Psalm 1

Ps 1,1

PsFlor	Błogosławiony mąż, jen jest nie szedł po radzie niemiłościwych i na drodze grzesznych nie stał jest, i na stolcu nagłego spadnienia nie siedział jest,
PsPul	Psalm. (1:1) Błogosławiony mąż, jen nie szedł po radzie niemiłościwych i na drodze grzesznych nie stał, i na stolcu nagłego spadnienia nie siedział,
Wuj1923	Błogosławiony mąż, który nie chodził w radzie niezbożnych, i na drodze grzesznych nie stał, i na stolicy zaraźliwości nie siedział.
Gda1881	Błogosławiony mąż, który nie chodzi w radzie niepobożnych, a na drodze grzesznych nie stoi, i na stolicy naśniewców nie siedzi;
Gda2017	Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą niegodziwych, nie stoi na drodze grzeszników i nie zasiada w gronie szyderców;
PsBycz	Szczęśliwy ten-człowiek, który nie idzie za-radą bezbożnych, i-na-drodze grzészników nie stawa, oraz-w-posiedzeniu szyderców nie siada.
Goet	SZCZĘSNY mąż, który nie chodzi według rady bezbożnych i nie stoi na drodze grzeszników, ani nie siedzi w gronie naśmiewców,
PsCylk	Szczęsny mąż, który nie szedł za radą niegodziwych, a na drodze grzeszników nie postał, a w kole szyderców nie zasiadł.
PsKrusz	Błogosławiony człowiek, który w radzie bezbożnych nie chodził i na drodze grzeszników nie stawał, i na stolicy bluźnierców nie siedział,
PsAszk	Szczęśliw ów mąż, który za radą nie kroczy niegodziwców i na drodze grzeszników nie ustał a w siedzibie się nie rozsiadł szyderskich zuchwalców.
PsSzer	Szczęsny mąż, który nie postępuje według rady bezbożnych, ani stoi na drodze grzeszników, ani zasiada w gronie naśmiewców,
Tys1	Błogosławiony mąż, który za radą niezbożnych nie idzie, nie wchodzi na drogę grzeszników, nie siada w kole szyderców.
Tys5	Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą występnych, nie wchodzi na drogę grzeszników i nie siada w kręgu szyderców,
Bryt	Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą bezbożnychAni nie stoi na drodze grzeszników, Ani nie zasiada w gronie szyderców,
Pozn	Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą bezbożnych, nie wkracza na drogę grzeszników i nie przebywa w towarzystwie szyderców,
WarPra	Szczęśliwy, kto nie słucha bezbożnych, Nie chodzi drogami grzeszników i nie zadaje się z szydercami,
STB	Szczęśliwy mąż, który nie szedł za radą niegodziwych, na drodze grzeszników nie postał, a w kole szyderców nie zasiadł.
EIB	O, jak szczęśliwy jest ten, Kto nie kieruje się radą bezbożnych, Nie przesiąkł podłością grzeszników, Nie zajął miejsca w gronie szyderców,

Ps 1,2

PsFlor	ale w zakonie bożem wola jego i w zakonie jego będzie myślić we dnie i w nocy.
PsPul	ale w zakonie bożem wola jego i w zakonie jego będzie myślić we dnie i w nocy.
Wuj1923	Ale w zakonie Pańskim wola jego, a w zakonie jego będzie rozmyślał we dnie i w nocy.
Gda1881	Ale w zakonie Pańskim jest kochanie jego, a w zakonie jego rozmyśla we dnie i w nocy.
Gda2017	Lecz ma upodobanie w prawie PANA i nad jego prawem rozmyśla we dnie i w nocy.
PsBycz	Bo, kiedy ma, w-ustawie Pana, upodobanié-swojé, i-w-ustawie-Jego rozmyśla dniem i-nocą;
Goet	Ale ma swe upodobanie w zakonie Pańskim, a nad zakonem Jego rozmyśla we dnie i w nocy.
PsCylk	Lecz w nauce Bożej ma upodobanie i zakon Jego bada dzień i noc.
PsKrusz	lecz w zakonie Bożym jego wola, i w zakonie Jego będzie rozmyślał dniem i nocą.
PsAszk	Owszem wszystka dążność jego, aby go pouczył Jehowa a nad nauką Jego on rozmyśliwa dniem i nocą.
PsSzer	lecz kocha się w Zakonie Pana i o Zakonie Jego rozmyśla we dnie i w nocy.
Tys1	Lecz w prawie Pana swą rozkosz znajduje, nad prawem Jego myśli dniem i nocą.
Tys5	lecz ma upodobanie w Prawie Pana, nad Jego Prawem rozmyśla dniem i nocą.
Bryt	Lecz ma upodobanie w zakonie PanaI zakon jego rozważa dniem i nocą.
Pozn	lecz raczej upodobał sobie bojaźń Jahwe, a nad Jego Prawem rozmyśla dniem i nocą.
WarPra	lecz w prawie Pańskim ma upodobanie i rozmyśla nad nim, we dnie i w nocy.
STB	Ale ma upodobanie w Prawie Boga oraz o Jego nauce rozmyśla dniem i nocą.
EIB	A jego rozkosz to Prawo PANA - Nad nim rozmyśla za dnia oraz nocą.

Ps 1,3

PsFlor	(1:3) A będzie jako drzewo, jeż szczepiono jest podług ciekących wod, jeż owoc swoj da w swoj czas, (1:4) a list jego nie spadnie; i wszystko, csokoli uczyni, prześpieje.
PsPul	(1:3) A będzie jako drzewo, jeż szczepiono jest podług ciekących wod, jeż owoc swoj da w czas swoj, (1:4) a i list jego nie spadnie; i wszystko, cokoli uczyni, zdarzy sie.
Wuj1923	I będzie jako drzewo, które wsadzone jest nad ściekaniem wód, które swój owoc da czasu swego: a liście jego nie opadnie: i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.
Gda1881	Albowiem będzie jako drzewo nad strumieniem wód w sadzone, które owoc swój wydaje czasu swego, a liść jego nie opada; i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.
Gda2017	Będzie on bowiem jak drzewo zasadzone nad strumieniami wód, które wydaje swój owoc w swoim czasie; jego liść nie zwiędnie i wszystko, co robi, powiedzie się.
PsBycz	Tedy-stanie-się, jak-drzewo, wsadzoné nad strumieniami wód, któré, owoc-swój, wyda w-czasie-swoim, a-liść-jego nie zwiędnie; owszem-wszystko, cokolwiek zrobi, poszczęści-się.
Goet	Jest on jako drzewo, zasadzone nad strumieniami wód i przynoszące owoc swój czasu swego, a liście jego nie więdną; i wszystko, cokolwiek czyni, poszczęści mu się.
PsCylk	I będzie jako drzewo zasadzone nad strumieniami wód, które owoc daje w czasie swoim, którego liść nie więdnie, a wszystko co czyni się powiedzie.
PsKrusz	I będzie jako drzewo nad brzegami wód wsadzone, które wyda owoc w swym czasie, i liść jego nie opadnie; wszystko, cokolwiek uczyni, poszczęści się.
PsAszk	Staje się ou jako drzewo, zasadzone nad strumienie wód, które owoc swój da we właściwym mu czasie, i listowie jego nie zwiędnie i poszczęści mu się we wszystkiem, co tylko pocznie.
PsSzer	I będzie podobny do drzewa zasadzonego nad strumieniami, które wydaje owoc w porze swej i którego liść nie więdnie: i wszystko, cokolwiek czyni, szczęści się.
Tys1	Jest on jak drzewo zasadzone nad strugami wody, które wydaje owoc w swoim czasie, a liście jego nie więdną — i co uczyni, pomyślnie wypada.
Tys5	Jest on jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą, które wydaje owoc w swoim czasie, a liście jego nie więdną; co uczyni, pomyślnie wypada.
Bryt	Będzie on jak drzewo zasadzone nad strumieniami wód, Wydające swój owoc we właściwym czasie, Którego liść nie więdnie, A wszystko, co uczyni, powiedzie się.
Pozn	Podobny jest do drzewa zasadzonego nad strugami wód, które przynosi owoc w swoim czasie i którego liście nie więdną. Szczęści mu się też we wszystkim, czego się podejmie.
WarPra	Podobny jest do drzewa, co nad wodą płynącą owoc wydaje we właściwym czasie, a liście jego nigdy nie więdną. Taki co zacznie, kończy szczęśliwie.
STB	Więc będzie jak drzewo zasadzone nad strumieniami wód, które wydaje owoc w swoim czasie, którego liść nie więdnie, i powiedzie mu się wszystko, co czyni.
EIB	Będzie jak drzewo zasadzone wśród strumieni, Które wyda owoc we właściwym czasie. Jego liść nie pożółknie, A czego się podejmie, to skończy z powodzeniem.

Ps 1,4

PsFlor	(1:5) Nie tako niemiłościwi, nie tako, ale jako proch, jenże rzuca wiatr od oblicza ziemie.
PsPul	(1:5) Nie tako niemiłościwi, nie tako, ale jako proch, jen rzuca wiatr od oblicza ziemie.
Wuj1923	Nie tak niezbożni, nie tak; ale jako proch, który rozmiata wiatr z wierzchu ziemie.
Gda1881	Lecz nie tak niepobożni; ale są jako plewa, którą wiatr rozmiata.
Gda2017	Nie tak niegodziwi; oni są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
PsBycz	Nie tak bezbożni; lecz tak, jak-plewa, co rozprósza-ją wiatr.
Goet	Lecz nie tak bezbożni! są bowiem jako plewy, które wiatr rozwiewa.
PsCylk	Nie tak niegodziwi; bo są jako plewa którą rozwieje wiatr.
PsKrusz	Nie tak będzie z bezbożnymi, albowiem są oni jako pył, którym wiatr pomiata.
PsAszk	Nie tak niegodziwcy, - raczej są oni jako plewa, którą wiatr zmiecie przed sobą.
PsSzer	Nie tak bezbożni. Są raczej jak plewa, którą wiatr roznosi.
Tys1	Nie tak niezbożni, nie tak: są oni jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Tys5	Nie tak z występnymi, nie tak: są oni jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Bryt	Nie tak jest z bezbożnymi! Są oni bowiem jak plewa, Którą wiatr roznosi.
Pozn	Nie tak [się dzieje] z bezbożnymi: podobni są do plew, które wiatr rozwiewa.
WarPra	Inaczej jest z bezbożnymi: są jak plewy niesione wiatrem.
STB	Lecz nie tak niegodziwi; gdyż są jak plewy, które rozwieje wiatr.
EIB	Z bezbożnymi będzie inaczej: Ci będą jak plewy, Które wiatr rozwieje.

Ps 1,5

PsFlor	(1:6) Prz❬e❭to nie wstają niemiłościwi w sądzie ani grzesznicy w radzie prawych,
PsPul	(1:6) Przetoż nie wstają niemiłościwi w sądzie ani grzeszni w radzie prawych,
Wuj1923	Przetóż nie powstaną niezbożnicy na sądzie: ani grzesznicy w zebraniu sprawiedliwych.
Gda1881	Przetoż się niepobożni na sądzie nie ostoją, ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.
Gda2017	Dlatego niegodziwi nie ostoją się na sądzie ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.
PsBycz	Dla tego, nie ostoją-się bezbożni w-sądzie; a-grzésznicy, w-zgromadzeniu sprawiedliwych;
Goet	Przeto nie ostoją się bezbożni na sądzie, ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.
PsCylk	Przetoż nie ostoją się niegodziwi na sądzie, ani grzesznicy w gronie sprawiedliwych.
PsKrusz	Przeto nie ostoją się bezbożni w sądzie, a grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.
PsAszk	Przetoż nie ostaną się bezbożni na sądzie, zaś grzesznicy w gromadzie sprawiedliwych.
PsSzer	Dlatego nie ostoją się bezbożni w sądzie, ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.
Tys1	Nie ostoją się przeto na sądzie niezbożni ani grzesznicy — w radzie sprawiedliwych,
Tys5	Toteż występni nie ostoją się na sądzie ani grzesznicy - w zgromadzeniu sprawiedliwych,
Bryt	Przeto nie ostoją się bezbożni na sądzieAni grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.
Pozn	Tak więc bezbożni nie ostoją się w sądzie ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.
WarPra	Nie ostoją się tedy bezbożni na sądzie ani grzesznicy pośród sprawiedliwych.
STB	Dlatego niegodziwi się nie ostoją na sądzie, ani grzesznicy w gronie sprawiedliwych.
EIB	Dlatego bezbożni przepadną na sądzie, Podobnie jak grzesznicy w gronie ludzi prawych.

Ps 1,6

PsFlor	(1:7) bo znaje Gospodzin drogę prawych, a droga złych zginie. (1:8) Sława Oćcu i Synowi, i Świętemu Duchu, (1:9) jako była z początka i ninie, i wżda, i na wieki wiekom.
PsPul	(1:7) bo zna Bog drogę prawych, a droga złosnych zaginie. Sława ❬...❭
Wuj1923	Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych: a droga niezbożnych zginie.
Gda1881	Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych; ale droga niepobożnych zginie.
Gda2017	PAN bowiem zna drogę sprawiedliwych, ale droga niegodziwych zaginie.
PsBycz	Boć znający Pan drogę sprawiedliwych; ale-droga bezbożnych zaginie.
Goet	Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych, a droga bezbożnych zaginie.
PsCylk	Albowiem świadom Bóg drogi sprawiedliwych, a ślad niegodziwych zaginie.
PsKrusz	Bóg bowiem zna drogę sprawiedliwych, a droga bezbożnych przepadnie.
PsAszk	Bo wszak zna Jehowa drogę mężów prawych a droga niegodziwców podana jest na zgubę.
PsSzer	Zna bowiem Pan drogę sprawiedliwych, ale droga bezbożnych zaginie.
Tys1	bo Pan ma w pieczy drogę sprawiedliwych, a droga niezbożnych zaginie.
Tys5	bo Pan uznaje drogę sprawiedliwych, a droga występnych zaginie.
Bryt	Gdyż Pan troszczy się o drogę sprawiedliwych. Droga zaś bezbożnych wiedzie do nikąd.
Pozn	Jahwe bowiem czuwa nad drogą sprawiedliwych; droga bezbożnych natomiast prowadzi do zguby.
WarPra	Pan bowiem zna ścieżki sprawiedliwych. A droga bezbożnych wiedzie ku zagładzie.
STB	Bowiem WIEKUISTY uznaje drogi sprawiedliwych, zaś ślad po niegodziwych zaginie.
EIB	PAN bowiem strzeże poczynań sprawiedliwych, Posunięcia bezbożnych zakończą się przegraną.

Psalm 2

Ps 2,1

PsFlor	Przecz skrżytało pogaństwo a ludzie myślili są prozność?
PsPul	Przecz skrżytali pogaństwo i ludzie myślili prozności?
Wuj1923	Czemu się wzburzyli poganie, a ludzie rozmyślali próżne rzeczy?
Gda1881	Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?
Gda2017	Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?
PsBycz	Czemu zbiégają-się-hurmem narody, a-ludy szémrzą napróżno?
Goet	DLACZEGO buntują się poganie, a narody rozmyślają o próżnościach?
PsCylk	Czemu burzą się ludy, a narody knują zamysły próżne.
PsKrusz	Dlaczego burzyli się poganie, a narody rozmyślały rzeczy próżne?
PsAszk	Czemużto ludy się burzą a narody próżnią bełkoczą?
PsSzer	Czemu buntują się narody, a ludy myślą o marnych rzeczach?
Tys1	Dlaczego się burzą narody, czemu ludy knują daremne zamysły?
Tys5	Dlaczego narody się buntują, czemu ludy knują daremne zamysły?
Bryt	Czemuż to burzą się narody, A ludy myślą o próżnych rzeczach?
Pozn	Czemuż to narody wszczynają niepokój, a ludy knują daremne zamysły?
WarPra	Dlaczego buntują się narody, po co te próżne knowania ludów?
STB	Czemu się burzą ludy, a narody próżne zamysły knują?
EIB	Dlaczego zbuntowały się narody, A ludy radzą daremnie?

Ps 2,2

PsFlor	Przystajali są krolowie ziemszczy a książęta seszli są sie na gromadę przeciwo Gospodnu i przeciwo jego pomazańcu.
PsPul	Pomagali krolowie ziemszczy i książęta seszli sie w jedno przeciwo Bogu i przeciwo pomazańcu jego.
Wuj1923	Stanęli wespół królowie ziemscy, a książęta zeszli się w gromadę przeciw Panu, i przeciw Chrystusowi jego.
Gda1881	Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:
Gda2017	Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, mówiąc:
PsBycz	Stawiają-się królowie ziemscy, a-książęta naradzają-się razem, przeciw Panu i-przeciw pomazańcowi-jego, mówiąc:
Goet	Królowie ziemi powstają, a książęta radzą wspólnie przeciwko Panu i przeciwko pomazańcowi Jego:
PsCylk	Powstają królowie ziemi i książęta radzą społem, przeciw Bogu i pomazańcowi Jego.
PsKrusz	Zebrali się razem królowie i książęta stanęli wspólnie na naradę. przeciw Bogu i przeciw Pomazańcowi Jego.
PsAszk	Przeciwstawią się królowie ziemi a książęta wspólną czynią sprawę - przeciw Jehowie i Jego Pomazańcowi?
PsSzer	Powstają królowie ziemscy, i książęta naradzają się wspólnie przeciw Panu i Jego Pomazańcowi:
Tys1	Królowie ziemi powstają i książęta spiskują wraz z nimi przeciwko Panu i przeciw Jego Pomazańcowi:
Tys5	Królowie ziemi powstają i władcy spiskują wraz z nimi przeciw Panu i przeciw Jego Pomazańcowi:
Bryt	Powstają królowie ziemscyI książęta zmawiają się społem Przeciw Panu i Pomazańcowi jego:
Pozn	Królowie ziemscy jednoczą się, a książęta wspólnie się zmawiają przeciw Jahwe i Jego Pomazańcowi:
WarPra	Głowy podnoszą królowie ziemscy, łączą się z nimi wielcy tego świata przeciwko Panu i Jego Pomazańcowi.
STB	Powstają królowie ziemi i razem radzą książęta przeciw BOGU, i Jego Pomazańcowi.
EIB	Powstają ziemscy królowie I wspólnie spiskują książęta Przeciwko PANU i Jego Pomazańcowi:

Ps 2,3

PsFlor	Roztargajmy jich przekowy i srzucimy s nas jarzmo jich.
PsPul	Roztargajmy przekowy jich i srzućmy z nas jarzmo jich.
Wuj1923	Potargajmy związki ich: i zrzućmy z siebie jarzmo ich.
Gda1881	Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.
Gda2017	Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.
PsBycz	Rozerwiéjmy te więzy-ich, i-odrzućmy, odnas, sploty-onychże.
Goet	Pozrywajmy Ich więzy i zrzućmy z siebie Ich powrozy.
PsCylk	Stargajmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.
PsKrusz	Rozerwijmy więzy ich i zrzućmy z siebie jarzmo ich.
PsAszk	"Nuże potargajmy ich więzy, zrzućmyż z siebie ich pęta"
PsSzer	Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta!
Tys1	«Stargajmy Ich więzy, a pęta precz odrzućmy od siebie!»
Tys5	Stargajmy Ich więzy i odrzućmy od siebie Ich pęta!
Bryt	Zerwijmy ich więzyI zrzućmy z siebie ich pęta!
Pozn	Zerwijmy ich więzy, odrzućmy od siebie ich pęta!
WarPra	I mówią: Zrzućmy z siebie Ich więzy i uwolnijmy się od Ich jarzma.
STB	Stargajmy ich więzy, zrzućmy z siebie ich pęta.
EIB	Zerwijmy ich więzy! Zrzućmy z siebie ich pęta!

Ps 2,4

PsFlor	Jen przebywa na niebiesiech, pośmieje sie jim, i Gospodzin zwala śmiech w nich.
PsPul	Jen przebywa w niebiesiech, pośmieje sie jim, i Gospodzin zwala s nich śmiech.
Wuj1923	Który mieszka w niebiesiech, naśmieje się z nich: a Pan szydzić z nich będzie.
Gda1881	Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.
Gda2017	Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.
PsBycz	Mieszkający w-niebiosach, bądzie-się-śmiał; Pan będzie-szydził z-nich.
Goet	Ale ten, który tronuje w niebie, śmieje się: Pan szydzi z nich.
PsCylk	Królujący w niebiosach uśmiecha się, Pan urąga im.
PsKrusz	Siedzący w niebiosach naśmieje się z nich; Pan będzie ich miał w pogardzie.
PsAszk	Ten, który ma swą siedzibę w niebiesiech, śmieje się, Pan się z nich naigrawa.
PsSzer	Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan z nich szydzi.
Tys1	Śmieje się Ten, który mieszka w niebie, Pan się z nich naigrawa,
Tys5	Śmieje się Ten, który mieszka w niebie, Pan się z nich naigrawa,
Bryt	Ten, który mieszka w niebie, śmieje się z nich, Pan im urąga.
Pozn	Ten, który ma siedzibę w niebie, śmieje się, Pan drwi sobie z nich.
WarPra	Lecz śmieje się Ten, co na niebie panuje, drwi sobie z nich Pan.
STB	Ten, co króluje w niebiosach się uśmiecha, Pan im urąga.
EIB	Pan widzi z nieba ich śmieszność, Patrzy na nich z politowaniem!

Ps 2,5

PsFlor	Tegdy mołwić będzie k nim w gniewie swojem i w rosierdziu swojem zamąci je.
PsPul	Tedy będzie mołwić k nim w gniewie swoim i w rosierdziu swoim zamąci je.
Wuj1923	Tedy będzie mówił do nich w gniewie swoim i w zapalczywości swéj potrwoży je.
Gda1881	Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,
Gda2017	Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:
PsBycz	Wtedy powie do-nich, w-gniéwie-swym, a,-w-zapalczywości-swojéj, przerazi-ich.
Goet	Wtedy będzie mówił do nich w gniewie Swoim, a w żarze gniewu Swego przerazi ich:
PsCylk	Tedy przemówi do nich w gniewie Swoim, a w grozie Swojej zatrwoży ich.
PsKrusz	Tedy będzie mówił do nich w gniewie swoim, i w zagniewaniu okrutnem zatrwoży ich:
PsAszk	Wówczas to przemówi do nich w Swym gniewie a zapalczywością Swą ich porazi.
PsSzer	Potem przemówi do nich w gniewie swoim i przestraszy ich w zapalczywości swojej.
Tys1	a potem do nich mówi w gniewie swoim, i w swej zapalczywości ich trwoży:
Tys5	a wtedy mówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich trwoży:
Bryt	Wtedy przemówi do nich w gniewie swoimI gwałtownością swoją przerazi ich:
Pozn	Potem [jednak] przemawia do nich w swym gniewie, w swym uniesieniu przyprawia ich o przerażenie:
WarPra	Ale też przemówił do nich w swym gniewie i swoim zagniewaniem wprawił ich w osłupienie:
STB	Zatem przemówi do nich w Swoim gniewie i w Swojej grozie ich zatrwoży.
EIB	W końcu przemówi do nich w swoim gniewie, A Jego uniesienie ich przerazi:

Ps 2,6

PsFlor	Ale ja postawion jeśm krol od niego na Syjon, gorze świętej jego, przepowiadaję kaźń jego.
PsPul	Ale ja postawion jeśm krol od niego na Syjon, gorę świętą jego, przepowiadając przykazanie jego.
Wuj1923	A jam jest postanowion królem od niego nad Syonem, górą świętą jego, opowiadając przykazanie jego.
Gda1881	Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.
Gda2017	Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.
PsBycz	I rzeknie: Wszakże-Ja namaściłem Króla-mego na Syonie, górze Swiętości-mojéj.
Goet	"Sam postawiłem króla mego na Syjonie, górze mojej świętej",
PsCylk	Ja to namaściłem króla mego na Cyonie, górze mojej świętej.
PsKrusz	"A otom ja postanowił króla mego na Sjonie, świętej górze mojej".
PsAszk	Ja zaś króla mojego na Syonie naoleję na górze mej świętości.
PsSzer	To Ja ustanowiłem króla Mego na Syjonie, Mojej górze świętej. Ogłaszam wyrok Pana:
Tys1	«Przecie swego króla Ja ustanowiłem na Syjonie, świętej górze mojej».
Tys5	Przecież Ja ustanowiłem sobie króla na Syjonie, świętej górze mojej.
Bryt	Ja ustanowiłem króla mego na Syjonie, Świętej górze mojej.
Pozn	To ja ustanowiłem mego króla na Syjonie, mojej świętej górze!
WarPra	Ja sam ustanowiłem mego króla na Syjonie, mojej świętej górze.
STB	To Ja namaściłem Mojego Króla na Cyonie, na Mojej świętej górze.
EIB	Ja ustanowiłem własnego króla na Syjonie, Mojej świętej górze!

Ps 2,7

PsFlor	Gospodzin rzekł ku mnie: Syn moj jeś ty, ja dzisia porodził jeśm cie.
PsPul	Gospodzin rzekł ku mnie: Syn moj jeś ty, ja dzisia porodził ciebie.
Wuj1923	Pan rzekł do mnie: Tyś jest synem moim, Jam ciebie dziś zrodził.
Gda1881	Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.
Gda2017	Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.
PsBycz	Opowiem, za prawo; Pan rzekł do-mnie: Synemeś-moim, ty; Ja dzisiaj zrodziłem-cię.
Goet	Opowiem o tem postanowieniu: Pan rzekł do mnie: "Synem moim jesteś, dziś Ciebie spłodziłem".
PsCylk	Wygłaszam ten wyrok: Wiekuisty rzekł do mnie: Tyś mój syn, jam cię dziś światu wydał.
PsKrusz	"Opowiem ustawę Bożą: Bóg rzekł do mnie: Tyś Synem moim, Jam dzisiaj zrodził Ciebie.
PsAszk	Niechaj tedy obwieszczę to prawo Jehowy, - rzekł do mnie: "Tyś jest mym synem, Ja cię dziś zrodziłem".
PsSzer	Rzekł do mnie: Jesteś Moim Synem, dzisiaj zrodziłem ciebie.
Tys1	Wyrok Pański ogłoszę: Pan rzekł do mnie: «Tyś Synem moim, Ja Cię dziś zrodziłem.
Tys5	Ogłoszę postanowienie Pana. Powiedział do mnie: Tyś Synem moim, Ja Ciebie dziś zrodziłem.
Bryt	Ogłoszę zarządzenie Pana:Rzekł do mnie: Synem moim jesteś, Dziś cię zrodziłem.
Pozn	Chcę [wam] oznajmić dekret Jahwe. Jahwe rzekł do mnie: "Tyś moim synem, Ja dziś zrodziłem ciebie.
WarPra	Chcę wam ogłosić wolę Boga, który do mnie powiedział: Synem moim jesteś, zrodziłem Cię dzisiaj.
STB	Ogłaszam ten wyrok: WIEKUISTY do mnie powiedział: Ty jesteś Moim Synem, Ja cię dzisiaj wydałem na świat.
EIB	Obwieszczam ten dekret PANA, Powiedział On do Mnie: Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem.

Ps 2,8

PsFlor	Pożędaj ote mnie, i dam ci pogany w dziedzicstwo twoje i w trzymanie twoje kraje ziemskie.
PsPul	Żędaj ode mnie, a dam ci pogany w dziedzictwo twoje i w trzymanie tobie kraje ziemskie.
Wuj1923	Żądaj odemnie, i dam ci pogany dziedzictwo twoje, a osiadłość twą kraje ziemie.
Gda1881	Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.
Gda2017	Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.
PsBycz	Żądaj odemnie, a-damć narody na dziedzictwo-twojé, i,-na-posiadłość-twę, końce ziemi.
Goet	Żądaj ode mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo Twoje i w posiadłość Twoją krańce ziemi.
PsCylk	Zażądaj odemnie, a dam ludy w dziedzictwo twoje, a na własność twoję kończyny ziemi.
PsKrusz	Żądaj odemnie, a dam ci narody na dziedzictwo Twoje, a granice ziemi na posiadanie Twoje.
PsAszk	"Żądaj odemnie a dam narody za twe dziedzictwo a krańce ziemi na twą posiadłość."
PsSzer	Żądaj ode mnie, a dam ci w dziedzictwo narody i w posiadanie krańce świata!
Tys1	Żądaj ode mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi w posiadanie Twoje.
Tys5	Żądaj ode Mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo i w Twoje posiadanie krańce ziemi.
Bryt	Proś mnie, a dam ci narody w dziedzictwoI krańce świata w posiadanie.
Pozn	Zażądaj ode mnie, a dam ci w dziedzictwo narody i krańce ziemi w twoje posiadanie!
WarPra	Zażądaj tylko, a dam Ci w dziedzictwo narody, ziemię aż po jej krańce na własność.
STB	Zażądaj ode mnie, a dam ci w dziedzictwo ludy i granice ziemi na twą własność.
EIB	Proś Mnie, a dam Ci w dziedzictwo narody, Oddam na własność ziemię po jej krańce.

Ps 2,9

PsFlor	Włodać będziesz nad nimi w mietle żelaznej a jako ssąd zdunowy rozbijesz je.
PsPul	Włodać będziesz nad nimi w mietle żelaznej a jako sąd zdunowy rozbijesz je.
Wuj1923	Będziesz je rządził laską żelazną: a jako naczynie garncarskie pokruszysz je.
Gda1881	Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.
Gda2017	Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.
PsBycz	Ty skruszysz-je berłem żelazném; Ty, jak-naczynié garncarza, zgruchocesz-je.
Goet	"Zdruzgocesz ich berłem żelaznem, a pokruszysz ich jako naczynie garncarskie".
PsCylk	Roztrącisz je berłem żelazném, jak naczynie garncarskie, skruszysz je.
PsKrusz	Będziesz rządził nimi laską żelazną, pokruszysz ich jako naczynie garncarskie".
PsAszk	"Żelaznem zdruzgoczesz je berłem a jako naczynie garncarskie możesz je potrzaskać"
PsSzer	Rozgromisz je berłem żelaznym, roztłuczesz je jak naczynie gliniane.
Tys1	Żelazną rózgą będziesz nimi rządzić i jak naczynie garncarza pokruszysz».
Tys5	Żelazną rózgą będziesz nimi rządzić i jak naczynie garncarza ich pokruszysz.
Bryt	Rozgromisz je berłem żelaznym, Roztłuczesz jak naczynie gliniane.
Pozn	Zdruzgocesz je żelazną maczugą, roztrzaskasz jak gliniane naczynie".
WarPra	Będziesz je ujarzmiał berłem z żelaza, pokruszysz je jak gliniane naczynia.
STB	Roztrącisz je berłem żelaznym, skruszysz je jak garncarskie naczynia.
EIB	Będziesz je łamał żelaznym berłem, Pokruszysz jak gliniane dzbany.

Ps 2,10

PsFlor	A już, krolowie, rozumiejcie, nauczcie sie, cso sądzicie ziemię.
PsPul	A już, krolowie, rozumiejcie, nauczcie sie ktorzyż sądzicie ziemię.
Wuj1923	A teraz królowie rozumiejcie: ćwiczcie się, którzy sądzicie ziemię.
Gda1881	Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!
Gda2017	Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!
PsBycz	Więc-teraz, królowie, zwróćcie-uwagę; poprawcie-się, wy, sędziowie ziemi.
Goet	Dlatego, królowie, nabierzcie rozumu, a wy, sędziowie ziemi, dajcie się napomnieć.
PsCylk	A teraz królowie rozmyślcie się, ukorzcie się, sędziowie ziemi.
PsKrusz	A teraz zrozumiejcie, królowie! bądźcie pouczeni, sędziowie ziemi!
PsAszk	Gdy tak tedy, nabierzcie rozsądku o królowie, dajcie się przekonać sędziowie ziemi.
PsSzer	Bądźcież więc roztropni, królowie, przyjmijcie przestrogę, sędziowie ziemi!
Tys1	A teraz, królowie, zrozumcie, nauczcie się wy, którzy ziemią władacie.
Tys5	A teraz, królowie, zrozumcie, nauczcie się, sędziowie ziemi!
Bryt	Bądźcie więc teraz rozsądni, królowie, Przyjmijcie przestrogę, sędziowie ziemi!
Pozn	A przeto, królowie, bądźcie rozważni, przyjmijcie przestrogę, sędziowie ziemi!
WarPra	Zechciejcie tedy zrozumieć, królowie, nauczcie się czegoś, zarządcy ziemi.
STB	Zatem teraz rozmyślcie się królowie, ukorzcie się sędziowie ziemi.
EIB	Teraz więc, królowie, okażcie rozsądek, Nie lekceważcie przestróg, wy, sędziowie ziemi:

Ps 2,11

PsFlor	Służycie Bogu w strasze i wiesielcie sie jemu se drżenim. (2:12a) Przyjmicie pokaźnienie,
PsPul	(2:11) Służcie Bogu w bojaźni i wiesielcie sie jemu ze drżenim. (2:12a) Pr❬z❭ymicie pokaźnienie,
Wuj1923	Służcie Panu w bojaźni: a radujcie się mu ze drżeniem.
Gda1881	Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.
Gda2017	Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.
PsBycz	Służcie temu Panu z-bojaźnią, i-radujcie-się z-drzeniem.
Goet	Służcie Panu w bojaźni, a okrzykujcie Go ze drżeniem!
PsCylk	Służcie Bogu w bojaźni, a radujcie się w skrusze.
PsKrusz	Służcie Bogu z bojaźnią i radujcie się ze drżeniem.
PsAszk	Czyńcie służbę Jehowy z trwogą a radujcież się z drżeniem.
PsSzer	Służcie Panu w bojaźni: wykrzykujcie ze drżeniem ku Jego czci; złóżcie Mu hołd,
Tys1	Służcie Panu w bojaźni, z radością Mu śpiewajcie,
Tys5	Służcie Panu z bojaźnią
Bryt	Służcie Panu z bojaźnią i weselcie się, Z drżeniem złóżcie mu hołd,
Pozn	Służcie Jahwe w bojaźni i całujcie z drżeniem Jego stopy!
WarPra	Służcie Panu z bojaźnią,
STB	Służcie BOGU w bojaźni oraz radujcie się w skrusze.
EIB	Służcie PANU z bojaźnią, Cieszcie się, lecz drżyjcie!

Ps 2,12

PsFlor	(2:12b) bo snadź rozgniewa sie Gospodzin, i zginiecie z drogi prawej. (2:13) Gdy rozżgą na krotce gniew jego, błogosławieni wszystcy, jiż imają w niem pwę.
PsPul	(2:12b) aby sie kiedy nie rozgniewał Gospodzin, i zginiecie z drogi prawej. (2:13) Gdy się rozże wrychle gniew jego, błogosławieni wszystcy, ktorzy w niem pwają.
Wuj1923	Chwyćcie się nauki, by się kiedy nie rozgniewał Pan: i nie poginęliście z drogi sprawiedliwéj: gdyby się w krótce zapalił gniew jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.
Gda1881	Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.
Gda2017	Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.
PsBycz	Oddawajcie-hołd-uszanowania Synowi, aby-nie rozgniéwał-się; bo zginęlibyście w drodze waszéj gdyby zapalił-się, choć-nieco, gniéwem-swoim. Szczęśliwi wszyscy uciekający-się do-opieki-jego.
Goet	Pocałujcie Syna, aby się nie gniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby nieco zapalił się gniew Jego. Szczęśni wszyscy, którzy ufają w Nim.
PsCylk	Hołdujcie synowi by się nie gniewał i abyście nie zmylili drogi; bo łatwo zapłonie gniew Jego. Szczęśni którzy się doń uciekają.
PsKrusz	Oddajcie hołd Synowi, aby się nie gniewał i aby was nie pogubił na drodze, gdy gniew Jego wkrótce się zapali. Błogosławieni wszyscy, pokładający ufność w Nim.
PsAszk	Ucałowaniem ujmijcie sobie syna, całujcie wybrańca, aby nie zawrzał gniewem, i abyście snadź nie zatracili się w drodze, gdyż łacno rozpali się gniew jego, - szczęśliwi ci wszyscy, którzy się chronią pod jego opiekę.
PsSzer	aby nie rozgniewał się, bo zginiecie w drodze, gdy nagle zapłonie Jego gniew! Szczęśni wszyscy, którzy Mu ufają!
Tys1	ze drżeniem bądźcie Mu posłuszni, by się nie gniewał, byście nie weszli na drogę zagłady, gdy rychło zapłonie gniew Jego: błogosławieni wszyscy, co w Nim szukają ucieczki.
Tys5	i Jego stopy z drżeniem całujcie, bo zapłonie gniewem i poginiecie w drodze, gdyż gniew Jego prędko wybucha. Szczęśliwi wszyscy, co w Nim szukają ucieczki.
Bryt	Aby się nie rozgniewał i abyście nie zgubili drogi, Bo łatwo płonie gniewem. Szczęśliwi wszyscy, którzy mu ufają!
Pozn	W przeciwnym razie może się unieść gniewem, a wtedy droga wasza doprowadzi was do zguby. Zaprawdę, łatwo może zapłonąć gniewem! Błogosławieni wszyscy, którzy u Niego szukają ucieczki.
WarPra	z drżeniem całujcie Jego stopy, bo jeśli się rozgniewa, zginiecie. On bowiem łatwo zapala się gniewem i wtedy szczęśliwi, którzy Mu ufają.
STB	Składajcie hołd Synowi, aby się nie gniewał i byście nie zmylili drogi; gdyż łatwo zapłonie jego gniew. Szczęśliwi, co u niego szukają schronienia.
EIB	Złóżcie hołd Synowi, by się nie rozgniewał, A wy, abyście przez to nie zgubili drogi! Gdyż Jego gniew wywołać nietrudno, Szczęście zaś sprzyja tym wszystkim, którzy w Nim szukają schronienia.

Psalm 3

Ps 3,1

PsFlor	Gospodnie, przecz są sie rozpłodzili, jiż to mie mącą? Wiele jich wstaje przeciwo mnie.
PsPul	Psalm Dawidow, kiedy uciekał przed Absalon, synem swoim, i zabit tedy Absalon. (3:1) Gospodnie, przecz sie rozpłodzili, jiż mie mącą? A wiele jich wstaje naprzeciwo mnie.
Wuj1923	(3:1) Psalm Dawidowy, gdy uciekał przed Absalomem, synem swoim. (3:2) Panie, przecz się rozmnożyli, co mię trapią? wiele ich powstają przeciwko mnie.
Gda1881	Psalm Dawidowy, gdy uciekał przed Absalomem, synem swoim. (3:2) Panie, jako się namnożyło nieprzyjaciół moich! wiele ich powstaje przeciwko mnie.
Gda2017	Psalm Dawida, gdy uciekał przed swoim synem Absalomem. PANIE, jakże się namnożyło moich nieprzyjaciół, jak wielu powstaje przeciwko mnie!
PsBycz	(3:1) Psalm Dawida, ułożony w ucieczce jego przed Absalonem, synem swoim. (3:2) O Panie! ileż namnożyło-się nieprzyjacioł-moich? wielu powstających przeciw-mnie.
Goet	(3:1) PSALM Dawida, gdy uciekał przed synem swoim, Absalomem. (3:2) Panie, jak liczni są gnębiciele moi, jak wielu powstaje przeciwko mnie!
PsCylk	(3:1) Psalm Dawida, gdy uciekał przed Absalonem synem swoim. (3:2) Boże, jak liczni wrogowie moi, wielu powstaje przeciwko mnie.
PsKrusz	(3:1) Psalm Dawida, gdy uciekał przed Absalomem, synem swoim. (3:2) Boże, dlaczego się rozmnożyli nieprzyjaciele moi? Wielu ich, co przeciwko mnie powstają!
PsAszk	(3:1) Śpiew Dawidowy, gdy uciekał przed swym synem Absalonem. (3:2) O Jehowo, jakżesz wzmogli się gnębiciele moi, jak namnożyło się tych, co powstają przeciwko mnie.
PsSzer	(3:1) Psalm Dawida, gdy uciekał przed synem swoim, Absalomem. (3:2) Panie, jak liczni są ciemiężyciele moi! Wielu powstaje przeciwko mnie.
Tys1	(3:1) Psalm Dawida, gdy uszedł przed swoim synem Absalomem. (3:2) Jak wielu, Panie, tych, którzy mnie trapią, jak wielu przeciw mnie powstało!
Tys5	(3:1) Psalm Dawida, gdy uciekał przed swoim synem, Absalomem. (3:2) Panie, jakże wielu jest tych, którzy mnie trapią, jak wielu przeciw mnie powstaje!
Bryt	(3:1) Psalm Dawida, gdy uciekał przed synem swoim Absalomem. (3:2) Panie, jak liczni są wrogowie moi, Jak wielu powstaje przeciwko mnie!
Pozn	(3:1) Psalm Dawida - gdy uchodził przed swym synem Abszalomem. (3:2) O Jahwe, jakże liczni są moi przeciwnicy, jakże wielu powstało przeciwko mnie!
WarPra	(3:1) Psalm, który wyśpiewał Dawid, gdy uciekał przed swoim synem Absalomem. (3:2) Panie, jakże liczni są ci, co mnie uciskają, jak liczni są ci, co na mnie nastają.
STB	(3:1) Psalm Dawida, gdy uciekał przed swoim synem Absalomem. (3:2) WIEKUISTY, jak liczni są moi wrogowie wielu powstaje przeciw mnie.
EIB	(3:1) Psalm Dawida. Uciekał wtedy przed swoim synem Absalomem. (3:2) PANIE, mam tak wielu nieprzyjaciół, Tylu ludzi przeciwko mnie powstaje!

Ps 3,2

PsFlor	Wiele jich mołwi mojej duszy: Nie jest zbawienie jej w jej[o] Gospodnie.
PsPul	Wiele jich mołwi duszy mojej: Nie jest zbawienie jej w Bodze jej.
Wuj1923	(3:3) Wiele ich mówią duszy mojéj: Nie ma ten zbawienia w Bogu swoim.
Gda1881	(3:3) Wiele ich mówią o duszy mojej: Niemać ten ratunku od Boga. Sela.
Gda2017	Wielu mówi o mojej duszy: Nie ma dla niego ratunku u Boga. Sela.
PsBycz	(3:3) Wielu przemawiających do-duszy-mojéj: Nie-ma zbawienia, dla-niéj, u-Boga.
Goet	(3:3) Wielu mówi o mnie: "Niema dla niego wybawienia u Boga". Sela.
PsCylk	(3:3) Wielu powiada o duszy mojéj: Nie ma dlań zbawienia u Pana. - Sela.
PsKrusz	(3:3) Wielu ich, co mówią o duszy mojej: "Niema dla niego zbawienia w Bogu" - SELAh.
PsAszk	(3:3) Sporo ich, co pomawiają duszę mą: "nie masz dla niego zbawienia w Bogu" - Selah.
PsSzer	(3:3) Wielu mówi o mnie: Nie ma dla niego zbawienia w Bogu. Sela.
Tys1	(3:3) Mnóstwo jest tych, co mówią o mnie: «W Bogu nie ma dla niego zbawienia». Sela.
Tys5	(3:3) Wielu jest tych, co mówią o mnie: Nie ma dla niego zbawienia w Bogu. Sela.
Bryt	(3:3) Wielu mówi o mnie:Nie ma dla niego ratunku u Boga. Sela.
Pozn	(3:3) Wielu mówi o mnie: "Nie ma dla niego pomocy u Boga".
WarPra	(3:3) Wielu jest takich, co mówią, iż nie ma dla mnie ocalenia u Boga. [Pauza]
STB	(3:3) Wielu mówi o mojej duszy: U PANA nie ma dla niego ratunku. Sela.
EIB	(3:3) Niejeden, gdy mówi o mym życiu, Twierdzi, że Bóg już nie przyjdzie mi z pomocą. Sela.

Ps 3,3

PsFlor	Ale ty, Gospodnie, przyjemca moj jeś, sława moja i powyszaję głowę moję.
PsPul	Ale ty, Gospodnie, przyjemca jeś moj, sława moja i powyszszając głowę moję.
Wuj1923	(3:4) Ano ty, Panie, jesteś obrońca mój, chwała moja, i podwyższający głowę moję.
Gda1881	(3:4) Ale ty, Panie! jesteś tarczą moją, chwałą moją, i wywyższającym głowę moję.
Gda2017	Ale ty, PANIE, jesteś moją tarczą, moją chwałą, tym, który podnosi moją głowę.
PsBycz	(3:4) Ale-Ty, Panie, tarcząś około-mnie; Tyś chwałą-mą, i-wywyższającymś głowę-moję.
Goet	(3:4) Ale Ty, Panie, jesteś tarczą dla mnie, czcią moją, i Ty wywyższasz głowę moją.
PsCylk	(3:4) Ale Tyś o Boże, tarczą moją, chwałą moją, i co podnosisz głowę moję.
PsKrusz	(3:4) Lecz Tyś, o Boże! tarczą dla mnie! chwałą moją i podnoszącym głowę moją.
PsAszk	(3:4) A wszakżesz Ty Jehowo jesteś puklerzem dla mnie, mą chwalą i tym, który wznosi mą głowę.
PsSzer	(3:4) Ale Ty, Panie, jesteś tarczą moją, chwałą moją, i Ty podnosisz głowę moją.
Tys1	(3:4) Ty zaś, o Panie, jesteś tarczą moją i chwałą moją: Ty głowę mą wznosisz.
Tys5	(3:4) A jednak, Panie, Ty jesteś dla mnie tarczą, Tyś chwałą moją i Ty mi głowę podnosisz.
Bryt	(3:4) Ale Ty, Panie, jesteś tarczą moją, chwałą moją, I Ty podnosisz głowę moją.
Pozn	(3:4) A jednak Ty, o Jahwe, jesteś mi puklerzem, Tyś moją chwałą, Ty mi podnosisz głowę!
WarPra	(3:4) Ale ty, Panie, jesteś dla mnie tarczą, Tyś chwałą moją i Ty mnie podnosisz.
STB	(3:4) Ale Ty, WIEKUISTY, jesteś moją tarczą, moją chwałą oraz Tym, który podnosi moją głowę.
EIB	(3:4) Ale Ty, PANIE, jesteś mą tarczą i chwałą! Ty podnosisz moją opuszczoną głowę.

Ps 3,4

PsFlor	Głosem mojim ku Gospodnu wołał jeśm i wysłuszał mie z gory świętej swojej.
PsPul	Głosem moim ku Gospodnu wołał jeśm i wysłuchał mie z gory świętej swojej.
Wuj1923	(3:5) Głosem moim wołałem do Pana, i wysłuchał mię z góry świętéj swojéj.
Gda1881	(3:5) Głosem swym wołałem do Pana, a wysłuchał mię z góry świętej swojej. Sela.
Gda2017	Swym głosem wołałem do PANA i wysłuchał mnie ze swojej świętej góry. Sela.
PsBycz	(3:5) Głosem-mym do Pana wołam, więc-odpowiada-mi z-góry Swiętości-swojéj.
Goet	(3:5) Głośno wzywam Pana, a wysłuchuje błaganie moje ze Swej świętej góry. Sela.
PsCylk	(3:5) Głosem moim do Boga wołam, a On odpowie mi z góry świętej Swojej. - Sela.
PsKrusz	(3:5) Głosem moim wołałem do Boga, a wysłuchał mnie z góry swej świętej. - SELAh.
PsAszk	(3:5) Głos mój ku Jehowie się wzbija, wołam a On mi odpowie z góry Swej Świątobliwości - Selah.
PsSzer	(3:5) Głośno wołałem do Pana i wysłuchał mnie ze świętej góry swojej. Sela.
Tys1	(3:5) Wołałem głosem mym do Pana i wysłuchał mnie z góry swej świętej. Sela.
Tys5	(3:5) Wołam swym głosem do Pana, On odpowiada ze świętej swej góry. Sela.
Bryt	(3:5) Głosem moim wołam do Pana, A On odpowiada mi z świętej góry swojej. Sela.
Pozn	(3:5) Donośnym głosem wołam do Jahwe, a On mi odpowiada ze swojej świętej góry.
WarPra	(3:5) Wołałem głośno do Pana i wysłuchał mnie ze swej góry świętej.
STB	(3:5) Moim głosem wołam do BOGA, a On mi odpowie ze Swojej świętej góry. Sela
EIB	(3:5) Znów do PANA skieruję wołanie, On mi odpowie ze swojej świętej góry. Sela.

Ps 3,5

PsFlor	Ja jeśm spał i naspał jeśm sie, i wstał jeśm, bo Gospodzin przyjął mie.
PsPul	Ja jeśm spał i naspałeśm sie, i wstałeśm, bo Gospodzin przyjął mie.
Wuj1923	(3:6) Jam spał i twardom zasnął, i wstałem; bo Pan obronił mię.
Gda1881	(3:6) Jam się układł, i zasnąłem, a ocuciłem się; bo mię Pan podpierał.
Gda2017	Położyłem się i zasnąłem, i obudziłem się, bo PAN mnie podtrzymał.
PsBycz	(3:6) Ja, ja kładę-się, i-zasypiam, obudzam-się, bo Pan podpiéra-mię.
Goet	(3:6) Położyłem się i zasnąłem i znów się obudziłem, bo Pan mnie wspiera.
PsCylk	(3:6) Kładę się i zasypiam; budzę się, bo Bóg wspiera mnie.
PsKrusz	(3:6) Otom położył się i zasnął; przebudziłem się, ponieważ Bóg wspomógł mnie.
PsAszk	(3:6) Gdy legnę i gdym we śnie pogrążon, - przecz się obudzę, gdyż Jehowa mię wspiera.
PsSzer	(3:6) Położyłem się i zasnąłem, obudziłem się, bo Pan mnie ochrania.
Tys1	(3:6) Kładę się, usnę i znowu powstaję, bo Pańska ręka mnie podtrzymuje.
Tys5	(3:6) Kładę się, zasypiam i znowu się budzę, bo Pan mnie podtrzymuje.
Bryt	(3:6) Położyłem się i zasnąłem; Obudziłem się, bo Pan mnie wspiera.
Pozn	(3:6) Kładę się do snu i zasypiam, i znów się budzę, bo Jahwe jest mi podporą.
WarPra	(3:6) Kładę się i zasypiam spokojnie, i znowu się budzę, bo Pan ma mnie w swej pieczy.
STB	(3:6) Kładę się, zasypiam i się budzę, ponieważ BÓG mnie wspiera.
EIB	(3:6) Położyłem się i zasnąłem, a potem się obudziłem, Gdyż Pan nieustannie mnie wspiera.

Ps 3,6

PsFlor	Nie będę sie bać tysiąca luda ostąpających mnie. Wstań, Gospodnie, zbawiona mie uczyń, Boże moj!
PsPul	Nie będę sie bał tysiąca ludzi obstąpających mie. Wstań, Gospodnie, zbaw mie, Boże, Boże moj!
Wuj1923	(3:7) Nie będę się bał tysięcy ludu około mnie leżącego.
Gda1881	(3:7) Nie ulęknę się wielu tysięcy ludu, którzy się na mię zewsząd zasadzili.
Gda2017	Nie przestraszę się dziesiątków tysięcy ludzi, którzy zewsząd na mnie nastają.
PsBycz	(3:7) Nie ulęknę-się przed-dziesiąciu-tysiącami ludu, coby wokoło rozłożyli-się przeciw-mnie.
Goet	(3:7) Nie lękam się wielu tysięcy wojska, które zewsząd mnie otoczyło obozem.
PsCylk	(3:7) Nie lękam się kroci ludu, które zewsząd mnie oblegają.
PsKrusz	(3:7) Nie ulęknę się tysięcy narodu, który obstąpił mnie naokoło.
PsAszk	(3:7) Temuż nie trwożę się tych tysięcy ludu, które przeciw mnie rozłożyły się obozem.
PsSzer	(3:7) Dlatego nie boję się ludu tysięcy, które mnie zewsząd obiegły.
Tys1	(3:7) I nie ulęknę się wcale tysięcy ludu, choć na mnie dokoła nastają.
Tys5	(3:7) Nie lękam się tysięcy ludu, choć przeciw mnie dokoła się ustawiają.
Bryt	(3:7) Nie boję się dziesiątków tysięcy ludu, Które zewsząd na mnie nastają.
Pozn	(3:7) Nie boję się tysięcy tego tłumu, który mnie zewsząd osaczył.
WarPra	(3:7) Nie boję się nawet tysiąca mocarzy, którzy na mnie zewsząd nastają.
STB	(3:7) Nie lękam się mnóstwa ludzi, którzy zewsząd mnie oblegają.
EIB	(3:7) Niestraszne mi zastępy przeciwników, Niech na mnie zewsząd nastają!

Ps 3,7

PsFlor	Bo jeś ty pobił wszystki przeciwiające sie mienie przez winy, zęby grzesznikow starł jeś.
PsPul	Bo jeś ty pobił wszystki przeciwiające sie mnie bez winy, zęby grzesznych starł jeś.
Wuj1923	(3:8) Powstań, Panie! wybaw mię, Boże mój; boś ty pobił wszystkie sprzeciwiające mi się bez przyczyny: pokruszyłeś zęby grzeszników.
Gda1881	(3:8) Powstań, Panie! wybaw mię, Boże mój! albowiemeś ty uderzył w lice wszystkich nieprzyjaciół moich, z zęby niezbożników pokruszyłeś.
Gda2017	Powstań, PANIE! Wybaw mnie, mój Boże! Uderzyłeś bowiem w szczękę wszystkich moich wrogów i połamałeś zęby niegodziwych.
PsBycz	(3:8) Wstań, Panie, ocal-mię, Boże-mój; boś udérzał-był wszech nieprzyjaciół-mych po szczękach; zęby bezbożnych wyłamywałeś.
Goet	(3:8) Powstań, Panie! wybaw mnie, Boże mój! bo Ty wszystkich wrogów moich uderzasz w szczękę, druzgocesz zęby bezbożnych.
PsCylk	(3:8) Powstań o Boże, wspomóż mnie Panie mój, bo porazisz wszystkich wrogów moich szczęki, zęby niegodziwych pokruszysz.
PsKrusz	(3:8) Powstań, o Boże! Zbaw mnie, o Panie mój! wszak Ty uderzyłeś w szczękę wszystkich nieprzyjaciół moich; zęby bezbożnych skruszyłeś.
PsAszk	(3:8) Powstań, o Jehowo, wybaw mnie, Boże mój, - gdyż Ty wszystkich wrogów mych ugodzisz w samą twarz, strzaskasz zęby niegodziwców.
PsSzer	(3:8) Powstań, Panie! Ratuj mnie, Boże mój! Wszak Ty uderzyłeś w szczękę wszystkich nieprzyjaciół moich, połamałeś zęby bezbożnych.
Tys1	(3:8) Powstań, o Panie! Ocal mnie, mój Boże! Bo uderzyłeś w szczękę wszystkich przeciwników moich i połamałeś zęby grzeszników.
Tys5	(3:8) Powstań, o Panie! Ocal mnie, mój Boże! Bo uderzyłeś w szczękę wszystkich moich wrogów i wyłamałeś zęby grzeszników.
Bryt	(3:8) Powstań, Panie! Ocal mnie, Boże mój! Wszak Ty uderzyłeś w szczękę wszystkich wrogów moich, Połamałeś zęby bezbożnych.
Pozn	(3:8) Powstań, o Jahwe, bądź mi obroną, Boże mój! Ty wymierzasz policzki wszystkim moim wrogom, kruszysz zęby bezbożnych.
WarPra	(3:8) Racz powstać, o Panie, Boże mój, ześlij mi pomoc! Ty zmiażdżyłeś szczęki moich wszystkich wrogów, a bezbożnikom połamałeś zęby.
STB	(3:8) Powstań, o WIEKUISTY, wspomóż mnie mój Boże, bowiem porazisz szczęki wszystkich moich wrogów, pokruszysz zęby niegodziwych.
EIB	(3:8) Powstań, PANIE! Ocal mnie, mój Boże! Uderzyłeś już w szczękę wszystkich moich wrogów, Połamałeś już zęby bezbożnych.

Ps 3,8

PsFlor	Boże jest zbawienie i nad ludem twojim pożegnanie twoje.
PsPul	Boże jest zbawienie a nad ludem twoim pożegnanie twoje.
Wuj1923	(3:9) Pańskie jest wybawienie: a nad ludem twoim błogosławieństwo twoje.
Gda1881	(3:9) Od Panać jest wybawienie, a nad ludem twoim błogosławieństwo twoje. Sela.
Gda2017	Od PANA jest zbawienie. Twoje błogosławieństwo jest nad twoim ludem. Sela.
PsBycz	(3:9) Od-Panać pomoc; nad ludem-Twym, błogosławieństwo-Twojé.
Goet	(3:9) U Pana jest wybawienie; a nad ludem Twoim niech spocznie błogosławieństwo Twoje. Sela.
PsCylk	(3:9) U Boga ocalenie; nad narodem Twoim błogosławieństwo Twoje. - Sela.
PsKrusz	(3:9) Zbawienie należy do Boga. Błogosławieństwo Twe nad narodem Twym. - SELAh.
PsAszk	(3:9) Do Jehowy należy wybawienie, nad Twym ludem jest błogosławieństwo Twe - Selah.
PsSzer	(3:9) U Pana jest zbawienie. Nad ludem Twoim niech spocznie błogosławieństwo Twoje! Sela.
Tys1	(3:9) U Pana zbawienie. Błogosławieństwo Twoje niech nad ludem Twym pozostanie. Sela.
Tys5	(3:9) Od Pana pochodzi zbawienie. Błogosławieństwo Twoje nad narodem Twoim. Sela.
Bryt	(3:9) U Pana jest zbawienie, Nad ludem twoim jest błogosławieństwo twoje. Sela.
Pozn	(3:9) U Jahwe jest wybawienie. Błogosławieństwo Twoje [niech zstąpi] na Twój lud!
WarPra	(3:9) Tylko u Pana nasze ocalenie. Niech Twoje błogosławieństwo spłynie na Twój naród.
STB	(3:9) U BOGA jest ocalenie; a Twoje błogosławieństwo spoczywa nad Twoim ludem. Sela.
EIB	(3:9) PAN niesie wybawienie! Na Twoim ludzie spoczywa Twe błogosławieństwo. Sela.

Psalm 4

Ps 4,1

PsFlor	(4:1) Gdy jeśm wezwa❬ł❭, wysłuszał mie Bog prawdy mojej, i w zamętce rozszyrzył jeś mie. (4:2) Smiłuj sie nade mną i wysłuchaj modlitwę moję.
PsPul	(4:1) Gdym wzywał, wysłyszał mie Bog prawdy mojej, w zamęcie rozszyrzył jeś mnie. (4:2) Smiłuj sie nade mną i usłysz modlitwę moję.
Wuj1923	(4:1) Na koniec w pieśniach, Psalm Dawidowi. (4:2) Kiedym wzywał, wysłuchał mię Bóg sprawiedliwości mojéj: w uciśnieniu rozprzestrzeniłeś mi. Zmiłuj się nademną, a wysłuchaj modlitwę moję.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot psalm Dawidowy. (4:2) Wysłuchaj mię, gdy cię wzywam, Boże sprawiedliwości mojej! któryś mi sprawił przestrzeństwo w uciśnieniu; zmiłuj się nademną, a wysłuchaj modlitwę moję.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Neginot. Psalm Dawida. Wysłuchaj mnie, gdy cię wzywam, Boże mojej sprawiedliwości! Ty wyzwoliłeś mnie w czasie ucisku. Zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mojej modlitwy.
PsBycz	(4:1) Naczelnikowi-muzyki; dany do grania, na lutniach, Psalm Dawida. (4:2) Za-wołania-mego, wysłuchaj-mię, o Boże, obrońco niewinności-mojéj! Ty, z-niedoli, wydalasz mię; zmiłuj-się-nademną, i-wysłuchaj modlitwę-moję.
Goet	(4:1) PRZEWODNIKOWI śpiewu. Gra na strunach. Psalm Dawida. (4:2) Wysłuchaj mnie, gdy Cię wzywam, Boże, który udawadniasz moją sprawiedliwość! w uciśnieniu dałeś mi wolną przestrzeń; zmiłuj się nade mną i usłysz modlitwę moją.
PsCylk	(4:1) Przewodnikowi chóru, przy towarzyszeniu instrumentów smyczkowych. Psalm Dawida. (4:2) Na wezwanie moje, odpowiedz mi Panie słuszności mojej, w niedoli rozprzestrzeniłeś mi, zmiłuj się nademną i wysłuchaj modlitwę moję.
PsKrusz	(4:1) Przełożonemu chóru na instrumenty strunowe. Psalm Dawida. (4:2) Gdy wołam, wysłuchaj mnie, o Boże, sprawiedliwości moja! W uciśnieniu uczyniłeś szerokie miejsce dla mnie; miej litość nademną i wysłuchaj modlitwę moją.
PsAszk	(4:1) Dyrygentowi muzycznemu (nad melodjami). Śpiew Dawidowy. (4:2) Gdy wołam, odezwij mi się Boże mej sprawiedliwości, - w ucisku Ty dasz mi krok przestronny, - zmiłuj się nademną i wysłuchaj mej modlitwy.
PsSzer	(4:1) Przewodnikowi śpiewu z grą na strunach. Psalm Dawida. (4:2) Wysłuchaj mnie, gdy wołam, Boże mój sprawiedliwy! W ucisku dałeś mi swobodę. Zmiłuj się nade mną i wysłuchaj modlitwę moją!
Tys1	(4:1) Kierownikowi chóru. Na lutnię. Psalm. Dawidowy. (4:2) Kiedy Cię wezwę, wysłuchaj mnie, Boże, co sprawiedliwość mi wymierzasz — Tyś w utrapieniu mnie podniósł — zmiłuj się nade mną i wysłuchaj moją modlitwę.
Tys5	(4:1) Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Psalm. Dawidowy. (4:2) Kiedy Cię wzywam, odpowiedz mi, Boże, co sprawiedliwość mi wymierzasz. Tyś mnie wydźwignął z utrapienia - zmiłuj się nade mną i wysłuchaj moją modlitwę!
Bryt	(4:1) Przewodnikowi chóru, z grą na strunach. Psalm Dawidowy. (4:2) Odpowiedz na wołanie moje, Sprawiedliwy Boże mój! W ucisku ulżyłeś mi. Zmiłuj się nade mną I wysłuchaj modlitwę moją!
Pozn	(4:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: przy wtórze lutni; Psalm Dawida. (4:2) Gdy wołam, wysłuchaj mnie, Boże, sprawiedliwości moja! Oswobódź mnie z udręki, bądź mi miłościw i wysłuchaj mej modlitwy!
WarPra	(4:1) Dla kierującego chórem – na instrumenty strunowe. Psalm Dawida. (4:2) Gdy wołam do Ciebie, racz mnie wysłuchać, Boże, mój Wybawicielu! Gdy byłem w utrapieniu, Ty mnie wyzwoliłeś.
STB	(4:1) Przewodnikowi chóru, w towarzystwie instrumentów smyczkowych. Psalm Dawida. (4:2) Na me wezwanie, odpowiedz mi Boże mojej sprawiedliwości; w niedoli rozszerzyłeś mnie; zmiłuj się nade mną i wysłuchaj moją modlitwę.
EIB	(4:1) Dla prowadzącego chór. Na instrumenty strunowe. Psalm Dawida. (4:2) Boże mojej sprawiedliwości, odpowiedz na me wołanie. Ty mnie wyrwałeś z niedoli, A teraz okaż mi łaskę i wysłuchaj modlitwy!

Ps 4,2

PsFlor	(4:3) Synowie człowiekow, dokąd to ciężkim siercem? Przecz miłujecie prozność i szukacie łże?
PsPul	(4:3) Synowie człowieczy, dokąd to ciężkim siercem? Przecz miłujecie prozność i szukacie łeż?
Wuj1923	(4:3) Synowie człowieczy, pókiż ciężkiego serca? przecz miłujecie marność, i szukacie kłamstwa?
Gda1881	(4:3) Synowie ludzcy, i dokądże chwałę moję lżyć będziecie, miłując próżności, a szukając kłamstwa? Sela.
Gda2017	Synowie ludzcy, jak długo będziecie znieważać moją chwałę? Jak długo będziecie miłować marność i szukać kłamstwa? Sela.
PsBycz	(4:3) O synowie przedniejsi! dopokiż chwała-moja będzie dla-hańby? miłowaćli-będziecie próżność, wyszukiwać kłamstwa?
Goet	(4:3) Wy, mężowie, dokądże cześć moja hańbiona będzie? Dokądże miłować będziecie marność i szukać kłamstwa? Sela.
PsCylk	(4:3) Synowie ludzcy! dopókiż będzie chwała moja w poniewierce? upodobacie sobie marność, poszukiwać będziecie fałszu? - Sela.
PsKrusz	(4:3) Synowie ludzcy! dokądże chwała ma będzie ku zelżywości? Dokąd będziecie kochać próżność i uganiać się za kłamstwem? - SELAh.
PsAszk	(4:3) A wy wielmoże, dopokąd zamyślacie pomiatać czcią moją, miłować będziecie próżność a pożądać kłamu - Selah.
PsSzer	(4:3) Wy, ludzie, dopóki lżona będzie cześć moja? Czemu kochacie się w marności i uganiacie się za kłamstwem? Sela.
Tys1	(4:3) Mężowie, dokąd będziecie sercem ociężali? Czemu kochacie marność i szukacie kłamstwa? Sela.
Tys5	(4:3) Mężowie, dokąd chwała moja będzie w pogardzie? Czemu kochacie marność i szukacie kłamstwa? Sela.
Bryt	(4:3) Ludzie, dopókiż lżona będzie cześć moja? Dokąd miłować będziecie próżność i szukać kłamstwa? Sela.
Pozn	(4:3) Mężowie, dopókiż chwała moja ma być znieważana! [Dopókiż] będziecie lgnąć do rzeczy marnych i uciekać się do kłamstw?
WarPra	(4:3) Wy zaś, możni tego świata, jak długo będziecie swoje serca zamykać? Dlaczego kochacie to, co nic nie warte, i czemu w kłamstwie żyjecie? [Pauza]
STB	(4:3) Synowie ludzcy! Jak długo będzie w poniewierce Moja chwała? Upodobacie sobie marność, będziecie poszukiwać fałszu. Sela.
EIB	(4:3) Jak długo wy, wpływowi, będziecie deptać mą godność? Jak długo hołdować próżności i wymyślać kłamstwa? Sela.

Ps 4,3

PsFlor	(4:4) I wiedzcie, iż dziwna uczynił Gospodzin świętego swego; Gospodzin wysłucha mie, gdy wołać będę k niemu.
PsPul	(4:4) Wiedzcie, iż dziwno uczynił Gospodzin świętego swego; Gospodzin wysłuchnie mnie, gdy będę wołać k niemu.
Wuj1923	(4:4) Wiedzcież, iż dziwnym uczynił Pan świętego swego: wysłucha mię Pan, gdy zawołam do niego.
Gda1881	(4:4) Wiedzcież, żeć Pan odłączył sobie pobożnego; wysłucha Pan, gdy zawołam do niego.
Gda2017	Wiedzcie, że PAN oddzielił dla siebie pobożnego. PAN wysłucha, gdy zawołam do niego.
PsBycz	(4:4) Lecz-wiédzcie, że oddzielił Pan pobożnego sobie; Pan usłyszy, za-wołania-mego, do-Niego.
Goet	(4:4) Poznajcież, że Pan wyróżnił sobie pobożnego; Pan słyszy, gdy go wzywam.
PsCylk	(4:4) Wiedzcież, że odznaczył Bóg wiernego Sobie, Bóg słyszy, gdy wołam do Niego.
PsKrusz	(4:4) Wiedzcie, że Bóg rozsławił sprawiedliwego swego- Bóg wysłucha, gdy wołam do Niego.
PsAszk	(4:4) Wszak wiedzcie, że wielce wyróżnił Jehowa swego ulubieńca, Jehowa wysłucha, gdy ja doń wołam.
PsSzer	(4:4) Wiedzcie, że Pan cudownie okazał mi łaskę, Pan słyszy, gdy wołam do Niego.
Tys1	(4:4) Wiedzcie: podziwu godnym czyni Pan świętego swego; Pan mnie wysłucha, gdy będę Go wzywał.
Tys5	(4:4) Wiedzcie, że Pan mi okazuje cudownie swą łaskę, Pan mnie wysłuchuje, ilekroć Go wzywam.
Bryt	(4:4) Wiedzcie, że cudownie okazał mi Pan łaskę, Że Pan słyszy, gdy do niego wołam.
Pozn	(4:4) Wiedzcie, że Jahwe wyróżnia tego, kto jest Mu oddany; Jahwe mnie wysłucha, gdy będę wołał do Niego.
WarPra	(4:4) Oto, jak łaskawy jest Pan dla prawych; On mnie wysłuchuje, ilekroć się doń zwracam.
STB	(4:4) Wiedzcie, że BÓG oznaczył wiernego Sobie; BÓG słyszy, kiedy wołam do Niego.
EIB	(4:4) Pamiętajcie! PAN tego, który jest Mu oddany, otacza szczególną troską, On słyszy, gdy do Niego wołam.

Ps 4,4

PsFlor	(4:5) Gniewajcie sie a nie zgrzeszajcie; jiż mołwicie w waszem siercu, i w przebytcech waszych skruszajcie sie.
PsPul	(4:5) Gniewajcie sie a nie chciejcie zgrzeszyć; jeż mołwicie w siercach waszych, i w przebytcech waszych sk❬r❭uszajcie sie.
Wuj1923	(4:5) Gniewajcie się, a nie grzeszcie: co mówicie w sercach waszych, na łóżkach waszych żałujcie.
Gda1881	(4:5) Lękajcież się, a nie grzeszcie; rozmyślajcie w sercach swych, na łożach waszych, a umilkniecie. Sela.
Gda2017	Zadrżyjcie i nie grzeszcie. Rozmyślajcie w swym sercu na łożu i zamilczcie. Sela.
PsBycz	(4:5) Drżyjcie, a-nie grzészcie; myślcie, w-duchu-waszym, na łóżach-waszych, i uciszcie-się.
Goet	(4:5) Gniewacie się, jednak nie grzeszcie; zastanawiajcie się w sercu swem na łożu waszem, a umilknijcie. Sela.
PsCylk	(4:5) Drżyjcie, a nie grzeszcie; rozważajcie w sercach waszych na łożach waszych, i uśmierzcie się. - Sela.
PsKrusz	(4:5) Bójcie się i nie grzeszcie: Mówcie własnem sercem na łożach waszych i milczcie. - SELAh
PsAszk	(4:5) Pałajcie sobie gniewem, ale nie grzeszcie, rozmyślajcie w waszych sercach, spoczywając na swych łożach, lecz zmilknijcież - Selah.
PsSzer	(4:5) Drżyjcie i nie grzeszcie! Rozmyślajcie w sercu swym na łożach swych i milczcie! Sela.
Tys1	(4:5) Zadrżyjcie i przestańcie grzeszyć, w sercach rozważcie na swych łożach i zamilknijcie. Sela.
Tys5	(4:5) Zadrżyjcie i nie grzeszcie, rozważcie na swych łożach i zamilknijcie! Sela.
Bryt	(4:5) Drżyjcie i nie grzeszcie! Rozmyślajcie w sercu swym na łożu i milczcie! Sela.
Pozn	(4:5) Zatrwóżcie się i nie grzeszcie! Rozważcie to w swych sercach na waszych łożach i zamilknijcie!
WarPra	(4:5) Otrząśnijcie się więc i przestańcie grzeszyć, pomyślcie o tym na waszych łożach i zamilczcie wreszcie! [Pauza]
STB	(4:5) Drżyjcie, a nie grzeszcie; w waszych sercach rozważajcie na waszych łożach, i się uciszcie. Sela.
EIB	(4:5) Lepiej drżyjcie! Nie grzeszcie! Opamiętajcie się z głębi serca, gdy na posłaniach leżycie - i zamilczcie! Sela.

Ps 4,5

PsFlor	(4:6a) Wzdawajcie obietnice prawdy i imiejcie nadzieję w Bodze.
PsPul	(4:6a) Wzdawajcie obietnice prawdy i miejcie nadzieję w Bodze.
Wuj1923	(4:6) Ofiarujcie ofiarę sprawiedliwości, a ufajcie w Panu.
Gda1881	(4:6) Ofiarujcież ofiary sprawiedliwości, a ufajcie w Panu.
Gda2017	Składajcie ofiary sprawiedliwości i ufajcie PANU.
PsBycz	(4:6) Poświęcajcie ofiary sprawiedliwości, i-ufajcie w Panu.
Goet	(4:6) Ofiarujcie ofiary sprawiedliwości i ufajcie Panu!
PsCylk	(4:6) Ofiarujcie ofiary sprawiedliwości i ufajcie Bogu.
PsKrusz	(4:6) Złóżcie ofiary sprawiedliwości i miejcie ufność w Bogu.
PsAszk	(4:6) Czyńcie raczej ofiarnie w sprawiedliwości i pokładajcie ufność w Jehowie.
PsSzer	(4:6) Składajcie ofiary prawe i ufajcie Panu!
Tys1	(4:6) Złóżcie należne ofiary i miejcie w Panu nadzieję.
Tys5	(4:6) Złóżcie należne ofiary i miejcie w Panu nadzieję!
Bryt	(4:6) Składajcie sprawiedliwe ofiary i ufajcie Panu.
Pozn	(4:6) Składajcie nakazane ofiary i zaufajcie Jahwe!
WarPra	(4:6) Złóżcie należne ofiary, zaufajcie Panu!
STB	(4:6) Ofiarujcie ofiary sprawiedliwości oraz ufajcie WIEKUISTEMU.
EIB	(4:6) Szczerze złóżcie ofiary I zaufajcie PANU!

Ps 4,6

PsFlor	(4:6b) Wiele jich mołwi: Kto pokazuje nam dobra? (4:7a) Znamionana jest na nas świeca oblicza twego, Gospodnie;
PsPul	(4:6b) Wiele jich mołwi: Kto ukazał nam dobra? (4:7a) Naznamionowana jest na nas świeca oblicza twego, Gospodnie;
Wuj1923	(4:7) Wiele ich mówią: Któż nam okazał dobra? Naznamionowana jest nad nami światłość oblicza twego, Panie.
Gda1881	(4:7) Wieleć ich mówią: Któż nam da oglądać dobra? Ale ty, Panie! podnieś nad nami światłość oblicza twego.
Gda2017	Wielu mówi: Któż pokaże nam dobro? PANIE, wznieś nad nami światło twego oblicza.
PsBycz	(4:7) Wielu mówiących: Któż okaże-nam dobro? Podnieś nad-nami światłość oblicza-Twego, o Panie!
Goet	(4:7) Wielu mówi: "Któż nam da oglądać szczęście?" ale Ty, Panie, podnieś nad nami światło oblicza Twego!
PsCylk	(4:7) Wielu powiada: któż wskaże nam dobro? Zwróć na nas światło oblicza Twojego Boże.
PsKrusz	(4:7) Wielu jest, co mówi: "któż ukaże nam dobro"? Boże, ukaż nam światło oblicza Twego!
PsAszk	(4:7) Moc jest tych, co powiadają: "a któż nam pokaże, co jest dobrem"? - Chciej sprawdzić na nas, o Jehowo, światło Twego oblicza!
PsSzer	(4:7) Wielu mówi: Obyśmy oglądali dobre! Rozjaśnij nad nami światło oblicza swego, Panie!
Tys1	(4:7) Powiada wielu: «Któż nam ukaże szczęście?» Panie, wznieś ponad nami światłość Twojego oblicza!
Tys5	(4:7) Wielu powiada: Któż nam ukaże szczęście? Wznieś ponad nami, o Panie, światłość Twojego oblicza!
Bryt	(4:7) Wielu mówi: Kto ukaże nam dobro? Wznieś nad nim światło oblicza swego, Panie!
Pozn	(4:7) Wielu jest mówiących: "Kto sprawi, że [znów] zaznamy szczęścia?" Wznieś nad nami, Jahwe, światłość Twego oblicza!
WarPra	(4:7) Wielu pyta: A któż nam pokaże szczęście? O Panie, niech nam zajaśnieje oblicze Twoje!
STB	(4:7) Wielu powiada: Kto nam pokaże dobro? BOŻE, zwróć na nas światło Twego oblicza.
EIB	(4:7) Wielu pyta: Kto okaże nam dobroć? Zalśnij nad nami światłem Twej przychylności, PANIE!

Ps 4,7

PsFlor	(4:7b) dał jeś wiesiele w sierce moje. (4:8) Od owoca żyta, wina i oleja swego rozpłodzili są sie.
PsPul	(4:7b) dał jeś wiesiele w sierce moje. (4:8) Od owoca żyta, wina i oleja swego rozpłodzili sie są.
Wuj1923	(4:8) Dałeś wesele w sercu mojem: od urodzaju zboża, wina i oliwy swéj rozmnożeni są.
Gda1881	(4:8) I sposobisz większą radość w sercu mojem, niż oni miewają, gdy się im zboża ich i wina ich obficie zrodzą.
Gda2017	Wlałeś w moje serce więcej radości niż w czasie, gdy obfitowały ich zboże i wino.
PsBycz	(4:8) Tyś-umieścił więcéj radości, w-sercu-mojém, niż-w-czasie-swym zboża-ich, i-moszczu-ich, namnożyło-się.
Goet	(4:8) Dałeś mi w serce więcej radości, niż im, gdy zboża i moszczu mają w obfitości.
PsCylk	(4:8) Dałeś radość sercu memu, z chwilą gdy zboże ich i wino obrodziło.
PsKrusz	(4:8) Napełniłeś radością serce moje ponad ich radość z wielkiego zbioru zboża i wina.
PsAszk	(4:8) Ty dałeś w me serce radości więcej, niźli im czasu, gdy kwitnie ich plon żytni i ich moszcz.
PsSzer	(4:8) Wlałeś w serce moje więcej radości, niż oni mają w czasie obfitości zboża i wina.
Tys1	(4:8) Więcej radości wlałeś w serce moje niż z obfitości pszenicy i wina.
Tys5	(4:8) Wlałeś w moje serce więcej radości niż w czasie obfitego zbioru pszenicy i młodego wina.
Bryt	(4:8) Wlałeś w serce me większą radość, Niż kiedy się ma obfitość zboża i wina.
Pozn	(4:8) Ty wlewasz w me serce radość większą nad tę, jaka panuje pośród tych, co mają pod dostatkiem zboża i wina.
WarPra	(4:8) Wlałeś w moje serce więcej radości niżbym jej miał z obfitości zboża i wina.
STB	(4:8) Dałeś radość mojemu sercu, z chwilą gdy obrodziło ich zboże i ich wino.
EIB	(4:8) Napełniłeś me serce większą radością niż ta, Którą przynoszą obfite zbiory z pól oraz z winnic.

Ps 4,8

PsFlor	(4:9) W pokoju w tem istem spać będę i odpoczynę, (4:10) bo ty, Gospodnie, osobnie w nadzieji postawił jeś mie.
PsPul	(4:9) W pokoju w tem istem spać będę i odpoczynę, (4:10) bo ty, Gospodnie, osobnie w nadziei postawiłeś mie.
Wuj1923	(4:9) W pokoju pospołu będę spał i odpoczywał; bo ty, Panie, osobliwie w nadziei postanowiłeś mię.
Gda1881	(4:9) W pokoju się i położę i zasnę, bo ty sam, Panie! czynisz, że bezpiecznie mieszkam.
Gda2017	W spokoju się położę i zasnę, bo ty sam, PANIE, sprawiasz, że mieszkam bezpiecznie.
PsBycz	(4:9) Z-spokojnością razem, położę-się, i-zasnę; bo Ty, Panie, sam-tylko, bezpiecznie mieszkać,-dozwolisz-mi.
Goet	(4:9) W pokoju się i położę i zasnę, gdyż ty, Panie! sprawiasz, że w samotności nawet spoczywam bezpiecznie.
PsCylk	(4:9) W spokoju zarazem kładę się i zasypiam, bo Ty o Boże sam pozwalasz mi bezpiecznie spoczywać.
PsKrusz	(4:9) W spokoju jednocześnie kładę się i zasypiam, ponieważ Tyś Boże jedyny, co dozwalasz mi mieszkać w bezpieczeństwie.
PsAszk	(4:9) Razem też w spokoju ułożę się i usnę, gdyż Ty o Jehowo, sadowisz mię w miejscu samotnem i bezpiecznem.
PsSzer	(4:9) W pokoju się położę i także zasnę, bo Ty jedynie, Panie, dasz mi spocząć bezpiecznie.
Tys1	(4:9) Spokojnie usypiam, skoro się położę, bo Ty sam jeden, Panie, czynisz mnie bezpiecznym.
Tys5	(4:9) Gdy się położę, zasypiam spokojnie, bo tylko Ty, Panie, pozwalasz mi mieszkać bezpiecznie.
Bryt	(4:9) Spokojnie się ułożę i zasnę, Bo Ty sam, Panie, sprawiasz, że bezpiecznie mieszkam.
Pozn	(4:9) Spokojnie kładę się do snu i natychmiast zasypiam, ponieważ Ty, o Jahwe, pozwalasz mi bezpiecznie odpoczywać, nawet gdy jestem sam.
WarPra	(4:9) Kładę się więc spokojnie i zasypiam, bo Ty sam, Panie, sprawiasz, że jestem beztroski.
STB	(4:9) W spokoju się kładę oraz zasypiam, gdyż Ty sam, o BOŻE, pozwalasz mi bezpiecznie spoczywać.
EIB	(4:9) W spokoju się ułożę i beztrosko usnę - To dzięki Tobie, PANIE, czuję się bezpieczny.

Psalm 5

Ps 5,1

PsFlor	Słowa moja uszyma wzwiedz, Gospodnie, urozumiej wołanie moje.
PsPul	Dawidow psalm. (5:1) Słowa moja uszyma usłuchni, Gospodnie, rozumiej wołanie moje.
Wuj1923	(5:1) Na koniec za tę, która dziedzictwa dostępuje, Psalm Dawidowi. (5:2) Słowa moje przyjmij w uszy, Panie: wyrozumiéj wołanie moje.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi na Nechylot psalm Dawidowy. (5:2) Przyjmij, Panie! w uszy swe słowa moje, i wyrozumij doległości moje.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Nechylot. Psalm Dawida. Nakłoń ucha ku moim słowom, PANIE, zważ na moje westchnienie.
PsBycz	(5:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania, na narzędziu Nechilot zwaném, Psalm Dawida. (5:2) Słów-moich, posłuchaj o-Panie! uważ rozmyślanié-mojé.
Goet	(5:1) PRZEWODNIKOWI śpiewu. Na fletach. Psalm Dawida. (5:2) Przymij, Panie! słowa moje; bacz na skargę moją!
PsCylk	(5:1) Przewodnikowi chóru, przy towarzyszeniu fletów. Psalm Dawida. (5:2) Słowa moje usłysz Boże; wyrozumiéj westchnienia moje.
PsKrusz	(5:1) Przełożonemu chóru na instrumenty dęte. Psalm Dawida. (5:2) Daj słuch słowom moim, o Boże! Rozważ jęk mój!
PsAszk	(5:1) Dyrygentowi na fletach. - Śpiew Dawidowy. (5:2) Nachyl, o Jehowo, ucha ku mym rozmyślaniom, użycz Twego zrozumienia memu wzburzonemu bełkotaniu.
PsSzer	(5:1) Przewodnikowi śpiewu z grą na fletach. Psalm Dawida. (5:2) Usłysz, Panie, słowa moje, zważ na westchnienie moje!
Tys1	(5:1) Kierownikowi chóru. Na flety. Psalm. Dawidowy. (5:2) Słowa me pochwyć uszami, Panie, na jęk mój natęż słuch,
Tys5	(5:1) Kierownikowi chóru. Na flety. Psalm. Dawidowy. (5:2) Usłysz, Panie, moje słowa, zwróć na mój jęk uwagę;
Bryt	(5:1) Przewodnikowi chóru, z grą na fletach. Psalm Dawidowy. (5:2) Usłysz, Panie, słowa moje, Przejmij się westchnieniem moim,
Pozn	(5:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: przy wtórze fletów; Psalm Dawida. (5:2) Nakłoń ucha na me słowa, Jahwe, zważ na moje westchnienia;
WarPra	(5:1) Dla kierującego chórem – na flety. Psalm Dawida. (5:2) Wysłuchaj, Panie, słów moich, niech wzruszy Cię me narzekanie.
STB	(5:1) Przewodnikowi chóru, w towarzystwie fletów. Psalm Dawida (5:2) Usłysz moje słowa, WIEKUISTY, zrozum me westchnienia.
EIB	(5:1) Dla prowadzącego chór. Na flety. Psalm Dawida. (5:2) PANIE, wysłuchaj moich słów, Przejmij się mymi westchnieniami,

Ps 5,2

PsFlor	(5:2) Posłuszaj głosa prośby mojej, krolu moj i Boże moj! (5:3a) Bo ciebie prosić będę,
PsPul	(5:2) Posłuchni głosu modlitwy mojej, krolu moj i Boże moj! (5:3a) Bo ciebie prosić będę,
Wuj1923	(5:3) Pilnie słuchaj głosu modlitwy mojéj, królu mój i Boże mój! bo do ciebie modlić się będę.
Gda1881	(5:3) Słuchaj pilnie głosu wołania mego; królu mój, i Boże mój! boć się modlę tobie.
Gda2017	Słuchaj pilnie głosu mego wołania, mój Królu i mój Boże, bo się do ciebie modlę.
PsBycz	(5:3) Przychyl-się do-głosu wołania-mego, o królu-mój, i-Boże-mój! bo do-Ciebie się-modlę.
Goet	(5:3) Słuchaj głośnego wołania mego, Królu mój i Boże mój! bo do Ciebie się modlę.
PsCylk	(5:3) Usłysz głos skargi mojéj, królu mój i Panie, gdy się modlę do Ciebie.
PsKrusz	(5:3) Nakłoń uszy na głos wołania mego, królu mój i Panie mój, gdyż do Ciebie modlitwę zanoszę.
PsAszk	(5:3) Zważ, proszę, na głos mego bolesnego wołania, gdyż do Ciebie się zwracam żarliwymi modły, Ty mój królu i Ty mój Boże!
PsSzer	(5:3) Zważ na głos błagania mego, Królu mój i Boże mój, bo modlę się do Ciebie.
Tys1	(5:3) zwróć się na głos modlitwy mojej, mój Królu i Boże mój! Albowiem Ciebie błagam,
Tys5	(5:3) natęż słuch na głos mojej modlitwy, mój Królu i mój Boże! Albowiem Ciebie błagam,
Bryt	(5:3) Zważ na głos błagania mego, Królu mój i Boże mój, bo modlę się do ciebie.
Pozn	(5:3) słuchaj mego głośnego wołania, Królu mój i Boże mój! Do Ciebie przecież się modlę.
WarPra	(5:3) Niech dotrze do Ciebie mój głos, Królu mój i mój Boże, bo do Ciebie wołam.
STB	(5:3) Usłysz głos mojej skargi, Królu mój i Boże, kiedy się modlę do Ciebie.
EIB	(5:3) Zważ na głos mego błagania, Mój Królu i mój Boże, Gdy zanoszę do Ciebie moje prośby.

Ps 5,3

PsFlor	(5:3b) Gospodnie, z zarania usłysz głos moj. (5:4a) Z zarania będę stać przed tobą i uźrzę,
PsPul	(5:3b) Gospodnie, rano posłuchaj głos moj. (5:4a) Rano będę stać przed tobą i uźrzę,
Wuj1923	(5:4) Panie, rano wysłuchasz głos mój: rano będę stał przed tobą i ujrzę.
Gda1881	(5:4) Panie! rano usłysz głos mój; ranoć przedłożę modlitwę moję, i będę wyglądał pomocy.
Gda2017	PANIE, z rana usłyszysz mój głos, z rana zaniosę do ciebie modlitwę i będę czekał.
PsBycz	(5:4) Panie, Ty z-rana usłyszysz głos-mój; ja, z-rana ułożę modlitwę do-Ciebie, i-będę-patrząc-oczekiwał.
Goet	(5:4) Panie! z poranku usłysz głos mój; z rana przedłożę Ci modlitwę moją i będę oczekiwał pomocy.
PsCylk	(5:4) Boże, zrana usłyszysz głos mój, zrana zwracam się do Ciebie i czekam.
PsKrusz	(5:4) Boże, rano wysłuchaj głosu mego, rano przygotuję modlitwę Tobie i czuwać będę,
PsAszk	(5:4) Jehowo, gdy jeno świta usłyszysz mój głos, gdy jeno świta gotuję się na Twe przyjęcie i wypatruję, -
PsSzer	(5:4) Panie, wysłuchaj rano głosu mego, rano przygotowuję Ci ofiarę i wypatruję Ciebie.
Tys1	(5:4) o Panie; rankiem Ty głos mój słyszysz; rano przedstawiam Ci prośby moje i czekam.
Tys5	(5:4) o Panie, słyszysz mój głos od rana, od rana przedstawiam Ci prośby i czekam.
Bryt	(5:4) Panie, od rana racz słuchać głosu mojego; Rano przedkładam ci ofiarę i wyczekuję.
Pozn	(5:4) Jahwe, Ty od rana słuchasz mego głosu; [już od samego] rana zanoszę do Ciebie modły i trwam w oczekiwaniu.
WarPra	(5:4) O Panie mój, od rana głos mój słyszysz, gdy ranną przygotowuję ofiarę i w Twoją wpatruję się stronę.
STB	(5:4) Z rana usłyszysz mój głos, WIEKUISTY, do Ciebie się zwracam o świcie i czekam.
EIB	(5:4) PANIE, słyszysz mój głos od rana, Już rano słowa w modlitwę układam, powierzam Tobie - i czekam.

Ps 5,4

PsFlor	(5:4b) iż Bog nie chcący złego ty jeś. (5:5a) Ani przebywać będzie przy tobie zgłobliwy,
PsPul	(5:4b) iż nie Bog chcący złości ty jeś. (5:5a) Ani przy tobie będzie przebywać złościwy,
Wuj1923	(5:5) Albowiem nie Bóg, chcący nieprawości, ty jesteś: ani mieszkać będzie przy tobie złośnik.
Gda1881	(5:5) Albowiem ty, o Boże! nie kochasz się w nieprawości, a nie zmieszka z tobą złośnik.
Gda2017	Ty bowiem nie jesteś Bogiem, który miłuje nieprawość, zły z tobą nie zamieszka.
PsBycz	(5:5) Boś nie Bogiem, sprzyjającym bezbożności; Ty nie dozwolisz-mieszkać-z-Tobą-złośliwemu.
Goet	(5:5) Albowiem nie jesteś Bogiem, któremu podoba się bezbożność; nikt zły nie ostoi się przed Tobą.
PsCylk	(5:5) Bo nie jesteś Bogiem, który upodobał sobie nieprawość, nie przebywa przy Tobie zło.
PsKrusz	(5:5) ponieważ nie jesteś Bogiem chcącym złego; nieprawość nie ostoi się przy Tobie.
PsAszk	(5:5) Bo wszak nie jesteś Ty Bogiem tylko siły, któryby umiłował niegodziwość a nie masz w Tobie miejsca na cokolwiek, coby było złem, -
PsSzer	(5:5) Albowiem nie jesteś Bogiem, który kocha niegodziwość, i złośnik nie zamieszka z Tobą.
Tys1	(5:5) Bo Ty nie jesteś Bogiem, któremu miła nieprawość, złośliwy nie przebywa u Ciebie.
Tys5	(5:5) Bo Ty nie jesteś Bogiem, któremu miła nieprawość, złego nie przyjmiesz do siebie w gościnę.
Bryt	(5:5) Albowiem Ty nie jesteś Bogiem, który chce niegodziwości, Zły nie może z tobą przebywać.
Pozn	(5:5) Zaprawdę, nie jesteś Bogiem, który by upodobał sobie nieprawość; zły człowiek nie śmie z Tobą obcować,
WarPra	(5:5) Nie jesteś przecież Bogiem, który lubi nieprawość, i nie może bezbożnik pozostawać z Tobą.
STB	(5:5) Bo nie jesteś Bogiem, który upodobał sobie nieprawość, nie przebywa przy Tobie zło.
EIB	(5:5) Bo Ty nie jesteś Bogiem, któremu miła niegodziwość, Zło się przy Tobie nie utrzyma,

Ps 5,5

PsFlor	(5:5b) ani przebywać będą nieprawi przed oczyma twyma. (5:6a) Nienawidział jeś wszech, cso czynią lichotę;
PsPul	(5:5b) ani zostaną niesprawiedliwi przed oczyma twoima. (5:6a) Zawidziałeś wszystki, jiż czynią złość;
Wuj1923	(5:6) Ani się ostoją niesprawiedliwi przed oczyma twemi: nienawidzisz wszystkich, którzy broją nieprawość.
Gda1881	(5:6) Nieostoją się szaleni przed oczyma twemi: ty masz w nienawiści wszystkich, którzy broją nieprawości.
Gda2017	Głupcy nie ostoją się przed twymi oczyma. Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość.
PsBycz	(5:6) Nie stawią-się szaleni przed oczy-Twoje; Ty-nienawidzisz wszystkich sprawców złego.
Goet	(5:6) Swawolni nie ostoją się przed oczami Twemi; nienawidzisz wszystkich popełniających przestępstwo.
PsCylk	(5:6) Nie ostaną się zuchwalcy przed oczyma Twemi, nienawidzisz wszelakich złoczyńców.
PsKrusz	(5:6) Nie będą stali przed oczyma Twemi nieprawi; znienawidziłeś wszystkich czyniących nieprawość.
PsAszk	(5:6) Nie ośmielą się stanąć przeciw oczom Twym pyszałkowaci, Ty nienawidzisz wszystkich, co czynią nieprawość.
PsSzer	(5:6) Nie ostoją się chełpliwi przed oczyma Twymi, nienawidzisz wszystkich złoczyńców.
Tys1	(5:6) Nie ostoją się przed Tobą niezbożni. Nie cierpisz wszystkich, co czynią bezprawie,
Tys5	(5:6) Nieprawi nie ostoją się przed Tobą. Nienawidzisz wszystkich złoczyńców,
Bryt	(5:6) Nie ostoją się chełpliwi przed oczyma twymi, Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość.
Pozn	(5:6) głupcy nie ostoją się przed Tobą. Ty nienawidzisz wszystkich złoczyńców,
WarPra	(5:6) Nie ocaleją przed Tobą ci, co się wynoszą, bo nienawidzisz wszystkich, którzy zło czynią.
STB	(5:6) Nie ostoją się zuchwalcy przed Twoimi oczyma, nienawidzisz wszelkich złoczyńców.
EIB	(5:6) Pyszni odejdą sprzed Twych oczu, Nieprawym powiesz swoje: Nie!

Ps 5,6

PsFlor	(5:6b) zgubisz wsz❬y❭stki, jiż mołwią łże. (5:7a) Męża krwawego i zgłobliwego żadać sie będzie Gospodzin.
PsPul	(5:6b) zgubisz wszystki, jiż mowią łeż. (5:7a) Człowieka krwie winnego i zdradnego żadzić sie będzie Gospodzin.
Wuj1923	(5:7) Zatracisz wszystkie, którzy mówią kłamstwo: mężem krwawym i zdradliwym brzydzi się Pan.
Gda1881	(5:7) Wygubisz tych, którzy mówią kłamstwo; mężem krwawym i zdradliwym brzydzi się Pan.
Gda2017	Wytracisz tych, którzy mówią kłamstwa. PAN brzydzi się człowiekiem krwawym i podstępnym.
PsBycz	(5:7) Ty-zgładzisz mawiających kłamstwo; człowieka krwi-chciwego, i-chytrego, obrzydzi Pan.
Goet	(5:7) Wytracisz kłamców; żądnym krwi i zwodzicielem brzydzi się Pan.
PsCylk	(5:7) Gubisz kłamców, człekiem krwi i zdrady brzydzi się Bóg.
PsKrusz	(5:7) Niechaj przepadną słowa kłamliwe - Bóg brzydzi się mężem krwawym i zdradliwym.
PsAszk	(5:7) Ty wygubisz tych, którzy fałsze głoszą, człekiem krwawym i oszukańczym brzydzi się Jehowa.
PsSzer	(5:7) Gubisz kłamców, Pan brzydzi się krwiożercami i ludźmi fałszywymi.
Tys1	(5:7) gubisz wszystkich, co mówią kłamliwie. Mężem krwawym i podstępnym Pan się brzydzi.
Tys5	(5:7) zsyłasz zgubę na wszystkich, co mówią kłamliwie. Mężem krwawym i podstępnym brzydzi się Pan.
Bryt	(5:7) Zgubisz kłamców, Zbrodniarzami i obłudnikami brzydzi się Pan.
Pozn	(5:7) gotujesz zgubę kłamcom. Jahwe czuje odrazę do człowieka żądnego krwi i do oszusta.
WarPra	(5:7) Ty zgubę sprowadzasz na kłamców wszelkich, odrazę budzą w Tobie.
STB	(5:7) Gubisz kłamców; Bóg się brzydzi człowiekiem krwi i zdrady.
EIB	(5:7) Kłamcom położysz kres! Tak, PAN brzydzi się zbrodniarzem i oszustem!

Ps 5,7

PsFlor	(5:7b) Ale ja w mnożstwie miłosierdzia twego (5:8) wnidę w dom twoj, pokłonię sie u kościoła świętego twego w bojaźni twojej.
PsPul	(5:7b) Ale ja w mnostwie miłosierdzia twego (5:8) wnidę w dom twoj, pokłonię sie u kościoła świętego twego w bojaźni twojej.
Wuj1923	(5:8) A ja w mnóstwie miłosierdzia twego wnijdę do domu twego: pokłonię się ku kościołowi twemu świętemu w bojaźni twojéj.
Gda1881	(5:8) Ale ja w obfitości miłosierdzia twego wnijdę do domu twego, a pokłonię się w kościele twoim świętym, w bojaźni twojej.
Gda2017	Lecz ja dzięki obfitości twego miłosierdzia wejdę do twego domu, oddam pokłon przed twoim świętym przybytkiem w twojej bojaźni.
PsBycz	(5:8) Ale-ja, ja, według wielkości dobroci-Twéj, wejdę do domu-Twego, będę-uwielbiał, w świątyni, Swiętość-Twę, w-bojaźni-Twojéj.
Goet	(5:8) Ja zaś według wielkiej dobroci Twojej mogę wejść do domu Twego i przed świątynią Twoją świętą pokłonić się Tobie w bojaźni Twojej.
PsCylk	(5:8) A ja w wielkiéj łasce Twojéj, wstąpię do domu Twojego, ukorzę się w przybytku Twoim świętym, w bojaźni przed Tobą.
PsKrusz	(5:8) A ja w wielkości miłosierdzia Twego wnijdę do Domu Twego, w bojaźni Twej pokłonię się ku Świątyni Twojej.
PsAszk	(5:8) Lecz ja w mnogiej Twej łasce wejdę w Twój dom, ukorzę się ze czcią nizko ku pałacowi Twej Świętości.
PsSzer	(5:8) Lecz ja dzięki obfitej łasce Twojej mogę wejść do domu Twego, w bojaźni przed Tobą złożyć pokłon w stronę Twego świętego przybytku.
Tys1	(5:8) Ja zaś wejdę do domu Twojego, dzięki obfitej Twej łasce upadnę przed świętym przybytkiem Twoim w bojaźni Twojej,
Tys5	(5:8) Ja zaś dzięki obfitej Twej łasce wejdę do Twojego domu, upadnę przed świętym przybytkiem Twoim, przejęty Twoją bojaźnią.
Bryt	(5:8) Lecz ja dzięki obfitości łaski twojej wejdę do domu twego, Skłonię się ku świętemu przybytkowi twemu w bojaźni przed tobą.
Pozn	(5:8) Ja natomiast z wielkiej Twojej łaskawości śmiem przyjść do Twego Domu i oddać Ci pokłon przed Twoim świętym Przybytkiem, zdjęty bojaźnią przed Tobą.
WarPra	(5:8) Mnie jednak wolno wejść do Twego domu, bo jesteś dla mnie dobry nieskończenie. Upadnę przed Tobą w bojaźni prawdziwej przed Twoim świętym przybytkiem.
STB	(5:8) Ale ja, w Twojej wielkiej łasce wstąpię do Twego domu; w bojaźni przed Tobą się ukorzę w Twoim świętym Przybytku.
EIB	(5:8) Lecz ja przez hojność Twojej łaski wejdę do Twego domu, Pełen bojaźni wobec Ciebie w Twym świętym przybytku złożę hołd.

Ps 5,8

PsFlor	(5:9) Gospodnie, odprowadź mie w prawdzie twojej, prze moje wrogi uczyń ❬prostą❭ w obeźrzeniu twojem drogę moję.
PsPul	(5:9) Gospodnie, prowadź mie w prawdzie twojej, dla wrogow moich rzędzi przed obliczym twoim drogę moję.
Wuj1923	(5:9) Panie, prowadź mię w sprawiedliwości twojéj: dla nieprzyjaciół moich prostuj przed obliczem twojem drogę moję.
Gda1881	(5:9) Panie! prowadź mię w sprawiedliwości twojej dla nieprzyjaciół moich, a wyprostuj przed obliczem mojem drogę twoję.
Gda2017	Prowadź mnie, PANIE, w swojej sprawiedliwości ze względu na moich wrogów; wyprostuj przede mną twoją drogę.
PsBycz	(5:9) Panie, prowadź-mię w-sprawiedliwości-Twéj, z-powodu nieprzyjaciół-moich; sprostuj przedemną, drogę-Twoję.
Goet	(5:9) Panie! prowadź mię w sprawiedliwości Swojej dla nieprzyjaciół moich; wyrównaj przede mną drogę Twoją!
PsCylk	(5:9) Boże, prowadź mnie w sprawiedliwości Twojéj, wobec czyhających na mnie, utoruj przedemną drogę Twoję.
PsKrusz	(5:9) O Boże! prowadź mnie w swej sprawiedliwości z powodu mych nieprzyjaciół; wyprostuj swą drogę przed obliczem mojem.
PsAszk	(5:9) O Jehowo, kieruj mną w Twej sprawiedliwej miłości, ze względu na nieprzyjacioły me naprostuj Twą drogę przedemną.
PsSzer	(5:9) Panie, dzięki sprawiedliwości Swojej prowadź mnie z powodu wrogów moich, toruj przede mną drogę swoją!
Tys1	(5:9) o Panie. W sprawiedliwości swojej mnie prowadź na przekór mym wrogom; drogę Twoją przede mną wyrównaj.
Tys5	(5:9) O Panie, prowadź mnie w swej sprawiedliwości, na przekór mym wrogom, wyrównaj przede mną Twoją drogę!
Bryt	(5:9) Panie, prowadź mnie według sprawiedliwości swojej, Ze względu na wrogów moich Wyrównaj przede mną drogę twoją!
Pozn	(5:9) Prowadź mnie, Jahwe, w Twej sprawiedliwości ze względu na mych wrogów; wyrównaj przede mną swą drogę!
WarPra	(5:9) Prowadź mnie, Panie, drogami Twej sprawiedliwości, choć nie chcą tego wrogowie moi! Czyń prostą przede mną Twą drogę!
STB	(5:9) BOŻE, prowadź mnie w Twojej sprawiedliwości; wobec czyhających na mnie utoruj przede mną Twoją drogę.
EIB	(5:9) PANIE, proszę, prowadź mnie według swej własnej sprawiedliwości, Ze względu na mych wrogów Wygładź przede mną Twoją drogę.

