Dzieje Apostolskie

11 Pierwsze opowiadanie ułożyłem, o Teofilu, o wszystkim, co począł Jezus czynić i uczyć, 2 aż do dnia, w którym dawszy polecenie przez Ducha Świętego apostołom, których wybrał, został wzięty do nieba. 3 Im też okazał się sam żywy po swej Męce w licznych dowodach, przez czterdzieści dni ukazując się im, i mówiąc o królestwie Bożym.WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE. 4 A jedząc z nimi, przykazał im, aby nie odchodzili z Jerozolimy, ale czekali na obietnicę Ojca, którą (mówi) słyszeliście z ust moich: 5 że Jan wprawdzie chrzcił wodą, wy zaś będziecie ochrzczeni Duchem Świętym po niewielu tych dniach. 6 Ci więc, którzy się byli zeszli, pytali go, mówiąc: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraelowi? 7 I rzekł do nich: Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, 8 które Ojciec w swej władzy zachował; sale otrzymacie moc Ducha Świętego, który przyjdzie na was, i będziecie mi świadkami w Jeruzalem i w całej Judei i w Sanlarii i aż do krańców ziemi.9 A gdy to powiedział, kiedy oni patrzyli, został uniesiony, i obłok zakrył go przed ich oczami. 10 A gdy pilnie patrzyli za nim, idącym do nieba, oto dwaj mężowie stanęli przy nich w białym odzieniu, 11 którzy też rzekli: Mężowie galilejscy, czemu stoicie, patrząc w niebo? Ten Jezus, który wzięty jest od was do nieba, tak przyjdzie, jak widzieliście go idącego do nieba.APOSTOŁOWIE W WIECZERNIKU.12 Wtedy wrócili do Jeruzalem z góry, zwanej Oliwną, która jest blisko Jeruzalem, odległa o drogę szabatu.13 A gdy weszli do wieczernika, wstąpili, gdzie przebywali Piotr i Jan, Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub Alfeusza i Szymon Zelotes, i Juda Jakubów. 14 Ci wszyscy trwali jednomyślnie na modlitwie z niewiastami i Maryją, matką Jezusową, i z braćmi jego.WYBÓR MACIEJA. 15 W owe dni powstawszy Piotr wpośród braci, rzekł (a był poczet osób razem około stu dwudziestu): 16 Mężowie bracia, musiało wypełnić się Pismo, które przepowiedział Duch Święty przez usta Dawida, o Judaszu, który był wodzem tych, co pojmali Jezusa;17 który policzony był z nami, i otrzymał udział w tym posługiwaniu. 18 Otóż on posiadł rolę z zapłaty nieprawości, a powiesiwszy się, rozpękł się przez pół, i wypłynęły wszystkie wnętrzności jego.19 I stało się jawne wszystkim mieszkańcom Jeruzalem, tak że rolę tę nazwano w ich języku Haceldama, to jest rola krwi.20 Napisano bowiem w księdze Psalmów: “Niechaj będzie ich mieszkanie puste, i niech nie będzie, kto by w nim mieszkał,” a “biskupstwo jego niech weźmie inny.”21 Potrzeba więc z tych mężów którzy się z nami zbierali przez cały czas, w którym Pan Jezus przyszedł i odszedł spośród nas, 22 począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym wzięty został od nas, aby jeden z nich był z nami świadkiem zmartwychwstania jego. 23 I postawili dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, który miał przydomek Justus, i Macieja. 24 A modląc się, mówili: Ty, Panie, który znasz serca wszystkich, wskaż jednego, którego z tych dwóch wybrałeś,25 aby otrzymał miejsce urzędu tego i apostolstwa, z którego wypadł Judasz, aby odejść na miejsce swoje. 26 I dali im losy, i padł los na Macieja, i zaliczony został do jedenastu apostołów.
2ZESŁANIE DUCHA ŚW.1 A gdy dopełniały się dni Pięćdziesiątnicy, byli wszyscy razem na tym samym miejscu.2 I nagle stał się z nieba szum, jakby nadchodzącego wichru gwałtownego, i napełnił cały dom, w którym siedzieli.3 I ukazały im się rozdzielone języki jakby ognia, i usiadł na każdym z nich z osobna.4 I napełnieni zostali wszyscy duchem Świętym, i poczęli mówić rozmaitymi językami, jak im Duch Święty dawał mówić. 5 Byli zaś w Jeruzalem żydzi mieszkający, mężowie nabożni z każdego narodu, który jest pod niebem.6 A gdy rozległ się ten głos, zbiegło się mnóstwo, zatrwożyli się w duchu, bo każdy słyszał ich mówiących swoim językiem. 7 Zdumiewali się zaś wszyscy, i dziwili się, mówiąc: Czyż oto ci wszyscy, co mówią, nie są Galilejczykami? 8 I jakże usłyszeliśmy każdy z nas swój język, w którym urodziliśmy się?9 Partowie i Medowie, i Elamici i mieszkający w Mezopotamii, w Judei i w Kapadocji, w Poncie i w Azji, 10 we Frygii i w Pamfilii, w Egipcie i w stronach Libii, które leżą koło Cyreny, i przybysze z Rzymu, 11 żydzi też i prozelici, Kreteńczycy i Arabowie, słyszeliśmy ich głoszących językami naszymi wielmożne sprawy Boże.12 I zdumiewali się wszyscy, i dziwili się, mówiąc wzajem do siebie: Cóż to ma być? 13 Inni zaś naśmiewając się, mówili: Że ci moszczu są pełni.PIERWSZE KAZANIE PIOTRA.14 A stanąwszy Piotr z jedenastoma, podniósł głos swój, i przemówił do nich: Mężowie żydowscy i wszyscy, którzy mieszkacie w Jeruzalem, niech wam to będzie wiadome, a przyjmijcie do uszu słowa moje. 15 Albowiem nie są pijani ci, jak wy mniemacie, gdyż jest trzecia godzina dnia, 16 ale to jest, ca powiedziane było przez proroka Joela:17 “I stanie się, w ostatnie dni (mówi Pan) wyleję z Ducha mego na wszelkie ciało; i prorokować będą synowie wasi i córki wasze, a młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcom waszym sny śnić się będą. 18 I zaiste na sługi moje i na służebnice moje wyleję w owe dni z Ducha mojego, i będą prorokować.19 I sprawię cuda na niebie wysoko i znaki na ziemi nisko, krew i ogień i kurzawę dymu.20 Słońce obróci się w ciemności, a księżyc w krew, zanim przyjdzie dzień Pański wielki i jawny.21 I stanie się: Wszelki, który by wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie.”22 Mężowie izraelscy! Słuchajcie tych słów: Jezusa Nazareńskiego, męża, poleconego wam od Boga przez moce i cuda i znaki, które czynił Bóg przezeń pośród was, jak to sami wiecie,23 tego to, wydanego według postanowionego planu i przejrzenia Bożego, umęczywszy rękoma niezbożnych, zgładziliście.24 Jego Bóg wskrzesił, usunąwszy boleści otchłani, gdyż niemożliwe było, żeby ona zatrzymać go miała.25 O nim bowiem mówił Dawid: “Miałem zawsze Pana przed oczami mymi; bo mi jest po prawicy, abym nie był poruszony. 26 Dlatego rozweseliło się serce moje i rozradował się język mój; nadto i ciało moje spoczywać będzie w nadziei. 27 Albowiem nie zostawisz duszy mojej w otchłani, i nie pozwolisz Świętemu twemu oglądać skażenia. 28 Oznajmiłeś mi drogi życia, i napełnisz mnie radością przed obliczem twoim.”29 Mężowie bracia! Niechże wolno będzie śmiało wam powiedzieć o patriarsze Dawidzie, że umarł, i pogrzebany został, i grób jego jest u nas aż do dnia dzisiejszego. 30 Będąc więc prorokiem, i wiedząc, że Bóg pod przysięgą mu obiecał, że potomek jego będzie siedział na stolicy jego:31 patrząc w przyszłość, mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa, że ani nie został zatrzymany w otchłani, ani ciało jego nie oglądało skażenia. 32 Tego to Jezusa wskrzesił Bóg, czego my wszyscy świadkami jesteśmy. 33 Wywyższony więc prawicą Boga i wziąwszy obietnicę Ducha Świętego od Ojca, wylał tego, którego wy widzicie, i słyszycie.34 Nie Dawid bowiem wstąpił do nieba, lecz sam powiada: “Rzekł Pan Panu memu: siądź po prawicy mojej, 35 aż położę nieprzyjaciół twoich podnóżkiem nóg twoich.”36 Niech tedy z wszelką pewnością wie cały dom izraelski, że go i Panem i Chrystusem uczynił Bóg, tego Jezusa, któregoście wy ukrzyżowali.NAWRÓCENIE TRZECH TYSIĘCY.37 Gdy zaś to usłyszeli, skruszyli się w sercu, i rzekli do Piotra i do innych apostołów: Cóż mamy czynić, mężowie bracia? 38 A Piotr do nich: Pokutę czyńcie (mówi), i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa, na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. 39 Albowiem dla was jest ta obietnica i dla dzieci waszych i dla wszystkich, “co są daleko,. Którychkolwiek powoła Pan, Bóg nasz.” 40 I bardzo wielu innymi słowami świadczył, i napominał ich, mówiąc: Ratujcie się spośród tego przewrotnego plemienia. 41 Ci więc, co przyjęli jego słowa, zostali ochrzczeni, i przybyło dnia tego dusz około trzech tysięcy.ŻYCIE PIERWSZYCH CHRZEŚCIJAN.42 A trwali w nauce apostolskiej i w uczestnictwie łamania chleba i w modlitwach.43 Każdego zaś ogarniała bojaźń, wiele się też dziwów i znaków działo przez apostołów w Jeruzalem; i była wielka bojaźń we wszystkich.44 Wszyscy też, którzy wierzyli, byli razem, i mieli wszystko wspólne. 45 Majętności i dobytek sprzedawali, i rozdzielali je wszystkim, jak każdemu było potrzeba. 46 Co dzień także przebywali jednomyślnie w świątyni, i łamiąc chleb po domach, pożywali pokarm z radością i w prostocie serca,47 chwaląc Boga, i mając łaskę u wszystkiego ludu. Pan zaś co dzień pomnażał liczbę tych, co mieli być zbawieni.
3PIOTR UZDRAWIA CHOREGO.1 A Piotr i Jan wstępowali do świątyni na modlitwę o dziewiątej godzinie. 2 I wnoszono pewnego człowieka, który był chromy od urodzenia; jego to kładli codziennie przy bramie świątyni, zwanej Piękną, aby prosił o jałmużnę wchodzących do świątyni.3 Ten, ujrzawszy Piotra i Jana, gdy mieli wejść do świątyni, prosił, żeby dostał jałmużnę. 4 A Piotr z Janem wpatrując się w niego, rzekł mu: Spojrzyj na nas. 5 Lecz on spoglądał na nich, spodziewając się coś od nich otrzymać. 6 Piotr zaś rzekł: Srebra i złota nie mam; lecz co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazareńskiego wstań, a chodź!7 I ująwszy prawą rękę jego, podniósł go, i natychmiast umocniły się golenie jego i stopy.8 A wyskoczywszy stanął, i chodził i wszedł z nimi do świątyni, chodząc i podskakując, i chwaląc Boga.9 I widział go cały lud chodzącego i chwalącego Boga.10 A poznawali go, że to był ten, który dla jałmużny siadywał u Pięknej bramy świątyni; i wpadli w zdumienie i podziw wobec tego, co mu się wydarzyło. 11 Gdy on zaś trzymał się Piotra i Jana, zbiegł się do nich wszystek lud, zdumieniem zdjęty, do krużganku, zwanego Salomonowym.KAZANIE PIOTRA W ŚWIĄTYNI.12 A widząc to Piotr, przemówił do ludu: Mężowie izraelscy! Cóż się temu dziwicie, albo czemu nam się przypatrujecie, jakbyśmy naszą mocą czy władzą sprawili, że ten chodzi?13 Bóg Abrahama i Bóg Izaaka i Bóg Jakuba, Bóg Ojców naszych, uwielbił Syna swego, Jezusa, któregoście wy wydali, i zaparli się przed Piłatem, podczas gdy on osądził, że uwolnić go należy. 14 Wy zaś zaparliście się świętego i sprawiedliwego i prosiliście, aby wam darował zabójcę:15 a zabiliście sprawcę życia, którego Bóg wskrzesił z martwych, czego my świadkami jesteśmy. 16 A dla wiary w imię jego ten, którego wy widzicie, i znacie, przez imię jego został umocniony; i wiara, która przezeń jest, dała to zupełne zdrowie przed oczyma was wszystkich.17 Teraz też bracia, wiem, żeście z niewiadomości uczynili, jak i przełożeni wasi.18 Bóg zaś to, co przez usta wszystkich proroków był przepowiedział, że Chrystus jego miał cierpieć, tak spełnił. 19 A przeto pokutujcie, i nawróćcie się, aby zgładzone były grzechy wasze, 20 aby gdy przyjdą czasy ochłody od oblicza Pańskiego, i żeby zesłał przepowiadanego wam Jezusa Chrystusa,21 którego niebo musi przyjąć aż do czasu odnowienia wszech rzeczy, które zapowiedział Bóg przez usta swoich świętych od wieku proroków. 22 Mojżesz zaiste mówił: “Że proroka wzbudzi wam Pan Bóg wasz spomiędzy braci waszych, jako mnie; jego słuchać będziecie we wszystkim, cokolwiek wam mówić będzie. 23 I stanie się: wszelki, który by nie słuchał proroka tego, wytępiony będzie spośród ludu.” 24 I wszyscy prorocy od Samuela, i którzy potem mówili, przepowiedzieli te dni. 25 Wy jesteście synami proroków i przymierza, które zawarł Bóg z ojcami naszymi, mówiąc do Abrahama: “I w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi.”26 Dla was najpierw Bóg wskrzesiwszy Syna swego, posłał go, błogosławiącego wam, aby nawrócił się każdy od nieprawości swojej.
4PIOTR I JAN PRZED SYNEDRIUM.1 Gdy zaś oni mówili do ludu, nadeszli kapłani i zarządca świątyni i saduceusze, 2 okazując niechęć, że nauczali lud, i że w Jezusie opowiadali powstanie z martwych. 3 I pojmali ich, i wtrącili do więzienia aż do jutra, bo już był wieczór. 4 Lecz wielu z tych, których usłyszeli słowo, uwierzyło; i była liczba mężów pięć tysięcy.5 I stało się nazajutrz, że się zebrali przełożeni ich i starsi i doktorowie w Jeruzalem, 6 i Annasz, najwyższy kapłan, i Kajfasz i Jan i Aleksander, i ilu ich tylko było z rodu kapłańskiego.7 A postawiwszy ich w pośrodku, pytali: Jaką mocą albo w czyje imię wyście to uczynili? 8 Wtedy Piotr, napełniony Duchem Świętym, rzekł do nich: Przełożeni ludu i starsi, słuchajcie:9 Jeśli my dziś sądownie badani jesteśmy o dobrodziejstwo dla człowieka ułomnego, przez co on został uzdrowiony, 10 niechże wam wszystkim i całemu ludowi izraelskiemu wiadome będzie, że przez imię Pana naszego Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, któregoście wy ukrzyżowali, którego Bóg wzbudził z martwych, że przez niego ten stoi zdrowy przed wami.11 Ten jest “kamień, który został odrzucony przez was budujących, który stał się kamieniem węgielnym”;12 i nie ma w nikim innym zbawienia. Nie ma bowiem innego imienia pod niebem, danego ludziom, w którym byśmy mieli być zbawieni.ZAKAZ NAUCZANIA O JEZUSIE.13 Widząc zaś odwagę Piotra i Jana, i dowiedziawszy się, że byli to ludzie bez nauki i prości, dziwili się, i poznali ich, że byli z Jezusem. 14 Widząc też stojącego przy nich człowieka, który został uzdrowiony, nie mogli się sprzeciwiać. 15 Kazali im więc opuścić Radę, i rozmawiali między sobą, 16 mówiąc: cóż uczynimy tym ludziom? Że przecie znany cud został przez nich uczyniony, rzecz jest jawna wszystkim mieszkającym w Jeruzalem i zaprzeczyć me możemy. 17 Ale żeby się to bardziej nie rozgłaszało między ludem, zagroźmy im, aby więcej w to imię do żadnego człowieka nie mówili.18 A wezwawszy ich, zakazali, aby w ogóle nie mówili, i nie nauczali w imię Jezusowe.19 Lecz Piotr i Jan odpowiadając; rzekli do nich: Osądźcie, czy słuszna to rzecz w obliczu Boga, słuchać raczej was, niż Boga.20 Nie możemy bowiem nie mówić o tym, cośmy widzieli, i słyszeli. 21 A oni zagroziwszy im, wypuścili ich, nie wiedząc, w jaki sposób ich ukarać, ze względu na lud: ponieważ wszyscy wysławiali to, co się stało w tym zdarzeniu. 22 Miał bowiem więcej niż czterdzieści lat ów człowiek, na którym stał się ten cud uzdrowienia.MODLITWA DZIĘKCZYNNA WIERNYCH.23 Gdy zaś ich wypuszczono, przyszli do swoich, i oznajmili im wszystko, co najwyżsi kapłani i starsi im mówili.24 Ci zaś usłyszawszy, zgodnie podnieśli głos swój do Boga, i rzekli: Panie, tyś jest, któryś stworzył niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest,25 któryś Duchem Świętym przez usta ojca naszego Dawida, sługi twego, powiedział: “Czemu wzburzyły się narody, a ludy rozmyślały próżne rzeczy?26 Stanęli królowie ziemscy, i książęta zeszli się społem przeciw Panu i przeciw Chrystusowi jego! ” 27 Albowiem zebrali się prawdziwie w tym mieście przeciw świętemu Synowi twemu, Jezusowi, któregoś namaścił, Herod i Poncjusz Piłat, z poganami i z ludami izraelskimi,28 aby uczynić, co ręka twa i rada twa postanowiły, aby się stało. 29 A teraz, Panie, wejrzyj na ich pogróżki, i daj sługom twoim z wszelką śmiałością opowiadać słowo twoje,30 przez to, że rękę twoją wyciągać będziesz, aby uzdrawiać i działać i znaki i cuda przez imię świętego Syna twego, Jezusa. 31 A gdy się pomodlili, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zgromadzeni, i napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i śmiało opowiadali słowo Boże.OBRAZ PIERWSZEJ GMINY CHRZEŚCIJAŃSKIEJ.32 Mnóstwo zaś wierzących miało jedno serce i jedną duszę; nikt też z nich nie nazywał swoim tego, co posiadał, lecz wszystko było im wspólne. 33 I z wielką mocą apostołowie dawali świadectwo zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, Pana naszego, i wielka łaska była nad nimi wszystkimi.34 Nie było bowiem między nimi nikogo w niedostatku; gdyż wszyscy, co mieli role albo domy, sprzedawszy, przynosili zapłatę za to, co sprzedawali, 36 i składali przed nogi apostołów. Rozdawano zaś każdemu, ile komu było potrzeba. 36 A Józef, którego nazwali apostołowie Barnabą (co znaczy: syn pocieszenia), lewita, rodem z Cypru, 37 mając rolę, sprzedał ją, i przyniósł pieniądze, i położył u nóg apostołów.
