Psalm 1

Ps 1,1

PsFlor	Błogosławiony mąż, jen jest nie szedł po radzie niemiłościwych i na drodze grzesznych nie stał jest, i na stolcu nagłego spadnienia nie siedział jest,
PsPul	Psalm. (1:1) Błogosławiony mąż, jen nie szedł po radzie niemiłościwych i na drodze grzesznych nie stał, i na stolcu nagłego spadnienia nie siedział,
Wuj1923	Błogosławiony mąż, który nie chodził w radzie niezbożnych, i na drodze grzesznych nie stał, i na stolicy zaraźliwości nie siedział.
Gda1881	Błogosławiony mąż, który nie chodzi w radzie niepobożnych, a na drodze grzesznych nie stoi, i na stolicy naśniewców nie siedzi;
Gda2017	Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą niegodziwych, nie stoi na drodze grzeszników i nie zasiada w gronie szyderców;
PsBycz	Szczęśliwy ten-człowiek, który nie idzie za-radą bezbożnych, i-na-drodze grzészników nie stawa, oraz-w-posiedzeniu szyderców nie siada.
Goet	SZCZĘSNY mąż, który nie chodzi według rady bezbożnych i nie stoi na drodze grzeszników, ani nie siedzi w gronie naśmiewców,
PsCylk	Szczęsny mąż, który nie szedł za radą niegodziwych, a na drodze grzeszników nie postał, a w kole szyderców nie zasiadł.
PsKrusz	Błogosławiony człowiek, który w radzie bezbożnych nie chodził i na drodze grzeszników nie stawał, i na stolicy bluźnierców nie siedział,
PsAszk	Szczęśliw ów mąż, który za radą nie kroczy niegodziwców i na drodze grzeszników nie ustał a w siedzibie się nie rozsiadł szyderskich zuchwalców.
PsSzer	Szczęsny mąż, który nie postępuje według rady bezbożnych, ani stoi na drodze grzeszników, ani zasiada w gronie naśmiewców,
Tys1	Błogosławiony mąż, który za radą niezbożnych nie idzie, nie wchodzi na drogę grzeszników, nie siada w kole szyderców.
Tys5	Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą występnych, nie wchodzi na drogę grzeszników i nie siada w kręgu szyderców,
Bryt	Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą bezbożnychAni nie stoi na drodze grzeszników, Ani nie zasiada w gronie szyderców,
Pozn	Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą bezbożnych, nie wkracza na drogę grzeszników i nie przebywa w towarzystwie szyderców,
WarPra	Szczęśliwy, kto nie słucha bezbożnych, Nie chodzi drogami grzeszników i nie zadaje się z szydercami,
STB	Szczęśliwy mąż, który nie szedł za radą niegodziwych, na drodze grzeszników nie postał, a w kole szyderców nie zasiadł.
EIB	O, jak szczęśliwy jest ten, Kto nie kieruje się radą bezbożnych, Nie przesiąkł podłością grzeszników, Nie zajął miejsca w gronie szyderców,

Ps 1,2

PsFlor	ale w zakonie bożem wola jego i w zakonie jego będzie myślić we dnie i w nocy.
PsPul	ale w zakonie bożem wola jego i w zakonie jego będzie myślić we dnie i w nocy.
Wuj1923	Ale w zakonie Pańskim wola jego, a w zakonie jego będzie rozmyślał we dnie i w nocy.
Gda1881	Ale w zakonie Pańskim jest kochanie jego, a w zakonie jego rozmyśla we dnie i w nocy.
Gda2017	Lecz ma upodobanie w prawie PANA i nad jego prawem rozmyśla we dnie i w nocy.
PsBycz	Bo, kiedy ma, w-ustawie Pana, upodobanié-swojé, i-w-ustawie-Jego rozmyśla dniem i-nocą;
Goet	Ale ma swe upodobanie w zakonie Pańskim, a nad zakonem Jego rozmyśla we dnie i w nocy.
PsCylk	Lecz w nauce Bożej ma upodobanie i zakon Jego bada dzień i noc.
PsKrusz	lecz w zakonie Bożym jego wola, i w zakonie Jego będzie rozmyślał dniem i nocą.
PsAszk	Owszem wszystka dążność jego, aby go pouczył Jehowa a nad nauką Jego on rozmyśliwa dniem i nocą.
PsSzer	lecz kocha się w Zakonie Pana i o Zakonie Jego rozmyśla we dnie i w nocy.
Tys1	Lecz w prawie Pana swą rozkosz znajduje, nad prawem Jego myśli dniem i nocą.
Tys5	lecz ma upodobanie w Prawie Pana, nad Jego Prawem rozmyśla dniem i nocą.
Bryt	Lecz ma upodobanie w zakonie PanaI zakon jego rozważa dniem i nocą.
Pozn	lecz raczej upodobał sobie bojaźń Jahwe, a nad Jego Prawem rozmyśla dniem i nocą.
WarPra	lecz w prawie Pańskim ma upodobanie i rozmyśla nad nim, we dnie i w nocy.
STB	Ale ma upodobanie w Prawie Boga oraz o Jego nauce rozmyśla dniem i nocą.
EIB	A jego rozkosz to Prawo PANA - Nad nim rozmyśla za dnia oraz nocą.

Ps 1,3

PsFlor	(1:3) A będzie jako drzewo, jeż szczepiono jest podług ciekących wod, jeż owoc swoj da w swoj czas, (1:4) a list jego nie spadnie; i wszystko, csokoli uczyni, prześpieje.
PsPul	(1:3) A będzie jako drzewo, jeż szczepiono jest podług ciekących wod, jeż owoc swoj da w czas swoj, (1:4) a i list jego nie spadnie; i wszystko, cokoli uczyni, zdarzy sie.
Wuj1923	I będzie jako drzewo, które wsadzone jest nad ściekaniem wód, które swój owoc da czasu swego: a liście jego nie opadnie: i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.
Gda1881	Albowiem będzie jako drzewo nad strumieniem wód w sadzone, które owoc swój wydaje czasu swego, a liść jego nie opada; i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.
Gda2017	Będzie on bowiem jak drzewo zasadzone nad strumieniami wód, które wydaje swój owoc w swoim czasie; jego liść nie zwiędnie i wszystko, co robi, powiedzie się.
PsBycz	Tedy-stanie-się, jak-drzewo, wsadzoné nad strumieniami wód, któré, owoc-swój, wyda w-czasie-swoim, a-liść-jego nie zwiędnie; owszem-wszystko, cokolwiek zrobi, poszczęści-się.
Goet	Jest on jako drzewo, zasadzone nad strumieniami wód i przynoszące owoc swój czasu swego, a liście jego nie więdną; i wszystko, cokolwiek czyni, poszczęści mu się.
PsCylk	I będzie jako drzewo zasadzone nad strumieniami wód, które owoc daje w czasie swoim, którego liść nie więdnie, a wszystko co czyni się powiedzie.
PsKrusz	I będzie jako drzewo nad brzegami wód wsadzone, które wyda owoc w swym czasie, i liść jego nie opadnie; wszystko, cokolwiek uczyni, poszczęści się.
PsAszk	Staje się ou jako drzewo, zasadzone nad strumienie wód, które owoc swój da we właściwym mu czasie, i listowie jego nie zwiędnie i poszczęści mu się we wszystkiem, co tylko pocznie.
PsSzer	I będzie podobny do drzewa zasadzonego nad strumieniami, które wydaje owoc w porze swej i którego liść nie więdnie: i wszystko, cokolwiek czyni, szczęści się.
Tys1	Jest on jak drzewo zasadzone nad strugami wody, które wydaje owoc w swoim czasie, a liście jego nie więdną — i co uczyni, pomyślnie wypada.
Tys5	Jest on jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą, które wydaje owoc w swoim czasie, a liście jego nie więdną; co uczyni, pomyślnie wypada.
Bryt	Będzie on jak drzewo zasadzone nad strumieniami wód, Wydające swój owoc we właściwym czasie, Którego liść nie więdnie, A wszystko, co uczyni, powiedzie się.
Pozn	Podobny jest do drzewa zasadzonego nad strugami wód, które przynosi owoc w swoim czasie i którego liście nie więdną. Szczęści mu się też we wszystkim, czego się podejmie.
WarPra	Podobny jest do drzewa, co nad wodą płynącą owoc wydaje we właściwym czasie, a liście jego nigdy nie więdną. Taki co zacznie, kończy szczęśliwie.
STB	Więc będzie jak drzewo zasadzone nad strumieniami wód, które wydaje owoc w swoim czasie, którego liść nie więdnie, i powiedzie mu się wszystko, co czyni.
EIB	Będzie jak drzewo zasadzone wśród strumieni, Które wyda owoc we właściwym czasie. Jego liść nie pożółknie, A czego się podejmie, to skończy z powodzeniem.

Ps 1,4

PsFlor	(1:5) Nie tako niemiłościwi, nie tako, ale jako proch, jenże rzuca wiatr od oblicza ziemie.
PsPul	(1:5) Nie tako niemiłościwi, nie tako, ale jako proch, jen rzuca wiatr od oblicza ziemie.
Wuj1923	Nie tak niezbożni, nie tak; ale jako proch, który rozmiata wiatr z wierzchu ziemie.
Gda1881	Lecz nie tak niepobożni; ale są jako plewa, którą wiatr rozmiata.
Gda2017	Nie tak niegodziwi; oni są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
PsBycz	Nie tak bezbożni; lecz tak, jak-plewa, co rozprósza-ją wiatr.
Goet	Lecz nie tak bezbożni! są bowiem jako plewy, które wiatr rozwiewa.
PsCylk	Nie tak niegodziwi; bo są jako plewa którą rozwieje wiatr.
PsKrusz	Nie tak będzie z bezbożnymi, albowiem są oni jako pył, którym wiatr pomiata.
PsAszk	Nie tak niegodziwcy, - raczej są oni jako plewa, którą wiatr zmiecie przed sobą.
PsSzer	Nie tak bezbożni. Są raczej jak plewa, którą wiatr roznosi.
Tys1	Nie tak niezbożni, nie tak: są oni jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Tys5	Nie tak z występnymi, nie tak: są oni jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Bryt	Nie tak jest z bezbożnymi! Są oni bowiem jak plewa, Którą wiatr roznosi.
Pozn	Nie tak [się dzieje] z bezbożnymi: podobni są do plew, które wiatr rozwiewa.
WarPra	Inaczej jest z bezbożnymi: są jak plewy niesione wiatrem.
STB	Lecz nie tak niegodziwi; gdyż są jak plewy, które rozwieje wiatr.
EIB	Z bezbożnymi będzie inaczej: Ci będą jak plewy, Które wiatr rozwieje.

Ps 1,5

PsFlor	(1:6) Prz❬e❭to nie wstają niemiłościwi w sądzie ani grzesznicy w radzie prawych,
PsPul	(1:6) Przetoż nie wstają niemiłościwi w sądzie ani grzeszni w radzie prawych,
Wuj1923	Przetóż nie powstaną niezbożnicy na sądzie: ani grzesznicy w zebraniu sprawiedliwych.
Gda1881	Przetoż się niepobożni na sądzie nie ostoją, ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.
Gda2017	Dlatego niegodziwi nie ostoją się na sądzie ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.
PsBycz	Dla tego, nie ostoją-się bezbożni w-sądzie; a-grzésznicy, w-zgromadzeniu sprawiedliwych;
Goet	Przeto nie ostoją się bezbożni na sądzie, ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.
PsCylk	Przetoż nie ostoją się niegodziwi na sądzie, ani grzesznicy w gronie sprawiedliwych.
PsKrusz	Przeto nie ostoją się bezbożni w sądzie, a grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.
PsAszk	Przetoż nie ostaną się bezbożni na sądzie, zaś grzesznicy w gromadzie sprawiedliwych.
PsSzer	Dlatego nie ostoją się bezbożni w sądzie, ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.
Tys1	Nie ostoją się przeto na sądzie niezbożni ani grzesznicy — w radzie sprawiedliwych,
Tys5	Toteż występni nie ostoją się na sądzie ani grzesznicy - w zgromadzeniu sprawiedliwych,
Bryt	Przeto nie ostoją się bezbożni na sądzieAni grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.
Pozn	Tak więc bezbożni nie ostoją się w sądzie ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.
WarPra	Nie ostoją się tedy bezbożni na sądzie ani grzesznicy pośród sprawiedliwych.
STB	Dlatego niegodziwi się nie ostoją na sądzie, ani grzesznicy w gronie sprawiedliwych.
EIB	Dlatego bezbożni przepadną na sądzie, Podobnie jak grzesznicy w gronie ludzi prawych.

Ps 1,6

PsFlor	(1:7) bo znaje Gospodzin drogę prawych, a droga złych zginie. (1:8) Sława Oćcu i Synowi, i Świętemu Duchu, (1:9) jako była z początka i ninie, i wżda, i na wieki wiekom.
PsPul	(1:7) bo zna Bog drogę prawych, a droga złosnych zaginie. Sława ❬...❭
Wuj1923	Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych: a droga niezbożnych zginie.
Gda1881	Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych; ale droga niepobożnych zginie.
Gda2017	PAN bowiem zna drogę sprawiedliwych, ale droga niegodziwych zaginie.
PsBycz	Boć znający Pan drogę sprawiedliwych; ale-droga bezbożnych zaginie.
Goet	Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych, a droga bezbożnych zaginie.
PsCylk	Albowiem świadom Bóg drogi sprawiedliwych, a ślad niegodziwych zaginie.
PsKrusz	Bóg bowiem zna drogę sprawiedliwych, a droga bezbożnych przepadnie.
PsAszk	Bo wszak zna Jehowa drogę mężów prawych a droga niegodziwców podana jest na zgubę.
PsSzer	Zna bowiem Pan drogę sprawiedliwych, ale droga bezbożnych zaginie.
Tys1	bo Pan ma w pieczy drogę sprawiedliwych, a droga niezbożnych zaginie.
Tys5	bo Pan uznaje drogę sprawiedliwych, a droga występnych zaginie.
Bryt	Gdyż Pan troszczy się o drogę sprawiedliwych. Droga zaś bezbożnych wiedzie do nikąd.
Pozn	Jahwe bowiem czuwa nad drogą sprawiedliwych; droga bezbożnych natomiast prowadzi do zguby.
WarPra	Pan bowiem zna ścieżki sprawiedliwych. A droga bezbożnych wiedzie ku zagładzie.
STB	Bowiem WIEKUISTY uznaje drogi sprawiedliwych, zaś ślad po niegodziwych zaginie.
EIB	PAN bowiem strzeże poczynań sprawiedliwych, Posunięcia bezbożnych zakończą się przegraną.

Psalm 2

Ps 2,1

PsFlor	Przecz skrżytało pogaństwo a ludzie myślili są prozność?
PsPul	Przecz skrżytali pogaństwo i ludzie myślili prozności?
Wuj1923	Czemu się wzburzyli poganie, a ludzie rozmyślali próżne rzeczy?
Gda1881	Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?
Gda2017	Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?
PsBycz	Czemu zbiégają-się-hurmem narody, a-ludy szémrzą napróżno?
Goet	DLACZEGO buntują się poganie, a narody rozmyślają o próżnościach?
PsCylk	Czemu burzą się ludy, a narody knują zamysły próżne.
PsKrusz	Dlaczego burzyli się poganie, a narody rozmyślały rzeczy próżne?
PsAszk	Czemużto ludy się burzą a narody próżnią bełkoczą?
PsSzer	Czemu buntują się narody, a ludy myślą o marnych rzeczach?
Tys1	Dlaczego się burzą narody, czemu ludy knują daremne zamysły?
Tys5	Dlaczego narody się buntują, czemu ludy knują daremne zamysły?
Bryt	Czemuż to burzą się narody, A ludy myślą o próżnych rzeczach?
Pozn	Czemuż to narody wszczynają niepokój, a ludy knują daremne zamysły?
WarPra	Dlaczego buntują się narody, po co te próżne knowania ludów?
STB	Czemu się burzą ludy, a narody próżne zamysły knują?
EIB	Dlaczego zbuntowały się narody, A ludy radzą daremnie?

Ps 2,2

PsFlor	Przystajali są krolowie ziemszczy a książęta seszli są sie na gromadę przeciwo Gospodnu i przeciwo jego pomazańcu.
PsPul	Pomagali krolowie ziemszczy i książęta seszli sie w jedno przeciwo Bogu i przeciwo pomazańcu jego.
Wuj1923	Stanęli wespół królowie ziemscy, a książęta zeszli się w gromadę przeciw Panu, i przeciw Chrystusowi jego.
Gda1881	Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:
Gda2017	Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, mówiąc:
PsBycz	Stawiają-się królowie ziemscy, a-książęta naradzają-się razem, przeciw Panu i-przeciw pomazańcowi-jego, mówiąc:
Goet	Królowie ziemi powstają, a książęta radzą wspólnie przeciwko Panu i przeciwko pomazańcowi Jego:
PsCylk	Powstają królowie ziemi i książęta radzą społem, przeciw Bogu i pomazańcowi Jego.
PsKrusz	Zebrali się razem królowie i książęta stanęli wspólnie na naradę. przeciw Bogu i przeciw Pomazańcowi Jego.
PsAszk	Przeciwstawią się królowie ziemi a książęta wspólną czynią sprawę - przeciw Jehowie i Jego Pomazańcowi?
PsSzer	Powstają królowie ziemscy, i książęta naradzają się wspólnie przeciw Panu i Jego Pomazańcowi:
Tys1	Królowie ziemi powstają i książęta spiskują wraz z nimi przeciwko Panu i przeciw Jego Pomazańcowi:
Tys5	Królowie ziemi powstają i władcy spiskują wraz z nimi przeciw Panu i przeciw Jego Pomazańcowi:
Bryt	Powstają królowie ziemscyI książęta zmawiają się społem Przeciw Panu i Pomazańcowi jego:
Pozn	Królowie ziemscy jednoczą się, a książęta wspólnie się zmawiają przeciw Jahwe i Jego Pomazańcowi:
WarPra	Głowy podnoszą królowie ziemscy, łączą się z nimi wielcy tego świata przeciwko Panu i Jego Pomazańcowi.
STB	Powstają królowie ziemi i razem radzą książęta przeciw BOGU, i Jego Pomazańcowi.
EIB	Powstają ziemscy królowie I wspólnie spiskują książęta Przeciwko PANU i Jego Pomazańcowi:

Ps 2,3

PsFlor	Roztargajmy jich przekowy i srzucimy s nas jarzmo jich.
PsPul	Roztargajmy przekowy jich i srzućmy z nas jarzmo jich.
Wuj1923	Potargajmy związki ich: i zrzućmy z siebie jarzmo ich.
Gda1881	Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.
Gda2017	Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.
PsBycz	Rozerwiéjmy te więzy-ich, i-odrzućmy, odnas, sploty-onychże.
Goet	Pozrywajmy Ich więzy i zrzućmy z siebie Ich powrozy.
PsCylk	Stargajmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.
PsKrusz	Rozerwijmy więzy ich i zrzućmy z siebie jarzmo ich.
PsAszk	"Nuże potargajmy ich więzy, zrzućmyż z siebie ich pęta"
PsSzer	Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta!
Tys1	«Stargajmy Ich więzy, a pęta precz odrzućmy od siebie!»
Tys5	Stargajmy Ich więzy i odrzućmy od siebie Ich pęta!
Bryt	Zerwijmy ich więzyI zrzućmy z siebie ich pęta!
Pozn	Zerwijmy ich więzy, odrzućmy od siebie ich pęta!
WarPra	I mówią: Zrzućmy z siebie Ich więzy i uwolnijmy się od Ich jarzma.
STB	Stargajmy ich więzy, zrzućmy z siebie ich pęta.
EIB	Zerwijmy ich więzy! Zrzućmy z siebie ich pęta!

Ps 2,4

PsFlor	Jen przebywa na niebiesiech, pośmieje sie jim, i Gospodzin zwala śmiech w nich.
PsPul	Jen przebywa w niebiesiech, pośmieje sie jim, i Gospodzin zwala s nich śmiech.
Wuj1923	Który mieszka w niebiesiech, naśmieje się z nich: a Pan szydzić z nich będzie.
Gda1881	Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.
Gda2017	Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.
PsBycz	Mieszkający w-niebiosach, bądzie-się-śmiał; Pan będzie-szydził z-nich.
Goet	Ale ten, który tronuje w niebie, śmieje się: Pan szydzi z nich.
PsCylk	Królujący w niebiosach uśmiecha się, Pan urąga im.
PsKrusz	Siedzący w niebiosach naśmieje się z nich; Pan będzie ich miał w pogardzie.
PsAszk	Ten, który ma swą siedzibę w niebiesiech, śmieje się, Pan się z nich naigrawa.
PsSzer	Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan z nich szydzi.
Tys1	Śmieje się Ten, który mieszka w niebie, Pan się z nich naigrawa,
Tys5	Śmieje się Ten, który mieszka w niebie, Pan się z nich naigrawa,
Bryt	Ten, który mieszka w niebie, śmieje się z nich, Pan im urąga.
Pozn	Ten, który ma siedzibę w niebie, śmieje się, Pan drwi sobie z nich.
WarPra	Lecz śmieje się Ten, co na niebie panuje, drwi sobie z nich Pan.
STB	Ten, co króluje w niebiosach się uśmiecha, Pan im urąga.
EIB	Pan widzi z nieba ich śmieszność, Patrzy na nich z politowaniem!

Ps 2,5

PsFlor	Tegdy mołwić będzie k nim w gniewie swojem i w rosierdziu swojem zamąci je.
PsPul	Tedy będzie mołwić k nim w gniewie swoim i w rosierdziu swoim zamąci je.
Wuj1923	Tedy będzie mówił do nich w gniewie swoim i w zapalczywości swéj potrwoży je.
Gda1881	Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,
Gda2017	Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:
PsBycz	Wtedy powie do-nich, w-gniéwie-swym, a,-w-zapalczywości-swojéj, przerazi-ich.
Goet	Wtedy będzie mówił do nich w gniewie Swoim, a w żarze gniewu Swego przerazi ich:
PsCylk	Tedy przemówi do nich w gniewie Swoim, a w grozie Swojej zatrwoży ich.
PsKrusz	Tedy będzie mówił do nich w gniewie swoim, i w zagniewaniu okrutnem zatrwoży ich:
PsAszk	Wówczas to przemówi do nich w Swym gniewie a zapalczywością Swą ich porazi.
PsSzer	Potem przemówi do nich w gniewie swoim i przestraszy ich w zapalczywości swojej.
Tys1	a potem do nich mówi w gniewie swoim, i w swej zapalczywości ich trwoży:
Tys5	a wtedy mówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich trwoży:
Bryt	Wtedy przemówi do nich w gniewie swoimI gwałtownością swoją przerazi ich:
Pozn	Potem [jednak] przemawia do nich w swym gniewie, w swym uniesieniu przyprawia ich o przerażenie:
WarPra	Ale też przemówił do nich w swym gniewie i swoim zagniewaniem wprawił ich w osłupienie:
STB	Zatem przemówi do nich w Swoim gniewie i w Swojej grozie ich zatrwoży.
EIB	W końcu przemówi do nich w swoim gniewie, A Jego uniesienie ich przerazi:

Ps 2,6

PsFlor	Ale ja postawion jeśm krol od niego na Syjon, gorze świętej jego, przepowiadaję kaźń jego.
PsPul	Ale ja postawion jeśm krol od niego na Syjon, gorę świętą jego, przepowiadając przykazanie jego.
Wuj1923	A jam jest postanowion królem od niego nad Syonem, górą świętą jego, opowiadając przykazanie jego.
Gda1881	Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.
Gda2017	Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.
PsBycz	I rzeknie: Wszakże-Ja namaściłem Króla-mego na Syonie, górze Swiętości-mojéj.
Goet	"Sam postawiłem króla mego na Syjonie, górze mojej świętej",
PsCylk	Ja to namaściłem króla mego na Cyonie, górze mojej świętej.
PsKrusz	"A otom ja postanowił króla mego na Sjonie, świętej górze mojej".
PsAszk	Ja zaś króla mojego na Syonie naoleję na górze mej świętości.
PsSzer	To Ja ustanowiłem króla Mego na Syjonie, Mojej górze świętej. Ogłaszam wyrok Pana:
Tys1	«Przecie swego króla Ja ustanowiłem na Syjonie, świętej górze mojej».
Tys5	Przecież Ja ustanowiłem sobie króla na Syjonie, świętej górze mojej.
Bryt	Ja ustanowiłem króla mego na Syjonie, Świętej górze mojej.
Pozn	To ja ustanowiłem mego króla na Syjonie, mojej świętej górze!
WarPra	Ja sam ustanowiłem mego króla na Syjonie, mojej świętej górze.
STB	To Ja namaściłem Mojego Króla na Cyonie, na Mojej świętej górze.
EIB	Ja ustanowiłem własnego króla na Syjonie, Mojej świętej górze!

Ps 2,7

PsFlor	Gospodzin rzekł ku mnie: Syn moj jeś ty, ja dzisia porodził jeśm cie.
PsPul	Gospodzin rzekł ku mnie: Syn moj jeś ty, ja dzisia porodził ciebie.
Wuj1923	Pan rzekł do mnie: Tyś jest synem moim, Jam ciebie dziś zrodził.
Gda1881	Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.
Gda2017	Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.
PsBycz	Opowiem, za prawo; Pan rzekł do-mnie: Synemeś-moim, ty; Ja dzisiaj zrodziłem-cię.
Goet	Opowiem o tem postanowieniu: Pan rzekł do mnie: "Synem moim jesteś, dziś Ciebie spłodziłem".
PsCylk	Wygłaszam ten wyrok: Wiekuisty rzekł do mnie: Tyś mój syn, jam cię dziś światu wydał.
PsKrusz	"Opowiem ustawę Bożą: Bóg rzekł do mnie: Tyś Synem moim, Jam dzisiaj zrodził Ciebie.
PsAszk	Niechaj tedy obwieszczę to prawo Jehowy, - rzekł do mnie: "Tyś jest mym synem, Ja cię dziś zrodziłem".
PsSzer	Rzekł do mnie: Jesteś Moim Synem, dzisiaj zrodziłem ciebie.
Tys1	Wyrok Pański ogłoszę: Pan rzekł do mnie: «Tyś Synem moim, Ja Cię dziś zrodziłem.
Tys5	Ogłoszę postanowienie Pana. Powiedział do mnie: Tyś Synem moim, Ja Ciebie dziś zrodziłem.
Bryt	Ogłoszę zarządzenie Pana:Rzekł do mnie: Synem moim jesteś, Dziś cię zrodziłem.
Pozn	Chcę [wam] oznajmić dekret Jahwe. Jahwe rzekł do mnie: "Tyś moim synem, Ja dziś zrodziłem ciebie.
WarPra	Chcę wam ogłosić wolę Boga, który do mnie powiedział: Synem moim jesteś, zrodziłem Cię dzisiaj.
STB	Ogłaszam ten wyrok: WIEKUISTY do mnie powiedział: Ty jesteś Moim Synem, Ja cię dzisiaj wydałem na świat.
EIB	Obwieszczam ten dekret PANA, Powiedział On do Mnie: Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem.

Ps 2,8

PsFlor	Pożędaj ote mnie, i dam ci pogany w dziedzicstwo twoje i w trzymanie twoje kraje ziemskie.
PsPul	Żędaj ode mnie, a dam ci pogany w dziedzictwo twoje i w trzymanie tobie kraje ziemskie.
Wuj1923	Żądaj odemnie, i dam ci pogany dziedzictwo twoje, a osiadłość twą kraje ziemie.
Gda1881	Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.
Gda2017	Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.
PsBycz	Żądaj odemnie, a-damć narody na dziedzictwo-twojé, i,-na-posiadłość-twę, końce ziemi.
Goet	Żądaj ode mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo Twoje i w posiadłość Twoją krańce ziemi.
PsCylk	Zażądaj odemnie, a dam ludy w dziedzictwo twoje, a na własność twoję kończyny ziemi.
PsKrusz	Żądaj odemnie, a dam ci narody na dziedzictwo Twoje, a granice ziemi na posiadanie Twoje.
PsAszk	"Żądaj odemnie a dam narody za twe dziedzictwo a krańce ziemi na twą posiadłość."
PsSzer	Żądaj ode mnie, a dam ci w dziedzictwo narody i w posiadanie krańce świata!
Tys1	Żądaj ode mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi w posiadanie Twoje.
Tys5	Żądaj ode Mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo i w Twoje posiadanie krańce ziemi.
Bryt	Proś mnie, a dam ci narody w dziedzictwoI krańce świata w posiadanie.
Pozn	Zażądaj ode mnie, a dam ci w dziedzictwo narody i krańce ziemi w twoje posiadanie!
WarPra	Zażądaj tylko, a dam Ci w dziedzictwo narody, ziemię aż po jej krańce na własność.
STB	Zażądaj ode mnie, a dam ci w dziedzictwo ludy i granice ziemi na twą własność.
EIB	Proś Mnie, a dam Ci w dziedzictwo narody, Oddam na własność ziemię po jej krańce.

Ps 2,9

PsFlor	Włodać będziesz nad nimi w mietle żelaznej a jako ssąd zdunowy rozbijesz je.
PsPul	Włodać będziesz nad nimi w mietle żelaznej a jako sąd zdunowy rozbijesz je.
Wuj1923	Będziesz je rządził laską żelazną: a jako naczynie garncarskie pokruszysz je.
Gda1881	Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.
Gda2017	Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.
PsBycz	Ty skruszysz-je berłem żelazném; Ty, jak-naczynié garncarza, zgruchocesz-je.
Goet	"Zdruzgocesz ich berłem żelaznem, a pokruszysz ich jako naczynie garncarskie".
PsCylk	Roztrącisz je berłem żelazném, jak naczynie garncarskie, skruszysz je.
PsKrusz	Będziesz rządził nimi laską żelazną, pokruszysz ich jako naczynie garncarskie".
PsAszk	"Żelaznem zdruzgoczesz je berłem a jako naczynie garncarskie możesz je potrzaskać"
PsSzer	Rozgromisz je berłem żelaznym, roztłuczesz je jak naczynie gliniane.
Tys1	Żelazną rózgą będziesz nimi rządzić i jak naczynie garncarza pokruszysz».
Tys5	Żelazną rózgą będziesz nimi rządzić i jak naczynie garncarza ich pokruszysz.
Bryt	Rozgromisz je berłem żelaznym, Roztłuczesz jak naczynie gliniane.
Pozn	Zdruzgocesz je żelazną maczugą, roztrzaskasz jak gliniane naczynie".
WarPra	Będziesz je ujarzmiał berłem z żelaza, pokruszysz je jak gliniane naczynia.
STB	Roztrącisz je berłem żelaznym, skruszysz je jak garncarskie naczynia.
EIB	Będziesz je łamał żelaznym berłem, Pokruszysz jak gliniane dzbany.

Ps 2,10

PsFlor	A już, krolowie, rozumiejcie, nauczcie sie, cso sądzicie ziemię.
PsPul	A już, krolowie, rozumiejcie, nauczcie sie ktorzyż sądzicie ziemię.
Wuj1923	A teraz królowie rozumiejcie: ćwiczcie się, którzy sądzicie ziemię.
Gda1881	Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!
Gda2017	Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!
PsBycz	Więc-teraz, królowie, zwróćcie-uwagę; poprawcie-się, wy, sędziowie ziemi.
Goet	Dlatego, królowie, nabierzcie rozumu, a wy, sędziowie ziemi, dajcie się napomnieć.
PsCylk	A teraz królowie rozmyślcie się, ukorzcie się, sędziowie ziemi.
PsKrusz	A teraz zrozumiejcie, królowie! bądźcie pouczeni, sędziowie ziemi!
PsAszk	Gdy tak tedy, nabierzcie rozsądku o królowie, dajcie się przekonać sędziowie ziemi.
PsSzer	Bądźcież więc roztropni, królowie, przyjmijcie przestrogę, sędziowie ziemi!
Tys1	A teraz, królowie, zrozumcie, nauczcie się wy, którzy ziemią władacie.
Tys5	A teraz, królowie, zrozumcie, nauczcie się, sędziowie ziemi!
Bryt	Bądźcie więc teraz rozsądni, królowie, Przyjmijcie przestrogę, sędziowie ziemi!
Pozn	A przeto, królowie, bądźcie rozważni, przyjmijcie przestrogę, sędziowie ziemi!
WarPra	Zechciejcie tedy zrozumieć, królowie, nauczcie się czegoś, zarządcy ziemi.
STB	Zatem teraz rozmyślcie się królowie, ukorzcie się sędziowie ziemi.
EIB	Teraz więc, królowie, okażcie rozsądek, Nie lekceważcie przestróg, wy, sędziowie ziemi:

Ps 2,11

PsFlor	Służycie Bogu w strasze i wiesielcie sie jemu se drżenim. (2:12a) Przyjmicie pokaźnienie,
PsPul	(2:11) Służcie Bogu w bojaźni i wiesielcie sie jemu ze drżenim. (2:12a) Pr❬z❭ymicie pokaźnienie,
Wuj1923	Służcie Panu w bojaźni: a radujcie się mu ze drżeniem.
Gda1881	Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.
Gda2017	Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.
PsBycz	Służcie temu Panu z-bojaźnią, i-radujcie-się z-drzeniem.
Goet	Służcie Panu w bojaźni, a okrzykujcie Go ze drżeniem!
PsCylk	Służcie Bogu w bojaźni, a radujcie się w skrusze.
PsKrusz	Służcie Bogu z bojaźnią i radujcie się ze drżeniem.
PsAszk	Czyńcie służbę Jehowy z trwogą a radujcież się z drżeniem.
PsSzer	Służcie Panu w bojaźni: wykrzykujcie ze drżeniem ku Jego czci; złóżcie Mu hołd,
Tys1	Służcie Panu w bojaźni, z radością Mu śpiewajcie,
Tys5	Służcie Panu z bojaźnią
Bryt	Służcie Panu z bojaźnią i weselcie się, Z drżeniem złóżcie mu hołd,
Pozn	Służcie Jahwe w bojaźni i całujcie z drżeniem Jego stopy!
WarPra	Służcie Panu z bojaźnią,
STB	Służcie BOGU w bojaźni oraz radujcie się w skrusze.
EIB	Służcie PANU z bojaźnią, Cieszcie się, lecz drżyjcie!

Ps 2,12

PsFlor	(2:12b) bo snadź rozgniewa sie Gospodzin, i zginiecie z drogi prawej. (2:13) Gdy rozżgą na krotce gniew jego, błogosławieni wszystcy, jiż imają w niem pwę.
PsPul	(2:12b) aby sie kiedy nie rozgniewał Gospodzin, i zginiecie z drogi prawej. (2:13) Gdy się rozże wrychle gniew jego, błogosławieni wszystcy, ktorzy w niem pwają.
Wuj1923	Chwyćcie się nauki, by się kiedy nie rozgniewał Pan: i nie poginęliście z drogi sprawiedliwéj: gdyby się w krótce zapalił gniew jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.
Gda1881	Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.
Gda2017	Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.
PsBycz	Oddawajcie-hołd-uszanowania Synowi, aby-nie rozgniéwał-się; bo zginęlibyście w drodze waszéj gdyby zapalił-się, choć-nieco, gniéwem-swoim. Szczęśliwi wszyscy uciekający-się do-opieki-jego.
Goet	Pocałujcie Syna, aby się nie gniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby nieco zapalił się gniew Jego. Szczęśni wszyscy, którzy ufają w Nim.
PsCylk	Hołdujcie synowi by się nie gniewał i abyście nie zmylili drogi; bo łatwo zapłonie gniew Jego. Szczęśni którzy się doń uciekają.
PsKrusz	Oddajcie hołd Synowi, aby się nie gniewał i aby was nie pogubił na drodze, gdy gniew Jego wkrótce się zapali. Błogosławieni wszyscy, pokładający ufność w Nim.
PsAszk	Ucałowaniem ujmijcie sobie syna, całujcie wybrańca, aby nie zawrzał gniewem, i abyście snadź nie zatracili się w drodze, gdyż łacno rozpali się gniew jego, - szczęśliwi ci wszyscy, którzy się chronią pod jego opiekę.
PsSzer	aby nie rozgniewał się, bo zginiecie w drodze, gdy nagle zapłonie Jego gniew! Szczęśni wszyscy, którzy Mu ufają!
Tys1	ze drżeniem bądźcie Mu posłuszni, by się nie gniewał, byście nie weszli na drogę zagłady, gdy rychło zapłonie gniew Jego: błogosławieni wszyscy, co w Nim szukają ucieczki.
Tys5	i Jego stopy z drżeniem całujcie, bo zapłonie gniewem i poginiecie w drodze, gdyż gniew Jego prędko wybucha. Szczęśliwi wszyscy, co w Nim szukają ucieczki.
Bryt	Aby się nie rozgniewał i abyście nie zgubili drogi, Bo łatwo płonie gniewem. Szczęśliwi wszyscy, którzy mu ufają!
Pozn	W przeciwnym razie może się unieść gniewem, a wtedy droga wasza doprowadzi was do zguby. Zaprawdę, łatwo może zapłonąć gniewem! Błogosławieni wszyscy, którzy u Niego szukają ucieczki.
WarPra	z drżeniem całujcie Jego stopy, bo jeśli się rozgniewa, zginiecie. On bowiem łatwo zapala się gniewem i wtedy szczęśliwi, którzy Mu ufają.
STB	Składajcie hołd Synowi, aby się nie gniewał i byście nie zmylili drogi; gdyż łatwo zapłonie jego gniew. Szczęśliwi, co u niego szukają schronienia.
EIB	Złóżcie hołd Synowi, by się nie rozgniewał, A wy, abyście przez to nie zgubili drogi! Gdyż Jego gniew wywołać nietrudno, Szczęście zaś sprzyja tym wszystkim, którzy w Nim szukają schronienia.

Psalm 3

Ps 3,1

PsFlor	Gospodnie, przecz są sie rozpłodzili, jiż to mie mącą? Wiele jich wstaje przeciwo mnie.
PsPul	Psalm Dawidow, kiedy uciekał przed Absalon, synem swoim, i zabit tedy Absalon. (3:1) Gospodnie, przecz sie rozpłodzili, jiż mie mącą? A wiele jich wstaje naprzeciwo mnie.
Wuj1923	(3:1) Psalm Dawidowy, gdy uciekał przed Absalomem, synem swoim. (3:2) Panie, przecz się rozmnożyli, co mię trapią? wiele ich powstają przeciwko mnie.
Gda1881	Psalm Dawidowy, gdy uciekał przed Absalomem, synem swoim. (3:2) Panie, jako się namnożyło nieprzyjaciół moich! wiele ich powstaje przeciwko mnie.
Gda2017	Psalm Dawida, gdy uciekał przed swoim synem Absalomem. PANIE, jakże się namnożyło moich nieprzyjaciół, jak wielu powstaje przeciwko mnie!
PsBycz	(3:1) Psalm Dawida, ułożony w ucieczce jego przed Absalonem, synem swoim. (3:2) O Panie! ileż namnożyło-się nieprzyjacioł-moich? wielu powstających przeciw-mnie.
Goet	(3:1) PSALM Dawida, gdy uciekał przed synem swoim, Absalomem. (3:2) Panie, jak liczni są gnębiciele moi, jak wielu powstaje przeciwko mnie!
PsCylk	(3:1) Psalm Dawida, gdy uciekał przed Absalonem synem swoim. (3:2) Boże, jak liczni wrogowie moi, wielu powstaje przeciwko mnie.
PsKrusz	(3:1) Psalm Dawida, gdy uciekał przed Absalomem, synem swoim. (3:2) Boże, dlaczego się rozmnożyli nieprzyjaciele moi? Wielu ich, co przeciwko mnie powstają!
PsAszk	(3:1) Śpiew Dawidowy, gdy uciekał przed swym synem Absalonem. (3:2) O Jehowo, jakżesz wzmogli się gnębiciele moi, jak namnożyło się tych, co powstają przeciwko mnie.
PsSzer	(3:1) Psalm Dawida, gdy uciekał przed synem swoim, Absalomem. (3:2) Panie, jak liczni są ciemiężyciele moi! Wielu powstaje przeciwko mnie.
Tys1	(3:1) Psalm Dawida, gdy uszedł przed swoim synem Absalomem. (3:2) Jak wielu, Panie, tych, którzy mnie trapią, jak wielu przeciw mnie powstało!
Tys5	(3:1) Psalm Dawida, gdy uciekał przed swoim synem, Absalomem. (3:2) Panie, jakże wielu jest tych, którzy mnie trapią, jak wielu przeciw mnie powstaje!
Bryt	(3:1) Psalm Dawida, gdy uciekał przed synem swoim Absalomem. (3:2) Panie, jak liczni są wrogowie moi, Jak wielu powstaje przeciwko mnie!
Pozn	(3:1) Psalm Dawida - gdy uchodził przed swym synem Abszalomem. (3:2) O Jahwe, jakże liczni są moi przeciwnicy, jakże wielu powstało przeciwko mnie!
WarPra	(3:1) Psalm, który wyśpiewał Dawid, gdy uciekał przed swoim synem Absalomem. (3:2) Panie, jakże liczni są ci, co mnie uciskają, jak liczni są ci, co na mnie nastają.
STB	(3:1) Psalm Dawida, gdy uciekał przed swoim synem Absalomem. (3:2) WIEKUISTY, jak liczni są moi wrogowie wielu powstaje przeciw mnie.
EIB	(3:1) Psalm Dawida. Uciekał wtedy przed swoim synem Absalomem. (3:2) PANIE, mam tak wielu nieprzyjaciół, Tylu ludzi przeciwko mnie powstaje!

Ps 3,2

PsFlor	Wiele jich mołwi mojej duszy: Nie jest zbawienie jej w jej[o] Gospodnie.
PsPul	Wiele jich mołwi duszy mojej: Nie jest zbawienie jej w Bodze jej.
Wuj1923	(3:3) Wiele ich mówią duszy mojéj: Nie ma ten zbawienia w Bogu swoim.
Gda1881	(3:3) Wiele ich mówią o duszy mojej: Niemać ten ratunku od Boga. Sela.
Gda2017	Wielu mówi o mojej duszy: Nie ma dla niego ratunku u Boga. Sela.
PsBycz	(3:3) Wielu przemawiających do-duszy-mojéj: Nie-ma zbawienia, dla-niéj, u-Boga.
Goet	(3:3) Wielu mówi o mnie: "Niema dla niego wybawienia u Boga". Sela.
PsCylk	(3:3) Wielu powiada o duszy mojéj: Nie ma dlań zbawienia u Pana. - Sela.
PsKrusz	(3:3) Wielu ich, co mówią o duszy mojej: "Niema dla niego zbawienia w Bogu" - SELAh.
PsAszk	(3:3) Sporo ich, co pomawiają duszę mą: "nie masz dla niego zbawienia w Bogu" - Selah.
PsSzer	(3:3) Wielu mówi o mnie: Nie ma dla niego zbawienia w Bogu. Sela.
Tys1	(3:3) Mnóstwo jest tych, co mówią o mnie: «W Bogu nie ma dla niego zbawienia». Sela.
Tys5	(3:3) Wielu jest tych, co mówią o mnie: Nie ma dla niego zbawienia w Bogu. Sela.
Bryt	(3:3) Wielu mówi o mnie:Nie ma dla niego ratunku u Boga. Sela.
Pozn	(3:3) Wielu mówi o mnie: "Nie ma dla niego pomocy u Boga".
WarPra	(3:3) Wielu jest takich, co mówią, iż nie ma dla mnie ocalenia u Boga. [Pauza]
STB	(3:3) Wielu mówi o mojej duszy: U PANA nie ma dla niego ratunku. Sela.
EIB	(3:3) Niejeden, gdy mówi o mym życiu, Twierdzi, że Bóg już nie przyjdzie mi z pomocą. Sela.

Ps 3,3

PsFlor	Ale ty, Gospodnie, przyjemca moj jeś, sława moja i powyszaję głowę moję.
PsPul	Ale ty, Gospodnie, przyjemca jeś moj, sława moja i powyszszając głowę moję.
Wuj1923	(3:4) Ano ty, Panie, jesteś obrońca mój, chwała moja, i podwyższający głowę moję.
Gda1881	(3:4) Ale ty, Panie! jesteś tarczą moją, chwałą moją, i wywyższającym głowę moję.
Gda2017	Ale ty, PANIE, jesteś moją tarczą, moją chwałą, tym, który podnosi moją głowę.
PsBycz	(3:4) Ale-Ty, Panie, tarcząś około-mnie; Tyś chwałą-mą, i-wywyższającymś głowę-moję.
Goet	(3:4) Ale Ty, Panie, jesteś tarczą dla mnie, czcią moją, i Ty wywyższasz głowę moją.
PsCylk	(3:4) Ale Tyś o Boże, tarczą moją, chwałą moją, i co podnosisz głowę moję.
PsKrusz	(3:4) Lecz Tyś, o Boże! tarczą dla mnie! chwałą moją i podnoszącym głowę moją.
PsAszk	(3:4) A wszakżesz Ty Jehowo jesteś puklerzem dla mnie, mą chwalą i tym, który wznosi mą głowę.
PsSzer	(3:4) Ale Ty, Panie, jesteś tarczą moją, chwałą moją, i Ty podnosisz głowę moją.
Tys1	(3:4) Ty zaś, o Panie, jesteś tarczą moją i chwałą moją: Ty głowę mą wznosisz.
Tys5	(3:4) A jednak, Panie, Ty jesteś dla mnie tarczą, Tyś chwałą moją i Ty mi głowę podnosisz.
Bryt	(3:4) Ale Ty, Panie, jesteś tarczą moją, chwałą moją, I Ty podnosisz głowę moją.
Pozn	(3:4) A jednak Ty, o Jahwe, jesteś mi puklerzem, Tyś moją chwałą, Ty mi podnosisz głowę!
WarPra	(3:4) Ale ty, Panie, jesteś dla mnie tarczą, Tyś chwałą moją i Ty mnie podnosisz.
STB	(3:4) Ale Ty, WIEKUISTY, jesteś moją tarczą, moją chwałą oraz Tym, który podnosi moją głowę.
EIB	(3:4) Ale Ty, PANIE, jesteś mą tarczą i chwałą! Ty podnosisz moją opuszczoną głowę.

Ps 3,4

PsFlor	Głosem mojim ku Gospodnu wołał jeśm i wysłuszał mie z gory świętej swojej.
PsPul	Głosem moim ku Gospodnu wołał jeśm i wysłuchał mie z gory świętej swojej.
Wuj1923	(3:5) Głosem moim wołałem do Pana, i wysłuchał mię z góry świętéj swojéj.
Gda1881	(3:5) Głosem swym wołałem do Pana, a wysłuchał mię z góry świętej swojej. Sela.
Gda2017	Swym głosem wołałem do PANA i wysłuchał mnie ze swojej świętej góry. Sela.
PsBycz	(3:5) Głosem-mym do Pana wołam, więc-odpowiada-mi z-góry Swiętości-swojéj.
Goet	(3:5) Głośno wzywam Pana, a wysłuchuje błaganie moje ze Swej świętej góry. Sela.
PsCylk	(3:5) Głosem moim do Boga wołam, a On odpowie mi z góry świętej Swojej. - Sela.
PsKrusz	(3:5) Głosem moim wołałem do Boga, a wysłuchał mnie z góry swej świętej. - SELAh.
PsAszk	(3:5) Głos mój ku Jehowie się wzbija, wołam a On mi odpowie z góry Swej Świątobliwości - Selah.
PsSzer	(3:5) Głośno wołałem do Pana i wysłuchał mnie ze świętej góry swojej. Sela.
Tys1	(3:5) Wołałem głosem mym do Pana i wysłuchał mnie z góry swej świętej. Sela.
Tys5	(3:5) Wołam swym głosem do Pana, On odpowiada ze świętej swej góry. Sela.
Bryt	(3:5) Głosem moim wołam do Pana, A On odpowiada mi z świętej góry swojej. Sela.
Pozn	(3:5) Donośnym głosem wołam do Jahwe, a On mi odpowiada ze swojej świętej góry.
WarPra	(3:5) Wołałem głośno do Pana i wysłuchał mnie ze swej góry świętej.
STB	(3:5) Moim głosem wołam do BOGA, a On mi odpowie ze Swojej świętej góry. Sela
EIB	(3:5) Znów do PANA skieruję wołanie, On mi odpowie ze swojej świętej góry. Sela.

Ps 3,5

PsFlor	Ja jeśm spał i naspał jeśm sie, i wstał jeśm, bo Gospodzin przyjął mie.
PsPul	Ja jeśm spał i naspałeśm sie, i wstałeśm, bo Gospodzin przyjął mie.
Wuj1923	(3:6) Jam spał i twardom zasnął, i wstałem; bo Pan obronił mię.
Gda1881	(3:6) Jam się układł, i zasnąłem, a ocuciłem się; bo mię Pan podpierał.
Gda2017	Położyłem się i zasnąłem, i obudziłem się, bo PAN mnie podtrzymał.
PsBycz	(3:6) Ja, ja kładę-się, i-zasypiam, obudzam-się, bo Pan podpiéra-mię.
Goet	(3:6) Położyłem się i zasnąłem i znów się obudziłem, bo Pan mnie wspiera.
PsCylk	(3:6) Kładę się i zasypiam; budzę się, bo Bóg wspiera mnie.
PsKrusz	(3:6) Otom położył się i zasnął; przebudziłem się, ponieważ Bóg wspomógł mnie.
PsAszk	(3:6) Gdy legnę i gdym we śnie pogrążon, - przecz się obudzę, gdyż Jehowa mię wspiera.
PsSzer	(3:6) Położyłem się i zasnąłem, obudziłem się, bo Pan mnie ochrania.
Tys1	(3:6) Kładę się, usnę i znowu powstaję, bo Pańska ręka mnie podtrzymuje.
Tys5	(3:6) Kładę się, zasypiam i znowu się budzę, bo Pan mnie podtrzymuje.
Bryt	(3:6) Położyłem się i zasnąłem; Obudziłem się, bo Pan mnie wspiera.
Pozn	(3:6) Kładę się do snu i zasypiam, i znów się budzę, bo Jahwe jest mi podporą.
WarPra	(3:6) Kładę się i zasypiam spokojnie, i znowu się budzę, bo Pan ma mnie w swej pieczy.
STB	(3:6) Kładę się, zasypiam i się budzę, ponieważ BÓG mnie wspiera.
EIB	(3:6) Położyłem się i zasnąłem, a potem się obudziłem, Gdyż Pan nieustannie mnie wspiera.

Ps 3,6

PsFlor	Nie będę sie bać tysiąca luda ostąpających mnie. Wstań, Gospodnie, zbawiona mie uczyń, Boże moj!
PsPul	Nie będę sie bał tysiąca ludzi obstąpających mie. Wstań, Gospodnie, zbaw mie, Boże, Boże moj!
Wuj1923	(3:7) Nie będę się bał tysięcy ludu około mnie leżącego.
Gda1881	(3:7) Nie ulęknę się wielu tysięcy ludu, którzy się na mię zewsząd zasadzili.
Gda2017	Nie przestraszę się dziesiątków tysięcy ludzi, którzy zewsząd na mnie nastają.
PsBycz	(3:7) Nie ulęknę-się przed-dziesiąciu-tysiącami ludu, coby wokoło rozłożyli-się przeciw-mnie.
Goet	(3:7) Nie lękam się wielu tysięcy wojska, które zewsząd mnie otoczyło obozem.
PsCylk	(3:7) Nie lękam się kroci ludu, które zewsząd mnie oblegają.
PsKrusz	(3:7) Nie ulęknę się tysięcy narodu, który obstąpił mnie naokoło.
PsAszk	(3:7) Temuż nie trwożę się tych tysięcy ludu, które przeciw mnie rozłożyły się obozem.
PsSzer	(3:7) Dlatego nie boję się ludu tysięcy, które mnie zewsząd obiegły.
Tys1	(3:7) I nie ulęknę się wcale tysięcy ludu, choć na mnie dokoła nastają.
Tys5	(3:7) Nie lękam się tysięcy ludu, choć przeciw mnie dokoła się ustawiają.
Bryt	(3:7) Nie boję się dziesiątków tysięcy ludu, Które zewsząd na mnie nastają.
Pozn	(3:7) Nie boję się tysięcy tego tłumu, który mnie zewsząd osaczył.
WarPra	(3:7) Nie boję się nawet tysiąca mocarzy, którzy na mnie zewsząd nastają.
STB	(3:7) Nie lękam się mnóstwa ludzi, którzy zewsząd mnie oblegają.
EIB	(3:7) Niestraszne mi zastępy przeciwników, Niech na mnie zewsząd nastają!

Ps 3,7

PsFlor	Bo jeś ty pobił wszystki przeciwiające sie mienie przez winy, zęby grzesznikow starł jeś.
PsPul	Bo jeś ty pobił wszystki przeciwiające sie mnie bez winy, zęby grzesznych starł jeś.
Wuj1923	(3:8) Powstań, Panie! wybaw mię, Boże mój; boś ty pobił wszystkie sprzeciwiające mi się bez przyczyny: pokruszyłeś zęby grzeszników.
Gda1881	(3:8) Powstań, Panie! wybaw mię, Boże mój! albowiemeś ty uderzył w lice wszystkich nieprzyjaciół moich, z zęby niezbożników pokruszyłeś.
Gda2017	Powstań, PANIE! Wybaw mnie, mój Boże! Uderzyłeś bowiem w szczękę wszystkich moich wrogów i połamałeś zęby niegodziwych.
PsBycz	(3:8) Wstań, Panie, ocal-mię, Boże-mój; boś udérzał-był wszech nieprzyjaciół-mych po szczękach; zęby bezbożnych wyłamywałeś.
Goet	(3:8) Powstań, Panie! wybaw mnie, Boże mój! bo Ty wszystkich wrogów moich uderzasz w szczękę, druzgocesz zęby bezbożnych.
PsCylk	(3:8) Powstań o Boże, wspomóż mnie Panie mój, bo porazisz wszystkich wrogów moich szczęki, zęby niegodziwych pokruszysz.
PsKrusz	(3:8) Powstań, o Boże! Zbaw mnie, o Panie mój! wszak Ty uderzyłeś w szczękę wszystkich nieprzyjaciół moich; zęby bezbożnych skruszyłeś.
PsAszk	(3:8) Powstań, o Jehowo, wybaw mnie, Boże mój, - gdyż Ty wszystkich wrogów mych ugodzisz w samą twarz, strzaskasz zęby niegodziwców.
PsSzer	(3:8) Powstań, Panie! Ratuj mnie, Boże mój! Wszak Ty uderzyłeś w szczękę wszystkich nieprzyjaciół moich, połamałeś zęby bezbożnych.
Tys1	(3:8) Powstań, o Panie! Ocal mnie, mój Boże! Bo uderzyłeś w szczękę wszystkich przeciwników moich i połamałeś zęby grzeszników.
Tys5	(3:8) Powstań, o Panie! Ocal mnie, mój Boże! Bo uderzyłeś w szczękę wszystkich moich wrogów i wyłamałeś zęby grzeszników.
Bryt	(3:8) Powstań, Panie! Ocal mnie, Boże mój! Wszak Ty uderzyłeś w szczękę wszystkich wrogów moich, Połamałeś zęby bezbożnych.
Pozn	(3:8) Powstań, o Jahwe, bądź mi obroną, Boże mój! Ty wymierzasz policzki wszystkim moim wrogom, kruszysz zęby bezbożnych.
WarPra	(3:8) Racz powstać, o Panie, Boże mój, ześlij mi pomoc! Ty zmiażdżyłeś szczęki moich wszystkich wrogów, a bezbożnikom połamałeś zęby.
STB	(3:8) Powstań, o WIEKUISTY, wspomóż mnie mój Boże, bowiem porazisz szczęki wszystkich moich wrogów, pokruszysz zęby niegodziwych.
EIB	(3:8) Powstań, PANIE! Ocal mnie, mój Boże! Uderzyłeś już w szczękę wszystkich moich wrogów, Połamałeś już zęby bezbożnych.

Ps 3,8

PsFlor	Boże jest zbawienie i nad ludem twojim pożegnanie twoje.
PsPul	Boże jest zbawienie a nad ludem twoim pożegnanie twoje.
Wuj1923	(3:9) Pańskie jest wybawienie: a nad ludem twoim błogosławieństwo twoje.
Gda1881	(3:9) Od Panać jest wybawienie, a nad ludem twoim błogosławieństwo twoje. Sela.
Gda2017	Od PANA jest zbawienie. Twoje błogosławieństwo jest nad twoim ludem. Sela.
PsBycz	(3:9) Od-Panać pomoc; nad ludem-Twym, błogosławieństwo-Twojé.
Goet	(3:9) U Pana jest wybawienie; a nad ludem Twoim niech spocznie błogosławieństwo Twoje. Sela.
PsCylk	(3:9) U Boga ocalenie; nad narodem Twoim błogosławieństwo Twoje. - Sela.
PsKrusz	(3:9) Zbawienie należy do Boga. Błogosławieństwo Twe nad narodem Twym. - SELAh.
PsAszk	(3:9) Do Jehowy należy wybawienie, nad Twym ludem jest błogosławieństwo Twe - Selah.
PsSzer	(3:9) U Pana jest zbawienie. Nad ludem Twoim niech spocznie błogosławieństwo Twoje! Sela.
Tys1	(3:9) U Pana zbawienie. Błogosławieństwo Twoje niech nad ludem Twym pozostanie. Sela.
Tys5	(3:9) Od Pana pochodzi zbawienie. Błogosławieństwo Twoje nad narodem Twoim. Sela.
Bryt	(3:9) U Pana jest zbawienie, Nad ludem twoim jest błogosławieństwo twoje. Sela.
Pozn	(3:9) U Jahwe jest wybawienie. Błogosławieństwo Twoje [niech zstąpi] na Twój lud!
WarPra	(3:9) Tylko u Pana nasze ocalenie. Niech Twoje błogosławieństwo spłynie na Twój naród.
STB	(3:9) U BOGA jest ocalenie; a Twoje błogosławieństwo spoczywa nad Twoim ludem. Sela.
EIB	(3:9) PAN niesie wybawienie! Na Twoim ludzie spoczywa Twe błogosławieństwo. Sela.

Psalm 4

Ps 4,1

PsFlor	(4:1) Gdy jeśm wezwa❬ł❭, wysłuszał mie Bog prawdy mojej, i w zamętce rozszyrzył jeś mie. (4:2) Smiłuj sie nade mną i wysłuchaj modlitwę moję.
PsPul	(4:1) Gdym wzywał, wysłyszał mie Bog prawdy mojej, w zamęcie rozszyrzył jeś mnie. (4:2) Smiłuj sie nade mną i usłysz modlitwę moję.
Wuj1923	(4:1) Na koniec w pieśniach, Psalm Dawidowi. (4:2) Kiedym wzywał, wysłuchał mię Bóg sprawiedliwości mojéj: w uciśnieniu rozprzestrzeniłeś mi. Zmiłuj się nademną, a wysłuchaj modlitwę moję.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot psalm Dawidowy. (4:2) Wysłuchaj mię, gdy cię wzywam, Boże sprawiedliwości mojej! któryś mi sprawił przestrzeństwo w uciśnieniu; zmiłuj się nademną, a wysłuchaj modlitwę moję.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Neginot. Psalm Dawida. Wysłuchaj mnie, gdy cię wzywam, Boże mojej sprawiedliwości! Ty wyzwoliłeś mnie w czasie ucisku. Zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mojej modlitwy.
PsBycz	(4:1) Naczelnikowi-muzyki; dany do grania, na lutniach, Psalm Dawida. (4:2) Za-wołania-mego, wysłuchaj-mię, o Boże, obrońco niewinności-mojéj! Ty, z-niedoli, wydalasz mię; zmiłuj-się-nademną, i-wysłuchaj modlitwę-moję.
Goet	(4:1) PRZEWODNIKOWI śpiewu. Gra na strunach. Psalm Dawida. (4:2) Wysłuchaj mnie, gdy Cię wzywam, Boże, który udawadniasz moją sprawiedliwość! w uciśnieniu dałeś mi wolną przestrzeń; zmiłuj się nade mną i usłysz modlitwę moją.
PsCylk	(4:1) Przewodnikowi chóru, przy towarzyszeniu instrumentów smyczkowych. Psalm Dawida. (4:2) Na wezwanie moje, odpowiedz mi Panie słuszności mojej, w niedoli rozprzestrzeniłeś mi, zmiłuj się nademną i wysłuchaj modlitwę moję.
PsKrusz	(4:1) Przełożonemu chóru na instrumenty strunowe. Psalm Dawida. (4:2) Gdy wołam, wysłuchaj mnie, o Boże, sprawiedliwości moja! W uciśnieniu uczyniłeś szerokie miejsce dla mnie; miej litość nademną i wysłuchaj modlitwę moją.
PsAszk	(4:1) Dyrygentowi muzycznemu (nad melodjami). Śpiew Dawidowy. (4:2) Gdy wołam, odezwij mi się Boże mej sprawiedliwości, - w ucisku Ty dasz mi krok przestronny, - zmiłuj się nademną i wysłuchaj mej modlitwy.
PsSzer	(4:1) Przewodnikowi śpiewu z grą na strunach. Psalm Dawida. (4:2) Wysłuchaj mnie, gdy wołam, Boże mój sprawiedliwy! W ucisku dałeś mi swobodę. Zmiłuj się nade mną i wysłuchaj modlitwę moją!
Tys1	(4:1) Kierownikowi chóru. Na lutnię. Psalm. Dawidowy. (4:2) Kiedy Cię wezwę, wysłuchaj mnie, Boże, co sprawiedliwość mi wymierzasz — Tyś w utrapieniu mnie podniósł — zmiłuj się nade mną i wysłuchaj moją modlitwę.
Tys5	(4:1) Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Psalm. Dawidowy. (4:2) Kiedy Cię wzywam, odpowiedz mi, Boże, co sprawiedliwość mi wymierzasz. Tyś mnie wydźwignął z utrapienia - zmiłuj się nade mną i wysłuchaj moją modlitwę!
Bryt	(4:1) Przewodnikowi chóru, z grą na strunach. Psalm Dawidowy. (4:2) Odpowiedz na wołanie moje, Sprawiedliwy Boże mój! W ucisku ulżyłeś mi. Zmiłuj się nade mną I wysłuchaj modlitwę moją!
Pozn	(4:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: przy wtórze lutni; Psalm Dawida. (4:2) Gdy wołam, wysłuchaj mnie, Boże, sprawiedliwości moja! Oswobódź mnie z udręki, bądź mi miłościw i wysłuchaj mej modlitwy!
WarPra	(4:1) Dla kierującego chórem – na instrumenty strunowe. Psalm Dawida. (4:2) Gdy wołam do Ciebie, racz mnie wysłuchać, Boże, mój Wybawicielu! Gdy byłem w utrapieniu, Ty mnie wyzwoliłeś.
STB	(4:1) Przewodnikowi chóru, w towarzystwie instrumentów smyczkowych. Psalm Dawida. (4:2) Na me wezwanie, odpowiedz mi Boże mojej sprawiedliwości; w niedoli rozszerzyłeś mnie; zmiłuj się nade mną i wysłuchaj moją modlitwę.
EIB	(4:1) Dla prowadzącego chór. Na instrumenty strunowe. Psalm Dawida. (4:2) Boże mojej sprawiedliwości, odpowiedz na me wołanie. Ty mnie wyrwałeś z niedoli, A teraz okaż mi łaskę i wysłuchaj modlitwy!

Ps 4,2

PsFlor	(4:3) Synowie człowiekow, dokąd to ciężkim siercem? Przecz miłujecie prozność i szukacie łże?
PsPul	(4:3) Synowie człowieczy, dokąd to ciężkim siercem? Przecz miłujecie prozność i szukacie łeż?
Wuj1923	(4:3) Synowie człowieczy, pókiż ciężkiego serca? przecz miłujecie marność, i szukacie kłamstwa?
Gda1881	(4:3) Synowie ludzcy, i dokądże chwałę moję lżyć będziecie, miłując próżności, a szukając kłamstwa? Sela.
Gda2017	Synowie ludzcy, jak długo będziecie znieważać moją chwałę? Jak długo będziecie miłować marność i szukać kłamstwa? Sela.
PsBycz	(4:3) O synowie przedniejsi! dopokiż chwała-moja będzie dla-hańby? miłowaćli-będziecie próżność, wyszukiwać kłamstwa?
Goet	(4:3) Wy, mężowie, dokądże cześć moja hańbiona będzie? Dokądże miłować będziecie marność i szukać kłamstwa? Sela.
PsCylk	(4:3) Synowie ludzcy! dopókiż będzie chwała moja w poniewierce? upodobacie sobie marność, poszukiwać będziecie fałszu? - Sela.
PsKrusz	(4:3) Synowie ludzcy! dokądże chwała ma będzie ku zelżywości? Dokąd będziecie kochać próżność i uganiać się za kłamstwem? - SELAh.
PsAszk	(4:3) A wy wielmoże, dopokąd zamyślacie pomiatać czcią moją, miłować będziecie próżność a pożądać kłamu - Selah.
PsSzer	(4:3) Wy, ludzie, dopóki lżona będzie cześć moja? Czemu kochacie się w marności i uganiacie się za kłamstwem? Sela.
Tys1	(4:3) Mężowie, dokąd będziecie sercem ociężali? Czemu kochacie marność i szukacie kłamstwa? Sela.
Tys5	(4:3) Mężowie, dokąd chwała moja będzie w pogardzie? Czemu kochacie marność i szukacie kłamstwa? Sela.
Bryt	(4:3) Ludzie, dopókiż lżona będzie cześć moja? Dokąd miłować będziecie próżność i szukać kłamstwa? Sela.
Pozn	(4:3) Mężowie, dopókiż chwała moja ma być znieważana! [Dopókiż] będziecie lgnąć do rzeczy marnych i uciekać się do kłamstw?
WarPra	(4:3) Wy zaś, możni tego świata, jak długo będziecie swoje serca zamykać? Dlaczego kochacie to, co nic nie warte, i czemu w kłamstwie żyjecie? [Pauza]
STB	(4:3) Synowie ludzcy! Jak długo będzie w poniewierce Moja chwała? Upodobacie sobie marność, będziecie poszukiwać fałszu. Sela.
EIB	(4:3) Jak długo wy, wpływowi, będziecie deptać mą godność? Jak długo hołdować próżności i wymyślać kłamstwa? Sela.

Ps 4,3

PsFlor	(4:4) I wiedzcie, iż dziwna uczynił Gospodzin świętego swego; Gospodzin wysłucha mie, gdy wołać będę k niemu.
PsPul	(4:4) Wiedzcie, iż dziwno uczynił Gospodzin świętego swego; Gospodzin wysłuchnie mnie, gdy będę wołać k niemu.
Wuj1923	(4:4) Wiedzcież, iż dziwnym uczynił Pan świętego swego: wysłucha mię Pan, gdy zawołam do niego.
Gda1881	(4:4) Wiedzcież, żeć Pan odłączył sobie pobożnego; wysłucha Pan, gdy zawołam do niego.
Gda2017	Wiedzcie, że PAN oddzielił dla siebie pobożnego. PAN wysłucha, gdy zawołam do niego.
PsBycz	(4:4) Lecz-wiédzcie, że oddzielił Pan pobożnego sobie; Pan usłyszy, za-wołania-mego, do-Niego.
Goet	(4:4) Poznajcież, że Pan wyróżnił sobie pobożnego; Pan słyszy, gdy go wzywam.
PsCylk	(4:4) Wiedzcież, że odznaczył Bóg wiernego Sobie, Bóg słyszy, gdy wołam do Niego.
PsKrusz	(4:4) Wiedzcie, że Bóg rozsławił sprawiedliwego swego- Bóg wysłucha, gdy wołam do Niego.
PsAszk	(4:4) Wszak wiedzcie, że wielce wyróżnił Jehowa swego ulubieńca, Jehowa wysłucha, gdy ja doń wołam.
PsSzer	(4:4) Wiedzcie, że Pan cudownie okazał mi łaskę, Pan słyszy, gdy wołam do Niego.
Tys1	(4:4) Wiedzcie: podziwu godnym czyni Pan świętego swego; Pan mnie wysłucha, gdy będę Go wzywał.
Tys5	(4:4) Wiedzcie, że Pan mi okazuje cudownie swą łaskę, Pan mnie wysłuchuje, ilekroć Go wzywam.
Bryt	(4:4) Wiedzcie, że cudownie okazał mi Pan łaskę, Że Pan słyszy, gdy do niego wołam.
Pozn	(4:4) Wiedzcie, że Jahwe wyróżnia tego, kto jest Mu oddany; Jahwe mnie wysłucha, gdy będę wołał do Niego.
WarPra	(4:4) Oto, jak łaskawy jest Pan dla prawych; On mnie wysłuchuje, ilekroć się doń zwracam.
STB	(4:4) Wiedzcie, że BÓG oznaczył wiernego Sobie; BÓG słyszy, kiedy wołam do Niego.
EIB	(4:4) Pamiętajcie! PAN tego, który jest Mu oddany, otacza szczególną troską, On słyszy, gdy do Niego wołam.

Ps 4,4

PsFlor	(4:5) Gniewajcie sie a nie zgrzeszajcie; jiż mołwicie w waszem siercu, i w przebytcech waszych skruszajcie sie.
PsPul	(4:5) Gniewajcie sie a nie chciejcie zgrzeszyć; jeż mołwicie w siercach waszych, i w przebytcech waszych sk❬r❭uszajcie sie.
Wuj1923	(4:5) Gniewajcie się, a nie grzeszcie: co mówicie w sercach waszych, na łóżkach waszych żałujcie.
Gda1881	(4:5) Lękajcież się, a nie grzeszcie; rozmyślajcie w sercach swych, na łożach waszych, a umilkniecie. Sela.
Gda2017	Zadrżyjcie i nie grzeszcie. Rozmyślajcie w swym sercu na łożu i zamilczcie. Sela.
PsBycz	(4:5) Drżyjcie, a-nie grzészcie; myślcie, w-duchu-waszym, na łóżach-waszych, i uciszcie-się.
Goet	(4:5) Gniewacie się, jednak nie grzeszcie; zastanawiajcie się w sercu swem na łożu waszem, a umilknijcie. Sela.
PsCylk	(4:5) Drżyjcie, a nie grzeszcie; rozważajcie w sercach waszych na łożach waszych, i uśmierzcie się. - Sela.
PsKrusz	(4:5) Bójcie się i nie grzeszcie: Mówcie własnem sercem na łożach waszych i milczcie. - SELAh
PsAszk	(4:5) Pałajcie sobie gniewem, ale nie grzeszcie, rozmyślajcie w waszych sercach, spoczywając na swych łożach, lecz zmilknijcież - Selah.
PsSzer	(4:5) Drżyjcie i nie grzeszcie! Rozmyślajcie w sercu swym na łożach swych i milczcie! Sela.
Tys1	(4:5) Zadrżyjcie i przestańcie grzeszyć, w sercach rozważcie na swych łożach i zamilknijcie. Sela.
Tys5	(4:5) Zadrżyjcie i nie grzeszcie, rozważcie na swych łożach i zamilknijcie! Sela.
Bryt	(4:5) Drżyjcie i nie grzeszcie! Rozmyślajcie w sercu swym na łożu i milczcie! Sela.
Pozn	(4:5) Zatrwóżcie się i nie grzeszcie! Rozważcie to w swych sercach na waszych łożach i zamilknijcie!
WarPra	(4:5) Otrząśnijcie się więc i przestańcie grzeszyć, pomyślcie o tym na waszych łożach i zamilczcie wreszcie! [Pauza]
STB	(4:5) Drżyjcie, a nie grzeszcie; w waszych sercach rozważajcie na waszych łożach, i się uciszcie. Sela.
EIB	(4:5) Lepiej drżyjcie! Nie grzeszcie! Opamiętajcie się z głębi serca, gdy na posłaniach leżycie - i zamilczcie! Sela.

Ps 4,5

PsFlor	(4:6a) Wzdawajcie obietnice prawdy i imiejcie nadzieję w Bodze.
PsPul	(4:6a) Wzdawajcie obietnice prawdy i miejcie nadzieję w Bodze.
Wuj1923	(4:6) Ofiarujcie ofiarę sprawiedliwości, a ufajcie w Panu.
Gda1881	(4:6) Ofiarujcież ofiary sprawiedliwości, a ufajcie w Panu.
Gda2017	Składajcie ofiary sprawiedliwości i ufajcie PANU.
PsBycz	(4:6) Poświęcajcie ofiary sprawiedliwości, i-ufajcie w Panu.
Goet	(4:6) Ofiarujcie ofiary sprawiedliwości i ufajcie Panu!
PsCylk	(4:6) Ofiarujcie ofiary sprawiedliwości i ufajcie Bogu.
PsKrusz	(4:6) Złóżcie ofiary sprawiedliwości i miejcie ufność w Bogu.
PsAszk	(4:6) Czyńcie raczej ofiarnie w sprawiedliwości i pokładajcie ufność w Jehowie.
PsSzer	(4:6) Składajcie ofiary prawe i ufajcie Panu!
Tys1	(4:6) Złóżcie należne ofiary i miejcie w Panu nadzieję.
Tys5	(4:6) Złóżcie należne ofiary i miejcie w Panu nadzieję!
Bryt	(4:6) Składajcie sprawiedliwe ofiary i ufajcie Panu.
Pozn	(4:6) Składajcie nakazane ofiary i zaufajcie Jahwe!
WarPra	(4:6) Złóżcie należne ofiary, zaufajcie Panu!
STB	(4:6) Ofiarujcie ofiary sprawiedliwości oraz ufajcie WIEKUISTEMU.
EIB	(4:6) Szczerze złóżcie ofiary I zaufajcie PANU!

Ps 4,6

PsFlor	(4:6b) Wiele jich mołwi: Kto pokazuje nam dobra? (4:7a) Znamionana jest na nas świeca oblicza twego, Gospodnie;
PsPul	(4:6b) Wiele jich mołwi: Kto ukazał nam dobra? (4:7a) Naznamionowana jest na nas świeca oblicza twego, Gospodnie;
Wuj1923	(4:7) Wiele ich mówią: Któż nam okazał dobra? Naznamionowana jest nad nami światłość oblicza twego, Panie.
Gda1881	(4:7) Wieleć ich mówią: Któż nam da oglądać dobra? Ale ty, Panie! podnieś nad nami światłość oblicza twego.
Gda2017	Wielu mówi: Któż pokaże nam dobro? PANIE, wznieś nad nami światło twego oblicza.
PsBycz	(4:7) Wielu mówiących: Któż okaże-nam dobro? Podnieś nad-nami światłość oblicza-Twego, o Panie!
Goet	(4:7) Wielu mówi: "Któż nam da oglądać szczęście?" ale Ty, Panie, podnieś nad nami światło oblicza Twego!
PsCylk	(4:7) Wielu powiada: któż wskaże nam dobro? Zwróć na nas światło oblicza Twojego Boże.
PsKrusz	(4:7) Wielu jest, co mówi: "któż ukaże nam dobro"? Boże, ukaż nam światło oblicza Twego!
PsAszk	(4:7) Moc jest tych, co powiadają: "a któż nam pokaże, co jest dobrem"? - Chciej sprawdzić na nas, o Jehowo, światło Twego oblicza!
PsSzer	(4:7) Wielu mówi: Obyśmy oglądali dobre! Rozjaśnij nad nami światło oblicza swego, Panie!
Tys1	(4:7) Powiada wielu: «Któż nam ukaże szczęście?» Panie, wznieś ponad nami światłość Twojego oblicza!
Tys5	(4:7) Wielu powiada: Któż nam ukaże szczęście? Wznieś ponad nami, o Panie, światłość Twojego oblicza!
Bryt	(4:7) Wielu mówi: Kto ukaże nam dobro? Wznieś nad nim światło oblicza swego, Panie!
Pozn	(4:7) Wielu jest mówiących: "Kto sprawi, że [znów] zaznamy szczęścia?" Wznieś nad nami, Jahwe, światłość Twego oblicza!
WarPra	(4:7) Wielu pyta: A któż nam pokaże szczęście? O Panie, niech nam zajaśnieje oblicze Twoje!
STB	(4:7) Wielu powiada: Kto nam pokaże dobro? BOŻE, zwróć na nas światło Twego oblicza.
EIB	(4:7) Wielu pyta: Kto okaże nam dobroć? Zalśnij nad nami światłem Twej przychylności, PANIE!