Ps 5,9

PsFlor	(5:10) Bo nie w jich uściech prawdy, sierce jich prozne jest. (5:11a) Grob otworzony jest jich gardło, językmi swymi łżywie są czynili;
PsPul	(5:10) Bo nie jest w uściech jich prawda, sierce jich prozno jest. (5:11a) Grob otworzony jest jich gardło, języki swoimi zdradnie czynili;
Wuj1923	(5:10) Albowiem niemasz w uściech ich prawdy: serce ich jest marne: grób otwarty gardło ich, języki swymi zdradliwie poczynali.
Gda1881	(5:10) Bo niemasz nic szczerego w ustach ich; wnętrzności ich złośliwe, gardło ich jako grób otwarty, językiem swym pochlebiają.
Gda2017	Bo w ich ustach nie ma szczerości, ich wnętrze pełne przewrotności, ich gardło jest grobem otwartym, swoim językiem pochlebiają.
PsBycz	(5:10) Bo żadnéj niema, w-ustach-ich szczérości; wnętrzé-ich przewrotnością; grobem otwartym gardziel-ich; oni językiem-swym pochlébiają.
Goet	(5:10) Albowiem w ustach ich niema pewności; wnętrze ich jest zgubą; gardziel ich jako grób otwarty; językiem swoim schlebiają.
PsCylk	(5:10) Bo niemasz w ustach ich szczerości, ich wnętrze zgubą tchnące, grobem otwartym ich gardło, język swój wygładzili.
PsKrusz	(5:10) Niemasz w ustach ich prawości; serca ich - przewrotnością; wargi ich - grobem otwartym; językami swemi zdradliwie poczynać będą.
PsAszk	(5:10) Bo niemasz w uściech ich niczego, coby było pewne i stałe, ich wnętrze to splot pożądliwości, grób otwarty ich gardziel, choć gładkim czynią swój język.
PsSzer	(5:10) Nie ma bowiem w ich ustach prawdy, wnętrze ich pełne zepsucia, gardło ich otwartym grobem, schlebiają językiem swym.
Tys1	(5:10) Bo w ustach ich nie ma szczerości; zasadzki knuje ich serce; ich gardło jest grobem otwartym; językiem swoim schlebiają.
Tys5	(5:10) Bo w ustach ich nie ma szczerości, ich serce knuje zasadzki, ich gardło jest grobem otwartym, a język ich mówi pochlebstwa.
Bryt	(5:10) Nie ma bowiem w ustach ich szczerości, Wnętrze ich, to zguba! Otwartym grobem jest gardło ich! Językiem swym schlebiają.
Pozn	(5:10) Bo w ustach ich nie ma szczerości, a serce ich jest pełne przewrotności. Ich gardło to otwarty grób, a język jest im narzędziem obłudy.
WarPra	(5:10) Z ich ust nie wyjdzie słowo prawdy, bo ich wnętrze pełne nieprawości. Ich gardło – niczym grób otwarty, a język – zawsze skory do schlebiania.
STB	(5:10) Gdyż w ich ustach nie ma szczerości; ich wnętrze jest tchnące zgubą, grobem otwartym jest ich gardło, swój język wygładzili.
EIB	(5:10) W ich ustach bowiem brak szczerości, We wnętrzu - zepsucie. Ich gardło to otwarty grób, Język - skory do pochlebstw.

Ps 5,10

PsFlor	(5:11b) sędzi je, Boże. (5:12) Spadńcie od myśli swych; podług mnożstwa zgłob jich wyżeni je, bo rozdraźnili są ciebie, Gospodnie.
PsPul	(5:11b) sędzi je, Boże. (5:12) Swal je od myśli jich, podług mnostwa złości jich wypędź je, bo wezwroszyli ciebie, Gospodnie.
Wuj1923	(5:11) Osądź je, Boże! Niechaj upadną od myśli swoich: wedle mnóstwa niezbożności ich wypędź je; bo cię rozdraźnili, Panie.
Gda1881	(5:11) Spustosz ich, o Boże! Niech upadną od rad swoich; dla wielkości przestępstwa ich rozpędź ich, ponieważ są odpornymi tobie.
Gda2017	Spustosz ich, Boże! Niech upadną przez własne zamiary. Z powodu ich licznych występków odtrąć ich, ponieważ buntują się przeciwko tobie.
PsBycz	(5:11) Ukarz-ich, o Boże! niech-upadną od-zamiarów-swoich; za-mnogość przestępstw-ich, wypędź-ich; bo powstają przeciw-Tobie.
Goet	(5:11) Osądź ich, o, Boże! aby upadli przez własne zamachy; za mnóstwo występków ich odepchnij ich od Siebie, ponieważ sprzeciwiali się Tobie.
PsCylk	(5:11) Potęp ich Panie, niech upadną przez własne knowania, dla ogromu grzechów strąć ich, bo przekorni są Tobie.
PsKrusz	(5:11) Ukarz ich, o Panie! Niechaj upadną od własnych zamysłów; odrzuć ich według wielości ich występków, ponieważ buntowali się przeciwko Tobie.
PsAszk	(5:11) Uznaj ich winnymi, o Boże, niechajby ich nie ustrzegły od upadku ich przemyślne rady, strąć ich w bagno własnych ich przestępstw, gdyż przeciw Tobie się sierdzą.
PsSzer	(5:11) Osądź ich, Boże, niech upadną z powodu swych knowań! Odtrąć ich, ze względu na ogrom ich win, bo zbuntowali się przeciwko Tobie!
Tys1	(5:11) Ukarz ich, Boże, niechaj zamiarów swoich nie dopną; dla wielu zbrodni ich wygnaj, buntują się bowiem przeciwko Tobie.
Tys5	(5:11) Ukarz ich, Boże, niech staną się ofiarą własnych knowań; wygnaj ich z powodu licznych ich zbrodni, buntują się bowiem przeciwko Tobie.
Bryt	(5:11) Ukarz ich, Boże, Niech padną przez własne knowania. Z powodu licznych przestępstw odtrąć ich, Gdyż zbuntowali się przeciwko tobie.
Pozn	(5:11) Nie daruj im ich winy, Boże, niech ich własne knowania będą im przyczyną upadku. Odtrąć ich z powodu licznych ich zbrodni, wszak zbuntowali się przeciwko Tobie!
WarPra	(5:11) O Panie, spraw, by ponieśli karę i by ich zgubiły ich własne knowania. Odtrąć ich od siebie z powodu ich zbrodni, za to, że podnoszą przeciw Tobie głowy.
STB	(5:11) Potęp ich Panie, niech upadną przez własne knowania; strąć ich z powodu ogromu grzechów, bowiem są Ci przekorni.
EIB	(5:11) Spraw, niech zapłacą za to, Boże, Niech padną przez swe własne plany. Rozpędź ich za ten ogrom przestępstw, Gdyż przeciw Tobie wszczęli bunt.

Ps 5,11

PsFlor	(5:13) I wiesielić sie będą wszytcy, jiż imają nadzieję w tobie, na wieki wiesielić sie będą i przebywać będziesz w nich. (5:14a) I sławić sie będą wszystcy, jiż miłują imię twoje;
PsPul	(5:13) I daj sie wiesielić wszystkim, jiż w tobie nadzieję mają, na wieki radować sie będą i przebywać będziesz w nich. (5:14a) Wielbić sie będą w tobie wszystcy, jiż miłują imię twoje;
Wuj1923	(5:12) I niech się rozweselą wszyscy, którzy nadzieję mają w tobie: na wieki radować się będą, i będziesz mieszkał w nich: i będą się chlubić w tobie wszyscy, którzy miłują imię twoje.
Gda1881	(5:12) A niechaj się rozweselą wszyscy, co ufają w tobie; na wieki niech wykrzykują, gdyż ich ty szczycić będziesz, i rozradują się w tobie, którzy miłują imię twoje.
Gda2017	Lecz niech się radują wszyscy, którzy tobie ufają; niech zawsze wykrzykują z radości, bo ty będziesz ich osłaniał. Niech rozradują się w tobie ci, którzy miłują twoje imię.
PsBycz	(5:12) A-niech-cieszą-się wszyscy, ufający w-Tobie; na-wieki niech-śpiéwają; więc-miéj-opiekę nad-nimi i-niech-radują-się w-Tobie, miłujący Jmię-Twojé.
Goet	(5:12) Wtedy rozradują się wszyscy, którzy ufają Tobie; na wieki wykrzykiwać będą z radości, gdyż Ty ich ochraniasz; weselić się będą z Ciebie ci, którzy miłują imię Twoje.
PsCylk	(5:12) A niech cieszą się wszyscy, co uciekają się do Ciebie, i wiecznie się radują, gdyż otaczasz ich opieką Swą, i weselą się w Tobie, którzy umiłowali imię Twoje.
PsKrusz	(5:12) A niechaj radują się wszyscy ufający Tobie, niechaj cieszą się na wieki, ponieważ ich bronisz, i niechaj radują się w Tobie, którzy kochają imię Twoje,
PsAszk	(5:12) A niech się radują ci, co w Tobie szukają schronienia, niechaj śpiewem rozbrzmiewają na wieki, - Ty zasię rozpostrzesz nad nim Twą pieczę i weselić się będą w Tobie ci, co miłują Twą istotę, -
PsSzer	(5:12) Lecz niech radują się wszyscy ufający Tobie, niech się na wieki weselą, ochraniaj ich, niech się weselą z Ciebie, którzy miłują imię Twoje!
Tys1	(5:12) A niechaj cieszą się wszyscy, którzy do Ciebie się uciekają, na zawsze niech się weselą. Osłaniaj ich, niech cieszą się Tobą ci, którzy Twe imię miłują.
Tys5	(5:12) A wszyscy, którzy się do Ciebie uciekają, niech się cieszą, niech się weselą na zawsze! Osłaniaj ich, niech cieszą się Tobą ci, którzy imię Twe miłują.
Bryt	(5:12) Lecz rozradują się wszyscy, którzy tobie ufają, Będą się głośno weselić na wieki; Ty będziesz ich osłaniać, a ci, którzy miłują imię twoje, będą się radować tobą.
Pozn	(5:12) Wszyscy natomiast, którzy u Ciebie szukają obrony, niech się radują i niech się zawsze weselą; niechaj ci znajdą radość w Tobie, którzy miłują Imię Twoje.
WarPra	(5:12) Niech zaś radują się wszyscy, co Tobie ufają, niech nie ustaje ich radość. Strzeż wszystkich, co kochają Twe Imię, Aby zawsze mogli Cię sławić:
STB	(5:12) A niech się cieszą wszyscy, którzy się uciekają do Ciebie i wiecznie się radują, gdyż otaczasz ich Swą opieką; niech się w Tobie weselą ci, którzy umiłowali Twe Imię.
EIB	(5:12) Lecz ci, co Tobie zaufali, cieszyć się będą nieprzerwanie. Ich radość swymi odgłosami pobrzmiewać będzie całe wieki! Ty im zapewnisz swą ochronę, A oni, w Twoim imieniu rozkochani, Będą się wciąż radować w Tobie.

Ps 5,12

PsFlor	(5:14b) bo ty pożegnasz prawemu. (5:15) Gospodnie, jako szczytem dobrej wolej twojej koronował jeś nas.
PsPul	(5:14b) bo ty przeżegnasz sprawiedliwemu. (5:15) Gospodnie, jako szczytem dobrej wolej twojej koronował jeś nas.
Wuj1923	(5:13) Albowiem ty będziesz błogosławił sprawiedliwemu: Panie, jako tarczą dobréj woli twéj obtoczyłeś nas.
Gda1881	(5:13) Albowiem ty, Panie! sprawiedliwemu błogosławić będziesz, a zastawisz go, jako tarczą, dobrotliwością twoją.
Gda2017	Ty bowiem, PANIE, będziesz błogosławił sprawiedliwego, osłonisz go dobrocią jak tarczą.
PsBycz	(5:13) Bo Ty pobłogosławisz sprawiedliwego, o Panie! Ty, jak-tarczą, łaskawością otoczysz-go.
Goet	(5:13) Albowiem Ty, Panie! błogosławisz sprawiedliwego; zasłaniasz go łaskawością swoją jak tarczą.
PsCylk	(5:13) Bo błogosławisz sprawiedliwemu o Boże, gdyby tarczą, łaską go wieńczysz.
PsKrusz	(5:13) ponieważ błogosławić będziesz sprawiedliwemu. O Boże! jako tarczą szczęściem go otoczysz.
PsAszk	(5:13) Bo Ty błogosławisz sprawiedliwemu, Jehowo, i upodobaniem niby tarczą go wieńczysz dookoła.
PsSzer	(5:13) Bo Ty, Panie, błogosławisz sprawiedliwemu, osłaniasz go łaską jakby tarczą.
Tys1	(5:13) Bo Ty, o Panie, sprawiedliwemu dasz błogosławieństwo: jak tarczą otoczysz go łaską.
Tys5	(5:13) Bo Ty, Panie, będziesz błogosławił sprawiedliwemu, otoczysz go łaską jak tarczą.
Bryt	(5:13) Bo Ty, Panie, błogosławisz sprawiedliwego, Osłaniasz go życzliwością jakby tarczą.
Pozn	(5:13) Bo Ty, o Jahwe, błogosławieństwem darzysz sprawiedliwego, niby tarczą otaczasz go łaskawością swoją.
WarPra	(5:13) Bo prawego błogosławisz, Panie, i jak tarczą osłaniasz go swą łaską.
STB	(5:13) Ponieważ błogosławisz sprawiedliwemu, WIEKUISTY, wieńczysz go łaską, jakby tarczą.
EIB	(5:13) Bo Ty, PANIE, zapewniasz pomyślność sprawiedliwemu, Twoja życzliwość osłania go jak tarcza.

Psalm 6

Ps 6,1

PsFlor	Gospodnie, w twojem rosierdziu nie swarz mie ani w twojem gniewie kaźni mie.
PsPul	Psalm Dawidow. (6:1) Gospodnie, nie w twoim rosierdziu swarz mię ani w twoim gniewie kaźni mie.
Wuj1923	(6:1) Na koniec w pieśniach, Psalm Dawidowi na oktawę. (6:2) Panie, nie w zapalczywości twéj strofuj mię, ani w gniewie twoim karz mię.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot i Seminit psalm Dawidowy. (6:2) Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Neginot i Seminit. Psalm Dawida. PANIE, nie karć mnie w swoim gniewie i nie karz mnie w swojej zapalczywości.
PsBycz	(6:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania na narzędziach ośmiu-strunowych, Psalm Dawida. (6:2) Panie, nie w-gniéwie-Twym, obwiniaj-mię, i-nie, w-zapalczywości-Twéj, karć-mię.
Goet	(6:1) PRZEWODNIKOWI śpiewu. Gra na ośmiostrunnym instrumencie, Psalm Dawida. (6:2) Panie, nie karz mnie w gniewie Swym, i nie smagaj mnie w zapalczywości Swej.
PsCylk	(6:1) Przewodnikowi chóru, przy towarzyszeniu instrumentów smyczkowych, na ośm głosów. Psalm Dawida. (6:2) Boże, nie w gniewie Twoim napominaj mnie, nie w uniesieniu Twojém karć mnie.
PsKrusz	(6:1) Przełożonemu chóru na instrumenty strunowe. Na oktawę. Psalm Dawida. (6:2) O Boże! w popędliwości swej nie strofuj mnie, i w gniewie swoim nie karz mnie.
PsAszk	(6:1) Dyrygentami muzycznemu (nad melodjami) na ósemce. - Śpiew Dawidowy. (6:2) Jehowo, nie gniewem Twym chciej mnie pouczać, ani strofować mię Twą zapalczywością, -
PsSzer	(6:1) Kierownikowi chóru z grą na strunach, na oktawę. Psalm Dawida. (6:2) Panie, nie karz mnie w gniewie swoim i nie karć mnie w zapalczywości swojej!
Tys1	(6:1) Kierownikowi chóru. Na lutnię. Na oktawę. Psalm. Dawidowy. (6:2) Nie karć mnie, Panie, w Twym gniewie, i nie karz mnie w Twej zapalczywości.
Tys5	(6:1) Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Na oktawę. Psalm. Dawidowy. (6:2) Nie karć mnie, Panie, w swym gniewie i nie karz w swej zapalczywości.
Bryt	(6:1) Przewodnikowi chóru, z grą na strunach, na oktawę. Psalm Dawidowy. (6:2) Panie, nie karć mnie w gniewie swoimI w zapalczywości swojej nie karz mnie!
Pozn	(6:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: na instrumenty strunowe; w oktawie; Psalm Dawida. (6:2) Nie karz mnie, Jahwe, w swym gniewie, nie strofuj mnie w uniesieniu!
WarPra	(6:1) Dla kierującego chórem – na instrument strunowy w oktawie. Psalm Dawida. (6:2) O Panie, racz mnie nie karać w swoim gniewie i nie karć mnie w Twej zapalczywości!
STB	(6:1) Przewodnikowi chóru; na osiem głosów, w towarzystwie instrumentów smyczkowych. Psalm Dawida. (6:2) WIEKUISTY, nie napominaj mnie w Swym gniewie, nie karć mnie w Twoim uniesieniu.
EIB	(6:1) Dla prowadzącego chór. Do śpiewu przy wtórze instrumentów strunowych, na oktawę. Psalm Dawida. (6:2) PANIE, nie karć mnie w swoim gniewie Ani nie pouczaj w swojej porywczości!

Ps 6,2

PsFlor	Smiłuj sie nade mną, Gospodnie, bo niemocen jeśm, uzdrow mie, Gospodnie, bo zamącony są wszytki kości moje
PsPul	Smiłuj sie nade mną, Gospodnie, bo niemocen jeśm, uzdrow mie, Gospodnie, bo zamącony są wszystki kości moje
Wuj1923	(6:3) Zmiłuj się nademną, Panie; bomci chory: uzdrów mię, Panie; boć strwożone są kości moje.
Gda1881	(6:3) Zmiłuj się nademną, Panie! bomci mdły; uzdrów mię, Panie! boć się strwożyły kości moje,
Gda2017	Zmiłuj się nade mną, PANIE, bo jestem słaby; uzdrów mnie, PANIE, bo moje kości drżą;
PsBycz	(6:3) Zmiłuj-się-nademną, Panie; bom wycienczon ja; uzdrów-mię, Panie; bo przerażone-są kości-moje.
Goet	(6:3) Zmiłuj się nade mną, Panie! bo jestem mdły. Uzdrów mię, Panie, bo się strwożyły kości moje!
PsCylk	(6:3) Zmiłuj się nademną o Boże, bo zawiędnę, ulecz mnie, bo strętwiały członki moje.
PsKrusz	(6:3) Zmiłuj się, nademną, Boże, bom mdły, uzdrów mnie, Boże, ponieważ zatrwożyły się kości moje;
PsAszk	(6:3) Zmiłuj się nademną, gdyż jam nieszczęśliwy, uzdrów mnie, gdyż porażone są kości moje.
PsSzer	(6:3) Zmiłuj się nade mną, Panie, bom słaby; uzdrów mnie, Panie, bo zatrwożone jest ciało moje!
Tys1	(6:3) Zmiłuj się nade mną, Panie, bom słaby; ulecz mnie, Panie, bo kości moje strwożone,
Tys5	(6:3) Zmiłuj się nade mną, Panie, bom słaby; ulecz mnie, Panie, bo drżą kości moje
Bryt	(6:3) Zmiłuj się nade mną, Panie, bom jest słaby; Uzdrów mnie, Panie, bo strwożyły się kości moje!
Pozn	(6:3) Zlituj się nade mną, Jahwe, bom zdjęty niemocą; uzdrów mnie, o Jahwe, bo osłabły członki moje!
WarPra	(6:3) Okaż mi, Panie, Twoje miłosierdzie, bom chwiejny, ratuj mnie, bo słabną moje kości.
STB	(6:3) Zmiłuj się nade mną, BOŻE, bo uwiędnę; ulecz mnie, ponieważ zdrętwiały moje członki.
EIB	(6:3) Zmiłuj się nade mną, PANIE, gdyż odeszły mnie siły, Uzdrów, bo do szpiku przenika mnie trwoga.

Ps 6,3

PsFlor	i dusza moja zamącona jest barzo. Ale ty, Gospodnie, dokąd?
PsPul	❬i❭ dusza moja zamącona jest barzo. A ty, Gospodnie, dokąd?
Wuj1923	(6:4) I dusza moja strwożona jest bardzo: ale ty, Panie, pókiż?
Gda1881	(6:4) I dusza moja bardzo jest zatrwożona; ale ty, Panie! pokądże?
Gda2017	I moja dusza bardzo się zatrwożyła; lecz ty, PANIE, jak długo jeszcze?
PsBycz	(6:4) Nawet-dusza-moja, zmięszaną bardzo; a-Ty, o-Panie! do pokądże?
Goet	(6:4) I dusza moja bardzo jest zatrwożona. A Ty, Panie, dopóki...?
PsCylk	(6:4) A dusza moja strwożona wielce, a Ty o Boże dopókiż jeszcze?
PsKrusz	(6:4) i dusza moja bardzo się zatrwożyła, a Ty, Boże, dokądże karać będziesz?
PsAszk	(6:4) I dusza ma przerażona wielce, a Ty, o Jehowo, dopokąd?
PsSzer	(6:4) I dusza moja jest bardzo zatrwożona. A Ty, Panie, dopokąd...?
Tys1	(6:4) i dusza moja wielce jest strwożona; lecz Ty, o Panie, dokądże jeszcze...?
Tys5	(6:4) i duszę moją ogarnia wielka trwoga; lecz Ty, o Panie, jakże długo jeszcze...?
Bryt	(6:4) I dusza moja bardzo się zatrwożyła. A Ty, Panie, jak długo...?
Pozn	(6:4) A nadto duszę moją ogarnął straszliwy niepokój! Ty zaś, o Jahwe - dokądże jeszcze...?
WarPra	(6:4) Jestem głęboko przygnębiony na duszy, jak długo jeszcze będziesz zwlekał, Panie?
STB	(6:4) Zaś ma dusza jest wielce zatrwożona; zatem Ty, o PANIE, dopóki jeszcze będziesz zagniewany?
EIB	(6:4) Na mą duszę spadło przerażenie, A Ty, PANIE - jak długo jeszcze...?

Ps 6,4

PsFlor	Obroci sie, Gospodnie, i wytargni duszę moję, zbawiona mie uczyń prze miłosierdzie twoje.
PsPul	Obroci sie, Gospodnie, i wytargni duszę moję, zbawiona mie uczyń dla miłosierdzia twego.
Wuj1923	(6:5) Nawróć się, Panie, a wyrwij duszę moje: zbaw mię dla miłosierdzia twego.
Gda1881	(6:5) Nawróć się, Panie! wyrwij duszę moję; wybaw mię dla miłosierdzia twego;
Gda2017	Zawróć, PANIE, ocal moją duszę; wybaw mnie ze względu na twe miłosierdzie.
PsBycz	(6:5) Obróć-się, Panie; wyzwól duszę-moję; ocal-mię, przez dobroć-Twoję.
Goet	(6:5) Wróć się, Panie! uwolnij duszę moją, wybaw mię dla dobroci Twojej.
PsCylk	(6:5) Zwróć się Boże, wyswobódź duszę moję, dopomóż mi przez litość Twoję.
PsKrusz	(6:5) Nawróć się, Boże, wyrwij duszę moją, zbaw mnie według miłosierdzia Twego.
PsAszk	(6:5) Wróć się, o Jehowo, oswobódź mą duszę i wy-baw mnie dla Twego niezmierzonego miłosierdzia.
PsSzer	(6:5) Zwróć się, Panie, ratuj duszę moją, zbaw mnie dzięki łasce swojej!
Tys1	(6:5) Powróć, o Panie, wyrwij moją duszę, przez miłosierdzie Twoje mnie wybaw,
Tys5	(6:5) Powróć, o Panie, ocal moją duszę, wybaw mnie przez Twoje miłosierdzie,
Bryt	(6:5) Odwróć się, Panie, ratuj duszę moją, Zbaw mnie przez łaskę swoją!
Pozn	(6:5) Zważ [na mnie], Jahwe, ratuj moje życie, wspomóż mnie, pomny na swe miłosierdzie!
WarPra	(6:5) O Panie, obróć się ku mnie i okaż mi pomoc, w Twoim miłosierdziu pośpiesz mi na ratunek!
STB	(6:5) Zwróć się, BOŻE, wyswobodź moją duszę, dopomóż mi przez Twą litość.
EIB	(6:5) Zawróć, PANIE! Uratuj mi życie, Wybaw mnie dzięki swej łasce!

Ps 6,5

PsFlor	Bo nie jest we śmierci, jenże by ciebie pomniał, ale w piekle kto sie będzie kajać ❬tobie❭?
PsPul	Bo nie jest we śmierci, jen by ciebie wspomienął, ale i w piekle kto ciebie będzie wyznawał i kajać sie tobie?
Wuj1923	(6:6) Albowiem w śmierci niemasz, ktoby na cię pamiętał: a w piekle, ktoć wyznawać będzie?
Gda1881	(6:6) Albowiem w śmierci niemasz pamiątki o tobie, a w grobie któż cie wyznawać będzie?
Gda2017	W śmierci bowiem nie ma pamięci o tobie, a w grobie któż cię będzie wysławiać?
PsBycz	(6:6) Bo nie-ma, w-śmierci, pamięci-o-Tobie; w-grobie, któż będzie-składał-dzięki Tobie?
Goet	(6:6) Albowiem w śmierci nie pamięta się o Tobie; a w otchłani któż Cię wielbić będzie?
PsCylk	(6:6) Bo nie w śmierci pamięć o Tobie; w grobie któż wielbi Cię.
PsKrusz	(6:6) Niemasz przecie w śmierci pamięci o Tobie, a w otchłani któż wyznawać Ci będzie?
PsAszk	(6:6) Bo niemasz w śmierci wspominania Twego, a w przepaści wieczystej któżby Cię mógł sławić?
PsSzer	(6:6) Bo w śmierci nikt nie pamięta o Tobie, a w krainie umarłych któż będzie Cię wysławiał?
Tys1	(6:6) bo nikt z umarłych nie wspomni o Tobie: w krainie zmarłych któż Cię wychwala?
Tys5	(6:6) bo nikt po śmierci nie wspomni o Tobie, któż Cię wychwala w Szeolu?
Bryt	(6:6) Bo po śmierci nie pamięta się o tobie, A w krainie umarłych któż cię wysławiać będzie?
Pozn	(6:6) Po śmierci nikt Cię przecież nie wspomina, któż miałby Cię sławić w Szeolu?
WarPra	(6:6) Bo żaden spośród zmarłych nie myśli o Tobie i nikt nie będzie Cię wielbił w zaświatach.
STB	(6:6) Gdyż nie w śmierci jest pamięć o Tobie; któż Cię wielbi w Krainie Umarłych?
EIB	(6:6) Bo po śmierci - któż o Tobie pamięta? Kto Cię będzie sławił z głębin świata zmarłych?

Ps 6,6

PsFlor	Usiłował jeśm w mojem płaczu; myć [sie] będę po wszytki nocy łoże moje, se słzami mojimi łoże moje smoczę.
PsPul	Robotowałeśm we wzdychaniu moim; omywać będę przez kolżdą noc łoże moje, słzami moimi posłanie moje zmoczę.
Wuj1923	(6:7) Pracowałem w płaczu moim: będę omywał na każdą noc łóżko moje: łzami mojemi będę polewał pościel swoję.
Gda1881	(6:7) Spracowałem się od wzdychania mego; opływa na każdą noc pościel moja, a łoże moje mokre jest od łez.
Gda2017	Zmęczyłem się moim wzdychaniem, co noc zalewam łzami moje posłanie, moje łoże jest mokre od płaczu.
PsBycz	(6:7) Zmordowałem-się od-wzdychania-mego; obléwam, w każdéj nocy, łóżko-mojé; łzami-mojemi, łóżé-me skrapiam.
Goet	(6:7) Wyczerpany jestem wzdychaniem mojem, zraszam co noc pościel moją, a łoże moje mokre jest od łez.
PsCylk	(6:7) Zmożony jestem łkaniem, skrapiam co noc me posłanie, łzami łoże moje zalewam.
PsKrusz	(6:7) Umęczyłem się od wzdychania mego; opływa co noc łoże moje - od łez moich mokra pościel moja.
PsAszk	(6:7) Zmożony jestem od samego wzdychania, roszę łoże me noc całą, łzami pościel mą stapiam,
PsSzer	(6:7) Umęczyłem się wzdychaniem swoim, co noc skrapiam posłanie swoje, łzą zlewam łoże swoje.
Tys1	(6:7) Zmęczyłem się moim jękiem, płaczem oblewam co noc moje łoże, posłanie moje skrapiam łzami.
Tys5	(6:7) Zmęczyłem się moim jękiem, płaczem obmywam co noc moje łoże, posłanie moje skrapiam łzami.
Bryt	(6:7) Zmęczyłem się wzdychaniem moim, Każdej nocy zraszam posłanie moje, Łzami oblewam łoże moje.
Pozn	(6:7) Omdlewam w moich jękach, co noc zlewam łzami swoje łoże, zraszam nimi posłanie.
WarPra	(6:7) Nie mam już sił, żeby wzdychać, łez strumieniem co noc oblewam me łoże, łzy spływają po moim posłaniu.
STB	(6:7) Jestem zmożony łkaniem, co noc skrapiam moje posłanie i me łoże zalewam łzami.
EIB	(6:7) Zmęczył mnie ciągły smutek, Co noc na posłaniu płaczę, Pościel mokra od łez.

Ps 6,7

PsFlor	Zamąciło sie jest od rosierdzia oko moje, postarzał jeśm sie miedzy wszemi nieprzyjacioły mojimi.
PsPul	Zamąciło się od rosierdzia oko moje, postarzałeśm sie miedzy wszemi nieprzyjacioły moimi.
Wuj1923	(6:8) Strwożyło się od zapalczywości oko moje: zstarzałem się między wszystkimi nieprzyjacioły mymi.
Gda1881	(6:8) Zaćmiło się dla gniewu oko moje, a zstarzała się twarz moja dla wszystkich nieprzyjaciół moich.
Gda2017	Moje oko zaćmiło się od smutku, zestarzało się z powodu wszystkich moich wrogów.
PsBycz	(6:8) Wynędzniało od-smulku, obliczé-mojé; zestarzało-się, między-wszemi nieprzyjaciołmi-moimi.
Goet	(6:8) Zaćmiło się ze zgryzoty oko moje: zestarzałem się wśród wszystkich gnębicieli moich.
PsCylk	(6:8) Zamroczyło się od strapienia oko moje, zgrzybiało przez tylu gnębiących mnie.
PsKrusz	(6:8) Zaćmiło się dla gniewu oko moje; zestarzałem się z powodu wszystkich nieprzyjaciół moich.
PsAszk	(6:8) Oko me zamglone ze zgryzoty, zaszło od widoku wszystkich mych gnębicieli.
PsSzer	(6:8) Oko moje zmętniało od zgryzoty, postarzało się z powodu wszystkich mych wrogów.
Tys1	(6:8) Od smutku oko moje mgłą zachodzi, starzeję się z powodu wszystkich mych wrogów.
Tys5	(6:8) Od smutku oko moje mgłą zachodzi, starzeje się z powodu wszystkich mych wrogów.
Bryt	(6:8) Zamroczyło się zgryzotą oko moje, Postarzało się z powodu wszystkich wrogów moich.
Pozn	(6:8) Oko moje zmętniało z utrapienia, zestarzałem się pośród wszystkich moich wrogów.
WarPra	(6:8) Oczy wyblakły mi już od płaczu, a wrogowie sprawili, żem się bardzo postarzał.
STB	(6:8) Od strapienia zamroczyło się moje oko, zestarzało się przez moich dręczycieli.
EIB	(6:8) Zgryzota przyćmiła mi wzrok, Osłabł z powodu mych wrogów.

Ps 6,8

PsFlor	Odstępcie ode mnie wszytcy, jiż czynicie lichotę, bo wysłuszał Gospodzin głosa płaczu mego.
PsPul	Odstępcie ode mnie wszycy, co czynicie złość, bo wysłuchał Gospodzin głos płaczu mego.
Wuj1923	(6:9) Odstąpcie odemnie wszyscy, którzy nieprawość czynicie; albowiem wysłuchał Pan głos płaczu mojego.
Gda1881	(6:9) Odstąpcie odemnie wszyscy, krórzy czynicie nieprawość; albowiem Pan usłyszał głos płaczu mojego.
Gda2017	Odstąpcie ode mnie, wszyscy czyniący nieprawość, bo PAN usłyszał głos mego płaczu.
PsBycz	(6:9) Odstąpcie odemnie, wszyscy sprawcy złego; bo usłyszał Pan głos płaczu-mojego.
Goet	(6:9) Odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy popełniacie przestępstwo, albowiem usłyszał Pan głośny płacz mój.
PsCylk	(6:9) Odstąpcie odemnie wszyscy złoczyńcy, gdyż wysłuchał Bóg głos płaczu mego.
PsKrusz	(6:9) Odejdźcie odemnie wszyscy czyniący nieprawość, ponieważ wysłuchał Bóg głosu narzekania mego.
PsAszk	(6:9) Precz, odstąpcie mnie wszyscy niegodziwcy, gdyż oto wysłuchał Jehowa głosu mego płakania,
PsSzer	(6:9) Precz ode mnie wszyscy niegodziwi, Pan usłyszał głos płaczu mego!
Tys1	(6:9) Odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy zło czynicie, bo Pan usłyszał głos mojego płaczu;
Tys5	(6:9) Odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy zło czynicie, bo Pan usłyszał głośny mój płacz;
Bryt	(6:9) Odstąpcie ode mnie wszyscy czyniący nieprawość, Gdyż Pan usłyszał głos płaczu mojego.
Pozn	(6:9) Precz ode mnie, wszyscy nikczemnicy, bo Jahwe usłyszał głośny mój płacz!
WarPra	(6:9) Odstąpcie ode mnie, wszyscy bezbożnicy, bo dotarł do Pana głos płaczu mojego.
STB	(6:9) Odstąpcie ode mnie wszyscy, co czynicie nieprawość, gdyż BÓG wysłuchał głos mojego płaczu.
EIB	(6:9) Odstąpcie ode mnie, wszyscy czyniący nieprawość! PAN usłyszał mój płacz!

Ps 6,9

PsFlor	Wysłuszał Gospodzin prośbę moję, Gospodzin modlitwę moję przyjął.
PsPul	Wysłuchał Gospodzin prośbę moję, Gospodzin modlitwę moję przyjął.
Wuj1923	(6:10) Wysłuchał Pan prośbę moję: Pan modlitwę moję przyjął.
Gda1881	(6:10) Usłyszał Pan prośbę moję; Pan modlitwę moję przyjął.
Gda2017	Usłyszał PAN moją prośbę, PAN przyjął moją modlitwę.
PsBycz	(6:10) Usłyszał Pan błaganié-mé; Pan, modlitwę-mę, przyjął.
Goet	(6:10) Pan wysłuchał błaganie moje, modlitwę moją Pan przyjął.
PsCylk	(6:10) Wysłuchał Bóg błaganie moje; Bóg modlitwę mą przyjął.
PsKrusz	(6:10) Wysłuchał Bóg prośbę moją, przyjął Bóg modlitwę moją.
PsAszk	(6:10) Wysłuchał Jehowa mej prośby błagalnej, Jehowa modlitwę mą przyjmie.
PsSzer	(6:10) Wysłuchał Pan błagania mojego, Pan przyjął modlitwę moją.
Tys1	(6:10) Pan usłyszał moje błaganie, modlitwę moją Pan przyjął.
Tys5	(6:10) Pan usłyszał moje błaganie, Pan przyjął moją modlitwę.
Bryt	(6:10) Wysłuchał Pan błaganie moje, Przyjął Pan modlitwę moją.
Pozn	(6:10) Jahwe usłyszał moje błaganie, Jahwe przyjmie moją modlitwę!
WarPra	(6:10) Wysłuchał Pan mojego błagania, Pan raczył przyjąć moje prośby.
STB	(6:10) WIEKUISTY wysłuchał moje błagania, BÓG przyjął moją modlitwę.
EIB	(6:10) On wysłuchał błagania, Przyjmie mą modlitwę!

Ps 6,10

PsFlor	Zapalajcie sie i zamąceni bądźcie silno wszystcy nieprzyjaciele moji, obroceni i zapłonęli bądźcie barzo rychło.
PsPul	Zasromajcie sie i zamąceni bądźcie silno wszytcy nieprzyjaciele moji, obroceni i zasromani bądźcie barzo rychło. Sła❬wa...❭
Wuj1923	(6:11) Niech się zawstydzą i wielce zatrwożą wszyscy nieprzyjaciele moi: niech się nawrócą i zawstydzą bardzo prędko.
Gda1881	(6:11) Niech się zawstydzą i bardzo zatrwożą wszyscy nieprzyjaciele moi; niech tył podadzą, a niech prędko pohańbieni będą.
Gda2017	Niech się zawstydzą i bardzo zatrwożą wszyscy moi wrogowie, niech uciekną i będą pohańbieni w jednej chwili.
PsBycz	(6:11) Niech-zarumienią-się, i-niech-przerażą-się mocno, wszyscy nieprzyjaciele-moi; niech-odwrócą-się, niech-zawstydzą-się nagle.
Goet	(6:11) Zawstydzeni będą i bardzo się zatrwożą wszyscy wrogowie moi; zawrócą i nagle będą zawstydzeni.
PsCylk	(6:11) Zawstydzeni i zatrwożeni wielce wszystkie wrogi moje, pierzchają shańbieni w jednéj chwili.
PsKrusz	(6:11) Niech się zawstydzą i bardzo zatrwożą wszyscy nieprzyjaciele moi, niechaj się nawrócą i pohańbieni będą.
PsAszk	(6:11) Zawstydzeni będą i wielce przerażeni wszyscy moi wrogowie, zawrócą a wstyd ich ogarnie w oka mgnieniu.
PsSzer	(6:11) Niech zawstydzą i zatrwożą się bardzo wszyscy nieprzyjaciele moi, niech zawrócą szybko ze wstydem!
Tys1	(6:11) Niech się zawstydzą i bardzo zatrwożą wszyscy moi wrogowie, niech się zawstydzą i prędko odstąpią.
Tys5	(6:11) Niech się wszyscy moi wrogowie zawstydzą i bardzo zatrwożą, niech odstąpią i niech się zaraz zawstydzą!
Bryt	(6:11) Bardzo się zawstydzą i zatrwożą wszyscy wrogowie moi! Zawrócą i zawstydzą się w tej chwili!
Pozn	(6:11) Niech się zawstydzą i zatrwożą wielce wszyscy moi przeciwnicy, niech zawstydzeni oddalą się spiesznie!
WarPra	(6:11) Wstyd i zgroza ogarnie mych wrogów, bo muszą ustąpić i czeka ich poniżenie.
STB	(6:11) Oto wszyscy moi wrogowie są wielce zawstydzeni i zatrwożeni; zhańbieni pierzchają w jednej chwili.
EIB	(6:11) Moich wrogów ogarnie rozczarowanie i groza; Będą musieli zawrócić, zaskoczy ich wstyd!

Psalm 7

Ps 7,1

PsFlor	Gospodnie Boże moj, w tobie jeśm imiał nadzieję; zbawiona mie uczyń ode wszech, cso mie nienaźrzą, i wyba❬w❭i mie,
PsPul	Psalm Dawidow, jen śpiewał Bogu Chusy, to jest za wzjawienie wysokiego milczenia syna Jemini. (7:1) Gospodnie Boże moj, w tobie jeśm imiał nadzieję; zbaw mie ze wszech prześladujących mię i uchowaj mie,
Wuj1923	(7:1) Psalm Dawidów, który śpiewał Panu za słowa Chusy, syna Jemini. (7:2) Panie, Boże mój! w tobiem nadzieję położył: wybaw mię od wszystkich prześladowców moich, i wyzwól mię:
Gda1881	Syggajon Dawidowe, które śpiewał Panu dla słów Chusy, syna Jemini. (7:2) Panie, Boże mój! w tobie ufam; wybawże mię od wszystkich prześladowców moich, i wyzwól mię;
Gda2017	Syggajon Dawida, które śpiewał PANU z powodu słów Kusza Beniaminity. PANIE, mój Boże, tobie ufam, wybaw mnie od wszystkich moich prześladowców i ocal mnie;
PsBycz	(7:1) Pieśń Dawida, którą śpiéwał Panu, z powodu mowy Murzyna Ben-Jeminita. (7:2) O Panie, Boże-mój! do-Ciebie uciekam-się; wybaw-mię od-wszech prześladowców-moich, i-oswobódź-mię.
Goet	(7:1) TREN Dawida, który śpiewał Panu z powodu słów Chusa, syna Benjamina. (7:2) Panie, Boże mój! w Tobie pokładam nadzieję; wybaw mnie od wszystkich prześladowców moich i wyzwól mię:
PsCylk	(7:1) Pieśń Dawida, którą zaśpiewał Bogu z powodu Kusza Benjaminity. (7:2) Boże Panie mój, w Tobie szukam obrony, ocal mnie od wszystkich prześladowców, i wyzwól mnie.
PsKrusz	(7:1) Pieśń Dawida, którą śpiewał Bogu dla słów Chuzy, syna Jemini. (7:2) Panie, Boże mój, w Tobiem zaufał, wybaw mnie od wszystkich prześladowców moich i uwolnij mnie.
PsAszk	(7:1) Upojne pienie Dawidowe, które śpiewał Jehowie z powodu słów Kusza, Jemenity, (7:2) Jehowo, Boże mój do Ciebie się chronię, wybaw mnie od wszystkich mych prześladowców i ocal mię!
PsSzer	(7:1) Pieśń Dawida, którą śpiewał Panu z powodu Benjaminity Kusza. (7:2) Panie, Boże mój, Tobie ufam, wybaw mnie od wszystkich prześladowców moich i wyzwól mnie,
Tys1	(7:1) Skarga Dawida, którą wyśpiewał Panu z powodu Kusza Beniaminity. (7:2) Panie, Boże mój, do Ciebie się uciekam; od wszystkich prześladowców wybaw mnie i uwolnij,
Tys5	(7:1) Skarga Dawida, którą wyśpiewał do Pana z powodu Kusza Beniaminity. (7:2) Panie, Boże mój, do Ciebie się uciekam; wybaw mnie i uwolnij od wszystkich prześladowców,
Bryt	(7:1) Pieśń Dawida, którą zaśpiewał Panu z powodu Kusza z Beniamina. (7:2) Panie, Boże mój, u ciebie szukam schronienia, Wybaw mnie od wszystkich prześladowców moich i ocal mnie,
Pozn	(7:1) Lamentacja Dawida, którą śpiewał wobec Jahwe z powodu Beniaminity Kusza. (7:2) Jahwe, Boże mój, u Ciebie szukam obrony. Bądź mi pomocą przeciwko wszystkim moim prześladowcom i ratuj mnie,
WarPra	(7:1) Skarga, którą wyśpiewał Panu Dawid z powodu Beniaminity Kusza. (7:2) O Panie, mój Boże, do Ciebie się uciekam, przybądź mi z pomocą w moich uciskach i ratuj mnie!
STB	(7:1) Pieśń Dawida, którą zaśpiewał Bogu z powodu Kusza Binjaminity. (7:2) WIEKUISTY, Panie mój, w Tobie szukam obrony, ocal mnie od wszystkich prześladowców i mnie wyzwól.
EIB	(7:1) Skarga Dawida, którą zaśpiewał dla PANA, oskarżany przez Beniaminitę Kusza. (7:2) PANIE, mój Boże, Ty jesteś dla mnie schronieniem, Wybaw mnie i ocal przed każdym mym dręczycielem,

Ps 7,2

PsFlor	aby niekiedy nie ułapił jako lew dusze mojej, gdy nie jest, kto by odkupił ani jenże by zbawiona uczynił.
PsPul	aby niekiedy nie ułapił jako lew duszę moję, gdy nie jest, kto by odkupił ani jenże by zbawionym uczynił.
Wuj1923	(7:3) By kiedy nie porwał jako lew dusze mojéj: gdy niemasz, ktoby odkupił, ani ktoby wybawił.
Gda1881	(7:3) By snać duszy mojej nie porwał jako lew, a nie rozszarpał, gdyby nie było, ktoby ją wybawił.
Gda2017	By ktoś jak lew nie porwał mojej duszy i nie rozszarpał, gdy nie będzie nikogo, kto by ją ocalił.
PsBycz	(7:3) Aby-nie rozszarpał wróg, jak-lew, ciało-mé rozrywającym bo nie-ma oswobodziciela.
Goet	(7:3) By nie porwał jako lew duszy mojej i nie rozszarpał, gdy niema wybawiciela.
PsCylk	(7:3) By nie porwał jako lew, życia mego, szarpiąc gdy niema zbawcy.
PsKrusz	(7:3) By nie porwał, jako lew, duszy mojej i nie rozszarpał z braku obrony.
PsAszk	(7:3) Aby zaś nie porwał, jako lew mej duszy, - rozszarpie a znikąd ratunku.
PsSzer	(7:3) by mnie który nie porwał jak lew i nie rozszarpał, bo nie ma nikogo, kto by mnie ratował!
Tys1	(7:3) by kto nie porwał mej duszy — jak lew — i nie rozszarpał, gdy nie ma tego, kto by ją wybawił.
Tys5	(7:3) by ktoś - jak lew - mnie nie porwał i nie rozszarpał, gdy zabraknie wybawcy.
Bryt	(7:3) By któryś jak lew nie rozdarł mnie... Rozdziera, a nie ma wybawcy...
Pozn	(7:3) by [nieprzyjaciel] nie porwał mnie jak lew i nie rozszarpał, gdy nie będzie nikogo, kto by [mnie] ratował.
WarPra	(7:3) Oby nie rzucił się ktoś na mnie jak lew i nie pozbawił mnie życia, i nie próbował mnie rozszarpać, gdy będę bezradny.
STB	(7:3) Aby nikt, szarpiąc, nie porwał mojego życia jak lew, gdy nie ma zbawcy.
EIB	(7:3) By mnie czasem któryś nie rozszarpał jak lew - Ten, gdy dopadnie, ratunku nie ma.

Ps 7,3

PsFlor	Gospodnie Boże moj, acz jeśm uczynił to, acz jest lichota w moju ręku,
PsPul	Gospodnie Boże moj, acz jeśm uczynił to, acz jest złość w moich ręku,
Wuj1923	(7:4) Panie, Boże mój! jeźlim to uczynił, jeźli jest nieprawość w rękach moich:
Gda1881	(7:4) Panie, Boże mój! jeźlim to uczynił, a jeźli jest nieprawość w rękach moich;
Gda2017	PANIE, mój Boże, jeśli to zrobiłem, jeśli nieprawość jest na moich rękach;
PsBycz	(7:4) O Panie, Boże-mój! jeżelim dopuścił-się tego; jeśli jest nieprawość w-rękach-moich;
Goet	(7:4) Panie, Boże mój! jeślim to uczynił, a jeśli jest nieprawość w rękach moich;
PsCylk	(7:4) Boże Panie mój, jeżelim to uczynił, jeżeli jest bezprawie w ręku mojém.
PsKrusz	(7:4) Panie, Boże mój, azalim to uczynił? azali jest nieprawość w rękach moich?
PsAszk	(7:4) Jehowo, Boże mój, jeślim kiedykolwiek to uczynił, jeśli jest nieprawość w garści mej,
PsSzer	(7:4) Panie, Boże mój! Jeśli to uczyniłem, jeśli jest bezprawie na rękach moich,
Tys1	(7:4) Panie, mój Boże, jeślim się tego dopuścił, jeśli nieprawość plami moje ręce,
Tys5	(7:4) Boże mój, Panie, jeżeli ja to popełniłem, jeśli nieprawość plami moje ręce,
Bryt	(7:4) Panie, Boże mój! Jeśli to uczyniłem, Jeśli jest bezprawie na dłoniach moich,
Pozn	(7:4) Jahwe, Boże mój, jeślim się takich spraw dopuścił: jeżeli niegodziwość przylgnęła do moich rąk,
WarPra	(7:4) Jeżeli zła się dopuściłem, Panie mój i Boże, jeśli moje ręce nieprawością splamione,
STB	(7:4) WIEKUISTY, Boże mój, jeżeli to uczyniłem, jeśli jest w mojej ręce bezprawie;
EIB	(7:4) PANIE, mój Boże, jeżeli to uczyniłem, Jeżeli na moich rękach jest wina,

Ps 7,4

PsFlor	acz jeśm sewracał odpłacającym mnie zła, dostojno jest, bych spadł od mojich nieprzyj❬a❭cioł proznych.
PsPul	acz jeśm wracał odpłacającym mnie zła, dostojno jest, bych spadł od moich nieprzyjacioł proznych.
Wuj1923	(7:5) Jeźlim oddał oddawającym mi złe, niech upadnę słusznie przed nieprzyjacioły moimi próżny.
Gda1881	(7:5) Jeźlim złe oddał temu, który ze mną w pokoju mieszkał; jeźliżem nie wyrwał tego, który mię dręczył bez przyczyny:
Gda2017	Jeśli złem odpłaciłem temu, kto żył ze mną w pokoju, jeśli nie wyratowałem tego, który mnie dręczył bez przyczyny;
PsBycz	(7:5) Jeżelim odpłacał, mającemu-pokój-ze-mną, złém; i-zdziérał, wroga-mego niesłusznie;
Goet	(7:5) Jeśli złem oddałem temu, który żył ze mną w pokoju, jednak wyzwoliłem tego, który bez przyczyny mnie gnębił.
PsCylk	(7:5) Jeżelim odpłacił przyjacielowi złem, ja co wyzwoliłem prześladującego mnie niewinnie.
PsKrusz	(7:5) Jeżelim oddał złe czyniącym pokój, jeślim nie wybawił tego, który mnie dręczy bez przyczyny,
PsAszk	(7:5) jeślim źle się odwdzięczył temu, co w pokojowych zamiarach zbliżył się do mnie, jeślim nawet tego, co bezzasadnie zadarł ze mną bez powodu napędził z niczem, -
PsSzer	(7:5) jeśli złem odpłacałem nieprzyjacielowi memu i ograbiłem tego, który mnie gnębił bez powodu,
Tys1	(7:5) jeśli przyjacielowi memu zło wyrządziłem, ja, com ocalił tych, którzy mnie niesłusznie zwalczali:
Tys5	(7:5) jeśli wyrządziłem zło swemu dobroczyńcy i swego wroga złupiłem doszczętnie,
Bryt	(7:5) Jeśli odpłacałem złem temu, który żyje ze mną w pokoju, I ograbiłem tego, który mnie gnębił bez powodu,
Pozn	(7:5) jeślim przyjacielowi memu odpłacił złem i ograbił tego, kto bez powodu mnie dręczył -
WarPra	(7:5) jeśli krzywdę wyrządziłem przyjacielowi, jeśli nękałem tego, co mnie uciskał niesłusznie,
STB	(7:5) jeżeli odpłaciłem płacącemu mi złem, ja, który wyzwoliłem tego, co mnie niewinnie prześladował
EIB	(7:5) Jeśli przyjacielowi odpłaciłem złem Lub bez powodu ograbiłem wroga,

Ps 7,5

PsFlor	Goń moję duszę nieprzyjaciel i ułap, i potłocz w ziemię żywot moj, i sławę moję w proch wwiedzi.
PsPul	Prześladuj duszę moję nieprzyjaciel i ułap, i potłocz w ziemię żywot moj, i sławę moję w proch wwiedzi.
Wuj1923	(7:6) Niechaj prześladuje nieprzyjaciel duszę moję: i niech poima, i podepcze na ziemi żywot mój: a sławę moję niechaj w proch obróci.
Gda1881	(7:6) Niechajże prześladuje nieprzyjaciel duszę moję, a niechaj pochwyci, i podepcze na ziemi żywot mój, a sławę moję niech zagrzebie w proch. Sela.
Gda2017	To niech wróg prześladuje moją duszę i niech pochwyci i wdepcze w ziemię moje życie, niech moją godność w proch obróci. Sela.
PsBycz	(7:6) Niechże-ściga nieprzyjaciel osobę-mą, i-niech-dosięgnie ją; i-niech-podepce na-ziemi życié-mé; a-chwałę-moją, niech w-prochu zostawi.
Goet	(7:6) Niech prześladuje wróg duszę moją i niech ją pochwyci i podepce na ziemi życie me, a zrzuci w pył cześć moją. Sela.
PsCylk	(7:6) Niech ściga wróg duszę moję; niech ją pojmą, i rozdepcze po ziemi żywot mój, a sławę moję w proch niechaj strąci. - Sela.
PsKrusz	(7:6) niechaj prześladuje nieprzyjaciel duszę moją, niechaj pochwyci i podepcze na ziemi duszę moją, a chwałę moją niechaj w proch obróci - SELAh..
PsAszk	(7:6) niechże ściga wróg moją duszę, niech jej dopadnie, niech życie me stratuje o ziemię, zaś cześć mą w proch zetrze - Selah.
PsSzer	(7:6) niech ściga mnie nieprzyjaciel mój i pochwyci, i wdepcze w proch ziemi życie moje, a godność moją niech w proch powali! Sela.
Tys1	(7:6) niech nieprzyjaciel ściga mą duszę i schwyci, niech wdepcze w ziemię me życie, a godność moją w proch obali. Sela.
Tys5	(7:6) to niech nieprzyjaciel ściga mnie i schwyci, i wdepcze mnie żywcem w ziemię, a godność moją niechaj tarza w prochu. Sela.
Bryt	(7:6) Niech mnie ściga i pochwyci nieprzyjacielI wdepcze w ziemię życie moje, A cześć moją w proch obali! Sela.
Pozn	(7:6) niech mnie przeciwnik ściga i niech mnie dosięgnie, niech wdepcze moje życie w ziemię, a honor mój niech zmiesza z błotem!
WarPra	(7:6) to niech mnie prześladują i pochwycą wrogowie, niech mnie pozbawią życia, niech moją godność podepczą nogami! [Pauza]
STB	(7:6) niech wróg ściga mą duszę, niech ją pojmie oraz na ziemi rozdepcze moje życie, a mą sławę niech strąci w proch. Sela.
EIB	(7:6) To niech przeciwnik ściga mnie i schwyta, Niech mnie wdepcze w ziemię, A moją godność zetrze na proch! Sela.

Ps 7,6

PsFlor	(7:6) Wstań, Gospodnie, w twojem gniewie i powyszon bądź w krajoch nieprzyjacielow mojich. (7:7a) I wstań, Gospodnie Boże moj, w kaźni, jąż jeś kazał,
PsPul	(7:6) Wstań, Gospodnie, w twoim gniewie i powyszszon bądź w krajoch wrogow moich. (7:7a) I wstań, Gospodnie Boże moj, w przykazaniu, jeżeś kazał,
Wuj1923	(7:7) Powstań, Panie, w gniewie twoim: i wynieś się na granicach nieprzyjaciół moich: i powstań, Panie, Boże mój, w przykazaniu, któreś rozkazał.
Gda1881	(7:7) Powstańże, Panie! w popędliwości twojej, podnieś się przeciwko wściekłości nieprzyjaciół moich, ocuć się, a obróć się ku mnie; boś ty sąd postanowił;
Gda2017	Powstań, PANIE, w swoim gniewie; podnieś się przeciwko wściekłości moich wrogów. Przebudź się w mojej obronie, bo ustanowiłeś sąd.
PsBycz	(7:7) Powstań, Panie, w-gniéwie-Twym; podnieś-się przeciw-uniesioniom wrogów-mych; i-ocuć-się, przez wzgląd na-mnie; Tyś prawość nakazał.
Goet	(7:7) Powstań, Panie, w gniewie Swoim! podnieś się przeciwko wściekłości gnębicieli moich, obudź się dla zbawienia mego Ty, któryś sąd postanowił;
PsCylk	(7:7) Powstań o Boże, w gniewie Twoim, wystąp przeciw zaciekłości ciemiężców moich, czuwaj nademną, ustanów sąd.
PsKrusz	(7:7) Powstań, Boże, w gniewie Twoim, podnieś się przeciwko zaciekłości nieprzyjaciół moich, a ocuć się ku mnie, boś Ty sąd postanowił.
PsAszk	(7:7) Powstań, o Jehowo, w Twym gniewie, wznieś się na zapamiętałej wściekłości mych gnębicieli i wstrząśnieniem nachyl ku mnie ów sąd, któryś Ty nakazał.
PsSzer	(7:7) Powstań, Panie, w gniewie swym, podnieś się przeciwko zaciekłości gnębicieli moich i obudź się, o Boże mój! Postanowiłeś bowiem odbyć sąd.
Tys1	(7:7) Powstań, o Panie, w Twym gniewie, podnieś się przeciw zaciekłości mych ciemiężycieli, a w sądzie, któryś zapowiedział, stań po mojej stronie.
Tys5	(7:7) Powstań, o Panie, w Twym gniewie, podnieś się przeciw zaciekłości mych ciemięzców, wystąp w sądzie, jaki zapowiedziałeś.
Bryt	(7:7) Powstań, Panie, w gniewie swym, Podnieś się przeciwko zaciekłości gnębicieli moich. Czuwaj, Boże mój, Ty zarządziłeś sąd!
Pozn	(7:7) Podnieś się, Jahwe, w swoim gniewie, powstań przeciwko złości moich ciemięzców, wystąp w mojej obronie! Wszak postanowiłeś odbyć sąd.
WarPra	(7:7) O Panie, podnieś się w swoim zagniewaniu, poskrom moich zaciekłych wrogów! Racz obudzić się, o mój Boże. Wezwałeś wszystkich przed sąd, Pan sądzi narody.
STB	(7:7) Powstań, o WIEKUISTY, w Twoim gniewie, wystąp przeciwko zaciekłości mych ciemięzców, czuwaj nade mną, ustanów sąd;
EIB	(7:7) Powstań, PANIE, w swoim gniewie, Wystąp przeciw furii moich wrogów, Wstań, mój Boże! Zarządź sąd!

Ps 7,7

PsFlor	(7:7b) a zbor ludzski ogarnie cie (7:8a) i przeń w wysokość odydzi;
PsPul	(7:7b) a zbor ludzki ogardnie cie (7:8a) i przeń w wysokość odydzi;
Wuj1923	(7:8) A zgromadzenie narodów obstąpi cię: i dlatego wróć się na wysokość.
Gda1881	(7:8) Tedy się do ciebie zbieży zgromadzenie narodów; dla nich tedy usiądź na wysokości.
Gda2017	Wtedy otoczy cię zgromadzenie narodów, a ty zasiądź na wysokości ze względu na nich.
PsBycz	(7:8) A-zgromadzenié ludów otoczy-Cię; zaś Ty, ponad-nié, na wyniosłość powróć.
Goet	(7:8) Niechaj tłumy wszystkich narodów otoczą Ciebie i dla nich wróć na wysokość.
PsCylk	(7:8) A zbór narodów otoczy Cię, a ponad nim wzniesiesz się ku wysokości.
PsKrusz	(7:8) Tedy zbiegnie się do Ciebie zgromadzenie narodów i dla niego zasiądź na wysokości.
PsAszk	(7:8) A otoczy Cię zebranie narodów i nad nimi się unosząc wracaj do Twych wyżyn niebieskich.
PsSzer	(7:8) Tłum narodów niech Cię otoczy, a usiądź nad nim na wysokości.
Tys1	(7:8) Gromada narodów niechaj Cię otoczy, a Ty ponad nią zasiądź wysoko.
Tys5	(7:8) Gromada narodów niechaj Cię otoczy, a Ty zasiądź ponad nią wysoko.
Bryt	(7:8) Rzesza ludów niech cię otoczy, A Ty siądź ponad nią na wysokości.
Pozn	(7:8) Niech Cię otoczy zgromadzenie narodów; zasiądź nad nimi na wysokości!
WarPra	(7:8) Niech Cię otoczą rzesze ludzi, a Ty zasiądź przed nimi na wysokim tronie.
STB	(7:8) a zbór narodów Cię otoczy i ponad nim wzniesiesz się ku wysokości.
EIB	(7:8) Niech gromada narodów Cię otoczy, A Ty znów spójrz na wszystkich z wysoka.

Ps 7,8

PsFlor	(7:8b) Gospodzin sądzi ludzi. (7:9) Sędzi mie, Gospodnie, podług prawdy mojej i podług bezwiństwa mego na mię.
PsPul	(7:8b) Gospodzin sądzi ludzie. (7:9) Sędzi mie, Gospodnie, podług sprawiedliwości mojej i podług bezwiństwa mego na mię.
Wuj1923	(7:9) Pan sądzi narody. Sądź mię, Panie, według sprawiedliwości mojéj, i według niewinności mojéj na mnie.
Gda1881	(7:9) Pan będzie sądził narody. Osądźże mię, Panie! według sprawiedliwości mojej, i według niewinności mojej, która jest przy mnie.
Gda2017	PAN będzie sądził narody. Osądź mnie, PANIE, według mojej sprawiedliwości i według mojej uczciwości, która jest we mnie.
PsBycz	(7:9) Pan będzie-sądził ludy: Osądź-mnie, Panie, według-prawości-mojéj, i-według-niewinności-méj, we-mnie.
Goet	(7:9) Pan będzie sądził narody. Sądź mię, Panie! według sprawiedliwości mojej i nienaganności mojej.
PsCylk	(7:9) Boże który sądzisz narody, rozsądź mnie Boże; wedle sprawiedliwości mojej i niewinności niech się dzieje mi.
PsKrusz	(7:9) Bóg będzie sądził narody. Osądź mnie, Boże, według sprawiedliwości Twojej i według mej niewinności, co jest przy mnie.
PsAszk	(7:9) Jehowa sąd sprawować będzie nad ludami - sądźże tedy i mnie, o Jehowo, wedle mej słusznej sprawy i wedle prostości mej, która jest nademną.
PsSzer	(7:9) Pan sądzi narody. Sądź mnie, o Panie, według sprawiedliwości mojej i według niewinności mojej własnej!
Tys1	(7:9) Pan jest sędzią narodów: Panie, przyznaj mi słuszność według mej sprawiedliwości i według niewinności, która jest we mnie.
Tys5	(7:9) Pan jest sędzią narodów. Panie, przyznaj mi słuszność, według mej sprawiedliwości i według niewinności, jaka jest we mnie.
Bryt	(7:9) Pan sądzić będzie ludy. Mnie zaś sądź, Panie, Według sprawiedliwości mojej I według niewinności mojej.
Pozn	(7:9) (Jahwe jest sędzią narodów). Osądź mnie, Jahwe, według mej sprawiedliwości i według mojej niewinności.
WarPra	(7:9) Mnie zaś, ponieważ jestem prawy, przyznaj rację i bądź dla mnie dobry, bo jestem bez winy!
STB	(7:9) WIEKUISTY, który sądzisz narody, rozsądź mnie BOŻE; niech mi się dzieje według mojej sprawiedliwości i niewinności.
EIB	(7:9) Tak, PAN wytoczy ludom sprawę! PANIE, sądząc mnie, zauważ moją sprawiedliwość, Miej wzgląd na mą prawość, o Najwyższy!

Ps 7,9

PsFlor	(7:10) Skończaj sie zgłoba grzesznikow i uczynisz prześpiech prawemu, badaję sierca i pokrątki, Boże.
PsPul	(7:10) Skończaj sie złość grzesznikow i uczynisz prześpiech prawemu, badając sierca i pokrętkę, Boże.
Wuj1923	(7:10) Zginie złość grzeszników, a prosto poprowadzisz sprawiedliwego, badający się serc i nerek, Boże.
Gda1881	(7:10) Niechże, proszę, ustanie złość niepobożnych, a umocnij sprawiedliwego, który doświadczasz serc i wnętrzności, o Boże sprawiedliwy!
Gda2017	Niech skończy się zło niegodziwych, a umocnij sprawiedliwego, Boże sprawiedliwy, ty, który badasz serca i nerki.
PsBycz	(7:10) Niech-skończy-się-teraz złośliwość bezbożnych, a-utwiérdź sprawiedliwego; boś-wybadywającym serca i-uczucia, o Boże sprawiedliwy!
Goet	(7:10) Niech skończy się złość bezbożnych, a umocnij sprawiedliwego, bo Ty doświadczasz serca i nerki, o Boże sprawiedliwy!
PsCylk	(7:10) Niech się skończy tedy złość niegodziwych, abyś podźwignął sprawiedliwego, Ty co badasz serca i wnętrzności, Boże sprawiedliwy!
PsKrusz	(7:10) Niechże ustanie złość grzesznych. A Ty umocnij sprawiedliwego, który doświadczasz serc i wnętrzności, o Panie sprawiedliwy!
PsAszk	(7:10) O niechajby zło się skończyło, dobijając złoczyńców, gdy Ty utwierdzisz łudzi prawych, Ty, który serw badasz i wnętrzności, sprawiedliwy Boże!
PsSzer	(7:10) Niechże ustanie złość bezbożnych! Boże sprawiedliwy, Ty, który badasz serca i nerki, umocnij sprawiedliwego!
Tys1	(7:10) Niechaj nieprawość niezbożnych ustanie, a sprawiedliwego umocnij, sprawiedliwy Boże, co przenikasz serca i sumienia.
Tys5	(7:10) Niechaj ustanie nieprawość występnych, a sprawiedliwego umocnij, Boże sprawiedliwy, Ty, co przenikasz serca i nerki.
Bryt	(7:10) Niechże skończy się zło bezbożnych! Utwierdź sprawiedliwego, Który badasz serca i nerki, Boże sprawiedliwy.
Pozn	(7:10) Niech wreszcie ustanie przewrotność grzeszników i niech się okaże moja sprawiedliwość. Ten, co doświadcza serca i nerki jest Bogiem sprawiedliwym.
WarPra	(7:10) Złości bezbożnych wyznacz kres, dla Sprawiedliwych zaś bądź umocnieniem, Boże sprawiedliwy, który przenikasz nerki i serce człowieka.
STB	(7:10) Niech się skończy złość niegodziwych, abyś podźwignął sprawiedliwego; Ty, który badasz serca i nerki, Boże sprawiedliwy.
EIB	(7:10) Połóż kres złu bezbożnych, Wzmocnij sprawiedliwych, Ty, który przenikasz pragnienia i zamiary, sprawiedliwy Boże.

Ps 7,10

PsFlor	(7:11) Prawa pomoc moja od Boga, jenże zbawione czyni imające prawa sierca.
PsPul	(7:11) Prawa pomoc moja od Boga, jenże zbawione czyni prawe siercem.
Wuj1923	(7:11) Sprawiedliwa pomoc moja od Pana, który zbawia prawych sercem.
Gda1881	(7:11) Bóg jest tarczą moją, który wybawia ludzi serca szczerego.
Gda2017	Moją tarczą jest Bóg, który wybawia ludzi prawego serca.
PsBycz	(7:11) Tarcza-moja, w Bogu, wybawiającym prawych serca.
Goet	(7:11) Tarcza moja jest u Boga, który wybawia ludzi serca szczerego.
PsCylk	(7:11) Tarcza moja u Boga, który wspomaga prawych sercem.
PsKrusz	(7:11) Tarcza moja w Bogu, wybawiającym ludzi prawego serca.
PsAszk	(7:11) Tarcza ma wsparta jest o Boga, który wybawia tych, co szczerego są serca.
PsSzer	(7:11) Tarczą moją Bóg, wybawiciel ludzi prawego serca.
Tys1	(7:11) Tarczą jest dla mnie Bóg, co zbawia prostych sercem.
Tys5	(7:11) Tarczą jest dla mnie Bóg, co zbawia prawych sercem.
Bryt	(7:11) Tarczą moją jest Bóg, Wybawiciel tych, którzy są prawego serca.
Pozn	(7:11) Puklerzem jest mi Bóg, Wybawca tych, co prawego są serca.
WarPra	(7:11) (Pan) Bóg jest moją tarczą, On zbawia ludzi czystego serca.
STB	(7:11) Moja tarcza u Boga, który wspomaga prawych sercem.
EIB	(7:11) Bóg mą tarczą, Zbawca tych, co prawości pragną całym sercem.

Ps 7,11

PsFlor	(7:12) Bog sędzia prawy, mocny i śmierny; a iza sie będzie gniewać po wszytki dni?
PsPul	(7:12) Bog sędzia sprawiedliwy, mocny i czekający; a iza sie będzie gniewać po wszytki dni?
Wuj1923	(7:12) Bóg, sędzia sprawiedliwy, mocny i cierpliwy, zaż się gniewa na każdy dzień?
Gda1881	(7:12) Bóg jest sędzią sprawiedliwym; Bóg obrusza się co dzień na niezbożnego.
Gda2017	Bóg jest sędzią sprawiedliwym, Bóg codziennie gniewa się na bezbożnego.
PsBycz	(7:12) Bóg, sędzią sprawiedliwym; więc-Bóg gniéwającym-się na złego, w-każdym dniu.
Goet	(7:12) Bóg jest sędzią sprawiedliwym i Bogiem, który grozi codziennie.
PsCylk	(7:12) Pan sędzią sprawiedliwym, i Pan groźnym jest wciąż.
PsKrusz	(7:12) Pan sędzią sprawiedliwym i Bóg obrusza się straszliwie codzień na niesprawiedliwego.
PsAszk	(7:12) Bóg jest sędzią sprawiedliwym i wszechpotęgą karzącą gniewnie każdego dnia.
PsSzer	(7:12) Bóg jest sędzią sprawiedliwym i Bogiem, który codziennie grozi.
Tys1	(7:12) Bóg — sędzia sprawiedliwy, Bóg codziennie groźny.
Tys5	(7:12) Bóg - Sędzia sprawiedliwy, Bóg codziennie pałający gniewem.
Bryt	(7:12) Bóg jest sędzią sprawiedliwymI Bogiem karcącym każdego dnia.
Pozn	(7:12) Bóg poprowadzi rzecz sprawiedliwego przeciwko temu, który się stale sroży.
WarPra	(7:12) Bóg jest Sędzią sprawiedliwym, jest Bogiem, który co dzień karać może.
STB	(7:12) Bóg jest sędzią sprawiedliwym; Bóg jest wciąż groźnym.
EIB	(7:12) Bóg sprawiedliwym sędzią, Tym, który karci co dnia.

Ps 7,12

PsFlor	(7:13) Acz sie nie obrocicie, miecz swoj zaniosł jest, łęczysko swe nawiodł jest i nagotował je
PsPul	(7:13) Jedno sie nie nawrocicie, miecz swoj zaniosł, łuk swoj napiął i nagotował ji
Wuj1923	(7:13) Jeźli się nie nawrócicie, miecza swego dobędzie: łuk swój naciągnął i nagotował go.
Gda1881	(7:13) Jeźli się nie nawróci, naostrzy miecz swój; łuk swój wyciągnął, i nagotował go.
Gda2017	Jeśli się nie nawróci, on swój miecz naostrzy; swój łuk napiął i przygotował go.
PsBycz	(7:13) Jeżeli nie nawróci-się, miecz-swój naostrzy; On już łuk-swój napiął, i-przygotował-go.
Goet	(7:13) Jeśli się nie nawróci, to On ostrzy miecz Swój; naciągnął łuk Swój i celuje.
PsCylk	(7:13) Jeżeli się nie nawróci; miecz Swój wyostrzy, łuk Swój naciągnie i wymierzy go.
PsKrusz	(7:13) Jeśli się nie nawróci, naostrzy miecz swój, łuk swój wyciągnął i przygotował go.
PsAszk	(7:13) Gdzie brak jest skruchy, tam ostrzy Swój miecz, nastawia łuk Swój i umacnia go.
PsSzer	(7:13) Zaiste, znowu ostrzy miecz swój, łuk swój napina i nastawia go.
Tys1	(7:13) Jeśli się nie nawrócą, miecz swój wyostrzy, napnie łuk i z niego wymierzy.
Tys5	(7:13) Jeśli się [ktoś] nie nawróci, miecz swój On wyostrzy;
Bryt	(7:13) Jeśli się nie nawróci, miecz swój naostrzy,
Pozn	(7:13) Zaprawdę, on znów ostrzy swój miecz, naciąga swój łuk i mierzy.
WarPra	(7:13) Gdy grzesznik znów swój miecz ostrzy, gdy łuk napina i do celu mierzy,
STB	(7:13) Jeśli człowiek się nie nawróci wyostrzy Swój miecz, Swój łuk naciągnie i wymierzy.
EIB	(7:13) Niech się tylko ktoś nie nawróci, Wówczas On bierze miecz do ostrzenia, Łuk napina, w gotowości trzyma -

Ps 7,13

PsFlor	(7:14) a w tem uczynił jest ssądy śmiertne, strzały swe gorającymi uczynił jest.
PsPul	(7:14) a w nim uczynił sędy śmierci, strzały swoje gorającym❬i❭ uczynił.
Wuj1923	(7:14) I nałożył na nim naczynie śmierci, strzały swe pałającemi sprawił.
Gda1881	(7:14) Zgotował nań broń śmiertelną, a strzały swoje na prześladowników przyprawił.
Gda2017	Przygotował na niego broń śmiertelną, a swoje strzały sporządził na prześladowców.
PsBycz	(7:14) I-nań przyrządził oręże śmiertelne; On strzały-swe, jak-rozpalone, uczyni.
Goet	(7:14) Skierował na niego pocisk śmiertelny, strzały Swe uczynił pałającemi.
PsCylk	(7:14) I dlań przygotuje narzędzia śmierci, strzały Swe palącemi uczyni.
PsKrusz	(7:14) Przygotował nań broń śmiertelną strzały swe na prześladowców przyprawił.
PsAszk	(7:14) Tam skierowuje narzędzia śmiercionośne, Swe strzały gotuje przeciw sforze prześladowców.
PsSzer	(7:14) Lecz na siebie przygotował broń śmiertelną, strzały swoje czyni ognistymi.
Tys1	(7:14) Przygotuje na nich pociski śmiertelne, sporządzi swe płonące strzały.
Tys5	(7:14) przygotuje na niego pociski śmiertelne, sporządzi swe ogniste strzały.
Bryt	(7:14) Napnie łuk swój i przygotuje go. A przygotował sobie broń śmiertelną,
Pozn	(7:14) To przeciw sobie samemu jednak gotuje narzędzia śmierci i sporządza ogniste strzały.
WarPra	(7:14) na siebie samego zgubną broń szykuje, w niego ugodzą rozpalone strzały.
STB	(7:14) Przygotuje dla niego narzędzia śmierci, Swe strzały uczyni palącymi.
EIB	(7:14) Ma przy sobie śmiertelną broń, Jego strzały to ogniste pociski!

Ps 7,14

PsFlor	(7:15) Owa porodził nieprawdę i począł jest boleść, i porodził lichotę.
PsPul	(7:15) Owa płodzi niesprawiedliwość, począł fałeszność i porodził złość.
Wuj1923	(7:15) Oto rodził niesprawiedliwość: począł boleść, i urodził nieprawość.
Gda1881	(7:15) Oto rodzi nieprawość, bo począł boleść; ale porodzi kłamstwo.
Gda2017	Oto bezbożny rodzi nieprawość, jest brzemienny krzywdą i zrodził kłamstwo.
PsBycz	(7:15) Otóż, złośliwy, zaszczépił nieprawość, i-począł krzywdę, a-porodził fałsz.
Goet	(7:15) Oto rodzi biedę, jest brzemienny utrudzeniem, a urodzi fałsz.
PsCylk	(7:15) Otóż poczyna bezprawie i brzemiennym jest zagubą, a rodzi fałsz.
PsKrusz	(7:15) Oto rodzi nieprawość, bo począł boleść i porodzi kłamstwo.
PsAszk	(7:15) Patrz, ona wśród boleści poczęła nieprawość, jest brzemienną w trud bolesny a rodzi kłam,
PsSzer	(7:15) Oto poczyna bezprawie, jest brzemienny nieszczęściem, a rodzi kłamstwo.
Tys1	(7:15) Oto wróg począł nieprawość, brzemienny jest złością i rodzi podstęp.
Tys5	(7:15) Oto [tamten] począł nieprawość, brzemienny jest udręką i rodzi podstęp.
Bryt	(7:15) Ognistymi czyni strzały swoje. Oto poczyna nieprawość, Jest brzemienny niedolą,
Pozn	(7:15) Oto począł nieprawość i jest brzemienny złem, a zrodzi podstęp.
WarPra	(7:15) Złe są jego zamysły, jest brzemienny utrapieniami i rodzi tylko podstęp.
STB	(7:15) Oto człowiek poczyna bezprawie, brzemienny jest zgubą i rodzi fałsz,
EIB	(7:15) Oto człowiek poczyna nieprawość, Staje się brzemienny intrygą, Rodzi zdradę,

Ps 7,15

PsFlor	(7:16) Jezioro otworzył i wykopał je, i wpadł w doł, jenże jest uczynił.
PsPul	(7:16) Jezioro otworzył i wykopał je, i wpadł w doł, jenże uczynił.
Wuj1923	(7:16) Dół otworzył i wykopał go: i wpadł w dół, który uczynił.
Gda1881	(7:16) Kopał dół, i wykopał go; ale wpadnie w dół, który sam uczynił.
Gda2017	Wykopał dół i pogłębił go, lecz sam wpadnie do jamy, którą przygotował.
PsBycz	(7:16) On dół wykopał, i-sidłami-obstawił-go; ale-wpadł sam w-dół, który był-zrobił.
Goet	(7:16) Kopał dół i wyrył go; i wpada w dół, który sam uczynił.
PsCylk	(7:16) Dół kopie i wydrąża go, - a wpadnie w przepaść, którą przygotował.
PsKrusz	(7:16) Wykopał dół i otworzył go, i upadł weń, który uczynił.
PsAszk	(7:16) dół grzebie i pogłębia a sama wpada w wykopany przez się grób wieczystej zatraty.
PsSzer	(7:16) Wykopał dół i wydrążył go, ale sam wpadł w jamę, którą wykopał.
Tys1	(7:16) Wykopał dół i pogłębił, lecz wpadł do jamy, którą przygotował.
Tys5	(7:16) Wykopał dół i pogłębił go, lecz wpadł do jamy, którą przygotował.
Bryt	(7:16) A rodzi kłamstwo. Wykopał dół i wydrążył go;
Pozn	(7:16) Wykopał dół i pogłębia go, ale wpadnie w pułapkę, którą sam zastawił.
WarPra	(7:16) Wykopał dół głęboki, wybrał z niego ziemię, ale w końcu sam wpada w pułapkę, którą zastawił.
STB	(7:16) kopie dół oraz go wydrąża; a zatem wpadnie w przepaść, którą przygotował.
EIB	(7:16) Zastawia pułapkę, drąży ją wytrwale I nagle sam wpada - w dół, nad którym wcześniej ze zmęczenia padał.

Ps 7,16

PsFlor	(7:17) Obroć sie bol jego w głowę jego i w wirzch jego zgłoba jego zstępi.
PsPul	(7:17) Obroć się łeż jego w głowę jego i w wirzch jego złość jego zstępi.
Wuj1923	(7:17) Obróci się boleść jego na głowę jego: a na wierzch głowy jego nieprawość jego spadnie.
Gda1881	(7:17) Obróci się boleść jego na głowę jego, a na wierzch głowy jego nieprawość jego spadnie.
Gda2017	Krzywda, którą wyrządzał, obróci się przeciwko niemu, a jego nieprawość spadnie mu na głowę.
PsBycz	(7:17) Wróci-się praca-jego, na-głowę-jego; a,-na ciemię-jego, gwałt-jego spadnie.
Goet	(7:17) Utrudzenie, które innym zgotował, wróci się na głowę jego, a gwałt jego spadnie na ciemię jego.
PsCylk	(7:17) Zwraca się niedola na głowę jego, a na jego ciemię srogość jego spada.
PsKrusz	(7:17) Ból jego obróci się na głowę jego, a nieprawość jego spadnie na wierzch jego głowy.
PsAszk	(7:17) Zwróci się głowie ich bolesny ich trud a na czaszkę ich zstąpi własny ich złoczyn.
PsSzer	(7:17) Nieszczęście zwraca się na głowę jego, a zbrodnia jego spada na ciemię jego.
Tys1	(7:17) Złość jego obróci się na jego głowę, a jego gwałt na ciemię mu spadnie.
Tys5	(7:17) Jego złość obróci się na jego głowę, a jego gwałt spadnie mu na ciemię.
Bryt	(7:17) Ale sam wpadł w jamę, którą wykopał. Wróci przemoc na głowę jego,
Pozn	(7:17) Na jego własną głowę spadnie nieszczęście, [jakie gotował], a gwałt, [jaki stosuje], przytłoczy jego własne ciemię.
WarPra	(7:17) Jego złość spadnie na jego głowę, a jego niecne czyny przygniotą mu skronie.
STB	(7:17) Niedola wraca na jego głowę, a jego srogość spada na jego ciemię.
EIB	(7:17) Wróci intryga na głowę matacza, Gwałt, który obmyślił, spadnie na jego skroń.

Ps 7,17

PsFlor	(7:18) Spowiadać sie będę Gospodnu podług prawdy jego i piać będę imieniu Gospodna najwyszszego.
PsPul	(7:18) Spowiedać będę Gospodnu podług prawdy jego i piać będę jimieniu Gospodna najwyszszego. Sława ❬...❭
Wuj1923	(7:18) Będę wyznawał Panu według sprawiedliwości jego: i będę śpiewał imieniowi Pana najwyższego.
Gda1881	(7:18) Będę wysławiał Pana według sprawiedliwości jego, a będę śpiewał imieniowi Pana najwyższego.
Gda2017	Będę wysławiał PANA według jego sprawiedliwości, będę śpiewał imieniu PANA Najwyższego.
PsBycz	(7:18) Będę-chwalił Pana, według-sprawiedliwości-Jego, i-będę-pieniem-wysławiał Imię Pana Najwyższego.
Goet	(7:18) Chcę wielbić Pana za sprawiedliwość Jego i opiewać imię Pana najwyższego.
PsCylk	(7:18) Chwalić będę Boga wedle sprawiedliwości Jego, i wysławiać imię Boga Najwyższego.
PsKrusz	(7:18) Będę wysławiał Boga według sprawiedliwości Jego - i będę wyśpiewywał Imię Boga Najwyższego.
PsAszk	(7:18) Sławić chcę Jehowę wedle sprawiedliwości Jego, a w pieśni opiewać istotę Jehowy, jako dobro najwyższe.
PsSzer	(7:18) Będę wyznawał Pana, że jest sprawiedliwy i będę śpiewał imieniu Pana, Najwyższego.
Tys1	(7:18) Ja zaś uwielbię Pana za Jego sprawiedliwość, psalm zaśpiewam dla imienia Najwyższego Pana.
Tys5	(7:18) Ja zaś wielbię Pana za Jego sprawiedliwość, Psalm śpiewam imieniu Pana Najwyższego.
Bryt	(7:18) A gwałt spadnie na ciemię jego. Sławić będę Pana według sprawiedliwości jego I opiewać będę imię Pana Najwyższego.
Pozn	(7:18) Będę wysławiał Jahwe, bo jest sprawiedliwy, będę opiewał Imię Jahwe, [Boga] najwyższego.
WarPra	(7:18) Będę dziękował Panu, bo jest sprawiedliwy, śpiewem będę chwalił Najwyższego.
STB	(7:18) Będę chwalił WIEKUISTEGO według Jego sprawiedliwości oraz wysławiał Imię BOGA Najwyższego.
EIB	(7:18) Lecz ja będę sławił PANA, On jest sprawiedliwy, Na cześć Jego imienia będę śpiewał pieśń.

Psalm 8

Ps 8,1

PsFlor	(8:1) Gospodnie Boże nasz, kako dziwne jest imię twoje we wszelikiej ziemi! (8:2) Bo powyszono jest wielmnożstwo twoje na niebiosa.
PsPul	W koniec psalm Dawidow. (8:1) Gospodnie Boże nasz, kako dziwne jest imię twoje we wszej ziemi! (8:2) Bo powyszono jest wielmostwo twoje na niebiosa.
Wuj1923	(8:1) Na koniec za prasy, Psalm Dawidowi. (8:2) Panie, Panie nasz! jakóż dziwne jest imię twoje po wszystkiéj ziemi; albowiem wyniosła się wielmożność twoja nad niebiosa.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi na Gittyt psalm Dawidowy. (8:2) Panie, Panie nasz! jakoż zacne jest imię twoje po wszystkiej ziemi! któryś wyniósł chwałę twoję nad niebiosa.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Gittyt. Psalm Dawida. O PANIE, nasz Panie, jak sławne jest twoje imię na całej ziemi! Ty, który swoją chwałę wyniosłeś nad niebiosa.
PsBycz	(8:1) Naczelnikowi-muzyki dany do grania, na narzędziu Gitit zwaném, Psalm Dawida. (8:2) O Panie, Panie-nasz! jakże wspaniałém Imię-Twé, po-całéj téj-ziemi? żeś ustawił, majestat-Twój, nad niebiosami.
Goet	(8:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Na harfie gatyckiej. Psalm Dawida. (8:2) Panie, Panie nasz, jak wspaniałe jest na całej ziemi imię Twoje, którego majestat wyniesiony jest nad niebiosa.
PsCylk	(8:1) Przewodnikowi chóru Gitejczyków. Psalm Dawida. (8:2) Boże Panie nasz, jak wspaniałe imię Twoje po wszystkiej ziemi, coś wzniósł świetność Twoję na niebiosach.
PsKrusz	(8:1) Przełożonemu chóru bębnistów. Psalm Dawida. (8:2) Boże, Panie nasz! jak dziwne jest Imię Twoje na wszystkiej ziemi! Któryś wyniósł chwałę swoją nad niebiosa!
PsAszk	(8:1) Dyrygentami na lutni. - Śpiew Dawidowy. (8:2) Jehowo, Panie nasz, jak wspaniale przejawia się w pośród wszelkiej ziemi istota Twa i z niej to racz użyczyć Twego wdzięku nad niebiosy.
PsSzer	(8:1) Przewodnikowi chóru, na gatyckiej. Psalm Dawida. (8:2) Panie, Władco nasz, jak wspaniałe jest imię Twoje na całej ziemi! Tyś wyniósł na niebiosa chwałę swoją.
Tys1	(8:1) Kierownikowi chóru. Na modłę pieśni: "Tłocznie winne". Psalm. Dawidowy. (8:2) Panie, o Panie nasz, jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi! Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa.
Tys5	(8:1) Kierownikowi chóru. Na wzór z Gat. Dawidowy. (8:2) O Panie, nasz Boże, jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi! Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa.
Bryt	(8:1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: „Tłoczący wino”. Psalm Dawidowy. (8:2) Panie, Władco nasz, jak wspaniałe jest imię twoje na całej ziemi! Ty, któryś wyniósł majestat swój na niebiosa.
Pozn	(8:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: na melodię "Tłocznie"; Psalm Dawida. (8:2) O Jahwe, Panie nasz, jakże wspaniałe jest Twoje Imię na całej ziemi! Chwałę Twoją wysławia się na niebiosach.
WarPra	(8:1) Dla kierującego chórem – na nutę pieśni: „Tłocznia wina”. Psalm Dawida. (8:2) O Boże i Panie nasz, jak sławne jest Imię Twoje aż po krańce ziemi, a wielkość Twoja sięga ponad niebo.
STB	(8:1) Przewodnikowi chóru gittitów. Psalm Dawida. (8:2) WIEKUISTY, Panie nasz, który wzniosłeś Twoją świetność na niebiosach, jak wspaniałe na całej ziemi jest Twoje Imię.
EIB	(8:1) Dla prowadzącego chór. Na radosną melodię. Psalm Dawida. (8:2) PANIE, nasz Władco, Jak wspaniałe jest Twe imię na tej ziemi! Chcę wysławiać Twój majestat nad niebiosa.

Ps 8,2

PsFlor	(8:3) Z ust dziecskich i ssących swirzchował jeś chwałę prze nieprzyjaci❬e❭le twoje, aby skaził nieprzyjaciela i pomściciela.
PsPul	(8:3) Z ust niewinych i ssących zwirzchowałeś chwałę prze nieprzyjaciele twoje, by skaził nieprzyjaciela i pomściciela.
Wuj1923	(8:3) Z ust niemówiątek i ssących uczyniłeś doskonałą chwałę dla nieprzyjaciół twoich, abyś zepsował nieprzyjaciela i mściciela.
Gda1881	(8:3) Z ust niemowlątek i ssących ugruntowałeś moc twą dla nieprzyjaciół twoich, abyś wyniszczył nieprzyjaciela i tego, który się mści.
Gda2017	Przez usta niemowląt i ssących ugruntowałeś swą potęgę z powodu twoich wrogów, aby poskromić nieprzyjaciela i mściciela.
PsBycz	(8:3) Z-ust niemowląt, i-ssących, założyłeś potęgę, z-powodu wrogów-Twoich, ku-poskromieniu nieprzyjaciela, i-zemsty-chciwego.
Goet	(8:3) Z ust niemowląt i ssących stworzyłeś sobie obronę przeciw gnębicielom Twoim, aby poskromić wroga i mściciela.
PsCylk	(8:3) Przez usta dzieci i niemowląt utwierdziłeś Sobie chwałę, wobec przeciwników Twoich, by uśmierzyć wroga i mściwego.
PsKrusz	(8:3) Z ust niemowlątek i ssących utworzyłeś moc dla nieprzyjaciół Twoich, abyś wyniszczył nieprzyjaciela i mszczącego się.
PsAszk	(8:3) Z ust ssących niemowląt kładziesz podwaliny potęgi, aby gwoli Twym napastnikom kres położyć wszelkiej nieprzyjaźni i nienawiści.
PsSzer	(8:3) Z ust niemowląt i osesków stworzyłeś obronę przed nieprzyjaciółmi swoimi, aby uciszyć wroga i mściciela.
Tys1	(8:3) Z ust dzieci i niemowląt zgotowałeś chwałę na przekór Twym przeciwnikom, aby poskromić nieprzyjaciela i wroga.
Tys5	(8:3) Sprawiłeś, że nawet usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę, na przekór Twym przeciwnikom, aby poskromić nieprzyjaciela i wroga.
Bryt	(8:3) Z ust dzieci i niemowląt ugruntowałeś moc na przekór nieprzyjaciołom swoim, Aby poskromić wroga i mściciela.
Pozn	(8:3) Z ust dzieci i niemowląt uczyniłeś twierdzę przeciwko swoim wrogom, by zamknąć usta przeciwnikowi i buntownikowi.
WarPra	(8:3) Chwałę Twoją śpiewają usta dzieci i niemowląt, choć nie chcą tego wrogowie Twoi. Muszą zamilknąć Twoi wrogowie i przeciwnicy.
STB	(8:3) W obecności Twych przeciwników, utwierdziłeś Sobie chwałę przez usta dzieci i niemowląt, aby uśmierzyć wroga oraz mściwego.
EIB	(8:3) Z ust niemowląt i osesków odebrałeś sobie chwałę, Na przekór swym nieprzyjaciołom, Aby zmiażdżyć wroga i mściciela.

Ps 8,3

PsFlor	(8:4) Bo uźrzę niebiosa twoja, działa palcow twojich, miesiąc i gwiazdy, jeż jeś ty uczynił.
PsPul	(8:4) Bo uźrzę niebiosa twa, działa palcow twych, miesiąc i gwiazdy, jeżeś ty założył.
Wuj1923	(8:4) Albowiem oglądam niebiosa twoje, dzieła palców twoich: księżyc i gwiazdy, któreś ty fundował.
Gda1881	(8:4) Gdy się przypatruję niebiosom twoim, dziełu palców twoich, miesiącowi i gwiazdom, któreś wystawił,
Gda2017	Gdy przypatruję się twoim niebiosom, dziełu twoich palców, księżycowi i gwiazdom, które utwierdziłeś;
PsBycz	(8:4) Gdy oglądam niebiosa-Twe, dziéła palcy-Twoich; księżyc i-gwiazdy, któjeś ustawił.
Goet	(8:4) Ilekroć spoglądam na niebiosa Twoje, dzieło palców Twoich: księżyc i gwiazdy, które ukształtowałeś:
PsCylk	(8:4) Gdy spoglądam na niebiosa Twoje, dzieło pieńści Twoich, księżyc i gwiazdy, któreś ustanowił.
PsKrusz	(8:4) Kiedy patrzę na Twe niebiosa, na dzieło palców Twoich: księżyc, gwiazdy, któreś ustanowił
PsAszk	(8:4) Kiedy spojrzę na Twój firmament, arcydzieło Twych palców, nn księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
PsSzer	(8:4) Gdy oglądam niebiosa Twoje, dzieło Twych palców, księżyc i gwiazdy, które stworzyłeś:
Tys1	(8:4) Gdy widzę Twe niebo, dzieło palców Twoich, księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
Tys5	(8:4) Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców, księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
Bryt	(8:4) Gdy oglądam niebo twoje, dzieło palców twoich, Księżyc i gwiazdy, które Ty ustanowiłeś:
Pozn	(8:4) Gdy spoglądam na Twe niebo, dzieło Twoich rąk, na księżyc i gwiazdy, któreś [na nim] umocował -
WarPra	(8:4) Gdy patrzę na niebo, dzieło Twoich palców, na księżyc i na gwiazdy, które uczyniłeś,
STB	(8:4) Kiedy spoglądam na Twe niebiosa, dzieło Twych palców; księżyc oraz gwiazdy, które ustanowiłeś; pytam:
EIB	(8:4) Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twoich rąk, Na księżyc oraz gwiazdy, które Ty tam umieściłeś,

Ps 8,4

PsFlor	(8:5) Cso jest człowiek, iż ji pomnisz, albo syn człowieczy, iże ji nawiedzasz?
PsPul	(8:5) Co jest człowiek, iże ji pomnisz, albo syn człowieczy, iże ji nawiedzasz?
Wuj1923	(8:5) Cóż jest człowiek, iże nań pamiętasz? albo syn człowieczy, iże go nawiedzasz?
Gda1881	(8:5) Tedy mówię: Cóż jest człowiek, iż nań pamiętasz? albo Syn człowieczy, iż go nawiedzasz?
Gda2017	Wtedy mówię: Czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, albo syn człowieczy, że troszczysz się o niego?
PsBycz	(8:5) Tedy myślę: Czémże człowiek, że pamiętasz-go? albo-syn człowieczy, że nawiedzasz-go?
Goet	(8:5) Czemże jest człowiek, że o nim pamiętasz, a syn człowieczy, że dbasz o niego?
PsCylk	(8:5) Czemże jest człowiek, że pamiętasz o nim, a syn człowieczy, że nań zważasz.
PsKrusz	(8:5) tedy mówię: co jest człowiek, o którym pamiętasz, i syn ludzki, którego nawiedzasz!
PsAszk	(8:5) "Czemże jest człek, abyś o nim pamiętał a syn człowieczy, abyś dbał o niego?"
PsSzer	(8:5) To czymże jest człowiek, że pamiętasz o nim, a syn człowieczy, że dbasz o niego?
Tys1	(8:5) Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz — i czymże syn człowieczy, że się nim zajmujesz?
Tys5	(8:5) czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym syn człowieczy, że się nim zajmujesz?
Bryt	(8:5) Czymże jest człowiek, że o nim pamietasz, Lub syn człowieczy, że go nawiedzasz?
Pozn	(8:5) czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, czym syn człowieczy, że o niego się troszczysz?
WarPra	(8:5) (wtedy pytam): kimże jest człowiek, że o nim pamiętasz, kim syn człowieczy, że Cię tak obchodzi?
STB	(8:5) Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz i Syn Człowieka, że go wypatrujesz?
EIB	(8:5) To myślę: Czym jest człowiek, że pamiętasz o nim? Albo syn człowieczy, że tak o niego dbasz?

Ps 8,5

PsFlor	(8:6a) Uczynił jeś ji malem mniej wszech anjełow, sławą i czcią koronował jeś ji
PsPul	(8:6a) Umnieszyłeś ji mało od anjołow, sławą i czcią koronowałeś ji
Wuj1923	(8:6) Uczyniłeś go mało co mniejszym od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go.
Gda1881	(8:6) Albowiem mało mniejszym uczyniłeś go od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go.
Gda2017	Uczyniłeś go bowiem niewiele mniejszym od aniołów, chwałą i czcią go ukoronowałeś.
PsBycz	(8:6) Wszakeś-umniejszył-go, nieco, od-Aniołów; a-zaszczytem i-świetnością ukoronowałeś-go.
Goet	(8:6) Uczyniłeś go tylko nieco mniejszym od bóstwa, wspaniałością i ozdobą ukoronowałeś go.
PsCylk	(8:6) A upośledziłeś go o mało od bóztwa, i chwałą i blaskiem uwieńczyłeś go.
PsKrusz	(8:6) Albowiem uczyniłeś go mało mniejszym od aniołów i chwałą i dostojnością ukoronowałeś go.
PsAszk	(8:6) A jednak niewiele poskąpiłeś mu z boskości, a wieńczysz go chwałą i blaskiem.
PsSzer	(8:6) A jednak mało mniejszym uczyniłeś go od bóstwa i ukoronowałeś go chwałą i dostojeństwem.
Tys1	(8:6) Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, chwałą i czcią go uwieńczyłeś.
Tys5	(8:6) Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich, chwałą i czcią go uwieńczyłeś.
Bryt	(8:6) Uczyniłeś go niewiele mniejszym od Boga, Chwałą i dostojeństwem uwieńczyłeś go.
Pozn	(8:6) A uczyniłeś go niewiele mniejszym od Boga, uwieńczyłeś go chwałą i godnością.
WarPra	(8:6) Uczyniłeś go tylko nieco mniejszym od Boga, obdarzyłeś go wspaniałością i chwałą.
STB	(8:6) Bo na krótko uczyniłeś go mniejszym od bogów; uwieńczyłeś go chwałą i blaskiem.
EIB	(8:6) Uczyniłeś go niewiele mniejszym od Boga, A uwieńczysz chwałą i godnością.

Ps 8,6

PsFlor	(8:6b) i postawił jeś ji nad działa ręku twoju. (8:7a) Wszytko podbił jeś pod nogi jego,
PsPul	(8:6b) i postawiłeś ji nad działa ręku twoich. (8:7a) Wszyćko poddał jeś pod nogi jego,
Wuj1923	(8:7) I postanowiłeś go nad dziełami rąk twoich: podałeś wszystko pod nogi jego.
Gda1881	(8:7) Dałeś mu opanować sprawy rąk twoich, wszystkoś poddał pod nogi jego.
Gda2017	Dałeś mu panowanie nad dziełami twoich rąk, wszystko poddałeś pod jego stopy:
PsBycz	(8:7) Panemeś-uczynił-go, nad-dziéłami rąk-Twoich, wszystkoś położył pod nogi-jego.
Goet	(8:7) Uczyniłeś go władcą nad dziełami rąk Twoich; poddałeś wszystko pod nogi jego:
PsCylk	(8:7) I postanowiłeś go władcą nad dziełami rąk Twoich, wszystko poddałeś pod stopy jego.
PsKrusz	(8:7) Dałeś mu rządzić dziełami rąk Twoich; wszystko poddałeś pod nogi jego:
PsAszk	(8:7) Czynisz go władcą nad dziełami Twych rąk, poddałeś wszystko pod jego stopy:
PsSzer	(8:7) Ustawiłeś go nad dziełami rąk swoich, wszystko poddałeś pod stopy jego.
Tys1	(8:7) Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, położyłeś wszystko pod jego stopy:
Tys5	(8:7) Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich; złożyłeś wszystko pod jego stopy:
Bryt	(8:7) Dałeś mu panowanie nad dziełami rak swoich, Wszystko złożyłeś pod stopy jego:
Pozn	(8:7) Ustanowiłeś go panem nad dziełami Twoich rąk, wszystko złożyłeś u jego stóp:
WarPra	(8:7) I dałeś mu władzę nad dziełami rąk Twoich, wszystko złożyłeś u jego stóp:
STB	(8:7) Ustanowiłeś go władcą nad dziełami Twych rąk, wszystko poddałeś pod jego stopy.
EIB	(8:7) Dasz mu władzę nad dziełami swoich rąk, Tak jak wszystko powierzyłeś jego pieczy:

Ps 8,7

PsFlor	(8:7b) owce i skot wszystek, i nadto wszystek źwierz polny,
PsPul	(8:7b) owce i skot wszytek i nadto wszytek źwierz polny,
Wuj1923	(8:8) Owce i woły wszystkie, nad to i zwierzęta polne.
Gda1881	(8:8) Owce i woły wszystkie, nadto i zwierzęta polne.
Gda2017	Owce i wszelkie bydło, a także zwierzęta polne;
PsBycz	(8:8) Owce, i-domowe-zwierzęta wszelkie, a-nawet zwierzęta polowe.
Goet	(8:8) Owce i bydło pospołem, nadto i zwierzęta polne,
PsCylk	(8:8) Trzody i bydło wszelkie, jak i zwierzęta dzikie.
PsKrusz	(8:8) owce i woły wszystkie, zarówno jak i zwierzęta polne;
PsAszk	(8:8) trzody owiec i wszystko bydło rogate, zwierzęta też polne, -
PsSzer	(8:8) Owce i wszelkie bydło, nadto zwierzęta polne.
Tys1	(8:8) owce i bydło wszelakie, a nadto i polne stada,
Tys5	(8:8) owce i bydło wszelakie, a nadto i polne stada,
Bryt	(8:8) Owce i wszelkie bydło, Nadto zwierzęta polne,
Pozn	(8:8) trzody owiec jak i wszelkie bydło, a nawet dzikie zwierzęta,
WarPra	(8:8) owce i wszelkie bydło, a także dzikie zwierzęta,
STB	(8:8) Trzody, wszelkie bydło, jak i dzikie zwierzęta;
EIB	(8:8) Owce, wszelkie bydło, Zwierzęta szczerych pól;

Ps 8,8

PsFlor	ptaki niebiesskie i ryby morskie, jeż przechodzą stdze morskie.
PsPul	ptaki podniebne i ryby morskie, jeż przechodzą sdze morskie.
Wuj1923	(8:9) Ptastwo niebieskie, i ryby morskie, które się przechodzą po ścieżkach morskich.
Gda1881	(8:9) Ptastwo niebieskie, i ryby morskie, i cokolwiek chodzi po ścieszkach morskich.
Gda2017	Ptactwo niebieskie i ryby morskie, i wszystko, co przemierza szlaki mórz.
PsBycz	(8:9) Ptaki niebios, i-ryby morskie, przepływające drogami mórz.
Goet	(8:9) Ptactwo niebieskie, i ryby morskie, i cokolwiek chodzi po ścieżkach morskich.
PsCylk	(8:9) Ptactwo nieba i ryby morza, wszystko co ciągnie po drogach morskich.
PsKrusz	(8:9) ptactwo niebieskie i ryby morskie, chodzące ścieżkami morskiemi.
PsAszk	(8:9) ptactwo niebios i ryby morza, wszystko, cokolwiek się przewija drogami mórz:
PsSzer	(8:9) Ptactwo niebieskie i ryby morskie, cokolwiek pomyka szlakami mórz.
Tys1	(8:9) ptactwo powietrzne oraz ryby morskie, wszystko, co szlaki mórz przebiega.
Tys5	(8:9) ptactwo podniebne oraz ryby morskie, wszystko, co szlaki mórz przemierza.
Bryt	(8:9) Ptactwo niebieskie i ryby morskie, Cokolwiek ciągnie szlakami mórz.
Pozn	(8:9) ptactwo powietrzne i ryby morskie, i [wszystko], co sunie po wodnych szlakach.
WarPra	(8:9) ptaki w powietrzu i ryby w morzu, wszystko, cokolwiek porusza się w wodzie.
STB	(8:9) ptactwo nieba i ryby morza; wszystko, co ciągnie po morskich drogach.
EIB	(8:9) Ptaki sponad chmur, ryby z głębin wód - I wszystko, co przemierza szlaki mórz.

