MENU
Fragment:




Styl fragmentu




*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia

Dzieje Apostolskie

11 Pierwsze opowiadanie ułożyłem, o Teofilu, o wszystkim, co począł Jezus czynić i uczyć, 2 aż do dnia, w którym dawszy polecenie przez Ducha Świętego apostołom, których wybrał, został wzięty do nieba. 3 Im też okazał się sam żywy po swej Męce w licznych dowodach, przez czterdzieści dni ukazując się im, i mówiąc o królestwie Bożym.WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE. 4 A jedząc z nimi, przykazał im, aby nie odchodzili z Jerozolimy, ale czekali na obietnicę Ojca, którą (mówi) słyszeliście z ust moich: 5 że Jan wprawdzie chrzcił wodą, wy zaś będziecie ochrzczeni Duchem Świętym po niewielu tych dniach. 6 Ci więc, którzy się byli zeszli, pytali go, mówiąc: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraelowi? 7 I rzekł do nich: Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, 8 które Ojciec w swej władzy zachował; sale otrzymacie moc Ducha Świętego, który przyjdzie na was, i będziecie mi świadkami w Jeruzalem i w całej Judei i w Sanlarii i aż do krańców ziemi.9 A gdy to powiedział, kiedy oni patrzyli, został uniesiony, i obłok zakrył go przed ich oczami. 10 A gdy pilnie patrzyli za nim, idącym do nieba, oto dwaj mężowie stanęli przy nich w białym odzieniu, 11 którzy też rzekli: Mężowie galilejscy, czemu stoicie, patrząc w niebo? Ten Jezus, który wzięty jest od was do nieba, tak przyjdzie, jak widzieliście go idącego do nieba.APOSTOŁOWIE W WIECZERNIKU.12 Wtedy wrócili do Jeruzalem z góry, zwanej Oliwną, która jest blisko Jeruzalem, odległa o drogę szabatu.13 A gdy weszli do wieczernika, wstąpili, gdzie przebywali Piotr i Jan, Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub Alfeusza i Szymon Zelotes, i Juda Jakubów. 14 Ci wszyscy trwali jednomyślnie na modlitwie z niewiastami i Maryją, matką Jezusową, i z braćmi jego.WYBÓR MACIEJA. 15 W owe dni powstawszy Piotr wpośród braci, rzekł (a był poczet osób razem około stu dwudziestu): 16 Mężowie bracia, musiało wypełnić się Pismo, które przepowiedział Duch Święty przez usta Dawida, o Judaszu, który był wodzem tych, co pojmali Jezusa;17 który policzony był z nami, i otrzymał udział w tym posługiwaniu. 18 Otóż on posiadł rolę z zapłaty nieprawości, a powiesiwszy się, rozpękł się przez pół, i wypłynęły wszystkie wnętrzności jego.19 I stało się jawne wszystkim mieszkańcom Jeruzalem, tak że rolę tę nazwano w ich języku Haceldama, to jest rola krwi.20 Napisano bowiem w księdze Psalmów: “Niechaj będzie ich mieszkanie puste, i niech nie będzie, kto by w nim mieszkał,” a “biskupstwo jego niech weźmie inny.”21 Potrzeba więc z tych mężów którzy się z nami zbierali przez cały czas, w którym Pan Jezus przyszedł i odszedł spośród nas, 22 począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym wzięty został od nas, aby jeden z nich był z nami świadkiem zmartwychwstania jego. 23 I postawili dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, który miał przydomek Justus, i Macieja. 24 A modląc się, mówili: Ty, Panie, który znasz serca wszystkich, wskaż jednego, którego z tych dwóch wybrałeś,25 aby otrzymał miejsce urzędu tego i apostolstwa, z którego wypadł Judasz, aby odejść na miejsce swoje. 26 I dali im losy, i padł los na Macieja, i zaliczony został do jedenastu apostołów.
2ZESŁANIE DUCHA ŚW.1 A gdy dopełniały się dni Pięćdziesiątnicy, byli wszyscy razem na tym samym miejscu.2 I nagle stał się z nieba szum, jakby nadchodzącego wichru gwałtownego, i napełnił cały dom, w którym siedzieli.3 I ukazały im się rozdzielone języki jakby ognia, i usiadł na każdym z nich z osobna.4 I napełnieni zostali wszyscy duchem Świętym, i poczęli mówić rozmaitymi językami, jak im Duch Święty dawał mówić. 5 Byli zaś w Jeruzalem żydzi mieszkający, mężowie nabożni z każdego narodu, który jest pod niebem.6 A gdy rozległ się ten głos, zbiegło się mnóstwo, zatrwożyli się w duchu, bo każdy słyszał ich mówiących swoim językiem. 7 Zdumiewali się zaś wszyscy, i dziwili się, mówiąc: Czyż oto ci wszyscy, co mówią, nie są Galilejczykami? 8 I jakże usłyszeliśmy każdy z nas swój język, w którym urodziliśmy się?9 Partowie i Medowie, i Elamici i mieszkający w Mezopotamii, w Judei i w Kapadocji, w Poncie i w Azji, 10 we Frygii i w Pamfilii, w Egipcie i w stronach Libii, które leżą koło Cyreny, i przybysze z Rzymu, 11 żydzi też i prozelici, Kreteńczycy i Arabowie, słyszeliśmy ich głoszących językami naszymi wielmożne sprawy Boże.12 I zdumiewali się wszyscy, i dziwili się, mówiąc wzajem do siebie: Cóż to ma być? 13 Inni zaś naśmiewając się, mówili: Że ci moszczu są pełni.PIERWSZE KAZANIE PIOTRA.14 A stanąwszy Piotr z jedenastoma, podniósł głos swój, i przemówił do nich: Mężowie żydowscy i wszyscy, którzy mieszkacie w Jeruzalem, niech wam to będzie wiadome, a przyjmijcie do uszu słowa moje. 15 Albowiem nie są pijani ci, jak wy mniemacie, gdyż jest trzecia godzina dnia, 16 ale to jest, ca powiedziane było przez proroka Joela:17 “I stanie się, w ostatnie dni (mówi Pan) wyleję z Ducha mego na wszelkie ciało; i prorokować będą synowie wasi i córki wasze, a młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcom waszym sny śnić się będą. 18 I zaiste na sługi moje i na służebnice moje wyleję w owe dni z Ducha mojego, i będą prorokować.19 I sprawię cuda na niebie wysoko i znaki na ziemi nisko, krew i ogień i kurzawę dymu.20 Słońce obróci się w ciemności, a księżyc w krew, zanim przyjdzie dzień Pański wielki i jawny.21 I stanie się: Wszelki, który by wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie.”22 Mężowie izraelscy! Słuchajcie tych słów: Jezusa Nazareńskiego, męża, poleconego wam od Boga przez moce i cuda i znaki, które czynił Bóg przezeń pośród was, jak to sami wiecie,23 tego to, wydanego według postanowionego planu i przejrzenia Bożego, umęczywszy rękoma niezbożnych, zgładziliście.24 Jego Bóg wskrzesił, usunąwszy boleści otchłani, gdyż niemożliwe było, żeby ona zatrzymać go miała.25 O nim bowiem mówił Dawid: “Miałem zawsze Pana przed oczami mymi; bo mi jest po prawicy, abym nie był poruszony. 26 Dlatego rozweseliło się serce moje i rozradował się język mój; nadto i ciało moje spoczywać będzie w nadziei. 27 Albowiem nie zostawisz duszy mojej w otchłani, i nie pozwolisz Świętemu twemu oglądać skażenia. 28 Oznajmiłeś mi drogi życia, i napełnisz mnie radością przed obliczem twoim.”29 Mężowie bracia! Niechże wolno będzie śmiało wam powiedzieć o patriarsze Dawidzie, że umarł, i pogrzebany został, i grób jego jest u nas aż do dnia dzisiejszego. 30 Będąc więc prorokiem, i wiedząc, że Bóg pod przysięgą mu obiecał, że potomek jego będzie siedział na stolicy jego:31 patrząc w przyszłość, mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa, że ani nie został zatrzymany w otchłani, ani ciało jego nie oglądało skażenia. 32 Tego to Jezusa wskrzesił Bóg, czego my wszyscy świadkami jesteśmy. 33 Wywyższony więc prawicą Boga i wziąwszy obietnicę Ducha Świętego od Ojca, wylał tego, którego wy widzicie, i słyszycie.34 Nie Dawid bowiem wstąpił do nieba, lecz sam powiada: “Rzekł Pan Panu memu: siądź po prawicy mojej, 35 aż położę nieprzyjaciół twoich podnóżkiem nóg twoich.”36 Niech tedy z wszelką pewnością wie cały dom izraelski, że go i Panem i Chrystusem uczynił Bóg, tego Jezusa, któregoście wy ukrzyżowali.NAWRÓCENIE TRZECH TYSIĘCY.37 Gdy zaś to usłyszeli, skruszyli się w sercu, i rzekli do Piotra i do innych apostołów: Cóż mamy czynić, mężowie bracia? 38 A Piotr do nich: Pokutę czyńcie (mówi), i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa, na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. 39 Albowiem dla was jest ta obietnica i dla dzieci waszych i dla wszystkich, “co są daleko,. Którychkolwiek powoła Pan, Bóg nasz.” 40 I bardzo wielu innymi słowami świadczył, i napominał ich, mówiąc: Ratujcie się spośród tego przewrotnego plemienia. 41 Ci więc, co przyjęli jego słowa, zostali ochrzczeni, i przybyło dnia tego dusz około trzech tysięcy.ŻYCIE PIERWSZYCH CHRZEŚCIJAN.42 A trwali w nauce apostolskiej i w uczestnictwie łamania chleba i w modlitwach.43 Każdego zaś ogarniała bojaźń, wiele się też dziwów i znaków działo przez apostołów w Jeruzalem; i była wielka bojaźń we wszystkich.44 Wszyscy też, którzy wierzyli, byli razem, i mieli wszystko wspólne. 45 Majętności i dobytek sprzedawali, i rozdzielali je wszystkim, jak każdemu było potrzeba. 46 Co dzień także przebywali jednomyślnie w świątyni, i łamiąc chleb po domach, pożywali pokarm z radością i w prostocie serca,47 chwaląc Boga, i mając łaskę u wszystkiego ludu. Pan zaś co dzień pomnażał liczbę tych, co mieli być zbawieni.
3PIOTR UZDRAWIA CHOREGO.1 A Piotr i Jan wstępowali do świątyni na modlitwę o dziewiątej godzinie. 2 I wnoszono pewnego człowieka, który był chromy od urodzenia; jego to kładli codziennie przy bramie świątyni, zwanej Piękną, aby prosił o jałmużnę wchodzących do świątyni.3 Ten, ujrzawszy Piotra i Jana, gdy mieli wejść do świątyni, prosił, żeby dostał jałmużnę. 4 A Piotr z Janem wpatrując się w niego, rzekł mu: Spojrzyj na nas. 5 Lecz on spoglądał na nich, spodziewając się coś od nich otrzymać. 6 Piotr zaś rzekł: Srebra i złota nie mam; lecz co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazareńskiego wstań, a chodź!7 I ująwszy prawą rękę jego, podniósł go, i natychmiast umocniły się golenie jego i stopy.8 A wyskoczywszy stanął, i chodził i wszedł z nimi do świątyni, chodząc i podskakując, i chwaląc Boga.9 I widział go cały lud chodzącego i chwalącego Boga.10 A poznawali go, że to był ten, który dla jałmużny siadywał u Pięknej bramy świątyni; i wpadli w zdumienie i podziw wobec tego, co mu się wydarzyło. 11 Gdy on zaś trzymał się Piotra i Jana, zbiegł się do nich wszystek lud, zdumieniem zdjęty, do krużganku, zwanego Salomonowym.KAZANIE PIOTRA W ŚWIĄTYNI.12 A widząc to Piotr, przemówił do ludu: Mężowie izraelscy! Cóż się temu dziwicie, albo czemu nam się przypatrujecie, jakbyśmy naszą mocą czy władzą sprawili, że ten chodzi?13 Bóg Abrahama i Bóg Izaaka i Bóg Jakuba, Bóg Ojców naszych, uwielbił Syna swego, Jezusa, któregoście wy wydali, i zaparli się przed Piłatem, podczas gdy on osądził, że uwolnić go należy. 14 Wy zaś zaparliście się świętego i sprawiedliwego i prosiliście, aby wam darował zabójcę:15 a zabiliście sprawcę życia, którego Bóg wskrzesił z martwych, czego my świadkami jesteśmy. 16 A dla wiary w imię jego ten, którego wy widzicie, i znacie, przez imię jego został umocniony; i wiara, która przezeń jest, dała to zupełne zdrowie przed oczyma was wszystkich.17 Teraz też bracia, wiem, żeście z niewiadomości uczynili, jak i przełożeni wasi.18 Bóg zaś to, co przez usta wszystkich proroków był przepowiedział, że Chrystus jego miał cierpieć, tak spełnił. 19 A przeto pokutujcie, i nawróćcie się, aby zgładzone były grzechy wasze, 20 aby gdy przyjdą czasy ochłody od oblicza Pańskiego, i żeby zesłał przepowiadanego wam Jezusa Chrystusa,21 którego niebo musi przyjąć aż do czasu odnowienia wszech rzeczy, które zapowiedział Bóg przez usta swoich świętych od wieku proroków. 22 Mojżesz zaiste mówił: “Że proroka wzbudzi wam Pan Bóg wasz spomiędzy braci waszych, jako mnie; jego słuchać będziecie we wszystkim, cokolwiek wam mówić będzie. 23 I stanie się: wszelki, który by nie słuchał proroka tego, wytępiony będzie spośród ludu.” 24 I wszyscy prorocy od Samuela, i którzy potem mówili, przepowiedzieli te dni. 25 Wy jesteście synami proroków i przymierza, które zawarł Bóg z ojcami naszymi, mówiąc do Abrahama: “I w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi.”26 Dla was najpierw Bóg wskrzesiwszy Syna swego, posłał go, błogosławiącego wam, aby nawrócił się każdy od nieprawości swojej.
4PIOTR I JAN PRZED SYNEDRIUM.1 Gdy zaś oni mówili do ludu, nadeszli kapłani i zarządca świątyni i saduceusze, 2 okazując niechęć, że nauczali lud, i że w Jezusie opowiadali powstanie z martwych. 3 I pojmali ich, i wtrącili do więzienia aż do jutra, bo już był wieczór. 4 Lecz wielu z tych, których usłyszeli słowo, uwierzyło; i była liczba mężów pięć tysięcy.5 I stało się nazajutrz, że się zebrali przełożeni ich i starsi i doktorowie w Jeruzalem, 6 i Annasz, najwyższy kapłan, i Kajfasz i Jan i Aleksander, i ilu ich tylko było z rodu kapłańskiego.7 A postawiwszy ich w pośrodku, pytali: Jaką mocą albo w czyje imię wyście to uczynili? 8 Wtedy Piotr, napełniony Duchem Świętym, rzekł do nich: Przełożeni ludu i starsi, słuchajcie:9 Jeśli my dziś sądownie badani jesteśmy o dobrodziejstwo dla człowieka ułomnego, przez co on został uzdrowiony, 10 niechże wam wszystkim i całemu ludowi izraelskiemu wiadome będzie, że przez imię Pana naszego Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, któregoście wy ukrzyżowali, którego Bóg wzbudził z martwych, że przez niego ten stoi zdrowy przed wami.11 Ten jest “kamień, który został odrzucony przez was budujących, który stał się kamieniem węgielnym”;12 i nie ma w nikim innym zbawienia. Nie ma bowiem innego imienia pod niebem, danego ludziom, w którym byśmy mieli być zbawieni.ZAKAZ NAUCZANIA O JEZUSIE.13 Widząc zaś odwagę Piotra i Jana, i dowiedziawszy się, że byli to ludzie bez nauki i prości, dziwili się, i poznali ich, że byli z Jezusem. 14 Widząc też stojącego przy nich człowieka, który został uzdrowiony, nie mogli się sprzeciwiać. 15 Kazali im więc opuścić Radę, i rozmawiali między sobą, 16 mówiąc: cóż uczynimy tym ludziom? Że przecie znany cud został przez nich uczyniony, rzecz jest jawna wszystkim mieszkającym w Jeruzalem i zaprzeczyć me możemy. 17 Ale żeby się to bardziej nie rozgłaszało między ludem, zagroźmy im, aby więcej w to imię do żadnego człowieka nie mówili.18 A wezwawszy ich, zakazali, aby w ogóle nie mówili, i nie nauczali w imię Jezusowe.19 Lecz Piotr i Jan odpowiadając; rzekli do nich: Osądźcie, czy słuszna to rzecz w obliczu Boga, słuchać raczej was, niż Boga.20 Nie możemy bowiem nie mówić o tym, cośmy widzieli, i słyszeli. 21 A oni zagroziwszy im, wypuścili ich, nie wiedząc, w jaki sposób ich ukarać, ze względu na lud: ponieważ wszyscy wysławiali to, co się stało w tym zdarzeniu. 22 Miał bowiem więcej niż czterdzieści lat ów człowiek, na którym stał się ten cud uzdrowienia.MODLITWA DZIĘKCZYNNA WIERNYCH.23 Gdy zaś ich wypuszczono, przyszli do swoich, i oznajmili im wszystko, co najwyżsi kapłani i starsi im mówili.24 Ci zaś usłyszawszy, zgodnie podnieśli głos swój do Boga, i rzekli: Panie, tyś jest, któryś stworzył niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest,25 któryś Duchem Świętym przez usta ojca naszego Dawida, sługi twego, powiedział: “Czemu wzburzyły się narody, a ludy rozmyślały próżne rzeczy?26 Stanęli królowie ziemscy, i książęta zeszli się społem przeciw Panu i przeciw Chrystusowi jego! ” 27 Albowiem zebrali się prawdziwie w tym mieście przeciw świętemu Synowi twemu, Jezusowi, któregoś namaścił, Herod i Poncjusz Piłat, z poganami i z ludami izraelskimi,28 aby uczynić, co ręka twa i rada twa postanowiły, aby się stało. 29 A teraz, Panie, wejrzyj na ich pogróżki, i daj sługom twoim z wszelką śmiałością opowiadać słowo twoje,30 przez to, że rękę twoją wyciągać będziesz, aby uzdrawiać i działać i znaki i cuda przez imię świętego Syna twego, Jezusa. 31 A gdy się pomodlili, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zgromadzeni, i napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i śmiało opowiadali słowo Boże.OBRAZ PIERWSZEJ GMINY CHRZEŚCIJAŃSKIEJ.32 Mnóstwo zaś wierzących miało jedno serce i jedną duszę; nikt też z nich nie nazywał swoim tego, co posiadał, lecz wszystko było im wspólne. 33 I z wielką mocą apostołowie dawali świadectwo zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, Pana naszego, i wielka łaska była nad nimi wszystkimi.34 Nie było bowiem między nimi nikogo w niedostatku; gdyż wszyscy, co mieli role albo domy, sprzedawszy, przynosili zapłatę za to, co sprzedawali, 36 i składali przed nogi apostołów. Rozdawano zaś każdemu, ile komu było potrzeba. 36 A Józef, którego nazwali apostołowie Barnabą (co znaczy: syn pocieszenia), lewita, rodem z Cypru, 37 mając rolę, sprzedał ją, i przyniósł pieniądze, i położył u nóg apostołów.
5ANANIASZ I SAFIRA. 1 Pewien zaś mąż, imieniem Ananiasz, z Safirą, żoną swoją, sprzedał rolę,2 i ujął z zapłaty za rolę za wiedzą żony swojej; a przyniósłszy pewną część położył przed nogi apostołów. I rzekł Piotr: Ananiaszu, czemu szatan skusił serce twoje, żebyś skłamał Duchowi Świętemu, i ujął z zapłaty za rolę? 4 Czyż będąc twoja, nie zostawała tobie, a sprzedana nie była w twej mocy? Czemuś tę rzecz do serca twego przypuścił? Nie skłamałeś ludziom, ale Bogu. 5 A słysząc te słowa Ananiasz, padł i skonał. I zdjął strach wielki wszystkich, którzy tego słuchali. 6 Młodzieńcy zaś powstawszy, usunęli go na stronę, i wyniósłszy, pogrzebali. 7 I upłynął czas około trzech godzin, a żona jego, nie wiedząc, co się stało, weszła.8 I rzekł jej. Piotr: Powiedz mi, niewiasto, czy za tyle sprzedaliście rolę? A ona rzekła: Tak jest, za tyle. 9 Piotr zaś do niej: Cóżeście się to zmówili, aby kusić Ducha Pańskiego? Oto nogi tych, co pogrzebali męża twego, są przed drzwiami, i wyniosą cię.10 Natychmiast padła u nóg jego, i skonała A wszedłszy młodzieńcy, znaleźli ją umarłą, i wynieśli, i pogrzebali obok męża jej.11 I padł wielki strach na cały Kościół i na wszystkich, którzy o tym słyszeli.ROŚNIE LICZBA WIERZĄCYCH.12 A przez ręce apostołów działo się wiele znaków i cudów między ludem I byli wszyscy razem w krużganku Salomonowym. 13 Z innych zaś nikt nie śmiał do nich się przyłączyć, ale lud ich wysławiał. 14 I coraz bardziej wzrastała liczba wierzących w Panu, mężów i niewiast, 15 tak że na ulicę wynosili chorych i kładli na łożach i tapczanach, aby gdy Piotr przechodził, przynajmniej cień jego padł na którego z nich, by uzdrowieni byli z niemocy swoich. 16 Zbiegało się też mnóstwo ludu z pobliskich miast do Jeruzalem, znosząc chorych i dręczonych od duchów nieczystych, a ci wszyscy byli uzdrawiam.NOWE PRZEŚLADOWANIE APOSTOŁÓW.17 Powstawszy zaś najwyższy kapłan i wszyscy, co z nim byli, (to jest sekta saduceuszów), przepełnieni zazdrością, 16 pojmali apostołów i wtrącili ich do publicznego więzienia.19 Lecz anioł Pański otworzywszy w nocy drzwi więzienia, i wyprowadziwszy ich, rzekł:20 Idźcie, a stanąwszy opowiadajcie w świątyni udowi wszystkie słowa żywota tego. 21 A oni usłyszawszy, weszli o świcie do świątyni, i nauczali. Najwyższy zaś kapłan i ci, co z nim byli, przyszedłszy, zwołali Radę i wszystką starszyznę synów Izraela, i posłali do więzienia, aby ich przyprowadzono. 22 A gdy przyszli słudzy, i otworzywszy więzienie, nie znaleźli ich, wróciwszy się, oznajmili,23 mówiąc: Więzienie znaleźliśmy zamknięte z całą starannością i stróżów stojących przed drzwiami; lecz otworzywszy, nikogośmy w nim nie znaleźli. 24 A gdy te słowa usłyszeli, zarządca świątyni i przedniejsi kapłani, nie umieli sobie wyjaśnić, co z nimi się stało.25 A ktoś przyszedłszy, powiedział im: Że oto mężowie, których wtrąciliście do więzienia, są w świątyni, stojąc i ucząc lud. 26 Wtedy poszedł zarządca ze sługami, i przyprowadził ich bez gwałtu; bo się bali ludu, żeby ich nie ukamienował.27 A gdy ich przyprowadzili, postawili przed Radą. I spytał ich najwyższy kapłan, 28 mówiąc: Surowo zakazaliśmy wam, abyście w to imię nie nauczali; a oto napełniliście Jeruzalem nauką waszą, i chcecie na nas ściągnąć krew człowieka tego.29 Piotr zaś i apostołowie odpowiadając rzekli: Więcej trzeba słuchać Boga, aniżeli ludzi. 30 Bóg ojców naszych wskrzesił Jezusa, któregoście wy zabili, zawiesiwszy na drzewie. 31 Tego wodza i zbawiciela wywyższył Bóg prawicą swoją, aby dał Izraelowi pokutę i odpuszczenie grzechów.32 A my jesteśmy świadkami tych słów, i Duch Święty, którego dał Bóg wszystkim tym, co mu są posłuszni.33 Szarpał nimi gniew, gdy to słyszeli, i myśleli ich zabić. RADA GAMALIELA. 34 Lecz powstawszy w Radzie pewien faryzeusz, imieniem Gamaliel, doktor zakonny, w poważaniu u wszystkiego ludu, kazał na chwilę ludzi wyprowadzić.35 i rzekł do nich: Mężowie izraelscy! Zastanówcie się, co chcecie z tymi ludźmi uczynić.36 Przed tymi bowiem dniami powstał Teodas, mówiąc, że jest kimś, i przystało do niego mężów w liczbie około czterystu: on został zabity, a wszyscy, którzy mu wierzyli, rozproszyli się, i obrócili się w niwecz. 37 Po nim powstał Judasz Galilejczyk w czasie spisu ludności, i uwiódł lud za sobą; i on sam zginął i wszyscy, którzy do niego przystali, poszli w rozsypkę. 38 Przeto i teraz powiadam wam, odstąpcie od tych ludzi, i zaniechajcie ich. Albowiem jeśli z ludzi jest ta myśl, albo ta sprawa, wniwecz się obróci;39 lecz jeśli jest z Boga, nie będziecie mogli jej zniweczyć, byście się przypadkiem nie znaleźli w walce z Bogiem. I usłuchali go. 40 A wezwawszy apostołów, i obiwszy ich, nakazali, aby zgoła nie przemawiali w imię Jezusowe, i puścili ich. 41 A oni właśnie wracali sprzed Rady, ciesząc się, że stali się godnymi dla imienia Jezusowego zelżywość cierpieć. 42 Lecz nie przestawali codziennie w świątyni i po domach nauczać i opowiadać Jezusa Chrystusa.
6USTANOWIENIE DIAKONÓW.1 A w te dni, gdy rosła liczba uczniów, powstało szemranie Greków przeciwko żydom, że przy codziennym posługiwaniu zaniedbywano ich wdowy. 2 A dwunastu zwoławszy rzeszę uczniów, rzekli: Nie jest rzeczą słuszną, żebyśmy opuścili słowo Boże, a służyli stołom. 3 Upatrzcież więc, bracia, spomiędzy siebie siedmiu mężów dobrej sławy, pełnych Ducha Świętego i mądrości, których byśmy ustanowili dla tej sprawy. 4 My zaś pilnować będziemy modlitwy i posługi słowa. 5 I spodobała się ta mowa całemu zgromadzeniu. I obrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego i Filipa i Prochora, i Nikanora i Tymona, i Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. 6 Tych stawili przed oczyma apostołów, a oni pomodliwszy się, włożyli na nich ręce. 7 A słowo Pańskie rosło, i pomnażała się bardzo liczba uczniów w Jeruzalem; wielkie też mnóstwo kapłanów posłuszne było wierze.SKARGA PRZECIW SZCZEPANOWI. 8 Szczepan zaś, pełen łaski i mocy, czynił cuda i znaki wielkie pomiędzy ludem.9 I powstali niektórzy z synagogi, zwanej Libertynów i Cyrenejczyków, i Aleksandryjczyków i tych, którzy byli z Cylicji i z Azji, rozprawiając ze Szczepanem,10 i nie mogli oprzeć się mądrości i Duchowi, który mówił.11 Wtedy podstawili mężów, którzy by mówili, że słyszeli go mówiącego słowa bluźniercze przeciw Mojżeszowi i Bogu.12 Tak więc poruszyli lud i starszyznę i doktorów, którzy zbiegłszy się, porwali go, i przyprowadzili do Rady. 13 I postawili fałszywych świadków, którzy mówili: Ten człowiek nie przestaje mówić słów przeciwko miejscu świętemu i Zakonowi. 14 Albowiem słyszeliśmy go mówiącego, że ten Jezus Nazareński zburzy to miejsce, i odmieni zwyczaje, które nam podał Mojżesż.15 A wszyscy, którzy siedzieli w Radzie, patrząc w niego, widzieli oblicze jego jak oblicze anioła.
7SZCZEPAN BRONIĄC SIĘ, MÓWI O PATRIARCHACH. 1 Rzekł więc najwyższy kapłan: Czy te rzeczy tak się mają? 2 A on przemówił: Mężowie brata i ojcowie, słuchajcie! Bóg chwały ukazał się ojcu naszemu Abrahamowi, gdy był w Mezopotamii, wpierw nim zamieszkał w Charan, 3 i rzekł do niego: “Wyjdź z ziemi twojej i z rodziny twojej, a idź do ziemi, którą ci wskażę.” 4 Wtedy wyszedł z ziemi Chaldejskiej, zamieszkał w Charan; a stamtąd, gdy umarł ojciec jego, przeniósł go do tej ziemi, w której wy teraz mieszkacie.5 I nie dał mu w niej dziedzictwa ani na długość kroku, lecz obiecał “dać mu ją w posiadanie i potomstwu jego po nim,” choć nie miał syna.6 A powiedział mu Bóg: Ze “potomstwo jego tułaczem będzie w obcej ziemi, i podbiją ich w niewolę, i źle z nimi obchodzić się będą przez czterysta lat.7 Ale naród, któremu służyć będą, ja sądzić będę,” rzekł Pan; “a potem wyjdą, i będą mi służyć na tym miejscu.”8 I dał mu przymierze obrzezania; i tak zrodził Izaaka, i obrzezał go dnia ósmego, a Izaak Jakuba, a Jakub dwunastu patriarchów.9 A patriarchowie zazdroszcząc Józefowi, sprzedali go do Egiptu, i Bóg był z nim.10 I wyrwał go ze wszystkich `ucisków jego, i dał mu łaskę i mądrość ” w oczach Faraona, króla egipskiego; i postanowił go przełożonym nad Egiptem i nad całym domem swoim.”11 Lecz przyszedł głód na cały Egipt i Chanaan, i wielki ucisk, i nie znajdowali żywności ojcowie nasi.12 Jakub zaś usłyszawszy, że było zboże w Egipcie, posłał ojców naszych pierwszy raz.13 A za drugim razem został poznany Józef przez braci swoich, i wyszedł na jaw przed Faraonem ród jego. 14 Józef zaś posławszy, sprowadził ojca swego Jakuba i całą swą rodzinę w liczbie siedemdziesięciu pięciu dusz.15 I przeniósł się Jakub do Egiptu, i umarł on i ojcowie nasi.16 I przeniesieni zostali do Sychem, i złożeni zostali w grobie, który kupił Abraham za cenę srebra u synów Hemora, syna Sychema.OPOWIADA ŻYCIE MOJŻESZA. 17 A gdy się przybliżał czas obietnicy, którą złożył był Bóg Abrahamowi, rozrodził się lud, i rozmnożył się w Egipcie, 18 aż nastał inny król w Egipcie, który nie znał Józefa. 19 Ten podszedłszy nasz naród gnębił ojców naszych, żeby wyrzucali dziatki swoje, aby nie żyły. 20 W tymże czasie narodził się Mojżesz, i był miły Bogu, i przez trzy miesiące chowany był w domu ojca swego. 21 Gdy zaś został wyrzucony, wzięła go córka Faraona, i wychowała go sobie za syna.22 I wykształcony został Mojżesz we wszelkiej mądrości egipskiej, i był potężny w słowie i w uczynkach swoich.23 A gdy mu już dochodziło czterdzieści lat, przyszło mu na myśl, aby odwiedził braci swoich, synów izraelskich.24 I widząc jednego krzywdzonego, obronił go, i pomścił tego, który krzywdę cierpiał, zabiwszy Egipcjanina. 25 Sądził zaś, iż bracia rozumieją, że Bóg daje im wybawienie przez rękę jego; lecz oni nie zrozumieli.26 A nazajutrz zjawił się wśród nich, gdy się kłócili, i chciał ich pogodzić, mówiąc: Mężowie, braćmi jesteście; czemuż jeden drugiego krzywdzicie? 27 Lecz ten, co krzywdził bliźniego, odpędził go, mówiąc: “Któż cię postawił panem i sędzią nad nami?28 Czy ty chcesz mię zabić, jak wczoraj zabiłeś Egipcjanina?29 I uciekł Mojżesz z powodu słowa tego i stał się przychodniem w ziemi Madianitów,” gdzie zrodził dwóch synów.O WIDZENIU NA GÓRZE SYNAJ. 30 A gdy minęło lat czterdzieści, ukazał mu się anioł na pustyni góry Synaj w płomieniu krzaka gorejącego. 31 Mojżesz zaś ujrzawszy, zdziwił się na ten widok. A gdy się zbliżał, aby się przypatrzyć, rozległ się przy nim głos Pański, mówiący: 32 “Jam jest Bóg ojców twoich, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba.” A Mojżesz, drżeniem zdjęty, nie śmiał się przypatrywać.33 “I rzekł mu Pan: Zdejm obuwie z nóg swoich, bo miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą.34 Widziałem dobrze utrapienie ludu mego, który jest w Egipcie, i słyszałem wzdychanie ich, i zstąpiłem, żeby ich wybawić. Teraz więc pójdź, a poślę cię do Egiptu.”ODWRÓCENIE SIĘ LUDU OD PRZYKAZAŃ BOŻYCH. 35 Tego Mojżesza, którego się zaparli, mówiąc: Kto cię postanowił panem i sędzią? – tego Bóg posłał jako wodza i wybawiciela z ramieniem anioła, który mu się w krzaku ukazał. 36 On ich wyprowadził, czyniąc cuda i znaki w Ziemi Egipskiej i w Morzu Czerwonym i na pustyni przez lat czterdzieści.37 Ten to jest Mojżesz, który powiedział synom izraelskim: “Proroka wzbudzi wam Bóg spośród braci waszych jako mnie; jego słuchać będziecie.” 38 Ten jest, który był w pośrodku zgromadzenia na pustyni z aniołem, który doń mówił na górze Synai, i z ojcami naszymi; który otrzymał słowa życia, aby nam je dać.39 Ale nie chcieli mu być posłuszni ojcowie nasi; lecz odrzucili, i zwrócili się sercem swym do Egiptu,40 mówiąc do Aarona: “Uczyń nam bogów, którzy by szli przed nami; albowiem temu Mojżeszowi, który nas wyprowadził z ziemi Egipskiej, nie wiemy, co się stało.” 41 I uczynili w te dni cielca, i złożyli ofiarę bałwanowi, i cieszyli się dziełami rąk swoich.42 I odwrócił się Bóg, i pozwolił, aby służyli zastępom niebieskim, jak napisane jest w księdze Proroków: “Czyż ofiary i obiaty przynosiliście mi przez czterdzieści lat na pustyni, domie izraelski?43 I obnosiliście namiot Molocha i gwiazdę Boga waszego Remfama, posągi, któreście uczynili; aby im pokłon oddawać. I przeniosę was poza Babilon.”PÓŹNIEJSZE I OBECNE ŻYCIE IZRAELA.44 Przybytek świadectwa był z ojcami naszymi na pustyni, jak im rozkazał Bóg, gdy powiedział Mojżeszowi, aby go uczynił wedle wzoru, który widział. 45 I ten przyjąwszy ojcowie nasi, wprowadzili go z Jezusem w posiadłość pogan, których Bóg wypędził sprzed oblicza ojców naszych, aż do dni Dawida,46 który znalazł łaskę u Boga, i prosił, aby znalazł przybytek dla Boga Jakubowego. 47 A Salomon zbudował mu dom. 48 Ale najwyższy nie mieszka w dziełach rąk ludzkich, jak prorok powiada: 49 “Niebo jest mi stolicą, a ziemia podnóżkiem nóg moich. Cóż mi za dom zbudujecie, mówi Pan, albo które jest miejsce odpocznienia mego?50 Czyż ręka moja nie uczyniła tego wszystkiego?”51 Twardego karku i nieobrzezanych serc i uszu, wy się zawsze sprzeciwiacie Duchowi Świętemu, jak ojcowie wasi, tak też i wy!52 Którego z proroków nie prześladowali ojcowie wasi? I zabili tych, co przepowiadali przyjście Sprawiedliwego, którego wy staliście się teraz zdrajcami i zabójcami;53 wyście otrzymali Zakon przez posługę anielską, a nie zachowywaliście go.UKAMIENOWANIE SZCZEPANA. 54 A gdy tego słuchali, gniew szarpał ich serca i zgrzytali nań zębami. 55 Będąc zaś pełen Ducha Świętego, wpatrując się w niebo, ujrzał chwałę Bożą, i Jezusa, stojącego po prawicy Bożej.56 I rzekł: Oto widzę niebiosa otwarte, i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Bożej.57 Krzycząc zaś głosem wielkim, zatkali sobie uszy, i rzucili się nań razem.58 I wyrzuciwszy go z miasta, kamienowali; a świadkowie złożyli szaty swe u nóg młodzieńca, którego zwano Szawłem.59 I kamienowali Szczepana modlącego się i mówiącego: Panie Jezu, przyjmij ducha mojego! 60 Klęknąwszy zaś na kolana, zawołał głosem wielkim, mówiąc: Panie, nie poczytaj im tego grzechu! A to rzekłszy, zasnął w Panu. Szaweł zaś zgadzał się na zabicie jego.
8WIELKIE PRZEŚLADOWANIE KOŚCIOŁA.1 I wybuchło tego dnia wielkie prześladowanie przeciw Kościołowi; który był w Jerozolimie; i rozproszyli się wszyscy, prócz apostołów, po krainach Judei i Samarii.2 A Szczepana pogrzebali ludzie bogobojni, i uczynili nad nim płacz wielki.3 Szaweł zaś pustoszył Kościół, wchodząc do domów, i porywając mężów i niewiasty, oddawał do więzienia. FILIP NAWRACA WIELU SAMARYTAN 4 Ci przeto co byli rozproszeni, chodzili, opowiadając słowo Boże.5 A, Filip zaszedłszy do miasta Samarii, opowiadał im Chrystusa.6 I rzesze przychylały się do tego, co Filip mówił, zgodnie słuchając, i widząc znaki, które czynił. 7 Wiele bowiem duchów nieczystych wychodziło z tych, którzy je mieli, wołając głosem wielkim. Wielu też paralityków i chromych zostało uzdrowionych.8 Zapanowała więc wielka radość w owym mieście.SZYMON CZARNOKSIĘŻNIK. 9 Pewien zaś mąż imieniem Szymon, który przedtem był w owym mieście czarnoksiężnikiem, zwodził ludność Samarii, powiadając o sobie, że jest czymś wielkim. 10 Jego słuchali wszyscy, od najmniejszego aż do największego, mówiąc: Ten jest mocą Bożą, która się zwie wielką. 11 A słuchali go dlatego, że już od dawnego czasu omamił ich był czarami swymi.12 Lecz gdy uwierzyli Filipowi, opowiadającemu o królestwie Bożym, chrzcili się w imię Jezusa Chrystusa mężczyźni i niewiasty.13 Wtedy i sam Szymon uwierzył, a gdy się ochrzcił, pozostał przy Filipie Widząc też, że działy się znaki i cuda bardzo wielkie, zdumiewając się, podziwiał.PIOTR I JAN W SAMARII.14 A gdy apostołowie, którzy byli w Jerozolimie, usłyszeli, że Samaria przyjęła słowo Boże, posłali do nich Piotra i Jana. 15 Ci gdy przyszli, modlili się za nich, aby otrzymali Ducha Świętego. 16 Albowiem jeszcze na żadnego z nich nie był przyszedł, ale tylko ochrzczeni byli w imię Pana Jezusa.17 Wtedy wkładali na nich ręce, i otrzymywali Ducha Świętego. 18 A Szymon ujrzawszy, że przez wkładanie rąk apostołów był dawany Duch Święty, ofiarował im pieniądze,19 mówiąc: Dajcie i mnie tę moc, aby każdy, na którego włożę ręce, otrzymał Ducha Świętego. Piotr zaś rzekł do niego:20 Pieniądze twoje niech idą z tobą na zgubę, gdyż mniemałeś, że dar Boży za pieniądze się nabywa. 21 Nie masz ty cząstki ani udziału w tej nauce, albowiem serce twoje nie jest proste wobec Boga. 22 Pokutujże więc za tę złość twoją; a proś Boga, może ci odpuszczony będzie ten zamiar serca twego. 23 Widzę cię bowiem, żeś jest żółcią zgorzkniałą i wiązką nieprawości.24 A Szymon odpowiadając, rzekł: Módlcie się wy za mną do Pana; aby na mnie nie przyszło nic z tego, coście powiedzieli. 25 I tak oni dawszy świadectwo, i opowiedziawszy słowo Pańskie, wracali do Jerozolimy, i w wielu okolicach Samarii głosili ewangelię. NAWRÓCENIE ETIOPCZYKA. 26 Anioł zaś Pański odezwał się do Filipa, mówiąc: Wstań, a idź ku południowi, na drogę, która biegnie z Jeruzalem do Gazy; jest ona pusta. 27 I wstawszy, poszedł. A oto mąż Etiopczyk, rzezaniec, możny urzędnik Kandaki, królowej Etiopii, który był nad wszystkimi jej skarbami, przyjechał pokłonić się do Jeruzalem. 28 I wracał, siedząc na wozie swoim, i czytając Izajasza proroka. 29 I rzekł Duch do Filipa: Przybliż się, i przyłącz się do wozu tego. 30 Filip zaś przybiegłszy, usłyszał go czytającego Izajasza proroka, i rzekł: Czy sądzisz, że rozumiesz, co czytasz?31 A on rzekł: I jakżebym mógł, jeśli mi nikt nie wyjaśni? I poprosił Filipa, aby wsiadł, i usiadł przy nim.32 A ustęp Pisma, który czytał, był ten: “Jako owca na zabicie był wiedziony; a jako baranek bez głosu przed tym, który go strzyże, tak nie otworzył ust swoich. 33 W uniżeniu sąd jego został podniesiony, a ród jego kto wypowie? Albowiem zgładzone będzie z ziemi życie jego.” 34 Rzezaniec zaś odpowiadając, rzekł Filipowi: Proszę cię, o kim prorok to mówi? O sobie, czy też o kim innym? 35 A Filip otworzywszy usta swoje, i zaczynając od tego Pisma, opowiedział mu dobrą nowinę o Jezusie. 36 I gdy jechali i rzekł rzezaniec: Oto woda! Cóż drogą, przybyli do jakiejś wody, przeszkadza mi, abym był ochrzczony?37 I rzekł Filip: Jeśli z całego serca wierzysz, wolno. A on odpowiadając, rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym. 38 I kazał zatrzymać wóz, i weszli obaj w wodę, Filip i rzezaniec, i ochrzcił go.39 A gdy wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa, i już więcej nie widział go rzezaniec; ale jechał drogą swoją, radując się.46 Filip zaś znalazł się w Azocie, i przechodząc opowiadał ewangelię wszystkim miastom, aż przyszedł do Cezarei.
9NAWRÓCENIE SZAWŁA. 1 A Szaweł dysząc jeszcze groźbami i mordem przeciw uczniom Pańskim, przyszedł do najwyższego kapłana, 2 i prosił go o listy do Damaszku do synagog, ażeby mógł przyprowadzić do Jeruzalem uwięzionych, jeśliby znalazł jakich wyznawców tej nauki, mężów i niewiasty. 3 I gdy był w podróży, stało się, że się zbliżał do Damaszku, i nagle oświeciła go zewsząd światłość z nieba.4 A padłszy na ziemię, usłyszał głos, który doń mówił: Szawle, Szawle! Czemu mię prześladujesz? 5 A on rzekł: Kto jesteś, Panie? Ów zaś: Jam jest Jezus, którego ty prześladujesz; trudno ci jest przeciw ościeniowi wierzgać. 6 A drżąc i zdumiewając się, rzekł: Panie, co chcesz, abym czynił? A Pan do niego: Wstań, i wejdź do miasta, a tam ci powiedzą, co będziesz miał czynić. 7 Owi zaś ludzie, którzy mu towarzyszyli, stali zdumieni, słysząc wprawdzie głos, lecz nikogo nie widząc. 8 I wstał Szaweł z ziemi, a otworzywszy oczy, nic nie widział. Wiodąc go zaś za ręce, wprowadzili go do Damaszku.9 I był tam trzy dni, nie widząc, i nie jadł, ani nie pił. ANANIASZ CHRZCI SZAWŁA. 10 A był w Damaszku pewien uczeń, imieniem Ananiasz. I rzekł Pan do niego w widzeniu: Ananiaszu! On zaś rzekł: Otom ja, Panie! 11 A Pan do niego: Wstań, a idź na ulicę, którą zwią Prosta, i szukaj w domu Judy Szawła, pochodzącego z Tarsu: bo oto się modli.12 (A widział męża, imieniem Ananiasza, wchodzącego i wkładającego nań ręce, aby wzrok odzyskał.)13 I odpowiedział Ananiasz: Panie, słyszałem od wielu o tym mężu, jak wiele złego uczynił świętym, twoim w Jeruzalem.14 I tutaj ma moc od najwyższych kapłanów uwięzienia wszystkich, co wzywają imienia twego. 15 Pan zaś rzekł do niego: Idź, albowiem on mi jest naczyniem wybranym, aby niósł imię moje przed pogan i królów i synów izraelskich. 16 Gdyż ja mu ukażę, jak wiele trzeba mu wycierpieć dla imienia mego.17 I poszedł Ananiasz, i wszedł do domu, a włożywszy nań ręce, rzekł: Szawle bracie! Pan mię posłał, Jezus, który ukazał się w drodze, którą szedłeś, abyś przejrzał, i został napełniony Duchem Świętym. 16 I natychmiast spadły z oczu jego jakby łuski, i przejrzał; a powstawszy, został ochrzczony. 19 A wziąwszy pokarm, nabrał sił. I był z uczniami, którzy byli w Damaszku, przez kilka dni.PIERWSZE WYSTĄPIENIE SZAWŁA.20 A natychmiast opowiadał w synagogach Jezusa, że on jest Synem Bożym. 21 I zdumiewali się wszyscy, którzy słuchali, i mówili: czy to nie ten jest, który zwalczał w Jeruzalem tych, co wzywali tego imienia: i tu po to przyszedł, aby ich w więzach zaprowadzić do przedniejszych kapłanów? 22 Szaweł zaś coraz bardziej się wzmacniał, i zawstydzał żydów którzy mieszkali w Damaszku, dowodząc, że ten jest Chrystusem. 29 A gdy upłynęło dni niemało, uradzili między sobą żydzi, żeby go zabić; 24 lecz powiadomiono Szawła o ich zasadzce. Strzegli zaś i bram w dzień i w nocy, aby go zabić.25 Lecz uczniowie wziąwszy go w nocy, przez mur go wpuścili, spuszczając w koszu. z gdy przyszedł do Jeruzalem, próbował przyłączyć się do uczniów, ale wszyscy się go bali, nie wierząc, że jest uczniem. 27 Lecz Barnaba wziąwszy go, przyprowadził do apostołów, i opowiedział im, jak w drodze widział Pana, i że mówił do niego, i jak w Damaszku śmiało sobie poczynał w imię Jezusowe. 28 I przebywał z nimi w Jeruzalem, wchodząc i wychodząc, a śmiało sobie poczynając w imię Pańskie.29 Mówił też z poganami, i rozprawiał z helenistami, a oni starali się go zabić.30 O czym dowiedziawszy się bracia, odprowadzili go do Cezarei, i odesłali do Tarsu.ŚW. PIOTR UZDRAWIA ENEASZA.31 Kościół właśnie w całej Judei i Galilei i Samarii miał pokój, i budował się, postępując w bojaźni Pańskiej, a napełniał się pociechą Ducha Świętego.32 Stało się zaś, że Piotr, gdy obchodził wszystkich, przyszedł do świętych, którzy mieszkali w Liddzie. 33 I znalazł tam pewnego człowieka, imieniem Eneasz, od ośmiu lat leżącego na łożu, a był to paralityk.34 I rzekł mu Piotr: Eneaszu, uzdrawia cię Pan Jezus Chrystus; wstań, a pościel sobie.35 I natychmiast wstał. I widzieli go wszyscy, którzy mieszkali w Liddzie i w Saronie, i ci nawrócili się do Pana.WSKRZESZA TABITĘ.36 A była w Joppie pewna uczennica, imieniem Tabita, co w przekładzie znaczy Dorkas. Była ona pełna dobrych uczynków i jałmużn, które czyniła.37 I stało się w owe dni, że zachorowawszy, umarła. A gdy ją obmyli, położyli ją w wieczerniku.38 Że zaś Lidda była blisko Joppy, uczniowie usłyszawszy, że tam jest Piotr, posłali do niego dwóch mężów z prośbą: Nie zwlekaj z przybyciem do nas. 39 A Piotr wstawszy, poszedł z nimi; i gdy przyszedł, wprowadzili go do wieczernika; i obstąpiły go wszystkie wdowy, płacząc i pokazując mu suknie i zwierzchnie szaty, które im robiła Dorkas.40 Wypędziwszy zaś wszystkich precz, Piotr klęknąwszy na kolana, modlił się; i zwróciwszy się do ciała, rzekł: Tabito, wstań! A ona otworzyła oczy swoje, i ujrzawszy Piotra, usiadła. 41 Podawszy jej zaś rękę, podniósł ją; a przywoławszy świętych i wdowy, oddał ją żywą.42 I stało się to wiadome po całej Joppie, i wielu uwierzyło w Pana.43 Stało się też, że przez wiele dni mieszkał w Joppie u niejakiego Szymona garbarza.
10WIDZENIE KORNELIUSZA.

