MENU
Fragment:




Styl fragmentu




*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia

Ewangelia Św. Łukasza


1 PRZEDMOWA1Ponieważ wielu starało się ułożyć opowiadanie o rzeczach, które się wśród nas dokonały,2 jak nam podali ci, którzy się im od początku sami przypatrywali, i byli sługami słowa;3 postanowiłem i ja, zbadawszy wszystko dokładnie od początku, spisać ci po kolei, dostojny Teofilu, 4 abyś poznał prawdę tych słów, których cię nauczono.CZĘŚĆ I (1,5 – 2,52) ZAPOWIEDŹ NARODZENIA JANA CHRZCICIELA.5 Za dni Heroda, króla Judei, pewien kapłan, imieniem Zachariasz, ze zmiany Abiasza, a żona jego z córek Aaronowych, a imię jej Elżbieta.6 Byli zaś oboje sprawiedliwi przed Bogiem, postępując według wszystkich przykazań i przepisów Pańskich bez przygany.7 A nie mieli syna, bo Elżbieta była niepłodna, a byli już oboje podeszli w latach swoich.8 I stało się, gdy sprawował urząd kapłański w porządku zmiany swojej przed Bogiem, według zwyczaju kapłaństwa padł los na niego, że miał kadzić,9 wszedłszy do świątyni Pańskiej;10 a całe mnóstwo ludu było zewnątrz, modląc się w czasie kadzenia.11 I ukazał mu się Anioł Pański, stojący po prawej stronie ołtarza kadzenia.12 A ujrzawszy, zatrwożył się Zachariasz, i przypadła nań bojaźń.13 I rzekł do niego Anioł: Nie bój się Zachariaszu, bo wysłuchana została prośba twoja i żona twoja Elżbieta urodzi ci syna, a nazwiesz imię jego Jan.14 A ty będziesz miał wesele i radość i wielu będzie się radować z narodzenia jego.15 Albowiem będzie wielki przed Panem, i wina i sycery pić nie będzie, i będzie napełniony Duchem Świętym jeszcze w żywocie matki swojej.16 I nawróci wielu synów izraelskich do Pana Boga ich;17 a sam pójdzie przed nim w duchu i mocy Eliaszowej, aby zwrócić serca ojców ku dzieciom, a niedowiarków ku roztropności sprawiedliwych, by zgotować Panu lud doskonały.18 I rzekł Zachariasz do Anioła: Skądże to poznam, bo ja jestem stary, i żona moja podeszła w latach swoich?19 A odpowiadając Anioł, rzekł mu: Jam jest Gabriel, który stoję przed Bogiem, a jestem posłany, aby mówić do ciebie, i tę dobrą nowinę tobie zwiastować.20 A oto będziesz milczący, i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, którego się to stanie, dlatego żeś nie uwierzył słowom moim, które wypełnią się czasu swego.21 A lud oczekiwał Zachariasza, i dziwili się, że tak długo przebywał w świątyni.22 Wyszedłszy zaś, nie mógł do nich mówić; i poznali, że miał w świątyni widzenie: A on dawał im znaki, i został niemy.23 I stało się, gdy się wypełniły dni urzędu jego, odszedł do domu swego.24 A po tych dniach poczęła Elżbieta, żona jego, i ukrywała się przez pięć miesięcy, mówiąc:25 Że mi tak Pan uczynił w czasie, w którym wejrzał, aby zdjąć hańbę moją wśród ludzi. ZWIASTOWANIE MARYI. 26 W szóstym zaś miesiącu posłany został od Boga Anioł Gabriel do miasta galilejskiego Był, któremu imię Nazaret,27 do panny poślubionej mężowi, któremu imię było Józef, z domu Dawidowego, a imię panny Maryja.28 I wszedłszy Anioł do niej, rzekł: Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z tobą, błogosławionaś ty między niewiastami.29 A ona, gdy usłyszała, zatrwożyła się na mowę jego, i myślała, jakie by to było pozdrowienie.30 I rzekł jej Anioł: Nie bój się Maryjo, albowiem znalazłaś łaskę u Boga!31 Oto poczniesz w łonie, i porodzisz syna, a nazwiesz imię jego Jezus. 32 Ten będzie wielki, a będzie zwany Synem Najwyższego. I da mu Pan Bóg stolicę Dawida, ojca jego, i będzie królował w domu Jakubowym na wieki, 33 a królestwu jego nie będzie końca.34 Maryja zaś rzekła do Anioła: Jakże się to stanie, gdyż męża nie znam?35 A odpowiadając Anioł, rzekł jej: Duch Święty zstąpi na cię, a moc Najwyższego zacieni cię. Przeto i to, co się z ciebie narodzi Święte, będzie nazwane Synem Bożym.36 I oto Elżbieta, krewna twoja, i ona poczęła syna w starości swojej, a ten miesiąc szósty jest tej, którą zowią niepłodną.37 Gdyż u Boga nie będzie niemożliwe żadne słowo.38 I rzekła Maryja: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego.I odszedł od niej Anioł. MARYJA NAWIEDZA ELŻBIETĘ.39 Maryja zaś powstawszy w owe dni, poszła w góry z pośpiechem do miasta judzkiego.40 I weszła w dom Zachariasza, i pozdrowiła Elżbietę. 41 I stało się, skoro usłyszała Elżbieta pozdrowienie Maryi, skoczyło dzieciątko w jej łonie, a Elżbieta napełniona została Duchem Świętym.42 I zawołała głosem wielkim, mówiąc: Błogosławionaś ty między niewiastami, ibłogosławiony owoc żywota twojego.43 A skądże mi to, że przyszła matka Pana mego do mnie?44 0to bowiem, skoro zabrzmiał głos pozdrowienia twego w uszach moich, skoczyło z radości dzieciątko w łonie moim.45 A błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, albowiem spełni się to, co ci było powiedziane od Pana.46 I rzekła Maryja: Wielbi dusza moja Pana,47 i rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim. 48 Gdyż wejrzał na niskość służebnicy swojej; oto bowiem odtąd błogosławioną zwać mnie będą wszystkie narody.49 Albowiem uczynił mi wielkie rzeczy, który możny jest, i święte imię jego.50 A miłosierdzie jego z pokolenia w pokolenie, bojącym się jego.51 Uczynił moc ramieniem swoim, rozproszył pysznych w zamysłach ich serca.52 Strącił mocarzy ze stolicy, a podwyższył pokornych.53 Łaknących napełnił dobrami, a bogaczy z niczym puścił. 54 Przyjął Izraela, sługę swego, wspomniawszy na miłosierdzie swoje.55 Jak mówił do ojców naszych, Abrahamowi i potomstwu jego na wieki.56 Mieszkała zaś z nią Maryja około trzech miesięcy, i wróciła się do domu swego. NARODZENIE JANA CHRZCICIELA.57 A Elżbiecie wypełnił się czas rozwiązania, i porodziła syna.58 I usłyszeli sąsiedzi i krewni jej, że Pan uczynił jej wielkie miłosierdzie swoje, i radowali się z nią.59 I stało się, dnia ósmego przyszli obrzezać dzieciątko, i nazwali je imieniem ojca jego, Zachariaszem.60 A matka jego odpowiadając, rzekła: Wcale nie, ale nazwany będzie Janem. 61 I mówili do niej: Iż nikogo nie ma w rodzie twoim, którego by zwano tym imieniem.62 I pytali przez znaki ojca jego, jakby go chciał nazwać.63 A zażądawszy tabliczki, napisał, mówiąc: Jan jest imię jego. I zdziwili się wszyscy.64 Wnet zaś otwarły się usta jego i język jego, i mówił, błogosławiąc Boga.65 I padł strach na wszystkich sąsiadów ich, i po wszystkich górach Judei rozpowiadano te wszystkie słowa.66 A wszyscy, którzy słyszeli, brali do serca swego, mówiąc: Czym, mniemasz, dziecię to będzie ? A1bowiem była z nim ręka Pańska. HYMN ZACHARIASZA.67 A Zachariasz, ojciec jego, napełniony został Duchem Świętym, i prorokował mówiąc:68 Błogosławiony Pan Bóg Izraela, że nawiedził, i uczynił odkupienie ludu swego,69 i wzbudził dla nas róg zbawienia w domu Dawida, sługi swego,70 jak mówił przez usta świętych, którzy przed wiekami byli, proroków swoich;71 wybawienie od nieprzyjaciół naszych, i z rąk wszystkich, którzy nas nienawidzą,72 aby uczynić miłosierdzie nad ojcami naszymi, i wspomnieć na przymierze swoje święte, 73 na przysięgę, którą przysiągł Abrahamowi, ojcu naszemu, że nam da,74 abyśmy, wybawieni z ręki nieprzyjaciół naszych bez bojaźni mu służyli,75 w świątobliwości i w sprawiedliwości przed nim, po wszystkie dni nasze.76 A ty, dzieciątko, nazwane będziesz prorokiem Najwyższego; bo pójdziesz przed obliczem Pana, gotować drogi jego,77 aby dać naukę zbawienia ludowi jego, na odpuszczenie grzechów ich.78 Dla wnętrzności miłosierdzia Boga naszego, przez które nawiedził nas, Wschód z wysokości,79 aby zaświecić tym, którzy w ciemności i w cieniu śmierci siedzą, aby pokierować nogi nasze na drogę pokoju.80 A dzieciątko rosło, i umacniało się duchem, i było na pustynnych miejscach aż do czasu ukazania się swego przed Izraelem.2 NARODZENIE PANA JEZUSA.1 I stało się w owe dni, wyszedł dekret od cesarza Augusta, aby spisano wszystek świat. 2 Ten pierwszy spis dokonany został przez namiestnika Syrii, Cyryna.3 I szli wszyscy, aby dać się zapisać, każdy do miasta swego.4 Poszedł też i Józef z Galilei, z miasta Nazaret do Judei, do miasta Dawidowego, które zowią Betlejem, dlatego, że był z domu i pokolenia Dawidowego,5 aby dać się zapisać z Maryją, poślubioną sobie małżonką brzemienną.6 I stało się, gdy tam byli, wypełniły się dni, aby porodziła.7 I porodziła syna swego pierworodnego, a uwinęła go w pieluszki, i położyła go w żłobie, bo nie było dla nich miejsca w gospodzie. PASTERZE U ŻŁÓBKA.8 A byli w tejże krainie pasterze, czuwający i odbywający straże nocne przy trzodzie swojej.9 I oto Anioł Pański stanął przy nich, a jasność Boża zewsząd ich oświeciła, i zlękli się bojaźnią wielką.10 I rzekł im Anioł: Nie bójcie się; bo oto opowiadam wam wesele wielkie,11 które będzie wszystkiemu ludowi, bo się wam dziś narodził Zbawiciel, który jest Chrystus Pan, w mieście Dawidowym. 12 A ten znak dla was: Znajdziecie niemowlątko, uwinięte w pieluszki i położone w żłobie.13 I nagle zjawiło się z Aniołem mnóstwo wojska niebieskiego, wielbiąc Boga, i mówiąc:14 Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli.15 I stało się, gdy odeszli od nich aniołowie do nieba, pasterze mówili jeden do drugiego: Pójdźmy aż do Betlejem, a oglądajmy to słowo, które się stało, które nam Pan oznajmił.16 I przyszli z pośpiechem, i znaleźli Maryję i Józefa i dzieciątko położone w żłobie.17 Ujrzawszy zaś poznali słowo, które im było powiedziane o tym dzieciątku.16 A wszyscy, którzy słyszeli, dziwili się, i temu, co im pasterze powiedzieli.19 Lecz Maryja zachowywała te wszystkie słowa, rozważając w sercu swoim.20 I wrócili się pasterze, wysławiając i chwaląc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im było powiedziane. OBRZEZANIE I OFIAROWANIE JEZUSA. 21 A gdy się spełniło osiem dni, aby obrzezano dzieciątko, nazwano imię jego Jezus, które nazwane było przez Anioła pierwej niż się w łonie poczęło.22 A gdy się wypełniły dni oczyszczenia jej według Zakonu Mojżeszowego, przynieśli je do Jeruzalem, aby je stawić przed Panem, 23 jak napisane jest w Zakonie Pańskim, że “wszelki pierworodny płód męski świętym Panu nazwany będzie,”24 i żeby złożyć na ofiarę według tego, co powiedziane jest w Zakonie Pańskim, “parę synogarlic, albo dwoje gołębiąt.”25 I oto był w Jeruzalem człowiek, któremu imię było Symeon, a człowiek ten sprawiedliwy i bogobojny, wyczekujący pociechy Izraela, a Duch Święty był w nim.26 I otrzymał był zapowiedź od Ducha Świętego, że nie miał oglądać śmierci, dopókiby wpierw nie ujrzał Chrystusa Pańskiego.27 I przyszedł w duchu do świątyni. A gdy wnosili dzieciątko Jezus rodzice jego, aby z nim postąpić według zwyczaju Zakonu,28 on też wziął je na ręce swoje, i błogosławił Boga, mówiąc:29 Teraz puszczasz, Panie, sługę twego w pokoju, według słowa twego,30 gdyż oczy moje oglądały zbawienie twoje,31 które zgotowałeś przed obliczem wszystkich narodów.32 Światłość na objawienie pogan i chwałę ludu twego izraelskiego33 A ojciec jego i matka dziwili się temu, co o nim mówiono.34 I błogosławił im Symeon, i rzekł do Maryi, matki jego: Oto ten położony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą,35 a duszę twą własną przeniknie miecz, aby myśli z wielu serc były objawione.36 Była też Anna prorokini, córka Fanuela, z pokolenia Aser; ta była bardzo podeszła w latach, a siedem lat żyła z mężem swym od panieństwa swego.37 Ona to będąc wdową aż do lat osiemdziesięciu czterech, nie odchodziła z świątyni, postami i modlitwami służąc we dnie i w nocy.38 I ona tejże godziny nadszedłszy wyznawała Panu, i opowiadała o nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia Izraela.39 Skoro wykonali wszystko według Zakonu Pańskiego, wrócili się do Galilei, do Nazaret, miasta swego.40 A dziecię rosło, i umacniało się pełne mądrości, i łaska Boża była w nim. DWUNASTOLETNI JEZUS W ŚWIĄTYNi.41 A rodzice jego chodzili co roku do Jeruzalem, na dzień uroczysty Paschy42 A gdy już miał lat dwanaście, gdy oni poszli do Jeruzalem według zwyczaju dnia świętego,43 i kiedy wypełniwszy dni, wracali, zostało dziecię Jezus w Jeruzalem, a nie zauważyli rodzice jego44 Mniemając zaś, że on jest w towarzystwie, uszli dzień drogi, i szukali go wśród krewnych i znajomych.45 A nie znalazłszy, wrócili się do Jeruzalem, szukając go. 46 I stało się, po trzech dniach znaleźli go w świątyni, siedzącego w pośrodku doktorów, słuchającego i pytającego ich.47 Wszyscy zaś, którzy go słuchali, zdumiewali się nad rozumem i odpowiedziami jego.48 A ujrzawszy go, zdziwili się. I rzekła doń matka jego: Synu, cóżeś nam tak uczynił ? Oto ojciec twój i ja, bolejąc, szukaliśmy cię.49 I rzekł do nich: Cóż jest, żeście mnie szukali? Nie wiedzieliście, że w tych rzeczach, które są Ojca mego, potrzeba, żebym był? 5o A oni nie zrozumieli słowa, które im powiedział.51 I poszedł z nimi, i przyszedł do Nazaretu, a był im poddany. A matka jego zachowywała wszystkie te słowa w sercu swoim.52 A Jezus pomnażał się w mądrości i w latach, i w łasce u Boga i u ludzi.CZĘŚĆ II (3,1 – 21,38)ŻYCIE PUBLICZNE ZBAWICIELAI. Okres przygotowawczy. (3,1 – 4,13)3 DZIAŁALNOŚĆ JANA CHRZCICIELA.1 A piętnastego roku panowania Tyberiusza cesarza, gdy, Poncjusz Piłat rządził Judeą, a Herod był tetrarchą Galilei, a Filip, brat jego, tetrarchą Iturei i krainy Trachonu, a Lizaniasz tetrarchą Abileny,2 za najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza, stało się słowo Pańskie do Jana, syna Zachariaszowego, na pustyni.3 I przeszedł całą krainę nadjordańską, opowiadając chrzest pokuty na odpuszczenie grzechów, 4 jako napisane jest w księdze mów Izajasza proroka: “Głos wołającego na pustyni: Gotujcie drogę Pańską, czyńcie proste ścieżki jego.5 Wszelka dolina będzie napełniona, a wszelka góra i pagórek będzie poniżony, i krzywe miejsca będą proste, a ostre drogami gładkimi.6 I ujrzy wszelkie ciało zbawienie Boże.”7 Mówił tedy do rzesz, które wychodziły, aby przyjąć chrzest od niego: Plemię żmijowe! Kto was nauczył uciekać przed nadchodzącym gniewem?8 Czyńcie tedy owoce godne pokuty, a nie zaczynajcie mówić: Ojcem mamy Abrahama. Albowiem wam powiadam, że Bóg ma moc z tych kamieni wzbudzić synów Abrahamowi.9 Już bowiem siekiera do korzenia drzew jest przyłożona, a przeto wszelkie drzewo, nie rodzące owocu dobrego, będzie wycięte, i w ogień wrzucone.10 I pytały go rzesze, mówiąc: Cóż więc mamy czynić? Odpowiadając zaś mówił im:11 Kto ma dwie suknie niech da nie mającemu, a kto ma żywność, niech tak samo uczyni.12 Przyszli też i celnicy, aby chrzest otrzymać, i rzekli mu: Nauczycielu, co czynić mamy?13 A on im rzekł: Nic więcej nie czyńcie nad to, co wam postanowiono. 14 Pytali go zaś i żołnierze, mówiąc: Cóż i my czynić mamy ? I rzekł im: Nikogo nie bijcie, ani nie potwarzajcie, ale na żołdzie waszym poprzestawajcie.15 A gdy lud się domniemywał, i wszyscy myśleli o Janie w sercu swoim, czy on przypadkiem nie jest Chrystusem,16 odpowiedział Jan, mówiąc wszystkim: Ja was chrzczę wodą, ale przyjdzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u obuwia jego; on was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem.17 Ma on wiejadło w ręku swym, i wyczyści boisko swoje, i zgromadzi pszenicę do spichlerza swego, a plewy spali ogniem nieugaszonym. 18 Wiele innych rzeczy, napominając, głosił ludowi.19 Gdy zaś Herod tetrarcha był karcony przez niego o Herodiadę, żonę brata swego, i o wszystkie złości, które uczynił Herod,20 do wszystkiego dodał też i to, że zamknął Jana w więzieniu.CHRZEST JEZUSA.21 I stało się, gdy był chrzczony lud wszystek, i gdy Jezus był ochrzczony, i modlił się, niebo się otwarło,22 i zstąpił nań Duch Święty w postaci cielesnej jako gołębica, i rozległ się głos z nieba: Tyś j jest Syn mój miły, w tobie upodobałem sobie. RODOWÓD JEZUSA.23 Sam zaś Jezus rozpoczynając, był w latach około trzydziestu, jak mniemano, syn Józefa, który był Helego, który był Mattata,24 który był Lewiego, który był Melchiego, który był Jannaja, który był Józefa, 25 który był Mattatiasza, który był Amosa, który był Nahuma, który był Hesliego, który był Naggaja,26 który był Mahata, który był Mattatiasza, który był Semeja, który był Józefa, który był Judy,27 który był Joanna, który był Resy, który był Zorobabela, który był Salatiela, który był Neriego,28 który był Melchiego, który był Addeja, który był Kosama, który był Elnladama, który był Hera,29 który był Jezusa, który był Eliezera, który był Joryma, który był Mattata, który był Lewiego,30 który był Symeona, który był Judy, który był Józefa, który był Arama, który był Esrona, który był Jony, który był Eliakima,31 który był Meleasza, który był Menny, który był Mattata, który był Natana, który był Dawida,32 który był Jessego, który był Obeda, który był Booza, który był Salmona,33 który był Aminadaba, który był Arama, który był Esroma, który był Faresa,34 który był Judy, który był Jakuba, który był Izaaka, który był Abrahama, który był Tarego, który był Nachora,35 który był Saruga, który był Ragaua, który był Falega, który był Hebera, który był Salego, który był Kainana, 36 który był Arfaksada, który był Sema, który był Noego, który był Lamecha,37 który był Matusali, który był Enocha, który był Jareda, który był Malaleela, który był Kainana, 38 który był Henosa, który był Seta, który był Adama, który był Boży.4 POST I KUSZENIE NA PUSTYNI.1 Jezus zaś pełen Ducha Świętego, wrócił się od Jordanu, i był prowadzony przez Ducha na pustynię 2 dni czterdzieści, i był przez diabła kuszony. A nie jadł nic w owe dni; i gdy one się skończyły, łaknął. 3 Rzekł mu zaś diabeł: Jeśliś jest Synem Bożym, powiedz kamieniowi temu, aby stał się chlebem. 4 I odpowiedział mu Jezus: Napisane jest: “Nie samym chlebem żyje człowiek, ale wszelkim słowem Bożym.” 5 I zawiódł go diabeł na górę wysoką, i ukazał mu w okamgnieniu wszystkie królestwa całego świata.6 I rzekł mu: Tobie dam całą tę potęgę i chwałę ich; bo mnie są oddane, a daję je, komu chcę.7 Jeśli więc ty pokłonisz się przede mną, będą twoje wszystkie.8 A odpowiadając Jezus, rzekł mu: Napisane jest: “Panu Bogu twemu będziesz się kłaniał, i jemu samemu służył.”9 I zawiódł go do Jeruzalem, a postawił go na ganku świątyni, i rzekł mu: Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd na dół; 10 albowiem napisane jest: “Że aniołom swoim rozkazał o tobie, aby cię strzegli.” 11 I że “cię na ręku nosić będą, byś przypadkiem nie zranił o kamień nogi twojej12 A odpowiadając Jezus, rzekł mu: Powiedziane jest: “Nie będziesz kusił Pana Boga twego.” 13 A skończywszy całe kuszenie, diabeł odszedł od niego aż do czasu.II. Działalność Pana Jezusa w Galilei (4,14 – 9,50)A. OD POCZĄTKU DO WYBORU APOSTOŁÓW (4,14 – 6,I I) POWRÓT DO GALILEI. 14 A Jezus powrócił w mocy Ducha do Galilei. I rozeszła się o nim sława po wszystkiej krainie.15 A on nauczał w synagogach ich, i był wielce sławiony przez wszystkich. JEZUS NIE PRZYJĘTY W NAZARECIE.16 I przyszedł do Nazaretu, gdzie był wychowany, i wszedł zwyczajem swoim w dzień sobotni do synagogi i powstał, by czytać.17 I podano mu księgę Izajasza proroka. A rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane:18 “Duch Pański nade mną: dlatego mnie namaścił, abym opowiadał ewangelię ubogim; posłał mnie, abym uzdrowił skruszonych w sercu, 19 abym opowiadał więźniom wyzwolenie i ślepym przejrzenie, żebym wypuścił na wolność znękanych, i opowiadał rok Pański przyjemny i dzień odpłaty,”20 A zwinąwszy księgę, oddał słudze, i usiadł. A oczy wszystkich w synagodze były nań zwrócone.21 I począł do nich mówić: I dziś spełniło się to Pismo w uszach waszych.27 A wszyscy mu przyświadczali i dziwili się wdzięcznym słowom, które wychodziły z ust jego i mówili: Czyż to nie jest syn Józefa?23 I rzekł im: Pewnie mi powiecie tę przypowieść: Lekarzu, ulecz samego siebie. Jako wielkie rzeczy słyszeliśmy, że uczyniłeś w Kafarnaum, takie też uczyń i tu, w ojczyźnie twojej.24 I rzekł: Zaprawdę wam powiadam, że żaden prorok nie jest przyjęty w ojczyźnie swojej.25 Po prawdzie wam mówię, że wiele wdów było za dni Eliaszowych w Izraelu, gdy było zamknięte niebo przez trzy lata i sześć miesięcy, gdy był wielki głód po całej ziemi;26 a do żadnej z nich nie był posłany Eliasz, tylko do niewiasty wdowy w Sarepcie Sydońskiej.27 I wielu trędowatych było w Izraelu za Elizeusza proroka, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Naaman Syryjczyk.28 A słysząc to, wszyscy w synagodze zapłonęli gniewem.29 I wstali, i wyrzucili go z miasta, i wyprowadzili go aż na wierzch góry, na której ich miasto było zbudowane, aby go strącić.30 On zaś oddalił się, przeszedłszy przez środek ich. UZDROWIENIE OPĘTANEGO.31 I zeszedł do Kafarnaum, miasta galilejskiego, i tam ich nauczał w szabaty.32 I zdumiewali się nad nauką jego, bo władzą tchnęła jego mowa33 A w synagodze był człowiek, mający czarta nieczystego, i zawołał wielkim głosem,34 mówiąc: Ach, co ci do nas, Jezusie Nazareński? Przyszedłeś zgubić nas? Znam cię, ktoś jest, Święty Boży.35 I zgromił go Jezus, mówiąc: Zamilknij, a wyjdź z niego. A czart rzuciwszy go na środek, wyszedł z niego, i nic mu nie zaszkodził.36 I padł strach na wszystkich, i rozmawiali między sobą mówiąc: Cóż to za nauka, że z władzą i mocą rozkazuje duchom nieczystym, a wychodzą?37 i rozchodziła się sława o nim po wszystkich miejscach okolicznych. W DOMU PIOTRA. 38 A powstawszy Jezus z synagogi, wszedł do domu Szymona. Świekra zaś Szymona była trawiona wielką gorączką, i prosili go za nią.39 I stanąwszy nad nią, rozkazał gorączce, i opuściła ją. A natychmiast wstawszy, służyła im.40 Gdy zaś słońce zaszło, wszyscy, którzy mieli chorych na różne niemoce, przyprowadzali ich do niego, a on na każdego z osobna kładąc ręce, uzdrawiał ich.41 Wychodziły zaś z wielu czarty, wołając i mówiąc: Ty jesteś Syn Boży. A łając, nie pozwalał im mówić, iż wiedzieli, że on jest Chrystusem.42 Gdy zaś dzień nastał wyszedłszy, odszedł na miejsce pustynne, a rzesze go szukały. I przyszły aż do niego, i zatrzymywały go, aby nie odchodził od nich.43 A on im rzekł: Że potrzeba, abym i innym miastom opowiadał królestwo Boże; bo na to jestem posłany.44 I nauczał w synagogach galilejskich.5 CUDOWNY POŁÓW RYB.1 I stało się gdy cisnęły się doń rzesze, by słuchać słowa Bożego, a on stał nad jeziorem Genezaret.2 I ujrzał dwie łodzie, stojące przy jeziorze, a rybacy wyszli byli, i płukali sieci.3 Wszedłszy zaś w jedną łódź, która była Szymonowa, prosił go, żeby trochę odjechał od ziemi. A usiadłszy, uczył rzesze z łodzi.4 Gdy zaś przestał mówić, rzekł do Szymona: Zajedź na głębię, i zapuśćcie sieci wasze na połów.5 A Szymon odpowiadając, rzekł mu: Nauczycielu! Przez całą noc pracując, nic nie ułowiliśmy; wszakże na słowo twoje zapuszczę sieć.6 A gdy to uczynili, zagarnęli ryb mnóstwo wielkie, i rwała się ich sieć.7 I skinęli na towarzyszów, którzy byli w drugiej łodzi, aby przybyli, i dopomogli im. I przybyli, i napełnili obie łódki, tak że się prawie zanurzały.8 Co widząc Szymon Piotr, przypadł do kolan Jezusowych, mówiąc: Wyjdź ode mnie, bo jestem człowiek grzeszny, Panie.9 Albowiem zdumienie ogarnęło go i wszystkich, co przy nim byli, z połowu ryb, które schwytali.10 A także Jakuba i Jana, synów Zebedeuszowych, którzy byli towarzyszami Szymona. I rzekł Jezus do Szymona: Nie bój się, odtąd już ludzi łowić będziesz.11 A wyciągnąwszy łodzie na ziemię, opuściwszy wszystko, poszli za nim. UZDROWIENIE TRĘDOWATEGO.12 I stało się gdy był w jednym mieście, a oto człowiek pełen trądu; a ujrzawszy Jezusa, i padłszy na oblicze, prosił go, mówiąc: Panie! Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić.13 I wyciągnąwszy rękę, dotknął się go, mówiąc: Chcę, bądź oczyszczony. I natychmiast ustąpił trąd z niego.14 A on mu przykazał, aby nikomu nie mówił; ale: Idź, ukaż się kapłanowi, i ofiaruj za oczyszczenie twoje, jak rozkazał Mojżesz, na świadectwo im. 15 Wieść zaś rozchodziła się coraz więcej o nim i gromadziły się wielkie rzesze, aby słuchać i znaleźć uzdrowienie z niemocy swoich.16 A on usuwał się na pustynię, i modlił się. UZDROWIENIE PARALITYKA17 I stało się dnia jednego, a on siedział, ucząc. I siedzieli faryzeusze i doktorowie zakonni, którzy przyszli ze wszystkich miasteczek Galilei i Judei i z Jeruzalem, a moc Pańska była ku uzdrowieniu ich.18 I oto mężowie niosący na łożu człowieka, który był paralitykiem; i próbowali go wnieść i postawić przed nim.19 A nie znalazłszy, którędyby go wnieść, z powodu rzeszy, weszli na dach, i przez dachówki spuścili go z łożem na środek przed Jezusa20 A on widząc ich wiarę, rzekł: Człowiecze, odpuszczają ci się grzechy twoje. 21 I poczęli myśleć doktorowie i faryzeusze, mówiąc: Któż jest ten, co mówi bluźnierstwa? Któż może odpuszczać grzechy, jeśli nie sam Bóg? 22 Jezus zaś poznawszy myśli ich, odpowiadając, rzekł do nich: Cóż myślicie w sercach waszych?23 Cóż jest łatwiej powiedzieć: Odpuszczają ci się grzechy, czy też powiedzieć: Wstań, a chodź?24 Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma władzę na ziemi odpuszczać grzechy, (rzekł paralitykowi): Tobie mówię, wstań. Weź łoże swoje, i idź do domu swego. 25 A natychmiast wstawszy przed nimi, wziął łoże, na którym leżał, i poszedł do domu swego, wielbiąc Boga. I zdumienie ogarnęło wszystkich, i wielbili Boga. 26 I napełnili się bojaźnią, mówiąc: Żeśmy dzisiaj dziwy widzieli. POWOŁANIE MATEUSZA.27 A potem wyszedł, i ujrzał celnika, imieniem Lewi, siedzącego przy cle, i rzekł mu: Pójdź za mną.28 A opuściwszy wszystko, wstawszy, poszedł za nim. 29 I sprawił mu Lewi wielką ucztę w domu swoim; a była wielka rzesza celników i innych, którzy z nim siedzieli u stołu.30 I szemrali faryzeusze i doktorowie ich, mówiąc do uczniów jego: Czemu z celnikami i z grzesznikami jecie i pijecie 31 A Jezus odpowiadając, rzekł do nich: Nie potrzebują zdrowi lekarza, ale ci, którzy źle się mają.32 Nie przyszedłem wzywać sprawiedliwych, ale grzesznych do pokuty. SPRAWA POSTU.33 Lecz oni rzekli do niego: Czemu uczniowie Jana, a także i faryzeuszów, poszczą często i modlitwy czynią, a twoi jedzą i piją?34 A on im rzekł: Czy możecie sprawić, żeby goście weselni pościli, póki z nimi jest oblubieniec35 Lecz przyjdą dni, gdy oblubieniec będzie wzięty od nich, wtedy pościć będą w owe dni.Powiedział im też podobieństwo: Nikt nie przyszywa płata od sukni nowej do starej szaty; bo inaczej i nową obedrze, i starej nie przystoi płat od nowej.37 I nikt nie leje nowego wina w stare bukłaki, bo inaczej wino nowe rozsadzi bukłaki, i samo wyciecze, a bukłaki zniszczeją.38 Ale nowe wino trzeba lać w nowe bukłaki; a tak jedno i drugie się zachowa.39 I nikt pijąc stare, nie chce zaraz nowego, bo mówi: lepsze jest stare.6 ZRYWANIE KŁOSÓW W SZABAT.1 I stało się w szabat wtóropierwszy, gdy szedł przez zboża, uczniowie rwali kłosy, i jedli wycierając rękami.2 Niektórzy zaś z faryzeuszów mówili im: cóż czynicie, czego się nie godzi w szabat ?3 A Jezus odpowiadając, rzekł do nich: Czyście i tego nie czytali, co uczynił Dawid, gdy sam łaknął, i ci, co z nim byli?4 Jak wszedł do domu Bożego, i wziął chleby pokładne, i jadł, i dał tym, którzy z nim byli, choć nie godzi się ich jeść, tylko samym kapłanom ?5 I mówił im: Że Syn Człowieczy jest Panem szabatu. UZDROWIENIE W SZABAT.6 5tało się zaś i w inny szabat, że wszedł do synagogi i uczył. A był tam człowiek, który miał prawą rękę uschłą. 