Styl fragmentu
*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia
Styl fragmentu
*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia
Pierwsza Księga Królewska
CZĘŚC 1 (1,1 – 11,43)SALOMONI. Początki rządów,Salomona.(1,1 – 4,34) STAROŚĆ DAWIDA; ABISAG (1,1-4).
11 A król Dawid zestarzał się i miał wiele dni wieku; a choć go okrywano szatami, nie zagrzewał się.2 Rzekli mu tedy słudzy jego: “Poszukajmy królowi, panu naszemu, młodej panienki, niech stoi przed królem i okrywa go, i śpi na łonie jego, a zagrzewa króla, pana naszego.”3 A tak szukali panienki pięknej we wszystkich granicach izraelskich i znaleźli Abisag Sunamitkę, i przywiedli ją do króla.4 A była to panienka bardzo piękna i sypiała z królem, i służyła mu, ale król jej nie poznał. SPRZYSIĘŻENIE ADONIASA (1,5-10). Adonias dąży do osiągnięcia tronu (5-6); jego stronnicy (7-8); uczta koło źródła Rogel (9-10).5 Lecz Adonias, syn Haggity, wynosił się mówiąc: “Ja będę królował.” I nasprawiał sobie wozów i jezdnych, i pięćdziesięciu mężów, którzy by biegali przed nim.6 A nie skarcił go nigdy ojciec jego mówiąc: “Czemużeś to uczynił?” A był i ten bardzo piękny, wtóry syn po Absalomie.7 A miał zmowę z Joabem, synem Sarwii, i z Abiatarem kapłanem, którzy pomagali stronnictwu Adoniasa.8 Lecz Sadok kapłan i Banajas, syn Jojady, i Natan prorok, i Semej, i Rej, i moc wojska Dawidowego nie trzymała z Adoniasem.9 A tak nabił Adonias baranów i cielców, i wszelakiego bydła tłustego u kamienia Zohelet, który był blisko źródła Rogel, i wezwał wszystkich braci swych, synów królewskich, i wszystkich mężów judzkich, sług królewskich.10 Lecz Natana proroka i Banajasa, i wszystkich mocarzów, i Salomona, brata swego, nie wezwał. DAWID NAZNACZA SALOMONA NA SWEGO NASTĘPCĘ (1,11-53). Natan zachęca Betsabeę, by przypomniała Dawidowi obietnicę, daną na korzyść Salomona (11-14); jej rozmowa z królem (15-21); Natan osobiście wstawia się u króla (22-27) i uzyskuje zgodę (28-31). Namaszczenie Salomona w Gihonie (32-40). Adonias dowiaduje się o wszystkim (41-48); Salomon obiecuje mu życie, jeżeli będzie wierny (49-53).11 I rzekł Natan do Betsabee, matki Salomona: “Czy słyszałaś, że królem został Adonias, syn Haggity, a pan nasz Dawid o tym nie wie?12 Przeto teraz pójdź, przyjmij radę ode mnie, a zachowaj duszę swoją i syna twego Salomona.13 Idź, a wnijdź do króla Dawida, i powiedz mu: Czyś ty, panie mój, królu, nie przysiągł mnie, słudze twojej, mówiąc: Salomon, syn twój, będzie królował po mnie i on będzie siedział na stolicy mojej? Czemuż tedy królem jest Adonias?14 A gdy jeszcze tam będziesz mówić z królem, ja przyjdę za tobą i dopełnię słów twoich.”15 A tak weszła Betsabee do króla na pokój; a król się bardzo zestarzał i Abisag Sunamitka posługiwała mu.16 Nachyliła się Betsabee i pokłoniła się królowi. Król rzekł do niej: 17 “Czego chcesz ?” Ona odpowiadając rzekła: “Panie mój, tyś przysiągł przez Pana, Boga twego, słudze twojej: Salomon, syn twój, będzie królował po mnie i on siedzieć będzie na stolicy mojej.18 A teraz oto Adonias jest królem, o czym ty, królu, panie mój, nie wiesz.19 Nabił wołów i bydła tłustego, i baranów bardzo wiele, i wezwał wszystkich synów królewskich i Abiatara kapłana, i Joaba, hetmana rycerstwa; lecz Salomona, sługi twego, nie wezwał.20 A jednak, panie mój królu, na ciebie się oglądają oczy wszystkiego Izraela, żebyś im oznajmił, kto ma siedzieć na stolicy twojej, królu, panie mój, po tobie.21 I stanie się, gdy zaśnie pan mój król z ojcami swymi, ja i Salomon, syn mój, będziemy grzesznymi.”22 A gdy ona jeszcze mówiła z królem, Natan prorok przyszedł.23 I oznajmili królowi mówiąc: “Idzie Natan prorok.” A gdy wszedł przed oczy królewskie i pokłonił się mu twarzą do ziemi, rzekł Natan:24 “Panie mój królu, czyś ty rzekł: Adonias niech króluje po mnie, i on niechaj siedzi na stolicy mojej?25 Dziś bowiem poszedł i nabił wołów i tłustego bydła, i baranów wiele, i wezwał wszystkich synów królewskich i hetmanów, i Abiatara kapłana; a gdy oni jedzą i piją przednim, i mówią: Niech żyje król Adonias,26 mnie, sługi twego, i Sadoka kapłana, i Banajasa, syna Jojady, i Salomona, sługi twego, nie wezwał.27 Czy od pana mego króla wyszło to słowo,ˇa nie oznajmiłeś mnie, słudze twemu, kto ma siedzieć na stolicy pana mego króla po nim?”28 I odpowiedział król Dawid mówiąc: “Wezwijcie do mnie Betsabeę.” A gdy weszła przed króla i stanęła przed nim,29 przysiągł król i rzekł: “Żyje Pan, który wyrwał duszę moją ze wszystkiego ucisku,30 iż jak ci przysiągłem przez Pana, Boga Izraelowego mówiąc: Salomon, syn twój, królować będzie po mnie, i on będzie siedział zamiast mnie na stolicy mojej, tak uczynię dzisiaj.”31 I schyliwszy Betsabee twarz ku ziemi, pokłoniła się królowi mówiąc: “Niech żyje pan mój Dawid na wieki!”32 Rzekł też król Dawid: “Wezwijcie mi Sadoka kapłana i Natana proroka, i Banajasa, syna Jojady!”33 A gdy ci weszli przed króla, rzekł do nich: “Weźmijcie z sobą sługi pana waszego, a wsadźcie Salomona, syna mego, na mulicę moją i prowadźcie go do Gihonu.34 Tam niech go pomaże kapłan Sadok i Natan prorok na króla nad Izraelem; i będziecie trąbić w trąbę, i rzeczecie: Niech żyje król Salomon!35 I pójdziecie za nim,i przyjdzie, a usiądzie na stolicy mojej, i on będzie królował zamiast mnie, i jemu rozkażę, aby był wodzem nad Izraelem i nad Judą.”36I odpowiedział Banajas, syn Jojady, królowi mówiąc:”Amen. Tak niech mówi Pan, Bóg pana mego króla.37 Jak był Pan z panem moim królem, tak niech będzie z Salomonem, a niech wywyższy stolicę jego nad stolicę króla, pana mego Dawida!”38 Poszedł tedy Natan, prorok i Sadok kapłan, i Banajas, syn Jojady, i Cereci i Feleci, i wsadzili Salomona na mulicę króla Dawida, i przyprowadzili go do Gihonu.39 I wziąwszy Sadok kapłan róg oliwy z przybytku, namaścił Salomona; i trąbili w trąbę, i zawołał wszystek lud: “Niech żyje król Salomon!”40 I poszedł za nim wszystek gmin i lud grających na piszczałkach i weselących się weselem wielkim, i brzmiała ziemia od krzyku ich.41 I usłyszał Adonias i wszyscy zaproszeni przez niego, a biesiada była już skończona; lecz i Joab usłyszawszy głos trąby rzekł: “Co to za krzyk miasta huczącego?”42 A gdy on jeszcze mówił, Jonatas, syn Abiatara kapłana, przyszedł. Rzekł do niego Adonias: “Wnijdź, boś mąż mocny i dobrą nowinę niosący.”43 Odpowiedział Jonatas Adoniasowi: “Nie, bo pan nasz, król Dawid, ustanowił królem Salomona,44 i posłał z nim kapłana Sadoka i Natana proroka, i Banajasa, syna Jojady, i Ceretów i Feletów, i wsadzili go na mulicę królewską.45 I namaścili go kapłan Sadok i Natan prorok na króla w Gihonie, i pojechali stamtąd weseląc się, i zabrzmiało miasto. Ten to jest głos, któryście słyszeli. 46 Lecz i Salomon siedzi na stolicy królestwa.47 I wszedłszy słudzy królewscy błogosławili panu naszemu, królowi Dawidowi, mówiąc: Niech rozszerzy Bóg imię Salomona nad imię twoje, i niech sławniejszą uczyni stolicę jego nad stolicę twoją! I pokłonił się król na łożu swoim, i powiedział:48 Błogosławiony Pan, Bóg Izraelów, który dał dzisiaj siedzącego na stolicy mojej, na co patrzą oczy moje!”49 Zlękli się tedy i wstali wszyscy, których sprosił Adonias, i poszedł każdy w drogę swoją.50 A Adonias bojąc się Salomona wstał i poszedł, i uchwycił się rogu ołtarza.51 I powiedzieli Salomonowi mówiąc: “Oto Adonias, bojąc się króla Salomona, uchwycił się rogu ołtarza mówiąc: Niech mi dziś przysięże król Salomon, że nie zabije sługi swego mieczem!”52 I rzekł Salomon: “Jeżeli będzie dobrym mężem, nie spadnie i jeden włos z głowy jego na ziemię; ale jeśli się w nim znajdzie co złego, umrze.”53 Posłał tedy król Salomon i wywiódł go od ołtarza, a wszedłszy pokłonił się królowi Salomonowi, i rzekł mu Salomon: “Idź do domu swego!” DAWID UDZIELA OSTATNICH RAD SALOMONOWI (2,l-9). O zachowaniu prawa (1-4); o Joabie (5-6); o Berzellaju (7); o Semeju (8-9).
21 I przybliżyły się dni Dawida, gdy Dawid miał umrzeć, i rozkazał Salomonowi, synowi swemu, mówiąc:2 “Ja idę w drogę wszystkiej ziemi; wzmacniaj się i bądź mężem.3 Przestrzegaj służby Pana, Boga twego, abyś chodził drogami jego, żebyś strzegł ustaw jego i przykazań jego,i sądów, i świadectw, jak napisano w zakonie Mojżeszowym, abyś rozumiał wszystko, co czynisz i do czego się jeno obrócisz;4aby potwierdził Pan słowa swoje, które wypowiedział o mnie mówiąc: Jeśli będą strzec synowie twoi dróg swych i będą chodzić przede mną w prawdzie ze wszystkiego serca swego i ze wszystkiej duszy swojej, nie będzie odjęty mąż ze stolicy izraelskiej.5 Ty wiesz także, co mi uczynił Joab, syn Sarwii, co uczynił dwom hetmanom wojska izraelslziego, Abnerowi, synowi Nera, i Amazie synowi Jetera, których zabił i wylał krew wojny w pokoju, i położył krew bitwy na pasie rycerskim swoim, który był około biódr jego, i na obuwiu swym, które było na nogach jego.6 Uczynisz tedy według mądrości twej, a nie doprowadzisz sędziwości jego w pokoju do otchłani.7 Ale i synom Berzellaja Galaadczyka łaskę okażesz, i będą jadać u stołu twego, bo wyszli naprzeciw mnie, gdym uciekał przed Absalomem, bratem twoim.8 Masz też przy sobie Semeja, syna Gery, syna Jeminiego, z Bahurim, który mi złorzeczył złorzeczeństwem najgorszym, gdym szedł do obozu, ale ponieważ wyszedł naprzeciw mnie, gdym się przeprawiał przez Jordan, a przysięgłem mu przez Pana mówiąc: Nie zabiję cię mieczem,9 ty nie dopuść, żeby był bez karania; ale jesteś mężem mądrym, żeby wiedzieć, co masz mu uczynić, i doprowadzisz sędziwość jego z krwią do otchłani.” ŚMIERĆ DAWIDA, SALOMON OBEJMUJE WŁADZĘ (2,10-12).10 Zasnął tedy Dawid z ojcami swymi i pogrzebany został w mieście Dawidowym.11 A dni, których królował Dawid nad Izraelem, jest czterdzieści lat: w Hebronie królował siedem lat, a w Jeruzalem trzydzieści lat i trzy.12 A Salomon zasiadł na stolicy Dawida, ojca swego, i wzmocniło się królestwo jego bardzo. PIERWSZE CZYNY SALOMONA (2,13-46). Adonias prosi przez Betsabeę o rękę Abisag (13-22); Salomon skazuje go na śmierć (23-25). Salomon odbiera godność arcykapłańską Abiatarowi (26-27) i każe zabić Joaba w świątyni (28-35); zakazuje Semejowi opuszczać Jerozolimę (36-38) i karze go śmiercią za nieposłuszeństwo (39-46).13 I wszedł Adonias, syn Haggity, do Betsabei, matki Salomonowej. Ona mu rzekła: “Czy spokojne jest wejście twoje?” Odpowiedział: “Spokojne.”14 I przydał: “Mam coś mówić z tobą.” Rzekła mu: “Mów!” A on rzekł:15 “Ty wiesz, iż moje było królestwo i mnie był przełożył wszystek Izrael nad sobą na króla; lecz przeniesione zostało królestwo i dostało się bratu memu, bo je Pan przeznaczył.16 Teraz tedy mam jedną prośbę do ciebie, nie zawstydzaj oblicza mego!” Rzekła do niego: “Powiedz!” A on rzekł:17 “Proszę, abyś powiedziała królowi Salomonowi (bo tobie nic odmówić nie może), aby mi dał Abisag Sunamitkę za żonę!”18 I rzekła Betsabee: “Dobrze, ja będę z królem mówiła za tobą.”19 Przyszła tedy Betsabee do króla Salomona, aby z nim mówić za Adoniasem; i wstał król naprzeciwko niej, i ukłonił się jej, i usiadł na stolicy swojej i postawiono tron matce królewskiej, która siadła po prawicy jego. I rzekła mu: 20 “Jedną prośbę maluczką ja do ciebie zanoszę, nie zawstydzaj oblicza mego!” I rzekł jej król: “Proś, matko moja, bo mi się nie godzi, abym odwrócił oblicze twoje.”21 Ona rzekła: “Niech będzie dana Abisag Sunamitka Adoniasowi, bratu twemu za żonę!”22 Odpowiedział król Salomon i rzekł matce swojej: “Czemu prosisz o Abisag Sunamitkę dla Adoniasa? Proś dla niego i o królestwo, bo on jest bratem moim, starszym niżeli ja, a ma za sobą Abiatara kapłana i Joaba, syna Sarwii.”23 A tak przysiągł król Salomon na Pana mówiąc: “To niech mi Bóg uczyni i to niech przyczyni, że przeciw duszy swojej mówił Adonias słowo to!24 A teraz żyje Pan, który mię wzmocnił i posadził mię na stolicy Dawida, ojca mego, i który mi uczynił dom jako rzekł – że dziś będzie zabity Adonias.”25 I posłał król Salomon Banajasa, syna Jojady, który go zabił, i umarł.26 Abiatarowi też kapłanowi rzekł król: “Idź do Anatot, do roli twej; zaiste mężem śmierci jesteś, ale cię dziś nie zabiję, boś nosił skrzynię Pana Boga przed Dawidem, ojcem moim, i znosiłeś utrapienia we wszystkim, co wycierpiał ojciec mój.”27 Wyrzucił tedy Salomon Abiatara, żeby nie był kapłanem Pańskim, aby się spełniło słowo Pańskie, które mówił o domu Helego w Silo.28 I przyszła wieść do Joaba, gdyż Joab przystał do Adoniasa, a nie przystał do Salomona; uciekł tedy Joab do przybytku Pańskiego i uchwycił się rogu ołtarza.29 I oznajmiono królowi Salomonowi, że Joab uciekł do przybytku Pańskiego i jest u ołtarza; i posłał Salomon Banajasa, syna Jojady, mówiąc: “Idź, zabij go!”30 I przyszedł Banajas do przybytku Pańskiego, i rzekł mu: “To mówi król: Wynijdź!” On rzekł: “Nie wynijdę ale tu umrę.” I doniósł Banajas królowi te słowa mówiąc: “Tak mówił Joab i to mi odpowiedział.”31 I rzekł mu król: “Uczyńże, jak mówił, a zabij go i pogrzeb, a oddalisz krew niewinną, którą wylał Joab, ode mnie i od domu ojca mego.32 I obróci Pan krew jego na głowę jego, ponieważ zabił dwu mężów sprawiedliwych i lepszych niźli on, a zabił ich mieczem, o czym nie wiedział ojciec mój Dawid: Abnera, syna Nera, hetmana wojska izraelskiego, i Amazę, syna Jetera, hetmana wojska judzkiego.33 I wróci się krew ich na głowę Joaba i na głowę potomstwa jego na wieki; a Dawidowi i potomstwu jego, i domowi, i stolicy jego niech będzie pokój aż na wieki od Pana.”34 A tak poszedł Banajas, syn Jojady, i rzuciwszy się nań, zabił go, i pogrzebany zostałw domu swym na pustyni.35 I ustanowił król Banajasa, syna Jojady, nad wojskiem zamiast niego, a Sadoka uczynił kapłanem zamiast Abiatara.36 Posłał też król i wezwał Semeja, i rzekł mu: “Zbuduj sobie dom w Jeruzalem i mieszkaj tam, a nie będziesz wychodził stamtąd tam i sam.37 Ale któregokolwiek dnia wyjdziesz i przejdziesz przez potok Cedron, wiedz, że zabity będziesz; krew twoja będzie na głowie twojej.”38 I rzekł Semej królowi: “Dobra mowa; jak rzekł pan mój król, tak uczyni sługa twój.” I mieszkał Semej w Jeruzalem przez niemały czas.39 I zdarzyło się po trzech latach, że uciekli słudzy Semeja do Achisa, syna Maachy, króla Get; i powiedziano Semejowi, że słudzy jego poszli do Get.40 I wstał Semej, i osiodłał osła swego, i pojechał do Achisa do Get szukać sług swoich, i przywiódł ich z Get.41 I powiedziano Salomonowi, że jeździł Semej z Jeruzalem do Get i wrócił się.42A posławszy wezwał go i rzekł mu: “Czym ci nie oświadczył przez Pana i zapowiedziałem ci: Któregokolwiek dnia wyszedłszy pójdziesz tam i sam, wiedz, że umrzesz? I odpowiedziałeś mi: Dobra mowa, którą słyszałem.43 Czemużeś tedy nie strzegł przysięgi Pańskiej i rozkazu, który ci dałem?”44 I rzekł król do Semeja: “Ty znasz wszystko zło, którego jest świadome serce twoje i któreś uczynił Dawidowi, ojcu memu; obrócił Pan złość twoją na głowę twoją.45 A król Salomon błogosławiony, i stolica Dawidowa będzie utwierdzoną przed Panem aż na wieki.”46 I rozkazał król Banajasowi, synowi Jojady, a ten wyszedłszy zabił go, i umarł. MAŁŻEŃSTWO SALOMONA; JEGO STOSUNEK DO WYŻYN (3,1-3).