RU Brytjka King J. 10WIDZENIE KORNELIUSZA. 1 cf. Tłum. Толк. Był zaś w Cezarei pewien mąż, imieniem Korneliusz, setnik roty, którą nazywają italską, В Кесарии был некоторый муж, именем Корнилий, сотник из полка, называемого Италийским, (За?_к7д.) Мyжъ же нёкій бЁ въ кесарjи, и4менемъ корни1лій, с0тникъ t спjры нарицaющіzсz їталjйскіz, 10,1Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVανηρ anēr
N-NSM
ἀνήρanērmanman
δε de
CONJ
δέdethenThere
τις tis
X-NSM
τιςtisonea certain
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
καισαρια kaisaria
N-DSF
ΚαισάρειαkaisareiaCaesareaCæsarea
ονοματι onomati
N-DSN
ὄνομαonomanamecalled
κορνηλιος kornēlios
N-NSM
ΚορνήλιοςkornēliosCorneliusCornelius
εκατονταρχης ekatontarchēs
N-NSM
ἑκατόνταρχοςhekatontarchoscenturion, a centurion
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromof
σπειρης speirēs
N-GSF
σπεῖραspeirabandthe band
της tēs
T-GSF
hothe/this/who 
καλουμενης kaloumenēs
V-PPP-GSF G5746
καλέωkaleōto callcalled
ιταλικης italikēs
A-GSF
ἸταλικόςitalikosItalianthe Italian
 
2 cf. Tłum. Толк. pobożny i bojący się Boga z całym domem swoim, dający wielkie jałmużny ludowi, a zawsze modlący się do Boga.благочестивый и боящийся Бога со всем домом своим, творивший много милостыни народу и всегда молившийся Богу. благоговёинъ и3 боsйсz бGа со всёмъ д0момъ свои1мъ, творsй ми1лwстыни мнHги лю1демъ и3 молsйсz бGу всегдA: 10,2Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVευσεβης eusebēs
A-NSM
εὐσεβήςeusebēspiousdevout
και kai
CONJ
καίkaiand, and
φοβουμενος foboumenos
V-PNP-NSM G5740
φοβέωfobeōto fearone that feared
τον ton
T-ASM
hothe/this/whoGod
θεον theon
N-ASM
θεόςtheosGodGod
συν sun
PREP
σύνsunwithwith
παντι panti
A-DSM
πᾶςpasallall
τω
T-DSM
hothe/this/whohouse
οικω oikō
N-DSM
οἶκοςoikoshousehouse
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
ποιων poiōn
V-PAP-NSM G5723
ποιέωpoieōto do/makegave
ελεημοσυνας eleēmosunas
N-APF
ἐλεημοσύνηeleēmosunēcharityalms
πολλας pollas
A-APF
πολύςpolusmuchmuch
τω
T-DSM
hothe/this/whoto the people
λαω laō
N-DSM
λαόςlaosa peopleto the people
και kai
CONJ
καίkaiand, and
δεομενος deomenos
V-PNP-NSM G5740
δέομαιdeomaito prayprayed
του tou
T-GSM
hothe/this/whoto God
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodto God
δια dia
PREP
διάdiathrough/because of[through/because of]
παντος pantos
A-GSN
πᾶςpasall[all]
 
3 cf. Tłum. Толк. Ten ujrzał wyraźnie we widzeniu, około dziewiątej godziny dnia, anioła Bożego, który wszedł do niego, i rzekł mu: Korneliuszu!Он в видении ясно видел около девятого часа дня Ангела Божия, который вошел к нему и сказал ему: Корнилий! ви1дэ въ видёніи ћвэ, ћкw въ чaсъ девsтый днE, ѓгGла б9іz сшeдша къ немY и3 рeкша є3мY: корни1ліе. 10,3Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVειδεν eiden
V-2AAI-3S G5627
ὁράωhoraōto seeHe saw
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
οραματι oramati
N-DSN
ὅραμαhoramavisiona vision
φανερως fanerōs
ADV
φανερῶςfanerōsplainlyevidently
ωσει ōsei
ADV
ὡσείhōseilike/as/aboutabout
περι peri
PREP
περίperiabout[about]
ωραν ōran
N-ASF
ὥραhōrahourhour
ενατην enatēn
A-ASF
ἔννατοςennatosninth (hour)the ninth
της tēs
T-GSF
hothe/this/whoof the day
ημερας ēmeras
N-GSF
ἡμέραhēmeradayof the day
αγγελον angelon
N-ASM
ἄγγελοςangelosangelan angel
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof God
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodof God
εισελθοντα eiselthonta
V-2AAP-ASM G5631
εἰσέρχομαιeiserchomaito entercoming in
προς pros
PREP
πρόςprosto/withto
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ειποντα eiponta
V-2AAP-ASM G5631
λέγωlegōto speaksaying
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
κορνηλιε kornēlie
N-VSM
ΚορνήλιοςkornēliosCornelius, Cornelius
 
4 cf. Tłum. Толк. A on wpatrując się weń, bojaźnią zdjęty, rzekł: Co jest, Panie? I powiedział mu: Modlitwy twoje i jałmużny twoje zachowane są w pamięci przed obliczem Boga. Он же, взглянув на него и испугавшись, сказал: что, Господи? Ангел отвечал ему: молитвы твои и милостыни твои пришли на память пред Богом. Џнъ же воззрёвъ нaнь и3 пристрaшенъ бhвъ речE: что2 є4сть, гDи; речe же є3мY: мwли1твы тво‰ и3 ми1лwстыни тво‰ взыд0ша на пaмzть пред8 бGа: 10,4Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
T-NSM
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethenAnd
ατενισας atenisas
V-AAP-NSM G5660
ἀτενίζωatenizōto gazewhen he looked
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfon him
και kai
CONJ
καίkaiand 
εμφοβος emfobos
A-NSM
ἔμφοβοςemfobosafraidafraid
γενομενος genomenos
V-2ADP-NSM G5637
γίνομαιginomaito be, he was
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speak, and said
τι ti
I-NSN
τίςtiswhich?, What
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beis it
κυριε kurie
N-VSM
κύριοςkurioslord, Lord
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speakhe said
δε de
CONJ
δέdethen? And
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
αι ai
T-NPF
hothe/this/whoprayers
προσευχαι proseuchai
N-NPF
προσευχήproseuchēprayerprayers
σου sou
P-2GS
σύsuyou, Thy
και kai
CONJ
καίkaiandand
αι ai
T-NPF
hothe/this/whoalms
ελεημοσυναι eleēmosunai
N-NPF
ἐλεημοσύνηeleēmosunēcharityalms
σου sou
P-2GS
σύsuyouthine
ανεβησαν anebēsan
V-2AAI-3P G5627
ἀναβαίνωanabainōto ascendare come up
εις eis
PREP
εἰςeistowardfor
μνημοσυνον mnēmosunon
N-ASN
μνημόσυνονmnēmosunonmemoriala memorial
εμπροσθεν emprosthen
PREP
ἔμπροσθενemprosthenbefore[before]
του tou
T-GSM
hothe/this/whoGod
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodGod
 
