Dzieje Apostolskie

11 Pierwsze opowiadanie ułożyłem, o Teofilu, o wszystkim, co począł Jezus czynić i uczyć, 2 aż do dnia, w którym dawszy polecenie przez Ducha Świętego apostołom, których wybrał, został wzięty do nieba. 3 Im też okazał się sam żywy po swej Męce w licznych dowodach, przez czterdzieści dni ukazując się im, i mówiąc o królestwie Bożym.WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE. 4 A jedząc z nimi, przykazał im, aby nie odchodzili z Jerozolimy, ale czekali na obietnicę Ojca, którą (mówi) słyszeliście z ust moich: 5 że Jan wprawdzie chrzcił wodą, wy zaś będziecie ochrzczeni Duchem Świętym po niewielu tych dniach. 6 Ci więc, którzy się byli zeszli, pytali go, mówiąc: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraelowi? 7 I rzekł do nich: Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, 8 które Ojciec w swej władzy zachował; sale otrzymacie moc Ducha Świętego, który przyjdzie na was, i będziecie mi świadkami w Jeruzalem i w całej Judei i w Sanlarii i aż do krańców ziemi.9 A gdy to powiedział, kiedy oni patrzyli, został uniesiony, i obłok zakrył go przed ich oczami. 10 A gdy pilnie patrzyli za nim, idącym do nieba, oto dwaj mężowie stanęli przy nich w białym odzieniu, 11 którzy też rzekli: Mężowie galilejscy, czemu stoicie, patrząc w niebo? Ten Jezus, który wzięty jest od was do nieba, tak przyjdzie, jak widzieliście go idącego do nieba.APOSTOŁOWIE W WIECZERNIKU.12 Wtedy wrócili do Jeruzalem z góry, zwanej Oliwną, która jest blisko Jeruzalem, odległa o drogę szabatu.13 A gdy weszli do wieczernika, wstąpili, gdzie przebywali Piotr i Jan, Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub Alfeusza i Szymon Zelotes, i Juda Jakubów. 14 Ci wszyscy trwali jednomyślnie na modlitwie z niewiastami i Maryją, matką Jezusową, i z braćmi jego.WYBÓR MACIEJA. 15 W owe dni powstawszy Piotr wpośród braci, rzekł (a był poczet osób razem około stu dwudziestu): 16 Mężowie bracia, musiało wypełnić się Pismo, które przepowiedział Duch Święty przez usta Dawida, o Judaszu, który był wodzem tych, co pojmali Jezusa;17 który policzony był z nami, i otrzymał udział w tym posługiwaniu. 18 Otóż on posiadł rolę z zapłaty nieprawości, a powiesiwszy się, rozpękł się przez pół, i wypłynęły wszystkie wnętrzności jego.19 I stało się jawne wszystkim mieszkańcom Jeruzalem, tak że rolę tę nazwano w ich języku Haceldama, to jest rola krwi.20 Napisano bowiem w księdze Psalmów: “Niechaj będzie ich mieszkanie puste, i niech nie będzie, kto by w nim mieszkał,” a “biskupstwo jego niech weźmie inny.”21 Potrzeba więc z tych mężów którzy się z nami zbierali przez cały czas, w którym Pan Jezus przyszedł i odszedł spośród nas, 22 począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym wzięty został od nas, aby jeden z nich był z nami świadkiem zmartwychwstania jego. 23 I postawili dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, który miał przydomek Justus, i Macieja. 24 A modląc się, mówili: Ty, Panie, który znasz serca wszystkich, wskaż jednego, którego z tych dwóch wybrałeś,25 aby otrzymał miejsce urzędu tego i apostolstwa, z którego wypadł Judasz, aby odejść na miejsce swoje. 26 I dali im losy, i padł los na Macieja, i zaliczony został do jedenastu apostołów.
2ZESŁANIE DUCHA ŚW.1 A gdy dopełniały się dni Pięćdziesiątnicy, byli wszyscy razem na tym samym miejscu.2 I nagle stał się z nieba szum, jakby nadchodzącego wichru gwałtownego, i napełnił cały dom, w którym siedzieli.3 I ukazały im się rozdzielone języki jakby ognia, i usiadł na każdym z nich z osobna.4 I napełnieni zostali wszyscy duchem Świętym, i poczęli mówić rozmaitymi językami, jak im Duch Święty dawał mówić. 5 Byli zaś w Jeruzalem żydzi mieszkający, mężowie nabożni z każdego narodu, który jest pod niebem.6 A gdy rozległ się ten głos, zbiegło się mnóstwo, zatrwożyli się w duchu, bo każdy słyszał ich mówiących swoim językiem. 7 Zdumiewali się zaś wszyscy, i dziwili się, mówiąc: Czyż oto ci wszyscy, co mówią, nie są Galilejczykami? 8 I jakże usłyszeliśmy każdy z nas swój język, w którym urodziliśmy się?9 Partowie i Medowie, i Elamici i mieszkający w Mezopotamii, w Judei i w Kapadocji, w Poncie i w Azji, 10 we Frygii i w Pamfilii, w Egipcie i w stronach Libii, które leżą koło Cyreny, i przybysze z Rzymu, 11 żydzi też i prozelici, Kreteńczycy i Arabowie, słyszeliśmy ich głoszących językami naszymi wielmożne sprawy Boże.12 I zdumiewali się wszyscy, i dziwili się, mówiąc wzajem do siebie: Cóż to ma być? 13 Inni zaś naśmiewając się, mówili: Że ci moszczu są pełni.PIERWSZE KAZANIE PIOTRA.14 A stanąwszy Piotr z jedenastoma, podniósł głos swój, i przemówił do nich: Mężowie żydowscy i wszyscy, którzy mieszkacie w Jeruzalem, niech wam to będzie wiadome, a przyjmijcie do uszu słowa moje. 15 Albowiem nie są pijani ci, jak wy mniemacie, gdyż jest trzecia godzina dnia, 16 ale to jest, ca powiedziane było przez proroka Joela:17 “I stanie się, w ostatnie dni (mówi Pan) wyleję z Ducha mego na wszelkie ciało; i prorokować będą synowie wasi i córki wasze, a młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcom waszym sny śnić się będą. 18 I zaiste na sługi moje i na służebnice moje wyleję w owe dni z Ducha mojego, i będą prorokować.19 I sprawię cuda na niebie wysoko i znaki na ziemi nisko, krew i ogień i kurzawę dymu.20 Słońce obróci się w ciemności, a księżyc w krew, zanim przyjdzie dzień Pański wielki i jawny.21 I stanie się: Wszelki, który by wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie.”22 Mężowie izraelscy! Słuchajcie tych słów: Jezusa Nazareńskiego, męża, poleconego wam od Boga przez moce i cuda i znaki, które czynił Bóg przezeń pośród was, jak to sami wiecie,23 tego to, wydanego według postanowionego planu i przejrzenia Bożego, umęczywszy rękoma niezbożnych, zgładziliście.24 Jego Bóg wskrzesił, usunąwszy boleści otchłani, gdyż niemożliwe było, żeby ona zatrzymać go miała.25 O nim bowiem mówił Dawid: “Miałem zawsze Pana przed oczami mymi; bo mi jest po prawicy, abym nie był poruszony. 26 Dlatego rozweseliło się serce moje i rozradował się język mój; nadto i ciało moje spoczywać będzie w nadziei. 27 Albowiem nie zostawisz duszy mojej w otchłani, i nie pozwolisz Świętemu twemu oglądać skażenia. 28 Oznajmiłeś mi drogi życia, i napełnisz mnie radością przed obliczem twoim.”29 Mężowie bracia! Niechże wolno będzie śmiało wam powiedzieć o patriarsze Dawidzie, że umarł, i pogrzebany został, i grób jego jest u nas aż do dnia dzisiejszego. 30 Będąc więc prorokiem, i wiedząc, że Bóg pod przysięgą mu obiecał, że potomek jego będzie siedział na stolicy jego:31 patrząc w przyszłość, mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa, że ani nie został zatrzymany w otchłani, ani ciało jego nie oglądało skażenia. 32 Tego to Jezusa wskrzesił Bóg, czego my wszyscy świadkami jesteśmy. 33 Wywyższony więc prawicą Boga i wziąwszy obietnicę Ducha Świętego od Ojca, wylał tego, którego wy widzicie, i słyszycie.34 Nie Dawid bowiem wstąpił do nieba, lecz sam powiada: “Rzekł Pan Panu memu: siądź po prawicy mojej, 35 aż położę nieprzyjaciół twoich podnóżkiem nóg twoich.”36 Niech tedy z wszelką pewnością wie cały dom izraelski, że go i Panem i Chrystusem uczynił Bóg, tego Jezusa, któregoście wy ukrzyżowali.NAWRÓCENIE TRZECH TYSIĘCY.37 Gdy zaś to usłyszeli, skruszyli się w sercu, i rzekli do Piotra i do innych apostołów: Cóż mamy czynić, mężowie bracia? 38 A Piotr do nich: Pokutę czyńcie (mówi), i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa, na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. 39 Albowiem dla was jest ta obietnica i dla dzieci waszych i dla wszystkich, “co są daleko,. Którychkolwiek powoła Pan, Bóg nasz.” 40 I bardzo wielu innymi słowami świadczył, i napominał ich, mówiąc: Ratujcie się spośród tego przewrotnego plemienia. 41 Ci więc, co przyjęli jego słowa, zostali ochrzczeni, i przybyło dnia tego dusz około trzech tysięcy.ŻYCIE PIERWSZYCH CHRZEŚCIJAN.42 A trwali w nauce apostolskiej i w uczestnictwie łamania chleba i w modlitwach.43 Każdego zaś ogarniała bojaźń, wiele się też dziwów i znaków działo przez apostołów w Jeruzalem; i była wielka bojaźń we wszystkich.44 Wszyscy też, którzy wierzyli, byli razem, i mieli wszystko wspólne. 45 Majętności i dobytek sprzedawali, i rozdzielali je wszystkim, jak każdemu było potrzeba. 46 Co dzień także przebywali jednomyślnie w świątyni, i łamiąc chleb po domach, pożywali pokarm z radością i w prostocie serca,47 chwaląc Boga, i mając łaskę u wszystkiego ludu. Pan zaś co dzień pomnażał liczbę tych, co mieli być zbawieni.
3PIOTR UZDRAWIA CHOREGO.1 A Piotr i Jan wstępowali do świątyni na modlitwę o dziewiątej godzinie. 2 I wnoszono pewnego człowieka, który był chromy od urodzenia; jego to kładli codziennie przy bramie świątyni, zwanej Piękną, aby prosił o jałmużnę wchodzących do świątyni.3 Ten, ujrzawszy Piotra i Jana, gdy mieli wejść do świątyni, prosił, żeby dostał jałmużnę. 4 A Piotr z Janem wpatrując się w niego, rzekł mu: Spojrzyj na nas. 5 Lecz on spoglądał na nich, spodziewając się coś od nich otrzymać. 6 Piotr zaś rzekł: Srebra i złota nie mam; lecz co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazareńskiego wstań, a chodź!7 I ująwszy prawą rękę jego, podniósł go, i natychmiast umocniły się golenie jego i stopy.8 A wyskoczywszy stanął, i chodził i wszedł z nimi do świątyni, chodząc i podskakując, i chwaląc Boga.9 I widział go cały lud chodzącego i chwalącego Boga.10 A poznawali go, że to był ten, który dla jałmużny siadywał u Pięknej bramy świątyni; i wpadli w zdumienie i podziw wobec tego, co mu się wydarzyło. 11 Gdy on zaś trzymał się Piotra i Jana, zbiegł się do nich wszystek lud, zdumieniem zdjęty, do krużganku, zwanego Salomonowym.KAZANIE PIOTRA W ŚWIĄTYNI.12 A widząc to Piotr, przemówił do ludu: Mężowie izraelscy! Cóż się temu dziwicie, albo czemu nam się przypatrujecie, jakbyśmy naszą mocą czy władzą sprawili, że ten chodzi?13 Bóg Abrahama i Bóg Izaaka i Bóg Jakuba, Bóg Ojców naszych, uwielbił Syna swego, Jezusa, któregoście wy wydali, i zaparli się przed Piłatem, podczas gdy on osądził, że uwolnić go należy. 14 Wy zaś zaparliście się świętego i sprawiedliwego i prosiliście, aby wam darował zabójcę:15 a zabiliście sprawcę życia, którego Bóg wskrzesił z martwych, czego my świadkami jesteśmy. 16 A dla wiary w imię jego ten, którego wy widzicie, i znacie, przez imię jego został umocniony; i wiara, która przezeń jest, dała to zupełne zdrowie przed oczyma was wszystkich.17 Teraz też bracia, wiem, żeście z niewiadomości uczynili, jak i przełożeni wasi.18 Bóg zaś to, co przez usta wszystkich proroków był przepowiedział, że Chrystus jego miał cierpieć, tak spełnił. 19 A przeto pokutujcie, i nawróćcie się, aby zgładzone były grzechy wasze, 20 aby gdy przyjdą czasy ochłody od oblicza Pańskiego, i żeby zesłał przepowiadanego wam Jezusa Chrystusa,21 którego niebo musi przyjąć aż do czasu odnowienia wszech rzeczy, które zapowiedział Bóg przez usta swoich świętych od wieku proroków. 22 Mojżesz zaiste mówił: “Że proroka wzbudzi wam Pan Bóg wasz spomiędzy braci waszych, jako mnie; jego słuchać będziecie we wszystkim, cokolwiek wam mówić będzie. 23 I stanie się: wszelki, który by nie słuchał proroka tego, wytępiony będzie spośród ludu.” 24 I wszyscy prorocy od Samuela, i którzy potem mówili, przepowiedzieli te dni. 25 Wy jesteście synami proroków i przymierza, które zawarł Bóg z ojcami naszymi, mówiąc do Abrahama: “I w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi.”26 Dla was najpierw Bóg wskrzesiwszy Syna swego, posłał go, błogosławiącego wam, aby nawrócił się każdy od nieprawości swojej.
4PIOTR I JAN PRZED SYNEDRIUM.1 Gdy zaś oni mówili do ludu, nadeszli kapłani i zarządca świątyni i saduceusze, 2 okazując niechęć, że nauczali lud, i że w Jezusie opowiadali powstanie z martwych. 3 I pojmali ich, i wtrącili do więzienia aż do jutra, bo już był wieczór. 4 Lecz wielu z tych, których usłyszeli słowo, uwierzyło; i była liczba mężów pięć tysięcy.5 I stało się nazajutrz, że się zebrali przełożeni ich i starsi i doktorowie w Jeruzalem, 6 i Annasz, najwyższy kapłan, i Kajfasz i Jan i Aleksander, i ilu ich tylko było z rodu kapłańskiego.7 A postawiwszy ich w pośrodku, pytali: Jaką mocą albo w czyje imię wyście to uczynili? 8 Wtedy Piotr, napełniony Duchem Świętym, rzekł do nich: Przełożeni ludu i starsi, słuchajcie:9 Jeśli my dziś sądownie badani jesteśmy o dobrodziejstwo dla człowieka ułomnego, przez co on został uzdrowiony, 10 niechże wam wszystkim i całemu ludowi izraelskiemu wiadome będzie, że przez imię Pana naszego Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, któregoście wy ukrzyżowali, którego Bóg wzbudził z martwych, że przez niego ten stoi zdrowy przed wami.11 Ten jest “kamień, który został odrzucony przez was budujących, który stał się kamieniem węgielnym”;12 i nie ma w nikim innym zbawienia. Nie ma bowiem innego imienia pod niebem, danego ludziom, w którym byśmy mieli być zbawieni.ZAKAZ NAUCZANIA O JEZUSIE.13 Widząc zaś odwagę Piotra i Jana, i dowiedziawszy się, że byli to ludzie bez nauki i prości, dziwili się, i poznali ich, że byli z Jezusem. 14 Widząc też stojącego przy nich człowieka, który został uzdrowiony, nie mogli się sprzeciwiać. 15 Kazali im więc opuścić Radę, i rozmawiali między sobą, 16 mówiąc: cóż uczynimy tym ludziom? Że przecie znany cud został przez nich uczyniony, rzecz jest jawna wszystkim mieszkającym w Jeruzalem i zaprzeczyć me możemy. 17 Ale żeby się to bardziej nie rozgłaszało między ludem, zagroźmy im, aby więcej w to imię do żadnego człowieka nie mówili.18 A wezwawszy ich, zakazali, aby w ogóle nie mówili, i nie nauczali w imię Jezusowe.19 Lecz Piotr i Jan odpowiadając; rzekli do nich: Osądźcie, czy słuszna to rzecz w obliczu Boga, słuchać raczej was, niż Boga.20 Nie możemy bowiem nie mówić o tym, cośmy widzieli, i słyszeli. 21 A oni zagroziwszy im, wypuścili ich, nie wiedząc, w jaki sposób ich ukarać, ze względu na lud: ponieważ wszyscy wysławiali to, co się stało w tym zdarzeniu. 22 Miał bowiem więcej niż czterdzieści lat ów człowiek, na którym stał się ten cud uzdrowienia.MODLITWA DZIĘKCZYNNA WIERNYCH.23 Gdy zaś ich wypuszczono, przyszli do swoich, i oznajmili im wszystko, co najwyżsi kapłani i starsi im mówili.24 Ci zaś usłyszawszy, zgodnie podnieśli głos swój do Boga, i rzekli: Panie, tyś jest, któryś stworzył niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest,25 któryś Duchem Świętym przez usta ojca naszego Dawida, sługi twego, powiedział: “Czemu wzburzyły się narody, a ludy rozmyślały próżne rzeczy?26 Stanęli królowie ziemscy, i książęta zeszli się społem przeciw Panu i przeciw Chrystusowi jego! ” 27 Albowiem zebrali się prawdziwie w tym mieście przeciw świętemu Synowi twemu, Jezusowi, któregoś namaścił, Herod i Poncjusz Piłat, z poganami i z ludami izraelskimi,28 aby uczynić, co ręka twa i rada twa postanowiły, aby się stało. 29 A teraz, Panie, wejrzyj na ich pogróżki, i daj sługom twoim z wszelką śmiałością opowiadać słowo twoje,30 przez to, że rękę twoją wyciągać będziesz, aby uzdrawiać i działać i znaki i cuda przez imię świętego Syna twego, Jezusa. 31 A gdy się pomodlili, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zgromadzeni, i napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i śmiało opowiadali słowo Boże.OBRAZ PIERWSZEJ GMINY CHRZEŚCIJAŃSKIEJ.32 Mnóstwo zaś wierzących miało jedno serce i jedną duszę; nikt też z nich nie nazywał swoim tego, co posiadał, lecz wszystko było im wspólne. 33 I z wielką mocą apostołowie dawali świadectwo zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, Pana naszego, i wielka łaska była nad nimi wszystkimi.34 Nie było bowiem między nimi nikogo w niedostatku; gdyż wszyscy, co mieli role albo domy, sprzedawszy, przynosili zapłatę za to, co sprzedawali, 36 i składali przed nogi apostołów. Rozdawano zaś każdemu, ile komu było potrzeba. 36 A Józef, którego nazwali apostołowie Barnabą (co znaczy: syn pocieszenia), lewita, rodem z Cypru, 37 mając rolę, sprzedał ją, i przyniósł pieniądze, i położył u nóg apostołów.