31 Utwierdziło się tedy królestwo w ręce Salomona, i spowinowacił się z Faraonem, królem egipskim, bo pojął córkę jego i przyprowadził do miasta Dawidowego, ażby skończył budować dom swój i dom Pański, i mur jerozolimski wokoło.2 Wszelako lud ofiarował na wyżynach, bo nie był zbudowany kościół imieniu Pańskiemu aż do dnia owego.3 I miłował Salomon Pana, chodząc według przykazań Dawida, ojca swego, wyjąwszy, iż na wyżynach ofiarował i zapalał kadzidło. SALOMON PROSI BOGA O MĄDROŚĆ (3,4-15). Król przybywa do Gabaonu dla zlożenia ofiar (4). Jego modlitwa: dziękczynienie (5-8); prośba o mądrość (9). Oprócz mądrości Bóg mu udziela potęgi i sławy (10-14). Król składa w Jerozolimie przed arką ofiary (15).4 Poszedł tedy do Gabaonu, aby tam ofiarować, bo ta wyżyna była największa. Tysiąc ofiar na całopalenie ofiarował Salomon na owym ołtarzu w Gabaonie5 I ukazał się Pan Salomonowi przez sen w nocy mówiąc: “Proś czego chcesz, żebym ci dał!”6 I rzekł Salomon: “Tyś uczynił ze sługą twoim Dawidem, ojcem moim, miłosierdzie wielkie, jak chodził przed oczyma twymi w. prawdzie i w sprawiedliwości i prostym sercem z tobą; zachowałeś mu miłosierdzie twoje wielkie i dałeś mu syna, siedzącego na stolicy jego, jak jest dzisiaj.7 A teraz, Panie Boże, tyś uczynił królem sługę twego zamiast Dawida; ojca mego, a jam jest pacholę małe i nie znające wyjścia i wejścia mego.8 A sługa twój jest pośród ludu, któryś obrał, ludu niezliczonego, który dla mnóstwa nie może być policzony ani porachowany.9 A przeto daj słudze twemu serce rozumne, aby mógł sądzić lud twój i rozeznać między złem a dobrem; bo któż może sądzić lud ten, lud ten twój wielki?”10 Podobała się tedy mowa przed Panem, że Salomon prosił o taką rzecz.11 I rzekł Pan Salomonowi: “Ponieważ o tę rzecz prosiłeś, a nie żądałeś dla siebie dni wielu ani bogactw, albo dusz nieprzyjaciół twoich, aleś prosił dla siebie o mądrość dla rozeznania tego, co słuszne,12 otom ci uczynił według słów twoich i dałem ci serce mądre i rozumne, tak iż nikt przed tobą nie był podobny tobie, ani po tobie nie powstanie.13 Lecz i to, czegoś nie żądał, dałem tobie, to jest bogactwa i sławę, tak iż żaden z królów nie był podobny do ciebie wszystkich przeszłych czasów.14 A jeśli będziesz chodził drogami moimi i strzegł przykazań moich i ustaw moich, jak twój ojciec chodził, przedłużę dni twoje.”15 Ocucił się tedy Salomon i zrozumiał, że był to sen. A przyjechawszy do Jeruzalem stanął przed skrzynią przymierza Pańskiego i ofiarował całopalenia, i uczynił ofiary zapokojne i wielką ucztę dla wszystkich sług swoich. WYROK SALOMONA (3,16-28). Dwie nierządnice przed królem oskarżają się wzajemnie o odebranie sobie dziecka (16-22). Salomon każe podzielić na dwie części dziecię żywe; sprzeciw prawdziwej matki (23-26). Król sprawę rozstrzyga; wszyscy podziwiają jego mądrość (27-28).16 I przyszły dwie niewiasty wszetecznice do króla i stanęły przed nim.17 Jedna z nich rzekła: “Proszę, mój panie, ja i ta niewiasta mieszkałyśmy w jednym domu, i porodziłam u niej w komorze.18 A trzeciego dnia potem, gdym porodziła, porodziła też i ona; i byłyśmy razem, a nikogo innego nie było z nami w domu oprócz nas obu.19 I umarł syn tej niewiasty w nocy, bo go śpiąc przygniotła.20 A wstawszy o północy, wzięła syna mego od boku mego, służebnicy twojej śpiącej, i położyła go na łonie swoim, a syna swego, który był umarł, położyła na łonie moim.21 A gdym wstała rano, chcąc dać mleka synowi memu, znalazłam umarłego; lecz przypatrując mu się pilniej w jasny dzień, poznałam, że nie był mój, któregom porodziła.”22 I odpowiedziała druga niewiasta: “Nie jest tak, jak powiadasz ale twój syn umarł, a mój żyje!” Przeciwnie zaś tamta mówiła: “Nieprawdę mówisz, bo mój syn jest żywy, a twój syn umarł!” I tak się spierały przed królem.23 Wtedy król rzekł: “Ta mówi: Mój syn żywy, a twój syn umarł, a tamta odpowiada: Nie, ale twój syn umarł, a mój żywy.”24 I rzekł król: “Przynieście mi miecz!” A gdy przyniesiono miecz przed króla:25 “Rozdzielcie, rzecze, dzieáę żywe na dwie części i dajcie połowę jednej, a połowę drugiej!”26 I rzekła niewiasta, której syn był żywy, do króla (bo się poruszyły wnętrzności jej nad synem swoim): “Proszę, panie, dajcie jej dziecię żywe, a nie zabijajcie go!” Przeciwnie owa mówiła: “Niech nie będzie ani mnie ani tobie, ale niech je rozdzielą!”27 Odpowiedział król i rzekł: “Dajcie tej dziecię żywe, a nie zabijajcie go, bo ta jest matką jego!”28 I usłyszał wszystek lud izraelski wyrok, który król wydał, i ulękli się króla, widząc, że mądrość Boża była w nim ku czynieniu sprawiedliwości. URZĘDNICY KRÓLEWSCY (4,1-19). Ministrzy (1-6); dwunastu przełożonych nad Izraelem, (7-19).
41 A był król Salomon królem nad i wszystkim Izraelem.2 A ci są książęta, których miał: Azarias, syn Sadoka kapłana;3 Elihoref i Ahia, synowie Sisy, pisarze, Jozafat syn Ahiluda, kanclerz; Banajas,4 syn Jojady, nad wojskiem, a Sadok i Abiatar kapłani;5 Azarias, syn Natana, nad tymi, którzy stali przy królu; Zabud, syn Natana, kapłan, przyjaciel królewski;6 i Achisar, przełożony nad domem, a Adoniram, syn Abdy, nad poborami.7 – Lecz Salomon miał dwunastu przełożonych nad wszystkim Izraelem, którzy dostarczali żywności królowi i domowi jego; bo na każdy miesiąc w roku jeden z nich dostarczał rzeczy potrzebnych.8 A te są imiona ich: Benhur na górze Efraim;9 Bendekar w Makkes, w Salebim, w Betsames,10 w Elon i w Bethanan; Benhesed w Arubot; jego było Socho i wszystka ziemia Efer;11 Benabinadab, którego wszystek Nefat Dor, Tafetę, córkę Salomonową miał za żonę;12 Bana, syn Ahiluda, rządził Tanakiem i Mageddem i wszystkim Betsanem, który jest koło Sartany pod Jezrahelem, od Betsanu aż do Abelmehuli naprzeciw Jekmaan;13 Bengaber w Ramot Galaad miał Awotiair, syna Manassesa w Galaadzie; on był nad wszystką krainą Argob, która jest w Basanie, nad sześćdziesięciu miastami wielkimi i murowanymi, które miały rygle miedziane;14 Ahinadab, syn Adda rządził w Manaim;15 Achimaas w Neftalim; ale i on miał Basematę, córkę Salomonową za żonę;16 Baana, syn Husego, w Aser i w Balot;17 Jozafat, syn Faruego, w Issacharze;18 Semej, syn Eli, w Beniaminie;19 Gaber, syn Uriego, w ziemi Galaad, w ziemi Sehona, króla amorejskiego, i Oga, króla Basanu, nad wszystkim, co było w owej ziemi. WIELKOŚĆ I MĄDROŚĆ SALOMONA (4,20-34). Pomyślność ludu (20). Rozległość królestwa (2I). Bogactwo Salomona (22-28); jego mądrość (29-31), w różny sposób objawiająca się (32-34).20 Juda i Izrael niezliczeni w mnogości swojej jak piasek morski, jedli i pili i weselili się.21 A Salomon miał pod swoją władzą wszystkie królestwa od rzeki ziemi Filistyńskiej aż do granicy egipskiej; oni mu znosili dary i służyli mu po wszystkie dni żywota jego.22 A pożywienie Salomona wynosiło na każdy dzień trzydzieści korcy czystej mąki i sześćdziesiąt korcy mąki zwykłej,23 dziesięć wołów tłustych, a dwadzieścia wołów pastewnych, i sto baranów, oprócz łowu jeleni, sarn i bawołów i ptactwa karmnego.24 Bo on dzierżył wszystką krainę, która była za rzeką, od Tafsy aż do Gazy, i wszystkich królów swych krajów, a miał pokój ze wszech stron wokoło.25 I mieszkał Juda i Izrael bez wszelkiej bojaźni, każdy pod winnym szczepem swoim i pod figą swoją od Dan aż do Bersabee, po wszystkie dni Salomona.26 I miał Salomon czterdzieści tysięcy żłobów koni do wozów, a dwanaście tysięcy do jazdy.27 A utrzymywali je wyżej pomienieni starostowie królewscy; lecz i potrzebom stołu króla Salomona z wielką pilnością dostarczali czasu swego.28 Jęczmień też i słomę dla koni i mułów wozili na miejsce, gdzie był król, według tego, jak im nakazano.29 Dał też Bóg Salomonowi mądrość i roztropność bardzo wielką, i przestronność serca jak piasek, który jest na brzegu morskim.30 I przechodziła mądrość Salomona mądrość wszystkich ludzi wschodnich i Egipcjan.31 I był mędrszy od wszystkich ludzi: mędrszy niż Etan Ezrahita i Heman, Chalkol i Dorda, synowie Mahola, i był sławny u wszystkich narodów okolicznych.32 Wypowiedział też Salomon trzy tysiące przypowieści, a pieśni jego było tysiąc i pięć.33 Rozprawiał też o drzewach, od cedru, który jest na Libanie, aż do hizopu, który wyrasta ze ściany; i mówił o zwierzętach i ptakach, i płazach, i rybach.34 I przychodzili ze wszystkich narodów słuchać mądrości Salomona, i od wszystkich królów ziemi, którzy słyszeli o mądrości jego.II. Budowa i poświęcenie świątyni.(5,1 – 8,66) UKŁAD Z HIRAMEM, KRÓLEM TYRU I PRZYGOTOWANIA DO BUDOWY ŚWIĄTYNI (5,1-18). Poselstwo Hirama (1); Salomon objawia mu zamiast zbudowania świątyni i prosi go o cedry (2-6). Hiram przyjmuje propozycje (7-4), a Salomon dostarcza mu zboża i oliwy (10-12). Z całego Izraela wybiera się robotników do przenoszenia cedców i do innych robót (13 18).
51 Posłał też Hiram, król Tyru, sługi swe do Salomona, bo słyszał, że go namaszczono na królestwo zamiast ojca jego; albowiem Hiram był przyjacielem Dawida przez wszystek czas.2 I posłał Salomon do Hirama mówiąc:3 “Ty znasz wolę Dawida, ojca mego, i że nie mógł zbudować domu imieniu Pana, Boga swego, dla walk zagrażających wokoło, aż ich dał Pan pod stopy nóg jego.4 Lecz teraz dał mi Pan, Bóg mój, odpocznienie zewsząd i nie masz przeciwnika ani spotkania złego.5 Przeto myślę zbudować kościół imieniu Pana, Boga mego, jak powiedział Pan Dawidowi, ojcu memu, mówiąc: Syn twój, którego dam zamiast ciebie na stolicę twą, ten zbuduje dom imieniu memu.6 A tak przykaż, żeby mi nacięli słudzy twoi cedrów z Libanu i słudzy moi niechaj będą ze sługami twymi, a zapłatę sług twoich dam tobie, jakiejkolwiek żądać będziesz; bo wiesz, że nie ma między ludem moim męża, który by umiał drzewa wyrębywać jak Sydończycy.”7 Gdy tedy usłyszał Hiram słowa Salomona, uradował się bardzo i rzekł: “Błogosławiony Pan Bóg dzisiaj, który dał Dawidowi syna bardzo mądrego nad ludem tym wielkim!”8 I posłał Hiram do Salomona mówiąc: “Słyszałem wszystko, coś mi doniósł; ja uczynię wszystką wolę twoją około drzewa cedrowego i jodłowego.9 Słudzy moi zniosą je z Libanu do morza, a ja złożę je w tratwy na morzu aż na miejsce, o którym mi dasz znać, i przypławię je tam, a ty je zabierzesz; i dostarczysz mi rzeczy potrzebnych, aby była dana żywność domowi memu.”10 A tak Hiram dawał Salomonowi drzewo cedrowe i drzewo jodłowe według wszystkiej woli jego.11 A Salomon dawał Hiramowi dwadzieścia tysięcy korców pszenicy na żywność dla domu jego i dwadzieścia korców oliwy najezystszej; to dawał Salomon Hiramowi na każdy rok.12 Dał też Pan mądrość Salomonowi, jak mu obiecał; i był pokój między Hiramem i Salomonem, i uczynili obydwaj przymierze.13 – I wybrał król Salomon robotników ze wszystkiego Izraela, i było na trzydzieści tysięcy mężów.14 I posyłał ich na Liban, dziesięć tysięcy na każdy miesiąc na przemian, tak że przez dwa miesiące byli w domach swoich; a nad robocizną przełożonym był Adoniram.15 Miał też Salomon siedemdziesiąt tysięcy tych, co nosili ciężary, a osiemdziesiąt tysięcy tych, którzy w górach łamali kamienie,16 oprócz przełożonych, którzy byli nad każdą robotą, w liczbie trzech tysięcy i trzystu, rozkazując ludowi i pracującym.17 I przykazał król, żeby brali kamienie wielkie, kamienie kosztowne na fundament kościelny, i obrabiali je.18 I ciosali je murarze Salomona i murarze Hirama, a Gibliowie nagotowali drzewa i kamieni na budowanie domu. BUDOWA ŚWIĄTYNI (6,1-38). Data (1). Wymiary (2). Przysionek (3); okna (4); boczne przybudówki, pokrycie (4-10). Bóg obiecuje, że będzie mieszkał wpośród Izraela (11-13). Mury pokryte deskami cedrowymi (14-16a). Miejsce Najświętsze i Święte (16b-17). Ozdoby z cedru (18). Wymiary miejsca Najświętszego (19-20a). Złota powłoka (20b-22). Cherubiny przy arce (23-28). Ozdoby ścian (29-30). Drzwi (31-35). Dziedziniec wewnętrzny (36). Czas trwania roboty (37-38).
61 Stało się tedy roku czterechsetnego i osiemdziesiątego od wyjścia synów Izraelowych z ziemi Egipskiej, roku czwartego królowania Salomona nad Izraelem, miesiąca Zyjo (ten jest miesiąc wtóry), poczęto budować dom Panu.2 A dom, który budował król Salomon Panu, miał sześćdziesiąt łokci wzdłuż, dwadzieścia łokci wszerz, a trzydzieści łokci wzwyż.3 A przysionek był przed kościołem, na dwadzieścia łokci wzdłuż, według miary szerokości kościoła, a miał dziesięć łokci wszerz przed kościołem.4 I poczynił w kościele okna zwężające się.5 I zbudował na śeianie kościelnej piętra wokoło, na ścianach domu koło kościoła i koło wyrocznicy, i uczynił przybudowania boczne wokoło.6 Piętro, które na dole było, miało pięć łokci wszerz, a średnie piętro sześć łokci wszerz, a trzecie piętro miało siedem łokci wszerz. Tramy zaś położył na domu wokoło zewnątrz, aby nie tkwiły w murach kościelnych.7 A gdy dom budowano, budowano go z kamienia ciosanego i obrobionego, a młota i siekiery i wszelakiego narzędzia żelaznego nie było słychać w domu, gdy budowano.8 Drzwi do średniego przybudowania bocznego były po prawej stronie domu, i po krętych sehodach wstępowano na średnie piętro, a ze średniego na trzecie.9 I zbudował dom, i dokończył go, i przykrył dom pułapem cedrowym.10 I zbudował piętro na całym domu, pięć łokci wzwyż, i pokrył dom drzewem cedrowym.11 I stało się słowo Pańskie do Salomona mówiąc:12 “Co do domu tego, który budujesz – jeśli będziesz chodził według przykazań moich i ustaw moich przestrzegać będziesz, i zachowasz wszystkie rozkazania moje postępując według nich, potwierdzę tobie słowo moje, które mówiłem do Dawida, ojca twego.13 I będę mieszkał pośród synów Izraelowych, i nie opuszczę ludu mego izraelskiego.”14 A tak zbudował Salomon dom i dokończył go.15 I zbudował ściany domu wewnątrz z desek cedrowych, od podłogi domu aż do wierzchu ścian i aż do stropu okrył ściany drzewem cedrowym wewnątrz; a podłogę domu wyłożył tarcicami jodłowymi.16 I zbudował dwadzieścia łokci w tył kościoła z desek cedrowych podłogi aż do wierzehu, i uczynił wewnętrzny dom wyrocznicy świętym świętych.17 Ale sam kościół był na czterdzieści łokci przed drzwiami wyrocznicy.18 A wszystek dom wewnątrz był cedrem wyłożony, mając toczenia i fugowania swe bardzo kształtne i rzeźby wypukłe; wszystko cedrowymi deskami było okryte i zgoła żaden kamień nie mógł być widoczny w ścianie.19 Lecz wyrocznicę w środku domu wewnętrznej części nagotował, aby tam postawić skrzynię przymierza Pańskiego.20 A wyrocznica miała dwadzieścia łokci wzdłuż i dwadzieścia łokci wszerz i dwadzieścia łokci wzwyż; i pokrył i odział ją szczerym złotem. Ale i ołtarz pokrył cedrem.21 Dom też przed wyrocznicą pokrył szczerym złotem i przybił blachy gwoźdźmi złotymi.22 I nie było niczego w kościele, czego by złotem nie pokryto; ale i wszystek ołarz wyrocznicy powlókł złotem.23 – I uczynił w wyrocznicy dwa cheruby z drzewa oliwnego, na dziesięć łokci wzwyż.24 Pięć łokci jedno skrzydło cheruba, a pięć łokci drugie skrzydło cheruba, to jest dziesięć łokci było od końca skrzydła jednego aż do końca skrzydła drugiego.25 Dziesięć też łokci miał cherub drugi; równej miary i jednej roboty były oba cheruby,26 to jest wysokość cheruba jednego była na dziesięć łokci, i tak samo cheruba drugiego.27 I postawił cherubiny w środku kościoła wewnętrznego, a rozciągały cherubiny skrzydła swe, i dosięgało skrzydło jedno ściany, a skrzydło cheruba drugiego dosięgało ściany drugiej, a drugie skrzydła w środku kościoła dotykały się jedno drugiego.28 Powlókł też cherubiny złotem.29 A wszystkie ściany kościelne wokoło ozdobił rozmaitą rzeźbą i toczeniem, i poczynił na nich cheruby i palmy, i kwiaty rozmaite, jakby wystające i wychodzące ze ściany.30 Lecz i podłogę domu wyłożył złotem wewnątrz i zewnątrz.31 A w wejściu do wyrocznicy uczynił drzwiczki z drzewa oliwnego, a podwoje były pięciograniaste.32 I dwoje drzwi z drzewa oliwnego, i wyrył na nich cherubiny i figury palm, i rzeźby bardzo wypukłe, i powlókł je złotem, i pokrył złotem tak cheruby jak i palmy i inne rzeczy.33 I uczynił w wejściu do kościoła odrzwia z drzewa oliwnego czworograniaste,34 i dwoje drzwi z drzewa jodłowego z obu stron; a oboje drzwi dwoiste były, i razem się dzierżąc otwierały się.35 I wyrył cheruby i palmy i rzeźby bardzo wypukłe, i powlókł wszystko blachami złotymi robotą graniastą pod prawidło.36 I zbudował dziedziniec wewnętrzny z trzech rzędów kamienia ciosanego i z jednego rzędu drzewa cedrowego.37 Roku czwartego założony został dom Pański, miesiąca Zyjo.38 A roku jedenastego miesiąca Bul (ten jest miesiąc ósmy), ukończony został dom ze wszystką robotą jego i ze wszystkim sprzętem jego, a budował go siedem lat. PAŁACE SALOMONA (7,1-12). Dom lasu Libanu (1-5). Portyki (6). Sala tronowa (7). Dom mieszkalny króla i pałac królowej (8). Materiał (9-12).