7 I podpatrywali doktorowie i faryzeusze, czy w szabat będzie uzdrawiał, aby znaleźć, o co by go oskarżyć.8 A on znał myśli ich, i rzekł człowiekowi, który miał rękę uschłą: Wstań, a stań w pośrodku. I powstawszy, stanął. 9 I rzekł do nich Jezus: Pytam was, czy godzi się w szabaty czynić dobrze, czy też źle, życie ocalić, czy stracić?10 A spojrzawszy po wszystkich, rzekł człowiekowi: Wyciągnij rękę twoją. I wyciągnął. I została przywrócona ręka jego.11 Ich zaś ogarnął szał i umawiali się między sobą, co by uczynić Jezusowi.B. OD WYBORU APOSTOŁÓW DO ROZMNOŻENIA CHLEBA (6,12 – 9,9) WYBÓR 12 APOSTOŁÓW.12 Stało się też w owe dni, odszedł na górę modlić się, i nocował na modlitwie Bożej.13 A gdy nastał dzień, przywołał uczniów swoich, i wybrał z nich dwunastu, i nazwał ich apostołami:14 Szymona, którego nazwał Piotrem, i Andrzeja, brata jego, Jakuba i Jana, Filipa i Bartłomieja,15 Mateusza i Tomasza, Jakuba Alfeuszowego i Szymona, którego zwią Zelotą,16 i Judę Jakubowego, i Judasza Iszkariota, który był zdrajcą. LICZNE UZDROWIENIA.17 A Zeszedłszy z nimi, stanął na polu i rzesza uczniów jego, i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei, i z Jeruzalem, i z nad morza, i z Tyru, i z Sydonu, 18 którzy przyszli go słuchać, i być uzdrowieni z niemocy swoich. I ci, co byli dręczeni od duchów nieczystych, byli uzdrawiani.19 Cała zaś rzesza starała się go dotknąć, bo moc wychodziła z niego, i uzdrawiała wszystkich. KAZANIE NA GÓRZE.20 A on podniósłszy oczy na uczniów swoich, mówił: Błogosławieni ubodzy, bo wasze jest królestwo Boże.21 Błogosławieni, którzy teraz łakniecie, bo będziecie nasyceni. Błogosławieni, którzy teraz płaczecie, bo śmiać się będziecie.22 Błogosławieni będziecie, gdy będą was ludzie nienawidzić i gdy was wyłączą, i będą wam złorzeczyć, a imię wasze jako złe będą zniesławiać dla Syna Człowieczego.23 Weselcie się dnia owego, i radujcie się, bo oto zapłata wasza obfita jest w niebie; podobnie bowiem ojcowie ich czynili prorokom.24 Wszakże biada wam bogaczom, bo macie pociechę waszą.25 Biada wam, którzy jesteście nasyceni, albowiem łaknąć będziecie. Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, bo będziecie narzekać i płakać.26 Biada, kiedy o was dobrze mówić będą ludzie; podobnie bowiem ojcowie ich czynili fałszywym prorokom. MIŁOŚĆ NIEPRZYJACIÓŁ.27 Ale wam, którzy słuchacie, powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych, czyńcie dobrze tym, co was nienawidzą28 Błogosławcie tym, co was przeklinają, a módlcie się za tych, którzy was potwarzają.29 I kto cię uderzy w policzek, nadstaw mu i drugi, a temu, który bierze ci płaszcz, nie wzbraniaj i sukni.30 I każdemu, kto cię prosi, daj, a kto bierze, co twojego jest, nie upominaj się. 31 A jak chcecie, aby wam ludzie czynili, tak i wy im czyńcie.32 A jeśli miłujecie tych, którzy was miłują, jakąż macie zasługę? Albowiem i grzesznicy miłują tych, co ich kochają.33 A jeśli dobrze czynicie tym, którzy wam dobrze czynią, jakąż macie zasługę? Albowiem i grzesznicy to czynią34 A jeśli pożyczacie tym, od których spodziewacie się odebrać, jakąż macie zasługę? Albowiem i grzesznicy grzesznikom pożyczają, aby tyleż odebrali.35 Ale wy miłujcie nieprzyjaciół waszych, czyńcie dobrze i pożyczajcie, niczego stąd się nie spodziewając; i wielka będzie zapłata wasza, a będziecie dziećmi Najwyższego: albowiem on łaskawy jest dla niewdzięcznych, i złych.36 Bądźcie więc miłosierni, jak i Ojciec wasz miłosierny jest. PRZEPISY MIŁOŚCI BLIŻNIEGO.37 Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni. Nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni. Odpuszczajcie a będzie wam odpuszczone38 Dawajcie, a będzie wam dane: miarę dobrą i natłoczoną i potrzęsioną i opływającą dadzą w zanadrze wasze. Wszak tą samą miarą, którą mierzycie, będzie wam odmierzone. PRZYPOWIEŚĆ O ŚLEPYM.39 A powiedział im i podobieństwo: Czy może ślepy ślepego prowadzić? Czy nie wpadną obydwaj w dół ?40 Nie jest uczeń nad mistrza; lecz każdy będzie doskonały, jeżeli będzie jako mistrz jego.41 A cóż widzisz źdźbło w oku brata twego, belki zaś, która jest w oku twoim nie spostrzegasz?42 Albo jak możesz mówić bratu twemu: Bracie, pozwól, że wyrzucę źdźbło z oka twego, sam belki w oku swoim nie widząc? Obłudniku, wyrzuć pierwej belkę z oka swego, a wtedy przejrzysz, aby wyjąć źdźbło z oka brata twego! PRZYPOWIEŚĆ O DRZEWIE ZŁYM I DOBRYM.43 Albowiem nie ma drzewa dobrego, które by rodziło złe owoce, ani drzewa złego, które by rodziło owoc dobry.44 Każde bowiem drzewo z owocu swego bywa poznawane: bo nie zbierają z ciernia fig, ani z głogu nie zbierają winnych jagód.45 Człowiek dobry z dobrego skarbu serca swego wynosi dobre, a zły człowiek ze złego skarbu wynosi złe; albowiem z obfitości serca usta mówią.46 Czemuż to mnie nazywacie: Panie, Panie, a nie czynicie tego, co powiadam? ZAKOŃCZENIE KAZANIA.47 Wszelki, który przychodzi do mnie, a słucha słów moich, i wypełnia je, pokażę wam, komu jest podobny.48 Podobny jest do człowieka budującego dom, który wykopał głęboko, i założył fundament na skale, a gdy nadeszła powódź, uderzyła rzeka o ten dom, a nie mogła go poruszyć, bo był założony na skale.49 Lecz ten, który słucha, a nie czyni, podobny jest do człowieka, który buduje dom swój na ziemi bez fundamentu, o który uderzyła rzeka, i natychmiast upadł, i stał się upadek tego domu wielki.7 SŁUGA SETNIKA Z KAFARNAUM.1 A gdy dokończył wszystkich mów swoich wobec słuchającego ludu, wszedł do Kafarnaum.2 Sługa zaś pewnego setnika, źle się mając, był umierający; a był mu on drogi.3 A usłyszawszy o Jezusie, posłał do niego starszych żydowskich, prosząc go, aby przyszedł, i uzdrowił sługę jego.4 Lecz oni przyszedłszy do Jezusa, prosili go usilnie, mówiąc mu: Iż godzien jest, abyś mu to uczynił.5 Albowiem naród nasz miłuje, i on zbudował nam synagogę.6 Jezus zaś poszedł z nimi. A gdy już niedaleko był od domu, posłał do niego setnik przyjaciół, mówiąc: Panie, nie trudź się, bo nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój.7 Dlatego też i sam nie miałem się za godnego, aby przyjść do ciebie; ale powiedz słowo, a będzie uzdrowiony sługa mój.8 Gdyż i ja jestem człowiek pod władzą postawiony, mający pod sobą żołnierzy, i mówię temu: idź, a idzie; a drugiemu: przyjdź, i przychodzi: a słudze mojemu uczyń to, i czyni.9 Co usłyszawszy Jezus zadziwił się, i obróciwszy się, rzekł rzeszom za sobą idącym: Zaprawdę powiadam wam, nie znalazłem tak wielkiej wiary nawet w Izraelu10 A wróciwszy się do domu ci, co byli posłani, znaleźli sługę, który chorował, zdrowego. WSKRZESZENIE MŁODZIEŃCA Z NAIM.11 I Stało się, potem szedł do miasta, które zowią Naim, a z nim szli uczniowie jego i rzesza wielka.12 Gdy się zaś przybliżył ku bramie miejskiej, oto wynoszono umarłego, jedynego syna matki jego, a była to wdowa, i wielka rzesza z miasta była z nią.13 A gdy ujrzał ją Pan, miłosierdziem wzruszony nad nią, rzekł jej: Nie płacz! 14 I przystąpił i dotknął się mar (a ci, co nieśli, stanęli), i rzekł: Młodzieńcze! Tobie mówię, wstań!15 I usiadł ten, który był umarły, i począł mówić, i oddał go matce jego16 I zdjął wszystkich strach, i wielbili Boga, mówiąc: Że prorok wielki powstał między nami, i że Bóg nawiedził lud swój.17 I rozeszła się o nim ta wieść po całej Judei i po wszystkiej okolicznej krainie. POSELSTWO JANA CHRZCICIELA.18 I oznajmili o tym wszystkim Janowi uczniowie jego.19 A Jan wezwał dwóch spośród uczniów swoich, i posłał do Jezusa, mówiąc: Ty jesteś tym, który ma przyjść, czy też innego czekamy?20 Gdy zaś przyszli do niego ci mężowie, rzekli: Jan Chrzciciel posłał nas do ciebie, mówiąc: Ty jesteś tym, który ma przyjść, czy też innego czekamy? 21 (W tej też godzinie uzdrowił wielu od niemocy i chorób i od złych duchów, a wielu ślepym wzrok przywrócił).22 A odpowiadając, rzekł im: Idźcie i donieście Janowi, coście słyszeli i widzieli; “Że ślepi widzą, chromi chodzą, trędowaci bywają oczyszczeni, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim ewangelia bywa opowiadana.”23 A błogosławiony jest, który się ze mnie nie zgorszy.24 I gdy posłowie Janowi odeszli, począł mówić o Janie do rzeszy: Cóżeście wyszli widzieć na pustyni? Trzcinę chwiejącą się od wiatru?25 Ale coście wyszli widzieć ? Człowieka w miękkie szaty obleczonego ? Oto ci, co są w kosztownej odzieży i w rozkoszach, w domach królewskich są26 Ale coście wyszli widzieć ? Proroka ? Zaiste powiadam wam i więcej niż proroka.27 Ten jest, o którym napisane jest: “Oto posyłam Anioła mego przed obliczem twoim, który zgotuje drogę twoją przed tobą.”28 Albowiem powiadam wam: Nie ma między narodzonymi z niewiast większego proroka nad Jana Chrzciciela; ale kto mniejszy jest w królestwie Bożym, większy jest, niźli on.29 A słysząc lud wszystek i celnicy, oddali cześć Bogu, przyjmując chrzest Janowy.30 Ale faryzeusze i biegli w Zakonie wzgardzili zamiarem Bożym względem siebie, nie przyjmując chrztu od niego.31 I rzekł Pan: Do kogóż więc przyrównam ludzi plemienia tego, a komu są podobni?32 Podobni są chłopiętom na rynku siedzącym i wołającym jedni do drugich i mówiącym: Graliśmy wam na piszczałkach, a nie tańczyliście; zawodziliśmy, a nie płakaliście.32 Gdyż Jan Chrzciciel przyszedł, nie jedząc chleba ani nie pijąc wina, a mówicie: Czarta ma.34 Przyszedł Syn Człowieczy jedząc i pijąc, a mówicie: Oto człowiek obżerca i winopijca, przyjaciel celników i grzeszników. 35 I usprawiedliwiona jest mądrość od wszystkich synów swoich. GRZESZNICA PODCZAS UCZTY.36 Pewien zaś faryzeusz prosił go, aby z nim jadł. I wszedłszy w dom faryzeusza, zasiadł do stołu.37 A oto niewiasta, która była w mieście grzesznicą, skoro dowiedziała się, że siedzi u stołu w domu faryzeusza, przyniosła słoik alabastrowy olejku;38 i stanąwszy z tyłu u nóg jego, poczęła łzami polewać nogi jego, a włosami głowy swojej wycierała, i całowała nogi jego, i olejkiem namaszczała.39 A widząc faryzeusz, który go był zaprosił, rzekł sam do siebie, mówiąc: Gdyby ten był prorokiem, przecieżby wiedział, kto i jaka jest ta niewiasta, która się go dotyka: że jest grzesznicą.40 A Jezus odpowiadając, rzekł do niego: Szymonie, mam ci coś powiedzieć.41 On zaś rzekł: Mistrzu, powiedz. Dwóch dłużników miał pewien wierzyciel: jeden winien był pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt.42 Lecz gdy oni nie mieli skąd oddać, darował obydwom; któryż więc bardziej go miłuje?43 Szymon odpowiadając, rzekł: Mniemam, że ten, któremu więcej darował. A on mu powiedział: Dobrześ rozsądził.44 I zwróciwszy się do niewiasty, rzekł Szymonowi: Widzisz tę niewiastę? Wszedłem do domu twego, nie dałeś wody na nogi moje, a ona łzami oblała nogi moje, i włosami swymi otarła.45 Nie dałeś mi pocałunku, a ona odkąd weszła, nie przestała całować nóg moich.46 Nie namaściłeś oliwą głowy mojej, ta zaś namaściła olejkiem nogi moje.47 Przeto powiadam ci: Odpuszcza się jej wiele grzechów, gdyż wielce umiłowała; a komu mniej odpuszczają, mniej miłuje.48 I rzekł do niej: Odpuszczają ci się grzechy.49 I poczęli współsiedzący mówić między sobą: Któż jest ten, który i grzechy odpuszcza? I rzekł do niewiasty: Wiara twoja cię zbawiła, idź w pokoju.8 PODRÓŻ PO GALILEI1.I Stało się potem, a on chodził po miastach i miasteczkach, każąc i przepowiadając królestwo Boże, a dwunastu z nim,2 i niektóre niewiasty, które były uzdrowione od złych duchów i od chorób: Maria, którą zowią Magdaleną, z której wyszło było siedmiu czartów,3 i Joanna, żona Chuzy, zarządcy dóbr Heroda, i Zuzanna i wiele innych, które mu służyły z majętności swoich. PRZYPOWIEŚĆ O SIEWCY.4 Gdy zaś wielka rzesza schodziła się i zmiast spieszyli do niego, rzekł przez podobieństwo:5 Wyszedł który sieje, siać nasienie swoje. A gdy siał, jedno upadło koło drogi, i zdeptane zostało, a ptaki niebieskie wydziobały je.6 A drugie upadło na opokę, a gdy wzeszło, uschło, bo nie miało wilgoci.7 A inne padło między ciernie, a gdy ciernie razem wzrosły, przydusiły je.8 A inne padło na ziemię dobrą; a gdy wzrosło, wydało owoc stokrotny. To mówiąc, wołał: Kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha.9 I pytali go uczniowie jego, co by to była za przypowieść ?10 A on im rzekł: Wam dane jest znać tajemnice królestwa Bożego, a innym przez przypowieści, aby widząc nie widzieli, a słysząc nie rozumieli.11 Jest zaś ta przypowieść: Nasieniem jest słowo Boże.12 A którzy koło drogi są, ci są, co słuchają, a potem przychodzi diabeł i wybiera słowo z serca ich, aby uwierzywszy nie byli zbawieni.13 A którzy na opokę, ci są, którzy gdy usłyszą, z weselem przyjmują słowo, ale korzenia nie mają; ci do czasu wierzą, i w czasie próby odstępują.14 Które zaś padło między ciernie, ci są, którzy usłyszeli, a odszedłszy, od trosk i bogactw i rozkoszy życia bywają zaduszeni, i nie przynoszą owocu.15 A które na ziemię dobrą, ci są, co dobrym a wybornym sercem usłyszawszy, zachowują słowo, i owoc przynoszą w cierpliwości. CEL TEJ NAUKI.16 Nikt zaś, zapaliwszy świecę, nie nakrywa jej naczyniem, ani stawia pod łóżko, ale stawia na świeczniku, aby ci, co wchodzą, widzieli światło.17 Nie ma bowiem tajemnej rzeczy, która by się wyjawić nie miała, ani skrytej, która by poznana nie była, i na jaw nie wyszła18 A więc uważajcie, jak słuchać macie; albowiem kto ma, będzie mu dane; a kto nie ma, i to, co sądzi, że ma, będzie mu odjęte. KREWNI JEZUSA19 I przyszli do niego matka i bracia jego, ale nie mogli do niego przystąpić z powodu ciżby.20 I oznajmiono mu: Matka twoja i bracia twoi stoją przed domem, chcąc cię widzieć.21 A on odpowiadając, rzekł im: Matką moją i braćmi moimi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i czynią je. BURZA NA MORZU.22 Stało się zaś dnia jednego, a on wstąpił w łódkę i uczniowie jego. I rzekł do nich: Przeprawmy się za jezioro. I odbili od brzegu23 A gdy oni płynęli usnął. I przyszła nawałnica wiatru na jezioro, i zalewało ich, i byli w niebezpieczeństwie.24 A przystąpiwszy, zbudzili go, mówiąc: Mistrzu, giniemy! A on wstawszy, złajał wiatr i nawałnicę wody, i uspokoiły się, i stała się cisza.25 I rzekł im: Gdzież jest wiara wasza ? A oni. bojąc się, mówili ze zdziwieniem jeden do drugiego: Kto mniemasz, jest ten, że i wiatrom i morzu rozkazuje, a słuchają go? OPĘTANY Z GERAZY.26 I popłynęli do krainy Gerazeńczyków, która jest naprzeciw Galilei.27 A gdy wyszedł na ląd, zabiegł mu pewien człowiek, co miał czarta już od dawnego czasu, i nie nosił odzienia, i nie mieszkał w domu, ale w grobach.28 Ten, gdy ujrzał Jezusa, upadł przed nim i zawoławszy wielkim głosem, mówił: Co ci do mnie, Jezusie, Synu Boga Najwyższego? Proszę cię, nie dręcz mnie.29 Rozkazywał bowiem duchowi nieczystemu, aby wyszedł z człowieka. Od dawnego bowiem czasu porywał go, i wiązano go łańcuchami, i w pętach strzeżono; a on zerwawszy więzy, bywał pędzony od czarta na pustynię.30 Jezus zaś spytał go, mówiąc: Jakie masz imię? A on odpowiedział: Legion: bo weszło było wielu czartów w niego.31 I prosili go, aby im nie.kazał iść do przepaści.32 A było tam stado wielu wieprzów, pasących się na górze; i prosili go, aby im pozwolił w nie wejść; i pozwolił im.33 Wyszli tedy czarci z człowieka i weszli w wieprze, i stado pędem wpadło z urwistego brzegu w jezioro, i utonęło.34 A gdy pasterze ujrzeli, co się stało, uciekli, i dali znać do miasta i do wiosek. 35 I wyszli oglądać, co się stało, i przyszli do Jezusa; i znaleźli człowieka, z którego wyszły czarty, siedzącego, ubranego i ze zdrowym umysłem, u nóg jego, i zlękli się36 I opowiedzieli im też ci, którzy widzieli, jak wybawiony został od legionu.37 I prosił go cały lud krainy Gerazeńczyków, aby odszedł od nich; bo byli wielkim strachem zdjęci. A on wsiadłszy do łodzi, odjechał z powrotem.38 I prosił go człowiek, z którego wyszli byli czarci, aby mógł być przy nim.39 Ale Jezus odprawił go, mówiąc: Wróć się do domu twego, a opowiadaj, jak wielkie rzeczy Bóg ci uczynił. I poszedł po całym mieście, opowiadając, jak wielkie rzeczy uczynił mu Jezus. WSKRZESZENIE CÓRKI JAIRA.40 Stało się zaś, gdy się wrócił Jezus, przyjęła go rzesza, bo wszyscy nań czekali.41 A oto przyszedł mąż imieniem Jair, a był on przełożonym synagogi; i upadł do nóg Jezusowych, prosząc go, aby przyszedł do domu jego,42 bo miał córkę jedyną, około lat dwunastu, a ta umierała. I zdarzyło się, gdy szedł, cisnęły się nań rzesze.43 A pewna niewiasta, która miała krwotok od lat dwunastu, i wydała była na lekarzy całą swą majętność, a od żadnego nie mogła być uleczona,44 przystąpiła z tyłu, i dotknęła się kraju szaty jego, a natychmiast ustał jej krwotok45 I rzekł Jezus: Kto jest, co się mnie dotknął ? Gdy się zaś wszyscy wypierali, rzekł Piotr i ci, którzy z nim byli: Mistrzu! Rzesze ściskają się i tłoczą, a ty mówisz: Kto się mnie dotknął?46 A Jezus rzekł: Dotknął się mnie ktoś, bo ja wiem, że moc wyszła ze mnie.47 Niewiasta zaś widząc, że się nie ukryła, drżąc przyszła, i upadła do nóg jego; í dla jakiej przyczyny się go dotknęła, oznajmiła wobec całego ludu i jak natychmiast uzdrowiona została.48 Lecz on jej powiedział: Córko, wiara twoja cię uzdrowiła, idź w pokoju.49 Gdy on jeszcze mówił, przyszedł ktoś do przełożonego synagogi, mówiąc mu: Że umarła córka twoja, nie trudź go.50 A Jezus usłyszawszy to słowo, odpowiedział ojcu dzieweczki: Nie bój się, wierz tylko, a będzie zdrowa.51 I wszedłszy w dom, nie pozwolił nikomu wejść ze sobą tylko Piotrowi i Jakubowi i Janowi i ojcu i matce dzieweczki.52 Wszyscy zaś płakali, i żałowali jej; lecz on rzekł: Nie płaczcie! Nie umarła dzieweczka, ale śpi.53 I śmiali się z niego, wiedząc, że była umarła.54 A on ująwszy ją za rękę, zawołał, mówiąc: Dzieweczko, wstań!55 I wrócił się duch jej, i zaraz wstała; i rozkazał, aby jej dano jeść. 56 I zdumieli się rodzice jej, a on im nakazał, aby nikomu nie opowiadali, co się stało.9 ROZESŁANIE APOSTOŁÓW.1 Zwoławszy zaś dwunastu apostołów, dał im moc i władzę nad wszystkimi czartami, i żeby uzdrawiali choroby.2 I posłał ich przepowiadać królestwo Boże i uzdrawiać niemocnych. 3 I rzekł do nich: Nie bierzcie nic na drogę, ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy, ani nie miejcie po dwie suknie.4 A do któregokolwiek domu wejdziecie, tam mieszkajcie, i stamtąd nie wychodźcie.5 A którzykolwiek by was nie przyjęli, wychodząc z tego miasta, nawet proch z nóg waszych otrząśnijcie na świadectwo przeciw nim. 6 Wyszedłszy zaś, obchodzili miasteczka, opowiadając ewangelię, i uzdrawiając wszędzie. NIEPOKÓJ HERODA.7 I usłyszał Herod tetrarcha wszystko, co się działo przez niego, a wahał się, dlatego że niektórzy powiadali, iż Jan zmartwychwstał;8 a inni zaś, że się Eliasz ukazał; a inni znowu, że zmartwychwstał jeden z dawnych proroków.9 I rzekł Herod: Jana ja ściąłem; któż więc jest ten, o którym takie rzeczy słyszę ? I starał się go zobaczyć.C. OD ROZMNOŻENIA CHLEBA DO PIERWSZEJ PODRÓŻY DO JERUZALEM (9,10-50) ROZMNOŻENIE CHLEBA.10 I wróciwszy się apostołowie opowiedzieli mu wszystko, co uczynili. I wziąwszy ich, udał się osobno na miejsce pustynne, w pobliżu Betsaidy.11 A rzesze dowiedziawszy się o tym, poszły za nim; i przyjął je, i opowiadał im o królestwie Bożym; a tych, którzy potrzebowali uleczenia, uzdrawiał.12 Dzień zaś miał się ku schyłkowi. I przystąpiwszy dwunastu, rzekli mu: Rozpuść rzesze, by odszedłszy do miasteczek i wsi, które są Wokoło, znalazły gospodę i żywność; bo jesteśmy tu na miejscu pustynnym.13 I rzekł do nich: Wy im jeść dajcie. A oni powiedzieli: Nie mamy więcej, tylko pięcioro chleba i dwie ryby; chyba że my pójdziemy, i kupimy żywności na całą tę rzeszę.14 A było mężczyzn około pięciu tysięcy. I rzekł do uczniów swoich: Posadźcie ich gromadami po pięćdziesięciu.15 I uczynili tak, i posadzili wszystkich.16 A wziąwszy pięcioro chleba i dwie ryby, spojrzał w niebo, i pobłogosławił je, i połamał, i rozdawał uczniom swoim, aby kładli przed rzeszę.17 I jedli wszyscy, i najedli się, i zebrano co im zbyło, dwanaście koszów ułomków. WYZNANIE PIOTRA I ZAPOWIEDŹ MĘK1.18 I stało się, gdy był sam na modlitwie, byli z nim i uczniowie, i zapytał ich, mówiąc: Kim mię powiadają być rzesze ?19 A oni odpowiedzieli, i rzekli: Janem Chrzcicielem, drudzy zaś Eliaszem, a inni, że prorok jeden z dawniejszych zmartwychwstał.20 I rzekł im: A wy kim mnie być powiadacie? Odpowiadając Szymon Piotr, rzekł: Chrystusem -Bożym.21 0n zaś zagroziwszy im, rozkazał, aby tego nikomu nie powiadali,22 mówiąc: Że potrzeba, aby Syn Człowieczy wiele cierpiał, i był wzgardzony od starszych i od przedniejszych kapłanów i doktorów, i aby był zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstał. NAŚLADOWANIE CHRYSTUSA.23 Mówił zaś do wszystkich: Jeśli kto chce iść za mną, niech zaprze samego siebie, a weźmie krzyż swój na każdy dzień, i niech idzie za mną. 24 Kto bowiem chciałby duszę swoją zachować, straci ją; a kto by stracił duszę swoją dla mnie, zachowa ją.26 Albowiem co za pożytek ma człowiek, jeśliby zyskał wszystek świat, a samego siebie stracił, i sam na sobie szkodę poniósł?26 Kto bowiem wstydziłby się mnie i słów moich, tego Syn Człowieczy wstydzić się będzie, kiedy przyjdzie w majestacie swoim, i Ojca, i świętych aniołów.27 A powiadam wam prawdziwie: Są niektórzy tu stojący, co nie zaznają śmierci, aż ujrzą królestwo Boże. PRZEMIENIENIE PAŃSKIE.28 I stało się po tych słowach prawie w osiem dni, i wziął Piotra i Jakuba i Jana, i wyszedł na górę, aby się modlić.29 A gdy się modlił, stał się inny wygląd oblicza jego, a odzienie jego białe i lśniące.30 A oto dwaj mężowie rozmawiali z nim a byli to Mojżesz i Eliasz,31 widziani w chwale; i mówili o zejściu jego, którego miał dokonać w Jeruzalem. 32 Piotr zaś i ci, co byli z nim, byli snem zmorzeni; a przebudziwszy się, ujrzeli majestat jego i dwóch mężów, którzy przy nim stali.33 I stało się, gdy odchodzili od niego, rzekł Piotr do Jezusa: Mistrzu! Dobrze nam tu być, i uczyńmy trzy przybytki, jeden tobie, a jeden Mojżeszowi, i jeden Eliaszowi; a nie wiedział, co mówi.34 Skoro on to mówił, powstał obłok, i zasłonił ich; i zlękli się, gdy wchodzili w obłok.36 I odezwał się głos z obłoku mówiący: Ten jest Syn mój miły, jego słuchajcie.36 Gdy zaś głos brzmiał, pozostał sam Jezus. A oni milczeli, i w te dni nikomu nic nie powiedzieli z tego, co widzieli. UZDROWIENIE CHŁOPCA OPĘTANEGO.37 I stało się nazajutrz, gdy oni -schodzili z góry, zabiegła im rzesza wielka.38 I oto człowiek z rzeszy zawołał, mówiąc: Nauczycielu! Proszę cię, wejrzyj na syna mego, bo jedynego mam.39 A oto duch go porywa, i nagle krzyczy, i rzuca nim, i targa z pianą, i z trudnością odchodzi, męcząc go.40 I prosiłem uczniów twoich, aby go wyrzucili, a nie mogli.41 Jezus zaś odpowiadając, rzekł: O plemię niewierne i przewrotne! Dokądże u was będę i cierpieć was będę? Przyprowadź tu syna twego.42 A gdy nadchodził, rzucił go czart o ziemię, i tarzał; lecz Jezus zgromił ducha nieczystego, i uzdrowił chłopca, i oddał go ojcu jego. DRUGA ZAPOWIEDŹ MĘKI.43 I Zdumieli się wszyscy nad wielkością Boga. A gdy się wszyscy dziwili wszystkiemu, co czynił, rzekł do uczniów swoich:44 Weźcie wy sobie do waszych serc te słowa; albowiem stanie się, że Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzkie.45 Lecz oni nie rozumieli tego słowa, i zakryte było przed nimi, że go nie pojęli; a bali się spytać go o to słowo. ZALECENIE POKORY I WYROZUMIAŁOŚCI.46 A przyszła im myśl, który też z nich jest większy.47 Jezus zaś widząc myśli ich serca, wziął dziecko, i postawił je przy sobie, 48 i rzekł im: Ktokolwiek przyjąłby to dziecko w imię moje, mnie przyjmuje; a kto mnie przyjmuje, przyjmuje tego, który mię posłał; albowiem kto mniejszy jest między wami wszystkimi, ten jest większy.49 A odpowiadając Jan, rzekł: Mistrzu, widzieliśmy człowieka w imię twoje czarty wyrzucającego, i zabroniliśmy mu, bo nie chodzi z nami.50 I rzekł do niego Jezus: Nie zabraniajcie; bo kto nie jest przeciwko wam, za wami jest.III Podróże do Jeruzalem (9,51-19,28) A. PIERWSZA PODRÓŻ (9,51-10,42) NIEGOŚCINNI SAMARYTANIE.51 Stało się zaś gdy się dopełniły dni wzięcia jego, a on postanowił niezłomnie, aby iść do Jeruzalem.52 I wysłał posłów przed obliczem swoim, a idąc, weszli do miasteczka samarytańskiego, aby mu przygotować gospodę.53 Ale go nie przyjęli, ponieważ szedł w stronę Jeruzalem.54 Widząc zaś uczniowie jego Jakub i Jan, rzekli: Panie, chcesz, powiemy, żeby ogień zstąpił z nieba, i spalił ich ?55 A obróciwszy się, zganił ich, mówiąc: Nie wiecie, czyjego ducha jesteście. 56 Syn Człowieczy nie przyszedł gubić dusz, ale je zbawiać. I odeszli do innego miasteczka. NIEDOSKONALI UCZNIOWIE.57 I zdarzyło się, gdy oni szli drogą, odezwał się ktoś do niego: Pójdę za tobą, dokądkolwiek pójdziesz.58 Rzekł mu Jezus: Lisy mają jamy, a ptaki niebieskie gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma, gdzieby głowę skłonił. 59 I rzekł do innego: Pójdź za mną. On zaś odparł: Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać ojca mego.60 A Jezus mu rzekł: Niechaj umarli grzebią swych umarłych; a ty idź, i opowiadaj królestwo Boże.61 I rzekł inny: Pójdę za tobą, Panie, ale pozwól mi wpierw rozporządzić rzeczami, które są w domu.62 Rzekł do niego Jezus: Żaden, który rękę swą przyłożył do pługa, a ogląda się wstecz, nie jest zdatny do królestwa Bożego.10 ROZESŁANIE 72 UCZNIÓW.1 Potem zaś naznaczył Pan innych siedemdziesięciu dwóch, i rozesłał ich po dwóch przed sobą do wszystkich miast i miejsc, dokąd sam miał przybyć. 2 I mówił im: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proścież tedy Pana żniwa, aby wysłał robotników na żniwo swoje.3 Idźcie, oto ja was posyłam jako baranki między wilki.4 Nie noście trzosa, ani torby podróżnej, ani butów, a nikogo po drodze nie pozdrawiajcie.5 Do któregokolwiek domu wejdziecie, naprzód mówcie: Pokój temu domowi.6 A jeśliby tam był syn pokoju, spocznie na nim pokój wasz; a jeśli nie, wróci się do was.7 W tym też samym domu mieszkajcie, jedząc i pijąc to, co u nich jest, bo godzien jest robotnik zapłaty swojej. Nie przechodźcie z domu do domu.8 A do jakiegokolwiek miasta wejdziecie, a przyjmą was, jedzcie, co przed was położą. 9 I uzdrawiajcie niemocnych, którzy w nim są, a powiadajcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże.10 Jeśli zaś w -jakim mieście, do którego wejdziecie, nie przyjmą was, wyszedłszy na ulice jego, mówcie:11 I proch, który przylgnął do nas z miasta waszego, strząsamy na was; wszakże to wiedzcie, że przybliżyło się królestwo Boże.12 Powiadam wam, że Sodomie lżej będzie w ów dzień, niż temu miastu: NIEPOKUTUJĄCE MIASTA.13 Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Albowiem, gdyby w Tyrze i Sydonie dokonały się były cuda, które się w was spełniły, dawno by siedząc we włosienicy i w popiele pokutowali.14 Wszakże Tyrowi i Sydonowi lżej będzie na sądzie, niźli wam.15 I ty Kafarnaum, aż do nieba wyniesione, aż do piekła będziesz pogrążone.16 Kto was słucha, mnie słucha; a kto wami gardzi, mną gardzi; a kto mną gardzi, gardzi tym, który mię posłał. POWRÓT UCZNIÓW17 A powróciło siedemdziesięciu dwóch z weselem, mówiąc: Panie, i czarci się nam poddają w imię twoje.18 I rzekł im: Widziałem szatana, jako błyskawicę z nieba spadającego19 Oto dałem wam moc deptania po wężach i skorpionach i po wszelakiej mocy nieprzyjaciela, a nic wam nie zaszkodzi.20 Wszelako z tego się nie weselcie, że się wam duchy poddają; ale się weselcie, że imiona wasze zapisane są w niebiosach. DZIĘKCZYNNA MODLITWA JEZUSA.21 W owej godzinie rozradował się Duchem Świętym, i rzekł: Wyznaję Tobie, Ojcze, Panie nieba i ziemi, żeś to zakrył przed mądrymi i uczonymi, a objawiłeś to maluczkim. Tak, Ojcze, gdyż tak się spodobało tobie.22 Wszystko jest mi oddane przez Ojca mego; a nikt nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; i kim jest Ojciec, tylko Syn i komu Syn chciałby objawić.23 A zwróciwszy się do uczniów swoich, rzekł: Błogosławione oczy, które widzą, co wy widzicie.24 Mówię wam bowiem, że wielu proroków i królów pragnęło widzieć, co wy widzicie, a nie widzieli, i słyszeć, co słyszycie, a nie słyszeli. MIŁOSIERNY SAMARYTANIN.25 A oto pewien biegły w Zakonie powstał, kusząc go, i mówiąc: Nauczycielu, co czyniąc, dostąpię życia wiecznego?26 A on rzekł do niego: W Zakonie co napisane, jak czytasz?27 On odpowiadając, rzekł: “Będziesz miłował Pana Boga twego, z całego serca twego i z całej duszy twojej, i ze wszystkich sił twoich i ze wszystkiej myśli twojej, a bliźniego twego jako samego siebie.”28 I rzekł mu: Dobrześ odpowiedział; to czyń, a będziesz żył.29 0n zaś chcąc samego siebie usprawiedliwić, rzekł do Jezusa: A kto jest moim bliźnim ?30 Jezus zaś podejmując, rzekł: Pewien człowiek szedł z Jeruzalem do Jerycha i wpadł między zbójców, którzy go też złupili, i rany zadawszy, odeszli, na pół umarłego zostawiając.31 I zdarzyło się, że pewien kapłan zstępował tą samą drogą, a ujrzawszy go, minął.32 Także i lewita, przyszedłszy na to miejsce i ujrzawszy go, minął.33 Lecz pewien Samarytanin jadąc, przechodził obok niego, i ujrzawszy go, wzruszył się miłosierdziem. 34 A przybliżywszy się, zawiązał rany jego, nalawszy oliwy i wina, a włożywszy go na bydlę swoje, zaprowadził do gospody, i pielęgnował go.35 A nazajutrz wyjął dwa denary, i dał gospodarzowi, i rzekł: Miej staranie o nim, a cokolwiek więcej wydasz, ja, gdy się wrócę, oddam tobie.36 Który z tych trzech zdaje ci się być bliźnim tego, co wpadł między zbójców ?37 On zaś rzekł: Ten, który uczynił miłosierdzie nad nim. I rzekł mu Jezus: Idź, i ty czyń podobnie. MARTA I MARIA.38 I stało się, gdy szli, a on wstąpił do pewnego miasteczka; i pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła go do domu swego.39 A miała ona siostrę, imieniem Maria, która też siedząc u nóg Pańskich, słuchała słowa jego.40 Marta zaś zabiegała około rozmaitej posługi. A stanąwszy rzekła: Panie, czy nie dbasz o to, że siostra moja zostawiła mię, żebym sama usługiwała ? Powiedzże jej tedy, by mi pomogła.41 I odpowiadając, rzekł jej Pan: Marto, Marto, troszczysz się i frasujesz około bardzo wiela. Ale jednego potrzeba42 Maria najlepszą cząstkę obrała, która od niej odjęta nie będzie.11B. W JERUZALEM I W DRODZE POWROTNEJ (11,1-13,21) MODLITWA PAŃSKA.1 I Stało się, gdy był w pewnym miejscu na modlitwie, skoro przestał, rzekł doń jeden z uczniów jego: Panie, naucz nas modlić się, jak i Jan nauczył uczniów swoich.2 I rzekł im: Gdy się modlicie, mówcie: Ojcze, święć się imię twoje. Przyjdź królestwo twoje.3 Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj.4 A odpuść nam grzechy nasze, bo i my odpuszczamy każdemu naszemu winowajcy. I nie wwódź nas w pokuszenie. WYTRWAŁOŚĆ W MODLITWIE5 I rzekł do nich: Kto z was będzie miał przyjaciela, i pójdzie do niego o północy, i powie mu: “Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby;6 bo przyjaciel mój przyszedł do mnie z drogi, a nie mam co przed nim położyć.” 7 A on z wewnątrz odpowiadając, rzekłby: “Nie naprzykrzaj mi się, już drzwi zamknięte, a dzieci moje są ze mną w łóżku; nie mogę wstać i dać ci.”8 I jeśli on będzie dalej kołatał, powiadam wam: chociaż nie da mu, i nie wstanie, dlatego że jest przyjacielem jego, to dla natręctwa jego wstanie, i da mu tyle, ile mu potrzeba.9 I ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; pukajcie, a będzie wam otworzone.10 Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; a kto szuka, znajduje; a pukającemu będzie otworzone. 11 Kto zaś z was jeśli prosi ojca o chleb, czy da mu kamień; albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża?12 Albo jeśliby prosił o jajo, czy poda mu skorpiona?13 Jeśli więc wy, choć jesteście złymi, umiecie dawać dobre datki dzieciom waszym, o ileż więcej Ojciec wasz z nieba da ducha dobrego tym, którzy go proszą ? BLUŹNIERSTWO FARYZEUSZÓW14 I wyrzucał czarta, a on był niemy; a gdy wyrzucił czarta, przemówił niemy i zdziwiły się rzesze.15 A niektórzy z nich mówili: Przez Belzebuba, księcia czartowskiego, wyrzuca czarty.16 Inni zaś kusząc, domagali się znaku od niego z nieba.17 On zaś gdy poznał myśli ich, rzekł im: Wszelkie królestwo przeciw sobie rozdzielone, będzie spustoszone, i dom na dom upadnie.18 A jeśli i szatan rozdzielony jest przeciw sobie, jakże się ostoi królestwo jego? Mówicie bowiem, że ja przez Belzebuba wyrzucam czarty.19 A jeśli ja przez Belzebuba wyrzucam czarty, synowie wasi przez kogo wyrzucają? Dlatego oni sędziami waszymi będą.20 Lecz jeśli palcem Bożym wyrzucam czarty, zaiste przyszło do was królestwo Boże.21 Gdy mocarz zbrojny strzeże dworu swego, w pokoju jest to, co posiada.22 A jeśli mocniejszy od niego nadszedłszy, zwycięży go, zabierze wszystką broń jego, w której ufał, i łupy jego rozda.23 Kto nie jest ze mną, przeciw mnie jest, a kto nie gromadzi ze mną, rozprasza.24 Gdy duch nieczysty wyjdzie z człowieka, chodzi po miejscach bezwodnych, szukając odpoczynku; a nie znalazłszy, mówi: Wrócę się do domu mego, skąd wyszedłem.25 I przyszedłszy, znajduje go umiecionym i ozdobionym.26 Wtedy idzie, i bierze ze sobą siedmiu innych duchów gorszych aniżeli sam, a wszedłszy mieszkają tam. I stają się ostatnie rzeczy tego człowieka gorsze, niż pierwsze. MACIERZYŃSTWO MARYI BŁOGOSŁAWIONE27 I stało się, gdy to mówił, podniósłszy głos pewna niewiasta z rzeszy, rzekła mu: Błogosławione łono, które cię nosiło, i piersi któreś ssał.28 A on rzekł: I owszem, błogosławieni, którzy słuchają słowa Bożego, i strzegą go. JONASZ FIGURĄ MESJASZA.29 Gdy zaś rzesze się zbierały, począł mówić: Plemię to jest plemieniem złośliwym: żąda znaku, a znak nie będzie mu dany, tylko znak Jonasza proroka.30 Jak bowiem Jonasz był znakiem dla niniwitów, tak będzie i Syn Człowieczy dla plemienia tego.31 Królowa Południa powstanie na sądzie z mężami plemienia tego, i potępi ich; bo przyjechała od krańców ziemi słuchać mądrości Salomona; a oto tu więcej, niż Salomon.32 Mężowie niniwici powstaną na sądzie z plemieniem tym, i potępią je, bo pokutę czynili na kazanie Jonasza; a oto tu więcej, niż Jonasz. PORÓWNANIE ZE ŚWIECĄ.33 Nikt świecy nie zapala, i nie stawia w ukryciu, ani pod korcem, ale na świeczniku, aby ci, którzy wchodzą, widzieli światło.34 Świecą ciała twego jest oko twoje. Jeśli oko twoje będzie szczere, całe ciało twoje będzie świetlane; lecz jeśli będzie złe, i ciało twoje też ciemne będzie.35 Bacz tedy, żeby światło, które w tobie jest, nie było ciemnością.36 Jeśliby więc całe twoje ciało było świetlane, nie mając żadnej cząstki ciemności, całe będzie jasne, i jako światło błyskawicy oświeci cię. NAPIĘTNOWANIE OBŁUDY FARYZEJSKIEJ.37 A gdy mówił, zaprosił go pewien faryzeusz, aby obiadował u niego. I wszedłszy, zasiadł do stołu.38 Lecz faryzeusz zastanawiając się, począł sam sobie w myśli mówić, czemu się nie obmył przed obiadem.39 I rzekł Pan do niego: Teraz wy faryzeusze oczyszczacie, co jest z wierzchu kubka i misy, wnętrze zaś wasze pełne jest zdzierstwa i nieprawości.40 Nierozumni! Czy ten, który uczynił to, co jest z wierzchu, nie uczynił też tego, co jest iˇwewnątrz ?41 Wszakże co zbywa, dajcie jałmużnę, a oto wszystkie rzeczy będą wam czyste.42 Ale biada wam faryzeuszom, że dajecie dziesięcinę z mięty i z ruty i z wszelkiej jarzyny, a zaniedbujecie sąd i miłość Bożą; lecz te rzeczy trzeba było czynić, a tamtych nie zaniedbywać43 Biada wam faryzeuszom, że lubicie pierwsze krzesła w synagogach i pozdrowienia na rynku.44 Biada wam, gdyż jesteście jako groby, których nie widać, i o których ludzie, przechodzący po nich, nie wiedzą. BIADA UCZONYM W PIŚMIE45 A odpowiadając jeden z biegłych w Zakonie, rzekł mu: Nauczycielu, to mówiąc i nam zelżywość czynisz.46 Lecz on rzekł:I wam, biegłym w Zakonie, biada! Gdyż obciążacie ludzi brzemionami, których unieść nie mogą, a sami jednym palcem swoim nie dotykacie brzemion.47 Biada wam, którzy budujecie groby proroków, a ojcowie wasi pozabijali ich.48 Zaiste dajecie świadectwo, że zgadzacie się z uczynkami ojców waszych; bo oni ich zabili, a wybudujecie im groby.49 Dlatego i mądrość Boża powiedziała: Będę posyłać do nich proroków i apostołów, a oni niektórych z nich zabiją i prześladować będą,50 aby żądano krwi wszystkich proroków, którą wylał ten naród od założenia świata,51 od krwi Abla aż do krwi Zachariasza, który zginął między ołtarzem a przybytkiem. Zaiste powiadam wam, zażądają jej od plemienia tego52 Biada wam, biegłym w Zakonie, bo wzięliście klucz zrozumienia; samiście nie weszli, a tym, którzy chcieli wejść, przeszkodziliście.53 Skoro to do nich mówił, zaczęli faryzeusze i biegli w Zakonie bardzo nacierać i zagadywać go o wiele rzeczy,54 czyhając nań, i starając się podchwycić coś z ust. jego, aby go oskarżyć.12 PRZESTROGA PRZED OBŁUDĄ.1 Gdy zaś liczne rzesze stały wokoło, tak że jedni drugich nadeptywali, począł mówić do uczniów swoich. Strzeżcie się kwasu faryzejskiego, którym jest obłuda.2 A nie ma nic ukrytego, o czym by się nie dowiedziano.3 Albowiem coście mówili w ciemnościach, w świetle powiedziane będzie, a coście na ucho mówili w komorach, będzie głoszone na dachach. POCIECHA W PRZEŚLADOWANIU.4 A mówię wam, przyjaciołom moim: Nie dajcie się zastraszyć tym, którzy zabijają ciało, i potem już nie mają co więcej uczynić.5 Lecz pokażę wam, kogo się bać macie; bójcie się tego, który skoro zabije, ma moc wtrącić do piekła. Zaiste powiadam wam, tego się bójcie.6 Czyż pięciu wróbli nie sprzedają za dwa miedziaki, a żaden z nich nie jest w zapomnieniu u Boga?7 Ale i włosy na głowie waszej wszystkie są policzone. A przeto się nie bójcie; drożsi wy jesteście, niż wiele wróbli.8 Wam zaś mówię: Ktokolwiek wyzna mię przed ludźmi, i Syn Człowieczy wyzna go przed aniołami Bożymi.9 Lecz kto się mnie zaprze przed ludźmi, nie będzie uznany przed aniołami Bożymi.10 I każdemu, który mówi słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie odpuszczone, ale temu, co by bluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie odpuszczone.11 A gdy was prowadzić będą do synagogi i do urzędów i zwierzchności, nie troszczcie się, jak albo co macie odpowiadać albo mówić.12 Gdyż Duch Święty nauczy was w owej godzinie, co wam mówić potrzeba. PRZESTROGA PRZED CHCIWOŚCIĄ.13 I rzekł mu ktoś z rzeszy: Nauczycielu, powiedz bratu memu, aby się ze mną podzielił dziedzictwem.14 Lecz on mu odrzekł: Człowiecze, któż mnie ustanowił sędzią albo rozdzielcą nad wami ?15 I rzekł do nich: Uważajcie, a strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo niczyje życie nie polega na obfitości tego, co posiada.16 I powiedział im podobieństwo, mówiąc: Rola pewnego bogatego człowieka zrodziła obfite plony.17 I rozmyślał sam w sobie, mówiąc: Cóż uczynię bo nie mam gdzie zgromadzić plonów moich ?18 I rzekł: Oto co uczynię: zburzę spichlerze moje, a większe pobuduję, i tam zgromadzę wszystko, co mi się urodziło, i dobra moje.19 I powiem duszy swojej: Duszo, masz wiele dóbr zgotowanych na wiele lat; odpoczywaj, jedz, pij, używaj.20 I rzekł mu Bóg: Szalony! Tej nocy duszý twojej zażądają od ciebie; a coś nagotował, czyjeż będzie?21 Tak bywa z tym, który sobie skarby zbiera, a nie jest wobec Boga bogaty. NADMIERNA TROSKA.22 I rzekł do uczniów swoich: Dlatego wam powiadam: nie troszczcie się o duszę waszą, co będziecie jedli, ani o ciało, w co będziecie się odziewali.23 Dusza jest czymś więcej, niż pokarm; a ciało czymś więcej, niż odzienie24 Przypatrzcie się krukom, iż nie sieją, ani żną, nie mają one spiżarni ani spichlerza, a Bóg je karmi. O ileż drożsi od nich wy jesteście?25 A któż z was myśląc, potrafi jeden łokieć przydać do wzrostu swego? 26 Jeśli więc ani tego, co najmniejsze jest, nie możecie, czemuż się o inne rzeczy troszczycie ?27 Przypatrzcie się liliom, jak rosną; nie pracują ani przędą, a powiadam wam: ani Salomon w całej chwale swojej nie był tak ubrany, jak jedna z nich.28 A jeśli trawę, która dziś jest na polu, i jutro bywa w piec wrzucona, tak Bóg przyodziewa, o ileż bardziej was, małej wiary!29 I wy nie pytajcie się, co będziecie jeść, albo co będziecie pić; a w górę się nie podnoście.30 Tego wszystkiego bowiem narody tego świata szukają; a Ojciec wasz wie, że tego potrzebujecie.31 Ale szukajcie najpierw królestwa Bożego, a to wszystko przydane wam będzie. SKARBY W NIEBIE.32 Nie bój się, trzódko mała, bo spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo.33 Sprzedajcie, co macie, a dajcie jałmużnę; sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie przybliża, ani mól nie psuje. 34 Albowiem gdzie jest skarb wasz, tam i serce wasze będzie. PRZYPOWIEŚĆ O WIERNYM SŁUDZE.35 Niech będą przepasane biodra wasze, i pochodnie gorejące w rękach waszych.36 A wy podobni ludziom, oczekującym pana swego, kiedy z godów weselnych powróci, aby gdy przyjdzie i zapuka, natychmiast mu otworzyć.37 Błogosławieni owi słudzy, których pan przyszedłszy, znajdzie czuwających. Zaprawdę powiadam wam, że się przepasze, i każe im usiąść za stołem, a przechodząc, będzie im służył38 A jeśliby przyszedł o drugiej straży, i jeśliby o trzeciej straży przyszedł, i tak by znalazł, błogosławieni są owi słudzy.39 To zaś wiedzcie, że gdyby wiedział gospodarz, o której godzinie złodziej przyjdzie, czuwałby bez wątpienia, i nie dopuściłby włamać się do domu swego.40 I wy bądźcie gotowi; bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie. WYJAŚNIENIE PRZYPOWIEŚCI41 I rzekł mu Piotr: Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy i do wszystkich?42 Pan zaś rzekł: Któż, mniemasz, jest wiernym a roztropnym szafarzem, kto go Pan postanowił nad czeladzią swoją, aby im dał na czas miarę pszenicy?43 Błogosławiony ów sługa, którego pan przyszedłszy, znajdzie tak czyniącym.44 Prawdziwie mówię wam, nad wszystkim, co ma, postanowi go. 45 Ale jeśliby rzekł ów sługa w sercu swoim: Ociąga się pan mój z przyjściem, i zacząłby bić sługi i służebnice, i jeść, i pić, i upijać się;46 przyjdzie pan tego sługi w dzień, w który się nie spodziewa, i o godzinie, której nie wie, i odłączy go, a dział z niewiernymi mu wyznaczy47 Ów zaś sługa, który poznał wolę pana swego, a nie przygotował, i nie uczynił według woli jego, otrzyma wielką chłostę.48 Ale ten, który nie wiedząc, popełnił cośˇgodnego kary, niewielką chłostę otrzyma. A od każdego, któremu wiele dano, wiele domagać się będą, i od tego, któremu wiele zlecono, więcej żądać będą od niego. OGIEŃ I ROZŁĄKA.49 Przyszedłem puścić ogień na ziemię, a czegóż chcę, tylko żeby zapłonął?50 Mam też być chrztem ochrzczony; a jakże ściśniony jestem, póki się to nie dokona!51 Mniemacie, żem przyszedł pokój przynieść na ziemię? Nie, mówię wam, ale rozłączenie.52 Albowiem odtąd będzie w jednym domu pięcioro rozłączonych, troje przeciwko dwojgu, a dwoje przeciwko trojgu.53 Podzielą się ojciec przeciw synowi, a syn przeciw ojcu swemu, matka przeciw córce, a córka przeciw matce, świekra przeciw synowej swojej, a synowa przeciw świekrze swojej. ZNAKI CZASU.54 Mówił zaś i do rzeszy: Gdy widzicie obłok, podnoszący się od zachodu, zaraz mówicie: będzie deszcz; i tak bywa.55 A gdy wiatr wiejący z południa, powiadacie, że będzie gorąco; i bywa.56 0błudnicy! Wygląd nieba i ziemi umiecie rozpoznać, tego zaś czasu jakże nie poznajecie ?57 Czemuż to i sami z siebie nie sądzicie, co jest sprawiedliwe?58 Gdy bowiem idziesz z twym przeciwnikiem do przełożonego, starajże się w drodze uwolnić od niego, by cię przypadkiem nie pociągnął przed sędziego, a sędzia odda cię dozorcy, a dozorca wrzuci cię do więzienia. 59 Powiadam ci: Nie wyjdziesz stamtąd, póki nie oddasz aż do ostatniego szelążka.13 NAPOMNIENIE DO POKUTY1 A na ten czas przybyli niektórzy, oznajmiając mu o Galilejczykach, których krew zmieszał Piłat z ich ofiarami 2 A odpowiadając, rzekł im: Mniemacie, że ci Galilejczycy nad wszystkich innych Galilejczyków bardziej byli grzeszni, że takie rzeczy ucierpieli ?3 Nie, powiadam wam; lecz jeśli pokutować nie będziecie, wszyscy podobnie zginiecie.4 Jak osiemnastu tych, na których upadła wieża w Siloe, i zabiła ich, czy mniemacie, że i oni byli więcej winni, niż wszyscy ludzie mieszkający w Jeruzalem ?5 Nie, mówię wam; ale jeśli pokutować nie będziecie, wszyscy podobnie zginiecie. PRZYPOWIEŚĆ O FIDZE.6 Powiedział zaś i to podobieństwo. Pewien człowiek miał drzewo figowe posadzone w winnicy swojej, i przyszedł, szukając na nim owocu, i nie znalazł.7 I rzekł do uprawiającego winnicę: Oto trzy lata są, jak przychodzę szukać owocu na tej fidze, a nie znajduję; wytnij ją więc, po cóż i ziemię zajmuje?8 A on odpowiadając, rzekł mu: Panie, zostaw ją i na ten rok, aż ją okopię, i gnojem obłożę,9 a może da owoc; a jeśli nie, to potem ją wytniesz. NIEWIASTA UZDROWIONA W SZABAT.10 I nauczał w synagodze ich w szabaty.11 A oto była tam niewiasta, która od osiemnastu lat miała ducha niemocy, a była pochylona, i nie mogła żadną miarą w górę spojrzeć12 Skoro ją ujrzał Jezus, przywołał ją do siebie, i rzekł jej: Niewiasto, uwolniona jesteś od niemocy twojej.13 I włożył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się, i chwaliła Boga.14 0dpowiadając zaś przełożony synagogi, oburzony, że Jezus w szabat uzdrowił, mówił do rzeszy: Jest sześć dni, w które pracować należy, w te dni więc przychodźcie, i leczcie się, a nie w dzień sobotni15 A odpowiadając Pan, rzekł mu: Obłudnicy! Czyż każdy z was w szabat nie odwiązuje od żłobu wołu swego albo osła, i nie prowadzi; by go napoić?16 Tej zaś córki Abrahama, którą związał szatan, oto już osiemnaście lat, nie trzeba było z tych więzów uwolnić w dzień sobotni?17 gdy to mówił, wstydzili się wszyscy przeciwnicy jego; a cały lud radował się ze wszystkiego, co chwalebnie działo się przez niego. RZYPOWIEŚĆ O ZIARNIE GORCZYCY I O KWASIE.18 Mówił tedy: Do czego podobne jest królestwo niebieskie, a do czego je przyrównam?19 Podobne jest do ziarna gorczycznego, które wziąwszy człowiek, posadził w ogrodzie swoim, i urosło, i stało się drzewem wielkim, a ptaki niebieskie spoczywały na gałęziach jego.20 I znowu rzekł: Do czego przyrównam królestwo Boże?21 Podobne jest do kwasu, który wziąwszy niewiasta, włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło.C. DRUGA PODRÓŻ DO JERUZALEM (13,22 -17,10) O CIASNEJ BRAMIE.22 I szedł przez miasta i miasteczka, nauczając i idąc ku Jeruzalem.23 I rzekł mu ktoś: Panie, czy mało jest tych, co mają być zbawieni? On zaś rzekł do nich:24 Usiłujcie wejść przez ciasną bramę; bo powiadam wam, że wielu będzie chciało wejść, a nie będą mogli.25 Lecz gdy wejdzie gospodarz, i zamknie drzwi, zaczniecie stać na dworze i pukać do drzwi, mówiąc: Panie, otwórz nam! A odpowiadając, rzecze wam: Nie znam was, skąd jesteście.26 Wtedy poczniecie mówić: Jadaliśmy wobec ciebie, i pijali, i na ulicach naszych uczyłeś.27 I rzecze wam: Nie znam was, skąd jesteście; odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy czynicie nieprawość.28 Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama i Izaaka, i Jakuba i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych.29 I przyjdą od Wschodu i Zachodu, od Północy i Południa, i zasiędą w królestwie Bożym.30 I oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, a są pierwsi, którzy będą ostatnimi. JEZUS I HEROD.31 Tegoż dnia przyszli niektórzy z faryzeuszów, mówiąc mu: Wyjdź, a uchodź stąd, bo cię Herod chce zabić.32 I rzekł im: Idźcie, a powiedzcie temu lisowi: Oto wyrzucam czarty, i sprawuję uzdrowienia dziś i jutro, a trzeciego dnia koniec mieć będę.33 Wszakże trzeba mi iść dziś i jutro i pojutrze, bo nie może być, aby prorok zginął poza Jeruzalem. SKARGA NA JEROZOLIMĘ.34 Jeruzalem, Jeruzalem, które zabijasz proroków, i kamienujesz tych, tórzy do ciebie bywają posyłani, ilekroć chciałem zebrać dzieci twoje, jak ptak swe gniazdo pod skrzydła, a nie chciałoś?35 0to dom wasz zostanie wam pusty. A powiadam wam, że mnie nie ujrzycie, aż przyjdzie to, że powiecie: “Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie.”14 UZDROWIENIE CHOREGO NA PUCHLINĘ.1 I stało się, gdy Jezus wszedł do domu jednego z przedniejszych faryzeuszów jeść chleb w szabat, a oni go podpatrywali.2 A oto pewien człowiek opuchły był przed nim.3 Jezus też odpowiadając, rzekł do biegłych w Zakonie i faryzeuszów, mówiąc: Czy godzi się w szabat uzdrawiać?4 Lecz oni milczeliˇ a on ująwszy, uzdrowił go, i odprawił. 5 A odpowiadając, rzekł do nich: Jeśli osioł albo wół którego z was wpadnie do studni, czy nie wyciągnie go zaraz w dzień sobotni?6 I nie mogli mu -na to odpowiedzieć. OSTATNIE MIEJSCE NA UCZCIE.7 Powiedział zaś przypowieść do zaproszonych, przypatrując się, jak pierwsze siedzenia obierali, mówiąc do nich:8 Gdy będziesz zaproszony na gody, nie siadajże na pierwszym miejscu, by czasem godniejszy od ciebie nie był zaproszony przez niego;9 a gdy przyjdzie ten, który ciebie i jego zaprosił, nie rzekł ci: ustąp temu miejsca; a wtedy musiałbyś ze wstydem zająć miejsce ostatnie.10 Ale gdy będziesz zaproszony, idź, usiądź na ostatnim miejscu, aby przyszedłszy ten, który cię zaprosił, powiedział ci: Przyjacielu, posiądź się wyżej; wtedy będziesz miał chwałę przed współbiesiadującymi.11 Każdy bowiem, co się wywyższa, będzie poniżony; a kto się uniża, będzie wywyższony.12 Mówił też i temu, który go zaprosił: Gdy wyprawiasz obiad albo wieczerzę, nie wzywajże przyjaciół twoich, ani braci twoich, ani krewnych, ani sąsiadów bogatych, by cię przypadkiem i oni wzajem nie zaprosili, i nie spotkała cię nagroda13 Ale gdy wyprawiasz ucztę, wezwij ubogich, ułomnych, chromych i ślepych;14 a będziesz błogosławiony, że nie mogą ci się odpłacić; albowiem będzie ci oddane w zmartwychwstaniu sprawiedliwych. PRZYPOWIEŚĆ O ZAPROSZONYCH NA GODY15 Gdy to usłyszał jeden ze współsiedzących, rzekł mu: Błogosławiony, który będzie jadł chleb w królestwie Bożym.16 A on mu powiedział: Pewien człowiek zgotował wielką wieczerzę, i wezwał wielu17 I posłał sługę swego o godzinie wieczerzy, aby powiedział zaproszonym, żeby przyszli, bo już wszystko gotowe18 I zaczęli się wszyscy razem wymawiać. Pierwszy mu rzekł: Kupiłem wieś, i muszę wyjść i obejrzeć ją; proszę cię, miej mnie za wymówionego.19 A drugi rzekł: Kupiłem pięć par wołów, i idę je spróbować; proszę cię, miej mnie za wymówionego.20 A trzeci rzekł: Żonę pojąłem, a przeto nie mogę przyjść.21 A wróciwszy się sługa, oznajmił to panu swemu. Wtedy gospodarz rozgniewany, rzekł słudze swemu: Wyjdź prędko na ulice i uliczki miasta, a ubogich i ułomnych i ślepych i chromych wprowadź tu.22 I rzekł sługa: Panie, stało się, jak rozkazałeś, a jeszcze jest miejsce.23 I rzekł pan słudze: Wyjdź na drogi i opłotki, a przymuszaj, by wchodzili, aby dom mój był napełniony.24 A powiadam wam, że żaden z tych mężów, którzy byli wezwani, nie skosztuje wieczerzy mojej. POTRZEBA ZAPARCIA SIĘ.25 Szły zaś z nim rzesze wielkie, a obróciwszy się, rzekł do nich:26 Jeśli kto idzie do mnie, a nie ma w nienawiści ojca swego i matki, i żony i dzieci, i braci i sióstr, jeszcze też i duszy swojej, nie może być uczniem moim.27 A kto nie dźwiga krzyża swego, i nie idzie za mną, nie może być uczniem moim.28 Aibowiem kto z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie pierwej, i nie obliczy, czy ma środki potrzebne na dokonanie,29 aby, gdyby założył fundament, a nie mógł dokończyć, wszyscy patrzący nie zaczęli śmiać się z niego,30 mówiąc: Że ten człowiek zaczął budować, a nie mógł dokończyć.31 Albo który król, mając prowadzić wojnę z innym królem, pierwej siadłszy, nie pomyśli, czy może z dziesięciu tysiącami zmierzyć się z tym, który z dwudziestu tysiącami ciągnie przeciw niemu ?32 W przeciwnym razie gdy tamten jest jeszcze daleko, wyprawiwszy poselstwo, prosi o warunki pokoju. 33 Tak więc żaden z was, który nie odstępuje wszystkiego, co ma, nie może być uczniem moim.34 Dobra jest sól, lecz jeśli sól zwietrzeje, czym solona będzie?35 Nie przyda się do ziemi, ani do gnoju, ale ją precz wyrzucą. Kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha.15 PRZYPOWIEŚĆ O ZGUBIONEJ OWCY.1 Zbliżali się też do niego celnicy i grzesznicy, aby go słuchać. 2 A faryzeusze 1 doktorowie szemrali, mówiąc: Że ten przyjmuje grzeszników, i i jada z nimi.3 I rzekł do nich tę przypowieść, mówiąc:4 Który z was człowiek, co ma sto owiec, jeśliby jedną z nich zgubił, czy nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni, a nie idzie za tą, która zginęła, aż ją odnajdzie?5 A gdy ją znajdzie, kładzie na ramiona swoje, radując się6 I wróciwszy do domu, zwołuje przyjaciół i sąsiadów, mówiąc im:7 Radujcie się ze mną, bo znalazłem owcę moją, która była zginęła. ‘Powiadam wam, że tak będzie w niebie radość nad jednym grzesznikiem pokutę czyniącym, więcej niż nad dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwymi, którzy nie potrzebują pokuty. PRZYPOWIEŚĆ O ZGUBIONEJ DRACHMIE.8 Albo która niewiasta mając dziesięć drachm, jeśliby zgubiła jedną drachmę czy nie zapala świecy, i nie wymiata domu, i nie szuka z pilnością, aż ją odnajdzie?9 A gdy znajdzie, zwołuje przyjaciółki i sąsiadki, mówiąc: Radujcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą byłam zgubiła.10 Tak, powiadam wam, radość będzie przed aniołami Bożymi nad jednym grzesznikiem pokutę czyniącym. PRZYPOWIEŚĆ O SYNU MARNOTRAWNYM.11 Rzekł znowu: Pewien człowiek miał dwóch synów.12 I rzekł młodszy z nich ojcu: Ojcze, daj mi część majętności, która na mnie przypada. I rozdzielił im majętność.13 A po niewielu dniach młodszy syn, zebrawszy wszystko odjechał w daleką krainę, i tam roztrwonił swoją majętność, żyjąc rozpustnie.14 Skoro wszystko stracił, nastał głód wielki w tej krainie, i on sam zaczął cierpieć niedostatek.15 I poszedł, i przystał do jednego z obywateli tej krainy. I posłał go do wsi swojej, aby pasł wieprze.16 I radby był napełnić brzuch swój młótem, które jadały wieprze, a nikt mu nie dawał.17 Wszedłszy zaś w siebie, rzekł: Jakże wielu najemników w domu ojca mego ma dosyć chleba, a ja tu głodem przymieram!18 Wstanę, i pójdę do ojca mego, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu i przed tobą.19 Już nie jestem godzien nazywać się synem twoim; uczyń mię jakby jednym z najemników twoich.20 I wstawszy, poszedł do ojca swego. A gdy jeszcze był daleko, ujrzał go ojciec jego, i wzruszył się miłosierdziem; i przybiegłszy, upadł na szyję jego, i pocałował go.21 I rzekł mu syn: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu i przed tobą; już nie jestem godzien nazywać się synem twoim.22 I rzekł ojciec do sług swoich: Prędko przynieście najlepszą szatę, a obleczcie go, i włóżcie pierścień na rękę jego i obuwie na nogi jego.23 I przyprowadźcie tucznego cielca, i zabijcie; a jedzmy, i ucztujmy.24 Albowiem ten syn mój umarł był, a ożył; zginął był, a odnalazł się. I poczęli ucztować.25 Starszy zaś syn jego był na polu; gdy wracał i zbliżał się do domu, usłyszał muzykę i taniec.26 I przyzwał jednego ze sług, i zapytał, co by to było.27 A on mu powiedział: Brat twój powrócił, i zabił ojciec twój cielca tucznego, że go zdrowym odzyskał. 