5ANANIASZ I SAFIRA. 1 Pewien zaś mąż, imieniem Ananiasz, z Safirą, żoną swoją, sprzedał rolę,2 i ujął z zapłaty za rolę za wiedzą żony swojej; a przyniósłszy pewną część położył przed nogi apostołów. I rzekł Piotr: Ananiaszu, czemu szatan skusił serce twoje, żebyś skłamał Duchowi Świętemu, i ujął z zapłaty za rolę? 4 Czyż będąc twoja, nie zostawała tobie, a sprzedana nie była w twej mocy? Czemuś tę rzecz do serca twego przypuścił? Nie skłamałeś ludziom, ale Bogu. 5 A słysząc te słowa Ananiasz, padł i skonał. I zdjął strach wielki wszystkich, którzy tego słuchali. 6 Młodzieńcy zaś powstawszy, usunęli go na stronę, i wyniósłszy, pogrzebali. 7 I upłynął czas około trzech godzin, a żona jego, nie wiedząc, co się stało, weszła.8 I rzekł jej. Piotr: Powiedz mi, niewiasto, czy za tyle sprzedaliście rolę? A ona rzekła: Tak jest, za tyle. 9 Piotr zaś do niej: Cóżeście się to zmówili, aby kusić Ducha Pańskiego? Oto nogi tych, co pogrzebali męża twego, są przed drzwiami, i wyniosą cię.10 Natychmiast padła u nóg jego, i skonała A wszedłszy młodzieńcy, znaleźli ją umarłą, i wynieśli, i pogrzebali obok męża jej.11 I padł wielki strach na cały Kościół i na wszystkich, którzy o tym słyszeli.ROŚNIE LICZBA WIERZĄCYCH.12 A przez ręce apostołów działo się wiele znaków i cudów między ludem I byli wszyscy razem w krużganku Salomonowym. 13 Z innych zaś nikt nie śmiał do nich się przyłączyć, ale lud ich wysławiał. 14 I coraz bardziej wzrastała liczba wierzących w Panu, mężów i niewiast, 15 tak że na ulicę wynosili chorych i kładli na łożach i tapczanach, aby gdy Piotr przechodził, przynajmniej cień jego padł na którego z nich, by uzdrowieni byli z niemocy swoich. 16 Zbiegało się też mnóstwo ludu z pobliskich miast do Jeruzalem, znosząc chorych i dręczonych od duchów nieczystych, a ci wszyscy byli uzdrawiam.NOWE PRZEŚLADOWANIE APOSTOŁÓW.17 Powstawszy zaś najwyższy kapłan i wszyscy, co z nim byli, (to jest sekta saduceuszów), przepełnieni zazdrością, 16 pojmali apostołów i wtrącili ich do publicznego więzienia.19 Lecz anioł Pański otworzywszy w nocy drzwi więzienia, i wyprowadziwszy ich, rzekł:20 Idźcie, a stanąwszy opowiadajcie w świątyni udowi wszystkie słowa żywota tego. 21 A oni usłyszawszy, weszli o świcie do świątyni, i nauczali. Najwyższy zaś kapłan i ci, co z nim byli, przyszedłszy, zwołali Radę i wszystką starszyznę synów Izraela, i posłali do więzienia, aby ich przyprowadzono. 22 A gdy przyszli słudzy, i otworzywszy więzienie, nie znaleźli ich, wróciwszy się, oznajmili,23 mówiąc: Więzienie znaleźliśmy zamknięte z całą starannością i stróżów stojących przed drzwiami; lecz otworzywszy, nikogośmy w nim nie znaleźli. 24 A gdy te słowa usłyszeli, zarządca świątyni i przedniejsi kapłani, nie umieli sobie wyjaśnić, co z nimi się stało.25 A ktoś przyszedłszy, powiedział im: Że oto mężowie, których wtrąciliście do więzienia, są w świątyni, stojąc i ucząc lud. 26 Wtedy poszedł zarządca ze sługami, i przyprowadził ich bez gwałtu; bo się bali ludu, żeby ich nie ukamienował.27 A gdy ich przyprowadzili, postawili przed Radą. I spytał ich najwyższy kapłan, 28 mówiąc: Surowo zakazaliśmy wam, abyście w to imię nie nauczali; a oto napełniliście Jeruzalem nauką waszą, i chcecie na nas ściągnąć krew człowieka tego.29 Piotr zaś i apostołowie odpowiadając rzekli: Więcej trzeba słuchać Boga, aniżeli ludzi. 30 Bóg ojców naszych wskrzesił Jezusa, któregoście wy zabili, zawiesiwszy na drzewie. 31 Tego wodza i zbawiciela wywyższył Bóg prawicą swoją, aby dał Izraelowi pokutę i odpuszczenie grzechów.32 A my jesteśmy świadkami tych słów, i Duch Święty, którego dał Bóg wszystkim tym, co mu są posłuszni.33 Szarpał nimi gniew, gdy to słyszeli, i myśleli ich zabić. RADA GAMALIELA. 34 Lecz powstawszy w Radzie pewien faryzeusz, imieniem Gamaliel, doktor zakonny, w poważaniu u wszystkiego ludu, kazał na chwilę ludzi wyprowadzić.35 i rzekł do nich: Mężowie izraelscy! Zastanówcie się, co chcecie z tymi ludźmi uczynić.36 Przed tymi bowiem dniami powstał Teodas, mówiąc, że jest kimś, i przystało do niego mężów w liczbie około czterystu: on został zabity, a wszyscy, którzy mu wierzyli, rozproszyli się, i obrócili się w niwecz. 37 Po nim powstał Judasz Galilejczyk w czasie spisu ludności, i uwiódł lud za sobą; i on sam zginął i wszyscy, którzy do niego przystali, poszli w rozsypkę. 38 Przeto i teraz powiadam wam, odstąpcie od tych ludzi, i zaniechajcie ich. Albowiem jeśli z ludzi jest ta myśl, albo ta sprawa, wniwecz się obróci;39 lecz jeśli jest z Boga, nie będziecie mogli jej zniweczyć, byście się przypadkiem nie znaleźli w walce z Bogiem. I usłuchali go. 40 A wezwawszy apostołów, i obiwszy ich, nakazali, aby zgoła nie przemawiali w imię Jezusowe, i puścili ich. 41 A oni właśnie wracali sprzed Rady, ciesząc się, że stali się godnymi dla imienia Jezusowego zelżywość cierpieć. 42 Lecz nie przestawali codziennie w świątyni i po domach nauczać i opowiadać Jezusa Chrystusa.
6USTANOWIENIE DIAKONÓW.1 A w te dni, gdy rosła liczba uczniów, powstało szemranie Greków przeciwko żydom, że przy codziennym posługiwaniu zaniedbywano ich wdowy. 2 A dwunastu zwoławszy rzeszę uczniów, rzekli: Nie jest rzeczą słuszną, żebyśmy opuścili słowo Boże, a służyli stołom. 3 Upatrzcież więc, bracia, spomiędzy siebie siedmiu mężów dobrej sławy, pełnych Ducha Świętego i mądrości, których byśmy ustanowili dla tej sprawy. 4 My zaś pilnować będziemy modlitwy i posługi słowa. 5 I spodobała się ta mowa całemu zgromadzeniu. I obrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego i Filipa i Prochora, i Nikanora i Tymona, i Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. 6 Tych stawili przed oczyma apostołów, a oni pomodliwszy się, włożyli na nich ręce. 7 A słowo Pańskie rosło, i pomnażała się bardzo liczba uczniów w Jeruzalem; wielkie też mnóstwo kapłanów posłuszne było wierze.SKARGA PRZECIW SZCZEPANOWI. 8 Szczepan zaś, pełen łaski i mocy, czynił cuda i znaki wielkie pomiędzy ludem.9 I powstali niektórzy z synagogi, zwanej Libertynów i Cyrenejczyków, i Aleksandryjczyków i tych, którzy byli z Cylicji i z Azji, rozprawiając ze Szczepanem,10 i nie mogli oprzeć się mądrości i Duchowi, który mówił.11 Wtedy podstawili mężów, którzy by mówili, że słyszeli go mówiącego słowa bluźniercze przeciw Mojżeszowi i Bogu.12 Tak więc poruszyli lud i starszyznę i doktorów, którzy zbiegłszy się, porwali go, i przyprowadzili do Rady. 13 I postawili fałszywych świadków, którzy mówili: Ten człowiek nie przestaje mówić słów przeciwko miejscu świętemu i Zakonowi. 14 Albowiem słyszeliśmy go mówiącego, że ten Jezus Nazareński zburzy to miejsce, i odmieni zwyczaje, które nam podał Mojżesż.15 A wszyscy, którzy siedzieli w Radzie, patrząc w niego, widzieli oblicze jego jak oblicze anioła.
7SZCZEPAN BRONIĄC SIĘ, MÓWI O PATRIARCHACH. 1 Rzekł więc najwyższy kapłan: Czy te rzeczy tak się mają? 2 A on przemówił: Mężowie brata i ojcowie, słuchajcie! Bóg chwały ukazał się ojcu naszemu Abrahamowi, gdy był w Mezopotamii, wpierw nim zamieszkał w Charan, 3 i rzekł do niego: “Wyjdź z ziemi twojej i z rodziny twojej, a idź do ziemi, którą ci wskażę.” 4 Wtedy wyszedł z ziemi Chaldejskiej, zamieszkał w Charan; a stamtąd, gdy umarł ojciec jego, przeniósł go do tej ziemi, w której wy teraz mieszkacie.5 I nie dał mu w niej dziedzictwa ani na długość kroku, lecz obiecał “dać mu ją w posiadanie i potomstwu jego po nim,” choć nie miał syna.6 A powiedział mu Bóg: Ze “potomstwo jego tułaczem będzie w obcej ziemi, i podbiją ich w niewolę, i źle z nimi obchodzić się będą przez czterysta lat.7 Ale naród, któremu służyć będą, ja sądzić będę,” rzekł Pan; “a potem wyjdą, i będą mi służyć na tym miejscu.”8 I dał mu przymierze obrzezania; i tak zrodził Izaaka, i obrzezał go dnia ósmego, a Izaak Jakuba, a Jakub dwunastu patriarchów.9 A patriarchowie zazdroszcząc Józefowi, sprzedali go do Egiptu, i Bóg był z nim.10 I wyrwał go ze wszystkich `ucisków jego, i dał mu łaskę i mądrość ” w oczach Faraona, króla egipskiego; i postanowił go przełożonym nad Egiptem i nad całym domem swoim.”11 Lecz przyszedł głód na cały Egipt i Chanaan, i wielki ucisk, i nie znajdowali żywności ojcowie nasi.12 Jakub zaś usłyszawszy, że było zboże w Egipcie, posłał ojców naszych pierwszy raz.13 A za drugim razem został poznany Józef przez braci swoich, i wyszedł na jaw przed Faraonem ród jego. 14 Józef zaś posławszy, sprowadził ojca swego Jakuba i całą swą rodzinę w liczbie siedemdziesięciu pięciu dusz.15 I przeniósł się Jakub do Egiptu, i umarł on i ojcowie nasi.16 I przeniesieni zostali do Sychem, i złożeni zostali w grobie, który kupił Abraham za cenę srebra u synów Hemora, syna Sychema.OPOWIADA ŻYCIE MOJŻESZA. 17 A gdy się przybliżał czas obietnicy, którą złożył był Bóg Abrahamowi, rozrodził się lud, i rozmnożył się w Egipcie, 18 aż nastał inny król w Egipcie, który nie znał Józefa. 19 Ten podszedłszy nasz naród gnębił ojców naszych, żeby wyrzucali dziatki swoje, aby nie żyły. 20 W tymże czasie narodził się Mojżesz, i był miły Bogu, i przez trzy miesiące chowany był w domu ojca swego. 21 Gdy zaś został wyrzucony, wzięła go córka Faraona, i wychowała go sobie za syna.22 I wykształcony został Mojżesz we wszelkiej mądrości egipskiej, i był potężny w słowie i w uczynkach swoich.23 A gdy mu już dochodziło czterdzieści lat, przyszło mu na myśl, aby odwiedził braci swoich, synów izraelskich.24 I widząc jednego krzywdzonego, obronił go, i pomścił tego, który krzywdę cierpiał, zabiwszy Egipcjanina. 25 Sądził zaś, iż bracia rozumieją, że Bóg daje im wybawienie przez rękę jego; lecz oni nie zrozumieli.26 A nazajutrz zjawił się wśród nich, gdy się kłócili, i chciał ich pogodzić, mówiąc: Mężowie, braćmi jesteście; czemuż jeden drugiego krzywdzicie? 27 Lecz ten, co krzywdził bliźniego, odpędził go, mówiąc: “Któż cię postawił panem i sędzią nad nami?28 Czy ty chcesz mię zabić, jak wczoraj zabiłeś Egipcjanina?29 I uciekł Mojżesz z powodu słowa tego i stał się przychodniem w ziemi Madianitów,” gdzie zrodził dwóch synów.O WIDZENIU NA GÓRZE SYNAJ. 30 A gdy minęło lat czterdzieści, ukazał mu się anioł na pustyni góry Synaj w płomieniu krzaka gorejącego. 31 Mojżesz zaś ujrzawszy, zdziwił się na ten widok. A gdy się zbliżał, aby się przypatrzyć, rozległ się przy nim głos Pański, mówiący: 32 “Jam jest Bóg ojców twoich, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba.” A Mojżesz, drżeniem zdjęty, nie śmiał się przypatrywać.33 “I rzekł mu Pan: Zdejm obuwie z nóg swoich, bo miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą.34 Widziałem dobrze utrapienie ludu mego, który jest w Egipcie, i słyszałem wzdychanie ich, i zstąpiłem, żeby ich wybawić. Teraz więc pójdź, a poślę cię do Egiptu.”ODWRÓCENIE SIĘ LUDU OD PRZYKAZAŃ BOŻYCH. 35 Tego Mojżesza, którego się zaparli, mówiąc: Kto cię postanowił panem i sędzią? – tego Bóg posłał jako wodza i wybawiciela z ramieniem anioła, który mu się w krzaku ukazał. 36 On ich wyprowadził, czyniąc cuda i znaki w Ziemi Egipskiej i w Morzu Czerwonym i na pustyni przez lat czterdzieści.37 Ten to jest Mojżesz, który powiedział synom izraelskim: “Proroka wzbudzi wam Bóg spośród braci waszych jako mnie; jego słuchać będziecie.” 38 Ten jest, który był w pośrodku zgromadzenia na pustyni z aniołem, który doń mówił na górze Synai, i z ojcami naszymi; który otrzymał słowa życia, aby nam je dać.39 Ale nie chcieli mu być posłuszni ojcowie nasi; lecz odrzucili, i zwrócili się sercem swym do Egiptu,40 mówiąc do Aarona: “Uczyń nam bogów, którzy by szli przed nami; albowiem temu Mojżeszowi, który nas wyprowadził z ziemi Egipskiej, nie wiemy, co się stało.” 41 I uczynili w te dni cielca, i złożyli ofiarę bałwanowi, i cieszyli się dziełami rąk swoich.42 I odwrócił się Bóg, i pozwolił, aby służyli zastępom niebieskim, jak napisane jest w księdze Proroków: “Czyż ofiary i obiaty przynosiliście mi przez czterdzieści lat na pustyni, domie izraelski?43 I obnosiliście namiot Molocha i gwiazdę Boga waszego Remfama, posągi, któreście uczynili; aby im pokłon oddawać. I przeniosę was poza Babilon.”PÓŹNIEJSZE I OBECNE ŻYCIE IZRAELA.44 Przybytek świadectwa był z ojcami naszymi na pustyni, jak im rozkazał Bóg, gdy powiedział Mojżeszowi, aby go uczynił wedle wzoru, który widział. 45 I ten przyjąwszy ojcowie nasi, wprowadzili go z Jezusem w posiadłość pogan, których Bóg wypędził sprzed oblicza ojców naszych, aż do dni Dawida,46 który znalazł łaskę u Boga, i prosił, aby znalazł przybytek dla Boga Jakubowego. 47 A Salomon zbudował mu dom. 48 Ale najwyższy nie mieszka w dziełach rąk ludzkich, jak prorok powiada: 49 “Niebo jest mi stolicą, a ziemia podnóżkiem nóg moich. Cóż mi za dom zbudujecie, mówi Pan, albo które jest miejsce odpocznienia mego?50 Czyż ręka moja nie uczyniła tego wszystkiego?”51 Twardego karku i nieobrzezanych serc i uszu, wy się zawsze sprzeciwiacie Duchowi Świętemu, jak ojcowie wasi, tak też i wy!52 Którego z proroków nie prześladowali ojcowie wasi? I zabili tych, co przepowiadali przyjście Sprawiedliwego, którego wy staliście się teraz zdrajcami i zabójcami;53 wyście otrzymali Zakon przez posługę anielską, a nie zachowywaliście go.UKAMIENOWANIE SZCZEPANA. 54 A gdy tego słuchali, gniew szarpał ich serca i zgrzytali nań zębami. 55 Będąc zaś pełen Ducha Świętego, wpatrując się w niebo, ujrzał chwałę Bożą, i Jezusa, stojącego po prawicy Bożej.56 I rzekł: Oto widzę niebiosa otwarte, i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Bożej.57 Krzycząc zaś głosem wielkim, zatkali sobie uszy, i rzucili się nań razem.58 I wyrzuciwszy go z miasta, kamienowali; a świadkowie złożyli szaty swe u nóg młodzieńca, którego zwano Szawłem.59 I kamienowali Szczepana modlącego się i mówiącego: Panie Jezu, przyjmij ducha mojego! 60 Klęknąwszy zaś na kolana, zawołał głosem wielkim, mówiąc: Panie, nie poczytaj im tego grzechu! A to rzekłszy, zasnął w Panu. Szaweł zaś zgadzał się na zabicie jego.
