that/to[hook]τί ti
_I-ASNτίςtiswhich?[to bray]ἦλθον ēlthon
_V-AAI-1Sἔρχομαιerchomaito come/goI cameπρός pros
_PREPπρόςprosto/withtoσέ;     se
_P-ASσέseyou[to slip]καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndνῦν nun
_ADVνῦνnunnownow,ἐπιστρέψω epistrepsō
_V-FAI-1Sἐπιστρέφωepistrefōto turnI shall returnτοῦ tou
_T-GSNὁhothe/this/who πολεμῆσαι polemēsai
_V-AARπολεμέωpolemeōto fightto wage warμετὰ meta
_PREPμετάmetawith/afterwithἄρχοντος archontos
_N-GSMἄρχωνarchōnrulerrulerΠερσῶν·     persōn
_N-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPM καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἐγὼ egō
_P-NSἐγώegōI/weyou?ἐξεπορευόμην,     exeporeuomēn
_V-IMI-1Sἐκπορεύωekporeuōto come/go outcoming forth,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandὁ ho
_T-NSMὁhothe/this/whotheἄρχων archōn
_N-NSMἄρχωνarchōnrulerrulerτῶν tōn
_T-GPMὁhothe/this/whotheἙλλήνων hellēnōn
_N-GPMἝλληνhellēna Greek[be anxious]ἤρχετο.     ērcheto
_V-IMI-3Sἔρχομαιerchomaito come/gocame.  21 Tłum. GrEn. Толк. Wszakże opowiem ci, co jest wyrażone w piśmie prawdy, a żaden nie jest pomocnikiem moim w tym wszystkim, jeno Michał, książę wasz.Впрочем я возвещу тебе, что начертано в истинном писании; и нет никого, кто поддерживал бы меня в том, кроме Михаила, князя вашего.но да возвэщy ти вчинeное въ писaніи и4стины, и3 нёсть ни є3ди1нагw помогaющагw со мн0ю њ си1хъ, но т0чію міхаи1лъ кнsзь вaшъ.10,21Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἀλλ'     all
_CONJἀλλάallabut[be gone]ἢ ē
_CONJὁhothe/this/whotheἀναγγελῶ anangelō
_V-FAI-1Sἀναγγέλλωanangellōto reportI will announceσοι soi
_P-DSσοίsoiyou[chaff]τὸ to
_T-ASNὁhothe/this/who ἐντεταγμένον entetagmenon
_V-RMPASstrong:GV-RMPASstrong:GV-RMPASstrong:GV-RMPAS ἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginγραφῇ grafē
_N-DSFγραφήgrafēa writingwritingἀληθείας,     alētheias
_N-GSFἀλήθειαalētheiatruthof truth.καὶ kai
_CONJκαίkaiandAndοὐκ ouk
_ADVοὐounothere is noἔστιν estin
_V-PAI-3Sἐστίestihe is[to sacrifice]εἷς heis
_A-NSMεἰςeistoward[to strive]ἀντεχόμενος antechomenos
_V-PMPRSἀντέχωantechōto cling toholdingμετ'     met
_PREPμετάmetawith/afterwithἐμοῦ emou
_P-GSἐμοῦemouof me[cause]περὶ peri
_PREPπερίperiaboutconcerningτούτων toutōn
_D-GPMτούτωνtoutōnof these[to sprinkle]ἀλλ'     all
_CONJἀλλάallabut[be gone]ἢ ē
_CONJὁhothe/this/who[that]Μιχαηλ michaēl
_N-PRIΜιχαήλmichaēlMichael[Jeremai]ὁ ho
_T-NSMὁhothe/this/who[that]ἄρχων archōn
_N-NSMἄρχωνarchōnruleryour ruler.ὑμῶν·     humōn
_P-GPὑμῶνhumōnof you[lamp]