28 I rozgniewał się, i nie chciał wejść; ojciec więc jego wyszedłszy, zaczął go prosić.29 Lecz on odpowiadając, rzekł ojcu swemu: Oto tak wiele lat ci służę, i nigdy nie przestąpiłem rozkazu twego; a nigdy mi nie dałeś koźlęcia, żebym ucztował z przyjaciółmi moimi.30 Ale gdy ten syn twój, który roztrwonił majątek swój z nierządnicami, powrócił, zabiłeś mu utuczonego cielca.31 A on mu odpowiedział: Synu, ty zawsze jesteś ze mną, i wszystko moje twoim jest.32 Wszakże trzeba było ucztować i weselić się, że ten brat twój był umarły, a ożył; zginął był, a odnalazł się.16 PRZYPOWIEŚĆ O NIESPRAWIEDLIWYM WŁODARZU.1 Mówił też do uczniów swoich: Był pewien człowiek bogaty, który miał włodarza; i doniesiono mu o nim, że roztrwonił dobra jego.2 I wezwał go i rzekł, mu: Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z włodarstwa twego, bo już nie będziesz mógł włodarzyć3 I rzekł włodarz sam do siebie: Cóż uczynię, skoro pan mój odejmuje mi włodarstwo ? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę.4 Wiem, co uczynię, żeby, gdy będę złożony z włodarstwa, przyjęli mnie do domów swoich. 5 Wezwawszy zatem dłużników pana swego każdego z osobna, mówił pierwszemu: ile winieneś panu memu ?6 A on odpowiedział: Sto barył oliwy. I rzekł mu: Weź zapis swój, a siądź natychmiast, a napisz: pięćdziesiąt.7 A Potem drugiemu rzekł: A ty ileś winien ? A on rzekł: Sto miar pszenicy. I rzekł mu: Weź zapis swój, a napisz: osiemdziesiąt.8 I pochwalił pan niesprawiedliwego włodarza, że roztropnie uczynił; bo synowie tego świata roztropniejsi są w rodzaju swoim niż synowie światłości.9 I ja wam powiadam: Czyńcie sobie przyjaciół z mamony niesprawiedliwości, aby, gdy ustaniecie, przyjęli was do wiecznych przybytków.10 Kto wierny jest w najmniejszej rzeczy, i w większej jest wierny; a kto w małym jest niesprawiedliwy, ten i w większym jest niesprawiedliwy.11 Jeśli więc w niesprawiedliwej mamonie nie byliście wierni, prawdziwe dobra kto wam powierzy ?12 A jeśliście w cudzym nie byli wierni, któż wam da, co jest wasze?13 Żaden sługa nie może dwom panom służyć; bo albo jednego będzie miał w nienawiści, a drugiego będzie miłował; albo z jednym trzymać będzie, a drugim wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i mamonie.14 Słuchali zaś tego wszystkiego faryzeusze, którzy byli chciwi, i naśmiewali się z niego. 15 I rzekł im: Wy jesteście, którzy sami siebie usprawiedliwiacie przed ludźmi, lecz Bóg zna serca wasze; albowiem to, co u ludzi jest wyniosłe, obrzydliwością jest przed Bogiem.16 Zakon i prorocy aż do Jana; od tego czasu królestwo Boże bywa przepowiadane, a każdy gwałt mu zadaje.17 Łatwiej też niebu i ziemi przeminąć, niż jednej kresce z Zakonu wypaść.18 Każdy, który opuszcza żonę swą, a drugą pojmuje, cudzołoży; a kto od męża opuszczoną pojmuje, cudzołoży. PRZYPOWIEŚĆ O BOGACZU I ŁAZARZU.19 Był pewien człowiek bogaty, który obłóczył się w purpurę i w bisior, i ucztował wystawnie na każdy dzień.20 I był pewien żebrak, imieniem Łazarz, który leżał u wrót jego, pełen wrzodów,21 i pragnął nasycić się okruszynami, które spadały ze stołu bogacza, a nikt mu nic dawał; za to nawet psy przychodziły i lizały wrzody jego.22 A stało się, że umarł żebrak, i zaniesiony jest przez aniołów na łono Abrahama. Umarł też i bogacz, i pogrzebany jest w piekle. 23 A podniósłszy oczy swoje, gdy był w mękach, ujrzał Abrahama z daleka i Łazarza na łonie jego.24 A wołając, rzekł: Ojcze Abrahamie! Zmiłuj się nade mną, a poślij Łazarza, aby umoczył koniec palca swego we wodzie, i ochłodził język mój, bo cierpię męki w tym płomieniu.25 I rzekł mu Abraham: Synu, wspomnij, że za życia swego otrzymałeś dobra, a Łazarz przeciwnie złe: a teraz on ma pociechę, a ty męki cierpisz.26 A nad to wszystko, między nami a wami wielka przepaść jest utwierdzona; aby ci, którzy chcą przejść stąd do was, nie mogli, ani stamtąd tutaj się przeprawić.27 I rzekł: Proszę cię więc, ojcze, abyś go posłał do domu ojca mego,28 bo mam pięciu braci, aby ch przestrzegł, żeby też i oni nie przyszli na to miejsce mąk.29 I rzekł mu Abraham: Mają Mojżesza i proroków, niechże ich słuchają. Lecz on rzekł: Nie, ojcze Abrahamie, ale gdyby kto z umarłych przyszedł do nich, będą pokutę czynili.30 I rzekł mu: Jeśli Mojżesza i proroków nie słuchają, choćby też kto z martwych powstał, nie uwierzą.17 WSKAZÓWKI DLA UCZNIÓW.1 I rzekł do uczniów swoich: Nie podobna jest, aby zgorszenia przyjść nie miały; lecz biada temu, przez kogo przychodzą.2 Pożyteczniej by mu było, gdyby kamień młyński zawieszono na szyi jego, i wrzucono go w morze, niż żeby miał zgorszyć jednego z tych malutkich. 3 Uważajcie na samych siebie. Jeśli brat twój zgrzeszy przeciw tobie, upomnij go; a jeśli będzie żałował, odpuść mu.4 I choćby siedemkroć razy na dzień zgrzeszył przeciw tobie, i siedemkroć razy na dzień nawrócił się do ciebie, mówiąc: Żal mi; odpuść mu.5 I rzekli apostołowie Panu: Przymnóż nam wiary.6 Pan zaś rzekł: Jeślibyście mieli wiarę, jak ziarno gorczyczne, powiecie temu drzewu morwowemu: Wykorzeń się, a przesadź się w morze, a usłucha was.7 A któż z was mając sługę orzącego lub pasącego, gdy on wróci z pola, powie mu: Zaraz pójdź, siądź do stołu,8 a nie powie mu: Przygotuj dla mnie wieczerzę, a przepasz się i służ mi, aż się najem i napiję, a potem ty będziesz jadł i pił? 9 Czy dziękuje owemu słudze, że uczynił to, co mu rozkazał? Nie sądzę. Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam rozkazano, mówcie: Słudzy nieużyteczni jesteśmy:cośmy winni byli uczynić, uczyniliśmy.D. OSTATNIA PODRÓŻ DO JERUZALEM (17,11-19,28) OCZYSZCZENIE DZIESIĘCIU TRĘDOWATYCH.11 I stało się, gdy szedł do Jeruzalem przechodził między Samarią a Galileą12 A gdy wchodził do pewnego miasteczka, zabiegło mu dziesięciu trędowatych, co stanęli z daleka,13 i podnieśli głos, mówiąc: Jezusie, Nauczycielu, zmiłuj się nad nami.14 A gdy ich ujrzał, rzekł: Idźcie, pokażcie się kapłanom. I stało się, kiedy szli, zostali oczyszczeni.15 A jeden z nich, gdy zobaczył, że jest uzdrowiony, wrócił się, chwaląc Boga głosem wielkim.16 I padł na twarz u nóg jego, dziękując; a ten był Samarytanin.17 Jezus zaś odpowiadając rzekł: Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? A dziewięciu gdzie jest?18 Nie znalazł sie żaden, który by się wrócił a dał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?19 I rzekł mu: Wstań, idź, bo wiara twoja cię uzdrowiła. O NADEJŚCIU KRÓLESTWA BOŻEGO.20 A spytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiadając im, rzekł: Nie przychodzi królestwo Boże dostrzegalnie.21 I nie powiedzą: oto tu, albo: tam. Oto bowiem królestwo Boże w was jest.22 I rzekł do uczniów swoich. Przyjdą dni, gdy pragnąć będziecie oglądać jeden dzień Syna Człowieczego, a nie ujrzycie.23 I będą wam mówić: oto tu, i: oto tam. Nie chodźcież, ani się za nimi nie udawajcie.24 Albowiem jako błyskawica, gdy zabłyśnie spod nieba, rozświetla to, co jest pod niebem, tak będzie i Syn Człowieczy w dzień swój.25 Lecz potrzeba mu pierwej wiele ucierpieć i być wzgardzonym od narodu tego.26 A jak było za dni Noego, tak będzie i za dni Syna Człowieczego.27 Jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali, aż do dnia, którego Noe wszedł do korabia; i przyszedł potop, i wytracił wszystkich.28 Podobnie jak działo się za dni Lota: jedli i pili, kupowali i sprzedawali, szczepili i budowali.29 A tego dnia, którego Lot wyszedł z Sodomy, spadł deszcz ognisty i siarczysty z nieba, i wszystkich wytracił. 30 Podobnie stanie się w dzień, w którym Syn Człowieczy się objawi.31 W owej godzinie kto będzie na dachu, a sprzęty jego w domu, niechaj nie schodzi, by je zabrać; a kto na polu, niech także nazad się nie wraca.32 Wspomnijcie na żonę Lota.33 Ktokolwiek starałby się zachować duszę swoją, straci ją; a kto by ją stracił, ożywi ją.34 Powiadam wam: W owej nocy będzie dwóch na jednym łożu: jednego wezmą, a drugiego zostawią.35 Dwie będą mleć razem: jedną wezmą, a drugą zostawią. Dwaj będą na polu: jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony.36 A odpowiadając rzekli mu: Gdzież; Panie ? A on im rzekł: Gdziekolwiek będzie ciało, tam zgromadzą się i orły.18 NIESPRAWIEDLIWY SĘDZIA I WDOWA1 A powiedział im też przypowieść, że zawsze trzeba się modlić, a nie ustawać, mówiąc:2 Był w jednym mieście pewien sędzia, który się Boga nie bał, a ludzi się nie wstydził.3 Była zaś w tym mieście pewna wdowa, i chodziła do niego, mówiąc: Uczyń mi sprawiedliwość z przeciwnikiem moim!4 Ale on nie chciał przez długi czas. Potem zaś rzekł sam do siebie: Chociaż się Boga nie boję, i ludzi się nie wstydzę,5 ponieważ jednak naprzykrza mi się ta wdowa, uczynię jej sprawiedliwość, aby na koniec przyszedłszy, nie zelżyła mnie.6 I rzekł Pan: Słuchajcie, co mówi niesprawiedliwy sędzia.7 A Bóg, czy nie uczyni sprawiedliwości wybranym swoim, wołającym do niego we dnie i w nocy, i będzie zwlekał w ich sprawie?8 Powiadam wam, że rychło im sprawiedliwość uczyni. Wszelako Syn Człowieczy gdy przyjdzie, sądzisz, że znajdzie wiarę na ziemi ? PRZYPOWIEŚĆ O FARYZEUSZU I CELNIKU.9 Rzekł też i do niektórych, co ufali sami w sobie, mając się za sprawiedliwych, i innymi gardzili, tę przypowieść.10 Dwóch ludzi weszło do świątyni, aby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik.11 Faryzeusz stojąc, tak się sam w sobie modlił: Boże, dziękuję ci, że nie jestem jak inni ludzie, drapieżni, niesprawiedliwi, cudzołożnicy, jako i ten celnik.12 Poszczę dwakroć w tydzień; daję dziesięciny ze wszystkiego, co mam.13 A celnik stojąc z daleka, nie chciał ani oczu podnieść w niebo; ale bił się w piersi, mówiąc: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu!14 Powiadam wam, odszedł ten usprawiedliwiony do domu swego, a nie tamten. Albowiem każdy, co się wywyższa, będzie uniżony; a kto się uniża, będzie podwyższony. JEZUS I DZIECI.15 Przynosili mu też i dziatki, aby się ich dotykał; co widząc uczniowie, łajali ich.16 Lecz Jezus przywoławszy je, rzekł: Dopuśćcie dziatkom przychodzić do mnie, a nie zabraniajcie im; albowiem takich jest królestwo Boże17 Zaprawdę wam powiadam: Ktokolwiek by nie przyjął królestwa Bożego jak dziecko, nie wejdzie do niego. BOGATY MŁODZIENIEC.18 I zapytał go pewien książę, mówiąc: Nauczycielu dobry, co czyniąc, otrzymam życie wieczne?19 Jezus zaś rzekł mu: Czemu nazywasz mię dobrym ? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg.20 Znasz przykazania: “Nie zabijaj; nie cudzołóż; nie kradnij; nie mów fałszywego świadectwa; czcij ojca swego i matkę.” 21 A on rzekł: Tego wszystkiego przestrzegałem od młodości mojej.22 Co usłyszawszy Jezus, rzekł mu: Jednego ci jeszcze niedostaje: sprzedaj wszystko, co masz, a daj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, a przyjdź, chodź za mną.23 0n usłyszawszy to, zasmucił się, bo był bardzo bogaty.24 A Jezus widząc go zasmuconego, rzekł: Jakże trudno ci, co mają pieniądze, wejdą do królestwa Bożego! 25 Albowiem łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogaczowi wejść do królestwa Bożego.26 I rzekli ci, co słuchali: Któż więc może być zbawiony?27 Rzekł im: Co niemożebne jest u ludzi, możebne jest u Boga.28 Piotr zaś rzekł: Oto my opuściliśmy wszystko, a poszliśmy za tobą.29 A on im rzekł: Zaprawdę wam powiadam, że nie ma nikogo, który opuścił dom, albo rodziców, albo braci, albo żonę, albo dzieci dla królestwa Bożego,30 a nie otrzymałby daleko więcej w tym czasie, a w przyszłym wieku życia wiecznego. TRZECIA ZAPOWIEDŹ MĘKI.31 I wziął z sobą Jezus dwunastu, i rzekł im: Oto wstępujemy do Jerozolimy i wypełni się wszystko, co napisane jest przez proroków o Synu Człowieczym.32 Będzie bowiem wydany poganom, i będzie naigrawany, i ubiczowany, i oplwany;33 A ubiczowawszy, zabiją go, a dnia trzeciego zmartwychwstanie.34 A oni nic z tego nie zrozumieli, i było to słowo zakryte przed nimi, i nie rozumieli, co się mówiło. UZDROWIENIE ŚLEPEGO Z JERYCHA.35 I stało się, gdy się przybliżał do Jerycha, pewien ślepy siedział przy drodze, żebrząc.36 A usłyszawszy rzeszę przechodzącą pytał, co by to było.37 I powiedzieli mu, że Jezus Nazareński przechodzi.38 I zawołał, mówiąc: Jezusie, synu Dawidów, zmiłuj się nade mną.39 A ci, co szli na przedzie, łajali go, aby milczał. Lecz on tym więcej wołał: Synu Dawidów, zmiłuj się nade mną.40 Jezus zaś stanąwszy, kazał przyprowadzić go do siebie. A gdy się przybliżył, spytał go,41 mówiąc: Co chcesz, abym ci uczynił? A on powiedział: Panie, abym przejrzał. 42 A Jezus mu rzekł: Przejrzyj, wiara twoja cię uzdrowiła.42 I natychmiast przejrzał, i szedł za nim, wielbiąc Boga. I cały lud, widząc to, oddał chwałę Bogu.19 W GOŚCINIE U ZACHEUSZA.1 A wszedłszy, przechodził przez Jerycho.2 I oto mąż imieniem Zacheusz; a był on przełożony nad celnikami, i był bogaty.3 I starał się zobaczyć Jezusa, który to jest, a nie mógł z powodu rzeszy bo był małego wzrostu. 4 I pobiegłszy naprzód, wszedł na drzewo płonnej figi, aby go ujrzeć; bo tamtędy miał iść. 5 A gdy Jezus przyszedł na miejsce, spojrzawszy w górę, ujrzał go, i rzekł do niego: Zacheuszu, zejdź prędko; albowiem dziś potrzeba mi zamieszkać w domu twoim. 6 I zeszedł prędko, i przyjął go z radością.7 A widząc to, szemrali wszyscy, mówiąc, że wszedł w gościnę do człowieka grzesznego.8 Zacheusz zaś stanąwszy, rzekł do Pana: Oto, Panie, połowę dóbr moich daję ubogim; a jeśli kogo w czym oszukałem, zwracam mu w czwórnasób.9 Rzekł Jezus do niego: Iż dzisiaj zbawienie stało się temu domowi, dlatego że i on jest synem Abrahamowym.10 Przyszedł bowiem Syn Człowieczy szukać i zbawić to, co było zginęło. PRZYPOWIEŚĆ O 1O MINACH.11 Gdy oni tego słuchali, powiedział jeszcze jedną przypowieść, dlatego że był blisko Jeruzalem, i dlatego że mniemali, jakoby wnet miało się objawić królestwo Boże.12 Rzekł więc: Pewien człowiek szlachetnego rodu wybrał się w daleką krainę, aby otrzymać dla siebie królestwo i powrócić.13 I zwoławszy dziesięciu sług swoich, dał im dziesięć grzywien, i rzekł do nich: Handlujcie, aż powrócę.14 A obywatele jego mieli go w nienawiści, i wyprawili za nim poselstwo, mówiąc: Nie chcemy, aby ten królował nad nami.15 I stało się, że powrócił, otrzymawszy królestwo, i kazał wezwać sługi, którym dał był pieniądze, aby dowiedzieć się, co każdy z nich zarobił.16 I przyszedł pierwszy, mówiąc: Panie, grzywna twoja dziesięć grzywien przysporzyła.17 I rzekł mu: Dobrze, sługo dobry, ponieważ w małym byłeś wierny, będziesz miał władzę nad dziesięciu miastami.18 Przyszedł i drugi, mówiąc: Panie, grzywna twoja pięć grzywien uczyniła.19 Rzekł i temu: I ty bądź nad pięciu miastami.20 A trzeci przyszedł, mówiąc: Panie, oto grzywna twoja, którą miałem zachowaną w chustce,21 bom się bał ciebie, że jesteś człowiek srogi: bierzesz, czegoś nie położył, a żniesz, czegoś nie posiał.22 Rzekł mu: Z ust twoich sądzę cię, zły sługo! Wiedziałeś, że jaˇjestem człowiek srogi, który bierze, czego nie położył, i żnie, czego nie posiał.23 A dlaczego nie dałeś pieniędzy moich do banku, abym ja wróciwszy przecież z zyskiem je odebrał.24 I rzekł tam stojącym: Weźcie od niego grzywnę, a dajcie temu, który ma dziesięć grzywien.25 I rzekli mu: Panie, ma dziesięć grzywien!26 A powiadam wam, że każdemu, który ma, będzie dane, i obfitować będzie, a temu, który nie ma, i to co ma,, odjęte mu będzie.27 Nieprzyjaciół zaś moich, tych, którzy nie chcieli, abym królował nad nimi, przywiedźcie tu, i zabijcie przede mną. 28 A to rzekłszy, poszedł naprzód, idąc do Jeruzalem.IV. Ostatni pobyt w Jeruzalem aż do męki. (19,29 – 21,38) TRIUMFALNY WJAZD DO JEROZOLIMY.29 I stało się, gdy się przybliżył do Betfage i Betanii, u góry, którą zwą Oliwną, posłał dwóch uczniów swoich mówiąc:30 Idźcie do miasteczka które jest przed wami; a wchodząc do niego, znajdziecie oślę uwiązane, na którym jeszcze nikt z ludzi nie siedział; odwiążcie je i przyprowadźcie.31 A jeśliby was kto spytał: Czemu odwiązujecie, tak mu powiecie: Że Pan potrzebuje posługi jego.32 I odeszli ci, którzy byli posłani, i znaleźli oślę stojące, jak im powiedział.33 Gdy zaś oni odwiązywali oślę, rzekli do nich właściciele jego: Czemu odwiązujecie oślę?34 A oni odpowiedzieli: Że go Panu potrzeba.35 I przyprowadzili je do Jezusa, i zarzuciwszy szaty swoje na oślę, posadzili Jezusa.36 A gdy jechał, słali szaty swoje na drodze.37 A gdy się już tam przybliżał, gdzie schodzi się w dół z góry Oliwnej, poczęły wszystkie rzesze uczniów, radując się, chwalić Boga głosem wielkim za wszystkie cuda, które widzieli, mówiąc:38 “Błogosławiony, który przychodzi król w imię Pańskie; pokój na niebie, a chwała na wysokości.”39 Niektórzy zaś faryzeusze spośród rzeszy, rzekli do niego: Nauczycielu, skarć uczniów swoich!40 A on im rzekł: Powiadam wam, że jeśliby ci milczeli, kamienie wołać będą. ZAPOWIEDŻ UPADKU JEROZOLIMY.41 Skoro się przybliżył, ujrzawszy miasto, zapłakał nad nim, mówiąc:42 O gdybyś i ty poznało, i to w ten dzień twój, co jest ku pokojowi twemu, a teraz zakryte jest przed oczyma twymi!43 Albowiem przyjdą na cię dni, i otoczą cię nieprzyjaciele twoi wałem, i oblegną cię, i ścisną cię zewsząd;44 i na ziemię cię powalą i synów twoich, którzy w tobie są, i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu; dlatego żeś nie poznało czasu nawiedzenia twego. WYRZUCENIE KUPCZĄCYCH Z śwIĄTvNl.45 I wszedłszy do świątyni, począł wypędzać sprzedających w niej i kupujących,46 mówiąc im: Napisano: że dom mój jest domem modlitwy, a wyście go uczynili jaskinią zbójców.47 I uczył każdego dnia w świątyni.48 A przedniejsi kapłani i doktorowie i starsi ludu starali się go zgubić;49 ale nie znajdowali, co by mu uczynić; bo wszystek lud bardzo pilnie go słuchał.20 ROZPRAWA Z PRZEDSTAWICIELAMI SANHEDRYNU.1 I stało się jednego dnia, gdy on uczył lud w świątyni, i opowiadał ewangelię, zeszli się przedniejsi kapłani i doktorowie ze starszymi,2 i rzekli do niego, mówiąc: Powiedz nam jaką mocą to czynisz, albo kto jest, co ci dał tę władzę?3 A Jezus odpowiadając, rzekł do nich: Spytam i ja was o jedną rzecz, odpowiedzcie mi:4 Czy chrzest Janowy był z nieba, czy też z ludzi ?5 Lecz oni rozważali między sobą, mówiąc: Jeśli powiemy: z nieba, rzecze: Czemuż więc nie uwierzyliście mu?6 A jeśli rzeczemy: z ludzi, wszystek lud ukamienuje nas, bo przekonani są, że Jan jest prorokiem.7 I odpowiedzieli, że nie wiedzą, skąd był.8 A Jezus im powiedział: To i ja wam nie powiem, jaką mocą to czynię. PRZYPOWIEŚĆ O NAJEMNIKACH W WINNICY.9 Począł zaś mówić do ludu tę przypowieść: Pewien człowiek posadził winnicę, i wynajął ją oraczom, a sam odjechał na czas dłuższy.10 A w swoim czasie posłał do oraczów sługę, aby mu dali z owocu winnicy. A oni obiwszy go, odesłali z niczym.11 I znowu posłał drugiego sługę. Lecz oni i tego obiwszy i znieważywszy, odesłali z niczym.12 I posłał jeszcze trzeciego; a oni i tego zraniwszy, wyrzucili.13 Pan zaś winnicy rzekł: Co uczynię? Poślę syna mego umiłowanego. Może, gdy zobaczą, ulękną się14 0racze zaś, ujrzawszy go, namyślali się między sobą, mówiąc: Ten jest dziedzic; zabijmy go, aby dziedzictwo nam się dostało.15 I wyrzuciwszy go z winnicy, zabili. Cóż im więc uczyni pan winnicy ?16 Przyjdzie, i wygubi tych oraczów, a winnicę odda innym. Co usłyszawszy, rzekli mu: Uchowaj Boże!17 On zaś spojrzawszy na nich, rzekł: Cóż więc znaczy, co jest napisane: “Kamień, który odrzucili budowniczy, ten stał się kamieniem węgielnym ?”18 Każdy, kto upadnie na ten kamień, rozbije się, a na kogo on spadnie, tego skruszy.19 I usiłowali przedniejsi kapłani i doktorowie targnąć się nań rękami w tejże chwili, lecz bali się ludu. Zrozumieli bowiem, że przeciw nim powiedział to podobieństwo. CZY PŁACIĆ PODATEK?20 A Śledząc go, posłali szpiegów, którzy udawaliby sprawiedliwych, aby go podchwycić w mowie, żeby go wydać do urzędu i władz namiestnika.21 I spytali go, mówiąc: Nauczycielu, wiemy, że dobrze mówisz i uczysz; a nie oglądasz się na osobg, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczasz.22 Czy godzi się nam dawać podatek cesarzowi, czy też nie?23 Lecz on przejrzawszy podstęp ich, rzekł do nich: Czemu mnie kusicie?24 Pokażcie mi denara. Czyj ma obraz i napis ? Odpowiadając, rzekli mu: Cesarski. 25 I rzekł im: Oddajcież więc, co jest cesarskiego cesarzowi, a co jest Bożego Bogu.26 I nie mogli zganić słowa jego przed ludem, a dziwiąc się odpowiedzi jego, umilkli. SADUCEUSZE, A ZMARTWYCHWSTANIE CIAŁ.27 Przystąpili zaś niektórzy z saduceuszów, co mówią, że nie ma zmartwychwstania, i spytali go,28 mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz napisał nam: “Jeśliby czyjś brat umarł, mając żonę, a byłby bez dzieci, niech brat jego weźmie ją za żonę, i wzbudzi potomstwo bratu swemu.”29 Było tedy siedmiu braci; a pierwszy pojął żonę, i umarł bezdzietnie.30 I pojął ją drugi, ale i ten umarł bez syna.31 I trzeci ją pojął, i tak samo wszyscy siedmiu, a nie zostawili potomstwa, i pomarli.32 Po wszystkich umarła też i niewiasta.33 W zmartwychwstaniu więc któregoż z nich będzie żoną, ponieważ siedmiu miało ją za żonę?34 I rzekł im Jezus: Synowie tego świata żenią się i za mąż idą;35 lecz ci, którzy za godnych będą uznani wieku tamtego i powstania z martwych, nie będą ani wychodzić za mąż, ani żon pojmować.36 Nie będą bowiem mogli więcej umrzeć; bo są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc dziećmi zmartwychwstania.27 A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz pokazał u krzaka, zowiąc Pana “Bogiem Abrahama i Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba.” 38 A Bóg nie jest umarłych, ale żywych, jemu bowiem wszyscy żyją.39 A odpowiadając niektórzy z doktorów, rzekli mu: Nauczycielu, dobrześ powiedział. 40 I już o nic więcej nie śmieli go pytać. CHRYSTUS SYNEM I PANEM DAWIDA.41 I rzekł do nich: Jakże to mówią, że Chrystus jest synem Dawidowym ?42 A sam Dawid powiada w księdze Psalmów: “Rzekł Pan Panu mojemu: Siądź po prawicy mojej,43 aż położę nieprzyjaciół twoich podnóżkiem nóg twoich.”44 Dawid więc nazywa go Panem; jakże jest synem jego ? 45 Gdy zaś cały lud słuchał, rzekł uczniom swoim:46 Strzeżcie się doktorów, którzy chętnie chodzą w długich szatach, i lubią pozdrowienia na rynku i pierwsze krzesła w synagogach i pierwsze miejsca przy ucztach,47 którzy objadają domy wdów, udając długą modlitwę. Tych czeka większe potępienie.21 GROSZ WDOWI.1 A spoglądając, ujrzał tych bogatych, którzy rzucali do skarbony ofiary swoje.2 A ujrzał też i ubożuchną wdowę wrzucającą dwa szelążki.3 I rzekł: Prawdziwie wam powiadam, że ta uboga wdowa więcej, niż wszyscy wrzuciła.4 Albowiem ci wszyscy z tego, co im zbywało, wrzucili do darów Bożych, a ta z niedostatku swego włożyła wszystko, co miała na utrzymanie swoje. PROROCTWO O ZBURZENIU JEROZOLIMY I KOŃCU ŚWIATA.5 A gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest ozdobiona pięknymi kamieniami i darami, rzekł:6 Przyjdą dni, że z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był rozwalony.7 I pytali go, mówiąc: Nauczycieiu, kiedyż się to stanie, a co za znak, gdy się to dziać zacznie?8 A on im rzekł: Uważajcie; żeby was nie zwiedziono; bo wielu przyjdzie w imię moje, mówiąc, że ja jestem, a czas się przybliżył; nie chodźcież więc za nimi.9 Gdy zaś usłyszycie o wojnach i rozruchach, nie lękajcie się: potrzeba, aby to wpierw się stało, ale jeszcze nie zaraz koniec.10 Wtedy im mówił: Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu.11 I wielkie trzęsienia ziemi będą miejscami, i mory i głody i strachy z nieba i znaki wielkie będą.12 Ale przed tym wszystkim podniosą na was ręce swoje, i będą was prześladować, podając do synagog i więzień, ciągnąc do królów i namiestników dla imienia mego.13 To zaś was spotka na świadectwo.14 A przeto weźcie sobie do serca nie obmyślać naprzód, jakbyście mieli odpowiadać.15 Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której nie będą mogli oprzeć się, ani sprzeciwiać wszyscy przeciwnicy wasi.16 A wydawać was będą rodzice i bracia i krewni i przyjaciele, i niektórych z was o śmierć przyprawią. 17 I będziecie w nienawiści u wszystkich dla imienia mego.18 A włos z głowy waszej nie zginie.19 W cierpliwości waszej posiądziecie dusze wasze. UPADEK JEROZOLIMY.20 Gdy zaś ujrzycie Jeruzalem wojskiem otoczone, wtedy wiedzcie, że się przybliżyło spustoszenie jego.21 Wtedy ci, co są w Judei, niech uciekają na góry, a którzy są w środku niej, niech uchodzą, a ci, co są po okolicznych miejscach, niech do niej nie wchodzą22 Są to bowiem dni pomsty, aby się wypełniło wszystko, co było napisane.23 A biada brzemiennym i karmiącym w owe dni; albowiem będzie ucisk wielki na ziemi i gniew przeciw ludowi temu. 24 I polegną od ostrza miecza, i zapędzą ich w niewolę między wszystkie narody, a Jeruzalem deptane będzie przez pogan, aż się wypełnią czasy narodów. KONIEC ŚWIATA. 25 I będą znaki na słońcu i księżycu i na gwiazdach, a na ziemi uciśnienie narodów od zamieszania szumu morskiego i nawałnicy,26 skoro ludzie schnąć będą od strachu i oczekiwania tych rzeczy, które będą przychodzić na wszystek świat; albowiem moce niebieskie poruszone będą.27 A wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłoku, z mocą wielką i z majestatem.28 Gdy zaś to dziać się pocznie, spojrzyjcie, a podnieście głowy wasze, bo się przybliża odkupienie wasze.29 I powiedział im podobieństwo: Spojrzyjcie na figę i na wszystkie drzewa.30 Gdy już z siebie owoc wydają, wiecie, że już blisko jest lato.31 Tak i wy, gdy ujrzycie, że się to będzie działo, wiedzcie, że blisko jest królestwo Boże.32 Zaprawdę mówię wam, że nie przeminie to plemię, aż się wszystko ziści.33 Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą. ZACHĘTA DO CZUJOŚC1.34 A miejcie się na baczności, aby kiedy serca wasze nie były obciążone obżarstwem i opilstwem i troskami tego życia, żeby na was z nagła ten dzień nie przyszedł.35 Albowiem spadnie on jak potrzask na wszystkich, którzy mieszkają po całej ziemi.36 A przeto czuwajcie modląc się na każdy czas, abyście byli godni uniknąć tego wszystkiego, co przyjść ma, i stanąć przed Synem Człowieczym.37 I nauczał we dnie w świątyni, a w nocy wychodząc, przebywał na górze, którą zwą Oliwną.38 A wszystek lud od rana schodził się do niego w świątyni, aby go słuchać.CZĘŚĆ III (22,1- 24,53)MĘKA I ZMARTWYCHWSTANIE ZBAWICIELAI. MĘKA (22,1 – 23,56)22 ZDRADA JUDASZA.

