Dzieje Apostolskie

11 Pierwsze opowiadanie ułożyłem, o Teofilu, o wszystkim, co począł Jezus czynić i uczyć, 2 aż do dnia, w którym dawszy polecenie przez Ducha Świętego apostołom, których wybrał, został wzięty do nieba. 3 Im też okazał się sam żywy po swej Męce w licznych dowodach, przez czterdzieści dni ukazując się im, i mówiąc o królestwie Bożym.WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE. 4 A jedząc z nimi, przykazał im, aby nie odchodzili z Jerozolimy, ale czekali na obietnicę Ojca, którą (mówi) słyszeliście z ust moich: 5 że Jan wprawdzie chrzcił wodą, wy zaś będziecie ochrzczeni Duchem Świętym po niewielu tych dniach. 6 Ci więc, którzy się byli zeszli, pytali go, mówiąc: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraelowi? 7 I rzekł do nich: Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, 8 które Ojciec w swej władzy zachował; sale otrzymacie moc Ducha Świętego, który przyjdzie na was, i będziecie mi świadkami w Jeruzalem i w całej Judei i w Sanlarii i aż do krańców ziemi.9 A gdy to powiedział, kiedy oni patrzyli, został uniesiony, i obłok zakrył go przed ich oczami. 10 A gdy pilnie patrzyli za nim, idącym do nieba, oto dwaj mężowie stanęli przy nich w białym odzieniu, 11 którzy też rzekli: Mężowie galilejscy, czemu stoicie, patrząc w niebo? Ten Jezus, który wzięty jest od was do nieba, tak przyjdzie, jak widzieliście go idącego do nieba.APOSTOŁOWIE W WIECZERNIKU.12 Wtedy wrócili do Jeruzalem z góry, zwanej Oliwną, która jest blisko Jeruzalem, odległa o drogę szabatu.13 A gdy weszli do wieczernika, wstąpili, gdzie przebywali Piotr i Jan, Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub Alfeusza i Szymon Zelotes, i Juda Jakubów. 14 Ci wszyscy trwali jednomyślnie na modlitwie z niewiastami i Maryją, matką Jezusową, i z braćmi jego.WYBÓR MACIEJA. 15 W owe dni powstawszy Piotr wpośród braci, rzekł (a był poczet osób razem około stu dwudziestu): 16 Mężowie bracia, musiało wypełnić się Pismo, które przepowiedział Duch Święty przez usta Dawida, o Judaszu, który był wodzem tych, co pojmali Jezusa;17 który policzony był z nami, i otrzymał udział w tym posługiwaniu. 18 Otóż on posiadł rolę z zapłaty nieprawości, a powiesiwszy się, rozpękł się przez pół, i wypłynęły wszystkie wnętrzności jego.19 I stało się jawne wszystkim mieszkańcom Jeruzalem, tak że rolę tę nazwano w ich języku Haceldama, to jest rola krwi.20 Napisano bowiem w księdze Psalmów: “Niechaj będzie ich mieszkanie puste, i niech nie będzie, kto by w nim mieszkał,” a “biskupstwo jego niech weźmie inny.”21 Potrzeba więc z tych mężów którzy się z nami zbierali przez cały czas, w którym Pan Jezus przyszedł i odszedł spośród nas, 22 począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym wzięty został od nas, aby jeden z nich był z nami świadkiem zmartwychwstania jego. 23 I postawili dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, który miał przydomek Justus, i Macieja. 24 A modląc się, mówili: Ty, Panie, który znasz serca wszystkich, wskaż jednego, którego z tych dwóch wybrałeś,25 aby otrzymał miejsce urzędu tego i apostolstwa, z którego wypadł Judasz, aby odejść na miejsce swoje. 26 I dali im losy, i padł los na Macieja, i zaliczony został do jedenastu apostołów.
2ZESŁANIE DUCHA ŚW.1 A gdy dopełniały się dni Pięćdziesiątnicy, byli wszyscy razem na tym samym miejscu.2 I nagle stał się z nieba szum, jakby nadchodzącego wichru gwałtownego, i napełnił cały dom, w którym siedzieli.3 I ukazały im się rozdzielone języki jakby ognia, i usiadł na każdym z nich z osobna.4 I napełnieni zostali wszyscy duchem Świętym, i poczęli mówić rozmaitymi językami, jak im Duch Święty dawał mówić. 5 Byli zaś w Jeruzalem żydzi mieszkający, mężowie nabożni z każdego narodu, który jest pod niebem.6 A gdy rozległ się ten głos, zbiegło się mnóstwo, zatrwożyli się w duchu, bo każdy słyszał ich mówiących swoim językiem. 7 Zdumiewali się zaś wszyscy, i dziwili się, mówiąc: Czyż oto ci wszyscy, co mówią, nie są Galilejczykami? 8 I jakże usłyszeliśmy każdy z nas swój język, w którym urodziliśmy się?9 Partowie i Medowie, i Elamici i mieszkający w Mezopotamii, w Judei i w Kapadocji, w Poncie i w Azji, 10 we Frygii i w Pamfilii, w Egipcie i w stronach Libii, które leżą koło Cyreny, i przybysze z Rzymu, 11 żydzi też i prozelici, Kreteńczycy i Arabowie, słyszeliśmy ich głoszących językami naszymi wielmożne sprawy Boże.12 I zdumiewali się wszyscy, i dziwili się, mówiąc wzajem do siebie: Cóż to ma być? 13 Inni zaś naśmiewając się, mówili: Że ci moszczu są pełni.PIERWSZE KAZANIE PIOTRA.14 A stanąwszy Piotr z jedenastoma, podniósł głos swój, i przemówił do nich: Mężowie żydowscy i wszyscy, którzy mieszkacie w Jeruzalem, niech wam to będzie wiadome, a przyjmijcie do uszu słowa moje. 15 Albowiem nie są pijani ci, jak wy mniemacie, gdyż jest trzecia godzina dnia, 16 ale to jest, ca powiedziane było przez proroka Joela:17 “I stanie się, w ostatnie dni (mówi Pan) wyleję z Ducha mego na wszelkie ciało; i prorokować będą synowie wasi i córki wasze, a młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcom waszym sny śnić się będą. 18 I zaiste na sługi moje i na służebnice moje wyleję w owe dni z Ducha mojego, i będą prorokować.19 I sprawię cuda na niebie wysoko i znaki na ziemi nisko, krew i ogień i kurzawę dymu.20 Słońce obróci się w ciemności, a księżyc w krew, zanim przyjdzie dzień Pański wielki i jawny.21 I stanie się: Wszelki, który by wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie.”22 Mężowie izraelscy! Słuchajcie tych słów: Jezusa Nazareńskiego, męża, poleconego wam od Boga przez moce i cuda i znaki, które czynił Bóg przezeń pośród was, jak to sami wiecie,23 tego to, wydanego według postanowionego planu i przejrzenia Bożego, umęczywszy rękoma niezbożnych, zgładziliście.24 Jego Bóg wskrzesił, usunąwszy boleści otchłani, gdyż niemożliwe było, żeby ona zatrzymać go miała.25 O nim bowiem mówił Dawid: “Miałem zawsze Pana przed oczami mymi; bo mi jest po prawicy, abym nie był poruszony. 26 Dlatego rozweseliło się serce moje i rozradował się język mój; nadto i ciało moje spoczywać będzie w nadziei. 27 Albowiem nie zostawisz duszy mojej w otchłani, i nie pozwolisz Świętemu twemu oglądać skażenia. 28 Oznajmiłeś mi drogi życia, i napełnisz mnie radością przed obliczem twoim.”29 Mężowie bracia! Niechże wolno będzie śmiało wam powiedzieć o patriarsze Dawidzie, że umarł, i pogrzebany został, i grób jego jest u nas aż do dnia dzisiejszego. 30 Będąc więc prorokiem, i wiedząc, że Bóg pod przysięgą mu obiecał, że potomek jego będzie siedział na stolicy jego:31 patrząc w przyszłość, mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa, że ani nie został zatrzymany w otchłani, ani ciało jego nie oglądało skażenia. 32 Tego to Jezusa wskrzesił Bóg, czego my wszyscy świadkami jesteśmy. 33 Wywyższony więc prawicą Boga i wziąwszy obietnicę Ducha Świętego od Ojca, wylał tego, którego wy widzicie, i słyszycie.34 Nie Dawid bowiem wstąpił do nieba, lecz sam powiada: “Rzekł Pan Panu memu: siądź po prawicy mojej, 35 aż położę nieprzyjaciół twoich podnóżkiem nóg twoich.”36 Niech tedy z wszelką pewnością wie cały dom izraelski, że go i Panem i Chrystusem uczynił Bóg, tego Jezusa, któregoście wy ukrzyżowali.NAWRÓCENIE TRZECH TYSIĘCY.37 Gdy zaś to usłyszeli, skruszyli się w sercu, i rzekli do Piotra i do innych apostołów: Cóż mamy czynić, mężowie bracia? 38 A Piotr do nich: Pokutę czyńcie (mówi), i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa, na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. 39 Albowiem dla was jest ta obietnica i dla dzieci waszych i dla wszystkich, “co są daleko,. Którychkolwiek powoła Pan, Bóg nasz.” 40 I bardzo wielu innymi słowami świadczył, i napominał ich, mówiąc: Ratujcie się spośród tego przewrotnego plemienia. 41 Ci więc, co przyjęli jego słowa, zostali ochrzczeni, i przybyło dnia tego dusz około trzech tysięcy.ŻYCIE PIERWSZYCH CHRZEŚCIJAN.42 A trwali w nauce apostolskiej i w uczestnictwie łamania chleba i w modlitwach.43 Każdego zaś ogarniała bojaźń, wiele się też dziwów i znaków działo przez apostołów w Jeruzalem; i była wielka bojaźń we wszystkich.44 Wszyscy też, którzy wierzyli, byli razem, i mieli wszystko wspólne. 45 Majętności i dobytek sprzedawali, i rozdzielali je wszystkim, jak każdemu było potrzeba. 46 Co dzień także przebywali jednomyślnie w świątyni, i łamiąc chleb po domach, pożywali pokarm z radością i w prostocie serca,47 chwaląc Boga, i mając łaskę u wszystkiego ludu. Pan zaś co dzień pomnażał liczbę tych, co mieli być zbawieni.
3PIOTR UZDRAWIA CHOREGO.1 A Piotr i Jan wstępowali do świątyni na modlitwę o dziewiątej godzinie. 2 I wnoszono pewnego człowieka, który był chromy od urodzenia; jego to kładli codziennie przy bramie świątyni, zwanej Piękną, aby prosił o jałmużnę wchodzących do świątyni.3 Ten, ujrzawszy Piotra i Jana, gdy mieli wejść do świątyni, prosił, żeby dostał jałmużnę. 4 A Piotr z Janem wpatrując się w niego, rzekł mu: Spojrzyj na nas. 5 Lecz on spoglądał na nich, spodziewając się coś od nich otrzymać. 6 Piotr zaś rzekł: Srebra i złota nie mam; lecz co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazareńskiego wstań, a chodź!7 I ująwszy prawą rękę jego, podniósł go, i natychmiast umocniły się golenie jego i stopy.8 A wyskoczywszy stanął, i chodził i wszedł z nimi do świątyni, chodząc i podskakując, i chwaląc Boga.9 I widział go cały lud chodzącego i chwalącego Boga.10 A poznawali go, że to był ten, który dla jałmużny siadywał u Pięknej bramy świątyni; i wpadli w zdumienie i podziw wobec tego, co mu się wydarzyło. 11 Gdy on zaś trzymał się Piotra i Jana, zbiegł się do nich wszystek lud, zdumieniem zdjęty, do krużganku, zwanego Salomonowym.KAZANIE PIOTRA W ŚWIĄTYNI.12 A widząc to Piotr, przemówił do ludu: Mężowie izraelscy! Cóż się temu dziwicie, albo czemu nam się przypatrujecie, jakbyśmy naszą mocą czy władzą sprawili, że ten chodzi?13 Bóg Abrahama i Bóg Izaaka i Bóg Jakuba, Bóg Ojców naszych, uwielbił Syna swego, Jezusa, któregoście wy wydali, i zaparli się przed Piłatem, podczas gdy on osądził, że uwolnić go należy. 14 Wy zaś zaparliście się świętego i sprawiedliwego i prosiliście, aby wam darował zabójcę:15 a zabiliście sprawcę życia, którego Bóg wskrzesił z martwych, czego my świadkami jesteśmy. 16 A dla wiary w imię jego ten, którego wy widzicie, i znacie, przez imię jego został umocniony; i wiara, która przezeń jest, dała to zupełne zdrowie przed oczyma was wszystkich.17 Teraz też bracia, wiem, żeście z niewiadomości uczynili, jak i przełożeni wasi.18 Bóg zaś to, co przez usta wszystkich proroków był przepowiedział, że Chrystus jego miał cierpieć, tak spełnił. 19 A przeto pokutujcie, i nawróćcie się, aby zgładzone były grzechy wasze, 20 aby gdy przyjdą czasy ochłody od oblicza Pańskiego, i żeby zesłał przepowiadanego wam Jezusa Chrystusa,21 którego niebo musi przyjąć aż do czasu odnowienia wszech rzeczy, które zapowiedział Bóg przez usta swoich świętych od wieku proroków. 22 Mojżesz zaiste mówił: “Że proroka wzbudzi wam Pan Bóg wasz spomiędzy braci waszych, jako mnie; jego słuchać będziecie we wszystkim, cokolwiek wam mówić będzie. 23 I stanie się: wszelki, który by nie słuchał proroka tego, wytępiony będzie spośród ludu.” 24 I wszyscy prorocy od Samuela, i którzy potem mówili, przepowiedzieli te dni. 25 Wy jesteście synami proroków i przymierza, które zawarł Bóg z ojcami naszymi, mówiąc do Abrahama: “I w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi.”26 Dla was najpierw Bóg wskrzesiwszy Syna swego, posłał go, błogosławiącego wam, aby nawrócił się każdy od nieprawości swojej.
4PIOTR I JAN PRZED SYNEDRIUM.1 Gdy zaś oni mówili do ludu, nadeszli kapłani i zarządca świątyni i saduceusze, 2 okazując niechęć, że nauczali lud, i że w Jezusie opowiadali powstanie z martwych. 3 I pojmali ich, i wtrącili do więzienia aż do jutra, bo już był wieczór. 4 Lecz wielu z tych, których usłyszeli słowo, uwierzyło; i była liczba mężów pięć tysięcy.5 I stało się nazajutrz, że się zebrali przełożeni ich i starsi i doktorowie w Jeruzalem, 6 i Annasz, najwyższy kapłan, i Kajfasz i Jan i Aleksander, i ilu ich tylko było z rodu kapłańskiego.7 A postawiwszy ich w pośrodku, pytali: Jaką mocą albo w czyje imię wyście to uczynili? 8 Wtedy Piotr, napełniony Duchem Świętym, rzekł do nich: Przełożeni ludu i starsi, słuchajcie:9 Jeśli my dziś sądownie badani jesteśmy o dobrodziejstwo dla człowieka ułomnego, przez co on został uzdrowiony, 10 niechże wam wszystkim i całemu ludowi izraelskiemu wiadome będzie, że przez imię Pana naszego Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, któregoście wy ukrzyżowali, którego Bóg wzbudził z martwych, że przez niego ten stoi zdrowy przed wami.11 Ten jest “kamień, który został odrzucony przez was budujących, który stał się kamieniem węgielnym”;12 i nie ma w nikim innym zbawienia. Nie ma bowiem innego imienia pod niebem, danego ludziom, w którym byśmy mieli być zbawieni.ZAKAZ NAUCZANIA O JEZUSIE.13 Widząc zaś odwagę Piotra i Jana, i dowiedziawszy się, że byli to ludzie bez nauki i prości, dziwili się, i poznali ich, że byli z Jezusem. 14 Widząc też stojącego przy nich człowieka, który został uzdrowiony, nie mogli się sprzeciwiać. 15 Kazali im więc opuścić Radę, i rozmawiali między sobą, 16 mówiąc: cóż uczynimy tym ludziom? Że przecie znany cud został przez nich uczyniony, rzecz jest jawna wszystkim mieszkającym w Jeruzalem i zaprzeczyć me możemy. 17 Ale żeby się to bardziej nie rozgłaszało między ludem, zagroźmy im, aby więcej w to imię do żadnego człowieka nie mówili.18 A wezwawszy ich, zakazali, aby w ogóle nie mówili, i nie nauczali w imię Jezusowe.19 Lecz Piotr i Jan odpowiadając; rzekli do nich: Osądźcie, czy słuszna to rzecz w obliczu Boga, słuchać raczej was, niż Boga.20 Nie możemy bowiem nie mówić o tym, cośmy widzieli, i słyszeli. 21 A oni zagroziwszy im, wypuścili ich, nie wiedząc, w jaki sposób ich ukarać, ze względu na lud: ponieważ wszyscy wysławiali to, co się stało w tym zdarzeniu. 22 Miał bowiem więcej niż czterdzieści lat ów człowiek, na którym stał się ten cud uzdrowienia.MODLITWA DZIĘKCZYNNA WIERNYCH.23 Gdy zaś ich wypuszczono, przyszli do swoich, i oznajmili im wszystko, co najwyżsi kapłani i starsi im mówili.24 Ci zaś usłyszawszy, zgodnie podnieśli głos swój do Boga, i rzekli: Panie, tyś jest, któryś stworzył niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest,25 któryś Duchem Świętym przez usta ojca naszego Dawida, sługi twego, powiedział: “Czemu wzburzyły się narody, a ludy rozmyślały próżne rzeczy?26 Stanęli królowie ziemscy, i książęta zeszli się społem przeciw Panu i przeciw Chrystusowi jego! ” 27 Albowiem zebrali się prawdziwie w tym mieście przeciw świętemu Synowi twemu, Jezusowi, któregoś namaścił, Herod i Poncjusz Piłat, z poganami i z ludami izraelskimi,28 aby uczynić, co ręka twa i rada twa postanowiły, aby się stało. 29 A teraz, Panie, wejrzyj na ich pogróżki, i daj sługom twoim z wszelką śmiałością opowiadać słowo twoje,30 przez to, że rękę twoją wyciągać będziesz, aby uzdrawiać i działać i znaki i cuda przez imię świętego Syna twego, Jezusa. 31 A gdy się pomodlili, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zgromadzeni, i napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i śmiało opowiadali słowo Boże.OBRAZ PIERWSZEJ GMINY CHRZEŚCIJAŃSKIEJ.32 Mnóstwo zaś wierzących miało jedno serce i jedną duszę; nikt też z nich nie nazywał swoim tego, co posiadał, lecz wszystko było im wspólne. 33 I z wielką mocą apostołowie dawali świadectwo zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, Pana naszego, i wielka łaska była nad nimi wszystkimi.34 Nie było bowiem między nimi nikogo w niedostatku; gdyż wszyscy, co mieli role albo domy, sprzedawszy, przynosili zapłatę za to, co sprzedawali, 36 i składali przed nogi apostołów. Rozdawano zaś każdemu, ile komu było potrzeba. 36 A Józef, którego nazwali apostołowie Barnabą (co znaczy: syn pocieszenia), lewita, rodem z Cypru, 37 mając rolę, sprzedał ją, i przyniósł pieniądze, i położył u nóg apostołów.