Ps 8,9

PsFlor	Gospodnie Boże nasz, kako dziwne jest imię twoje we wszej ziemi!
PsPul	Gospodnie Boże nasz, kako dziwne jest imię twojewe wszej ziemi! Sława ❬...❭
Wuj1923	(8:10) Panie, Panie nasz! jakoż dziwne jest imię twoje po wszystkiéj ziemi.
Gda1881	(8:10) Panie, Panie nasz! jako zacne jest imię twoje po wsystkiej ziemi!
Gda2017	O PANIE, nasz Panie, jak sławne jest twoje imię na całej ziemi!
PsBycz	(8:10) O-Panie, Panie-nasz! jakże wspaniałém, Jmię Twé, po-całéj téj-ziemi?
Goet	(8:10) Panie, Panie nasz, jak wspaniałe jest imię Twoje na całej ziemi!
PsCylk	(8:10) Boże, Panie nasz, jak wspaniałem imię Twoje po wszystkiéj ziemi.
PsKrusz	(8:10) Boże, Panie nasz, jak dziwne jest Imię Twoje na wszystkiej ziemi!
PsAszk	(8:10) Jehowo, Panie nasz, jak potężnie przebija się Twa istota w całym wszechświecie.
PsSzer	(8:10) Panie, Władco nasz, jak wspaniałe jest imię Twoje na całej ziemi!
Tys1	(8:10) Panie, o Panie nasz, jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!
Tys5	(8:10) O Panie, nasz Panie, jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!
Bryt	(8:10) Panie, Władco nasz, jak wspaniałe jest imię twoje na całej ziemi!
Pozn	(8:10) O Jahwe, Panie nasz, jakże wspaniałe jest Twoje Imię na całej ziemi!
WarPra	(8:10) O Boże, Panie nasz, jak sławne jest Imię Twoje aż po krańce ziemi!
STB	(8:10) WIEKUISTY, Panie nasz, jak wspaniałe na całej ziemi jest Twoje Imię.
EIB	(8:10) PANIE, nasz Władco, Jak wspaniałe jest Twe imię na tej ziemi!

Psalm 9

Ps 9,1

PsFlor	Spowiadać sie będę tobie, Gospodnie, we wszem siercu mojem, prawić będę wszytki dziwy twoje.
PsPul	W koniec psalm Dawid. (9:1) Spowiedać sie będę tobie, Gospodnie, we wszem siercu moim, powiadać będę wszytki dziwy twoje.
Wuj1923	(9:1) Na koniec za tajemnice synowskie, Psalm Dawidowi. (9:2) Będę wyznawał, Panie, ze wszystkiego serca mego: będę opowiadał wszystkie dziwy twoje.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi, na Halmutlabben pieśń Dawidowa. (9:2) Będę wysławiał Pana ze wszystkiego serca mego; opowiadać będę wszysteki cuda twoje.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Halmutlabben. Pieśń Dawida. Będę cię wysławiał, PANIE, całym mym sercem; będę opowiadał o wszystkich twoich cudach.
PsBycz	(9:1) Naczelnikowi-muzyki dany do grania, na Mut Laben, Psalm Dawida. (9:2) Będę-chwalił Pana, z-całego serca-mego; będę-opowiadał wszystkie cuda-Twoje.
Goet	(9:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Na melodję "Muth Labben". Pieśń Dawida. (9:2) Będę uwielbiał Cię, Panie, z całego serca i opowiadał wszystkie cuda Twoje.
PsCylk	(9:1) Przewodnikowi chóru, z powodu śmierci, Benowi Psalm Dawida. (9:2) Chwalić chcę Boga, całem sercem, opowiadać wszystkie cuda Twoje.
PsKrusz	(9:1) Przełożonemu na (nutę) "Muthlabben" Psalm Dawida. (9:2) Będę wysławiał Boga z całego serca mego, opowiem wszystkie cuda Twoje.
PsAszk	(9:1) Dyrygentowi. - Al muth labejn (znaczenie niepewne). Śpiew Dawidowy. (9:2) Sławić pragnę Jehowę z całego serca mego, chcę głosić wszystkie Twe dziwy,
PsSzer	(9:1) Przewodnikowi chóru. Według: Umieraj za syna! Psalm Dawida. (9:2) Będę wyznawał Ciebie, Panie, z całego serca mego, będę opowiadał wszystkie cuda Twoje.
Tys1	(9:1) Kierownikowi chóru. Na modłę pieśni "Mut labben". Psalm. Dawidowy. (9:2) {Alef} Chwalić Cię będę, Panie, całym sercem moim, opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Tys5	(9:1) Kierownikowi chóru. Na modłę pieśni "Mut labben". Psalm. Dawidowy. (9:2) {Alef} Chwalić Cię będę, Panie, całym sercem moim, opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Bryt	(9:1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: „Umieraj za syna”. Psalm Dawidowy. (9:2) Będę cię wysławiał, Panie, całym sercem swoim, Będę opowiadał wszystkim cuda twoje,
Pozn	(9:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: na melodię "Śmierć synowi"; Psalm Dawida. (9:2) Chwalić Cię będę, o Jahwe, z całego serca, będę opowiadał o przedziwnych dziełach Twoich!
WarPra	(9:1) Dla kierującego chórem – na nutę pieśni: „Umrzeć za syna”. Psalm Dawida. (9:2) [Alef] Dzięki Ci chcę składać całym sercem, Panie, o wszystkich Twoich cudach opowiadać pragnę!
STB	(9:1) Przewodnikowi chóru Benowi, z powodu śmierci. Psalm Dawida. (9:2) Całym sercem chcę chwalić WIEKUISTEGO i opowiadać wszystkie Twoje cuda.
EIB	(9:1) Dla prowadzącego chór. Na melodię: Umrzyj za syna. Psalm Dawida. (9:2) PANIE, będę Cię wielbił całym swoim sercem, Będę wyliczał wszystkie Twoje cuda,

Ps 9,2

PsFlor	Radować i wiesielić sie będę w tobie, i piać będę imieniu twemu barzo wysoce.
PsPul	Radować i wiesielić sie będę w tobie, piać będę imieniu twemu barzo wysoko.
Wuj1923	(9:3) Rozweselę się i rozraduję się w tobie: będę śpiewał imieniowi twemu, Najwyższy.
Gda1881	(9:3) Rozweselę się, i rozraduję się w tobie; będę śpiewał imieniowi twemu, o Najwyższy!
Gda2017	Będę się cieszył i radował tobą, będę śpiewał twemu imieniu, o Najwyższy!
PsBycz	(9:3) Będę-cieszył-się, i-radował w-Tobie; będę-pieniem-wysławiał Imię-Twé, o-Najwyższy!
Goet	(9:3) Będę radował się i weselił w Tobie, opiewał imię Twoje, o Najwyższy!
PsCylk	(9:3) Cieszyć się chcę i radować w Tobie, wysławiać imię Twe Najwyższy.
PsKrusz	(9:3) Będę się cieszył i rozraduję się w Tobie, będę wyśpiewywał o Imieniu Twojem, Najwyższy!
PsAszk	(9:3) Chcę się radować i weselić w Tobie, Twą istotę opiewać jako dobro najwyższe.
PsSzer	(9:3) Będę się weselił i radował w Tobie, będę śpiewał imieniu Twemu, Najwyższy.
Tys1	(9:3) Cieszyć się będę i radować Tobą, psalm zaśpiewam dla Twego imienia, Najwyższy.
Tys5	(9:3) Cieszyć się będę i radować Tobą, Psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy.
Bryt	(9:3) Będę się weselił i radował w tobie, Będę opiewał imię twoje, Najwyższy!
Pozn	(9:3) Weselić się będę i radować Tobą, i śpiewać ku chwale Imienia Twego, Najwyższy!
WarPra	(9:3) Będę się cieszył i radował Tobą, na cześć Imienia Twego, o Najwyższy, będę grał i śpiewał.
STB	(9:3) Chcę się cieszyć, radować w Tobie oraz wysławiać Twoje Imię, o Najwyższy;
EIB	(9:3) Będę się cieszył i radował w Tobie, Śpiewał, o Najwyższy, na cześć Twego imienia!

Ps 9,3

PsFlor	W obroceniu nieprzyjaciela mego opak rozboleją sie i zginą od oblicza twego,
PsPul	W obroceniu nieprzyja[cia]ciela mego opak rozboleją sie i zginą od oblicza twego,
Wuj1923	(9:4) Gdy nieprzyjaciel mój obróci się nawstecz: osłabieją i poginą przed oblicznością twoją.
Gda1881	(9:4) Że się obrócili nieprzyjaciele moi na wstecz: upadli i poginęli od obliczności twojej.
Gda2017	Gdy cofną się moi nieprzyjaciele, upadną i znikną sprzed twego oblicza.
PsBycz	(9:4) Za-pędzenia nieprzyjaciół-mych wstecz, oni-upadli i-wyginęli, zprzed-oblicza-Twego.
Goet	(9:4) Gdy się cofali wrogowie moi, potknęli się i poginęli przed obliczem Twojem.
PsCylk	(9:4) Że pierzchły wrogi moje wstecz, upadły i zginęły przed obliczem Twojém.
PsKrusz	(9:4) Obracając się wstecz nieprzyjaciele moi, upadli i poginęli przed obliczem Twojem,
PsAszk	(9:4) Kiedy rozpoczną odwrót wrogowie moi, - potkną się i zatraceni będą z przed Twego oblicza, -
PsSzer	(9:4) Bo odwrócili się nieprzyjaciele moi, potknęli się i poginęli przed obliczem Twoim.
Tys1	(9:4) {Bet} Bo wrogowie moi wstecz ustąpili, upadli i zginęli sprzed Twego oblicza.
Tys5	(9:4) {Bet} Bo wrogowie moi się cofają, padają, giną sprzed Twego oblicza.
Bryt	(9:4) Bo cofnęli się nieprzyjaciele moi, Potknęli się i poginęli przed obliczem twoim,
Pozn	(9:4) Bo nieprzyjaciele moi pierzchnęli, potknęli się i zniknęli sprzed Twego oblicza.
WarPra	(9:4) [Bet] Bo zostali odtrąceni wrogowie moi, upadli i znikli sprzed Twego oblicza.
STB	(9:4) bowiem moi nieprzyjaciele pierzchli wstecz, upadli i zginęli przed Twym obliczem.
EIB	(9:4) Moi wrogowie odstąpią, Potkną się i padną przed Tobą,

Ps 9,4

PsFlor	bo jeś uczynił sąd moj i przą moję, siadł jeś na stolcu, jenże sądzisz prawdę.
PsPul	bo jeś uczynił sąd moj i przą moję, siadłeś na stolcu, jenże sądzisz sprawiedliwoć.
Wuj1923	(9:5) Boś uczynił sąd mój i sprawę moję: zasiadłeś na stolicy, który sądzisz sprawiedliwość.
Gda1881	(9:5) Boś ty odprawił sąd mój, i sprawę moję; zasiadłeś na stolicy, Sędzia sprawiedliwy.
Gda2017	Ty bowiem przeprowadziłeś mój sąd i moją sprawę, zasiadłeś na tronie jako sędzia sprawiedliwy.
PsBycz	(9:5) Boś przypilnował słuszności-méj, i-sprawy-mojéj, zasiadłszy na-tronie, o-Sędzio sprawiedliwy!
Goet	(9:5) Boś Ty wywiódł słuszność moją i sprawę moją; zasiadłeś na tronie, Sędzio sprawiedliwy!
PsCylk	(9:5) Bo przeprowadziłeś sprawę moję i spór mój, zasiadłeś na tronie, sędzia sprawiedliwy.
PsKrusz	(9:5) boś Ty uczynił sąd i sprawę moją; zasiadłeś na stolicy, Sędzio sprawiedliwy!
PsAszk	(9:5) Bo Ty sprawisz mi sąd dla słusznej mej sprawy, zasiądziesz na tronie jako sędzia sprawiedliwy.
PsSzer	(9:5) Bo Ty broniłeś słusznej sprawy mojej, zasiadłeś na stolicy, Sędzio sprawiedliwy.
Tys1	(9:5) Boś sądu mojego się podjął i sprawy, zasiadłeś na tronie — sędzia sprawiedliwy.
Tys5	(9:5) Boś Ty przeprowadził mój sąd i wyrok, zasiadając na tronie - Sędzio sprawiedliwy.
Bryt	(9:5) Gdyż Ty wydałeś wyrok i sąd korzystny dla mnie, Zasiadłeś na tronie sędziego sprawiedliwego.
Pozn	(9:5) Ty pokierowałeś moją sprawą i wyrokiem, zasiadłeś na tronie jako sędzia sprawiedliwy.
WarPra	(9:5) Ty bowiem przyznałeś mi rację, wziąłeś mnie w obronę i zasiadłeś na tronie jak sędzia sprawiedliwy.
STB	(9:5) Gdyż zasiadłeś na tronie, Sędzio Sprawiedliwy, oraz przeprowadziłeś moją sprawę, mój spór.
EIB	(9:5) Bo dokonałeś sądu i ogłosiłeś wyrok w mojej sprawie, Jako sprawiedliwy Sędzia zasiadłeś na swoim tronie.

Ps 9,5

PsFlor	Nagabał jeś lud i zginą❬ł❭ niemiłościwy, imię jich zgładził jeś na wieki i na wieki wiekom.
PsPul	Zbakałeś lud i zginął złosny, imię ich zgładziłeś na wieki i na wi❬e❭ki wiekom.
Wuj1923	(9:6) Zgromiłeś narody, i zginął niezbożny: wygładziłeś imię ich na wieki, i na wieki wieków.
Gda1881	(9:6) Rozgromiłeś pogan, zatraciłeś złośnika, imię ich wygładziłeś na wieki wieczne.
Gda2017	Skarciłeś pogan, wytraciłeś niegodziwych, wymazałeś ich imię na wieki wieków.
PsBycz	(9:6) Zgromiłeś narody, zgubiłeś bezbożnego, Tyś imię-ich, wymazał na-zawsze, i-wiecznie.
Goet	(9:6) Zgromiłeś narody i straciłeś bezbożnika, zgładziłeś imię ich na zawsze i na wieki.
PsCylk	(9:6) Zgromiłeś ludy, zgubiłeś niegodziwego, zgładziłeś imię ich na wieki wieków.
PsKrusz	(9:6) Rozgromiłeś narody, zatraciłeś grzesznika, imię ich zgładziłeś na wieki wieczne.
PsAszk	(9:6) Narody ofukniesz a nikczemnika wygubisz, imię ich zatrzesz po wieczne czasy.
PsSzer	(9:6) Zgromiłeś pogan, zniszczyłeś bezbożników, imię ich wymazałeś na wieki wieczne.
Tys1	(9:6) {Gimel} Zgromiłeś pogan, zgubiłeś niezbożnego, imię ich na wieczne czasy zgładziłeś.
Tys5	(9:6) {Gimel} Zgromiłeś pogan, zgubiłeś występnych, imię ich na wieczne czasy wymazałeś.
Bryt	(9:6) Zgromiłeś narody, zgubiłeś bezbożnych, Imię ich wymazałeś na wieki wieków.
Pozn	(9:6) pobiłeś narody, pogromiłeś bezbożnego, wymazałeś ich imię na wieczne czasy.
WarPra	(9:6) [Gimel] Napomniałeś ludy, bezbożnych wygubiłeś, imię ich wymazałeś na wieczne czasy.
STB	(9:6) Zgromiłeś ludy, zgubiłeś niegodziwego; zgładziłeś ich imię na wieki wieków.
EIB	(9:6) Zgromiłeś narody, zniszczyłeś bezbożnych, Ich imię na wieki wymazałeś,

Ps 9,6

PsFlor	(9:6) Nieprzyjaciele zginęli są mieczem do końca i miasta jich skaził jeś. (9:7a) Zginęła jest pamięć jich se źwiękiem,
PsPul	(9:6) Nieprzyjaciele zginęli mieczem do końca i miasta jich skaził jeś. (9:7a) Zginęła jich pamięć ze źwiękiem,
Wuj1923	(9:7) Nieprzyjacielskie miecze ustały nakoniec: i zburzyłeś ich miasta: zginęła z trzaskiem pamiątka ich.
Gda1881	(9:7) O nieprzyjacielu! azaż wykonane są spustoszenia twoie na wieczność? Poburzyłżeś miasta? i owszem ich samych pamiątka zginęła z niemi.
Gda2017	O nieprzyjacielu, twoje spustoszenia skończyły się na zawsze, zburzyłeś miasta, ich pamięć przepadła razem z nimi.
PsBycz	(9:7) O-nieprzyjacielu! dokonaneż spustoszenia na-wieki? a miasta, zburzyłeśli? zginęłali pamięć-ich, z nimi?
Goet	(9:7) Wrogowie wyniszczeni, miasta ich zburzone i pamięć ich zaginęła na zawsze.
PsCylk	(9:7) Wrogu, skończone spustoszenia na zawsze, a miasta, które zburzyłeś, zaginęła pamięć o nich.
PsKrusz	(9:7) O nieprzyjacielu! wykonały się spustoszenia twoje na wieczność! zburzyłeś miasta - pamięć ich przepadła z niemi.
PsAszk	(9:7) Wróg wygaśnie w pustyniach na wieki a miasta wytracisz, że zaginie o nich wszelki słych, -
PsSzer	(9:7) Nie ma nieprzyjaciela, rozbity na zawsze. I miasta zburzyłeś, pamięć ich zginęła.
Tys1	(9:7) Nie stało wrogów, pędzonych na wieczną zagładę, miasta poburzyłeś: ich pamięć przepadła.
Tys5	(9:7) Upadli wrogowie - w wieczystą ruinę, miasta poburzyłeś - przepadła o nich pamięć.
Bryt	(9:7) Klęskę ponieśli nieprzyjaciele. Nigdy nie podniosą się z ruin... Miasta zburzyłeś, pamięć ich zaginęła...
Pozn	(9:7) Zamilkły miasta [zamienione] w wieczyste ruiny, zgnębiłeś wroga i pamięć po nim wygasła. Oni [...]
WarPra	(9:7) Znikli wrogowie pokonani na zawsze, miasta ich wyludnione, minęła ich sława. Hi
STB	(9:7) Wrogu, oto na zawsze zakończone są spustoszenia; a o miastach, które zburzyłeś o nich też zaginęła pamięć.
EIB	(9:7) Wróg legł w gruzach na zawsze, Poburzyłeś miasta, ich świetność idzie w niepamięć.

Ps 9,7

PsFlor	(9:7b) a Gospodzin na wieki przebywa. (9:8a) Nagotował jest w sądzie stolec swoj
PsPul	(9:7b) a Gospodzin na wieki będzie. (9:8a) Uczynił w sądzie stolec swoj
Wuj1923	(9:8) A Pan trwa na wieki: nagotował na sąd stolicę swą.
Gda1881	(9:8) Ale Pan na wieki trwa; zgotował stolicę swoję na sąd.
Gda2017	Ale PAN trwa na wieki, ustawił swój tron, by sądzić.
PsBycz	(9:8) Ale Pan, na-wieki zostanie, umacniając, do-sądu, tron-swój.
Goet	(9:8) Ale Pan tronuje na wieki; przygotował tron Swój na sąd.
PsCylk	(9:8) Ale Bóg wiecznie zasiada, ustanowił do sądu tron Swój.
PsKrusz	(9:8) Lecz Bóg na wieki trwa; przygotował na sąd stolicę swoją.
PsAszk	(9:8) Ale Jehowa na wieczność się osiada i utwierdza Swój tron, aby odprawiać sądy -
PsSzer	(9:8) Lecz Pan trwa na wieki, przygotował tron na swój sąd.
Tys1	(9:8) {He} A Pan zasiada na wieki, na sąd swą stolicę ustawił.
Tys5	(9:8) {He} A Pan zasiada na wieki, swój tron ustawia, by sądzić.
Bryt	(9:8) Lecz Pan trwa na wieki, Ustawia na sąd tron swój.
Pozn	(9:8) Jahwe natomiast panuje na wieki; ustawił swój tron, by sprawować sąd.
WarPra	(9:8) A Pan na wieki panuje, każe swój tron ustawić, by sądzić.
STB	(9:8) Ale BÓG wiecznie zasiada, ustanowił Swój tron do sądu.
EIB	(9:8) PAN jednak króluje na wieki; Tron gotowy, On zasiada na sąd!

Ps 9,8

PsFlor	(9:8b) a on będzie sędzić świat w prawie i sędzić będzie lud w prawdzie.
PsPul	(9:8b) i on będzie sądził okrąg ziemie w sprawiedliwości i będzie sądził lud w prawdzie.
Wuj1923	(9:9) I on będzie sądził okrąg ziemie w prawości, osądzi narody w sprawiedliwości.
Gda1881	(9:9) On będzie sądził okrąg ziemi w sprawiedliwości, i osądzi narody w prawości.
Gda2017	On będzie sądził świat sprawiedliwie, osądzi narody według słuszności.
PsBycz	(9:9) Bo On, będzie-sądził świat, z-sprawiedliwością; będzie-wyrokował ludom, z-prawością.
Goet	(9:9) I będzie sądził okrąg ziemi w sprawiedliwości, a sąd sprawować będzie nad narodami w prawości.
PsCylk	(9:9) A On sądzi świat w sprawiedliwości; wyrokuje o narodach wedle słuszności.
PsKrusz	(9:9) I On będzie sądził okrąg ziemi sprawiedliwie - narody osądzi w prawości.
PsAszk	(9:9) I sądzić będzie świat sprawiedliwością a prawością narody.
PsSzer	(9:9) W sprawiedliwości sądzi okrąg ziemi, według słuszności wymierza narodom prawo.
Tys1	(9:9) I sprawiedliwie sam będzie świat sądził, narodom bezstronnie porozstrzyga sprawy.
Tys5	(9:9) Sam będzie sądził świat sprawiedliwie, wyda narodom bezstronny wyrok.
Bryt	(9:9) Sądzić będzie świat sprawiedliwie, Bezstronnie osądzać ludy.
Pozn	(9:9) On sądzi świat sprawiedliwie, wydaje słuszne wyroki na narody.
WarPra	(9:9) I sądzi sprawiedliwie cały okrąg ziemi, i ogłasza narodom wyroki, na jakie zasłużyli.
STB	(9:9) On sądzi świat w sprawiedliwości, według słuszności wydaje wyrok o narodach.
EIB	(9:9) Będzie sądził świat sprawiedliwie, Sprawy narodów rozstrzygnie bezstronnie.

Ps 9,9

PsFlor	(9:9) I uczynił sie jest Gospodzin utoka ubogiemu, pomocnik w przygodach i w zamętce.
PsPul	(9:9) I udziełan jest Gospodzin uciecha ubogiemu, pomocnik w przygodach i zamęcie.
Wuj1923	(9:10) I stał się Pan ucieczką ubogiemu: pomocnikiem w potrzebach, w ucisku.
Gda1881	(9:10) I będzie Pan ucieczką ubogiemu, ucieczką czasu ucisku.
Gda2017	I będzie PAN ucieczką dla uciśnionego, schronieniem w czasie niedoli.
PsBycz	(9:10) I-będzie, Pan, twiérdzą-obronną strapionemu; górą-warowną, w-czasach bytu w-ucisku.
Goet	(9:10) I jest Pan zamkiem warownym utrapionemu, zamkiem warownym w czasach ucisku.
PsCylk	(9:10) I będzie Bóg twierdzą uciśnionemu, twierdzą w czasach niedoli.
PsKrusz	(9:10) I będzie Bóg ucieczką ubogiemu- ucieczką na czas ucisku.
PsAszk	(9:10) On też niechaj będzie twierdzą wyniosłą poniżonemu, twierdzą wyniosłą w czasach ucisku.
PsSzer	(9:10) Tak stał się Pan ucieczką uciśnionemu, ucieczką czasu niedoli.
Tys1	(9:10) {Waw} I będzie Pan ucieczką dla uciśnionego, ucieczką dogodną w czasach utrapienia.
Tys5	(9:10) {Waw} Niech Pan będzie ucieczką dla uciśnionego, ucieczką w czasach utrapienia.
Bryt	(9:10) Pan stanie się schronieniem uciśnionemu, Schronieniem w czasie niedoli.
Pozn	(9:10) Tak więc Jahwe jest twierdzą dla uciśnionych, ucieczką w czasach utrapienia.
WarPra	(9:10) [Waw] I tak staje się Pan schronieniem dla uciśnionych, miejscem ocalenia za dni ich ucisku.
STB	(9:10) BÓG będzie twierdzą uciśnionego, twierdzą w czasach niedoli.
EIB	(9:10) PAN będzie schronieniem dla uciśnionego, Schronieniem na czas niedoli.

Ps 9,10

PsFlor	(9:10) I nadziewać ❬sie❭ będą w tobie ci, cso znają imię twoje, bo ty nie został jeś szukających ciebie, Gospodnie.
PsPul	(9:10) I nadziewać sie będą w tobie ci, co znają imię twoje, bo ty nie został jeś szukających ciebie, Gospodnie.
Wuj1923	(9:11) I niech ufają w tobie, którzy znają imię twoje; albowiem nie opuściłeś szukających cię, Panie.
Gda1881	(9:11) I będą ufać w tobie, którzy znają imię twoje; albowiem nie opuszczasz tych, Panie! którzy cię szukają.
Gda2017	I będą ufać tobie ci, którzy znają twoje imię, bo nie opuszczasz, PANIE, tych, którzy cię szukają.
PsBycz	(9:11) Przeto, będą-ufali w-Tobie, znający Imię-Twojé; bo nie opuszczasz szukających-Cię, Panie.
Goet	(9:11) Dlatego mają nadzieję w Tobie, którzy znają imię Twoje, albowiem nie opuściłeś tych, którzy Cię szukają, Panie!
PsCylk	(9:11) I ufać będą Tobie, którzy znają imię Twoje, bo nie opuściłeś szukających Cię, o Boże.
PsKrusz	(9:11) I zaufają Tobie, którzy znają Twe imię, ponieważ nie opuściłeś, Boże, tych, co Cię szukają!
PsAszk	(9:11) I ufnie polegać będą na Tobie ci, co rozumieją Twą istotę, gdyż o Jehowo, nie opuszczasz Ty tych, co Cię szukają.
PsSzer	(9:11) Przeto ufają Tobie, którzy znają imię Twoje, bo nie opuszczasz, Panie, tych, którzy Cię szukają.
Tys1	(9:11) I zaufają Tobie znający Twe imię, bo nie opuszczasz, Panie, tych, co Cię szukają.
Tys5	(9:11) Ufają Tobie znający Twe imię, bo nie opuszczasz, Panie, tych, co Cię szukają.
Bryt	(9:11) Ufać będą tobie ci, którzy znają imię twoje, Bo nie opuszczasz, Panie, tych, którzy cię szukają.
Pozn	(9:11) Wyznawcy Twego Imienia mają ufność w Tobie, bo nie opuszczasz tych, co Cię szukają, Jahwe.
WarPra	(9:11) Dlatego ufa Ci każdy, kto zna Twoje imię, bo nie opuszczasz, Panie, nikogo, kto Cię szuka.
STB	(9:11) A będą Tobie ufać ci, co znają Twoje Imię; ponieważ nie opuściłeś tych, którzy Ciebie szukają, WIEKUISTY.
EIB	(9:11) Ludzie znający Twe imię będą ufać Tobie, Bo nie opuszczasz, PANIE, tych, którzy Ciebie szukają.

Ps 9,11

PsFlor	(9:11) Śpiewajcie Gospodnu, jenże przebywa w Syjon, powiadajcie miedzy ludem naukę jego.
PsPul	(9:11) Śpiewajcie Bogu, jenże przebywa w Syjon, powiedajcie miedzy ludem naukę jego.
Wuj1923	(9:12) Śpiewajcie Panu, który mieszka na Syonie: opowiadajcie między narody sprawy jego.
Gda1881	(9:12) Śpiewajcież Panu, który mieszka na Syonie; opowiadajcie między narodami sprawy jego.
Gda2017	Śpiewajcie PANU, który mieszka na Syjonie, opowiadajcie wśród narodów o jego dziełach.
PsBycz	(9:12) Spiéwajcie Panu, zamieszkającemu Syon; oznajmiajcie, między-narodami, czyny-Jego.
Goet	(9:12) Wysławiajcie w psalmach Pana, który mieszka na Syjonie; obwieszczajcie wśród narodów dzieła Jego.
PsCylk	(9:12) Śpiewajcie Bogu, który zamieszkał na Cyonie, rozpowiadajcie między narodami dzieła Jego.
PsKrusz	(9:12) Śpiewajcie Bogu. co zamieszkujecie Sjon, opowiadajcie wśród narodów o sprawach Jego.
PsAszk	(9:12) Nućcie pieśń Jehowie, co mieszka na Syonie, zwiastujcie między narody potężne Jego czyny.
PsSzer	(9:12) Śpiewajcie Panu, który mieszka na Syjonie, opowiadajcie pośród narodów dzieła Jego!
Tys1	(9:12) {Zain} Psalm śpiewajcie Panu, który mieszka na Syjonie, pośród narodów głoście Jego dzieła,
Tys5	(9:12) {Zain} Psalm śpiewajcie Panu, co mieszka na Syjonie, pośród narodów głoście Jego dzieła,
Bryt	(9:12) Śpiewajcie Panu, który mieszka na Syjonie, Opowiadajcie pośród ludów dzieła jego!
Pozn	(9:12) Śpiewajcie na cześć Jahwe, którego siedzibą jest Syjon, głoście wśród narodów wielkie dzieła Jego!
WarPra	(9:12) [Zain] Śpiewajcie Panu, co mieszka na Syjonie, opowiadajcie wśród narodów o Jego dziełach,
STB	(9:12) Śpiewajcie BOGU, który zamieszkał na Cyonie, rozpowiadajcie pomiędzy narodami Jego dzieła.
EIB	(9:12) Śpiewajcie PANU mieszkającemu na Syjonie, Rozgłaszajcie wśród ludów Jego dzieła!

Ps 9,12

PsFlor	(9:12) ❬Bo zyskuję krwie jich wspomienął jest, nie zapomienął jest wołania ubogich❭.
PsPul	(9:12) Bo zyskuję krwie ich wspomienął jest, nie zapomienął jest wołania ubogich.
Wuj1923	(9:13) Albowiem mszczący się krwie ich wspominał: nie zapomniał ubogich wołania.
Gda1881	(9:13) Boć on szuka krwi, i mają w pamięci, a nie zapomina wołania utrapionych.
Gda2017	Bo on dopomina się krwi i pamięta o nich, a nie zapomina wołania strapionych.
PsBycz	(9:13) Ponieważ, poszukiwający zabójstw, oneż pamięta; On, nie zapomina wołania strapionych.
Goet	(9:13) Albowiem Ten, który jest mścicielem przelanej krwi, pamiętał o nich; nie zapomniał o wołaniu nędznego.
PsCylk	(9:13) Bo mściciel krwi, On zapamiętał ich, nie zapomniał wołania uciśnionych.
PsKrusz	(9:13) Ponieważ On szuka krwi i ma ich w pamięci, - nie zapomina o wołaniu utrapionych.
PsAszk	(9:13) Gdyż ten, co z krwi przelanej żąda obrachunku, wspomina tamtych i nie zapomina bolesnego krzyku kornych męczenników.
PsSzer	(9:13) Bo jako mściciel krwi pamięta o nich, nie zapomina o wołaniu ubogich.
Tys1	(9:13) bo mściciel krwi na nich wspomniał, nie zapomniał wołania ubogich.
Tys5	(9:13) bo mściciel krwi pamięta o ubogich, pamięta, a nie zapomina ich wołania.
Bryt	(9:13) Bo mściciel krwi pamiętał o nich, Nie zapomniał wołania ubogich.
Pozn	(9:13) Bo On, mściciel krwi, pamiętał o nich, nie zapomniał krzyku udręczonych.
WarPra	(9:13) bo wszelką krew pomści i na ubogich wspomni, i nie będzie nieczuły na ich krzyk o pomoc.
STB	(9:13) Bo mściciel krwi, On ich zapamiętał, nie zapomniał wołania uciśnionych.
EIB	(9:13) Gdyż Stróż sprawiedliwości nie zapomniał o nich, On pamięta o wołaniu uciśnionych.

Ps 9,13

PsFlor	(9:13) Smiłuj sie nade mną, Gospodnie, widz moję śmiarę od nieprzyjacielow mojich, (9:14a) jenże powyszasz mie z wrot śmie❬r❭tnych,
PsPul	(9:13) Smiłuj sie nade mną, Gospodnie, widz moję śmiarę od moich nieprzyjacioł, (9:14a) jenże powyszszasz mie z wrot śmiertnych,
Wuj1923	(9:14) Zmiłuj się nademną, Panie! wejrzyj na uniżenie moje od nieprzyjaciół moich, który mię podwyższasz od bram śmierci.
Gda1881	(9:14) Zmiłuj się nademną, Panie! obacz utrapienie moje od tych, którzy mię mają w nienawiści, ty, co mię wyrywasz z bram śmierci.
Gda2017	Zmiłuj się nade mną, PANIE, spójrz, jak mnie uciskają ci, którzy mnie nienawidzą, ty, który podnosisz mnie z bram śmierci;
PsBycz	(9:14) Zlituj-się-nademną, Panie; obacz utrapienié-mé, od-nienawidzących-mię, Tyś wynoszącym-mnie, z-podwoi śmierci;
Goet	(9:14) Bądź mi łaskaw, Panie! Wejrzyj na to, co cierpię przez nienawidzących mnie, Ty, który mię wyrywasz z bram śmierci.
PsCylk	(9:14) Zmiłuj się nademną Boże, spójrz na nędzę moję od nieprzyjaciół moich, któryś mnie wyniósł z bram śmierci.
PsKrusz	(9:14) Zmiłuj się nademną, Boże! Obacz utrapienie moje, jakiego doznaję od nienawidzących mnie, - Ty, co mnie wyrywasz z objęć śmierci.
PsAszk	(9:14) Zmiłuj się nademną, o Jehowo, spójrz na udrękę moją od tych, co mnie mają w nienawiści, Ty, który mnie wynosisz ponad wrota śmierci.
PsSzer	(9:14) Zmiłuj się nade mną, Panie, ujrzyj utrapienie moje z powodu tych, którzy mnie nienawidzą! Ty mnie wyrywasz z bram śmierci,
Tys1	(9:14) {Chet} Zmiłuj się nade mną, Panie: patrz na ucisk, który od mych wrogów cierpię, od śmierci bram mnie podnieś,
Tys5	(9:14) {Chet} Zmiłuj się nade mną, Panie, spójrz, jak mnie poniżają ci, <którzy mnie nienawidzą>. Ty, co mnie wyprowadzasz z bram śmierci,
Bryt	(9:14) Zmiłuj się nade mną, Panie, Spojrzyj na utrapienie moje Spowodowane przez tych, którzy mnie nienawidzą! Ty, który mnie podnosisz z bram śmierci,
Pozn	(9:14) Jahwe okazał mi łaskę; wejrzał na mą niedolę [zgotowaną mi] przez wrogów, On, który mnie wybawił od bram śmierci.
WarPra	(9:14) [Chet] Zmiłuj się nade mną w moim utrapieniu , o Panie, zobacz, jak mnie gnębią ci, co mnie nienawidzą! Wyprowadź mnie poza bramy śmierci,
STB	(9:14) Zmiłuj się nade mną BOŻE, popatrz na moją nędzę na skutek mych nieprzyjaciół; Ty, który mnie wyniosłeś z bram śmierci,
EIB	(9:14) Zmiłuj się nade mną, PANIE! Ty mnie możesz podnieść nawet u bram śmierci, Zajmij się tym całym utrapieniem, Którego nie skąpią mi ludzie nienawistni.

Ps 9,14

PsFlor	(9:14b) bych wypowiedział wszytko chwalenie twoje w wierzejach cory Syjon. (9:15a) Wiesielić sie będę we zbawieniu twojem;
PsPul	(9:14b) bych wypowiedział wszytko chwalenie twoje w uliczkach cory Syjon. (9:15a) Wiesielić sie będę we zbawieniu twoim;
Wuj1923	(9:15) Abych opowiadał wszystkie chwały twoje w bramach córki Syońskiéj: będę się weselił w zbawieniu twojem.
Gda1881	(9:15) Abym opowiadał wszystkie chwały twoje w bramach córki Syońskiej, weseląc się w zbawieniu twojem.
Gda2017	Abym głosił wszelką twą chwałę w bramach córki Syjonu; będę się radował twoim zbawieniem.
PsBycz	(9:15) Ażebym opowiadał, wszystkie wysławiania-Ciebie, w-bramach córki Syonu, i cieszył-się, w-zbawieniu-Twojém.
Goet	(9:15) Abym opowiadał całą chwałę Twoją w bramach córki Syjońskiej i weselił się z wybawienia Twego.
PsCylk	(9:15) Abym opowiadał wszystką chwałę Twoję u wrót córy Cyonu, abym się cieszył pomocą Twoją.
PsKrusz	(9:15) Obym opowiadał wszystkie pochwały Twoje w bramach córki Sjońskiej; weselić się będę w zbawieniu Twojem.
PsAszk	(9:15) Abym mógł rozgłosić wszystką Twą chwałę i bym w bramach córy Syońskiej mógł radować się. dziełem Twego wybawienia.
PsSzer	(9:15) abym opowiadał wszystkie chwalebne czyny Twoje, w bramach córki Syjonu weselił się ze zbawienia Twojego.
Tys1	(9:15) bym głosił wszystką Twą chwałę w bramach Córy Syjońskiej i weselił się Twoją pomocą.
Tys5	(9:15) bym głosił całą Twą chwałę w bramach Córy Syjońskiej i weselił się Twoją pomocą.
Bryt	(9:15) Abym głosił wszelką chwałę twoją w bramach córki Syjonu, Radować się będę wybawieniem twoim.
Pozn	(9:15) Dlatego opowiadać będę wszystkie Twoje sławne czyny w bramach córy Syjonu i będę się radował z Twej pomocy.
WarPra	(9:15) bym mógł śpiewać Twoją chwałę w bramach Syjonu i radować się, boś przyszedł mi z pomocą.
STB	(9:15) bym przy bramach córki Cyonu opowiadał całą Twą chwałę, abym się cieszył Twym zbawieniem.
EIB	(9:15) Chciałbym pełnię Twojej chwały głosić w bramach Córki Syjonu I wreszcie się nacieszyć Twoim wybawieniem.

Ps 9,15

PsFlor	(9:15b) pogrążeni są ludzie w upaści, jąż są uczynili. (9:16) W sidle w tem, jeż są skryli, ułapiona jest noga jich.
PsPul	(9:15b) pogrędzeni są ludzie w upaści, ktorąż uczynili. (9:16) W sidle w tem, ktore są skryli, uwiązła jest jich noga.
Wuj1923	(9:16) Powięźli poganie w zatraceniu, które przyprawili: w sidle tem, które byli skrycie zastawili, uwięzła noga ich.
Gda1881	(9:16) Zanurzeni są poganie w dole, który uczynili; w sieci, którą skrycie zastawili, uwięzła noga ich.
Gda2017	Poganie wpadli w dół, który wykopali; w sidłach, które zastawili, uwięzła ich noga.
PsBycz	(9:16) Zapadły-się ludy w-dole zrobionym; w-siéci téj, co ukryli-byli, usidliła-się noga-ich.
Goet	(9:16) Zapadły się narody w jamie, którą przygotowały; własna noga ich pojmana jest w sieci, którą potajemnie zastawiły.
PsCylk	(9:16) Popadły ludy w przepaść, którą zgotowały; w sidła, które zastawiły uwikłała się noga ich.
PsKrusz	(9:16) Narody zanurzyły się w dole, który uczyniły - w sieci skrycie zastawionej uwięzła noga ich.
PsAszk	(9:16) Ugrzęzną narody w grobie wiecznego zatracenia, które same sprawiają a w sieci, którą kładą tajemnie, uwikłana będzie własna ich noga.
PsSzer	(9:16) Ludy pogrążone są w dole, który wykopały, noga ich uwięzła w sieci, którą zastawiły.
Tys1	(9:16) {Tet} Poganie zapadli się w jamę, którą uczynili, w sidle, przez nich ukrytym, noga ich uwięzła.
Tys5	(9:16) {Tet} Poganie wpadli w jamę, którą wykopali; noga ich uwięzła w sidle przez nich zastawionym.
Bryt	(9:16) Pogrążyły się narody w dole, który wykopały, W sieci, którą zastawiły, uwięzła noga ich.
Pozn	(9:16) Narody stoczyły się w dół, który same wykopały, w sidłach, które zastawiły, uwięzia ich noga.
WarPra	(9:16) [Tet] Narody zaś wpadają w pułapki, które same stawiają, w sidłach potajemnie zastawionych ugrzęzły ich nogi.
STB	(9:16) Ludy upadły w przepaść, którą same przygotowały; ich noga się uwikłała w sidła, które zastawiły.
EIB	(9:16) Narody wpadły w dół przez siebie wykopany, W sieci przez nie zastawionej uwięzła ich własna noga.

Ps 9,16

PsFlor	(9:17) Poznan będzie Gospodzin czynię sądy; w uczynkoch ręku swoju połapion jest grzesznik.
PsPul	(9:17) Uznan będzie Pan sądy czyniący; w uczynku ❬ręku❭ jego uchwacon jest grzesznik.
Wuj1923	(9:17) Poznany będzie Pan, sądy czyniący: w uczynkach rąk swoich poimany jest grzesznik.
Gda1881	(9:17) Oznajmił się Pan, gdy uczynił sąd; w sprawie rąk swoich się złośnik usidlił. Rzecz godna rozmyślania! Sela.
Gda2017	PAN dał się poznać, gdy odbył sąd, w dzieła swoich rąk uwikłał się niegodziwy. Higgajon. Sela.
PsBycz	(9:17) Znan-był Pan; On wyrok wydał; w-dziéle rąk-swoich, usidlił-się bezbożny. O przedmiocie, godny rozmyślania!
Goet	(9:17) Znanym stał się Pan z sądu, który wykonał; w uczynkach rąk swoich własnych usidlił się bezbożny. (Gra na harfie). Sela.
PsCylk	(9:17) Dał się poznać Bóg, sprawiedliwość wymierzył, w dziele rąk własnych oplątał się niegodziwy. - Higgajon Sela.
PsKrusz	(9:17) Znany jest Bóg, gdy czyni sąd. W pracy rąk swoich usidlił się bezbożny. Rzecz ku wyrozumieniu. - SELAh.
PsAszk	(9:17) Poznan będzie Jehowa, gdy uczyni sąd i usidli się bezbożny w robocie własnych rąk, rozeznaną będzie myśl głęboka - Selah.
PsSzer	(9:17) Objawił się Pan, wykonał sąd, bezbożnik uwikłał się w dziele rąk swoich. Gra na strunach. Sela.
Tys1	(9:17) Pan się objawił, sąd przeprowadził, w dzieła rąk swoich uwikłał się grzesznik. Higgajon, Sela.
Tys5	(9:17) Pan się objawił, sąd przeprowadził, w dzieła rąk swoich uwikła się występny. Higgajon. Sela.
Bryt	(9:17) Objawił się Pan, odbył sąd; W dziełach rąk swoich uwikłał się bezbożny. Sela.
Pozn	(9:17) Jahwe objawił się i dokonał sądu: bezbożny zaplątał się w dzieło własnych rąk.
WarPra	(9:17) Pan się objawił i wydał wyroki, przez dzieła rąk własnych zginął bezbożnik. Higgajon.
STB	(9:17) BÓG dał się poznać, wymierzył sprawiedliwość; a niegodziwy się zaplątał w dziele własnych rąk. Higgajon Sela.
EIB	(9:17) A PAN się objawił! Odbył sąd. Bezbożny uwikłał się w dzieło własnych rąk. Sela.

Ps 9,17

PsFlor	(9:18) Obroceni bądźcie grzeszni we pkieł, wszystcy ludzie, jiż zapominają Boga.
PsPul	(9:18) Obroceni będą grzesznicy w piekieł, wszytcy ludzie, ktorzy zapominają Boga.
Wuj1923	(9:18) Niech się grzesznicy obrócą do piekła: wszyscy narodowie, którzy zapominają Boga.
Gda1881	(9:18) Niepobożni się obrócą do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga.
Gda2017	Niegodziwi zstąpią do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga.
PsBycz	(9:18) Odprowadzeni-będą bezbożni do-grobu; wszystkie ludy, zapominające Boga.
Goet	(9:18) Ach, bezbożni zawrócą do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga;
PsCylk	(9:18) Znijdą niegodziwi do grobu; wszystkie ludy co zapomniały Pana.
PsKrusz	(9:18) Powrócą bezbożni do otchłani - wszystkie narody zapominające o Bogu.
PsAszk	(9:18) Do zatracenia nicości powrócą niegodziwi, wszystkie narody, które zgoła zapominają o Bogu.
PsSzer	(9:18) Bezbożni wrócą do krainy umarłych, wszystkie ludy, które zapominają Boga.
Tys1	(9:18) {Jod} Niech precz odejdą grzeszni do krainy zmarłych, wszystkie narody, co zapomniały o Bogu.
Tys5	(9:18) {Jod} Niechaj występni odejdą precz do Szeolu, wszystkie narody, co zapomniały o Bogu.
Bryt	(9:18) Niech wrócą bezbożni do podziemi, Wszystkie narody, które zapominają Boga.
Pozn	(9:18) Niechaj bezbożni będą strąceni do Podziemia, wszystkie narody, które zapomniały o Bogu.
WarPra	(9:18) [Jod] I tak muszą zstąpić bezbożni do krainy umarłych i wszyscy poganie, co nie myślą o Bogu.
STB	(9:18) Niegodziwi zejdą do Krainy Umarłych; wszystkie ludy co zapomniały Boga.
EIB	(9:18) Zawrócą bezbożni do świata umarłych, Skończą tam te wszystkie narody, które nie pamiętają o Bogu.

Ps 9,18

PsFlor	(9:19) Bo nie do końca zapomnienie będzie ubogiego, śmiara ubogich nie zginie do końca.
PsPul	(9:19) Bo nie na wieki zapomnienie będzie ubogiego, cirpliwość ubogich nie zginie na wieki.
Wuj1923	(9:19) Bo nie do końca będzie zapomnion ubogi: cierpliwość ubogich nie zginie do końca.
Gda1881	(9:19) Bo nie będzie na wieki zapamiętany ubogi; oczekiwanie nędznych nie zginie na wieki.
Gda2017	Bo biedak nie będzie zapomniany na zawsze, nadzieja ubogich nie zginie na wieki.
PsBycz	(9:19) Atoli, nie na-zawsze zapomnion-będzie żebrzący; nadzieja biédnych, zginęłażby na-wieki?
Goet	(9:19) Bo nie na zawsze będzie zapomniany ubogi, nadzieja nędznych nie zginie na zawsze.
PsCylk	(9:19) Bo nie zawsze zapomnianym jest ubogi, nadzieja biednych nie znika na wieki.
PsKrusz	(9:19) Lecz na wieki nie będzie zapomniany ubogi; oczekiwanie ubogich nie zginie na wieki.
PsAszk	(9:19) Gdyż nie będzie wiecznie zapomnianym ubogi, ani zaginie na zawsze nadzieja pokornych.
PsSzer	(9:19) Bo biedny nie na zawsze będzie zapomniany, nadzieja ubogich nie zginie na wieki.
Tys1	(9:19) {Kaf} Bo ubogi nie pójdzie w zapomnienie na zawsze, ufność nieszczęśliwych nie zaginie na wieki.
Tys5	(9:19) {Kaf} Bo ubogi nie pójdzie w zapomnienie na stałe, ufność nieszczęśliwych nigdy ich nie zawiedzie.
Bryt	(9:19) Bo nie zawsze biedak będzie zapomniany; Nadzieja ubogich nie zginie na wieki.
Pozn	(9:19) Biedny bowiem nie będzie na zawsze zapomniany, nadzieja uciśnionych nie zginie na wieki.
WarPra	(9:19) [Kaf] A ubogi nie będzie zapomniany na wieki, nadzieja cierpiącego nigdy nie jest próżna.
STB	(9:19) Wreszcie nie jest zapomniany żebrzący, nadzieja biednych nie zniknie na wieki.
EIB	(9:19) Biedny bowiem nie na zawsze będzie zapomniany, Nadzieja ubogich nie przepadnie na wieki.

Ps 9,19

PsFlor	(9:20) Wstań, Gospodnie, nie postrobion bądź człowiek, sądzoni będą ludzie przed obliczym twojim.
PsPul	(9:20) Wstań, Gospodnie, nie posilon bądź człowiek, każ sędzić lud w obliczności twojej.
Wuj1923	(9:20) Powstań, Panie, niech się nie zmacnia człowiek: niech będą sądzeni narodowie przed oblicznością twoją.
Gda1881	(9:20) Powstańże, Panie! niech się nie zmacnia śmiertelny człowiek; a niech narody osądzone będą przed tobą.
Gda2017	Powstań, PANIE, niech nie triumfuje człowiek, niech narody zostaną osądzone przed twoim obliczem.
PsBycz	(9:20) Wstań, Panie, niech-nie wzmaga-się człowiek; niech-będą-sądzone ludy, przed obliczem-Twojém.
Goet	(9:20) Powstań, Panie, aby śmiertelnicy nie mieli przewagi; niechaj narody osądzone będą przed obliczem Twojem.
PsCylk	(9:20) Powstań o Boże, niech się nie rozzuchwali śmiertelny, niech sądzone będą ludy przed obliczem Twojém.
PsKrusz	(9:20) Powstań, Boże, niechaj się nie wzmacnia człowiek; niechaj osądzone będą narody przed obliczem Twojem.
PsAszk	(9:20) Powstań, o Jehowo, niechaj się człek nie rozzuchwala, i niechaj kierunkiem oblicza Twego sądzone będą narody.
PsSzer	(9:20) Powstań, Panie, by nie był butny śmiertelnik, niech będą osądzone ludy przed Tobą!
Tys1	(9:20) Powstań, o Panie: by człowiek nie przemógł; osądź narody przed Twoim obliczem.
Tys5	(9:20) Powstań, o Panie, by człowiek nie triumfował; osądź narody przed Twoim obliczem.
Bryt	(9:20) Powstań, Panie, by nie przemógł człowiek; Niech będą osądzone przed tobą narody!
Pozn	(9:20) Powstań, Jahwe, by człowiek nie zdobył przewagi, niechaj narody będą oddane pod Twój sąd!
WarPra	(9:20) Powstań, o Panie, niech nie wynosi się człowiek, niech będą osądzone ludy przed Twoim obliczem.
STB	(9:20) Powstań, WIEKUISTY, niech się nie rozzuchwala śmiertelny, niechaj przed Twym obliczem będą sądzone ludy.
EIB	(9:20) Powstań, PANIE! Nie dopuść do tryumfu człowieka, Niech się dokona przed Tobą sąd nad narodami!

Ps 9,20

PsFlor	(9:21) Postaw, Gospodnie, zakonanoścę nad nimi, iżbychą wiedzieli pogani, eż ludzie są.
PsPul	(9:21) Postaw, Gospodnie, zakonawydawcę nad nimi, eżby wiedzieli pogani, iże ludzie są.
Wuj1923	(9:21) Postaw, Panie, zakonodawcę nad nimi, aby wiedzieli narodowie, iż ludźmi są.
Gda1881	(9:21) Panie! puść na nie strach, aby poznały narody, iż są ludźmi śmiertelnymi.Sela.
Gda2017	PANIE, ześlij na nie strach, aby narody poznały, że są tylko ludźmi. Sela.
PsBycz	(9:21) Wzbudź, Panie, bojaźń w-nich; niech-wiedzą narody, że tylko ludźmi są.
Goet	(9:21) Panie, rzuć na nich bojaźń, aby narody poznały, iż są śmiertelnikami. Sela.
PsCylk	(9:21) Rzuć Boże, postrach na nich, niech wiedzą ludy, że ludźmi są.
PsKrusz	(9:21) Spuść, Boże, strach na nich, aby poznały narody, że ludźmi są. - SELAh.
PsAszk	(9:21) Podaj ich w trwogę o Jehowo, niechaj pojmą narody, że jeno ludźmi są Selah.
PsSzer	(9:21) Rzuć, Panie, postrach na nie! Niech wiedzą ludy, że są śmiertelne! Sela.
Tys1	(9:21) Przejmij ich, Panie, bojaźnią; niech wiedzą poganie, że są tylko ludźmi. Sela.
Tys5	(9:21) Przejmij ich, Panie, bojaźnią; niech wiedzą poganie, że są tylko ludźmi. Sela.
Bryt	(9:21) Rzuć, Panie, postrach na nie, Niech widzą narody, że są tylko ludźmi. Sela.
Pozn	(9:21) Rzuć na nie postrach, o Jahwe, niech poznają narody, że są tylko ludźmi!
WarPra	(9:21) Napełnij ich, Panie, bojaźnią, niech narody uznają w końcu, że są tylko ludźmi.
STB	(9:21) Rzuć na nich strach, o BOŻE, niech ludy wiedzą, że są jedynie ludźmi.
EIB	(9:21) Przejmij je trwogą, PANIE, Niech narody będą świadome, że są tylko ludźmi. Sela.

Psalm 10

Ps 10,1

PsFlor	(9:22) I przecz jeś, Gospodnie, odszedł daleko? Nienaźrzysz styskujących w zamętce?
PsPul	(9:22) Przecz jeś, Gospodnie, odszedł daleko? Nenaźrzysz w potrzebiznach i w zamęciech?
Wuj1923	Czemuś, Panie, odstąpił daleko: przeglądasz w potrzebach, w ucisku?
Gda1881	Panie! przeczże stoisz z daleka? przeczże się ukrywasz czasu ucisku?
Gda2017	Dlaczego, PANIE, stoisz z daleka? Dlaczego ukrywasz się w czasie niedoli?
PsBycz	Czemuż, o Panie! stawasz z-daleka? czemu ukrywasz-się, w-czasach bytu, w-ucisku?
Goet	PANIE, czemuż stoisz zdaleka, ukrywasz się w czasach ucisku?
PsCylk	Czemuż o Boże stoisz zdaleka, ukrywasz się w czasach niedoli.
PsKrusz	Dlaczego, Boże, stoisz zdaleka, ukrywasz się na czas ucisku!
PsAszk	Czemuż o Jehowo, stajesz w oddali, zakrywasz się czasu niedoli?
PsSzer	Czemu, o Panie, stoisz z daleka? Czemu ukrywasz się w czasach niedoli?
Tys1	(9:22) {Lamed} Dlaczego z dala stoisz, o Panie, w czasach ucisku się kryjesz,
Tys5	{Lamed} Dlaczego z dala stoisz, o Panie, w czasach ucisku się kryjesz,
Bryt	Czemu, o Panie, stoisz z daleka, Ukrywasz się w czasach niedoli?
Pozn	Dlaczego, o Jahwe, trzymasz się z dala, usuwasz się w czasach utrapienia?
WarPra	[Lamed] O Panie, czemuż tak daleko stoisz, czemu się ukrywasz za dni mego ucisku?
STB	Czemu, BOŻE, stoisz z daleka i ukrywasz się w czasach niedoli?
EIB	PANIE, dlaczego stoisz z daleka, Ukrywasz się w czasach niedoli?

Ps 10,2

PsFlor	(9:23) Kiedy sie powysza zły, zażega sie ubogi; łapają je w radach, jimiż myślą.
PsPul	(9:23) Kiedy sie pyszni złosny, zażega się ubogi; zjimani będą w radach, ktorymi myślą.
Wuj1923	Gdy się pyszni niezbożnik, zapala się ubogi: bywają usidleni w radach, które wymyślają.
Gda1881	Złośnik z hardości prześladuje ubogiego; niechajże będą uchwyceni w chytrych zamysłach, które zamyślają.
Gda2017	Niegodziwy w swej pysze prześladuje ubogiego, niech niegodziwi uwikłają się w zamysły, które uknuli.
PsBycz	Z-pychą bezbożni ścigają biédnego; lecz ujęci-będę w-zamysłach własnych, co uknowali.
Goet	Bezbożny w pysze swej prześladuje nędznego; będą schwytani w podstępach, które sami obmyślili.
PsCylk	W pysze swojéj ściga niegodziwy biednego, usidleni są w knowaniach, które usnuli.
PsKrusz	Bezbożnik w hardości ubogiego prześladuje. Niechaj będą pochwyceni w zamysłach, które zamyślają.
PsAszk	Gdy dumny niegodziwiec ściga nędzarza, - o, oby byli ujęci zamysłami, które sami snują!
PsSzer	Z powodu pychy bezbożnika cierpi ubogi. Niech uwikłają się w knowaniach, które obmyślili!
Tys1	(9:23) gdy niezbożny się pyszni, biedny jest w udręce i ulega podstępom, które tamten uknuł?
Tys5	gdy występny się pyszni, biedny jest w udręce i ulega podstępom, które tamten uknuł?
Bryt	Z powodu pychy bezbożnego trapi się ubogi. Niech uwikłają się w knowaniach, które obmyślili!
Pozn	Zły człowiek w swej pysze prześladuje biednego i chwyta go podstępem, jaki obmyślił.
WarPra	Bezbożny zaś się pyszni i dręczy biedaków, a winien wpaść w sidła, które sam zastawił.
STB	W swojej pysze niegodziwy ściga biednego; niech sami wpadną w knowania, które zaplanowali.
EIB	Bezbożni zuchwale niszczą ubogiego! Wydaj ich na pastwę intryg, które obmyślili.

Ps 10,3

PsFlor	(9:24) Bo sie chwali grzesznik w żądzach dusze swojej i zgłobliwy błogosławion jest.
PsPul	(9:24) Iże chwalon bywa grzeszny w żądze dusze swej i złosny błogosławion bywa.
Wuj1923	Albowiem pochwalon bywa grzesznik w żądzach duszy swéj: a niesprawiedliwy bywa błogosławion.
Gda1881	Bo się chlubi niezbożnik w pożądliwościach duszy swojej, a łakomy błogosławi sobie a draźni Pana.
Gda2017	Bo niegodziwy chełpi się pragnieniem swej duszy, a chciwiec błogosławi sobie i znieważa PANA.
PsBycz	Boć chełpi-się bezbożny, z żądzy duszy-swojéj; a-skąpcę błogosławi, do-gniéwu-pobudzając Pana.
Goet	Albowiem bezbożny chlubi się z pożądliwości duszy swej, błogosławi chciwca i pogardza Panem.
PsCylk	Albowiem chlubi się niegodziwy żądzą duszy swojéj, a łupieżca bluźni, lży Boga.
PsKrusz	Oto chlubi się bezbożnik w pożądliwościach swej duszy, a łakomy błogosławi sobie, drażniąc Boga.
PsAszk	Bo choć wielbi niegodziwiec, rozkoszując się pożądliwością duszy, i choć błogosławi ten, co za zyskiem nieprawym goni - bluźni on Jehowie.
PsSzer	Bo bezbożnik pyszni się swą żądzą, a lichwiarz bluźni Bogu, lży Pana.
Tys1	(9:24) {Nun} Bo chełpi się grzesznik w swej pożądliwości, bluźni drapieżca i pogardza Panem.
Tys5	{Nun}Bo występny się chełpi swoim pożądaniem, bluźni drapieżca i pogardza Panem.
Bryt	Bo pyszni się bezbożny zachcianką swoją, A chciwiec bluźni, znieważa Pana.
Pozn	Niegodziwiec chełpi się swą zachłannością, zdzierca pochlebia sam sobie.
WarPra	[Nun] I chełpi się pożądliwością swej duszy, dopuszcza się grabieży oraz bluźnierstw i znieważa Pana.
STB	Niegodziwy chlubi się żądzą swej duszy, a łupieżca bluźni oraz lży BOGA.
EIB	Bo bezbożny się puszy swymi pragnieniami I chciwiec sobie dogadza. Zły znieważa PANA,

Ps 10,4

PsFlor	(9:25) Rozgniewał jest Boga grzeszny, podług mnożstwa gniewu swego nie szukać będzie. (9:26a) Nie Boga przed obliczym jego,
PsPul	(9:25) Rozgniewał Boga grzesznik, podług wielikości gniewu swego nie będzie szukał. (9:26a) Nie jest Bog przed oczyma jego,
Wuj1923	Rozgniewał Pana grzesznik, według wielkości gniewu swego nie będzie szukał: niemasz Boga przed oblicznością jego.
Gda1881	Niepobożny dla pychy, którą po sobie pokazuje, nie pyta się o Boga; wszystka myśl jego, że niemasz Boga.
Gda2017	Niegodziwy przez pychę, którą po sobie pokazuje, nie szuka Boga; całe jego myślenie to że nie ma Boga.
PsBycz	Bezbożny, według-dumy twarzy-swéj nie pyta-się, o nic; że nie-ma Boga, wszystkie myśli-jego.
Goet	Bezbożny mniema w pysze swej: "Bóg nie będzie tego badał". Wszystkie jego myśli są: "Niema Boga!"
PsCylk	Niegodziwy w wyniosłości ducha swego: nie karci On, niemasz Boga, są wszystkie myśli jego.
PsKrusz	Bezbożny dla pychy oblicza swego nie szuka Boga; wszystkie myśli jego, że niemasz Boga.
PsAszk	Bezbożny, jako gdy wzbije się jego pożądanie, wcale on nie pyta, - "niemasz Boga", oto treść wszystkich jego zbrodniczych zamierzeń,
PsSzer	Bezbożnik myśli w pysze swej: Nie dba o to. Nie ma Boga. To wszystkie myśli jego.
Tys1	(9:25) W pysze umysłu powiada niezbożny: «Nie pomści; nie ma Boga»: oto jest całe jego rozumienie.
Tys5	W pysze swojej powiada występny: Nie pomści; nie ma Boga - oto jest całe jego myślenie.
Bryt	Bezbożny myśli w pysze swojej:Nie będzie dochodził... Nie ma Boga. Oto całe rozumowanie jego.
Pozn	Bezbożny w swej zuchwałości okazuje Jahwe wzgardę: "Nie będzie karał! Nie ma Boga!" - to całe jego rozumowanie.
WarPra	Pyszniąc się mówi bezbożnik: Nie ma kary Bożej, nie ma wcale Boga. I nic więcej nie myśli.
STB	Niegodziwy w wyniosłości swojego ducha powiada: Nie ma Boga, On nie karci – takie są wszystkie jego myśli.
EIB	Wyniośle powtarza: Bóg? On nie istnieje. Nie będzie dochodził. Oto cała mądrość! - Taka mu przewodzi.

Ps 10,5

PsFlor	(9:26b) pobrudzony są drogi jego we wszeliki czas. (9:27) Odjęty będą sądowie twoji od oblicza jego, wszem nieprzyjacielom swojim będzie panać.
PsPul	(9:26b) pokalony są drogi jego wszelikiego czasu. (9:27) Oddalony będą sądy twoje od oblicza jego, wszem nieprzyjacielom swym będzie panował.
Wuj1923	Splugawione są drogi jego na każdy czas: bywają odjęte sądy twoje od obliczności jego: nad wszystkimi nieprzyjacioły swymi będzie panował.
Gda1881	Darzą mu się drogi jego na każdy czas; dalekie są sądy twoje od niego; sapa przeciwko wszystkim nieprzyjaciołom swym.
Gda2017	Jego drogi zawsze są ciężkie, twoje sądy są zbyt daleko od niego, parska na wszystkich swoich wrogów.
PsBycz	Trwają, nałogi-jego w-każdym czasie; wysokość sądów-Twych, daleko od-niego; on, co do wszech wrogów-swych, nadyma-się nad-nimi.
Goet	W każdym czasie udają mu się drogi jego; wysoko są sądy Twoje, dalekie są od niego; szydzi ze wszystkich swoich przeciwników.
PsCylk	Szczęśliwe są drogi jego każdego czasu; wysoko sądy Twoje, daleko od niego; na wszystkich przeciwników swoich nadyma się.
PsKrusz	Darzą się drogi jego na każdy czas. Dalekie sądy Twoje od niego; unosi się na wszystkich swoich nieprzyjaciół.
PsAszk	Wstrząsają drogi jego każdego czasu wszystkiem, co wzniosłe, prawa Twe równie przeciwne mu są jak dalekie a jednak wszystkich swych przeciwników niemi właśnie odstrasza.
PsSzer	Drogi jego zawsze są pomyślne. Dalekie są sądy Twoje od niego, szydzi z wszystkich przeciwników swoich.
Tys1	(9:26) Na każdy czas pomyślne jego drogi; a sądy Twe dalekie są od jego myśli: i gardzi wszelkim swoim przeciwnikiem.
Tys5	Drogi jego układają się zawsze szczęśliwie; Twe wyroki zbyt są wzniosłe dla niego; parska na wszystkich swoich przeciwników.
Bryt	Zabiegi jego w każdym czasie udają się, Sądy twoje nie obchodzą go, Wszystkimi przeciwnikami gardzi.
Pozn	Przedsięwzięciom jego zawsze towarzyszy powodzenie; nakazy Twoje nic go nie obchodzą, a wszystkich wrogów swoich lekceważy.
WarPra	Cokolwiek czyni, zawsze wiedzie mu się dobrze, za wysoko i za daleko są dlań Twe wyroki, drwi sobie ze wszystkich przeciwników swoich.
STB	Jego drogi są szczęśliwe w każdym czasie. Wysoko oraz daleko od niego są Twoje sądy; nadyma się na wszystkich swoich przeciwników.
EIB	Na jego drogach - zawsze powodzenie. Twoje sądy? - Są zbyt wzniosłe dla niego. Gwiżdże na nieprzyjaciół,

Ps 10,6

PsFlor	(9:28) Rzekł wiem jest w siercu swojem: Nie poruszon będę od pokolenia w pokolenie przeze zła.
PsPul	(9:28) Bo rzekł w siercu swym: Nie poruszon będę od pokolenia w pokolenie bez złego.
Wuj1923	Mówił bowiem w sercu swojem: Nie będę poruszon od wieku do wieku, bez złego.
Gda1881	Mówi w sercu swem: Nie będę wzruszony od narodu do narodu; bo się nie boję złego.
Gda2017	Mówi w swoim sercu: Nie zachwieję się, nie zaznam zła po wszystkie pokolenia.
PsBycz	Myśli, w sercu swém: Nie zachwieję-się; w-przeciągu-wieku i-życia, tak nie będę w-nieszczęściu.
Goet	Mówi w sercu swojem: "Nigdy nie zachwieję się, od pokolenia do pokolenia nie będę w nieszczęściu".
PsCylk	Mówi w sercu swém: nie zachwieję się, od pokolenia do pokolenia nie będę w złéj doli.
PsKrusz	Mówi w sercu swem: "nie będę poruszony na wieki, ponieważ nie poczuwam się do złego".
PsAszk	W swem sercu on mniema: "jam niewzruszalny, - na wiek wieków, i mnie będzie chyba niezgorzej".
PsSzer	Mówi w sercu swoim: Ja się nie zachwieję, nieszczęście nigdy mnie nie dotknie.
Tys1	(9:27) Rzecze w swym sercu: «Ja się nie zachwieję: w najdalsze pokolenia nie zaznam niedoli».
Tys5	Myśli on sobie: Ja się nie zachwieję; nie zaznam niedoli po najdalsze pokolenia.
Bryt	Mówi w sercu swoim:Nie zachwieję się, Nigdy nie spotka mnie nieszczęście.
Pozn	Mówi sobie: "Ja się nie zachwieję, bez niepowodzeń kroczę śmiało naprzód w przyszłe czasy".
WarPra	Powtarza w swym sercu: Nigdy się nie ugnę, nie zaznam niedoli po wszystkie pokolenia.
STB	Tak mówi w swoim sercu: Nie zachwieję się, od pokolenia do pokolenia nie spotka mnie zła dola.
EIB	Mówi w swoim sercu: Moje powodzenie przetrwa pokolenia. I zaręcza: Mym udziałem szczęście, nie niedola!

Ps 10,7

PsFlor	(9:29) Jegoż poklęcia usta pełna są i gorzkości, i lści, pod językiem jego robota i leść.
PsPul	(9:29) Jegoż usta złorzeczenia pełny są i gorzkości, i zdrady, pod językiem jego robota i boleść.
Wuj1923	Którego usta pełne są złorzeczeństwa i gorzkości i zdrady: pod językiem jego praca i boleść.
Gda1881	Usta jego pełne są złorzeczeństwa, i chytrości, i zdrady; pod językiem jego uprzykrzenie i nieprawość.
Gda2017	Jego usta pełne są przekleństw, zdrady i podstępu, pod jego językiem krzywda i nieprawość.
PsBycz	Przeklęctwa, usta-jego, pełne, i-podstępów i-gwałtu; pod językiem-jego, krzywda i-nieprawość.
Goet	Usta jego są pełne przekleństwa, obłudy i ucisku; pod językiem jego kryje się utrudzenie i bieda.
PsCylk	Bluźnierstwa usta jego są pełne, podstępu i zdrady, a na języku jego niecność i nieprawość.
PsKrusz	Usta jego pełne są złorzeczeństwa i chytrości, i zdrady; pod językiem jego przewrotność i nieprawość.
PsAszk	Przekleństwa pełne są jego usta, a fałsz i obłuda pod jego językiem, trud bolesny i nieprawość.
PsSzer	Usta jego pełne są klątwy, podstępu i zdrady, pod językiem jego złość i niegodziwość.
Tys1	(9:28) {Pe} Usta jego pełne przekleństwa, zdrady i podstępu, na języku ma słowa mozołu i udręki.
Tys5	{Pe} Usta jego pełne przekleństwa, zdrady i podstępu, na jego języku udręka i złośliwość.
Bryt	Przekleństwa pełne są usta jego, także fałszu i obłudy, Pod językiem jego jest krzywda i nieprawość.
Pozn	Usta jego pełne są przekleństw, podstępów i gwałtu, a pod językiem jego [gnieździ się] złość i przewrotność.
WarPra	[Pe] Jego usta pełne przekleństw, kłamstw i podstępu, a językiem tylko niszczy i dręczy.
STB	Jego usta są pełne bluźnierstwa, podstępu i zdrady, a na jego języku niecność oraz nieprawość.
EIB	Jego usta są pełne fałszu i zniewagi, A pod językiem - krzywda i nieprawość.

Ps 10,8

PsFlor	(9:30) Siedzi we skryci z bogatymi w tajnicach, by ubił przezwinnego. (9:31a) Oczy jego na ubogiego źrzyta,
PsPul	(9:30) Siedzi w załogach z bogatymi w tajemnicach, aby zabił niewinnego. (9:31a) Oczy jego na ubogiego patrzą,
Wuj1923	Siedzi na zdradzie z bogatymi w skrytościach, aby zabił niewinnego: oczy jego upatrują ubogiego.
Gda1881	Siedzi, czyhając we wsiach, w skrytościach zabija niewinnego; oczy jego upatrują ubogiego.
Gda2017	Siedzi w zasadzkach wsi, w ukryciach zabija niewinnego, jego oczy wypatrują ubogiego.
PsBycz	Usadowion, w-zasadzkach wiejskich; on, w-kryjówkach, zabija niewinnego; oczy-jego, za-biédakiem ślédzą.
Goet	Siedzi czyhając w zasadzce; w skrytości zabija niewinnego; oczy jego upatrują bezbronnego.
PsCylk	Siedzi w zasadzce po zagrodach, w kryjówkach godzi na niewinnego; oczy jego nieszczęsnego śledzą.
PsKrusz	Siedzi, czyhając na podwórzach ukryty, aby zabić niewinnego; oczy jego upatrują niewinnego.
PsAszk	Rozsiada się, - czatując na rojnych placach, w ukryciu - morduje niewinnego, oczy jego czychają na najbiedniejszego.
PsSzer	Czyha w zasadzkach zagród, skrycie zabija niewinnego, oczy jego śledzą nieszczęśliwego.
Tys1	(9:29) Siedzi w zasadzce przy drogach i niewinnego zabija w ukryciu; {Ain} oczy jego śledzą za biedakiem.
Tys5	Siedzi w zasadzce przy drogach i niewinnego zabija w ukryciu; oczy jego śledzą biedaka.
Bryt	Czatuje za węgłem zagród, Skrycie zabija niewinnego; Oczy jego wypatrują nieszczęśnika.
Pozn	Siedzi zaczajony w opłotkach, by w ukryciu zabić niewinnego; oczy jego wypatrują nieszczęśnika;
WarPra	Ukrywa się podstępnie w zagrodach i czyha, by zgładzić prawego, [Ain] oczu swoich nie spuszcza z biedaków.
STB	Po zagrodach siedzi w zasadzce, w kryjówkach morduje niewinnego; jego oczy śledzą nieszczęsnego.
EIB	Zasadza się po opłotkach, W odludnych zaułkach morduje niewinnych I wypatruje kolejnej ofiary.

Ps 10,9

PsFlor	(9:31b) godzi we skryci jako lew w jaskini swojej. (9:32) Godzi, by ułapił ubogiego, ułapić ubogiego, gdy przyciąga ji. (9:33a) W sidle swojem uśmierzył ji,
PsPul	(9:31b) grozi we skryciu jako lew w jaskini swojej. (9:32) Grozi, aby ułapił ubogiego, ułapić ubogiego, kiedy ji przyciąga. (9:33a) W sidle swoim uśmierzy ji,
Wuj1923	Tai się na zdradzie w skrytem miejscu, jako lew w jamie swojéj: zastawia sidła, aby uchwycił ubogiego, aby połapił ubogiego, gdy go przyciągnie.
Gda1881	Czyha w skrytem miejscu, jako lew w jamie swojej; dybie jakoby uchwycił ubogiego, ułapiwszy go ciągnie do sieci swojej.
Gda2017	Czyha w kryjówce jak lew w swej jaskini; czatuje, by schwytać ubogiego, porywa go i wciąga w swe sieci.
PsBycz	Czatuje w-kryjówce, jak-lew, w-łożysku-swojém; on-czyha na-porwanié biédnego; porywa nieszczęśliwego, z-wleczeniem-go, w-siéci-swojéj.
Goet	Czatuje w ukryciu jak lew w gęstwinie swojej; czatuje, aby schwytać nędznego; chwyta nędznego, pociągając go w sieć swoją.
PsCylk	Czai się w kryjówce, jak lew w gęstwinie, czycha by porwać biednego; porywa biednego, oplątując go w sidła swoje.
PsKrusz	Czyha w skrytem miejscu, jako lew w jamie, dybie, aby uchwycić ubogiego; uchwyciwszy ubogiego, ciągnie go do sieci swojej.
PsAszk	Czatuje w ukryciu, jako lew w swym gąszczu, czatuje, aby zgwałcić biedaka, gwałci biedaka, wciągając go w swe sidła.
PsSzer	Czyha w kryjówce jak lew w gęstwinie, czyha, aby porwać ubogiego, ciągnąć go do sieci swojej.
Tys1	(9:30) Zasadza się w kryjówkach, jak lew w swej jaskini; zasadza się, by porwać ubogiego: porywa ubogiego i w sieć swoją wciąga.
Tys5	{Ain} Zasadza się w kryjówce, jak lew w swej jaskini; zasadza się, by porwać ubogiego, porywa ubogiego i w sieć swoją wciąga.
Bryt	Czyha w kryjówce jak lew w gęstwinie, Czyha, aby porwać ubogiego. Porywa ubogiego, zarzucając sieć swoją.
Pozn	czai się w ukryciu jak lew w gęstwinie, czatuje, by schwytać biednego, i porywa biednego, wciągając go w swe sidła;
WarPra	Czai się w zasadzce jak lew w swojej jamie i zawsze jest gotów, by porwać biedaka, rzuca się nań i chwyta go we własne sieci.
STB	Czai się w kryjówce, jak lew w gęstwinie, czyha by porwać biednego; i ubogiego porywa, oplątując go w swoje sidła.
EIB	Czyha jak lew w zaroślach, Spada na ubogiego, Chwyta go i wciąga w swą matnię.

Ps 10,10

PsFlor	(9:33b) nakłoni sie i padnie, gdy panować będzie ubogim.
PsPul	(9:33b) nakłoni sie i padnie, gdy panować będzie ubogim.
Wuj1923	W sidle swojem poniży go: schyli się i padnie, gdy opanuje ubogie.
Gda1881	Przypada, przytula się, i rzuca się mocą swoją na wiele ubogich.
Gda2017	Schyla się, zniża się, od jego mocy padają ubodzy.
PsBycz	Ten, skurcza-się, zgina; a-upada, od-przemocy-jego, wielu strapionych.
Goet	Czai się i schyla, a bezbronny wpada w silne jego pazury.
PsCylk	Płaszczy się, czai, aż wpadną w moc jego nieszczęśni.
PsKrusz	Przypada, nachyla się i rzuca się w mocy swej na wielu ubogich.
PsAszk	Będzie upokorzony i poniżony, a w swej potężnej sile runie sromotnie..
PsSzer	Schyla się, przyczaja, nieszczęśliwi wpadają w szpony jego.
Tys1	(9:31) Schyla się, kładzie na ziemi, a od jego przemocy padają ubodzy.
Tys5	Schyla się, przysiada na ziemi, a od jego przemocy pada ubogi.
Bryt	Schyla się, przyczaja, I wpadają w szpony jego nieszczęśliwi.
Pozn	[gotując się do skoku] pochyla się, przyczaja, i całą siłą rzuca się na biedaka.
WarPra	Pochyla się, do ziemi przygniata i w końcu całkiem obezwładnia słabszego.
STB	Płaszczy się, czai, aż owi nieszczęśnicy wpadną w jego moc.
EIB	Już zgniótł sprawiedliwego - skulił się on i padł, Już w jego mocnych łapach znaleźli się nieszczęśni,

Ps 10,11

PsFlor	(9:34) Rzekł wiem jest w siercu swojem: Zapomniał jest Bog, odwrocił lice swoje, by nie widział do końca.
PsPul	(9:34) Bo rzekł w siercu swoim: Zapomniał Bog, odwrocił lice swoje, by nie widział do końca.
Wuj1923	Rzekł bowiem w sercu swojem: Zapomniał Bóg, odwrócił oblicze swe, aby nie widział do końca.
Gda1881	Mówi w sercu swem: Zapomnałci tego Bóg; zakrył oblicze swoje, nie ujrzy na wieki.
Gda2017	Mówi w swym sercu: Bóg zapomniał, zakrył swoje oblicze, nigdy nie zobaczy.
PsBycz	Myśli, w-sercu-swojém: Zapomniał mię Bóg; ukrył obliczé-swé; nie obaczy mię nigdy.
Goet	Mówi w sercu swojem: "Zapomniał to Bóg; skrywa oblicze Swoje, nigdy tego nie dojrzy".
PsCylk	Mówi w sercu swojém: zapomniał Bóg, zakrył oblicze Swoje, nie ujrzy na wieki.
PsKrusz	Rzekł w sercu swojem: "zapomniał Bóg, zakrył oblicze swoje, na wieki nie ujrzy".
PsAszk	Choć w duszy swej mniema: "Zapomniał Wszechmocny, zakrył swe oblicze, nie ujrzy nigdy".
PsSzer	Mówi w sercu swoim: Zapomniał Bóg, zakrył oblicze swoje, nigdy nie widzi.
Tys1	(9:32) Rzecze w swym sercu: «Bóg nie pamięta, odwraca swe oblicze, nigdy nie zobaczy».
Tys5	Mówi w swym sercu: Bóg nie pamięta, odwraca swe oblicze, nigdy nie zobaczy.
Bryt	Mówi w sercu swoim:Zapomniał Bóg, zakrył oblicze swoje... Nigdy nie będzie widział...
Pozn	Myśli sobie: "Bóg [o tym] nie pamięta, zakrył swe oblicze i niczego nie dostrzeże".
WarPra	I mówi sobie w sercu: Bóg mi to zapomni, odwraca swe oblicze i nie widzi niczego.
STB	Tak mówi w swoim sercu: Bóg zapomniał, zakrył Swoje oblicze, nie zobaczy na wieki.
EIB	A on uznał w sercu: Bóg ukrył swoją twarz I nigdy tego nie zobaczy.

Ps 10,12

PsFlor	(9:35) Wstań, Gospodnie Boże, i powyszona bądź ręka twoja, by nie z❬a❭pomniał ubogich.
PsPul	(9:35) Powstań, Gospodnie Boże, i powyszszona bądź ręka twoja, by nie zapomniał ubogich.
Wuj1923	Powstań, Panie Boże! niech się podniesie ręka twoja: nie zapominaj ubogich.
Gda1881	Powstańże, Panie Boże! podnieś rękę twoję; nie zapominajże ubogich.
Gda2017	Powstań, PANIE Boże, podnieś swą rękę; nie zapominaj o ubogich.
PsBycz	Wstań, Panie; o Boże! podnieś rękę-Twoję; nie zapominaj strapionych.
Goet	Powstań, Panie! Podnieś, Boże, rękę Swoją; nie zapominaj nędznych!
PsCylk	Powstań Boże, Panie podnieś dłoń Twoję, nie zapominaj uciśnionych!
PsKrusz	Powstań Boże, Panie, podnieś rękę swą, nie zapominaj o ubogich!
PsAszk	Powstań, o Jehowo, wznieś dłoń Twą, wszechmocny Boże, nie zapomnij kornych a stale utrapionych.
PsSzer	Powstań, Panie! Boże, podnieś rękę swoją, nie zapomnij o ubogich!
Tys1	(9:33) {Kof} Powstań, o Panie, wznieś Twą rękę, Boże! Nie zapominaj o biednych!
Tys5	{Kof} Powstań, o Panie, wznieś swą rękę, Boże! Nie zapominaj o biednych!
Bryt	Powstań, Panie! Boże, podnieś rękę swoją, Nie zapominaj ubogich!
Pozn	Powstań, Jahwe! Boże, podnieś swą prawicę, nie zapominaj o nieszczęśliwych!
WarPra	[Kof] Powstań więc, o Panie, podnieś swą prawicę, nie zapominaj o tych, co gną się pod ciężarem.
STB	Powstań WIEKUISTY, podnieś Twoją dłoń, Boże, nie zapominaj uciśnionych.
EIB	Powstań, PANIE! Podnieś swą rękę, Boże! Nie zapomnij o losie ludzi pokrzywdzonych!

Ps 10,13

PsFlor	(9:36) Przecz jest rozgniewał grzeszny Boga? Rzekł wiem jest na siercu swojem: Nie będzie zyskować.
PsPul	(9:36) Przecz rozgniewał złosny Boga? Bo rzekł w siercu swem: Nie będzie szukał [Bog].
Wuj1923	Dla czego niezbożnik rozdraźnił Boga? bo mówił w sercu swem: Nie będzieć się pytał.
Gda1881	Przeczże niezbożnik draźni Boga, mówiąc w sercu swem: Nie będziesz się o tem pytał?
Gda2017	Dlaczego niegodziwy znieważa Boga? Mówi w swym sercu: Nie będziesz się upominał.
PsBycz	Dlaczego, do-gniéwu-pobudza, bezbożny, Boga? myśli, w-duchu-swym; że, o to, nie będziesz-się-pytał.
Goet	Dlaczego bezbożny pogardza Bogiem, mówiąc w sercu swojem: "Nie będziesz tego badał?"
PsCylk	Czemuż ma lżyć niegodziwiec Pana; mawiać w sercu swojém: Ty nie poszukujesz.
PsKrusz	Dlaczegoż bezbożnik drażni Pana, mówiąc w sercu swojem: "nie będzie się o to pytał"?
PsAszk	Czemużby miał niegodziwiec bezcześcić Boga, i w sercu swem mniemać, że Ty nie żądasz obrachunku?
PsSzer	Dlaczego bezbożnik ma urągać Bogu, mówić w sercu swoim: Nie karzesz.
Tys1	(9:34) Dlaczego gardzi niezbożny Bogiem, rzecze w swym sercu: «Nie pomści»?
Tys5	Dlaczego występny gardzi Bogiem, mówi w swym sercu: Nie pomści?
Bryt	Dlaczego bezbożny ma urągać Bogu, Mówić w sercu swoim: Nie będziesz dochodził.
Pozn	Czemu bezbożny śmie bluźnić Bogu i myśleć sobie: "Nie będzie karał"?
WarPra	Czemuż to bezbożnik ma znieważać Boga i mówić sobie w sercu, że nie karzesz nikogo?
STB	Czemu niegodziwiec ma lżyć Boga i mawiać w swoim sercu, że Ty nie poszukujesz.
EIB	Dlaczego bezbożni mają bluźnić Tobie? Mówić w swoim sercu: Nie będzie dochodził?

Ps 10,14

PsFlor	(9:37) Widzisz, bo ty trud i boleści znamionujesz, iżby dał je w ręce twoje. (9:38) Tobie jest zostawion ubogi, sirocie ty będziesz pomocnik.
PsPul	(9:37) Widzisz, eż ty trud i boleści znamionasz, aby je dał w ręce twoje. (9:38) Tobie ostawion jest ubogi, sirocie ty będziesz pomocnik.
Wuj1923	Widzisz, (bo ty na boleść i na utrapienie patrzysz) abyś je podał w ręce twoje. Tobie zostawiony jest ubogi: sierocie ty będziesz pomocnikiem.
Gda1881	Ale ty widzisz ucisk, i krzywdę upatrujesz, abyś im odpłacił ręką twą; na ciebieć się spuścił ubogi, tyś jest pomocnikiem sierocie.
Gda2017	Lecz ty widzisz utrapienie i patrzysz na krzywdę, aby za nie odpłacić twą ręką. Na ciebie się zdaje ubogi, ty jesteś pomocnikiem sierocie.
PsBycz	Widziałeś, przecié; bo Ty, krzywdę, i smutek, oglądasz; odwet, w-ręku-Twoim; na-Ciebie spuszcza-się nieszczęśliwy; siérocie, Ty bywasz pomocnikiem.
Goet	Ale Ty widziałeś, bo patrzysz na utrudzenie i zgryzotę, aby odpłacić im ręką Swoją; Tobie powierza siebie bezbronny, sierocie jesteś pomocnikiem.
PsCylk	Widzisz jednak Ty! niecność i krzywdę widzisz, by odpłacić ręką Twoją, na Tobie polega nieszczęśliwy, osieroconego Ty byłeś pomocą.
PsKrusz	Ty widzisz, ponieważ utrapienie i krzywdę rozważasz, abyś im odpłacił ręką Twoją. Na Ciebie spuścił się ubogi! Tyś jest pomocnikiem sierocie.
PsAszk	Ty patrzysz i widzisz: trud bolesny i zgryzoty, rozdzielając je Twą dłonią, kiedy, je na Ciebie zda Twój nieborak, boć wszystko, co biedne i osierocone w Tobie ma wspomożyciela.
PsSzer	Ty widzisz, bo Ty zważasz na trud i cierpienie, aby to ująć w ręce swe. Na Ciebie zdaje się nieszczęśliwy, Tyś pomocą sierocie.
Tys1	(9:35) {Resz} A Ty to widzisz: na trud i boleść Ty zważasz, aby je wziąć w swoje ręce. Tobie się biedny poleca, Tyś pomocnikiem sierocie!
Tys5	{Resz} A Ty widzisz trud i boleść, patrzysz, by je wziąć w swoje ręce. Tobie się biedny poleca, Tyś opiekunem sieroty!
Bryt	Ty zaś widzisz, bo patrzysz na trud i utrapienie, Aby to ująć w ręce swoje. Na tobie polega nieszczęśliwy, Tyś pomocą sierocie.
Pozn	Ty przecież to widzisz, Ty patrzysz na nędzę i cierpienie, by za nie odpłacić swą prawicą. W Tobie nadzieja biednego i sieroty, Ty [im] śpieszysz z pomocą.
WarPra	[Resz] A przecież Ty sam widzisz, patrzysz na trud i boleści. Wiesz, że ubogi Ci ufa, Tyś opiekunem sieroty.
STB	Ty jednak widzisz; widzisz niecność i krzywdę, aby odpłacić Twą ręką; na Tobie polega żebrzący, Ty byłeś pomocą sieroty.
EIB	Wiesz o tym, bo Ty zważasz na krzywdę i żal, Ty potrafisz ująć sprawy w swoje ręce. Nieszczęśnik polega na Tobie, Jesteś pomocą sierocie.

Ps 10,15

PsFlor	(9:39) Zetrzy ramię grzesznego i zgłobliwego; szukan będzie grzech jego, a nie nalezion będzie.
PsPul	(9:39) Zetrzy ramię grzesznego i złościwego; szukan będzie grzech jego, i nie będzie nalezion.
Wuj1923	Skrusz ramię grzesznika i złośnika: będą szukać grzechu jego a nie najdą.
Gda1881	Potrzyj ramię niepobożnego i złośnika, dowiaduj się o jego niezbożności, aż go nie stanie.
Gda2017	Złam ramię niegodziwego i złego, dochodź jego nieprawości, aż jej już nie będzie.
PsBycz	Złam ramię bezbożnego i-złośliwego; ślédź bezbożności-jego dopóki nie znajdziesz.
Goet	Złam ramię bezbożnego i złego, ścigaj bezprawie jego, tak, aż nie będzie już znalezione.
PsCylk	Skrusz ramię niegodziwca; a złoczyńcy, obyś złości jego szukał, a nie znalazł więcéj.
PsKrusz	Skrusz ramię bezbożnego i grzesznika, badaj jego bezbożność póki nie przepadnie.
PsAszk	Strzaskaj ramię niegodziwca, a złego - gdy będziesz dochodził jego niegodziwości, obyś już nie znalazł.
PsSzer	Złam ramię bezbożnika i złoczyńcy! Ukarz go za niegodziwość, by jej nie było!
Tys1	(9:36) {Szin} Skrusz ramię grzesznika i zło czyniącego: ukarzesz złość jego i zginie.
Tys5	{Szin} Skrusz ramię występnego i złego, pomścij jego nieprawość, by już go nie było.
Bryt	Złam ramię bezbożnego i złoczyńcy! Dochodź niegodziwości jego, aby jej nie było!
Pozn	Złam ramię bezbożnika i skrusz je, ukarz jego zbrodnię, by się już nigdy nie powtórzyła!
WarPra	[Szin] Połam ręce bezbożnym i grzesznym, ukarz ich zbrodnie i spraw, by ich więcej nie było.
STB	Skrusz ramię niegodziwca i złoczyńcy; tak, byś szukał jego złości, ale więcej nie znalazł.
EIB	Złam ramię bezbożnego i niegodziwego, Ścigaj podłość, wypleń ją do cna.

Ps 10,16

PsFlor	(9:40) Gospodzin krolewał na wieki i na wieki wiekom; zginiecie pogani z ziemie jego.
PsPul	(9:40) Gospodzin będzie krolował na wieki i na wieki wiekom; zginiecie pogani z ziemie jego.
Wuj1923	Pan będzie królował wiecznie, i na wieki wieków: wyginiecie poganie z ziemie jego.
Gda1881	Pan jest królem na wieki wieczne; ale narody zginą z ziemi jego.
Gda2017	PAN jest Królem na wieki wieków, z jego ziemi zniknęły narody.
PsBycz	Pan, Królem, ciągle i-wiecznie; wyginęły ludy z-kraju-Jego.
Goet	Pan jest królem na zawsze i na wieki, wyginęły narody z ziemi Jego.
PsCylk	Bóg królem na wieki wieków, znikną pogany z ziemi Jego.
PsKrusz	Bóg jest królem na wieki wieków; narody zginą z ziemi Jego.
PsAszk	Jehowa jest królem po wieczne czasy, giną narody z Jego ziemi, -
PsSzer	Pan jest Królem na wieki wieczne; poganie znikną z ziemi Jego.
Tys1	(9:37) Pan jest królem na wieki wieków, z Jego ziemi zniknęli poganie.
Tys5	Pan jest królem na wieki wieków, z Jego ziemi zniknęli poganie.
Bryt	Pan jest królem na wieki wieków; Z ziemi jego znikną poganie.
Pozn	Jahwe jest królem po wieczne czasy, obce narody zniknęły z Jego kraju!
WarPra	A Pan jest Królem na wieki i nie ma już pogan na Jego ziemi.
STB	BÓG jest Królem na wieki wieków, poganie znikną z Jego ziemi.
EIB	PAN jest królem na wieki! Z Jego ziemi znikną narody.

Ps 10,17

PsFlor	(9:41) Żądzą ubogich wysłyszał Gospodzin; nastrojenie jich sierca słyszało jest ucho twoje.
PsPul	(9:41) Żądzą ubogich wysłyszał Gospodzin; zgotowanie sirc jich słyszało ucho twoje.
Wuj1923	Żądzę ubogich wysłuchał Pan: przygotowanie serca ich usłyszało ucho twoje.
Gda1881	Żądości pokornych wysłuchiwasz, Panie! utwierdzasz serca ich, nachylasz ku nim ucha twojego.
Gda2017	Usłyszałeś pragnienia pokornych, PANIE, utwierdzisz ich serca, nakłonisz swego ucha;
PsBycz	Ty, żądania pokornych, wysłuchiwasz, o Panie! utwiérdzasz sercé-ich; Ty-nadstawiasz ucha-Twego;
Goet	Pragnienie pokornych słyszysz, Panie; wzmacniasz serce ich i kierujesz ku nim ucho Swe,
PsCylk	Życzenia uciśnionych usłyszysz o Boże; pokrzepisz ich serce, wysłucha ucho Twoje.
PsKrusz	Pragnienia ubogich wysłuchujesz, Boże! umacniasz serce ich, nakłaniasz ucha swego,
PsAszk	A wszak Ty masz zrozumienie dla rozkosznych pragnień ludzi pokornych, Ty ich serca czynisz podatnemi, pilnie nastawiasz im ucha,
PsSzer	Wysłuchujesz, o Panie, życzenia pokornych, utwierdzasz ich serca, nakłaniasz ucha Twego,
Tys1	(9:38) {Taw} Tęsknotę nieszczęśliwych usłyszałeś, Panie, umocniłeś ich serca, nakłoniłeś ucha,
Tys5	{Taw} Panie, usłyszałeś pragnienie pokornych, umocniłeś ich serca, nakłoniłeś ucha,
Bryt	Westchnień biedaków wysłuchujesz, Panie; Utwierdzasz ich serca, nastawiasz uważnie ucha swego,
Pozn	Wysłuchałeś życzenia ubogich, o Jahwe, nakłoniłeś ucha na pragnienie ich serca,
WarPra	[Taw] O Panie, tyś zaspokoił pragnienia ubogich, umocniłeś ich serca, wszystkich wysłuchałeś.
STB	WIEKUISTY, usłyszysz życzenia uciśnionych, pokrzepisz ich serce, wysłucha ich Twoje ucho.
EIB	Wysłuchaj, PANIE, pragnień ludzi ubogich, Wzmocnij ich serca, wytęż swój słuch,

Ps 10,18

PsFlor	(9:42) Sędzi sirocie i cichemu, iżby więcej nie śmiał wyszyć sie człowiek na ziemi.
PsPul	(9:42) Sędzi sirocie i pokornemu, aby więce nie śmiał wyszszyć się człowiek na ziemi. Sława ❬...❭
Wuj1923	Abyś uczynił sąd sierocie i chudzinie, aby się więcéj nie ważył wielmożyć człowiek na ziemi.
Gda1881	Abyś sąd uczynił sierocie i chudzinie, aby go więcej nie trapił człowiek śmiertelny na ziemi.
Gda2017	Aby bronić sieroty i udręczonego, aby śmiertelny człowiek nie gnębił już na ziemi.
PsBycz	Ku wymierzeniu należytości siérocie, i-strapionemu; aby-nie przyczyniał-się więcéj do-okropności, człowiek z téj-ziemi.
Goet	Aby przywrócić prawo sierocie i utrapionemu, by się więcej nad nimi nie panoszył człowiek ziemski.
PsCylk	Byś sprawiedliwość wymierzył sierocie i uciśnionemu, by nie wielmożył się więcéj człowiek téj ziemi.
PsKrusz	abyś sądził sierotę i opuszczonego, by więcej nie przydawał ku utrapieniu Jego człowiek na ziemi.
PsAszk	Aby sąd uczynić sierocie i poniżonemu, aby nędznik nie wytrącał więcej gwałtem nędznego ze świata.
PsSzer	broniąc prawa sieroty i uciśnionego. Już nigdy śmiertelnik nie będzie postrachem ziemi.
Tys1	(9:39) abyś strzegł praw sieroty i uciśnionego i aby człowiek ziemi nie siał już postrachu.
Tys5	aby strzec praw sieroty i uciśnionego i aby człowiek [powstały] z ziemi nie siał już postrachu.
Bryt	Aby bronić prawa sieroty i uciśnionego, By człowiek z ziemi wzięty nie wzbudzał już postrachu.
Pozn	aby przywrócić prawo sierocie i uciśnionemu i aby nikt już nie siał postrachu w kraju.
WarPra	Sierotom i uciśnionym przyznałeś rację i żaden człowiek na ziemi nie sieje już grozy.
STB	Abyś wymierzył sprawiedliwość sierocie i uciśnionemu, aby się więcej nie przerażał człowiek na ziemi.
EIB	Przyznaj słuszność sierocie i uciśnionemu, Zwróć im z nawiązką, Niech śmiertelny człowiek zadrży z przerażenia.

Psalm 11

Ps 11,1

PsFlor	(10:1) W Bodze imam nadzieję. Kako mołwicie mojej duszy: Przeniesi sie na gorę jako wrobl?
PsPul	W koniec psalm Dawidow. (10:1) W Bodze imam nadzieję. Kako mołwicie duszy mojej: Przeniesi sie na gorę jako wrobl?
Wuj1923	(11:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. (11:2) W Panu ja ufam: jakóż mówicie duszy mojéj: Uciekaj na górę jako wróbel?
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. W Panu ja ufam. Jakoż tedy mówicie duszy mojej: Ulatuj jako ptak z góry swojej?
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. W PANU pokładam ufność. Jakże więc możecie mówić mojej duszy: Odleć jak ptak na twoją górę?
PsBycz	Naczelnikowi-muzyki, Psalm, Dawida, dany do grania. Do-Pana uciekam-się; jakże mówicie do-duszy-mojéj: Schroń-się na górę-waszę, jak ptak?
Goet	Przewodnikowi chóru. Od Dawida. NA Panu polegam; jak możecie mówić do duszy mojej: "Ulatuj jako ptak na waszą górę".
PsCylk	Przewodnikowi chóru; Dawida. Bogu powierzam się. Jakże wam mówić do duszy mojéj: schrońcie się na górę waszą, niby ptak.
PsKrusz	Przełożonemu chóru. (Psalm) Dawida. W Bogu zaufałem! Jakoż mówicie duszy mojej: "ulatuj jako ptak z góry waszej,
PsAszk	(11:1) Dyrygentowi. - (Psalm) Dawidowy. W Jehowie me schronienie, jakżesz śmiecie przymawiać mej duszy: "uciekajcie w góry wasze, o ptaki". (11:2) Bo tu oto niegodziwcy rychtują swój łuk, napinają swe strzały na cięciwie aż nadto, aby wśród ciemności ustrzelić tych, co prostego są serca.
PsSzer	Przewodnikowi chóru, Dawidowy. Ufam Panu: Jakżeż możecie mówić do mnie: Ulatuj jak ptak w góry!
Tys1	(10:1) Kierownikowi chóru. Dawidowy. Do Pana się uciekam; jakże mówicie mej duszy: «Niby ptak uleć na górę!»
Tys5	Kierownikowi chóru. Dawidowy. Do Pana się uciekam; dlaczego mi mówicie: Niby ptak uleć na górę!
Bryt	Przewodnikowi chóru. Dawidowy. Zaufałem Panu: Jakże możecie mówić do mnie: Ulatuj jak ptak w góry!
Pozn	[Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Dawida. U Jahwe szukam schronienia! Jakże możecie mówić do mnie: "Uciekaj w góry jak ptak!"
WarPra	Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. U Pana znalazłem schronienie. Jakże więc możecie mi mówić, żebym jak ptak ulatywał w góry?
STB	Przewodnikowi chóru; psalm Dawida. BOGU się powierzam. Jakże mówicie mojej duszy: Schroń się jak ptak, na górę.
EIB	Dla prowadzącego chór. Dawidowy. Zdałem się na PANA. Jak mi możecie doradzać: Kryj się w górach jak ptak?

