Księga Powtórzonego Prawa

Księga Powtórzonego Prawa

CZĘŚĆ I(1,1- 11,32) PIERWSZE MOWY I WSTĘP I. Pierwsza mowa Mojżesza. (1,1 – 4,43) Część historyczna. 1. WSTĘP HISTORYCZNY (1,1-5).
11 Te są słowa, które mówił Mojżesz do wszystkiego Izraela za Jordanem na równinie pustynnej, na przeciw morza Czerwonego, między Faranem i Tofelem, i Labanem, i Haserotem,2 gdzie jest bardzo wiele złota, jedenaście dni od Horebu przez drogę do gór Seir aż do Kadesbarne.3 Czterdziestego roku, jedenastego miesiąca, pierwszego dnia miesiąca mówił Mojżesz do synów Izraelowych wszystko, co mu był przykazał Pan, aby im powiedział potem gdy pobił Sehona,4 króla amorejskiego, który mieszkał w Hesebonie, i Oga, króla Basanu,5 który mieszkał w Astarot i w Edraj, za Jordanem w ziemi Moab. I począł Mojżesz wykładać zakon i mówić: OD SYNAJU DO KADESZ (1,6-19a).Rozkaz Boty opuszczenia Synaju (6-8). Ustanowienie sędziów (9-18). Do Kadesz (19a).6 “Pan, Bóg nasz, odezwał się do nas na Horebie, mówiąc: “Dosyć wam tego, ileście na tej górze mieszkali.7 Wróćcie się i ciągnijcie ku górom Amorejczyków i do innych, bliskich im miejsc, równin i gór, i nizin na południu i nad brzegiem morza, do ziemi Chananejczyków i Libanu, aż do wielkiej rzeki Eufratu. 8 Oto, rzecze, dałem wam, wnijdźcie i posiądźcie ją; o niej to przysiągł Pan ojcom waszym, Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, że ją da im i potomstwu ich po nich.”9 I rzekłem wam naonczas: “Nie mogę was sam unieść, bo Pan,10 Bóg wasz, rozmnożył was, a jest was dziś jak gwiazd niebieskich bardzo wiele.11 (Pan, Bóg ojców waszych, niechaj przyczyni do tej liczby wiele tysięcy, a niech wam błogosławi, jak rzekł).12 Nie mogę ja sam waszych spraw unieść i brzemion, i swarów.13 Dajcie spośród was mężów mądrych i umiejętnych, i których postępowanie byłoby wypróbowane w pokoleniach waszych, żebym ich postawił przełożonymi nad wami.”14 Wtedyście mi odpowiedzieli: “Dobra rzecz jest, którą chcesz uczynić.”15 I wziąłem z pokoleń waszych mężów mądrych i szlachetnych, i uczyniłem ich książętami, tysiącznikami i setnikami, i pięćdziesiątnikami, i dziesiątnikami, którzy by was pouczyli o wszystkim.16 I przykazałem im mówiąc: “Słuchajcie ich, a co sprawiedliwe jest, sądźcie, czy to tubylec będzie, czy przychodzień.17 Żadnej różnicy osób nie będzie, tak małego wysłuchacie, jak i wielkiego, nie będziecie mieć względu na osobę żadnego, ponieważ sąd to Boży jest. Jeśliby się wam zdało co za trudne, odnieście do mnie, a ja wysłucham.18 ” I przykazałem wszystko, co czynić wam trzeba.19 A ruszywszy od Horebu, przeszliśmy przez puszczę straszliwą i wielką, którąście widzieli, drogą do gór Amorejskich, jak nam był przykazał Pan, Bóg nasz. POBYT W KADESZ (1,19b-46). Mojżesz wzywa lud, by wkroczył do ziemi Chanaan (1,19b-21); na życzenie ludu wysyła szpiegów, ich sprawozdanie (22-25). Bunt, Mojżeszowi nie udaje się go zażegnać (26-33). Kara (34-36). Gniew Boży na Mojżesza (37-40). Nieudała wyprawa ludu do ziemi Chanaan wbrew woli Bożej (41-46).20 A gdyśmy przyszli do Kadesbarne, rzekłem wam: “Przyszliście do góry Amorejczyków, którą Pan, Bóg nasz, da nam.21 Oglądaj ziemię, którą Pan, Bóg twój, dał tobie. Wejdź i posiądź ją, jak mówił Pan, Bóg nasz, ojcom twoim; nie bój się i wcale sięç nie lękaj.” 22 – I przystąpiliście do mnie wszyscy, i rzekliście: “Poślijmy mężów, którzy by oglądali ziemię i oznajmili, którą drogą mamy się puścić i do których miast się udać.23 A gdy mi sięç ta rzecz podobała, posłałem z was dwunastu mężów, po jednemu z każdego pokolenia.24 Ci poszli i wstąpili na miejsca górzyste, i przyszli aż do doliny Grona, a przepatrzywszy ziemię nabrali z niej owoców,25 aby pokazać jej żyzność, i przynieśli do nas, i rzekli: “Dobra jest ziemia, którą Pan, Bóg nasz, da nam.”26 – Wszakże nie chcieliście wejść, ale nie dowierzając słowom Pana, Boga naszego,27 szemraliście w namiotach waszych i rzekliście: “Nienawidzi nas Pan i przeto wywiódł nas z ziemi egipskiej aby nas wydać w ręce Amorejczyków i wytracić.28Dokąd pójdziemy? Posłowie przestraszyli serce nasze, mówiąc: Nader wielkie mnóstwo jest i od nas wzrostem wyższe, miasta wielkie i aż do nieba obronne, widzieliśmy tam synów Enaka.”29 A ja rzekłem wam: “Nie lękajcie się ani się ich bójcie.30 Pan Bóg, który jest wodzem waszym, sam będzie walczył za was, jak uczynił w Egipcie, na co wszyscy patrzyli.31 I na puszczy (sameś widział) nosił cię Pan, Bóg twój, jak zwykł nosić człowiek maluczkiego syna swego, po wszystkiej drodze którąście szli, ażeście przyszli na to miejsce.”32 Lecz ani tak nie uwierzyliście Panu,33 Bogu waszemu, który szedł przed wami w drodze i wymierzał miejsce, gdzie mieliście rozbijać namioty, w nocy ukazując wam drogę przez ogień, a we dnie przez słup obłoku.34 – A gdy usłyszał Pan głos mów waszych, rozgniewał się i przysiągł mówiąc:35 “Nie będzie oglądał żaden z ludzi tego pokolenia niecnotliwego ziemi dobrej, którą pod przysięgą obiecałem ojcom waszym oprócz Kaleba, syna Jefona,36 ten bowiem będzie ją oglądał i dam jemu i synom jego ziemię, którą deptał, ponieważ szedł za Panem.”37 – A nie dziwić się rozgniewaniu na lud, gdyż i na mnie rozgniewał się Pan dla was i rzekł: “Ani ty nie wnijdziesz tam, ale Jozue, syn Nuna,38 sługa twój, ten wnijdzie za ciebie. Tego upominaj i wzmacniaj, a on losem podzieli ziemię Izraelowi.39 Dziatki wasze, o którycheście powiadali, że je zabiorą w niewolę, i synowie, którzy dziś między złem a dobrem nie znają różnicy, ci wnijdą i im dam ziemię, i posiądą ją.40 A wy zawróćcie i ciągnijcie na puszczę drogą do morza Czerwonego.”41 – I odpowiedzieliście mi: “Zgrzeszyliśmy Panu, pójdziemy i walczyć będziemy, jak przykazał Pan, Bóg nasz.” A gdy ubrawszy się w zbroje szliście na górę,42 rzekł mi Pan: “Mów do nich: Nie wstępujcie ani nie walczcie, bo nie jestem z wami, byście nie padli przed nieprzyjaciółmi waszymi.”43 Mówiłem wam a nie słuchaliście, ale sprzeciwiając się rozkazaniu Pańskiemu i nadęci pychą poszliście na górę.44 A tak wyszli Amorejczycy, którzy mieszkali na górach, i zastąpiwszy, gonili was, jak zwykły gonić pszczoły, i bili was od Seiru aż do Hormy.45 A gdy wróciwszy się płakaliście przed Panem, nie wysłuchał was ani chciał zważać na głos wasz.46 Siedzieliście tedy w Kadesbarne przez czas długi. OD KADESZ DO PUSTYNI KADEMOT (2,1-25). Dookoła gór Seir; zakaz naruszenia kraju Edomitów (2,1-8). Zakaz naruszenia kraju Moabitów; przejście przez potok Zared (9-13). Czas trwania pochodu od Kadesz (14-15). Zakaz naruszenia kraju Ammonitów; przejście Arnonu, zapowiedź zwycięstwa nad Sehonem (I 6-25).