5ANANIASZ I SAFIRA. 1 Pewien zaś mąż, imieniem Ananiasz, z Safirą, żoną swoją, sprzedał rolę,2 i ujął z zapłaty za rolę za wiedzą żony swojej; a przyniósłszy pewną część położył przed nogi apostołów. I rzekł Piotr: Ananiaszu, czemu szatan skusił serce twoje, żebyś skłamał Duchowi Świętemu, i ujął z zapłaty za rolę? 4 Czyż będąc twoja, nie zostawała tobie, a sprzedana nie była w twej mocy? Czemuś tę rzecz do serca twego przypuścił? Nie skłamałeś ludziom, ale Bogu. 5 A słysząc te słowa Ananiasz, padł i skonał. I zdjął strach wielki wszystkich, którzy tego słuchali. 6 Młodzieńcy zaś powstawszy, usunęli go na stronę, i wyniósłszy, pogrzebali. 7 I upłynął czas około trzech godzin, a żona jego, nie wiedząc, co się stało, weszła.8 I rzekł jej. Piotr: Powiedz mi, niewiasto, czy za tyle sprzedaliście rolę? A ona rzekła: Tak jest, za tyle. 9 Piotr zaś do niej: Cóżeście się to zmówili, aby kusić Ducha Pańskiego? Oto nogi tych, co pogrzebali męża twego, są przed drzwiami, i wyniosą cię.10 Natychmiast padła u nóg jego, i skonała A wszedłszy młodzieńcy, znaleźli ją umarłą, i wynieśli, i pogrzebali obok męża jej.11 I padł wielki strach na cały Kościół i na wszystkich, którzy o tym słyszeli.ROŚNIE LICZBA WIERZĄCYCH.12 A przez ręce apostołów działo się wiele znaków i cudów między ludem I byli wszyscy razem w krużganku Salomonowym. 13 Z innych zaś nikt nie śmiał do nich się przyłączyć, ale lud ich wysławiał. 14 I coraz bardziej wzrastała liczba wierzących w Panu, mężów i niewiast, 15 tak że na ulicę wynosili chorych i kładli na łożach i tapczanach, aby gdy Piotr przechodził, przynajmniej cień jego padł na którego z nich, by uzdrowieni byli z niemocy swoich. 16 Zbiegało się też mnóstwo ludu z pobliskich miast do Jeruzalem, znosząc chorych i dręczonych od duchów nieczystych, a ci wszyscy byli uzdrawiam.NOWE PRZEŚLADOWANIE APOSTOŁÓW.17 Powstawszy zaś najwyższy kapłan i wszyscy, co z nim byli, (to jest sekta saduceuszów), przepełnieni zazdrością, 16 pojmali apostołów i wtrącili ich do publicznego więzienia.19 Lecz anioł Pański otworzywszy w nocy drzwi więzienia, i wyprowadziwszy ich, rzekł:20 Idźcie, a stanąwszy opowiadajcie w świątyni udowi wszystkie słowa żywota tego. 21 A oni usłyszawszy, weszli o świcie do świątyni, i nauczali. Najwyższy zaś kapłan i ci, co z nim byli, przyszedłszy, zwołali Radę i wszystką starszyznę synów Izraela, i posłali do więzienia, aby ich przyprowadzono. 22 A gdy przyszli słudzy, i otworzywszy więzienie, nie znaleźli ich, wróciwszy się, oznajmili,23 mówiąc: Więzienie znaleźliśmy zamknięte z całą starannością i stróżów stojących przed drzwiami; lecz otworzywszy, nikogośmy w nim nie znaleźli. 24 A gdy te słowa usłyszeli, zarządca świątyni i przedniejsi kapłani, nie umieli sobie wyjaśnić, co z nimi się stało.25 A ktoś przyszedłszy, powiedział im: Że oto mężowie, których wtrąciliście do więzienia, są w świątyni, stojąc i ucząc lud. 26 Wtedy poszedł zarządca ze sługami, i przyprowadził ich bez gwałtu; bo się bali ludu, żeby ich nie ukamienował.27 A gdy ich przyprowadzili, postawili przed Radą. I spytał ich najwyższy kapłan, 28 mówiąc: Surowo zakazaliśmy wam, abyście w to imię nie nauczali; a oto napełniliście Jeruzalem nauką waszą, i chcecie na nas ściągnąć krew człowieka tego.29 Piotr zaś i apostołowie odpowiadając rzekli: Więcej trzeba słuchać Boga, aniżeli ludzi. 30 Bóg ojców naszych wskrzesił Jezusa, któregoście wy zabili, zawiesiwszy na drzewie. 31 Tego wodza i zbawiciela wywyższył Bóg prawicą swoją, aby dał Izraelowi pokutę i odpuszczenie grzechów.32 A my jesteśmy świadkami tych słów, i Duch Święty, którego dał Bóg wszystkim tym, co mu są posłuszni.33 Szarpał nimi gniew, gdy to słyszeli, i myśleli ich zabić. RADA GAMALIELA. 34 Lecz powstawszy w Radzie pewien faryzeusz, imieniem Gamaliel, doktor zakonny, w poważaniu u wszystkiego ludu, kazał na chwilę ludzi wyprowadzić.35 i rzekł do nich: Mężowie izraelscy! Zastanówcie się, co chcecie z tymi ludźmi uczynić.36 Przed tymi bowiem dniami powstał Teodas, mówiąc, że jest kimś, i przystało do niego mężów w liczbie około czterystu: on został zabity, a wszyscy, którzy mu wierzyli, rozproszyli się, i obrócili się w niwecz. 37 Po nim powstał Judasz Galilejczyk w czasie spisu ludności, i uwiódł lud za sobą; i on sam zginął i wszyscy, którzy do niego przystali, poszli w rozsypkę. 38 Przeto i teraz powiadam wam, odstąpcie od tych ludzi, i zaniechajcie ich. Albowiem jeśli z ludzi jest ta myśl, albo ta sprawa, wniwecz się obróci;39 lecz jeśli jest z Boga, nie będziecie mogli jej zniweczyć, byście się przypadkiem nie znaleźli w walce z Bogiem. I usłuchali go. 40 A wezwawszy apostołów, i obiwszy ich, nakazali, aby zgoła nie przemawiali w imię Jezusowe, i puścili ich. 41 A oni właśnie wracali sprzed Rady, ciesząc się, że stali się godnymi dla imienia Jezusowego zelżywość cierpieć. 42 Lecz nie przestawali codziennie w świątyni i po domach nauczać i opowiadać Jezusa Chrystusa.
6USTANOWIENIE DIAKONÓW.1 A w te dni, gdy rosła liczba uczniów, powstało szemranie Greków przeciwko żydom, że przy codziennym posługiwaniu zaniedbywano ich wdowy. 2 A dwunastu zwoławszy rzeszę uczniów, rzekli: Nie jest rzeczą słuszną, żebyśmy opuścili słowo Boże, a służyli stołom. 3 Upatrzcież więc, bracia, spomiędzy siebie siedmiu mężów dobrej sławy, pełnych Ducha Świętego i mądrości, których byśmy ustanowili dla tej sprawy. 4 My zaś pilnować będziemy modlitwy i posługi słowa. 5 I spodobała się ta mowa całemu zgromadzeniu. I obrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego i Filipa i Prochora, i Nikanora i Tymona, i Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. 6 Tych stawili przed oczyma apostołów, a oni pomodliwszy się, włożyli na nich ręce. 7 A słowo Pańskie rosło, i pomnażała się bardzo liczba uczniów w Jeruzalem; wielkie też mnóstwo kapłanów posłuszne było wierze.SKARGA PRZECIW SZCZEPANOWI. 8 Szczepan zaś, pełen łaski i mocy, czynił cuda i znaki wielkie pomiędzy ludem.9 I powstali niektórzy z synagogi, zwanej Libertynów i Cyrenejczyków, i Aleksandryjczyków i tych, którzy byli z Cylicji i z Azji, rozprawiając ze Szczepanem,10 i nie mogli oprzeć się mądrości i Duchowi, który mówił.11 Wtedy podstawili mężów, którzy by mówili, że słyszeli go mówiącego słowa bluźniercze przeciw Mojżeszowi i Bogu.12 Tak więc poruszyli lud i starszyznę i doktorów, którzy zbiegłszy się, porwali go, i przyprowadzili do Rady. 13 I postawili fałszywych świadków, którzy mówili: Ten człowiek nie przestaje mówić słów przeciwko miejscu świętemu i Zakonowi. 14 Albowiem słyszeliśmy go mówiącego, że ten Jezus Nazareński zburzy to miejsce, i odmieni zwyczaje, które nam podał Mojżesż.15 A wszyscy, którzy siedzieli w Radzie, patrząc w niego, widzieli oblicze jego jak oblicze anioła.
7SZCZEPAN BRONIĄC SIĘ, MÓWI O PATRIARCHACH. 1 Rzekł więc najwyższy kapłan: Czy te rzeczy tak się mają? 2 A on przemówił: Mężowie brata i ojcowie, słuchajcie! Bóg chwały ukazał się ojcu naszemu Abrahamowi, gdy był w Mezopotamii, wpierw nim zamieszkał w Charan, 3 i rzekł do niego: “Wyjdź z ziemi twojej i z rodziny twojej, a idź do ziemi, którą ci wskażę.” 4 Wtedy wyszedł z ziemi Chaldejskiej, zamieszkał w Charan; a stamtąd, gdy umarł ojciec jego, przeniósł go do tej ziemi, w której wy teraz mieszkacie.5 I nie dał mu w niej dziedzictwa ani na długość kroku, lecz obiecał “dać mu ją w posiadanie i potomstwu jego po nim,” choć nie miał syna.6 A powiedział mu Bóg: Ze “potomstwo jego tułaczem będzie w obcej ziemi, i podbiją ich w niewolę, i źle z nimi obchodzić się będą przez czterysta lat.7 Ale naród, któremu służyć będą, ja sądzić będę,” rzekł Pan; “a potem wyjdą, i będą mi służyć na tym miejscu.”8 I dał mu przymierze obrzezania; i tak zrodził Izaaka, i obrzezał go dnia ósmego, a Izaak Jakuba, a Jakub dwunastu patriarchów.9 A patriarchowie zazdroszcząc Józefowi, sprzedali go do Egiptu, i Bóg był z nim.10 I wyrwał go ze wszystkich `ucisków jego, i dał mu łaskę i mądrość ” w oczach Faraona, króla egipskiego; i postanowił go przełożonym nad Egiptem i nad całym domem swoim.”11 Lecz przyszedł głód na cały Egipt i Chanaan, i wielki ucisk, i nie znajdowali żywności ojcowie nasi.12 Jakub zaś usłyszawszy, że było zboże w Egipcie, posłał ojców naszych pierwszy raz.13 A za drugim razem został poznany Józef przez braci swoich, i wyszedł na jaw przed Faraonem ród jego. 14 Józef zaś posławszy, sprowadził ojca swego Jakuba i całą swą rodzinę w liczbie siedemdziesięciu pięciu dusz.15 I przeniósł się Jakub do Egiptu, i umarł on i ojcowie nasi.16 I przeniesieni zostali do Sychem, i złożeni zostali w grobie, który kupił Abraham za cenę srebra u synów Hemora, syna Sychema.OPOWIADA ŻYCIE MOJŻESZA. 17 A gdy się przybliżał czas obietnicy, którą złożył był Bóg Abrahamowi, rozrodził się lud, i rozmnożył się w Egipcie, 18 aż nastał inny król w Egipcie, który nie znał Józefa. 19 Ten podszedłszy nasz naród gnębił ojców naszych, żeby wyrzucali dziatki swoje, aby nie żyły. 20 W tymże czasie narodził się Mojżesz, i był miły Bogu, i przez trzy miesiące chowany był w domu ojca swego. 21 Gdy zaś został wyrzucony, wzięła go córka Faraona, i wychowała go sobie za syna.22 I wykształcony został Mojżesz we wszelkiej mądrości egipskiej, i był potężny w słowie i w uczynkach swoich.23 A gdy mu już dochodziło czterdzieści lat, przyszło mu na myśl, aby odwiedził braci swoich, synów izraelskich.24 I widząc jednego krzywdzonego, obronił go, i pomścił tego, który krzywdę cierpiał, zabiwszy Egipcjanina. 25 Sądził zaś, iż bracia rozumieją, że Bóg daje im wybawienie przez rękę jego; lecz oni nie zrozumieli.26 A nazajutrz zjawił się wśród nich, gdy się kłócili, i chciał ich pogodzić, mówiąc: Mężowie, braćmi jesteście; czemuż jeden drugiego krzywdzicie? 27 Lecz ten, co krzywdził bliźniego, odpędził go, mówiąc: “Któż cię postawił panem i sędzią nad nami?28 Czy ty chcesz mię zabić, jak wczoraj zabiłeś Egipcjanina?29 I uciekł Mojżesz z powodu słowa tego i stał się przychodniem w ziemi Madianitów,” gdzie zrodził dwóch synów.O WIDZENIU NA GÓRZE SYNAJ. 30 A gdy minęło lat czterdzieści, ukazał mu się anioł na pustyni góry Synaj w płomieniu krzaka gorejącego. 31 Mojżesz zaś ujrzawszy, zdziwił się na ten widok. A gdy się zbliżał, aby się przypatrzyć, rozległ się przy nim głos Pański, mówiący: 32 “Jam jest Bóg ojców twoich, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba.” A Mojżesz, drżeniem zdjęty, nie śmiał się przypatrywać.33 “I rzekł mu Pan: Zdejm obuwie z nóg swoich, bo miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą.34 Widziałem dobrze utrapienie ludu mego, który jest w Egipcie, i słyszałem wzdychanie ich, i zstąpiłem, żeby ich wybawić. Teraz więc pójdź, a poślę cię do Egiptu.”ODWRÓCENIE SIĘ LUDU OD PRZYKAZAŃ BOŻYCH. 35 Tego Mojżesza, którego się zaparli, mówiąc: Kto cię postanowił panem i sędzią? – tego Bóg posłał jako wodza i wybawiciela z ramieniem anioła, który mu się w krzaku ukazał. 36 On ich wyprowadził, czyniąc cuda i znaki w Ziemi Egipskiej i w Morzu Czerwonym i na pustyni przez lat czterdzieści.37 Ten to jest Mojżesz, który powiedział synom izraelskim: “Proroka wzbudzi wam Bóg spośród braci waszych jako mnie; jego słuchać będziecie.” 38 Ten jest, który był w pośrodku zgromadzenia na pustyni z aniołem, który doń mówił na górze Synai, i z ojcami naszymi; który otrzymał słowa życia, aby nam je dać.39 Ale nie chcieli mu być posłuszni ojcowie nasi; lecz odrzucili, i zwrócili się sercem swym do Egiptu,40 mówiąc do Aarona: “Uczyń nam bogów, którzy by szli przed nami; albowiem temu Mojżeszowi, który nas wyprowadził z ziemi Egipskiej, nie wiemy, co się stało.” 41 I uczynili w te dni cielca, i złożyli ofiarę bałwanowi, i cieszyli się dziełami rąk swoich.42 I odwrócił się Bóg, i pozwolił, aby służyli zastępom niebieskim, jak napisane jest w księdze Proroków: “Czyż ofiary i obiaty przynosiliście mi przez czterdzieści lat na pustyni, domie izraelski?43 I obnosiliście namiot Molocha i gwiazdę Boga waszego Remfama, posągi, któreście uczynili; aby im pokłon oddawać. I przeniosę was poza Babilon.”PÓŹNIEJSZE I OBECNE ŻYCIE IZRAELA.44 Przybytek świadectwa był z ojcami naszymi na pustyni, jak im rozkazał Bóg, gdy powiedział Mojżeszowi, aby go uczynił wedle wzoru, który widział. 45 I ten przyjąwszy ojcowie nasi, wprowadzili go z Jezusem w posiadłość pogan, których Bóg wypędził sprzed oblicza ojców naszych, aż do dni Dawida,46 który znalazł łaskę u Boga, i prosił, aby znalazł przybytek dla Boga Jakubowego. 47 A Salomon zbudował mu dom. 48 Ale najwyższy nie mieszka w dziełach rąk ludzkich, jak prorok powiada: 49 “Niebo jest mi stolicą, a ziemia podnóżkiem nóg moich. Cóż mi za dom zbudujecie, mówi Pan, albo które jest miejsce odpocznienia mego?50 Czyż ręka moja nie uczyniła tego wszystkiego?”51 Twardego karku i nieobrzezanych serc i uszu, wy się zawsze sprzeciwiacie Duchowi Świętemu, jak ojcowie wasi, tak też i wy!52 Którego z proroków nie prześladowali ojcowie wasi? I zabili tych, co przepowiadali przyjście Sprawiedliwego, którego wy staliście się teraz zdrajcami i zabójcami;53 wyście otrzymali Zakon przez posługę anielską, a nie zachowywaliście go.UKAMIENOWANIE SZCZEPANA. 54 A gdy tego słuchali, gniew szarpał ich serca i zgrzytali nań zębami. 55 Będąc zaś pełen Ducha Świętego, wpatrując się w niebo, ujrzał chwałę Bożą, i Jezusa, stojącego po prawicy Bożej.56 I rzekł: Oto widzę niebiosa otwarte, i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Bożej.57 Krzycząc zaś głosem wielkim, zatkali sobie uszy, i rzucili się nań razem.58 I wyrzuciwszy go z miasta, kamienowali; a świadkowie złożyli szaty swe u nóg młodzieńca, którego zwano Szawłem.59 I kamienowali Szczepana modlącego się i mówiącego: Panie Jezu, przyjmij ducha mojego! 60 Klęknąwszy zaś na kolana, zawołał głosem wielkim, mówiąc: Panie, nie poczytaj im tego grzechu! A to rzekłszy, zasnął w Panu. Szaweł zaś zgadzał się na zabicie jego.
8WIELKIE PRZEŚLADOWANIE KOŚCIOŁA.1 I wybuchło tego dnia wielkie prześladowanie przeciw Kościołowi; który był w Jerozolimie; i rozproszyli się wszyscy, prócz apostołów, po krainach Judei i Samarii.2 A Szczepana pogrzebali ludzie bogobojni, i uczynili nad nim płacz wielki.3 Szaweł zaś pustoszył Kościół, wchodząc do domów, i porywając mężów i niewiasty, oddawał do więzienia. FILIP NAWRACA WIELU SAMARYTAN 4 Ci przeto co byli rozproszeni, chodzili, opowiadając słowo Boże.5 A, Filip zaszedłszy do miasta Samarii, opowiadał im Chrystusa.6 I rzesze przychylały się do tego, co Filip mówił, zgodnie słuchając, i widząc znaki, które czynił. 7 Wiele bowiem duchów nieczystych wychodziło z tych, którzy je mieli, wołając głosem wielkim. Wielu też paralityków i chromych zostało uzdrowionych.8 Zapanowała więc wielka radość w owym mieście.SZYMON CZARNOKSIĘŻNIK. 9 Pewien zaś mąż imieniem Szymon, który przedtem był w owym mieście czarnoksiężnikiem, zwodził ludność Samarii, powiadając o sobie, że jest czymś wielkim. 10 Jego słuchali wszyscy, od najmniejszego aż do największego, mówiąc: Ten jest mocą Bożą, która się zwie wielką. 11 A słuchali go dlatego, że już od dawnego czasu omamił ich był czarami swymi.12 Lecz gdy uwierzyli Filipowi, opowiadającemu o królestwie Bożym, chrzcili się w imię Jezusa Chrystusa mężczyźni i niewiasty.13 Wtedy i sam Szymon uwierzył, a gdy się ochrzcił, pozostał przy Filipie Widząc też, że działy się znaki i cuda bardzo wielkie, zdumiewając się, podziwiał.PIOTR I JAN W SAMARII.14 A gdy apostołowie, którzy byli w Jerozolimie, usłyszeli, że Samaria przyjęła słowo Boże, posłali do nich Piotra i Jana. 15 Ci gdy przyszli, modlili się za nich, aby otrzymali Ducha Świętego. 16 Albowiem jeszcze na żadnego z nich nie był przyszedł, ale tylko ochrzczeni byli w imię Pana Jezusa.17 Wtedy wkładali na nich ręce, i otrzymywali Ducha Świętego. 18 A Szymon ujrzawszy, że przez wkładanie rąk apostołów był dawany Duch Święty, ofiarował im pieniądze,19 mówiąc: Dajcie i mnie tę moc, aby każdy, na którego włożę ręce, otrzymał Ducha Świętego. Piotr zaś rzekł do niego:20 Pieniądze twoje niech idą z tobą na zgubę, gdyż mniemałeś, że dar Boży za pieniądze się nabywa. 21 Nie masz ty cząstki ani udziału w tej nauce, albowiem serce twoje nie jest proste wobec Boga. 22 Pokutujże więc za tę złość twoją; a proś Boga, może ci odpuszczony będzie ten zamiar serca twego. 23 Widzę cię bowiem, żeś jest żółcią zgorzkniałą i wiązką nieprawości.24 A Szymon odpowiadając, rzekł: Módlcie się wy za mną do Pana; aby na mnie nie przyszło nic z tego, coście powiedzieli. 25 I tak oni dawszy świadectwo, i opowiedziawszy słowo Pańskie, wracali do Jerozolimy, i w wielu okolicach Samarii głosili ewangelię. NAWRÓCENIE ETIOPCZYKA. 26 Anioł zaś Pański odezwał się do Filipa, mówiąc: Wstań, a idź ku południowi, na drogę, która biegnie z Jeruzalem do Gazy; jest ona pusta. 27 I wstawszy, poszedł. A oto mąż Etiopczyk, rzezaniec, możny urzędnik Kandaki, królowej Etiopii, który był nad wszystkimi jej skarbami, przyjechał pokłonić się do Jeruzalem. 28 I wracał, siedząc na wozie swoim, i czytając Izajasza proroka. 29 I rzekł Duch do Filipa: Przybliż się, i przyłącz się do wozu tego. 30 Filip zaś przybiegłszy, usłyszał go czytającego Izajasza proroka, i rzekł: Czy sądzisz, że rozumiesz, co czytasz?31 A on rzekł: I jakżebym mógł, jeśli mi nikt nie wyjaśni? I poprosił Filipa, aby wsiadł, i usiadł przy nim.32 A ustęp Pisma, który czytał, był ten: “Jako owca na zabicie był wiedziony; a jako baranek bez głosu przed tym, który go strzyże, tak nie otworzył ust swoich. 33 W uniżeniu sąd jego został podniesiony, a ród jego kto wypowie? Albowiem zgładzone będzie z ziemi życie jego.” 34 Rzezaniec zaś odpowiadając, rzekł Filipowi: Proszę cię, o kim prorok to mówi? O sobie, czy też o kim innym? 35 A Filip otworzywszy usta swoje, i zaczynając od tego Pisma, opowiedział mu dobrą nowinę o Jezusie. 36 I gdy jechali i rzekł rzezaniec: Oto woda! Cóż drogą, przybyli do jakiejś wody, przeszkadza mi, abym był ochrzczony?37 I rzekł Filip: Jeśli z całego serca wierzysz, wolno. A on odpowiadając, rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym. 38 I kazał zatrzymać wóz, i weszli obaj w wodę, Filip i rzezaniec, i ochrzcił go.39 A gdy wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa, i już więcej nie widział go rzezaniec; ale jechał drogą swoją, radując się.46 Filip zaś znalazł się w Azocie, i przechodząc opowiadał ewangelię wszystkim miastom, aż przyszedł do Cezarei.