Ps 4,7

PsFlor	(4:7b) dał jeś wiesiele w sierce moje. (4:8) Od owoca żyta, wina i oleja swego rozpłodzili są sie.
PsPul	(4:7b) dał jeś wiesiele w sierce moje. (4:8) Od owoca żyta, wina i oleja swego rozpłodzili sie są.
Wuj1923	(4:8) Dałeś wesele w sercu mojem: od urodzaju zboża, wina i oliwy swéj rozmnożeni są.
Gda1881	(4:8) I sposobisz większą radość w sercu mojem, niż oni miewają, gdy się im zboża ich i wina ich obficie zrodzą.
Gda2017	Wlałeś w moje serce więcej radości niż w czasie, gdy obfitowały ich zboże i wino.
PsBycz	(4:8) Tyś-umieścił więcéj radości, w-sercu-mojém, niż-w-czasie-swym zboża-ich, i-moszczu-ich, namnożyło-się.
Goet	(4:8) Dałeś mi w serce więcej radości, niż im, gdy zboża i moszczu mają w obfitości.
PsCylk	(4:8) Dałeś radość sercu memu, z chwilą gdy zboże ich i wino obrodziło.
PsKrusz	(4:8) Napełniłeś radością serce moje ponad ich radość z wielkiego zbioru zboża i wina.
PsAszk	(4:8) Ty dałeś w me serce radości więcej, niźli im czasu, gdy kwitnie ich plon żytni i ich moszcz.
PsSzer	(4:8) Wlałeś w serce moje więcej radości, niż oni mają w czasie obfitości zboża i wina.
Tys1	(4:8) Więcej radości wlałeś w serce moje niż z obfitości pszenicy i wina.
Tys5	(4:8) Wlałeś w moje serce więcej radości niż w czasie obfitego zbioru pszenicy i młodego wina.
Bryt	(4:8) Wlałeś w serce me większą radość, Niż kiedy się ma obfitość zboża i wina.
Pozn	(4:8) Ty wlewasz w me serce radość większą nad tę, jaka panuje pośród tych, co mają pod dostatkiem zboża i wina.
WarPra	(4:8) Wlałeś w moje serce więcej radości niżbym jej miał z obfitości zboża i wina.
STB	(4:8) Dałeś radość mojemu sercu, z chwilą gdy obrodziło ich zboże i ich wino.
EIB	(4:8) Napełniłeś me serce większą radością niż ta, Którą przynoszą obfite zbiory z pól oraz z winnic.

Ps 4,8

PsFlor	(4:9) W pokoju w tem istem spać będę i odpoczynę, (4:10) bo ty, Gospodnie, osobnie w nadzieji postawił jeś mie.
PsPul	(4:9) W pokoju w tem istem spać będę i odpoczynę, (4:10) bo ty, Gospodnie, osobnie w nadziei postawiłeś mie.
Wuj1923	(4:9) W pokoju pospołu będę spał i odpoczywał; bo ty, Panie, osobliwie w nadziei postanowiłeś mię.
Gda1881	(4:9) W pokoju się i położę i zasnę, bo ty sam, Panie! czynisz, że bezpiecznie mieszkam.
Gda2017	W spokoju się położę i zasnę, bo ty sam, PANIE, sprawiasz, że mieszkam bezpiecznie.
PsBycz	(4:9) Z-spokojnością razem, położę-się, i-zasnę; bo Ty, Panie, sam-tylko, bezpiecznie mieszkać,-dozwolisz-mi.
Goet	(4:9) W pokoju się i położę i zasnę, gdyż ty, Panie! sprawiasz, że w samotności nawet spoczywam bezpiecznie.
PsCylk	(4:9) W spokoju zarazem kładę się i zasypiam, bo Ty o Boże sam pozwalasz mi bezpiecznie spoczywać.
PsKrusz	(4:9) W spokoju jednocześnie kładę się i zasypiam, ponieważ Tyś Boże jedyny, co dozwalasz mi mieszkać w bezpieczeństwie.
PsAszk	(4:9) Razem też w spokoju ułożę się i usnę, gdyż Ty o Jehowo, sadowisz mię w miejscu samotnem i bezpiecznem.
PsSzer	(4:9) W pokoju się położę i także zasnę, bo Ty jedynie, Panie, dasz mi spocząć bezpiecznie.
Tys1	(4:9) Spokojnie usypiam, skoro się położę, bo Ty sam jeden, Panie, czynisz mnie bezpiecznym.
Tys5	(4:9) Gdy się położę, zasypiam spokojnie, bo tylko Ty, Panie, pozwalasz mi mieszkać bezpiecznie.
Bryt	(4:9) Spokojnie się ułożę i zasnę, Bo Ty sam, Panie, sprawiasz, że bezpiecznie mieszkam.
Pozn	(4:9) Spokojnie kładę się do snu i natychmiast zasypiam, ponieważ Ty, o Jahwe, pozwalasz mi bezpiecznie odpoczywać, nawet gdy jestem sam.
WarPra	(4:9) Kładę się więc spokojnie i zasypiam, bo Ty sam, Panie, sprawiasz, że jestem beztroski.
STB	(4:9) W spokoju się kładę oraz zasypiam, gdyż Ty sam, o BOŻE, pozwalasz mi bezpiecznie spoczywać.
EIB	(4:9) W spokoju się ułożę i beztrosko usnę - To dzięki Tobie, PANIE, czuję się bezpieczny.

Psalm 5

Ps 5,1

PsFlor	Słowa moja uszyma wzwiedz, Gospodnie, urozumiej wołanie moje.
PsPul	Dawidow psalm. (5:1) Słowa moja uszyma usłuchni, Gospodnie, rozumiej wołanie moje.
Wuj1923	(5:1) Na koniec za tę, która dziedzictwa dostępuje, Psalm Dawidowi. (5:2) Słowa moje przyjmij w uszy, Panie: wyrozumiéj wołanie moje.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi na Nechylot psalm Dawidowy. (5:2) Przyjmij, Panie! w uszy swe słowa moje, i wyrozumij doległości moje.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Nechylot. Psalm Dawida. Nakłoń ucha ku moim słowom, PANIE, zważ na moje westchnienie.
PsBycz	(5:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania, na narzędziu Nechilot zwaném, Psalm Dawida. (5:2) Słów-moich, posłuchaj o-Panie! uważ rozmyślanié-mojé.
Goet	(5:1) PRZEWODNIKOWI śpiewu. Na fletach. Psalm Dawida. (5:2) Przymij, Panie! słowa moje; bacz na skargę moją!
PsCylk	(5:1) Przewodnikowi chóru, przy towarzyszeniu fletów. Psalm Dawida. (5:2) Słowa moje usłysz Boże; wyrozumiéj westchnienia moje.
PsKrusz	(5:1) Przełożonemu chóru na instrumenty dęte. Psalm Dawida. (5:2) Daj słuch słowom moim, o Boże! Rozważ jęk mój!
PsAszk	(5:1) Dyrygentowi na fletach. - Śpiew Dawidowy. (5:2) Nachyl, o Jehowo, ucha ku mym rozmyślaniom, użycz Twego zrozumienia memu wzburzonemu bełkotaniu.
PsSzer	(5:1) Przewodnikowi śpiewu z grą na fletach. Psalm Dawida. (5:2) Usłysz, Panie, słowa moje, zważ na westchnienie moje!
Tys1	(5:1) Kierownikowi chóru. Na flety. Psalm. Dawidowy. (5:2) Słowa me pochwyć uszami, Panie, na jęk mój natęż słuch,
Tys5	(5:1) Kierownikowi chóru. Na flety. Psalm. Dawidowy. (5:2) Usłysz, Panie, moje słowa, zwróć na mój jęk uwagę;
Bryt	(5:1) Przewodnikowi chóru, z grą na fletach. Psalm Dawidowy. (5:2) Usłysz, Panie, słowa moje, Przejmij się westchnieniem moim,
Pozn	(5:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: przy wtórze fletów; Psalm Dawida. (5:2) Nakłoń ucha na me słowa, Jahwe, zważ na moje westchnienia;
WarPra	(5:1) Dla kierującego chórem – na flety. Psalm Dawida. (5:2) Wysłuchaj, Panie, słów moich, niech wzruszy Cię me narzekanie.
STB	(5:1) Przewodnikowi chóru, w towarzystwie fletów. Psalm Dawida (5:2) Usłysz moje słowa, WIEKUISTY, zrozum me westchnienia.
EIB	(5:1) Dla prowadzącego chór. Na flety. Psalm Dawida. (5:2) PANIE, wysłuchaj moich słów, Przejmij się mymi westchnieniami,

Ps 5,2

PsFlor	(5:2) Posłuszaj głosa prośby mojej, krolu moj i Boże moj! (5:3a) Bo ciebie prosić będę,
PsPul	(5:2) Posłuchni głosu modlitwy mojej, krolu moj i Boże moj! (5:3a) Bo ciebie prosić będę,
Wuj1923	(5:3) Pilnie słuchaj głosu modlitwy mojéj, królu mój i Boże mój! bo do ciebie modlić się będę.
Gda1881	(5:3) Słuchaj pilnie głosu wołania mego; królu mój, i Boże mój! boć się modlę tobie.
Gda2017	Słuchaj pilnie głosu mego wołania, mój Królu i mój Boże, bo się do ciebie modlę.
PsBycz	(5:3) Przychyl-się do-głosu wołania-mego, o królu-mój, i-Boże-mój! bo do-Ciebie się-modlę.
Goet	(5:3) Słuchaj głośnego wołania mego, Królu mój i Boże mój! bo do Ciebie się modlę.
PsCylk	(5:3) Usłysz głos skargi mojéj, królu mój i Panie, gdy się modlę do Ciebie.
PsKrusz	(5:3) Nakłoń uszy na głos wołania mego, królu mój i Panie mój, gdyż do Ciebie modlitwę zanoszę.
PsAszk	(5:3) Zważ, proszę, na głos mego bolesnego wołania, gdyż do Ciebie się zwracam żarliwymi modły, Ty mój królu i Ty mój Boże!
PsSzer	(5:3) Zważ na głos błagania mego, Królu mój i Boże mój, bo modlę się do Ciebie.
Tys1	(5:3) zwróć się na głos modlitwy mojej, mój Królu i Boże mój! Albowiem Ciebie błagam,
Tys5	(5:3) natęż słuch na głos mojej modlitwy, mój Królu i mój Boże! Albowiem Ciebie błagam,
Bryt	(5:3) Zważ na głos błagania mego, Królu mój i Boże mój, bo modlę się do ciebie.
Pozn	(5:3) słuchaj mego głośnego wołania, Królu mój i Boże mój! Do Ciebie przecież się modlę.
WarPra	(5:3) Niech dotrze do Ciebie mój głos, Królu mój i mój Boże, bo do Ciebie wołam.
STB	(5:3) Usłysz głos mojej skargi, Królu mój i Boże, kiedy się modlę do Ciebie.
EIB	(5:3) Zważ na głos mego błagania, Mój Królu i mój Boże, Gdy zanoszę do Ciebie moje prośby.

Ps 5,3

PsFlor	(5:3b) Gospodnie, z zarania usłysz głos moj. (5:4a) Z zarania będę stać przed tobą i uźrzę,
PsPul	(5:3b) Gospodnie, rano posłuchaj głos moj. (5:4a) Rano będę stać przed tobą i uźrzę,
Wuj1923	(5:4) Panie, rano wysłuchasz głos mój: rano będę stał przed tobą i ujrzę.
Gda1881	(5:4) Panie! rano usłysz głos mój; ranoć przedłożę modlitwę moję, i będę wyglądał pomocy.
Gda2017	PANIE, z rana usłyszysz mój głos, z rana zaniosę do ciebie modlitwę i będę czekał.
PsBycz	(5:4) Panie, Ty z-rana usłyszysz głos-mój; ja, z-rana ułożę modlitwę do-Ciebie, i-będę-patrząc-oczekiwał.
Goet	(5:4) Panie! z poranku usłysz głos mój; z rana przedłożę Ci modlitwę moją i będę oczekiwał pomocy.
PsCylk	(5:4) Boże, zrana usłyszysz głos mój, zrana zwracam się do Ciebie i czekam.
PsKrusz	(5:4) Boże, rano wysłuchaj głosu mego, rano przygotuję modlitwę Tobie i czuwać będę,
PsAszk	(5:4) Jehowo, gdy jeno świta usłyszysz mój głos, gdy jeno świta gotuję się na Twe przyjęcie i wypatruję, -
PsSzer	(5:4) Panie, wysłuchaj rano głosu mego, rano przygotowuję Ci ofiarę i wypatruję Ciebie.
Tys1	(5:4) o Panie; rankiem Ty głos mój słyszysz; rano przedstawiam Ci prośby moje i czekam.
Tys5	(5:4) o Panie, słyszysz mój głos od rana, od rana przedstawiam Ci prośby i czekam.
Bryt	(5:4) Panie, od rana racz słuchać głosu mojego; Rano przedkładam ci ofiarę i wyczekuję.
Pozn	(5:4) Jahwe, Ty od rana słuchasz mego głosu; [już od samego] rana zanoszę do Ciebie modły i trwam w oczekiwaniu.
WarPra	(5:4) O Panie mój, od rana głos mój słyszysz, gdy ranną przygotowuję ofiarę i w Twoją wpatruję się stronę.
STB	(5:4) Z rana usłyszysz mój głos, WIEKUISTY, do Ciebie się zwracam o świcie i czekam.
EIB	(5:4) PANIE, słyszysz mój głos od rana, Już rano słowa w modlitwę układam, powierzam Tobie - i czekam.

Ps 5,4

PsFlor	(5:4b) iż Bog nie chcący złego ty jeś. (5:5a) Ani przebywać będzie przy tobie zgłobliwy,
PsPul	(5:4b) iż nie Bog chcący złości ty jeś. (5:5a) Ani przy tobie będzie przebywać złościwy,
Wuj1923	(5:5) Albowiem nie Bóg, chcący nieprawości, ty jesteś: ani mieszkać będzie przy tobie złośnik.
Gda1881	(5:5) Albowiem ty, o Boże! nie kochasz się w nieprawości, a nie zmieszka z tobą złośnik.
Gda2017	Ty bowiem nie jesteś Bogiem, który miłuje nieprawość, zły z tobą nie zamieszka.
PsBycz	(5:5) Boś nie Bogiem, sprzyjającym bezbożności; Ty nie dozwolisz-mieszkać-z-Tobą-złośliwemu.
Goet	(5:5) Albowiem nie jesteś Bogiem, któremu podoba się bezbożność; nikt zły nie ostoi się przed Tobą.
PsCylk	(5:5) Bo nie jesteś Bogiem, który upodobał sobie nieprawość, nie przebywa przy Tobie zło.
PsKrusz	(5:5) ponieważ nie jesteś Bogiem chcącym złego; nieprawość nie ostoi się przy Tobie.
PsAszk	(5:5) Bo wszak nie jesteś Ty Bogiem tylko siły, któryby umiłował niegodziwość a nie masz w Tobie miejsca na cokolwiek, coby było złem, -
PsSzer	(5:5) Albowiem nie jesteś Bogiem, który kocha niegodziwość, i złośnik nie zamieszka z Tobą.
Tys1	(5:5) Bo Ty nie jesteś Bogiem, któremu miła nieprawość, złośliwy nie przebywa u Ciebie.
Tys5	(5:5) Bo Ty nie jesteś Bogiem, któremu miła nieprawość, złego nie przyjmiesz do siebie w gościnę.
Bryt	(5:5) Albowiem Ty nie jesteś Bogiem, który chce niegodziwości, Zły nie może z tobą przebywać.
Pozn	(5:5) Zaprawdę, nie jesteś Bogiem, który by upodobał sobie nieprawość; zły człowiek nie śmie z Tobą obcować,
WarPra	(5:5) Nie jesteś przecież Bogiem, który lubi nieprawość, i nie może bezbożnik pozostawać z Tobą.
STB	(5:5) Bo nie jesteś Bogiem, który upodobał sobie nieprawość, nie przebywa przy Tobie zło.
EIB	(5:5) Bo Ty nie jesteś Bogiem, któremu miła niegodziwość, Zło się przy Tobie nie utrzyma,

Ps 5,5

PsFlor	(5:5b) ani przebywać będą nieprawi przed oczyma twyma. (5:6a) Nienawidział jeś wszech, cso czynią lichotę;
PsPul	(5:5b) ani zostaną niesprawiedliwi przed oczyma twoima. (5:6a) Zawidziałeś wszystki, jiż czynią złość;
Wuj1923	(5:6) Ani się ostoją niesprawiedliwi przed oczyma twemi: nienawidzisz wszystkich, którzy broją nieprawość.
Gda1881	(5:6) Nieostoją się szaleni przed oczyma twemi: ty masz w nienawiści wszystkich, którzy broją nieprawości.
Gda2017	Głupcy nie ostoją się przed twymi oczyma. Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość.
PsBycz	(5:6) Nie stawią-się szaleni przed oczy-Twoje; Ty-nienawidzisz wszystkich sprawców złego.
Goet	(5:6) Swawolni nie ostoją się przed oczami Twemi; nienawidzisz wszystkich popełniających przestępstwo.
PsCylk	(5:6) Nie ostaną się zuchwalcy przed oczyma Twemi, nienawidzisz wszelakich złoczyńców.
PsKrusz	(5:6) Nie będą stali przed oczyma Twemi nieprawi; znienawidziłeś wszystkich czyniących nieprawość.
PsAszk	(5:6) Nie ośmielą się stanąć przeciw oczom Twym pyszałkowaci, Ty nienawidzisz wszystkich, co czynią nieprawość.
PsSzer	(5:6) Nie ostoją się chełpliwi przed oczyma Twymi, nienawidzisz wszystkich złoczyńców.
Tys1	(5:6) Nie ostoją się przed Tobą niezbożni. Nie cierpisz wszystkich, co czynią bezprawie,
Tys5	(5:6) Nieprawi nie ostoją się przed Tobą. Nienawidzisz wszystkich złoczyńców,
Bryt	(5:6) Nie ostoją się chełpliwi przed oczyma twymi, Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość.
Pozn	(5:6) głupcy nie ostoją się przed Tobą. Ty nienawidzisz wszystkich złoczyńców,
WarPra	(5:6) Nie ocaleją przed Tobą ci, co się wynoszą, bo nienawidzisz wszystkich, którzy zło czynią.
STB	(5:6) Nie ostoją się zuchwalcy przed Twoimi oczyma, nienawidzisz wszelkich złoczyńców.
EIB	(5:6) Pyszni odejdą sprzed Twych oczu, Nieprawym powiesz swoje: Nie!

Ps 5,6

PsFlor	(5:6b) zgubisz wsz❬y❭stki, jiż mołwią łże. (5:7a) Męża krwawego i zgłobliwego żadać sie będzie Gospodzin.
PsPul	(5:6b) zgubisz wszystki, jiż mowią łeż. (5:7a) Człowieka krwie winnego i zdradnego żadzić sie będzie Gospodzin.
Wuj1923	(5:7) Zatracisz wszystkie, którzy mówią kłamstwo: mężem krwawym i zdradliwym brzydzi się Pan.
Gda1881	(5:7) Wygubisz tych, którzy mówią kłamstwo; mężem krwawym i zdradliwym brzydzi się Pan.
Gda2017	Wytracisz tych, którzy mówią kłamstwa. PAN brzydzi się człowiekiem krwawym i podstępnym.
PsBycz	(5:7) Ty-zgładzisz mawiających kłamstwo; człowieka krwi-chciwego, i-chytrego, obrzydzi Pan.
Goet	(5:7) Wytracisz kłamców; żądnym krwi i zwodzicielem brzydzi się Pan.
PsCylk	(5:7) Gubisz kłamców, człekiem krwi i zdrady brzydzi się Bóg.
PsKrusz	(5:7) Niechaj przepadną słowa kłamliwe - Bóg brzydzi się mężem krwawym i zdradliwym.
PsAszk	(5:7) Ty wygubisz tych, którzy fałsze głoszą, człekiem krwawym i oszukańczym brzydzi się Jehowa.
PsSzer	(5:7) Gubisz kłamców, Pan brzydzi się krwiożercami i ludźmi fałszywymi.
Tys1	(5:7) gubisz wszystkich, co mówią kłamliwie. Mężem krwawym i podstępnym Pan się brzydzi.
Tys5	(5:7) zsyłasz zgubę na wszystkich, co mówią kłamliwie. Mężem krwawym i podstępnym brzydzi się Pan.
Bryt	(5:7) Zgubisz kłamców, Zbrodniarzami i obłudnikami brzydzi się Pan.
Pozn	(5:7) gotujesz zgubę kłamcom. Jahwe czuje odrazę do człowieka żądnego krwi i do oszusta.
WarPra	(5:7) Ty zgubę sprowadzasz na kłamców wszelkich, odrazę budzą w Tobie.
STB	(5:7) Gubisz kłamców; Bóg się brzydzi człowiekiem krwi i zdrady.
EIB	(5:7) Kłamcom położysz kres! Tak, PAN brzydzi się zbrodniarzem i oszustem!

Ps 5,7

PsFlor	(5:7b) Ale ja w mnożstwie miłosierdzia twego (5:8) wnidę w dom twoj, pokłonię sie u kościoła świętego twego w bojaźni twojej.
PsPul	(5:7b) Ale ja w mnostwie miłosierdzia twego (5:8) wnidę w dom twoj, pokłonię sie u kościoła świętego twego w bojaźni twojej.
Wuj1923	(5:8) A ja w mnóstwie miłosierdzia twego wnijdę do domu twego: pokłonię się ku kościołowi twemu świętemu w bojaźni twojéj.
Gda1881	(5:8) Ale ja w obfitości miłosierdzia twego wnijdę do domu twego, a pokłonię się w kościele twoim świętym, w bojaźni twojej.
Gda2017	Lecz ja dzięki obfitości twego miłosierdzia wejdę do twego domu, oddam pokłon przed twoim świętym przybytkiem w twojej bojaźni.
PsBycz	(5:8) Ale-ja, ja, według wielkości dobroci-Twéj, wejdę do domu-Twego, będę-uwielbiał, w świątyni, Swiętość-Twę, w-bojaźni-Twojéj.
Goet	(5:8) Ja zaś według wielkiej dobroci Twojej mogę wejść do domu Twego i przed świątynią Twoją świętą pokłonić się Tobie w bojaźni Twojej.
PsCylk	(5:8) A ja w wielkiéj łasce Twojéj, wstąpię do domu Twojego, ukorzę się w przybytku Twoim świętym, w bojaźni przed Tobą.
PsKrusz	(5:8) A ja w wielkości miłosierdzia Twego wnijdę do Domu Twego, w bojaźni Twej pokłonię się ku Świątyni Twojej.
PsAszk	(5:8) Lecz ja w mnogiej Twej łasce wejdę w Twój dom, ukorzę się ze czcią nizko ku pałacowi Twej Świętości.
PsSzer	(5:8) Lecz ja dzięki obfitej łasce Twojej mogę wejść do domu Twego, w bojaźni przed Tobą złożyć pokłon w stronę Twego świętego przybytku.
Tys1	(5:8) Ja zaś wejdę do domu Twojego, dzięki obfitej Twej łasce upadnę przed świętym przybytkiem Twoim w bojaźni Twojej,
Tys5	(5:8) Ja zaś dzięki obfitej Twej łasce wejdę do Twojego domu, upadnę przed świętym przybytkiem Twoim, przejęty Twoją bojaźnią.
Bryt	(5:8) Lecz ja dzięki obfitości łaski twojej wejdę do domu twego, Skłonię się ku świętemu przybytkowi twemu w bojaźni przed tobą.
Pozn	(5:8) Ja natomiast z wielkiej Twojej łaskawości śmiem przyjść do Twego Domu i oddać Ci pokłon przed Twoim świętym Przybytkiem, zdjęty bojaźnią przed Tobą.
WarPra	(5:8) Mnie jednak wolno wejść do Twego domu, bo jesteś dla mnie dobry nieskończenie. Upadnę przed Tobą w bojaźni prawdziwej przed Twoim świętym przybytkiem.
STB	(5:8) Ale ja, w Twojej wielkiej łasce wstąpię do Twego domu; w bojaźni przed Tobą się ukorzę w Twoim świętym Przybytku.
EIB	(5:8) Lecz ja przez hojność Twojej łaski wejdę do Twego domu, Pełen bojaźni wobec Ciebie w Twym świętym przybytku złożę hołd.

Ps 5,8

PsFlor	(5:9) Gospodnie, odprowadź mie w prawdzie twojej, prze moje wrogi uczyń ❬prostą❭ w obeźrzeniu twojem drogę moję.
PsPul	(5:9) Gospodnie, prowadź mie w prawdzie twojej, dla wrogow moich rzędzi przed obliczym twoim drogę moję.
Wuj1923	(5:9) Panie, prowadź mię w sprawiedliwości twojéj: dla nieprzyjaciół moich prostuj przed obliczem twojem drogę moję.
Gda1881	(5:9) Panie! prowadź mię w sprawiedliwości twojej dla nieprzyjaciół moich, a wyprostuj przed obliczem mojem drogę twoję.
Gda2017	Prowadź mnie, PANIE, w swojej sprawiedliwości ze względu na moich wrogów; wyprostuj przede mną twoją drogę.
PsBycz	(5:9) Panie, prowadź-mię w-sprawiedliwości-Twéj, z-powodu nieprzyjaciół-moich; sprostuj przedemną, drogę-Twoję.
Goet	(5:9) Panie! prowadź mię w sprawiedliwości Swojej dla nieprzyjaciół moich; wyrównaj przede mną drogę Twoją!
PsCylk	(5:9) Boże, prowadź mnie w sprawiedliwości Twojéj, wobec czyhających na mnie, utoruj przedemną drogę Twoję.
PsKrusz	(5:9) O Boże! prowadź mnie w swej sprawiedliwości z powodu mych nieprzyjaciół; wyprostuj swą drogę przed obliczem mojem.
PsAszk	(5:9) O Jehowo, kieruj mną w Twej sprawiedliwej miłości, ze względu na nieprzyjacioły me naprostuj Twą drogę przedemną.
PsSzer	(5:9) Panie, dzięki sprawiedliwości Swojej prowadź mnie z powodu wrogów moich, toruj przede mną drogę swoją!
Tys1	(5:9) o Panie. W sprawiedliwości swojej mnie prowadź na przekór mym wrogom; drogę Twoją przede mną wyrównaj.
Tys5	(5:9) O Panie, prowadź mnie w swej sprawiedliwości, na przekór mym wrogom, wyrównaj przede mną Twoją drogę!
Bryt	(5:9) Panie, prowadź mnie według sprawiedliwości swojej, Ze względu na wrogów moich Wyrównaj przede mną drogę twoją!
Pozn	(5:9) Prowadź mnie, Jahwe, w Twej sprawiedliwości ze względu na mych wrogów; wyrównaj przede mną swą drogę!
WarPra	(5:9) Prowadź mnie, Panie, drogami Twej sprawiedliwości, choć nie chcą tego wrogowie moi! Czyń prostą przede mną Twą drogę!
STB	(5:9) BOŻE, prowadź mnie w Twojej sprawiedliwości; wobec czyhających na mnie utoruj przede mną Twoją drogę.
EIB	(5:9) PANIE, proszę, prowadź mnie według swej własnej sprawiedliwości, Ze względu na mych wrogów Wygładź przede mną Twoją drogę.

Ps 5,9

PsFlor	(5:10) Bo nie w jich uściech prawdy, sierce jich prozne jest. (5:11a) Grob otworzony jest jich gardło, językmi swymi łżywie są czynili;
PsPul	(5:10) Bo nie jest w uściech jich prawda, sierce jich prozno jest. (5:11a) Grob otworzony jest jich gardło, języki swoimi zdradnie czynili;
Wuj1923	(5:10) Albowiem niemasz w uściech ich prawdy: serce ich jest marne: grób otwarty gardło ich, języki swymi zdradliwie poczynali.
Gda1881	(5:10) Bo niemasz nic szczerego w ustach ich; wnętrzności ich złośliwe, gardło ich jako grób otwarty, językiem swym pochlebiają.
Gda2017	Bo w ich ustach nie ma szczerości, ich wnętrze pełne przewrotności, ich gardło jest grobem otwartym, swoim językiem pochlebiają.
PsBycz	(5:10) Bo żadnéj niema, w-ustach-ich szczérości; wnętrzé-ich przewrotnością; grobem otwartym gardziel-ich; oni językiem-swym pochlébiają.
Goet	(5:10) Albowiem w ustach ich niema pewności; wnętrze ich jest zgubą; gardziel ich jako grób otwarty; językiem swoim schlebiają.
PsCylk	(5:10) Bo niemasz w ustach ich szczerości, ich wnętrze zgubą tchnące, grobem otwartym ich gardło, język swój wygładzili.
PsKrusz	(5:10) Niemasz w ustach ich prawości; serca ich - przewrotnością; wargi ich - grobem otwartym; językami swemi zdradliwie poczynać będą.
PsAszk	(5:10) Bo niemasz w uściech ich niczego, coby było pewne i stałe, ich wnętrze to splot pożądliwości, grób otwarty ich gardziel, choć gładkim czynią swój język.
PsSzer	(5:10) Nie ma bowiem w ich ustach prawdy, wnętrze ich pełne zepsucia, gardło ich otwartym grobem, schlebiają językiem swym.
Tys1	(5:10) Bo w ustach ich nie ma szczerości; zasadzki knuje ich serce; ich gardło jest grobem otwartym; językiem swoim schlebiają.
Tys5	(5:10) Bo w ustach ich nie ma szczerości, ich serce knuje zasadzki, ich gardło jest grobem otwartym, a język ich mówi pochlebstwa.
Bryt	(5:10) Nie ma bowiem w ustach ich szczerości, Wnętrze ich, to zguba! Otwartym grobem jest gardło ich! Językiem swym schlebiają.
Pozn	(5:10) Bo w ustach ich nie ma szczerości, a serce ich jest pełne przewrotności. Ich gardło to otwarty grób, a język jest im narzędziem obłudy.
WarPra	(5:10) Z ich ust nie wyjdzie słowo prawdy, bo ich wnętrze pełne nieprawości. Ich gardło – niczym grób otwarty, a język – zawsze skory do schlebiania.
STB	(5:10) Gdyż w ich ustach nie ma szczerości; ich wnętrze jest tchnące zgubą, grobem otwartym jest ich gardło, swój język wygładzili.
EIB	(5:10) W ich ustach bowiem brak szczerości, We wnętrzu - zepsucie. Ich gardło to otwarty grób, Język - skory do pochlebstw.

Ps 5,10

PsFlor	(5:11b) sędzi je, Boże. (5:12) Spadńcie od myśli swych; podług mnożstwa zgłob jich wyżeni je, bo rozdraźnili są ciebie, Gospodnie.
PsPul	(5:11b) sędzi je, Boże. (5:12) Swal je od myśli jich, podług mnostwa złości jich wypędź je, bo wezwroszyli ciebie, Gospodnie.
Wuj1923	(5:11) Osądź je, Boże! Niechaj upadną od myśli swoich: wedle mnóstwa niezbożności ich wypędź je; bo cię rozdraźnili, Panie.
Gda1881	(5:11) Spustosz ich, o Boże! Niech upadną od rad swoich; dla wielkości przestępstwa ich rozpędź ich, ponieważ są odpornymi tobie.
Gda2017	Spustosz ich, Boże! Niech upadną przez własne zamiary. Z powodu ich licznych występków odtrąć ich, ponieważ buntują się przeciwko tobie.
PsBycz	(5:11) Ukarz-ich, o Boże! niech-upadną od-zamiarów-swoich; za-mnogość przestępstw-ich, wypędź-ich; bo powstają przeciw-Tobie.
Goet	(5:11) Osądź ich, o, Boże! aby upadli przez własne zamachy; za mnóstwo występków ich odepchnij ich od Siebie, ponieważ sprzeciwiali się Tobie.
PsCylk	(5:11) Potęp ich Panie, niech upadną przez własne knowania, dla ogromu grzechów strąć ich, bo przekorni są Tobie.
PsKrusz	(5:11) Ukarz ich, o Panie! Niechaj upadną od własnych zamysłów; odrzuć ich według wielości ich występków, ponieważ buntowali się przeciwko Tobie.
PsAszk	(5:11) Uznaj ich winnymi, o Boże, niechajby ich nie ustrzegły od upadku ich przemyślne rady, strąć ich w bagno własnych ich przestępstw, gdyż przeciw Tobie się sierdzą.
PsSzer	(5:11) Osądź ich, Boże, niech upadną z powodu swych knowań! Odtrąć ich, ze względu na ogrom ich win, bo zbuntowali się przeciwko Tobie!
Tys1	(5:11) Ukarz ich, Boże, niechaj zamiarów swoich nie dopną; dla wielu zbrodni ich wygnaj, buntują się bowiem przeciwko Tobie.
Tys5	(5:11) Ukarz ich, Boże, niech staną się ofiarą własnych knowań; wygnaj ich z powodu licznych ich zbrodni, buntują się bowiem przeciwko Tobie.
Bryt	(5:11) Ukarz ich, Boże, Niech padną przez własne knowania. Z powodu licznych przestępstw odtrąć ich, Gdyż zbuntowali się przeciwko tobie.
Pozn	(5:11) Nie daruj im ich winy, Boże, niech ich własne knowania będą im przyczyną upadku. Odtrąć ich z powodu licznych ich zbrodni, wszak zbuntowali się przeciwko Tobie!
WarPra	(5:11) O Panie, spraw, by ponieśli karę i by ich zgubiły ich własne knowania. Odtrąć ich od siebie z powodu ich zbrodni, za to, że podnoszą przeciw Tobie głowy.
STB	(5:11) Potęp ich Panie, niech upadną przez własne knowania; strąć ich z powodu ogromu grzechów, bowiem są Ci przekorni.
EIB	(5:11) Spraw, niech zapłacą za to, Boże, Niech padną przez swe własne plany. Rozpędź ich za ten ogrom przestępstw, Gdyż przeciw Tobie wszczęli bunt.

Ps 5,11

PsFlor	(5:13) I wiesielić sie będą wszytcy, jiż imają nadzieję w tobie, na wieki wiesielić sie będą i przebywać będziesz w nich. (5:14a) I sławić sie będą wszystcy, jiż miłują imię twoje;
PsPul	(5:13) I daj sie wiesielić wszystkim, jiż w tobie nadzieję mają, na wieki radować sie będą i przebywać będziesz w nich. (5:14a) Wielbić sie będą w tobie wszystcy, jiż miłują imię twoje;
Wuj1923	(5:12) I niech się rozweselą wszyscy, którzy nadzieję mają w tobie: na wieki radować się będą, i będziesz mieszkał w nich: i będą się chlubić w tobie wszyscy, którzy miłują imię twoje.
Gda1881	(5:12) A niechaj się rozweselą wszyscy, co ufają w tobie; na wieki niech wykrzykują, gdyż ich ty szczycić będziesz, i rozradują się w tobie, którzy miłują imię twoje.
Gda2017	Lecz niech się radują wszyscy, którzy tobie ufają; niech zawsze wykrzykują z radości, bo ty będziesz ich osłaniał. Niech rozradują się w tobie ci, którzy miłują twoje imię.
PsBycz	(5:12) A-niech-cieszą-się wszyscy, ufający w-Tobie; na-wieki niech-śpiéwają; więc-miéj-opiekę nad-nimi i-niech-radują-się w-Tobie, miłujący Jmię-Twojé.
Goet	(5:12) Wtedy rozradują się wszyscy, którzy ufają Tobie; na wieki wykrzykiwać będą z radości, gdyż Ty ich ochraniasz; weselić się będą z Ciebie ci, którzy miłują imię Twoje.
PsCylk	(5:12) A niech cieszą się wszyscy, co uciekają się do Ciebie, i wiecznie się radują, gdyż otaczasz ich opieką Swą, i weselą się w Tobie, którzy umiłowali imię Twoje.
PsKrusz	(5:12) A niechaj radują się wszyscy ufający Tobie, niechaj cieszą się na wieki, ponieważ ich bronisz, i niechaj radują się w Tobie, którzy kochają imię Twoje,
PsAszk	(5:12) A niech się radują ci, co w Tobie szukają schronienia, niechaj śpiewem rozbrzmiewają na wieki, - Ty zasię rozpostrzesz nad nim Twą pieczę i weselić się będą w Tobie ci, co miłują Twą istotę, -
PsSzer	(5:12) Lecz niech radują się wszyscy ufający Tobie, niech się na wieki weselą, ochraniaj ich, niech się weselą z Ciebie, którzy miłują imię Twoje!
Tys1	(5:12) A niechaj cieszą się wszyscy, którzy do Ciebie się uciekają, na zawsze niech się weselą. Osłaniaj ich, niech cieszą się Tobą ci, którzy Twe imię miłują.
Tys5	(5:12) A wszyscy, którzy się do Ciebie uciekają, niech się cieszą, niech się weselą na zawsze! Osłaniaj ich, niech cieszą się Tobą ci, którzy imię Twe miłują.
Bryt	(5:12) Lecz rozradują się wszyscy, którzy tobie ufają, Będą się głośno weselić na wieki; Ty będziesz ich osłaniać, a ci, którzy miłują imię twoje, będą się radować tobą.
Pozn	(5:12) Wszyscy natomiast, którzy u Ciebie szukają obrony, niech się radują i niech się zawsze weselą; niechaj ci znajdą radość w Tobie, którzy miłują Imię Twoje.
WarPra	(5:12) Niech zaś radują się wszyscy, co Tobie ufają, niech nie ustaje ich radość. Strzeż wszystkich, co kochają Twe Imię, Aby zawsze mogli Cię sławić:
STB	(5:12) A niech się cieszą wszyscy, którzy się uciekają do Ciebie i wiecznie się radują, gdyż otaczasz ich Swą opieką; niech się w Tobie weselą ci, którzy umiłowali Twe Imię.
EIB	(5:12) Lecz ci, co Tobie zaufali, cieszyć się będą nieprzerwanie. Ich radość swymi odgłosami pobrzmiewać będzie całe wieki! Ty im zapewnisz swą ochronę, A oni, w Twoim imieniu rozkochani, Będą się wciąż radować w Tobie.

Ps 5,12

PsFlor	(5:14b) bo ty pożegnasz prawemu. (5:15) Gospodnie, jako szczytem dobrej wolej twojej koronował jeś nas.
PsPul	(5:14b) bo ty przeżegnasz sprawiedliwemu. (5:15) Gospodnie, jako szczytem dobrej wolej twojej koronował jeś nas.
Wuj1923	(5:13) Albowiem ty będziesz błogosławił sprawiedliwemu: Panie, jako tarczą dobréj woli twéj obtoczyłeś nas.
Gda1881	(5:13) Albowiem ty, Panie! sprawiedliwemu błogosławić będziesz, a zastawisz go, jako tarczą, dobrotliwością twoją.
Gda2017	Ty bowiem, PANIE, będziesz błogosławił sprawiedliwego, osłonisz go dobrocią jak tarczą.
PsBycz	(5:13) Bo Ty pobłogosławisz sprawiedliwego, o Panie! Ty, jak-tarczą, łaskawością otoczysz-go.
Goet	(5:13) Albowiem Ty, Panie! błogosławisz sprawiedliwego; zasłaniasz go łaskawością swoją jak tarczą.
PsCylk	(5:13) Bo błogosławisz sprawiedliwemu o Boże, gdyby tarczą, łaską go wieńczysz.
PsKrusz	(5:13) ponieważ błogosławić będziesz sprawiedliwemu. O Boże! jako tarczą szczęściem go otoczysz.
PsAszk	(5:13) Bo Ty błogosławisz sprawiedliwemu, Jehowo, i upodobaniem niby tarczą go wieńczysz dookoła.
PsSzer	(5:13) Bo Ty, Panie, błogosławisz sprawiedliwemu, osłaniasz go łaską jakby tarczą.
Tys1	(5:13) Bo Ty, o Panie, sprawiedliwemu dasz błogosławieństwo: jak tarczą otoczysz go łaską.
Tys5	(5:13) Bo Ty, Panie, będziesz błogosławił sprawiedliwemu, otoczysz go łaską jak tarczą.
Bryt	(5:13) Bo Ty, Panie, błogosławisz sprawiedliwego, Osłaniasz go życzliwością jakby tarczą.
Pozn	(5:13) Bo Ty, o Jahwe, błogosławieństwem darzysz sprawiedliwego, niby tarczą otaczasz go łaskawością swoją.
WarPra	(5:13) Bo prawego błogosławisz, Panie, i jak tarczą osłaniasz go swą łaską.
STB	(5:13) Ponieważ błogosławisz sprawiedliwemu, WIEKUISTY, wieńczysz go łaską, jakby tarczą.
EIB	(5:13) Bo Ty, PANIE, zapewniasz pomyślność sprawiedliwemu, Twoja życzliwość osłania go jak tarcza.

Psalm 6

Ps 6,1

PsFlor	Gospodnie, w twojem rosierdziu nie swarz mie ani w twojem gniewie kaźni mie.
PsPul	Psalm Dawidow. (6:1) Gospodnie, nie w twoim rosierdziu swarz mię ani w twoim gniewie kaźni mie.
Wuj1923	(6:1) Na koniec w pieśniach, Psalm Dawidowi na oktawę. (6:2) Panie, nie w zapalczywości twéj strofuj mię, ani w gniewie twoim karz mię.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot i Seminit psalm Dawidowy. (6:2) Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Neginot i Seminit. Psalm Dawida. PANIE, nie karć mnie w swoim gniewie i nie karz mnie w swojej zapalczywości.
PsBycz	(6:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania na narzędziach ośmiu-strunowych, Psalm Dawida. (6:2) Panie, nie w-gniéwie-Twym, obwiniaj-mię, i-nie, w-zapalczywości-Twéj, karć-mię.
Goet	(6:1) PRZEWODNIKOWI śpiewu. Gra na ośmiostrunnym instrumencie, Psalm Dawida. (6:2) Panie, nie karz mnie w gniewie Swym, i nie smagaj mnie w zapalczywości Swej.
PsCylk	(6:1) Przewodnikowi chóru, przy towarzyszeniu instrumentów smyczkowych, na ośm głosów. Psalm Dawida. (6:2) Boże, nie w gniewie Twoim napominaj mnie, nie w uniesieniu Twojém karć mnie.
PsKrusz	(6:1) Przełożonemu chóru na instrumenty strunowe. Na oktawę. Psalm Dawida. (6:2) O Boże! w popędliwości swej nie strofuj mnie, i w gniewie swoim nie karz mnie.
PsAszk	(6:1) Dyrygentami muzycznemu (nad melodjami) na ósemce. - Śpiew Dawidowy. (6:2) Jehowo, nie gniewem Twym chciej mnie pouczać, ani strofować mię Twą zapalczywością, -
PsSzer	(6:1) Kierownikowi chóru z grą na strunach, na oktawę. Psalm Dawida. (6:2) Panie, nie karz mnie w gniewie swoim i nie karć mnie w zapalczywości swojej!
Tys1	(6:1) Kierownikowi chóru. Na lutnię. Na oktawę. Psalm. Dawidowy. (6:2) Nie karć mnie, Panie, w Twym gniewie, i nie karz mnie w Twej zapalczywości.
Tys5	(6:1) Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Na oktawę. Psalm. Dawidowy. (6:2) Nie karć mnie, Panie, w swym gniewie i nie karz w swej zapalczywości.
Bryt	(6:1) Przewodnikowi chóru, z grą na strunach, na oktawę. Psalm Dawidowy. (6:2) Panie, nie karć mnie w gniewie swoimI w zapalczywości swojej nie karz mnie!
Pozn	(6:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: na instrumenty strunowe; w oktawie; Psalm Dawida. (6:2) Nie karz mnie, Jahwe, w swym gniewie, nie strofuj mnie w uniesieniu!
WarPra	(6:1) Dla kierującego chórem – na instrument strunowy w oktawie. Psalm Dawida. (6:2) O Panie, racz mnie nie karać w swoim gniewie i nie karć mnie w Twej zapalczywości!
STB	(6:1) Przewodnikowi chóru; na osiem głosów, w towarzystwie instrumentów smyczkowych. Psalm Dawida. (6:2) WIEKUISTY, nie napominaj mnie w Swym gniewie, nie karć mnie w Twoim uniesieniu.
EIB	(6:1) Dla prowadzącego chór. Do śpiewu przy wtórze instrumentów strunowych, na oktawę. Psalm Dawida. (6:2) PANIE, nie karć mnie w swoim gniewie Ani nie pouczaj w swojej porywczości!

Ps 6,2

PsFlor	Smiłuj sie nade mną, Gospodnie, bo niemocen jeśm, uzdrow mie, Gospodnie, bo zamącony są wszytki kości moje
PsPul	Smiłuj sie nade mną, Gospodnie, bo niemocen jeśm, uzdrow mie, Gospodnie, bo zamącony są wszystki kości moje
Wuj1923	(6:3) Zmiłuj się nademną, Panie; bomci chory: uzdrów mię, Panie; boć strwożone są kości moje.
Gda1881	(6:3) Zmiłuj się nademną, Panie! bomci mdły; uzdrów mię, Panie! boć się strwożyły kości moje,
Gda2017	Zmiłuj się nade mną, PANIE, bo jestem słaby; uzdrów mnie, PANIE, bo moje kości drżą;
PsBycz	(6:3) Zmiłuj-się-nademną, Panie; bom wycienczon ja; uzdrów-mię, Panie; bo przerażone-są kości-moje.
Goet	(6:3) Zmiłuj się nade mną, Panie! bo jestem mdły. Uzdrów mię, Panie, bo się strwożyły kości moje!
PsCylk	(6:3) Zmiłuj się nademną o Boże, bo zawiędnę, ulecz mnie, bo strętwiały członki moje.
PsKrusz	(6:3) Zmiłuj się, nademną, Boże, bom mdły, uzdrów mnie, Boże, ponieważ zatrwożyły się kości moje;
PsAszk	(6:3) Zmiłuj się nademną, gdyż jam nieszczęśliwy, uzdrów mnie, gdyż porażone są kości moje.
PsSzer	(6:3) Zmiłuj się nade mną, Panie, bom słaby; uzdrów mnie, Panie, bo zatrwożone jest ciało moje!
Tys1	(6:3) Zmiłuj się nade mną, Panie, bom słaby; ulecz mnie, Panie, bo kości moje strwożone,
Tys5	(6:3) Zmiłuj się nade mną, Panie, bom słaby; ulecz mnie, Panie, bo drżą kości moje
Bryt	(6:3) Zmiłuj się nade mną, Panie, bom jest słaby; Uzdrów mnie, Panie, bo strwożyły się kości moje!
Pozn	(6:3) Zlituj się nade mną, Jahwe, bom zdjęty niemocą; uzdrów mnie, o Jahwe, bo osłabły członki moje!
WarPra	(6:3) Okaż mi, Panie, Twoje miłosierdzie, bom chwiejny, ratuj mnie, bo słabną moje kości.
STB	(6:3) Zmiłuj się nade mną, BOŻE, bo uwiędnę; ulecz mnie, ponieważ zdrętwiały moje członki.
EIB	(6:3) Zmiłuj się nade mną, PANIE, gdyż odeszły mnie siły, Uzdrów, bo do szpiku przenika mnie trwoga.

Ps 6,3

PsFlor	i dusza moja zamącona jest barzo. Ale ty, Gospodnie, dokąd?
PsPul	❬i❭ dusza moja zamącona jest barzo. A ty, Gospodnie, dokąd?
Wuj1923	(6:4) I dusza moja strwożona jest bardzo: ale ty, Panie, pókiż?
Gda1881	(6:4) I dusza moja bardzo jest zatrwożona; ale ty, Panie! pokądże?
Gda2017	I moja dusza bardzo się zatrwożyła; lecz ty, PANIE, jak długo jeszcze?
PsBycz	(6:4) Nawet-dusza-moja, zmięszaną bardzo; a-Ty, o-Panie! do pokądże?
Goet	(6:4) I dusza moja bardzo jest zatrwożona. A Ty, Panie, dopóki...?
PsCylk	(6:4) A dusza moja strwożona wielce, a Ty o Boże dopókiż jeszcze?
PsKrusz	(6:4) i dusza moja bardzo się zatrwożyła, a Ty, Boże, dokądże karać będziesz?
PsAszk	(6:4) I dusza ma przerażona wielce, a Ty, o Jehowo, dopokąd?
PsSzer	(6:4) I dusza moja jest bardzo zatrwożona. A Ty, Panie, dopokąd...?
Tys1	(6:4) i dusza moja wielce jest strwożona; lecz Ty, o Panie, dokądże jeszcze...?
Tys5	(6:4) i duszę moją ogarnia wielka trwoga; lecz Ty, o Panie, jakże długo jeszcze...?
Bryt	(6:4) I dusza moja bardzo się zatrwożyła. A Ty, Panie, jak długo...?
Pozn	(6:4) A nadto duszę moją ogarnął straszliwy niepokój! Ty zaś, o Jahwe - dokądże jeszcze...?
WarPra	(6:4) Jestem głęboko przygnębiony na duszy, jak długo jeszcze będziesz zwlekał, Panie?
STB	(6:4) Zaś ma dusza jest wielce zatrwożona; zatem Ty, o PANIE, dopóki jeszcze będziesz zagniewany?
EIB	(6:4) Na mą duszę spadło przerażenie, A Ty, PANIE - jak długo jeszcze...?

Ps 6,4

PsFlor	Obroci sie, Gospodnie, i wytargni duszę moję, zbawiona mie uczyń prze miłosierdzie twoje.
PsPul	Obroci sie, Gospodnie, i wytargni duszę moję, zbawiona mie uczyń dla miłosierdzia twego.
Wuj1923	(6:5) Nawróć się, Panie, a wyrwij duszę moje: zbaw mię dla miłosierdzia twego.
Gda1881	(6:5) Nawróć się, Panie! wyrwij duszę moję; wybaw mię dla miłosierdzia twego;
Gda2017	Zawróć, PANIE, ocal moją duszę; wybaw mnie ze względu na twe miłosierdzie.
PsBycz	(6:5) Obróć-się, Panie; wyzwól duszę-moję; ocal-mię, przez dobroć-Twoję.
Goet	(6:5) Wróć się, Panie! uwolnij duszę moją, wybaw mię dla dobroci Twojej.
PsCylk	(6:5) Zwróć się Boże, wyswobódź duszę moję, dopomóż mi przez litość Twoję.
PsKrusz	(6:5) Nawróć się, Boże, wyrwij duszę moją, zbaw mnie według miłosierdzia Twego.
PsAszk	(6:5) Wróć się, o Jehowo, oswobódź mą duszę i wy-baw mnie dla Twego niezmierzonego miłosierdzia.
PsSzer	(6:5) Zwróć się, Panie, ratuj duszę moją, zbaw mnie dzięki łasce swojej!
Tys1	(6:5) Powróć, o Panie, wyrwij moją duszę, przez miłosierdzie Twoje mnie wybaw,
Tys5	(6:5) Powróć, o Panie, ocal moją duszę, wybaw mnie przez Twoje miłosierdzie,
Bryt	(6:5) Odwróć się, Panie, ratuj duszę moją, Zbaw mnie przez łaskę swoją!
Pozn	(6:5) Zważ [na mnie], Jahwe, ratuj moje życie, wspomóż mnie, pomny na swe miłosierdzie!
WarPra	(6:5) O Panie, obróć się ku mnie i okaż mi pomoc, w Twoim miłosierdziu pośpiesz mi na ratunek!
STB	(6:5) Zwróć się, BOŻE, wyswobodź moją duszę, dopomóż mi przez Twą litość.
EIB	(6:5) Zawróć, PANIE! Uratuj mi życie, Wybaw mnie dzięki swej łasce!

Ps 6,5

PsFlor	Bo nie jest we śmierci, jenże by ciebie pomniał, ale w piekle kto sie będzie kajać ❬tobie❭?
PsPul	Bo nie jest we śmierci, jen by ciebie wspomienął, ale i w piekle kto ciebie będzie wyznawał i kajać sie tobie?
Wuj1923	(6:6) Albowiem w śmierci niemasz, ktoby na cię pamiętał: a w piekle, ktoć wyznawać będzie?
Gda1881	(6:6) Albowiem w śmierci niemasz pamiątki o tobie, a w grobie któż cie wyznawać będzie?
Gda2017	W śmierci bowiem nie ma pamięci o tobie, a w grobie któż cię będzie wysławiać?
PsBycz	(6:6) Bo nie-ma, w-śmierci, pamięci-o-Tobie; w-grobie, któż będzie-składał-dzięki Tobie?
Goet	(6:6) Albowiem w śmierci nie pamięta się o Tobie; a w otchłani któż Cię wielbić będzie?
PsCylk	(6:6) Bo nie w śmierci pamięć o Tobie; w grobie któż wielbi Cię.
PsKrusz	(6:6) Niemasz przecie w śmierci pamięci o Tobie, a w otchłani któż wyznawać Ci będzie?
PsAszk	(6:6) Bo niemasz w śmierci wspominania Twego, a w przepaści wieczystej któżby Cię mógł sławić?
PsSzer	(6:6) Bo w śmierci nikt nie pamięta o Tobie, a w krainie umarłych któż będzie Cię wysławiał?
Tys1	(6:6) bo nikt z umarłych nie wspomni o Tobie: w krainie zmarłych któż Cię wychwala?
Tys5	(6:6) bo nikt po śmierci nie wspomni o Tobie, któż Cię wychwala w Szeolu?
Bryt	(6:6) Bo po śmierci nie pamięta się o tobie, A w krainie umarłych któż cię wysławiać będzie?
Pozn	(6:6) Po śmierci nikt Cię przecież nie wspomina, któż miałby Cię sławić w Szeolu?
WarPra	(6:6) Bo żaden spośród zmarłych nie myśli o Tobie i nikt nie będzie Cię wielbił w zaświatach.
STB	(6:6) Gdyż nie w śmierci jest pamięć o Tobie; któż Cię wielbi w Krainie Umarłych?
EIB	(6:6) Bo po śmierci - któż o Tobie pamięta? Kto Cię będzie sławił z głębin świata zmarłych?

Ps 6,6

PsFlor	Usiłował jeśm w mojem płaczu; myć [sie] będę po wszytki nocy łoże moje, se słzami mojimi łoże moje smoczę.
PsPul	Robotowałeśm we wzdychaniu moim; omywać będę przez kolżdą noc łoże moje, słzami moimi posłanie moje zmoczę.
Wuj1923	(6:7) Pracowałem w płaczu moim: będę omywał na każdą noc łóżko moje: łzami mojemi będę polewał pościel swoję.
Gda1881	(6:7) Spracowałem się od wzdychania mego; opływa na każdą noc pościel moja, a łoże moje mokre jest od łez.
Gda2017	Zmęczyłem się moim wzdychaniem, co noc zalewam łzami moje posłanie, moje łoże jest mokre od płaczu.
PsBycz	(6:7) Zmordowałem-się od-wzdychania-mego; obléwam, w każdéj nocy, łóżko-mojé; łzami-mojemi, łóżé-me skrapiam.
Goet	(6:7) Wyczerpany jestem wzdychaniem mojem, zraszam co noc pościel moją, a łoże moje mokre jest od łez.
PsCylk	(6:7) Zmożony jestem łkaniem, skrapiam co noc me posłanie, łzami łoże moje zalewam.
PsKrusz	(6:7) Umęczyłem się od wzdychania mego; opływa co noc łoże moje - od łez moich mokra pościel moja.
PsAszk	(6:7) Zmożony jestem od samego wzdychania, roszę łoże me noc całą, łzami pościel mą stapiam,
PsSzer	(6:7) Umęczyłem się wzdychaniem swoim, co noc skrapiam posłanie swoje, łzą zlewam łoże swoje.
Tys1	(6:7) Zmęczyłem się moim jękiem, płaczem oblewam co noc moje łoże, posłanie moje skrapiam łzami.
Tys5	(6:7) Zmęczyłem się moim jękiem, płaczem obmywam co noc moje łoże, posłanie moje skrapiam łzami.
Bryt	(6:7) Zmęczyłem się wzdychaniem moim, Każdej nocy zraszam posłanie moje, Łzami oblewam łoże moje.
Pozn	(6:7) Omdlewam w moich jękach, co noc zlewam łzami swoje łoże, zraszam nimi posłanie.
WarPra	(6:7) Nie mam już sił, żeby wzdychać, łez strumieniem co noc oblewam me łoże, łzy spływają po moim posłaniu.
STB	(6:7) Jestem zmożony łkaniem, co noc skrapiam moje posłanie i me łoże zalewam łzami.
EIB	(6:7) Zmęczył mnie ciągły smutek, Co noc na posłaniu płaczę, Pościel mokra od łez.

Ps 6,7

PsFlor	Zamąciło sie jest od rosierdzia oko moje, postarzał jeśm sie miedzy wszemi nieprzyjacioły mojimi.
PsPul	Zamąciło się od rosierdzia oko moje, postarzałeśm sie miedzy wszemi nieprzyjacioły moimi.
Wuj1923	(6:8) Strwożyło się od zapalczywości oko moje: zstarzałem się między wszystkimi nieprzyjacioły mymi.
Gda1881	(6:8) Zaćmiło się dla gniewu oko moje, a zstarzała się twarz moja dla wszystkich nieprzyjaciół moich.
Gda2017	Moje oko zaćmiło się od smutku, zestarzało się z powodu wszystkich moich wrogów.
PsBycz	(6:8) Wynędzniało od-smulku, obliczé-mojé; zestarzało-się, między-wszemi nieprzyjaciołmi-moimi.
Goet	(6:8) Zaćmiło się ze zgryzoty oko moje: zestarzałem się wśród wszystkich gnębicieli moich.
PsCylk	(6:8) Zamroczyło się od strapienia oko moje, zgrzybiało przez tylu gnębiących mnie.
PsKrusz	(6:8) Zaćmiło się dla gniewu oko moje; zestarzałem się z powodu wszystkich nieprzyjaciół moich.
PsAszk	(6:8) Oko me zamglone ze zgryzoty, zaszło od widoku wszystkich mych gnębicieli.
PsSzer	(6:8) Oko moje zmętniało od zgryzoty, postarzało się z powodu wszystkich mych wrogów.
Tys1	(6:8) Od smutku oko moje mgłą zachodzi, starzeję się z powodu wszystkich mych wrogów.
Tys5	(6:8) Od smutku oko moje mgłą zachodzi, starzeje się z powodu wszystkich mych wrogów.
Bryt	(6:8) Zamroczyło się zgryzotą oko moje, Postarzało się z powodu wszystkich wrogów moich.
Pozn	(6:8) Oko moje zmętniało z utrapienia, zestarzałem się pośród wszystkich moich wrogów.
WarPra	(6:8) Oczy wyblakły mi już od płaczu, a wrogowie sprawili, żem się bardzo postarzał.
STB	(6:8) Od strapienia zamroczyło się moje oko, zestarzało się przez moich dręczycieli.
EIB	(6:8) Zgryzota przyćmiła mi wzrok, Osłabł z powodu mych wrogów.

Ps 6,8

PsFlor	Odstępcie ode mnie wszytcy, jiż czynicie lichotę, bo wysłuszał Gospodzin głosa płaczu mego.
PsPul	Odstępcie ode mnie wszycy, co czynicie złość, bo wysłuchał Gospodzin głos płaczu mego.
Wuj1923	(6:9) Odstąpcie odemnie wszyscy, którzy nieprawość czynicie; albowiem wysłuchał Pan głos płaczu mojego.
Gda1881	(6:9) Odstąpcie odemnie wszyscy, krórzy czynicie nieprawość; albowiem Pan usłyszał głos płaczu mojego.
Gda2017	Odstąpcie ode mnie, wszyscy czyniący nieprawość, bo PAN usłyszał głos mego płaczu.
PsBycz	(6:9) Odstąpcie odemnie, wszyscy sprawcy złego; bo usłyszał Pan głos płaczu-mojego.
Goet	(6:9) Odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy popełniacie przestępstwo, albowiem usłyszał Pan głośny płacz mój.
PsCylk	(6:9) Odstąpcie odemnie wszyscy złoczyńcy, gdyż wysłuchał Bóg głos płaczu mego.
PsKrusz	(6:9) Odejdźcie odemnie wszyscy czyniący nieprawość, ponieważ wysłuchał Bóg głosu narzekania mego.
PsAszk	(6:9) Precz, odstąpcie mnie wszyscy niegodziwcy, gdyż oto wysłuchał Jehowa głosu mego płakania,
PsSzer	(6:9) Precz ode mnie wszyscy niegodziwi, Pan usłyszał głos płaczu mego!
Tys1	(6:9) Odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy zło czynicie, bo Pan usłyszał głos mojego płaczu;
Tys5	(6:9) Odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy zło czynicie, bo Pan usłyszał głośny mój płacz;
Bryt	(6:9) Odstąpcie ode mnie wszyscy czyniący nieprawość, Gdyż Pan usłyszał głos płaczu mojego.
Pozn	(6:9) Precz ode mnie, wszyscy nikczemnicy, bo Jahwe usłyszał głośny mój płacz!
WarPra	(6:9) Odstąpcie ode mnie, wszyscy bezbożnicy, bo dotarł do Pana głos płaczu mojego.
STB	(6:9) Odstąpcie ode mnie wszyscy, co czynicie nieprawość, gdyż BÓG wysłuchał głos mojego płaczu.
EIB	(6:9) Odstąpcie ode mnie, wszyscy czyniący nieprawość! PAN usłyszał mój płacz!

Ps 6,9

PsFlor	Wysłuszał Gospodzin prośbę moję, Gospodzin modlitwę moję przyjął.
PsPul	Wysłuchał Gospodzin prośbę moję, Gospodzin modlitwę moję przyjął.
Wuj1923	(6:10) Wysłuchał Pan prośbę moję: Pan modlitwę moję przyjął.
Gda1881	(6:10) Usłyszał Pan prośbę moję; Pan modlitwę moję przyjął.
Gda2017	Usłyszał PAN moją prośbę, PAN przyjął moją modlitwę.
PsBycz	(6:10) Usłyszał Pan błaganié-mé; Pan, modlitwę-mę, przyjął.
Goet	(6:10) Pan wysłuchał błaganie moje, modlitwę moją Pan przyjął.
PsCylk	(6:10) Wysłuchał Bóg błaganie moje; Bóg modlitwę mą przyjął.
PsKrusz	(6:10) Wysłuchał Bóg prośbę moją, przyjął Bóg modlitwę moją.
PsAszk	(6:10) Wysłuchał Jehowa mej prośby błagalnej, Jehowa modlitwę mą przyjmie.
PsSzer	(6:10) Wysłuchał Pan błagania mojego, Pan przyjął modlitwę moją.
Tys1	(6:10) Pan usłyszał moje błaganie, modlitwę moją Pan przyjął.
Tys5	(6:10) Pan usłyszał moje błaganie, Pan przyjął moją modlitwę.
Bryt	(6:10) Wysłuchał Pan błaganie moje, Przyjął Pan modlitwę moją.
Pozn	(6:10) Jahwe usłyszał moje błaganie, Jahwe przyjmie moją modlitwę!
WarPra	(6:10) Wysłuchał Pan mojego błagania, Pan raczył przyjąć moje prośby.
STB	(6:10) WIEKUISTY wysłuchał moje błagania, BÓG przyjął moją modlitwę.
EIB	(6:10) On wysłuchał błagania, Przyjmie mą modlitwę!

Ps 6,10

PsFlor	Zapalajcie sie i zamąceni bądźcie silno wszystcy nieprzyjaciele moji, obroceni i zapłonęli bądźcie barzo rychło.
PsPul	Zasromajcie sie i zamąceni bądźcie silno wszytcy nieprzyjaciele moji, obroceni i zasromani bądźcie barzo rychło. Sła❬wa...❭
Wuj1923	(6:11) Niech się zawstydzą i wielce zatrwożą wszyscy nieprzyjaciele moi: niech się nawrócą i zawstydzą bardzo prędko.
Gda1881	(6:11) Niech się zawstydzą i bardzo zatrwożą wszyscy nieprzyjaciele moi; niech tył podadzą, a niech prędko pohańbieni będą.
Gda2017	Niech się zawstydzą i bardzo zatrwożą wszyscy moi wrogowie, niech uciekną i będą pohańbieni w jednej chwili.
PsBycz	(6:11) Niech-zarumienią-się, i-niech-przerażą-się mocno, wszyscy nieprzyjaciele-moi; niech-odwrócą-się, niech-zawstydzą-się nagle.
Goet	(6:11) Zawstydzeni będą i bardzo się zatrwożą wszyscy wrogowie moi; zawrócą i nagle będą zawstydzeni.
PsCylk	(6:11) Zawstydzeni i zatrwożeni wielce wszystkie wrogi moje, pierzchają shańbieni w jednéj chwili.
PsKrusz	(6:11) Niech się zawstydzą i bardzo zatrwożą wszyscy nieprzyjaciele moi, niechaj się nawrócą i pohańbieni będą.
PsAszk	(6:11) Zawstydzeni będą i wielce przerażeni wszyscy moi wrogowie, zawrócą a wstyd ich ogarnie w oka mgnieniu.
PsSzer	(6:11) Niech zawstydzą i zatrwożą się bardzo wszyscy nieprzyjaciele moi, niech zawrócą szybko ze wstydem!
Tys1	(6:11) Niech się zawstydzą i bardzo zatrwożą wszyscy moi wrogowie, niech się zawstydzą i prędko odstąpią.
Tys5	(6:11) Niech się wszyscy moi wrogowie zawstydzą i bardzo zatrwożą, niech odstąpią i niech się zaraz zawstydzą!
Bryt	(6:11) Bardzo się zawstydzą i zatrwożą wszyscy wrogowie moi! Zawrócą i zawstydzą się w tej chwili!
Pozn	(6:11) Niech się zawstydzą i zatrwożą wielce wszyscy moi przeciwnicy, niech zawstydzeni oddalą się spiesznie!
WarPra	(6:11) Wstyd i zgroza ogarnie mych wrogów, bo muszą ustąpić i czeka ich poniżenie.
STB	(6:11) Oto wszyscy moi wrogowie są wielce zawstydzeni i zatrwożeni; zhańbieni pierzchają w jednej chwili.
EIB	(6:11) Moich wrogów ogarnie rozczarowanie i groza; Będą musieli zawrócić, zaskoczy ich wstyd!

Psalm 7

Ps 7,1

PsFlor	Gospodnie Boże moj, w tobie jeśm imiał nadzieję; zbawiona mie uczyń ode wszech, cso mie nienaźrzą, i wyba❬w❭i mie,
PsPul	Psalm Dawidow, jen śpiewał Bogu Chusy, to jest za wzjawienie wysokiego milczenia syna Jemini. (7:1) Gospodnie Boże moj, w tobie jeśm imiał nadzieję; zbaw mie ze wszech prześladujących mię i uchowaj mie,
Wuj1923	(7:1) Psalm Dawidów, który śpiewał Panu za słowa Chusy, syna Jemini. (7:2) Panie, Boże mój! w tobiem nadzieję położył: wybaw mię od wszystkich prześladowców moich, i wyzwól mię:
Gda1881	Syggajon Dawidowe, które śpiewał Panu dla słów Chusy, syna Jemini. (7:2) Panie, Boże mój! w tobie ufam; wybawże mię od wszystkich prześladowców moich, i wyzwól mię;
Gda2017	Syggajon Dawida, które śpiewał PANU z powodu słów Kusza Beniaminity. PANIE, mój Boże, tobie ufam, wybaw mnie od wszystkich moich prześladowców i ocal mnie;
PsBycz	(7:1) Pieśń Dawida, którą śpiéwał Panu, z powodu mowy Murzyna Ben-Jeminita. (7:2) O Panie, Boże-mój! do-Ciebie uciekam-się; wybaw-mię od-wszech prześladowców-moich, i-oswobódź-mię.
Goet	(7:1) TREN Dawida, który śpiewał Panu z powodu słów Chusa, syna Benjamina. (7:2) Panie, Boże mój! w Tobie pokładam nadzieję; wybaw mnie od wszystkich prześladowców moich i wyzwól mię:
PsCylk	(7:1) Pieśń Dawida, którą zaśpiewał Bogu z powodu Kusza Benjaminity. (7:2) Boże Panie mój, w Tobie szukam obrony, ocal mnie od wszystkich prześladowców, i wyzwól mnie.
PsKrusz	(7:1) Pieśń Dawida, którą śpiewał Bogu dla słów Chuzy, syna Jemini. (7:2) Panie, Boże mój, w Tobiem zaufał, wybaw mnie od wszystkich prześladowców moich i uwolnij mnie.
PsAszk	(7:1) Upojne pienie Dawidowe, które śpiewał Jehowie z powodu słów Kusza, Jemenity, (7:2) Jehowo, Boże mój do Ciebie się chronię, wybaw mnie od wszystkich mych prześladowców i ocal mię!
PsSzer	(7:1) Pieśń Dawida, którą śpiewał Panu z powodu Benjaminity Kusza. (7:2) Panie, Boże mój, Tobie ufam, wybaw mnie od wszystkich prześladowców moich i wyzwól mnie,
Tys1	(7:1) Skarga Dawida, którą wyśpiewał Panu z powodu Kusza Beniaminity. (7:2) Panie, Boże mój, do Ciebie się uciekam; od wszystkich prześladowców wybaw mnie i uwolnij,
Tys5	(7:1) Skarga Dawida, którą wyśpiewał do Pana z powodu Kusza Beniaminity. (7:2) Panie, Boże mój, do Ciebie się uciekam; wybaw mnie i uwolnij od wszystkich prześladowców,
Bryt	(7:1) Pieśń Dawida, którą zaśpiewał Panu z powodu Kusza z Beniamina. (7:2) Panie, Boże mój, u ciebie szukam schronienia, Wybaw mnie od wszystkich prześladowców moich i ocal mnie,
Pozn	(7:1) Lamentacja Dawida, którą śpiewał wobec Jahwe z powodu Beniaminity Kusza. (7:2) Jahwe, Boże mój, u Ciebie szukam obrony. Bądź mi pomocą przeciwko wszystkim moim prześladowcom i ratuj mnie,
WarPra	(7:1) Skarga, którą wyśpiewał Panu Dawid z powodu Beniaminity Kusza. (7:2) O Panie, mój Boże, do Ciebie się uciekam, przybądź mi z pomocą w moich uciskach i ratuj mnie!
STB	(7:1) Pieśń Dawida, którą zaśpiewał Bogu z powodu Kusza Binjaminity. (7:2) WIEKUISTY, Panie mój, w Tobie szukam obrony, ocal mnie od wszystkich prześladowców i mnie wyzwól.
EIB	(7:1) Skarga Dawida, którą zaśpiewał dla PANA, oskarżany przez Beniaminitę Kusza. (7:2) PANIE, mój Boże, Ty jesteś dla mnie schronieniem, Wybaw mnie i ocal przed każdym mym dręczycielem,

Ps 7,2

PsFlor	aby niekiedy nie ułapił jako lew dusze mojej, gdy nie jest, kto by odkupił ani jenże by zbawiona uczynił.
PsPul	aby niekiedy nie ułapił jako lew duszę moję, gdy nie jest, kto by odkupił ani jenże by zbawionym uczynił.
Wuj1923	(7:3) By kiedy nie porwał jako lew dusze mojéj: gdy niemasz, ktoby odkupił, ani ktoby wybawił.
Gda1881	(7:3) By snać duszy mojej nie porwał jako lew, a nie rozszarpał, gdyby nie było, ktoby ją wybawił.
Gda2017	By ktoś jak lew nie porwał mojej duszy i nie rozszarpał, gdy nie będzie nikogo, kto by ją ocalił.
PsBycz	(7:3) Aby-nie rozszarpał wróg, jak-lew, ciało-mé rozrywającym bo nie-ma oswobodziciela.
Goet	(7:3) By nie porwał jako lew duszy mojej i nie rozszarpał, gdy niema wybawiciela.
PsCylk	(7:3) By nie porwał jako lew, życia mego, szarpiąc gdy niema zbawcy.
PsKrusz	(7:3) By nie porwał, jako lew, duszy mojej i nie rozszarpał z braku obrony.
PsAszk	(7:3) Aby zaś nie porwał, jako lew mej duszy, - rozszarpie a znikąd ratunku.
PsSzer	(7:3) by mnie który nie porwał jak lew i nie rozszarpał, bo nie ma nikogo, kto by mnie ratował!
Tys1	(7:3) by kto nie porwał mej duszy — jak lew — i nie rozszarpał, gdy nie ma tego, kto by ją wybawił.
Tys5	(7:3) by ktoś - jak lew - mnie nie porwał i nie rozszarpał, gdy zabraknie wybawcy.
Bryt	(7:3) By któryś jak lew nie rozdarł mnie... Rozdziera, a nie ma wybawcy...
Pozn	(7:3) by [nieprzyjaciel] nie porwał mnie jak lew i nie rozszarpał, gdy nie będzie nikogo, kto by [mnie] ratował.
WarPra	(7:3) Oby nie rzucił się ktoś na mnie jak lew i nie pozbawił mnie życia, i nie próbował mnie rozszarpać, gdy będę bezradny.
STB	(7:3) Aby nikt, szarpiąc, nie porwał mojego życia jak lew, gdy nie ma zbawcy.
EIB	(7:3) By mnie czasem któryś nie rozszarpał jak lew - Ten, gdy dopadnie, ratunku nie ma.