5 cf. Tłum. Толк. A teraz poślij ludzi do Joppy, i wezwij niejakiego Szymona, zwanego Piotrem. Итак пошли людей в Иоппию и призови Симона, называемого Петром. и3 нн7э посли2 во їoппjю мужeй и3 призови2 сjмwна, нарицaемаго петрA: 10,5Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
νυν nun
ADV
νῦνnunnownow
πεμψον pempson
V-AAM-2S G5657
πέμπωpempōto sendsend
ανδρας andras
N-APM
ἀνήρanērmanmen
εις eis
PREP
εἰςeistowardto
ιοππην ioppēn
N-ASF
ἸόππηioppēJoppaJoppa
και kai
CONJ
καίkaiand, and
μεταπεμψαι metapempsai
V-AMM-2S G5669
μεταπέμπωmetapempōto summoncall for
σιμωνα simōna
N-ASM
ΣίμωνsimōnSimonSimon
τινα tina
X-ASM
τιςtisone[one]
ος os
R-NSM
ὅς, ἥhhos ēwhich, whose
επικαλειται epikaleitai
V-PPI-3S G5743
ἐπικαλέωepikaleōto call (on)/namesurname is
πετρος petros
N-NSM
ΠέτροςpetrosPeterPeter
 
6 cf. Tłum. Толк. Ten stoi gospodą u pewnego Szymona garbarza, którego dom jest przy morzu; on ci powie, co będziesz miał czynić.Он гостит у некоего Симона кожевника, которого дом находится при море; он скажет тебе слова, которыми спасешься ты и весь дом твой. сeй стрaнствуетъ ў нёкоегw сjмwна ўсмарS, є3мyже є4сть д0мъ при м0ри: т0й речeтъ тебЁ глаг0лы, въ ни1хже сп7сeшисz ты2 и3 вeсь д0мъ тв0й. 10,6Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVουτος outos
D-NSM
οὗτοςhoutosthis/he/she/itHe
ξενιζεται xenizetai
V-PPI-3S G5743
ξενίζωxenizōto hostlodgeth
παρα para
PREP
παράparafrom/with/besidewith
τινι tini
X-DSM
τιςtisoneone
σιμωνι simōni
N-DSM
ΣίμωνsimōnSimonSimon
βυρσει bursei
N-DSM
βυρσεύςburseustannera tanner
ω ō
R-DSM
ὅς, ἥhhos ēwhich, whose
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beis
οικια oikia
N-NSF
οἰκίαoikiahousehouse
παρα para
PREP
παράparafrom/with/besideby
θαλασσαν thalassan
N-ASF
θάλασσαthalassaseathe sea side
 
7 cf. Tłum. Толк. A gdy odszedł anioł, który z nim mówił, zawołał dwóch domowników swoich i żołnierza, bojącego się Pana, z tych, co pod władzą jego byli;Когда Ангел, говоривший с Корнилием, отошел, то он, призвав двоих из своих слуг и благочестивого воина из находившихся при нем И# ћкоже tи1де ѓгGлъ глаг0лzй корни1лію, пригласи1въ двA t рабHвъ свои1хъ и3 в0ина благочести1ва t служaщихъ є3мY 10,7Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVως ōs
ADV
ὡςhōswhich/howwhen
δε de
CONJ
δέdethenAnd
απηλθεν apēlthen
V-2AAI-3S G5627
ἀπέρχομαιaperchomaito go awaywas departed
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe angel
αγγελος angelos
N-NSM
ἄγγελοςangelosangelthe angel
ο o
T-NSM
hothe/this/whowhich
λαλων lalōn
V-PAP-NSM G5723
λαλέωlaleōto speakspake
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfof his
φωνησας fōnēsas
V-AAP-NSM G5660
φωνέωfōneōto call, he called
δυο duo
A-NUI
δύοduotwotwo
των tōn
T-GPM
hothe/this/whounto Cornelius
οικετων oiketōn
N-GPM
οἰκέτηςoiketēsslavehousehold servants
και kai
CONJ
καίkaiand, and
στρατιωτην stratiōtēn
N-ASM
στρατιώτηςstratiōtēssoldiersoldier
ευσεβη eusebē
A-ASM
εὐσεβήςeusebēspiousa devout
των tōn
T-GPM
hothe/this/whohousehold servants
προσκαρτερουντων proskarterountōn
V-PAP-GPM G5723
προσκαρτερέωproskartereōto continue in/withthat waited
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfon him
 
8 cf. Tłum. Толк. a gdy im wszystko opowiedział, posłał ich do Joppy.и, рассказав им все, послал их в Иоппию. и3 сказaвъ и5мъ вс‰, послA и5хъ во їoппjю. 10,8Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
εξηγησαμενος exēgēsamenos
V-ADP-NSM G5666
ἐξηγέομαιexēgeomaito tellwhen he had declared
απαντα apanta
A-APN
ἅπαςhapasallall
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto them
απεστειλεν apesteilen
V-AAI-3S G5656
ἀποστέλλωapostellōto send, he sent
αυτους autous
P-APM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
εις eis
PREP
εἰςeistowardto
την tēn
T-ASF
hothe/this/whoJoppa
ιοππην ioppēn
N-ASF
ἸόππηioppēJoppaJoppa
 
WIDZENIE PIOTRA.9 cf. Tłum. Толк. Nazajutrz zaś, gdy oni byli w drodze, i zbliżali się do miasta, wszedł Piotr na dach, aby się modlić koło godziny szóstej.На другой день, когда они шли и приближались к городу, Петр около шестого часа взошел на верх дома помолиться. Воyтріе же, путьшeствующымъ и5мъ и3 ко грaду приближaющымсz, взhде пeтръ на г0рницу помоли1тисz, њ часЁ шестёмъ. 10,9Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτη
T-DSF
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethenOn
επαυριον epaurion
ADV
ἐπαύριονepaurionthe next daythe morrow
οδοιπορουντων odoiporountōn
V-PAP-GPM G5723
ὁδοιπορέωhodoiporeōto journeythey went on their journey
εκεινων ekeinōn
D-GPM
ἐκεῖνοςekeinosthat, as
και kai
CONJ
καίkaiand, and
τη
T-DSF
hothe/this/whounto the city
πολει polei
N-DSF
πόλιςpoliscityunto the city
εγγιζοντων engizontōn
V-PAP-GPM G5723
ἐγγίζωengizōto come neardrew nigh
ανεβη anebē
V-2AAI-3S G5627
ἀναβαίνωanabainōto ascendwent up
πετρος petros
N-NSM
ΠέτροςpetrosPeter, Peter
επι epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstupon
το to
T-ASN
hothe/this/whothe housetop
δωμα dōma
N-ASN
δῶμαdōmahousetopthe housetop
προσευξασθαι proseuxasthai
V-ADN G5664
προσεύχομαιproseuchomaito prayto pray
περι peri
PREP
περίperiaboutabout
ωραν ōran
N-ASF
ὥραhōrahourhour
εκτην ektēn
A-ASF
ἕκτοςhektossixththe sixth
 
10 cf. Tłum. Толк. A gdy uczuł głód, chciał jeść. Gdy zaś oni przygotowywali, wpadł w zachwyt. И почувствовал он голод, и хотел есть. Между тем, как приготовляли, он пришел в исступление Бhсть же пріaлченъ и3 хотsше вкуси1ти: гот0вzщымъ же w4нэмъ, нападE нaнь ќжасъ, 10,10Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεγενετο egeneto
V-2ADI-3S G5633
γίνομαιginomaito behe became
δε de
CONJ
δέdethenAnd
προσπεινος prospeinos
A-NSM
πρόσπεινοςprospeinosvery hungryvery hungry
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ηθελεν ēthelen
V-IAI-3S G5707
θέλωthelōto will/desirewould
γευσασθαι geusasthai
V-ADN G5664
γεύωgeuōto tastehave eaten
παρασκευαζοντων paraskeuazontōn
V-PAP-GPM G5723
παρασκευάζωparaskeuazōto preparemade ready
δε de
CONJ
δέdethen: but
αυτων autōn
P-GPM
αὐτόςautoshe/she/it/self, he
εγενετο egeneto
V-2ADI-3S G5633
γίνομαιginomaito be[to be]
επ ep
PREP
ἐπίepiupon/to/againstinto
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/self[he/she/it/self]
εκστασις ekstasis
N-NSF
ἔκστασιςekstasisamazementa trance
 
11 cf. Tłum. Толк. I ujrzał niebo otwarte i jakieś naczynie, zstępujące, jakby wielkie prześcieradło, za cztery końce spuszczane z nieba ku ziemi.и видит отверстое небо и сходящий к нему некоторый сосуд, как бы большое полотно, привязанное за четыре угла и опускаемое на землю; и3 ви1дэ нeбо tвeрсто и3 сходsщъ нaнь сосyдъ нёкій, ћкw плащани1цу вeлію, по четhремъ крaємъ привsзанъ и3 ни1зу спущaемь на зeмлю, 10,11Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
θεωρει theōrei
V-PAI-3S G5719
θεωρέωtheōreōto see/experiencesaw
τον ton
T-ASM
hothe/this/whoheaven
ουρανον ouranon
N-ASM
οὐρανόςouranosheavenheaven
ανεωγμενον aneōgmenon
V-RPP-ASM G5772
ἀνοίγωanoigōto openopened
και kai
CONJ
καίkaiand, and
καταβαινον katabainon
V-PAP-ASN G5723
καταβαίνωkatabainōto come/go downdescending
σκευος skeuos
N-ASN
σκεῦοςskeuosvesselvessel
τι ti
X-ASN
τιςtisonea certain
ως ōs
ADV
ὡςhōswhich/how, as
οθονην othonēn
N-ASF
ὀθόνηothonēsheetsheet
μεγαλην megalēn
A-ASF
μέγαςmegasgreatit had been a great
τεσσαρσιν tessarsin
A-DPF
τέσσαρεςtessaresfourat the four
αρχαις archais
N-DPF
ἀρχήarchēbeginningcorners
καθιεμενον kathiemenon
V-PPP-ASN G5746
καθίημιkathiēmito lowerlet down
επι epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstunto
της tēs
T-GSF
hothe/this/whothe earth
γης gēs
N-GSF
γῆearththe earth
 
12 cf. Tłum. Толк. A były w nim wszystkie czworonogi i płazy ziemne i ptactwo niebieskie.в нем находились всякие четвероногие земные, звери, пресмыкающиеся и птицы небесные. въ нeмже бsху вс‰ четверонHгаz земли2 и3 ѕвёріе и3 гaди и3 пти6цы небє1сныz. 10,12Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεν en
PREP
ἐνenin/on/among 
ω ō
R-DSN
ὅς, ἥhhos ēwhichWherein
υπηρχεν upērchen
V-IAI-3S G5707
ὑπάρχωhuparchōto bewere
παντα panta
A-NPN
πᾶςpasallall manner of
τα ta
T-NPN
hothe/this/who 
τετραποδα tetrapoda
A-NPN
τετράπουςtetrapousfour-footedfourfooted beasts
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ερπετα erpeta
N-NPN
ἑρπετόνherpetonreptilecreeping things
της tēs
T-GSF
hothe/this/whoof the earth
γης gēs
N-GSF
γῆearthof the earth
και kai
CONJ
καίkaiand, and
πετεινα peteina
N-NPN
πετεινόςpeteinosbirdfowls
του tou
T-GSM
hothe/this/whowild beasts
ουρανου ouranou
N-GSM
οὐρανόςouranosheavenof the air
 
13 cf. Tłum. Толк. И был глас к нему: встань, Петр, заколи и ешь. И# бhсть глaсъ къ немY: востaвъ, пeтре, заколи2 и3 ћждь. 10,13Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
εγενετο egeneto
V-2ADI-3S G5633
γίνομαιginomaito bethere came
φωνη fōnē
N-NSF
φωνήfōnēvoice/sounda voice
προς pros
PREP
πρόςprosto/withto
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
αναστας anastas
V-2AAP-NSM G5631
ἀνίστημιanistēmito arise, Rise
πετρε petre
N-VSM
ΠέτροςpetrosPeter, Peter
θυσον thuson
V-AAM-2S G5657
θύωthuōto sacrifice; kill
και kai
CONJ
καίkaiand, and
φαγε fage
V-2AAM-2S G5628
φαγεῖνfageinto eateat
 
14 cf. Tłum. Толк. Piotr zaś rzekł: Nie daj tego, Panie, gdyż nigdy nie jadłem nic pospolitego i nieczystego.Но Петр сказал: нет, Господи, я никогда не ел ничего скверного или нечистого. Пeтръ же речE: никaкоже, гDи, ћкw николи1же kд0хъ всsко сквeрно и3ли2 нечи1сто. 10,14Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
T-NSM
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethenBut
πετρος petros
N-NSM
ΠέτροςpetrosPeterPeter
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speaksaid
μηδαμως mēdamōs
ADV-N
μηδαμῶςmēdamōssurely not, Not so
κυριε kurie
N-VSM
κύριοςkurioslord, Lord
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/since; for
ουδεποτε oudepote
ADV-N
οὐδέποτεoudepotenevernever
εφαγον efagon
V-2AAI-1S G5627
φαγεῖνfageinto eatI have
παν pan
A-ASN
πᾶςpasallany thing
κοινον koinon
A-ASN
κοινόςkoinoscommonthat is common
και kai
CONJ
καίkaiand[and]
ακαθαρτον akatharton
A-ASN
ἀκάθαρτοςakathartosuncleanunclean
 
15 cf. Tłum. Толк. A głos znowu po wtóre do niego: Co Bóg oczyścił, ty nie nazywaj nieczystym.Тогда в другой раз был глас к нему: что Бог очистил, того ты не почитай нечистым. И# (сE) глaсъ пaки къ немY втори1цею: ±же бGъ њчcтилъ є4сть, ты2 не скверни2. 10,15Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
φωνη fōnē
N-NSF
φωνήfōnēvoice/soundthe voice
παλιν palin
ADV
πάλινpalinagainagain
εκ ek
PREP
ἐκekof/from 
δευτερου deuterou
A-GSN
δεύτεροςdeuterossecondlythe second time
προς pros
PREP
πρόςprosto/withunto
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
α a
R-APN
ὅς, ἥhhos ēwhich, What
ο o
T-NSM
hothe/this/whoGod
θεος theos
N-NSM
θεόςtheosGodGod
εκαθαρισεν ekatharisen
V-AAI-3S G5656
καθαρίζωkatharizōto cleanhath cleansed
συ su
P-2NS
σύsuyouthou
μη
PRT-N
μήnotnot
κοινου koinou
V-PAM-2S G5720
κοινόωkoinoōto profane, call
 
16 cf. Tłum. Толк. To zaś stało się po trzykroć; i wnet naczynie zostało wzięte do nieba. Это было трижды; и сосуд опять поднялся на небо. Сіe же бhсть три1щи: и3 пaки взsсz сосyдъ на нeбо. 10,16Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτουτο touto
D-NSN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
δε de
CONJ
δέdethen 
εγενετο egeneto
V-2ADI-3S G5633
γίνομαιginomaito bewas done
επι epi
PREP
ἐπίepiupon/to/against 
τρις tris
ADV
τρίςtristhree timesthrice
και kai
CONJ
καίkaiand: and
ευθυς euthus
ADV
εὐθέωςeutheōsimmediately[immediately]
ανελημφθη anelēmfthē
V-API-3S G5681
ἀναλαμβάνωanalambanōto take upwas received up
το to
T-NSN
hothe/this/whothe vessel
σκευος skeuos
N-NSN
σκεῦοςskeuosvesselthe vessel
εις eis
PREP
εἰςeistowardinto
τον ton
T-ASM
hothe/this/whoheaven
ουρανον ouranon
N-ASM
οὐρανόςouranosheavenheaven
 
POSELSTWO KORNELIUSZA DO PIOTRA.17 cf. Tłum. Толк. A gdy Piotr wahał się w sobie, co by to było za widzenie, które widział, oto stanęli u drzwi mężowie posłani przez Korneliusza dopytując się o dom Szymona.Когда же Петр недоумевал в себе, что бы значило видение, которое он видел,- вот, мужи, посланные Корнилием, расспросив о доме Симона, остановились у ворот, Ћкоже въ себЁ недоумэвaшесz пeтръ, чт0 бы бhло видёніе, є4же ви1дэ, и3 сE, мyжіе п0сланніи t корни1ліа, вопр0шше и3 ўвёдэвше д0мъ сjмwновъ, стaша пред8 враты2 10,17Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVως ōs
ADV
ὡςhōswhich/howwhile
δε de
CONJ
δέdethenNow
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
εαυτω eautō
F-3DSM
ἑαυτοῦheautoumy/your/him-selfhimself
διηπορει diēporei
V-IAI-3S G5707
διαπορέωdiaporeōbe perplexeddoubted
ο o
T-NSM
hothe/this/whoPeter
πετρος petros
N-NSM
ΠέτροςpetrosPeterPeter
τι ti
I-NSN
τίςtiswhich?what
αν an
PRT
ἄνanif 
ειη eiē
V-PAO-3S G5722
εἰμίeimito beshould mean
το to
T-NSN
hothe/this/whothis vision
οραμα orama
N-NSN
ὅραμαhoramavisionthis vision
ο o
R-ASN
ὅς, ἥhhos ēwhichwhich
ειδεν eiden
V-2AAI-3S G5627
ὁράωhoraōto seehe had seen
ιδου idou
V-2AMM-2S G5640
ὁράωhoraōto see, behold
οι oi
T-NPM
hothe/this/who, the men
ανδρες andres
N-NPM
ἀνήρanērman, the men
οι oi
T-NPM
hothe/this/whowhich
απεσταλμενοι apestalmenoi
V-RPP-NPM G5772
ἀποστέλλωapostellōto sendwere sent
υπο upo
PREP
ὑπόhupoby/under[by/under]
του tou
T-GSM
hothe/this/whoCornelius
κορνηλιου kornēliou
N-GSM
ΚορνήλιοςkornēliosCorneliusCornelius
διερωτησαντες dierōtēsantes
V-AAP-NPM G5660
διερωτάωdierōtaōto ascertainhad made enquiry
την tēn
T-ASF
hothe/this/whohouse
οικιαν oikian
N-ASF
οἰκίαoikiahousehouse
του tou
T-GSM
hothe/this/whothe gate
σιμωνος simōnos
N-GSM
ΣίμωνsimōnSimonfor Simon's
επεστησαν epestēsan
V-2AAI-3P G5627
ἐφίστημιefistēmito approachstood
επι epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstbefore
τον ton
T-ASM
hothe/this/who[the/this/who]
πυλωνα pulōna
N-ASM
πυλώνpulōngatethe gate
 
18 cf. Tłum. Толк. A zawoławszy, pytali, czy Szymon, którego zwią Piotrem, tu ma gospodę. и, крикнув, спросили: здесь ли Симон, называемый Петром? и3 возглaшше вопрошaху, ѓще сjмwнъ, нарицaемый пeтръ, здЁ стрaнствуетъ. 10,18Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
φωνησαντες fōnēsantes
V-AAP-NPM G5660
φωνέωfōneōto callcalled
επυθοντο eputhonto
V-2ADI-3P G5633
πυνθάνομαιpunthanomaito inquire, and asked
ει ei
COND
εἰeiifwhether
σιμων simōn
N-NSM
ΣίμωνsimōnSimonSimon
ο o
T-NSM
hothe/this/who, which
επικαλουμενος epikaloumenos
V-PPP-NSM G5746
ἐπικαλέωepikaleōto call (on)/namewas surnamed
πετρος petros
N-NSM
ΠέτροςpetrosPeterPeter
ενθαδε enthade
ADV
ἐνθάδεenthadein/to this placethere
ξενιζεται xenizetai
V-PPI-3S G5743
ξενίζωxenizōto host, were lodged
 
19 cf. Tłum. Толк. I stał się głos do niego: Wstań, Piotrze, zabijaj, a jedz.Между тем, как Петр размышлял о видении, Дух сказал ему: вот, три человека ищут тебя; Петрy же размышлsющу њ видёніи, речE є3мY д¦ъ: сE, мyжіе тріE и4щутъ тебє2: 10,19Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτου tou
T-GSM
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethenWhile
πετρου petrou
N-GSM
ΠέτροςpetrosPeterPeter
διενθυμουμενου dienthumoumenou
V-PNP-GSM G5740
ἐνθυμέομαιenthumeomaito reflect onthought
περι peri
PREP
περίperiabouton
του tou
T-GSN
hothe/this/whothe vision
οραματος oramatos
N-GSN
ὅραμαhoramavisionthe vision
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speaksaid unto
το to
T-NSN
hothe/this/who, the Spirit
πνευμα pneuma
N-NSN
πνεῦμαpneumaspirit/breath, the Spirit
ιδου idou
V-2AMM-2S G5640
ὁράωhoraōto see, Behold
ανδρες andres
N-NPM
ἀνήρanērmanmen
δυο duo
A-NUI
δύοduotwo[two]
ζητουντες zētountes
V-PAP-NPM G5723
ζητέωzēteōto seekseek
σε se
P-2AS
σύsuyouthee
 
20 cf. Tłum. Толк. Wstań zatem, zejdź, a idź z nimi, nic nie wątpiąc; bo ja ich posłałem. встань, сойди и иди с ними, нимало не сомневаясь; ибо Я послал их. но востaвъ сни1ди и3 и3ди2 съ ни1ми, ничт0же разсуждaz: занE ѓзъ послaхъ и5хъ. 10,20Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαλλα alla
CONJ
ἀλλάallabuttherefore
αναστας anastas
V-2AAP-NSM G5631
ἀνίστημιanistēmito ariseArise
καταβηθι katabēthi
V-2AAM-2S G5628
καταβαίνωkatabainōto come/go down, and get thee down
και kai
CONJ
καίkaiand, and
πορευου poreuou
V-PNM-2S G5737
πορεύωporeuōto gogo
συν sun
PREP
σύνsunwithwith
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
μηδεν mēden
A-ASN-N
μηδείςmēdeisnothingnothing
διακρινομενος diakrinomenos
V-PMP-NSM G5734
διακρίνωdiakrinōto judge/doubt, doubting
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/since[that/since]
εγω egō
P-1NS
ἐγώegōI/weI
απεσταλκα apestalka
V-RAI-1S G5758
ἀποστέλλωapostellōto sendhave sent
αυτους autous
P-APM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
 
21 cf. Tłum. Толк. A Piotr zeszedłszy do mężów, rzekł: Oto ja jestem, którego szukacie, co to za powód, dla któregoście przyszli?Петр, сойдя к людям, присланным к нему от Корнилия, сказал: я тот, которого вы ищете; за каким делом пришли вы? (За?_к7є.) Сошeдъ же пeтръ къ мужє1мъ пHсланнымъ къ немY t корни1ліа, речE: сE, ѓзъ є4смь, є3гHже и4щете: кaz є4сть винA, є3sже рaди пріид0сте; 10,21Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαταβας katabas
V-2AAP-NSM G5631
καταβαίνωkatabainōto come/go downwent down
δε de
CONJ
δέdethenThen
πετρος petros
N-NSM
ΠέτροςpetrosPeterPeter
προς pros
PREP
πρόςprosto/withto
τους tous
T-APM
hothe/this/whothe men
ανδρας andras
N-APM
ἀνήρanērmanthe men
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speak; and said
ιδου idou
V-2AMM-2S G5640
ὁράωhoraōto see, Behold
εγω egō
P-1NS
ἐγώegōI/we, I
ειμι eimi
V-PAI-1S G5719
εἰμίeimito beam
ον on
R-ASM
ὅς, ἥhhos ēwhichhe whom
ζητειτε zēteite
V-PAI-2P G5719
ζητέωzēteōto seekye seek
τις tis
I-NSF
τίςtiswhich?: what
η ē
T-NSF
hothe/this/whowhich
αιτια aitia
N-NSF
αἰτίαaitiacause/chargethe cause
δι di
PREP
διάdiathrough/because ofwherefore
ην ēn
R-ASF
ὅς, ἥhhos ēwhichye
παρεστε pareste
V-PAI-2P G5719
πάρειμιpareimibe presentare come
 
22 cf. Tłum. Толк. A oni rzekli: Korneliusz setnik, mąż sprawiedliwy i bojący się Boga, i mający świadectwo od całego narodu żydowskiego, otrzymał, nakaz od anioła świętego, aby cię wezwał do domu swego i słuchał słów twoich. Они же сказали: Корнилий сотник, муж добродетельный и боящийся Бога, одобряемый всем народом Иудейским, получил от святаго Ангела повеление призвать тебя в дом свой и послушать речей твоих. Nни1 же рек0ша: корни1лій с0тникъ, мyжъ првdнъ и3 боsйсz бGа, свидётельствованъ t всегw2 kзhка їудeйска, ўвэщeнъ є4сть t ѓгGла с™а призвaти тS въ д0мъ св0й и3 слhшати глаг0лы t тебє2. 10,22Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοι oi
T-NPM
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethenAnd
ειπαν eipan
V-2AAI-3P G5627
λέγωlegōto speakthey said
κορνηλιος kornēlios
N-NSM
ΚορνήλιοςkornēliosCornelius, Cornelius
εκατονταρχης ekatontarchēs
N-NSM
ἑκατόνταρχοςhekatontarchoscenturionthe centurion
ανηρ anēr
N-NSM
ἀνήρanērmanman
δικαιος dikaios
A-NSM
δίκαιοςdikaiosjust, a just
και kai
CONJ
καίkaiand, and
φοβουμενος foboumenos
V-PNP-NSM G5740
φοβέωfobeōto fearone that feareth
τον ton
T-ASM
hothe/this/who 
θεον theon
N-ASM
θεόςtheosGodGod
μαρτυρουμενος marturoumenos
V-PPP-NSM G5746
μαρτυρέωmartureōto testifyof good report
τε te
PRT
τεteand/both, and
υπο upo
PREP
ὑπόhupoby/underamong
ολου olou
A-GSN
ὅλοςholosallall
του tou
T-GSN
hothe/this/whoGod
εθνους ethnous
N-GSN
ἔθνοςethnosGentilesthe nation
των tōn
T-GPM
hothe/this/whothe nation
ιουδαιων ioudaiōn
A-GPM
ἸουδαῖοςioudaiosJewishof the Jews
εχρηματισθη echrēmatisthē
V-API-3S G5681
χρηματίζωchrēmatizōto announce, was warned from God
υπο upo
PREP
ὑπόhupoby/underby
αγγελου angelou
N-GSM
ἄγγελοςangelosangelangel
αγιου agiou
A-GSM
ἅγιοςhagiosholyan holy
μεταπεμψασθαι metapempsasthai
V-AMN G5670
μεταπέμπωmetapempōto summonto send for
σε se
P-2AS
σύsuyouthee
εις eis
PREP
εἰςeistowardinto
τον ton
T-ASM
hothe/this/whohouse
οικον oikon
N-ASM
οἶκοςoikoshousehouse
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ακουσαι akousai
V-AAN G5658
ἀκούωakouōto hearto hear
ρηματα rēmata
N-APN
ῥῆμαrēmawordwords
παρα para
PREP
παράparafrom/with/besideof
σου sou
P-2GS
σύsuyouthee
 
23 cf. Tłum. Толк. Wprowadził ich tedy, i przyjął w gościnę.Тогда Петр, пригласив их, угостил. А на другой день, встав, пошел с ними, и некоторые из братий Иоппийских пошли с ним. Призвaвъ же и5хъ ўчреди2: наyтріе же пeтръ востaвъ и4де съ ни1ми, и3 нёцыи t брaтій, и5же t їoппjи, и3д0ша съ ни1мъ: 10,23Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεισκαλεσαμενος eiskalesamenos
V-ADP-NSM G5666
εἰσκαλέωeiskaleōto invitecalled he
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/thenThen
αυτους autous
P-APM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
εξενισεν exenisen
V-AAI-3S G5656
ξενίζωxenizōto host, and lodged
τη
T-DSF
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethen. And
επαυριον epaurion
ADV
ἐπαύριονepaurionthe next dayon the morrow
αναστας anastas
V-2AAP-NSM G5631
ἀνίστημιanistēmito arise[to arise]
εξηλθεν exēlthen
V-2AAI-3S G5627
ἐξέρχομαιexerchomaito go outwent away
συν sun
PREP
σύνsunwithwith
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
και kai
CONJ
καίkaiand, and
τινες tines
X-NPM
τιςtisonecertain
των tōn
T-GPM
hothe/this/who 
αδελφων adelfōn
N-GPM
ἀδελφόςadelfosbrotherbrethren
των tōn
T-GPM
hothe/this/whoPeter
απο apo
PREP
ἀπόapofromfrom
ιοππης ioppēs
N-GSF
ἸόππηioppēJoppaJoppa
συνηλθαν sunēlthan
V-2AAI-3P G5627
συνέρχομαιsunerchomaito assembleaccompanied
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
 