5ANANIASZ I SAFIRA. 1 Pewien zaś mąż, imieniem Ananiasz, z Safirą, żoną swoją, sprzedał rolę,2 i ujął z zapłaty za rolę za wiedzą żony swojej; a przyniósłszy pewną część położył przed nogi apostołów. I rzekł Piotr: Ananiaszu, czemu szatan skusił serce twoje, żebyś skłamał Duchowi Świętemu, i ujął z zapłaty za rolę? 4 Czyż będąc twoja, nie zostawała tobie, a sprzedana nie była w twej mocy? Czemuś tę rzecz do serca twego przypuścił? Nie skłamałeś ludziom, ale Bogu. 5 A słysząc te słowa Ananiasz, padł i skonał. I zdjął strach wielki wszystkich, którzy tego słuchali. 6 Młodzieńcy zaś powstawszy, usunęli go na stronę, i wyniósłszy, pogrzebali. 7 I upłynął czas około trzech godzin, a żona jego, nie wiedząc, co się stało, weszła.8 I rzekł jej. Piotr: Powiedz mi, niewiasto, czy za tyle sprzedaliście rolę? A ona rzekła: Tak jest, za tyle. 9 Piotr zaś do niej: Cóżeście się to zmówili, aby kusić Ducha Pańskiego? Oto nogi tych, co pogrzebali męża twego, są przed drzwiami, i wyniosą cię.10 Natychmiast padła u nóg jego, i skonała A wszedłszy młodzieńcy, znaleźli ją umarłą, i wynieśli, i pogrzebali obok męża jej.11 I padł wielki strach na cały Kościół i na wszystkich, którzy o tym słyszeli.ROŚNIE LICZBA WIERZĄCYCH.12 A przez ręce apostołów działo się wiele znaków i cudów między ludem I byli wszyscy razem w krużganku Salomonowym. 13 Z innych zaś nikt nie śmiał do nich się przyłączyć, ale lud ich wysławiał. 14 I coraz bardziej wzrastała liczba wierzących w Panu, mężów i niewiast, 15 tak że na ulicę wynosili chorych i kładli na łożach i tapczanach, aby gdy Piotr przechodził, przynajmniej cień jego padł na którego z nich, by uzdrowieni byli z niemocy swoich. 16 Zbiegało się też mnóstwo ludu z pobliskich miast do Jeruzalem, znosząc chorych i dręczonych od duchów nieczystych, a ci wszyscy byli uzdrawiam.NOWE PRZEŚLADOWANIE APOSTOŁÓW.17 Powstawszy zaś najwyższy kapłan i wszyscy, co z nim byli, (to jest sekta saduceuszów), przepełnieni zazdrością, 16 pojmali apostołów i wtrącili ich do publicznego więzienia.19 Lecz anioł Pański otworzywszy w nocy drzwi więzienia, i wyprowadziwszy ich, rzekł:20 Idźcie, a stanąwszy opowiadajcie w świątyni udowi wszystkie słowa żywota tego. 21 A oni usłyszawszy, weszli o świcie do świątyni, i nauczali. Najwyższy zaś kapłan i ci, co z nim byli, przyszedłszy, zwołali Radę i wszystką starszyznę synów Izraela, i posłali do więzienia, aby ich przyprowadzono. 22 A gdy przyszli słudzy, i otworzywszy więzienie, nie znaleźli ich, wróciwszy się, oznajmili,23 mówiąc: Więzienie znaleźliśmy zamknięte z całą starannością i stróżów stojących przed drzwiami; lecz otworzywszy, nikogośmy w nim nie znaleźli. 24 A gdy te słowa usłyszeli, zarządca świątyni i przedniejsi kapłani, nie umieli sobie wyjaśnić, co z nimi się stało.25 A ktoś przyszedłszy, powiedział im: Że oto mężowie, których wtrąciliście do więzienia, są w świątyni, stojąc i ucząc lud. 26 Wtedy poszedł zarządca ze sługami, i przyprowadził ich bez gwałtu; bo się bali ludu, żeby ich nie ukamienował.27 A gdy ich przyprowadzili, postawili przed Radą. I spytał ich najwyższy kapłan, 28 mówiąc: Surowo zakazaliśmy wam, abyście w to imię nie nauczali; a oto napełniliście Jeruzalem nauką waszą, i chcecie na nas ściągnąć krew człowieka tego.29 Piotr zaś i apostołowie odpowiadając rzekli: Więcej trzeba słuchać Boga, aniżeli ludzi. 30 Bóg ojców naszych wskrzesił Jezusa, któregoście wy zabili, zawiesiwszy na drzewie. 31 Tego wodza i zbawiciela wywyższył Bóg prawicą swoją, aby dał Izraelowi pokutę i odpuszczenie grzechów.32 A my jesteśmy świadkami tych słów, i Duch Święty, którego dał Bóg wszystkim tym, co mu są posłuszni.33 Szarpał nimi gniew, gdy to słyszeli, i myśleli ich zabić. RADA GAMALIELA. 34 Lecz powstawszy w Radzie pewien faryzeusz, imieniem Gamaliel, doktor zakonny, w poważaniu u wszystkiego ludu, kazał na chwilę ludzi wyprowadzić.35 i rzekł do nich: Mężowie izraelscy! Zastanówcie się, co chcecie z tymi ludźmi uczynić.36 Przed tymi bowiem dniami powstał Teodas, mówiąc, że jest kimś, i przystało do niego mężów w liczbie około czterystu: on został zabity, a wszyscy, którzy mu wierzyli, rozproszyli się, i obrócili się w niwecz. 37 Po nim powstał Judasz Galilejczyk w czasie spisu ludności, i uwiódł lud za sobą; i on sam zginął i wszyscy, którzy do niego przystali, poszli w rozsypkę. 38 Przeto i teraz powiadam wam, odstąpcie od tych ludzi, i zaniechajcie ich. Albowiem jeśli z ludzi jest ta myśl, albo ta sprawa, wniwecz się obróci;39 lecz jeśli jest z Boga, nie będziecie mogli jej zniweczyć, byście się przypadkiem nie znaleźli w walce z Bogiem. I usłuchali go. 40 A wezwawszy apostołów, i obiwszy ich, nakazali, aby zgoła nie przemawiali w imię Jezusowe, i puścili ich. 41 A oni właśnie wracali sprzed Rady, ciesząc się, że stali się godnymi dla imienia Jezusowego zelżywość cierpieć. 42 Lecz nie przestawali codziennie w świątyni i po domach nauczać i opowiadać Jezusa Chrystusa.
6USTANOWIENIE DIAKONÓW.1 A w te dni, gdy rosła liczba uczniów, powstało szemranie Greków przeciwko żydom, że przy codziennym posługiwaniu zaniedbywano ich wdowy. 2 A dwunastu zwoławszy rzeszę uczniów, rzekli: Nie jest rzeczą słuszną, żebyśmy opuścili słowo Boże, a służyli stołom. 3 Upatrzcież więc, bracia, spomiędzy siebie siedmiu mężów dobrej sławy, pełnych Ducha Świętego i mądrości, których byśmy ustanowili dla tej sprawy. 4 My zaś pilnować będziemy modlitwy i posługi słowa. 5 I spodobała się ta mowa całemu zgromadzeniu. I obrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego i Filipa i Prochora, i Nikanora i Tymona, i Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. 6 Tych stawili przed oczyma apostołów, a oni pomodliwszy się, włożyli na nich ręce. 7 A słowo Pańskie rosło, i pomnażała się bardzo liczba uczniów w Jeruzalem; wielkie też mnóstwo kapłanów posłuszne było wierze.SKARGA PRZECIW SZCZEPANOWI. 8 Szczepan zaś, pełen łaski i mocy, czynił cuda i znaki wielkie pomiędzy ludem.9 I powstali niektórzy z synagogi, zwanej Libertynów i Cyrenejczyków, i Aleksandryjczyków i tych, którzy byli z Cylicji i z Azji, rozprawiając ze Szczepanem,10 i nie mogli oprzeć się mądrości i Duchowi, który mówił.11 Wtedy podstawili mężów, którzy by mówili, że słyszeli go mówiącego słowa bluźniercze przeciw Mojżeszowi i Bogu.12 Tak więc poruszyli lud i starszyznę i doktorów, którzy zbiegłszy się, porwali go, i przyprowadzili do Rady. 13 I postawili fałszywych świadków, którzy mówili: Ten człowiek nie przestaje mówić słów przeciwko miejscu świętemu i Zakonowi. 14 Albowiem słyszeliśmy go mówiącego, że ten Jezus Nazareński zburzy to miejsce, i odmieni zwyczaje, które nam podał Mojżesż.15 A wszyscy, którzy siedzieli w Radzie, patrząc w niego, widzieli oblicze jego jak oblicze anioła.
7SZCZEPAN BRONIĄC SIĘ, MÓWI O PATRIARCHACH. 1 Rzekł więc najwyższy kapłan: Czy te rzeczy tak się mają? 2 A on przemówił: Mężowie brata i ojcowie, słuchajcie! Bóg chwały ukazał się ojcu naszemu Abrahamowi, gdy był w Mezopotamii, wpierw nim zamieszkał w Charan, 3 i rzekł do niego: “Wyjdź z ziemi twojej i z rodziny twojej, a idź do ziemi, którą ci wskażę.” 4 Wtedy wyszedł z ziemi Chaldejskiej, zamieszkał w Charan; a stamtąd, gdy umarł ojciec jego, przeniósł go do tej ziemi, w której wy teraz mieszkacie.5 I nie dał mu w niej dziedzictwa ani na długość kroku, lecz obiecał “dać mu ją w posiadanie i potomstwu jego po nim,” choć nie miał syna.6 A powiedział mu Bóg: Ze “potomstwo jego tułaczem będzie w obcej ziemi, i podbiją ich w niewolę, i źle z nimi obchodzić się będą przez czterysta lat.7 Ale naród, któremu służyć będą, ja sądzić będę,” rzekł Pan; “a potem wyjdą, i będą mi służyć na tym miejscu.”8 I dał mu przymierze obrzezania; i tak zrodził Izaaka, i obrzezał go dnia ósmego, a Izaak Jakuba, a Jakub dwunastu patriarchów.9 A patriarchowie zazdroszcząc Józefowi, sprzedali go do Egiptu, i Bóg był z nim.10 I wyrwał go ze wszystkich `ucisków jego, i dał mu łaskę i mądrość ” w oczach Faraona, króla egipskiego; i postanowił go przełożonym nad Egiptem i nad całym domem swoim.”11 Lecz przyszedł głód na cały Egipt i Chanaan, i wielki ucisk, i nie znajdowali żywności ojcowie nasi.12 Jakub zaś usłyszawszy, że było zboże w Egipcie, posłał ojców naszych pierwszy raz.13 A za drugim razem został poznany Józef przez braci swoich, i wyszedł na jaw przed Faraonem ród jego. 14 Józef zaś posławszy, sprowadził ojca swego Jakuba i całą swą rodzinę w liczbie siedemdziesięciu pięciu dusz.15 I przeniósł się Jakub do Egiptu, i umarł on i ojcowie nasi.16 I przeniesieni zostali do Sychem, i złożeni zostali w grobie, który kupił Abraham za cenę srebra u synów Hemora, syna Sychema.OPOWIADA ŻYCIE MOJŻESZA. 17 A gdy się przybliżał czas obietnicy, którą złożył był Bóg Abrahamowi, rozrodził się lud, i rozmnożył się w Egipcie, 18 aż nastał inny król w Egipcie, który nie znał Józefa. 19 Ten podszedłszy nasz naród gnębił ojców naszych, żeby wyrzucali dziatki swoje, aby nie żyły. 20 W tymże czasie narodził się Mojżesz, i był miły Bogu, i przez trzy miesiące chowany był w domu ojca swego. 21 Gdy zaś został wyrzucony, wzięła go córka Faraona, i wychowała go sobie za syna.22 I wykształcony został Mojżesz we wszelkiej mądrości egipskiej, i był potężny w słowie i w uczynkach swoich.23 A gdy mu już dochodziło czterdzieści lat, przyszło mu na myśl, aby odwiedził braci swoich, synów izraelskich.24 I widząc jednego krzywdzonego, obronił go, i pomścił tego, który krzywdę cierpiał, zabiwszy Egipcjanina. 25 Sądził zaś, iż bracia rozumieją, że Bóg daje im wybawienie przez rękę jego; lecz oni nie zrozumieli.26 A nazajutrz zjawił się wśród nich, gdy się kłócili, i chciał ich pogodzić, mówiąc: Mężowie, braćmi jesteście; czemuż jeden drugiego krzywdzicie? 27 Lecz ten, co krzywdził bliźniego, odpędził go, mówiąc: “Któż cię postawił panem i sędzią nad nami?28 Czy ty chcesz mię zabić, jak wczoraj zabiłeś Egipcjanina?29 I uciekł Mojżesz z powodu słowa tego i stał się przychodniem w ziemi Madianitów,” gdzie zrodził dwóch synów.O WIDZENIU NA GÓRZE SYNAJ. 30 A gdy minęło lat czterdzieści, ukazał mu się anioł na pustyni góry Synaj w płomieniu krzaka gorejącego. 31 Mojżesz zaś ujrzawszy, zdziwił się na ten widok. A gdy się zbliżał, aby się przypatrzyć, rozległ się przy nim głos Pański, mówiący: 32 “Jam jest Bóg ojców twoich, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba.” A Mojżesz, drżeniem zdjęty, nie śmiał się przypatrywać.33 “I rzekł mu Pan: Zdejm obuwie z nóg swoich, bo miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą.34 Widziałem dobrze utrapienie ludu mego, który jest w Egipcie, i słyszałem wzdychanie ich, i zstąpiłem, żeby ich wybawić. Teraz więc pójdź, a poślę cię do Egiptu.”ODWRÓCENIE SIĘ LUDU OD PRZYKAZAŃ BOŻYCH. 35 Tego Mojżesza, którego się zaparli, mówiąc: Kto cię postanowił panem i sędzią? – tego Bóg posłał jako wodza i wybawiciela z ramieniem anioła, który mu się w krzaku ukazał. 36 On ich wyprowadził, czyniąc cuda i znaki w Ziemi Egipskiej i w Morzu Czerwonym i na pustyni przez lat czterdzieści.37 Ten to jest Mojżesz, który powiedział synom izraelskim: “Proroka wzbudzi wam Bóg spośród braci waszych jako mnie; jego słuchać będziecie.” 38 Ten jest, który był w pośrodku zgromadzenia na pustyni z aniołem, który doń mówił na górze Synai, i z ojcami naszymi; który otrzymał słowa życia, aby nam je dać.39 Ale nie chcieli mu być posłuszni ojcowie nasi; lecz odrzucili, i zwrócili się sercem swym do Egiptu,40 mówiąc do Aarona: “Uczyń nam bogów, którzy by szli przed nami; albowiem temu Mojżeszowi, który nas wyprowadził z ziemi Egipskiej, nie wiemy, co się stało.” 41 I uczynili w te dni cielca, i złożyli ofiarę bałwanowi, i cieszyli się dziełami rąk swoich.42 I odwrócił się Bóg, i pozwolił, aby służyli zastępom niebieskim, jak napisane jest w księdze Proroków: “Czyż ofiary i obiaty przynosiliście mi przez czterdzieści lat na pustyni, domie izraelski?43 I obnosiliście namiot Molocha i gwiazdę Boga waszego Remfama, posągi, któreście uczynili; aby im pokłon oddawać. I przeniosę was poza Babilon.”PÓŹNIEJSZE I OBECNE ŻYCIE IZRAELA.44 Przybytek świadectwa był z ojcami naszymi na pustyni, jak im rozkazał Bóg, gdy powiedział Mojżeszowi, aby go uczynił wedle wzoru, który widział. 45 I ten przyjąwszy ojcowie nasi, wprowadzili go z Jezusem w posiadłość pogan, których Bóg wypędził sprzed oblicza ojców naszych, aż do dni Dawida,46 który znalazł łaskę u Boga, i prosił, aby znalazł przybytek dla Boga Jakubowego. 47 A Salomon zbudował mu dom. 48 Ale najwyższy nie mieszka w dziełach rąk ludzkich, jak prorok powiada: 49 “Niebo jest mi stolicą, a ziemia podnóżkiem nóg moich. Cóż mi za dom zbudujecie, mówi Pan, albo które jest miejsce odpocznienia mego?50 Czyż ręka moja nie uczyniła tego wszystkiego?”51 Twardego karku i nieobrzezanych serc i uszu, wy się zawsze sprzeciwiacie Duchowi Świętemu, jak ojcowie wasi, tak też i wy!52 Którego z proroków nie prześladowali ojcowie wasi? I zabili tych, co przepowiadali przyjście Sprawiedliwego, którego wy staliście się teraz zdrajcami i zabójcami;53 wyście otrzymali Zakon przez posługę anielską, a nie zachowywaliście go.UKAMIENOWANIE SZCZEPANA. 54 A gdy tego słuchali, gniew szarpał ich serca i zgrzytali nań zębami. 55 Będąc zaś pełen Ducha Świętego, wpatrując się w niebo, ujrzał chwałę Bożą, i Jezusa, stojącego po prawicy Bożej.56 I rzekł: Oto widzę niebiosa otwarte, i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Bożej.57 Krzycząc zaś głosem wielkim, zatkali sobie uszy, i rzucili się nań razem.58 I wyrzuciwszy go z miasta, kamienowali; a świadkowie złożyli szaty swe u nóg młodzieńca, którego zwano Szawłem.59 I kamienowali Szczepana modlącego się i mówiącego: Panie Jezu, przyjmij ducha mojego! 60 Klęknąwszy zaś na kolana, zawołał głosem wielkim, mówiąc: Panie, nie poczytaj im tego grzechu! A to rzekłszy, zasnął w Panu. Szaweł zaś zgadzał się na zabicie jego.