71 A dom swój budował Salomon trzynaście lat, i zupełnie go wykończył.2 Zbudował też dom lasu Libanu na sto łokci wzdłuż, na pięćdziesiąt łokci wszerz i na trzydzieści łokci wzwyż; i cztery chodniki między słupami cedrowymi, bo wyciął drzewa cedrowe na słupy.3 A tarcicami cedrowymi pokrył wszystko sklepienie, które opierało się na czterdziestu pięciu słupach. A jeden rząd miał słupów piętnaście,4 jeden naprzeciw drugiego postawionych5 i naprzeciw siebie stojących, a był równy odstęp między słupami, a na słupach drzewa czworograniaste we wszystkim równe.6 I przysionek słupów uczynił na pięćdziesiąt łokci wzdłuż, a trzydzieści łokci wszerz, i drugi przysionek przed większym przysionkiem, i słupy, i kapitele na słupach.7 Uczynił też przysionek dla stolicy, w którym jest trybunał sądowy, i przykrył drzewem cedrowym od podłogi aż do wierzchu.8 A domek, w którym siadano na sąd, był w środku przysionka, takąż robotą. Zbudował też dom córce Faraona (którą wziął za żonę Salomon), takąż robotą jak i ten przysionek.9 Wszystko było z kamieni drogich, które pod sznur i miarę tak wewnątrz jako i zewnątrz przepiłowane były od fundamentu aż do wierzchu ścian, i zewnątrz aż do dziedzińca większego.10 A fundamenty z kamieni kosztownych, z kamieni wielkich na dziesięć albo na osiem łokci.11 A na wierzehu kamienie kosztowne według równej miary ciosane były, i podobnie z cedru.12 A dziedziniec większy był okrągły, z trzech rzędów kamienia ciosanego, a z jednego rzędu heblowanego cedru, tak też było i w wewnętrznym dziedzińcu domu Pańskiego i w przysionku domu. SPRZĘTY ŚWIĄTYNI (7,13-51). Pomoc Hirama z Tyru (13-14). Dwie kolumny Jachin i Booz (15-22). Morze miedziane (23-26). Dziesięć podstaw z kołami (27-37) dla dziesięciu zbiorników miedzianych (38-39). Naczynia poboczne (40a). Wyliczenie wszystkich przedmiotów miedzianych (40b-47) i złotych (48-50). Przedmioty poświęcone przez Dawida, oddano do skarbu świątyni (51).13 Posłał też król Salomon i wziął Hirama z Tyru,14 syna Niewiasty wdowy z pokolenia Neftalego, z ojca Tyryjczyka, rzemieślnika około,miedzi, pełnego mądrości i rozumu i nauki do wszelkiej roboty z miedzi. Ten przyszedłszy do króla Salomona, wykonał wszystkie roboty jego.15 I zrobił dwa słupy miedziane, każdy słup na osiemnaście łokci wzwyż, a sznur na dwanaście łokci opasywał obydwa słupy.16 Uczynił też dwa kapitele, które miano postawić na wierzchu słupów, ulane z miedzi; pięć łokci wzwyż miał kapitel jeden, i pięć łokci wzwyż miał kapitel drugi,17 a były jakby na kształt sieci i łańcuszków, razem ze sobą dziwną robotą splecionych. Obydwa kapitele słupów lane były; siedem rzędów siatek na kapitelu jednym i siedem siatek na kapitelu drugim.18 I wykonał słupy i dwa rzędy granatów wokoło każdej siatki, aby okrywały kapitele, które były na wierzehu; tymże sposobem uczynił na kapitelu drugim.19 A kapitele, które były na wierzchu słupów w przysionku, jakoby robotą lilij urobione były na cztery łokcie.20 I znowu inne kapitele na wierzchu słupów u góry, podług miary słupa naprzeciw siatek; a jabłek granatowych było dwieście rzędów około kapitelu drugiego.21 I postawił dwa słupy w przysionku kościelnym; a postawiwszy słup prawy dał mu imię Jachin; podobnie postawił słup drugi i dał mu imię Booz.22 A na wierzehu słupów umieścił robotę na kszałt lilij, i dokończona została robota słupów.23 Uczynił też morze lane na dziesięć łokci od brzegu aż do brzegu, okrągłe wokoło; na pięć łokci wysokość jego, a sznur na trzydzieści łokci opasywał je wokoło.24 A rzeźba pod krajem otaczała je, na dziesięć łokci opasując morze; dwa rzędy rzeźby żłobkowatej lane były.25 A stało na dwunastu wołach, z których trzy były zwrócone na północ, trzy na zachód słońca, trzy na południe, trzy na wschód słońca, a morze na nich z wierzchu było, tyły ich zaś wszystkie wewnątrz się kryły.26 A grubość umywalni była na trzy wielkie palce, a kraj jej, jakby kraj u kubka i jak liść rozwiniętej lilii; mieściło w sobie dwa tysiące wiader.27 I uczynił dziesigć podstaw miedzianych, każda podstawa wzdłuż na cztery łokcie, i na cztery łokcie wszerz, a na trzy łokcie wzwyż.28 A sama robota podstaw miejscanli gładka była; a rzeźba między spojeniami.29 A migdzy koronkami i plecionkami lwy i woły i cheruby; i podobnie przy spojeniu u góry; a pod lwami i wołami jakby rzemienie z miedzi wiszące.30 I cztery koła do każdej podstawy i osie miedziane, a na czterech stronach jakoby ramionka pod umywalnią ulane, ku sobie wzajemnie zwrócone.31 Otwór też umywalni był wewnątrz na wierzehu głowy, a co się na zewnątrz pokazywało, było na jeden łokieć i wszystko okrągłe, a miało także półtora łokcia; na węgłach zaś słupów były rozliczne rzeźby, a części środkowe między słupami były czworograniaste, a nie okrągłe.32 Cztery też koła, które u czterech rogów podstawy były, trzymały się społem pod podstawą; jedno koło było na półtora łokcia wysokie.33 A koła były takie, jakie bywają u wozu; ich osie, szprychy, dzwona i piasty, wszystko lite.34 Bo i owe cztery ramionka na wszystkich węgłach każdej podstawy ‘były z tejże podstawy ulane i z nią spojone.35 A na wierzchu podstawy była okrągłość niejaka na pół łokcia, tak zrobiona, żeby na nią mogła być włożona umywalnia, a miała wyrzynania i różne rzeźby z niej wychodzące.36 Wyrzeźbił też na deskach owych, które były z miedzi i na węgłach, cherubiny, lwy i palmy, jakoby na podobieństwo człowieka stojącego, tak że nie jak wyryte, ale jak przyprawione wokoło się wydawały.37 Tymże sposobem uczynił dziesięć podstaw jednego lania i miary, i jednakiej rzeźby.38 – Nadto uczynił dziesięć umywalni miedzianych; czterdzieści batów miała każda umywalnia, a była na cztery łokcie, i każdą umywalnię postawił na jednej, to jest razem na dziesięciu podstawach.39 I postawił dziesięć podstaw, pięć po prawej stronie kościoła, a pięć po lewej; a morze postawił na prawej stronie kościoła na wschód ku południowi.40 Narobił tedy Hiram kociołków i mis i wiader, i dokonał wszystkiej roboty króla Salomona w kościele Pańskim,41 dwa słupy i dwa sznury kapiteli nad kapitelami słupów, i dwie siatki, żeby okrywały dwa sznury, które były na wierzchu słupów,42 i jabłek granatowych czterysta na dwu siatkach; dwa rzędy jabłek granatowych na każdej siatce, dla okrycia sznurów kapiteli, które były na wierzchu słupów;43 i podstaw dziesięć, i umywalni dziesięć na podstawach;44 i morze jedno, i wołów dwanaście pod morzem;45 i kociołki, i misy, i wiadra: wszystkie naczynia, które poczynił Hiram królowi Salomonowi w domu Pańskim, z mosiądzu były.46 W równinie Jordanu odlewał je król na gliniastej ziemi, między Sochot a Sartan.47 I postawił Salomon wszystkie naczynia; a dla wielkości zbytniej nie było wagi miedzi.48 – I sprawił Salomon wszystkie sprzęty w domu Pańskim: ołtarz złoty i stół złoty, na którym miały być kładzione chleby pokładne;49 i świeczniki złote, pięć na prawej, a pięć na lewej stronie, naprzeciw wyrocznicy, ze szczerego złota; i kwiaty jakoby liliowe, i lampy na wierzch złote, i nożyczki złote,50 i dzbany; i widełki, i kubki, i moździerzyki, i kadzielnice ze szczerego złota; i zawiasy u drzwi domu wewnętrznego, świętego świętych, i drzwi domu kościelnego ze złota były.51 I dokonał wszystkiej roboty, którą czynił Salomon w domu Pańskim, i wniósł, co był poświgcił Dawid, ojciec jego, srebro i złoto i naczynia, i włożył do skarbu domu Pańskiego. POŚWIĘCENIE ŚWIĄTYNI I MODLITWA SALOMONA (8,1-66). Zebranie naczelników ludu (1-2). Przeniesienie arki do miejsca Najświętszego (3 11). Salomon oddaje świątynię Bogu (12-13) i błogosławi ludowi (I4). Dziękczynienie za zbudowanie świątyni (15-21) i dotrzymanie obietnic (22-24). Modli się za dom swój i za lud izraelski (25-30); za sprawiedliwych (31-32), przeciw zwycięskiemu nieprzyjacielowi (33-34), o deszcz (35-36), przeciw klęskom (37-40), za cudzoziemców (41-43), o zwycięstwo (44-45), za uprowadzonych w niewolę (46-53). Błogosławi ludowi (54-61), składa ofiary Bogu (62-64). Czas trwania uroczystości poświęcenia (65-66).
81 Zebrali się tedy wszyscy starsi I izraelscy z książętami pokoleń i przełożeni domów synów izraelskich do króla Salomona w Jeruzalem, aby przenieść skrzynię przymierza Pańskiego z miasta Dawidowego, to jest ze Syjonu.2 I zszedł sig do króla Salomona wszystek Izrael w miesiącu Etanim w uroczysty dzień; jest to miesiąc siódmy.3 I przyszli wszyscy starsi z Izraela, i wzięli kapłani skrzynię i nieśli skrzynię Pańską 4 i przybytek przymierza, i wszystkie sprzęty świątnicy, które były w przybytku, a nieśli je kapłani i Lewici.5 A król Salomon i wszystko mnóstwo izraelskie, które się zeszło do niego, szło z nim przed skrzynią, i ofiarowali owce i woły bez miary i liczby.6 I wnieśli kapłani skrzynię przymierza Pańskiego na miejsce jej do wyrocznicy kościelnej, do świętego świętych pod skrzydła cherubów.7 Bo cheruby rozciągały skrzydła nad miejscem skrzyni i okrywały skrzynię i drążki jej z wierzchu.8 A chociaż drążki wystawały i końce ich ukazywały się z świątnicy pod wyrocznicą, nie ukazywały sig dalej na zewnątrz, i były. tam też aż do dnia dzisiejszego.9 A w skrzyni nie było nic innego, jeno dwie tablice kamienne, które był do niej włożył Mojżesz na Horebie, gdy Pan uczynił przymierze z synami Izraelowymi, kiedy wychodzili z ziemi Egipskiej.10 I stało się, gdy wyszli kapłani z świątnicy, obłok napełnił dom Pański.11 I nie mogli kapłani stać i służyć z powodu obłoku, bo chwała Pańska napełniła dom Pański.12 Wtedy rzekł Salomon: “Pan rzekł że miał mieszkać we mgle.13 Budując zbudowałem dom na mieszkanie tobie, mocną stolicę twoją na wieki.”14 I obrócił król oblicze swe, i błogosławił wszystkiemu zgromadzeniu izraelskiemu, bo wszystko zgromadzenie izraelskie stało.15 – I rzekł Salomon: “Błogosławiony Pan, Bóg Izraelów, który mówił usty swymi do Dawida, ojca mego, i przez ręce jego wypełnił mówiąc:16 Od dnia, któregom wywiódł lud mój izraelski z Egíptu, nie obrałem miasta ze wszystkich pokoleń izraelskich, żeby był zbudowany dom i było tam imię moje; alem obrał Dawida, aby był nad ludem moim izraelskim.”17 I chciał Dawid, ojciec mój, zbudować dom imieniu Pana, Boga Izraelowego,18 lecz Pan rzekł do Dawida, ojca mego: “Żeś myślał w sercu swoim budować dom imieniu memu, dobrześ uczynił, w sercu to rozbierając.19 Wszelako ty mi domu nie zbudujesz, ale syn twój, który wynijdzie z nerek twoich, ten zbuduje dom imieniu memu.”20 I potwierdził Pan słowo swoje, które powiedział, i stanąłem na miejscu Dawida, ojca mego, i usiadłem na stolicy izraelskiej, jak Pan powiedział, i zbudowałem ‘ dom imieniu Pana, Boga Izraelowego.21 I ustanowiłem tam miejsce dla skrzyni, w której jest przymierze Pańskie, które zawarł z ojcami naszymi, gdy wyszli z ziemi Egipskiej.”22 I -stanął Salomon przed ołtarzem Pańskim przed oczyma zgromadzenia izraelskiego, i wyciągnął ręce swe ku niebu, i rzekł.23 Panie, Boże Izraelów, nie masz podobnego tobie Boga na niebie w górze i na ziemi nisko, który dochowujesz umowy i miłosierdzia sługom swym, którzy chodzili przed tobą we wszystkim sercu swoim;24 któryś dochował słudze twemu Dawidowi, ojcu memu, coś mu powiedział: ustami mówiłeś, a rękoma wykonałeś, jak ten dzień świadczy.25 Teraz tedy, Panie, Boże Izraelów, dochowaj słudze twemu Dawidowi, ojcu memu, coś mu powiedział mówiąc: “Nie będzie ci odjęty mąż przede mną, który by siedział na stolicy izraelskiej, jeśli synowie twoi będą strzec drogi swej, żeby chodzić przede mną, jakoś ty chodził przed oblicznością moją.”26 A teraz, Panie, Boże Izraelów, niech się potwierdzą słowa twoje, któreś mówił słudze twemu Dawidowí, ojcu memu.27 A więc mniemać mamy, że prawdziwie Bóg mieszka na ziemi? Bo jeśli niebo i niebiosa niebios ciebie ogarnąć nie mogą, jakoż daleko więcej ten dom, którym zbudował?28 Ale wejrzyj na modlitwę sługi twego i na prośby jego, Panie, Boże mój! usłysz chwałę i modlitwę, którą sługa twój modli się dziś przed tobą,29 aby były oczy twe otworzone nad tym domem we dnie i w nocy, nad domem, o którym mówiłeś: “Będzie tam imię moje,” abyś wysłuchał modlitwę, którą się modli do ciebie sługa twój na tym miejscu.30 Abyś wysłuchał prośbę, sługi twego i ludu twego izraelskiego, o cokolwiek prosić będą na tym miejscu; a wysłuchasz w miejscu mieszkania twego w niebie, a gdy wysłuchasz, miłościw bgdziesz.31 – Jeśli zgrzeszy człowiek przeciw bliźniemu swemu, a będzie miał jaką przysięgę, którą by był związany, a przyjdzie dla przysięgi przed ołtarz twój do domu twego:32 ty wysłuchasz na niebie, a uczynisz, i rozsądzisz sługi twoje, potępiając niezbożnego i zwracając drogę jego na głowę jego, a usprawiedliwiając sprawiedliwego i oddając mu według sprawiedliwości jego.33 – Jeśliby uciekł lud twój izraelski przed nieprzyjaciółmi swymi (boć będzie grzeszył przeciw tobie), a czyniąc pokutę i oddając chwałę imieniu twemu, przyjdą i modlić się będą, i upraszać cię w tym domu:34 wysłuchaj na niebie i odpuść grzech ludu twego izraelskiego, a przywróć ich do ziemi, którą dałeś ojcom ich.35 – Jeśli będzie zamknione niebo i nie bçdzie deszczu dla grzechów ich, a modląc się na miejscu, pokutę czynić będą imieniu twemu i nawrócą się od grzechów swoich dla utrapienia swego:36 wysłuchaj ich na niebie i odpuść grzechy sług twoich i ludu twego izraelskiego, a ukaż im drogę dobrą, którą by chodzili, i daj deszez na ziemię twoją, którą ciałeś ludowi twemu w posiadłość.37 – Jeśli nastanie głód w ziemi albo mór, albo skażone powietrze, albo susza, albo szarańcza, albo rdza, i utrapi go nieprzyjaciel jego obległszy bramy jego, wszelaka plaga,38 wszelka choroba, wszelkie przekleństwo i złorzeczenie, które by przypadło na któregokolwiek człowieka z ludu twego izraelskiego; jeśliby kto poznał ranę serca swego, a rozciągnął ręce swe w tym domu,39 ty wysłuchasz w niebie, w miejscu mieszkania twego, a zlitujesz się i uczynisz, że dasz każdemu według wszystkich dróg jego, według tego jak ujrzysz serce jego (bo ty sam znasz serce wszystkich synów człowieczych),40 aby się ciebie bali po wszystkie dni, których żyją na ziemi, którą dałeś ojcom naszym.-41 Nadto i cudzoziemiec, który nie jest z ludu twego izraelskiego, gdy. Przyjdzie z dalekiej ziemi dla imienia twego (bo usłyszą o imieniu twoim wielkim i o ręce twojej mocnej 42 i ramieniu twoim wyciągnionym wszędzie), gdy tedy przyjdzie, a będzie się modlił na tym miejscu,43 ty wysłuchasz na niebie, w utwierdzeniu mieszkania twego, i uczynisz wszystko, o co cię cudzoziemiec będzie wzywał, aby się nauczyły wszystkie narody ziemi bać się imienia twego jak twój lud izraelski, i żeby poznali, że wzywane jest imię twoje nad tym domem, którym zbudował.44 – Jeśli wynijdzie lud twój na wojnę przeciw nieprzyjaciołom swym, jakąkolwiek drogą ich poślesz będą się modlić w stronę miasta któreś obrał, i domu, którym zbudował imieniu twemu;45 i wysłuchasz na niebie modlitwy ich i prośby ich, a uczynisz im sprawiedliwość.-46 A jeśli zgrzeszą przeciw tobie (bo nie masz człowieka, który by nie grzeszył), i rozgniewawszy się wydasz ich nieprzyjaciołom ich, i będą zabrani w niewolę do ziemi nieprzyjacielskiej, daleko albo blisko,47 a będą czynić pokutę w sercu swym na miejscu niewoli i nawróciwszy się prosić cię będą w niewoli swej mówiąc: “Zgrzeszyliśmy, źleśmy uczynili, niezbożnieśmy się sprawowali,”48 i nawrócą się do ciebie ze wszystkiego serca swego i ze wszystkiej duszy swej w ziemi nieprzyjaciół swoich, do której uprowadzeni zostali, a modlić się będą do ciebie w stronę ziemi swojej, którąś dał ojcom ich, i miast, któreś obrał, i kościoła, którym zbudował imieniu twemu:49 wysłuchasz na niebie, w utwierdzeniu stolicy twej, modlitwy ich i prośby ich, i uczynisz im sprawiedliwość,50 i miłościw będziesz ludowi twemu, który zgrzeszył przeciw tobie, i wszystkim nieprawościom ich, którymi wystąpili przeciw tobie, i dasz im miłosierdzie u tych, którzy ich w niewoli trzymają, żeby się zmiłowali nad nimi.51 Bo lud to twój jest i dziedzictwo twoje, których wywiodłeś z ziemi Egipskiej, spośród pieca żelaznego.52 Aby były oczy twoje otwarte na prośbę sługi twego i ludu twego izraelskiego, i abyś ich wysłuchał we wszystkim, o co cię wzywać będą.53 Boś ty ich odłączył sobie na dziedzictwo ze wszystkich narodów ziemi, jak mówiłeś przez Mojżesza, sługę twego, kiedyś wywiódł ojców naszych z Egiptu, Panie Boże!”54 I stało się, gdy Salonlon, modląc się do Pana, dokończył wszystkiej modlitwy i prośby tej, wstał od ołtarza Pańskiego, bo był na oba kolana przyklęknął, a ręce rozciągnął ku niebu.55 Stanął tedy i błogosławił wszystkiemu zgromadzeniu izraelskiemu głosem wielkim mówiąc:56 “Błogosławiony Pan, który dał odpocznienie ludowi swemu izraelskiemu według wszystkiego, co powiedział; nie upadło ani jedno słowo ze wszystkiego dobra, które mówił przez Mojżesza, sługę swego.57 Niechże Pan, Bóg nasz, będzie z nami, jak był z ojcami naszymi, nie opuszczając nas ani odrzucając.58 Ale niech nakłoni serca nasze ku sobie, żebyśmy chodzili we wszystkich drogach jego i strzegli przykazań jego i ustaw jego i wszystkich praw, które przykazał ojcom naszym.59 A te słowa moje, którymim się modlił przed Panem, niech blisko będą do Pana, Boga naszego, we dnie i w nocy, żeby czynił sprawiedliwość słudze swemu i ludowi swemu izraelskiemu na każdy dzień,60 aby wiedziały wszystkie narody ziemi, że Pan jest Bogiem, a nie masz więcej oprócz niego.61 Serce też nasze niech będzie doskonałe z Panem, Bogiem naszym, abyśmy chodzili według wyroków jego i strzegli przykazań jego, jak i dzisiejszego dnia.”62 Król tedy i wszystek Izrael z nim złożyli ofiary przed Panem.63 I nabił Salomon ofiar zapokojnych, które złożył Panu, wołów dwadzieścia dwa tysiące, a owiec sto dwadzieścia tysięcy; i poświęcili kościół Pański król i synowie Izraelowi.64 Owego dnia poświęcił król środek dziedzińca, który był przed domem Pańskim, bo tam złożył całopalenie i ofiarę, i tłustość ofiar zapokojnych, gdyż ołtarz miedziany, który był przed Panem, był za mały i nie mugły się na nim zmieścić całopalenia, ofiara i tłustość ofiar zapokojnych.65 Uczynił tedy Salomon naonczas święto znamienite, i wszystek Izrael z nim, zgromadzenie wielkie od wejścia do Emat aż do rzeki egipskiej, przed Panem, Bogiem naszym, przez siedem dni i siedem dni to jest przez czternaście dni.66 A ósmego dnia rozpuścił lud; oni zaś błogosławiąc królowi, poszli do przybytków swoich, weseląc się i z ochotnym sercem dla wszystkiego dobra, które uczynił Pan Dawidowi, słudze swemu, i Izraelowi, ludowi swemu.III. Ostatnie lata Salomona.(9,I – 11,43) BÓG ZNOWU OBJAWIA SIĘ KRÓLOWI I MÓWI O PRZYSZŁOŚCI (9,1-9).