8WIELKIE PRZEŚLADOWANIE KOŚCIOŁA.1 I wybuchło tego dnia wielkie prześladowanie przeciw Kościołowi; który był w Jerozolimie; i rozproszyli się wszyscy, prócz apostołów, po krainach Judei i Samarii.2 A Szczepana pogrzebali ludzie bogobojni, i uczynili nad nim płacz wielki.3 Szaweł zaś pustoszył Kościół, wchodząc do domów, i porywając mężów i niewiasty, oddawał do więzienia. FILIP NAWRACA WIELU SAMARYTAN 4 Ci przeto co byli rozproszeni, chodzili, opowiadając słowo Boże.5 A, Filip zaszedłszy do miasta Samarii, opowiadał im Chrystusa.6 I rzesze przychylały się do tego, co Filip mówił, zgodnie słuchając, i widząc znaki, które czynił. 7 Wiele bowiem duchów nieczystych wychodziło z tych, którzy je mieli, wołając głosem wielkim. Wielu też paralityków i chromych zostało uzdrowionych.8 Zapanowała więc wielka radość w owym mieście.SZYMON CZARNOKSIĘŻNIK. 9 Pewien zaś mąż imieniem Szymon, który przedtem był w owym mieście czarnoksiężnikiem, zwodził ludność Samarii, powiadając o sobie, że jest czymś wielkim. 10 Jego słuchali wszyscy, od najmniejszego aż do największego, mówiąc: Ten jest mocą Bożą, która się zwie wielką. 11 A słuchali go dlatego, że już od dawnego czasu omamił ich był czarami swymi.12 Lecz gdy uwierzyli Filipowi, opowiadającemu o królestwie Bożym, chrzcili się w imię Jezusa Chrystusa mężczyźni i niewiasty.13 Wtedy i sam Szymon uwierzył, a gdy się ochrzcił, pozostał przy Filipie Widząc też, że działy się znaki i cuda bardzo wielkie, zdumiewając się, podziwiał.PIOTR I JAN W SAMARII.14 A gdy apostołowie, którzy byli w Jerozolimie, usłyszeli, że Samaria przyjęła słowo Boże, posłali do nich Piotra i Jana. 15 Ci gdy przyszli, modlili się za nich, aby otrzymali Ducha Świętego. 16 Albowiem jeszcze na żadnego z nich nie był przyszedł, ale tylko ochrzczeni byli w imię Pana Jezusa.17 Wtedy wkładali na nich ręce, i otrzymywali Ducha Świętego. 18 A Szymon ujrzawszy, że przez wkładanie rąk apostołów był dawany Duch Święty, ofiarował im pieniądze,19 mówiąc: Dajcie i mnie tę moc, aby każdy, na którego włożę ręce, otrzymał Ducha Świętego. Piotr zaś rzekł do niego:20 Pieniądze twoje niech idą z tobą na zgubę, gdyż mniemałeś, że dar Boży za pieniądze się nabywa. 21 Nie masz ty cząstki ani udziału w tej nauce, albowiem serce twoje nie jest proste wobec Boga. 22 Pokutujże więc za tę złość twoją; a proś Boga, może ci odpuszczony będzie ten zamiar serca twego. 23 Widzę cię bowiem, żeś jest żółcią zgorzkniałą i wiązką nieprawości.24 A Szymon odpowiadając, rzekł: Módlcie się wy za mną do Pana; aby na mnie nie przyszło nic z tego, coście powiedzieli. 25 I tak oni dawszy świadectwo, i opowiedziawszy słowo Pańskie, wracali do Jerozolimy, i w wielu okolicach Samarii głosili ewangelię. NAWRÓCENIE ETIOPCZYKA. 26 Anioł zaś Pański odezwał się do Filipa, mówiąc: Wstań, a idź ku południowi, na drogę, która biegnie z Jeruzalem do Gazy; jest ona pusta. 27 I wstawszy, poszedł. A oto mąż Etiopczyk, rzezaniec, możny urzędnik Kandaki, królowej Etiopii, który był nad wszystkimi jej skarbami, przyjechał pokłonić się do Jeruzalem. 28 I wracał, siedząc na wozie swoim, i czytając Izajasza proroka. 29 I rzekł Duch do Filipa: Przybliż się, i przyłącz się do wozu tego. 30 Filip zaś przybiegłszy, usłyszał go czytającego Izajasza proroka, i rzekł: Czy sądzisz, że rozumiesz, co czytasz?31 A on rzekł: I jakżebym mógł, jeśli mi nikt nie wyjaśni? I poprosił Filipa, aby wsiadł, i usiadł przy nim.32 A ustęp Pisma, który czytał, był ten: “Jako owca na zabicie był wiedziony; a jako baranek bez głosu przed tym, który go strzyże, tak nie otworzył ust swoich. 33 W uniżeniu sąd jego został podniesiony, a ród jego kto wypowie? Albowiem zgładzone będzie z ziemi życie jego.” 34 Rzezaniec zaś odpowiadając, rzekł Filipowi: Proszę cię, o kim prorok to mówi? O sobie, czy też o kim innym? 35 A Filip otworzywszy usta swoje, i zaczynając od tego Pisma, opowiedział mu dobrą nowinę o Jezusie. 36 I gdy jechali i rzekł rzezaniec: Oto woda! Cóż drogą, przybyli do jakiejś wody, przeszkadza mi, abym był ochrzczony?37 I rzekł Filip: Jeśli z całego serca wierzysz, wolno. A on odpowiadając, rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym. 38 I kazał zatrzymać wóz, i weszli obaj w wodę, Filip i rzezaniec, i ochrzcił go.39 A gdy wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa, i już więcej nie widział go rzezaniec; ale jechał drogą swoją, radując się.46 Filip zaś znalazł się w Azocie, i przechodząc opowiadał ewangelię wszystkim miastom, aż przyszedł do Cezarei.
9NAWRÓCENIE SZAWŁA. 1 A Szaweł dysząc jeszcze groźbami i mordem przeciw uczniom Pańskim, przyszedł do najwyższego kapłana, 2 i prosił go o listy do Damaszku do synagog, ażeby mógł przyprowadzić do Jeruzalem uwięzionych, jeśliby znalazł jakich wyznawców tej nauki, mężów i niewiasty. 3 I gdy był w podróży, stało się, że się zbliżał do Damaszku, i nagle oświeciła go zewsząd światłość z nieba.4 A padłszy na ziemię, usłyszał głos, który doń mówił: Szawle, Szawle! Czemu mię prześladujesz? 5 A on rzekł: Kto jesteś, Panie? Ów zaś: Jam jest Jezus, którego ty prześladujesz; trudno ci jest przeciw ościeniowi wierzgać. 6 A drżąc i zdumiewając się, rzekł: Panie, co chcesz, abym czynił? A Pan do niego: Wstań, i wejdź do miasta, a tam ci powiedzą, co będziesz miał czynić. 7 Owi zaś ludzie, którzy mu towarzyszyli, stali zdumieni, słysząc wprawdzie głos, lecz nikogo nie widząc. 8 I wstał Szaweł z ziemi, a otworzywszy oczy, nic nie widział. Wiodąc go zaś za ręce, wprowadzili go do Damaszku.9 I był tam trzy dni, nie widząc, i nie jadł, ani nie pił. ANANIASZ CHRZCI SZAWŁA. 10 A był w Damaszku pewien uczeń, imieniem Ananiasz. I rzekł Pan do niego w widzeniu: Ananiaszu! On zaś rzekł: Otom ja, Panie! 11 A Pan do niego: Wstań, a idź na ulicę, którą zwią Prosta, i szukaj w domu Judy Szawła, pochodzącego z Tarsu: bo oto się modli.12 (A widział męża, imieniem Ananiasza, wchodzącego i wkładającego nań ręce, aby wzrok odzyskał.)13 I odpowiedział Ananiasz: Panie, słyszałem od wielu o tym mężu, jak wiele złego uczynił świętym, twoim w Jeruzalem.14 I tutaj ma moc od najwyższych kapłanów uwięzienia wszystkich, co wzywają imienia twego. 15 Pan zaś rzekł do niego: Idź, albowiem on mi jest naczyniem wybranym, aby niósł imię moje przed pogan i królów i synów izraelskich. 16 Gdyż ja mu ukażę, jak wiele trzeba mu wycierpieć dla imienia mego.17 I poszedł Ananiasz, i wszedł do domu, a włożywszy nań ręce, rzekł: Szawle bracie! Pan mię posłał, Jezus, który ukazał się w drodze, którą szedłeś, abyś przejrzał, i został napełniony Duchem Świętym. 16 I natychmiast spadły z oczu jego jakby łuski, i przejrzał; a powstawszy, został ochrzczony. 19 A wziąwszy pokarm, nabrał sił. I był z uczniami, którzy byli w Damaszku, przez kilka dni.PIERWSZE WYSTĄPIENIE SZAWŁA.20 A natychmiast opowiadał w synagogach Jezusa, że on jest Synem Bożym. 21 I zdumiewali się wszyscy, którzy słuchali, i mówili: czy to nie ten jest, który zwalczał w Jeruzalem tych, co wzywali tego imienia: i tu po to przyszedł, aby ich w więzach zaprowadzić do przedniejszych kapłanów? 22 Szaweł zaś coraz bardziej się wzmacniał, i zawstydzał żydów którzy mieszkali w Damaszku, dowodząc, że ten jest Chrystusem. 29 A gdy upłynęło dni niemało, uradzili między sobą żydzi, żeby go zabić; 24 lecz powiadomiono Szawła o ich zasadzce. Strzegli zaś i bram w dzień i w nocy, aby go zabić.25 Lecz uczniowie wziąwszy go w nocy, przez mur go wpuścili, spuszczając w koszu. z gdy przyszedł do Jeruzalem, próbował przyłączyć się do uczniów, ale wszyscy się go bali, nie wierząc, że jest uczniem. 27 Lecz Barnaba wziąwszy go, przyprowadził do apostołów, i opowiedział im, jak w drodze widział Pana, i że mówił do niego, i jak w Damaszku śmiało sobie poczynał w imię Jezusowe. 28 I przebywał z nimi w Jeruzalem, wchodząc i wychodząc, a śmiało sobie poczynając w imię Pańskie.29 Mówił też z poganami, i rozprawiał z helenistami, a oni starali się go zabić.30 O czym dowiedziawszy się bracia, odprowadzili go do Cezarei, i odesłali do Tarsu.ŚW. PIOTR UZDRAWIA ENEASZA.31 Kościół właśnie w całej Judei i Galilei i Samarii miał pokój, i budował się, postępując w bojaźni Pańskiej, a napełniał się pociechą Ducha Świętego.32 Stało się zaś, że Piotr, gdy obchodził wszystkich, przyszedł do świętych, którzy mieszkali w Liddzie. 33 I znalazł tam pewnego człowieka, imieniem Eneasz, od ośmiu lat leżącego na łożu, a był to paralityk.34 I rzekł mu Piotr: Eneaszu, uzdrawia cię Pan Jezus Chrystus; wstań, a pościel sobie.35 I natychmiast wstał. I widzieli go wszyscy, którzy mieszkali w Liddzie i w Saronie, i ci nawrócili się do Pana.WSKRZESZA TABITĘ.36 A była w Joppie pewna uczennica, imieniem Tabita, co w przekładzie znaczy Dorkas. Była ona pełna dobrych uczynków i jałmużn, które czyniła.37 I stało się w owe dni, że zachorowawszy, umarła. A gdy ją obmyli, położyli ją w wieczerniku.38 Że zaś Lidda była blisko Joppy, uczniowie usłyszawszy, że tam jest Piotr, posłali do niego dwóch mężów z prośbą: Nie zwlekaj z przybyciem do nas. 39 A Piotr wstawszy, poszedł z nimi; i gdy przyszedł, wprowadzili go do wieczernika; i obstąpiły go wszystkie wdowy, płacząc i pokazując mu suknie i zwierzchnie szaty, które im robiła Dorkas.40 Wypędziwszy zaś wszystkich precz, Piotr klęknąwszy na kolana, modlił się; i zwróciwszy się do ciała, rzekł: Tabito, wstań! A ona otworzyła oczy swoje, i ujrzawszy Piotra, usiadła. 41 Podawszy jej zaś rękę, podniósł ją; a przywoławszy świętych i wdowy, oddał ją żywą.42 I stało się to wiadome po całej Joppie, i wielu uwierzyło w Pana.43 Stało się też, że przez wiele dni mieszkał w Joppie u niejakiego Szymona garbarza.
10WIDZENIE KORNELIUSZA. 1 Był zaś w Cezarei pewien mąż, imieniem Korneliusz, setnik roty, którą nazywają italską, 2 pobożny i bojący się Boga z całym domem swoim, dający wielkie jałmużny ludowi, a zawsze modlący się do Boga.3 Ten ujrzał wyraźnie we widzeniu, około dziewiątej godziny dnia, anioła Bożego, który wszedł do niego, i rzekł mu: Korneliuszu!4 A on wpatrując się weń, bojaźnią zdjęty, rzekł: Co jest, Panie? I powiedział mu: Modlitwy twoje i jałmużny twoje zachowane są w pamięci przed obliczem Boga. 5 A teraz poślij ludzi do Joppy, i wezwij niejakiego Szymona, zwanego Piotrem. 6 Ten stoi gospodą u pewnego Szymona garbarza, którego dom jest przy morzu; on ci powie, co będziesz miał czynić.7 A gdy odszedł anioł, który z nim mówił, zawołał dwóch domowników swoich i żołnierza, bojącego się Pana, z tych, co pod władzą jego byli;8 a gdy im wszystko opowiedział, posłał ich do Joppy.WIDZENIE PIOTRA.9 Nazajutrz zaś, gdy oni byli w drodze, i zbliżali się do miasta, wszedł Piotr na dach, aby się modlić koło godziny szóstej.10 A gdy uczuł głód, chciał jeść. Gdy zaś oni przygotowywali, wpadł w zachwyt. 11 I ujrzał niebo otwarte i jakieś naczynie, zstępujące, jakby wielkie prześcieradło, za cztery końce spuszczane z nieba ku ziemi.12 A były w nim wszystkie czworonogi i płazy ziemne i ptactwo niebieskie.19 I stał się głos do niego: Wstań, Piotrze, zabijaj, a jedz.14 Piotr zaś rzekł: Nie daj tego, Panie, gdyż nigdy nie jadłem nic pospolitego i nieczystego.15 A głos znowu po wtóre do niego: Co Bóg oczyścił, ty nie nazywaj nieczystym.16 To zaś stało się po trzykroć; i wnet naczynie zostało wzięte do nieba. POSELSTWO KORNELIUSZA DO PIOTRA.17 A gdy Piotr wahał się w sobie, co by to było za widzenie, które widział, oto stanęli u drzwi mężowie posłani przez Korneliusza dopytując się o dom Szymona.18 A zawoławszy, pytali, czy Szymon, którego zwią Piotrem, tu ma gospodę. 19 Gdy zaś Piotr rozmyślał nad widzeniem, rzekł mu Duch: Oto cię szukają trzej mężowie. 20 Wstań zatem, zejdź, a idź z nimi, nic nie wątpiąc; bo ja ich posłałem. 21 A Piotr zeszedłszy do mężów, rzekł: Oto ja jestem, którego szukacie, co to za powód, dla któregoście przyszli?22 A oni rzekli: Korneliusz setnik, mąż sprawiedliwy i bojący się Boga, i mający świadectwo od całego narodu żydowskiego, otrzymał, nakaz od anioła świętego, aby cię wezwał do domu swego i słuchał słów twoich. 23 Wprowadził ich tedy, i przyjął w gościnę.24 A nazajutrz wstawszy, wyszedł z nimi, i niektórzy bracia z Joppy poszli z nim. Drugiego zaś dnia wszedł do Cezarei. A Korneliusz czekał na nich, zwoławszy swoich krewnych i bliższych przyjaciół.PIOTR U KORNELIUSZA. 25 I stało się, gdy wszedł Piotr, wyszedł naprzeciw niego Korneliusz, i przypadłszy do nóg jego, pokłonił się. 26 Lecz Piotr podniósł go, mówiąc: Wstań, i ja też jestem człowiekiem. 27 A rozmawiając z nim, wszedł i znalazł wielu, którzy się zebrali. 28 I rzekł do nich: Wy wiecie, jaka to wstrętna rzecz jest dla żyda przestawać z cudzoziemcem lub przychodzić do niego; ale mnie Bóg nauczył, żebym żadnego człowieka nie nazywał pospolitym albo nieczystym. 29 Dlatego bez wahania przyszedłem wezwany. Pytam więc dla jakiego powodu wezwaliście mnie?30 A Korneliusz rzekł: Właśnie cztery dni temu modliłem się o dziewiątej godzinie w domu moim, a oto stanął przede mną mąż w jasnym odzieniu i rzekł:31 Korneliuszu, wysłuchana jest modlitwa twoja, i o twych jałmużnach wspomniano przed obliczem Boga. 32 A przeto poślij do Joppy, a wezwij Szymona, którego nazywają Piotrem; stoi on gospodą w domu Szymona garbarza nad morzem. 33 Zaraz więc posłałem do ciebie i tyś dobrze uczynił, żeś przyszedł. Teraz więc wszyscy jesteśmy tu przed oczami twoimi, aby słuchać wszystkiego, cokolwiek tobie Pan nakazał.POGANIE WEZWANI DO WIARY.34 Piotr zaś otworzywszy usta swoje, rzekł: Prawdziwie poznałem, że Bóg nie ogląda się na osoby, 35 ale że w każdym narodzie ten, który się go boi, a czyni sprawiedliwość, jest mu miły. 36 Słowo posłał Bóg synom izraelskim, zwiastując pokój przez Jezusa Chrystusa (ten jest Panem wszystkich).37 Wy wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który Jan opowiadał: 38 Jak Jezus z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą, przeszedł czyniąc dobrze, i uzdrawiając wszystkich opętanych od diabła; albowiem Bóg był z nim.39 A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co czynił w ziemi żydowskiej i w Jeruzalem; którego zabili, zawiesiwszy na drzewie.40 Jego to Bóg wskrzesił dnia trzeciego, i sprawił, że się objawił, 41 nie całemu ludowi, ale świadkom przedtem przygotowanym przez Boga: nam, którzyśmy z nim jedli i pili, gdy powstał z martwych.42 I rozkazał nam opowiadać ludowi i świadczyć, że on jest tym, który postanowiony jest od Boga sędzią żywych i umarłych.43 Jemu wszyscy prorocy świadectwo dają, że odpuszczenie grzechów otrzymają przez imię jego wszyscy, którzy weń wierzą.DUCH ŚW. ZSTĘPUJE NA POGAN.44 Gdy Piotr jeszcze te słowa mówił, padł Duch Święty na wszystkich, którzy słuchali słowa. 45 I zdumieli się wierni z obrzezania, którzy z Piotrem byli przyszli, że i na pogan łaska Ducha Świętego została wylana. 46 Albowiem słyszeli ich mówiących językami i wielbiących Boga.47 Wtedy Piotr odpowiedział: Czy może kto zabronić wody, aby nie byli ochrzczeni ci, którzy otrzymali Ducha Świętego, jako i my? 46 I rozkazał ich ochrzcić w imię Pana Jezusa Chrystusa. Wtedy go prosili, aby zamieszkał u nich przez kilka dni.