8WIELKIE PRZEŚLADOWANIE KOŚCIOŁA.1 I wybuchło tego dnia wielkie prześladowanie przeciw Kościołowi; który był w Jerozolimie; i rozproszyli się wszyscy, prócz apostołów, po krainach Judei i Samarii.2 A Szczepana pogrzebali ludzie bogobojni, i uczynili nad nim płacz wielki.3 Szaweł zaś pustoszył Kościół, wchodząc do domów, i porywając mężów i niewiasty, oddawał do więzienia. FILIP NAWRACA WIELU SAMARYTAN 4 Ci przeto co byli rozproszeni, chodzili, opowiadając słowo Boże.5 A, Filip zaszedłszy do miasta Samarii, opowiadał im Chrystusa.6 I rzesze przychylały się do tego, co Filip mówił, zgodnie słuchając, i widząc znaki, które czynił. 7 Wiele bowiem duchów nieczystych wychodziło z tych, którzy je mieli, wołając głosem wielkim. Wielu też paralityków i chromych zostało uzdrowionych.8 Zapanowała więc wielka radość w owym mieście.SZYMON CZARNOKSIĘŻNIK. 9 Pewien zaś mąż imieniem Szymon, który przedtem był w owym mieście czarnoksiężnikiem, zwodził ludność Samarii, powiadając o sobie, że jest czymś wielkim. 10 Jego słuchali wszyscy, od najmniejszego aż do największego, mówiąc: Ten jest mocą Bożą, która się zwie wielką. 11 A słuchali go dlatego, że już od dawnego czasu omamił ich był czarami swymi.12 Lecz gdy uwierzyli Filipowi, opowiadającemu o królestwie Bożym, chrzcili się w imię Jezusa Chrystusa mężczyźni i niewiasty.13 Wtedy i sam Szymon uwierzył, a gdy się ochrzcił, pozostał przy Filipie Widząc też, że działy się znaki i cuda bardzo wielkie, zdumiewając się, podziwiał.PIOTR I JAN W SAMARII.14 A gdy apostołowie, którzy byli w Jerozolimie, usłyszeli, że Samaria przyjęła słowo Boże, posłali do nich Piotra i Jana. 15 Ci gdy przyszli, modlili się za nich, aby otrzymali Ducha Świętego. 16 Albowiem jeszcze na żadnego z nich nie był przyszedł, ale tylko ochrzczeni byli w imię Pana Jezusa.17 Wtedy wkładali na nich ręce, i otrzymywali Ducha Świętego. 18 A Szymon ujrzawszy, że przez wkładanie rąk apostołów był dawany Duch Święty, ofiarował im pieniądze,19 mówiąc: Dajcie i mnie tę moc, aby każdy, na którego włożę ręce, otrzymał Ducha Świętego. Piotr zaś rzekł do niego:20 Pieniądze twoje niech idą z tobą na zgubę, gdyż mniemałeś, że dar Boży za pieniądze się nabywa. 21 Nie masz ty cząstki ani udziału w tej nauce, albowiem serce twoje nie jest proste wobec Boga. 22 Pokutujże więc za tę złość twoją; a proś Boga, może ci odpuszczony będzie ten zamiar serca twego. 23 Widzę cię bowiem, żeś jest żółcią zgorzkniałą i wiązką nieprawości.24 A Szymon odpowiadając, rzekł: Módlcie się wy za mną do Pana; aby na mnie nie przyszło nic z tego, coście powiedzieli. 25 I tak oni dawszy świadectwo, i opowiedziawszy słowo Pańskie, wracali do Jerozolimy, i w wielu okolicach Samarii głosili ewangelię. NAWRÓCENIE ETIOPCZYKA. 26 Anioł zaś Pański odezwał się do Filipa, mówiąc: Wstań, a idź ku południowi, na drogę, która biegnie z Jeruzalem do Gazy; jest ona pusta. 27 I wstawszy, poszedł. A oto mąż Etiopczyk, rzezaniec, możny urzędnik Kandaki, królowej Etiopii, który był nad wszystkimi jej skarbami, przyjechał pokłonić się do Jeruzalem. 28 I wracał, siedząc na wozie swoim, i czytając Izajasza proroka. 29 I rzekł Duch do Filipa: Przybliż się, i przyłącz się do wozu tego. 30 Filip zaś przybiegłszy, usłyszał go czytającego Izajasza proroka, i rzekł: Czy sądzisz, że rozumiesz, co czytasz?31 A on rzekł: I jakżebym mógł, jeśli mi nikt nie wyjaśni? I poprosił Filipa, aby wsiadł, i usiadł przy nim.32 A ustęp Pisma, który czytał, był ten: “Jako owca na zabicie był wiedziony; a jako baranek bez głosu przed tym, który go strzyże, tak nie otworzył ust swoich. 33 W uniżeniu sąd jego został podniesiony, a ród jego kto wypowie? Albowiem zgładzone będzie z ziemi życie jego.” 34 Rzezaniec zaś odpowiadając, rzekł Filipowi: Proszę cię, o kim prorok to mówi? O sobie, czy też o kim innym? 35 A Filip otworzywszy usta swoje, i zaczynając od tego Pisma, opowiedział mu dobrą nowinę o Jezusie. 36 I gdy jechali i rzekł rzezaniec: Oto woda! Cóż drogą, przybyli do jakiejś wody, przeszkadza mi, abym był ochrzczony?37 I rzekł Filip: Jeśli z całego serca wierzysz, wolno. A on odpowiadając, rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym. 38 I kazał zatrzymać wóz, i weszli obaj w wodę, Filip i rzezaniec, i ochrzcił go.39 A gdy wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa, i już więcej nie widział go rzezaniec; ale jechał drogą swoją, radując się.46 Filip zaś znalazł się w Azocie, i przechodząc opowiadał ewangelię wszystkim miastom, aż przyszedł do Cezarei.
9NAWRÓCENIE SZAWŁA. 1 A Szaweł dysząc jeszcze groźbami i mordem przeciw uczniom Pańskim, przyszedł do najwyższego kapłana, 2 i prosił go o listy do Damaszku do synagog, ażeby mógł przyprowadzić do Jeruzalem uwięzionych, jeśliby znalazł jakich wyznawców tej nauki, mężów i niewiasty. 3 I gdy był w podróży, stało się, że się zbliżał do Damaszku, i nagle oświeciła go zewsząd światłość z nieba.4 A padłszy na ziemię, usłyszał głos, który doń mówił: Szawle, Szawle! Czemu mię prześladujesz? 5 A on rzekł: Kto jesteś, Panie? Ów zaś: Jam jest Jezus, którego ty prześladujesz; trudno ci jest przeciw ościeniowi wierzgać. 6 A drżąc i zdumiewając się, rzekł: Panie, co chcesz, abym czynił? A Pan do niego: Wstań, i wejdź do miasta, a tam ci powiedzą, co będziesz miał czynić. 7 Owi zaś ludzie, którzy mu towarzyszyli, stali zdumieni, słysząc wprawdzie głos, lecz nikogo nie widząc. 8 I wstał Szaweł z ziemi, a otworzywszy oczy, nic nie widział. Wiodąc go zaś za ręce, wprowadzili go do Damaszku.9 I był tam trzy dni, nie widząc, i nie jadł, ani nie pił. ANANIASZ CHRZCI SZAWŁA. 10 A był w Damaszku pewien uczeń, imieniem Ananiasz. I rzekł Pan do niego w widzeniu: Ananiaszu! On zaś rzekł: Otom ja, Panie! 11 A Pan do niego: Wstań, a idź na ulicę, którą zwią Prosta, i szukaj w domu Judy Szawła, pochodzącego z Tarsu: bo oto się modli.12 (A widział męża, imieniem Ananiasza, wchodzącego i wkładającego nań ręce, aby wzrok odzyskał.)13 I odpowiedział Ananiasz: Panie, słyszałem od wielu o tym mężu, jak wiele złego uczynił świętym, twoim w Jeruzalem.14 I tutaj ma moc od najwyższych kapłanów uwięzienia wszystkich, co wzywają imienia twego. 15 Pan zaś rzekł do niego: Idź, albowiem on mi jest naczyniem wybranym, aby niósł imię moje przed pogan i królów i synów izraelskich. 16 Gdyż ja mu ukażę, jak wiele trzeba mu wycierpieć dla imienia mego.17 I poszedł Ananiasz, i wszedł do domu, a włożywszy nań ręce, rzekł: Szawle bracie! Pan mię posłał, Jezus, który ukazał się w drodze, którą szedłeś, abyś przejrzał, i został napełniony Duchem Świętym. 16 I natychmiast spadły z oczu jego jakby łuski, i przejrzał; a powstawszy, został ochrzczony. 19 A wziąwszy pokarm, nabrał sił. I był z uczniami, którzy byli w Damaszku, przez kilka dni.PIERWSZE WYSTĄPIENIE SZAWŁA.20 A natychmiast opowiadał w synagogach Jezusa, że on jest Synem Bożym. 21 I zdumiewali się wszyscy, którzy słuchali, i mówili: czy to nie ten jest, który zwalczał w Jeruzalem tych, co wzywali tego imienia: i tu po to przyszedł, aby ich w więzach zaprowadzić do przedniejszych kapłanów? 22 Szaweł zaś coraz bardziej się wzmacniał, i zawstydzał żydów którzy mieszkali w Damaszku, dowodząc, że ten jest Chrystusem. 29 A gdy upłynęło dni niemało, uradzili między sobą żydzi, żeby go zabić; 24 lecz powiadomiono Szawła o ich zasadzce. Strzegli zaś i bram w dzień i w nocy, aby go zabić.25 Lecz uczniowie wziąwszy go w nocy, przez mur go wpuścili, spuszczając w koszu. z gdy przyszedł do Jeruzalem, próbował przyłączyć się do uczniów, ale wszyscy się go bali, nie wierząc, że jest uczniem. 27 Lecz Barnaba wziąwszy go, przyprowadził do apostołów, i opowiedział im, jak w drodze widział Pana, i że mówił do niego, i jak w Damaszku śmiało sobie poczynał w imię Jezusowe. 28 I przebywał z nimi w Jeruzalem, wchodząc i wychodząc, a śmiało sobie poczynając w imię Pańskie.29 Mówił też z poganami, i rozprawiał z helenistami, a oni starali się go zabić.30 O czym dowiedziawszy się bracia, odprowadzili go do Cezarei, i odesłali do Tarsu.ŚW. PIOTR UZDRAWIA ENEASZA.31 Kościół właśnie w całej Judei i Galilei i Samarii miał pokój, i budował się, postępując w bojaźni Pańskiej, a napełniał się pociechą Ducha Świętego.32 Stało się zaś, że Piotr, gdy obchodził wszystkich, przyszedł do świętych, którzy mieszkali w Liddzie. 33 I znalazł tam pewnego człowieka, imieniem Eneasz, od ośmiu lat leżącego na łożu, a był to paralityk.34 I rzekł mu Piotr: Eneaszu, uzdrawia cię Pan Jezus Chrystus; wstań, a pościel sobie.35 I natychmiast wstał. I widzieli go wszyscy, którzy mieszkali w Liddzie i w Saronie, i ci nawrócili się do Pana.WSKRZESZA TABITĘ.36 A była w Joppie pewna uczennica, imieniem Tabita, co w przekładzie znaczy Dorkas. Była ona pełna dobrych uczynków i jałmużn, które czyniła.37 I stało się w owe dni, że zachorowawszy, umarła. A gdy ją obmyli, położyli ją w wieczerniku.38 Że zaś Lidda była blisko Joppy, uczniowie usłyszawszy, że tam jest Piotr, posłali do niego dwóch mężów z prośbą: Nie zwlekaj z przybyciem do nas. 39 A Piotr wstawszy, poszedł z nimi; i gdy przyszedł, wprowadzili go do wieczernika; i obstąpiły go wszystkie wdowy, płacząc i pokazując mu suknie i zwierzchnie szaty, które im robiła Dorkas.40 Wypędziwszy zaś wszystkich precz, Piotr klęknąwszy na kolana, modlił się; i zwróciwszy się do ciała, rzekł: Tabito, wstań! A ona otworzyła oczy swoje, i ujrzawszy Piotra, usiadła. 41 Podawszy jej zaś rękę, podniósł ją; a przywoławszy świętych i wdowy, oddał ją żywą.42 I stało się to wiadome po całej Joppie, i wielu uwierzyło w Pana.43 Stało się też, że przez wiele dni mieszkał w Joppie u niejakiego Szymona garbarza.
10WIDZENIE KORNELIUSZA. 1 Był zaś w Cezarei pewien mąż, imieniem Korneliusz, setnik roty, którą nazywają italską, 2 pobożny i bojący się Boga z całym domem swoim, dający wielkie jałmużny ludowi, a zawsze modlący się do Boga.3 Ten ujrzał wyraźnie we widzeniu, około dziewiątej godziny dnia, anioła Bożego, który wszedł do niego, i rzekł mu: Korneliuszu!4 A on wpatrując się weń, bojaźnią zdjęty, rzekł: Co jest, Panie? I powiedział mu: Modlitwy twoje i jałmużny twoje zachowane są w pamięci przed obliczem Boga. 5 A teraz poślij ludzi do Joppy, i wezwij niejakiego Szymona, zwanego Piotrem. 6 Ten stoi gospodą u pewnego Szymona garbarza, którego dom jest przy morzu; on ci powie, co będziesz miał czynić.7 A gdy odszedł anioł, który z nim mówił, zawołał dwóch domowników swoich i żołnierza, bojącego się Pana, z tych, co pod władzą jego byli;8 a gdy im wszystko opowiedział, posłał ich do Joppy.WIDZENIE PIOTRA.9 Nazajutrz zaś, gdy oni byli w drodze, i zbliżali się do miasta, wszedł Piotr na dach, aby się modlić koło godziny szóstej.10 A gdy uczuł głód, chciał jeść. Gdy zaś oni przygotowywali, wpadł w zachwyt. 11 I ujrzał niebo otwarte i jakieś naczynie, zstępujące, jakby wielkie prześcieradło, za cztery końce spuszczane z nieba ku ziemi.12 A były w nim wszystkie czworonogi i płazy ziemne i ptactwo niebieskie.19 I stał się głos do niego: Wstań, Piotrze, zabijaj, a jedz.14 Piotr zaś rzekł: Nie daj tego, Panie, gdyż nigdy nie jadłem nic pospolitego i nieczystego.15 A głos znowu po wtóre do niego: Co Bóg oczyścił, ty nie nazywaj nieczystym.16 To zaś stało się po trzykroć; i wnet naczynie zostało wzięte do nieba. POSELSTWO KORNELIUSZA DO PIOTRA.17 A gdy Piotr wahał się w sobie, co by to było za widzenie, które widział, oto stanęli u drzwi mężowie posłani przez Korneliusza dopytując się o dom Szymona.18 A zawoławszy, pytali, czy Szymon, którego zwią Piotrem, tu ma gospodę. 19 Gdy zaś Piotr rozmyślał nad widzeniem, rzekł mu Duch: Oto cię szukają trzej mężowie. 20 Wstań zatem, zejdź, a idź z nimi, nic nie wątpiąc; bo ja ich posłałem. 21 A Piotr zeszedłszy do mężów, rzekł: Oto ja jestem, którego szukacie, co to za powód, dla któregoście przyszli?22 A oni rzekli: Korneliusz setnik, mąż sprawiedliwy i bojący się Boga, i mający świadectwo od całego narodu żydowskiego, otrzymał, nakaz od anioła świętego, aby cię wezwał do domu swego i słuchał słów twoich. 23 Wprowadził ich tedy, i przyjął w gościnę.24 A nazajutrz wstawszy, wyszedł z nimi, i niektórzy bracia z Joppy poszli z nim. Drugiego zaś dnia wszedł do Cezarei. A Korneliusz czekał na nich, zwoławszy swoich krewnych i bliższych przyjaciół.PIOTR U KORNELIUSZA. 25 I stało się, gdy wszedł Piotr, wyszedł naprzeciw niego Korneliusz, i przypadłszy do nóg jego, pokłonił się. 26 Lecz Piotr podniósł go, mówiąc: Wstań, i ja też jestem człowiekiem. 27 A rozmawiając z nim, wszedł i znalazł wielu, którzy się zebrali. 28 I rzekł do nich: Wy wiecie, jaka to wstrętna rzecz jest dla żyda przestawać z cudzoziemcem lub przychodzić do niego; ale mnie Bóg nauczył, żebym żadnego człowieka nie nazywał pospolitym albo nieczystym. 29 Dlatego bez wahania przyszedłem wezwany. Pytam więc dla jakiego powodu wezwaliście mnie?30 A Korneliusz rzekł: Właśnie cztery dni temu modliłem się o dziewiątej godzinie w domu moim, a oto stanął przede mną mąż w jasnym odzieniu i rzekł:31 Korneliuszu, wysłuchana jest modlitwa twoja, i o twych jałmużnach wspomniano przed obliczem Boga. 32 A przeto poślij do Joppy, a wezwij Szymona, którego nazywają Piotrem; stoi on gospodą w domu Szymona garbarza nad morzem. 33 Zaraz więc posłałem do ciebie i tyś dobrze uczynił, żeś przyszedł. Teraz więc wszyscy jesteśmy tu przed oczami twoimi, aby słuchać wszystkiego, cokolwiek tobie Pan nakazał.POGANIE WEZWANI DO WIARY.34 Piotr zaś otworzywszy usta swoje, rzekł: Prawdziwie poznałem, że Bóg nie ogląda się na osoby, 35 ale że w każdym narodzie ten, który się go boi, a czyni sprawiedliwość, jest mu miły. 36 Słowo posłał Bóg synom izraelskim, zwiastując pokój przez Jezusa Chrystusa (ten jest Panem wszystkich).37 Wy wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który Jan opowiadał: 38 Jak Jezus z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą, przeszedł czyniąc dobrze, i uzdrawiając wszystkich opętanych od diabła; albowiem Bóg był z nim.39 A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co czynił w ziemi żydowskiej i w Jeruzalem; którego zabili, zawiesiwszy na drzewie.40 Jego to Bóg wskrzesił dnia trzeciego, i sprawił, że się objawił, 41 nie całemu ludowi, ale świadkom przedtem przygotowanym przez Boga: nam, którzyśmy z nim jedli i pili, gdy powstał z martwych.42 I rozkazał nam opowiadać ludowi i świadczyć, że on jest tym, który postanowiony jest od Boga sędzią żywych i umarłych.43 Jemu wszyscy prorocy świadectwo dają, że odpuszczenie grzechów otrzymają przez imię jego wszyscy, którzy weń wierzą.DUCH ŚW. ZSTĘPUJE NA POGAN.44 Gdy Piotr jeszcze te słowa mówił, padł Duch Święty na wszystkich, którzy słuchali słowa. 45 I zdumieli się wierni z obrzezania, którzy z Piotrem byli przyszli, że i na pogan łaska Ducha Świętego została wylana. 46 Albowiem słyszeli ich mówiących językami i wielbiących Boga.47 Wtedy Piotr odpowiedział: Czy może kto zabronić wody, aby nie byli ochrzczeni ci, którzy otrzymali Ducha Świętego, jako i my? 46 I rozkazał ich ochrzcić w imię Pana Jezusa Chrystusa. Wtedy go prosili, aby zamieszkał u nich przez kilka dni.