Ps 7,3

PsFlor	Gospodnie Boże moj, acz jeśm uczynił to, acz jest lichota w moju ręku,
PsPul	Gospodnie Boże moj, acz jeśm uczynił to, acz jest złość w moich ręku,
Wuj1923	(7:4) Panie, Boże mój! jeźlim to uczynił, jeźli jest nieprawość w rękach moich:
Gda1881	(7:4) Panie, Boże mój! jeźlim to uczynił, a jeźli jest nieprawość w rękach moich;
Gda2017	PANIE, mój Boże, jeśli to zrobiłem, jeśli nieprawość jest na moich rękach;
PsBycz	(7:4) O Panie, Boże-mój! jeżelim dopuścił-się tego; jeśli jest nieprawość w-rękach-moich;
Goet	(7:4) Panie, Boże mój! jeślim to uczynił, a jeśli jest nieprawość w rękach moich;
PsCylk	(7:4) Boże Panie mój, jeżelim to uczynił, jeżeli jest bezprawie w ręku mojém.
PsKrusz	(7:4) Panie, Boże mój, azalim to uczynił? azali jest nieprawość w rękach moich?
PsAszk	(7:4) Jehowo, Boże mój, jeślim kiedykolwiek to uczynił, jeśli jest nieprawość w garści mej,
PsSzer	(7:4) Panie, Boże mój! Jeśli to uczyniłem, jeśli jest bezprawie na rękach moich,
Tys1	(7:4) Panie, mój Boże, jeślim się tego dopuścił, jeśli nieprawość plami moje ręce,
Tys5	(7:4) Boże mój, Panie, jeżeli ja to popełniłem, jeśli nieprawość plami moje ręce,
Bryt	(7:4) Panie, Boże mój! Jeśli to uczyniłem, Jeśli jest bezprawie na dłoniach moich,
Pozn	(7:4) Jahwe, Boże mój, jeślim się takich spraw dopuścił: jeżeli niegodziwość przylgnęła do moich rąk,
WarPra	(7:4) Jeżeli zła się dopuściłem, Panie mój i Boże, jeśli moje ręce nieprawością splamione,
STB	(7:4) WIEKUISTY, Boże mój, jeżeli to uczyniłem, jeśli jest w mojej ręce bezprawie;
EIB	(7:4) PANIE, mój Boże, jeżeli to uczyniłem, Jeżeli na moich rękach jest wina,

Ps 7,4

PsFlor	acz jeśm sewracał odpłacającym mnie zła, dostojno jest, bych spadł od mojich nieprzyj❬a❭cioł proznych.
PsPul	acz jeśm wracał odpłacającym mnie zła, dostojno jest, bych spadł od moich nieprzyjacioł proznych.
Wuj1923	(7:5) Jeźlim oddał oddawającym mi złe, niech upadnę słusznie przed nieprzyjacioły moimi próżny.
Gda1881	(7:5) Jeźlim złe oddał temu, który ze mną w pokoju mieszkał; jeźliżem nie wyrwał tego, który mię dręczył bez przyczyny:
Gda2017	Jeśli złem odpłaciłem temu, kto żył ze mną w pokoju, jeśli nie wyratowałem tego, który mnie dręczył bez przyczyny;
PsBycz	(7:5) Jeżelim odpłacał, mającemu-pokój-ze-mną, złém; i-zdziérał, wroga-mego niesłusznie;
Goet	(7:5) Jeśli złem oddałem temu, który żył ze mną w pokoju, jednak wyzwoliłem tego, który bez przyczyny mnie gnębił.
PsCylk	(7:5) Jeżelim odpłacił przyjacielowi złem, ja co wyzwoliłem prześladującego mnie niewinnie.
PsKrusz	(7:5) Jeżelim oddał złe czyniącym pokój, jeślim nie wybawił tego, który mnie dręczy bez przyczyny,
PsAszk	(7:5) jeślim źle się odwdzięczył temu, co w pokojowych zamiarach zbliżył się do mnie, jeślim nawet tego, co bezzasadnie zadarł ze mną bez powodu napędził z niczem, -
PsSzer	(7:5) jeśli złem odpłacałem nieprzyjacielowi memu i ograbiłem tego, który mnie gnębił bez powodu,
Tys1	(7:5) jeśli przyjacielowi memu zło wyrządziłem, ja, com ocalił tych, którzy mnie niesłusznie zwalczali:
Tys5	(7:5) jeśli wyrządziłem zło swemu dobroczyńcy i swego wroga złupiłem doszczętnie,
Bryt	(7:5) Jeśli odpłacałem złem temu, który żyje ze mną w pokoju, I ograbiłem tego, który mnie gnębił bez powodu,
Pozn	(7:5) jeślim przyjacielowi memu odpłacił złem i ograbił tego, kto bez powodu mnie dręczył -
WarPra	(7:5) jeśli krzywdę wyrządziłem przyjacielowi, jeśli nękałem tego, co mnie uciskał niesłusznie,
STB	(7:5) jeżeli odpłaciłem płacącemu mi złem, ja, który wyzwoliłem tego, co mnie niewinnie prześladował
EIB	(7:5) Jeśli przyjacielowi odpłaciłem złem Lub bez powodu ograbiłem wroga,

Ps 7,5

PsFlor	Goń moję duszę nieprzyjaciel i ułap, i potłocz w ziemię żywot moj, i sławę moję w proch wwiedzi.
PsPul	Prześladuj duszę moję nieprzyjaciel i ułap, i potłocz w ziemię żywot moj, i sławę moję w proch wwiedzi.
Wuj1923	(7:6) Niechaj prześladuje nieprzyjaciel duszę moję: i niech poima, i podepcze na ziemi żywot mój: a sławę moję niechaj w proch obróci.
Gda1881	(7:6) Niechajże prześladuje nieprzyjaciel duszę moję, a niechaj pochwyci, i podepcze na ziemi żywot mój, a sławę moję niech zagrzebie w proch. Sela.
Gda2017	To niech wróg prześladuje moją duszę i niech pochwyci i wdepcze w ziemię moje życie, niech moją godność w proch obróci. Sela.
PsBycz	(7:6) Niechże-ściga nieprzyjaciel osobę-mą, i-niech-dosięgnie ją; i-niech-podepce na-ziemi życié-mé; a-chwałę-moją, niech w-prochu zostawi.
Goet	(7:6) Niech prześladuje wróg duszę moją i niech ją pochwyci i podepce na ziemi życie me, a zrzuci w pył cześć moją. Sela.
PsCylk	(7:6) Niech ściga wróg duszę moję; niech ją pojmą, i rozdepcze po ziemi żywot mój, a sławę moję w proch niechaj strąci. - Sela.
PsKrusz	(7:6) niechaj prześladuje nieprzyjaciel duszę moją, niechaj pochwyci i podepcze na ziemi duszę moją, a chwałę moją niechaj w proch obróci - SELAh..
PsAszk	(7:6) niechże ściga wróg moją duszę, niech jej dopadnie, niech życie me stratuje o ziemię, zaś cześć mą w proch zetrze - Selah.
PsSzer	(7:6) niech ściga mnie nieprzyjaciel mój i pochwyci, i wdepcze w proch ziemi życie moje, a godność moją niech w proch powali! Sela.
Tys1	(7:6) niech nieprzyjaciel ściga mą duszę i schwyci, niech wdepcze w ziemię me życie, a godność moją w proch obali. Sela.
Tys5	(7:6) to niech nieprzyjaciel ściga mnie i schwyci, i wdepcze mnie żywcem w ziemię, a godność moją niechaj tarza w prochu. Sela.
Bryt	(7:6) Niech mnie ściga i pochwyci nieprzyjacielI wdepcze w ziemię życie moje, A cześć moją w proch obali! Sela.
Pozn	(7:6) niech mnie przeciwnik ściga i niech mnie dosięgnie, niech wdepcze moje życie w ziemię, a honor mój niech zmiesza z błotem!
WarPra	(7:6) to niech mnie prześladują i pochwycą wrogowie, niech mnie pozbawią życia, niech moją godność podepczą nogami! [Pauza]
STB	(7:6) niech wróg ściga mą duszę, niech ją pojmie oraz na ziemi rozdepcze moje życie, a mą sławę niech strąci w proch. Sela.
EIB	(7:6) To niech przeciwnik ściga mnie i schwyta, Niech mnie wdepcze w ziemię, A moją godność zetrze na proch! Sela.

Ps 7,6

PsFlor	(7:6) Wstań, Gospodnie, w twojem gniewie i powyszon bądź w krajoch nieprzyjacielow mojich. (7:7a) I wstań, Gospodnie Boże moj, w kaźni, jąż jeś kazał,
PsPul	(7:6) Wstań, Gospodnie, w twoim gniewie i powyszszon bądź w krajoch wrogow moich. (7:7a) I wstań, Gospodnie Boże moj, w przykazaniu, jeżeś kazał,
Wuj1923	(7:7) Powstań, Panie, w gniewie twoim: i wynieś się na granicach nieprzyjaciół moich: i powstań, Panie, Boże mój, w przykazaniu, któreś rozkazał.
Gda1881	(7:7) Powstańże, Panie! w popędliwości twojej, podnieś się przeciwko wściekłości nieprzyjaciół moich, ocuć się, a obróć się ku mnie; boś ty sąd postanowił;
Gda2017	Powstań, PANIE, w swoim gniewie; podnieś się przeciwko wściekłości moich wrogów. Przebudź się w mojej obronie, bo ustanowiłeś sąd.
PsBycz	(7:7) Powstań, Panie, w-gniéwie-Twym; podnieś-się przeciw-uniesioniom wrogów-mych; i-ocuć-się, przez wzgląd na-mnie; Tyś prawość nakazał.
Goet	(7:7) Powstań, Panie, w gniewie Swoim! podnieś się przeciwko wściekłości gnębicieli moich, obudź się dla zbawienia mego Ty, któryś sąd postanowił;
PsCylk	(7:7) Powstań o Boże, w gniewie Twoim, wystąp przeciw zaciekłości ciemiężców moich, czuwaj nademną, ustanów sąd.
PsKrusz	(7:7) Powstań, Boże, w gniewie Twoim, podnieś się przeciwko zaciekłości nieprzyjaciół moich, a ocuć się ku mnie, boś Ty sąd postanowił.
PsAszk	(7:7) Powstań, o Jehowo, w Twym gniewie, wznieś się na zapamiętałej wściekłości mych gnębicieli i wstrząśnieniem nachyl ku mnie ów sąd, któryś Ty nakazał.
PsSzer	(7:7) Powstań, Panie, w gniewie swym, podnieś się przeciwko zaciekłości gnębicieli moich i obudź się, o Boże mój! Postanowiłeś bowiem odbyć sąd.
Tys1	(7:7) Powstań, o Panie, w Twym gniewie, podnieś się przeciw zaciekłości mych ciemiężycieli, a w sądzie, któryś zapowiedział, stań po mojej stronie.
Tys5	(7:7) Powstań, o Panie, w Twym gniewie, podnieś się przeciw zaciekłości mych ciemięzców, wystąp w sądzie, jaki zapowiedziałeś.
Bryt	(7:7) Powstań, Panie, w gniewie swym, Podnieś się przeciwko zaciekłości gnębicieli moich. Czuwaj, Boże mój, Ty zarządziłeś sąd!
Pozn	(7:7) Podnieś się, Jahwe, w swoim gniewie, powstań przeciwko złości moich ciemięzców, wystąp w mojej obronie! Wszak postanowiłeś odbyć sąd.
WarPra	(7:7) O Panie, podnieś się w swoim zagniewaniu, poskrom moich zaciekłych wrogów! Racz obudzić się, o mój Boże. Wezwałeś wszystkich przed sąd, Pan sądzi narody.
STB	(7:7) Powstań, o WIEKUISTY, w Twoim gniewie, wystąp przeciwko zaciekłości mych ciemięzców, czuwaj nade mną, ustanów sąd;
EIB	(7:7) Powstań, PANIE, w swoim gniewie, Wystąp przeciw furii moich wrogów, Wstań, mój Boże! Zarządź sąd!

Ps 7,7

PsFlor	(7:7b) a zbor ludzski ogarnie cie (7:8a) i przeń w wysokość odydzi;
PsPul	(7:7b) a zbor ludzki ogardnie cie (7:8a) i przeń w wysokość odydzi;
Wuj1923	(7:8) A zgromadzenie narodów obstąpi cię: i dlatego wróć się na wysokość.
Gda1881	(7:8) Tedy się do ciebie zbieży zgromadzenie narodów; dla nich tedy usiądź na wysokości.
Gda2017	Wtedy otoczy cię zgromadzenie narodów, a ty zasiądź na wysokości ze względu na nich.
PsBycz	(7:8) A-zgromadzenié ludów otoczy-Cię; zaś Ty, ponad-nié, na wyniosłość powróć.
Goet	(7:8) Niechaj tłumy wszystkich narodów otoczą Ciebie i dla nich wróć na wysokość.
PsCylk	(7:8) A zbór narodów otoczy Cię, a ponad nim wzniesiesz się ku wysokości.
PsKrusz	(7:8) Tedy zbiegnie się do Ciebie zgromadzenie narodów i dla niego zasiądź na wysokości.
PsAszk	(7:8) A otoczy Cię zebranie narodów i nad nimi się unosząc wracaj do Twych wyżyn niebieskich.
PsSzer	(7:8) Tłum narodów niech Cię otoczy, a usiądź nad nim na wysokości.
Tys1	(7:8) Gromada narodów niechaj Cię otoczy, a Ty ponad nią zasiądź wysoko.
Tys5	(7:8) Gromada narodów niechaj Cię otoczy, a Ty zasiądź ponad nią wysoko.
Bryt	(7:8) Rzesza ludów niech cię otoczy, A Ty siądź ponad nią na wysokości.
Pozn	(7:8) Niech Cię otoczy zgromadzenie narodów; zasiądź nad nimi na wysokości!
WarPra	(7:8) Niech Cię otoczą rzesze ludzi, a Ty zasiądź przed nimi na wysokim tronie.
STB	(7:8) a zbór narodów Cię otoczy i ponad nim wzniesiesz się ku wysokości.
EIB	(7:8) Niech gromada narodów Cię otoczy, A Ty znów spójrz na wszystkich z wysoka.

Ps 7,8

PsFlor	(7:8b) Gospodzin sądzi ludzi. (7:9) Sędzi mie, Gospodnie, podług prawdy mojej i podług bezwiństwa mego na mię.
PsPul	(7:8b) Gospodzin sądzi ludzie. (7:9) Sędzi mie, Gospodnie, podług sprawiedliwości mojej i podług bezwiństwa mego na mię.
Wuj1923	(7:9) Pan sądzi narody. Sądź mię, Panie, według sprawiedliwości mojéj, i według niewinności mojéj na mnie.
Gda1881	(7:9) Pan będzie sądził narody. Osądźże mię, Panie! według sprawiedliwości mojej, i według niewinności mojej, która jest przy mnie.
Gda2017	PAN będzie sądził narody. Osądź mnie, PANIE, według mojej sprawiedliwości i według mojej uczciwości, która jest we mnie.
PsBycz	(7:9) Pan będzie-sądził ludy: Osądź-mnie, Panie, według-prawości-mojéj, i-według-niewinności-méj, we-mnie.
Goet	(7:9) Pan będzie sądził narody. Sądź mię, Panie! według sprawiedliwości mojej i nienaganności mojej.
PsCylk	(7:9) Boże który sądzisz narody, rozsądź mnie Boże; wedle sprawiedliwości mojej i niewinności niech się dzieje mi.
PsKrusz	(7:9) Bóg będzie sądził narody. Osądź mnie, Boże, według sprawiedliwości Twojej i według mej niewinności, co jest przy mnie.
PsAszk	(7:9) Jehowa sąd sprawować będzie nad ludami - sądźże tedy i mnie, o Jehowo, wedle mej słusznej sprawy i wedle prostości mej, która jest nademną.
PsSzer	(7:9) Pan sądzi narody. Sądź mnie, o Panie, według sprawiedliwości mojej i według niewinności mojej własnej!
Tys1	(7:9) Pan jest sędzią narodów: Panie, przyznaj mi słuszność według mej sprawiedliwości i według niewinności, która jest we mnie.
Tys5	(7:9) Pan jest sędzią narodów. Panie, przyznaj mi słuszność, według mej sprawiedliwości i według niewinności, jaka jest we mnie.
Bryt	(7:9) Pan sądzić będzie ludy. Mnie zaś sądź, Panie, Według sprawiedliwości mojej I według niewinności mojej.
Pozn	(7:9) (Jahwe jest sędzią narodów). Osądź mnie, Jahwe, według mej sprawiedliwości i według mojej niewinności.
WarPra	(7:9) Mnie zaś, ponieważ jestem prawy, przyznaj rację i bądź dla mnie dobry, bo jestem bez winy!
STB	(7:9) WIEKUISTY, który sądzisz narody, rozsądź mnie BOŻE; niech mi się dzieje według mojej sprawiedliwości i niewinności.
EIB	(7:9) Tak, PAN wytoczy ludom sprawę! PANIE, sądząc mnie, zauważ moją sprawiedliwość, Miej wzgląd na mą prawość, o Najwyższy!

Ps 7,9

PsFlor	(7:10) Skończaj sie zgłoba grzesznikow i uczynisz prześpiech prawemu, badaję sierca i pokrątki, Boże.
PsPul	(7:10) Skończaj sie złość grzesznikow i uczynisz prześpiech prawemu, badając sierca i pokrętkę, Boże.
Wuj1923	(7:10) Zginie złość grzeszników, a prosto poprowadzisz sprawiedliwego, badający się serc i nerek, Boże.
Gda1881	(7:10) Niechże, proszę, ustanie złość niepobożnych, a umocnij sprawiedliwego, który doświadczasz serc i wnętrzności, o Boże sprawiedliwy!
Gda2017	Niech skończy się zło niegodziwych, a umocnij sprawiedliwego, Boże sprawiedliwy, ty, który badasz serca i nerki.
PsBycz	(7:10) Niech-skończy-się-teraz złośliwość bezbożnych, a-utwiérdź sprawiedliwego; boś-wybadywającym serca i-uczucia, o Boże sprawiedliwy!
Goet	(7:10) Niech skończy się złość bezbożnych, a umocnij sprawiedliwego, bo Ty doświadczasz serca i nerki, o Boże sprawiedliwy!
PsCylk	(7:10) Niech się skończy tedy złość niegodziwych, abyś podźwignął sprawiedliwego, Ty co badasz serca i wnętrzności, Boże sprawiedliwy!
PsKrusz	(7:10) Niechże ustanie złość grzesznych. A Ty umocnij sprawiedliwego, który doświadczasz serc i wnętrzności, o Panie sprawiedliwy!
PsAszk	(7:10) O niechajby zło się skończyło, dobijając złoczyńców, gdy Ty utwierdzisz łudzi prawych, Ty, który serw badasz i wnętrzności, sprawiedliwy Boże!
PsSzer	(7:10) Niechże ustanie złość bezbożnych! Boże sprawiedliwy, Ty, który badasz serca i nerki, umocnij sprawiedliwego!
Tys1	(7:10) Niechaj nieprawość niezbożnych ustanie, a sprawiedliwego umocnij, sprawiedliwy Boże, co przenikasz serca i sumienia.
Tys5	(7:10) Niechaj ustanie nieprawość występnych, a sprawiedliwego umocnij, Boże sprawiedliwy, Ty, co przenikasz serca i nerki.
Bryt	(7:10) Niechże skończy się zło bezbożnych! Utwierdź sprawiedliwego, Który badasz serca i nerki, Boże sprawiedliwy.
Pozn	(7:10) Niech wreszcie ustanie przewrotność grzeszników i niech się okaże moja sprawiedliwość. Ten, co doświadcza serca i nerki jest Bogiem sprawiedliwym.
WarPra	(7:10) Złości bezbożnych wyznacz kres, dla Sprawiedliwych zaś bądź umocnieniem, Boże sprawiedliwy, który przenikasz nerki i serce człowieka.
STB	(7:10) Niech się skończy złość niegodziwych, abyś podźwignął sprawiedliwego; Ty, który badasz serca i nerki, Boże sprawiedliwy.
EIB	(7:10) Połóż kres złu bezbożnych, Wzmocnij sprawiedliwych, Ty, który przenikasz pragnienia i zamiary, sprawiedliwy Boże.

Ps 7,10

PsFlor	(7:11) Prawa pomoc moja od Boga, jenże zbawione czyni imające prawa sierca.
PsPul	(7:11) Prawa pomoc moja od Boga, jenże zbawione czyni prawe siercem.
Wuj1923	(7:11) Sprawiedliwa pomoc moja od Pana, który zbawia prawych sercem.
Gda1881	(7:11) Bóg jest tarczą moją, który wybawia ludzi serca szczerego.
Gda2017	Moją tarczą jest Bóg, który wybawia ludzi prawego serca.
PsBycz	(7:11) Tarcza-moja, w Bogu, wybawiającym prawych serca.
Goet	(7:11) Tarcza moja jest u Boga, który wybawia ludzi serca szczerego.
PsCylk	(7:11) Tarcza moja u Boga, który wspomaga prawych sercem.
PsKrusz	(7:11) Tarcza moja w Bogu, wybawiającym ludzi prawego serca.
PsAszk	(7:11) Tarcza ma wsparta jest o Boga, który wybawia tych, co szczerego są serca.
PsSzer	(7:11) Tarczą moją Bóg, wybawiciel ludzi prawego serca.
Tys1	(7:11) Tarczą jest dla mnie Bóg, co zbawia prostych sercem.
Tys5	(7:11) Tarczą jest dla mnie Bóg, co zbawia prawych sercem.
Bryt	(7:11) Tarczą moją jest Bóg, Wybawiciel tych, którzy są prawego serca.
Pozn	(7:11) Puklerzem jest mi Bóg, Wybawca tych, co prawego są serca.
WarPra	(7:11) (Pan) Bóg jest moją tarczą, On zbawia ludzi czystego serca.
STB	(7:11) Moja tarcza u Boga, który wspomaga prawych sercem.
EIB	(7:11) Bóg mą tarczą, Zbawca tych, co prawości pragną całym sercem.

Ps 7,11

PsFlor	(7:12) Bog sędzia prawy, mocny i śmierny; a iza sie będzie gniewać po wszytki dni?
PsPul	(7:12) Bog sędzia sprawiedliwy, mocny i czekający; a iza sie będzie gniewać po wszytki dni?
Wuj1923	(7:12) Bóg, sędzia sprawiedliwy, mocny i cierpliwy, zaż się gniewa na każdy dzień?
Gda1881	(7:12) Bóg jest sędzią sprawiedliwym; Bóg obrusza się co dzień na niezbożnego.
Gda2017	Bóg jest sędzią sprawiedliwym, Bóg codziennie gniewa się na bezbożnego.
PsBycz	(7:12) Bóg, sędzią sprawiedliwym; więc-Bóg gniéwającym-się na złego, w-każdym dniu.
Goet	(7:12) Bóg jest sędzią sprawiedliwym i Bogiem, który grozi codziennie.
PsCylk	(7:12) Pan sędzią sprawiedliwym, i Pan groźnym jest wciąż.
PsKrusz	(7:12) Pan sędzią sprawiedliwym i Bóg obrusza się straszliwie codzień na niesprawiedliwego.
PsAszk	(7:12) Bóg jest sędzią sprawiedliwym i wszechpotęgą karzącą gniewnie każdego dnia.
PsSzer	(7:12) Bóg jest sędzią sprawiedliwym i Bogiem, który codziennie grozi.
Tys1	(7:12) Bóg — sędzia sprawiedliwy, Bóg codziennie groźny.
Tys5	(7:12) Bóg - Sędzia sprawiedliwy, Bóg codziennie pałający gniewem.
Bryt	(7:12) Bóg jest sędzią sprawiedliwymI Bogiem karcącym każdego dnia.
Pozn	(7:12) Bóg poprowadzi rzecz sprawiedliwego przeciwko temu, który się stale sroży.
WarPra	(7:12) Bóg jest Sędzią sprawiedliwym, jest Bogiem, który co dzień karać może.
STB	(7:12) Bóg jest sędzią sprawiedliwym; Bóg jest wciąż groźnym.
EIB	(7:12) Bóg sprawiedliwym sędzią, Tym, który karci co dnia.

Ps 7,12

PsFlor	(7:13) Acz sie nie obrocicie, miecz swoj zaniosł jest, łęczysko swe nawiodł jest i nagotował je
PsPul	(7:13) Jedno sie nie nawrocicie, miecz swoj zaniosł, łuk swoj napiął i nagotował ji
Wuj1923	(7:13) Jeźli się nie nawrócicie, miecza swego dobędzie: łuk swój naciągnął i nagotował go.
Gda1881	(7:13) Jeźli się nie nawróci, naostrzy miecz swój; łuk swój wyciągnął, i nagotował go.
Gda2017	Jeśli się nie nawróci, on swój miecz naostrzy; swój łuk napiął i przygotował go.
PsBycz	(7:13) Jeżeli nie nawróci-się, miecz-swój naostrzy; On już łuk-swój napiął, i-przygotował-go.
Goet	(7:13) Jeśli się nie nawróci, to On ostrzy miecz Swój; naciągnął łuk Swój i celuje.
PsCylk	(7:13) Jeżeli się nie nawróci; miecz Swój wyostrzy, łuk Swój naciągnie i wymierzy go.
PsKrusz	(7:13) Jeśli się nie nawróci, naostrzy miecz swój, łuk swój wyciągnął i przygotował go.
PsAszk	(7:13) Gdzie brak jest skruchy, tam ostrzy Swój miecz, nastawia łuk Swój i umacnia go.
PsSzer	(7:13) Zaiste, znowu ostrzy miecz swój, łuk swój napina i nastawia go.
Tys1	(7:13) Jeśli się nie nawrócą, miecz swój wyostrzy, napnie łuk i z niego wymierzy.
Tys5	(7:13) Jeśli się [ktoś] nie nawróci, miecz swój On wyostrzy;
Bryt	(7:13) Jeśli się nie nawróci, miecz swój naostrzy,
Pozn	(7:13) Zaprawdę, on znów ostrzy swój miecz, naciąga swój łuk i mierzy.
WarPra	(7:13) Gdy grzesznik znów swój miecz ostrzy, gdy łuk napina i do celu mierzy,
STB	(7:13) Jeśli człowiek się nie nawróci wyostrzy Swój miecz, Swój łuk naciągnie i wymierzy.
EIB	(7:13) Niech się tylko ktoś nie nawróci, Wówczas On bierze miecz do ostrzenia, Łuk napina, w gotowości trzyma -

Ps 7,13

PsFlor	(7:14) a w tem uczynił jest ssądy śmiertne, strzały swe gorającymi uczynił jest.
PsPul	(7:14) a w nim uczynił sędy śmierci, strzały swoje gorającym❬i❭ uczynił.
Wuj1923	(7:14) I nałożył na nim naczynie śmierci, strzały swe pałającemi sprawił.
Gda1881	(7:14) Zgotował nań broń śmiertelną, a strzały swoje na prześladowników przyprawił.
Gda2017	Przygotował na niego broń śmiertelną, a swoje strzały sporządził na prześladowców.
PsBycz	(7:14) I-nań przyrządził oręże śmiertelne; On strzały-swe, jak-rozpalone, uczyni.
Goet	(7:14) Skierował na niego pocisk śmiertelny, strzały Swe uczynił pałającemi.
PsCylk	(7:14) I dlań przygotuje narzędzia śmierci, strzały Swe palącemi uczyni.
PsKrusz	(7:14) Przygotował nań broń śmiertelną strzały swe na prześladowców przyprawił.
PsAszk	(7:14) Tam skierowuje narzędzia śmiercionośne, Swe strzały gotuje przeciw sforze prześladowców.
PsSzer	(7:14) Lecz na siebie przygotował broń śmiertelną, strzały swoje czyni ognistymi.
Tys1	(7:14) Przygotuje na nich pociski śmiertelne, sporządzi swe płonące strzały.
Tys5	(7:14) przygotuje na niego pociski śmiertelne, sporządzi swe ogniste strzały.
Bryt	(7:14) Napnie łuk swój i przygotuje go. A przygotował sobie broń śmiertelną,
Pozn	(7:14) To przeciw sobie samemu jednak gotuje narzędzia śmierci i sporządza ogniste strzały.
WarPra	(7:14) na siebie samego zgubną broń szykuje, w niego ugodzą rozpalone strzały.
STB	(7:14) Przygotuje dla niego narzędzia śmierci, Swe strzały uczyni palącymi.
EIB	(7:14) Ma przy sobie śmiertelną broń, Jego strzały to ogniste pociski!

Ps 7,14

PsFlor	(7:15) Owa porodził nieprawdę i począł jest boleść, i porodził lichotę.
PsPul	(7:15) Owa płodzi niesprawiedliwość, począł fałeszność i porodził złość.
Wuj1923	(7:15) Oto rodził niesprawiedliwość: począł boleść, i urodził nieprawość.
Gda1881	(7:15) Oto rodzi nieprawość, bo począł boleść; ale porodzi kłamstwo.
Gda2017	Oto bezbożny rodzi nieprawość, jest brzemienny krzywdą i zrodził kłamstwo.
PsBycz	(7:15) Otóż, złośliwy, zaszczépił nieprawość, i-począł krzywdę, a-porodził fałsz.
Goet	(7:15) Oto rodzi biedę, jest brzemienny utrudzeniem, a urodzi fałsz.
PsCylk	(7:15) Otóż poczyna bezprawie i brzemiennym jest zagubą, a rodzi fałsz.
PsKrusz	(7:15) Oto rodzi nieprawość, bo począł boleść i porodzi kłamstwo.
PsAszk	(7:15) Patrz, ona wśród boleści poczęła nieprawość, jest brzemienną w trud bolesny a rodzi kłam,
PsSzer	(7:15) Oto poczyna bezprawie, jest brzemienny nieszczęściem, a rodzi kłamstwo.
Tys1	(7:15) Oto wróg począł nieprawość, brzemienny jest złością i rodzi podstęp.
Tys5	(7:15) Oto [tamten] począł nieprawość, brzemienny jest udręką i rodzi podstęp.
Bryt	(7:15) Ognistymi czyni strzały swoje. Oto poczyna nieprawość, Jest brzemienny niedolą,
Pozn	(7:15) Oto począł nieprawość i jest brzemienny złem, a zrodzi podstęp.
WarPra	(7:15) Złe są jego zamysły, jest brzemienny utrapieniami i rodzi tylko podstęp.
STB	(7:15) Oto człowiek poczyna bezprawie, brzemienny jest zgubą i rodzi fałsz,
EIB	(7:15) Oto człowiek poczyna nieprawość, Staje się brzemienny intrygą, Rodzi zdradę,

Ps 7,15

PsFlor	(7:16) Jezioro otworzył i wykopał je, i wpadł w doł, jenże jest uczynił.
PsPul	(7:16) Jezioro otworzył i wykopał je, i wpadł w doł, jenże uczynił.
Wuj1923	(7:16) Dół otworzył i wykopał go: i wpadł w dół, który uczynił.
Gda1881	(7:16) Kopał dół, i wykopał go; ale wpadnie w dół, który sam uczynił.
Gda2017	Wykopał dół i pogłębił go, lecz sam wpadnie do jamy, którą przygotował.
PsBycz	(7:16) On dół wykopał, i-sidłami-obstawił-go; ale-wpadł sam w-dół, który był-zrobił.
Goet	(7:16) Kopał dół i wyrył go; i wpada w dół, który sam uczynił.
PsCylk	(7:16) Dół kopie i wydrąża go, - a wpadnie w przepaść, którą przygotował.
PsKrusz	(7:16) Wykopał dół i otworzył go, i upadł weń, który uczynił.
PsAszk	(7:16) dół grzebie i pogłębia a sama wpada w wykopany przez się grób wieczystej zatraty.
PsSzer	(7:16) Wykopał dół i wydrążył go, ale sam wpadł w jamę, którą wykopał.
Tys1	(7:16) Wykopał dół i pogłębił, lecz wpadł do jamy, którą przygotował.
Tys5	(7:16) Wykopał dół i pogłębił go, lecz wpadł do jamy, którą przygotował.
Bryt	(7:16) A rodzi kłamstwo. Wykopał dół i wydrążył go;
Pozn	(7:16) Wykopał dół i pogłębia go, ale wpadnie w pułapkę, którą sam zastawił.
WarPra	(7:16) Wykopał dół głęboki, wybrał z niego ziemię, ale w końcu sam wpada w pułapkę, którą zastawił.
STB	(7:16) kopie dół oraz go wydrąża; a zatem wpadnie w przepaść, którą przygotował.
EIB	(7:16) Zastawia pułapkę, drąży ją wytrwale I nagle sam wpada - w dół, nad którym wcześniej ze zmęczenia padał.

Ps 7,16

PsFlor	(7:17) Obroć sie bol jego w głowę jego i w wirzch jego zgłoba jego zstępi.
PsPul	(7:17) Obroć się łeż jego w głowę jego i w wirzch jego złość jego zstępi.
Wuj1923	(7:17) Obróci się boleść jego na głowę jego: a na wierzch głowy jego nieprawość jego spadnie.
Gda1881	(7:17) Obróci się boleść jego na głowę jego, a na wierzch głowy jego nieprawość jego spadnie.
Gda2017	Krzywda, którą wyrządzał, obróci się przeciwko niemu, a jego nieprawość spadnie mu na głowę.
PsBycz	(7:17) Wróci-się praca-jego, na-głowę-jego; a,-na ciemię-jego, gwałt-jego spadnie.
Goet	(7:17) Utrudzenie, które innym zgotował, wróci się na głowę jego, a gwałt jego spadnie na ciemię jego.
PsCylk	(7:17) Zwraca się niedola na głowę jego, a na jego ciemię srogość jego spada.
PsKrusz	(7:17) Ból jego obróci się na głowę jego, a nieprawość jego spadnie na wierzch jego głowy.
PsAszk	(7:17) Zwróci się głowie ich bolesny ich trud a na czaszkę ich zstąpi własny ich złoczyn.
PsSzer	(7:17) Nieszczęście zwraca się na głowę jego, a zbrodnia jego spada na ciemię jego.
Tys1	(7:17) Złość jego obróci się na jego głowę, a jego gwałt na ciemię mu spadnie.
Tys5	(7:17) Jego złość obróci się na jego głowę, a jego gwałt spadnie mu na ciemię.
Bryt	(7:17) Ale sam wpadł w jamę, którą wykopał. Wróci przemoc na głowę jego,
Pozn	(7:17) Na jego własną głowę spadnie nieszczęście, [jakie gotował], a gwałt, [jaki stosuje], przytłoczy jego własne ciemię.
WarPra	(7:17) Jego złość spadnie na jego głowę, a jego niecne czyny przygniotą mu skronie.
STB	(7:17) Niedola wraca na jego głowę, a jego srogość spada na jego ciemię.
EIB	(7:17) Wróci intryga na głowę matacza, Gwałt, który obmyślił, spadnie na jego skroń.

Ps 7,17

PsFlor	(7:18) Spowiadać sie będę Gospodnu podług prawdy jego i piać będę imieniu Gospodna najwyszszego.
PsPul	(7:18) Spowiedać będę Gospodnu podług prawdy jego i piać będę jimieniu Gospodna najwyszszego. Sława ❬...❭
Wuj1923	(7:18) Będę wyznawał Panu według sprawiedliwości jego: i będę śpiewał imieniowi Pana najwyższego.
Gda1881	(7:18) Będę wysławiał Pana według sprawiedliwości jego, a będę śpiewał imieniowi Pana najwyższego.
Gda2017	Będę wysławiał PANA według jego sprawiedliwości, będę śpiewał imieniu PANA Najwyższego.
PsBycz	(7:18) Będę-chwalił Pana, według-sprawiedliwości-Jego, i-będę-pieniem-wysławiał Imię Pana Najwyższego.
Goet	(7:18) Chcę wielbić Pana za sprawiedliwość Jego i opiewać imię Pana najwyższego.
PsCylk	(7:18) Chwalić będę Boga wedle sprawiedliwości Jego, i wysławiać imię Boga Najwyższego.
PsKrusz	(7:18) Będę wysławiał Boga według sprawiedliwości Jego - i będę wyśpiewywał Imię Boga Najwyższego.
PsAszk	(7:18) Sławić chcę Jehowę wedle sprawiedliwości Jego, a w pieśni opiewać istotę Jehowy, jako dobro najwyższe.
PsSzer	(7:18) Będę wyznawał Pana, że jest sprawiedliwy i będę śpiewał imieniu Pana, Najwyższego.
Tys1	(7:18) Ja zaś uwielbię Pana za Jego sprawiedliwość, psalm zaśpiewam dla imienia Najwyższego Pana.
Tys5	(7:18) Ja zaś wielbię Pana za Jego sprawiedliwość, Psalm śpiewam imieniu Pana Najwyższego.
Bryt	(7:18) A gwałt spadnie na ciemię jego. Sławić będę Pana według sprawiedliwości jego I opiewać będę imię Pana Najwyższego.
Pozn	(7:18) Będę wysławiał Jahwe, bo jest sprawiedliwy, będę opiewał Imię Jahwe, [Boga] najwyższego.
WarPra	(7:18) Będę dziękował Panu, bo jest sprawiedliwy, śpiewem będę chwalił Najwyższego.
STB	(7:18) Będę chwalił WIEKUISTEGO według Jego sprawiedliwości oraz wysławiał Imię BOGA Najwyższego.
EIB	(7:18) Lecz ja będę sławił PANA, On jest sprawiedliwy, Na cześć Jego imienia będę śpiewał pieśń.

Psalm 8

Ps 8,1

PsFlor	(8:1) Gospodnie Boże nasz, kako dziwne jest imię twoje we wszelikiej ziemi! (8:2) Bo powyszono jest wielmnożstwo twoje na niebiosa.
PsPul	W koniec psalm Dawidow. (8:1) Gospodnie Boże nasz, kako dziwne jest imię twoje we wszej ziemi! (8:2) Bo powyszono jest wielmostwo twoje na niebiosa.
Wuj1923	(8:1) Na koniec za prasy, Psalm Dawidowi. (8:2) Panie, Panie nasz! jakóż dziwne jest imię twoje po wszystkiéj ziemi; albowiem wyniosła się wielmożność twoja nad niebiosa.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi na Gittyt psalm Dawidowy. (8:2) Panie, Panie nasz! jakoż zacne jest imię twoje po wszystkiej ziemi! któryś wyniósł chwałę twoję nad niebiosa.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Gittyt. Psalm Dawida. O PANIE, nasz Panie, jak sławne jest twoje imię na całej ziemi! Ty, który swoją chwałę wyniosłeś nad niebiosa.
PsBycz	(8:1) Naczelnikowi-muzyki dany do grania, na narzędziu Gitit zwaném, Psalm Dawida. (8:2) O Panie, Panie-nasz! jakże wspaniałém Imię-Twé, po-całéj téj-ziemi? żeś ustawił, majestat-Twój, nad niebiosami.
Goet	(8:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Na harfie gatyckiej. Psalm Dawida. (8:2) Panie, Panie nasz, jak wspaniałe jest na całej ziemi imię Twoje, którego majestat wyniesiony jest nad niebiosa.
PsCylk	(8:1) Przewodnikowi chóru Gitejczyków. Psalm Dawida. (8:2) Boże Panie nasz, jak wspaniałe imię Twoje po wszystkiej ziemi, coś wzniósł świetność Twoję na niebiosach.
PsKrusz	(8:1) Przełożonemu chóru bębnistów. Psalm Dawida. (8:2) Boże, Panie nasz! jak dziwne jest Imię Twoje na wszystkiej ziemi! Któryś wyniósł chwałę swoją nad niebiosa!
PsAszk	(8:1) Dyrygentami na lutni. - Śpiew Dawidowy. (8:2) Jehowo, Panie nasz, jak wspaniale przejawia się w pośród wszelkiej ziemi istota Twa i z niej to racz użyczyć Twego wdzięku nad niebiosy.
PsSzer	(8:1) Przewodnikowi chóru, na gatyckiej. Psalm Dawida. (8:2) Panie, Władco nasz, jak wspaniałe jest imię Twoje na całej ziemi! Tyś wyniósł na niebiosa chwałę swoją.
Tys1	(8:1) Kierownikowi chóru. Na modłę pieśni: "Tłocznie winne". Psalm. Dawidowy. (8:2) Panie, o Panie nasz, jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi! Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa.
Tys5	(8:1) Kierownikowi chóru. Na wzór z Gat. Dawidowy. (8:2) O Panie, nasz Boże, jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi! Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa.
Bryt	(8:1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: „Tłoczący wino”. Psalm Dawidowy. (8:2) Panie, Władco nasz, jak wspaniałe jest imię twoje na całej ziemi! Ty, któryś wyniósł majestat swój na niebiosa.
Pozn	(8:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: na melodię "Tłocznie"; Psalm Dawida. (8:2) O Jahwe, Panie nasz, jakże wspaniałe jest Twoje Imię na całej ziemi! Chwałę Twoją wysławia się na niebiosach.
WarPra	(8:1) Dla kierującego chórem – na nutę pieśni: „Tłocznia wina”. Psalm Dawida. (8:2) O Boże i Panie nasz, jak sławne jest Imię Twoje aż po krańce ziemi, a wielkość Twoja sięga ponad niebo.
STB	(8:1) Przewodnikowi chóru gittitów. Psalm Dawida. (8:2) WIEKUISTY, Panie nasz, który wzniosłeś Twoją świetność na niebiosach, jak wspaniałe na całej ziemi jest Twoje Imię.
EIB	(8:1) Dla prowadzącego chór. Na radosną melodię. Psalm Dawida. (8:2) PANIE, nasz Władco, Jak wspaniałe jest Twe imię na tej ziemi! Chcę wysławiać Twój majestat nad niebiosa.

Ps 8,2

PsFlor	(8:3) Z ust dziecskich i ssących swirzchował jeś chwałę prze nieprzyjaci❬e❭le twoje, aby skaził nieprzyjaciela i pomściciela.
PsPul	(8:3) Z ust niewinych i ssących zwirzchowałeś chwałę prze nieprzyjaciele twoje, by skaził nieprzyjaciela i pomściciela.
Wuj1923	(8:3) Z ust niemówiątek i ssących uczyniłeś doskonałą chwałę dla nieprzyjaciół twoich, abyś zepsował nieprzyjaciela i mściciela.
Gda1881	(8:3) Z ust niemowlątek i ssących ugruntowałeś moc twą dla nieprzyjaciół twoich, abyś wyniszczył nieprzyjaciela i tego, który się mści.
Gda2017	Przez usta niemowląt i ssących ugruntowałeś swą potęgę z powodu twoich wrogów, aby poskromić nieprzyjaciela i mściciela.
PsBycz	(8:3) Z-ust niemowląt, i-ssących, założyłeś potęgę, z-powodu wrogów-Twoich, ku-poskromieniu nieprzyjaciela, i-zemsty-chciwego.
Goet	(8:3) Z ust niemowląt i ssących stworzyłeś sobie obronę przeciw gnębicielom Twoim, aby poskromić wroga i mściciela.
PsCylk	(8:3) Przez usta dzieci i niemowląt utwierdziłeś Sobie chwałę, wobec przeciwników Twoich, by uśmierzyć wroga i mściwego.
PsKrusz	(8:3) Z ust niemowlątek i ssących utworzyłeś moc dla nieprzyjaciół Twoich, abyś wyniszczył nieprzyjaciela i mszczącego się.
PsAszk	(8:3) Z ust ssących niemowląt kładziesz podwaliny potęgi, aby gwoli Twym napastnikom kres położyć wszelkiej nieprzyjaźni i nienawiści.
PsSzer	(8:3) Z ust niemowląt i osesków stworzyłeś obronę przed nieprzyjaciółmi swoimi, aby uciszyć wroga i mściciela.
Tys1	(8:3) Z ust dzieci i niemowląt zgotowałeś chwałę na przekór Twym przeciwnikom, aby poskromić nieprzyjaciela i wroga.
Tys5	(8:3) Sprawiłeś, że nawet usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę, na przekór Twym przeciwnikom, aby poskromić nieprzyjaciela i wroga.
Bryt	(8:3) Z ust dzieci i niemowląt ugruntowałeś moc na przekór nieprzyjaciołom swoim, Aby poskromić wroga i mściciela.
Pozn	(8:3) Z ust dzieci i niemowląt uczyniłeś twierdzę przeciwko swoim wrogom, by zamknąć usta przeciwnikowi i buntownikowi.
WarPra	(8:3) Chwałę Twoją śpiewają usta dzieci i niemowląt, choć nie chcą tego wrogowie Twoi. Muszą zamilknąć Twoi wrogowie i przeciwnicy.
STB	(8:3) W obecności Twych przeciwników, utwierdziłeś Sobie chwałę przez usta dzieci i niemowląt, aby uśmierzyć wroga oraz mściwego.
EIB	(8:3) Z ust niemowląt i osesków odebrałeś sobie chwałę, Na przekór swym nieprzyjaciołom, Aby zmiażdżyć wroga i mściciela.

Ps 8,3

PsFlor	(8:4) Bo uźrzę niebiosa twoja, działa palcow twojich, miesiąc i gwiazdy, jeż jeś ty uczynił.
PsPul	(8:4) Bo uźrzę niebiosa twa, działa palcow twych, miesiąc i gwiazdy, jeżeś ty założył.
Wuj1923	(8:4) Albowiem oglądam niebiosa twoje, dzieła palców twoich: księżyc i gwiazdy, któreś ty fundował.
Gda1881	(8:4) Gdy się przypatruję niebiosom twoim, dziełu palców twoich, miesiącowi i gwiazdom, któreś wystawił,
Gda2017	Gdy przypatruję się twoim niebiosom, dziełu twoich palców, księżycowi i gwiazdom, które utwierdziłeś;
PsBycz	(8:4) Gdy oglądam niebiosa-Twe, dziéła palcy-Twoich; księżyc i-gwiazdy, któjeś ustawił.
Goet	(8:4) Ilekroć spoglądam na niebiosa Twoje, dzieło palców Twoich: księżyc i gwiazdy, które ukształtowałeś:
PsCylk	(8:4) Gdy spoglądam na niebiosa Twoje, dzieło pieńści Twoich, księżyc i gwiazdy, któreś ustanowił.
PsKrusz	(8:4) Kiedy patrzę na Twe niebiosa, na dzieło palców Twoich: księżyc, gwiazdy, któreś ustanowił
PsAszk	(8:4) Kiedy spojrzę na Twój firmament, arcydzieło Twych palców, nn księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
PsSzer	(8:4) Gdy oglądam niebiosa Twoje, dzieło Twych palców, księżyc i gwiazdy, które stworzyłeś:
Tys1	(8:4) Gdy widzę Twe niebo, dzieło palców Twoich, księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
Tys5	(8:4) Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców, księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
Bryt	(8:4) Gdy oglądam niebo twoje, dzieło palców twoich, Księżyc i gwiazdy, które Ty ustanowiłeś:
Pozn	(8:4) Gdy spoglądam na Twe niebo, dzieło Twoich rąk, na księżyc i gwiazdy, któreś [na nim] umocował -
WarPra	(8:4) Gdy patrzę na niebo, dzieło Twoich palców, na księżyc i na gwiazdy, które uczyniłeś,
STB	(8:4) Kiedy spoglądam na Twe niebiosa, dzieło Twych palców; księżyc oraz gwiazdy, które ustanowiłeś; pytam:
EIB	(8:4) Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twoich rąk, Na księżyc oraz gwiazdy, które Ty tam umieściłeś,

Ps 8,4

PsFlor	(8:5) Cso jest człowiek, iż ji pomnisz, albo syn człowieczy, iże ji nawiedzasz?
PsPul	(8:5) Co jest człowiek, iże ji pomnisz, albo syn człowieczy, iże ji nawiedzasz?
Wuj1923	(8:5) Cóż jest człowiek, iże nań pamiętasz? albo syn człowieczy, iże go nawiedzasz?
Gda1881	(8:5) Tedy mówię: Cóż jest człowiek, iż nań pamiętasz? albo Syn człowieczy, iż go nawiedzasz?
Gda2017	Wtedy mówię: Czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, albo syn człowieczy, że troszczysz się o niego?
PsBycz	(8:5) Tedy myślę: Czémże człowiek, że pamiętasz-go? albo-syn człowieczy, że nawiedzasz-go?
Goet	(8:5) Czemże jest człowiek, że o nim pamiętasz, a syn człowieczy, że dbasz o niego?
PsCylk	(8:5) Czemże jest człowiek, że pamiętasz o nim, a syn człowieczy, że nań zważasz.
PsKrusz	(8:5) tedy mówię: co jest człowiek, o którym pamiętasz, i syn ludzki, którego nawiedzasz!
PsAszk	(8:5) "Czemże jest człek, abyś o nim pamiętał a syn człowieczy, abyś dbał o niego?"
PsSzer	(8:5) To czymże jest człowiek, że pamiętasz o nim, a syn człowieczy, że dbasz o niego?
Tys1	(8:5) Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz — i czymże syn człowieczy, że się nim zajmujesz?
Tys5	(8:5) czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym syn człowieczy, że się nim zajmujesz?
Bryt	(8:5) Czymże jest człowiek, że o nim pamietasz, Lub syn człowieczy, że go nawiedzasz?
Pozn	(8:5) czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, czym syn człowieczy, że o niego się troszczysz?
WarPra	(8:5) (wtedy pytam): kimże jest człowiek, że o nim pamiętasz, kim syn człowieczy, że Cię tak obchodzi?
STB	(8:5) Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz i Syn Człowieka, że go wypatrujesz?
EIB	(8:5) To myślę: Czym jest człowiek, że pamiętasz o nim? Albo syn człowieczy, że tak o niego dbasz?

Ps 8,5

PsFlor	(8:6a) Uczynił jeś ji malem mniej wszech anjełow, sławą i czcią koronował jeś ji
PsPul	(8:6a) Umnieszyłeś ji mało od anjołow, sławą i czcią koronowałeś ji
Wuj1923	(8:6) Uczyniłeś go mało co mniejszym od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go.
Gda1881	(8:6) Albowiem mało mniejszym uczyniłeś go od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go.
Gda2017	Uczyniłeś go bowiem niewiele mniejszym od aniołów, chwałą i czcią go ukoronowałeś.
PsBycz	(8:6) Wszakeś-umniejszył-go, nieco, od-Aniołów; a-zaszczytem i-świetnością ukoronowałeś-go.
Goet	(8:6) Uczyniłeś go tylko nieco mniejszym od bóstwa, wspaniałością i ozdobą ukoronowałeś go.
PsCylk	(8:6) A upośledziłeś go o mało od bóztwa, i chwałą i blaskiem uwieńczyłeś go.
PsKrusz	(8:6) Albowiem uczyniłeś go mało mniejszym od aniołów i chwałą i dostojnością ukoronowałeś go.
PsAszk	(8:6) A jednak niewiele poskąpiłeś mu z boskości, a wieńczysz go chwałą i blaskiem.
PsSzer	(8:6) A jednak mało mniejszym uczyniłeś go od bóstwa i ukoronowałeś go chwałą i dostojeństwem.
Tys1	(8:6) Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, chwałą i czcią go uwieńczyłeś.
Tys5	(8:6) Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich, chwałą i czcią go uwieńczyłeś.
Bryt	(8:6) Uczyniłeś go niewiele mniejszym od Boga, Chwałą i dostojeństwem uwieńczyłeś go.
Pozn	(8:6) A uczyniłeś go niewiele mniejszym od Boga, uwieńczyłeś go chwałą i godnością.
WarPra	(8:6) Uczyniłeś go tylko nieco mniejszym od Boga, obdarzyłeś go wspaniałością i chwałą.
STB	(8:6) Bo na krótko uczyniłeś go mniejszym od bogów; uwieńczyłeś go chwałą i blaskiem.
EIB	(8:6) Uczyniłeś go niewiele mniejszym od Boga, A uwieńczysz chwałą i godnością.

Ps 8,6

PsFlor	(8:6b) i postawił jeś ji nad działa ręku twoju. (8:7a) Wszytko podbił jeś pod nogi jego,
PsPul	(8:6b) i postawiłeś ji nad działa ręku twoich. (8:7a) Wszyćko poddał jeś pod nogi jego,
Wuj1923	(8:7) I postanowiłeś go nad dziełami rąk twoich: podałeś wszystko pod nogi jego.
Gda1881	(8:7) Dałeś mu opanować sprawy rąk twoich, wszystkoś poddał pod nogi jego.
Gda2017	Dałeś mu panowanie nad dziełami twoich rąk, wszystko poddałeś pod jego stopy:
PsBycz	(8:7) Panemeś-uczynił-go, nad-dziéłami rąk-Twoich, wszystkoś położył pod nogi-jego.
Goet	(8:7) Uczyniłeś go władcą nad dziełami rąk Twoich; poddałeś wszystko pod nogi jego:
PsCylk	(8:7) I postanowiłeś go władcą nad dziełami rąk Twoich, wszystko poddałeś pod stopy jego.
PsKrusz	(8:7) Dałeś mu rządzić dziełami rąk Twoich; wszystko poddałeś pod nogi jego:
PsAszk	(8:7) Czynisz go władcą nad dziełami Twych rąk, poddałeś wszystko pod jego stopy:
PsSzer	(8:7) Ustawiłeś go nad dziełami rąk swoich, wszystko poddałeś pod stopy jego.
Tys1	(8:7) Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, położyłeś wszystko pod jego stopy:
Tys5	(8:7) Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich; złożyłeś wszystko pod jego stopy:
Bryt	(8:7) Dałeś mu panowanie nad dziełami rak swoich, Wszystko złożyłeś pod stopy jego:
Pozn	(8:7) Ustanowiłeś go panem nad dziełami Twoich rąk, wszystko złożyłeś u jego stóp:
WarPra	(8:7) I dałeś mu władzę nad dziełami rąk Twoich, wszystko złożyłeś u jego stóp:
STB	(8:7) Ustanowiłeś go władcą nad dziełami Twych rąk, wszystko poddałeś pod jego stopy.
EIB	(8:7) Dasz mu władzę nad dziełami swoich rąk, Tak jak wszystko powierzyłeś jego pieczy:

Ps 8,7

PsFlor	(8:7b) owce i skot wszystek, i nadto wszystek źwierz polny,
PsPul	(8:7b) owce i skot wszytek i nadto wszytek źwierz polny,
Wuj1923	(8:8) Owce i woły wszystkie, nad to i zwierzęta polne.
Gda1881	(8:8) Owce i woły wszystkie, nadto i zwierzęta polne.
Gda2017	Owce i wszelkie bydło, a także zwierzęta polne;
PsBycz	(8:8) Owce, i-domowe-zwierzęta wszelkie, a-nawet zwierzęta polowe.
Goet	(8:8) Owce i bydło pospołem, nadto i zwierzęta polne,
PsCylk	(8:8) Trzody i bydło wszelkie, jak i zwierzęta dzikie.
PsKrusz	(8:8) owce i woły wszystkie, zarówno jak i zwierzęta polne;
PsAszk	(8:8) trzody owiec i wszystko bydło rogate, zwierzęta też polne, -
PsSzer	(8:8) Owce i wszelkie bydło, nadto zwierzęta polne.
Tys1	(8:8) owce i bydło wszelakie, a nadto i polne stada,
Tys5	(8:8) owce i bydło wszelakie, a nadto i polne stada,
Bryt	(8:8) Owce i wszelkie bydło, Nadto zwierzęta polne,
Pozn	(8:8) trzody owiec jak i wszelkie bydło, a nawet dzikie zwierzęta,
WarPra	(8:8) owce i wszelkie bydło, a także dzikie zwierzęta,
STB	(8:8) Trzody, wszelkie bydło, jak i dzikie zwierzęta;
EIB	(8:8) Owce, wszelkie bydło, Zwierzęta szczerych pól;

Ps 8,8

PsFlor	ptaki niebiesskie i ryby morskie, jeż przechodzą stdze morskie.
PsPul	ptaki podniebne i ryby morskie, jeż przechodzą sdze morskie.
Wuj1923	(8:9) Ptastwo niebieskie, i ryby morskie, które się przechodzą po ścieżkach morskich.
Gda1881	(8:9) Ptastwo niebieskie, i ryby morskie, i cokolwiek chodzi po ścieszkach morskich.
Gda2017	Ptactwo niebieskie i ryby morskie, i wszystko, co przemierza szlaki mórz.
PsBycz	(8:9) Ptaki niebios, i-ryby morskie, przepływające drogami mórz.
Goet	(8:9) Ptactwo niebieskie, i ryby morskie, i cokolwiek chodzi po ścieżkach morskich.
PsCylk	(8:9) Ptactwo nieba i ryby morza, wszystko co ciągnie po drogach morskich.
PsKrusz	(8:9) ptactwo niebieskie i ryby morskie, chodzące ścieżkami morskiemi.
PsAszk	(8:9) ptactwo niebios i ryby morza, wszystko, cokolwiek się przewija drogami mórz:
PsSzer	(8:9) Ptactwo niebieskie i ryby morskie, cokolwiek pomyka szlakami mórz.
Tys1	(8:9) ptactwo powietrzne oraz ryby morskie, wszystko, co szlaki mórz przebiega.
Tys5	(8:9) ptactwo podniebne oraz ryby morskie, wszystko, co szlaki mórz przemierza.
Bryt	(8:9) Ptactwo niebieskie i ryby morskie, Cokolwiek ciągnie szlakami mórz.
Pozn	(8:9) ptactwo powietrzne i ryby morskie, i [wszystko], co sunie po wodnych szlakach.
WarPra	(8:9) ptaki w powietrzu i ryby w morzu, wszystko, cokolwiek porusza się w wodzie.
STB	(8:9) ptactwo nieba i ryby morza; wszystko, co ciągnie po morskich drogach.
EIB	(8:9) Ptaki sponad chmur, ryby z głębin wód - I wszystko, co przemierza szlaki mórz.

Ps 8,9

PsFlor	Gospodnie Boże nasz, kako dziwne jest imię twoje we wszej ziemi!
PsPul	Gospodnie Boże nasz, kako dziwne jest imię twojewe wszej ziemi! Sława ❬...❭
Wuj1923	(8:10) Panie, Panie nasz! jakoż dziwne jest imię twoje po wszystkiéj ziemi.
Gda1881	(8:10) Panie, Panie nasz! jako zacne jest imię twoje po wsystkiej ziemi!
Gda2017	O PANIE, nasz Panie, jak sławne jest twoje imię na całej ziemi!
PsBycz	(8:10) O-Panie, Panie-nasz! jakże wspaniałém, Jmię Twé, po-całéj téj-ziemi?
Goet	(8:10) Panie, Panie nasz, jak wspaniałe jest imię Twoje na całej ziemi!
PsCylk	(8:10) Boże, Panie nasz, jak wspaniałem imię Twoje po wszystkiéj ziemi.
PsKrusz	(8:10) Boże, Panie nasz, jak dziwne jest Imię Twoje na wszystkiej ziemi!
PsAszk	(8:10) Jehowo, Panie nasz, jak potężnie przebija się Twa istota w całym wszechświecie.
PsSzer	(8:10) Panie, Władco nasz, jak wspaniałe jest imię Twoje na całej ziemi!
Tys1	(8:10) Panie, o Panie nasz, jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!
Tys5	(8:10) O Panie, nasz Panie, jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!
Bryt	(8:10) Panie, Władco nasz, jak wspaniałe jest imię twoje na całej ziemi!
Pozn	(8:10) O Jahwe, Panie nasz, jakże wspaniałe jest Twoje Imię na całej ziemi!
WarPra	(8:10) O Boże, Panie nasz, jak sławne jest Imię Twoje aż po krańce ziemi!
STB	(8:10) WIEKUISTY, Panie nasz, jak wspaniałe na całej ziemi jest Twoje Imię.
EIB	(8:10) PANIE, nasz Władco, Jak wspaniałe jest Twe imię na tej ziemi!

Psalm 9

Ps 9,1

PsFlor	Spowiadać sie będę tobie, Gospodnie, we wszem siercu mojem, prawić będę wszytki dziwy twoje.
PsPul	W koniec psalm Dawid. (9:1) Spowiedać sie będę tobie, Gospodnie, we wszem siercu moim, powiadać będę wszytki dziwy twoje.
Wuj1923	(9:1) Na koniec za tajemnice synowskie, Psalm Dawidowi. (9:2) Będę wyznawał, Panie, ze wszystkiego serca mego: będę opowiadał wszystkie dziwy twoje.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi, na Halmutlabben pieśń Dawidowa. (9:2) Będę wysławiał Pana ze wszystkiego serca mego; opowiadać będę wszysteki cuda twoje.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Halmutlabben. Pieśń Dawida. Będę cię wysławiał, PANIE, całym mym sercem; będę opowiadał o wszystkich twoich cudach.
PsBycz	(9:1) Naczelnikowi-muzyki dany do grania, na Mut Laben, Psalm Dawida. (9:2) Będę-chwalił Pana, z-całego serca-mego; będę-opowiadał wszystkie cuda-Twoje.
Goet	(9:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Na melodję "Muth Labben". Pieśń Dawida. (9:2) Będę uwielbiał Cię, Panie, z całego serca i opowiadał wszystkie cuda Twoje.
PsCylk	(9:1) Przewodnikowi chóru, z powodu śmierci, Benowi Psalm Dawida. (9:2) Chwalić chcę Boga, całem sercem, opowiadać wszystkie cuda Twoje.
PsKrusz	(9:1) Przełożonemu na (nutę) "Muthlabben" Psalm Dawida. (9:2) Będę wysławiał Boga z całego serca mego, opowiem wszystkie cuda Twoje.
PsAszk	(9:1) Dyrygentowi. - Al muth labejn (znaczenie niepewne). Śpiew Dawidowy. (9:2) Sławić pragnę Jehowę z całego serca mego, chcę głosić wszystkie Twe dziwy,
PsSzer	(9:1) Przewodnikowi chóru. Według: Umieraj za syna! Psalm Dawida. (9:2) Będę wyznawał Ciebie, Panie, z całego serca mego, będę opowiadał wszystkie cuda Twoje.
Tys1	(9:1) Kierownikowi chóru. Na modłę pieśni "Mut labben". Psalm. Dawidowy. (9:2) {Alef} Chwalić Cię będę, Panie, całym sercem moim, opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Tys5	(9:1) Kierownikowi chóru. Na modłę pieśni "Mut labben". Psalm. Dawidowy. (9:2) {Alef} Chwalić Cię będę, Panie, całym sercem moim, opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Bryt	(9:1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: „Umieraj za syna”. Psalm Dawidowy. (9:2) Będę cię wysławiał, Panie, całym sercem swoim, Będę opowiadał wszystkim cuda twoje,
Pozn	(9:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: na melodię "Śmierć synowi"; Psalm Dawida. (9:2) Chwalić Cię będę, o Jahwe, z całego serca, będę opowiadał o przedziwnych dziełach Twoich!
WarPra	(9:1) Dla kierującego chórem – na nutę pieśni: „Umrzeć za syna”. Psalm Dawida. (9:2) [Alef] Dzięki Ci chcę składać całym sercem, Panie, o wszystkich Twoich cudach opowiadać pragnę!
STB	(9:1) Przewodnikowi chóru Benowi, z powodu śmierci. Psalm Dawida. (9:2) Całym sercem chcę chwalić WIEKUISTEGO i opowiadać wszystkie Twoje cuda.
EIB	(9:1) Dla prowadzącego chór. Na melodię: Umrzyj za syna. Psalm Dawida. (9:2) PANIE, będę Cię wielbił całym swoim sercem, Będę wyliczał wszystkie Twoje cuda,

Ps 9,2

PsFlor	Radować i wiesielić sie będę w tobie, i piać będę imieniu twemu barzo wysoce.
PsPul	Radować i wiesielić sie będę w tobie, piać będę imieniu twemu barzo wysoko.
Wuj1923	(9:3) Rozweselę się i rozraduję się w tobie: będę śpiewał imieniowi twemu, Najwyższy.
Gda1881	(9:3) Rozweselę się, i rozraduję się w tobie; będę śpiewał imieniowi twemu, o Najwyższy!
Gda2017	Będę się cieszył i radował tobą, będę śpiewał twemu imieniu, o Najwyższy!
PsBycz	(9:3) Będę-cieszył-się, i-radował w-Tobie; będę-pieniem-wysławiał Imię-Twé, o-Najwyższy!
Goet	(9:3) Będę radował się i weselił w Tobie, opiewał imię Twoje, o Najwyższy!
PsCylk	(9:3) Cieszyć się chcę i radować w Tobie, wysławiać imię Twe Najwyższy.
PsKrusz	(9:3) Będę się cieszył i rozraduję się w Tobie, będę wyśpiewywał o Imieniu Twojem, Najwyższy!
PsAszk	(9:3) Chcę się radować i weselić w Tobie, Twą istotę opiewać jako dobro najwyższe.
PsSzer	(9:3) Będę się weselił i radował w Tobie, będę śpiewał imieniu Twemu, Najwyższy.
Tys1	(9:3) Cieszyć się będę i radować Tobą, psalm zaśpiewam dla Twego imienia, Najwyższy.
Tys5	(9:3) Cieszyć się będę i radować Tobą, Psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy.
Bryt	(9:3) Będę się weselił i radował w tobie, Będę opiewał imię twoje, Najwyższy!
Pozn	(9:3) Weselić się będę i radować Tobą, i śpiewać ku chwale Imienia Twego, Najwyższy!
WarPra	(9:3) Będę się cieszył i radował Tobą, na cześć Imienia Twego, o Najwyższy, będę grał i śpiewał.
STB	(9:3) Chcę się cieszyć, radować w Tobie oraz wysławiać Twoje Imię, o Najwyższy;
EIB	(9:3) Będę się cieszył i radował w Tobie, Śpiewał, o Najwyższy, na cześć Twego imienia!

Ps 9,3

PsFlor	W obroceniu nieprzyjaciela mego opak rozboleją sie i zginą od oblicza twego,
PsPul	W obroceniu nieprzyja[cia]ciela mego opak rozboleją sie i zginą od oblicza twego,
Wuj1923	(9:4) Gdy nieprzyjaciel mój obróci się nawstecz: osłabieją i poginą przed oblicznością twoją.
Gda1881	(9:4) Że się obrócili nieprzyjaciele moi na wstecz: upadli i poginęli od obliczności twojej.
Gda2017	Gdy cofną się moi nieprzyjaciele, upadną i znikną sprzed twego oblicza.
PsBycz	(9:4) Za-pędzenia nieprzyjaciół-mych wstecz, oni-upadli i-wyginęli, zprzed-oblicza-Twego.
Goet	(9:4) Gdy się cofali wrogowie moi, potknęli się i poginęli przed obliczem Twojem.
PsCylk	(9:4) Że pierzchły wrogi moje wstecz, upadły i zginęły przed obliczem Twojém.
PsKrusz	(9:4) Obracając się wstecz nieprzyjaciele moi, upadli i poginęli przed obliczem Twojem,
PsAszk	(9:4) Kiedy rozpoczną odwrót wrogowie moi, - potkną się i zatraceni będą z przed Twego oblicza, -
PsSzer	(9:4) Bo odwrócili się nieprzyjaciele moi, potknęli się i poginęli przed obliczem Twoim.
Tys1	(9:4) {Bet} Bo wrogowie moi wstecz ustąpili, upadli i zginęli sprzed Twego oblicza.
Tys5	(9:4) {Bet} Bo wrogowie moi się cofają, padają, giną sprzed Twego oblicza.
Bryt	(9:4) Bo cofnęli się nieprzyjaciele moi, Potknęli się i poginęli przed obliczem twoim,
Pozn	(9:4) Bo nieprzyjaciele moi pierzchnęli, potknęli się i zniknęli sprzed Twego oblicza.
WarPra	(9:4) [Bet] Bo zostali odtrąceni wrogowie moi, upadli i znikli sprzed Twego oblicza.
STB	(9:4) bowiem moi nieprzyjaciele pierzchli wstecz, upadli i zginęli przed Twym obliczem.
EIB	(9:4) Moi wrogowie odstąpią, Potkną się i padną przed Tobą,

Ps 9,4

PsFlor	bo jeś uczynił sąd moj i przą moję, siadł jeś na stolcu, jenże sądzisz prawdę.
PsPul	bo jeś uczynił sąd moj i przą moję, siadłeś na stolcu, jenże sądzisz sprawiedliwoć.
Wuj1923	(9:5) Boś uczynił sąd mój i sprawę moję: zasiadłeś na stolicy, który sądzisz sprawiedliwość.
Gda1881	(9:5) Boś ty odprawił sąd mój, i sprawę moję; zasiadłeś na stolicy, Sędzia sprawiedliwy.
Gda2017	Ty bowiem przeprowadziłeś mój sąd i moją sprawę, zasiadłeś na tronie jako sędzia sprawiedliwy.
PsBycz	(9:5) Boś przypilnował słuszności-méj, i-sprawy-mojéj, zasiadłszy na-tronie, o-Sędzio sprawiedliwy!
Goet	(9:5) Boś Ty wywiódł słuszność moją i sprawę moją; zasiadłeś na tronie, Sędzio sprawiedliwy!
PsCylk	(9:5) Bo przeprowadziłeś sprawę moję i spór mój, zasiadłeś na tronie, sędzia sprawiedliwy.
PsKrusz	(9:5) boś Ty uczynił sąd i sprawę moją; zasiadłeś na stolicy, Sędzio sprawiedliwy!
PsAszk	(9:5) Bo Ty sprawisz mi sąd dla słusznej mej sprawy, zasiądziesz na tronie jako sędzia sprawiedliwy.
PsSzer	(9:5) Bo Ty broniłeś słusznej sprawy mojej, zasiadłeś na stolicy, Sędzio sprawiedliwy.
Tys1	(9:5) Boś sądu mojego się podjął i sprawy, zasiadłeś na tronie — sędzia sprawiedliwy.
Tys5	(9:5) Boś Ty przeprowadził mój sąd i wyrok, zasiadając na tronie - Sędzio sprawiedliwy.
Bryt	(9:5) Gdyż Ty wydałeś wyrok i sąd korzystny dla mnie, Zasiadłeś na tronie sędziego sprawiedliwego.
Pozn	(9:5) Ty pokierowałeś moją sprawą i wyrokiem, zasiadłeś na tronie jako sędzia sprawiedliwy.
WarPra	(9:5) Ty bowiem przyznałeś mi rację, wziąłeś mnie w obronę i zasiadłeś na tronie jak sędzia sprawiedliwy.
STB	(9:5) Gdyż zasiadłeś na tronie, Sędzio Sprawiedliwy, oraz przeprowadziłeś moją sprawę, mój spór.
EIB	(9:5) Bo dokonałeś sądu i ogłosiłeś wyrok w mojej sprawie, Jako sprawiedliwy Sędzia zasiadłeś na swoim tronie.

Ps 9,5

PsFlor	Nagabał jeś lud i zginą❬ł❭ niemiłościwy, imię jich zgładził jeś na wieki i na wieki wiekom.
PsPul	Zbakałeś lud i zginął złosny, imię ich zgładziłeś na wieki i na wi❬e❭ki wiekom.
Wuj1923	(9:6) Zgromiłeś narody, i zginął niezbożny: wygładziłeś imię ich na wieki, i na wieki wieków.
Gda1881	(9:6) Rozgromiłeś pogan, zatraciłeś złośnika, imię ich wygładziłeś na wieki wieczne.
Gda2017	Skarciłeś pogan, wytraciłeś niegodziwych, wymazałeś ich imię na wieki wieków.
PsBycz	(9:6) Zgromiłeś narody, zgubiłeś bezbożnego, Tyś imię-ich, wymazał na-zawsze, i-wiecznie.
Goet	(9:6) Zgromiłeś narody i straciłeś bezbożnika, zgładziłeś imię ich na zawsze i na wieki.
PsCylk	(9:6) Zgromiłeś ludy, zgubiłeś niegodziwego, zgładziłeś imię ich na wieki wieków.
PsKrusz	(9:6) Rozgromiłeś narody, zatraciłeś grzesznika, imię ich zgładziłeś na wieki wieczne.
PsAszk	(9:6) Narody ofukniesz a nikczemnika wygubisz, imię ich zatrzesz po wieczne czasy.
PsSzer	(9:6) Zgromiłeś pogan, zniszczyłeś bezbożników, imię ich wymazałeś na wieki wieczne.
Tys1	(9:6) {Gimel} Zgromiłeś pogan, zgubiłeś niezbożnego, imię ich na wieczne czasy zgładziłeś.
Tys5	(9:6) {Gimel} Zgromiłeś pogan, zgubiłeś występnych, imię ich na wieczne czasy wymazałeś.
Bryt	(9:6) Zgromiłeś narody, zgubiłeś bezbożnych, Imię ich wymazałeś na wieki wieków.
Pozn	(9:6) pobiłeś narody, pogromiłeś bezbożnego, wymazałeś ich imię na wieczne czasy.
WarPra	(9:6) [Gimel] Napomniałeś ludy, bezbożnych wygubiłeś, imię ich wymazałeś na wieczne czasy.
STB	(9:6) Zgromiłeś ludy, zgubiłeś niegodziwego; zgładziłeś ich imię na wieki wieków.
EIB	(9:6) Zgromiłeś narody, zniszczyłeś bezbożnych, Ich imię na wieki wymazałeś,

Ps 9,6

PsFlor	(9:6) Nieprzyjaciele zginęli są mieczem do końca i miasta jich skaził jeś. (9:7a) Zginęła jest pamięć jich se źwiękiem,
PsPul	(9:6) Nieprzyjaciele zginęli mieczem do końca i miasta jich skaził jeś. (9:7a) Zginęła jich pamięć ze źwiękiem,
Wuj1923	(9:7) Nieprzyjacielskie miecze ustały nakoniec: i zburzyłeś ich miasta: zginęła z trzaskiem pamiątka ich.
Gda1881	(9:7) O nieprzyjacielu! azaż wykonane są spustoszenia twoie na wieczność? Poburzyłżeś miasta? i owszem ich samych pamiątka zginęła z niemi.
Gda2017	O nieprzyjacielu, twoje spustoszenia skończyły się na zawsze, zburzyłeś miasta, ich pamięć przepadła razem z nimi.
PsBycz	(9:7) O-nieprzyjacielu! dokonaneż spustoszenia na-wieki? a miasta, zburzyłeśli? zginęłali pamięć-ich, z nimi?
Goet	(9:7) Wrogowie wyniszczeni, miasta ich zburzone i pamięć ich zaginęła na zawsze.
PsCylk	(9:7) Wrogu, skończone spustoszenia na zawsze, a miasta, które zburzyłeś, zaginęła pamięć o nich.
PsKrusz	(9:7) O nieprzyjacielu! wykonały się spustoszenia twoje na wieczność! zburzyłeś miasta - pamięć ich przepadła z niemi.
PsAszk	(9:7) Wróg wygaśnie w pustyniach na wieki a miasta wytracisz, że zaginie o nich wszelki słych, -
PsSzer	(9:7) Nie ma nieprzyjaciela, rozbity na zawsze. I miasta zburzyłeś, pamięć ich zginęła.
Tys1	(9:7) Nie stało wrogów, pędzonych na wieczną zagładę, miasta poburzyłeś: ich pamięć przepadła.
Tys5	(9:7) Upadli wrogowie - w wieczystą ruinę, miasta poburzyłeś - przepadła o nich pamięć.
Bryt	(9:7) Klęskę ponieśli nieprzyjaciele. Nigdy nie podniosą się z ruin... Miasta zburzyłeś, pamięć ich zaginęła...
Pozn	(9:7) Zamilkły miasta [zamienione] w wieczyste ruiny, zgnębiłeś wroga i pamięć po nim wygasła. Oni [...]
WarPra	(9:7) Znikli wrogowie pokonani na zawsze, miasta ich wyludnione, minęła ich sława. Hi
STB	(9:7) Wrogu, oto na zawsze zakończone są spustoszenia; a o miastach, które zburzyłeś o nich też zaginęła pamięć.
EIB	(9:7) Wróg legł w gruzach na zawsze, Poburzyłeś miasta, ich świetność idzie w niepamięć.

Ps 9,7

PsFlor	(9:7b) a Gospodzin na wieki przebywa. (9:8a) Nagotował jest w sądzie stolec swoj
PsPul	(9:7b) a Gospodzin na wieki będzie. (9:8a) Uczynił w sądzie stolec swoj
Wuj1923	(9:8) A Pan trwa na wieki: nagotował na sąd stolicę swą.
Gda1881	(9:8) Ale Pan na wieki trwa; zgotował stolicę swoję na sąd.
Gda2017	Ale PAN trwa na wieki, ustawił swój tron, by sądzić.
PsBycz	(9:8) Ale Pan, na-wieki zostanie, umacniając, do-sądu, tron-swój.
Goet	(9:8) Ale Pan tronuje na wieki; przygotował tron Swój na sąd.
PsCylk	(9:8) Ale Bóg wiecznie zasiada, ustanowił do sądu tron Swój.
PsKrusz	(9:8) Lecz Bóg na wieki trwa; przygotował na sąd stolicę swoją.
PsAszk	(9:8) Ale Jehowa na wieczność się osiada i utwierdza Swój tron, aby odprawiać sądy -
PsSzer	(9:8) Lecz Pan trwa na wieki, przygotował tron na swój sąd.
Tys1	(9:8) {He} A Pan zasiada na wieki, na sąd swą stolicę ustawił.
Tys5	(9:8) {He} A Pan zasiada na wieki, swój tron ustawia, by sądzić.
Bryt	(9:8) Lecz Pan trwa na wieki, Ustawia na sąd tron swój.
Pozn	(9:8) Jahwe natomiast panuje na wieki; ustawił swój tron, by sprawować sąd.
WarPra	(9:8) A Pan na wieki panuje, każe swój tron ustawić, by sądzić.
STB	(9:8) Ale BÓG wiecznie zasiada, ustanowił Swój tron do sądu.
EIB	(9:8) PAN jednak króluje na wieki; Tron gotowy, On zasiada na sąd!

Ps 9,8

PsFlor	(9:8b) a on będzie sędzić świat w prawie i sędzić będzie lud w prawdzie.
PsPul	(9:8b) i on będzie sądził okrąg ziemie w sprawiedliwości i będzie sądził lud w prawdzie.
Wuj1923	(9:9) I on będzie sądził okrąg ziemie w prawości, osądzi narody w sprawiedliwości.
Gda1881	(9:9) On będzie sądził okrąg ziemi w sprawiedliwości, i osądzi narody w prawości.
Gda2017	On będzie sądził świat sprawiedliwie, osądzi narody według słuszności.
PsBycz	(9:9) Bo On, będzie-sądził świat, z-sprawiedliwością; będzie-wyrokował ludom, z-prawością.
Goet	(9:9) I będzie sądził okrąg ziemi w sprawiedliwości, a sąd sprawować będzie nad narodami w prawości.
PsCylk	(9:9) A On sądzi świat w sprawiedliwości; wyrokuje o narodach wedle słuszności.
PsKrusz	(9:9) I On będzie sądził okrąg ziemi sprawiedliwie - narody osądzi w prawości.
PsAszk	(9:9) I sądzić będzie świat sprawiedliwością a prawością narody.
PsSzer	(9:9) W sprawiedliwości sądzi okrąg ziemi, według słuszności wymierza narodom prawo.
Tys1	(9:9) I sprawiedliwie sam będzie świat sądził, narodom bezstronnie porozstrzyga sprawy.
Tys5	(9:9) Sam będzie sądził świat sprawiedliwie, wyda narodom bezstronny wyrok.
Bryt	(9:9) Sądzić będzie świat sprawiedliwie, Bezstronnie osądzać ludy.
Pozn	(9:9) On sądzi świat sprawiedliwie, wydaje słuszne wyroki na narody.
WarPra	(9:9) I sądzi sprawiedliwie cały okrąg ziemi, i ogłasza narodom wyroki, na jakie zasłużyli.
STB	(9:9) On sądzi świat w sprawiedliwości, według słuszności wydaje wyrok o narodach.
EIB	(9:9) Będzie sądził świat sprawiedliwie, Sprawy narodów rozstrzygnie bezstronnie.