CS RU Brytjka King J. 22 ZDRADA JUDASZA. 1 cf. Tłum. Толк. Zbliżał się też dzień święty Przaśników, nazywany Paschą.Приближался праздник опресноков, называемый Пасхою, Приближaшесz же прaздникъ њпрэснHкъ, глаг0лемый пaсха: 22,1Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVηγγιζεν ēngizen
V-IAI-3S G5707
ἐγγίζωengizōto come neardrew nigh
δε de
CONJ
δέdethenNow
η ē
T-NSF
hothe/this/who 
εορτη eortē
N-NSF
ἑορτήheortēfestivalthe feast
των tōn
T-GPN
hothe/this/whothe feast
αζυμων azumōn
A-GPN
ἄζυμοςazumosunleavenedof unleavened bread
η ē
T-NSF
hothe/this/who, which
λεγομενη legomenē
V-PPP-NSF G5746
λέγωlegōto speakis called
πασχα pascha
ARAM
πάσχαpaschaPassoverthe Passover
 
2 cf. Tłum. Толк. A przedniejsi kapłani i doktorowie przemyśliwali, jakby Jezusa zabić, ale bali się ludu.и искали первосвященники и книжники, как бы погубить Его, потому что боялись народа. и3 и3скaху ґрхіерeє и3 кни1жницы, кaкw бы ўби1ли є3го2: боsхусz бо людjй. 22,2Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
εζητουν ezētoun
V-IAI-3P G5707
ζητέωzēteōto seeksought
οι oi
T-NPM
hothe/this/who 
αρχιερεις archiereis
N-NPM
ἀρχιερεύςarchiereushigh-priestthe chief priests
και kai
CONJ
καίkaiandand
οι oi
T-NPM
hothe/this/whothe chief priests
γραμματεις grammateis
N-NPM
γραμματεύςgrammateusscribescribes
το to
T-ASN
hothe/this/whoscribes
πως pōs
ADV-I
πωςpōshowhow
ανελωσιν anelōsin
V-2AAS-3P G5632
ἀναιρέωanaireōto killthey might kill
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
εφοβουντο efobounto
V-INI-3P G5711
φοβέωfobeōto fearthey feared
γαρ gar
CONJ
γάρgarfor; for
τον ton
T-ASM
hothe/this/whothe people
λαον laon
N-ASM
λαόςlaosa peoplethe people
 
3 cf. Tłum. Толк. I wstąpił szatan w Judasza, którego zwano Iszkariotą, jednego z dwunastu.Вошел же сатана в Иуду, прозванного Искариотом, одного из числа двенадцати, Вни1де же сатанA во їyду нарицaемаго їскаріHтъ, сyща t числA nбоюнaдесzте, 22,3Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεισηλθεν eisēlthen
V-2AAI-3S G5627
εἰσέρχομαιeiserchomaito enterentered
δε de
CONJ
δέdethenThen
σατανας satanas
N-NSM
ΣατανᾶςsatanasSatanSatan
εις eis
PREP
εἰςeistowardinto
ιουδαν ioudan
N-ASM
ἸούδαςioudasJudah/Judas/JudeJudas
τον ton
T-ASM
hothe/this/who 
καλουμενον kaloumenon
V-PPP-ASM G5746
καλέωkaleōto call[to call]
ισκαριωτην iskariōtēn
N-ASM
Ἰσκαριώτης, Ἰσκαριώθiskariōtēs iskariōthIscariotIscariot
οντα onta
V-PAP-ASM G5723
εἰμίeimito be, being
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromof
του tou
T-GSM
hothe/this/who 
αριθμου arithmou
N-GSM
ἀριθμόςarithmosnumberthe number
των tōn
T-GPM
hothe/this/whoSatan
δωδεκα dōdeka
A-NUI
δώδεκαdōdekatwelveof the twelve
 
4 cf. Tłum. Толк. I odszedł, i umówił się z przedniejszymi kapłanami i przełożonymi, jakby im go wydał.и он пошел, и говорил с первосвященниками и начальниками, как Его предать им. и3 шeдъ глаг0ла ґрхіерewмъ и3 воев0дамъ, кaкw є3го2 предaстъ и5мъ. 22,4Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
απελθων apelthōn
V-2AAP-NSM G5631
ἀπέρχομαιaperchomaito go awayhe went his way
συνελαλησεν sunelalēsen
V-AAI-3S G5656
συλλαλέωsullaleōto talk with, and communed
τοις tois
T-DPM
hothe/this/who 
αρχιερευσιν archiereusin
N-DPM
ἀρχιερεύςarchiereushigh-priestwith the chief priests
και kai
CONJ
καίkaiandand
στρατηγοις stratēgois
N-DPM
στρατηγόςstratēgosofficer/magistratecaptains
το to
T-ASN
hothe/this/whowith the chief priests
πως pōs
ADV-I
πωςpōshow, how
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
παραδω paradō
V-2AAS-3S G5632
παραδίδωμιparadidōmito deliverhe might betray
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto them
 
5 cf. Tłum. Толк. I uradowali się, i ułożyli, że mu dadzą pieniądze.Они обрадовались и согласились дать ему денег; И# возрaдовашасz и3 совэщaша є3мY срeбреники дaти: 22,5Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
εχαρησαν echarēsan
V-2AOI-3P G5644
χαίρωchairōto rejoicethey were glad
και kai
CONJ
καίkaiand, and
συνεθεντο sunethento
V-2AMI-3P G5639
συντίθημιsuntithēmito agreecovenanted
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
αργυριον argurion
N-ASN
ἀργύριονargurionsilvermoney
δουναι dounai
V-2AAN G5629
δίδωμιdidōmito giveto give
 
6 cf. Tłum. Толк. I obiecał, i szukał sposobnej pory, jakby im go wydać z dala od rzeszy.и он обещал, и искал удобного времени, чтобы предать Его им не при народе. и3 и3сповёда и3 и3скaше ўд0бна врeмене, да предaстъ є3го2 и5мъ без8 нар0да. 22,6Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
εξωμολογησεν exōmologēsen
V-AAI-3S G5656
ἐξομολογέομαιexomologeomaito agreehe promised
και kai
CONJ
καίkaiand, and
εζητει ezētei
V-IAI-3S G5707
ζητέωzēteōto seeksought
ευκαιριαν eukairian
N-ASF
εὐκαιρίαeukairiaopportunityopportunity
του tou
T-GSN
hothe/this/who 
παραδουναι paradounai
V-2AAN G5629
παραδίδωμιparadidōmito deliverto betray
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
ατερ ater
PREP
ἄτερaterwithoutin the absence of
οχλου ochlou
N-GSM
ὄχλοςochloscrowdthe multitude
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto them
 
OSTATNIA WIECZERZA.7 cf. Tłum. Толк. Przyszedł zaś dzień Przaśników, w którym należało ofiarować Paschę.Настал же день опресноков, в который надлежало заколать пасхального агнца, Пріи1де же дeнь њпрэсн0кwвъ, в0ньже подобaше жрeти пaсху: 22,7Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVηλθεν ēlthen
V-2AAI-3S G5627
ἔρχομαιerchomaito come/gocame
δε de
CONJ
δέdethenThen
η ē
T-NSF
hothe/this/who 
ημερα ēmera
N-NSF
ἡμέραhēmeradaythe day
των tōn
T-GPN
hothe/this/who 
αζυμων azumōn
A-GPN
ἄζυμοςazumosunleavenedof unleavened bread
η ē
R-DSF
ὅς, ἥhhos ēwhichwhen
εδει edei
V-IAI-3S G5707
δεῖdeibe necessarymust
θυεσθαι thuesthai
V-PPN G5745
θύωthuōto sacrificebe killed
το to
T-ASN
hothe/this/whothe day
πασχα pascha
ARAM
πάσχαpaschaPassoverthe passover
 
8 cf. Tłum. Толк. и послал Иисус Петра и Иоанна, сказав: пойдите, приготовьте нам есть пасху. и3 послA петрA и3 їwaнна, рeкъ: шє1дша ўгот0вайта нaмъ пaсху, да ћмы. 22,8Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
απεστειλεν apesteilen
V-AAI-3S G5656
ἀποστέλλωapostellōto sendhe sent
πετρον petron
N-ASM
ΠέτροςpetrosPeterPeter
και kai
CONJ
καίkaiandand
ιωαννην iōannēn
N-ASM
ἸωάννηςiōannēsJohnJohn
ειπων eipōn
V-2AAP-NSM G5631
λέγωlegōto speak, saying
πορευθεντες poreuthentes
V-AOP-NPM G5679
πορεύωporeuōto goGo
ετοιμασατε etoimasate
V-AAM-2P G5657
ἑτοιμάζωhetoimazōto make readyand prepare
ημιν ēmin
P-1DP
ἐγώegōI/weus
το to
T-ASN
hothe/this/who 
πασχα pascha
ARAM
πάσχαpaschaPassoverthe passover
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/to, that
φαγωμεν fagōmen
V-2AAS-1P G5632
φαγεῖνfageinto eatwe may eat
 
9 cf. Tłum. Толк. A oni rzekli: Gdzie chcesz, abyśmy przygotowali ?Они же сказали Ему: где велишь нам приготовить? W$на же рек0ста є3мY: гдЁ х0щеши ўгот0ваемъ; 22,9Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοι oi
T-NPM
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethenAnd
ειπαν eipan
V-2AAI-3P G5627
λέγωlegōto speakthey said
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
που pou
ADV-I
ποῦpouwhere?, Where
θελεις theleis
V-PAI-2S G5719
θέλωthelōto will/desirewilt thou
ετοιμασωμεν etoimasōmen
V-AAS-1P G5661
ἑτοιμάζωhetoimazōto make readythat we prepare
 
10 cf. Tłum. Толк. I rzekł do nich: Oto gdy wejdziecie do miasta, spotka się z wami pewien człowiek, niosący dzban wody; idźcież za nim do domu, do którego wejdzieОн сказал им: вот, при входе вашем в город, встретится с вами человек, несущий кувшин воды; последуйте за ним в дом, в который войдет он, Џнъ же речE и4ма: сE, восходsщема вaма во грaдъ, срsщетъ вы2 человёкъ въ скудeльницэ в0ду носS: по нeмъ и3дёта въ д0мъ, в0ньже вх0дитъ, 22,10Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
T-NSM
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethenAnd
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speakhe said
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto them
ιδου idou
V-2AMM-2S G5640
ὁράωhoraōto seeBehold
εισελθοντων eiselthontōn
V-2AAP-GPM G5631
εἰσέρχομαιeiserchomaito enterare entered
υμων umōn
P-2GP
σύsuyouyou
εις eis
PREP
εἰςeistowardinto
την tēn
T-ASF
hothe/this/whothe city
πολιν polin
N-ASF
πόλιςpoliscitythe city
συναντησει sunantēsei
V-FAI-3S G5692
συναντάωsunantaōto meet, there shall
υμιν umin
P-2DP
σύsuyou, when ye
ανθρωπος anthrōpos
N-NSM
ἄνθρωποςanthrōposa humana man
κεραμιον keramion
N-ASN
κεράμιονkeramionclay jara pitcher
υδατος udatos
N-GSN
ὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterof water
βασταζων bastazōn
V-PAP-NSM G5723
βαστάζωbastazōto carry, bearing
ακολουθησατε akolouthēsate
V-AAM-2P G5657
ἀκολουθέωakoloutheōto follow; follow
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
εις eis
PREP
εἰςeistowardinto
την tēn
T-ASF
hothe/this/whothe house
οικιαν oikian
N-ASF
οἰκίαoikiahousethe house
εις eis
PREP
εἰςeistoward[toward]
ην ēn
R-ASF
ὅς, ἥhhos ēwhich[which]
εισπορευεται eisporeuetai
V-PNI-3S G5736
εἰσπορεύωeisporeuōto enterhe entereth in
 
11 cf. Tłum. Толк. I powiecie gospodarzowi domu: Nauczyciel mówi tobie: Gdzie jest gospoda, w której bym spożył Paschę z uczniami moimi и скажите хозяину дома: Учитель говорит тебе: где комната, в которой бы Мне есть пасху с учениками Моими? и3 рцёта д0му владhцэ: гlетъ тебЁ ўч™ль: гдё є3сть њби1тель, и3дёже пaсху со ўчн7ки6 мои1ми снёмъ; 22,11Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
ερειτε ereite
V-FAI-2P G5692
ἐρέω, ἐρῶereō erōto speakye shall say
τω
T-DSM
hothe/this/who 
οικοδεσποτη oikodespotē
N-DSM
οἰκοδεσπότηςoikodespotēshouseholderunto the goodman
της tēs
T-GSF
hothe/this/whounto the goodman
οικιας oikias
N-GSF
οἰκίαoikiahouseof the house
λεγει legei
V-PAI-3S G5719
λέγωlegōto speaksaith
σοι soi
P-2DS
σύsuyouunto thee
ο o
T-NSM
hothe/this/whoof the house
διδασκαλος didaskalos
N-NSM
διδάσκαλοςdidaskalosteacher, The Master
που pou
ADV-I
ποῦpouwhere?, Where
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beis
το to
T-NSN
hothe/this/who, The Master
καταλυμα kataluma
N-NSN
κατάλυμαkatalumaguest room/innthe guestchamber
οπου opou
ADV
ὅπουhopouwhere(-ever), where
το to
T-ASN
hothe/this/whothe guestchamber
πασχα pascha
ARAM
πάσχαpaschaPassoverthe passover
μετα meta
PREP
μετάmetawith/afterwith
των tōn
T-GPM
hothe/this/whodisciples
μαθητων mathētōn
N-GPM
μαθητήςmathētēsdiscipledisciples
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/wemy
φαγω fagō
V-2AAS-1S G5632
φαγεῖνfageinto eatI shall eat
 
12 cf. Tłum. Толк. A on wam pokaże wieczernik wielki, usłany, i tam przygotujcie.И он покажет вам горницу большую устланную; там приготовьте. и3 т0й вaма покaжетъ г0рницу вeлію п0стлану: тY ўгот0вайта. 22,12Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκακεινος kakeinos
D-NSM-K
κἀκεῖνοςkakeinosand that oneAnd he
υμιν umin
P-2DP
σύsuyouyou
δειξει deixei
V-FAI-3S G5692
δεικνύωdeiknuōto showshall shew
αναγαιον anagaion
N-ASN
ἀνώγεονanōgeonan upper roomupper room
μεγα mega
A-ASN
μέγαςmegasgreata large
εστρωμενον estrōmenon
V-RPP-ASN G5772
στρώννυμιstrōnnumito spreadfurnished
εκει ekei
ADV
ἐκεῖekeithere: there
ετοιμασατε etoimasate
V-AAM-2P G5657
ἑτοιμάζωhetoimazōto make readymake ready
 
13 cf. Tłum. Толк. 0dszedłszy zaś znaleźli, jak im powiedział, i przygotowali Paschę.Они пошли, и нашли, как сказал им, и приготовили пасху. Шє1дша же њбрэт0ста, ћкоже речE и4ма: и3 ўгот0васта пaсху. 22,13Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαπελθοντες apelthontes
V-2AAP-NPM G5631
ἀπέρχομαιaperchomaito go awaythey went
δε de
CONJ
δέdethenAnd
ευρον euron
V-2AAI-3P G5627
εὑρίσκωheuriskōto find/meet, and found
καθως kathōs
ADV
καθώςkathōsas/just asas
ειρηκει eirēkei
V-LAI-3S-ATT G5715
ἐρέω, ἐρῶereō erōto speakhe had said
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto them
και kai
CONJ
καίkaiand: and
ητοιμασαν ētoimasan
V-AAI-3P G5656
ἑτοιμάζωhetoimazōto make readythey made ready
το to
T-ASN
hothe/this/who 
πασχα pascha
ARAM
πάσχαpaschaPassoverthe passover
 
14 cf. Tłum. Толк. A gdy przyszła pora, zasiadł do stołu, i dwunastu apostołów z nim. И когда настал час, Он возлег, и двенадцать Апостолов с Ним, И# є3гдA бhсть чaсъ, возлежE, и3 nбанaдесzте ґпcла съ ни1мъ, 22,14Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
οτε ote
ADV
ὅτεhotewhenwhen
εγενετο egeneto
V-2ADI-3S G5633
γίνομαιginomaito bewas come
η ē
T-NSF
hothe/this/who 
ωρα ōra
N-NSF
ὥραhōrahourthe hour
ανεπεσεν anepesen
V-2AAI-3S G5627
ἀναπίπτωanapiptōto recline, he sat down
και kai
CONJ
καίkaiand, and
οι oi
T-NPM
hothe/this/whothe hour
αποστολοι apostoloi
N-NPM
ἀπόστολοςapostolosapostleapostles
συν sun
PREP
σύνsunwithwith
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
 
15 cf. Tłum. Толк. I rzekł im: Pożądaniem pożądałem pożywać tę Paschę z wami, zanimbym cierpiał.и сказал им: очень желал Я есть с вами сию пасху прежде Моего страдания, и3 речE къ ни6мъ: желaніемъ возжелёхъ сію2 пaсху ћсти съ вaми, прeжде дaже не пріимY мyкъ: 22,15Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speakhe said
προς pros
PREP
πρόςprosto/withunto
αυτους autous
P-APM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
επιθυμια epithumia
N-DSF
ἐπιθυμίαepithumiadesireWith desire
επεθυμησα epethumēsa
V-AAI-1S G5656
ἐπιθυμέωepithumeōto long forI have desired
τουτο touto
D-ASN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
το to
T-ASN
hothe/this/who 
πασχα pascha
ARAM
πάσχαpaschaPassoverpassover
φαγειν fagein
V-2AAN G5629
φαγεῖνfageinto eatto eat
μεθ meth
PREP
μετάmetawith/afterwith
υμων umōn
P-2GP
σύsuyouyou
προ pro
PREP
πρόprobeforebefore
του tou
T-GSN
hothe/this/who 
με me
P-1AS
ἐγώegōI/weI
παθειν pathein
V-2AAN G5629
πάσχωpaschōto suffersuffer
 