9NAWRÓCENIE SZAWŁA. 1 A Szaweł dysząc jeszcze groźbami i mordem przeciw uczniom Pańskim, przyszedł do najwyższego kapłana, 2 i prosił go o listy do Damaszku do synagog, ażeby mógł przyprowadzić do Jeruzalem uwięzionych, jeśliby znalazł jakich wyznawców tej nauki, mężów i niewiasty. 3 I gdy był w podróży, stało się, że się zbliżał do Damaszku, i nagle oświeciła go zewsząd światłość z nieba.4 A padłszy na ziemię, usłyszał głos, który doń mówił: Szawle, Szawle! Czemu mię prześladujesz? 5 A on rzekł: Kto jesteś, Panie? Ów zaś: Jam jest Jezus, którego ty prześladujesz; trudno ci jest przeciw ościeniowi wierzgać. 6 A drżąc i zdumiewając się, rzekł: Panie, co chcesz, abym czynił? A Pan do niego: Wstań, i wejdź do miasta, a tam ci powiedzą, co będziesz miał czynić. 7 Owi zaś ludzie, którzy mu towarzyszyli, stali zdumieni, słysząc wprawdzie głos, lecz nikogo nie widząc. 8 I wstał Szaweł z ziemi, a otworzywszy oczy, nic nie widział. Wiodąc go zaś za ręce, wprowadzili go do Damaszku.9 I był tam trzy dni, nie widząc, i nie jadł, ani nie pił. ANANIASZ CHRZCI SZAWŁA. 10 A był w Damaszku pewien uczeń, imieniem Ananiasz. I rzekł Pan do niego w widzeniu: Ananiaszu! On zaś rzekł: Otom ja, Panie! 11 A Pan do niego: Wstań, a idź na ulicę, którą zwią Prosta, i szukaj w domu Judy Szawła, pochodzącego z Tarsu: bo oto się modli.12 (A widział męża, imieniem Ananiasza, wchodzącego i wkładającego nań ręce, aby wzrok odzyskał.)13 I odpowiedział Ananiasz: Panie, słyszałem od wielu o tym mężu, jak wiele złego uczynił świętym, twoim w Jeruzalem.14 I tutaj ma moc od najwyższych kapłanów uwięzienia wszystkich, co wzywają imienia twego. 15 Pan zaś rzekł do niego: Idź, albowiem on mi jest naczyniem wybranym, aby niósł imię moje przed pogan i królów i synów izraelskich. 16 Gdyż ja mu ukażę, jak wiele trzeba mu wycierpieć dla imienia mego.17 I poszedł Ananiasz, i wszedł do domu, a włożywszy nań ręce, rzekł: Szawle bracie! Pan mię posłał, Jezus, który ukazał się w drodze, którą szedłeś, abyś przejrzał, i został napełniony Duchem Świętym. 16 I natychmiast spadły z oczu jego jakby łuski, i przejrzał; a powstawszy, został ochrzczony. 19 A wziąwszy pokarm, nabrał sił. I był z uczniami, którzy byli w Damaszku, przez kilka dni.PIERWSZE WYSTĄPIENIE SZAWŁA.20 A natychmiast opowiadał w synagogach Jezusa, że on jest Synem Bożym. 21 I zdumiewali się wszyscy, którzy słuchali, i mówili: czy to nie ten jest, który zwalczał w Jeruzalem tych, co wzywali tego imienia: i tu po to przyszedł, aby ich w więzach zaprowadzić do przedniejszych kapłanów? 22 Szaweł zaś coraz bardziej się wzmacniał, i zawstydzał żydów którzy mieszkali w Damaszku, dowodząc, że ten jest Chrystusem. 29 A gdy upłynęło dni niemało, uradzili między sobą żydzi, żeby go zabić; 24 lecz powiadomiono Szawła o ich zasadzce. Strzegli zaś i bram w dzień i w nocy, aby go zabić.25 Lecz uczniowie wziąwszy go w nocy, przez mur go wpuścili, spuszczając w koszu. z gdy przyszedł do Jeruzalem, próbował przyłączyć się do uczniów, ale wszyscy się go bali, nie wierząc, że jest uczniem. 27 Lecz Barnaba wziąwszy go, przyprowadził do apostołów, i opowiedział im, jak w drodze widział Pana, i że mówił do niego, i jak w Damaszku śmiało sobie poczynał w imię Jezusowe. 28 I przebywał z nimi w Jeruzalem, wchodząc i wychodząc, a śmiało sobie poczynając w imię Pańskie.29 Mówił też z poganami, i rozprawiał z helenistami, a oni starali się go zabić.30 O czym dowiedziawszy się bracia, odprowadzili go do Cezarei, i odesłali do Tarsu.ŚW. PIOTR UZDRAWIA ENEASZA.31 Kościół właśnie w całej Judei i Galilei i Samarii miał pokój, i budował się, postępując w bojaźni Pańskiej, a napełniał się pociechą Ducha Świętego.32 Stało się zaś, że Piotr, gdy obchodził wszystkich, przyszedł do świętych, którzy mieszkali w Liddzie. 33 I znalazł tam pewnego człowieka, imieniem Eneasz, od ośmiu lat leżącego na łożu, a był to paralityk.34 I rzekł mu Piotr: Eneaszu, uzdrawia cię Pan Jezus Chrystus; wstań, a pościel sobie.35 I natychmiast wstał. I widzieli go wszyscy, którzy mieszkali w Liddzie i w Saronie, i ci nawrócili się do Pana.WSKRZESZA TABITĘ.36 A była w Joppie pewna uczennica, imieniem Tabita, co w przekładzie znaczy Dorkas. Była ona pełna dobrych uczynków i jałmużn, które czyniła.37 I stało się w owe dni, że zachorowawszy, umarła. A gdy ją obmyli, położyli ją w wieczerniku.38 Że zaś Lidda była blisko Joppy, uczniowie usłyszawszy, że tam jest Piotr, posłali do niego dwóch mężów z prośbą: Nie zwlekaj z przybyciem do nas. 39 A Piotr wstawszy, poszedł z nimi; i gdy przyszedł, wprowadzili go do wieczernika; i obstąpiły go wszystkie wdowy, płacząc i pokazując mu suknie i zwierzchnie szaty, które im robiła Dorkas.40 Wypędziwszy zaś wszystkich precz, Piotr klęknąwszy na kolana, modlił się; i zwróciwszy się do ciała, rzekł: Tabito, wstań! A ona otworzyła oczy swoje, i ujrzawszy Piotra, usiadła. 41 Podawszy jej zaś rękę, podniósł ją; a przywoławszy świętych i wdowy, oddał ją żywą.42 I stało się to wiadome po całej Joppie, i wielu uwierzyło w Pana.43 Stało się też, że przez wiele dni mieszkał w Joppie u niejakiego Szymona garbarza.
10WIDZENIE KORNELIUSZA. 1 Był zaś w Cezarei pewien mąż, imieniem Korneliusz, setnik roty, którą nazywają italską, 2 pobożny i bojący się Boga z całym domem swoim, dający wielkie jałmużny ludowi, a zawsze modlący się do Boga.3 Ten ujrzał wyraźnie we widzeniu, około dziewiątej godziny dnia, anioła Bożego, który wszedł do niego, i rzekł mu: Korneliuszu!4 A on wpatrując się weń, bojaźnią zdjęty, rzekł: Co jest, Panie? I powiedział mu: Modlitwy twoje i jałmużny twoje zachowane są w pamięci przed obliczem Boga. 5 A teraz poślij ludzi do Joppy, i wezwij niejakiego Szymona, zwanego Piotrem. 6 Ten stoi gospodą u pewnego Szymona garbarza, którego dom jest przy morzu; on ci powie, co będziesz miał czynić.7 A gdy odszedł anioł, który z nim mówił, zawołał dwóch domowników swoich i żołnierza, bojącego się Pana, z tych, co pod władzą jego byli;8 a gdy im wszystko opowiedział, posłał ich do Joppy.WIDZENIE PIOTRA.9 Nazajutrz zaś, gdy oni byli w drodze, i zbliżali się do miasta, wszedł Piotr na dach, aby się modlić koło godziny szóstej.10 A gdy uczuł głód, chciał jeść. Gdy zaś oni przygotowywali, wpadł w zachwyt. 11 I ujrzał niebo otwarte i jakieś naczynie, zstępujące, jakby wielkie prześcieradło, za cztery końce spuszczane z nieba ku ziemi.12 A były w nim wszystkie czworonogi i płazy ziemne i ptactwo niebieskie.19 I stał się głos do niego: Wstań, Piotrze, zabijaj, a jedz.14 Piotr zaś rzekł: Nie daj tego, Panie, gdyż nigdy nie jadłem nic pospolitego i nieczystego.15 A głos znowu po wtóre do niego: Co Bóg oczyścił, ty nie nazywaj nieczystym.16 To zaś stało się po trzykroć; i wnet naczynie zostało wzięte do nieba. POSELSTWO KORNELIUSZA DO PIOTRA.17 A gdy Piotr wahał się w sobie, co by to było za widzenie, które widział, oto stanęli u drzwi mężowie posłani przez Korneliusza dopytując się o dom Szymona.18 A zawoławszy, pytali, czy Szymon, którego zwią Piotrem, tu ma gospodę. 19 Gdy zaś Piotr rozmyślał nad widzeniem, rzekł mu Duch: Oto cię szukają trzej mężowie. 20 Wstań zatem, zejdź, a idź z nimi, nic nie wątpiąc; bo ja ich posłałem. 21 A Piotr zeszedłszy do mężów, rzekł: Oto ja jestem, którego szukacie, co to za powód, dla któregoście przyszli?22 A oni rzekli: Korneliusz setnik, mąż sprawiedliwy i bojący się Boga, i mający świadectwo od całego narodu żydowskiego, otrzymał, nakaz od anioła świętego, aby cię wezwał do domu swego i słuchał słów twoich. 23 Wprowadził ich tedy, i przyjął w gościnę.24 A nazajutrz wstawszy, wyszedł z nimi, i niektórzy bracia z Joppy poszli z nim. Drugiego zaś dnia wszedł do Cezarei. A Korneliusz czekał na nich, zwoławszy swoich krewnych i bliższych przyjaciół.PIOTR U KORNELIUSZA. 25 I stało się, gdy wszedł Piotr, wyszedł naprzeciw niego Korneliusz, i przypadłszy do nóg jego, pokłonił się. 26 Lecz Piotr podniósł go, mówiąc: Wstań, i ja też jestem człowiekiem. 27 A rozmawiając z nim, wszedł i znalazł wielu, którzy się zebrali. 28 I rzekł do nich: Wy wiecie, jaka to wstrętna rzecz jest dla żyda przestawać z cudzoziemcem lub przychodzić do niego; ale mnie Bóg nauczył, żebym żadnego człowieka nie nazywał pospolitym albo nieczystym. 29 Dlatego bez wahania przyszedłem wezwany. Pytam więc dla jakiego powodu wezwaliście mnie?30 A Korneliusz rzekł: Właśnie cztery dni temu modliłem się o dziewiątej godzinie w domu moim, a oto stanął przede mną mąż w jasnym odzieniu i rzekł:31 Korneliuszu, wysłuchana jest modlitwa twoja, i o twych jałmużnach wspomniano przed obliczem Boga. 32 A przeto poślij do Joppy, a wezwij Szymona, którego nazywają Piotrem; stoi on gospodą w domu Szymona garbarza nad morzem. 33 Zaraz więc posłałem do ciebie i tyś dobrze uczynił, żeś przyszedł. Teraz więc wszyscy jesteśmy tu przed oczami twoimi, aby słuchać wszystkiego, cokolwiek tobie Pan nakazał.POGANIE WEZWANI DO WIARY.34 Piotr zaś otworzywszy usta swoje, rzekł: Prawdziwie poznałem, że Bóg nie ogląda się na osoby, 35 ale że w każdym narodzie ten, który się go boi, a czyni sprawiedliwość, jest mu miły. 36 Słowo posłał Bóg synom izraelskim, zwiastując pokój przez Jezusa Chrystusa (ten jest Panem wszystkich).37 Wy wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który Jan opowiadał: 38 Jak Jezus z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą, przeszedł czyniąc dobrze, i uzdrawiając wszystkich opętanych od diabła; albowiem Bóg był z nim.39 A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co czynił w ziemi żydowskiej i w Jeruzalem; którego zabili, zawiesiwszy na drzewie.40 Jego to Bóg wskrzesił dnia trzeciego, i sprawił, że się objawił, 41 nie całemu ludowi, ale świadkom przedtem przygotowanym przez Boga: nam, którzyśmy z nim jedli i pili, gdy powstał z martwych.42 I rozkazał nam opowiadać ludowi i świadczyć, że on jest tym, który postanowiony jest od Boga sędzią żywych i umarłych.43 Jemu wszyscy prorocy świadectwo dają, że odpuszczenie grzechów otrzymają przez imię jego wszyscy, którzy weń wierzą.DUCH ŚW. ZSTĘPUJE NA POGAN.44 Gdy Piotr jeszcze te słowa mówił, padł Duch Święty na wszystkich, którzy słuchali słowa. 45 I zdumieli się wierni z obrzezania, którzy z Piotrem byli przyszli, że i na pogan łaska Ducha Świętego została wylana. 46 Albowiem słyszeli ich mówiących językami i wielbiących Boga.47 Wtedy Piotr odpowiedział: Czy może kto zabronić wody, aby nie byli ochrzczeni ci, którzy otrzymali Ducha Świętego, jako i my? 46 I rozkazał ich ochrzcić w imię Pana Jezusa Chrystusa. Wtedy go prosili, aby zamieszkał u nich przez kilka dni.
11MOWA PIOTRA O CHRZCIE POGAN.1 I usłyszeli apostołowie i bracia, którzy byli w Judei, że i poganie przyjęli słowo Boże.2 Gdy zaś Piotr przyszedł do Jeruzalem spierali się z nim ci, co byli z obrzezania,3 mówiąc: Czemu wszedłeś do ludzi nieobrzezanych, i jadłeś z nimi?4 Piotr zaś zacząwszy, wykładał im po kolei, mówiąc: 5 Ja byłem w mieście Joppie, modląc się, i ujrzałem w zachwycie widzenie: zniżało się jakieś naczynie, jakby wielkie prześcieradło, za cztery końce spuszczane z nieba, i zbliżyło się aż do mnie. 6 A wpatrując się w nie przyglądałem się, i ujrzałem czworonogi ziemskie i dzikie zwierzęta, i płazy i ptactwo powietrzne.7 Usłyszałem też i głos mówiącý do mnie: Wstań, Piotrze, zabijaj i jedz! 8 I rzekłem: Żadną miarą, Panie! Albowiem nigdy nic pospolitego albo nieczystego nie weszło do ust moich.9 Głos zaś z nieba odpowiedział powtórnie: Co Bóg oczyścił, ty nie nazywaj nieczystym.10 A to stało się po trzykroć, i wszystko na powrót wzięte zostało do nieba. 11 A oto w tej chwili trzej mężowie stanęli w domu, w którym byłem, posłani do mnie z Cezarei.12 I rzekł mi Duch, abym z nimi poszedł, nic się nie wahając. Poszło też ze mną i tych sześciu braci, i weszliśmy w dom owego męża.13 I opowiedział nam, jak widział anioła w domu swoim, stojącego i mówiącego mu: Poślij do Joppy, a wezwij Szymona, którego nazywają Piotrem; 14 on powie ci słowa, przez które zbawiony będziesz ty i cały dom twój. 15 Gdy zaś zacząłem mówić, Duch Święty padł na nich, jako i na nas z początku.16 I wspomniałem na słowo Pana, jak mówił: Jan wprawdzie chrzcił wodą, ale wy będziecie ochrzczeni Duchem Świętym. 17 Jeśli więc Bóg dał im tę samą łaskę, co i nam, którzyśmy uwierzyli w Pana Jezusa, czymże ja byłem, żebym mógł zabronić Bogu? 18 To usłyszawszy, umilkli, i chwalili Boga, mówiąc: A więc i poganom dał Bóg pokutę, żeby żyli.ZAŁOŻENIE KOŚCIOŁA W ANTIOCHII.19 Ci mianowicie, co się rozproszyli podczas prześladowania, które nastało za Szczepana, doszli aż do Fenicji i Cypru i Antiochii, nikomu nie głosząc nauki, tylko samym żydom. 20 A byli wśród nich niektórzy mężowie z Cypru i Cyrenaiki, którzy, przyszedłszy do Antiochii, mówili i do Greków, opowiadając Pana Jezusa.21 I była z nimi ręka Pańska; wielka też liczba tych, co uwierzyli, nawróciła się do Pana. 22 I doszła o nich wieść do uszu kościoła, który był w Jeruzalem; i posłali Barnabę aż do Antiochii.23 A on gdy przyszedł, i ujrzał łaskę Bożą, uradował się, i zachęcał wszystkich, aby w postanowieniu serdecznym trwali przy Panu;24 albowiem był to mąż dobry i pełen Ducha Świętego i wiary. I przyłączyła się wielka rzesza do Pana.25 Wybrał się zaś Barnaba do Tarsu, by szukać Szawła: a gdy go znalazł, przyprowadził do Antiochii.26 I cały rok przebywali tam w Kościele, i nauczali liczną rzeszę, tak że najpierw w Antiochii nazwano uczniów chrześcijanami.27 W tych też dniach nadeszli prorocy z Jerozolimy do Antiochii. 28 A powstawszy jeden z nich imieniem Agabus, oznajmiał przez Ducha, że będzie na całym świecie głód wielki, jaki był za Klaudiusza. 29 Uczniowie zaś według tego, co kto miał, postanowili każdy posłać na poratowanie braci, którzy mieszkali w Judei.30 Co też uczynili, posyłając do starszych przez ręce Barnaby i Szawła.
12NOWE PRZEŚLADOWANIE W JEROZOLIMIE. 1 A W tymże czasie król Herod wszczął gwałty, aby niektórych z Kościoła nękać.2 I zabił Jakuba, brata Janowego, mieczem.3 Widząc zaś, że się to podobało żydom, pojmał nadto i Piotra. 4 A były to dni Przaśników. I gdy go pojmał, osadził w więzieniu, i oddał pod straż czterem oddziałom po czterech żołnierzy, chcąc po święcie Paschy wyprowadzić go przed lud.5 Piotr wprawdzie trzymany był w więzieniu. Lecz Kościół bez przestanku modlił się za niego do Boga.PIOTR CUDOWNIE UWOLNIONY Z WIĘZIENIA. 6 A gdy go Herod miał wyprowadzić, tejże nocy spał Piotr między dwoma żołnierzami, związany dwoma łańcuchami, i stróże przed drzwiami strzegli więzienia.7 A oto anioł Pański stanął nad nim, i blask oświecił celę; a trąciwszy Piotra w bok, obudził go, mówiąc: Wstań prędko! I opadły łańcuchy z rąk jego. 8 Anioł zaś rzekł do niego: Opasz się, i obuj sandały twoje. I uczynił tak. I rzekł mu: Włóż na siebie płaszcz twój, a chodź za mną. 9 A wyszedłszy, postępował za nim. I nie wiedział, że to, co się działo przez anioła, było prawdą; lecz mniemał, że widzenie ogląda.10 A minąwszy pierwszą i drugą straż, przyszli do bramy żelaznej, wiodącej do miasta, która sama im się otworzyła. I wyszedłszy, przeszli jedną ulicę, i natychmiast odszedł anioł od niego. 11 A Piotr przyszedłszy do siebie, rzekł: Teraz wiem prawdziwie, że Pan posłał anioła swego, i wyrwał mnie z ręki Heroda i z wszystkiego, na co czekał lud żydowski. 12 A rozejrzawszy się, poszedł do domu Marii, matki Jana, którego nazywano Markiem, gdzie było wielu zgromadzonych i modlących się.13 Gdy zaś on kołatał we drzwi bramy, wyszła posłuchać dziewczyna, imieniem Rode.14 Skoro poznała głos Piotra, z radości nie otworzyła bramy, ale pobiegła do wnętrza, i oznajmiła, że Piotr stoi przed bramą.15 A oni rzekli do niej: Szalejesz. Ale ona twierdziła, że tak się rzecz ma. Oni zaś mówili: To jego anioł. 16 Lecz Piotr nie przestawał kołatać. A gdy otworzyli, ujrzeli go, i zdumieli się. 17 Skinąwszy zaś na nich ręką, aby milczeli, opowiedział, jak Pan wywiódł go z więzienia, i rzekł: Oznajmijcie to Jakubowi i braciom. A wyszedłszy, poszedł na inne miejsce. KARA BOŻA NA HERODA. 18 Gdy zaś nastał dzień, było między żołnierzami niemałe zamieszanie, co się z Piotrem stało.19 A Herod gdy go zażądał, i nie znalazł, uczyniwszy dochodzenie co do strażników, kazał ich prowadzić na stracenie. I wyjechawszy z Judei do Cezarei, tam zamieszkał.20 Był zaś zagniewany na Tyryjczyków i Sydończyków; lecz oni razem przyjechali do niego, a pozyskawszy Blasta, który był podkomorzym królewskim, prosili o pokój, dlatego że krainy ich brały żywność od niego.21 A w dniu oznaczonym Herod, przybrany w szatę królewską, usiadł na stolicy, i miał do nich przemowę. 22 Lud zaś wołał: Głosy Boga, a nie człowieka.23 I w tej chwili poraził go anioł Pański, za to, że nie dał chwały Bogu; i roztoczony przez robactwo skonał. 24 A słowo Pańskie rozrastało się, i rozmnażało. 25 Barnaba zaś i Szaweł, spełniwszy posługę powrócili z Jeruzalem, wziąwszy ze sobą Jana, którego nazywano Markiem.