21 A wyciągnąwszy stamtąd przyszliśmy na puszczę, która wiedzie do morza Czerwonego, jak mi Pan mówił, i krążyliśmy około gór Seir przez czas długi.2 I rzekł Pan do mnie:3 “Dosyć krążyliście około tych gór, idźcie ku północy.4 A ludowi przykaż, mówiąc: Przejdziecie przez granice braci waszych, synów Ezawa, którzy mieszkają w Seirze, a będą się was bać.5 Patrzcież tedy pilnie, abyście nie ruszyli przeciwko nim, bo nie dam wam z ziemi ich ani tyle, co by mogła stopa jednej nogi zająć, gdyż Ezawowi w posiadłość dałem górę Seir.6 Żywność kupicie u nich za pieniądze i jeść będziecie, wodę za opłatą czerpać i pić będziecie.7 Pan, Bóg twój, błogosławił ci we wszelkiej sprawie rąk twoich; zna drogę twoją, jak przeszedłeś tę puszczę wielką; przez czterdzieści lat mieszka z tobą Pan, Bóg twój, a na niczym ci nie zbywało. “8 A gdyśmy minęli braci naszych, synów Ezawa, którzy mieszkali na Seirze, drogą równinną z Elat i z Asjongaber, przyszliśmy do drogi, która wiedzie na puszczę Moab.9 – I rzekł Pan do mnie: “Nie walcz przeciw Moabitom ani się z nimi potykaj, bo ci nie dam nic z ziemi ich, gdyż synom Lotowym dałem Ar w posiadłość.”10 Pierwej mieszkali w niej Emici, lud wielki i potężny, i tak wysoki, że ich uważano za olbrzymów z pokolenia Enaka, i byli podobni do synów Enaka;11 Moabici w końcu zowią ich Emitami.12 A w Seirze mieszkali pierwej Horyci; tych wypędziwszy i wygładziwszy zamieszkali tam synowie Ezawa, jak uczynił Izrael w ziemi posiadłości swej, którą mu Pan dał.13 Ruszyliśmy tedy, aby się przeprawić przez potok Zared, i przyszliśmy do niego.14 – A czasu wszystkiego, przez któryśmy szli od Kadesbarne aż do przejścia potoku Zared, było trzydzieści i osiem lat, aż wyginął wszystek ród wojowników z obozu, jak był przysiągł Pan.15 Jego to ręka była przeciwko nim, aby wyginęli spośród obozu.-16 A gdy wyginęli wszyscy wojownicy, rzekł Pan do mnie mówiąc:17 “Ty dziś przejdziesz granice Moabu,18 miasto imieniem Ar;19 a gdy przybędziesz w pobliże synów Ammona, strzeż się, abyś nie walczył przeciwko nim, ani nie ruszaj do bitwy, bo ci nic nie dam z ziemi synów Ammona, gdyż dałem ją w posiadłość synom Lotowym.20 Za ziemię olbrzymów miano ją i w niej dawno przedtem mieszkali olbrzymi, których Ammonici zowią Zomzommitami,21 lud wielki i mnogi, i wzrostu wysokiego, jak Enakici; wygładził ich zaś Pan przed nimi i dał im mieszkać zamiast nich,22 jak uczynił synom Ezawa, którzy mieszkają na Seirze, iż wygładził Horytów i dał im ziemię ich, którą trzymają aż do tego czasu.23 Hewejczyków też, którzy mieszkali w Haserim aż do Gazy, wygnali Kaftoryci, którzy wyszedłszy z Kaftor, wygładzili ich i zamieszkali na ich miejscu.24 Wstańcie i przejdźcie strumień Arnon: otom dał w rękę twoją Sehona, króla Hesebonu, Amorejczyka, i ziemię jego pocznij posiadać, a stocz z nim bitwę.25 Dzisiaj pocznę puszczać strach i bojaźń przed tobą na ludy, które mieszkają pod wszystkim niebem, aby usłyszawszy imię twoje lękali się i jak zwykły rodzące, drżeli i boleścią zdjęci byli “ ZWYCIĘSTWO NAD SEHONEM, AMOREJCZYKIEM, I OGIEM, KRÓLEM BASANU (2,26-3,11). Poselstwo do Sehona z prośbą o pozwolenie na przejście, odmowa (2,26-30). Bitwa pod Jasą, zwycięstwo i zabór (31-37). Przeciw Ogowi, królowi Basanu (3,1-2); zwycięstwo i zabór (3-7). Kraj zdobyty (8-11).26 Posłałem tedy posłów z puszczy Kademot do Sehona, króla Hesebonu,27 ze słowy spokojnymi, mówiąc: “Przejdziemy przez ziemię twoją, drogą publiczną pójdziemy, nie zstąpimy ani w prawo ani w lewo.28 Żywności sprzedaj nam za pieniądze, żebyśmy jedli, wody za pieniądze użycz, i tak pić będziemy, byleś tylko dozwolił nam przejść,29 jak uczynili synowie Ezawa, którzy mieszkają na Seirze, i Moabici, którzy mieszkają w Ar, aż dojdziemy do Jordanu, i przejdziemy do ziemi, którą Pan, Bóg nasz, da nam.” 30 I nie chciał Sehon, król Hesebonu, zezwolić nam na przejście, gdyż zaciętością napełnił Pan, Bóg twój, ducha jego i zatwardził serce jego, aby był podany w ręce twoje, jak teraz widzisz. 31– I rzekł Pan do mnie: “Otom ci począł podawać Sehona i ziemię jego, pocznij ją zajmować.”32 I wyszedł Sehon przeciwko nam ze wszystkim ludem swym na bitwę do Jasy.33 I podał go nam Pan, Bóg nasz, i poraziliśmy go i synów jego ze wszystkim ludem jego.34 I wszystkie miasta naonczas wzięliśmy, wybiwszy mieszkańców ich, mężów i niewiasty, i dziatki.35 Nie zostawiliśmy w nich niczego oprócz bydła, które się dostało biorącym łupy, i zdobyczy z miast, któreśmy wzięli.36 Od Aroeru nad brzegiem potoku Arnon, miasta leżącego w dolinie, aż do Galaadu nie było wsi i miasta, które by uszło rąk naszych: wszystkie nam oddał Pan, Bóg nasz,37 oprócz ziemi synów Ammona, do której nie przystąpiliśmy, i wszystkich, które przylegają do strumienia Jeboku, i miast na górach, i wszystkich miejsc, do których nas nie dopuścił Pan, Bóg nasz.
31 A tak zawróciwszy, szliśmy drogą od Basanu. I wyszedł Og, król Basanu, przeciwko nam z ludem swym ku bitwie w Edraj.2 I rzekł Pan do mnie: “Nie bój się go, bo w rękę twoją oddany został ze wszystkim ludem i ziemią swoją, i uczynisz mu, jakoś uczynił Sehonowi, królowi Amorejczyków, który mieszkał w Hesebonie.”3 Dał tedy Pan, Bóg nasz, w ręce nasze i Oga, króla Basanu, i wszystek lud jego; i poraziliśmy ich do szczętu,4 burząc wszystkie miasta jego jednego czasu; nie było miasta, które by nam uszło, sześćdziesiąt miast, wszystką krainę Argob królestwa Oga w Basanie.5 Wszystkie miasta były bronione murami wysokimi i bramami, i zaworami, oprócz miast niezliczonych, które nie miały murów.6 I zgładziliśmy ich, tak jak uczyniliśmy Sehonowi, królowi Hesebonu; wytraciliśmy wszelkie miasto, mężów i niewiasty, i dziatki,7 lecz bydło i łupy z miast zabraliśmy.8 – I wzięliśmy wonczas ziemię z ręki dwu królów Amorejczyków którzy byli za Jordanem, od potoku Arnon aż do góry Hermon,9 którą Sydończycy zowią Sarion, a Amorejczycy Sanir;10 wszystkie miasta które leżą na równinie, i wszystką ziemię Galaad i Basan aż do Selehy i Edraj, miast królestwa Oga w Basanie.11 Bo tylko sam Og, król Basanu, został się był z rodu olbrzymów. Ukazują łoże jego żelazne, które jest w Rabat synów Ammona, mające dziewięć łokci wzdłuż, a cztery wszerz, na miarę łokcia ręki męskiej. PODZIAŁ ZAJORDANII (3,12-29). Podziat między Rubenitów, Gadytów i połowę pokolenia Manassesa (3,12-17). Rozkaz pomagania braciom w zdobywaniu ziemi Chanaan (18-20). Mojżesz dodaje odwagi Jozuemu (21-22). Na próżno prosi, by mógł wejść do ziemi Chanaan (23-28). W Bet-Fogor (29).12 I posiedliśmy naonczas ziemię od Aroeru, który jest nad brzegiem potoku Arnon, aż do połowy gór Galaad, a miasta jego dałem Rubenowi i Gadowi.13 A resztę Galaadu i wszystek Basan z królestwa Oga dałem połowie pokolenia Manassesa, wszystką krainę Argob; wszystek Basan zowią ziemią olbrzymów.14 Jair, syn Manassesa, posiadł wszystką krainę Argob aż do granic Gesurytów i Machatytów, i nazwał Basan od imienia swego Hawot Jair, to jest wsie Jaira, aż do dnia dzisiejszego.15 Machirowi też dałem Galaad.16 A pokoleniu Rubena i Gada dałem od ziemi Galaad aż do potoku Arnon do połowy potoku, i kraj pograniczny aż do potoku Jebok, który jest granicą synów Ammona,17 i równinę pustynną, i Jordan, i granice Ceneret aż do morza Pustynnego, czyli Słonego, pod górę Fasga ku wschodowi słońca.18 I rozkazałem wam naonczas mówiąc: “Pan, Bóg wasz, daje wam tę ziemię w dziedzictwo; idźcie więc zbrojno przed braćmi waszymi, synami Izraelowymi,19 wszyscy mężowie mocni, bez żon i dzieci, i bydła; wiem bowiem, że więcej dobytku macie, i zostać muszą w miastach, które wam dałem,20 aż odpocznienie da Pan braciom waszym, jak wam dał, i oni też posiądą ziemię, którą im da za Jordanem; wtedy się każdy wróci do posiadłości swej, którą wam dałem.”21 – Jozuemu też przykazałem naonczas mówiąc: “Oczy twoje widziały, co uczynił Pan, Bóg wasz, tym dwom królom; tak samo uczyni wszystkim królestwom, do których przejdziesz.22 Nie bój się ich, bo Pan, Bóg wasz, będzie walczył za was.”23 – I prosiłem Pana wonczas mówiąc:24 “Panie Boże, tyś począł pokazywać słudze twemu wielkość twoją i rękę bardzo mocną;.bo nie masz innego Boga ani na niebie, ani na ziemi, który by mógł czynić dzieła twoje i dorównać mocy twojej.25 Przejdę tedy i obejrzę tę ziemię niepospolitą za Jordanem i góry te wspaniałe, i Liban.”26 I rozgniewał się Pan na mnie dla was, i nie wysłuchał mnie, ale mi powiedział: “Dosyć masz, żadną miarą nie mów więcej do mnie o tej rzeczy.27 Wstąp na wierzchołek Fasgi i obróć wokoło oczy twoje na zachód i na północ, i na południe, i na wschód, a patrz, bo nie przejdziesz przez ten Jordan.28 Przykaż Jozuemu, umocnij go i utwierdź; on bowiem pójdzie przed tym ludem i podzieli im ziemię, którą zobaczysz.”29 I pozostaliśmy w dolinie naprzeciw świątyni Fogora.Część paranetyczna. POSŁUSZEŃSTWO PRAWOM BOŻYM (4,1-40). Nie zmieniać nic w przepisach (4,1-2). Zachowywać je, to dowód mądrości (3-8). Nie zapominać tego, co się działo na Horebie (9-14). Strzec się bałwochwalstwa (15-24); kary za nie (25-28) aż do dnia przebaczenia Bożego (29-31). Wielkość dobroci Boga względem Izraela (32-38). Ostamie napomnienie (39-40).