24 cf. Tłum. Толк. A nazajutrz wstawszy, wyszedł z nimi, i niektórzy bracia z Joppy poszli z nim. Drugiego zaś dnia wszedł do Cezarei. A Korneliusz czekał na nich, zwoławszy swoich krewnych i bliższych przyjaciół.В следующий день пришли они в Кесарию. Корнилий же ожидал их, созвав родственников своих и близких друзей. и3 наyтріе внид0ша въ кесарjю. Корни1лій же бЁ чaz и5хъ, созвaвъ ср0дники сво‰ и3 любє1зныz дрyги. 10,24Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτη
T-DSF
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethen. And
επαυριον epaurion
ADV
ἐπαύριονepaurionthe next daythe morrow after
εισηλθεν eisēlthen
V-2AAI-3S G5627
εἰσέρχομαιeiserchomaito enterthey entered
εις eis
PREP
εἰςeistowardinto
την tēn
T-ASF
hothe/this/who 
καισαριαν kaisarian
N-ASF
ΚαισάρειαkaisareiaCaesareaCæsarea
ο o
T-NSM
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethen[then]
κορνηλιος kornēlios
N-NSM
ΚορνήλιοςkornēliosCorneliusCornelius
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito be, and had
προσδοκων prosdokōn
V-PAP-NSM G5723
προσδοκάωprosdokaōto look forwaited for
αυτους autous
P-APM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
συγκαλεσαμενος sunkalesamenos
V-AMP-NSM G5671
συγκαλέωsunkaleōto call togethercalled together
τους tous
T-APM
hothe/this/who 
συγγενεις sungeneis
A-APM
συγγενήςsungenēskindredkinsmen
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
και kai
CONJ
καίkaiandAnd
τους tous
T-APM
hothe/this/whoCæsarea
αναγκαιους anankaious
A-APM
ἀναγκαῖοςanankaiosnecessarynear
φιλους filous
A-APM
φίλοςfilosfriendly/friendfriends
 
PIOTR U KORNELIUSZA. 25 cf. Tłum. Толк. I stało się, gdy wszedł Piotr, wyszedł naprzeciw niego Korneliusz, i przypadłszy do nóg jego, pokłonił się. Когда Петр входил, Корнилий встретил его и поклонился, пав к ногам его. Ћкоже бhсть вни1ти петрY, срёте є3го2 корни1лій, и3 пaдъ на ногY є3гw2 поклони1сz. 10,25Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVως ōs
ADV
ὡςhōswhich/howas
δε de
CONJ
δέdethenAnd
εγενετο egeneto
V-2ADI-3S G5633
γίνομαιginomaito bewas
του tou
T-GSN
hothe/this/whoPeter
εισελθειν eiselthein
V-2AAN G5629
εἰσέρχομαιeiserchomaito entercoming in
τον ton
T-ASM
hothe/this/who, Cornelius
πετρον petron
N-ASM
ΠέτροςpetrosPeterPeter
συναντησας sunantēsas
V-AAP-NSM G5660
συναντάωsunantaōto meetmet
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
ο o
T-NSM
hothe/this/whohis feet
κορνηλιος kornēlios
N-NSM
ΚορνήλιοςkornēliosCornelius, Cornelius
πεσων pesōn
V-2AAP-NSM G5631
πίπτωpiptōto collapse, and fell down
επι epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstat
τους tous
T-APM
hothe/this/who[the/this/who]
ποδας podas
N-APM
πούςpousfoothis feet
προσεκυνησεν prosekunēsen
V-AAI-3S G5656
προσκυνέωproskuneōto worship, and worshipped
 
26 cf. Tłum. Толк. Lecz Piotr podniósł go, mówiąc: Wstań, i ja też jestem człowiekiem. Петр же поднял его, говоря: встань; я тоже человек. Пeтръ же воздви1же є3го2, глаг0лz: востaни: и3 ѓзъ сaмъ человёкъ є4смь. 10,26Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
T-NSM
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethenBut
πετρος petros
N-NSM
ΠέτροςpetrosPeterPeter
ηγειρεν ēgeiren
V-AAI-3S G5656
ἐγείρωegeirōto arisetook
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
λεγων legōn
V-PAP-NSM G5723
λέγωlegōto speak, saying
αναστηθι anastēthi
V-2AAM-2S G5628
ἀνίστημιanistēmito arise, Stand up
και kai
CONJ
καίkaiand[and]
εγω egō
P-1NS
ἐγώegōI/we; I
αυτος autos
P-NSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfmyself
ανθρωπος anthrōpos
N-NSM
ἄνθρωποςanthrōposa humana man
ειμι eimi
V-PAI-1S G5719
εἰμίeimito beam
 
27 cf. Tłum. Толк. A rozmawiając z nim, wszedł i znalazł wielu, którzy się zebrali. И, беседуя с ним, вошел в дом, и нашел многих собравшихся. И# съ ни1мъ бесёдуz, вни1де и3 њбрёте собрaвшыzсz мнHги: 10,27Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
συνομιλων sunomilōn
V-PAP-NSM G5723
συνομιλέωsunomileōto converseas he talked with
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
εισηλθεν eisēlthen
V-2AAI-3S G5627
εἰσέρχομαιeiserchomaito enter, he went in
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ευρισκει euriskei
V-PAI-3S G5719
εὑρίσκωheuriskōto find/meetfound
συνεληλυθοτας sunelēluthotas
V-2RAP-APM G5756
συνέρχομαιsunerchomaito assemblethat were come together
πολλους pollous
A-APM
πολύςpolusmuchmany
 
28 cf. Tłum. Толк. I rzekł do nich: Wy wiecie, jaka to wstrętna rzecz jest dla żyda przestawać z cudzoziemcem lub przychodzić do niego; ale mnie Bóg nauczył, żebym żadnego człowieka nie nazywał pospolitym albo nieczystym. И сказал им: вы знаете, что Иудею возбранено сообщаться или сближаться с иноплеменником; но мне Бог открыл, чтобы я не почитал ни одного человека скверным или нечистым. речe же къ ни6мъ: вы2 вёсте, ћкw не лёпо є4сть мyжу їудeанину прилэплsтисz и3ли2 приходи1ти ко и3ноплемeннику: и3 мнЁ бGъ показA ни є3ди1наго сквeрна и3ли2 нечи1ста глаг0лати человёка: 10,28Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεφη efē
V-IAI-3S G5707
φημίfēmito sayhe said
τε te
PRT
τεteand/bothAnd
προς pros
PREP
πρόςprosto/withunto
αυτους autous
P-APM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
υμεις umeis
P-2NP
σύsuyou, Ye
επιστασθε epistasthe
V-PNI-2P G5736
ἐπίσταμαιepistamaito know/understandknow
ως ōs
ADV
ὡςhōswhich/howhow that
αθεμιτον athemiton
A-NSN
ἀθέμιτοςathemitosunlawfulit is an unlawful thing
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito bethat is
ανδρι andri
N-DSM
ἀνήρanērmanfor a man
ιουδαιω ioudaiō
A-DSM
ἸουδαῖοςioudaiosJewisha Jew
κολλασθαι kollasthai
V-PPN G5745
κολλάωkollaōto jointo keep company
η ē
PRT
ēor, or
προσερχεσθαι proserchesthai
V-PNN G5738
προσέρχομαιproserchomaito come near/agreecome unto
αλλοφυλω allofulō
A-DSM
ἀλλόφυλοςallofulosforeignerone of another nation
καμοι kamoi
P-1DS-K
κἀγώkagōand I[and I]
ο o
T-NSM
hothe/this/whoGod
θεος theos
N-NSM
θεόςtheosGodGod
εδειξεν edeixen
V-AAI-3S G5656
δεικνύωdeiknuōto showhath shewed
μηδενα mēdena
A-ASM-N
μηδείςmēdeisnothingnot
κοινον koinon
A-ASM
κοινόςkoinoscommoncommon
η ē
PRT
ēoror
ακαθαρτον akatharton
A-ASM
ἀκάθαρτοςakathartosuncleanunclean
λεγειν legein
V-PAN G5721
λέγωlegōto speakI should
ανθρωπον anthrōpon
N-ASM
ἄνθρωποςanthrōposa humanany man
 
29 cf. Tłum. Толк. Dlatego bez wahania przyszedłem wezwany. Pytam więc dla jakiego powodu wezwaliście mnie?Посему я, будучи позван, и пришел беспрекословно. Итак спрашиваю: для какого дела вы призвали меня? тёмже и3 без8 сумнёніz пріид0хъ призвaнъ: вопрошaю вы2 u5бо, коеS рaди вины2 послaсте по менE; 10,29Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVδιο dio
CONJ
διόdiothereforeTherefore
και kai
CONJ
καίkaiand 
αναντιρρητως anantirrētōs
ADV
ἀναντιρρήτωςanantirrētōswithout objectionwithout gainsaying
ηλθον ēlthon
V-2AAI-1S G5627
ἔρχομαιerchomaito come/gocame I
μεταπεμφθεις metapemftheis
V-APP-NSM G5685
μεταπέμπωmetapempōto summon, as soon as I was sent for
πυνθανομαι punthanomai
V-PNI-1S G5736
πυνθάνομαιpunthanomaito inquire: I ask
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/thentherefore
τινι tini
I-DSM
τίςtiswhich?for what
λογω logō
N-DSM
λόγοςlogoswordintent
μετεπεμψασθε metepempsasthe
V-AMI-2P G5668
μεταπέμπωmetapempōto summonye have sent for
με me
P-1AS
ἐγώegōI/weme
 
30 cf. Tłum. Толк. A Korneliusz rzekł: Właśnie cztery dni temu modliłem się o dziewiątej godzinie w domu moim, a oto stanął przede mną mąż w jasnym odzieniu i rzekł:Корнилий сказал: четвертого дня я постился до теперешнего часа, и в девятом часу молился в своем доме, и вот, стал предо мною муж в светлой одежде, И# корни1лій речE: t четвeртагw днE дaже до сегw2 часA бёхъ постsсz и3 въ девsтый чaсъ молsсz въ домY моeмъ: и3 сE, мyжъ стA предо мн0ю во nдeжди свётлэ 10,30Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
ο o
T-NSM
hothe/this/who 
κορνηλιος kornēlios
N-NSM
ΚορνήλιοςkornēliosCorneliusCornelius
εφη efē
V-IAI-3S G5707
φημίfēmito saysaid
απο apo
PREP
ἀπόapofromago
τεταρτης tetartēs
A-GSF
τέταρτοςtetartosfourth, Four
ημερας ēmeras
N-GSF
ἡμέραhēmeradaydays
μεχρι mechri
ADV
μέχριmechriuntiluntil
ταυτης tautēs
D-GSF
οὗτοςhoutosthis/he/she/itthis
της tēs
T-GSF
hothe/this/whoCornelius
ωρας ōras
N-GSF
ὥραhōrahourhour
ημην ēmēn
V-IMI-1S G5710
εἰμίeimito beI was
την tēn
T-ASF
hothe/this/whohour
ενατην enatēn
A-ASF
ἔννατοςennatosninth (hour)at the ninth
προσευχομενος proseuchomenos
V-PNP-NSM G5740
προσεύχομαιproseuchomaito prayI prayed
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τω
T-DSM
hothe/this/whohouse
οικω oikō
N-DSM
οἶκοςoikoshousehouse
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/wemy
και kai
CONJ
καίkaiand; and
ιδου idou
V-2AMM-2S G5640
ὁράωhoraōto see, behold
ανηρ anēr
N-NSM
ἀνήρanērman, a man
εστη estē
V-2AAI-3S G5627
ἵστημιhistēmito standstood
ενωπιον enōpion
ADV
ἐνώπιονenōpionbeforebefore
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/weme
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
εσθητι esthēti
N-DSF
ἐσθήςesthēsclothingclothing
λαμπρα lampra
A-DSF
λαμπρόςlamprosshiningbright
 
31 cf. Tłum. Толк. Korneliuszu, wysłuchana jest modlitwa twoja, i o twych jałmużnach wspomniano przed obliczem Boga. и говорит: Корнилий! услышана молитва твоя, и милостыни твои воспомянулись пред Богом. и3 речE: корни1ліе, ўслhшана бhсть моли1тва твоS, и3 ми1лwстыни тво‰ помzнyшасz пред8 бGомъ: 10,31Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
φησιν fēsin
V-PAI-3S G5719
φημίfēmito saysaid
κορνηλιε kornēlie
N-VSM
ΚορνήλιοςkornēliosCornelius, Cornelius
εισηκουσθη eisēkousthē
V-API-3S G5681
εἰσακούωeisakouōto listen tois heard
σου sou
P-2GS
σύsuyou, thy
η ē
T-NSF
hothe/this/whoprayer
προσευχη proseuchē
N-NSF
προσευχήproseuchēprayerprayer
και kai
CONJ
καίkaiand, and
αι ai
T-NPF
hothe/this/whoalms
ελεημοσυναι eleēmosunai
N-NPF
ἐλεημοσύνηeleēmosunēcharityalms
σου sou
P-2GS
σύsuyouthine
εμνησθησαν emnēsthēsan
V-API-3P G5681
μιμνήσκωmimnēskōto rememberare had in remembrance
ενωπιον enōpion
ADV
ἐνώπιονenōpionbeforein the sight of
του tou
T-GSM
hothe/this/whoGod
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodGod
 
32 cf. Tłum. Толк. A przeto poślij do Joppy, a wezwij Szymona, którego nazywają Piotrem; stoi on gospodą w domu Szymona garbarza nad morzem. Итак пошли в Иоппию и призови Симона, называемого Петром; он гостит в доме кожевника Симона при море; он придет и скажет тебе. посли2 u5бо во їoппjю и3 призови2 сjмwна, и4же нарицaетсz пeтръ: сeй стрaнствуетъ въ домY сjмwна ўсмарS бли1з8 м0рz: и4же пришeдъ возглаг0летъ тебЁ. 10,32Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVπεμψον pempson
V-AAM-2S G5657
πέμπωpempōto sendSend
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/thentherefore
εις eis
PREP
εἰςeistowardto
ιοππην ioppēn
N-ASF
ἸόππηioppēJoppaJoppa
και kai
CONJ
καίkaiand, and
μετακαλεσαι metakalesai
V-AMM-2S G5669
μετακαλέωmetakaleōto summoncall hither
σιμωνα simōna
N-ASM
ΣίμωνsimōnSimonSimon
ος os
R-NSM
ὅς, ἥhhos ēwhich, whose
επικαλειται epikaleitai
V-PPI-3S G5743
ἐπικαλέωepikaleōto call (on)/namesurname is
πετρος petros
N-NSM
ΠέτροςpetrosPeterPeter
ουτος outos
D-NSM
οὗτοςhoutosthis/he/she/it; he
ξενιζεται xenizetai
V-PPI-3S G5743
ξενίζωxenizōto hostis lodged
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
οικια oikia
N-DSF
οἰκίαoikiahousethe house
σιμωνος simōnos
N-GSM
ΣίμωνsimōnSimonof
βυρσεως burseōs
N-GSM
βυρσεύςburseustannera tanner
παρα para
PREP
παράparafrom/with/besideby
θαλασσαν thalassan
N-ASF
θάλασσαthalassaseathe sea side
 
33 cf. Tłum. Толк. Zaraz więc posłałem do ciebie i tyś dobrze uczynił, żeś przyszedł. Teraz więc wszyscy jesteśmy tu przed oczami twoimi, aby słuchać wszystkiego, cokolwiek tobie Pan nakazał.Тотчас послал я к тебе, и ты хорошо сделал, что пришел. Теперь все мы предстоим пред Богом, чтобы выслушать все, что повелено тебе от Бога. Ѓбіе u5бо послaхъ къ тебЁ, тh же д0брэ сотвори1лъ є3си2 пришeдъ: нн7э u5бо вси2 мы2 пред8 бGомъ предстои1мъ слhшати вс‰ повелBннаz тебЁ t бGа. 10,33Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεξαυτης exautēs
ADV
ἐξαυτῆςexautēsimmediatelyImmediately
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/thentherefore
επεμψα epempsa
V-AAI-1S G5656
πέμπωpempōto sendI sent
προς pros
PREP
πρόςprosto/withto
σε se
P-2AS
σύsuyouthou
συ su
P-2NS
σύsuyouthee
τε te
PRT
τεteand/both; and
καλως kalōs
ADV
καλῶςkalōswellwell
εποιησας epoiēsas
V-AAI-2S G5656
ποιέωpoieōto do/makehast
παραγενομενος paragenomenos
V-2ADP-NSM G5637
παραγίνομαιparaginomaito comethat thou art come
νυν nun
ADV
νῦνnunnow. Now
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/thentherefore
παντες pantes
A-NPM
πᾶςpasallall
ημεις ēmeis
P-1NP
ἐγώegōI/weare we
ενωπιον enōpion
ADV
ἐνώπιονenōpionbeforebefore
του tou
T-GSM
hothe/this/whoGod
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodGod
παρεσμεν paresmen
V-PAI-1P G5719
πάρειμιpareimibe presenthere present
ακουσαι akousai
V-AAN G5658
ἀκούωakouōto hear, to hear
παντα panta
A-APN
πᾶςpasallall things
τα ta
T-APN
hothe/this/whothat
προστεταγμενα prostetagmena
V-RPP-APN G5772
προστάσσωprostassōto orderare commanded
σοι soi
P-2DS
σύsuyouthee
υπο upo
PREP
ὑπόhupoby/underof
του tou
T-GSM
hothe/this/whoGod
κυριου kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslord[lord]
 
POGANIE WEZWANI DO WIARY.34 cf. Tłum. Толк. Piotr zaś otworzywszy usta swoje, rzekł: Prawdziwie poznałem, że Bóg nie ogląda się na osoby, Петр отверз уста и сказал: истинно познаю, что Бог нелицеприятен, (За?_к7ѕ.) Tвeрзъ же пeтръ ўстA, речE: пои1стиннэ разумэвaю, ћкw не на лиц† зри1тъ бGъ, 10,34Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVανοιξας anoixas
V-AAP-NSM G5660
ἀνοίγωanoigōto openopened
δε de
CONJ
δέdethenThen
πετρος petros
N-NSM
ΠέτροςpetrosPeterPeter
το to
T-ASN
hothe/this/whomouth
στομα stoma
N-ASN
στόμαstomamouthmouth
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speak, and said
επ ep
PREP
ἐπίepiupon/to/against, Of
αληθειας alētheias
N-GSF
ἀλήθειαalētheiatrutha truth
καταλαμβανομαι katalambanomai
V-PMI-1S G5731
καταλαμβάνωkatalambanōto take/realizeI perceive
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/sincethat
ουκ ouk
PRT-N
οὐounono
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beis
προσωπολημπτης prosōpolēmptēs
N-NSM
προσωπολήπτηςprosōpolēptēsprejudiced personrespecter of persons
ο o
T-NSM
hothe/this/whoGod
θεος theos
N-NSM
θεόςtheosGodGod
 
35 cf. Tłum. Толк. ale że w każdym narodzie ten, który się go boi, a czyni sprawiedliwość, jest mu miły. но во всяком народе боящийся Его и поступающий по правде приятен Ему. но во всsцэмъ kзhцэ боsйсz є3гw2 и3 дёлаzй прaвду пріsтенъ є3мY є4сть: 10,35Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαλλ all
CONJ
ἀλλάallabutBut
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
παντι panti
A-DSN
πᾶςpasallevery
εθνει ethnei
N-DSN
ἔθνοςethnosGentilesnation
ο o
T-NSM
hothe/this/whohe
φοβουμενος foboumenos
V-PNP-NSM G5740
φοβέωfobeōto fearthat feareth
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
και kai
CONJ
καίkaiand, and
εργαζομενος ergazomenos
V-PNP-NSM G5740
ἐργάζομαιergazomaito workworketh
δικαιοσυνην dikaiosunēn
N-ASF
δικαιοσύνηdikaiosunērighteousnessrighteousness
δεκτος dektos
A-NSM
δεκτόςdektosacceptableaccepted
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfwith him
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito be, is
 
36 cf. Tłum. Толк. Słowo posłał Bóg synom izraelskim, zwiastując pokój przez Jezusa Chrystusa (ten jest Panem wszystkich).Он послал сынам Израилевым слово, благовествуя мир чрез Иисуса Христа; Сей есть Господь всех. сл0во, є4же послA сынHмъ ї}лєвымъ, бlговэствyz ми1ръ ї}съ хrт0мъ: сeй є4сть всBмъ гDь: 10,36Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτον ton
T-ASM
hothe/this/whoThe word
λογον logon
N-ASM
λόγοςlogoswordThe word
απεστειλεν apesteilen
V-AAI-3S G5656
ἀποστέλλωapostellōto sendsent
τοις tois
T-DPM
hothe/this/whounto the children
υιοις uiois
N-DPM
υἱόςhuiossonunto the children
ισραηλ israēl
N-PRI
ἸσραήλisraēlIsraelof Israel
ευαγγελιζομενος euangelizomenos
V-PMP-NSM G5734
εὐαγγελίζομαιeuangelizomaito speak good news, preaching
ειρηνην eirēnēn
N-ASF
εἰρήνηeirēnēpeacepeace
δια dia
PREP
διάdiathrough/because ofby
ιησου iēsou
N-GSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
χριστου christou
N-GSM
ΧριστόςchristosChristChrist
ουτος outos
D-NSM
οὗτοςhoutosthis/he/she/it: (he
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beis
παντων pantōn
A-GPM
πᾶςpasallof all
κυριος kurios
N-NSM
κύριοςkurioslordLord
 
37 cf. Tłum. Толк. Wy wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który Jan opowiadał: Вы знаете происходившее по всей Иудее, начиная от Галилеи, после крещения, проповеданного Иоанном: вы2 вёсте глаг0лъ бhвшій по всeй їудeи, начeншійсz t галілeи, по крещeніи, є4же проповёда їwaннъ: 10,37Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVυμεις umeis
P-2NP
σύsuyou, , ye
οιδατε oidate
V-RAI-2P G5758
εἴδωeidōto knowknow
το to
T-ASN
hothe/this/who 
γενομενον genomenon
V-2ADP-ASN G5637
γίνομαιginomaito be, which was published
ρημα rēma
N-ASN
ῥῆμαrēmawordThat word
καθ kath
PREP
κατάkataaccording tothroughout
ολης olēs
A-GSF
ὅλοςholosallall
της tēs
T-GSF
hothe/this/whoJudæa
ιουδαιας ioudaias
N-GSF
ἸουδαίαioudaiaJudeaJudæa
αρξαμενος arxamenos
V-AMP-NSM G5671
ἄρχομαιarchomaito rule/begin, and began
απο apo
PREP
ἀπόapofromfrom
της tēs
T-GSF
hothe/this/whoGalilee
γαλιλαιας galilaias
N-GSF
ΓαλιλαίαgalilaiaGalileeGalilee
μετα meta
PREP
μετάmetawith/after, after
το to
T-ASN
hothe/this/whothe baptism
βαπτισμα baptisma
N-ASN
βάπτισμαbaptismabaptismthe baptism
ο o
R-ASN
ὅς, ἥhhos ēwhichwhich
εκηρυξεν ekēruxen
V-AAI-3S G5656
κηρύσσωkērussōto preachpreached
ιωαννης iōannēs
N-NSM
ἸωάννηςiōannēsJohnJohn
 
38 cf. Tłum. Толк. Jak Jezus z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą, przeszedł czyniąc dobrze, i uzdrawiając wszystkich opętanych od diabła; albowiem Bóg był z nim.как Бог Духом Святым и силою помазал Иисуса из Назарета, и Он ходил, благотворя и исцеляя всех, обладаемых диаволом, потому что Бог был с Ним. ї}са, и4же t назарeта, ћкw помaза є3го2 бGъ д¦омъ с™hмъ и3 си1лою, и4же пр0йде бlгодaтельствуz и3 и3сцэлsz вс‰ наси1лwванныz t діaвола, ћкw бGъ бsше съ ни1мъ: 10,38Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVιησουν iēsoun
N-ASM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
τον ton
T-ASM
hothe/this/who 
απο apo
PREP
ἀπόapofromof
ναζαρεθ nazareth
N-PRI
Ναζαρέθ, Ναζαράnazareth nazaraNazarethNazareth
ως ōs
ADV
ὡςhōswhich/howHow
εχρισεν echrisen
V-AAI-3S G5656
χρίωchriōto anointanointed
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/self 
ο o
T-NSM
hothe/this/who 
θεος theos
N-NSM
θεόςtheosGodGod
πνευματι pneumati
N-DSN
πνεῦμαpneumaspirit/breathGhost
αγιω agiō
A-DSN
ἅγιοςhagiosholywith the Holy
και kai
CONJ
καίkaiandand
δυναμει dunamei
N-DSF
δύναμιςdunamispowerwith power
ος os
R-NSM
ὅς, ἥhhos ēwhich: who
διηλθεν diēlthen
V-2AAI-3S G5627
διέρχομαιdierchomaito pass throughwent about
ευεργετων euergetōn
V-PAP-NSM G5723
εὐεργετέωeuergeteōto do gooddoing good
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ιωμενος iōmenos
V-PNP-NSM G5740
ἰάομαιiaomaito healhealing
παντας pantas
A-APM
πᾶςpasallall
τους tous
T-APM
hothe/this/whoGod
καταδυναστευομενους katadunasteuomenous
V-PPP-APM G5746
καταδυναστεύωkatadunasteuōto oppresswere oppressed
υπο upo
PREP
ὑπόhupoby/underof
του tou
T-GSM
hothe/this/whothat
διαβολου diabolou
A-GSM
διάβολοςdiabolosdevilish/the Devilthe devil
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/since; for
ο o
T-NSM
hothe/this/whoGod
θεος theos
N-NSM
θεόςtheosGodGod
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito bewas
μετ met
PREP
μετάmetawith/afterwith
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
 
39 cf. Tłum. Толк. A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co czynił w ziemi żydowskiej i w Jeruzalem; którego zabili, zawiesiwszy na drzewie.И мы свидетели всего, что сделал Он в стране Иудейской и в Иерусалиме, и что наконец Его убили, повесив на древе. и3 мы2 є3смы2 свидётелє всёхъ, ±же сотвори2 во странЁ їудeйстэй и3 во їеrли1мэ: є3г0же и3 ўби1ша, повёшше на дрeвэ. 10,39Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
ημεις ēmeis
P-1NP
ἐγώegōI/wewe
μαρτυρες martures
N-NPM
μάρτυςmartuswitnesswitnesses
παντων pantōn
A-GPN
πᾶςpasallof all things
ων ōn
R-GPN
ὅς, ἥhhos ēwhichwhich
εποιησεν epoiēsen
V-AAI-3S G5656
ποιέωpoieōto do/makehe did
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τε te
PRT
τεteand/bothboth
τη
T-DSF
hothe/this/who 
χωρα chōra
N-DSF
χώραchōracountrythe land
των tōn
T-GPM
hothe/this/whothe land
ιουδαιων ioudaiōn
A-GPM
ἸουδαῖοςioudaiosJewishof the Jews
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ιερουσαλημ ierousalēm
N-PRI
ἹερουσαλήμhierousalēmJerusalemJerusalem
ον on
R-ASM
ὅς, ἥhhos ēwhich; whom
και kai
CONJ
καίkaiand[and]
ανειλαν aneilan
V-2AAI-3P G5627
ἀναιρέωanaireōto killthey slew
κρεμασαντες kremasantes
V-AAP-NPM G5660
κρεμάωkremaōto hangand hanged
επι epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againston
ξυλου xulou
N-GSN
ξύλονxulonwooda tree
 