Ps 11,2

PsFlor	(10:2) Bo owa grzesznicy naciągnęli są łęczyszcze swoje, nagotowali są strzały swoje w tule, iżbychą strzelali we ćmach imające prawa sierca.
PsPul	(10:2) Bo owa grze❬sz❭nicy naciągnęli łęczyszcze swoje, nagotowali strzały swoje w tule, iżby strzelali we ćmach prawego siercem.
Wuj1923	(11:3) Bo oto grzesznicy naciągnęli łuk: nagotowali strzały swe w sajdaku, aby postrzelali w ciemności prawych sercem.
Gda1881	Bo oto niepobożni naciągają łuk, przykładają strzałę swą na cięciwę, aby strzelali w ciemności na uprzejmych sercem.
Gda2017	Bo oto niegodziwi napinają łuk, kładą strzałę na cięciwę, aby w ciemności strzelać do tych, którzy są prawego serca.
PsBycz	Bo, oto, ci-bezbożni, naciągają łuk, zakładają strzały-swe, na strunę, ku-wystrzeleniu w ciemności, do-prawych serca.
Goet	Bo oto bezbożni naciągają łuk, układają strzałę swą na cięciwie, aby w ciemności strzelać do szczerych sercem.
PsCylk	Bo otóż niegodziwi napięli łuk, założyli strzałę na cięciwę, by wystrzelać w ciemności prawych sercem.
PsKrusz	bo oto bezbożni naciągają łuk, kładą strzałę swą na cięciwę, aby strzelali w ciemności na prawych sercem.
PsAszk	(11:3) A jeśliby rozpadły się podwaliny, cóżby począł mąż prawy?
PsSzer	Bo oto bezbożni napinają łuk, przykładają strzałę do cięciwy, aby w ciemności strzelać do prawych.
Tys1	(10:2) Bo oto grzesznicy łuk napinają, na cięciwę kładą swą strzałę, by w mroku razić prawych sercem.
Tys5	Bo oto grzesznicy łuk napinają, kładą strzałę na cięciwę, by w mroku razić prawych sercem.
Bryt	Bo oto bezbożni napinają łuk, Przykładają strzałę do cięciwy, Aby ukradkiem miotać ją na prawych.
Pozn	Bo oto złoczyńcy naciągają łuk i zakładają strzałę na cięciwę, by godzić wśród ciemności w ludzi prawych.
WarPra	A bezbożni już napinają łuki i na cięciwach układają strzały, by z ciemności wycelować dokładnie w ludzi o czystym sercu.
STB	Bo oto niegodziwi napięli łuk, na cięciwę założyli strzałę, by w ciemności wystrzelać prawych sercem.
EIB	Bo bezbożni napięli już łuk, Wycelowali strzały I czekają na zmrok, aby razić prawych -

Ps 11,3

PsFlor	(10:3) Bo cso jeś skonał, skazili są; ale prawy cso uczynił?
PsPul	(10:3) Bo, co jeś skonał, skazili; ale prawy co uczynił?
Wuj1923	(11:4) Albowiem, coś był sprawił, skazili: sprawiedliwy lepak co uczynił?
Gda1881	Ale zamysły ich będą skażone; bo sprawiedliwy cóż uczynił?
Gda2017	Gdy zostaną zburzone fundamenty, cóż może zrobić sprawiedliwy?
PsBycz	Gdy te-podstawy zburzone-będą, sprawiedliwy, cóż pocznie?
Goet	Gdy filary będą obalone, co wtedy pocznie sprawiedliwy?
PsCylk	Gdy podstawy zburzone będą, sprawiedliwy cóż uczyni.
PsKrusz	Lecz sieci ich będą zniszczone, sprawiedliwy bowiem cóż uczynił"?
PsAszk	(11:4) Jehowa w pałacu Swej Świętości, Jehowa, którego tron jest niebiesiech, - oczy Jego widzą, powieki Jego rozróżniają syny ludzkie.
PsSzer	Gdy podstawy będą zburzone, cóż pocznie sprawiedliwy?
Tys1	(10:3) Gdy walą się fundamenty, cóż może zdziałać sprawiedliwy?
Tys5	Gdy walą się fundamenty, cóż może zdziałać sprawiedliwy?
Bryt	Kiedy będą zburzone podstawy, Cóż pocznie sprawiedliwy?
Pozn	Gdy runą podwaliny, cóż zdoła osiągnąć sprawiedliwy?"
WarPra	Jeśli wszystko u podstaw się sypie, to co jeszcze może zrobić sprawiedliwy?
STB	Gdy będą zburzone podstawy; to sprawiedliwy co uczyni?
EIB	Tak, oni burzą podstawy! A sprawiedliwy - co uczynił?

Ps 11,4

PsFlor	(10:4) Gospodzin w kościele świętem swojem, Gospodzin, na niebiesiech stolec jego. (10:5) Oczy jego na ubogiego wzglądają, powieki jego pytają synow ludzskich.
PsPul	(10:4) Gospodzin w kościele świętym swoim, Gospodzin, na niebie stolec jego. (10:5) Oczy jego na ubogiego wzglądają, powieki jego pytają synow ludskich.
Wuj1923	(11:5) Pan w kościele swym świętym; Pan, w niebie stolica jego: oczy jego na ubogiego patrzą: powieki jego pytają synów ludzkich.
Gda1881	Pan jest w kościele świętem swoim, stolica Pańska jest na niebie; oczy jego upatrują, powieki jego doświadczają synów ludzkich.
Gda2017	PAN jest w swym świętym przybytku, tron PANA jest w niebie, jego oczy patrzą, jego powieki badają synów ludzkich.
PsBycz	Pan w-świątyni Swiętości-swéj; Pan ma, w-niebiosach, tron-swój; oczy-Jego, patrzą; a, rzęsy-powiek-Jego, wybadywają dzieci człowiecze.
Goet	Pan jest w przybytku Swoim świętym, Pan, którego tron jest na niebiosach; oczy Jego patrzą, powieki Jego doświadczają synów ludzkich.
PsCylk	Bóg w przybytku świętości Swojéj, Bóg, którego w niebiosach tron, oczy Jego widzą, powieki Jego badają synów ludzkich.
PsKrusz	Bóg jest w kościele świętym swoim; Stolica Pańska na niebiosach; oczy Jego upatrują, powieki Jego doświadczają synów ludzkich.
PsAszk	(11:5) Bóg sprawiedliwy Jehowa, doświadcza ou sprawiedliwych, lecz niegodziwca i tego, co gwałt ukochał, nienawidzi dusza Jego.
PsSzer	Pan jest w swym świętym przybytku, Pan, którego tron w niebie; oczy Jego patrzą, powieki Jego badają synów ludzkich.
Tys1	(10:4) Pan w świętym swoim przybytku; Pan — na niebiosach tron Jego. Oczy Jego patrzą, powieki Jego badają synów ludzkich.
Tys5	Pan w świętym swoim przybytku, Pan ma tron swój w niebiosach. Oczy Jego patrzą, Jego wzrok bada synów ludzkich.
Bryt	Pan jest w swym świętym przybytku, Pan, którego tron w niebie; oczy jego widzą, Powieki jego badają ludzi.
Pozn	Jahwe [mieszka] w swym świętym Przybytku, Jahwe ma w niebie swój tron. Oczy Jego patrzą [na świat], wzrok Jego śledzi synów ludzkich.
WarPra	A Pan przebywa w swoim świętym przybytku, tron zaś ma na niebiosach. Jego oczy patrzą z wysoka, wzrok Jego przenika ludzi.
STB	BÓG jest w Przybytku Swojej świętości; WIEKUISTY, którego tron jest w niebiosach; Jego oczy widzą, Jego powieki badają synów ludzkich.
EIB	PAN jest w swoim świętym przybytku, Ten, który swój tron ma w niebie. Jego oczu nie dotknęła ślepota, Swoim wzrokiem przenika synów ludzkich.

Ps 11,5

PsFlor	(10:6) Gospodzin pyta prawego i niemiłościwego, jenże wiem miłuje lichotę, nienawidzi swojej dusze.
PsPul	(10:6) Gospodzin pyta prawego i złosnego, ale jen miłuje złość, zawidzi duszę swą.
Wuj1923	(11:6) Pan pyta sprawiedliwego i niezbożnego: lecz kto miłuje nieprawość, ma w nienawiści duszę swoję.
Gda1881	Pan doświadcza sprawiedliwego; ale niepobożnego i miłującego nieprawość ma w nienawiści dusza jego.
Gda2017	PAN doświadcza sprawiedliwego, ale jego dusza nienawidzi niegodziwego i tego, kto kocha bezprawie.
PsBycz	Pan, sprawiedliwego doświadcza; ale-bezbożnego, i-miłującego zdziérstwo, nienawidzi duch-Jego.
Goet	Pan doświadcza sprawiedliwego, a bezbożnego i miłującego przemoc dusza Jego nienawidzi.
PsCylk	Bóg sprawiedliwego doświadcza, a niegodziwego i miłującego bezprawie nienawidzi dusza Jego.
PsKrusz	Bóg doświadcza sprawiedliwego, a bezbożnego i miłującego nieprawość nienawidzi dusza Jego.
PsAszk	(11:6) On spuści na niegodziwców deszcz zasadzek, - ogień i siarka i duch męczarnej popędliwości - oto ich dział i ich puhar.
PsSzer	Pan bada sprawiedliwego i bezbożnego, lecz nienawidzi tego, który kocha się w bezprawiu.
Tys1	(10:5) Pan bada sprawiedliwego i niezbożnego; nie cierpi Jego dusza tego, kto kocha nieprawość.
Tys5	Pan bada sprawiedliwego i występnego, nie cierpi Jego dusza tego, kto kocha nieprawość.
Bryt	Pan bada sprawiedliwego i bezbożnego, A nienawidzi tego, kto kocha bezprawie.
Pozn	Jahwe przypatruje się bacznie sprawiedliwemu i bezbożnemu, a tego, kto skory jest do gwałtu, ma w nienawiści.
WarPra	Bada Pan sprawiedliwego i grzesznika, a lubujących się w przemocy nienawidzi z całej duszy.
STB	BÓG doświadcza sprawiedliwego, ale Jego istota nie cierpi niegodziwego oraz tego, co miłuje bezprawie.
EIB	PAN bada sprawiedliwego i bada bezbożnego, A Jego dusza nienawidzi tego, kto kocha gwałt.

Ps 11,6

PsFlor	(10:7) Płynie na grzeszne sidła; ogień, siara i duch wełn część męki jich.
PsPul	(10:7) Dżdżyć będzie na grzeszniki sidło; ogień, siara i duch wełn część męki jich.
Wuj1923	(11:7) Wyleje jako deszcz na grzeszniki sidła: ogień i siarka i wiatr nawałności, część kubka ich.
Gda1881	Wyleje jako deszcz na niepobożnych sidła, ogień i siarkę, a wicher będzie cząstką kielicha ich.
Gda2017	Spuści na niegodziwych deszcz sideł, ognia i siarki, a palący wicher będzie udziałem ich kielicha.
PsBycz	On-spuści, na bezbożnych, pioruny, ogień, i-siarkę; a,-wiatr gorący, będzie udziałem kielicha-ich.
Goet	Zsyła na bezbożnych deszcz sideł; ogień, siarka i huragan parzący są działem kielicha ich.
PsCylk	Jakby deszcz spuszcza na niegodziwych błyskawice, ogień i siarkę, a wiatr spieki jest udziałem ich czary.
PsKrusz	Wyleje jako deszcz na bezbożnych sidła. Ogień i siarka i wicher burzliwy będzie cząstką kielicha ich.
PsAszk	(11:7) Gdyż sprawiedliwym jest Jehowa, miłuje On litościwe serca - prosto spogląda oblicze Jego.
PsSzer	Na bezbożnych zsyła węgle płonące i siarkę, a wicher palący jest udziałem ich kielicha.
Tys1	(10:6) Węgle ogniste i siarkę ześle na grzeszników; wiatr palący będzie ich udziałem.
Tys5	On sprawi, że węgle ogniste i siarka będą padać na grzeszników; palący podmuch wiatru będzie udziałem ich kielicha.
Bryt	Na bezbożnych zsyła deszcz rozżarzonych węgli i siarki, A wicher palący jest udziałem ich.
Pozn	Na bezbożnych spuszcza On deszcz rozżarzonych węgli i siarki, a wicher ognisty jest ich udziałem.
WarPra	Na bezbożnych spuszcza ogień i siarkę i dmie w ich stronę rozpalonym wichrem.
STB	Jakby deszcz spuszcza na niegodziwych błyskawice, ogień i siarkę, a działem ich kielicha jest wiatr spiekoty.
EIB	On zastawi na bezbożnych sidła, rzuci na nich ogień i grad, Palący wiatr będzie ich udziałem.

Ps 11,7

PsFlor	(10:8) Bo prawy Gospodzin i prawdy miłował jest; prawotę widziało lice jego.
PsPul	(10:8) Bo prawy Gospodzin i prawdy miłował; prawdę widziało oblicze jego. Sław❬a...❭
Wuj1923	(11:8) Albowiem sprawiedliwy Pan, i sprawiedliwość miłuje: prawość widziało oblicze jego.
Gda1881	Bo sprawiedliwy Pan, sprawiedliwość miłuje, na szczerego patrzą oczy jego.
Gda2017	Bo sprawiedliwy PAN kocha sprawiedliwość, jego oczy patrzą na prawego.
PsBycz	Bo sprawiedliwy Pan, sprawiedliwość miłuje; prawego, postrzéga obliczé-Jego.
Goet	Bo sprawiedliwy jest Pan i sprawiedliwość miłuje; pobożni oglądać będą oblicze Jego.
PsCylk	Bo sprawiedliwym jest Bóg, sprawiedliwość miłuje; prawi oglądać będą oblicze Jego.
PsKrusz	Bo sprawiedliwy Pan miłuje sprawiedliwość, na prawego patrzą oczy Jego.
PsAszk	(11:1) Dyrygentowi. - (Psalm) Dawidowy. W Jehowie me schronienie, jakżesz śmiecie przymawiać mej duszy: "uciekajcie w góry wasze, o ptaki".
PsSzer	Bo sprawiedliwy jest Pan, kocha sprawiedliwość, prawi oglądać będą oblicze Jego.
Tys1	(10:7) Bo Pan jest sprawiedliwy, kocha sprawiedliwość; prawi zobaczą Jego oblicze.
Tys5	Bo Pan jest sprawiedliwy, miłuje sprawiedliwość; ludzie prawi zobaczą Jego oblicze.
Bryt	Bo sprawiedliwy jest Pan, kocha sprawiedliwość, Prawi zobaczą oblicze jego.
Pozn	Bo Jahwe jest sprawiedliwy i miłuje sprawiedliwość. Prawi oglądać będą Jego oblicze.
WarPra	Pan jest sprawiedliwy i kocha czyny prawe, a sprawiedliwi zobaczą oblicze Jego.
STB	Bo WIEKUISTY jest sprawiedliwym, miłuje sprawiedliwość, to prawi będą oglądać Jego oblicze.
EIB	Gdyż PAN jest sprawiedliwy, On kocha sprawiedliwość. Prawi zobaczą Jego twarz.

Psalm 12

Ps 12,1

PsFlor	(11:1) Zbawiona mie uczyń, Gospodnie, bo niestatczył święty, bo zmaliły są sie prawdy od synow ludzskich.
PsPul	W koniec psalm Dawidow. (11:1) Zbawionym mię uczyń, Gospodnie, bo niestatczył święty, bo zmalały prawdy od synow ludskich.
Wuj1923	(12:1) Na koniec na oktawę, Psalm Dawidowi. (12:2) Zbaw mię, Panie; bo ustał święty; bo umniejszyły się prawdy od synów ludzkich.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi Seminit, pieśń Dawidowa. (12:2) Ratuj, Panie! boć już niestaje miłosiernego, a wyginęli uprzejmi z synów ludzkich.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Seminit. Psalm Dawida. Ratuj, PANIE, bo już nie ma pobożnego, zniknęli wierni spośród synów ludzkich.
PsBycz	(12:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania, na narzędziu Seminit zwaném, Psalm Dawida. (12:2) Dopomoż, Panie; bo skończył pobożny; bo ubyło wiernych, z-pomiędzy-dzieci człowieczych.
Goet	(12:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Na ośmiostrunnym instrumencie. Psalm Dawida. (12:2) Wybaw, Panie, bo przepada pobożny, a wyginęli wierni między synami ludzkimi.
PsCylk	(12:1) Przewodnikowi chóru, na ośm głosów. Psalm Dawida. (12:2) Dopomóż Boże, bo nie staje pobożnych, bo znikli wierni z pośród synów ludzkich.
PsKrusz	(12:1) Przełożonemu chóru. (Psalm) Dawida. W Bogu zaufałem! Jakoż mówicie duszy mojej: "ulatuj jako ptak z góry waszej, (12:2) Wybaw, Boże, boć już brak pobożnego, gdyż wyginęli sprawiedliwi wśród synów ludzkich.
PsAszk	(12:2) Wspomóż, o Jehowo, gdyż zanikł miłosierny, znikła wiara z pośród ludzi.
PsSzer	(12:1) Przewodnikowi chóru, na oktawę, psalm Dawida. (12:2) Wspomóż, Panie, bo nie staje pobożnego, bo wierni wyginęli wśród synów ludzkich.
Tys1	(11:1) Kierownikowi chóru. Na oktawę. Psalm. Dawidowy. (11:2) Ratuj, o Panie, bo braknie pobożnych, ustała wierność pośród synów ludzkich.
Tys5	(12:1) Kierownikowi chóru. Na oktawę. Psalm. Dawidowy. (12:2) Ratuj, Panie, bo nie ma pobożnych, zabrakło wiernych wśród ludzi.
Bryt	(12:1) Przewodnikowi chóru. Na oktawę. Psalm Dawidowy. (12:2) Wybaw, Panie, gdyż zabrakło pobożnychI nie ma już wiernych wśród ludzi.
Pozn	(12:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: w oktawie; Psalm Dawida. (12:2) Pośpiesz z pomocą, Jahwe, bo nie ma już pobożnych, zanikła wierność pośród synów człowieczych.
WarPra	(12:1) Dla kierującego chórem. Na oktawę. Psalm Dawida. (12:2) Wspomóż mnie, Panie, bo nie ma już prawych, i żadnej wierności pośród synów ludzkich.
STB	(12:1) Przewodnikowi chóru, na osiem głosów. Psalm Dawida. (12:2) Dopomóż WIEKUISTY, bowiem zabrakło pobożnych, gdyż zniknęli wierni spośród synów ludzkich.
EIB	(12:1) Dla prowadzącego chór. Na oktawę. Psalm Dawida. (12:2) Ratunku, PANIE! Bo brak Tobie oddanych, Nie ma uczciwych wśród ludzi.

Ps 12,2

PsFlor	(11:2) Prozności mołwili są każdy ku swemu bliźniemu, wargi lściwe w siercy i siercem mołwili są.
PsPul	(11:2) Prozna mołwili są każdy ku swemu bliźniemu [swemu], wargi łżywe w siercu i siercem mołwili są.
Wuj1923	(12:3) Marne rzeczy mówili każdy do bliźniego swego: wargi zdradliwe, w sercu i sercu mówili.
Gda1881	(12:3) Każdy mówi kłamstwo z bliźnim swoim: usty pochlebnemi, dwojakiem sercem mówią.
Gda2017	Wszyscy mówią kłamliwie do bliźniego, mówią schlebiającymi wargami i z obłudnym sercem.
PsBycz	(12:3) Obłudnie mawia każdy, z bliźnim-swoim, wargami pochlebnemi; oni, z-sercém dwoistém, mawiają.
Goet	(12:3) Fałsz mówią, każdy z bliźnim swoim; wargami pochlebnemi, dwoistem sercem mówią.
PsCylk	(12:3) Fałsz prawi jeden drugiemu, usty gładkiemi; dwojakiém sercem mówią.
PsKrusz	(12:3) Każdy mówi kłamstwo z bliźnim swoim: usty pochlebnemi, dwojakiem sercem mówią.
PsAszk	(12:3) Czczy kłam przyjaciel prawi przyjacielowi, gładkiemi usty i z sercem dwoistem wypowiada.
PsSzer	(12:3) Kłamstwo mówi jeden z drugim, mówią ustami pochlebnymi, nieszczerym sercem.
Tys1	(11:3) Każdy mówi kłamliwie do bliźniego swego, podstępnymi wargami mówią i sercem dwoistym.
Tys5	(12:3) Wszyscy mówią kłamliwie do bliźniego, mówią podstępnymi wargami i z sercem obłudnym.
Bryt	(12:3) Kłamliwie mówią jeden do drugiego pochlebstwa, Mówią nieszczerym sercem.
Pozn	(12:3) Okłamują się wzajemnie, pochlebstwa mają na ustach, a obłudę w sercu.
WarPra	(12:3) Jedni drugich okłamują nawzajem, fałszywy jest ich język i rozdwojone serce.
STB	(12:3) Gładkimi ustami jeden mówi drugiemu fałsz; mówią podwójnym sercem.
EIB	(12:3) Okłamują siebie, sypiąc pochlebstwami, Nie przestając nawzajem się zwodzić.

Ps 12,3

PsFlor	(11:3) Zgładzi Gospodzin wszystka usta lściwa i język wielikie rzeczy mołwiący.
PsPul	(11:3) Zgładzi Gospodzin wszelkie wargi łżywe i język wielmorzeczny.
Wuj1923	(12:4) Niech zatraci Pan wszelkie usta zdradliwe, i język hardzie mówiący.
Gda1881	(12:4) Niechajże Pan wytraci wszystkie wargi pochlebne, i język mówiący rzeczy wyniosłe.
Gda2017	Niech PAN wytępi wszystkie wargi schlebiające i język mówiący przechwałki.
PsBycz	(12:4) Odetniéj, Panie, wszystkie wargi pochlebne, język, mawiający dumnie;
Goet	(12:4) Wytępi Pan wszelkie wargi pochlebne i język mówiący wyniośle.
PsCylk	(12:4) Oby wytępił Bóg wszystkie usta gładkie, języki przemawiające z wysoka.
PsKrusz	(12:4) Niechaj wytraci Bóg wszystkie usta pochlebstwa - język mówiący rzeczy wyniosłe.
PsAszk	(12:4) Jehowa wytępi wszystkie gładkie wargi i język, co szumnie sobie poczyna.
PsSzer	(12:4) Oby Pan wytępił wszystkie wargi obłudne, język mówiący zuchwale!
Tys1	(11:4) Niech Pan wygubi wszystkie wargi chytre i język pochopny do wyniosłej mowy.
Tys5	(12:4) Niech Pan wygubi wszystkie wargi podstępne i język pochopny do zuchwałej mowy.
Bryt	(12:4) Niech Pan wytępi wszystkie wargi schlebiające, Język mówiący przechwałki!
Pozn	(12:4) Oby Jahwe wyniszczył wszelkie wargi przewrotne i wszelki język zuchwały,
WarPra	(12:4) Niech więc Pan wygubi wszystkie złe języki i wargi mówiące nieprawdę.
STB	(12:4) Oby BÓG wytępił wszystkie gładkie usta i języki, co przemawiają z wysoka;
EIB	(12:4) O, wytęp, PANIE, zakłamane wargi, Język mówiący wyniośle,

Ps 12,4

PsFlor	(11:4) Ktorzy są mołwili: Język nasz będziem wielbić, wargi nasze od nas są, kto nasz Gospodzin jest?
PsPul	(11:4) Ktorzy mołwili: Język nasz uwielmożymy, wargi nasze od nas są, kto nasz Gospodzin jest?
Wuj1923	(12:5) Którzy mówili: Język nasz uwielmożemy, usta nasze za nami są, któż jest panem naszym?
Gda1881	(12:5) Którzy mówią: Językiem naszym przewiedziemy, wargi nasze za nami są, któż jest panem naszym?
Gda2017	Oni mówią: Swoim językiem zwyciężymy, nasze wargi należą do nas, któż jest naszym panem?
PsBycz	(12:5) Tych, co mówią: Z-językami-naszemi pokonamy; wargi-nasze z-nami; któż panem nad-nami?
Goet	(12:5) Którzy mówią: "Językiem naszym przemożemy, wargi nasze są z nami, któż jest Panem naszym?"
PsCylk	(12:5) Którzy powiadają, przez nasz język jesteśmy potężni, wargi nasze z nami: któż panem naszym.
PsKrusz	(12:5) Którzy mówią: "językiem naszym umocnimy się, wargi nasze za nami są - któż jest panem naszym"?
PsAszk	(12:5) Tych, którzy mówią: "jeno tęgie miejmy języki, a dopomogą nam wargi nasze, - któż nam jest panem?
PsSzer	(12:5) Mówią oni: Język nasz mocą naszą, wargi nasze pomagają nam: Któż Panem naszym?
Tys1	(11:5) Tych, którzy mówią: «Naszą siłą język, usta nasze są dla nas, któż naszym jest panem?»
Tys5	(12:5) Tych, którzy mówią: Naszą siłą język, usta nasze nam służą, któż jest naszym panem?
Bryt	(12:5) Oni mówią: Przez język nasz jesteśmy mocni, Wargi nasze są z nami: Któż panem naszym?
Pozn	(12:5) tych, co się chełpią: "Język jest naszą potęgą; pomocą - wargi nasze. Któż nas przemoże?"
WarPra	(12:5) Powtarzają sobie: W języku jest nasza siła i na wargach moc nasza. Któż może się nam sprzeciwić?
STB	(12:5) powiadają: Przez nasz język jesteśmy potężni, nasze wargi są z nami; kto chce być naszym panem?
EIB	(12:5) Tych, którzy głoszą: Mowa naszą mocą, A wargi - sługą! Kto jest naszym panem?!

Ps 12,5

PsFlor	(11:5) Prze nędzę nieimających i prze łkanie ubogich ninie wstanę, mołwi Gospodzin. (11:6) Położę we zbawieniu twojem, pewnie będę czynić w niem.
PsPul	(11:5) Prze nędzę niemających i prze łkanie ubogich ninie wstanę, mołwi Gospodzin. (11:6) Położę we zbawieniu, pewnie działać będę w niem.
Wuj1923	(12:6) Dla nędze niedostatecznych i dla wzdychania ubogich teraz powstanę, mówi Pan: postawię w zbawieniu: śmiele będę poczynał w nim.
Gda1881	(12:6) Dla zniszczenia ubogich, i dla wołania nędznych teraz powstanę, mówi Pan; postawię w bezpieczności tego, na którego sidła stawiają.
Gda2017	Ze względu na ucisk ubogich i jęk nędzarzy teraz powstanę – mówi PAN – zapewnię bezpieczeństwo temu, na kogo zastawiają sidła.
PsBycz	(12:6) Z-powodu-gwałtu strapionych, z-powodu-jęku ubogich, teraz wstanę, rzekł Pan: będę-gotów do-pomocy, temu, co nadymano-się nad-nim.
Goet	(12:6) Z powodu przemocy nad nędznymi i wzdychania biednych powstanę teraz, mówi Pan; udzielę ratunku temu, który go pragnie.
PsCylk	(12:6) Wobec grabieży biednych, wobec jęku ubogich, teraz powstanę, rzecze Bóg; stawię w bezpieczeństwie tego, który tęskni za niém.
PsKrusz	(12:6) Dla zniszczenia ubogich, dla wołania znędzniałych, teraz powstanę, mówi Bóg. Postawię w bezpieczeństwie tego, któremu sidła stawiają.
PsAszk	(12:6) "Z grabieży biedoty, z jęku najbiedniejszych teraz się podniosę", - rzeknie Jehowa - "tym dam zbawienie a onym postrach".
PsSzer	(12:6) Wobec niedoli ubogich, wobec jęku biednych teraz powstanę, mówi Pan, udzielę pomocy temu, który jej pragnie.
Tys1	(11:6) Pan mówi: «Teraz powstanę, wobec utrapienia pokornych i jęku ubogich, zbawienie dam temu, który go pożąda».
Tys5	(12:6) Wobec utrapienia biednych i jęku ubogich - mówi Pan: Teraz powstanę i dam zbawienie temu, który go pożąda.
Bryt	(12:6) Wobec ucisku ubogich, Wobec jęku biednych Teraz powstanę, mówi Pan, Zgotuję zbawienie temu, kto pragnie.
Pozn	(12:6) Wobec ucisku nędznych i jęku ubogich teraz powstanę - mówi Jahwe - by przynieść im wybawienie, którego tak pragną.
WarPra	(12:6) Gdy słabszych zaczną uciskać, gdy biedni jęczeć zaczną, wtedy rzecze Pan: Teraz już powstanę i ocalę sponiewieranych.
STB	(12:6) Wobec bólu żebrzących, wobec jęku ubogich, teraz powstanę – mówi WIEKUISTY; postawię wśród bezpieczeństwa tego, co we Mnie otwarcie mówi.
EIB	(12:6) Ucisk ubogich oraz jęki biednych Sprawią, że powstanę Teraz - mówi PAN. Pragnącemu zapewnię zbawienie.

Ps 12,6

PsFlor	(11:7) Mołwy gospodnowy mołwy csne, śrzebro ogniem wypławiono, trzykroć skuszono, oczyszczono siedmkroć.
PsPul	(11:7) Mołwy gospodnowy mołwy czyste, śrzebro ogniem wypławione, skuszone trzykroć i czyszczone siedmkroć.
Wuj1923	(12:7) Słowa Pańskie, słowa czyste: śrebro w ogniu doświadczone, próbowane z ziemie, siedmkroć przeczyszczone.
Gda1881	(12:7) Słowa Pańskie są słowa czyste, jako srebro wypławione w piecu glinianym, siedm kroć przelewane.
Gda2017	Słowa PANA to słowa czyste jak srebro wypróbowane w ziemnym tyglu, siedmiokrotnie oczyszczone.
PsBycz	(12:7) Słowa Pana, słowami czystémi, jak srébro oczyszczoné w-tyglu z-gliny, przecédzané siedmiokrotnie.
Goet	(12:7) Słowa Pańskie są słowa czyste, są srebrem wypławionem w tyglu glinianym, siedmiokroć przeczyszczonem.
PsCylk	(12:7) Słowa Boże, słowa czyste, srebro wypławione w topielni ziemi, oczyszczone siedmkroć.
PsKrusz	(12:7) Słowa Boże, są słowa czyste: jako srebro wypławione w piecu glinianym - Siedemkroć przelewane.
PsAszk	(12:7) Powiedzenia Jehowy - toć są powiedzenia czyste, to srebro, wypróbowane w działaniu, przywiązane siedmiokroć do ziemi.
PsSzer	(12:7) Słowa Pańskie są słowami czystymi, srebrem wypławionym w ogniu, siedemkroć oczyszczonym.
Tys1	(11:7) Mowy Pańskie, to mowy szczere, wypróbowane srebro, bez domieszki ziemi, siedmiokroć czyszczone.
Tys5	(12:7) Słowa Pańskie - to słowa szczere, wypróbowane srebro, bez domieszki ziemi, siedmiokroć czyszczone.
Bryt	(12:7) Słowa Pańskie są słowami czystymi, Srebrem przetopionym, odłączonym od ziemi, siedemkroć oczyszczonym.
Pozn	(12:7) Słowa Jahwe to słowa czyste, srebro wytopione w tyglu, po siedmiokroć oczyszczone z żużla.
WarPra	(12:7) Szczere jest to, co Pan mówi, jak srebro czyszczone w piecu, od wszelkich zanieczyszczeń wolne, siedmiokroć oczyszczone.
STB	(12:7) Słowa BOGA to czyste słowa, jak srebro wypławione w tyglu ziemi, siedmiokroć oczyszczone.
EIB	(12:7) Słowa PANA to słowa czyste, Jak srebro po próbie ognia, Jak złoto siedmiokrotnie oczyszczone.

Ps 12,7

PsFlor	(11:8) Ty, Gospodnie, chować będziesz nas i strzec będziesz nas od pokolenia aż na wieki.
PsPul	(11:8) Ty, Gospodnie, chować będziesz nas i strzec będziesz nas od pokolenia tego na wieki.
Wuj1923	(12:8) Ty, Panie, zachowasz nas: i będziesz nas strzegł od rodzaju tego na wieki.
Gda1881	(12:8) Ty, Panie! zachowaj ich; strzeż ich od rodzaju tego aż na wieki.
Gda2017	Ty, PANIE, zachowasz ich, będziesz ich strzegł od tego pokolenia aż na wieki.
PsBycz	(12:8) Ty, Panie, zachowasz-ich; będziesz-strzégł-każdego z nich, od rodu tego, na-wieki.
Goet	(12:8) Ty, Panie, zachowasz ich; ustrzeżesz ich przed rodzajem tym na wieki.
PsCylk	(12:8) Ty o Boże strzedz ich będziesz, ochronisz ich od tego rodu na wieki.
PsKrusz	(12:8) Ty, Boże, zachowaj ich, strzeż ich od rodzaju tego aż na wieki.
PsAszk	(12:8) Ty Jehowo zachowasz je, ustrzeżesz ich od tego pokolenia na wieki.
PsSzer	(12:8) Ty, Panie, racz nas zachować, ustrzec nas od rodu tego na wieki!
Tys1	(11:8) Ty nas zachowasz, o Panie, na wieki nas ustrzeżesz od tego plemienia.
Tys5	(12:8) Ty nas zachowasz, o Panie, ustrzeżesz nas na wieki od tego plemienia.
Bryt	(12:8) Ty, Panie, będziesz ich strzegł! Zachowaj nas od tego rodu na wieki!
Pozn	(12:8) Ty ich dotrzymasz, Jahwe, Ty nas na zawsze uchronisz od tego plemienia,
WarPra	(12:8) Ty nas ocalisz, o Panie, uratujesz nas od tych ludzi na zawsze,
STB	(12:8) Ty, o WIEKUISTY, będziesz ich strzec, na wieki ich ochronisz od tego rodu.
EIB	(12:8) Ty, PANIE, sam bądź ich stróżem! Chroń nas przed tym rodem na wieki!

Ps 12,8

PsFlor	(11:9) W okole niemiłościwi chodzą; podług wysokości rozmnożył jeś syny ludzskie.
PsPul	(11:9) W okole złośni chodzą; podług wysokości twoje rozmnożyłeś syny ludzkie. Sława ❬...❭
Wuj1923	(12:9) Wokoło niezbożnicy chodzą: według wysokości twéj uczyniłeś możne syny człowiecze.
Gda1881	(12:9) Ze wszystkich stron niepobożni krążą, gdy wywyższeni bywają najpodlejsi między synami ludzkimi.
Gda2017	Niegodziwi krążą wokoło, gdy najpodlejsi z ludzi zostają wywyższeni.
PsBycz	(12:9) Wszędy, bezbożni, obchodzą-w-około, jako-wywyższający-się podłością, w-obec-dzieci człowieczych.
Goet	(12:9) Wokół bezbożni krążą, gdy podłość wywyższona jest wśród synów ludzkich.
PsCylk	(12:9) Na około niegodziwi krążą, gdy się wzmaga zepsucie wśród synów ludzkich.
PsKrusz	(12:9) Wokół bezbożni krążą; wywyższani bywają najpodlejsi z synów ludzkich.
PsAszk	(12:9) Dokoła nich krążyć będą niegodziwcy w miarę, jak lichota wynosić się będzie ponad ludzi.
PsSzer	(12:9) Wokoło krążą bezbożni i podłość bierze górę wśród synów ludzkich.
Tys1	(11:9) Niezbożni krążą dokoła, gdy się wynoszą najmarniejsi z ludzi.
Tys5	(12:9) Występni krążą dokoła, gdy to, co najmarniejsze, bierze górę wśród ludzi.
Bryt	(12:9) Bezbożni chodzą wokołoI podłość podnosi się wśród ludzi.
Pozn	(12:9) choć nikczemnicy krążą wszędzie i podłość się panoszy pośród synów człowieczych.
WarPra	(12:9) nawet gdy bezbożni krążyć będą dokoła i wzmagać się będzie złość pośród ludzkich synów.
STB	(12:9) Krążą wokoło niegodziwi, gdy wzmaga się zepsucie wśród synów ludzkich.
EIB	(12:9) Bo bezbożnych pełno wokoło, Gdy się podłość wśród ludzi panoszy.

Psalm 13

Ps 13,1

PsFlor	Bo dokąd, Gospodnie, za❬po❭minasz mie do końca? Dokąd odwracasz lice twe ote mnie?
PsPul	Psalm Dawidow krola ży❬dowskiego❭. (12:1) Bo dokąd, Gospodnie, zapominasz mie do końca? Dokąd odwracasz lice twoje ode mnie?
Wuj1923	(13:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. (13:2) Dokądże, Panie, zapominasz mię do końca? dokąd odwracasz oblicze swe odemnie?
Gda1881	(13:1) Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa. (13:2) Dokądże Panie? Zapomniszże mię na wieki? dokądże ukrywać będziesz oblicza twego przedemną?
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Jak długo, PANIE? Zapomnisz o mnie na wieki? Jak długo będziesz ukrywał przede mną swoje oblicze?
PsBycz	(13:1) Naczelnikowi-muzyki, Psalm Dawida, dany do grania. (13:2) Dopókiż, o Panie! zapomniszli-mię całkiem? dopókiż będziesz-ukrywał obliczé-Twé, przedemną.
Goet	(13:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Psalm Dawida. (13:2) Dopóki, Panie, tak zupełnie zapominać mię będziesz? dopóki zakrywać będziesz oblicze Swe przede mną?
PsCylk	(13:1) Przewodnikowi chóru, Psalm Dawida. (13:2) Dopókiż Boże zapominać mnie będziesz zupełnie, dopókiż odwracać będziesz oblicze Twoje odemnie?
PsKrusz	(13:1) Przełożonemu chóru. Psalm Dawida. (13:2) Dokądże, Boże, zapominasz mnie na wieki. dokądże ukrywać będziesz oblicze swe przedemną?
PsAszk	(13:1) Dyrygentowi. - Śpiew Dawidowy. (13:2) Dopokąd, o Jehowo, zapominasz mnie wiecznie, - dopokąd zakrywasz Twe oblicze przedemną?
PsSzer	(13:1) Przewodnikowi chóru, psalm Dawida. (13:2) Dopókiż, Panie, zapominać mnie będziesz zupełnie? Dopókiż zakrywać będziesz oblicze przede mną?
Tys1	(12:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. (12:2) Jak długo, Panie? Całkiem mnie zapomnisz? Dokąd będziesz kryć przede mną oblicze?
Tys5	(13:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. (13:2) Jak długo, Panie, całkiem o mnie nie będziesz pamiętał? Dokąd kryć będziesz przede mną oblicze?
Bryt	(13:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy. (13:2) Dopókiż, Panie, będziesz mnie stale zapominał? Dopókiż zakrywać będziesz oblicze swoje przede mną?
Pozn	(13:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Dawida. (13:2) Jak długo jeszcze, Jahwe, wcale na mnie nie wspomnisz? Dokąd zakrywać będziesz przede mną swe oblicze?
WarPra	(13:1) Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. (13:2) O Panie, jak długo jeszcze nie raczysz wspomnieć na mnie, jak długo będziesz krył przede mną Twe oblicze?
STB	(13:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. (13:2) Jak długo, BOŻE, będziesz o mnie zupełnie zapominał? Dokąd Twe oblicze będziesz ode mnie odwracał?
EIB	(13:1) Dla prowadzącego chór. Psalm Dawida. (13:2) PANIE, jak długo? Czy wciąż będziesz o mnie zapominał? Dokąd będziesz skrywał przede mną swoją twarz?

Ps 13,2

PsFlor	(12:2) Kako długo kłaść będę rady w duszy mojej a boleść w siercu mojem przez dzień? (12:3a) Bo dokąd powyszon będzie nieprzyjaciel moj nade mną?
PsPul	(12:2) Kako długo kłaść będę radę w duszy mojej, boleść w siercu moim przez dzień? (12:3a) Dokąd powyszszon będzie nieprzyjaciel moj nade mną?
Wuj1923	(13:3) Dokąd będę rozbierał rady w duszy mojéj, frasunek w sercu mojem przez dzień? Pókiż będzie się podnosił nieprzyjaciel mój nademną?
Gda1881	(13:3) Dokądże się będę radził w duszy swojej, a trapił w sercu mojem przez cały dzień? Dokądże się będzie wywyższał nieprzyjaciel mój nademną?
Gda2017	Jak długo będę szukał rady w swojej duszy i codziennie trapił się w sercu? Jak długo mój wróg będzie się nade mnie wynosił?
PsBycz	(13:3) Dopókiż będę-układał zamiary, w-duszy-méj? smutek, w-sercu-mojém, będzieli codziennie? dopókiż będzie-górował, nieprzyjaciel-mój, nademną?
Goet	(13:3) Dopókiż mam troskać się w duszy swojej a żałość mieć w sercu swem codziennie? dopóki wróg mój wynosić się będzie nade mnie?
PsCylk	(13:3) Dopókiż układać będę rady w duszy mojéj, będzie troska w sercu mojém codziennie; dopókiż wynosić się ma wróg mój nademną?
PsKrusz	(13:3) Dokądże będę się radził duszy mej - trapił się w sercu swojem na każdy dzień? Dokądże będzie się wywyższał nieprzyjaciel mój nademną?
PsAszk	(13:3) Dopokąd mam rad udzielać mej duszy a rozpaczy memu sercu za dnia, dopokąd będzie wróg mój wywyższał się nademnie?
PsSzer	(13:3) Dopókiż mam troszczyć się w duszy, trapić się w sercu codziennie? Dopókiż nieprzyjaciel mój będzie wynosił się nade mnie?
Tys1	(12:3) Dokąd w mej duszy będę żywił bóle, codzienną żałość w mym sercu? (12:4a) Jak długo wróg mój nade mnie będzie się wynosił?
Tys5	(13:3) Dokąd w mej duszy będę przeżywał wahania, a w moim sercu codzienną zgryzotę? Jak długo mój wróg nade mnie będzie się wynosił?
Bryt	(13:3) Dopókiż mieć będę zmartwienie w duszy, A strapienie w sercu – codziennie? Dopókiż nieprzyjaciel mój będzie wynosił się nade mnie?
Pozn	(13:3) Jakże długo mam znosić utrapienia mej duszy i codzienną udrękę serca? Jak długo wróg mój będzie się wynosił nade mnie?
WarPra	(13:3) Jak długo jeszcze mam nosić ból w duszy, a w sercu codzienną zgryzotę? Jak długo jeszcze mój wróg będzie nade mną górował?
STB	(13:3) Jak długo będę układał plany w mojej duszy i codziennie będzie troska w mym sercu? Dopóki mój wróg ma się nade mną wynosić?
EIB	(13:3) Ile czasu mam szukać rad we własnej duszy I ze smutkiem w sercu chodzić cały dzień? Kiedy też mój wróg przestanie mieć nade mną przewagę?

Ps 13,3

PsFlor	(12:3b) Weźrzy i usłysz mie, Gospodnie Boże moj! (12:4a) Oświeci oczy moje, bych nigda nie usnął we śmierci,
PsPul	(12:3b) Weźrzy i usłysz mie, Gospodnie Boże moj! (12:4a) Rozświeci oczy moje, bych niegda nie usnął we śmierci,
Wuj1923	(13:4) Wejrzyj, a wysłuchaj mię, Panie, Boże mój! oświeć oczy moje, bym kiedy nie zasnął w śmierci:
Gda1881	(13:4) Wejrzyjże, wysłuchaj mię, Panie, Boże mój! oświeć oczy me, bym snać nie zasnął w śmierci;
Gda2017	Spójrz i wysłuchaj mnie, PANIE, mój Boże! Oświeć moje oczy, bym nie zasnął w śmierci;
PsBycz	(13:4) Spojrzyj, odpowiedz-mi, o Panie, Boże-mój! Oświéć oczy-moje, ażebym-nie zasnął w-śmierci.
Goet	(13:4) Wejrzyj, wysłuchaj mnie, Panie, Boże mój! oświeć oczy me, bym nie usnął na śmierć;
PsCylk	(13:4) Wejrzyj, odpowiedz mi Boże; Panie mój, oświeć oczy moje, bym nie zasnął śmiercią.
PsKrusz	(13:4) Wejrzyj, wysłuchaj mnie, Boże, Panie mój! Oświeć oczy moje, abym nie zasnął w śmierci!
PsAszk	(13:4) Spójrz jeno i odezwij mi się, o Jehowo, Boże mój, oświeć me oczy, abym w sen się nie pogrążył śmiertelny.
PsSzer	(13:4) Wejrzyj i wysłuchaj mnie, Panie, Boże mój! Oświeć oczy moje, bym nie zasnął na śmierć!
Tys1	(12:4b) Spojrzyj, wysłuchaj, Panie, mój Boże! (12:5a) Oczy me oświeć, bym w śmierci nie zasnął,
Tys5	(13:4) Spojrzyj, wysłuchaj, Panie, mój Boże! Oświeć moje oczy, bym nie zasnął na śmierć,
Bryt	(13:4) Wejrzyj! Wysłuchaj mnie, Panie, Boże mój! Rozjaśnij oczy moje, abym nie zasnął snem śmierci!
Pozn	(13:4) Wejrzyj i odpowiedz mi, Jahwe, Boże mój! Użycz światła mym oczom, by mnie nie zmorzył sen śmierci,
WarPra	(13:4) Wejrzyj więc na mnie, racz mnie wysłuchać, Panie mój i Boże! Napełnij moje oczy blaskiem, abym nie zasnął i nie umarł,
STB	(13:4) Spojrzyj, odpowiedz mi WIEKUISTY, mój Boże, oświeć moje oczy, abym nie zasnął śmiercią.
EIB	(13:4) Spójrz, o PANIE! Odpowiedz mi, mój Boże! Rozjaśnij moje oczy, niech ich nie zamknie sen śmierci,

Ps 13,4

PsFlor	(12:4b) by niegdy nie rzekł nieprzyjaciel moj: Przemogł jeśm przeciw jemu. (12:5a) Jiż mącą mnie, wiesielić sie będą, acz poruszon będę,
PsPul	(12:4b) by niegdy nie rzekł nieprzyjaciel moj: Przemogł jeśm naprzeciw jemu. (12:5a) Jiż męcą mnie, wiesielić sie będą, acz poruszon będę,
Wuj1923	(13:5) By kiedy nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go: którzy mię trapią, będą radzi, jeźli się zachwieję.
Gda1881	(13:5) By snać nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go; ażeby się nieprzyjaciele moi nie rodowali, gdybym się zachwiał.
Gda2017	By nie powiedział mój wróg: Pokonałem go! Niech się nie cieszą moi nieprzyjaciele, gdy się zachwieję.
PsBycz	(13:5) Aby-nie powiedział, nieprzyjaciel-mój: „Przemógłem-go”. Wrogi-moje, radziby byli, żeby zachwiałem-się.
Goet	(13:5) By nie rzekł wróg mój: "Przemogłem go", by się gnębiciele moi nie weselili, gdybym się zachwiał.
PsCylk	(13:5) Niech wróg mój nie powie: zmogłem go; prześladowcy moi niech się nie cieszą, żem się zachwiał.
PsKrusz	(13:5) Aby nie rzekł nieprzyjaciel mój: "zwyciężyłem go" - aby się nie radowali moi nieprzyjaciele, gdym się zachwiał!
PsAszk	(13:5) By zaś nie rzekł mój wróg: dałem mu radę, - a nie radowali się przeciwnicy moi, żem jest zachwiany.
PsSzer	(13:5) By nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go! By nie radowali się wrogowie moi, gdybym się zachwiał.
Tys1	(12:5b) by wróg mój nie mówił: «Ja go zwyciężyłem»; (12:6a) by się nie cieszyli, żem upadł, przeciwnicy moi,
Tys5	(13:5) by mój wróg nie mówił: Zwyciężyłem go; niech się nie cieszą moi przeciwnicy, gdy się zachwieję.
Bryt	(13:5) By nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go! By nie radowali się wrogowie moi, gdybym się zachwiał.
Pozn	(13:5) by nieprzyjaciel mój nie mógł powiedzieć: "Przemogłem go", by moi przeciwnicy nie radowali się, żem się zachwiał.
WarPra	(13:5) by mój nieprzyjaciel nie mógł sobie powiedzieć: A jednak go pokonałem, by się nie cieszyli moi wrogowie, że oto chwiać się zaczynam.
STB	(13:5) Niechaj nie powie mój wróg: Zmogłem go. Niech się nie cieszą moi prześladowcy, że się zachwiałem.
EIB	(13:5) By mój wróg nie powiedział: Pokonałem go! I przeciwnicy nie ucieszyli się, że opadłem z sił.

Ps 13,5

PsFlor	(12:5b) ale ja w miłosierdziu twojem imiał jeśm nadzieję. (12:6a) Wiesielić sie będzie sierce moje we zbawieniu twojem;
PsPul	(12:5b) ale ja w miłosierdziu twym miał nadzieję. (12:6a) Wiesieliło sie sierce moje we zbawieniu twoim;
Wuj1923	(13:6a) Ale ja ufam w miłosierdziu twojem: rozraduje się serce moje w zbawieniu twojem:
Gda1881	(13:6a) Ale ja w miłosierdziu twojem ufam: rozraduje się serce moje w zbawieniu twojem;
Gda2017	Lecz ja zaufałem twemu miłosierdziu; moje serce rozraduje się twoim zbawieniem.
PsBycz	(13:6a) Ale-ja, ja w-dobroć-Twę ufam; będzie-radowało-się, sercé-mé, z-pomocy-Twojéj;
Goet	(13:6a) Ja przecie ufam dobroci Twej; niechże się rozweseli serce me z wybawienia Twego;
PsCylk	(13:6a) A ja ufam w miłosierdzie Twoje, rozraduje się serce moje pomocą Twoją;
PsKrusz	(13:6a) Ale ja w miłosierdziu Twem zaufałem, rozraduje się serce moje w zbawieniu Twojem.
PsAszk	(13:6a) A jednak ja ufam w Twą łaskę, raduje się me serce na myśl o Twem wybawieniu,
PsSzer	(13:6a) Ja bowiem ufam Twej łasce; niechże się rozraduje serce moje ze zbawienia Twego!
Tys1	(12:6b) gdy zaufałem miłosierdziu Twemu. Niech z pomocy Twojej cieszy się me serce,
Tys5	(13:6a) A ja zaufałem Twemu miłosierdziu; niech się cieszy me serce z Twojej pomocy,
Bryt	(13:6a) Ja bowiem ufam łasce twojej! Niech się raduje serce moje zbawieniem twoim!
Pozn	(13:6a) Ja wszakże ufam Twojej łaskawości, niech serce moje raduje się z Twej pomocy.
WarPra	(13:6a) Lecz ja zaufałem Twemu miłosierdziu, moje serce się cieszy, żeś mnie wspomógł.
STB	(13:6a) Ale ja ufam w Twoje miłosierdzie; Twym zbawieniem rozraduje się moje serce;
EIB	(13:6a) A ja przecież złożyłem ufność w Twojej łasce, Moje serce jest pełne radości z Twego zbawienia.

Ps 13,6

PsFlor	(12:6b) piać będę Gospodnu, jenże dobroty dał jest mnie, i piać będę imieniu gospodnowemu barzo wysokiemu.
PsPul	(12:6b) piać będę Gospodnu, jenże dobra dał mnie, i psalmy piać będę imieniu gospodnowemu najwyszszemu. Sław❬a...❭
Wuj1923	(13:6b) będę śpiewał Panu, który mi dobra dał: i będę grał imieniowi Pana najwyższego.
Gda1881	(13:6b) będę śpiewał Panu, że mi dał wiele dobrego.
Gda2017	Będę śpiewał PANU, bo obdarzył mnie dobrem.
PsBycz	(13:6b) będę-śpiéwał Panu, że odpłaca-się, za-mnie.
Goet	(13:6b) chcę śpiewać Panu, bo mi wyświadczył dobrodziejstwo.
PsCylk	(13:6b) wysławiać będę Boga, bo łaskę zlał na mnie.
PsKrusz	(13:6b) Będę śpiewał Bogu, ponieważ udzielił mi dobra.
PsAszk	(13:6b) chcę śpiewać Jehowie, gdyż On mię szczodrze nadgradza.
PsSzer	(13:6b) Będę śpiewał Panu, bo mi okazał dobroć.
Tys1	(12:6c) niech zaśpiewam Panu, który mię dobrem obdarzył.
Tys5	(13:6b) chcę śpiewać Panu, który obdarzył mnie dobrem.
Bryt	(13:6b) Będę śpiewał Panu, bo okazał mi dobroć.
Pozn	(13:6b) Będę śpiewał [na cześć] Jahwe, który mnie dobrem obdarzył.
WarPra	(13:6b) Panu na chwałę będę śpiewał, bo wyświadczył mi dobro.
STB	(13:6b) będę wysławiał BOGA, bowiem zlał na mnie Swoją łaskę.
EIB	(13:6b) Dla PANA pragnę śpiewać, gdyż On mi okazał wspaniałomyślność!

Psalm 14

Ps 14,1

PsFlor	(13:1) Rzekł jest szalony na siercu swojem: Nie Boga! (13:2) Skażeni są i żadający są sie sczynili w naukach swojich; nie jest, kto by uczynił dobrego, nie jest aż do jednego.
PsPul	(13:1) Rzekł niemądry w siercu swem: Nie jest Bog. (13:2) Skażeni są i żadzący udziełani są w czynoch swoich; nie jest, kto by uczynił dobre, nie go aż do jednego.
Wuj1923	(14:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. (14:2) Rzekł głupi w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, i obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz aż do jednego.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. (14:2) Głupi rzekł w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Dawidowy. Głupi powiedział w swoim sercu: Nie ma Boga. Są zepsuci, popełniają obrzydliwe czyny. Nie ma nikogo, kto by czynił dobro.
PsBycz	Naczelnikowi-muzyki, Psalm Dawida, dany do grania. Myślał, głupiec, w-sercu-swojém: „Nie-ma Boga” popsowano-się, popełniono-szkaradny czyn; nie-ma czyniącego dobrze.
Goet	PRZEWODNIKOWI chóru. Psalm Dawida. Głupiec rzekł w sercu swem: "Niema Boga". Zwyrodniałe i obrzydliwe jest ich postępowanie; niema tam nikogo, kto czyni dobrze.
PsCylk	Przewodnikowi chóru. Dawida. Rzecze nikczemny w sercu swojém: niemasz Boga; zepsuli, skazili postępki swe, niema czyniącego dobro.
PsKrusz	Przełożonemu chóru. (Psalm) Dawida. Rzekł głupi w sercu swojem: "Niemasz Boga!" upadli, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich; niemasz, ktoby czynił dobrze!
PsAszk	Dyrygentowi. - Śpiew Dawidowy. Mówi nędznik w swem sercu: "nie istnieje Bóg". Zepsuci z gruntu, obrzydliwe ich poczynania, a niemasz ktoby czynił, to co jest dobre.
PsSzer	Przewodnikowi chóru, Dawidowy. Głupi rzekł w sercu swoim: Nie ma Boga! Zepsutymi, obrzydliwymi są w postępowaniu, nie ma nikogo, kto by dobrze czynił.
Tys1	(13:1) Kierownikowi chóru. Dawidowy. Powiada głupi w swoim sercu: «Nie ma Boga». Zepsuci są, ohydnych rzeczy dokonali; nie ma takiego, kto by czynił dobrze.
Tys5	Kierownikowi chóru. Dawidowy. Mówi głupi w swoim sercu: Nie ma Boga. Oni są zepsuci, ohydne rzeczy popełniają, nikt nie czyni dobrze.
Bryt	Przewodnikowi chóru. Dawidowy. Głupi rzekł w sercu swoim: Nie ma Boga! Są znieprawieni, popełniają ohydne czyny. Nie ma nikogo, kto by dobrze czynił.
Pozn	[Uwaga] dla kierownika chóru: [Psalm] Dawida. Rzekł głupi w sercu swoim: "Nie ma Boga". Dopuszczają się czynów występnych i haniebnych, nie ma nikogo, kto by czynił to, co dobre.
WarPra	Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. Mówią nierozumni w swoim sercu, że nie ma Boga! I dopuszczają się rzeczy złych i haniebnych, nikt nie troszczy się o dobro.
STB	Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Nikczemny mówi w swoim sercu: Nie ma Boga. Zepsuli się, skazili swoje czyny, nie ma takiego, co czyni dobro.
EIB	Dla prowadzącego chór. Dawidowy. Nierozumny stwierdził w swym sercu: Nie ma Boga! Wszyscy ulegli zepsuciu, postępują wstrętnie - Nikt nie dba o dobro!

Ps 14,2

PsFlor	(13:3) Gospodzin z nieba weźrzał jest na syny ludzskie, by widział, jestli rozumny, albo szukający Boga.
PsPul	(13:3) Gospodzin z nieba weźrzał na syny człowiekow, by widział, jestli rozumny, albo szukający Boga.
Wuj1923	(14:3) Pan z nieba pojrzał na syny człowiecze, aby oglądał, jeźli jest rozumiejący albo szukający Boga.
Gda1881	(14:3) Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga.
Gda2017	PAN spojrzał z niebios na synów ludzkich, aby zobaczyć, czy jest ktoś rozumny i szukający Boga.
PsBycz	Pan, z-niebios, spogląda, na dzieci człowiecze, dla-zobaczenia: czy-istnie roztropny kto, szukający Boga?
Goet	Pan patrzy z nieba na synów ludzkich, aby zobaczyć, czy niema tam rozsądnego, który szuka Boga.
PsCylk	Bóg z nieba spogląda na synów ludzkich, by zobaczyć, czy jest kto rozumny, szukający Boga.
PsKrusz	Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby zobaczyć, czy jest kto rozumny i szukający Boga?
PsAszk	Jehowa spogląda z niebios na ród ludzki, by dojrzeć, czy jest kto rozumiejący, ktoby szukał Boga.
PsSzer	Pan spogląda z niebios na synów ludzkich, aby zobaczyć, czy jest kto rozumny, czy kto szuka Boga.
Tys1	(13:2) Na synów ludzkich Pan spogląda z nieba, by widzieć, czy jest rozumny, który szuka Boga.
Tys5	Pan spogląda z nieba na synów ludzkich, badając, czy jest wśród nich rozumny, który szukałby Boga.
Bryt	Pan spogląda z niebios na ludzi, Aby zobaczyć, czy jest kto rozumny, Który szuka Boga.
Pozn	Jahwe spogląda z wysokości nieba na synów człowieczych, by zobaczyć, czy jest [pośród nich] ktoś rozumny, który by szukał Boga.
WarPra	A Bóg patrzy z niebios na ludzi. Czy będzie wśród nich ktoś rozumny i szukający Boga?
STB	WIEKUISTY spogląda z Nieba na synów ludzkich, by zobaczyć, czy jest ktoś rozumny, ktoś szukający Boga.
EIB	PAN spojrzał z nieba na ludzi, By zobaczyć, czy jest ktoś rozumny, ktoś, kto szukałby Boga.

Ps 14,3

PsFlor	(13:4) Wszytcy odchylili są sie, w jedno pospołu nieużyteczni są sie uczynili; nie jest, jenże by uczynił dobre, nie jest aż do jednego. (13:5) Grob otworzony gardło jich jest, języki swymi lściwie są czynili, jad źmijowy pod wargami jich. (13:6) Jichże usta złorzeczenia i gorzkości pełna są, rychłe nogi jich ku przeliciu krwie. (13:7) Skruszenie i niezbożstwo w drogach jich i drogi pokoja nie poznali są; nie jest strach boży przed oczyma jich.
PsPul	(13:4) Wszytcy otchylili sie, pospołu nieużyteczni są sie uczynili; nie jest, jenże by uczynił dobre, nie jest aż do jednego. (13:5) Grob otworzony gardło jich jest, języki swymi łżywie uczynili, jad źmijowy pod wargi jich. (13:6) Jichże usta złorzeczenia i gorszkości pełna są, rychłe nogi jich ku przeliciu krwie. (13:7) Skruszenie i nieszczęście w jich drogach i drogę pokoja nie poznali; nie jest bojaźń boża przed oczyma jich.
Wuj1923	(14:4) Wszyscy odstąpili, pospołu stali się niepożytecznymi: niemasz, ktoby dobrze czynił, niemasz aż do jednego. (Grób otwarty jest gardło ich: językami swemi zdradliwie poczynali, jad żmijowy pod ich wargami. Których usta pełne są złorzeczenia i gorzkości: prędkie nogi ich na wylanie krwie. Skruszenie i nieszczęście na drogach ich, a drogi pokoju nie poznali: niemasz bojaźni Bożéj przed ich oczyma.)
Gda1881	(14:4) Aleć wszyscy odstąpili, jednako się nieużytecznymi stali; niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz i jednego.
Gda2017	Wszyscy zboczyli z drogi, wszyscy jednakowo znikczemnieli. Nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego.
PsBycz	To-wszystko zboczyło; razem zepsuli-się; nie-ma, czyniącego dobrze; nie-ma, nawet jednego.
Goet	Ale oni wszyscy odstąpili, wszyscy razem zwyrodnieli; niema tam nikogo, kto czyni dobrze, niema ani jednego.
PsCylk	Wszystko odstąpiło, pospołu się zepsuli; niema czyniącego dobro, niema ani jednego.
PsKrusz	Oto wszyscy odstąpili, jednako nieużytecznymi się stali! Niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz prawie jednego!
PsAszk	Wszyscy oni odpadają, a w równej mierze odmienieni są wstrętni, i niemasz nikogo, coby czynił to, co jest dobrem, ani nawet jednego.
PsSzer	Lecz wszyscy odstąpili, pospołu zwyrodnieli, nie ma, kto by dobrze czynił, nie ma ani jednego.
Tys1	(13:3) Wszyscy razem zbłądzili, stali się nikczemni: takiego, co dobrze czyni, nie ma ni jednego.
Tys5	Wszyscy zbłądzili, stali się nikczemni, nie ma takiego, co dobrze czyni, nie ma ani jednego.
Bryt	Wszyscy odstąpili, wespół się splugawili. Nie ma, kto by dobrze czynił, nie ma ani jednego.
Pozn	Ale wszyscy zeszli na manowce, wszyscy zwyrodnieli, nie ma nikogo, kto by czynił dobrze, nie ma ani jednego.
WarPra	Ale wszyscy zbłądzili i do cna znikczemnieli, nie ma nikogo, kto by czynił dobrze.
STB	Wszyscy odstąpili, razem się zepsuli; nie ma takiego, co czyni dobro nie ma ani jednego.
EIB	Ale wszyscy zboczyli, wszyscy stali się podli, Nikt nie dba o dobro, brak choćby jednego. [Ich gardło to otwarty grób, Swymi słowami zwodzą, Jak żmije kryją pod językiem jad I prędcy są do przekleństw oraz oszustw. Ich nogi śpieszą do rozlewu krwi, Na ścieżkach - zguba i nieszczęście, Droga pokoju nie przemyka przez myśl, A lęk przed Bogiem nie wpływa na ich posunięcia.]

Ps 14,4

PsFlor	(13:8) Czyli nie poznają wszytcy, cso stroją lichotę, jiż to żrą lud moj jako karmią chleba? (13:9a) Boga są nie wzywali;
PsPul	(13:8) Azali nie poznają wszytcy, coż czynią złość, ci, co pożyrają lud moj jako karmią chlebową? (13:9a) Gospodna nie wzywali;
Wuj1923	(14:5) Izali nie poznają wszyscy, którzy czynią nieprawość, którzy pożerają lud mój, jako pokarm chleba?
Gda1881	(14:5) Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Pana nie wzywają.
Gda2017	Czyż są nierozumni wszyscy czyniący nieprawość, którzy pożerają mój lud, jakby chleb jedli, a PANA nie wzywają?
PsBycz	Czy-nie dorozumiewają-się, wszyscy sprawcy złego, pożerający lud-mój, jakby jedli chléb, że Pana nie wzywają?
Goet	Czyż nie mają poznania wszyscy, którzy popełniają przestępstwo i którzy pożerają lud mój, jakoby jedli chleb? A Pana nie wzywają.
PsCylk	Czyż nie mają poznać wszyscy złoczyńcy, co pożerają lud mój, spożywają jako chleb, Boga, którego nie wezwali.
PsKrusz	Czyż nie widzą wszyscy czyniący źle, że pożerają naród mój, jakoby zjadali chleb - Boga nie wzywają?
PsAszk	Czyż nie wiedzą tego wszyscy ci, co czynią nieprawość, ci którzy zjadają mój lud, którzy chleb spożywają Boży, a Jehowy nie wzywają?
PsSzer	Czyż nie mają rozumu wszyscy złoczyńcy, co pożerają mój lud? Jedzą chleb Pana, ale Go nie wzywają?
Tys1	(13:4) Czyż się nie opamiętają wszyscy, co czynią nieprawość, co lud mój pożerają, jak gdyby chleb jedli? Pana nie wezwali.
Tys5	Czyż się nie opamiętają wszyscy, którzy czynią nieprawość, którzy lud mój pożerają, jak gdyby chleb jedli, którzy nie wzywają Pana?
Bryt	Czyż są nierozumni wszyscy czyniący nieprawość? Pożerają lud mój tak, jak się je chleb, Ale Pana nie wzywają.
Pozn	Czyż nie przyjdzie opamiętanie na wszystkich nieprawość czyniących, którzy zjadają swój chleb żerując na moim ludzie, ale do Jahwe się nie zwracają?
WarPra	Czyż wszyscy złoczyńcy stracili rozum ci, co jakby pożerają cały mój naród? Jedzą, co prawda, chleb Pana, lecz Imienia Jego wcale nie wzywają.
STB	Czy wszyscy owi złoczyńcy, co pożerają mój lud, jak się spożywa chleb, nie mają poznać WIEKUISTEGO, którego nie wezwali?
EIB	Czy nie mają poznania ci wszyscy czyniący nieprawość, Chętni kąsać mój lud? Jedzą chleb, lecz do PANA nie wołają.

Ps 14,5

PsFlor	(13:9b) tam są drżeli strachem, gdzie to nie był strach. (13:10a) Bo Gospodzin w pokoleniu prawem jest;
PsPul	(13:9b) tam drżeli strachem, gdzież nie był strach. (13:10a) Bo Gospodzin w pokoleniu prawym jest;
Wuj1923	(14:6) Pana nie wzywali: tam drżeli od bojaźni, gdzie nie było strachu.
Gda1881	(14:6) Tam się bardzo ulękną, gdyż Bóg jest przy narodzie sprawiedliwego.
Gda2017	Tam ogarnie ich strach, gdyż Bóg jest pośród pokolenia sprawiedliwych.
PsBycz	Tamć, przerażą-się strachem; bo Bóg, z-rodem sprawiedliwego.
Goet	Wtedy opadło ich przerażenie, ponieważ Bóg jest z pokoleniem sprawiedliwych.
PsCylk	Tam zatrwożą się trwogą, gdyż Bóg jest w pokoleniu sprawiedliwém.
PsKrusz	Tutaj ulękną się bardzo, gdyż Bóg jest w narodzie sprawiedliwym.
PsAszk	Otóż tam ich zdejmie lęk przeraźliwy, gdy Bóg się objawi sprawiedliwy w pokoleniu sprawiedliwem.
PsSzer	Potem drżeć będą ze strachu, gdyż Bóg jest z rodem sprawiedliwym.
Tys1	(13:5) Wtedy z bojaźni zadrżą, gdyż Bóg jest z pokoleniem sprawiedliwym.
Tys5	Wtedy zadrżeli ze strachu, gdyż Bóg jest z pokoleniem sprawiedliwym.
Bryt	Tam ogarnie ich strach, Gdyż Bóg jest z rodem sprawiedliwym.
Pozn	Struchleją przeto z przerażenia, gdyż Jahwe jest pośród pokolenia prawych.
WarPra	Ale strach ich ogarnął i przerażenie, bo oto stanął Bóg obok sprawiedliwych.
STB	Tam zatrwożą się trwogą, gdyż Bóg jest tylko w sprawiedliwym plemieniu.
EIB	Ale dopadnie ich strach! Bóg jest przy rodzie sprawiedliwych!

Ps 14,6

PsFlor	(13:10b) radę ubogiego skaził jeś, bo Gospodzin nadzieja jego jest.
PsPul	(13:10b) radę ubogiego skaziliście, bo Gospodzin nadzieja jego jest.
Wuj1923	(14:7) Albowiem Pan jest w narodzie sprawiedliwym: radę ubogiego zesromociliście, iż Pan jest nadzieja jego.
Gda1881	(14:7) Hańbicie radę ubogiego; ale Pan jest nadzieją jego.
Gda2017	Szydzicie z rady ubogiego, ale PAN jest jego ucieczką.
PsBycz	Radę ubogiego zawstydzacie; chociaż Pan przytułkiem-jego.
Goet	W hańbę obracacie radę nędznego, jednak Pan jest ucieczką jego.
PsCylk	Zamysłami biednego gardzić możecie, ale Bóg jest obroną jego.
PsKrusz	Hańbicie radę ubogiego, lecz Bóg jest nadzieją jego.
PsAszk	Tem, co uradzone jest o uciśnionych będziecie zawstydzeni, bo Jehowa jest ich chroniącą opieką.
PsSzer	Doznacie zawodu w zamyśle przeciw ubogiemu, bo Pan jest ucieczką jego.
Tys1	(13:6) Udaremnić chcecie zamiar biedaka: lecz Pan jest jego ucieczką.
Tys5	Chcecie udaremnić zamiar biedaka, lecz Pan jest jego ucieczką.
Bryt	Doznacie zawodu w zamyśle przeciw ubogiemu, Gdyż Pan jest jego schronieniem.
Pozn	Zawiodą się w swych zamysłach przeciwko biednemu, Jahwe bowiem jest jego ucieczką.
WarPra	Chcielibyście zniweczyć pragnienia biedaków, lecz oni u Pana znaleźli schronienie.
STB	Możecie gardzić radą żebrzącego, ale BÓG jest jego obroną.
EIB	Radę ubogiego wyśmiali, Bo PAN jest jego schronieniem.

Ps 14,7

PsFlor	(13:11) Kto da z Syjon zbawienie Israhel? Kiedy otewroci Gospodzin jęcstwo [Syjon] luda swego, radować sie będzie Jakob i wiesielić sie będzie Israhel.
PsPul	(13:11) Kto da ze Syjon zbawienie Izrahelowi? Kiedy odwroci Gospodzin jętstwo luda swego, radować sie będzie Jakob i wiesielić sie będzie Izrahel. Sław❬a...❭
Wuj1923	(14:8) Któż da z Syonu zbawienie Izraelskie? gdy oddali Pan niewolą ludu swego, rozweseli się Jakób i rozraduje się Izrael.
Gda1881	(14:8) Któż da z Syonu wybawienie Izraelowi? Gdyż zasię wyprowadzi Pan z więzienia lud swój; rozraduje się Jakób, a Izrael się rozweseli.
Gda2017	Oby przyszło z Syjonu zbawienie Izraela! Gdy PAN odwróci niewolę swego ludu, Jakub się rozraduje i Izrael się rozweseli.
PsBycz	O-któż da, z-Syonu, pomoc Jzraelowi! za-zwrotu, przez Pana, niewoli ludu-swojego, rozraduje-się Jakób, ucieszy-się Izrael.
Goet	Ach, gdybyż zbawienie dla Izraela przyszło z Syjonu! Gdy Pan odmieni niewolę ludu swego, wtedy niech Jakób się weseli, wykrzykuje, a Izrael niech się raduje.
PsCylk	Ktoby dał z Cyonu pomoc Izraelowi; gdy zwróci Bóg wygnańców narodu Swego, rozweseli się Jakób, rozraduje Izrael.
PsKrusz	Kto da ze Sjonu wybawienie Izraelowi! Gdy z więzienia wyprowadzi naród swój, będzie się cieszył Jakób i rozraduje się Izrael.
PsAszk	O, któżby to dał, aby ze Syonu wyszło zbawienie Izraela, gdy powróci Bóg pojmane Swego ludu, radowałby się Jakób a weselić się będzie Izrael!
PsSzer	Oby zbawienie z Syjonu przyszło do Izraela! Gdy Pan odmieni los ludu swego, uraduje się Jakub, rozweseli się Izrael.
Tys1	(13:7) Zbawienie Izraela niech przyjdzie z Syjonu! Gdy Pan odmieni los swego narodu, Jakub się uraduje, Izrael ucieszy.
Tys5	Kto przyniesie z Syjonu zbawienie Izraelowi? Gdy Pan odmieni los swego narodu, Jakub się rozraduje, Izrael się ucieszy.
Bryt	Oby przyszło z Syjonu zbawienie Izraela! Kiedy Pan odwróci niewolę ludu swego, Uraduje się Jakub, rozweseli się Izrael.
Pozn	Oby z Syjonu nadeszło wybawienie dla Izraela! Gdy Jahwe odmieni losy swego ludu, weselić się będzie Jakub, radować się będzie Izrael.
WarPra	Niech więc dla Izraela przyjdzie pomoc z Syjonu! Gdy Pan odmieni wreszcie dolę swego ludu, będzie się cieszył Jakub i radował Izrael.
STB	Kto da pomoc Israelowi z Cyonu? Kiedy WIEKUISTY przywróci wygnańców Swego ludu – rozweseli się Jakób, rozraduje Israel.
EIB	Oby już przyszło z Syjonu zbawienie Izraela! A gdy PAN przywróci powodzenie swemu ludowi, Wtedy niech cieszy się Jakub, Niech się weseli Izrael!

Psalm 15

Ps 15,1

PsFlor	(14:1) Gospodnie, kto będzie przebywać w przebytce twojem albo kto będzie stać na gorze świętej twojej?
PsPul	(14:1) Gospodnie, kto będzie mieszkał w przebytce twojem albo kto będzie stać na gorze świętej twojej?
Wuj1923	Psalm Dawidowi. Panie, któż będzie mieszkał w przybytku twoim? albo kto odpocznie na górze twojéj świętéj?
Gda1881	Pieśń Dawidowa. Panie! któż będzie przebywał w przybytku twoim? Któż będzie mieszkał na świętej górze twojej?
Gda2017	Psalm Dawida. PANIE, kto będzie przebywał w twoim przybytku? Kto zamieszka na twojej świętej górze?
PsBycz	Psalm Pawida. O Panie! któż zamieszka w-namiocie-Twoim? któż będzie-przemieszkiwał na-górze Swiętości-Twojéj?
Goet	PSALM Dawida. Panie, któż może przebywać w namiocie Twoim? Któż może mieszkać na świętej górze Twojej?
PsCylk	Psalm Dawida. Boże, komuż przebywać w namiocie Twoim, komu mieszkać na górze Twojej świętej?
PsKrusz	Psalm Dawida. Boże, któż będzie przebywał w przybytku Twoim? Któż będzie mieszkał na Twej górze świętej?
PsAszk	Śpiew Dawidowy. O Jehowo, komuż danem jest osiąść w Twym namiocie, a kto zamieszka na górze Twej Świętobliwości?
PsSzer	Psalm Dawida. Panie! Kto może gościć w namiocie Twoim? Kto może zamieszkać na Twej górze świętej?
Tys1	(14:1) Psalm. Dawidowy. Kto będzie przebywał w przybytku Twym, Panie, kto na górze Twej świętej zamieszka?
Tys5	Psalm. Dawidowy. Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie, kto zamieszka na Twojej świętej górze?
Bryt	Psalm Dawidowy. Panie! Kto przebywać będzie w namiocie twoim? Kto zamieszka na twej górze świętej?
Pozn	Psalm Dawida. Jahwe, kto może gościć w Twym świętym Namiocie, kto jest godzien przebywać na Twej świętej górze?
WarPra	Psalm Dawida. Kto może wejść do Twego przybytku, o Panie? Kto może przebywać na Twej świętej górze?
STB	Psalm Dawida. WIEKUISTY, kto zamieszka w Twoim domu; kto będzie mieszkał na Twojej świętej górze?
EIB	Psalm Dawida. PANIE, kto zamieszka w Twoim namiocie? Kto się znajdzie na Twej świętej górze?

Ps 15,2

PsFlor	(14:2) Jenże wchodzi przez winy i czyni prawdę,
PsPul	(14:2) Jen wchodzi bez winy i czyni sprawiedliwoć,
Wuj1923	Który chodzi bez zmazy i czyni sprawiedliwość.
Gda1881	Ten, który chodzi w niewinności, i czyni sprawiedliwość, a mówi prawdę w sercu swojem;
Gda2017	Ten, kto postępuje nienagannie i czyni sprawiedliwość, a w swoim sercu mówi prawdę;
PsBycz	Postępujący nieskazitelnie, i-czyniący sprawiedliwie, oraz-mówiący prawdę z-serca-swojego.
Goet	Ten, kto żyje nienagannie i czyni sprawiedliwość, a mówi prawdę z serca swego.
PsCylk	Kto postępuje nieskazitelnie, i świadczy sprawiedliwość, i prawi prawdę w sercu swojém.
PsKrusz	Ten, który chodzi w niewinności i czyni sprawiedliwość, i w sercu swojem mówi prawdę.
PsAszk	W prostocie kto kroczy i czyni sprawiedliwość, zaś prawdę wyznaje w swem sercu.
PsSzer	Ten, kto żyje nienagannie i pełni to, co prawe, i mówi prawdę w sercu swoim.
Tys1	(14:2) Kto postępuje bez skazy, działa sprawiedliwie, a w sercu żywi prawe myśli
Tys5	Ten, który postępuje bez skazy, działa sprawiedliwie, a mówi prawdę w swoim sercu
Bryt	Ten, kto żyje nienagannieI pełni to, co prawe, I mówi prawdę w sercu swoim.
Pozn	Ten, kto prowadzi żywot nieskalany i pełni sprawiedliwość, kto żywi w sercu myśli prawe
WarPra	Ten, kto żyje bez skazy i przestrzega prawa, a w sercu swoim zawsze zachowuje prawdę;
STB	Ten, kto postępuje bez zarzutu, świadczy sprawiedliwość oraz mówi prawdę w swym sercu.
EIB	Ten, kto żyje nienagannie, Postępuje w sposób prawy, Mówi prawdę z głębi serca,

Ps 15,3

PsFlor	(14:3) jenże mołwi prawdę w siercu swojem, jenże nie uczynił lści w języce swojem (14:4) ani uczynił bliźniemu swemu złego, ani przekorzyzny wziął jest przeciw bliźnim swojim.
PsPul	(14:3) jen mowi prawdę w siercu swoim, jen nie uczynił zdradę w języku swoim, (14:4) ani uczynił bliźniemu swemu złe, ani przekorzyzny wziął przeciw bliźnim swym.
Wuj1923	Który mówi prawdę w sercu swojem, który nie czyni zdrady językiem swoim: ani uczynił bliźniemu swemu złego, i zelżywości nie przyjął przeciw bliźnim swoim.
Gda1881	Który nie obmawia językiem swoim, nic złego nie czyni bliźniemu swemu, ani zelżywości kładzie na bliźniego swego.
Gda2017	Kto nie obmawia swym językiem, nie wyrządza bliźniemu nic złego, nie znieważa bliźniego;
PsBycz	Co nie obchodzi-wokoło, dla potwarzania językiem-swoim; co nie czyni, przyjacielowi-swemu, złego, i-z-obelgą nie porywa-się na bliźniego-swego.
Goet	Kto nie obmawia językiem swoim, nie czyni nic złego towarzyszowi swemu, ani obelgi nie rzuca na swego bliźniego.
PsCylk	Nie spotwarza językiem swoim, nie czyni bliźniemu złego, ani hańby nie rzuca na krewnego.
PsKrusz	Który nie obmawia językiem swoim, nie czyni nic złego bliźniemu swemu i zelżywości nie wyrządza bliźniemu swemu.
PsAszk	kto na język swój nie bierze nikogo, krzywdy nie czyni bliźniemu swemu, ani też hańby nie cierpi na tym, kto mu jest blizki -
PsSzer	Kto nie obmawia językiem swoim, nie wyrządza krzywdy bliźniemu swemu, ani nie rzuca potwarzy na przyjaciela swego.
Tys1	(14:3) i oszczerstw swym językiem nie głosi; kto zła nie czyni bliźniemu swojemu i sąsiadowi swemu nie ubliża;
Tys5	i nie rzuca oszczerstw swym językiem; ten, który nie czyni bliźniemu nic złego i nie ubliża swemu sąsiadowi;
Bryt	Nie obmawia językiem swoim, Nie czyni zła bliźniemu swemu Ani nie znieważa sąsiada swego.
Pozn	i językiem swym nie szerzy oszczerstw; kto nie wyrządza zła bliźniemu swemu ani nie rzuca potwarzy na swego przyjaciela;
WarPra	ten, kto swym językiem innych nie obraża i przyjaciołom nic złego nie czyni, a swoim najbliższym przykrości nie sprawia;
STB	Nie spotwarza swoim językiem, nie czyni złego bliźniemu, ani nie rzuca hańby na bliskiego.
EIB	Nie obmawia swym językiem, Nie wyrządza zła bliźniemu, Nie ubliża sąsiadowi,

Ps 15,4

PsFlor	(14:5) Ku niczemu przewiedzion jest w obeźrzeniu jego zły, ale bojące sie Boga chwali. (14:6a) Jenże przysięga bliźniemu, a nie zdradza,
PsPul	(14:5) W nic obrocon jest w obeźrzeniu jego złościwy, ale bojące sie Boga chwali. (14:6a) Jenże przysięga bliźniemu swemu, a nie zdradza,
Wuj1923	Wniwecz obrócony jest w oczach jego złośliwy: a bojących się Pana wysławia: który przysięga bliźniemu swemu, a nie zdradza:
Gda1881	Przed którego oczyma wzgardzony jest niezbożnik, ale tych, którzy się boją Pana, ma w uczciwości; który, choć przysięże z szkodą swoją, nie odmienia;
Gda2017	Ten, przed którego oczami bezbożny jest wzgardzony, a który szanuje tych, co się boją PANA; kto, choć przysięga na własną niekorzyść, nie wycofuje się;
PsBycz	Co wzgardzony, w-oczach-jego, obrzydzon; ale,-bojących-się Pana, poważa; co przysięga, z narażeniem się na-szkodę, a-nie odmienia.
Goet	W oczach którego wzgardzony jest wyrzutek, a szanuje tych, którzy się Pana boją, kto choć przysiągł na własną szkodę, jednak nie odmienia;
PsCylk	Nikczemnik w oczach jego wzgardzony, a bogobojnych szanuje; przysięga na swą szkodę, a nie odmienia.
PsKrusz	Przed którego oczyma wzgardzony jest czyniący źle, a bojących się Boga ma w uczciwości; który, choć przysięże ze szkodą swą, nie odmienia.
PsAszk	kto człowiekiem pogardy godnym się brzydzi a choć sam jest w poniżeniu czci bogobojnych, kto przysiągłszy na własną szkodę i tego nie zmieni, -
PsSzer	Kto gardzi wyrzutkiem, a czci tych, co boją się Pana. Kto dotrzyma przysięgi choćby na własną szkodę.
Tys1	(14:4) kto za godnego wzgardy uważa złoczyńcę, a bojących się Pana szanuje;
Tys5	kto złoczyńcę uważa za godnego wzgardy, a szanuje tych, co się boją Pana; ten, kto dotrzymuje przysięgi, choćby z uszczerbkiem dla siebie;
Bryt	Sam czuje się wzgardzony i niegodny, A czci tych, którzy boją się Pana. Choćby złożył przysięgę na własną szkodę, nie zmieni jej.
Pozn	kto odtrąconego ma w pogardzie, ale tych, którzy się Jahwe boją, darzy szacunkiem; kto nie narusza przysięgi danej przyjacielowi,
WarPra	ten, kto pogardza każdym bezbożnikiem, a cześć okazuje wszystkim bogobojnym; ten, kto zawsze dotrzymuje obietnic, jakie pod przysięgą dał swoim najbliższym;
STB	Nikczemnik jest wzgardzony w jego oczach, a bogobojnych szanuje; tego, kto przysięga na swoją szkodę i nie zmienia.
EIB	Nie ma względów dla nikczemnych, Ceni w ludziach bojaźń PANA, Dotrzymuje swej przysięgi, nawet gdy go to kosztuje,

Ps 15,5

PsFlor	(14:6b) jenże dobra swego nie dał jest na lichwę i darow na przezwinnych nie brał jest. (14:7) Jenże czyni to, nie będzie poruszon na wieki.
PsPul	(14:6b) jenże dobytka swego nie dał na lichwę i darow na przezwinnych nie brał. (14:7) Jenże czyni ty skutki, nie będzie ruszon na wieki.
Wuj1923	Który pieniędzy swych nie dał na lichwę, i darów na niewinne nie przyjmuje. Kto to czyni, nie będzie poruszon na wieki.
Gda1881	Który pieniędzy swych nie daje na lichwę, i darów przeciwko niewinnym nie przyjmuje. Kto to czyni, nie zachwieje się na wieki.
Gda2017	Kto swych pieniędzy nie pożycza na lichwę i nie daje się przekupić przeciwko niewinnemu. Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.
PsBycz	Co pieniędzy-swych nie daje na-lichwę, i-podarku, przeciw niewinnemu, nie bierze. Czyniący te rzeczy, nie zachwieje-się na-wieki.
Goet	Kto pieniędzy swych nie pożycza na lichwę i datków nie przyjmuje przeciwko niewinnym. Kto to czyni, nie zachwieje się na wieki.
PsCylk	Pieniędzy swych nie daje na lichwę, i wziątku przeciw niewinnym nie bierze. Kto tak czyni, nie zachwieje się nigdy.
PsKrusz	Który pieniędzy swych nie daje na lichwę, i darów przeciwko niewinnemu nie przyjmuje. Kto czyni to, nie zachwieje się na wieki.
PsAszk	pieniędzy swych nie daje na lichwę a przekupstwa nie przyjmie przeciw niewinnemu, - kto tak postępuje, ten nie zachwieje się na wieki.
PsSzer	Kto pieniędzy swych nie pożycza na lichwę i daru nie przyjmuje przeciwko niewinnemu. Kto to czyni, nigdy się nie zachwieje.
Tys1	(14:5) kto dotrzyma, choć przysiągł ze swoim uszczerbkiem, kto nie daje swoich pieniędzy na lichwę i nie da się przekupić przeciw niewinnemu. Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.
Tys5	ten, kto nie daje swoich pieniędzy na lichwę i nie da się przekupić przeciw niewinnemu. Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.
Bryt	Pieniędzy swych nie pożycza na lichwę I nie daje się przekupić przeciw niewinnemu. Kto tak czyni, nie zachwieje się nigdy.
Pozn	nie pożycza pieniędzy na lichwę i nie da się przekupić darami przeciw niewinnemu. Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.
WarPra	ten, kto nie pożycza pieniędzy na lichwę i nie daje się przekupić, by ukarać niewinnego. Ten, kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.
STB	Nie daje swoich pieniędzy na lichwę oraz wziątku przeciw niewinnym nie bierze. Kto tak czyni, nigdy się nie zachwieje.
EIB	Nie pożycza po lichwiarsku I za łapówkę nie krzywdzi niewinnych - Ten, kto tak postępuje, nie zachwieje się nigdy.

Psalm 16

Ps 16,1

PsFlor	(15:1a) Schowaj mie, Gospodnie, bo jeśm pwał w cię.
PsPul	(15:1a) Zachowaj mie, Gospodnie, bo jeśm pwał w tobie.
Wuj1923	(16:1) Tytułu napis samemu Dawidowi. (16:2a) Zachowaj mię, Panie; bom nadzieję miał w tobie.
Gda1881	(16:1) Złota pieśń Dawidowa. (16:2a) Strzeż mię, o Boże! bo w tobie ufam.
Gda2017	Miktam Dawida. Strzeż mnie, o Boże, bo tobie ufam.
PsBycz	Złoty-wiersz Dawida. Strzeż-mię, o Boże! bo ufam w-Tobie.
Goet	ZŁOTY klejnot Dawida. Zachowaj mię, Boże! bo Tobie ufam.
PsCylk	Klejnot Dawida. - Ochroń mnie Boże, gdyż ufam Ci.
PsKrusz	Hymn Dawida. Strzeż mnie, o Panie! ponieważ położyłem ufność w Tobie.
PsAszk	Klejnot Dawidowy. Strzeż mię wszechpotężny Boże, gdyż pod Twoją się chronię opiekę.
PsSzer	Miktam Dawidowy. Strzeż mię, o Boże, bom Tobie zaufał!
Tys1	(15:1) Miktam. Dawidowy. Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie,
Tys5	Miktam. Dawidowy. Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się u Ciebie,
Bryt	Miktam Dawidowy. Strzeż mię, Boże, bo w tobie szukam schronienia!
Pozn	Pieśń Dawida. Strzeż mnie, o Boże, do Ciebie się bowiem uciekam!
WarPra	Miktam. Psalm Dawida. Strzeż mnie, o Panie, Tobie zaufałem.
STB	Klejnot Dawida. Ochroń mnie Boże, gdyż Ci ufam.
EIB	Do złotej myśli. Dawidowy. Strzeż mnie, Boże, gdyż w Tobie szukam schronienia!

Ps 16,2

PsFlor	(15:1b) Rzekł jeśm Gospodnu: Bog moj jeś ty, bo dobr mojich nie potrzebujesz.
PsPul	(15:1b) Rzekł jeśm Gospodnu: Bog moj jeś ty, bo dobr mych nie potrzebujesz.
Wuj1923	(16:2b) Rzekłem Panu: Tyś jest Bogiem moim; albowiem dóbr moich nie potrzebujesz.
Gda1881	(16:2b) Rzecz, duszo moja! Panu: Tyś Pan mój, a dobroć moja nic ci nie pomoże,
Gda2017	Moja dusza mówi do PANA: Ty jesteś moim Panem, a moja dobroć nie przynosi ci żadnej korzyści;
PsBycz	O duszo moja! rzekłaś do-Pana: Panemeś-moim Ty; dobroć-moja, nie przyda się dla-Ciebie.
Goet	Mówiłem Panu: "Ty jesteś Panem moim; niema dobra dla mnie poza Tobą!"
PsCylk	Rzekłaś do Boga: Panem moim Ty; dobrem mojém najwyższém.
PsKrusz	Rzekłem Bogu: "Tyś Panem moim, dobro moje nie jest ponad Ciebie".
PsAszk	Duszo ma, mów do Jehowy: "Tyś jest mym Panem, Tyś moim skarbem najdroższym, i niemasz nic ponad Ciebie".
PsSzer	Mówię do Pana: Tyś Panem moim, Tyś moim dobrem jedynym.
Tys1	(15:2) mówię do Pana: «Tyś jest Panem moim; nie ma dla mnie dobra bez Ciebie».
Tys5	mówię Panu: Ty jesteś Panem moim; nie ma dla mnie dobra poza Tobą.
Bryt	Rzekłem do Pana: Tyś Panem moim, Nie ma dla mnie dobra poza tobą.
Pozn	Rzekłem do Jahwe: "Panie, Tyś moim szczęściem!
WarPra	Wołam do Ciebie Panie: Tyś moim Panem, Tyś moim jedynym szczęściem.
STB	Powiedziałem WIEKUISTEMU: Ty jesteś moim Panem, moim najwyższym dobrem.
EIB	Powiedziałem do PANA: Ty jesteś moim Panem, Poza Tobą nie ma dla mnie dobra.

Ps 16,3

PsFlor	(15:2) Świętym, cso są w ziemi jego, dziwne sczynił wszytki wole moje w nich.
PsPul	(15:2) Świętym, co są w ziemi jego, dziwnie sczynił wszytki wole me w nich.
Wuj1923	Świętym, którzy są na ziemi jego, dziwne uczynił wszystkie chęci moje ku nim.
Gda1881	Ale świętym, którzy są na ziemi, i zacnym, w których wszystko kochanie moje.
Gda2017	Lecz świętym, którzy są na ziemi, i szlachetnym, w których całe moje upodobanie.
PsBycz	Ale dla świętych, co na-ziemi są; a-sławni mężowie, całé upodobanié-mé, w-nich.
Goet	I świętym, którzy są na ziemi i wspaniałym: w nich całe moje upodobanie!
PsCylk	W Świętych, którzy na ziemi są, i szlachetnych, całe upodobanie moje w nich.
PsKrusz	Święci, którzy są na ziemi i ludzie zacni są całem mojem pragnieniem.
PsAszk	I mów do świętych, jeśli są jacy na ziemi, że ku nim bije potęga wszystkich mych pragnień.
PsSzer	O świętych, którzy są na ziemi, mówię: To są szlachetni, w nich mam pełne upodobanie.
Tys1	(15:3) Ku świętym, którzy są na Jego ziemi, przedziwną we mnie wzbudził On miłość!
Tys5	Ku świętym, którzy są na Jego ziemi, wzbudził On we mnie miłość przedziwną!
Bryt	Do świętych zaś, którzy są na ziemi:To są szlachetni, w nich mam całe upodobanie.
Pozn	Nicością są wszystkie bóstwa w kraju." Choć wszyscy ich zwolennicy [nazywają je] wspaniałymi,
WarPra	Tylko w świętych tej ziemi, tylko w jej najlepszych w nich mam upodobanie.
STB	W świętych oraz szlachetnych, którzy są na ziemi – w nich całe moje upodobanie.
EIB	Co do świętych, którzy są w tej ziemi, Są wspaniali i są mą rozkoszą;

Ps 16,4

PsFlor	(15:3) Rozmnożyły sie są niemocy jich, potem sie pośpieszyli. (15:4) Nie zbiorę sebrania jich ze krwi ani pomnieć będę imion jich przez wargi moje.
PsPul	(15:3) Rozmnożyły sie są niemocy jich, potem sie pośpieszyli. (15:4) Nie zbiorę zborow jich ze krwie ni pomnieć będę imion jich przez wargi moje.
Wuj1923	Rozmnożyły się niemocy ich, potem się kwapili: nie będę zgromadzał schadzek ich ze krwi: i nie będę wspominał imion ich usty memi.
Gda1881	Rozmnożą się boleści tych, którzy się za cudzym bogiem kwapią; nie ukuszę ze krwi mokrych ofiar ich, ani wezmę imion ich w usta moje.
Gda2017	Rozmnożą się boleści tych, którzy chodzą za obcymi bogami. Nie złożę im ofiar z krwi i nie wymówię ich imion swoimi ustami.
PsBycz	Pomnożą dolegliwości-swe, ci, co za innemi bóstwami spieszą; nie będę-rozléwał ofiar-napojów-ich, ze-krwi, i nie będę-nosił, imion-ich, na wargach-moich.
Goet	Ale ci, co uganiają się za cudzymi bogami, spowodują sobie wiele cierpień; nie chcę brać udziału w ich krwawych ofiarach, ani nie wezmę imion ich na wargi moje.
PsCylk	Liczne są utrapienia tych, którzy innego nabyli; nie zalewam ja ich zalewek krwawych, i nie biorę imion ich na usta moje.
PsKrusz	Rozmnażają ludzie źli bałwany swoje, za cudzym bogiem chodzą; nie przeleję krwi z ich ofiar mokrych, ani położę imienia ich na wargach moich.
PsAszk	Niechajby zaś ci, którzy te dobra wymienili za inne rośli - w bólu, nie będęż ja przenigdy odprawiał ich krwawych libacji i oby imiona ich nie postały na mych wargach!
PsSzer	Mnóstwo cierpień mają ci, którzy się uganiają za cudzymi bogami; nie składam im krwawych ofiar i nie wzywam imion ich wargami swoimi.
Tys1	(15:4) Ci, którzy idą za obcymi [bogami], pomnażają swoje boleści. Nie będę wylewał krwi w ich ofiarach, ich imion wargami mymi nie wymówię.
Tys5	Ci, którzy idą za cudzymi [bogami], pomnażają swoje udręki. Nie wylewam krwi w ofiarach dla nich, imion ich nie wymawiam swoimi wargami.
Bryt	Rozmnożą się boleści tych, Którzy chodzą za cudzymi bogami; Nie złożę im ofiar z krwi I nie wezwę imion ich wargami swoimi.
Pozn	mnożą swe bóstwa i ubiegają się o ich życzliwość - ja nie będę im składał ofiar z krwi ani nawet nie wypowiem wargami ich imienia.
WarPra	Wiele musi wycierpieć, kto czci obcych bogów. A ja nie będę im składał ofiar, ich imiona nigdy nie będą na mych ustach.
STB	Liczne są utrapienia tych, co nabyli innego towarzysza; Ja ich krwawych zalewek nie zalewam i nie biorę ich imion na moje usta.
EIB	Pomnożą jednak swe troski, Ci, którzy pójdą za cudzymi bóstwami! Tym nie wyleję krwi na ofiarę I nie wezmę ich imion na wargi.

Ps 16,5

PsFlor	(15:5) Gospodzin część dziedziny mojej i kielicha mego; ty jeś, jenże wrocisz dziedzinę moję mnie.
PsPul	(15:5) Gospodzin część dziedzictwa mego i cirpienia mego; ty jeś, jen wrocisz dziedzinę moję mnie.
Wuj1923	Pan cząstka dziedzictwa mego i kielicha mego: tyś jest, który mi przywrócisz dziedzictwo moje.
Gda1881	Pan jest cząstką dziedzictwa mego, i kielicha mego, ty zatrzymujesz los mój.
Gda2017	PAN jest udziałem mego dziedzictwa i kielicha; ty strzeżesz mojego losu.
PsBycz	Pan, udziałem cząstki-mojéj, i kielicha-mego. Tyś utrzymującym los-mój.
Goet	Pan jest cząstką działu mego i kielicha mego; Ty trzymasz mój los.
PsCylk	Bóg jest darem w udziale moim i kielichem moim; Ty dzierżysz los mój.
PsKrusz	Bóg jest cząstką dziedzictwa mego i kielicha mego; Ty zachowujesz dział mój.
PsAszk	Jehowa, to mój dział i mój puhar - Tyś jest filarem moich losów.
PsSzer	Pan jest działem moim i kielichem moim; Ty trzymasz w ręku mój los.
Tys1	(15:5) Pan częścią dziedzictwa i kielicha mego: To właśnie Ty mój dział zabezpieczasz.
Tys5	Pan jest przeznaczonym mi działem i kielichem moim: To właśnie Ty mój los zabezpieczasz.
Bryt	Pan jest działem moim i kielichem moim, Ty strzeżesz losu mojego.
Pozn	Jahwe, Tyś częścią mego dziedzictwa i mej czary, Ty dzierżysz w swym ręku mój los.
WarPra	Tyś, Panie, moim dziedzictwem i kielichem moim, a losy moje są w Twoich rękach.
STB	WIEKUISTY jest darem w mym udziale, moim kielichem; Ty trzymasz mój los.
EIB	PAN - oto mój dział i kielich pomyślności! Ty trzymasz w dłoni mój los.

Ps 16,6

PsFlor	(15:6) Uwrozy spadły są mnie w światłych, bowiem dziedzicstwo moje światło jest mnie.
PsPul	(15:6) Powrozy upadły mi w światłych, iże dziedzictwo moje przeświatłe jest mnie.
Wuj1923	Sznury przypadły mi na osobliwych; albowiem dziedzictwo moje jest mi znamienite.
Gda1881	Sznury mi przypadły na miejscach wesołych, a dziedzictwo wdzięczne przyszło na mię.
Gda2017	Sznury miernicze wyznaczyły mi przyjemne miejsca i miłe jest moje dziedzictwo.
PsBycz	Części-dziedzictwa, przypadły mi, w-roskoszne-miejsca; nawet spadek ozdobiono dla-mnie.
Goet	Sznury miernicze wypadły mi na miejscach uroczych; przypadło mi piękne dziedzictwo.
PsCylk	Granice przypadły mi w rozkoszném polu; tak, dziedzictwo urocze jest dla mnie.
PsKrusz	Sznury przypadły mi na miejscach przyjemnych, a dziedzictwo piękne przypadło na mnie.
PsAszk	Mnie uśmiechnięty szczęściem przypadł dział losu, mnie dostało się wspaniałe dziedzictwo -
PsSzer	Część moja przypadła w miejscach uroczych; i dziedzictwo jest moją rozkoszą.
Tys1	(15:6) Sznury mi odmierzyły uroczą dzielnicę i dziedzictwo moje bardzo mi jest miłe.
Tys5	Sznur mierniczy wyznaczył mi dział wspaniały i bardzo mi jest miłe to moje dziedzictwo.
Bryt	Część moja przypadła w miejscach uroczych, Także dziedzictwo moje podoba mi się...
Pozn	Sznury miernicze przydzieliły mi żyzne łany; o tak, dziedzictwo moje jest mi niezmiernie miłe.
WarPra	Na pięknej ziemi przypadła mi moja cząstka i bardzo ukochałem dziedzictwo moje.
STB	Na rozkosznym polu przypadły mi granice; dla mnie jest urocze dziedzictwo.
EIB	Wytyczono mi miejsca urocze, Tak! Przypadło mi przepiękne dziedzictwo.

Ps 16,7

PsFlor	(15:7) Błogosławić będę Gospodnu, jenże mi dał rozum, i nadto aliż do nocy nagabały są mie pokrątki moje.
PsPul	(15:7) Błogosławić będę Gospodna, jen mi dał rozum, a nadto aliż do nocy nagabały mie pokrątki moje.
Wuj1923	Będę błogosławił Pana, który mi dał rozum: ktemu aż do nocy ćwiczyły mię nerki moje.
Gda1881	Będę błogosławił Pana, który mi dał radę, gdyż i w nocy ćwiczą mię nerki moje.
Gda2017	Będę błogosławił PANA, który udzielił mi rady, bo nawet w nocy pouczają mnie moje nerki.
PsBycz	Będę-błogosławił Pana, który doradza-mi; także, nocami, ostrzégają-mię uczucia-moje.
Goet	Uwielbiam Pana, który mi dał radę; nawet w nocy pouczają mię nerki moje.
PsCylk	Błogosławię Boga, który mi tak doradził; nocami téż napominają mnie wnętrza moje.
PsKrusz	Będę błogosławił Boga, który daje mi wyrozumienie, nawet w nocy ćwiczą mnie nerki moje.
PsAszk	Przetoż błogosławię Jehowie, bo dobrym mi jest rajcą, nawet tych nocy, gdzie mnie strofuje ma najgłębsza jaźń -
PsSzer	Błogosławię Pana, który mi dał radę, nawet w nocy pouczają mnie nerki moje.
Tys1	(15:7) Błogosławię Panu, który dał mi rozsądek, bo nawet w nocy upomina mnie moje serce.
Tys5	Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, bo nawet w nocy upomina mnie serce.
Bryt	Błogosławić będę Pana, że dał mi radę. Nawet w nocy poucza mnie serce moje.
Pozn	Błogosławię Jahwe, że był mi doradcą, sumienie moje napomina mnie nawet nocą.
WarPra	Błogosławię Pana, który dał mi rozum, i dlatego nocą nawet upomina mnie serce.
STB	Wysławiam WIEKUISTEGO, który mi tak doradził; bo i nocami napominają mnie moje wnętrza.
EIB	Będę błogosławił PANA, To On udzielił mi rady, W nocy pouczyło mnie moje sumienie.

