MENU
Fragment:




Styl fragmentu




*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia

Ewangelia Św. Jana

WSTĘP. (1,1-18)WCIELENIE SŁOWA BOŻEGO 1 CHRYSTUS SŁOWEM PRZEDWIECZNYM.1 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo.2 To było na początku u Boga.3 Wszystko przez nie się stało; a bez niego nic się nie stało, co się stało.4 W nim było życie, a życie było światłością ludzi.5 A światłość w ciemnościach świeci, a ciemności j ej nie ogarnęły.6 Był człowiek posłany od Boga, któremu na imię było Jan.7 Ten przyszedł na świadectwo, aby dał świadectwo o światłości, aby przezeń wszyscy wierzyli.8 Nie był on światłością, ale żeby świadectwo dał o światłości.9 Była światłość prawdziwa, która oświeca wszelkiego człowieka na ten świat przychodzącego.10 Na świecie był, a świat przezeń uczyniony jest, a świat go nie poznał.11 Przyszedł do swej własności, a swoi go nie przyjęli.12 A ilukolwiek go przyjęło, dał im moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego,13 którzy nie ze krwi, ani z woli ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.14 A Słowo ciałem się stało, i mieszkało między nami, (i widzieliśmy chwałę Jego, chwałę jako jednorodzonego od Ojca), pełne łaski i prawdy.15 Jan daje świadectwo o nim, i woła, mówiąc: Ten był, o którym powiedziałem: Ten, co po mnie przyjść ma, stał się przede mną; bo pierwej był, niż ja.16 I z pełności jego myśmy wszyscy otrzymali, i łaskę za łaskę.17 Albowiem Zakon przez Mojżesza był dany; łaska i prawda stała się przez Jezusa Chrystusa.18 Boga nikt nigdy nie widział; jednorodzony Syn, który jest na łonie Ojca, on opowiedział.CZĘŚĆ I (1,19 -12,50)OBJAWIENIE BÓSTWA ZBAWICIELA PRZEZ NAUKĘ I CUDAA. NAD JORDANEM I W GALILEI (1,19 2,12) ŚWIADECTWO JANA CHRZCICIELA.19 A to jest świadectwo Janowe, gdy żydzi z Jeruzalem posłali do niego kapłanów i lewitów, aby go spytali: Ktoś ty jest?20 I wyznał, a nie zaparł się; i wyznał: Że nie jestem ja Chrystusem.21 spytali go: Cóż więc? Jesteś ty Eliaszem? I rzekł: Nie jestem. Jesteś ty prorokiem? I odpowiedział: Nie.22 Rzekli mu więc: Kimże jesteś, żebyśmy dali odpowiedź tym, którzy nas posłali? Co powiadasz sam o sobie?23 Rzekł: Jam “głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską,” jak powiedział Izajasz prorok.24 A ci, co byli posłani, byli z faryzeuszów.25 I spytali go, i rzekli mu: Czemuż więc chrzcisz, jeśli ty nie jesteś Chrystusem, ani Eliaszem, ani prorokiem?26 Odpowiedział im Jan, mówiąc: Ja chrzczę wodą; ale wpośród was stanął, którego wy nie znacie.27 0n jest, który po mnie przyjdzie, który przede mną stał się, któremu ja nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u obuwia jego.28 To działo się w Betanii za Jordanem, gdzie Jan udzielał chrztu. OTO BARANEK BOŻY.29 Nazajutrz ujrzał Jan Jezusa idącego do siebie, i rzekł: Oto Baranek Boży, oto który gładzi grzech świata.30 Tenci jest, o którym powiedziałem: Przychodzi po mnie mąż, który się stał przede mną, bo pierwej był, niż ja.31 I ja go nie znałem, lecz żeby był objawiony w Izraelu, dlatego ja przyszedłem, chrzcząc wodą.32 I dał Jan świadectwo mówiąc: Że widziałem Ducha zstępującego z nieba jako gołębicę, i został na nim.33 A ja go nie znałem; ale, który mię posłał chrzcić wodą, ten mi powiedział: Na kogo ujrzysz zstępującego Ducha, i na nim zostającego, ten jest, który chrzci Duchem Świętym.34 A ja widziałem, i dałem świadectwo, że ten jest Synem Bożym. PIERWSI UCZNIOWIE JEZUSA.35 A nazajutrz znowu stał Jan i dwaj uczniowie jego.36 I spojrzawszy na Jezusa przechodzącego, rzekł: Oto Baranek Boży.37 I usłyszeli go dwaj uczniowie mówiącego, i poszli za Jezusem.38 A Jezus obróciwszy się, i ujrzawszy ich za sobą idących, rzekł im: Czego szukacie? A oni mu rzekli: Rabbi (co przetłumaczone znaczy: Nauczycielu), gdzie mieszkasz?39 Rzekł im: Pójdźcie, a zobaczcie. Przyszli i zobaczyli, gdzie mieszka, i zostali przy nim tego dnia; a było około dziesiątej godziny.40 Był zaś Andrzej, brat Szymona Piotra, jednym z dwóch, którzy słyszeli byli od Jana, i poszli za nim.41 Ten znalazł najpierw Szymona, brata swego, i rzecze mu: Znaleźliśmy Mesjasza (co przetłumaczone znaczy Chrystus).42 I przyprowadził go do Jezusa. Jezus zaś wejrzawszy nań rzekł: Ty jesteś Szymon, syn Jony; ty będziesz nazwany Kefas (co się wykłada: Opoka). POWOŁANIE NATANAELA.43 Nazajutrz chciał udać się do Galilei, i znalazł Filipa. I rzecze mu Jezus: Pójdź za mną.44 A Filip był z Betsaidy, miasta Andrzeja i Piotra.45 Znalazł Filip Natanaela, i rzecze mu: Znaleźliśmy tego, o którym pisał Mojżesz w Zakonie i prorocy, Jezusa, syna Józefa, z Nazaretu.46 I rzekł mu Natanael: Czy z Nazaretu może być co dobrego? Rzecze mu Filip: Pójdź, a zobacz.47 Ujrzał Jezus Natanaela, idącego, ku sobie, i rzecze o nim: Oto prawdziwie izraelita, w którym nie ma zdrady.48 Rzecze mu Natanael: Skądże mnie znasz? Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: Pierwej, niż cię Filip zawołał, gdy byłeś pod figą, widziałem cię.49 Odpowiedział mu Natanael, i rzekł: Rabbi, tyś jest Syn Boży, tyś jest król Izraela.50 Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: Żem ci powiedział: Widziałem cię pod figą, wierzysz; większe, niż te, rzeczy ujrzysz.51 I rzekł mu: Zaprawdę, zaprawdę, mówię wam: Ujrzycie niebo otwarte i Aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego.2 CUD W KANIE GALILEJSKIEJ.1 A dnia trzeciego były gody małżeńskie w Kanie Galilejskiej; a była tam matka Jezusowa.2 Wezwany też był na gody i Jezus i uczniowie jego.3 A gdy zabrakło wina, rzekła matka Jezusowa do niego: Wina nie mają.4 I rzecze jej Jezus: Co mnie i tobie niewiasto? Jeszcze nie przyszła godzina moja.5 Rzecze matka jego sługom: Cokolwiek wam powie, czyńcie.6 Było tam ze sześć stągwi kamiennych, ustawionych dla oczyszczenia żydowskiego, mieszczących w sobie każda po dwa albo trzy wiadra.7 Rzecze im Jezus: Napełnijcie stągwie wodą. I napełnili je aż do wierzchu.8 I rzecze im Jezus: Zaczerpnijcie teraz, i zanieście gospodarzowi wesela. I zanieśli.9 A gdy gospodarz wesela skosztował wody, która stała się winem, a nie wiedział, skądby było (lecz wiedzieli słudzy, którzy wodę czerpali), woła oblubieńca gospodarz wesela,10 i rzecze mu: Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy sobie podpiją, wtedy podlejsze; ty zaś dobre wino zachowałeś aż do tego czasu!11 Ten początek cudów uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej; i objawił chwałę swoją, i uwierzyli weń uczniowie jego.12 Potem zstąpił do Kafarnaum, on i matka jego, i bracia jego i uczniowie jego; i zabawili tam niewiele dni.B. PIERWSZY POBYT W JERUZALEM I W JUDEI (2,13 3,36) WYRZUCENIE KUPCZĄCYCH Z ŚWIĄTYNI.13 A była blisko Pascha żydowska, i poszedł Jezus do Jerozolimy.14 I znalazł w świątyni sprzedających woły i owce i gołębie, i bankierów siedzących.15 A uczyniwszy jakby bicz z powrózków, wyrzucił wszystkich z świątyni, owce też i woły, a pieniądze bankierów rozsypał, i stoły poprzewracał.16 A tym, co gołębie sprzedawali, rzekł: Wynieście to stąd, a nie czyńcie domu Ojca mego domem kupiectwa.17 I wspomnieli uczniowie jego, że jest napisane: “Żarliwość o dom twój pożera mnie.”18 Odpowiedzieli więc żydzi, i rzekli mu: Jakiż znak ukazujesz nam, że to czynisz?19 Opowiedział Jezus, i rzekł im: Rozwalcie tę świątynię, a w trzech dniach ją postawię.20 Rzekli więc żydzi: Czterdzieści i sześć lat budowano tę świątynię, a ty ją w trzech dniach wystawisz?21 Ale on mówił o świątyni ciała swojego.22 Gdy tedy zmartwychwstał, wspomnieli uczniowie jego, iż to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowom, które wyrzekł Jezus.23 Gdy zaś był w Jerozolimie w Paschę w dzień święty, wielu uwierzyło w imię jego, widząc cuda jego, które czynił.24 Lecz sam Jezus nie zwierzał im samego siebie, dlatego że on znał wszystkich,25 i że nie trzeba mu było, aby kto dawał świadectwo o człowieku; albowiem sam wiedział, co jest w człowieku.3 ROZMOWA Z NIKODEMEM.1 Był zaś mąż spośród faryzeuszów, imieniem Nikodem, książę żydowski.2 Ten przyszedł do Jezusa w nocy, i rzekł mu: Rabbi, wiemy, żeś przyszedł jako nauczyciel od Boga; bo nikt takich cudów czynić nie może, jakie ty czynisz, jeśliby z nim Bóg nie był.3 Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: Zaprawdę, zaprawdę mówię tobie: Jeśli się kto na nowo nie odrodzi, nie może oglądać królestwa Bożego.4 Rzecze do niego Nikodem: Jakże się może człowiek narodzić, będąc starym? Czy może napowrót wejść w łono matki swojej i odrodzić się?5 Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się kto nie odrodzi z wody i z Ducha Świętego, nie może wejść do królestwa Bożego.6 Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest.7 ‘Nie dziw się, że ci powiedziałem: Potrzeba się wam znowu narodzić.8 Duch tchnie, kędy chce, i głos jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi, i dokąd idzie; tak jest z każdym, który się narodził z Ducha.9 Odpowiedział Nikodem, i rzekł mu: Jakże się to stać może? 10 Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: To ty jesteś nauczycielem w Izraelu, a tego nie wiesz?11 Zaprawdę, zaprawdę powiadam tobie, że my co wiemy, mówimy, i o tym, cośmy widzieli, świadczymy; a świadectwa naszego nie przyjmujecie.12 Jeżeli ziemskie rzeczy wam powiedziałem, a nie wierzycie, jakże uwierzycie, gdy wam niebieskie opowiadać będę?13 I nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy, który jest w niebie.14 A jak Mojżesz podwyższył węża na pustyni, tak trzeba, aby podwyższony był Syn Człowieczy:15 aby wszelki, który weń wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.16 Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby wszelki, kto wierzy weń, nie zginął, ale miał życie wieczne.17 Gdyż Bóg nie posłał Syna swego na świat, aby świat sądził; ale żeby świat był zbawiony przez niego.18 Kto wierzy weń, nie bywa sądzony; a kto nie wierzy, już osądzony jest, bo nie wierzy w imię jednorodzonego Syna Bożego.19 Ten zaś jest sąd, że światłość przyszła na świat, a ludzie bardziej umiłowali ciemności, niż światłość; bo złe były ich uczynki.20 Każdy bowiem, który źle czyni, nienawidzi światłości, i nie przychodzi do światłości, żeby nie były zganione uczynki jego.21 Lecz kto czyni prawdę, przychodzi do światłości, aby się okazały sprawy jego, że w Bogu są uczynione. DZIAŁALNOŚĆ W JUDEI.22 Potem przyszedł Jezus i uczniowie jego do ziemi Judzkiej, i tam przebywał z nimi, i chrzcił.23 Chrzcił też i Jan w Enon w pobliżu Salim, bo było tam wód wiele i przychodzili, i chrzcili się.24 Jeszcze bowiem Jan nie był wtrącony do więzienia.25 I wszczął się spór między uczniami Janowymi i żydami co do oczyszczenia.26 I przyszli do Jana, i rzekli mu: Rabbi, ten, co z tobą był za Jordanem, któremuś ty dał świadectwo, ten oto chrzci, a wszyscy idą do niego.27 Odpowiedział Jan, i rzekł: Nie może człowiek nic wziąć, jeśliby mu nie było dane z nieba.28 Wy sami jesteście mi świadkami, że powiedziałem: Nie jestem ja Chrystusem; ale że jestem posłany przed nim.29 Kto ma oblubienicę, jest oblubieńcem; lecz przyjaciel oblubieńca, który stoi, a słucha go, weselem się weseli dla głosu oblubieńca. To więc wesele moje wypełniło się.30 On ma wzrastać, a ja się umniejszać.31 Ten, co z wysoka przychodzi, ponad wszystkimi jest; ten, co jest z ziemi, z ziemi jest, i o ziemi mówi; ten, co z nieba przyszedł, jest ponad wszystkimi.32 A co widział i słyszał, to świadczy; a świadectwa jego nikt nie przyjmuje.33 Kto świadectwo jego przyjął, stwierdził, że Bóg jest prawdomówny.34 Albowiem ten, którego Bóg posłał, słowa Boże głosi, bo nie pod miarą Bóg daje ducha.35 Ojciec miłuje syna, i wszystko oddał w rękę jego.36 Kto wierzy w Syna ma życie wieczne; a kto nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, ale gniew Boży nad nim zostaje.C. PODRÓŻ PRZEZ SAMARIĘ I POWRÓT DO GALILEI (4,1-54)4 JEZUS OPUSZCZA JUDEĘ.1 Gdy więc dowiedział się Jezus, że usłyszeli faryzeusze, iż Jezus zdobywa uczniów i chrzci więcej, niż Jan2 (chociaż Jezus nie chrzcił, ale uczniowie jego),3 opuścił Judeę, i poszedł znów do Galilei.4 A trzeba mu było przechodzić przez Samarię. NIEWIASTA SAMARYTAŃSKA.5 Przyszedł tedy do miasta Samarii, które zwią Sychar, blisko folwarku, który dał Jakub Józefowi, synowi swemu.6 A była tam studnia Jakubowa; Jezus więc znużony z drogi, siedział tak przy studni. Godzina była prawie szósta.7 Przychodzi niewiasta z Samarii czerpać wodę. Rzecze do niej Jezus: Daj mi pić.8 (Uczniowie jego bowiem odeszli byli do miasta, aby kupić żywności).9 Rzecze mu więc owa niewiasta samarytańska: Jakże ty, będąc żydem, prosisz pić ode mnie, która jestem niewiastą samarytańską? Żydzi bowiem nie obcują z Samarytanami.10 Odpowiedział Jezus, i rzekł jej: Gdybyś znała dar Boży, i kto jest ten, co ci mówi: Daj mi pić, ty byś go zapewne prosiła, a dałby ci wody żywej.11 Rzecze mu niewiasta: Panie! I czerpać czym nie masz, a studnia jest głęboka; skądże więc masz wodę żywą?12 Czyż ty większy jesteś, niż ojciec nasz Jakub, który nam studnię dał, i sam z niej pił, i synowie jego, i trzody jego?13 Odpowiedział Jezus, i rzekł jej: Każdy, kto pije z tej wody, znów będzie pragnął; lecz kto by pił z wody, którą ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki;14 ale woda, którą ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody, tryskającej ku życiu wiecznemu.15 Rzecze do niego niewiasta: Panie! Daj mi tej wody, abym nie pragnęła, ani czerpać tu nie przychodziła.16 Rzecze do niej Jezus: Idź, zawołaj męża twego, a przyjdź tu.17 Odpowiedziała niewiasta, i rzekła: Nie mam męża. Rzecze do niej Jezus: Dobrześ powiedziała, że nie mam męża.18 Albowiem pięciu mężów miałaś, a ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem. To prawdziwie powiedziałaś.19 Rzecze mu niewiasta: Panie! Widzę, że ty jesteś prorokiem.20 Ojcowie nasi cześć oddawali na tej górze, a wy powiadacie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie cześć oddawać potrzeba.21 Rzecze do niej Jezus: Niewiasto, wierz mi, że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcili Ojca.22 Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy, co znamy, ob z żydów jest zbawienie.23 Ale nadchodzi godzina, i teraz jest, gdy prawdziwi czciciele będą czcili Ojca w duchu i w prawdzie; bo i Ojciec takich szuka, którzy by go czcili.24 Duchem jest Bóg, a ci, co mu cześć oddają, trzeba, aby go czcili w duchu i w prawdzie.25 Rzecze mu niewiasta: Wiem, że przyjdzie Mesjasz (którego zowią Chrystusem); gdy więc on przyjdzie, oznajmi nam wszystko.26 Rzecze do niej Jezus: Jam jest, który mówię z tobą. O POKARMIE I ŻNIWIE DUCHOWYM.27 A wnet przyszli uczniowie jego i dziwili się, że z niewiastą rozmawiał; ale żaden nie powiedział: O co pytasz, albo o czym z nią rozmawiasz?28 Niewiasta więc zostawiła wiadro swoje, i odeszła do miasta, i powiedziała owym ludziom:29 Chodźcie, a zobaczcie człowieka, który powiedział mi wszystko, cokolwiek uczyniłam. Nie jestże to Chrystus?30 Wyszli więc Ż miasta, i szli do niego.31 Tymczasem prosili go uczniowie, mówiąc: Rabbi, jedz.32 On zaś im rzecze: Mam ja pokarm do jedzenia, o którym wy nie wiecie.33 Mówili więc uczniowie między sobą: Czy może kto przyniósł mu jeść?34 Rzecze im Jezus: Mój pokarm jest, żebym czynił wolę tego, który mnie posłał, abym wykonał sprawę j ego.35 Czyż wy nie mówicie, że jeszcze są cztery miesiące, a żniwo przyjdzie? Oto wam powiadam: Podnieście oczy wasze, a popatrzcie na pola, że białe już są do żniwa.36 A kto żnie, bierze zapłatę, i zbiera owoc na życie wieczne; aby i ten, który sieje, weselił się 1 zarazem ten, który żnie.37 Albowiem w tym słowo jest prawdziwe, że inny jest, który sieje, a inny jest, który żnie.38 Ja was posłałem żąć to, nad czym nie pracowaliście; inni się napracowali, a wyście weszli w ich prace. JEZUS WŚRÓD SAMARYTAN.39 Z owego zaś miasta wielu Samarytan uwierzyło weń dla słowa niewiasty, świadectwo dającej: Że powiedział mi wszystko, cokolwiek uczyniłam.40 Gdy tedy przyszli do niego Samarytanie, prosili go, aby tam pozostał. I został tam dwa dni.41 I daleko więcej uwierzyło weń dla mowy jego.42 A niewieście mówili: Że już nie dla twego opowiadania wierzymy; sami bowiem usłyszeliśmy, i wiemy, że ten jest prawdziwie Zbawicielem świata. POWRÓT DO GALILEI.43 A po dwóch dniach wyszedł stamtąd, i odszedł do Galilei.44 Albowiem sam Jezus dał świadectwo, że prorok nie ma czci w ojczyźnie swojej.45 Gdy więc przyszedł do Galilei, przyjęli go Galilejczycy, gdyż widz leli wszystko, co był uczynił w Jerozolimie w dzień święty; bo i sami byli przyszli na dzień święty.46 Przyszedł więc znowu do Kany Galilejskiej, gdzie z wody uczynił wino. A był pewien dworzanin królewski, którego syn chorował w Kafarnaum. UZDROWIENIE SYNA DWORZANINA.47 Ten gdy usłyszał, że Jezus przyszedł z Judei do Galilei, poszedł do niego, i prosił go, aby przybył, i uzdrowił syna jego, bo zaczynał umierać.48 Rzekł więc do niego Jezus: Jeśli znaków i cudów nie ujrzycie, nie wierzycie.49 Rzecze do niego dworzanin: Przyjdź, Panie, zanim syn mój umrze.50 Rzecze mu Jezus: Idź, syn twój żyje. Uwierzył człowiek słowom, które mu powiedział Jezus, i odszedł.51 A gdy on już powracał, zabiegli mu słudzy, i oznajmili, mówiąc, że syn jego żyje.52 Pytał ich więc o godzinę, w której mu się polepszyło. I powiedzieli mu: Że wczoraj o siódmej godzinie opuściła go gorączka.53 Poznał tedy ojciec, że była to godzina, o której rzekł mu Jezus: Syn twój żyje; i uwierzył on sam i cały dom jego.54 Ten znów drugi znak uczynił Jezus, przyszedłszy z Judei do Galilei.D. DRUGA PASCHA W JERUZALEM (5, t -47)5 UZDROWIENIE CHOREGO OD LAT 38.1 Potem był dzień święty żydowski, i poszedł Jezus do Jerozolimy.2 A jest w Jerozolimie Owcza sadzawka, którą po żydowsku nazywają Betsaida, mająca pięć krużganków.3 W tych leżało wielkie mnóstwo chorych, ślepych, chromych, wyschłych, którzy oczekiwali na poruszenie wody.4 Anioł zaś Pański zstępował od czasu do czasu w sadzawkę, i poruszała się woda. A kto pierwszy wszedł do sadzawki po poruszeniu wody, stawał się zdrowym, jakąkolwiek byłby zdjęty chorobą.5 A był tam pewien człowiek od trzydziestu i ośmiu lat niemocą złożony.6 Gdy go Jezus ujrzał leżącego i poznał że długi już czas choruje, rzecze mu: Chcesz być zdrów?7 Odpowiedział mu chory: Panie! Nie mam człowieka, żeby mnie wpuścił do sadzawki, gdy poruszy się woda; gdy bowiem ja przychodzę, inny wstępuje przede mną.8 Rzecze mu Jezus: Wstań, weźmij łoże twoje, a chodź.9 I natychmiast stał się zdrowym ów człowiek, i wziął łoże swoje, i chodził. Był zaś szabat dnia tego.10 Mówili więc żydzi temu, który został uzdrowiony: Szabat jest, nie godzi się tobie nosić łoża twego.11 Odpowiedział im: Ten, który mnie uzdrowił, on mi rzekł: Weźmij łoże twoje, a chodź.12 Spytali go więc: Któż jest ten człowiek, który ci powiedział: Weźmij łoże twoje, a chodź?13 Ów zaś uzdrowiony nie wiedział, kto to był; Jezus bowiem usunął się od rzeszy, która była na miejscu.14 Potem znalazł go Jezus w świątyni, i rzekł mu: Oto stałeś się zdrowym, już nie grzesz, aby ci się co gorszego nie zdarzyło.15 Odszedł ów człowiek, i oznajmił żydom, że to Jezus jest, który go zdrowym uczynił.16 Dlatego żydzi prześladowali Jezusa, że to czynił w szabat.17 Lecz Jezus im odpowiedział: Ojciec mój aż dotąd działa, i ja działam.18 Dlatego więc tym bardziej starali się go żydzi zabić, że nie tylko naruszał szabat, ale też Boga powiadał być Ojcem swym, czyniąc się równym Bogu. Jezus zatem odpowiedział, i rzekł im: JEZUS RÓWNY OJCU.19 Zaprawdę, zaprawdę mówię wam, nie może Syn sam od siebie nic czynić, tylko to co widzi, że Ojciec czyni; albowiem cokolwiek on czyni, to i Syn podobnie czyni.20 Gdyż Ojciec miłuje Syna i wszystko mu ukazuje, co sam czyni, i większe nad te uczynki mu okaże, abyście się wydziwilli.21 Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych, i ożywia, tak i Syn, których chce, ożywia.22 Ojciec bowiem nikogo nie sądzi, lecz wszystek sąd dał Synowi,23 aby wszyscy czcili Syna, jako czczą Ojca. Kto nie czci Syna, nie czczą Ojca, który go posłał.24 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, że kto słowa mego słucha, a wierzy temu, który mię posłał, ma życie wieczne, i nie przyjdzie na sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia.25 Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam, że nadchodzi godzina i teraz jest, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego, a ci, którzy usłyszą, ożyją.26 Albowiem jak Ojciec ma życie sam w sobie, tak dał i Synowi, aby miał życie sam w sobie.27 I dał mu władzę sąd czynić, dlatego że jest Synem Człowieczym.28 Nie dziwcie się temu, bo przychodzi godzina, w której wszyscy, co są w grobach, usłyszą głos Syna Bożego.29 I wyjdą ci, którzy dobrze czynili, na zmartwychwstanie życia; a którzy źle czynili, na zmartwychwstanie sądu.30 Nie mogę ja sam od siebie nic czynić. Jak słyszę, sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy; bo nie szukam woli mojej, ale woli tego, który mnie posłał. ŚWIADECTWO OJCA I UCZYNKÓW.31 Jeśli ja sam o sobie daję świadectwo, świadectwo moje nie jest prawdziwe.32 Inny jest, który o mnie świadczy; i wiem, że prawdziwe jest świadectwo, które o mnie wydaje.33 Wyście posłali do Jana, i dał świadectwo prawdzie.34 Ja zaś nie od człowieka świadectwo biorę, ale to mówię, abyście wy byli zbawieni.35 On był świecą gorejącą i świecącą; a wyście chcieli do czasu radować się w światłości jego.36 Ale ja mam świadectwo większe niż Janowe. Uczynki bowiem, które dał mi Ojciec, abym je wykonał: same uczynki, które ja czynię, świadczą o mnie, że mnie Ojciec posłał.37 A Ojciec, który mnie posłał, sam świadectwo dał o mnie. I nie słyszeliście nigdy głosu jego, ani nie widzieliście postaci jego;38 i słowa jego nie macie w sobie na stałe, gdyż temu, którego on posłał, wy nie wierzycie.39 Badajcie Pisma, gdyż wam się zdaje, że w nich życie wieczne macie; a one są, które świadectwo dają o mnie;40 a do mnie przyjść nie chcecie, abyście życie mieli.41 Chwały od ludzi nie biorę.42 Ale poznałem was, że miłości Bożej nie macie w sobie.43 Ja przyszedłem w imię Ojca mego, a nie przyjmujecie mnie; jeśli inny przyjdzie w imię swoje, jego przyjmiecie.44 Jakże możecie wierzyć wy, którzy chwałę jeden od drugiego bierzecie, a chwały, która od samego Boga jest, nie szukacie?45 Nie sądźcie, że ja was oskarżać będę u Ojca; jest, który was oskarża, Mojżesz, w którym wy nadzieję macie.46 Gdybyście bowiem wierzyli Mojżeszowi, i mnie byście zapewne wierzyli; o mnie bowiem on pisał.47 Lecz jeśli jego pismom nie wierzycie, jakże moim słowom uwierzycie? E. NOWY POBYT W GALILEI (6,1 – 7,9)6 CUDOWNE ROZMNOŻENIE CHLEBA.1 Potem odszedł Jezus za morze Galilejskie, to jest Tyberiadzkie.2 I szła za nim rzesza wielka, gdyż widzieli znaki, które czynił nad tymi, co chorowali.3 Wszedł więc Jezus na górę, i siedział tam z uczniami swoimi.4 A była blisko Pascha, dzień święty żydowski.5 Gdy więc Jezus podniósł oczy, i zobaczył, że wielka rzesza idzie do niego, rzekł do Filipa: Skąd kupimy chleba, żeby ci jedli?6 A mówił to, próbując go; bo sam wiedział co miał czynić.7 Odpowiedział mu Filip: Za dwieście denarów chleba nie wystarczy im, tak żeby każdy mało co wziął.8 Rzekł mu jeden z uczniów jego, Andrzej, brat Szymona Piotra:9 Jest tu jedno pacholę, co ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby; ale co to jest na tak wielu?10 Rzekł tedy Jezus: Każcie ludziom usiąść. A było trawy wiele na tym miejscu. Usiedli więc mężczyźni w liczbie około pięciu tysięcy.11 Wziął więc Jezus chleby, i dzięki uczyniwszy, rozdał siedzącym; podobnież i z ryb, ile chcieli.12 Gdy zaś się najedli, rzekł uczniom swoim: Zbierzcie ułomki które pozostały, aby nie zginęły.13 Zebrali tedy, i napełnili dwanaście koszów ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, które pozostały tym, co jedli.14 Owi więc ludzie ujrzawszy cud, który Jezus uczynił, mówili: Że ten jest prawdziwie Prorokiem, który ma przyjść na świat.15 Jezus zatem poznawszy, że mieli przyjść, aby go porwać i uczynić królem, uszedł znowu sam jeden na górę. JEZUS CHODZI PO MORZU.16 Gdy zaś zmrok zapadł, zeszli uczniowie jego nad morze.17 I wsiadłszy w łódź, płynęli za morze do Kafarnaum; i było już ciemno, a Jezus do nich nie przyszedł.18 Morze zaś poczynało się burzyć, bo wiał silny wiatr.19 Gdy więc ujechali około dwadzieścia pięć albo trzydzieści stadiów, widzą Jezusa chodzącego po morzu i zbliżającego się do łodzi, i zlękli się.20 Lecz on im rzecze: Jam jest, nie bójcie się.21 Chcieli go tedy wziąć do łodzi; a łódź natychmiast przypłynęła do ziemi, do której jechali. OBIETNICA EUCHARYSTII.22 Nazajutrz rzesza, która stała za morzem, zobaczyła, że tam nie było innej łodzi tylko jedna, i że Jezus nie wsiadł do łodzi z uczniami swoimi, ale sami uczniowie jego odjechali.23 Inne zaś łodzie nadeszły od Tyberiady obok miejsca, gdzie jedli chleb, gdy Pan dzięki czynił.24 Skoro więc zobaczyła rzesza, że tam nie ma Jezusa, ani uczniów jego, wsiedli w łódki, i przypłynęli do Kafarnaum, szukając Jezusa.25 A znalazłszy go za morzem, rzekli mu: Rabbi, kiedyś tu przybył?26 Odpowiedział im Jezus, i rzekł: Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Szukacie mnie, nie dlatego żeście cuda widzieli, ale żeście chleb jedli, i najedliście się.27 Starajcie się nie o pokarm, który ginie, ale który trwa na życie wieczne, który wam da Syn Człowieczy; na nim bowiem Bóg Ojciec położył swą pieczęć.28 Rzekli więc do niego: Cóż mamy czynić, abyśmy pełnili uczynki Boże?29 Odpowiedz lał Jezus, i rzekł im: To jest dzieło Boże, abyście wierzyli w tego, którego on posłał.30 Rzekli mu tedy: Cóż więc ty za znak czynisz, abyśmy ujrzeli, i uwierzyli tobie? Cóż działasz?31 Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jako jest napisane: “Chleb z nieba dał im jeść.” JEZUS PRAWDZIWYM CHLEBEM Z NIEBA.32 Rzekł im więc Jezus: Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale Ojciec mój daje wam chleb z nieba prawdziwy.33 Albowiem chleb Boży jest, który z nieba zstąpił, i daje życie światu.34 Rzekli więc do mego: Panie, daj nam zawsze tego chleba.35 A Jezus im powiedział: Jam jest chleb życia; kto do mnie przychodzi, łaknąć nie będzie; a kto we mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie.36 Ale wam powiedziałem, żeście i widzieli mię, i nie wierzycie.37 Wszystko, co mi daje Ojciec, do mnie przyjdzie; a tego, co do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz;38 bo zstąpiłem z z nieba, nie żebym czynił wolę moją, ale wolę tego, który mię posłał.39 A ta jest wola tego, który mię posłał, Ojca, żebym nic z tego wszystkiego, co mi dał, nie stracił; ale żebym to wskrzesił w dzień ostateczny.40 A ta jest wola Ojca mego, który mię posłał, żeby każdy, który widzi Syna, i wierzy weń, miał życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dzień ostatni. SZEMRANIE NIEWIERNYCH ŻYDÓW.41 Szemrali więc na niego żydzi, że powiedział: Jam jest chleb żywy, który z nieba zstąpił.42 I mówili: Czyż nie jest to Jezus, syn Józefa, którego ojca i matkę my znamy? Jakże więc on mówi: Że z nieba zstąpiłem?43 Odpowiedział tedy Jezus, i rzekł im: Nie szemrajcie między sobą.44 Nikt do mnie przyjść nie może, jeśli Ojciec, który mię posłał, nie pociągnie go; a ja go wskrzeszę w dzień ostatni.45 Jest napisane u proroków: “I będą wszyscy uczniami Bożymi.” Wszelki, kto usłyszał od Ojca, i nauczył się, przychodzi do mnie.46 Nie, żeby Ojca kto widział; tylko ten, który jest od Boga, ten widział Ojca.47 Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam: Kto wierzy we mnie, ma życie wieczne. JEZUS CHLEBEM ŻYWOTA.48 Jam jest chleb życia.49 Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni, i pomarli.50 Ten jest chleb z