91 I stało się, gdy dokończył Salomon budowama domu Pańskiego i wszystkiego, co pożądał i chciał uczynić,2 ukazał mu się Pan po wtóre, jak mu się był ukazał w Gabaonie.3 I rzekł Pan do niego: “Wysłuchałem modlitwę twoją i prośbę twoją, którąś się modlił przede mną: poświęciłem dom ten, któryś zbudował, abym tam położył imię moje na wieki i będą tam oczy moje i serce moje po wszystkie dni.4 Ty też, jeśli będziesz chodził przede mną, jak twój ojciec chodził w prostocie serca i w prawości, i uczynisz wszystko, com ci przykazał i zachowasz prawa moje i ustawy moje,5 postawię stolicę królestwa twego nad Izraelem na wieki, jak mówiłem Dawidowi, ojcu twemu, mówiąc: “Nie będzie odjęty mąż z rodu twego od stolicy izraelskiej.”6 Ale jeśli odwróceniem odwrócicie się wy i synowie wasi, nie idąc za mną i nie strzegąc przykazań moich i ustaw moich, które wam dałem, ale pójdziecie i służyć będziecie bogom cudzym i kłaniać się im,7 zniosę Izraela z ziemi, którą im dałem, i kościół, który poświęciłem imieniu memu, odrzucę od oblicza mego, i będzie Izrael na przypowieść i baśń wszystkim narodom.8 A ten dom będzie na przykład; kto przejdzie koło niego, zdumieje się i zaświszcze, i rzecze: “Czemu tak uczynił Pan ziemi tej i domowi temu ?”9 I odpowiedzą: “Gdyż opuścili Pana Boga swego, który wywiódł ojców ich z ziemi egipskiej, i poszli za bogami cudzymi, i kłaniali sig im, i służyli im: przeto Pan przywiódł na nich to wszystko zło.” MIASTA DANE HIRAMOWI (9,10-14).10 A gdy skończyło się dwadzieścia lat potem, gdy Salomon zbudował dwa domy, to jest dom Pański i dom królewski 11 (a Hiram, król Tyru, dostarczał Salomonowi drzewa cedrowego i jodłowego i złota wedle wszystkiego, co potrzebował), tedy dał Salomon Hiramowi dwadzieścia miast w ziemi Galilejskiej.12 I wyjechał Hiram z Tyru, aby oglądać miasta, które mu dał Salomon, i nie podobały mu się, i rzekł:13 “A więc te to są miasta, któreś mi dał, bracie?” I nazwał je ziemią Chabul aż do dnia tego.14 Posłał też Hiram do króla Salomona sto dwadzieścia talentów złota. MIASTA ZBUDOWANE ALBO OBWAROWANE PRZEZ KRÓLA (9,15 25). Budowle i miasta postawione przez Salomona, Gazer (15-19). Obcoplemieńcy zmuszeni do pańszczyzny (20-23). Córka Faraona przenosi się do swego pałacu, Salomon buduje Mello (24). Ofiary Salomona (25).15 Ta jest liczba wydatków, którą wyłożył król Salomon na budowanie domu Pańskiego i domu swego, i Mella, i muru jerozolimskiego, i Heseru, i Magedda, i Gazeru. Faraon,16 król egipski, wyciągnął i wziął Gazer, i spalił go ogniem, a Chananejczyków, którzy mieszkali w mieście, wymordował, i dał go na posag córce swej, żonie Salomonowej.17 A tak zbudował Salomon Gazer i Bethoron niższy, i Baalat,18 i Palmirę w ziemi pustyni.19 I wszystkie miasteczka, które do niego należały a nie miały murów, obmurował, i miasta wozów, i miasta jezdnych, i cokolwiek mu się podobało zbudować w Jeruzalem i na Libanie, i we wszystkiej ziemi władzy swej.20 Wszystek lud, który był pozostał z Amorejezyków, Hetejczyków, Ferezejczyków, Hewejczyków, z Jebuzejczyków, którzy nie są z synów Izraelowych,21 tych synów, którzy pozostali w ziemi, to jest których synowie Izraelowi nie mogli wyniszczyć, uczynił Salomon hołdownikami aż po dzień dzisiejszy.22 Lecz z synów Izraelowych nie uczynił Salomon żadnego niewolnikiem, ale byli mężami wojownikami i sługami jego, i książętami, i dowódcami, i przełożonymi nad wozami i nad końmi.23 A było przełożonych nad wszystkimi robotami Salomona panów piçéset pięćdziesięciu, którzy mieli pod sobą lud i kierowali naznaczonymi robotami.24 A córka Faraonowa przeniosła się z miasta Dawidowego do domu swego, który jej Salomon zbudował; wtedy zbudował Mello.25 Ofiarował też Salomon trzykroć na każdy rok całopalenia i zapokojne ofiary na ołtarzu, który zbudował Panu, i palił wonności przed Panem; i dokończony został kościół. FLOTA SALOMONA (9,26-28).26 Nabudował też Salomon okrętów w Asjongaber, który jest blisko Ailat, na brzegu morza Czerwonego, w ziemi Idumejskiej.27 I posłał Hiram na owych okrętach sługi swe, mężów żeglarskich i morza świadomych, ze sługami Salomonowymi.28 Gdy przypłynęli do Ofiru, nabrali tam złota czterysta dwadzieścia talentów i przywieźli do króla Salomona. KRÓLOWA SABY ODWIEDZA SALOMONA (10,1-10). Królowa Saby przybywa do Salomona, by doświadczyć jego mądrości; jej dary (10,1-3); podziwia mądrość i bogactwa króla (4-7), i błogosławi Boga (8-9). Jeszcze o darach królowej (10).
101 Lecz i królowa Saby, usłyszawszy sławę o Salomonie, w imię Pańskie, przyjechała go wypróbować przez zagadki.2 I wjechała do Jeruzalem z wielkim pocztem i z bogactwami, i z wielbłądami, które niosły rzeczy wonne i złota niezmiernie wiele, i kamienie drogie, i przyszła do króla Salomona i mówiła do niego wszystko, co miała w sercu swoim.3 I odpowiedział jej Salomon na wszystkie pytania, które przedłożyła; nie było mowy, która by królowi mogła być tajna, żeby jej nie odpowiedział.4 A gdy ujrzała królowa Saby wszystką mądrość5 Salomona i dom, który zbudował, i potrawy stołu jego, i mieszkania sług, i porządki służących, i ubiory ich, i podczaszych, i całopalenia, które ofiarował w domu Pańskim, nie stawało jej wigcej ducha.6 I rzekła do króla: “Prawdziwa jest mowa, którą słyszałam7 w ziemi mojej o mowach twoich i o mądrości twej; a nie wierzyłam tym, którzy mi powiadali, aż sama przyjechałam í oglądałam oczyma swymi, i poznałam, że mi i połowy nie powiedziano. Większa jest mądrość twoja i dzieła twoje, niźli sława, którą słyszałam.8 Szczęśliwi mężowie twoi i szezęśliwi słudzy twoi, którzy stoją przed tobą zawsze i słuchają mądrości twojej.9 Niech będzie błogosławiony Pan, Bóg twój, któremuś się upodobał i posadził cię na stolicy izraelskiej, przeto że Pan umiłował Izraela na wieki, i ustanowił cię królem, abyś czynił sąd i sprawiedliwość!”10 Dała tedy królowi sto dwadzieścia talentów złota, i rzeczy wonnych bardzo wiele i kamieni drogich; nie przyniesiono nigdy potem tak wiele wonnych rzeczy, jak te, które dała królowa Saby królowi Salomonowi. BOGACTWA SALOMONA (10,11-29). Skarby przywiezione z Ofiru (11 12). Królowa Saby odjeżdża, hojnie obdarzona przez Salomona (13). Roczne dochody króla (14-I5). Naczynia i sprzęty w pałacu Salomona (16-21). Skarby przywożone z Tarsis (22). Dary składane królowi (23-25). Wozy i konie, sprowadzane z poza Palestyny (26-î9).11 (Lecz i okrgty Hirama, które przynosiły złoto z Ofiru, przywiozły z Ofiru drzewa pachnącego bardzo wiele i kamieni drogich.12 I poczynił król z drzewa pachnącego poręcze do domu Pańskiego i do domu królewskiego, i harfy i gęśle muzykom; nie przyniesiono takiego drzewa pachnącego ani nie widziano aż do dnia dzisiejszego).13 A król Salomon dał królowej Saby wszystko, czego chciała i żądała od niego, oprócz tego, co jej dobrowolnie darował upominkiem królewskim. Ona tedy wróciła się i odjechała do ziemi swej ze sługami swymi.14 A była waga złota, które przychodziło Salomonowi na każdy rok sześćset sześćdziesiąt sześć talentów złota,15 oprócz tego, które przynosili mężowie, którzy nad dochodami byli i kupcy, i wszyscy stare rzeczy sprzedający, i wszyscy królowie arabscy i książęta ziemi.16Uczynił też król Salomon dwieście tarez ze złota najczystszego, sześćset syklów złota dał na blachy jednej tarczy.17 I trzysta puklerzów ze złota doświadczonego: trzysta grzywien złota okrywało jeden puklerz; i zawiesił je król w domu lasu Libanu.18 Uczynił też król Salomon stolicę wielką ze słoniowej kości, i powlókł ją złotem żółtym bardzo.19 Miała ona sześć stopni, wierzeh stolicy był okrągły z tyłu, a dwie poręcze, z tej strony i z owej, dzierżące siedzenie, i dwa lwy stały przy każdej poręczy,20 a dwanaście młodych lwów stało na sześciu stopniach stąd i zowąd; nie uczyniono takiej roboty we wszystkich królestwach.21 Lecz i wszystkie naczynia, z których pijał król Salomon, były złote, wszystek sprzęt domu lasu Libanu ze złota szczerego; nie było srebra i nie miano go w żadnej cenie za dni Salomonowych,22 bo okręty królewskie z okrętami Hirama raz na trzy lata chodziły przez morze do Tarsis, przywożąc stamtąd złoto i srebro, i kość słoniową, i małpy i pawie.23 – A tak wywyższony był król Salomon nad wszystkich królów ziemi bogactwami i mądrością.24 A wszystka ziemia pożądała oblicza Salomona, aby słyszeć mądrość jego, którą Bóg był dał w serce jego.25 I przynosił mu każdy dary, naczynia srebrne i złote, szaty i oręż wojenny, rzeczy też wonne i konie, i muły na każdy rok.26 I zebrał Salomon wozy i jezdnych, i miał tysiąc czterysta wozów, a dwanaście tysięcy jezdnych, i rozmieścił ich po miastach obronnych i z królem w Jeruzalem. 27I sprawił to, że taki dostatek srebra był w jeruzalem, jak i kamienia, a cedrów dostarczył tak wiele jak sykomorów, które po polach rosną.28 I wywodzono dla Salomona konie z Egiptu i z Koi, albowiem kupcy królewscy kupowali z Koi, i za ustalone pieniądze przywodzili.29 A wychodził wóz czworokonny z Egiptu za sześćset syklów srebra, a koń za sto pięćdziesiąt. I tym sposobem wszyscy królowie hetejscy i syryjscy konie sprzedawali. ŻONY CUDZOZIEMKI I BAŁWOCHWALSTWO SALOMONA (1, 1 – 13). Żony cudzoziemskie Salomona (1-3) przywodzą go do bałwochwalstwa (4 8). Bóg zagniewany przepowiada podział królestwa (9-13).