11MOWA PIOTRA O CHRZCIE POGAN.1 I usłyszeli apostołowie i bracia, którzy byli w Judei, że i poganie przyjęli słowo Boże.2 Gdy zaś Piotr przyszedł do Jeruzalem spierali się z nim ci, co byli z obrzezania,3 mówiąc: Czemu wszedłeś do ludzi nieobrzezanych, i jadłeś z nimi?4 Piotr zaś zacząwszy, wykładał im po kolei, mówiąc: 5 Ja byłem w mieście Joppie, modląc się, i ujrzałem w zachwycie widzenie: zniżało się jakieś naczynie, jakby wielkie prześcieradło, za cztery końce spuszczane z nieba, i zbliżyło się aż do mnie. 6 A wpatrując się w nie przyglądałem się, i ujrzałem czworonogi ziemskie i dzikie zwierzęta, i płazy i ptactwo powietrzne.7 Usłyszałem też i głos mówiącý do mnie: Wstań, Piotrze, zabijaj i jedz! 8 I rzekłem: Żadną miarą, Panie! Albowiem nigdy nic pospolitego albo nieczystego nie weszło do ust moich.9 Głos zaś z nieba odpowiedział powtórnie: Co Bóg oczyścił, ty nie nazywaj nieczystym.10 A to stało się po trzykroć, i wszystko na powrót wzięte zostało do nieba. 11 A oto w tej chwili trzej mężowie stanęli w domu, w którym byłem, posłani do mnie z Cezarei.12 I rzekł mi Duch, abym z nimi poszedł, nic się nie wahając. Poszło też ze mną i tych sześciu braci, i weszliśmy w dom owego męża.13 I opowiedział nam, jak widział anioła w domu swoim, stojącego i mówiącego mu: Poślij do Joppy, a wezwij Szymona, którego nazywają Piotrem; 14 on powie ci słowa, przez które zbawiony będziesz ty i cały dom twój. 15 Gdy zaś zacząłem mówić, Duch Święty padł na nich, jako i na nas z początku.16 I wspomniałem na słowo Pana, jak mówił: Jan wprawdzie chrzcił wodą, ale wy będziecie ochrzczeni Duchem Świętym. 17 Jeśli więc Bóg dał im tę samą łaskę, co i nam, którzyśmy uwierzyli w Pana Jezusa, czymże ja byłem, żebym mógł zabronić Bogu? 18 To usłyszawszy, umilkli, i chwalili Boga, mówiąc: A więc i poganom dał Bóg pokutę, żeby żyli.ZAŁOŻENIE KOŚCIOŁA W ANTIOCHII.19 Ci mianowicie, co się rozproszyli podczas prześladowania, które nastało za Szczepana, doszli aż do Fenicji i Cypru i Antiochii, nikomu nie głosząc nauki, tylko samym żydom. 20 A byli wśród nich niektórzy mężowie z Cypru i Cyrenaiki, którzy, przyszedłszy do Antiochii, mówili i do Greków, opowiadając Pana Jezusa.21 I była z nimi ręka Pańska; wielka też liczba tych, co uwierzyli, nawróciła się do Pana. 22 I doszła o nich wieść do uszu kościoła, który był w Jeruzalem; i posłali Barnabę aż do Antiochii.23 A on gdy przyszedł, i ujrzał łaskę Bożą, uradował się, i zachęcał wszystkich, aby w postanowieniu serdecznym trwali przy Panu;24 albowiem był to mąż dobry i pełen Ducha Świętego i wiary. I przyłączyła się wielka rzesza do Pana.25 Wybrał się zaś Barnaba do Tarsu, by szukać Szawła: a gdy go znalazł, przyprowadził do Antiochii.26 I cały rok przebywali tam w Kościele, i nauczali liczną rzeszę, tak że najpierw w Antiochii nazwano uczniów chrześcijanami.27 W tych też dniach nadeszli prorocy z Jerozolimy do Antiochii. 28 A powstawszy jeden z nich imieniem Agabus, oznajmiał przez Ducha, że będzie na całym świecie głód wielki, jaki był za Klaudiusza. 29 Uczniowie zaś według tego, co kto miał, postanowili każdy posłać na poratowanie braci, którzy mieszkali w Judei.30 Co też uczynili, posyłając do starszych przez ręce Barnaby i Szawła.
12NOWE PRZEŚLADOWANIE W JEROZOLIMIE. 1 A W tymże czasie król Herod wszczął gwałty, aby niektórych z Kościoła nękać.2 I zabił Jakuba, brata Janowego, mieczem.3 Widząc zaś, że się to podobało żydom, pojmał nadto i Piotra. 4 A były to dni Przaśników. I gdy go pojmał, osadził w więzieniu, i oddał pod straż czterem oddziałom po czterech żołnierzy, chcąc po święcie Paschy wyprowadzić go przed lud.5 Piotr wprawdzie trzymany był w więzieniu. Lecz Kościół bez przestanku modlił się za niego do Boga.PIOTR CUDOWNIE UWOLNIONY Z WIĘZIENIA. 6 A gdy go Herod miał wyprowadzić, tejże nocy spał Piotr między dwoma żołnierzami, związany dwoma łańcuchami, i stróże przed drzwiami strzegli więzienia.7 A oto anioł Pański stanął nad nim, i blask oświecił celę; a trąciwszy Piotra w bok, obudził go, mówiąc: Wstań prędko! I opadły łańcuchy z rąk jego. 8 Anioł zaś rzekł do niego: Opasz się, i obuj sandały twoje. I uczynił tak. I rzekł mu: Włóż na siebie płaszcz twój, a chodź za mną. 9 A wyszedłszy, postępował za nim. I nie wiedział, że to, co się działo przez anioła, było prawdą; lecz mniemał, że widzenie ogląda.10 A minąwszy pierwszą i drugą straż, przyszli do bramy żelaznej, wiodącej do miasta, która sama im się otworzyła. I wyszedłszy, przeszli jedną ulicę, i natychmiast odszedł anioł od niego. 11 A Piotr przyszedłszy do siebie, rzekł: Teraz wiem prawdziwie, że Pan posłał anioła swego, i wyrwał mnie z ręki Heroda i z wszystkiego, na co czekał lud żydowski. 12 A rozejrzawszy się, poszedł do domu Marii, matki Jana, którego nazywano Markiem, gdzie było wielu zgromadzonych i modlących się.13 Gdy zaś on kołatał we drzwi bramy, wyszła posłuchać dziewczyna, imieniem Rode.14 Skoro poznała głos Piotra, z radości nie otworzyła bramy, ale pobiegła do wnętrza, i oznajmiła, że Piotr stoi przed bramą.15 A oni rzekli do niej: Szalejesz. Ale ona twierdziła, że tak się rzecz ma. Oni zaś mówili: To jego anioł. 16 Lecz Piotr nie przestawał kołatać. A gdy otworzyli, ujrzeli go, i zdumieli się. 17 Skinąwszy zaś na nich ręką, aby milczeli, opowiedział, jak Pan wywiódł go z więzienia, i rzekł: Oznajmijcie to Jakubowi i braciom. A wyszedłszy, poszedł na inne miejsce. KARA BOŻA NA HERODA. 18 Gdy zaś nastał dzień, było między żołnierzami niemałe zamieszanie, co się z Piotrem stało.19 A Herod gdy go zażądał, i nie znalazł, uczyniwszy dochodzenie co do strażników, kazał ich prowadzić na stracenie. I wyjechawszy z Judei do Cezarei, tam zamieszkał.20 Był zaś zagniewany na Tyryjczyków i Sydończyków; lecz oni razem przyjechali do niego, a pozyskawszy Blasta, który był podkomorzym królewskim, prosili o pokój, dlatego że krainy ich brały żywność od niego.21 A w dniu oznaczonym Herod, przybrany w szatę królewską, usiadł na stolicy, i miał do nich przemowę. 22 Lud zaś wołał: Głosy Boga, a nie człowieka.23 I w tej chwili poraził go anioł Pański, za to, że nie dał chwały Bogu; i roztoczony przez robactwo skonał. 24 A słowo Pańskie rozrastało się, i rozmnażało. 25 Barnaba zaś i Szaweł, spełniwszy posługę powrócili z Jeruzalem, wziąwszy ze sobą Jana, którego nazywano Markiem.
13WYSŁANIE SZAWŁA I BARNABY.1 Byli też w kościele, który był w Antiochii, prorocy i nauczyciele, i między nimi Barnaba i Szymon, którego zwano Niger, i Lucjusz Cyrenejczyk i Manahen, który był razem wychowany z Herodem tetrarchą, i Szaweł.2 Gdy zaś oni odprawiali służbę Pańską, i pościli, rzekł im Duch Święty: Odłączcie mi Szawła i Barnabę dla sprawy, do której ich powołałem.3 Wtedy odprawiwszy posty i modły, i włożywszy na nich ręce, wyprawili ich.ICH PRACA NA CYPRZE.4 Oni to więc wysłani przez Ducha Świętego, odeszli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli do Cypru.5 A gdy przybyli do Sałanliny, opowiadali słowo Boże w synagogach żydowskich. Mieli też i Jana na posłudze.6 A gdy przeszli całą wyspę aż do Pafu, znaleźli pewnego człowieka czarnoksiężnika, fałszywego proroka, żyda, któremu na imię było Bariesu; 7 który był przy prokonsulu Sergiuszu Pawle, człowieku mądrym. Ten przywoławszy Barnabę i Szawła, zapragnął posłuchać słowa Bożego. 8 Ale sprzeciwiał im się Elymas czarnoksiężnik, (tak się bowiem wykłada imię jego), starając się odwrócić wielkorządcę od wiary. 9 Szaweł zaś, zwany także Pawłem, napełniony Duchem Świętym, wejrzawszy nań, 10 rzekł: O pełen wszelkiego podstępu i wszelkiej zdrady, synu diabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Nie przestajesz wywracać prostych dróg Pańskich.11 A oto teraz ręka Pańska nad tobą, i będziesz ślepy, nie widząc słońca aż do czasu. I natychmiast padł nań mrok i ciemność, a chodząc w koło, szukał, kto by mu rękę podał.12 Wtedy wielkorządca widząc, co się stało, uwierzył, zdumiewając się nad nauką Pańską.W ANTIOCHII PIZYDYJSKIEJ. 13 A odpłynąwszy z Pafu Paweł i a; co z nim byli, przybyli do Perge w Pamfilii. A Jan odszedłszy od nich, wrócił się do Jerozolimy. 14 Ale oni przeszedłszy Pergę, przyszli do Antiochii Pizydyjskiej; a wszedłszy do synagogi w dzień sobotni, usiedli. 15 Po odczytaniu zaś Zakonu i Proroków, posłali do nich przełożeni synagogi, mówiąc: Mężowie bracia, jeśli macie jakie słowo zachęty do ludu, to mówcie.O PRZYGOTOWANIU NA PRZYJŚCIE CHRYSTUSA.16 A Paweł powstawszy, i ręką milczenie nakazawszy, rzekł: Mężowie izraelscy, i którzy boicie się Boga, słuchajcie: 17 Bóg ludu izraelskiego obrał ojców naszych, i wywyższył lud, gdy mieszkali w ziemi Egipskiej, i wywiódł ich z niej potężnym ramieniem, 18 i przez czas czterdziestu lat znosił ich obyczaje na pustyni. 19 A wygładziwszy siedem narodów w ziemi Chananejskiej, losem im podzielił ich ziemię, 20 prawie po czterystu pięćdzieslęciu latach; i potem dał im sędziów aż do Samuela proroka. 21 A odtąd prosili o króla. I dał im Bóg Saula, syna Cisa, męża z pokolenia Bemamina, przez lat czterdzieści. 22 A usunąwszy go, wzbudził im Dawida króla, któremu świadectwo wydając, powiedział: “Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według serca mego, który ma spełniać wszelką wolę moją.”23 Z jego to potomstwa Bóg według obietnicy wywiódł Izraelowi Zbawiciela, Jezusa, 24 przed którego przyjściem Jan opowiadał chrzest pokuty wszystkiemu ludowi izraelskiemu. 25 Gdy zaś Jan dochodził do kresu biegu swego, mówił: Nie jestem ja tym, za kogo mnie macie, ale oto idzie za mną ten, któremu nie jestem godzien rozwiązać sandałów u nóg.O JEGO ŚMIERCI I ZMARTWYCHWSTANIU. 26 Mężowie bracia, synowie rodu Abrahama, i ci, którzy między wami boją się Boga, wam posłane jest słowo zbawienia tego. 27 Ci bowiem, co mieszkali w Jeruzalem, i jego zwierzchnicy, nie poznawszy go i głosów prorockich, które na każdy szabat czytane bywają, przez swój sąd wypełnili je,28 i choć nie znaleźli w nim żadnej przyczyny śmierci, domagali się od Piłata, aby go zabić.29 A gdy wykonali wszystko, co o nim było napisane, zdjąwszy go z drzewa, położyli go w grobie.30 Lecz Bóg wskrzesił go z martwych dnia trzeciego. I był on widziany przez wiele dni od tych,31 którzy razem z nim przyszli byli z Galilei do Jeruzalem; którzy aż dotąd są świadkami jego do ludu.32 I my opowiadamy wam tę obietnicę, która dana była ojcom naszym, 33 że ją Bóg wypełnił dla dzieci naszych, wskrzeszając Jezusa, jak też napisane jest w Psalmie drugim: ” Synem moim jesteś ty, jam cię dziś zrodził.” 34 Ze go zaś wzbudził z martwych, tak żeby już więcej nie powrócił do skażenia; tak zapowiedział: Że “dam wam święte Dawidowe wierne.” 35 Dlatego i gdzie indziej powiada: “Nie dasz Świętemu twemu oglądać skażenia.” 36 Dawid bowiem, za swojego pokolenia, spełniwszy wolę Bożą, zasnął, i przyłączony został do ojców swoich, i uległ skażeniu.37 Lecz ten, którego Bóg wskrzesił z martwych, nie uległ skażeniu. 38 Niech więc wam będzie wiadome, mężowie bracia, że przez niego opowiada się wam odpuszczenie grzechów, i że ze wszystkiego, w czym nie mogliście być usprawiedliwieni przez Zakon Mojżeszowy, 39 przez niego wszelki, który wierzy, bywa usprawiedliwiony. 40 A przeto uważajcie, aby na was nie przyszło, co powiedziane jest u Proroków:41 “Baczcie, wy, co gardzicie i dziwcie się i gińcie; bo ja sprawuję za dni waszych sprawę – sprawę, której nie uwierzycie, gdyby wam kto opowiadał.”ROŻNE SKUTKI TEGO KAZANIA.42 Gdy zaś oni wychodzili, proszono, aby w następny szabat mówili też do nich słowa.43 A gdy rozeszło się zgromadzenie, poszło wielu z żydów i z nabożnych prozelitów za Pawłem i Barnabą, którzy mówiąc, zachęcali ich, aby trwali w łasce Bożej. 44 W następny znów szabat prawie całe miasto zebrało się dla słuchania słowa Bożego. 45 Lecz żydzi widząc rzesze, napełnieni zazdrością, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co Paweł powiadał. 46 Wtedy Paweł i Barnaba śmiało rzekli: Wam trzeba było najpierw opowiadać słowo Boże; ale ponieważ je odrzucacie, i osądzacie się sami za niegodnych wiecznego życia, oto zwracamy się do pogan.47 Albowiem tak nam rozkazał Pan: “Postawiłem cię jako światło dla pogan, abyś był na zbawienie aż do krańców ziemi.”48 A słysząc to poganie, radowali się, i wielbili słowo Pańskie; i uwierzyli wszyscy, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego.49 Słowo zaś Pańskie rozsiewało się po całej krainie.50 Lecz żydzi podburzyli niewiasty pobożne i poważane i przedniejszych miasta, i wzniecili prześladowanie przeciw Pawłowi i Barnabie; i wyrzucili ich z granic swoich. 51 A oni otrząsnąwszy proch z nóg swoich na nich, przyszli do Ikonium. 52 Uczniowie też napełniali się weselem i Duchem Świętym.