40 cf. Tłum. Толк. Jego to Bóg wskrzesił dnia trzeciego, i sprawił, że się objawił, Сего Бог воскресил в третий день, и дал Ему являться Сего2 бGъ воскRси2 въ трeтій дeнь и3 дадE є3мY kвлeну бhти, 10,40Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτουτον touton
D-ASM
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
ο o
T-NSM
hothe/this/who 
θεος theos
N-NSM
θεόςtheosGodGod
ηγειρεν ēgeiren
V-AAI-3S G5656
ἐγείρωegeirōto ariseraised up
τη
T-DSF
hothe/this/whoGod
τριτη tritē
A-DSF
τρίτοςtritosthirdthe third
ημερα ēmera
N-DSF
ἡμέραhēmeradayday
και kai
CONJ
καίkaiand, and
εδωκεν edōken
V-AAI-3S G5656
δίδωμιdidōmito giveshewed
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
εμφανη emfanē
A-ASM
ἐμφανήςemfanēsrevealedopenly
γενεσθαι genesthai
V-2ADN G5635
γίνομαιginomaito be 
 
41 cf. Tłum. Толк. nie całemu ludowi, ale świadkom przedtem przygotowanym przez Boga: nam, którzyśmy z nim jedli i pili, gdy powstał z martwych.не всему народу, но свидетелям, предъизбранным от Бога, нам, которые с Ним ели и пили, по воскресении Его из мертвых. не всBмъ лю1демъ, но нaмъ свидётелємъ преднаречє1ннымъ t бGа, и5же съ ни1мъ kд0хомъ и3 пи1хомъ, по воскrніи є3гw2 t мeртвыхъ: 10,41Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVου ou
PRT-N
οὐounoNot
παντι panti
A-DSM
πᾶςpasallto all
τω
T-DSM
hothe/this/who 
λαω laō
N-DSM
λαόςlaosa peoplethe people
αλλα alla
CONJ
ἀλλάallabut, but
μαρτυσιν martusin
N-DPM
μάρτυςmartuswitnessunto witnesses
τοις tois
T-DPM
hothe/this/who 
προκεχειροτονημενοις prokecheirotonēmenois
V-RPP-DPM G5772
προχειροτονέωprocheirotoneōto choosechosen before
υπο upo
PREP
ὑπόhupoby/underof
του tou
T-GSM
hothe/this/whothe people
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodGod
ημιν ēmin
P-1DP
ἐγώegōI/we, to us
οιτινες oitines
R-NPM
ὅστιςhostiswho/which, who
συνεφαγομεν sunefagomen
V-2AAI-1P G5627
συνεσθίωsunesthiōto eat withdid eat
και kai
CONJ
καίkaiandand
συνεπιομεν sunepiomen
V-2AAI-1P G5627
συμπίνωsumpinōto drink withdrink with
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
μετα meta
PREP
μετάmetawith/afterafter
το to
T-ASN
hothe/this/whoGod
αναστηναι anastēnai
V-2AAN G5629
ἀνίστημιanistēmito ariserose
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhe
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromfrom
νεκρων nekrōn
A-GPM
νεκρόςnekrosdeadthe dead
 
42 cf. Tłum. Толк. I rozkazał nam opowiadać ludowi i świadczyć, że on jest tym, który postanowiony jest od Boga sędzią żywych i umarłych.И Он повелел нам проповедовать людям и свидетельствовать, что Он есть определенный от Бога Судия живых и мертвых. и3 повелЁ нaмъ проповёдати лю1демъ и3 засвидётельствовати, ћкw т0й є4сть наречeнный t бGа судіS живы6мъ и3 мє1ртвымъ: 10,42Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
παρηγγειλεν parēngeilen
V-AAI-3S G5656
παραγγέλλωparangellōto orderhe commanded
ημιν ēmin
P-1DP
ἐγώegōI/weus
κηρυξαι kēruxai
V-AAN G5658
κηρύσσωkērussōto preachto preach
τω
T-DSM
hothe/this/whounto the people
λαω laō
N-DSM
λαόςlaosa peopleunto the people
και kai
CONJ
καίkaiand, and
διαμαρτυρασθαι diamarturasthai
V-ADN G5664
διαμαρτύρομαιdiamarturomaito testify solemnlyto testify
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/sincethat
ουτος outos
D-NSM
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beis
ο o
T-NSM
hothe/this/whohe which
ωρισμενος ōrismenos
V-RPP-NSM G5772
ὁρίζωhorizōto determinewas ordained
υπο upo
PREP
ὑπόhupoby/underof
του tou
T-GSM
hothe/this/whoGod
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodGod
κριτης kritēs
N-NSM
κριτήςkritēsjudgethe Judge
ζωντων zōntōn
V-PAP-GPM G5723
ζάωzaōto liveof quick
και kai
CONJ
καίkaiandand
νεκρων nekrōn
A-GPM
νεκρόςnekrosdeaddead
 
43 cf. Tłum. Толк. Jemu wszyscy prorocy świadectwo dają, że odpuszczenie grzechów otrzymają przez imię jego wszyscy, którzy weń wierzą.О Нем все пророки свидетельствуют, что всякий верующий в Него получит прощение грехов именем Его. њ сeмъ вси2 прbр0цы свидётельствуютъ, њставлeніе грэхHвъ пріsти и4менемъ є3гw2 всsкому вёрующему в0нь. 10,43Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτουτω toutō
D-DSM
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
παντες pantes
A-NPM
πᾶςpasallall
οι oi
T-NPM
hothe/this/who 
προφηται profētai
N-NPM
προφήτηςprofētēsprophetthe prophets
μαρτυρουσιν marturousin
V-PAI-3P G5719
μαρτυρέωmartureōto testifygive
αφεσιν afesin
N-ASF
ἄφεσιςafesisforgivenessremission
αμαρτιων amartiōn
N-GPF
ἁμαρτίαhamartiasinof sins
λαβειν labein
V-2AAN G5629
λαμβάνωlambanōto takeshall receive
δια dia
PREP
διάdiathrough/because of, that through
του tou
T-GSN
hothe/this/whothe prophets
ονοματος onomatos
N-GSN
ὄνομαonomanamename
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
παντα panta
A-ASM
πᾶςpasallwhosoever
τον ton
T-ASM
hothe/this/whoname
πιστευοντα pisteuonta
V-PAP-ASM G5723
πιστεύωpisteuōto trust (in)believeth
εις eis
PREP
εἰςeistowardin
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
 
DUCH ŚW. ZSTĘPUJE NA POGAN.44 cf. Tłum. Толк. Gdy Piotr jeszcze te słowa mówił, padł Duch Święty na wszystkich, którzy słuchali słowa. Когда Петр еще продолжал эту речь, Дух Святый сошел на всех, слушавших слово. (За?_к7з.) є3щe же глаг0лющу петрY глаг0лы сі‰, нападE д¦ъ с™hй на вс‰ слhшащыz сл0во. 10,44Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVετι eti
ADV
ἔτιetistillyet
λαλουντος lalountos
V-PAP-GSM G5723
λαλέωlaleōto speakspake
του tou
T-GSM
hothe/this/who 
πετρου petrou
N-GSM
ΠέτροςpetrosPeterWhile Peter
τα ta
T-APN
hothe/this/whoWhile Peter
ρηματα rēmata
N-APN
ῥῆμαrēmawordwords
ταυτα tauta
D-APN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
επεπεσεν epepesen
V-2AAI-3S G5627
ἐπιπίπτωepipiptōto fall/press uponfell
το to
T-NSN
hothe/this/whowords
πνευμα pneuma
N-NSN
πνεῦμαpneumaspirit/breathGhost
το to
T-NSN
hothe/this/whoGhost
αγιον agion
A-NSN
ἅγιοςhagiosholy, the Holy
επι epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againston
παντας pantas
A-APM
πᾶςpasallall
τους tous
T-APM
hothe/this/whothem
ακουοντας akouontas
V-PAP-APM G5723
ἀκούωakouōto hearwhich heard
τον ton
T-ASM
hothe/this/whothe word
λογον logon
N-ASM
λόγοςlogoswordthe word
 
45 cf. Tłum. Толк. I zdumieli się wierni z obrzezania, którzy z Piotrem byli przyszli, że i na pogan łaska Ducha Świętego została wylana. И верующие из обрезанных, пришедшие с Петром, изумились, что дар Святаго Духа излился и на язычников, И# ўжас0шасz и5же t њбрёзаніz вёрніи, є3ли1цы пріид0ша съ петр0мъ, ћкw и3 на kзhки дaръ с™aгw д¦а и3зліsсz: 10,45Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
εξεστησαν exestēsan
V-2AAI-3P G5627
ἐξίστημιexistēmito amazewere astonished
οι oi
T-NPM
hothe/this/who 
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromof
περιτομης peritomēs
N-GSF
περιτομήperitomēcircumcisionthe circumcision
πιστοι pistoi
A-NPM
πιστόςpistosfaithfulwhich believed
οι oi
R-NPM
ὅς, ἥhhos ēwhich[which]
συνηλθαν sunēlthan
V-2AAI-3P G5627
συνέρχομαιsunerchomaito assemblecame
τω
T-DSM
hothe/this/whothey
πετρω petrō
N-DSM
ΠέτροςpetrosPeterwith Peter
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/since, because that
και kai
CONJ
καίkaiandalso
επι epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againston
τα ta
T-APN
hothe/this/whowith Peter
εθνη ethnē
N-APN
ἔθνοςethnosGentilesthe Gentiles
η ē
T-NSF
hothe/this/whothe Gentiles
δωρεα dōrea
N-NSF
δωρεάdōreafree giftthe gift
του tou
T-GSN
hothe/this/whothe gift
πνευματος pneumatos
N-GSN
πνεῦμαpneumaspirit/breathGhost
του tou
T-GSN
hothe/this/who[the/this/who]
αγιου agiou
A-GSN
ἅγιοςhagiosholyof the Holy
εκκεχυται ekkechutai
V-RPI-3S G5769
ἐκχέωekcheōto pour outwas poured out
 
46 cf. Tłum. Толк. Albowiem słyszeli ich mówiących językami i wielbiących Boga.ибо слышали их говорящих языками и величающих Бога. Тогда Петр сказал: слhшаху бо и5хъ глаг0лющихъ љзы6ки и3 величaющихъ бGа. ТогдA tвэщA пeтръ: 10,46Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVηκουον ēkouon
V-IAI-3P G5707
ἀκούωakouōto hearthey heard
γαρ gar
CONJ
γάρgarforFor
αυτων autōn
P-GPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
λαλουντων lalountōn
V-PAP-GPM G5723
λαλέωlaleōto speakspeak
γλωσσαις glōssais
N-DPF
γλῶσσαglōssatonguewith tongues
και kai
CONJ
καίkaiand, and
μεγαλυνοντων megalunontōn
V-PAP-GPM G5723
μεγαλύνωmegalunōto magnifymagnify
τον ton
T-ASM
hothe/this/whoGod
θεον theon
N-ASM
θεόςtheosGodGod
τοτε tote
ADV
τότεtotethen. Then
απεκριθη apekrithē
V-ADI-3S G5662
ἀποκρίνωapokrinōto answeranswered
πετρος petros
N-NSM
ΠέτροςpetrosPeterPeter
 
47 cf. Tłum. Толк. Wtedy Piotr odpowiedział: Czy może kto zabronić wody, aby nie byli ochrzczeni ci, którzy otrzymali Ducha Świętego, jako i my? кто может запретить креститься водою тем, которые, как и мы, получили Святаго Духа? є3дA в0ду возбрани1ти м0жетъ кто2, є4же не крести1тисz си6мъ, и5же д¦ъ с™hй пріsша, ћкоже и3 мы2; 10,47Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVμητι mēti
PRT-I
μήτιmētisurely not 
το to
T-ASN
hothe/this/who 
υδωρ udōr
N-ASN
ὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterwater
δυναται dunatai
V-PNI-3S G5736
δύναμαιdunamaibe ableCan
κωλυσαι kōlusai
V-AAN G5658
κωλύωkōluōto preventforbid
τις tis
X-NSM
τιςtisoneany man
του tou
T-GSN
hothe/this/who 
μη
PRT-N
μήnotnot
βαπτισθηναι baptisthēnai
V-APN G5683
βαπτίζωbaptizōto baptizeshould
τουτους toutous
D-APM
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
οιτινες oitines
R-NPM
ὅστιςhostiswho/which, which
το to
T-ASN
hothe/this/whowater
πνευμα pneuma
N-ASN
πνεῦμαpneumaspirit/breathGhost
το to
T-ASN
hothe/this/whoGhost
αγιον agion
A-ASN
ἅγιοςhagiosholythe Holy
ελαβον elabon
V-2AAI-3P G5627
λαμβάνωlambanōto takehave received
ως ōs
ADV
ὡςhōswhich/how[which/how]
και kai
CONJ
καίkaiandas
ημεις ēmeis
P-1NP
ἐγώegōI/wewe
 
48 cf. Tłum. Толк. И велел им креститься во имя Иисуса Христа. Потом они просили его пробыть у них несколько дней.Повелё же и5мъ крести1тисz во и4мz ї}съ хrт0во. ТогдA моли1ша є3го2 пребhти ў ни1хъ дни6 нBкіz.10,48Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVπροσεταξεν prosetaxen
V-AAI-3S G5656
προστάσσωprostassōto orderhe commanded
δε de
CONJ
δέdethen[then]
αυτους autous
P-APM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τω
T-DSN
hothe/this/whothe name
ονοματι onomati
N-DSN
ὄνομαonomanamethe name
ιησου iēsou
N-GSM
ἸησοῦςiēsousJesus/Joshua[Jesus/Joshua]
χριστου christou
N-GSM
ΧριστόςchristosChrist[Christ]
βαπτισθηναι baptisthēnai
V-APN G5683
βαπτίζωbaptizōto baptizeto be baptized
τοτε tote
ADV
τότεtotethen. Then
ηρωτησαν ērōtēsan
V-AAI-3P G5656
ἐρωτάωerōtaōto askprayed they
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
επιμειναι epimeinai
V-AAN G5658
ἐπιμένωepimenōto remain/keep onto tarry
ημερας ēmeras
N-APF
ἡμέραhēmeradaydays
τινας tinas
X-APF
τιςtisonecertain