111 A król Salomon rozmiłował się w mnogich niewiastach obcego rodu i w córce Faraonowej, i w Moabitkach, i Ammonitkach, i Idumejkach, i Sydonitlcach, i Hejkach,2 narodów, o których rzekł Pan synom Izraelowym: “Nie wnijdziecie do nich, ani nich nie wnijdą o waszych, bo na pewno odwrócą serca wasze, żebyście poszli za ich bogami.” Z tymi tedy złączył się Salomon bardzo gorącą miłością.3 I miał żon jako królowych siedemset, a nałożnic trzysta, i odwróciły niewiasty serce jego.4 A gdy już był stary, skażone zostało serce jego przez niewiasty, tak że poszedł za bogami cudzymi, i nie było serce jego zupełne z Panem, Bogiem jego, jako serce Dawida, ojca jego.5 Ale czcił Salomon Astartę, boginię sydońską, i Molocha, bałwana ammonickiego.6 I uczynił Salomoll, co się nie podobało przed Panem, i nie dotrwał, żeby chodzić za Panem, jako Dawid, ojciec jego.7 Zbudował tedy Salomon zbór Chamosowi, bałwanowi moabskiemu, na górze, która jest naprzeciw Jeruzalem, i Molochowi, bałwanowi synów Ammona.8 I tymże sposobem uczynił wszystkim żonom swym cudzoziemkom, które paliły kadzidło i ofiarowały bogom swoim.9 – Przeto rozgniewał się Pan na Salomona, że się odwróciło serce jego od Pana, Boga Izraelowego, który mu się był po wtóre ukazał,10 i przykazał mu był o tej sprawie, aby nie chodził za bogami cudzymi; a nie strzegł, co mu Pan rozkazał.11 Rzekł tedy Pan Salomonowi: “Ponieważeś tak postąpił, a nie strzegłeś przymierza mego i przykazań moich, które ci dałem, rozrywając rozdzielę królestwo twoje, a dam je słudze twemu.12 Wszakże za dni twoich nie uczynię dla Dawida, ojca twego; z ręki syna twego rozdzielę je;13 i nie oderwę wszystkiego królestwa, ale jedno pokolenie dam synowi twemu dla Dawida, sługi mego, i dla Jeruzalem, które obrałem.”WROGOWIE SALOMONA (II,14-40). Adad Idumejczyk (I4-22). Razon Syryjczyk (23-25). Jeroboam ustanowiony przez króla przełożonym nad robotami pańszczyźnianymi domu Józefa (26-28); spotyka go Ahias Silonita (29), przepowiada odszczepieństwo dziesięciu pokoleń (30-36) i obiecuje mu trwałość dynastii (37-39); Jeroboam ucieka do Egiptu(40).14 I wzbudził Pan Salomonowi jako przeciwnika Adada Idumejezyka, z rodu królewskiego, który był w Edomie.15 Bo gdy był Dawid w Idumei, a Joab, hetman wojska, pojechał sprawić pogrzeb tym, którzy byli zabici, i po-bił wszystkich mężczyzn w Idumei,16 (sześć bowiem miesięcy mieszkał tam Joab i wszystek Izrael, aż wytracił wszystkich mężczyzn w Idumei),17 uciekł Adad, sam i mężowie Idumejczycy ze służbą ojca jego z nim, aby wejść do Egiptu; a Adad był małym chłopcem.18 A wybrawszy się z Madianu, przyszli do Faranu i wzięli z sobą mężów z Faranu, i weszli do Egiptu do Faraona, króla egipskiego, który dał mu dom i żywność naznaczył, i ziemię poruczył.19 I znalazł Adad łaskę przed Faraonem tak dalece, iż mu dał za żonę rodzoną siostrę żony swej, królowej Tafnes.20 I urodziła mu siostra Tafnes syna Genubata, i wychowała go Tafnes w domu Faraonowym, i mieszkał Genubat u Faraona z synami jego.21 A gdy usłyszał Adad w Egipcie, iż zasnął Dawid z ojcami swymi i że umarł Joab, hetman rycerstwa, rzekł Faraonowi: “Puść mię, żebym poszedł do ziemi mojej!”22 I rzekł mu Faraon: “Czegoż ci nie dostaje u mnie, że chcesz iść do ziemi twojej?” A on odpowiedział: “Niczego; ale proszę cię, abyś mię puścił!”23 Wzbudził mu też Bóg jako przeciwnika Razona, syna Eliada, który był uciekł od Adezera, króla Soby, pana swego, i zebrał przeciw niemu mężów,24 i stał się książęciem nad zbójcami, gdy ich mordował Dawid; i poszli do Damaszku i mieszkali tam, i uczynili go królem w Damaszku,25 i był przeciwnikiem Izraela po wszystkie dni Salomona. I to jest zło Adada i nienawiść przeciw Izraelowi, a królował w Syrii.26 Jeroboam też, syn Nabata, Efratejczyk z Saredy, sługa Salomona, którego matka była imieniem Sarwa, niewiasta wdowa, podniósł rękę przeciw królowi.27 A ta jest przyczyna powstania przeciw niemu, iż Salomon zbudował Mello i wyrównał rów miasta Dawida ojca swego.28 A Jeroboam był mężem mocnym i możnym; a widząc Salomon, że młodzieniec był przemyślny i sprawny, uczynił go przełożonym nad poborami wszystkiego domu Józefa.29 Stało się tedy owego czasu, że Jeroboam wyszedł z Jeruzalem, i znalazł go Ahias Silonita, prorok, na drodze, odziany płaszczem nowym; a było ich tylko dwu na polu.30 A wziąwszy Ahias płaszcz swój nowy, którym był odziany, rozdarł na dwanaście sztuk.31 I rzekł do Jeroboama: “Weźmij sobie dziesięć sztuk, bo to mówi Pan, Bóg Izraelów: Oto ja rozedrę królestwo z ręki Salomonowej, a dam tobie dziesięć pokoleń.32 Lecz jedno pokolenie zostanie mu dla sługi mego Dawida, i dla miasta Jeruzalem, które obrałem ze wszech pokoleń izraelskich:33 przeto że mię opuścił i chwalił Astartę, boginią sydońską, i Chamosa, boga Moabu, i Molocha, boga synów Ammona, a nie chodził drogami moimi, żeby czynić sprawiedliwość przede mną i zachować przykazania moje, i ustawy jak Dawid, ojciec jego.34 A nie odejmę wszystkiego królestwa z ręki jego, ale go zostawię książęciem po wszystkie dni żywota jego dla Dawida, sługi mego, któregom obrał, który strzegł przykazań moich i ustaw moich.35 Lecz wezmę królestwo z ręki syna jego i dam tobie dziesięć pokoleń,36 a synowi jego dam jedno pokolenie, aby została świeca Dawidowi, słudze memu, po wszystkie dni przede mną w mieście Jeruzalem, które obrałem, aby tam było imię moje.37 A ciebie wezmę, i będziesz królował nad wszystkim, czego żąda dusza twoja, i będziesz królem nad Izraelem.38 jeśli tedy będziesz słuchał wszystkiego, co ci przykażę, i będziesz chodził drogami moimi i czynił, co prawe jest przede mną, strzegąc przykazań moich i ustaw moich, jak czynił Dawid, sługa mój, będę z tobą i zbuduję tobie dom wierny, jak zbudowałem dom Dawidowi,39 i dam tobie Izraela, a utrapię przez to potomstwo Dawidowe, wszakże nie po wszystkie dni.40 “Chciał tedy Salomon zabić Jeroboama, lecz on wstał i uciekł do Egiptu do Sesaka, króla egipskiego, i był w Egipcie aż do śmierci Salomona. ŚMIERĆ SALOMONA; ROBOAM JEGO NASTĘPCĄ (11,41-43).41 A reszta czynów Salomona i wszystko, co zrobił, i mądrość jego, oto wszystko jest opisane w księdze czynów dni Salomonowych.42 A dni, których królował Salomon w Jeruzalem nad wszystkim Izraelem, jest czterdzieści lat.43 I zasnął Salomon z ojcami swymi, i pogrzebany został w mieście Dawida, ojca swego, i królował Roboam, syn jego, zamiast niego.CZĘŚC II(12,1 – 22,54)DZIEJE KRÓLESTW IZRAELSKIEGO I JUDZKIEGO AŻ DO ŚMIERCI ACHABA I JOZAFATAI. Odszczepieństwo dziesięciu pokoleń. (12,1-13,32) ODSZCZEPIEŃSTWO POLITYCZNE (12,1-25). Roboam przybywa do Sychem i odbiera skargi ludu (1-5). Radzi się starców, lecz idzie za radą swych rówieśników (6-11) i odpowiada twardo ludowi (12-15). Dziesięć pokoleń opuszeza Roboama i wybiera Jeroboama królem (16-20). Bóg przez proroka Semejasza zakazuje prowadzić wojnę z buntownikami (21-24). Jeroboam fortyfikuje Sychem i Fanuel (25).
121 przyjechał Roboam do Sychem, bo się tam zebrał wszystek Izrael, aby go królem uczynić.2 Lecz Jeroboam, syn Nabata, który był jeszeze w Egipcie zbiegiem przed obliczem króla Salomona, usłyszawszy o śmierci jego wrócił się z Egiptu.3 I posłali, a wezwali go; przyszedł tedy Jeroboam i wszystko zgromadzenie izraelskie, i rzekli do Roboama mówiąc:4 “Ojciec twój włożył na nas bardzo ciężkie jarzmo; a tak ty teraz ulżyj trochę z panowania ojca twego, bardzo twardego, i z jarzma bardzo ciężkiego, które włożył na nas, a będziemy ci służyć.”5 On im rzekł: “Idźcie aż do trzeciego dnia, a wróćcie się do mnie.”6 A gdy odszedł lud, wszedł król Roboam w radę ze starszymi, którzy stawali przed Salomonem, ojcem jego, póki jeszcze był żyw, i rzekł: “Co za radę mi dajecie, żebym odpowiedział ludowi temu?”7 A oni mu rzekli: “Jeśli dziś posłuszny będziesz ludowi temu i ulegniesz, i ustąpisz prośbie ich, a będziesz do nich mówił łagodnymi słowy, będą ci sługami po wszystkie dni.”8 Lecz on opuścił radę starych, którą mu dali, i radził się młodzieńców, którzy z nim wychowani byli i stawali przed nim.9 I rzekł do nich: “Co za radę mi dajecie, abym odpowiedział ludowi temu, który mi mówił: ” Ulżyj jarzma, które ojciec twój włożył na nas?”10 I rzekli mu młodzieńcy, którzy z nim wychowani byli: “Tak powiesz ludowi temu, który rzekł do ciebie mówiąc: “Ojciec twój obciążył jarzmo nasze, a ty pofolguj nam.” Tak rzeczesz do nich: “Najmniejszy palec mój grubszy jest, niźli grzbiet ojca mego.11 A teraz ojciec mój włożył na was jarzmo ciężkie, ja dodam do jarzma waszego; ojciec mój chłostał was biczami, a ja was będę chłostał basałykami.”12 Przyszedł tedy Jeroboam i wszystek lud do Roboama dnia trzeciego, jak im król powiedział mówiąc: “Wróćcie się do mnie dnia trzeciego.”13 I odpowiedział król ludowi srogo, opuściwszy radę starszych, którą mu dali.14 I powiedział do nich według rady młodzieńców mówiąc: “Ojciec mój obciążył jarzmo wasze, a ja przyłożę do jarzma waszego; ojciec mój chłostał was biczami, a ja was chłostać będę basałykami.”15 I nie ustąpił król ludowi, bo Pan odwrócił się od niego, aby wzbudzić słowo swe, które rzekł przez usta Ahiasa, Silonity, do Jeroboama, syna Nabata.16 Widząc tedy lud, że ich król nie chciał wysłuchać, odpowiedział mu mówiąc: “Cóż my za dział mamy w Dawidzie, albo co za dziedzictwo w synu Izaja? Idź do przybytków twoich, Izraelu, teraz patrz domu swego, Dawidzie!” I odszedł Izrael do przybytków swoich.17 A nad wszystkimi synami Izraelowymi, którzy mieszkali w miastach Judy, królował Roboam.18 Posłał tedy król Roboam Adurama, który był nad poborami, i ukamienował go wszystek lud izraelski, i umarł. A król Roboam wsiadł co rychlej na wóz i uciekł do Jeruzalem.19 I odstąpił Izrael od domu Dawidowego aż do dnia dzisiejszego.20 I stało się, gdy usłyszał wszystek Izrael, że się wrócił Jeroboam, zgromadziwszy się, posłali i przyzwali go, i uczynili go królem nad wszystkim Izraelem; i nikt nie szedł z domem Dawidowym oprócz samego pokolenia.21 I przyjechał Roboam do Jeruzalem, i zgromadził wszystek dom judzki i pokolenie Beniaminowe, sto osiemdziesiąt tysięcy wybranych mężów rycerskich, aby walczyć przeciw domowi izraelskiemu, i przywrócić królestwo Roboamowi, synowi Salomona.22 I stało się słowo Pańskie do Semeja, męża Bożego, mówiąc:23 “Mów do Roboama, syna Salomona, króla judzkiego, i do wszystkiego domu judzkiego i Beniamina, i do reszty ludu mówiąc:24 To mówi Pan: Nie chodźcie i nie walczcie z braćmi waszymi, z synami Izraelowymi; niech się wróci mąż do domu swego, bo to słowo ode mnie się stało!” Usłuchali mowy Pańskiej i wrócili się z drogi, jak im Pan przykazał.25 A Jeroboam zbudował Sychem na górze Efraim, i mieszkał tam; a wyszedłszy stamtąd zbudował Fanuel. ODSZCZEPIEŃSTWO RELIGIJNE (12,26-32). Jeroboam, obawiając się pielgrzymek religijnych do Jerozolimy (26-27), stawia złote cielce w Betel i w Dan (28-30), i organizuje nowy kult (31-32). 26 I rzekł Jeroboam w sercu swoim: “Teraz się wróci królestwo do domu Dawidowego,27 jeśli będzie chodził ten lud, aby składać ofiary w domu Pańskim w Jeruzalem; i obróci się serce ludu tego do pana swego Roboama, króla judzkiego, i zabiją mię, i wrócą się do niego.”28 I obmyśliwszy rzecz uczynił dwa cielce złote, i rzekł im: “Nie chodźcie już więcej do Jeruzalem!29 Oto bogowie twoi, Izraelu, którzy cię wywiedli z ziemi Egipskiej!” I postawił jednego w Betel, a drugiego w Dan,30 i stało się to grzechem, bo lud chodził kłaniać się cielcowi aż do Dan.31 I zbudował świątynię na wyżynach i uczynił kapłanów z najpodlejszych ludu, którzy nie byli z synów Lewiego.32 I ustanowił dzień uroczysty miesiąca ósmego, piętnastego dnia miesiąca, na kształt święta, które obchodzono w pokoleniu Judy. I wstępując do ołtarza, uczynił tak samo w Betel, żeby ofiarować cielcom, które był poczynił; i ustanowił w Betel kapłanów wyżyn, które był poczynił. PROROCTWO WYGŁOSZONE PRZECIW OŁTARZOWI W BETEL (12,33 -13,10). Ofiara Jeroboama w Betel (12,33). Mąż Boży wygłasza przepowiednię przeciw ołtarzowi i daje znak (13,1-3). Ręka Jeroboama usycha i ołtarz się rozpada (4-5). Uzdrowienie ręki króla (6); mąż Boży wzbrania się jeść z nim posiłek (7-10).33 I wstąpił do ołtarza, który był zbudował w Betel, piętnastego dnia miesiąca ósmego, który wymyślił ze serca swego. I uczynił święto uroczyste synom Izraelowym, i wstąpił do ołtarza, aby zapalić kadzidło.
13
Warsz. King J. 131 Tłum. GrEn. Толк. A oto mąż przyszedł z Judy ze słowami Pańskimi do Betel, gdy Jeroboam stał przy ołtarzu i rzucał kadzidło.И вот, человек Божий пришел из Иудеи по слову Господню в Вефиль, в то время, как Иеровоам стоял у жертвенника, чтобы совершить курение.
И# сE, человёкъ б9ій пріи1де t їyды по словеси2 гDню въ веfи1ль, и3 їеровоaмъ стоsше на nлтари2 своeмъ жрeти хотS:
13,1Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἰδοὺ idou
INJἰδούidoulook!behold,ἄνθρωπος anthrōpos
N-NSMἄνθρωποςanthrōposa humana manτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who θεοῦ theou
N-GSMθεόςtheosGodof Godἐξ ex
PREPἐκekof/fromfrom out ofΙουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]παρεγένετο paregeneto
V-AMI-3Sπαραγίνομαιparaginomaito comecameἐν en
PREPἐνenin/on/amongwithλόγῳ logō
N-DSMλόγοςlogosworda wordκυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordof lordεἰς eis
PREPεἰςeistowarduntoΒαιθηλ, baithēl
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI Καὶ kai
CONJκαίkaiandAndΙεροβοαμ ieroboam
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI εἱστήκει heistēkei
V-LAI-3Sἵστημιhistēmito standstoodἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheθυσιαστήριον thusiastērion
N-ASNθυσιαστήριονthusiastērionaltaraltarτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who[that]ἐπιθῦσαι. epithusai
V-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AAR 2 Tłum. GrEn. Толк. I zawołał przeciw ołtarzowi słowami Pańskimi, i rzekł: Ołtarzu, ołtarzu! To mówi Pan: Oto narodzi się syn domowi Dawidowemu, imieniem Jozjasz, i zabije na tobie kapłanów wyżyn, którzy teraz na tobie kadzidło zapalają, i kości człowiecze będzie na tobie palił.”И произнес к жертвеннику слово Господне и сказал: жертвенник, жертвенник! так говорит Господь: вот, родится сын дому Давидову, имя ему Иосия, и принесет на тебе в жертву священников высот, совершающих на тебе курение, и человеческие кости сожжет на тебе.
и3 воззвA ко nлтарю2 сл0вомъ гDнимъ и3 речE: nлтарю2, nлтарю2, си1це гlетъ гDь: сE, сhнъ раждaетсz д0му давjдову, їwсjа и4мz є3мY, и3 пожрeтъ на тебЁ жерцы2, и5же на выс0кихъ жрyщыz на тебЁ, и3 кHсти человёчєскіz сожжeтъ на тебЁ.
13,2Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐπεκάλεσεν epekalesen
V-AAI-3Sἐπικαλέωepikaleōto call (on)/namehe calledπρὸς pros
PREPπρόςprosto/with[Mezahab]τὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheθυσιαστήριον thusiastērion
N-ASNθυσιαστήριονthusiastērionaltaraltarἐν en
PREPἐνenin/on/amongwithλόγῳ logō
N-DSMλόγοςlogoswordwordκυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordof lord,καὶ kai
CONJκαίkaiandandεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto saysaid,θυσιαστήριον, thusiastērion
N-VSNθυσιαστήριονthusiastērionaltarO altar,Θυσιαστήριον thusiastērion
N-VSNθυσιαστήριονthusiastērionaltarO altar,τάδε tade
D-NPNὅδε, ἥδεhhode ēdethisthusλέγει legei
V-PAI-3Sλέγωlegōto speaksaysκύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslordlord,Ἰδοὺ idou
INJἰδούidoulook!Behold,υἱὸς huios
N-NSMυἱόςhuiossona sonτίκτεται tiktetai
V-PMI-3Sτίκτωtiktōto give birth tois bornτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whoto theοἴκῳ oikō
N-DSMοἶκοςoikoshousehouseΔαυιδ, dauid
N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]Ιωσιας iōsias
N-PRIἸωσίαςiōsiasJosiah[to rescue]ὄνομα onoma
N-ASNὄνομαonomanamehis name,αὐτῷ, autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandθύσει thusei
V-FAI-3Sθύωthuōto sacrificehe shall sacrificeἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponσὲ se
P-ASσέseyou[to slip]τοὺς tous
T-APMὁhothe/this/whotheἱερεῖς hiereis
N-APMἱερεύςhiereuspriestpriestsτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whoof theὑψηλῶν hupsēlōn
A-GPMὑψηλόςhupsēloshighhigh ,τοὺς tous
T-APMὁhothe/this/whothe onesἐπιθύοντας epithuontas
V-PAPAPstrong:GV-PAPAPstrong:GV-PAPAPstrong:GV-PAPAP ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponσὲ se
P-ASσέseyou[to slip]καὶ kai
CONJκαίkaiandandὀστᾶ osta
N-APNὀστέονosteonbonebonesἀνθρώπων anthrōpōn
N-GPMἄνθρωποςanthrōposa humanof menκαύσει kausei
V-FAI-3Sκαίωkaiōto kindle/burnhe shall burnἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponσέ. se
P-ASσέseyou[to slip] 3 Tłum. GrEn. Толк. I dał dnia owego znak, mówiąc: “Ten będzie znak, że Pan powiedział: Oto się ołtarz rozpadnie i wysypie się popiół, który jest w nim.”И дал в тот день знамение, сказав: вот знамение того, что это изрек Господь: вот, этот жертвенник распадется, и пепел, который на нем, рассыплется.
И# дaстъ въ дeнь т0й чyдо, глаг0лz: сeй гlг0лъ, є3г0же речE гDь, гlz: сE, nлтaрь разсsдетсz, и3 и3зліeтсz тyкъ и4же на нeмъ.
13,3Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἔδωκεν edōken
V-AAI-3Sδίδωμιdidōmito givehe executedἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/who ἡμέρᾳ hēmera
N-DSFἡμέραhēmeradaythat dayἐκείνῃ ekeinē
D-DSFἐκεῖνοςekeinosthatthat dayτέρας teras
N-ASNτέραςteraswondersa miracle,λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying,Τοῦτο touto
D-ASNτοῦτοtoutothat[drowsiness]τὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheῥῆμα, rēma
N-ASNῥῆμαrēmawordsayingὃ ho
R-ASNὁhothe/this/whotheἐλάλησεν elalēsen
V-AAI-3Sλαλέωlaleōto speaklord spoke,κύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslordlord spoke,λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying,Ἰδοὺ idou
INJἰδούidoulook!Behold,τὸ to
T-NSNὁhothe/this/who1theθυσιαστήριον thusiastērion
N-NSNθυσιαστήριονthusiastērionaltaraltarῥήγνυται, rēgnutai
V-PPI-3Sῥήγνυμιrēgnumito throw violentlyis torn,καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐκχυθήσεται ekchuthēsetai
V-FPI-3Sἐκχέωekcheōto pour out[6shall be poured outἡ hē
T-NSFὁhothe/this/who πιότης piotēs
N-NSFπιότηςpiotēsrichness2fatnessἡ hē
T-NSFὁhothe/this/who[that]ἐπ' ep
PREPἐπίepiupon/to/against4uponαὐτῷ. autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 4 Tłum. GrEn. Толк. A gdy usłyszał król mowę męża Bożego, którą był zawołał przeciw ołtarzowi w Betel, wyciągnął rękę swą od ołtarza mówiąc: “Pojmajcie go!” I uschła ręka jego, którą był nań wyciągnął, i nie mógł jej przyciągnąć do siebie.Когда царь услышал слово человека Божия, произнесенное к жертвеннику в Вефиле, то простер Иеровоам руку свою от жертвенника, говоря: возьмите его. И одеревенела рука его, которую он простер на него, и не мог он поворотить ее к себе.