14PRACA W IKONIUM. 1 I stało się w Ikonium, że razem weszli do żydowskiej synagogi i mówili tak, że uwierzyło wielkie mnóstwo żydów i Greków. 2 Lecz żydzi, którzy zostali niewierni, wzburzyli i do gniewu podniecili serca pogan przeciw braciom. 3 Przez dłuższy więc czas przebywając, mężnie sobie poczynali w Panu, który dawał świadectwo słowu łaski swojej, sprawiając, że przez ręce ich działy się znaki i cuda. 4 I rozdwoiła się ludność miejska: i jedni mianowicie byli z żydami, a drudzy z apostołami. 5 Gdy zaś poganie i żydzi ze zwierzchnikami swymi przygotowali na nich najście, aby ich znieważyć i ukamienować,6 oni dowiedziawszy się o tym, uszli do miast likaońskich, Listry i Derby, i do całej okolicznej krainy; i tam opowiadali ewangelię.PAWEŁ UZDRAWIA CHROMEGO.7 A w Listrze siedział pewien człowiek chorujący na nogi, chromy od urodzenia, który nigdy nie chodził.8 Ten słuchał Pawła mówiącego, który spojrzawszy nań i widząc, że ma wiarę, aby być uzdrowionym, 9 rzekł wielkim głosem: Wstań na nogi twoje prosto. I wyskoczył, i chodził.10 Rzesze zaś, gdy zobaczyły, co uczynił Paweł, podniosły głos swój, mówiąc po, likaońsku: Bogowie stawszy się ludziom podobni, zstąpili do nas.11 I nazywali Barnabę Jowiszem, a Pawła Merkurym, ponieważ on przodował w mowie. 12 Kapłan też Jowisza, który był przed miastem, przypędziwszy przed wrota woły z wieńcami, chciał z ludem złożyć ofiarę.13 Gdy to usłyszeli apostołowie, Barnaba i Paweł, rozdarłszy odzienie swoje, wskoczyli pomiędzy tłum, wołając,14 i mówiąc: Mężowie, cóż to czynicie? I my jesteśmy śmiertelni, wam podobni ludzie! A opowiadamy wam, abyście od tych próżnych rzeczy nawrócili się do Boga żywego, który uczynił niebo i ziemię i morze i wszystko, co w nich jest. 15 On w przeszłych wiekach dopuszczał wszystkim poganom chodzić drogami swymi;16 choć nie zostawił samego siebie bez świadectwa; czyniąc dobrze z nieba, dając deszcze i czasy urodzaju, napełniając pokarmem i weselem serca nasze.17 A to mówiąc, zaledwie uspokoili rzesze, by im ofiar nie składały.18 Nadeszli zaś niektórzy żydzi z Antiochii i z Ikonium, a podmówiwszy rzesze, ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, mniemając, że umarł. 19 Lecz gdy go uczniowie obstąpili, wstawszy, wszedł do miasta. A nazajutrz odszedł z Barnabą do Derby.POWRÓT DO ANTIOCHII SYRYJSKIEJ.20 A gdy opowiedzieli ewangelię temu miastu, i pozyskali wielu uczniów, wrócili do Listry i Ikonium i Antiochii 21 utwierdzając serca uczniów i zachęcając, aby trwali wé wierze i że przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego. 22 I gdy im ustanowili kapłanów w każdym kościele i pomodlili się wśród postów, polecili ich Panu, w którego uwierzyli. 23 A przeszedłszy Pizydię, przyszli do Pamfilii, 24 i opowiedziawszy w Perge słowo Pańskie, poszli do Atalii.25 A stamtąd odpłynęli do Antiochii, skąd zleceni byli na łasce Bożej dla sprawy, którą wykonali. 26 Gdy zaś przyszli, i zgromadzili kościół, opowiedzieli, jak wielkie rzeczy Bóg uczynił z nimi, i że otwarł poganom drzwi wiary. 27 I przemieszkali czas niemały z uczniami.
15SPRAWA OBRZEZANIA.

RU Brytjka King J. 15SPRAWA OBRZEZANIA. 1 cf. Tłum. Толк. A niektórzy przyszedłszy z Judei, nauczali braci: że jeśli się nie obrzeżecie wedle zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni. Некоторые, пришедшие из Иудеи, учили братьев: если не обрежетесь по обряду Моисееву, не можете спастись. И# нёцыи сшeдше t їудeи, ўчaху брaтію, ћкw ѓще не њбрёжетесz по њбhчаю мwmсeову, не м0жете спасти1сz. 15,1Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndτινες tines
_X-NPMτιςtisonecertain menκατελθοντες katelthontes
_{V-2AAP-NPM G5631}κατέρχομαιkaterchomaito descendwhich came downαπο apo
_PREPἀπόapofromfromτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whoJudæaιουδαιας ioudaias
_N-GSFἸουδαίαioudaiaJudeaJudæaεδιδασκον edidaskon
_{V-IAI-3P G5707}διδάσκωdidaskōto teachtaughtτους tous
_T-APMὁhothe/this/whothe brethrenαδελφους adelfous
_N-APMἀδελφόςadelfosbrotherthe brethrenοτι oti
_CONJὅτιhotithat/since, ,εαν ean
_CONDἐάνeanifExceptμη mē
_PRT-Nμήmēnot περιτμηθητε peritmēthēte
_{V-APS-2P G5686}περιτέμνωperitemnōto circumciseye be circumcisedτω tō
_T-DSNὁhothe/this/whoafter the mannerεθει ethei
_N-DSNἔθοςethoscustomafter the mannerτω tō
_T-DSNὁhothe/this/who[the/this/who]μωυσεως mōuseōs
_N-GSMΜωϋσῆς, Μωσῆςmōusēs mōsēsMosesof Mosesου ou
_PRT-Nοὐounocannotδυνασθε dunasthe
_{V-PNI-2P G5736}δύναμαιdunamaibe able, yeσωθηναι sōthēnai
_{V-APN G5683}σῴζωsōzōto savesaved  2 cf. Tłum. Толк. Gdy więc Paweł i Barnaba wszczęli przeciw nim spór niemały, postanowiono, aby Paweł i Barnaba i niektórzy inni z nich poszli do apostołów i do starszych do Jeruzalem w sprawie tego sporu.Когда же произошло разногласие и немалое состязание у Павла и Варнавы с ними, то положили Павлу и Варнаве и некоторым другим из них отправиться по сему делу к Апостолам и пресвитерам в Иерусалим. Бhвшей же рaспри и3 стzзaнію не мaлу пavлу и3 варнaвэ къ ни6мъ, ўчини1ша взhти пavлу и3 варнaвэ и3 нBкимъ други6мъ t ни1хъ ко ґпcлwмъ и3 стaрцємъ во їеrли1мъ њ вопрошeніи сeмъ. 15,2Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVγενομενης genomenēs
_{V-2ADP-GSF G5637}γίνομαιginomaito behadδε de
_CONJδέdethen[then]στασεως staseōs
_N-GSFστάσιςstasisuprisingdissensionκαι kai
_CONJκαίkaiandandζητησεως zētēseōs
_N-GSFζήτησιςzētēsiscontroversy[controversy]ουκ ouk
_PRT-Nοὐounonoολιγης oligēs
_A-GSFὀλίγοςoligoslittle/fewsmallτω tō
_T-DSMὁhothe/this/whoPaulπαυλω paulō
_N-DSMΠαῦλοςpaulosPaulPaulκαι kai
_CONJκαίkaiandandτω tō
_T-DSMὁhothe/this/whoBarnabasβαρναβα barnaba
_N-DSMΒαρνάβαςbarnabasBarnabasBarnabasπρος pros
_PREPπρόςprosto/withwithαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemεταξαν etaxan
_{V-AAI-3P G5656}τάσσωtassōto appoint, they determined thatαναβαινειν anabainein
_{V-PAN G5721}ἀναβαίνωanabainōto ascend, should go upπαυλον paulon
_N-ASMΠαῦλοςpaulosPaulPaulκαι kai
_CONJκαίkaiandandβαρναβαν barnaban
_N-ASMΒαρνάβαςbarnabasBarnabasBarnabasκαι kai
_CONJκαίkaiand, andτινας tinas
_X-APMτιςtisonecertainαλλους allous
_A-APMἄλλοςallosanotherotherεξ ex
_PREPἐκekof/fromofαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemπρος pros
_PREPπρόςprosto/withuntoτους tous
_T-APMὁhothe/this/whothe apostlesαποστολους apostolous
_N-APMἀπόστολοςapostolosapostlethe apostlesκαι kai
_CONJκαίkaiandandπρεσβυτερους presbuterous
_A-APM-Cπρεσβύτεροςpresbuteroseldereldersεις eis
_PREPεἰςeistowardtoιερουσαλημ ierousalēm
_N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalemJerusalemπερι peri
_PREPπερίperiaboutaboutτου tou
_T-GSNὁhothe/this/whoquestionζητηματος zētēmatos
_N-GSNζήτημαzētēmaa question/disputequestionτουτου toutou
_D-GSNοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]  3 cf. Tłum. Толк. Oni więc odprowadzeni przez kościół, szli przez Fenicję i Samarię, opowiadając o nawróceniu pogan, i sprawiali wielką radość wszystkim braciom.Итак, быв провожены церковью, они проходили Финикию и Самарию, рассказывая об обращении язычников, и производили радость великую во всех братиях. Nни1 же u5бо, предп0слани бhвше t цRкве, прохождaху фінікjю и3 самарjю, повёдающе њбращeніе kзhкwвъ, и3 творsху рaдость вeлію всeй брaтіи. 15,3Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοι oi
_T-NPMὁhothe/this/who μεν men
_PRTμένmenon the other hand ουν oun
_CONJοὖνountherefore/thenAndπροπεμφθεντες propemfthentes
_{V-APP-NPM G5685}προπέμπωpropempōto help on the waybeing brought on their wayυπο upo
_PREPὑπόhupoby/underbyτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whothe churchεκκλησιας ekklēsias
_N-GSFἐκκλησίαekklēsiaassemblythe churchδιηρχοντο diērchonto
_{V-INI-3P G5711}διέρχομαιdierchomaito pass through, they passed throughτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whoPheniceτε te
_PRTτεteand/both[and/both]φοινικην foinikēn
_N-ASFΦοινίκηfoinikēPhoeniciaPheniceκαι kai
_CONJκαίkaiandandσαμαριαν samarian
_N-ASFΣαμάρειαsamareiaSamariaSamariaεκδιηγουμενοι ekdiēgoumenoi
_{V-PNP-NPM G5740}ἐκδιηγέομαιekdiēgeomaito tell in detail, declaringτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whothe conversionεπιστροφην epistrofēn
_N-ASFἐπιστροφήepistrofēconversionthe conversionτων tōn
_T-GPNὁhothe/this/whoof the Gentilesεθνων ethnōn
_N-GPNἔθνοςethnosGentilesof the Gentilesκαι kai
_CONJκαίkaiand: andεποιουν epoioun
_{V-IAI-3P G5707}ποιέωpoieōto do/makethey causedχαραν charan
_N-ASFχαράcharajoyjoyμεγαλην megalēn
_A-ASFμέγαςmegasgreatgreatπασιν pasin
_A-DPMπᾶςpasallunto allτοις tois
_T-DPMὁhothe/this/whothe brethrenαδελφοις adelfois
_N-DPMἀδελφόςadelfosbrotherthe brethren  4 cf. Tłum. Толк. Gdy zaś przyszli do Jeruzalem zostali przyjęci przez Kościół i apostołów i starszych, i opowiedzieli jak wielkie sprawy Bóg z nimi uczynił.По прибытии же в Иерусалим они были приняты церковью, Апостолами и пресвитерами, и возвестили всё, что Бог сотворил с ними и как отверз дверь веры язычникам. Пришeдше же во їеrли1мъ, пріsти бhша t цRкве и3 ґпcлъ и3 стaрєцъ, сказaша же, є3ли6ка сотвори2 бGъ съ ни1ми и3 ћкw tвeрзе kзhкwмъ двeрь вёры. 15,4Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVπαραγενομενοι paragenomenoi
_{V-2ADP-NPM G5637}παραγίνομαιparaginomaito comewhen they were comeδε de
_CONJδέdethenAndεις eis
_PREPεἰςeistowardtoιεροσολυμα ierosoluma
_N-APNἹεροσόλυμαhierosolumaJerusalemJerusalemπαρεδεχθησαν paredechthēsan
_{V-API-3P G5681}παραδέχομαιparadechomaito receive[to receive]απο apo
_PREPἀπόapofrom[from]της tēs
_T-GSFὁhothe/this/who εκκλησιας ekklēsias
_N-GSFἐκκλησίαekklēsiaassemblythe churchκαι kai
_CONJκαίkaiand, andτων tōn
_T-GPMὁhothe/this/whothe churchαποστολων apostolōn
_N-GPMἀπόστολοςapostolosapostlethe apostlesκαι kai
_CONJκαίkaiandandτων tōn
_T-GPMὁhothe/this/whothe apostlesπρεσβυτερων presbuterōn
_A-GPM-Cπρεσβύτεροςpresbuteroseldereldersανηγγειλαν anēngeilan
_{V-AAI-3P G5656}ἀναγγέλλωanangellōto reportthey declaredτε te
_PRTτεteand/both, andοσα osa
_K-APNὅσοςhososjust as/how muchall things thatο o
_T-NSMὁhothe/this/whoGodθεος theos
_N-NSMθεόςtheosGodGodεποιησεν epoiēsen
_{V-AAI-3S G5656}ποιέωpoieōto do/makehad doneμετ met
_PREPμετάmetawith/afterwithαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthem  5 cf. Tłum. Толк. I powstali niektórzy z sekty faryzeuszów, którzy uwierzyli; mówiąc: że potrzeba ich obrzezać, rozkazać też, żeby zachowywali Zakon Mojżeszowy.Тогда восстали некоторые из фарисейской ереси уверовавшие и говорили, что должно обрезывать язычников и заповедовать соблюдать закон Моисеев. (За?_л7ѕ.) Востaша же нёцыи t є4реси фарісeйскіz вёровавшіи, глаг0люще, ћкw подобaетъ њбрёзати и5хъ, завэщавaти же блюсти2 зак0нъ мwmсeовъ. 15,5Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεξανεστησαν exanestēsan
_{V-2AAI-3P G5627}ἐξανίστημιexanistēmito raise upthere rose upδε de
_CONJδέdethenButτινες tines
_X-NPMτιςtisonecertainτων tōn
_T-GPMὁhothe/this/who απο apo
_PREPἀπόapofromofτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whothe sectαιρεσεως aireseōs
_N-GSFαἵρεσιςhairesissectthe sectτων tōn
_T-GPMὁhothe/this/whoof the Phariseesφαρισαιων farisaiōn
_N-GPMΦαρισαῖοςfarisaiosPhariseeof the Phariseesπεπιστευκοτες pepisteukotes
_{V-RAP-NPM G5761}πιστεύωpisteuōto trust (in)which believedλεγοντες legontes
_{V-PAP-NPM G5723}λέγωlegōto speak, sayingοτι oti
_CONJὅτιhotithat/since, Thatδει dei
_{V-PAI-3S G5719}δεῖdeibe necessaryit was needful toπεριτεμνειν peritemnein
_{V-PAN G5721}περιτέμνωperitemnōto circumcisecircumciseαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemπαραγγελλειν parangellein
_{V-PAN G5721}παραγγέλλωparangellōto orderto commandτε te
_PRTτεteand/both, andτηρειν tērein
_{V-PAN G5721}τηρέωtēreōto keepto keepτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whothe lawνομον nomon
_N-ASMνόμοςnomoslawthe lawμωυσεως mōuseōs
_N-GSMΜωϋσῆς, Μωσῆςmōusēs mōsēsMosesof Moses  MOWA ŚW. PIOTRA. 6 cf. Tłum. Толк. I zebrali się apostołowie starsi, aby tę sprawę rozpatrzeć. Апостолы и пресвитеры собрались для рассмотрения сего дела. Собрaшасz же ґпcли и3 стaрцы вёдэти њ словеси2 сeмъ. 15,6Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVσυνηχθησαν sunēchthēsan
_{V-API-3P G5681}συνάγωsunagōto assemblecame togetherτε te
_PRTτεteand/both[and/both]οι oi
_T-NPMὁhothe/this/who αποστολοι apostoloi
_N-NPMἀπόστολοςapostolosapostlethe apostlesκαι kai
_CONJκαίkaiandandοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whothe apostlesπρεσβυτεροι presbuteroi
_A-NPM-Cπρεσβύτεροςpresbuteroseldereldersιδειν idein
_{V-2AAN G5629}ὁράωhoraōto seefor to considerπερι peri
_PREPπερίperiaboutofτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whomatterλογου logou
_N-GSMλόγοςlogoswordmatterτουτου toutou
_D-GSMοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]  7 cf. Tłum. Толк. A gdy był wielki spór, Piotr powstawszy; rzekł do nich: Mężowie bracia! Wy wiecie, że od dawnych dni Bóg wśród nas dokonał wyboru, żeby przez usta moje poganie usłyszeli słowa ewangelii, i uwierzyli.По долгом рассуждении Петр, встав, сказал им: мужи братия! вы знаете, что Бог от дней первых избрал из нас меня, чтобы из уст моих язычники услышали слово Евангелия и уверовали; Мн0гу же взыскaнію бhвшу, востaвъ пeтръ речE къ ни6мъ: мyжіе брaтіе, вы2 вёсте, ћкw t днjй пeрвыхъ бGъ въ нaсъ и3збрA ўсты6 мои1ми ўслhшати kзhкwмъ сл0во бlговёстіz и3 вёровати: 15,7Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVπολλης pollēs