nieba zstępujący, aby jeśli go kto pożywać będzie, nie umarł.51 Jam jest chleb żywy, który z nieba zstąpił.52 Jeśli kto pożywać będzie tego chleba, żyć będzie na wieki; a chleb, który ja dam, jest ciało moje za życie świata.53 Spierali się więc żydzi między sobą, mówiąc: Jakże on może dać nam ciało swoje do jedzenia?54 Rzekł im więc Jezus: Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam: Jeślibyście nie jedli ciała Syna człowieczego, i nie pili krwi jego, nie będziecie mieć życia w sobie.55 Kto pożywa ciało moje, i pije krew moją, ma życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dzień ostatni.56 Albowiem ciało moje prawdziwie jest pokarmem, a krew moja prawdziwie jest napojem.57 Kto pożywa ciało moje, i pije krew moją, we mnie mieszka, a ja w nim.58 Jako mnie posłał żyjący Ojciec, i ja żyję dla Ojca; a kto mnie pożywa, i on żyć będzie dla mnie.59 Ten jest chleb, który z nieba zstąpił. Nie jak ojcowie wasi jedli mannę, i pomarli. Kto pożywa tego chleba, żyć będzie na wieki. RÓŻNY SKUTEK OBIETNICY.60 To powiedział w synagodze, nauczając w Kafarnaum.61 Wielu więc z uczniów jego usłyszawszy, mówili: Twarda jest ta mowa, i któż jej słuchać może?62 Jezus zaś wiedząc sam w sobie, że na to szemrają uczniowie j ego, rzekł do nich: To was gorszy?63 A jeśli zobaczycie Syna Człowieczego wstępującego tam, gdzie był pierwej?64 Duch jest, który ożywia, ciało na nic się nie przyda. Słowa, które ja wam powiedziałem, duchem i życiem są.65 Ale są niektórzy spośród was, co nie wierzą. Wiedział bowiem Jezus od początku, którzy byli, co nie wierzyli, i kto go miał wydać.66 I mówił: Dlatego wam powiedziałem, że nikt nie może przyjść do mnie, jeśli mu nie będzie dane od Ojca mojego. ODSTĘPSTWO WIELU UCZNIÓW.67 Odtąd wielu uczniów jego wycofało się, i już z nim nie chodzili.68 Rzekł więc Jezus do dwunastu: Czy i wy odejść chcecie?69 Odpowiedział mu przeto Szymon Piotr: Panie! Do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego.70 A my wierzymy i poznaliśmy, żeś ty jest Chrystus, Syn Boży. Odpowiedział im Jezus:71 Czy ja nie dwunastu was obrałem? A jeden z was jest diabeł.72 Mówił zaś o Judaszu Szymonowym, Iszkariocie; bo ten miał go wydać, chociaż był jednym z dwunastu.7 NIEDOWIARSTWO KREWNYCH CHRYSTUSA.1 Potem zaś chodził Jezus po Galilei, gdyż nie chciał po Judei chodzić, bo żydzi starali się go zabić.2 A zbliżało się żydowskie święto Kuczek.3 Rzekli więc do niego bracia jego: Odejdź stąd, a idź do Judei, żeby i uczniowie twoi widzieli dzieła twoje, które czynisz.4 Nikt bowiem niczego w skrytości nie czyni, a sam chce być na widoku. Jeśli te rzeczy czynisz, okaż się światu.5 I bracia bowiem jego weń nie wierzyli.6 Rzecze im tedy Jezus: Czas mój jeszcze nie przyszedł; ale czas wasz zawsze jest w pogotowiu.7 Nie może świat mieć was w nienawiści, ale mnie ma w nienawiści; bo ja świadectwo daję o nim, że złe są uczynki jego.8 Idźcie wy na ten dzień święty, ja zaś nie pójdę na ten dzień święty; bo mój czas jeszcze się nie wypełnił.9 To powiedziawszy, został sam w Galilei.F. ZBAWICIEL W JERUZALEM PODCZAS ŚWIĘTA KUCZEK (7,10 -10,21) RÓŻNE ZDANIA O JEZUSIE.10 A gdy poszli bracia jego, wtedy i on poszedł na dzień święty, nie jawnie, ale jakby potajemnie.11 Szukali go więc żydzi w dzień święty pytając: Gdzież on jest?12 I był o nim wielki pomruk między rzeszą. Jedni bowiem powiadali: Że jest dobry. Drudzy zaś mówili: Nie, ale zwodzi rzesze.13 Nikt o nim jednak jawnie nie mówił z bojaźni przed żydami. JEZUS UCZY W ŚWIĄTYNI.14 Gdy zaś już było w pół święta, wszedł Jezus do świątyni, i nauczał15 I dziwili się żydzi, mówiąc: Jakże ten umie Pismo, skoro się nie uczył?16 Odpowiedział im Jezus, i rzekł: Moja nauka nie jest moja, ale tego, który mię posłał.17 Jeśli kto zechce pełnić wolę jego, dowie się o tej nauce, czy jest z Boga, czy też ja sam ze siebie mówię.18 Kto sam ze siebie mówi, ten chwały własnej szuka; lecz kto szuka chwały tego, który go posłał, ten jest prawdomówny, a nie ma w nim niesprawiedliwości.19 Czyż Mojżesz nie dał wam Zakonu, a żaden z was nie pełni Zakonu?20 Czemu chcecie mnie zabić? Odpowiedziała rzesza, i rzekła: Czarta masz; któż cię chce zabić?21 Odpowiedział Jezus, i rzekł, im: Jednego czynu dokonałem, a wszyscy się dziwicie.22 Dlatego Mojżesz dał wam obrzezanie (nie żeby ono od Mojżesza było, ale od ojców), i w szabat człowieka obrzezujecie.23 Jeśli obrzezanie przyjmuje człowiek w szabat, żeby nie naruszyć Mojżeszowego Zakonu, na mnie się oburzacie, że całego człowieka uzdrowiłem w szabat?24 Nie sądźcie według pozorów, ale sądźcie sądem sprawiedliwym.25 Mówili więc niektórzy z Jerozolimy: Czyż to nie ten, którego chcą zabić? 26 A oto jawnie przemawia, i nic mu nie mówią. Czyżby prawdziwie poznali starsi, że ten jest Chrystusem?27 Ale o nim wiemy, skąd jest; lecz gdy Chrystus przyjdzie, nikt nie będzie wiedział, skąd jest.28 Wołał tedy Jezus w świątyni, ucząc i mówiąc: I mnie znacie, i skąd jestem wiecie, a sam od siebie nie przyszedłem, ale jest prawdomówny ten, który mnie posłał, którego wy nie znacie.29 Ja go znam, bo od niego jestem, a on mię posłał.30 Chcieli go więc pojmać, ale nikt nań nie podniósł ręki; bo jeszcze nie nadeszła godzina jego.31 Wielu zaś z rzeszy uwierzyło weń, i mówili: Czyż Chrystus gdy przyjdzie, więcej cudów czynić będzie, aniżeli te, które ten czyni?32 Usłyszeli faryzeusze, jak to o nim rzesza szemrała; i posłali przedniejsi kapłani i faryzeusze sługi, aby go pojmali.33 Rzekł im więc Jezus: Jeszcze krótki czas jestem z wami, a odchodzę do tego, który mię posłał.34 Szukać mię będziecie, a nie znajdziecie; a gdzie ja jestem wy przyjść nie możecie.35 Mówili więc żydzi między sobą: Dokądże ten pójdzie, że my go nie znajdziemy? Czy pójdzie do rozproszenia pogan, i będzie uczył pogan?36 Cóż to za słowo, które powiedział: Szukać mię będziecie, a nie znajdziecie; a gdzie ja jestem, wy przyjść nie możecie? CZY JEZUS JEST MESJASZEM?37 W ostatni zaś wielki dzień święta stał Jezus, i wołał, mówiąc: Jeśli kto pragnie, niech do mnie przyjdzie a pije.38 Kto wierzy we mnie, jak mówi Pismo, z żywota jego rzeki wody żywej popłyną.39 A to mówił o Duchu, którego otrzymać mieli wierzący weń; albowiem Duch jeszcze nie był dany, bo Jezus jeszcze nie był uwielbiony.40 Z owej więc rzeczy, usłyszawszy te słowa jego, mówili: Ten jest prawdziwie prorokiem.41 Inni mówili: Ten jest Chrystusem. Niektórzy zaś powiadali: Czyż Jezus przyjdzie z Galilei?42 Czyż Pismo nie mówi, że Jezus przyjdzie z rodu Dawida i z Betlejem miasteczka, gdzie był Dawid?43 Powstał zatem rozłam między resztą z powodu niego.44 A niektórzy z nich chcieli go pojmać, ale nikt nie podniósł nań ręki.45 Przyszli więc słudzy najwyższych kapłanów i faryzeuszów. A oni im rzekli: Czemuście go nie przyprowadzili?46 Odpowiedzieli słudzy: Nigdy tak człowiek nie mówił, jako ten człowiek.47 Odpowiedzieli im tedy faryzeusze: Czyż i wy jesteście zwiedzeni?48 Czy który ze starszych uwierzył weń, albo z faryzeuszów?49 Ale to pospólstwo, które nie zna Zakonu, przeklęte jest.50 Rzekł do nich Nikodem, ten, który w nocy przyszedł do niego, a był jednym z nich:51 Czyż Zakon nasz sądzi człowieka, jeśli pierwej nie usłyszy od niego, i nie zrozumie, co czyni?52 Odpowiedzieli, i rzekli mu: Czy i ty jesteś Galilejczykiem? Badaj Pisma, a zobaczysz, że z Galilei prorok nie powstaje.53 I powrócili każdy do domu swego.8 JAWNOGRZESZNICA.1 Jezus zaś udał się na górę Oliwną.2 A raniutko znów przyszedł do świątyni, i cały lud przyszedł do niego; a usiadłszy nauczał ich.3 I przyprowadzają doktorowie i faryzeusze niewiastę, którą na cudzołóstwie zostano, i postawili ją pośrodku, i4 rzekli mu: Nauczycielu tę niewiastę zastano teraz na cudzołóstwie.5 W Zakonie zaś Mojżesz przykazał nam takie kamienować. Ty więc co mówisz?6 To znów mówili, kusząc go, aby go mogli oskarżyć. A Jezus schyliwszy się w dół, pisał palcem po ziemi.7 Gdy zaś nie przestawali go pytać, podniósł się, i rzekł im: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamieniem.8 I znowu schyliwszy się, pisał na ziemi.9 A usłyszawszy to, jeden za drugim wychodzili, poczynając od starszych; i został sam Jezus, i niewiasta w pośrodku stojąca.10 Jezus zaś podniósłszy się, rzekł jej: Niewiasto, gdzież są ci, co na ciebie skarżyli? Żaden cię nie potępił?11 A ona rzekła: żaden, Panie! Jezus zaś powiedział: I ja cię nie potępię. Idź, a już więcej nie grzesz. JEZUS ŚWIATŁOŚCIĄ ŚWIATA.12 Znowu więc odezwał się do nich Jezus, mówiąc: Jam jest światłość świata; kto za mną idzie, nie chodzi w ciemności, ale będzie miał światłość życia.13 Rzekli mu tedy faryzeusze: Ty sam o sobie świadectwo dajesz; świadectwo twoje nie jest prawdziwe.14 Odpowiedział Jezus, i rzekł im: Chociaż ja świadectwo daję sam o sobie, prawdziwe jest świadectwo moje, bo wiem, skąd przyszedłem i dokąd idę; lecz wy nie wiecie, skąd przychodzę, albo dokąd idę.15 Wy według ciała sądzicie; ja nikogo nie sądzę.16 A jeśli też i sądzę; sąd mój jest prawdziwy; bo nie jestem sam, ale ja i ten, który mnie posłał, Ojciec.17 A w Zakonie waszym jest napisane, że świadectwo dwóch ludzi jest prawdziwe.18 Jam jest, który sam o sobie daję świadectwo; i daje świadectwo o mnie Ojciec, który mię posłał.19 Rzekli mu więc: Gdzież jest twój Ojciec? Odpowiedział Jezus: Ani mnie nie znacie, ani Ojca mojego; gdybyście mnie znali, to byście zapewne i Ojca mego znali.20 Te słowa powiedział Jezus koło skarbca, ucząc w świątyni; a nikt go nie pojmał, bo jeszcze nie nadeszła godzina jego. JEZUS SYNEM BOGA.21 Jezus więc rzekł im znowu, mówiąc: Ja odchodzę, i będziecie mnie szukać, a w grzechu waszym pomrzecie. Dokąd ja idę, wy przyjść nie możecie.22 Mówili tedy żydzi: Alboż sam się zabije, że powiedział: Dokąd ja idę, wy przyjść nie możecie?23 I mówił im: Wyście z niskości, a jam z wysokości. Wyście z tego świata, a ja nie jestem z tego świata.24 Przeto wam powiedziałem, że pomrzecie w grzechach waszych; bo jeśli nie uwierzycie, żem ja jest, pomrzecie w grzechu waszym.25 Mówili mu więc: Któżeś ty jest? Rzekł im Jezus: Początek, który i mówię wam.26 Mam o was wiele mówić i sądzić; lecz ten, który mię posłał jest prawdomówny; a ja, co słyszałem od niego, to mówię na świecie.27 I nie zrozumieli, że Ojcem swoim nazywał Boga.28 Rzekł im tedy Jezus: Gdy podwyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, żem ja jest, a sam z siebie niczego nie uczynię; ale jako mię nauczył Ojciec, to mówię.29 A ten, który mię posłał, ze mną jest, i nie zostawił mię samego, bo ja, co mu się podoba, zawsze czynię.30 Gdy on to mówił, wielu weń uwierzyło. KTO PRAWDZIWYM SYNEM ABRAHAMA?31 Mówił więc Jezus do tych żydów, którzy mu uwierzyli: Jeśli wy trwać będziecie przy mowie mojej, prawdziwie będziecie uczniami moimi;32 i poznacie prawd a prawda was wyswobodzi.33 Odpowiedzieli mu: Jesteśmy potomstwem Abrahama, a nigdyśmy nikomu nie służyli; jakże ty mówisz: Wolni będziecie?34 Odpowiedział im Jezus: Zaprawdę, za prawdę powiadam wam, że każdy który czyni grzech, sługą jest grzechu;35 lecz sługa nie mieszka w domu na wieki, syn zaś mieszka na wieki.36 A przeto jeśli was Syn wyswobodzi, prawdziwie wolni będziecie.37 Wiem, że jesteście synami Abrahama; ale staracie się mig zabić, ponieważ mowa moja nie przyjmuje się w was.38 Ja mówię, co widziałem u Ojca mojego; a wy czynicie, coście widzieli u ojca waszego.39 Odpowiedzieli, i rzekli mu: Ojcem naszym jest Abraham. Rzekł im Jezus: Jeśliście synami Abrahama, czyńcież uczynki Abrahama.40 Lecz teraz staracie się zabić mnie, człowieka, który wam mówiłem prawdę, jaką słyszałem od Boga; tego Abraham nie czynił. KTO SYNEM BOGA?41 Wy czynicie uczynki ojca waszego. Rzekli mu zatem: Myśmy się nie urodzili z cudzołóstwa; mamy jednego ojca, Boga.42 Rzekł im więc Jezus: Gdyby Bóg był ojcem waszym, to byście mię pewnie miłowali; albowiem ja z Boga wyszedłem, i przyszedłem; nie od siebie bowiem przyszedłem, ale on mię posłał.43 Czemu mowy mojej nie rozumiecie? Gdyż nie możecie słuchać mowy mojej.44 Wy z ojca diabła jesteście i pożądania ojca waszego czynić chcecie. On był zabójcą od początku i w prawdzie się nie ostał, bo nie ma w nim prawdy; gdy mówi kłamstwo, z własnego mówi, gdyż kłamcą jest, i ojcem jego.45 A jeśli ja prawdę mówię, nie wierzycie mi.46 Kto z was dowiedzie na mnie grzechu? Jeśli prawdę mówię wam, czemu mi nie wierzycie?47 Kto z Boga jest, słów Bożych słucha; dlatego wy nie słuchacie, że z Boga nie jesteście. DIABELSKIE USPOSOBIENIE ŻYDÓW.48 Odpowiedzieli więc żydzi, i rzekli mu: Czy my nie dobrze mówimy, żeś ty jest Samarytanin, i czarta masz?49 Odpowiedział Jezus: Ja czarta nie mam; ale czczę Ojca mego, a wyście mnie nie uczcili.50 Ale ja nie szukam chwały własnej; jest taki, co szuka, i sądzi.51 Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Jeśli kto zachowa mowę moją, nie zazna śmierci na wieki.52 Rzekli więc żydzi: Teraz poznaliśmy, że czarta masz. Abraham umarł i prorocy, a ty powiadasz: Jeśliby kto zachował mowę moją, nie zazna śmierci na wieki!53 Czy ty większy jesteś nad ojca naszego Abrahama, który umarł? I prorocy pomarli. Kim sam siebie czynisz?54 Odpowiedział Jezus: Jeśli ja sam siebie chwalę; niczym jest chwała moja. Jest Ojciec mój, który mię uwielbia, o którym wy powiadacie, że jest Bogiem waszym,55 a nie poznaliście go; ale ja go znam. I jeślibym powiedział, że go nie znam, będę podobnym do was kłamcą; ale go znam, i mowę jego zachowuję.56 Abraham, ojciec wasz, cieszył się, że miał oglądać dzień mój; ujrzał, i rozradował się.57 Rzekli więc żydzi do niego: Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?58 Rzekł im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: pierwej niż Abraham się stał, jam jest.59 Porwali więc kamienie, by rzucić na niego; lecz Jezus ukrył się, i wyszedł z świątyni.9 UZDROWIENIE ŚLEPEGO OD URODZENIA.1 A przechodząc, ujrzał Jezus człowieka ślepego od urodzenia.2 I spytali go uczniowie jego: Rabbi, kto zgrzeszył, on, czy rodzice jego, że się ślepym narodził?3 Odpowiedział Jezus: Ani on nie zgrzeszył, ani rodzice jego; ale żeby się okazały w nim sprawy Boże.4 Mnie potrzeba wykonywać sprawy tego, który mię posłał, póki dzień jest; nadchodzi noc, kiedy nikt pracować nie może.5 Póki jestem na świecie, jestem światłością świata.6 To rzekłszy, splunął na ziemię, i uczynił błoto ze śliny, i pomazał błotem oczy jego,7 i rzekł mu: Idź, umyj się w sadzawce Siloe (co się wykłada: “Posłany”). Odszedł więc i umył się, i przyszedł widzący.8 Sąsiedzi zatem i ci, co przedtem go widywali, że był żebrakiem, mówili: Czy to nie ten, który siadywał i żebrał? Jedni mówili: Że to on jest.9 A drudzy: Wcale nie, ale jest doń podobny. A on mówił: Że to ja jestem.10 Mówili mu więc: Jakże ci się oczy otwarły?11 Odpowiedział: Ten człowiek, którego zwią Jezusem, uczynił błoto, i pomazał oczy moje, i rzekł mi: Idź do sadzawki Siloe, a umyj się. I poszedłem, umyłem się, i widzę.12 I rzekli mu: Gdzież on jest? Odpowiedział: Nie wiem.13 Przyprowadzają tego, który był ślepy, do faryzeuszów.14 A był to szabat, gdy Jezus uczynił błoto, i otworzył oczy jego.15 Znowu więc pytali go faryzeusze, jak przejrzał? A on im odpowiedział: Włożył mi błota na oczy i umyłem się, i widzę.16 Mówili przeto niektórzy z faryzeuszów: Nie jest ten człowiek od Boga, bo nie zachowuje szabatu. A inni mówili: Jakże może człowiek grzeszny te cuda czynić? I było rozdwojenie między nimi.17 Rzekli więc ślepemu po wtóre: Cóż ty mówisz o tym, który otworzył oczy twoje? On zaś rzekł: że jest prorokiem.18 Nie uwierzyli tedy żydzi, że on był ślepy, i wzrok odzyskał, dopóki nie wezwali rodziców tego, który przejrzał.19 I spytali ich, mówiąc: Czy to jest syn wasz, o którym wy mówicie, że się ślepym urodził? Jakże więc teraz widzi?20 Odpowiedzieli im rodzice jego, i rzekli: Wiemy, że to jest syn nasz, i że się ślepym urodził;21 ale jak teraz widzi, nie wiemy; albo kto otworzył oczy jego, my nie wiemy. Jego samego pytajcie; ma lata, niech sam mówi o sobie.22 To powiedzieli rodzice jego, gdyż bali się żydów. Już bowiem zmówili się żydzi, że jeśliby kto wyznał, iż on jest Chrystusem, aby został wyrzucony z synagogi.23 Dlatego to powiedzieli rodzące jego: Że ma lata, jego samego pytajcie.24 Wezwali więc po raz drugi człowieka, który był ślepy, i rzekli mu: Daj chwałę Bogu; my wiemy, że ten człowiek jest grzeszny.25 On zaś im odrzekł: Czy grzeszny jest, tego nie wiem; jedno wiem, że byłem ślepy, a teraz widzę.26 Rzekli mu tedy: Cóż ci uczynił? Jakże ci oczy otworzył?27 Odpowiedział im: Już wam powiedziałem, i słyszeliście; czemuż znowu słyszeć chcecie? Czy i wy chcecie zostać uczniami jego?28 Złorzeczyli mu przeto i powiedzieli: Ty bądź uczniem jego, a my jesteśmy uczniami Mojżesza.29 My wiemy, że do Mojżesza mówił Bóg; ale skąd ten jest, nie wiemy,30 Odpowiedział ów człowiek, i rzekł im: To właśnie jest dziwne, że wy nie wiecie, skąd jest, a otworzył oczy moje.31 Wiemy zaś, że grzeszników Bóg nie wysłuchuje; ale jeśli kto jest czcicielem Boga, a wolę jego czyni, tego wysłuchuje.32 Od wieku nie słyszano, żeby kto otworzył oczy ślepo narodzonemu.33 Gdyby ten nie był od Boga, nie mógłby nic uczynić.34 Odpowiedzieli i rzekli mu: W grzechach narodziłeś się cały, a ty nas uczysz? I precz go wyrzucili.35 Usłyszał Jezus, że go precz wyrzucili, a znalazłszy go, rzekł mu: Ty wierzysz w Syna Bożego?36 On odpowiedział, i rzekł: Któż to jest, Panie, abym weń uwierzył?37 I rzekł mu Jezus: I widziałeś go, i który mówi z tobą, ten jest.38 A on rzekł: Wierzę, Panie! I upadłszy, oddał mu pokłon.39 I rzekł Jezus: Na sąd ja przyszedłem na ten świat, aby ci, którzy nie widzą, przejrzeli, a ci, co widzą, ślepymi się stali.40 I usłyszeli niektórzy z faryzeuszów, co przy nim byli, i rzekli mu: Czy i my ślepymi jesteśmy?41 Rzekł im Jezus: Gdybyście byli ślepymi, nie mielibyście grzechu; ale teraz mówicie: Że widzimy. Grzech wasz trwa.10 JEZUS DOBRYM PASTERZEM.1 Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Kto nie wchodzi przez bramę do owczarni owiec, ale wdziera się skądinąd, ten jest złodziej i zbójca.2 Lecz ten, co wchodzi przez bramę, jest pasterzem owiec.3 Temu odźwierny otwiera, a owce słuchają głosu jego, i woła owce swoje po imieniu, i wyprowadza je.4 A gdy wypuści owce swoje, idzie przed nimi; a owce idą za nim, bo znają głos jego.5 Za obcym zaś nie idą, ale uciekają od niego, bo nie znają głosu obcych.6 Tę przypowieść powiedział im Jezus; lecz oni nie zrozumieli, co im mówił.7 Znowu więc rzekł im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, iż ja jestem bramą owiec.8 Wszyscy, ilu ich tylko przyszło, złodziejami są i zbójcami, i nie słuchały ich owce.9 Ja jestem bramą. Jeśli kto wejdzie przeze mnie, będzie zbawiony; i będzie wchodził, i wychodził, i pastwiska znajdzie.10 Złodziej nie przychodzi, tylko żeby kradł, a zabijał i tracił. Ja przyszedłem, żeby życie miały, i obficiej miały.11 Jam jest pasterz dobry. Dobry pasterz duszę swoją daje za owce swoje.12 Lecz najemnik, i ten, co nie jest pasterzem, którego owce nie są własne, widzi wilka przychodzącego, i opuszcza owce, i ucieka, a wilk porywa, i rozprasza owce;13 najemnik zaś ucieka, bo jest najemnikiem, i nie zależy mu na owcach.14 Jam jest pasterz dobry, i znam moje, i znają mię moje.15 Jak mię zna Ojciec, i ja znam Ojca; a duszę moją kładę za owce moje.16 I inne owce mam, które nie są z tej owczarni; i te trzeba mi przyprowadzić, i słuchać będą głosu mego, i stanie się jedna owczarnia i jeden pasterz.17 Dlatego miłuje mię Ojciec, że ja kładę duszę moją, abym ją znowu wziął.18 Nikt nie bierze jej ode mnie, ale ja kładę ją sam od siebie; i mam moc położyć ją, i mam moc znowu wziąć ją. To przykazanie otrzymałem od Ojca mego.19 Znowu powstała niezgoda między żydami z powodu tych słów.20 A wielu z nich mówiło: Czarta ma, i szaleje; czemuż go słuchacie?21 Inni mówili: To nie są słowa opętanego od diabła. Czyż diabeł może oczy ślepych otwierać?G. ZAMACHY NA ZBAWICIELA W CZASIE UROCZYSTOŚCI POŚWIĘCENIA ŚWIĄTYNI (10, 22-42) CHRYSTUS JEST WSPÓŁISTOTNY OJCU.22 Była zaś w Jerozolimie uroczystość Poświęcenia świątyni; i była zima.23 A Jezus przechadzał się w świątyni po krużganku Salomona.24 Obstąpili go więc żydzi, i rzekli mu: Dokądże duszę naszą w zawieszeniu trzymać będziesz? Jeśli ty jesteś Chrystusem, powiedz nam otwarcie.25 Odpowiedział im Jezus: Powiadam wam, a nie wierzycie; sprawy, które ja czynię w imię Ojca mego, te o mnie świadectwo dają.26 Ale wy nie wierzycie bo nie jesteście z owiec moich.27 Owce moje słuchają głosu mego; a ja je znam, i idą za mną.28 Ja im daję życie wieczne: i nie zginą na wieki, i nikt nie wydrze ich z ręki mojej.29 To, co mi dał Ojciec mój, większe jest nad wszystko; a nikt nie może wydrzeć z rąk Ojca mego.30 Ja i Ojciec jedno jesteśmy. ŻYDZI CHCĄ GO UKAMIENOWAĆ.31 Przeto żydzi porwali kamienie, aby go ukamienować.32 Odpowiedział im Jezus: Wiele dobrych uczynków ukazałem wam od Ojca mego; za który z tych uczynków kamienujecie mnie?33 Odpowiedzieli mu żydzi: Za dobry uczynek nie kamienujemy cię, ale za bluźnierstwo; i że ty, będąc człowiekiem, czynisz sam siebie Bogiem.34 Odpowiedział im Jezus: Czy nie jest napisane w Zakonie waszym: Że “Ja rzekłem: bogami jesteście?”35 Jeżeli tych nazwał bogami, do których stała się mowa Boża a Pisma zmienić nie można36 o mnie, którego Ojciec poświęcił, i posłał na świat, wy mówicie: Że bluźnisz, ponieważ rzekłem: Jestem Synem Bożym?37 Jeśli nie czynię dzieł Ojca mego, nie wierzcie mi.38 Ale jeśli czynię, chociażbyście mnie wierzyć nie chcieli, uczynkom wierzcie, abyście poznali, i uwierzyli, że Ojciec jest we mnie, a ja w Ojcu.39 Usiłowali go więc pochwycić, lecz wyszedł z rąk ich.40 I odszedł na powrót za Jordan na to miejsce, gdzie najpierw Jan chrzcił, i tam przebywał.41 A wielu przychodziło do niego, i mówili: Że Jan wprawdzie żadnego znaku nie uczynił;42 ale wszystko, co Jan o nim powiedział, było prawdą. I wielu uwierzyło w niego.H. WSKRZESZENIE ŁAZARZA BEZPOŚREDNIM POWODEM WYROKU ŚMIERCI NA ZBAWICIELA (11,1-57)11 CHOROBA I ŚMIERĆ ŁAZARZA.1 Był zaś chory niejaki Łazarz z Betanii, z miasteczka Marii i Marty jej siostry.2 (A była to Maria, która namaściła Pana olejkiem, i otarła nogi jego włosami swoimi; jej to brat Łazarz chorował).3 Posłały więc siostry jego do niego, mówiąc: Panie! Oto ten, którego miłujesz, choruje.4 A usłyszawszy Jezus, rzekł im: Ta choroba nie jest na śmierć, ale dla chwały Bożej, żeby Syn Boży uwielbiony był przez nią.5 Jezus też miłował Martę i siostrę j ej Marię i Łazarza.6 Gdy więc usłyszał, że choruj e, wtedy pozostał wprawdzie przez dwa dni na tym samym miejscu,7 potem zaś rzekł uczniom swoim: Idźmy znowu do Judei.8 Rzekli mu uczniowie: Rabbi! Dopiero chcieli cię żydzi ukamienować, a znów tam idziesz?9 Odpowiedział Jezus: Czyż dzień nie ma dwunastu godzin? Jeśli kto chodzi w dzień, nie potknie się, bo widzi światło tego świata;10 ale jeśli chodzi w nocy, potknie się, bo światła w nim nie ma.11 To powiedział, a potem rzekł im: Łazarz, przyjaciel nasz, śpi; ale idę, abym go ze snu obudził.12 Rzekli więc uczniowie jego: Panie! Jeśli śpi, zdrów będzie.13 Lecz Jezus mówił o śmierci jego; a oni sądzili, że o zaśnięciu snem mówił.14 Wtedy więc Jezus powiedział im otwarcie: Łazarz umarł.15 I cieszę się dla was, że tam nie byłem, abyście uwierzyli; ale idźmy do niego.16 Rzekł tedy Tomasz, którego zwią Didymus, do współuczniów: Pójdźmy 1 my, abyśmy z nim umarli. ROZMOWA JEZUSA Z MARTĄ I MARIĄ.17 Przyszedł zatem Jezus, i znalazł go już od czterech dni leżącego w grobie.18 (A Betania była blisko Jerozolimy, na jakie plętnaście stadiów).19 A przyszło do Marty i Marii wielu żydów, aby je pocieszyć po ich bracie.20 Marta więc, skoro usłyszała, że Jezus idzie, wyszła mu naprzeciw, a Maria siedziała w domu.21 Rzekła tedy Marta do Jezusa: Panie! Gdybyś tu był, nie byłby umarł brat mój.22 Lecz i teraz wiem, że o cokolwiek będziesz Boga prosił, da ci Bóg.23 Rzecze do niej Jezus: Zmartwychwstanie brat twój.24 Rzecze mu Marta: Wiem, że zmartwychwstanie w zmartwychwstaniu w dzień ostatni.25 Rzekł jej Jezus: Jam jest zmartwychwstanie i życie; kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie.26 A wszelki, który żyje, a wierzy we mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to? 27 Powiedziała mu: Tak, Panie, jam uwierzyła, żeś ty jest Chrystus, Syn Boga żywego, który na ten świat przyszedłeś.28 A to rzekłszy, odeszła, i po cichu zawołała Marię, siostrę swoją, mówiąc: Nauczyciel przyszedł, i woła cię.29 Skoro ona usłyszała, wstaje szybko, i idzie do niego;30 jeszcze bowiem Jezus nie przyszedł był do miasteczka, ale był jeszcze na tym miejscu, gdzie Marta zabiegła mu drogę.31 Żydzi więc, którzy z nią byli w domu, i pocieszali ją, ujrzawszy, że Maria prędko wstała i wyszła, poszli za nią, mówiąc: Że idzie do grobu, aby tam płakać.32 Maria tedy, gdy przyszła, gdzie był Jezus, ujrzawszy go, przypadła do nóg jego, i rzecze mu: Panie! Gdybyś tu był, nie byłby umarł brat mój.33 Jezus więc, gdy ją ujrzał płaczącą, i żydów, którzy z nią przyszli, płaczących rozrzewnił się w duchu, i wzruszył sam siebie,34 i rzekł: Gdzieście go położyli? Powiadają mu: Panie, pójdź a oglądaj.35 I zapłakał Jezus.36 Mówili więc żydzi: Oto, jak go miłował.37 Niektórzy zaś z nich mówili: Czyż ten, który otworzył oczy ślepo narodzonemu, nie mógł sprawić, żeby on nie był umarł? WSKRZESZENIE ŁAZARZA.38 Jezus tedy rozrzewniwszy się znowu sam w sobie, przychodzi do grobu. A była to jaskinia, i kamień był na niej położony.39 Rzecze Jezus: Odsuńcie kamień. Rzecze mu Marta, siostra tego, który był umarł: Panie, już cuchnie, bo mu już czwarty dzień.40 Rzecze do niej Jezus: Czyżem ci nie powiedział, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą?41 Odsunęli więc kamień. Jezus zaś podniósłszy oczy swe w górę, rzekł: Ojcze, dziękuję ci, żeś mnie wysłuchał.42 A ja wiedziałem, że mię zawsze wysłuchujesz; ale dla ludu, który wkoło stoi, powiedziałem, aby uwierzyli, żeś ty mnie posłał.43 To rzekłszy, zawołał głosem wielkim: Łazarzu, wyjdź z grobu!44 I natychmiast wyszedł, który był umarły, mając ręce i nogi związane opaskami, a twarz jego obwiązana była chustą. Rzekł im Jezus: Rozwiążcie go, i pozwólcie mu odejść. SANHEDRYN POSTANAWIA ZGŁADZIĆ JEZUSA.45 Wielu więc z żydów, którzy byli przyszli do Marii i Marty, a widzieli, co uczynił Jezus, uwierzyło weń.46 Niektórzy zaś z nich odeszli do faryzeuszów, i powiedzieli im, co uczynił Jezus.47 Zebrali tedy najwyżsi kapłani i faryzeusze Radę, i mówili: Cóż poczniemy, bo ten człowiek wiele cudów czyni?48 Jeśli go tak zostawimy, wszyscy weń uwierzą, i przyjdą Rzymianie, i zabiorą nasze miejsce i naród.49 A jeden z nich imieniem Kajfasz, będąc najwyższym kapłanem w tym roku, rzekł im: Wy nic nie wiecie,50 ani me myślicie, że lepiej dla was, aby jeden człowiek umarł za lud, i cały naród nie zginął.51 A tego nie powiedział sam z siebie, ale będąc najwyższym kapłanem roku tego, prorokował, że Jezus miał umrzeć za naród;52 i nie tylko za naród, ale żeby synów Bożych, którzy byli rozproszeni, zgromadzić w jedno.53 Od owego więc dnia postanowili, że go zabiją. JEZUS UCHODZI DO EFREM.54 Jezus więc nie chodził już jawnie między żydami, ale odszedł w okolicę blisko pustyni, do miasta które zowią Efrem, i tam przebywał z uczniami swoimi.55 A blisko była Pascha żydowska; i wielu z kraju szło do Jerozolimy przed Paschą, aby się oczyścić.56 Szukali więc Jezusa, i mówili między sobą, stojąc w świątyni: Co sądzicie, że nie przyszedł na dzień święty?57 A najwyżsi kapłani i faryzeusze wydali rozkaz, żeby każdy, kto by się dowiedział, gdzie on przebywa, oznajmił, aby go pojmali.I. OSTATNIA PODRÓŻ DO JERUZALEM (12,1-50)12 NAMASZCZENIE W BETANII.