Ps 9,9

PsFlor	(9:9) I uczynił sie jest Gospodzin utoka ubogiemu, pomocnik w przygodach i w zamętce.
PsPul	(9:9) I udziełan jest Gospodzin uciecha ubogiemu, pomocnik w przygodach i zamęcie.
Wuj1923	(9:10) I stał się Pan ucieczką ubogiemu: pomocnikiem w potrzebach, w ucisku.
Gda1881	(9:10) I będzie Pan ucieczką ubogiemu, ucieczką czasu ucisku.
Gda2017	I będzie PAN ucieczką dla uciśnionego, schronieniem w czasie niedoli.
PsBycz	(9:10) I-będzie, Pan, twiérdzą-obronną strapionemu; górą-warowną, w-czasach bytu w-ucisku.
Goet	(9:10) I jest Pan zamkiem warownym utrapionemu, zamkiem warownym w czasach ucisku.
PsCylk	(9:10) I będzie Bóg twierdzą uciśnionemu, twierdzą w czasach niedoli.
PsKrusz	(9:10) I będzie Bóg ucieczką ubogiemu- ucieczką na czas ucisku.
PsAszk	(9:10) On też niechaj będzie twierdzą wyniosłą poniżonemu, twierdzą wyniosłą w czasach ucisku.
PsSzer	(9:10) Tak stał się Pan ucieczką uciśnionemu, ucieczką czasu niedoli.
Tys1	(9:10) {Waw} I będzie Pan ucieczką dla uciśnionego, ucieczką dogodną w czasach utrapienia.
Tys5	(9:10) {Waw} Niech Pan będzie ucieczką dla uciśnionego, ucieczką w czasach utrapienia.
Bryt	(9:10) Pan stanie się schronieniem uciśnionemu, Schronieniem w czasie niedoli.
Pozn	(9:10) Tak więc Jahwe jest twierdzą dla uciśnionych, ucieczką w czasach utrapienia.
WarPra	(9:10) [Waw] I tak staje się Pan schronieniem dla uciśnionych, miejscem ocalenia za dni ich ucisku.
STB	(9:10) BÓG będzie twierdzą uciśnionego, twierdzą w czasach niedoli.
EIB	(9:10) PAN będzie schronieniem dla uciśnionego, Schronieniem na czas niedoli.

Ps 9,10

PsFlor	(9:10) I nadziewać ❬sie❭ będą w tobie ci, cso znają imię twoje, bo ty nie został jeś szukających ciebie, Gospodnie.
PsPul	(9:10) I nadziewać sie będą w tobie ci, co znają imię twoje, bo ty nie został jeś szukających ciebie, Gospodnie.
Wuj1923	(9:11) I niech ufają w tobie, którzy znają imię twoje; albowiem nie opuściłeś szukających cię, Panie.
Gda1881	(9:11) I będą ufać w tobie, którzy znają imię twoje; albowiem nie opuszczasz tych, Panie! którzy cię szukają.
Gda2017	I będą ufać tobie ci, którzy znają twoje imię, bo nie opuszczasz, PANIE, tych, którzy cię szukają.
PsBycz	(9:11) Przeto, będą-ufali w-Tobie, znający Imię-Twojé; bo nie opuszczasz szukających-Cię, Panie.
Goet	(9:11) Dlatego mają nadzieję w Tobie, którzy znają imię Twoje, albowiem nie opuściłeś tych, którzy Cię szukają, Panie!
PsCylk	(9:11) I ufać będą Tobie, którzy znają imię Twoje, bo nie opuściłeś szukających Cię, o Boże.
PsKrusz	(9:11) I zaufają Tobie, którzy znają Twe imię, ponieważ nie opuściłeś, Boże, tych, co Cię szukają!
PsAszk	(9:11) I ufnie polegać będą na Tobie ci, co rozumieją Twą istotę, gdyż o Jehowo, nie opuszczasz Ty tych, co Cię szukają.
PsSzer	(9:11) Przeto ufają Tobie, którzy znają imię Twoje, bo nie opuszczasz, Panie, tych, którzy Cię szukają.
Tys1	(9:11) I zaufają Tobie znający Twe imię, bo nie opuszczasz, Panie, tych, co Cię szukają.
Tys5	(9:11) Ufają Tobie znający Twe imię, bo nie opuszczasz, Panie, tych, co Cię szukają.
Bryt	(9:11) Ufać będą tobie ci, którzy znają imię twoje, Bo nie opuszczasz, Panie, tych, którzy cię szukają.
Pozn	(9:11) Wyznawcy Twego Imienia mają ufność w Tobie, bo nie opuszczasz tych, co Cię szukają, Jahwe.
WarPra	(9:11) Dlatego ufa Ci każdy, kto zna Twoje imię, bo nie opuszczasz, Panie, nikogo, kto Cię szuka.
STB	(9:11) A będą Tobie ufać ci, co znają Twoje Imię; ponieważ nie opuściłeś tych, którzy Ciebie szukają, WIEKUISTY.
EIB	(9:11) Ludzie znający Twe imię będą ufać Tobie, Bo nie opuszczasz, PANIE, tych, którzy Ciebie szukają.

Ps 9,11

PsFlor	(9:11) Śpiewajcie Gospodnu, jenże przebywa w Syjon, powiadajcie miedzy ludem naukę jego.
PsPul	(9:11) Śpiewajcie Bogu, jenże przebywa w Syjon, powiedajcie miedzy ludem naukę jego.
Wuj1923	(9:12) Śpiewajcie Panu, który mieszka na Syonie: opowiadajcie między narody sprawy jego.
Gda1881	(9:12) Śpiewajcież Panu, który mieszka na Syonie; opowiadajcie między narodami sprawy jego.
Gda2017	Śpiewajcie PANU, który mieszka na Syjonie, opowiadajcie wśród narodów o jego dziełach.
PsBycz	(9:12) Spiéwajcie Panu, zamieszkającemu Syon; oznajmiajcie, między-narodami, czyny-Jego.
Goet	(9:12) Wysławiajcie w psalmach Pana, który mieszka na Syjonie; obwieszczajcie wśród narodów dzieła Jego.
PsCylk	(9:12) Śpiewajcie Bogu, który zamieszkał na Cyonie, rozpowiadajcie między narodami dzieła Jego.
PsKrusz	(9:12) Śpiewajcie Bogu. co zamieszkujecie Sjon, opowiadajcie wśród narodów o sprawach Jego.
PsAszk	(9:12) Nućcie pieśń Jehowie, co mieszka na Syonie, zwiastujcie między narody potężne Jego czyny.
PsSzer	(9:12) Śpiewajcie Panu, który mieszka na Syjonie, opowiadajcie pośród narodów dzieła Jego!
Tys1	(9:12) {Zain} Psalm śpiewajcie Panu, który mieszka na Syjonie, pośród narodów głoście Jego dzieła,
Tys5	(9:12) {Zain} Psalm śpiewajcie Panu, co mieszka na Syjonie, pośród narodów głoście Jego dzieła,
Bryt	(9:12) Śpiewajcie Panu, który mieszka na Syjonie, Opowiadajcie pośród ludów dzieła jego!
Pozn	(9:12) Śpiewajcie na cześć Jahwe, którego siedzibą jest Syjon, głoście wśród narodów wielkie dzieła Jego!
WarPra	(9:12) [Zain] Śpiewajcie Panu, co mieszka na Syjonie, opowiadajcie wśród narodów o Jego dziełach,
STB	(9:12) Śpiewajcie BOGU, który zamieszkał na Cyonie, rozpowiadajcie pomiędzy narodami Jego dzieła.
EIB	(9:12) Śpiewajcie PANU mieszkającemu na Syjonie, Rozgłaszajcie wśród ludów Jego dzieła!

Ps 9,12

PsFlor	(9:12) ❬Bo zyskuję krwie jich wspomienął jest, nie zapomienął jest wołania ubogich❭.
PsPul	(9:12) Bo zyskuję krwie ich wspomienął jest, nie zapomienął jest wołania ubogich.
Wuj1923	(9:13) Albowiem mszczący się krwie ich wspominał: nie zapomniał ubogich wołania.
Gda1881	(9:13) Boć on szuka krwi, i mają w pamięci, a nie zapomina wołania utrapionych.
Gda2017	Bo on dopomina się krwi i pamięta o nich, a nie zapomina wołania strapionych.
PsBycz	(9:13) Ponieważ, poszukiwający zabójstw, oneż pamięta; On, nie zapomina wołania strapionych.
Goet	(9:13) Albowiem Ten, który jest mścicielem przelanej krwi, pamiętał o nich; nie zapomniał o wołaniu nędznego.
PsCylk	(9:13) Bo mściciel krwi, On zapamiętał ich, nie zapomniał wołania uciśnionych.
PsKrusz	(9:13) Ponieważ On szuka krwi i ma ich w pamięci, - nie zapomina o wołaniu utrapionych.
PsAszk	(9:13) Gdyż ten, co z krwi przelanej żąda obrachunku, wspomina tamtych i nie zapomina bolesnego krzyku kornych męczenników.
PsSzer	(9:13) Bo jako mściciel krwi pamięta o nich, nie zapomina o wołaniu ubogich.
Tys1	(9:13) bo mściciel krwi na nich wspomniał, nie zapomniał wołania ubogich.
Tys5	(9:13) bo mściciel krwi pamięta o ubogich, pamięta, a nie zapomina ich wołania.
Bryt	(9:13) Bo mściciel krwi pamiętał o nich, Nie zapomniał wołania ubogich.
Pozn	(9:13) Bo On, mściciel krwi, pamiętał o nich, nie zapomniał krzyku udręczonych.
WarPra	(9:13) bo wszelką krew pomści i na ubogich wspomni, i nie będzie nieczuły na ich krzyk o pomoc.
STB	(9:13) Bo mściciel krwi, On ich zapamiętał, nie zapomniał wołania uciśnionych.
EIB	(9:13) Gdyż Stróż sprawiedliwości nie zapomniał o nich, On pamięta o wołaniu uciśnionych.

Ps 9,13

PsFlor	(9:13) Smiłuj sie nade mną, Gospodnie, widz moję śmiarę od nieprzyjacielow mojich, (9:14a) jenże powyszasz mie z wrot śmie❬r❭tnych,
PsPul	(9:13) Smiłuj sie nade mną, Gospodnie, widz moję śmiarę od moich nieprzyjacioł, (9:14a) jenże powyszszasz mie z wrot śmiertnych,
Wuj1923	(9:14) Zmiłuj się nademną, Panie! wejrzyj na uniżenie moje od nieprzyjaciół moich, który mię podwyższasz od bram śmierci.
Gda1881	(9:14) Zmiłuj się nademną, Panie! obacz utrapienie moje od tych, którzy mię mają w nienawiści, ty, co mię wyrywasz z bram śmierci.
Gda2017	Zmiłuj się nade mną, PANIE, spójrz, jak mnie uciskają ci, którzy mnie nienawidzą, ty, który podnosisz mnie z bram śmierci;
PsBycz	(9:14) Zlituj-się-nademną, Panie; obacz utrapienié-mé, od-nienawidzących-mię, Tyś wynoszącym-mnie, z-podwoi śmierci;
Goet	(9:14) Bądź mi łaskaw, Panie! Wejrzyj na to, co cierpię przez nienawidzących mnie, Ty, który mię wyrywasz z bram śmierci.
PsCylk	(9:14) Zmiłuj się nademną Boże, spójrz na nędzę moję od nieprzyjaciół moich, któryś mnie wyniósł z bram śmierci.
PsKrusz	(9:14) Zmiłuj się nademną, Boże! Obacz utrapienie moje, jakiego doznaję od nienawidzących mnie, - Ty, co mnie wyrywasz z objęć śmierci.
PsAszk	(9:14) Zmiłuj się nademną, o Jehowo, spójrz na udrękę moją od tych, co mnie mają w nienawiści, Ty, który mnie wynosisz ponad wrota śmierci.
PsSzer	(9:14) Zmiłuj się nade mną, Panie, ujrzyj utrapienie moje z powodu tych, którzy mnie nienawidzą! Ty mnie wyrywasz z bram śmierci,
Tys1	(9:14) {Chet} Zmiłuj się nade mną, Panie: patrz na ucisk, który od mych wrogów cierpię, od śmierci bram mnie podnieś,
Tys5	(9:14) {Chet} Zmiłuj się nade mną, Panie, spójrz, jak mnie poniżają ci, <którzy mnie nienawidzą>. Ty, co mnie wyprowadzasz z bram śmierci,
Bryt	(9:14) Zmiłuj się nade mną, Panie, Spojrzyj na utrapienie moje Spowodowane przez tych, którzy mnie nienawidzą! Ty, który mnie podnosisz z bram śmierci,
Pozn	(9:14) Jahwe okazał mi łaskę; wejrzał na mą niedolę [zgotowaną mi] przez wrogów, On, który mnie wybawił od bram śmierci.
WarPra	(9:14) [Chet] Zmiłuj się nade mną w moim utrapieniu , o Panie, zobacz, jak mnie gnębią ci, co mnie nienawidzą! Wyprowadź mnie poza bramy śmierci,
STB	(9:14) Zmiłuj się nade mną BOŻE, popatrz na moją nędzę na skutek mych nieprzyjaciół; Ty, który mnie wyniosłeś z bram śmierci,
EIB	(9:14) Zmiłuj się nade mną, PANIE! Ty mnie możesz podnieść nawet u bram śmierci, Zajmij się tym całym utrapieniem, Którego nie skąpią mi ludzie nienawistni.

Ps 9,14

PsFlor	(9:14b) bych wypowiedział wszytko chwalenie twoje w wierzejach cory Syjon. (9:15a) Wiesielić sie będę we zbawieniu twojem;
PsPul	(9:14b) bych wypowiedział wszytko chwalenie twoje w uliczkach cory Syjon. (9:15a) Wiesielić sie będę we zbawieniu twoim;
Wuj1923	(9:15) Abych opowiadał wszystkie chwały twoje w bramach córki Syońskiéj: będę się weselił w zbawieniu twojem.
Gda1881	(9:15) Abym opowiadał wszystkie chwały twoje w bramach córki Syońskiej, weseląc się w zbawieniu twojem.
Gda2017	Abym głosił wszelką twą chwałę w bramach córki Syjonu; będę się radował twoim zbawieniem.
PsBycz	(9:15) Ażebym opowiadał, wszystkie wysławiania-Ciebie, w-bramach córki Syonu, i cieszył-się, w-zbawieniu-Twojém.
Goet	(9:15) Abym opowiadał całą chwałę Twoją w bramach córki Syjońskiej i weselił się z wybawienia Twego.
PsCylk	(9:15) Abym opowiadał wszystką chwałę Twoję u wrót córy Cyonu, abym się cieszył pomocą Twoją.
PsKrusz	(9:15) Obym opowiadał wszystkie pochwały Twoje w bramach córki Sjońskiej; weselić się będę w zbawieniu Twojem.
PsAszk	(9:15) Abym mógł rozgłosić wszystką Twą chwałę i bym w bramach córy Syońskiej mógł radować się. dziełem Twego wybawienia.
PsSzer	(9:15) abym opowiadał wszystkie chwalebne czyny Twoje, w bramach córki Syjonu weselił się ze zbawienia Twojego.
Tys1	(9:15) bym głosił wszystką Twą chwałę w bramach Córy Syjońskiej i weselił się Twoją pomocą.
Tys5	(9:15) bym głosił całą Twą chwałę w bramach Córy Syjońskiej i weselił się Twoją pomocą.
Bryt	(9:15) Abym głosił wszelką chwałę twoją w bramach córki Syjonu, Radować się będę wybawieniem twoim.
Pozn	(9:15) Dlatego opowiadać będę wszystkie Twoje sławne czyny w bramach córy Syjonu i będę się radował z Twej pomocy.
WarPra	(9:15) bym mógł śpiewać Twoją chwałę w bramach Syjonu i radować się, boś przyszedł mi z pomocą.
STB	(9:15) bym przy bramach córki Cyonu opowiadał całą Twą chwałę, abym się cieszył Twym zbawieniem.
EIB	(9:15) Chciałbym pełnię Twojej chwały głosić w bramach Córki Syjonu I wreszcie się nacieszyć Twoim wybawieniem.

Ps 9,15

PsFlor	(9:15b) pogrążeni są ludzie w upaści, jąż są uczynili. (9:16) W sidle w tem, jeż są skryli, ułapiona jest noga jich.
PsPul	(9:15b) pogrędzeni są ludzie w upaści, ktorąż uczynili. (9:16) W sidle w tem, ktore są skryli, uwiązła jest jich noga.
Wuj1923	(9:16) Powięźli poganie w zatraceniu, które przyprawili: w sidle tem, które byli skrycie zastawili, uwięzła noga ich.
Gda1881	(9:16) Zanurzeni są poganie w dole, który uczynili; w sieci, którą skrycie zastawili, uwięzła noga ich.
Gda2017	Poganie wpadli w dół, który wykopali; w sidłach, które zastawili, uwięzła ich noga.
PsBycz	(9:16) Zapadły-się ludy w-dole zrobionym; w-siéci téj, co ukryli-byli, usidliła-się noga-ich.
Goet	(9:16) Zapadły się narody w jamie, którą przygotowały; własna noga ich pojmana jest w sieci, którą potajemnie zastawiły.
PsCylk	(9:16) Popadły ludy w przepaść, którą zgotowały; w sidła, które zastawiły uwikłała się noga ich.
PsKrusz	(9:16) Narody zanurzyły się w dole, który uczyniły - w sieci skrycie zastawionej uwięzła noga ich.
PsAszk	(9:16) Ugrzęzną narody w grobie wiecznego zatracenia, które same sprawiają a w sieci, którą kładą tajemnie, uwikłana będzie własna ich noga.
PsSzer	(9:16) Ludy pogrążone są w dole, który wykopały, noga ich uwięzła w sieci, którą zastawiły.
Tys1	(9:16) {Tet} Poganie zapadli się w jamę, którą uczynili, w sidle, przez nich ukrytym, noga ich uwięzła.
Tys5	(9:16) {Tet} Poganie wpadli w jamę, którą wykopali; noga ich uwięzła w sidle przez nich zastawionym.
Bryt	(9:16) Pogrążyły się narody w dole, który wykopały, W sieci, którą zastawiły, uwięzła noga ich.
Pozn	(9:16) Narody stoczyły się w dół, który same wykopały, w sidłach, które zastawiły, uwięzia ich noga.
WarPra	(9:16) [Tet] Narody zaś wpadają w pułapki, które same stawiają, w sidłach potajemnie zastawionych ugrzęzły ich nogi.
STB	(9:16) Ludy upadły w przepaść, którą same przygotowały; ich noga się uwikłała w sidła, które zastawiły.
EIB	(9:16) Narody wpadły w dół przez siebie wykopany, W sieci przez nie zastawionej uwięzła ich własna noga.

Ps 9,16

PsFlor	(9:17) Poznan będzie Gospodzin czynię sądy; w uczynkoch ręku swoju połapion jest grzesznik.
PsPul	(9:17) Uznan będzie Pan sądy czyniący; w uczynku ❬ręku❭ jego uchwacon jest grzesznik.
Wuj1923	(9:17) Poznany będzie Pan, sądy czyniący: w uczynkach rąk swoich poimany jest grzesznik.
Gda1881	(9:17) Oznajmił się Pan, gdy uczynił sąd; w sprawie rąk swoich się złośnik usidlił. Rzecz godna rozmyślania! Sela.
Gda2017	PAN dał się poznać, gdy odbył sąd, w dzieła swoich rąk uwikłał się niegodziwy. Higgajon. Sela.
PsBycz	(9:17) Znan-był Pan; On wyrok wydał; w-dziéle rąk-swoich, usidlił-się bezbożny. O przedmiocie, godny rozmyślania!
Goet	(9:17) Znanym stał się Pan z sądu, który wykonał; w uczynkach rąk swoich własnych usidlił się bezbożny. (Gra na harfie). Sela.
PsCylk	(9:17) Dał się poznać Bóg, sprawiedliwość wymierzył, w dziele rąk własnych oplątał się niegodziwy. - Higgajon Sela.
PsKrusz	(9:17) Znany jest Bóg, gdy czyni sąd. W pracy rąk swoich usidlił się bezbożny. Rzecz ku wyrozumieniu. - SELAh.
PsAszk	(9:17) Poznan będzie Jehowa, gdy uczyni sąd i usidli się bezbożny w robocie własnych rąk, rozeznaną będzie myśl głęboka - Selah.
PsSzer	(9:17) Objawił się Pan, wykonał sąd, bezbożnik uwikłał się w dziele rąk swoich. Gra na strunach. Sela.
Tys1	(9:17) Pan się objawił, sąd przeprowadził, w dzieła rąk swoich uwikłał się grzesznik. Higgajon, Sela.
Tys5	(9:17) Pan się objawił, sąd przeprowadził, w dzieła rąk swoich uwikła się występny. Higgajon. Sela.
Bryt	(9:17) Objawił się Pan, odbył sąd; W dziełach rąk swoich uwikłał się bezbożny. Sela.
Pozn	(9:17) Jahwe objawił się i dokonał sądu: bezbożny zaplątał się w dzieło własnych rąk.
WarPra	(9:17) Pan się objawił i wydał wyroki, przez dzieła rąk własnych zginął bezbożnik. Higgajon.
STB	(9:17) BÓG dał się poznać, wymierzył sprawiedliwość; a niegodziwy się zaplątał w dziele własnych rąk. Higgajon Sela.
EIB	(9:17) A PAN się objawił! Odbył sąd. Bezbożny uwikłał się w dzieło własnych rąk. Sela.

Ps 9,17

PsFlor	(9:18) Obroceni bądźcie grzeszni we pkieł, wszystcy ludzie, jiż zapominają Boga.
PsPul	(9:18) Obroceni będą grzesznicy w piekieł, wszytcy ludzie, ktorzy zapominają Boga.
Wuj1923	(9:18) Niech się grzesznicy obrócą do piekła: wszyscy narodowie, którzy zapominają Boga.
Gda1881	(9:18) Niepobożni się obrócą do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga.
Gda2017	Niegodziwi zstąpią do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga.
PsBycz	(9:18) Odprowadzeni-będą bezbożni do-grobu; wszystkie ludy, zapominające Boga.
Goet	(9:18) Ach, bezbożni zawrócą do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga;
PsCylk	(9:18) Znijdą niegodziwi do grobu; wszystkie ludy co zapomniały Pana.
PsKrusz	(9:18) Powrócą bezbożni do otchłani - wszystkie narody zapominające o Bogu.
PsAszk	(9:18) Do zatracenia nicości powrócą niegodziwi, wszystkie narody, które zgoła zapominają o Bogu.
PsSzer	(9:18) Bezbożni wrócą do krainy umarłych, wszystkie ludy, które zapominają Boga.
Tys1	(9:18) {Jod} Niech precz odejdą grzeszni do krainy zmarłych, wszystkie narody, co zapomniały o Bogu.
Tys5	(9:18) {Jod} Niechaj występni odejdą precz do Szeolu, wszystkie narody, co zapomniały o Bogu.
Bryt	(9:18) Niech wrócą bezbożni do podziemi, Wszystkie narody, które zapominają Boga.
Pozn	(9:18) Niechaj bezbożni będą strąceni do Podziemia, wszystkie narody, które zapomniały o Bogu.
WarPra	(9:18) [Jod] I tak muszą zstąpić bezbożni do krainy umarłych i wszyscy poganie, co nie myślą o Bogu.
STB	(9:18) Niegodziwi zejdą do Krainy Umarłych; wszystkie ludy co zapomniały Boga.
EIB	(9:18) Zawrócą bezbożni do świata umarłych, Skończą tam te wszystkie narody, które nie pamiętają o Bogu.

Ps 9,18

PsFlor	(9:19) Bo nie do końca zapomnienie będzie ubogiego, śmiara ubogich nie zginie do końca.
PsPul	(9:19) Bo nie na wieki zapomnienie będzie ubogiego, cirpliwość ubogich nie zginie na wieki.
Wuj1923	(9:19) Bo nie do końca będzie zapomnion ubogi: cierpliwość ubogich nie zginie do końca.
Gda1881	(9:19) Bo nie będzie na wieki zapamiętany ubogi; oczekiwanie nędznych nie zginie na wieki.
Gda2017	Bo biedak nie będzie zapomniany na zawsze, nadzieja ubogich nie zginie na wieki.
PsBycz	(9:19) Atoli, nie na-zawsze zapomnion-będzie żebrzący; nadzieja biédnych, zginęłażby na-wieki?
Goet	(9:19) Bo nie na zawsze będzie zapomniany ubogi, nadzieja nędznych nie zginie na zawsze.
PsCylk	(9:19) Bo nie zawsze zapomnianym jest ubogi, nadzieja biednych nie znika na wieki.
PsKrusz	(9:19) Lecz na wieki nie będzie zapomniany ubogi; oczekiwanie ubogich nie zginie na wieki.
PsAszk	(9:19) Gdyż nie będzie wiecznie zapomnianym ubogi, ani zaginie na zawsze nadzieja pokornych.
PsSzer	(9:19) Bo biedny nie na zawsze będzie zapomniany, nadzieja ubogich nie zginie na wieki.
Tys1	(9:19) {Kaf} Bo ubogi nie pójdzie w zapomnienie na zawsze, ufność nieszczęśliwych nie zaginie na wieki.
Tys5	(9:19) {Kaf} Bo ubogi nie pójdzie w zapomnienie na stałe, ufność nieszczęśliwych nigdy ich nie zawiedzie.
Bryt	(9:19) Bo nie zawsze biedak będzie zapomniany; Nadzieja ubogich nie zginie na wieki.
Pozn	(9:19) Biedny bowiem nie będzie na zawsze zapomniany, nadzieja uciśnionych nie zginie na wieki.
WarPra	(9:19) [Kaf] A ubogi nie będzie zapomniany na wieki, nadzieja cierpiącego nigdy nie jest próżna.
STB	(9:19) Wreszcie nie jest zapomniany żebrzący, nadzieja biednych nie zniknie na wieki.
EIB	(9:19) Biedny bowiem nie na zawsze będzie zapomniany, Nadzieja ubogich nie przepadnie na wieki.

Ps 9,19

PsFlor	(9:20) Wstań, Gospodnie, nie postrobion bądź człowiek, sądzoni będą ludzie przed obliczym twojim.
PsPul	(9:20) Wstań, Gospodnie, nie posilon bądź człowiek, każ sędzić lud w obliczności twojej.
Wuj1923	(9:20) Powstań, Panie, niech się nie zmacnia człowiek: niech będą sądzeni narodowie przed oblicznością twoją.
Gda1881	(9:20) Powstańże, Panie! niech się nie zmacnia śmiertelny człowiek; a niech narody osądzone będą przed tobą.
Gda2017	Powstań, PANIE, niech nie triumfuje człowiek, niech narody zostaną osądzone przed twoim obliczem.
PsBycz	(9:20) Wstań, Panie, niech-nie wzmaga-się człowiek; niech-będą-sądzone ludy, przed obliczem-Twojém.
Goet	(9:20) Powstań, Panie, aby śmiertelnicy nie mieli przewagi; niechaj narody osądzone będą przed obliczem Twojem.
PsCylk	(9:20) Powstań o Boże, niech się nie rozzuchwali śmiertelny, niech sądzone będą ludy przed obliczem Twojém.
PsKrusz	(9:20) Powstań, Boże, niechaj się nie wzmacnia człowiek; niechaj osądzone będą narody przed obliczem Twojem.
PsAszk	(9:20) Powstań, o Jehowo, niechaj się człek nie rozzuchwala, i niechaj kierunkiem oblicza Twego sądzone będą narody.
PsSzer	(9:20) Powstań, Panie, by nie był butny śmiertelnik, niech będą osądzone ludy przed Tobą!
Tys1	(9:20) Powstań, o Panie: by człowiek nie przemógł; osądź narody przed Twoim obliczem.
Tys5	(9:20) Powstań, o Panie, by człowiek nie triumfował; osądź narody przed Twoim obliczem.
Bryt	(9:20) Powstań, Panie, by nie przemógł człowiek; Niech będą osądzone przed tobą narody!
Pozn	(9:20) Powstań, Jahwe, by człowiek nie zdobył przewagi, niechaj narody będą oddane pod Twój sąd!
WarPra	(9:20) Powstań, o Panie, niech nie wynosi się człowiek, niech będą osądzone ludy przed Twoim obliczem.
STB	(9:20) Powstań, WIEKUISTY, niech się nie rozzuchwala śmiertelny, niechaj przed Twym obliczem będą sądzone ludy.
EIB	(9:20) Powstań, PANIE! Nie dopuść do tryumfu człowieka, Niech się dokona przed Tobą sąd nad narodami!

Ps 9,20

PsFlor	(9:21) Postaw, Gospodnie, zakonanoścę nad nimi, iżbychą wiedzieli pogani, eż ludzie są.
PsPul	(9:21) Postaw, Gospodnie, zakonawydawcę nad nimi, eżby wiedzieli pogani, iże ludzie są.
Wuj1923	(9:21) Postaw, Panie, zakonodawcę nad nimi, aby wiedzieli narodowie, iż ludźmi są.
Gda1881	(9:21) Panie! puść na nie strach, aby poznały narody, iż są ludźmi śmiertelnymi.Sela.
Gda2017	PANIE, ześlij na nie strach, aby narody poznały, że są tylko ludźmi. Sela.
PsBycz	(9:21) Wzbudź, Panie, bojaźń w-nich; niech-wiedzą narody, że tylko ludźmi są.
Goet	(9:21) Panie, rzuć na nich bojaźń, aby narody poznały, iż są śmiertelnikami. Sela.
PsCylk	(9:21) Rzuć Boże, postrach na nich, niech wiedzą ludy, że ludźmi są.
PsKrusz	(9:21) Spuść, Boże, strach na nich, aby poznały narody, że ludźmi są. - SELAh.
PsAszk	(9:21) Podaj ich w trwogę o Jehowo, niechaj pojmą narody, że jeno ludźmi są Selah.
PsSzer	(9:21) Rzuć, Panie, postrach na nie! Niech wiedzą ludy, że są śmiertelne! Sela.
Tys1	(9:21) Przejmij ich, Panie, bojaźnią; niech wiedzą poganie, że są tylko ludźmi. Sela.
Tys5	(9:21) Przejmij ich, Panie, bojaźnią; niech wiedzą poganie, że są tylko ludźmi. Sela.
Bryt	(9:21) Rzuć, Panie, postrach na nie, Niech widzą narody, że są tylko ludźmi. Sela.
Pozn	(9:21) Rzuć na nie postrach, o Jahwe, niech poznają narody, że są tylko ludźmi!
WarPra	(9:21) Napełnij ich, Panie, bojaźnią, niech narody uznają w końcu, że są tylko ludźmi.
STB	(9:21) Rzuć na nich strach, o BOŻE, niech ludy wiedzą, że są jedynie ludźmi.
EIB	(9:21) Przejmij je trwogą, PANIE, Niech narody będą świadome, że są tylko ludźmi. Sela.

Psalm 10

Ps 10,1

PsFlor	(9:22) I przecz jeś, Gospodnie, odszedł daleko? Nienaźrzysz styskujących w zamętce?
PsPul	(9:22) Przecz jeś, Gospodnie, odszedł daleko? Nenaźrzysz w potrzebiznach i w zamęciech?
Wuj1923	Czemuś, Panie, odstąpił daleko: przeglądasz w potrzebach, w ucisku?
Gda1881	Panie! przeczże stoisz z daleka? przeczże się ukrywasz czasu ucisku?
Gda2017	Dlaczego, PANIE, stoisz z daleka? Dlaczego ukrywasz się w czasie niedoli?
PsBycz	Czemuż, o Panie! stawasz z-daleka? czemu ukrywasz-się, w-czasach bytu, w-ucisku?
Goet	PANIE, czemuż stoisz zdaleka, ukrywasz się w czasach ucisku?
PsCylk	Czemuż o Boże stoisz zdaleka, ukrywasz się w czasach niedoli.
PsKrusz	Dlaczego, Boże, stoisz zdaleka, ukrywasz się na czas ucisku!
PsAszk	Czemuż o Jehowo, stajesz w oddali, zakrywasz się czasu niedoli?
PsSzer	Czemu, o Panie, stoisz z daleka? Czemu ukrywasz się w czasach niedoli?
Tys1	(9:22) {Lamed} Dlaczego z dala stoisz, o Panie, w czasach ucisku się kryjesz,
Tys5	{Lamed} Dlaczego z dala stoisz, o Panie, w czasach ucisku się kryjesz,
Bryt	Czemu, o Panie, stoisz z daleka, Ukrywasz się w czasach niedoli?
Pozn	Dlaczego, o Jahwe, trzymasz się z dala, usuwasz się w czasach utrapienia?
WarPra	[Lamed] O Panie, czemuż tak daleko stoisz, czemu się ukrywasz za dni mego ucisku?
STB	Czemu, BOŻE, stoisz z daleka i ukrywasz się w czasach niedoli?
EIB	PANIE, dlaczego stoisz z daleka, Ukrywasz się w czasach niedoli?

Ps 10,2

PsFlor	(9:23) Kiedy sie powysza zły, zażega sie ubogi; łapają je w radach, jimiż myślą.
PsPul	(9:23) Kiedy sie pyszni złosny, zażega się ubogi; zjimani będą w radach, ktorymi myślą.
Wuj1923	Gdy się pyszni niezbożnik, zapala się ubogi: bywają usidleni w radach, które wymyślają.
Gda1881	Złośnik z hardości prześladuje ubogiego; niechajże będą uchwyceni w chytrych zamysłach, które zamyślają.
Gda2017	Niegodziwy w swej pysze prześladuje ubogiego, niech niegodziwi uwikłają się w zamysły, które uknuli.
PsBycz	Z-pychą bezbożni ścigają biédnego; lecz ujęci-będę w-zamysłach własnych, co uknowali.
Goet	Bezbożny w pysze swej prześladuje nędznego; będą schwytani w podstępach, które sami obmyślili.
PsCylk	W pysze swojéj ściga niegodziwy biednego, usidleni są w knowaniach, które usnuli.
PsKrusz	Bezbożnik w hardości ubogiego prześladuje. Niechaj będą pochwyceni w zamysłach, które zamyślają.
PsAszk	Gdy dumny niegodziwiec ściga nędzarza, - o, oby byli ujęci zamysłami, które sami snują!
PsSzer	Z powodu pychy bezbożnika cierpi ubogi. Niech uwikłają się w knowaniach, które obmyślili!
Tys1	(9:23) gdy niezbożny się pyszni, biedny jest w udręce i ulega podstępom, które tamten uknuł?
Tys5	gdy występny się pyszni, biedny jest w udręce i ulega podstępom, które tamten uknuł?
Bryt	Z powodu pychy bezbożnego trapi się ubogi. Niech uwikłają się w knowaniach, które obmyślili!
Pozn	Zły człowiek w swej pysze prześladuje biednego i chwyta go podstępem, jaki obmyślił.
WarPra	Bezbożny zaś się pyszni i dręczy biedaków, a winien wpaść w sidła, które sam zastawił.
STB	W swojej pysze niegodziwy ściga biednego; niech sami wpadną w knowania, które zaplanowali.
EIB	Bezbożni zuchwale niszczą ubogiego! Wydaj ich na pastwę intryg, które obmyślili.

Ps 10,3

PsFlor	(9:24) Bo sie chwali grzesznik w żądzach dusze swojej i zgłobliwy błogosławion jest.
PsPul	(9:24) Iże chwalon bywa grzeszny w żądze dusze swej i złosny błogosławion bywa.
Wuj1923	Albowiem pochwalon bywa grzesznik w żądzach duszy swéj: a niesprawiedliwy bywa błogosławion.
Gda1881	Bo się chlubi niezbożnik w pożądliwościach duszy swojej, a łakomy błogosławi sobie a draźni Pana.
Gda2017	Bo niegodziwy chełpi się pragnieniem swej duszy, a chciwiec błogosławi sobie i znieważa PANA.
PsBycz	Boć chełpi-się bezbożny, z żądzy duszy-swojéj; a-skąpcę błogosławi, do-gniéwu-pobudzając Pana.
Goet	Albowiem bezbożny chlubi się z pożądliwości duszy swej, błogosławi chciwca i pogardza Panem.
PsCylk	Albowiem chlubi się niegodziwy żądzą duszy swojéj, a łupieżca bluźni, lży Boga.
PsKrusz	Oto chlubi się bezbożnik w pożądliwościach swej duszy, a łakomy błogosławi sobie, drażniąc Boga.
PsAszk	Bo choć wielbi niegodziwiec, rozkoszując się pożądliwością duszy, i choć błogosławi ten, co za zyskiem nieprawym goni - bluźni on Jehowie.
PsSzer	Bo bezbożnik pyszni się swą żądzą, a lichwiarz bluźni Bogu, lży Pana.
Tys1	(9:24) {Nun} Bo chełpi się grzesznik w swej pożądliwości, bluźni drapieżca i pogardza Panem.
Tys5	{Nun}Bo występny się chełpi swoim pożądaniem, bluźni drapieżca i pogardza Panem.
Bryt	Bo pyszni się bezbożny zachcianką swoją, A chciwiec bluźni, znieważa Pana.
Pozn	Niegodziwiec chełpi się swą zachłannością, zdzierca pochlebia sam sobie.
WarPra	[Nun] I chełpi się pożądliwością swej duszy, dopuszcza się grabieży oraz bluźnierstw i znieważa Pana.
STB	Niegodziwy chlubi się żądzą swej duszy, a łupieżca bluźni oraz lży BOGA.
EIB	Bo bezbożny się puszy swymi pragnieniami I chciwiec sobie dogadza. Zły znieważa PANA,

Ps 10,4

PsFlor	(9:25) Rozgniewał jest Boga grzeszny, podług mnożstwa gniewu swego nie szukać będzie. (9:26a) Nie Boga przed obliczym jego,
PsPul	(9:25) Rozgniewał Boga grzesznik, podług wielikości gniewu swego nie będzie szukał. (9:26a) Nie jest Bog przed oczyma jego,
Wuj1923	Rozgniewał Pana grzesznik, według wielkości gniewu swego nie będzie szukał: niemasz Boga przed oblicznością jego.
Gda1881	Niepobożny dla pychy, którą po sobie pokazuje, nie pyta się o Boga; wszystka myśl jego, że niemasz Boga.
Gda2017	Niegodziwy przez pychę, którą po sobie pokazuje, nie szuka Boga; całe jego myślenie to że nie ma Boga.
PsBycz	Bezbożny, według-dumy twarzy-swéj nie pyta-się, o nic; że nie-ma Boga, wszystkie myśli-jego.
Goet	Bezbożny mniema w pysze swej: "Bóg nie będzie tego badał". Wszystkie jego myśli są: "Niema Boga!"
PsCylk	Niegodziwy w wyniosłości ducha swego: nie karci On, niemasz Boga, są wszystkie myśli jego.
PsKrusz	Bezbożny dla pychy oblicza swego nie szuka Boga; wszystkie myśli jego, że niemasz Boga.
PsAszk	Bezbożny, jako gdy wzbije się jego pożądanie, wcale on nie pyta, - "niemasz Boga", oto treść wszystkich jego zbrodniczych zamierzeń,
PsSzer	Bezbożnik myśli w pysze swej: Nie dba o to. Nie ma Boga. To wszystkie myśli jego.
Tys1	(9:25) W pysze umysłu powiada niezbożny: «Nie pomści; nie ma Boga»: oto jest całe jego rozumienie.
Tys5	W pysze swojej powiada występny: Nie pomści; nie ma Boga - oto jest całe jego myślenie.
Bryt	Bezbożny myśli w pysze swojej:Nie będzie dochodził... Nie ma Boga. Oto całe rozumowanie jego.
Pozn	Bezbożny w swej zuchwałości okazuje Jahwe wzgardę: "Nie będzie karał! Nie ma Boga!" - to całe jego rozumowanie.
WarPra	Pyszniąc się mówi bezbożnik: Nie ma kary Bożej, nie ma wcale Boga. I nic więcej nie myśli.
STB	Niegodziwy w wyniosłości swojego ducha powiada: Nie ma Boga, On nie karci – takie są wszystkie jego myśli.
EIB	Wyniośle powtarza: Bóg? On nie istnieje. Nie będzie dochodził. Oto cała mądrość! - Taka mu przewodzi.

Ps 10,5

PsFlor	(9:26b) pobrudzony są drogi jego we wszeliki czas. (9:27) Odjęty będą sądowie twoji od oblicza jego, wszem nieprzyjacielom swojim będzie panać.
PsPul	(9:26b) pokalony są drogi jego wszelikiego czasu. (9:27) Oddalony będą sądy twoje od oblicza jego, wszem nieprzyjacielom swym będzie panował.
Wuj1923	Splugawione są drogi jego na każdy czas: bywają odjęte sądy twoje od obliczności jego: nad wszystkimi nieprzyjacioły swymi będzie panował.
Gda1881	Darzą mu się drogi jego na każdy czas; dalekie są sądy twoje od niego; sapa przeciwko wszystkim nieprzyjaciołom swym.
Gda2017	Jego drogi zawsze są ciężkie, twoje sądy są zbyt daleko od niego, parska na wszystkich swoich wrogów.
PsBycz	Trwają, nałogi-jego w-każdym czasie; wysokość sądów-Twych, daleko od-niego; on, co do wszech wrogów-swych, nadyma-się nad-nimi.
Goet	W każdym czasie udają mu się drogi jego; wysoko są sądy Twoje, dalekie są od niego; szydzi ze wszystkich swoich przeciwników.
PsCylk	Szczęśliwe są drogi jego każdego czasu; wysoko sądy Twoje, daleko od niego; na wszystkich przeciwników swoich nadyma się.
PsKrusz	Darzą się drogi jego na każdy czas. Dalekie sądy Twoje od niego; unosi się na wszystkich swoich nieprzyjaciół.
PsAszk	Wstrząsają drogi jego każdego czasu wszystkiem, co wzniosłe, prawa Twe równie przeciwne mu są jak dalekie a jednak wszystkich swych przeciwników niemi właśnie odstrasza.
PsSzer	Drogi jego zawsze są pomyślne. Dalekie są sądy Twoje od niego, szydzi z wszystkich przeciwników swoich.
Tys1	(9:26) Na każdy czas pomyślne jego drogi; a sądy Twe dalekie są od jego myśli: i gardzi wszelkim swoim przeciwnikiem.
Tys5	Drogi jego układają się zawsze szczęśliwie; Twe wyroki zbyt są wzniosłe dla niego; parska na wszystkich swoich przeciwników.
Bryt	Zabiegi jego w każdym czasie udają się, Sądy twoje nie obchodzą go, Wszystkimi przeciwnikami gardzi.
Pozn	Przedsięwzięciom jego zawsze towarzyszy powodzenie; nakazy Twoje nic go nie obchodzą, a wszystkich wrogów swoich lekceważy.
WarPra	Cokolwiek czyni, zawsze wiedzie mu się dobrze, za wysoko i za daleko są dlań Twe wyroki, drwi sobie ze wszystkich przeciwników swoich.
STB	Jego drogi są szczęśliwe w każdym czasie. Wysoko oraz daleko od niego są Twoje sądy; nadyma się na wszystkich swoich przeciwników.
EIB	Na jego drogach - zawsze powodzenie. Twoje sądy? - Są zbyt wzniosłe dla niego. Gwiżdże na nieprzyjaciół,

Ps 10,6

PsFlor	(9:28) Rzekł wiem jest w siercu swojem: Nie poruszon będę od pokolenia w pokolenie przeze zła.
PsPul	(9:28) Bo rzekł w siercu swym: Nie poruszon będę od pokolenia w pokolenie bez złego.
Wuj1923	Mówił bowiem w sercu swojem: Nie będę poruszon od wieku do wieku, bez złego.
Gda1881	Mówi w sercu swem: Nie będę wzruszony od narodu do narodu; bo się nie boję złego.
Gda2017	Mówi w swoim sercu: Nie zachwieję się, nie zaznam zła po wszystkie pokolenia.
PsBycz	Myśli, w sercu swém: Nie zachwieję-się; w-przeciągu-wieku i-życia, tak nie będę w-nieszczęściu.
Goet	Mówi w sercu swojem: "Nigdy nie zachwieję się, od pokolenia do pokolenia nie będę w nieszczęściu".
PsCylk	Mówi w sercu swém: nie zachwieję się, od pokolenia do pokolenia nie będę w złéj doli.
PsKrusz	Mówi w sercu swem: "nie będę poruszony na wieki, ponieważ nie poczuwam się do złego".
PsAszk	W swem sercu on mniema: "jam niewzruszalny, - na wiek wieków, i mnie będzie chyba niezgorzej".
PsSzer	Mówi w sercu swoim: Ja się nie zachwieję, nieszczęście nigdy mnie nie dotknie.
Tys1	(9:27) Rzecze w swym sercu: «Ja się nie zachwieję: w najdalsze pokolenia nie zaznam niedoli».
Tys5	Myśli on sobie: Ja się nie zachwieję; nie zaznam niedoli po najdalsze pokolenia.
Bryt	Mówi w sercu swoim:Nie zachwieję się, Nigdy nie spotka mnie nieszczęście.
Pozn	Mówi sobie: "Ja się nie zachwieję, bez niepowodzeń kroczę śmiało naprzód w przyszłe czasy".
WarPra	Powtarza w swym sercu: Nigdy się nie ugnę, nie zaznam niedoli po wszystkie pokolenia.
STB	Tak mówi w swoim sercu: Nie zachwieję się, od pokolenia do pokolenia nie spotka mnie zła dola.
EIB	Mówi w swoim sercu: Moje powodzenie przetrwa pokolenia. I zaręcza: Mym udziałem szczęście, nie niedola!

Ps 10,7

PsFlor	(9:29) Jegoż poklęcia usta pełna są i gorzkości, i lści, pod językiem jego robota i leść.
PsPul	(9:29) Jegoż usta złorzeczenia pełny są i gorzkości, i zdrady, pod językiem jego robota i boleść.
Wuj1923	Którego usta pełne są złorzeczeństwa i gorzkości i zdrady: pod językiem jego praca i boleść.
Gda1881	Usta jego pełne są złorzeczeństwa, i chytrości, i zdrady; pod językiem jego uprzykrzenie i nieprawość.
Gda2017	Jego usta pełne są przekleństw, zdrady i podstępu, pod jego językiem krzywda i nieprawość.
PsBycz	Przeklęctwa, usta-jego, pełne, i-podstępów i-gwałtu; pod językiem-jego, krzywda i-nieprawość.
Goet	Usta jego są pełne przekleństwa, obłudy i ucisku; pod językiem jego kryje się utrudzenie i bieda.
PsCylk	Bluźnierstwa usta jego są pełne, podstępu i zdrady, a na języku jego niecność i nieprawość.
PsKrusz	Usta jego pełne są złorzeczeństwa i chytrości, i zdrady; pod językiem jego przewrotność i nieprawość.
PsAszk	Przekleństwa pełne są jego usta, a fałsz i obłuda pod jego językiem, trud bolesny i nieprawość.
PsSzer	Usta jego pełne są klątwy, podstępu i zdrady, pod językiem jego złość i niegodziwość.
Tys1	(9:28) {Pe} Usta jego pełne przekleństwa, zdrady i podstępu, na języku ma słowa mozołu i udręki.
Tys5	{Pe} Usta jego pełne przekleństwa, zdrady i podstępu, na jego języku udręka i złośliwość.
Bryt	Przekleństwa pełne są usta jego, także fałszu i obłudy, Pod językiem jego jest krzywda i nieprawość.
Pozn	Usta jego pełne są przekleństw, podstępów i gwałtu, a pod językiem jego [gnieździ się] złość i przewrotność.
WarPra	[Pe] Jego usta pełne przekleństw, kłamstw i podstępu, a językiem tylko niszczy i dręczy.
STB	Jego usta są pełne bluźnierstwa, podstępu i zdrady, a na jego języku niecność oraz nieprawość.
EIB	Jego usta są pełne fałszu i zniewagi, A pod językiem - krzywda i nieprawość.

Ps 10,8

PsFlor	(9:30) Siedzi we skryci z bogatymi w tajnicach, by ubił przezwinnego. (9:31a) Oczy jego na ubogiego źrzyta,
PsPul	(9:30) Siedzi w załogach z bogatymi w tajemnicach, aby zabił niewinnego. (9:31a) Oczy jego na ubogiego patrzą,
Wuj1923	Siedzi na zdradzie z bogatymi w skrytościach, aby zabił niewinnego: oczy jego upatrują ubogiego.
Gda1881	Siedzi, czyhając we wsiach, w skrytościach zabija niewinnego; oczy jego upatrują ubogiego.
Gda2017	Siedzi w zasadzkach wsi, w ukryciach zabija niewinnego, jego oczy wypatrują ubogiego.
PsBycz	Usadowion, w-zasadzkach wiejskich; on, w-kryjówkach, zabija niewinnego; oczy-jego, za-biédakiem ślédzą.
Goet	Siedzi czyhając w zasadzce; w skrytości zabija niewinnego; oczy jego upatrują bezbronnego.
PsCylk	Siedzi w zasadzce po zagrodach, w kryjówkach godzi na niewinnego; oczy jego nieszczęsnego śledzą.
PsKrusz	Siedzi, czyhając na podwórzach ukryty, aby zabić niewinnego; oczy jego upatrują niewinnego.
PsAszk	Rozsiada się, - czatując na rojnych placach, w ukryciu - morduje niewinnego, oczy jego czychają na najbiedniejszego.
PsSzer	Czyha w zasadzkach zagród, skrycie zabija niewinnego, oczy jego śledzą nieszczęśliwego.
Tys1	(9:29) Siedzi w zasadzce przy drogach i niewinnego zabija w ukryciu; {Ain} oczy jego śledzą za biedakiem.
Tys5	Siedzi w zasadzce przy drogach i niewinnego zabija w ukryciu; oczy jego śledzą biedaka.
Bryt	Czatuje za węgłem zagród, Skrycie zabija niewinnego; Oczy jego wypatrują nieszczęśnika.
Pozn	Siedzi zaczajony w opłotkach, by w ukryciu zabić niewinnego; oczy jego wypatrują nieszczęśnika;
WarPra	Ukrywa się podstępnie w zagrodach i czyha, by zgładzić prawego, [Ain] oczu swoich nie spuszcza z biedaków.
STB	Po zagrodach siedzi w zasadzce, w kryjówkach morduje niewinnego; jego oczy śledzą nieszczęsnego.
EIB	Zasadza się po opłotkach, W odludnych zaułkach morduje niewinnych I wypatruje kolejnej ofiary.

Ps 10,9

PsFlor	(9:31b) godzi we skryci jako lew w jaskini swojej. (9:32) Godzi, by ułapił ubogiego, ułapić ubogiego, gdy przyciąga ji. (9:33a) W sidle swojem uśmierzył ji,
PsPul	(9:31b) grozi we skryciu jako lew w jaskini swojej. (9:32) Grozi, aby ułapił ubogiego, ułapić ubogiego, kiedy ji przyciąga. (9:33a) W sidle swoim uśmierzy ji,
Wuj1923	Tai się na zdradzie w skrytem miejscu, jako lew w jamie swojéj: zastawia sidła, aby uchwycił ubogiego, aby połapił ubogiego, gdy go przyciągnie.
Gda1881	Czyha w skrytem miejscu, jako lew w jamie swojej; dybie jakoby uchwycił ubogiego, ułapiwszy go ciągnie do sieci swojej.
Gda2017	Czyha w kryjówce jak lew w swej jaskini; czatuje, by schwytać ubogiego, porywa go i wciąga w swe sieci.
PsBycz	Czatuje w-kryjówce, jak-lew, w-łożysku-swojém; on-czyha na-porwanié biédnego; porywa nieszczęśliwego, z-wleczeniem-go, w-siéci-swojéj.
Goet	Czatuje w ukryciu jak lew w gęstwinie swojej; czatuje, aby schwytać nędznego; chwyta nędznego, pociągając go w sieć swoją.
PsCylk	Czai się w kryjówce, jak lew w gęstwinie, czycha by porwać biednego; porywa biednego, oplątując go w sidła swoje.
PsKrusz	Czyha w skrytem miejscu, jako lew w jamie, dybie, aby uchwycić ubogiego; uchwyciwszy ubogiego, ciągnie go do sieci swojej.
PsAszk	Czatuje w ukryciu, jako lew w swym gąszczu, czatuje, aby zgwałcić biedaka, gwałci biedaka, wciągając go w swe sidła.
PsSzer	Czyha w kryjówce jak lew w gęstwinie, czyha, aby porwać ubogiego, ciągnąć go do sieci swojej.
Tys1	(9:30) Zasadza się w kryjówkach, jak lew w swej jaskini; zasadza się, by porwać ubogiego: porywa ubogiego i w sieć swoją wciąga.
Tys5	{Ain} Zasadza się w kryjówce, jak lew w swej jaskini; zasadza się, by porwać ubogiego, porywa ubogiego i w sieć swoją wciąga.
Bryt	Czyha w kryjówce jak lew w gęstwinie, Czyha, aby porwać ubogiego. Porywa ubogiego, zarzucając sieć swoją.
Pozn	czai się w ukryciu jak lew w gęstwinie, czatuje, by schwytać biednego, i porywa biednego, wciągając go w swe sidła;
WarPra	Czai się w zasadzce jak lew w swojej jamie i zawsze jest gotów, by porwać biedaka, rzuca się nań i chwyta go we własne sieci.
STB	Czai się w kryjówce, jak lew w gęstwinie, czyha by porwać biednego; i ubogiego porywa, oplątując go w swoje sidła.
EIB	Czyha jak lew w zaroślach, Spada na ubogiego, Chwyta go i wciąga w swą matnię.

Ps 10,10

PsFlor	(9:33b) nakłoni sie i padnie, gdy panować będzie ubogim.
PsPul	(9:33b) nakłoni sie i padnie, gdy panować będzie ubogim.
Wuj1923	W sidle swojem poniży go: schyli się i padnie, gdy opanuje ubogie.
Gda1881	Przypada, przytula się, i rzuca się mocą swoją na wiele ubogich.
Gda2017	Schyla się, zniża się, od jego mocy padają ubodzy.
PsBycz	Ten, skurcza-się, zgina; a-upada, od-przemocy-jego, wielu strapionych.
Goet	Czai się i schyla, a bezbronny wpada w silne jego pazury.
PsCylk	Płaszczy się, czai, aż wpadną w moc jego nieszczęśni.
PsKrusz	Przypada, nachyla się i rzuca się w mocy swej na wielu ubogich.
PsAszk	Będzie upokorzony i poniżony, a w swej potężnej sile runie sromotnie..
PsSzer	Schyla się, przyczaja, nieszczęśliwi wpadają w szpony jego.
Tys1	(9:31) Schyla się, kładzie na ziemi, a od jego przemocy padają ubodzy.
Tys5	Schyla się, przysiada na ziemi, a od jego przemocy pada ubogi.
Bryt	Schyla się, przyczaja, I wpadają w szpony jego nieszczęśliwi.
Pozn	[gotując się do skoku] pochyla się, przyczaja, i całą siłą rzuca się na biedaka.
WarPra	Pochyla się, do ziemi przygniata i w końcu całkiem obezwładnia słabszego.
STB	Płaszczy się, czai, aż owi nieszczęśnicy wpadną w jego moc.
EIB	Już zgniótł sprawiedliwego - skulił się on i padł, Już w jego mocnych łapach znaleźli się nieszczęśni,

Ps 10,11

PsFlor	(9:34) Rzekł wiem jest w siercu swojem: Zapomniał jest Bog, odwrocił lice swoje, by nie widział do końca.
PsPul	(9:34) Bo rzekł w siercu swoim: Zapomniał Bog, odwrocił lice swoje, by nie widział do końca.
Wuj1923	Rzekł bowiem w sercu swojem: Zapomniał Bóg, odwrócił oblicze swe, aby nie widział do końca.
Gda1881	Mówi w sercu swem: Zapomnałci tego Bóg; zakrył oblicze swoje, nie ujrzy na wieki.
Gda2017	Mówi w swym sercu: Bóg zapomniał, zakrył swoje oblicze, nigdy nie zobaczy.
PsBycz	Myśli, w-sercu-swojém: Zapomniał mię Bóg; ukrył obliczé-swé; nie obaczy mię nigdy.
Goet	Mówi w sercu swojem: "Zapomniał to Bóg; skrywa oblicze Swoje, nigdy tego nie dojrzy".
PsCylk	Mówi w sercu swojém: zapomniał Bóg, zakrył oblicze Swoje, nie ujrzy na wieki.
PsKrusz	Rzekł w sercu swojem: "zapomniał Bóg, zakrył oblicze swoje, na wieki nie ujrzy".
PsAszk	Choć w duszy swej mniema: "Zapomniał Wszechmocny, zakrył swe oblicze, nie ujrzy nigdy".
PsSzer	Mówi w sercu swoim: Zapomniał Bóg, zakrył oblicze swoje, nigdy nie widzi.
Tys1	(9:32) Rzecze w swym sercu: «Bóg nie pamięta, odwraca swe oblicze, nigdy nie zobaczy».
Tys5	Mówi w swym sercu: Bóg nie pamięta, odwraca swe oblicze, nigdy nie zobaczy.
Bryt	Mówi w sercu swoim:Zapomniał Bóg, zakrył oblicze swoje... Nigdy nie będzie widział...
Pozn	Myśli sobie: "Bóg [o tym] nie pamięta, zakrył swe oblicze i niczego nie dostrzeże".
WarPra	I mówi sobie w sercu: Bóg mi to zapomni, odwraca swe oblicze i nie widzi niczego.
STB	Tak mówi w swoim sercu: Bóg zapomniał, zakrył Swoje oblicze, nie zobaczy na wieki.
EIB	A on uznał w sercu: Bóg ukrył swoją twarz I nigdy tego nie zobaczy.

Ps 10,12

PsFlor	(9:35) Wstań, Gospodnie Boże, i powyszona bądź ręka twoja, by nie z❬a❭pomniał ubogich.
PsPul	(9:35) Powstań, Gospodnie Boże, i powyszszona bądź ręka twoja, by nie zapomniał ubogich.
Wuj1923	Powstań, Panie Boże! niech się podniesie ręka twoja: nie zapominaj ubogich.
Gda1881	Powstańże, Panie Boże! podnieś rękę twoję; nie zapominajże ubogich.
Gda2017	Powstań, PANIE Boże, podnieś swą rękę; nie zapominaj o ubogich.
PsBycz	Wstań, Panie; o Boże! podnieś rękę-Twoję; nie zapominaj strapionych.
Goet	Powstań, Panie! Podnieś, Boże, rękę Swoją; nie zapominaj nędznych!
PsCylk	Powstań Boże, Panie podnieś dłoń Twoję, nie zapominaj uciśnionych!
PsKrusz	Powstań Boże, Panie, podnieś rękę swą, nie zapominaj o ubogich!
PsAszk	Powstań, o Jehowo, wznieś dłoń Twą, wszechmocny Boże, nie zapomnij kornych a stale utrapionych.
PsSzer	Powstań, Panie! Boże, podnieś rękę swoją, nie zapomnij o ubogich!
Tys1	(9:33) {Kof} Powstań, o Panie, wznieś Twą rękę, Boże! Nie zapominaj o biednych!
Tys5	{Kof} Powstań, o Panie, wznieś swą rękę, Boże! Nie zapominaj o biednych!
Bryt	Powstań, Panie! Boże, podnieś rękę swoją, Nie zapominaj ubogich!
Pozn	Powstań, Jahwe! Boże, podnieś swą prawicę, nie zapominaj o nieszczęśliwych!
WarPra	[Kof] Powstań więc, o Panie, podnieś swą prawicę, nie zapominaj o tych, co gną się pod ciężarem.
STB	Powstań WIEKUISTY, podnieś Twoją dłoń, Boże, nie zapominaj uciśnionych.
EIB	Powstań, PANIE! Podnieś swą rękę, Boże! Nie zapomnij o losie ludzi pokrzywdzonych!

Ps 10,13

PsFlor	(9:36) Przecz jest rozgniewał grzeszny Boga? Rzekł wiem jest na siercu swojem: Nie będzie zyskować.
PsPul	(9:36) Przecz rozgniewał złosny Boga? Bo rzekł w siercu swem: Nie będzie szukał [Bog].
Wuj1923	Dla czego niezbożnik rozdraźnił Boga? bo mówił w sercu swem: Nie będzieć się pytał.
Gda1881	Przeczże niezbożnik draźni Boga, mówiąc w sercu swem: Nie będziesz się o tem pytał?
Gda2017	Dlaczego niegodziwy znieważa Boga? Mówi w swym sercu: Nie będziesz się upominał.
PsBycz	Dlaczego, do-gniéwu-pobudza, bezbożny, Boga? myśli, w-duchu-swym; że, o to, nie będziesz-się-pytał.
Goet	Dlaczego bezbożny pogardza Bogiem, mówiąc w sercu swojem: "Nie będziesz tego badał?"
PsCylk	Czemuż ma lżyć niegodziwiec Pana; mawiać w sercu swojém: Ty nie poszukujesz.
PsKrusz	Dlaczegoż bezbożnik drażni Pana, mówiąc w sercu swojem: "nie będzie się o to pytał"?
PsAszk	Czemużby miał niegodziwiec bezcześcić Boga, i w sercu swem mniemać, że Ty nie żądasz obrachunku?
PsSzer	Dlaczego bezbożnik ma urągać Bogu, mówić w sercu swoim: Nie karzesz.
Tys1	(9:34) Dlaczego gardzi niezbożny Bogiem, rzecze w swym sercu: «Nie pomści»?
Tys5	Dlaczego występny gardzi Bogiem, mówi w swym sercu: Nie pomści?
Bryt	Dlaczego bezbożny ma urągać Bogu, Mówić w sercu swoim: Nie będziesz dochodził.
Pozn	Czemu bezbożny śmie bluźnić Bogu i myśleć sobie: "Nie będzie karał"?
WarPra	Czemuż to bezbożnik ma znieważać Boga i mówić sobie w sercu, że nie karzesz nikogo?
STB	Czemu niegodziwiec ma lżyć Boga i mawiać w swoim sercu, że Ty nie poszukujesz.
EIB	Dlaczego bezbożni mają bluźnić Tobie? Mówić w swoim sercu: Nie będzie dochodził?

Ps 10,14

PsFlor	(9:37) Widzisz, bo ty trud i boleści znamionujesz, iżby dał je w ręce twoje. (9:38) Tobie jest zostawion ubogi, sirocie ty będziesz pomocnik.
PsPul	(9:37) Widzisz, eż ty trud i boleści znamionasz, aby je dał w ręce twoje. (9:38) Tobie ostawion jest ubogi, sirocie ty będziesz pomocnik.
Wuj1923	Widzisz, (bo ty na boleść i na utrapienie patrzysz) abyś je podał w ręce twoje. Tobie zostawiony jest ubogi: sierocie ty będziesz pomocnikiem.
Gda1881	Ale ty widzisz ucisk, i krzywdę upatrujesz, abyś im odpłacił ręką twą; na ciebieć się spuścił ubogi, tyś jest pomocnikiem sierocie.
Gda2017	Lecz ty widzisz utrapienie i patrzysz na krzywdę, aby za nie odpłacić twą ręką. Na ciebie się zdaje ubogi, ty jesteś pomocnikiem sierocie.
PsBycz	Widziałeś, przecié; bo Ty, krzywdę, i smutek, oglądasz; odwet, w-ręku-Twoim; na-Ciebie spuszcza-się nieszczęśliwy; siérocie, Ty bywasz pomocnikiem.
Goet	Ale Ty widziałeś, bo patrzysz na utrudzenie i zgryzotę, aby odpłacić im ręką Swoją; Tobie powierza siebie bezbronny, sierocie jesteś pomocnikiem.
PsCylk	Widzisz jednak Ty! niecność i krzywdę widzisz, by odpłacić ręką Twoją, na Tobie polega nieszczęśliwy, osieroconego Ty byłeś pomocą.
PsKrusz	Ty widzisz, ponieważ utrapienie i krzywdę rozważasz, abyś im odpłacił ręką Twoją. Na Ciebie spuścił się ubogi! Tyś jest pomocnikiem sierocie.
PsAszk	Ty patrzysz i widzisz: trud bolesny i zgryzoty, rozdzielając je Twą dłonią, kiedy, je na Ciebie zda Twój nieborak, boć wszystko, co biedne i osierocone w Tobie ma wspomożyciela.
PsSzer	Ty widzisz, bo Ty zważasz na trud i cierpienie, aby to ująć w ręce swe. Na Ciebie zdaje się nieszczęśliwy, Tyś pomocą sierocie.
Tys1	(9:35) {Resz} A Ty to widzisz: na trud i boleść Ty zważasz, aby je wziąć w swoje ręce. Tobie się biedny poleca, Tyś pomocnikiem sierocie!
Tys5	{Resz} A Ty widzisz trud i boleść, patrzysz, by je wziąć w swoje ręce. Tobie się biedny poleca, Tyś opiekunem sieroty!
Bryt	Ty zaś widzisz, bo patrzysz na trud i utrapienie, Aby to ująć w ręce swoje. Na tobie polega nieszczęśliwy, Tyś pomocą sierocie.
Pozn	Ty przecież to widzisz, Ty patrzysz na nędzę i cierpienie, by za nie odpłacić swą prawicą. W Tobie nadzieja biednego i sieroty, Ty [im] śpieszysz z pomocą.
WarPra	[Resz] A przecież Ty sam widzisz, patrzysz na trud i boleści. Wiesz, że ubogi Ci ufa, Tyś opiekunem sieroty.
STB	Ty jednak widzisz; widzisz niecność i krzywdę, aby odpłacić Twą ręką; na Tobie polega żebrzący, Ty byłeś pomocą sieroty.
EIB	Wiesz o tym, bo Ty zważasz na krzywdę i żal, Ty potrafisz ująć sprawy w swoje ręce. Nieszczęśnik polega na Tobie, Jesteś pomocą sierocie.

Ps 10,15

PsFlor	(9:39) Zetrzy ramię grzesznego i zgłobliwego; szukan będzie grzech jego, a nie nalezion będzie.
PsPul	(9:39) Zetrzy ramię grzesznego i złościwego; szukan będzie grzech jego, i nie będzie nalezion.
Wuj1923	Skrusz ramię grzesznika i złośnika: będą szukać grzechu jego a nie najdą.
Gda1881	Potrzyj ramię niepobożnego i złośnika, dowiaduj się o jego niezbożności, aż go nie stanie.
Gda2017	Złam ramię niegodziwego i złego, dochodź jego nieprawości, aż jej już nie będzie.
PsBycz	Złam ramię bezbożnego i-złośliwego; ślédź bezbożności-jego dopóki nie znajdziesz.
Goet	Złam ramię bezbożnego i złego, ścigaj bezprawie jego, tak, aż nie będzie już znalezione.
PsCylk	Skrusz ramię niegodziwca; a złoczyńcy, obyś złości jego szukał, a nie znalazł więcéj.
PsKrusz	Skrusz ramię bezbożnego i grzesznika, badaj jego bezbożność póki nie przepadnie.
PsAszk	Strzaskaj ramię niegodziwca, a złego - gdy będziesz dochodził jego niegodziwości, obyś już nie znalazł.
PsSzer	Złam ramię bezbożnika i złoczyńcy! Ukarz go za niegodziwość, by jej nie było!
Tys1	(9:36) {Szin} Skrusz ramię grzesznika i zło czyniącego: ukarzesz złość jego i zginie.
Tys5	{Szin} Skrusz ramię występnego i złego, pomścij jego nieprawość, by już go nie było.
Bryt	Złam ramię bezbożnego i złoczyńcy! Dochodź niegodziwości jego, aby jej nie było!
Pozn	Złam ramię bezbożnika i skrusz je, ukarz jego zbrodnię, by się już nigdy nie powtórzyła!
WarPra	[Szin] Połam ręce bezbożnym i grzesznym, ukarz ich zbrodnie i spraw, by ich więcej nie było.
STB	Skrusz ramię niegodziwca i złoczyńcy; tak, byś szukał jego złości, ale więcej nie znalazł.
EIB	Złam ramię bezbożnego i niegodziwego, Ścigaj podłość, wypleń ją do cna.

Ps 10,16

PsFlor	(9:40) Gospodzin krolewał na wieki i na wieki wiekom; zginiecie pogani z ziemie jego.
PsPul	(9:40) Gospodzin będzie krolował na wieki i na wieki wiekom; zginiecie pogani z ziemie jego.
Wuj1923	Pan będzie królował wiecznie, i na wieki wieków: wyginiecie poganie z ziemie jego.
Gda1881	Pan jest królem na wieki wieczne; ale narody zginą z ziemi jego.
Gda2017	PAN jest Królem na wieki wieków, z jego ziemi zniknęły narody.
PsBycz	Pan, Królem, ciągle i-wiecznie; wyginęły ludy z-kraju-Jego.
Goet	Pan jest królem na zawsze i na wieki, wyginęły narody z ziemi Jego.
PsCylk	Bóg królem na wieki wieków, znikną pogany z ziemi Jego.
PsKrusz	Bóg jest królem na wieki wieków; narody zginą z ziemi Jego.
PsAszk	Jehowa jest królem po wieczne czasy, giną narody z Jego ziemi, -
PsSzer	Pan jest Królem na wieki wieczne; poganie znikną z ziemi Jego.
Tys1	(9:37) Pan jest królem na wieki wieków, z Jego ziemi zniknęli poganie.
Tys5	Pan jest królem na wieki wieków, z Jego ziemi zniknęli poganie.
Bryt	Pan jest królem na wieki wieków; Z ziemi jego znikną poganie.
Pozn	Jahwe jest królem po wieczne czasy, obce narody zniknęły z Jego kraju!
WarPra	A Pan jest Królem na wieki i nie ma już pogan na Jego ziemi.
STB	BÓG jest Królem na wieki wieków, poganie znikną z Jego ziemi.
EIB	PAN jest królem na wieki! Z Jego ziemi znikną narody.

Ps 10,17

PsFlor	(9:41) Żądzą ubogich wysłyszał Gospodzin; nastrojenie jich sierca słyszało jest ucho twoje.
PsPul	(9:41) Żądzą ubogich wysłyszał Gospodzin; zgotowanie sirc jich słyszało ucho twoje.
Wuj1923	Żądzę ubogich wysłuchał Pan: przygotowanie serca ich usłyszało ucho twoje.
Gda1881	Żądości pokornych wysłuchiwasz, Panie! utwierdzasz serca ich, nachylasz ku nim ucha twojego.
Gda2017	Usłyszałeś pragnienia pokornych, PANIE, utwierdzisz ich serca, nakłonisz swego ucha;
PsBycz	Ty, żądania pokornych, wysłuchiwasz, o Panie! utwiérdzasz sercé-ich; Ty-nadstawiasz ucha-Twego;
Goet	Pragnienie pokornych słyszysz, Panie; wzmacniasz serce ich i kierujesz ku nim ucho Swe,
PsCylk	Życzenia uciśnionych usłyszysz o Boże; pokrzepisz ich serce, wysłucha ucho Twoje.
PsKrusz	Pragnienia ubogich wysłuchujesz, Boże! umacniasz serce ich, nakłaniasz ucha swego,
PsAszk	A wszak Ty masz zrozumienie dla rozkosznych pragnień ludzi pokornych, Ty ich serca czynisz podatnemi, pilnie nastawiasz im ucha,
PsSzer	Wysłuchujesz, o Panie, życzenia pokornych, utwierdzasz ich serca, nakłaniasz ucha Twego,
Tys1	(9:38) {Taw} Tęsknotę nieszczęśliwych usłyszałeś, Panie, umocniłeś ich serca, nakłoniłeś ucha,
Tys5	{Taw} Panie, usłyszałeś pragnienie pokornych, umocniłeś ich serca, nakłoniłeś ucha,
Bryt	Westchnień biedaków wysłuchujesz, Panie; Utwierdzasz ich serca, nastawiasz uważnie ucha swego,
Pozn	Wysłuchałeś życzenia ubogich, o Jahwe, nakłoniłeś ucha na pragnienie ich serca,
WarPra	[Taw] O Panie, tyś zaspokoił pragnienia ubogich, umocniłeś ich serca, wszystkich wysłuchałeś.
STB	WIEKUISTY, usłyszysz życzenia uciśnionych, pokrzepisz ich serce, wysłucha ich Twoje ucho.
EIB	Wysłuchaj, PANIE, pragnień ludzi ubogich, Wzmocnij ich serca, wytęż swój słuch,

Ps 10,18

PsFlor	(9:42) Sędzi sirocie i cichemu, iżby więcej nie śmiał wyszyć sie człowiek na ziemi.
PsPul	(9:42) Sędzi sirocie i pokornemu, aby więce nie śmiał wyszszyć się człowiek na ziemi. Sława ❬...❭
Wuj1923	Abyś uczynił sąd sierocie i chudzinie, aby się więcéj nie ważył wielmożyć człowiek na ziemi.
Gda1881	Abyś sąd uczynił sierocie i chudzinie, aby go więcej nie trapił człowiek śmiertelny na ziemi.
Gda2017	Aby bronić sieroty i udręczonego, aby śmiertelny człowiek nie gnębił już na ziemi.
PsBycz	Ku wymierzeniu należytości siérocie, i-strapionemu; aby-nie przyczyniał-się więcéj do-okropności, człowiek z téj-ziemi.
Goet	Aby przywrócić prawo sierocie i utrapionemu, by się więcej nad nimi nie panoszył człowiek ziemski.
PsCylk	Byś sprawiedliwość wymierzył sierocie i uciśnionemu, by nie wielmożył się więcéj człowiek téj ziemi.
PsKrusz	abyś sądził sierotę i opuszczonego, by więcej nie przydawał ku utrapieniu Jego człowiek na ziemi.
PsAszk	Aby sąd uczynić sierocie i poniżonemu, aby nędznik nie wytrącał więcej gwałtem nędznego ze świata.
PsSzer	broniąc prawa sieroty i uciśnionego. Już nigdy śmiertelnik nie będzie postrachem ziemi.
Tys1	(9:39) abyś strzegł praw sieroty i uciśnionego i aby człowiek ziemi nie siał już postrachu.
Tys5	aby strzec praw sieroty i uciśnionego i aby człowiek [powstały] z ziemi nie siał już postrachu.
Bryt	Aby bronić prawa sieroty i uciśnionego, By człowiek z ziemi wzięty nie wzbudzał już postrachu.
Pozn	aby przywrócić prawo sierocie i uciśnionemu i aby nikt już nie siał postrachu w kraju.
WarPra	Sierotom i uciśnionym przyznałeś rację i żaden człowiek na ziemi nie sieje już grozy.
STB	Abyś wymierzył sprawiedliwość sierocie i uciśnionemu, aby się więcej nie przerażał człowiek na ziemi.
EIB	Przyznaj słuszność sierocie i uciśnionemu, Zwróć im z nawiązką, Niech śmiertelny człowiek zadrży z przerażenia.

Psalm 11

Ps 11,1

PsFlor	(10:1) W Bodze imam nadzieję. Kako mołwicie mojej duszy: Przeniesi sie na gorę jako wrobl?
PsPul	W koniec psalm Dawidow. (10:1) W Bodze imam nadzieję. Kako mołwicie duszy mojej: Przeniesi sie na gorę jako wrobl?
Wuj1923	(11:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. (11:2) W Panu ja ufam: jakóż mówicie duszy mojéj: Uciekaj na górę jako wróbel?
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. W Panu ja ufam. Jakoż tedy mówicie duszy mojej: Ulatuj jako ptak z góry swojej?
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. W PANU pokładam ufność. Jakże więc możecie mówić mojej duszy: Odleć jak ptak na twoją górę?
PsBycz	Naczelnikowi-muzyki, Psalm, Dawida, dany do grania. Do-Pana uciekam-się; jakże mówicie do-duszy-mojéj: Schroń-się na górę-waszę, jak ptak?
Goet	Przewodnikowi chóru. Od Dawida. NA Panu polegam; jak możecie mówić do duszy mojej: "Ulatuj jako ptak na waszą górę".
PsCylk	Przewodnikowi chóru; Dawida. Bogu powierzam się. Jakże wam mówić do duszy mojéj: schrońcie się na górę waszą, niby ptak.
PsKrusz	Przełożonemu chóru. (Psalm) Dawida. W Bogu zaufałem! Jakoż mówicie duszy mojej: "ulatuj jako ptak z góry waszej,
PsAszk	(11:1) Dyrygentowi. - (Psalm) Dawidowy. W Jehowie me schronienie, jakżesz śmiecie przymawiać mej duszy: "uciekajcie w góry wasze, o ptaki". (11:2) Bo tu oto niegodziwcy rychtują swój łuk, napinają swe strzały na cięciwie aż nadto, aby wśród ciemności ustrzelić tych, co prostego są serca.
PsSzer	Przewodnikowi chóru, Dawidowy. Ufam Panu: Jakżeż możecie mówić do mnie: Ulatuj jak ptak w góry!
Tys1	(10:1) Kierownikowi chóru. Dawidowy. Do Pana się uciekam; jakże mówicie mej duszy: «Niby ptak uleć na górę!»
Tys5	Kierownikowi chóru. Dawidowy. Do Pana się uciekam; dlaczego mi mówicie: Niby ptak uleć na górę!
Bryt	Przewodnikowi chóru. Dawidowy. Zaufałem Panu: Jakże możecie mówić do mnie: Ulatuj jak ptak w góry!
Pozn	[Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Dawida. U Jahwe szukam schronienia! Jakże możecie mówić do mnie: "Uciekaj w góry jak ptak!"
WarPra	Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. U Pana znalazłem schronienie. Jakże więc możecie mi mówić, żebym jak ptak ulatywał w góry?
STB	Przewodnikowi chóru; psalm Dawida. BOGU się powierzam. Jakże mówicie mojej duszy: Schroń się jak ptak, na górę.
EIB	Dla prowadzącego chór. Dawidowy. Zdałem się na PANA. Jak mi możecie doradzać: Kryj się w górach jak ptak?

Ps 11,2

PsFlor	(10:2) Bo owa grzesznicy naciągnęli są łęczyszcze swoje, nagotowali są strzały swoje w tule, iżbychą strzelali we ćmach imające prawa sierca.
PsPul	(10:2) Bo owa grze❬sz❭nicy naciągnęli łęczyszcze swoje, nagotowali strzały swoje w tule, iżby strzelali we ćmach prawego siercem.
Wuj1923	(11:3) Bo oto grzesznicy naciągnęli łuk: nagotowali strzały swe w sajdaku, aby postrzelali w ciemności prawych sercem.
Gda1881	Bo oto niepobożni naciągają łuk, przykładają strzałę swą na cięciwę, aby strzelali w ciemności na uprzejmych sercem.
Gda2017	Bo oto niegodziwi napinają łuk, kładą strzałę na cięciwę, aby w ciemności strzelać do tych, którzy są prawego serca.
PsBycz	Bo, oto, ci-bezbożni, naciągają łuk, zakładają strzały-swe, na strunę, ku-wystrzeleniu w ciemności, do-prawych serca.
Goet	Bo oto bezbożni naciągają łuk, układają strzałę swą na cięciwie, aby w ciemności strzelać do szczerych sercem.
PsCylk	Bo otóż niegodziwi napięli łuk, założyli strzałę na cięciwę, by wystrzelać w ciemności prawych sercem.
PsKrusz	bo oto bezbożni naciągają łuk, kładą strzałę swą na cięciwę, aby strzelali w ciemności na prawych sercem.
PsAszk	(11:3) A jeśliby rozpadły się podwaliny, cóżby począł mąż prawy?
PsSzer	Bo oto bezbożni napinają łuk, przykładają strzałę do cięciwy, aby w ciemności strzelać do prawych.
Tys1	(10:2) Bo oto grzesznicy łuk napinają, na cięciwę kładą swą strzałę, by w mroku razić prawych sercem.
Tys5	Bo oto grzesznicy łuk napinają, kładą strzałę na cięciwę, by w mroku razić prawych sercem.
Bryt	Bo oto bezbożni napinają łuk, Przykładają strzałę do cięciwy, Aby ukradkiem miotać ją na prawych.
Pozn	Bo oto złoczyńcy naciągają łuk i zakładają strzałę na cięciwę, by godzić wśród ciemności w ludzi prawych.
WarPra	A bezbożni już napinają łuki i na cięciwach układają strzały, by z ciemności wycelować dokładnie w ludzi o czystym sercu.
STB	Bo oto niegodziwi napięli łuk, na cięciwę założyli strzałę, by w ciemności wystrzelać prawych sercem.
EIB	Bo bezbożni napięli już łuk, Wycelowali strzały I czekają na zmrok, aby razić prawych -

Ps 11,3

PsFlor	(10:3) Bo cso jeś skonał, skazili są; ale prawy cso uczynił?
PsPul	(10:3) Bo, co jeś skonał, skazili; ale prawy co uczynił?
Wuj1923	(11:4) Albowiem, coś był sprawił, skazili: sprawiedliwy lepak co uczynił?
Gda1881	Ale zamysły ich będą skażone; bo sprawiedliwy cóż uczynił?
Gda2017	Gdy zostaną zburzone fundamenty, cóż może zrobić sprawiedliwy?
PsBycz	Gdy te-podstawy zburzone-będą, sprawiedliwy, cóż pocznie?
Goet	Gdy filary będą obalone, co wtedy pocznie sprawiedliwy?
PsCylk	Gdy podstawy zburzone będą, sprawiedliwy cóż uczyni.
PsKrusz	Lecz sieci ich będą zniszczone, sprawiedliwy bowiem cóż uczynił"?
PsAszk	(11:4) Jehowa w pałacu Swej Świętości, Jehowa, którego tron jest niebiesiech, - oczy Jego widzą, powieki Jego rozróżniają syny ludzkie.
PsSzer	Gdy podstawy będą zburzone, cóż pocznie sprawiedliwy?
Tys1	(10:3) Gdy walą się fundamenty, cóż może zdziałać sprawiedliwy?
Tys5	Gdy walą się fundamenty, cóż może zdziałać sprawiedliwy?
Bryt	Kiedy będą zburzone podstawy, Cóż pocznie sprawiedliwy?
Pozn	Gdy runą podwaliny, cóż zdoła osiągnąć sprawiedliwy?"
WarPra	Jeśli wszystko u podstaw się sypie, to co jeszcze może zrobić sprawiedliwy?
STB	Gdy będą zburzone podstawy; to sprawiedliwy co uczyni?
EIB	Tak, oni burzą podstawy! A sprawiedliwy - co uczynił?

Ps 11,4

PsFlor	(10:4) Gospodzin w kościele świętem swojem, Gospodzin, na niebiesiech stolec jego. (10:5) Oczy jego na ubogiego wzglądają, powieki jego pytają synow ludzskich.
PsPul	(10:4) Gospodzin w kościele świętym swoim, Gospodzin, na niebie stolec jego. (10:5) Oczy jego na ubogiego wzglądają, powieki jego pytają synow ludskich.
Wuj1923	(11:5) Pan w kościele swym świętym; Pan, w niebie stolica jego: oczy jego na ubogiego patrzą: powieki jego pytają synów ludzkich.
Gda1881	Pan jest w kościele świętem swoim, stolica Pańska jest na niebie; oczy jego upatrują, powieki jego doświadczają synów ludzkich.
Gda2017	PAN jest w swym świętym przybytku, tron PANA jest w niebie, jego oczy patrzą, jego powieki badają synów ludzkich.
PsBycz	Pan w-świątyni Swiętości-swéj; Pan ma, w-niebiosach, tron-swój; oczy-Jego, patrzą; a, rzęsy-powiek-Jego, wybadywają dzieci człowiecze.
Goet	Pan jest w przybytku Swoim świętym, Pan, którego tron jest na niebiosach; oczy Jego patrzą, powieki Jego doświadczają synów ludzkich.
PsCylk	Bóg w przybytku świętości Swojéj, Bóg, którego w niebiosach tron, oczy Jego widzą, powieki Jego badają synów ludzkich.
PsKrusz	Bóg jest w kościele świętym swoim; Stolica Pańska na niebiosach; oczy Jego upatrują, powieki Jego doświadczają synów ludzkich.
PsAszk	(11:5) Bóg sprawiedliwy Jehowa, doświadcza ou sprawiedliwych, lecz niegodziwca i tego, co gwałt ukochał, nienawidzi dusza Jego.
PsSzer	Pan jest w swym świętym przybytku, Pan, którego tron w niebie; oczy Jego patrzą, powieki Jego badają synów ludzkich.
Tys1	(10:4) Pan w świętym swoim przybytku; Pan — na niebiosach tron Jego. Oczy Jego patrzą, powieki Jego badają synów ludzkich.
Tys5	Pan w świętym swoim przybytku, Pan ma tron swój w niebiosach. Oczy Jego patrzą, Jego wzrok bada synów ludzkich.
Bryt	Pan jest w swym świętym przybytku, Pan, którego tron w niebie; oczy jego widzą, Powieki jego badają ludzi.
Pozn	Jahwe [mieszka] w swym świętym Przybytku, Jahwe ma w niebie swój tron. Oczy Jego patrzą [na świat], wzrok Jego śledzi synów ludzkich.
WarPra	A Pan przebywa w swoim świętym przybytku, tron zaś ma na niebiosach. Jego oczy patrzą z wysoka, wzrok Jego przenika ludzi.
STB	BÓG jest w Przybytku Swojej świętości; WIEKUISTY, którego tron jest w niebiosach; Jego oczy widzą, Jego powieki badają synów ludzkich.
EIB	PAN jest w swoim świętym przybytku, Ten, który swój tron ma w niebie. Jego oczu nie dotknęła ślepota, Swoim wzrokiem przenika synów ludzkich.

Ps 11,5

PsFlor	(10:6) Gospodzin pyta prawego i niemiłościwego, jenże wiem miłuje lichotę, nienawidzi swojej dusze.
PsPul	(10:6) Gospodzin pyta prawego i złosnego, ale jen miłuje złość, zawidzi duszę swą.
Wuj1923	(11:6) Pan pyta sprawiedliwego i niezbożnego: lecz kto miłuje nieprawość, ma w nienawiści duszę swoję.
Gda1881	Pan doświadcza sprawiedliwego; ale niepobożnego i miłującego nieprawość ma w nienawiści dusza jego.
Gda2017	PAN doświadcza sprawiedliwego, ale jego dusza nienawidzi niegodziwego i tego, kto kocha bezprawie.
PsBycz	Pan, sprawiedliwego doświadcza; ale-bezbożnego, i-miłującego zdziérstwo, nienawidzi duch-Jego.
Goet	Pan doświadcza sprawiedliwego, a bezbożnego i miłującego przemoc dusza Jego nienawidzi.
PsCylk	Bóg sprawiedliwego doświadcza, a niegodziwego i miłującego bezprawie nienawidzi dusza Jego.
PsKrusz	Bóg doświadcza sprawiedliwego, a bezbożnego i miłującego nieprawość nienawidzi dusza Jego.
PsAszk	(11:6) On spuści na niegodziwców deszcz zasadzek, - ogień i siarka i duch męczarnej popędliwości - oto ich dział i ich puhar.
PsSzer	Pan bada sprawiedliwego i bezbożnego, lecz nienawidzi tego, który kocha się w bezprawiu.
Tys1	(10:5) Pan bada sprawiedliwego i niezbożnego; nie cierpi Jego dusza tego, kto kocha nieprawość.
Tys5	Pan bada sprawiedliwego i występnego, nie cierpi Jego dusza tego, kto kocha nieprawość.
Bryt	Pan bada sprawiedliwego i bezbożnego, A nienawidzi tego, kto kocha bezprawie.
Pozn	Jahwe przypatruje się bacznie sprawiedliwemu i bezbożnemu, a tego, kto skory jest do gwałtu, ma w nienawiści.
WarPra	Bada Pan sprawiedliwego i grzesznika, a lubujących się w przemocy nienawidzi z całej duszy.
STB	BÓG doświadcza sprawiedliwego, ale Jego istota nie cierpi niegodziwego oraz tego, co miłuje bezprawie.
EIB	PAN bada sprawiedliwego i bada bezbożnego, A Jego dusza nienawidzi tego, kto kocha gwałt.

Ps 11,6

PsFlor	(10:7) Płynie na grzeszne sidła; ogień, siara i duch wełn część męki jich.
PsPul	(10:7) Dżdżyć będzie na grzeszniki sidło; ogień, siara i duch wełn część męki jich.
Wuj1923	(11:7) Wyleje jako deszcz na grzeszniki sidła: ogień i siarka i wiatr nawałności, część kubka ich.
Gda1881	Wyleje jako deszcz na niepobożnych sidła, ogień i siarkę, a wicher będzie cząstką kielicha ich.
Gda2017	Spuści na niegodziwych deszcz sideł, ognia i siarki, a palący wicher będzie udziałem ich kielicha.
PsBycz	On-spuści, na bezbożnych, pioruny, ogień, i-siarkę; a,-wiatr gorący, będzie udziałem kielicha-ich.
Goet	Zsyła na bezbożnych deszcz sideł; ogień, siarka i huragan parzący są działem kielicha ich.
PsCylk	Jakby deszcz spuszcza na niegodziwych błyskawice, ogień i siarkę, a wiatr spieki jest udziałem ich czary.
PsKrusz	Wyleje jako deszcz na bezbożnych sidła. Ogień i siarka i wicher burzliwy będzie cząstką kielicha ich.
PsAszk	(11:7) Gdyż sprawiedliwym jest Jehowa, miłuje On litościwe serca - prosto spogląda oblicze Jego.
PsSzer	Na bezbożnych zsyła węgle płonące i siarkę, a wicher palący jest udziałem ich kielicha.
Tys1	(10:6) Węgle ogniste i siarkę ześle na grzeszników; wiatr palący będzie ich udziałem.
Tys5	On sprawi, że węgle ogniste i siarka będą padać na grzeszników; palący podmuch wiatru będzie udziałem ich kielicha.
Bryt	Na bezbożnych zsyła deszcz rozżarzonych węgli i siarki, A wicher palący jest udziałem ich.
Pozn	Na bezbożnych spuszcza On deszcz rozżarzonych węgli i siarki, a wicher ognisty jest ich udziałem.
WarPra	Na bezbożnych spuszcza ogień i siarkę i dmie w ich stronę rozpalonym wichrem.
STB	Jakby deszcz spuszcza na niegodziwych błyskawice, ogień i siarkę, a działem ich kielicha jest wiatr spiekoty.
EIB	On zastawi na bezbożnych sidła, rzuci na nich ogień i grad, Palący wiatr będzie ich udziałem.

Ps 11,7

PsFlor	(10:8) Bo prawy Gospodzin i prawdy miłował jest; prawotę widziało lice jego.
PsPul	(10:8) Bo prawy Gospodzin i prawdy miłował; prawdę widziało oblicze jego. Sław❬a...❭
Wuj1923	(11:8) Albowiem sprawiedliwy Pan, i sprawiedliwość miłuje: prawość widziało oblicze jego.
Gda1881	Bo sprawiedliwy Pan, sprawiedliwość miłuje, na szczerego patrzą oczy jego.
Gda2017	Bo sprawiedliwy PAN kocha sprawiedliwość, jego oczy patrzą na prawego.
PsBycz	Bo sprawiedliwy Pan, sprawiedliwość miłuje; prawego, postrzéga obliczé-Jego.
Goet	Bo sprawiedliwy jest Pan i sprawiedliwość miłuje; pobożni oglądać będą oblicze Jego.
PsCylk	Bo sprawiedliwym jest Bóg, sprawiedliwość miłuje; prawi oglądać będą oblicze Jego.
PsKrusz	Bo sprawiedliwy Pan miłuje sprawiedliwość, na prawego patrzą oczy Jego.
PsAszk	(11:1) Dyrygentowi. - (Psalm) Dawidowy. W Jehowie me schronienie, jakżesz śmiecie przymawiać mej duszy: "uciekajcie w góry wasze, o ptaki".
PsSzer	Bo sprawiedliwy jest Pan, kocha sprawiedliwość, prawi oglądać będą oblicze Jego.
Tys1	(10:7) Bo Pan jest sprawiedliwy, kocha sprawiedliwość; prawi zobaczą Jego oblicze.
Tys5	Bo Pan jest sprawiedliwy, miłuje sprawiedliwość; ludzie prawi zobaczą Jego oblicze.
Bryt	Bo sprawiedliwy jest Pan, kocha sprawiedliwość, Prawi zobaczą oblicze jego.
Pozn	Bo Jahwe jest sprawiedliwy i miłuje sprawiedliwość. Prawi oglądać będą Jego oblicze.
WarPra	Pan jest sprawiedliwy i kocha czyny prawe, a sprawiedliwi zobaczą oblicze Jego.
STB	Bo WIEKUISTY jest sprawiedliwym, miłuje sprawiedliwość, to prawi będą oglądać Jego oblicze.
EIB	Gdyż PAN jest sprawiedliwy, On kocha sprawiedliwość. Prawi zobaczą Jego twarz.

Psalm 12

Ps 12,1

PsFlor	(11:1) Zbawiona mie uczyń, Gospodnie, bo niestatczył święty, bo zmaliły są sie prawdy od synow ludzskich.
PsPul	W koniec psalm Dawidow. (11:1) Zbawionym mię uczyń, Gospodnie, bo niestatczył święty, bo zmalały prawdy od synow ludskich.
Wuj1923	(12:1) Na koniec na oktawę, Psalm Dawidowi. (12:2) Zbaw mię, Panie; bo ustał święty; bo umniejszyły się prawdy od synów ludzkich.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi Seminit, pieśń Dawidowa. (12:2) Ratuj, Panie! boć już niestaje miłosiernego, a wyginęli uprzejmi z synów ludzkich.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Seminit. Psalm Dawida. Ratuj, PANIE, bo już nie ma pobożnego, zniknęli wierni spośród synów ludzkich.
PsBycz	(12:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania, na narzędziu Seminit zwaném, Psalm Dawida. (12:2) Dopomoż, Panie; bo skończył pobożny; bo ubyło wiernych, z-pomiędzy-dzieci człowieczych.
Goet	(12:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Na ośmiostrunnym instrumencie. Psalm Dawida. (12:2) Wybaw, Panie, bo przepada pobożny, a wyginęli wierni między synami ludzkimi.
PsCylk	(12:1) Przewodnikowi chóru, na ośm głosów. Psalm Dawida. (12:2) Dopomóż Boże, bo nie staje pobożnych, bo znikli wierni z pośród synów ludzkich.
PsKrusz	(12:1) Przełożonemu chóru. (Psalm) Dawida. W Bogu zaufałem! Jakoż mówicie duszy mojej: "ulatuj jako ptak z góry waszej, (12:2) Wybaw, Boże, boć już brak pobożnego, gdyż wyginęli sprawiedliwi wśród synów ludzkich.
PsAszk	(12:2) Wspomóż, o Jehowo, gdyż zanikł miłosierny, znikła wiara z pośród ludzi.
PsSzer	(12:1) Przewodnikowi chóru, na oktawę, psalm Dawida. (12:2) Wspomóż, Panie, bo nie staje pobożnego, bo wierni wyginęli wśród synów ludzkich.
Tys1	(11:1) Kierownikowi chóru. Na oktawę. Psalm. Dawidowy. (11:2) Ratuj, o Panie, bo braknie pobożnych, ustała wierność pośród synów ludzkich.
Tys5	(12:1) Kierownikowi chóru. Na oktawę. Psalm. Dawidowy. (12:2) Ratuj, Panie, bo nie ma pobożnych, zabrakło wiernych wśród ludzi.
Bryt	(12:1) Przewodnikowi chóru. Na oktawę. Psalm Dawidowy. (12:2) Wybaw, Panie, gdyż zabrakło pobożnychI nie ma już wiernych wśród ludzi.
Pozn	(12:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: w oktawie; Psalm Dawida. (12:2) Pośpiesz z pomocą, Jahwe, bo nie ma już pobożnych, zanikła wierność pośród synów człowieczych.
WarPra	(12:1) Dla kierującego chórem. Na oktawę. Psalm Dawida. (12:2) Wspomóż mnie, Panie, bo nie ma już prawych, i żadnej wierności pośród synów ludzkich.
STB	(12:1) Przewodnikowi chóru, na osiem głosów. Psalm Dawida. (12:2) Dopomóż WIEKUISTY, bowiem zabrakło pobożnych, gdyż zniknęli wierni spośród synów ludzkich.
EIB	(12:1) Dla prowadzącego chór. Na oktawę. Psalm Dawida. (12:2) Ratunku, PANIE! Bo brak Tobie oddanych, Nie ma uczciwych wśród ludzi.

Ps 12,2

PsFlor	(11:2) Prozności mołwili są każdy ku swemu bliźniemu, wargi lściwe w siercy i siercem mołwili są.
PsPul	(11:2) Prozna mołwili są każdy ku swemu bliźniemu [swemu], wargi łżywe w siercu i siercem mołwili są.
Wuj1923	(12:3) Marne rzeczy mówili każdy do bliźniego swego: wargi zdradliwe, w sercu i sercu mówili.
Gda1881	(12:3) Każdy mówi kłamstwo z bliźnim swoim: usty pochlebnemi, dwojakiem sercem mówią.
Gda2017	Wszyscy mówią kłamliwie do bliźniego, mówią schlebiającymi wargami i z obłudnym sercem.
PsBycz	(12:3) Obłudnie mawia każdy, z bliźnim-swoim, wargami pochlebnemi; oni, z-sercém dwoistém, mawiają.
Goet	(12:3) Fałsz mówią, każdy z bliźnim swoim; wargami pochlebnemi, dwoistem sercem mówią.
PsCylk	(12:3) Fałsz prawi jeden drugiemu, usty gładkiemi; dwojakiém sercem mówią.
PsKrusz	(12:3) Każdy mówi kłamstwo z bliźnim swoim: usty pochlebnemi, dwojakiem sercem mówią.
PsAszk	(12:3) Czczy kłam przyjaciel prawi przyjacielowi, gładkiemi usty i z sercem dwoistem wypowiada.
PsSzer	(12:3) Kłamstwo mówi jeden z drugim, mówią ustami pochlebnymi, nieszczerym sercem.
Tys1	(11:3) Każdy mówi kłamliwie do bliźniego swego, podstępnymi wargami mówią i sercem dwoistym.
Tys5	(12:3) Wszyscy mówią kłamliwie do bliźniego, mówią podstępnymi wargami i z sercem obłudnym.
Bryt	(12:3) Kłamliwie mówią jeden do drugiego pochlebstwa, Mówią nieszczerym sercem.
Pozn	(12:3) Okłamują się wzajemnie, pochlebstwa mają na ustach, a obłudę w sercu.
WarPra	(12:3) Jedni drugich okłamują nawzajem, fałszywy jest ich język i rozdwojone serce.
STB	(12:3) Gładkimi ustami jeden mówi drugiemu fałsz; mówią podwójnym sercem.
EIB	(12:3) Okłamują siebie, sypiąc pochlebstwami, Nie przestając nawzajem się zwodzić.

Ps 12,3

PsFlor	(11:3) Zgładzi Gospodzin wszystka usta lściwa i język wielikie rzeczy mołwiący.
PsPul	(11:3) Zgładzi Gospodzin wszelkie wargi łżywe i język wielmorzeczny.
Wuj1923	(12:4) Niech zatraci Pan wszelkie usta zdradliwe, i język hardzie mówiący.
Gda1881	(12:4) Niechajże Pan wytraci wszystkie wargi pochlebne, i język mówiący rzeczy wyniosłe.
Gda2017	Niech PAN wytępi wszystkie wargi schlebiające i język mówiący przechwałki.
PsBycz	(12:4) Odetniéj, Panie, wszystkie wargi pochlebne, język, mawiający dumnie;
Goet	(12:4) Wytępi Pan wszelkie wargi pochlebne i język mówiący wyniośle.
PsCylk	(12:4) Oby wytępił Bóg wszystkie usta gładkie, języki przemawiające z wysoka.
PsKrusz	(12:4) Niechaj wytraci Bóg wszystkie usta pochlebstwa - język mówiący rzeczy wyniosłe.
PsAszk	(12:4) Jehowa wytępi wszystkie gładkie wargi i język, co szumnie sobie poczyna.
PsSzer	(12:4) Oby Pan wytępił wszystkie wargi obłudne, język mówiący zuchwale!
Tys1	(11:4) Niech Pan wygubi wszystkie wargi chytre i język pochopny do wyniosłej mowy.
Tys5	(12:4) Niech Pan wygubi wszystkie wargi podstępne i język pochopny do zuchwałej mowy.
Bryt	(12:4) Niech Pan wytępi wszystkie wargi schlebiające, Język mówiący przechwałki!
Pozn	(12:4) Oby Jahwe wyniszczył wszelkie wargi przewrotne i wszelki język zuchwały,
WarPra	(12:4) Niech więc Pan wygubi wszystkie złe języki i wargi mówiące nieprawdę.
STB	(12:4) Oby BÓG wytępił wszystkie gładkie usta i języki, co przemawiają z wysoka;
EIB	(12:4) O, wytęp, PANIE, zakłamane wargi, Język mówiący wyniośle,

Ps 12,4

PsFlor	(11:4) Ktorzy są mołwili: Język nasz będziem wielbić, wargi nasze od nas są, kto nasz Gospodzin jest?
PsPul	(11:4) Ktorzy mołwili: Język nasz uwielmożymy, wargi nasze od nas są, kto nasz Gospodzin jest?
Wuj1923	(12:5) Którzy mówili: Język nasz uwielmożemy, usta nasze za nami są, któż jest panem naszym?
Gda1881	(12:5) Którzy mówią: Językiem naszym przewiedziemy, wargi nasze za nami są, któż jest panem naszym?
Gda2017	Oni mówią: Swoim językiem zwyciężymy, nasze wargi należą do nas, któż jest naszym panem?
PsBycz	(12:5) Tych, co mówią: Z-językami-naszemi pokonamy; wargi-nasze z-nami; któż panem nad-nami?
Goet	(12:5) Którzy mówią: "Językiem naszym przemożemy, wargi nasze są z nami, któż jest Panem naszym?"
PsCylk	(12:5) Którzy powiadają, przez nasz język jesteśmy potężni, wargi nasze z nami: któż panem naszym.
PsKrusz	(12:5) Którzy mówią: "językiem naszym umocnimy się, wargi nasze za nami są - któż jest panem naszym"?
PsAszk	(12:5) Tych, którzy mówią: "jeno tęgie miejmy języki, a dopomogą nam wargi nasze, - któż nam jest panem?
PsSzer	(12:5) Mówią oni: Język nasz mocą naszą, wargi nasze pomagają nam: Któż Panem naszym?
Tys1	(11:5) Tych, którzy mówią: «Naszą siłą język, usta nasze są dla nas, któż naszym jest panem?»
Tys5	(12:5) Tych, którzy mówią: Naszą siłą język, usta nasze nam służą, któż jest naszym panem?
Bryt	(12:5) Oni mówią: Przez język nasz jesteśmy mocni, Wargi nasze są z nami: Któż panem naszym?
Pozn	(12:5) tych, co się chełpią: "Język jest naszą potęgą; pomocą - wargi nasze. Któż nas przemoże?"
WarPra	(12:5) Powtarzają sobie: W języku jest nasza siła i na wargach moc nasza. Któż może się nam sprzeciwić?
STB	(12:5) powiadają: Przez nasz język jesteśmy potężni, nasze wargi są z nami; kto chce być naszym panem?
EIB	(12:5) Tych, którzy głoszą: Mowa naszą mocą, A wargi - sługą! Kto jest naszym panem?!

Ps 12,5

PsFlor	(11:5) Prze nędzę nieimających i prze łkanie ubogich ninie wstanę, mołwi Gospodzin. (11:6) Położę we zbawieniu twojem, pewnie będę czynić w niem.
PsPul	(11:5) Prze nędzę niemających i prze łkanie ubogich ninie wstanę, mołwi Gospodzin. (11:6) Położę we zbawieniu, pewnie działać będę w niem.
Wuj1923	(12:6) Dla nędze niedostatecznych i dla wzdychania ubogich teraz powstanę, mówi Pan: postawię w zbawieniu: śmiele będę poczynał w nim.
Gda1881	(12:6) Dla zniszczenia ubogich, i dla wołania nędznych teraz powstanę, mówi Pan; postawię w bezpieczności tego, na którego sidła stawiają.
Gda2017	Ze względu na ucisk ubogich i jęk nędzarzy teraz powstanę – mówi PAN – zapewnię bezpieczeństwo temu, na kogo zastawiają sidła.
PsBycz	(12:6) Z-powodu-gwałtu strapionych, z-powodu-jęku ubogich, teraz wstanę, rzekł Pan: będę-gotów do-pomocy, temu, co nadymano-się nad-nim.
Goet	(12:6) Z powodu przemocy nad nędznymi i wzdychania biednych powstanę teraz, mówi Pan; udzielę ratunku temu, który go pragnie.
PsCylk	(12:6) Wobec grabieży biednych, wobec jęku ubogich, teraz powstanę, rzecze Bóg; stawię w bezpieczeństwie tego, który tęskni za niém.
PsKrusz	(12:6) Dla zniszczenia ubogich, dla wołania znędzniałych, teraz powstanę, mówi Bóg. Postawię w bezpieczeństwie tego, któremu sidła stawiają.
PsAszk	(12:6) "Z grabieży biedoty, z jęku najbiedniejszych teraz się podniosę", - rzeknie Jehowa - "tym dam zbawienie a onym postrach".
PsSzer	(12:6) Wobec niedoli ubogich, wobec jęku biednych teraz powstanę, mówi Pan, udzielę pomocy temu, który jej pragnie.
Tys1	(11:6) Pan mówi: «Teraz powstanę, wobec utrapienia pokornych i jęku ubogich, zbawienie dam temu, który go pożąda».
Tys5	(12:6) Wobec utrapienia biednych i jęku ubogich - mówi Pan: Teraz powstanę i dam zbawienie temu, który go pożąda.
Bryt	(12:6) Wobec ucisku ubogich, Wobec jęku biednych Teraz powstanę, mówi Pan, Zgotuję zbawienie temu, kto pragnie.
Pozn	(12:6) Wobec ucisku nędznych i jęku ubogich teraz powstanę - mówi Jahwe - by przynieść im wybawienie, którego tak pragną.
WarPra	(12:6) Gdy słabszych zaczną uciskać, gdy biedni jęczeć zaczną, wtedy rzecze Pan: Teraz już powstanę i ocalę sponiewieranych.
STB	(12:6) Wobec bólu żebrzących, wobec jęku ubogich, teraz powstanę – mówi WIEKUISTY; postawię wśród bezpieczeństwa tego, co we Mnie otwarcie mówi.
EIB	(12:6) Ucisk ubogich oraz jęki biednych Sprawią, że powstanę Teraz - mówi PAN. Pragnącemu zapewnię zbawienie.

Ps 12,6

PsFlor	(11:7) Mołwy gospodnowy mołwy csne, śrzebro ogniem wypławiono, trzykroć skuszono, oczyszczono siedmkroć.
PsPul	(11:7) Mołwy gospodnowy mołwy czyste, śrzebro ogniem wypławione, skuszone trzykroć i czyszczone siedmkroć.
Wuj1923	(12:7) Słowa Pańskie, słowa czyste: śrebro w ogniu doświadczone, próbowane z ziemie, siedmkroć przeczyszczone.
Gda1881	(12:7) Słowa Pańskie są słowa czyste, jako srebro wypławione w piecu glinianym, siedm kroć przelewane.
Gda2017	Słowa PANA to słowa czyste jak srebro wypróbowane w ziemnym tyglu, siedmiokrotnie oczyszczone.
PsBycz	(12:7) Słowa Pana, słowami czystémi, jak srébro oczyszczoné w-tyglu z-gliny, przecédzané siedmiokrotnie.
Goet	(12:7) Słowa Pańskie są słowa czyste, są srebrem wypławionem w tyglu glinianym, siedmiokroć przeczyszczonem.
PsCylk	(12:7) Słowa Boże, słowa czyste, srebro wypławione w topielni ziemi, oczyszczone siedmkroć.
PsKrusz	(12:7) Słowa Boże, są słowa czyste: jako srebro wypławione w piecu glinianym - Siedemkroć przelewane.
PsAszk	(12:7) Powiedzenia Jehowy - toć są powiedzenia czyste, to srebro, wypróbowane w działaniu, przywiązane siedmiokroć do ziemi.
PsSzer	(12:7) Słowa Pańskie są słowami czystymi, srebrem wypławionym w ogniu, siedemkroć oczyszczonym.
Tys1	(11:7) Mowy Pańskie, to mowy szczere, wypróbowane srebro, bez domieszki ziemi, siedmiokroć czyszczone.
Tys5	(12:7) Słowa Pańskie - to słowa szczere, wypróbowane srebro, bez domieszki ziemi, siedmiokroć czyszczone.
Bryt	(12:7) Słowa Pańskie są słowami czystymi, Srebrem przetopionym, odłączonym od ziemi, siedemkroć oczyszczonym.
Pozn	(12:7) Słowa Jahwe to słowa czyste, srebro wytopione w tyglu, po siedmiokroć oczyszczone z żużla.
WarPra	(12:7) Szczere jest to, co Pan mówi, jak srebro czyszczone w piecu, od wszelkich zanieczyszczeń wolne, siedmiokroć oczyszczone.
STB	(12:7) Słowa BOGA to czyste słowa, jak srebro wypławione w tyglu ziemi, siedmiokroć oczyszczone.
EIB	(12:7) Słowa PANA to słowa czyste, Jak srebro po próbie ognia, Jak złoto siedmiokrotnie oczyszczone.

Ps 12,7

PsFlor	(11:8) Ty, Gospodnie, chować będziesz nas i strzec będziesz nas od pokolenia aż na wieki.
PsPul	(11:8) Ty, Gospodnie, chować będziesz nas i strzec będziesz nas od pokolenia tego na wieki.
Wuj1923	(12:8) Ty, Panie, zachowasz nas: i będziesz nas strzegł od rodzaju tego na wieki.
Gda1881	(12:8) Ty, Panie! zachowaj ich; strzeż ich od rodzaju tego aż na wieki.
Gda2017	Ty, PANIE, zachowasz ich, będziesz ich strzegł od tego pokolenia aż na wieki.
PsBycz	(12:8) Ty, Panie, zachowasz-ich; będziesz-strzégł-każdego z nich, od rodu tego, na-wieki.
Goet	(12:8) Ty, Panie, zachowasz ich; ustrzeżesz ich przed rodzajem tym na wieki.
PsCylk	(12:8) Ty o Boże strzedz ich będziesz, ochronisz ich od tego rodu na wieki.
PsKrusz	(12:8) Ty, Boże, zachowaj ich, strzeż ich od rodzaju tego aż na wieki.
PsAszk	(12:8) Ty Jehowo zachowasz je, ustrzeżesz ich od tego pokolenia na wieki.
PsSzer	(12:8) Ty, Panie, racz nas zachować, ustrzec nas od rodu tego na wieki!
Tys1	(11:8) Ty nas zachowasz, o Panie, na wieki nas ustrzeżesz od tego plemienia.
Tys5	(12:8) Ty nas zachowasz, o Panie, ustrzeżesz nas na wieki od tego plemienia.
Bryt	(12:8) Ty, Panie, będziesz ich strzegł! Zachowaj nas od tego rodu na wieki!
Pozn	(12:8) Ty ich dotrzymasz, Jahwe, Ty nas na zawsze uchronisz od tego plemienia,
WarPra	(12:8) Ty nas ocalisz, o Panie, uratujesz nas od tych ludzi na zawsze,
STB	(12:8) Ty, o WIEKUISTY, będziesz ich strzec, na wieki ich ochronisz od tego rodu.
EIB	(12:8) Ty, PANIE, sam bądź ich stróżem! Chroń nas przed tym rodem na wieki!

Ps 12,8

PsFlor	(11:9) W okole niemiłościwi chodzą; podług wysokości rozmnożył jeś syny ludzskie.
PsPul	(11:9) W okole złośni chodzą; podług wysokości twoje rozmnożyłeś syny ludzkie. Sława ❬...❭
Wuj1923	(12:9) Wokoło niezbożnicy chodzą: według wysokości twéj uczyniłeś możne syny człowiecze.
Gda1881	(12:9) Ze wszystkich stron niepobożni krążą, gdy wywyższeni bywają najpodlejsi między synami ludzkimi.
Gda2017	Niegodziwi krążą wokoło, gdy najpodlejsi z ludzi zostają wywyższeni.
PsBycz	(12:9) Wszędy, bezbożni, obchodzą-w-około, jako-wywyższający-się podłością, w-obec-dzieci człowieczych.
Goet	(12:9) Wokół bezbożni krążą, gdy podłość wywyższona jest wśród synów ludzkich.
PsCylk	(12:9) Na około niegodziwi krążą, gdy się wzmaga zepsucie wśród synów ludzkich.
PsKrusz	(12:9) Wokół bezbożni krążą; wywyższani bywają najpodlejsi z synów ludzkich.
PsAszk	(12:9) Dokoła nich krążyć będą niegodziwcy w miarę, jak lichota wynosić się będzie ponad ludzi.
PsSzer	(12:9) Wokoło krążą bezbożni i podłość bierze górę wśród synów ludzkich.
Tys1	(11:9) Niezbożni krążą dokoła, gdy się wynoszą najmarniejsi z ludzi.
Tys5	(12:9) Występni krążą dokoła, gdy to, co najmarniejsze, bierze górę wśród ludzi.
Bryt	(12:9) Bezbożni chodzą wokołoI podłość podnosi się wśród ludzi.
Pozn	(12:9) choć nikczemnicy krążą wszędzie i podłość się panoszy pośród synów człowieczych.
WarPra	(12:9) nawet gdy bezbożni krążyć będą dokoła i wzmagać się będzie złość pośród ludzkich synów.
STB	(12:9) Krążą wokoło niegodziwi, gdy wzmaga się zepsucie wśród synów ludzkich.
EIB	(12:9) Bo bezbożnych pełno wokoło, Gdy się podłość wśród ludzi panoszy.

Psalm 13

Ps 13,1

PsFlor	Bo dokąd, Gospodnie, za❬po❭minasz mie do końca? Dokąd odwracasz lice twe ote mnie?
PsPul	Psalm Dawidow krola ży❬dowskiego❭. (12:1) Bo dokąd, Gospodnie, zapominasz mie do końca? Dokąd odwracasz lice twoje ode mnie?
Wuj1923	(13:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. (13:2) Dokądże, Panie, zapominasz mię do końca? dokąd odwracasz oblicze swe odemnie?
Gda1881	(13:1) Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa. (13:2) Dokądże Panie? Zapomniszże mię na wieki? dokądże ukrywać będziesz oblicza twego przedemną?
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Jak długo, PANIE? Zapomnisz o mnie na wieki? Jak długo będziesz ukrywał przede mną swoje oblicze?
PsBycz	(13:1) Naczelnikowi-muzyki, Psalm Dawida, dany do grania. (13:2) Dopókiż, o Panie! zapomniszli-mię całkiem? dopókiż będziesz-ukrywał obliczé-Twé, przedemną.
Goet	(13:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Psalm Dawida. (13:2) Dopóki, Panie, tak zupełnie zapominać mię będziesz? dopóki zakrywać będziesz oblicze Swe przede mną?
PsCylk	(13:1) Przewodnikowi chóru, Psalm Dawida. (13:2) Dopókiż Boże zapominać mnie będziesz zupełnie, dopókiż odwracać będziesz oblicze Twoje odemnie?
PsKrusz	(13:1) Przełożonemu chóru. Psalm Dawida. (13:2) Dokądże, Boże, zapominasz mnie na wieki. dokądże ukrywać będziesz oblicze swe przedemną?
PsAszk	(13:1) Dyrygentowi. - Śpiew Dawidowy. (13:2) Dopokąd, o Jehowo, zapominasz mnie wiecznie, - dopokąd zakrywasz Twe oblicze przedemną?
PsSzer	(13:1) Przewodnikowi chóru, psalm Dawida. (13:2) Dopókiż, Panie, zapominać mnie będziesz zupełnie? Dopókiż zakrywać będziesz oblicze przede mną?
Tys1	(12:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. (12:2) Jak długo, Panie? Całkiem mnie zapomnisz? Dokąd będziesz kryć przede mną oblicze?
Tys5	(13:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. (13:2) Jak długo, Panie, całkiem o mnie nie będziesz pamiętał? Dokąd kryć będziesz przede mną oblicze?
Bryt	(13:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy. (13:2) Dopókiż, Panie, będziesz mnie stale zapominał? Dopókiż zakrywać będziesz oblicze swoje przede mną?
Pozn	(13:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Dawida. (13:2) Jak długo jeszcze, Jahwe, wcale na mnie nie wspomnisz? Dokąd zakrywać będziesz przede mną swe oblicze?
WarPra	(13:1) Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. (13:2) O Panie, jak długo jeszcze nie raczysz wspomnieć na mnie, jak długo będziesz krył przede mną Twe oblicze?
STB	(13:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. (13:2) Jak długo, BOŻE, będziesz o mnie zupełnie zapominał? Dokąd Twe oblicze będziesz ode mnie odwracał?
EIB	(13:1) Dla prowadzącego chór. Psalm Dawida. (13:2) PANIE, jak długo? Czy wciąż będziesz o mnie zapominał? Dokąd będziesz skrywał przede mną swoją twarz?

Ps 13,2

PsFlor	(12:2) Kako długo kłaść będę rady w duszy mojej a boleść w siercu mojem przez dzień? (12:3a) Bo dokąd powyszon będzie nieprzyjaciel moj nade mną?
PsPul	(12:2) Kako długo kłaść będę radę w duszy mojej, boleść w siercu moim przez dzień? (12:3a) Dokąd powyszszon będzie nieprzyjaciel moj nade mną?
Wuj1923	(13:3) Dokąd będę rozbierał rady w duszy mojéj, frasunek w sercu mojem przez dzień? Pókiż będzie się podnosił nieprzyjaciel mój nademną?
Gda1881	(13:3) Dokądże się będę radził w duszy swojej, a trapił w sercu mojem przez cały dzień? Dokądże się będzie wywyższał nieprzyjaciel mój nademną?
Gda2017	Jak długo będę szukał rady w swojej duszy i codziennie trapił się w sercu? Jak długo mój wróg będzie się nade mnie wynosił?
PsBycz	(13:3) Dopókiż będę-układał zamiary, w-duszy-méj? smutek, w-sercu-mojém, będzieli codziennie? dopókiż będzie-górował, nieprzyjaciel-mój, nademną?
Goet	(13:3) Dopókiż mam troskać się w duszy swojej a żałość mieć w sercu swem codziennie? dopóki wróg mój wynosić się będzie nade mnie?
PsCylk	(13:3) Dopókiż układać będę rady w duszy mojéj, będzie troska w sercu mojém codziennie; dopókiż wynosić się ma wróg mój nademną?
PsKrusz	(13:3) Dokądże będę się radził duszy mej - trapił się w sercu swojem na każdy dzień? Dokądże będzie się wywyższał nieprzyjaciel mój nademną?
PsAszk	(13:3) Dopokąd mam rad udzielać mej duszy a rozpaczy memu sercu za dnia, dopokąd będzie wróg mój wywyższał się nademnie?
PsSzer	(13:3) Dopókiż mam troszczyć się w duszy, trapić się w sercu codziennie? Dopókiż nieprzyjaciel mój będzie wynosił się nade mnie?
Tys1	(12:3) Dokąd w mej duszy będę żywił bóle, codzienną żałość w mym sercu? (12:4a) Jak długo wróg mój nade mnie będzie się wynosił?
Tys5	(13:3) Dokąd w mej duszy będę przeżywał wahania, a w moim sercu codzienną zgryzotę? Jak długo mój wróg nade mnie będzie się wynosił?
Bryt	(13:3) Dopókiż mieć będę zmartwienie w duszy, A strapienie w sercu – codziennie? Dopókiż nieprzyjaciel mój będzie wynosił się nade mnie?
Pozn	(13:3) Jakże długo mam znosić utrapienia mej duszy i codzienną udrękę serca? Jak długo wróg mój będzie się wynosił nade mnie?
WarPra	(13:3) Jak długo jeszcze mam nosić ból w duszy, a w sercu codzienną zgryzotę? Jak długo jeszcze mój wróg będzie nade mną górował?
STB	(13:3) Jak długo będę układał plany w mojej duszy i codziennie będzie troska w mym sercu? Dopóki mój wróg ma się nade mną wynosić?
EIB	(13:3) Ile czasu mam szukać rad we własnej duszy I ze smutkiem w sercu chodzić cały dzień? Kiedy też mój wróg przestanie mieć nade mną przewagę?

Ps 13,3

PsFlor	(12:3b) Weźrzy i usłysz mie, Gospodnie Boże moj! (12:4a) Oświeci oczy moje, bych nigda nie usnął we śmierci,
PsPul	(12:3b) Weźrzy i usłysz mie, Gospodnie Boże moj! (12:4a) Rozświeci oczy moje, bych niegda nie usnął we śmierci,
Wuj1923	(13:4) Wejrzyj, a wysłuchaj mię, Panie, Boże mój! oświeć oczy moje, bym kiedy nie zasnął w śmierci:
Gda1881	(13:4) Wejrzyjże, wysłuchaj mię, Panie, Boże mój! oświeć oczy me, bym snać nie zasnął w śmierci;
Gda2017	Spójrz i wysłuchaj mnie, PANIE, mój Boże! Oświeć moje oczy, bym nie zasnął w śmierci;
PsBycz	(13:4) Spojrzyj, odpowiedz-mi, o Panie, Boże-mój! Oświéć oczy-moje, ażebym-nie zasnął w-śmierci.
Goet	(13:4) Wejrzyj, wysłuchaj mnie, Panie, Boże mój! oświeć oczy me, bym nie usnął na śmierć;
PsCylk	(13:4) Wejrzyj, odpowiedz mi Boże; Panie mój, oświeć oczy moje, bym nie zasnął śmiercią.
PsKrusz	(13:4) Wejrzyj, wysłuchaj mnie, Boże, Panie mój! Oświeć oczy moje, abym nie zasnął w śmierci!
PsAszk	(13:4) Spójrz jeno i odezwij mi się, o Jehowo, Boże mój, oświeć me oczy, abym w sen się nie pogrążył śmiertelny.
PsSzer	(13:4) Wejrzyj i wysłuchaj mnie, Panie, Boże mój! Oświeć oczy moje, bym nie zasnął na śmierć!
Tys1	(12:4b) Spojrzyj, wysłuchaj, Panie, mój Boże! (12:5a) Oczy me oświeć, bym w śmierci nie zasnął,
Tys5	(13:4) Spojrzyj, wysłuchaj, Panie, mój Boże! Oświeć moje oczy, bym nie zasnął na śmierć,
Bryt	(13:4) Wejrzyj! Wysłuchaj mnie, Panie, Boże mój! Rozjaśnij oczy moje, abym nie zasnął snem śmierci!
Pozn	(13:4) Wejrzyj i odpowiedz mi, Jahwe, Boże mój! Użycz światła mym oczom, by mnie nie zmorzył sen śmierci,
WarPra	(13:4) Wejrzyj więc na mnie, racz mnie wysłuchać, Panie mój i Boże! Napełnij moje oczy blaskiem, abym nie zasnął i nie umarł,
STB	(13:4) Spojrzyj, odpowiedz mi WIEKUISTY, mój Boże, oświeć moje oczy, abym nie zasnął śmiercią.
EIB	(13:4) Spójrz, o PANIE! Odpowiedz mi, mój Boże! Rozjaśnij moje oczy, niech ich nie zamknie sen śmierci,

Ps 13,4

PsFlor	(12:4b) by niegdy nie rzekł nieprzyjaciel moj: Przemogł jeśm przeciw jemu. (12:5a) Jiż mącą mnie, wiesielić sie będą, acz poruszon będę,
PsPul	(12:4b) by niegdy nie rzekł nieprzyjaciel moj: Przemogł jeśm naprzeciw jemu. (12:5a) Jiż męcą mnie, wiesielić sie będą, acz poruszon będę,
Wuj1923	(13:5) By kiedy nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go: którzy mię trapią, będą radzi, jeźli się zachwieję.
Gda1881	(13:5) By snać nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go; ażeby się nieprzyjaciele moi nie rodowali, gdybym się zachwiał.
Gda2017	By nie powiedział mój wróg: Pokonałem go! Niech się nie cieszą moi nieprzyjaciele, gdy się zachwieję.
PsBycz	(13:5) Aby-nie powiedział, nieprzyjaciel-mój: „Przemógłem-go”. Wrogi-moje, radziby byli, żeby zachwiałem-się.
Goet	(13:5) By nie rzekł wróg mój: "Przemogłem go", by się gnębiciele moi nie weselili, gdybym się zachwiał.
PsCylk	(13:5) Niech wróg mój nie powie: zmogłem go; prześladowcy moi niech się nie cieszą, żem się zachwiał.
PsKrusz	(13:5) Aby nie rzekł nieprzyjaciel mój: "zwyciężyłem go" - aby się nie radowali moi nieprzyjaciele, gdym się zachwiał!
PsAszk	(13:5) By zaś nie rzekł mój wróg: dałem mu radę, - a nie radowali się przeciwnicy moi, żem jest zachwiany.
PsSzer	(13:5) By nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go! By nie radowali się wrogowie moi, gdybym się zachwiał.
Tys1	(12:5b) by wróg mój nie mówił: «Ja go zwyciężyłem»; (12:6a) by się nie cieszyli, żem upadł, przeciwnicy moi,
Tys5	(13:5) by mój wróg nie mówił: Zwyciężyłem go; niech się nie cieszą moi przeciwnicy, gdy się zachwieję.
Bryt	(13:5) By nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go! By nie radowali się wrogowie moi, gdybym się zachwiał.
Pozn	(13:5) by nieprzyjaciel mój nie mógł powiedzieć: "Przemogłem go", by moi przeciwnicy nie radowali się, żem się zachwiał.
WarPra	(13:5) by mój nieprzyjaciel nie mógł sobie powiedzieć: A jednak go pokonałem, by się nie cieszyli moi wrogowie, że oto chwiać się zaczynam.
STB	(13:5) Niechaj nie powie mój wróg: Zmogłem go. Niech się nie cieszą moi prześladowcy, że się zachwiałem.
EIB	(13:5) By mój wróg nie powiedział: Pokonałem go! I przeciwnicy nie ucieszyli się, że opadłem z sił.

Ps 13,5

PsFlor	(12:5b) ale ja w miłosierdziu twojem imiał jeśm nadzieję. (12:6a) Wiesielić sie będzie sierce moje we zbawieniu twojem;
PsPul	(12:5b) ale ja w miłosierdziu twym miał nadzieję. (12:6a) Wiesieliło sie sierce moje we zbawieniu twoim;
Wuj1923	(13:6a) Ale ja ufam w miłosierdziu twojem: rozraduje się serce moje w zbawieniu twojem:
Gda1881	(13:6a) Ale ja w miłosierdziu twojem ufam: rozraduje się serce moje w zbawieniu twojem;
Gda2017	Lecz ja zaufałem twemu miłosierdziu; moje serce rozraduje się twoim zbawieniem.
PsBycz	(13:6a) Ale-ja, ja w-dobroć-Twę ufam; będzie-radowało-się, sercé-mé, z-pomocy-Twojéj;
Goet	(13:6a) Ja przecie ufam dobroci Twej; niechże się rozweseli serce me z wybawienia Twego;
PsCylk	(13:6a) A ja ufam w miłosierdzie Twoje, rozraduje się serce moje pomocą Twoją;
PsKrusz	(13:6a) Ale ja w miłosierdziu Twem zaufałem, rozraduje się serce moje w zbawieniu Twojem.
PsAszk	(13:6a) A jednak ja ufam w Twą łaskę, raduje się me serce na myśl o Twem wybawieniu,
PsSzer	(13:6a) Ja bowiem ufam Twej łasce; niechże się rozraduje serce moje ze zbawienia Twego!
Tys1	(12:6b) gdy zaufałem miłosierdziu Twemu. Niech z pomocy Twojej cieszy się me serce,
Tys5	(13:6a) A ja zaufałem Twemu miłosierdziu; niech się cieszy me serce z Twojej pomocy,
Bryt	(13:6a) Ja bowiem ufam łasce twojej! Niech się raduje serce moje zbawieniem twoim!
Pozn	(13:6a) Ja wszakże ufam Twojej łaskawości, niech serce moje raduje się z Twej pomocy.
WarPra	(13:6a) Lecz ja zaufałem Twemu miłosierdziu, moje serce się cieszy, żeś mnie wspomógł.
STB	(13:6a) Ale ja ufam w Twoje miłosierdzie; Twym zbawieniem rozraduje się moje serce;
EIB	(13:6a) A ja przecież złożyłem ufność w Twojej łasce, Moje serce jest pełne radości z Twego zbawienia.

Ps 13,6

PsFlor	(12:6b) piać będę Gospodnu, jenże dobroty dał jest mnie, i piać będę imieniu gospodnowemu barzo wysokiemu.
PsPul	(12:6b) piać będę Gospodnu, jenże dobra dał mnie, i psalmy piać będę imieniu gospodnowemu najwyszszemu. Sław❬a...❭
Wuj1923	(13:6b) będę śpiewał Panu, który mi dobra dał: i będę grał imieniowi Pana najwyższego.
Gda1881	(13:6b) będę śpiewał Panu, że mi dał wiele dobrego.
Gda2017	Będę śpiewał PANU, bo obdarzył mnie dobrem.
PsBycz	(13:6b) będę-śpiéwał Panu, że odpłaca-się, za-mnie.
Goet	(13:6b) chcę śpiewać Panu, bo mi wyświadczył dobrodziejstwo.
PsCylk	(13:6b) wysławiać będę Boga, bo łaskę zlał na mnie.
PsKrusz	(13:6b) Będę śpiewał Bogu, ponieważ udzielił mi dobra.
PsAszk	(13:6b) chcę śpiewać Jehowie, gdyż On mię szczodrze nadgradza.
PsSzer	(13:6b) Będę śpiewał Panu, bo mi okazał dobroć.
Tys1	(12:6c) niech zaśpiewam Panu, który mię dobrem obdarzył.
Tys5	(13:6b) chcę śpiewać Panu, który obdarzył mnie dobrem.
Bryt	(13:6b) Będę śpiewał Panu, bo okazał mi dobroć.
Pozn	(13:6b) Będę śpiewał [na cześć] Jahwe, który mnie dobrem obdarzył.
WarPra	(13:6b) Panu na chwałę będę śpiewał, bo wyświadczył mi dobro.
STB	(13:6b) będę wysławiał BOGA, bowiem zlał na mnie Swoją łaskę.
EIB	(13:6b) Dla PANA pragnę śpiewać, gdyż On mi okazał wspaniałomyślność!

Psalm 14

Ps 14,1

PsFlor	(13:1) Rzekł jest szalony na siercu swojem: Nie Boga! (13:2) Skażeni są i żadający są sie sczynili w naukach swojich; nie jest, kto by uczynił dobrego, nie jest aż do jednego.
PsPul	(13:1) Rzekł niemądry w siercu swem: Nie jest Bog. (13:2) Skażeni są i żadzący udziełani są w czynoch swoich; nie jest, kto by uczynił dobre, nie go aż do jednego.
Wuj1923	(14:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. (14:2) Rzekł głupi w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, i obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz aż do jednego.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. (14:2) Głupi rzekł w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Dawidowy. Głupi powiedział w swoim sercu: Nie ma Boga. Są zepsuci, popełniają obrzydliwe czyny. Nie ma nikogo, kto by czynił dobro.
PsBycz	Naczelnikowi-muzyki, Psalm Dawida, dany do grania. Myślał, głupiec, w-sercu-swojém: „Nie-ma Boga” popsowano-się, popełniono-szkaradny czyn; nie-ma czyniącego dobrze.
Goet	PRZEWODNIKOWI chóru. Psalm Dawida. Głupiec rzekł w sercu swem: "Niema Boga". Zwyrodniałe i obrzydliwe jest ich postępowanie; niema tam nikogo, kto czyni dobrze.
PsCylk	Przewodnikowi chóru. Dawida. Rzecze nikczemny w sercu swojém: niemasz Boga; zepsuli, skazili postępki swe, niema czyniącego dobro.
PsKrusz	Przełożonemu chóru. (Psalm) Dawida. Rzekł głupi w sercu swojem: "Niemasz Boga!" upadli, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich; niemasz, ktoby czynił dobrze!
PsAszk	Dyrygentowi. - Śpiew Dawidowy. Mówi nędznik w swem sercu: "nie istnieje Bóg". Zepsuci z gruntu, obrzydliwe ich poczynania, a niemasz ktoby czynił, to co jest dobre.
PsSzer	Przewodnikowi chóru, Dawidowy. Głupi rzekł w sercu swoim: Nie ma Boga! Zepsutymi, obrzydliwymi są w postępowaniu, nie ma nikogo, kto by dobrze czynił.
Tys1	(13:1) Kierownikowi chóru. Dawidowy. Powiada głupi w swoim sercu: «Nie ma Boga». Zepsuci są, ohydnych rzeczy dokonali; nie ma takiego, kto by czynił dobrze.
Tys5	Kierownikowi chóru. Dawidowy. Mówi głupi w swoim sercu: Nie ma Boga. Oni są zepsuci, ohydne rzeczy popełniają, nikt nie czyni dobrze.
Bryt	Przewodnikowi chóru. Dawidowy. Głupi rzekł w sercu swoim: Nie ma Boga! Są znieprawieni, popełniają ohydne czyny. Nie ma nikogo, kto by dobrze czynił.
Pozn	[Uwaga] dla kierownika chóru: [Psalm] Dawida. Rzekł głupi w sercu swoim: "Nie ma Boga". Dopuszczają się czynów występnych i haniebnych, nie ma nikogo, kto by czynił to, co dobre.
WarPra	Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. Mówią nierozumni w swoim sercu, że nie ma Boga! I dopuszczają się rzeczy złych i haniebnych, nikt nie troszczy się o dobro.
STB	Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Nikczemny mówi w swoim sercu: Nie ma Boga. Zepsuli się, skazili swoje czyny, nie ma takiego, co czyni dobro.
EIB	Dla prowadzącego chór. Dawidowy. Nierozumny stwierdził w swym sercu: Nie ma Boga! Wszyscy ulegli zepsuciu, postępują wstrętnie - Nikt nie dba o dobro!

Ps 14,2

PsFlor	(13:3) Gospodzin z nieba weźrzał jest na syny ludzskie, by widział, jestli rozumny, albo szukający Boga.
PsPul	(13:3) Gospodzin z nieba weźrzał na syny człowiekow, by widział, jestli rozumny, albo szukający Boga.
Wuj1923	(14:3) Pan z nieba pojrzał na syny człowiecze, aby oglądał, jeźli jest rozumiejący albo szukający Boga.
Gda1881	(14:3) Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga.
Gda2017	PAN spojrzał z niebios na synów ludzkich, aby zobaczyć, czy jest ktoś rozumny i szukający Boga.
PsBycz	Pan, z-niebios, spogląda, na dzieci człowiecze, dla-zobaczenia: czy-istnie roztropny kto, szukający Boga?
Goet	Pan patrzy z nieba na synów ludzkich, aby zobaczyć, czy niema tam rozsądnego, który szuka Boga.
PsCylk	Bóg z nieba spogląda na synów ludzkich, by zobaczyć, czy jest kto rozumny, szukający Boga.
PsKrusz	Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby zobaczyć, czy jest kto rozumny i szukający Boga?
PsAszk	Jehowa spogląda z niebios na ród ludzki, by dojrzeć, czy jest kto rozumiejący, ktoby szukał Boga.
PsSzer	Pan spogląda z niebios na synów ludzkich, aby zobaczyć, czy jest kto rozumny, czy kto szuka Boga.
Tys1	(13:2) Na synów ludzkich Pan spogląda z nieba, by widzieć, czy jest rozumny, który szuka Boga.
Tys5	Pan spogląda z nieba na synów ludzkich, badając, czy jest wśród nich rozumny, który szukałby Boga.
Bryt	Pan spogląda z niebios na ludzi, Aby zobaczyć, czy jest kto rozumny, Który szuka Boga.
Pozn	Jahwe spogląda z wysokości nieba na synów człowieczych, by zobaczyć, czy jest [pośród nich] ktoś rozumny, który by szukał Boga.
WarPra	A Bóg patrzy z niebios na ludzi. Czy będzie wśród nich ktoś rozumny i szukający Boga?
STB	WIEKUISTY spogląda z Nieba na synów ludzkich, by zobaczyć, czy jest ktoś rozumny, ktoś szukający Boga.
EIB	PAN spojrzał z nieba na ludzi, By zobaczyć, czy jest ktoś rozumny, ktoś, kto szukałby Boga.

Ps 14,3

PsFlor	(13:4) Wszytcy odchylili są sie, w jedno pospołu nieużyteczni są sie uczynili; nie jest, jenże by uczynił dobre, nie jest aż do jednego. (13:5) Grob otworzony gardło jich jest, języki swymi lściwie są czynili, jad źmijowy pod wargami jich. (13:6) Jichże usta złorzeczenia i gorzkości pełna są, rychłe nogi jich ku przeliciu krwie. (13:7) Skruszenie i niezbożstwo w drogach jich i drogi pokoja nie poznali są; nie jest strach boży przed oczyma jich.
PsPul	(13:4) Wszytcy otchylili sie, pospołu nieużyteczni są sie uczynili; nie jest, jenże by uczynił dobre, nie jest aż do jednego. (13:5) Grob otworzony gardło jich jest, języki swymi łżywie uczynili, jad źmijowy pod wargi jich. (13:6) Jichże usta złorzeczenia i gorszkości pełna są, rychłe nogi jich ku przeliciu krwie. (13:7) Skruszenie i nieszczęście w jich drogach i drogę pokoja nie poznali; nie jest bojaźń boża przed oczyma jich.
Wuj1923	(14:4) Wszyscy odstąpili, pospołu stali się niepożytecznymi: niemasz, ktoby dobrze czynił, niemasz aż do jednego. (Grób otwarty jest gardło ich: językami swemi zdradliwie poczynali, jad żmijowy pod ich wargami. Których usta pełne są złorzeczenia i gorzkości: prędkie nogi ich na wylanie krwie. Skruszenie i nieszczęście na drogach ich, a drogi pokoju nie poznali: niemasz bojaźni Bożéj przed ich oczyma.)
Gda1881	(14:4) Aleć wszyscy odstąpili, jednako się nieużytecznymi stali; niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz i jednego.
Gda2017	Wszyscy zboczyli z drogi, wszyscy jednakowo znikczemnieli. Nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego.
PsBycz	To-wszystko zboczyło; razem zepsuli-się; nie-ma, czyniącego dobrze; nie-ma, nawet jednego.
Goet	Ale oni wszyscy odstąpili, wszyscy razem zwyrodnieli; niema tam nikogo, kto czyni dobrze, niema ani jednego.
PsCylk	Wszystko odstąpiło, pospołu się zepsuli; niema czyniącego dobro, niema ani jednego.
PsKrusz	Oto wszyscy odstąpili, jednako nieużytecznymi się stali! Niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz prawie jednego!
PsAszk	Wszyscy oni odpadają, a w równej mierze odmienieni są wstrętni, i niemasz nikogo, coby czynił to, co jest dobrem, ani nawet jednego.
PsSzer	Lecz wszyscy odstąpili, pospołu zwyrodnieli, nie ma, kto by dobrze czynił, nie ma ani jednego.
Tys1	(13:3) Wszyscy razem zbłądzili, stali się nikczemni: takiego, co dobrze czyni, nie ma ni jednego.
Tys5	Wszyscy zbłądzili, stali się nikczemni, nie ma takiego, co dobrze czyni, nie ma ani jednego.
Bryt	Wszyscy odstąpili, wespół się splugawili. Nie ma, kto by dobrze czynił, nie ma ani jednego.
Pozn	Ale wszyscy zeszli na manowce, wszyscy zwyrodnieli, nie ma nikogo, kto by czynił dobrze, nie ma ani jednego.
WarPra	Ale wszyscy zbłądzili i do cna znikczemnieli, nie ma nikogo, kto by czynił dobrze.
STB	Wszyscy odstąpili, razem się zepsuli; nie ma takiego, co czyni dobro nie ma ani jednego.
EIB	Ale wszyscy zboczyli, wszyscy stali się podli, Nikt nie dba o dobro, brak choćby jednego. [Ich gardło to otwarty grób, Swymi słowami zwodzą, Jak żmije kryją pod językiem jad I prędcy są do przekleństw oraz oszustw. Ich nogi śpieszą do rozlewu krwi, Na ścieżkach - zguba i nieszczęście, Droga pokoju nie przemyka przez myśl, A lęk przed Bogiem nie wpływa na ich posunięcia.]

Ps 14,4

PsFlor	(13:8) Czyli nie poznają wszytcy, cso stroją lichotę, jiż to żrą lud moj jako karmią chleba? (13:9a) Boga są nie wzywali;
PsPul	(13:8) Azali nie poznają wszytcy, coż czynią złość, ci, co pożyrają lud moj jako karmią chlebową? (13:9a) Gospodna nie wzywali;
Wuj1923	(14:5) Izali nie poznają wszyscy, którzy czynią nieprawość, którzy pożerają lud mój, jako pokarm chleba?
Gda1881	(14:5) Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Pana nie wzywają.
Gda2017	Czyż są nierozumni wszyscy czyniący nieprawość, którzy pożerają mój lud, jakby chleb jedli, a PANA nie wzywają?
PsBycz	Czy-nie dorozumiewają-się, wszyscy sprawcy złego, pożerający lud-mój, jakby jedli chléb, że Pana nie wzywają?
Goet	Czyż nie mają poznania wszyscy, którzy popełniają przestępstwo i którzy pożerają lud mój, jakoby jedli chleb? A Pana nie wzywają.
PsCylk	Czyż nie mają poznać wszyscy złoczyńcy, co pożerają lud mój, spożywają jako chleb, Boga, którego nie wezwali.
PsKrusz	Czyż nie widzą wszyscy czyniący źle, że pożerają naród mój, jakoby zjadali chleb - Boga nie wzywają?
PsAszk	Czyż nie wiedzą tego wszyscy ci, co czynią nieprawość, ci którzy zjadają mój lud, którzy chleb spożywają Boży, a Jehowy nie wzywają?
PsSzer	Czyż nie mają rozumu wszyscy złoczyńcy, co pożerają mój lud? Jedzą chleb Pana, ale Go nie wzywają?
Tys1	(13:4) Czyż się nie opamiętają wszyscy, co czynią nieprawość, co lud mój pożerają, jak gdyby chleb jedli? Pana nie wezwali.
Tys5	Czyż się nie opamiętają wszyscy, którzy czynią nieprawość, którzy lud mój pożerają, jak gdyby chleb jedli, którzy nie wzywają Pana?
Bryt	Czyż są nierozumni wszyscy czyniący nieprawość? Pożerają lud mój tak, jak się je chleb, Ale Pana nie wzywają.
Pozn	Czyż nie przyjdzie opamiętanie na wszystkich nieprawość czyniących, którzy zjadają swój chleb żerując na moim ludzie, ale do Jahwe się nie zwracają?
WarPra	Czyż wszyscy złoczyńcy stracili rozum ci, co jakby pożerają cały mój naród? Jedzą, co prawda, chleb Pana, lecz Imienia Jego wcale nie wzywają.
STB	Czy wszyscy owi złoczyńcy, co pożerają mój lud, jak się spożywa chleb, nie mają poznać WIEKUISTEGO, którego nie wezwali?
EIB	Czy nie mają poznania ci wszyscy czyniący nieprawość, Chętni kąsać mój lud? Jedzą chleb, lecz do PANA nie wołają.

Ps 14,5

PsFlor	(13:9b) tam są drżeli strachem, gdzie to nie był strach. (13:10a) Bo Gospodzin w pokoleniu prawem jest;
PsPul	(13:9b) tam drżeli strachem, gdzież nie był strach. (13:10a) Bo Gospodzin w pokoleniu prawym jest;
Wuj1923	(14:6) Pana nie wzywali: tam drżeli od bojaźni, gdzie nie było strachu.
Gda1881	(14:6) Tam się bardzo ulękną, gdyż Bóg jest przy narodzie sprawiedliwego.
Gda2017	Tam ogarnie ich strach, gdyż Bóg jest pośród pokolenia sprawiedliwych.
PsBycz	Tamć, przerażą-się strachem; bo Bóg, z-rodem sprawiedliwego.
Goet	Wtedy opadło ich przerażenie, ponieważ Bóg jest z pokoleniem sprawiedliwych.
PsCylk	Tam zatrwożą się trwogą, gdyż Bóg jest w pokoleniu sprawiedliwém.
PsKrusz	Tutaj ulękną się bardzo, gdyż Bóg jest w narodzie sprawiedliwym.
PsAszk	Otóż tam ich zdejmie lęk przeraźliwy, gdy Bóg się objawi sprawiedliwy w pokoleniu sprawiedliwem.
PsSzer	Potem drżeć będą ze strachu, gdyż Bóg jest z rodem sprawiedliwym.
Tys1	(13:5) Wtedy z bojaźni zadrżą, gdyż Bóg jest z pokoleniem sprawiedliwym.
Tys5	Wtedy zadrżeli ze strachu, gdyż Bóg jest z pokoleniem sprawiedliwym.
Bryt	Tam ogarnie ich strach, Gdyż Bóg jest z rodem sprawiedliwym.
Pozn	Struchleją przeto z przerażenia, gdyż Jahwe jest pośród pokolenia prawych.
WarPra	Ale strach ich ogarnął i przerażenie, bo oto stanął Bóg obok sprawiedliwych.
STB	Tam zatrwożą się trwogą, gdyż Bóg jest tylko w sprawiedliwym plemieniu.
EIB	Ale dopadnie ich strach! Bóg jest przy rodzie sprawiedliwych!

Ps 14,6

PsFlor	(13:10b) radę ubogiego skaził jeś, bo Gospodzin nadzieja jego jest.
PsPul	(13:10b) radę ubogiego skaziliście, bo Gospodzin nadzieja jego jest.
Wuj1923	(14:7) Albowiem Pan jest w narodzie sprawiedliwym: radę ubogiego zesromociliście, iż Pan jest nadzieja jego.
Gda1881	(14:7) Hańbicie radę ubogiego; ale Pan jest nadzieją jego.
Gda2017	Szydzicie z rady ubogiego, ale PAN jest jego ucieczką.
PsBycz	Radę ubogiego zawstydzacie; chociaż Pan przytułkiem-jego.
Goet	W hańbę obracacie radę nędznego, jednak Pan jest ucieczką jego.
PsCylk	Zamysłami biednego gardzić możecie, ale Bóg jest obroną jego.
PsKrusz	Hańbicie radę ubogiego, lecz Bóg jest nadzieją jego.
PsAszk	Tem, co uradzone jest o uciśnionych będziecie zawstydzeni, bo Jehowa jest ich chroniącą opieką.
PsSzer	Doznacie zawodu w zamyśle przeciw ubogiemu, bo Pan jest ucieczką jego.
Tys1	(13:6) Udaremnić chcecie zamiar biedaka: lecz Pan jest jego ucieczką.
Tys5	Chcecie udaremnić zamiar biedaka, lecz Pan jest jego ucieczką.
Bryt	Doznacie zawodu w zamyśle przeciw ubogiemu, Gdyż Pan jest jego schronieniem.
Pozn	Zawiodą się w swych zamysłach przeciwko biednemu, Jahwe bowiem jest jego ucieczką.
WarPra	Chcielibyście zniweczyć pragnienia biedaków, lecz oni u Pana znaleźli schronienie.
STB	Możecie gardzić radą żebrzącego, ale BÓG jest jego obroną.
EIB	Radę ubogiego wyśmiali, Bo PAN jest jego schronieniem.

Ps 14,7

PsFlor	(13:11) Kto da z Syjon zbawienie Israhel? Kiedy otewroci Gospodzin jęcstwo [Syjon] luda swego, radować sie będzie Jakob i wiesielić sie będzie Israhel.
PsPul	(13:11) Kto da ze Syjon zbawienie Izrahelowi? Kiedy odwroci Gospodzin jętstwo luda swego, radować sie będzie Jakob i wiesielić sie będzie Izrahel. Sław❬a...❭
Wuj1923	(14:8) Któż da z Syonu zbawienie Izraelskie? gdy oddali Pan niewolą ludu swego, rozweseli się Jakób i rozraduje się Izrael.
Gda1881	(14:8) Któż da z Syonu wybawienie Izraelowi? Gdyż zasię wyprowadzi Pan z więzienia lud swój; rozraduje się Jakób, a Izrael się rozweseli.
Gda2017	Oby przyszło z Syjonu zbawienie Izraela! Gdy PAN odwróci niewolę swego ludu, Jakub się rozraduje i Izrael się rozweseli.
PsBycz	O-któż da, z-Syonu, pomoc Jzraelowi! za-zwrotu, przez Pana, niewoli ludu-swojego, rozraduje-się Jakób, ucieszy-się Izrael.
Goet	Ach, gdybyż zbawienie dla Izraela przyszło z Syjonu! Gdy Pan odmieni niewolę ludu swego, wtedy niech Jakób się weseli, wykrzykuje, a Izrael niech się raduje.
PsCylk	Ktoby dał z Cyonu pomoc Izraelowi; gdy zwróci Bóg wygnańców narodu Swego, rozweseli się Jakób, rozraduje Izrael.
PsKrusz	Kto da ze Sjonu wybawienie Izraelowi! Gdy z więzienia wyprowadzi naród swój, będzie się cieszył Jakób i rozraduje się Izrael.
PsAszk	O, któżby to dał, aby ze Syonu wyszło zbawienie Izraela, gdy powróci Bóg pojmane Swego ludu, radowałby się Jakób a weselić się będzie Izrael!
PsSzer	Oby zbawienie z Syjonu przyszło do Izraela! Gdy Pan odmieni los ludu swego, uraduje się Jakub, rozweseli się Izrael.
Tys1	(13:7) Zbawienie Izraela niech przyjdzie z Syjonu! Gdy Pan odmieni los swego narodu, Jakub się uraduje, Izrael ucieszy.
Tys5	Kto przyniesie z Syjonu zbawienie Izraelowi? Gdy Pan odmieni los swego narodu, Jakub się rozraduje, Izrael się ucieszy.
Bryt	Oby przyszło z Syjonu zbawienie Izraela! Kiedy Pan odwróci niewolę ludu swego, Uraduje się Jakub, rozweseli się Izrael.
Pozn	Oby z Syjonu nadeszło wybawienie dla Izraela! Gdy Jahwe odmieni losy swego ludu, weselić się będzie Jakub, radować się będzie Izrael.
WarPra	Niech więc dla Izraela przyjdzie pomoc z Syjonu! Gdy Pan odmieni wreszcie dolę swego ludu, będzie się cieszył Jakub i radował Izrael.
STB	Kto da pomoc Israelowi z Cyonu? Kiedy WIEKUISTY przywróci wygnańców Swego ludu – rozweseli się Jakób, rozraduje Israel.
EIB	Oby już przyszło z Syjonu zbawienie Izraela! A gdy PAN przywróci powodzenie swemu ludowi, Wtedy niech cieszy się Jakub, Niech się weseli Izrael!

Psalm 15

Ps 15,1

PsFlor	(14:1) Gospodnie, kto będzie przebywać w przebytce twojem albo kto będzie stać na gorze świętej twojej?
PsPul	(14:1) Gospodnie, kto będzie mieszkał w przebytce twojem albo kto będzie stać na gorze świętej twojej?
Wuj1923	Psalm Dawidowi. Panie, któż będzie mieszkał w przybytku twoim? albo kto odpocznie na górze twojéj świętéj?
Gda1881	Pieśń Dawidowa. Panie! któż będzie przebywał w przybytku twoim? Któż będzie mieszkał na świętej górze twojej?
Gda2017	Psalm Dawida. PANIE, kto będzie przebywał w twoim przybytku? Kto zamieszka na twojej świętej górze?
PsBycz	Psalm Pawida. O Panie! któż zamieszka w-namiocie-Twoim? któż będzie-przemieszkiwał na-górze Swiętości-Twojéj?
Goet	PSALM Dawida. Panie, któż może przebywać w namiocie Twoim? Któż może mieszkać na świętej górze Twojej?
PsCylk	Psalm Dawida. Boże, komuż przebywać w namiocie Twoim, komu mieszkać na górze Twojej świętej?
PsKrusz	Psalm Dawida. Boże, któż będzie przebywał w przybytku Twoim? Któż będzie mieszkał na Twej górze świętej?
PsAszk	Śpiew Dawidowy. O Jehowo, komuż danem jest osiąść w Twym namiocie, a kto zamieszka na górze Twej Świętobliwości?
PsSzer	Psalm Dawida. Panie! Kto może gościć w namiocie Twoim? Kto może zamieszkać na Twej górze świętej?
Tys1	(14:1) Psalm. Dawidowy. Kto będzie przebywał w przybytku Twym, Panie, kto na górze Twej świętej zamieszka?
Tys5	Psalm. Dawidowy. Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie, kto zamieszka na Twojej świętej górze?
Bryt	Psalm Dawidowy. Panie! Kto przebywać będzie w namiocie twoim? Kto zamieszka na twej górze świętej?
Pozn	Psalm Dawida. Jahwe, kto może gościć w Twym świętym Namiocie, kto jest godzien przebywać na Twej świętej górze?
WarPra	Psalm Dawida. Kto może wejść do Twego przybytku, o Panie? Kto może przebywać na Twej świętej górze?
STB	Psalm Dawida. WIEKUISTY, kto zamieszka w Twoim domu; kto będzie mieszkał na Twojej świętej górze?
EIB	Psalm Dawida. PANIE, kto zamieszka w Twoim namiocie? Kto się znajdzie na Twej świętej górze?

Ps 15,2

PsFlor	(14:2) Jenże wchodzi przez winy i czyni prawdę,
PsPul	(14:2) Jen wchodzi bez winy i czyni sprawiedliwoć,
Wuj1923	Który chodzi bez zmazy i czyni sprawiedliwość.
Gda1881	Ten, który chodzi w niewinności, i czyni sprawiedliwość, a mówi prawdę w sercu swojem;
Gda2017	Ten, kto postępuje nienagannie i czyni sprawiedliwość, a w swoim sercu mówi prawdę;
PsBycz	Postępujący nieskazitelnie, i-czyniący sprawiedliwie, oraz-mówiący prawdę z-serca-swojego.
Goet	Ten, kto żyje nienagannie i czyni sprawiedliwość, a mówi prawdę z serca swego.
PsCylk	Kto postępuje nieskazitelnie, i świadczy sprawiedliwość, i prawi prawdę w sercu swojém.
PsKrusz	Ten, który chodzi w niewinności i czyni sprawiedliwość, i w sercu swojem mówi prawdę.
PsAszk	W prostocie kto kroczy i czyni sprawiedliwość, zaś prawdę wyznaje w swem sercu.
PsSzer	Ten, kto żyje nienagannie i pełni to, co prawe, i mówi prawdę w sercu swoim.
Tys1	(14:2) Kto postępuje bez skazy, działa sprawiedliwie, a w sercu żywi prawe myśli
Tys5	Ten, który postępuje bez skazy, działa sprawiedliwie, a mówi prawdę w swoim sercu
Bryt	Ten, kto żyje nienagannieI pełni to, co prawe, I mówi prawdę w sercu swoim.
Pozn	Ten, kto prowadzi żywot nieskalany i pełni sprawiedliwość, kto żywi w sercu myśli prawe
WarPra	Ten, kto żyje bez skazy i przestrzega prawa, a w sercu swoim zawsze zachowuje prawdę;
STB	Ten, kto postępuje bez zarzutu, świadczy sprawiedliwość oraz mówi prawdę w swym sercu.
EIB	Ten, kto żyje nienagannie, Postępuje w sposób prawy, Mówi prawdę z głębi serca,

Ps 15,3

PsFlor	(14:3) jenże mołwi prawdę w siercu swojem, jenże nie uczynił lści w języce swojem (14:4) ani uczynił bliźniemu swemu złego, ani przekorzyzny wziął jest przeciw bliźnim swojim.
PsPul	(14:3) jen mowi prawdę w siercu swoim, jen nie uczynił zdradę w języku swoim, (14:4) ani uczynił bliźniemu swemu złe, ani przekorzyzny wziął przeciw bliźnim swym.
Wuj1923	Który mówi prawdę w sercu swojem, który nie czyni zdrady językiem swoim: ani uczynił bliźniemu swemu złego, i zelżywości nie przyjął przeciw bliźnim swoim.
Gda1881	Który nie obmawia językiem swoim, nic złego nie czyni bliźniemu swemu, ani zelżywości kładzie na bliźniego swego.
Gda2017	Kto nie obmawia swym językiem, nie wyrządza bliźniemu nic złego, nie znieważa bliźniego;
PsBycz	Co nie obchodzi-wokoło, dla potwarzania językiem-swoim; co nie czyni, przyjacielowi-swemu, złego, i-z-obelgą nie porywa-się na bliźniego-swego.
Goet	Kto nie obmawia językiem swoim, nie czyni nic złego towarzyszowi swemu, ani obelgi nie rzuca na swego bliźniego.
PsCylk	Nie spotwarza językiem swoim, nie czyni bliźniemu złego, ani hańby nie rzuca na krewnego.
PsKrusz	Który nie obmawia językiem swoim, nie czyni nic złego bliźniemu swemu i zelżywości nie wyrządza bliźniemu swemu.
PsAszk	kto na język swój nie bierze nikogo, krzywdy nie czyni bliźniemu swemu, ani też hańby nie cierpi na tym, kto mu jest blizki -
PsSzer	Kto nie obmawia językiem swoim, nie wyrządza krzywdy bliźniemu swemu, ani nie rzuca potwarzy na przyjaciela swego.
Tys1	(14:3) i oszczerstw swym językiem nie głosi; kto zła nie czyni bliźniemu swojemu i sąsiadowi swemu nie ubliża;
Tys5	i nie rzuca oszczerstw swym językiem; ten, który nie czyni bliźniemu nic złego i nie ubliża swemu sąsiadowi;
Bryt	Nie obmawia językiem swoim, Nie czyni zła bliźniemu swemu Ani nie znieważa sąsiada swego.
Pozn	i językiem swym nie szerzy oszczerstw; kto nie wyrządza zła bliźniemu swemu ani nie rzuca potwarzy na swego przyjaciela;
WarPra	ten, kto swym językiem innych nie obraża i przyjaciołom nic złego nie czyni, a swoim najbliższym przykrości nie sprawia;
STB	Nie spotwarza swoim językiem, nie czyni złego bliźniemu, ani nie rzuca hańby na bliskiego.
EIB	Nie obmawia swym językiem, Nie wyrządza zła bliźniemu, Nie ubliża sąsiadowi,

Ps 15,4

PsFlor	(14:5) Ku niczemu przewiedzion jest w obeźrzeniu jego zły, ale bojące sie Boga chwali. (14:6a) Jenże przysięga bliźniemu, a nie zdradza,
PsPul	(14:5) W nic obrocon jest w obeźrzeniu jego złościwy, ale bojące sie Boga chwali. (14:6a) Jenże przysięga bliźniemu swemu, a nie zdradza,
Wuj1923	Wniwecz obrócony jest w oczach jego złośliwy: a bojących się Pana wysławia: który przysięga bliźniemu swemu, a nie zdradza:
Gda1881	Przed którego oczyma wzgardzony jest niezbożnik, ale tych, którzy się boją Pana, ma w uczciwości; który, choć przysięże z szkodą swoją, nie odmienia;
Gda2017	Ten, przed którego oczami bezbożny jest wzgardzony, a który szanuje tych, co się boją PANA; kto, choć przysięga na własną niekorzyść, nie wycofuje się;
PsBycz	Co wzgardzony, w-oczach-jego, obrzydzon; ale,-bojących-się Pana, poważa; co przysięga, z narażeniem się na-szkodę, a-nie odmienia.
Goet	W oczach którego wzgardzony jest wyrzutek, a szanuje tych, którzy się Pana boją, kto choć przysiągł na własną szkodę, jednak nie odmienia;
PsCylk	Nikczemnik w oczach jego wzgardzony, a bogobojnych szanuje; przysięga na swą szkodę, a nie odmienia.
PsKrusz	Przed którego oczyma wzgardzony jest czyniący źle, a bojących się Boga ma w uczciwości; który, choć przysięże ze szkodą swą, nie odmienia.
PsAszk	kto człowiekiem pogardy godnym się brzydzi a choć sam jest w poniżeniu czci bogobojnych, kto przysiągłszy na własną szkodę i tego nie zmieni, -
PsSzer	Kto gardzi wyrzutkiem, a czci tych, co boją się Pana. Kto dotrzyma przysięgi choćby na własną szkodę.
Tys1	(14:4) kto za godnego wzgardy uważa złoczyńcę, a bojących się Pana szanuje;
Tys5	kto złoczyńcę uważa za godnego wzgardy, a szanuje tych, co się boją Pana; ten, kto dotrzymuje przysięgi, choćby z uszczerbkiem dla siebie;
Bryt	Sam czuje się wzgardzony i niegodny, A czci tych, którzy boją się Pana. Choćby złożył przysięgę na własną szkodę, nie zmieni jej.
Pozn	kto odtrąconego ma w pogardzie, ale tych, którzy się Jahwe boją, darzy szacunkiem; kto nie narusza przysięgi danej przyjacielowi,
WarPra	ten, kto pogardza każdym bezbożnikiem, a cześć okazuje wszystkim bogobojnym; ten, kto zawsze dotrzymuje obietnic, jakie pod przysięgą dał swoim najbliższym;
STB	Nikczemnik jest wzgardzony w jego oczach, a bogobojnych szanuje; tego, kto przysięga na swoją szkodę i nie zmienia.
EIB	Nie ma względów dla nikczemnych, Ceni w ludziach bojaźń PANA, Dotrzymuje swej przysięgi, nawet gdy go to kosztuje,

Ps 15,5

PsFlor	(14:6b) jenże dobra swego nie dał jest na lichwę i darow na przezwinnych nie brał jest. (14:7) Jenże czyni to, nie będzie poruszon na wieki.
PsPul	(14:6b) jenże dobytka swego nie dał na lichwę i darow na przezwinnych nie brał. (14:7) Jenże czyni ty skutki, nie będzie ruszon na wieki.
Wuj1923	Który pieniędzy swych nie dał na lichwę, i darów na niewinne nie przyjmuje. Kto to czyni, nie będzie poruszon na wieki.
Gda1881	Który pieniędzy swych nie daje na lichwę, i darów przeciwko niewinnym nie przyjmuje. Kto to czyni, nie zachwieje się na wieki.
Gda2017	Kto swych pieniędzy nie pożycza na lichwę i nie daje się przekupić przeciwko niewinnemu. Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.
PsBycz	Co pieniędzy-swych nie daje na-lichwę, i-podarku, przeciw niewinnemu, nie bierze. Czyniący te rzeczy, nie zachwieje-się na-wieki.
Goet	Kto pieniędzy swych nie pożycza na lichwę i datków nie przyjmuje przeciwko niewinnym. Kto to czyni, nie zachwieje się na wieki.
PsCylk	Pieniędzy swych nie daje na lichwę, i wziątku przeciw niewinnym nie bierze. Kto tak czyni, nie zachwieje się nigdy.
PsKrusz	Który pieniędzy swych nie daje na lichwę, i darów przeciwko niewinnemu nie przyjmuje. Kto czyni to, nie zachwieje się na wieki.
PsAszk	pieniędzy swych nie daje na lichwę a przekupstwa nie przyjmie przeciw niewinnemu, - kto tak postępuje, ten nie zachwieje się na wieki.
PsSzer	Kto pieniędzy swych nie pożycza na lichwę i daru nie przyjmuje przeciwko niewinnemu. Kto to czyni, nigdy się nie zachwieje.
Tys1	(14:5) kto dotrzyma, choć przysiągł ze swoim uszczerbkiem, kto nie daje swoich pieniędzy na lichwę i nie da się przekupić przeciw niewinnemu. Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.
Tys5	ten, kto nie daje swoich pieniędzy na lichwę i nie da się przekupić przeciw niewinnemu. Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.
Bryt	Pieniędzy swych nie pożycza na lichwę I nie daje się przekupić przeciw niewinnemu. Kto tak czyni, nie zachwieje się nigdy.
Pozn	nie pożycza pieniędzy na lichwę i nie da się przekupić darami przeciw niewinnemu. Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.
WarPra	ten, kto nie pożycza pieniędzy na lichwę i nie daje się przekupić, by ukarać niewinnego. Ten, kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.
STB	Nie daje swoich pieniędzy na lichwę oraz wziątku przeciw niewinnym nie bierze. Kto tak czyni, nigdy się nie zachwieje.
EIB	Nie pożycza po lichwiarsku I za łapówkę nie krzywdzi niewinnych - Ten, kto tak postępuje, nie zachwieje się nigdy.

Psalm 16

Ps 16,1

PsFlor	(15:1a) Schowaj mie, Gospodnie, bo jeśm pwał w cię.
PsPul	(15:1a) Zachowaj mie, Gospodnie, bo jeśm pwał w tobie.
Wuj1923	(16:1) Tytułu napis samemu Dawidowi. (16:2a) Zachowaj mię, Panie; bom nadzieję miał w tobie.
Gda1881	(16:1) Złota pieśń Dawidowa. (16:2a) Strzeż mię, o Boże! bo w tobie ufam.
Gda2017	Miktam Dawida. Strzeż mnie, o Boże, bo tobie ufam.
PsBycz	Złoty-wiersz Dawida. Strzeż-mię, o Boże! bo ufam w-Tobie.
Goet	ZŁOTY klejnot Dawida. Zachowaj mię, Boże! bo Tobie ufam.
PsCylk	Klejnot Dawida. - Ochroń mnie Boże, gdyż ufam Ci.
PsKrusz	Hymn Dawida. Strzeż mnie, o Panie! ponieważ położyłem ufność w Tobie.
PsAszk	Klejnot Dawidowy. Strzeż mię wszechpotężny Boże, gdyż pod Twoją się chronię opiekę.
PsSzer	Miktam Dawidowy. Strzeż mię, o Boże, bom Tobie zaufał!
Tys1	(15:1) Miktam. Dawidowy. Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie,
Tys5	Miktam. Dawidowy. Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się u Ciebie,
Bryt	Miktam Dawidowy. Strzeż mię, Boże, bo w tobie szukam schronienia!
Pozn	Pieśń Dawida. Strzeż mnie, o Boże, do Ciebie się bowiem uciekam!
WarPra	Miktam. Psalm Dawida. Strzeż mnie, o Panie, Tobie zaufałem.
STB	Klejnot Dawida. Ochroń mnie Boże, gdyż Ci ufam.
EIB	Do złotej myśli. Dawidowy. Strzeż mnie, Boże, gdyż w Tobie szukam schronienia!

Ps 16,2

PsFlor	(15:1b) Rzekł jeśm Gospodnu: Bog moj jeś ty, bo dobr mojich nie potrzebujesz.
PsPul	(15:1b) Rzekł jeśm Gospodnu: Bog moj jeś ty, bo dobr mych nie potrzebujesz.
Wuj1923	(16:2b) Rzekłem Panu: Tyś jest Bogiem moim; albowiem dóbr moich nie potrzebujesz.
Gda1881	(16:2b) Rzecz, duszo moja! Panu: Tyś Pan mój, a dobroć moja nic ci nie pomoże,
Gda2017	Moja dusza mówi do PANA: Ty jesteś moim Panem, a moja dobroć nie przynosi ci żadnej korzyści;
PsBycz	O duszo moja! rzekłaś do-Pana: Panemeś-moim Ty; dobroć-moja, nie przyda się dla-Ciebie.
Goet	Mówiłem Panu: "Ty jesteś Panem moim; niema dobra dla mnie poza Tobą!"
PsCylk	Rzekłaś do Boga: Panem moim Ty; dobrem mojém najwyższém.
PsKrusz	Rzekłem Bogu: "Tyś Panem moim, dobro moje nie jest ponad Ciebie".
PsAszk	Duszo ma, mów do Jehowy: "Tyś jest mym Panem, Tyś moim skarbem najdroższym, i niemasz nic ponad Ciebie".
PsSzer	Mówię do Pana: Tyś Panem moim, Tyś moim dobrem jedynym.
Tys1	(15:2) mówię do Pana: «Tyś jest Panem moim; nie ma dla mnie dobra bez Ciebie».
Tys5	mówię Panu: Ty jesteś Panem moim; nie ma dla mnie dobra poza Tobą.
Bryt	Rzekłem do Pana: Tyś Panem moim, Nie ma dla mnie dobra poza tobą.
Pozn	Rzekłem do Jahwe: "Panie, Tyś moim szczęściem!
WarPra	Wołam do Ciebie Panie: Tyś moim Panem, Tyś moim jedynym szczęściem.
STB	Powiedziałem WIEKUISTEMU: Ty jesteś moim Panem, moim najwyższym dobrem.
EIB	Powiedziałem do PANA: Ty jesteś moim Panem, Poza Tobą nie ma dla mnie dobra.

Ps 16,3

PsFlor	(15:2) Świętym, cso są w ziemi jego, dziwne sczynił wszytki wole moje w nich.
PsPul	(15:2) Świętym, co są w ziemi jego, dziwnie sczynił wszytki wole me w nich.
Wuj1923	Świętym, którzy są na ziemi jego, dziwne uczynił wszystkie chęci moje ku nim.
Gda1881	Ale świętym, którzy są na ziemi, i zacnym, w których wszystko kochanie moje.
Gda2017	Lecz świętym, którzy są na ziemi, i szlachetnym, w których całe moje upodobanie.
PsBycz	Ale dla świętych, co na-ziemi są; a-sławni mężowie, całé upodobanié-mé, w-nich.
Goet	I świętym, którzy są na ziemi i wspaniałym: w nich całe moje upodobanie!
PsCylk	W Świętych, którzy na ziemi są, i szlachetnych, całe upodobanie moje w nich.
PsKrusz	Święci, którzy są na ziemi i ludzie zacni są całem mojem pragnieniem.
PsAszk	I mów do świętych, jeśli są jacy na ziemi, że ku nim bije potęga wszystkich mych pragnień.
PsSzer	O świętych, którzy są na ziemi, mówię: To są szlachetni, w nich mam pełne upodobanie.
Tys1	(15:3) Ku świętym, którzy są na Jego ziemi, przedziwną we mnie wzbudził On miłość!
Tys5	Ku świętym, którzy są na Jego ziemi, wzbudził On we mnie miłość przedziwną!
Bryt	Do świętych zaś, którzy są na ziemi:To są szlachetni, w nich mam całe upodobanie.
Pozn	Nicością są wszystkie bóstwa w kraju." Choć wszyscy ich zwolennicy [nazywają je] wspaniałymi,
WarPra	Tylko w świętych tej ziemi, tylko w jej najlepszych w nich mam upodobanie.
STB	W świętych oraz szlachetnych, którzy są na ziemi – w nich całe moje upodobanie.
EIB	Co do świętych, którzy są w tej ziemi, Są wspaniali i są mą rozkoszą;

Ps 16,4

PsFlor	(15:3) Rozmnożyły sie są niemocy jich, potem sie pośpieszyli. (15:4) Nie zbiorę sebrania jich ze krwi ani pomnieć będę imion jich przez wargi moje.
PsPul	(15:3) Rozmnożyły sie są niemocy jich, potem sie pośpieszyli. (15:4) Nie zbiorę zborow jich ze krwie ni pomnieć będę imion jich przez wargi moje.
Wuj1923	Rozmnożyły się niemocy ich, potem się kwapili: nie będę zgromadzał schadzek ich ze krwi: i nie będę wspominał imion ich usty memi.
Gda1881	Rozmnożą się boleści tych, którzy się za cudzym bogiem kwapią; nie ukuszę ze krwi mokrych ofiar ich, ani wezmę imion ich w usta moje.
Gda2017	Rozmnożą się boleści tych, którzy chodzą za obcymi bogami. Nie złożę im ofiar z krwi i nie wymówię ich imion swoimi ustami.
PsBycz	Pomnożą dolegliwości-swe, ci, co za innemi bóstwami spieszą; nie będę-rozléwał ofiar-napojów-ich, ze-krwi, i nie będę-nosił, imion-ich, na wargach-moich.
Goet	Ale ci, co uganiają się za cudzymi bogami, spowodują sobie wiele cierpień; nie chcę brać udziału w ich krwawych ofiarach, ani nie wezmę imion ich na wargi moje.
PsCylk	Liczne są utrapienia tych, którzy innego nabyli; nie zalewam ja ich zalewek krwawych, i nie biorę imion ich na usta moje.
PsKrusz	Rozmnażają ludzie źli bałwany swoje, za cudzym bogiem chodzą; nie przeleję krwi z ich ofiar mokrych, ani położę imienia ich na wargach moich.
PsAszk	Niechajby zaś ci, którzy te dobra wymienili za inne rośli - w bólu, nie będęż ja przenigdy odprawiał ich krwawych libacji i oby imiona ich nie postały na mych wargach!
PsSzer	Mnóstwo cierpień mają ci, którzy się uganiają za cudzymi bogami; nie składam im krwawych ofiar i nie wzywam imion ich wargami swoimi.
Tys1	(15:4) Ci, którzy idą za obcymi [bogami], pomnażają swoje boleści. Nie będę wylewał krwi w ich ofiarach, ich imion wargami mymi nie wymówię.
Tys5	Ci, którzy idą za cudzymi [bogami], pomnażają swoje udręki. Nie wylewam krwi w ofiarach dla nich, imion ich nie wymawiam swoimi wargami.
Bryt	Rozmnożą się boleści tych, Którzy chodzą za cudzymi bogami; Nie złożę im ofiar z krwi I nie wezwę imion ich wargami swoimi.
Pozn	mnożą swe bóstwa i ubiegają się o ich życzliwość - ja nie będę im składał ofiar z krwi ani nawet nie wypowiem wargami ich imienia.
WarPra	Wiele musi wycierpieć, kto czci obcych bogów. A ja nie będę im składał ofiar, ich imiona nigdy nie będą na mych ustach.
STB	Liczne są utrapienia tych, co nabyli innego towarzysza; Ja ich krwawych zalewek nie zalewam i nie biorę ich imion na moje usta.
EIB	Pomnożą jednak swe troski, Ci, którzy pójdą za cudzymi bóstwami! Tym nie wyleję krwi na ofiarę I nie wezmę ich imion na wargi.

Ps 16,5

PsFlor	(15:5) Gospodzin część dziedziny mojej i kielicha mego; ty jeś, jenże wrocisz dziedzinę moję mnie.
PsPul	(15:5) Gospodzin część dziedzictwa mego i cirpienia mego; ty jeś, jen wrocisz dziedzinę moję mnie.
Wuj1923	Pan cząstka dziedzictwa mego i kielicha mego: tyś jest, który mi przywrócisz dziedzictwo moje.
Gda1881	Pan jest cząstką dziedzictwa mego, i kielicha mego, ty zatrzymujesz los mój.
Gda2017	PAN jest udziałem mego dziedzictwa i kielicha; ty strzeżesz mojego losu.
PsBycz	Pan, udziałem cząstki-mojéj, i kielicha-mego. Tyś utrzymującym los-mój.
Goet	Pan jest cząstką działu mego i kielicha mego; Ty trzymasz mój los.
PsCylk	Bóg jest darem w udziale moim i kielichem moim; Ty dzierżysz los mój.
PsKrusz	Bóg jest cząstką dziedzictwa mego i kielicha mego; Ty zachowujesz dział mój.
PsAszk	Jehowa, to mój dział i mój puhar - Tyś jest filarem moich losów.
PsSzer	Pan jest działem moim i kielichem moim; Ty trzymasz w ręku mój los.
Tys1	(15:5) Pan częścią dziedzictwa i kielicha mego: To właśnie Ty mój dział zabezpieczasz.
Tys5	Pan jest przeznaczonym mi działem i kielichem moim: To właśnie Ty mój los zabezpieczasz.
Bryt	Pan jest działem moim i kielichem moim, Ty strzeżesz losu mojego.
Pozn	Jahwe, Tyś częścią mego dziedzictwa i mej czary, Ty dzierżysz w swym ręku mój los.
WarPra	Tyś, Panie, moim dziedzictwem i kielichem moim, a losy moje są w Twoich rękach.
STB	WIEKUISTY jest darem w mym udziale, moim kielichem; Ty trzymasz mój los.
EIB	PAN - oto mój dział i kielich pomyślności! Ty trzymasz w dłoni mój los.

Ps 16,6

PsFlor	(15:6) Uwrozy spadły są mnie w światłych, bowiem dziedzicstwo moje światło jest mnie.
PsPul	(15:6) Powrozy upadły mi w światłych, iże dziedzictwo moje przeświatłe jest mnie.
Wuj1923	Sznury przypadły mi na osobliwych; albowiem dziedzictwo moje jest mi znamienite.
Gda1881	Sznury mi przypadły na miejscach wesołych, a dziedzictwo wdzięczne przyszło na mię.
Gda2017	Sznury miernicze wyznaczyły mi przyjemne miejsca i miłe jest moje dziedzictwo.
PsBycz	Części-dziedzictwa, przypadły mi, w-roskoszne-miejsca; nawet spadek ozdobiono dla-mnie.
Goet	Sznury miernicze wypadły mi na miejscach uroczych; przypadło mi piękne dziedzictwo.
PsCylk	Granice przypadły mi w rozkoszném polu; tak, dziedzictwo urocze jest dla mnie.
PsKrusz	Sznury przypadły mi na miejscach przyjemnych, a dziedzictwo piękne przypadło na mnie.
PsAszk	Mnie uśmiechnięty szczęściem przypadł dział losu, mnie dostało się wspaniałe dziedzictwo -
PsSzer	Część moja przypadła w miejscach uroczych; i dziedzictwo jest moją rozkoszą.
Tys1	(15:6) Sznury mi odmierzyły uroczą dzielnicę i dziedzictwo moje bardzo mi jest miłe.
Tys5	Sznur mierniczy wyznaczył mi dział wspaniały i bardzo mi jest miłe to moje dziedzictwo.
Bryt	Część moja przypadła w miejscach uroczych, Także dziedzictwo moje podoba mi się...
Pozn	Sznury miernicze przydzieliły mi żyzne łany; o tak, dziedzictwo moje jest mi niezmiernie miłe.
WarPra	Na pięknej ziemi przypadła mi moja cząstka i bardzo ukochałem dziedzictwo moje.
STB	Na rozkosznym polu przypadły mi granice; dla mnie jest urocze dziedzictwo.
EIB	Wytyczono mi miejsca urocze, Tak! Przypadło mi przepiękne dziedzictwo.

Ps 16,7

PsFlor	(15:7) Błogosławić będę Gospodnu, jenże mi dał rozum, i nadto aliż do nocy nagabały są mie pokrątki moje.
PsPul	(15:7) Błogosławić będę Gospodna, jen mi dał rozum, a nadto aliż do nocy nagabały mie pokrątki moje.
Wuj1923	Będę błogosławił Pana, który mi dał rozum: ktemu aż do nocy ćwiczyły mię nerki moje.
Gda1881	Będę błogosławił Pana, który mi dał radę, gdyż i w nocy ćwiczą mię nerki moje.
Gda2017	Będę błogosławił PANA, który udzielił mi rady, bo nawet w nocy pouczają mnie moje nerki.
PsBycz	Będę-błogosławił Pana, który doradza-mi; także, nocami, ostrzégają-mię uczucia-moje.
Goet	Uwielbiam Pana, który mi dał radę; nawet w nocy pouczają mię nerki moje.
PsCylk	Błogosławię Boga, który mi tak doradził; nocami téż napominają mnie wnętrza moje.
PsKrusz	Będę błogosławił Boga, który daje mi wyrozumienie, nawet w nocy ćwiczą mnie nerki moje.
PsAszk	Przetoż błogosławię Jehowie, bo dobrym mi jest rajcą, nawet tych nocy, gdzie mnie strofuje ma najgłębsza jaźń -
PsSzer	Błogosławię Pana, który mi dał radę, nawet w nocy pouczają mnie nerki moje.
Tys1	(15:7) Błogosławię Panu, który dał mi rozsądek, bo nawet w nocy upomina mnie moje serce.
Tys5	Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, bo nawet w nocy upomina mnie serce.
Bryt	Błogosławić będę Pana, że dał mi radę. Nawet w nocy poucza mnie serce moje.
Pozn	Błogosławię Jahwe, że był mi doradcą, sumienie moje napomina mnie nawet nocą.
WarPra	Błogosławię Pana, który dał mi rozum, i dlatego nocą nawet upomina mnie serce.
STB	Wysławiam WIEKUISTEGO, który mi tak doradził; bo i nocami napominają mnie moje wnętrza.
EIB	Będę błogosławił PANA, To On udzielił mi rady, W nocy pouczyło mnie moje sumienie.

Ps 16,8

PsFlor	(15:8) Przyglądał ❬jeśm❭ Gospodna w obeźrzeniu mojem wszegdy, bo na prawicy mnie jest, bych nie poruszon był.
PsPul	(15:8) Przyzirał jeśm Gospodna w obeźrzeniu moim wszegdy, bo na prawicy mi jest, bych nie poruszon był.
Wuj1923	Miałem Pana zawsze przed oczyma swemi; bo mi jest po prawicy, abych nie był poruszony.
Gda1881	Stawiałem Pana zawsze przed oczyma swemi; a iż on jest po prawicy mojej, nie będę wzruszony.
Gda2017	Stawiam PANA zawsze przed oczami; skoro on jest po mojej prawicy, nie zachwieję się.
PsBycz	Wystawiam Pana przed-siebie ciągle; bo On, przy-prawicy-méj, aby-nie zachwiałem-się.
Goet	Mam Pana zawsze przed oczyma memi; gdy On jest po prawicy mojej, nie zachwieję się.
PsCylk	Stawiam Boga przed sobą zawsze, bo póki On po prawicy mojéj, nie zachwieję się.
PsKrusz	Stawiam zawsze Boga przed oczyma memi; gdy On jest obok mnie, nie będę poruszony.
PsAszk	Pragnąłbym mieć Jehowę zawsze przed sobą i owszem po mej prawicy, abym też się nie zachwiał z mej drogi prawej.
PsSzer	Mam zawsze Pana przed oczami, gdy On jest po prawicy mojej, nie chwieję się.
Tys1	(15:8) Stawiam sobie zawsze Pana przed oczy, bo jest po mej prawicy; nic mnie nie zachwieje.
Tys5	Stawiam sobie zawsze Pana przed oczy, nie zachwieję się, bo On jest po mojej prawicy.
Bryt	Mam zawsze Pana przed sobą, Gdy On jest po prawicy mojej, nie zachwieję się.
Pozn	Mam zawsze Jahwe przed swymi oczami; gdy On jest po mej prawicy, nie zachwieję się nigdy.
WarPra	Zawsze Pana mam przed oczyma On jest stale po mej prawicy, i dlatego stoję.
STB	Zawsze stawiam WIEKUISTEGO przed sobą; dlatego się nie zachwieję, póki On jest po mej prawicy.
EIB	PAN jest u mnie zawsze na pierwszym miejscu, Z Nim u mej prawicy nie zachwieję się.

Ps 16,9

PsFlor	(15:9) Przetoż wiesieliło sie jest sierce moje i radował sie jest język moj; i nadto ciało moje odpoczynie w nadzieji.
PsPul	(15:9) Przeto wiesieliło sie sierce moje i radował sie język moj; i nadto ciało moje odpoczynie w nadzieji.
Wuj1923	Przetóż się uweseliło serce moje, i rozradował się język mój: nadto i ciało moje w nadziei odpoczywać będzie.
Gda1881	Przetoż uweseliło się serce moje, a rozradowała się chwała moja; dotego ciało moje mieszkać będzie bezpiecznie.
Gda2017	Dlatego cieszy się moje serce i raduje się moja chwała, a moje ciało będzie spoczywać bezpiecznie.
PsBycz	Dla-tego cieszy-sie sercé-mé, i-raduje dusza-moja; nawet ciało-mé, spoczywać-będzie bezpiecznie;
Goet	Przeto raduje się serce moje i weseli się dusza moja; i ciało moje spoczywać będzie bezpiecznie.
PsCylk	Przeto cieszy się serce moje i raduje godność moja, a ciało moje spoczywa bezpiecznie.
PsKrusz	Dlatego rozweseliło się serce moje i uradowała się chwała moja, przeto ciało moje mieszkać będzie bezpiecznie,
PsAszk	Toż weseli się me serce, raduje się me lepsze "ja" a i ciało me pożywuje bezpiecznie -
PsSzer	Dlatego weseli się serce moje i raduje się dusza moja, i ciało moje spoczywać będzie bezpiecznie,
Tys1	(15:9) Dlatego się cieszy me serce, dusza się raduje i ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
Tys5	Dlatego się cieszy moje serce, dusza się raduje, a ciało moje będzie spoczywać z ufnością,
Bryt	Dlatego weseli się serce moje i raduje się dusza moja, Nawet ciało moje spoczywać będzie bezpiecznie,
Pozn	Przeto raduje się serce moje, weseli się duch mój, a także i ciało moje spoczywa bezpiecznie.
WarPra	Raduje się więc moje serce i cieszy ma dusza, bezpieczne też będzie zawsze moje ciało.
STB	Dlatego cieszy się moje serce oraz raduje mój język, a moja cielesna natura spoczywa bezpiecznie.
EIB	Dlatego poweselało me serce, radość przenika me wnętrze, Więcej! Ciało również odpocznie bezpiecznie,

Ps 16,10

PsFlor	(15:10) Bo nie ostawisz dusze mojej w piekle i ❬nie❭ dasz świętemu twemu widzieć zgnicia.
PsPul	(15:10) Bo nie ostawisz dusze mojej w piekle i nie dasz świętemu twemu widzieć zgnicia.
Wuj1923	Albowiem nie zostawisz dusze mojéj w piekle: ani dasz świętemu twemu oglądać skażenia.
Gda1881	Bo nie zostawisz duszy mojej w grobie, ani dopuścisz świętemu twemu oglądać skażenia.
Gda2017	Nie zostawisz bowiem mojej duszy w piekle ani nie dopuścisz swemu Świętemu doznać zniszczenia.
PsBycz	Że nie zostawisz duszy-méj w-grobie; Ty nie dopuścisz pobożnego-Twego do-doznania zepsucia.
Goet	Bo nie pozostawisz duszy mojej w otchłani i nie dopuścisz, by pobożny Twój oglądał rozkład.
PsCylk	Bo nie zostawisz duszy mojéj przepaści, nie dasz pobożnemu Twemu widzieć zagubę.
PsKrusz	bo nie zostawisz mej duszy w otchłani. ani nie dozwolisz świętemu Twemu oglądać skażenia.
PsAszk	Bo wszak Ty nie porzucisz duszy mej w przepaść wieczystą, ani też dasz Twym miłościwym, by oglądali grób zatracenia.
PsSzer	bo nie zostawisz duszy mojej w otchłani, nie dopuścisz, by Twój wierny oglądał grób.
Tys1	(15:10) bo w kraju zmarłych duszy mej nie pozostawisz, nie dozwolisz, by święty Twój doznał skażenia.
Tys5	bo nie pozostawisz mojej duszy w Szeolu i nie dozwolisz, by wierny Tobie zaznał grobu.
Bryt	Bo nie zostawisz duszy mojej w otchłani, Nie dopuścisz, by twój pobożny oglądał grób.
Pozn	Nie wydasz mnie bowiem Szeolowi, nie dopuścisz, by wierny Twój czciciel doznał skażenia.
WarPra	Bo wiem, że nie poślesz mnie do kraju umarłych, nie dopuścisz, by Twoi wierni pozostali w grobie.
STB	Bo nie zostawisz mojej duszy Krainie Umarłych, nie dasz widzieć zepsucia Twojemu pobożnemu.
EIB	Gdyż nie zostawisz mojej duszy w świecie zmarłych, Nie dopuścisz, by oddany Tobie miał oglądać grób.

Ps 16,11

PsFlor	(15:11) Jawny jeś mi uczynił drogi żywota; napełnisz mie wiesiela z twojim obliczym, rozkoszy w prawicy twojej aż do końca.
PsPul	(15:11) Jawneś mi uczynił drogi żywota; napełnisz mię wiesiela twoim licem, rozkoszy w prawicy twojej aliż do końca.
Wuj1923	Oznajmiłeś mi drogi żywota, napełnisz mię weselem z obliczem twojem, rozkoszy na prawicy twéj aż do końca.
Gda1881	Oznajmisz mi drogę żywota; obfitość wesela jest przed obliczem twojem, rozkoszy po prawicy twojej aż na wieki.
Gda2017	Dasz mi poznać drogę życia, pełnię radości przed twoim obliczem, rozkosze po twojej prawicy na wieki.
PsBycz	Ty dasz-poznać-mi drogę życia, sytość radości, przy obliczu-Twojém, słodycze, przy-prawicy-Twéj, wiecznie.
Goet	Oznajmujesz mi drogę żywota; pełnia radości jest przed obliczem Twojem, błogostan po prawicy Twojej na wieki.
PsCylk	Wskażesz mi drogę życia, pełnia radości jest przed obliczem Twojém, rozkosz u prawicy Twojéj wiecznie.
PsKrusz	Ty nauczysz mnie drogi żywota, napełnisz radością oblicza swego - rozkoszą po prawicy Twej na wieki.
PsAszk	Ty mi obwieszczasz drogę wiecznego żywota, pełnia radości zakwita w kierunku Twego oblicza, rozkoszne szczęście w Twej prawicy - po wieczność.
PsSzer	Wskażesz mi drogę życia; obfita jest radość u Ciebie, rozkosz po prawicy Twojej na wieki.
Tys1	(15:11) Ty ścieżkę życia mi ukażesz, pełnię radości u Ciebie, rozkosz na wieki po Twojej prawicy.
Tys5	Ukażesz mi ścieżkę życia, pełnię radości u Ciebie, rozkosze na wieki po Twojej prawicy.
Bryt	Dasz mi poznać drogę życia, Obfitość radości w obliczu twoim, Rozkosz po prawicy twojej na wieki.
Pozn	Ty mi wskazujesz drogę życia: pełnię radości przy Tobie, wieczyste rozkosze po Twojej prawicy.
WarPra	To Ty mi pokazujesz drogę do życia, a przed Twym obliczem – pełnia radości, po Twej prawicy radość trwa na wieki.
STB	Wskażesz mi drogę życia. Pełnia radości przed Twym obliczem; wieczna rozkosz po Twej prawicy.
EIB	Dasz mi raczej poznać drogę życia, Pełną radość Twojej obecności I rozkosz u Twojego boku - na zawsze.

Psalm 17

Ps 17,1

PsFlor	(16:1) Wysłuszaj, Gospodnie, prawdę moję, posłuszaj prośby mojej. (16:2) Uszyma usłysz modlitwę moję, nie w wargach lściwych.
PsPul	Psalm. (16:1) Wysłuchaj, Gospodnie, prawdę moję, posłuchaj prośby mojej. (16:2) Uszyma usłysz modlitwę moję, nie w uściech łżywych.
Wuj1923	Modlitwa Dawidowi. Wysłuchaj, Panie, sprawiedliwość moję; słuchaj pilnie prośby mojéj: przyjmij w uszy modlitwę moję, niezdradliwemi ustami.
Gda1881	Modlitwa Dawidowa. Wysłuchaj, Panie! sprawiedliwość moję; miej wzgląd na wołanie moje; przyjmij w uszy modlitwę moję, którą czynię usty nieobłudnemi.
Gda2017	Modlitwa Dawida. Wysłuchaj, PANIE, mojej słusznej sprawy, zważ na moje wołanie, nakłoń ucha na modlitwę moich nieobłudnych ust.
PsBycz	Modlitwa Dawida. Wysłuchaj, o-Panie! słuszność-sprawy; słuchaj wołania-mego; posłuchaj modlitwy-mojéj bo, nie wargami zdradliwemi, błagam.
Goet	MODLITWA Dawida. Wysłuchaj, Panie, sprawiedliwej sprawy mojej, usłysz wołanie moje! przyjmij modlitwę moją, którą wznoszę wargami niefałszywemi.
PsCylk	Modlitwa Dawida. Wysłuchaj Boże słuszność moję, zważ na moje wołanie; skłoń ucho do prośby mojéj, nie z ust obłudnych.
PsKrusz	Modlitwa Dawida. Wysłuchaj, Boże, sprawiedliwości mej, uważ pilnie na wołanie moje, weź w uszy modlitwę moją, którą czynię ustami nieobłudnemi.
PsAszk	Modlitwa Dawida. Usłysz, o Jehowo, Boże sprawiedliwości, zwróć uwagę na mój śpiew, nakłoń ucha mej modlitwie, która z warg się wznosi, co nie znają fałszu.
PsSzer	Modlitwa Dawidowa. Wysłuchaj, Panie, sprawiedliwej sprawy mojej, zważ na błaganie moje! Przyjmij modlitwę moją z ust nieobłudnych!
Tys1	(16:1) Błaganie. Dawidowy. Usłysz, Panie, słuszną sprawę, zważ na me wołanie, pochwyć uszami moje modły z warg nieobłudnych.
Tys5	Modlitwa. Dawidowy. Wysłuchaj, Panie, słuszności, zważ na me wołanie, przyjmij moje modły z warg nieobłudnych!
Bryt	Modlitwa Dawida. Wysłuchaj, Panie, sprawiedliwej sprawy, Zważ na błaganie moje, Przysłuchaj się modlitwie mojej z warg nieobłudnych!
Pozn	Modlitwa Dawida. Wysłuchaj, o Jahwe, słusznej sprawy, zważ na me wołanie, nakłoń ucha do mojej prośby płynącej z nieobłudnych warg!
WarPra	Modlitwa Dawida. Racz wejrzeć, Panie, na słuszność mej sprawy, wysłuchaj skarg moich i przyjmij moje modlitwy, bo z ust prawych pochodzą.
STB	Modlitwa Dawida. WIEKUISTY, wysłuchaj mojej słuszności, miej wzgląd na moje wołanie; skłoń ucho do mojej prośby, co nie płynie z obłudnych ust.
EIB	Modlitwa Dawida. Wysłuchaj, PANIE, mojej słusznej sprawy, Zwróć uwagę na moje błaganie, Skłoń swe ucho ku mojej modlitwie, Płynącej z warg nieobłudnych!

Ps 17,2

PsFlor	(16:3) Ot oblicza twego sąd moj wynidzi, oczy twoji widzcie prawdę.
PsPul	(16:3) Od oblicza twego sąd moj wynidzi, oczy twoji widzcie prawdy.
Wuj1923	Od obliczności twojéj sąd mój niech wynidzie: oczy twe niech dojrzą sprawiedliwości.
Gda1881	Od obliczności twojej sąd mój niech wynijdzie; oczy twoje niech patrzą na uprzejmość.
Gda2017	Niech wyrok o mnie wyjdzie sprzed twego oblicza, niech twoje oczy widzą to, co słuszne.
PsBycz	Z-przed-oblicza-Twego, wyrok-mój niech-wyjdzie; oczy-Twe, niech-obaczą prawe-sądy.
Goet	Od obecności Twojej niech wyjdzie prawo moje; oczy Twe dojrzą szczerość.
PsCylk	Z przed Ciebie niech wyrok mój wyjdzie; oczy Twoje spoglądają na prawość.
PsKrusz	Od obliczności Twej niech sąd mój wyjdzie; oczy Twoje niechaj patrzą na prawych.
PsAszk	Z kierunku oblicza Twego wyjdzie mój sąd sprawiedliwy, Oczy Twe spoglądają prosto, dojrzą rzetelność.
PsSzer	Od Ciebie niech wyjdzie wyrok w mej sprawie; Twoje oczy widzą to, co słuszne.
Tys1	(16:2) Sprzed Twego oblicza niech sąd o mnie wyjdzie: to, co sprawiedliwe, oczy Twoje widzą.
Tys5	Niech przed Twoim obliczem zapadnie wyrok na mnie, oczy Twoje widzą to, co prawe.
Bryt	Od ciebie niech wyjdzie wyrok mój, Niech oczy twoje ujrzą prawość.
Pozn	Od Ciebie niech wyjdzie wyrok w mojej sprawie, oczy Twe widzą, co prawe.
WarPra	Niech wyrok o mnie wyjdzie sprzed Twego oblicza, bo oczy Twoje widzą wszystko, co prawe.
STB	Niech sprzed Ciebie wyjdzie mój sąd; bo Twe oczy spoglądają na prawość.
EIB	Niech sprzed Twego oblicza wyjdzie wyrok na mnie I niech Twoje oczy zobaczą to, co prawe.

Ps 17,3

PsFlor	(16:4) Skusił jeś sierce moje i nawiedził jeś w nocy, ogniem jeś mie pokusił, a nie naleziona jest we mnie lichota.
PsPul	(16:4) Skusił jeś moje sierce i nawiedził jeś w nocy, ogniem jeś mie pokusił, i nie naleziona jest we mnie złość.
Wuj1923	Spróbowałeś serca mego, i nawiedziłeś w nocy: doświadczyłeś mię ogniem, a nie nalazła się we mnie nieprawość.
Gda1881	Doświadczyłeś serca mego, nawiedziłeś je w nocy; doświadczyłeś mię ogniem, aleś nic nie znalazł; myśli moje nie uprzedzają ust moich.
Gda2017	Doświadczyłeś moje serce, nawiedziłeś mnie nocą, wypróbowałeś mnie ogniem, ale nic nie znalazłeś. Postanowiłem, że moje usta nie zgrzeszą.
PsBycz	Tyś roztrząsał sercé-mojé, zwiedzałeś nocą, doświadczałeś-mię, a niceś nie znalazł; postanowiłem, aby-nie przekraczały usta-moje.
Goet	Doświadczyłeś serce moje i zbadałeś mię w nocy: wypławiłeś mię i nic nie znalazłeś; od myśli moich nie odstępują usta moje.
PsCylk	Gdy zbadasz serce moje, nawiedzisz w nocy, doświadczysz mnie, nie znajdziesz nic; zła myśl nie przeszła przez usta moje.
PsKrusz	Doświadczyłeś serca mego, w nocy je nawiedziłeś; ogniem mnie doświadczyłeś, aleś nic nie znalazł. Moje myśli nie są inne, jak te, co z mych ust wychodzą.
PsAszk	Tyś wypróbował me serce, Ty o niem stanowisz, nocą je odczyszczasz i obyś nie znalazł, żem zgrzeszył ja myślą a jeśli, aby ona przekroczyła me usta.
PsSzer	Gdy doświadczasz serca mego, badasz je w nocy, wypławiasz mnie ogniem, nie znajdujesz nic ohydnego, nic nie wymknie się z ust moich.
Tys1	(16:3) Jeśli badasz me serce, nocą mnie nawiedzasz i doświadczasz ogniem, nie znajdziesz we mnie nieprawości. Nie zgrzeszyły me usta
Tys5	Choćbyś badał me serce, nocą mnie nawiedzał i doświadczał ogniem, nie znajdziesz we mnie nieprawości. Moje usta nie zgrzeszyły
Bryt	Doświadczyłeś serce moje, nawiedziłeś nocą. Wypróbowałeś mnie, nic nie znajdując. Złe zamysły nie przekroczą ust moich.
Pozn	Możesz badać me serce, nawiedzać mnie nocą, możesz mnie poddać próbie ognia - nie znajdziesz we mnie żadnej nieprawości. Nie zgrzeszyłem ustami,
WarPra	Choćbyś zaczął badać me serce, nocą mnie nawiedzać i poddawać próbom, to też nie znajdziesz u mnie żadnej nieprawości. Moje usta nie splamiły się niczym.
STB	Kiedy zbadasz me serce, nawiedzisz mnie w nocy i doświadczysz – nic nie znajdziesz, zła myśl nie przeszła przez moje usta.
EIB	Doświadczyłeś me serce, Nawiedziłeś nocą, Poddałeś mnie próbie, ale nic nie znajdziesz, Bo postanowiłem chronić usta przed splamieniem.

Ps 17,4

PsFlor	(16:5) Bychą nie mołwiła usta moja skutkow ludzkich, prze słowa warg twych ja jeśm strzegł drog twardych.
PsPul	(16:5) By nie mołwiły usta moja skutkow ludzkich, prze słowa warg twoich ja jeśm strzegł drog trudnych.
Wuj1923	Aby nie mówiły usta moje uczynków ludzkich: dla słów ust twoich jam przestrzegał dróg twardych.
Gda1881	Co się tknie spraw ludzkich według słowa ust twoich, chroniłem się drogi okrutnika.
Gda2017	Co się tyczy spraw ludzkich, dzięki słowom twoich ust wystrzegałem się dróg okrutnika.
PsBycz	Co-do-czynów ludzkich, wedle-słowa warg-Twoich, jam wystrzégał-się dróg gwałciciela.
Goet	W sprawach ludzkich, według słów warg Twoich, wystrzegałem się dróg czyniących przemoc.
PsCylk	Wobec spraw ludzi, stosownie do słowa ust Twoich, wystrzegałem się dróg przestępcy.
PsKrusz	Co do spraw ludzkich, według słowa ust Twoich, strzegłem się dróg okrutnika.
PsAszk	We wszelkiem ludzkiem poczynaniu dzięki słowom ust Twych wystrzegałem się i strzegłem dróg przestępcy.
PsSzer	Patrzałem na sprawy ludzkie, według Słowa warg Twoich unikałem dróg rozbójników.
Tys1	(16:4) ludzkim obyczajem; według słów warg Twoich strzegłem drogi Prawa.
Tys5	ludzkim obyczajem; według słów z Twoich warg wystrzegałem się ścieżek gwałtownika.
Bryt	Przeciwko występkom ludzkim, według słowa warg twoichUnikałem dróg, na których grasują rozbójnicy.
Pozn	jak to zazwyczaj czynią ludzie; posłuszny Twoim słowom wystrzegałem się drogi gwałtu.
WarPra	Nie dbam o to, co czynią ludzie. Ja trzymam się słów, co z Twych ust pochodzą.
STB	Stosownie do słowa Twoich ust, wobec spraw ludzi wystrzegałem się dróg przestępcy.
EIB	Co do ludzkich czynów, to - zgodnie z Twym Słowem - trzymałem się z dala od ścieżek przemocy.

Ps 17,5

PsFlor	(16:6) Dokonaj chodzenia moja we sdzach twojich, iżbychą sie nie poruszyli śladowie moji.
PsPul	(16:6) Zwirzchni chodzenia moja we sdzach twoich, eżby sie nie poruszyli śladowie moji.
Wuj1923	Umocnij kroki moje na ścieżkach twoich, aby się nie chwiały stopy moje.
Gda1881	Zatrzymuj kroki moje na drogach twych, aby się nie chwiały nogi moje.
Gda2017	Zatrzymaj moje kroki na twoich drogach, aby nie zachwiały się moje nogi.
PsBycz	Podpiéraj kroki-me w-ścieszkach-Twych, aby-nie zachwiały-się nogi-moje.
Goet	Kroki moje trzymały się śladów Twoich, chód mój nie chwiał się.
PsCylk	Trzymają się kroki moje ścieżek Twoich; nie chwieją się stopy moje.
PsKrusz	Utwierdź kroki moje na ścieżkach Twych, aby się nie chwiały stopy moje.
PsAszk	Wesprzyj kroki me w Twych drogach kolistych, aby się też nie zachwiało me stąpanie.
PsSzer	Kroki moje trzymały się mocno ścieżek Twoich, by nie chwiały się nogi moje.
Tys1	(16:5) Moje kroki trzymały się mocno Twych ścieżek, me stopy się nie zachwiały.
Tys5	Moje kroki trzymały się mocno Twoich ścieżek, moje stopy się nie zachwiały.
Bryt	Umocnij kroki moje na ścieżkach twoich, By nie zachwiały się nogi moje.
Pozn	Kroki moje pilnowały zawsze Twoich ścieżek, nogi moje nie zachwiały się nigdy.
WarPra	Kroki stawiam na Twoich przykazań drodze, moje stopy nie zbaczają z Twych ścieżek.
STB	Moje kroki trzymają się Twoich ścieżek, nie chwieją się moje stopy.
EIB	Swoje kroki stawiam mocno na Twych szlakach, Nie potknęły się również moje stopy.

Ps 17,6

PsFlor	(16:7) Ja jeśm wołał, bo jeś mie wysłuszał, Boże; nakłoń ucho twoje mnie i wysłuszaj słowa moja.
PsPul	(16:7) Ja jeśm wołał, bo jeś mie usłyszał, Boże; nakłoń ucho twoje mnie i wysłuchaj słowa moja.
Wuj1923	Jam wołał, iżeś mię wysłuchał, Boże: nakłoń mi ucha twego, a wysłuchaj słowa moje.
Gda1881	Ja cię wzywam, bo mię wysłuchiwasz, Boże! Nakłoń ucha twego ku mnie, wysłuchaj słowa moje.
Gda2017	Wzywam cię, Boże, bo mnie wysłuchasz. Nakłoń ku mnie swego ucha, wysłuchaj moich słów.
PsBycz	Ja wzywam-Cię; bo Ty-wysłuchasz-mię, o-Boże! schyl ucho-Twé ku-mnie; posłuchaj mowy-mojéj.
Goet	Wołam do Ciebie, ponieważ Ty, Boże, wysłuchujesz mnie; nakłoń ucho Swoje ku mnie, usłysz mowę moją.
PsCylk	Wzywam Cię, bo mnie wysłuchasz Panie; skłoń mi ucho Twoje i wysłuchaj słowa moje.
PsKrusz	Oto wzywam Cię, ponieważ wysłuchujesz mnie, Panie! Nakłoń ucha Swego ku mnie, wysłuchaj słowa mego.
PsAszk	Wzywam Cię, bo wszak Ty mi odpowiesz, wszechmocny Boże, - nakłoń mi ucha Swego, wysłuchaj tego, co mówię.
PsSzer	Wzywam Ciebie, bo wysłuchujesz mię, Boże, nakłoń do mnie ucha swego, wysłuchaj słowa mojego!
Tys1	(16:6) Wzywam Cię, Boże, bo Ty mnie wysłuchasz; nakłoń ku mnie Twe ucho, usłysz słowo moje.
Tys5	Wzywam Cię, bo Ty mnie wysłuchasz, o Boże! Nakłoń ku mnie Twe ucho, usłysz moje słowo.
Bryt	Wzywam cię, bo wysłuchujesz mię, Boże, Nakłoń ku mnie ucha swego, wysłuchaj słowa mojego!
Pozn	Do Ciebie więc wołam, wszak Ty mnie wysłuchasz, o Boże! Nakłoń ku mnie ucha, usłysz moje słowa!
WarPra	Wołam do Ciebie, Boże, bo mnie wysłuchujesz, nakłoń ku mnie swojego ucha, racz przyjąć moje prośby.
STB	Wzywam Cię, bo mnie wysłuchasz, mój Boże; skłoń do mnie Twoje ucho oraz wysłuchaj moje słowa.
EIB	Zwracam się do Ciebie, bo wiem, że mi odpowiesz, Boże, zwróć na mnie uwagę, wysłuchaj moich słów!

Ps 17,7

PsFlor	(16:8) Dziwna uczyń miłosierdzia twoja, jenże zbawione czynisz pwające w cię. (16:9a) Od przeciwiających sie prawicy twojej
PsPul	(16:8) Dziwna uczyń miłosierdzia twoja, jenże zbawione czynisz pwające w cię. (16:9a) Od przeciwiających sie prawicy twojej
Wuj1923	Pokaż dziwne miłosierdzie twoje, który zbawiasz nadzieję mające w tobie od przeciwiających się prawicy twojéj.
Gda1881	Okaż miłosierdzie twoje, ty, który ochraniasz ufających w tobie od tych, którzy powstawają przeciwko prawicy twojej.
Gda2017	Okaż swoje miłosierdzie, ty, który wybawiasz ufających tobie od tych, którzy powstają przeciwko twojej prawicy.
PsBycz	Wystaw-na-podziw dobrodziejstwa-Twe, o-Wybawco ufających, w Tobie! od-powstających przeciw-prawicy-Twojéj.
Goet	Okaż mi cudownie dobrotliwość Swoją, Zbawco tych, którzy przed przeciwnikami szukają ochrony w prawicy Twojej.
PsCylk	Ucudownij łaskę Twoję, który wybawiasz od przeciwników, ufających prawicy Twojéj.
PsKrusz	Okaż miłosierdzie Twe, który wybawiasz pokładających ufność od tych, co powstają przeciwko prawicy Twojej.
PsAszk	Niechaj spłynie nieskończona Twa miłość i łaska, Wybawicielu tych, co się chronią pod opiekę Twej prawicy przed tymi, którzy się przeciwko niej podnoszą.
PsSzer	Okaż cudowną swą łaskę, Zbawco tych, którzy szukają opieki w prawicy Twojej przed wrogami swymi!
Tys1	(16:7) Okaż przedziwne miłosierdzie Twoje, bo chroniących się pod Twoją prawicę wybawiasz od wrogów.
Tys5	Okaż miłosierdzie Twoje, Zbawco tych, co się chronią przed wrogami pod Twoją prawicę.
Bryt	Okaż cudowną łaskę swoją, Zbawco tych, którzy szukają schronienia W prawicy twojej przed wrogami swymi!
Pozn	Okaż [mi] swe przedziwne miłosierdzie, Wybawicielu tych, którzy przed swymi wrogami chronią się ufnie pod Twoją prawicę!
WarPra	Okaż mi cudowne miłosierdzie Twoje, bo Ty przecież ratujesz wszystkich, którzy pod Twą prawicę się chronią przed swymi wrogami.
STB	Ucudownij Twoją łaskę, Panie; który tych, co ufają Twej prawicy wybawiasz od przeciwników.
EIB	Okaż mi wspaniałomyślnie swoją łaskę, Panie, Zbawco tych, co przy Twym boku chronią się przed wrogiem.

Ps 17,8

PsFlor	(16:9b) strzeży mie jako źrzenice oka. (16:10a) Pod cieniem skrzydł twojich zaszczyci mie
PsPul	(16:9b) strzeży mie jako źrzenice oka. (16:10a) Pod cieniem skrzydł twoich schowaj mie
Wuj1923	Strzeż mię jako źrenicę oka: pod cieniem skrzydeł twoich obroń mię:
Gda1881	Strzeż mię jako źrenicy oka; pod cieniem skrzydeł twoich ukryj mię.
Gda2017	Strzeż mnie jak źrenicy oka, ukryj mnie w cieniu swych skrzydeł;
PsBycz	Strzeż-mię, jak-źrenicy oka; pod-cieniem skrzydeł-Twych, ukryj-mię;
Goet	Zachowaj mię, jako źrenicę oka; pod cieniem skrzydeł Swoich ukryj mię.
PsCylk	Strzeż mnie jako źrenicę oka, w cieniu skrzydeł Twoich ukryj mnie.
PsKrusz	Strzeż mnie, jako źrenicy oka; w cieniu skrzydeł Twych ukryj mnie:
PsAszk	O, ustrzeż mię jako gałki ocznej i ukryj mnie w cieniu Twych skrzydeł,
PsSzer	Strzeż mnie, jak źrenicy oka, ukryj mnie w cieniu swych skrzydeł!
Tys1	(16:8) Strzeż mnie jak źrenicy oka, w cieniu Twych skrzydeł mnie ukryj,
Tys5	Strzeż mnie jak źrenicy oka; w cieniu Twych skrzydeł mnie ukryj,
Bryt	Strzeż mnie jak źrenicy oka, Ukryj mnie w cieniu swych skrzydeł
Pozn	Strzeż mnie jak źrenicy oka, ukryj mnie w cieniu swych skrzydeł
WarPra	Strzeż mnie jak źrenicy oka, ukryj mnie w cieniu Twych skrzydeł
STB	Strzeż mnie jak źrenicy oka; w cieniu Twych skrzydeł
EIB	Strzeż mnie jak źrenicy oka, Ukryj w cieniu swych skrzydeł,

Ps 17,9

PsFlor	(16:10b) od oblicza niemiłościwych, jiż mie trudzili. (16:11a) Nieprzyjaciele moji duszę moję są ogarnęli,
PsPul	(16:10b) od oblicza niemiłościwych, jiż mię trudzili. (16:11a) Nieprzyjaciele moi duszę moję są ogardnęli,
Wuj1923	Od oblicza niezbożnych, którzy mię utrapili: nieprzyjaciele moi duszę moję ogarnęli.
Gda1881	Przed twarzą niepobożnych, którzy mię niszczą, przed nieprzyjaciółmi duszy mojej, którzy mię ogarnęli.
Gda2017	Przed niegodziwymi, którzy mnie gnębią, przed wrogami mojej duszy, którzy mnie osaczyli.
PsBycz	Przed bezbożnymi tymi, trapiącymi-mię, przed nieprzyjaciołmi-moimi, czyhającymi na-życié mé, co otaczają-mię.
Goet	Przed bezbożnymi, którzy mnie rujnują, przed śmiertelnymi wrogami mymi, którzy mnie zewsząd osaczają.
PsCylk	Przed niegodziwymi, którzy mnie napadają; przed wrogami, którzy zawzięcie mnie otaczają.
PsKrusz	przed obliczem bezbożnych, którzy mnie trapią, przed nieprzyjaciółmi duszy mej, którzy mnie otoczyli.
PsAszk	przed niegodziwcami, którzy mię opadli jako zbóje, śmiertelnymi wrogami, co mnie zewsząd okrążają.
PsSzer	Przed bezbożnymi, którzy mnie prześladują, przed nieprzyjaciółmi, którzy mnie zawzięcie osaczają.
Tys1	(16:9) od grzesznych, co gwałt mi zadają. Z wściekłością otaczają mnie moi wrogowie,
Tys5	przed występnymi, co gwałt mi zadają, przed śmiertelnymi wrogami, co otaczają mnie zewsząd.
Bryt	Przed bezbożnymi, którzy mnie gnębią, Nieprzyjaciółmi, którzy mnie zawzięcie osaczają.
Pozn	przed bezbożnikami, którzy mnie uciskają, przed śmiertelnymi wrogami, którzy zewsząd przeciw mnie powstają.
WarPra	przed bezbożnikami, co mnie uciskają, przed wrogami śmiertelnymi, którzy zewsząd mnie otaczają.
STB	ukryj mnie przed niegodziwymi, którzy mnie napadają; przed wrogami, co zawzięcie mnie otaczają.
EIB	Chroń przed bezbożnymi, moimi gnębicielami, Przed zawziętymi wrogami, którzy chcą mnie osaczyć.

Ps 17,10

PsFlor	(16:11b) tuk swoj są zgromadzili, usta jich m❬oł❭wiła pych.
PsPul	(16:11b) tuk swoj są jęli, usta jich mołwiła pych.
Wuj1923	Tłustość swoję zawarli: usta ich mówiły hardość.
Gda1881	Tukiem swoim okryli się; hardzie mówią usty swemi.
Gda2017	Okryli się swoim tłuszczem, zuchwale mówią swymi ustami.
PsBycz	Tłustością-swą zatkani-są; oni, ustami-swemi, przemawiają z-dumą.
Goet	Nieczule swe serca trzymają zamknięte, ustami swemi mówią dumnie.
PsCylk	Tuczne serce swe zamknęli, usta ich przemawiają z wysoka.
PsKrusz	Tłuszczem swoim opasali się: mówią hardzie ustami swemi.
PsAszk	Usta ich są szczelnie zamknięte własnym ich tłuszczem, a jednak mówią i lo z wyniosłą dumą.
PsSzer	Zamknęli zatłuszczone swe serce, wyniośle mówią ustami swymi.
Tys1	(16:10) zamykają swoje serce zatyłe, odzywają się butnie swoimi ustami.
Tys5	Zamykają oni swe nieczułe serca, przemawiają butnie swoimi ustami.
Bryt	Serce swe tłuszczem zarosłe zamknęli, A usta ich mówią wyniośle.
Pozn	Nieczułe ich serca zamknięte są [na litość], z ich ust padają słowa zuchwałe.
WarPra	Zamknęli swoje twarde serca, a ich usta miotają bardzo harde słowa.
STB	Zamknęli swoje tuczne serce, a ich usta przemawiają z wysoka.
EIB	Rozsadza ich duma, nic do nich nie dociera, Wypowiadają słowa pełne wyniosłości.

Ps 17,11

PsFlor	(16:12) Porzuciwszy mie, tegdy obstąpili są mie, oczy swe ustawili schylić w ziemię.
PsPul	(16:12) Porzuciwszy mię, ❬ninie❭ obstąpili mie, oczy swe ustawili spuścić w ziemię.
Wuj1923	Porzuciwszy mię, teraz mię obtoczyli: oczy swe nasadzili spuścić ku ziemi.
Gda1881	Gdziekolwiek idziemy, obtoczyli nas; oczy swe nasadzili, aby nas potrącili ku ziemi.
Gda2017	Gdziekolwiek idziemy, otaczają nas, wytężają swój wzrok, aby nas powalić na ziemię.
PsBycz	Kroki-nasze, teraz okrążyli-nam; oni, oczy-swe gotują do-powalenia nas, na-ziemię.
Goet	Na każdym kroku otaczają nas; oczy swoje skierowali na to, aby nas rzucić na ziemię;
PsCylk	Na każdym kroku teraz otaczają nas; oczy swoje zwracają, by nas powalić o ziemię.
PsKrusz	Kędykolwiek idziemy, otoczyli nas, nastawili oczy swe, aby nas powalić na ziemię.
PsAszk	Patrzę ich: oto mię otoczyli, wodzą oczyma po ziemi, aby na niej siebie i drugich pochylić i skrzywić.
PsSzer	Gdziekolwiek idziemy, otaczają nas, i patrzą tylko, jakby nas powalić na ziemię.
Tys1	(16:11) Okrążają mnie teraz ich kroki, natężają swe oczy, by powalić na ziemię —
Tys5	Okrążają mnie teraz ich kroki; natężają swe oczy, by [mnie] powalić na ziemię -
Bryt	Gdziekolwiek idziemy, otaczają nas, Wypatrują, jakby powalić na ziemię.
Pozn	Nastają na mnie, już mnie obstąpili, wodzą za mną oczami, by mnie powalić na ziemię.
WarPra	Czatują przy mnie ciągle, otaczają mnie zewsząd, czyhają, by mnie powalić na ziemię.
STB	Teraz otaczają nas na każdym kroku; zwracają swoje oczy, by nas powalić na ziemię.
EIB	Ledwie się ruszymy, już nas otaczają, Wypatrują okazji, by nas przygnieść do ziemi.

Ps 17,12

PsFlor	(16:13) Wzięli są mie jako lew gotowy ku łupowi a jako szczenię lwowo przebywające w jaskiniach.
PsPul	(16:13) Przyjęli mię jako lew gotowy ku korzyści a jako lwic przebywając we skryciu.
Wuj1923	Przyjęli mię jako lew gotowy do łupu: i jako szczenię lwie, mieszkające w jamie.
Gda1881	Każdy z nich podobien jest lwowi pragnącemu łupu, i lwięciu siedzącemu w jamie.
Gda2017	Podobni są do lwa żądnego łupu, do lwiątka siedzącego w ukryciu.
PsBycz	Podobieństwo-ich, jak-lwa, żądzą-uniesionego do-rozszarpania; i-jak-lwięcia usadowionego w-kryjówkach.
Goet	Podobni są do lwa, żądnego łupu, i do lwięcia, siedzącego w ukryciu.
PsCylk	Podobny do lwa, pragnącego żeru, do lwiątka, siedzącego w ukryciu.
PsKrusz	Każden z nich podobien lwowi, szukającemi za łupem i szczenięciu lwiemu, leżącemu w jamie.
PsAszk	Podobni są do lwa, żądnego łupu i lwiątka, co czycha w ukryciu.
PsSzer	Podobny jest do lwa żądnego łupu, i do szczenięcia lwiego siedzącego w ukryciu.
Tys1	(16:12) podobni do lwa, dyszącego na zdobycz, do lwiego szczenięcia, co siedzi w kryjówce.
Tys5	podobni do lwa dyszącego na zdobycz, do lwiątka, co siedzi w kryjówce.
Bryt	Podobny jest do lwa żądnego łupu, I do lwiątka siedzącego w ukryciu.
Pozn	Podobni są do lwa żądnego krwawej zdobyczy, do lwiego szczenięcia zaczajonego w gęstwinie.
WarPra	Podobni są do lwa, co się szykuje, by rozszarpać swą zdobycz, są jak młode lwiątko schowane w ukryciu.
STB	Każdy podobny jest do lwa, co pragnie żeru; do lwiątka siedzącego w ukryciu.
EIB	Przypominają lwa żądnego ofiary, Albo młode lwiątko zaczajone w buszu.

Ps 17,13

PsFlor	(16:14a) Wstań, Gospodnie, przejdzi ji i obłudzi ji, wytargń duszę moję od niemiłościwego, gniew twoj
PsPul	(16:14a) Wstań, Gospodnie, przejdzi ji i obłudź ji, wytargń duszę moję od niemiłościwego, szablę twoję
Wuj1923	Powstań, Panie! uprzedź go i przekin go: wyrwij duszę moje od niezbożnego, miecz twój od nieprzyjaciół ręki twojéj.
Gda1881	Powstańże, Panie! uprzedź twarz jego, potrąć go, wyrwij duszę moję od niezbożnego mieczem twoim.
Gda2017	Powstań, PANIE, wystąp przeciwko niemu i powal go, swoim mieczem ocal moją duszę od niegodziwego;
PsBycz	Wstań, Panie, wyjdź przeciw-niego, obal-go; ocal życié-mé, od-bezbożnego, mieczem-Twoim.
Goet	Powstań, Panie; uprzedź go i przemóż; wybaw mieczem Swoim od bezbożników duszę moją,
PsCylk	Powstań Boże, uprzedź go, połóż go płazem; wybaw życie moje od niegodziwca, tego miecza Twojego.
PsKrusz	Powstań, Boże, uprzedź jego obecność, upokórz go, wybaw Twym mieczem duszę mą od bezbożnego -
PsAszk	Podnieś się Jehowo, uprzedź jego zamiary, zegnij kolana jego, oswobódź Twym mieczem mą duszę od tych nikczemników.
PsSzer	Powstań, Panie, wystąp przeciw niemu, powal go! Ratuj mnie mieczem od bezbożnika,
Tys1	(16:13) Powstań, o Panie, drogę mu zastąp i powal, mieczem swym od grzesznika wyzwól moją duszę,
Tys5	Powstań, o Panie, wystąp przeciw niemu i powal go, swoim mieczem wyzwól moje życie od grzesznika,
Bryt	Powstań, Panie! Wystąp przeciw niemu, rzuć go na kolana! Niech mnie uratuje twój miecz od bezbożnika,
Pozn	Powstań, Jahwe, wystąp przeciwko niemu i powal go! Niech miecz Twój wybawi życie moje od bezbożnika,
WarPra	Powstań więc, o Panie, i wyjdź bezbożnemu naprzeciw, powal go na ziemię, mnie zaś uratuj używając miecza!
STB	Powstań WIEKUISTY, uprzedź go i połóż; Twoim mieczem wybaw od niegodziwca moje życie.
EIB	Powstań, PANIE! Wystąp przeciw takim! Rzuć ich na kolana! Uratuj swoim mieczem me życie przed bezbożnym,

Ps 17,14

PsFlor	(16:14b) od nieprzyjacielow ręki twojej. (16:15) Gospodnie, od mała z ziemie rozdziel je w żywocie jich; od tajemnic twojich napełnion jest żywot jich. (16:16) Nasyceni są synowie i rozdzielili są ostatki swoje malutkim swojim.
PsPul	(16:14b) od nieprzyjacioł ręki twojej. (16:15) Gospodnie, od mała z ziemie rozdziel je w żywocie jich; od tajemnic twych napełnion jest żywot jich. (16:16) Nasyceni są synow i rozdzielili ostatki swoje dziatkam swym.
Wuj1923	Panie, odłącz je od trochy ludzi z ziemie za żywota ich: z skrytych rzeczy twoich napełnion jest brzuch ich: nasyceni są synmi: i ostatki swoje zostawili małym dzieciom swoim.
Gda1881	Wyrwij mię od ludzi ręką twoją, o Panie! od ludzi tego świata, których dział jest w tym żywocie, a których brzuch z szpiżarni twojej napełniasz, skąd nasyceni bywają, i synowie ich, a zostawiają ostatki swoje dzieciom swoim.
Gda2017	A swoją ręką, PANIE, od ludzi, od ludzi tego świata, których udziałem jest to życie, a których brzuchy napełniasz swymi skarbami, tak że nasyceni są nawet ich synowie, a resztę zostawiają ich dzieciom.
PsBycz	Od-ludzi, będących karą ręki-Twéj, Panie; od-ludzi światowych, udział-swój, mających, za życia; bo-zasobem-Twym, napychasz brzuchy-ich, tak, że nasyceni-są dziećmi, i-zostawiają, pozostałość-swę, małoletniém-dzieciom-swoim.
Goet	Od ludzi — ręką Swoją, Panie; od ludzi tego czasu, którzy dział swój mają w tem życiu, a których brzuch napełniasz z Twojej spiżarni; synów mają pod dostatkiem, a nadmiar przekazują dzieciom swoim.
PsCylk	Od tłumów, które są ręką Twoją, od tłumów téj ziemi. Ich udział w tém życiu, a darami Twemi napełniasz ich żywot; mają pełnię synów, a zostawiają nadmiar dzieciom swoim.
PsKrusz	od ludzi, ręką Twą, o Boże! od ludzi tego świata, których dział jest w tym żywocie, których brzuch napełniasz darami swemi i są nasyceni, a synowie ich zostawiają ostatki dzieciom swym.
PsAszk	Bo wszak zabija dłoń Twa, tak jest zabija widokiem znikomośći ich dział w życiu a tem, co jest w Twem ukryciu, wypełniasz ich cielska. Ich synowie jeszcze są tem nasyceni a to, co po nich zostanie, pozostawią swym dzieciakom.
PsSzer	od ludzi ręką Twoją, Panie, od ludzi tego świata, których los w tym życiu, którzy brzuch swój napełniają darami Twoimi! Niech będą nasyceni synowie ich, a nadmiar swój zostawią dzieciom swoim!
Tys1	(16:14) ręką Twą, Panie, od ludzi: od ludzi, którym obecne życie przypada w udziale i których brzuch napełniasz Twymi dostatkami; których synowie jedzą do sytości, a nadmiar zostawiają małym swoim dzieciom.
Tys5	a Twoją ręką, Panie - od ludzi: od ludzi, którym obecne życie przypada w udziale i których brzuch napełniasz Twymi dostatkami; których synowie jedzą do syta, a resztę zostawiają swoim małym dzieciom.
Bryt	Ręka zaś twoja od ludzi, Panie, Od ludzi tego świata, których udziałem jest tylko to życie, A skarbów twoich jest pełen brzuch ich, Nasyceni są synowie ich, A nadmiar swój zostawiają dzieciom swoim!
Pozn	a ramię Twe, o Jahwe - od ludzi, od ludzi tego świata, których udziałem jest [obecne] życie, a których brzuchy napełniasz Twymi dostatkami. Nasycą się [nimi] ich synowie, a to, co będzie zbywało, dzieciom swym pozostawią.
WarPra	Własnymi rękami ratuj mnie, o Panie, przed tymi ludźmi, przed tymi, którym niczego w tym życiu nie braknie; przed tymi, których ciało pełne jest dóbr wszelkich; przed tymi, których nawet synowie zawsze będą syci i jeszcze swoim synom dadzą to, co im zostanie.
STB	Od tłumów, które są w Twojej ręce, od tłumów tej ziemi. Ich udział jest w tym życiu, Twoimi darami napełniasz ich żywot; nasycają się nimi synowie, a nadmiar zostawiają swym dzieciom.
EIB	Ochroń swoją ręką od morderców, PANIE, Od morderców, których udziałem jest tylko to życie. A ci, którzy są Twoim skarbem? - Ty ich głód zaspokoisz, Nasycą się też ich synowie, A nadmiar przekażą swoim dzieciom.

Ps 17,15

PsFlor	(16:17) Ale ja w prawdzie pokażę sie w obeźrzeniu twojem, nasycon będę, gdy sie pokaże sława twoja.
PsPul	(16:17) Ale ja w prawdzie ukażę sie tobie, nasycon będę, gdy sie pokaże sława twoja.
Wuj1923	A ja w sprawiedliwości pokażę się przed obliczem twojem: nasycon będę, gdy się okaże chwała twoja.
Gda1881	Ale ja w sprawiedliwości oglądam oblicze twoje; gdy się ocucę, nasycony będę obrazem obliczności twojej.
Gda2017	Ja zaś w sprawiedliwości ujrzę twe oblicze, a gdy się obudzę, nasycę się twoim podobieństwem.
PsBycz	Ja zaś, w-sprawiedliwości, ujrzę obliczé-Twé, nasycę-się, za-ocknienia, wizerunkiem-Twoim.
Goet	Lecz ja będę oglądał oblicze Twoje w sprawiedliwości; skoro się obudzę, nasycony będę widokiem Twoim.
PsCylk	Ja zaś w prawości ujrzę oblicze Twoje; nasycę się za przebudzeniem, postacią Twoją.
PsKrusz	A ja w sprawiedliwości ujrzę oblicze Twoje; nasycę się, patrząc na obraz Twój.
PsAszk	W sprawiedliwości patrzę Twe oblicze i będę - gdy się obudzę - nasycony Twym obrazem.
PsSzer	Ale ja w sprawiedliwości będę oglądał oblicze Twoje, gdy się obudzę, nasycę się widokiem obrazu Twojego.
Tys1	(16:15) A ja w sprawiedliwości ujrzę Twe oblicze, ze snu powstając, nasycę się Twoim widokiem.
Tys5	Ja zaś w sprawiedliwości ujrzę Twe oblicze, powstając ze snu, nasycę się Twoim widokiem.
Bryt	Ale ja dzięki sprawiedliwości ujrzę oblicze twoje, Kiedy się obudzę, nasycę się widokiem twoim.
Pozn	Ja zaś, w mej sprawiedliwości, oglądać będę Twoje oblicze; gdy się przebudzę, sycić się będę Twoim widokiem.
WarPra	A ja chciałbym w sprawiedliwości patrzeć na Twe oblicze, Twoim widokiem się sycić, kiedy będę wstawał.
STB	Zaś ja, w prawości, zobaczę Twoje oblicze; po przebudzeniu nasycę się Twą Postacią.
EIB	Ja zaś dzięki sprawiedliwości zobaczę Twoje oblicze, Wstanę ze snu i nasycę się Twoim widokiem.