Ps 16,8

PsFlor	(15:8) Przyglądał ❬jeśm❭ Gospodna w obeźrzeniu mojem wszegdy, bo na prawicy mnie jest, bych nie poruszon był.
PsPul	(15:8) Przyzirał jeśm Gospodna w obeźrzeniu moim wszegdy, bo na prawicy mi jest, bych nie poruszon był.
Wuj1923	Miałem Pana zawsze przed oczyma swemi; bo mi jest po prawicy, abych nie był poruszony.
Gda1881	Stawiałem Pana zawsze przed oczyma swemi; a iż on jest po prawicy mojej, nie będę wzruszony.
Gda2017	Stawiam PANA zawsze przed oczami; skoro on jest po mojej prawicy, nie zachwieję się.
PsBycz	Wystawiam Pana przed-siebie ciągle; bo On, przy-prawicy-méj, aby-nie zachwiałem-się.
Goet	Mam Pana zawsze przed oczyma memi; gdy On jest po prawicy mojej, nie zachwieję się.
PsCylk	Stawiam Boga przed sobą zawsze, bo póki On po prawicy mojéj, nie zachwieję się.
PsKrusz	Stawiam zawsze Boga przed oczyma memi; gdy On jest obok mnie, nie będę poruszony.
PsAszk	Pragnąłbym mieć Jehowę zawsze przed sobą i owszem po mej prawicy, abym też się nie zachwiał z mej drogi prawej.
PsSzer	Mam zawsze Pana przed oczami, gdy On jest po prawicy mojej, nie chwieję się.
Tys1	(15:8) Stawiam sobie zawsze Pana przed oczy, bo jest po mej prawicy; nic mnie nie zachwieje.
Tys5	Stawiam sobie zawsze Pana przed oczy, nie zachwieję się, bo On jest po mojej prawicy.
Bryt	Mam zawsze Pana przed sobą, Gdy On jest po prawicy mojej, nie zachwieję się.
Pozn	Mam zawsze Jahwe przed swymi oczami; gdy On jest po mej prawicy, nie zachwieję się nigdy.
WarPra	Zawsze Pana mam przed oczyma On jest stale po mej prawicy, i dlatego stoję.
STB	Zawsze stawiam WIEKUISTEGO przed sobą; dlatego się nie zachwieję, póki On jest po mej prawicy.
EIB	PAN jest u mnie zawsze na pierwszym miejscu, Z Nim u mej prawicy nie zachwieję się.

Ps 16,9

PsFlor	(15:9) Przetoż wiesieliło sie jest sierce moje i radował sie jest język moj; i nadto ciało moje odpoczynie w nadzieji.
PsPul	(15:9) Przeto wiesieliło sie sierce moje i radował sie język moj; i nadto ciało moje odpoczynie w nadzieji.
Wuj1923	Przetóż się uweseliło serce moje, i rozradował się język mój: nadto i ciało moje w nadziei odpoczywać będzie.
Gda1881	Przetoż uweseliło się serce moje, a rozradowała się chwała moja; dotego ciało moje mieszkać będzie bezpiecznie.
Gda2017	Dlatego cieszy się moje serce i raduje się moja chwała, a moje ciało będzie spoczywać bezpiecznie.
PsBycz	Dla-tego cieszy-sie sercé-mé, i-raduje dusza-moja; nawet ciało-mé, spoczywać-będzie bezpiecznie;
Goet	Przeto raduje się serce moje i weseli się dusza moja; i ciało moje spoczywać będzie bezpiecznie.
PsCylk	Przeto cieszy się serce moje i raduje godność moja, a ciało moje spoczywa bezpiecznie.
PsKrusz	Dlatego rozweseliło się serce moje i uradowała się chwała moja, przeto ciało moje mieszkać będzie bezpiecznie,
PsAszk	Toż weseli się me serce, raduje się me lepsze "ja" a i ciało me pożywuje bezpiecznie -
PsSzer	Dlatego weseli się serce moje i raduje się dusza moja, i ciało moje spoczywać będzie bezpiecznie,
Tys1	(15:9) Dlatego się cieszy me serce, dusza się raduje i ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
Tys5	Dlatego się cieszy moje serce, dusza się raduje, a ciało moje będzie spoczywać z ufnością,
Bryt	Dlatego weseli się serce moje i raduje się dusza moja, Nawet ciało moje spoczywać będzie bezpiecznie,
Pozn	Przeto raduje się serce moje, weseli się duch mój, a także i ciało moje spoczywa bezpiecznie.
WarPra	Raduje się więc moje serce i cieszy ma dusza, bezpieczne też będzie zawsze moje ciało.
STB	Dlatego cieszy się moje serce oraz raduje mój język, a moja cielesna natura spoczywa bezpiecznie.
EIB	Dlatego poweselało me serce, radość przenika me wnętrze, Więcej! Ciało również odpocznie bezpiecznie,

Ps 16,10

PsFlor	(15:10) Bo nie ostawisz dusze mojej w piekle i ❬nie❭ dasz świętemu twemu widzieć zgnicia.
PsPul	(15:10) Bo nie ostawisz dusze mojej w piekle i nie dasz świętemu twemu widzieć zgnicia.
Wuj1923	Albowiem nie zostawisz dusze mojéj w piekle: ani dasz świętemu twemu oglądać skażenia.
Gda1881	Bo nie zostawisz duszy mojej w grobie, ani dopuścisz świętemu twemu oglądać skażenia.
Gda2017	Nie zostawisz bowiem mojej duszy w piekle ani nie dopuścisz swemu Świętemu doznać zniszczenia.
PsBycz	Że nie zostawisz duszy-méj w-grobie; Ty nie dopuścisz pobożnego-Twego do-doznania zepsucia.
Goet	Bo nie pozostawisz duszy mojej w otchłani i nie dopuścisz, by pobożny Twój oglądał rozkład.
PsCylk	Bo nie zostawisz duszy mojéj przepaści, nie dasz pobożnemu Twemu widzieć zagubę.
PsKrusz	bo nie zostawisz mej duszy w otchłani. ani nie dozwolisz świętemu Twemu oglądać skażenia.
PsAszk	Bo wszak Ty nie porzucisz duszy mej w przepaść wieczystą, ani też dasz Twym miłościwym, by oglądali grób zatracenia.
PsSzer	bo nie zostawisz duszy mojej w otchłani, nie dopuścisz, by Twój wierny oglądał grób.
Tys1	(15:10) bo w kraju zmarłych duszy mej nie pozostawisz, nie dozwolisz, by święty Twój doznał skażenia.
Tys5	bo nie pozostawisz mojej duszy w Szeolu i nie dozwolisz, by wierny Tobie zaznał grobu.
Bryt	Bo nie zostawisz duszy mojej w otchłani, Nie dopuścisz, by twój pobożny oglądał grób.
Pozn	Nie wydasz mnie bowiem Szeolowi, nie dopuścisz, by wierny Twój czciciel doznał skażenia.
WarPra	Bo wiem, że nie poślesz mnie do kraju umarłych, nie dopuścisz, by Twoi wierni pozostali w grobie.
STB	Bo nie zostawisz mojej duszy Krainie Umarłych, nie dasz widzieć zepsucia Twojemu pobożnemu.
EIB	Gdyż nie zostawisz mojej duszy w świecie zmarłych, Nie dopuścisz, by oddany Tobie miał oglądać grób.

Ps 16,11

PsFlor	(15:11) Jawny jeś mi uczynił drogi żywota; napełnisz mie wiesiela z twojim obliczym, rozkoszy w prawicy twojej aż do końca.
PsPul	(15:11) Jawneś mi uczynił drogi żywota; napełnisz mię wiesiela twoim licem, rozkoszy w prawicy twojej aliż do końca.
Wuj1923	Oznajmiłeś mi drogi żywota, napełnisz mię weselem z obliczem twojem, rozkoszy na prawicy twéj aż do końca.
Gda1881	Oznajmisz mi drogę żywota; obfitość wesela jest przed obliczem twojem, rozkoszy po prawicy twojej aż na wieki.
Gda2017	Dasz mi poznać drogę życia, pełnię radości przed twoim obliczem, rozkosze po twojej prawicy na wieki.
PsBycz	Ty dasz-poznać-mi drogę życia, sytość radości, przy obliczu-Twojém, słodycze, przy-prawicy-Twéj, wiecznie.
Goet	Oznajmujesz mi drogę żywota; pełnia radości jest przed obliczem Twojem, błogostan po prawicy Twojej na wieki.
PsCylk	Wskażesz mi drogę życia, pełnia radości jest przed obliczem Twojém, rozkosz u prawicy Twojéj wiecznie.
PsKrusz	Ty nauczysz mnie drogi żywota, napełnisz radością oblicza swego - rozkoszą po prawicy Twej na wieki.
PsAszk	Ty mi obwieszczasz drogę wiecznego żywota, pełnia radości zakwita w kierunku Twego oblicza, rozkoszne szczęście w Twej prawicy - po wieczność.
PsSzer	Wskażesz mi drogę życia; obfita jest radość u Ciebie, rozkosz po prawicy Twojej na wieki.
Tys1	(15:11) Ty ścieżkę życia mi ukażesz, pełnię radości u Ciebie, rozkosz na wieki po Twojej prawicy.
Tys5	Ukażesz mi ścieżkę życia, pełnię radości u Ciebie, rozkosze na wieki po Twojej prawicy.
Bryt	Dasz mi poznać drogę życia, Obfitość radości w obliczu twoim, Rozkosz po prawicy twojej na wieki.
Pozn	Ty mi wskazujesz drogę życia: pełnię radości przy Tobie, wieczyste rozkosze po Twojej prawicy.
WarPra	To Ty mi pokazujesz drogę do życia, a przed Twym obliczem – pełnia radości, po Twej prawicy radość trwa na wieki.
STB	Wskażesz mi drogę życia. Pełnia radości przed Twym obliczem; wieczna rozkosz po Twej prawicy.
EIB	Dasz mi raczej poznać drogę życia, Pełną radość Twojej obecności I rozkosz u Twojego boku - na zawsze.

Psalm 17

Ps 17,1

PsFlor	(16:1) Wysłuszaj, Gospodnie, prawdę moję, posłuszaj prośby mojej. (16:2) Uszyma usłysz modlitwę moję, nie w wargach lściwych.
PsPul	Psalm. (16:1) Wysłuchaj, Gospodnie, prawdę moję, posłuchaj prośby mojej. (16:2) Uszyma usłysz modlitwę moję, nie w uściech łżywych.
Wuj1923	Modlitwa Dawidowi. Wysłuchaj, Panie, sprawiedliwość moję; słuchaj pilnie prośby mojéj: przyjmij w uszy modlitwę moję, niezdradliwemi ustami.
Gda1881	Modlitwa Dawidowa. Wysłuchaj, Panie! sprawiedliwość moję; miej wzgląd na wołanie moje; przyjmij w uszy modlitwę moję, którą czynię usty nieobłudnemi.
Gda2017	Modlitwa Dawida. Wysłuchaj, PANIE, mojej słusznej sprawy, zważ na moje wołanie, nakłoń ucha na modlitwę moich nieobłudnych ust.
PsBycz	Modlitwa Dawida. Wysłuchaj, o-Panie! słuszność-sprawy; słuchaj wołania-mego; posłuchaj modlitwy-mojéj bo, nie wargami zdradliwemi, błagam.
Goet	MODLITWA Dawida. Wysłuchaj, Panie, sprawiedliwej sprawy mojej, usłysz wołanie moje! przyjmij modlitwę moją, którą wznoszę wargami niefałszywemi.
PsCylk	Modlitwa Dawida. Wysłuchaj Boże słuszność moję, zważ na moje wołanie; skłoń ucho do prośby mojéj, nie z ust obłudnych.
PsKrusz	Modlitwa Dawida. Wysłuchaj, Boże, sprawiedliwości mej, uważ pilnie na wołanie moje, weź w uszy modlitwę moją, którą czynię ustami nieobłudnemi.
PsAszk	Modlitwa Dawida. Usłysz, o Jehowo, Boże sprawiedliwości, zwróć uwagę na mój śpiew, nakłoń ucha mej modlitwie, która z warg się wznosi, co nie znają fałszu.
PsSzer	Modlitwa Dawidowa. Wysłuchaj, Panie, sprawiedliwej sprawy mojej, zważ na błaganie moje! Przyjmij modlitwę moją z ust nieobłudnych!
Tys1	(16:1) Błaganie. Dawidowy. Usłysz, Panie, słuszną sprawę, zważ na me wołanie, pochwyć uszami moje modły z warg nieobłudnych.
Tys5	Modlitwa. Dawidowy. Wysłuchaj, Panie, słuszności, zważ na me wołanie, przyjmij moje modły z warg nieobłudnych!
Bryt	Modlitwa Dawida. Wysłuchaj, Panie, sprawiedliwej sprawy, Zważ na błaganie moje, Przysłuchaj się modlitwie mojej z warg nieobłudnych!
Pozn	Modlitwa Dawida. Wysłuchaj, o Jahwe, słusznej sprawy, zważ na me wołanie, nakłoń ucha do mojej prośby płynącej z nieobłudnych warg!
WarPra	Modlitwa Dawida. Racz wejrzeć, Panie, na słuszność mej sprawy, wysłuchaj skarg moich i przyjmij moje modlitwy, bo z ust prawych pochodzą.
STB	Modlitwa Dawida. WIEKUISTY, wysłuchaj mojej słuszności, miej wzgląd na moje wołanie; skłoń ucho do mojej prośby, co nie płynie z obłudnych ust.
EIB	Modlitwa Dawida. Wysłuchaj, PANIE, mojej słusznej sprawy, Zwróć uwagę na moje błaganie, Skłoń swe ucho ku mojej modlitwie, Płynącej z warg nieobłudnych!

Ps 17,2

PsFlor	(16:3) Ot oblicza twego sąd moj wynidzi, oczy twoji widzcie prawdę.
PsPul	(16:3) Od oblicza twego sąd moj wynidzi, oczy twoji widzcie prawdy.
Wuj1923	Od obliczności twojéj sąd mój niech wynidzie: oczy twe niech dojrzą sprawiedliwości.
Gda1881	Od obliczności twojej sąd mój niech wynijdzie; oczy twoje niech patrzą na uprzejmość.
Gda2017	Niech wyrok o mnie wyjdzie sprzed twego oblicza, niech twoje oczy widzą to, co słuszne.
PsBycz	Z-przed-oblicza-Twego, wyrok-mój niech-wyjdzie; oczy-Twe, niech-obaczą prawe-sądy.
Goet	Od obecności Twojej niech wyjdzie prawo moje; oczy Twe dojrzą szczerość.
PsCylk	Z przed Ciebie niech wyrok mój wyjdzie; oczy Twoje spoglądają na prawość.
PsKrusz	Od obliczności Twej niech sąd mój wyjdzie; oczy Twoje niechaj patrzą na prawych.
PsAszk	Z kierunku oblicza Twego wyjdzie mój sąd sprawiedliwy, Oczy Twe spoglądają prosto, dojrzą rzetelność.
PsSzer	Od Ciebie niech wyjdzie wyrok w mej sprawie; Twoje oczy widzą to, co słuszne.
Tys1	(16:2) Sprzed Twego oblicza niech sąd o mnie wyjdzie: to, co sprawiedliwe, oczy Twoje widzą.
Tys5	Niech przed Twoim obliczem zapadnie wyrok na mnie, oczy Twoje widzą to, co prawe.
Bryt	Od ciebie niech wyjdzie wyrok mój, Niech oczy twoje ujrzą prawość.
Pozn	Od Ciebie niech wyjdzie wyrok w mojej sprawie, oczy Twe widzą, co prawe.
WarPra	Niech wyrok o mnie wyjdzie sprzed Twego oblicza, bo oczy Twoje widzą wszystko, co prawe.
STB	Niech sprzed Ciebie wyjdzie mój sąd; bo Twe oczy spoglądają na prawość.
EIB	Niech sprzed Twego oblicza wyjdzie wyrok na mnie I niech Twoje oczy zobaczą to, co prawe.

Ps 17,3

PsFlor	(16:4) Skusił jeś sierce moje i nawiedził jeś w nocy, ogniem jeś mie pokusił, a nie naleziona jest we mnie lichota.
PsPul	(16:4) Skusił jeś moje sierce i nawiedził jeś w nocy, ogniem jeś mie pokusił, i nie naleziona jest we mnie złość.
Wuj1923	Spróbowałeś serca mego, i nawiedziłeś w nocy: doświadczyłeś mię ogniem, a nie nalazła się we mnie nieprawość.
Gda1881	Doświadczyłeś serca mego, nawiedziłeś je w nocy; doświadczyłeś mię ogniem, aleś nic nie znalazł; myśli moje nie uprzedzają ust moich.
Gda2017	Doświadczyłeś moje serce, nawiedziłeś mnie nocą, wypróbowałeś mnie ogniem, ale nic nie znalazłeś. Postanowiłem, że moje usta nie zgrzeszą.
PsBycz	Tyś roztrząsał sercé-mojé, zwiedzałeś nocą, doświadczałeś-mię, a niceś nie znalazł; postanowiłem, aby-nie przekraczały usta-moje.
Goet	Doświadczyłeś serce moje i zbadałeś mię w nocy: wypławiłeś mię i nic nie znalazłeś; od myśli moich nie odstępują usta moje.
PsCylk	Gdy zbadasz serce moje, nawiedzisz w nocy, doświadczysz mnie, nie znajdziesz nic; zła myśl nie przeszła przez usta moje.
PsKrusz	Doświadczyłeś serca mego, w nocy je nawiedziłeś; ogniem mnie doświadczyłeś, aleś nic nie znalazł. Moje myśli nie są inne, jak te, co z mych ust wychodzą.
PsAszk	Tyś wypróbował me serce, Ty o niem stanowisz, nocą je odczyszczasz i obyś nie znalazł, żem zgrzeszył ja myślą a jeśli, aby ona przekroczyła me usta.
PsSzer	Gdy doświadczasz serca mego, badasz je w nocy, wypławiasz mnie ogniem, nie znajdujesz nic ohydnego, nic nie wymknie się z ust moich.
Tys1	(16:3) Jeśli badasz me serce, nocą mnie nawiedzasz i doświadczasz ogniem, nie znajdziesz we mnie nieprawości. Nie zgrzeszyły me usta
Tys5	Choćbyś badał me serce, nocą mnie nawiedzał i doświadczał ogniem, nie znajdziesz we mnie nieprawości. Moje usta nie zgrzeszyły
Bryt	Doświadczyłeś serce moje, nawiedziłeś nocą. Wypróbowałeś mnie, nic nie znajdując. Złe zamysły nie przekroczą ust moich.
Pozn	Możesz badać me serce, nawiedzać mnie nocą, możesz mnie poddać próbie ognia - nie znajdziesz we mnie żadnej nieprawości. Nie zgrzeszyłem ustami,
WarPra	Choćbyś zaczął badać me serce, nocą mnie nawiedzać i poddawać próbom, to też nie znajdziesz u mnie żadnej nieprawości. Moje usta nie splamiły się niczym.
STB	Kiedy zbadasz me serce, nawiedzisz mnie w nocy i doświadczysz – nic nie znajdziesz, zła myśl nie przeszła przez moje usta.
EIB	Doświadczyłeś me serce, Nawiedziłeś nocą, Poddałeś mnie próbie, ale nic nie znajdziesz, Bo postanowiłem chronić usta przed splamieniem.

Ps 17,4

PsFlor	(16:5) Bychą nie mołwiła usta moja skutkow ludzkich, prze słowa warg twych ja jeśm strzegł drog twardych.
PsPul	(16:5) By nie mołwiły usta moja skutkow ludzkich, prze słowa warg twoich ja jeśm strzegł drog trudnych.
Wuj1923	Aby nie mówiły usta moje uczynków ludzkich: dla słów ust twoich jam przestrzegał dróg twardych.
Gda1881	Co się tknie spraw ludzkich według słowa ust twoich, chroniłem się drogi okrutnika.
Gda2017	Co się tyczy spraw ludzkich, dzięki słowom twoich ust wystrzegałem się dróg okrutnika.
PsBycz	Co-do-czynów ludzkich, wedle-słowa warg-Twoich, jam wystrzégał-się dróg gwałciciela.
Goet	W sprawach ludzkich, według słów warg Twoich, wystrzegałem się dróg czyniących przemoc.
PsCylk	Wobec spraw ludzi, stosownie do słowa ust Twoich, wystrzegałem się dróg przestępcy.
PsKrusz	Co do spraw ludzkich, według słowa ust Twoich, strzegłem się dróg okrutnika.
PsAszk	We wszelkiem ludzkiem poczynaniu dzięki słowom ust Twych wystrzegałem się i strzegłem dróg przestępcy.
PsSzer	Patrzałem na sprawy ludzkie, według Słowa warg Twoich unikałem dróg rozbójników.
Tys1	(16:4) ludzkim obyczajem; według słów warg Twoich strzegłem drogi Prawa.
Tys5	ludzkim obyczajem; według słów z Twoich warg wystrzegałem się ścieżek gwałtownika.
Bryt	Przeciwko występkom ludzkim, według słowa warg twoichUnikałem dróg, na których grasują rozbójnicy.
Pozn	jak to zazwyczaj czynią ludzie; posłuszny Twoim słowom wystrzegałem się drogi gwałtu.
WarPra	Nie dbam o to, co czynią ludzie. Ja trzymam się słów, co z Twych ust pochodzą.
STB	Stosownie do słowa Twoich ust, wobec spraw ludzi wystrzegałem się dróg przestępcy.
EIB	Co do ludzkich czynów, to - zgodnie z Twym Słowem - trzymałem się z dala od ścieżek przemocy.

Ps 17,5

PsFlor	(16:6) Dokonaj chodzenia moja we sdzach twojich, iżbychą sie nie poruszyli śladowie moji.
PsPul	(16:6) Zwirzchni chodzenia moja we sdzach twoich, eżby sie nie poruszyli śladowie moji.
Wuj1923	Umocnij kroki moje na ścieżkach twoich, aby się nie chwiały stopy moje.
Gda1881	Zatrzymuj kroki moje na drogach twych, aby się nie chwiały nogi moje.
Gda2017	Zatrzymaj moje kroki na twoich drogach, aby nie zachwiały się moje nogi.
PsBycz	Podpiéraj kroki-me w-ścieszkach-Twych, aby-nie zachwiały-się nogi-moje.
Goet	Kroki moje trzymały się śladów Twoich, chód mój nie chwiał się.
PsCylk	Trzymają się kroki moje ścieżek Twoich; nie chwieją się stopy moje.
PsKrusz	Utwierdź kroki moje na ścieżkach Twych, aby się nie chwiały stopy moje.
PsAszk	Wesprzyj kroki me w Twych drogach kolistych, aby się też nie zachwiało me stąpanie.
PsSzer	Kroki moje trzymały się mocno ścieżek Twoich, by nie chwiały się nogi moje.
Tys1	(16:5) Moje kroki trzymały się mocno Twych ścieżek, me stopy się nie zachwiały.
Tys5	Moje kroki trzymały się mocno Twoich ścieżek, moje stopy się nie zachwiały.
Bryt	Umocnij kroki moje na ścieżkach twoich, By nie zachwiały się nogi moje.
Pozn	Kroki moje pilnowały zawsze Twoich ścieżek, nogi moje nie zachwiały się nigdy.
WarPra	Kroki stawiam na Twoich przykazań drodze, moje stopy nie zbaczają z Twych ścieżek.
STB	Moje kroki trzymają się Twoich ścieżek, nie chwieją się moje stopy.
EIB	Swoje kroki stawiam mocno na Twych szlakach, Nie potknęły się również moje stopy.

Ps 17,6

PsFlor	(16:7) Ja jeśm wołał, bo jeś mie wysłuszał, Boże; nakłoń ucho twoje mnie i wysłuszaj słowa moja.
PsPul	(16:7) Ja jeśm wołał, bo jeś mie usłyszał, Boże; nakłoń ucho twoje mnie i wysłuchaj słowa moja.
Wuj1923	Jam wołał, iżeś mię wysłuchał, Boże: nakłoń mi ucha twego, a wysłuchaj słowa moje.
Gda1881	Ja cię wzywam, bo mię wysłuchiwasz, Boże! Nakłoń ucha twego ku mnie, wysłuchaj słowa moje.
Gda2017	Wzywam cię, Boże, bo mnie wysłuchasz. Nakłoń ku mnie swego ucha, wysłuchaj moich słów.
PsBycz	Ja wzywam-Cię; bo Ty-wysłuchasz-mię, o-Boże! schyl ucho-Twé ku-mnie; posłuchaj mowy-mojéj.
Goet	Wołam do Ciebie, ponieważ Ty, Boże, wysłuchujesz mnie; nakłoń ucho Swoje ku mnie, usłysz mowę moją.
PsCylk	Wzywam Cię, bo mnie wysłuchasz Panie; skłoń mi ucho Twoje i wysłuchaj słowa moje.
PsKrusz	Oto wzywam Cię, ponieważ wysłuchujesz mnie, Panie! Nakłoń ucha Swego ku mnie, wysłuchaj słowa mego.
PsAszk	Wzywam Cię, bo wszak Ty mi odpowiesz, wszechmocny Boże, - nakłoń mi ucha Swego, wysłuchaj tego, co mówię.
PsSzer	Wzywam Ciebie, bo wysłuchujesz mię, Boże, nakłoń do mnie ucha swego, wysłuchaj słowa mojego!
Tys1	(16:6) Wzywam Cię, Boże, bo Ty mnie wysłuchasz; nakłoń ku mnie Twe ucho, usłysz słowo moje.
Tys5	Wzywam Cię, bo Ty mnie wysłuchasz, o Boże! Nakłoń ku mnie Twe ucho, usłysz moje słowo.
Bryt	Wzywam cię, bo wysłuchujesz mię, Boże, Nakłoń ku mnie ucha swego, wysłuchaj słowa mojego!
Pozn	Do Ciebie więc wołam, wszak Ty mnie wysłuchasz, o Boże! Nakłoń ku mnie ucha, usłysz moje słowa!
WarPra	Wołam do Ciebie, Boże, bo mnie wysłuchujesz, nakłoń ku mnie swojego ucha, racz przyjąć moje prośby.
STB	Wzywam Cię, bo mnie wysłuchasz, mój Boże; skłoń do mnie Twoje ucho oraz wysłuchaj moje słowa.
EIB	Zwracam się do Ciebie, bo wiem, że mi odpowiesz, Boże, zwróć na mnie uwagę, wysłuchaj moich słów!

Ps 17,7

PsFlor	(16:8) Dziwna uczyń miłosierdzia twoja, jenże zbawione czynisz pwające w cię. (16:9a) Od przeciwiających sie prawicy twojej
PsPul	(16:8) Dziwna uczyń miłosierdzia twoja, jenże zbawione czynisz pwające w cię. (16:9a) Od przeciwiających sie prawicy twojej
Wuj1923	Pokaż dziwne miłosierdzie twoje, który zbawiasz nadzieję mające w tobie od przeciwiających się prawicy twojéj.
Gda1881	Okaż miłosierdzie twoje, ty, który ochraniasz ufających w tobie od tych, którzy powstawają przeciwko prawicy twojej.
Gda2017	Okaż swoje miłosierdzie, ty, który wybawiasz ufających tobie od tych, którzy powstają przeciwko twojej prawicy.
PsBycz	Wystaw-na-podziw dobrodziejstwa-Twe, o-Wybawco ufających, w Tobie! od-powstających przeciw-prawicy-Twojéj.
Goet	Okaż mi cudownie dobrotliwość Swoją, Zbawco tych, którzy przed przeciwnikami szukają ochrony w prawicy Twojej.
PsCylk	Ucudownij łaskę Twoję, który wybawiasz od przeciwników, ufających prawicy Twojéj.
PsKrusz	Okaż miłosierdzie Twe, który wybawiasz pokładających ufność od tych, co powstają przeciwko prawicy Twojej.
PsAszk	Niechaj spłynie nieskończona Twa miłość i łaska, Wybawicielu tych, co się chronią pod opiekę Twej prawicy przed tymi, którzy się przeciwko niej podnoszą.
PsSzer	Okaż cudowną swą łaskę, Zbawco tych, którzy szukają opieki w prawicy Twojej przed wrogami swymi!
Tys1	(16:7) Okaż przedziwne miłosierdzie Twoje, bo chroniących się pod Twoją prawicę wybawiasz od wrogów.
Tys5	Okaż miłosierdzie Twoje, Zbawco tych, co się chronią przed wrogami pod Twoją prawicę.
Bryt	Okaż cudowną łaskę swoją, Zbawco tych, którzy szukają schronienia W prawicy twojej przed wrogami swymi!
Pozn	Okaż [mi] swe przedziwne miłosierdzie, Wybawicielu tych, którzy przed swymi wrogami chronią się ufnie pod Twoją prawicę!
WarPra	Okaż mi cudowne miłosierdzie Twoje, bo Ty przecież ratujesz wszystkich, którzy pod Twą prawicę się chronią przed swymi wrogami.
STB	Ucudownij Twoją łaskę, Panie; który tych, co ufają Twej prawicy wybawiasz od przeciwników.
EIB	Okaż mi wspaniałomyślnie swoją łaskę, Panie, Zbawco tych, co przy Twym boku chronią się przed wrogiem.

Ps 17,8

PsFlor	(16:9b) strzeży mie jako źrzenice oka. (16:10a) Pod cieniem skrzydł twojich zaszczyci mie
PsPul	(16:9b) strzeży mie jako źrzenice oka. (16:10a) Pod cieniem skrzydł twoich schowaj mie
Wuj1923	Strzeż mię jako źrenicę oka: pod cieniem skrzydeł twoich obroń mię:
Gda1881	Strzeż mię jako źrenicy oka; pod cieniem skrzydeł twoich ukryj mię.
Gda2017	Strzeż mnie jak źrenicy oka, ukryj mnie w cieniu swych skrzydeł;
PsBycz	Strzeż-mię, jak-źrenicy oka; pod-cieniem skrzydeł-Twych, ukryj-mię;
Goet	Zachowaj mię, jako źrenicę oka; pod cieniem skrzydeł Swoich ukryj mię.
PsCylk	Strzeż mnie jako źrenicę oka, w cieniu skrzydeł Twoich ukryj mnie.
PsKrusz	Strzeż mnie, jako źrenicy oka; w cieniu skrzydeł Twych ukryj mnie:
PsAszk	O, ustrzeż mię jako gałki ocznej i ukryj mnie w cieniu Twych skrzydeł,
PsSzer	Strzeż mnie, jak źrenicy oka, ukryj mnie w cieniu swych skrzydeł!
Tys1	(16:8) Strzeż mnie jak źrenicy oka, w cieniu Twych skrzydeł mnie ukryj,
Tys5	Strzeż mnie jak źrenicy oka; w cieniu Twych skrzydeł mnie ukryj,
Bryt	Strzeż mnie jak źrenicy oka, Ukryj mnie w cieniu swych skrzydeł
Pozn	Strzeż mnie jak źrenicy oka, ukryj mnie w cieniu swych skrzydeł
WarPra	Strzeż mnie jak źrenicy oka, ukryj mnie w cieniu Twych skrzydeł
STB	Strzeż mnie jak źrenicy oka; w cieniu Twych skrzydeł
EIB	Strzeż mnie jak źrenicy oka, Ukryj w cieniu swych skrzydeł,

Ps 17,9

PsFlor	(16:10b) od oblicza niemiłościwych, jiż mie trudzili. (16:11a) Nieprzyjaciele moji duszę moję są ogarnęli,
PsPul	(16:10b) od oblicza niemiłościwych, jiż mię trudzili. (16:11a) Nieprzyjaciele moi duszę moję są ogardnęli,
Wuj1923	Od oblicza niezbożnych, którzy mię utrapili: nieprzyjaciele moi duszę moję ogarnęli.
Gda1881	Przed twarzą niepobożnych, którzy mię niszczą, przed nieprzyjaciółmi duszy mojej, którzy mię ogarnęli.
Gda2017	Przed niegodziwymi, którzy mnie gnębią, przed wrogami mojej duszy, którzy mnie osaczyli.
PsBycz	Przed bezbożnymi tymi, trapiącymi-mię, przed nieprzyjaciołmi-moimi, czyhającymi na-życié mé, co otaczają-mię.
Goet	Przed bezbożnymi, którzy mnie rujnują, przed śmiertelnymi wrogami mymi, którzy mnie zewsząd osaczają.
PsCylk	Przed niegodziwymi, którzy mnie napadają; przed wrogami, którzy zawzięcie mnie otaczają.
PsKrusz	przed obliczem bezbożnych, którzy mnie trapią, przed nieprzyjaciółmi duszy mej, którzy mnie otoczyli.
PsAszk	przed niegodziwcami, którzy mię opadli jako zbóje, śmiertelnymi wrogami, co mnie zewsząd okrążają.
PsSzer	Przed bezbożnymi, którzy mnie prześladują, przed nieprzyjaciółmi, którzy mnie zawzięcie osaczają.
Tys1	(16:9) od grzesznych, co gwałt mi zadają. Z wściekłością otaczają mnie moi wrogowie,
Tys5	przed występnymi, co gwałt mi zadają, przed śmiertelnymi wrogami, co otaczają mnie zewsząd.
Bryt	Przed bezbożnymi, którzy mnie gnębią, Nieprzyjaciółmi, którzy mnie zawzięcie osaczają.
Pozn	przed bezbożnikami, którzy mnie uciskają, przed śmiertelnymi wrogami, którzy zewsząd przeciw mnie powstają.
WarPra	przed bezbożnikami, co mnie uciskają, przed wrogami śmiertelnymi, którzy zewsząd mnie otaczają.
STB	ukryj mnie przed niegodziwymi, którzy mnie napadają; przed wrogami, co zawzięcie mnie otaczają.
EIB	Chroń przed bezbożnymi, moimi gnębicielami, Przed zawziętymi wrogami, którzy chcą mnie osaczyć.

Ps 17,10

PsFlor	(16:11b) tuk swoj są zgromadzili, usta jich m❬oł❭wiła pych.
PsPul	(16:11b) tuk swoj są jęli, usta jich mołwiła pych.
Wuj1923	Tłustość swoję zawarli: usta ich mówiły hardość.
Gda1881	Tukiem swoim okryli się; hardzie mówią usty swemi.
Gda2017	Okryli się swoim tłuszczem, zuchwale mówią swymi ustami.
PsBycz	Tłustością-swą zatkani-są; oni, ustami-swemi, przemawiają z-dumą.
Goet	Nieczule swe serca trzymają zamknięte, ustami swemi mówią dumnie.
PsCylk	Tuczne serce swe zamknęli, usta ich przemawiają z wysoka.
PsKrusz	Tłuszczem swoim opasali się: mówią hardzie ustami swemi.
PsAszk	Usta ich są szczelnie zamknięte własnym ich tłuszczem, a jednak mówią i lo z wyniosłą dumą.
PsSzer	Zamknęli zatłuszczone swe serce, wyniośle mówią ustami swymi.
Tys1	(16:10) zamykają swoje serce zatyłe, odzywają się butnie swoimi ustami.
Tys5	Zamykają oni swe nieczułe serca, przemawiają butnie swoimi ustami.
Bryt	Serce swe tłuszczem zarosłe zamknęli, A usta ich mówią wyniośle.
Pozn	Nieczułe ich serca zamknięte są [na litość], z ich ust padają słowa zuchwałe.
WarPra	Zamknęli swoje twarde serca, a ich usta miotają bardzo harde słowa.
STB	Zamknęli swoje tuczne serce, a ich usta przemawiają z wysoka.
EIB	Rozsadza ich duma, nic do nich nie dociera, Wypowiadają słowa pełne wyniosłości.

Ps 17,11

PsFlor	(16:12) Porzuciwszy mie, tegdy obstąpili są mie, oczy swe ustawili schylić w ziemię.
PsPul	(16:12) Porzuciwszy mię, ❬ninie❭ obstąpili mie, oczy swe ustawili spuścić w ziemię.
Wuj1923	Porzuciwszy mię, teraz mię obtoczyli: oczy swe nasadzili spuścić ku ziemi.
Gda1881	Gdziekolwiek idziemy, obtoczyli nas; oczy swe nasadzili, aby nas potrącili ku ziemi.
Gda2017	Gdziekolwiek idziemy, otaczają nas, wytężają swój wzrok, aby nas powalić na ziemię.
PsBycz	Kroki-nasze, teraz okrążyli-nam; oni, oczy-swe gotują do-powalenia nas, na-ziemię.
Goet	Na każdym kroku otaczają nas; oczy swoje skierowali na to, aby nas rzucić na ziemię;
PsCylk	Na każdym kroku teraz otaczają nas; oczy swoje zwracają, by nas powalić o ziemię.
PsKrusz	Kędykolwiek idziemy, otoczyli nas, nastawili oczy swe, aby nas powalić na ziemię.
PsAszk	Patrzę ich: oto mię otoczyli, wodzą oczyma po ziemi, aby na niej siebie i drugich pochylić i skrzywić.
PsSzer	Gdziekolwiek idziemy, otaczają nas, i patrzą tylko, jakby nas powalić na ziemię.
Tys1	(16:11) Okrążają mnie teraz ich kroki, natężają swe oczy, by powalić na ziemię —
Tys5	Okrążają mnie teraz ich kroki; natężają swe oczy, by [mnie] powalić na ziemię -
Bryt	Gdziekolwiek idziemy, otaczają nas, Wypatrują, jakby powalić na ziemię.
Pozn	Nastają na mnie, już mnie obstąpili, wodzą za mną oczami, by mnie powalić na ziemię.
WarPra	Czatują przy mnie ciągle, otaczają mnie zewsząd, czyhają, by mnie powalić na ziemię.
STB	Teraz otaczają nas na każdym kroku; zwracają swoje oczy, by nas powalić na ziemię.
EIB	Ledwie się ruszymy, już nas otaczają, Wypatrują okazji, by nas przygnieść do ziemi.

Ps 17,12

PsFlor	(16:13) Wzięli są mie jako lew gotowy ku łupowi a jako szczenię lwowo przebywające w jaskiniach.
PsPul	(16:13) Przyjęli mię jako lew gotowy ku korzyści a jako lwic przebywając we skryciu.
Wuj1923	Przyjęli mię jako lew gotowy do łupu: i jako szczenię lwie, mieszkające w jamie.
Gda1881	Każdy z nich podobien jest lwowi pragnącemu łupu, i lwięciu siedzącemu w jamie.
Gda2017	Podobni są do lwa żądnego łupu, do lwiątka siedzącego w ukryciu.
PsBycz	Podobieństwo-ich, jak-lwa, żądzą-uniesionego do-rozszarpania; i-jak-lwięcia usadowionego w-kryjówkach.
Goet	Podobni są do lwa, żądnego łupu, i do lwięcia, siedzącego w ukryciu.
PsCylk	Podobny do lwa, pragnącego żeru, do lwiątka, siedzącego w ukryciu.
PsKrusz	Każden z nich podobien lwowi, szukającemi za łupem i szczenięciu lwiemu, leżącemu w jamie.
PsAszk	Podobni są do lwa, żądnego łupu i lwiątka, co czycha w ukryciu.
PsSzer	Podobny jest do lwa żądnego łupu, i do szczenięcia lwiego siedzącego w ukryciu.
Tys1	(16:12) podobni do lwa, dyszącego na zdobycz, do lwiego szczenięcia, co siedzi w kryjówce.
Tys5	podobni do lwa dyszącego na zdobycz, do lwiątka, co siedzi w kryjówce.
Bryt	Podobny jest do lwa żądnego łupu, I do lwiątka siedzącego w ukryciu.
Pozn	Podobni są do lwa żądnego krwawej zdobyczy, do lwiego szczenięcia zaczajonego w gęstwinie.
WarPra	Podobni są do lwa, co się szykuje, by rozszarpać swą zdobycz, są jak młode lwiątko schowane w ukryciu.
STB	Każdy podobny jest do lwa, co pragnie żeru; do lwiątka siedzącego w ukryciu.
EIB	Przypominają lwa żądnego ofiary, Albo młode lwiątko zaczajone w buszu.

Ps 17,13

PsFlor	(16:14a) Wstań, Gospodnie, przejdzi ji i obłudzi ji, wytargń duszę moję od niemiłościwego, gniew twoj
PsPul	(16:14a) Wstań, Gospodnie, przejdzi ji i obłudź ji, wytargń duszę moję od niemiłościwego, szablę twoję
Wuj1923	Powstań, Panie! uprzedź go i przekin go: wyrwij duszę moje od niezbożnego, miecz twój od nieprzyjaciół ręki twojéj.
Gda1881	Powstańże, Panie! uprzedź twarz jego, potrąć go, wyrwij duszę moję od niezbożnego mieczem twoim.
Gda2017	Powstań, PANIE, wystąp przeciwko niemu i powal go, swoim mieczem ocal moją duszę od niegodziwego;
PsBycz	Wstań, Panie, wyjdź przeciw-niego, obal-go; ocal życié-mé, od-bezbożnego, mieczem-Twoim.
Goet	Powstań, Panie; uprzedź go i przemóż; wybaw mieczem Swoim od bezbożników duszę moją,
PsCylk	Powstań Boże, uprzedź go, połóż go płazem; wybaw życie moje od niegodziwca, tego miecza Twojego.
PsKrusz	Powstań, Boże, uprzedź jego obecność, upokórz go, wybaw Twym mieczem duszę mą od bezbożnego -
PsAszk	Podnieś się Jehowo, uprzedź jego zamiary, zegnij kolana jego, oswobódź Twym mieczem mą duszę od tych nikczemników.
PsSzer	Powstań, Panie, wystąp przeciw niemu, powal go! Ratuj mnie mieczem od bezbożnika,
Tys1	(16:13) Powstań, o Panie, drogę mu zastąp i powal, mieczem swym od grzesznika wyzwól moją duszę,
Tys5	Powstań, o Panie, wystąp przeciw niemu i powal go, swoim mieczem wyzwól moje życie od grzesznika,
Bryt	Powstań, Panie! Wystąp przeciw niemu, rzuć go na kolana! Niech mnie uratuje twój miecz od bezbożnika,
Pozn	Powstań, Jahwe, wystąp przeciwko niemu i powal go! Niech miecz Twój wybawi życie moje od bezbożnika,
WarPra	Powstań więc, o Panie, i wyjdź bezbożnemu naprzeciw, powal go na ziemię, mnie zaś uratuj używając miecza!
STB	Powstań WIEKUISTY, uprzedź go i połóż; Twoim mieczem wybaw od niegodziwca moje życie.
EIB	Powstań, PANIE! Wystąp przeciw takim! Rzuć ich na kolana! Uratuj swoim mieczem me życie przed bezbożnym,

Ps 17,14

PsFlor	(16:14b) od nieprzyjacielow ręki twojej. (16:15) Gospodnie, od mała z ziemie rozdziel je w żywocie jich; od tajemnic twojich napełnion jest żywot jich. (16:16) Nasyceni są synowie i rozdzielili są ostatki swoje malutkim swojim.
PsPul	(16:14b) od nieprzyjacioł ręki twojej. (16:15) Gospodnie, od mała z ziemie rozdziel je w żywocie jich; od tajemnic twych napełnion jest żywot jich. (16:16) Nasyceni są synow i rozdzielili ostatki swoje dziatkam swym.
Wuj1923	Panie, odłącz je od trochy ludzi z ziemie za żywota ich: z skrytych rzeczy twoich napełnion jest brzuch ich: nasyceni są synmi: i ostatki swoje zostawili małym dzieciom swoim.
Gda1881	Wyrwij mię od ludzi ręką twoją, o Panie! od ludzi tego świata, których dział jest w tym żywocie, a których brzuch z szpiżarni twojej napełniasz, skąd nasyceni bywają, i synowie ich, a zostawiają ostatki swoje dzieciom swoim.
Gda2017	A swoją ręką, PANIE, od ludzi, od ludzi tego świata, których udziałem jest to życie, a których brzuchy napełniasz swymi skarbami, tak że nasyceni są nawet ich synowie, a resztę zostawiają ich dzieciom.
PsBycz	Od-ludzi, będących karą ręki-Twéj, Panie; od-ludzi światowych, udział-swój, mających, za życia; bo-zasobem-Twym, napychasz brzuchy-ich, tak, że nasyceni-są dziećmi, i-zostawiają, pozostałość-swę, małoletniém-dzieciom-swoim.
Goet	Od ludzi — ręką Swoją, Panie; od ludzi tego czasu, którzy dział swój mają w tem życiu, a których brzuch napełniasz z Twojej spiżarni; synów mają pod dostatkiem, a nadmiar przekazują dzieciom swoim.
PsCylk	Od tłumów, które są ręką Twoją, od tłumów téj ziemi. Ich udział w tém życiu, a darami Twemi napełniasz ich żywot; mają pełnię synów, a zostawiają nadmiar dzieciom swoim.
PsKrusz	od ludzi, ręką Twą, o Boże! od ludzi tego świata, których dział jest w tym żywocie, których brzuch napełniasz darami swemi i są nasyceni, a synowie ich zostawiają ostatki dzieciom swym.
PsAszk	Bo wszak zabija dłoń Twa, tak jest zabija widokiem znikomośći ich dział w życiu a tem, co jest w Twem ukryciu, wypełniasz ich cielska. Ich synowie jeszcze są tem nasyceni a to, co po nich zostanie, pozostawią swym dzieciakom.
PsSzer	od ludzi ręką Twoją, Panie, od ludzi tego świata, których los w tym życiu, którzy brzuch swój napełniają darami Twoimi! Niech będą nasyceni synowie ich, a nadmiar swój zostawią dzieciom swoim!
Tys1	(16:14) ręką Twą, Panie, od ludzi: od ludzi, którym obecne życie przypada w udziale i których brzuch napełniasz Twymi dostatkami; których synowie jedzą do sytości, a nadmiar zostawiają małym swoim dzieciom.
Tys5	a Twoją ręką, Panie - od ludzi: od ludzi, którym obecne życie przypada w udziale i których brzuch napełniasz Twymi dostatkami; których synowie jedzą do syta, a resztę zostawiają swoim małym dzieciom.
Bryt	Ręka zaś twoja od ludzi, Panie, Od ludzi tego świata, których udziałem jest tylko to życie, A skarbów twoich jest pełen brzuch ich, Nasyceni są synowie ich, A nadmiar swój zostawiają dzieciom swoim!
Pozn	a ramię Twe, o Jahwe - od ludzi, od ludzi tego świata, których udziałem jest [obecne] życie, a których brzuchy napełniasz Twymi dostatkami. Nasycą się [nimi] ich synowie, a to, co będzie zbywało, dzieciom swym pozostawią.
WarPra	Własnymi rękami ratuj mnie, o Panie, przed tymi ludźmi, przed tymi, którym niczego w tym życiu nie braknie; przed tymi, których ciało pełne jest dóbr wszelkich; przed tymi, których nawet synowie zawsze będą syci i jeszcze swoim synom dadzą to, co im zostanie.
STB	Od tłumów, które są w Twojej ręce, od tłumów tej ziemi. Ich udział jest w tym życiu, Twoimi darami napełniasz ich żywot; nasycają się nimi synowie, a nadmiar zostawiają swym dzieciom.
EIB	Ochroń swoją ręką od morderców, PANIE, Od morderców, których udziałem jest tylko to życie. A ci, którzy są Twoim skarbem? - Ty ich głód zaspokoisz, Nasycą się też ich synowie, A nadmiar przekażą swoim dzieciom.

Ps 17,15

PsFlor	(16:17) Ale ja w prawdzie pokażę sie w obeźrzeniu twojem, nasycon będę, gdy sie pokaże sława twoja.
PsPul	(16:17) Ale ja w prawdzie ukażę sie tobie, nasycon będę, gdy sie pokaże sława twoja.
Wuj1923	A ja w sprawiedliwości pokażę się przed obliczem twojem: nasycon będę, gdy się okaże chwała twoja.
Gda1881	Ale ja w sprawiedliwości oglądam oblicze twoje; gdy się ocucę, nasycony będę obrazem obliczności twojej.
Gda2017	Ja zaś w sprawiedliwości ujrzę twe oblicze, a gdy się obudzę, nasycę się twoim podobieństwem.
PsBycz	Ja zaś, w-sprawiedliwości, ujrzę obliczé-Twé, nasycę-się, za-ocknienia, wizerunkiem-Twoim.
Goet	Lecz ja będę oglądał oblicze Twoje w sprawiedliwości; skoro się obudzę, nasycony będę widokiem Twoim.
PsCylk	Ja zaś w prawości ujrzę oblicze Twoje; nasycę się za przebudzeniem, postacią Twoją.
PsKrusz	A ja w sprawiedliwości ujrzę oblicze Twoje; nasycę się, patrząc na obraz Twój.
PsAszk	W sprawiedliwości patrzę Twe oblicze i będę - gdy się obudzę - nasycony Twym obrazem.
PsSzer	Ale ja w sprawiedliwości będę oglądał oblicze Twoje, gdy się obudzę, nasycę się widokiem obrazu Twojego.
Tys1	(16:15) A ja w sprawiedliwości ujrzę Twe oblicze, ze snu powstając, nasycę się Twoim widokiem.
Tys5	Ja zaś w sprawiedliwości ujrzę Twe oblicze, powstając ze snu, nasycę się Twoim widokiem.
Bryt	Ale ja dzięki sprawiedliwości ujrzę oblicze twoje, Kiedy się obudzę, nasycę się widokiem twoim.
Pozn	Ja zaś, w mej sprawiedliwości, oglądać będę Twoje oblicze; gdy się przebudzę, sycić się będę Twoim widokiem.
WarPra	A ja chciałbym w sprawiedliwości patrzeć na Twe oblicze, Twoim widokiem się sycić, kiedy będę wstawał.
STB	Zaś ja, w prawości, zobaczę Twoje oblicze; po przebudzeniu nasycę się Twą Postacią.
EIB	Ja zaś dzięki sprawiedliwości zobaczę Twoje oblicze, Wstanę ze snu i nasycę się Twoim widokiem.

Psalm 18

Ps 18,1

PsFlor	(17:1a) Miłować cie będę, Gospodnie, mocy moja.
PsPul	W koniec dziedzicu bożemu Dawid, jeż mołwił jest Gospodnu slowa pienia tego w dzień,w jenże wyjął ji Gospodzin z ręki nieprzyjaciela jego Saula. (17:1a) Miłować cie będę, Gospodnie, moc moja.
Wuj1923	(18:1) Na koniec, słudze Pańskiemu Dawidowi, który mówił Panu słowa pieśni téj, w dzień, gdy go wyrwał Pan z ręki wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowéj, i rzekł: (18:2) Będę cię miłował, Panie, mocy moja.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego, który mówił do Pana słowa tej pieśni onego dnia, gdy go Pan wyrwał z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowej; i rzekł: (18:2) Rozmiłuję się ciebie, Panie, mocy moja!
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm sługi PANA, Dawida, który wypowiedział do PANA słowa tej pieśni w dniu, gdy go PAN ocalił z rąk wszystkich jego wrogów i z ręki Saula. Powiedział wtedy: Będę cię miłował, PANIE, mocy moja.
PsBycz	(18:1) Naczelnikowi muzyki, dany do grania, Psalm Dawida, sługi Pana, który odmówił-był słowami ten Spiéw, w dniu, gdy uwolnił Pan jego, z-ręki wszystkich nieprzyjaciół-jego, i-z-ręki Saula, tedy rzekł: (18:2) Będę-miłował-Cię, o-Panie, siło-moja!
Goet	(18:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Pieśń Dawida, sługi Pańskiego, który wypowiedział te słowa Panu dnia, kiedy Pan wybawił go z rąk wszystkich jego wrogów i z ręki Saula. I rzekł: (18:2) Miłuję Cię, Panie, siło moja!
PsCylk	(18:1) Przewodnikowi chóru. Przez sługę Bożego, Dawida, który wypowiedział Bogu, słowa pieśni téj, gdy wybawił go Bóg z rąk wszystkich nieprzyjaciół i z ręki Saula. (18:2) I rzekł: Miłuję Cię, Boże, potęgo moja.
PsKrusz	(18:1) Przełożonemu chóru. (Psalm) sługi Pańskiego Dawida, który mówił Bogu słowa tej pieśni w dniu, którego wybawił go Bóg zpośród wszystkich nieprzyjaciół jego i z ręki Saula. I rzekł: (18:2) Będę Cię kochał, Boże, mocy moja!
PsAszk	(18:1) Dyrygentowi - śpiew Dawida, sługi Bożego, który słowa tej pieśni wypowiedział Jehowie onego dnia kiedy go wybawił Jehowa z rąk wszystkich jego wrogów i z rąk Saula. I rzekł on: (18:2) Miłuję Cię żarliwie Jehowo, Boże mej mocy.
PsSzer	(18:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida, sługi Pana, który wypowiedział słowo tej pieśni, gdy go Pan wybawił z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego i z ręki Saula. (18:2) I rzekł: Miłuję Cię, Panie, mocy moja.
Tys1	(17:1) Kierownikowi chóru. Sługi Bożego, Dawida, który wypowiedział do Pana słowa tej pieśni, gdy go Pan wybawił z mocy wszystkich jego nieprzyjaciół i z ręki Saula. (17:2) Rzekł tedy: Miłuję Cię, Panie, mocy moja,
Tys5	(18:1) Kierownikowi chóru. Sługi Bożego, Dawida, który wypowiedział do Pana słowa tej pieśni, gdy go Pan wybawił z mocy wszystkich jego nieprzyjaciół i z ręki Saula. (12:2) Rzekł wtedy: Miłuję Cię, Panie, Mocy moja,
Bryt	(18:1) Przewodnikowi chóru. Psalm sługi Pańskiego, Dawida, który wypowiedział Panu słowa tej pieśni, gdy go Pan wybawił z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego i z ręki Saula. (18:2) Powiedział: Miłuję cię, Panie, mocy moja.
Pozn	(18:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: [Psalm] sługi Jahwe, Dawida, który do Jahwe wzniósł słowa tej pieśni, gdy go Jahwe wyzwolił z mocy wszystkich jego wrogów i z ręki Saula. (18:2) Rzekł więc: Miłuję Cię, Jahwe, Tyś moją mocą!
WarPra	(18:1) Dla kierującego chórem. Sługa Pański Dawid wyśpiewał słowa tej pieśni po uwolnieniu go spod władzy wszystkich jego wrogów oraz z rąk Saula. (18:2) Powiedział wtedy tak: Będę Cię sławił, Panie, mocy moja.
STB	(18:1) Przewodnikowi chóru. Przez sługę WIEKUISTEGO – Dawida, który wypowiedział BOGU słowa tej pieśni, kiedy WIEKUISTY go wybawił z rąk wszystkich nieprzyjaciół, a w szczególności z ręki Saula. (18:2) Zatem powiedział: Miłuję cię WIEKUISTY, ma potęgo.
EIB	(18:1) Dla prowadzącego chór. Psalm Dawida, sługi PANA. Skierował on do PANA słowa tej pieśni w dniu, gdy go PAN wyrwał z ręki wszystkich jego wrogów, a w tym nawet z ręki Saula. (18:2) Powiedział wtedy: Kocham Cię, PANIE, Ty jesteś mą mocą!

Ps 18,2

PsFlor	(17:1b) Gospodzin śćwirdzenie moje i utoka moja, i zbawiciel moj. (17:2) Bog moj [i] pomocnik moj i nadzieję będę imieć w niem. (17:3) Zaszczytca moj i rog zbawienia mego, i przyjemca moj.
PsPul	(17:1b) Gospodzin śćwierdzenie moje i uciecha moja, i zbawiciel moj. (17:2) Bog moj pomocnik moj i nadzieję będę mieć w nim. (17:3) Odjimca moj i miecz zbawienia mego, i przyjemca moj.
Wuj1923	(18:3) Pan twierdza moja i ucieczka moja i wybawiciel mój: Bóg mój wspomożyciel mój, i w nim będę nadzieję miał: zastępca mój, i róg zbawienia mego, i obrońca mój.
Gda1881	(18:3) Pan opoką moją, twierdzą moją, i wybawicielem moim; Bóg mój skała moja, w nim będę ufał; tarcza moja, i róg zbawienia mego, ucieczka moja.
Gda2017	PAN moją skałą, moją twierdzą i wybawicielem. Mój Bóg moją opoką, której będę ufał, moją tarczą i rogiem mego zbawienia, moją warownią.
PsBycz	(18:3) Pan, opoką-mą, i-twiérdzą-moją, oraz-oswobodzicielem-moim; Bóg-mój, skałą-moją, będę-ufał w-Niego; On, tarczą-mą i-rogiem ocalenia-mego, obronną-górą-moją.
Goet	(18:3) Pan jest opoką moją i twierdzą moją, wybawicielem moim; Bóg mój jest skałą moją, w Nim szukam schronienia; tarczą moją i rogiem zbawienia mego i warownym zamkiem.
PsCylk	(18:3) Boże, opoko i twierdzo moja i wybawco mój, Panie mój, obrono, w którą ufam, tarczo moja i rogu wybawienia mojego, ucieczko moja!
PsKrusz	(18:3) Bóg skałą moją i ucieczką moją, i wybawicielem moim. Pan mój opoką moją, w Nim będę ufał! Tarczą moją i rogiem zbawienia mego - ucieczką moją.
PsAszk	(18:3) Jehowa mą skałą i twierdzą, moim oswobodzicielem i moją siłą, opoką moją, w której znajduję schronienie, Tyś jest tarczą mą oraz filarem mego wybawienia i mego wywyższenia.
PsSzer	(18:3) Pan opoką moją i twierdzą moją, i wybawicielem moim, Bóg mój skałą moją, w której ucieczka moja, tarcza moja i róg zbawienia mego, twierdza moja.
Tys1	(17:3) Panie, opoko moja i twierdzo, mój wybawicielu, Boże mój, skało moja, na którą się chronię, tarczo moja, mocy zbawienia mego i moja obrono!
Tys5	(18:3) Panie, Ostojo moja i Twierdzo, mój Wybawicielu, Boże mój, Opoko moja, na którą się chronię, Tarczo moja, Mocy zbawienia mego i moja Obrono!
Bryt	(18:3) Pan skałą i twierdzą moją, i wybawieniem moim, Bóg mój opoką moją, na której polegam. Tarczą moją i rogiem zbawienia mego, warownią moją.
Pozn	(18:3) Jahwe jest moją opoką, moją twierdzą, moim Wybawicielem; Bóg mój jest mi skałą, na której znajduję schronienie, jest moją tarczą, rogiem mego zbawienia i miejscem obronnym.
WarPra	(18:3) O Panie, Tyś moją skałą, twierdzą i wybawieniem, Boże mój, obrońco mój, u którego szukam schronienia. Tyś moją tarczą, umocnieniem i ucieczką moją.
STB	(18:3) WIEKUISTY Skało, moja twierdzo i mój wybawco; Boże mój – obrono, w którą wierzę; moja tarczo, mój rogu zbawienia oraz moja ucieczko.
EIB	(18:3) PAN moją skałą, twierdzą i ratunkiem; On moim Bogiem, opoką i ucieczką. On moją tarczą, gwarantem wybawienia i mą warowną wieżą.

Ps 18,3

PsFlor	(17:4) Chwaląc wzowę Gospodna a od nieprzyjacielow mojich zbawion będę.
PsPul	(17:4) Chwaląc wzywać będę Gospodna i od nieprzyjacielow mych zbawion będę.
Wuj1923	(18:4) Chwaląc będę wzywał Pana: i będę wybawion od nieprzyjaciół moich.
Gda1881	(18:4) Wzywałem Pana chwalebnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony.
Gda2017	Wezwę PANA, który jest godny chwały, a będę wybawiony od moich wrogów.
PsBycz	(18:4) Chwały-godnego, będę-wzywał Pana; a,-od nieprzyjaciół-mych, będę-obronion.
Goet	(18:4) Będę wzywał Pana, godnego chwały: i zostanę wybawiony od wrogów moich.
PsCylk	(18:4) Wielbionego wzywam, Wiekuistego, i od wrogów moich wybawion jestem.
PsKrusz	(18:4) Wychwalając, będę wzywał Boga, a od mych nieprzyjaciół będę wybawiony.
PsAszk	(18:4) Głoszę chwałę Jehowy a od wrogów mych będę wybawiony.
PsSzer	(18:4) Wzywałem Pana, Wielbionego, i byłem wybawiony od nieprzyjaciół moich.
Tys1	(17:4) Pana godnego chwały będę wzywał, a od nieprzyjaciół moich będę wolny.
Tys5	(18:4) Wzywam Pana, godnego chwały, i będę wolny od moich nieprzyjaciół.
Bryt	(18:4) Wołam: Niech będzie Pan pochwalony! I zostałem wybawiony od nieprzyjaciół moich.
Pozn	(18:4) Wołam do Jahwe godnego wszelkiej chwały, a będę wybawiony od mych nieprzyjaciół.
WarPra	(18:4) Wołam do Ciebie: Bądź pochwalony, o Panie! bo jestem wolny od moich wrogów.
STB	(18:4) Wzywam Wielbionego, WIEKUISTEGO, więc jestem wybawiony od mych wrogów.
EIB	(18:4) Wołam do PANA - On jest godzien chwały - I przezwyciężam wszystkich moich wrogów!

Ps 18,4

PsFlor	(17:5) Ogarnęły są mnie boleści śmiertne i strumienie lichot zamąciły są mie.
PsPul	(17:5) Ogardnęły mie boleści śmierci i strumienie złości zamąciły mie.
Wuj1923	(18:5) Ogarnęły mię boleści śmierci: i strumienie nieprawości zatrwożyły mię.
Gda1881	(18:5) Ogarnęły mię były boleści śmierci, a potoki niepobożnych zatrwożyły mię.
Gda2017	Ogarnęły mnie boleści śmierci i zatrwożyły mnie potoki bezbożnych.
PsBycz	(18:5) Okrążyły-mię męki śmiertelne, i-potoki złoczyńców przeraziły-mię.
Goet	(18:5) Omotały mię były więzy śmierci, i potoki zguby przeraziły mnie.
PsCylk	(18:5) Ogarnęły mnie bóle śmierci i nurty otchłani zatrwożyły mnie.
PsKrusz	(18:5) Ogarnęły mnie boleści śmierci, a potoki bezbożnych zatrwożyły mnie.
PsAszk	(18:5) Ogarnęły mię bole porodowe śmierci a trwogą mnie przejmują rwące strumienie bezeceństwa.
PsSzer	(18:5) Ogarnęły mnie fale śmierci, a strumienie zagłady zatrwożyły mnie.
Tys1	(17:5) Ogarnęły mnie fale śmiertelne i zatrwożyły mnie potoki zaguby;
Tys5	(18:5) Ogarnęły mnie fale śmierci i zatrwożyły mnie odmęty niosące zagładę;
Bryt	(18:5) Ogarnęły mnie fale śmierci, A strumienie zagłady zatrwożyły mnie.
Pozn	(18:5) Ogarniała mnie już śmiertelna toń, grozą przejmował zalew zagłady;
WarPra	(18:5) Więzy śmierci już mnie krępowały, napełniły mnie przerażeniem fale zagłady.
STB	(18:5) Ogarnęły mnie bóle śmierci i zatrwożyły mnie nurty nicości;
EIB	(18:5) Już oplatały mnie powrozy śmierci, Rzeki bezprawia wzmagały mój lęk,

Ps 18,5

PsFlor	(17:6) Boleści pkielne ogarnęły mnie, zastąpiła są mie sidła śmiertna.
PsPul	(17:6) Boleści pkielne ogardnęły mie, zastąpiły mię sidła śmierci.
Wuj1923	(18:6) Boleści piekielne obtoczyły mię: uprzedziły mię sidła śmierci.
Gda1881	(18:6) Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci.
Gda2017	Boleści piekła mnie oplotły, pochwyciły mnie sidła śmierci.
PsBycz	(18:6) Sidła piekielne otoczyły-mię; poprzédziły-mię matnie niedoli.
Goet	(18:6) Więzy piekła otoczyły mnie, pułapki śmierci zaskoczyły mnie.
PsCylk	(18:6) Męki przepaści osnuły mnie, pochwyciły sidła śmierci.
PsKrusz	(18:6) Boleści otchłani ogarnęły mnie - źródła śmierci pochwyciły mnie
PsAszk	(18:6) Opasują mnie więzy wieczystej przepaści i zdradziecko mię chwytają pętlice śmierci.
PsSzer	(18:6) Więzy krainy umarłych osaczyły mnie, pochwyciły mnie sidła śmierci.
Tys1	(17:6) oplątały mię pęta krainy zmarłych, sidła śmierci mnie zaskoczyły.
Tys5	(18:6) oplątały mnie pęta Szeolu, zaskoczyły mnie sidła śmierci.
Bryt	(18:6) Więzy otchłani otoczyły mnie, Pochwyciły mnie sidła śmierci.
Pozn	(18:6) oplatały mnie więzy Szeolu, chwytały mnie sidła śmierci.
WarPra	(18:6) Byłem już oplątany powrozami zaświatów, znalazłem się w sidłach śmierci.
STB	(18:6) męki piekielne mnie osnuły i pochwyciły sidła śmierci.
EIB	(18:6) Już zaciskała się pętla świata zmarłych - Wpadłem w śmiertelną sieć.

Ps 18,6

PsFlor	(17:7) W zamętce mojem wezwał jeśm Gospodna i Bogu memu wołał jeśm. (17:8) I wysłuszał z kościoła świętego swego głos moj, i wołanie moje ❬w obeźrzeniu jego❭ weszło jest w uszy [moje] ❬jego❭.
PsPul	(17:7) W zamęcie moim wezwał jeśm Gospodna i ku Bogu memu zawołał jeśm. (17:8) I wysłyszał z kościoła świętego swego głos moj i wołanie moje w obliczności jego weszło w uszy jego.
Wuj1923	(18:7) W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mojego: i wysłuchał głos mój z kościoła swego świętego: i wołanie moje przed oblicznością jego weszło w uszy jego.
Gda1881	(18:7) W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mego; wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przed oblicznością jego przyszło do uszów jego.
Gda2017	W moim utrapieniu wzywałem PANA i wołałem do mego Boga. Ze swojej świątyni usłyszał mój głos, a moje wołanie dotarło przed jego oblicze, do jego uszu.
PsBycz	(18:7) W-ucisku moim, wzywałem Pana, i,-do Boga-mego, wołałem-o-pomoc. On-słyszał, z-Swiątyni-swéj, głos-mój; bo,-wołanié-mé, przed-Nim, doszło do-uszu-Jego.
Goet	(18:7) Będąc w uciśnieniu, wzywałem Pana i wołałem do Boga mego o pomoc; On słyszał ze Swej świątyni głos mój, i wołanie moje doszło uszu Jego.
PsCylk	(18:7) W niedoli méj wzywam Boga i do Pana mojego wołam; wysłuchał z przybytku Swego głos mój, a wołanie moje przed Nim doszło uszu Jego.
PsKrusz	(18:7) W udręczeniu mem wzywać będę Boga, i do Pana mego wołać będę. On wysłucha ze świątyni swej głosu mego, a wołanie moje przed Jego obliczem przyjdzie do uszu Jego.
PsAszk	(18:7) W utrapieniu mem wołam Jehowy i do Boga mego zwracam się z krzykiem bolesnym. - Usłyszy głos mój ze Swego pałacu a przeraźliwe me przed Nim błaganie dosięgnie Jego ucha.
PsSzer	(18:7) W niedoli mojej wzywałem Pana i wołałem o pomoc do Boga mego, z przybytku swego wysłuchał głosu mego, a wołanie moje doszło uszu Jego.
Tys1	(17:7) W utrapieniu mym Pana wezwałem i wołałem do Boga mojego; i usłyszał głos mój ze świątyni swojej, a krzyk mój dotarł do Jego uszu.
Tys5	(18:7) W moim utrapieniu wzywam Pana i wołam do mojego Boga; usłyszał On mój głos ze swojej świątyni, a krzyk mój dotarł do Jego uszu.
Bryt	(18:7) W niedoli mojej wzywałem PanaI wołałem o pomoc do Boga mego, Z przybytku swego usłyszał głos mój, A wołanie moje doszło uszu jego.
Pozn	(18:7) W udręce mojej wzywałem Jahwe, wołałem o pomoc do mego Boga. Z Przybytku swego usłyszał mój głos, wołanie moje dotarło do Jego uszu.
WarPra	(18:7) W moim utrapieniu zacząłem wołać do Pana i wzywać na pomoc mojego Boga. A On w swoim świętym przybytku wysłuchał głosu mojego, moje wołanie o pomoc dotarło do jego uszu.
STB	(18:7) W mojej niedoli wzywam WIEKUISTEGO, wołam do mego Boga; ze Swego Przybytku wysłuchał mojego głosu, a me wołanie doszło przed Nim do Jego uszu.
EIB	(18:7) Lecz w tej niedoli zawezwałem PANA, Zacząłem wołać do mojego Boga, A On usłyszał ze swego przybytku, Dotarł do Niego mój krzyk.

Ps 18,7

PsFlor	(17:9) Poruszyła sie jest i wezdrżała ziemia, założenia gor zamącona są i poruszona są, bo rozgniewał sie jest na nie.
PsPul	(17:9) Poruszyła sie i wezdrżała ziemia, zakłady gor zamącony są i poruszony są, bo rozgniewał sie na nie.
Wuj1923	(18:8) Wzruszyła się i zadrżała ziemia: fundamenty gór zatrwożyły się, i poruszyły się, iż się rozgniewał na nie.
Gda1881	(18:8) Tedy się ziemia wzruszyła i zadrżała, a fundamenty gór zatrząsnęły się, i wzruszyły się od gniewu jego.
Gda2017	Wtedy ziemia poruszyła się i zadrżała, a posady gór zatrzęsły się i zachwiały od jego gniewu.
PsBycz	(18:8) Tedy-poruszyła-się, i-zadrzała ta-ziemia; nawet-podstawy gór wzruszyły-się, i-zadrzały; bo rozgniéwał się.
Goet	(18:8) Wtedy ziemia się chwiała i drżała; a fundamenty gór trzęsły się i chwiały, gdy On zawrzał gniewem.
PsCylk	(18:8) I wstrzęsła się i zadrżała ziemia, i posady gór się chwieją i wstrzęsły się, bo gniewem zapłonął.
PsKrusz	(18:8) Wzruszyła się i zadrżała ziemia, a podstawy gór wtrząsnęły się - i wzruszyły się od gniewu Jego.
PsAszk	(18:8) Zadudniła i zatrzęsła się ziemia, a obruszyły się posady gór i rozgrzmiały się z hukiem, gdyż gniew Go ogarnął.
PsSzer	(18:8) Ziemia zatrzęsła się i zadrżała, a góry zachwiały się w posadach i poruszyły się od gniewu Jego.
Tys1	(17:8) Zatrzęsła się i zadrżała ziemia, posady gór się przelękły, zatrzęsły się, bo [Pan] płonął gniewem.
Tys5	(18:8) Zatrzęsła się i zadrżała ziemia, góry poruszyły się w posadach, zatrzęsły się, bo On zapłonął gniewem.
Bryt	(18:8) Ziemia zadrżała i zatrzęsła się, A posady gór się zachwiały... Zadrżały, bo rozgniewał się.
Pozn	(18:8) Poruszyła się i zadrżała ziemia, podstawy gór zatrzęsły się i zachwiały, bo zapłonął gniewem.
WarPra	(18:8) Wtedy zachwiała się i poruszyła ziemia, zadrżały w swych posadach góry, zatrzęsło się wszystko, bo zapłonął gniewem.
STB	(18:8) Ponieważ zapłonął gniewem, wstrząsnęła się i zadrżała ziemia, wstrząsnęły się oraz chwieją posady gór.
EIB	(18:8) Wtedy zadrżała, zatrzęsła się ziemia, Góry ruszyły się w swoich posadach, Przeszedł je dreszcz, bo On zapłonął gniewem.

Ps 18,8

PsFlor	(17:10) Wszczedł jest dym w gniewie jego a ogień od oblicza jego zażegł sie jest, węgle rozżgło sie jest od niego.
PsPul	(17:10) Wstąpił dym w gniewie jego i ogień od lica jego zażegł sie jest, węgle rozżone są od niego.
Wuj1923	(18:9) Szedł ku górze dym w gniewie jego: i ogień się zapalił od oblicza jego: węgle się rozpaliły od niego.
Gda1881	(18:9) Występował dym z nozdrzy jego, węgle się rozpaliły od niego.
Gda2017	Z jego nozdrzy unosił się dym, z jego ust buchnął ogień trawiący, węgle zapaliły się od niego.
PsBycz	(18:9) Wychodził dym, z-nosa-Jego, i-ogień, z-ust-Jego, pochłaniający; węgle żarzyły-się od-niego.
Goet	(18:9) Wzbił się dym z nozdrzy Jego i wystąpił ogień pożerający z Jego ust, aż żar buchał z Niego.
PsCylk	(18:9) Wzniósł się dym w gniewie Jego, i ogień z ust Jego zieje; głownie żarzą się z Niego.
PsKrusz	(18:9) Wystąpił dym z nozdrzy Jego. i ogień od Jego oblicza pożerający; węgle rozpaliły się od niego.
PsAszk	(18:9) Wstąpił dym w Jego nozdrza a ogień dobywa się z ust jego, iż rozpaliły się węgle od Niego,
PsSzer	(18:9) Z nozdrzy buchnął gniew Jego, a ogień z ust Jego zionął, węgle rozżarzone płonęły przed Nim.
Tys1	(17:9) Wzniósł się dym z Jego nozdrzy, z ust Jego ogień trawiący, zapaliły się węgle od niego.
Tys5	(18:9) Uniósł się dym z Jego nozdrzy, a z Jego ust - pochłaniający ogień, od niego zapaliły się węgle.
Bryt	(18:9) Buchnął gniew z nozdrzy jego, A ogień pożerający z ust jego zionął, Węgle rozżarzone płonęły przed nim.
Pozn	(18:9) Z nozdrzy Jego dym się wznosił, ogień trawiący z ust Mu buchał, żagwie rozpalały się od Niego.
WarPra	(18:9) Dym uniósł się z Jego nozdrzy, z ust Jego ogniem buchnęło i zapaliły się od niego rozżarzone węgle.
STB	(18:9) W Jego gniewie wzniósł się dym, a z Jego ust zieje ogień; od Niego żarzą się głownie.
EIB	(18:9) Uderzył dym niczym z Jego nozdrzy, Trawiący ogień buchnął jakby z ust, Strzeliły iskry rozżarzonych węgli,

Ps 18,9

PsFlor	(17:11) Nakłonił niebiosa i zstąpił jest a ciemność pod nogami jego.
PsPul	(17:11) Nakłonił niebiosa i wstąpił a mgła pod nogami jego.
Wuj1923	(18:10) Nakłonił niebios, i zstąpił: i mgła pod nogami jego.
Gda1881	(18:10) Nakłonił niebios, i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego.
Gda2017	Nachylił niebiosa i zstąpił, a ciemność była pod jego stopami.
PsBycz	(18:10) Więc-nachylił niebiosa, i-spuszczał-się; a-ciemność była, pod nogami-Jego.
Goet	(18:10) Pochylił niebiosa i zstąpił, i ciemność była pod Jego nogami.
PsCylk	(18:10) I skłonił niebiosa i zstąpił, i gęsta mgła pod stopami Jego.
PsKrusz	(18:10) Nakłonił niebiosa i zstąpił, a ciemność była pod nogami Jego.
PsAszk	(18:10) I nakłonił nieba a zestąpił, zaś obłok ciemny podle nóg Jego.
PsSzer	(18:10) Nachylił niebiosa i zstąpił, a ciemność była pod stopami Jego.
Tys1	(17:10) Nagiął niebiosa i zstąpił, a chmura czarna była pod Jego stopami.
Tys5	(18:10) Nagiął On niebiosa i zstąpił, a czarna chmura była pod Jego stopami.
Bryt	(18:10) Nachylił niebiosa i zstąpił, A ciemna chmura była pod stopami jego.
Pozn	(18:10) Nakłonił niebiosa i zstąpił, a ciemna chmura [kłębiła się] u Jego stóp.
WarPra	(18:10) Nagiął ku ziemi niebiosa i zstąpił, mając pod stopami ciemne obłoki.
STB	(18:10) Skłonił niebiosa i zstąpił, a pod Jego stopami gęsta mgła.
EIB	(18:10) A On nachylił niebo i zstąpił, Gęstą ciemność miał pod stopami,

Ps 18,10

PsFlor	(17:12) I wstąpił jest na cherubin i latał, latał jest na pierzu wiatrow.
PsPul	(17:12) I wstąpił na cherubin i wzleciał, latał na pierzu wiatrow.
Wuj1923	(18:11) I wstąpił na Cherubiny, i latał: latał na skrzydłach wiatrowych.
Gda1881	(18:11) A wsiadłszy na Cheruba, latał; latał na skrzydłach wiatrowych.
Gda2017	Dosiadł cherubina i latał; latał na skrzydłach wiatru.
PsBycz	(18:11) Tedy-jechał na Cherubinie, i-leciał, oraz-unosił-się, na skrzydłach wiatru.
Goet	(18:11) Wsiadł na cheruba i leciał; unosił się na skrzydłach wiatru.
PsCylk	(18:11) I wsiadł na cherubina i wzniósł się, i pędził na skrzydłach wichru.
PsKrusz	(18:11) I wstąpił na cheruby i ulatał, i latał na skrzydłach wiatru.
PsAszk	(18:11) Dosiadł Cheruba i płynął szybując na skrzydłach wiatru,
PsSzer	(18:11) Wsiadłszy na cheruba leciał i pędził na skrzydłach wiatru.
Tys1	(17:11) I wiózł Go cherub, i leciał, a skrzydła wiatru Go niosły.
Tys5	(18:11) Lecąc, cwałował na cherubie, a skrzydła wiatru Go niosły.
Bryt	(18:11) Dosiadł cheruba i uleciał, I poszybował na skrzydłach wiatru.
Pozn	(18:11) Dosiadł cheruba i wzniósł się do lotu, unosił się na skrzydłach wiatru.
WarPra	(18:11) Zbliżał się siedząc na cherubie i leciał niesiony na skrzydłach wiatru.
STB	(18:11) Wsiadł na cheruba, wzniósł się, pędził na skrzydłach wichru.
EIB	(18:11) Dosiadł cheruba, wzbił się wysoko I pognał na skrzydłach wiatru.

Ps 18,11

PsFlor	(17:13) I położył jest ćmy szyrokość swoję; w okrędze jego stan jego, woda ciemna w obłocech powietrznych.
PsPul	(17:13) I położył ćmy dom skrycia swego; w okrędze jego stań ❬jego❭, ciemna woda w obłocech powietrznych.
Wuj1923	(18:12) I położył ciemność tajnikiem swoim, około niego namiot jego: ciemna woda w obłokach powietrznych.
Gda1881	(18:12) Uczynił sobie z ciemności ukrycie, około siebie namiot swój z ciemnych wód, i z gęstych obłoków.
Gda2017	Z ciemności zrobił sobie ukrycie, namiotem wokół niego były ciemne wody i gęste obłoki nieba.
PsBycz	(18:12) Rozłożył ciemność, do zasłony-swojéj; przyległości-jéj, około szałasu-Jego, były zaćmione wodami, gęstwiami chmurek.
Goet	(18:12) Ciemności uczynił Swojem schronieniem, namiotem około Siebie ciemne wody i gęste obłoki.
PsCylk	(18:12) I uczynił mrok Swą osłoną w około Siebie, gdyby namiot; pomrokę wód, gęste obłoki.
PsKrusz	(18:12) Ciemność uczynił ukryciem swojem. namiotem Jego około Niego ciemne wody - gęste obłoki.
PsAszk	(18:12) Skrył się ciemnością, otulił dokoła a Jego namiotem wód ciemnia, chmury przestworza. -
PsSzer	(18:12) Uczynił sobie z ciemności zasłonę, wokoło siebie namiot swój z ciemnych wód gęstych obłoków.
Tys1	(17:12) Przywdział ciemności jako zasłonę, ciemną wodę, gęste chmury jako okrycie.
Tys5	(18:12) Przywdział mrok niby zasłonę wokół siebie, jako okrycie ciemną wodę, gęste chmury.
Bryt	(18:12) Ciemności uczynił zasłoną swoją. Rozpiął wokół siebie jak namiot masy wody, gęste obłoki.
Pozn	(18:12) Ciemnością jak zasłoną się otoczył, a mroczne wody i nieprzeniknione chmury były Mu namiotem.
WarPra	(18:12) Potem skrył się w ciemnościach, w mrocznej wodzie i w gęstych chmurach, jakby w namiocie.
STB	(18:12) A wokół Niego jakby namiot, mrok uczynił Swoją osłoną, pomrokę wód, gęste obłoki.
EIB	(18:12) Ciemność Mu była zasłoną, Okryciem - płaszcz burzowych wód I gęstych chmur.

Ps 18,12

PsFlor	(17:14) Przed blaskiem w obeźrzeniu jego obłocysą szli, grad i węgle ogniowe.
PsPul	(17:14) Przed blaskiem oblicza jego obłoki poszły, grad i węgle ogniowe.
Wuj1923	(18:13) Przed blaskiem w oczach jego rozeszły się obłoki, grad i węgle ogniste.
Gda1881	(18:13) Od blasku przed nim rozeszły się obłoki jego, grad i węgle ogniste.
Gda2017	Przed jego blaskiem rozeszły się jego obłoki, grad i węgle ogniste.
PsBycz	(18:13) Od-blasku, przed-Nim, chmury-Jego, odsuwały-się; grad padał, i-węgle ogniste.
Goet	(18:13) Od blasku przed Nim rozeszły się Jego obłoki, grad i błyskawice.
PsCylk	(18:13) Przed blaskiem od Niego chmury Jego pierzchały, grad i głownie ogniste.
PsKrusz	(18:13) Od blasku przed Nim obłoki się rozeszły - grad i węgle ogniste.
PsAszk	(18:13) Od blasku wprost Niego przebiły się poprzez obłoki Jego - grad i węgle płonące.
PsSzer	(18:13) Z blasku przed Nim latały obłoki Jego, grad i węgle ogniste.
Tys1	(17:13) Od blasku Jego obecności rozżarzyły się węgle ogniste.
Tys5	(18:13) Od blasku Jego obecności rozżarzyły się węgle ogniste.
Bryt	(18:13) Z blasku przed nim występowały obłoki jego, Grad i węgle ogniste.
Pozn	(18:13) Przed blaskiem, który bił od Niego, pierzchły chmury [rzucając] grad i żagwie ogniste.
WarPra	(18:13) Od Jego blasku rozjaśniły się chmury, grad spadał wokół i rozżarzone węgle.
STB	(18:13) Przed blaskiem, który od Niego bił, pierzchały Jego chmury, także grad oraz ogniste głownie.
EIB	(18:13) Blask jaśniał przed Nim, kłębiły się obłoki, Uderzył grad, lunął ognisty deszcz.

Ps 18,13

PsFlor	(17:15) I pogrzmiał jest z nieba Gospodzin, i wszech Najwyszszy dał jest głos swoj, grad i węgle ogniowe.
PsPul	(17:15) I zagrzmiał z nieba Gospodzin, i Najwyszszy dał głos swoj, grad i węgle ogniowe.
Wuj1923	(18:14) I zagrzmiał Pan z nieba, a Najwyższy swój głos wypuścił: grad i węgle ogniste.
Gda1881	(18:14) I zagrzmiał na niebie Pan, a Najwyższy wydał głos swój, grad i węgle ogniste.
Gda2017	I zagrzmiał PAN na niebiosach, Najwyższy wydał swój głos, grad i węgle ogniste.
PsBycz	(18:14) Poczém-zagrzmiał, w-niebiosach, Pan; a Najwyższy wydał, głosem-swym, grad, i-węgle ogniste.
Goet	(18:14) Zagrzmiał Pan na niebie, i Najwyższy dał słyszeć głos Swój: grad i błyskawice.
PsCylk	(18:14) I zagrzmiał w niebiosach Bóg, a Najwyższy wydał głos Swój, grad i głownie ogniste.
PsKrusz	(18:14) I zagrzmiał na niebiosach Bóg! Najwyższy wydał głos swój - grad i węgle ogniste.
PsAszk	(18:14) I zagrzmiał w niebiesiech Jehowa, On Najwyższy przemówił - gradem i płonącymi węglami.
PsSzer	(18:14) I zagrzmiał Pan na niebiosach, a Najwyższy wydał swój głos; grad i węgle ogniste.
Tys1	(17:14) Pan z nieba odezwał się grzmotem, Najwyższy głos swój dał słyszeć,
Tys5	(18:14) Pan odezwał się z nieba grzmotem, to głos swój dał słyszeć Najwyższy,
Bryt	(18:14) I zagrzmiał Pan na niebiosach, A Najwyższy wydał głos swój... grad i węgle ogniste.
Pozn	(18:14) I zagrzmiał Jahwe gromem na niebiosach, Najwyższy dał słyszeć swój głos.
WarPra	(18:14) I rozkazał Pan grzmotom odezwać się w niebie, i sprawił Najwyższy, że zabrzmiał głos Jego.
STB	(18:14) WIEKUISTY zagrzmiał w niebiosach, Najwyższy wydał Swój głos, grad oraz błyskawice.
EIB	(18:14) A potem PAN zagrzmiał na niebiosach, Najwyższy wydał swój głos, Znów runął grad, znów spadł ognisty deszcz,

Ps 18,14

PsFlor	(17:16) Posłał strzały swoje i rozproszył jest je, błyskawice rozmnożył i zamącił je.
PsPul	(17:16) I posłał str❬z❭ały swoje i rozproszył je, błyskawice rozmnożył i zamącił je.
Wuj1923	(18:15) I wypuścił strzały swe, i rozproszył je: rozmnożył błyskawice i strwożył je.
Gda1881	(18:15) Wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, a błyskawicami gęstemi rozgromił ich.
Gda2017	Wypuścił swe strzały i rozproszył ich, cisnął błyskawicami i ich rozgromił.
PsBycz	(18:15) I-puszczał strzały-swe, i-rozpraszał-ich; nawet-błyskawice rzucał, i-wytępiał-ich.
Goet	(18:15) Wypuścił strzały Swoje i rozproszył je, wieloma błyskawicami przeraził ich.
PsCylk	(18:15) I puścił strzały Swoje i rozproszył ich, i błyskawicami ciskał i zmieszał ich.
PsKrusz	(18:15) Wypuścił swe strzały i rozproszył ich, i wielkiemi błyskawicami zatrwożył ich.
PsAszk	(18:15) I zeszle Swe strzały i rozprószy ich, moc Swych błyskawic i ich porazi,
PsSzer	(18:15) Wypuścił strzały swe i rozproszył ich, ciskał błyskawice i przeraził ich.
Tys1	(17:15) wypuścił swe strzały i rozproszył ich — piorunów mnóstwo — i rozgromił ich.
Tys5	(18:15) wypuścił swe strzały i rozproszył wrogów, cisnął błyskawice i zamęt wśród nich wprowadził.
Bryt	(18:15) Wypuścił strzały swe i rozproszył ich, Wypuścił liczne błyskawice i wprawił ich w zamęt.
Pozn	(18:15) Wypuścił swe strzały i rozproszył ich, ciskał częste pioruny i rozgromił ich.
WarPra	(18:15) Wypuścił swoje strzały i rozproszył ich, ugodził błyskawicami i rozpędził wszystkich.
STB	(18:15) Wypuścił Swoje strzały oraz rozproszył nieprzyjaciół; ciskał błyskawicami i ich zmieszał.
EIB	(18:15) On zaś wypuścił strzały, rozproszył ich, Swymi błyskawicami wywołał zamęt.

Ps 18,15

PsFlor	(17:17) I pokazały są sie stu[n]dnie wod i zjawiona są założenia ziem (17:18) od karania twego, Gospodnie, od wetchnienia ducha gniewu twego.
PsPul	(17:17) I pokazały sie studnie wod i zjawiona są założenia ziem (17:18) od karania twego, Gospodnie, od wetchnienia ducha gniewu twego.
Wuj1923	(18:16) I okazały się źródła wód, i odkryły się fundamenty okręgu ziemie, od fukania twego, Panie, od tchnienia ducha gniewu twego.
Gda1881	(18:16) I okazały się głębokości wód, a odkryte są grunty świata na fukanie twoje, Panie! i na tchnienie wiatru nozdrzy twoich.
Gda2017	I ukazały się głębiny wód, i odsłoniły się fundamenty świata od twojego upomnienia, PANIE, i od podmuchu tchnienia twoich nozdrzy.
PsBycz	(18:16) Tedy-pokazały-się strumienie wód, i-odkryły-się podstawy świata, od-zgromienia-Twego, o-Panie! od-odetchnienia tchu nosa-Twojego.
Goet	(18:16) Wtedy ukazały się łożyska wód, a odkryte zostały fundamenty ziemi, od gromienia Twego, Panie, i od groźnego sapania oddechu Twego.
PsCylk	(18:16) I ukazały się łożyska wód, i obnażyły się posady świata od groźby Twojéj Boże, od zadęcia wichru gniewu Twojego.
PsKrusz	(18:16) I ukazały się przepaści wód i podstawy ziemi się otworzyły od fukania Twego, Boże - od tchnienia wiatru gniewu Twego.
PsAszk	(18:16) a okażą się wonczas łożyska wód, zaś odsłonią się podwaliny światokręgu, - od Twego fukania Jehowo, od gniewnego tchnienia Twego ducha.
PsSzer	(18:16) I ukazały się otchłanie mórz i odsłoniły się grunty świata od gromu Twojego, Panie, od tchnienia gniewu Twojego.
Tys1	(17:16) Aż ukazało się dno morza i obnażyły się posady kręgu ziemskiego od groźnej nagany Pana, od tchnienia wichru Jego gniewu.
Tys5	(18:16) Aż ukazało się dno morza i obnażyły się posady lądu od groźnej nagany Twej, Panie, i podmuchu wichru Twoich nozdrzy.
Bryt	(18:16) Ukazało się dno morzaI odsłoniły się posady świata Od groźby twojej, Panie, Od tchnienia gniewu twojego.
Pozn	(18:16) I ukazało się łożysko wód, obnażyły się podwaliny ziemi na głos Twego gniewu, Jahwe, na groźne tchnienie Twoich nozdrzy.
WarPra	(18:16) I ukazały się głębiny mórz, i odsłoniły się posady ziemi od Twoich groźnych napomnień, o Panie, od wzburzeń Twojego gniewnego oddechu.
STB	(18:16) Ukazały się też łożyska wód, a od Twej groźby, WIEKUISTY, i od zadęcia wichru Twego gniewu obnażyły się posady świata.
EIB	(18:16) PANIE, morze ukazało swe dno! Ziemia odsłoniła posady! Sprawił to Twój wojenny zew, Jakby podmuch tchnienia Twoich nozdrzy.

Ps 18,16

PsFlor	(17:19) Posłał z wysokości i wziął jest mie, i wyjął mie z wod wiela.
PsPul	(17:19) Posłał z wysokości i wziął mie, i wywiodł mie z wielikich wod.
Wuj1923	(18:17) Spuścił z wysokości, a wziął mię: i wyjął mię z wód wielkich.
Gda1881	(18:17) Posławszy z wysokości zachwycił mię; wyciągnął mię z wód wielkich.
Gda2017	Posłał z wysoka, chwycił mnie, wyciągnął mnie z wielkich wód.
PsBycz	(18:17) On-wyciąga, z-wysokości, rękę, bierze-mię, i wydobywa-mię, z-wód wielkich.
Goet	(18:17) Wyciągnął rękę Swoją z wysokości i uchwycił mię; wyrwał mnie z wód wielkich.
PsCylk	(18:17) Sięgnął z wysokości i wziął mnie, wydobył z toni wielkiéj.
PsKrusz	(18:17) Posłał z wysokości i uchwycił mnie; uniósł mnie z wód wielu.
PsAszk	(18:17) Sięgnie z wyżyn, mię uchwyci, wydźwignie z wód wiela,
PsSzer	(18:17) Sięgnął z wysokości, pochwycił mnie, wyciągnął mię z wód wielkich.
Tys1	(17:17) Wyciągnął rękę z wysoka i pochwycił mię, wydobył mnie z toni ogromnej.
Tys5	(18:17) On wyciąga [rękę] z wysoka i chwyta mnie, wydobywa mnie z toni ogromnej;
Bryt	(18:17) Sięgnął z wysokości, pochwycił mnie, Wyciągnął mię z wód wielkich.
Pozn	(18:17) Sięgnął z wysokości i pochwycił mnie, i wydobył z bezmiaru wód.
WarPra	(18:17) Zstąpiwszy ze swych wyżyn pochwycił mnie i wyciągnął ze wzburzonej wody.
STB	(18:17) Sięgnął z wysokości i mnie wziął, wydobył z wielkiej toni.
EIB	(18:17) A On sięgnął po mnie z wysoka, chwycił I wyciągnął z najgroźniejszej toni,

Ps 18,17

PsFlor	(17:20) Wytargł mie z nieprzyjacielow mojich silno mocnych i od tych, cso mie nienawidzieli, bo są sie wzmogli na mię.
PsPul	(17:20) Wytargł mie z nieprzyjacielow moich silno mocnych i od tych, co mie nienawidzieli, bo są sie wzmogli na mie.
Wuj1923	(18:18) Wyrwał mię od nieprzyjaciół moich bardzo mocnych: i od tych, którzy mię w nienawiści mieli; albowiem zmocnili się nademną.
Gda1881	(18:18) Wyrwał mię od mocnego nieprzyjaciela mego, i od tych, którzy mię mieli w nienawiści, choć byli mocniejszymi nad mię.
Gda2017	Ocalił mnie od potężnego wroga mego i od tych, którzy mnie nienawidzą, choć byli ode mnie mocniejsi.
PsBycz	(18:18) Oswobadza-mię, od-nieprzyjaciela-mego, silnego, i-od-nienawidzących-mię; chociaż potężniejsi ode-mnie.
Goet	(18:18) Wybawił mnie od silnego wroga mego i od nienawidzących mnie, którzy byli możniejszymi ode mnie,
PsCylk	(18:18) Ocalił mnie od wroga potężnego, od nieprzyjaciół moich, choć mocniejsi byli odemnie.
PsKrusz	(18:18) Wyrwał mnie od mego silnego nieprzyjaciela - od tych, co mnie nienawidzili, choć byli silniejszymi odemnie.
PsAszk	(18:18) Wyrwie mię od wroga, co mocny i od tych, co mnie mając w nienawiści, przewyższają mnie siłą,
PsSzer	(18:18) Wyratował mię od srogiego nieprzyjaciela i od nienawidzących mnie, bo byli mocniejsi ode mnie.
Tys1	(17:18) Od nieprzyjaciela przemożnego mnie wyrwał, od mocniejszych ode mnie, co mnie nienawidzą.
Tys5	(18:18) ocala mnie od przemożnego nieprzyjaciela, od mocniejszych niż ja, co mnie nienawidzą.
Bryt	(18:18) Wyratował mię od potężnego nieprzyjacielaI od nienawidzących mnie, bo byli mocniejsi ode mnie.
Pozn	(18:18) Wybawił mnie od potężnych moich wrogów i od tych, którzy mnie nienawidzili, a byli mocniejsi ode mnie.
WarPra	(18:18) Wyrwał mnie z rąk moich groźnych wrogów, co są silniejsi ode mnie, a mnie nienawidzą.
STB	(18:18) Ocalił mnie od potężnego wroga, oraz od moich nieprzyjaciół, chociaż byli mocniejsi ode mnie.
EIB	(18:18) Uratował przed potężnym wrogiem, Przed nienawiścią mocniejszych, gdy już mnie dopadali.

Ps 18,18

PsFlor	(17:21) Przeszli są mie w dzień udręczenia mego i uczynił sie jest Gospodzin zaszczytca moj.
PsPul	(17:21) Uśpieszyli sie przede mną w dzień udręczenia mego i uczynił sie Gospodzin odjimca moj.
Wuj1923	(18:19) Uprzedzili mię w dzień utrapienia mego: i Pan stał się obrońcą moim.
Gda1881	(18:19) Uprzedzili mię byli w dzień utrapienia mego; ale Pan był podporą moją.
Gda2017	Zaskoczyli mnie w dniu mego utrapienia, lecz PAN był moją podporą.
PsBycz	(18:19) Oni-drogę-zaszli-mi, w-dniu klęski-mojéj; lecz-stał-się Pan, za-podporę dla-mnie.
Goet	(18:19) Zaskoczyli mnie w dniu mego nieszczęścia, lecz Pan był mi podporą.
PsCylk	(18:19) Napadli mnie w dniu mego nieszczęścia, ale stał się Bóg podporą moją.
PsKrusz	(18:19) Uprzedzili mnie w dniu mego utrapienia, a Bóg stał się obrońcą dla mnie.
PsAszk	(18:19) co mnie uprzedzają w dzień mego nieszczęścia, lecz Jehowa staje się podporą mą, -
PsSzer	(18:19) Napadli mię w dniu mej niedoli, ale Pan był podporą moją.
Tys1	(17:19) Napadli na mnie w dzień dla mnie złowrogi, lecz Pan był dla mnie obroną,
Tys5	(18:19) Napadają na mnie w dzień dla mnie złowrogi, lecz Pan jest mi obroną,
Bryt	(18:19) Zaskoczyli mnie w dniu udręki mojej, Ale Pan był podporą moją.
Pozn	(18:19) Osaczyli mnie w dniu mego nieszczęścia, lecz Jahwe był mi podporą.
WarPra	(18:19) Rzucili się kiedyś na mnie w dzień mojej słabości, ale Pan stanął w mojej obronie.
STB	(18:19) Napadli mnie w dniu mojego nieszczęścia, ale BÓG stał się moją podporą.
EIB	(18:19) Uderzyli na mnie w dniu mojej udręki, Ale PAN okazał się mym wsparciem.

Ps 18,19

PsFlor	(17:22) I wywiodł mie jest na szyrokość, zbawiona mie uczynił, bo chciał mie.
PsPul	(17:22) I wywiodł mie na szyrokość, zbawionym mie uczynił, bo chciał mie.
Wuj1923	(18:20) I wywiódł mię na przestrzeństwo: zbawił mię, iż mię chciał.
Gda1881	(18:20) Wywiódł mię na przestrzeństwo; wyrwał mię, iż mię umiłował.
Gda2017	Wyprowadził mnie na miejsce przestronne, wybawił mnie, bo mnie sobie upodobał.
PsBycz	(18:20) Więc-wyprowadził-mię, w-miejscé-przestronné; wydobył-mię; bo podoba-się we-mnie.
Goet	(18:20) I wywiódł mnie na przestrzeń; uwolnił mię, bo miał we mnie upodobanie.
PsCylk	(18:20) I wywiódł mnie w przestronność, wybawił mnie, bo upodobał Sobie we mnie.
PsKrusz	(18:20) I wyniósł mnie na miejsce przestronne, i wybawił mnie, ponieważ zapragnął mnie.
PsAszk	(18:20) I wyprowadza mnie w miejsca przestronne, oswobodzi mię, gdyż mnie miłuje.
PsSzer	(18:20) Wyprowadził mię na wolność, wyratował mię, gdyż mię umiłował.
Tys1	(17:20) wywiódł mnie na miejsce przestronne: ocalił, bo mnie miłuje.
Tys5	(18:20) wyprowadza mnie na miejsce przestronne; ocala, bo mnie miłuje.
Bryt	(18:20) Wyprowadził mnie na szeroką przestrzeń, Wyratował mnie, gdyż mię umiłował.
Pozn	(18:20) Wywiódł mnie na miejsce przestronne i ocalił, bo mnie umiłował.
WarPra	(18:20) To On wyprowadził mnie na miejsce przestronne i uwolnił mnie, bo mnie miłuje.
STB	(18:20) Wyprowadził mnie na przestronność i mnie wybawił, gdyż mnie sobie upodobał.
EIB	(18:20) Wyprowadził mnie na szeroką przestrzeń, Wyratował, gdyż znalazł we mnie upodobanie.

Ps 18,20

PsFlor	(17:23) I opłaci mi Gospodzin podług prawdy mojej i podług czystości moju ręku opłaci mnie,
PsPul	(17:23) I płaci mi Gospodzin podług prawdy mojej i podług czystości mych rąk odpłaci mnie,
Wuj1923	(18:21) I odda mi Pan według sprawiedliwości mojéj, i według czystości rąk moich odda mi.
Gda1881	(18:21) Nagrodził mi Pan według sprawiedliwości mojej; według czystości rąk moich oddał mi.
Gda2017	Nagrodził mnie PAN według mojej sprawiedliwości, oddał mi według czystości moich rąk.
PsBycz	(18:21) Nagrodził-mię Pan, według-prawości-mojéj; On, według-czystości rąk-moich, oddał mi.
Goet	(18:21) Odpłacił mi Pan według sprawiedliwości mojej; oddał mi według czystości rąk moich.
PsCylk	(18:21) Wynagradza mnie Bóg, wedle sprawiedliwości mojéj, wedle czystości rąk moich odpłaca mi.
PsKrusz	(18:21) Nagrodzi mi Bóg według mej sprawiedliwości, według czystości rąk moich odda mi,
PsAszk	(18:21) Jehowa mi nagrodzi wedle mej sprawiedliwej sprawy, wedle czystości rąk moich mi powetuje.
PsSzer	(18:21) Oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, odpłacił mi według czystości rąk moich.
Tys1	(17:21) Za sprawiedliwość moją Pan mię wynagrodził, odpłacił mi według czystości rąk moich,
Tys5	(18:21) Pan nagradza moją sprawiedliwość, odpłaca mi według czystości rąk moich.
Bryt	(18:21) Wynagrodził mi Pan według sprawiedliwości mojej, Oddał mi według czystości rąk moich.
Pozn	(18:21) Jahwe dał mi nagrodę według mej sprawiedliwości, odpłacił mi według czystości moich rąk.
WarPra	(18:21) Pan mi dobrze uczynił i zesłał nagrodę, bo jestem sprawiedliwy i czyste mam ręce.
STB	(18:21) WIEKUISTY mnie wynagradza według mojej sprawiedliwości, odpłaca mi według czystości moich rąk.
EIB	(18:21) PAN wziął pod uwagę moją sprawiedliwość, Postąpił stosownie do czystości mych czynów.