16 cf. Tłum. Толк. Gdyż wam powiadam, że odtąd nie będę jej pożywał, aż się wypełni w królestwie Bożym.ибо сказываю вам, что уже не буду есть ее, пока она не совершится в Царствии Божием. гlю бо вaмъ, ћкw tсeлэ не и4мамъ ћсти t неS, д0ндеже скончaютсz во цrтвіи б9іи. 22,16Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVλεγω legō
V-PAI-1S G5719
λέγωlegōto speakI say
γαρ gar
CONJ
γάρgarforFor
υμιν umin
P-2DP
σύsuyouunto you
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/since,
ου ou
PRT-N
οὐouno 
μη
PRT-N
μήnotnot
φαγω fagō
V-2AAS-1S G5632
φαγεῖνfageinto eatI will
αυτο auto
P-ASN
αὐτόςautoshe/she/it/selfthereof
εως eōs
ADV
ἕωςheōsuntil, until
οτου otou
R-GSN-ATT
ὅτουhotouuntil 
πληρωθη plērōthē
V-APS-3S G5686
πληρόωplēroōto fulfillit be fulfilled
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τη
T-DSF
hothe/this/whothe kingdom
βασιλεια basileia
N-DSF
βασιλείαbasileiakingdomthe kingdom
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof God
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodof God
 
17 cf. Tłum. Толк. A wziąwszy kielich dzięki czynił i rzekł: Weźcie, a podzielcie między siebie.И, взяв чашу и благодарив, сказал: приимите ее и разделите между собою, И# пріи1мъ чaшу, хвалY воздaвъ, речE: пріими1те сію2, и3 раздэли1те себЁ: 22,17Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
δεξαμενος dexamenos
V-ADP-NSM G5666
δέχομαιdechomaito receivehe took
ποτηριον potērion
N-ASN
ποτήριονpotērioncupthe cup
ευχαριστησας eucharistēsas
V-AAP-NSM G5660
εὐχαριστέωeucharisteōto thank, and gave thanks
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speak, and said
λαβετε labete
V-2AAM-2P G5628
λαμβάνωlambanōto takeTake
τουτο touto
D-ASN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
και kai
CONJ
καίkaiand, and
διαμερισατε diamerisate
V-AAM-2P G5657
διαμερίζωdiamerizōto dividedivide
εις eis
PREP
εἰςeistoward[toward]
εαυτους eautous
F-2APM
ἑαυτοῦheautoumy/your/him-selfamong yourselves
 
18 cf. Tłum. Толк. Albowiem wam powiadam, że nie będę pił z owocu winnego szczepu, aż przyjdzie królestwo Boże.ибо сказываю вам, что не буду пить от плода виноградного, доколе не придет Царствие Божие. гlю бо вaмъ, ћкw не и4мамъ пи1ти t плодA л0знагw, д0ндеже цrтвіе б9іе пріи1детъ. 22,18Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVλεγω legō
V-PAI-1S G5719
λέγωlegōto speakI say
γαρ gar
CONJ
γάρgarforFor
υμιν umin
P-2DP
σύsuyouunto you
ου ou
PRT-N
οὐouno 
μη
PRT-N
μήnotnot
πιω piō
V-2AAS-1S G5632
πίνωpinōto drinkI will
απο apo
PREP
ἀπόapofromof
του tou
T-GSN
hothe/this/whothe fruit
νυν nun
ADV
νῦνnunnow[now]
απο apo
PREP
ἀπόapofrom[from]
του tou
T-GSN
hothe/this/whoof the vine
γενηματος genēmatos
N-GSN
γέννημαgennēmaoffspringthe fruit
της tēs
T-GSF
hothe/this/whothe kingdom
αμπελου ampelou
N-GSF
ἄμπελοςampelosvineof the vine
εως eōs
ADV
ἕωςheōsuntil, until
ου ou
R-GSM
ὅς, ἥhhos ēwhich[which]
η ē
T-NSF
hothe/this/whoof God
βασιλεια basileia
N-NSF
βασιλείαbasileiakingdomthe kingdom
του tou
T-GSM
hothe/this/who[the/this/who]
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodof God
ελθη elthē
V-2AAS-3S G5632
ἔρχομαιerchomaito come/goshall come
 
USTANOWIENIE EUCHARYSTII19 cf. Tłum. Толк. A wziąwszy chleb, dzięki czynił, łamał, i dał im, mówiąc: To jest ciało moje, które się za was daje. To czyńcie na moją pamiątkę.И, взяв хлеб и благодарив, преломил и подал им, говоря: сие есть тело Мое, которое за вас предается; сие творите в Мое воспоминание. И# пріи1мъ хлёбъ, хвалY воздaвъ, преломи2 и3 дадE и5мъ, гlz: сіE є4сть тёло моE, є4же за вы2 даeмо: сіE твори1те въ моE воспоминaніе. 22,19Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
λαβων labōn
V-2AAP-NSM G5631
λαμβάνωlambanōto takehe took
αρτον arton
N-ASM
ἄρτοςartosbreadbread
ευχαριστησας eucharistēsas
V-AAP-NSM G5660
εὐχαριστέωeucharisteōto thank, and gave thanks
εκλασεν eklasen
V-AAI-3S G5656
κλάωklaōto break, and brake
και kai
CONJ
καίkaiand, and
εδωκεν edōken
V-AAI-3S G5656
δίδωμιdidōmito givegave
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto them
λεγων legōn
V-PAP-NSM G5723
λέγωlegōto speak, saying
τουτο touto
D-NSN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beis
το to
T-NSN
hothe/this/who 
σωμα sōma
N-NSN
σῶμαsōmabodybody
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/weof me
[το     to
T-NSN
hothe/this/whobody
υπερ uper
PREP
ὑπέρhuperabove/forfor
υμων umōn
P-2GP
σύsuyouyou
διδομενον didomenon
V-PPP-NSN G5746
δίδωμιdidōmito giveis given
τουτο touto
D-ASN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
ποιειτε poieite
V-PAM-2P G5720
ποιέωpoieōto do/makedo
εις eis
PREP
εἰςeistowardin
την tēn
T-ASF
hothe/this/whowhich
εμην emēn
S-1SASF
ἐμόςemosmy[my]
αναμνησιν anamnēsin
N-ASF
ἀνάμνησιςanamnēsisremembranceremembrance
 
20 cf. Tłum. Толк. Tak samo i kielich, po wieczerzy, mówiąc: Ten jest kielich, Nowy Testament we krwi mojej, który za was będzie wylany.Также и чашу после вечери, говоря: сия чаша есть Новый Завет в Моей крови, которая за вас проливается. Тaкожде же и3 чaшу по вeчери, гlz: сіS чaша н0вый завётъ моeю кр0вію, ћже за вы2 проливaетсz: 22,20Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandalso
το to
T-NSN
hothe/this/who 
ποτηριον potērion
N-NSN
ποτήριονpotērioncupthe cup
ωσαυτως ōsautōs
ADV
ὡσαύτωςhōsautōslikewiseLikewise
μετα meta
PREP
μετάmetawith/afterafter
το to
T-ASN
hothe/this/who 
δειπνησαι deipnēsai
V-AAN G5658
δειπνέωdeipneōto dinesupper
λεγων legōn
V-PAP-NSM G5723
λέγωlegōto speak, saying
τουτο touto
D-NSN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
το to
T-NSN
hothe/this/whothe cup
ποτηριον potērion
N-NSN
ποτήριονpotērioncupcup
η ē
T-NSF
hothe/this/whocup
καινη kainē
A-NSF
καινόςkainosnewthe new
διαθηκη diathēkē
N-NSF
διαθήκηdiathēkēcovenanttestament
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τω
T-DSN
hothe/this/whoblood
αιματι aimati
N-DSN
αἷμαhaimabloodblood
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/wemy
το to
T-NSN
hothe/this/who, which
υπερ uper
PREP
ὑπέρhuperabove/forfor
υμων umōn
P-2GP
σύsuyouyou
εκχυννομενον]]     ekchunnomenon
V-PPP-NSN G5746
ἐκχέωekcheōto pour outis shed
 
21 cf. Tłum. Толк. Wszelako, oto ręka tego, co mnie wydaje, ze mną jest na stole.И вот, рука предающего Меня со Мною за столом; nбaче сE, рукA предаю1щагw мS со мн0ю (є4сть) на трапeзэ, 22,21Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVπλην plēn
ADV
πλήνplēnbut/howeverBut
ιδου idou
V-2AMM-2S G5640
ὁράωhoraōto see, behold
η ē
T-NSF
hothe/this/who, the hand
χειρ cheir
N-NSF
χείρcheirhand, the hand
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof him that
παραδιδοντος paradidontos
V-PAP-GSM G5723
παραδίδωμιparadidōmito deliverbetrayeth
με me
P-1AS
ἐγώegōI/weme
μετ met
PREP
μετάmetawith/afterwith
εμου emou
P-1GS
ἐγώegōI/weme
επι epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againston
της tēs
T-GSF
hothe/this/whothe table
τραπεζης trapezēs
N-GSF
τράπεζαtrapezatablethe table
 
22 cf. Tłum. Толк. A Syn Człowieczy idzie wprawdzie według tego, co jest postanowione; wszakże biada człowiekowi temu, przez którego będzie wydany.впрочем, Сын Человеческий идет по предназначению, но горе тому человеку, которым Он предается. и3 сн7ъ ќбw чlвёческій и4детъ по речeнному: nбaче г0ре человёку томY, и4мже предаeтсz. 22,22Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/since[that/since]
ο o
T-NSM
hothe/this/who 
υιος uios
N-NSM
υἱόςhuiossonthe Son
μεν men
PRT
μένmenon the other handtruly
του tou
T-GSM
hothe/this/who 
ανθρωπου anthrōpou
N-GSM
ἄνθρωποςanthrōposa humanof man
κατα kata
PREP
κατάkataaccording to, as
το to
T-ASN
hothe/this/whoof man
ωρισμενον ōrismenon
V-RPP-ASN G5772
ὁρίζωhorizōto determineit was determined
πορευεται poreuetai
V-PNI-3S G5736
πορεύωporeuōto gogoeth
πλην plēn
ADV
πλήνplēnbut/however: but
ουαι ouai
INJ
οὐαίouaiwoe!woe
τω
T-DSM
hothe/this/whoman
ανθρωπω anthrōpō
N-DSM
ἄνθρωποςanthrōposa humanman
εκεινω ekeinō
D-DSM
ἐκεῖνοςekeinosthatunto that
δι di
PREP
διάdiathrough/because ofby
ου ou
R-GSM
ὅς, ἥhhos ēwhichwhom
παραδιδοται paradidotai
V-PPI-3S G5743
παραδίδωμιparadidōmito deliverhe is betrayed
 
23 cf. Tłum. Толк. И они начали спрашивать друг друга, кто бы из них был, который это сделает. И# тjи начaша и3скaти въ себЁ, кот0рый ќбw t ни1хъ х0щетъ сіE сотвори1ти. 22,23Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
αυτοι autoi
P-NPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthey
ηρξαντο ērxanto
V-ADI-3P G5662
ἄρχομαιarchomaito rule/beginbegan
συζητειν suzētein
V-PAN G5721
συζητέωsuzēteōto debateto enquire
προς pros
PREP
πρόςprosto/withamong
εαυτους eautous
F-3APM
ἑαυτοῦheautoumy/your/him-selfthemselves
το to
T-ASN
hothe/this/who 
τις tis
I-NSM
τίςtiswhich?, which
αρα ara
PRT-I
ἆραarano? 
ειη eiē
V-PAO-3S G5722
εἰμίeimito beit was
εξ ex
PREP
ἐκekof/fromof
αυτων autōn
P-GPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
ο o
T-NSM
hothe/this/who 
τουτο touto
D-ASN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
μελλων mellōn
V-PAP-NSM G5723
μέλλωmellōbe about tothat should
πρασσειν prassein
V-PAN G5721
πράσσωprassōto do/requiredo
 
SPÓR O PIERWSZEŃSTWO.24 cf. Tłum. Толк. wszczął się też spór między nimi, który by z nich zdawał się być większym.Был же и спор между ними, кто из них должен почитаться большим. Бhсть же и3 прS въ ни1хъ, кjй мни1тсz и4хъ бhти б0лій. 22,24Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεγενετο egeneto
V-2ADI-3S G5633
γίνομαιginomaito bethere was
δε de
CONJ
δέdethenAnd
και kai
CONJ
καίkaiandalso
φιλονεικια filoneikia
N-NSF
φιλονεικίαfiloneikialove of disputea strife
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongamong
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
το to
T-NSN
hothe/this/who 
τις tis
I-NSM
τίςtiswhich?, which
αυτων autōn
P-GPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfof them
δοκει dokei
V-PAI-3S G5719
δοκέωdokeōto thinkaccounted
ειναι einai
V-PAN G5721
εἰμίeimito beshould be
μειζων meizōn
A-NSM-C
μέγαςmegasgreatthe greatest
 
25 cf. Tłum. Толк. I rzekł im: Królowie narodów panują nad nimi, a ci, którzy władzę nad nimi sprawują, zwani są dobroczyńcami.Он же сказал им: цари господствуют над народами, и владеющие ими благодетелями называются, Џнъ же речE и5мъ: цaріе kзы6къ госп0дствуютъ и4ми, и3 њбладaющіи и4ми благодaтелє нарицaютсz: 22,25Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
T-NSM
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethenAnd
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speakhe said
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto them
οι oi
T-NPM
hothe/this/whoThe kings
βασιλεις basileis
N-NPM
βασιλεύςbasileuskingThe kings
των tōn
T-GPN
hothe/this/whoof the Gentiles
εθνων ethnōn
N-GPN
ἔθνοςethnosGentilesof the Gentiles
κυριευουσιν kurieuousin
V-PAI-3P G5719
κυριεύωkurieuōto lord overexercise lordship
αυτων autōn
P-GPN
αὐτόςautoshe/she/it/selfover them
και kai
CONJ
καίkaiand; and
οι oi
T-NPM
hothe/this/whothey that
εξουσιαζοντες exousiazontes
V-PAP-NPM G5723
ἐξουσιάζωexousiazōto have authorityexercise authority upon
αυτων autōn
P-GPN
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
ευεργεται euergetai
N-NPM
εὐεργέτηςeuergetēsbenefactorbenefactors
καλουνται kalountai
V-PPI-3P G5743
καλέωkaleōto callare called
 
26 cf. Tłum. Толк. Lecz wy nie tak; ale który jest między wami większy, niech będzie jako mniejszy; a przełożony, jako ten, co służy.а вы не так: но кто из вас больше, будь как меньший, и начальствующий - как служащий. вh же не тaкw: но б0лій въ вaсъ, да бyдетъ ћкw мнjй: и3 стaрэй, ћкw служaй. 22,26Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVυμεις umeis
P-2NP
σύsuyouye
δε de
CONJ
δέdethenBut
ουχ ouch
PRT-N
οὐounonot
ουτως outōs
ADV
οὕτω, οὕτωςhhoutō outōsthus(-ly)so
αλλ all
CONJ
ἀλλάallabut: but
ο o
T-NSM
hothe/this/who 
μειζων meizōn
A-NSM-C
μέγαςmegasgreatis greatest
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongamong
υμιν umin
P-2DP
σύsuyouyou
γινεσθω ginesthō
V-PNM-3S G5737
γίνομαιginomaito be, let him be
ως ōs
ADV
ὡςhōswhich/howas
ο o
T-NSM
hothe/this/who 
νεωτερος neōteros
A-NSM-C
νέοςneosnewthe younger
και kai
CONJ
καίkaiand; and
ο o
T-NSM
hothe/this/whohe that
ηγουμενος ēgoumenos
V-PNP-NSM G5740
ἡγέομαιhēgeomaito governhe that is chief
ως ōs
ADV
ὡςhōswhich/how, as
ο o
T-NSM
hothe/this/whohe that
διακονων diakonōn
V-PAP-NSM G5723
διακονέωdiakoneōto servedoth serve
 
27 cf. Tłum. Толк. Albowiem któż jest większy: ten, co siedzi u stołu, czy ten, co służy? Czyż nie ten, który siedzi? Ja też jestem wpośród was, jako ten, który służy.Ибо кто больше: возлежащий, или служащий? не возлежащий ли? А Я посреди вас, как служащий. Кт0 бо б0лій, возлежaй ли, и3ли2 служaй; не возлежaй ли; Ѓзъ же посредЁ вaсъ є4смь ћкw служaй. 22,27Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτις tis
I-NSM
τίςtiswhich?whether
γαρ gar
CONJ
γάρgarforFor
μειζων meizōn
A-NSM-C
μέγαςmegasgreatgreater
ο o
T-NSM
hothe/this/who, he that
ανακειμενος anakeimenos
V-PNP-NSM G5740
ἀνάκειμαιanakeimaito reclinesitteth at meat
η ē
PRT
ēor, or
ο o
T-NSM
hothe/this/whohe that
διακονων diakonōn
V-PAP-NSM G5723
διακονέωdiakoneōto serveserveth
ουχι ouchi
PRT-I
οὐχίouchinot? not
ο o
T-NSM
hothe/this/whohe that
ανακειμενος anakeimenos
V-PNP-NSM G5740
ἀνάκειμαιanakeimaito reclinesitteth at meat
εγω egō
P-1NS
ἐγώegōI/weI
δε de
CONJ
δέdethen? but
εν en
PREP
ἐνenin/on/among 
μεσω mesō
A-DSN
μέσοςmesosmidstamong
υμων umōn
P-2GP
σύsuyouyou
ειμι eimi
V-PAI-1S G5719
εἰμίeimito beam
ως ōs
ADV
ὡςhōswhich/howas
ο o
T-NSM
hothe/this/whohe that
διακονων diakonōn
V-PAP-NSM G5723
διακονέωdiakoneōto serveserveth
 
28 cf. Tłum. Толк. A oni zaczęli pytać się między sobą, który by to z nich był, co miał to uczynić.Но вы пребыли со Мною в напастях Моих, Вh же є3стE пребhвше со мн0ю въ напaстехъ мои1хъ, 22,28Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVυμεις umeis
P-2NP
σύsuyouYe
δε de
CONJ
δέdethen 
εστε este
V-PAI-2P G5719
εἰμίeimito beare
οι oi
T-NPM
hothe/this/whothey which
διαμεμενηκοτες diamemenēkotes
V-RAP-NPM G5761
διαμένωdiamenōto remainhave continued
μετ met
PREP
μετάmetawith/afterwith
εμου emou
P-1GS
ἐγώegōI/weme
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τοις tois
T-DPM
hothe/this/whotemptations
πειρασμοις peirasmois
N-DPM
πειρασμόςpeirasmostemptation/testingtemptations
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/wemy
 
29 cf. Tłum. Толк. I ja wam przekazuję króIestwo, jak mi przekazał Ojciec mój,и Я завещаваю вам, как завещал Мне Отец Мой, Царство, и3 ѓзъ завэщавaю вaмъ, ћкоже завэщA мнЁ nц7ъ м0й, цrтво, 22,29Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαγω kagō
P-1NS-K
κἀγώkagōand IAnd I
διατιθεμαι diatithemai
V-PMI-1S G5731
διατίθημιdiatithēmito make a covenantappoint
υμιν umin
P-2DP
σύsuyouunto you
καθως kathōs
ADV
καθώςkathōsas/just as, as
διεθετο dietheto
V-2AMI-3S G5639
διατίθημιdiatithēmito make a covenanthath appointed
μοι moi
P-1DS
ἐγώegōI/weunto me
ο o
T-NSM
hothe/this/whoFather
πατηρ patēr
N-NSM
πατήρpatērfatherFather
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/wemy
βασιλειαν basileian
N-ASF
βασιλείαbasileiakingdoma kingdom
 
30 cf. Tłum. Толк. abyście jedli i pili u stołu mego w królestwie moim, i siedzieli na stolicach, sądząc dwanaście pokoleń izraelskich.да ядите и пиете за трапезою Моею в Царстве Моем, и сядете на престолах судить двенадцать колен Израилевых. да ћсте и3 піeте на трапeзэ моeй во цrтвіи моeмъ: и3 сsдете на пrт0лэхъ, судsще nбэманaдесzте колёнома ї}левома. 22,30Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/toThat
εσθητε esthēte
V-PAS-2P G5725
ἐσθίωesthiōto eatye may eat
και kai
CONJ
καίkaiandand
πινητε pinēte
V-PAS-2P G5725
πίνωpinōto drinkdrink
επι epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstat
της tēs
T-GSF
hothe/this/who 
τραπεζης trapezēs
N-GSF
τράπεζαtrapezatabletable
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/wemy
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τη
T-DSF
hothe/this/who 
βασιλεια basileia
N-DSF
βασιλείαbasileiakingdomkingdom
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/wemy
και kai
CONJ
καίkaiand, and
καθησθε kathēsthe
V-PNI-2P G5736
κάθημαιkathēmaito sit[to sit]
επι epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againston
θρονων thronōn
N-GPM
θρόνοςthronosthronethrones
τας tas
T-APF
hothe/this/whotable
δωδεκα dōdeka
A-NUI
δώδεκαdōdekatwelvethe twelve
φυλας fulas
N-APF
φυλήfulētribetribes
κρινοντες krinontes
V-PAP-NPM G5723
κρίνωkrinōto judgejudging
του tou
T-GSM
hothe/this/whokingdom
ισραηλ israēl
N-PRI
ἸσραήλisraēlIsraelof Israel
 
ZAPOWIEDŹ ZAPARCIA SIĘ PIOTRA.31 cf. Tłum. Толк. I rzekł Pan: Szymonie, Szymonie! Oto szatan pożądał, aby was przesiał jako pszenicę.И сказал Господь: Симон! Симон! се, сатана просил, чтобы сеять вас как пшеницу, Речe же гDь: сjмwне, сjмwне, сE, сатанA пр0ситъ вaсъ, дабы2 сёzлъ, ћкw пшени1цу: 22,31Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVσιμων simōn
N-VSM
ΣίμωνsimōnSimonSimon
σιμων simōn
N-VSM
ΣίμωνsimōnSimon, Simon
ιδου idou
V-2AMM-2S G5640
ὁράωhoraōto see, behold
ο o
T-NSM
hothe/this/who 
σατανας satanas
N-NSM
ΣατανᾶςsatanasSatan, Satan
εξητησατο exētēsato
V-AMI-3S G5668
ἐξαιτέωexaiteōto demand/ask forhath desired
υμας umas
P-2AP
σύsuyouyou
του tou
T-GSN
hothe/this/whothe Lord
σινιασαι siniasai
V-AAN G5658
σινιάζωsiniazōto sift, that he may sift
ως ōs
ADV
ὡςhōswhich/howas
τον ton
T-ASM
hothe/this/who, Satan
σιτον siton
N-ASM
σῖτοςsitosgrainwheat
 
32 cf. Tłum. Толк. Ale ja prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja; a ty kiedyś, nawróciwszy się, utwierdzaj braci twoich.но Я молился о тебе, чтобы не оскудела вера твоя; и ты некогда, обратившись, утверди братьев твоих. ѓзъ же моли1хсz њ тебЁ, да не њскудёетъ вёра твоS: и3 ты2 нёкогда њбрaщьсz ўтверди2 брaтію твою2. 22,32Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεγω egō
P-1NS
ἐγώegōI/weI
δε de
CONJ
δέdethenBut
εδεηθην edeēthēn
V-API-1S G5681
δέομαιdeomaito prayhave prayed
περι peri
PREP
περίperiaboutfor
σου sou
P-2GS
σύsuyouthou
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/to, that
μη
PRT-N
μήnotnot
εκλιπη eklipē
V-2AAS-3S G5632
ἐκλείπωekleipōto failfail
η ē
T-NSF
hothe/this/whofaith
πιστις pistis
N-NSF
πίστιςpistisfaith/trustfaith
σου sou
P-2GS
σύsuyouthee
και kai
CONJ
καίkaiand: and
συ su
P-2NS
σύsuyouthy
ποτε pote
PRT
ποτέpoteonce/whenwhen
επιστρεψας epistrepsas
V-AAP-NSM G5660
ἐπιστρέφωepistrefōto turnart converted
στηρισον stērison
V-AAM-2S G5657
στηρίζωstērizōto establish, strengthen
τους tous
T-APM
hothe/this/whobrethren
αδελφους adelfous
N-APM
ἀδελφόςadelfosbrotherbrethren
σου sou
P-2GS
σύsuyouthy
 
33 cf. Tłum. Толк. A on mu rzekł: Panie! Z tobą gotów jestem iść do więzienia, i na śmierć.Он отвечал Ему: Господи! с Тобою я готов и в темницу и на смерть идти. Џнъ же речE є3мY: гDи, съ тоб0ю гот0въ є4смь и3 въ темни1цу и3 на смeрть и3ти2. 22,33Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
T-NSM
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethenAnd
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speakhe said
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
κυριε kurie
N-VSM
κύριοςkurioslord, Lord
μετα meta
PREP
μετάmetawith/afterwith
σου sou
P-2GS
σύsuyouthee
ετοιμος etoimos
A-NSM
ἕτοιμοςhetoimosreadyready
ειμι eimi
V-PAI-1S G5719
εἰμίeimito be, I am
και kai
CONJ
καίkaiand, both
εις eis
PREP
εἰςeistowardinto
φυλακην fulakēn
N-ASF
φυλακήfulakēprison/watchprison
και kai
CONJ
καίkaiand, and
εις eis
PREP
εἰςeistowardto
θανατον thanaton
N-ASM
θάνατοςthanatosdeathdeath
πορευεσθαι poreuesthai
V-PNN G5738
πορεύωporeuōto goto go
 
34 cf. Tłum. Толк. Lecz on rzekł: Powiadam ci, Piotrze, nie zapieje dziś kur, aż się trzykroć zaprzesz, że mię nie znasz.Но Он сказал: говорю тебе, Петр, не пропоет петух сегодня, как ты трижды отречешься, что не знаешь Меня. Џнъ же речE: гlю ти2, пeтре, не возгласи1тъ пётель днeсь, д0ндеже трикрaты tвeржешисz менє2 не вёдэти. 22,34Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
T-NSM
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethenAnd
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speakI tell
λεγω legō
V-PAI-1S G5719
λέγωlegōto speakhe said
σοι soi
P-2DS
σύsuyouthee
πετρε petre
N-VSM
ΠέτροςpetrosPeter, Peter
ου ou
PRT-N
οὐouno 
φωνησει fōnēsei
V-FAI-3S G5692
φωνέωfōneōto callshall
σημερον sēmeron
ADV
σήμερονsēmerontodaythis day
αλεκτωρ alektōr
N-NSM
ἀλέκτωρalektōrrooster, the cock
εως eōs
ADV
ἕωςheōsuntil[until]
τρις tris
ADV
τρίςtristhree timesthrice
με me
P-1AS
ἐγώegōI/weme
απαρνηση aparnēsē
V-FDI-2S G5695
ἀπαρνέομαιaparneomaito denythou shalt
ειδεναι eidenai
V-RAN G5760
εἴδωeidōto knowthou knowest
 
35 cf. Tłum. Толк. I rzekł im: Gdy was posłałem bez trzosa i torby podróżnej i obuwia, czy wam czego brakowało? A oni rzekli: Niczego.И сказал им: когда Я посылал вас без мешка и без сумы и без обуви, имели ли вы в чем недостаток? Они отвечали: ни в чем. И# речE и5мъ: є3гдA послaхъ вы2 без8 влагaлища и3 без8 мёха и3 без8 сапHгъ, є3дA чесогw2 лишeни бhсте; Nни1 же рёша: ничесHже. 22,35Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speakhe said
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto them
οτε ote
ADV
ὅτεhotewhenWhen
απεστειλα apesteila
V-AAI-1S G5656
ἀποστέλλωapostellōto sendI sent
υμας umas
P-2AP
σύsuyouyou
ατερ ater
PREP
ἄτερaterwithoutwithout
βαλλαντιου ballantiou
N-GSN
βαλλάντιονballantionpursepurse
και kai
CONJ
καίkaiand, and
πηρας pēras
N-GSF
πήραpērabagscrip
και kai
CONJ
καίkaiand, and
υποδηματων upodēmatōn
N-GPN
ὑπόδημαhupodēmasandalshoes
μη
PRT-N
μήnotany
τινος tinos
X-GSN
τιςtisonething
υστερησατε usterēsate
V-AAI-2P G5656
ὑστερέωhustereōto lack, lacked ye
οι oi
T-NPM
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethen, And
ειπαν eipan
V-2AAI-3P G5627
λέγωlegōto speakthey said
ουθενος outhenos
A-GSN-N
οὐδείςoudeisno one, Nothing
 
36 cf. Tłum. Толк. Rzekł im tedy: Ale teraz, kto ma trzos, niech weźmie także i torbę podróżną; a kto nie ma, niech sprzeda płaszcz swój, a kupi miecz.Тогда Он сказал им: но теперь, кто имеет мешок, тот возьми его, также и суму; а у кого нет, продай одежду свою и купи меч; Речe же и5мъ: но нн7э и4же и4мать влагaлище, да в0зметъ, тaкожде и3 мёхъ: ґ и4же не и4мать, да продaстъ ри1зу свою2, и3 кyпитъ н0жъ: 22,36Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speaksaid he
δε de
CONJ
δέdethen[then]
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto them
αλλα alla
CONJ
ἀλλάallabutBut
νυν nun
ADV
νῦνnunnownow
ο o
T-NSM
hothe/this/who, he that
εχων echōn
V-PAP-NSM G5723
ἔχωechōto have/behath
βαλλαντιον ballantion
N-ASN
βαλλάντιονballantionpursea purse
αρατω aratō
V-AAM-3S G5657
αἴρωairōto take up, let him take
ομοιως omoiōs
ADV
ὁμοίωςhomoiōslikewiselikewise
και kai
CONJ
καίkaiand, and
πηραν pēran
N-ASF
πήραpērabagscrip
και kai
CONJ
καίkaiand: and
ο o
T-NSM
hothe/this/whohe that
μη
PRT-N
μήnotno
εχων echōn
V-PAP-NSM G5723
ἔχωechōto have/behath
πωλησατω pōlēsatō
V-AAM-3S G5657
πωλέωpōleōto sell, let him sell
το to
T-ASN
hothe/this/whogarment
ιματιον imation
N-ASN
ἱμάτιονhimationclothinggarment
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
και kai
CONJ
καίkaiand, and
αγορασατω agorasatō
V-AAM-3S G5657
ἀγοράζωagorazōto buybuy one
μαχαιραν machairan
N-ASF
μάχαιραmachairaswordsword
 
37 cf. Tłum. Толк. Albowiem powiadam wam, iż jeszcze potrzeba, aby to, co napisane jest, wypełniło się na mnie: “I policzony jest między złoczyńców.” Gdyż to, co mnie dotyczy, do końca dochodzi.ибо сказываю вам, что должно исполниться на Мне и сему написанному: и к злодеям причтен. Ибо то, что о Мне, приходит к концу. гlю бо вaмъ, ћкw є3щE пи1саное сE, подобaетъ, да скончaетсz њ мнЁ, є4же: и3 со беззак0нными вмэни1сz. И$бо є4же њ мнЁ, кончи1ну и4мать. 22,37Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVλεγω legō
V-PAI-1S G5719
λέγωlegōto speakI say
γαρ gar
CONJ
γάρgarforFor
υμιν umin
P-2DP
σύsuyouunto you
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/since, that
τουτο touto
D-ASN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
το to
T-ASN
hothe/this/who 
γεγραμμενον gegrammenon
V-RPP-ASN G5772
γράφωgrafōto writeis written
δει dei
V-PAI-3S G5719
δεῖdeibe necessarymust
τελεσθηναι telesthēnai
V-APN G5683
τελέωteleōto finishbe accomplished
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
εμοι emoi
P-1DS
ἐγώegōI/weme
το to
T-ASN
hothe/this/whothat
και kai
CONJ
καίkaiand, And
μετα meta
PREP
μετάmetawith/afteramong
ανομων anomōn
A-GPM
ἄνομοςanomoslawlessthe transgressors
ελογισθη elogisthē
V-API-3S G5681
λογίζομαιlogizomaito counthe was reckoned
και kai
CONJ
καίkaiand 
γαρ gar
CONJ
γάρgarfor: for
το to
T-ASN
hothe/this/whothe things
περι peri
PREP
περίperiaboutconcerning
εμου emou
P-1GS
ἐγώegōI/weme
τελος telos
N-ASN
τέλοςtelosgoal/taxan end
εχει echei
V-PAI-3S G5719
ἔχωechōto have/behave
 
38 cf. Tłum. Толк. Lecz oni rzekli: Panie, oto tu dwa miecze. On zaś im rzekł: Dosyć jest.Они сказали: Господи! вот, здесь два меча. Он сказал им: довольно. Nни1 же рёша: гDи, сE, нож† здЁ двA. Џнъ же речE и5мъ: дов0льно є4сть. 22,38Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοι oi
T-NPM
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethenAnd
ειπαν eipan
V-2AAI-3P G5627
λέγωlegōto speakthey said
κυριε kurie
N-VSM
κύριοςkurioslord, Lord
ιδου idou
V-2AMM-2S G5640
ὁράωhoraōto see, behold
μαχαιραι machairai
N-NPF
μάχαιραmachairaswordswords
ωδε ōde
ADV
ὧδεhōdehere, here
δυο duo
A-NUI
δύοduotwotwo
ο o
T-NSM
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethen. And
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speakhe said
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto them
ικανον ikanon
A-NSN
ἱκανόςhikanossufficientenough
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beIt is
 
MODLITWA I KONANIE W OGROJCU39 cf. Tłum. Толк. A wyszedłszy, zdążał według zwyczaju na górę Oliwną, a za nim też poszli i uczniowie.И, выйдя, пошел по обыкновению на гору Елеонскую, за Ним последовали и ученики Его. (За?_р7f.) И# и3зшeдъ и4де по њбhчаю въ г0ру є3леHнскую: по нeмъ же и3д0ша ўчн7цы2 є3гw2. 22,39Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
εξελθων exelthōn
V-2AAP-NSM G5631
ἐξέρχομαιexerchomaito go outhe came out
επορευθη eporeuthē
V-AOI-3S G5675
πορεύωporeuōto go, and went
κατα kata
PREP
κατάkataaccording to, as
το to
T-ASN
hothe/this/whohe was wont
εθος ethos
N-ASN
ἔθοςethoscustomhe was wont
εις eis
PREP
εἰςeistoward, to
το to
T-ASN
hothe/this/whothe mount
ορος oros
N-ASN
ὄροςorosmountainthe mount
των tōn
T-GPF
hothe/this/whoof Olives
ελαιων elaiōn
N-GPF
ἐλαίαelaiaolive treeof Olives
ηκολουθησαν ēkolouthēsan
V-AAI-3P G5656
ἀκολουθέωakoloutheōto followfollowed
δε de
CONJ
δέdethenalso
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
και]     kai
CONJ
καίkaiand; and
οι oi
T-NPM
hothe/this/whodisciples
μαθηται mathētai
N-NPM
μαθητήςmathētēsdiscipledisciples
 
40 cf. Tłum. Толк. A gdy przyszedł na miejsce, rzekł im: Módlcie się, abyście nie weszli w pokuszenie.Придя же на место, сказал им: молитесь, чтобы не впасть в искушение. Бhвъ же на мёстэ, речE и5мъ: моли1тесz, да не вни1дете въ напaсть. 22,40Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVγενομενος genomenos
V-2ADP-NSM G5637
γίνομαιginomaito bewhen he was
δε de
CONJ
δέdethenAnd
επι epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstat
του tou
T-GSM
hothe/this/whothe place
τοπου topou
N-GSM
τόποςtoposplacethe place
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speak, he said
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto them
προσευχεσθε proseuchesthe
V-PNM-2P G5737
προσεύχομαιproseuchomaito prayPray that
μη
PRT-N
μήnotnot
εισελθειν eiselthein
V-2AAN G5629
εἰσέρχομαιeiserchomaito enterye enter
εις eis
PREP
εἰςeistowardinto
πειρασμον peirasmon
N-ASM
πειρασμόςpeirasmostemptation/testingtemptation
 
41 cf. Tłum. Толк. Sam zaś oddalił się od nich jakby na rzutkamienia, a upadłszy na kolana,modlił się,И Сам отошел от них на вержение камня, и, преклонив колени, молился, И# сaмъ tступи2 t ни1хъ ћкw вержeніемъ кaмене, и3 покл0нь колBна молsшесz, 22,41Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
αυτος autos
P-NSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhe
απεσπασθη apespasthē
V-API-3S G5681
ἀποσπάωapospaōto draw awaywas withdrawn
απ ap
PREP
ἀπόapofromfrom
αυτων autōn
P-GPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
ωσει ōsei
ADV
ὡσείhōseilike/as/aboutabout
λιθου lithou
N-GSM
λίθοςlithosstonea stone's
βολην bolēn
N-ASF
βολήbolēthrowingcast
και kai
CONJ
καίkaiand, and
θεις theis
V-2AAP-NSM G5631
τίθημιtithēmito placekneeled
τα ta
T-APN
hothe/this/whodown
γονατα gonata
N-APN
γόνυgonua kneedown
προσηυχετο prosēucheto
V-INI-3S G5711
προσεύχομαιproseuchomaito pray, and prayed
 
42 cf. Tłum. Толк. mówiąc: Ojcze, jeśli chcesz, przenieś ode mnie ten kielich; wszakże nie moja wola, ale twoja niech się stanie.говоря: Отче! о, если бы Ты благоволил пронести чашу сию мимо Меня! впрочем не Моя воля, но Твоя да будет. гlz: џ§е, ѓще в0лиши мимонести2 чaшу сію2 t менє2: nбaче не моS в0лz, но твоS да бyдетъ. 22,42Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVλεγων legōn
V-PAP-NSM G5723
λέγωlegōto speakSaying
πατερ pater
N-VSM
πατήρpatērfatherFather
ει ei
COND
εἰeiif, if
βουλει boulei
V-PNI-2S G5736
βούλομαιboulomaito planthou be willing
παρενεγκε parenenke
V-2AAM-2S G5628
παραφέρωparaferōto take away, remove
τουτο touto
D-ASN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
το to
T-ASN
hothe/this/who 
ποτηριον potērion
N-ASN
ποτήριονpotērioncupcup
απ ap
PREP
ἀπόapofromfrom
εμου emou
P-1GS
ἐγώegōI/weme
πλην plēn
ADV
πλήνplēnbut/however: nevertheless
μη
PRT-N
μήnotnot
το to
T-NSN
hothe/this/whocup
θελημα thelēma
N-NSN
θέλημαthelēmawill/desirewill
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/wemy
αλλα alla
CONJ
ἀλλάallabut, but
το to
T-NSN
hothe/this/whowill
σον son
S-2SNSN
σόςsosyourthine
γινεσθω ginesthō
V-PNM-3S G5737
γίνομαιginomaito be, be done
 
43 cf. Tłum. Толк. I ukazał mu się anioł z nieba, posilając go. A będąc w trwodze śmiertelnej, modlił się usilniej.Явился же Ему Ангел с небес и укреплял Его. Kви1сz же є3мY ѓгGлъ съ нб7сE, ўкрэплsz є3го2. 22,43Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJV[ωφθη     ōfthē
V-API-3S G5681
ὁράωhoraōto seethere appeared
δε de
CONJ
δέdethenAnd
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
αγγελος angelos
N-NSM
ἄγγελοςangelosangelan angel
απο apo
PREP
ἀπόapofromfrom
του tou
T-GSM
hothe/this/who[the/this/who]
ουρανου ouranou
N-GSM
οὐρανόςouranosheavenheaven
ενισχυων enischuōn
V-PAP-NSM G5723
ἐνισχύωenischuōto strengthen, strengthening
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
 
44 cf. Tłum. Толк. I stał się pot jego jak krople krwi, spływającej na ziemię.И, находясь в борении, прилежнее молился, и был пот Его, как капли крови, падающие на землю. И# бhвъ въ п0двизэ, прилёжнэе молsшесz: бhсть же п0тъ є3гw2 ћкw к†пли кр0ве кaплющыz на зeмлю. 22,44Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
γενομενος genomenos
V-2ADP-NSM G5637
γίνομαιginomaito bebeing
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
αγωνια agōnia
N-DSF
ἀγωνίαagōniaa strugglean agony
εκτενεστερον ektenesteron
ADV
ἐκτενέστερονektenesteronearnestlymore earnestly
προσηυχετο prosēucheto
V-INI-3S G5711
προσεύχομαιproseuchomaito prayhe prayed
και kai
CONJ
καίkaiand[and]
εγενετο egeneto
V-2ADI-3S G5633
γίνομαιginomaito bewas
ο o
T-NSM
hothe/this/whosweat
ιδρως idrōs
N-NSM
ἱδρώςhidrōssweatsweat
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
ωσει ōsei
ADV
ὡσείhōseilike/as/aboutas it were
θρομβοι thromboi
N-NPM
θρόμβοςthrombosdropgreat drops
αιματος aimatos
N-GSN
αἷμαhaimabloodof blood
καταβαινοντες katabainontes
V-PAP-NPM G5723
καταβαίνωkatabainōto come/go downfalling down
επι epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstto
την tēn
T-ASF
hothe/this/whothe ground
γην]]     gēn
N-ASF
γῆearththe ground
 
45 cf. Tłum. Толк. A gdy wstał od modlitwy, i przyszedł do uczniów swoich, znalazł ich śpiących ze smutku.Встав от молитвы, Он пришел к ученикам, и нашел их спящими от печали И# востaвъ t моли1твы (и3) пришeдъ ко ўчн7кHмъ, њбрёте и5хъ спsщихъ t печaли 22,45Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
αναστας anastas
V-2AAP-NSM G5631
ἀνίστημιanistēmito arisewhen he rose up
απο apo
PREP
ἀπόapofromfrom
της tēs
T-GSF
hothe/this/whoprayer
προσευχης proseuchēs
N-GSF
προσευχήproseuchēprayerprayer
ελθων elthōn
V-2AAP-NSM G5631
ἔρχομαιerchomaito come/go, and was come
προς pros
PREP
πρόςprosto/withto
τους tous
T-APM
hothe/this/whohis disciples
μαθητας mathētas
N-APM
μαθητήςmathētēsdisciplehis disciples
ευρεν euren
V-2AAI-3S G5627
εὑρίσκωheuriskōto find/meet, he found
κοιμωμενους koimōmenous
V-PPP-APM G5746
κοιμάωkoimaōto sleepsleeping
αυτους autous
P-APM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
απο apo
PREP
ἀπόapofromfor
της tēs
T-GSF
hothe/this/whosorrow
λυπης lupēs
N-GSF
λύπηlupēgriefsorrow
 
46 cf. Tłum. Толк. I rzekł im: Czemu śpicie? Wstańcie, módlcie się, abyście nie weszli w pokusę.и сказал им: что вы спите? встаньте и молитесь, чтобы не впасть в искушение. и3 речE и5мъ: что2 спитE; востaвше моли1тесz, да не вни1дете въ напaсть. 22,46Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speaksaid
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto them
τι ti
I-ASN
τίςtiswhich?Why
καθευδετε katheudete
V-PAI-2P G5719
καθεύδωkatheudōto sleepsleep ye
ανασταντες anastantes
V-2AAP-NPM G5631
ἀνίστημιanistēmito arise? rise
προσευχεσθε proseuchesthe
V-PNM-2P G5737
προσεύχομαιproseuchomaito prayand pray
ινα ina
CONJ
ἵναhinain order that/to, lest
μη
PRT-N
μήnot 
εισελθητε eiselthēte
V-2AAS-2P G5632
εἰσέρχομαιeiserchomaito enterye enter
εις eis
PREP
εἰςeistowardinto
πειρασμον peirasmon
N-ASM
πειρασμόςpeirasmostemptation/testingtemptation
 
POJMANIE JEZUSA.47 cf. Tłum. Толк. Gdy on jeszcze mówił, oto rzesza i ten, którego zwano Judaszem, jeden z dwunastu, szedł przed nimi, i przystąpił do Jezusa, aby go pocałować.Когда Он еще говорил это, появился народ, а впереди его шел один из двенадцати, называемый Иуда, и он подошел к Иисусу, чтобы поцеловать Его. Ибо он такой им дал знак: Кого я поцелую, Тот и есть. є3щe же є3мY гlющу, сE, нар0дъ, и3 нарицaемый їyда, є3ди1нъ t nбоюнaдесzте, и3дsше пред8 ни1ми, и3 приступи2 ко ї}сови цэловaти є3го2. Сіe бо бЁ знaменіе дaлъ и5мъ: є3г0же ѓще лобжY, т0й є4сть. 22,47Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVετι eti
ADV
ἔτιetistillyet
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfwhile he
λαλουντος lalountos
V-PAP-GSM G5723
λαλέωlaleōto speakspake
ιδου idou
V-2AMM-2S G5640
ὁράωhoraōto see, behold
οχλος ochlos
N-NSM
ὄχλοςochloscrowda multitude
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ο o
T-NSM
hothe/this/who 
λεγομενος legomenos
V-PPP-NSM G5746
λέγωlegōto speakwas called
ιουδας ioudas
N-NSM
ἸούδαςioudasJudah/Judas/JudeJudas
εις eis
A-NSM
εἷςheisone, one
των tōn
T-GPM
hothe/this/whohe that
δωδεκα dōdeka
A-NUI
δώδεκαdōdekatwelveof the twelve
προηρχετο proērcheto
V-INI-3S G5711
προέρχομαιproerchomaito go before, went before
αυτους autous
P-APM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ηγγισεν ēngisen
V-AAI-3S G5656
ἐγγίζωengizōto come neardrew near
τω
T-DSM
hothe/this/whounto Jesus
ιησου iēsou
N-DSM
ἸησοῦςiēsousJesus/Joshuaunto Jesus
φιλησαι filēsai
V-AAN G5658
φιλέωfileōto loveto kiss
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
 
48 cf. Tłum. Толк. Jezus zaś mu rzekł: Judaszu, pocałunkiem wydajesz Syna Człowieczego?Иисус же сказал ему: Иуда! целованием ли предаешь Сына Человеческого? Ї}съ же речE є3мY: їyдо, лобзaніемъ ли сн7а чlвёческаго предаeши; 22,48Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
δε de
CONJ
δέdethenBut
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speaksaid
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
ιουδα iouda
N-VSM
ἸούδαςioudasJudah/Judas/JudeJudas
φιληματι filēmati
N-DSN
φίλημαfilēmakisswith a kiss
τον ton
T-ASM
hothe/this/who 
υιον uion
N-ASM
υἱόςhuiossonthe Son
του tou
T-GSM
hothe/this/whothe Son
ανθρωπου anthrōpou
N-GSM
ἄνθρωποςanthrōposa humanof man
παραδιδως paradidōs
V-PAI-2S G5719
παραδίδωμιparadidōmito deliver, betrayest thou
 
49 cf. Tłum. Толк. A ci, którzy przy nim byli, widząc, co się dziać miało, rzekli mu: Panie, czy mamy bić mieczem ?Бывшие же с Ним, видя, к чему идет дело, сказали Ему: Господи! не ударить ли нам мечом? Ви1дэвше же, и5же бёху съ ни1мъ, бывaемое, рёша є3мY: гDи, ѓще ўдaримъ ножeмъ; 22,49Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVιδοντες idontes
V-2AAP-NPM G5631
ὁράωhoraōto seesaw
δε de
CONJ
δέdethenWhen
οι oi
T-NPM
hothe/this/who 
περι peri
PREP
περίperiaboutabout
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
το to
T-ASN
hothe/this/whothey which were
εσομενον esomenon
V-FDP-ASN G5697
εἰμίeimito bewhat would follow
ειπαν eipan
V-2AAI-3P G5627
λέγωlegōto speak, they said
κυριε kurie
N-VSM
κύριοςkurioslord, Lord
ει ei
COND
εἰeiif, shall
παταξομεν pataxomen
V-FAI-1P G5692
πατάσσωpatassōto strikewe smite
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongwith
μαχαιρη machairē
N-DSF
μάχαιραmachairaswordthe sword
 
50 cf. Tłum. Толк. I jeden z nich uderzył sługę najwyższego kapłana, i uciął ucho jego prawe.И один из них ударил раба первосвященникова, и отсек ему правое ухо. И# ўдaри є3ди1нъ нёкій t ни1хъ ґрхіерeова рабA и3 ўрёза є3мY ќхо десн0е. 22,50Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
επαταξεν epataxen
V-AAI-3S G5656
πατάσσωpatassōto strikesmote
εις eis
A-NSM
εἷςheisoneone
τις tis
X-NSM
τιςtisone 
εξ ex
PREP
ἐκekof/fromof
αυτων autōn
P-GPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
του tou
T-GSM
hothe/this/who 
αρχιερεως archiereōs
N-GSM
ἀρχιερεύςarchiereushigh-priestof the high priest
τον ton
T-ASM
hothe/this/whothe servant
δουλον doulon
N-ASM
δοῦλοςdoulosslavethe servant
και kai
CONJ
καίkaiand, and
αφειλεν afeilen
V-2AAI-3S G5627
ἀφαιρέωafaireōto removecut off
το to
T-ASN
hothe/this/whoof the high priest
ους ous
N-ASN
οὖςousearear
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
το to
T-ASN
hothe/this/whoear
δεξιον dexion
A-ASN
δεξιόςdexiosrightright
 
51 cf. Tłum. Толк. Jezus zaś odpowiadając, rzekł: Poprzestańcie; nic nad to! A dotknąwszy ucha jego, uzdrowił go.Тогда Иисус сказал: оставьте, довольно. И, коснувшись уха его, исцелил его. Tвэщaвъ же ї}съ речE: њстaвите до сегw2. И# коснyвсz ќха є3гw2, и3сцэли2 є3го2. 22,51Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαποκριθεις apokritheis
V-AOP-NSM G5679
ἀποκρίνωapokrinōto answeranswered
δε de
CONJ
δέdethenAnd
ο]     o
T-NSM
hothe/this/whoJesus
ιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speakand said
εατε eate
V-PAM-2P G5720
ἐάωeaōto allowSuffer ye
εως eōs
ADV
ἕωςheōsuntilthus
τουτου toutou
D-GSN
οὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]
και kai
CONJ
καίkaiand, And
αψαμενος apsamenos
V-AMP-NSM G5671
ἅπτωhaptōto touchhe touched
του tou
T-GSN
hothe/this/whoear
ωτιου ōtiou
N-GSN
ὠτίονōtionearear
ιασατο iasato
V-ADI-3S G5662
ἰάομαιiaomaito heal, and healed
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis
 
52 cf. Tłum. Толк. I rzekł Jezus do tych, (którzy wyszli przeciw niemu) przedniejszych kapłanów i urzędników świątyni i starszych: Wyszliście jak na zbójcę z mieczami i kijami Первосвященникам же и начальникам храма и старейшинам, собравшимся против Него, сказал Иисус: как будто на разбойника вышли вы с мечами и кольями, чтобы взять Меня? Речe же ї}съ ко пришeдшымъ нaнь ґрхіерewмъ и3 воев0дамъ церкHвнымъ и3 стaрцємъ: ћкw на разб0йника ли и3зыд0сте со nрyжіемъ и3 дрек0льми ћти мS; 22,52Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speaksaid
δε de
CONJ
δέdethenThen
ιησους iēsous
N-NSM
ἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus
προς pros
PREP
πρόςprosto/withunto
τους tous
T-APM
hothe/this/whoJesus
παραγενομενους paragenomenous
V-2ADP-APM G5637
παραγίνομαιparaginomaito comewere come
επ ep
PREP
ἐπίepiupon/to/againstto
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
αρχιερεις archiereis
N-APM
ἀρχιερεύςarchiereushigh-priestthe chief priests
και kai
CONJ
καίkaiand, and
στρατηγους stratēgous
N-APM
στρατηγόςstratēgosofficer/magistratecaptains
του tou
T-GSN
hothe/this/whoof the temple
ιερου ierou
N-GSN
ἱερόςhierostempleof the temple
και kai
CONJ
καίkaiand, and
πρεσβυτερους presbuterous
A-APM-C
πρεσβύτεροςpresbuteroselderthe elders
ως ōs
ADV
ὡςhōswhich/how, as
επι epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstagainst
ληστην lēstēn
N-ASM
λῃστήςlēstēsrobber/rebela thief
εξηλθατε exēlthate
V-2AAI-2P G5627
ἐξέρχομαιexerchomaito go outBe ye come out
μετα meta
PREP
μετάmetawith/after, with
μαχαιρων machairōn
N-GPF
μάχαιραmachairaswordswords
και kai
CONJ
καίkaiandand
ξυλων xulōn
N-GPN
ξύλονxulonwoodstaves
 
53 cf. Tłum. Толк. Gdy codziennie wśród was bywałem w świątyni, nie podnieśliście rąk na mnie; ale ta jest godzina wasza i moc ciemności.Каждый день бывал Я с вами в храме, и вы не поднимали на Меня рук, но теперь ваше время и власть тьмы. по вс‰ дни6 сyщу ми2 съ вaми въ цeркви, не простр0сте руки2 на мS: но сE є4сть вaша годи1на и3 w4бласть тeмнаz. 22,53Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαθ kath
PREP
κατάkataaccording to 
ημεραν ēmeran
N-ASF
ἡμέραhēmeradaydaily
οντος ontos
V-PAP-GSM G5723
εἰμίeimito bewas
μου mou
P-1GS
ἐγώegōI/weme
μεθ meth
PREP
μετάmetawith/afterwith
υμων umōn
P-2GP
σύsuyouyou
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τω
T-DSN
hothe/this/whothe temple
ιερω ierō
N-DSN
ἱερόςhierostemplethe temple
ουκ ouk
PRT-N
οὐounono
εξετεινατε exeteinate
V-AAI-2P G5656
ἐκτείνωekteinōto stretch out, ye stretched forth
τας tas
T-APF
hothe/this/whohands
χειρας cheiras
N-APF
χείρcheirhandhands
επ ep
PREP
ἐπίepiupon/to/againstagainst
εμε eme
P-1AS
ἐγώegōI/weWhen I
αλλ all
CONJ
ἀλλάallabut: but
αυτη autē
D-NSF
οὗτοςhoutosthis/he/she/itthis
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beis
υμων umōn
P-2GP
σύsuyouyour
η ē
T-NSF
hothe/this/whohour
ωρα ōra
N-NSF
ὥραhōrahourhour
και kai
CONJ
καίkaiand, and
η ē
T-NSF
hothe/this/whothe power
εξουσια exousia
N-NSF
ἐξουσίαexousiaauthoritythe power
του tou
T-GSN
hothe/this/whoof darkness
σκοτους skotous
N-GSN
σκότοςskotosdarknessof darkness
 
POTRÓJNE ZAPARCIE SIĘ PIOTRA.54 cf. Tłum. Толк. A pojmawszy go, wprowadzili do domu najwyższego kapłana. Piotr jednak szedł za nim z daleka.Взяв Его, повели и привели в дом первосвященника. Петр же следовал издали. є4мше же є3го2 вед0ша и3 введ0ша є3го2 во дв0ръ ґрхіерeовъ. Пeтръ же в8слёдъ и3дsше и3здалeча. 22,54Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVσυλλαβοντες sullabontes
V-2AAP-NPM G5631
συλλαμβάνωsullambanōto seize/conceive/helptook they
δε de
CONJ
δέdethenThen
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
ηγαγον ēgagon
V-2AAI-3P G5627
ἄγωagōto bring, and led
και kai
CONJ
καίkaiand, and
εισηγαγον eisēgagon
V-2AAI-3P G5627
εἰσάγωeisagōto bring inbrought
εις eis
PREP
εἰςeistowardinto
την tēn
T-ASF
hothe/this/who 
οικιαν oikian
N-ASF
οἰκίαoikiahouse[house]
του tou
T-GSM
hothe/this/whothe high priest's
αρχιερεως archiereōs
N-GSM
ἀρχιερεύςarchiereushigh-priestthe high priest's
ο o
T-NSM
hothe/this/whohouse
δε de
CONJ
δέdethen. And
πετρος petros
N-NSM
ΠέτροςpetrosPeterPeter
ηκολουθει ēkolouthei
V-IAI-3S G5707
ἀκολουθέωakoloutheōto followfollowed
μακροθεν makrothen
ADV
μακρόθενmakrothenfrom afarafar off
 
55 cf. Tłum. Толк. Gdy zaś rozniecili ogień na dziedzińcu i siedli wokoło, był Piotr pomiędzy nimi. 56 Gdy go ujrzała jedna służąca siedzącego u światła, i przypatrzyła mu się, rzekła: I ten z nim był.Когда они развели огонь среди двора и сели вместе, сел и Петр между ними. Возгнёщшымъ же џгнь посредЁ дворA и3 вкyпэ сэдsщымъ и5мъ, сэдsше пeтръ посредЁ и4хъ. 22,55Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVπεριαψαντων periapsantōn
V-AAP-GPM G5660
ἅπτωhaptōto kindlewhen they had kindled
δε de
CONJ
δέdethenAnd
πυρ pur
N-ASN
πῦρpurfirea fire
εν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
μεσω mesō
A-DSN
μέσοςmesosmidstthe midst
της tēs
T-GSF
hothe/this/whoof the hall
αυλης aulēs
N-GSF
αὐλήaulēpalace/courtyardof the hall
και kai
CONJ
καίkaiand, and
συγκαθισαντων sunkathisantōn
V-AAP-GPM G5660
συγκαθίζωsunkathizōto sit down withwere set down together
εκαθητο ekathēto
V-INI-3S G5711
κάθημαιkathēmaito sitsat down
ο o
T-NSM
hothe/this/whoPeter
πετρος petros
N-NSM
ΠέτροςpetrosPeterPeter
μεσος mesos
A-NSM
μέσοςmesosmidstamong
αυτων autōn
P-GPM
αὐτόςautoshe/she/it/self,
 
56 cf. Tłum. Толк. Одна служанка, увидев его сидящего у огня и всмотревшись в него, сказала: и этот был с Ним. Ўзрёвши же є3го2 рабhнz нёкаz сэдsща при свётэ и3 воззрёвши нaнь, речE: и3 сeй съ ни1мъ бЁ. 22,56Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVιδουσα idousa
V-2AAP-NSF G5631
ὁράωhoraōto seebeheld
δε de
CONJ
δέdethenBut
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
παιδισκη paidiskē
N-NSF
παιδίσκηpaidiskēmaidservantmaid
τις tis
X-NSF
τιςtisonea certain
καθημενον kathēmenon
V-PNP-ASM G5740
κάθημαιkathēmaito sitas he sat
προς pros
PREP
πρόςprosto/withby
το to
T-ASN
hothe/this/whothe fire
φως fōs
N-ASN
φῶςfōslightthe fire
και kai
CONJ
καίkaiand, and
ατενισασα atenisasa
V-AAP-NSF G5660
ἀτενίζωatenizōto gazeearnestly looked
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfupon him
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speak, and said
και kai
CONJ
καίkaiandalso
ουτος outos
D-NSM
οὗτοςhoutosthis/he/she/it, This man
συν sun
PREP
σύνsunwithwith
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito bewas
 
57 cf. Tłum. Толк. A on się zaparł, mówiąc: Niewiasto, nie znam go.Но он отрекся от Него, сказав женщине: я не знаю Его. Џнъ же tвeржесz є3гw2, глаг0лz: жeно, не знaю є3гw2. 22,57Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
T-NSM
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethenAnd
ηρνησατο ērnēsato
V-ADI-3S G5662
ἀρνέομαιarneomaito denyhe denied
λεγων legōn
V-PAP-NSM G5723
λέγωlegōto speak, saying
ουκ ouk
PRT-N
οὐounonot
οιδα oida
V-RAI-1S G5758
εἴδωeidōto know, I know
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
γυναι gunai
N-VSF
γυνήgunēwoman, Woman
 
58 cf. Tłum. Толк. A po chwili ujrzawszy go inny, rzekł: I ty z nich jesteś. Piotr znów rzekł: O człowiecze, nie jestem.Вскоре потом другой, увидев его, сказал: и ты из них. Но Петр сказал этому человеку: нет! И# помaлэ другjй ви1дэвъ є3го2, речE: и3 ты2 t ни1хъ є3си2. Пeтръ же речE: человёче, нёсмь. 22,58Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
μετα meta
PREP
μετάmetawith/afterafter
βραχυ brachu
A-ASN
βραχύςbrachuslittlea little while
ετερος eteros
A-NSM
ἕτεροςheterosotheranother
ιδων idōn
V-2AAP-NSM G5631
ὁράωhoraōto seesaw
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
εφη efē
V-IAI-3S G5707
φημίfēmito saysaid
και kai
CONJ
καίkaiand, and
συ su
P-2NS
σύsuyou, Thou
εξ ex
PREP
ἐκekof/fromof
αυτων autōn
P-GPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
ει ei
V-PAI-2S G5719
εἰμίeimito be, I am
ο o
T-NSM
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethen. And
πετρος petros
N-NSM
ΠέτροςpetrosPeterPeter
εφη efē
V-IAI-3S G5707
φημίfēmito say[to say]
ανθρωπε anthrōpe
N-VSM
ἄνθρωποςanthrōposa human, Man
ουκ ouk
PRT-N
οὐounonot
ειμι eimi
V-PAI-1S G5719
εἰμίeimito beart also
 