13WYSŁANIE SZAWŁA I BARNABY.1 Byli też w kościele, który był w Antiochii, prorocy i nauczyciele, i między nimi Barnaba i Szymon, którego zwano Niger, i Lucjusz Cyrenejczyk i Manahen, który był razem wychowany z Herodem tetrarchą, i Szaweł.2 Gdy zaś oni odprawiali służbę Pańską, i pościli, rzekł im Duch Święty: Odłączcie mi Szawła i Barnabę dla sprawy, do której ich powołałem.3 Wtedy odprawiwszy posty i modły, i włożywszy na nich ręce, wyprawili ich.ICH PRACA NA CYPRZE.4 Oni to więc wysłani przez Ducha Świętego, odeszli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli do Cypru.5 A gdy przybyli do Sałanliny, opowiadali słowo Boże w synagogach żydowskich. Mieli też i Jana na posłudze.6 A gdy przeszli całą wyspę aż do Pafu, znaleźli pewnego człowieka czarnoksiężnika, fałszywego proroka, żyda, któremu na imię było Bariesu; 7 który był przy prokonsulu Sergiuszu Pawle, człowieku mądrym. Ten przywoławszy Barnabę i Szawła, zapragnął posłuchać słowa Bożego. 8 Ale sprzeciwiał im się Elymas czarnoksiężnik, (tak się bowiem wykłada imię jego), starając się odwrócić wielkorządcę od wiary. 9 Szaweł zaś, zwany także Pawłem, napełniony Duchem Świętym, wejrzawszy nań, 10 rzekł: O pełen wszelkiego podstępu i wszelkiej zdrady, synu diabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Nie przestajesz wywracać prostych dróg Pańskich.11 A oto teraz ręka Pańska nad tobą, i będziesz ślepy, nie widząc słońca aż do czasu. I natychmiast padł nań mrok i ciemność, a chodząc w koło, szukał, kto by mu rękę podał.12 Wtedy wielkorządca widząc, co się stało, uwierzył, zdumiewając się nad nauką Pańską.W ANTIOCHII PIZYDYJSKIEJ. 13 A odpłynąwszy z Pafu Paweł i a; co z nim byli, przybyli do Perge w Pamfilii. A Jan odszedłszy od nich, wrócił się do Jerozolimy. 14 Ale oni przeszedłszy Pergę, przyszli do Antiochii Pizydyjskiej; a wszedłszy do synagogi w dzień sobotni, usiedli. 15 Po odczytaniu zaś Zakonu i Proroków, posłali do nich przełożeni synagogi, mówiąc: Mężowie bracia, jeśli macie jakie słowo zachęty do ludu, to mówcie.O PRZYGOTOWANIU NA PRZYJŚCIE CHRYSTUSA.16 A Paweł powstawszy, i ręką milczenie nakazawszy, rzekł: Mężowie izraelscy, i którzy boicie się Boga, słuchajcie: 17 Bóg ludu izraelskiego obrał ojców naszych, i wywyższył lud, gdy mieszkali w ziemi Egipskiej, i wywiódł ich z niej potężnym ramieniem, 18 i przez czas czterdziestu lat znosił ich obyczaje na pustyni. 19 A wygładziwszy siedem narodów w ziemi Chananejskiej, losem im podzielił ich ziemię, 20 prawie po czterystu pięćdzieslęciu latach; i potem dał im sędziów aż do Samuela proroka. 21 A odtąd prosili o króla. I dał im Bóg Saula, syna Cisa, męża z pokolenia Bemamina, przez lat czterdzieści. 22 A usunąwszy go, wzbudził im Dawida króla, któremu świadectwo wydając, powiedział: “Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według serca mego, który ma spełniać wszelką wolę moją.”23 Z jego to potomstwa Bóg według obietnicy wywiódł Izraelowi Zbawiciela, Jezusa, 24 przed którego przyjściem Jan opowiadał chrzest pokuty wszystkiemu ludowi izraelskiemu. 25 Gdy zaś Jan dochodził do kresu biegu swego, mówił: Nie jestem ja tym, za kogo mnie macie, ale oto idzie za mną ten, któremu nie jestem godzien rozwiązać sandałów u nóg.O JEGO ŚMIERCI I ZMARTWYCHWSTANIU. 26 Mężowie bracia, synowie rodu Abrahama, i ci, którzy między wami boją się Boga, wam posłane jest słowo zbawienia tego. 27 Ci bowiem, co mieszkali w Jeruzalem, i jego zwierzchnicy, nie poznawszy go i głosów prorockich, które na każdy szabat czytane bywają, przez swój sąd wypełnili je,28 i choć nie znaleźli w nim żadnej przyczyny śmierci, domagali się od Piłata, aby go zabić.29 A gdy wykonali wszystko, co o nim było napisane, zdjąwszy go z drzewa, położyli go w grobie.30 Lecz Bóg wskrzesił go z martwych dnia trzeciego. I był on widziany przez wiele dni od tych,31 którzy razem z nim przyszli byli z Galilei do Jeruzalem; którzy aż dotąd są świadkami jego do ludu.32 I my opowiadamy wam tę obietnicę, która dana była ojcom naszym, 33 że ją Bóg wypełnił dla dzieci naszych, wskrzeszając Jezusa, jak też napisane jest w Psalmie drugim: ” Synem moim jesteś ty, jam cię dziś zrodził.” 34 Ze go zaś wzbudził z martwych, tak żeby już więcej nie powrócił do skażenia; tak zapowiedział: Że “dam wam święte Dawidowe wierne.” 35 Dlatego i gdzie indziej powiada: “Nie dasz Świętemu twemu oglądać skażenia.” 36 Dawid bowiem, za swojego pokolenia, spełniwszy wolę Bożą, zasnął, i przyłączony został do ojców swoich, i uległ skażeniu.37 Lecz ten, którego Bóg wskrzesił z martwych, nie uległ skażeniu. 38 Niech więc wam będzie wiadome, mężowie bracia, że przez niego opowiada się wam odpuszczenie grzechów, i że ze wszystkiego, w czym nie mogliście być usprawiedliwieni przez Zakon Mojżeszowy, 39 przez niego wszelki, który wierzy, bywa usprawiedliwiony. 40 A przeto uważajcie, aby na was nie przyszło, co powiedziane jest u Proroków:41 “Baczcie, wy, co gardzicie i dziwcie się i gińcie; bo ja sprawuję za dni waszych sprawę – sprawę, której nie uwierzycie, gdyby wam kto opowiadał.”ROŻNE SKUTKI TEGO KAZANIA.42 Gdy zaś oni wychodzili, proszono, aby w następny szabat mówili też do nich słowa.43 A gdy rozeszło się zgromadzenie, poszło wielu z żydów i z nabożnych prozelitów za Pawłem i Barnabą, którzy mówiąc, zachęcali ich, aby trwali w łasce Bożej. 44 W następny znów szabat prawie całe miasto zebrało się dla słuchania słowa Bożego. 45 Lecz żydzi widząc rzesze, napełnieni zazdrością, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co Paweł powiadał. 46 Wtedy Paweł i Barnaba śmiało rzekli: Wam trzeba było najpierw opowiadać słowo Boże; ale ponieważ je odrzucacie, i osądzacie się sami za niegodnych wiecznego życia, oto zwracamy się do pogan.47 Albowiem tak nam rozkazał Pan: “Postawiłem cię jako światło dla pogan, abyś był na zbawienie aż do krańców ziemi.”48 A słysząc to poganie, radowali się, i wielbili słowo Pańskie; i uwierzyli wszyscy, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego.49 Słowo zaś Pańskie rozsiewało się po całej krainie.50 Lecz żydzi podburzyli niewiasty pobożne i poważane i przedniejszych miasta, i wzniecili prześladowanie przeciw Pawłowi i Barnabie; i wyrzucili ich z granic swoich. 51 A oni otrząsnąwszy proch z nóg swoich na nich, przyszli do Ikonium. 52 Uczniowie też napełniali się weselem i Duchem Świętym.
14PRACA W IKONIUM. 1 I stało się w Ikonium, że razem weszli do żydowskiej synagogi i mówili tak, że uwierzyło wielkie mnóstwo żydów i Greków. 2 Lecz żydzi, którzy zostali niewierni, wzburzyli i do gniewu podniecili serca pogan przeciw braciom. 3 Przez dłuższy więc czas przebywając, mężnie sobie poczynali w Panu, który dawał świadectwo słowu łaski swojej, sprawiając, że przez ręce ich działy się znaki i cuda. 4 I rozdwoiła się ludność miejska: i jedni mianowicie byli z żydami, a drudzy z apostołami. 5 Gdy zaś poganie i żydzi ze zwierzchnikami swymi przygotowali na nich najście, aby ich znieważyć i ukamienować,6 oni dowiedziawszy się o tym, uszli do miast likaońskich, Listry i Derby, i do całej okolicznej krainy; i tam opowiadali ewangelię.PAWEŁ UZDRAWIA CHROMEGO.7 A w Listrze siedział pewien człowiek chorujący na nogi, chromy od urodzenia, który nigdy nie chodził.8 Ten słuchał Pawła mówiącego, który spojrzawszy nań i widząc, że ma wiarę, aby być uzdrowionym, 9 rzekł wielkim głosem: Wstań na nogi twoje prosto. I wyskoczył, i chodził.10 Rzesze zaś, gdy zobaczyły, co uczynił Paweł, podniosły głos swój, mówiąc po, likaońsku: Bogowie stawszy się ludziom podobni, zstąpili do nas.11 I nazywali Barnabę Jowiszem, a Pawła Merkurym, ponieważ on przodował w mowie. 12 Kapłan też Jowisza, który był przed miastem, przypędziwszy przed wrota woły z wieńcami, chciał z ludem złożyć ofiarę.13 Gdy to usłyszeli apostołowie, Barnaba i Paweł, rozdarłszy odzienie swoje, wskoczyli pomiędzy tłum, wołając,14 i mówiąc: Mężowie, cóż to czynicie? I my jesteśmy śmiertelni, wam podobni ludzie! A opowiadamy wam, abyście od tych próżnych rzeczy nawrócili się do Boga żywego, który uczynił niebo i ziemię i morze i wszystko, co w nich jest. 15 On w przeszłych wiekach dopuszczał wszystkim poganom chodzić drogami swymi;16 choć nie zostawił samego siebie bez świadectwa; czyniąc dobrze z nieba, dając deszcze i czasy urodzaju, napełniając pokarmem i weselem serca nasze.17 A to mówiąc, zaledwie uspokoili rzesze, by im ofiar nie składały.18 Nadeszli zaś niektórzy żydzi z Antiochii i z Ikonium, a podmówiwszy rzesze, ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, mniemając, że umarł. 19 Lecz gdy go uczniowie obstąpili, wstawszy, wszedł do miasta. A nazajutrz odszedł z Barnabą do Derby.POWRÓT DO ANTIOCHII SYRYJSKIEJ.20 A gdy opowiedzieli ewangelię temu miastu, i pozyskali wielu uczniów, wrócili do Listry i Ikonium i Antiochii 21 utwierdzając serca uczniów i zachęcając, aby trwali wé wierze i że przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego. 22 I gdy im ustanowili kapłanów w każdym kościele i pomodlili się wśród postów, polecili ich Panu, w którego uwierzyli. 23 A przeszedłszy Pizydię, przyszli do Pamfilii, 24 i opowiedziawszy w Perge słowo Pańskie, poszli do Atalii.25 A stamtąd odpłynęli do Antiochii, skąd zleceni byli na łasce Bożej dla sprawy, którą wykonali. 26 Gdy zaś przyszli, i zgromadzili kościół, opowiedzieli, jak wielkie rzeczy Bóg uczynił z nimi, i że otwarł poganom drzwi wiary. 27 I przemieszkali czas niemały z uczniami.
15SPRAWA OBRZEZANIA. 1 A niektórzy przyszedłszy z Judei, nauczali braci: że jeśli się nie obrzeżecie wedle zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni. 2 Gdy więc Paweł i Barnaba wszczęli przeciw nim spór niemały, postanowiono, aby Paweł i Barnaba i niektórzy inni z nich poszli do apostołów i do starszych do Jeruzalem w sprawie tego sporu.3 Oni więc odprowadzeni przez kościół, szli przez Fenicję i Samarię, opowiadając o nawróceniu pogan, i sprawiali wielką radość wszystkim braciom.4 Gdy zaś przyszli do Jeruzalem zostali przyjęci przez Kościół i apostołów i starszych, i opowiedzieli jak wielkie sprawy Bóg z nimi uczynił.5 I powstali niektórzy z sekty faryzeuszów, którzy uwierzyli; mówiąc: że potrzeba ich obrzezać, rozkazać też, żeby zachowywali Zakon Mojżeszowy.MOWA ŚW. PIOTRA. 6 I zebrali się apostołowie starsi, aby tę sprawę rozpatrzeć. 7 A gdy był wielki spór, Piotr powstawszy; rzekł do nich: Mężowie bracia! Wy wiecie, że od dawnych dni Bóg wśród nas dokonał wyboru, żeby przez usta moje poganie usłyszeli słowa ewangelii, i uwierzyli.8 A Bóg, który zna serca, dał świadectwo, dając im Ducha Świętego jako i nam,9 i nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, wiarą oczyściwszy ich serca.10 Czemuż więc teraz kusicie Boga, chcąc na szyję uczniów nałożyć jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my nie mogliśmy udźwignąć? 11 Ale wierzymy, że przez łaskę Pana Jezusa Chrystusa będziemy zbawieni, tak jak i oni.12 I umilkło całe zgromadzenie, i słuchali Barnaby i Pawła opowiadających, jak wielkie znaki i cuda uczynił Bóg przez nich między poganami.MOWA ŚW. JAKUBA.13 A gdy umilkli, odpowiedział Jakub, mówiąc: 14 Mężowie bracia, słuchajcie mię! Szymon opowiedział, jak Bóg po raz pierwszy wejrzał, aby spośród pogan wybrać lud imieniowi swemu.15 I z tym się zgadzają słowa proroków, jak jest napisane: 16 “Potem się wrócę, i odbuduję przybytek Dawidowy, który upadł, a zwaliska jego znowu odbuduję, i postawię go,17 aby reszta ludzi szukała Pana, i wszystkie narody, nad którymi wzywano imienia mojego, mówi Pan, który to czyni.18 Znane jest od wieku i Panu dzieło jego.”19 Dlatego ja sądzę; że nie trzeba niepokoić tych, którzy spośród pogan na wracają się do Boga,20 ale napisać do nich, żeby się powstrzymywali od splugawienia przez bałwany i od porubstwa, i od rzeczy dławionych i od krwi. 21 Albowiem Mojżesz od dawnych czasów ma w każdym mieście takich, którzy opowiadają go w synagogach, gdzie w każdy szabat go czytają.DEKRET SOBORU JEROZOLIMSKIEGO. 22 Wtedy spodobało się apostołom i starszym wraz z całym Kościołem, wybrać mężów spośród siebie, i posłać do Antiochii z Pawłem i Barnabą Judę, którego zwano Barsabą, i Sylę, mężów przedniejszych między braćmi, 23 i napisać przez nich: Apostołowie i starsi bracia, braciom z pogan, którzy są w Antiochii i w Syrii i w Cylicji, pozdrowienie. 24 Ponieważ słyszeliśmy, że niektórzy wyszedłszy od nas, którym tego nie poleciliśmy, zaniepokoili was słowami, wprowadzając zamęt w dusze wasze: 25 my zebrani wspólnie postanowiliśmy wybrać mężów, i posłać do was z najmilszymi naszymi, Barnabą i Pawłem, 26 ludźmi którzy oddali życie swoje dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa. 27 A przeto posłaliśmy Judę i Sylę, którzy także sami ustnie wam to samo powiedzą. 28 Zdało się bowiem Duchowi Świętemu i nam, aby nie nakładać na was więcej ciężaru nad to, co konieczne: 29 abyście się powstrzymywali od rzeczy bałwanom ofiarowanych i. od krwi, i od rzeczy dławionych i od porubstwa. Strzegąc się tych rzeczý, dobrze czynicie. Bywajcie zdrowi!POSELSTWO DO ANTIOCHII. 30 Oni więc tak odprawieni, przyszli do Antiochii, a zebrawszy gminę, oddali list.31 Skoro go przeczytali, uradowali się z pocieszenia. 32 Juda zaś i Syla, będąc i sami prorokami, wielu słowami pocieszyli braci, i utwierdzili. 33 A zabawiwszy tam czas jakiś, odprawieni zostali z pokojem od braci do tych, którzy ich byli posłali. 34 Lecz Syla postanowił tam zostać, a Juda sam wrócił do Jeruzalem. 35 Paweł zaś i Barnaba mieszkali w Antiochii, nauczając i przepowiadając z wielu innymi słowo Pańskie.PAWEŁ ROZSTAJE SIĘ Z BARNABĄ.36 A po kilku dniach rzekł Paweł do Barnaby: Idźmy na powrót odwiedzić braci po wszystkich miastach, w których opowiadaliśmy słowo Pańskie, jak się mają.37 Barnaba zaś chciał wziąć ze sobą i Jana, którego zwano Markiem. 38 Ale Paweł prosił go (ponieważ on odłączył się od nich w Pamfilii, a nie poszedł z nimi na pracę), żeby go nie przyjmować. 39 I przyszło do poróżnienia, tak, że jeden odszedł od drugiego, a Barnaba wziąwszy z sobą Marka, odpłynął do Cypru. 40 Paweł zaś dobrawszy sobie Sylę, poruczony łasce Bożej przez braci, puścił się w drogę. 41 I obchodził Syrię i Cylicję, utwierdzając kościoły, i rozkazując zachowywać nakazy apostołów i starszych.