Ps 18,21

PsFlor	(17:24) bo strzegł jeśm drog bożych ani jeśm źle nosił od Boga mego.
PsPul	(17:24) bo jeśm strzegł drog bożych ani jeśm źle czynił od Boga mego.
Wuj1923	(18:22) Albowiemem strzegł dróg Pańskich, anim czynił niezbożnie przeciw Bogu memu.
Gda1881	(18:22) Bom strzegł dróg Pańskich, anim odstąpił niezbożnie od Boga mego.
Gda2017	Strzegłem bowiem dróg PANA i nie odstąpiłem niegodziwie od mego Boga.
PsBycz	(18:22) Bom dochowywał dróg Pana, i-nie przewiniłem, przed-Bogiem-moim.
Goet	(18:22) Bowiem zachowywałem drogi Pańskie i nie odstąpiłem występnie od Boga mego.
PsCylk	(18:22) Albowiem przestrzegałem dróg Bożych, i nie byłem odstępcą od Pana mojego.
PsKrusz	(18:22) ponieważem strzegł dróg Bożych i nie czyniłem bezbożnie przed Panem moim.
PsAszk	(18:22) Gdyż strzegę ja dróg Jehowy, anim nie grzeszył zdradą mojemu Bogu,
PsSzer	(18:22) Bom strzegł dróg Pana i nie odstąpiłem bezecnie od Boga mego.
Tys1	(17:22) bo strzegłem dróg Pańskich, ani grzesząc nie odszedłem od Boga mojego,
Tys5	(18:22) Strzegłem bowiem dróg Pańskich i nie oddaliłem się od mojego Boga,
Bryt	(18:22) Strzegłem bowiem dróg PanaI grzesznie nie odstąpiłem od Boga mego.
Pozn	(18:22) Chodziłem bowiem wiernie drogami Jahwe, a nigdym się nie sprzeniewierzył Bogu mojemu;
WarPra	(18:22) Zawsze bowiem chodziłem drogami Pana i nie odstępowałem od mojego Boga.
STB	(18:22) Bowiem przestrzegałem dróg WIEKUISTEGO i nie byłem odstępcą od mego Boga.
EIB	(18:22) Trzymałem się bowiem dróg PANA, Nie sprzeniewierzyłem się mojemu Bogu -

Ps 18,22

PsFlor	(17:25) Bo wszystki sądy jego w obeźrzeniu mojem a prawd jego nie odpędził jeśm ote mnie.
PsPul	(17:25) Bo wszytki sądy jego przede mną i prawdy jegob nie odpędzał jeśm ode mnie.
Wuj1923	(18:23) Bo wszystkie sądy jego przed oblicznością moją: a sprawiedliwości jego nie odrzuciłem od siebie.
Gda1881	(18:23) Bom miał wszystkie sądy jego przed oczyma memi, a ustaw jego nie odrzucałem od siebie.
Gda2017	Bo miałem przed oczyma wszystkie jego nakazy i nie odrzucałem od siebie jego praw.
PsBycz	(18:23) Bo, wsze rozporządzenia-Jego, przede-mną; a-praw-Jego, nie usuwałem od-siebie.
Goet	(18:23) Bo wszystkie Jego prawa są przed oczyma memi, a ustaw Jego nie oddalałem od siebie.
PsCylk	(18:23) Bo wszystkie Jego ustawy są przedemną, a od praw Jego nie odstępuję.
PsKrusz	(18:23) Ponieważ wszystkie sądy Jego przed oczyma memi, a praw Jego nie odrzuciłem od siebie.
PsAszk	(18:23) Owszem wszystkie sądy Jego są przedemną a praw Jego nie usuwam odemnie,
PsSzer	(18:23) Bo wszystkie prawa Jego mam przed oczyma, a przykazań Jego nie odrzucam od siebie.
Tys1	(17:23) bo wszystkie przykazania Jego miałem przed oczami, i nie odrzuciłem od siebie Jego poleceń,
Tys5	(18:23) bo mam przed sobą wszystkie Jego przykazania i nie odrzucam od siebie Jego poleceń,
Bryt	(18:23) Bo mam przed sobą wszystkie prawa jego, A przykazań jego nie odrzucam od siebie.
Pozn	(18:23) wszystkie prawa Jego miałem przed swymi oczami, a przykazań Jego nie odrzucałem od siebie;
WarPra	(18:23) Jego przykazania mam zawsze przed sobą, a prawem Jego nigdy nie gardziłem.
STB	(18:23) Wszystkie Jego ustawy są przede mną oraz nie odstępuję od Jego praw.
EIB	(18:23) Wciąż mam przed oczami wszystkie Jego prawa, Szanuję każde z Jego przykazań.

Ps 18,23

PsFlor	(17:26) I będę niepokalan s nim, i chować sie będę od lichoty mojej.
PsPul	(17:26) I będę przezwinnym s nim, i chować sie będę od lichoty mej.
Wuj1923	(18:24) I będę niepokalanym z nim i będę się strzegł od nieprawości mojéj.
Gda1881	(18:24) Owszem, byłem szczerym przed nim, a strzegłem się od nieprawości mojej.
Gda2017	Byłem wobec niego nienaganny i wystrzegałem się swojej nieprawości.
PsBycz	(18:24) Bo-jestem nieskażon, przed-Nim; że-wstrzymywałem-się od-nieprawości-mojéj.
Goet	(18:24) Postępowałem nienagannie przed Nim i wystrzegałem się niesprawiedliwości.
PsCylk	(18:24) I jestem cały oddany Jemu, i strzegę się od grzechu mojego.
PsKrusz	(18:24) I byłem niewinnym przed Nim, i strzegłem się grzechu mego.
PsAszk	(18:24) I bywam z Nim czysty a wystrzegam się własnego skrzywienia.
PsSzer	(18:24) I byłem bez nagany przed Nim, a strzegłem się winy mojej.
Tys1	(17:24) lecz byłem wobec Niego bez skazy i winy się ustrzegłem.
Tys5	(18:24) lecz jestem wobec Niego bez skazy i wystrzegam się grzechu.
Bryt	(18:24) Byłem wobec niego nienagannyI wystrzegałem się niegodziwości mojej.
Pozn	(18:24) postępowałem wobec Niego nienagannie i wystrzegałem się wszelkiego występku.
WarPra	(18:24) Zawsze byłem przed Nim bez skazy i na baczności się miałem przed grzechem.
STB	(18:24) Cały jestem Jemu oddany i wystrzegam się mego grzechu.
EIB	(18:24) Byłem wobec Niego nienaganny, Dbałem, by nie popełnić przewinienia,

Ps 18,24

PsFlor	(17:27) I odpłaci mnie Gospodzin podług prawdy mojej i podług czystoty ręku moju w obeźrzeniu oczu jego.
PsPul	(17:27) Odpłaci mi Gospodzin podług prawdy mojej i podług czystoty ręku moju przed oczyma jego.
Wuj1923	(18:25) I odda mi Pan według sprawiedliwości mojéj: i według czystości rąk moich przed oblicznością oczu jego.
Gda1881	(18:25) Przetoż oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich, która była przed oczyma jego.
Gda2017	Dlatego oddał mi PAN według mojej sprawiedliwości, według czystości moich rąk przed jego oczyma.
PsBycz	(18:25) Przeto-oddaje, Pan, mi, według-szczérości-méj; według-czystości rąk-moich, przed oczami-Jego.
Goet	(18:25) Dlatego oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich przed oczyma Jego.
PsCylk	(18:25) Przeto oddaje Bóg mi wedle sprawiedliwości mojéj, wedle czystości rąk moich przed oczyma Jego.
PsKrusz	(18:25) Przeto oddał mi Bóg według sprawiedliwości mej według czystości rąk moich przed oczyma Jego.
PsAszk	(18:25) I odda Jehowa mi jako sprawiedliwą ma sprawa, jako czyste są ręce moje wobec oczu Jego, -
PsSzer	(18:25) Przeto oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich przed oczyma Jego.
Tys1	(17:25) I odpłacił mi Pan według mej sprawiedliwości, według czystości rąk moich przed Jego oczyma.
Tys5	(18:25) Pan mnie nagradza za moją sprawiedliwość, za czystość rąk w Jego oczach.
Bryt	(18:25) Przeto oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, Według czystości rąk moich przed oczyma jego.
Pozn	(18:25) Nagrodził mnie więc Jahwe według mej sprawiedliwości i według czystości rąk moich przed Jego oczami.
WarPra	(18:25) Nagrodził mnie Pan, bom sprawiedliwy i w Jego oczach czyste mam ręce.
STB	(18:25) Dlatego BÓG mi oddaje według mojej sprawiedliwości, według czystości moich rąk, która jest przed Jego oczami.
EIB	(18:25) I PAN wynagrodził mi moją sprawiedliwość, Zwrócił uwagę na czystość moich czynów.

Ps 18,25

PsFlor	(17:28) Z świętym święt będziesz a s mężem bezwinnym bezwinny będziesz
PsPul	(17:28) Z świętym święty będziesz i z przezwinnym przezwinny będziesz,
Wuj1923	(18:26) Z świętym święty będziesz: a z mężem niewinnym niewinny będziesz.
Gda1881	(18:26) Ty, Panie! z miłosiernym miłosiernie się obejdziesz, a z mężem szczerym szczerze sobie postąpisz.
Gda2017	Ty z miłosiernym miłosiernie się obejdziesz, a z człowiekiem nienagannym postąpisz nienagannie.
PsBycz	(18:26) Ty, z dobrotliwym, dobrotliwym-okazujesz-się; z człowiekiem prawym, bywasz-prawym.
Goet	(18:26) Z dobrotliwym dobrotliwie postępujesz, wobec męża doskonałego okazujesz się doskonałym,
PsCylk	(18:26) Z miłosiernym postępujesz miłosiernie, z mężem nieskazitelnym nieskazitelnie.
PsKrusz	(18:26) Z miłościwym miłosiernie postąpisz - z mężem niewinnym, niewinnie się obejdziesz.
PsAszk	(18:26) Bo Ty z miłościwym poczynasz sobie miłościwie, a z mężem prostym prosto. -
PsSzer	(18:26) Z pobożnym obchodzisz się łaskawie, z nienagannym postępujesz nienagannie.
Tys1	(17:26) Dla miłującego jesteś miłościwy i działasz szlachetnie względem szlachetnego,
Tys5	(18:26) Ty jesteś miłościwy dla miłościwego i względem męża szlachetnego jesteś szlachetny,
Bryt	(18:26) Z pobożnym obchodzisz się łaskawie, Z nienagannym postępujesz nienagannie.
Pozn	(18:26) Dobrego i Ty darzysz dobrocią, z człowiekiem rzetelnym postępujesz rzetelnie;
WarPra	(18:26) Dla wiernych bowiem Ty też jesteś wierny, a dla sprawiedliwych – także sprawiedliwy.
STB	(18:26) Z proszącym o litość postępujesz miłosiernie, a z prawym mężem – nieskazitelnie.
EIB	(18:26) Ty oddanemu Tobie okazujesz wierność, Z nienagannym postępujesz nienagannie,

Ps 18,26

PsFlor	(17:29) i z wybranym wybrany będziesz a z przewrotnym przewrocon będziesz.
PsPul	(17:29) i z wybranym wybrany będziesz, i z przewrotnym przewrotny będziesz.
Wuj1923	(18:27) I z wybranym wybrany będziesz: a z przewrotnym przewrotny się staniesz.
Gda1881	(18:27) Z uprzejmym uprzejmie się obejdziesz, a z przewrotnym przewrotnie sobie postąpisz;
Gda2017	Wobec czystego okażesz się czysty, a wobec przewrotnego postąpisz przewrotnie;
PsBycz	(18:27) Z oczyszczonym, pokazujesz-się-czystym; lecz-z przewrotnym, przewrotnym-pokazujesz-się.
Goet	(18:27) Wobec czystego jesteś czysty, a z przewrotnym przewrotnie postępujesz.
PsCylk	(18:27) Ze szczerym postępujesz szczerze, a z przewrotnym walczysz.
PsKrusz	(18:27) Z wybranym uprzejmie postąpisz, a z przewrotnym zachowasz się przewrotnie.
PsAszk	(18:27) ze szczerym Tyś szczery i jasny a z przewrotnym wszak czynisz przemyślnie.
PsSzer	(18:27) Z czystym okazujesz się czystym, a z przewrotnym postępujesz przewrotnie.
Tys1	(17:27) względem szczerego okazujesz się szczerym, wobec przebiegłego jesteś roztropny.
Tys5	(18:27) względem czystego okazujesz się czysty, wobec przewrotnego jesteś przebiegły.
Bryt	(18:27) Z czystym okazujesz się czysty, A z przewrotnym postępujesz przewrotnie.
Pozn	(18:27) czystemu objawiasz swą czystość, ale przemyślny jesteś wobec przewrotnego.
WarPra	(18:27) Dla czystych – Ty też jesteś czysty, a wobec przewrotnych umiesz być przebiegły.
STB	(18:27) Oczyszczonego oczyszczasz, a z przewrotnym walczysz.
EIB	(18:27) Czysty może liczyć na Twą czystość, Przewrotnego - czeka zaskoczenie.

Ps 18,27

PsFlor	(17:30) Bo ty lud śmierny zbawion uczynisz a oczy pysznych uśmierzysz.
PsPul	(17:30) Bo ty lud pokorny zbawion uczynisz a oczy pysznych upokorzysz.
Wuj1923	(18:28) Bo ty lud uniżony zbawisz: a oczy pysznych poniżysz.
Gda1881	(18:28) Albowiem ty lud utrapiony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz.
Gda2017	Ty bowiem lud strapiony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz.
PsBycz	(18:28) Wszakże Ty, ludowi biédnemu, pomagasz, a,-oczy wyniosłe, poniżasz.
Goet	(18:28) Bowiem Ty wybawiasz nędzny lud, a oczy wyniosłe poniżasz.
PsCylk	(18:28) Bo lud uciśniony wybawiasz, a oczy wywyższone poniżasz.
PsKrusz	(18:28) Albowiem Ty lud upokorzony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz.
PsAszk	(18:28) Ty też dopomożesz biednemu ludowi a oczy pychą wyniosłe poniżysz,
PsSzer	(18:28) Ty bowiem ludowi ubogiemu pomagasz, lecz oczy wzniosłych poniżasz.
Tys1	(17:28) Albowiem Ty wybawiasz naród uniżony, a oczy wyniosłe pognębiasz.
Tys5	(18:28) Albowiem Ty wybawiasz lud pokorny, a pognębiasz wzrok wyniosły.
Bryt	(18:28) Ty bowiem wybawiasz lud ubogi, Lecz oczy wyniosłych poniżasz.
Pozn	(18:28) Wybawiasz bowiem lud ciemiężony, lecz oczy wyniosłych poniżasz.
WarPra	(18:28) Uciśnionym ludom przynosisz zbawienie, wyniosłych zaś zmuszasz do spuszczenia oczu.
STB	(18:28) Gdyż wybawiasz lud uciśniony, a oczy wywyższone – poniżasz.
EIB	(18:28) Gdyż Ty wybawiasz lud ubogi, Wyniosły wzrok zarozumiałych poniżasz.

Ps 18,28

PsFlor	(17:31) Bo ty oświecasz świecę moję, Gospodnie; Boże moj, oświeci ćmy moje!
PsPul	(17:31) Bo ty oświecasz świecę moję, Gospodnie; Boże moj, oświeci cienie moje.
Wuj1923	(18:29) Bo ty rozświecasz pochodnią moję, Panie: Boże mój, oświeć ciemności moje.
Gda1881	(18:29) Ty zaiste rozświecisz pochodnię moję; Pan, Bóg mój, oświeci ciemności moje.
Gda2017	Bo ty zapalisz moją pochodnię; PAN, Bóg mój, rozjaśni moje ciemności.
PsBycz	(18:29) Wszakże Ty, oświécasz pochodnią-moję; to Pan, Bóg-mój, objaśnia ciemności-moje.
Goet	(18:29) Bo Ty rozświecasz pochodnię moją; Pan, Bóg mój, rozjaśnia ciemności moje.
PsCylk	(18:29) Tak, Ty rozświecasz pochodnię moję, Wiekuisty Pan mój rozjaśnia ciemność moję.
PsKrusz	(18:29) Oto Ty zapalasz pochodnię moją, Bóg, Pan mój, oświeci ciemność moją.
PsAszk	(18:29) Ty wszak zaświecisz mą pochodnię, - Jehowa, Bóg mój blaskiem rozprószy me ciemności, -
PsSzer	(18:29) Ty zaiste rozpalasz pochodnię moją; Pan, Bóg mój, oświeca ciemności moje.
Tys1	(17:29) Bo Ty, Panie, pochodni mojej każesz świecić; Boże mój, oświecasz moje ciemności.
Tys5	(18:29) Bo Ty, Panie, każesz świecić mojej pochodni; Boże mój, oświecasz moje ciemności.
Bryt	(18:29) Ty zaiste zapalasz pochodnię moją; Pan, Bóg mój, oświeca ciemności moje.
Pozn	(18:29) Zaprawdę, Ty rozpalasz światło mej pochodni, Jahwe, Bóg mój rozjaśnia mi ciemności.
WarPra	(18:29) Pozwól, o Panie, rozbłysnąć moim światłom, Boże mój, rozjaśnij moje ciemności.
STB	(18:29) Tak, Ty rozświecasz moją pochodnię; WIEKUISTY, mój Bóg rozjaśnia moją ciemność.
EIB	(18:29) Ty zapalasz moją pochodnię - PAN, mój Bóg, mrok wokół mnie rozprasza.

Ps 18,29

PsFlor	(17:32) Bo w tobie wytargnion będę od pokusy i w Bodze mojem przej❬dę❭ przez mur.
PsPul	(17:32) Bo tobą wytargnion będę z pokusy i w Bodze moim przejdę mur.
Wuj1923	(18:30) Albowiem przez cię będę wyrwan z pokusy: a w Bogu moim przestąpię mur.
Gda1881	(18:30) Gdyż z tobą przebiłem się przez wojsko, a z Bogiem moim przeskoczyłem mur.
Gda2017	Bo z tobą przebiłem się przez wojsko, z moim Bogiem przeskoczyłem mur.
PsBycz	(18:30) Zaiste, z-Tobą, napadłbym, na hufiec-wojska; a-z-Bogiem-moim, przeskoczyłbym mur.
Goet	(18:30) Z Tobą mogę uderzyć na gromadę, a z Bogiem moim przeskoczyć mur.
PsCylk	(18:30) Bo Tobą przełamię szyki, i Panem moim przestąpię mury.
PsKrusz	(18:30) Ponieważ z Tobą przebiłem się przez zagrodę, i z Panem moim przekroczyłem mur.
PsAszk	(18:30) Bo w Tobie rozbiję zbrojne zastępy, w Tobie skokiem wezmę każdy mur.
PsSzer	(18:30) Gdyż z Tobą przełamuję szyki, a z Bogiem moim przesadzam mur.
Tys1	(17:30) Bo przez Ciebie uderzam na wrogie zastępy, dzięki mojemu Bogu przez mur przeskakuję.
Tys5	(18:30) Bo z Tobą zdobywam wały, mur przeskakuję dzięki mojemu Bogu.
Bryt	(18:30) Gdyż z tobą rozbijam drużynę, A z Bogiem moim przesadzam mur.
Pozn	(18:30) Dzięki Tobie przebijam się przez szeregi, z pomocą Boga mojego zdobywam mury.
WarPra	(18:30) Z Twoją pomocą zaatakuję warownię, z Bogiem moim przejdę obronne mury.
STB	(18:30) Bo w Tobie przełamię szyki i w mym prawdziwym Bogu przestąpię mury.
EIB	(18:30) Dzięki Tobie mogę rozbić całą wrogą drużynę, Z moim Bogiem pokonam każdy mur.

Ps 18,30

PsFlor	(17:33) Bog moj, niepokalana droga jego, wymołwy boże ogniem skuszony, zaszczytca jest wszech pwających weń.
PsPul	(17:33) Bog moj, nieposkarzedzona droga jego, wymowy boże ogniem wypławione, odjimca jest wszech pwających w nim.
Wuj1923	(18:31) Bóg mój, niezmazana droga jego: słowa Pańskie ogniem wypławione: obrońcą jest wszystkich mających nadzieję w nim.
Gda1881	(18:31) Droga Boża doskonała jest; słowo Pańskie jest ogniem wypławione. Tarczą jest wszystkich, którzy w nim ufają.
Gda2017	Droga Boga jest doskonała, słowo PANA w ogniu wypróbowane. Tarczą jest dla wszystkich, którzy mu ufają.
PsBycz	(18:31) Tego-Boga, nieskażoną droga-Jego; słowoPana, oczyszczoné ogniem; On, tarczą jest dla-wszystkich, uciékających-się do-Niego.
Goet	(18:31) Droga Boża jest doskonała; słowa Pańskie są przepławione. Tarczą jest wszystkim, którzy Jemu ufają.
PsCylk	(18:31) Pan, nieskazitelna droga Jego, słowo Boże czyste, tarczą On dla wszystkich, którzy ufają Mu.
PsKrusz	(18:31) Panie! droga Twoja doskonała! Słowo Boże ogniem wypławione! Tyś tarczą dla wszystkich, co w Tobie ufają.
PsAszk	(18:31) Bóg siły - doskonałą Jego droga, powiedzenie Jehowy jest wypróbowane, tarczą On wszystkim, co u Niego szukają schronienia.
PsSzer	(18:31) Droga Boga jest doskonała. Słowo Pańskie jest doświadczone w ogniu, jest tarczą wszystkim, którzy Mu ufają.
Tys1	(17:31) Droga Boża jest nieskalana, słowo Pańskie ogniem doświadczone; On tarczą dla wszystkich, którzy doń się chronią.
Tys5	(18:31) Tego Boga droga jest nieskalana, słowo Pana w ogniu wypróbowane; On tarczą dla wszystkich, którzy do Niego się chronią.
Bryt	(18:31) Droga Boża jest doskonała, Słowo Pańskie jest wypróbowane. Jest tarczą wszystkim, którzy w nim ufają.
Pozn	(18:31) Drogi Boże są doskonałe, słowo Jahwe ma próbę ogniową; puklerzem jest On dla wszystkich, którzy u Niego szukają schronienia.
WarPra	(18:31) Słuszne są drogi Boże, a słowo Pańskie – oczyszczone w ogniu. Jest On tarczą dla wszystkich, którzy się doń uciekają.
STB	(18:31) Bóg, nieskazitelna jest Jego droga, a Słowo WIEKUISTEGO czyste; On jest tarczą dla wszystkich, którzy Mu ufają.
EIB	(18:31) Oto Bóg! Jego droga jest doskonała, Słowa PANA - godne zaufania. On jest tarczą dla wszystkich, którzy się w Nim chronią.

Ps 18,31

PsFlor	(17:34) Bo kto Bogiem przez Gospodna albo kto Bogiem kromia Boga naszego?
PsPul	(17:34) Bo kto Bogiem kromie Gospodna albo kto Bogiem kromie Boga naszego?
Wuj1923	(18:32) Bo któż Bogiem oprócz Pana? albo który Bóg oprócz Boga naszego?
Gda1881	(18:32) Bo któż jest Bóg, oprócz Pana? a kto opoką, oprócz Boga naszego?
Gda2017	Bo któż jest Bogiem oprócz PANA? Któż skałą oprócz naszego Boga?
PsBycz	(18:32) Bo, któż Bogiem, wyjąwszy Pana? a-któż Skałą, oprócz Boga-naszego?
Goet	(18:32) Bo któż jest Bogiem, prócz Pana? albo kto opoką prócz Boga naszego?
PsCylk	(18:32) Bo któż Bogiem, prócz Wiekuistego, i któż opoką, prócz Pana naszego.
PsKrusz	(18:32) Bo któż jest Pan, oprócz Boga, i któż opoką oprócz Pana naszego?
PsAszk	(18:32) Gdyż któż jest Bogiem prócz Jehowy a któżby był opoką, jeśli nie nasz Bóg?
PsSzer	(18:32) Któż bowiem jest Bogiem oprócz Pana, a kto opoką prócz Boga naszego?
Tys1	(17:32) Bo któż prócz Pana jest bogiem? Lub czy jest opoka prócz Boga naszego?
Tys5	(18:32) Bo któż jest Bogiem prócz Pana? Lub któż jest opoką prócz Boga naszego?
Bryt	(18:32) Któż bowiem jest Bogiem oprócz Pana? Kto jest skałą prócz Boga naszego?
Pozn	(18:32) Bo któż jest Bogiem oprócz Jahwe i kto opoką, jeśli nie nasz Bóg?
WarPra	(18:32) Bo któż jest Bogiem, jeśli nie Pan, i któż jest skałą poza naszym Bogiem?
STB	(18:32) Bo któż jest Bogiem, oprócz WIEKUISTEGO; kto Opoką, oprócz prawdziwego Boga?
EIB	(18:32) Bo kto jest Bogiem, jeżeli nie PAN? Kto jest Opoką, jeśli nie nasz Bóg?

Ps 18,32

PsFlor	(17:35) Bog, jenże przepasał mie mocą i położył jest niepokalaną drogę moję,
PsPul	(17:35) Bog, jenże przepasał mnie mocą i położył przezwinną drogę moję,
Wuj1923	(18:33) Bóg, który mię opasał mocą: i położył niepokalaną drogę moję.
Gda1881	(18:33) On jest Bogiem, który mię opasuje mocą, a czyni prostą drogę moję.
Gda2017	To Bóg, który przepasuje mnie mocą i doskonałą czyni moją drogę.
PsBycz	(18:33) Tenć-Bogiem, który-opasującym-mię siłą, i-czyni nieskażoną drogę-moję.
Goet	(18:33) Bóg, który opasuje mnie siłą i drogę moją czyni doskonałą.
PsCylk	(18:33) Pan, który opasał mnie siłą, i uczynił prostą drogę moję.
PsKrusz	(18:33) Oto Pan, który opasał mnie mocą i uczynił prostą drogę moją.
PsAszk	(18:33) On wszechmocą, która opasuje mnie siłą zwycięzką i drogę moją czyni doskonalą.
PsSzer	(18:33) Bóg, który mię opasał mocą, a uczynił doskonałą drogę moją.
Tys1	(17:33) Bóg, co przepasał mnie mocą i nienaganną uczynił mą drogę,
Tys5	(18:33) Bóg, co mocą mnie przepasuje i nienaganną czyni moją drogę,
Bryt	(18:33) Bóg, który mię opasuje mocą, A uczynił doskonałą drogę moją.
Pozn	(18:33) To Bóg opasuje mnie mocą i prostą czyni drogę moją;
WarPra	(18:33) Bóg mnie uzbroił swą mocą i wprowadził na drogę bez przeszkód.
STB	(18:33) Boga, co mnie opasał siłą oraz prostą uczynił moją drogę.
EIB	(18:33) To Bóg opasuje mnie mocą, On nauczył mnie żyć nienagannie.

Ps 18,33

PsFlor	(17:36) jenże swirzchował nogi moje jako jeleniow i na wysokościach postawiaję mie,
PsPul	(17:36) jenże swirzchował nogi moje jako jelenia i na wysokości postawiając mie,
Wuj1923	(18:34) Który pokrzepił nogi moje jako jelenie, i na wysokich miejscach stanowiąc mię.
Gda1881	(18:34) Krzepi nogi moje jako jelenie, a na wysokich miejscach moich stawia mię.
Gda2017	Moje nogi czyni jak u łani i stawia mnie na wyżynach.
PsBycz	(18:34) Porównywający nogi-me, podług-jelenich, a-na wysokich-przybytkach-moich, ustala-mię.
Goet	(18:34) Który czyni nogi moje podobnemi do nóg łanich, a na wyżynach moich stawia mię.
PsCylk	(18:34) Upodobnił nogi moje do jelenich, a na wyżynach moich mnie stawia.
PsKrusz	(18:34) Umacnia nogi moje, jako jelenia i na wyżynach moich stawia mnie.
PsAszk	(18:34) On tym, który prostuje nogi me, jako jeleniom a postawi mnie pewnie na mych wyżynach,
PsSzer	(18:34) Nogom moim dał chyżość jeleni i na miejscach wysokich postawił mię.
Tys1	(17:34) On dał moim nogom rączość nóg łani i postawił mnie na wyżynach,
Tys5	(18:34) On daje moim nogom rączość nóg łani i stawia mnie na wyżynach,
Bryt	(18:34) Nogi moje czyni rącze jak u łaniI na wyżynach postawił mnie.
Pozn	(18:34) On nogi moje podobnymi czyni do nóg jelenia i pomaga mi trwać na wyżynach;
WarPra	(18:34) Dał mi szybkość jelenia i pozwolił wdzierać się na wyżyny.
STB	(18:34) Moje nogi upodobnił do jelenich i mnie stawia na mych wyżynach.
EIB	(18:34) Sprawia, że mam nogi zwinne jak u łani I dzięki Niemu staję na wyżynach.

Ps 18,34

PsFlor	(17:37) jenże uczy ręce moje ku bojowi i położył jest jako łęczyszcze mosiąd❬z❭owe ramiona moja.
PsPul	(17:37) jenże uczy ręce moje ku bojowi i położył jeś jako łęczyszcze mosiądzowe ramiona moja.
Wuj1923	(18:35) Który uczy ręce moje do boju: i uczyniłeś, jako łuk miedziany, ramiona moje.
Gda1881	(18:35) Ćwiczy ręce moje do boju, tak, iż kruszę łuk miedziany ramionami swemi.
Gda2017	Ćwiczy moje ręce do walki, tak że mogę kruszyć spiżowy łuk swymi ramionami.
PsBycz	(18:35) Przyzwyczajający ręce-me do-walki; tak, że-skruszył-się łuk miedziany, od ramion-moich.
Goet	(18:35) Który ręce moje uczy boju, że ramiona moje naciągają miedziany łuk.
PsCylk	(18:35) Wprawia ręce moje do boju, że naciągają łuk spiżowy ramiona moje.
PsKrusz	(18:35) Ćwiczy ręce moje do boju i dlatego skruszę łuk miedziany ramionami memi.
PsAszk	(18:35) zaprawia ręce moje do boju, aż łuk miedziany skruszon będzie w mych ramionach, -
PsSzer	(18:35) Ręce moje zaprawia do boju tak, iż ramionami swymi naciągam łuk spiżowy.
Tys1	(17:35) On wyćwiczył ręce me do bitwy, a ramiona — do napinania łuku spiżowego.
Tys5	(18:35) On ćwiczy moje ręce do bitwy, a ramiona - do napinania spiżowego łuku.
Bryt	(18:35) Ręce moje zaprawia do walkiI ramiona moje napinają łuk spiżowy.
Pozn	(18:35) On ręce moje do boju zaprawia, a moje ramiona do naciągania łuku spiżowego.
WarPra	(18:35) On zaprawiał moje ręce do walki, a ramiona – do naciągania spiżowego łuku.
STB	(18:35) Moje ręce wprawia do boju, tak, że me ramiona naciągają spiżowy łuk.
EIB	(18:35) On zaprawia moje ręce do walki, Moje ramiona mogą napiąć łuk wzmocniony spiżem.

Ps 18,35

PsFlor	(17:38) I dał jeś mi zaszczycenie zbawienia twego, i prawica twoja przyjęła mie. (17:39) I kaźń twoja poprawiła jest mie do końca,i kaźń twoja, ta mie nauczy.
PsPul	(17:38) I dał jeś mi zaszczycenie zbawienia mego, i prawica twoja przyjęła mie. (17:39) I pokaźń twoja poprawiła mie do końca, i pokaźń twoja, ta mie nauczy.
Wuj1923	(18:36) I dałeś mi obronę zbawienia twego, a prawica twoja broniła mię: a kaźń twoja poprawiła mię do końca: i nauka twoja, ta mię nauczy.
Gda1881	(18:36) Dałeś mi też tarcz zbawienia twego, a prawica twoja podpierała mię, i dobrotliwość twoja uwielmożyła mię.
Gda2017	Dałeś mi też tarczę swego zbawienia i wspierała mnie twoja prawica, a twoja dobrotliwość uczyniła mnie wielkim.
PsBycz	(18:36) Nadto, dałeś mi tarczę pomocy-Twojéj; więc-prawica-Twa pokrzepiała-mię, a,-łagodność Twoja, powiększała-mię.
Goet	(18:36) Dałeś mi tarczę zbawienia Twego, i prawica Twoja podpierała mię, a Twoje zniżenie się wywyższyło mnie.
PsCylk	(18:36) I dałeś mi tarczę wybawienia Twego, a prawica Twoja wspierała mnie, a pobłażliwość Twoja uwielmożyła mnie.
PsKrusz	(18:36) Dałeś mi tarczę zbawienia Twego, a prawica Twoja podparła mnie, a dobrotliwość Twoja uwielmożniła mnie.
PsAszk	(18:36) Ty mi dasz tarczę Twego wybawienia i prawica Twoja mię wesprze a Twa łaskawa dostępność mnie wzmoże.
PsSzer	(18:36) Osłoniłeś mię tarczą zbawienia swego i prawica Twoja wsparła mię, a łaska Twoja dodaje mi mocy.
Tys1	(17:36) Dałeś mi tarczę Twą dla ocalenia, a wsparła mnie Twoja prawica i wielkim uczyniła mnie troskliwość Twoja.
Tys5	(18:36) Dajesz mi Twą tarczę ocalenia i wspiera mnie Twoja prawica, a Twoja troskliwość czyni mnie wielkim.
Bryt	(18:36) Dajesz mi tarczę zbawienia swegoI prawica twoja wspiera mnie, A łaskawość twoja czyni mnie wielkim.
Pozn	(18:36) Dałeś mi tarczę swego wybawienia, prawica Twoja podtrzymywała mnie, Twoja piecza mnie umocniła.
WarPra	(18:36) Twoja pomoc była mi tarczą, wspiera mnie Twoja prawica. Pochylasz się czule nade mną i prawdziwie wielkim mnie czynisz.
STB	(18:36) Dałeś mi tarczę Twojego zbawienia, Twoja prawica mnie wspierała, a Twa troskliwość czyni mnie wielkim.
EIB	(18:36) Ty mi dałeś tarczę swego zbawienia, Wsparłeś swoją prawą ręką, Upokorzyłeś też, by potem przyniosło mi to wielkość.

Ps 18,36

PsFlor	(17:40) Rozszyrzył jeś chody moje pode mną i nie są pomdlony śladowie moji.
PsPul	(17:40) Rozszyrzyłeś chod moj pode mną i nie pomdleni śladowie moji.
Wuj1923	(18:37) Rozszerzyłeś kroki moje podemną: i nie osłabiały nogi moje.
Gda1881	(18:37) Rozszerzyłeś kroki moje podemną, tak, że się nie zachwiały golenie moje.
Gda2017	Rozszerzyłeś ścieżkę dla mych kroków, tak że moje stopy się nie zachwiały.
PsBycz	(18:37) Ty-rozszérzasz kroki-me pode-mną, że-nie wywichną-się kostki-moje.
Goet	(18:37) Dałeś wolną przestrzeń krokom moim pode mną tak, że się kostki moje nie chwiały.
PsCylk	(18:37) Rozszerzyłeś kroki moje podemną, i nie zachwiały się stawy moje.
PsKrusz	(18:37) Rozszerzyłeś kroki moje podemną i nie zachwiały się golenie moje.
PsAszk	(18:37) Ty mi dasz krok szeroki podemną a nie zachwieją się me kostki.
PsSzer	(18:37) Dajesz szeroką drogę dla kroków moich pode mną, aby nie zachwiały się kostki nóg moich.
Tys1	(17:37) Dla kroków moich rozszerzyłeś drogę i stopy moje się nie zachwiały.
Tys5	(18:37) Wydłużasz moje kroki na drodze i stopy moje się nie chwieją.
Bryt	(18:37) Dajesz szeroką drogę krokom moimI nie zachwiały się kostki moje!
Pozn	(18:37) Rozszerzyłeś ścieżkę dla mych kroków, by nie zachwiały się kostki nóg moich.
WarPra	(18:37) Mam dużo miejsca, by stawiać kroki, nie chwieją się moje nogi.
STB	(18:37) Rozszerzyłeś moje kroki pode mną i nie zachwiały się moje stawy.
EIB	(18:37) Zrobiłeś dużo miejsca moim krokom, Dlatego nie zwichnąłem nogi.

Ps 18,37

PsFlor	(17:41) Gonić będę nieprzyjaciele moje i połapię je, ani sie obrocę, aliż zginą.
PsPul	(17:41) Gonić będę nieprzyjaciele moje i połapam je, ani sie wrocę, aliż zginą.
Wuj1923	(18:38) Będę gonił nieprzyjacioły moje, i poimam je: i nie wrócę się, aż ich nie stanie.
Gda1881	(18:38) Goniłem nieprzyjaciół moich, a doścignąłem ich: i nie wróciłem się, ażem ich wytracił.
Gda2017	Ścigałem moich wrogów i dopadłem ich, nie zawróciłem, aż ich nie wytraciłem.
PsBycz	(18:38) Będę-ścigał nieprzyjaciół-moich, i-dosiągnę-ich; a-nie wrócę, aż zniszczę-ich.
Goet	(18:38) Goniłem wrogów moich i doścignąłem ich, i nie wróciłem się, póki ich nie starłem.
PsCylk	(18:38) Ścigałem wrogi moje i dognałem je, i nie wróciłem ażem je wytępił.
PsKrusz	(18:38) Ścigałem nieprzyjaciół moich i dopadłem ich, i nie wróciłem się, aż ich pokonałem.
PsAszk	(18:38) Ścigać będę me wrogi i dosięgnę ich, nie zawrócę, aż ich wytracę.
PsSzer	(18:38) Ścigałem nieprzyjaciół swoich i dopędziłem ich, a nie zawróciłem, póki ich nie zniszczyłem.
Tys1	(17:38) Ścigałem mych wrogów i dopadałem, a nie wracałem, pókim ich nie zgnębił.
Tys5	(18:38) Ścigam mych wrogów i dopadam, a nie wracam, póki nie zginą.
Bryt	(18:38) Będę ścigał nieprzyjaciół moich i dopędzę ich, A nie zawrócę, póki ich nie zniszczę.
Pozn	(18:38) Ścigałem mych wrogów, aż ich dopadłem, i nie zawróciłem, póki ich nie starłem.
WarPra	(18:38) Ścigam moich wrogów i mogę ich dopaść, nie wrócę, póki ich całkiem nie zniszczę.
STB	(18:38) Ścigałem moich wrogów, dogoniłem ich i nie wróciłem, aż doszczętnie ich wytępiłem.
EIB	(18:38) Będę ścigał moich wrogów do skutku, Nie zawrócę, póki ich nie pokonam.

Ps 18,38

PsFlor	(17:42) Złamię je ni będą mogli stać, padną pod nogi moje.
PsPul	(17:42) Złomię je ani będą mogli stać, padną pod nogi moje.
Wuj1923	(18:39) Połamię je, i nie będą mogli stać: upadną pod nogami memi.
Gda1881	(18:39) Poraziłem ich tak, iż nie mogli powstać; upadli pod nogi moje.
Gda2017	Powaliłem ich tak, że nie mogli powstać, upadli pod moje stopy.
PsBycz	(18:39) Zdruzgocę-ich, że-nie zdołają powstać; oni-upadną pod nogi-moje.
Goet	(18:39) Poraziłem ich tak, iż nie mogli powstać; upadli pod nogi moje.
PsCylk	(18:39) Skruszyłem je, że nie mogły powstać; padły pod stopy mojemi.
PsKrusz	(18:39) Pobiłem ich, że powstać nie mogli, upadli pod nogi moje.
PsAszk	(18:39) Zetrę je a nie zdążą się podnieść, padną pod moje nogi,
PsSzer	(18:39) Rozbiłem ich tak, że nie mogli powstać, padli pod nogi moje.
Tys1	(17:39) Starłem ich, nie mogli się podnieść, upadli pod mymi stopami.
Tys5	(18:39) Rozbiłem ich, nie mogli się podnieść, upadli pod moje stopy.
Bryt	(18:39) Rozbiję ich tak, że nie zdołają powstać! Padną pod nogi moje.
Pozn	(18:39) Zmiażdżyłem ich i nie mogli się podźwignąć, legli pod mymi stopami.
WarPra	(18:39) Powalam ich na ziemię, tak że się nie podnoszą, padają i leżą u stóp moich.
STB	(18:39) Skruszyłem ich tak, że nie mogli powstać; upadli pod moimi stopami.
EIB	(18:39) Uderzę tak, że już nie powstaną, Padną pod moje stopy.

Ps 18,39

PsFlor	(17:43) I przepasał jeś mie mocą ku bojowi, i podbił jeś wstające na mię pod mię.
PsPul	(17:43) I przepasałeś mie mocą ku bojowi, i podbił jeś w❬s❭tające na mie pod mię.
Wuj1923	(18:40) I opasałeś mię mocą na wojnę: I przekinąłeś powstające przeciwko mnie, pod mię.
Gda1881	(18:40) Tyś mię opasał mocą ku bitwie; powstawających przeciwko mnie obaliłeś pod mię.
Gda2017	Przepasałeś mnie mocą do walki, powaliłeś pod moje stopy moich przeciwników.
PsBycz	(18:40) Bo-uzbroiłeś-mię siłą do-bitwy; Ty-ścielesz przeciwników-mych, pode-mnie.
Goet	(18:40) Opasałeś mię siłą do boju; zgiąłeś pod nogi moje tych, którzy przeciwko mnie powstawali.
PsCylk	(18:40) Tak opasałeś mnie mocą do boju, powaliłeś przeciwniki moje podemnie.
PsKrusz	(18:40) Opasałeś mnie mocą ku bitwie; powstających na mnie powaliłeś podemnie.
PsAszk	(18:40) Gdyż Ty opuścisz mię siłą zwycięzką do walki, uginasz podemną tych, co podnoszą się przeciwko mnie.
PsSzer	(18:40) Ty opasałeś mnie mocą do boju, przeciwników moich powaliłeś pode mnie.
Tys1	(17:40) I przepasałeś mnie mocą do bitwy, a stawiających opór zgiąłeś pode mną,
Tys5	(18:40) Mocą mnie przepasujesz do bitwy, sprawiasz, że przeciwnicy gną się pode mną,
Bryt	(18:40) Opasałeś mnie mocą do boju, Przeciwników moich rzuciłeś pode mnie,
Pozn	(18:40) Przepasałeś mnie mocą do boju, ugiąłeś pode mną tych, którzy przeciw mnie powstali.
WarPra	(18:40) Dałeś mi siłę do walki, rzuciłeś na kolana wszystkich, którzy mi się sprzeciwiali.
STB	(18:40) Tak do boju opasałeś mnie mocą, powaliłeś pode mnie moich wrogów.
EIB	(18:40) Bo dzięki Tobie mam moc do walki I przeciwników powalonych.

Ps 18,40

PsFlor	(17:44) I nieprzyjaciele moje dał jeś mnie tyłem, i nienawidzące mnie zagładził jeś.
PsPul	(17:44) I nieprzyjaciele ❬moje❭ dałeś mnie tyłem, i nienawidzące mnie zagładził jeś.
Wuj1923	(18:41) I nieprzyjaciół moich podałeś mi tył: i nienawidzące mię potraciłeś.
Gda1881	(18:41) Podałeś mi tył nieprzyjaciół moich, abym tych, którzy mię nienawidzą, wykorzenił.
Gda2017	Zmuszałeś moich wrogów do ucieczki, abym wykorzenił tych, którzy mnie nienawidzą.
PsBycz	(18:41) Zatém,-nieprzyjaciół-mych, podawałeś mi kark; a,-nienawidzących-mię, wygubiłem-ich.
Goet	(18:41) Zmusiłeś wrogów moich do ucieczki przede mną, i zgładziłem wszystkich nienawidzących mnie.
PsCylk	(18:41) I wrogów moich podałeś mi kark, a nieprzyjaciół moich zgładziłem.
PsKrusz	(18:41) Podałeś mi tył nieprzyjaciół moich, abym nienawidzących mnie wytracił.
PsAszk	(18:41) Ty to sprawiasz, że wrogowie moi muszą podać mi tyły a mogę wytępić tych, co mnie nienawidzą,
PsSzer	(18:41) Nieprzyjaciół moich zmusiłeś do ucieczki przede mną, a nienawidzących mnie zniszczyłeś.
Tys1	(17:41) do ucieczki zmusiłeś mych wrogów, a zniweczyłeś tych, co mnie nienawidzą.
Tys5	(18:41) zmuszasz wrogów moich do ucieczki, a wytracasz tych, co mnie nienawidzą.
Bryt	(18:41) Sprawiłeś, że nieprzyjaciele moi uciekli przede mną, A ja zniszczę tych, którzy mnie nienawidzą.
Pozn	(18:41) Zmusiłeś nieprzyjaciół moich do ucieczki, wytraciłeś tych, którzy mnie nienawidzili.
WarPra	(18:41) Do ucieczki zmusiłeś mych wrogów, wytracasz tych, co mnie nienawidzą.
STB	(18:41) Podałeś mi kark moich nieprzyjaciół, a więc zgładziłem moich wrogów.
EIB	(18:41) Sprawiłeś, że wrogowie nadstawili mi karki, A ja zniszczyłem tych, którzy mnie nienawidzą.

Ps 18,41

PsFlor	(17:45) Wołali są ani był, jenż by zbawiony uczynił, ku Gospodnu ani wysłuszał jich.
PsPul	(17:45) Wołali ani był, kto by je zbawionymi uczynił, ku Gospodnu ani wysłyszał ich.
Wuj1923	(18:42) Wołali, a nie był, ktoby je wybawił: do Pana, ani ich wysłuchał.
Gda1881	(18:42) Wołalić, ale nie był, ktoby ich wybawił; do Pana, ale ich nie wysłuchał.
Gda2017	Wołali, lecz nie było nikogo, kto by ich wybawił; wołali do PANA, lecz ich nie wysłuchał.
PsBycz	(18:42) Będą-wzywali-pomocy; ale-nie będzie wybawiciela; oni będą wołali do Pana; lecz-nie wysłucha-ich.
Goet	(18:42) Krzyczeli, ale nie było tam wybawiciela, — do Pana, ale On nie odpowiadał im.
PsCylk	(18:42) Wołali, a nikt nie pomógł; do Boga, a nie odpowiedział im.
PsKrusz	(18:42) Wołali, lecz nie było wybawcy - do Boga, ale ich nie wysłuchał.
PsAszk	(18:42) Będą wołać przeraźliwie a niemasz ratunku, do Jehowy, lecz im nie odpowie.
PsSzer	(18:42) Wołali o pomoc, lecz nie było wybawiciela, wzywali Pana, lecz ich nie wysłuchał.
Tys1	(17:42) Wołali, lecz nie było komu ich ratować, wołali do Pana, lecz ich nie wysłuchał.
Tys5	(18:42) Wołają - lecz nie ma wybawcy; do Pana - lecz im nie odpowiada.
Bryt	(18:42) Wołali, lecz nie było wybawiciela, Wzywali Pana, lecz im nie odpowiedział.
Pozn	(18:42) Krzyczeli, a nie było nikogo, kto by ich ocalił, [wołali] do Jahwe, lecz On ich nie wysłuchał.
WarPra	(18:42) O pomoc żebrzą, lecz nikt ich nie wspiera. Do Pana wołają, lecz nie odpowiada.
STB	(18:42) Wołali, ale nikt im nie pomógł; i do BOGA, ale im nie odpowiedział.
EIB	(18:42) Wołali o pomoc, lecz nie było wybawcy, Wzywali PANA, lecz nie odpowiedział.

Ps 18,42

PsFlor	(17:46) I smniejszę je jako proch przed obliczym wiatrowym, jako błoto ulic zgładzę je.
PsPul	(17:46) I zetrę ❬je❭ jako proch przed wiatrem, jako błoto ulic zgładzę je.
Wuj1923	(18:43) I skruszę je, jako proch przed wiatrem: jako błoto na ulicy wygładzę je.
Gda1881	(18:43) I potarłem ich, jako proch od wiatru; jako błoto na ulicach podeptałem ich.
Gda2017	Starłem ich jak proch na wietrze, wyrzuciłem jak błoto uliczne.
PsBycz	(18:43) Więc-ztarłem-ich, jak-proch naprzeciw wiatru; ja, jak-błoto ulic, wyrzuciłem-ich.
Goet	(18:43) Rozproszyłem ich jak pył na wietrze; wysypałem ich jak błoto z ulicy.
PsCylk	(18:43) I starłem ich jak proch na lica wiatru, jak błoto ulic rozrzuciłem ich.
PsKrusz	(18:43) I potarłem ich, jak proch od wiatru, jako błoto na ulicach podeptałem ich.
PsAszk	(18:43) I zetrę ich jako proch, miotany wiatrem, wymiotę ich, jak bioto ulic.
PsSzer	(18:43) I starłem ich jak proch na wietrze, zdeptałem ich jak błoto na ulicy.
Tys1	(17:43) Jak proch na wietrze ich rozrzuciłem, zdeptałem jak błoto uliczne.
Tys5	(18:43) Jak proch na wietrze ich rozrzucę, zdepczę jak błoto uliczne.
Bryt	(18:43) Starłem ich jak proch na wietrze, Usunąłem ich jak błoto na ulicy.
Pozn	(18:43) Starłem ich jak pył rzucony na wiatr, jak błoto uliczne zdeptałem ich.
WarPra	(18:43) Rozrzucę ich jak pył na wietrze i będą zdeptani jak uliczne błoto.
STB	(18:43) Więc starłem ich jak proch na przedzie wiatru, rozrzuciłem jak błoto ulic.
EIB	(18:43) Zetrę ich na proch i zostawię wichurze, Zmiotę jak błoto z ulicy.

Ps 18,43

PsFlor	(17:47) Wyjmiesz mie od przeciwomołwiącego luda, ustawisz mie w głowę pogańską.
PsPul	(17:47) Wytargniesz mie od swaru ludzkiego, postawisz mie głowę nad pogany.
Wuj1923	(18:44) Wyrwiesz mię z przeciwności ludu: postanowisz mię głową narodów.
Gda1881	(18:44) Wyrwałeś mię od zwad ludzkich, a postawiłeś mię głową narodom; lud, któregom nie znał, służył mi.
Gda2017	Wyzwoliłeś mnie od kłótni ludzkich, ustanowiłeś mnie głową narodów. Będzie mi służył lud, którego nie znałem.
PsBycz	(18:44) Ty-oswobadzałeś-mię od-sporów ludu; Ty-postanowiłeś-mię, na naczelnika narodów; lud, którego nie znałem, poddał-się-mnie.
Goet	(18:44) Wyrwałeś mię z zatargu ludów i postawiłeś mnie na czele narodów; lud, którego nie znałem, służy mi.
PsCylk	(18:44) Wybawiłeś mnie od zatargów ludu, ustanowiłeś mnie głową narodów; lud, którego nie znałem służy mi.
PsKrusz	(18:44) Wyrwałeś mnie od kłótni ludzkich, postanowiłeś mnie głową dla narodów; lud, któregom nie znał, służył mi.
PsAszk	(18:44) Ty mie wyswobodzisz od sporów ludu, Ty mię uczynisz głową narodów, a ludy, których nie znałem, będą mi służyć.
PsSzer	(18:44) Wyratowałeś mię z walk ludu, postawiłeś mię na czele narodów. Lud, którego nie znam, służy mi.
Tys1	(17:44) Ze sporów ludu Ty mnie wyrwałeś, ustanowiłeś mnie głową narodów. Służył mi lud, którego nie znałem,
Tys5	(18:44) Ty mnie ocalasz od buntów ludu, ustanawiasz mnie głową narodów. Służy mi lud, którego nie znałem.
Bryt	(18:44) Wyratowałeś mię z waśni ludu, Postawiłeś mię na czele narodów. Lud, którego nie znam, służy mi.
Pozn	(18:44) Uwolniłeś mnie od waśni w narodzie, postawiłeś na czele ludów; ludy, których nie znałem, są mi poddane,
WarPra	(18:44) Ratujesz mnie przed tłumem wojowników i dajesz mi władzę nad wszystkimi ludami. Narody, których kiedyś nie znałem, słuchają teraz moich rozkazów.
STB	(18:44) Wybawiłeś mnie od zatargów ludu, ustanowiłeś mnie głową narodów; służy mi lud, którego nie znałem.
EIB	(18:44) Ty mnie ratujesz od ludzkich sporów, Stawiasz na czele narodów. Służy mi lud, którego nie znałem,

Ps 18,44

PsFlor	(17:48) Lud, jegoż jeśm nie znał, służył mi, w słusze ucha posłuszał mie.
PsPul	(17:48) Lud, jegożeśm nie znał, służył mi, w słusze ucha posłuchnął mie.
Wuj1923	(18:45) Lud, któregom nie znał, służył mi: na usłyszenie ucha był mi posłuszny.
Gda1881	(18:45) Skoro usłyszeli, byli mi posłuszni; cudzoziemcy obłudnie mi się poddawali.
Gda2017	Jak tylko usłyszą o mnie, będą mi posłuszni, cudzoziemcy będą udawać uległość.
PsBycz	(18:45) Za-posłyszenia uchem, będą-ulégali mi; dzieci cudzoziemskie, będą-zmyślały przede-mną.
Goet	(18:45) Posłuszni mi są na słowo; a synowie cudzoziemców z pochlebstwem mi się poddawali.
PsCylk	(18:45) O których ze słuchu ucha zasłyszałem, synowie obczyzny schlebiają mi.
PsKrusz	(18:45) Gdy usłyszeli, usłuchali mnie; cudzoziemcy poddawali mi się obłudnie .
PsAszk	(18:45) Ledwie zasłyszą, dadzą mi posłuch, a synowie ludów dzikich zaprą się siebie samych wobec mnie.
PsSzer	(18:45) Na samo słowo jest mi posłuszny, cudzoziemcy schlebiają mi.
Tys1	(17:45) był mi posłuszny na pierwsze wezwanie. Schlebiali mi cudzoziemcy,
Tys5	(18:45) Są mi posłuszni na pierwsze wezwanie; cudzoziemcy mi schlebiają.
Bryt	(18:45) Na samo słowo jest mi posłuszny, Cudzoziemcy schlebiają mi.
Pozn	(18:45) gdy tylko usłyszą o mnie, są mi posłuszne; schlebiają mi synowie obcych ludów;
WarPra	(18:45) Wypełniają wszystko, co tylko usłyszą, cudzoziemcy hołd mi składają,
STB	(18:45) Schlebiają mi cudzoziemscy; synowie, o których usłyszałem słuchem ucha.
EIB	(18:45) Jest mi posłuszny na dźwięk każdego słowa. Cudzoziemcy okazują mi posłuch,

Ps 18,45

PsFlor	(17:49) Synowie cudzy sełgali są mnie, synowie cudzy przestarzeli są sie i chramali są od swojich drog.
PsPul	(17:49) Synowie cudzy sełgali są mnie, synowie cudzy przestarzeli są sie i chramali od swych drog.
Wuj1923	(18:46) Synowie obcy skłamali mi: synowie obcy zastarzali się i uchramowali z dróg swoich.
Gda1881	(18:46) Cudzoziemcy opadli, a drżeli w zamknieniach swoich.
Gda2017	Cudzoziemcy zmarnieją i będą drżeć w swoich warowniach.
PsBycz	(18:46) Dzieci cudzoziemskie zgłupieją i przelękną-się, uchodząc, z-zamków-swoich.
Goet	(18:46) Synowie cudzoziemców zwątpili, a z drżeniem wychodzili z zamków swoich.
PsCylk	(18:46) Synowie obczyzny omdleli, i drżąc uchodzą z zamków swoich.
PsKrusz	(18:46) Cudzoziemcy upadli i drżeli w zamknięciach swoich.
PsAszk	(18:46) Ludy dzikie się wyczerpią i wyskoczą ze swego zamknięcia.
PsSzer	(18:46) Cudzoziemcy upadają na duchu i z drżeniem schodzą z twierdz swoich.
Tys1	(17:46) cudzoziemcy pobledli, z drżeniem wyszli ze swoich warowni.
Tys5	(18:46) Cudzoziemcy bledną, z drżeniem wychodzą ze swoich warowni.
Bryt	(18:46) Cudzoziemcy upadają na duchuI drżąc wychodzą z twierdz swoich.
Pozn	(18:46) mieszkańcy obcych krajów upadają na duchu, z drżeniem opuszczają swoje twierdze.
WarPra	(18:46) upadli na duchu wychodząc ze swoich warowni.
STB	(18:46) Omdleli synowie obczyzny oraz drżąc, uchodzą ze swoich zamków.
EIB	(18:46) Tracą przede mną odwagę I z drżeniem wychodzą ze swych warownych grodów.

Ps 18,46

PsFlor	(17:50) Żyw jest Gospodzin i błogosławiony Bog moj, i powyszon bądź Bog zbawienia mego.
PsPul	(17:50) Żyw jest Gospodzin i błogosławiony Bog moj, i powyszszony bądź Bog zbawienia mego.
Wuj1923	(18:47) Żywie Pan, i błogosławiony Bóg mój, i niech będzie podwyższon Bóg zbawienia mego.
Gda1881	(18:47) Żyje Pan, błogosławiona opoka moja; przetoż niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego.
Gda2017	PAN żyje, niech będzie błogosławiona moja skała, niech będzie wywyższony Bóg mego zbawienia.
PsBycz	(18:47) Niech-żyje Pan, i-niech-będzie-błogosławioną Skała-moja, oraz-niech-będzie-wywyższon, Bóg zbawienia-mego.
Goet	(18:47) Żyje Pan, niech będzie uwielbiona opoka moja i niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego.
PsCylk	(18:47) Żyw Bóg, pochwaloną niech będzie opoka moja, wywyższonym Pan zbawienia mojego.
PsKrusz	(18:47) Żywie Bóg i błogosławiona opoka moja! Niech będzie wywyższony Pan zbawienia mego!
PsAszk	(18:47) Żywie Jehowa i błogosławioną niechaj będzie opoka ma a niechaj się wzniesie Bóg mego wybawienia.
PsSzer	(18:47) Pan żyje, niech będzie błogosławiona opoka moja i wywyższony Bóg, Zbawca mój!
Tys1	(17:47) Niech żyje Pan, moja Opoka niech będzie błogosławiona! Niech wznosi się chwała Boga, mego Zbawcy,
Tys5	(18:47) Niech żyje Pan! Moja Opoka niech będzie błogosławiona! Niech będzie wywyższony Bóg, mój Zbawca,
Bryt	(18:47) Pan żyje! Niech będzie błogosławiona skała moja! Niech będzie wywyższony Bóg, mój Zbawiciel!
Pozn	(18:47) Na Jahwe żyjącego! Błogosławiona niech będzie Opoka moja, niech będzie wysławiany Bóg, mój Wybawiciel!
WarPra	(18:47) Pan niech żyje! Niech będzie błogosławiona opoka moja! Niech będzie wywyższony Bóg mego zbawienia
STB	(18:47) Żywy WIEKUISTY, niech będzie pochwalona moja Skała, niech będzie wywyższony Bóg zbawienia.
EIB	(18:47) PAN żyje! Niech będzie błogosławiona moja Opoka, Wywyższony mój Bóg oraz Zbawca!

Ps 18,47

PsFlor	(17:51a) Boże, jenże m[u]ścisz mie i poddawasz lud pod mię,
PsPul	(17:51a) Boże, jenże mi dajesz pomsty i poddawasz lud pod mię,
Wuj1923	(18:48) Boże, który mi dajesz pomsty, i poddajesz pod mię narody:
Gda1881	(18:48) Bóg jest, który mi zleca pomsty, i podbija mi narody.
Gda2017	Bóg dokonuje za mnie zemsty i poddaje mi narody.
PsBycz	(18:48) Ten-Bóg, podający, sposób pomsty, mi; On, nawet-sprowadza ludy pode-mnie.
Goet	(18:48) Bóg, który mi dał pomstę i poddał mi ludy,
PsCylk	(18:48) Pan, który użyczył pomstę mi, i poddał narody podemnie.
PsKrusz	(18:48) Oto Pan, który mi daje pomsty i podbija mi narody.
PsAszk	(18:48) Wszechmocny Bóg, który mi daje pełne zadośćuczynienie i ludy poddaje podemnie.
PsSzer	(18:48) Bóg pomścił mnie i oddał narody pod władzę moją.
Tys1	(17:48) Boga, który mnie pomścił i poddał mi ludy;
Tys5	(18:48) Bóg, który zapewnia mi pomstę i poddaje mi narody,
Bryt	(18:48) Bóg odpłaca za krzywdy mojeI poddaje mi narody...
Pozn	(18:48) Bóg, który dał mi możność pomsty i poddał narody pod moje panowanie!
WarPra	(18:48) za to, że dokonał pomsty za mnie i poddał pod moją władzę narody.
STB	(18:48) Bóg, który mi zlecił pomstę oraz poddał pode mnie narody;
EIB	(18:48) Oto Bóg! On za mnie wywiera pomstę, Poddaje mi narody

Ps 18,48

PsFlor	(17:51b) zbawicielu moj od nieprzyjacielow mojich gniewliwych (17:52) i ode wstających na mię powyszysz mie i od męża lichego wytargniesz mie.
PsPul	(17:51b) zbawicielu moj od nieprzyjacielow moich gniewliwych (17:52) i od wstających na mię powyszszysz mie, od człowieka lichego wytargniesz mie.
Wuj1923	(18:49) Wybawicielu mój, od nieprzyjaciół moich gniewliwych, i od powstających na mię wywyższysz mię: od męża niesprawiedliwego wyrwiesz mię.
Gda1881	(18:49) Tyś wybawiciel mój od nieprzyjaciół moich; tyś mię nad powstawających przeciwko mnie wywyższył; od męża drapieżnego wyrwałeś mię.
Gda2017	Ty wyzwalasz mnie od moich wrogów; ty wywyższyłeś mnie ponad moich przeciwników, ocaliłeś mnie od gwałtownika.
PsBycz	(18:49) O-oswobodzicielu-mój! od-nieprzyjaciół-moich; Ty, także, od przeciwników-mych, wyższym-czynisz-mię; Ty, od-człowieka gwałtownego, uwalniasz-mię.
Goet	(18:49) Który wybawił mię od wrogów moich i wywyższył mnie ponad tych, którzy przeciwko mnie powstawali; od męża, gwałt czyniącego, uwolniłeś mnie.
PsCylk	(18:49) Który mnie wybawił od wrogów moich, a nad przeciwniki moje wyniósł mnie; od męża srogiego ocalił mnie.
PsKrusz	(18:49) Tyś Wybawicielem od nieprzyjaciół moich; Tyś mnie wywyższył od powstających na mnie - od męża gwałtownego wybawiłeś mnie.
PsAszk	(18:49) Tyś jest mym wybawcą od wrogów moich a nad przeciwniki me mnie wynosisz i ocalasz mnie przed mężem gwałtu.
PsSzer	(18:49) Wyratował mnie od zaciekłych nieprzyjaciół moich, wyniósł mię nad przeciwników moich, ocalił mnie od męża okrutnego.
Tys1	(17:49) Ty, któryś mnie wyzwolił od mych nieprzyjaciół, któryś mnie wyniósł ponad opornych i wyrwał gwałtownikowi.
Tys5	(18:49) wybawia mnie od nieprzyjaciół, wynosi nad moich wrogów i uwalnia od gwałtownika.
Bryt	(18:49) Ratujesz mnie od zaciekłych nieprzyjaciół, Wynosisz mnie ponad przeciwników, Ocalasz mnie od męża gwałtownego.
Pozn	(18:49) Wyzwoliłeś mnie od moich wrogów, wyniosłeś ponad moich przeciwników, wybawiłeś od człowieka przemocy.
WarPra	(18:49) Od wrogów moich mnie uwolniłeś, wyniosłeś mnie ponad przeciwników moich i wyrwałeś mnie z rąk gwałtowników.
STB	(18:49) który mnie wybawił od moich wrogów, wyniósł mnie ponad mych przeciwników i ocalił od srogiego męża.
EIB	(18:49) I ratuje od zaciekłych wrogów. Ty mnie stawiasz nad nieprzyjaciółmi, Ratujesz od ludzi, którzy dyszą gwałtem.

Ps 18,49

PsFlor	(17:53) Przeto spowiadać sie będę tobie w ludzioch, Gospodnie, i twemu imieniu psalm będę mołwić,
PsPul	(17:53) Przeto będę spowiedać sie tobie w ludzioch, Gospodnie, i twemu imieniu psalmy będę mołwić,
Wuj1923	(18:50) Przetóż będęć wyznawał między narody, Panie! a imieniowi twemu pieśń zaśpiewam.
Gda1881	(18:50) Przetoż cię, Panie! będę wyznawał między narodami, a będę śpiewał imieniowi twemu.
Gda2017	Dlatego będę cię, PANIE, sławił wśród narodów i będę śpiewał twemu imieniu.
PsBycz	(18:50) A zatém będę-chwalił-Ciebie, między-narodami, o-Panie! i,-Imieniu-Twemu, będę-grał-na-strunach.
Goet	(18:50) Dlatego chcę Cię chwalić, Panie, pośród narodów i wysławiać psalmami imię Twoje,
PsCylk	(18:50) Przeto sławić Cię chcę między narodami o Boże, i imieniu Twojemu śpiewać będę.
PsKrusz	(18:50) Dlatego będę Cię uwielbiał, Boże, pomiędzy narodami, a Imieniowi Twemu śpiewać będę.
PsAszk	(18:50) Przetoż sławić Cię będę między narodami, o Jehowo i śpiewać będę Twemu imieniu,
PsSzer	(18:50) Przeto będę Cię, Panie, wyznawał między narodami i będę śpiewał imieniu Twemu.
Tys1	(17:50) Będę Cię przeto sławił wśród narodów, Panie, i psalm będę głosił Twojemu imieniu.
Tys5	(18:50) Przeto będę Cię, o Panie, chwalił między narodami i będę wysławiał Twoje imię.
Bryt	(18:50) Przeto będę cię, Panie, wysławiał między narodamiI będę śpiewał imieniu twemu.
Pozn	(18:50) Przeto wysławiać Cię będę, Jahwe, wśród narodów i będę opiewał chwałę Twego Imienia.
WarPra	(18:50) Sławił Cię tedy będę, Panie, przed narodami i śpiewał z radością na cześć Twego Imienia.
STB	(18:50) Dlatego chcę Cię sławić pomiędzy narodami, WIEKUISTY, będę śpiewał Twojemu Imieniu.
EIB	(18:50) Dlatego będę cię, PANIE, sławił pośród narodów, Śpiewał na cześć Twojego imienia!

Ps 18,50

PsFlor	(17:54) wielikoczyniąc zbawienia krola jego i czynię miłosierdzie pomazańcu swemu Dawidowi i płodu jego aż na wieki.
PsPul	(17:54) wielkoczyniąc zbawienie krola jego i czyniąc miłosierdzie pomazańcu swemu Dawidowi i płodu jego aż na wieki.
Wuj1923	(18:51) Czyniący wielkie wybawienie króla swego, i czyniący miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi, i nasieniu jego aż na wieki.
Gda1881	(18:51) Boś zacnie wybawił króla swego, a czynisz miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi, i nasieniu jego, aż na wieki.
Gda2017	Bo dajesz wielkie wybawienie swemu królowi i na wieki okazujesz miłosierdzie swemu pomazańcowi Dawidowi i jego potomstwu.
PsBycz	(18:51) On, pomnażającym ocalenia króla-swojego, i,-przygotowywującym dobrodziejstwo pomazańcowi-swemu, Dawidowi, i-plemieniu-jego-aż-na wieki.
Goet	(18:51) Tobie, który dałeś królowi Swojemu wielkie zwycięstwa i okazałeś dobroć pomazańcowi Swemu, Dawidowi, i nasieniu jego aż na wieki.
PsCylk	(18:51) Który wielkiemi czyni zwycięztwa króla Swego i świadczy łaskę pomazańcowi Swemu, Dawidowi i rodowi jego na wieki.
PsKrusz	(18:51) Uwielmożniłeś wybawienie króla swego i uczyniłeś łaskę pomazańcowi swemu Dawidowi i potomstwu jego na wieki.
PsAszk	(18:51) Tobie, który daje wielkie i pełne wybawienie Swemu królowi a łaski czyni Swemu Pomazańcowi i jego pokoleniu na wieki wieków. -
PsSzer	(18:51) Tobie, który dałeś królowi swemu wielką pomoc, i świadczyłeś łaskę pomazańcowi swemu, Dawidowi i potomstwu jego na wieki.
Tys1	(17:51) Któryś zwycięstwa wielkie dał królowi i miłosierdzie okazał nad Twym pomazańcem, nad Dawidem i jego potomstwem na wieki.
Tys5	(18:51) Tyś zwycięstwa wielkie dał królowi i Twemu pomazańcowi okazałeś łaskę, Dawidowi i jego potomstwu na wieki.
Bryt	(18:51) Zapewniasz wielką pomoc królowi swemuI okazujesz łaskę pomazańcowi swemu, Dawidowi, i potomstwu jego na wieki.
Pozn	(18:51) Użyczyłeś wspaniałych zwycięstw swemu królowi, darzysz łaską swego pomazańca Dawida i potomstwo jego na wieki.
WarPra	(18:51) Bo wsparłeś potężnie Twojego króla, łaskę okazałeś Twemu pomazańcowi Dawidowi i jego potomstwu na wieki.
STB	(18:51) gdyż wielkimi czynisz zwycięstwa Swojego króla, świadczysz łaskę Swojemu pomazańcowi, Dawidowi, oraz jego rodowi na wieki.
EIB	(18:51) Zapewniasz wielkie zwycięstwo swojemu królowi, Darzysz też łaską swego pomazańca Dawida i jego potomstwo - na wieki.

Psalm 19

Ps 19,1

PsFlor	(18:1) Niebiosa wypowiadają sławę bożą a skutki ręku jego powiada[ją] śćwierdzenie.
PsPul	Psalm Dawidow. (18:1) Niebiosa wypowiedają sławę bożą i skutki rąk jego powiada stwirdzenie nieba.
Wuj1923	(19:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. (19:2) Niebiosa rozpowiadają chwałę Bożą, a dzieła rąk jego oznajmuje utwierdzenie.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. (19:2) Niebiosa opowiadają chwałę Bożą, a dzieło rąk jego rozpostarcie oznajmuje.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Niebiosa głoszą chwałę Boga, a firmament obwieszcza dzieło jego rąk.
PsBycz	(19:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania, Psalm Dawida. (19:2) Te-niebiosa opowiadającemi chwałę Boga; a,-dziéła rąk-Jego, pokazującym, ten-niebokrąg.
Goet	(19:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Psalm Dawida. (19:2) Niebiosa głoszą wspaniałość Bożą, i firmament oznajmia dzieło Jego rąk.
PsCylk	(19:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. (19:2) Niebiosa opowiadają chwałę Pana, a dzieła rąk Jego wygłasza nieboskłon.
PsKrusz	(19:1) Przełożonemu chóru. Psalm Dawida. (19:2) Niebiosa opowiadają chwałę Bożą, a dzieło rąk Jego oznajmuje utwierdzenie.
PsAszk	(19:1) Dyrygentowi. - Śpiew Dawidowy. (19:2) Niebiosa głoszą chwałę mocy Bożej, a przestwór obwieszcza dzieło Jego rąk.
PsSzer	(19:1) Przewodnikowi chóru, psalm Dawida. (19:2) Niebiosa opowiadają chwałę Boga, a firmament głosi dzieło rąk Jego.
Tys1	(18:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. (18:2) Niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Tys5	(19:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. (19:2) Niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego nieboskłon obwieszcza.
Bryt	(19:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy. (19:2) Niebiosa opowiadają chwałę Boga, A firmament głosi dzieło rąk jego.
Pozn	(19:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Dawida. (19:2) Niebiosa głoszą chwałę Bożą, firmament świadczy o dziełach Jego rąk.
WarPra	(19:1) Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. (19:2) Niebiosa głoszą chwałę Bożą, firmament świadczy o dziełach rąk Jego.
STB	(19:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. (19:2) Niebiosa opowiadają chwałę Boga, a nieboskłon ogłasza dzieła Jego rąk.
EIB	(19:1) Dla prowadzącego chór. Psalm Dawida. (19:2) Niebiosa ogłaszają chwałę Boga, Firmament opowiada o dziele Jego rąk.

Ps 19,2

PsFlor	(18:2) Dzień dniowi wyrzyga słowo, a noc nocy ukazuje naukę.
PsPul	(18:2) Dzień dniowi wyrzyga słowo, a noc nocy ukazuje naukę.
Wuj1923	(19:3) Dzień dniowi opowiada słowo: a noc nocy okazuje znajomość.
Gda1881	(19:3) Dzień dniowi podaje słowo, a noc nocy pokazuje umiejętność,
Gda2017	Dzień dniowi opowiada słowo, a noc nocy oznajmia wiedzę.
PsBycz	(19:3) Dzień dniowi wyjawia słowo; a,-noc nocy, oznajmia wiadomość.
Goet	(19:3) Dzień dniowi podaje wiadomość, a noc nocy oznajmuje tę wieść.
PsCylk	(19:3) Dzień dniowi podaje hasło, a noc nocy przekazuje wieść.
PsKrusz	(19:3) Dzień dniowi podaje słowo, a noc nocy ukazuje zrozumienie.
PsAszk	(19:3) Dzień to dniowi rozgłasza, a noc zwiastuje to nocy.
PsSzer	(19:3) Dzień dniowi przekazuje wieść, a noc nocy podaje wiadomość.
Tys1	(18:3) Dzień dla dnia opowieść snuje, a noc nocy przekazuje wiadomość.
Tys5	(19:3) Dzień dniowi głosi opowieść, a noc nocy przekazuje wiadomość.
Bryt	(19:3) Dzień dniowi przekazuje wieść, A noc nocy podaje wiadomość.
Pozn	(19:3) Dzień dniowi to opowiada, noc nocy wieść przekazuje.
WarPra	(19:3) Jeden dzień mówi o tym drugiemu, jedna noc powtarza drugiej to samo,
STB	(19:3) Dzień dniowi podaje słowo, a noc nocy przekazuje wieść.
EIB	(19:3) Dzień dniowi podaje wiadomość, Noc z nocą dzieli się poznaniem.

Ps 19,3

PsFlor	(18:3) Nie mołw ani powieści, jichże nie słyszelibychą głosowie jich.
PsPul	(18:3) Nie są mołwy ani kazania, ktorych by nie słyszany głosy jich.
Wuj1923	(19:4) Niemasz języków, ani mów, któreby nie słyszały głosów ich.
Gda1881	(19:4) Niemasz języka ani mowy, gdzieby głosu ich słychać nie było.
Gda2017	Nie ma języka ani mowy, w których nie słychać ich głosu.
PsBycz	(19:4) Nie-mają mowy, ani wyrazów; nie usłyszanym głos-ich.
Goet	(19:4) Bez mowy, bez słów, bezdźwięczny jest głos ich,
PsCylk	(19:4) Bez mowy, bez wyrazów, nie słychać głosu ich.
PsKrusz	(19:4) Niemasz mówiącego, ani mowy, gdzieby głos ich nie był słyszany.
PsAszk	(19:4) Bez głosu i bez słów - nie słychać ich dźwięku.
PsSzer	(19:4) Nie jest to mowa, nie ma wyrazów, nie słychać ich głosu,
Tys1	(18:4) Nie jest to słowo, nie są to mowy, których by dźwięku nie usłyszano:
Tys5	(19:4) Nie jest to słowo, nie są to mowy, których by dźwięku nie usłyszano;
Bryt	(19:4) Nie jest to mowa, nie są to słowa, Nie słychać ich głosu...
Pozn	(19:4) Nie jest to mowa, nie są to słowa, których dźwięku by nie usłyszano;
WarPra	(19:4) a wszystko bez słów i przemówień, nie można usłyszeć ich głosu.
STB	(19:4) Bez mowy, bez wyrazów, nie słychać ich głosu.
EIB	(19:4) Nie jest to mowa ani nie są to słowa, Nie dochodzi z ich strony żaden dźwięk,

Ps 19,4

PsFlor	(18:4) We wszeliką ziemię wyszedł jest źwięk jich i w końcoch okręgu ziemie słowa jich. (18:5a) W słuńcy położył przebytek swoj,
PsPul	(18:4) We wszelką ziemię wszedł głos jich i w końce świata ziem słowa jich. (18:5a) W słońcu położył przebytek swoj,
Wuj1923	(19:5) Na wszystkę ziemię wyszedł głos ich: i na kończyny okręgu ziemie słowa ich: w słońcu postawił przybytek swój.
Gda1881	(19:5) Na wszystkę ziemię wyszedł porządek ich, a na kończyny okręgu ziemi słowa ich; słońcu na nich namiot wystawił.
Gda2017	Ich zasięg rozchodzi się po całej ziemi i na krańce świata ich słowa. Na nich wystawił namiot słońcu.
PsBycz	(19:5) Wszelako, po-całéj téj-ziemi, rozchodzi-się głos-ich; a,-po-krańcach świata, słowa-ich; Bóg, dla-słońca, postawił namiot w-nich.
Goet	(19:5) A jednak po całej ziemi rozbrzmiewa ich dźwięk, i aż na krańce świata mowa ich. Tam słońcu namiot postawił,
PsCylk	(19:5) Po całéj ziemi rozchodzi się ich dźwięk, aż na kraniec świata ich słowo, kędy słońcu namiot postawił.
PsKrusz	(19:5) Po całej ziemi rozszedł się głos ich, i do kończyn ziemi słowa ich; słońcu na nich namiot wystawił.
PsAszk	(19:5) A z wszystkiej ziemi ich promień wykwita i z krańców świata ich wyraz wymowny. W nich to On słońcu ciał namiot.
PsSzer	(19:5) a jednak po całej ziemi rozbrzmiewa ich dźwięk i do krańców świata dochodzą ich słowa. Słońcu postawił na nich namiot.
Tys1	(18:5) na całą ziemię ich głos się rozchodzi i aż po krańce świata ich mowy. Tam słońcu namiot wystawił,
Tys5	(19:5) ich głos się rozchodzi na całą ziemię i aż po krańce świata - ich mowy. Tam słońcu namiot wystawił,
Bryt	(19:5) A jednak po całej ziemi rozbrzmiewa ich dźwiękI do krańców świata dochodzą ich słowa... Tam na nich słońcu postawił namiot,
Pozn	(19:5) po całej ziemi głos ich się roznosi, a słowa ich - po krańce świata. Tam namiot postawił On dla słońca.
WarPra	(19:5) Lecz na świat cały idzie ich nauka, wieści przekazują aż po krańce ziemi, tam, gdzie On słońcu namiot wystawił.
STB	(19:5) Jednak na całej ziemi rozchodzi się ich dźwięk, a ich słowo aż na krańce świata, gdzie słońcu namiot postawił.
EIB	(19:5) A jednak po całej ziemi roznosi się wieść I do krańców świata dociera ich przesłanie. Na tych krańcach On postawił słońcu namiot,

Ps 19,5

PsFlor	(18:5b) a on jako nowożenia pochodzący z łoża swego (18:6a) wiesielił sie jako obrzym na bieżenie drogi.
PsPul	(18:5b) a on jako nowożenia pochodzący z łoża swego (18:6a) wiesielił sie jako obrzym na bieżenie drogi.
Wuj1923	(19:6) A ono jako oblubieniec wychodzący z łożnice swojéj: rozweseliło się jako olbrzym na bieżenie w drogę.
Gda1881	(19:6) A to jako oblubieniec wychodzi z łożnicy swojej; raduje się jako olbrzym, który ma bieżeć w drogę.
Gda2017	A ono wychodzi jak oblubieniec ze swojej komnaty, cieszy się jak mocarz, który rozpoczyna bieg.
PsBycz	(19:6) Więc-ono, jak-oblubieniec, wychodzący z-pod-baldachu-swego, raduje-się, jakby-rycerz, do-obiegu drogi.
Goet	(19:6) A ono jak oblubieniec wychodzi ze swej komnaty, i raduje się jak bohater, gdy ma przebiec drogę.
PsCylk	(19:6) A ono jak oblubieniec wychodzi ze swéj komnaty, cieszy się jak bohater, by przebiedz drogę.
PsKrusz	(19:6) A oto, jako oblubieniec wychodzi z łożnicy swej, raduje się jako mocarz, co ma drogą bieżeć.
PsAszk	(19:6) Sam zaś niby oblubieniec wynurza się z pod Swego baldachimu, Raduje się, by jako zapaśnik zwycięzki przebieżać drogę.
PsSzer	(19:6) A ono jak oblubieniec wychodzi ze swej komnaty, raduje się jak bohater, biegnąc swą drogą.
Tys1	(18:6) ono jak oblubieniec wychodzi z swej komnaty, weseli się jak olbrzym, co drogę przebiega.
Tys5	(19:6) i ono wychodzi jak oblubieniec ze swej komnaty, weseli się jak olbrzym, co drogę przebiega.
Bryt	(19:6) A ono jak oblubieniec wychodzi ze swej komnaty, Raduje się jak bohater, biegnąc swą drogą.
Pozn	(19:6) Ono zaś, podobne do oblubieńca wychodzącego ze [ślubnej] komnaty, promienieje radością jak bohater, który bieg swój rozpoczyna.
WarPra	(19:6) A ono wychodzi jak oblubieniec z komnaty, radosny jak bohater kroczący swą drogą.
STB	(19:6) A ono, jak oblubieniec, wychodzi ze swej komnaty i cieszy się jak bohater, który ma przebiec drogę.
EIB	(19:6) Z którego wychodzi ono jak pan młody z małżeńskiej sypialni, Tryska wigorem jak zawodnik tuż przed swoim startem.

Ps 19,6

PsFlor	(18:6b) Od wirzchniego nieba wyście jego (18:7) i potkanie jego aż do wirzcha jego ani jest, jen by sie skrył od gorącości jego.
PsPul	(18:6b) Od wirzniego nieba wyście jego (18:7) i potkanie jego aż do wirzchu jego ani jest, jen by sie [sie] skrył przed gorącością jego.
Wuj1923	(19:7) Od kraju nieba wyjście jego: a nawrót jego aż na kraj jego: a nie masz, ktoby się mógł zakryć od gorącości jego.
Gda1881	(19:7) Wychodzi od kończyn niebios, a obchodzi je aż do kończyn ich, a niemasz nic, coby się mogło ukryć przed gorącem jego.
Gda2017	Wyrusza z jednego krańca nieba i obchodzi je aż na drugi kraniec, a nic nie ukryje się przed jego żarem.
PsBycz	(19:7) Z-jednego-krańca tych-niebios, wyiścié-jego, a,-obejście-onegoż, do drugiego krańca-ich; i-nic ukrytém nie jest, przed-upałem-jego.
Goet	(19:7) Z krańca nieba jest jego wyjście, a obieg jego znów aż do tego krańca, i nic nie może się ukryć przed jego żarem.
PsCylk	(19:7) Od krańca niebios wschód jego, a jego obieg do krańców ich; a nic nie ukryte przed żarem jego.
PsKrusz	(19:7) Z kończyn niebios wyjście jego, a na kończynach zachód jego - i niemasz, coby się ukryło przed gorącem jego.
PsAszk	(19:7) Z kończyn nieb Jego wzejście a bieg jego okrężny na ich krawędziach. I nic sic nie skryje przed Jego żarem.
PsSzer	(19:7) Z jednego krańca niebios wychodzi i biegnie do drugiego krańca, i nic się nie ukryje przed jego żarem.
Tys1	(18:7) Jego wyjście na krańcu nieba się zaczyna, a jego obieg aż po kraniec niebios, i nic przed żarem jego się nie schroni.
Tys5	(19:7) Ono wschodzi na krańcu nieba, a jego obieg aż po jego kraniec, i nic się nie schroni przed jego żarem.
Bryt	(19:7) Z jednego krańca niebios wychodziI biegnie do drugiego krańca, I nic się nie ukryje przed jego żarem.
Pozn	(19:7) Wschodzi na jednym krańcu nieba, a kończy swój bieg okrężny na drugim; nic nie skryje się przed jego żarem.
WarPra	(19:7) Pojawia się na jednym krańcu nieba i biegnie aż do krańca drugiego, i nic nie może ukryć się przed jego żarem.
STB	(19:7) Jego wschód od krańca niebios, a jego bieg do ich krańców; i nic nie jest ukryte przed jego żarem.
EIB	(19:7) Na krańcu nieba wschodzi, Na drugim krańcu zachodzi I nic się nie ukryje przed jego promieniami.

Ps 19,7

PsFlor	(18:8) Zakon gospodnow przez zakała obracający dusze, świadecstwo gospodnowo wierne, mądrość dające malutkim.
PsPul	(18:8) Zakon gospodnow przez zakału obracający dusze, świadectwo boże wierne, mądrość dające malutkim.
Wuj1923	(19:8) Zakon Pański niepokalany, nawracający dusze: świadectwo Pańskie wierne, dające mądrość malutkim.
Gda1881	(19:8) Zakon Pański jest doskonały, nawracający duszę; świadectwo Pańskie wierne, dawające mądrość nieumiejętnemu.
Gda2017	Prawo PANA jest doskonałe, nawracające duszę; świadectwo PANA pewne, dające mądrość prostemu.
PsBycz	(19:8) Prawo Pana, doskonałé, nawracającé duszę; świadectwo Pana, prawdziwé, mądrym-czyniącé prostaka.
Goet	(19:8) Zakon Pański jest doskonały i pokrzepia duszę; świadectwo Pana jest niezawodne, czyni mądrymi prostodusznych.
PsCylk	(19:8) Nauka Boża doskonała, orzeźwia duszę; świadectwo Boże wiarygodne, uczy mądrości prostodusznego.
PsKrusz	(19:8) Zakon Boży jest doskonały: duszę nawraca. Świadectwo Boże wierne: daje mądrość nieumiejętnemu.
PsAszk	(19:8) Nauka Jehowy jest rzetelna - pokrzepia ona duszę. Zaświadczenie Jehowy wierzytelne - mądrym czyni poczciwca.
PsSzer	(19:8) Prawo Pana doskonałe, pokrzepia duszę, świadectwo Pana wierne, uczy mądrości prostaczka.
Tys1	(18:8) Prawo Pańskie doskonałe — krzepi ducha; ustawa Pańska niezawodna — poucza prostaczka;
Tys5	(19:8) Prawo Pana doskonałe - krzepi ducha; świadectwo Pana niezawodne - poucza prostaczka;
Bryt	(19:8) Zakon Pana jest doskonały, pokrzepia duszę, Świadectwo Pana jest wierne, Uczy prostaczka mądrości.
Pozn	(19:8) Prawo Jahwe jest doskonałe - jest pokrzepieniem duszy; ustawy Jahwe są niezmienne - uczą prostaczków mądrości;
WarPra	(19:8) Doskonałe są Pańskie pouczenia, bo ludziom pokrzepienie dają; wiecznotrwałe jest Pańskie prawo, bo mądrymi czyni wszystkich, co są prostego serca.
STB	(19:8) Prawo WIEKUISTEGO jest doskonałe nawraca duszę; świadectwo BOGA jest wiarygodne uczy prostodusznego mądrości.
EIB	(19:8) Prawo PANA jest doskonałe, Pokrzepia duszę. Postanowienia PANA sprawdzone, Niedoświadczonych uczą mądrości.

Ps 19,8

PsFlor	(18:9) Prawdy boże[j] prawe, wiesieląc sierca, kaźń boża światła, oświecająca oczy.
PsPul	(18:9) Prawdy boże prawe, wiesielące sierca, kaźń boża światła, oświecająca oczy.
Wuj1923	(19:9) Sprawiedliwości Pańskie prawe, uweselające serce: przykazanie Pańskie jasne, oświecające oczy.
Gda1881	(19:9) Przykazania Pańskie są prawe, uweselające serce; przykazanie Pańskie czyste, oświecające oczy.
Gda2017	Nakazy PANA są prawe, radujące serce; przykazanie PANA czyste, oświecające oczy.
PsBycz	(19:9) Przepisy Pana, prawe, rozweselające ducha; przykazanié Pana czysté, oświécającé oczy.
Goet	(19:9) Zarządzenia Pana są prawidłowe, rozweselają serce; przykazanie Pańskie jest jasne, i oświeca oczy.
PsCylk	(19:9) Rozkazy Boże proste, rozweselają serce; przykazanie Boże jasne, oświeca oczy.
PsKrusz	(19:9) Przykazania Boże prawe: rozweselają serce. Rozkazy Boże jasne: oświecają oczy.
PsAszk	(19:9) Zalecenia Jehowy są proste a sercu radosne. Rozkazanie Jehowy jasne i rozświetla oczy.
PsSzer	(19:9) Rozkazy Pana słuszne, rozweselają serce, przykazanie Pana jasne, oświeca oczy.
Tys1	(18:9) nakazy Pańskie słuszne — serce radują; przykazanie Pańskie jaśnieje i oświeca oczy;
Tys5	(19:9) nakazy Pana słuszne - radują serce; przykazanie Pana jaśnieje i oświeca oczy ;
Bryt	(19:9) Rozkazy Pana są słuszne, rozweselają serce, Przykazanie Pana jest jasne, oświeca oczy.
Pozn	(19:9) nakazy Jahwe są słuszne - przynoszą sercu radość; przykazania Jahwe są nieskazitelne - rozjaśniają oczy;
WarPra	(19:9) Nakazy Pańskie są słuszne i radują serce, wyraźna jest wola Pana i wzrok ludzki oświeca.
STB	(19:9) Rozkazy WIEKUISTEGO są proste rozweselają serce; przykazanie BOGA jest jasne oświeca oczy.
EIB	(19:9) Polecenia PANA są trafne, Pocieszają serce. Przykazanie PANA wyraźne, Otwiera oczy.

Ps 19,9

PsFlor	(18:10) Bojaźń boża święta przebywa na wiek wiekom, sądy boże ❬prawe❭, sprawieny samy w sobie,
PsPul	(18:10) Bojaźń boża święta przebywa na wiek wiekom, sądy boże ❬prawe❭, sprawione samy w sobie,
Wuj1923	(19:10) Bojaźń Pańska święta, trwająca na wieki wieków: sądy Pańskie prawdziwe, usprawiedliwione same w sobie:
Gda1881	(19:10) Bojaźń Pańska czysta, trwająca na wieki; sądy Pańskie są prawdziwe, a przytem i sprawiedliwe;
Gda2017	Bojaźń PANA jest czysta, trwająca na wieki; sądy PANA prawdziwe, wszystkie są słuszne.
PsBycz	(19:10) Bojaźń Pana, czystą, trwającą na-wieki; wyroki Pana, wierne, sprawiedliwe razem.
Goet	(19:10) Bojaźń Pana jest czysta i przetrwa na wieki; prawa Pana są prawdziwe i wszystkie razem sprawiedliwe.
PsCylk	(19:10) Bojaźń Boża czysta, ostoi się na wieki; ustawy Boże prawdą, sprawiedliwe społem.
PsKrusz	(19:10) Bojaźń Boża czysta: trwa na wieki. Sądy Boże prawdziwe - jednocześnie sprawiedliwe.
PsAszk	(19:10) Bojaźń Jehowy czysta - ostanie się na wieki. Sądy Jehowy są prawdą i wraz sprawiedliwe.
PsSzer	(19:10) Bojaźń Pana czysta, ostoi się na wieki, wyroki Pana są prawdziwe, są także sprawiedliwe.
Tys1	(18:10) bojaźń Pańska szczera, trwająca na wieki; sądy Pańskie prawdziwe, wszystkie razem słuszne.
Tys5	(19:10) bojaźń Pańska szczera, trwająca na wieki; sądy Pańskie prawdziwe, wszystkie razem są słuszne.
Bryt	(19:10) Bojaźń Pana jest czysta, ostoi się na zawsze, Wyroki Pana są prawdziwe, a zarazem sprawiedliwe.
Pozn	(19:10) bojaźń Jahwe jest czysta - trwająca na wieki; wyroki Jahwe są prawdą - wszystkie sprawiedliwe;
WarPra	(19:10) Czysta jest bojaźń Pana i trwać będzie na wieki, sprawiedliwe są wyroki Pana, wszystkie bez wyjątku słuszne.
STB	(19:10) Bojaźń WIEKUISTEGO jest czysta ostoi się na wieki; ustawy BOGA są prawdą razem są sprawiedliwe.
EIB	(19:10) Bojaźń PANA zapewnia czystość, Trwać będzie na zawsze. Rozstrzygnięcia PANA niezawodne, A przy tym sprawiedliwe,

Ps 19,10

PsFlor	(18:11) żądniejsza nad złoto i nad kamień drogi barzo i słodczejsza nad miod i nad stredź.
PsPul	(18:11) żądniejsze nad złoto i nad kamień drogi barzo i słodszejsze nad strzedź i płast.
Wuj1923	(19:11) Pożądliwsze nad złoto i nad mnogie kamienie drogie: i słodsze nad miód i plastr miodowy.
Gda1881	(19:11) Pożądliwsze nad złoto, i nad wiele najwyborniejszego złota, i słodsze nad miód i nad plastr miodowy.
Gda2017	Bardziej pożądane niż złoto, niż mnóstwo szczerego złota, i słodsze niż miód, nawet niż plaster miodu.
PsBycz	(19:11) One-pożądańsze niż-złoto, i-niż-złota-najczystszego mnogość; nawet-słodsze niż-miód, i-niż-plaster-miodu ciekłego.
Goet	(19:11) Kosztowniejsze są od złota i mnóstwa szczerego złota; słodsze są od miodu i patoki.
PsCylk	(19:11) Pożądańsze od złota i szczerego złota mnóstwa, słodsze od miodu i patoki się rozpływającej.
PsKrusz	(19:11) Pożądane nad złoto i nad wiele najczystszego złota; i słodsze od miodu i od plastru miodu.
PsAszk	(19:11) Pożądliwsze one nad złoto i klejnot mnogi, A słodsze niźli miód I płynna patoka.
PsSzer	(19:11) Cenniejsze nad złoto i mnóstwo klejnotów, a słodsze nad miód i plastr miodowy.
Tys1	(18:11) Pożądańsze nad złoto, nad złoto najczystsze, a słodsze od miodu płynącego z plastra.
Tys5	(19:11) Cenniejsze niż złoto, niż złoto najczystsze, a słodsze od miodu płynącego z plastra.
Bryt	(19:11) Są bardziej pożądane niż złoto, nawet najszczersze, I słodsze niż miód, nawet najwyborniejszy.
Pozn	(19:11) cenniejsze są od złota, i słodsze nad miód, nad patokę z plastra miodu.
WarPra	(19:11) Cenniejsze są od złota, od mnóstwa złota szczerego, i słodsze są od miodu, od miodu płynącego z plastra.
STB	(19:11) Bardziej pożądane od złota, od mnóstwa czystego złota; słodsze od miodu oraz rozpływającej się patoki.
EIB	(19:11) Bardziej upragnione niż złoto, Nawet najszczersze, Słodsze niż miód, Choć spływałby prosto z plastra.

Ps 19,11

PsFlor	(18:12) Bowiem sługa twoj strzeże jich, w strzeżeni jich odpłata wielika.
PsPul	(18:12) Bowiem sługa twoj strzeże jich, w strzeżeniu jich odpłata wielika.
Wuj1923	(19:12) Albowiem sługa twój strzeże ich, w przestrzeganiu ich odpłata wielka.
Gda1881	(19:12) Sługa też twój bywa oświecony przez nie; a kto ich przestrzega, odnosi zapłatę wielką.
Gda2017	Także twój sługa jest przez nie pouczony, a kto ich przestrzega, otrzymuje wielką nagrodę.
PsBycz	(19:12) Zaisté, sługa-Twój, ostrzégany przez-nie; w-zachowywaniu-ich, nagroda wielka.
Goet	(19:12) I sługa Twój jest przez nie nauczany; a kto ich przestrzega, ma wielką nagrodę.
PsCylk	(19:12) I sługa Twój ustrzeżony przez nie, w przestrzeganiu ich sowita nagroda.
PsKrusz	(19:12) Otóż sługa Twój jest oświecony przez nie; strzegąc je, odnosi zapłatę wielką.
PsAszk	(19:12) Toż sługa Twój ostrzeżon w nich wielce, z niezmierną ich pilnuje uwagą.
PsSzer	(19:12) I sługa Twój bierze z nich przestrogę, kto strzeże ich, ma wielką nagrodę.
Tys1	(18:12) Chociaż Twój sługa na nie uważa, w ich przestrzeganiu bardzo jest gorliwy,
Tys5	(19:12) Twój sługa na nie zważa, w ich przestrzeganiu zysk jest wielki.
Bryt	(19:12) Również twój sługa oświecił się nimi, Wielka jest nagroda dla tych, którzy ich strzegą.
Pozn	(19:12) Choć sługa Twój przestrzega ich gorliwie i bardzo sumiennie stara się je zachować -
WarPra	(19:12) Twój sługa wielce sobie ceni ich pouczenia, kto ich przestrzega, już ma obfitą zapłatę.
STB	(19:12) Zaś Twój sługa jest przez nie ustrzeżony; sowita nagroda za ich przestrzeganie.
EIB	(19:12) Twój sługa również doznał dzięki nim oświecenia, Tych, którzy ich przestrzegają, czeka wielka nagroda.

Ps 19,12

PsFlor	(18:13a) Dopuszczenia kto rozumie? Od tajemnych mojich oczyści mie
PsPul	(18:13a) Grzechy kto zrozumie? Od tajemnych mych oczyści mie
Wuj1923	(19:13) Występki któż rozumie? od skrytych moich oczyść mię.
Gda1881	(19:13) Ale występki któż zrozumie? od tajemnych występków oczyść mię.
Gda2017	Lecz kto dostrzeże własne błędy? Oczyść mnie z tych, które są ukryte przede mną.
PsBycz	(19:13) Błędy, z niewiadomości popełnione, któż uważa? od-tajemnych-grzéchów, oczyść-mię.
Goet	(19:13) Któż ma zrozumienie, jak często błądzi? Oczyść mię od skrytych grzechów moich.
PsCylk	(19:13) Mimowolne błędy, któż je spostrzeże, od skrytych oczyść mnie.
PsKrusz	(19:13) Występki któż zrozumie? Od ukrytych występków oczyść mnie.
PsAszk	(19:13) Lecz w błędach - któż się wyzna? Od ukrytych chciej uwolnić mię Panie.
PsSzer	(19:13) Uchybienia - któż je zna? Ukryte odpuść mi!
Tys1	(18:13) kto jednak błędy swoje spostrzeże? Oczyść mnie od tych, co przede mną skryte!
Tys5	(19:13) Kto jednak dostrzega swoje błędy? Oczyść mnie od tych, które są skryte przede mną.
Bryt	(19:13) Uchybienia – któż znać może? Ukryte błędy odpuść mi!
Pozn	(19:13) któż jednak zdoła spostrzec bezwiedne uchybienia? Zechciej mnie uwolnić od błędów popełnionych nieświadomie!
WarPra	(19:13) Bo któż jest w stanie dostrzec własne błędy? Uwolnij mnie, proszę, od winy, której nie znam.
STB	(19:13) Mimowolne błędy kto je spostrzeże? Więc od tych skrytych mnie oczyść.
EIB	(19:13) Przeoczenia - któż zrozumie? Oczyść je, niedostrzeżone;

Ps 19,13

PsFlor	(18:13b) i od cudzych odpuści słudze twemu. (18:14) Acz mnie nie będą panować, tegdy przez zakała będę i oczyszczon będę od grzecha silnego.
PsPul	(18:13b) i od cudzych odpuści słudze twemu. (18:14) Nie będąli mi panować, tedy będę przez zakała i oczyszczon będę od grzecha silnego.
Wuj1923	(19:14) I od cudzych sfolguj słudze twemu: jeźli nademną panować nie będą, tedy niepokalanym będę: i będę oczyszczon od grzechu największego.
Gda1881	(19:14) I od swawolnych zachowaj sługę twego, aby nie panowali nademną; tedy doskonałym będę, a będę oczyszczony od przestępstwa wielkiego.
Gda2017	Chroń też swego sługę od zuchwałych grzechów, aby nie panowały nade mną. Wtedy będę nienaganny i wolny od wielkiego przestępstwa.
PsBycz	(19:14) Też od-grzéchów, popełnionych przez-pychę, powstrzymaj sługę-Twego, aby-nie panowały we-mnie; wtedy-będę-nieskażon, i-uniewinnion od-zbrodni wielkiéj.
Goet	(19:14) I zachowaj sługę Twego od swawolnych, aby nie panowali nade mną; wtedy będę bez nagany i wolny od wielkiego występku.
PsCylk	(19:14) Ale i od rozmyślnych oddal sługę Twojego, by nie owładnęły mną; wtedy będę nieskazitelny i oczyszczony od grzechu wielkiego.
PsKrusz	(19:14) Również od bezbożnych zachowaj sługę swego, aby nie panowali nademną; tedy będę doskonały i oczyszczon będę od przestępstwa wielkiego.
PsAszk	(19:14) Też od grzeszników Twego powściągaj sługę, Aby mocy nie zyskali nademną i czysty będę od ciężkiej przewiny.
PsSzer	(19:14) I od ludzi swawolnych ustrzeż sługę swego, aby nie mieli mocy nade mną! Wtedy będę doskonały i czysty od ciężkiego grzechu.
Tys1	(18:14) Także od pychy broń Twojego sługę, niech nie panuje nade mną! Wtedy bez skazy będę i wolny od wielkiego występku.
Tys5	(19:14) Także od pychy broń swojego sługę, niech nie panuje nade mną! Wtedy będę bez skazy i wolny od wielkiego występku.
Bryt	(19:14) Także od zuchwałych ustrzeż sługę swego, Aby nie panowali nade mną! Wtedy będę doskonały i wolny od wszelkiego grzechu.
Pozn	(19:14) Ustrzeż także sługę swego od grzechów pychy, by mną nie owładnęły! Wówczas bez skazy będę i wolny od ciężkich przewinień.
WarPra	(19:14) Strzeż Twego sługi przed ludźmi pysznymi, nie dozwól, by mną zawładnęli, bo ja sam jestem bez skazy i wolny od cięższych przewinień.
STB	(19:14) Ale i od tych cudzoziemskich oddal Twojego sługę, aby mną nie owładnęły; wtedy będę nieskazitelny, oczyszczony od wielkiego grzechu.
EIB	(19:14) Trzymaj też swojego sługę z dala od rozmyślnych grzechów, Aby mną nie zawładnęły. Wtedy będę doskonały, Wolny od największych przestępstw.