И# бhсть є3гдA ўслhша цaрь їеровоaмъ словесA человёка б9іz воззвaвшагw ко nлтарю2 и4же въ веfи1ли, и3 прострE цaрь рyку свою2 t nлтарS, глаг0лz: и3ми1те є3го2. И# сE, ќсше рукA є3гw2, ю4же прострE нaнь, и3 не можaше возврати1ти ю5 къ себЁ:
13,4Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐγένετο egeneto
V-AMI-3Sγίνομαιginomaito beit came to passὡς hōs
CONJὡςhōswhich/howasἤκουσεν ēkousen
V-AAI-3Sἀκούωakouōto hear[3heardὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who βασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking1kingΙεροβοαμ ieroboam
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whotheλόγων logōn
N-GPMλόγοςlogoswordwordsτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whoof theἀνθρώπου anthrōpou
N-GSMἄνθρωποςanthrōposa humanmanτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who θεοῦ theou
N-GSMθεόςtheosGodof God.τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whoof the oneἐπικαλεσαμένου epikalesamenou
V-AMPGSἐπικαλέωepikaleōto call (on)/namecallingἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheθυσιαστήριον thusiastērion
N-ASNθυσιαστήριονthusiastērionaltaraltarτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginΒαιθηλ, baithēl
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandthatἐξέτεινεν exeteinen
V-AAI-3Sἐκτείνωekteinōto stretch outhe stretched outὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who βασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking[to come (in)]τὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheχεῖρα cheira
N-ASFχείρcheirhandhis handαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who θυσιαστηρίου thusiastēriou
N-GSNθυσιαστήριονthusiastērionaltaraltar,λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying,Συλλάβετε sullabete
V-AAM-2Pσυλλαμβάνωsullambanōto seize/conceive/helpSeizeαὐτόν· auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἰδοὺ idou
INJἰδούidoulook![sinner]ἐξηράνθη exēranthē
V-API-3Sξηραίνωxērainōto dry[2witheredἡ hē
T-NSFὁhothe/this/who[that]χεὶρ cheir
N-NSFχείρcheirhand1his hand]αὐτοῦ, autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἣν hēn
R-ASFἦνēnwas[pledge]ἐξέτεινεν exeteinen
V-AAI-3Sἐκτείνωekteinōto stretch outhe stretched outἐπ' ep
PREPἐπίepiupon/to/againstagainstαὐτόν, auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandοὐκ ouk
ADVοὐounohe was notἠδυνήθη ēdunēthē
V-API-3Sδύναμαιdunamaibe ableableἐπιστρέψαι epistrepsai
V-AARἐπιστρέφωepistrefōto turnto returnαὐτὴν autēn
D-ASFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoἑαυτόν, heauton
D-ASMἑαυτοῦheautoumy/your/him-self[to cut down|off] 5 Tłum. GrEn. Толк. Ołtarz się też rozpadł i wysypał się popiół z ołtarza według znaku, który przepowiedział mąż Boży słowem Pańskim.И жертвенник распался, и пепел с жертвенника рассыпался, по знамению, которое дал человек Божий словом Господним.
и3 nлтaрь разсёдесz, и3 и3зліsсz тyкъ t nлтарS, по чудеси2, є4же дадE человёкъ б9ій сл0вомъ гDнимъ.
13,5Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndτὸ to
T-NSNὁhothe/this/whotheθυσιαστήριον thusiastērion
N-NSNθυσιαστήριονthusiastērionaltaraltarἐρράγη, erragē
V-API-3Sῥήγνυμιrēgnumito throw violentlytore,καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐξεχύθη exechuthē
V-API-3Sἐκχέωekcheōto pour out[3poured outἡ hē
T-NSFὁhothe/this/who1theπιότης piotēs
N-NSFπιότηςpiotēsrichness2fatness]ἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/whotheθυσιαστηρίου thusiastēriou
N-GSNθυσιαστήριονthusiastērionaltaraltar,κατὰ kata
PREPκατάkataaccording toaccording toτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheτέρας, teras
N-ASNτέραςteraswondersportentὃ ho
R-ASNὁhothe/this/who1theἔδωκεν edōken
V-AAI-3Sδίδωμιdidōmito give[4gaveὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who ἄνθρωπος anthrōpos
N-NSMἄνθρωποςanthrōposa human2manτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who[that]θεοῦ theou
N-GSMθεόςtheosGod3of God]ἐν en
PREPἐνenin/on/amongbyλόγῳ logō
N-DSMλόγοςlogoswordwordκυρίου. kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordof lord. 6 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł król do męża Bożego: “Proś oblicza Pana, Boga twego, i módl się za mną, aby mi się wróciła ręka moja.” I modlił się mąż Boży do oblicza Pańskiego, i wróciła się ręka króla do niego, i stała się jak pierwej była.И сказал царь [Иеровоам] человеку Божию: умилостиви лице Господа Бога твоего и помолись обо мне, чтобы рука моя могла поворотиться ко мне. И умилостивил человек Божий лице Господа, и рука царя поворотилась к нему и стала, как прежде.
И# речE цaрь їеровоaмъ человёку б9ію: помоли1сz нн7э пред8 лицeмъ гDа бGа твоегw2, дабы2 возврати1ласz рукA моS ко мнЁ. И# помоли1сz человёкъ б9ій пред8 лицeмъ гDнимъ, и3 возврати1сz рукA царS къ немY, и3 бhсть ћкоже прeжде.
13,6Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto saysaidὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king],Ιεροβοαμ ieroboam
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whoto theἀνθρώπῳ anthrōpō
N-DSMἄνθρωποςanthrōposa humanmanτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who θεοῦ theou
N-GSMθεόςtheosGodof God,Δεήθητι deēthēti
V-APM-2Sδέομαιdeomaito prayBeseechτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/whotheπροσώπου prosōpou
N-GSNπρόσωπονprosōponfacefaceκυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordof lordτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who θεοῦ theou
N-GSMθεόςtheosGodyour God,σου, sou
P-GSσοῦsouyou[guard]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐπιστρεψάτω epistrepsatō
V-AAM-3Sἐπιστρέφωepistrefōto turnreturnἡ hē
T-NSFὁhothe/this/who χείρ cheir
N-NSFχείρcheirhandmy handμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]πρός pros
PREPπρόςprosto/withtoμε. me
P-ASμέmeme[Jehdeiah]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐδεήθη edeēthē
V-API-3Sδέομαιdeomaito pray[4beseechedὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theἄνθρωπος anthrōpos
N-NSMἄνθρωποςanthrōposa human2manτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who θεοῦ theou
N-GSMθεόςtheosGod3of God]τοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/whotheπροσώπου prosōpou
N-GSNπρόσωπονprosōponfacefaceκυρίου, kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordof lord,καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐπέστρεψεν epestrepsen
V-AAI-3Sἐπιστρέφωepistrefōto turn[5returnedτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who1theχεῖρα cheira
N-ASFχείρcheirhand2handτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who3of theβασιλέως basileōs
N-GSMβασιλεύςbasileusking4king]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoαὐτόν, auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐγένετο egeneto
V-AMI-3Sγίνομαιginomaito beit becameκαθὼς kathōs
ADVκαθώςkathōsas/just asasτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who πρότερον. proteron
ADVπρότερονproteronbefore[fragment] 7 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł król do męża Bożego: “Pójdź ze mną do domu na obiad i dam ci upominki.”И сказал царь человеку Божию: зайди со мною в дом и подкрепи себя пищею, и я дам тебе подарок.
И# глаг0ла цaрь къ человёку б9ію: вни1ди со мн0ю въ д0мъ, и3 њбёдай, и3 дaмъ ти2 дaръ.
13,7Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐλάλησεν elalēsen
V-AAI-3Sλαλέωlaleōto speak[3spokeὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theβασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2king]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheἄνθρωπον anthrōpon
N-ASMἄνθρωποςanthrōposa humanmanτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who θεοῦ theou
N-GSMθεόςtheosGodof God,Εἴσελθε eiselthe
V-AAM-2Sεἰσέρχομαιeiserchomaito enterEnterμετ' met
PREPμετάmetawith/afterwithἐμοῦ emou
P-GSἐμοῦemouof me[cause]εἰς eis
PREPεἰςeistowardtoοἶκον oikon
N-ASMοἶκοςoikoshousemy houseκαὶ kai
CONJκαίkaiandandἀρίστησον, aristēson
V-AAM-2Sstrong:GV-AAM-2Sstrong:GV-AAM-2Sstrong:GV-AAM-2S καὶ kai
CONJκαίkaiandandδώσω dōsō
V-FAI-1Sδίδωμιdidōmito giveI will giveσοι soi
P-DSσοίsoiyou[chaff]δόμα. doma
N-ASNδόμαdomagifta gift! 8 Tłum. GrEn. Толк. Odpowiedział mąż Boży królowi: “Choćbyś mi dał połowę domu twego, nie pójdę z tobą ani będę jadł chleba, ani pił wody na tym miejscu.Но человек Божий сказал царю: хотя бы ты давал мне полдома твоего, я не пойду с тобою и не буду есть хлеба и не буду пить воды в этом месте,
И# речE человёкъ б9ій къ царeви: ѓще дaси ми2 п0лъ д0му твоегw2, не вни1ду съ тоб0ю, нижE ћмъ хлёба, нижE пію2 воды2 на мёстэ сeмъ,
13,8Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto say[4saidὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theἄνθρωπος anthrōpos
N-NSMἄνθρωποςanthrōposa human2manτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who θεοῦ theou
N-GSMθεόςtheosGod3of God]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheβασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingking,Ἐάν ean
CONJἐάνeanifIfμοι moi
P-DSμοίmoito me[to dwell]δῷς dōs
V-AAS-2Sδίδωμιdidōmito giveyou should giveτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who ἥμισυ hēmisu
A-ASNἥμισυςhēmisushalfhalfτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who οἴκου oikou
N-GSMοἶκοςoikoshouseof your house,σου, sou
P-GSσοῦsouyou[guard]οὐκ ouk
ADVοὐounoI will not enterεἰσελεύσομαι eiseleusomai
V-FMI-1Sεἰσέρχομαιeiserchomaito enterI will not enterμετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithσοῦ sou
P-GSσοῦsouyou[guard]οὐδὲ oude
CONJοὐδέoudeand not[Carmelite]μὴ mē
ADVμήmēnot[Jokmeam]φάγω fagō
V-AAS-1Sφαγεῖνfageinto eat[soul]ἄρτον arton
N-ASMἄρτοςartosbreadbread,οὐδὲ oude
CONJοὐδέoudeand not[Carmelite]μὴ mē
ADVμήmēnot[Jokmeam]πίω piō
V-AAS-1Sπίνωpinōto drinkdrinkὕδωρ hudōr
N-ASNὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterwaterἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who τόπῳ topō
N-DSMτόποςtoposplacethis place.τούτῳ. toutō
D-DSMτούτῳtoutōto this[Noadiah] 9 Tłum. GrEn. Толк. Bo mi tak rozkazano słowem Pana rozkazującego: Nie będziesz jadł ani będziesz pił wody, ani się wrócisz tą drogą, którąś przyszedł.” Poszedł tedy inną drogą, a nie wrócił się drogą, którą przyszedł do Betel.ибо так заповедано мне словом Господним: "не ешь там хлеба и не пей воды и не возвращайся тою дорогою, которою ты шел".
ћкw тaкw заповёда ми2 гDь сл0вомъ, гlz: ни ћждь хлёба, ни пjй воды2, нижE возврати1сz путeмъ, и4мже шeлъ є3си2.
13,9Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceForοὕτως houtōs
ADVοὕτω, οὕτωςhhoutō outōsthus(-ly)thusἐνετείλατό eneteilato
V-AMI-3Sἐντέλλωentellōto order[2gave chargeμοι moi
P-DSμοίmoito me[to dwell]ἐν en
PREPἐνenin/on/amongbyλόγῳ logō
N-DSMλόγοςlogosworda word,κύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslord1 lord]λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying,μὴ mē
ADVμήmēnot[Jokmeam]φάγῃς fagēs
V-AAS-2Sφαγεῖνfageinto eat[soul]ἄρτον arton
N-ASMἄρτοςartosbreadbread,καὶ kai
CONJκαίkaiand[desire]μὴ mē
ADVμήmēnot[Jokmeam]πίῃς piēs
V-AAS-2Sπίνωpinōto drinkshould you drinkὕδωρ hudōr
N-ASNὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterwater,καὶ kai
CONJκαίkaiand[desire]Μὴ mē
ADVμήmēnot[Jokmeam]ἐπιστρέψῃς epistrepsēs
V-AAS-2Sἐπιστρέφωepistrefōto turnshould you returnἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/whotheὁδῷ, hodō
N-DSFὁδόςhodosroadwayᾗ hē
R-DSFὁhothe/this/who[that]ἐπορεύθης eporeuthēs
V-API-2Sπορεύωporeuōto goyou cameἐν en
PREPἐνenin/on/amonginαὐτῇ. autē
D-DSFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 10 Tłum. GrEn. Толк. И пошел он другою дорогою и не пошел обратно тою дорогою, которою пришел в Вефиль.
И# tи1де путeмъ и3нhмъ, и3 не возврати1сz путeмъ, и4мже пріи1де во веfи1ль.
13,10Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀπῆλθεν apēlthen
V-AAI-3Sἀπέρχομαιaperchomaito go awayhe went forthἐν en
PREPἐνenin/on/amongbyὁδῷ hodō
N-DSFὁδόςhodosroad[2wayἄλλῃ allē
D-DSFἄλλοςallosanother1another],καὶ kai
CONJκαίkaiandandοὐκ ouk
ADVοὐounodid notἀνέστρεψεν anestrepsen
V-AAI-3Sἀναστρέφωanastrefōto live/returnreturnἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/whotheὁδῷ, hodō
N-DSFὁδόςhodosroadwayᾗ hē
R-DSFὁhothe/this/who[that]ἦλθεν ēlthen
V-AAI-3Sἔρχομαιerchomaito come/gohe cameἐν en
PREPἐνenin/on/amongbyαὐτῇ autē
D-DSFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]εἰς eis
PREPεἰςeistowarduntoΒαιθηλ. baithēl
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 11 Tłum. GrEn. Толк. A pewien stary prorok mieszkał w Betel, i przyszli do niego synowie jego i powiedzieli mu wszystko, co był uczynił mąż Boży owego dnia w Betel, i słowa, które mówił do króla, opowiedzieli ojcu swemu.В Вефиле жил один пророк-старец. Сын его пришел и рассказал ему все, что сделал сегодня человек Божий в Вефиле; и слова, какие он говорил царю, пересказали сыновья отцу своему.
И# прор0къ є3ди1нъ стaръ живsше въ веfи1ли, и3 пріид0ша сhнове є3гw2 и3 повёдаша є3мY вс‰ дэлA, ±же сотвори2 человёкъ б9ій въ дeнь т0й въ веfи1ли, и3 словесA, ±же глаг0ла царeви, повёдаша nтцY своемY.
13,11Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndπροφήτης profētēs
N-NSMπροφήτηςprofētēspropheta prophet,εἷς heis
A-NSMεἰςeistoward[to strive]πρεσβύτης presbutēs
N-NSMπρεσβύτηςpresbutēsold manold man,κατῴκει katōkei
V-IAI-3Sκατοικέωkatoikeōto dwelldweltἐν en
PREPἐνenin/on/amonginΒαιθηλ, baithēl
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἔρχονται erchontai
V-PMI-3Pἔρχομαιerchomaito come/go[2cameοἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/who υἱοὶ huioi
N-NPMυἱόςhuiosson1his sons]αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandδιηγήσαντο diēgēsanto
V-AMI-3Pδιηγέομαιdiēgeomaito relate fullydescribedαὐτῷ autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἅπαντα hapanta
A-APNἅπαςhapasall[weak]τὰ ta
T-APNὁhothe/this/whotheἔργα, erga
N-APNἔργονergonworkworksἃ ha
R-APNὅς, ἥhhos ēwhichwhichἐποίησεν epoiēsen
V-AAI-3Sποιέωpoieōto do/make[4didὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theἄνθρωπος anthrōpos
N-NSMἄνθρωποςanthrōposa human2manτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who θεοῦ theou
N-GSMθεόςtheosGod3of God]ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/who ἡμέρᾳ hēmera
N-DSFἡμέραhēmeradaythat dayἐκείνῃ ekeinē
D-DSFἐκεῖνοςekeinosthatthat dayἐν en
PREPἐνenin/on/amonginΒαιθηλ, baithēl
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandτοὺς tous
T-APMὁhothe/this/whotheλόγους, logous
N-APMλόγοςlogoswordwordsοὓς hous
R-APMοὖςousear[sheep]ἐλάλησεν elalēsen
V-AAI-3Sλαλέωlaleōto speakhe spokeτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whoto theβασιλεῖ· basilei
N-DSMβασιλεύςbasileuskingking.Καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐπέστρεψαν epestrepsan
V-AAI-3Pἐπιστρέφωepistrefōto turnthey turnedτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheπρόσωπον prosōpon
N-ASNπρόσωπονprosōponfacefaceτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who πατρὸς patros
N-GSMπατήρpatērfatherof their father.αὐτῶν. autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 12 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł im ojciec ich: “Którą drogą poszedł?” Ukazali mu synowie jego drogę, którą poszedł mąż Boży, który by przyszedł z Judy.И спросил их отец их: какою дорогою он пошел? И показали сыновья его, какою дорогою пошел человек Божий, приходивший из Иудеи.
И# речE къ ни6мъ nтeцъ и4хъ, глаг0лz: кjимъ путeмъ и4де; И# показaша є3мY сhнове є3гw2 пyть, и4мже и4де человёкъ б9ій и3зшeдый t їyды.
13,12Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐλάλησεν elalēsen
V-AAI-3Sλαλέωlaleōto speak[2saidπρὸς pros
PREPπρόςprosto/with3toαὐτοὺς autous
D-APMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who πατὴρ patēr
N-NSMπατήρpatērfather1their father],αὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying,Ποίᾳ poia
A-DSFποῖοςpoioswhat?Whichὁδῷ hodō
N-DSFὁδόςhodosroadwayπεπόρευται; peporeutai
V-RMI-3Sπορεύωporeuōto gohas he went?καὶ kai
CONJκαίkaiandAndδεικνύουσιν deiknuousin
V-PAI-3Pδεικνύωdeiknuōto show[2showedαὐτῷ autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]οἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/who υἱοὶ huioi
N-NPMυἱόςhuiosson1his sons]αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]τὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheὁδὸν, hodon
N-ASFὁδόςhodosroadwayἐν en
PREPἐνenin/on/among[gold]ᾗ hē
R-DSFὁhothe/this/who1theἀνῆλθεν anēlthen
V-AAI-3Sἀνέρχομαιanerchomaito go up[oak]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who ἄνθρωπος anthrōpos
N-NSMἄνθρωποςanthrōposa human2manτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whothe oneθεοῦ theou
N-GSMθεόςtheosGod3of God],ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who[that]ἐλθὼν elthōn
V-AAPRSἔρχομαιerchomaito come/gocomingἐξ ex
PREPἐκekof/fromfrom out ofΙουδα. iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness] 13 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł synom swoim: “Osiodłajcie mi osła.” A gdy osiodłali,И сказал он сыновьям своим: оседлайте мне осла. И оседлали ему осла, и он сел на него.