16PRZYBIERA SOBIE TYMOTEUSZA.1 I przyszedł do Derby i do Listry. A oto był tam pewien uczeń, imieniem Tymoteusz, syn nawróconej niewiasty żydowskiej, z ojca poganina. 2 Temu dawali dobre świadectwo bracia, którzy byli w Listrze i w Ikonium. 3 Paweł chciał, by ten wybrał się z nim w drogę. I wziąwszy, obrzezał go ze względu na żydów, którzy w tych miejscach byli; bo wszyscy wiedzieli, że ojciec jego był poganinem. 4 A gdy chodzili po miastach, podawali im do zachowywania ustawy, postanowione przez apostołów i starszych, którzy byli w Jerozolimie. 5 I tak kościoły utwierdzały się w wierze, i codziennie pomnażały się w liczbie.UDAJE SIĘ DO MACEDONII. 6 Gdy zaś przeszli Frygię i krainę Galacji, zabronił im Duch Święty opowiadać słowo Boże w Azji. 7 A przyszedłszy do Mizji, próbowali iść do Bitynii, ale nie pozwolił im Duch Jezusowy. 8 Skoro przeszli Mizję, wstąpili do Troady. 9 I ukazało się Pawłowi w nocy widzenie: Mąż, Macedończyk jakiś stanął, i prosił go, i mówił: Przyjdź do Macedonii, i ratuj nas. 10 Zaledwie ujrzał to widzenie, natychmiast staraliśmy się wyruszyć do Macedonii, będąc upewnieni, że nas Bóg wezwał do opowiadania im ewangelii.GŁOSI CHRYSTUSA W FILIPPACH.11 Odpłynąwszy zaś z Troady, przyjechaliśmy prosto do Samotracji i nazajutrz do Neapolu. 12 A stamtąd do Filippów, które są pierwszym miastem części Macedonii, nową osadą; i przebywaliśmy w tym mieście kilka dni, rozprawiając. 13 W dzień zaś sobotni wyszliśmy za bramę nad rzekę, gdzie, jak nam się zdawało, odprawiono modlitwę; i usiadłszy, mówiliśmy do niewiast, które się były zeszły. 14 Słuchała też i pewna niewiasta, imieniem Lidia, z miasta Tyatiry, chwaląca Boga, sprzedająca szkarłat; której serce otworzył Pan; aby nakłoniła się do tego, co mówił Paweł. 15 Gdy zaś została ochrzczona z domem swoim, prosiła mówiąc: Jeśli uznaliście mię za wierną Panu, wejdźcie do domu mego, i zamieszkajcie. I przymusiła nas.WYRZUCA DUCHA WRÓŻBIARSTWA. 16 A zdarzyło się, gdyśmy szli na modlitwę, że spotkała się z nami pewna dziewczyna, mająca ducha wróżby, która wróżeniem przynosiła wielki zysk panom swoim.17 Ta chodząc za Pawłem i za nami, wołała, mówiąc: Ci ludzie są sługami Boga najwyższego; oni wam oznajmują drogę zbawienia.18 A to czyniła przez wiele dni. Paweł zaś bolejąc, odwróciwszy się, rzekł duchowi: Rozkazuję ci w imię Jezusa Chrystusa, żebyś z niej wyszedł. I wyszedł tej samej chwili. 19 Ale panowie jej widząc, że znikła im nadzieja zysku, pojmawszy Pawła i Sylę, zaprowadzili ich na rynek do zwierzchności.20 A oddawszy ich urzędnikom, rzekli: Ci ludzie niepokój sieją w mieście naszym, gdyż są to żydzi, 21 i opowiadają zwyczaje, jakich wolno nam przyjmować ani zachowywać, bo my jesteśmy Rzymianami. 22 I zbiegło się pospólstwo przeciw nim, a urzędnicy podarłszy na nich szaty, kazali ich siec rózgami. 23 A gdy im wiele ran. zadali, wtrącili ich do więzienia, nakazując stróżowi, aby ich pilnie strzegł. 24 On zaś otrzymawszy taki rozkaz, wsadził ich do wewnętrznego lochu, i zamknął im nogi w kłodę.CHRZCI STRÓŻA WIĘZIENIA. 25 O północy zaś Paweł i Syla modląc się, chwalili Boga; i słuchali ich, którzy byli w więzieniu. 26 Lecz nagle powstało wielkie trzęsienie ziemi, tak iż poruszyły się fundamenty więzienia. I wnet otwarły się wszystkie drzwi, i rozwarły się pęta wszystkich. 27 Stróż zaś więzienia, gdy się obudził, i ujrzał drzwi więzienia otwarte, dobywszy miecza, chciał się zabić, mniemając, że więźniowie pouciekali. 28 Lecz Paweł zawołał głosem wielkim, mówiąc: Nie czyń sobie nic złego, bo jesteśmy tu wszyscy. 29 A zażądawszy światła, wszedł, i drżąc upadł do nóg Pawłowi i Syli; 30 i wyprowadziwszy ich z więzienia, rzekł: Panowie, cóż mam czynić, abym się zbawił? 31 Oni zaś rzekli: Wierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony ty i dom twój. 32 I opowiedzieli mu słowo Pańskie i wszystkim, którzy byli w domu jego. 33 A wziąwszy ich tejże godziny w nocy, obmył ich rany; i zaraz został ochrzczony on i cały dom jego. 34 I gdy wprowadził ich do domu swego, zastawił im stół, i radował się z całym domem swoim, uwierzywszy Bogu.WYPUSZCZONY Z WIĘZIENIA.35 A gdy nastał dzień, posłali urzędnicy liktorów, mówiąc: Wypuść tych ludzi. 36 I oznajmił stróż więzienia te słowa Pawłowi: Że urzędnicy przysłali, abyście byli wypuszczeni; teraz więc wyszedłszy, idźcie w pokoju. 37 Lecz Paweł rzekł im: Ubiczowawszy nas publicznie nie osądzonych, obywateli rzymskich, wtrącili nas do więzienia, a teraz nas potajemnie wyrzucają? Nie tak, ale niech przyjdą, 38 a sami nas wyprowadzą. I oznajmili liktorzy urzędnikom te słowa. I zlękli się, usłyszawszy, że to są Rzymianie; 39 a przyszedłszy, przeprosili ich, i wyprowadziwszy prosili, aby odeszli z miasta. 40 Oni zaś wyszedłszy z więzienia, wstąpili do Lidii, i ujrzawszy braci, pocieszyli się, i wybrali się w drogę.
17PRACA I PRZEŚLADOWANIE W TESALONICE. 1 Przyszedłszy zaś Amfipol i Apolonię, przyszli do Tesaloniki, gdzie była synagoga żydowska. 2 Paweł też według zwyczaju wszedł do nich, i przez trzy szabaty rozprawiał z nimi z Pisma, 3 wykładając i dowodząc, że było potrzeba, aby Chrystus cierpiał i zmartwychwstał; i że ten Jezus jest Chrystusem, którego ja wam opowiadam. 4 A niektórzy z nich uwierzyli, i przyłączyli się do Pawła i Syli, a z prozelitów i z pogan mnóstwo wielkie, i niewiast znamienitych niemało. 5 Ale żydzi zdjęci zazdrością przybrawszy sobie z motłochu z niektórych złych ludzi, i uczyniwszy rozruch, podburzyli miasto; a naszedłszy dom Jazona, szukali ich, aby ich wyprowadzić przed pospólstwo.6 A gdy ich nie znaleźli, powlekli Jazona i niektórych z braci do przełożonych miasta, wołając: Że ci co podburzają miasto, i tutaj przyszli, których Jazon przyjął; i ci wszyscy występują przeciw dekretom cesarskim, powiadając, że jest inny król, Jezus. 8 I podburzyli pospólstwo i przełożonych miasta, którzy tego słuchali. 9 A otrzymawszy od Jazona i od innych porękę, puścili ich.NAUCZANIE W BEREI. 10 Bracia jednak zaraz w nocy wyprawili Pawła i Sylę do Berei, którzy przyszedłszy, weszli do synagogi żydów. 11 Ci zaś byli szlachetniejsi od tych, którzy są w Tesalonice, i przyjęli słowo z wszelką ochotą, codziennie badając Pismo, czy tak się rzeczy mają.12 I przeto wielu z nich uwierzyło, i niewiast pogańskich znamienitych oraz mężów niemało. 13 A gdy się dowiedzieli żydzi w Tesalonice, że i w Berei opowiadał Paweł słowo Boże, przyszli i tam, judząc i podburzając pospólstwo. 14 I wtedy bracia zaraz wysłali Pawła, aby się udał nad morze; Syla zaś i Tymoteusz pozostali tam.15 A ci, co odprowadzali Pawła, zawiedli go aż do Aten; a otrzymawszy od niego polecenie dla Syli i Tymoteusza, żeby jak najprędzej do niego przyszli, wyruszyli w drogę.PAWEŁ W ATENACH. 16 Gdy zaś Paweł czekał na nich w Atenach, oburzał się w nim duch jego, widząc miasto oddane bałwochwalstwu.17 Rozprawiał więc z żydami w synagodze i z prozelitami, a na rynku codziennie z tymi, co się nadarzyli. 18 Niektórzy zaś filozofowie epikurejczycy i stoicy rozprawiali z nim, i jedni mówili: Cóż ten słowosiewca chce mówić? A drudzy: Zdaje się być głosicielem nowych bogów; bo opowiadał im Jezusa i zmartwychwstanie.19 I porwawszy go, zaprowadzili do areopagu, mówiąc: Czy możemy wiedzieć, co to jest za nowa nauka, którą ty opowiadasz? 20 Jakieś bowiem nowe rzeczy kładziesz nam w uszy; a przeto chcemy wiedzieć, co to ma być. 21 (Wszyscy zaś Ateńczycy i przychodni goście niczym innym się nie zajmowali, tylko albo mówieniem, albo słuchaniem czegoś nowego).PRZEMAWIA W AREOPAGU. 22 Paweł zaś stanąwszy wpośród areopagu, rzekł: Mężowie Ateńczycy! Widzę, że pod każdym względem jesteście wielce pobożni.23 Chodząc bowiem i patrząc na posągi wasze, znalazłem też ołtarz, na którymi było napisane: NIEZNAJOMEMU BOGU. Co więc, nie znając, chwalicie, to ja wam opowiadam. 24 Bóg, który uczynił świat i wszystko, co na nim jest, ten, będąc Panem nieba i ziemi, nie mieszka w przybytkach ręką uczynionych, 25 i nie jest obsługiwany rękami ludzkimi, jak gdyby czegoś potrzebował, gdyż sam daje wszystkim życie i tchnienie i wszystko. 26 I uczynił z jednego wszystek rodzaj ludzki, aby mieszkali po całej ziemi, naznaczywszy określone czasy i granice ich zamieszkania,27 żeby szukali Boga, czy go może nie dosięgną albo nie znajdą; chociaż niedaleko jest od każdego z nas. 28 Albowiem w nim żyjemy, i ruszamy się, i jesteśmy, jak i niektórzy z waszych poetów powiedzieli: Jego bowiem i rodzajem jesteśmy. 29 Skoro więc jesteśmy rodzajem Bożym, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo jest podobne do złota, albo srebra, albo kamienia, albo do wytworu sztuki i myśli ludzkiej. 30 Bóg jednak patrząc z pobłażaniem na czasy tej niewiadomości, teraz oznajmia ludziom, aby wszyscy wszędzie pokutę czynili,31 dlatego że postanowił dzień, w którym sądzić będzie świat w sprawiedliwości, przez męża, którego przeznaczył, i dał zapewnienie wszystkim, wskrzesiwszy go z martwych.32 A usłyszawszy o zmartwychwstaniu, jedni wprawdzie się naśmiewali, drudzy zaś rzekli: Będziemy cię o tym słuchać innym razem. 33 Tak to Paweł wyszedł z pośrodka nich. 34 Ale niektórzy mężowie, przyłączywszy się doń, uwierzyli, między którymi i Dionizy aeropagita, i niewiasta imieniem Damaris, i inni z nimi.
18PRZYBYWA DO KORYNTU.1 Potem odszedłszy z Aten, przybył do Koryntu. 2 A znalazłszy pewnego żyda, imieniem Akwilę, rodem z Pontu, który był niedawno przyszedł z Italii, i Pryscyllę, żonę jego (dlatego, że Klaudiusz nakazał, aby wszyscy żydzi opuścili Rzym), przyłączył się do nich. 3 A że uprawiał to samo rzemiosło, zamieszkał u nich, i pracował (zajmowali się zaś wyrobem namiotów). 4 I rozprawiał w synagodze w każdy szabat, wspominając imię Pana Jezusa, i przekonywał żydów i Greków.WIELU KORYNTIAN SIĘ NAWRACA. 5 A gdy przyszli z Macedonii Syla i Tymoteusz, oddał się Paweł bardziej przepowiadaniu, świadcząc żydom, że Jezus jest Chrystusem. 6 Lecz gdy oni sprzeciwiali się i bluźnili, strzepnąwszy szaty swoje, rzekł do nich: Krew wasza na głowę waszą; jam czysty; odtąd zwrócę się do pogan. 7 I odszedłszy stamtąd, zaszedł do domu pewnego bogobojnego człowieka, imieniem Tytusa Justa, którego dom przytykał do synagogi. 8 Kryspus zaś, przełożony synagogi, uwierzył Panu z całym domem swoim, i wielu Koryntian słuchając uwierzyło, i chrzest przyjmowało. 9 I rzekł Pan Pawłowi w nocy przez widzenie: Nie bój się, ale mów, a nie milcz,10 dlatego że ja jestem z tobą: i nikt się na ciebie nie targnie, aby ci zaszkodzić; albowiem ja mam w tym mieście wiele ludu.11 I mieszkał tam rok i sześć miesięcy, nauczając u nich słowa Bożego.OSKARŻONY PRZED PROKONSULEM. 12 Gdy zaś Gallio był prokonsulem Achai, powstali jednomyślnie żydzi przeciw Pawłowi, i przyprowadzili go do sądu, 13 mówiąc: że ten namawia ludzi, by przeciw Zakonowi chwalili Boga.14 A gdy Paweł miał usta otworzyć, rzekł Gallio do żydów: Gdyby tu chodziło o jaką krzywdę, albo wielką zbrodnię, o mężowie żydowscy, zająłbym się wami odpowiednio. 15 Ale jeśli to są spory o naukę i imiona, i prawo wasze, sami sobie radźcie; ja sędzią tych rzeczy być nie chcę.16 I odprawił ich od trybunału. 17 Wszyscy zaś pochwyciwszy Sostenesa, przełożonego synagogi, bili go przed trybunałem; ale Gallio nic o to me dbał.WRACA DO ANTIOCHII. 18 Lecz Paweł, gdy jeszcze dni wiele tam zabawił, pożegnawszy braci, odpłynął do Syrii (a z nim Pryscylla wraz z Akwilą), który sobie ostrzygł głowę w Kenchrach; bo złożył był ślub. 19 I przybył do Efezu, i tam ich zostawił. Sam zaś wszedłszy do synagogi, rozprawiał z żydami. 20 A gdy oni prosili, żeby dłuższy czas pozostał, nie zgodził się, 21 ale pożegnawszy się i powiedziawszy im: Powrócę do was za wolą Bożą, odpłynął z Efezu. 22 A gdy przybył do Cezarei, wstąpił, i pozdrowił kościół, i udał się do Antiochii.APOLLO GORLIWIE GŁOSI CHRYSTUSA. 23 I zabawiwszy tam czas jakiś, wybrał się w drogę, i obchodził po porządku krainę Galacką i Frygię, utwierdzając wszystkich uczniów. 24 Pewien zaś żyd, imieniem Apollo, rodem z Aleksandrii, zaszedł do Efezu, mąż wymowny, i był biegły w Piśmie. 25 Ten nauczony był drogi Pańskiej; a pałając duchem, opowiadał, i pilnie uczył tego, co dotyczy Jezusa, choć znał tylko chrzest Janowy. 26 Ten przeto począł śmiało występować w synagodze Gdy go usłyszeli Pryscylla i Akwila, wzięli go, i wyłożyli mu dokładniej drogę Pańską. 27 Gdy zaś chciał pójść do Achai, bracia zachęciwszy go, napisali do uczniów, aby go przyjęli. On też gdy przyszedł, bardzo pomagał tym, którzy uwierzyli. 28 Albowiem potężnie przekonywał żydów publicznie, z Pisma dowodząc, że Jezus jest Chrystusem.
19PAWEŁ W EFEZIE

RU Brytjka King J. 19PAWEŁ W EFEZIE 1 cf. Tłum. Толк. Stało się, gdy Apollo przebywał w Koryncie, że Paweł obszedłszy górne strony, przyszedł do Efezu, i znalazł niektórych uczniów, Во время пребывания Аполлоса в Коринфе Павел, пройдя верхние страны, прибыл в Ефес и, найдя там некоторых учеников, (За?_м7в.) Бhсть же внегдA бhти ґполлHсу въ корjнfэ, пavелъ, прошeдъ вы6шніz страны6, пріи1де во є3фeсъ, и3 њбрётъ нBкіz ўчн7ки2, 19,1Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεγενετο egeneto
_{V-2ADI-3S G5633}γίνομαιginomaito beit came to passδε de
_CONJδέdethenAndεν en
_PREPἐνenin/on/among, thatτω tō
_T-DSNὁhothe/this/who τον ton
_T-ASMὁhothe/this/who απολλω apollō
_N-ASMἈπολλῶςapollōsApollos, while Apollosειναι einai
_{V-PAN G5721}εἰμίeimito bewasεν en
_PREPἐνenin/on/amongatκορινθω korinthō
_N-DSFΚόρινθοςkorinthosCorinthCorinthπαυλον paulon
_N-ASMΠαῦλοςpaulosPaul, Paulδιελθοντα dielthonta
_{V-2AAP-ASM G5631}διέρχομαιdierchomaito pass throughhaving passed throughτα ta
_T-APNὁhothe/this/who, while Apollosανωτερικα anōterika
_A-APN-Cἀνωτερικόςanōterikosinteriorthe upperμερη merē
_N-APNμέροςmerospartcoastsελθειν elthein
_{V-2AAN G5629}ἔρχομαιerchomaito come/gocameεις eis
_PREPεἰςeistowardtoεφεσον efeson
_N-ASFἜφεσοςefesosEphesusEphesusκαι kai
_CONJκαίkaiand: andευρειν eurein
_{V-2AAN G5629}εὑρίσκωheuriskōto find/meetfindingτινας tinas
_X-APMτιςtisonecertainμαθητας mathētas
_N-APMμαθητήςmathētēsdiscipledisciples  2 cf. Tłum. Толк. rzekł do nich: Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdyście uwierzyli? Oni zaś rzekli do niego: Lecz ani nie słyszeliśmy, czy jest Duch Święty. сказал им: приняли ли вы Святаго Духа, уверовав? Они же сказали ему: мы даже и не слыхали, есть ли Дух Святый. речE къ ни6мъ: ѓще ќбw д¦ъ с™ъ пріsли є3стE вёровавше; Nни1 же рёша къ немY: но нижE ѓще д¦ъ с™hй є4сть, слhшахомъ. 19,2Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVειπεν eipen
_{V-2AAI-3S G5627}λέγωlegōto speakHe saidτε te
_PRTτεteand/both[and/both]προς pros
_PREPπρόςprosto/withuntoαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemει ei
_CONDεἰeiif, Haveπνευμα pneuma
_N-ASNπνεῦμαpneumaspirit/breathGhostαγιον agion
_A-ASNἅγιοςhagiosholythe Holyελαβετε elabete
_{V-2AAI-2P G5627}λαμβάνωlambanōto takeye receivedπιστευσαντες pisteusantes
_{V-AAP-NPM G5660}πιστεύωpisteuōto trust (in)since ye believedοι oi
_T-NPMὁhothe/this/who δε de
_CONJδέdethen? Andπρος pros
_PREPπρόςprosto/withuntoαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimαλλ all
_CONJἀλλάallabut,ουδ oud
_CONJ-Nοὐδέoudeand notnot so much asει ei
_CONDεἰeiifwhetherπνευμα pneuma
_N-NSNπνεῦμαpneumaspirit/breathGhostαγιον agion
_A-NSNἅγιοςhagiosholyany Holyεστιν estin
_{V-PAI-3S G5719}εἰμίeimito bethere beηκουσαμεν ēkousamen
_{V-AAI-1P G5656}ἀκούωakouōto hearWe have  3 cf. Tłum. Толк. A on rzekł: Jakże więc jesteście ochrzczeni? A oni powiedzieli: Chrztem Janowym Он сказал им: во что же вы крестились? Они отвечали: во Иоанново крещение. Речe же къ ни6мъ: во что2 u5бо крести1стесz; Nни1 же рек0ша: во їwaнново крещeніе. 19,3Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVειπεν eipen
_{V-2AAI-3S G5627}λέγωlegōto speakhe saidτε te
_PRTτεteand/bothAndεις eis
_PREPεἰςeistoward, Untoτι ti
_I-ASNτίςtiswhich?whatουν oun
_CONJοὖνountherefore/thenthenεβαπτισθητε ebaptisthēte
_{V-API-2P G5681}βαπτίζωbaptizōto baptizewere ye baptizedοι oi
_T-NPMὁhothe/this/who δε de
_CONJδέdethen? Andειπαν eipan
_{V-2AAI-3P G5627}λέγωlegōto speakthey saidεις eis
_PREPεἰςeistoward, Untoτο to
_T-ASNὁhothe/this/who ιωαννου iōannou
_N-GSMἸωάννηςiōannēsJohnJohn'sβαπτισμα baptisma
_N-ASNβάπτισμαbaptismabaptismbaptism  4 cf. Tłum. Толк. I rzekł Paweł: Jan chrzcił lud chrztem pokuty, mówiąc: Żeby wierzyli w tego, który miał przyjść po nim, to jest w Jezusa. Павел сказал: Иоанн крестил крещением покаяния, говоря людям, чтобы веровали в Грядущего по нем, то есть во Христа Иисуса. Речe же пavелъ: їwaннъ ќбw крести2 крещeніемъ покаsніz, лю1демъ глаг0лz, да во грzдyщаго по нeмъ вёруютъ, си1рэчь во хrтA ї}са. 19,4Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVειπεν eipen
_{V-2AAI-3S G5627}λέγωlegōto speak, sayingδε de
_CONJδέdethenThenπαυλος paulos
_N-NSMΠαῦλοςpaulosPaulPaulιωαννης iōannēs
_N-NSMἸωάννηςiōannēsJohn, Johnεβαπτισεν ebaptisen
_{V-AAI-3S G5656}βαπτίζωbaptizōto baptizebaptizedβαπτισμα baptisma
_N-ASNβάπτισμαbaptismabaptismwith the baptismμετανοιας metanoias
_N-GSFμετάνοιαmetanoiarepentanceof repentanceτω tō
_T-DSMὁhothe/this/whounto the peopleλαω laō
_N-DSMλαόςlaosa peopleunto the peopleλεγων legōn
_{V-PAP-NSM G5723}λέγωlegōto speaksaidεις eis
_PREPεἰςeistowardonτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whohim whichερχομενον erchomenon
_{V-PNP-ASM G5740}ἔρχομαιerchomaito come/goshould comeμετ met
_PREPμετάmetawith/afterafterαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimινα ina
_CONJἵναhinain order that/to, thatπιστευσωσιν pisteusōsin
_{V-AAS-3P G5661}πιστεύωpisteuōto trust (in)they should believeτουτ tout
_D-NSNοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]εστιν estin
_{V-PAI-3S G5719}εἰμίeimito beisεις eis
_PREPεἰςeistoward, onτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoChristιησουν iēsoun
_N-ASMἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus  5 cf. Tłum. Толк. To usłyszawszy, zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Услышав это, они крестились во имя Господа Иисуса, Слhшавше же крести1шасz во и4мz гDа ї}са, 19,5Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVακουσαντες akousantes
_{V-AAP-NPM G5660}ἀκούωakouōto hearthey heardδε de
_CONJδέdethenWhenεβαπτισθησαν ebaptisthēsan
_{V-API-3P G5681}βαπτίζωbaptizōto baptize, they were baptizedεις eis
_PREPεἰςeistowardinτο to
_T-ASNὁhothe/this/whothe nameονομα onoma
_N-ASNὄνομαonomanamethe nameτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whoof the Lordκυριου kuriou
_N-GSMκύριοςkurioslordof the Lordιησου iēsou
_N-GSMἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus  6 cf. Tłum. Толк. A gdy na nich włożył ręce Paweł, zstąpił na nich Duch Święty, i mówili językami, i prorokowali. и, когда Павел возложил на них руки, нисшел на них Дух Святый, и они стали говорить иными языками и пророчествовать. и3 возл0жшу пavлу на нS рyцэ, пріи1де д¦ъ с™hй на нS, глаг0лаху же љзы6ки и3 прор0чествоваху. 19,6Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndεπιθεντος epithentos
_{V-2AAP-GSM G5631}ἐπιτίθημιepitithēmito put/lay onhad laidαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfupon themτου tou
_T-GSMὁhothe/this/who παυλου paulou
_N-GSMΠαῦλοςpaulosPaulwhen Paulχειρας cheiras
_N-APFχείρcheirhandhandsηλθεν ēlthen
_{V-2AAI-3S G5627}ἔρχομαιerchomaito come/gocameτο to
_T-NSNὁhothe/this/whowhen Paulπνευμα pneuma
_N-NSNπνεῦμαpneumaspirit/breathGhostτο to
_T-NSNὁhothe/this/whohandsαγιον agion
_A-NSNἅγιοςhagiosholy, the Holyεπ ep
_PREPἐπίepiupon/to/againstonαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemελαλουν elaloun
_{V-IAI-3P G5707}λαλέωlaleōto speakthey spakeτε te
_PRTτεteand/both; andγλωσσαις glōssais
_N-DPFγλῶσσαglōssatonguewith tonguesκαι kai
_CONJκαίkaiand, andεπροφητευον eprofēteuon
_{V-IAI-3P G5707}προφητεύωprofēteuōto prophesyprophesied  7 cf. Tłum. Толк. Było zaś wszystkich mężów około dwunastu.Всех их было человек около двенадцати. Бsше же всёхъ мужeй ћкw дванaдесzть. 19,7Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVησαν ēsan
_{V-IAI-3P G5707}εἰμίeimito bewereδε de
_CONJδέdethenAndοι oi
_T-NPMὁhothe/this/who παντες pantes
_A-NPMπᾶςpasallallανδρες andres
_N-NPMἀνήρanērmanthe menωσει ōsei
_ADVὡσείhōseilike/as/aboutaboutδωδεκα dōdeka
_A-NUIδώδεκαdōdekatwelve[twelve]  8 cf. Tłum. Толк. I wszedłszy do synagogi, mówił śmiało przez trzy miesiące, rozprawiając i przekonując o królestwie Bożym. Придя в синагогу, он небоязненно проповедовал три месяца, беседуя и удостоверяя о Царствии Божием. Вшeдъ же въ с0нмище, дерзaше, не њбинyzсz три2 мцcы бесёдуz и3 ўвэрsz, ±же њ цrтвіи б9іи. 19,8Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεισελθων eiselthōn
_{V-2AAP-NSM G5631}εἰσέρχομαιeiserchomaito enterhe wentδε de
_CONJδέdethenAndεις eis
_PREPεἰςeistowardintoτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whothe synagogueσυναγωγην sunagōgēn
_N-ASFσυναγωγήsunagōgēsynagoguethe synagogueεπαρρησιαζετο eparrēsiazeto
_{V-INI-3S G5711}παρρησιάζομαιparrēsiazomaito preach boldly, and spake boldlyεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstfor the space ofμηνας mēnas
_N-APMμήνmēnmonthmonthsτρεις treis
_A-APMτρεῖς, τρίαtreis triathreethreeδιαλεγομενος dialegomenos
_{V-PNP-NSM G5740}διαλέγωdialegōto dispute, disputingκαι kai
_CONJκαίkaiandandπειθων peithōn
_{V-PAP-NSM G5723}πείθωpeithōto persuadepersuadingπερι peri
_PREPπερίperiaboutconcerningτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whothe thingsβασιλειας basileias
_N-GSFβασιλείαbasileiakingdomthe kingdomτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whothe kingdomθεου theou
_N-GSMθεόςtheosGodof God  9 cf. Tłum. Толк. Lecz gdy niektórzy upierali się, i nie wierzyli, oczerniając drogę Bożą przed ludem, odstąpiwszy od nich, odłączył uczniów, codziennie rozprawiając w szkole niejakiego Tyrannosa.Но как некоторые ожесточились и не верили, злословя путь Господень перед народом, то он, оставив их, отделил учеников, и ежедневно проповедовал в училище некоего Тиранна. И# є3гдA нёцыи њжесточaхусz и3 прsхусz, ѕлосл0вzще пyть гDень пред8 нар0домъ, tстyпль t ни1хъ tлучи2 ўчн7ки2, по вс‰ дни6 стzзazсz во ўчи1лищи мучи1телz нёкоегw. 19,9Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVως ōs
_ADVὡςhōswhich/howwhenδε de
_CONJδέdethenButτινες tines
_X-NPMτιςtisonediversεσκληρυνοντο esklērunonto
_{V-IPI-3P G5712}σκληρύνωsklērunōto hardenwere hardenedκαι kai
_CONJκαίkaiand, andηπειθουν ēpeithoun
_{V-IAI-3P G5707}ἀπειθέωapeitheōto disobeybelieved notκακολογουντες kakologountes
_{V-PAP-NPM G5723}κακολογέωkakologeōto curse/revile, but spake evilτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whoof that wayοδον odon
_N-ASFὁδόςhodosroadof that wayενωπιον enōpion
_ADVἐνώπιονenōpionbeforebeforeτου tou
_T-GSNὁhothe/this/whothe multitudeπληθους plēthous
_N-GSNπλῆθοςplēthosmultitudethe multitudeαποστας apostas
_{V-2AAP-NSM G5631}ἀφίστημιafistēmito leave, he departedαπ ap
_PREPἀπόapofromfromαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemαφωρισεν afōrisen
_{V-AAI-3S G5656}ἀφορίζωaforizōto separate, and separatedτους tous
_T-APMὁhothe/this/whothe disciplesμαθητας mathētas
_N-APMμαθητήςmathētēsdisciplethe disciplesκαθ kath
_PREPκατάkataaccording to ημεραν ēmeran
_N-ASFἡμέραhēmeradaydailyδιαλεγομενος dialegomenos
_{V-PNP-NSM G5740}διαλέγωdialegōto dispute, disputingεν en
_PREPἐνenin/on/amonginτη tē
_T-DSFὁhothe/this/whothe schoolσχολη scholē
_N-DSFσχολήscholēlecture hallthe schoolτυραννου turannou
_N-GSMΤύραννοςturannosTyrannusTyrannus  10 cf. Tłum. Толк. A to czynił przez dwa lata, tak że wszyscy, którzy mieszkali w Azji, słyszeli słowo Pańskie, żydzi i poganie.Это продолжалось до двух лет, так что все жители Асии слышали проповедь о Господе Иисусе, как Иудеи, так и Еллины. Сіe же бhсть двA лBта, ћкw всBмъ живyщымъ во ґсjи слhшати сл0во гDа ї}са, жидHмъ же и3 є4ллинwмъ. 19,10Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτουτο touto
_D-NSNοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]δε de
_CONJδέdethenAndεγενετο egeneto
_{V-2ADI-3S G5633}γίνομαιginomaito becontinuedεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstby the space ofετη etē
_N-APNἔτοςetosyearyearsδυο duo
_A-NUIδύοduotwotwoωστε ōste
_CONJὥστεhōsteso; so thatπαντας pantas
_A-APMπᾶςpasallallτους tous
_T-APMὁhothe/this/whotheyκατοικουντας katoikountas
_{V-PAP-APM G5723}κατοικέωkatoikeōto dwellwhich dweltτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whoin Asiaασιαν asian
_N-ASFἈσίαasiaAsiain Asiaακουσαι akousai
_{V-AAN G5658}ἀκούωakouōto hearheardτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whothe wordλογον logon
_N-ASMλόγοςlogoswordthe wordτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whoof the Lordκυριου kuriou
_N-GSMκύριοςkurioslordof the Lordιουδαιους ioudaious
_A-APMἸουδαῖοςioudaiosJewishJewsτε te
_PRTτεteand/both, bothκαι kai
_CONJκαίkaiandandελληνας ellēnas
_N-APMἝλληνhellēna GreekGreeks  11 cf. Tłum. Толк. I nie lada cuda czynił Bóg przez ręce Pawła, Бог же творил немало чудес руками Павла, Си6лы же не прHсты творsше бGъ рукaма пavловыма, 19,11Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVδυναμεις dunameis
_N-APFδύναμιςdunamispowermiraclesτε te
_PRTτεteand/bothAndου ou
_PRT-Nοὐouno τας tas
_T-APFὁhothe/this/who τυχουσας tuchousas
_{V-2AAP-APF G5631}τυγχάνωtunchanōto obtain/happenspecialο o
_T-NSMὁhothe/this/whoGodθεος theos
_N-NSMθεόςtheosGodGodεποιει epoiei
_{V-IAI-3S G5707}ποιέωpoieōto do/makewroughtδια dia
_PREPδιάdiathrough/because ofbyτων tōn
_T-GPFὁhothe/this/whothe handsχειρων cheirōn
_N-GPFχείρcheirhandthe handsπαυλου paulou
_N-GSMΠαῦλοςpaulosPaulof Paul  12 cf. Tłum. Толк. tak że i na chorych roznoszono chustki i przepaski z ciała jego, a opuszczały ich choroby, i wychodziły z nich złe duchy.так что на больных возлагали платки и опоясания с тела его, и у них прекращались болезни, и злые духи выходили из них. ћкw и3 на нед{жныz наноси1ти t (п0та) тёла є3гw2 главотsжы и3 ўбрyсцы, и3 и3сцэли1тисz и5мъ t нед{гъ, и3 духHмъ лук†вымъ и3сходи1ти t ни1хъ. 19,12Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVωστε ōste
_CONJὥστεhōstesoSo thatκαι kai
_CONJκαίkaiand επι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstuntoτους tous
_T-APMὁhothe/this/who ασθενουντας asthenountas
_{V-PAP-APM G5723}ἀσθενέωastheneōbe weakthe sickαποφερεσθαι apoferesthai
_{V-PPN G5745}ἀποφέρωapoferōto carry off[to carry off]απο apo
_PREPἀπόapofromfromτου tou
_T-GSMὁhothe/this/who χρωτος chrōtos
_N-GSMχρώςchrōsskinbodyαυτου autou
_P-GSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhisσουδαρια soudaria
_N-APNσουδάριονsoudarionhandkerchiefhandkerchiefsη ē
_PRTἤēororσιμικινθια simikinthia
_N-APNσιμικίνθιονsimikinthionapronapronsκαι kai
_CONJκαίkaiand, andαπαλλασσεσθαι apallassesthai
_{V-PPN G5745}ἀπαλλάσσωapallassōto releasedepartedαπ ap
_PREPἀπόapofromfromαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemτας tas
_T-APFὁhothe/this/who νοσους nosous
_N-APFνόσοςnososillnessthe diseasesτα ta
_T-APNὁhothe/this/whobodyτε te
_PRTτεteand/both, andπνευματα pneumata
_N-APNπνεῦμαpneumaspirit/breathspiritsτα ta
_T-APNὁhothe/this/whothe diseasesπονηρα ponēra
_A-APNπονηρόςponērosevil/badthe evilεκπορευεσθαι ekporeuesthai
_{V-PNN G5738}ἐκπορεύωekporeuōto come/go out[to come/go out]  ŻYDOWSCY EGZORCYŚCI. 13 cf. Tłum. Толк. Próbowali zaś niektórzy z wędrownych egzorcystów żydowskich wzywać imienia Pana Jezusa nad tymi, którzy mieli złe duchy, mówiąc: Poprzysięgam was przez Jezusa, którego Paweł opowiada.Даже некоторые из скитающихся Иудейских заклинателей стали употреблять над имеющими злых духов имя Господа Иисуса, говоря: заклинаем вас Иисусом, Которого Павел проповедует. Начaша же нёцыи t скитaющихсz їудє1й заклинaтелей и3меновaти над8 и3мyщими дyхи лук†выz и4мz гDа ї}са, глаг0люще: заклинaемъ вы2 ї}сомъ, є3г0же пavелъ проповёдуетъ. 19,13Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεπεχειρησαν epecheirēsan
_{V-AAI-3P G5656}ἐπιχειρέωepicheireōto attempt, took upon themδε de
_CONJδέdethenThenτινες tines
_X-NPMτιςtisonecertainκαι kai
_CONJκαίkaiand[and]των tōn
_T-GPMὁhothe/this/who περιερχομενων perierchomenōn
_{V-PNP-GPM G5740}περιέρχομαιperierchomaito go aroundthe vagabondιουδαιων ioudaiōn
_A-GPMἸουδαῖοςioudaiosJewishJewsεξορκιστων exorkistōn
_N-GPMἐξορκιστήςexorkistēsexorcist, exorcistsονομαζειν onomazein
_{V-PAN G5721}ὀνομάζωonomazōto nameto callεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstoverτους tous
_T-APMὁhothe/this/who εχοντας echontas
_{V-PAP-APM G5723}ἔχωechōto have/bewhich hadτα ta
_T-APNὁhothe/this/whothemπνευματα pneumata
_N-APNπνεῦμαpneumaspirit/breathspiritsτα ta
_T-APNὁhothe/this/whospiritsπονηρα ponēra
_A-APNπονηρόςponērosevil/badevilτο to
_T-ASNὁhothe/this/whothe nameονομα onoma
_N-ASNὄνομαonomanamethe nameτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whoof the Lordκυριου kuriou
_N-GSMκύριοςkurioslordof the Lordιησου iēsou
_N-GSMἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesusλεγοντες legontes
_{V-PAP-NPM G5723}λέγωlegōto speak, sayingορκιζω orkizō
_{V-PAI-1S G5719}ὁρκίζωhorkizōto adjure, We adjureυμας umas
_P-2APσύsuyouyouτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoby Jesusιησουν iēsoun
_N-ASMἸησοῦςiēsousJesus/Joshuaby Jesusον on
_R-ASMὅς, ἥhhos ēwhichwhomπαυλος paulos
_N-NSMΠαῦλοςpaulosPaulPaulκηρυσσει kērussei
_{V-PAI-3S G5719}κηρύσσωkērussōto preachpreacheth  14 cf. Tłum. Толк. A było niejakich siedmiu synów żyda Scewy, przedniejszego kapłana, którzy to czynili. Это делали какие-то семь сынов Иудейского первосвященника Скевы. Бsху же нёцыи сhнове скevы їудeанина ґрхіерeа сeдмь, и5же сіE творsху. 19,14Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVησαν ēsan
_{V-IAI-3P G5707}εἰμίeimito bethere wereδε de
_CONJδέdethenAndτινος tinos
_X-GSMτιςtisone σκευα skeua
_N-GSMΣκευᾶςskeuasScevaofιουδαιου ioudaiou
_A-GSMἸουδαῖοςioudaiosJewish, a Jewαρχιερεως archiereōs
_N-GSMἀρχιερεύςarchiereushigh-priest, chief of the priestsεπτα epta
_A-NUIἑπτάheptasevensevenυιοι uioi
_N-NPMυἱόςhuiossonsonsτουτο touto
_D-ASNοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]ποιουντες poiountes
_{V-PAP-NPM G5723}ποιέωpoieōto do/make, which did  15 cf. Tłum. Толк. Lecz zły duch odpowiadając, rzekł im: Znam Jezusa, i wiem o Pawle, ale wy coście za jedni? Но злой дух сказал в ответ: Иисуса знаю, и Павел мне известен, а вы кто? Tвэщaвъ же дyхъ лукaвый речE: ї}са знaю и3 пavла свёмъ, вh же кто2 є3стE; 19,15Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαποκριθεν apokrithen
_{V-AOP-NSN G5679}ἀποκρίνωapokrinōto answeransweredδε de
_CONJδέdethenAndτο to
_T-NSNὁhothe/this/who πνευμα pneuma
_N-NSNπνεῦμαpneumaspirit/breathspiritτο to
_T-NSNὁhothe/this/whospiritπονηρον ponēron
_A-NSNπονηρόςponērosevil/badthe evilειπεν eipen
_{V-2AAI-3S G5627}λέγωlegōto speakand saidαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/self[he/she/it/self]τον[     ton
_T-ASMὁhothe/this/who, Jesusμεν]     men
_PRTμένmenon the other hand[on the other hand]ιησουν iēsoun
_N-ASMἸησοῦςiēsousJesus/Joshua, Jesusγινωσκω ginōskō
_{V-PAI-1S G5719}γινώσκωginōskōto knowI knowκαι kai
_CONJκαίkaiand, andτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoPaulπαυλον paulon
_N-ASMΠαῦλοςpaulosPaulPaulεπισταμαι epistamai
_{V-PNI-1S G5736}ἐπίσταμαιepistamaito know/understandI knowυμεις umeis
_P-2NPσύsuyouyeδε de
_CONJδέdethen; butτινες tines
_I-NPMτίςtiswhich?whoεστε este
_{V-PAI-2P G5719}εἰμίeimito beare  16 cf. Tłum. Толк. I skoczywszy na nich ów człowiek, w którym był bardzo zły duch, i opanowawszy obydwóch, tak ich zmógł, że nago i poranieni uciekli z tego domu. И бросился на них человек, в котором был злой дух, и, одолев их, взял над ними такую силу, что они, нагие и избитые, выбежали из того дома. И# скачS на ни1хъ человёкъ, въ нeмже бЁ дyхъ лукaвый, и3 њдолёвъ и5мъ, ўкрэпи1сz на ни1хъ, ћкоже наги6мъ и3 ўрaнєнымъ и3збэжaти t хрaма џнагw. 19,16Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndεφαλομενος efalomenos
_{V-ADP-NSM G5666}ἐφάλλομαιefallomaito jump onleapedο o
_T-NSMὁhothe/this/who ανθρωπος anthrōpos
_N-NSMἄνθρωποςanthrōposa humanthe manεπ ep
_PREPἐπίepiupon/to/againstonαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemεν en
_PREPἐνenin/on/amonginω ō
_R-DSMὅς, ἥhhos ēwhichwhomην ēn
_{V-IAI-3S G5707}εἰμίeimito bewasτο to
_T-NSNὁhothe/this/whothe manπνευμα pneuma
_N-NSNπνεῦμαpneumaspirit/breathspiritτο to
_T-NSNὁhothe/this/whospiritπονηρον ponēron
_A-NSNπονηρόςponērosevil/badthe evilκατακυριευσας katakurieusas
_{V-AAP-NSM G5660}κατακυριεύωkatakurieuōto masterovercameαμφοτερων amfoterōn
_A-GPMἀμφότεροςamfoterosboth[both]ισχυσεν ischusen
_{V-AAI-3S G5656}ἰσχύωischuōbe strong, and prevailedκατ kat
_PREPκατάkataaccording toagainstαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemωστε ōste
_CONJὥστεhōsteso, so thatγυμνους gumnous
_A-APMγυμνόςgumnosnakednakedκαι kai
_CONJκαίkaiand, andτετραυματισμενους tetraumatismenous
_{V-RPP-APM G5772}τραυματίζωtraumatizōto woundwoundedεκφυγειν ekfugein
_{V-2AAN G5629}ἐκφεύγωekfeugōto escapethey fledεκ ek
_PREPἐκekof/fromout ofτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whohouseοικου oikou
_N-GSMοἶκοςoikoshousehouseεκεινου ekeinou
_D-GSMἐκεῖνοςekeinosthatthat  17 cf. Tłum. Толк. To zaś stało się wiadome wszystkim żydom i poganom, którzy mieszkali w Efezle; i padł na nich wszystkich strach, i było sławione imię Pana Jezusa.Это сделалось известно всем живущим в Ефесе Иудеям и Еллинам, и напал страх на всех их, и величаемо было имя Господа Иисуса. Сіe же бhсть разyмно всBмъ живyщымъ во є3фeсэ їудeємъ же и3 є4ллинwмъ, и3 нападE стрaхъ на всёхъ и5хъ, и3 величaшесz и4мz гDа ї}са: 19,17Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτουτο touto
_D-NSNοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]δε de
_CONJδέdethenAndεγενετο egeneto
_{V-2ADI-3S G5633}γίνομαιginomaito bewasγνωστον gnōston
_A-NSNγνωστός, γνώριμοςgnōstos gnōrimosacquainted withknownπασιν pasin
_A-DPMπᾶςpasallto allιουδαιοις ioudaiois
_A-DPMἸουδαῖοςioudaiosJewishthe Jewsτε te
_PRTτεteand/bothalsoκαι kai
_CONJκαίkaiandandελλησιν ellēsin
_N-DPMἝλληνhellēna GreekGreeksτοις tois
_T-DPMὁhothe/this/who κατοικουσιν katoikousin
_{V-PAP-DPM G5723}κατοικέωkatoikeōto dwelldwellingτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whoat Ephesusεφεσον efeson
_N-ASFἜφεσοςefesosEphesusat Ephesusκαι kai
_CONJκαίkaiand; andεπεπεσεν epepesen
_{V-2AAI-3S G5627}ἐπιπίπτωepipiptōto fall/press uponfellφοβος fobos
_N-NSMφόβοςfobosfearfearεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstonπαντας pantas
_A-APMπᾶςpasallallαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemκαι kai
_CONJκαίkaiand, andεμεγαλυνετο emegaluneto
_{V-IPI-3S G5712}μεγαλύνωmegalunōto magnifywas magnifiedτο to
_T-NSNὁhothe/this/whothe nameονομα onoma
_N-NSNὄνομαonomanamethe nameτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whoof the Lordκυριου kuriou
_N-GSMκύριοςkurioslordof the Lordιησου iēsou
_N-GSMἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus  18 cf. Tłum. Толк. I wielu wierzących przychodziło, spowiadając się i wyznając uczynki swoje.Многие же из уверовавших приходили, исповедуя и открывая дела свои. мн0зи же t вёровавшихъ прихождaху, и3сповёдающе и3 сказyюще дэлA сво‰: 19,18Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVπολλοι polloi
_A-NPMπολύςpolusmuchmanyτε te
_PRTτεteand/bothAndτων tōn
_T-GPMὁhothe/this/whothatπεπιστευκοτων pepisteukotōn
_{V-RAP-GPM G5761}πιστεύωpisteuōto trust (in)believedηρχοντο ērchonto
_{V-INI-3P G5711}ἔρχομαιerchomaito come/gocameεξομολογουμενοι exomologoumenoi
_{V-PMP-NPM G5734}ἐξομολογέομαιexomologeomaito agreeconfessedκαι kai
_CONJκαίkaiand, andαναγγελλοντες anangellontes
_{V-PAP-NPM G5723}ἀναγγέλλωanangellōto report, and shewedτας tas
_T-APFὁhothe/this/whodeedsπραξεις praxeis
_N-APFπρᾶξιςpraxisactiondeedsαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selftheir  19 cf. Tłum. Толк. A wielu z tych, którzy się zabobonom oddawali, znieśli księgi, i spalili je wobec wszystkich, a obliczywszy ich cenę, znaleziono sumę pięćdziesiąt tysięcy denarów. А из занимавшихся чародейством довольно многие, собрав книги свои, сожгли перед всеми, и сложили цены их, и оказалось их на пятьдесят тысяч драхм. дов0льни же t сотв0ршихъ чародэ‰ніz, собрaвше кни6ги сво‰, сожигaху пред8 всёми: и3 сложи1ша цёны и4хъ и3 њбрэт0ша сребрA пsть тeмъ. 19,19Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVικανοι ikanoi
_A-NPMἱκανόςhikanossufficientManyδε de
_CONJδέdethen των tōn
_T-GPMὁhothe/this/who τα ta
_T-APNὁhothe/this/whoof themπεριεργα perierga
_A-APNπερίεργοςperiergosmeddlesome/magiccurious artsπραξαντων praxantōn
_{V-AAP-GPM G5660}πράσσωprassōto do/requirealso which usedσυνενεγκαντες sunenenkantes
_{V-2AAP-NPM G5631}συμφέρωsumferōbe profitablebrought theirτας tas
_T-APFὁhothe/this/whobooksβιβλους biblous
_N-APFβίβλοςbiblosbookbooksκατεκαιον katekaion
_{V-IAI-3P G5707}κατακαίωkatakaiōto burn, and burned themενωπιον enōpion
_ADVἐνώπιονenōpionbeforebeforeπαντων pantōn
_A-GPMπᾶςpasallallκαι kai
_CONJκαίkaiand: andσυνεψηφισαν sunepsēfisan
_{V-AAI-3P G5656}συμψηφίζωsumpsēfizōto calculatethey countedτας tas
_T-APFὁhothe/this/whothe priceτιμας timas
_N-APFτιμήtimēhonorthe priceαυτων autōn
_P-GPFαὐτόςautoshe/she/it/selfof themκαι kai
_CONJκαίkaiand, andευρον euron
_{V-2AAI-3P G5627}εὑρίσκωheuriskōto find/meetfoundαργυριου arguriou
_N-GSNἀργύριονargurionsilverof silverμυριαδας muriadas
_N-APFμυριάςmuriasmyriadthousandπεντε pente
_A-NUIπέντεpentefivefifty  20 cf. Tłum. Толк. Tak potężnie rosło słowo Boże, i wzmacniało się.С такою силою возрастало и возмогало слово Господне. Си1це крёпкw сл0во гDне растsше и3 крэплsшесz. 19,20Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVουτως outōs
_ADVοὕτω, οὕτωςhhoutō outōsthus(-ly)Soκατα kata
_PREPκατάkataaccording to κρατος kratos
_N-ASNκράτοςkratospowermightilyτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whothe wordκυριου kuriou
_N-GSMκύριοςkurioslordof Godο o
_T-NSMὁhothe/this/whoof Godλογος logos
_N-NSMλόγοςlogoswordthe wordηυξανεν ēuxanen
_{V-IAI-3S G5707}αὐξάνωauxanōto growgrewκαι kai
_CONJκαίkaiandandισχυεν ischuen
_{V-IAI-3S G5707}ἰσχύωischuōbe strongprevailed  21 cf. Tłum. Толк. A gdy się. to dokonało, postanowił Paweł w Duchu, przeszedłszy Macedonię i Achaję, pójść do Jerozolimy, mówiąc: że potem, gdy tam będę, trzeba mi i Rzym zobaczyć. Когда же это совершилось, Павел положил в духе, пройдя Македонию и Ахаию, идти в Иерусалим, сказав: побывав там, я должен видеть и Рим. И# ћкоже скончaшасz сі‰, положи2 пavелъ въ дyсэ, прошeдъ макед0нію и3 ґхaію, и3ти2 во їеrли1мъ, рeкъ, ћкw бhвшу ми2 тaмw, подобaетъ ми2 и3 ри1мъ ви1дэти. 19,21Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVως ōs
_ADVὡςhōswhich/howAfterδε de
_CONJδέdethen επληρωθη eplērōthē
_{V-API-3S G5681}πληρόωplēroōto fulfillwere endedταυτα tauta
_D-NPNοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]εθετο etheto
_{V-2AMI-3S G5639}τίθημιtithēmito placepurposedο o
_T-NSMὁhothe/this/who παυλος paulos
_N-NSMΠαῦλοςpaulosPaul, Paulεν en
_PREPἐνenin/on/amonginτω tō
_T-DSNὁhothe/this/who, Paulπνευματι pneumati
_N-DSNπνεῦμαpneumaspirit/breaththe spiritδιελθων dielthōn
_{V-2AAP-NSM G5631}διέρχομαιdierchomaito pass through, when he had passed throughτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whothe spiritμακεδονιαν makedonian
_N-ASFΜακεδονίαmakedoniaMacedoniaMacedoniaκαι kai
_CONJκαίkaiandandαχαιαν achaian
_N-ASFἈχαΐαachaiaAchaiaAchaiaπορευεσθαι poreuesthai
_{V-PNN G5738}πορεύωporeuōto go, to goεις eis
_PREPεἰςeistowardtoιεροσολυμα ierosoluma
_N-APNἹεροσόλυμαhierosolumaJerusalemJerusalemειπων eipōn
_{V-2AAP-NSM G5631}λέγωlegōto speak, sayingοτι oti
_CONJὅτιhotithat/since,μετα meta
_PREPμετάmetawith/afterAfterτο to
_T-ASNὁhothe/this/whoMacedoniaγενεσθαι genesthai
_{V-2ADN G5635}γίνομαιginomaito behave beenμε me
_P-1ASἐγώegōI/weIεκει ekei
_ADVἐκεῖekeitherethereδει dei
_{V-PAI-3S G5719}δεῖdeibe necessarymustμε me
_P-1ASἐγώegōI/we, Iκαι kai
_CONJκαίkaiandalsoρωμην rōmēn
_N-ASFῬώμηrōmēRomeRomeιδειν idein
_{V-2AAN G5629}ὁράωhoraōto seesee  22 cf. Tłum. Толк. I posławszy do Macedonii dwóch z tych, którzy mu służyli Tymoteusza i Erasta, sam do czasu pozostał w Azji.И, послав в Македонию двоих из служивших ему, Тимофея и Ераста, сам остался на время в Асии. Послaвъ же въ макед0нію двA t служaщихъ є3мY, тімоfeа и3 є3рaста, сaмъ же пребhсть врeмz во ґсjи. 19,22Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαποστειλας aposteilas
_{V-AAP-NSM G5660}ἀποστέλλωapostellōto sendhe sentδε de
_CONJδέdethenSoεις eis
_PREPεἰςeistowardintoτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whoMacedoniaμακεδονιαν makedonian
_N-ASFΜακεδονίαmakedoniaMacedoniaMacedoniaδυο duo
_A-NUIδύοduotwotwoτων tōn
_T-GPMὁhothe/this/whoof themδιακονουντων diakonountōn
_{V-PAP-GPM G5723}διακονέωdiakoneōto servethat ministeredαυτω autō
_P-DSMαὐτόςautoshe/she/it/selfunto himτιμοθεον timotheon
_N-ASMΤιμόθεοςtimotheosTimothy, Timotheusκαι kai
_CONJκαίkaiandandεραστον eraston
_N-ASMἜραστοςerastosErastusErastusαυτος autos
_P-NSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimselfεπεσχεν epeschen
_{V-2AAI-3S G5627}ἐπέχωepechōto hold fast/out; but heχρονον chronon
_N-ASMχρόνοςchronostimefor a seasonεις eis
_PREPεἰςeistowardinτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whoAsiaασιαν asian
_N-ASFἈσίαasiaAsiaAsia  ROZRUCH Z POWODU DIANY. 23 cf. Tłum. Толк. W owym zaś czasie powstał niemały rozruch z powodu drogi Pańskiej.В то время произошел немалый мятеж против пути Господня, Бhсть же во врeмz џно молвA не мaла њ пути2 гDни: 19,23Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεγενετο egeneto
_{V-2ADI-3S G5633}γίνομαιginomaito bethere aroseδε de
_CONJδέdethenAndκατα kata
_PREPκατάkataaccording to τον ton
_T-ASMὁhothe/this/whotimeκαιρον kairon
_N-ASMκαιρόςkairostime/right timetimeεκεινον ekeinon
_D-ASMἐκεῖνοςekeinosthatthe sameταραχος tarachos
_N-NSMτάραχοςtarachosdisturbancestirουκ ouk
_PRT-Nοὐounonoολιγος oligos
_A-NSMὀλίγοςoligoslittle/fewsmallπερι peri
_PREPπερίperiaboutaboutτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whothat wayοδου odou
_N-GSFὁδόςhodosroadthat way  24 cf. Tłum. Толк. Albowiem pewien człowiek imieniem Demetriusz, srebrnik, który wyrabiał srebrne świątyńki Diany, dostarczał rzemieślnikom niemało zysku; ибо некто серебряник, именем Димитрий, делавший серебряные храмы Артемиды и доставлявший художникам немалую прибыль, дими1трій бо нёкто и4менемъ, среброковaчь, творsй хрaмы срє1брzны ґртемjдэ, подаsше хитрецє1мъ дёланіе не мaло, 19,24Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVδημητριος dēmētrios
_N-NSMΔημήτριοςdēmētriosDemetriusDemetriusγαρ gar
_CONJγάρgarforForτις tis
_X-NSMτιςtisonea certainονοματι onomati
_N-DSNὄνομαonomanamenamedαργυροκοπος argurokopos
_N-NSMἀργυροκόποςargurokopossilversmith, a silversmithποιων poiōn
_{V-PAP-NSM G5723}ποιέωpoieōto do/make, which madeναους naous
_N-APMναόςnaostempleshrinesαργυρους]     argurous
_A-APMἀργύρεοςargureossilversilverαρτεμιδος artemidos
_N-GSFἌρτεμιςartemisArtemisfor Dianaπαρειχετο pareicheto
_{V-IMI-3S G5710}παρέχωparechōto furnish occasion, broughtτοις tois
_T-DPMὁhothe/this/whounto the craftsmenτεχνιταις technitais
_N-DPMτεχνίτηςtechnitēscraftsmanunto the craftsmenουκ ouk
_PRT-Nοὐounonoολιγην oligēn
_A-ASFὀλίγοςoligoslittle/fewsmallεργασιαν ergasian
_N-ASFἐργασίαergasiaworkgain  25 cf. Tłum. Толк. zwoławszy ich i tych, którzy byli w tymże zawodzie pracownikami, rzekł: Mężowie! Wiecie, że z tego rzemiosła zyski ciągniemy. собрав их и других подобных ремесленников, сказал: друзья! вы знаете, что от этого ремесла зависит благосостояние наше; и5хже собрaвъ и3 и4ны сицевhхъ вещeй дёлатєли, речE: мyжіе, вёсте, ћкw t сегw2 дёланіz дов0льство житію2 нaшему є4сть: 19,25Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVους ous
_R-APMὅς, ἥhhos ēwhichWhomσυναθροισας sunathroisas
_{V-AAP-NSM G5660}συναθροίζωsunathroizōto assemblehe called togetherκαι kai
_CONJκαίkaiandwithτους tous
_T-APMὁhothe/this/who περι peri
_PREPπερίperiaboutofτα ta
_T-APNὁhothe/this/who τοιαυτα toiauta
_D-APNτοιοῦτοςtoioutossuch as thislike occupationεργατας ergatas
_N-APMἐργάτηςergatēsworkerthe workmenειπεν eipen
_{V-2AAI-3S G5627}λέγωlegōto speak, and saidανδρες andres
_N-VPMἀνήρanērman, Sirsεπιστασθε epistasthe
_{V-PNI-2P G5736}ἐπίσταμαιepistamaito know/understand, ye knowοτι oti
_CONJὅτιhotithat/sincethatεκ ek
_PREPἐκekof/frombyταυτης tautēs
_D-GSFοὗτοςhoutosthis/he/she/itthisτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whocraftεργασιας ergasias
_N-GSFἐργασίαergasiaworkcraftη ē
_T-NSFὁhothe/this/whowealthευπορια euporia
_N-NSFεὐπορίαeuporiaprosperitywealthημιν ēmin
_P-1DPἐγώegōI/weourεστιν estin
_{V-PAI-3S G5719}εἰμίeimito bewe have  26 cf. Tłum. Толк. A widzicie i słyszycie, że nie tylko w Efezie, ale po całej prawie Azji ten Paweł namowami swoimi odwrócił liczną rzeszę, mówiąc: Że to nie są bogowie, którzy są rękami uczynieni. между тем вы видите и слышите, что не только в Ефесе, но почти во всей Асии этот Павел своими убеждениями совратил немалое число людей, говоря, что делаемые руками человеческими не суть боги. и3 ви1дите и3 слhшите, ћкw не т0кмw є3фeсъ, но мaлw не всю2 ґсjю пavелъ сeй препрёвъ, њбрати2 мн0гъ нар0дъ, глаг0лz, ћкw не сyть б0зи, и5же рукaми человёческими бывaютъ: 19,26Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandMoreoverθεωρειτε theōreite
_{V-PAI-2P G5719}θεωρέωtheōreōto see/experienceye seeκαι kai
_CONJκαίkaiandandακουετε akouete
_{V-PAI-2P G5719}ἀκούωakouōto hearhearοτι oti
_CONJὅτιhotithat/since, thatου ou
_PRT-Nοὐounonotμονον monon
_ADVμόνονmonononlyaloneεφεσου efesou
_N-GSFἜφεσοςefesosEphesusat Ephesusαλλα alla
_CONJἀλλάallabut, butσχεδον schedon
_ADVσχεδόνschedonnearlyalmostπασης pasēs
_A-GSFπᾶςpasallallτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whoAsiaασιας asias
_N-GSFἈσίαasiaAsiaAsiaο o
_T-NSMὁhothe/this/whoPaulπαυλος paulos
_N-NSMΠαῦλοςpaulosPaulPaulουτος outos
_D-NSMοὗτοςhoutosthis/he/she/it, thisπεισας peisas
_{V-AAP-NSM G5660}πείθωpeithōto persuadehath persuadedμετεστησεν metestēsen
_{V-AAI-3S G5656}μεθίστημιmethistēmito moveand turned awayικανον ikanon
_A-ASMἱκανόςhikanossufficientmuchοχλον ochlon
_N-ASMὄχλοςochloscrowdpeopleλεγων legōn
_{V-PAP-NSM G5723}λέγωlegōto speak, sayingοτι oti
_CONJὅτιhotithat/sincethatουκ ouk
_PRT-Nοὐounonoεισιν eisin
_{V-PAI-3P G5719}εἰμίeimito be[to be]θεοι theoi
_N-NPMθεόςtheosGodgodsοι oi
_T-NPMὁhothe/this/who, whichδια dia
_PREPδιάdiathrough/because ofthroughoutχειρων cheirōn
_N-GPFχείρcheirhandwith handsγινομενοι ginomenoi
_{V-PNP-NPM G5740}γίνομαιginomaito beare made  27 cf. Tłum. Толк. Nie tylko zaś grozi niebezpieczeństwo, że zawód nasz pójdzie w poniewierkę, ale że i świątynia wielkiej Diany za nic poczytana będzie, lecz także zacznie podupadać majestat tej, którą czci cała Azja i świat cały. А это нам угрожает тем, что не только ремесло наше придет в презрение, но и храм великой богини Артемиды ничего не будет значить, и испровергнется величие той, которую почитает вся Асия и вселенная. не т0кмw же сіS бэдY пріeмлетъ нaша чaсть, є4же бы во њбличeніе не пріити2, но дабы2 и3 вели1кіz боги1ни ґртемjды хрaмъ ни во чт0же не вмэни1лсz, и4мать же разори1тисz и3 вели1чество є3S, ю4же всS ґсjа и3 вселeннаz почитaетъ. 19,27Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVου ou
_PRT-Nοὐounonotμονον monon
_ADVμόνονmonononlyonlyδε de
_CONJδέdethenSo thatτουτο touto
_D-NSNοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]κινδυνευει kinduneuei
_{V-PAI-3S G5719}κινδυνεύωkinduneuōbe in dangeris in dangerημιν ēmin
_P-1DPἐγώegōI/weourτο to
_T-ASNὁhothe/this/who μερος meros
_N-ASNμέροςmerospartcraftεις eis
_PREPεἰςeistowardtoαπελεγμον apelegmon
_N-ASMἀπελεγμόςapelegmosdiscreditat noughtελθειν elthein
_{V-2AAN G5629}ἔρχομαιerchomaito come/gobe setαλλα alla
_CONJἀλλάallabut; butκαι kai
_CONJκαίkaiandalsoτο to
_T-ASNὁhothe/this/whocraftτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whothat theμεγαλης megalēs
_A-GSFμέγαςmegasgreatof the greatθεας theas
_N-GSFθεάtheagoddessgoddessαρτεμιδος artemidos
_N-GSFἌρτεμιςartemisArtemisDianaιερον ieron
_N-ASNἱερόςhierostempletempleεις eis
_PREPεἰςeistoward ουθεν outhen
_A-ASN-Nοὐδείςoudeisno one λογισθηναι logisthēnai
_{V-APN G5683}λογίζομαιlogizomaito countdespisedμελλειν mellein
_{V-PAN G5721}μέλλωmellōbe about toshould beτε te
_PRTτεteand/both[and/both]και kai
_CONJκαίkaiandandκαθαιρεισθαι kathaireisthai
_{V-PPN G5745}καθαιρέωkathaireōto take downshould be destroyedτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whomagnificenceμεγαλειοτητος megaleiotētos
_N-GSFμεγαλειότηςmegaleiotēsmajestymagnificenceαυτης autēs
_P-GSFαὐτόςautoshe/she/it/selfherην ēn
_R-ASFὅς, ἥhhos ēwhich, whomολη olē
_A-NSFὅλοςholosallallη]     ē
_T-NSFὁhothe/this/whoAsiaασια asia
_N-NSFἈσίαasiaAsiaAsiaκαι kai
_CONJκαίkaiandandη]     ē
_T-NSFὁhothe/this/whothe worldοικουμενη oikoumenē
_N-NSFοἰκουμένηoikoumenēworldthe worldσεβεται sebetai
_{V-PNI-3S G5736}σέβομαιsebomaibe devoutworshippeth  28 cf. Tłum. Толк. A gdy to usłyszeli, wpadli w gniew, i zaczęli krzyczeć: Wielka Diana Efeska! Выслушав это, они исполнились ярости и стали кричать, говоря: велика Артемида Ефесская! Слhшавше же и3 бhвше и3сп0лнени ћрости, вопіsху глаг0люще: вели1ка ґртемjда є3фeсскаz. 19,28Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVακουσαντες akousantes