Ps 19,14

PsFlor	(18:15) I będą, iż luba będą wymowienia ust mojich a myślenie sierca mego przed tobą zawżdy. (18:16) Gospodnie, pomocniku moj i zbawicielu moj!
PsPul	(18:15) I będą, aż luby wymowy ust moich i myślenie sierca mego przed tobą zawżdy. (18:16) ❬Gospodnie, pomocniku moj i odkupicielu moj!❭
Wuj1923	(19:15) I będą się podobać wymowy ust moich: i rozmyślanie serca mego przed oblicznością twoją zawsze, Panie, wspomożycielu mój, odkupicielu mój!
Gda1881	(19:15) Niechże będą przyjemne słowa ust moich, i rozmyślanie serca mego przed obliczem twojem, Panie, skało moja, i odkupicielu mój!
Gda2017	Niech będą ci miłe słowa moich ust i rozmyślanie mego serca, PANIE, moja Skało i mój Odkupicielu!
PsBycz	(19:15) Niech-będą, ku-upodobaniu, słowa ust-moich, i-rozmyślanié serca-mego, przed-obliczem-Twém, o-Panie. Skało-moja, i-Odkupicielu-mój!
Goet	(19:15) Niech Ci się podobają słowa ust moich i rozmyślanie serca mojego przed Tobą, Panie, opoko moja i wybawco mój!
PsCylk	(19:15) Oby znalazły upodobanie słowa ust moich i myśli serca mojego przed Tobą o Boże, opoko moja i wybawicielu mój.
PsKrusz	(19:15) Niechaj będą przyjemne słowa ust moich - i rozmyślanie serca mego przed obliczem Twojem. Boże! opoko moja i Odkupicielu mój!
PsAszk	(19:15) Niechajby zaś znalazły upodobanie powiedzenia ust moich i serca mego przędziwo - przed Tobą Jehowo, Ty opoko moja i Ty mój wybawco!
PsSzer	(19:15) Niechże słowa ust moich i myśli serca mego będą przyjemne Tobie, Panie, opoko moja i Zbawicielu mój!
Tys1	(18:15) Niech miłe będą słowa ust moich i myśli mego serca przed Tobą, Panie, opoko moja i mój Zbawicielu.
Tys5	(19:15) Niech znajdą uznanie słowa ust moich i myśli mego serca u Ciebie, Panie, moja Opoko i mój Wybawicielu!
Bryt	(19:15) Niech znajdą upodobanie słowa ust moichI myśli serca mego u ciebie, Panie, Opoko moja i odkupicielu mój!
Pozn	(19:15) Niech słowa moich ust i myśli mego serca znajdą upodobanie u Ciebie, Jahwe, Opoko moja i mój Wybawicielu!
WarPra	(19:15) Oby spodobały Ci się słowa ust moich, cokolwiek w sercu noszę, wszystko Ci pokazuję, Panie, opoko moja, wybawienie moje.
STB	(19:15) Oby słowa moich ust i myśli mojego serca znalazły upodobanie przed Tobą, WIEKUISTY, moja Opoko i mój Wybawco.
EIB	(19:15) Przyjmij, PANIE, me wyznania I myśli, które noszę w sercu, Ty, moja Opoko i mój Odkupicielu!

Psalm 20

Ps 20,1

PsFlor	(19:1) Wysłuszaj cie Gospodzin w dzień zamętka, uchowaj cie imię Boga Jakob.
PsPul	W koniec psalm ❬...❭. (19:1) Wysłuchaj cie Gospodzin w dzień zamętka, uchowaj cie imię Boga Jakob.
Wuj1923	(20:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. (20:2) Niechaj cię wysłucha Pan w dzień utrapienia: niechaj cię obroni imię Boga Jakóbowego.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. (20:2) Niech cię Pan wysłucha w dzień utrapienia; niech cię wywyższy imię Boga Jakóbowego.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Niech cię wysłucha PAN w dniu utrapienia, niech cię chroni imię Boga Jakuba.
PsBycz	(20:1) Naczelnikowi-muzyki, Psalm Dawida, dany do grania. (20:2) Niech-wysłucha-cię Pan, w-dniu utrapienia niech-wywyższy-cię Jmię Boga Jakóba.
Goet	(20:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Psalm Dawida. (20:2) Niech cię Pan wysłucha w dzień ucisku, imię Boga Jakóbowego niech cię strzeże!
PsCylk	(20:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. (20:2) Niech wysłucha cię Bóg w dzień niedoli, ochroni cię imię Boga Jakóba.
PsKrusz	(20:1) Przełożonemu chóru. Psalm Dawida. (20:2) Niechaj cię wysłucha Pan w dniu utrapienia; niechaj cię wywyższy Imię Boga Jakóbowego!
PsAszk	(20:1) Dyrygentowi. - Śpiew Dawidowy. (20:2) Niechaj Ci się odezwie Jehowa w dzień utrapienia, niechaj Cię podnosi świadomość Boga Jakubów, -
PsSzer	(20:1) Przewodnikowi chóru, psalm Dawida. (20:2) Niech cię Pan wysłucha w dniu niedoli, niech cię chroni imię Boga Jakubowego!
Tys1	(19:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. (19:2) Niech cię wysłucha Pan w dniu utrapienia, niech imię Boga Jakuba cię chroni.
Tys5	(20:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. (20:2) Niech Pan cię wysłucha w dniu utrapienia, niech ciebie chroni imię Boga Jakuba.
Bryt	(20:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy. (20:2) Niech cię wysłucha Pan w dniu utrapienia, Niech cię wzmocni imię Boga Jakubowego!
Pozn	(20:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Dawida. (20:2) Niech Jahwe cię wysłucha w dzień utrapienia, niech będzie ci obroną Imię Boga Jakuba!
WarPra	(20:1) Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. (20:2) Oby Pan cię wysłuchał w dniu utrapienia, a Imię Boga Jakubowego niech będzie ci osłoną.
STB	(20:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. (20:2) W dzień niedoli niech cię wysłucha WIEKUISTY, a Imię Boga Jakóba cię ochroni.
EIB	(20:1) Dla prowadzącego chór. Psalm Dawida. (20:2) Niech cię JHWH wysłucha, gdy nadejdą trudności, Imię Boga Jakuba - zapewni ochronę!

Ps 20,2

PsFlor	(19:2) Pośli tobie pomoc z świętego i od Syjon uchowaj cie.
PsPul	(19:2) Pośli tobie pomoc z świętego i od Syjon uchowaj cie.
Wuj1923	(20:3) Niech ci ześle pomoc z świątnice: a z Syonu niechaj cię broni.
Gda1881	(20:3) Niech ci ześle ratunek z świątnicy, a z Syonu niech cię podeprze.
Gda2017	Niech ci ześle pomoc ze świątyni i niech cię wesprze z Syjonu.
PsBycz	(20:3) Niech-wyśle pomoc-tobie, z-Świątyni; a,-z-Syonu, niech-pokrzepia-cię.
Goet	(20:3) Niech ci ześle pomoc ze świątyni, i niech cię wesprze z Syjonu;
PsCylk	(20:3) Niech szle ci pomoc z świątyni, i z Cyonu cię wesprze.
PsKrusz	(20:3) Niechaj ci ześle pomoc ze świątyni, i ze Sjonu niechaj cię strzeże!
PsAszk	(20:3) Zeszle moc Twą ze świętości a z Syonu Cię wesprze,
PsSzer	(20:3) Niech ześle ci pomoc ze świątyni i niech cię wesprze z Syjonu!
Tys1	(19:3) Niech ześle tobie pomoc ze świątnicy i niech cię wspiera z Syjonu.
Tys5	(20:3) Niech ześle tobie pomoc ze świątyni i niech cię wspiera z Syjonu.
Bryt	(20:3) Niech ci ześle pomoc ze świątyniI niech cię wesprze z Syjonu!
Pozn	(20:3) Oby ci zesłał pomoc ze Świątyni i był twoim wsparciem z Syjonu!
WarPra	(20:3) Niech ześle ci pomoc ze swego przybytku, niech ci nadejdzie wsparcie z Syjonu.
STB	(20:3) Niech ci śle pomoc ze Świątyni i wesprze cię z Cyonu.
EIB	(20:3) Niech ci ześle pomoc ze swojej świątyni I udzieli wsparcia z Syjonu!

Ps 20,3

PsFlor	(19:3) Pamięcien bądź wszem obietam twojim a obiata twoja tuczna bądź.
PsPul	(19:3) Na pamięci miej wszytki obiety twoje i obieta twoja cudna bądź.
Wuj1923	(20:4) Niechaj pomni na wszelką ofiarę twoję: a całopalenie twoje niech tłuste będzie.
Gda1881	(20:4) Niech wspomni na wszystkie ofiary twoje, a całopalenia twoje niech w popiół obróci. Sela.
Gda2017	Niech pamięta wszystkie twoje ofiary i niech przyjmie twoje całopalenia. Sela.
PsBycz	(20:4) Niech-pamięta wsze ofiary-darowizn-twych; a,-całopalenia-twoje, niech-w-popiół-obróci.
Goet	(20:4) Niech wspomni wszystkie suche ofiary twoje, a całopalenia twoje niechaj przyjmie. Sela.
PsCylk	(20:4) Niech wspomni wszystkie ofiary twoje, a całopalenie twoje niech Mu miłem będzie. - Sela.
PsKrusz	(20:4) Niechaj pamięta o wszystkich ofiarach twoich, a twą ofiarę całopalną niechaj przyjmie za tlustą. - SELAh.
PsAszk	(20:4) Wspomni wszystkie Twe ofiary dziękczynne a Twe całopalenie oczyści z popiołu.
PsSzer	(20:4) Niech pamięta o wszystkich darach twoich, a całopalenia twoje niech przyjmie łaskawie! Sela.
Tys1	(19:4) Niechaj pamięta o wszystkich twych ofiarach i niech Mu będzie miłe twe całopalenie. Sela.
Tys5	(20:4) Niechaj pamięta o wszystkich twych ofiarach i niech Mu będzie miłe twe całopalenie. Sela.
Bryt	(20:4) Niechaj wspomni wszystkie dary twojeI niech przyjmie całopalenia twoje. Sela.
Pozn	(20:4) Niech wspomni na wszystkie twoje ofiary i niech Mu miłe będzie twoje całopalenie.
WarPra	(20:4) Niech raczy wejrzeć na wszystkie twe ofiary, niech przyjmie łaskawie wszystkie całopalenia. [Pauza]
STB	(20:4) Niech wspomni wszystkie twoje ofiary, a twoje całopalenie niechaj Mu będzie miłym. Sela.
EIB	(20:4) Niech weźmie pod uwagę wszystkie twoje dary I przychylnie spojrzy na całopalenia. Sela.

Ps 20,4

PsFlor	(19:4) Daj ci podług sierca twego i wszytkę radę twoję stwirdzi.
PsPul	(19:4) Daj ci podług sierca twego i wszystkę radę twoję stwierdzi.
Wuj1923	(20:5) Niechaj ci da według serca twego: i wszelką radę twoję niech potwierdzi.
Gda1881	(20:5) Niech ci da wszystko według serca twego, a wszelką radę twoję niech wypełni.
Gda2017	Niech da ci wszystko, czego pragnie twoje serce, i każdy twój zamysł niech wypełni.
PsBycz	(20:5) Niech-da tobie, według-żądzy-serca-twego; a,-wszelki zamiar-twój, niech-spełni-się.
Goet	(20:5) Niech ci da, czego serce twe pragnie; niechaj spełni wszystkie twoje zamiary.
PsCylk	(20:5) Niech da ci wedle serca twojego, i wszystkie zamysły twoje niech spełni.
PsKrusz	(20:5) Niechaj ci da według serca twego, a wszelką twą radę niechaj wypełni!
PsAszk	(20:5) Nichaj Ci użyczy wedle Twego serca a spełni wszystką radę Twoją.
PsSzer	(20:5) Niech ci da, czego pragnie serce twoje, a wszelki plan twój niech spełni!
Tys1	(19:5) Niech ci udzieli, czego w sercu pragniesz, i wszelki twój zamysł wypełni.
Tys5	(20:5) Niech ci udzieli, czego w sercu pragniesz, i wypełni każdy twój zamysł.
Bryt	(20:5) Niech ci da to, czego pragnie serce twoje, I niech wypełni każdy twój zamysł!
Pozn	(20:5) Niech ci użyczy, czego serce twoje pragnie, i niechaj spełni wszystkie twoje zamierzenia!
WarPra	(20:5) Niech da ci to, czego pragnie twe serce, i pozwoli wypełnić wszystkie twe zamiary.
STB	(20:5) Niech ci da według twojego serca i niech spełni wszystkie twoje zamysły.
EIB	(20:5) Niech da ci to, czego pragnie twe serce, I wszystkim twym planom poszczęści!

Ps 20,5

PsFlor	(19:5) Wiesielić sie będziem we zbawieniu twojem i w imieniu Boga naszego wieliczyć sie będziem. (19:6a) Napełni Gospodzin wszystki prośby twoje.
PsPul	(19:5) Radować sie będziem we zbawieniu twojem i w imieniu Boga naszego wielbić sie będziem. (19:6a) Napełni Bog wszytki prośby twoje.
Wuj1923	(20:6) Rozweselimy się w zbawieniu twojem: a w imię Boga naszego wielmożnymi się staniemy. Niechaj wypełni Pan wszystkie prośby twoje.
Gda1881	(20:6) Rozweselimy się w wybawieniu twojem, a w imieniu Boga naszego chorągiew podniesiemy; niech wypełni Pan wszystkie prośby twoje.
Gda2017	Będziemy się radować z twojego zbawienia i w imię naszego Boga sztandary podniesiemy. Niech PAN spełni wszystkie twoje prośby.
PsBycz	(20:6) Będziemy-się-weselili przy-pomocy-Twéj; a,-w-Imię Boga-naszego, podniesiemy-chorągiew; niech-spełni Pan wszystkie prośby-twoje.
Goet	(20:6) Będziemy wykrzykiwali radośnie z wybawienia Twego, a w imieniu Boga naszego wzniesiemy sztandar! Niech wypełni Pan wszystkie prośby twoje!
PsCylk	(20:6) Wtedy ucieszym się zwycięztwem twojém, i w imię Pana naszego chorągiew podniesiem. Oby spełnił Bóg wszystkie życzenia twoje.
PsKrusz	(20:6) Będziemy się weselić w wybawieniu twojem i w imię Pana naszego podniesiemy chorągiew! Niechaj Bóg wypełni wszystkie twoje prośby!
PsAszk	(20:6) A radować się będziemy dziełem Twego wybawienia i jako sztandar podniesieni imię naszego Boga, gdy spełni Jehowa wszystkie Twe życzenia.
PsSzer	(20:6) Będziemy się weselić z powodu zwycięstwa twego i podniesiemy chorągiew w imieniu Boga naszego: Niech Pan spełni wszystkie prośby twoje!
Tys1	(19:6) Obyśmy się cieszyli z twojego zwycięstwa i w imię Boga naszego podnieśli sztandary; niechaj Pan spełni wszystkie twoje prośby!
Tys5	(20:6) Chcemy się cieszyć z twego ocalenia i w imię Boga naszego podnieść sztandary. Niech Pan wypełni wszystkie twoje prośby!
Bryt	(20:6) Będziemy się weselić ze zwycięstwa twegoI w imię Boga naszego wzniesiemy sztandary! Niech Pan spełni wszystkie prośby twoje!
Pozn	(20:6) Obyśmy mogli święcić twoje zwycięstwo i wznieść chorągwie w Imię Boga naszego! Niech Jahwe wypełni wszystkie twoje prośby!
WarPra	(20:6) Cieszyć się będziemy z twojego zwycięstwa i w Imię Boga nieść w górze sztandary. Niech spełnią się u Pana wszystkie twoje prośby.
STB	(20:6) Wtedy ucieszymy się twym zwycięstwem oraz podniesiemy chorągiew w Imię naszego Boga. Oby BÓG spełnił wszystkie twoje życzenia.
EIB	(20:6) Tak, będziemy wiwatować na cześć twego zwycięstwa! W imię naszego Boga podniesiemy sztandary - Niech tylko PAN spełni wszystkie twoje prośby.

Ps 20,6

PsFlor	(19:6b) Ninie poznał jeśm, bo zbawiona uczynił Gospodzin pomazańca swego. (19:7) Wysłusza onego z nieba świętego swego; w mocach zbawienie prawice jego.
PsPul	(19:6b) Ninie poznał jeśm, iż zbawił Gospodzin pomazańca swego. (19:7) Usłyszy ji z nieba świętego swego; w mocach zbawienie prawicy jego.
Wuj1923	(20:7) Terazem poznał, iż Pan zbawił pomazańca swego: wysłucha go z nieba świętego swego: zbawienie w siłach prawice jego.
Gda1881	(20:7) Teraześmy poznali, iż Pan wybawił pomazańca swego, a iż go wysłuchał z nieba swego świętego przez zbawienną moc prawicy swojej.
Gda2017	Teraz wiem, że PAN wybawia swego pomazańca, wysłucha go ze swego świętego nieba zbawczą mocą swojej prawicy.
PsBycz	(20:7) Teraz poznaję, że pomaga Pan pomazańcowi-swemu; On-wysłucha-go z-niebios Swiętości-swéj, przez-dzielną pomoc prawicy-swojéj.
Goet	(20:7) Teraz poznałem, że Pan wybawia pomazańca Swego, i wysłuchuje go ze Swych świętych niebios przez zbawienną moc prawicy Swojej.
PsCylk	(20:7) Teraz wiem, że wspomoże Bóg pomazańca Swego, że go wysłucha z niebios Swoich świętych, przez potężne czyny zbawczéj prawicy Swojéj.
PsKrusz	(20:7) Teraz dowiedziałem się, że Bóg zbawił swego pomazańca; z nieba swego świętego wysłuchał go przez zbawienną moc prawicy swojej.
PsAszk	(20:7) Teraz wszak wiem, że wybawi Jehowa Swego Pomazańca, odpowie mu z niebios Swej świątobliwości wszechpotęgą Swej zbawczej prawicy.
PsSzer	(20:7) Teraz wiem, że Pan wspomoże pomazańca swego: Wysłucha go z nieba swego świętego przez potężną pomoc prawicy swojej.
Tys1	(19:7) Już wiem, że Pan pomazańcowi swemu udzielił zwycięstwa, wysłuchał go ze świętego nieba swojego wspierając mocą zwycięskiej prawicy.
Tys5	(20:7) Teraz wiem, że Pan wybawia swego pomazańca, odpowiada mu ze świętych swych niebios, przez moc zwycięską swojej prawicy.
Bryt	(20:7) Teraz wiem, że Pan wybawił pomazańca swego. Wysłucha go z nieba swego świętego Przez potężną pomoc prawicy swojej.
Pozn	(20:7) Teraz wiem, że Jahwe użyczy zwycięstwa swemu pomazańcowi, że go wysłucha z nieba, świętej swej siedziby, wspierając mocą swej zbawczej prawicy.
WarPra	(20:7) A ja pewien jestem, że Pan wybawi pomazańca swego, wysłucha go z niebieskiego przybytku i wspomoże siłą swojej prawicy.
STB	(20:7) Teraz wiem, że Bóg wspomoże Swojego pomazańca, poprzez potężne czyny Swej prawicy i że ze Swoich świętych niebios go wysłucha.
EIB	(20:7) Teraz wiem, że PAN wybawi swego pomazańca, Wysłucha ze swojego świętego miejsca w niebie; Moc Jego prawicy przyniesie zwycięstwo!

Ps 20,7

PsFlor	(19:8) Ci na wozoch, a ci na konioch, ale my w imieniu gospodnowie wzowiemy.
PsPul	(19:8) Ci na woziech, a ci na koniech, ale my w imieniu Gospodna Boga naszego wzowiem.
Wuj1923	(20:8) Jedni w woziech, a drudzy w koniech: ale my imienia Pana, Boga naszego, wzywać będziemy.
Gda1881	(20:8) Jedni w wozach, a drudzy w koniach ufają; ale my na imię Pana, Boga naszego, wspominamy.
Gda2017	Jedni pokładają ufność w rydwanach, inni w koniach, lecz my będziemy wspominać imię PANA, naszego Boga.
PsBycz	(20:8) Jedni, ufają w-wozy, a-drudzy, w-konie; ale-my, o-Imieniu Pana, Boga-naszego, wspominamy.
Goet	(20:8) Jedni chwalą się wozami, a drudzy końmi; my zaś imieniem Pana, Boga naszego.
PsCylk	(20:8) Ci wozami, a ci rumakami, a my imieniem Boga, Pana naszego, chlubimy się.
PsKrusz	(20:8) Jedni w wozach, a drudzy w koniach zaufali, my zaś imię Boga, Pana naszego wspominamy.
PsAszk	(20:8) Ci na wozach polegają a tamci na koniach, a my wspominać będziemy imienia Jehowy, naszego Boga.
PsSzer	(20:8) Jedni chlubią się wozami, drudzy końmi, lecz my chlubimy się imieniem Pana, Boga naszego.
Tys1	(19:8) Ci dzięki rydwanom, tamci dzięki koniom, my zaś mocni imieniem Pana Boga naszego.
Tys5	(20:8) Jedni wolą rydwan, drudzy konie, a nasza siła w imieniu Pana, Boga naszego.
Bryt	(20:8) Jedni chlubią się wozami, drudzy końmi, Lecz my chlubimy się imieniem Pana, Boga naszego.
Pozn	(20:8) Jedni siłę w wozach bojowych [upatrują], inni w rumakach, my zaś silni jesteśmy Imieniem Jahwe, Boga naszego.
WarPra	(20:8) Jedni są silni mocą rydwanów, inni – rumaków, nasza zaś siła w Imieniu Pana, Boga naszego.
STB	(20:8) Jedni – wozami, a drudzy – rumakami, ale my chlubimy się Imieniem WIEKUISTEGO, naszego Boga.
EIB	(20:8) Jedni są dumni z rydwanów, drudzy chwalą się końmi, A naszą chlubą jest imię naszego Boga - JHWH.

Ps 20,8

PsFlor	(19:9) Oni obiązali są sie i padli, ale my wstali jesmy i wskłonilismy sie.
PsPul	(19:9) Oni obwiązani są i padli, ale my wstali i podniesienismy.
Wuj1923	(20:9) Oni powiązani są i polegli: a myśmy powstali i podniesieniśmy.
Gda1881	(20:9) Onić polegli i upadli, a myśmy powstali, i ostoimy się.
Gda2017	Tamci zachwiali się i upadli, a my powstaliśmy i ostoimy się.
PsBycz	(20:9) Oni zchylili-się, i-upadli; lecz-myśmy, podnieśli-się, i-stojąc-utrzymali-się.
Goet	(20:9) Tamci zachwiali się i upadli, my zaś stoimy i trzymamy się prosto.
PsCylk	(20:9) Oni poklękali i legli, a my stoimy i trzymamy się.
PsKrusz	(20:9) Oni polegli i upadli, a myśmy powstali i ostoimy się.
PsAszk	(20:9) Tamci się załamią i padną a my trwać będziemy wiecznie.
PsSzer	(20:9) Oni załamują się i upadną, lecz my stać będziemy i ostoimy się.
Tys1	(19:9) Zachwiali się tamci i poupadali, a my stoimy i trwamy.
Tys5	(20:9) Tamci się zachwiali i upadli, a my stoimy i trwamy.
Bryt	(20:9) Zadrżały im kolana i upadli, Lecz my stoimy i trwamy.
Pozn	(20:9) Tamci załamują się i upadają, my zaś stoimy mocno i trwamy nieugięcie.
WarPra	(20:9) Tamci potknęli się i upadli, a my stoimy i trwamy.
STB	(20:9) Oni przyklęknęli i upadli, a my stoimy i się trzymamy.
EIB	(20:9) Pod nimi ugięły się nogi, potknęli się i padli; My natomiast powstaliśmy i trzymamy się prosto.

Ps 20,9

PsFlor	(19:10) Gospodnie, zbawiona uczyń krola i wysłuszaj nas w dzień, w jenże wzowiem cie.
PsPul	(19:10) Gospodnie, zbawionym uczyń krola i usłysz nasw dzień, w jenże cie wzowiem.
Wuj1923	(20:10) Panie, zbaw króla: i wysłuchaj nas w dzień, w który cię wzywać będziemy.
Gda1881	(20:10) Panie! ty nas zachowaj, a król nas niech wysłucha w dzień wołania naszego.
Gda2017	PANIE, wybaw nas, a król niech nas wysłucha w dniu naszego wołania.
PsBycz	(20:10) Panie, zachowaj Króla; niech-wysłucha-nas, w-dniu wołania-naszego.
Goet	(20:10) Panie, daj zwycięstwo królowi! Wysłuchaj nas, kiedykolwiek Cię wzywamy!
PsCylk	(20:10) Boże wspomóż! Król oby nas wysłuchał w dzień wołania naszego.
PsKrusz	(20:10) Boże, zbaw króla! wysłuchaj nas w dzień wołania naszego!
PsAszk	(20:10) Jehowa wybawia, król nam się odezwie w dzień naszego wołania.
PsSzer	(20:10) Panie! Wspomóż króla! Wysłuchaj nas, gdy wołamy do Ciebie!
Tys1	(19:10) Panie, zwycięstwo daj królowi, a nas wysłuchaj w dniu, gdy Cię wzywamy.
Tys5	(20:10) Panie, wybaw króla, a nas wysłuchaj w dniu, w którym [Cię] wzywamy.
Bryt	(20:10) Panie, królu nasz, pomóż! Wysłuchaj nas w dniu wołania naszego.
Pozn	(20:10) Jahwe, użycz zwycięstwa królowi, wysłuchaj nas w dniu, w którym Ciebie wzywamy!
WarPra	(20:10) O Panie, daj zwycięstwo królowi, wysłuchaj nas w dniu naszego wołania!
STB	(20:10) WIEKUISTY wspomóż! Oby nas Król wysłuchał w dzień naszego wołania.
EIB	(20:10) PANIE, wybaw króla! Pośpiesz z odpowiedzią, gdy do Ciebie wołamy.

Psalm 21

Ps 21,1

PsFlor	(20:1) Gospodnie, w mocy twojej wiesielić sie będzie krol i nad zbawienim twoim radować sie będzie barzo.
PsPul	Psalm. (20:1) Gospodnie, w mocy twojej wiesielić sie będzie krol i nad zbawienim twym radować sie będzie barzo.
Wuj1923	(21:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. (21:2) Panie, w mocy twojéj rozweseli się król: a w zbawieniu twojem rozraduje się wielce.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa. (21:2) Panie! w mocy twojej raduje się król, a w zbawieniu twojem wielce się weseli.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. PANIE, król cieszy się z twojej mocy i bardzo się raduje twoim zbawieniem.
PsBycz	(21:1) Naczelnikowi-muzyki, Psalm Dawida, dany do grania. (21:2) Panie, w-potędze-Twéj, ucieszy-się Król; a-z-pomocy-Twojéj, jakże uraduje-się wielce!
Goet	(21:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Psalm Dawida. (21:2) Panie, z siły Twojej raduje się król, i jakże się weseli z Twojej pomocy!
PsCylk	(21:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. (21:2) Boże potęgą Twoją cieszy się król, a Twoją pomocą jakże raduje się wielce.
PsKrusz	(21:1) Przełożonemu chóru. Psalm Dawida. (21:2) Boże, w Twej mocy uraduje się król, a w zbawieniu Twojem jakże wielce weselić się będzie!
PsAszk	(21:1) Dyrygentowi. - Śpiew Dawidowy. (21:2) O Jehowo, mocą Twoją król się będzie radował a jakżesz będzie się on wielce weselił dziełem Twego wybawienia!
PsSzer	(21:1) Przewodnikowi chóru, psalm Dawida. (21:2) Panie! Król raduje się z mocy Twojej i jakże bardzo weseli się ze zbawienia Twego!
Tys1	(20:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. (20:2) Panie, król się weseli z Twojej potęgi i z Twej pomocy tak bardzo się cieszy!
Tys5	(21:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. (21:2) Panie, król się weseli z Twojej potęgi, jak bardzo się cieszy z Twojej pomocy!
Bryt	(21:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy. (21:2) Panie! Król raduje się mocą twoją I weseli się bardzo zbawieniem twoim!
Pozn	(21:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Dawida. (21:2) Jahwe! Król raduje się Twą potęgą, o jakże bardzo się weseli z Twojej pomocy!
WarPra	(21:1) Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. (21:2) Mocą od Ciebie, Panie, król się raduje i cieszy się bardzo, ponieważ go wspierasz.
STB	(21:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. (21:2) WIEKUISTY, w Twojej mocy cieszy się król i wielce się raduje dzięki Twojemu zbawieniu.
EIB	(21:1) Dla prowadzącego chór. Psalm Dawida. (21:2) PANIE! Król raduje się Twoją mocą! O, jak cieszy się Twoim zwycięstwem!

Ps 21,2

PsFlor	(20:2) Żądzą sierca jego dał jeś jemu a wolej jego warg nie zdradził jeś jego.
PsPul	(20:2) Żądzą sierca jego dał jeś jemu a wolej jego warg nie odjąłeś jemu.
Wuj1923	(21:3) Żądanie serca jego dałeś mu: a w woli ust jego nie omyliłeś go.
Gda1881	(21:3) Dałeś mu żądość serca jego, a prośby ust jego nie odmówiłeś mu. Sela.
Gda2017	Spełniłeś pragnienie jego serca i prośbie jego ust nie odmówiłeś. Sela.
PsBycz	(21:3) Ty, według żądzy serca-jego, dałeś mu; nawet-prośbie warg-jego, nie odmówiłeś.
Goet	(21:3) Spełniłeś życzenia serca jego, a pragnieniu ust jego nie odmówiłeś. Sela.
PsCylk	(21:3) Pragnienie serca jego dałeś mu, a życzeniu jego ust nie odmówiłeś. - Sela.
PsKrusz	(21:3) Dałeś pragnienie sercu jego a prośby ust jego nie odrzuciłeś. - SELAh.
PsAszk	(21:3) Rozkosz jego serca mu dałeś a nic odmówiłeś życzeniu ust jego. Selah.
PsSzer	(21:3) Spełniłeś życzenie serca jego, a prośbie ust jego nie odmówiłeś. Sela.
Tys1	(20:3) Spełniłeś pragnienie jego serca i nie odmówiłeś błaganiu warg jego. Sela.
Tys5	(21:3) Spełniłeś pragnienie jego serca i nie odmówiłeś błaganiu warg jego. Sela.
Bryt	(21:3) Spełniłeś pragnienie serca jegoI prośbie ust jego nie odmówiłeś. Sela.
Pozn	(21:3) Wypełniłeś pragnienia jego serca i nie wzgardziłeś prośbą jego ust.
WarPra	(21:3) Spełniłeś bowiem pragnienie jego serca i nie odmówiłeś tego, o co prosiły jego usta. [Pauza]
STB	(21:3) Dałeś mu pragnienie jego serca oraz nie odmówiłeś życzeniu jego ust. Sela.
EIB	(21:3) Uczyniłeś zadość pragnieniom jego serca, Nie pominąłeś jego prośby milczeniem. Sela.

Ps 21,3

PsFlor	(20:3) Bo przeszedł jeś ji w błogosławieństwiech słodkości, wstawił jeś na głowę jego koronę od kamienia drogiego.
PsPul	(20:3) Bo uprzedziłeś ji w błogosławieństwie❬ch❭ słodkości, wstawiłeś na głowę jego koronę od kamienia drogiego.
Wuj1923	(21:4) Boś go uprzedził błogosławieństwy słodkości: włożyłeś na głowę jego koronę z kamienia drogiego.
Gda1881	(21:4) Albowiemeś go uprzedził błogosławieństwy hojnemi; włożyłeś na głowę jego koronę ze złota szczerego.
Gda2017	Wyszedłeś mu bowiem naprzeciw z hojnymi błogosławieństwami, koronę szczerozłotą włożyłeś mu na głowę.
PsBycz	(21:4) Bo uprzédzasz-go błogosławieństwami dobra; Ty-wkładasz, na-głowę-jego, koronę, z najczystszego-złota.
Goet	(21:4) Spotkałeś go z błogosławieństwami dobra; włożyłeś na głowę jego koronę ze szczerego złota.
PsCylk	(21:4) Bo uprzedziłeś go błogosławieństwy szczęścia, włożyłeś na głowę jego koronę szczerozłotą.
PsKrusz	(21:4) Oto uprzedziłeś go błogosławieństwy hojnemi, na głowę jego włożyłeś koronę szczerozłotą.
PsAszk	(21:4) Uprzedzasz go dobra pełnem błogosławieństwem a skroń uwieńczysz koroną z najszczerszego złota,
PsSzer	(21:4) Bo obdarzyłeś go błogosławieństwem i dobrem, włożyłeś na głowę jego koronę ze szczerego złota.
Tys1	(20:4) Bo pomyślne błogosławieństwa wcześniej nań zesłałeś, koronę szczerozłotą włożyłeś mu na głowę.
Tys5	(21:4) Bo go uprzedzasz pomyślnymi błogosławieństwami, koronę szczerozłotą wkładasz mu na głowę.
Bryt	(21:4) Bo wyszedłeś mu naprzeciw z darami, które przynoszą błogosławieństwo, Włożyłeś na głowę jego koronę szczerozłotą.
Pozn	(21:4) Zaprawdę, uprzedziłeś go najwyższym błogosławieństwem, włożyłeś mu na głowę szczerozłotą koronę.
WarPra	(21:4) Wychodziłeś mu naprzeciw z błogosławieństwem i szczęściem, na głowę mu włożyłeś koronę ze złota.
STB	(21:4) Gdyż uprzedziłeś go błogosławieństwem szczęścia, a szczerozłotą koronę włożyłeś na jego głowę.
EIB	(21:4) Wyszedłeś mu naprzeciw z bogactwem błogosławieństw I włożyłeś mu na skronie szczerozłotą koronę.

Ps 21,4

PsFlor	(20:4) Żywota prosił jest od ciebie i dał jeś jemu długość dniow na wieki i na wieki wiekom.
PsPul	(20:4) Żywota prosił od ciebie i dałeś jemu długość dni na wieki i na wiek wiekom.
Wuj1923	(21:5) Żywota prosił u ciebie: i dałeś mu przedłużenie dni na wieki, i na wieki wieków.
Gda1881	(21:5) Prosił cię o żywot, a dałeś mu przedłużenie dni na wieki wieków.
Gda2017	Prosił cię o życie i dałeś mu je, długie dni na wieki wieków.
PsBycz	(21:5) On, życia żądał od-Ciebie; a Ty-dałeś mu długość dni, ciągłą, i-wieczną.
Goet	(21:5) Prosił Cię o życie, dałeś mu je, przedłużenie dni na wieki wieków.
PsCylk	(21:5) O życie prosił Cię, dałeś mu je, długie dni na wieki wieków.
PsKrusz	(21:5) Prosił Cię o żywot i dałeś mu - przedłużenie dni na wieki wieków.
PsAszk	(21:5) Prosił Cię o życie a Ty dasz mu doczesność na wieki i żywot wieczny.
PsSzer	(21:5) Prosił Cię o życie, dałeś mu je, długie dni na zawsze, na wieki.
Tys1	(20:5) Prosił Ciebie o życie: Ty go obdarzyłeś długimi dniami na wieki wieków.
Tys5	(21:5) Prosił Ciebie o życie: Ty go obdarzyłeś długimi dniami na wieki i na zawsze.
Bryt	(21:5) Prosił cię o życie, dałeś mu je, Długie dni na zawsze, na wieki.
Pozn	(21:5) Prosił Cię o życie - i dałeś mu je: dni długotrwałe na wieczne czasy.
WarPra	(21:5) Prosił Cię o życie i Ty mu je dałeś, życie na wiele dni, na zawsze, na wieki.
STB	(21:5) Prosił Cię o życie, więc dałeś mu długie dni na wieki wieków.
EIB	(21:5) Prosił cię o życie, a Ty mu je dałeś, Przedłużyłeś jego dni na wieki, na zawsze.

Ps 21,5

PsFlor	(20:5) Wielika jest sława jego we zbawieniu twojem, sławę i wieliką krasę wzłożył jeś nań.
PsPul	(20:5) Wielika jest sława jego we zbawieniu twojem, sławę i wieliką krasę włożysz nań.
Wuj1923	(21:6) Wielka jest chwała jego w zbawieniu twojem: sławę i wielką ozdobę nań włożysz.
Gda1881	(21:6) Wielka jest chwała jego w zbawieniu twojem; chwałą i zacnością przyodziałeś go;
Gda2017	Wielka jest jego chwała dzięki twemu zbawieniu, okryłeś go sławą i dostojeństwem;
PsBycz	(21:6) Wielką chwała-jego, w-zbawieniu-Twojém; Ty, majestat i-wspaniałość, włożyłeś na-niego.
Goet	(21:6) Wielka jest wspaniałość jego dzięki zbawieniu Twemu; majestatem i przepychem ozdobiłeś go;
PsCylk	(21:6) Wielka chwała jego z pomocy Twojéj, sławę i świetność włożyłeś nań.
PsKrusz	(21:6) Wielka jest chwała jego w zbawieniu Twojem; dostojeństwo i zacność włożyłeś nań.
PsAszk	(21:6) Wielką chwała jego w Twem zbawczem dziele, równym też otoczysz go wdziękiem i blaskiem.
PsSzer	(21:6) Chwała jego jest wielka dzięki zbawieniu Twemu, blaskiem i dostojeństwem okryłeś go.
Tys1	(20:6) Chwała jego jest wielka dzięki Twej pomocy, blask i dostojeństwo na niego włożyłeś.
Tys5	(21:6) Wielka jest jego chwała dzięki Twej pomocy, ozdobiłeś go blaskiem i dostojeństwem.
Bryt	(21:6) Chwała jego jest wielka dzięki zbawieniu twemu, Wspaniałością i dostojeństwem okryłeś go.
Pozn	(21:6) Wielka jest chwała jego dzięki Twojej pomocy, otoczyłeś go blaskiem i majestatem.
WarPra	(21:6) Dzięki Twojej pomocy wzrosła jego sława, bo przyodziałeś go w wielkość wspaniałą.
STB	(21:6) Z Twojego zbawienia wielka jest jego chwała; włożyłeś na niego sławę i świetność.
EIB	(21:6) Jego chwała jest wielka dzięki Twemu zwycięstwu, Ty go okryłeś wspaniałością oraz dostojeństwem.

Ps 21,6

PsFlor	(20:6) Bo dasz ji w błogosławienie na wieki wiekom, uwiesielisz ji w radości z twojim obliczym.
PsPul	(20:6) Bo dasz ji w błogosławienie na wieki wiekom, uwiesielisz ji w radości z twoim obliczym.
Wuj1923	(21:7) Albowiem dasz go na błogosławieństwo na wieki wieków: rozweselisz go w radości obliczem twojem.
Gda1881	(21:7) Boś go wystawił na rozmaite błogosławieństwo aż na wieki; rozweseliłeś go weselem oblicza twego.
Gda2017	Bo uczyniłeś go błogosławieństwem na wieki, rozradowałeś go swoim obliczem.
PsBycz	(21:7) Albowiem, posadziłeś-go, w błogosławieństwach, na-wieki; Ty-rozweselasz-go, z-radością, przy obliczu-Twojém.
Goet	(21:7) Uczyniłeś go błogosławieństwem na wieki, uradowałeś go radością przez oblicze Twoje.
PsCylk	(21:7) Albowiem czynisz go błogosławieństwem na zawsze, orzeźwiasz go radością oblicza Twojego.
PsKrusz	(21:7) Boś go obdarzył błogosławieństwy na wieki; rozweseliłeś go w radości oblicza Twego.
PsAszk	(21:7) A uczynisz go błogosławieństwy na zawsze, pozwolisz mu oglądać w rozkosznem weselu Twe oblicze.
PsSzer	(21:7) Bo sprawiasz, że jest błogosławieństwem na zawsze, udzielasz mu radości przed obliczem swoim.
Tys1	(20:7) Boś go błogosławieństwem uczynił na wieki, radością go ucieszyłeś przed obliczem Twoim.
Tys5	(21:7) Bo go czynisz błogosławieństwem na wieki, napełniasz go radością przed Twoim obliczem.
Bryt	(21:7) Bo czynisz go błogosławieństwem na zawsze, Udzielasz mu radości przed obliczem swoim.
Pozn	(21:7) Zaprawdę, sprawiłeś, że stał się błogosławieństwem nigdy nieustającym, napełniasz go radością przed Twoim obliczem.
WarPra	(21:7) I uczyniłeś go błogosławionym na wieki, gdy patrzysz na niego, sprawiasz mu wielką radość.
STB	(21:7) Bowiem czynisz go błogosławieństwem na zawsze, orzeźwiasz go radością Twego oblicza.
EIB	(21:7) Może on zawsze liczyć na Twe błogosławieństwo, Dzięki Twojej bliskości cieszy się pełnią szczęścia.

Ps 21,7

PsFlor	(20:7) Bo krol pwa w Gospodna a miłosierdzie Najwyszszego nie będzie poruszono.
PsPul	(20:7) Bo krol pwa w Gospodna a ❬w❭ miłosierdziu Nawyszszego nie będzie poruszon.
Wuj1923	(21:8) Bo król nadzieję ma w Panu: a w miłosierdziu Najwyższego nie będzie poruszony.
Gda1881	(21:8) Gdyż król nadzieję ma w Panu, a z miłosierdzia Najwyższego nie będzie poruszony.
Gda2017	Król bowiem w PANU pokłada nadzieję i nie zachwieje się dzięki miłosierdziu Najwyższego.
PsBycz	(21:8) Bo ten-Król, ufającym w-Panu; więc,-w-dobroci Najwyższego, nie zachwieje-się nigdy.
Goet	(21:8) Bo król nadzieję ma w Panu; przez dobroć Najwyższego nie zachwieje się.
PsCylk	(21:8) Albowiem król ufa Bogu, i za łaską Najwyższego nie zachwieje się.
PsKrusz	(21:8) Ponieważ król nadzieję ma w Bogu, przeto w miłosierdziu Najwyższego nie będzie poruszony.
PsAszk	(21:8) Jakoże król ma ufność w Tobie i w lasce Najwyższego, obyż się nie zachwiał!
PsSzer	(21:8) Zaiste, król ufa Panu, a z łaski Najwyższego nie zachwieje się.
Tys1	(20:8) Król bowiem w Panu pokłada nadzieję i nie zachwieje się z łaski Najwyższego.
Tys5	(21:8) Król bowiem w Panu pokłada nadzieję i z łaski Najwyższego się nie zachwieje.
Bryt	(21:8) Król bowiem ufa PanuI dzięki łasce Najwyższego nie zachwieje się...
Pozn	(21:8) Król bowiem w Jahwe nadzieję położył i z łaski Najwyższego nigdy się nie zachwieje.
WarPra	(21:8) Król bowiem we wszystkim zaufał Panu, w swej łaskawości Najwyższy nie pozwoli mu upaść.
STB	(21:8) Król ufa WIEKUISTEMU i z łaski Najwyższego się nie zachwieje.
EIB	(21:8) Król bowiem ufa PANU, Łaska Najwyższego czyni go niezachwianym.

Ps 21,8

PsFlor	(20:8) Naleziona bądź ręka twoja wszem nieprzyjacielom twojim, prawica twoja najdzi wszystki, jiż cie nienaźrzą.
PsPul	(20:8) Naleziona bądź ręka twoja wszem nieprzyjacielom twoim, prawica twoja najdź wszytki, jiż cie nienaźrzą.
Wuj1923	(21:9) Niech znajdą rękę twoję wszyscy nieprzyjaciele twoi: prawica twa niech najdzie wszystkie, którzy cię w nienawiści mają.
Gda1881	(21:9) Znajdzie ręka twoja wszystkich nieprzyjaciół twoich, prawica twoja dosięże wszystkich, co cię w nienawiści mają.
Gda2017	Twoja ręka znajdzie wszystkich twoich wrogów; twoja prawica dosięgnie wszystkich, którzy cię nienawidzą.
PsBycz	(21:9) Dosięgnie, ręka-Twa, wszystkich nieprzyjaciół-Twoich; prawica-Twoja, znajdzie nienawidzących-Cię.
Goet	(21:9) Ręka Twoja znajdzie wszystkich wrogów Twoich, a prawica Twoja wszystkich, którzy Cię nienawidzą.
PsCylk	(21:9) Dosięgnie ręka Twoja wszystkie wrogi Twoje, prawica Twa najdzie nieprzyjacioły Twoje.
PsKrusz	(21:9) Znajdzie Twa ręka wszystkich nieprzyjaciół Twoich, a prawica Twa odnajdzie tych, co Cię nienawidzą.
PsAszk	(21:9) Da ręka Twa radę wszystkim Twym wrogom, odnajdzie Twa prawica wszystkich, co Cię nienawidzą, -
PsSzer	(21:9) Ręka Twoja dosięgnie wszystkich nieprzyjaciół Twoich, prawica Twoja dosięgnie wszystkich, którzy Cię nienawidzą.
Tys1	(20:9) Na wszystkich wrogów Twoich niech spadnie Twa ręka; niech nienawidzących Ciebie znajdzie Twa prawica.
Tys5	(21:9) Niech spadnie Twa ręka na wszystkich Twoich wrogów; niech znajdzie Twa prawica tych, co nienawidzą Ciebie.
Bryt	(21:9) Ręka twoja dosięgnie wszystkich nieprzyjaciół twoich, Prawica twoja dosięgnie tych, którzy cię nienawidzą.
Pozn	(21:9) Dosięgniesz swym ramieniem wszystkich Twoich wrogów, prawica Twa dosięgnie tych, co żywią nienawiść ku Tobie.
WarPra	(21:9) Twoje ręce dosięgną wszystkich Twoich wrogów, Twoja prawica znajdzie tego, kto Cię nienawidzi.
STB	(21:9) Twoja ręka dosięgnie wszystkich Twoich wrogów; Twa prawica znajdzie Twoich nieprzyjaciół.
EIB	(21:9) Twoja ręka dosięgnie wszystkich twych nieprzyjaciół, Nie uda się umknąć tym, którzy cię nienawidzą.

Ps 21,9

PsFlor	(20:9) Położysz je jako ogienny piec w brzemię oblicza twego; Gospodzin w gniewie swojem zamąci je i pożrze je ogień.
PsPul	(20:9) Położysz je jako ogienny piec czasu oblicza twego; Gospodzin w gniewie swoim zamąci je i pożrze je ogień.
Wuj1923	(21:10) Położysz je jako piec ognisty czasu twarzy twojéj: Pan w gniewie swoim zatrwoży je, i pożre je ogień.
Gda1881	(21:10) Uczynisz ich jako piec ognisty czasu gniewu twego; Pan w popędliwości swojej wytraci ich, a ogień ich pożre.
Gda2017	Uczynisz ich jakby piecem ognistym w czasie twego gniewu; PAN w swojej zapalczywości pochłonie ich, a ogień ich strawi.
PsBycz	(21:10) Ty-uczynisz-ich, jak-piec-rozpalony ogniem, w-czasie spojrzenia-Twego; Pan, w-gniéwie-swym, połknie-ich, i-pochłonie-ich ogniem.
Goet	(21:10) Uczynisz ich jako piec ognisty czasu Twego zjawienia się; Pan wytraci ich w popędliwości Swojej, a ogień ich pożre.
PsCylk	(21:10) Uczynisz je jako piec ognisty w chwili uniesienia Twego, Bóg w gniewie Swoim je zniweczy i poźre je ogień.
PsKrusz	(21:10) Uczynisz ich jako piec ognisty czasu gniewu Twego; Bóg w gniewie swoim wytraci ich, a ogień ich pożre.
PsAszk	(21:10) Podasz je niby w piec ognisty, - czasu, który Twoim, o Jehowo, odpowie zamiarom - on gniewem swym ich pochłonie i pożre je ogień, -
PsSzer	(21:10) Uczynisz, że będą jak w piecu ognistym, gdy się zjawisz; Pan w gniewie swoim pochłonie ich, a ogień ich pożre.
Tys1	(20:10) Wrzuć ich jak w piec ognisty, gdy się ukaże Twoje oblicze. Niech Pan ich pochłonie w swym gniewie, a ogień niechaj ich pożre.
Tys5	(21:10) Uczyń ich jakby piecem ognistym, gdy się ukaże Twoje oblicze. Niech Pan ich pochłonie w swym gniewie, a ogień niechaj ich strawi!
Bryt	(21:10) Uczynisz, że będą jak w piecu ognistym, Gdy się zjawisz... Pan w gniewie swoim pochłonie ich, A ogień ich pożre.
Pozn	(21:10) Sprawisz, że staną się jako piec ognisty, gdy zwrócisz [ku nim] zagniewane oblicze. Jahwe zniszczy ich w swym gniewie i strawi ich ogień.
WarPra	(21:10) Będą jak piec rozpalony, kiedy się pojawisz. A Pan pochłonie ich w swoim gniewie, ogień do reszty ich strawi.
STB	(21:10) W chwili Twojego uniesienia uczynisz z nich jakby piec ognisty; WIEKUISTY zniszczy ich w Swoim gniewie; pożre ich ogień.
EIB	(21:10) Sprawisz, że spłoną jak w piecu w chwili Twego przyjścia. PAN ich w swym gniewie pochłonie, nie oszczędzi ogień.

Ps 21,10

PsFlor	(20:10) Owoc jich z ziemie zagubisz i siemię jich od synow ludzskich.
PsPul	(20:10) Owoc jich z ziemie zatracisz i siemię jich od synow ludzkich.
Wuj1923	(21:11) Owoc ich z ziemie wygubisz: a nasienie ich z synów ludzkich.
Gda1881	(21:11) Plemię ich z ziemi wygubisz, a nasienie ich z synów ludzkich.
Gda2017	Wytracisz z ziemi ich ród, a ich potomstwo spośród synów ludzkich.
PsBycz	(21:11) Ty, owoc-ich, z-ziemi wygubisz; a,-plemię-ich, z-pomiędzy-dzieci człowieczych.
Goet	(21:11) Potomstwo ich wytracisz z powierzchni ziemi a nasienie ich z pośród synów ludzkich.
PsCylk	(21:11) Ród ich z ziemi zagubisz, a potomstwo ich z pośród synów ludzkich.
PsKrusz	(21:11) Owoc ich z ziemi wytracisz, a plemię ich z pośród synów ludzkich.
PsAszk	(21:11) Ich owoc wygubisz ze ziemi a nasienie ich z pośród ludzi.
PsSzer	(21:11) Wygubisz z ziemi ich pokolenie, a potomstwo ich spośród synów ludzkich.
Tys1	(20:11) Wytrać potomstwo ich z ziemi, usuń ich plemię spośród synów ludzkich.
Tys5	(21:11) Wytrać ich potomstwo z ziemi, usuń ich plemię spośród synów ludzkich!
Bryt	(21:11) Wygubisz z ziemi ich pokolenie, A potomstwo ich spośród ludzi.
Pozn	(21:11) Wytracisz ich potomstwo z powierzchni ziemi i ród ich - spośród synów człowieczych.
WarPra	(21:11) Wytracisz ich rodzaj na ziemi i nie będzie ich więcej pośród synów ludzkich.
STB	(21:11) Ich ród wygubisz z ziemi, a ich potomstwo spośród synów ludzkich.
EIB	(21:11) Ich owoc usuniesz z ziemi I ich potomków spośród ludzi.

Ps 21,11

PsFlor	(20:11) Bo skłonili są [sie] w cię zła, myślili są rady, jichże nie mogli ustanowić.
PsPul	(20:11) Bo skłonili przeciw tobie złe, myślili rady, jeż nie mogli ustanowić.
Wuj1923	(21:12) Albowiem obrócili na cię złości: myślili rady, których utwierdzić nie mogli.
Gda1881	(21:12) Albowiem czyhali na twoje złe; zmyślali radę, której dowieść nie mogli.
Gda2017	Bo zamierzali zło przeciwko tobie, uknuli spisek, którego nie mogli wykonać.
PsBycz	(21:12) Bo zwrócili, na-Ciebie, złośliwość, uknowali zamysł-zbrodniczy, a wykonać nie mogli.
Goet	(21:12) Gdyż zło zamierzają przeciwko Tobie; i zamach zamyślają: nic nie osiągną,
PsCylk	(21:12) Albowiem zastawili na Ciebie zło, knuli zdradę, a nic nie dokazali.
PsKrusz	(21:12) Oto wystawili przeciwko Tobie zło, zmyślali radę, której nie dowiedli.
PsAszk	(21:12) Bo na Ciebie spychają zło a obmyślają nikczemność, której oby nie podołali.
PsSzer	(21:12) Jeśll umyślili zło przeciwko Tobie, uknuli spisek, nic nie wskórają.
Tys1	(20:12) Choćby zamierzyli zło przeciwko Tobie, choćby podstęp uknuli, nie zdołają przemóc;
Tys5	(21:12) Choćby zamierzyli zło przeciwko Tobie, choćby uknuli podstęp, nie dopną niczego,
Bryt	(21:12) Bo zamierzyli zło przeciwko tobie, Uknuli spisek, lecz nie przemogli.
Pozn	(21:12) Chociaż gotują zło przeciwko Tobie i knują zdradliwe zamysły, niczego nie osiągną;
WarPra	(21:12) I choćby układali złe i podstępne plany, nie będą w stanie wyrządzić Ci niczego złego.
STB	(21:12) Bo zastawili na Ciebie zło; knuli zdradę, a nic nie dokazali.
EIB	(21:12) Choćby wyruszyli z nieczystym zamiarem, Choćby ukartowali spisek - czeka ich porażka.

Ps 21,12

PsFlor	(20:12) Bo położysz je wznak, w ostatcech twojich nagotujesz oblicze jich.
PsPul	(20:12) Bo położysz je opak, w ostatkoch twoich nagotujesz oblicze jich.
Wuj1923	(21:13) Albowiem obrócisz je w tył: w ostatkach twoich przygotujesz twarzy ich.
Gda1881	(21:13) Przetoż wystawisz ich za cel; cięciwę twą wyciągniesz przeciwko twarzy ich.
Gda2017	Dlatego ich zmusisz do ucieczki, strzały na twej cięciwie wymierzysz w ich twarze.
PsBycz	(21:13) Przeto, postawisz-ich grzbietem; a, na-strunach-Twych, założone strzały, wystrzelisz w twarze-ich.
Goet	(21:13) Gdyż Ty ich zmusisz do powrotu, z cięciwy Swej celujesz w twarz ich.
PsCylk	(21:13) Zwróciłeś ich barki, cięciwy Twojemi mierząc ku twarzy ich.
PsKrusz	(21:13) Przeto weźmiesz ich za cel: cięciwy Twe nastawisz przeciwko twarzy ich.
PsAszk	(21:13) Lecz Ty ich podasz za grzbiet Twej cięciwy, zaś utwierdzisz ją na ich twarzy,
PsSzer	(21:13) Ty bowiem zmusisz ich do ucieczki, łuk swój skierujesz przeciwko twarzy ich.
Tys1	(20:13) bo Ty ich zmusisz do ucieczki, Twój łuk wymierzysz w ich twarze.
Tys5	(21:13) bo Ty ich zmusisz do ucieczki, z Twego łuku będziesz mierzyć w ich twarze.
Bryt	(21:13) Ty bowiem zmusisz ich do ucieczki, Cięciwę łuku swego nastawisz przeciwko nim.
Pozn	(21:13) Ty ich do ucieczki przymusisz i łuk swój prosto w ich twarze wymierzysz.
WarPra	(21:13) Zmusisz ich wszystkich do ucieczki, gdy zaczniesz mierzyć do nich z Twego łuku.
STB	(21:13) Zawróciłeś ich plecy, mierząc Twoimi cięciwami do ich twarzy.
EIB	(21:13) Zmusisz ich do ucieczki, Cięciwa twego łuku przeciw nim już napięta.

Ps 21,13

PsFlor	(20:13) Powyszon bądź, Gospodnie, we csności twojej, piać będziem i śpiewać csnoty twoje.
PsPul	(20:13) Powyszszon bądź, Gospodnie, we cności twojej, piać będziem i śpiewać siły twoje.
Wuj1923	(21:14) Podnieś się, Panie, w mocy twojéj: będziem śpiewać i wysławiać możności twoje.
Gda1881	(21:14) Podnieśże się, Panie! w mocy twojej, tedy będziemy śpiewać i wysławiać możność twoję.
Gda2017	Powstań, PANIE, w swojej mocy; będziemy śpiewać i wysławiać twą potęgę.
PsBycz	(21:14) Wywższ-się, Panie, w-potędze-Twéj; będziemy-śpiéwem-wychwalać, i-grać-na-strunach, mocy-Twojéj.
Goet	(21:14) Powstań, Panie, w sile Twej, wtedy będziemy śpiewali i wysławiali psalmami potęgę Twoją!
PsCylk	(21:14) Podnieś się Boże mocą Twoją, opiewać i wysławiać będziemy potęgę Twoję.
PsKrusz	(21:14) Powstań, Boże, w swej mocy! Będziemy śpiewać i wychwalać możność Twoją.
PsAszk	(21:14) Podnieś się, o Jehowo, w Twej sile mocarnej, śpiewem będziemy opiewać Twą potęgę.
PsSzer	(21:14) Powstań, Panie, w mocy swojej, a będziemy opiewać i wysławiać potężne dzieła Twoje!
Tys1	(20:14) O Panie, w potędze swej powstań, będziemy sławić Twoją moc i śpiewać.
Tys5	(21:14) Powstań, Panie, w swej potędze, chcemy śpiewać i moc Twoją sławić.
Bryt	(21:14) Powstań, Panie, w mocy swojej, A będziemy śpiewać i wysławiać potęgę twoją!
Pozn	(21:14) Powstań, Jahwe, w [całej] swej potędze! Będziemy opiewać i wysławiać moc Twoją.
WarPra	(21:14) Ukaż się, Panie, z Twoją mocą, a wychwalać i sławić będziemy Twą zwycięską potęgę.
STB	(21:14) Podnieś się, WIEKUISTY, w Twojej mocy; Twą potęgę będziemy wysławiać i opiewać.
EIB	(21:14) PANIE, powstań w swojej mocy! Chcemy zaśpiewać pieśń na cześć Twojej potęgi!

Psalm 22

Ps 22,1

PsFlor	(21:1) Gospodnie Boże moj, weźrzy na mię! Czemu jeś mie został? Daleko od zbawienia mego słowa zgrzeszenia mego.
PsPul	W koniec psalm Dawidow. (21:1) Gospodnie Boże moj, weźrzy na mię! Czemu jeś mie został. Daleko od zbawienia mego słowa zgr❬z❭eszenia mego.
Wuj1923	(22:1) Na koniec, za przyjęcie poranne, Psalm Dawidowi. (22:2) Boże, Boże mój, wejrzyj na mię: czemuś mię opuścił? daleko od zbawienia mego słowa grzechów moich.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. (22:2) Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Ajjelet haszahar. Psalm Dawida. Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś? Czemu jesteś tak daleki od wybawienia mnie, od słów mego jęku?
PsBycz	(22:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania, na nutę, Ajelet haszachar, Psalm Dawida. (22:2) Boże-mój, Boże-mój, czemu upuściłeś-mię? czemuś oddalon od-ocalenia-mego, i od słów jęku-mojego?
Goet	(22:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Na "Łanię zorzy". Psalm Dawida. (22:2) Boże mój, Boże mój, czemuś mię opuścił? Daleki jesteś od tego, by mię wybawić i by usłyszeć słowa jęku mego.
PsCylk	(22:1) Przewodnikowi chóru, na nutę: "Łanio zorzy", pieśń Dawida. (22:2) Panie mój Panie, czemuś mnie opuścił, daleki od wspomożenia mnie, od słów skargi mojéj.
PsKrusz	(22:1) Przełożonemu chóru, na (nutę) "Ajjelet ha-Szszahar". Psalm Dawida. (22:2) Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił! daleko od wybawienia mego słowa mego wołania!
PsAszk	(22:1) Dyrygentowi. - O wschodzącej jutrzence. - Śpiew Dawidowy. (22:2) Boże mej siły, Ty mój mocny Boże, czemuż mię opuściłeś? Daleki memu wybawieniu, słowom mego rozpaczliwego ryku!
PsSzer	(22:1) Przewodnikowi chóru. Według: Łanio zorzy... psalm Dawida. (22:2) Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił, nie wybawiając mnie, nie wysłuchując mnie?
Tys1	(21:1) Kierownikowi chóru. Na modłę pieśni: "Łania o świcie". Psalm. Dawidowy. (21:2) Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Daleki jesteś od próśb, od słów mojego wołania.
Tys5	(22:1) Kierownikowi chóru. Na modłę pieśni: "Łania o świcie". Psalm. Dawidowy. (22:2) Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Daleko od mego Wybawcy słowa mego jęku.
Bryt	(22:1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: „Łania w czasie zorzy porannej... ” Psalm Dawidowy. (22:2) Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił... ? Czemuś tak daleki od wybawienia mego, od słów krzyku mojego?
Pozn	(22:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: na melodię "Łania niby jutrzenka"; Psalm Dawida. (22:2) Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił, czemu pozostajesz głuchy na moje błagania, na jęk moich słów?
WarPra	(22:1) Dla kierującego chórem: Na melodię pieśni: „Jak łania o świcie”. Psalm Dawida. (22:2) Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Czemuś tak daleko od mego wołania i od słów mojej skargi?
STB	(22:1) Przewodnikowi chóru, na nutę „Łanio zorzy”. Pieśń Dawida. (22:2) Boże mój, Boże, czemu mnie opuściłeś; czemu jesteś daleki od mego wspomożenia oraz od słów mojej skargi?
EIB	(22:1) Dla prowadzącego chór: Na melodię: Łania o poranku. Psalm Dawida. (22:2) O, Boże, mój Boże, dlaczego mnie opuściłeś? Moje wybawienie daleko, mimo że Cię wzywam.

Ps 22,2

PsFlor	(21:2) Boże moj, wołać będę przez dzień, a nie wysłuszasz, i w nocy, a nie na szaleństwo mnie.
PsPul	(21:2) Boże moj, wołać będę przez dzień, a nie wysłyszysz, a w nocy, a nie na szaleństwo mnie.
Wuj1923	(22:3) Boże mój, będę wołał we dnie, a nie wysłuchasz: i w nocy, a nie ku głupstwu mnie.
Gda1881	(22:3) Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.
Gda2017	Boże mój, wołam we dnie, a nie odzywasz się do mnie; w nocy, a nie mogę się uspokoić.
PsBycz	(22:3) O Boże-mój! ja-wołam we-dnie, a-Ty-nie odpowiadasz; nawet-w-nocy, a-nie ma spokojności dla-mnie.
Goet	(22:3) Boże mój, wołam we dnie, ale mi nie odpowiadasz, i w nocy, a nie znajduję spokoju.
PsCylk	(22:3) Panie mój, wołam we dnie, a nie odpowiadasz mi, i nocą, a nie mam spokoju.
PsKrusz	(22:3) Boże mój! wołam dniem, a nie odzywasz się - i nocą, a niemasz dla mnie uspokojenia!
PsAszk	(22:3) Boże mój, wołam za dnia a nie odpowiadasz, oraz nocą, a niemasz dla mnie ciszy, ni ukojenia.
PsSzer	(22:3) Boże mój! Wołam we dnie, a nie wysłuchujesz mnie, i w nocy, a nie mam spokoju.
Tys1	(21:3) Boże mój, wołam przez dzień, a nie słuchasz, wołam i nocą, a nie zważasz na mnie.
Tys5	(22:3) Boże mój, wołam w ciągu dnia, a nie odpowiadasz, i nocą, a nie zaznaję pokoju.
Bryt	(22:3) Boże mój! Wołam co dnia, a nie odpowiadasz, I w nocy, a nie mam spokoju.
Pozn	(22:3) Boże mój, wołam za dnia, a Ty nie odpowiadasz, i w nocy, a nie znajduję ukojenia.
WarPra	(22:3) Boże mój, w dzień Cię wzywam, ale mi nie odpowiadasz, w nocy wołam i nie zaznaję spokoju.
STB	(22:3) Boże mój, wołam we dnie, a mi nie odpowiadasz; także nocą, ale nie mam spokoju.
EIB	(22:3) O, mój Boże! Wołam w ciągu dnia i nie odpowiadasz, Nie ustaję w nocy - i nie mam spokoju.

Ps 22,3

PsFlor	(21:3) Ty wiem w świętem przebywasz, sława Israhel.
PsPul	(21:3) Ty wiem w świętym przebywasz, sława Israhel.
Wuj1923	(22:4) A ty mieszkasz w świątnicy, chwało Izraelska!
Gda1881	(22:4) Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.
Gda2017	Ale ty jesteś Święty, mieszkający wśród chwały Izraela.
PsBycz	(22:4) Aleś-Ty Świętym, zamieszkującym w chwałach Jzraela.
Goet	(22:4) Ale Ty jesteś świętym, który mieszkasz wśród pochwalnych pieśni Izraela.
PsCylk	(22:4) A Ty jednak święty, zasiadający wśród chwały Izraela.
PsKrusz	(22:4) Aleś Ty święty! mieszkasz w chwałach Izraela.
PsAszk	(22:4) A wszakżesz Tyś jest święty, któryś zamieszkał pośród pień pochwalnych Izraela.
PsSzer	(22:4) A przecież Ty jesteś Święty, siedzisz w chwałach Izraela.
Tys1	(21:4) A przecież Ty mieszkasz w świątyni, Chwało Izraela!
Tys5	(22:4) A przecież Ty mieszkasz w świątyni, Chwało Izraela!
Bryt	(22:4) A przecież Ty jesteś święty, Przebywasz w chwałach Izraela.
Pozn	(22:4) A przecież Ty mieszkasz w świętym Przybytku, nadziejo Izraela.
WarPra	(22:4) A przecież Ty jesteś święty i Twoja jest chwała całego Izraela.
STB	(22:4) A jednak Ty jesteś święty; Ten, co zasiada wśród chwały Israela.
EIB	(22:4) A przecież Ty jesteś święty, Ciebie pełne są pochwalne pieśni Izraela.

Ps 22,4

PsFlor	(21:4) W cię są pwali oćcowie naszy, pwali są i zbawił jeś je.
PsPul	(21:4) ❬W❭ cię pwali ojcowie naszy, pwali i ❬i zbawił jeś je❭.
Wuj1923	(22:5) W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi, nadzieję mieli, i wybawiłeś je.
Gda1881	(22:5) W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.
Gda2017	Tobie ufali nasi ojcowie, ufali i wyzwoliłeś ich.
PsBycz	(22:5) W-Tobie ufali ojcowie-nasi; oni-ufali, a-Ty-oswobadzałeś-ich.
Goet	(22:5) Tobie ufali ojcowie nasi; ufali i wybawiłeś ich.
PsCylk	(22:5) Tobie ufali ojcowie nasi, ufali, a wybawiłeś ich.
PsKrusz	(22:5) W Tobie zaufali ojcowie nasi - zaufali i wybawiłeś ich.
PsAszk	(22:5) W Tobie pokładali swą ufność nasi ojcowie, ufali a Tyś ich oswobodził,
PsSzer	(22:5) W Tobie nadzieję mieli ojcowie nasi, ufali i wybawiłeś ich.
Tys1	(21:5) Tobie zaufali ojcowie nasi, zaufali, a Tyś ich uwolnił;
Tys5	(22:5) Tobie zaufali nasi przodkowie, zaufali, i Tyś ich uwolnił;
Bryt	(22:5) Tobie ufali ojcowie nasi, Ufali i wybawiłeś ich.
Pozn	(22:5) W Tobie mieli nadzieję ojcowie nasi, zaufali, a wybawiłeś ich;
WarPra	(22:5) Tobie zaufali ojcowie nasi, Tobie zaufali i Tyś ich uratował.
STB	(22:5) Tobie ufali nasi ojcowie; ufali, zatem ich wybawiłeś.
EIB	(22:5) Tobie ufali nasi ojcowie, Ufali - i ich wybawiałeś,

Ps 22,5

PsFlor	(21:5) Ku tobie wołali i zbawieni są, w cię pwali i nie są osromoceni.
PsPul	(21:5) ❬Ku tobie wołali i zbawieni są, w cię pwali i❭ nie są usromani.
Wuj1923	(22:6) Do ciebie wołali, i zbawieni są: w tobie nadzieję mieli, a nie są zawstydzeni.
Gda1881	(22:6) Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.
Gda2017	Do ciebie wołali i zostali wybawieni, tobie ufali i się nie zawiedli.
PsBycz	(22:6) Do-Ciebie wołali, i-uwolnieni-byli; w-Tobie ubezpieczali-się, i-nie zawiedli-się-w-nadziei.
Goet	(22:6) Do Ciebie wołali i byli wybawieni; Tobie ufali i nie byli zawstydzeni.
PsCylk	(22:6) Do Ciebie wołali, a byli ocaleni, Tobie ufali i nie byli zawstydzeni.
PsKrusz	(22:6) Do Ciebie wołali i są wybawieni - zaufali i nie zawstydzili się!
PsAszk	(22:6) Do Ciebie krzyczeli z bolu a ocaleli, na Tobie polegali i nie byli zawstydzeni.
PsSzer	(22:6) Do Ciebie wołali i ratowałeś ich, Tobie zaufali i nie zawiedli się.
Tys1	(21:6) do Ciebie wołali i zostali zbawieni, Tobie ufali i nie doznali wstydu.
Tys5	(22:6) do Ciebie wołali i zostali wybawieni, Tobie ufali i nie doznali wstydu.
Bryt	(22:6) Do ciebie wołali i ratowałeś ich, Tobie zaufali i nie zawiedli się.
Pozn	(22:6) wołali do Ciebie, i zostali ocaleni, zawierzyli Tobie, i nie doznali zawodu.
WarPra	(22:6) Do Ciebie wołali i zostali wybawieni, Tobie zaufali i nie spotkała ich hańba.
STB	(22:6) Do Ciebie wołali, więc byli ocaleni; Tobie ufali, zatem nie byli zawstydzeni.
EIB	(22:6) Do Ciebie wołali i ich ratowałeś, Tobie zaufali i nie spotkał ich wstyd.

Ps 22,6

PsFlor	(21:6) Ale ja czyrw jeśm, a nie człowiek, przekora ludzska i odrzucenie ludzskie.
PsPul	(21:6) Ale ja czyrw jeśm, a nie człowiek, przekora ludzka i wyrzucenie z zbora.
Wuj1923	(22:7) A jam jest robak a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie i wzgarda pospólstwa.
Gda1881	(22:7) Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.
Gda2017	Ja zaś jestem robakiem, a nie człowiekiem, pośmiewiskiem ludzi i wzgardą ludu.
PsBycz	(22:7) Lecz-ja, ja robakiem, a-nie człowiekiem; jam hańbą ludzi, i pogardą ludu.
Goet	(22:7) Jestem przecie tylko robakiem i już nie człowiekiem, pohańbieniem ludzkiem i wzgardą tłumu.
PsCylk	(22:7) A ja - robak, a nie mąż, pośmiewisko ludzi, i wzgarda tłumu.
PsKrusz	(22:7) Alem ja robak, a nie człowiek, pośmiewisko ludzkie i wzgarda pospólstwa.
PsAszk	(22:7) A ja, robak, nie zaś mąż, hańba ludzkości i pośmiewisko ludu.
PsSzer	(22:7) Ale ja jestem robakiem, nie człowiekiem, pośmiewiskiem ludzi i wzgardą pospólstwa.
Tys1	(21:7) Ja zaś jestem robak, a nie człowiek, pośmiewisko ludzi i wzgarda pospólstwa.
Tys5	(22:7) Ja zaś jestem robak, a nie człowiek, pośmiewisko ludzkie i wzgardzony przez lud.
Bryt	(22:7) Ale ja jestem robakiem, nie człowiekiem, Hańbą ludzi i wzgardą pospólstwa.
Pozn	(22:7) Ja zaś robak jestem, a nie człowiek, pośmiewisko ludzi i wzgarda pospólstwa.
WarPra	(22:7) Ja zaś jestem robak, a nie człowiek, pośmiewisko dla ludzi, wzgarda dla narodów.
STB	(22:7) Zaś ja jestem robakiem, a nie mężem, pośmiewiskiem ludzi i wzgardą tłumu.
EIB	(22:7) A ja? Jestem robakiem, nie człowiekiem, Pośmiewiskiem dla ludzi, wzgardzonym przez ogół.

Ps 22,7

PsFlor	(21:7) Wszystcy widząc mie naśmiewali sie mnie, mołwili są usty i chwiejali głową.
PsPul	(21:7) Wszytcy widząc mie naśmiewali sie se mnie, mołwili usty i chwiali głowę.
Wuj1923	(22:8) Wszyscy, którzy mię widzieli, naśmiewali się ze mnie: mówili usty i kiwali głową:
Gda1881	(22:8) Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:
Gda2017	Wszyscy, którzy mnie widzą, szydzą ze mnie, wykrzywiają usta, potrząsają głową, mówiąc:
PsBycz	(22:8) Wszyscy, widzący-mię, naigrawają-się ze-mnie, rozdziawiają wargi, potrząsają głową, mówiąc:
Goet	(22:8) Wszyscy, co mię widzą, szydzą ze mnie; rozwierają wargi i potrząsają głową:
PsCylk	(22:8) Wszyscy co widzą mnie, urągają mi, ściągają usta, potrząsają głową.
PsKrusz	(22:8) Wszyscy patrzący szydzą ze mnie, wykrzywiają twarz, kiwają głową, mówiąc:
PsAszk	(22:8) Wszyscy, którzy mnie widzą, szydzą ze mnie, zbywają mnie wargami, potrząsają głowy:
PsSzer	(22:8) Wszyscy, którzy patrzą na mnie, szydzą ze mnie, krzywią usta, potrząsają głową.
Tys1	(21:8) Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą, wargi rozwierają, potrząsają głową:
Tys5	(22:8) Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą, rozwierają wargi, potrząsają głową:
Bryt	(22:8) Wszyscy, którzy mnie widzą, szydzą ze mnie, Wykrzywiają wargi, potrząsają głową:
Pozn	(22:8) Wszyscy, którzy mnie widzą, szydzą sobie ze mnie, wykrzywiają usta i potrząsają głową:
WarPra	(22:8) Wszyscy, którzy na mnie patrzą, śmieją się ze mnie, otwierają usta, potrząsają głową:
STB	(22:8) Wszyscy, którzy mnie widzą – urągają mi, ściągają usta i potrząsają głową, mówiąc:
EIB	(22:8) Wszyscy, którzy mnie widzą, pokpiwają ze mnie, Szyderczo przedrzeźniają, potrząsają głową:

Ps 22,8

PsFlor	(21:8) Pwał jest w Gospodna, wytargnie ji, zbawiona uczyni ji, bo chce jego.
PsPul	(21:8) Pwał w Bog, wytargnie ji, zbawionym ji uczyni, bo chce jego.
Wuj1923	(22:9) Nadzieję miał w Panu, niechaj go wyrwie: niechaj zbawi, ponieważ chce go.
Gda1881	(22:9) Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.
Gda2017	Zaufał PANU, niech go wyzwoli; niech go ocali, skoro go kocha.
PsBycz	(22:9) On-poléga na Panu; niech-oswobodzi-go; niech-wydobędzie-go, kiedy podoba-się w-Nim.
Goet	(22:9) "Polecał drogi swoje Panu, ten niech go wybawi; niech go uwolni, ponieważ ma w nim upodobanie".
PsCylk	(22:9) Niech poruczy to Bogu! niech go wybawi; ocali go, bo upodobał go Sobie.
PsKrusz	(22:9) "Zdał się na Boga, niechaj go uwolni, niechaj go wybawi, ponieważ zaufał Mu".
PsAszk	(22:9) "Zdaj to na Jehowę", - "niech On go wyswobodzi, ocali, gdyż podobno go miłuje".
PsSzer	(22:9) Zaufał Panu, niechże go ratuje, niech go wybawi, skoro go miłuje!
Tys1	(21:9) «Zaufał Panu, niechże go wyzwoli, niechże go wyrwie, jeśli go miłuje».
Tys5	(22:9) Zaufał Panu, niechże go wyzwoli, niechże go wyrwie, jeśli go miłuje.
Bryt	(22:9) Zaufał Panu, niechże go ratuje! Niech go wybawi, skoro go miłuje!
Pozn	(22:9) Zaufał Jahwe, niech On go wybawi, niech go ocali, skoro go miłuje.
WarPra	(22:9) Panu zaufał, niech więc Go wyzwoli, niech wyrwie go z nieszczęścia, skoro go tak kocha.
STB	(22:9) Niech to powierzy WIEKUISTEMU! Niech go wybawi! Ocali go, ponieważ go sobie upodobał!
EIB	(22:9) Zaufał PANU - mówią - to niech go ratuje! Niech go wybawi, skoro jest Jego rozkoszą!

Ps 22,9

PsFlor	(21:9a) Bo ty jeś, jenżeś wytargł mnie z brzucha, nadzieja moja od piersi macierze mojej;
PsPul	(21:9a) Bo ty jeś, jenżeś wytargnął mnie ❬z brzucha❭, nadzieja moja od piersi macierze moje;
Wuj1923	(22:10) Albowiem tyś jest, któryś mię wyciągnął z żywota, nadziejo moja od piersi matki mojéj.
Gda1881	(22:10) Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.
Gda2017	Ale to ty mnie wydobyłeś z łona, napełniłeś mnie ufnością jeszcze u piersi mojej matki.
PsBycz	(22:10) Wszakeś Ty, wydobywcą-moim z-żywota; Tyś bezpieczeństwem-mém, od bytu mego, przy piersiach matki-mojéj.
Goet	(22:10) Albowiem Ty jesteś tym, który mnie wyprowadził z łona matki mojej; który mi pozwoliłeś spoczywać bezpiecznie u piersi mojej matki.
PsCylk	(22:10) Albowiem Tyś wywiódł mnie z łona, złożyłeś mnie bezpiecznie u piersi matki mojéj.
PsKrusz	(22:10) Lecz Tyś jest, któryś mnie wywiódł z żywota, dając mi nadzieję jeszcze u piersi mej matki.
PsAszk	(22:10) A przecz Tyś mię wyrwał z ciała. Tyś mi dał ufnie spocząć na piersiach mej matki, -
PsSzer	(22:10) Tyś mnie wydobył z łona, byłeś nadzieją moją u piersi matki mojej.
Tys1	(21:10) Tyś zaiste prowadził mnie od matczynego łona; Tyś mnie czynił bezpiecznym u piersi mej matki.
Tys5	(22:10) Ty mnie zaiste wydobyłeś z matczynego łona; Ty mnie czyniłeś bezpiecznym u piersi mej matki.
Bryt	(22:10) Tyś mnie wydobył z łona, Uczyniłeś mnie bezpiecznym u piersi matki mojej.
Pozn	(22:10) Wszak to Ty mnie wywiodłeś z łona [mojej matki] i dałeś spocząć przy piersi matczynej;
WarPra	(22:10) To Tyś mnie wyprowadził z łona mojej matki, Tyś mnie kładł bezpiecznie na matczynych piersiach.
STB	(22:10) Ty wyprowadziłeś mnie z łona oraz bezpiecznie mnie złożyłeś u piersi mojej matki.
EIB	(22:10) Bo Ty byłeś obecny przy moim porodzie, Zapewniłeś mi spokój przy piersi mej matki.

Ps 22,10

PsFlor	(21:9b) w cię porzucon jeśm z żywota. (21:10a) Z brzucha matki mojej Bog moj jeś ty;
PsPul	(21:9b) w cię porzucon jeśm z żywota. (21:10a) Z żywota matki mojej Bog moj jeś ty;
Wuj1923	(22:11) Na cię porzucony jestem z żywota matki mojéj, tyś jest Bogiem moim.
Gda1881	(22:11) Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.
Gda2017	Na ciebie byłem zdany od narodzenia, od łona matki ty jesteś moim Bogiem.
PsBycz	(22:11) Na-Ciebie wyrzucon-byłem, z-łona-macierzyńskiego; od-żywota matki-méj, Bogiemeś-moim, Ty.
Goet	(22:11) Od swego urodzenia byłem zdany tylko na Ciebie; z łona matki mojej Ty jesteś moim Bogiem.
PsCylk	(22:11) Na Tobie polegałem od urodzenia, od żywota matki mojéj, Panem moim Ty.
PsKrusz	(22:11) Tobiem oddany został od narodzenia: od żywota matki mej, Tyś Bogiem moim!
PsAszk	(22:11) Wprost z łona matczynego w Twojem był rzucony ramiona i od ciała mej matki począwszy Tyś jest siły mej Bogiem!
PsSzer	(22:11) Na Ciebie byłem zdany od urodzenia, Tyś Bogiem moim od wyjścia z łona matki mojej.
Tys1	(21:11) Tobie od urodzenia zostałem oddany, od łona matki mojej Tyś jest moim Bogiem.
Tys5	(22:11) Tobie mnie poruczono przed urodzeniem, Ty jesteś moim Bogiem od łona mojej matki.
Bryt	(22:11) Na ciebie byłem zdany od urodzenia. Ty byłeś Bogiem moim od łona matki mojej.
Pozn	(22:11) Twojej to pieczy poruczony jestem od powicia, Tyś Bogiem moim od chwili, gdy matka na świat mnie wydała.
WarPra	(22:11) Od narodzin oddano mnie Tobie w opiekę, od łona matki Ty jesteś mym Bogiem.
STB	(22:11) Od urodzenia na Tobie polegałem; poza życiem mej matki Ty jesteś moim Bogiem.
EIB	(22:11) Na Ciebie byłem zdany od pierwszych dni życia. Ty byłeś moim Bogiem jeszcze na jej łonie.

Ps 22,11

PsFlor	(21:10b) nie odchodzi ote mnie, (21:11) bo zamętek blizu jest a nie jest, jenże by pomogł.
PsPul	(21:10b) nie odchodzi ode mnie, (21:11) bo zamętek blizu jest a nie jest, jenże by pomogł.
Wuj1923	(22:12) Nie odstępuj odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest; bo niemasz, ktoby ratował.
Gda1881	(22:12) Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.
Gda2017	Nie oddalaj się ode mnie, bo utrapienie bliskie, a nie ma nikogo, kto by mnie wspomógł.
PsBycz	(22:12) Nie oddalaj-się odemnie; bo udręczenié blizkiém; bo nie-ma pomocnika.
Goet	(22:12) Nie bądź daleki ode mnie, ponieważ ucisk tak blisko, a niema wybawcy.
PsCylk	(22:12) Nie oddalaj się odemnie, bo niedola blizka, bo nie ma wybawcy.
PsKrusz	(22:12) Nie oddalaj się odemnie, bo utrapienie bliskie, a niemasz ktoby ratował!
PsAszk	(22:12) Nie oddalaj się tedy odemnie, gdyż zbliża się utrapienie a znikąd niemasz wybawcy.
PsSzer	(22:12) Nie oddalaj się ode mnie, bo niedola bliska, a nie ma nikogo, kto by pomógł!
Tys1	(21:12) Nie stój z dala ode mnie, bo jestem trapiony; bądź blisko: bo nie ma wspomożyciela.
Tys5	(22:12) Nie stój z dala ode mnie, bo klęska jest blisko, a nie ma wspomożyciela.
Bryt	(22:12) Nie oddalaj się ode mnie, bo niedola bliska, Bo nie ma nikogo, kto by pomógł!
Pozn	(22:12) Nie opuszczaj mnie, gdy ogarnia mnie trwoga, bo nie ma nikogo, kto by mi przybył z pomocą.
WarPra	(22:12) Nie oddalaj się ode mnie, bo grozi mi ucisk, a nie ma nikogo, kto by mnie wspomógł.
STB	(22:12) Ode mnie się nie oddalaj, gdyż niedola jest bliska, a nie ma pomocnika.
EIB	(22:12) Nie oddalaj się ode mnie, Bo niedola blisko I nie mam do kogo zwrócić się o pomoc.

Ps 22,12

PsFlor	(21:12) Ogarnęły mie cieląt wiele i juńcowie tłuści osiedli mie.
PsPul	(21:12) Ogardnęły mie cielęta wiele i juńcowie tłuści osiedli mie.
Wuj1923	(22:13) Obtoczyli mię cielcy mnodzy, bycy tłuści oblegli mię.
Gda1881	(22:13) Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.
Gda2017	Otoczyło mnie mnóstwo cielców, osaczyły mnie byki Baszanu.
PsBycz	(22:13) Otoczyło-mię byków wiele; potężne woły Bassanu opasały-mię.
Goet	(22:13) Otoczyły mnie potężne byki; woły z Basan obległy mię.
PsCylk	(22:13) Otoczyła mnie byków gromada, mocarze Baszanu oblegli mnie.
PsKrusz	(22:13) Otoczyło mnie wiele cielców - woły z Basanu obiegły mnie.
PsAszk	(22:13) Otoczyło mnie mnogo bawołów, byki Baszanu mię okrążyły.
PsSzer	(22:13) Otoczyło mnie mnóstwo cielców, obiegły mnie byki Baszanu.
Tys1	(21:13) Otoczyło mnie mnóstwo cielców, byki Baszanu mnie osaczają.
Tys5	(22:13) Otacza mnie mnóstwo cielców, osaczają mnie byki Baszanu.
Bryt	(22:13) Otoczyło mnie mnóstwo cielców, Obległy mnie byki Baszanu...
Pozn	(22:13) Otoczyło mnie stado cielców, osaczyły mnie bawoły Baszanu;
WarPra	(22:13) Otacza mnie mnóstwo młodych cielców, wszędzie pełno byków z Baszanu.
STB	(22:13) Otoczyła mnie gromada byków, oblegli mnie mocarze Baszanu.
EIB	(22:13) Otoczyło mnie stado byków, Obległy mnie wściekłe buhaje Baszanu.

Ps 22,13

PsFlor	(21:13) Otworzyli są na mię usta swoja jako lew chwatający i ryczący.
PsPul	(21:13) Otworzyli na mię usta swa jako lew chwatający i rzwiący.
Wuj1923	(22:14) Otworzyli na mię gębę swą, jako lew porywający i ryczący.
Gda1881	(22:14) Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.
Gda2017	Rozwarły na mnie swe paszcze jak lew drapieżny i ryczący.
PsBycz	(22:14) Rozziawiły na-mnie paszcze-swe, jak lew rozrywający, i-ryczący.
Goet	(22:14) Rozdziawiły na mnie paszcze swoje, jak lew rozszarpujący i ryczący.
PsCylk	(22:14) Rozwarli na mnie paszczę swą, jako lew co porywa i ryczy.
PsKrusz	(22:14) Otworzyły nademną gębę swoją - jako lew szarpiący i ryczący.
PsAszk	(22:14) Rozwarli nademną swe paszcze, lew, co rozdziera i ryczy.
PsSzer	(22:14) Rozwarły na mnie swą paszczę jak lew, co szarpie i ryczy.
Tys1	(21:14) Rozwierają przeciwko mnie swoje paszcze, jak lew drapieżny, ryczący.
Tys5	(22:14) Rozwierają przeciwko mnie swoje paszcze, jak lew drapieżny i ryczący.
Bryt	(22:14) Rozwarły na mnie swą paszczę Jak lew, co szarpie i ryczy.
Pozn	(22:14) rozwierają nade mną swą paszczę jak lew drapieżny a ryczący.
WarPra	(22:14) Wszystkie otwierają ku mnie pyski, niczym lwy drapieżne i głośno ryczące.
STB	(22:14) Rozwarli na mnie swą paszczę, jak lew co porywa i ryczy.
EIB	(22:14) Rozwarły na mnie pyski Niczym lew - gotów szarpać i ryczeć.

Ps 22,14

PsFlor	(21:14) Jako woda wylił jeśm sie i rozproszony są wszytki kości moje. (21:15) Uczyniło sie jest sierce moje jako wosk rozkwirający sie weśrzod sierca mego.
PsPul	(21:14) Jako woda wylił jeśm się i rozproszony są wszystki kości moje. (21:15) Uczyniło sie jest sierce moje jako wosk rozkwirający sie pośrod sierca mego.
Wuj1923	(22:15) Wylanym jest jako woda: i rozsypały się wszystkie kości moje: stało się serce moje jako wosk topniejący w pośród żywota mego.
Gda1881	(22:15) Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.
Gda2017	Rozpłynąłem się jak woda i rozłączyły się wszystkie moje kości; moje serce stało się jak wosk, roztopiło się w moim wnętrzu.
PsBycz	(22:15) Jak-woda, rozlan-jestem, i-rozłączyły-się wszystkie kości-moje; stało-się, sercé-mé, jak-wosk roztopiony, we wnętrznościach-moich.
Goet	(22:15) Jestem jak woda, która się rozpływa, rozbite są wszystkie moje kości; serce moje stało się jak wosk, stopniało we wnętrznościach moich.
PsCylk	(22:15) Jako woda jestem rozlany, rozeszły się wszystkie członki moje, serce moje jako wosk roztopione wśród wnętrzności moich.
PsKrusz	(22:15) Rozpłynąłem się jako woda - i rozstąpiły się wszystkie kości moje; i serce moje stało się jako wosk płynący wpośród wnętrzności moich.
PsAszk	(22:15) Jestem rozlany jak woda, rozeszły się wszystkie kości moje, serce moje stało się jako wosk topniejący w pośród mych wnętrzności.
PsSzer	(22:15) Rozlałem się jak woda i rozstąpiły się wszystkie kości moje; serce moje stało się jak wosk, stopniało wewnątrz mnie.
Tys1	(21:15) Rozlany jestem jak woda i rozłączyły się wszystkie me kości: jak wosk się stało me serce, we wnętrzu moim topnieje.
Tys5	(22:15) Jak woda się rozpływam i rozłączają się wszystkie moje kości; jak wosk się staje moje serce, we wnętrzu moim topnieje.
Bryt	(22:15) Rozlałem się jak wodaI rozłączyły się wszystkie kości moje. Serce moje stało się jak wosk, Roztopiło się we wnętrzu moim.
Pozn	(22:15) Jestem jak woda, która wycieka, rozprzęgły się wszystkie me kości; serce moje jak wosk topnieje w moim wnętrzu.
WarPra	(22:15) Jestem rozlany jak woda, ze stawów występują wszystkie moje kości, a serce jak wosk topnieje w moim wnętrzu.
STB	(22:15) Jestem rozlany jak woda, rozeszły się wszystkie moje członki, pośród moich wnętrzności, moje serce jest roztopione jak wosk.
EIB	(22:15) Rozlałem się jak woda, Rozłączyły się wszystkie me kości. Moje serce - jak wosk, Roztopiło się w moim wnętrzu.

Ps 22,15

PsFlor	(21:16) Zeschła jest jako skorupina moc moja i język moj przylnął jest ku czeluściam mojim a w proch śmierci wwiodł jeś mie.
PsPul	(21:16) Zeschła jest jako szczerzupina moc moja i język moj przylnął ku czeluściam moim, w proch śmiertny wwiodłeś mię.
Wuj1923	(22:16) Wyschła jako skorupa siła moja, a język mój przysechł do podniebienia mego: i obróciłeś mię w proch śmierci.
Gda1881	(22:16) Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.
Gda2017	Moja siła wyschła jak skorupa, a mój język przylgnął do podniebienia; położyłeś mnie w prochu śmierci.
PsBycz	(22:16) Wyschła, jak-skorupa, siła-moja, i-język-mój przylgnął do podniebienia-mego; a-Ty-w-prochu śmierci umieszczasz-mię.
Goet	(22:16) Wyschła jak skorupa siła moja, i język mój przysechł do mego podniebienia, i kładziesz mnie w proch śmierci.
PsCylk	(22:16) Zaschła jak skorupa siła moja, i język mój przylgnął do podniebienia mego, i w proch śmierci powalasz mnie.
PsKrusz	(22:16) Siła moja wyschła jako skorupa, a język mój przysechł do podniebienia mego, i w proch śmierci obróciłeś mnie.
PsAszk	(22:16) Jako czerep wyschnięta ma siła a język przywarł do szczęk moich, Ty zasię kładziesz mnie do prochów śmierci,
PsSzer	(22:16) Siła moja wyschła jak skorupka, a język mój przylepił się do podniebienia mego; położyłeś mnie w prochu śmierci.
Tys1	(21:16) Gardło me wyschło jak skorupa, język mój przywarł do podniebienia, w proch śmierci mnie obróciłeś.
Tys5	(22:16) Moje gardło suche jak skorupa, język mój przywiera do podniebienia, kładziesz mnie w prochu śmierci.
Bryt	(22:16) Siła moja wyschła jak skorupa, A język mój przylgnął do podniebienia mego I położyłeś mnie w prochu śmierci.
Pozn	(22:16) Gardło wyschło mi jak gliniana skorupa, język przywarł do podniebienia; położyłeś mnie w prochu śmierci.
WarPra	(22:16) Moje gardło wyschło jak skorupa, do podniebienia przywarł mi język, a Ty mnie rzuciłeś w proch śmierci.
STB	(22:16) Jak skorupa zaschła ma siła, mój język przylgnął do mego podniebienia, powaliłeś mnie do prochu śmierci.
EIB	(22:16) Opuściły mnie siły, wyschłem jak skorupa, Język przywarł mi do podniebienia - I położyłeś mnie w prochu śmierci.

Ps 22,16

PsFlor	(21:17) Bo ogarnęli mie psow wiele, rada złych osiadła jest mie. (21:18a) Kopali są ręce moje i nogi moje,
PsPul	(21:17) Bo mię ogardnęło psow wiele, rada obrządzających źle obsiadła mie. (21:18a) Przekłoli ręce moje i nogi moje,
Wuj1923	(22:17) Albowiem obstąpili mię psi mnodzy: zbór złośników obiegł mię: przebodli ręce moje i nogi moje.
Gda1881	(22:17) Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.
Gda2017	Psy bowiem mnie osaczyły, obległa mnie zgraja złoczyńców; przebili moje ręce i nogi.
PsBycz	(22:17) Boć obległy-mię psy; tłum złośliwych okrążył-mię; oni-przebili ręce-me, i-nogi-moje.
Goet	(22:17) Albowiem psy mię otoczyły; rota złoczyńców osaczyła mnie; przebili ręce moje i nogi moje.
PsCylk	(22:17) Albowiem otoczyły mnie psy, zgraja złoczyńców obstąpiła mnie, jakoby lwy - ręce i nogi moje.
PsKrusz	(22:17) Oto psy mnie obskoczyły, gromada złośników obiegła mnie: przebodli ręce moje i nogi moje.
PsAszk	(22:17) Bo otoczyła mię zgraja niegodziwców, opasała mi, niby lew, me ręce i me nogi, -
PsSzer	(22:17) Oto psy mnie obstąpiły, osaczyła mnie gromada złośników, przebodli ręce moje i nogi.
Tys1	(21:17) Bo sfora psów mnie opadła, osacza mnie zgraja złoczyńców. Przebodli ręce i nogi moje,
Tys5	(22:17) Bo psy mnie opadają, osacza mnie zgraja złoczyńców. Przebili ręce i nogi moje,
Bryt	(22:17) Oto psy otoczyły mnie, Osaczyła mnie gromada złośników, Przebodli ręce i nogi moje.
Pozn	(22:17) Otoczyła mnie sfora psów, obstąpiła mnie zgraja złoczyńców; przebodli mi ręce i nogi,
WarPra	(22:17) Zgraja psów mnie opadła, otacza mnie gromada złoczyńców, którzy przebijają moje ręce i nogi.
STB	(22:17) Ponieważ otoczyły mnie psy, obstąpiła mnie zgraja złoczyńców, z bólu wyją moje ręce i nogi.
EIB	(22:17) Oto otoczyły mnie psy, Osaczyła mnie zgraja oprawców, Przebili moje ręce i stopy,

Ps 22,17

PsFlor	(21:18b) zliczyli są wszystki kości moje. (21:19a) Oni zaprawdę wzglądali są i znamionali są mie,
PsPul	(21:18b) zliczyli wszystki kości moje. (21:19a) Oni wiem znamienowali i patrzyli na mię,
Wuj1923	(22:18) Policzyli wszystkie kości moje: a oni przypatrowali się i patrzyli na mię.
Gda1881	(22:18) Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.
Gda2017	Mogę policzyć wszystkie moje kości; a oni patrzą na mnie, przypatrują się.
PsBycz	(22:18) Policzyłbym wszystkie kości-moje; oni patrzą; oni-poznają-się na-mnie.
Goet	(22:18) Mógłbym zliczyć wszystkie swoje kości; lecz oni przyglądają mi się, lubując się moim widokiem.
PsCylk	(22:18) Policzyć mogę wszystkie kości moje, a oni się przyglądają, znęcają się nademną.
PsKrusz	(22:18) Zliczyłbym wszystkie kości moje, a oni, spoglądając, przypatrują mi się.
PsAszk	(22:18) mogę opowiadać o każdej z mych kości a oni spozierają, aby nakarmić się mym widokiem.
PsSzer	(22:18) Mogę policzyć wszystkie kości moje, oni patrzą, z lubością przypatrują mi się.
Tys1	(21:18) policzyć mogę wszystkie moje kości, a oni się wpatrują, sycą się mym widokiem;
Tys5	(22:18) policzyć mogę wszystkie moje kości. A oni się wpatrują, sycą mym widokiem;
Bryt	(22:18) Mogę policzyć wszystkie kości moje... Oni przyglądają się, sycą się mym widokiem.
Pozn	(22:18) mogę policzyć wszystkie kości moje. Oni zaś patrzą na mnie i napawają się mym widokiem;
WarPra	(22:18) Mogę policzyć wszystkie moje kości, a oni patrzą i urągają mi wzrokiem.
STB	(22:18) Mogę policzyć wszystkie moje kości; a oni się przyglądają, nade mną się znęcają.
EIB	(22:18) Mógłbym zliczyć wszystkie me kości. A oni? Napawają się moim widokiem,

Ps 22,18

PsFlor	(21:19b) rozdzielili sobie odzienie moje i na odziew moj puścili los.
PsPul	(21:19b) rozdzielili sobie odzienie moje i na odziew moj puścili los.
Wuj1923	(22:19) Rozdzielili sobie szaty moje: a o suknią moję los miotali.
Gda1881	(22:19) Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.
Gda2017	Dzielą między siebie moje szaty i o moją tunikę rzucają losy.
PsBycz	(22:19) Rozdzielają szaty-me pomiędzy-siebie; a,-o-suknię-moją, rzucają losy.
Goet	(22:19) Dzielą moje odzienie pomiędzy sobą i o szatę moją los miotają.
PsCylk	(22:19) Rozdzielają szaty moje pomiędzy siebie, a o suknie moje rzucają los.
PsKrusz	(22:19) Rozdzielili odzienie moje między sobą, a na suknię moją los rzucili.
PsAszk	(22:19) Dzielą między siebie me szaty i nad mem odzieniem rzucają los.
PsSzer	(22:19) Odzienie moje rozdzielili między siebie i los rzucają o suknię moją.
Tys1	(21:19) między siebie dzielą moje szaty i los rzucają o moją suknię.
Tys5	(22:19) moje szaty dzielą między siebie i losy rzucają o moją suknię.
Bryt	(22:19) Między siebie dzielą szaty mojeI o suknię moją los rzucają.
Pozn	(22:19) dzielą między siebie szaty moje, a o suknię moją rzucają los.
WarPra	(22:19) Rozdzielają między siebie me szaty, a o płaszcz mój rzucają losy.
STB	(22:19) Rozdzielają między siebie me odzienie, a o moje szaty los rzucają.
EIB	(22:19) Dzielą między siebie moje szaty, A o tunikę - rzucają los.

Ps 22,19

PsFlor	(21:20) Ale ty, Gospodnie, nie oddalaj pomocy twojej ote mnie, na odjimanie moje weźrzy.
PsPul	(21:20) Ale ty, Gospodnie, nie oddalaj pomocy twej ode mnie, na odjimanie moje poględaj.
Wuj1923	(22:20) Ale ty, Panie, nie oddalaj odemnie wspomożenia twego: wejrzyj na obronę moję.
Gda1881	(22:20) Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.
Gda2017	Ale ty, PANIE, nie oddalaj się; mocy moja, spiesz mi na ratunek.
PsBycz	(22:20) Więc-Ty, Panie, nie oddalaj-się; o-Siło-moja! ku-pomocy-méj pośpiesz.
Goet	(22:20) Ale Ty, Panie, nie bądź daleki ode mnie; siło moja, pośpiesz mi ku pomocy.
PsCylk	(22:20) Lecz Ty, o Boże, nie oddalaj się; potęgo moja, na zbawienie moje pospiesz.
PsKrusz	(22:20) Ale Ty, Panie, nie oddalaj się! Mocy moja! na ratunek mój pospiesz!
PsAszk	(22:20) Ty tedy, o Jehowo, nie oddalaj się odemnie, Ty wszystka siło moja, spiesz ku mej pomocy!
PsSzer	(22:20) Ale Ty, Panie, nie oddalaj się, Mocy moja, pospiesz mi z pomocą!
Tys1	(21:20) Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka: pomocy moja, śpiesz mi na ratunek.
Tys5	(22:20) Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka; Mocy moja, śpiesz mi na ratunek!
Bryt	(22:20) Ty zaś, Panie, nie oddalaj się! Mocy moja, pośpiesz mi z pomocą!
Pozn	(22:20) Ty jednak, Jahwe, nie opuszczaj mnie, wspomożenie moje, pośpiesz mi z pomocą!
WarPra	(22:20) Ale Ty, Panie, racz nie odchodzić ode mnie, Ty, mocy moja, pośpiesz mi z pomocą!
STB	(22:20) Ale Ty, WIEKUISTY, się nie oddalaj; ma potęgo pospiesz mi na ratunek.
EIB	(22:20) Lecz Ty nie oddalaj się, PANIE! Pośpiesz na pomoc, mój Opiekunie!

Ps 22,20

PsFlor	(21:21) Wytargń od gniewu, Boże, duszę moję i z ręki psiej jedzinaczkę moję.
PsPul	(21:21) Wytargdni od szable, Boże, duszę moję i z ręki psiej jedzinaczkę moję.
Wuj1923	(22:21) Wyrwij od miecza, Boże, duszę moję: a z ręki psiéj jedynaczkę moję.
Gda1881	(22:21) Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.
Gda2017	Ocal od miecza moją duszę, od mocy psów cenną duszę moją.
PsBycz	(22:21) Uwolnij, od-miecza, życié-mé, od-mocy psa, jedyné-mojé.
Goet	(22:21) Wybaw od miecza duszę moją; jedynaczkę moją od przemocy psiej.
PsCylk	(22:21) Ocal od miecza duszę moję, z mocy psa jedyną moję.
PsKrusz	(22:21) Wyrwij od miecza duszę moją - z ręki psiej jedynaczkę moją.
PsAszk	(22:21) Ocal proszę od miecza duszę moją, z rąk psa tę moją jedyną.
PsSzer	(22:21) Ratuj życie moje od miecza, jedyne dobro moje z psich pazurów!
Tys1	(21:21) Wyrwij spod miecza mą duszę i życie moje z psich pazurów;
Tys5	(22:21) Ocal od miecza moje życie, z psich pazurów wyrwij moje jedyne dobro,
Bryt	(22:21) Ocal duszę moją od miecza, Z psich łap jedyne dobro moje!
Pozn	(22:21) Wybaw mnie od miecza, jedyne [życie] moje z psich pazurów!
WarPra	(22:21) Uratuj me życie od miecza i nie pozwól, żeby psy porwały moje jedyne dobro.
STB	(22:21) Ocal od miecza moją duszę, z mocy psa moją jedyną.
EIB	(22:21) Ocal moje życie przed mieczem, Uchroń od psich łap jedyne moje dobro!