11MOWA PIOTRA O CHRZCIE POGAN.1 I usłyszeli apostołowie i bracia, którzy byli w Judei, że i poganie przyjęli słowo Boże.2 Gdy zaś Piotr przyszedł do Jeruzalem spierali się z nim ci, co byli z obrzezania,3 mówiąc: Czemu wszedłeś do ludzi nieobrzezanych, i jadłeś z nimi?4 Piotr zaś zacząwszy, wykładał im po kolei, mówiąc: 5 Ja byłem w mieście Joppie, modląc się, i ujrzałem w zachwycie widzenie: zniżało się jakieś naczynie, jakby wielkie prześcieradło, za cztery końce spuszczane z nieba, i zbliżyło się aż do mnie. 6 A wpatrując się w nie przyglądałem się, i ujrzałem czworonogi ziemskie i dzikie zwierzęta, i płazy i ptactwo powietrzne.7 Usłyszałem też i głos mówiącý do mnie: Wstań, Piotrze, zabijaj i jedz! 8 I rzekłem: Żadną miarą, Panie! Albowiem nigdy nic pospolitego albo nieczystego nie weszło do ust moich.9 Głos zaś z nieba odpowiedział powtórnie: Co Bóg oczyścił, ty nie nazywaj nieczystym.10 A to stało się po trzykroć, i wszystko na powrót wzięte zostało do nieba. 11 A oto w tej chwili trzej mężowie stanęli w domu, w którym byłem, posłani do mnie z Cezarei.12 I rzekł mi Duch, abym z nimi poszedł, nic się nie wahając. Poszło też ze mną i tych sześciu braci, i weszliśmy w dom owego męża.13 I opowiedział nam, jak widział anioła w domu swoim, stojącego i mówiącego mu: Poślij do Joppy, a wezwij Szymona, którego nazywają Piotrem; 14 on powie ci słowa, przez które zbawiony będziesz ty i cały dom twój. 15 Gdy zaś zacząłem mówić, Duch Święty padł na nich, jako i na nas z początku.16 I wspomniałem na słowo Pana, jak mówił: Jan wprawdzie chrzcił wodą, ale wy będziecie ochrzczeni Duchem Świętym. 17 Jeśli więc Bóg dał im tę samą łaskę, co i nam, którzyśmy uwierzyli w Pana Jezusa, czymże ja byłem, żebym mógł zabronić Bogu? 18 To usłyszawszy, umilkli, i chwalili Boga, mówiąc: A więc i poganom dał Bóg pokutę, żeby żyli.ZAŁOŻENIE KOŚCIOŁA W ANTIOCHII.19 Ci mianowicie, co się rozproszyli podczas prześladowania, które nastało za Szczepana, doszli aż do Fenicji i Cypru i Antiochii, nikomu nie głosząc nauki, tylko samym żydom. 20 A byli wśród nich niektórzy mężowie z Cypru i Cyrenaiki, którzy, przyszedłszy do Antiochii, mówili i do Greków, opowiadając Pana Jezusa.21 I była z nimi ręka Pańska; wielka też liczba tych, co uwierzyli, nawróciła się do Pana. 22 I doszła o nich wieść do uszu kościoła, który był w Jeruzalem; i posłali Barnabę aż do Antiochii.23 A on gdy przyszedł, i ujrzał łaskę Bożą, uradował się, i zachęcał wszystkich, aby w postanowieniu serdecznym trwali przy Panu;24 albowiem był to mąż dobry i pełen Ducha Świętego i wiary. I przyłączyła się wielka rzesza do Pana.25 Wybrał się zaś Barnaba do Tarsu, by szukać Szawła: a gdy go znalazł, przyprowadził do Antiochii.26 I cały rok przebywali tam w Kościele, i nauczali liczną rzeszę, tak że najpierw w Antiochii nazwano uczniów chrześcijanami.27 W tych też dniach nadeszli prorocy z Jerozolimy do Antiochii. 28 A powstawszy jeden z nich imieniem Agabus, oznajmiał przez Ducha, że będzie na całym świecie głód wielki, jaki był za Klaudiusza. 29 Uczniowie zaś według tego, co kto miał, postanowili każdy posłać na poratowanie braci, którzy mieszkali w Judei.30 Co też uczynili, posyłając do starszych przez ręce Barnaby i Szawła.
12NOWE PRZEŚLADOWANIE W JEROZOLIMIE. 1 A W tymże czasie król Herod wszczął gwałty, aby niektórych z Kościoła nękać.2 I zabił Jakuba, brata Janowego, mieczem.3 Widząc zaś, że się to podobało żydom, pojmał nadto i Piotra. 4 A były to dni Przaśników. I gdy go pojmał, osadził w więzieniu, i oddał pod straż czterem oddziałom po czterech żołnierzy, chcąc po święcie Paschy wyprowadzić go przed lud.5 Piotr wprawdzie trzymany był w więzieniu. Lecz Kościół bez przestanku modlił się za niego do Boga.PIOTR CUDOWNIE UWOLNIONY Z WIĘZIENIA. 6 A gdy go Herod miał wyprowadzić, tejże nocy spał Piotr między dwoma żołnierzami, związany dwoma łańcuchami, i stróże przed drzwiami strzegli więzienia.7 A oto anioł Pański stanął nad nim, i blask oświecił celę; a trąciwszy Piotra w bok, obudził go, mówiąc: Wstań prędko! I opadły łańcuchy z rąk jego. 8 Anioł zaś rzekł do niego: Opasz się, i obuj sandały twoje. I uczynił tak. I rzekł mu: Włóż na siebie płaszcz twój, a chodź za mną. 9 A wyszedłszy, postępował za nim. I nie wiedział, że to, co się działo przez anioła, było prawdą; lecz mniemał, że widzenie ogląda.10 A minąwszy pierwszą i drugą straż, przyszli do bramy żelaznej, wiodącej do miasta, która sama im się otworzyła. I wyszedłszy, przeszli jedną ulicę, i natychmiast odszedł anioł od niego. 11 A Piotr przyszedłszy do siebie, rzekł: Teraz wiem prawdziwie, że Pan posłał anioła swego, i wyrwał mnie z ręki Heroda i z wszystkiego, na co czekał lud żydowski. 12 A rozejrzawszy się, poszedł do domu Marii, matki Jana, którego nazywano Markiem, gdzie było wielu zgromadzonych i modlących się.13 Gdy zaś on kołatał we drzwi bramy, wyszła posłuchać dziewczyna, imieniem Rode.14 Skoro poznała głos Piotra, z radości nie otworzyła bramy, ale pobiegła do wnętrza, i oznajmiła, że Piotr stoi przed bramą.15 A oni rzekli do niej: Szalejesz. Ale ona twierdziła, że tak się rzecz ma. Oni zaś mówili: To jego anioł. 16 Lecz Piotr nie przestawał kołatać. A gdy otworzyli, ujrzeli go, i zdumieli się. 17 Skinąwszy zaś na nich ręką, aby milczeli, opowiedział, jak Pan wywiódł go z więzienia, i rzekł: Oznajmijcie to Jakubowi i braciom. A wyszedłszy, poszedł na inne miejsce. KARA BOŻA NA HERODA. 18 Gdy zaś nastał dzień, było między żołnierzami niemałe zamieszanie, co się z Piotrem stało.19 A Herod gdy go zażądał, i nie znalazł, uczyniwszy dochodzenie co do strażników, kazał ich prowadzić na stracenie. I wyjechawszy z Judei do Cezarei, tam zamieszkał.20 Był zaś zagniewany na Tyryjczyków i Sydończyków; lecz oni razem przyjechali do niego, a pozyskawszy Blasta, który był podkomorzym królewskim, prosili o pokój, dlatego że krainy ich brały żywność od niego.21 A w dniu oznaczonym Herod, przybrany w szatę królewską, usiadł na stolicy, i miał do nich przemowę. 22 Lud zaś wołał: Głosy Boga, a nie człowieka.23 I w tej chwili poraził go anioł Pański, za to, że nie dał chwały Bogu; i roztoczony przez robactwo skonał. 24 A słowo Pańskie rozrastało się, i rozmnażało. 25 Barnaba zaś i Szaweł, spełniwszy posługę powrócili z Jeruzalem, wziąwszy ze sobą Jana, którego nazywano Markiem.
13WYSŁANIE SZAWŁA I BARNABY.1 Byli też w kościele, który był w Antiochii, prorocy i nauczyciele, i między nimi Barnaba i Szymon, którego zwano Niger, i Lucjusz Cyrenejczyk i Manahen, który był razem wychowany z Herodem tetrarchą, i Szaweł.2 Gdy zaś oni odprawiali służbę Pańską, i pościli, rzekł im Duch Święty: Odłączcie mi Szawła i Barnabę dla sprawy, do której ich powołałem.3 Wtedy odprawiwszy posty i modły, i włożywszy na nich ręce, wyprawili ich.ICH PRACA NA CYPRZE.4 Oni to więc wysłani przez Ducha Świętego, odeszli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli do Cypru.5 A gdy przybyli do Sałanliny, opowiadali słowo Boże w synagogach żydowskich. Mieli też i Jana na posłudze.6 A gdy przeszli całą wyspę aż do Pafu, znaleźli pewnego człowieka czarnoksiężnika, fałszywego proroka, żyda, któremu na imię było Bariesu; 7 który był przy prokonsulu Sergiuszu Pawle, człowieku mądrym. Ten przywoławszy Barnabę i Szawła, zapragnął posłuchać słowa Bożego. 8 Ale sprzeciwiał im się Elymas czarnoksiężnik, (tak się bowiem wykłada imię jego), starając się odwrócić wielkorządcę od wiary. 9 Szaweł zaś, zwany także Pawłem, napełniony Duchem Świętym, wejrzawszy nań, 10 rzekł: O pełen wszelkiego podstępu i wszelkiej zdrady, synu diabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Nie przestajesz wywracać prostych dróg Pańskich.11 A oto teraz ręka Pańska nad tobą, i będziesz ślepy, nie widząc słońca aż do czasu. I natychmiast padł nań mrok i ciemność, a chodząc w koło, szukał, kto by mu rękę podał.12 Wtedy wielkorządca widząc, co się stało, uwierzył, zdumiewając się nad nauką Pańską.W ANTIOCHII PIZYDYJSKIEJ. 13 A odpłynąwszy z Pafu Paweł i a; co z nim byli, przybyli do Perge w Pamfilii. A Jan odszedłszy od nich, wrócił się do Jerozolimy. 14 Ale oni przeszedłszy Pergę, przyszli do Antiochii Pizydyjskiej; a wszedłszy do synagogi w dzień sobotni, usiedli. 15 Po odczytaniu zaś Zakonu i Proroków, posłali do nich przełożeni synagogi, mówiąc: Mężowie bracia, jeśli macie jakie słowo zachęty do ludu, to mówcie.O PRZYGOTOWANIU NA PRZYJŚCIE CHRYSTUSA.16 A Paweł powstawszy, i ręką milczenie nakazawszy, rzekł: Mężowie izraelscy, i którzy boicie się Boga, słuchajcie: 17 Bóg ludu izraelskiego obrał ojców naszych, i wywyższył lud, gdy mieszkali w ziemi Egipskiej, i wywiódł ich z niej potężnym ramieniem, 18 i przez czas czterdziestu lat znosił ich obyczaje na pustyni. 19 A wygładziwszy siedem narodów w ziemi Chananejskiej, losem im podzielił ich ziemię, 20 prawie po czterystu pięćdzieslęciu latach; i potem dał im sędziów aż do Samuela proroka. 21 A odtąd prosili o króla. I dał im Bóg Saula, syna Cisa, męża z pokolenia Bemamina, przez lat czterdzieści. 22 A usunąwszy go, wzbudził im Dawida króla, któremu świadectwo wydając, powiedział: “Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według serca mego, który ma spełniać wszelką wolę moją.”23 Z jego to potomstwa Bóg według obietnicy wywiódł Izraelowi Zbawiciela, Jezusa, 24 przed którego przyjściem Jan opowiadał chrzest pokuty wszystkiemu ludowi izraelskiemu. 25 Gdy zaś Jan dochodził do kresu biegu swego, mówił: Nie jestem ja tym, za kogo mnie macie, ale oto idzie za mną ten, któremu nie jestem godzien rozwiązać sandałów u nóg.O JEGO ŚMIERCI I ZMARTWYCHWSTANIU. 26 Mężowie bracia, synowie rodu Abrahama, i ci, którzy między wami boją się Boga, wam posłane jest słowo zbawienia tego. 27 Ci bowiem, co mieszkali w Jeruzalem, i jego zwierzchnicy, nie poznawszy go i głosów prorockich, które na każdy szabat czytane bywają, przez swój sąd wypełnili je,28 i choć nie znaleźli w nim żadnej przyczyny śmierci, domagali się od Piłata, aby go zabić.29 A gdy wykonali wszystko, co o nim było napisane, zdjąwszy go z drzewa, położyli go w grobie.30 Lecz Bóg wskrzesił go z martwych dnia trzeciego. I był on widziany przez wiele dni od tych,31 którzy razem z nim przyszli byli z Galilei do Jeruzalem; którzy aż dotąd są świadkami jego do ludu.32 I my opowiadamy wam tę obietnicę, która dana była ojcom naszym, 33 że ją Bóg wypełnił dla dzieci naszych, wskrzeszając Jezusa, jak też napisane jest w Psalmie drugim: ” Synem moim jesteś ty, jam cię dziś zrodził.” 34 Ze go zaś wzbudził z martwych, tak żeby już więcej nie powrócił do skażenia; tak zapowiedział: Że “dam wam święte Dawidowe wierne.” 35 Dlatego i gdzie indziej powiada: “Nie dasz Świętemu twemu oglądać skażenia.” 36 Dawid bowiem, za swojego pokolenia, spełniwszy wolę Bożą, zasnął, i przyłączony został do ojców swoich, i uległ skażeniu.37 Lecz ten, którego Bóg wskrzesił z martwych, nie uległ skażeniu. 38 Niech więc wam będzie wiadome, mężowie bracia, że przez niego opowiada się wam odpuszczenie grzechów, i że ze wszystkiego, w czym nie mogliście być usprawiedliwieni przez Zakon Mojżeszowy, 39 przez niego wszelki, który wierzy, bywa usprawiedliwiony. 40 A przeto uważajcie, aby na was nie przyszło, co powiedziane jest u Proroków:41 “Baczcie, wy, co gardzicie i dziwcie się i gińcie; bo ja sprawuję za dni waszych sprawę – sprawę, której nie uwierzycie, gdyby wam kto opowiadał.”ROŻNE SKUTKI TEGO KAZANIA.42 Gdy zaś oni wychodzili, proszono, aby w następny szabat mówili też do nich słowa.43 A gdy rozeszło się zgromadzenie, poszło wielu z żydów i z nabożnych prozelitów za Pawłem i Barnabą, którzy mówiąc, zachęcali ich, aby trwali w łasce Bożej. 44 W następny znów szabat prawie całe miasto zebrało się dla słuchania słowa Bożego. 45 Lecz żydzi widząc rzesze, napełnieni zazdrością, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co Paweł powiadał. 46 Wtedy Paweł i Barnaba śmiało rzekli: Wam trzeba było najpierw opowiadać słowo Boże; ale ponieważ je odrzucacie, i osądzacie się sami za niegodnych wiecznego życia, oto zwracamy się do pogan.47 Albowiem tak nam rozkazał Pan: “Postawiłem cię jako światło dla pogan, abyś był na zbawienie aż do krańców ziemi.”48 A słysząc to poganie, radowali się, i wielbili słowo Pańskie; i uwierzyli wszyscy, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego.49 Słowo zaś Pańskie rozsiewało się po całej krainie.50 Lecz żydzi podburzyli niewiasty pobożne i poważane i przedniejszych miasta, i wzniecili prześladowanie przeciw Pawłowi i Barnabie; i wyrzucili ich z granic swoich. 51 A oni otrząsnąwszy proch z nóg swoich na nich, przyszli do Ikonium. 52 Uczniowie też napełniali się weselem i Duchem Świętym.
14PRACA W IKONIUM. 1 I stało się w Ikonium, że razem weszli do żydowskiej synagogi i mówili tak, że uwierzyło wielkie mnóstwo żydów i Greków. 2 Lecz żydzi, którzy zostali niewierni, wzburzyli i do gniewu podniecili serca pogan przeciw braciom. 3 Przez dłuższy więc czas przebywając, mężnie sobie poczynali w Panu, który dawał świadectwo słowu łaski swojej, sprawiając, że przez ręce ich działy się znaki i cuda. 4 I rozdwoiła się ludność miejska: i jedni mianowicie byli z żydami, a drudzy z apostołami. 5 Gdy zaś poganie i żydzi ze zwierzchnikami swymi przygotowali na nich najście, aby ich znieważyć i ukamienować,6 oni dowiedziawszy się o tym, uszli do miast likaońskich, Listry i Derby, i do całej okolicznej krainy; i tam opowiadali ewangelię.PAWEŁ UZDRAWIA CHROMEGO.7 A w Listrze siedział pewien człowiek chorujący na nogi, chromy od urodzenia, który nigdy nie chodził.8 Ten słuchał Pawła mówiącego, który spojrzawszy nań i widząc, że ma wiarę, aby być uzdrowionym, 9 rzekł wielkim głosem: Wstań na nogi twoje prosto. I wyskoczył, i chodził.10 Rzesze zaś, gdy zobaczyły, co uczynił Paweł, podniosły głos swój, mówiąc po, likaońsku: Bogowie stawszy się ludziom podobni, zstąpili do nas.11 I nazywali Barnabę Jowiszem, a Pawła Merkurym, ponieważ on przodował w mowie. 12 Kapłan też Jowisza, który był przed miastem, przypędziwszy przed wrota woły z wieńcami, chciał z ludem złożyć ofiarę.13 Gdy to usłyszeli apostołowie, Barnaba i Paweł, rozdarłszy odzienie swoje, wskoczyli pomiędzy tłum, wołając,14 i mówiąc: Mężowie, cóż to czynicie? I my jesteśmy śmiertelni, wam podobni ludzie! A opowiadamy wam, abyście od tych próżnych rzeczy nawrócili się do Boga żywego, który uczynił niebo i ziemię i morze i wszystko, co w nich jest. 15 On w przeszłych wiekach dopuszczał wszystkim poganom chodzić drogami swymi;16 choć nie zostawił samego siebie bez świadectwa; czyniąc dobrze z nieba, dając deszcze i czasy urodzaju, napełniając pokarmem i weselem serca nasze.17 A to mówiąc, zaledwie uspokoili rzesze, by im ofiar nie składały.18 Nadeszli zaś niektórzy żydzi z Antiochii i z Ikonium, a podmówiwszy rzesze, ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, mniemając, że umarł. 19 Lecz gdy go uczniowie obstąpili, wstawszy, wszedł do miasta. A nazajutrz odszedł z Barnabą do Derby.POWRÓT DO ANTIOCHII SYRYJSKIEJ.20 A gdy opowiedzieli ewangelię temu miastu, i pozyskali wielu uczniów, wrócili do Listry i Ikonium i Antiochii 21 utwierdzając serca uczniów i zachęcając, aby trwali wé wierze i że przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego. 22 I gdy im ustanowili kapłanów w każdym kościele i pomodlili się wśród postów, polecili ich Panu, w którego uwierzyli. 23 A przeszedłszy Pizydię, przyszli do Pamfilii, 24 i opowiedziawszy w Perge słowo Pańskie, poszli do Atalii.25 A stamtąd odpłynęli do Antiochii, skąd zleceni byli na łasce Bożej dla sprawy, którą wykonali. 26 Gdy zaś przyszli, i zgromadzili kościół, opowiedzieli, jak wielkie rzeczy Bóg uczynił z nimi, i że otwarł poganom drzwi wiary. 27 I przemieszkali czas niemały z uczniami.