И# речE сынHмъ свои6мъ: њсэдлaйте ми2 nслS. И# њсэдлaша є3мY nслS, и3 всёде на нE,
13,13Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayhe saidτοῖς tois
T-DPMὁhothe/this/who υἱοῖς huiois
N-DPMυἱόςhuiossonhis sons,αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Ἐπισάξατέ episaxate
V-AAM-2Pstrong:GV-AAM-2Pstrong:GV-AAM-2Pstrong:GV-AAM-2P μοι moi
P-DSμοίmoito me[to dwell]τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheὄνον· onon
N-ASMὄνοςonosdonkeydonkey!καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐπέσαξαν epesaxan
V-AAI-3Pstrong:GV-AAI-3Pstrong:GV-AAI-3Pstrong:GV-AAI-3P αὐτῷ autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheὄνον, onon
N-ASMὄνοςonosdonkeydonkey.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐπέβη epebē
V-AAI-3Sἐπιβαίνωepibainōto mount/boardhe mountedἐπ' ep
PREPἐπίepiupon/to/againstuponαὐτόν. auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 14 Tłum. GrEn. Толк. wsiadł i pojechał za mężem Bożym, i znalazł go siedzącego pod Terebintem, i rzekł mu: ” Tyżeś jest mąż Boży, któryś przyszedł z Judy?” On odpowiedział: “Jam jest.”И поехал за человеком Божиим, и нашел его сидящего под дубом, и сказал ему: ты ли человек Божий, пришедший из Иудеи? И сказал тот: я.
и3 и4де в8слёдъ человёка б9іz, и3 њбрёте є3го2 под8 дyбомъ сэдsща, и3 речE є3мY: тh ли є3си2 человёкъ б9ій пришeдый t їyды; И# речE є3мY: ѓзъ.
13,14Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandandἐπορεύθη eporeuthē
V-API-3Sπορεύωporeuōto gohe wentκατόπισθεν katopisthen
ADVstrong:GADVstrong:GADVstrong:GADV τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheἀνθρώπου anthrōpou
N-GSMἄνθρωποςanthrōposa humanmanτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who θεοῦ theou
N-GSMθεόςtheosGodof God.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndεὗρεν heuren
V-AAI-3Sεὑρίσκωheuriskōto find/meethe foundαὐτὸν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καθήμενον kathēmenon
V-PMPASκάθημαιkathēmaito sitsitting downὑπὸ hupo
PREPὑπόhupoby/underunderδρῦν drun
N-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASF καὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayhe saidαὐτῷ autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]εἶ ei
CONJεἰeiif[clod]σὺ su
P-NSσύsuyou[rest]Εἰ ei
V-PAI-2Sεἰeiif[clod]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheἄνθρωπος anthrōpos
N-NSMἄνθρωποςanthrōposa humanmanτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheθεοῦ theou
N-GSMθεόςtheosGodof God,ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who ἐληλυθὼς elēluthōs
V-RAPRSἔρχομαιerchomaito come/go[to endow]ἐξ ex
PREPἐκekof/fromfrom out ofΙουδα; iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayhe said,αὐτῷ autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Ἐγώ. egō
P-NSἐγώegōI/wehim 15 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł do niego: “Pójdź ze mną do domu, żeby jeść chleb.”И сказал ему: зайди ко мне в дом и поешь хлеба.
И# речE є3мY: грzди2 со мн0ю, и3 ћждь хлёбъ.
13,15Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayhe saidαὐτῷ autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Δεῦρο deuro
ADVδεῦροdeurocomeComeμετ' met
PREPμετάmetawith/afterwithἐμοῦ emou
P-GSἐμοῦemouof me[cause]καὶ kai
CONJκαίkaiandandφάγε fage
V-AAM-2Sφαγεῖνfageinto eat[soul]ἄρτον. arton
N-ASMἄρτοςartosbreadbread! 16 Tłum. GrEn. Толк. On rzekł: “Nie mogę się wrócić ani iść z tobą, ani będę jadł chleba, ani pił wody na tym miejscu.Тот сказал: я не могу возвратиться с тобою и пойти к тебе; не буду есть хлеба и не буду пить у тебя воды в сем месте,
И# речE є3мY: не могY возврати1тисz съ тоб0ю, нижE ћмъ хлёба, ни пію2 воды2 на мёстэ сeмъ,
13,16Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayhe said,Οὐ ou
ADVοὐouno[Carmi]μὴ mē
ADVμήmēnotnor in any wayδύνωμαι dunōmai
V-PMS-1Sδύναμαιdunamaibe ableam I ableτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who ἐπιστρέψαι epistrepsai
V-AARἐπιστρέφωepistrefōto turnto returnμετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithσοῦ sou
P-GSσοῦsouyou[guard]οὐδὲ oude
CONJοὐδέoudeand not[Carmelite]μὴ mē
ADVμήmēnot[Jokmeam]φάγομαι fagomai
V-FMI-1Sἐσθίωesthiōto eatshould I eatἄρτον arton
N-ASMἄρτοςartosbreadbread,οὐδὲ oude
CONJοὐδέoudeand not[Carmelite]πίομαι piomai
V-FMI-1Sπίνωpinōto drinkshould I drinkὕδωρ hudōr
N-NSNὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterwaterἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who τόπῳ topō
N-DSMτόποςtoposplacethis place.τούτῳ· toutō
D-DSMτούτῳtoutōto this[Noadiah] 17 Tłum. GrEn. Толк. Bo mówił do mnie Pan słowem Pańskim mówiąc: Nie będziesz jadł tam chleba ani pił wody ani się wrócisz drogą, którą przyszedłeś.”ибо словом Господним сказано мне: "не ешь хлеба и не пей там воды и не возвращайся тою дорогою, которою ты шел".
ћкw тaкw заповёда ми2 гDь сл0вомъ, гlz: не ћждь хлёба тaмw, нижE пjй воды2 тaмw, и3 да не возврати1шисz путeмъ тёмъ, и4мже шeлъ є3си2.
13,17Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceForοὕτως houtōs
ADVοὕτω, οὕτωςhhoutō outōsthus(-ly)soἐντέταλταί entetaltai
V-RMI-3Sἐντέλλωentellōto orderit has been given chargeμοι moi
P-DSμοίmoito me[to dwell]ἐν en
PREPἐνenin/on/amongbyλόγῳ logō
N-DSMλόγοςlogoswordwordκύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslordlord,λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying,μὴ mē
ADVμήmēnotYou shall notφάγῃς fagēs
V-AAS-2Sφαγεῖνfageinto eat[soul]ἄρτον arton
N-ASMἄρτοςartosbreadbreadἐκεῖ ekei
ADVἐκεῖekeitherethere,καὶ kai
CONJκαίkaiandandμὴ mē
ADVμήmēnotyou shall not drinkπίῃς piēs
V-AAS-2Sπίνωpinōto drinkyou shall not drinkὕδωρ hudōr
N-ASNὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterwater,ἐκεῖ ekei
ADVἐκεῖekeitherethereκαὶ kai
CONJκαίkaiandandΜὴ mē
ADVμήmēnotyou shall not returnἐπιστρέψῃς epistrepsēs
V-AAS-2Sἐπιστρέφωepistrefōto turnyou shall not returnἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/whotheὁδῷ, hodō
N-DSFὁδόςhodosroadwayᾗ hē
R-DSFὁhothe/this/who[that]ἐπορεύθης eporeuthēs
V-API-2Sπορεύωporeuōto goyou wentἐν en
PREPἐνenin/on/amonginαὐτῇ. autē
D-DSFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 18 Tłum. GrEn. Толк. A ten mu rzekł: “I jam jest prorok podobny tobie, i mówił mi Anioł słowem Pańskim mówiąc: Wróć go z sobą do domu twego, żeby zjadł chleba i napił się wody.”И сказал он ему: и я пророк такой же, как ты, и Ангел говорил мне словом Господним, и сказал: "вороти его к себе в дом; пусть поест он хлеба и напьется воды". - Он солгал ему.
И# речE къ немY: и3 ѓзъ прор0къ є4смь ћкоже ты2, и3 ѓгGлъ глаг0ла ко мнЁ сл0вомъ гDнимъ, глаг0лz: возврати2 є3го2 къ себЁ въ д0мъ тв0й, да снёстъ хлёба и3 піeтъ в0ду. И# солгA є3мY,
13,18Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayhe saidπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoαὐτόν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Κἀγὼ kagō
CONJκἀγώkagōand IAnd Iπροφήτης profētēs
N-NSMπροφήτηςprofētēsprophetam a prophetεἰμὶ eimi
V-PAI-1Sεἰμίeimito be[decree]καθὼς kathōs
ADVκαθώςkathōsas/just as[delight]σύ, su
P-NSσύsuyou[rest]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἄγγελος angelos
N-NSMἄγγελοςangelosangelan angelλελάληκεν lelalēken
V-RAI-3Sλαλέωlaleōto speakspokeπρός pros
PREPπρόςprosto/withtoμε me
P-ASμέmeme[Jehdeiah]ἐν en
PREPἐνenin/on/amongbyῥήματι rēmati
N-DSNῥῆμαrēmaword[to count]κυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordof lord,λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying,Ἐπίστρεψον epistrepson
V-AAM-2Sἐπιστρέφωepistrefōto turnReturnαὐτὸν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/with[Mezahab]σεαυτὸν seauton
D-ASMσεαυτοῦseautouyourselfyourselfεἰς eis
PREPεἰςeistowardtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who οἶκόν oikon
N-ASMοἶκοςoikoshouseyour house,σου, sou
P-GSσοῦsouyou[guard]καὶ kai
CONJκαίkaiandandφαγέτω fagetō
V-AAM-3Sἐσθίωesthiōto eatlet him eatἄρτον arton
N-ASMἄρτοςartosbreadbread,καὶ kai
CONJκαίkaiandandπιέτω pietō
V-AAM-3Sπίνωpinōto drinkdrinkὕδωρ· hudōr
N-NSNὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterwater!καὶ kai
CONJκαίkaiandButἐψεύσατο epseusato
V-AMI-3Sψεύδομαιpseudomaito liehe liedαὐτῷ. autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 19 Tłum. GrEn. Толк. Oszukał go, i zawrócił z sobą; a tak jadł chleb w domu jego i pił wodę.И тот воротился с ним, и поел хлеба в его доме, и напился воды.
и3 возврати2 є3го2: и3 kдE хлёбъ, и3 пи2 в0ду въ домY є3гw2.
13,19Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐπέστρεψεν epestrepsen
V-AAI-3Sἐπιστρέφωepistrefōto turnhe returnedαὐτόν, auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἔφαγεν efagen
V-AAI-3Sφαγεῖνfageinto eat[soul]ἄρτον arton
N-ASMἄρτοςartosbreadbread,καὶ kai
CONJκαίkaiandandἔπιεν epien
V-AAI-3Sπίνωpinōto drinkhe drankὕδωρ hudōr
N-NSNὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterwaterἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who οἴκῳ oikō
N-DSMοἶκοςoikoshousehis house.αὐτοῦ. autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 20 Tłum. GrEn. Толк. A gdy siedzieli u stołu, stało się słowo Pańskie do proroka, który go zawrócił.Когда они еще сидели за столом, слово Господне было к пророку, воротившему его.
И# бhсть и5мъ сэдsщымъ на трапeзэ, и3 бhсть сл0во гDне ко прор0ку возврaщшему є3го2.
13,20Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐγένετο egeneto
V-AMI-3Sγίνομαιginomaito beit came to passαὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καθημένων kathēmenōn
V-PMPGPκάθημαιkathēmaito sitsitting downἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstatτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whotheτραπέζης trapezēs
N-GSFτράπεζαtrapezatabletable,καὶ kai
CONJκαίkaiandthatἐγένετο egeneto
V-AMI-3Sγίνομαιginomaito be[3cameλόγος logos
N-NSMλόγοςlogosword1 wordκυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslord2 lord]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheπροφήτην profētēn
N-ASMπροφήτηςprofētēsprophetprophet,τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whothe oneἐπιστρέψαντα epistrepsanta
V-AAPASἐπιστρέφωepistrefōto turnhaving returnedαὐτὸν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 21 Tłum. GrEn. Толк. I zawołał na męża Bożego, który przyszedł z Judy, mówiąc: “To mówi Pan: Ponieważ nie byłeś posłuszny ustom Pańskim i nie strzegłeś przykazania, które ci nałożył Pan, Bóg twój,И произнес он к человеку Божию, пришедшему из Иудеи, и сказал: так говорит Господь: за то, что ты не повиновался устам Господа и не соблюл повеления, которое заповедал тебе Господь Бог твой,
И# речE къ человёку б9ію пришeдшему t їyды, глаг0лz: си1це гlетъ гDь: понeже преwгорчи1лъ є3си2 гlг0лъ гDень и3 не сохрани1лъ є3си2 зaповэди, ю4же заповёда тебЁ гDь бGъ тв0й,
13,21Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayhe saidπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheἄνθρωπον anthrōpon
N-ASMἄνθρωποςanthrōposa humanmanτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who θεοῦ theou
N-GSMθεόςtheosGodof God,τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whothe oneἥκοντα hēkonta
V-PAPASἔξωexōout/outside(r)[to crush]ἐξ ex
PREPἐκekof/fromfrom out ofΙουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying,Τάδε tade
D-APNὅδε, ἥδεhhode ēdethisThusλέγει legei
V-PAI-3Sλέγωlegōto speaksaysκύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslordlord,Ἀνθ anth
PREPἀντίantifor[Elishah]ὧν hōn
R-GPMὅς, ἥhhos ēwhichwhichπαρεπίκρανας parepikranas
V-AAI-2Sπαραπικραίνωparapikrainōto rebelyou rebelled againstτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheῥῆμα rēma
N-ASNῥῆμαrēmawordsayingκυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordof lord,καὶ kai
CONJκαίkaiandandοὐκ ouk
ADVοὐounodid notἐφύλαξας efulaxas
V-AAI-2Sφυλάσσωfulassōto keep/guardguardτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheἐντολήν, entolēn
N-ASFἐντολήentolēcommandmentcommandmentἣν hēn
R-ASFἦνēnwas[pledge]ἐνετείλατό eneteilato
V-AMI-3Sἐντέλλωentellōto order[3gave chargeσοι soi
P-DSσοίsoiyou[chaff]κύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslord1 lordὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who θεός theos
N-NSMθεόςtheosGod2your God],σου, sou
P-GSσοῦsouyou[guard] 22 Tłum. GrEn. Толк. i wróciłeś się, i jadłeś chleb, i piłeś wodę na miejscu, na którym ci rozkazał, abyś nie jadł chleba ani pił wody, nie będzie wniesione ciało twoje do grobu ojców twoich.”но воротился, ел хлеб и пил воду в том месте, о котором Он сказал тебе: "не ешь хлеба и не пей воды", тело твое не войдет в гробницу отцов твоих.
и3 возврати1всz ћлъ є3си2 хлёбъ и3 пи1лъ є3си2 в0ду на мёстэ сeмъ, њ нeмже речE къ тебЁ, гlz: да не ћси хлёба и3 не піeши воды2: сегw2 рaди не вни1детъ во гр0бъ тёло твоE со nтцы6 твои1ми.
13,22Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandbutἐπέστρεψας epestrepsas
V-AAI-2Sἐπιστρέφωepistrefōto turnyou returnedκαὶ kai
CONJκαίkaiandandἔφαγες efages
V-AAI-2Sἐσθίωesthiōto eatateἄρτον arton
N-ASMἄρτοςartosbreadbread,καὶ kai
CONJκαίkaiandandἔπιες epies
V-AAI-2Sπίνωpinōto drinkdrankὕδωρ hudōr
N-ASNὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterwaterἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who τόπῳ topō
N-DSMτόποςtoposplacethis place,τούτῳ, toutō
D-DSMτούτῳtoutōto this[Noadiah]ᾧ hō
R-DSMὮōOmega[Sippai]ἐλάλησεν elalēsen
V-AAI-3Sλαλέωlaleōto speakhe spokeπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoσὲ se
P-ASσέseyou[to slip]λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying,μὴ mē
ADVμήmēnotYou shall not eatφάγῃς fagēs
V-AAS-2Sφαγεῖνfageinto eat[soul]ἄρτον arton
N-ASMἄρτοςartosbreadbreadκαὶ kai
CONJκαίkaiand[desire]μὴ mē
ADVμήmēnot[Jokmeam]πίῃς piēs
V-AAS-2Sπίνωpinōto drinkdrinkὕδωρ, hudōr
N-ASNὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterwater --οὐ ou
ADVοὐouno[Carmi]Μὴ mē
ADVμήmēnot[Jokmeam]εἰσέλθῃ eiselthē
V-AAS-3Sεἰσέρχομαιeiserchomaito entershall [3enterτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who σῶμά sōma
N-ASNσῶμαsōmabody2bodyσου. sou
P-GSσοῦsouyou[guard]εἰς eis
PREPεἰςeistowardintoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheτάφον tafon
N-ASMτάφοςtafosgraveburying-placeτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/who πατέρων paterōn
N-GPMπατήρpatērfatherof your fathers.σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard] 23 Tłum. GrEn. Толк. A gdy się najadł i napił, osiodłał osła swego prorokowi, którego zawrócił.После того, как тот поел хлеба и напился, он оседлал осла для пророка, которого он воротил.
И# бhсть по kдeніи хлёба и3 по питіи2 воды2, и3 њсэдлA nслS томY прор0ку, и3 возврати1сz, и3 tи1де:
13,23Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐγένετο egeneto
V-AMI-3Sγίνομαιginomaito beit came to passμετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterafterτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who φαγεῖν fagein
V-AARἐσθίωesthiōto eathe ateἄρτον arton
N-ASMἄρτοςartosbreadbreadκαὶ kai
CONJκαίkaiandandπιεῖν piein
V-AARπίνωpinōto drinkdrankὕδωρ hudōr
N-NSNὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterwater,καὶ kai
CONJκαίkaiandthatἐπέσαξεν epesaxen
V-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3S αὐτῷ autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]τὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheὄνον, onon
N-ASMὄνοςonosdonkeydonkey,καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐπέστρεψεν. epestrepsen
V-AAI-3Sἐπιστρέφωepistrefōto turnhe returned. 24 Tłum. GrEn. Толк. A gdy odjechał, spotkał go lew na drodze i zabił, i było ciało jego porzucone na drodze, a osioł stał obok niego, a lew stał przy ciele.И отправился тот. И встретил его на дороге лев и умертвил его. И лежало тело его, брошенное на дороге; осел же стоял подле него, и лев стоял подле тела.