_A-GSFπολύςpolusmuchmuchδε de
_CONJδέdethenAndζητησεως zētēseōs
_N-GSFζήτησιςzētēsiscontroversy[controversy]γενομενης genomenēs
_{V-2ADP-GSF G5637}γίνομαιginomaito bewhen there had beenαναστας anastas
_{V-2AAP-NSM G5631}ἀνίστημιanistēmito ariserose upπετρος petros
_N-NSMΠέτροςpetrosPeter, Peterειπεν eipen
_{V-2AAI-3S G5627}λέγωlegōto speak, and saidπρος pros
_PREPπρόςprosto/withuntoαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemανδρες andres
_N-VPMἀνήρanērman, Menαδελφοι adelfoi
_N-VPMἀδελφόςadelfosbrotherbrethrenυμεις umeis
_P-2NPσύsuyou, yeεπιστασθε epistasthe
_{V-PNI-2P G5736}ἐπίσταμαιepistamaito know/understandknowοτι oti
_CONJὅτιhotithat/sincehow thatαφ af
_PREPἀπόapofroma goodημερων ēmerōn
_N-GPFἡμέραhēmeradaywhileαρχαιων archaiōn
_A-GPFἀρχαῖοςarchaiosancientagoεν en
_PREPἐνenin/on/amongamongυμιν umin
_P-2DPσύsuyou[you]εξελεξατο exelexato
_{V-AMI-3S G5668}ἐκλέγωeklegōto selectmade choiceο o
_T-NSMὁhothe/this/whoGodθεος theos
_N-NSMθεόςtheosGodGodδια dia
_PREPδιάdiathrough/because ofbyτου tou
_T-GSNὁhothe/this/who, that the Gentilesστοματος stomatos
_N-GSNστόμαstomamouthmouthμου mou
_P-1GSἐγώegōI/weusακουσαι akousai
_{V-AAN G5658}ἀκούωakouōto hearshould hearτα ta
_T-APNὁhothe/this/whomouthεθνη ethnē
_N-APNἔθνοςethnosGentiles, that the Gentilesτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whothe wordλογον logon
_N-ASMλόγοςlogoswordthe wordτου tou
_T-GSNὁhothe/this/whoof the gospelευαγγελιου euangeliou
_N-GSNεὐαγγέλιονeuangeliongospelof the gospelκαι kai
_CONJκαίkaiand, andπιστευσαι pisteusai
_{V-AAN G5658}πιστεύωpisteuōto trust (in)believe  8 cf. Tłum. Толк. A Bóg, który zna serca, dał świadectwo, dając im Ducha Świętego jako i nam,и Сердцеведец Бог дал им свидетельство, даровав им Духа Святаго, как и нам; и3 срdцевёдецъ бGъ свидётельствова и5мъ, дaвъ и5мъ д¦а с™aго, ћкоже и3 нaмъ, 15,8Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndο o
_T-NSMὁhothe/this/who καρδιογνωστης kardiognōstēs
_N-NSMκαρδιογνώστηςkardiognōstēsheart-knower, which knoweth the heartsθεος theos
_N-NSMθεόςtheosGodGodεμαρτυρησεν emarturēsen
_{V-AAI-3S G5656}μαρτυρέωmartureōto testify, bareαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemδους dous
_{V-2AAP-NSM G5631}δίδωμιdidōmito give, givingτο to
_T-ASNὁhothe/this/who, which knoweth the heartsπνευμα pneuma
_N-ASNπνεῦμαpneumaspirit/breathGhostτο to
_T-ASNὁhothe/this/whoGhostαγιον agion
_A-ASNἅγιοςhagiosholythe Holyκαθως kathōs
_ADVκαθώςkathōsas/just asasκαι kai
_CONJκαίkaiand, evenημιν ēmin
_P-1DPἐγώegōI/weunto us  9 cf. Tłum. Толк. i nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, wiarą oczyściwszy ich serca.и не положил никакого различия между нами и ими, верою очистив сердца их. и3 ничт0же разсуди2 междY нaми же и3 џнэми, вёрою њчи1щь сердцA и4хъ: 15,9Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndουθεν outhen
_A-ASN-Nοὐδείςoudeisno onenoδιεκρινεν diekrinen
_{V-AAI-3S G5656}διακρίνωdiakrinōto judge/doubtputμεταξυ metaxu
_ADVμεταξύmetaxubetween/meanwhilebetweenημων ēmōn
_P-1GPἐγώegōI/weusτε te
_PRTτεteand/both και kai
_CONJκαίkaiandandαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemτη tē
_T-DSFὁhothe/this/whoheartsπιστει pistei
_N-DSFπίστιςpistisfaith/trustby faithκαθαρισας katharisas
_{V-AAP-NSM G5660}καθαρίζωkatharizōto clean, purifyingτας tas
_T-APFὁhothe/this/whoby faithκαρδιας kardias
_N-APFκαρδίαkardiaheartheartsαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selftheir  10 cf. Tłum. Толк. Czemuż więc teraz kusicie Boga, chcąc na szyję uczniów nałożyć jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my nie mogliśmy udźwignąć? Что же вы ныне искушаете Бога, желая возложить на выи учеников иго, которого не могли понести ни отцы наши, ни мы? нн7э u5бо что2 и3скушaете бGа, (хотsще) возложи1ти и4го на вы6и ўчн7кHмъ, є3гHже ни nтцы2 нaши, ни мы2 возмог0хомъ понести2; 15,10Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVνυν nun
_ADVνῦνnunnowNowουν oun
_CONJοὖνountherefore/thenthereforeτι ti
_I-ASNτίςtiswhich?whyπειραζετε peirazete
_{V-PAI-2P G5719}πειράζωpeirazōto test/tempttempt yeτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoGodθεον theon
_N-ASMθεόςtheosGodGodεπιθειναι epitheinai
_{V-2AAN G5629}ἐπιτίθημιepitithēmito put/lay on, to putζυγον zugon
_N-ASMζυγόςzugosyoke/scalesa yokeεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstuponτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whothe neckτραχηλον trachēlon
_N-ASMτράχηλοςtrachēlosneckthe neckτων tōn
_T-GPMὁhothe/this/whoof the disciplesμαθητων mathētōn
_N-GPMμαθητήςmathētēsdiscipleof the disciplesον on
_R-ASMὅς, ἥhhos ēwhich, whichουτε oute
_CONJ-Nοὔτεouteneitherneitherοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whofathersπατερες pateres
_N-NPMπατήρpatērfatherfathersημων ēmōn
_P-1GPἐγώegōI/weourουτε oute
_CONJ-Nοὔτεouteneithernorημεις ēmeis
_P-1NPἐγώegōI/weweισχυσαμεν ischusamen
_{V-AAI-1P G5656}ἰσχύωischuōbe strongwere ableβαστασαι bastasai
_{V-AAN G5658}βαστάζωbastazōto carryto bear  11 cf. Tłum. Толк. Ale wierzymy, że przez łaskę Pana Jezusa Chrystusa będziemy zbawieni, tak jak i oni.Но мы веруем, что благодатию Господа Иисуса Христа спасемся, как и они. но блгdтію гDа ї}са хrтA вёруемъ спcти1сz, ћкоже и3 nни2. 15,11Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαλλα alla
_CONJἀλλάallabutButδια dia
_PREPδιάdiathrough/because ofthroughτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whothe graceχαριτος charitos
_N-GSFχάριςcharisgracethe graceτου tou
_T-GSMὁhothe/this/who[the/this/who]κυριου kuriou
_N-GSMκύριοςkurioslordof the Lordιησου iēsou
_N-GSMἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesusπιστευομεν pisteuomen
_{V-PAI-1P G5719}πιστεύωpisteuōto trust (in)we believeσωθηναι sōthēnai
_{V-APN G5683}σῴζωsōzōto savewe shall be savedκαθ kath
_PREPκατάkataaccording toasον on
_R-ASMὅς, ἥhhos ēwhichthatτροπον tropon
_N-ASMτρόποςtroposway, evenκακεινοι kakeinoi
_D-NPM-Kκἀκεῖνοςkakeinosand that onethey  12 cf. Tłum. Толк. I umilkło całe zgromadzenie, i słuchali Barnaby i Pawła opowiadających, jak wielkie znaki i cuda uczynił Bóg przez nich między poganami.Тогда умолкло все собрание и слушало Варнаву и Павла, рассказывавших, какие знамения и чудеса сотворил Бог через них среди язычников. Ўмолчa же всE мн0жество и3 послyшаху варнaвы и3 пavла повёдающєю, є3ли6ка сотвори2 бGъ знaмєніz и3 чудесA во kзhцэхъ и4ма. 15,12Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεσιγησεν esigēsen
_{V-AAI-3S G5656}σιγάωsigaōbe silentkept silenceδε de
_CONJδέdethenThenπαν pan
_A-NSNπᾶςpasallallτο to
_T-NSNὁhothe/this/whothe multitudeπληθος plēthos
_N-NSNπλῆθοςplēthosmultitudethe multitudeκαι kai
_CONJκαίkaiand, andηκουον ēkouon
_{V-IAI-3P G5707}ἀκούωakouōto heargave audienceβαρναβα barnaba
_N-GSMΒαρνάβαςbarnabasBarnabasto Barnabasκαι kai
_CONJκαίkaiandandπαυλου paulou
_N-GSMΠαῦλοςpaulosPaulPaulεξηγουμενων exēgoumenōn
_{V-PNP-GPM G5740}ἐξηγέομαιexēgeomaito tell, declaringοσα osa
_K-APNὅσοςhososjust as/how muchwhatεποιησεν epoiēsen
_{V-AAI-3S G5656}ποιέωpoieōto do/makehad wroughtο o
_T-NSMὁhothe/this/whoGodθεος theos
_N-NSMθεόςtheosGodGodσημεια sēmeia
_N-APNσημεῖονsēmeionsignmiraclesκαι kai
_CONJκαίkaiandandτερατα terata
_N-APNτέραςteraswonderswondersεν en
_PREPἐνenin/on/amongamongτοις tois
_T-DPNὁhothe/this/whothe Gentilesεθνεσιν ethnesin
_N-DPNἔθνοςethnosGentilesthe Gentilesδι di
_PREPδιάdiathrough/because ofbyαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthem  MOWA ŚW. JAKUBA.13 cf. Tłum. Толк. A gdy umilkli, odpowiedział Jakub, mówiąc: После же того, как они умолкли, начал речь Иаков и сказал: мужи братия! послушайте меня. По ўмолчaніи же є3ю2, tвэщA їaкwвъ глаг0лz: мyжіе брaтіе, послyшайте менE: 15,13Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVμετα meta
_PREPμετάmetawith/afterafterδε de
_CONJδέdethenAndτο to
_T-ASNὁhothe/this/who σιγησαι sigēsai
_{V-AAN G5658}σιγάωsigaōbe silentthey had heldαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selftheirαπεκριθη apekrithē
_{V-ADI-3S G5662}ἀποκρίνωapokrinōto answeransweredιακωβος iakōbos
_N-NSMἸάκωβοςiakōbosJames, Jamesλεγων legōn
_{V-PAP-NSM G5723}λέγωlegōto speak, sayingανδρες andres
_N-VPMἀνήρanērman, Menαδελφοι adelfoi
_N-VPMἀδελφόςadelfosbrotherbrethrenακουσατε akousate
_{V-AAM-2P G5657}ἀκούωakouōto hear, hearkenμου mou
_P-1GSἐγώegōI/weunto me  14 cf. Tłum. Толк. Mężowie bracia, słuchajcie mię! Szymon opowiedział, jak Bóg po raz pierwszy wejrzał, aby spośród pogan wybrać lud imieniowi swemu.Симон изъяснил, как Бог первоначально призрел на язычников, чтобы составить из них народ во имя Свое. сmмеHнъ повёда, ћкw прeжде бGъ посэти2 пріsти t kзы6къ лю1ди њ и4мени своeмъ: 15,14Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVσυμεων sumeōn
_N-PRIΣυμεώνsumeōnSimeonSimeonεξηγησατο exēgēsato
_{V-ADI-3S G5662}ἐξηγέομαιexēgeomaito tellhath declaredκαθως kathōs
_ADVκαθώςkathōsas/just ashowπρωτον prōton
_ADV-Sπρῶτονprōtonfirstat the firstο o
_T-NSMὁhothe/this/whoGodθεος theos
_N-NSMθεόςtheosGodGodεπεσκεψατο epeskepsato
_{V-ADI-3S G5662}ἐπισκέπτομαιepiskeptomaito visit/care fordid visitλαβειν labein
_{V-2AAN G5629}λαμβάνωlambanōto take, to takeεξ ex
_PREPἐκekof/fromout of themεθνων ethnōn
_N-GPNἔθνοςethnosGentilesthe Gentilesλαον laon
_N-ASMλαόςlaosa peoplea peopleτω tō
_T-DSNὁhothe/this/whonameονοματι onomati
_N-DSNὄνομαonomanamenameαυτου autou
_P-GSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhis  15 cf. Tłum. Толк. I z tym się zgadzają słowa proroków, jak jest napisane: И с сим согласны слова пророков, как написано: и3 семY согласyютъ словесA прbрHкъ, ћкоже пи1шетъ: 15,15Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndτουτω toutō
_D-DSNοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]συμφωνουσιν sumfōnousin
_{V-PAI-3P G5719}συμφωνέωsumfōneōto agree withagreeοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whothe wordsλογοι logoi
_N-NPMλόγοςlogoswordthe wordsτων tōn
_T-GPMὁhothe/this/whoof the prophetsπροφητων profētōn
_N-GPMπροφήτηςprofētēsprophetof the prophetsκαθως kathōs
_ADVκαθώςkathōsas/just as; asγεγραπται gegraptai
_{V-RPI-3S G5769}γράφωgrafōto writeit is written  16 cf. Tłum. Толк. “Potem się wrócę, i odbuduję przybytek Dawidowy, który upadł, a zwaliska jego znowu odbuduję, i postawię go,Потом обращусь и воссоздам скинию Давидову падшую, и то, что в ней разрушено, воссоздам, и исправлю ее, по си1хъ њбращyсz и3 сози1жду кр0въ дв7довъ пaдшій, и3 раскHпанаz є3гw2 сози1жду и3 и3спрaвлю є3го2, 15,16Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVμετα meta
_PREPμετάmetawith/afterAfterταυτα tauta
_D-APNοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]αναστρεψω anastrepsō
_{V-FAI-1S G5692}ἀναστρέφωanastrefōto live/returnI will returnκαι kai
_CONJκαίkaiand, andανοικοδομησω anoikodomēsō
_{V-FAI-1S G5692}ἀνοικοδομέωanoikodomeōto rebuildwill build againτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/who σκηνην skēnēn
_N-ASFσκηνήskēnētentthe tabernacleδαυιδ dauid
_N-PRIΔαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavidof Davidτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whothe tabernacleπεπτωκυιαν peptōkuian
_{V-RAP-ASF G5761}πίπτωpiptōto collapseis fallen downκαι kai
_CONJκαίkaiand; andτα ta
_T-APNὁhothe/this/who, whichκατεστραμμενα katestrammena
_{V-RPP-APN G5772}καταστρέφωkatastrefōto overturn[to overturn]αυτης autēs
_P-GSFαὐτόςautoshe/she/it/selfthereofανοικοδομησω anoikodomēsō
_{V-FAI-1S G5692}ἀνοικοδομέωanoikodomeōto rebuildI will build againκαι kai
_CONJκαίkaiand, andανορθωσω anorthōsō
_{V-FAI-1S G5692}ἀνορθόωanorthoōto restoreI will setαυτην autēn
_P-ASFαὐτόςautoshe/she/it/selfit  17 cf. Tłum. Толк. aby reszta ludzi szukała Pana, i wszystkie narody, nad którymi wzywano imienia mojego, mówi Pan, który to czyni.чтобы взыскали Господа прочие человеки и все народы, между которыми возвестится имя Мое, говорит Господь, творящий все сие. ћкw да взhщутъ пр0чіи человёцы гDа, и3 вси2 kзhцы, въ ни1хже наречeсz и4мz моE, гlетъ гDь, творsй сі‰ вс‰. 15,17Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοπως opōs
_ADVὅπωςhopōsthatThatαν an
_PRTἄνanif εκζητησωσιν ekzētēsōsin
_{V-AAS-3P G5661}ἐκζητέωekzēteōto seek outmight seekοι oi
_T-NPMὁhothe/this/who καταλοιποι kataloipoi
_A-NPMκατάλοιποςkataloiposremainingthe residueτων tōn
_T-GPMὁhothe/this/who ανθρωπων anthrōpōn
_N-GPMἄνθρωποςanthrōposa humanof menτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoof menκυριον kurion
_N-ASMκύριοςkurioslordafter the Lordκαι kai
_CONJκαίkaiand, andπαντα panta
_A-NPNπᾶςpasallallτα ta
_T-NPNὁhothe/this/whoafter the Lordεθνη ethnē
_N-NPNἔθνοςethnosGentilesthe Gentilesεφ ef
_PREPἐπίepiupon/to/against, uponους ous
_R-APMὅς, ἥhhos ēwhichwhomεπικεκληται epikeklētai
_{V-RPI-3S G5769}ἐπικαλέωepikaleōto call (on)/nameis calledτο to
_T-NSNὁhothe/this/whothe Gentilesονομα onoma
_N-NSNὄνομαonomanamenameμου mou
_P-1GSἐγώegōI/wemyεπ ep
_PREPἐπίepiupon/to/against,αυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/self λεγει legei
_{V-PAI-3S G5719}λέγωlegōto speaksaithκυριος kurios
_N-NSMκύριοςkurioslordthe Lordποιων poiōn
_{V-PAP-NSM G5723}ποιέωpoieōto do/make, who doethταυτα tauta
_D-APNοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]  18 cf. Tłum. Толк. Znane jest od wieku i Panu dzieło jego.”Ведомы Богу от вечности все дела Его. Раз{мна t вёка сyть бGови вс‰ дэлA є3гw2. 15,18Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVγνωστα gnōsta