15SPRAWA OBRZEZANIA. 1 A niektórzy przyszedłszy z Judei, nauczali braci: że jeśli się nie obrzeżecie wedle zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni. 2 Gdy więc Paweł i Barnaba wszczęli przeciw nim spór niemały, postanowiono, aby Paweł i Barnaba i niektórzy inni z nich poszli do apostołów i do starszych do Jeruzalem w sprawie tego sporu.3 Oni więc odprowadzeni przez kościół, szli przez Fenicję i Samarię, opowiadając o nawróceniu pogan, i sprawiali wielką radość wszystkim braciom.4 Gdy zaś przyszli do Jeruzalem zostali przyjęci przez Kościół i apostołów i starszych, i opowiedzieli jak wielkie sprawy Bóg z nimi uczynił.5 I powstali niektórzy z sekty faryzeuszów, którzy uwierzyli; mówiąc: że potrzeba ich obrzezać, rozkazać też, żeby zachowywali Zakon Mojżeszowy.MOWA ŚW. PIOTRA. 6 I zebrali się apostołowie starsi, aby tę sprawę rozpatrzeć. 7 A gdy był wielki spór, Piotr powstawszy; rzekł do nich: Mężowie bracia! Wy wiecie, że od dawnych dni Bóg wśród nas dokonał wyboru, żeby przez usta moje poganie usłyszeli słowa ewangelii, i uwierzyli.8 A Bóg, który zna serca, dał świadectwo, dając im Ducha Świętego jako i nam,9 i nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, wiarą oczyściwszy ich serca.10 Czemuż więc teraz kusicie Boga, chcąc na szyję uczniów nałożyć jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my nie mogliśmy udźwignąć? 11 Ale wierzymy, że przez łaskę Pana Jezusa Chrystusa będziemy zbawieni, tak jak i oni.12 I umilkło całe zgromadzenie, i słuchali Barnaby i Pawła opowiadających, jak wielkie znaki i cuda uczynił Bóg przez nich między poganami.MOWA ŚW. JAKUBA.13 A gdy umilkli, odpowiedział Jakub, mówiąc: 14 Mężowie bracia, słuchajcie mię! Szymon opowiedział, jak Bóg po raz pierwszy wejrzał, aby spośród pogan wybrać lud imieniowi swemu.15 I z tym się zgadzają słowa proroków, jak jest napisane: 16 “Potem się wrócę, i odbuduję przybytek Dawidowy, który upadł, a zwaliska jego znowu odbuduję, i postawię go,17 aby reszta ludzi szukała Pana, i wszystkie narody, nad którymi wzywano imienia mojego, mówi Pan, który to czyni.18 Znane jest od wieku i Panu dzieło jego.”19 Dlatego ja sądzę; że nie trzeba niepokoić tych, którzy spośród pogan na wracają się do Boga,20 ale napisać do nich, żeby się powstrzymywali od splugawienia przez bałwany i od porubstwa, i od rzeczy dławionych i od krwi. 21 Albowiem Mojżesz od dawnych czasów ma w każdym mieście takich, którzy opowiadają go w synagogach, gdzie w każdy szabat go czytają.DEKRET SOBORU JEROZOLIMSKIEGO. 22 Wtedy spodobało się apostołom i starszym wraz z całym Kościołem, wybrać mężów spośród siebie, i posłać do Antiochii z Pawłem i Barnabą Judę, którego zwano Barsabą, i Sylę, mężów przedniejszych między braćmi, 23 i napisać przez nich: Apostołowie i starsi bracia, braciom z pogan, którzy są w Antiochii i w Syrii i w Cylicji, pozdrowienie. 24 Ponieważ słyszeliśmy, że niektórzy wyszedłszy od nas, którym tego nie poleciliśmy, zaniepokoili was słowami, wprowadzając zamęt w dusze wasze: 25 my zebrani wspólnie postanowiliśmy wybrać mężów, i posłać do was z najmilszymi naszymi, Barnabą i Pawłem, 26 ludźmi którzy oddali życie swoje dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa. 27 A przeto posłaliśmy Judę i Sylę, którzy także sami ustnie wam to samo powiedzą. 28 Zdało się bowiem Duchowi Świętemu i nam, aby nie nakładać na was więcej ciężaru nad to, co konieczne: 29 abyście się powstrzymywali od rzeczy bałwanom ofiarowanych i. od krwi, i od rzeczy dławionych i od porubstwa. Strzegąc się tych rzeczý, dobrze czynicie. Bywajcie zdrowi!POSELSTWO DO ANTIOCHII. 30 Oni więc tak odprawieni, przyszli do Antiochii, a zebrawszy gminę, oddali list.31 Skoro go przeczytali, uradowali się z pocieszenia. 32 Juda zaś i Syla, będąc i sami prorokami, wielu słowami pocieszyli braci, i utwierdzili. 33 A zabawiwszy tam czas jakiś, odprawieni zostali z pokojem od braci do tych, którzy ich byli posłali. 34 Lecz Syla postanowił tam zostać, a Juda sam wrócił do Jeruzalem. 35 Paweł zaś i Barnaba mieszkali w Antiochii, nauczając i przepowiadając z wielu innymi słowo Pańskie.PAWEŁ ROZSTAJE SIĘ Z BARNABĄ.36 A po kilku dniach rzekł Paweł do Barnaby: Idźmy na powrót odwiedzić braci po wszystkich miastach, w których opowiadaliśmy słowo Pańskie, jak się mają.37 Barnaba zaś chciał wziąć ze sobą i Jana, którego zwano Markiem. 38 Ale Paweł prosił go (ponieważ on odłączył się od nich w Pamfilii, a nie poszedł z nimi na pracę), żeby go nie przyjmować. 39 I przyszło do poróżnienia, tak, że jeden odszedł od drugiego, a Barnaba wziąwszy z sobą Marka, odpłynął do Cypru. 40 Paweł zaś dobrawszy sobie Sylę, poruczony łasce Bożej przez braci, puścił się w drogę. 41 I obchodził Syrię i Cylicję, utwierdzając kościoły, i rozkazując zachowywać nakazy apostołów i starszych.
16PRZYBIERA SOBIE TYMOTEUSZA.

RU Brytjka King J. 16PRZYBIERA SOBIE TYMOTEUSZA.1 cf. Tłum. Толк. I przyszedł do Derby i do Listry. A oto był tam pewien uczeń, imieniem Tymoteusz, syn nawróconej niewiasty żydowskiej, z ojca poganina. Дошел он до Дервии и Листры. И вот, там был некоторый ученик, именем Тимофей, которого мать была Иудеянка уверовавшая, а отец Еллин, Пріи1де же въ дeрвію и3 лЂстру. И# сE, ўчн7къ нёкій бЁ тY, и4менемъ тімоfeй, сhнъ жены2 нёкіz їудeаныни вёрны, nтцa же є4ллина: 16,1Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκατηντησεν katēntēsen
_{V-AAI-3S G5656}καταντάωkatantaōto come tocame heδε de
_CONJδέdethenThenκαι kai
_CONJκαίkaiandandεις eis
_PREPεἰςeistowardtoδερβην derbēn
_N-ASFΔέρβηderbēDerbeDerbeκαι kai
_CONJκαίkaiand: andεις eis
_PREPεἰςeistoward[toward]λυστραν lustran
_N-ASFΛύστραlustraLystraLystraκαι kai
_CONJκαίkaiand[and]ιδου idou
_{V-2AMM-2S G5640}ὁράωhoraōto see, beholdμαθητης mathētēs
_N-NSMμαθητήςmathētēsdisciplediscipleτις tis
_X-NSMτιςtisone, a certainην ēn
_{V-IAI-3S G5707}εἰμίeimito bewasεκει ekei
_ADVἐκεῖekeitherethereονοματι onomati
_N-DSNὄνομαonomaname, namedτιμοθεος timotheos
_N-NSMΤιμόθεοςtimotheosTimothyTimotheusυιος uios
_N-NSMυἱόςhuiosson, the sonγυναικος gunaikos
_N-GSFγυνήgunēwomanwomanιουδαιας ioudaias
_A-GSFἸουδαῖοςioudaiosJewish, which was a Jewessπιστης pistēs
_A-GSFπιστόςpistosfaithful, and believedπατρος patros
_N-GSMπατήρpatērfatherhis fatherδε de
_CONJδέdethen; butελληνος ellēnos
_N-GSMἝλληνhellēna Greeka Greek  2 cf. Tłum. Толк. Temu dawali dobre świadectwo bracia, którzy byli w Listrze i w Ikonium. и о котором свидетельствовали братия, находившиеся в Листре и Иконии. и4же свидётельствованъ бЁ t сyщихъ въ лЂстрэхъ и3 їконjи брaтіи. 16,2Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVος os
_R-NSMὅς, ἥhhos ēwhichWhichεμαρτυρειτο emartureito
_{V-IPI-3S G5712}μαρτυρέωmartureōto testifywas well reportedυπο upo
_PREPὑπόhupoby/underofτων tōn
_T-GPMὁhothe/this/whothat wereεν en
_PREPἐνenin/on/amongatλυστροις lustrois
_N-DPNΛύστραlustraLystraLystraκαι kai
_CONJκαίkaiandandικονιω ikoniō
_N-DSNἸκόνιονikonionIconiumIconiumαδελφων adelfōn
_N-GPMἀδελφόςadelfosbrotherby the brethren  3 cf. Tłum. Толк. Paweł chciał, by ten wybrał się z nim w drogę. I wziąwszy, obrzezał go ze względu na żydów, którzy w tych miejscach byli; bo wszyscy wiedzieli, że ojciec jego był poganinem. Его пожелал Павел взять с собою; и, взяв, обрезал его ради Иудеев, находившихся в тех местах; ибо все знали об отце его, что он был Еллин. Сего2 восхотЁ пavелъ съ соб0ю и3зhти: и3 пріeмь њбрёза є3го2, їудє1й рaди сyщихъ на мёстэхъ џнэхъ: вёдzху бо вси2 nтцA є3гw2, ћкw є4ллинъ бsше. 16,3Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτουτον touton
_D-ASMοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]ηθελησεν ēthelēsen
_{V-AAI-3S G5656}θέλωthelōto will/desirewouldο o
_T-NSMὁhothe/this/who παυλος paulos
_N-NSMΠαῦλοςpaulosPaulPaulσυν sun
_PREPσύνsunwithwithαυτω autō
_P-DSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimεξελθειν exelthein
_{V-2AAN G5629}ἐξέρχομαιexerchomaito go outhave to go forthκαι kai
_CONJκαίkaiand; andλαβων labōn
_{V-2AAP-NSM G5631}λαμβάνωlambanōto taketookπεριετεμεν perietemen
_{V-2AAI-3S G5627}περιτέμνωperitemnōto circumciseand circumcisedαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimδια dia
_PREPδιάdiathrough/because ofbecauseτους tous
_T-APMὁhothe/this/who ιουδαιους ioudaious
_A-APMἸουδαῖοςioudaiosJewishof the Jewsτους tous
_T-APMὁhothe/this/whoPaulοντας ontas
_{V-PAP-APM G5723}εἰμίeimito bewhich wereεν en
_PREPἐνenin/on/amonginτοις tois
_T-DPMὁhothe/this/whoquartersτοποις topois
_N-DPMτόποςtoposplacequartersεκεινοις ekeinois
_D-DPMἐκεῖνοςekeinosthatthoseηδεισαν ēdeisan
_{V-2LAI-3P G5714}εἴδωeidōto knowthey knewγαρ gar
_CONJγάρgarfor: forαπαντες apantes
_A-NPMἅπαςhapasallallοτι oti
_CONJὅτιhotithat/sincethatελλην ellēn
_N-NSMἝλληνhellēna Greeka Greekο o
_T-NSMὁhothe/this/whofatherπατηρ patēr
_N-NSMπατήρpatērfatherfatherαυτου autou
_P-GSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhisυπηρχεν upērchen
_{V-IAI-3S G5707}ὑπάρχωhuparchōto bewas  4 cf. Tłum. Толк. A gdy chodzili po miastach, podawali im do zachowywania ustawy, postanowione przez apostołów i starszych, którzy byli w Jerozolimie. Проходя же по городам, они предавали верным соблюдать определения, постановленные Апостолами и пресвитерами в Иерусалиме. И# ћкоже прохождaху грaды, предаsше и5мъ храни1ти ўстaвы суждє1нныz t ґпcлъ и3 стaрєцъ, и5же во їеrли1мэ. 16,4Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVως ōs
_ADVὡςhōswhich/howasδε de
_CONJδέdethenAndδιεπορευοντο dieporeuonto
_{V-INI-3P G5711}διαπορεύωdiaporeuōto go throughthey went throughτας tas
_T-APFὁhothe/this/who πολεις poleis
_N-APFπόλιςpoliscitythe citiesπαρεδιδοσαν paredidosan
_{V-IAI-3P G5707}παραδίδωμιparadidōmito deliver, they deliveredαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemφυλασσειν fulassein
_{V-PAN G5721}φυλάσσωfulassōto keep/guardfor to keepτα ta
_T-APNὁhothe/this/who δογματα dogmata
_N-APNδόγμαdogmadecreethe decreesτα ta
_T-APNὁhothe/this/whothe citiesκεκριμενα kekrimena
_{V-RPP-APN G5772}κρίνωkrinōto judge, that were ordainedυπο upo
_PREPὑπόhupoby/underofτων tōn
_T-GPMὁhothe/this/whothe decreesαποστολων apostolōn
_N-GPMἀπόστολοςapostolosapostlethe apostlesκαι kai
_CONJκαίkaiandandπρεσβυτερων presbuterōn
_A-GPM-Cπρεσβύτεροςpresbuteroseldereldersτων tōn
_T-GPMὁhothe/this/whothe apostlesεν en
_PREPἐνenin/on/amongatιεροσολυμοις ierosolumois
_N-DPNἹεροσόλυμαhierosolumaJerusalemJerusalem  5 cf. Tłum. Толк. I tak kościoły utwierdzały się w wierze, i codziennie pomnażały się w liczbie.И церкви утверждались верою и ежедневно увеличивались числом. ЦRкви же ўтверждaхусz вёрою и3 прибывaху въ число2 по вс‰ дни6. 16,5Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαι ai
_T-NPFὁhothe/this/who μεν men
_PRTμένmenon the other handAndουν oun
_CONJοὖνountherefore/thensoεκκλησιαι ekklēsiai
_N-NPFἐκκλησίαekklēsiaassemblythe churchesεστερεουντο estereounto
_{V-IPI-3P G5712}στερεόωstereoōto strengthenwereτη tē
_T-DSFὁhothe/this/whothe faithπιστει pistei
_N-DSFπίστιςpistisfaith/trustthe faithκαι kai
_CONJκαίkaiand, andεπερισσευον eperisseuon
_{V-IAI-3P G5707}περισσεύωperisseuōto abound/exceedincreasedτω tō
_T-DSMὁhothe/this/whoin numberαριθμω arithmō
_N-DSMἀριθμόςarithmosnumberin numberκαθ kath
_PREPκατάkataaccording toinημεραν ēmeran
_N-ASFἡμέραhēmeradaydaily  UDAJE SIĘ DO MACEDONII. 6 cf. Tłum. Толк. Gdy zaś przeszli Frygię i krainę Galacji, zabronił im Duch Święty opowiadać słowo Boże w Azji. Пройдя через Фригию и Галатийскую страну, они не были допущены Духом Святым проповедовать слово в Асии. Прошeдше же фрmгjю и3 галатjйскую странY, возбранeни (бhша) t с™aгw д¦а глаг0лати сл0во во ґсjи. 16,6Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVδιηλθον diēlthon
_{V-2AAI-3P G5627}διέρχομαιdierchomaito pass throughwhen they had gone throughoutδε de
_CONJδέdethenNowτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/who φρυγιαν frugian
_N-ASFΦρυγίαfrugiaPhrygiaPhrygiaκαι kai
_CONJκαίkaiandandγαλατικην galatikēn
_A-ASFΓαλατικόςgalatikosGalatianof Galatiaχωραν chōran
_N-ASFχώραchōracountrythe regionκωλυθεντες kōluthentes
_{V-APP-NPM G5685}κωλύωkōluōto prevent, and were forbiddenυπο upo
_PREPὑπόhupoby/underofτου tou
_T-GSNὁhothe/this/who αγιου agiou
_A-GSNἅγιοςhagiosholythe Holyπνευματος pneumatos
_N-GSNπνεῦμαpneumaspirit/breathGhostλαλησαι lalēsai
_{V-AAN G5658}λαλέωlaleōto speakto preachτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoPhrygiaλογον logon
_N-ASMλόγοςlogoswordthe wordεν en
_PREPἐνenin/on/amonginτη tē
_T-DSFὁhothe/this/whothe wordασια asia
_N-DSFἈσίαasiaAsiaAsia  7 cf. Tłum. Толк. A przyszedłszy do Mizji, próbowali iść do Bitynii, ale nie pozwolił im Duch Jezusowy. Дойдя до Мисии, предпринимали идти в Вифинию; но Дух не допустил их. Пришeдше же въ мmсjю, покушaхусz въ віfmнjю поити2: и3 не њстaви и4хъ д¦ъ. 16,7Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVελθοντες elthontes
_{V-2AAP-NPM G5631}ἔρχομαιerchomaito come/gothey were comeδε de
_CONJδέdethen[then]κατα kata
_PREPκατάkataaccording toAfterτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whoto Mysiaμυσιαν musian
_N-ASFΜυσίαmusiaMysiato Mysiaεπειραζον epeirazon
_{V-IAI-3P G5707}πειράζωpeirazōto test/tempt, they assayedεις eis
_PREPεἰςeistoward[toward]την tēn
_T-ASFὁhothe/this/whoBithyniaβιθυνιαν bithunian
_N-ASFΒιθυνίαbithuniaBithyniaBithyniaπορευθηναι poreuthēnai
_{V-AON G5677}πορεύωporeuōto goto goκαι kai
_CONJκαίkaiand: butουκ ouk
_PRT-Nοὐounonotειασεν eiasen
_{V-AAI-3S G5656}ἐάωeaōto allowsufferedαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemτο to
_T-NSNὁhothe/this/whothe Spiritπνευμα pneuma
_N-NSNπνεῦμαpneumaspirit/breaththe Spiritιησου iēsou
_N-GSMἸησοῦςiēsousJesus/Joshua[Jesus/Joshua]  8 cf. Tłum. Толк. Skoro przeszli Mizję, wstąpili do Troady. Миновав же Мисию, сошли они в Троаду. Прешeдше же мmсjю, снид0ша въ трwaду. 16,8Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVπαρελθοντες parelthontes
_{V-2AAP-NPM G5631}παρέρχομαιparerchomaito pass bythey passingδε de
_CONJδέdethenAndτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whoby Mysiaμυσιαν musian