и3 њбрёте є3го2 лeвъ на пути2, и3 ўмертви2 є3го2: и3 бЁ тёло є3гw2 повeржено на пути2, и3 nсeлъ стоsше над8 ни1мъ, и3 лeвъ стоsше бли1з8 тэлесE (є3гw2):
13,24Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀπῆλθεν, apēlthen
V-AAI-3Sἀπέρχομαιaperchomaito go awayhe went forth.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndεὗρεν heuren
V-AAI-3Sεὑρίσκωheuriskōto find/meet[2foundαὐτὸν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]λέων leōn
N-NSMλέωνleōnlion1a lion]ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/whotheὁδῷ hodō
N-DSFὁδόςhodosroadway,καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐθανάτωσεν ethanatōsen
V-AAI-3Sθανατόωthanatoōto killit killedαὐτόν, auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἦν ēn
V-IAI-3Sἦνēnwas[pledge]τὸ to
T-NSNὁhothe/this/who σῶμα sōma
N-NSNσῶμαsōmabody1his body]αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐρριμμένον errimmenon
V-LMPRSῥίπτωriptōto throw/lay down[resting]ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/whotheὁδῷ, hodō
N-DSFὁδόςhodosroadway,καὶ kai
CONJκαίkaiandandὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheὄνος onos
N-NSMὄνοςonosdonkeydonkeyεἱστήκει heistēkei
V-LAI-3Sἵστημιhistēmito standstoodπαρ' par
PREPπαράparafrom/with/besidebyαὐτό, auto
D-ASNαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheλέων leōn
N-NSMλέωνleōnlionlionεἱστήκει heistēkei
V-LAI-3Sἵστημιhistēmito standstoodπαρὰ para
PREPπαράparafrom/with/besidebyτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheσῶμα. sōma
N-ASNσῶμαsōmabodybody. 25 Tłum. GrEn. Толк. A oto mężowie, idąc mimo, ujrzeli ciało porzucone na drodze i lwa stojącego przy ciele; i przyszli, i rozgłosili w mieście, w którym ów stary prorok mieszkał.И вот, проходившие мимо люди увидели тело, брошенное на дороге, и льва, стоящего подле тела, и пошли и рассказали в городе, в котором жил пророк-старец.
и3 сE, мyжіе мимоидyще, и3 ви1дэша мeртва повeржена на пути2 и3 львA стоsща бли1з8 мeртвагw: и3 пріид0ша, и3 повёдаша во грaдэ, въ нeмже живsше прор0къ стaрый.
13,25Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἰδοὺ idou
INJἰδούidoulook!behold,ἄνδρες andres
N-NPMἀνήρanērmanmenπαραπορευόμενοι paraporeuomenoi
V-PMPRPπαραπορεύομαιparaporeuomaito pass by/throughcoming nearκαὶ kai
CONJκαίkaiandalsoεἶδον eidon
V-AAI-3Pεἴδωeidōto knowbeheldτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheθνησιμαῖον thnēsimaion
A-ASNstrong:GA-ASNstrong:GA-ASNstrong:GA-ASN ἐρριμμένον errimmenon
V-LMPASῥίπτωriptōto throw/lay down[resting]ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/whotheὁδῷ, hodō
N-DSFὁδόςhodosroadway,καὶ kai
CONJκαίkaiandandὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheλέων leōn
N-NSMλέωνleōnlionlionεἱστήκει heistēkei
V-LAI-3Sἵστημιhistēmito standstandingἐχόμενα echomena
V-PMPAPἔχωechōto have/benext toτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/whotheθνησιμαίου· thnēsimaiou
A-GSNstrong:GA-GSNstrong:GA-GSNstrong:GA-GSN καὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἰσῆλθον eisēlthon
V-AAI-3Pεἰσέρχομαιeiserchomaito enterthey enteredκαὶ kai
CONJκαίkaiandandἐλάλησαν elalēsan
V-AAI-3Pλαλέωlaleōto speakspokeἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/whotheπόλει, polei
N-DSFπόλιςpoliscitycityοὗ hou
R-GSMοὐouno[Carmi]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheπροφήτης profētēs
N-NSMπροφήτηςprofētēsprophetprophet,ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheπρεσβύτης presbutēs
N-NSMπρεσβύτηςpresbutēsold manold man,κατῴκει katōkei
V-IAI-3Sκατοικέωkatoikeōto dwelldweltἐν en
PREPἐνenin/on/amonginαὐτῇ. autē
D-DSFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 26 Tłum. GrEn. Толк. Gdy to usłyszał ów prorok, który go zawrócił z drogi, rzekł: “Mąż to Boży jest, który nie był posłuszny ustom Pańskim, i dał go Pan lwu, i zgniótł go i zabił według słowa Pańskiego, które mu mówił.”Пророк, воротивший его с дороги, услышав это, сказал: это тот человек Божий, который не повиновался устам Господа; Господь предал его льву, который изломал его и умертвил его, по слову Господа, которое Он изрек ему.
И# ўслhша (сіE прор0къ) возврати1вый є3го2 съ пути2 и3 речE: человёкъ б9іи сeй є4сть, и4же преступи2 гlг0лъ б9ій, и3 предадE є3го2 гDь львY, и3 сокруши2 є3го2, и3 ўмертви2 є3го2 по гlу гDню, є3г0же речE є3мY.
13,26Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἤκουσεν ēkousen
V-AAI-3Sἀκούωakouōto hear[7heardὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1the oneἐπιστρέψας epistrepsas
V-AAPRSἐπιστρέφωepistrefōto turn2returningαὐτὸν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐκ ek
PREPἐκekof/from4from out ofτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/who5theὁδοῦ hodou
N-GSFὁδόςhodosroad6way],καὶ kai
CONJκαίkaiandandεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto saysaid,Ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who[3theἄνθρωπος anthrōpos
N-NSMἄνθρωποςanthrōposa human4manτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who θεοῦ theou
N-GSMθεόςtheosGod5of Godοὗτός houtos
D-NSMοὗτοςhoutosthis/he/she/it1Thisἐστιν, estin
V-PAI-3Sἐστίestihe is[to sacrifice]ὃς hos
R-NSMὅς, ἥhhos ēwhichwhoπαρεπίκρανε parepikrane
V-AAI-3Sπαραπικραίνωparapikrainōto rebelrebelled againstτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheῥῆμα rēma
N-ASNῥῆμαrēmawordwordκυρίου. kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordof lord; 27 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł do synów swoich: “Osiodłajcie mi osła!” A gdy oni osiodłali i on odjechał,И сказал сыновьям своим: оседлайте мне осла. И оседлали они.
И# повелЁ сынHмъ свои6мъ, глаг0лz: њсэдлaйте ми2 nслS. И# њсэдлaша.
13,27Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABP 28 Tłum. GrEn. Толк. znalazł ciało jego porzucone na drodze, a osła i Lwa stojącego przy ciele; nie jadł lew ciała ani naruszył osła.Он отправился и нашел тело его, брошенное на дороге; осел же и лев стояли подле тела; лев не съел тела и не изломал осла.
И# п0йде, и3 њбрёте тёло є3гw2 повeржено на пути2, и3 nсeлъ и3 лeвъ стоsста над8 тёломъ, и3 не снэдE лeвъ тэлесE человёка б9іz и3 не сокруши2 nслA.
13,28Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐπορεύθη eporeuthē
V-API-3Sπορεύωporeuōto gohe wentκαὶ kai
CONJκαίkaiandandεὗρεν heuren
V-AAI-3Sεὑρίσκωheuriskōto find/meetfoundτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who σῶμα sōma
N-ASNσῶμαsōmabodyhis bodyαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐρριμμένον errimmenon
V-LMPASῥίπτωriptōto throw/lay down[resting]ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/whotheὁδῷ, hodō
N-DSFὁδόςhodosroadway,καὶ kai
CONJκαίkaiandandὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheὄνος onos
N-NSMὄνοςonosdonkeydonkeyκαὶ kai
CONJκαίkaiandandὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheλέων leōn
N-NSMλέωνleōnlionlionεἱστήκεισαν heistēkeisan
V-LAI-3Pἵστημιhistēmito standwere standingπαρὰ para
PREPπαράparafrom/with/besidebyτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheσῶμα, sōma
N-ASNσῶμαsōmabodybody,καὶ kai
CONJκαίkaiandandοὐκ ouk
ADVοὐouno[3did notἔφαγεν efagen
V-AAI-3Sφαγεῖνfageinto eat[soul]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theλέων leōn
N-NSMλέωνleōnlion2lion]τὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheσῶμα sōma
N-ASNσῶμαsōmabodybody,τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheἀνθρώπου anthrōpou
N-GSMἄνθρωποςanthrōposa human[to corrupt]τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who[that]θεοῦ theou
N-GSMθεόςtheosGod[Hadar]καὶ kai
CONJκαίkaiandandοὐ ou
ADVοὐounoit did not tear apartσυνέτριψεν sunetripsen
V-AAI-3Sσυντρίβωsuntribōto breakit did not tear apartτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who[that]ὄνον. onon
N-ASMὄνοςonosdonkeydonkey. 29 Tłum. GrEn. Толк. Wziął tedy prorok ciało męża Bożego i włożył je na osła, i wróciwszy się, wniósł do miasta proroka starego, aby go opłakać.И поднял пророк тело человека Божия, и положил его на осла, и повез его обратно. И пошел пророк-старец в город свой, чтобы оплакать и похоронить его.
И# взS прор0къ тёло человёка б9іz, и3 возложи2 є5 на nслS, и3 возврати2 є5 прор0къ, и3 вни1де во грaдъ погребсти2 є3го2,
13,29Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἦρεν ēren
V-AAI-3Sαἴρωairōto take up[3liftedὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theπροφήτης profētēs
N-NSMπροφήτηςprofētēsprophet2prophet]τὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheσῶμα sōma
N-ASNσῶμαsōmabodybodyτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whoof theἀνθρώπου anthrōpou
N-GSMἄνθρωποςanthrōposa humanmanτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who θεοῦ theou
N-GSMθεόςtheosGodof God,καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐπέθηκεν epethēken
V-AAI-3Sἐπιτίθημιepitithēmito put/lay onhe placedαὐτὸ auto
D-ASNαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheὄνον, onon
N-ASMὄνοςonosdonkeydonkey,καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐπέστρεψεν epestrepsen
V-AAI-3Sἐπιστρέφωepistrefōto turnhe returnedαὐτὸν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]εἰς eis
PREPεἰςeistowardtoτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheπόλιν polin
N-ASFπόλιςpoliscitycityὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whoof theπροφήτης profētēs
N-NSMπροφήτηςprofētēsprophet[2prophetτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who θάψαι thapsai
V-AARθάπτωthaptōto buryto entombαὐτὸν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 30 Tłum. GrEn. Толк. I pochował ciało jego w grobie swym, i płakali go: “Ach, ach, bracie mój!”И положил тело его в своей гробнице и плакал по нем: увы, брат мой!
и3 положи2 тёло є3гw2 во гр0бэ своeмъ, и3 рыдaше по нeмъ: ўвы2, брaте.
13,30Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who τάφῳ tafō
N-DSMτάφοςtafosgravehis tomb;ἑαυτοῦ· heautou
D-GSMἑαυτοῦheautoumy/your/him-selfhis tomb;καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐκόψαντο ekopsanto
V-AMI-3Pκόπτωkoptōto cut/mournthey lamentedαὐτόν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Οὐαὶ ouai
INJοὐαίouaiwoe!Woeἀδελφέ. adelfe
N-VSMἀδελφόςadelfosbrotherO brother. 31 Tłum. GrEn. Толк. A gdy go opłakali, rzekł do synów swoich: “Gdy umrę, pochowajcie mnie w grobie, w którym mąż Boży został pogrzebany; obok kości jego połóżcie kości moje.После погребения его он сказал сыновьям своим: когда я умру, похороните меня в гробнице, в которой погребен человек Божий; подле костей его положите кости мои;
И# бhсть по рыдaніи њ нeмъ, и3 речE къ сынHмъ свои6мъ, глаг0лz: ѓще ўмрY, погреби1те мS во гр0бэ сeмъ, и3дёже человёкъ б9ій погребeнъ є4сть, при костeхъ є3гw2 положи1те мS, да спасyтсz кHсти мо‰ съ костьми2 є3гw2,
13,31Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐγένετο egeneto
V-AMI-3Sγίνομαιginomaito beit came to passμετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterafterτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who κόψασθαι kopsasthai
V-AMRκόπτωkoptōto cut/mournlamentingαὐτὸν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandthatεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayhe saidτοῖς tois
T-DPMὁhothe/this/who υἱοῖς huiois
N-DPMυἱόςhuiossonhis sons,αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying,Ἐὰν ean
CONJἐάνeanifIfἀποθάνω, apothanō
V-AAS-1Sἀποθνήσκωapothnēskōto dieI die,θάψατέ thapsate
V-AAM-2Pθάπτωthaptōto buryentombμε, me
P-ASμέmeme[Jehdeiah]ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who τάφῳ tafō
N-DSMτάφοςtafosgravethis tombτούτῳ, toutō
D-DSMτούτῳtoutōto this[Noadiah]οὗ hou
R-GSMοὐouno[Carmi]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheἄνθρωπος anthrōpos
N-NSMἄνθρωποςanthrōposa humanmanτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who θεοῦ theou
N-GSMθεόςtheosGodof Godτέθαπται tethaptai
V-RPI-3Sθάπτωthaptōto burywas entombedἐν en
PREPἐνenin/on/amonginαὐτῷ· autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]παρὰ para
PREPπαράparafrom/with/beside[3byτὰ ta
T-APNὁhothe/this/who ὀστᾶ osta
N-APNὀστέονosteonbone4his bonesαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]θέτε thete
V-AAM-2Pτίθημιtithēmito place1Putμε me
P-ASμέmeme[Jehdeiah]ἵνα hina
CONJἵναhinain order that/tothatσωθῶσι sōthōsi
V-APS-3Pσῴζωsōzōto save[3should be preservedτὰ ta
T-NPNὁhothe/this/who ὀστᾶ osta
N-NPNὀστέονosteonbone2bonesμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]μετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithτῶν tōn
T-GPNὁhothe/this/who ὀστῶν ostōn
N-GPNὀστέονosteonbonehis bones.αὐτοῦ· autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 32 Tłum. GrEn. Толк. Bo na pewno przyjdzie to, co zapowiedział słowem Pańskim przeciw ołtarzowi, który jest w Betel, i przeciw wszystkim świątyniom wyżyn, które są w miastach Samarii.”ибо сбудется слово, которое он по повелению Господню произнес о жертвеннике в Вефиле и о всех капищах на высотах, в городах Самарийских.
ћкw сбyдетсz глаг0лъ, є3г0же глаг0ла сл0вомъ гDнимъ њ nлтари2, и4же во веfи1ли, и3 њ домёхъ выс0кихъ, и5же въ самарjи.
13,32Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceForγινόμενον ginomenon
V-PMPRSγίνομαιginomaito be[8coming to passἔσται estai
V-FMI-3Sἔσομαιesomaiwill be[Zabud]τὸ to
T-NSNὁhothe/this/who1theῥῆμα, rēma
N-NSNῥῆμαrēmaword2sayingὃ ho
R-ASNὁhothe/this/whotheἐλάλησεν elalēsen
V-AAI-3Sλαλέωlaleōto speak4he spokeἐν en
PREPἐνenin/on/among5byλόγῳ logō
N-DSMλόγοςlogoswordwordκυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslord6 lord]ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstagainstτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/whotheθυσιαστηρίου thusiastēriou
N-GSNθυσιαστήριονthusiastērionaltaraltarτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/whoof theἐν en
PREPἐνenin/on/amonginΒαιθηλ baithēl
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstagainstτοὺς tous
T-APMὁhothe/this/whoof the onesοἴκους oikous
N-APMοἶκοςoikoshousehousesτοὺς tous
T-APMὁhothe/this/who[that]ὑψηλοὺς hupsēlous
A-APMὑψηλόςhupsēloshighhigh ,τοὺς tous
T-APMὁhothe/this/who[that]ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginΣαμαρείᾳ. samareia
N-DSFΣαμάρειαsamareiaSamaria[covering] 33 Tłum. GrEn. Толк. Po tych wypadkach nie nawrócił się Jeroboam od złej drogi swojej, ale przeciwnie uczynił z najpodlejszych ludzi kapłanów wyżyn; ktokolwiek chciał, napełniał rękę swą i stawał się kapłanem wyżyn.И после сего события Иеровоам не сошел со своей худой дороги, но продолжал ставить из народа священников высот; кто хотел, того он посвящал, и тот становился священником высот.
И# по глаг0лэ сeмъ не њбрати1сz їеровоaмъ t ѕл0бы своеS, и3 возврати1сz, и3 сотвори2 t чaсти є3ди1ныz людjй жерцы2 выс0кихъ: и4же хотsше, и3сполнsше рyку свою2, и3 бывaше жрeцъ на выс0кихъ.
13,33Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndμετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterafterτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who ῥῆμα rēma
N-ASNῥῆμαrēmawordthis sayingτοῦτο touto
D-ASNτοῦτοtoutothat[drowsiness]οὐκ ouk
ADVοὐouno[2did notἐπέστρεψεν epestrepsen
V-AAI-3Sἐπιστρέφωepistrefōto turn3turnΙεροβοαμ ieroboam
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/who κακίας kakias
N-GSFκακίαkakiaevilhis evil,αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandbutἐπέστρεψεν epestrepsen
V-AAI-3Sἐπιστρέφωepistrefōto turnhe returnedκαὶ kai
CONJκαίkaiandandἐποίησεν epoiēsen
V-AAI-3Sποιέωpoieōto do/makeappointedἐκ ek
PREPἐκekof/fromfromμέρους merous
N-GSNμέροςmerospartpartτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whoof theλαοῦ laou
N-GSMλαόςlaosa peoplepeopleἱερεῖς hiereis
N-APMἱερεύςhiereuspriestpriestsὑψηλῶν· hupsēlōn
A-GPMὑψηλόςhupsēloshighhigh .ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whoof theβουλόμενος, boulomenos
V-PMPRSβούλομαιboulomaito planwantingἐπλήρου eplērou
V-IAI-3Sπληρόωplēroōto fulfillhe filledτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whoThe oneχεῖρα cheira
N-ASFχείρcheirhandby his hand,αὐτοῦ, autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐγίνετο egineto
V-IMI-3Sγίνομαιginomaito behe becameἱερεὺς hiereus
N-NSMἱερεύςhiereuspriestpriestεἰς eis
PREPεἰςeistoward[to strive]τὰ ta
T-APNὁhothe/this/who ὑψηλά. hupsēla
A-APNὑψηλόςhupsēloshighhigh . 34 Tłum. GrEn. Толк. I dla tej przyczyny zgrzeszył dom Jeroboama, i obalony został i wygładzony z ziemi.Это вело дом Иеровоамов ко греху и к погибели и к истреблению его с лица земли.И# бhсть глаг0лъ сeй въ прегрэшeніе д0му їеровоaмлю, и3 на и3спровержeніе, и3 на и3счезновeніе t лицA земли2.13,34Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐγένετο egeneto
V-AMI-3Sγίνομαιginomaito beit came to passτὸ to
T-NSNὁhothe/this/who ῥῆμα rēma
N-NSNῥῆμαrēmawordthis thingτοῦτο touto
D-NSNτοῦτοtoutothat[drowsiness]εἰς eis
PREPεἰςeistowardbecameἁμαρτίαν hamartian
N-ASFἁμαρτίαhamartiasinsinτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whoto theοἴκῳ oikō
N-DSMοἶκοςoikoshousehouseΙεροβοαμ ieroboam
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandεἰς eis
PREPεἰςeistowardforὄλεθρον olethron
N-ASMὄλεθροςolethrosdestructiveruin,καὶ kai
CONJκαίkaiandandεἰς eis
PREPεἰςeistowardforἀφανισμὸν afanismon
N-ASMἀφανισμόςafanismosdisappearance[the]ἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromπροσώπου prosōpou
N-GSNπρόσωπονprosōponfacefaceτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whoof theγῆς. gēs
N-GSFγῆgēearthearth.
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes