- CHLEB I WINO W BIBLII
18 Melchizedek zaś, król Szalemu, wyniósł chleb i wino; a [ponieważ] był on kapłanem Boga Najwyższego, 19 błogosławił Abrama, mówiąc: «Niech będzie błogosławiony Abram przez Boga Najwyższego, Stwórcę nieba i ziemi! (Rodz. 14, 18)
Mamy słomę i żywność dla naszych osłów oraz chleb i wino dla siebie,… (Sędziów 19, 19)
Natomiast dawniejsi namiestnicy, którzy byli przede mną, nakładali na lud ciężary i pobierali od nich na chleb i wino dziennie… (Nehemiasz 5, 15)
Albowiem do tych składnic przyniosą Izraelici i lewici świadczenia zboża [chleby], moszczu [wina] i oliwy; (Nehemiasz 10, 40)
Wlałeś w moje serce więcej radości niż w czasie obfitego plonu pszenicy i młodego wina. (Psalm 4, 8)
I wino, co rozwesela serce ludzkie, by rozpogadzać twarze oliwą, by serce ludzkie chleb krzepił. (Psalm 104, 15)
«Chodźcie, nasyćcie się moim chlebem, pijcie wino, które zmieszałam (Przysłów 9, 5)
W weselu chleb swój spożywaj i w radości pij swoje wino! Bo już ma upodobanie Bóg w twoich czynach. (Koheleta, Eklezjastesa 9, 7)
Do matek swoich mówiły: «Gdzie żywność [chleb] ?» Padały jak ciężko ranione na placach miasta, gdy uchodziło z nich życie na łonie ich matek. (Lamentacje 2, 12)
Zapomniała już o tym, że to Ja właśnie dałem jej zboże, moszcz [wino], świeżą oliwę, <że nie skąpiłem srebra ni złota, z którego czyniono Baala>. (Ozeasza 2, 10)
Odpowiedział Pan i rzekł swojemu ludowi: «Oto Ja wam posyłam zboże [chleb] i moszcz [wino], i oliwę, i nasyćcie się nimi, i nie wydam was więcej na pohańbienie między poganami (Joel 2, 19)
1.1. Chleb symbolem życia
Stary Testament
Pan powiedział wówczas do Mojżesza: «Oto ześlę wam chleb z nieba, na kształt deszczu. I będzie wychodził lud, i każdego dnia będzie zbierał według potrzeby dziennej. Chcę ich także doświadczyć, czy pójdą za moimi rozkazami czy też nie (Wyjścia 16, 4)
Na widok tego Izraelici pytali się wzajemnie: «Co to jest?» – gdyż nie wiedzieli, co to było. Wtedy powiedział do nich Mojżesz: «To jest chleb, który daje wam Pan na pokarm (Wyjścia 16, 15)
Będą święci dla swojego Boga, nie będą bezcześcić imienia Bożego, bo oni składają Panu ofiary spalane, pokarm [chleb] swojego Boga, a więc będą świętością. (Kapł. 21, 6)
Będziesz go uważał za świętego, bo on ofiaruje pokarm [chleb] Boży. Będzie święty dla ciebie, bo Ja jestem święty, Ja Pan, który was uświęcam! (Kapł. 21, 8)
Jednakże wolno mu jeść pokarm [chleb] swego Boga, zarówno święty, jak i najświętszy (Kapł. 21, 22)
Również nad stołem pokładnym rozciągną tkaninę z fioletowej purpury, na której położą misy, czasze, patery i dzbany dla ofiar płynnych; chleb ustawicznej ofiary winien się również na nim znajdować (Liczb 4, 7)
Zanim zaczniecie jeść chleb kraju, przyniesiecie wpierw dar szczególny dla Pana (Liczb 15, 19)
«Oznajmij Izraelitom następujące rozporządzenie: Czuwajcie nad tym, by składać Mi w określonym czasie dary ofiarne, moje pokarmy [chleb] jako ofiary spalane, na miłą woń dla Mnie. (Liczb 28, 2)
On wymierza sprawiedliwość sierotom i wdowom, miłuje cudzoziemca, udzielając mu chleba i odzienia. (Powt. 10, 18)
Wyruszyła więc Noemi i z nią jej synowe, aby wrócić z ziemi Moabu, ponieważ usłyszała w ziemi Moabu, że Pan nawiedził swój lud, dając mu chleb. (Rut 1, 6)
Kapłan odrzekł Dawidowi: «Zwykłego chleba pod ręką nie mam: jest tylko
chleb święty. (1 Samuel 21, 5/ 1 Król. 21, 4)
Na jego polu będziesz pracował ty sam, twoi synowie i słudzy. Ty będziesz zbierał plony, będą one na chleb dla domowników twojego pana. Oni będą to jedli, a gdy chodzi o Meribbaala – syna twojego pana – on będzie zawsze jadał przy moim stole»… (2 Samuel/ 2 Król. 9, 10)
I chleb z nieba im dałeś, gdy byli głodni; a wodę ze skały im wyprowadziłeś, gdy odczuwali pragnienie. I rozkazałeś im, by poszli posiąść ziemię, którą im dać obiecałeś pod przysięgą. (Nehemiasz 9, 15)
Przyszli do niego wszyscy bracia, siostry i dawni znajomi, jedli z nim chleb w jego domu i ubolewali nad nim, i pocieszali go z powodu nieszczęścia, jakie na niego zesłał Pan. (Hiob 42, 11)
Czyż się nie opamiętają wszyscy, którzy czynią nieprawość, którzy lud mój pożerają, jak gdyby chleb jedli, którzy nie wzywają Pana? (Psalm 14, 4)
Nawiedziłeś ziemię i nawodniłeś, ubogaciłeś ją obficie. Strumień Boży wodą jest wezbrany, zboże im przygotowałeś. Tak przygotowałeś ziemię: (Psalm 65, 10)
Oto w skałę uderzył, popłynęły wody i wytrysnęły strumienie: «Czy także potrafi dać chleba albo ludowi swemu przygotować mięso?» (Psalm 78, 20)
24 i spuścił jak deszcz mannę do jedzenia: dał im zboże z nieba. 25 Człowiek chleb mocarzy spożywał – żywności zesłał im do syta. (Psalm 78, 24-25)
Moje serce wysycha spalona jak trawa, zapominam nawet o spożyciu chleba (Psalm 102, 5)
5 Szczęśliwy, komu pomocą jest Bóg Jakuba, kto ma nadzieję w Panu, Bogu swoim, 6 który stworzył niebo i ziemię, i morze ze wszystkim, co w nich istnieje. On wiary dochowuje na wieki, 7 daje prawo uciśnionym i daje chleb głodnym. Pan uwalnia jeńców, (Psalm 146, 5-7)
Nakarmi go chlebem żywota i zrozumienia, a wodą mądrości zbawiennej napoi go, i umocni się w nim, i … (Eklezjastyk 15, 3)
Choćby ci dał Pan chleb ucisku i wodę utrapienia, twój Nauczyciel już nie odstąpi, ale oczy twoje patrzeć będą na twego Mistrza. (Izaj. 30, 20)
«Synu człowieczy, z drżeniem będziesz spożywał swój chleb, a w niepokoju i smutku będziesz pił wodę. (Ezechiel 12, 18)
Nawet mój pokarm [chleb], który ci dałem: najczystszą mąkę, oliwę i miód, którymi cię żywiłem, ofiarowałaś przed nimi jako miłą woń. Tak było – wyrocznia Pana Boga. (Ezechiel 16, 19)
Oto przynosicie na mój ołtarz potrawy [chleb] skażone, a pytacie: Czym go skaziliśmy? Tym, że [przynosząc je, niejako] powiadacie: Oto stół Pański jest w pogardzie. (Malachiasz 1, 7)
Nowy Testament
Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj (Mt 6, 10)
Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień (Łk 11, 3)
32 Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba. 33 Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu». 34 Rzekli więc do Niego: «Panie, dawaj namzawsze tego chleba!» 35 Odpowiedział im Jezus: «Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. (Jan 6, 32-35)
48 Jam jest chleb życia. 49 Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli. 50 To jest chleb, który z nieba zstępuje: kto go spożywa, nie umrze. 51 Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata». 52 Sprzeczali się więc między sobą Żydzi mówiąc: «Jak On może nam dać [swoje] ciało do spożycia?» (Jan 6, 48-52)
1.2. Wino symbolem wybranego narodu Bożego
Stary Testament
Józef – latorośl owocująca, latorośl owocująca nad źródłem: gałązki pną się po murze. (Rodz. 49, 22)
Na to rzekła do niego Izebel, jego żona: «To ty teraz tak sprawujesz rządy królewskie nad Izraelem? Wstań, jedz i bądź dobrej myśli. To ja ci dam winnicę Nabota z Jizreel» (1 Król./ 3 Król. 21, 7)
Wyrwałeś winorośl z Egiptu, wygnałeś pogan, a ją zasadziłeś. (Psalm 80, 9)
Powróć, o Boże Zastępów! Wejrzyj z nieba, zobacz i nawiedź tę winorośl… (Psalm 80, 15)
Chcę zaśpiewać memu Przyjacielowi pieśń o Jego miłości ku swojej winnicy! (Izaj. 5, 1)
Otóż winnicą Pana Zastępów jest dom Izraela, a ludzie z Judy szczepem Jego wybranym. (Izaj. 5, 7)
Raczej [twoi] żeńcy będą spożywać zboże i będą chwalili Pana; ci zaś, co wino zbierają, pić je będą na dziedzińcach mojej świątyni». (Izaj. 62, 9)
To mówi Pan Zastępów: «Zbieraj starannie, jak przy winobraniu, Resztę Izraela! Jak dokonujący winobrania wyciągaj rękę ku gałązkom winorośli!» (Jeremiasz 6, 9)
Jak winne grona na pustyni, tak Izraela znalazłem… (Ozeasza 9, 10)
Izrael był jak dorodny krzew winny, przynoszący wiele owoców… (Ozeasza 10, 1)
Uschła winna latorośl (…) I zniknęła radość spośród synów ludzkich. (Joel 1, 12)
W owym dniu – wyrocznia Pana Zastępów – będziecie się wzajemnie zapraszać, [by odpoczywać] w cieniu winorośli i drzew figowych». (Zachariasz 3, 10)
Nowy Testament
Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia, albo z ostu figi? (Mt 7, 16)
Lecz powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę z wami nowy, w królestwie Ojca mojego». (Mt 26, 29)
25 Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym». (Mk 14, 25)
1 Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który [go] uprawia. 2 Każdą latorośl, która we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. 3 Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. 4 Wytrwajcie we Mnie, a Ja [będę trwał] w was. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeśli nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. 5 Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. 6 Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. I zbiera się ją, i wrzuca do ognia, i płonie. 7 Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, poproście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. 8 Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami. 9 Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej! 10 Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. (Jan 15, 1-10)
… Albo czy ktoś uprawia winnicę i nie spożywa z jej owoców?… (1 Kor. 9, 7)
Ten również będzie pić wino zapalczywości Boga przygotowane, nierozcieńczone, w kielichu Jego gniewu;… (Apok. 14, 10)
1.3. Kielich
Zbawcze dzieło Chrystusa
51… Jezus miał umrzeć za naród, 52 a nie tylko za naród, ale także, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno. (Jan 11, 51-52)
Symbol jedności i zbawienia
Pan częścią dziedzictwa i kielicha mego: To właśnie Ty mój los zabezpieczasz. (Psalm 16, 5)
Stół dla mnie zastawiasz wobec mych przeciwników; namaszczasz mi głowę olejkiem; mój kielich jest przeobfity. (Psalm 23, 5)
Bo w ręku Pana jest kielich, który się pieni winem, pełnym przypraw. I On z niego nalewa (Psalm 75, 9)
Podniosę kielich zbawienia i wezwę imienia Pańskiego. (Psalm 116, 13)
I odszedłszy nieco dalej, upadł na twarz i modlił się tymi słowami: «Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich! Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty». (Mt 26, 39)
Jezus im odparł: «Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić, albo przyjąć chrzest, którym Ja mam być ochrzczony?» 39 Odpowiedzieli Mu: «Możemy». Lecz Jezus rzekł do nich: «Kielich, który Ja mam pić, pić będziecie; i chrzest, który Ja mam przyjąć, wy również przyjmiecie. (Mk 10, 38)
17 Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie rzekł: «Weźcie go i podzielcie między siebie; 18 albowiem powiadam wam: odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu, aż przyjdzie królestwo Boże». (Łk 22, 17-18)
Kielich cierpienia
22 Odpowiadając Jezus rzekł: «Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić?» 23 Odpowiedzieli Mu: «Możemy». On rzekł do nich: «Kielich mój pić będziecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej i lewej, ale [dostanie się ono] tym, dla których mój Ojciec je przygotował». (Mt 20, 22-23)
Na to rzekł Jezus do Piotra: «Schowaj miecz do pochwy. Czyż nie mam pić kielicha, który Mi podał Ojciec?» (Jan 18, 11)
… modlił się 42 tymi słowami: «Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!» (Łk 42, 22)
Motywy kielicha
Babilon był w ręku Pana złotym kielichem, upajającym całą ziemię. Jego wino piły wszystkie narody, … (Jeremiasz 51,7)
… bo ciebie dosięgnie kielich [podany] przez prawicę Pańską, … (Habakuka 2, 16)
Królestwo Chrystusa przyrównane do uczty
Gdy one szły kupić, nadszedł pan młody. Te, które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną, i drzwi zamknięto. (Mt 25, 10)
A wy [bądźcie] podobni do ludzi, oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze (Łk 12, 36)
15 Słysząc to, jeden ze współbiesiadników rzekł do Niego: «Szczęśliwy jest ten, kto będzie ucztował w królestwie Bożym». 16 Jezus mu odpowiedział: «Pewien człowiek wyprawił wielką ucztę i zaprosił wielu. 17 Kiedy nadszedł czas uczty, posłał swego sługę, aby powiedział zaproszonym: Przyjdźcie, bo już wszystko jest gotowe. (Jan 14, 15-17)
Albowiem powiadam wam: Żaden z owych ludzi, którzy byli zaproszeni, nie skosztuje mojej uczty”». (Jan 14, 24)
- NOWY TESTAMENT O EUCHARYSTII
Eucharystia (gr. Εὐχαριστία) — dziękczynienie
2.1. Eucharystia pod dwiema postaciami
26 A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: «Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje». 27 Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: «Pijcie z niego wszyscy, 28 bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. (Mt 26, 26-28)
22 A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc: «Bierzcie, to jest Ciało moje». 23 Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. 24 I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. (Mk 14, 22-24)
17 Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie rzekł: «Weźcie go i podzielcie między siebie; 18 albowiem powiadam wam: odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu, aż przyjdzie królestwo Boże». 19 Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!» 20 Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc: «Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana. (Łk 22, 17-20)
53 Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. 54 Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. 55 Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. 56 Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. 57 Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. 58 To jest chleb, który z nieba zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki». (Jan 6, 53-58)
Ci, którzy oddają się tej posłudze, wielbią Boga za to, żeście posłuszni w wyznawaniu Ewangelii Chrystusa, a w prostocie stanowicie jedno z nimi i ze wszystkimi. (1 Kor. 9, 13)
15 Mówię jak do ludzi rozsądnych. Zresztą osądźcie sami to, co mówię: 16 Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? 17 Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba. (1 Kor. 10, 15-17)
23 Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb 24 i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was [wydane]. Czyńcie to na moją pamiątkę». 25 Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pićbędziecie, na moją pamiątkę». 26 Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie. 27 Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej. 28 Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. 29 Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało [Pańskie], wyrok sobie spożywa i pije. 30 Dlatego to właśnie wielu wśród was słabych i chorych i wielu też umarło. (1 Kor. 11, 23-30)
13 I znowu: Ufność w Nim pokładać będę. I znowu: Oto Ja i dzieci moje, które Mi dał Bóg. 14 Ponieważ zaś dzieci uczestniczą we krwi i ciele, dlatego i On także bez żadnej różnicy stał się ich uczestnikiem, aby przez śmierć pokonać tego, który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła. (Hebr. 2, 13-14)
10 Na mocy tej woli uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze. 11 Wprawdzie każdy kapłan staje codziennie do wykonywania swej służby, wiele razy te same składając ofiary, które żadną miarą nie mogą zgładzić grzechów. 12 Ten przeciwnie, złożywszy raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga, 13 oczekując tylko, aż nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem nóg Jego. 14 Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani. 15 Daje nam zaś świadectwo Duch Święty, skoro powiedział: 16 Takie jest przymierze, które zawrę z nimi w owych dniach, mówi Pan: dając prawa moje w ich serca, także w umyśle ich wypiszę je. 17 A grzechów ich oraz ich nieprawości więcej już wspominać nie będę. 18 Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam już więcej nie zachodzi potrzeba ofiary za grzechy. Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. (Hebr. 10, 10-19)
Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną. (Apok. 3, 20)
2.2. Ciało Pańskie pod postacią chleba eucharystycznego
Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. (Łk 24, 30)
32 Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba. 33 Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu». 34 Rzekli więc do Niego: «Panie, dawaj nam zawsze tego chleba!» 35 Odpowiedział im Jezus: «Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. 36 Powiedziałem wam jednak: Widzieliście Mnie, a przecież nie wierzycie. 37 Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę. (Jan 6, 32-37)
Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach. (Dz. Ap. 2, 42)
Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca. (Dz. Ap. 2, 46)
W pierwszym dniu po szabacie, kiedy zebraliśmy się na łamanie chleba, Paweł, który nazajutrz zamierzał odjechać, przemawiał do nich i przedłużył mowę aż do północy. (Dz. Ap. 20, 7)
Po tych słowach wziął chleb, złożył Bogu dziękczynienie na oczach wszystkich i ułamawszy zaczął jeść (Dz. Ap. 27, 35)
2.3. Krew Pańska pod postacią wina eucharystycznego
Tym bardziej więc będziemy przez Niego zachowani od karzącego gniewu, gdy teraz przez krew Jego zostaliśmy usprawiedliwieni. (Rzym. 5, 9)
7 W Nim mamy odkupienie przez Jego krew – odpuszczenie występków, według bogactwa Jego łaski. 8 Szczodrze ją na nas wylał w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia, 9 przez to, że nam oznajmił tajemnicę swej woli według swego postanowienia, które przedtem w Nim powziął 10 dla dokonania pełni czasów, aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie: to, co w niebiosach, i to, co na ziemi. 11 W Nim dostąpiliśmy udziału my również, z góry przeznaczeni zamiarem Tego, który dokonuje wszystkiego zgodnie z zamysłem swej woli, 12 po to, byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu – my, którzyśmy już przedtem nadzieję złożyli w Chrystusie. 13 W Nim także i wy usłyszawszy słowo prawdy, Dobrą Nowinę waszego zbawienia, w Nim również uwierzyliście i zostaliście naznaczeni pieczęcią Ducha Świętego, który był obiecany. 14 On jest zadatkiem naszego dziedzictwa w oczekiwaniu. (Ef. 1, 7-14)
Ale teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa. (Ef. 2, 13)
I aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego – i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża. (Kolosan 1, 20)
11 Ale Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką – to jest nie na tym świecie – uczyniony przybytek, 12 ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie. 13 Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, 14 to o ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożyłBogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu. (Hebr. 9, 11-14)
I prawie wszystko oczyszcza się krwią według Prawa, a bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia [grzechów]. (Hebr. 9, 22)
Dlatego i Jezus, aby krwią swoją uświęcić lud, poniósł mękę poza miastem. (Hebr. 13, 12)
1 Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa, do wybranych, przybyszów wśród rozproszenia w Poncie, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii, 2 którzy wybrani zostali według tego, co przewidział Bóg Ojciec, aby w Duchu zostali uświęceni, skłonili się do posłuszeństwa i pokropieni zostali krwią Jezusa Chrystusa. Łaska wam i pokój niech będą udzielone obficie! (1 Piotr 1, 1-2)
18 Wiecie bowiem, że z waszego, odziedziczonego po przodkach, złego postępowania zostali wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, 19 ale drogocenną krwią Chrystusa, jako baranka niepokalanego i bez zmazy. (1 Piotr 1, 18-19)
Jeżeli zaś chodzimy w światłości, tak jak On sam trwa w światłości, wtedy mamy jedni z drugimi współuczestnictwo, a krew Jezusa, Syna Jego, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu. (1 Jan 7)
Temu, który nas miłuje i który przez swą krew uwolnił nas od naszych grzechów, (Apok. 1, 5)
14 I powiedziałem do niego: «Panie, ty wiesz». I rzekł do mnie: «To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili. 15 Dlatego są przed tronem Boga i w Jego świątyni cześć Mu oddają we dnie i w nocy. A Zasiadający na tronie rozciągnie namiot nad nimi. 16 Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć, i nie porazi ich słońce ani żaden upał, (Apok. 7, 14-16)
A oni zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa i nie umiłowali dusz swych – aż do śmierci. (Apok. 12, 11)
Ponieważ wylali krew świętych i proroków, krew również pić im dałeś. Godni są tego!» Apok. 16, 6)
- KANONY O EUCHARYSTII
Kanony apostolskie
Kanon 8. Jeśli biskup, prezbiter, diakon lub ktokolwiek spośród osób duchownych, uczestniczących w świętym ofiarowaniu, nie przyjmie św. Komunii, niech się usprawiedliwi. Jeśli powód okaże się wystarczający, zostanie wytłumaczony. Jeśli zaś wyjaśnienia nie da, niech będzie wyłączony ze społeczności kościelnej jako ten, który stał się dla ludzi szkodnikiem, a na sprawującego ofiarowanie rzucił podejrzenie, że jakoby, celebrował nieprzepisowo.