_A-APNγνωστός, γνώριμοςgnōstos gnōrimosacquainted withKnownαπ ap
_PREPἀπόapofromfromαιωνος aiōnos
_N-GSMαἰώνaiōnan agethe beginning of the world  19 cf. Tłum. Толк. Dlatego ja sądzę; że nie trzeba niepokoić tych, którzy spośród pogan na wracają się do Boga,Посему я полагаю не затруднять обращающихся к Богу из язычников, Сегw2 рaди ѓзъ суждY не стужaти t kзы6къ њбращaющымсz къ бGу, 15,19Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVδιο dio
_CONJδιόdiothereforeWhereforeεγω egō
_P-1NSἐγώegōI/wemyκρινω krinō
_{V-PAI-1S G5719}κρίνωkrinōto judgesentence isμη mē
_PRT-Nμήmēnotnotπαρενοχλειν parenochlein
_{V-PAN G5721}παρενοχλέωparenochleōto trouble, that we troubleτοις tois
_T-DPMὁhothe/this/whothem, whichαπο apo
_PREPἀπόapofromfrom amongτων tōn
_T-GPNὁhothe/this/whothe Gentilesεθνων ethnōn
_N-GPNἔθνοςethnosGentilesthe Gentilesεπιστρεφουσιν epistrefousin
_{V-PAP-DPM G5723}ἐπιστρέφωepistrefōto turnare turnedεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againsttoτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoGodθεον theon
_N-ASMθεόςtheosGodGod  20 cf. Tłum. Толк. ale napisać do nich, żeby się powstrzymywali od splugawienia przez bałwany i od porubstwa, i od rzeczy dławionych i od krwi. а написать им, чтобы они воздерживались от оскверненного идолами, от блуда, удавленины и крови, и чтобы не делали другим того, чего не хотят себе. но заповёдати и5мъ њгребaтисz t трeбъ јдwльскихъ и3 t блудA и3 ўдaвленины и3 t кр0ве, и3 є3ли6ка неугHдна себЁ сyть, и3ны6мъ не твори1ти. 15,20Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαλλα alla
_CONJἀλλάallabutButεπιστειλαι episteilai
_{V-AAN G5658}ἐπιστέλλωepistellōto write tothat we writeαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfunto themτου tou
_T-GSNὁhothe/this/who απεχεσθαι apechesthai
_{V-PMN G5733}ἀπέχωapechōto have in full[to have in full]των tōn
_T-GPNὁhothe/this/who αλισγηματων alisgēmatōn
_N-GPNἀλίσγημαalisgēmadefilementpollutionsτων tōn
_T-GPNὁhothe/this/whopollutionsειδωλων eidōlōn
_N-GPNεἴδωλονeidōlonidolof idolsκαι kai
_CONJκαίkaiand, andτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whoof idolsπορνειας porneias
_N-GSFπορνείαporneiasexual sinfornicationκαι kai
_CONJκαίkaiand, andπνικτου pniktou
_A-GSNπνικτόςpniktosstrangledthings strangledκαι kai
_CONJκαίkaiand, andτου tou
_T-GSNὁhothe/this/whofornicationαιματος aimatos
_N-GSNαἷμαhaimabloodblood  21 cf. Tłum. Толк. Albowiem Mojżesz od dawnych czasów ma w każdym mieście takich, którzy opowiadają go w synagogach, gdzie w każdy szabat go czytają.Ибо закон Моисеев от древних родов по всем городам имеет проповедующих его и читается в синагогах каждую субботу. Мwmсeй бо t родHвъ дрeвнихъ по всBмъ градHмъ проповёдающыz є3го2 и4мать, въ с0нмищихъ по вс‰ суббw6ты чт0мый. 15,21Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVμωυσης mōusēs
_N-NSMΜωϋσῆς, Μωσῆςmōusēs mōsēsMosesMosesγαρ gar
_CONJγάρgarforForεκ ek
_PREPἐκekof/fromofγενεων geneōn
_N-GPFγενεάgeneagenerationtimeαρχαιων archaiōn
_A-GPFἀρχαῖοςarchaiosancientoldκατα kata
_PREPκατάkataaccording toin everyπολιν polin
_N-ASFπόλιςpoliscitycityτους tous
_T-APMὁhothe/this/whothemκηρυσσοντας kērussontas
_{V-PAP-APM G5723}κηρύσσωkērussōto preachthat preachαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimεχει echei
_{V-PAI-3S G5719}ἔχωechōto have/behathεν en
_PREPἐνenin/on/amonginταις tais
_T-DPFὁhothe/this/whothe synagoguesσυναγωγαις sunagōgais
_N-DPFσυναγωγήsunagōgēsynagoguethe synagoguesκατα kata
_PREPκατάkataaccording to.παν pan
_A-ASNπᾶςpasalleveryσαββατον sabbaton
_N-ASNσάββατονsabbatonSabbathsabbath dayαναγινωσκομενος anaginōskomenos
_{V-PPP-NSM G5746}ἀναγινώσκωanaginōskōto read, being read  DEKRET SOBORU JEROZOLIMSKIEGO. 22 cf. Tłum. Толк. Wtedy spodobało się apostołom i starszym wraz z całym Kościołem, wybrać mężów spośród siebie, i posłać do Antiochii z Pawłem i Barnabą Judę, którego zwano Barsabą, i Sylę, mężów przedniejszych między braćmi, Тогда Апостолы и пресвитеры со всею церковью рассудили, избрав из среды себя мужей, послать их в Антиохию с Павлом и Варнавою, именно: Иуду, прозываемого Варсавою, и Силу, мужей, начальствующих между братиями, ТогдA и3зв0лисz ґпcлwмъ и3 стaрцємъ со всeю цRковію, и3збрaвше м{жа t ни1хъ, послaти во ґнтіохjю съ пavломъ и3 варнaвою, їyду нарицaемаго варсaву, и3 сjлу, м{жа нарHчита въ брaтіи, 15,22Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτοτε tote
_ADVτότεtotethenThenεδοξεν edoxen
_{V-AAI-3S G5656}δοκέωdokeōto thinkpleased itτοις tois
_T-DPMὁhothe/this/who αποστολοις apostolois
_N-DPMἀπόστολοςapostolosapostlethe apostlesκαι kai
_CONJκαίkaiandandτοις tois
_T-DPMὁhothe/this/who πρεσβυτεροις presbuterois
_A-DPM-Cπρεσβύτεροςpresbuteroseldereldersσυν sun
_PREPσύνsunwith, withολη olē
_A-DSFὅλοςholosallthe wholeτη tē
_T-DSFὁhothe/this/whothe apostlesεκκλησια ekklēsia
_N-DSFἐκκλησίαekklēsiaassemblychurchεκλεξαμενους eklexamenous
_{V-AMP-APM G5671}ἐκλέγωeklegōto selectchosenανδρας andras
_N-APMἀνήρanērmanmenεξ ex
_PREPἐκekof/fromofαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selftheir own companyπεμψαι pempsai
_{V-AAN G5658}πέμπωpempōto send, to sendεις eis
_PREPεἰςeistowardtoαντιοχειαν antiocheian
_N-ASFἈντιόχειαantiocheiaAntiochAntiochσυν sun
_PREPσύνsunwithwithτω tō
_T-DSMὁhothe/this/whochurchπαυλω paulō
_N-DSMΠαῦλοςpaulosPaulPaulκαι kai
_CONJκαίkaiandandβαρναβα barnaba
_N-DSMΒαρνάβαςbarnabasBarnabasBarnabasιουδαν ioudan
_N-ASMἸούδαςioudasJudah/Judas/Jude; , Judasτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoPaulκαλουμενον kaloumenon
_{V-PPP-ASM G5746}καλέωkaleōto call[to call]βαρσαββαν barsabban
_N-ASMΒαρσαβᾶςbarsabasBarsabbasBarsabasκαι kai
_CONJκαίkaiand, andσιλαν silan
_N-ASMΣίλαςsilasSilasSilasανδρας andras
_N-APMἀνήρanērmanmenηγουμενους ēgoumenous
_{V-PNP-APM G5740}ἡγέομαιhēgeomaito govern, chiefεν en
_PREPἐνenin/on/amongamongτοις tois
_T-DPMὁhothe/this/whothe brethrenαδελφοις adelfois
_N-DPMἀδελφόςadelfosbrotherthe brethren  23 cf. Tłum. Толк. i napisać przez nich: Apostołowie i starsi bracia, braciom z pogan, którzy są w Antiochii i w Syrii i w Cylicji, pozdrowienie. написав и вручив им следующее: "Апостолы и пресвитеры и братия - находящимся в Антиохии, Сирии и Киликии братиям из язычников: радоваться. написaвше рукaма и4хъ сі‰: ґпcли и3 стaрцы и3 брaтіz, сyщымъ во ґнтіохjи и3 сmрjи и3 кілікjи брaтіzмъ, и5же t kзы6къ, (њ гDэ) рaдоватисz. 15,23Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVγραψαντες grapsantes
_{V-AAP-NPM G5660}γράφωgrafōto writeAnd they wroteδια dia
_PREPδιάdiathrough/because ofbyχειρος cheiros
_N-GSFχείρcheirhand αυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemοι oi
_T-NPMὁhothe/this/who αποστολοι apostoloi
_N-NPMἀπόστολοςapostolosapostle; The apostlesκαι kai
_CONJκαίkaiandandοι oi
_T-NPMὁhothe/this/who πρεσβυτεροι presbuteroi
_A-NPM-Cπρεσβύτεροςpresbuteroseldereldersαδελφοι adelfoi
_N-NPMἀδελφόςadelfosbrotherbrethrenτοις tois
_T-DPMὁhothe/this/who; The apostlesκατα kata
_PREPκατάkataaccording toinτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whobrethrenαντιοχειαν antiocheian
_N-ASFἈντιόχειαantiocheiaAntiochAntiochκαι kai
_CONJκαίkaiandandσυριαν surian
_N-ASFΣυρίαsuriaSyriaSyriaκαι kai
_CONJκαίkaiandandκιλικιαν kilikian
_N-ASFΚιλικία, Κιλικίαkilikia kilikiaCiliciaCiliciaαδελφοις adelfois
_N-DPMἀδελφόςadelfosbrotherunto the brethrenτοις tois
_T-DPMὁhothe/this/whowhichεξ ex
_PREPἐκekof/fromare ofεθνων ethnōn
_N-GPNἔθνοςethnosGentilesthe Gentilesχαιρειν chairein
_{V-PAN G5721}χαίρωchairōto rejoicegreeting  24 cf. Tłum. Толк. Ponieważ słyszeliśmy, że niektórzy wyszedłszy od nas, którym tego nie poleciliśmy, zaniepokoili was słowami, wprowadzając zamęt w dusze wasze: Поелику мы услышали, что некоторые, вышедшие от нас, смутили вас своими речами и поколебали ваши души, говоря, что должно обрезываться и соблюдать закон, чего мы им не поручали, Понeже слhшахомъ, ћкw нёцыи t нaсъ и3зшeдше возмути1ша вaсъ словесы2, развращaюще дyшы вaшz, глаг0люще њбрёзатисz и3 блюсти2 зак0нъ, и5мже мы2 не завэщaхомъ: 15,24Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεπειδη epeidē
_CONJἐπειδήepeidēsinceForasmuch asηκουσαμεν ēkousamen
_{V-AAI-1P G5656}ἀκούωakouōto hearwe have heardοτι oti
_CONJὅτιhotithat/since, thatτινες tines
_X-NPMτιςtisonecertainεξ ex
_PREPἐκekof/fromfromημων ēmōn
_P-1GPἐγώegōI/weusεταραξαν etaraxan
_{V-AAI-3P G5656}ταράσσωtarassōto troublehave troubledυμας umas
_P-2APσύsuyouyourλογοις logois
_N-DPMλόγοςlogoswordwith wordsανασκευαζοντες anaskeuazontes
_{V-PAP-NPM G5723}ἀνασκευάζωanaskeuazōto upset, subvertingτας tas
_T-APFὁhothe/this/whosoulsψυχας psuchas
_N-APFψυχήpsuchēsoulsoulsυμων umōn
_P-2GPσύsuyouyouοις ois
_R-DPMὅς, ἥhhos ēwhich: to whomου ou
_PRT-Nοὐounonoδιεστειλαμεθα diesteilametha
_{V-AMI-1P G5668}διαστέλλωdiastellōto give orderswe gave  25 cf. Tłum. Толк. my zebrani wspólnie postanowiliśmy wybrać mężów, i posłać do was z najmilszymi naszymi, Barnabą i Pawłem, то мы, собравшись, единодушно рассудили, избрав мужей, послать их к вам с возлюбленными нашими Варнавою и Павлом, и3зв0лисz нaмъ собрaвшымсz є3динодyшнw, и3збр†нныz мyжы послaти къ вaмъ, съ возлю1бленныма нaшима варнaвою и3 пavломъ, 15,25Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεδοξεν edoxen
_{V-AAI-3S G5656}δοκέωdokeōto thinkIt seemed goodημιν ēmin
_P-1DPἐγώegōI/weunto usγενομενοις genomenois
_{V-2ADP-DPM G5637}γίνομαιginomaito be, being assembledομοθυμαδον omothumadon
_ADVὁμοθυμαδόνhomothumadonunitedwith one accordεκλεξαμενοις eklexamenois
_{V-AMP-DPM G5671}ἐκλέγωeklegōto selectchosenανδρας andras
_N-APMἀνήρanērmanmenπεμψαι pempsai
_{V-AAN G5658}πέμπωpempōto send, to sendπρος pros
_PREPπρόςprosto/withuntoυμας umas
_P-2APσύsuyouyouσυν sun
_PREPσύνsunwithwithτοις tois
_T-DPMὁhothe/this/who αγαπητοις agapētois
_A-DPMἀγαπητόςagapētosbelovedbelovedημων ēmōn
_P-1GPἐγώegōI/weourβαρναβα barnaba
_N-DSMΒαρνάβαςbarnabasBarnabasBarnabasκαι kai
_CONJκαίkaiandandπαυλω paulō
_N-DSMΠαῦλοςpaulosPaulPaul  26 cf. Tłum. Толк. ludźmi którzy oddali życie swoje dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa. человеками, предавшими души свои за имя Господа нашего Иисуса Христа. человёкома предaвшема дyшы сво‰ њ и4мени гDа нaшегw ї}са хrтA: 15,26Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVανθρωποις anthrōpois
_N-DPMἄνθρωποςanthrōposa humanMenπαραδεδωκοσιν paradedōkosin
_{V-RAP-DPM G5761}παραδίδωμιparadidōmito deliverthat have hazardedτας tas
_T-APFὁhothe/this/wholivesψυχας psuchas
_N-APFψυχήpsuchēsoullivesαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selftheirυπερ uper
_PREPὑπέρhuperabove/forforτου tou
_T-GSNὁhothe/this/whothe nameονοματος onomatos
_N-GSNὄνομαonomanamethe nameτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whoLordκυριου kuriou
_N-GSMκύριοςkurioslordLordημων ēmōn
_P-1GPἐγώegōI/weof ourιησου iēsou
_N-GSMἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesusχριστου christou
_N-GSMΧριστόςchristosChristChrist  27 cf. Tłum. Толк. A przeto posłaliśmy Judę i Sylę, którzy także sami ustnie wam to samo powiedzą. Итак мы послали Иуду и Силу, которые изъяснят вам то же и словесно. послaхомъ u5бо їyду и3 сjлу, и3 тёхъ сл0вомъ сказyющихъ т†zжде: 15,27Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαπεσταλκαμεν apestalkamen
_{V-RAI-1P G5758}ἀποστέλλωapostellōto sendWe have sentουν oun
_CONJοὖνountherefore/thenthereforeιουδαν ioudan
_N-ASMἸούδαςioudasJudah/Judas/JudeJudasκαι kai
_CONJκαίkaiandandσιλαν silan
_N-ASMΣίλαςsilasSilasSilasκαι kai
_CONJκαίkaiandalsoαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/self, whoδια dia
_PREPδιάdiathrough/because ofbyλογου logou
_N-GSMλόγοςlogoswordmouthαπαγγελλοντας apangellontas
_{V-PAP-APM G5723}ἀπαγγέλλωapangellōto announceshallτα ta
_T-APNὁhothe/this/who αυτα auta
_P-APNαὐτόςautoshe/she/it/selfthe same things  28 cf. Tłum. Толк. Zdało się bowiem Duchowi Świętemu i nam, aby nie nakładać na was więcej ciężaru nad to, co konieczne: Ибо угодно Святому Духу и нам не возлагать на вас никакого бремени более, кроме сего необходимого: и3зв0лисz бо с™0му д¦у и3 нaмъ, ничт0же мн0жае возложи1ти вaмъ тzготы2, рaзвэ нyждныхъ си1хъ: 15,28Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεδοξεν edoxen
_{V-AAI-3S G5656}δοκέωdokeōto thinkit seemed goodγαρ gar
_CONJγάρgarforForτω tō
_T-DSNὁhothe/this/who πνευματι pneumati
_N-DSNπνεῦμαpneumaspirit/breathGhostτω tō
_T-DSNὁhothe/this/who αγιω agiō
_A-DSNἅγιοςhagiosholyto the Holyκαι kai
_CONJκαίkaiand, andημιν ēmin
_P-1DPἐγώegōI/weto usμηδεν mēden
_A-ASN-Nμηδείςmēdeisnothingnoπλεον pleon
_A-ASN-Cπλείων, πλεῖονpleiōn pleiongreatergreaterεπιτιθεσθαι epitithesthai
_{V-PMN G5733}ἐπιτίθημιepitithēmito put/lay on, to lay uponυμιν umin
_P-2DPσύsuyouyouβαρος baros
_N-ASNβάροςbarosburdenburdenπλην plēn
_ADVπλήνplēnbut/howeverthanτουτων toutōn
_D-GPNοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]των tōn
_T-GPNὁhothe/this/who[the/this/who]επαναγκες epanankes
_ADVἐπάναγκεςepanankesnecessarilynecessary  29 cf. Tłum. Толк. abyście się powstrzymywali od rzeczy bałwanom ofiarowanych i. od krwi, i od rzeczy dławionych i od porubstwa. Strzegąc się tych rzeczý, dobrze czynicie. Bywajcie zdrowi!воздерживаться от идоложертвенного и крови, и удавленины, и блуда, и не делать другим того, чего себе не хотите. Соблюдая сие, хорошо сделаете. Будьте здравы". њгребaтисz t їдwложeртвенныхъ и3 кр0ве, и3 ўдaвленины и3 блудA: и3 є3ли6ка не х0щете вaмъ бhти, други6мъ не твори1те: t ни1хже соблюдaюще себE, д0брэ сотворитE. Здрaвствуйте. 15,29Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαπεχεσθαι apechesthai