11MOWA PIOTRA O CHRZCIE POGAN.1 I usłyszeli apostołowie i bracia, którzy byli w Judei, że i poganie przyjęli słowo Boże.2 Gdy zaś Piotr przyszedł do Jeruzalem spierali się z nim ci, co byli z obrzezania,3 mówiąc: Czemu wszedłeś do ludzi nieobrzezanych, i jadłeś z nimi?4 Piotr zaś zacząwszy, wykładał im po kolei, mówiąc: 5 Ja byłem w mieście Joppie, modląc się, i ujrzałem w zachwycie widzenie: zniżało się jakieś naczynie, jakby wielkie prześcieradło, za cztery końce spuszczane z nieba, i zbliżyło się aż do mnie. 6 A wpatrując się w nie przyglądałem się, i ujrzałem czworonogi ziemskie i dzikie zwierzęta, i płazy i ptactwo powietrzne.7 Usłyszałem też i głos mówiącý do mnie: Wstań, Piotrze, zabijaj i jedz! 8 I rzekłem: Żadną miarą, Panie! Albowiem nigdy nic pospolitego albo nieczystego nie weszło do ust moich.9 Głos zaś z nieba odpowiedział powtórnie: Co Bóg oczyścił, ty nie nazywaj nieczystym.10 A to stało się po trzykroć, i wszystko na powrót wzięte zostało do nieba. 11 A oto w tej chwili trzej mężowie stanęli w domu, w którym byłem, posłani do mnie z Cezarei.12 I rzekł mi Duch, abym z nimi poszedł, nic się nie wahając. Poszło też ze mną i tych sześciu braci, i weszliśmy w dom owego męża.13 I opowiedział nam, jak widział anioła w domu swoim, stojącego i mówiącego mu: Poślij do Joppy, a wezwij Szymona, którego nazywają Piotrem; 14 on powie ci słowa, przez które zbawiony będziesz ty i cały dom twój. 15 Gdy zaś zacząłem mówić, Duch Święty padł na nich, jako i na nas z początku.16 I wspomniałem na słowo Pana, jak mówił: Jan wprawdzie chrzcił wodą, ale wy będziecie ochrzczeni Duchem Świętym. 17 Jeśli więc Bóg dał im tę samą łaskę, co i nam, którzyśmy uwierzyli w Pana Jezusa, czymże ja byłem, żebym mógł zabronić Bogu? 18 To usłyszawszy, umilkli, i chwalili Boga, mówiąc: A więc i poganom dał Bóg pokutę, żeby żyli.ZAŁOŻENIE KOŚCIOŁA W ANTIOCHII.19 Ci mianowicie, co się rozproszyli podczas prześladowania, które nastało za Szczepana, doszli aż do Fenicji i Cypru i Antiochii, nikomu nie głosząc nauki, tylko samym żydom. 20 A byli wśród nich niektórzy mężowie z Cypru i Cyrenaiki, którzy, przyszedłszy do Antiochii, mówili i do Greków, opowiadając Pana Jezusa.21 I była z nimi ręka Pańska; wielka też liczba tych, co uwierzyli, nawróciła się do Pana. 22 I doszła o nich wieść do uszu kościoła, który był w Jeruzalem; i posłali Barnabę aż do Antiochii.23 A on gdy przyszedł, i ujrzał łaskę Bożą, uradował się, i zachęcał wszystkich, aby w postanowieniu serdecznym trwali przy Panu;24 albowiem był to mąż dobry i pełen Ducha Świętego i wiary. I przyłączyła się wielka rzesza do Pana.25 Wybrał się zaś Barnaba do Tarsu, by szukać Szawła: a gdy go znalazł, przyprowadził do Antiochii.26 I cały rok przebywali tam w Kościele, i nauczali liczną rzeszę, tak że najpierw w Antiochii nazwano uczniów chrześcijanami.27 W tych też dniach nadeszli prorocy z Jerozolimy do Antiochii. 28 A powstawszy jeden z nich imieniem Agabus, oznajmiał przez Ducha, że będzie na całym świecie głód wielki, jaki był za Klaudiusza. 29 Uczniowie zaś według tego, co kto miał, postanowili każdy posłać na poratowanie braci, którzy mieszkali w Judei.30 Co też uczynili, posyłając do starszych przez ręce Barnaby i Szawła.
12NOWE PRZEŚLADOWANIE W JEROZOLIMIE. 1 A W tymże czasie król Herod wszczął gwałty, aby niektórych z Kościoła nękać.2 I zabił Jakuba, brata Janowego, mieczem.3 Widząc zaś, że się to podobało żydom, pojmał nadto i Piotra. 4 A były to dni Przaśników. I gdy go pojmał, osadził w więzieniu, i oddał pod straż czterem oddziałom po czterech żołnierzy, chcąc po święcie Paschy wyprowadzić go przed lud.5 Piotr wprawdzie trzymany był w więzieniu. Lecz Kościół bez przestanku modlił się za niego do Boga.PIOTR CUDOWNIE UWOLNIONY Z WIĘZIENIA. 6 A gdy go Herod miał wyprowadzić, tejże nocy spał Piotr między dwoma żołnierzami, związany dwoma łańcuchami, i stróże przed drzwiami strzegli więzienia.7 A oto anioł Pański stanął nad nim, i blask oświecił celę; a trąciwszy Piotra w bok, obudził go, mówiąc: Wstań prędko! I opadły łańcuchy z rąk jego. 8 Anioł zaś rzekł do niego: Opasz się, i obuj sandały twoje. I uczynił tak. I rzekł mu: Włóż na siebie płaszcz twój, a chodź za mną. 9 A wyszedłszy, postępował za nim. I nie wiedział, że to, co się działo przez anioła, było prawdą; lecz mniemał, że widzenie ogląda.10 A minąwszy pierwszą i drugą straż, przyszli do bramy żelaznej, wiodącej do miasta, która sama im się otworzyła. I wyszedłszy, przeszli jedną ulicę, i natychmiast odszedł anioł od niego. 11 A Piotr przyszedłszy do siebie, rzekł: Teraz wiem prawdziwie, że Pan posłał anioła swego, i wyrwał mnie z ręki Heroda i z wszystkiego, na co czekał lud żydowski. 12 A rozejrzawszy się, poszedł do domu Marii, matki Jana, którego nazywano Markiem, gdzie było wielu zgromadzonych i modlących się.13 Gdy zaś on kołatał we drzwi bramy, wyszła posłuchać dziewczyna, imieniem Rode.14 Skoro poznała głos Piotra, z radości nie otworzyła bramy, ale pobiegła do wnętrza, i oznajmiła, że Piotr stoi przed bramą.15 A oni rzekli do niej: Szalejesz. Ale ona twierdziła, że tak się rzecz ma. Oni zaś mówili: To jego anioł. 16 Lecz Piotr nie przestawał kołatać. A gdy otworzyli, ujrzeli go, i zdumieli się. 17 Skinąwszy zaś na nich ręką, aby milczeli, opowiedział, jak Pan wywiódł go z więzienia, i rzekł: Oznajmijcie to Jakubowi i braciom. A wyszedłszy, poszedł na inne miejsce. KARA BOŻA NA HERODA. 18 Gdy zaś nastał dzień, było między żołnierzami niemałe zamieszanie, co się z Piotrem stało.19 A Herod gdy go zażądał, i nie znalazł, uczyniwszy dochodzenie co do strażników, kazał ich prowadzić na stracenie. I wyjechawszy z Judei do Cezarei, tam zamieszkał.20 Był zaś zagniewany na Tyryjczyków i Sydończyków; lecz oni razem przyjechali do niego, a pozyskawszy Blasta, który był podkomorzym królewskim, prosili o pokój, dlatego że krainy ich brały żywność od niego.21 A w dniu oznaczonym Herod, przybrany w szatę królewską, usiadł na stolicy, i miał do nich przemowę. 22 Lud zaś wołał: Głosy Boga, a nie człowieka.23 I w tej chwili poraził go anioł Pański, za to, że nie dał chwały Bogu; i roztoczony przez robactwo skonał. 24 A słowo Pańskie rozrastało się, i rozmnażało. 25 Barnaba zaś i Szaweł, spełniwszy posługę powrócili z Jeruzalem, wziąwszy ze sobą Jana, którego nazywano Markiem.
13WYSŁANIE SZAWŁA I BARNABY.1 Byli też w kościele, który był w Antiochii, prorocy i nauczyciele, i między nimi Barnaba i Szymon, którego zwano Niger, i Lucjusz Cyrenejczyk i Manahen, który był razem wychowany z Herodem tetrarchą, i Szaweł.2 Gdy zaś oni odprawiali służbę Pańską, i pościli, rzekł im Duch Święty: Odłączcie mi Szawła i Barnabę dla sprawy, do której ich powołałem.3 Wtedy odprawiwszy posty i modły, i włożywszy na nich ręce, wyprawili ich.ICH PRACA NA CYPRZE.4 Oni to więc wysłani przez Ducha Świętego, odeszli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli do Cypru.5 A gdy przybyli do Sałanliny, opowiadali słowo Boże w synagogach żydowskich. Mieli też i Jana na posłudze.6 A gdy przeszli całą wyspę aż do Pafu, znaleźli pewnego człowieka czarnoksiężnika, fałszywego proroka, żyda, któremu na imię było Bariesu; 7 który był przy prokonsulu Sergiuszu Pawle, człowieku mądrym. Ten przywoławszy Barnabę i Szawła, zapragnął posłuchać słowa Bożego. 8 Ale sprzeciwiał im się Elymas czarnoksiężnik, (tak się bowiem wykłada imię jego), starając się odwrócić wielkorządcę od wiary. 9 Szaweł zaś, zwany także Pawłem, napełniony Duchem Świętym, wejrzawszy nań, 10 rzekł: O pełen wszelkiego podstępu i wszelkiej zdrady, synu diabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Nie przestajesz wywracać prostych dróg Pańskich.11 A oto teraz ręka Pańska nad tobą, i będziesz ślepy, nie widząc słońca aż do czasu. I natychmiast padł nań mrok i ciemność, a chodząc w koło, szukał, kto by mu rękę podał.12 Wtedy wielkorządca widząc, co się stało, uwierzył, zdumiewając się nad nauką Pańską.W ANTIOCHII PIZYDYJSKIEJ. 13 A odpłynąwszy z Pafu Paweł i a; co z nim byli, przybyli do Perge w Pamfilii. A Jan odszedłszy od nich, wrócił się do Jerozolimy. 14 Ale oni przeszedłszy Pergę, przyszli do Antiochii Pizydyjskiej; a wszedłszy do synagogi w dzień sobotni, usiedli. 15 Po odczytaniu zaś Zakonu i Proroków, posłali do nich przełożeni synagogi, mówiąc: Mężowie bracia, jeśli macie jakie słowo zachęty do ludu, to mówcie.O PRZYGOTOWANIU NA PRZYJŚCIE CHRYSTUSA.16 A Paweł powstawszy, i ręką milczenie nakazawszy, rzekł: Mężowie izraelscy, i którzy boicie się Boga, słuchajcie: 17 Bóg ludu izraelskiego obrał ojców naszych, i wywyższył lud, gdy mieszkali w ziemi Egipskiej, i wywiódł ich z niej potężnym ramieniem, 18 i przez czas czterdziestu lat znosił ich obyczaje na pustyni. 19 A wygładziwszy siedem narodów w ziemi Chananejskiej, losem im podzielił ich ziemię, 20 prawie po czterystu pięćdzieslęciu latach; i potem dał im sędziów aż do Samuela proroka. 21 A odtąd prosili o króla. I dał im Bóg Saula, syna Cisa, męża z pokolenia Bemamina, przez lat czterdzieści. 22 A usunąwszy go, wzbudził im Dawida króla, któremu świadectwo wydając, powiedział: “Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według serca mego, który ma spełniać wszelką wolę moją.”23 Z jego to potomstwa Bóg według obietnicy wywiódł Izraelowi Zbawiciela, Jezusa, 24 przed którego przyjściem Jan opowiadał chrzest pokuty wszystkiemu ludowi izraelskiemu. 25 Gdy zaś Jan dochodził do kresu biegu swego, mówił: Nie jestem ja tym, za kogo mnie macie, ale oto idzie za mną ten, któremu nie jestem godzien rozwiązać sandałów u nóg.O JEGO ŚMIERCI I ZMARTWYCHWSTANIU. 26 Mężowie bracia, synowie rodu Abrahama, i ci, którzy między wami boją się Boga, wam posłane jest słowo zbawienia tego. 27 Ci bowiem, co mieszkali w Jeruzalem, i jego zwierzchnicy, nie poznawszy go i głosów prorockich, które na każdy szabat czytane bywają, przez swój sąd wypełnili je,28 i choć nie znaleźli w nim żadnej przyczyny śmierci, domagali się od Piłata, aby go zabić.29 A gdy wykonali wszystko, co o nim było napisane, zdjąwszy go z drzewa, położyli go w grobie.30 Lecz Bóg wskrzesił go z martwych dnia trzeciego. I był on widziany przez wiele dni od tych,31 którzy razem z nim przyszli byli z Galilei do Jeruzalem; którzy aż dotąd są świadkami jego do ludu.32 I my opowiadamy wam tę obietnicę, która dana była ojcom naszym, 33 że ją Bóg wypełnił dla dzieci naszych, wskrzeszając Jezusa, jak też napisane jest w Psalmie drugim: ” Synem moim jesteś ty, jam cię dziś zrodził.” 34 Ze go zaś wzbudził z martwych, tak żeby już więcej nie powrócił do skażenia; tak zapowiedział: Że “dam wam święte Dawidowe wierne.” 35 Dlatego i gdzie indziej powiada: “Nie dasz Świętemu twemu oglądać skażenia.” 36 Dawid bowiem, za swojego pokolenia, spełniwszy wolę Bożą, zasnął, i przyłączony został do ojców swoich, i uległ skażeniu.37 Lecz ten, którego Bóg wskrzesił z martwych, nie uległ skażeniu. 38 Niech więc wam będzie wiadome, mężowie bracia, że przez niego opowiada się wam odpuszczenie grzechów, i że ze wszystkiego, w czym nie mogliście być usprawiedliwieni przez Zakon Mojżeszowy, 39 przez niego wszelki, który wierzy, bywa usprawiedliwiony. 40 A przeto uważajcie, aby na was nie przyszło, co powiedziane jest u Proroków:41 “Baczcie, wy, co gardzicie i dziwcie się i gińcie; bo ja sprawuję za dni waszych sprawę – sprawę, której nie uwierzycie, gdyby wam kto opowiadał.”ROŻNE SKUTKI TEGO KAZANIA.42 Gdy zaś oni wychodzili, proszono, aby w następny szabat mówili też do nich słowa.43 A gdy rozeszło się zgromadzenie, poszło wielu z żydów i z nabożnych prozelitów za Pawłem i Barnabą, którzy mówiąc, zachęcali ich, aby trwali w łasce Bożej. 44 W następny znów szabat prawie całe miasto zebrało się dla słuchania słowa Bożego. 45 Lecz żydzi widząc rzesze, napełnieni zazdrością, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co Paweł powiadał. 46 Wtedy Paweł i Barnaba śmiało rzekli: Wam trzeba było najpierw opowiadać słowo Boże; ale ponieważ je odrzucacie, i osądzacie się sami za niegodnych wiecznego życia, oto zwracamy się do pogan.47 Albowiem tak nam rozkazał Pan: “Postawiłem cię jako światło dla pogan, abyś był na zbawienie aż do krańców ziemi.”48 A słysząc to poganie, radowali się, i wielbili słowo Pańskie; i uwierzyli wszyscy, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego.49 Słowo zaś Pańskie rozsiewało się po całej krainie.50 Lecz żydzi podburzyli niewiasty pobożne i poważane i przedniejszych miasta, i wzniecili prześladowanie przeciw Pawłowi i Barnabie; i wyrzucili ich z granic swoich. 51 A oni otrząsnąwszy proch z nóg swoich na nich, przyszli do Ikonium. 52 Uczniowie też napełniali się weselem i Duchem Świętym.
14PRACA W IKONIUM. 1 I stało się w Ikonium, że razem weszli do żydowskiej synagogi i mówili tak, że uwierzyło wielkie mnóstwo żydów i Greków. 2 Lecz żydzi, którzy zostali niewierni, wzburzyli i do gniewu podniecili serca pogan przeciw braciom. 3 Przez dłuższy więc czas przebywając, mężnie sobie poczynali w Panu, który dawał świadectwo słowu łaski swojej, sprawiając, że przez ręce ich działy się znaki i cuda. 4 I rozdwoiła się ludność miejska: i jedni mianowicie byli z żydami, a drudzy z apostołami. 5 Gdy zaś poganie i żydzi ze zwierzchnikami swymi przygotowali na nich najście, aby ich znieważyć i ukamienować,6 oni dowiedziawszy się o tym, uszli do miast likaońskich, Listry i Derby, i do całej okolicznej krainy; i tam opowiadali ewangelię.PAWEŁ UZDRAWIA CHROMEGO.7 A w Listrze siedział pewien człowiek chorujący na nogi, chromy od urodzenia, który nigdy nie chodził.8 Ten słuchał Pawła mówiącego, który spojrzawszy nań i widząc, że ma wiarę, aby być uzdrowionym, 9 rzekł wielkim głosem: Wstań na nogi twoje prosto. I wyskoczył, i chodził.10 Rzesze zaś, gdy zobaczyły, co uczynił Paweł, podniosły głos swój, mówiąc po, likaońsku: Bogowie stawszy się ludziom podobni, zstąpili do nas.11 I nazywali Barnabę Jowiszem, a Pawła Merkurym, ponieważ on przodował w mowie. 12 Kapłan też Jowisza, który był przed miastem, przypędziwszy przed wrota woły z wieńcami, chciał z ludem złożyć ofiarę.13 Gdy to usłyszeli apostołowie, Barnaba i Paweł, rozdarłszy odzienie swoje, wskoczyli pomiędzy tłum, wołając,14 i mówiąc: Mężowie, cóż to czynicie? I my jesteśmy śmiertelni, wam podobni ludzie! A opowiadamy wam, abyście od tych próżnych rzeczy nawrócili się do Boga żywego, który uczynił niebo i ziemię i morze i wszystko, co w nich jest. 15 On w przeszłych wiekach dopuszczał wszystkim poganom chodzić drogami swymi;16 choć nie zostawił samego siebie bez świadectwa; czyniąc dobrze z nieba, dając deszcze i czasy urodzaju, napełniając pokarmem i weselem serca nasze.17 A to mówiąc, zaledwie uspokoili rzesze, by im ofiar nie składały.18 Nadeszli zaś niektórzy żydzi z Antiochii i z Ikonium, a podmówiwszy rzesze, ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, mniemając, że umarł. 19 Lecz gdy go uczniowie obstąpili, wstawszy, wszedł do miasta. A nazajutrz odszedł z Barnabą do Derby.POWRÓT DO ANTIOCHII SYRYJSKIEJ.20 A gdy opowiedzieli ewangelię temu miastu, i pozyskali wielu uczniów, wrócili do Listry i Ikonium i Antiochii 21 utwierdzając serca uczniów i zachęcając, aby trwali wé wierze i że przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego. 22 I gdy im ustanowili kapłanów w każdym kościele i pomodlili się wśród postów, polecili ich Panu, w którego uwierzyli. 23 A przeszedłszy Pizydię, przyszli do Pamfilii, 24 i opowiedziawszy w Perge słowo Pańskie, poszli do Atalii.25 A stamtąd odpłynęli do Antiochii, skąd zleceni byli na łasce Bożej dla sprawy, którą wykonali. 26 Gdy zaś przyszli, i zgromadzili kościół, opowiedzieli, jak wielkie rzeczy Bóg uczynił z nimi, i że otwarł poganom drzwi wiary. 27 I przemieszkali czas niemały z uczniami.
15SPRAWA OBRZEZANIA. 1 A niektórzy przyszedłszy z Judei, nauczali braci: że jeśli się nie obrzeżecie wedle zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni. 2 Gdy więc Paweł i Barnaba wszczęli przeciw nim spór niemały, postanowiono, aby Paweł i Barnaba i niektórzy inni z nich poszli do apostołów i do starszych do Jeruzalem w sprawie tego sporu.3 Oni więc odprowadzeni przez kościół, szli przez Fenicję i Samarię, opowiadając o nawróceniu pogan, i sprawiali wielką radość wszystkim braciom.4 Gdy zaś przyszli do Jeruzalem zostali przyjęci przez Kościół i apostołów i starszych, i opowiedzieli jak wielkie sprawy Bóg z nimi uczynił.5 I powstali niektórzy z sekty faryzeuszów, którzy uwierzyli; mówiąc: że potrzeba ich obrzezać, rozkazać też, żeby zachowywali Zakon Mojżeszowy.MOWA ŚW. PIOTRA. 6 I zebrali się apostołowie starsi, aby tę sprawę rozpatrzeć. 7 A gdy był wielki spór, Piotr powstawszy; rzekł do nich: Mężowie bracia! Wy wiecie, że od dawnych dni Bóg wśród nas dokonał wyboru, żeby przez usta moje poganie usłyszeli słowa ewangelii, i uwierzyli.8 A Bóg, który zna serca, dał świadectwo, dając im Ducha Świętego jako i nam,9 i nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, wiarą oczyściwszy ich serca.10 Czemuż więc teraz kusicie Boga, chcąc na szyję uczniów nałożyć jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my nie mogliśmy udźwignąć? 11 Ale wierzymy, że przez łaskę Pana Jezusa Chrystusa będziemy zbawieni, tak jak i oni.12 I umilkło całe zgromadzenie, i słuchali Barnaby i Pawła opowiadających, jak wielkie znaki i cuda uczynił Bóg przez nich między poganami.MOWA ŚW. JAKUBA.13 A gdy umilkli, odpowiedział Jakub, mówiąc: 14 Mężowie bracia, słuchajcie mię! Szymon opowiedział, jak Bóg po raz pierwszy wejrzał, aby spośród pogan wybrać lud imieniowi swemu.15 I z tym się zgadzają słowa proroków, jak jest napisane: 16 “Potem się wrócę, i odbuduję przybytek Dawidowy, który upadł, a zwaliska jego znowu odbuduję, i postawię go,17 aby reszta ludzi szukała Pana, i wszystkie narody, nad którymi wzywano imienia mojego, mówi Pan, który to czyni.18 Znane jest od wieku i Panu dzieło jego.”19 Dlatego ja sądzę; że nie trzeba niepokoić tych, którzy spośród pogan na wracają się do Boga,20 ale napisać do nich, żeby się powstrzymywali od splugawienia przez bałwany i od porubstwa, i od rzeczy dławionych i od krwi. 21 Albowiem Mojżesz od dawnych czasów ma w każdym mieście takich, którzy opowiadają go w synagogach, gdzie w każdy szabat go czytają.DEKRET SOBORU JEROZOLIMSKIEGO. 22 Wtedy spodobało się apostołom i starszym wraz z całym Kościołem, wybrać mężów spośród siebie, i posłać do Antiochii z Pawłem i Barnabą Judę, którego zwano Barsabą, i Sylę, mężów przedniejszych między braćmi, 23 i napisać przez nich: Apostołowie i starsi bracia, braciom z pogan, którzy są w Antiochii i w Syrii i w Cylicji, pozdrowienie. 24 Ponieważ słyszeliśmy, że niektórzy wyszedłszy od nas, którym tego nie poleciliśmy, zaniepokoili was słowami, wprowadzając zamęt w dusze wasze: 25 my zebrani wspólnie postanowiliśmy wybrać mężów, i posłać do was z najmilszymi naszymi, Barnabą i Pawłem, 26 ludźmi którzy oddali życie swoje dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa. 27 A przeto posłaliśmy Judę i Sylę, którzy także sami ustnie wam to samo powiedzą. 28 Zdało się bowiem Duchowi Świętemu i nam, aby nie nakładać na was więcej ciężaru nad to, co konieczne: 29 abyście się powstrzymywali od rzeczy bałwanom ofiarowanych i. od krwi, i od rzeczy dławionych i od porubstwa. Strzegąc się tych rzeczý, dobrze czynicie. Bywajcie zdrowi!POSELSTWO DO ANTIOCHII. 30 Oni więc tak odprawieni, przyszli do Antiochii, a zebrawszy gminę, oddali list.31 Skoro go przeczytali, uradowali się z pocieszenia. 32 Juda zaś i Syla, będąc i sami prorokami, wielu słowami pocieszyli braci, i utwierdzili. 33 A zabawiwszy tam czas jakiś, odprawieni zostali z pokojem od braci do tych, którzy ich byli posłali. 34 Lecz Syla postanowił tam zostać, a Juda sam wrócił do Jeruzalem. 35 Paweł zaś i Barnaba mieszkali w Antiochii, nauczając i przepowiadając z wielu innymi słowo Pańskie.PAWEŁ ROZSTAJE SIĘ Z BARNABĄ.36 A po kilku dniach rzekł Paweł do Barnaby: Idźmy na powrót odwiedzić braci po wszystkich miastach, w których opowiadaliśmy słowo Pańskie, jak się mają.37 Barnaba zaś chciał wziąć ze sobą i Jana, którego zwano Markiem. 38 Ale Paweł prosił go (ponieważ on odłączył się od nich w Pamfilii, a nie poszedł z nimi na pracę), żeby go nie przyjmować. 39 I przyszło do poróżnienia, tak, że jeden odszedł od drugiego, a Barnaba wziąwszy z sobą Marka, odpłynął do Cypru. 40 Paweł zaś dobrawszy sobie Sylę, poruczony łasce Bożej przez braci, puścił się w drogę. 41 I obchodził Syrię i Cylicję, utwierdzając kościoły, i rozkazując zachowywać nakazy apostołów i starszych.
16PRZYBIERA SOBIE TYMOTEUSZA.1 I przyszedł do Derby i do Listry. A oto był tam pewien uczeń, imieniem Tymoteusz, syn nawróconej niewiasty żydowskiej, z ojca poganina. 2 Temu dawali dobre świadectwo bracia, którzy byli w Listrze i w Ikonium. 3 Paweł chciał, by ten wybrał się z nim w drogę. I wziąwszy, obrzezał go ze względu na żydów, którzy w tych miejscach byli; bo wszyscy wiedzieli, że ojciec jego był poganinem. 4 A gdy chodzili po miastach, podawali im do zachowywania ustawy, postanowione przez apostołów i starszych, którzy byli w Jerozolimie. 5 I tak kościoły utwierdzały się w wierze, i codziennie pomnażały się w liczbie.UDAJE SIĘ DO MACEDONII. 6 Gdy zaś przeszli Frygię i krainę Galacji, zabronił im Duch Święty opowiadać słowo Boże w Azji. 7 A przyszedłszy do Mizji, próbowali iść do Bitynii, ale nie pozwolił im Duch Jezusowy. 8 Skoro przeszli Mizję, wstąpili do Troady. 9 I ukazało się Pawłowi w nocy widzenie: Mąż, Macedończyk jakiś stanął, i prosił go, i mówił: Przyjdź do Macedonii, i ratuj nas. 10 Zaledwie ujrzał to widzenie, natychmiast staraliśmy się wyruszyć do Macedonii, będąc upewnieni, że nas Bóg wezwał do opowiadania im ewangelii.GŁOSI CHRYSTUSA W FILIPPACH.11 Odpłynąwszy zaś z Troady, przyjechaliśmy prosto do Samotracji i nazajutrz do Neapolu. 12 A stamtąd do Filippów, które są pierwszym miastem części Macedonii, nową osadą; i przebywaliśmy w tym mieście kilka dni, rozprawiając. 13 W dzień zaś sobotni wyszliśmy za bramę nad rzekę, gdzie, jak nam się zdawało, odprawiono modlitwę; i usiadłszy, mówiliśmy do niewiast, które się były zeszły. 14 Słuchała też i pewna niewiasta, imieniem Lidia, z miasta Tyatiry, chwaląca Boga, sprzedająca szkarłat; której serce otworzył Pan; aby nakłoniła się do tego, co mówił Paweł. 15 Gdy zaś została ochrzczona z domem swoim, prosiła mówiąc: Jeśli uznaliście mię za wierną Panu, wejdźcie do domu mego, i zamieszkajcie. I przymusiła nas.WYRZUCA DUCHA WRÓŻBIARSTWA. 16 A zdarzyło się, gdyśmy szli na modlitwę, że spotkała się z nami pewna dziewczyna, mająca ducha wróżby, która wróżeniem przynosiła wielki zysk panom swoim.17 Ta chodząc za Pawłem i za nami, wołała, mówiąc: Ci ludzie są sługami Boga najwyższego; oni wam oznajmują drogę zbawienia.18 A to czyniła przez wiele dni. Paweł zaś bolejąc, odwróciwszy się, rzekł duchowi: Rozkazuję ci w imię Jezusa Chrystusa, żebyś z niej wyszedł. I wyszedł tej samej chwili. 19 Ale panowie jej widząc, że znikła im nadzieja zysku, pojmawszy Pawła i Sylę, zaprowadzili ich na rynek do zwierzchności.20 A oddawszy ich urzędnikom, rzekli: Ci ludzie niepokój sieją w mieście naszym, gdyż są to żydzi, 21 i opowiadają zwyczaje, jakich wolno nam przyjmować ani zachowywać, bo my jesteśmy Rzymianami. 22 I zbiegło się pospólstwo przeciw nim, a urzędnicy podarłszy na nich szaty, kazali ich siec rózgami. 23 A gdy im wiele ran. zadali, wtrącili ich do więzienia, nakazując stróżowi, aby ich pilnie strzegł. 24 On zaś otrzymawszy taki rozkaz, wsadził ich do wewnętrznego lochu, i zamknął im nogi w kłodę.CHRZCI STRÓŻA WIĘZIENIA. 25 O północy zaś Paweł i Syla modląc się, chwalili Boga; i słuchali ich, którzy byli w więzieniu. 26 Lecz nagle powstało wielkie trzęsienie ziemi, tak iż poruszyły się fundamenty więzienia. I wnet otwarły się wszystkie drzwi, i rozwarły się pęta wszystkich. 27 Stróż zaś więzienia, gdy się obudził, i ujrzał drzwi więzienia otwarte, dobywszy miecza, chciał się zabić, mniemając, że więźniowie pouciekali. 28 Lecz Paweł zawołał głosem wielkim, mówiąc: Nie czyń sobie nic złego, bo jesteśmy tu wszyscy. 29 A zażądawszy światła, wszedł, i drżąc upadł do nóg Pawłowi i Syli; 30 i wyprowadziwszy ich z więzienia, rzekł: Panowie, cóż mam czynić, abym się zbawił? 31 Oni zaś rzekli: Wierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony ty i dom twój. 32 I opowiedzieli mu słowo Pańskie i wszystkim, którzy byli w domu jego. 33 A wziąwszy ich tejże godziny w nocy, obmył ich rany; i zaraz został ochrzczony on i cały dom jego. 34 I gdy wprowadził ich do domu swego, zastawił im stół, i radował się z całym domem swoim, uwierzywszy Bogu.WYPUSZCZONY Z WIĘZIENIA.35 A gdy nastał dzień, posłali urzędnicy liktorów, mówiąc: Wypuść tych ludzi. 36 I oznajmił stróż więzienia te słowa Pawłowi: Że urzędnicy przysłali, abyście byli wypuszczeni; teraz więc wyszedłszy, idźcie w pokoju. 37 Lecz Paweł rzekł im: Ubiczowawszy nas publicznie nie osądzonych, obywateli rzymskich, wtrącili nas do więzienia, a teraz nas potajemnie wyrzucają? Nie tak, ale niech przyjdą, 38 a sami nas wyprowadzą. I oznajmili liktorzy urzędnikom te słowa. I zlękli się, usłyszawszy, że to są Rzymianie; 39 a przyszedłszy, przeprosili ich, i wyprowadziwszy prosili, aby odeszli z miasta. 40 Oni zaś wyszedłszy z więzienia, wstąpili do Lidii, i ujrzawszy braci, pocieszyli się, i wybrali się w drogę.