CS RU Brytjka King J. 12 NAMASZCZENIE W BETANII.1 cf. Tłum. Толк. Jezus tedy sześć dni przed Paschą przyszedł do Betanii, gdzie był umarł Łazarz, którego Jezus wskrzesił.За шесть дней до Пасхи пришел Иисус в Вифанию, где был Лазарь умерший, которого Он воскресил из мертвых. (За?_м7а.) Ї}съ же прeжде шести2 днjй пaсхи пріи1де въ виfaнію, и3дёже бЁ лaзарь ўмeрый, є3г0же воскRси2 t мeртвыхъ. 12,1Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
T-NSM
hothe/this/who.
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/thenThen
ιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
προ pro
PREP
πρόprobeforebefore
εξ ex
A-NUI
ἕξhexsixsix
ημερων ēmerōn
N-GPF
ἡμέραhēmeradaydays
του tou
T-GSM
hothe/this/who 
πασχα pascha
ARAM
πάσχαpaschaPassoverthe passover
ηλθεν ēlthen
V-2AAI-3S G5627
ἔρχομαιerchomaito come/gocame
εις eis
PREP
εἰςeistowardto
βηθανιαν bēthanian
N-ASF
ΒηθανίαbēthaniaBethanyBethany
οπου opou
ADV
ὅπουhopouwhere(-ever), where
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito bewas
λαζαρος lazaros
N-NSM
ΛάζαροςlazarosLazarusLazarus
ον on
R-ASM
ὅς, ἥhhos ēwhich, whom
ηγειρεν ēgeiren
V-AAI-3S G5656
ἐγείρωegeirōto arisehe raised
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromfrom
νεκρων nekrōn
A-GPM
νεκρόςnekrosdeadthe dead
ιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/Joshua[Jesus/Joshua]
 
2 cf. Tłum. Толк. I sprawili mu tam ucztę; i Marta służyła a Łazarz był jednym z siedzących z nim u stołu.Там приготовили Ему вечерю, и Марфа служила, и Лазарь был одним из возлежавших с Ним. Сотвори1ша же є3мY вeчерю тY, и3 мaрfа служaше: лaзарь же є3ди1нъ бЁ t возлежaщихъ съ ни1мъ. 12,2Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεποιησαν epoiēsan
V-AAI-3P G5656
ποιέωpoieōto do/makethey made
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/then 
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
δειπνον deipnon
N-ASN
δεῖπνονdeipnondinnera supper
εκει ekei
ADV
ἐκεῖekeithereThere
και kai
CONJ
καίkaiand; and
η ē
T-NSF
hothe/this/whoMartha
μαρθα martha
N-NSF
ΜάρθαmarthaMarthaMartha
διηκονει diēkonei
V-IAI-3S G5707
διακονέωdiakoneōto serveserved
ο o
T-NSM
hothe/this/who.
δε de
CONJ
δέdethen: but
λαζαρος lazaros
N-NSM
ΛάζαροςlazarosLazarusLazarus
εις eis
A-NSM
εἷςheisoneone
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito bewas
εκ ek
PREP
ἐκekof/from[of/from]
των tōn
T-GPM
hothe/this/who 
ανακειμενων anakeimenōn
V-PNP-GPM G5740
ἀνάκειμαιanakeimaito recline[to recline]
συν sun
PREP
σύνsunwith[with]
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfwith him
 
3 cf. Tłum. Толк. Maria więc wzięła funt drogiego, szpikanardowego olejku, i namaściła nogi Jezusowe, i otarła nogi jego włosami swoimi; i napełnił się dom wonnością olejku.Мария же, взяв фунт нардового чистого драгоценного мира, помазала ноги Иисуса и отерла волосами своими ноги Его; и дом наполнился благоуханием от мира. Марjа же пріeмши лjтру мЂра нaрда пістjка многоцённа, помaза н0зэ ї}сwвэ, и3 њтрE власы6 свои1ми н0зэ є3гw2: хрaмина же и3сп0лнисz t вони2 мaсти (благов0нныz). 12,3Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVη ē
T-NSF
hothe/this/whothe feet
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/thenThen
μαριαμ mariam
N-PRI
ΜαρίαmariaMaryMary
λαβουσα labousa
V-2AAP-NSF G5631
λαμβάνωlambanōto taketook
λιτραν litran
N-ASF
λίτραlitrapounda pound
μυρου murou
N-GSN
μύρονmuronointmentof ointment
ναρδου nardou
N-GSF
νάρδοςnardosnardof spikenard
πιστικης pistikēs
A-GSF
πιστικόςpistikospure 
πολυτιμου polutimou
A-GSF
πολύτιμοςpolutimosvaluable, very costly
ηλειψεν ēleipsen
V-AAI-3S G5656
ἀλείφωaleifōto anoint, and anointed
τους tous
T-APM
hothe/this/whoof Jesus
ποδας podas
N-APM
πούςpousfootthe feet
του]     tou
T-GSM
hothe/this/whofeet
ιησου iēsou
N-GSM
ἸησοῦςiēsousJesus/Joshuaof Jesus
και kai
CONJ
καίkaiand, and
εξεμαξεν exemaxen
V-AAI-3S G5656
ἐκμάσσωekmassōto wipe offwiped
ταις tais
T-DPF
hothe/this/whowith
θριξιν thrixin
N-DPF
θρίξthrixhairwith
αυτης autēs
P-GSF
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
τους tous
T-APM
hothe/this/whothe odour
ποδας podas
N-APM
πούςpousfootfeet
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfher
η ē
T-NSF
hothe/this/whoof the ointment
δε de
CONJ
δέdethen: and
οικια oikia
N-NSF
οἰκίαoikiahousethe house
επληρωθη eplērōthē
V-API-3S G5681
πληρόωplēroōto fulfillwas filled
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromwith
της tēs
T-GSF
hothe/this/who.
οσμης osmēs
N-GSF
ὀσμήosmēaromathe odour
του tou
T-GSN
hothe/this/who 
μυρου murou
N-GSN
μύρονmuronointmentof the ointment
 
4 cf. Tłum. Толк. Rzekł tedy jeden z uczniów jego, Judasz Iszkariota, który go miał wydać:Тогда один из учеников Его, Иуда Симонов Искариот, который хотел предать Его, сказал: Глаг0ла же є3ди1нъ t ўчн7къ є3гw2, їyда сjмwновъ їскаріHтскій, и4же хотsше є3го2 предaти: 12,4Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVλεγει legei
V-PAI-3S G5719
λέγωlegōto speaksaith
δε]     de
CONJ
δέdethen[then]
ιουδας ioudas
N-NSM
ἸούδαςioudasJudah/Judas/Jude, Judas
ο o
T-NSM
hothe/this/whodisciples
ισκαριωτης iskariōtēs
N-NSM
Ἰσκαριώτης, Ἰσκαριώθiskariōtēs iskariōthIscariotIscariot
εις eis
A-NSM
εἷςheisoneone
των tōn
T-GPM
hothe/this/who,
μαθητων mathētōn
N-GPM
μαθητήςmathētēsdiscipledisciples
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
ο o
T-NSM
hothe/this/who[the/this/who]
μελλων mellōn
V-PAP-NSM G5723
μέλλωmellōbe about to, which should
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
παραδιδοναι paradidonai
V-PAN G5721
παραδίδωμιparadidōmito deliverbetray
 
5 cf. Tłum. Толк. Czemuż tego olejku nie sprzedano za trzysta denarów, i nie dano ubogim?Для чего бы не продать это миро за триста динариев и не раздать нищим? чесw2 рaди мЂро сіE не пр0дано бhсть на тріeхъ стёхъ пBнzзь и3 дано2 ни1щымъ; 12,5Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVδια dia
PREP
διάdiathrough/because offor
τι ti
I-ASN
τίςtiswhich?Why was
τουτο touto
D-NSN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
το to
T-NSN
hothe/this/whoointment
μυρον muron
N-NSN
μύρονmuronointmentointment
ουκ ouk
PRT-N
οὐounonot
επραθη eprathē
V-API-3S G5681
πιπράσκωpipraskōto sellsold
τριακοσιων triakosiōn
A-GPM
τριακόσιοιtriakosioithree hundredthree hundred
δηναριων dēnariōn
N-GPN
δηνάριονdēnariondenariuspence
και kai
CONJ
καίkaiand, and
εδοθη edothē
V-API-3S G5681
δίδωμιdidōmito givegiven
πτωχοις ptōchois
A-DPM
πτωχόςptōchospoorto the poor
 
6 cf. Tłum. Толк. To zaś powiedział, nie żeby mu chodziło o ubogich, ale że był złodziejem, i mieszek mając, nosił co składano.Сказал же он это не потому, чтобы заботился о нищих, но потому что был вор. Он имел при себе денежный ящик и носил, что туда опускали. Сіe же речE, не ћкw њ ни1щихъ печaшесz, но ћкw тaть бЁ, и3 ковчeжецъ и3мёzше, и3 вметaємаz ношaше. 12,6Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speakhe said
δε de
CONJ
δέdethen.
τουτο touto
D-ASN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
ουχ ouch
PRT-N
οὐouno, not
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/sincethat
περι peri
PREP
περίperiaboutfor
των tōn
T-GPM
hothe/this/whothe bag
πτωχων ptōchōn
A-GPM
πτωχόςptōchospoorthe poor
εμελεν emelen
V-IAI-3S G5707
μέλωmelōto carecared
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhe
αλλ all
CONJ
ἀλλάallabut; but
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/sincebecause
κλεπτης kleptēs
N-NSM
κλέπτηςkleptēsthiefa thief
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito behe was
και kai
CONJ
καίkaiand, and
το to
T-ASN
hothe/this/who 
γλωσσοκομον glōssokomon
N-ASN
γλωσσόκομονglōssokomonmoneybagthe bag
εχων echōn
V-PAP-NSM G5723
ἔχωechōto have/behad
τα ta
T-APN
hothe/this/who 
βαλλομενα ballomena
V-PPP-APN G5746
βάλλωballōto throwwhat was put therein
εβασταζεν ebastazen
V-IAI-3S G5707
βαστάζωbastazōto carrybare
 
7 cf. Tłum. Толк. Rzekł więc Jezus: Pozwólcie jej, aby na dzień pogrzebu mego to zachowała.Иисус же сказал: оставьте ее; она сберегла это на день погребения Моего. Речe же ї}съ: не дёйте є3S, да въ дeнь погребeніz моегw2 соблюдeтъ є5: 12,7Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speaksaid
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/thenThen
ο o
T-NSM
hothe/this/whoJesus
ιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
αφες afes
V-2AAM-2S G5628
ἀφίημιafiēmito releaseLet
αυτην autēn
P-ASF
αὐτόςautoshe/she/it/selfher
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/to[in order that/to]
εις eis
PREP
εἰςeistoward: against
την tēn
T-ASF
hothe/this/whothe day
ημεραν ēmeran
N-ASF
ἡμέραhēmeradaythe day
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof
ενταφιασμου entafiasmou
N-GSM
ἐνταφιασμόςentafiasmosburialof
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/wemy
τηρηση tērēsē
V-AAS-3S G5661
τηρέωtēreōto keephath she kept
αυτο auto
P-ASN
αὐτόςautoshe/she/it/selfthis
 
8 cf. Tłum. Толк. Ubogich bowiem zawsze wśród siebie macie, a mnie nie zawsze macie.Ибо нищих всегда имеете с собою, а Меня не всегда. ни1щыz бо всегдA и4мате съ соб0ю, менe же не всегдA и4мате. 12,8Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτους tous
T-APM
hothe/this/who 
πτωχους ptōchous
A-APM
πτωχόςptōchospoorthe poor
γαρ gar
CONJ
γάρgarforFor
παντοτε pantote
ADV
πάντοτεpantotealwaysalways
εχετε echete
V-PAI-2P G5719
ἔχωechōto have/beye have
μεθ meth
PREP
μετάmetawith/afterwith
εαυτων eautōn
F-2GPM
ἑαυτοῦheautoumy/your/him-selfyou
εμε eme
P-1AS
ἐγώegōI/weme
δε de
CONJ
δέdethen; but
ου ou
PRT-N
οὐounonot
παντοτε pantote
ADV
πάντοτεpantotealwaysalways
εχετε echete
V-PAI-2P G5719
ἔχωechōto have/beye have
 
9 cf. Tłum. Толк. Dowiedziało się tedy wielkie mnóstwo żydów, że tam jest; i przyszli, nie tylko dla Jezusa, ale żeby widzieć Łazarza, którego wskrzesił z martwych.Многие из Иудеев узнали, что Он там, и пришли не только для Иисуса, но чтобы видеть и Лазаря, которого Он воскресил из мертвых. Разумё же нар0дъ мн0гъ t їудє1й, ћкw тY є4сть: и3 пріид0ша не ї}са рaди т0кмw, но да и3 лaзарz ви1дzтъ, є3г0же воскRси2 t мeртвыхъ. 12,9Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεγνω egnō
V-2AAI-3S G5627
γινώσκωginōskōto knowknew
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/thentherefore
ο o
T-NSM
hothe/this/whoJesus'
οχλος ochlos
N-NSM
ὄχλοςochloscrowdpeople
πολυς polus
A-NSM
πολύςpolusmuchMuch
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromof
των tōn
T-GPM
hothe/this/whoLazarus
ιουδαιων ioudaiōn
A-GPM
ἸουδαῖοςioudaiosJewishthe Jews
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/sincethat
εκει ekei
ADV
ἐκεῖekeitherethere
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito behe was
και kai
CONJ
καίkaiand: and
ηλθαν ēlthan
V-2AAI-3P G5627
ἔρχομαιerchomaito come/gothey came
ου ou
PRT-N
οὐounonot
δια dia
PREP
διάdiathrough/because offor
τον ton
T-ASM
hothe/this/who.
ιησουν iēsoun
N-ASM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus'
μονον monon
ADV
μόνονmonononlyonly
αλλ all
CONJ
ἀλλάallabut, but
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/tothat
και kai
CONJ
καίkaiandalso
τον ton
T-ASM
hothe/this/who[the/this/who]
λαζαρον lazaron
N-ASM
ΛάζαροςlazarosLazarusLazarus
ιδωσιν idōsin
V-2AAS-3P G5632
ὁράωhoraōto seethey might see
ον on
R-ASM
ὅς, ἥhhos ēwhich, whom
ηγειρεν ēgeiren
V-AAI-3S G5656
ἐγείρωegeirōto arisehe had raised
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromfrom
νεκρων nekrōn
A-GPM
νεκρόςnekrosdeadthe dead
 
10 cf. Tłum. Толк. Umyślili zaś przedniejsi kapłani, żeby i Łazarza zabić;Первосвященники же положили убить и Лазаря, Совэщaша же ґрхіерeє, да и3 лaзарz ўбію1тъ, 12,10Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεβουλευσαντο ebouleusanto
V-ADI-3P G5662
βουλεύωbouleuōto planconsulted
δε de
CONJ
δέdethenBut
οι oi
T-NPM
hothe/this/whothe chief priests
αρχιερεις archiereis
N-NPM
ἀρχιερεύςarchiereushigh-priestthe chief priests
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/tothat
και kai
CONJ
καίkaiandalso
τον ton
T-ASM
hothe/this/whoLazarus
λαζαρον lazaron
N-ASM
ΛάζαροςlazarosLazarusLazarus
αποκτεινωσιν apokteinōsin
V-AAS-3P G5661
ἀποκτείνωapokteinōto killthey might put
 
11 cf. Tłum. Толк. bo wielu żydów z powodu niego odstępowało, i wierzyło w Jezusa.потому что ради него многие из Иудеев приходили и веровали в Иисуса. ћкw мн0зи є3гw2 рaди и3дsху t їудє1й и3 вёроваху во ї}са. 12,11Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/sinceBecause
πολλοι polloi
A-NPM
πολύςpolusmuchmany
δι di
PREP
διάdiathrough/because ofthat by reason of
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
υπηγον upēgon
V-IAI-3P G5707
ὑπάγωhupagōto gowent away
των tōn
T-GPM
hothe/this/whoJesus
ιουδαιων ioudaiōn
A-GPM
ἸουδαῖοςioudaiosJewishof the Jews
και kai
CONJ
καίkaiand, and
επιστευον episteuon
V-IAI-3P G5707
πιστεύωpisteuōto trust (in)believed
εις eis
PREP
εἰςeistowardon
τον ton
T-ASM
hothe/this/who.
ιησουν iēsoun
N-ASM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
 
WJAZD TRIUMFALNY DO JEROZOLIMY.12 cf. Tłum. Толк. A nazajutrz wielka rzesza, która była przyszła na święto, skoro usłyszeli, że Jezus idzie do Jerozolimy,На другой день множество народа, пришедшего на праздник, услышав, что Иисус идет в Иерусалим, Во ќтрій (же) дeнь нар0дъ мн0гъ пришeдый въ прaздникъ, слhшавше, ћкw ї}съ грzдeтъ во їеrли1мъ, 12,12Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτη
T-DSF
hothe/this/whothat
επαυριον epaurion
ADV
ἐπαύριονepaurionthe next dayOn the next day
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe feast
οχλος ochlos
N-NSM
ὄχλοςochloscrowdpeople
πολυς polus
A-NSM
πολύςpolusmuchmuch
ο o
T-NSM
hothe/this/whoJesus
ελθων elthōn
V-2AAP-NSM G5631
ἔρχομαιerchomaito come/gowere come
εις eis
PREP
εἰςeistowardto
την tēn
T-ASF
hothe/this/who,
εορτην eortēn
N-ASF
ἑορτήheortēfestivalthe feast
ακουσαντες akousantes
V-AAP-NPM G5660
ἀκούωakouōto hear, when they heard
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/sincethat
ερχεται erchetai
V-PNI-3S G5736
ἔρχομαιerchomaito come/gowas coming
ιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
εις eis
PREP
εἰςeistowardto
ιεροσολυμα ierosoluma
N-APN
ἹεροσόλυμαhierosolumaJerusalemJerusalem
 
13 cf. Tłum. Толк. nabrali gałęzi palmowych, i wyszli naprzeciw niemu, i wołali: “Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie,” król Izraela.взяли пальмовые ветви, вышли навстречу Ему и восклицали: осанна! благословен грядущий во имя Господне, Царь Израилев! пріsша в†іа t ф‡нікъ и3 и3зыд0ша въ срётеніе є3мY, и3 звaху (глаг0люще): њсaнна, блгcвeнъ грzдhй во и4мz гDне, цRь ї}левъ. 12,13Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVελαβον elabon
V-2AAI-3P G5627
λαμβάνωlambanōto takeTook
τα ta
T-APN
hothe/this/whobranches
βαια baia
N-APN
βαΐονbaionpalm branchbranches
των tōn
T-GPM
hothe/this/whoof palm trees
φοινικων foinikōn
N-GPM
φοῖνιξfoinixpalmof palm trees
και kai
CONJ
καίkaiand, and
εξηλθον exēlthon
V-2AAI-3P G5627
ἐξέρχομαιexerchomaito go outwent
εις eis
PREP
εἰςeistowardforth
υπαντησιν upantēsin
N-ASF
ὑπάντησιςhupantēsismeetingto meet
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
και kai
CONJ
καίkaiand, and
εκραυγαζον ekraugazon
V-IAI-3P G5707
κραυγάζωkraugazōto shout[to shout]
ωσαννα ōsanna
HEB
ὡσαννάhōsannaHosanna!, Hosanna
ευλογημενος eulogēmenos
V-RPP-NSM G5772
εὐλογέωeulogeōto praise/bless: Blessed
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe King
ερχομενος erchomenos
V-PNP-NSM G5740
ἔρχομαιerchomaito come/gothat cometh
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
ονοματι onomati
N-DSN
ὄνομαonomanamethe name
κυριου kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordof the Lord
και kai
CONJ
καίkaiand[and]
ο o
T-NSM
hothe/this/who.
βασιλευς basileus
N-NSM
βασιλεύςbasileuskingthe King
του tou
T-GSM
hothe/this/who 
ισραηλ israēl
N-PRI
ἸσραήλisraēlIsraelof Israel
 
14 cf. Tłum. Толк. I znalazł Jezus osiołka, i wsiadł nań, jak jest napisane:Иисус же, найдя молодого осла, сел на него, как написано: Њбрётъ же ї}съ nслS, всёде на нE, ћкоже є4сть пи1сано: 12,14Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVευρων eurōn
V-2AAP-NSM G5631
εὑρίσκωheuriskōto find/meet, when he had found
δε de
CONJ
δέdethenAnd
ο o
T-NSM
hothe/this/whoJesus
ιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
οναριον onarion
N-ASN
ὀνάριονonarionyoung donkeya young ass
εκαθισεν ekathisen
V-AAI-3S G5656
καθίζωkathizōto seat, sat
επ ep
PREP
ἐπίepiupon/to/againstthereon
αυτο auto
P-ASN
αὐτόςautoshe/she/it/self,
καθως kathōs
ADV
καθώςkathōsas/just as; as
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beit is
γεγραμμενον gegrammenon
V-RPP-NSN G5772
γράφωgrafōto writewritten
 
15 cf. Tłum. Толк. “Nie bój się, córko Syjońska! Oto król twój przybywa, siedząc na źrebięciu oślicy.”Не бойся, дщерь Сионова! се, Царь твой грядет, сидя на молодом осле. не б0йсz, дщи2 сіHнz: сE, цRь тв0й грzдeтъ, сэдS на жребsти џсли. 12,15Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVμη
PRT-N
μήnotnot
φοβου fobou
V-PNM-2S G5737
φοβέωfobeōto fearFear
θυγατηρ thugatēr
N-VSF
θυγάτηρthugatērdaughter, daughter
σιων siōn
N-PRI
ΣιώνsiōnZionof Sion
ιδου idou
V-2AMM-2S G5640
ὁράωhoraōto see: behold
ο o
T-NSM
hothe/this/whoKing
βασιλευς basileus
N-NSM
βασιλεύςbasileuskingKing
σου sou
P-2GS
σύsuyou, thy
ερχεται erchetai
V-PNI-3S G5736
ἔρχομαιerchomaito come/gocometh
καθημενος kathēmenos
V-PNP-NSM G5740
κάθημαιkathēmaito sit, sitting
επι epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againston
πωλον pōlon
N-ASM
πῶλοςpōloscoltcolt
ονου onou
N-GSF
ὄνοςonosdonkeyan ass's
 
16 cf. Tłum. Толк. Tego nie rozumieli uczniowie jego z początku; ale gdy Jezus został uwielbiony, wtedy wspomnieli, że to było o nim napisane, i że to mu uczynili.Ученики Его сперва не поняли этого; но когда прославился Иисус, тогда вспомнили, что так было о Нем написано, и это сделали Ему. Си1хъ же не разумёша ўчн7цы2 є3гw2 прeжде: но є3гдA прослaвисz ї}съ, тогдA помzнyша, ћкw сі‰ бhша њ нeмъ пи6сана, и3 сі‰ сотвори1ша є3мY. 12,16Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVταυτα tauta
D-APN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
ουκ ouk
PRT-N
οὐounonot
εγνωσαν egnōsan
V-2AAI-3P G5627
γινώσκωginōskōto knowunderstood
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
οι oi
T-NPM
hothe/this/whodisciples
μαθηται mathētai
N-NPM
μαθητήςmathētēsdiscipledisciples
το to
T-ASN
hothe/this/whoJesus
πρωτον prōton
A-ASN-S
πρῶτοςprōtosfirstat the first
αλλ all
CONJ
ἀλλάallabut: but
οτε ote
ADV
ὅτεhotewhenwhen
εδοξασθη edoxasthē
V-API-3S G5681
δοξάζωdoxazōto glorifywas glorified
ιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
τοτε tote
ADV
τότεtotethen, then
εμνησθησαν emnēsthēsan
V-API-3P G5681
μιμνήσκωmimnēskōto rememberremembered they
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/sincethat
ταυτα tauta
D-NPN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito bewere
επ ep
PREP
ἐπίepiupon/to/againstof
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
γεγραμμενα gegrammena
V-RPP-NPN G5772
γράφωgrafōto writewritten
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ταυτα tauta
D-APN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
εποιησαν epoiēsan
V-AAI-3P G5656
ποιέωpoieōto do/makethey had done
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
 
17 cf. Tłum. Толк. Świadczyła więc rzesza, która przy nim była, kiedy Łazarza wywołał z grobu, i wskrzesił go z martwych.Народ, бывший с Ним прежде, свидетельствовал, что Он вызвал из гроба Лазаря и воскресил его из мертвых. Свидётельствоваше u5бо нар0дъ, и4же бЁ (прeжде) съ ни1мъ, є3гдA лaзарz возгласи2 t гр0ба и3 воскRси2 є3го2 t мeртвыхъ: 12,17Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεμαρτυρει emarturei
V-IAI-3S G5707
μαρτυρέωmartureōto testify, bare record
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/thentherefore
ο o
T-NSM
hothe/this/whoThe people
οχλος ochlos
N-NSM
ὄχλοςochloscrowdThe people
ο o
T-NSM
hothe/this/whoLazarus
ων ōn
V-PAP-NSM G5723
εἰμίeimito bethat was
μετ met
PREP
μετάmetawith/afterwith
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
οτε ote
ADV
ὅτεhotewhenwhen
τον ton
T-ASM
hothe/this/whohis grave
λαζαρον lazaron
N-ASM
ΛάζαροςlazarosLazarusLazarus
εφωνησεν efōnēsen
V-AAI-3S G5656
φωνέωfōneōto callhe called
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromout of
του tou
T-GSN
hothe/this/who.
μνημειου mnēmeiou
N-GSN
μνημεῖονmnēmeiongravehis grave
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ηγειρεν ēgeiren
V-AAI-3S G5656
ἐγείρωegeirōto ariseraised
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromfrom
νεκρων nekrōn
A-GPM
νεκρόςnekrosdeadthe dead
 
18 cf. Tłum. Толк. Dlatego też wyszła naprzeciw niego rzesza, że słyszeli, iż on ten cud uczynił.Потому и встретил Его народ, ибо слышал, что Он сотворил это чудо. сегw2 рaди и3 срёте є3го2 нар0дъ, ћкw слhшаша є3го2 сіE сотв0рша знaменіе. 12,18Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVδια dia
PREP
διάdiathrough/because ofFor
τουτο touto
D-ASN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
και kai
CONJ
καίkaiandalso
υπηντησεν upēntēsen
V-AAI-3S G5656
ὑπαντάωhupantaōto go meetmet
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe people
οχλος ochlos
N-NSM
ὄχλοςochloscrowdthe people
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/since, for that
ηκουσαν ēkousan
V-AAI-3P G5656
ἀκούωakouōto hearthey heard that
τουτο touto
D-ASN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhe
πεποιηκεναι pepoiēkenai
V-RAN G5760
ποιέωpoieōto do/makehad done
το to
T-ASN
hothe/this/whomiracle
σημειον sēmeion
N-ASN
σημεῖονsēmeionsignmiracle
 
19 cf. Tłum. Толк. Mówili więc faryzeusze między sobą: Widzicie, że nic nie osiągamy? Oto cały świat za nim poszedł.Фарисеи же говорили между собою: видите ли, что не успеваете ничего? весь мир идет за Ним. (За?_м7в.) Фарісeє u5бо рёша къ себЁ: ви1дите, ћкw никazже п0льза є4сть; сE, мjръ по нeмъ и4детъ. 12,19Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοι oi
T-NPM
hothe/this/who, the world
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/thentherefore
φαρισαιοι farisaioi
N-NPM
ΦαρισαῖοςfarisaiosPhariseeThe Pharisees
ειπαν eipan
V-2AAI-3P G5627
λέγωlegōto speaksaid
προς pros
PREP
πρόςprosto/withamong
εαυτους eautous
F-3APM
ἑαυτοῦheautoumy/your/him-selfthemselves
θεωρειτε theōreite
V-PAI-2P G5719
θεωρέωtheōreōto see/experience, Perceive ye
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/sincehow
ουκ ouk
PRT-N
οὐouno 
ωφελειτε ōfeleite
V-PAI-2P G5719
ὠφελέωōfeleōto helpye prevail
ουδεν ouden
A-ASN-N
οὐδείςoudeisno onenothing
ιδε ide
V-2AAM-2S G5628
ὁράωhoraōto see? behold
ο o
T-NSM
hothe/this/who.
κοσμος kosmos
N-NSM
κόσμοςkosmosworld, the world
οπισω opisō
ADV
ὀπίσωopisōafterafter
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
απηλθεν apēlthen
V-2AAI-3S G5627
ἀπέρχομαιaperchomaito go awayis gone
 
JEZUS I POGANIE.20 cf. Tłum. Толк. A byli niektórzy poganie między tymi, co przyszli, żeby pokłonić się w dzień święty.Из пришедших на поклонение в праздник были некоторые Еллины. Бsху же нёцыи є4ллини t пришeдшихъ, да покл0нzтсz въ прaздникъ: 12,20Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVησαν ēsan
V-IAI-3P G5707
εἰμίeimito bethere were
δε de
CONJ
δέdethenAnd
ελληνες ellēnes
N-NPM
Ἕλληνhellēna GreekGreeks
τινες tines
X-NPM
τιςtisonecertain
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromamong
των tōn
T-GPM
hothe/this/whothe feast
αναβαινοντων anabainontōn
V-PAP-GPM G5723
ἀναβαίνωanabainōto ascendthem that came up
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/to 
προσκυνησωσιν proskunēsōsin
V-AAS-3P G5661
προσκυνέωproskuneōto worshipto worship
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongat
τη
T-DSF
hothe/this/who:
εορτη eortē
N-DSF
ἑορτήheortēfestivalthe feast
 
21 cf. Tłum. Толк. Ci tedy przystąpili do Filipa, który był z Betsaidy Galilejskiej, i prosili go mówiąc: Panie, chcemy ujrzeć Jezusa.Они подошли к Филиппу, который был из Вифсаиды Галилейской, и просили его, говоря: господин! нам хочется видеть Иисуса. сjи u5бо приступи1ша къ філjппу, и4же бЁ t виfсаjды галілeйскіz, и3 молsху є3го2, глаг0люще: г0споди, х0щемъ ї}са ви1дэти. 12,21Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVουτοι outoi
D-NPM
οὗτοςhoutosthis/he/she/itThe same
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/thentherefore
προσηλθαν prosēlthan
V-2AAI-3P G5627
προσέρχομαιproserchomaito come near/agreecame
φιλιππω filippō
N-DSM
ΦίλιπποςfilipposPhilipto Philip
τω
T-DSM
hothe/this/whoof Galilee
απο apo
PREP
ἀπόapofrom, which was of
βηθσαιδα bēthsaida
N-PRI
ΒηθσαϊδάbēthsaidaBethsaidaBethsaida
της tēs
T-GSF
hothe/this/whoJesus
γαλιλαιας galilaias
N-GSF
ΓαλιλαίαgalilaiaGalileeof Galilee
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ηρωτων ērōtōn
V-IAI-3P G5707
ἐρωτάωerōtaōto askdesired
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
λεγοντες legontes
V-PAP-NPM G5723
λέγωlegōto speak, saying
κυριε kurie
N-VSM
κύριοςkurioslord, Sir
θελομεν thelomen
V-PAI-1P G5719
θέλωthelōto will/desire, we would
τον ton
T-ASM
hothe/this/who.
ιησουν iēsoun
N-ASM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
ιδειν idein
V-2AAN G5629
ὁράωhoraōto seesee
 
22 cf. Tłum. Толк. Poszedł Filip, i powiedział Andrzejowi, Andrzej znowu i Filip powiedzieli Jezusowi.Филипп идет и говорит о том Андрею; и потом Андрей и Филипп сказывают о том Иисусу. Пріи1де філjппъ и3 глаг0ла ґндрeови: и3 пaки ґндрeй и3 філjппъ глаг0ласта ї}сови. 12,22Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVερχεται erchetai
V-PNI-3S G5736
ἔρχομαιerchomaito come/gocometh
ο o
T-NSM
hothe/this/whoAndrew
φιλιππος filippos
N-NSM
ΦίλιπποςfilipposPhilipPhilip
και kai
CONJ
καίkaiandand
λεγει legei
V-PAI-3S G5719
λέγωlegōto speaktelleth
τω
T-DSM
hothe/this/whoJesus
ανδρεα andrea
N-DSM
ἈνδρέαςandreasAndrewAndrew
ερχεται erchetai
V-PNI-3S G5736
ἔρχομαιerchomaito come/go[to come/go]
ανδρεας andreas
N-NSM
ἈνδρέαςandreasAndrewAndrew
και kai
CONJ
καίkaiand: and
φιλιππος filippos
N-NSM
ΦίλιπποςfilipposPhilipPhilip
και kai
CONJ
καίkaiandand
λεγουσιν legousin
V-PAI-3P G5719
λέγωlegōto speaktell
τω
T-DSM
hothe/this/who[the/this/who]
ιησου iēsou
N-DSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
 
23 cf. Tłum. Толк. Jezus zaś odpowiedział im, mówiąc: Przyszła godzina, aby uwielbiony był Syn Człowieczy.Иисус же сказал им в ответ: пришел час прославиться Сыну Человеческому. Ї}съ же tвэщA и4ма, гlz: пріи1де чaсъ, да прослaвитсz сн7ъ чlвёческій: 12,23Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
T-NSM
hothe/this/whoThe hour
δε de
CONJ
δέdethenAnd
ιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
αποκρινεται apokrinetai
V-PNI-3S G5736
ἀποκρίνωapokrinōto answeranswered
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
λεγων legōn
V-PAP-NSM G5723
λέγωlegōto speak, saying
εληλυθεν elēluthen
V-2RAI-3S G5754
ἔρχομαιerchomaito come/gois come
η ē
T-NSF
hothe/this/whothe Son
ωρα ōra
N-NSF
ὥραhōrahourThe hour
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/to, that
δοξασθη doxasthē
V-APS-3S G5686
δοξάζωdoxazōto glorifyshould be glorified
ο o
T-NSM
hothe/this/whoof man
υιος uios
N-NSM
υἱόςhuiossonthe Son
του tou
T-GSM
hothe/this/who.
ανθρωπου anthrōpou
N-GSM
ἄνθρωποςanthrōposa humanof man
 
24 cf. Tłum. Толк. Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Jeśli ziarno pszeniczne wpadłszy w ziemię, nie obumrze,Истинно, истинно говорю вам: если пшеничное зерно, пав в землю, не умрет, то останется одно; а если умрет, то принесет много плода. ґми1нь, ґми1нь гlю вaмъ: ѓще зeрно пшени1чно пaдъ на земли2 не ќмретъ, то2 є3ди1но пребывaетъ: ѓще же ќмретъ, мн0гъ пл0дъ сотвори1тъ: 12,24Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαμην amēn
HEB
ἀμήνamēnamenVerily
αμην amēn
HEB
ἀμήνamēnamen, verily
λεγω legō
V-PAI-1S G5719
λέγωlegōto speak, I say
υμιν umin
P-2DP
σύsuyouunto you
εαν ean
COND
ἐάνeanif, Except
μη
PRT-N
μήnot.
ο o
T-NSM
hothe/this/whoa corn
κοκκος kokkos
N-NSM
κόκκοςkokkosseeda corn
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof wheat
σιτου sitou
N-GSM
σῖτοςsitosgrainof wheat
πεσων pesōn
V-2AAP-NSM G5631
πίπτωpiptōto collapsefall
εις eis
PREP
εἰςeistowardinto
την tēn
T-ASF
hothe/this/whothe ground
γην gēn
N-ASF
γῆearththe ground
αποθανη apothanē
V-2AAS-3S G5632
ἀποθνήσκωapothnēskōto dieand die
αυτος autos
P-NSM
αὐτόςautoshe/she/it/self, it
μονος monos
A-NSM
μόνοςmonosalonealone
μενει menei
V-PAI-3S G5719
μένωmenōto stayabideth
εαν ean
COND
ἐάνeanifif
δε de
CONJ
δέdethen: but
αποθανη apothanē
V-2AAS-3S G5632
ἀποθνήσκωapothnēskōto dieit die
πολυν polun
A-ASM
πολύςpolusmuchmuch
καρπον karpon
N-ASM
καρπόςkarposfruitfruit
φερει ferei
V-PAI-3S G5719
φέρωferōto bear/lead, it bringeth forth
 
25 cf. Tłum. Толк. samo zostaje; lecz jeśli obumrze, wiele owocu przynosi. Kto miłuje duszę swą, straci ją; a kto nienawidzi duszy swojej na tym świecie, na życie wieczne zachowa ją.Любящий душу свою погубит ее; а ненавидящий душу свою в мире сем сохранит ее в жизнь вечную. любsй дyшу свою2 погуби1тъ ю5, и3 ненави1дzй души2 своеS въ мjрэ сeмъ въ жив0тъ вёчный сохрани1тъ ю5: 12,25Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
T-NSM
hothe/this/wholife
φιλων filōn
V-PAP-NSM G5723
φιλέωfileōto loveHe that loveth
την tēn
T-ASF
hothe/this/wholife
ψυχην psuchēn
N-ASF
ψυχήpsuchēsoullife
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
απολλυει apolluei
V-PAI-3S G5719
ἀπολλύωapolluōto destroyshall lose
αυτην autēn
P-ASF
αὐτόςautoshe/she/it/selfit
και kai
CONJ
καίkaiand; and
ο o
T-NSM
hothe/this/whoworld
μισων misōn
V-PAP-NSM G5723
μισέωmiseōto hatehe that hateth
την tēn
T-ASF
hothe/this/who.
ψυχην psuchēn
N-ASF
ψυχήpsuchēsoullife
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τω
T-DSM
hothe/this/who 
κοσμω kosmō
N-DSM
κόσμοςkosmosworldworld
τουτω toutō
D-DSM
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
εις eis
PREP
εἰςeistowardunto
ζωην zōēn
N-ASF
ζωήzōēlifelife
αιωνιον aiōnion
A-ASF
αἰώνιοςaiōnioseternaleternal
φυλαξει fulaxei
V-FAI-3S G5692
φυλάσσωfulassōto keep/guardshall keep
αυτην autēn
P-ASF
αὐτόςautoshe/she/it/selfit
 
26 cf. Tłum. Толк. Jeśli kto mnie służy, niech idzie za mną; a gdzie ja jestem, tam i sługa mój będzie. Jeśli kto mnie będzie służył, uczci go Ojciec mój.Кто Мне служит, Мне да последует; и где Я, там и слуга Мой будет. И кто Мне служит, того почтит Отец Мой. ѓще кто2 мнЁ слyжитъ, мнЁ да послёдствуетъ, и3 и3дёже є4смь ѓзъ, тY и3 слугA м0й бyдетъ: и3 ѓще кто2 мнЁ слyжитъ, почти1тъ є3го2 nц7ъ (м0й): 12,26Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεαν ean
COND
ἐάνeanifIf
εμοι emoi
P-1DS
ἐγώegōI/weI
τις tis
X-NSM
τιςtisoneany man
διακονη diakonē
V-PAS-3S G5725
διακονέωdiakoneōto serveserve
εμοι emoi
P-1DS
ἐγώegōI/weme
ακολουθειτω akoloutheitō
V-PAM-3S G5720
ἀκολουθέωakoloutheōto follow, let him follow
και kai
CONJ
καίkaiand; and
οπου opou
ADV
ὅπουhopouwhere(-ever)where
ειμι eimi
V-PAI-1S G5719
εἰμίeimito beam
εγω egō
P-1NS
ἐγώegōI/weme
εκει ekei
ADV
ἐκεῖekeithere, there
και kai
CONJ
καίkaiandalso
ο o
T-NSM
hothe/this/whoservant
διακονος diakonos
N-NSM
διάκονοςdiakonosservantservant
ο o
T-NSM
hothe/this/whoFather
εμος emos
S-1SNSM
ἐμόςemosmymy
εσται estai
V-FDI-3S G5695
εἰμίeimito beshall
εαν ean
COND
ἐάνeanif: if
τις tis
X-NSM
τιςtisoneany man
εμοι emoi
P-1DS
ἐγώegōI/weme
διακονη diakonē
V-PAS-3S G5725
διακονέωdiakoneōto serveserve
τιμησει timēsei
V-FAI-3S G5692
τιμάωtimaōto honorwill
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/self, him
ο o
T-NSM
hothe/this/who.
πατηρ patēr
N-NSM
πατήρpatērfatherFather
 
OJCIEC UWIELBIA SWEGO SYNA.27 cf. Tłum. Толк. Teraz dusza moja zatrwożona jest. I cóż powiem? Ojcze, wybaw mnie od tej godziny. Lecz po to przyszedłem na tę godzinę.Душа Моя теперь возмутилась; и что Мне сказать? Отче! избавь Меня от часа сего! Но на сей час Я и пришел. нн7э дш7A моS возмути1сz: и3 что2 рекY; џ§е, сп7си1 мz t часA сегw2: но сегw2 рaди пріид0хъ на чaсъ сeй: 12,27Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVνυν nun
ADV
νῦνnunnowNow
η ē
T-NSF
hothe/this/whosoul
ψυχη psuchē
N-NSF
ψυχήpsuchēsoulsoul
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/weme
τεταρακται tetaraktai
V-RPI-3S G5769
ταράσσωtarassōto troubleis
και kai
CONJ
καίkaiand; and
τι ti
I-ASN
τίςtiswhich?what
ειπω eipō
V-2AAS-1S G5632
λέγωlegōto speakshall I say
πατερ pater
N-VSM
πατήρpatērfather? Father
σωσον sōson
V-AAM-2S G5657
σῴζωsōzōto save, save
με me
P-1AS
ἐγώegōI/wemy
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromfrom
της tēs
T-GSF
hothe/this/whohour
ωρας ōras
N-GSF
ὥραhōrahourhour
ταυτης tautēs
D-GSF
οὗτοςhoutosthis/he/she/itthis
αλλα alla
CONJ
ἀλλάallabut: but
δια dia
PREP
διάdiathrough/because offor
τουτο touto
D-ASN
οὗτοςhoutosthis/he/she/itthis
ηλθον ēlthon
V-2AAI-1S G5627
ἔρχομαιerchomaito come/gocame I
εις eis
PREP
εἰςeistowardunto
την tēn
T-ASF
hothe/this/whohour
ωραν ōran
N-ASF
ὥραhōrahourhour
ταυτην tautēn
D-ASF
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
 
28 cf. Tłum. Толк. Ojcze, uwielbij imię swoje! Rozległ się więc głos z nieba: I uwielbiłem, i jeszcze uwielbię.Отче! прославь имя Твое. Тогда пришел с неба глас: и прославил и еще прославлю. (За?.) џ§е, прослaви и4мz твоE. Пріи1де же глaсъ съ небесE: и3 прослaвихъ, и3 пaки прослaвлю. 12,28Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVπατερ pater
N-VSM
πατήρpatērfatherFather
δοξασον doxason
V-AAM-2S G5657
δοξάζωdoxazōto glorify, glorify
σου sou
P-2GS
σύsuyouthy
το to
T-ASN
hothe/this/whoname
ονομα onoma
N-ASN
ὄνομαonomanamename
ηλθεν ēlthen
V-2AAI-3S G5627
ἔρχομαιerchomaito come/gocame there
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/thenThen
φωνη fōnē
N-NSF
φωνήfōnēvoice/sounda voice
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromfrom
του tou
T-GSM
hothe/this/whoheaven
ουρανου ouranou
N-GSM
οὐρανόςouranosheavenheaven
και kai
CONJ
καίkaiandboth
εδοξασα edoxasa
V-AAI-1S G5656
δοξάζωdoxazōto glorify, , I have
και kai
CONJ
καίkaiand, and
παλιν palin
ADV
πάλινpalinagainagain
δοξασω doxasō
V-FAI-1S G5692
δοξάζωdoxazōto glorifyglorified
 
29 cf. Tłum. Толк. Rzesza tedy, która stała, i słyszała, mówiła, że zagrzmiało. A inni mówili: Anioł przemówił do niego.Народ, стоявший и слышавший то, говорил: это гром; а другие говорили: Ангел говорил Ему. Нар0дъ же стоsй и3 слhшавъ, глаг0лаху: гр0мъ бhсть. И#нjи глаг0лаху: ѓгGлъ глаг0ла є3мY. 12,29Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
T-NSM
hothe/this/who.
ουν]     oun
CONJ
οὖνountherefore/thenThe people
οχλος ochlos
N-NSM
ὄχλοςochloscrowdtherefore
ο o
T-NSM
hothe/this/who 
εστως estōs
V-RAP-NSM G5761
ἵστημιhistēmito stand, that stood by
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ακουσας akousas
V-AAP-NSM G5660
ἀκούωakouōto hearheard
ελεγεν elegen
V-IAI-3S G5707
λέγωlegōto speak, said that
βροντην brontēn
N-ASF
βροντήbrontēthunderthundered
γεγονεναι gegonenai
V-2RAN G5755
γίνομαιginomaito beit
αλλοι alloi
A-NPM
ἄλλοςallosanother: others
ελεγον elegon
V-IAI-3P G5707
λέγωlegōto speaksaid
αγγελος angelos
N-NSM
ἄγγελοςangelosangel, An angel
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfto him
λελαληκεν lelalēken
V-RAI-3S G5758
λαλέωlaleōto speakspake
 
30 cf. Tłum. Толк. Odpowiedział Jezus, i rzekł: Nie dla mnie ten głos przyszedł, ale dla was.Иисус на это сказал: не для Меня был глас сей, но для народа. TвэщA ї}съ и3 речE: не менє2 рaди глaсъ сeй бhсть, но нар0да рaди: 12,30Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαπεκριθη apekrithē
V-ADI-3S G5662
ἀποκρίνωapokrinōto answeranswered
και kai
CONJ
καίkaiandand
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speaksaid
ιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
ου ou
PRT-N
οὐounonot
δι di
PREP
διάdiathrough/because ofbecause
εμε eme
P-1AS
ἐγώegōI/weof me
η ē
T-NSF
hothe/this/whoJesus
φωνη fōnē
N-NSF
φωνήfōnēvoice/soundvoice
αυτη autē
D-NSF
οὗτοςhoutosthis/he/she/itThis
γεγονεν gegonen
V-2RAI-3S G5754
γίνομαιginomaito became
αλλα alla
CONJ
ἀλλάallabut, but
δι di
PREP
διάdiathrough/because offor
υμας umas
P-2AP
σύsuyouyour
 
31 cf. Tłum. Толк. Teraz jest sąd świata; teraz książę tego świata precz wyrzucony będzie.Ныне суд миру сему; ныне князь мира сего изгнан будет вон. нн7э сyдъ є4сть мjру семY: нн7э кнsзь мjра сегw2 и3згнaнъ бyдетъ в0нъ: 12,31Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVνυν nun
ADV
νῦνnunnowNow
κρισις krisis
N-NSF
κρίσιςkrisisjudgmentthe judgment
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beis
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof
κοσμου kosmou
N-GSM
κόσμοςkosmosworldof
τουτου toutou
D-GSM
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
νυν nun
ADV
νῦνnunnow: now
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe prince
αρχων archōn
N-NSM
ἄρχωνarchōnrulerthe prince
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof
κοσμου kosmou
N-GSM
κόσμοςkosmosworldworld
τουτου toutou
D-GSM
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
εκβληθησεται ekblēthēsetai
V-FPI-3S G5701
ἐκβάλλωekballōto expelshall
εξω exō
ADV
ἔξωexōout/outside(r)out
 
32 cf. Tłum. Толк. A ja gdy będę podwyższony nad ziemię, pociągnę wszystko do siebie. И когда Я вознесен буду от земли, всех привлеку к Себе. и3 ѓще ѓзъ вознесeнъ бyду t земли2, вс‰ привлекY къ себЁ. 12,32Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαγω kagō
P-1NS-K
κἀγώkagōand IAnd I
αν an
PRT
ἄνanif[if]
υψωθω upsōthō
V-APS-1S G5686
ὑψόωhupsoōto lift upI be lifted up
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromfrom
της tēs
T-GSF
hothe/this/whothe earth
γης gēs
N-GSF
γῆearththe earth
παντας pantas
A-APM
πᾶςpasallall
ελκυσω elkusō
V-FAI-1S G5692
ἑλκύω, ἕλκωhhelkuō elkōto draw/persuade, will draw
προς pros
PREP
πρόςprosto/withunto
εμαυτον emauton
F-1ASM
ἐμαυτοῦemautoumyselfme
 
33 cf. Tłum. Толк. (To zaś mówił, oznajmiając, jaką śmiercią miał umrzeć).Сие говорил Он, давая разуметь, какою смертью Он умрет. Сіe же гlаше, назнaменуz, к0ею смeртію хотsше ўмрeти. 12,33Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτουτο touto
D-ASN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
δε de
CONJ
δέdethen.
ελεγεν elegen
V-IAI-3S G5707
λέγωlegōto speakhe said
σημαινων sēmainōn
V-PAP-NSM G5723
σημαίνωsēmainōto signify, signifying
ποιω poiō
I-DSM
ποῖοςpoioswhat?what
θανατω thanatō
N-DSM
θάνατοςthanatosdeathdeath
ημελλεν ēmellen
V-IAI-3S-ATT G5707
μέλλωmellōbe about tohe should
αποθνησκειν apothnēskein
V-PAN G5721
ἀποθνήσκωapothnēskōto diedie
 
34 cf. Tłum. Толк. Odpowiedziała mu rzesza: My słyszeliśmy z Zakonu, że Chrystus trwa na wieki; a jakże ty mówisz: Potrzeba, żeby podwyższony był Syn Człowieczy? Któż to jest ten Syn Człowieczy?Народ отвечал Ему: мы слышали из закона, что Христос пребывает вовек; как же Ты говоришь, что должно вознесену быть Сыну Человеческому? кто Этот Сын Человеческий? TвэщA є3мY нар0дъ: мы2 слhшахомъ t зак0на, ћкw хrт0съ пребывaетъ во вёки: кaкw ты2 гlеши: вознести1сz подобaетъ сн7у чlвёческому; кто2 є4сть сeй сн7ъ чlвёческій; 12,34Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαπεκριθη apekrithē
V-ADI-3S G5662
ἀποκρίνωapokrinōto answeranswered
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/then[therefore/then]
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
ο o
T-NSM
hothe/this/whoThe people
οχλος ochlos
N-NSM
ὄχλοςochloscrowdThe people
ημεις ēmeis
P-1NP
ἐγώegōI/we, We
ηκουσαμεν ēkousamen
V-AAI-1P G5656
ἀκούωakouōto hearhave heard
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromout
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof the law
νομου nomou
N-GSM
νόμοςnomoslawof the law
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/sincethat
ο o
T-NSM
hothe/this/whoChrist
χριστος christos
N-NSM
ΧριστόςchristosChristChrist
μενει menei
V-PAI-3S G5719
μένωmenōto stayabideth
εις eis
PREP
εἰςeistowardfor
τον ton
T-ASM
hothe/this/whoever
αιωνα aiōna
N-ASM
αἰώνaiōnan ageever
και kai
CONJ
καίkaiand: and
πως pōs
ADV-I
πωςpōshowhow
λεγεις legeis
V-PAI-2S G5719
λέγωlegōto speaksayest
συ su
P-2NS
σύsuyouthou
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/since?
δει dei
V-PAI-3S G5719
δεῖdeibe necessarymust
υψωθηναι upsōthēnai
V-APN G5683
ὑψόωhupsoōto lift upbe lifted up
τον ton
T-ASM
hothe/this/who, The Son
υιον uion
N-ASM
υἱόςhuiosson, The Son
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof man
ανθρωπου anthrōpou
N-GSM
ἄνθρωποςanthrōposa humanof man
τις tis
I-NSM
τίςtiswhich?? who
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beis
ουτος outos
D-NSM
οὗτοςhoutosthis/he/she/itthis
ο o
T-NSM
hothe/this/whoSon
υιος uios
N-NSM
υἱόςhuiossonSon
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof man
ανθρωπου anthrōpou
N-GSM
ἄνθρωποςanthrōposa humanof man
 
35 cf. Tłum. Толк. Rzekł im więc Jezus: Jeszcze przez krótki czas jest wśród was światłość. Chodźcie, póki światłość macie, żeby was ciemności nie ogarnęły; a kto w ciemności chodzi, nie wie, dokąd idzie.Тогда Иисус сказал им: еще на малое время свет есть с вами; ходите, пока есть свет, чтобы не объяла вас тьма: а ходящий во тьме не знает, куда идет. Речe же и5мъ ї}съ: є3щE мaло врeмz свётъ въ вaсъ є4сть: ходи1те, д0ндеже свётъ и4мате, да тьмA вaсъ не и4метъ: и3 ходsй во тьмЁ не вёсть, кaмw и4детъ: 12,35Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speaksaid
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/thenThen
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto them
ο o
T-NSM
hothe/this/whoJesus
ιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
ετι eti
ADV
ἔτιetistillYet
μικρον mikron
A-ASM
μικρόςmikrossmalla little
χρονον chronon
N-ASM
χρόνοςchronostimewhile
το to
T-NSN
hothe/this/whothe light
φως fōs
N-NSN
φῶςfōslightthe light
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
υμιν umin
P-2DP
σύsuyouyou
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beis
περιπατειτε peripateite
V-PAM-2P G5720
περιπατέωperipateōto walk. Walk
ως ōs
ADV
ὡςhōswhich/how[which/how]
το to
T-ASN
hothe/this/whothe light
φως fōs
N-ASN
φῶςfōslightthe light
εχετε echete
V-PAI-2P G5719
ἔχωechōto have/beye have
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/to, lest
μη
PRT-N
μήnot.
σκοτια skotia
N-NSF
σκοτίαskotiadarknessdarkness
υμας umas
P-2AP
σύsuyouyou
καταλαβη katalabē
V-2AAS-3S G5632
καταλαμβάνωkatalambanōto take/realizecome upon
και kai
CONJ
καίkaiand: for
ο o
T-NSM
hothe/this/whodarkness
περιπατων peripatōn
V-PAP-NSM G5723
περιπατέωperipateōto walkhe that walketh
εν en
PREP
ἐνenin/on/among[in/on/among]
τη
T-DSF
hothe/this/who 
σκοτια skotia
N-DSF
σκοτίαskotiadarknessdarkness
ουκ ouk
PRT-N
οὐounonot
οιδεν oiden
V-RAI-3S G5758
εἴδωeidōto knowknoweth
που pou
ADV-I
ποῦpouwhere?whither
υπαγει upagei
V-PAI-3S G5719
ὑπάγωhupagōto gohe goeth
 
36 cf. Tłum. Толк. Póki światłość macie, wierzcie w światłość, abyście byli synami światłości. To powiedział Jezus, i odszedł, i ukrył się przed nimi.Доколе свет с вами, веруйте в свет, да будете сынами света. Сказав это, Иисус отошел и скрылся от них. (За?_м7г.) д0ндеже свётъ и4мате, вёруйте во свётъ, да сhнове свёта бyдете. Сі‰ гlа ї}съ, и3 tшeдъ скрhсz t ни1хъ. 12,36Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVως ōs
ADV
ὡςhōswhich/how[which/how]
το to
T-ASN
hothe/this/wholight
φως fōs
N-ASN
φῶςfōslightlight
εχετε echete
V-PAI-2P G5719
ἔχωechōto have/beye have
πιστευετε pisteuete
V-PAM-2P G5720
πιστεύωpisteuōto trust (in), believe
εις eis
PREP
εἰςeistowardin
το to
T-ASN
hothe/this/whothe light
φως fōs
N-ASN
φῶςfōslightthe light
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/to, that
υιοι uioi
N-NPM
υἱόςhuiossonthe children
φωτος fōtos
N-GSN
φῶςfōslightof light
γενησθε genēsthe
V-2ADS-2P G5638
γίνομαιginomaito beye may be
ταυτα tauta
D-APN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
ελαλησεν elalēsen
V-AAI-3S G5656
λαλέωlaleōto speakspake
ιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
και kai
CONJ
καίkaiand, and
απελθων apelthōn
V-2AAP-NSM G5631
ἀπέρχομαιaperchomaito go awaydeparted
εκρυβη ekrubē
V-2API-3S G5648
κρύπτωkruptōto hide, and did hide himself
απ ap
PREP
ἀπόapofromfrom
αυτων autōn
P-GPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
 
ZAŚLEPIENIE ŻYDÓW.37 cf. Tłum. Толк. A chociaż tak wiele cudów uczynił przed nimi, nie wierzyli w niego,Столько чудес сотворил Он пред ними, и они не веровали в Него, Толи6ка [же] знaмєніz сотв0ршу є3мY пред8 ни1ми, не вёроваху въ него2, 12,37Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτοσαυτα tosauta
D-APN
τοσοῦτοςtosoutosso greatso many
δε de
CONJ
δέdethenBut
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhe
σημεια sēmeia
N-APN
σημεῖονsēmeionsignmiracles
πεποιηκοτος pepoiēkotos
V-RAP-GSM G5761
ποιέωpoieōto do/makethough
εμπροσθεν emprosthen
PREP
ἔμπροσθενemprosthenbeforebefore
αυτων autōn
P-GPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
ουκ ouk
PRT-N
οὐounonot
επιστευον episteuon
V-IAI-3P G5707
πιστεύωpisteuōto trust (in), yet they believed
εις eis
PREP
εἰςeistowardon
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
 
38 cf. Tłum. Толк. aby się wypełniły słowa Izajasza proroka, które powiedział: “Panie, któż uwierzył przepowiadaniu naszemu, a ramię Pańskie komu jest objawione?”да сбудется слово Исаии пророка: Господи! кто поверил слышанному от нас? и кому открылась мышца Господня? да сбyдетсz сл0во и3сaіи прbр0ка, є4же речE: гDи, кто2 вёрова слyху нaшему, и3 мhшца гDнz комY tкрhсz; 12,38Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/toThat
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe saying
λογος logos
N-NSM
λόγοςlogoswordthe saying
ησαιου ēsaiou
N-GSM
ἩσαΐαςhēsaiasIsaiahof Esaias
του tou
T-GSM
hothe/this/whothe prophet
προφητου profētou
N-GSM
προφήτηςprofētēsprophetthe prophet
πληρωθη plērōthē
V-APS-3S G5686
πληρόωplēroōto fulfillmight be fulfilled
ον on
R-ASM
ὅς, ἥhhos ēwhich, which
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speakhe spake
κυριε kurie
N-VSM
κύριοςkurioslord, Lord
τις tis
I-NSM
τίςtiswhich?, who
επιστευσεν episteusen
V-AAI-3S G5656
πιστεύωpisteuōto trust (in)hath believed
τη
T-DSF
hothe/this/whoreport
ακοη akoē
N-DSF
ἀκοήakoēhearingreport
ημων ēmōn
P-1GP
ἐγώegōI/weour
και kai
CONJ
καίkaiand? and
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe arm
βραχιων brachiōn
N-NSM
βραχίωνbrachiōnarmthe arm
κυριου kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordof the Lord
τινι tini
I-DSM
τίςtiswhich?to whom
απεκαλυφθη apekalufthē
V-API-3S G5681
ἀποκαλύπτωapokaluptōto revealhath
 
39 cf. Tłum. Толк. Dlatego wierzyć nie mogli, że jeszcze powiedział Izajasz:Потому не могли они веровать, что, как еще сказал Исаия, Сегw2 рaди не можaху вёровати, ћкw пaки речE и3сaіа: 12,39Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVδια dia
PREP
διάdiathrough/because ofTherefore
τουτο touto
D-ASN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
ουκ ouk
PRT-N
οὐounonot
ηδυναντο ēdunanto
V-INI-3P-ATT G5711
δύναμαιdunamaibe ablethey could
πιστευειν pisteuein
V-PAN G5721
πιστεύωpisteuōto trust (in)believe
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/since, because
παλιν palin
ADV
πάλινpalinagainagain
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speaksaid
ησαιας ēsaias
N-NSM
ἩσαΐαςhēsaiasIsaiahEsaias
 
40 cf. Tłum. Толк. “Zaślepił oczy ich, i zatwardził serce ich, aby oczami nie widzieli, i sercem nie zrozumieli, i nie nawrócili się, i żebym ich nie uzdrowił.”народ сей ослепил глаза свои и окаменил сердце свое, да не видят глазами, и не уразумеют сердцем, и не обратятся, чтобы Я исцелил их. њслэпи2 џчи и4хъ и3 њкaменилъ є4сть сердцA и4хъ, да не ви1дzтъ nчи1ма, ни разумёютъ сeрдцемъ, и3 њбратsтсz, и3 и3сцэлю2 и5хъ. 12,40Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτετυφλωκεν tetuflōken
V-RAI-3S G5758
τυφλόωtufloōto blindHe hath blinded
αυτων autōn
P-GPM
αὐτόςautoshe/she/it/selftheir
τους tous
T-APM
hothe/this/whoeyes
οφθαλμους ofthalmous
N-APM
ὀφθαλμόςofthalmoseyeeyes
και kai
CONJ
καίkaiand, and
επωρωσεν epōrōsen
V-AAI-3S G5656
πωρόωpōroōto hardenhardened
αυτων autōn
P-GPM
αὐτόςautoshe/she/it/selftheir
την tēn
T-ASF
hothe/this/whoheart
καρδιαν kardian
N-ASF
καρδίαkardiaheartheart
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/to; that
μη
PRT-N
μήnotnot
ιδωσιν idōsin
V-2AAS-3P G5632
ὁράωhoraōto seethey should
τοις tois
T-DPM
hothe/this/whowith
οφθαλμοις ofthalmois
N-DPM
ὀφθαλμόςofthalmoseyewith
και kai
CONJ
καίkaiand, nor
νοησωσιν noēsōsin
V-AAS-3P G5661
νοέωnoeōto understandunderstand
τη
T-DSF
hothe/this/whowith
καρδια kardia
N-DSF
καρδίαkardiaheartwith
και kai
CONJ
καίkaiand, and
στραφωσιν strafōsin
V-2APS-3P G5652
στρέφωstrefōto turn[to turn]
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ιασομαι iasomai
V-FDI-1S G5695
ἰάομαιiaomaito healI should heal
αυτους autous
P-APM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
 
41 cf. Tłum. Толк. To powiedział Izajasz, gdy widział chwałę jego, i mówił o nim.Сие сказал Исаия, когда видел славу Его и говорил о Нем. Сі‰ речE и3сaіа, є3гдA ви1дэ слaву є3гw2 и3 глаг0ла њ нeмъ. 12,41Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVταυτα tauta
D-APN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speaksaid
ησαιας ēsaias
N-NSM
ἩσαΐαςhēsaiasIsaiahEsaias
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/since[that/since]
ειδεν eiden
V-2AAI-3S G5627
ὁράωhoraōto seehe saw
την tēn
T-ASF
hothe/this/whoglory
δοξαν doxan
N-ASF
δόξαdoxagloryglory
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ελαλησεν elalēsen
V-AAI-3S G5656
λαλέωlaleōto speakspake
περι peri
PREP
περίperiaboutof
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
 
42 cf. Tłum. Толк. Jednakże i przedniejszych wielu uwierzyło w niego; ale z powodu faryzeuszów nie przyznawali się, aby ich nie wyrzucano z synagogi.Впрочем и из начальников многие уверовали в Него; но ради фарисеев не исповедовали, чтобы не быть отлученными от синагоги, Nбaче ќбw и3 t кн‰зь мн0зи вёроваша въ него2, но фарісє1й рaди не и3сповёдоваху, да не и3з8 с0нмищъ и3згнaни бyдутъ: 12,42Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVομως omōs
CONJ
ὅμωςhomōsjust asNevertheless
μεντοι mentoi
CONJ
μέντοιmentoiyet:
και kai
CONJ
καίkaiandalso
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromamong
των tōn
T-GPM
hothe/this/whothe chief rulers
αρχοντων archontōn
N-GPM
ἄρχωνarchōnrulerthe chief rulers
πολλοι polloi
A-NPM
πολύςpolusmuchmany
επιστευσαν episteusan
V-AAI-3P G5656
πιστεύωpisteuōto trust (in)believed
εις eis
PREP
εἰςeistowardon
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
αλλα alla
CONJ
ἀλλάallabut; but
δια dia
PREP
διάdiathrough/because ofbecause
τους tous
T-APM
hothe/this/whoof the Pharisees
φαρισαιους farisaious
N-APM
ΦαρισαῖοςfarisaiosPhariseeof the Pharisees
ουχ ouch
PRT-N
οὐounonot
ωμολογουν ōmologoun
V-IAI-3P G5707
ὁμολογέωhomologeōto confess/professthey did
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/to, lest
μη
PRT-N
μήnot 
αποσυναγωγοι aposunagōgoi
A-NPM
ἀποσυνάγωγοςaposunagōgosexcommunicatedput out of the synagogue
γενωνται genōntai
V-2ADS-3P G5638
γίνομαιginomaito bethey should be
 
43 cf. Tłum. Толк. Umiłowali bowiem chwałę ludzką więcej, niż chwałę Bożą.ибо возлюбили больше славу человеческую, нежели славу Божию. возлюби1ша бо пaче слaву человёческую, нeже слaву б9ію. 12,43Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVηγαπησαν ēgapēsan
V-AAI-3P G5656
ἀγαπάωagapaōto lovethey loved
γαρ gar
CONJ
γάρgarforFor
την tēn
T-ASF
hothe/this/whothe praise
δοξαν doxan
N-ASF
δόξαdoxaglorythe praise
των tōn
T-GPM
hothe/this/whoof men
ανθρωπων anthrōpōn
N-GPM
ἄνθρωποςanthrōposa humanof men
μαλλον mallon
ADV
μᾶλλονmallonmoremore
ηπερ ēper
PRT
ἤπερēperthanthan
την tēn
T-ASF
hothe/this/whothe praise
δοξαν doxan
N-ASF
δόξαdoxaglorythe praise
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof God
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodof God
 
BOSKIE POSŁANNICTWO JEZUSA.44 cf. Tłum. Толк. Jezus zaś wołał, i mówił: Kto we mnie wierzy, nie we mnie Wierzy, ale w tego, który mię posłał.Иисус же возгласил и сказал: верующий в Меня не в Меня верует, но в Пославшего Меня. Ї}съ же воззвA и3 речE: вёруzй въ мS не вёруетъ въ мS, но въ послaвшаго мS: 12,44Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
δε de
CONJ
δέdethen.
εκραξεν ekraxen
V-AAI-3S G5656
κράζωkrazōto crycried
και kai
CONJ
καίkaiandand
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speaksaid
ο o
T-NSM
hothe/this/who 
πιστευων pisteuōn
V-PAP-NSM G5723
πιστεύωpisteuōto trust (in)He that believeth
εις eis
PREP
εἰςeistowardon
εμε eme
P-1AS
ἐγώegōI/weme
ου ou
PRT-N
οὐounonot
πιστευει pisteuei
V-PAI-3S G5719
πιστεύωpisteuōto trust (in), believeth
εις eis
PREP
εἰςeistowardon
εμε eme
P-1AS
ἐγώegōI/weme
αλλα alla
CONJ
ἀλλάallabut, but
εις eis
PREP
εἰςeistowardon
τον ton
T-ASM
hothe/this/who 
πεμψαντα pempsanta
V-AAP-ASM G5660
πέμπωpempōto sendhim that sent
με me
P-1AS
ἐγώegōI/weme
 
45 cf. Tłum. Толк. I kto mnie widzi, widzi tego, który mię posłał.И видящий Меня видит Пославшего Меня. и3 ви1дzй мS ви1дитъ послaвшаго мS: 12,45Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
ο o
T-NSM
hothe/this/who.
θεωρων theōrōn
V-PAP-NSM G5723
θεωρέωtheōreōto see/experiencehe that seeth
εμε eme
P-1AS
ἐγώegōI/weme
θεωρει theōrei
V-PAI-3S G5719
θεωρέωtheōreōto see/experienceseeth
τον ton
T-ASM
hothe/this/who 
πεμψαντα pempsanta
V-AAP-ASM G5660
πέμπωpempōto sendhim that sent
με me
P-1AS
ἐγώegōI/weme
 
46 cf. Tłum. Толк. Ja, światłość, przyszedłem na świat, aby nikt z tych, co wierzą we mnie, nie pozostał w ciemności.Я свет пришел в мир, чтобы всякий верующий в Меня не оставался во тьме. ѓзъ свётъ въ мjръ пріид0хъ, да всsкъ вёруzй въ мS во тьмЁ не пребyдетъ: 12,46Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεγω egō
P-1NS
ἐγώegōI/weI
φως fōs
N-NSN
φῶςfōslighta light
εις eis
PREP
εἰςeistowardinto
τον ton
T-ASM
hothe/this/whothe world
κοσμον kosmon
N-ASM
κόσμοςkosmosworldthe world
εληλυθα elēlutha
V-2RAI-1S G5754
ἔρχομαιerchomaito come/goam come
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/to, that
πας pas
A-NSM
πᾶςpasallwhosoever
ο o
T-NSM
hothe/this/whodarkness
πιστευων pisteuōn
V-PAP-NSM G5723
πιστεύωpisteuōto trust (in)believeth
εις eis
PREP
εἰςeistowardon
εμε eme
P-1AS
ἐγώegōI/weme
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τη
T-DSF
hothe/this/who.
σκοτια skotia
N-DSF
σκοτίαskotiadarknessdarkness
μη
PRT-N
μήnotnot
μεινη meinē
V-AAS-3S G5661
μένωmenōto stayshould
 
47 cf. Tłum. Толк. I jeśliby kto słuchał słów moich, a nie przestrzegał, ja go nie sądzę; bom nie przyszedł, żebym sądził świat, ale żebym świat zbawił.И если кто услышит Мои слова и не поверит, Я не сужу его, ибо Я пришел не судить мир, но спасти мир. и3 ѓще кто2 ўслhшитъ гlг0лы мо‰ и3 не вёруетъ, ѓзъ не суждY є3мY: не пріид0хъ бо, да суждY мjрови, но да сп7сY мjръ: 12,47Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
εαν ean
COND
ἐάνeanifif
τις tis
X-NSM
τιςtisoneany man
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/we, I
ακουση akousē
V-AAS-3S G5661
ἀκούωakouōto hearhear
των tōn
T-GPN
hothe/this/whowords
ρηματων rēmatōn
N-GPN
ῥῆμαrēmawordwords
και kai
CONJ
καίkaiand, and
μη
PRT-N
μήnotnot
φυλαξη fulaxē
V-AAS-3S G5661
φυλάσσωfulassōto keep/guard[to keep/guard]
εγω egō
P-1NS
ἐγώegōI/wemy
ου ou
PRT-N
οὐounonot
κρινω krinō
V-PAI-1S G5719
κρίνωkrinōto judgejudge
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
ου ou
PRT-N
οὐounonot
γαρ gar
CONJ
γάρgarfor: for
ηλθον ēlthon
V-2AAI-1S G5627
ἔρχομαιerchomaito come/goI came
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/toto
κρινω krinō
V-PAS-1S G5725
κρίνωkrinōto judgejudge
τον ton
T-ASM
hothe/this/whothe world
κοσμον kosmon
N-ASM
κόσμοςkosmosworldthe world
αλλ all
CONJ
ἀλλάallabut, but
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/toto
σωσω sōsō
V-AAS-1S G5661
σῴζωsōzōto savesave
τον ton
T-ASM
hothe/this/whothe world
κοσμον kosmon
N-ASM
κόσμοςkosmosworldthe world
 
48 cf. Tłum. Толк. Kto mną gardzi, a nie przyjmuje słów moich, ma, kto by go sądził. Słowa, które mówiłem, one go będą sądzić w dzień ostatni.Отвергающий Меня и не принимающий слов Моих имеет судью себе: слово, которое Я говорил, оно будет судить его в последний день. tметazйсz менє2 и3 не пріeмлzй гlгHлъ мои1хъ и4мать судsщаго є3мY: сл0во, є4же гlахъ, то2 сyдитъ є3мY въ послёдній дeнь: 12,48Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
T-NSM
hothe/this/whowords
αθετων athetōn
V-PAP-NSM G5723
ἀθετέωatheteōto rejectHe that rejecteth
εμε eme
P-1AS
ἐγώegōI/weme
και kai
CONJ
καίkaiand, and
μη
PRT-N
μήnotnot
λαμβανων lambanōn
V-PAP-NSM G5723
λαμβάνωlambanōto takereceiveth
τα ta
T-APN
hothe/this/who: the word
ρηματα rēmata
N-APN
ῥῆμαrēmawordwords
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/wemy
εχει echei
V-PAI-3S G5719
ἔχωechōto have/be, hath
τον ton
T-ASM
hothe/this/who.
κρινοντα krinonta
V-PAP-ASM G5723
κρίνωkrinōto judgeone that judgeth
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
ο o
T-NSM
hothe/this/who 
λογος logos
N-NSM
λόγοςlogosword: the word
ον on
R-ASM
ὅς, ἥhhos ēwhichthat
ελαλησα elalēsa
V-AAI-1S G5656
λαλέωlaleōto speakI have spoken
εκεινος ekeinos
D-NSM
ἐκεῖνοςekeinosthat, the same
κρινει krinei
V-FAI-3S G5692
κρίνωkrinōto judgeshall judge
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τη
T-DSF
hothe/this/who 
εσχατη eschatē
A-DSF-S
ἔσχατοςeschatoslast/leastthe last
ημερα ēmera
N-DSF
ἡμέραhēmeradayday
 
49 cf. Tłum. Толк. Ja bowiem z siebie samego nie mówiłem, ale Ojciec, który mnie posłał, on mi dał przykazanie, co mam mówić i co opowiadać.Ибо Я говорил не от Себя; но пославший Меня Отец, Он дал Мне заповедь, что сказать и что говорить. ћкw ѓзъ t себє2 не гlахъ, но послaвый мS nц7ъ, т0й мнЁ зaповэдь дадE, что2 рекY и3 что2 возгlю: 12,49Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/sinceFor
εγω egō
P-1NS
ἐγώegōI/weI
εξ ex
PREP
ἐκekof/fromof
εμαυτου emautou
F-1GSM
ἐμαυτοῦemautoumyselfmyself
ουκ ouk
PRT-N
οὐounonot
ελαλησα elalēsa
V-AAI-1S G5656
λαλέωlaleōto speakhave
αλλ all
CONJ
ἀλλάallabut; but
ο o
T-NSM
hothe/this/who.
πεμψας pempsas
V-AAP-NSM G5660
πέμπωpempōto sendwhich sent
με me
P-1AS
ἐγώegōI/weme
πατηρ patēr
N-NSM
πατήρpatērfatherthe Father
αυτος autos
P-NSM
αὐτόςautoshe/she/it/self, he
μοι moi
P-1DS
ἐγώegōI/weme
εντολην entolēn
N-ASF
ἐντολήentolēcommandmenta commandment
δεδωκεν dedōken
V-RAI-3S G5758
δίδωμιdidōmito givegave
τι ti
I-ASN
τίςtiswhich?, what
ειπω eipō
V-2AAS-1S G5632
λέγωlegōto speakI should say
και kai
CONJ
καίkaiand, and
τι ti
I-ASN
τίςtiswhich?what
λαλησω lalēsō
V-AAS-1S G5661
λαλέωlaleōto speakspoken
 
50 cf. Tłum. Толк. I wiem, że przykazanie jego jest życie wieczne. A przeto co ja mówię, mówię tak, jak mi Ojciec powiedział.И Я знаю, что заповедь Его есть жизнь вечная. Итак, что Я говорю, говорю, как сказал Мне Отец.и3 вёмъ, ћкw зaповэдь є3гw2 жив0тъ вёчный є4сть: ±же u5бо ѓзъ гlю, ћкоже речE мнЁ nц7ъ, тaкw гlю.12,50Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
οιδα oida
V-RAI-1S G5758
εἴδωeidōto knowI know
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/sincethat
η ē
T-NSF
hothe/this/whocommandment
εντολη entolē
N-NSF
ἐντολήentolēcommandmentcommandment
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
ζωη zōē
N-NSF
ζωήzōēlifelife
αιωνιος aiōnios
A-NSF
αἰώνιοςaiōnioseternaleverlasting
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beis
α a
R-APN
ὅς, ἥhhos ēwhich: whatsoever
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/thentherefore
εγω egō
P-1NS
ἐγώegōI/weI
λαλω lalō
V-PAI-1S G5719
λαλέωlaleōto speakspeak
καθως kathōs
ADV
καθώςkathōsas/just as, even as
ειρηκεν eirēken
V-RAI-3S-ATT G5758
ἐρέω, ἐρῶereō erōto speaksaid
μοι moi
P-1DS
ἐγώegōI/weunto me
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe Father
πατηρ patēr
N-NSM
πατήρpatērfatherthe Father
ουτως outōs
ADV
οὕτω, οὕτωςhhoutō outōsthus(-ly), so
λαλω lalō
V-PAI-1S G5719
λαλέωlaleōto speakI speak

13 CHRYSTUS UMYWA NOGI APOSTOŁOM.1 Przede dniem świętym Paschy, Jezus wiedząc, że przyszła godzina jego, aby przeszedł z tego świata do Ojca: umiłowawszy swoich, którzy byli na świecie, do końca ich umiłował.2 A odprawiwszy wieczerzę, gdy już diabeł podał był w sercu Judasza, syna Szymona Iszkarioty, żeby go wydał;3 wiedząc że wszystko dał mu Ojciec W ręce, i że od Boga wyszedł, i do Boga idzie,4 wstaje od wieczerzy, i składa szaty swoje, a wziąwszy prześcieradło, przepasał się.5 Potem nalewa wody w miednicę, i zaczyna umywać uczniom nogi, i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.6 Przychodzi więc do Szymona Piotra. I rzecze mu Piotr: Panie, ty mnie nogi umywasz?7 Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: Co ja czynię, ty teraz nie wiesz, ale dowiesz się potem.8 Rzecze mu Piotr: Nie będziesz mi umywał nóg na wieki. Odpowiedział mu Jezus: Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał cząstki ze mną.9 Rzecze mu Szymon Piotr: Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce i głowę.10 Rzecze mu Jezus: Kto umyty jest, nie potrzebuje, tylko żeby nogi umył, bo cały jest czysty. I wy jesteście czystymi, ale nie wszyscy.11 Wiedział bowiem, kto był ten, co go miał wydać; dlatego powiedział: Nie jesteście Wszyscy czystymi. ZALECENIE POKORY.12 Skoro Więc umył im nogi, i wziął szaty swoje, usiadłszy na powrót, rzekł im: Wiecie, co wam uczyniłem?13 Wy mnie nazywacie: Nauczycielu i Panie, i dobrze mówicie; bo nim jestem.14 Jeśli więc ja, Pan i Nauczyciel, umyłem nogi wasze, i wy powinniście jeden drugiemu nogi umywać.15 Albowiem dałem wam przykład, abyście, jak ja wam uczyniłem, tak i wy czynili.16 Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam: Nie jest sługa większy nad pana swego, ani posłaniec nie jest większy nad tego, który go posłał.17 Jeśli to wiecie, błogosławieni będziecie, jeśli to uczynicie.18 Nie o wszystkich was mówię; ja wiem, których obrałem; ale żeby się wypełniło Pismo: “Ten, co ze mną je chleb, podniesie przeciw mnie piętę swoją.”19 Mówię wam teraz, zanim się stanie, abyście, gdy się stanie, wierzyli, żem ja jest.20 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto przyjmuje tego, którego poślę, mnie przyjmuje; a kto mnie przyjmuje, przyjmuje tego, który mnie posłał. WYJAWIENIE ZDRAJCY.21 To rzekłszy, Jezus zatrwożył się w duchu, i oświadczył, i rzekł: Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam, ze jeden z was mię wyda.22 Spoglądali więc uczniowie jeden na drugiego, nie będąc pewni, o kim mówił.23 Był tedy jeden z uczniów jego, siedzący przy łonie Jezusowym, którego miłował Jezus.24 Na tego więc skinął Szymon Piotr, i rzekł mu: Kto jest ten, o którym mówi? 25 On więc położywszy się na piersiach Jezusowych, rzekł mu: Panie, któż to jest?26 Odpowiedział Jezus: Ten jest, któremu ja umaczany chleb podam. A umoczywszy chleb, podał go Judaszowi, synowi Szymona Iszkarioty.27 A po kąsku wstąpił w niego szatan. I rzekł mu Jezus: Co czynisz, czyń prędzej.28 Żaden zaś z siedzących e rozumiał, na co by mu to rzekł.29 Niektórzy bowiem mniemali, ponieważ Judasz miał mieszek, że Jezus mu rzekł: Nakup, czego nam potrzeba na dzień święty, albo żeby co dał ubogim.30 On więc wziąwszy kąsek, natychmiast wyszedł. A była noc. NOWE PRZYKAZANIE.31 Gdy tedy wyszedł, rzekł Jezus: Teraz uwielbiony jest Syn Człowieczy, a Bóg uwielbiony jest w nim.32 A jeśli Bóg uwielbiony jest w nim, i Bóg uwielbi go w sobie, i zaraz go uwielbi.33 Synaczkowie, niedługo jeszcze z wami jestem. Będziecie mnie szukać, a jak powiedziałem żydom: Dokąd ja idę, wy przyjść nie możecie, tak teraz 1 wam powiadam.34 Przykazanie nowe daję wam, abyście się społecznie miłowali; jak was umiłowałem, abyście 1 wy wzajemnie się miłowali.35 Po tym poznają wszyscy, żeście ucznia ml moimi, jeśli będziecie mieć miłość wzajemną. ZAPOWIEDŹ ZAPARCIA SIĘ PIOTRA.36 Rzecze mu Szymon Piotr: Panie dokąd idziesz? Odpowiedział Jezus: Dokąd ja idę, nie możesz teraz pójść za mną, ale potem pójdziesz.37 Rzecze mu Piotr: Czemu nie mogę za tobą iść teraz? Życie moje za ciebie oddam.38 Odpowiedział mu Jezus: Życie swoje za mnie oddasz? Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Nie zapieje kur, aż się mnie trzykroć zaprzesz.B. MOWA POŻEGNALNA W WIECZERNIKU (14,1-17,26)14 JEZUS POCIESZA UCZNIÓW.1 Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga, i we mnie wierzcie.2 W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby inaczej było, powiedziałbym wam, bo idę przygotować wam miejsce.3 A gdy odejdę, i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu, i wezmę was do siebie, abyście tam, gdzie ja jestem, i wy byli.4 A dokąd ja idę, wiecie, i drogę wiecie.5 Mówi mu Tomasz: Panie, nie wiemy, dokąd idziesz, a jakże możemy znać drogę?6 Mówi mu Jezus: Jam jest droga, i prawda, i życie. Nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie.7 Gdybyście mnie byli poznali, to byście pewnie i Ojca mego poznali; a odtąd poznacie go, i widzieliście go.8 Mówi mu Filip: Panie, ukaż nam Ojca, a wystarczy nam.9 Mówi mu Jezus: Przez tak długi czas jestem z wami, a nie poznaliście mnie? Filipie, kto mnie widzi, widzi i Ojca. Jakże ty mówisz: Ukaż nam Ojca?10 Nie wierzycie, że ja w Ojcu, a Ojciec jest we mnie? Słowa, które ja wam mówię, nie od samego siebie mówię; lecz Ojciec we mnie mieszkający, on dzieła wykonuje.11 Nie wierzycie, że ja w Ojcu, a Ojciec jest we mnie?12 Choćby dla samych uczynków wierzcie! Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam: Kto wierzy we mnie, uczynki, które ja czynię, i on czynić będzie, i większe nad nie czynić będzie, bo ja do Ojca idę.13 A o cokolwiek bgdziecie prosić Ojca w imię moje, to uczynię, aby uwielbiony był Ojciec w Synu.14 Jeśli mnie o co prosić będziecie w imię moje, to uczynię.15 Jeśli mnie miłujecie, zachowujcie przykazania moje.16 A ja prosić będę Ojca, i innego Pocieszyciela da wam, aby mieszkał z wami na wieki,17 Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi, ani go nie zna; lecz wy poznacie go, bo u was mieszkać będzie, i w was będzie. NIE ZOSTAWI ICH SIEROTAMI.18 Nie zostawię was sierotami; przyjdę do was.19 Jeszcze niedługo, a świat mnie już nie zobaczy; lecz wy mię widzicie: bo ja żyję, i wy żyć będziecie.20 W ów dzień wy poznacie, że ja jestem w Ojcu moim, a wy we mnie, a ja w was.21 Kto ma przykazania moje, i zachowuje je, ten jest, który mnie miłuje. A kto mnie miłuje, będzie miłowany przez Ojca mego, i ja go miłować będę, i objawię mu siebie samego.22 Powiedział mu Judasz, nie ów Iszkariota: Panie, cóż się stało, że się nam masz objawić, a nie światu?23 Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: Jeśli mię kto miłuje, będzie strzegł słów moich, a Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i mieszkanie u niego uczynimy.24 Kto mnie nie miłuje słów moich nie przestrzega. A słowa, któreście słyszeli, nie są moje, ale tego, który mię posłał, Ojca. ZOSTAWIA IM SWÓJ POKÓJ.25 To wam powiedziałem, u was mieszkając.26 A Pocieszyciel Duch Święty, którego Ojciec pośle w imię moje, on was wszystkiego nauczy, i przypomni wam wszystko, cokolwiek wam powiedziałem.27 Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam; nie jako świat daje, ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze, ani się nie lęka.28 Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę, i przychodzę do was. Gdybyście mnie miłowali, szczególnie radowalibyście się, że idę do Ojca; bo Ojciec większy jest, niż ja.29 I teraz wam powiedziałem, zanim się to stanie, abyście wierzyli, gdy się stanie.30 Już wiele z wami mówić nie będę, bo nadchodzi książę świata tego, a we mnie nic nie ma.31 Ale żeby świat poznał, że miłuję Ojca, i jak mi Ojciec rozkazanie dał, tak czynię. Wstańcie, pójdźmy stąd.15 JEZUS PRAWDZIWYM SZCZEPEM WINNYM.1 Jam jest prawdziwy szczep winny, a Ojciec mój jest rolnikiem.2 Wszelką latorośl, nie przynoszącą we mnie owocu, odetnie ją; a wszelką, która przynosi owoc, oczyści ją, aby więcej owocu przynosiła.3 Już wy jesteście czyści z powodu słów, które do was mówiłem.4 Trwajcie we mnie, a ja w was. Jak latorośl nie może przynosić owocu sama ze siebie, jeśli nie będzie trwać w winnym szczepie; tak ani wy, jeśli we mnie nie będziecie pozostawać.5 Jam jest szczep winny, wyście latorośle. Kto pozostaje we mnie, a ja w nim, ten wiele owocu przynosi; bo beze mnie nic uczynić nie możecie.6 Jeśliby kto we mnie nie trwał, precz wyrzucony będzie jak latorośl, i uschnie; i zbiorą ją, i wrzucą do ognia, i palić się będzie.7 Jeśli we mnie trwać będziecie, a słowa moje w was trwać będą, cokolwiek zechcecie, prosić będziecie, i stanie się wam.8 W tym jest uwielbiony Ojciec mój, żebyście bardzo wiele owocu przynosili, i stali się uczniami moimi.9 Jak mnie umiłował Ojciec, i ja umiłowałem was: trwajcież w miłości mojej.10 Jeśli przykazania moje zachowacie, będziecie trwać w miłości mojej, jak i ja zachowałem przykazania Ojca mego, i trwam w miłości jego.11 To wam powiedziałem, aby radość moja była w was, a radość wasza była pełna. PRZYKAZANIE WZAJEMNEJ MIŁOŚCI.12 To jest przykazanie moje, abyście się wzajemnie miłowali, jak ja was umiłowałem.13 Większej nad tę miłość nikt nie ma, żeby kto życie swe oddał za przyjaciół swoich.14 Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeśli czynić będziecie, co ja wam przykazuję.15 Już was me będę zwał sługami, bo sługa nie wie, co czyni Pan jego. Lecz was nazwałem przyjaciółmi, bo wszystko, co słyszałem od Ojca mego, oznajmiłem wam.16 Nie wyście mnie obrali, ale ja was wybrałem, i ustanowiłem was, abyście szli, i owoc przynieśli, i żeby owoc wasz trwał; żeby o cokolwiek prosić będziecie Ojca w imię moje, dał wam.17 To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali. NIENAWIŚĆ ŚWIATA.18 Jeśli was świat nienawidzi, wiedzcie, że mnie pierwej, niż was, nienawidził.19 Gdybyście byli ze świata, świat miłowałby, co jest jego; ale że nie jesteście ze świata, lecz ja was wybrałem ze świata, dlatego was świat nienawidzi.20 Wspomnijcie na słowa moje, które ja wam mówiłem: Nie jest sługa większy nad pana swego. Jeśli mnie prześladowali i was prześladować będą. Jeśli mowę moją zachowywali i waszą zachowywać będą.21 Ale to wszystko czynić wam będą dla imienia mego; bo nie znają tego który mię posłał.22 Gdybym był nie przyszedł, a nie mówił im, nie mieliby grzechu; lecz teraz nie mają wymówki z grzechu swojego.23 Kto mnie nienawidzi, i Ojca mego nienawidzi.24 Gdybym był między nimi nie dokonał czynów, których nikt inny nie dokonał, grzechu by nie mieli; lecz teraz i widzieli, i znienawidzili i mnie, i Ojca mego.25 Ale żeby się wypełniły słowa, które w Zakonie ich są napisane: “Że mię niesłusznie mieli w nienawiści.26 A gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego ja wam poślę od Ojca, Ducha prawdy, który od Ojca pochodzi, on o mnie świadectwo dawać będzie.27 I wy świadectwo dawać będziecie, bo ze mną od początku jesteście.16 PRZEŚLADOWANIE UCZNIÓW I CHRYSTUSA.1 To wam powiedziałem, abyście się nie gorszyli.2 Wyłączą was z synagog, lecz przychodzi godzina, że każdy, co was zabija, mniemać będzie, że czyni przysługę Bogu.3 A to wam czynić będą, bo nie znają Ojca, ani mnie.4 Ale to wam powiedziałem, abyście, gdy przyjdzie ich godzina, wspomnieli sobie, że ja wam to mówiłem. A tego wam z początku nie powiedziałem, gdyż byłem z wami. OBIETNICA DUCHA ŚW.5 Teraz zaś idę do tego, który mnie posłał, a żaden z was nie pyta mnie: Dokąd idziesz?6 Ale że wam to powiedziałem, smutek napełnił serca wasze.7 Lecz ja wam prawdę mówię: Pożyteczno dla was, abym ja odszedł; bo jeśli nie odejdę, Pocieszyciel do was nie przyjdzie; a jeśli odejdę, poślę go do was.8 A gdy on przyjdzie, przekona świat o grzechu, i o sprawiedliwości, i o sądzie.9 O grzechu, mówię, bo nie uwierzyli we mnie;10 o sprawiedliwości zaś, bo idę do Ojca, i już mnie widzieć nie będziecie;11 a o sądzie, bo książe świata tego już jest osądzony.12 Jeszcze wam wiele mam powiedzieć, ale teraz znieść nie możecie.13 Lecz gdy przyjdzie ów Duch prawdy, nauczy was wszelkiej prawdy; bo nie sam od siebie mówić będzie, ale cokolwiek usłyszy, opowie, i co przyjść ma, oznajmi wam.14 On mnie uwielbi, albowiem z mego weźmie, a wam opowie.15 Wszystko, cokolwiek ma Ojciec, moim jest; dlatego powiedziałem, że z mego weźmie, a wam opowie. SMUTEK W RADOŚĆ SIĘ ZAMIENI.16 Niedługo, a już mnie nie ujrzycie, i znowu niedługo, a ujrzycie mnie, bo idę do Ojca.17 Mówili więc uczniowie jego jedni do drugich: Co to jest, co nam mówi: Niedługo, a nie ujrzycie mnie, i znowu niedługo, a ujrzycie mnie, i że idę do Ojca?18 Mówili tedy: Co to jest, co mówi: Niedługo? Nie wiemy, co powiada.19 I poznał Jezus, że chcieli go zapytać, i rzekł im: O to się pytacie między sobą, że powiedziałem: Niedługo, a nie ujrzycie mnie, i znowu niedługo, a ujrzycie mnie?20 Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam, że wy będziecie płakać i narzekać, a świat się będzie weselił; a wy się smucić będziecie, ale smutek wasz w radość się zamieni.21 Niewiasta, gdy rodzi, ma smutek, że przyszła jej godzina; lecz gdy porodzi dzieciątko, już nie pamięta ucisku z powodu radości, że człowiek na świat się narodził.22 Tak i wy, teraz wprawdzie smutek macie, lecz znowu ujrzę was, i będzie się radowało serce wasze; a radości waszej nikt od was nie odejmie.23 A w ów dzień o nic mnie pytać nie będziecie. Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam: Jeśli o co prosić będziecie Ojca w imię moje, da wam.24 Dotychczas o nic nie prosiliście w imię moje; proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna. TERAZ A DAWNIEJ.25 To wam mówiłem przez przypowieści. Przychodzi godzina, gdy już nie przez przypowieści mówić wam będę, ale jawnie o Ojcu oznajmię wam.26 W ów dzień w imię moje prosić będziecie, i nie mówię wam, że ja będę Ojca prosił za wami.27 Albowiem sam Ojciec miłuje was, gdyż wyście mnie umiłowali, i uwierzyliście, że ja od Boga wyszedłem.28 Wyszedłem od Ojca, a przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat, a idę do Ojca.29 Rzekli mu uczniowie jego: Oto teraz jawnie mówisz, a żadnej przypowieści nie powiadasz.30 Teraz wiemy, że wszystko wiesz, i nie potrzebujesz, żeby cię kto pytał. Dlatego wierzymy, że od Boga wyszedłeś.31 Odpowiedzíał im Jezus: Teraz wierzycie?32 Oto przychodzi godzina, i już nadeszła, że rozpierzchniecie się każdy do swoich, a mnie zostawicie samego; lecz ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze mną.33 To wam powiedziałem abyście we mnie pokój mieli. Na świecie ucisk mieć będziecie; ale ufajcie, jam zwyciężył świat.17 MODLITWA ARCYKAPŁAŃSKA.1 To powiedział Jezus, i podniósłszy oczy w niebo, rzekł: Ojcze, przyszła godzina, wsław Syna twego, aby cię Syn twój wsławił,2 jak dałeś mu władzę nad wszelkim ciałem, aby wszystkim, których mu dałeś, dał im życie wieczne.3 To zaś jest życie wieczne, aby poznali ciebie, jedynego Boga prawdziwego i tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa.4 Ja wsławiłem ciebie na ziemi, wykonałem sprawę, którąś mi zlecił;5 a teraz wsław mnie ty, Ojcze, sam u siebie chwałą, którą miałem u ciebie pierwej, niż świat był. WSTAWIA SIĘ ZA UCZNIAMI.6 Oznajmiłem imię twoje ludziom, których mi dałeś ze świata. Twoimi byli, i mnie ich dałeś, a mowę twoją zachowali.7 Teraz poznali, że wszystko coś mi dał, od ciebie jest.8 Albowiem słowa, które mi dałeś, dałem im, a oni przyjęli, i poznali prawdziwie, że od ciebie wyszedłem i uwierzyli, żeś ty mnie posłał.9 Ja za nimi proszę; nie za światem proszę, lecz za tymi, których mi dałeś, bo twoimi są.10 I wszystko moje twoim jest, a twoje moim; i wsławiony jestem w nich.11 A już nie jestem na świecie, ale oni są na świecie, a ja do ciebie idę. Ojcze święty, zachowaj ich w imię twoje, których mi dałeś, aby byli jedno, jak 1 my.12 Gdy z nimi byłem, ja ich zachowywałem w imię twoje. Których mi dałeś, strzegłem; i żaden z nich nie zginął, tylko syn zatracenia, żeby się Pismo spełniło.13 Teraz zaś idę do ciebie, i to mówię na świecie, aby mieli pełną radość moją w sobie.14 Ja im dałem mowę twoją, a świat miał ich w nienawiści, bo nie są ze świata, jak i ja nie jestem ze świata.15 Nie proszę, żebyś ich zabrał ze świata, ale żebyś ich zachował od złego.16 Nie są ze świata, jak i ja nie jestem ze świata.17 Uświęć ich w prawdzie. Mowa twoja jest prawdą.18 Jak ty mnie posłałeś na świat; i ja ich posłałem na świat.19 A za nich ja poświęcam samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie. MODLI SIĘ ZA PRZYSZŁY KOŚCIÓŁ.20 A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez słowo ich uwierzą we mnie;21 aby wszyscy byli jedno, jako ty, Ojcze, we mnie, a ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby uwierzył świat, że ty mię posłałeś.22 A ja chwałę, którą mi dałeś, dałem im, aby byli jedno, jak i my jedno jesteśmy.23 Ja w nich, a ty we mnie, aby osiągnęli doskonałą jedność, i żeby świat poznał, że ty mnie posłałeś i umiłowałeś ich, jak i mnie umiłowałeś.24 Ojcze, których mi dałeś, chcę, aby gdzie ja jestem, i oni byli ze mną, aby oglądali chwałę moją, którąś mi dał; albowiem umiłowałeś mię przed założeniem świata.25 Ojcze sprawiedliwy, świat cię nie poznał, a ja ciebie poznałem i oni poznali, żeś ty mię posłał.26 I oznajmiłem im imię twoje, i oznajmię, aby miłość, którą mię umiłowałeś, w nich była, a ja w nich.18 POJMANIE JEZUSA.1 Gdy to Jezus powiedział, wyszedł z uczniami swoimi za potok Cedron, gdzie był ogród, do którego wszedł on i uczniowie jego.2 Ale i Judasz, który go wydawał, znał to miejsce, bo się tam często schodził Jezus z uczniami swoimi.3 Judasz więc wziąwszy rotę, a od najwyższych kapłanów i faryzeuszów służbę, przychodzi tani z latarniami i pochodniami i z bronią.4 Jezus więc wiedząc wszystko, co nań przyjść miało, wyszedł, i rzecze im: Kogo szukacie?5 Odpowiedzieli mu: Jezusa Nazareńskiego. Rzecze im Jezus: Jam jest. A stał też z nimi Judasz, który go wydawał.6 Skoro więc im rzekł: Jam jest, cofnęli się wstecz, i padli na ziemię.7 Spytał ich tedy znowu: Kogo szukacie? A oni odpowiedzieli: Jezusa Nazareńskiego.8 Odpowiedział Jezus: Powiedziałem wam, że ja jestem; jeśli więc mnie szukacie, pozwólcie tym odejść.9 Aby się wypełniły słowa, które był wyrzekł: Że z tych, których mi dałeś, nie straciłem nikogo.10 Szymon Piotr tedy mając miecz, dobył go, i uderzył sługę najwyższe;go kapłana, i uciął prawe ucho jego. A słudze było na imię Malchus.11 Jezus więc rzekł Piotrowi: Włóż miecz twój do pochwy. Kielicha, który mi dał Ojciec, czyż go pić nie będę?12 Rota więc i trybun i słudzy żydowscy pojmali Jezusa, i związali go. JEZUS PRZED ANNASZEM I KAJFASZEM.13 I przyprowadzili go najpierw do Annasza, bo był teściem Kajfasza, który był najwyższym kapłanem tego roku.14 Kajfasz zaś był tym, który dał był radę żydom: Że pożytecznie jest, aby jeden człowiek umarł za lud.15 I szedł za Jezusem Szymon Piotr i drugi uczeń. A ten uczeń był znajomy najwyższemu kapłanowi, i wszedł z Jezusem na dziedziniec najwyższego kapłana.16 Piotr zaś stał u drzwi na dworze. Wyszedł tedy ów drugi uczeń, który był znajomy najwyższemu kapłanowi, i pomówił z odźwierną, i wprowadził Piotra.17 Mówi więc Piotrowi służąca odźwierna: Czy i ty nie jesteś z uczniów tego człowieka? On mówi: Nie jestem.18 Czeladź zaś i słudzy stali przy ogniu, bo zimno było i grzali się. A był z nimi i Piotr, stojąc i grzejąc się.19 Kapłan więc najwyższy spytał Jezusa o jego uczniów i o naukę jego.20 Odpowiedział mu Jezus: Jam jawnie mówił światu; jam zawsze nauczał w synagodze i w świątyni, gdzie wszyscy żydzi się schodzą, a w skrytości nic nie mówiłem.21 Czemu mię pytasz? Pytaj tych, którzy słyszeli co im mówiłem: oto ci wiedzą, co ja powiedziałem.22 Gdy zaś to rzekł jeden ze sług, stojący tam, dał policzek Jezusowi, mówiąc: Tak odpowiadasz najwyższemu kapłanowi?23 Odpowiedział mu Jezus: Jeżelim źle powiedział, daj świadectwo o złym; a jeśli dobrze, czemu mię bijesz?24 I odesłał go Annasz związanego do Kajfasza, najwyższego kapłana. ZAPARCIE SIĘ PIOTRA.25 A Szymon Piotr stał, i grzał się. Rzekli mu tedy: Czy i ty nie jesteś z uczniów jego? A on się zaparł, i rzekł: Nie jestem.26 Rzecze mu jeden ze sług najwyższego kapłana, krewny tego, któremu Piotr uciął ucho: Czyż ja ciebie nie widziałem z nim w ogrodzie?27 Znowu więc Piotr zaparł się, a natychmiast kur zapiał. JEZUS PRZED PIŁATEM.28 Przyprowadzają tedy Jezusa od Kajfasza do pretorium; a było rano. I sami nie weszli do pretorium, aby się nie zmazali, ale żeby mogli pożywać Paschę.29 Tak więc Piłat wyszedł do nich na zewnątrz, i rzekł: Co za skargę przynosicie przeciw temu człowiekowi?30 Odpowiedzieli, i rzekli mu: Gdyby ten nie był złoczyńcą, nie wydalibyśmy go tobie.31 Rzekł im więc Piłat: Weźcie go wy, a według Zakonu waszego osądźcie go. Rzekli mu tedy żydzi: Nam nie wolno nikogo zabijać.32 Aby się wypełniły słowa Jezusa, które powiedział, oznajmiając, jaką śmiercią miał umrzeć. KRÓLESTWO JEZUSA.33 Wyszedł więc Piłat znowu do pretorium i wezwał Jezusa i rzekł mu: Tyś jest król żydowski?34 Odpowiedział Jezus: Sam od siebie to mówisz, czy też inni powiedzieli ci o mnie?35 Odpowiedział Piłat: Czyż ja żydem jestem? Naród twój i najwyżsi kapłani wydali mi ciebie; coś uczynił?36 Odpowiedział Jezus: Królestwo moje nie jest z tego świata; gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi walczyliby pewnie, żebym nie był wydany żydom; lecz teraz królestwo moje nie jest stąd.37 Rzekł mu tedy Piłat: Toś ty jest król? Odpowiedział Jezus: Ty mówisz, że ja jestem królem. Jam się na to narodził, i na to przyszedłem na świat, abym świadectwo dał prawdzie. Wszelki, który jest z prawdy, słucha głosu mego.38 Rzecze mu Piłat: Co to jest prawda? A gdy to powiedział, znowu wyszedł do żydów i mówi im: Ja żadnej winy w nim nie znajduję.39 Lecz macie zwyczaj, abym wam jednego wypuścił na Paschę; chcecie tedy, żebym wam wypuścił króla żydowskiego?40 Znowu więc wszyscy zawołali, mówiąc: Nie tego, ale Barabasza! A Barabasz był zbójcą.19 BICZOWANIE.1 Wtedy więc Piłat wziął Jezusa, i ubiczował.2 A żołnierze uplótłszy koronę z ciernia, włożyli mu na głowę, i przyodziali go szatą szkarłatną.3 I przychodzili do niego, i mówili: Witaj, królu żydowski! I bili go po twarzy.4 Wyszedł więc znowu Piłat na zewnątrz, i rzecze im: Oto wam go wyprowadzam abyście poznali, że w nim żadnej winy nie znajduję.5 (Wyszedł tedy Jezus, niosąc cierniową koronę i szatę szkarłatną). I rzecze im: Oto człowiek.6 Gdy go więc ujrzeli najwyżsi kapłanll i słudzy, zawołali, mówiąc: Ukrzyżuj, ukrzyżuj go! Rzecze im Piłat: Weźcie go wy, i ukrzyżujcie, bo ja w nim winy nie znajduję.7 Odpowiedzieli mu żydzi: My Zakon mamy, a według Zakonu powinien umrzeć, bo się synem Bożym czynił.8 Gdy więc Piłat usłyszał te słowa, bardziej się przeląkł.9 I wszedł znowu do pretorium, i rzekł do Jezusa: Skąd ty jesteś? Lecz Jezus nie dał mu odpowiedzi.10 Rzecze mu więc Piłat: Do mnie nie mówisz? Nie wiesz, że mam moc ukrzyżować cię, i mam moc wypuścić cię?11 Odpowiedział Jezus: Nie miałbyś żadnej mocy nade mną, gdyby ci z góry nie było dane. Dlatego, który mię tobie wydał, większy grzech ma.12 I odtąd Piłat starał się go wypuścić. Lecz żydzi wołali, mówiąc: Jeśli tego wypuścisz, nie jesteś przyjacielem cesarskim; każdy bowiem, co się czyni królem, sprzeciwia się cesarzowi. SKAZANIE NA ŚMIERĆ.13 Piłat więc usłyszawszy te słowa, wyprowadził Jezusa przed pretorium, i usiadł na stolicy sądowej, na miejscu, które zowią Litostrotos, a po żydowsku Gabbata.14 A był to dzień przygotowania Paschy, godzina prawie szósta. I mówi żydom: Oto król wasz.15 A oni zawołali: Strać, strać, ukrzyżuj go! Rzecze im Piłat: Króla waszego mam ukrzyżować? Odpowiedzieli najwyżsi kapłani: Nie mamy króla, tylko cesarza.16 Wtedy więc wydał go im, aby był ukrzyżowany. I wzięli Jezusa, i wyprowadzili. UKRZYŻOWANIE.17 A niosąc krzyż sobie, wyszedł na to miejsce, które nazywają Trupia Głowa, a po żydowsku Golgota.18 Tam go ukrzyżowali, a z nim innych dwóch, z jednej i z drugiej strony, a w pośrodku Jezusa.19 Napisał zaś Piłat i tytuł, i umieścił nad krzyżem. Było zaś napisane: JEZUS NAZAREŃSKI KRÓL ŻYDOWSKI.20 Ten więc napis czytało wielu żydów, gdyż blisko miasta było miejsce, gdzie był ukrzyżowany Jezus; a było napisane po hebrajsku, po grecku i po łacinie.21 Mówili więc Piłatowi najwyżsi kapłani żydowscy: Nie pisz: Król żydowski, ale że on powiedział: Jestem królem żydowskim.22 Odpowiedział Piłat: ‘ om napisał, napisałem.23 Żołnierze więc, gdy go ukrzyżowali, wzięli szaty jego (i uczynili cztery części, każdemu żołnierzowi część) i suknię. A była suknia nieszyta, od wierzchu całodziana.24 Rzekli tedy jeden do drugiego: Nie krajmy jej, ale rzućmy o nią losy, czyja ma być; żeby się wypełniło Pismo, które mówi: “Podzielili sobie szaty moje, a o suknię moją los rzucili.” I to więc żołnierze uczynili. OSTATNIE SŁOWA JEZUSA I ŚMIERĆ.25 A stały obok krzyża Jezusowego matka jego i siostra matki jego, Maria Kleofasowa, i Maria Magdalena.26 Gdy więc ujrzał Jezus matkę i ucznia, którego miłował, stojącego, mówi matce swojej: Niewiasto, oto syn twój.27 Potem mówi uczniowi: Oto matka twoja. I od tej chwili wziął ją uczeń do siebie.28 Potem, wiedząc Jezus, że wszystko już się wykonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: Pragnę.29 A było tam naczynie postawione, pełne octu; oni tedy włożywszy na hizop gąbkę pełną octu, podali do ust jego.30 Jezus więc, gdy przyjął ocet, rzekł: Wykonało się. I skłoniwszy głowę, oddał ducha. OTWARCIE BOKU JEZUSOWEGO.31 Żydzi tedy (ponieważ był to dzień Przygotowania), aby na szabat nie zostały ciała na krzyżu (albowiem był wielki ów dzień szabatu), poprosili Piłata, aby połamano im golenie, i zdjęto ich.32 Przyszli więc żołnierze, i pierwszemu połamali golenie i drugiemu, który z nim był ukrzyżowany.33 Lecz przyszedłszy do Jezusa, gdy ujrzeli, że już umarł, nie łamali goleni jego, 34 ale jeden z żołnierzy włócznią otworzył bok jego, a natychmiast wyszła krew i woda.35 Ten zaś, który widział dał świadectwo, i prawdziwe jest świadectwo jego. A on wie, że prawdę mówi, abyście i wy wierzyli.36 Albowiem to się stało, aby się wypełniło Pismo: “Nie będziecie łamać kości jego.”37 I znowu inne Pismo mówi: “Zobaczą, kogo przebodli.” ZDJĘCIE Z KRZYŻA I POGRZEB.38 Potem zaś poprosił Piłata Józef z Arymatei (przeto że był uczniem Jezusowym, lecz tajemnym z bojaźni przed żydami), żeby mógł zdjąć ciało Jezusowe. I pozwolił Piłat. Przyszedł więc, i zdjął ciało Jezusowe.39 Przybył też i Nikodem, który niegdyś przyszedł był w nocy do Jezusa, niosąc mieszaninę mirry i aloesu około stu funtów.40 Wzięli więc ciało Jezusowe, i obwiązali je z wonnościami w prześcieradła, jak żydzi mają zwyczaj grzebać.41 A na miejscu, gdzie został ukrzyżowany, był ogród, w ogrodzie zaś grób nowy, w którym jeszcze nikt nie był położony.42 Tam więc, ponieważ grób był blisko, z powodu żydowskiego dnia Przygotowania, położyli Jezusa.D. ZMARTWYCHWSTANIE (20,121,25)20 MAGDALENA PRZY GROBIE.1 A pierwszego dnia tygodnia, Maria Magdalena przyszła rano, gdy jeszcze było ciemno, i ujrzała kamień odwalony od grobu.2 Pobiegła więc, i przyszła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego miłował Jezus, i rzekła im: Wzięto Pana z grobu, a nie wiemy, gdzie go położono. PIOTR I JAN SPIESZĄ DO GROBU.3 Wyszedł tedy Piotr i ów drugi uczeń, i szli do grobu.4 Biegli zaś obaj razem, ale ów drugi uczeń prześcignął Piotra, i pierwszy przyszedł do grobu.5 A schyliwszy się, ujrzał leżące prześcieradła, wszelako nie wszedł.6 Przyszedł więc Szymon Piotr idąc za nim, i wszedł do grobu, i ujrzał prześcieradła leżące,7 i chustkę, która była na głowie jego, nie z prześcieradłami położoną, ale osobno zwiniętą na jedno miejsce.8 Wtedy więc wszedł i ten uczeń, który był pierwszy przyszedł do grobu, i ujrzał i uwierzył;9 jeszcze bowiem nie rozumieli Pisma, że trzeba było, aby on powstał z martwych.10 Odeszli tedy uczniowie na powrót do siebie. JEZUS ZJAWIA SIĘ MAGDALENIE.11 Maria zaś stała u grobu zewnątrz, płacząc. Gdy więc płakała, nachyliła się, i zajrzała w grób.12 I zobaczyła dwóch aniołów w bieli siedzących, jednego u głowy, a drugiego u nóg, gdzie położone było ciało Jezusowe.13 Mówią jej oni: Niewiasto! Czemu płaczesz? Rzecze im: Że wzięto Pana mego, a nie wiem, gdzie go położono.14 Gdy to powiedziała, obróciła się w tył, i ujrzała Jezusa stojącego, a nie wiedziała, że to jest Jezus.15 Rzecze do niej Jezus: Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz? Ona sądząc, że to ogrodnik, rzecze mu: Panie, jeśli go ty wziąłeś, powiedz mi, gdzieś go położył, a ja go wezmę.16 Rzecze do niej Jezus: Mario! Ona obróciwszy się, rzecze mu: Rabboni, (co znaczy: Mistrzu).17 Rzecze do niej Jezus: Nie dotykaj mnie, bom jeszcze nie wstąpił do Ojca mego. Ale idź do braci moich, a powiedz im: Wstępuję do Ojca mojego i Ojca waszego, Boga mojego i Boga waszego.18 Przyszła Maria Magdalena, oznajmiając uczniom: Żem widziała Pana i to mi powiedział. CHRYSTUS ZJAWIA SIĘ W WIECZERNIKU.19 Gdy więc był wieczór owego dnia, pierwszego w tygodniu, a drzwi były zamknięte, gdzie uczniowie byli zgromadzeni z obawy przed żydami, przyszedł Jezus, i stanął w pośrodku, i rzekł im: Pokój wam.20 A to rzekłszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się tedy uczniowie, ujrzawszy Pana.21 Rzekł im więc znowu: Pokój wam. Jako mię posłał Ojciec, i ja was posyłam.22 To powiedziawszy, tchnął na nich, i rzekł im: Weźmijcie Ducha Świętego;23 którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane. JEZUS ZJAWIA SIĘ TOMASZOWI.24 Tomasz zaś, jeden z dwunastu, którego zwią Didymus, nie był z nimi, kiedy przyszedł Jezus.25 Mówili mu więc inni uczniowie: Widzieliśmy Pana. Ale on im rzekł: Jeśli nie ujrzę w ręku jego przebicia gwoździ, a nie włożę palca mego na miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej w bok jego, nie uwierzę.26 A po ośmiu dniach byli znów uczniowie jego w domu, i Tomasz z nimi.27 Przyszedł Jezus drzwiami zamkniętymi, i stanął w pośrodku, i rzekł: Pokój wam! 27 Potem rzekł Tomaszowi: Włóż tu palec twój, i oglądaj ręce moje, i wyciągnij rękę twoją, i włóż w bok mój; a nie bądź niewierny, ale wierny.28 Odpowiedział Tomasz, i rzekł mu: Pan mój i Bóg mój! 29Powiedział mu Jezus: Dlatego żeś mię ujrzał, Tomaszu, uwierzyłeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.30 I wiele też innych znaków uczynił Jezus przed oczyma uczniów swoich, które nie są zapisane w tej księdze.31 A te są napisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem Synem Bożym; i żebyście wierząc, życie mieli w imię jego.21 JEZUS UKAZUJE SIĘ NAD JEZIOREM TYBERIADZKIM.1 Potem ukazał się znów Jezus uczniom nad Morzem Tyberiadzkim.2 A ukazał się tak: byli razem Szymon Piotr i Tomasz, zwany Didymus, i Natanael, który był od Kany Galilejskiej, i synowie Zabedeuszowi i inni dwaj z uczniów jego.3 Rzecze im Szymon Piotr: Idę ryby łowić. Mówią mu: Idziemy i my z tobą. I wyszli, i wsiedli w łódź, ale tej nocy nic nie ułowili.4 A gdy było rano, stanął Jezus na brzegu; uczniowie jednak nie poznali, że to jest Jezus.5 Rzekł im więc Jezus: Dzieci, a macie co do jedzenia? Odpowiedzieli mu: Nie.6 Mówi im: Zapuście sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie. Zapuścili więc, i już nie mogli jej uciągnąć dla mnóstwa ryb.7 Rzekł tedy Piotrowi ten uczeń, którego miłował Jezus: Pan jest. Szymon Piotr usłyszawszy, że Pan jest, narzucił na się suknię (albowiem był rozebrany), i rzucił się w morze.8 Inni zaś uczniowie przypłynęli w łodzi (bo niedaleko byli od ziemi, ale na jakie dwieście łokci), ciągnąc sieć z rybami.9 Gdy więc wyszli na ziemię, ujrzeli węgle nałożone, i rybę na nie włożoną, i chleb.10 Mówi im Jezus: Przynieście z ryb, któreście teraz ułowili.11 Poszedł Szymon Piotr, i wyciągnął na ziemię sieć napełnioną wielkimi rybami, stu pięćdziesięciu trzema. A choć tak wiele ich było, nie porwała się sieć.12 Mówi im Jezus: Pójdźcie, śniadajcie! A nikt z siedzących nie śmiał go zapytać: Kto ty jesteś? Wiedzieli bowiem, że Pan jest.13 I zbliża się Jezus, i bierze chleb, i daje im, a podobnie i rybę.14 To już trzeci raz ukazał się Jezus uczniom swoim, powstawszy z martwych. PIOTR NAPRAWIA WYPARCIE.15 Gdy więc pośniadali, rzecze Jezus do Szymona Piotra: Szymonie, synu Jana! Miłujesz mię więcej, niż ci? Rzecze mu: Tak, Panie! Ty wiesz, że cię miłuję. Rzecze mu: Paś baranki moje.16 Rzecze mu po wtóre: Szymonie, synu Jana! Miłujesz mię? Rzecze mu: Tak, Panie! Ty wiesz, że cię miłuję. Rzecze mu: Paś baranki moje.17 Rzecze mu po raz trzeci: Szymonie, synu Jana! Miłujesz mię? Zasmucił się Piotr, że mu trzeci raz rzekł: Miłujesz mię? i rzekł mu: Panie, ty wszystko wiesz; ty wiesz, że cię miłuję, Rzecze mu: Paś owce moje. PRZEPOWIEDNIA O PIOTRZE I JANIE.18 Zaprawdę, zaprawdę powiadam tobie, gdy byłeś młodszy, opasywałeś się, i chodziłeś, gdzie chciałeś; lecz gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce twoje, a inny cię opasze, i poprowadzi, gdzie ty nie chcesz.19 To zaś mówił, dając znać, jaką śmiercią miał Boga uwielbić. A to powiedziawszy, rzecze mu: Pójdź za mną.20 Piotr obróciwszy się, ujrzał idącego za sobą tego ucznia, którego mlłował Jezus, który też przy wieczerzy położył się był na piersiach jego, i rzekł: Panie, kto jest ten, co cię wyda?21 Gdy więc Piotr ujrzał tego, rzecze Jezusowi: Panie, a ten co?22 Powiedział mu Jezus: Chcę, aby on tak został, aż przyjdę, co tobie do tego? Ty pójdź za mną.23 Rozeszło się więc to słowo między braćmi, że uczeń ten nie umrze. Lecz Jezus nie rzekł: Nie umrze, ale: Chcę, żeby on tak został, aż przyjdę, co tobie do tego? ZAKOŃCZENIE.24 Ten jest ów uczeń, który daje świadectwo o tym, 1 to napisał, a wiemy, że prawdziwe jest świadectwo jego.25 Jest też wiele innych rzeczy, które uczynił Jezus; które gdyby z osobna opisywać, mniemam że i sam świat nie mógłby pomieścić ksiąg, które by trzeba napisać.