59 cf. Tłum. Толк. A po upływie prawie jednej godziny ktoś inny począł twierdzić, mówiąc: Prawdziwie i ten z nim był, bo i Galilejczykiem jest.Прошло с час времени, еще некто настоятельно говорил: точно и этот был с Ним, ибо он Галилеянин. И# мимошeдшу ћкw часY є3ди1ному, и4нъ нёкій крэплsшесz глаг0лz: вои1стинну и3 сeй съ ни1мъ бЁ: и4бо галілeанинъ є4сть. 22,59Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
διαστασης diastasēs
V-2AAP-GSF G5631
διΐστημιdiistēmito passthe space
ωσει ōsei
ADV
ὡσείhōseilike/as/aboutabout
ωρας ōras
N-GSF
ὥραhōrahourhour
μιας mias
A-GSF
εἷςheisoneof one
αλλος allos
A-NSM
ἄλλοςallosanotheranother
τις tis
X-NSM
τιςtisone 
διισχυριζετο diischurizeto
V-INI-3S G5711
διϊσχυρίζομαιdiischurizomaito insistconfidently affirmed
λεγων legōn
V-PAP-NSM G5723
λέγωlegōto speak, saying
επ ep
PREP
ἐπίepiupon/to/against, Of
αληθειας alētheias
N-GSF
ἀλήθειαalētheiatrutha truth
και kai
CONJ
καίkaiandalso
ουτος outos
D-NSM
οὗτοςhoutosthis/he/she/itthis
μετ met
PREP
μετάmetawith/afterwith
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
ην ēn
V-IAI-3S G5707
εἰμίeimito behe is
και kai
CONJ
καίkaiand 
γαρ gar
CONJ
γάρgarfor: for
γαλιλαιος galilaios
N-NSM
ΓαλιλαῖοςgalilaiosGalileana Galilæan
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito bewas
 
60 cf. Tłum. Толк. A Piotr powiedział: Człowiecze, nie wiem, co mówisz! I natychmiast, gdy on jeszcze mówił, zapiał kur.Но Петр сказал тому человеку: не знаю, что ты говоришь. И тотчас, когда еще говорил он, запел петух. Речe же пeтръ: человёче, не вёмъ, є4же глаг0леши. И# ѓбіе, є3щE глаг0лющу є3мY, возгласи2 пётель. 22,60Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speakthou sayest
δε de
CONJ
δέdethenAnd
ο o
T-NSM
hothe/this/whoPeter
πετρος petros
N-NSM
ΠέτροςpetrosPeterPeter
ανθρωπε anthrōpe
N-VSM
ἄνθρωποςanthrōposa human, Man
ουκ ouk
PRT-N
οὐounonot
οιδα oida
V-RAI-1S G5758
εἴδωeidōto know, I know
ο o
R-ASN
ὅς, ἥhhos ēwhichwhat
λεγεις legeis
V-PAI-2S G5719
λέγωlegōto speaksaid
και kai
CONJ
καίkaiand. And
παραχρημα parachrēma
ADV
παραχρῆμαparachrēmainstantlyimmediately
ετι eti
ADV
ἔτιetistillyet
λαλουντος lalountos
V-PAP-GSM G5723
λαλέωlaleōto speakspake
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/self, while he
εφωνησεν efōnēsen
V-AAI-3S G5656
φωνέωfōneōto callcrew
αλεκτωρ alektōr
N-NSM
ἀλέκτωρalektōrrooster, the cock
 
61 cf. Tłum. Толк. A Pan obróciwszy się, spojrzał na Piotra. I wspomniał Piotr na słowa Pana, jakie był powiedział: Iż zanim kur zapieje, trzykroć się mnie zaprzesz.Тогда Господь, обратившись, взглянул на Петра, и Петр вспомнил слово Господа, как Он сказал ему: прежде нежели пропоет петух, отречешься от Меня трижды. И# њбрaщьсz гDь воззрЁ на петрA: и3 помzнY пeтръ сл0во гDне, ћкоже речE є3мY, ћкw прeжде дaже пётель не возгласи1тъ, tвeржешисz менє2 трикрaты. 22,61Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
στραφεις strafeis
V-2APP-NSM G5651
στρέφωstrefōto turnturned
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe Lord
κυριος kurios
N-NSM
κύριοςkurioslordthe Lord
ενεβλεψεν eneblepsen
V-AAI-3S G5656
ἐμβλέπωemblepōto look into/upon, and looked
τω
T-DSM
hothe/this/whoupon Peter
πετρω petrō
N-DSM
ΠέτροςpetrosPeterupon Peter
και kai
CONJ
καίkaiand. And
υπεμνησθη upemnēsthē
V-API-3S G5681
ὑπομιμνήσκωhupomimnēskōto remindremembered
ο o
T-NSM
hothe/this/whoPeter
πετρος petros
N-NSM
ΠέτροςpetrosPeterPeter
του tou
T-GSN
hothe/this/whothe word
ρηματος rēmatos
N-GSN
ῥῆμαrēmaword[word]
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof the Lord
κυριου kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordof the Lord
ως ōs
ADV
ὡςhōswhich/how, how
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speakhe had said
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto him
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/since,
πριν prin
ADV
πρίνprinbeforeBefore
αλεκτορα alektora
N-ASM
ἀλέκτωρalektōrroosterthe cock
φωνησαι fōnēsai
V-AAN G5658
φωνέωfōneōto callcrow
σημερον sēmeron
ADV
σήμερονsēmerontoday[today]
απαρνηση aparnēsē
V-FDI-2S G5695
ἀπαρνέομαιaparneomaito deny, thou shalt deny
με me
P-1AS
ἐγώegōI/weme
τρις tris
ADV
τρίςtristhree timesthrice
 
62 cf. Tłum. Толк. A Piotr wyszedłszy stamtąd, gorzko zapłakał.И, выйдя вон, горько заплакал. И# и3зшeдъ в0нъ плaкасz г0рькw. 22,62Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
εξελθων exelthōn
V-2AAP-NSM G5631
ἐξέρχομαιexerchomaito go outwent
εξω exō
ADV
ἔξωexōout/outside(r)out
εκλαυσεν eklausen
V-AAI-3S G5656
κλαίωklaiōto weep, and wept
πικρως]     pikrōs
ADV
πικρῶςpikrōsbitterlybitterly
 
UROCZYSTE WYZNANIE JEZUSA.63 cf. Tłum. Толк. A mężowie, którzy go trzymali, naigrawali się z niego, bijąc go.Люди, державшие Иисуса, ругались над Ним и били Его; И# мyжіе держaщіи ї}са ругaхусz є3мY, бію1ще: 22,63Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
οι oi
T-NPM
hothe/this/whothe men
ανδρες andres
N-NPM
ἀνήρanērmanthe men
οι oi
T-NPM
hothe/this/whothat
συνεχοντες sunechontes
V-PAP-NPM G5723
συνέχωsunechōto hold/oppressheld
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
ενεπαιζον enepaizon
V-IAI-3P G5707
ἐμπαίζωempaizōto mockmocked
αυτω autō
P-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/self[he/she/it/self]
δεροντες derontes
V-PAP-NPM G5723
δέρωderōto beat up, and smote
 
64 cf. Tłum. Толк. I zakryli go, i bili go po twarzy, i pytali go, mówiąc: Prorokuj, kto jest, co cię uderzył?и, закрыв Его, ударяли Его по лицу и спрашивали Его: прореки, кто ударил Тебя? и3 закрhвше є3го2, біsху є3го2 по лицY и3 вопрошaху є3го2, глаг0люще: прорцы2, кто2 є4сть ўдарeй тS; 22,64Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
περικαλυψαντες perikalupsantes
V-AAP-NPM G5660
περικαλύπτωperikaluptōto coverwhen they had blindfolded
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
επηρωτων epērōtōn
V-IAI-3P G5707
ἐπερωτάωeperōtaōto questionasked
λεγοντες legontes
V-PAP-NPM G5723
λέγωlegōto speak, saying
προφητευσον profēteuson
V-AAM-2S G5657
προφητεύωprofēteuōto prophesy, Prophesy
τις tis
I-NSM
τίςtiswhich?, who
εστιν estin
V-PAI-3S G5719
εἰμίeimito beis it
ο o
T-NSM
hothe/this/whoon the face
παισας paisas
V-AAP-NSM G5660
παίωpaiōto strikesmote
σε se
P-2AS
σύsuyouthee
 
65 cf. Tłum. Толк. I wiele innych rzeczy bluźniąc, mówili przeciw niemu.И много иных хулений произносили против Него. И# и4на мнHга хyлzще глаг0лаху нaнь. 22,65Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
ετερα etera
A-APN
ἕτεροςheterosotherother things
πολλα polla
A-APN
πολύςpolusmuchmany
βλασφημουντες blasfēmountes
V-PAP-NPM G5723
βλασφημέωblasfēmeōto blasphemeblasphemously
ελεγον elegon
V-IAI-3P G5707
λέγωlegōto speakspake they
εις eis
PREP
εἰςeistowardagainst
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
 
66 cf. Tłum. Толк. I gdy dzień nastał, zeszli się starsi z ludu i przedniejsi kapłani i doktorowie, i przyprowadzili go do Rady swojej, mówiąc:И как настал день, собрались старейшины народа, первосвященники и книжники, и ввели Его в свой синедрион И# ћкw бhсть дeнь, собрaшасz стaрцы людстjи и3 ґрхіерeє и3 кни1жницы, и3 вед0ша є3го2 на с0нмъ св0й, 22,66Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
CONJ
καίkaiandAnd
ως ōs
ADV
ὡςhōswhich/howas soon as
εγενετο egeneto
V-2ADI-3S G5633
γίνομαιginomaito beit was
ημερα ēmera
N-NSF
ἡμέραhēmeradayday
συνηχθη sunēchthē
V-API-3S G5681
συνάγωsunagōto assemblecame together
το to
T-NSN
hothe/this/who, the elders
πρεσβυτεριον presbuterion
N-NSN
πρεσβυτέριονpresbuterioncouncil of elders, the elders
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof the people
λαου laou
N-GSM
λαόςlaosa peopleof the people
αρχιερεις archiereis
N-NPM
ἀρχιερεύςarchiereushigh-priestthe chief priests
τε te
PRT
τεteand/bothand
και kai
CONJ
καίkaiandand
γραμματεις grammateis
N-NPM
γραμματεύςgrammateusscribethe scribes
και kai
CONJ
καίkaiand, and
απηγαγον apēgagon
V-2AAI-3P G5627
ἀπάγωapagōto lead away[to lead away]
αυτον auton
P-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhim
εις eis
PREP
εἰςeistowardinto
το to
T-ASN
hothe/this/whocouncil
συνεδριον sunedrion
N-ASN
συνέδριονsunedrioncouncilcouncil
αυτων autōn
P-GPM
αὐτόςautoshe/she/it/selftheir
λεγοντες legontes
V-PAP-NPM G5723
λέγωlegōto speak, saying
 
67 cf. Tłum. Толк. Jeśli ty jesteś Chrystusem, powiedz nam. I rzekł im: Jeśli Wam powiem, nie uwierzycie mi;и сказали: Ты ли Христос? скажи нам. Он сказал им: если скажу вам, вы не поверите; глаг0люще: ѓще ты2 є3си2 хrт0съ; рцы2 нaмъ. Речe же и5мъ: ѓще вaмъ рекY, не и4мете вёры: 22,67Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVει ei
COND
εἰeiifArt
συ su
P-2NS
σύsuyouthou
ει ei
V-PAI-2S G5719
εἰμίeimito be[to be]
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe Christ
χριστος christos
N-NSM
ΧριστόςchristosChristthe Christ
ειπον eipon
V-2AAM-2S G5628
λέγωlegōto speak? tell
ημιν ēmin
P-1DP
ἐγώegōI/weus
ειπεν eipen
V-2AAI-3S G5627
λέγωlegōto speakhe said
δε de
CONJ
δέdethen. And
αυτοις autois
P-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfunto them
εαν ean
COND
ἐάνeanifIf I
υμιν umin
P-2DP
σύsuyouyou
ειπω eipō
V-2AAS-1S G5632
λέγωlegōto speaktell
ου ou
PRT-N
οὐouno 
μη
PRT-N
μήnotnot
πιστευσητε pisteusēte
V-AAS-2P G5661
πιστεύωpisteuōto trust (in), ye will
 
68 cf. Tłum. Толк. a jeśli i spytam, nie odpowiecie mi, ani nie wypuścicie.если же и спрошу вас, не будете отвечать Мне и не отпустите Меня; ѓще же и3 вопрошY (вы2), не tвэщaете ми2, ни tпуститE: 22,68Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεαν ean
COND
ἐάνeanifif
δε de
CONJ
δέdethenAnd
ερωτησω erōtēsō
V-AAS-1S G5661
ἐρωτάωerōtaōto askI
ου ou
PRT-N
οὐouno 
μη
PRT-N
μήnotnot
αποκριθητε apokrithēte
V-AOS-2P G5680
ἀποκρίνωapokrinōto answer, ye will
 
69 cf. Tłum. Толк. Lecz odtąd będzie Syn Człowieczy siedział po prawicy Bożej.отныне Сын Человеческий воссядет одесную силы Божией. tсeлэ бyдетъ сн7ъ чlвёческій сэдsй њдеснyю си1лы б9іz. 22,69Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαπο apo
PREP
ἀπόapofromHereafter
του tou
T-GSM
hothe/this/who 
νυν nun
ADV
νῦνnunnow 
δε de
CONJ
δέdethen[then]
εσται estai
V-FDI-3S G5695
εἰμίeimito beshall
ο o
T-NSM
hothe/this/whothe Son
υιος uios
N-NSM
υἱόςhuiossonthe Son
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof man
ανθρωπου anthrōpou
N-GSM
ἄνθρωποςanthrōposa humanof man
καθημενος kathēmenos
V-PNP-NSM G5740
κάθημαιkathēmaito sitsit
εκ ek
PREP
ἐκekof/fromon
δεξιων dexiōn
A-GPN
δεξιόςdexiosrightthe right hand
της tēs
T-GSF
hothe/this/whoof the power
δυναμεως dunameōs
N-GSF
δύναμιςdunamispowerof the power
του tou
T-GSM
hothe/this/whoof God
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodof God
 
70 cf. Tłum. Толк. I rzekli wszyscy: Toś ty jest Syn Boży? On zaś rzekł: Wy powiadacie, żem ja jest.И сказали все: итак, Ты Сын Божий? Он отвечал им: вы говорите, что Я. Рёша же вси2: тh ли u5бо є3си2 сн7ъ б9ій; Џнъ же къ ни6мъ речE: вы2 глаг0лете, ћкw ѓзъ є4смь. 22,70Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVειπαν eipan
V-2AAI-3P G5627
λέγωlegōto speaksay
δε de
CONJ
δέdethenThen
παντες pantes
A-NPM
πᾶςpasallall
συ su
P-2NS
σύsuyouthou
ουν oun
CONJ
οὖνountherefore/thenthen
ει ei
V-PAI-2S G5719
εἰμίeimito beam
ο o
T-NSM
hothe/this/who 
υιος uios
N-NSM
υἱόςhuiossonthe Son
του tou
T-GSM
hothe/this/whothe Son
θεου theou
N-GSM
θεόςtheosGodof God
ο o
T-NSM
hothe/this/whoof God
δε de
CONJ
δέdethen? And
προς pros
PREP
πρόςprosto/withunto
αυτους autous
P-APM
αὐτόςautoshe/she/it/selfthem
εφη efē
V-IAI-3S G5707
φημίfēmito sayhe said
υμεις umeis
P-2NP
σύsuyouYe
λεγετε legete
V-PAI-2P G5719
λέγωlegōto speaksaid they
οτι oti
CONJ
ὅτιhotithat/sincethat
εγω egō
P-1NS
ἐγώegōI/weI
ειμι eimi
V-PAI-1S G5719
εἰμίeimito be, Art
 
71 cf. Tłum. Толк. A oni rzekli: Na cóż jeszcze potrzebujemy świadectwa ? Wszak sami słyszeliśmy z ust jego.Они же сказали: какое еще нужно нам свидетельство? ибо мы сами слышали из уст Его.Nни1 же рёша: что2 є3щE трeбуемъ свидётельства; сaми бо слhшахомъ t ќстъ є3гw2.22,71Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοι oi
T-NPM
hothe/this/who 
δε de
CONJ
δέdethenAnd
ειπαν eipan
V-2AAI-3P G5627
λέγωlegōto speakthey said
τι ti
I-ASN
τίςtiswhich?, What
ετι eti
ADV
ἔτιetistillfurther
εχομεν echomen
V-PAI-1P G5719
ἔχωechōto have/bewe any
μαρτυριας marturias
N-GSF
μαρτυρίαmarturiatestimonywitness
χρειαν chreian
N-ASF
χρείαchreianeedneed
αυτοι autoi
P-NPM
αὐτόςautoshe/she/it/selfwe ourselves
γαρ gar
CONJ
γάρgarfor? for
ηκουσαμεν ēkousamen
V-AAI-1P G5656
ἀκούωakouōto hearhave heard
απο apo
PREP
ἀπόapofromof
του tou
T-GSN
hothe/this/whomouth
στοματος stomatos
N-GSN
στόμαstomamouthmouth
αυτου autou
P-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/selfhis own

23 JEZUS PRZED PIŁATEM.1 I powstawszy całe ich mnóstwo, powiedli go do Piłata.2 I poczęli nań skarżyć, mówiąc: Tego znaleźliśmy podburzającego nasz naród, i zakazującego dawać podatki cesarzowi, i mówiącego, że on jest Chrystusem królem.3 I spytał go Piłat, mówiąc: Ty jesteś królem żydowskim? A on odpowiadając, rzekł: Ty powiadasz. 4 A Piłat rzekł do przedniejszych kapłanów i do rzeszy: Nie znajduję żadnej winy w tym człowieku. 5 Lecz oni nalegali, mówiąc: Podburza lud, ucząc po całej Judei, począwszy od Galilei aż dotąd. JEZUS PRZED HERODEM.6 Piłat zaś, usłyszawszy o Galilei, zapytał, czy ten człowiek jest Galilejczykiem.7 A gdy się dowiedział, że należał do władzy Heroda, odesłał go do Heroda, który też był w Jeruzalem w owe dni.8 A Herod ujrzawszy Jezusa, uradował się bardzo; bo od dawnego czasu pragnął go widzieć, dlatego że wiele o nim słyszał, i spodziewał się, że jakiś cud zobaczy przez niego uczyniony9 I zadawał mu wiele pytań, ale on nic mu nie odpowiadał.10 Przedniejsi zaś kapłani i doktorowie stali, usilnie nań skarżąc11 I wzgardził nim Herod wraz z wojskiem swoim, i wyśmiał obleczonego w szatę białą, i odesłał do Piłata.12 I stali się tego dnia przyjaciółmi Herod i Piłat, bo przedtem byli sobie nieprzyjaciółmi. BARABASZ CZY JEZUS.13 A Piłat wezwawszy przedniejszych kapłanów i przełożonych i lud, rzekł do nich:14Przywiedliście mi tego człowieka jakby podburzającego lud, i oto ja pytając przed wami, nie znalazłem w tym człowieku żadnej winy z tych, o które go oskarżacie.15ale ani Herod, bo was do niego odesłałem, i oto nie zarzucono mu nic godnego śmierci.16 A przeto ukarawszy go, wypuszczę.17 Był zaś winien wypuścić im na święta jednego więźnia.18 I zawołała razem wszystka rzesza, mówiąc: Strać tego, a wypuść nam Barabasza!19A był on za jakiś rozruch, uczyniony w mieście, i za zabójstwo osadzony w więzieniu.20 Piłat zaś przemówił znowu do nich, chcąc wypuścić Jezusa.21 Ale oni wołali, mówiąc: Ukrzyżuj, ukrzyżuj go!22 On zaś po raz trzeci rzekł do nich: Cóż więc złego ten uczynił? Żadnej przyczyny śmierci w nim nie znajduję; ukarzę go więc i wypuszczę.23 Lecz oni nalegali głosami wielkimi, żądając, aby był ukrzyżowany; i wzmagały się ich głosy.24 A Piłat przysądził, aby się stało zadość ich żądaniu.25 I wypuścił im tego, który za zabójstwo i rozruch wrzucony był do więzienia o którego prosili, Jezusa zaś wydał na ich wolę. W DRODZE NA GOLGOTĘ.26 A gdy go wiedli, przytrzymali niejakiego Szymona Cyrenejczyka idącego ze wsi, i włożyli nań krzyż, aby niósł za Jezusem27 I szła za nim wielka rzesza ludu i niewiast, które płakały, i użalały się nad nim.28 Jezus zaś obróciwszy się do nich, rzekł: Córki Jerozolimskie! Nie płaczcie nade mną, ale same nad sobą płaczcie i nad dziećmi waszymi.29 Gdyż oto przyjdą dni, w których będą mówić: Szczęśliwe niepłodne i żywoty, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły.30 Wtedy poczną mówić górom: Padnijcie na nas, – a pagórkom: Przykryjcie nas.31 Albowiem jeśli to na zielonym drzewie czynią, cóż na suchym będzie?32 Prowadzono też z nim i innych dwóch złoczyńców, aby byli straceni. UKRZYŻOWANIE.33 A gdy przyszli na miejsce, które zwią Trupią Głową, tam go ukrzyżowali; i łotrów, jednego po prawej, a drugiego po lewej stronie.34 Jezus zaś mówił: Ojcze! Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią. A dzieląc się szatami jego, rzucili losy.35 I stał lud patrząc; a naśmiewali się z niego przełożeni z nimi, mówiąc: Innych wybawiał, niechże sam siebie wybawi, jeśli ten jest Chrystusem Bożym wybranym.36 Naigrawali się też z niego i żołnierze, przychodząc, a ocet mu podając, i mówiąc:37 Jeśli ty jesteś królem żydowskim, wybawże sam siebie. DOBRY I ZŁY ŁOTR.38 Był zaś nad nim i napis, wypisany greckimi, łacińskimi i hebrajskin1i literami: TEN JEST KRÓL ŻYDOWSKI.39 A jeden z tych łotrów, którzy wisieli,.bluźnił mu, mówiąc: Jeśli ty jesteś Chrystusem, wybawże samego siebie i nas.40 Odpowiadając zaś, drugi karcił go, mówiąc: Ani ty się Boga nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz ?41 A my wprawdzie słusznie, bo godną zapłatę za uczynki odbieramy: lecz ten nic złego nie uczynił42 I rzekł do Jezusa: Panie, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do królestwa swego! 43 A Jezus mu rzekł: Zaprawdę mówię tobie, dziś ze mną będziesz w raju. ŚMIERĆ JEZUSA.44 Była zaś prawie godzina szósta i nastały ciemności po wszystkiej ziemi aż do godziny dziewiątej.45 I zaćmiło się słońce, a zasłona świątyni wpół się rozdarła.46 A Jezus zawoławszy głosem wielkim, rzekł: Ojcze, w ręce twoje polecam ducha mojego! A to rzekłszy, skonał.47 Setnik zaś widząc, co się działo, chwalił Boga, mówiąc: Prawdziwie ten człowiek był sprawiedliwy.48 I cała rzesza tych, którzy zeszli się byli na to widowisko, i widzieli, co się działo, wracali, bijąc się w piersi swoje.49 A wszyscy jego znajomi stali z daleka, i niewiasty, które za nim przyszły były z Galilei, patrząc na to. POGRZEB. 50 I Oto mąż imieniem Józef, który był członkiem Rady, mąż dobry i sprawiedliwy, 51- ten nie był się zgodził na ich wyrok i uczynki, – z Arymatei, miasta judzkiego, który też i sam oczekiwał królestwa Bożego.52 Ten przyszedł do Piłata, i poprosił o ciało Jezusa.53 I zdjąwszy, uwinął w prześcieradło, i położył je w grobie wykutym, w którym nikt jeszcze nie był położony.54 A był to dzień Przygotowania, i szabat się zaczynał.55 Niewiasty zaś, które z nim przybyły z Galilei, przyszedłszy, obejrzały grób, i jak było położone ciało jego.56 A wróciwszy się, przygotowały wonności i maści. Ale w szabat dały pokój, według przykazania.II. ZMARTWYCHWSTANIE (24,1-53)24 NIEWIASTY I PIOTR U GROBU.1 W pierwszy zaś dzień tygodnia bardzo rano przyszły do grobu, niosąc wonności, które były przygotowały.2 I znalazły kamień odwalony od grobu.3 A wszedłszy, nie znalazły ciała Pana Jezusa.4 I stało się, gdy się dla tego w sercu zatrwożyły, oto stanęli przy nich dwaj mężowie w szatach lśniących.5 Gdy się zaś przestraszyły, i pochyliły twarz ku ziemi, rzekli do nich: Czemu szukacie żyjącego między umarłymi?6 Nie masz go tu, ale powstał. Wspomnijcie, jak wam mówił, gdy jeszcze był w Galilei,7 powiadając: Że potrzeba, aby Syn Człowieczy był wydany w ręce ludzi grzesznych, I był ukrzyżowany, a trzeciego dnia aby zmartwychwstał.8 I wspomniały na słowa jego.9 A wróciwszy się od grobu, oznajmiły to wszystko owym jedenastu i wszystkim innym.10 A były to Maria Magdalena i Joanna, i Maria Jakubowa i inne, które z nimi były, które o tym powiedziały apostołom.11 I wydawały się te słowa w oczach ich jakby niedorzecznością, i nie uwierzyli im. 12Ale Piotr wstawszy, pobiegł do grobu; a pochyliwszy się, ujrzał same prześcieradła położone, i odszedł, dziwiąc się sam w sobie temu, co się stało. PO DRODZE DO EMAUS.13 I Oto dwaj z nich tego samego dnia szli do miasteczka, które było o sześćdziesiąt stadiów od Jeruzalem, zwanego Emaus.14 A mówili oni z sobą o tym wszystkim, co się było wydarzyło.15 I stało się, gdy rozmawiali, i rozprawiali ze sobą, sam Jezus, przybliżywszy się,szedł z nimi.16 0czy zaś ich były zamroczone, aby go nie poznali.17 I rzekł do nich: Cóż to są za rozmowy które idąc prowadzicie między sobą, i jesteście smutni?18 A odpowiadając jeden któremu imię Kleofas, rzekł mu: Ty sam gościem jesteś w Jeruzalem a nie wiesz, co się w nim działo tymi dniami?19 A on im rzekł: Co ? I powiedzieli: O Jezusie Nazareńskim, który był mężem prorokiem potężnym w uczynku i mowie przed Bogiem i wszystkim ludem;20 a jak go przedniejsi kapłani i przełożeni nasi wydali, aby był skazany na śmierć, i ukrzyżowali go.21 My zaś spodziewaliśmy się, że on miał odkupić Izraela; a teraz po tym wszystkim dzisiaj trzeci dzień jest, jak się to stało.22 Ale i niektóre z naszych niewiast przestraszyły nas, które przede dniem były u grobu;23 a nie znalazłszy ciała jego, przyszły, powiadając, że i zjawienie aniołów widziały, którzy mówią, że on żyje.24 I poszli niektórzy z naszych do grobu, i tak znaleźli, jak niewiasty mówiły; ale jego samego nie znaleźli.25 A on rzekł do nich: O głupi, a leniwego serca do wierzenia temu wszystkiemu, co powiedzieli prorocy!26 Czyż nie było potrzeba, żeby to cierpiał Chrystus, i tak wszedł do chwały swojej 27 A poczynając od Mojżesza i wszystkich proroków, wykładał im, co we wszystkich pismach o nim było.28 I przybliżyli się do miasteczka, do którego szli; a on okazywał, jakby miał iść dalej.29 I przymusili go, mówiąc: Zostań z nami, bo się ma ku wieczorowi, i dzień się już nachylił. I wszedł z nimi.3o I stało się, gdy siedział z nimi u stołu, wziął chleb, i błogosławił, i łamał, i podawał im.31 I otwarły im się oczy, i poznali go, a on zniknął z ich oczu.32 I mówili między sobą: Czyż serce nasze nie pałało w nas, gdy mówił w drodze, i Pisma nam wykładał?33 A wstawszy tejże godziny, wrócili się do Jeruzalem i znaleźli zgromadzonych jedenastu i tych którzy z nim byli,34 mówiących: Że wstał Pan prawdziwie, i ukazał się Szymonowi.35 A oni opowiadali, co się działo w drodze, i jak go poznali przy łamaniu chleba. JEZUS ZJAWIA SIĘ APOSTOŁOM.36 Gdy zaś to mówią, stanął Jezus w pośrodku nich, i rzecze im: Pokój wam! Jam jest, nie bójcie się.37 A strwożeni i przestraszeni mniemali, że ducha widzą.38 I rzekł im: Czemu jesteście zmieszani, a myśli wstępują do serc waszych? 39 0glądajcie ręce moje i nogi, że ja ten sam jestem; dotykajcie się, i przypatrujcie: bo duch nie ma ciała ani kości, jako widzicie, że ja mam.40 A to rzekłszy ukazał im ręce i nogi.41 Gdy zaś oni jeszcze nie wierzyli, i dziwili się z radości, rzekł: Macie tu co do jedzenia?42 A oni mu podali część ryby pieczonej i plaster miodu.43 I gdy zjadł wobec nich, wziąwszy ostatki, dał im. MOWA POŻEGNALNA. 44 I rzekł do nich: Te są słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami, że musiało wypełnić się wszystko, co napisane jest o mnie w Zakonie Mojżeszowym i w Prorokach i w Psalmach.45 Wtedy otworzył im umysł, żeby rozumieli Pisma,46 i rzekł im: Że tak jest napisane, i tak było potrzeba, żeby Chrystus cierpiał, i wstał z martwych dnia trzeciego;47 i żeby przepowiadana była w imię jego pokuta i odpuszczenie grzechów po wszystkich narodach, począwszy od Jerozolimy.46 Wy zaś jesteście świadkami tego.49 I ja posyłam na was obietnicę Ojca mego; wy zaś zostańcie w mieście, aż będziecie obleczeni mocą z wysokości. WNIEBOWSTĄPIENIE.50 I wyprowadził ich z miasta do Betanii, a podniósłszy ręce swe, błogosławił im.51I stało się, gdy im błogosławił, rozstał się z nimi, i unosił się do nieba.52 A oni złożywszy pokłon, wrócili do Jeruzalem z weselem wielkim.58 I byli zawsze w świątyni, chwaląc i błogosławiąc Boga. Amen.