41 A teraz, Izraelu, słuchaj przykazań i praw, których ja ciebie uczę, abyś czyniąc je żył, a wszedłszy posiadł ziemię, którą Pan, Bóg ojców waszych, da wam.2 Nie przydacie do słowa, które wam mówię, ani ujmiecie z niego. Strzeżcie przykazań Pana, Boga waszego, które ja wam daję.3 Oczy wasze widziały wszystko, co uczynił Pan przeciw Beelfogorowi, jak wyniszczył wszystkich czcicieli jego spośród was.4 A wy, którzy stoicie przy Panu, Bogu waszym, żywiście wszyscy aż do dnia dzisiejszego.5 Wiecie, żem was nauczał przykazań i sprawiedliwości, jak mi rozkazał Pan, Bóg mój; tak je wykonywać będziecie w ziemi, którą posiądziecie,6 i zachowacie je, i wypełnicie czynem; to bowiem jest wasza mądrość i rozum przed ludźmi, żeby usłyszawszy te wszystkie przykazania rzekli: “Oto lud mądry i rozumny, naród wielki!”7 I nie masz innego narodu tak wielkiego, który by miał bogów tak przybliżających się do niego, jak Pan, Bóg nasz, przytomny jest na wszystkie prośby nasze.8 Bo któryż inny naród jest tak znakomity, żeby miał ustawy i sądy sprawiedliwe, i wszystek zakon, który ja dziś przedłożę przed oczy wasze?9 – Strzeż tedy sam siebie i duszy swej pilnie. Nie zapominaj rzeczy, które widziały oczy twoje, a niechaj nie wypadają z serca twego po wszystkie dni żywota twego. Będziesz ich nauczał synów i wnuków twoich,10 od dnia, któregoś stanął przed Panem, Bogiem twoim, na Horebie, gdy mi Pan rzekł mówiąc: “Zgromadź do mnie lud, aby słuchali mów moich i nauczyli się bać mnie przez wszystek czas, przez który żyją na ziemi, i pouczali synów swoich.”11 I przystąpiliście pod górę, która gorzała aż do nieba, i była na niej ciemność i obłok, i mgła.12 I mówił Pan do was spośród ognia. Słyszeliście głos słów jego, aleście postaci zgoła nie widzieli.13 I oznajmił wam przymierze swoje, które rozkazał wam zachowywać, i dziesięć słów, które napisał na dwu tablicach kamiennych.14 Mnie też rozkazał naonczas, abym was nauczył ustaw i praw, które zachowywać macie w ziemi, którą posiądziecie.15 – A przeto strzeżcie pilnie dusz waszych. Nie widzieliście żadnej podobizny w dzień, którego Pan mówił do was na Horebie spośród ognia,16 abyście snadź zwiedzeni, nie uczynili sobie podobizny rytej albo obrazu mężczyzny lub niewiasty,17 wyobrażenia jakichkolwiek zwierząt, które są na ziemi, albo ptactwa pod niebem latającego,18 i płazu, który pełza po ziemi, albo ryb, które są w wodach pod ziemią;19 abyś snadź podniósłszy oczy w niebo nie ujrzał słońca i księżyca, i wszystkich gwiazd niebieskich i uwiedziony błędem, nie kłaniał się i nie służył temu, co stworzył Pan, Bóg twój, na posługę wszystkim narodom, które są pod niebem.20 Lecz was wziął Pan i wywiódł z pieca żelaznego egipskiego, aby mieć lud dziedziczrly, jak jest dzisiejszego dnia.21 I rozgniewał się Pan na mnie z powodu was, i przysiągł, że nie przejdę za Jordan, i nie wnijdę do ziemi bardzo dobrej, którą wam da.22 Oto umieram w tej ziemi, nie przejdę Jordanu; wy przejdziecie i posiądziecie ziemię wyborną.23 Strzeżże się, abyś kiedy nie zapomniał przymierza Pana, Boga twego, które zawarł z tobą, i nie uczynił sobie rytej podobizny tych rzeczy, które Pan czynić zakazał.24 Bo Pan, Bóg twój, jest to ogień trawiący, Bóg zawistny.25 – Jeśli zrodzicie synów i wnuków, a będziecie mieszkać w ziemi, i zwiedzeni uczynicie sobie jaką podobiznę, dopuszczając się złego przed Panem, Bogiem waszym, żeby go do gniewu przywieść,26 za świadków biorę dziś niebo i ziemię, że rychło zginiecie z ziemi, którą, przeszedłszy Jordan, posiądziecie; nie będziecie w niej przez długi czas mieszkać, ale wygładzi was Pan,27 i rozproszy po wszystkich narodach i mało was zostanie między narodami, do których was Pan zawiedzie.28 A tam będziecie służyć bogom, którzy ręką człowieczą są utworzeni, drewnu i kamieniowi, które nie widzą ani słyszą, ani jedzą, ani wąchają.29 – A gdy będziesz tam szukać Pana, Boga twego, znajdziesz go, jeśli go jeno całym sercem szukać będziesz i wszystkim utrapieniem duszy twojej.30 Gdy cię spotkają wszystkie te rzeczy, które są przepowiedziane, ostatniego czasu nawrócisz się do Pana, Boga twego, i będziesz słuchał głosu jego.31 Albowiem Bogiem miłosiernym jest Pan, Bóg twój, nie opuści cię ani zupełnie nie zgładzi, ani nie zapomni przymierza, które zaprzysiągł ojcom twoim.32 – Pytaj się o dawnych czasach, które były przed tobą, od dnia, którego stworzył Bóg człowieka na ziemi, od jednego krańca nieba do krańca drugiego, czy się kiedy taka rzecz stała,33 albo czy kiedy wiadomym było, aby słyszał lud głos Boga mówiącego spośród ognia, jakeś to słyszał, a żyw zostałeś?34 Czy uczynił to Bóg, żeby wszedł i wziął sobie lud spośród narodów przez doświadczenia, znaki i cuda, przez wojnę i mocną rękę, i wyciągnione ramię, i straszne widzenia, wedle wszystkiego, co uczynił dla was Pan, Bóg wasz, w Egipcie, na co patrzyły oczy twoje,35 abyś wiedział, iż Pan sam jest Bogiem, a nie masz innego oprócz niego?36 Dał ci słyszeć swój głos z nieba, aby cię pouczyć, i na ziemi ukazał ci ogień swój bardzo wielki, i słyszałeś słowa jego spośród ognia,37 albowiem umiłował ojców twoich i obrał potomstwo ich po nich, i wywiódł cię idąc przed tobą w mocy swojej z Egiptu,38 aby wygładzić narody bardzo wielkie i mocniejsze od ciebie na wejście twoje, i wprowadził cię i dał ci ziemię ich w posiadłość, jak to widzisz dnia dzisiejszego.39 – A tak poznaj dzisiaj i myśl w sercu swoim, że Pan sam jest Bogiem na niebie wysoko i na ziemi nisko, a nie masz innego.40 Strzeż przykazań i ustaw jego, które ja daję tobie, aby dobrze ci było i synom twym po tobie, ażebyś przez długi czas trwał na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie!” DODATEK; WYZNACZENIE TRZECH MIAST UCIECZKI W ZAJORDANII ‘(4,41-43).41 Wtedy oddzielił Mojżesz trzy miasta za Jordanem na wschodniej stronie,42 aby do nich uciekał, kto by zabił bliźniego swego niechcąco, a nie był mu nieprzyjacielem przedtem; i by do którego z tych mlast zbiec mógł:43 Bosor na puszczy, które leży na równinie, z pokolenia Rubena, i Ramot w Galaad, które jest w pokoleniu Gada, i Golan w Basanie, które jest w pokoleniu Manassesa.Druga mowa Mojżesza. (4,44 – 11,32). WSTĘP HISTORYCZNY ‘(4,44-49).44 Ten jest zakon, który przedłożył Mojżesz synom Izraelowym,45 i te świadectwa i ustawy, i prawa, które ogłosił synom Izraelowym, kiedy wyszli z Egiptu,46 za Jordanem w dolinie naprzeciw świątyni Fogora, w ziemi Sehona, króla amorejskiego, który mieszkał w Hesebonie i którego pobił Mojżesz.47 Synowie też Izraelowi wyszedłszy z Egiptu, posiedli ziemię jego i ziemię Oga, króla Basanu, dwu królów amorejskich, którzy byli za Jordanem na wschód słońca,48 od Aroeru, który leży na brzegu potoku Arnon, aż do góry Syjon, która jest też zwana Hermon,49 wszystką równinę za Jordanem na wschodniej stronie aż do morza Pustynnego i aż pod górę Fasga. PRZEDMOWA; POCZĄTEK PRZYKAZAŃ (5,1-33). Napomnienie do zachowania praw (5,1). Ich początek, przymierze zawarte na Horebie (2-5). Dziesięcioro przykazań (6-21), ogłoszone przez samego Jahwę i napisane na tablicach kamiennych (22). Przerażenie Izraelitów, którzy proszą o pośrednictwo Mojżesza i uzyskują je (23-31); nowe napomnienie (32-33).
51 I wezwał Mojżesz wszystkiego Izraela, i rzekł do niego: “Słuchaj, Izraelu, ustaw i praw, które ja dziś mówię do uszu waszych; nauczcie się ich i czynem je wypełniajcie.2 Pan, Bóg nasz, uczynił z nami przymierze na Horebie.3 Nie z ojcami naszymi uczynił przymierze, ale z nami, którzy tu na ten czas jesteśmy i żyjemy.4 Twarzą w twarz mówił do nas na górze spośród ognia.5 Ja łącznikiem i pośrednikiem byłem podówczas pomiędzy Panem a wami, aby wam głosić słowa jego, boście się bali ognia i nie wstąpiliście na górę.6 I mówił: “Ja Pan, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.7 Nie będziesz miał bogów cudzych przed oczyma mymi.8 Nie uczynisz sobie rzeźby ani podobizny wszystkich rzeczy, które są na niebie w górze i które na ziemi nisko, i które są w wodach pod ziemią.9 Nie będziesz się im kłaniał ani służył. Bom ja jest Pan, Bóg twój, Bóg zawistny, który dochodzę nieprawości ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy mnie nienawidzą,10 a czynię miłosierdzie na wiele tysięcy miłującym mię i strzegącym przykazań moich.11 Nie będziesz używał imienia Pana, Boga twego, nadaremnie, bo nie ujdzie karania, kto by dla próżnej rzeczy użył imienia jego.12 Zachowaj dzień sobotni, abyś go święcił, jak ci przykazał Pan, Bóg twój.13 Sześć dni robić będziesz i pełnić wszystkie roboty twoje.14 Siódmy dzień jest sabat, to jest odpocznienie Pana Boga twego. Nie będziesz weń pełnił żadnej roboty, ty ani syn twój, ani córka, służebnik i służebnica, ani wół, ani osioł, ani żadne bydlę twoje, ani przychodzień, który jest między bramami twoimi, aby odpoczął sługa i służebnica twoja jak i ty.15 Pamiętaj, żeś i sam służył w Egipcie, i wywiódł cię stamtąd Pan, Bóg twój, ręką mocną i ramieniem wyciągniętym, i przeto ci kazał, abyś zachował dzień sobotni.16 Czcij ojca twego i matkę, jak ci przykazał Pan, Bóg twój, abyś żył przez długi czas i żeby ci się dobrze wiodło na ziemi; którą Pan, Bóg twój, da tobie.17 Nie będziesz zabijał.18 Ani będziesz cudzołożył.19 I kradzieży nie będziesz popełniał.20 Ani będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu fałszywego świadectwa.21 Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani domu, ani roli, ani sługi, ani służebnicy, ani wołu, ani osła, ani żadnych rzeczy, które jego są.”22 Te słowa mówił Pan do wszystkiego zgromadzenia na górze spośród ognia i obłoku, i mroku głosem wielkim, i nic więcej nie dodał, a napisał je na dwu tablicach kamiennych, które mi dał.23 – A wy, gdyście usłyszeli głos spośród ciemności, a widzieli górę gorejącą, przystąpiliście do mnie, wszyscy książęta pokoleń i starsi, i rzekliście:26 “Oto nam ukazał Pan, Bóg nasz, majestat i wielkość swoją; głos jego słyszeliśmy spośród ognia i przekonaliśmy się dziś, że choć Bóg mówi z człowiekiem, człowiek pozostaje przy życiu.25 Czemuż tedy mamy pomrzeć i ma nas pochłonąć ten ogień bardzo wielki? Bo jeśli dłużej słyszeć będziemy głos Pana, Boga naszego, pomrzemy.26 Cóż jest wszelkie ciało, aby miało słyszeć głos Boga żyjącego, który spośród ognia mówi, jakeśmy słyszeli, a mogło pozostać przy życiu?27 Ty raczej idź, a słuchaj wszystkiego, co ci rzecze Pan, Bóg nasz, i mówić będziesz do nas, a my usłyszawszy czynić to będziemy.”28 Gdy to usłyszał Pan, rzekł do mnie: “Słyszałem głos słów ludu tego które mówił do ciebie; dobrze wszystko mówili.29 Kto by to dał, aby takie serce mieli, żeby się mnie bali i strzegli wszystkich rozkazań moich po wszystek czas, aby dobrze było im i synom ich na wieki!30 Idź a powiedz im: Wróćcie się do namiotów waszych.31 A ty stój tu ze mną, a oznajmię tobie wszystkie przykazania moje i ustawy, i prawa, których ich uczyć będziesz, aby je pełnili w ziemi, którą im dam w posiadłość.”32 – Strzeżcież tedy i czyńcie, co wam Pan Bóg przykazał; nie zbaczajcie ani na prawo ani na lewo,33 ale drogą, którą przykazał Pan, Bóg wasz, chodzić będziecie, abyście żyli i dobrze się wam działo, i żeby długo ciągnęły się dni w ziemi posiadłości waszej. MIŁOŚĆ BOGA WARUNKIEM SZCZĘŚCIA IZRAELA (6,1-25). Naponmienie do zachowania prawa Bożego (6,1-3). Wielkie przykazanie miłości (4-9). Nie zapominać o Jahwie w ziemi Chanaan (10-15), być mu powolnym (16-19), nauczać jego prawa przyszłe pokolenia (20-25).