_N-ASFΜυσίαmusiaMysiaby Mysiaκατεβησαν katebēsan
_{V-2AAI-3P G5627}καταβαίνωkatabainōto come/go downcame downεις eis
_PREPεἰςeistowardtoτρωαδα trōada
_N-ASFΤρωάςtrōasTroasTroas  9 cf. Tłum. Толк. I ukazało się Pawłowi w nocy widzenie: Mąż, Macedończyk jakiś stanął, i prosił go, i mówił: Przyjdź do Macedonii, i ratuj nas. И было ночью видение Павлу: предстал некий муж, Македонянин, прося его и говоря: приди в Македонию и помоги нам. И# видёніе въ нощи2 kви1сz пavлу: мyжъ нёкій бЁ макед0нzнинъ стоS, молS є3го2 и3 глаг0лz: пришeдъ въ макед0нію, помози2 нaмъ. 16,9Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndοραμα orama
_N-NSNὅραμαhoramavisiona visionδια dia
_PREPδιάdiathrough/because ofinνυκτος nuktos
_N-GSFνύξnuxnightthe nightτω tō
_T-DSMὁhothe/this/whoto Paulπαυλω paulō
_N-DSMΠαῦλοςpaulosPaulto Paulωφθη ōfthē
_{V-API-3S G5681}ὁράωhoraōto seeappearedανηρ anēr
_N-NSMἀνήρanērmana manμακεδων makedōn
_N-NSMΜακεδώνmakedōnMacedonianof Macedoniaτις tis
_X-NSMτιςtisone ην ēn
_{V-IAI-3S G5707}εἰμίeimito be[to be]εστως estōs
_{V-RAP-NSM G5761}ἵστημιhistēmito stand; There stoodκαι kai
_CONJκαίkaiand, andπαρακαλων parakalōn
_{V-PAP-NSM G5723}παρακαλέωparakaleōto plead/comfortprayedαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimκαι kai
_CONJκαίkaiand[and]λεγων legōn
_{V-PAP-NSM G5723}λέγωlegōto speak, sayingδιαβας diabas
_{V-2AAP-NSM G5631}διαβαίνωdiabainōto cross, Come overεις eis
_PREPεἰςeistowardintoμακεδονιαν makedonian
_N-ASFΜακεδονίαmakedoniaMacedoniaMacedoniaβοηθησον boēthēson
_{V-AAM-2S G5657}βοηθέωboētheōto help, and helpημιν ēmin
_P-1DPἐγώegōI/weus  10 cf. Tłum. Толк. Zaledwie ujrzał to widzenie, natychmiast staraliśmy się wyruszyć do Macedonii, będąc upewnieni, że nas Bóg wezwał do opowiadania im ewangelii.После сего видения, тотчас мы положили отправиться в Македонию, заключая, что призывал нас Господь благовествовать там. И# ћкоже видёніе ви1дэ, ѓбіе взыскaхомъ и3зhти въ макед0нію, разумёвше, ћкw призвA ны2 гDь благовэсти1ти и5мъ. 16,10Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVως ōs
_ADVὡςhōswhich/howafterδε de
_CONJδέdethenAndτο to
_T-ASNὁhothe/this/whothe visionοραμα orama
_N-ASNὅραμαhoramavisionthe visionειδεν eiden
_{V-2AAI-3S G5627}ὁράωhoraōto seehe had seenευθεως eutheōs
_ADVεὐθέωςeutheōsimmediately, immediatelyεζητησαμεν ezētēsamen
_{V-AAI-1P G5656}ζητέωzēteōto seekwe endeavouredεξελθειν exelthein
_{V-2AAN G5629}ἐξέρχομαιexerchomaito go outto goεις eis
_PREPεἰςeistowardintoμακεδονιαν makedonian
_N-ASFΜακεδονίαmakedoniaMacedoniaMacedoniaσυμβιβαζοντες sumbibazontes
_{V-PAP-NPM G5723}συμβιβάζωsumbibazōto join with, assuredly gatheringοτι oti
_CONJὅτιhotithat/sincethatπροσκεκληται proskeklētai
_{V-RNI-3S G5766}προσκαλέωproskaleōto call to/summonhad calledημας ēmas
_P-1APἐγώegōI/weusο o
_T-NSMὁhothe/this/whoMacedoniaθεος theos
_N-NSMθεόςtheosGod[God]ευαγγελισασθαι euangelisasthai
_{V-AMN G5670}εὐαγγελίζομαιeuangelizomaito speak good newsfor to preach the gospelαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfunto them  GŁOSI CHRYSTUSA W FILIPPACH.11 cf. Tłum. Толк. Odpłynąwszy zaś z Troady, przyjechaliśmy prosto do Samotracji i nazajutrz do Neapolu. Итак, отправившись из Троады, мы прямо прибыли в Самофракию, а на другой день в Неаполь, Tвeзшесz же t трwaды, пріид0хомъ въ самоfрaкъ, воyтріе же въ неап0ль, 16,11Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαναχθεντες anachthentes
_{V-APP-NPM G5685}ἀνάγωanagōto leadloosingουν oun
_CONJοὖνountherefore/thenThereforeαπο apo
_PREPἀπόapofromfromτρωαδος trōados
_N-GSFΤρωάςtrōasTroasTroasευθυδρομησαμεν euthudromēsamen
_{V-AAI-1P G5656}εὐθυδρομέωeuthudromeōto sail straight, we came with a straight courseεις eis
_PREPεἰςeistowardtoσαμοθρακην samothrakēn
_N-ASFΣαμοθρᾴκηsamothrakēSamothraceSamothraciaτη tē
_T-DSFὁhothe/this/who δε de
_CONJδέdethen[then]επιουση epiousē
_{V-PAP-DSF G5723}ἐπιοῦσαepiousato come laterthe nextεις eis
_PREPεἰςeistowardtoνεαν nean
_A-ASFνέοςneosnew[new]πολιν polin
_N-ASFπόλιςpoliscity[city]  12 cf. Tłum. Толк. A stamtąd do Filippów, które są pierwszym miastem części Macedonii, nową osadą; i przebywaliśmy w tym mieście kilka dni, rozprawiając. оттуда же в Филиппы: это первый город в той части Македонии, колония. В этом городе мы пробыли несколько дней. tтyду же въ філjппы, и4же є4сть пeрвый грaдъ чaсти макед0ніи, колHніа. Бёхомъ же въ т0мъ грaдэ пребывaюще дни6 нBкіz. 16,12Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκακειθεν kakeithen
_ADV-Kκἀκεῖθενkakeithenand from there[and from there]εις eis
_PREPεἰςeistowardtoφιλιππους filippous
_N-ASMΦίλιπποιfilippoiPhilippiPhilippiητις ētis
_R-NSFὅστιςhostiswho/which, whichεστιν estin
_{V-PAI-3S G5719}εἰμίeimito bewe wereπρωτη prōtē
_A-NSF-Sπρῶτοςprōtosfirstthe chiefτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whoof that partμεριδος meridos
_N-GSFμερίςmerispartof that partμακεδονιας makedonias
_N-GSFΜακεδονίαmakedoniaMacedoniaof Macedoniaπολις polis
_N-NSFπόλιςpoliscitycityκολωνια kolōnia
_N-NSFκολωνίαkolōniacolony, a colonyημεν ēmen
_{V-IAI-1P G5707}εἰμίeimito beisδε de
_CONJδέdethen: andεν en
_PREPἐνenin/on/amonginταυτη tautē
_D-DSFοὗτοςhoutosthis/he/she/itthatτη tē
_T-DSFὁhothe/this/whoof Macedoniaπολει polei
_N-DSFπόλιςpoliscitycityδιατριβοντες diatribontes
_{V-PAP-NPM G5723}διατρίβωdiatribōto remainabidingημερας ēmeras
_N-APFἡμέραhēmeradaydaysτινας tinas
_X-APFτιςtisonecertain  13 cf. Tłum. Толк. W dzień zaś sobotni wyszliśmy za bramę nad rzekę, gdzie, jak nam się zdawało, odprawiono modlitwę; i usiadłszy, mówiliśmy do niewiast, które się były zeszły. В день же субботний мы вышли за город к реке, где, по обыкновению, был молитвенный дом, и, сев, разговаривали с собравшимися там женщинами. Въ дeнь же суббHтный и3зыд0хомъ в0нъ и3з8 грaда при рэцЁ, и3дёже мнsшесz моли1твенница бhти, и3 сёдше глаг0лахомъ къ собрaвшымсz женaмъ. 16,13Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτη tē
_T-DSFὁhothe/this/who τε te
_PRTτεteand/bothAndημερα ēmera
_N-DSFἡμέραhēmeraday των tōn
_T-GPNὁhothe/this/whoon the sabbathσαββατων sabbatōn
_N-GPNσάββατονsabbatonSabbathon the sabbathεξηλθομεν exēlthomen
_{V-2AAI-1P G5627}ἐξέρχομαιexerchomaito go outwe wentεξω exō
_ADVἔξωexōout/outside(r)out ofτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whothe cityπυλης pulēs
_N-GSFπύληpulēgate[gate]παρα para
_PREPπαράparafrom/with/besidebyποταμον potamon
_N-ASMποταμόςpotamosrivera river sideου ou
_ADVοὗhouwhere, whereενομιζομεν enomizomen
_{V-IAI-1P G5707}νομίζωnomizōto thinkwas wontπροσευχην proseuchēn
_N-ASFπροσευχήproseuchēprayerprayerειναι einai
_{V-PAN G5721}εἰμίeimito beto be madeκαι kai
_CONJκαίkaiand; andκαθισαντες kathisantes
_{V-AAP-NPM G5660}καθίζωkathizōto seatwe sat downελαλουμεν elaloumen
_{V-IAI-1P G5707}λαλέωlaleōto speak, and spakeταις tais
_T-DPFὁhothe/this/whowhichσυνελθουσαις sunelthousais
_{V-2AAP-DPF G5631}συνέρχομαιsunerchomaito assembleresortedγυναιξιν gunaixin
_N-DPFγυνήgunēwomanunto the women  14 cf. Tłum. Толк. Słuchała też i pewna niewiasta, imieniem Lidia, z miasta Tyatiry, chwaląca Boga, sprzedająca szkarłat; której serce otworzył Pan; aby nakłoniła się do tego, co mówił Paweł. И одна женщина из города Фиатир, именем Лидия, торговавшая багряницею, чтущая Бога, слушала; и Господь отверз сердце ее внимать тому, что говорил Павел. И# нёкаz женA, и4менемъ лmдjа, порфmропродaльница t грaда fmатjрскагw, чтyщи бGа, послyшаше: є4йже гDь tвeрзе сeрдце внимaти глаг0лємымъ t пavла. 16,14Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndτις tis
_X-NSFτιςtisonea certainγυνη gunē
_N-NSFγυνήgunēwomanwomanονοματι onomati
_N-DSNὄνομαonomanamenamedλυδια ludia
_N-NSFΛυδίαludiaLydiaLydiaπορφυροπωλις porfuropōlis
_N-NSFπορφυρόπωλιςporfuropōlisdealer in purple, a seller of purpleπολεως poleōs
_N-GSFπόλιςpoliscity, of the cityθυατειρων thuateirōn
_N-GPNΘυάτειραthuateiraThyatiraof Thyatiraσεβομενη sebomenē
_{V-PNP-NSF G5740}σέβομαιsebomaibe devoutworshippedτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoGodθεον theon
_N-ASMθεόςtheosGodGodηκουεν ēkouen
_{V-IAI-3S G5707}ἀκούωakouōto hear, heardης ēs
_R-GSFὅς, ἥhhos ēwhich, whichο o
_T-NSMὁhothe/this/who: whose heartκυριος kurios
_N-NSMκύριοςkurioslordthe Lordδιηνοιξεν diēnoixen
_{V-AAI-3S G5656}διανοίγωdianoigōto openopenedτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whothe Lordκαρδιαν kardian
_N-ASFκαρδίαkardiaheart: whose heartπροσεχειν prosechein
_{V-PAN G5721}προσέχωprosechōto watch out, that she attended untoτοις tois
_T-DPNὁhothe/this/whothe things whichλαλουμενοις laloumenois
_{V-PPP-DPN G5746}λαλέωlaleōto speakwere spokenυπο upo
_PREPὑπόhupoby/underofπαυλου paulou
_N-GSMΠαῦλοςpaulosPaulPaul  15 cf. Tłum. Толк. Gdy zaś została ochrzczona z domem swoim, prosiła mówiąc: Jeśli uznaliście mię za wierną Panu, wejdźcie do domu mego, i zamieszkajcie. I przymusiła nas.Когда же крестилась она и домашние ее, то просила нас, говоря: если вы признали меня верною Господу, то войдите в дом мой и живите у меня. И убедила нас. Ћкоже крести1сz тA и3 д0мъ є3S, молsше ны2 глаг0лющи: ѓще ўсмотри1сте мS вёрну гDеви бhти, вшeдше въ д0мъ м0й, пребyдите. И# принyди нaсъ. 16,15Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVως ōs
_ADVὡςhōswhich/howwhenδε de
_CONJδέdethenAndεβαπτισθη ebaptisthē
_{V-API-3S G5681}βαπτίζωbaptizōto baptizeshe was baptizedκαι kai
_CONJκαίkaiand, andο o
_T-NSMὁhothe/this/whohouseholdοικος oikos
_N-NSMοἶκοςoikoshousehouseholdαυτης autēs
_P-GSFαὐτόςautoshe/she/it/selfherπαρεκαλεσεν parekalesen
_{V-AAI-3S G5656}παρακαλέωparakaleōto plead/comfort, she besoughtλεγουσα legousa
_{V-PAP-NSF G5723}λέγωlegōto speak, sayingει ei
_CONDεἰeiif, Ifκεκρικατε kekrikate
_{V-RAI-2P G5758}κρίνωkrinōto judgeye have judgedμε me
_P-1ASἐγώegōI/weusπιστην pistēn
_A-ASFπιστόςpistosfaithfulfaithfulτω tō
_T-DSMὁhothe/this/whoto the Lordκυριω kuriō
_N-DSMκύριοςkurioslordto the Lordειναι einai
_{V-PAN G5721}εἰμίeimito beto beεισελθοντες eiselthontes
_{V-2AAP-NPM G5631}εἰσέρχομαιeiserchomaito enter, comeεις eis
_PREPεἰςeistowardintoτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whohouseοικον oikon
_N-ASMοἶκοςoikoshousehouseμου mou
_P-1GSἐγώegōI/wemeμενετε menete
_{V-PAM-2P G5720}μένωmenōto stay, and abideκαι kai
_CONJκαίkaiand. Andπαρεβιασατο parebiasato
_{V-ADI-3S G5662}παραβιάζομαιparabiazomaito urgeshe constrainedημας ēmas
_P-1APἐγώegōI/wemy  WYRZUCA DUCHA WRÓŻBIARSTWA. 16 cf. Tłum. Толк. A zdarzyło się, gdyśmy szli na modlitwę, że spotkała się z nami pewna dziewczyna, mająca ducha wróżby, która wróżeniem przynosiła wielki zysk panom swoim.Случилось, что, когда мы шли в молитвенный дом, встретилась нам одна служанка, одержимая духом прорицательным, которая через прорицание доставляла большой доход господам своим. (За?_л7и.) Бhсть же и3дyщымъ нaмъ на моли1тву, nтрокови1ца нёкаz и3мyщаz дyхъ пытли1въ срёте нaсъ, ћже стzжaніе мн0го даsше господє1мъ свои6мъ волхвyющи. 16,16Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεγενετο egeneto
_{V-2ADI-3S G5633}γίνομαιginomaito beit came to passδε de
_CONJδέdethenAndπορευομενων poreuomenōn
_{V-PNP-GPM G5740}πορεύωporeuōto gowentημων ēmōn
_P-1GPἐγώegōI/weusεις eis
_PREPεἰςeistowardtoτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whomastersπροσευχην proseuchēn
_N-ASFπροσευχήproseuchēprayerprayerπαιδισκην paidiskēn
_N-ASFπαιδίσκηpaidiskēmaidservantdamselτινα tina
_X-ASFτιςtisone, a certainεχουσαν echousan
_{V-PAP-ASF G5723}ἔχωechōto have/bepossessedπνευμα pneuma
_N-ASNπνεῦμαpneumaspirit/breathwith a spiritπυθωνα puthōna
_N-ASMΠύθωνputhōndivining spiritof divinationυπαντησαι upantēsai
_{V-AAN G5658}ὑπαντάωhupantaōto go meet[to go meet]ημιν ēmin
_P-1DPἐγώegōI/we, as weητις ētis
_R-NSFὅστιςhostiswho/which, whichεργασιαν ergasian
_N-ASFἐργασίαergasiaworkgainπολλην pollēn
_A-ASFπολύςpolusmuchmuchπαρειχεν pareichen
_{V-IAI-3S G5707}παρέχωparechōto furnish occasionbroughtτοις tois
_T-DPMὁhothe/this/who[the/this/who]κυριοις kuriois
_N-DPMκύριοςkurioslordmastersαυτης autēs
_P-GSFαὐτόςautoshe/she/it/selfherμαντευομενη manteuomenē
_{V-PNP-NSF G5740}μαντεύομαιmanteuomaito divineby soothsaying  17 cf. Tłum. Толк. Ta chodząc za Pawłem i za nami, wołała, mówiąc: Ci ludzie są sługami Boga najwyższego; oni wam oznajmują drogę zbawienia.Идя за Павлом и за нами, она кричала, говоря: сии человеки - рабы Бога Всевышнего, которые возвещают нам путь спасения. ТA послёдовавши пavлу и3 нaмъ, взывaше глаг0лющи: сjи человёцы раби2 бGа вhшнzгw сyть, и5же возвэщaютъ нaмъ пyть спcніz. 16,17Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαυτη autē
_D-NSFοὗτοςhoutosthis/he/she/itThe sameκατακολουθουσα katakolouthousa
_{V-PAP-NSF G5723}κατακολουθέωkatakoloutheōto followfollowedτω]     tō
_T-DSMὁhothe/this/who παυλω paulō
_N-DSMΠαῦλοςpaulosPaulPaulκαι kai
_CONJκαίkaiandandημιν ēmin
_P-1DPἐγώegōI/weusεκραζεν ekrazen
_{V-IAI-3S G5707}κράζωkrazōto cry, and criedλεγουσα legousa
_{V-PAP-NSF G5723}λέγωlegōto speak, sayingουτοι outoi
_D-NPMοὗτοςhoutosthis/he/she/it, Theseοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whoPaulανθρωποι anthrōpoi
_N-NPMἄνθρωποςanthrōposa humanmenδουλοι douloi
_N-NPMδοῦλοςdoulosslavethe servantsτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whomenθεου theou
_N-GSMθεόςtheosGodGodτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whoGodυψιστου upsistou
_A-GSM-Sὕψιστοςhupsistoshighestof the most highεισιν eisin
_{V-PAI-3P G5719}εἰμίeimito be[to be]οιτινες oitines
_R-NPMὅστιςhostiswho/which, whichκαταγγελλουσιν katangellousin
_{V-PAI-3P G5719}καταγγέλλωkatangellōto proclaimshew untoυμιν umin
_P-2DPσύsuyou[you]οδον odon
_N-ASFὁδόςhodosroadthe wayσωτηριας sōtērias
_N-GSFσωτηρίαsōtēriasalvationof salvation  18 cf. Tłum. Толк. A to czyniła przez wiele dni. Paweł zaś bolejąc, odwróciwszy się, rzekł duchowi: Rozkazuję ci w imię Jezusa Chrystusa, żebyś z niej wyszedł. I wyszedł tej samej chwili. Это она делала много дней. Павел, вознегодовав, обратился и сказал духу: именем Иисуса Христа повелеваю тебе выйти из нее. И дух вышел в тот же час. Сe же творsше на мнHги дни6. Стужи1въ же си2 пavелъ и3 њбрaщьсz, дyхови речE: запрещaю ти2 и4менемъ ї}са хrтA, и3зhди и3з8 неS. И# и3зhде въ т0мъ часЁ. 16,18Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτουτο touto