17PRACA I PRZEŚLADOWANIE W TESALONICE. 1 Przyszedłszy zaś Amfipol i Apolonię, przyszli do Tesaloniki, gdzie była synagoga żydowska. 2 Paweł też według zwyczaju wszedł do nich, i przez trzy szabaty rozprawiał z nimi z Pisma, 3 wykładając i dowodząc, że było potrzeba, aby Chrystus cierpiał i zmartwychwstał; i że ten Jezus jest Chrystusem, którego ja wam opowiadam. 4 A niektórzy z nich uwierzyli, i przyłączyli się do Pawła i Syli, a z prozelitów i z pogan mnóstwo wielkie, i niewiast znamienitych niemało. 5 Ale żydzi zdjęci zazdrością przybrawszy sobie z motłochu z niektórych złych ludzi, i uczyniwszy rozruch, podburzyli miasto; a naszedłszy dom Jazona, szukali ich, aby ich wyprowadzić przed pospólstwo.6 A gdy ich nie znaleźli, powlekli Jazona i niektórych z braci do przełożonych miasta, wołając: Że ci co podburzają miasto, i tutaj przyszli, których Jazon przyjął; i ci wszyscy występują przeciw dekretom cesarskim, powiadając, że jest inny król, Jezus. 8 I podburzyli pospólstwo i przełożonych miasta, którzy tego słuchali. 9 A otrzymawszy od Jazona i od innych porękę, puścili ich.NAUCZANIE W BEREI. 10 Bracia jednak zaraz w nocy wyprawili Pawła i Sylę do Berei, którzy przyszedłszy, weszli do synagogi żydów. 11 Ci zaś byli szlachetniejsi od tych, którzy są w Tesalonice, i przyjęli słowo z wszelką ochotą, codziennie badając Pismo, czy tak się rzeczy mają.12 I przeto wielu z nich uwierzyło, i niewiast pogańskich znamienitych oraz mężów niemało. 13 A gdy się dowiedzieli żydzi w Tesalonice, że i w Berei opowiadał Paweł słowo Boże, przyszli i tam, judząc i podburzając pospólstwo. 14 I wtedy bracia zaraz wysłali Pawła, aby się udał nad morze; Syla zaś i Tymoteusz pozostali tam.15 A ci, co odprowadzali Pawła, zawiedli go aż do Aten; a otrzymawszy od niego polecenie dla Syli i Tymoteusza, żeby jak najprędzej do niego przyszli, wyruszyli w drogę.PAWEŁ W ATENACH. 16 Gdy zaś Paweł czekał na nich w Atenach, oburzał się w nim duch jego, widząc miasto oddane bałwochwalstwu.17 Rozprawiał więc z żydami w synagodze i z prozelitami, a na rynku codziennie z tymi, co się nadarzyli. 18 Niektórzy zaś filozofowie epikurejczycy i stoicy rozprawiali z nim, i jedni mówili: Cóż ten słowosiewca chce mówić? A drudzy: Zdaje się być głosicielem nowych bogów; bo opowiadał im Jezusa i zmartwychwstanie.19 I porwawszy go, zaprowadzili do areopagu, mówiąc: Czy możemy wiedzieć, co to jest za nowa nauka, którą ty opowiadasz? 20 Jakieś bowiem nowe rzeczy kładziesz nam w uszy; a przeto chcemy wiedzieć, co to ma być. 21 (Wszyscy zaś Ateńczycy i przychodni goście niczym innym się nie zajmowali, tylko albo mówieniem, albo słuchaniem czegoś nowego).PRZEMAWIA W AREOPAGU. 22 Paweł zaś stanąwszy wpośród areopagu, rzekł: Mężowie Ateńczycy! Widzę, że pod każdym względem jesteście wielce pobożni.23 Chodząc bowiem i patrząc na posągi wasze, znalazłem też ołtarz, na którymi było napisane: NIEZNAJOMEMU BOGU. Co więc, nie znając, chwalicie, to ja wam opowiadam. 24 Bóg, który uczynił świat i wszystko, co na nim jest, ten, będąc Panem nieba i ziemi, nie mieszka w przybytkach ręką uczynionych, 25 i nie jest obsługiwany rękami ludzkimi, jak gdyby czegoś potrzebował, gdyż sam daje wszystkim życie i tchnienie i wszystko. 26 I uczynił z jednego wszystek rodzaj ludzki, aby mieszkali po całej ziemi, naznaczywszy określone czasy i granice ich zamieszkania,27 żeby szukali Boga, czy go może nie dosięgną albo nie znajdą; chociaż niedaleko jest od każdego z nas. 28 Albowiem w nim żyjemy, i ruszamy się, i jesteśmy, jak i niektórzy z waszych poetów powiedzieli: Jego bowiem i rodzajem jesteśmy. 29 Skoro więc jesteśmy rodzajem Bożym, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo jest podobne do złota, albo srebra, albo kamienia, albo do wytworu sztuki i myśli ludzkiej. 30 Bóg jednak patrząc z pobłażaniem na czasy tej niewiadomości, teraz oznajmia ludziom, aby wszyscy wszędzie pokutę czynili,31 dlatego że postanowił dzień, w którym sądzić będzie świat w sprawiedliwości, przez męża, którego przeznaczył, i dał zapewnienie wszystkim, wskrzesiwszy go z martwych.32 A usłyszawszy o zmartwychwstaniu, jedni wprawdzie się naśmiewali, drudzy zaś rzekli: Będziemy cię o tym słuchać innym razem. 33 Tak to Paweł wyszedł z pośrodka nich. 34 Ale niektórzy mężowie, przyłączywszy się doń, uwierzyli, między którymi i Dionizy aeropagita, i niewiasta imieniem Damaris, i inni z nimi.
18PRZYBYWA DO KORYNTU.1 Potem odszedłszy z Aten, przybył do Koryntu. 2 A znalazłszy pewnego żyda, imieniem Akwilę, rodem z Pontu, który był niedawno przyszedł z Italii, i Pryscyllę, żonę jego (dlatego, że Klaudiusz nakazał, aby wszyscy żydzi opuścili Rzym), przyłączył się do nich. 3 A że uprawiał to samo rzemiosło, zamieszkał u nich, i pracował (zajmowali się zaś wyrobem namiotów). 4 I rozprawiał w synagodze w każdy szabat, wspominając imię Pana Jezusa, i przekonywał żydów i Greków.WIELU KORYNTIAN SIĘ NAWRACA. 5 A gdy przyszli z Macedonii Syla i Tymoteusz, oddał się Paweł bardziej przepowiadaniu, świadcząc żydom, że Jezus jest Chrystusem. 6 Lecz gdy oni sprzeciwiali się i bluźnili, strzepnąwszy szaty swoje, rzekł do nich: Krew wasza na głowę waszą; jam czysty; odtąd zwrócę się do pogan. 7 I odszedłszy stamtąd, zaszedł do domu pewnego bogobojnego człowieka, imieniem Tytusa Justa, którego dom przytykał do synagogi. 8 Kryspus zaś, przełożony synagogi, uwierzył Panu z całym domem swoim, i wielu Koryntian słuchając uwierzyło, i chrzest przyjmowało. 9 I rzekł Pan Pawłowi w nocy przez widzenie: Nie bój się, ale mów, a nie milcz,10 dlatego że ja jestem z tobą: i nikt się na ciebie nie targnie, aby ci zaszkodzić; albowiem ja mam w tym mieście wiele ludu.11 I mieszkał tam rok i sześć miesięcy, nauczając u nich słowa Bożego.OSKARŻONY PRZED PROKONSULEM. 12 Gdy zaś Gallio był prokonsulem Achai, powstali jednomyślnie żydzi przeciw Pawłowi, i przyprowadzili go do sądu, 13 mówiąc: że ten namawia ludzi, by przeciw Zakonowi chwalili Boga.14 A gdy Paweł miał usta otworzyć, rzekł Gallio do żydów: Gdyby tu chodziło o jaką krzywdę, albo wielką zbrodnię, o mężowie żydowscy, zająłbym się wami odpowiednio. 15 Ale jeśli to są spory o naukę i imiona, i prawo wasze, sami sobie radźcie; ja sędzią tych rzeczy być nie chcę.16 I odprawił ich od trybunału. 17 Wszyscy zaś pochwyciwszy Sostenesa, przełożonego synagogi, bili go przed trybunałem; ale Gallio nic o to me dbał.WRACA DO ANTIOCHII. 18 Lecz Paweł, gdy jeszcze dni wiele tam zabawił, pożegnawszy braci, odpłynął do Syrii (a z nim Pryscylla wraz z Akwilą), który sobie ostrzygł głowę w Kenchrach; bo złożył był ślub. 19 I przybył do Efezu, i tam ich zostawił. Sam zaś wszedłszy do synagogi, rozprawiał z żydami. 20 A gdy oni prosili, żeby dłuższy czas pozostał, nie zgodził się, 21 ale pożegnawszy się i powiedziawszy im: Powrócę do was za wolą Bożą, odpłynął z Efezu. 22 A gdy przybył do Cezarei, wstąpił, i pozdrowił kościół, i udał się do Antiochii.APOLLO GORLIWIE GŁOSI CHRYSTUSA. 23 I zabawiwszy tam czas jakiś, wybrał się w drogę, i obchodził po porządku krainę Galacką i Frygię, utwierdzając wszystkich uczniów. 24 Pewien zaś żyd, imieniem Apollo, rodem z Aleksandrii, zaszedł do Efezu, mąż wymowny, i był biegły w Piśmie. 25 Ten nauczony był drogi Pańskiej; a pałając duchem, opowiadał, i pilnie uczył tego, co dotyczy Jezusa, choć znał tylko chrzest Janowy. 26 Ten przeto począł śmiało występować w synagodze Gdy go usłyszeli Pryscylla i Akwila, wzięli go, i wyłożyli mu dokładniej drogę Pańską. 27 Gdy zaś chciał pójść do Achai, bracia zachęciwszy go, napisali do uczniów, aby go przyjęli. On też gdy przyszedł, bardzo pomagał tym, którzy uwierzyli. 28 Albowiem potężnie przekonywał żydów publicznie, z Pisma dowodząc, że Jezus jest Chrystusem.
19PAWEŁ W EFEZIE 1 Stało się, gdy Apollo przebywał w Koryncie, że Paweł obszedłszy górne strony, przyszedł do Efezu, i znalazł niektórych uczniów, 2 rzekł do nich: Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdyście uwierzyli? Oni zaś rzekli do niego: Lecz ani nie słyszeliśmy, czy jest Duch Święty. 3 A on rzekł: Jakże więc jesteście ochrzczeni? A oni powiedzieli: Chrztem Janowym 4 I rzekł Paweł: Jan chrzcił lud chrztem pokuty, mówiąc: Żeby wierzyli w tego, który miał przyjść po nim, to jest w Jezusa. 5 To usłyszawszy, zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa. 6 A gdy na nich włożył ręce Paweł, zstąpił na nich Duch Święty, i mówili językami, i prorokowali. 7 Było zaś wszystkich mężów około dwunastu.8 I wszedłszy do synagogi, mówił śmiało przez trzy miesiące, rozprawiając i przekonując o królestwie Bożym. 9 Lecz gdy niektórzy upierali się, i nie wierzyli, oczerniając drogę Bożą przed ludem, odstąpiwszy od nich, odłączył uczniów, codziennie rozprawiając w szkole niejakiego Tyrannosa.10 A to czynił przez dwa lata, tak że wszyscy, którzy mieszkali w Azji, słyszeli słowo Pańskie, żydzi i poganie.11 I nie lada cuda czynił Bóg przez ręce Pawła, 12 tak że i na chorych roznoszono chustki i przepaski z ciała jego, a opuszczały ich choroby, i wychodziły z nich złe duchy.ŻYDOWSCY EGZORCYŚCI. 13 Próbowali zaś niektórzy z wędrownych egzorcystów żydowskich wzywać imienia Pana Jezusa nad tymi, którzy mieli złe duchy, mówiąc: Poprzysięgam was przez Jezusa, którego Paweł opowiada.14 A było niejakich siedmiu synów żyda Scewy, przedniejszego kapłana, którzy to czynili. 15 Lecz zły duch odpowiadając, rzekł im: Znam Jezusa, i wiem o Pawle, ale wy coście za jedni? 16 I skoczywszy na nich ów człowiek, w którym był bardzo zły duch, i opanowawszy obydwóch, tak ich zmógł, że nago i poranieni uciekli z tego domu. 17 To zaś stało się wiadome wszystkim żydom i poganom, którzy mieszkali w Efezle; i padł na nich wszystkich strach, i było sławione imię Pana Jezusa.18 I wielu wierzących przychodziło, spowiadając się i wyznając uczynki swoje.19 A wielu z tych, którzy się zabobonom oddawali, znieśli księgi, i spalili je wobec wszystkich, a obliczywszy ich cenę, znaleziono sumę pięćdziesiąt tysięcy denarów. 20 Tak potężnie rosło słowo Boże, i wzmacniało się.21 A gdy się. to dokonało, postanowił Paweł w Duchu, przeszedłszy Macedonię i Achaję, pójść do Jerozolimy, mówiąc: że potem, gdy tam będę, trzeba mi i Rzym zobaczyć. 22 I posławszy do Macedonii dwóch z tych, którzy mu służyli Tymoteusza i Erasta, sam do czasu pozostał w Azji.ROZRUCH Z POWODU DIANY. 23 W owym zaś czasie powstał niemały rozruch z powodu drogi Pańskiej.24 Albowiem pewien człowiek imieniem Demetriusz, srebrnik, który wyrabiał srebrne świątyńki Diany, dostarczał rzemieślnikom niemało zysku; 25 zwoławszy ich i tych, którzy byli w tymże zawodzie pracownikami, rzekł: Mężowie! Wiecie, że z tego rzemiosła zyski ciągniemy. 26 A widzicie i słyszycie, że nie tylko w Efezie, ale po całej prawie Azji ten Paweł namowami swoimi odwrócił liczną rzeszę, mówiąc: Że to nie są bogowie, którzy są rękami uczynieni. 27 Nie tylko zaś grozi niebezpieczeństwo, że zawód nasz pójdzie w poniewierkę, ale że i świątynia wielkiej Diany za nic poczytana będzie, lecz także zacznie podupadać majestat tej, którą czci cała Azja i świat cały. 28 A gdy to usłyszeli, wpadli w gniew, i zaczęli krzyczeć: Wielka Diana Efeska! 29 I napełniło się całe miasto zamieszaniem, i wszyscy razem wpadli do teatru, porwawszy Gaja i Arystarcha, Macedończyków, towarzyszów podróży Pawła.30 Gdy zaś Paweł chciał wyjść do ludu, nie dopuścili uczniowie. 31 A niektórzy nawet spośród zwierzchników Azji, co byli mu przyjaciółmi, posłali do niego, prosząc, aby do teatru nie wychodził.32 Każdy zaś co innego wołał; bo zgromadzenie było burzliwe i wielu nie wiedziało z jakiej przyczyny się zeszli. 33 Z tłumu zaś wyciągnięto Aleksandra, którego żydzi wypychali naprzód. Aleksander znów poprosiwszy ręką o milczenie chciał zdawać sprawę ludowi.34 Gdy go poznali, że jest żydem, podnieśli wszyscy jeden głos, i krzyczeli przez blisko dwie godziny: Wielka Diana Efeska!USPOKOJENIE TŁUMU. 35 A gdy pisarz uśmierzył rzeszę, rzekł: Mężowie efescy! I któż jest z ludzi, co by nie wiedział, że miasto Efez jest czcicielem wielkiej Diany i córki Jowiszowej? 36 Skoro więc temu zaprzeczyć nie podobna, trzeba, żebyście się uspokoili, i nic nierozważnie nie czynili. 37 Albowiem przywiedliście tych ludzi, ani świętokradców, ani bluźnierców bogini waszej. 38 A jeśli Demetriusz i ci, co z nim są rzemieślnicy, mają sprawę przeciw komu, to odbywają się sądy, są też prokonsulowie; niechże wniosą skargę jedni na drugich.39 Jeśli zaś o co innego wam chodzi, na prawowitym zebraniu będzie można załatwić. 40 Albowiem grozi nam niebezpieczeństwo, że będziemy oskarżeni o dzisiejszy rozruch; a nie ma żadnego powodu, którym moglibyśmy wytłumaczyć to zbiegowisko. I to powiedziawszy, rozpuścił zgromadzenie.
20DALSZA PODRÓŻ DO TROADY.1 Gdy zaś rozruch ustał, Paweł wezwawszy uczniów i upomniawszy ich pożegnał się, i wyruszył, aby się udać do Macedonii.2 A gdy obszedł tamte strony, i zachęcił ich w licznych przemowach, przybył do Grecji. 3 Gdy tam zabawił trzy miesiące, żydzi przygotowali na niego zasadzkę, kiedy miał odpłynąć do Syrii; powziął więc zamiar, by wracać przez Macedonię. 4 A towarzyszył mu Sopater; syn Pyrra, beroeńczyk, z Tesaloniczan zaś Arystarch i Sekundus, i Gajus z Derby i Tymoteusz, a z Azjatów Tychikus i Trofim. 5 Ci poszedłszy naprzód, oczekiwali nas w Troadzie.6 Lecz my po dniach Przaśników odpłynęliśmy z Filippów, i w ciągu dni pięciu przybyliśmy do nich do Troady, gdzie zabawiliśmy dni siedem.WYPADEK Z EUTYCHUSEM. 7 A W pierwszy dzień tygodnia, gdyśmy się zeszli na łamanie chleba, Paweł mając nazajutrz wyjechać, rozprawiał z nimi, i przeciągnął mowę aż do północy. 8 Było zaś wiele lamp w wieczerniku, gdzie byliśmy zgromadzeni. 9 A pewien młodzieniec, imieniem Eutychus, siedząc w oknie, gdy mu się mocno zbierało na sen, i Paweł długo rozprawiał, zmorzony snem, spadł na dół z trzeciego piętra, i podniesiono go nieżywego. 10 Gdy Paweł zeszedł do niego, położył się na nim, i objąwszy go, rzekł: Nie lękajcie się, bo jest w nim dusza jego. 11 Lecz wszedłszy na górę, gdy połamał chleb, i spożył, i długo aż do świtu przemawiał, tak wybrał się w drogę. 12 A chłopca przyprowadzili żywego, i ucieszyli się niemało. PRZYJAZD PAWŁA DO MILETU.13 My zaś wsiadłszy na okręt, popłynęliśmy do Assos, mając stamtąd zabrać Pawła; tak bowiem był rozporządził, chcąc sam iść lądem. 14 Lecz gdy do nas przyszedł w Assos, wziąwszy go, przyjechaliśmy do Mityleny.15 A stamtąd odpłynąwszy, nazajutrz przybyliśmy naprzeciw Chios; następnego zaś dnia przypłynęliśmy do Samos, a znów nazajutrz przybyliśmy do Miletu. 16 Albowiem Paweł postanowił był ominąć Efez, aby nie doznać jakiej zwłoki w Azji; bo się spieszył, aby dzień Pięćdziesiątnicy, o ile by mu to było możliwe, obchodzić w Jerozolimie:PRZEMAWIA DO STARSZYCH. 17 A z Miletu posławszy do Efezu, zawezwał starszych kościoła. 18 Gdy oni przyszli do niego, i byli razem, rzekł im: Wy wiecie od pierwszego dnia, którego wszedłem do Azji, w jaki sposób przez cały czas wśród was się zachowałem, 19 służąc Panu z wszelką pokorą i ze łzami i wśród doświadczeń, które mię spotykały z powodu zasadzek żydowskich; 20 jak nic pożytecznego nie zaniedbałem, żebym wam nie miał oznajmić, i nauczać was publicznie i po domach, 21 napominając żydów i pogan do pokuty ku Bogu i do wiary w Pana naszego, Jezusa Chrystusa.22 A teraz oto ja związany duchem, idę do Jeruzalem, nie wiedząc, co tam, na mnie przyjść ma,23 tylko że Duch Święty po wszystkich miastach mię zapewnia, mówiąc, że więzy i utrapienia czekają mnie w Jeruzalem. 24 Ale nic tego się nie lękam, i życia mego nie cenię więcej, niż samego siebie, bylebym tylko dokończył biegu mego i posługi słowa, którą wziąłem od Pana Jezusa, dla rozgłaszania ewangelii łaski Bożej.ZACHĘCA DO CZUJNOŚCI I ŻEGNA SIĘ. 25 A teraz oto ja wiem, że nie ujrzycie więcej oblicza mego wy wszyscy, wśród których przeszedłem, przepowiadając królestwo Boże. 26 Przeto oświadczam wam w dniu dzisiejszym, że nie jestem splamiony krwią niczyją. 27 Albowiem nie zaniechałem wam oznajmiać wszelkiej rady Bożej. 28 Pilnujcie sami siebie i całej trzody, nad którą Duch Święty postanowił was biskupami, abyście rządzili Kościołem Boga, który nabył krwią swoją. 29 Ja wiem, że po odejściu moim wejdą pomiędzy was wilki drapieżne, nie oszczędzając trzody. 30 I spośród was samych powstaną mężowie mówiący przewrotne rzeczy, aby pociągnąć uczniów za sobą. 31 Dlatego czuwajcie pamiętając, że przez trzy lata w nocy i we dnie nie przestawałem napominać każdego z was ze łzami.32 A teraz poruczam was Bogu i słowu łaski te o, który ma moc budować, i dawać dziedzictwo wszystkim uświęconym. 33 Srebra i złota ani szaty niczyjej nie pożądałem, jak 34 sami wiecie, bo moim potrzebom i tych, którzy są ze mną, służyły te ręce. 35 Wszystko wam pokazałem, że tak pracując, trzeba podejmować chorych i pamiętać na słowa Pana Jezusa, który powiedział: “Szczęśliwa to rzecz raczej dawać, aniżeli brać.”36 A gdy to rzekł, klęknąwszy na kolana swoje, modlił się z nimi wszystkimi. 37 I powstał wielki płacz wśród wszystkich, a rzucając się Pawłowi na szyję, całowali go, 38 bolejąc najbardziej z powodu słowa, które powiedział, że więcej oblicza jego nie mieli oglądać. I odprowadzili go do okrętu.
21DROGA Z MILETU DO JEROZOLIMY.1 Gdy zaś się stało, żeśmy odjechali, rozstawszy się z nimi, przypłynęliśmy prosto do Kos, a nazajutrz do Rodos, a stamtąd do Patary. 2 I znalazłszy okręt, który miał płynąć do Fenicji, wsiadłszy nań, odpłynęliśmy.3 Gdy zaś ukazał nam się Cypr, zostawiwszy go po lewej ręce, płynęliśmy do Syrii, i przypłynęliśmy do Tyru; bo tam miano okręt wyładować. 4 Znalazłszy zaś uczniów, zabawiliśmy tam siedem dni; a oni mówili Pawłowi przez Ducha, aby nie szedł do Jeruzalem. 5 I gdy minęły te dni, puściwszy się w drogę, szliśmy, a wszyscy z żonami i z dziećmi odprowadzali nas aż za miasto; i klęknąwszy na kolana na wybrzeżu, modliliśmy się. 6 A pożegnawszy się wzajemnie, wsiedliśmy na okręt, oni zaś powrócili do siebie.7 Lecz my skończywszy żeglugę, z Tyru przybyliśmy do Ptolemaidy; a przywitawszy się z braćmi, pozostaliśmy u nich dzień jeden. 8 A nazajutrz wyszedłszy, przybyliśmy do Cezarei. I wszedłszy w dom Filipa ewangelisty, który był jednym ze siedmiu, zostaliśmy u niego. 9 On zaś miał cztery córki panny, prorokujące.AGABUS ZAPOWIADA PRZEŚLADOWANIE PAWŁA.10 I gdyśmy zabawili przez kilka dni, nadszedł z Judei pewien prorok, imieniem Agabus. 11 Ten przyszedłszy do nas, wziął pas Pawła, i związawszy sobie nogi i ręce, rzekł: To mówi Duch Święty: Męża, którego jest ten pas, tak zwiążą w Jeruzalem żydzi, i wydadzą w ręce pogan. 12 Co gdyśmy usłyszeli, prosiliśmy my i ci, którzy stamtąd byli, aby nie szedł do Jeruzalem. 13 Wtedy odpowiedział Paweł, i rzekł: Co czynicie, płacząc i trapiąc serce moje? Przecież ja gotów jestem nie tylko być związanym, ale i umrzeć w Jeruzalem, dla imienia Pana Jezusa.14 I gdyśmy go przekonać nie mogli, daliśmy pokój, mówiąc: Niech się dzieje wola Pańska. 15 A po tych dniach przygotowawszy się, szliśmy do Jeruzalem. 16 Poszli też z nami niektórzy uczniowie z Cezarei, prowadząc ze sobą niejakiego Mnasona z Cypru, dawnego ucznia, u którego mieliśmy stanąć gościną.RADA ŚW. JAKUBA. 17 A gdyśmy przyszli do Jerozolimy, radośnie przyjęli nas bracia.18 I nazajutrz poszedł Paweł z nami do Jakuba; zebrali się też wszyscy starsi.19 A gdy ich pozdrowił, opowiadał szczegółowo, co Bóg uczynił między poganami przez posługę jego.20 Lecz oni wysłuchawszy, chwalili Boga, i rzekli mu: Widzisz, bracie, jak wiele tysięcy jest wśród żydów takich, co uwierzyli, a wszyscy gorliwie przy Zakonie stoją. 21 O tobie zaś słyszeli, że uczysz odstępstwa od Mojżesza tych żydów, którzy są między poganami, mówiąc, że nie powinni obrzezywać synów swoich, ani postępować według zwyczaju.22 Cóż więc począć? Lud z pewnością się zejdzie, bo usłyszą, żeś przyszedł. 23 Uczyń więc to, co ci mówimy: Jest u nas czterech mężów, którzy się związali ślubem. 24 Weź ich więc, i oczyść się z nimi, i ponieś wydatki za nich, aby sobie głowy ostrzygli: a przekonają się wszyscy, że to, co o tobie słyszeli, jest fałszem, i że sam postępujesz, przestrzegając Zakonu. 25 O tych zaś, którzy uwierzyli spośród pogan, myśmy napisali, postanawiając, żeby wystrzegali się tego, co jest ofiarowane bałwanom, i krwi i rzeczy dławionych i porubstwa. 26 Wtedy Paweł wziąwszy owych mężów, nazajutrz oczyszczony z nimi wszedł do świątyni, zapowiadając wypełnienie dni oczyszczenia, aż za każdego z nich złożona będzie ofiara. ŻYDZI PORYWAJĄ PAWŁA. 27 Gdy zaś kończyło się dni siedem, ci żydzi, którzy byli z Azji, ujrzawszy go w świątyni, wzburzyli wszystek lud, i pochwycili go rękami, wołając:26 Mężowie izraelscy, ratujcie! To jest człowiek, który przeciw ludowi i Zakonowi i miejscu temu wszystkich wszędzie naucza, a nadto i pogan wprowadził do świątyni, i miejsce to święte znieważył. 29 Albowiem widzieli z nim w mieście Trofima z Efezu, i sądzili, że Paweł wprowadził go do świątyni.30 I poruszyło się całe miasto, i zbiegł się lud. A pojmawszy Pawła, wlekli go poza świątynię, i natychmiast zamknięto bramy.RATUJE GO TRYBUN. 31 Gdy zaś usiłowali go zabić, dano znać trybunowi kohorty, że całe Jeruzalem jest wzburzone. 32 A on natychmiast wziąwszy żołnierzy i setników, pospieszył do nich. Którzy, gdy zobaczyli trybuna i żołnierzy, przestali bić Pawła.33 Wtedy trybun przystąpiwszy, pojmał go, i kazał związać dwoma łańcuchami i pytał, kim jest, i co uczynił. 34 Ale między rzeszą każdy co innego wołał. A gdy z powodu zgiełku nic pewnego nie mógł się dowiedzieć, kazał go prowadzić do obozu. 35 Skoro doszedł do schodów, zdarzyło się, że żołnierze z powodu gwałtu pospólstwa nieść go musieli. 36 Albowiem mnóstwo ludzi szło za nim, wołając: Strać go! 37 I gdy Paweł miał być wprowadzony do obozu, rzekł do trybuna: Czy wolno mi powiedzieć coś do ciebie? A on rzekł: Umiesz po grecku? 38 Czyż ty nie jesteś Egipcjaninem, który przed tymi dniami wszcząłeś rozruch, i wywiodłeś na pustynie cztery tysiące rozbójników? 39 A rzekł do niego Paweł: Ja wprawdzie jestem żydem z Tarsu w Cylicji, obywatelem wcale niepośledniego miasta; lecz proszę cię, pozwól mi przemówić do ludu.40 I gdy on pozwolił, Paweł stojąc na schodach, skinął ręką na lud; a gdy nastało wielkie milczenie, odezwał się hebrajskim językiem, mówiąc:
22GORLIWOŚĆ PAWŁA W OBRONIE ZAKONU.1 Mężowie bracia i ojcowie! Posłuchajcie sprawy, którą wam teraz zdaję. 2 Gdy zaś usłyszeli, że mówił do nich hebrajskim językiem, jeszcze większe milczenie zapanowało. 3 I rzekł: Ja jestem żyd, urodzony w Tarsie w Cylicji, lecz wychowany w tym mieście u nóg Gamaliela, wyćwiczony według prawdy ojczystego Zakonu, gorący miłośnik Zakonu, jako i wy wszyscy dziś jesteście.4 I prześladowałem tg drogę aż do śmierci, wiążąc i podając do więzienia mężów i niewiasty, 5 jak mi to poświadczy najwyższy kapłan i wszyscy starsi. Od nich też wziąwszy listy do braci, jechałem do Damaszku, abym stamtąd przyprowadził uwięzionych do Jeruzalem, żeby zostali ukarani.OPOWIADA SWE NAWRÓCENIE. 6 I stało się, kiedy byłem w drodze, i zbliżałem się do Damaszku około południa, nagle zajaśniała koło mnie wielka światłość z nieba. 7 I upadłszy na ziemię, usłyszałem głos mówiący mi: Szawle, Szawle! Czemu mię prześladujesz?8 Ja zaś odpowiedziałem: Kto jesteś, Panie? I rzekł do mnie: Jam jest Jezus Nazareński, którego ty prześladujesz. 9 I ci, co byli ze mną, światłość wprawdzie widzieli, ale głosu tego, który mówił do mnie, nie słyszeli.10 I rzekłem: Co mam czynić, Panie? Pan zaś rzekł do mnie: Wstawszy, idź do Damaszku, a tam ci powiedzą o wszystkim, co masz czynić.11 I gdy nic nie widziałem z powodu blasku tej światłości, prowadzony za rękę przez towarzyszów, przyszedłem do Damaszku.12 Niejaki zaś Ananiasz, mąż według Zakonu, mający dobre świadectwo od wszystkich tam mieszkających żydów, 13 przyszedł do mnie, i stanąwszy, rzekł mi: Szawle, bracie, przejrzyj! A ja tejże chwili spojrzałem na niego.14 Lecz on rzekł: Bóg ojców naszych przeznaczył ciebie, abyś poznał wolę jego i żebyś zobaczył Sprawiedliwego, i posłyszał głos z ust jego; 15 albowiem będziesz mu świadkiem do wszystkich ludzi tego, coś widział i słyszał.16 A teraz czemu zwlekasz? Wstań, a ochrzcij się, i obmyj grzechy twoje, wzywając imienia jego.17 I stało się, gdy wróciłem do Jeruzalem, i modliłem się w świątyni, że wpadłem w zachwyt 18 i ujrzałem go mówiącego do mnie: Pospiesz się, i wyjdź szybko z Jeruzalem, bo świadectwa twego o mnie nie przyjmą.19 A ja rzekłem: Panie, oni wiedzą, że ja wtrącałem do więzienia, i chłostałem po synagogach tych, co w ciebie wierzyli. 20 I gdy przelewano krew Szczepana, świadka twego, ja stałem przy tym, i przyzwalałem, i strzegłem szat tych, którzy go zabijali. 21 A on rzekł do mnie: Idź, bo ja daleko do pogan cię poślę.ŻYDZI DOMAGAJĄ SIĘ ŚMIERCI PAWŁA. 22 I słuchali go aż do tych słów; i podnieśli głos swój, mówiąc: Zgładź z ziemi takiego, albowiem on nie powinien żyć. 23 A gdy oni wrzeszczeli, i rzucali swe szaty, i miotali proch w powietrze, 24 rozkazał trybun wprowadzić go do obozu, i biczami chłostać, i męczyć go, żeby się dowiedzieć, dla jakiej przyczyny tak nań krzyczeli.25 I gdy go związano rzemieniami, rzekł Paweł do stojącego przy nim setnika: Czy wolno wam obywatela rzymskiego i nie osądzonego biczować? 26 Co usłyszawszy setnik przystąpił do trybuna, i oznajmił mu, mówiąc: Co myślisz czynić? Ten bowiem człowiek jest obywatelem rzymskim. 27 Trybun zaś przystąpiwszy, rzekł mu: Powiedz mi, czy ty jesteś obywatelem rzymskim? A on rzekł: Tak jest. 28 I odpowiedział trybun: Ja za wielką sumę to obywatelstwo dostałem. A Paweł rzekł: Ja zaś nawet się urodziłem.29 Natychmiast więc odstąpili od niego ci, co go męczyć mieli. Trybun też zląkł się skoro się dowiedział, że jest obywatelem rzymskim, i że kazał go związać.30 Nazajutrz zaś chcąc dokładniej się dowiedzieć, o co obwiniali go żydzi, rozwiązał go, i rozkazał zgromadzić się kapłanom i całej Radzie, a wyprowadziwszy Pawła, postawił między nimi.