Psalm 18

Ps 18,1

PsFlor	(17:1a) Miłować cie będę, Gospodnie, mocy moja.
PsPul	W koniec dziedzicu bożemu Dawid, jeż mołwił jest Gospodnu slowa pienia tego w dzień,w jenże wyjął ji Gospodzin z ręki nieprzyjaciela jego Saula. (17:1a) Miłować cie będę, Gospodnie, moc moja.
Wuj1923	(18:1) Na koniec, słudze Pańskiemu Dawidowi, który mówił Panu słowa pieśni téj, w dzień, gdy go wyrwał Pan z ręki wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowéj, i rzekł: (18:2) Będę cię miłował, Panie, mocy moja.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego, który mówił do Pana słowa tej pieśni onego dnia, gdy go Pan wyrwał z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowej; i rzekł: (18:2) Rozmiłuję się ciebie, Panie, mocy moja!
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm sługi PANA, Dawida, który wypowiedział do PANA słowa tej pieśni w dniu, gdy go PAN ocalił z rąk wszystkich jego wrogów i z ręki Saula. Powiedział wtedy: Będę cię miłował, PANIE, mocy moja.
PsBycz	(18:1) Naczelnikowi muzyki, dany do grania, Psalm Dawida, sługi Pana, który odmówił-był słowami ten Spiéw, w dniu, gdy uwolnił Pan jego, z-ręki wszystkich nieprzyjaciół-jego, i-z-ręki Saula, tedy rzekł: (18:2) Będę-miłował-Cię, o-Panie, siło-moja!
Goet	(18:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Pieśń Dawida, sługi Pańskiego, który wypowiedział te słowa Panu dnia, kiedy Pan wybawił go z rąk wszystkich jego wrogów i z ręki Saula. I rzekł: (18:2) Miłuję Cię, Panie, siło moja!
PsCylk	(18:1) Przewodnikowi chóru. Przez sługę Bożego, Dawida, który wypowiedział Bogu, słowa pieśni téj, gdy wybawił go Bóg z rąk wszystkich nieprzyjaciół i z ręki Saula. (18:2) I rzekł: Miłuję Cię, Boże, potęgo moja.
PsKrusz	(18:1) Przełożonemu chóru. (Psalm) sługi Pańskiego Dawida, który mówił Bogu słowa tej pieśni w dniu, którego wybawił go Bóg zpośród wszystkich nieprzyjaciół jego i z ręki Saula. I rzekł: (18:2) Będę Cię kochał, Boże, mocy moja!
PsAszk	(18:1) Dyrygentowi - śpiew Dawida, sługi Bożego, który słowa tej pieśni wypowiedział Jehowie onego dnia kiedy go wybawił Jehowa z rąk wszystkich jego wrogów i z rąk Saula. I rzekł on: (18:2) Miłuję Cię żarliwie Jehowo, Boże mej mocy.
PsSzer	(18:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida, sługi Pana, który wypowiedział słowo tej pieśni, gdy go Pan wybawił z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego i z ręki Saula. (18:2) I rzekł: Miłuję Cię, Panie, mocy moja.
Tys1	(17:1) Kierownikowi chóru. Sługi Bożego, Dawida, który wypowiedział do Pana słowa tej pieśni, gdy go Pan wybawił z mocy wszystkich jego nieprzyjaciół i z ręki Saula. (17:2) Rzekł tedy: Miłuję Cię, Panie, mocy moja,
Tys5	(18:1) Kierownikowi chóru. Sługi Bożego, Dawida, który wypowiedział do Pana słowa tej pieśni, gdy go Pan wybawił z mocy wszystkich jego nieprzyjaciół i z ręki Saula. (12:2) Rzekł wtedy: Miłuję Cię, Panie, Mocy moja,
Bryt	(18:1) Przewodnikowi chóru. Psalm sługi Pańskiego, Dawida, który wypowiedział Panu słowa tej pieśni, gdy go Pan wybawił z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego i z ręki Saula. (18:2) Powiedział: Miłuję cię, Panie, mocy moja.
Pozn	(18:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: [Psalm] sługi Jahwe, Dawida, który do Jahwe wzniósł słowa tej pieśni, gdy go Jahwe wyzwolił z mocy wszystkich jego wrogów i z ręki Saula. (18:2) Rzekł więc: Miłuję Cię, Jahwe, Tyś moją mocą!
WarPra	(18:1) Dla kierującego chórem. Sługa Pański Dawid wyśpiewał słowa tej pieśni po uwolnieniu go spod władzy wszystkich jego wrogów oraz z rąk Saula. (18:2) Powiedział wtedy tak: Będę Cię sławił, Panie, mocy moja.
STB	(18:1) Przewodnikowi chóru. Przez sługę WIEKUISTEGO – Dawida, który wypowiedział BOGU słowa tej pieśni, kiedy WIEKUISTY go wybawił z rąk wszystkich nieprzyjaciół, a w szczególności z ręki Saula. (18:2) Zatem powiedział: Miłuję cię WIEKUISTY, ma potęgo.
EIB	(18:1) Dla prowadzącego chór. Psalm Dawida, sługi PANA. Skierował on do PANA słowa tej pieśni w dniu, gdy go PAN wyrwał z ręki wszystkich jego wrogów, a w tym nawet z ręki Saula. (18:2) Powiedział wtedy: Kocham Cię, PANIE, Ty jesteś mą mocą!

Ps 18,2

PsFlor	(17:1b) Gospodzin śćwirdzenie moje i utoka moja, i zbawiciel moj. (17:2) Bog moj [i] pomocnik moj i nadzieję będę imieć w niem. (17:3) Zaszczytca moj i rog zbawienia mego, i przyjemca moj.
PsPul	(17:1b) Gospodzin śćwierdzenie moje i uciecha moja, i zbawiciel moj. (17:2) Bog moj pomocnik moj i nadzieję będę mieć w nim. (17:3) Odjimca moj i miecz zbawienia mego, i przyjemca moj.
Wuj1923	(18:3) Pan twierdza moja i ucieczka moja i wybawiciel mój: Bóg mój wspomożyciel mój, i w nim będę nadzieję miał: zastępca mój, i róg zbawienia mego, i obrońca mój.
Gda1881	(18:3) Pan opoką moją, twierdzą moją, i wybawicielem moim; Bóg mój skała moja, w nim będę ufał; tarcza moja, i róg zbawienia mego, ucieczka moja.
Gda2017	PAN moją skałą, moją twierdzą i wybawicielem. Mój Bóg moją opoką, której będę ufał, moją tarczą i rogiem mego zbawienia, moją warownią.
PsBycz	(18:3) Pan, opoką-mą, i-twiérdzą-moją, oraz-oswobodzicielem-moim; Bóg-mój, skałą-moją, będę-ufał w-Niego; On, tarczą-mą i-rogiem ocalenia-mego, obronną-górą-moją.
Goet	(18:3) Pan jest opoką moją i twierdzą moją, wybawicielem moim; Bóg mój jest skałą moją, w Nim szukam schronienia; tarczą moją i rogiem zbawienia mego i warownym zamkiem.
PsCylk	(18:3) Boże, opoko i twierdzo moja i wybawco mój, Panie mój, obrono, w którą ufam, tarczo moja i rogu wybawienia mojego, ucieczko moja!
PsKrusz	(18:3) Bóg skałą moją i ucieczką moją, i wybawicielem moim. Pan mój opoką moją, w Nim będę ufał! Tarczą moją i rogiem zbawienia mego - ucieczką moją.
PsAszk	(18:3) Jehowa mą skałą i twierdzą, moim oswobodzicielem i moją siłą, opoką moją, w której znajduję schronienie, Tyś jest tarczą mą oraz filarem mego wybawienia i mego wywyższenia.
PsSzer	(18:3) Pan opoką moją i twierdzą moją, i wybawicielem moim, Bóg mój skałą moją, w której ucieczka moja, tarcza moja i róg zbawienia mego, twierdza moja.
Tys1	(17:3) Panie, opoko moja i twierdzo, mój wybawicielu, Boże mój, skało moja, na którą się chronię, tarczo moja, mocy zbawienia mego i moja obrono!
Tys5	(18:3) Panie, Ostojo moja i Twierdzo, mój Wybawicielu, Boże mój, Opoko moja, na którą się chronię, Tarczo moja, Mocy zbawienia mego i moja Obrono!
Bryt	(18:3) Pan skałą i twierdzą moją, i wybawieniem moim, Bóg mój opoką moją, na której polegam. Tarczą moją i rogiem zbawienia mego, warownią moją.
Pozn	(18:3) Jahwe jest moją opoką, moją twierdzą, moim Wybawicielem; Bóg mój jest mi skałą, na której znajduję schronienie, jest moją tarczą, rogiem mego zbawienia i miejscem obronnym.
WarPra	(18:3) O Panie, Tyś moją skałą, twierdzą i wybawieniem, Boże mój, obrońco mój, u którego szukam schronienia. Tyś moją tarczą, umocnieniem i ucieczką moją.
STB	(18:3) WIEKUISTY Skało, moja twierdzo i mój wybawco; Boże mój – obrono, w którą wierzę; moja tarczo, mój rogu zbawienia oraz moja ucieczko.
EIB	(18:3) PAN moją skałą, twierdzą i ratunkiem; On moim Bogiem, opoką i ucieczką. On moją tarczą, gwarantem wybawienia i mą warowną wieżą.

Ps 18,3

PsFlor	(17:4) Chwaląc wzowę Gospodna a od nieprzyjacielow mojich zbawion będę.
PsPul	(17:4) Chwaląc wzywać będę Gospodna i od nieprzyjacielow mych zbawion będę.
Wuj1923	(18:4) Chwaląc będę wzywał Pana: i będę wybawion od nieprzyjaciół moich.
Gda1881	(18:4) Wzywałem Pana chwalebnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony.
Gda2017	Wezwę PANA, który jest godny chwały, a będę wybawiony od moich wrogów.
PsBycz	(18:4) Chwały-godnego, będę-wzywał Pana; a,-od nieprzyjaciół-mych, będę-obronion.
Goet	(18:4) Będę wzywał Pana, godnego chwały: i zostanę wybawiony od wrogów moich.
PsCylk	(18:4) Wielbionego wzywam, Wiekuistego, i od wrogów moich wybawion jestem.
PsKrusz	(18:4) Wychwalając, będę wzywał Boga, a od mych nieprzyjaciół będę wybawiony.
PsAszk	(18:4) Głoszę chwałę Jehowy a od wrogów mych będę wybawiony.
PsSzer	(18:4) Wzywałem Pana, Wielbionego, i byłem wybawiony od nieprzyjaciół moich.
Tys1	(17:4) Pana godnego chwały będę wzywał, a od nieprzyjaciół moich będę wolny.
Tys5	(18:4) Wzywam Pana, godnego chwały, i będę wolny od moich nieprzyjaciół.
Bryt	(18:4) Wołam: Niech będzie Pan pochwalony! I zostałem wybawiony od nieprzyjaciół moich.
Pozn	(18:4) Wołam do Jahwe godnego wszelkiej chwały, a będę wybawiony od mych nieprzyjaciół.
WarPra	(18:4) Wołam do Ciebie: Bądź pochwalony, o Panie! bo jestem wolny od moich wrogów.
STB	(18:4) Wzywam Wielbionego, WIEKUISTEGO, więc jestem wybawiony od mych wrogów.
EIB	(18:4) Wołam do PANA - On jest godzien chwały - I przezwyciężam wszystkich moich wrogów!

Ps 18,4

PsFlor	(17:5) Ogarnęły są mnie boleści śmiertne i strumienie lichot zamąciły są mie.
PsPul	(17:5) Ogardnęły mie boleści śmierci i strumienie złości zamąciły mie.
Wuj1923	(18:5) Ogarnęły mię boleści śmierci: i strumienie nieprawości zatrwożyły mię.
Gda1881	(18:5) Ogarnęły mię były boleści śmierci, a potoki niepobożnych zatrwożyły mię.
Gda2017	Ogarnęły mnie boleści śmierci i zatrwożyły mnie potoki bezbożnych.
PsBycz	(18:5) Okrążyły-mię męki śmiertelne, i-potoki złoczyńców przeraziły-mię.
Goet	(18:5) Omotały mię były więzy śmierci, i potoki zguby przeraziły mnie.
PsCylk	(18:5) Ogarnęły mnie bóle śmierci i nurty otchłani zatrwożyły mnie.
PsKrusz	(18:5) Ogarnęły mnie boleści śmierci, a potoki bezbożnych zatrwożyły mnie.
PsAszk	(18:5) Ogarnęły mię bole porodowe śmierci a trwogą mnie przejmują rwące strumienie bezeceństwa.
PsSzer	(18:5) Ogarnęły mnie fale śmierci, a strumienie zagłady zatrwożyły mnie.
Tys1	(17:5) Ogarnęły mnie fale śmiertelne i zatrwożyły mnie potoki zaguby;
Tys5	(18:5) Ogarnęły mnie fale śmierci i zatrwożyły mnie odmęty niosące zagładę;
Bryt	(18:5) Ogarnęły mnie fale śmierci, A strumienie zagłady zatrwożyły mnie.
Pozn	(18:5) Ogarniała mnie już śmiertelna toń, grozą przejmował zalew zagłady;
WarPra	(18:5) Więzy śmierci już mnie krępowały, napełniły mnie przerażeniem fale zagłady.
STB	(18:5) Ogarnęły mnie bóle śmierci i zatrwożyły mnie nurty nicości;
EIB	(18:5) Już oplatały mnie powrozy śmierci, Rzeki bezprawia wzmagały mój lęk,

Ps 18,5

PsFlor	(17:6) Boleści pkielne ogarnęły mnie, zastąpiła są mie sidła śmiertna.
PsPul	(17:6) Boleści pkielne ogardnęły mie, zastąpiły mię sidła śmierci.
Wuj1923	(18:6) Boleści piekielne obtoczyły mię: uprzedziły mię sidła śmierci.
Gda1881	(18:6) Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci.
Gda2017	Boleści piekła mnie oplotły, pochwyciły mnie sidła śmierci.
PsBycz	(18:6) Sidła piekielne otoczyły-mię; poprzédziły-mię matnie niedoli.
Goet	(18:6) Więzy piekła otoczyły mnie, pułapki śmierci zaskoczyły mnie.
PsCylk	(18:6) Męki przepaści osnuły mnie, pochwyciły sidła śmierci.
PsKrusz	(18:6) Boleści otchłani ogarnęły mnie - źródła śmierci pochwyciły mnie
PsAszk	(18:6) Opasują mnie więzy wieczystej przepaści i zdradziecko mię chwytają pętlice śmierci.
PsSzer	(18:6) Więzy krainy umarłych osaczyły mnie, pochwyciły mnie sidła śmierci.
Tys1	(17:6) oplątały mię pęta krainy zmarłych, sidła śmierci mnie zaskoczyły.
Tys5	(18:6) oplątały mnie pęta Szeolu, zaskoczyły mnie sidła śmierci.
Bryt	(18:6) Więzy otchłani otoczyły mnie, Pochwyciły mnie sidła śmierci.
Pozn	(18:6) oplatały mnie więzy Szeolu, chwytały mnie sidła śmierci.
WarPra	(18:6) Byłem już oplątany powrozami zaświatów, znalazłem się w sidłach śmierci.
STB	(18:6) męki piekielne mnie osnuły i pochwyciły sidła śmierci.
EIB	(18:6) Już zaciskała się pętla świata zmarłych - Wpadłem w śmiertelną sieć.

Ps 18,6

PsFlor	(17:7) W zamętce mojem wezwał jeśm Gospodna i Bogu memu wołał jeśm. (17:8) I wysłuszał z kościoła świętego swego głos moj, i wołanie moje ❬w obeźrzeniu jego❭ weszło jest w uszy [moje] ❬jego❭.
PsPul	(17:7) W zamęcie moim wezwał jeśm Gospodna i ku Bogu memu zawołał jeśm. (17:8) I wysłyszał z kościoła świętego swego głos moj i wołanie moje w obliczności jego weszło w uszy jego.
Wuj1923	(18:7) W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mojego: i wysłuchał głos mój z kościoła swego świętego: i wołanie moje przed oblicznością jego weszło w uszy jego.
Gda1881	(18:7) W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mego; wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przed oblicznością jego przyszło do uszów jego.
Gda2017	W moim utrapieniu wzywałem PANA i wołałem do mego Boga. Ze swojej świątyni usłyszał mój głos, a moje wołanie dotarło przed jego oblicze, do jego uszu.
PsBycz	(18:7) W-ucisku moim, wzywałem Pana, i,-do Boga-mego, wołałem-o-pomoc. On-słyszał, z-Swiątyni-swéj, głos-mój; bo,-wołanié-mé, przed-Nim, doszło do-uszu-Jego.
Goet	(18:7) Będąc w uciśnieniu, wzywałem Pana i wołałem do Boga mego o pomoc; On słyszał ze Swej świątyni głos mój, i wołanie moje doszło uszu Jego.
PsCylk	(18:7) W niedoli méj wzywam Boga i do Pana mojego wołam; wysłuchał z przybytku Swego głos mój, a wołanie moje przed Nim doszło uszu Jego.
PsKrusz	(18:7) W udręczeniu mem wzywać będę Boga, i do Pana mego wołać będę. On wysłucha ze świątyni swej głosu mego, a wołanie moje przed Jego obliczem przyjdzie do uszu Jego.
PsAszk	(18:7) W utrapieniu mem wołam Jehowy i do Boga mego zwracam się z krzykiem bolesnym. - Usłyszy głos mój ze Swego pałacu a przeraźliwe me przed Nim błaganie dosięgnie Jego ucha.
PsSzer	(18:7) W niedoli mojej wzywałem Pana i wołałem o pomoc do Boga mego, z przybytku swego wysłuchał głosu mego, a wołanie moje doszło uszu Jego.
Tys1	(17:7) W utrapieniu mym Pana wezwałem i wołałem do Boga mojego; i usłyszał głos mój ze świątyni swojej, a krzyk mój dotarł do Jego uszu.
Tys5	(18:7) W moim utrapieniu wzywam Pana i wołam do mojego Boga; usłyszał On mój głos ze swojej świątyni, a krzyk mój dotarł do Jego uszu.
Bryt	(18:7) W niedoli mojej wzywałem PanaI wołałem o pomoc do Boga mego, Z przybytku swego usłyszał głos mój, A wołanie moje doszło uszu jego.
Pozn	(18:7) W udręce mojej wzywałem Jahwe, wołałem o pomoc do mego Boga. Z Przybytku swego usłyszał mój głos, wołanie moje dotarło do Jego uszu.
WarPra	(18:7) W moim utrapieniu zacząłem wołać do Pana i wzywać na pomoc mojego Boga. A On w swoim świętym przybytku wysłuchał głosu mojego, moje wołanie o pomoc dotarło do jego uszu.
STB	(18:7) W mojej niedoli wzywam WIEKUISTEGO, wołam do mego Boga; ze Swego Przybytku wysłuchał mojego głosu, a me wołanie doszło przed Nim do Jego uszu.
EIB	(18:7) Lecz w tej niedoli zawezwałem PANA, Zacząłem wołać do mojego Boga, A On usłyszał ze swego przybytku, Dotarł do Niego mój krzyk.

Ps 18,7

PsFlor	(17:9) Poruszyła sie jest i wezdrżała ziemia, założenia gor zamącona są i poruszona są, bo rozgniewał sie jest na nie.
PsPul	(17:9) Poruszyła sie i wezdrżała ziemia, zakłady gor zamącony są i poruszony są, bo rozgniewał sie na nie.
Wuj1923	(18:8) Wzruszyła się i zadrżała ziemia: fundamenty gór zatrwożyły się, i poruszyły się, iż się rozgniewał na nie.
Gda1881	(18:8) Tedy się ziemia wzruszyła i zadrżała, a fundamenty gór zatrząsnęły się, i wzruszyły się od gniewu jego.
Gda2017	Wtedy ziemia poruszyła się i zadrżała, a posady gór zatrzęsły się i zachwiały od jego gniewu.
PsBycz	(18:8) Tedy-poruszyła-się, i-zadrzała ta-ziemia; nawet-podstawy gór wzruszyły-się, i-zadrzały; bo rozgniéwał się.
Goet	(18:8) Wtedy ziemia się chwiała i drżała; a fundamenty gór trzęsły się i chwiały, gdy On zawrzał gniewem.
PsCylk	(18:8) I wstrzęsła się i zadrżała ziemia, i posady gór się chwieją i wstrzęsły się, bo gniewem zapłonął.
PsKrusz	(18:8) Wzruszyła się i zadrżała ziemia, a podstawy gór wtrząsnęły się - i wzruszyły się od gniewu Jego.
PsAszk	(18:8) Zadudniła i zatrzęsła się ziemia, a obruszyły się posady gór i rozgrzmiały się z hukiem, gdyż gniew Go ogarnął.
PsSzer	(18:8) Ziemia zatrzęsła się i zadrżała, a góry zachwiały się w posadach i poruszyły się od gniewu Jego.
Tys1	(17:8) Zatrzęsła się i zadrżała ziemia, posady gór się przelękły, zatrzęsły się, bo [Pan] płonął gniewem.
Tys5	(18:8) Zatrzęsła się i zadrżała ziemia, góry poruszyły się w posadach, zatrzęsły się, bo On zapłonął gniewem.
Bryt	(18:8) Ziemia zadrżała i zatrzęsła się, A posady gór się zachwiały... Zadrżały, bo rozgniewał się.
Pozn	(18:8) Poruszyła się i zadrżała ziemia, podstawy gór zatrzęsły się i zachwiały, bo zapłonął gniewem.
WarPra	(18:8) Wtedy zachwiała się i poruszyła ziemia, zadrżały w swych posadach góry, zatrzęsło się wszystko, bo zapłonął gniewem.
STB	(18:8) Ponieważ zapłonął gniewem, wstrząsnęła się i zadrżała ziemia, wstrząsnęły się oraz chwieją posady gór.
EIB	(18:8) Wtedy zadrżała, zatrzęsła się ziemia, Góry ruszyły się w swoich posadach, Przeszedł je dreszcz, bo On zapłonął gniewem.

Ps 18,8

PsFlor	(17:10) Wszczedł jest dym w gniewie jego a ogień od oblicza jego zażegł sie jest, węgle rozżgło sie jest od niego.
PsPul	(17:10) Wstąpił dym w gniewie jego i ogień od lica jego zażegł sie jest, węgle rozżone są od niego.
Wuj1923	(18:9) Szedł ku górze dym w gniewie jego: i ogień się zapalił od oblicza jego: węgle się rozpaliły od niego.
Gda1881	(18:9) Występował dym z nozdrzy jego, węgle się rozpaliły od niego.
Gda2017	Z jego nozdrzy unosił się dym, z jego ust buchnął ogień trawiący, węgle zapaliły się od niego.
PsBycz	(18:9) Wychodził dym, z-nosa-Jego, i-ogień, z-ust-Jego, pochłaniający; węgle żarzyły-się od-niego.
Goet	(18:9) Wzbił się dym z nozdrzy Jego i wystąpił ogień pożerający z Jego ust, aż żar buchał z Niego.
PsCylk	(18:9) Wzniósł się dym w gniewie Jego, i ogień z ust Jego zieje; głownie żarzą się z Niego.
PsKrusz	(18:9) Wystąpił dym z nozdrzy Jego. i ogień od Jego oblicza pożerający; węgle rozpaliły się od niego.
PsAszk	(18:9) Wstąpił dym w Jego nozdrza a ogień dobywa się z ust jego, iż rozpaliły się węgle od Niego,
PsSzer	(18:9) Z nozdrzy buchnął gniew Jego, a ogień z ust Jego zionął, węgle rozżarzone płonęły przed Nim.
Tys1	(17:9) Wzniósł się dym z Jego nozdrzy, z ust Jego ogień trawiący, zapaliły się węgle od niego.
Tys5	(18:9) Uniósł się dym z Jego nozdrzy, a z Jego ust - pochłaniający ogień, od niego zapaliły się węgle.
Bryt	(18:9) Buchnął gniew z nozdrzy jego, A ogień pożerający z ust jego zionął, Węgle rozżarzone płonęły przed nim.
Pozn	(18:9) Z nozdrzy Jego dym się wznosił, ogień trawiący z ust Mu buchał, żagwie rozpalały się od Niego.
WarPra	(18:9) Dym uniósł się z Jego nozdrzy, z ust Jego ogniem buchnęło i zapaliły się od niego rozżarzone węgle.
STB	(18:9) W Jego gniewie wzniósł się dym, a z Jego ust zieje ogień; od Niego żarzą się głownie.
EIB	(18:9) Uderzył dym niczym z Jego nozdrzy, Trawiący ogień buchnął jakby z ust, Strzeliły iskry rozżarzonych węgli,

Ps 18,9

PsFlor	(17:11) Nakłonił niebiosa i zstąpił jest a ciemność pod nogami jego.
PsPul	(17:11) Nakłonił niebiosa i wstąpił a mgła pod nogami jego.
Wuj1923	(18:10) Nakłonił niebios, i zstąpił: i mgła pod nogami jego.
Gda1881	(18:10) Nakłonił niebios, i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego.
Gda2017	Nachylił niebiosa i zstąpił, a ciemność była pod jego stopami.
PsBycz	(18:10) Więc-nachylił niebiosa, i-spuszczał-się; a-ciemność była, pod nogami-Jego.
Goet	(18:10) Pochylił niebiosa i zstąpił, i ciemność była pod Jego nogami.
PsCylk	(18:10) I skłonił niebiosa i zstąpił, i gęsta mgła pod stopami Jego.
PsKrusz	(18:10) Nakłonił niebiosa i zstąpił, a ciemność była pod nogami Jego.
PsAszk	(18:10) I nakłonił nieba a zestąpił, zaś obłok ciemny podle nóg Jego.
PsSzer	(18:10) Nachylił niebiosa i zstąpił, a ciemność była pod stopami Jego.
Tys1	(17:10) Nagiął niebiosa i zstąpił, a chmura czarna była pod Jego stopami.
Tys5	(18:10) Nagiął On niebiosa i zstąpił, a czarna chmura była pod Jego stopami.
Bryt	(18:10) Nachylił niebiosa i zstąpił, A ciemna chmura była pod stopami jego.
Pozn	(18:10) Nakłonił niebiosa i zstąpił, a ciemna chmura [kłębiła się] u Jego stóp.
WarPra	(18:10) Nagiął ku ziemi niebiosa i zstąpił, mając pod stopami ciemne obłoki.
STB	(18:10) Skłonił niebiosa i zstąpił, a pod Jego stopami gęsta mgła.
EIB	(18:10) A On nachylił niebo i zstąpił, Gęstą ciemność miał pod stopami,

Ps 18,10

PsFlor	(17:12) I wstąpił jest na cherubin i latał, latał jest na pierzu wiatrow.
PsPul	(17:12) I wstąpił na cherubin i wzleciał, latał na pierzu wiatrow.
Wuj1923	(18:11) I wstąpił na Cherubiny, i latał: latał na skrzydłach wiatrowych.
Gda1881	(18:11) A wsiadłszy na Cheruba, latał; latał na skrzydłach wiatrowych.
Gda2017	Dosiadł cherubina i latał; latał na skrzydłach wiatru.
PsBycz	(18:11) Tedy-jechał na Cherubinie, i-leciał, oraz-unosił-się, na skrzydłach wiatru.
Goet	(18:11) Wsiadł na cheruba i leciał; unosił się na skrzydłach wiatru.
PsCylk	(18:11) I wsiadł na cherubina i wzniósł się, i pędził na skrzydłach wichru.
PsKrusz	(18:11) I wstąpił na cheruby i ulatał, i latał na skrzydłach wiatru.
PsAszk	(18:11) Dosiadł Cheruba i płynął szybując na skrzydłach wiatru,
PsSzer	(18:11) Wsiadłszy na cheruba leciał i pędził na skrzydłach wiatru.
Tys1	(17:11) I wiózł Go cherub, i leciał, a skrzydła wiatru Go niosły.
Tys5	(18:11) Lecąc, cwałował na cherubie, a skrzydła wiatru Go niosły.
Bryt	(18:11) Dosiadł cheruba i uleciał, I poszybował na skrzydłach wiatru.
Pozn	(18:11) Dosiadł cheruba i wzniósł się do lotu, unosił się na skrzydłach wiatru.
WarPra	(18:11) Zbliżał się siedząc na cherubie i leciał niesiony na skrzydłach wiatru.
STB	(18:11) Wsiadł na cheruba, wzniósł się, pędził na skrzydłach wichru.
EIB	(18:11) Dosiadł cheruba, wzbił się wysoko I pognał na skrzydłach wiatru.

Ps 18,11

PsFlor	(17:13) I położył jest ćmy szyrokość swoję; w okrędze jego stan jego, woda ciemna w obłocech powietrznych.
PsPul	(17:13) I położył ćmy dom skrycia swego; w okrędze jego stań ❬jego❭, ciemna woda w obłocech powietrznych.
Wuj1923	(18:12) I położył ciemność tajnikiem swoim, około niego namiot jego: ciemna woda w obłokach powietrznych.
Gda1881	(18:12) Uczynił sobie z ciemności ukrycie, około siebie namiot swój z ciemnych wód, i z gęstych obłoków.
Gda2017	Z ciemności zrobił sobie ukrycie, namiotem wokół niego były ciemne wody i gęste obłoki nieba.
PsBycz	(18:12) Rozłożył ciemność, do zasłony-swojéj; przyległości-jéj, około szałasu-Jego, były zaćmione wodami, gęstwiami chmurek.
Goet	(18:12) Ciemności uczynił Swojem schronieniem, namiotem około Siebie ciemne wody i gęste obłoki.
PsCylk	(18:12) I uczynił mrok Swą osłoną w około Siebie, gdyby namiot; pomrokę wód, gęste obłoki.
PsKrusz	(18:12) Ciemność uczynił ukryciem swojem. namiotem Jego około Niego ciemne wody - gęste obłoki.
PsAszk	(18:12) Skrył się ciemnością, otulił dokoła a Jego namiotem wód ciemnia, chmury przestworza. -
PsSzer	(18:12) Uczynił sobie z ciemności zasłonę, wokoło siebie namiot swój z ciemnych wód gęstych obłoków.
Tys1	(17:12) Przywdział ciemności jako zasłonę, ciemną wodę, gęste chmury jako okrycie.
Tys5	(18:12) Przywdział mrok niby zasłonę wokół siebie, jako okrycie ciemną wodę, gęste chmury.
Bryt	(18:12) Ciemności uczynił zasłoną swoją. Rozpiął wokół siebie jak namiot masy wody, gęste obłoki.
Pozn	(18:12) Ciemnością jak zasłoną się otoczył, a mroczne wody i nieprzeniknione chmury były Mu namiotem.
WarPra	(18:12) Potem skrył się w ciemnościach, w mrocznej wodzie i w gęstych chmurach, jakby w namiocie.
STB	(18:12) A wokół Niego jakby namiot, mrok uczynił Swoją osłoną, pomrokę wód, gęste obłoki.
EIB	(18:12) Ciemność Mu była zasłoną, Okryciem - płaszcz burzowych wód I gęstych chmur.

Ps 18,12

PsFlor	(17:14) Przed blaskiem w obeźrzeniu jego obłocysą szli, grad i węgle ogniowe.
PsPul	(17:14) Przed blaskiem oblicza jego obłoki poszły, grad i węgle ogniowe.
Wuj1923	(18:13) Przed blaskiem w oczach jego rozeszły się obłoki, grad i węgle ogniste.
Gda1881	(18:13) Od blasku przed nim rozeszły się obłoki jego, grad i węgle ogniste.
Gda2017	Przed jego blaskiem rozeszły się jego obłoki, grad i węgle ogniste.
PsBycz	(18:13) Od-blasku, przed-Nim, chmury-Jego, odsuwały-się; grad padał, i-węgle ogniste.
Goet	(18:13) Od blasku przed Nim rozeszły się Jego obłoki, grad i błyskawice.
PsCylk	(18:13) Przed blaskiem od Niego chmury Jego pierzchały, grad i głownie ogniste.
PsKrusz	(18:13) Od blasku przed Nim obłoki się rozeszły - grad i węgle ogniste.
PsAszk	(18:13) Od blasku wprost Niego przebiły się poprzez obłoki Jego - grad i węgle płonące.
PsSzer	(18:13) Z blasku przed Nim latały obłoki Jego, grad i węgle ogniste.
Tys1	(17:13) Od blasku Jego obecności rozżarzyły się węgle ogniste.
Tys5	(18:13) Od blasku Jego obecności rozżarzyły się węgle ogniste.
Bryt	(18:13) Z blasku przed nim występowały obłoki jego, Grad i węgle ogniste.
Pozn	(18:13) Przed blaskiem, który bił od Niego, pierzchły chmury [rzucając] grad i żagwie ogniste.
WarPra	(18:13) Od Jego blasku rozjaśniły się chmury, grad spadał wokół i rozżarzone węgle.
STB	(18:13) Przed blaskiem, który od Niego bił, pierzchały Jego chmury, także grad oraz ogniste głownie.
EIB	(18:13) Blask jaśniał przed Nim, kłębiły się obłoki, Uderzył grad, lunął ognisty deszcz.

Ps 18,13

PsFlor	(17:15) I pogrzmiał jest z nieba Gospodzin, i wszech Najwyszszy dał jest głos swoj, grad i węgle ogniowe.
PsPul	(17:15) I zagrzmiał z nieba Gospodzin, i Najwyszszy dał głos swoj, grad i węgle ogniowe.
Wuj1923	(18:14) I zagrzmiał Pan z nieba, a Najwyższy swój głos wypuścił: grad i węgle ogniste.
Gda1881	(18:14) I zagrzmiał na niebie Pan, a Najwyższy wydał głos swój, grad i węgle ogniste.
Gda2017	I zagrzmiał PAN na niebiosach, Najwyższy wydał swój głos, grad i węgle ogniste.
PsBycz	(18:14) Poczém-zagrzmiał, w-niebiosach, Pan; a Najwyższy wydał, głosem-swym, grad, i-węgle ogniste.
Goet	(18:14) Zagrzmiał Pan na niebie, i Najwyższy dał słyszeć głos Swój: grad i błyskawice.
PsCylk	(18:14) I zagrzmiał w niebiosach Bóg, a Najwyższy wydał głos Swój, grad i głownie ogniste.
PsKrusz	(18:14) I zagrzmiał na niebiosach Bóg! Najwyższy wydał głos swój - grad i węgle ogniste.
PsAszk	(18:14) I zagrzmiał w niebiesiech Jehowa, On Najwyższy przemówił - gradem i płonącymi węglami.
PsSzer	(18:14) I zagrzmiał Pan na niebiosach, a Najwyższy wydał swój głos; grad i węgle ogniste.
Tys1	(17:14) Pan z nieba odezwał się grzmotem, Najwyższy głos swój dał słyszeć,
Tys5	(18:14) Pan odezwał się z nieba grzmotem, to głos swój dał słyszeć Najwyższy,
Bryt	(18:14) I zagrzmiał Pan na niebiosach, A Najwyższy wydał głos swój... grad i węgle ogniste.
Pozn	(18:14) I zagrzmiał Jahwe gromem na niebiosach, Najwyższy dał słyszeć swój głos.
WarPra	(18:14) I rozkazał Pan grzmotom odezwać się w niebie, i sprawił Najwyższy, że zabrzmiał głos Jego.
STB	(18:14) WIEKUISTY zagrzmiał w niebiosach, Najwyższy wydał Swój głos, grad oraz błyskawice.
EIB	(18:14) A potem PAN zagrzmiał na niebiosach, Najwyższy wydał swój głos, Znów runął grad, znów spadł ognisty deszcz,

Ps 18,14

PsFlor	(17:16) Posłał strzały swoje i rozproszył jest je, błyskawice rozmnożył i zamącił je.
PsPul	(17:16) I posłał str❬z❭ały swoje i rozproszył je, błyskawice rozmnożył i zamącił je.
Wuj1923	(18:15) I wypuścił strzały swe, i rozproszył je: rozmnożył błyskawice i strwożył je.
Gda1881	(18:15) Wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, a błyskawicami gęstemi rozgromił ich.
Gda2017	Wypuścił swe strzały i rozproszył ich, cisnął błyskawicami i ich rozgromił.
PsBycz	(18:15) I-puszczał strzały-swe, i-rozpraszał-ich; nawet-błyskawice rzucał, i-wytępiał-ich.
Goet	(18:15) Wypuścił strzały Swoje i rozproszył je, wieloma błyskawicami przeraził ich.
PsCylk	(18:15) I puścił strzały Swoje i rozproszył ich, i błyskawicami ciskał i zmieszał ich.
PsKrusz	(18:15) Wypuścił swe strzały i rozproszył ich, i wielkiemi błyskawicami zatrwożył ich.
PsAszk	(18:15) I zeszle Swe strzały i rozprószy ich, moc Swych błyskawic i ich porazi,
PsSzer	(18:15) Wypuścił strzały swe i rozproszył ich, ciskał błyskawice i przeraził ich.
Tys1	(17:15) wypuścił swe strzały i rozproszył ich — piorunów mnóstwo — i rozgromił ich.
Tys5	(18:15) wypuścił swe strzały i rozproszył wrogów, cisnął błyskawice i zamęt wśród nich wprowadził.
Bryt	(18:15) Wypuścił strzały swe i rozproszył ich, Wypuścił liczne błyskawice i wprawił ich w zamęt.
Pozn	(18:15) Wypuścił swe strzały i rozproszył ich, ciskał częste pioruny i rozgromił ich.
WarPra	(18:15) Wypuścił swoje strzały i rozproszył ich, ugodził błyskawicami i rozpędził wszystkich.
STB	(18:15) Wypuścił Swoje strzały oraz rozproszył nieprzyjaciół; ciskał błyskawicami i ich zmieszał.
EIB	(18:15) On zaś wypuścił strzały, rozproszył ich, Swymi błyskawicami wywołał zamęt.

Ps 18,15

PsFlor	(17:17) I pokazały są sie stu[n]dnie wod i zjawiona są założenia ziem (17:18) od karania twego, Gospodnie, od wetchnienia ducha gniewu twego.
PsPul	(17:17) I pokazały sie studnie wod i zjawiona są założenia ziem (17:18) od karania twego, Gospodnie, od wetchnienia ducha gniewu twego.
Wuj1923	(18:16) I okazały się źródła wód, i odkryły się fundamenty okręgu ziemie, od fukania twego, Panie, od tchnienia ducha gniewu twego.
Gda1881	(18:16) I okazały się głębokości wód, a odkryte są grunty świata na fukanie twoje, Panie! i na tchnienie wiatru nozdrzy twoich.
Gda2017	I ukazały się głębiny wód, i odsłoniły się fundamenty świata od twojego upomnienia, PANIE, i od podmuchu tchnienia twoich nozdrzy.
PsBycz	(18:16) Tedy-pokazały-się strumienie wód, i-odkryły-się podstawy świata, od-zgromienia-Twego, o-Panie! od-odetchnienia tchu nosa-Twojego.
Goet	(18:16) Wtedy ukazały się łożyska wód, a odkryte zostały fundamenty ziemi, od gromienia Twego, Panie, i od groźnego sapania oddechu Twego.
PsCylk	(18:16) I ukazały się łożyska wód, i obnażyły się posady świata od groźby Twojéj Boże, od zadęcia wichru gniewu Twojego.
PsKrusz	(18:16) I ukazały się przepaści wód i podstawy ziemi się otworzyły od fukania Twego, Boże - od tchnienia wiatru gniewu Twego.
PsAszk	(18:16) a okażą się wonczas łożyska wód, zaś odsłonią się podwaliny światokręgu, - od Twego fukania Jehowo, od gniewnego tchnienia Twego ducha.
PsSzer	(18:16) I ukazały się otchłanie mórz i odsłoniły się grunty świata od gromu Twojego, Panie, od tchnienia gniewu Twojego.
Tys1	(17:16) Aż ukazało się dno morza i obnażyły się posady kręgu ziemskiego od groźnej nagany Pana, od tchnienia wichru Jego gniewu.
Tys5	(18:16) Aż ukazało się dno morza i obnażyły się posady lądu od groźnej nagany Twej, Panie, i podmuchu wichru Twoich nozdrzy.
Bryt	(18:16) Ukazało się dno morzaI odsłoniły się posady świata Od groźby twojej, Panie, Od tchnienia gniewu twojego.
Pozn	(18:16) I ukazało się łożysko wód, obnażyły się podwaliny ziemi na głos Twego gniewu, Jahwe, na groźne tchnienie Twoich nozdrzy.
WarPra	(18:16) I ukazały się głębiny mórz, i odsłoniły się posady ziemi od Twoich groźnych napomnień, o Panie, od wzburzeń Twojego gniewnego oddechu.
STB	(18:16) Ukazały się też łożyska wód, a od Twej groźby, WIEKUISTY, i od zadęcia wichru Twego gniewu obnażyły się posady świata.
EIB	(18:16) PANIE, morze ukazało swe dno! Ziemia odsłoniła posady! Sprawił to Twój wojenny zew, Jakby podmuch tchnienia Twoich nozdrzy.

Ps 18,16

PsFlor	(17:19) Posłał z wysokości i wziął jest mie, i wyjął mie z wod wiela.
PsPul	(17:19) Posłał z wysokości i wziął mie, i wywiodł mie z wielikich wod.
Wuj1923	(18:17) Spuścił z wysokości, a wziął mię: i wyjął mię z wód wielkich.
Gda1881	(18:17) Posławszy z wysokości zachwycił mię; wyciągnął mię z wód wielkich.
Gda2017	Posłał z wysoka, chwycił mnie, wyciągnął mnie z wielkich wód.
PsBycz	(18:17) On-wyciąga, z-wysokości, rękę, bierze-mię, i wydobywa-mię, z-wód wielkich.
Goet	(18:17) Wyciągnął rękę Swoją z wysokości i uchwycił mię; wyrwał mnie z wód wielkich.
PsCylk	(18:17) Sięgnął z wysokości i wziął mnie, wydobył z toni wielkiéj.
PsKrusz	(18:17) Posłał z wysokości i uchwycił mnie; uniósł mnie z wód wielu.
PsAszk	(18:17) Sięgnie z wyżyn, mię uchwyci, wydźwignie z wód wiela,
PsSzer	(18:17) Sięgnął z wysokości, pochwycił mnie, wyciągnął mię z wód wielkich.
Tys1	(17:17) Wyciągnął rękę z wysoka i pochwycił mię, wydobył mnie z toni ogromnej.
Tys5	(18:17) On wyciąga [rękę] z wysoka i chwyta mnie, wydobywa mnie z toni ogromnej;
Bryt	(18:17) Sięgnął z wysokości, pochwycił mnie, Wyciągnął mię z wód wielkich.
Pozn	(18:17) Sięgnął z wysokości i pochwycił mnie, i wydobył z bezmiaru wód.
WarPra	(18:17) Zstąpiwszy ze swych wyżyn pochwycił mnie i wyciągnął ze wzburzonej wody.
STB	(18:17) Sięgnął z wysokości i mnie wziął, wydobył z wielkiej toni.
EIB	(18:17) A On sięgnął po mnie z wysoka, chwycił I wyciągnął z najgroźniejszej toni,

Ps 18,17

PsFlor	(17:20) Wytargł mie z nieprzyjacielow mojich silno mocnych i od tych, cso mie nienawidzieli, bo są sie wzmogli na mię.
PsPul	(17:20) Wytargł mie z nieprzyjacielow moich silno mocnych i od tych, co mie nienawidzieli, bo są sie wzmogli na mie.
Wuj1923	(18:18) Wyrwał mię od nieprzyjaciół moich bardzo mocnych: i od tych, którzy mię w nienawiści mieli; albowiem zmocnili się nademną.
Gda1881	(18:18) Wyrwał mię od mocnego nieprzyjaciela mego, i od tych, którzy mię mieli w nienawiści, choć byli mocniejszymi nad mię.
Gda2017	Ocalił mnie od potężnego wroga mego i od tych, którzy mnie nienawidzą, choć byli ode mnie mocniejsi.
PsBycz	(18:18) Oswobadza-mię, od-nieprzyjaciela-mego, silnego, i-od-nienawidzących-mię; chociaż potężniejsi ode-mnie.
Goet	(18:18) Wybawił mnie od silnego wroga mego i od nienawidzących mnie, którzy byli możniejszymi ode mnie,
PsCylk	(18:18) Ocalił mnie od wroga potężnego, od nieprzyjaciół moich, choć mocniejsi byli odemnie.
PsKrusz	(18:18) Wyrwał mnie od mego silnego nieprzyjaciela - od tych, co mnie nienawidzili, choć byli silniejszymi odemnie.
PsAszk	(18:18) Wyrwie mię od wroga, co mocny i od tych, co mnie mając w nienawiści, przewyższają mnie siłą,
PsSzer	(18:18) Wyratował mię od srogiego nieprzyjaciela i od nienawidzących mnie, bo byli mocniejsi ode mnie.
Tys1	(17:18) Od nieprzyjaciela przemożnego mnie wyrwał, od mocniejszych ode mnie, co mnie nienawidzą.
Tys5	(18:18) ocala mnie od przemożnego nieprzyjaciela, od mocniejszych niż ja, co mnie nienawidzą.
Bryt	(18:18) Wyratował mię od potężnego nieprzyjacielaI od nienawidzących mnie, bo byli mocniejsi ode mnie.
Pozn	(18:18) Wybawił mnie od potężnych moich wrogów i od tych, którzy mnie nienawidzili, a byli mocniejsi ode mnie.
WarPra	(18:18) Wyrwał mnie z rąk moich groźnych wrogów, co są silniejsi ode mnie, a mnie nienawidzą.
STB	(18:18) Ocalił mnie od potężnego wroga, oraz od moich nieprzyjaciół, chociaż byli mocniejsi ode mnie.
EIB	(18:18) Uratował przed potężnym wrogiem, Przed nienawiścią mocniejszych, gdy już mnie dopadali.

Ps 18,18

PsFlor	(17:21) Przeszli są mie w dzień udręczenia mego i uczynił sie jest Gospodzin zaszczytca moj.
PsPul	(17:21) Uśpieszyli sie przede mną w dzień udręczenia mego i uczynił sie Gospodzin odjimca moj.
Wuj1923	(18:19) Uprzedzili mię w dzień utrapienia mego: i Pan stał się obrońcą moim.
Gda1881	(18:19) Uprzedzili mię byli w dzień utrapienia mego; ale Pan był podporą moją.
Gda2017	Zaskoczyli mnie w dniu mego utrapienia, lecz PAN był moją podporą.
PsBycz	(18:19) Oni-drogę-zaszli-mi, w-dniu klęski-mojéj; lecz-stał-się Pan, za-podporę dla-mnie.
Goet	(18:19) Zaskoczyli mnie w dniu mego nieszczęścia, lecz Pan był mi podporą.
PsCylk	(18:19) Napadli mnie w dniu mego nieszczęścia, ale stał się Bóg podporą moją.
PsKrusz	(18:19) Uprzedzili mnie w dniu mego utrapienia, a Bóg stał się obrońcą dla mnie.
PsAszk	(18:19) co mnie uprzedzają w dzień mego nieszczęścia, lecz Jehowa staje się podporą mą, -
PsSzer	(18:19) Napadli mię w dniu mej niedoli, ale Pan był podporą moją.
Tys1	(17:19) Napadli na mnie w dzień dla mnie złowrogi, lecz Pan był dla mnie obroną,
Tys5	(18:19) Napadają na mnie w dzień dla mnie złowrogi, lecz Pan jest mi obroną,
Bryt	(18:19) Zaskoczyli mnie w dniu udręki mojej, Ale Pan był podporą moją.
Pozn	(18:19) Osaczyli mnie w dniu mego nieszczęścia, lecz Jahwe był mi podporą.
WarPra	(18:19) Rzucili się kiedyś na mnie w dzień mojej słabości, ale Pan stanął w mojej obronie.
STB	(18:19) Napadli mnie w dniu mojego nieszczęścia, ale BÓG stał się moją podporą.
EIB	(18:19) Uderzyli na mnie w dniu mojej udręki, Ale PAN okazał się mym wsparciem.

Ps 18,19

PsFlor	(17:22) I wywiodł mie jest na szyrokość, zbawiona mie uczynił, bo chciał mie.
PsPul	(17:22) I wywiodł mie na szyrokość, zbawionym mie uczynił, bo chciał mie.
Wuj1923	(18:20) I wywiódł mię na przestrzeństwo: zbawił mię, iż mię chciał.
Gda1881	(18:20) Wywiódł mię na przestrzeństwo; wyrwał mię, iż mię umiłował.
Gda2017	Wyprowadził mnie na miejsce przestronne, wybawił mnie, bo mnie sobie upodobał.
PsBycz	(18:20) Więc-wyprowadził-mię, w-miejscé-przestronné; wydobył-mię; bo podoba-się we-mnie.
Goet	(18:20) I wywiódł mnie na przestrzeń; uwolnił mię, bo miał we mnie upodobanie.
PsCylk	(18:20) I wywiódł mnie w przestronność, wybawił mnie, bo upodobał Sobie we mnie.
PsKrusz	(18:20) I wyniósł mnie na miejsce przestronne, i wybawił mnie, ponieważ zapragnął mnie.
PsAszk	(18:20) I wyprowadza mnie w miejsca przestronne, oswobodzi mię, gdyż mnie miłuje.
PsSzer	(18:20) Wyprowadził mię na wolność, wyratował mię, gdyż mię umiłował.
Tys1	(17:20) wywiódł mnie na miejsce przestronne: ocalił, bo mnie miłuje.
Tys5	(18:20) wyprowadza mnie na miejsce przestronne; ocala, bo mnie miłuje.
Bryt	(18:20) Wyprowadził mnie na szeroką przestrzeń, Wyratował mnie, gdyż mię umiłował.
Pozn	(18:20) Wywiódł mnie na miejsce przestronne i ocalił, bo mnie umiłował.
WarPra	(18:20) To On wyprowadził mnie na miejsce przestronne i uwolnił mnie, bo mnie miłuje.
STB	(18:20) Wyprowadził mnie na przestronność i mnie wybawił, gdyż mnie sobie upodobał.
EIB	(18:20) Wyprowadził mnie na szeroką przestrzeń, Wyratował, gdyż znalazł we mnie upodobanie.

Ps 18,20

PsFlor	(17:23) I opłaci mi Gospodzin podług prawdy mojej i podług czystości moju ręku opłaci mnie,
PsPul	(17:23) I płaci mi Gospodzin podług prawdy mojej i podług czystości mych rąk odpłaci mnie,
Wuj1923	(18:21) I odda mi Pan według sprawiedliwości mojéj, i według czystości rąk moich odda mi.
Gda1881	(18:21) Nagrodził mi Pan według sprawiedliwości mojej; według czystości rąk moich oddał mi.
Gda2017	Nagrodził mnie PAN według mojej sprawiedliwości, oddał mi według czystości moich rąk.
PsBycz	(18:21) Nagrodził-mię Pan, według-prawości-mojéj; On, według-czystości rąk-moich, oddał mi.
Goet	(18:21) Odpłacił mi Pan według sprawiedliwości mojej; oddał mi według czystości rąk moich.
PsCylk	(18:21) Wynagradza mnie Bóg, wedle sprawiedliwości mojéj, wedle czystości rąk moich odpłaca mi.
PsKrusz	(18:21) Nagrodzi mi Bóg według mej sprawiedliwości, według czystości rąk moich odda mi,
PsAszk	(18:21) Jehowa mi nagrodzi wedle mej sprawiedliwej sprawy, wedle czystości rąk moich mi powetuje.
PsSzer	(18:21) Oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, odpłacił mi według czystości rąk moich.
Tys1	(17:21) Za sprawiedliwość moją Pan mię wynagrodził, odpłacił mi według czystości rąk moich,
Tys5	(18:21) Pan nagradza moją sprawiedliwość, odpłaca mi według czystości rąk moich.
Bryt	(18:21) Wynagrodził mi Pan według sprawiedliwości mojej, Oddał mi według czystości rąk moich.
Pozn	(18:21) Jahwe dał mi nagrodę według mej sprawiedliwości, odpłacił mi według czystości moich rąk.
WarPra	(18:21) Pan mi dobrze uczynił i zesłał nagrodę, bo jestem sprawiedliwy i czyste mam ręce.
STB	(18:21) WIEKUISTY mnie wynagradza według mojej sprawiedliwości, odpłaca mi według czystości moich rąk.
EIB	(18:21) PAN wziął pod uwagę moją sprawiedliwość, Postąpił stosownie do czystości mych czynów.

Ps 18,21

PsFlor	(17:24) bo strzegł jeśm drog bożych ani jeśm źle nosił od Boga mego.
PsPul	(17:24) bo jeśm strzegł drog bożych ani jeśm źle czynił od Boga mego.
Wuj1923	(18:22) Albowiemem strzegł dróg Pańskich, anim czynił niezbożnie przeciw Bogu memu.
Gda1881	(18:22) Bom strzegł dróg Pańskich, anim odstąpił niezbożnie od Boga mego.
Gda2017	Strzegłem bowiem dróg PANA i nie odstąpiłem niegodziwie od mego Boga.
PsBycz	(18:22) Bom dochowywał dróg Pana, i-nie przewiniłem, przed-Bogiem-moim.
Goet	(18:22) Bowiem zachowywałem drogi Pańskie i nie odstąpiłem występnie od Boga mego.
PsCylk	(18:22) Albowiem przestrzegałem dróg Bożych, i nie byłem odstępcą od Pana mojego.
PsKrusz	(18:22) ponieważem strzegł dróg Bożych i nie czyniłem bezbożnie przed Panem moim.
PsAszk	(18:22) Gdyż strzegę ja dróg Jehowy, anim nie grzeszył zdradą mojemu Bogu,
PsSzer	(18:22) Bom strzegł dróg Pana i nie odstąpiłem bezecnie od Boga mego.
Tys1	(17:22) bo strzegłem dróg Pańskich, ani grzesząc nie odszedłem od Boga mojego,
Tys5	(18:22) Strzegłem bowiem dróg Pańskich i nie oddaliłem się od mojego Boga,
Bryt	(18:22) Strzegłem bowiem dróg PanaI grzesznie nie odstąpiłem od Boga mego.
Pozn	(18:22) Chodziłem bowiem wiernie drogami Jahwe, a nigdym się nie sprzeniewierzył Bogu mojemu;
WarPra	(18:22) Zawsze bowiem chodziłem drogami Pana i nie odstępowałem od mojego Boga.
STB	(18:22) Bowiem przestrzegałem dróg WIEKUISTEGO i nie byłem odstępcą od mego Boga.
EIB	(18:22) Trzymałem się bowiem dróg PANA, Nie sprzeniewierzyłem się mojemu Bogu -

Ps 18,22

PsFlor	(17:25) Bo wszystki sądy jego w obeźrzeniu mojem a prawd jego nie odpędził jeśm ote mnie.
PsPul	(17:25) Bo wszytki sądy jego przede mną i prawdy jegob nie odpędzał jeśm ode mnie.
Wuj1923	(18:23) Bo wszystkie sądy jego przed oblicznością moją: a sprawiedliwości jego nie odrzuciłem od siebie.
Gda1881	(18:23) Bom miał wszystkie sądy jego przed oczyma memi, a ustaw jego nie odrzucałem od siebie.
Gda2017	Bo miałem przed oczyma wszystkie jego nakazy i nie odrzucałem od siebie jego praw.
PsBycz	(18:23) Bo, wsze rozporządzenia-Jego, przede-mną; a-praw-Jego, nie usuwałem od-siebie.
Goet	(18:23) Bo wszystkie Jego prawa są przed oczyma memi, a ustaw Jego nie oddalałem od siebie.
PsCylk	(18:23) Bo wszystkie Jego ustawy są przedemną, a od praw Jego nie odstępuję.
PsKrusz	(18:23) Ponieważ wszystkie sądy Jego przed oczyma memi, a praw Jego nie odrzuciłem od siebie.
PsAszk	(18:23) Owszem wszystkie sądy Jego są przedemną a praw Jego nie usuwam odemnie,
PsSzer	(18:23) Bo wszystkie prawa Jego mam przed oczyma, a przykazań Jego nie odrzucam od siebie.
Tys1	(17:23) bo wszystkie przykazania Jego miałem przed oczami, i nie odrzuciłem od siebie Jego poleceń,
Tys5	(18:23) bo mam przed sobą wszystkie Jego przykazania i nie odrzucam od siebie Jego poleceń,
Bryt	(18:23) Bo mam przed sobą wszystkie prawa jego, A przykazań jego nie odrzucam od siebie.
Pozn	(18:23) wszystkie prawa Jego miałem przed swymi oczami, a przykazań Jego nie odrzucałem od siebie;
WarPra	(18:23) Jego przykazania mam zawsze przed sobą, a prawem Jego nigdy nie gardziłem.
STB	(18:23) Wszystkie Jego ustawy są przede mną oraz nie odstępuję od Jego praw.
EIB	(18:23) Wciąż mam przed oczami wszystkie Jego prawa, Szanuję każde z Jego przykazań.

Ps 18,23

PsFlor	(17:26) I będę niepokalan s nim, i chować sie będę od lichoty mojej.
PsPul	(17:26) I będę przezwinnym s nim, i chować sie będę od lichoty mej.
Wuj1923	(18:24) I będę niepokalanym z nim i będę się strzegł od nieprawości mojéj.
Gda1881	(18:24) Owszem, byłem szczerym przed nim, a strzegłem się od nieprawości mojej.
Gda2017	Byłem wobec niego nienaganny i wystrzegałem się swojej nieprawości.
PsBycz	(18:24) Bo-jestem nieskażon, przed-Nim; że-wstrzymywałem-się od-nieprawości-mojéj.
Goet	(18:24) Postępowałem nienagannie przed Nim i wystrzegałem się niesprawiedliwości.
PsCylk	(18:24) I jestem cały oddany Jemu, i strzegę się od grzechu mojego.
PsKrusz	(18:24) I byłem niewinnym przed Nim, i strzegłem się grzechu mego.
PsAszk	(18:24) I bywam z Nim czysty a wystrzegam się własnego skrzywienia.
PsSzer	(18:24) I byłem bez nagany przed Nim, a strzegłem się winy mojej.
Tys1	(17:24) lecz byłem wobec Niego bez skazy i winy się ustrzegłem.
Tys5	(18:24) lecz jestem wobec Niego bez skazy i wystrzegam się grzechu.
Bryt	(18:24) Byłem wobec niego nienagannyI wystrzegałem się niegodziwości mojej.
Pozn	(18:24) postępowałem wobec Niego nienagannie i wystrzegałem się wszelkiego występku.
WarPra	(18:24) Zawsze byłem przed Nim bez skazy i na baczności się miałem przed grzechem.
STB	(18:24) Cały jestem Jemu oddany i wystrzegam się mego grzechu.
EIB	(18:24) Byłem wobec Niego nienaganny, Dbałem, by nie popełnić przewinienia,

Ps 18,24

PsFlor	(17:27) I odpłaci mnie Gospodzin podług prawdy mojej i podług czystoty ręku moju w obeźrzeniu oczu jego.
PsPul	(17:27) Odpłaci mi Gospodzin podług prawdy mojej i podług czystoty ręku moju przed oczyma jego.
Wuj1923	(18:25) I odda mi Pan według sprawiedliwości mojéj: i według czystości rąk moich przed oblicznością oczu jego.
Gda1881	(18:25) Przetoż oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich, która była przed oczyma jego.
Gda2017	Dlatego oddał mi PAN według mojej sprawiedliwości, według czystości moich rąk przed jego oczyma.
PsBycz	(18:25) Przeto-oddaje, Pan, mi, według-szczérości-méj; według-czystości rąk-moich, przed oczami-Jego.
Goet	(18:25) Dlatego oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich przed oczyma Jego.
PsCylk	(18:25) Przeto oddaje Bóg mi wedle sprawiedliwości mojéj, wedle czystości rąk moich przed oczyma Jego.
PsKrusz	(18:25) Przeto oddał mi Bóg według sprawiedliwości mej według czystości rąk moich przed oczyma Jego.
PsAszk	(18:25) I odda Jehowa mi jako sprawiedliwą ma sprawa, jako czyste są ręce moje wobec oczu Jego, -
PsSzer	(18:25) Przeto oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich przed oczyma Jego.
Tys1	(17:25) I odpłacił mi Pan według mej sprawiedliwości, według czystości rąk moich przed Jego oczyma.
Tys5	(18:25) Pan mnie nagradza za moją sprawiedliwość, za czystość rąk w Jego oczach.
Bryt	(18:25) Przeto oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, Według czystości rąk moich przed oczyma jego.
Pozn	(18:25) Nagrodził mnie więc Jahwe według mej sprawiedliwości i według czystości rąk moich przed Jego oczami.
WarPra	(18:25) Nagrodził mnie Pan, bom sprawiedliwy i w Jego oczach czyste mam ręce.
STB	(18:25) Dlatego BÓG mi oddaje według mojej sprawiedliwości, według czystości moich rąk, która jest przed Jego oczami.
EIB	(18:25) I PAN wynagrodził mi moją sprawiedliwość, Zwrócił uwagę na czystość moich czynów.

Ps 18,25

PsFlor	(17:28) Z świętym święt będziesz a s mężem bezwinnym bezwinny będziesz
PsPul	(17:28) Z świętym święty będziesz i z przezwinnym przezwinny będziesz,
Wuj1923	(18:26) Z świętym święty będziesz: a z mężem niewinnym niewinny będziesz.
Gda1881	(18:26) Ty, Panie! z miłosiernym miłosiernie się obejdziesz, a z mężem szczerym szczerze sobie postąpisz.
Gda2017	Ty z miłosiernym miłosiernie się obejdziesz, a z człowiekiem nienagannym postąpisz nienagannie.
PsBycz	(18:26) Ty, z dobrotliwym, dobrotliwym-okazujesz-się; z człowiekiem prawym, bywasz-prawym.
Goet	(18:26) Z dobrotliwym dobrotliwie postępujesz, wobec męża doskonałego okazujesz się doskonałym,
PsCylk	(18:26) Z miłosiernym postępujesz miłosiernie, z mężem nieskazitelnym nieskazitelnie.
PsKrusz	(18:26) Z miłościwym miłosiernie postąpisz - z mężem niewinnym, niewinnie się obejdziesz.
PsAszk	(18:26) Bo Ty z miłościwym poczynasz sobie miłościwie, a z mężem prostym prosto. -
PsSzer	(18:26) Z pobożnym obchodzisz się łaskawie, z nienagannym postępujesz nienagannie.
Tys1	(17:26) Dla miłującego jesteś miłościwy i działasz szlachetnie względem szlachetnego,
Tys5	(18:26) Ty jesteś miłościwy dla miłościwego i względem męża szlachetnego jesteś szlachetny,
Bryt	(18:26) Z pobożnym obchodzisz się łaskawie, Z nienagannym postępujesz nienagannie.
Pozn	(18:26) Dobrego i Ty darzysz dobrocią, z człowiekiem rzetelnym postępujesz rzetelnie;
WarPra	(18:26) Dla wiernych bowiem Ty też jesteś wierny, a dla sprawiedliwych – także sprawiedliwy.
STB	(18:26) Z proszącym o litość postępujesz miłosiernie, a z prawym mężem – nieskazitelnie.
EIB	(18:26) Ty oddanemu Tobie okazujesz wierność, Z nienagannym postępujesz nienagannie,

Ps 18,26

PsFlor	(17:29) i z wybranym wybrany będziesz a z przewrotnym przewrocon będziesz.
PsPul	(17:29) i z wybranym wybrany będziesz, i z przewrotnym przewrotny będziesz.
Wuj1923	(18:27) I z wybranym wybrany będziesz: a z przewrotnym przewrotny się staniesz.
Gda1881	(18:27) Z uprzejmym uprzejmie się obejdziesz, a z przewrotnym przewrotnie sobie postąpisz;
Gda2017	Wobec czystego okażesz się czysty, a wobec przewrotnego postąpisz przewrotnie;
PsBycz	(18:27) Z oczyszczonym, pokazujesz-się-czystym; lecz-z przewrotnym, przewrotnym-pokazujesz-się.
Goet	(18:27) Wobec czystego jesteś czysty, a z przewrotnym przewrotnie postępujesz.
PsCylk	(18:27) Ze szczerym postępujesz szczerze, a z przewrotnym walczysz.
PsKrusz	(18:27) Z wybranym uprzejmie postąpisz, a z przewrotnym zachowasz się przewrotnie.
PsAszk	(18:27) ze szczerym Tyś szczery i jasny a z przewrotnym wszak czynisz przemyślnie.
PsSzer	(18:27) Z czystym okazujesz się czystym, a z przewrotnym postępujesz przewrotnie.
Tys1	(17:27) względem szczerego okazujesz się szczerym, wobec przebiegłego jesteś roztropny.
Tys5	(18:27) względem czystego okazujesz się czysty, wobec przewrotnego jesteś przebiegły.
Bryt	(18:27) Z czystym okazujesz się czysty, A z przewrotnym postępujesz przewrotnie.
Pozn	(18:27) czystemu objawiasz swą czystość, ale przemyślny jesteś wobec przewrotnego.
WarPra	(18:27) Dla czystych – Ty też jesteś czysty, a wobec przewrotnych umiesz być przebiegły.
STB	(18:27) Oczyszczonego oczyszczasz, a z przewrotnym walczysz.
EIB	(18:27) Czysty może liczyć na Twą czystość, Przewrotnego - czeka zaskoczenie.

Ps 18,27

PsFlor	(17:30) Bo ty lud śmierny zbawion uczynisz a oczy pysznych uśmierzysz.
PsPul	(17:30) Bo ty lud pokorny zbawion uczynisz a oczy pysznych upokorzysz.
Wuj1923	(18:28) Bo ty lud uniżony zbawisz: a oczy pysznych poniżysz.
Gda1881	(18:28) Albowiem ty lud utrapiony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz.
Gda2017	Ty bowiem lud strapiony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz.
PsBycz	(18:28) Wszakże Ty, ludowi biédnemu, pomagasz, a,-oczy wyniosłe, poniżasz.
Goet	(18:28) Bowiem Ty wybawiasz nędzny lud, a oczy wyniosłe poniżasz.
PsCylk	(18:28) Bo lud uciśniony wybawiasz, a oczy wywyższone poniżasz.
PsKrusz	(18:28) Albowiem Ty lud upokorzony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz.
PsAszk	(18:28) Ty też dopomożesz biednemu ludowi a oczy pychą wyniosłe poniżysz,
PsSzer	(18:28) Ty bowiem ludowi ubogiemu pomagasz, lecz oczy wzniosłych poniżasz.
Tys1	(17:28) Albowiem Ty wybawiasz naród uniżony, a oczy wyniosłe pognębiasz.
Tys5	(18:28) Albowiem Ty wybawiasz lud pokorny, a pognębiasz wzrok wyniosły.
Bryt	(18:28) Ty bowiem wybawiasz lud ubogi, Lecz oczy wyniosłych poniżasz.
Pozn	(18:28) Wybawiasz bowiem lud ciemiężony, lecz oczy wyniosłych poniżasz.
WarPra	(18:28) Uciśnionym ludom przynosisz zbawienie, wyniosłych zaś zmuszasz do spuszczenia oczu.
STB	(18:28) Gdyż wybawiasz lud uciśniony, a oczy wywyższone – poniżasz.
EIB	(18:28) Gdyż Ty wybawiasz lud ubogi, Wyniosły wzrok zarozumiałych poniżasz.

Ps 18,28

PsFlor	(17:31) Bo ty oświecasz świecę moję, Gospodnie; Boże moj, oświeci ćmy moje!
PsPul	(17:31) Bo ty oświecasz świecę moję, Gospodnie; Boże moj, oświeci cienie moje.
Wuj1923	(18:29) Bo ty rozświecasz pochodnią moję, Panie: Boże mój, oświeć ciemności moje.
Gda1881	(18:29) Ty zaiste rozświecisz pochodnię moję; Pan, Bóg mój, oświeci ciemności moje.
Gda2017	Bo ty zapalisz moją pochodnię; PAN, Bóg mój, rozjaśni moje ciemności.
PsBycz	(18:29) Wszakże Ty, oświécasz pochodnią-moję; to Pan, Bóg-mój, objaśnia ciemności-moje.
Goet	(18:29) Bo Ty rozświecasz pochodnię moją; Pan, Bóg mój, rozjaśnia ciemności moje.
PsCylk	(18:29) Tak, Ty rozświecasz pochodnię moję, Wiekuisty Pan mój rozjaśnia ciemność moję.
PsKrusz	(18:29) Oto Ty zapalasz pochodnię moją, Bóg, Pan mój, oświeci ciemność moją.
PsAszk	(18:29) Ty wszak zaświecisz mą pochodnię, - Jehowa, Bóg mój blaskiem rozprószy me ciemności, -
PsSzer	(18:29) Ty zaiste rozpalasz pochodnię moją; Pan, Bóg mój, oświeca ciemności moje.
Tys1	(17:29) Bo Ty, Panie, pochodni mojej każesz świecić; Boże mój, oświecasz moje ciemności.
Tys5	(18:29) Bo Ty, Panie, każesz świecić mojej pochodni; Boże mój, oświecasz moje ciemności.
Bryt	(18:29) Ty zaiste zapalasz pochodnię moją; Pan, Bóg mój, oświeca ciemności moje.
Pozn	(18:29) Zaprawdę, Ty rozpalasz światło mej pochodni, Jahwe, Bóg mój rozjaśnia mi ciemności.
WarPra	(18:29) Pozwól, o Panie, rozbłysnąć moim światłom, Boże mój, rozjaśnij moje ciemności.
STB	(18:29) Tak, Ty rozświecasz moją pochodnię; WIEKUISTY, mój Bóg rozjaśnia moją ciemność.
EIB	(18:29) Ty zapalasz moją pochodnię - PAN, mój Bóg, mrok wokół mnie rozprasza.

Ps 18,29

PsFlor	(17:32) Bo w tobie wytargnion będę od pokusy i w Bodze mojem przej❬dę❭ przez mur.
PsPul	(17:32) Bo tobą wytargnion będę z pokusy i w Bodze moim przejdę mur.
Wuj1923	(18:30) Albowiem przez cię będę wyrwan z pokusy: a w Bogu moim przestąpię mur.
Gda1881	(18:30) Gdyż z tobą przebiłem się przez wojsko, a z Bogiem moim przeskoczyłem mur.
Gda2017	Bo z tobą przebiłem się przez wojsko, z moim Bogiem przeskoczyłem mur.
PsBycz	(18:30) Zaiste, z-Tobą, napadłbym, na hufiec-wojska; a-z-Bogiem-moim, przeskoczyłbym mur.
Goet	(18:30) Z Tobą mogę uderzyć na gromadę, a z Bogiem moim przeskoczyć mur.
PsCylk	(18:30) Bo Tobą przełamię szyki, i Panem moim przestąpię mury.
PsKrusz	(18:30) Ponieważ z Tobą przebiłem się przez zagrodę, i z Panem moim przekroczyłem mur.
PsAszk	(18:30) Bo w Tobie rozbiję zbrojne zastępy, w Tobie skokiem wezmę każdy mur.
PsSzer	(18:30) Gdyż z Tobą przełamuję szyki, a z Bogiem moim przesadzam mur.
Tys1	(17:30) Bo przez Ciebie uderzam na wrogie zastępy, dzięki mojemu Bogu przez mur przeskakuję.
Tys5	(18:30) Bo z Tobą zdobywam wały, mur przeskakuję dzięki mojemu Bogu.
Bryt	(18:30) Gdyż z tobą rozbijam drużynę, A z Bogiem moim przesadzam mur.
Pozn	(18:30) Dzięki Tobie przebijam się przez szeregi, z pomocą Boga mojego zdobywam mury.
WarPra	(18:30) Z Twoją pomocą zaatakuję warownię, z Bogiem moim przejdę obronne mury.
STB	(18:30) Bo w Tobie przełamię szyki i w mym prawdziwym Bogu przestąpię mury.
EIB	(18:30) Dzięki Tobie mogę rozbić całą wrogą drużynę, Z moim Bogiem pokonam każdy mur.

Ps 18,30

PsFlor	(17:33) Bog moj, niepokalana droga jego, wymołwy boże ogniem skuszony, zaszczytca jest wszech pwających weń.
PsPul	(17:33) Bog moj, nieposkarzedzona droga jego, wymowy boże ogniem wypławione, odjimca jest wszech pwających w nim.
Wuj1923	(18:31) Bóg mój, niezmazana droga jego: słowa Pańskie ogniem wypławione: obrońcą jest wszystkich mających nadzieję w nim.
Gda1881	(18:31) Droga Boża doskonała jest; słowo Pańskie jest ogniem wypławione. Tarczą jest wszystkich, którzy w nim ufają.
Gda2017	Droga Boga jest doskonała, słowo PANA w ogniu wypróbowane. Tarczą jest dla wszystkich, którzy mu ufają.
PsBycz	(18:31) Tego-Boga, nieskażoną droga-Jego; słowoPana, oczyszczoné ogniem; On, tarczą jest dla-wszystkich, uciékających-się do-Niego.
Goet	(18:31) Droga Boża jest doskonała; słowa Pańskie są przepławione. Tarczą jest wszystkim, którzy Jemu ufają.
PsCylk	(18:31) Pan, nieskazitelna droga Jego, słowo Boże czyste, tarczą On dla wszystkich, którzy ufają Mu.
PsKrusz	(18:31) Panie! droga Twoja doskonała! Słowo Boże ogniem wypławione! Tyś tarczą dla wszystkich, co w Tobie ufają.
PsAszk	(18:31) Bóg siły - doskonałą Jego droga, powiedzenie Jehowy jest wypróbowane, tarczą On wszystkim, co u Niego szukają schronienia.
PsSzer	(18:31) Droga Boga jest doskonała. Słowo Pańskie jest doświadczone w ogniu, jest tarczą wszystkim, którzy Mu ufają.
Tys1	(17:31) Droga Boża jest nieskalana, słowo Pańskie ogniem doświadczone; On tarczą dla wszystkich, którzy doń się chronią.
Tys5	(18:31) Tego Boga droga jest nieskalana, słowo Pana w ogniu wypróbowane; On tarczą dla wszystkich, którzy do Niego się chronią.
Bryt	(18:31) Droga Boża jest doskonała, Słowo Pańskie jest wypróbowane. Jest tarczą wszystkim, którzy w nim ufają.
Pozn	(18:31) Drogi Boże są doskonałe, słowo Jahwe ma próbę ogniową; puklerzem jest On dla wszystkich, którzy u Niego szukają schronienia.
WarPra	(18:31) Słuszne są drogi Boże, a słowo Pańskie – oczyszczone w ogniu. Jest On tarczą dla wszystkich, którzy się doń uciekają.
STB	(18:31) Bóg, nieskazitelna jest Jego droga, a Słowo WIEKUISTEGO czyste; On jest tarczą dla wszystkich, którzy Mu ufają.
EIB	(18:31) Oto Bóg! Jego droga jest doskonała, Słowa PANA - godne zaufania. On jest tarczą dla wszystkich, którzy się w Nim chronią.

Ps 18,31

PsFlor	(17:34) Bo kto Bogiem przez Gospodna albo kto Bogiem kromia Boga naszego?
PsPul	(17:34) Bo kto Bogiem kromie Gospodna albo kto Bogiem kromie Boga naszego?
Wuj1923	(18:32) Bo któż Bogiem oprócz Pana? albo który Bóg oprócz Boga naszego?
Gda1881	(18:32) Bo któż jest Bóg, oprócz Pana? a kto opoką, oprócz Boga naszego?
Gda2017	Bo któż jest Bogiem oprócz PANA? Któż skałą oprócz naszego Boga?
PsBycz	(18:32) Bo, któż Bogiem, wyjąwszy Pana? a-któż Skałą, oprócz Boga-naszego?
Goet	(18:32) Bo któż jest Bogiem, prócz Pana? albo kto opoką prócz Boga naszego?
PsCylk	(18:32) Bo któż Bogiem, prócz Wiekuistego, i któż opoką, prócz Pana naszego.
PsKrusz	(18:32) Bo któż jest Pan, oprócz Boga, i któż opoką oprócz Pana naszego?
PsAszk	(18:32) Gdyż któż jest Bogiem prócz Jehowy a któżby był opoką, jeśli nie nasz Bóg?
PsSzer	(18:32) Któż bowiem jest Bogiem oprócz Pana, a kto opoką prócz Boga naszego?
Tys1	(17:32) Bo któż prócz Pana jest bogiem? Lub czy jest opoka prócz Boga naszego?
Tys5	(18:32) Bo któż jest Bogiem prócz Pana? Lub któż jest opoką prócz Boga naszego?
Bryt	(18:32) Któż bowiem jest Bogiem oprócz Pana? Kto jest skałą prócz Boga naszego?
Pozn	(18:32) Bo któż jest Bogiem oprócz Jahwe i kto opoką, jeśli nie nasz Bóg?
WarPra	(18:32) Bo któż jest Bogiem, jeśli nie Pan, i któż jest skałą poza naszym Bogiem?
STB	(18:32) Bo któż jest Bogiem, oprócz WIEKUISTEGO; kto Opoką, oprócz prawdziwego Boga?
EIB	(18:32) Bo kto jest Bogiem, jeżeli nie PAN? Kto jest Opoką, jeśli nie nasz Bóg?