61 Te są przykazania i ustawy, i prawa, których Pan, Bóg wasz, rozkazał mi nauczyć was, abyście je pełnili w ziemi, do której przychodzicie posiąść ją,2 abyś się bał Pana, Boga twego, i strzegł wszystkich ustaw i przykazań jego, które ja daję tobie i synom i wnukom twoim po wszystkie dni żywota twego, aby się długo ciągnęły dni twoje.3 Słuchaj, Izraelu, a pilnuj, abyś czynił, co ci Pan przykazał, abyś miał się dobrze i rozmnożył się bardzo, jak ci obiecał Pan, Bóg ojców twoich, ziemię mlekiem i miodem płynącą.4 – Słuchaj, Izraelu! Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest.5 Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego i ze wszystkiej duszy twojej, i ze wszystkiej siły twojej.6 I będą te słowa, które ja dziś przykazuję tobie,7 w sercu twoim, i będziesz je powiadał synom twoim, i będziesz o nich rozmyślał, siedząc w domu twoim i idąc drogą, śpiąc i wstając.8 I przywiążesz je jako znak do ręki twojej, i będą, i ruszać się będą między oczyma twymi,9 i napiszesz je na podwoju i na drzwiach domu twego.10 – A gdy cię wprowadzi Pan, Bóg twój do ziemi, którą zaprzysiągł ojcom twym, Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, i da ci miasta wielkie i bardzo dobre,11 którycheś nie budował, i domy, pełne wszystkich bogactw, którycheś nie stawiał, studnie, którycheś nie kopał, winnice i oliwnice, którycheś nie sadził,12 a będziesz jadł i najesz się:13 strzeż się pilnie, abyś nie zapomniał Pana, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Pana, Boga twego, bać się będziesz i jemu samemu służyć i przez imię jego przysięgać będziesz.14 Nie pójdziecie za bogami cudzymi wszystkich narodów, które są wokoło was, albowiem Bóg zawistny,15 Pan, Bóg twój, w pośrodku ciebie; by się kiedy nie rozgniewała zapalczywość Pana, Boga twego, przeciw tobie, a nie zniósł cię z powierzchni ziemi.16 – Nie będziesz kusił Pana, Boga twego, jak kusiłeś na miejscu Kuszenia.17 Strzeż przykazań Pana, Boga twego, i świadectw,18 i ustaw, które ci dał, a czyń to, co się podoba i co dobre jest przed oczyma Pańskimi, abyś się miał dobrze, a wszedłszy posiadł ziemię bardzo dobrą, o której przysiągł Pan ojcom twoim,19 że wygładzi wszystkich nieprzyjaciół twych przed tobą, jak powiedział.20 – A gdy cię zapyta syn twój jutro, mówiąc: “Co znaczą te świadectwa i ustawy, i prawa,21 które nam dał Pan, Bóg nasz?” rzeczesz mu: “Byliśmy niewolnikami Faraonowymi w Egipcie, i wywiódł nas Pan z Egiptu mocną ręką,22 i czynił znaki i cuda wielkie a bardzo złe w Egipcie przeciw Faraonowi i wszystkiemu domowi jego przed oczyma naszymi,23 i wywiódł nas stamtąd, aby nas wprowadzić i dać ziemię, którą zaprzysiągł ojcom naszym.24 I przykazał nam Pan, żebyśmy czynili wszystkie te prawa i bali się Pana, Boga naszego, żeby nam było dobrze po wszystkie dni żywota naszego, jak jest dzisiaj.25 I będzie nam miłościw, jeśli będziemy strzec i pełnić wszystkie przykazania jego przed Panem, Bogiem naszym, jak nam rozkazał.” WYTĘPIĆ CHANANEJCZYKÓW I ICH BAŁWANY (7,1-26). Zaklęcie; żadnego przymierza ni malżeństw, zniszczenie przedmiotów kultu (7,1-5). I.ud święty (6), wybrany z miłości i dla wypełnienia obietnic, danych ojcom (7-8); warunki przyjaźni z Bogiem (9-11). Za wierność obiecuje Bóg Izraelowi błogosławieństwo na roli (12- 15) i zwycięstwo nad narodami potężniejszymi od niego (16-24). Zniszczyć bałwany chananejskie (25-26).
71 Gdy cię wwiedzie Pan, Bóg twój, do ziemi, do której wchodzisz, abyś ją posiadł, a wygładzi wiele narodów przed tobą, Hetejczyka i Gergezejczyka, i Amorejczyka, Chananejczyka i Ferezejczyka, i Hewejczyka, i Jebuzejczyka, siedem narodów w daleko większej liczbie niż ty jesteś, i mocniejszych od ciebie,2 i gdy je Pan, Bóg twój, podda tobie, wybijesz je do szczętu. Nie wejdziesz z nimi w przymierze ani się zlitujesz nad nimi, ani się małżeństwami z nimi łączyć będziesz.3 Córki twej nie dasz synowi jego,4 ani córki jego nie weźmiesz synowi twemu, bo zwiedzie syna twego, że nie pójdzie za mną, ale raczej będzie służył cudzym bogom, i rozgniewa się zapalczywość Pańska, i wygładzi cię prędko.5 Ale raczej to im uczynicie: Ołtarze ich wywróćcie i bałwany pokruszcie, i gaje wyrąbcie, i rzeźby popalcie.6 – Boś ty jest ludem świętym Panu, Bogu twemu. Ciebie obrał Pan, Bóg twój, abyś mu był ludem osobliwym z wszystkich ludów, które są na ziemi.7 Nie dlatego, iżbyście wszystkie narody liczbą przewyższali, do was się przyłączył Pan i obrał was, gdyż was mniej jest, niźli wszystkich ludów,8 ale iż was Pan umiłował i strzegł przysięgi, którą złożył ojcom waszym; i wywiódł was mocną ręką, i wykupił z domu niewoli, z ręki Faraona, króla egipskiego.9 I będziesz wiedział, że Pan, Bóg twój, jest to Bóg mocny i wierny; dochowujący przymierza i miłosierdzia tym, którzy go miłują, i tym, którzy strzegą przykazań jego,10 w tysiące pokoleń, a nienawidzącym go odpłaca zaraz, tak że ich wytraca, i nie odkłada na później, lecz natychmiast oddaje im to, na co zasłużyli.11 Przeto strzeż przykazań i ustaw, i praw, które ja tobie dziś rozkazuję pełnić.12 – Jeśli usłyszawszy te prawa, będziesz je zachowywał i pełnił, dochowa i Pan, Bóg twój, przymierza tobie i miłosierdzia, które zaprzysiągł ojcom twoim,13 i umiłuje cię, i rozmnoży, i będzie błogosławił owocowi żywota twego, i owocowi ziemi twojej, zbożu twemu i zbieraniu wina, oliwie i stadom, trzodom owiec twoich na ziemi, o której przysiągł ojcom twoim, że ją da tobie.14 Błogosławiony będziesz między wszystkimi narodami. Nie będzie u ciebie niepłodnego obojej płci, tak w ludziach, jak i w trzodach twoich.15 Odejmie Pan od ciebie wszelką niemoc, i chorób egipskich bardzo złych, które znasz, nie przypuści na ciebie, ale na wszystkich nieprzyjaciół twoich.16 – Pochłoniesz wszystkie narody, które Pan, Bóg twój, wyda tobie. Nie użali się nad nim oko twoje ani będziesz służył bogom ich, aby nie byli ci ku upadkowi.17 Jeślibyś rzekł w sercu twoim: “Więcej jest narodów tych niżeli mnie, jakże będę je mógł wygładzić?” nie bój się,18 ale pomnij, co uczynił Pan, Bóg twój, Faraonowi i wszystkim Egipcjanom:19 plagi bardzo wielkie, które widziały oczy twoje, i znaki, i cuda, i rękę mocną, i ramię wyciągnięte, aby cię wywiódł Pan, Bóg twój. Tak samo uczyni wszystkim ludom, których się boisz.20 Nadto i szerszenie pośle Pan, Bóg twój, na nie, aż wygładzi i wytraci wszystkich, którzy by przed tobą uszli i zataić się mogli.21 Nie będziesz się ich bał, bo Pan, Bóg twój, jest w pośrodku ciebie, Bóg wielki i straszny.22 On wyniszczy te narody przed oczyma twymi zwolna i po trosze. Nie będziesz ich mógł razem wygładzić, by się snadź nie namnożyło przeciwko tobie zwierząt polnych.23 I wyda ich Pan, Bóg twój, przed oczyma twymi, i pobije ich, aż wyginą do szczętu.24 I poda królów ich w ręce twoje, i wytracisz imiona ich pod niebem. Nikt nie będzie ci się mógł sprzeciwić, aż ich zetrzesz.25 – Rzeźby ich ogniem popalisz; nie będziesz pożądał srebra i złota, z którego są uczynione, ani nic sobie z nich nie weźmiesz, abyś się nie potknął, dlatego, że obrzydliwością to jest dla Pana, Boga twego.26 I nie wniesiesz niczego z bałwana do domu twego, byś się nie stał przekleństwem, jak i on jest. Jak sprosnością brzydzić się będziesz i jak plugastwo i brud obmierzłe ci będzie, bo przekleństwem jest. NIE ZAPOMINAĆ O JAHWIE W ZIEMI CHANAAN (8,1-20). Błogosławieństwo za wierność (8,1). Co Jahwe uczynił dotychczas dla Izraela (2-6). Dar Ziemi Obiecanej (7-10); jeżeli tam Izrael zapomni o Bogu sobie samemu przypisujac swe powodzenie (11-18), ulegnie zagładzie (19-20).
81 Wszelkiego przykazania, które ja dziś daję tobie, strzeż pilnie, abyś wypełniał, abyście mogli żyć i rozmnożyli się, i wszedłszy posiedli ziemię, którą zaprzysiągł Pan ojcom waszym.2 I pomnieć będziesz na wszystką drogę, którą cię prowadził Pan, Bóg twój, przez czterdzieści lat po puszczy, aby cię trapić i doświadczać, ażeby wiadome było, co tkwiło w sercu twoim, czy będziesz strzegł przykazań jego, czy też nie.3 Trapił cię niedostatkiem i dał ci na pokarm mannę, której nie znałeś ty i ojcowie twoi, aby ci pokazać, iż nie samym chlebem żyje człowiek, ale wszelkim słowem, które wychodzi z ust Pańskich.4 Odzienie twoje, którym się odziewałeś, bynajmniej nie zwiotczało i noga twoja nie starła się, a oto czterdziesty już rok jest.5 Rozważaj tedy w sercu swoim, iż jak człowiek wychowuje syna swego, tak Pan, Bóg twój, wychowywał ciebie,6 abyś strzegł przykazań Pana, Boga twego, i chodził drogamijego, i bał się go.7 – Albowiem Pan, Bóg twój, wprowadzi cię do ziemi dobrej, ziemi strumieni i wód i źródeł, na której polach i górach wytryskują rzek głębiny;8 do ziemi pszenicy, jęczmienia i winnic, w której figi i jabłka granatu, i drzewa oliwne się rodzą;9 do ziemi oliwy i miodu, gdzie bez żadnego niedostatku będziesz jadł chleb twój i wszystkich rzeczy obfitości zażywać będziesz; do ziemi, której kamienie są żelazem, a z gór jej kruszce miedzi dobywają.10 A gdy będziesz pożywał i nasycisz się, błogosław Pana, Boga twego, za ziemię niepospolitą, którą ci dał.11 – Pilnujże a strzeż się, abyś kiedy nie zapomniał Pana, Boga twego, i nie zaniedbał przykazań jego i praw, i ustaw,12 które ja dziś daję tobie, aby gdy się najesz i nasycisz, domów pięknych nabudujesz i namieszkasz się w nich,13 i będziesz miał stada krów i trzody owiec, srebra i złota i wszystkich rzeczy dostatek,14 nie wyniosło się serce twoje, i abyś nie zapomniało Panu, Bogu twoim, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli,15 i był przewodnikiem twoim na puszczy wielkiej i strasznej na której był wąż tchem palący i niedźwiadek, i żmija, a żadnej zgoła nie było wody;16 który wywiódł strumienie z twardej skały i karmił cię na puszczy manną, której me znali ojcowie twoi, a utrapiwszy cię i doświadczywszy, na ostatek zmiłował się nad tobą:17 abyś nie rzekł w sercu swoim: ” Siła moja i moc ręki mojej to wszystko mi sprawiły,”18 ale żebyś pomniał na Pana, Boga twego, że on tobie sił dodał, aby wypełnić swe przymierze, które zaprzysiągł ojcom twoim, jak dzień dzisiejszy pokazuje.19 – Ale jeśli zapomniawszy Pana, Boga twego, pójdziesz za bogami cudzymi i będziesz im służył i kłaniał się im; oto teraz przepowiadam tobie, że do szczętu zginiesz.20 Jak narody, które wygubił Pan na wejście twoje, tak i wy zginiecie, jeśli nie będziecie posłuszni głosowi Pana, Boga waszego. DAR BOŻY JEST NIEZASŁUŻONY (9,1 – 10,11). Że Jahwe prowadzi Izraela do zdobycia kraju (9,1-3), powodem tego jest bezbożność Chananejczyków (4-6). Dotychczasowa przekorność Izraelitów (7): na Horebie cielec złoty i modlitwa Mojżesza (8-21) w drodze do Kadesz i w Kadesz (22-24). Znowu modlitwa Mojżesza na Horebie (25-29); przebaczenie i nowe tablice Prawa (10,1-5). Dygresja o kilku stacjach drogi (6-7), o przywilejach Lewitów (8-9) i o pobycie Mojżesza na górze (10-11).
91 Słuchaj, Izraelu! Ty dziś przej-dziesz Jordan, aby podbić narody bardzo wielkie i mocniejsze od ciebie, miasta ogromne i wymurowane aż do nieba,2 lud wielki i wysoki, synów Enaka, których sam widziałeś i o nich słyszałeś, i którym nikt się oprzeć nie może.3 Będziesz tedy wiedział dzisiaj, że Pan, Bóg twój, sam pójdzie przed tobą jak ogień pożerający i niszczący, który ich skruszy i wygładzi i wytraci przed obliczem twoim prędko, jak ci powiedział.4 – Nie mówże w sercu twoim, gdy ich wygładzi Pan, Bóg twój, przed tobą: ” Dla sprawiedliwości mojej wprowadził mię Pan, abym tę ziemię posiadł, ponieważ dla bezbożności swej wytracone są te narody.”5 Albowiem nie dla sprawiedliwości twojej i prawości serca twego wnijdziesz, aby wziąć w posiadanie ziemię ich, ale dlatego, iż bezbożnie postępowały, na wejście twe zostały wygładzone, i żeby Pan wypełnił obietnicę swą, którą pod przysięgą dał ojcom twoim, Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi.6 Wiedz przeto, że nie dla sprawiedliwości twojej Pan, Bóg twój, dał tobie w posiadłość tę ziemię niepospolitą, gdyżeś ty jest lud twardego karku.7 – Pamiętaj a nie zapominaj, jak do gniewu przywodziłeś Pana, Boga twego, na puszczy. Od owego dnia, któregoś wyszedł z Egiptu, aż do tego miejsca, zawsześ Panu oporny był.8 Bo i na Horebie obruszyłeś go, i rozgniewany chciał cię wygładzić,9 gdym wstąpił na górę, aby wziąć tablice kamienne, tablice przymierza, które zawarł z wami Pan, i trwałem na górze czterdzieści dni i nocy, chleba nie jedząc i wody nie pijąc.10 I dał mi Pan dwie tablice, napisane palcem Bożym i zawierające wszystkie słowa, które wam mówił na górze spośród ognia, gdy lud stał zgromadzony.11 A gdy minęło czterdzieści dni i czterdzieści nocy, dał mi Pan dwie tablice kamienne, tablice przymierza,12 i rzekł mi: “Wstań, a znijdź stąd rychło, bo lud twój, któryś wywiódł z Egiptu, opuścił prędko drogę, którąś im ukazał, i uczynił sobie bałwana litego.”13 I znowu rzekł Pan do mnie: “Widzę, iż ten lud jest twardego karku.14 Puść mię, abym go starł i wygładził imię jego spod nieba, a ciebie postawił nad ludem, który by był większy i mocniejszy niźli ten.”15 A gdym zstępował z gorejącej góry i dwie tablice przymierza trzymałem obiema rękoma,16 a ujrzałem, żeście zgrzeszyli Panu, Bogu waszemu, i uczyniliście sobie cielca litego a opuściliście rychło drogę jego,17 którą wam ukazał, rzuciłem tablice z ręku moich i stłukłem je przed oczyma waszymi.18 I padłem przed Panem jak pierwej, przez czterdzieści dni i nocy chleba nie jedząc i wody nie pijąc dla wszystkich grzechów waszych, któreście popełnili przeciw Panu i jego do gniewu przywiedli,19 bom się bał zapalczywości i gniewu jego, którym wzruszony na was, chciał was wygładzić. I wysłuchał mię Pan i tym razem.20 Na Aarona też bardzo się rozgniewał i chciał go zetrzeć; i za niego także modliłem się.21 A dzieło wasze grzeszne, któreście uczynili, to jest cielca, pochwyciłem i spaliłem ogniem, a skruszywszy go w kawałki i całkiem w proch obróciwszy, wrzuciłem w potok, który ciecze z góry.22 W Pożarze też i w Kuszeniu, i u Grobów Pożądania drażniliście Pana,23 i kiedy was posłał z Kadesbarne mówiąc: “Wstąpcie i posiądźcie ziemię, którą wam dałem,” i wzgardziliście rozkazaniem Pana, Boga waszego, i nie wierzyliście mu aniście głosu jego słuchać chcieli,24 aleście zawsze byli oporni od tego dnia któregom was poznawać począł.25 – I leżałem przed Panem czterdzieści dni i nocy, przez które go uniżenie prosiłem, aby was nie wygładził,26 jak był zagroził. I modląc się mówiłem: “Panie Boże, nie zatracaj ludu twego i dziedzictwa twego, któreś odkupił w wielkości twojej, któreś wywiódł z Egiptu mocną ręką.27 Pomnij na sługi twoje, Abrahama, Izaaka i Jakuba; nie patrz na twardość ludu tego i na bezbożność, i na grzech,28 aby snadź nie rzekli mieszkańcy ziemi, z której nas wywiodłeś: “Nie mógł ich Pan wprowadzić do ziemi, którą im obiecał, a nienawidził ich, przeto ich wywiódł, aby ich wybić na puszczy.”29 A oni są ludem twoim i dziedzictwem twoim, któreś wywiódł w mocy twej wielkiej i ramieniem twoim wyciągniętym.”
101 Natenczas rzekł Pan do mnie: “Wygładź sobie dwie tablice kamienne na kształt poprzednich, i wstąp do mnie na górę; i zrób także skrzynię drewnianą.2 Napiszę na tablicach słowa, które były na tych, coś je przedtem potłukł, i włożysz je do skrzyni.3 ” Uczyniłem tedy skrzynię z drzewa akacjowego, a wygładziwszy dwie tablice kamienne na kształt poprzednich, wstąpiłem na górę niosąc je w ręku.4 I napisał na tablicach wedle tego, co pierwej był napisał, słów dziesięć, które mówił Pan do was na zórze spośród ognia, gdy się był lud gromadził i dał mi je.5 I wróciwszy się z gbry, zstąpiłem, i włożyłem tablice do skrzyni, którą uczyniłem, i do tego czasu tam są, jak mi Pan przykazał.6 – A synowie Izraelowi wyruszyli z Berotu synów Jakana do Mosery, gdzie Aaron umarł i został pogrzebany, a zamiast niego urząd kapłański zaczął sprawować Eleazar, syn jego.7 Stamtąd przyszli do Gadgad; z tego zaś miejsca wyciągnąwszy położyli się obozem w Jetebata, w ziemi wód i potoków.8 – Natenczas odłączył pokolenie Lewiego, aby nosiło skrzynię przymierza Pańskiego i stało przed nim w służbie, i błogosławiło w imię jego, aż do dnia dzisiejszego.9 Dlatego nie miał Lewi części ani posiadłości z braćmi swymi, bo sam Pan jest dziedzictwem jego, jak mu obiecał Pan, Bóg twój.10 – A ja stałem na górze, jak i pierwej, czterdzieści dni i nocy, i wysłuchał mię Pan także tym razem, i ciebie zatracić nie chciał.11 I rzekł mi: “Idź i prowadź lud, żeby wszedł i posiadł ziemię, o której przysiągłem ojcom ich, że im ją dam.” NOWE NAPOMNIENIE DO POSŁUSZEŃSTWA (10,12 -11,32). Pobudki: Łaska wyboru Bożego (10,12-15); obecny stosunek Jahwy do Izraela (16-22); wspomnienie na pomoc cudowną (11,l-4) i na kary (5-6); błogosławieństwo, które towarzyszyć będzie pobytowi w Ziemi Obiecanej (7-17), włączając w to wygładzenie nieprzyjaciół (18-25), w obliczu błogosławieństwa i przekleństwa (26-32).12 A teraz, Izraelu, czegóż Pan, Bóg twój, żąda od ciebie, jeśli nie tego, abyś się bał Pana, Boga twego, i chodził drogami jego, a miłował go i służył Panu, Bogu twemu, ze wszystkiego serca twego i ze wszystkiej duszy twojej,13 i żebyś strzegł przykazań Pańskich i ustaw jego, które ja dziś tobie daję, aby ci się dobrze działo?14 Oto Pana, Boga twego, jest niebo i niebo nad niebiosami, ziemia i wszystko,15 co jest na niej, a przecie z ojcami twymi zespolił się Pan i umiłował ich, i obrał potomstwo ich po nich, to jest was, ze wszystkich narodów, jak to się dziś pokazuje.16 – Obrzeżcie zatem napletek serca waszego, a karku waszego dalej nie zatwardzajcie.17 Albowiem Pan, Bóg wasz, on to jest Bogiem bogów i Panem panujących, Bóg wielki i możny i straszny, który nie zważa na osoby ani na dary,18 wymierza sprawiedliwość sierocie i wdowie, miłuje przychodnia i daje mu żywność i odzienie.19 I wy tedy miłujcie przychodniów, boście i sami byli przychodniami w ziemi egipskiej.20 Pana, Boga twego, będziesz się bał i jemu samemu służył; będziesz stał przy nim i w imię jego przysięgać będziesz.21 On jest chwałą twoją i Bogiem twoim, który spełnił na tobie te wielkie i straszliwe rzeczy, które widziały oczy twoje.22 W siedemdziesiąt dusz zstąpili ojcowie twoi do Egiptu, a teraz oto rozmnożył cię Pan, Bóg twój, jak gwiazdy niebieskie.