_D-ASNοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]δε de
_CONJδέdethenAndεποιει epoiei
_{V-IAI-3S G5707}ποιέωpoieōto do/makedid sheεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/against πολλας pollas
_A-APFπολύςpolusmuchmanyημερας ēmeras
_N-APFἡμέραhēmeradaydaysδιαπονηθεις diaponētheis
_{V-AOP-NSM G5679}διαπονέωdiaponeōbe vexed, being grievedδε de
_CONJδέdethen. Butπαυλος paulos
_N-NSMΠαῦλοςpaulosPaulPaulκαι kai
_CONJκαίkaiandandεπιστρεψας epistrepsas
_{V-AAP-NSM G5660}ἐπιστρέφωepistrefōto turn, turnedτω tō
_T-DSNὁhothe/this/whoPaulπνευματι pneumati
_N-DSNπνεῦμαpneumaspirit/breathto the spiritειπεν eipen
_{V-2AAI-3S G5627}λέγωlegōto speaksaidπαραγγελλω parangellō
_{V-PAI-1S G5719}παραγγέλλωparangellōto order, I commandσοι soi
_P-2DSσύsuyoutheeεν en
_PREPἐνenin/on/amonginονοματι onomati
_N-DSNὄνομαonomanamethe nameιησου iēsou
_N-GSMἸησοῦςiēsousJesus/Joshuaof Jesusχριστου christou
_N-GSMΧριστόςchristosChristChristεξελθειν exelthein
_{V-2AAN G5629}ἐξέρχομαιexerchomaito go outto come outαπ ap
_PREPἀπόapofromofαυτης autēs
_P-GSFαὐτόςautoshe/she/it/selfherκαι kai
_CONJκαίkaiand. Andεξηλθεν exēlthen
_{V-2AAI-3S G5627}ἐξέρχομαιexerchomaito go outhe came outαυτη autē
_P-DSFαὐτόςautoshe/she/it/selfthe sameτη tē
_T-DSFὁhothe/this/whoto the spiritωρα ōra
_N-DSFὥραhōrahourhour  19 cf. Tłum. Толк. Ale panowie jej widząc, że znikła im nadzieja zysku, pojmawszy Pawła i Sylę, zaprowadzili ich na rynek do zwierzchności.Тогда господа ее, видя, что исчезла надежда дохода их, схватили Павла и Силу и повлекли на площадь к начальникам. Ви1дэвше же госп0діе є3S, ћкw и3зhде надeжда стzжaніz и4хъ, поeмше пavла и3 сjлу, влек0ша на т0ргъ ко кнzзє1мъ, 16,19Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVιδοντες idontes
_{V-2AAP-NPM G5631}ὁράωhoraōto seesawδε de
_CONJδέdethenAndοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whomastersκυριοι kurioi
_N-NPMκύριοςkurioslordmastersαυτης autēs
_P-GSFαὐτόςautoshe/she/it/selfwhen herοτι oti
_CONJὅτιhotithat/sincethatεξηλθεν exēlthen
_{V-2AAI-3S G5627}ἐξέρχομαιexerchomaito go outwas goneη ē
_T-NSFὁhothe/this/whothe hopeελπις elpis
_N-NSFἐλπίςelpishopethe hopeτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whogainsεργασιας ergasias
_N-GSFἐργασίαergasiaworkgainsαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfof theirεπιλαβομενοι epilabomenoi
_{V-2ADP-NPM G5637}ἐπιλαμβάνωepilambanōto catch, they caughtτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoPaulπαυλον paulon
_N-ASMΠαῦλοςpaulosPaulPaulκαι kai
_CONJκαίkaiandandτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoSilasσιλαν silan
_N-ASMΣίλαςsilasSilasSilasειλκυσαν eilkusan
_{V-AAI-3P G5656}ἑλκύω, ἕλκωhhelkuō elkōto draw/persuade, and drewεις eis
_PREPεἰςeistowardintoτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whothe marketplaceαγοραν agoran
_N-ASFἀγοράagoramarketplacethe marketplaceεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstuntoτους tous
_T-APMὁhothe/this/whothe rulersαρχοντας archontas
_N-APMἄρχωνarchōnrulerthe rulers  20 cf. Tłum. Толк. A oddawszy ich urzędnikom, rzekli: Ci ludzie niepokój sieją w mieście naszym, gdyż są to żydzi, И, приведя их к воеводам, сказали: сии люди, будучи Иудеями, возмущают наш город и3 привeдше и5хъ къ воев0дамъ, рёша: сjи человёцы возмущaютъ грaдъ нaшъ, їудeє сyще, 16,20Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndπροσαγαγοντες prosagagontes
_{V-2AAP-NPM G5631}προσάγωprosagōto bring nearbroughtαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemτοις tois
_T-DPMὁhothe/this/whoto the magistratesστρατηγοις stratēgois
_N-DPMστρατηγόςstratēgosofficer/magistrateto the magistratesειπαν eipan
_{V-2AAI-3P G5627}λέγωlegōto speak, sayingουτοι outoi
_D-NPMοὗτοςhoutosthis/he/she/it, Theseοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whomenανθρωποι anthrōpoi
_N-NPMἄνθρωποςanthrōposa humanmenεκταρασσουσιν ektarassousin
_{V-PAI-3P G5719}ἐκταράσσωektarassōto disturb greatly, do exceedingly troubleημων ēmōn
_P-1GPἐγώegōI/weourτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whocityπολιν polin
_N-ASFπόλιςpoliscitycityιουδαιοι ioudaioi
_A-NPMἸουδαῖοςioudaiosJewishJewsυπαρχοντες uparchontes
_{V-PAP-NPM G5723}ὑπάρχωhuparchōto be, being  21 cf. Tłum. Толк. i opowiadają zwyczaje, jakich wolno nam przyjmować ani zachowywać, bo my jesteśmy Rzymianami. и проповедуют обычаи, которых нам, Римлянам, не следует ни принимать, ни исполнять. и3 завэщавaютъ њбы6чаи, ±же не дост0итъ нaмъ пріимaти ни твори1ти, ри1млzнwмъ сyщымъ. 16,21Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndκαταγγελλουσιν katangellousin
_{V-PAI-3P G5719}καταγγέλλωkatangellōto proclaimteachεθη ethē
_N-APNἔθοςethoscustomcustomsα a
_R-APNὅς, ἥhhos ēwhich, whichουκ ouk
_PRT-Nοὐounonotεξεστιν exestin
_{V-PAI-3S G5719}ἔξεστι, ἐξόνexesti exonbe permittedareημιν ēmin
_P-1DPἐγώegōI/wefor usπαραδεχεσθαι paradechesthai
_{V-PNN G5738}παραδέχομαιparadechomaito receiveto receiveουδε oude
_CONJ-Nοὐδέoudeand not, neitherποιειν poiein
_{V-PAN G5721}ποιέωpoieōto do/maketo observeρωμαιοις rōmaiois
_A-DPMῬωμαῖοςrōmaiosRomanRomansουσιν ousin
_{V-PAP-DPM G5723}εἰμίeimito be, being  22 cf. Tłum. Толк. I zbiegło się pospólstwo przeciw nim, a urzędnicy podarłszy na nich szaty, kazali ich siec rózgami. Народ также восстал на них, а воеводы, сорвав с них одежды, велели бить их палками И# сни1десz нар0дъ на ни1хъ, и3 воевHды растерзaвше и4ма ри6зы, велsху пaлицами би1ти и5хъ: 16,22Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndσυνεπεστη sunepestē
_{V-2AAI-3S G5627}συνεφίστημιsunefistēmito attackrose up togetherο o
_T-NSMὁhothe/this/whothe multitudeοχλος ochlos
_N-NSMὄχλοςochloscrowdthe multitudeκατ kat
_PREPκατάkataaccording toagainstαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemκαι kai
_CONJκαίkaiand: andοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whothe magistratesστρατηγοι stratēgoi
_N-NPMστρατηγόςstratēgosofficer/magistratethe magistratesπεριρηξαντες perirēxantes
_{V-AAP-NPM G5660}περιρρήγνυμιperirrēgnumito strip offrent offαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selftheirτα ta
_T-APNὁhothe/this/whoclothesιματια imatia
_N-APNἱμάτιονhimationclothingclothesεκελευον ekeleuon
_{V-IAI-3P G5707}κελεύωkeleuōto order, and commandedραβδιζειν rabdizein
_{V-PAN G5721}ῥαβδίζωrabdizōto beat with a rodto beat  23 cf. Tłum. Толк. A gdy im wiele ran. zadali, wtrącili ich do więzienia, nakazując stróżowi, aby ich pilnie strzegł. и, дав им много ударов, ввергли в темницу, приказав темничному стражу крепко стеречь их. мнHги же дaвше и4ма р†ны, всади1ша въ темни1цу, завэщaвше темни1чному стрaжу твeрдw стрещи2 и5хъ: 16,23Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVπολλας pollas
_A-APFπολύςpolusmuchmanyδε de
_CONJδέdethen[then]επιθεντες epithentes
_{V-2AAP-NPM G5631}ἐπιτίθημιepitithēmito put/lay onwhen they had laidαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfupon themπληγας plēgas
_N-APFπληγήplēgēplague/blow/woundstripesεβαλον ebalon
_{V-2AAI-3P G5627}βάλλωballōto throw, they castεις eis
_PREPεἰςeistowardintoφυλακην fulakēn
_N-ASFφυλακήfulakēprison/watchprisonπαραγγειλαντες parangeilantes
_{V-AAP-NPM G5660}παραγγέλλωparangellōto order, chargingτω tō
_T-DSMὁhothe/this/whothe jailorδεσμοφυλακι desmofulaki
_N-DSMδεσμοφύλαξdesmofulaxjailerthe jailorασφαλως asfalōs
_ADVἀσφαλῶςasfalōssecurelysafelyτηρειν tērein
_{V-PAN G5721}τηρέωtēreōto keepto keepαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthem  24 cf. Tłum. Толк. On zaś otrzymawszy taki rozkaz, wsadził ich do wewnętrznego lochu, i zamknął im nogi w kłodę.Получив такое приказание, он ввергнул их во внутреннюю темницу и ноги их забил в колоду. и4же таково2 завэщaніе пріeмь, всади2 и5хъ во внyтреннюю темни1цу и3 н0ги и4хъ заби2 въ клaдэ. 16,24Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVος os
_R-NSMὅς, ἥhhos ēwhichWhoπαραγγελιαν parangelian
_N-ASFπαραγγελίαparangeliaordera chargeτοιαυτην toiautēn
_D-ASFτοιοῦτοςtoioutossuch as thissuchλαβων labōn
_{V-2AAP-NSM G5631}λαμβάνωlambanōto take, having receivedεβαλεν ebalen
_{V-2AAI-3S G5627}βάλλωballōto throw, thrustαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemεις eis
_PREPεἰςeistowardintoτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/who εσωτεραν esōteran
_A-ASF-Cἐσωτέρωesōterōinnerthe innerφυλακην fulakēn
_N-ASFφυλακήfulakēprison/watchprisonκαι kai
_CONJκαίkaiand, andτους tous
_T-APMὁhothe/this/whofeetποδας podas
_N-APMπούςpousfootfeetησφαλισατο ēsfalisato
_{V-ADI-3S G5662}ἀσφαλίζωasfalizōto securemadeαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selftheirεις eis
_PREPεἰςeistowardinτο to
_T-ASNὁhothe/this/whothe stocksξυλον xulon
_N-ASNξύλονxulonwoodthe stocks  CHRZCI STRÓŻA WIĘZIENIA. 25 cf. Tłum. Толк. O północy zaś Paweł i Syla modląc się, chwalili Boga; i słuchali ich, którzy byli w więzieniu. Около полуночи Павел и Сила, молясь, воспевали Бога; узники же слушали их. Въ полyнощи же пavелъ и3 сjла мол‰щасz поsста бGа: послyшаху же и4хъ ю4зницы. 16,25Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκατα kata
_PREPκατάkataaccording toatδε de
_CONJδέdethenAndτο to
_T-ASNὁhothe/this/whomidnightμεσονυκτιον mesonuktion
_N-ASNμεσονύκτιοςmesonuktiosmidnightmidnightπαυλος paulos
_N-NSMΠαῦλοςpaulosPaulPaulκαι kai
_CONJκαίkaiandandσιλας silas
_N-NSMΣίλαςsilasSilasSilasπροσευχομενοι proseuchomenoi
_{V-PNP-NPM G5740}προσεύχομαιproseuchomaito prayprayedυμνουν umnoun
_{V-IAI-3P G5707}ὑμνέωhumneōto praise, and sang praisesτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whounto Godθεον theon
_N-ASMθεόςtheosGodunto Godεπηκροωντο epēkroōnto
_{V-INI-3P G5711}ἐπακροάομαιepakroaomaito listen roheardδε de
_CONJδέdethen: andαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whothe prisonersδεσμιοι desmioi
_N-NPMδέσμιοςdesmiosprisonerthe prisoners  26 cf. Tłum. Толк. Lecz nagle powstało wielkie trzęsienie ziemi, tak iż poruszyły się fundamenty więzienia. I wnet otwarły się wszystkie drzwi, i rozwarły się pęta wszystkich. Вдруг сделалось великое землетрясение, так что поколебалось основание темницы; тотчас отворились все двери, и у всех узы ослабели. Внезaпу же трyсъ бhсть вeлій, ћкw поколебaтисz њсновaнію темни1чному: tверз0шасz же ѓбіе двє1ри вс‰, и3 всBмъ ю4зы њслабёша. 16,26Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαφνω afnō
_ADVἄφνωafnōsuddenlysuddenlyδε de
_CONJδέdethenAndσεισμος seismos
_N-NSMσεισμόςseismosearthquakeearthquakeεγενετο egeneto
_{V-2ADI-3S G5633}γίνομαιginomaito bethere wasμεγας megas
_A-NSMμέγαςmegasgreata greatωστε ōste
_CONJὥστεhōsteso, so thatσαλευθηναι saleuthēnai
_{V-APN G5683}σαλεύωsaleuōto shakewere shakenτα ta
_T-APNὁhothe/this/whothe foundationsθεμελια themelia
_N-APNθεμέλιοςthemeliosfoundationthe foundationsτου tou
_T-GSNὁhothe/this/whoof the prisonδεσμωτηριου desmōtēriou
_N-GSNδεσμωτήριονdesmōtērionprisonof the prisonηνεωχθησαν ēneōchthēsan
_{V-API-3P G5681}ἀνοίγωanoigōto openwere openedδε de
_CONJδέdethen[then]παραχρημα]     parachrēma
_ADVπαραχρῆμαparachrēmainstantlyimmediatelyαι ai
_T-NPFὁhothe/this/whothe doorsθυραι thurai
_N-NPFθύραthuradoorthe doorsπασαι pasai
_A-NPFπᾶςpasallallκαι kai
_CONJκαίkaiand, andπαντων pantōn
_A-GPMπᾶςpasallevery one'sτα ta
_T-NPNὁhothe/this/whobandsδεσμα desma
_N-NPNδεσμόςdesmoschainbandsανεθη anethē
_{V-API-3S G5681}ἀνίημιaniēmito loosen/leavewere loosed  27 cf. Tłum. Толк. Stróż zaś więzienia, gdy się obudził, i ujrzał drzwi więzienia otwarte, dobywszy miecza, chciał się zabić, mniemając, że więźniowie pouciekali. Темничный же страж, пробудившись и увидев, что двери темницы отворены, извлек меч и хотел умертвить себя, думая, что узники убежали. Возбyждьсz же темни1чный стрaжъ и3 ви1дэвъ tвє1рсты двє1ри темни1цы, и3звлeкъ н0жъ, хотsше себE ўби1ти, мнS и3збёгшz ю4зники. 16,27Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεξυπνος exupnos
_A-NSMἔξυπνοςexupnosawakeof his sleepδε de
_CONJδέdethenAndγενομενος genomenos
_{V-2ADP-NSM G5637}γίνομαιginomaito beawaking outο o
_T-NSMὁhothe/this/whothe keeper of the prisonδεσμοφυλαξ desmofulax
_N-NSMδεσμοφύλαξdesmofulaxjailerthe keeper of the prisonκαι kai
_CONJκαίkaiand, andιδων idōn
_{V-2AAP-NSM G5631}ὁράωhoraōto seeseeingανεωγμενας aneōgmenas
_{V-RPP-APF G5772}ἀνοίγωanoigōto openopenτας tas
_T-APFὁhothe/this/whothe prisonθυρας thuras
_N-APFθύραthuradoordoorsτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whodoorsφυλακης fulakēs
_N-GSFφυλακήfulakēprison/watchthe prisonσπασαμενος spasamenos
_{V-AMP-NSM G5671}σπάωspaōto draw, he drew outτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whothe prisonersμαχαιραν machairan
_N-ASFμάχαιραmachairaswordhis swordημελλεν ēmellen
_{V-IAI-3S-ATT G5707}μέλλωmellōbe about to, and wouldεαυτον eauton
_F-3ASMἑαυτοῦheautoumy/your/him-selfhimselfαναιρειν anairein
_{V-PAN G5721}ἀναιρέωanaireōto killhave killedνομιζων nomizōn
_{V-PAP-NSM G5723}νομίζωnomizōto think, supposing thatεκπεφευγεναι ekpefeugenai
_{V-2RAN G5755}ἐκφεύγωekfeugōto escapehad been fledτους tous
_T-APMὁhothe/this/who[the/this/who]δεσμιους desmious
_N-APMδέσμιοςdesmiosprisonerthe prisoners  28 cf. Tłum. Толк. Lecz Paweł zawołał głosem wielkim, mówiąc: Nie czyń sobie nic złego, bo jesteśmy tu wszyscy. Но Павел возгласил громким голосом, говоря: не делай себе никакого зла, ибо все мы здесь. Возгласи1 же глaсомъ вeліимъ пavелъ глаг0лz: ничт0же сотвори2 себЁ ѕлA, вси1 бо є3смы2 здЁ. 16,28Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεφωνησεν efōnēsen
_{V-AAI-3S G5656}φωνέωfōneōto callcriedδε de
_CONJδέdethenButπαυλος paulos
_N-NSMΠαῦλοςpaulosPaulPaulμεγαλη megalē
_A-DSFμέγαςmegasgreatwith a loudφωνη fōnē
_N-DSFφωνήfōnēvoice/soundvoiceλεγων legōn
_{V-PAP-NSM G5723}λέγωlegōto speak, sayingμηδεν mēden
_A-ASN-Nμηδείςmēdeisnothingnoπραξης praxēs
_{V-AAS-2S G5661}πράσσωprassōto do/require, Doσεαυτω seautō