Ps 18,32

PsFlor	(17:35) Bog, jenże przepasał mie mocą i położył jest niepokalaną drogę moję,
PsPul	(17:35) Bog, jenże przepasał mnie mocą i położył przezwinną drogę moję,
Wuj1923	(18:33) Bóg, który mię opasał mocą: i położył niepokalaną drogę moję.
Gda1881	(18:33) On jest Bogiem, który mię opasuje mocą, a czyni prostą drogę moję.
Gda2017	To Bóg, który przepasuje mnie mocą i doskonałą czyni moją drogę.
PsBycz	(18:33) Tenć-Bogiem, który-opasującym-mię siłą, i-czyni nieskażoną drogę-moję.
Goet	(18:33) Bóg, który opasuje mnie siłą i drogę moją czyni doskonałą.
PsCylk	(18:33) Pan, który opasał mnie siłą, i uczynił prostą drogę moję.
PsKrusz	(18:33) Oto Pan, który opasał mnie mocą i uczynił prostą drogę moją.
PsAszk	(18:33) On wszechmocą, która opasuje mnie siłą zwycięzką i drogę moją czyni doskonalą.
PsSzer	(18:33) Bóg, który mię opasał mocą, a uczynił doskonałą drogę moją.
Tys1	(17:33) Bóg, co przepasał mnie mocą i nienaganną uczynił mą drogę,
Tys5	(18:33) Bóg, co mocą mnie przepasuje i nienaganną czyni moją drogę,
Bryt	(18:33) Bóg, który mię opasuje mocą, A uczynił doskonałą drogę moją.
Pozn	(18:33) To Bóg opasuje mnie mocą i prostą czyni drogę moją;
WarPra	(18:33) Bóg mnie uzbroił swą mocą i wprowadził na drogę bez przeszkód.
STB	(18:33) Boga, co mnie opasał siłą oraz prostą uczynił moją drogę.
EIB	(18:33) To Bóg opasuje mnie mocą, On nauczył mnie żyć nienagannie.

Ps 18,33

PsFlor	(17:36) jenże swirzchował nogi moje jako jeleniow i na wysokościach postawiaję mie,
PsPul	(17:36) jenże swirzchował nogi moje jako jelenia i na wysokości postawiając mie,
Wuj1923	(18:34) Który pokrzepił nogi moje jako jelenie, i na wysokich miejscach stanowiąc mię.
Gda1881	(18:34) Krzepi nogi moje jako jelenie, a na wysokich miejscach moich stawia mię.
Gda2017	Moje nogi czyni jak u łani i stawia mnie na wyżynach.
PsBycz	(18:34) Porównywający nogi-me, podług-jelenich, a-na wysokich-przybytkach-moich, ustala-mię.
Goet	(18:34) Który czyni nogi moje podobnemi do nóg łanich, a na wyżynach moich stawia mię.
PsCylk	(18:34) Upodobnił nogi moje do jelenich, a na wyżynach moich mnie stawia.
PsKrusz	(18:34) Umacnia nogi moje, jako jelenia i na wyżynach moich stawia mnie.
PsAszk	(18:34) On tym, który prostuje nogi me, jako jeleniom a postawi mnie pewnie na mych wyżynach,
PsSzer	(18:34) Nogom moim dał chyżość jeleni i na miejscach wysokich postawił mię.
Tys1	(17:34) On dał moim nogom rączość nóg łani i postawił mnie na wyżynach,
Tys5	(18:34) On daje moim nogom rączość nóg łani i stawia mnie na wyżynach,
Bryt	(18:34) Nogi moje czyni rącze jak u łaniI na wyżynach postawił mnie.
Pozn	(18:34) On nogi moje podobnymi czyni do nóg jelenia i pomaga mi trwać na wyżynach;
WarPra	(18:34) Dał mi szybkość jelenia i pozwolił wdzierać się na wyżyny.
STB	(18:34) Moje nogi upodobnił do jelenich i mnie stawia na mych wyżynach.
EIB	(18:34) Sprawia, że mam nogi zwinne jak u łani I dzięki Niemu staję na wyżynach.

Ps 18,34

PsFlor	(17:37) jenże uczy ręce moje ku bojowi i położył jest jako łęczyszcze mosiąd❬z❭owe ramiona moja.
PsPul	(17:37) jenże uczy ręce moje ku bojowi i położył jeś jako łęczyszcze mosiądzowe ramiona moja.
Wuj1923	(18:35) Który uczy ręce moje do boju: i uczyniłeś, jako łuk miedziany, ramiona moje.
Gda1881	(18:35) Ćwiczy ręce moje do boju, tak, iż kruszę łuk miedziany ramionami swemi.
Gda2017	Ćwiczy moje ręce do walki, tak że mogę kruszyć spiżowy łuk swymi ramionami.
PsBycz	(18:35) Przyzwyczajający ręce-me do-walki; tak, że-skruszył-się łuk miedziany, od ramion-moich.
Goet	(18:35) Który ręce moje uczy boju, że ramiona moje naciągają miedziany łuk.
PsCylk	(18:35) Wprawia ręce moje do boju, że naciągają łuk spiżowy ramiona moje.
PsKrusz	(18:35) Ćwiczy ręce moje do boju i dlatego skruszę łuk miedziany ramionami memi.
PsAszk	(18:35) zaprawia ręce moje do boju, aż łuk miedziany skruszon będzie w mych ramionach, -
PsSzer	(18:35) Ręce moje zaprawia do boju tak, iż ramionami swymi naciągam łuk spiżowy.
Tys1	(17:35) On wyćwiczył ręce me do bitwy, a ramiona — do napinania łuku spiżowego.
Tys5	(18:35) On ćwiczy moje ręce do bitwy, a ramiona - do napinania spiżowego łuku.
Bryt	(18:35) Ręce moje zaprawia do walkiI ramiona moje napinają łuk spiżowy.
Pozn	(18:35) On ręce moje do boju zaprawia, a moje ramiona do naciągania łuku spiżowego.
WarPra	(18:35) On zaprawiał moje ręce do walki, a ramiona – do naciągania spiżowego łuku.
STB	(18:35) Moje ręce wprawia do boju, tak, że me ramiona naciągają spiżowy łuk.
EIB	(18:35) On zaprawia moje ręce do walki, Moje ramiona mogą napiąć łuk wzmocniony spiżem.

Ps 18,35

PsFlor	(17:38) I dał jeś mi zaszczycenie zbawienia twego, i prawica twoja przyjęła mie. (17:39) I kaźń twoja poprawiła jest mie do końca,i kaźń twoja, ta mie nauczy.
PsPul	(17:38) I dał jeś mi zaszczycenie zbawienia mego, i prawica twoja przyjęła mie. (17:39) I pokaźń twoja poprawiła mie do końca, i pokaźń twoja, ta mie nauczy.
Wuj1923	(18:36) I dałeś mi obronę zbawienia twego, a prawica twoja broniła mię: a kaźń twoja poprawiła mię do końca: i nauka twoja, ta mię nauczy.
Gda1881	(18:36) Dałeś mi też tarcz zbawienia twego, a prawica twoja podpierała mię, i dobrotliwość twoja uwielmożyła mię.
Gda2017	Dałeś mi też tarczę swego zbawienia i wspierała mnie twoja prawica, a twoja dobrotliwość uczyniła mnie wielkim.
PsBycz	(18:36) Nadto, dałeś mi tarczę pomocy-Twojéj; więc-prawica-Twa pokrzepiała-mię, a,-łagodność Twoja, powiększała-mię.
Goet	(18:36) Dałeś mi tarczę zbawienia Twego, i prawica Twoja podpierała mię, a Twoje zniżenie się wywyższyło mnie.
PsCylk	(18:36) I dałeś mi tarczę wybawienia Twego, a prawica Twoja wspierała mnie, a pobłażliwość Twoja uwielmożyła mnie.
PsKrusz	(18:36) Dałeś mi tarczę zbawienia Twego, a prawica Twoja podparła mnie, a dobrotliwość Twoja uwielmożniła mnie.
PsAszk	(18:36) Ty mi dasz tarczę Twego wybawienia i prawica Twoja mię wesprze a Twa łaskawa dostępność mnie wzmoże.
PsSzer	(18:36) Osłoniłeś mię tarczą zbawienia swego i prawica Twoja wsparła mię, a łaska Twoja dodaje mi mocy.
Tys1	(17:36) Dałeś mi tarczę Twą dla ocalenia, a wsparła mnie Twoja prawica i wielkim uczyniła mnie troskliwość Twoja.
Tys5	(18:36) Dajesz mi Twą tarczę ocalenia i wspiera mnie Twoja prawica, a Twoja troskliwość czyni mnie wielkim.
Bryt	(18:36) Dajesz mi tarczę zbawienia swegoI prawica twoja wspiera mnie, A łaskawość twoja czyni mnie wielkim.
Pozn	(18:36) Dałeś mi tarczę swego wybawienia, prawica Twoja podtrzymywała mnie, Twoja piecza mnie umocniła.
WarPra	(18:36) Twoja pomoc była mi tarczą, wspiera mnie Twoja prawica. Pochylasz się czule nade mną i prawdziwie wielkim mnie czynisz.
STB	(18:36) Dałeś mi tarczę Twojego zbawienia, Twoja prawica mnie wspierała, a Twa troskliwość czyni mnie wielkim.
EIB	(18:36) Ty mi dałeś tarczę swego zbawienia, Wsparłeś swoją prawą ręką, Upokorzyłeś też, by potem przyniosło mi to wielkość.

Ps 18,36

PsFlor	(17:40) Rozszyrzył jeś chody moje pode mną i nie są pomdlony śladowie moji.
PsPul	(17:40) Rozszyrzyłeś chod moj pode mną i nie pomdleni śladowie moji.
Wuj1923	(18:37) Rozszerzyłeś kroki moje podemną: i nie osłabiały nogi moje.
Gda1881	(18:37) Rozszerzyłeś kroki moje podemną, tak, że się nie zachwiały golenie moje.
Gda2017	Rozszerzyłeś ścieżkę dla mych kroków, tak że moje stopy się nie zachwiały.
PsBycz	(18:37) Ty-rozszérzasz kroki-me pode-mną, że-nie wywichną-się kostki-moje.
Goet	(18:37) Dałeś wolną przestrzeń krokom moim pode mną tak, że się kostki moje nie chwiały.
PsCylk	(18:37) Rozszerzyłeś kroki moje podemną, i nie zachwiały się stawy moje.
PsKrusz	(18:37) Rozszerzyłeś kroki moje podemną i nie zachwiały się golenie moje.
PsAszk	(18:37) Ty mi dasz krok szeroki podemną a nie zachwieją się me kostki.
PsSzer	(18:37) Dajesz szeroką drogę dla kroków moich pode mną, aby nie zachwiały się kostki nóg moich.
Tys1	(17:37) Dla kroków moich rozszerzyłeś drogę i stopy moje się nie zachwiały.
Tys5	(18:37) Wydłużasz moje kroki na drodze i stopy moje się nie chwieją.
Bryt	(18:37) Dajesz szeroką drogę krokom moimI nie zachwiały się kostki moje!
Pozn	(18:37) Rozszerzyłeś ścieżkę dla mych kroków, by nie zachwiały się kostki nóg moich.
WarPra	(18:37) Mam dużo miejsca, by stawiać kroki, nie chwieją się moje nogi.
STB	(18:37) Rozszerzyłeś moje kroki pode mną i nie zachwiały się moje stawy.
EIB	(18:37) Zrobiłeś dużo miejsca moim krokom, Dlatego nie zwichnąłem nogi.

Ps 18,37

PsFlor	(17:41) Gonić będę nieprzyjaciele moje i połapię je, ani sie obrocę, aliż zginą.
PsPul	(17:41) Gonić będę nieprzyjaciele moje i połapam je, ani sie wrocę, aliż zginą.
Wuj1923	(18:38) Będę gonił nieprzyjacioły moje, i poimam je: i nie wrócę się, aż ich nie stanie.
Gda1881	(18:38) Goniłem nieprzyjaciół moich, a doścignąłem ich: i nie wróciłem się, ażem ich wytracił.
Gda2017	Ścigałem moich wrogów i dopadłem ich, nie zawróciłem, aż ich nie wytraciłem.
PsBycz	(18:38) Będę-ścigał nieprzyjaciół-moich, i-dosiągnę-ich; a-nie wrócę, aż zniszczę-ich.
Goet	(18:38) Goniłem wrogów moich i doścignąłem ich, i nie wróciłem się, póki ich nie starłem.
PsCylk	(18:38) Ścigałem wrogi moje i dognałem je, i nie wróciłem ażem je wytępił.
PsKrusz	(18:38) Ścigałem nieprzyjaciół moich i dopadłem ich, i nie wróciłem się, aż ich pokonałem.
PsAszk	(18:38) Ścigać będę me wrogi i dosięgnę ich, nie zawrócę, aż ich wytracę.
PsSzer	(18:38) Ścigałem nieprzyjaciół swoich i dopędziłem ich, a nie zawróciłem, póki ich nie zniszczyłem.
Tys1	(17:38) Ścigałem mych wrogów i dopadałem, a nie wracałem, pókim ich nie zgnębił.
Tys5	(18:38) Ścigam mych wrogów i dopadam, a nie wracam, póki nie zginą.
Bryt	(18:38) Będę ścigał nieprzyjaciół moich i dopędzę ich, A nie zawrócę, póki ich nie zniszczę.
Pozn	(18:38) Ścigałem mych wrogów, aż ich dopadłem, i nie zawróciłem, póki ich nie starłem.
WarPra	(18:38) Ścigam moich wrogów i mogę ich dopaść, nie wrócę, póki ich całkiem nie zniszczę.
STB	(18:38) Ścigałem moich wrogów, dogoniłem ich i nie wróciłem, aż doszczętnie ich wytępiłem.
EIB	(18:38) Będę ścigał moich wrogów do skutku, Nie zawrócę, póki ich nie pokonam.

Ps 18,38

PsFlor	(17:42) Złamię je ni będą mogli stać, padną pod nogi moje.
PsPul	(17:42) Złomię je ani będą mogli stać, padną pod nogi moje.
Wuj1923	(18:39) Połamię je, i nie będą mogli stać: upadną pod nogami memi.
Gda1881	(18:39) Poraziłem ich tak, iż nie mogli powstać; upadli pod nogi moje.
Gda2017	Powaliłem ich tak, że nie mogli powstać, upadli pod moje stopy.
PsBycz	(18:39) Zdruzgocę-ich, że-nie zdołają powstać; oni-upadną pod nogi-moje.
Goet	(18:39) Poraziłem ich tak, iż nie mogli powstać; upadli pod nogi moje.
PsCylk	(18:39) Skruszyłem je, że nie mogły powstać; padły pod stopy mojemi.
PsKrusz	(18:39) Pobiłem ich, że powstać nie mogli, upadli pod nogi moje.
PsAszk	(18:39) Zetrę je a nie zdążą się podnieść, padną pod moje nogi,
PsSzer	(18:39) Rozbiłem ich tak, że nie mogli powstać, padli pod nogi moje.
Tys1	(17:39) Starłem ich, nie mogli się podnieść, upadli pod mymi stopami.
Tys5	(18:39) Rozbiłem ich, nie mogli się podnieść, upadli pod moje stopy.
Bryt	(18:39) Rozbiję ich tak, że nie zdołają powstać! Padną pod nogi moje.
Pozn	(18:39) Zmiażdżyłem ich i nie mogli się podźwignąć, legli pod mymi stopami.
WarPra	(18:39) Powalam ich na ziemię, tak że się nie podnoszą, padają i leżą u stóp moich.
STB	(18:39) Skruszyłem ich tak, że nie mogli powstać; upadli pod moimi stopami.
EIB	(18:39) Uderzę tak, że już nie powstaną, Padną pod moje stopy.

Ps 18,39

PsFlor	(17:43) I przepasał jeś mie mocą ku bojowi, i podbił jeś wstające na mię pod mię.
PsPul	(17:43) I przepasałeś mie mocą ku bojowi, i podbił jeś w❬s❭tające na mie pod mię.
Wuj1923	(18:40) I opasałeś mię mocą na wojnę: I przekinąłeś powstające przeciwko mnie, pod mię.
Gda1881	(18:40) Tyś mię opasał mocą ku bitwie; powstawających przeciwko mnie obaliłeś pod mię.
Gda2017	Przepasałeś mnie mocą do walki, powaliłeś pod moje stopy moich przeciwników.
PsBycz	(18:40) Bo-uzbroiłeś-mię siłą do-bitwy; Ty-ścielesz przeciwników-mych, pode-mnie.
Goet	(18:40) Opasałeś mię siłą do boju; zgiąłeś pod nogi moje tych, którzy przeciwko mnie powstawali.
PsCylk	(18:40) Tak opasałeś mnie mocą do boju, powaliłeś przeciwniki moje podemnie.
PsKrusz	(18:40) Opasałeś mnie mocą ku bitwie; powstających na mnie powaliłeś podemnie.
PsAszk	(18:40) Gdyż Ty opuścisz mię siłą zwycięzką do walki, uginasz podemną tych, co podnoszą się przeciwko mnie.
PsSzer	(18:40) Ty opasałeś mnie mocą do boju, przeciwników moich powaliłeś pode mnie.
Tys1	(17:40) I przepasałeś mnie mocą do bitwy, a stawiających opór zgiąłeś pode mną,
Tys5	(18:40) Mocą mnie przepasujesz do bitwy, sprawiasz, że przeciwnicy gną się pode mną,
Bryt	(18:40) Opasałeś mnie mocą do boju, Przeciwników moich rzuciłeś pode mnie,
Pozn	(18:40) Przepasałeś mnie mocą do boju, ugiąłeś pode mną tych, którzy przeciw mnie powstali.
WarPra	(18:40) Dałeś mi siłę do walki, rzuciłeś na kolana wszystkich, którzy mi się sprzeciwiali.
STB	(18:40) Tak do boju opasałeś mnie mocą, powaliłeś pode mnie moich wrogów.
EIB	(18:40) Bo dzięki Tobie mam moc do walki I przeciwników powalonych.

Ps 18,40

PsFlor	(17:44) I nieprzyjaciele moje dał jeś mnie tyłem, i nienawidzące mnie zagładził jeś.
PsPul	(17:44) I nieprzyjaciele ❬moje❭ dałeś mnie tyłem, i nienawidzące mnie zagładził jeś.
Wuj1923	(18:41) I nieprzyjaciół moich podałeś mi tył: i nienawidzące mię potraciłeś.
Gda1881	(18:41) Podałeś mi tył nieprzyjaciół moich, abym tych, którzy mię nienawidzą, wykorzenił.
Gda2017	Zmuszałeś moich wrogów do ucieczki, abym wykorzenił tych, którzy mnie nienawidzą.
PsBycz	(18:41) Zatém,-nieprzyjaciół-mych, podawałeś mi kark; a,-nienawidzących-mię, wygubiłem-ich.
Goet	(18:41) Zmusiłeś wrogów moich do ucieczki przede mną, i zgładziłem wszystkich nienawidzących mnie.
PsCylk	(18:41) I wrogów moich podałeś mi kark, a nieprzyjaciół moich zgładziłem.
PsKrusz	(18:41) Podałeś mi tył nieprzyjaciół moich, abym nienawidzących mnie wytracił.
PsAszk	(18:41) Ty to sprawiasz, że wrogowie moi muszą podać mi tyły a mogę wytępić tych, co mnie nienawidzą,
PsSzer	(18:41) Nieprzyjaciół moich zmusiłeś do ucieczki przede mną, a nienawidzących mnie zniszczyłeś.
Tys1	(17:41) do ucieczki zmusiłeś mych wrogów, a zniweczyłeś tych, co mnie nienawidzą.
Tys5	(18:41) zmuszasz wrogów moich do ucieczki, a wytracasz tych, co mnie nienawidzą.
Bryt	(18:41) Sprawiłeś, że nieprzyjaciele moi uciekli przede mną, A ja zniszczę tych, którzy mnie nienawidzą.
Pozn	(18:41) Zmusiłeś nieprzyjaciół moich do ucieczki, wytraciłeś tych, którzy mnie nienawidzili.
WarPra	(18:41) Do ucieczki zmusiłeś mych wrogów, wytracasz tych, co mnie nienawidzą.
STB	(18:41) Podałeś mi kark moich nieprzyjaciół, a więc zgładziłem moich wrogów.
EIB	(18:41) Sprawiłeś, że wrogowie nadstawili mi karki, A ja zniszczyłem tych, którzy mnie nienawidzą.

Ps 18,41

PsFlor	(17:45) Wołali są ani był, jenż by zbawiony uczynił, ku Gospodnu ani wysłuszał jich.
PsPul	(17:45) Wołali ani był, kto by je zbawionymi uczynił, ku Gospodnu ani wysłyszał ich.
Wuj1923	(18:42) Wołali, a nie był, ktoby je wybawił: do Pana, ani ich wysłuchał.
Gda1881	(18:42) Wołalić, ale nie był, ktoby ich wybawił; do Pana, ale ich nie wysłuchał.
Gda2017	Wołali, lecz nie było nikogo, kto by ich wybawił; wołali do PANA, lecz ich nie wysłuchał.
PsBycz	(18:42) Będą-wzywali-pomocy; ale-nie będzie wybawiciela; oni będą wołali do Pana; lecz-nie wysłucha-ich.
Goet	(18:42) Krzyczeli, ale nie było tam wybawiciela, — do Pana, ale On nie odpowiadał im.
PsCylk	(18:42) Wołali, a nikt nie pomógł; do Boga, a nie odpowiedział im.
PsKrusz	(18:42) Wołali, lecz nie było wybawcy - do Boga, ale ich nie wysłuchał.
PsAszk	(18:42) Będą wołać przeraźliwie a niemasz ratunku, do Jehowy, lecz im nie odpowie.
PsSzer	(18:42) Wołali o pomoc, lecz nie było wybawiciela, wzywali Pana, lecz ich nie wysłuchał.
Tys1	(17:42) Wołali, lecz nie było komu ich ratować, wołali do Pana, lecz ich nie wysłuchał.
Tys5	(18:42) Wołają - lecz nie ma wybawcy; do Pana - lecz im nie odpowiada.
Bryt	(18:42) Wołali, lecz nie było wybawiciela, Wzywali Pana, lecz im nie odpowiedział.
Pozn	(18:42) Krzyczeli, a nie było nikogo, kto by ich ocalił, [wołali] do Jahwe, lecz On ich nie wysłuchał.
WarPra	(18:42) O pomoc żebrzą, lecz nikt ich nie wspiera. Do Pana wołają, lecz nie odpowiada.
STB	(18:42) Wołali, ale nikt im nie pomógł; i do BOGA, ale im nie odpowiedział.
EIB	(18:42) Wołali o pomoc, lecz nie było wybawcy, Wzywali PANA, lecz nie odpowiedział.

Ps 18,42

PsFlor	(17:46) I smniejszę je jako proch przed obliczym wiatrowym, jako błoto ulic zgładzę je.
PsPul	(17:46) I zetrę ❬je❭ jako proch przed wiatrem, jako błoto ulic zgładzę je.
Wuj1923	(18:43) I skruszę je, jako proch przed wiatrem: jako błoto na ulicy wygładzę je.
Gda1881	(18:43) I potarłem ich, jako proch od wiatru; jako błoto na ulicach podeptałem ich.
Gda2017	Starłem ich jak proch na wietrze, wyrzuciłem jak błoto uliczne.
PsBycz	(18:43) Więc-ztarłem-ich, jak-proch naprzeciw wiatru; ja, jak-błoto ulic, wyrzuciłem-ich.
Goet	(18:43) Rozproszyłem ich jak pył na wietrze; wysypałem ich jak błoto z ulicy.
PsCylk	(18:43) I starłem ich jak proch na lica wiatru, jak błoto ulic rozrzuciłem ich.
PsKrusz	(18:43) I potarłem ich, jak proch od wiatru, jako błoto na ulicach podeptałem ich.
PsAszk	(18:43) I zetrę ich jako proch, miotany wiatrem, wymiotę ich, jak bioto ulic.
PsSzer	(18:43) I starłem ich jak proch na wietrze, zdeptałem ich jak błoto na ulicy.
Tys1	(17:43) Jak proch na wietrze ich rozrzuciłem, zdeptałem jak błoto uliczne.
Tys5	(18:43) Jak proch na wietrze ich rozrzucę, zdepczę jak błoto uliczne.
Bryt	(18:43) Starłem ich jak proch na wietrze, Usunąłem ich jak błoto na ulicy.
Pozn	(18:43) Starłem ich jak pył rzucony na wiatr, jak błoto uliczne zdeptałem ich.
WarPra	(18:43) Rozrzucę ich jak pył na wietrze i będą zdeptani jak uliczne błoto.
STB	(18:43) Więc starłem ich jak proch na przedzie wiatru, rozrzuciłem jak błoto ulic.
EIB	(18:43) Zetrę ich na proch i zostawię wichurze, Zmiotę jak błoto z ulicy.

Ps 18,43

PsFlor	(17:47) Wyjmiesz mie od przeciwomołwiącego luda, ustawisz mie w głowę pogańską.
PsPul	(17:47) Wytargniesz mie od swaru ludzkiego, postawisz mie głowę nad pogany.
Wuj1923	(18:44) Wyrwiesz mię z przeciwności ludu: postanowisz mię głową narodów.
Gda1881	(18:44) Wyrwałeś mię od zwad ludzkich, a postawiłeś mię głową narodom; lud, któregom nie znał, służył mi.
Gda2017	Wyzwoliłeś mnie od kłótni ludzkich, ustanowiłeś mnie głową narodów. Będzie mi służył lud, którego nie znałem.
PsBycz	(18:44) Ty-oswobadzałeś-mię od-sporów ludu; Ty-postanowiłeś-mię, na naczelnika narodów; lud, którego nie znałem, poddał-się-mnie.
Goet	(18:44) Wyrwałeś mię z zatargu ludów i postawiłeś mnie na czele narodów; lud, którego nie znałem, służy mi.
PsCylk	(18:44) Wybawiłeś mnie od zatargów ludu, ustanowiłeś mnie głową narodów; lud, którego nie znałem służy mi.
PsKrusz	(18:44) Wyrwałeś mnie od kłótni ludzkich, postanowiłeś mnie głową dla narodów; lud, któregom nie znał, służył mi.
PsAszk	(18:44) Ty mie wyswobodzisz od sporów ludu, Ty mię uczynisz głową narodów, a ludy, których nie znałem, będą mi służyć.
PsSzer	(18:44) Wyratowałeś mię z walk ludu, postawiłeś mię na czele narodów. Lud, którego nie znam, służy mi.
Tys1	(17:44) Ze sporów ludu Ty mnie wyrwałeś, ustanowiłeś mnie głową narodów. Służył mi lud, którego nie znałem,
Tys5	(18:44) Ty mnie ocalasz od buntów ludu, ustanawiasz mnie głową narodów. Służy mi lud, którego nie znałem.
Bryt	(18:44) Wyratowałeś mię z waśni ludu, Postawiłeś mię na czele narodów. Lud, którego nie znam, służy mi.
Pozn	(18:44) Uwolniłeś mnie od waśni w narodzie, postawiłeś na czele ludów; ludy, których nie znałem, są mi poddane,
WarPra	(18:44) Ratujesz mnie przed tłumem wojowników i dajesz mi władzę nad wszystkimi ludami. Narody, których kiedyś nie znałem, słuchają teraz moich rozkazów.
STB	(18:44) Wybawiłeś mnie od zatargów ludu, ustanowiłeś mnie głową narodów; służy mi lud, którego nie znałem.
EIB	(18:44) Ty mnie ratujesz od ludzkich sporów, Stawiasz na czele narodów. Służy mi lud, którego nie znałem,

Ps 18,44

PsFlor	(17:48) Lud, jegoż jeśm nie znał, służył mi, w słusze ucha posłuszał mie.
PsPul	(17:48) Lud, jegożeśm nie znał, służył mi, w słusze ucha posłuchnął mie.
Wuj1923	(18:45) Lud, któregom nie znał, służył mi: na usłyszenie ucha był mi posłuszny.
Gda1881	(18:45) Skoro usłyszeli, byli mi posłuszni; cudzoziemcy obłudnie mi się poddawali.
Gda2017	Jak tylko usłyszą o mnie, będą mi posłuszni, cudzoziemcy będą udawać uległość.
PsBycz	(18:45) Za-posłyszenia uchem, będą-ulégali mi; dzieci cudzoziemskie, będą-zmyślały przede-mną.
Goet	(18:45) Posłuszni mi są na słowo; a synowie cudzoziemców z pochlebstwem mi się poddawali.
PsCylk	(18:45) O których ze słuchu ucha zasłyszałem, synowie obczyzny schlebiają mi.
PsKrusz	(18:45) Gdy usłyszeli, usłuchali mnie; cudzoziemcy poddawali mi się obłudnie .
PsAszk	(18:45) Ledwie zasłyszą, dadzą mi posłuch, a synowie ludów dzikich zaprą się siebie samych wobec mnie.
PsSzer	(18:45) Na samo słowo jest mi posłuszny, cudzoziemcy schlebiają mi.
Tys1	(17:45) był mi posłuszny na pierwsze wezwanie. Schlebiali mi cudzoziemcy,
Tys5	(18:45) Są mi posłuszni na pierwsze wezwanie; cudzoziemcy mi schlebiają.
Bryt	(18:45) Na samo słowo jest mi posłuszny, Cudzoziemcy schlebiają mi.
Pozn	(18:45) gdy tylko usłyszą o mnie, są mi posłuszne; schlebiają mi synowie obcych ludów;
WarPra	(18:45) Wypełniają wszystko, co tylko usłyszą, cudzoziemcy hołd mi składają,
STB	(18:45) Schlebiają mi cudzoziemscy; synowie, o których usłyszałem słuchem ucha.
EIB	(18:45) Jest mi posłuszny na dźwięk każdego słowa. Cudzoziemcy okazują mi posłuch,

Ps 18,45

PsFlor	(17:49) Synowie cudzy sełgali są mnie, synowie cudzy przestarzeli są sie i chramali są od swojich drog.
PsPul	(17:49) Synowie cudzy sełgali są mnie, synowie cudzy przestarzeli są sie i chramali od swych drog.
Wuj1923	(18:46) Synowie obcy skłamali mi: synowie obcy zastarzali się i uchramowali z dróg swoich.
Gda1881	(18:46) Cudzoziemcy opadli, a drżeli w zamknieniach swoich.
Gda2017	Cudzoziemcy zmarnieją i będą drżeć w swoich warowniach.
PsBycz	(18:46) Dzieci cudzoziemskie zgłupieją i przelękną-się, uchodząc, z-zamków-swoich.
Goet	(18:46) Synowie cudzoziemców zwątpili, a z drżeniem wychodzili z zamków swoich.
PsCylk	(18:46) Synowie obczyzny omdleli, i drżąc uchodzą z zamków swoich.
PsKrusz	(18:46) Cudzoziemcy upadli i drżeli w zamknięciach swoich.
PsAszk	(18:46) Ludy dzikie się wyczerpią i wyskoczą ze swego zamknięcia.
PsSzer	(18:46) Cudzoziemcy upadają na duchu i z drżeniem schodzą z twierdz swoich.
Tys1	(17:46) cudzoziemcy pobledli, z drżeniem wyszli ze swoich warowni.
Tys5	(18:46) Cudzoziemcy bledną, z drżeniem wychodzą ze swoich warowni.
Bryt	(18:46) Cudzoziemcy upadają na duchuI drżąc wychodzą z twierdz swoich.
Pozn	(18:46) mieszkańcy obcych krajów upadają na duchu, z drżeniem opuszczają swoje twierdze.
WarPra	(18:46) upadli na duchu wychodząc ze swoich warowni.
STB	(18:46) Omdleli synowie obczyzny oraz drżąc, uchodzą ze swoich zamków.
EIB	(18:46) Tracą przede mną odwagę I z drżeniem wychodzą ze swych warownych grodów.

Ps 18,46

PsFlor	(17:50) Żyw jest Gospodzin i błogosławiony Bog moj, i powyszon bądź Bog zbawienia mego.
PsPul	(17:50) Żyw jest Gospodzin i błogosławiony Bog moj, i powyszszony bądź Bog zbawienia mego.
Wuj1923	(18:47) Żywie Pan, i błogosławiony Bóg mój, i niech będzie podwyższon Bóg zbawienia mego.
Gda1881	(18:47) Żyje Pan, błogosławiona opoka moja; przetoż niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego.
Gda2017	PAN żyje, niech będzie błogosławiona moja skała, niech będzie wywyższony Bóg mego zbawienia.
PsBycz	(18:47) Niech-żyje Pan, i-niech-będzie-błogosławioną Skała-moja, oraz-niech-będzie-wywyższon, Bóg zbawienia-mego.
Goet	(18:47) Żyje Pan, niech będzie uwielbiona opoka moja i niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego.
PsCylk	(18:47) Żyw Bóg, pochwaloną niech będzie opoka moja, wywyższonym Pan zbawienia mojego.
PsKrusz	(18:47) Żywie Bóg i błogosławiona opoka moja! Niech będzie wywyższony Pan zbawienia mego!
PsAszk	(18:47) Żywie Jehowa i błogosławioną niechaj będzie opoka ma a niechaj się wzniesie Bóg mego wybawienia.
PsSzer	(18:47) Pan żyje, niech będzie błogosławiona opoka moja i wywyższony Bóg, Zbawca mój!
Tys1	(17:47) Niech żyje Pan, moja Opoka niech będzie błogosławiona! Niech wznosi się chwała Boga, mego Zbawcy,
Tys5	(18:47) Niech żyje Pan! Moja Opoka niech będzie błogosławiona! Niech będzie wywyższony Bóg, mój Zbawca,
Bryt	(18:47) Pan żyje! Niech będzie błogosławiona skała moja! Niech będzie wywyższony Bóg, mój Zbawiciel!
Pozn	(18:47) Na Jahwe żyjącego! Błogosławiona niech będzie Opoka moja, niech będzie wysławiany Bóg, mój Wybawiciel!
WarPra	(18:47) Pan niech żyje! Niech będzie błogosławiona opoka moja! Niech będzie wywyższony Bóg mego zbawienia
STB	(18:47) Żywy WIEKUISTY, niech będzie pochwalona moja Skała, niech będzie wywyższony Bóg zbawienia.
EIB	(18:47) PAN żyje! Niech będzie błogosławiona moja Opoka, Wywyższony mój Bóg oraz Zbawca!

Ps 18,47

PsFlor	(17:51a) Boże, jenże m[u]ścisz mie i poddawasz lud pod mię,
PsPul	(17:51a) Boże, jenże mi dajesz pomsty i poddawasz lud pod mię,
Wuj1923	(18:48) Boże, który mi dajesz pomsty, i poddajesz pod mię narody:
Gda1881	(18:48) Bóg jest, który mi zleca pomsty, i podbija mi narody.
Gda2017	Bóg dokonuje za mnie zemsty i poddaje mi narody.
PsBycz	(18:48) Ten-Bóg, podający, sposób pomsty, mi; On, nawet-sprowadza ludy pode-mnie.
Goet	(18:48) Bóg, który mi dał pomstę i poddał mi ludy,
PsCylk	(18:48) Pan, który użyczył pomstę mi, i poddał narody podemnie.
PsKrusz	(18:48) Oto Pan, który mi daje pomsty i podbija mi narody.
PsAszk	(18:48) Wszechmocny Bóg, który mi daje pełne zadośćuczynienie i ludy poddaje podemnie.
PsSzer	(18:48) Bóg pomścił mnie i oddał narody pod władzę moją.
Tys1	(17:48) Boga, który mnie pomścił i poddał mi ludy;
Tys5	(18:48) Bóg, który zapewnia mi pomstę i poddaje mi narody,
Bryt	(18:48) Bóg odpłaca za krzywdy mojeI poddaje mi narody...
Pozn	(18:48) Bóg, który dał mi możność pomsty i poddał narody pod moje panowanie!
WarPra	(18:48) za to, że dokonał pomsty za mnie i poddał pod moją władzę narody.
STB	(18:48) Bóg, który mi zlecił pomstę oraz poddał pode mnie narody;
EIB	(18:48) Oto Bóg! On za mnie wywiera pomstę, Poddaje mi narody

Ps 18,48

PsFlor	(17:51b) zbawicielu moj od nieprzyjacielow mojich gniewliwych (17:52) i ode wstających na mię powyszysz mie i od męża lichego wytargniesz mie.
PsPul	(17:51b) zbawicielu moj od nieprzyjacielow moich gniewliwych (17:52) i od wstających na mię powyszszysz mie, od człowieka lichego wytargniesz mie.
Wuj1923	(18:49) Wybawicielu mój, od nieprzyjaciół moich gniewliwych, i od powstających na mię wywyższysz mię: od męża niesprawiedliwego wyrwiesz mię.
Gda1881	(18:49) Tyś wybawiciel mój od nieprzyjaciół moich; tyś mię nad powstawających przeciwko mnie wywyższył; od męża drapieżnego wyrwałeś mię.
Gda2017	Ty wyzwalasz mnie od moich wrogów; ty wywyższyłeś mnie ponad moich przeciwników, ocaliłeś mnie od gwałtownika.
PsBycz	(18:49) O-oswobodzicielu-mój! od-nieprzyjaciół-moich; Ty, także, od przeciwników-mych, wyższym-czynisz-mię; Ty, od-człowieka gwałtownego, uwalniasz-mię.
Goet	(18:49) Który wybawił mię od wrogów moich i wywyższył mnie ponad tych, którzy przeciwko mnie powstawali; od męża, gwałt czyniącego, uwolniłeś mnie.
PsCylk	(18:49) Który mnie wybawił od wrogów moich, a nad przeciwniki moje wyniósł mnie; od męża srogiego ocalił mnie.
PsKrusz	(18:49) Tyś Wybawicielem od nieprzyjaciół moich; Tyś mnie wywyższył od powstających na mnie - od męża gwałtownego wybawiłeś mnie.
PsAszk	(18:49) Tyś jest mym wybawcą od wrogów moich a nad przeciwniki me mnie wynosisz i ocalasz mnie przed mężem gwałtu.
PsSzer	(18:49) Wyratował mnie od zaciekłych nieprzyjaciół moich, wyniósł mię nad przeciwników moich, ocalił mnie od męża okrutnego.
Tys1	(17:49) Ty, któryś mnie wyzwolił od mych nieprzyjaciół, któryś mnie wyniósł ponad opornych i wyrwał gwałtownikowi.
Tys5	(18:49) wybawia mnie od nieprzyjaciół, wynosi nad moich wrogów i uwalnia od gwałtownika.
Bryt	(18:49) Ratujesz mnie od zaciekłych nieprzyjaciół, Wynosisz mnie ponad przeciwników, Ocalasz mnie od męża gwałtownego.
Pozn	(18:49) Wyzwoliłeś mnie od moich wrogów, wyniosłeś ponad moich przeciwników, wybawiłeś od człowieka przemocy.
WarPra	(18:49) Od wrogów moich mnie uwolniłeś, wyniosłeś mnie ponad przeciwników moich i wyrwałeś mnie z rąk gwałtowników.
STB	(18:49) który mnie wybawił od moich wrogów, wyniósł mnie ponad mych przeciwników i ocalił od srogiego męża.
EIB	(18:49) I ratuje od zaciekłych wrogów. Ty mnie stawiasz nad nieprzyjaciółmi, Ratujesz od ludzi, którzy dyszą gwałtem.

Ps 18,49

PsFlor	(17:53) Przeto spowiadać sie będę tobie w ludzioch, Gospodnie, i twemu imieniu psalm będę mołwić,
PsPul	(17:53) Przeto będę spowiedać sie tobie w ludzioch, Gospodnie, i twemu imieniu psalmy będę mołwić,
Wuj1923	(18:50) Przetóż będęć wyznawał między narody, Panie! a imieniowi twemu pieśń zaśpiewam.
Gda1881	(18:50) Przetoż cię, Panie! będę wyznawał między narodami, a będę śpiewał imieniowi twemu.
Gda2017	Dlatego będę cię, PANIE, sławił wśród narodów i będę śpiewał twemu imieniu.
PsBycz	(18:50) A zatém będę-chwalił-Ciebie, między-narodami, o-Panie! i,-Imieniu-Twemu, będę-grał-na-strunach.
Goet	(18:50) Dlatego chcę Cię chwalić, Panie, pośród narodów i wysławiać psalmami imię Twoje,
PsCylk	(18:50) Przeto sławić Cię chcę między narodami o Boże, i imieniu Twojemu śpiewać będę.
PsKrusz	(18:50) Dlatego będę Cię uwielbiał, Boże, pomiędzy narodami, a Imieniowi Twemu śpiewać będę.
PsAszk	(18:50) Przetoż sławić Cię będę między narodami, o Jehowo i śpiewać będę Twemu imieniu,
PsSzer	(18:50) Przeto będę Cię, Panie, wyznawał między narodami i będę śpiewał imieniu Twemu.
Tys1	(17:50) Będę Cię przeto sławił wśród narodów, Panie, i psalm będę głosił Twojemu imieniu.
Tys5	(18:50) Przeto będę Cię, o Panie, chwalił między narodami i będę wysławiał Twoje imię.
Bryt	(18:50) Przeto będę cię, Panie, wysławiał między narodamiI będę śpiewał imieniu twemu.
Pozn	(18:50) Przeto wysławiać Cię będę, Jahwe, wśród narodów i będę opiewał chwałę Twego Imienia.
WarPra	(18:50) Sławił Cię tedy będę, Panie, przed narodami i śpiewał z radością na cześć Twego Imienia.
STB	(18:50) Dlatego chcę Cię sławić pomiędzy narodami, WIEKUISTY, będę śpiewał Twojemu Imieniu.
EIB	(18:50) Dlatego będę cię, PANIE, sławił pośród narodów, Śpiewał na cześć Twojego imienia!

Ps 18,50

PsFlor	(17:54) wielikoczyniąc zbawienia krola jego i czynię miłosierdzie pomazańcu swemu Dawidowi i płodu jego aż na wieki.
PsPul	(17:54) wielkoczyniąc zbawienie krola jego i czyniąc miłosierdzie pomazańcu swemu Dawidowi i płodu jego aż na wieki.
Wuj1923	(18:51) Czyniący wielkie wybawienie króla swego, i czyniący miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi, i nasieniu jego aż na wieki.
Gda1881	(18:51) Boś zacnie wybawił króla swego, a czynisz miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi, i nasieniu jego, aż na wieki.
Gda2017	Bo dajesz wielkie wybawienie swemu królowi i na wieki okazujesz miłosierdzie swemu pomazańcowi Dawidowi i jego potomstwu.
PsBycz	(18:51) On, pomnażającym ocalenia króla-swojego, i,-przygotowywującym dobrodziejstwo pomazańcowi-swemu, Dawidowi, i-plemieniu-jego-aż-na wieki.
Goet	(18:51) Tobie, który dałeś królowi Swojemu wielkie zwycięstwa i okazałeś dobroć pomazańcowi Swemu, Dawidowi, i nasieniu jego aż na wieki.
PsCylk	(18:51) Który wielkiemi czyni zwycięztwa króla Swego i świadczy łaskę pomazańcowi Swemu, Dawidowi i rodowi jego na wieki.
PsKrusz	(18:51) Uwielmożniłeś wybawienie króla swego i uczyniłeś łaskę pomazańcowi swemu Dawidowi i potomstwu jego na wieki.
PsAszk	(18:51) Tobie, który daje wielkie i pełne wybawienie Swemu królowi a łaski czyni Swemu Pomazańcowi i jego pokoleniu na wieki wieków. -
PsSzer	(18:51) Tobie, który dałeś królowi swemu wielką pomoc, i świadczyłeś łaskę pomazańcowi swemu, Dawidowi i potomstwu jego na wieki.
Tys1	(17:51) Któryś zwycięstwa wielkie dał królowi i miłosierdzie okazał nad Twym pomazańcem, nad Dawidem i jego potomstwem na wieki.
Tys5	(18:51) Tyś zwycięstwa wielkie dał królowi i Twemu pomazańcowi okazałeś łaskę, Dawidowi i jego potomstwu na wieki.
Bryt	(18:51) Zapewniasz wielką pomoc królowi swemuI okazujesz łaskę pomazańcowi swemu, Dawidowi, i potomstwu jego na wieki.
Pozn	(18:51) Użyczyłeś wspaniałych zwycięstw swemu królowi, darzysz łaską swego pomazańca Dawida i potomstwo jego na wieki.
WarPra	(18:51) Bo wsparłeś potężnie Twojego króla, łaskę okazałeś Twemu pomazańcowi Dawidowi i jego potomstwu na wieki.
STB	(18:51) gdyż wielkimi czynisz zwycięstwa Swojego króla, świadczysz łaskę Swojemu pomazańcowi, Dawidowi, oraz jego rodowi na wieki.
EIB	(18:51) Zapewniasz wielkie zwycięstwo swojemu królowi, Darzysz też łaską swego pomazańca Dawida i jego potomstwo - na wieki.

Psalm 19

Ps 19,1

PsFlor	(18:1) Niebiosa wypowiadają sławę bożą a skutki ręku jego powiada[ją] śćwierdzenie.
PsPul	Psalm Dawidow. (18:1) Niebiosa wypowiedają sławę bożą i skutki rąk jego powiada stwirdzenie nieba.
Wuj1923	(19:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. (19:2) Niebiosa rozpowiadają chwałę Bożą, a dzieła rąk jego oznajmuje utwierdzenie.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. (19:2) Niebiosa opowiadają chwałę Bożą, a dzieło rąk jego rozpostarcie oznajmuje.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Niebiosa głoszą chwałę Boga, a firmament obwieszcza dzieło jego rąk.
PsBycz	(19:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania, Psalm Dawida. (19:2) Te-niebiosa opowiadającemi chwałę Boga; a,-dziéła rąk-Jego, pokazującym, ten-niebokrąg.
Goet	(19:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Psalm Dawida. (19:2) Niebiosa głoszą wspaniałość Bożą, i firmament oznajmia dzieło Jego rąk.
PsCylk	(19:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. (19:2) Niebiosa opowiadają chwałę Pana, a dzieła rąk Jego wygłasza nieboskłon.
PsKrusz	(19:1) Przełożonemu chóru. Psalm Dawida. (19:2) Niebiosa opowiadają chwałę Bożą, a dzieło rąk Jego oznajmuje utwierdzenie.
PsAszk	(19:1) Dyrygentowi. - Śpiew Dawidowy. (19:2) Niebiosa głoszą chwałę mocy Bożej, a przestwór obwieszcza dzieło Jego rąk.
PsSzer	(19:1) Przewodnikowi chóru, psalm Dawida. (19:2) Niebiosa opowiadają chwałę Boga, a firmament głosi dzieło rąk Jego.
Tys1	(18:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. (18:2) Niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Tys5	(19:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. (19:2) Niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego nieboskłon obwieszcza.
Bryt	(19:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy. (19:2) Niebiosa opowiadają chwałę Boga, A firmament głosi dzieło rąk jego.
Pozn	(19:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Dawida. (19:2) Niebiosa głoszą chwałę Bożą, firmament świadczy o dziełach Jego rąk.
WarPra	(19:1) Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. (19:2) Niebiosa głoszą chwałę Bożą, firmament świadczy o dziełach rąk Jego.
STB	(19:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. (19:2) Niebiosa opowiadają chwałę Boga, a nieboskłon ogłasza dzieła Jego rąk.
EIB	(19:1) Dla prowadzącego chór. Psalm Dawida. (19:2) Niebiosa ogłaszają chwałę Boga, Firmament opowiada o dziele Jego rąk.

Ps 19,2

PsFlor	(18:2) Dzień dniowi wyrzyga słowo, a noc nocy ukazuje naukę.
PsPul	(18:2) Dzień dniowi wyrzyga słowo, a noc nocy ukazuje naukę.
Wuj1923	(19:3) Dzień dniowi opowiada słowo: a noc nocy okazuje znajomość.
Gda1881	(19:3) Dzień dniowi podaje słowo, a noc nocy pokazuje umiejętność,
Gda2017	Dzień dniowi opowiada słowo, a noc nocy oznajmia wiedzę.
PsBycz	(19:3) Dzień dniowi wyjawia słowo; a,-noc nocy, oznajmia wiadomość.
Goet	(19:3) Dzień dniowi podaje wiadomość, a noc nocy oznajmuje tę wieść.
PsCylk	(19:3) Dzień dniowi podaje hasło, a noc nocy przekazuje wieść.
PsKrusz	(19:3) Dzień dniowi podaje słowo, a noc nocy ukazuje zrozumienie.
PsAszk	(19:3) Dzień to dniowi rozgłasza, a noc zwiastuje to nocy.
PsSzer	(19:3) Dzień dniowi przekazuje wieść, a noc nocy podaje wiadomość.
Tys1	(18:3) Dzień dla dnia opowieść snuje, a noc nocy przekazuje wiadomość.
Tys5	(19:3) Dzień dniowi głosi opowieść, a noc nocy przekazuje wiadomość.
Bryt	(19:3) Dzień dniowi przekazuje wieść, A noc nocy podaje wiadomość.
Pozn	(19:3) Dzień dniowi to opowiada, noc nocy wieść przekazuje.
WarPra	(19:3) Jeden dzień mówi o tym drugiemu, jedna noc powtarza drugiej to samo,
STB	(19:3) Dzień dniowi podaje słowo, a noc nocy przekazuje wieść.
EIB	(19:3) Dzień dniowi podaje wiadomość, Noc z nocą dzieli się poznaniem.

Ps 19,3

PsFlor	(18:3) Nie mołw ani powieści, jichże nie słyszelibychą głosowie jich.
PsPul	(18:3) Nie są mołwy ani kazania, ktorych by nie słyszany głosy jich.
Wuj1923	(19:4) Niemasz języków, ani mów, któreby nie słyszały głosów ich.
Gda1881	(19:4) Niemasz języka ani mowy, gdzieby głosu ich słychać nie było.
Gda2017	Nie ma języka ani mowy, w których nie słychać ich głosu.
PsBycz	(19:4) Nie-mają mowy, ani wyrazów; nie usłyszanym głos-ich.
Goet	(19:4) Bez mowy, bez słów, bezdźwięczny jest głos ich,
PsCylk	(19:4) Bez mowy, bez wyrazów, nie słychać głosu ich.
PsKrusz	(19:4) Niemasz mówiącego, ani mowy, gdzieby głos ich nie był słyszany.
PsAszk	(19:4) Bez głosu i bez słów - nie słychać ich dźwięku.
PsSzer	(19:4) Nie jest to mowa, nie ma wyrazów, nie słychać ich głosu,
Tys1	(18:4) Nie jest to słowo, nie są to mowy, których by dźwięku nie usłyszano:
Tys5	(19:4) Nie jest to słowo, nie są to mowy, których by dźwięku nie usłyszano;
Bryt	(19:4) Nie jest to mowa, nie są to słowa, Nie słychać ich głosu...
Pozn	(19:4) Nie jest to mowa, nie są to słowa, których dźwięku by nie usłyszano;
WarPra	(19:4) a wszystko bez słów i przemówień, nie można usłyszeć ich głosu.
STB	(19:4) Bez mowy, bez wyrazów, nie słychać ich głosu.
EIB	(19:4) Nie jest to mowa ani nie są to słowa, Nie dochodzi z ich strony żaden dźwięk,

Ps 19,4

PsFlor	(18:4) We wszeliką ziemię wyszedł jest źwięk jich i w końcoch okręgu ziemie słowa jich. (18:5a) W słuńcy położył przebytek swoj,
PsPul	(18:4) We wszelką ziemię wszedł głos jich i w końce świata ziem słowa jich. (18:5a) W słońcu położył przebytek swoj,
Wuj1923	(19:5) Na wszystkę ziemię wyszedł głos ich: i na kończyny okręgu ziemie słowa ich: w słońcu postawił przybytek swój.
Gda1881	(19:5) Na wszystkę ziemię wyszedł porządek ich, a na kończyny okręgu ziemi słowa ich; słońcu na nich namiot wystawił.
Gda2017	Ich zasięg rozchodzi się po całej ziemi i na krańce świata ich słowa. Na nich wystawił namiot słońcu.
PsBycz	(19:5) Wszelako, po-całéj téj-ziemi, rozchodzi-się głos-ich; a,-po-krańcach świata, słowa-ich; Bóg, dla-słońca, postawił namiot w-nich.
Goet	(19:5) A jednak po całej ziemi rozbrzmiewa ich dźwięk, i aż na krańce świata mowa ich. Tam słońcu namiot postawił,
PsCylk	(19:5) Po całéj ziemi rozchodzi się ich dźwięk, aż na kraniec świata ich słowo, kędy słońcu namiot postawił.
PsKrusz	(19:5) Po całej ziemi rozszedł się głos ich, i do kończyn ziemi słowa ich; słońcu na nich namiot wystawił.
PsAszk	(19:5) A z wszystkiej ziemi ich promień wykwita i z krańców świata ich wyraz wymowny. W nich to On słońcu ciał namiot.
PsSzer	(19:5) a jednak po całej ziemi rozbrzmiewa ich dźwięk i do krańców świata dochodzą ich słowa. Słońcu postawił na nich namiot.
Tys1	(18:5) na całą ziemię ich głos się rozchodzi i aż po krańce świata ich mowy. Tam słońcu namiot wystawił,
Tys5	(19:5) ich głos się rozchodzi na całą ziemię i aż po krańce świata - ich mowy. Tam słońcu namiot wystawił,
Bryt	(19:5) A jednak po całej ziemi rozbrzmiewa ich dźwiękI do krańców świata dochodzą ich słowa... Tam na nich słońcu postawił namiot,
Pozn	(19:5) po całej ziemi głos ich się roznosi, a słowa ich - po krańce świata. Tam namiot postawił On dla słońca.
WarPra	(19:5) Lecz na świat cały idzie ich nauka, wieści przekazują aż po krańce ziemi, tam, gdzie On słońcu namiot wystawił.
STB	(19:5) Jednak na całej ziemi rozchodzi się ich dźwięk, a ich słowo aż na krańce świata, gdzie słońcu namiot postawił.
EIB	(19:5) A jednak po całej ziemi roznosi się wieść I do krańców świata dociera ich przesłanie. Na tych krańcach On postawił słońcu namiot,

Ps 19,5

PsFlor	(18:5b) a on jako nowożenia pochodzący z łoża swego (18:6a) wiesielił sie jako obrzym na bieżenie drogi.
PsPul	(18:5b) a on jako nowożenia pochodzący z łoża swego (18:6a) wiesielił sie jako obrzym na bieżenie drogi.
Wuj1923	(19:6) A ono jako oblubieniec wychodzący z łożnice swojéj: rozweseliło się jako olbrzym na bieżenie w drogę.
Gda1881	(19:6) A to jako oblubieniec wychodzi z łożnicy swojej; raduje się jako olbrzym, który ma bieżeć w drogę.
Gda2017	A ono wychodzi jak oblubieniec ze swojej komnaty, cieszy się jak mocarz, który rozpoczyna bieg.
PsBycz	(19:6) Więc-ono, jak-oblubieniec, wychodzący z-pod-baldachu-swego, raduje-się, jakby-rycerz, do-obiegu drogi.
Goet	(19:6) A ono jak oblubieniec wychodzi ze swej komnaty, i raduje się jak bohater, gdy ma przebiec drogę.
PsCylk	(19:6) A ono jak oblubieniec wychodzi ze swéj komnaty, cieszy się jak bohater, by przebiedz drogę.
PsKrusz	(19:6) A oto, jako oblubieniec wychodzi z łożnicy swej, raduje się jako mocarz, co ma drogą bieżeć.
PsAszk	(19:6) Sam zaś niby oblubieniec wynurza się z pod Swego baldachimu, Raduje się, by jako zapaśnik zwycięzki przebieżać drogę.
PsSzer	(19:6) A ono jak oblubieniec wychodzi ze swej komnaty, raduje się jak bohater, biegnąc swą drogą.
Tys1	(18:6) ono jak oblubieniec wychodzi z swej komnaty, weseli się jak olbrzym, co drogę przebiega.
Tys5	(19:6) i ono wychodzi jak oblubieniec ze swej komnaty, weseli się jak olbrzym, co drogę przebiega.
Bryt	(19:6) A ono jak oblubieniec wychodzi ze swej komnaty, Raduje się jak bohater, biegnąc swą drogą.
Pozn	(19:6) Ono zaś, podobne do oblubieńca wychodzącego ze [ślubnej] komnaty, promienieje radością jak bohater, który bieg swój rozpoczyna.
WarPra	(19:6) A ono wychodzi jak oblubieniec z komnaty, radosny jak bohater kroczący swą drogą.
STB	(19:6) A ono, jak oblubieniec, wychodzi ze swej komnaty i cieszy się jak bohater, który ma przebiec drogę.
EIB	(19:6) Z którego wychodzi ono jak pan młody z małżeńskiej sypialni, Tryska wigorem jak zawodnik tuż przed swoim startem.

Ps 19,6

PsFlor	(18:6b) Od wirzchniego nieba wyście jego (18:7) i potkanie jego aż do wirzcha jego ani jest, jen by sie skrył od gorącości jego.
PsPul	(18:6b) Od wirzniego nieba wyście jego (18:7) i potkanie jego aż do wirzchu jego ani jest, jen by sie [sie] skrył przed gorącością jego.
Wuj1923	(19:7) Od kraju nieba wyjście jego: a nawrót jego aż na kraj jego: a nie masz, ktoby się mógł zakryć od gorącości jego.
Gda1881	(19:7) Wychodzi od kończyn niebios, a obchodzi je aż do kończyn ich, a niemasz nic, coby się mogło ukryć przed gorącem jego.
Gda2017	Wyrusza z jednego krańca nieba i obchodzi je aż na drugi kraniec, a nic nie ukryje się przed jego żarem.
PsBycz	(19:7) Z-jednego-krańca tych-niebios, wyiścié-jego, a,-obejście-onegoż, do drugiego krańca-ich; i-nic ukrytém nie jest, przed-upałem-jego.
Goet	(19:7) Z krańca nieba jest jego wyjście, a obieg jego znów aż do tego krańca, i nic nie może się ukryć przed jego żarem.
PsCylk	(19:7) Od krańca niebios wschód jego, a jego obieg do krańców ich; a nic nie ukryte przed żarem jego.
PsKrusz	(19:7) Z kończyn niebios wyjście jego, a na kończynach zachód jego - i niemasz, coby się ukryło przed gorącem jego.
PsAszk	(19:7) Z kończyn nieb Jego wzejście a bieg jego okrężny na ich krawędziach. I nic sic nie skryje przed Jego żarem.
PsSzer	(19:7) Z jednego krańca niebios wychodzi i biegnie do drugiego krańca, i nic się nie ukryje przed jego żarem.
Tys1	(18:7) Jego wyjście na krańcu nieba się zaczyna, a jego obieg aż po kraniec niebios, i nic przed żarem jego się nie schroni.
Tys5	(19:7) Ono wschodzi na krańcu nieba, a jego obieg aż po jego kraniec, i nic się nie schroni przed jego żarem.
Bryt	(19:7) Z jednego krańca niebios wychodziI biegnie do drugiego krańca, I nic się nie ukryje przed jego żarem.
Pozn	(19:7) Wschodzi na jednym krańcu nieba, a kończy swój bieg okrężny na drugim; nic nie skryje się przed jego żarem.
WarPra	(19:7) Pojawia się na jednym krańcu nieba i biegnie aż do krańca drugiego, i nic nie może ukryć się przed jego żarem.
STB	(19:7) Jego wschód od krańca niebios, a jego bieg do ich krańców; i nic nie jest ukryte przed jego żarem.
EIB	(19:7) Na krańcu nieba wschodzi, Na drugim krańcu zachodzi I nic się nie ukryje przed jego promieniami.

Ps 19,7

PsFlor	(18:8) Zakon gospodnow przez zakała obracający dusze, świadecstwo gospodnowo wierne, mądrość dające malutkim.
PsPul	(18:8) Zakon gospodnow przez zakału obracający dusze, świadectwo boże wierne, mądrość dające malutkim.
Wuj1923	(19:8) Zakon Pański niepokalany, nawracający dusze: świadectwo Pańskie wierne, dające mądrość malutkim.
Gda1881	(19:8) Zakon Pański jest doskonały, nawracający duszę; świadectwo Pańskie wierne, dawające mądrość nieumiejętnemu.
Gda2017	Prawo PANA jest doskonałe, nawracające duszę; świadectwo PANA pewne, dające mądrość prostemu.
PsBycz	(19:8) Prawo Pana, doskonałé, nawracającé duszę; świadectwo Pana, prawdziwé, mądrym-czyniącé prostaka.
Goet	(19:8) Zakon Pański jest doskonały i pokrzepia duszę; świadectwo Pana jest niezawodne, czyni mądrymi prostodusznych.
PsCylk	(19:8) Nauka Boża doskonała, orzeźwia duszę; świadectwo Boże wiarygodne, uczy mądrości prostodusznego.
PsKrusz	(19:8) Zakon Boży jest doskonały: duszę nawraca. Świadectwo Boże wierne: daje mądrość nieumiejętnemu.
PsAszk	(19:8) Nauka Jehowy jest rzetelna - pokrzepia ona duszę. Zaświadczenie Jehowy wierzytelne - mądrym czyni poczciwca.
PsSzer	(19:8) Prawo Pana doskonałe, pokrzepia duszę, świadectwo Pana wierne, uczy mądrości prostaczka.
Tys1	(18:8) Prawo Pańskie doskonałe — krzepi ducha; ustawa Pańska niezawodna — poucza prostaczka;
Tys5	(19:8) Prawo Pana doskonałe - krzepi ducha; świadectwo Pana niezawodne - poucza prostaczka;
Bryt	(19:8) Zakon Pana jest doskonały, pokrzepia duszę, Świadectwo Pana jest wierne, Uczy prostaczka mądrości.
Pozn	(19:8) Prawo Jahwe jest doskonałe - jest pokrzepieniem duszy; ustawy Jahwe są niezmienne - uczą prostaczków mądrości;
WarPra	(19:8) Doskonałe są Pańskie pouczenia, bo ludziom pokrzepienie dają; wiecznotrwałe jest Pańskie prawo, bo mądrymi czyni wszystkich, co są prostego serca.
STB	(19:8) Prawo WIEKUISTEGO jest doskonałe nawraca duszę; świadectwo BOGA jest wiarygodne uczy prostodusznego mądrości.
EIB	(19:8) Prawo PANA jest doskonałe, Pokrzepia duszę. Postanowienia PANA sprawdzone, Niedoświadczonych uczą mądrości.

Ps 19,8

PsFlor	(18:9) Prawdy boże[j] prawe, wiesieląc sierca, kaźń boża światła, oświecająca oczy.
PsPul	(18:9) Prawdy boże prawe, wiesielące sierca, kaźń boża światła, oświecająca oczy.
Wuj1923	(19:9) Sprawiedliwości Pańskie prawe, uweselające serce: przykazanie Pańskie jasne, oświecające oczy.
Gda1881	(19:9) Przykazania Pańskie są prawe, uweselające serce; przykazanie Pańskie czyste, oświecające oczy.
Gda2017	Nakazy PANA są prawe, radujące serce; przykazanie PANA czyste, oświecające oczy.
PsBycz	(19:9) Przepisy Pana, prawe, rozweselające ducha; przykazanié Pana czysté, oświécającé oczy.
Goet	(19:9) Zarządzenia Pana są prawidłowe, rozweselają serce; przykazanie Pańskie jest jasne, i oświeca oczy.
PsCylk	(19:9) Rozkazy Boże proste, rozweselają serce; przykazanie Boże jasne, oświeca oczy.
PsKrusz	(19:9) Przykazania Boże prawe: rozweselają serce. Rozkazy Boże jasne: oświecają oczy.
PsAszk	(19:9) Zalecenia Jehowy są proste a sercu radosne. Rozkazanie Jehowy jasne i rozświetla oczy.
PsSzer	(19:9) Rozkazy Pana słuszne, rozweselają serce, przykazanie Pana jasne, oświeca oczy.
Tys1	(18:9) nakazy Pańskie słuszne — serce radują; przykazanie Pańskie jaśnieje i oświeca oczy;
Tys5	(19:9) nakazy Pana słuszne - radują serce; przykazanie Pana jaśnieje i oświeca oczy ;
Bryt	(19:9) Rozkazy Pana są słuszne, rozweselają serce, Przykazanie Pana jest jasne, oświeca oczy.
Pozn	(19:9) nakazy Jahwe są słuszne - przynoszą sercu radość; przykazania Jahwe są nieskazitelne - rozjaśniają oczy;
WarPra	(19:9) Nakazy Pańskie są słuszne i radują serce, wyraźna jest wola Pana i wzrok ludzki oświeca.
STB	(19:9) Rozkazy WIEKUISTEGO są proste rozweselają serce; przykazanie BOGA jest jasne oświeca oczy.
EIB	(19:9) Polecenia PANA są trafne, Pocieszają serce. Przykazanie PANA wyraźne, Otwiera oczy.

Ps 19,9

PsFlor	(18:10) Bojaźń boża święta przebywa na wiek wiekom, sądy boże ❬prawe❭, sprawieny samy w sobie,
PsPul	(18:10) Bojaźń boża święta przebywa na wiek wiekom, sądy boże ❬prawe❭, sprawione samy w sobie,
Wuj1923	(19:10) Bojaźń Pańska święta, trwająca na wieki wieków: sądy Pańskie prawdziwe, usprawiedliwione same w sobie:
Gda1881	(19:10) Bojaźń Pańska czysta, trwająca na wieki; sądy Pańskie są prawdziwe, a przytem i sprawiedliwe;
Gda2017	Bojaźń PANA jest czysta, trwająca na wieki; sądy PANA prawdziwe, wszystkie są słuszne.
PsBycz	(19:10) Bojaźń Pana, czystą, trwającą na-wieki; wyroki Pana, wierne, sprawiedliwe razem.
Goet	(19:10) Bojaźń Pana jest czysta i przetrwa na wieki; prawa Pana są prawdziwe i wszystkie razem sprawiedliwe.
PsCylk	(19:10) Bojaźń Boża czysta, ostoi się na wieki; ustawy Boże prawdą, sprawiedliwe społem.
PsKrusz	(19:10) Bojaźń Boża czysta: trwa na wieki. Sądy Boże prawdziwe - jednocześnie sprawiedliwe.
PsAszk	(19:10) Bojaźń Jehowy czysta - ostanie się na wieki. Sądy Jehowy są prawdą i wraz sprawiedliwe.
PsSzer	(19:10) Bojaźń Pana czysta, ostoi się na wieki, wyroki Pana są prawdziwe, są także sprawiedliwe.
Tys1	(18:10) bojaźń Pańska szczera, trwająca na wieki; sądy Pańskie prawdziwe, wszystkie razem słuszne.
Tys5	(19:10) bojaźń Pańska szczera, trwająca na wieki; sądy Pańskie prawdziwe, wszystkie razem są słuszne.
Bryt	(19:10) Bojaźń Pana jest czysta, ostoi się na zawsze, Wyroki Pana są prawdziwe, a zarazem sprawiedliwe.
Pozn	(19:10) bojaźń Jahwe jest czysta - trwająca na wieki; wyroki Jahwe są prawdą - wszystkie sprawiedliwe;
WarPra	(19:10) Czysta jest bojaźń Pana i trwać będzie na wieki, sprawiedliwe są wyroki Pana, wszystkie bez wyjątku słuszne.
STB	(19:10) Bojaźń WIEKUISTEGO jest czysta ostoi się na wieki; ustawy BOGA są prawdą razem są sprawiedliwe.
EIB	(19:10) Bojaźń PANA zapewnia czystość, Trwać będzie na zawsze. Rozstrzygnięcia PANA niezawodne, A przy tym sprawiedliwe,

Ps 19,10

PsFlor	(18:11) żądniejsza nad złoto i nad kamień drogi barzo i słodczejsza nad miod i nad stredź.
PsPul	(18:11) żądniejsze nad złoto i nad kamień drogi barzo i słodszejsze nad strzedź i płast.
Wuj1923	(19:11) Pożądliwsze nad złoto i nad mnogie kamienie drogie: i słodsze nad miód i plastr miodowy.
Gda1881	(19:11) Pożądliwsze nad złoto, i nad wiele najwyborniejszego złota, i słodsze nad miód i nad plastr miodowy.
Gda2017	Bardziej pożądane niż złoto, niż mnóstwo szczerego złota, i słodsze niż miód, nawet niż plaster miodu.
PsBycz	(19:11) One-pożądańsze niż-złoto, i-niż-złota-najczystszego mnogość; nawet-słodsze niż-miód, i-niż-plaster-miodu ciekłego.
Goet	(19:11) Kosztowniejsze są od złota i mnóstwa szczerego złota; słodsze są od miodu i patoki.
PsCylk	(19:11) Pożądańsze od złota i szczerego złota mnóstwa, słodsze od miodu i patoki się rozpływającej.
PsKrusz	(19:11) Pożądane nad złoto i nad wiele najczystszego złota; i słodsze od miodu i od plastru miodu.
PsAszk	(19:11) Pożądliwsze one nad złoto i klejnot mnogi, A słodsze niźli miód I płynna patoka.
PsSzer	(19:11) Cenniejsze nad złoto i mnóstwo klejnotów, a słodsze nad miód i plastr miodowy.
Tys1	(18:11) Pożądańsze nad złoto, nad złoto najczystsze, a słodsze od miodu płynącego z plastra.
Tys5	(19:11) Cenniejsze niż złoto, niż złoto najczystsze, a słodsze od miodu płynącego z plastra.
Bryt	(19:11) Są bardziej pożądane niż złoto, nawet najszczersze, I słodsze niż miód, nawet najwyborniejszy.
Pozn	(19:11) cenniejsze są od złota, i słodsze nad miód, nad patokę z plastra miodu.
WarPra	(19:11) Cenniejsze są od złota, od mnóstwa złota szczerego, i słodsze są od miodu, od miodu płynącego z plastra.
STB	(19:11) Bardziej pożądane od złota, od mnóstwa czystego złota; słodsze od miodu oraz rozpływającej się patoki.
EIB	(19:11) Bardziej upragnione niż złoto, Nawet najszczersze, Słodsze niż miód, Choć spływałby prosto z plastra.

Ps 19,11

PsFlor	(18:12) Bowiem sługa twoj strzeże jich, w strzeżeni jich odpłata wielika.
PsPul	(18:12) Bowiem sługa twoj strzeże jich, w strzeżeniu jich odpłata wielika.
Wuj1923	(19:12) Albowiem sługa twój strzeże ich, w przestrzeganiu ich odpłata wielka.
Gda1881	(19:12) Sługa też twój bywa oświecony przez nie; a kto ich przestrzega, odnosi zapłatę wielką.
Gda2017	Także twój sługa jest przez nie pouczony, a kto ich przestrzega, otrzymuje wielką nagrodę.
PsBycz	(19:12) Zaisté, sługa-Twój, ostrzégany przez-nie; w-zachowywaniu-ich, nagroda wielka.
Goet	(19:12) I sługa Twój jest przez nie nauczany; a kto ich przestrzega, ma wielką nagrodę.
PsCylk	(19:12) I sługa Twój ustrzeżony przez nie, w przestrzeganiu ich sowita nagroda.
PsKrusz	(19:12) Otóż sługa Twój jest oświecony przez nie; strzegąc je, odnosi zapłatę wielką.
PsAszk	(19:12) Toż sługa Twój ostrzeżon w nich wielce, z niezmierną ich pilnuje uwagą.
PsSzer	(19:12) I sługa Twój bierze z nich przestrogę, kto strzeże ich, ma wielką nagrodę.
Tys1	(18:12) Chociaż Twój sługa na nie uważa, w ich przestrzeganiu bardzo jest gorliwy,
Tys5	(19:12) Twój sługa na nie zważa, w ich przestrzeganiu zysk jest wielki.
Bryt	(19:12) Również twój sługa oświecił się nimi, Wielka jest nagroda dla tych, którzy ich strzegą.
Pozn	(19:12) Choć sługa Twój przestrzega ich gorliwie i bardzo sumiennie stara się je zachować -
WarPra	(19:12) Twój sługa wielce sobie ceni ich pouczenia, kto ich przestrzega, już ma obfitą zapłatę.
STB	(19:12) Zaś Twój sługa jest przez nie ustrzeżony; sowita nagroda za ich przestrzeganie.
EIB	(19:12) Twój sługa również doznał dzięki nim oświecenia, Tych, którzy ich przestrzegają, czeka wielka nagroda.

Ps 19,12

PsFlor	(18:13a) Dopuszczenia kto rozumie? Od tajemnych mojich oczyści mie
PsPul	(18:13a) Grzechy kto zrozumie? Od tajemnych mych oczyści mie
Wuj1923	(19:13) Występki któż rozumie? od skrytych moich oczyść mię.
Gda1881	(19:13) Ale występki któż zrozumie? od tajemnych występków oczyść mię.
Gda2017	Lecz kto dostrzeże własne błędy? Oczyść mnie z tych, które są ukryte przede mną.
PsBycz	(19:13) Błędy, z niewiadomości popełnione, któż uważa? od-tajemnych-grzéchów, oczyść-mię.
Goet	(19:13) Któż ma zrozumienie, jak często błądzi? Oczyść mię od skrytych grzechów moich.
PsCylk	(19:13) Mimowolne błędy, któż je spostrzeże, od skrytych oczyść mnie.
PsKrusz	(19:13) Występki któż zrozumie? Od ukrytych występków oczyść mnie.
PsAszk	(19:13) Lecz w błędach - któż się wyzna? Od ukrytych chciej uwolnić mię Panie.
PsSzer	(19:13) Uchybienia - któż je zna? Ukryte odpuść mi!
Tys1	(18:13) kto jednak błędy swoje spostrzeże? Oczyść mnie od tych, co przede mną skryte!
Tys5	(19:13) Kto jednak dostrzega swoje błędy? Oczyść mnie od tych, które są skryte przede mną.
Bryt	(19:13) Uchybienia – któż znać może? Ukryte błędy odpuść mi!
Pozn	(19:13) któż jednak zdoła spostrzec bezwiedne uchybienia? Zechciej mnie uwolnić od błędów popełnionych nieświadomie!
WarPra	(19:13) Bo któż jest w stanie dostrzec własne błędy? Uwolnij mnie, proszę, od winy, której nie znam.
STB	(19:13) Mimowolne błędy kto je spostrzeże? Więc od tych skrytych mnie oczyść.
EIB	(19:13) Przeoczenia - któż zrozumie? Oczyść je, niedostrzeżone;

Ps 19,13

PsFlor	(18:13b) i od cudzych odpuści słudze twemu. (18:14) Acz mnie nie będą panować, tegdy przez zakała będę i oczyszczon będę od grzecha silnego.
PsPul	(18:13b) i od cudzych odpuści słudze twemu. (18:14) Nie będąli mi panować, tedy będę przez zakała i oczyszczon będę od grzecha silnego.
Wuj1923	(19:14) I od cudzych sfolguj słudze twemu: jeźli nademną panować nie będą, tedy niepokalanym będę: i będę oczyszczon od grzechu największego.
Gda1881	(19:14) I od swawolnych zachowaj sługę twego, aby nie panowali nademną; tedy doskonałym będę, a będę oczyszczony od przestępstwa wielkiego.
Gda2017	Chroń też swego sługę od zuchwałych grzechów, aby nie panowały nade mną. Wtedy będę nienaganny i wolny od wielkiego przestępstwa.
PsBycz	(19:14) Też od-grzéchów, popełnionych przez-pychę, powstrzymaj sługę-Twego, aby-nie panowały we-mnie; wtedy-będę-nieskażon, i-uniewinnion od-zbrodni wielkiéj.
Goet	(19:14) I zachowaj sługę Twego od swawolnych, aby nie panowali nade mną; wtedy będę bez nagany i wolny od wielkiego występku.
PsCylk	(19:14) Ale i od rozmyślnych oddal sługę Twojego, by nie owładnęły mną; wtedy będę nieskazitelny i oczyszczony od grzechu wielkiego.
PsKrusz	(19:14) Również od bezbożnych zachowaj sługę swego, aby nie panowali nademną; tedy będę doskonały i oczyszczon będę od przestępstwa wielkiego.
PsAszk	(19:14) Też od grzeszników Twego powściągaj sługę, Aby mocy nie zyskali nademną i czysty będę od ciężkiej przewiny.
PsSzer	(19:14) I od ludzi swawolnych ustrzeż sługę swego, aby nie mieli mocy nade mną! Wtedy będę doskonały i czysty od ciężkiego grzechu.
Tys1	(18:14) Także od pychy broń Twojego sługę, niech nie panuje nade mną! Wtedy bez skazy będę i wolny od wielkiego występku.
Tys5	(19:14) Także od pychy broń swojego sługę, niech nie panuje nade mną! Wtedy będę bez skazy i wolny od wielkiego występku.

Psałterze Polskie