_{V-AAP-NPM G5660}ἀκούωakouōto hearwhen they heardδε de
_CONJδέdethenAndκαι kai
_CONJκαίkaiand, andγενομενοι genomenoi
_{V-2ADP-NPM G5637}γίνομαιginomaito be, they wereπληρεις plēreis
_A-NPMπλήρηςplērēsfullfullθυμου thumou
_N-GSMθυμόςthumoswrathof wrathεκραζον ekrazon
_{V-IAI-3P G5707}κράζωkrazōto crycried outλεγοντες legontes
_{V-PAP-NPM G5723}λέγωlegōto speak, sayingμεγαλη megalē
_A-NSFμέγαςmegasgreat, Greatη ē
_T-NSFὁhothe/this/whoDianaαρτεμις artemis
_N-NSFἌρτεμιςartemisArtemisDianaεφεσιων efesiōn
_A-GPMἘφέσιοςefesiosEphesianof the Ephesians  29 cf. Tłum. Толк. I napełniło się całe miasto zamieszaniem, i wszyscy razem wpadli do teatru, porwawszy Gaja i Arystarcha, Macedończyków, towarzyszów podróży Pawła.И весь город наполнился смятением. Схватив Македонян Гаия и Аристарха, спутников Павловых, они единодушно устремились на зрелище. И# и3сп0лнисz грaдъ вeсь мzтeжа: ўстреми1шасz же є3динодyшнw на поз0рище, восхи1щше гaіа и3 ґрістaрха макед0нzны, дрyги пavлwвы. 19,29Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndεπλησθη eplēsthē
_{V-API-3S G5681}πλήθω, πίμπλημιplēthō pimplēmito fillwas filledη ē
_T-NSFὁhothe/this/whocityπολις polis
_N-NSFπόλιςpoliscitycityτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/who, Paul'sσυγχυσεως sunchuseōs
_N-GSFσύγχυσιςsunchusisconfusionwith confusionωρμησαν ōrmēsan
_{V-AAI-3P G5656}ὁρμάωhormaōto stampede, they rushedτε te
_PRTτεteand/both: andομοθυμαδον omothumadon
_ADVὁμοθυμαδόνhomothumadonunitedwith one accordεις eis
_PREPεἰςeistowardintoτο to
_T-ASNὁhothe/this/whothe theatreθεατρον theatron
_N-ASNθέατρονtheatrontheatrethe theatreσυναρπασαντες sunarpasantes
_{V-AAP-NPM G5660}συναρπάζωsunarpazōto seizehaving caughtγαιον gaion
_N-ASMΓάϊοςgaiosGaiusGaiusκαι kai
_CONJκαίkaiandandαρισταρχον aristarchon
_N-ASMἈρίσταρχοςaristarchosAristarchusAristarchusμακεδονας makedonas
_N-APMΜακεδώνmakedōnMacedonian, men of Macedoniaσυνεκδημους sunekdēmous
_N-APMσυνέκδημοςsunekdēmoscompanioncompanions in travelπαυλου paulou
_N-GSMΠαῦλοςpaulosPaul, Paul's  30 cf. Tłum. Толк. Gdy zaś Paweł chciał wyjść do ludu, nie dopuścili uczniowie. Когда же Павел хотел войти в народ, ученики не допустили его. Пavлу же хотsщу вни1ти въ нар0дъ, не њставлsху є3гw2 ўчн7цы2: 19,30Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVπαυλου paulou
_N-GSMΠαῦλοςpaulosPaulwhen Paulδε de
_CONJδέdethenAndβουλομενου boulomenou
_{V-PNP-GSM G5740}βούλομαιboulomaito planwouldεισελθειν eiselthein
_{V-2AAN G5629}εἰσέρχομαιeiserchomaito enterhave entered inεις eis
_PREPεἰςeistowarduntoτον ton
_T-ASMὁhothe/this/who δημον dēmon
_N-ASMδῆμοςdēmospeoplethe peopleουκ ouk
_PRT-Nοὐounonotειων eiōn
_{V-IAI-3P G5707}ἐάωeaōto allowsufferedαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whothe peopleμαθηται mathētai
_N-NPMμαθητήςmathētēsdisciple, the disciples  31 cf. Tłum. Толк. A niektórzy nawet spośród zwierzchników Azji, co byli mu przyjaciółmi, posłali do niego, prosząc, aby do teatru nie wychodził.Также и некоторые из Асийских начальников, будучи друзьями его, послав к нему, просили не показываться на зрелище. нёцыи же t ґсjйскихъ нач†льникъ, сyще є3мY дрyзи, послaвше къ немY, молsху не вдaти себE въ поз0ръ. 19,31Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτινες tines
_X-NPMτιςtisonecertainδε de
_CONJδέdethenAndκαι kai
_CONJκαίkaiand των tōn
_T-GPMὁhothe/this/whoof the chief of Asiaασιαρχων asiarchōn
_N-GPMἈσιάρχηςasiarchēsAsiarchof the chief of Asiaοντες ontes
_{V-PAP-NPM G5723}εἰμίeimito be, which wereαυτω autō
_P-DSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhisφιλοι filoi
_A-NPMφίλοςfilosfriendly/friendfriendsπεμψαντες pempsantes
_{V-AAP-NPM G5660}πέμπωpempōto send, sentπρος pros
_PREPπρόςprosto/withuntoαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimπαρεκαλουν parekaloun
_{V-IAI-3P G5707}παρακαλέωparakaleōto plead/comfort, desiringμη mē
_PRT-Nμήmēnotnotδουναι dounai
_{V-2AAN G5629}δίδωμιdidōmito givethat he wouldεαυτον eauton
_F-3ASMἑαυτοῦheautoumy/your/him-selfadventure himselfεις eis
_PREPεἰςeistowardintoτο to
_T-ASNὁhothe/this/whothe theatreθεατρον theatron
_N-ASNθέατρονtheatrontheatrethe theatre  32 cf. Tłum. Толк. Każdy zaś co innego wołał; bo zgromadzenie było burzliwe i wielu nie wiedziało z jakiej przyczyny się zeszli. Между тем одни кричали одно, а другие другое, ибо собрание было беспорядочное, и большая часть собравшихся не знали, зачем собрались. Друзjи же u5бо и4но нёчто вопіsху: бё бо собрaніе смущeно, и3 мн0жайшіи t ни1хъ не вёдzху, чесw2 рaди собрaшасz. 19,32Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαλλοι alloi
_A-NPMἄλλοςallosanotherSomeμεν men
_PRTμένmenon the other hand, andουν oun
_CONJοὖνountherefore/thenthereforeαλλο allo
_A-ASNἄλλοςallosanothersomeτι ti
_X-ASNτιςtisoneanotherεκραζον ekrazon
_{V-IAI-3P G5707}κράζωkrazōto crycried one thingην ēn
_{V-IAI-3S G5707}εἰμίeimito bewasγαρ gar
_CONJγάρgarfor: forη ē
_T-NSFὁhothe/this/who εκκλησια ekklēsia
_N-NSFἐκκλησίαekklēsiaassemblythe assemblyσυγκεχυμενη sunkechumenē
_{V-RPP-NSF G5772}συγχέωsuncheōto confoundconfusedκαι kai
_CONJκαίkaiand; andοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whothe assemblyπλειους pleious
_A-NPM-Cπλείων, πλεῖονpleiōn pleiongreaterthe more partουκ ouk
_PRT-Nοὐounonotηδεισαν ēdeisan
_{V-2LAI-3P G5714}εἴδωeidōto knowknewτινος tinos
_I-GSNτίςtiswhich? ενεκα eneka
_PREPἕνεκα, εἵνεκενhheneka einekenbecause ofwhereforeσυνεληλυθεισαν sunelēlutheisan
_{V-2LAI-3P G5714}συνέρχομαιsunerchomaito assemblethey were come together  33 cf. Tłum. Толк. Z tłumu zaś wyciągnięto Aleksandra, którego żydzi wypychali naprzód. Aleksander znów poprosiwszy ręką o milczenie chciał zdawać sprawę ludowi.По предложению Иудеев, из народа вызван был Александр. Дав знак рукою, Александр хотел говорить к народу. T нар0да же и3збрaша ґлеxaндра, и3звeдшымъ є3го2 їудeємъ. Ґлеxaндръ же, помаaвъ рук0ю, хотsше tвэщaти нар0ду. 19,33Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεκ ek
_PREPἐκekof/fromout ofδε de
_CONJδέdethenAndτου tou
_T-GSMὁhothe/this/who οχλου ochlou
_N-GSMὄχλοςochloscrowdthe multitudeσυνεβιβασαν sunebibasan
_{V-AAI-3P G5656}συμβιβάζωsumbibazōto join with[to join with]αλεξανδρον alexandron
_N-ASMἈλέξανδροςalexandrosAlexanderAlexanderπροβαλοντων probalontōn
_{V-2AAP-GPM G5631}προβάλλωproballōto put forthputtingαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimτων tōn
_T-GPMὁhothe/this/who ιουδαιων ioudaiōn
_A-GPMἸουδαῖοςioudaiosJewish, the Jewsο o
_T-NSMὁhothe/this/whothe multitudeδε de
_CONJδέdethen. Andαλεξανδρος alexandros
_N-NSMἈλέξανδροςalexandrosAlexanderAlexanderκατασεισας kataseisas
_{V-AAP-NSM G5660}κατασείωkataseiōto signalbeckonedτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whowith the handχειρα cheira
_N-ASFχείρcheirhandwith the handηθελεν ēthelen
_{V-IAI-3S G5707}θέλωthelōto will/desire, and would haveαπολογεισθαι apologeisthai
_{V-PNN G5738}ἀπολογέομαιapologeomaito defend oneselfmade his defenceτω tō
_T-DSMὁhothe/this/whounto the peopleδημω dēmō
_N-DSMδῆμοςdēmospeopleunto the people  34 cf. Tłum. Толк. Gdy go poznali, że jest żydem, podnieśli wszyscy jeden głos, i krzyczeli przez blisko dwie godziny: Wielka Diana Efeska!Когда же узнали, что он Иудей, то закричали все в один голос, и около двух часов кричали: велика Артемида Ефесская! Разумёвше же, ћкw їудeанинъ є4сть, глaсъ бhсть є3ди1нъ t всёхъ, ћкw на двA час† вопію1щихъ: вели1ка ґртемjда є3фeсскаz. 19,34Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεπιγνοντες epignontes
_{V-2AAP-NPM G5631}ἐπιγινώσκωepiginōskōto come to knowwhen they knewδε de
_CONJδέdethenButοτι oti
_CONJὅτιhotithat/sincethatιουδαιος ioudaios
_A-NSMἸουδαῖοςioudaiosJewisha Jewεστιν estin
_{V-PAI-3S G5719}εἰμίeimito behe wasφωνη fōnē
_N-NSFφωνήfōnēvoice/soundvoiceεγενετο egeneto
_{V-2ADI-3S G5633}γίνομαιginomaito bewithμια mia
_A-NSFεἷςheisoneoneεκ ek
_PREPἐκekof/from,παντων pantōn
_A-GPMπᾶςpasallallωσει ōsei
_ADVὡσείhōseilike/as/about[like/as/about]επι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstofωρας ōras
_N-APFὥραhōrahourhoursδυο duo
_A-NUIδύοduotwotwoκραζοντων krazontōn
_{V-PAP-GPM G5723}κράζωkrazōto crycried outμεγαλη megalē
_A-NSFμέγαςmegasgreat, Greatη ē
_T-NSFὁhothe/this/whoDianaαρτεμις artemis
_N-NSFἌρτεμιςartemisArtemisDianaεφεσιων efesiōn
_A-GPMἘφέσιοςefesiosEphesianof the Ephesians  USPOKOJENIE TŁUMU. 35 cf. Tłum. Толк. A gdy pisarz uśmierzył rzeszę, rzekł: Mężowie efescy! I któż jest z ludzi, co by nie wiedział, że miasto Efez jest czcicielem wielkiej Diany i córki Jowiszowej? Блюститель же порядка, утишив народ, сказал: мужи Ефесские! какой человек не знает, что город Ефес есть служитель великой богини Артемиды и Диопета? Ўти1шивъ же кни1жникъ нар0дъ, речE: мyжіе є3фeсстіи, кт0 бо є4сть человёкъ, и4же не вёсть, ћкw є3фeсскій грaдъ служи1тель є4сть вели1кіz боги1ни ґртемjды и3 діопeта; 19,35Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαταστειλας katasteilas
_{V-AAP-NSM G5660}καταστέλλωkatastellōto quiethad appeasedδε de
_CONJδέdethenAndτον ton
_T-ASMὁhothe/this/who οχλον ochlon
_N-ASMὄχλοςochloscrowdthe peopleο o
_T-NSMὁhothe/this/who γραμματευς grammateus
_N-NSMγραμματεύςgrammateusscribewhen the townclerkφησιν fēsin
_{V-PAI-3S G5719}φημίfēmito say, he saidανδρες andres
_N-VPMἀνήρanērman, menεφεσιοι efesioi
_A-NPMἘφέσιοςefesiosEphesianof Ephesusτις tis
_I-NSMτίςtiswhich?whatγαρ gar
_CONJγάρgarfor,εστιν estin
_{V-PAI-3S G5719}εἰμίeimito beisανθρωπων anthrōpōn
_N-GPMἄνθρωποςanthrōposa humanmanος os
_R-NSMὅς, ἥhhos ēwhichthatου ou
_PRT-Nοὐounonotγινωσκει ginōskei
_{V-PAI-3S G5719}γινώσκωginōskōto knowknowethτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/who εφεσιων efesiōn
_A-GPMἘφέσιοςefesiosEphesianof the Ephesiansπολιν polin
_N-ASFπόλιςpoliscityhow that the cityνεωκορον neōkoron
_N-ASMνεωκόροςneōkorostemple guarda worshipperουσαν ousan
_{V-PAP-ASF G5723}εἰμίeimito beis thereτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whowhen the townclerkμεγαλης megalēs
_A-GSFμέγαςmegasgreatof the greatαρτεμιδος artemidos
_N-GSFἌρτεμιςartemisArtemisDianaκαι kai
_CONJκαίkaiand, andτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whothe peopleδιοπετους diopetous
_A-GSMδιοπετήςdiopetēsfallen from heavenof the  36 cf. Tłum. Толк. Skoro więc temu zaprzeczyć nie podobna, trzeba, żebyście się uspokoili, i nic nierozważnie nie czynili. Если же в этом нет спора, то надобно вам быть спокойными и не поступать опрометчиво. без8 всsкагw u5бо прекосл0віz си6мъ си1це сyщымъ, потрeбно є4сть вaмъ безмHлвнымъ бhти и3 ничт0же безчи1нно твори1ти: 19,36Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαναντιρρητων anantirrētōn
_A-GPMἀναντίρρητοςanantirrētosindisputablecannot be spoken againstουν oun
_CONJοὖνountherefore/thenthen thatοντων ontōn
_{V-PAP-GPN G5723}εἰμίeimito beSeeingτουτων toutōn
_D-GPNοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]δεον deon
_{V-PAP-NSN G5723}δεῖdeibe necessaryoughtεστιν estin
_{V-PAI-3S G5719}εἰμίeimito be[to be]υμας umas
_P-2APσύsuyou, yeκατεσταλμενους katestalmenous
_{V-RPP-APM G5772}καταστέλλωkatastellōto quietquietυπαρχειν uparchein
_{V-PAN G5721}ὑπάρχωhuparchōto beto beκαι kai
_CONJκαίkaiand, andμηδεν mēden
_A-ASN-Nμηδείςmēdeisnothingnothingπροπετες propetes
_A-ASNπροπετήςpropetēsrecklessrashlyπρασσειν prassein
_{V-PAN G5721}πράσσωprassōto do/requireto do  37 cf. Tłum. Толк. Albowiem przywiedliście tych ludzi, ani świętokradców, ani bluźnierców bogini waszej. А вы привели этих мужей, которые ни храма Артемидина не обокрали, ни богини вашей не хулили. привед0сте бо мужeй си1хъ, ни хрaмъ (ґртемjдинъ) њкрaдшихъ, нижE боги1ню вaшу хyлzщихъ: 19,37Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVηγαγετε ēgagete
_{V-2AAI-2P G5627}ἄγωagōto bringye have brought hitherγαρ gar
_CONJγάρgarforForτους tous
_T-APMὁhothe/this/who, which areανδρας andras
_N-APMἀνήρanērmanmenτουτους toutous
_D-APMοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]ουτε oute
_CONJ-Nοὔτεouteneitherneitherιεροσυλους ierosulous
_A-APMἱερόσυλοςhierosulostemple robberrobbers of churchesουτε oute
_CONJ-Nοὔτεouteneither, nor yetβλασφημουντας blasfēmountas
_{V-PAP-APM G5723}βλασφημέωblasfēmeōto blasphemeblasphemersτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whogoddessθεον theon
_N-ASFθεόςtheosGod[God]ημων ēmōn
_P-1GPἐγώegōI/we[I/we]  38 cf. Tłum. Толк. A jeśli Demetriusz i ci, co z nim są rzemieślnicy, mają sprawę przeciw komu, to odbywają się sądy, są też prokonsulowie; niechże wniosą skargę jedni na drugich.Если же Димитрий и другие с ним художники имеют жалобу на кого-нибудь, то есть судебные собрания и есть проконсулы: пусть жалуются друг на друга. ѓще ќбw дими1трій и3 и5же съ ни1мъ худHжницы и4мутъ къ комY сл0во, суды2 сyть и3 ґнfmпaти сyть: да поeмлютъ дрyгъ на дрyга: 19,38Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVει ei
_CONDεἰeiififμεν men
_PRTμένmenon the other hand ουν oun
_CONJοὖνountherefore/thenWhereforeδημητριος dēmētrios
_N-NSMΔημήτριοςdēmētriosDemetriusDemetriusκαι kai
_CONJκαίkaiand, andοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whowhich areσυν sun
_PREPσύνsunwithwithαυτω autō
_P-DSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimτεχνιται technitai
_N-NPMτεχνίτηςtechnitēscraftsmanthe craftsmenεχουσιν echousin
_{V-PAI-3P G5719}ἔχωechōto have/be, haveπρος pros
_PREPπρόςprosto/withagainstτινα tina
_X-ASMτιςtisoneany manλογον logon
_N-ASMλόγοςlogosworda matterαγοραιοι agoraioi
_A-NPMἀγοραῖοςagoraiosof the marketplace, the lawαγονται agontai
_{V-PPI-3P G5743}ἄγωagōto bringis openκαι kai
_CONJκαίkaiand, andανθυπατοι anthupatoi
_N-NPMἀνθύπατοςanthupatosproconsuldeputiesεισιν eisin
_{V-PAI-3P G5719}εἰμίeimito be[to be]εγκαλειτωσαν enkaleitōsan
_{V-PAM-3P G5720}ἐγκαλέωenkaleōto accuse: let them impleadαλληλοις allēlois
_C-DPMἀλλήλωνallēlōnone anotherone another  39 cf. Tłum. Толк. Jeśli zaś o co innego wam chodzi, na prawowitym zebraniu będzie można załatwić. А если вы ищете чего-нибудь другого, то это будет решено в законном собрании. ѓще ли же что2 њ и3нhхъ и4щете, въ зак0ннэмъ собрaніи разрэши1тсz: 19,39Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVει ei
_CONDεἰeiififδε de
_CONJδέdethenButτι ti
_X-ASNτιςtisoneany thingπεραιτερω peraiterō
_ADV-Cπέρανperanother side[other side]επιζητειτε epizēteite
_{V-PAI-2P G5719}ἐπιζητέωepizēteōto seek afterye enquireεν en
_PREPἐνenin/on/amonginτη tē
_T-DSFὁhothe/this/who εννομω ennomō
_A-DSFἔννομοςennomosunder lawa lawfulεκκλησια ekklēsia
_N-DSFἐκκλησίαekklēsiaassemblyassemblyεπιλυθησεται epiluthēsetai
_{V-FPI-3S G5701}ἐπιλύωepiluōto explain, it shall be determined  40 cf. Tłum. Толк. Albowiem grozi nam niebezpieczeństwo, że będziemy oskarżeni o dzisiejszy rozruch; a nie ma żadnego powodu, którym moglibyśmy wytłumaczyć to zbiegowisko. I to powiedziawszy, rozpuścił zgromadzenie.Ибо мы находимся в опасности - за происшедшее ныне быть обвиненными в возмущении, так как нет никакой причины, которою мы могли бы оправдать такое сборище. Сказав это, он распустил собрание.и4бо бёдствуемъ порицaеми бhти њ крамолЁ днeшней, ни є3ди1нэй винЁ сyщей, њ нeйже возм0жемъ воздaти сл0во стремлeніz сегw2. И# сі‰ рeкъ распусти2 собрaвшійсz нар0дъ.19,40Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiand γαρ gar
_CONJγάρgarforForκινδυνευομεν kinduneuomen
_{V-PAI-1P G5719}κινδυνεύωkinduneuōbe in dangerwe are in dangerεγκαλεισθαι enkaleisthai
_{V-PPN G5745}ἐγκαλέωenkaleōto accuseto be called in questionστασεως staseōs
_N-GSFστάσιςstasisuprisinguproarπερι peri
_PREPπερίperiaboutforτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/who σημερον sēmeron
_ADVσήμερονsēmerontodaythis day'sμηδενος mēdenos
_A-GSN-Nμηδείςmēdeisnothingnoαιτιου aitiou
_A-GSNαἴτιοςaitioscausercause wherebyυπαρχοντος uparchontos
_{V-PAP-GSN G5723}ὑπάρχωhuparchōto be, there beingπερι peri
_PREPπερίperiaboutofου ou
_R-GSNὅς, ἥhhos ēwhich ου ou
_PRT-Nοὐouno[no]δυνησομεθα dunēsometha
_{V-FDI-1P G5695}δύναμαιdunamaibe ablewe mayαποδουναι apodounai
_{V-2AAN G5629}ἀποδίδωμιapodidōmito paygiveλογον logon
_N-ASMλόγοςlogoswordan accountπερι peri
_PREPπερίperiabout[about]της tēs
_T-GSFὁhothe/this/whoconcourseσυστροφης sustrofēs
_N-GSFσυστροφήsustrofēcommotion/plotconcourseταυτης tautēs
_D-GSFοὗτοςhoutosthis/he/she/itthis