111 Miłuj tedy Pana, Boga twego i chowaj przepisy jego i ustawy, prawa i przykazania przez wszystek czas.2 Poznajcie dziś, czego nie znają synowie wasi, którzy nie widzieli kary Pana, Boga waszego: wielkość jego i mocną rękę, i ramię wyciągnięte,3 znaki i czyny, których dokonał wpośród Egiptu nad Faraonem królem i wszystką ziemią jego,4 i nad wszystkim wojskiem Egipcjan, i nad końmi i wozami: jak ich okryły wody morza Czerwonego, gdy was gonili, i zgładził ich Pan aż do dnia dzisiejszego;5 co wam też uczynił na puszczy, ażeście przyszli na to miejsce,6 i co zrobił z Datanem, i Abironem, synami Eliaba, który był synem Rubena, gdy ziemia otworzywszy paszczę swą pochłonęła ich z domami i z namiotami, i ze wszystką majętnością ich, którą mieli wśród Izraela.7 – Oczy wasze widziały wszystkie czyny Pana wielkie,8 których dokonał, abyście strzegli wszystkich przykazań jego, które ja wam dziś daję, i mogli wnijść i posiąść ziemię, do której wchodzicie,9 i żyć w niej przez czas długi, w ziemi, którą pod przysięgą obiecał Pan ojcom waszym i potomstwu ich, ziemię mlekiem i miodem płynącą.10 Ziemia bowiem, do której wchodzisz posiąść ją, nie jest jak ziemia egipska, z której wyszedłeś, gdzie posiawszy nasienie, jak do ogrodów wodę się sprowadza na oblewanie,11 ale jest to ziemia gór i dolin,12 z nieba dżdżu czekająca, ziemia, którą Pan, Bóg twój, zawsze nawiedza, a oczy jego na niej są od początku roku aż do końca jego.13 Jeśli tedy będziecie posłuszni przykazaniom moim, które ja wam dziś daję, abyście miłowali Pana, Boga waszego, i służyli mu ze wszystkiego serca waszego i ze wszystkiej duszy waszej,14 da deszcz ziemi waszej, wczesny i późny, abyście zebrali zboże i wino, i oliwę,15 i siano z pól na paszę dla dobytku, i abyście sami jedli i nasycili się.16 Strzeżcie się, by się snadź nie dało uwieść serce wasze, i byście nie odstąpili od Pana i służyli cudzym bogom, i kłaniali się im;17 bo Pan rozgniewany zamknie niebo, i deszcze nie spadną, ani ziemia nie da urodzaju swego, sami też wyginiecie prędko z ziemi wybornej, którą wam Pan dać ma.18 – Włóżcie te słowa moje do serc i do myśli waszych, i zawieście je na znak na rękach, i między oczyma waszymi połóżcie.19 Nauczajcie synów waszych, aby je rozmyślali, kiedy siedzieć będziesz w domu twym i pójdziesz drogą, i położysz się i wstaniesz.20 Napiszesz je na podwojach i drzwiach domu twego,21 aby się rozmnożyły dni twoje i synów twoich w ziemi, o której przysiągł Pan ojcom twoim, że im ją da, póki niebo wisi nad ziemią.22 Jeśli bowiem strzec będziecie przykazań, które ja wam daję, i pełnić je będziecie, że będziecie miłowali Pana, Boga waszego, i chodzili wszystkimi drogami jego,23 trzymając się go, wytraci Pan wszystkie te narody przed obliczem waszym i zawładniecie nimi, chociaż są większe i mocniejsze niźli wy.24 Wszelkie rniejsce, na które stąpi noga wasza, wasze będzie. Od puszczy i od Libanu, od rzeki wielkiej Eufratu aż do morza Zachodniego będą granice wasze.25 Nikt nie ostoi się przed wami, strach przed wami i bojaźń puści Pan, Bóg wasz, na każdą ziemię, którą deptać będziecie, jak wam powiedział.26 – Oto kładę przed oczy wasze dziś błogosławieństwo i przekleństwo:27 błogosławieństwo, jeśli posłuszni będziecie przykazaniom Pana, Boga waszego, które ja wam dziś daję;28 przekleństwo, jeśli nie będziecie posłuszni przykazaniom Pana, Boga waszego, ale zstąpicie z drogi, którą ja wam teraz ukazuję, i pójdziecie za bogami cudzymi, których nie znacie.29 A gdy cię wprowadzi Pan, Bóg twój, do ziemi, do której idziesz na mieszkanie, położysz błogosławieństwo na górze Garizim, przekleństwo na górze Hebal,30 które są za Jordanem, za drogą, która idzie na zachód słońca, w ziemi Chananejczyków, którzy mieszkają na równinie naprzeciw Galgala, to zaś jest przy dolinie, ciągnącej się i zachodzącej daleko.31 Wy bowiem przejdziecie Jordan, aby wziąć w posiadanie ziemię, którą Pan, Bóg wasz, da wam, abyście ją mieli i posiadali.32 Patrzcież tedy, abyście pełnili ustawy i prawa, które ja dziś położę przed oczy wasze.Cześć II (12,1- 26,19)PRAWODAWSTWOI. Prawo religijne. (12,1-16,17) PRAWO O JEDNOŚCI ŚWIĄTYNI (12,1-32). Wstęp (12,1). Po zburzeniu miejsc kultu pogańskiego w ziemi Chanaan (2-3) w jedynym miejscu, które Bóg wyznaczy, mają składać Bogu swe ofiary i dary (4-7). Praktyka obecna, odmienna od tego przepisu, jest usprawiedliwiona stanem wojny i wędrówek (8-12). Chociaż składanie Bogu ofiar dozwolone jest tylko w jednym miejscu (13-14), to jednak do własnego użytku wolno zwierzęta zabijać wszędzie (15-19). Po rozszerzeniu granic i ustaleniu pokoju pozwolenie to będzie ograniczone do miejsc oddalonych od świątyni (20-27). Przestroga przed naśladowaniem bałwochwalstwa Chananejczyków (28-32).
121 Te są przykazania i prawa które pełnić macie w ziemi, którą Pan, Bóg ojców twoich, da tobie, abyś ją posiadł po wszystkie dni, w których chodzić będziesz po ziemi.2 Zburzcie wszystkie miejsca, na których narody, którymi zawładniecie, chwaliły bogi swoje, na górach wysokich i pagórkach, i pod każdym drzewem gałęzistym.3 Porozwalajcie ołtarze ich i połamcie słupy, gaje ogniem spalcie, bałwany pokruszcie, wygładźcie imiona ich z owych miejsc.4 Nie będziecie tak robili Panu, Bogu waszemu,5 ale przychodzić będziecie na miejsce, które obierze Pan, Bóg wasz, ze wszystkich pokoleń waszych, aby tam położyć imię swoje i mieszkać na nim,6 i będziecíe ofiarować na tym miejscu całopalenia i ofiary wasze, dziesięciny i pierwociny rąk waszych i śluby, i dary, i pierworodne krów i owiec.7 I tam będziecie jeść przed oczyma Pana, Boga waszego, i weselić się będziecie wszystkim, do czego przyłożyliście rękę, wy i domy wasze, w czym wam pobłogosławił Pan, Bóg wasz.8 – Nie będziecie tam czynić, co my tu dziś czynimy każdy, co mu się dobrym zda.9 Boście aż do tego czasu nie przyszli do odpoczynku i posiadłości, którą wam da Pan, Bóg wasz.10 Przejdziecie Jordan i mieszkać będziecie w ziemi, którą wam da Pan, Bóg wasz, żebyście odpoczęli od wszystkich nieprzyjaciół wokoło11 i bez wszelkiej bojaźni mieszkali na miejscu, które obierze Pan, Bóg wasz, aby imię jego było na nim; tam wszystko, co przykazuję, znosić będziecie: całopalenia i ofiary, i dziesięciny, i pierwociny rąk waszych, i wszystkie dary przednie, które ślubować będziecie Panu.12 Tam ucztować będziecie przed Panem, Bogiem waszym, wy i synowie, i córki wasze, słudzy i służebnice, i Lewita, który w miastach waszych mieszka, bo nie ma innego działu i posiadłości między wami.13 – Strzeż się, abyś nie ofiarował całopalenia twojego na każdym miejscu,14 które ujrzysz, ale na tym, które obierze Pan, w jednym z pokoleń twoich, będziesz składał ofiary i uczynisz, cokolwiek przykazuję tobie.15 A jeślibyś chciał jeść i jedzenie mięsa podobałoby się tobie, zabij i jedz według błogosławieństwa Pana, Boga twego, które tobie dał w miastach twoich; czy jest nieczyste, to jest mające zmazę i ułomne, czy też czyste, to jest całe i bez zmazy, i stąd ofiarować się je godzi, jak sarnę i jelenia jeść będziesz,16 nie pożywając tylko krwi, którą na ziemię jak wodę wylejesz.17 Nie będziesz mógł jeść w miastach twoich dziesięciny zboża i wina, i oliwy twojej, pierworodnych bydła i drobiu, i wszystkich rzeczy, któreś ślubował i dobrowolnie chciał ofiarować, i pierwocin rąk twoich.18 Ale przed Panem, Bogiem twoim, jeść je będziesz, na miejscu, które obierze Pan, Bóg twój, ty i syn twój, i córka twoja, i sługa, i służebnica, i Lewita, który mieszka w miastach twoich; i będziesz się weselił i posilał przed Panem, Bogiem twoim, wszystkim, do czego przyłożyłeś rękę twoją.19 Strzeż się, abyś nie opuszczał Lewity przez wszystek czas, w którym mieszkać będziesz w ziemi.20 – Gdy rozprzestrzeni Pan, Bóg twój, granice twoje, jak ci powiedział, a będziesz chciał jeść mięsa, którego pragnie dusza twoja,21 a daleko byłoby miejsce, które obierze Pan, Bóg twój, aby tam było imię jego, zabijesz z bydła i z drobnej trzody, które mieć będziesz, jak ci przykazałem, i będziesz jadł w miastach twoich, jak ci się podoba.22 Jak jedzą sarnę i jelenia, tak je jeść będziesz; i czysty, i nieczysty zarówńo jeść będą.23 Tylko się tego strzeż, abyś krwi nie jadł, bó krew ich jest zamiast duszy, i przeto nie masz jeść duszy z mięsem,24 ale na ziemię wylejesz jak wodę,25 aby się dobrze działo tobie i synom twoim po tobie, gdy uczynisz, co się podoba oczom Pańskim.26 A co poświęciłeś i ślubowałeś Panu, to weźmiesz i przyjdziesz na miejsce, które obierze Pan,27 i złożysz ofiary twoje, mięso i krew, na ołtarzu Pana, Boga twego; krew ofiar wylejesz na ołtarzu, a mięso sam jeść będziesz.28 – Strzeżże i słuchaj wszystkiego, co ja przykazuję tobie, aby dobrze było tobie i synom twoim po tobie na wieki, gdy będziesz czynił, co jest dobrego i przyjemnego w oczach Pana, Boga twego.29 Gdy wytraci Pan, Bóg twój, przed obliczem twoim narody, do których wnijdziesz, aby je podbić, i zawładniesz nimi i mieszkać będziesz w ziemi ich,30 strzeż się, abyś ich nie naśladował gdy na twoje wejście będą wygładzeni, i nie pytał się o obrzędy ich mówiąc: “Jak chwaliły te narody bogi swoje, tak i ja chwalić będę.”31 Nie uczynisz tak Panu Bogu twemu; wszystkie bowiem obrzydliwości, których nienawidzi Pan, czynili bogom swoim, ofiarując synów i córki, i paląc ogniem.32 Co przykazuję tobie, to tylko czyń Panu, a nic nie dodawaj ani nie ujmuj. KARY NA BAŁWOCHWALCÓW (13,1-18). O proroku, który by zachęcał do bałwochwalstwa (13,1-5); o uwodzicielu skrytym, nawet najdroższej osobie (6-11); o mieście, które by się oddało bałwochwalstwu (12-18).