_{V-PMN G5733}ἀπέχωapechōto have in full[to have in full]ειδωλοθυτων eidōlothutōn
_A-GPNεἰδωλόθυτοςeidōlothutossacrificed to idolsfrom meats offered to idolsκαι kai
_CONJκαίkaiand, andαιματος aimatos
_N-GSNαἷμαhaimabloodfrom bloodκαι kai
_CONJκαίkaiand, andπνικτων pniktōn
_A-GPNπνικτόςpniktosstrangledfrom things strangledκαι kai
_CONJκαίkaiand, andπορνειας porneias
_N-GSFπορνείαporneiasexual sinfrom fornicationεξ ex
_PREPἐκekof/from: fromων ōn
_R-GPNὅς, ἥhhos ēwhichwhichδιατηρουντες diatērountes
_{V-PAP-NPM G5723}διατηρέωdiatēreōto keepif ye keepεαυτους eautous
_F-2APMἑαυτοῦheautoumy/your/him-selfyourselvesευ eu
_ADVεὖeuwell/well done!wellπραξετε praxete
_{V-FAI-2P G5692}πράσσωprassōto do/require, ye shall doερρωσθε errōsthe
_{V-RPM-2P G5770}ῥώννυμιrōnnumifarewell. Fare ye well  POSELSTWO DO ANTIOCHII. 30 cf. Tłum. Толк. Oni więc tak odprawieni, przyszli do Antiochii, a zebrawszy gminę, oddali list.Итак, отправленные пришли в Антиохию и, собрав людей, вручили письмо. Nни1 же u5бо п0слани бhвше пріид0ша во ґнтіохjю, и3 собрaвше нар0дъ, вдaша послaніе. 15,30Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοι oi
_T-NPMὁhothe/this/who μεν men
_PRTμένmenon the other handwhenουν oun
_CONJοὖνountherefore/thenSoαπολυθεντες apoluthentes
_{V-APP-NPM G5685}ἀπολύωapoluōto releasethey were dismissedκατηλθον katēlthon
_{V-2AAI-3P G5627}κατέρχομαιkaterchomaito descend[to descend]εις eis
_PREPεἰςeistowardtoαντιοχειαν antiocheian
_N-ASFἈντιόχειαantiocheiaAntiochAntiochκαι kai
_CONJκαίkaiand: andσυναγαγοντες sunagagontes
_{V-2AAP-NPM G5631}συνάγωsunagōto assemblewhen they had gatheredτο to
_T-ASNὁhothe/this/whothe multitudeπληθος plēthos
_N-ASNπλῆθοςplēthosmultitudethe multitudeεπεδωκαν epedōkan
_{V-AAI-3P G5656}ἐπιδίδωμιepididōmito give/deliver, they deliveredτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whothe epistleεπιστολην epistolēn
_N-ASFἐπιστολήepistolēepistlethe epistle  31 cf. Tłum. Толк. Skoro go przeczytali, uradowali się z pocieszenia. Они же, прочитав, возрадовались о сем наставлении. Прочeтше же, возрaдовашасz њ ўтэшeніи. 15,31Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαναγνοντες anagnontes
_{V-2AAP-NPM G5631}ἀναγινώσκωanaginōskōto readthey had readδε de
_CONJδέdethenwhenεχαρησαν echarēsan
_{V-2AOI-3P G5644}χαίρωchairōto rejoice, they rejoicedεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstforτη tē
_T-DSFὁhothe/this/whothe consolationπαρακλησει paraklēsei
_N-DSFπαράκλησιςparaklēsisencouragementthe consolation  32 cf. Tłum. Толк. Juda zaś i Syla, będąc i sami prorokami, wielu słowami pocieszyli braci, i utwierdzili. Иуда и Сила, будучи также пророками, обильным словом преподали наставление братиям и утвердили их. Їyда же и3 сjла, и3 т† прbрHка с{ща, сл0вомъ мн0зэмъ ўтёшиста брaтію и3 ўтверди1ста. 15,32Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVιουδας ioudas
_N-NSMἸούδαςioudasJudah/Judas/JudeJudasτε te
_PRTτεteand/bothAndκαι kai
_CONJκαίkaiandandσιλας silas
_N-NSMΣίλαςsilasSilasSilasκαι kai
_CONJκαίkaiandalsoαυτοι autoi
_P-NPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemselvesπροφηται profētai
_N-NPMπροφήτηςprofētēsprophetprophetsοντες ontes
_{V-PAP-NPM G5723}εἰμίeimito be, beingδια dia
_PREPδιάdiathrough/because ofwithλογου logou
_N-GSMλόγοςlogoswordwordsπολλου pollou
_A-GSMπολύςpolusmuchmanyπαρεκαλεσαν parekalesan
_{V-AAI-3P G5656}παρακαλέωparakaleōto plead/comfort, exhortedτους tous
_T-APMὁhothe/this/whothe brethrenαδελφους adelfous
_N-APMἀδελφόςadelfosbrotherthe brethrenκαι kai
_CONJκαίkaiand, andεπεστηριξαν epestērixan
_{V-AAI-3P G5656}ἐπιστηρίζωepistērizōto strengthenconfirmed  33 cf. Tłum. Толк. A zabawiwszy tam czas jakiś, odprawieni zostali z pokojem od braci do tych, którzy ich byli posłali. Пробыв там некоторое время, они с миром отпущены были братиями к Апостолам. Пребы6вша же тaмw врeмz, tпущє1на бhста съ ми1ромъ t брaтій ко ґпcлwмъ. 15,33Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVποιησαντες poiēsantes
_{V-AAP-NPM G5660}ποιέωpoieōto do/makeafter they had tarriedδε de
_CONJδέdethenAndχρονον chronon
_N-ASMχρόνοςchronostimea spaceαπελυθησαν apeluthēsan
_{V-API-3P G5681}ἀπολύωapoluōto release, they were let goμετ met
_PREPμετάmetawith/afterinειρηνης eirēnēs
_N-GSFεἰρήνηeirēnēpeacepeaceαπο apo
_PREPἀπόapofromfromτων tōn
_T-GPMὁhothe/this/whothe brethrenαδελφων adelfōn
_N-GPMἀδελφόςadelfosbrotherthe brethrenπρος pros
_PREPπρόςprosto/withuntoτους tous
_T-APMὁhothe/this/whothe apostlesαποστειλαντας aposteilantas
_{V-AAP-APM G5660}ἀποστέλλωapostellōto send[to send]αυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/self[he/she/it/self]  34 cf. Tłum. Толк. Lecz Syla postanowił tam zostać, a Juda sam wrócił do Jeruzalem. Но Силе рассудилось остаться там. (А Иуда возвратился в Иерусалим.) И#зв0лисz же сjлэ пребhти тaмw, їyда же возврати1сz во їеrли1мъ. 15,35Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVπαυλος paulos
_N-NSMΠαῦλοςpaulosPaulPaulδε de
_CONJδέdethenalsoκαι kai
_CONJκαίkaiandandβαρναβας barnabas
_N-NSMΒαρνάβαςbarnabasBarnabasBarnabasδιετριβον dietribon
_{V-IAI-3P G5707}διατρίβωdiatribōto remaincontinuedεν en
_PREPἐνenin/on/amonginαντιοχεια antiocheia
_N-DSFἈντιόχειαantiocheiaAntiochAntiochδιδασκοντες didaskontes
_{V-PAP-NPM G5723}διδάσκωdidaskōto teach, teachingκαι kai
_CONJκαίkaiandandευαγγελιζομενοι euangelizomenoi
_{V-PMP-NPM G5734}εὐαγγελίζομαιeuangelizomaito speak good newspreachingμετα meta
_PREPμετάmetawith/after, withκαι kai
_CONJκαίkaiandalsoετερων eterōn
_A-GPMἕτεροςheterosotherothersπολλων pollōn
_A-GPMπολύςpolusmuchmanyτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whothe wordλογον logon
_N-ASMλόγοςlogoswordthe wordτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whoof the Lordκυριου kuriou
_N-GSMκύριοςkurioslordof the Lord  35 cf. Tłum. Толк. Paweł zaś i Barnaba mieszkali w Antiochii, nauczając i przepowiadając z wielu innymi słowo Pańskie.Павел же и Варнава жили в Антиохии, уча и благовествуя, вместе с другими многими, слово Господне. (За?_л7з.) Пavелъ же и3 варнaва живsста во ґнтіохjи, ўч†ща и3 благовэств{юща сл0во гDне, и3 со и3нёми мн0гими. 15,36Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVμετα meta
_PREPμετάmetawith/afterafterδε de
_CONJδέdethenAndτινας tinas
_X-APFτιςtisonesomeημερας ēmeras
_N-APFἡμέραhēmeradaydaysειπεν eipen
_{V-2AAI-3S G5627}λέγωlegōto speaksaidπρος pros
_PREPπρόςprosto/withuntoβαρναβαν barnaban
_N-ASMΒαρνάβαςbarnabasBarnabasBarnabasπαυλος paulos
_N-NSMΠαῦλοςpaulosPaulPaulεπιστρεψαντες epistrepsantes
_{V-AAP-NPM G5660}ἐπιστρέφωepistrefōto turn, Let us go againδη dē
_PRTδήdēsoandεπισκεψωμεθα episkepsōmetha
_{V-ADS-1P G5667}ἐπισκέπτομαιepiskeptomaito visit/care forvisitτους tous
_T-APMὁhothe/this/whobrethrenαδελφους adelfous
_N-APMἀδελφόςadelfosbrotherbrethrenκατα kata
_PREPκατάkataaccording toinπολιν polin
_N-ASFπόλιςpoliscitycityπασαν pasan
_A-ASFπᾶςpasalleveryεν en
_PREPἐνenin/on/among αις ais
_R-DPFὅς, ἥhhos ēwhichwhereκατηγγειλαμεν katēngeilamen
_{V-AAI-1P G5656}καταγγέλλωkatangellōto proclaimwe have preachedτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whothe wordλογον logon
_N-ASMλόγοςlogoswordthe wordτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whoof the Lordκυριου kuriou
_N-GSMκύριοςkurioslordof the Lordπως pōs
_ADV-Iπωςpōshow, howεχουσιν echousin
_{V-PAI-3P G5719}ἔχωechōto have/bethey do  PAWEŁ ROZSTAJE SIĘ Z BARNABĄ.36 cf. Tłum. Толк. A po kilku dniach rzekł Paweł do Barnaby: Idźmy na powrót odwiedzić braci po wszystkich miastach, w których opowiadaliśmy słowo Pańskie, jak się mają.По некотором времени Павел сказал Варнаве: пойдем опять, посетим братьев наших по всем городам, в которых мы проповедали слово Господне, как они живут. По нёкихъ же днeхъ речE пavелъ къ варнaвэ: возврaщшесz подобaетъ посэти1ти брaтію нaшу во всёхъ градёхъ, въ ни1хже проповёдахомъ сл0во гDне, кaкw пребывaютъ. 15,37Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVβαρναβας barnabas
_N-NSMΒαρνάβαςbarnabasBarnabasBarnabasδε de
_CONJδέdethenAndεβουλετο ebouleto
_{V-INI-3S G5711}βούλομαιboulomaito plan[to plan]συμπαραλαβειν sumparalabein
_{V-2AAN G5629}συμπαραλαμβάνωsumparalambanōto take along withto take with themκαι kai
_CONJκαίkaiand[and]τον ton
_T-ASMὁhothe/this/who ιωαννην iōannēn
_N-ASMἸωάννηςiōannēsJohnJohnτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoJohnκαλουμενον kaloumenon
_{V-PPP-ASM G5746}καλέωkaleōto call, whose surname wasμαρκον markon
_N-ASMΜάρκοςmarkosMarkMark  37 cf. Tłum. Толк. Barnaba zaś chciał wziąć ze sobą i Jana, którego zwano Markiem. Варнава хотел взять с собою Иоанна, называемого Марком. Варнaва же восхотЁ поsти съ соб0ю їwaнна нарицaемаго мaрка: 15,38Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVπαυλος paulos
_N-NSMΠαῦλοςpaulosPaulPaulδε de
_CONJδέdethenButηξιου ēxiou
_{V-IAI-3S G5707}ἀξιόωaxioōto deem worthythoughtτον ton
_T-ASMὁhothe/this/who, whoαποσταντα apostanta
_{V-2AAP-ASM G5631}ἀφίστημιafistēmito leavedepartedαπ ap
_PREPἀπόapofromfromαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemαπο apo
_PREPἀπόapofromfromπαμφυλιας pamfulias
_N-GSFΠαμφυλίαpamfuliaPamphyliaPamphyliaκαι kai
_CONJκαίkaiand, andμη mē
_PRT-Nμήmēnotnotσυνελθοντα sunelthonta
_{V-2AAP-ASM G5631}συνέρχομαιsunerchomaito assemblewentαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfwith themεις eis
_PREPεἰςeistowardtoτο to
_T-ASNὁhothe/this/whothe workεργον ergon
_N-ASNἔργονergonworkthe workμη mē
_PRT-Nμήmēnotnotσυμπαραλαμβανειν sumparalambanein
_{V-PAN G5721}συμπαραλαμβάνωsumparalambanōto take along withto take himτουτον touton
_D-ASMοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]  38 cf. Tłum. Толк. Ale Paweł prosił go (ponieważ on odłączył się od nich w Pamfilii, a nie poszedł z nimi na pracę), żeby go nie przyjmować. Но Павел полагал не брать отставшего от них в Памфилии и не шедшего с ними на дело, на которое они были посланы. пavелъ же глаг0лаше tстyпльшагw t нaю t памфmлjи и3 не шeдшагw съ нaма на дёло, на нeже п0слани бhхомъ, не поsти сего2 съ соб0ю. 15,39Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεγενετο egeneto
_{V-2ADI-3S G5633}γίνομαιginomaito bewasδε de
_CONJδέdethen[then]παροξυσμος paroxusmos
_N-NSMπαροξυσμόςparoxusmosstirring upthe contentionωστε ōste
_CONJὥστεhōsteso, thatαποχωρισθηναι apochōristhēnai
_{V-APN G5683}ἀποχωρίζωapochōrizōto separate fromthey departed asunderαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfoneαπ ap
_PREPἀπόapofromfromαλληλων allēlōn
_C-GPMἀλλήλωνallēlōnone anotherthe otherτον ton
_T-ASMὁhothe/this/who τε te
_PRTτεteand/both: and soβαρναβαν barnaban
_N-ASMΒαρνάβαςbarnabasBarnabasBarnabasπαραλαβοντα paralabonta
_{V-2AAP-ASM G5631}παραλαμβάνωparalambanōto taketookτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoMarkμαρκον markon
_N-ASMΜάρκοςmarkosMarkMarkεκπλευσαι ekpleusai
_{V-AAN G5658}ἐκπλέωekpleōto sail out/away, and sailedεις eis
_PREPεἰςeistowarduntoκυπρον kupron
_N-ASFΚύπροςkuprosCyprusCyprus  39 cf. Tłum. Толк. I przyszło do poróżnienia, tak, że jeden odszedł od drugiego, a Barnaba wziąwszy z sobą Marka, odpłynął do Cypru. Отсюда произошло огорчение, так что они разлучились друг с другом; и Варнава, взяв Марка, отплыл в Кипр; Бhсть u5бо рaспрz, ћкw tлучи1тисz и4ма t себє2: варнaва ќбw поeмь мaрка tплы2 въ кЂпръ: 15,40Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVπαυλος paulos
_N-NSMΠαῦλοςpaulosPaulPaulδε de
_CONJδέdethenAndεπιλεξαμενος epilexamenos
_{V-AMP-NSM G5671}ἐπιλέγωepilegōto call/choosechoseσιλαν silan
_N-ASMΣίλαςsilasSilasSilasεξηλθεν exēlthen
_{V-2AAI-3S G5627}ἐξέρχομαιexerchomaito go out, and departedπαραδοθεις paradotheis
_{V-APP-NSM G5685}παραδίδωμιparadidōmito deliver, being recommendedτη tē
_T-DSFὁhothe/this/whothe brethrenχαριτι chariti
_N-DSFχάριςcharisgraceunto the graceτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whounto the graceκυριου kuriou
_N-GSMκύριοςkurioslord[lord]υπο upo
_PREPὑπόhupoby/underbyτων tōn
_T-GPMὁhothe/this/whoof Godαδελφων adelfōn
_N-GPMἀδελφόςadelfosbrotherthe brethren  40 cf. Tłum. Толк. Paweł zaś dobrawszy sobie Sylę, poruczony łasce Bożej przez braci, puścił się w drogę. а Павел, избрав себе Силу, отправился, быв поручен братиями благодати Божией, пavелъ же и3збрaвъ сjлу и3зhде прeданъ блгdти б9іей t брaтій, 15,41Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVδιηρχετο diērcheto
_{V-INI-3S G5711}διέρχομαιdierchomaito pass throughhe went throughδε de
_CONJδέdethenAndτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whoSyriaσυριαν surian
_N-ASFΣυρίαsuriaSyriaSyriaκαι[     kai
_CONJκαίkaiandandτην]     tēn
_T-ASFὁhothe/this/whothe churchesκιλικιαν kilikian
_N-ASFΚιλικία, Κιλικίαkilikia kilikiaCiliciaCiliciaεπιστηριζων epistērizōn
_{V-PAP-NSM G5723}ἐπιστηρίζωepistērizōto strengthen, confirmingτας tas
_T-APFὁhothe/this/who[the/this/who]εκκλησιας ekklēsias
_N-APFἐκκλησίαekklēsiaassemblythe churches 41 cf. Tłum. Толк. I obchodził Syrię i Cylicję, utwierdzając kościoły, i rozkazując zachowywać nakazy apostołów i starszych.и проходил Сирию и Киликию, утверждая церкви.прохождaше же сmрjю и3 кілікjю, ўтверждaz цRкви.