23PAWEŁ PRZED STARSZYZNĄ ŻYDOWSKĄ. 1 Paweł zaś wpatrując się w Radę, rzekł: Mężowie bracia! Ja z zupełnie czystym sumieniem postępowałem wobec Boga aż do dnia dzisiejszego. 2 Ananiasz zaś, najwyższy kapłan, kazał tym, co przy nim stali, bić go po twarzy. 3 Wtedy rzekł Paweł do niego: Uderzy cię Bóg, ściano pobielana. I ty zasiadasz, żeby mnie sądzić według Zakonu i każesz mię bić wbrew Zakonowi?4 A ci, co stali przy. nim, rzekli: Najwyższemu kapłanowi Bożemu złorzeczysz?5 Paweł zaś rzekł: Nie wiedziałem, bracia, że on jest najwyższym kapłanem; bo napisane jest: “Przełożonemu ludu twego złorzeczyć nie będziesz. “SPÓR O ZMARTWYCHWSTANIE. 6 A Paweł wiedząc, że jedna część była saduceuszów, a druga faryzeuszów, zawołał w Radzie: Mężowie bracia! Ja jestem faryzeusz, syn faryzeuszów; o nadzieję i powstanie z martwych jestem sądzony. 7 A gdy to powiedział, wszczął się spór między faryzeuszami i saduceuszami, i rozdwoiło się zgromadzenie.8 Saduceusze bowiem powiadają, że nie ma zmartwychwstania, ani anioła, ani ducha, a faryzeusze jedno i drugie uznają.9 I wszczął się krzyk wielu. A niektórzy z faryzeuszów powstawszy, spierali się, mówiąc: Nic złego nie znajdujemy w tym człowieku; a cóż, jeśli duch albo anioł z nim mówił? 10 A gdy powstał wielki rozruch, trybun bojąc się, by Pawła nie rozszarpali, kazał zejść żołnierzom, i wyrwać go spośród nich, i odprowadzić do obozu. 11 Następnej zaś nocy stanął przy nim Pan i rzekł: Bądź stały, albowiem jak świadczyłeś o mnie w Jeruzalem, tak ci i w Rzymie świadczyć trzeba.SPRZYSIĘŻENIE PRZECIW PAWŁOWI.12 A gdy nastał dzień, zebrali się niektórzy z żydów i ślubem się związali, mówiąc, że nie będą ani jeść, ani pić, dopóki nie zabiją Pawła.13 Było zaś więcej niż czterdziestu mężów, którzy to sprzysiężenie uczynili. 14 Przyszli oni do najwyższych kapłanów i starszych, i rzekli: Związaliśmy się ślubem, że nic do ust nie weźmiemy, póki nie zabijemy Pawła. 15 A przeto wy teraz razem z Radą dajcie znać trybunowi, żeby go do was przyprowadził, jakbyście mieli coś dokładniej o nim się wywiedzieć, a my, wpierw nim on się przybliży, gotowi jesteśmy go zabić.16 A gdy siostrzeniec Pawła usłyszał o tej zasadzce, przybył, i wszedł do obozu, i opowiedział Pawłowi.17 Paweł zaś przyzwawszy do siebie jednego z setników, rzekł: Zaprowadź tego młodzieńca do trybuna, bo mu coś ma oznajmić. 18 On rzeczywiście wziął go i zaprowadził do trybuna, i rzekł: Paweł więzień prosił mnie, abym tego młodzieńca doprowadził do ciebie, bo ma ci coś powiedzieć.19 A trybun wziąwszy go za rękę, odszedł z nim na bok, i zapytał go: Cóż to jest, co masz mi oznajmić?20 A on rzekł: Zmówili się żydzi, by cię prosić, abyś jutro wyprowadził Pawła przed Radę, jakby chcieli coś pewniejszego o nim się wywiedzieć. 21 Ale ty nie wierz im, bo zasadziło się nań spomiędzy nich więcej niż czterdziestu mężów, którzy się ślubem związali, że nie będą jeść ani pić, póki go nie zabiją; a teraz są w pogotowiu, czekają zezwolenia twego. 22 Trybun więc odprawił młodzieńca, nakazując, aby nikomu nie opowiadał, że mu to oznajmił.PAWEŁ WYSŁANY DO CEZAREI.23 I wezwawszy dwóch setników, rzekł im: Przygotujcie dwustu żołnierzy, aby szli aż do Cezarei, i siedemdziesięciu jezdnych i dwustu oszczepników na trzecią godzinę w nocy. 24 I przygotujcie bydlęta juczne, by wsadziwszy na nie Pawła, cało doprowadzić do namiestnika Feliksa. 25 (Bał się bowiem, by go przypadkiem żydzi nie porwali, i nie zabili, a potem nań spadłaby potwarz, jakby wziął pieniądze). 26 Napisał też list, który to w sobie zawierał: Klaudiusz Lizjasz, dostojnemu namiestnikowi Feliksowi pozdrowienie 27 Tego męża, pojmanego od żydów, gdy już miał od nich być zabity, ja nadszedłszy z wojskiem, wyrwałem z ich rąk, dowiedziawszy się, że jest obywatelem rzymskim. 28 A chcąc poznać winę, którą mu zarzucali, zaprowadziłem go przed ich Radę.29 Przekonałem się, że oskarżają go o sprawy swojego Zakonu, nie ma jednak na nim żadnej winy, zasługującej na śmierć lub więzienie. 30 A gdy mi oznajmiono o zasadzce, którą nań przygotowali, posłałem go do ciebie, zapowiedziawszy też oskarżycielom, aby przed tobą wytoczyli sprawę. Bądź zdrów!31 Żołnierze więc, wziąwszy Pawła według rozkazu, poprowadzili go nocą do Antypatrydy. 32 I nazajutrz zostawiwszy jezdnych, aby z nim jechali, wrócili się do obozu. 33 A oni dojechawszy do Cezarei, i oddawszy list namiestnikowi, postawili przed nim Pawła. 34 Gdy zaś przeczytał, i zapytał, z jakiej jest prowincji, i dowiedziawszy się, że z Cylicji, 35 rzekł: Przesłucham cię, gdy przyjdą twoi oskarżyciele. I rozkazał go strzec w pretorium Heroda.
24OSKARŻONY PRZED NAMIESTNIKIEM FELIKSEM. 1 Po pięciu zaś dniach zjechał najwyższy kapłan Ananiasz z kilku starszymi i z mówcą, niejakim Tertullem, i stanęli przed namiestnikiem przeciw Pawłowi. 2 A gdy wezwano Pawła, zaczął Tertullus oskarżać, mówiąc: Gdy, dzięki tobie, żyjemy w wielkim pokoju, i gdy przez twą przezorność wiele się poprawia: 3 zawsze i wszędzie, dostojny Feliksie, z całą wdzięcznością to przyjmujemy. 4 Lecz żeby cię długo nie bawić, proszę, abyś nas z łaski swojej przez chwilę posłuchał. 5 Znaleźliśmy tego człowieka, szkodnika, wzniecającego niepokoje wśród wszystkich żydów po całym świecie, i przywódcę buntowniczej sekty nazareńczyków,6 który też usiłował świątynię znieważyć, którego też pojmawszy, chcieliśmy osądzić według naszego Zakonu. 7 Ale trybun Lizjasz przyszedłszy, gwałtowną przemocą wyrwał go z rąk naszych, 8 rozkazując, by oskarżyciele jego do ciebie się udali. Od niego będziesz mógł, przesłuchawszy go sam, dowiedzieć się o tym wszystkim, o co my go oskarżamy. 9 A żydzi też dodali mówiąc, że tak się rzecz ma.ODPIERA ZARZUTY10 Lecz Paweł odpowiedział (gdy mu namiestnik mówić dozwolił): Wiedząc, że od wielu lat jesteś sędzią narodu tego, z dobrą myślą zdam sprawę o sobie. 11 Albowiem dowiedzieć się możesz, że nie ma dni więcej niż dwanaście, jak przyszedłem do Jeruzalem, aby się pomodlić.12 I nie znaleźli mnie ani w świątyni, żebym z kim rozprawiał, lub zbiegowisko ludu wywoływał, ani po synagogach, 13 ani w mieście. I nie mogą ci dowieść tego, o co mię teraz oskarżają. 14 Lecz to wyznaję przed tobą, że według sekty, którą nazywają herezją, tak służę Ojcu i Bogu memu, wierząc we wszystko, co napisane jest w Zakonie i w Prorokach; 15 mając nadzieję w Bogu, której i oni sami wyczekują, że będzie zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych. 16 O to się też sam pilnie staram, abym zawsze miał sumienie nienaganne przed Bogiem i przed ludźmi.17 A po wielu latach przyszedłem, aby oddać narodowi mojemu jałmużny i ofiary i śluby. 18 Przy tym spotkali mnie oczyszczonego w świątyni, bez zbiegowiska ludzi i bez zgiełku.19 A pewni żydzi z Azji, którzy powinni byli stanąć przed tobą, i wnieść skargę, jeśliby co mieli przeciwko mnie; 20 albo sami ci niech powiedzą, czy znaleźli we mnie jaką nieprawość, gdy stałem przed Radą, 21 oprócz tego jednego słowa, które stojąc pomiędzy nimi, zawołałem: że o powstanie umarłych jestem dziś przez was sądzony.PRZECIĄGANIE PROCESU. 22 Feliks zaś, znając bardzo dobrze tę naukę, odroczył ich sprawę, mówiąc: Kiedy trybun Lizjasz przyjedzie, wysłucham was. 23 I rozkazał setnikowi strzec go, żeby miał spokój, i aby żadnemu z przyjaciół jego nie bronił mu służyć. 24 A po kilku dniach Feliks przybywszy z żoną swoją Druzyllą, która była żydówką, wezwał Pawła, i słuchał go o wierze, która jest w Chrystusa Jezusa. 25 Gdy zaś on rozprawiał o sprawiedliwości i czystości i o przyszłym sądzie, zatrwożony Feliks odpowiedział: Jak na teraz, odejdź, a w czasie sposobnym zawołam cię. 26 Spodziewając się zarazem, że mu Paweł da pieniądze, dlatego też często go wzywał i rozmawiał z nim.27 A gdy upłynęły dwa lata, otrzymał Feliks następcę Porcjusza Festusa. Feliks zaś chcąc łaskę okazać żydom, zostawił Pawła w więzieniu.
25PAWEŁ PRZED FESTUSEM. 1 Festus tedy przybywszy do prowincji, po trzech dniach przyjechał do Jeruzalem z Cezarel. 2 I stanęli przed nim przedniejsi kapłani i znamienitsi z żydów przeciw Pawłowi, i prosili go, 3 żądając łaski dla niego, aby go kazał przyprowadzić do Jeruzalem, gotując zasadzkę, by go zabić w drodze.4 Lecz Festus odpowiedział, że Paweł trzymany jest w Cezarei, i że on sam niebawem odjedzie.5 Którzy więc między wami są znaczniejsi, niechaj (mówi) razem jadą, i jeśli jest jaka wina w tym człowieku, niech nań skarżą. APELUJE DO CEZARA.6 Pozostawszy zaś między nimi nie więcej niż osiem albo dziesięć dni, zjechał do Cezarei, i nazajutrz zasiadł na sądzie, i kazał przyprowadzić Pawła. 7 A gdy go przyprowadzono obstąpili go żydzi, którzy byli przyszli z Jeruzalem wytaczając wiele i ciężkich skarg, których dowieść nie mogli. 8 Paweł bowiem bronił się: Że ani przeciw Zakonowi żydowskiemu, ani przeciw świątyni, ani przeciw cesarzowi w niczym nie wykroczyłem. 9 Lecz Festus chcąc żydom łaskę okazać, odpowiadając Pawłowi, rzekł: Czy chcesz jechać do Jeruzalem, i tam o te rzeczy być sądzonym przede mną? 10 A Paweł rzekł: Przed stolicą cesarską stoję, tam mam być sądzony. Żydom nic nie zaszkodziłem, jako ty sam lepiej wiesz.11 Gdyż jeśli zaszkodziłem, albo uczyniłem co godnego śmierci, nie wzbraniam się umrzeć; ale jeśli niczego nie ma w tym, o co ci mnie oskarżają, nikt im mnie darować nie może. Apeluję do cesarza.12 Wtedy Festus rozmówiwszy się z Radą, odpowiedział: Apelowałeś do cesarza? Do cesarza pójdziesz.KRÓL AGRYPPA U FESTUSA.13 Skoro minęło kilka dni, król Agryppa i Berenice zjechali do Cezarei powitać Festusa. 14 I gdy niemało dni tam zabawili, Festus oznajmił królowi o Pawle, mówiąc: Jest tu jeden człowiek, zostawiony przez Feliska w więzieniu,15 w którego sprawie, gdy byłem w Jeruzalem, przyszedł do mnie przedniejsi kapłani i starsi żydowscy, prosząc o wyrok przeciw niemu.16 Opowiedziałem im, że Rzymianie nie mają zwyczaju skazywać żadnego człowieka, dopóki przed oskarżonym nie staną osobiście oskarżyciele i dopóki nie otrzyma możności obrony dla oczyszczenia się z zarzutów. 17 Gdy więc tutaj się zeszli, bez żadnej zwłoki, dnia następnego zasiadłszy na sąd, kazałem przyprowadzić tego człowieka. 18 Gdy oskarżyciele wystąpili przeciw niemu, żadnej sprawy nie podnieśli, w której bym ja występek podejrzewał. 19 Ale mieli przeciw niemu jakieś spory o swoje zabobony i o jakiegoś Jezusa umarłego, o którym Paweł twierdził, że żyje. 20 Ja zaś będąc niepewny co do tej sprawy, pytałem go, czy chce iść do Jeruzalem, i tam o to być sądzonym.21 Ale ponieważ Paweł apelował, by go zachować do wyroku Augusta, kazałem go zatrzymać dopóki go nie odeślę do cesarza. 22 Agryppa zaś rzekł do Festusa: Chciałem i ja posłuchać tego człowieka. Jutro, mówi, usłyszysz go.PAWEŁ PRZED AGRYPPĄ. 23 A nazajutrz, gdy Agryppa i Berenice przyszli z wielką pompą, i weszli na miejsce posłuchania z trybunami i przedniejszymi obywatelami miasta, na rozkaz Festusa przyprowadzono Pawła. 24 I rzecze Festus: Królu Agryppo i wszyscy mężowie, którzy tu z nami jesteście, patrzycie na tego, o którego w Jerozolimie nachodził mię cały tłum żydów, prosząc i wołając, że ten nie powinien żyć dłużej. 26 Ja zaś przekonałem się, że nie uczynił on nic godnego śmierci, ale ponieważ on sam apelował do Augusta, osądziłem, żeby go posłać. 26 A nie mam nic pewnego, co bym o nim panu napisał. Dlatego wyprowadziłem go do was, a najbardziej do ciebie, królu Agryppo, abym po przesłuchaniu miał co napisać. 27 Nierozumną bowiem rzeczą wydaje mi się posyłać więźnia, a nie przedłożyć sprawy jego.
26MÓWI O SWEJ MIŁOŚCI DO ZAKONU.1 Agryppa zaś rzekł do Pawła: Pozwala ci się mówić w swej obronie. Wtedy Paweł wyciągnąwszy rękę zaczął zdawać sprawę: 2 Za szczęśliwego uważam się, królu Agryppo, że przed tobą dziś mam się bronić w sprawie tego wszystkiego, o co oskarżają mię żydzi, 3 zwłaszcza, że znasz wszystko, i jakie są u żydów zwyczaje i spory. Przeto cię proszę, żebyś mię cierpliwie wysłuchał.4 Co się tyczy życia mojego z lat młodych, jakie było od początku wśród narodu mojego w Jeruzalem, wiedzą wszyscy żydzi. 5 Znają bowiem mnie od dawna (gdyby tylko świadczyć chcieli), że według najsurowszej sekty naszej religii żyłem jako faryzeusz. 6 A teraz stoję sądowi poddany z powodu nadziei w obietnicę, którą Bóg uczynił ojcom naszym, do której spodziewa się dojść naszych dwanaście pokoleń, służąc Bogu we dnie i w nocy. Z powodu tej to nadziei, o królu, oskarżają mnie żydzi.8 Cóż bowiem wy niemożliwego do wiary widzicie w tym, że Bóg umarłych wskrzesza?O ZJAWIENIU SIĘ JEZUSA. 9 Ja wprawdzie mniemałem, że powinienem był bardzo wrogo występować przeciw imieniowi Jezusa Nazareńskiego.10 I tak też uczyniłem w Jeruzalem, i wielu świętych ja zamknąłem w więzieniach, otrzymawszy władzę od przedniejszych kapłanów; a gdy ich zabijano, głos oddawałem. 11 I karząc ich częstokroć po wszystkich synagogach, zmuszałem bluźnić; i jeszcze bardziej przeciwko nim szalejąc, prześladowałem ich aż w ościennych miastach. 12 Gdy wśród tego jechałem do Damaszku z władzą i z pozwoleniem przedniejszych kapłanów,13 w południe ujrzałem w drodze, o królu, światłość nad blask słoneczny, która z nieba oświeciła mnie i tych, co ze mną byli. 14 A gdyśmy wszyscy upadli na ziemię, usłyszałem głos, mówiący do mnie hebrajskim językiem: Szawle, Szawle, czemu mię prześladujesz? Trudno ci przeciw ościeniowi wierzgać.15 A ja rzekłem: Kto jesteś, Pannie? Pan zaś rzekł: Jam jest Jezus, którego ty prześladujesz. 16 Ale podnieś się, a stań na nogi twoje; bo na to ci się ukazałem, aby cię ustanowić sługą i świadkiem tych rzeczy, któreś widział, i tych, które tobie objawię, 17 wyrywając cię spośród tego ludu i spośród pogan, do których teraz ja cię posyłam, 18 abyś otworzył im oczy, by nawrócili się z ciemności do światła i z mocy szatańskiej do Boga, żeby otrzymali odpuszczenie grzechów i dział między świętymi przez wiarę, która jest we mnie.O SWEJ MISJI WŚRÓD POGAN.19 Toteż, królu Agryppo, nie byłem niewierny niebieskiemu widzeniu.20 Ale najpierw tym, co są w Damaszku i w Jerozolimie, oraz w całej krainie Judei, i poganom przepowiadałem, aby czynili pokutę, i nawracali się do Boga, spełniając uczynki godne pokuty.21 Z tej to przyczyny żydzi pojmawszy mię w świątyni, usiłowali mię zabić. 22 Lecz pomocą Bożą wsparty, ostałem się aż do dnia dzisiejszego, świadcząc małym i wielkim, nic nie mówiąc prócz tego, co zapowiedzieli prorocy i Mojżesz, że ma nastąpić: 23 że Chrystus miał cierpieć, że jako pierwszy spośród zmartwychwstałych będzie opowiadał światłość ludowi i poganom. 24 Gdy on to mówił i sprawę zdawał, odezwał się Festus wielkim głosem: Szalejesz, Pawle! Wielka nauka do szaleństwa cię przywodzi. 26 A Paweł: Nie szaleję (rzecze); dostojny Festusie, ale głoszę słowa prawdy i rozsądku. 26 Wie bowiem o tym król, do którego też śmiało mówię; bo sądzę, że nic z tego nie jest mu tajne, nic bowiem z tych rzeczy nie działo się pokątnie. 27 Wierzysz, królu, Agryppo, prorokom? Ja wiem, że wierzysz. 28 Agryppa zaś do Pawła: Wkrótce mnie namówisz, żebym został chrześcijaninem. 29 A Paweł: Pragnę od Boga, żeby wkrótce czy po długim czasie, nie tylko ty, ale i wszyscy, co mnie dziś słuchają, takimi się stali, jakim i ja jestem, z wyjątkiem tych kajdan.SKUTEK MOWY ŚW. PAWŁA. 30 I powstał król i namiestnik, i Berenice, i ci, którzy siedzieli z nimi. 31 A odszedłszy, rozmawiali z sobą, mówiąc: że ten człowiek nic nie uczynił godnego śmierci albo więzienia. 32 Agryppa zaś rzekł do Festusa: Można by było wypuścić tego człowieka, gdyby nie był apelował do cesarza.
27PAWEŁ JEDZIE DO ITALII. 1 A gdy postanowiono, że Paweł ma odpłynąć do Italii, i być oddany wraz z innymi więźniami setnikowi cesarskiej kohorty, imieniem Juliuszowi, 2 wsiadłszy na okręt adrumetyński, mający płynąć wzdłuż miejscowości Azji, puściliśmy się w drogę; a był z nami Arystarch Macedończyk, z Tesalonlki. 3 I przypłynęliśmy drugiego dnia do Sydonu. A Juliusz po ludzku obchodząc się z Pawłem, pozwolił mu iść do przyjaciół i zaopatrzyć się. 4 I puściwszy się stamtąd, podpłynęliśmy pod Cypr, dlatego że wiatry były przeciwne. 5 A przejechawszy morze Cylicji i Pamfilii, przybyliśmy do Listry, która jest w Licji; 6 i tam setnik znalazłszy okręt aleksandryjski, płynący do Italii, przesadził nas do niego. 7 A gdyśmy przez wiele dni powoli płynęli, i zaledwie dojechali naprzeciw Gnidos, ponieważ wiatr nam przeszkadzał, popłynęliśmy pod Kretę, koło Salmonu. 8 A z trudnością jadąc wzdłuż brzegów, przybyliśmy do pewnego miejsca, zwanego Dobre Porty, niedaleko miasta Talassa. 9 Gdy zaś upłynęło już sporo czasu, i nie była już bezpieczna żegluga, bo i post już był minął, upominał ich Paweł, 10 mówiąc im: Mężowie, widzę, że ze szkodą i z wielką utratą, nie tylko dla ładunku i okrętu ale też dla życia naszego zaczyna być ta żegluga. 11 Lecz setnik bardziej dowierzał sternikowi i dowódcy okrętu, niż temu, co Paweł powiadał.12 A że i port nie był sposobny do zimowania, większa część radziła wyjechać stamtąd, czyby jakoś nie mogli dobić na przezimowanie do Feniki, portu Krety, który leży w stronie Afryku i Koru.13 A gdy powiał wiatr z południa, sądząc, że dopięli przedsięwzięcia, odbiwszy od Asson, płynęli obok Krety.GWAŁTOWNA BURZA. 14 Lecz niedługo potem uderzył w niego wicher gwałtowny, zwany Euroakwilo. 15 A gdy okręt został porwany, i nie mógł się oprzeć wiatrowi, puściwszy okręt z wiatrem, płynęliśmy. 16 A gdyśmy podpłynęli do pewnej wysepki, zwanej Kauda, zaledwie zdołaliśmy pochwycić barkę. 17 A wyciągnąwszy ją, zabezpieczali się, obwiązując statek; w obawie, żeby nie wpaść na Syrtę, zwinąwszy żagle, tak płynęli. 18 Ale że miotała nami gwałtowna burza, nazajutrz wyrzucili ładunek; 19 trzeciego zaś dnia własnymi rękami wyrzucili sprzęt okrętowy. 20 Lecz gdy nie pokazywały się ani słońce, ani gwiazdy przez dni wiele, i niemała burza zagrażała; odeszła nas już wszelka nadzieja ocalenia.PAWEŁ DODAJE OTUCHY. 21 A gdy już długo nic nie jedli, wtedy Paweł stanąwszy wpośród nich, rzekł: Należało wprawdzie, o mężowie, usłuchawszy mnie, nie opuszczać Krety, i zaoszczędzić sobie tego utrapienia i szkody. 22 Ale teraz zachęcam was, abyście byli dobrej myśli; bo nikt z was nie zginie oprócz okrętu. 23 Albowiem stanął przy mnie tej nocy anioł tego Boga, do którego ja należę, i któremu służę, 24 mówiąc: Nie bój się Pawle, trzeba, żebyś stanął przed cesarzem; a oto Bóg darował ci wszystkich, którzy płyną z tobą. 25 Bądźcie więc dobrej myśli, mężowie, bo wierzę Bogu, że tak się stanie, jak mi powiedziano.26 Musimy się więc dostać na jakąś wyspę.27 Skoro już nadeszła noc czternasta i my płynęliśmy po Adrii, około północy zdawało się żeglarzom, że ukazała im się jakaś kraina. 28 A oni spuściwszy sondę, znaleźli dwadzieścia sążni, a posunąwszy się nieco dalej, znaleźli piętnaście sążni. 29 Bojąc się jednak, żebyśmy nie wpadli na ostre skały, zarzuciwszy z tyłu okrętu cztery kotwice, z upragnieniem oczekiwali dnia. 30 Lecz gdy żeglarze chcieli uciec z okrętu, i spuścili czółno na morze pod pozorem, że z przodu statku chcą zarzucić kotwice, 31 rzekł Paweł setnikowi i żołnierzom: Jeśli ci nie zostaną na okręcie, wy nie możecie być ocaleni. 32 Wtedy żołnierze przecięli liny od barki, i dopuścili, że odpadła. 33 I gdy zaczynało się rozjaśniać, prosił Paweł wszystkich, aby się posilili, mówiąc: Dziś czternasty dzień czekając, trwacie głodni, nic nie jedząc. 34 Przeto proszę was, abyście dla zdrowia waszego posilili się, bo nikomu z was włos z głowy nie spadnie.38 A gdy to rzekł, wziąwszy chleb, dzięki uczynił Bogu przed oczyma wszystkich, i połamawszy, zaczął jeść.36 Wszyscy zaś nabrawszy otuchy, sami też pokarm przyjęli. 37 A było nas wszystkich na okręcie dwustu siedemdziesięciu sześciu. 36 A nasyciwszy się pokarmem, wyrzucali pszenicę w morze, by ulżyć statkowi.WSZYSCY URATOWANI. 39 Gdy zaś dzień nastał, lądu nie rozpoznawali, ale ujrzeli jakąś zatokę, mającą brzeg płaski, do którego zamyślali, gdyby się dało, przybić z okrętem. 40 A gdy podnieśli kotwice, puścili się na morze, rozluźniając zarazem przeguby sterowe, i nastawiwszy na wiatr żagiel pierwszego masztu, zmierzali do brzegu.41 Ale najechawszy na wysunięty w morze półwysep, osiedli ze statkiem, tak że przód okrętu nieruchomo utkwił, a tył rozpadał się pod naporem morza. 42 Żołnierze zaś radzili, żeby więźniów pozabijać, żeby który z nich nie przepłynął; i nie uciekł. 43 Lecz setnik chcąc ocalić Pawła nie pozwolił tego zrobić, i rozkazał, by ci, co umieli pływać, pierwsi się rzucili, i wydostali się, i na ziemię wyszli; 44 a pozostałych, jednych nieśli na deskach, drugich na tym, co z okrętu zostało. I tak się stało, że wszyscy wyszli na ziemię.
28PAWEŁ UKĄSZONY PRZEZ ŻMIJĘ.1 I gdyśmy się wyratowali, wtedy dowiedzieliśmy się, że wyspa nazywała się Melita. 2 A barbarzyńcy okazywali nam niemałą uprzejmość Rozpaliwszy bowiem ognisko, podejmowali nas wszystkich z powodu deszczu, który padał i z powodu zimna. 3 A gdy Paweł nazbierał niemało suchego chrustu i włożył na ogień, żmija wypełznąwszy wskutek gorąca, chwyciła się ręki jego. 4 Lecz gdy barbarzyńcy ujrzeli gada wiszącego u jego ręki, mówili jeden do drugiego: Niechybnie ten człowiek jest mordercą, bo choć z morza cało wyszedł, pomsta nie pozwala mu żyć. 5 Ale on strząsnąwszy gada w ogień, nic złego nie doznał. 6 Oni zaś myśleli, że zacznie puchnąć, i że nagle upadnie, i umrze. A gdy długo czekali, i widzieli, że nic złego mu się nie dzieje, zmieniwszy zdanie, mówili, że jest bogiem.UZDRAWIA OJCA PUBLIUSZA. 7 W tych zaś okolicach były dobra księcia wyspy, imieniem Publiusza, który nas przyjąwszy, przez trzy dni uprzejmie podejmował. 8 A trafiło się, że ojciec Publiusza leżał gorączką i biegunką dręczony. Wszedł do niego Paweł, i skoro się pomodlił, i ręce nań włożył, uzdrowił go. 9 Gdy się to stało, wszyscy na wyspie, którzy mieli choroby, przychodzili, i byli uzdrawiani. 10 Oni też wiele nam czci okazali; a gdyśmy odjeżdżali, zaopatrzyli, w co było potrzeba.PODRÓŻ Z MALTY DO RZYMU.11 A po trzech miesiącach odpłynęliśmy na statku aleksandryjskim, który zimował na wyspie, i za godło miał Kastorów.12 A gdyśmy przypłynęli do Syrakuzy, zabawiliśmy tam trzy dni.13 Skąd jadąc wzdłuż wybrzeża, przybyliśmy do Regium, a dzień potem, gdy zawiał południowy wiatr, dopłynęliśmy dnia drugiego do Puteolów. 14 Znalazłszy tam braci, byliśmy proszeni, by pozostać u nich przez dni siedem; i tak przybyliśmy do Rzymu.15 A bracia tamtejsi usłyszawszy, wyszli naprzeciw nas aż do Forum Appiusza i do Trzech Gospód. Gdy ich zobaczył Paweł złożywszy dzięki Bogu, nabrał otuchy. 16 Gdy zaś przybyliśmy do Rzymu, pozwolono Pawłowi zamieszkać osobno z żołnierzem, który go pilnował.DLACZEGO APELOWAŁ DO CEZARA.17 A po trzech dniach zwołał przedniejszych żydów. I gdy się zebrali, tak do nich przemówił: Ja, mężowie bracia, choć nie uczyniłem nic przeciw ludowi, albo zwyczajom ojczystym, jako więzień z Jerozolimy zostałem wydany w ręce Rzymian, 18 którzy zrobiwszy co do mnie dochodzenie, chcieli mię wypuścić, dlatego że nie było we mnie żadnej przyczyny śmierci. 19 Ale gdy sprzeciwiali się żydzi, musiałem apelować do cesarza, nie jakbym zamierzał naród mój w czymś oskarżać. 20 Z tej to przyczyny zaprosiłem was, aby was ujrzeć i z wami się rozmówić, bo dla nadziei Izraela tym łańcuchem związany jestem. 21 Lecz oni rzekli do niego: My ani listów o tobie nie otrzymaliśmy z Judei, ani też nikt z braci przybyłych nic złego o tobie nie doniósł, ani nie mówił. 22 Pragniemy zaś od ciebie usłyszeć, co myślisz; bo wiadomo nam o tej sekcie, że się jej wszędzie sprzeciwiają.PRZEPOWIADA CHRYSTUSA ŻYDOM.23 A gdy mu naznaczyli dzień, przyszło ich do niego do gospody bardzo wielu, i on im wykładał, świadcząc o królestwie Bożym, i starając się ich przekonać o Jezusie z Zakonu Mojżeszowego i z Proroków, od rana aż do wieczora.24 A jedni wierzyli temu, co było mówione, drudzy zaś nie wierzyli. 25 I gdy nie mogli się zgodzić między sobą, odchodzili, a Paweł mówił jedno słowo: Że dobrze Duch Święty powiedział przez Izajasza proroka do ojców naszych, 26 mówiąc: “Idź do ludu tego, a mów do nich: Uchem usłyszycie, a nie zrozumiecie, i patrząc, patrzeć będziecie, a nie ujrzycie. 27 Albowiem zatyło serce ludu tego, i uszami ledwo słyszeli i zamrużali oczy swoje, żeby przypadkiem oczami nie ujrzeli i uszami nie usłyszeli i sercem nie zrozumieli, żeby się nie nawrócili, i żebym ich nie uzdrowił.” 28 Niechże więc wam wiadome będzie, że poganom posłane jest to zbawienie Boże, a oni słuchać będą. 29 I gdy on to powiedział, żydzi odeszli od niego, tocząc między sobą spór.30 Paweł zaś mieszkał przez całe dwa lata w najętym przez siebie domu, i przyjmował wszystkich, którzy doń przychodzili, 31 opowiadając królestwo Boże, i nauczając tego, co dotyczy Pana Jezusa Chrystusa z wszelkim bezpieczeństwem i bez przeszkody.