131 Jeśli powstanie wśród ciebie prorok, albo taki, który by mówił, że sen widział, i zapowiedziałby znak i cud,2 a stałoby się tak, jak powiedział, i rzekłby ci: “Pójdźmy a postępujmy za bogami obcymi, których nie znasz, i służmy im,”3 nie usłuchasz słów owego proroka albo snowidza, bo kusi was Pan, Bóg wasz, aby jawne było, czy go miłujecie, czy nie, ze wszystkiego serca i ze wszystkiej duszy waszej.4 Za Panem, Bogiem waszym, postępujcie i jego się bójcie, i strzeżcie przykazań jego, i słuchajcie głosu jego; jemu służyć będziecie i jego się będziecie trzymać.5 A ów prorok albo snów wymyślacz zostanie zabity, bo mówił, aby was odwieść od Pana, Boga waszego, który was wywiódł z ziemi egipskiej i odkupił was z domu niewoli, aby cię sprowadzić na manowce z drogi, którą tobie przykazał Pan, Bóg twój: i usuniesz zło spośród siebie.6 – Jeśliby cię chciał namówić brat twój, syn matki twojej, albo syn twój, albo córka, albo żona, która jest na łonie twoim, albo przyjaciel, którego miłujesz jak życie swoje, potajemnie mówiąc: “Pójdźmy, a służmy bogom cudzym, których nie znasz ty i ojcowie twoi,7 bogom wszystkich wokół narodów, które blisko albo daleko są, od początku aż do końca ziemi,”8 nie ulegaj mu ani go słuchaj, ani niech mu nie przepuszcaa oko twoje, żebyś się nad nim miał zmiłować i zataić go,9 ale natychmiast zabijesz; niech pierwsza podniesie się nań ręka twoja, a potem wszystek lud niech spuści rękę.10 Ukamienowany będzie na śmierć, bo cię chciał oderwać od Pana, Boga twego, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli;11 aby wszystek Izrael słysząc to bał się, a żadną miarą więcej nie uczynił nic podobnego.12 – Jeśli usłyszysz w jednym z miast twoich, które Pan, Bóg twój, da tobie na mieszkanie, że niektórzy mówią:13 “Wyszli synowie Beliala spośród ciebie i odwrócili obywateli miasta swego, i rzekli: Pójdźmy, a służmy cudzym bogom, których nie znacie,”14 pytaj się usilnie i z pilnością, a jeśli dowiedziawszy się prawdy znajdziesz, że pewne jest to, co powiadają, i że ohydy tej rzeczywiście się dopuszczono,15 wnet wybijesz mieszkańców miasta owego ostrzem miecza i zgładzisz je i wszystko co w nim jest aż do bydlęcia.16 Wszelki też sprzęt zgromadzisz wpośród ulic jego i z samym miastem spalisz, tak żebyś wszystko zniszczył Panu, Bogu twemu, i by było grobem wiekuistym; nie będzie więcej zbudowane17 i nie przylgnie nic do ręki twej z owego przekleństwa, aby się odwrócił Pan od gniewu zapalczywości swojej i zmiłował się nad tobą, i rozmnożył cię, jak przysiągł ojcom twoim,18 gdy będziesz słuchał głosu Pana, Boga twego, strzegąc wszystkich przykazań jego, które ja dziś daję tobie, abyś czynił, co jest miłe w oczach Pana, Boga twego. PRZECIW OBRZĘDOM POGRZEBOWYM POGAN (14,l-2).
141 Synami bądźcie Pana, Boga waszego: nie będziecie się nacinać ani robić łysin po umarłym,2 boś ty jest lud święty dla Pana, Boga twego, i cebie obrał, abyś mu był ludem osobliwym ze wszystkich narodów, które są na ziemi. POKARMY CZYSTE I NIECZYSTE (14,3-21). Zwierzęta (14,3-8), ryby (9-10), ptaki i owady (11-20). Padlina (21a). Koźlę gotowane w mleku swej matki (21b).3 Nie jadajcie rzeczy, które nieczyste są.4 Te są zwierzęta, które jeść możecie:5 wołu i owcę, i kozę, jelenia i sarnę, bawołu, dziką kozę, łanię, antylopę i żyrafę.6 Wszelkie zwierzę, które dzieli na dwoje kopyto a przeżuwa, jeść możecie.7 Z tych zaś, które przeżuwają, ale kopyta nie dzielą, jeść nie macie, jak wielbłąda, zająca, jeża. Te ponieważ przeżuwają, ale kopyta nie dzielą, nieczyste wam będą;8 świnia też, ponieważ dzieli kopyto a nie przeżuwa, nieczysta będzie. Mięsa ich jeść nie będziecie, a ścierwa się nie dotkniecie.9 To jeść możecie ze wszystkiego, co przebywa w wodzie: te, które mają skrzele i łuski,10 jedzcie; które bez skrzeli i łuski są, tych nie jedzcie, bo są nieczyste.11 – Wszystkie ptaki czyste jedzcie.12 Nieczystych nie jedzcie, to jest orła i gryfa, i orła morskiego,13 kani i sępa, i jastrzębia według rodzaju swego,14 i całego rodzaju kruczego,15 i strusia, i sowy, i łyski i jastrzębia według rodzaju swego,16 czapli i łabędzia,17 i ibisa, i nurka, modrzyka i puhacza,18 bąka i siewki, każde według rodzaju swego, dudka też i nietoperza.19 I wszystko, co pełza a ma skrzydełka, nieczyste będzie i nie będzie jedzone.20 Wszystko, co czyste jest, jedzcie.21 A cokolwiek padliną jest, nie jedzcie z niego; przychodniowi, który jest między bramami twymi, daj żeby jadł, albo mu sprzedaj; boś ty jest lud święty dla Pana, Boga twego. – Nie warz koźlęcia w mleku matki jego. DZIESIĘCINY (14,22-29). Dziesięcina roczna, która ma być złożona w świątyni (14,22-23); w razie zbytniej odległości od świątyni (24-27). Dziesięcina trzechletnia (28-29).22 Dziesiątą część oddzielisz ze wszystkich plonów twoich, które się rodzą na ziemi na każdy rok.23 I będziesz jadł przed oczyma Pana, Boga twego, na miejscu, które obierze, aby na nim wzywano imienia jego, dziesięcinę zboża twego i wina, i oliwy, i pierworodne z bydła i z owiec twoich, abyś się nauczył bać Pana, Boga twego na każdy czas.24 – A gdy dalsza będzie droga i miejsce, które obierze Pan, Bóg twój, i pobłogosławi ci, a nie będziesz mógł do niego tych wszystkich rzeczy donieść,25 sprzedasz wszystko i w pieniądze obrócisz, i poniesiesz w ręce twojej, i pójdziesz na miejsce, które obierze Pan, Bóg twój;26 i kupisz za te pieniądze, cokolwiek ci się będzie podobało, bądź z wołów, bądź z owiec, wina też i sycery, i wszystkiego, czego pożąda dusza twoja, a będziesz jadł przed Panem, Bogiem twoim, i będziesz ucztował ty i dom twój,27 i Lewita, który jest między bramami twymi; strzeż się, abyś go nie opuszczał, bo nie ma innej części w posiadłości twojej.28 – Roku trzeciego odłączysz drugą dziesięcinę ze wszystkiego, co ci się urodzi natenczas, i odłożysz w domu swoim.29 I przyjdzie Lewita, który nie ma innej części ani posiadłości z tobą, i przychodzień, i sierota, i wdowa, którzy są między bramami twymi, i będą jeść, i nasycą się, aby ci błogosławił Pan, Bóg twój, we wszystkich sprawach rąk twoich, które czynić będziesz. ROK ODPUSZCZENIA (15,1-18). Zasada i zastosowanie do pożyczek (15,1-3). Wierność prawu usunie ubóstwo z Izraela (4-6); okazywać się miłosiernym wobec ubogich i chętnie pożyczać (7-11). Zastosowanie do niewolników (12-18).
151 Siódmego roku zarządzisz odpuszczenie,2 które tym porządkiem obchodzone będzie. Ten, któremu co winien przyjaciel albo bliźni i brat jego, nie będzie się mógł upominać, bo to jest rok odpuszczenia Pańskiego.3 Od obcego i przychodnia możesz się domagać, od rodaka zaś i bliskiego nie będziesz miał prawa upominać się.4 – A ubogiego i żebraka nie będzie zgoła między wami, aby tobie błogosławił Pan, Bóg twój, w ziemi, którą ci da w posiadłość.5 Jeśli jednak będziesz słuchał głosu Pana, Boga twego, a strzegł wszystkiego, co ci rozkazał i co ja dziś przykazuję tobie: błogosławić ci będzie, jak obiecał.6 Będziesz pożyczał wielu narodom, a sam u żadnego pożyczać nie będziesz; będziesz panował nad wielu narodami, a nad tobą nikt panować nie będzie.7 – Jeśli jeden z braci twoich, którzy mieszkają między bramami miasta twego, w ziemi, którą ci da Pan, Bóg twój, do ubóstwa przyjdzie, nie zatwardzisz serca twego ani ściśniesz ręki,8 ale ją otworzysz ubogiemu i pożyczysz, czego zobaczysz,9 że potrzebuje. Strzeż się, aby się snadź nie wkradła do ciebie myśl bezbożna, i żebyś nie rzekł w sercu swym: “Nadchodzi siódmy rok odpuszczenia,” i nie odwrócił oczu swych od ubogiego brata twego, nie chcąc mu pożyczyć, czego żąda: aby nie wołał przeciwko tobie do Pana i nie obróciło ci się to w grzech.10 Ale mu dasz i nie uczynisz nic chytrze, pomagając mu w potrzebie jego, aby tobie błogosławił Pan, Bóg twój, na wszelki czas i we wszystkim, do czego przyłożysz rękę.11 Nie będzie schodziło na ubogich w ziemi, w której zamieszkasz; przeto ja tobie rozkazuję, abyś otwierał rękę bratu twemu potrzebującemu i ubogiemu, który z tobą mieszka w ziemi.12 – Gdy ci będzie sprzedany brat twój Hebrajczyk albo Hebrajka, a służyć ci będzie sześć lat, siódmego roku wolnym go wypuścisz.13 A tego, którego wolnością obdarujesz,14 żadną miarą nie puścisz z niczym, ale mu dasz na drogę coś z owiec i z boiska, i z tłoczni twojej, w których Pan, Bóg twój, pobłogosławi tobie.15 Pamiętaj, żeś i sam służył w ziemi egipskiej, a wybawił cię Pan, Bóg twój, i przeto ja teraz to przykazuję tobie.16 A jeśli rzecze: “Nie chcę odejść,” przeto iż miłuje ciebie i dom twój, i czuje, że się ma dobrze u ciebie,17 weźmiesz szydło i przekłujesz ucho jego we drzwiach domu twego, i będzie tobie służył na zawsze; służebnicy też podobnie uczynisz.18 Nie odwracaj od nich oczu twoich, gdy ich wolno puścisz, bo wedle zapłaty najemnika przez sześć lat służył tobie, aby ci błogosławił Pan, Bóg twój, we wszystkich sprawach, które czynisz. PIERWORODNE ZWIERZĄT (15,19-23).19 Z pierworodnych, które się rodzą w bydle i w owcach twoich, cokolwiek jest płci samczej, poświęcisz Panu, Bogu twemu; nie użyjesz do roboty pierworodnego z wołów ani będziesz strzygł pierworodnych z owiec.20 Przed oczyma Pana, Boga twego, będziesz je jadł ty i dom twój na każdy rok na miejscu, które obierze Pan.21 A jeśliby miało wadę albo chrome było, albo ślepe, albo na którym członku szpetne albo ułomne, nie będzie ofiarowane Panu, Bogu twemu,22 ale między bramami miasta twego zjesz je, tak czysty jak i nieczysty jednako jeść je będzie jak sarnę albo jelenia.23 Tego tylko przestrzegaj, abyś krwi ich nie jadł, ale ją wylejesz na ziemię jak wodę. ŚWIĘTA DOROCZNE (16,1-17). Pascha i Święto Przaśników (16,1-8). Święto Tygodni (9-12). Święto Namiotów (13-15). Zakończenie (16-17).