_F-2DSMσεαυτοῦseautouyourselfthyselfκακον kakon
_A-ASNκακόςkakosevil/harmharmαπαντες apantes
_A-NPMἅπαςhapasallallγαρ gar
_CONJγάρgarfor: forεσμεν esmen
_{V-PAI-1P G5719}εἰμίeimito bewe areενθαδε enthade
_ADVἐνθάδεenthadein/to this placehere  29 cf. Tłum. Толк. A zażądawszy światła, wszedł, i drżąc upadł do nóg Pawłowi i Syli; Он потребовал огня, вбежал в темницу и в трепете припал к Павлу и Силе, Проси1въ же свэщи2 вскочи2, и3 трeпетенъ бhвъ, припадE къ пavлу и3 сjлэ, 16,29Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαιτησας aitēsas
_{V-AAP-NSM G5660}αἰτέωaiteōto askhe calledδε de
_CONJδέdethenThenφωτα fōta
_N-APNφῶςfōslightfor a lightεισεπηδησεν eisepēdēsen
_{V-AAI-3S G5656}εἰσπηδάωeispēdaōto rush into, and sprang inκαι kai
_CONJκαίkaiand, andεντρομος entromos
_A-NSMἔντρομοςentromostremblingtremblingγενομενος genomenos
_{V-2ADP-NSM G5637}γίνομαιginomaito becameπροσεπεσεν prosepesen
_{V-2AAI-3S G5627}προσπίπτωprospiptōto fall/beat, and fell downτω tō
_T-DSMὁhothe/this/whobefore Paulπαυλω paulō
_N-DSMΠαῦλοςpaulosPaulbefore Paulκαι kai
_CONJκαίkaiandandσιλα sila
_N-DSMΣίλαςsilasSilasSilas  30 cf. Tłum. Толк. i wyprowadziwszy ich z więzienia, rzekł: Panowie, cóż mam czynić, abym się zbawił? и, выведя их вон, сказал: государи мои! что мне делать, чтобы спастись? и3 и3звeдъ и5хъ в0нъ, речE: госп0діе, чт0 ми подобaетъ твори1ти, да сп7сyсz; 16,30Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndπροαγαγων proagagōn
_{V-2AAP-NSM G5631}προάγωproagōto go/bring beforebroughtαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemεξω exō
_ADVἔξωexōout/outside(r)outεφη efē
_{V-IAI-3S G5707}φημίfēmito say, and saidκυριοι kurioi
_N-VPMκύριοςkurioslord, Sirsτι ti
_I-ASNτίςtiswhich?, whatμε me
_P-1ASἐγώegōI/weIδει dei
_{V-PAI-3S G5719}δεῖdeibe necessarymustποιειν poiein
_{V-PAN G5721}ποιέωpoieōto do/makedoινα ina
_CONJἵναhinain order that/toto beσωθω sōthō
_{V-APS-1S G5686}σῴζωsōzōto savesaved  31 cf. Tłum. Толк. Oni zaś rzekli: Wierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony ty i dom twój. Они же сказали: веруй в Господа Иисуса Христа, и спасешься ты и весь дом твой. W$на же рек0ста: вёруй въ гDа ї}са хrтA, и3 сп7сeшисz ты2 и3 вeсь д0мъ тв0й. 16,31Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοι oi
_T-NPMὁhothe/this/who δε de
_CONJδέdethenAndειπαν eipan
_{V-2AAI-3P G5627}λέγωlegōto speakthey saidπιστευσον pisteuson
_{V-AAM-2S G5657}πιστεύωpisteuōto trust (in), Believeεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstonτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whothe Lordκυριον kurion
_N-ASMκύριοςkurioslordthe Lordιησουν iēsoun
_N-ASMἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesusκαι kai
_CONJκαίkaiand, andσωθηση sōthēsē
_{V-FPI-2S G5701}σῴζωsōzōto saveshalt be savedσυ su
_P-2NSσύsuyouthouκαι kai
_CONJκαίkaiand, andο o
_T-NSMὁhothe/this/whohouseοικος oikos
_N-NSMοἶκοςoikoshousehouseσου sou
_P-2GSσύsuyouthy  32 cf. Tłum. Толк. I opowiedzieli mu słowo Pańskie i wszystkim, którzy byli w domu jego. И проповедали слово Господне ему и всем, бывшим в доме его. И# глаг0ласта є3мY сл0во гDне, и3 всBмъ, и5же въ домY є3гw2. 16,32Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndελαλησαν elalēsan
_{V-AAI-3P G5656}λαλέωlaleōto speakthey spakeαυτω autō
_P-DSMαὐτόςautoshe/she/it/selfunto himτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whothe wordλογον logon
_N-ASMλόγοςlogoswordthe wordτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whoof the Lordθεου theou
_N-GSMθεόςtheosGod[God]συν sun
_PREPσύνsunwith[with]πασιν pasin
_A-DPMπᾶςpasallto allτοις tois
_T-DPMὁhothe/this/whothat wereεν en
_PREPἐνenin/on/amonginτη tē
_T-DSFὁhothe/this/whohouseοικια oikia
_N-DSFοἰκίαoikiahousehouseαυτου autou
_P-GSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhis  33 cf. Tłum. Толк. A wziąwszy ich tejże godziny w nocy, obmył ich rany; i zaraz został ochrzczony on i cały dom jego. И, взяв их в тот час ночи, он омыл раны их и немедленно крестился сам и все домашние его. И# поeмь | въ т0йже чaсъ н0щи, и3змы2 t рaнъ и3 крести1сz сaмъ и3 свои2 є3мY вси2 ѓбіе: 16,33Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndπαραλαβων paralabōn
_{V-2AAP-NSM G5631}παραλαμβάνωparalambanōto takehe tookαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemεν en
_PREPἐνenin/on/among εκεινη ekeinē
_D-DSFἐκεῖνοςekeinosthatthe sameτη tē
_T-DSFὁhothe/this/who ωρα ōra
_N-DSFὥραhōrahourhourτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whohourνυκτος nuktos
_N-GSFνύξnuxnightof the nightελουσεν elousen
_{V-AAI-3S G5656}λούωlouōto wash, and washedαπο apo
_PREPἀπόapofrom των tōn
_T-GPFὁhothe/this/whoof the nightπληγων plēgōn
_N-GPFπληγήplēgēplague/blow/woundstripesκαι kai
_CONJκαίkaiand; andεβαπτισθη ebaptisthē
_{V-API-3S G5681}βαπτίζωbaptizōto baptizewas baptizedαυτος autos
_P-NSMαὐτόςautoshe/she/it/self, heκαι kai
_CONJκαίkaiandandοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whostripesαυτου autou
_P-GSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhisαπαντες apantes
_A-NPMἅπαςhapasall[all]παραχρημα parachrēma
_ADVπαραχρῆμαparachrēmainstantly, straightway  34 cf. Tłum. Толк. I gdy wprowadził ich do domu swego, zastawił im stół, i radował się z całym domem swoim, uwierzywszy Bogu.И, приведя их в дом свой, предложил трапезу и возрадовался со всем домом своим, что уверовал в Бога. ввeдъ же | въ д0мъ св0й, постaви трапeзу и3 возрaдовасz со всёмъ д0момъ свои1мъ, вёровавъ бGу. 16,34Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαναγαγων anagagōn
_{V-2AAP-NSM G5631}ἀνάγωanagōto leadwhen he had broughtτε te
_PRTτεteand/bothAndαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemεις eis
_PREPεἰςeistowardintoτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whohouseοικον oikon
_N-ASMοἶκοςoikoshousehouseπαρεθηκεν parethēken
_{V-AAI-3S G5656}παρατίθημιparatithēmito set before, he setτραπεζαν trapezan
_N-ASFτράπεζαtrapezatablemeatκαι kai
_CONJκαίkaiand, andηγαλλιασατο ēgalliasato
_{V-ADI-3S G5662}ἀγαλλιάωagalliaōto rejoicerejoicedπανοικει panoikei
_ADVπανοικίpanoikiwith all the housewith all his houseπεπιστευκως pepisteukōs
_{V-RAP-NSM G5761}πιστεύωpisteuōto trust (in), believingτω tō
_T-DSMὁhothe/this/whoin Godθεω theō
_N-DSMθεόςtheosGodin God  WYPUSZCZONY Z WIĘZIENIA.35 cf. Tłum. Толк. A gdy nastał dzień, posłali urzędnicy liktorów, mówiąc: Wypuść tych ludzi. Когда же настал день, воеводы послали городских служителей сказать: отпусти тех людей. Дню1 же бhвшу, послaша воевHды пaличники, глаг0люще: tпусти2 человBка w4на. 16,35Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVημερας ēmeras
_N-GSFἡμέραhēmeradayit was dayδε de
_CONJδέdethenAndγενομενης genomenēs
_{V-2ADP-GSF G5637}γίνομαιginomaito bewhenαπεστειλαν apesteilan
_{V-AAI-3P G5656}ἀποστέλλωapostellōto sendsentοι oi
_T-NPMὁhothe/this/who, the magistratesστρατηγοι stratēgoi
_N-NPMστρατηγόςstratēgosofficer/magistrate, the magistratesτους tous
_T-APMὁhothe/this/whothe serjeantsραβδουχους rabdouchous
_N-APMῥαβδοῦχοςrabdouchospolicethe serjeantsλεγοντες legontes
_{V-PAP-NPM G5723}λέγωlegōto speak, sayingαπολυσον apoluson
_{V-AAM-2S G5657}ἀπολύωapoluōto release, Letτους tous
_T-APMὁhothe/this/whomenανθρωπους anthrōpous
_N-APMἄνθρωποςanthrōposa humanmenεκεινους ekeinous
_D-APMἐκεῖνοςekeinosthatthose  36 cf. Tłum. Толк. I oznajmił stróż więzienia te słowa Pawłowi: Że urzędnicy przysłali, abyście byli wypuszczeni; teraz więc wyszedłszy, idźcie w pokoju. Темничный страж объявил о сем Павлу: воеводы прислали отпустить вас; итак выйдите теперь и идите с миром. Сказa же темни1чный стрaжъ словесA сі‰ пavлу, ћкw послaша воевHды, да tпущє1на бyдета: нн7э u5бо и3зшє1дша, и3ди1та съ ми1ромъ. 16,36Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαπηγγειλεν apēngeilen
_{V-AAI-3S G5656}ἀπαγγέλλωapangellōto announcetoldδε de
_CONJδέdethenAndο o
_T-NSMὁhothe/this/whothe keeper of the prisonδεσμοφυλαξ desmofulax
_N-NSMδεσμοφύλαξdesmofulaxjailerthe keeper of the prisonτους tous
_T-APMὁhothe/this/whosayingλογους logous
_N-APMλόγοςlogoswordsayingπρος pros
_PREPπρόςprosto/withtoτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoPaulπαυλον paulon
_N-ASMΠαῦλοςpaulosPaulPaulοτι oti
_CONJὅτιhotithat/since,απεσταλκαν apestalkan
_{V-RAI-3P G5758}ἀποστέλλωapostellōto sendhave sentοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whoThe magistratesστρατηγοι stratēgoi
_N-NPMστρατηγόςstratēgosofficer/magistrateThe magistratesινα ina
_CONJἵναhinain order that/totoαπολυθητε apoluthēte
_{V-APS-2P G5686}ἀπολύωapoluōto releaselet you goνυν nun
_ADVνῦνnunnow: nowουν oun
_CONJοὖνountherefore/thenthereforeεξελθοντες exelthontes
_{V-2AAP-NPM G5631}ἐξέρχομαιexerchomaito go outdepartπορευεσθε poreuesthe
_{V-PNM-2P G5737}πορεύωporeuōto go, and goεν en
_PREPἐνenin/on/amonginειρηνη eirēnē
_N-DSFεἰρήνηeirēnēpeacepeace  37 cf. Tłum. Толк. Lecz Paweł rzekł im: Ubiczowawszy nas publicznie nie osądzonych, obywateli rzymskich, wtrącili nas do więzienia, a teraz nas potajemnie wyrzucają? Nie tak, ale niech przyjdą, Но Павел сказал к ним: нас, Римских граждан, без суда всенародно били и бросили в темницу, а теперь тайно выпускают? нет, пусть придут и сами выведут нас. Пavелъ же речE къ ни6мъ: би1вше нaю пред8 людьми2, неwсуждє1нна человBка ри6млzнина с{ща, всади1ша въ темни1цу, и3 нн7э w4тай и3зв0дzтъ нaю; ни1 бо: но да пришeдше сaми и3зведyтъ нaю. 16,37Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
_T-NSMὁhothe/this/who δε de
_CONJδέdethenButπαυλος paulos
_N-NSMΠαῦλοςpaulosPaulPaulεφη efē
_{V-IAI-3S G5707}φημίfēmito saysaidπρος pros
_PREPπρόςprosto/withuntoαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemδειραντες deirantes
_{V-AAP-NPM G5660}δέρωderōto beat up, They have beatenημας ēmas
_P-1APἐγώegōI/weusδημοσια dēmosia
_A-DSFδημόσιοςdēmosiospublicopenlyακατακριτους akatakritous
_A-APMἀκατάκριτοςakatakritosuncondemneduncondemnedανθρωπους anthrōpous
_N-APMἄνθρωποςanthrōposa human,ρωμαιους rōmaious
_A-APMῬωμαῖοςrōmaiosRomanRomansυπαρχοντας uparchontas
_{V-PAP-APM G5723}ὑπάρχωhuparchōto be, beingεβαλαν ebalan
_{V-2AAI-3P G5627}βάλλωballōto throwand have castεις eis
_PREPεἰςeistowardintoφυλακην fulakēn
_N-ASFφυλακήfulakēprison/watchprisonκαι kai
_CONJκαίkaiand; andνυν nun
_ADVνῦνnunnownowλαθρα lathra
_ADVλάθραlathraquietlyprivilyημας ēmas
_P-1APἐγώegōI/weusεκβαλλουσιν ekballousin
_{V-PAI-3P G5719}ἐκβάλλωekballōto expeldo they thrustου ou
_PRT-Nοὐouno? nayγαρ gar
_CONJγάρgarforverilyαλλα alla
_CONJἀλλάallabut; butελθοντες elthontes
_{V-2AAP-NPM G5631}ἔρχομαιerchomaito come/golet them comeαυτοι autoi
_P-NPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemselvesημας ēmas
_P-1APἐγώegōI/weusεξαγαγετωσαν exagagetōsan
_{V-2AAM-3P G5628}ἐξάγωexagōto lead outand fetch  38 cf. Tłum. Толк. a sami nas wyprowadzą. I oznajmili liktorzy urzędnikom te słowa. I zlękli się, usłyszawszy, że to są Rzymianie; Городские служители пересказали эти слова воеводам, и те испугались, услышав, что это Римские граждане. Сказaша же пaличницы воев0дамъ глаг0лы сі‰: и3 ўбоsшасz слhшавше, ћкw ри6млzнина є3стA. 16,38Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαπηγγειλαν apēngeilan
_{V-AAI-3P G5656}ἀπαγγέλλωapangellōto announce[to announce]δε de
_CONJδέdethenAndτοις tois
_T-DPMὁhothe/this/whothe serjeantsστρατηγοις stratēgois
_N-DPMστρατηγόςstratēgosofficer/magistrateunto the magistratesοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whowordsραβδουχοι rabdouchoi
_N-NPMῥαβδοῦχοςrabdouchospolicethe serjeantsτα ta
_T-APNὁhothe/this/whounto the magistratesρηματα rēmata
_N-APNῥῆμαrēmawordwordsταυτα tauta
_D-APNοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]εφοβηθησαν efobēthēsan
_{V-AOI-3P G5675}φοβέωfobeōto fearthey fearedδε de
_CONJδέdethen[then]ακουσαντες akousantes
_{V-AAP-NPM G5660}ἀκούωakouōto hear, when they heardοτι oti
_CONJὅτιhotithat/sincethatρωμαιοι rōmaioi
_A-NPMῬωμαῖοςrōmaiosRomanRomansεισιν eisin
_{V-PAI-3P G5719}εἰμίeimito be[to be]  39 cf. Tłum. Толк. a przyszedłszy, przeprosili ich, i wyprowadziwszy prosili, aby odeszli z miasta. И, придя, извинились перед ними и, выведя, просили удалиться из города. И# пришeдше ўмоли1ша и5хъ и3 и3звeдше молsху и3зhти и3з8 грaда. 16,39Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndελθοντες elthontes
_{V-2AAP-NPM G5631}ἔρχομαιerchomaito come/gothey cameπαρεκαλεσαν parekalesan
_{V-AAI-3P G5656}παρακαλέωparakaleōto plead/comfortand besoughtαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemκαι kai
_CONJκαίkaiand, andεξαγαγοντες exagagontes
_{V-2AAP-NPM G5631}ἐξάγωexagōto lead outbroughtηρωτων ērōtōn
_{V-IAI-3P G5707}ἐρωτάωerōtaōto ask, and desiredαπελθειν apelthein
_{V-2AAN G5629}ἀπέρχομαιaperchomaito go away[to go away]απο apo
_PREPἀπόapofrom[from]της tēs
_T-GSFὁhothe/this/whoout of the cityπολεως poleōs
_N-GSFπόλιςpoliscityout of the city  40 cf. Tłum. Толк. Oni zaś wyszedłszy z więzienia, wstąpili do Lidii, i ujrzawszy braci, pocieszyli się, i wybrali się w drogę. Они же, выйдя из темницы, пришли к Лидии и, увидев братьев, поучали их, и отправились.И#зшє1дша же и3з8 темни1цы пріид0ста къ лmдjи, и3 ви6дэвша брaтію, ўтёшиста и5хъ и3 и3зыд0ста.16,40Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεξελθοντες exelthontes
_{V-2AAP-NPM G5631}ἐξέρχομαιexerchomaito go outthey wentδε de
_CONJδέdethenAndαπο apo
_PREPἀπόapofrom[from]της tēs
_T-GSFὁhothe/this/whothe prisonφυλακης fulakēs
_N-GSFφυλακήfulakēprison/watchthe prisonεισηλθον eisēlthon
_{V-2AAI-3P G5627}εἰσέρχομαιeiserchomaito enter, and enteredπρος pros
_PREPπρόςprosto/with[to/with]την tēn
_T-ASFὁhothe/this/whoLydiaλυδιαν ludian
_N-ASFΛυδίαludiaLydiaLydiaκαι kai
_CONJκαίkaiand: andιδοντες idontes
_{V-2AAP-NPM G5631}ὁράωhoraōto seewhen they had seenπαρεκαλεσαν parekalesan
_{V-AAI-3P G5656}παρακαλέωparakaleōto plead/comfort, they comfortedτους tous
_T-APMὁhothe/this/whothe brethrenαδελφους adelfous
_N-APMἀδελφόςadelfosbrotherthe brethrenκαι kai
_CONJκαίkaiand, andεξηλθαν exēlthan
_{V-2AAI-3P G5627}ἐξέρχομαιexerchomaito go outdeparted