Kanon 9. Wszystkich wiernych, którzy przychodzą do cerkwi i słuchają Pisma, lecz nie trwają na modlitwie i Komunii świętej do końca, należy wyłączyć ze społeczności kościelnej jako tych, którzy wywołują w świątyni nieporządek.
Piąty-szósty sobór w Konstantynopolu/ Trullański (691-692 r.)
Kanon 80. Jeśli biskup, prezbiter, diakon lub kogokolwiek z przynależnych do kleru lub laik, nie mając żadnej pilnej potrzeby lub przeszkody, która by na dłuższy czas oddaliła go od swego Kościoła, lecz przebywając w mieście, w ciągu trzech niedzielnych dni kolejnych trzech tygodni nie weźmie udziału w nabożeństwie publicznym , to duchowny niech będzie wydalony z kleru, zaś laik niech będzie wyłączony ze społeczności kościelnej.
Sobór lokalny w Antiochii (341 r.)
Kanon 2. Wszyscy, którzy przychodzą do kościoła i słuchają Pisma Świętego, lecz, wskutek uchylania się od porządku, nie uczestniczą z wiernymi w modlitwie oraz powstrzymują się od przyjmowania świętej Eucharystii, niech będą odłączeni od Kościoła dopóty, dopóki nie przystąpią do spowiedzi i nie okażą godnego owocu pokuty i, błagając o przebaczenie, nie otrzymają onego.
Sobór lokalny w Sardyce (343 r.)
Kanon 11. Jeśli biskup przechodzi z jednego miasta do drugiego lub z jednego obwodu do drugiego dla próżności, troszcząc się o własną chwałę lub o sprawowanie służby Bożej z większą okazałością, i chce pozostać tam na dłuższy czas, wówczas gdy biskup tamtego miasta nie jest biegły w nauce, to pierwszy niech nie lekceważy ostatniego i niech nie głosi kazań zbyt często, starając się zawstydzić i poniżyć osobę miejscowego biskupa, albowiem prowadzi to zazwyczaj do zamieszania. Stosując takową chytrość, biskup stara się najpierw zaślubić potem zaś zagarnąć sobie cudzą katedrę, nie wahając się porzucić powierzony mu Kościół i przejść do innego. To też w danym wypadku należy przeznaczyć na to określany czas, albowiem nieprzyjęcie biskupa wydałoby się uczynkiem nieludzkim i okrutnym. Przy tym przypomnijcie sobie, że w przeszłości Ojcowie nasi postanowili, że jeżeli przebywający w mieście przez trzy dni niedzielne laik w ciągu trzech tygodni nie będzie uczestniczył w zgromadzeniu, niech będzie wyłączony ze społeczności kościelnej. A więc, jeśli postanowienie to dotyczy laików, to nie powinno, nie przystoi i jest niepożyteczne, aby biskup, który nie ma żadnej istotnej potrzeby lub uciążliwej sprawy, porzucał swój Kościół na dłuższy czas i zasmucał powierzony mu lud. Wszyscy biskupi powiedzieli: ,,I ta opinia jest bardzo słuszna”.
Opracowanie AN