161 Przestrzegaj miesiąca Nowego Zboża i plerwszego czasu wiosny, aby obchodzić Paschę Panu, Bogu twemu, bo w tym miesiącu wywiódł cię Pan, Bóg twój, z Egiptu w nocy.2 I złożysz ofiarę Paschy Panu, Bogu twemu, z owiec i z wołów na miejscu, które obierze Pan, Bóg twój,3 aby tam mieszkało imię jego. Nie będziesz w niej jadł chleba kwaszonego; siedem dni będziesz jadł bez kwasu, chleb utrapienia, boś w strachu wyszedł z Egiptu: abyś pamiętał na dzień wyjścia twego z Egiptu,4 po wszystkie dni żywota twego. Nie ukaże się kwas we wszystkich posiadłościach twoich przez siedem dni, i nie zostanie aż do rana nic z mięsa tego, co ofiarowane zostało w wieczór dnia pierwszego.5 Nie będziesz mógł zabijać ofiary paschalnej w którymkolwiek mieście twoim, które Pan,6 Bóg twój, da tobie, ale na miejscu, które obierze Pan, Bóg twój, aby tam przebywało imię jego, zabijesz ofiarę paschalną wieczorem przy zachodzie słońca, kiedyś wyszedł z Egiptu.7 I upieczesz i zjesz na miejscu, które obierze Pan, Bóg twój, a rano wstawszy, pójdziesz do przybytków twoich.8 Sześć dni będziesz jadł przaśniki, a w dzień siódmy, żadnej pracy wykonywać nie będziesz, ponieważ jest święte zebranie Pana, Boga twego.9 – Siedem tygodni naliczysz sobie od owego dnia, którego sierp w zboże zapuścisz.10 I będziesz obchodził święto Tygodni Panu, Bogu twemv, ofiarą dobrowolną ręki twojej, którą złożysz według tego, jak ci pobłogosławi Pan,11 Bóg twój. I będziesz ucztował przed Panem, Bogiem twoim, ty i syn twój, i córka twoja, sługa twój i służebnica twoja, i Lewita, który jest między bramami twymi, i przychodzień, i sierota, i wdowa, którzy mieszkają z wami, na miejscu, które obierze Pan, Bóg twój, aby tam mieszkało imię jego.12 I będziesz wspominał, i żeś niewolnikiem był w Egipcie, i będziesz strzegł i czynił, co przykazano.13 – Święto też Kuczek obchodzić będziesz przez siedem dni, gdy zbierzesz z boiska i z prasy plony twoje.14 I będziesz ucztował w święto twoje, ty i syn twój, i córka, sługa twój i służebnica, Lewita też i przychodzień, i sierota, i wdowa, którzy są między bramami twymi.15 Siedem dni Panu, Bogu twemu, święta obchodzić będziesz na miejscu, które obierze Pan, i błogosławić ci będzie Pan, Bóg twój, we wszech urodzajach twoich i we wszelkiej pracy rąk twoich, i będziesz w radości.16 – Trzykroć do roku ukaże się każdy mężczyzna twój przed obliczem Pana, Boga twego, na miejscu, które obierze: na Święto Przaśników, na święto Tygodni i na święto Kuczek. Nie ukaże się nikt przed Panem z próżnymi rękoma,17 ale każdy ofiaruje wedle tego, co będzie miał, w miarę błogosławieństwa Pana, Boga swego, którego mu użyczy.II. Prawo publiczne. (16,18 – 21,14) SĘDZIOWIE (16,18-20).18 Sędziów i urzędników ustanowisz we wszystkich bramach twoich, które ci da Pan, Bóg twój w każdym pokoleniu twoim, aby sądzili lud sądem sprawiedliwym,19 a nie przechylali się na żadną stronę. Nie będziesz patrzył na osobę ani brał darów, bo dary zaślepiają oczy mądrych, a przekręcają słowa sprawiedliwych.20 Sprawiedliwie, co jest sprawiedliwego, dochodzić będziesz, abyś żył i posiadał ziemię, którą ci da Pan, Bóg twój. ŻADNYCH OZNAK POGAŃSKICH PRZY OŁTARZU (16,21-22).21 Nie będziesz sadził gaju ani żadnego drzewa przy ołtarzu Pana, Boga twego.22 Ani nie uczynisz sobie i nie postawisz słupa: bo tego nienawidzi Pan, Bóg twój. OFIARY BEZ SKAZY (17,1).
171 Nie będziesz ofiarował Panu, Bogu twemu, owcy lub wołu, na którym jest zmaza albo jaka skaza, bo obrzydliwośáą jest to Panu, Bogu twemu. KARA ZA BAŁWOCHWALSTWO (17,2-7). Oskarżenie dowiedzione i kara (17,2-5). Świadkowie (6-7).2 Gdyby się znaleźli u ciebie w której z bram twoich, które ci da Pan, Bóg twój, mąż albo niewiasta, którzy by uczynili złe przed oczyma Pana, Boga twego, i przestąpili przymierze jego,3 przez to że poszli i służyli cudzym bogom, i kłaniali się im, słońcu i księżycowi, i wszelkiemu wojsku niebieskiemu, czegom nie przykazał,4 i oznajmiono by ci to, a usłyszawszy wywiedziałbyś się pilnie i znalazłbyś, że to prawda i że ohydę popełniono w Izraelu:5 wywiedziesz męża lub niewiastę, którzy zbrodnię tak wielką popełnili, do bram miasta twego i będą ukamienowani.6 Na słowo dwu albo trzech świadków zginie, kto ma być zabity, a nikogo niech nie zabijają, gdy jeden przeciw niemu daje świadectwo.7 Ręka świadków przyłoży się pierwsza do zabicia go, a ręka reszty ludu ostatnia się nań podniesie, abyś odjął złe spośród siebie. SPRAWY TRUDNE PRZEKAZYWAĆ NAJWYŻSZEMU TRYBUNAŁOWI (17,8-13).8 Jeśli obaczysz, że trudna i wątpliwa jest dla ciebie sprawa na sądzie między krwią a krwią, między sporem a sporem, trądem a trądem, i ujrzysz, że słowa sędziów wśród bram twoich się różnią, wstań a idź na miejsce,9 które obrał Pan, Bóg twój. I przyjdziesz do kapłanów z rodu Lewiego i do sędziego, który natenczas będzie, i pytać się ich będziesz, a oni oznajmią tobie wyrok prawdziwy.10 I uczynisz, cokolwiek ci powiedzą przełożeni miejsca, które obrał Pan, i nauczą cię według zakonu jego,11 i pójdziesz za ich zdaniem, a nie odstąpisz ni w prawo, ni w lewo.12 A kto by hardym był nie chcąc być posłusznym rozkazowi kapłana, który natenczas służy Panu, Bogu twemu, i wyrokowi sędziego, umrze ów człowiek i usuniesz złe z Izraela, a13 wszystek lud słysząc to będzie się bał, aby się potem żaden pychą nie nadymał. KRÓLOWIE (17,14-20). Król pochodzący z Izraela (17,14-15), umiarkowany w przepychu (16-17), wierny prawu (18-20).14 Gdy wnijdziesz do ziemi, którą ci da Pan, Bóg twój, a posiądziesz ją i będziesz mieszkał w niej, i rzeczesz: “Ustanowię nad sobą króla, jak mają wszystkie narody okoliczne,”15 ustanowisz tego, którego Pan, Bóg twój, obierze z liczby braci twoich; nie będziesz mógł uczynić królem człowieka z innego narodu, który by nie był bratem twoim.16 A gdy będzie ustanowiony, nie będzie chował wiele koni ani nie zaprowadzi ludu z powrotem do Egiptu, liczbą jazdy wyniesiony, zwłaszcza iż wam Pan przykazał, abyście się żadną miarą tąż drogą więcej nie wracali.17 Nie będzie miał wielu żon które by przyciągnęły serce jego, ani srebra i złota niezmiernych ilości.18 Ale gdy zasiądzie na stolicy królestwa swego, zrobi sobie odpis zakonu tego w księdze, wziąwszy wzór od kapłanów z pokolenia Lewiego,

Warsz. King J. 1719 Tłum. GrEn. Толк. i będzie go miał u siebie, i będzie go czytał po wszystkie dni żywota swego, aby się uczył bać Pana, Boga swego, i strzec słów i ustaw jego, które w zakonie są przykazane.и пусть он будет у него, и пусть он читает его во все дни жизни своей, дабы научался бояться Господа, Бога своего, и старался исполнять все слова закона сего и постановления сии; и3 бyдетъ съ ни1мъ, и3 да чтeтъ ю5 во вс‰ дни6 житіS своегw2, да научи1тсz боsтисz гDа бGа своегw2 и3 храни1ти вс‰ зaпwвэди сі‰ и3 њправд†ніz сі‰, твори1ти |: 17,19Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
_CONJκαίkaiandAndἔσται estai
_V-FMI-3Sἔσομαιesomaiwill be[Zabud]μετ'     met
_PREPμετάmetawith/afterwithαὐτοῦ,     autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
_CONJκαίkaiandandἀναγνώσεται anagnōsetai
_V-FMI-3Sἀναγινώσκωanaginōskōto readhe shall readἐν en
_PREPἐνenin/on/amonginαὐτῷ autō
_D-DSNαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]πάσας pasas
_A-APFπᾶςpasallallτὰς tas
_T-APFὁhothe/this/whotheἡμέρας hēmeras
_N-APFἡμέραhēmeradaydaysτῆς tēs
_T-GSFὁhothe/this/who ζωῆς zōēs
_N-GSFζωήzōēlifeof his life;αὐτοῦ,     autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἵνα hina
_CONJἵναhinain order that/tothatμάθῃ mathē
_V-AAS-3Sμανθάνωmanthanōto learnhe should learnφοβεῖσθαι fobeisthai
_V-PMRφοβέωfobeōto fearto fearκύριον kurion
_N-ASMκύριοςkurioslordlordτὸν ton
_T-ASMὁhothe/this/who θεὸν theon
_N-ASMθεόςtheosGodhis God,αὐτοῦ autou
_D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]φυλάσσεσθαι fulassesthai
_V-PMRφυλάσσωfulassōto keep/guardto guardπάσας pasas
_A-APFπᾶςpasallallτὰς tas
_T-APFὁhothe/this/who ἐντολὰς entolas
_N-APFἐντολήentolēcommandmentthese commandments,ταύτας tautas
_D-APFοὗτοςhoutosthis/he/she/itthese commandments,καὶ kai
_CONJκαίkaiandandτὰ ta
_T-APNὁhothe/this/who δικαιώματα dikaiōmata
_N-APNδικαίωμαdikaiōmarighteous act[₂these ordinancesταῦτα tauta
_D-APNταῦταtautathis[reward]ποιεῖν,     poiein
_V-PARποιέωpoieōto do/make₁to do];