Ps 22,21

PsFlor	(21:22) Zbaw mie z ust lwowych i od rogow jednorożcow śmiarę moję.
PsPul	(21:22) Zbaw mię z ust lwowych i od rogow jednorożcow śmiarę moję.
Wuj1923	(22:22) Wybaw mię z paszczeki lwiéj: a od rogów jednorożcowych uniżenie moje.
Gda1881	(22:22) Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.
Gda2017	Wybaw mnie z lwiej paszczy, bo i od rogów jednorożców mnie ocaliłeś.
PsBycz	(22:22) Wybaw-mię z-paszczy lwa, a-od-rogów nosorożców, wysłuchaj,-ocal-mię.
Goet	(22:22) Wybaw mnie z paszczęki lwiej i uchroń mię od rogów bawolich.
PsCylk	(22:22) Wyswobódź mnie z paszczy lwa, a od rogów bawołów obroń mnie.
PsKrusz	(22:22) Wybaw mnie z paszczy lwiej i od rogów jednorożcowych uwolnij mnie!
PsAszk	(22:22) Wybaw mię z paszczy lwa a z wyniosłych rogów baranich racz mi się odezwać!
PsSzer	(22:22) Wybaw mnie z lwiej paszczęki, i ratuj mnie od dzikich byków!
Tys1	(21:22) wybaw mnie z lwiej paszczęki i mnie biednego od rogów bawolich.
Tys5	(22:22) wybaw mnie od lwiej paszczęki i od rogów bawolich - wysłuchaj mnie!
Bryt	(22:22) Wybaw mnie z paszczy lwaI od rogów bawołów... Ty odpowiedziałeś mi!
Pozn	(22:22) Wyrwij mnie z paszczy lwa, mnie biednego - spod rogów bawolich!
WarPra	(22:22) Wyrwij mnie z paszczy lwa, ratuj mnie przed rogami bawołów.
STB	(22:22) Wyzwól mnie z paszczy lwa oraz obroń mnie od bawolich rogów.
EIB	(22:22) Wybaw mnie z paszczy lwa, Zabezpiecz przed rogami bawołów! Dzięki za Twą odpowiedź!

Ps 22,22

PsFlor	(21:23) Powiadać będę imię twe braci mojej, pośrzod cerekwie chwalić cie będę.
PsPul	(21:23) Powiadać będę imię twe braci mojej, pośrod cerekwie chwalić cie będę.
Wuj1923	(22:23) Będę opowiadał imię twe braciéj mojéj: w pośród kościoła będę cię chwalił.
Gda1881	(22:23) Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.
Gda2017	Będę głosił twoje imię moim braciom, będę cię chwalił pośród zgromadzenia.
PsBycz	(22:23) Będę-opowiadał Jmię-Twé braciom-moim; ja, w-pośród zgromadzenia, będę-chwalił-Ciebie.
Goet	(22:23) Będę obwieszczał imię Twoje braciom moim; wpośród zgromadzenia będę Cię chwalił.
PsCylk	(22:23) Rozgłaszać będę imię Twoje braciom moim, wśród zboru wielbić Cię będę.
PsKrusz	(22:23) Opowiem Imię Twoje braci mej: wpośród Kościoła wychwalać Cię będę.
PsAszk	(22:23) Abym mógł braciom mym opisywać Twą istotę a sławić Cię pośród wiernych tłumu.
PsSzer	(22:23) Będę opowiadał imię Twoje braciom moim, będę Cię chwalił w zgromadzeniu.
Tys1	(21:23) Imię Twoje opowiem swym braciom i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia:
Tys5	(22:23) Będę głosił imię Twoje swym braciom i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia:
Bryt	(22:23) Będę opowiadał imię twoje braciom moim, Będę cię chwalił pośród zgromadzenia.
Pozn	(22:23) Będę głosił Twe Imię pośród braci moich, będę Cię sławił wobec zgromadzenia:
WarPra	(22:23) Obym mógł o Twym Imieniu opowiadać moim braciom i wysławiać Cię na zgromadzeniach.
STB	(22:23) A mym braciom będę rozgłaszał Twoje Imię, pośród zboru będę Cię wielbił.
EIB	(22:23) Będę głosił Twe imię pośród moich braci, Będę Cię wywyższał w zgromadzeniu ludzi.

Ps 22,23

PsFlor	(21:24) Jiż sie bojicie Boga, chwalcie ji, proknie siemię Jakobowo, sławicie ji. (21:25a) Boj sie jego wszytko siemię Israhel,
PsPul	(21:24) Jiż sie boicie Gospodna, chw❬a❭lcie ji, proknie siemię Jakobowo, chwalcie ji. (21:25a) Boj sie jego wszelkie plemię Israhela,
Wuj1923	(22:24) Co się Pana boicie, chwalcie go: wszystko nasienie Jakóbowe wysławiajcie go: niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.
Gda1881	(22:24) Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.
Gda2017	Chwalcie PANA, wy, którzy się go boicie; wysławiajcie go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się go, wszyscy potomkowie Izraela.
PsBycz	(22:24) Wy, bojący-się Pana, chwalcie-Go; wy, wszé potómstwo Jakóba, uwielbiajcie-Go; i-wy,-lękajcie-się, przed-Nim, całé plemię Jzraela.
Goet	(22:24) Wy, którzy się boicie Pana, chwalcie Go; czcij Go całe nasienie Jakóbowe, i lękaj się Go całe nasienie Izraela.
PsCylk	(22:24) Bogobojni chwalcie Go, cały rodzie Jakóba czcij Go, i korzcie się przed Nim wszyscy z nasienia Izraela.
PsKrusz	(22:24) Którzy boicie się Pana, wychwalajcie Go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie Go, a niech się Go boi wszystko plemię Izraelskie.
PsAszk	(22:24) Wy bogobojni, wielbcie Go, - sławcie Go wszystko nasienie Jakubowe a trwóżcie się przed Nim wszelkie nasienie Izraela!
PsSzer	(22:24) Wy, którzy się boicie Pana, chwalcie Go! Wysławiajcie Go wszyscy potomkowie Jakuba! Bójcie się Go wszyscy potomkowie Izraela!
Tys1	(21:24) «Chwalcie Go wy, co się Pana boicie; sławcie Go, całe potomstwo Jakuba: czcijcie Go, całe potomstwo Izraela.
Tys5	(22:24) Chwalcie Pana, wy, co się Go boicie, sławcie Go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się Go, całe potomstwo Izraela!
Bryt	(22:24) Wy, którzy się boicie Pana, chwalcie go! Wysławiajcie go wszyscy potomkowie Jakuba! Bójcie się go wszyscy potomkowie Izraela!
Pozn	(22:24) Wy, co się Jahwe boicie, chwalcie Go; wysławiajcie Go, wszyscy potomkowie Jakuba; żyjcie przed Nim w bo jaźni, wszystkie plemiona Izraela!
WarPra	(22:24) Wysławiajcie Pana wszyscy, którzy się Go boicie, chwal Go, całe pokolenie Jakuba, drżyjcie przed Nim, wszyscy potomkowie Izraela .
STB	(22:24) Chwalcie Go, bogobojni, czcij Go cały rodzie Jakóba; korzcie się przed Nim wszyscy z nasienia Israela.
EIB	(22:24) Wy, w których jest bojaźń PANA, otoczcie Go chwałą! Złóżcie hołd, wszyscy potomkowie Jakuba! Darzcie czcią, potomkowie Izraela!

Ps 22,24

PsFlor	(21:25b) bo nie wzgardził ani potępił jest prośby ubogiego, (21:26) ani otwrocił jest oblicza swego ote mnie, a gdy jeśm wołał, wysłuszał jest mie.
PsPul	(21:25b) bo nie zgardził ani potępił prośby ubogich, (21:26) ani odwrocił lica swego ode mnie, a gdyśm wołał k niemu, wysłuchał mię.
Wuj1923	(22:25) Albowiem nie wzgardził, ani odrzucił prośby ubogiego: ani odwrócił oblicza swego odemnie: a gdym wołał do niego, wysłuchał mię.
Gda1881	(22:25) Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.
Gda2017	Bo nie wzgardził ani się nie brzydził utrapieniem ubogiego, ani nie ukrył przed nim swego oblicza, lecz gdy ten do niego wołał, wysłuchał go.
PsBycz	(22:25) Bo, On, nie gardzi, i-nie brzydzi-się utrapieniem biédnego; oraz-nie tai oblicza-swego, przed-nim; ale-na-wołanié-jego, o pomoc, do-siebie, uważa.
Goet	(22:25) Albowiem nie wzgardził ani nie miał wstrętu dla nędzy nędznego, i nie skrył przed Nim oblicza Swego; a gdy do Niego wołał, słyszał go.
PsCylk	(22:25) Albowiem nie wzgardził, i nie wstrętna mu skarga biednego, i nie ukrył oblicza Swego przed nim, i gdy wołał do Niego, wysłuchał go.
PsKrusz	(22:25) Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani nie skrył oblicza swego przedemną, a gdym wołał do Niego, wysłuchał mnie.
PsAszk	(22:25) Bo nie masz On w pogardzie ani w obrzydzeniu męczeństwa nieszczęśliwego, ani też nie zakrył On przed nim Swego oblicza a jego błagalnego wołania On zawsze wysłucha.
PsSzer	(22:25) Gdyż nie wzgardził i nie brzydził się nędzą ubogiego, ani nie ukrył przed nim oblicza swego, lecz gdy do Niego wołał, wysłuchał go.
Tys1	(21:25) Bo On nie wzgardził ani nie brzydził się nędzą biedaka, ani nie ukrył przed nim swojego oblicza i wysłuchał go, kiedy zawołał do Niego».
Tys5	(22:25) Bo On nie wzgardził ani się nie brzydził nędzą biedaka, ani nie ukrył przed nim swojego oblicza i wysłuchał go, kiedy ten zawołał do Niego.
Bryt	(22:25) Gdyż nie wzgardził i nie brzydził się nędzą ubogiegoAni nie ukrył przed nim oblicza swego, Lecz gdy wołał do niego, wysłuchał go...
Pozn	(22:25) Bo nie miał we wzgardzie i obrzydzeniu nędzy nieszczęśliwego, nie zakrył przed nim swego oblicza; a kiedy wołał do Niego, wysłuchał go".
WarPra	(22:25) Bo nie wzgardził nędzą biedaków i nie odwrócił się od nich, nie ukrył przed nimi swego oblicza i wysłuchał ich wołania o pomoc.
STB	(22:25) Bo nie wzgardził, nie wstrętna mu skarga żebrzącego, nie ukrył przed nim Swego oblicza; wysłuchał go, kiedy do Niego wołał.
EIB	(22:25) Bo nie pogardził nędzą ubogiego, nie wzdrygnął się z obrzydzenia Ani nie ukrył przed nim swej bliskości, Lecz gdy ten Go wzywał, przybył z odpowiedzią.

Ps 22,25

PsFlor	(21:27) U ciebie chwała moja w kościele wielikiem, obietnice moje sewrocę w obeźrzeniu, cso sie jego boją.
PsPul	(21:27) U ciebie chwała moja w kościele wielikim, obietnice moje wrocę w obliczności bojących sie jego.
Wuj1923	(22:26) U ciebie chwała moja w kościele wielkim: śluby moje oddam przed oczyma bojących się jego.
Gda1881	(22:26) O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.
Gda2017	Od ciebie pochodzi moja chwała w wielkim zgromadzeniu; wypełnię swoje śluby wobec tych, którzy się ciebie boją.
PsBycz	(22:26) O-Tobie, będzie, chwalenié-mé, w-zgromadzeniu wielkiém; ja, śluby-me oddam, wobec bojących-się-Jego.
Goet	(22:26) O Tobie śpiewać będę pieśń pochwalną w wielkiem zgromadzeniu; śluby moje wypełnię przed tymi, którzy się Go boją.
PsCylk	(22:26) Od Ciebie uwielbianie moje w zborze wielkim, śluby moje spełnię wobec bogobojnych.
PsKrusz	(22:26) Od Ciebie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem. Śluby moje oddam przed tymi, co się Ciebie boją.
PsAszk	(22:26) Od Ciebie też sława ma w mnogim tłumie, gdy spełnię me śluby wobec tych, co są bogobojni,
PsSzer	(22:26) Tyś natchnieniem pochwalnej pieśni mojej w zgromadzeniu wielkim, swoje ofiary ślubowane złożę wobec tych, którzy się Ciebie boją.
Tys1	(21:26) Od Ciebie płynie ma pieśń pochwalna w wielkim zgromadzeniu; śluby me wypełnię wobec bojących się Jego.
Tys5	(22:26) Dzięki Tobie moja pieśń pochwalna płynie w wielkim zgromadzeniu. Śluby me wypełnię wobec bojących się Jego.
Bryt	(22:26) Od ciebie pochodzi moja pieśń pochwalna w wielkim zgromadzeniu. Śluby moje spełnię wobec tych, którzy się ciebie boją.
Pozn	(22:26) Będę [Go] sławił pieśnią wobec wielkiego zgromadzenia, wypełnię swe śluby przed Jego czcicielami.
WarPra	(22:26) A ja będę Cię chwalił na wielkim zgromadzeniu i wypełnię moje śluby wobec bogobojnych.
STB	(22:26) Od Ciebie moje uwielbienie w wielkim zborze i wobec bogobojnych spełnię śluby.
EIB	(22:26) Od Ciebie mam pieśń pochwalną w wielkim zgromadzeniu. Ci, w których budzisz bojaźń, zobaczą, jak spełniam me śluby.

Ps 22,26

PsFlor	(21:28) Jeść będą ubodzy i syci będą, i chwalić będą Gospodna, jiż to szukają jego, żywa będą sierca jich na wieki wiekom.
PsPul	(21:28) Jeść będą ubodzy i syci będą, i chwalić będą Gospodna, jiż to szukają ❬jego❭, żywa będą serca jich na wieki wiekom.
Wuj1923	(22:27) Będą jedli ubodzy, i najedzą się: i będą chwalić Pana, którzy go szukają: będą żyć serca ich na wieki wieków.
Gda1881	(22:27) Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.
Gda2017	Ubodzy będą jeść i nasycą się, chwalić PANA będą ci, którzy go szukają; wasze serce będzie żyć na wieki.
PsBycz	(22:27) Będą-jedli pokorni, i-nasycą-się; będą-wysławiali Pana, szukający-Go; będzie-żyło, sercé-waszé, na-wieki.
Goet	(22:27) Pokorni będą jedli i nasycą się; którzy szukają Pana, będą Go chwalili; serce wasze niech żyje na zawsze.
PsCylk	(22:27) Spożywać będą biedni i nasycą się, chwalić będą Boga czciciele Jego, ożyje serce wasze na wieki.
PsKrusz	(22:27) Będą jeść ubodzy i nasycą się; będą chwalić Pana, którzy Go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.
PsAszk	(22:27) Posilą się korni i będą nasyceni, sławić będą Jehowę ci, co Go szukają a niechaj serce wasze żywie na wieki!
PsSzer	(22:27) Ubodzy jeść będą i nasycą się, będą chwalić Pana, którzy Go szukają; niech ożyje na zawsze serce wasze!
Tys1	(21:27) Ubodzy będą jedli i nasycą się, chwalić będą Pana, którzy Go szukają: «Serca wasze niech żyją na wieki».
Tys5	(22:27) Ubodzy będą jedli do syta, chwalić będą Pana ci, którzy Go szukają. Niech serca ich żyją na wieki.
Bryt	(22:27) Ubodzy jeść będą i nasycą się. Będą chwalić Pana ci, którzy go szukają... Niech serce wasze ożyje na zawsze!
Pozn	(22:27) Ubodzy najedzą się do syta i będą wielbili Jahwe ci, którzy Go szukają, a serce ich niechaj ożyje na wieki!
WarPra	(22:27) Ubodzy zaś niech się najedzą do syta; niech sławią Pana ci, co Go szukają. Oby serca ich żyły na wieki!
STB	(22:27) Biedni będą spożywać oraz się nasycą, będą chwalić WIEKUISTEGO Jego czciciele, wasze serce ożyje na wieki.
EIB	(22:27) Ubodzy jeść będą do syta. Będą chwalić PANA ci, którzy Go szukają. O, niech wasze serca ożyją na zawsze!

Ps 22,27

PsFlor	(21:29) Wspomioną i nawrocą się ku Gospodnu wszytcy krajowie ziemie, (21:30) i prosić będą w obeźrzeniu jego proknia czeladź ludzska.
PsPul	(21:29) Wspomieną i nawrocą sie ku Gospodnu wszytki kraje ziemskie, (21:30) i kłaniać sie będą przed nim proknia czeladź ludzka,
Wuj1923	(22:28) Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie kraje ziemie: i będą się kłaniać przed oblicznością jego wszystkie familie pogańskie.
Gda1881	(22:28) Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.
Gda2017	Przypomną sobie i nawrócą się do PANA wszystkie krańce ziemi i oddadzą pokłon przed twoim obliczem wszystkie rodziny narodów.
PsBycz	(22:28) Będą-pamiętały, i-będą-nawracały-się do Pana, wszystkie krańce ziemi; i-będą-korzyły-się, przed obliczem-Twém, wsze plemiona narodów.
Goet	(22:28) Wspomną o tem i nawrócą się do Pana wszystkie krańce ziemi, kłaniać się będą Tobie wszystkie pokolenia narodów.
PsCylk	(22:28) Pomnieć będą, i zwrócą się do Boga wszystkie krańce ziemi, i ukorzą się przed Tobą plemiona narodów.
PsKrusz	(22:28) Przypomną sobie i nawrócą się do Boga. wszystkie granice ziemi; i pokłonią się przed obliczem Twojem wszystkie pokolenia narodów,
PsAszk	(22:28) Wspomną kiedyś i powrócą do Jehowy wszystkie krawędzie ziemi a przed obliczem Twem się ukorzą wszystkie rodziny narodów.
PsSzer	(22:28) Wszystkie krańce ziemi wspomną i nawrócą się do Pana, i pokłonią się Mu wszystkie rody ludów.
Tys1	(21:28) Przypomną sobie i wrócą do Pana wszystkie krańce ziemi; i wszystkie szczepy pogańskie padną na twarz przed Jego obliczem,
Tys5	(22:28) Przypomną sobie i wrócą do Pana wszystkie krańce ziemi; i oddadzą Mu pokłon wszystkie szczepy pogańskie,
Bryt	(22:28) Wspomną i nawrócą się do PanaWszystkie krańce ziemi, I pokłonią się przed nim wszystkie rodziny pogan.
Pozn	(22:28) Wspomną na Jahwe i nawrócą się do Niego wszystkie krańce ziemi, i na twarz upadną przed Jego obliczem wszystkie rodziny narodów.
WarPra	(22:28) Niech zaczną o tym myśleć wszystkie krańce ziemi i niech się nawrócą do Pana. Niech pokłon Mu oddadzą wszystkie pokolenia pogan.
STB	(22:28) Wspomną i zwrócą się do BOGA wszystkie krańce ziemi; ukorzą się przed Tobą pokolenia narodów.
EIB	(22:28) Wspomną i zawrócą do PANA ludzie z krańców ziemi, Złożą Mu pokłon wszystkie rodziny narodów.

Ps 22,28

PsFlor	(21:32) Bo gospodnowo jest krolewstwo a on panać będzie ludziom.
PsPul	(21:31) bo boże jest krolewstwo a on panować będzie pogaństwu.
Wuj1923	(22:29) Albowiem Pańskie jest królestwo: i on będzie panował nad pogany.
Gda1881	(22:29) Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.
Gda2017	Do PANA bowiem należy królestwo i on panuje nad narodami.
PsBycz	(22:29) Bo, do-Pana, to-królestwo, należy; zatém,-On-panująym, nad-narodami.
Goet	(22:29) Albowiem Pana jest królestwo i On panuje nad narodami.
PsCylk	(22:29) Albowiem Bogu należy się królowanie i władztwo nad narodami.
PsKrusz	(22:29) ponieważ królestwo jest Pana, a On jest panującym nad narodami.
PsAszk	(22:29)
PsSzer	(22:29) Bo Pan jest królem, On jest władcą ludów.
Tys1	(21:29) bo królowanie należy do Pana i On panuje nad narodami.
Tys5	(22:29) bo władza królewska należy do Pana i On panuje nad narodami.
Bryt	(22:29) Bo do Pana należy królestwo, On panuje nad narodami.
Pozn	(22:29) Do Jahwe bowiem należy królowanie, On jest władcą narodów.
WarPra	(22:29) Bo Pan jak król będzie rządził i będzie panował ponad narodami.
STB	(22:29) Bowiem WIEKUISTEMU należy się królowanie i władztwo nad narodami.
EIB	(22:29) Gdyż do Pana należy królestwo, On panuje nad narodami!

Ps 22,29

PsFlor	(21:31) Jedli są i pochwalali są wszytcy tłuści ziemszczy, w obeźrzeniu jego padną wszytcy, jiż sie spuszczają w ziemię. (21:33a) A dusza moja żywa będzie jemu
PsPul	(21:32) Jedli i pokłonili sie wszytcy tłuści ziemszczy, przed nim padną wszystcy, jiż wstępują w ziemię. (21:33a) A dusza moja żywa będzie jemu
Wuj1923	(22:30) Jedli i kłaniali się wszyscy tłuści ziemscy: przed oblicznością jego będą padać wszyscy, którzy zstępują w ziemię.
Gda1881	(22:30) Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.
Gda2017	Wszyscy bogaci ziemi będą jeść i oddawać mu pokłon, upadną przed jego obliczem wszyscy, którzy zstępują w proch, którzy nie mogą swej duszy zachować przy życiu.
PsBycz	(22:30) Będą-jeść, i-korzyć-się, wszyscy tłuści ziemscy; przed-obliczem-Jego, klękać-będą, wszyscy, zstępujący w proch, i,-co-życia-swego, nie mogą odzyskać.
Goet	(22:30) Jemu się pokłonią wszyscy wielcy na ziemi; i upokorzą się przed Nim wszyscy w proch zstępujący, i którzy duszy swej przy życiu zachować nie mogą.
PsCylk	(22:30) Spożywają, korząc się wszyscy możni ziemi, przed Nim klękają wszyscy zstępujący w proch, i kto duszy swéj nie pożywił.
PsKrusz	(22:30) Będą jeść i kłaniać się wszyscy możni ziemi, przed obliczem Jego kłaniać się będą wszyscy, co zstępują w proch, którzy duszy swej nie ożywią.
PsAszk	(22:30) Jeść będą i się pokłonią wszyscy tłuści tej ziemi, przed Nim zegnie kolana wszystko, co zstępując do prochu, swej duszy żyć nie pozwała.
PsSzer	(22:30) Tylko Jemu cześć oddadzą wszyscy możni ziemi, padną przed Nim na kolana wszyscy, którzy się obrócili w proch, i taki, który duszy swojej nie ożywi.
Tys1	(21:30) Jego jedynego uwielbią wszyscy, co śpią w ziemi, przed Nim zegną się wszyscy, którzy w proch zstępują. A dusza moja żyć będzie dla Niego,
Tys5	(22:30) Tylko Jemu oddadzą pokłon wszyscy, co śpią w ziemi, przed Nim zegną się wszyscy, którzy w proch zstępują. A moja dusza będzie żyła dla Niego,
Bryt	(22:30) Tylko jemu oddawać będą cześć wszyscy możni ziemi, Padną przed nim na kolana wszyscy, którzy się w proch obracają, I nie mogą utrzymać się przy życiu.
Pozn	(22:30) Zaprawdę, Jemu cześć oddają wszyscy, którzy spoczywają w ziemi; przed Nim korzą się wszyscy, którzy zstępują do prochu [ziemskiego]. I ja także żyję dla Niego.
WarPra	(22:30) Tylko Jemu kłaniać się będą mocarze ziemi, przed Nim będą się korzyć, którzy w ziemi spoczywają. A moja dusza żyje dla Niego,
STB	(22:30) Jedzą, korząc się, wszyscy możni ziemi; przed Nim klękają wszyscy zstępujący w proch; ten, kto nie pożywił swej duszy.
EIB	(22:30) Nasyceni skłonili się przed Nim wszyscy możni ziemi, Złoży hołd każdy schodzący do prochu, Który nie przedłużył życia swojej duszy.

Ps 22,30

PsFlor	(21:33b) i siemię moje służyć będzie jemu. (21:34a) Zwiastowano będzie Gospodnu pokolenie imające przyć
PsPul	(21:33b) i siemię moje będzie służyć jemu. (21:34a) Zwiestowano będzie Gospodnu pokolenie przydące
Wuj1923	(22:31) A dusza moja jemu będzie żyła: i nasienie moje będzie mu służyć.
Gda1881	(22:31) Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.
Gda2017	Potomstwo będzie mu służyć i będzie poczytane Panu za pokolenie.
PsBycz	(22:31) Potómstwo, będzie-służyło-Mu; będzie-opowiadało, o-Panu rodzajom.
Goet	(22:31) Nasienie ich służyć Mu będzie; opowiadać będą o Panu przyszłemu pokoleniu.
PsCylk	(22:31) Potomstwo służyć Mu będzie, opowiadać o Panu pokoleniom.
PsKrusz	(22:31) Potomstwo ich służyć Mu będzie; będzie odliczane Panu w każdym wieku.
PsAszk	(22:31) Zaś nasienie, które Mu służyć będzie, przyłączone będzie do Pana i zaliczone po ostatnie pokolenie.
PsSzer	(22:31) Potomkowie będą Mu służyć, będą opowiadać Pana przyszłemu rodowi.
Tys1	(21:31) potomstwo moje Jemu będzie służyć,
Tys5	(22:31) potomstwo moje Jemu będzie służyć, opowie o Panu pokoleniu
Bryt	(22:31) Potomstwo będzie mu służyć, Będzie opowiadać o Panu przyszłemu pokoleniu.
Pozn	(22:31) Potomni moi będą Mu służyli, będą opowiadać o Panu przyszłemu pokoleniu
WarPra	(22:31) będzie Mu służyć moje pokolenie i opowiadać o Panu wszystkim, którzy po nas przyjdą.
STB	(22:31) Będzie Mu służyć potomstwo i o Panu opowiadać pokoleniom.
EIB	(22:31) Będzie Mu służyć potomstwo, Wieść o Panu rozejdzie się w przyszłym pokoleniu.

Ps 22,31

PsFlor	(21:34b) i zwiastować będą niebiosa sprawiedlność jego ludu, jenże sie narodzi, jenże uczynił Gospodzin.
PsPul	(21:34b) i zwiastują niebiosa sprawiedliwość jego ludu, jenże sie narodzi, jenże u[n]czynił Gospodzin.
Wuj1923	(22:32) Będzie opowiadan Panu rodzaj przyszły: i będą opowiadać niebiosa sprawiedliwość jego ludowi, który się narodzi, który uczynił Pan.
Gda1881	(22:32) Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.
Gda2017	Przyjdą i ludowi, który się narodzi, opowiedzą jego sprawiedliwość – że on tak uczynił.
PsBycz	(22:32) One-przyjdą, i-oznajmią sprawiedliwość-Jego, ludowi, zrodzić-się-mającemu, że On-postanowił-ją.
Goet	(22:32) Przyjdą a obwieszczać będą Jego sprawiedliwość ludowi, który się narodzi, że Pan to uczynił.
PsCylk	(22:32) Zejdą się, i wygłaszać będą sprawiedliwość Jego ludowi, który się narodzi, że On tego dokonał.
PsKrusz	(22:32) Przyjdą i będą opowiadali sprawiedliwość Jego narodowi, który powstanie, którego On uczynił.
PsAszk	(22:32) Przyjdą i obwieszczą Jego miłość sprawiedliwą ludowi, który się rodzi, jako że tego dokonał.
PsSzer	(22:32) Głosić będą dzieło sprawiedliwości ludowi, który się urodzi.
Tys1	(21:32) przyszłemu pokoleniu o Panu opowie, a sprawiedliwość Jego ogłoszą ludowi, co się narodzi: «Pan to uczynił».
Tys5	(22:32) przyszłemu, i sprawiedliwość Jego ogłoszą ludowi, który się narodzi: Pan to uczynił.
Bryt	(22:32) Przyjdą i ogłaszać będą sprawiedliwość jegoLudowi, który się urodzi, gdyż tak uczynił.
Pozn	(22:32) i będą wieścić ludowi, który się narodzi, Jego sprawiedliwość: On tego dokonał.
WarPra	(22:32) O dziełach sprawiedliwości Pana usłyszą przyszłe ludy, o tym, że Pan uczynił to wszystko.
STB	(22:32) Zejdą się oraz będą ogłaszać Jego sprawiedliwość ludowi, który się narodzi; że On ją dokonał.
EIB	(22:32) Przyjdą i ludowi, który się urodzi, Będą ogłaszać Jego sprawiedliwość - gdyż uczynił jej zadość!

Psalm 23

Ps 23,1

PsFlor	(22:1a) Gospodzin oprawia mie a nics mi niedostanie,
PsPul	Psalm Dawidow. (22:1a) Gospodzin mie oprawia a nic mnie ubędzie,
Wuj1923	Psalm Dawidowi. Pan mię rządzi, a ninaczem mi schodzić nie będzie.
Gda1881	Psalm Dawidowy. Pan jest pasterzem moim, na niczem mi nie zejdzie.
Gda2017	Psalm Dawida. PAN jest moim pasterzem, niczego mi nie zabraknie.
PsBycz	Psalm Dawida. Pan pasterzem-moim, nie zbędzie-mi-na-niczém.
Goet	PSALM Dawida. Pan jest pasterzem moim; niczego mi nie zabraknie.
PsCylk	Psalm Dawida. Bóg pasterzem moim, nie zbywa mi na niczém.
PsKrusz	Psalm Dawida. Bóg pasterzem moim, na niczem mi nie zbraknie.
PsAszk	Dyrygentowi. - (Psalm) Dawidowy. Jehowa pasterzem mym, nie wiem, co to brak,
PsSzer	Psalm Dawida. Pan jest pasterzem moim, na niczym mi nie zbywa.
Tys1	(22:1) Psalm. Dawidowy. Pasterzem moim jest Pan: nie brak mi niczego;
Tys5	Psalm. Dawidowy. Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego.
Bryt	Psalm Dawidowy. Pan jest pasterzem moim, Niczego mi nie braknie.
Pozn	Psalm Dawida. Jahwe jest moim Pasterzem: nie zbraknie mi niczego.
WarPra	Psalm Dawida. Pan jest moim Pasterzem, nie zbraknie mi niczego.
STB	Psalm Dawida. Mym pasterzem jest WIEKUISTY, niczego mi nie brakuje.
EIB	Psalm Dawida. PAN jest moim Pasterzem, Niczego mi nie braknie.

Ps 23,2

PsFlor	(22:1b) na mieście pastwy tamo mie postawił. (22:2a) Na wodzie postrobieństwa wsch❬o❭wał mie,
PsPul	(22:1b) na mieśce pastwy tamo mie postawił. (22:2a) Na wodzie pozdrowieństwa wschował ❬mie❭,
Wuj1923	Na miejscu paszy tam mię posadził: nad wodą posilenia wychował mię.
Gda1881	Na paszach zielonych postawił mię; a do wód cichych prowadzi mię.
Gda2017	Sprawia, że kładę się na zielonych pastwiskach, prowadzi mnie nad spokojne wody.
PsBycz	Na-pastwiskach trawy-świeżéj, spocząć-dozwoli-mi; On, przy wodach spokojnych, z-wolna-poprowadzi-mię.
Goet	Na niwach zielonych pasie mię, a do wód cichych prowadzi mię.
PsCylk	Na błoniach zielonych daje mi się wylegać, do wód spokojnych prowadzi mnie.
PsKrusz	Na paszach zielonych postawił mnie, do wód orzeźwiających zaprowadził mnie.
PsAszk	On mię układa nad łąki soczyste, nad głębię prowadzi spokojnych wód,
PsSzer	Na niwach zielonych pasie mnie, do wód na spoczynek prowadzi mnie.
Tys1	(22:2) na zielonych pastwiskach pozwala mi leżeć. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć:
Tys5	Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć,
Bryt	Na niwach zielonych pasie mnie. Nad wody spokojne prowadzi mnie.
Pozn	Umieścił mnie na zielonych pastwiskach, prowadzi mnie do wód, przy których mogę odpocząć,
WarPra	Pozwala mi paść się na zielonych łąkach, nad wodę mnie prowadzi, abym mógł odpocząć.
STB	Daje mi się wylegiwać na zielonych błoniach, do spokojnych wód mnie prowadzi,
EIB	Pasie mnie na zielonych łąkach, Prowadzi nad spokojne wody,

Ps 23,3

PsFlor	(22:2b) duszę moję obrocił. (22:3) Odwiodł mie po stdzach sprawiedlności prze imię swoje.
PsPul	(22:2b) duszę moję obrocił. (22:3) Dowiodł mie na chodniki sprawiedlności prze imię swoje.
Wuj1923	Duszę moję nawrócił: prowadził mię ścieżkami sprawiedliwości dla imienia swego.
Gda1881	Duszę moję posila: prowadzi mię ścieszkami sprawiedliwości dla imienia swego.
Gda2017	Posila moją duszę, prowadzi mnie ścieżkami sprawiedliwości ze względu na swoje imię.
PsBycz	On, ducha-mego pokrzepi; On-powiedzie-mię do-drożyn sprawiedliwości, dla Jmienia-swego.
Goet	Duszę moją pokrzepia; prowadzi mię ścieżkami sprawiedliwości dla imienia Swego:
PsCylk	Duszę moję orzeźwia, wodzi mnie po ścieżkach cnoty, gwoli imieniu Swojemu.
PsKrusz	Duszę moją posila. Prowadzi mnie ścieżkami sprawiedliwości dla imienia swego.
PsAszk	On kręgami mię wiedzie sprawiedliwości, czystej jak łza.
PsSzer	Duszę moją pokrzepia, wiedzie mnie ścieżkami prawymi ze względu na imię swoje.
Tys1	(22:3) orzeźwia mą duszę. Po ścieżkach prostych mnie wiedzie przez wzgląd na swoje imię.
Tys5	przywraca mi życie. Prowadzi mnie po właściwych ścieżkach przez wzgląd na swoje imię.
Bryt	Duszę moją pokrzepia. Wiedzie mnie ścieżkami sprawiedliwości Ze względu na imię swoje.
Pozn	i pokrzepia mnie. Wiedzie mnie prawymi drogami przez wzgląd na swe Imię.
WarPra	Pokrzepia moją duszę i wiedzie prostą drogą, bo wierny jest Imieniu swojemu.
STB	duszę moją orzeźwia. Dla Swojego Imienia prowadzi mnie po ścieżkach sprawiedliwości.
EIB	Orzeźwia moją duszę, A ze względu na swoje imię Idzie przede mną ścieżkami sprawiedliwości.

Ps 23,4

PsFlor	(22:4) Bo aczbych chodził pośrzod cienia śmierci, nie będę sie bać zła, bo ty se mną jeś. (22:5) Pręt twoj i dębiec twoj, ta jesta mie ucieszyła.
PsPul	(22:4) Bo aczbych chodził śrzod cienia śmierci, nie bać sie będę złego, bo ty se mną jeś. (22:5) Pręt twoj i laska twoja, ta jesta mie ucieszyła.
Wuj1923	Bo choćbym téż chodził w pośród cienia śmierci, nie będę się bał złego; bowiemeś ty jest zemną: laska twoja, i kij twój, te mię cieszyły.
Gda1881	Choćbym też chodził w dolinie cienia śmierci, nie będę się bał złego, albowiemeś ty ze mną; laska twoja, i kij twój, te mię cieszą.
Gda2017	Choćbym nawet chodził doliną cienia śmierci, zła się nie ulęknę, bo ty jesteś ze mną; twoja laska i kij pocieszają mnie.
PsBycz	Nawet, gdybym poszedł w-dolinę cienia-śmierci, nie bałbym-się złego, boś Ty ze-mną; rózga-Twa, i-pasterska-laska-Twoja, oneć będą-pocieszały-mię.
Goet	I nawet gdybym chodził doliną ciemną, nie będę się bał złego: bo Ty jesteś ze mną: laska Twoja i kij Twój — te mnie pocieszają.
PsCylk	I choćbym szedł po dolinie cieni, nie będę się bał złego, bo Ty zemną; laska Twoja i podpora Twoja, one mnie pocieszą.
PsKrusz	Gdybym nawet chodził w dolinie cienia śmierci, nie będę się bał złego, ponieważ Ty jesteś ze mną: berło Twoje i laska Twoja - te mnie cieszą.
PsAszk	Więc choćbym miał odejść w dolinę, co cieniem przysłoniona śmierci, Mnie zła trwoga omija, bo wszak Tyś jest ze mną, Twój kij i Twa podpora są kojnem mem pocieszeniem.
PsSzer	Choćbym nawet szedł doliną ciemną, nie boję się złego, boś Ty ze mną; laska Twoja i kij twój są pociechą moją.
Tys1	(22:4) Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Kij Twój i Twoja laska: to one mnie pocieszają.
Tys5	Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Twój kij i Twoja laska dodają mi otuchy.
Bryt	Choćbym nawet szedł ciemną doliną, Zła się nie ulęknę, boś Ty ze mną, Laska twoja i kij twój mnie pocieszają.
Pozn	Choćby mi przyszło kroczyć w mrocznej dolinie, nie będę się lękał zła, bo Ty jesteś ze mną; Twoja laska i Twój kij pasterski dodają mi otuchy.
WarPra	I choćbym musiał zstąpić w otchłań bez światła, nie zlęknę się niczego, bo Ty jesteś przy mnie. Twój kij i laska pasterska są mi pokrzepieniem.
STB	Choćbym szedł po dolinie cieni śmierci, nie będę się bał złego, bo Ty jesteś ze mną; Twoja laska i Twa podpora – one mnie pocieszą.
EIB	I choćbym nawet szedł Doliną cienia śmierci, Zła się nie przestraszę - Przecież Ty jesteś ze mną, Twoja laska i Twój kij Są mi źródłem pociechy.

Ps 23,5

PsFlor	(22:6) Ugotował jeś w obeźrzeniu mojem stoł przeciwo tym, jiż mącą ❬mie❭. (22:7) Utuczył jeś w oleju głowę moję; a kielich moj upawający kako światły jest!
PsPul	(22:6) Nagotowałeś przede mną stoł przeciwo tym, co mie męcą. (22:7) Utuczyłeś w oleju głowę moję; a czasza moja upawająca kako przeczysta jest!
Wuj1923	Nagotowałeś przed oczyma memi stół na przeciwko tym, którzy mię trapią: utłuściłeś olejkiem głowę moję: a kielich mój upojający jak kosztowny jest.
Gda1881	Przed obliczem mojem gotujesz stół przeciwko nieprzyjaciołom moim; pomazałeś olejkiem głowę moję, kubek mój jest opływający.
Gda2017	Zastawiasz przede mną stół wobec moich wrogów, namaszczasz mi głowę olejkiem, mój kielich przelewa się.
PsBycz	Ty-zastawiasz przede-mną stół wobec wrogów-moich; Ty-namaszczasz, olejem, głowę-moję; kielich-mój napełnion.
Goet	Ty zastawiasz stół przede mną przed oczyma mych wrogów; namaszczasz olejkiem głowę moją; czasza moja jest przepełniona.
PsCylk	Zastawiasz przedemną stół, wobec wrogów moich; namaszczasz olejem głowę moję, kielich mój przelewa się.
PsKrusz	Przygotowujesz przed obliczem mojem stół przeciwko tym, co mnie prześladują. Namaściłeś olejkiem głowę moją, kubek mój jest opływający.
PsAszk	Ty stół zastawiasz przedemną w obliczu mych dręczycieli, Obficie olejem skrapiasz mi głowę, puhar mój się przelewa...
PsSzer	Zastawiasz przede mną stół wobec nieprzyjaciół moich, namaszczasz olejkiem głowę moją, kubek mój pełen.
Tys1	(22:5) Stół dla mnie zastawiasz na oczach mych przeciwników; namaszczasz mi głowę olejkiem; mój kielich jest przeobfity.
Tys5	Stół dla mnie zastawiasz wobec mych przeciwników; namaszczasz mi głowę olejkiem; mój kielich jest przeobfity.
Bryt	Zastawiasz przede mną stół wobec nieprzyjaciół moich, Namaszczasz oliwą głowę moją, kielich mój przelewa się.
Pozn	Zastawiasz dla mnie stół na oczach moich ciemięzców; namaszczasz głowę moją olejkiem, a puchar mój napełniony jest po brzegi.
WarPra	Stół dla mnie nakrywasz na oczach mych wrogów, namaszczasz mi głowę olejkiem, kielich mój napełniasz po brzegi.
STB	Wobec moich wrogów zastawiasz przede mną stół; moją głowę namaszczasz olejem; mój kielich się przelewa.
EIB	Zastawiasz przede mną stół Na oczach moich wrogów, Namaszczasz olejkiem mą twarz, A mój kielich już pełniejszy być nie może.

Ps 23,6

PsFlor	(22:8) A miłosierdzie twe będzie naśladować mie wszelikich dniow żywota mego, (22:9) a bych przebywał w domu bożem na długie dni.
PsPul	(22:8) A miłosierdzie twoje za mną pojdzie proknich dni żywota mego, (22:9) a i bych przebywał w domu bożem na długie dni.
Wuj1923	I miłosierdzie twoje pójdzie za mną po wszystkie dni żywota mojego: i abym mieszkał w domu Pańskim na przedłużenie dni.
Gda1881	Nadto dobrodziejstwo i miłosierdzie twe pójdą za mną po wszystkie dni żywota mego, a będę mieszkał w domu Pańskim na długie czasy.
Gda2017	Zaprawdę dobroć i miłosierdzie pójdą w ślad za mną po wszystkie dni mego życia i będę mieszkał w domu PANA przez długie czasy.
PsBycz	Zaprawdę, dobroć i-łaska, będą-towarzyszyły-mi po wszystkie dni życia-mojego, i-będę-mieszkał w-domu Pana, przez-długotrwałe czasy.
Goet	Zaiste, dobroć i łaskawość towarzyszyć mi będą po wszystkie dni żywota mego, i będę mieszkał w domu Pańskim na zawsze.
PsCylk	Tak, szczęście i łaska podążają za mną po wszystkie dni życia mojego, i zamieszkam w domu Bożym na długie czasy.
PsKrusz	Również dobroć i miłosierdzie pójdą za mną po wszystkie dni żywota mego; i będę mieszkał w domu Pańskim na długie czasy.
PsAszk	Jeno dobroć i łaska niezmierna, Oto moi prześladowcy wszystkie dni mego żywota, i wracam ja w dom Boży a w czasu bezkresy.
PsSzer	(23:6) Tylko dobroć i łaska towarzyszyć mi będą przez wszystkie dni życia mego. (23:7) I zamieszkam w domu Pana na zawsze.
Tys1	(22:6) Dobroć i łaska pójdą za mną śladem przez wszystkie dni mego życia i zamieszkam w domu Pana po najdłuższe czasy.
Tys5	Tak, dobroć i łaska pójdą w ślad za mną przez wszystkie dni mego życia i zamieszkam w domu Pańskim na długie dni.
Bryt	Dobroć i łaska towarzyszyć mi będą Przez wszystkie dni życia mego. I zamieszkam w domu Pana przez długie dni.
Pozn	Zaprawdę, dobroć i łaskawość towarzyszą mi przez wszystkie dni mojego życia; i będę mieszkał w Domu Jahwe po kres moich dni.
WarPra	Twoja dobroć i łaska pójdą przez me życie, a ja zamieszkam na długo w domu mego Pana.
STB	Tak, szczęście i łaska podążają za mną po wszystkie dni mojego życia, i zamieszkam w domu WIEKUISTEGO na długie czasy.
EIB	Tak, Twa dobroć i łaska nie odstąpią mnie na krok Przez resztę dni mego życia. I zamieszkam w domu PANA Na długo.

Psalm 24

Ps 24,1

PsFlor	(23:1) Boża jest ziemia i pełność jej, okrąg ziem i ❬wszytcy❭, jiż przebywają w niem.
PsPul	Psalm Dawidow. (23:1) Boża jest ziemia i pełność jej, okrąg ziem i wszystcy, jiż przebywają w niem.
Wuj1923	W dzień pierwszy po Sobocie, Psalm Dawidowi. Pańska jest ziemia, i napełnienie jéj: okrąg ziemie, i wszyscy, którzy mieszkają na nim.
Gda1881	Psalm Dawidowy. Pańska jest ziemia, i napełnienie jej, okrąg ziemi, i którzy mieszkają na nim.
Gda2017	Psalm Dawida. Do PANA należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, świat i jego mieszkańcy.
PsBycz	Dawida Spiéw. Do Pana należy ta-ziemia, i-zapełnienié-jéj; świat, i-mieszkający w-nim.
Goet	Psalm Dawida. PAŃSKA jest ziemia i co ją napełnia, okrąg ziemi i jej mieszkańcy.
PsCylk	Dawida pieśń. - Boga jest ziemia i wszystko, co ją napełnia, świat i jego mieszkańcy.
PsKrusz	Psalm Dawida. Pańska jest ziemia i napełnienie jej - okrąg ziemi - i mieszkający na niej.
PsAszk	Śpiew Dawidowy. Jehowy jest ziemia i co ją wypełnia, świat i jego mieszkańcy,
PsSzer	Psalm Dawida. Pańska jest ziemia i wszystko, co ją napełnia, okrąg świata i jego mieszkańcy.
Tys1	(23:1) Dawidowy. Psalm. Pana jest ziemia i co ją napełnia, krąg ziemi i jego mieszkańcy.
Tys5	Dawidowy. Psalm. Do Pana należy ziemia i to, co ją napełnia, świat i jego mieszkańcy.
Bryt	Psalm Dawidowy. Pańska jest ziemia i to, co ją napełnia, Świat i ci, którzy na nim mieszkają
Pozn	Psalm Dawida. Do Jahwe należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, krąg ziemski i jego mieszkańcy.
WarPra	Psalm Dawida. Pana jest ziemia i wszystko, co na niej, cały okręg ziemi i wszyscy jego mieszkańcy.
STB	Psalm Dawida. WIEKUISTEGO jest ziemia i wszystko co ją napełnia; świat oraz jego mieszkańcy.
EIB	Dawidowy. Psalm. Własnością PANA jest ziemia i to, co ją wypełnia, Do Niego należy świat wraz z jego mieszkańcami.

Ps 24,2

PsFlor	(23:2) Bo on na wodach założył jest ją i na rzekach nagotował jest ją.
PsPul	(23:2) Bo on na wodach założył ją i na rzekach nagotował ❬ją❭.
Wuj1923	Bo go on nad morzami ugruntował: i nad rzekami nagotował go.
Gda1881	Bo on na morzu ugruntował ją, a na rzekach utwierdził ją.
Gda2017	Na morzach bowiem ugruntował go i utwierdził na rzekach.
PsBycz	Bo On, na morzach, założył-ją, a-na rzékach, ustawił-ją.
Goet	On bowiem na morzach ją ugruntował i na rzekach ją utwierdził.
PsCylk	Bo On nad morzami ją utwierdził, i nad rzekami ją umocnił.
PsKrusz	Bo On to na morzu ją ugruntował i na rzekach utwierdził.
PsAszk	choć on ją na morzach usadowił a na rzekach ją utwierdził,
PsSzer	On bowiem założył ją na morzach i utwierdził ją na strumieniach.
Tys1	(23:2) Albowiem On go na morzach osadził i utwierdził ponad rzekami. Tylko niewinny może stanąć przed Bogiem
Tys5	Albowiem On go na morzach osadził i utwierdził ponad rzekami.
Bryt	On bowiem założył ją na morzachI utwierdził ją na rzekach.
Pozn	Bo On osadził go nad tonią morską i utwierdził nad wodami.
WarPra	Bo to On cały świat osadził na morzach i utwierdził mocno ponad rzekami.
STB	Gdyż On ją utwierdził nad morzami i nad rzekami ją umocnił.
EIB	On ją bowiem osadził wśród mórz, On ją utwierdził nad rzekami.

Ps 24,3

PsFlor	(23:3) Kto wstąpi na gorę bożą albo kto stanie na mieście świętem jego?
PsPul	(23:3) Kto wstąpi na gorę bożą albo kto stanie na mieścu świętym jego?
Wuj1923	Któż wstąpi na górę Pańską, albo kto będzie stał na świętem miejscu jego?
Gda1881	Któż wstąpi na górę Pańską? a kto stanie na miejscu świętem jego?
Gda2017	Któż wstąpi na górę PANA? Kto stanie w jego świętym miejscu?
PsBycz	Któż wejdzie na-górę Pana? i-któż stanie w-miejscu Świętości-Jego?
Goet	Kto może wstąpić na górę Pańską? i kto stanie na świętem miejscu Jego?
PsCylk	Któż wstąpi na górę Bożą, i kto stanie na miejscu Jego świętém.
PsKrusz	Któż wstąpi na górę Pańską i kto stanie na miejscu świętem Jego?
PsAszk	Któż wstąpi na górę Jehowy, a któż ostanie się na górze Jego świętości?
PsSzer	Któż może wstąpić na górę Pana? I kto stanie na Jego świętym miejscu?
Tys1	(23:3) Kto wstąpi na górę Pana lub stanie na świętym Jego miejscu?
Tys5	Kto wstąpi na górę Pana, kto stanie w Jego świętym miejscu?
Bryt	Któż może wstąpić na górę Pana? I kto stanie na jego świętym miejscu?
Pozn	Któż wstąpi na górę Jahwe i kto stanie na Jego świętym miejscu?
WarPra	Kto będzie mógł wstąpić na górę Pana? Komu dane będzie stanąć na Jego świętych miejscach?
STB	Kto wstąpi na górę BOGA i kto stanie na Jego świętym miejscu?
EIB	Kto więc będzie mógł wstąpić na górę PANA? Kto będzie mógł stanąć w Jego świętym miejscu?

Ps 24,4

PsFlor	(23:4) Niewinowaty rękama i czystego sierca, jenże nie wziął w prozność dusze swojej ani przysiągł jest w zdradzie bliźniemu swemu,
PsPul	(23:4) Niewinnych rąk a czystego sierca, jen nie wziął w prozność duszę swoję ani przysiągł we łży bliźniemu swemu,
Wuj1923	Niewinnych rąk a czystego serca: który nie wziął na marność dusze swojéj, ani przysięgał na zdradzie bliźniemu swemu.
Gda1881	Człowiek niewinnych rąk i czystego serca, który nie skłania ku marności duszy swej, a nie przysięga zdradliwie.
Gda2017	Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, który nie skłania swej duszy ku marności i nie przysięga podstępnie.
PsBycz	Człowiek,-niewinny rąk, i-czysty serca, który nie podniéca, do-próżności, ducha-swego, i-nie przysięga z-postępem.
Goet	Ten, kto ma niewinne ręce i czyste serce; kto nie skłania ku fałszowi duszy swojej i nie krzywoprzysięga.
PsCylk	Czystych rąk i nieskażonego serca, który nie podał fałszowi duszy swojéj, i nie przysięgał obłudzie.
PsKrusz	Niewinnych rąk i czystego serca, kto nie skłania ku marności duszy swej i nie przysięga przewrotnie.
PsAszk	Kto ma ręce czyste i serce prawe, którego dusza nie lgnie do fałszu a nie poprzysiągł on oszukaństwu, -
PsSzer	Kto ma czyste ręce i niewinne serce: Kto nie lgnie do fałszu i nie przysięga kłamliwie.
Tys1	(23:4) Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, który ku marnościom duszy swej nie skłonił i nie przysięgał podstępnie bliźniemu.
Tys5	Człowiek o rękach nieskalanych i o czystym sercu, który nie skłonił swej duszy ku marnościom i nie przysięgał fałszywie.
Bryt	Kto ma czyste dłonie i niewinne serce, Kto nie skłania duszy swej ku próżności i nie przysięga obłudnie,
Pozn	Ten, kto ma ręce nieskalane i czyste serce, kto duszy swej nie przywiązuje do fałszu i nie przysięga kłamliwie.
WarPra	Tylko ten, kto ma czyste ręce i serce nieskalane. Kto nie oszukuje i za marnościami nie goni.
STB	Ten, kto jest czystych rąk oraz nieskażonego serca, kto nie poddał swej duszy fałszowi i nie przysięgał obłudnie.
EIB	Ten, kto ma niewinne dłonie oraz czyste serce, Kto w swoich pragnieniach nie goni za marnością I ten, kto nie składa przysiąg bez pokrycia.

Ps 24,5

PsFlor	(23:5) ten isty weźmie błogosławienie od Gospodna a miłosierdzie od Boga zbawiciela swego.
PsPul	(23:5) ten weźmie błogosławienie od Gospodna i miłosierdzie od Boga zbawiciela swego.
Wuj1923	Ten weźmie błogosławieństwo od Pana, i miłosierdzie od Boga, zbawiciela swego.
Gda1881	Ten weźmie błogosławieństwo od Pana, i sprawiedliwość od Boga zbawiciela swego.
Gda2017	On otrzyma błogosławieństwo od PANA i sprawiedliwość od Boga, swego Zbawiciela.
PsBycz	On-otrzyma błogosławieństwo, od-tego Pana, i-sprawiedliwość, od-Boga zbawienia-swojego.
Goet	Ten otrzyma błogosławieństwo od Pana i sprawiedliwość od Boga zbawienia swego.
PsCylk	Odbiera błogosławieństwo od Boga, i nagrodę od Pana Swego wybawienia.
PsKrusz	Ten otrzyma błogosławieństwo od Pana i sprawiedliwość od Boga, Zbawcy swego.
PsAszk	Błogosławieństwo odniesie Jehowy, zaś miłość sprawiedliwą od Boga swego wybawienia.
PsSzer	Ten dostąpi błogosławieństwa od Pana i sprawiedliwości od Boga, zbawiciela swego.
Tys1	(23:5) Ten otrzyma błogosławieństwo od Pana i zapłatę od Boga, Zbawiciela swego.
Tys5	Taki otrzyma błogosławieństwo od Pana i zapłatę od Boga, Zbawiciela swego.
Bryt	Ten dostąpi błogosławieństwa od PanaI sprawiedliwości od Boga, zbawiciela swego.
Pozn	Ten dostąpi błogosławieństwa Jahwe i sprawiedliwej nagrody od Boga, swego Zbawcy.
WarPra	Taki otrzyma błogosławieństwo od Pana i ocali go sprawiedliwość jego Boga.
STB	Ten odbiera błogosławieństwo od WIEKUISTEGO, sprawiedliwość od Boga swojego zbawienia.
EIB	Takiemu człowiekowi PAN pobłogosławi, Zapewni sprawiedliwość Bóg jego zbawienia.

Ps 24,6

PsFlor	(23:6) To jest pokolenie szukające Gospodna, szukające oblicza Boga Jakubowa.
PsPul	(23:6) To jest pokolenie szukających jego, szukających oblicza Boga Jakobowego.
Wuj1923	Ten jest naród szukających go, szukających oblicza Boga Jakóbowego.
Gda1881	Tenci jest naród szukających go, szukających oblicza twego, Boże Jakóbowy! Sela.
Gda2017	To jest pokolenie tych, którzy go szukają, którzy szukają twego oblicza, Boże Jakuba. Sela.
PsBycz	To potómstwo, poszukującé-Go; szukający oblicza-Twego, o Boże Jakóba!
Goet	To jest pokolenie tych, którzy do Niego dążą, którzy szukają oblicza Twego, Boże Jakóba. Sela.
PsCylk	Takiém jest pokolenie Jego czcicieli, szukających Oblicza Twego, to Jakób. - Sela.
PsKrusz	Ten jest rodzaj szukających Go, szukających oblicza Twego, Boże Jakóba! - SELAh.
PsAszk	Toć jest pokolenie tych, co Go szukają, tych, co pożądają kierunku Twego oblicza, to Jakub, Selah.
PsSzer	Taki jest ród tych, co Go szukają, tych, którzy szukają oblicza Twego, Boże Jakuba. Sela.
Tys1	(23:6) Takie jest pokolenie tych, co Go szukają, co szukają oblicza Boga Jakuba. Sela.
Tys5	Takie jest pokolenie tych, co Go szukają, co szukają oblicza Boga Jakubowego. Sela.
Bryt	Takie jest pokolenie tych, co go szukają, Tych, którzy szukają oblicza twego, Boże Jakuba. Sela.
Pozn	Oto pokolenie tych, co Go szukają i pragną ujrzeć oblicze Twoje, Boże Jakuba.
WarPra	Oto ludzie, którzy Go szukają, to ci, co Twego oblicza szukają, Boże Jakuba.
STB	Takie jest pokolenie Jego czcicieli; tych, co szukają Twego oblicza, Boże Jakóba. Sela.
EIB	Takie też ma być pokolenie tych, którzy Go szukają, Którzy pragną doświadczyć bliskości Boga Jakuba. Sela.

Ps 24,7

PsFlor	(23:7) Podnieście wrota, książęta, wasza i podźwignicie sie wrota wiekuja, a wnidzie krol sławy.
PsPul	(23:7) ❬P❭odnieście wrota, książęta, wasza i podźwignicie sie wrota wiekuja, a wnidzie krol chwały.
Wuj1923	Podnieście książęta bramy wasze, i podnoście się bramy wieczne! i wnidzie król chwały.
Gda1881	Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały!
Gda2017	Podnieście, o bramy, wasze głowy; podnieście się, wrota odwieczne, aby wszedł Król chwały.
PsBycz	Podnieście o-bramy! głowy-wasze; i-wy-podnieście-się, podwoje wieczności, a-wniéjdzie Król chwały.
Goet	Podnieście wy, bramy, wierzchy wasze i podnieście się wy, wrota odwieczne, aby wszedł Król chwały!
PsCylk	Wznieście bramy wierzchy swoje, i rozwiedźcie się wrota odwieczne, niech wnijdzie król chwały.
PsKrusz	Podnieście bramy wierzchy wasze, i niechaj się podniosą bramy wieczne, aby wszedł Król chwały.
PsAszk	Podnieście wy bramy czoła wasze a wznieścież się wy wrota wieczności i niechaj wejdzie Król chwały!
PsSzer	Podnieście, bramy wierzchy wasze, i podwyżcie się, bramy wieczne, aby wszedł Król chwały!
Tys1	(23:7) Bramy, podnieście swe szczyty i rozstąpcie się prastare podwoje, aby mógł wkroczyć Król chwały!
Tys5	Bramy, podnieście swe szczyty i unieście się, prastare podwoje, aby mógł wkroczyć Król chwały.
Bryt	Podnieście, bramy, wierzchy wasze, I podnieście się, bramy prastare, Aby wszedł Król chwały!
Pozn	Podnieście, bramy, swoje szczyty, podwyższcie się, odwieczne podwoje, aby wkroczył Król chwały!
WarPra	Wy, bramy, unieście się ku górze, otwórzcie się, prastare podwoje, bo oto nadchodzi Król chwały.
STB	Bramy wznieście swoje wierzchy, otwórzcie się wrota odwieczne – niech wejdzie Król Chwały.
EIB	Podnieście, bramy, swoje szczyty! Stańcie otworem, odwieczne podwoje! Niech wkroczy Król chwały!

Ps 24,8

PsFlor	(23:8) Ktory jest ten krol sławy? Gospodzin mocny i mogący, Gospodzin mogący w boju.
PsPul	(23:8) Ktory jest ten krol sławy? Gospodzin mocny i mogący, Gospodzin mogący w boju.
Wuj1923	Któryż to jest król chwały? Pan mocny i możny, Pan możny na walce.
Gda1881	Któryż to jest król chwały? Pan mocny i możny, Pan mocny w boju.
Gda2017	Któż jest tym Królem chwały? PAN mocny i potężny, PAN potężny w boju.
PsBycz	Któż to, Królem téj-chwały? Pan potężny i-dziélny; Pan przemożny w bitwie.
Goet	Któż jest tym Królem chwały? Jest nim Pan mocny i możny, Pan możny w boju.
PsCylk	Kto to ów król chwały? Bóg mocny i potężny, Bóg potężny w boju.
PsKrusz	Któż jest ten Król chwały? Pan mocny i możny - Pan mocny w boju.
PsAszk	Któż jest Królem chwały? Jehowa wszechmocny i bohaterski, Jehowa zwycięski w boju bohater.
PsSzer	Któż jest tym królem chwały? Pan silny i dzielny, Pan, bohater w boju.
Tys1	(23:8) «Któż jest tym Królem chwały?» «Pan dzielny i potężny, Pan potężny w boju».
Tys5	Któż jest tym Królem chwały? Pan, dzielny i potężny, Pan, potężny w boju.
Bryt	Któż jest tym Królem chwały? Pan silny i potężny, Pan potężny w boju.
Pozn	Któż jest tym Królem chwały? Jahwe potężny, zwycięski, Jahwe zwycięski w boju!
WarPra	A któż to jest ten Król chwały? Pan pełen potęgi i mocy, Pan nie do pokonania w boju.
STB	Kto jest tym królem chwały? WIEKUISTY mocny i potężny; BÓG silny w boju.
EIB	Kto jest tym Królem chwały? JHWH - mocny i potężny, PAN dzielny w walce.

Ps 24,9

PsFlor	(23:9) Podnieście wrota, książęta, wasza i podźwignicie sie wrota wiekuja, a wnidzie krol sławy.
PsPul	(23:9) ❬P❭odnieście wrota, książęta, wasza, i podźwignicie sie wrota wiekuja, a wnidzie krol sławy.
Wuj1923	Podnieścież książęta bramy wasze, i podnoście się bramy wieczne: i wnidzie król chwały.
Gda1881	Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały.
Gda2017	Podnieście, o bramy, wasze głowy; podnieście się, wrota odwieczne, aby wszedł Król chwały.
PsBycz	Podnieście, o-bramy! głowy-wasze; i-wy-podnieście-się podwoje wieczności; bo-wniéjdzie Król chwały.
Goet	Podnieście wy, bramy, wierzchy wasze i podnieście się wy, wrota odwieczne, aby wszedł Król chwały!
PsCylk	Wznieście bramy wierzchy swoje, rozwiedźcie się wrota odwieczne, niech wnijdzie król chwały.
PsKrusz	Podnieście bramy wierzchy wasze i podnieście się bramy wieczne, a wnijdzie Król chwały.
PsAszk	Podnieście wasze czoła, wy bramy, wznieścież się wy wrota wieczności i niechaj wnijdzie Król chwały!
PsSzer	Podnieście, bramy, wierzchy wasze i podwyżcie się, bramy wieczne, aby wszedł Król chwały!
Tys1	(23:9) Bramy, podnieście swe szczyty i rozstąpcie się, prastare podwoje, aby mógł wkroczyć Król chwały!
Tys5	Bramy, podnieście swe szczyty i unieście się, prastare podwoje, aby mógł wkroczyć Król chwały!
Bryt	Podnieście, bramy, wierzchy waszeI podnieście się, bramy prastare, Aby wszedł Król chwały!
Pozn	Podnieście, bramy, swoje szczyty, podwyższcie się, odwieczne podwoje, aby wkroczył Król chwały!
WarPra	Wy, bramy, unieście się ku górze, otwórzcie się, prastare podwoje, bo oto nadchodzi Król chwały.
STB	Bramy wznieście swoje wierzchy, otwórzcie się wrota odwieczne – niech wejdzie Król Chwały.
EIB	Podnieście, bramy, swoje szczyty! Stańcie otworem, odwieczne podwoje! Niech wkroczy Król chwały!

Ps 24,10

PsFlor	(23:10) Ktory jest ten krol sławy? Gospodzin mocy, on jest krol sławy.
PsPul	(23:10) Ktory jest ten krol sławy? Gospodzin mocny, on jest krol sławy.
Wuj1923	Któryż to jest król chwały? Pan zastępów, tenci jest król chwały.
Gda1881	Który to jest król chwały? Pan zastępów, tenci jest król chwały. Sela.
Gda2017	Któż jest tym Królem chwały? PAN zastępów, on jest Królem chwały. Sela.
PsBycz	Któż jest tym Królem chwały? Pan zastępów, On Królem téj-chwały.
Goet	Któż jest tym Królem chwały? Jest nim Pan zastępów, On jest Królem chwały. Sela.
PsCylk	Kto to ów król chwały? - Bóg zastępów, On to król chwały. - Sela.
PsKrusz	Któż jest On - Król chwały? Pan zastępów - On jest Królem chwały. - SELAh.
PsAszk	A któż jest chwały Królem? Jehowa, Pan zastępów jest Królem chwały, Selah!
PsSzer	Któż jest tym Królem chwały? Pan Zastępów, On jest Królem chwały. Sela.
Tys1	(23:10) «Któż jest tym Królem chwały?» «To Pan Zastępów: On sam Królem chwały». Sela.
Tys5	Któż jest tym Królem chwały? To Pan Zastępów: On sam Królem chwały.
Bryt	Któż jest tym Królem chwały? Pan Zastępów! On jest Królem chwały! Sela.
Pozn	A któż to ów Król chwały? Jahwe Zastępów, On jest Królem chwały!
WarPra	A któż to jest ten Król chwały? To Pan Zastępów, On jest Królem chwały.
STB	Kto jest tym królem chwały? WIEKUISTY Zastępów; to On jest Królem Chwały. Sela.
EIB	Kto jest tym Królem chwały? PAN Zastępów! On jest Królem chwały! Sela.

Psalm 25

Ps 25,1

PsFlor	(24:1a) K tobie, Gospodnie, podźwignął jeśm duszę moję;
PsPul	(24:1a) K tobie, Gospodnie, podźwignąłeśm duszę moję;
Wuj1923	Na koniec, Psalm Dawidowi. Do ciebie. Panie, podniosłem duszę moję.
Gda1881	Psalm Dawidowy. Do ciebie, Panie! duszę moję podnoszę.
Gda2017	Psalm Dawida. Do ciebie, PANIE, wznoszę moją duszę.
PsBycz	Psalm Dawida. Do-Ciebie, o-Panie! duszę-mę wznoszę.
Goet	Dawida. DO Ciebie, Panie, podnoszę duszę moją.
PsCylk	Od Dawida. - Do Ciebie Boże duszę moję wznoszę.
PsKrusz	Dawida. Ku Tobie, Panie, wznoszę duszę moją.
PsAszk	(Psalm) Dawidowy. Do Ciebie Jehowo wznoszę mą duszę.
PsSzer	Dawidowy. Do Ciebie wznoszę duszę swoją.
Tys1	(24:1) Dawidowy. Tobie ufam — prowadź mnie! {Alef} Ku Tobie wznoszę duszę moją, Panie,
Tys5	{Alef} Dawidowy. Ku Tobie, Panie, wznoszę moją duszę,
Bryt	Dawidowy, Do ciebie, Panie, wznoszę duszę moją.
Pozn	[Psalm] Dawida. Do ciebie wznoszę mą duszę, Jahwe, Boże mój!
WarPra	Psalm Dawida. [Alef] Do Ciebie, o Panie, wznoszę moją duszę.
STB	Od Dawida. WIEKUISTY, do Ciebie wznoszę moją duszę.
EIB	Dawidowy. Na Ciebie, PANIE, z utęsknieniem czekam, Do Ciebie, mój Boże, wznoszę moją duszę,

Ps 25,2

PsFlor	(24:1b) Boże moj, w cię pwam, nie zapłonę sie. (24:2a) Ani pośmiewajcie sie mnie nieprzyjaciele moji,
PsPul	(24:1b) Boże moj, w cię pwam, nie zapłonę sie. (24:2a) Ani pośmiewajcie sie mnie nieprzyja[ja]ciele moji,
Wuj1923	Boże mój, w tobie ufam, niech się nie zawstydzę: i niech się nie śmieją ze mnie nieprzyjaciele moi.
Gda1881	Boże mój! w tobie ufam; niech nie będę zawstydzony, niech się nie weselą nieprzyjaciele moi ze mnie.
Gda2017	Mój Boże, tobie ufam, niech nie doznam wstydu; niech moi wrogowie nie tryumfują nade mną.
PsBycz	O-Boże-mój! w-Tobie ubezpieczam-się; niechże-nie będę-zawiedzion w nadziei; niechże nie szydzą wrogi-me ze-mnie.
Goet	Boże mój, Tobie ufam. Niech nie będę zawstydzony, aby się nie weselili wrogowie moi nade mną.
PsCylk	Panie mój na Tobie polegam; obym się nie powstydził, oby nie ucieszyli się wrogi moje nademną.
PsKrusz	Boże mój! w Tobiem nadzieję położył, niechaj nie będę zawstydzony, niechaj się nie weselą nademną nieprzyjaciele moi!
PsAszk	Tobiem się zawierzył, obym nie zaznał wstydu a nie naigrawali się ze mnie wrogowie moi.
PsSzer	Boże mój! Tobie ufam. Obym nie zaznał wstydu, oby nieprzyjaciele nie szydzili ze mnie!
Tys1	(24:2) Boże mój. {Bet} Tobie ja ufam: niech nie doznam wstydu! Niech moi wrogowie nie triumfują nade mną!
Tys5	mój Boże, {Bet} Tobie ufam, niech nie doznam zawodu! Niech moi wrogowie nie triumfują nade mną!
Bryt	Boże mój! Tobie ufam. Obym nie zaznał wstydu! Niech wrogowie moi nie radują się z mego powodu!
Pozn	W Tobie ufność pokładam, niechże nie będę zawiedziony, niech wrogowie moi nie triumfują nade mną.
WarPra	[Bet] Boże mój, w Tobie ufność pokładam. Nie dopuść, bym doznał zawodu, nie pozwól, by wrogowie nade mną zatryumfowali.
STB	Na Tobie polegam, mój Boże; obym się nie zawstydził, oby moi wrogowie nie cieszyli się dzięki mnie.
EIB	Tobie ufam! Nie dopuść, by spotkał mnie wstyd, Niech nie będę powodem radości mych wrogów.

Ps 25,3

PsFlor	(24:2b) bo wszytcy, jiż proszą cie, nie będą osromoceni. (24:3) Osromoceni bądźcie wszytcy zła czyniący na prozność.
PsPul	(24:2b) bo wszystcy, jiż cirpią cie, nie będą osromoceni. (24:3) Osromani bądźcie wszystcy złość strojący po proźnicy.
Wuj1923	Albowiem wszyscy, którzy cię czekają, nie będą zawstydzeni: niech będą zawstydzeni wszyscy nieprawość czyniący bez przyczyny.
Gda1881	A tak wszyscy, którzy oczekują ciebie, nie będą zawstydzeni; zawstydzeni będą bez przyczyny nieprawość czyniący.
Gda2017	Zaprawdę nikt, kto ciebie oczekuje, nie dozna wstydu; zawstydzą się ci, którzy bez powodu popełniają nieprawość.
PsBycz	Zaiste, wszyscy, oczekujący-Cię, nie będą-zawiedzeni; ale niech-będą-zawstydzeni, ci,-zdradzający niesłusznie.
Goet	Albowiem nikt z tych, co na Ciebie ufnie oczekują, nie będzie zawstydzony; lecz zawstydzeni będą ci, którzy postępują wiarołomnie bez przyczyny.
PsCylk	I wszyscy, którzy Ci ufają, nie zawstydzą się; zawstydzą się przeniewierzający się napróżno.
PsKrusz	Również wszyscy, co Cię oczekują, nie będą zawstydzeni. Zawstydzeni będą czyniący nieprawość.
PsAszk	Bo wszak i wszyscy, którzy Cię czekają z tęskną nadzieją, nie zaznają hańbiącego zawodu, owszem zawstydzeni będą ci, co zdradę czynią daremnie.
PsSzer	Zaiste, wszyscy, którzy Ciebie oczekują, nie doznają wstydu; doznają wstydu ci, co lekkomyślnie stali się niewiernymi.
Tys1	(24:3) {Gimel} Wszyscy bowiem, co ufają Tobie, wstydu nie doznają; doznają wstydu ci, którzy wiarę łamią nierozważnie.
Tys5	{Gimel} Nikt bowiem, kto Tobie ufa, nie doznaje wstydu; niech doznają wstydu ci, którzy łamią wiarę dla marności.
Bryt	Zaiste, wszyscy, którzy nadzieję pokładają w tobie, nie zaznają wstydu. Zaznają wstydu ci, co bez przyczyny nie dochowują wiary.
Pozn	Wszak nie zawiedzie się nikt, kto w Tobie pokłada nadzieję; zawiodą się ci, którzy niebacznie łamią wiarę.
WarPra	[Gimel] Bo kto Tobie ufa, nie będzie pohańbiony, hańbą zaś okryje się ten, kto zaufał marnościom.
STB	Nie zawstydzą się wszyscy, którzy Tobie ufają; a zawstydzą się ci, co się sprzeniewierzają bez przyczyny.
EIB	Wiem! Kto na Ciebie czeka, temu wstyd nie grozi, Ze wstydem odejdą chwiejni wiarołomcy.

Ps 25,4

PsFlor	(24:4) Drogi twoje, Gospodnie, ukaży mnie i stdzam twojim naucz mie.
PsPul	(24:4) Drogi twoje, Gospodnie, ukaży mnie i ścieżkam twym nauczy mie.
Wuj1923	Drogi twoje okaż mi, Panie: a ścieżek twoich naucz mię.
Gda1881	Panie! daj mi poznać drogi twe, ścieżek twoich naucz mię.
Gda2017	PANIE, daj mi poznać twe drogi, naucz mnie twoich ścieżek.
PsBycz	Z drogami-Twemi, Panie, obeznaj-mię; ścieszek Twoich,-naucz-mię.
Goet	Panie, oznajmij mi drogi Twoje i naucz mię ścieżek Twoich!
PsCylk	Drogi Twoje, Boże, daj mi poznać, ścieżki Twoje wskaż mi.
PsKrusz	Drogi Twoje, Panie, ukaż mi; ścieżek Twoich naucz mnie.
PsAszk	Obwieść mi drogi Twe, o Jehowo, i poucz mię o ścieżkach Twych, -
PsSzer	Panie, wskaż mi drogi swoje, ścieżek swoich naucz mnie!
Tys1	(24:4) {Dalet} Pokaż mi, drogi Twoje, Panie, a naucz mnie ścieżek Twoich.
Tys5	{Dalet} Daj mi poznać drogi Twoje, Panie, i naucz mnie Twoich ścieżek!
Bryt	Panie, wskaż mi drogi swoje, Ścieżek swoich naucz mnie!
Pozn	Pozwól mi, Jahwe, poznać drogi Twoje, poucz mnie o Twoich ścieżkach.
WarPra	[Dalet] Pokaż mi, Panie, Twoje drogi, naucz mnie Twoich ścieżek.
STB	Daj mi poznać Twoje drogi, WIEKUISTY, wskaż mi Twe ścieżki.
EIB	Daj mi poznać Twe drogi, Naucz mnie Twoich ścieżek,

Ps 25,5

PsFlor	(24:5) Powiedzi mie w prawdzie twojej i nauczy mie, bo ty jeś Bog zbawiciel moj a ciebie cirzpiał jeśm wszystek dzień.
PsPul	(24:5) Powiedzi mie w prawdzie twojej i nauczy mie, bo ty jeś Bog zbawiciel moj a ciebie cirzpiał jesm wszystek dzień.
Wuj1923	Prowadź mię w prawdzie twojéj a naucz mie; boś ty jest Bóg, zbawiciel mój: i ciebiem oczekawał przez wszystek dzień.
Gda1881	Daj, abym chodził w prawdzie twojej, i naucz mię; boś ty jest Bóg zbawienia mego; ciebie oczekuję dnia każdego.
Gda2017	Prowadź mnie w twojej prawdzie i pouczaj mnie, bo ty jesteś Bogiem mego zbawienia; ciebie co dzień oczekuję.
PsBycz	Prowadź-mię, w-prawdzie-Twéj, i-nauczaj-mię; boś Ty Bogiem zbawienia-mego; na-Ciebie oczekiwam; każdego dnia.
Goet	Prowadź mię w prawdzie Twojej i nauczaj mnie; bo Ty jesteś Bogiem zbawienia mojego; Ciebie oczekuję z ufnością przez cały dzień.
PsCylk	Wdróż mnie w prawdę Twoję i naucz mnie, boś Ty Bogiem wybawienia mego, za Tobą tęsknię dzień cały.
PsKrusz	Prowadź mnie w prawdzie Twej i naucz mnie, ponieważ Ty jesteś Bogiem, Wybawicielem moim: Ciebie oczekuję po wszystkie dni.
PsAszk	Prowadź mnie w Twej prawdzie i pouczaj mię, gdyż Tyś jest Bogiem mego zbawienia, Ciebie tęsknie wyglądam dzień cały.
PsSzer	Prowadź mnie w wierności swojej i nauczaj mnie, Ty bowiem jesteś Bogiem zbawienia mego: Ciebie tęsknie wyglądam dzień cały!
Tys1	(24:5) {He} Prowadź mnie według Twej prawdy i pouczaj, bo Tyś jest Bóg, mój Zbawca: {Waw} i w Tobie mam zawsze nadzieję.
Tys5	{He} Wiedź mnie drogą Twej prawdy i pouczaj, bo Ty jesteś Bóg, mój Zbawca, {Waw} i w Tobie mam zawsze nadzieję.
Bryt	Prowadź mnie w prawdzie swojej i nauczaj mnie. Ty bowiem jesteś Bogiem zbawienia mego, Ciebie tęsknie wyglądam codziennie!
Pozn	Spraw, bym kroczył w Twej prawdzie i pouczaj mnie, Tyś bowiem Bóg mój i Zbawca; Ciebie wyglądam każdego dnia.
WarPra	[He] Prowadź mnie według Twej wierności i pouczaj, bo Ty jesteś Bogiem, Zbawicielem moim, [Waw] i w Tobie tylko me nadzieje pokładam.
STB	Wdróż mnie w Twoją prawdę i mnie naucz, bo Ty jesteś Bogiem mojego wybawienia; za Tobą tęsknię cały dzień.
EIB	Prowadź według swej prawdy i pouczaj o niej, Gdyż Ty jesteś Bogiem mojego zbawienia, Cały dzień na Ciebie z utęsknieniem czekam.

Ps 25,6

PsFlor	(24:6) Wspomień miłosierdzia twoja, Gospodnie, i slutowania twoja, jaż od wieka są.
PsPul	(24:6) Wspomień miłosierdzia twoja, Gospodnie, i slutowania twoja, jaż od wieka są.
Wuj1923	Wspomnij na miłosierdzie twoje, Panie! i na zmiłowania twoje, które są od wieku.
Gda1881	Wspomnij na litości twoje, Panie! i na miłosierdzia twoje, które są od wieku.
Gda2017	Pamiętaj o swoim miłosierdziu, PANIE, i o twoich łaskach, które trwają od wieków.
PsBycz	Pamiętaj politowania-Twe, Panie, i-dobrodziéjstwa-Twoje; ponieważ one, od-wieczności są.
Goet	Wspomnij, Panie, o zmiłowaniu Twojem i o dobrotliwości Twojej, które są odwieczne.
PsCylk	Wspomnij na miłosierdzie Twoje Boże, i na łaskę Twoję, bo odwieczne są.
PsKrusz	Wspomnij na litości Twoje, Panie! i na miłosierdzia Twe, które są od wieków.
PsAszk	Wspomnij Jehowo na miłosierdzie Twe i na Twe łaski miłościwe, jako że są one od niepamiętnych czasów.
PsSzer	Pomnij o miłosierdziu swoim, Panie, i o łasce swojej, bo są od wieków!
Tys1	(24:6) {Zain} Wspomnij na zmiłowania Twe, Panie, na miłosierdzie Twoje, które trwa od wieków.
Tys5	{Zain} Wspomnij na miłosierdzie Twe, Panie, na łaski Twoje, co trwają od wieków.
Bryt	Pamiętaj, Panie, o miłosierdziu i o łasce swojej, Gdyż są one od wieków!
Pozn	pomnij, o Jahwe, na swe miłosierdzie i na swoje łaski, są bowiem odwieczne!
WarPra	[Zain] Racz nie zapomnieć o Twym miłosierdziu, Panie, oraz o dziełach łaskawości Twojej, które trwają od wieków.
STB	Wspomnij na Twoje miłosierdzie, WIEKUISTY, oraz na Twoją łaskę, ponieważ są odwieczne.
EIB	PANIE, pamiętaj o swym miłosierdziu Oraz o swej łasce, gdyż trwają od wieków.

Ps 25,7

PsFlor	(24:7) Grzechow młodości mojej a nieumieństwa mego nie pomni. (24:8) Podług miłosierdzia twego pomni mie ty prze dobrotę twoję, Gospodnie.
PsPul	(24:7) Grzechow młodości mojej i nieumiętstwa mojego nie pomni. (24:8) Podług miłosierdzia twego pomni mię ty prze dobrotę twoję, Gospodnie.
Wuj1923	Grzechów młodości mojéj, i niewiadomości moich nie racz pamiętać: według miłosierdzia twego pomnij na mię ty, dla dobroci twéj, Panie!
Gda1881	Grzechów młodości mojej, i przestępstw moich nie racz pamiętać; według miłosierdzia twego wspomnij na mię, dla dobroci twojej, Panie!
Gda2017	I nie wspominaj grzechów mojej młodości i moich występków; pamiętaj o mnie według twego miłosierdzia, ze względu na twą dobroć, PANIE.
PsBycz	Grzéchów młodości-méj, i-wykroczeń-moich, nie przypominaj; ale, według łaski-Twéj, pamiętaj o-mnie, z-powodu dobroci-Twojéj, o-Panie!
Goet	Nie wspominaj grzechów młodości mojej ani moich występków; ale wspomnij o mnie według Swojej łaskawości, dla dobroci Swojej, Panie!
PsCylk	Grzechów méj młodości i przewinień moich nie pomnij; w łasce Twojéj pamiętaj o mnie, wedle dobroci Twojéj, Boże!
PsKrusz	Grzechów i przewinień młodości mej nie pamiętaj; według miłosierdzia Twego wspomnij na mnie, o Ty, Panie, według dobroci Twej!
PsAszk	Przewinień mej młodości i wykroczeń moich racz nie pamiętać, wedle miłosierdzia Twego pamiętaj Ty o mnie dla Twej dobroci -
PsSzer	Racz nie pamiętać grzechów młodości mojej i przestępstw moich, Panie, przez wzgląd na dobroć Twoją pamiętaj o mnie w łasce swojej!
Tys1	(24:7) {Chet} Nie pomnij grzechów mej młodości ni przewinień moich; Ty o mnie pamiętaj według miłosierdzia Twego, ze względu na dobroć Twą, Panie.
Tys5	{Chet} Nie wspominaj grzechów mej młodości ani moich przewin, ale o mnie pamiętaj w Twojej łaskawości ze względu na dobroć Twą, Panie!
Bryt	Grzechów młodości mojej i przestępstw moich nie pamiętaj, Przez wzgląd na łaskę twoją pamiętaj o mnie, Przez wzgląd na dobroć twoją, Panie.
Pozn	Nie chciej pamiętać grzechów mej młodości i moich występków, ale pamiętaj o mnie według miłosierdzia Twego, przez Twoją dobroć, o Jahwe!
WarPra	[Chet] Nie pamiętaj zaś o grzechach młodości i występkach moich, wspomnij na mnie w Twej dobroci, Panie, bo jesteś dobry.
STB	Grzechów mojej młodości oraz moich przewinień nie wspominaj; w Twojej łasce o mnie pamiętaj, według Twojej dobroci, WIEKUISTY.
EIB	Nie pamiętaj mych przestępstw i grzechów młodości, Niech łaska przyświeca Twej pamięci o mnie, Proszę o to ze względu na Twą dobroć, PANIE.

Ps 25,8

PsFlor	(24:9) Słodki i prawy Gospodzin, przeto zakon da zostającym na drodze.
PsPul	(24:9) Słodki i prawy Gospodzin, przeto zakon da zgrzeszającym na drodze.
Wuj1923	Słodki i prawy Pan: przetóż da zakon występnym na drodze.
Gda1881	Dobry i prawy jest Pan; przetoż drogi naucza grzeszników.
Gda2017	PAN jest dobry i prawy, dlatego grzeszników naucza drogi.
PsBycz	Dobrotliw, i-prawy Pan; dla tegoć, On, obeznawającym grzészników z-drogą do życia.
Goet	Dobry i prawy jest Pan; dlatego wskazuje grzesznikom drogę;
PsCylk	Dobrym i prawym jest Bóg, przeto wskazuje występnym drogę.
PsKrusz	Dobry i prawy jest Pan, dlatego grzeszników drogi naucza.
PsAszk	Dobrotliwym i szczerym jest Jehowa, przetoż poucza On grzeszników w drodze,
PsSzer	Pan jest dobrotliwy i prawy, dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Tys1	(24:8) {Tet} Pan jest dobry i prawy: dlatego poucza grzeszników o drodze.
Tys5	{Tet} Pan jest dobry i prawy, dlatego wskazuje drogę grzesznikom;
Bryt	Pan jest dobry i prawy, Dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pozn	Dobry jest Jahwe i prawy, dlatego wskazuje drogę grzesznikom;
WarPra	[Tet] Dobry i sprawiedliwy jest Pan, bo sprowadza błądzących na drogi słuszności.
STB	BÓG jest dobrym i prawym, wskazuje drogę występnym.
EIB	PAN jest dobry, On jest sprawiedliwy, Uczy grzesznych ludzi, jak układać życie.

Ps 25,9

PsFlor	(24:10) Prześpieje śmierne w sądzie, nauczy ciche drogam swym.
PsPul	(24:10) Prześpieje śmierne w sądzie, nauczy ciche drogi swoje.
Wuj1923	Poprowadzi ciche w rozsądku: nauczy skromne dróg swoich.
Gda1881	Poprowadzi cichych w sądzie, a nauczy pokornych drogi swojej.
Gda2017	Poprowadzi pokornych w sprawiedliwości, pokornych nauczy swojej drogi.
PsBycz	On-prowadzi pokornych w-prawości, i-naucza strapionych drogi-swojéj.
Goet	Prowadzi pokornych w prawości i naucza pokornych Swej drogi.
PsCylk	Wdraża pokornych w prawo; wskazuje skromnym drogę Swoję.
PsKrusz	Poprowadzi łagodnych w sądzie, a pokornych nauczy drogi swej.
PsAszk	wiedzie kornych drogą prawa i poucza kornych o tej Swej drodze,
PsSzer	Prowadzi pokornych drogą prawa i uczy ich drogi swojej.
Tys1	(24:9) {Jod} W sprawiedliwości rządzi pokornymi, pokornych naucza swej drogi.
Tys5	{Jod} rządzi pokornymi w sprawiedliwości, ubogich wiedzie swą drogą.
Bryt	Prowadzi pokornych drogą prawaI uczy ich drogi swojej.
Pozn	prowadzi pokornych drogą sprawiedliwości i uczy prostaczków swej drogi.
WarPra	[Jod] Pokornymi rządzi sprawiedliwie, uciśnionych uczy swojej drogi.
STB	Wdraża pokornych w sąd; skromnym wskazuje Swą drogę.
EIB	Sprawia, że pokorni wygrywają w sądzie, I swoje ścieżki wskazuje pragnącym się uczyć.

Ps 25,10

PsFlor	(24:11) Proknie drogi boże miłosierdzie i prawda szukającym obrzęda jego i świadeczstwa jego.
PsPul	(24:11) Proknie drogi boże miłosierdzie i prawda szukającym obrządzenia jego i świadectwa jego.
Wuj1923	Wszystkie drogi Pańskie miłosierdzie i prawda, szukającym Testamentu jego i świadectw jego.
Gda1881	Wszystkie ścieżki Pańskie są miłosierdzie i prawda tym, którzy strzegą przymierza jego, i świadectwa jego.
Gda2017	Wszystkie ścieżki PANA to miłosierdzie i prawda dla tych, którzy strzegą jego przymierza i świadectwa.
PsBycz	Wszystkie drogi Pana, dobrodziejstwem i-prawdą, dla-zachowujących przymierzé-Jego, i-świadectwa-Jego.
Goet	Wszystkie ścieżki Pańskie są dobrocią i prawdą dla tych, którzy strzegą przymierza Jego i świadectw Jego.
PsCylk	Wszystkie ścieżki Boże są miłością i prawdą, dla przestrzegających przymierza i świadectw Jego.
PsKrusz	Wszystkie drogi Pańskie są miłosierdziem i prawdą dla tych, co strzegą przymierza Jego i przykazań Jego.
PsAszk	wszystkie zaś drogi Jehowy to prawda i łaska dla tych, co strzegą Jego przymierza i Jego świadectw.
PsSzer	Wszystkie drogi Pana są łaską i wiernością dla tych, którzy strzegą przymierza Jego i świadectw Jego.
Tys1	(24:10) {Kaf} Wszystkie ścieżki Pana — to łaska i wierność dla tych, co strzegą przymierza i Jego przykazań.
Tys5	{Kaf} Wszystkie ścieżki Pana - to łaskawość i wierność dla tych, co strzegą przymierza i Jego przykazań.
Bryt	Wszystkie drogi Pana są łaską i wiernością Dla tych, którzy strzegą przymierza i nakazów jego.
Pozn	Wszelkie drogi Jahwe to dobroć i wierność dla tych, co strzegą Jego Przymierza i Jego przykazań.
WarPra	[Kaf] Wszystkie ścieżki Pana to miłosierdzie i wierność dla tych, co strzegą Jego Przymierza i prawa.
STB	Wszystkie ścieżki BOGA są miłosierdziem i prawdą, dla tych, co przestrzegają Przymierza, a także Jego świadectw.
EIB	Wszystkie drogi Pana to łaska i wierność Dla tych, którzy trwają przy Jego przymierzu.

Ps 25,11

PsFlor	(24:12) Prze imię twoje, Gospodnie, smiłujesz sie grzechowi memu, wiele wiem jest.
PsPul	(24:12) Prze twoje imię, Gospodnie, smiłujesz sie grzechowi memu, bo go wiele jest.
Wuj1923	Dla imienia twego, Panie, będziesz miłościw grzechowi mojemu; bo go siła.
Gda1881	Panie! dla imienia twego odpuść nieprawość moję, bo wielka jest.
Gda2017	PANIE, przez wzgląd na twoje imię przebacz moją nieprawość, bo jest wielka.
PsBycz	Dla Imienia-Twego, o-Panie! a-przebacz nieprawości-méj, chociaż wielką ona.
Goet	Dla imienia Swego, Panie, odpuść nieprawość moją, bo wielka jest.
PsCylk	Dla imienia Twego Boże wybacz winie mojéj, jakkolwiek wielką ona.
PsKrusz	Dla imienia Twego, Panie, odpuść grzech mój, bo jest wielki.
PsAszk	Gwoli Imieniu Twojemu racz grzechowi mojemu wybaczyć, choć jest ogromny.
PsSzer	Przez wzgląd na imię swoje, Panie, odpuść winę moją, bo jest wielka!
Tys1	(24:11) {Lamed} Dla Twego imienia, o Panie, odpuścisz mój grzech, bo jest wielki.
Tys5	{Lamed} Przez wzgląd na Twoje imię, Panie, odpuść mój grzech, a jest on wielki.
Bryt	Przez wzgląd na imię swoje, Panie, Odpuść grzech mój, bo jest wielki!
Pozn	Dla Imienia Twego, Jahwe, odpuść mi nieprawość moją, choć jest tak wielka.
WarPra	[Lamed] Wybacz mi, Panie, wszystko przez wzgląd na Twoje Imię, bardzo wielka jest bowiem moja wina.
STB	Ze względu na Twoje Imię, WIEKUISTY, wybacz mą winę, jakkolwiek ona jest wielką.
EIB	PANIE, przez wzgląd na Twe imię Przebacz moją winę, bo jest wielka.

Ps 25,12

PsFlor	(24:13) Ktory jest człowiek, jen sie boji Gospodna? Zakon ustawił jest jemu na drodze, jąż jest wybrał.
PsPul	(24:13) Ktory jest człowiek, jen sie boji Boga? Zakon ustawił jest jemu na drodze, jąż wybrał.
Wuj1923	Któryż jest człowiek, co się boi Pana? zakon ustawił mu na drodze, którą obrał.
Gda1881	Jestże człowiek, co się boi Pana? Nauczy go drogi, którąby miał obrać.
Gda2017	Który to człowiek, co się boi PANA? Nauczy go drogi, którą ma wybrać.
PsBycz	Któryż to człowiek, bojący-się Pana? Onć-obezna-go z-drogą, wybrać-się-mającą.
Goet	Któż więc jest mężem, co się Pana boi? Wskaże mu drogę, którą ma wybrać.
PsCylk	Kto ów mąż, który się Boga boi; wskaże mu drogę, którą obrać winien.
PsKrusz	Któż jest ten człowiek, co Pana się boi? Nauczy go drogi, którą obierze.
PsAszk	Ktokolwiek jest doprawdy bogobojnym, poucza go o drodze, którą ma on obrać,
PsSzer	Któryż to człowiek, co się boi Pana? Uczy go, jaką wybrać drogę.
Tys1	(24:12) {Mem} Któryż to mąż, co boi się Pana? Uczy go, jaką drogę ma wybrać.
Tys5	{Mem} Kim jest człowiek, co się boi Pana? Takiemu On wskazuje, jaką drogę wybrać.
Bryt	Któryż to człowiek boi się Pana? Uczy go, jaką wybrać drogę.
Pozn	Któryż to człowiek, co się Jahwe boi? On mu wskazuje, jaką ma obrać drogę;
WarPra	[Mem] A kimże jest człowiek, co boi się Boga? Takiemu pokazuje drogę, którą winien wybrać.
STB	Kim jest ów mąż, który się boi BOGA? Pan wskaże mu drogę, którą powinien wybrać,
EIB	Kto jest tym człowiekiem żyjącym w bojaźni PANA? Takiego Pan pouczy, którą wybrać drogę.

Ps 25,13

PsFlor	(24:14) Dusza jego w dobrze przebywać będzie a siemię jego osiędzie ziemię.
PsPul	(24:14) Dusza jego w dobrze przebywać będzie i siemię jego osiędzie ziemię.
Wuj1923	Dusza jego w dobrach przemieszkawać będzie: a nasienie jego odziedziczy ziemię.
Gda1881	Dusza jego w dobrem przemieszkiwać będzie, a nasienie jego odziedziczy ziemię.
Gda2017	Jego dusza będzie trwać w szczęściu i jego potomstwo odziedziczy ziemię.
PsBycz	Dusza-jego, w-dobrodziejstwie, będzie-gościła a,-potómstwo-jego, odziedziczy ziemię.
Goet	Dusza jego zamieszkiwać będzie w dobrem, a nasienie jego posiadać będzie ziemię.
PsCylk	Aby dusza jego w szczęściu zamieszkała, a ród jego odziedziczył ziemię.
PsKrusz	Dusza jego w dobrem pozostawać będzie, a potomstwo jego odziedziczy ziemię.
PsAszk	duszę jego sadowisz wśród dobra i jego pokolenie odziedziczy ziemię.
PsSzer	On sam będzie mieszkał w szczęściu, a potomstwo jego odziedziczy ziemię.
Tys1	(24:13) {Nun} Wśród szczęścia będzie przebywał, a jego potomstwo posiądzie ziemię.
Tys5	{Nun} Dusza jego trwać będzie w szczęściu, a jego potomstwo posiądzie ziemię.
Bryt	On sam będzie przebywał w szczęściu, A potomstwo jego odziedziczy ziemię.
Pozn	życie upłynie mu w szczęśliwości, a potomstwo jego ziemię posiądzie.
WarPra	[Nun] Szczęśliwy będzie w swoim domu, a jego synowie cały kraj posiądą.
STB	by jego dusza zamieszkała w szczęściu, a jego ród odziedziczył ziemię.
EIB	Jego dusza odpocznie otoczona dobrem, A jego potomstwo odziedziczy ziemię.

Ps 25,14

PsFlor	(24:15) Twardość jest Gospodzin tym, jiż to sie jego boją, a obrząd jego by zjawiony był jim.
PsPul	(24:15) Twardość jest Gospodzin tym, jiż sie jego boją, i obrząd jego by tym był zjawion.
Wuj1923	Podpora jest Pan bojącym się go: i Testament jego, aby im był oznajmiony.
Gda1881	Tajemnica Pańska objawiona jest tym, którzy się go boją, a przymierze swoje oznajmuje im.
Gda2017	Tajemnica PANA jest objawiona tym, którzy się go boją, oznajmi im swoje przymierze.
PsBycz	Tajemnica Pana, dla-bojących-się-Jego; a,-przymierzé-Jego, dla-obeznania-ich.
Goet	Pan utrzymuje przyjaźń z tymi, którzy się Go boją, i przymierze Swoje oznajmuje im.
PsCylk	Roki Boga są dla tych, co go się boją, a przymierze Jego, by je objawił im.
PsKrusz	Opoką jest Pan dla tych, co Go się boją, i przymierze Jego objawione im będzie.
PsAszk	Tajemnice Boże są zastrzeżone dla bogobojnych a w tem Jego przymierze, by im je wyjawiać.
PsSzer	Pan darzy przyjaźnią tych, którzy się Go boją, i objawia im przymierze swoje.
Tys1	(24:14) {Samek} Pan jest przyjazny dla tych, co się Go boją i objawia im swoje przymierze.
Tys5	{Samek} Pan przyjaźnie obcuje z tymi, którzy się Go boją, i powierza im swoje przymierze.
Bryt	Społeczność z Panem mają ci, którzy się go boją, On też obwieszcza im przymierze swoje.
Pozn	Jahwe darzy przyjaźnią tych, co się Go boją, i poucza ich o swoim Przymierzu.
WarPra	[Samek] Bóg zaufał tym, co się Go boją, i On powierza im całe Przymierze.
STB	WIEKUISTY zgromadza tych, którzy się Go boją, by im objawić Swe Przymierze.
EIB	Ci, którzy boją się Pana, mogą liczyć na Jego przyjaźń, On ich uczyni częścią swojego przymierza.

Ps 25,15

PsFlor	(24:16) Oczy moji weżdy do Gospodna, bo on wytargnie z sidła nogi moje.
PsPul	(24:16) Oczy moji wżdy do Gospodna, bo on wytargnie z sidła nogi moje.
Wuj1923	Oczy moje zawsze ku Panu; albowiem on wyrwie z sidła nogi moje.
Gda1881	Oczy moje ustawicznie patrzą na Pana; albowiem on wywodzi z sieci nogi moje.
Gda2017	Moje oczy nieustannie patrzą na PANA, bo on wyrwie z sidła moje nogi.
PsBycz	Oczy-me ciągle zwrócone do Pana; bo On wydobył, z-siéci, nogi-moje.
Goet	Oczy moje stale zwrócone są na Pana, albowiem On wywiedzie z sieci nogi moje.
PsCylk	Oczy moje zawsze ku Bogu, bo On wydobędzie z sideł nogi moje.
PsKrusz	Oczy moje bezustannie zwrócone są ku Panu, ponieważ On wyrywa ze sidła nogi moje.
PsAszk	Oczy me zawsze są ku Jehowie zwrócone, gdyż On wydobędzie z sideł moje nogi.
PsSzer	Oczy moje zawsze patrzą na Pana, bo On wyswobadza z sieci nogi moje.
Tys1	(24:15) {Ain} Oczy me zawsze zwrócone na Pana, gdyż On sam wyrwie nogi moje z sidła.
Tys5	{Ain} Oczy me zawsze [zwrócone] ku Panu, gdyż On sam wydobywa nogi moje z sidła.
Bryt	Oczy moje zawsze patrzą na Pana, Bo On wyswobadza z sieci nogi moje.
Pozn	Oczy me nieustannie zwrócone są ku Jahwe, On bowiem z sideł nogi me uwolni.
WarPra	[Ain] Moje oczy ciągle zwrócone na Pana, bo On uwalnia moje nogi z sideł.
STB	Moje oczy są zawsze ku BOGU, gdyż On wydobędzie z sideł moje nogi.
EIB	Moje oczy zawsze kieruję na PANA, On jest tym, który uwalnia z sieci moje nogi.

Ps 25,16

PsFlor	(24:17) Weźrzy na mię i smiłuj sie nade mną, bo jedzinak i ubogi jeśm ja.
PsPul	(24:17) Weźrzy na mię i smiłuj sie nade mną, bo jedzinak i ubogi jeśm ja.
Wuj1923	Wejrzyjż na mię, a zmiłuj się nademną; bom ja jest jedyny i ubogi.
Gda1881	Wejrzyjże na mię, a zmiłuj się nademną; bom jest nędzny i opuszczony.
Gda2017	Zwróć się ku mnie i zmiłuj się nade mną, bo jestem nędzny i opuszczony.
PsBycz	Obróć-się do-mnie, i-zlituj-się-nademną; bom sam-jeden, i-biédny ja, jestem.
Goet	Zwróć się ku mnie i bądź mi łaskaw; bo jestem samotny i nędzny,
PsCylk	Zwróć się do mnie i zlituj się nademną, bo samotny i biedny jestem.
PsKrusz	Wejrzyj na mnie i zlituj się nademną, bom jest jeden i ubogi.
PsAszk	Zwróć się ku mnie i zmiłuj się nademną, bom jest samotny i nieszczęśliwy:
PsSzer	Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną, bom jest samotny i ubogi!
Tys1	(24:16) {Pe} Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną, bo samotny jestem i nieszczęśliwy.
Tys5	{Pe} Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną, bo jestem samotny i nieszczęśliwy.
Bryt	Zwróć się ku mnie i zmiłuj się nade mną, Bom jest samotny i ubogi!
Pozn	Zwróć się do mnie i zlituj się nade mną, bom samotny i nieszczęśliwy.
WarPra	[Pe] Racz zwrócić się ku mnie i okaż mi swą łaskawość, bo samotny jestem i w uciśnieniu.
STB	Zwróć się do mnie i zlituj się nade mną, bo jestem samotny i żebrak.
EIB	Zwróć się w moją stronę, zmiłuj się nade mną, Ponieważ jestem samotny i ubogi.

Ps 25,17

PsFlor	(24:18) Zamętkowie sierca mego rozpłodzili sie są, od potrzebizn mojich wytargń mie.
PsPul	(24:18) Zamętki sierca mego rozpłodziły sie są, od potrzebizn mych wytargni mie.
Wuj1923	Udręczenia serca mego rozmnożyły się: wyrwij mię z potrzeb moich.
Gda1881	Utrapienia serca mego rozmnożyły się; z ucisków moich wywiedź mię.
Gda2017	Utrapienia mego serca rozmnożyły się, wyzwól mnie z moich udręczeń.
PsBycz	Udręczenia serca-mojego, rorszerzyły-się; z-utrapień-mych, wydobądź-mię.
Goet	Udręki serca mojego rozmnożyły się; wywiedź mnie z ucisków moich.
PsCylk	Udręczenia serca mego mnożą się, z utrapień moich wyprowadź mnie.
PsKrusz	Udręczenia serca mego rozmnożyły się; z ucisków mych wywiedź mię.
PsAszk	Uciśnienia rozdęły moje serce, wyprowadź mię z mych utrapień.
PsSzer	Spraw ulgę udręczonemu sercu memu, wyzwól mnie z utrapień moich!
Tys1	(24:17) {Sade} Ulżyj uciskom serca mojego, wyrwij mnie z moich udręczeń.
Tys5	{Sade} Oddal udręki mojego serca, wyzwól mnie z moich ucisków!
Bryt	Ulżyj udręce serca mojego, Wyzwól mnie z utrapień moich!
Pozn	Ulżyj utrapieniom serca mego i wyzwól mnie z mojej udręki.
WarPra	[Sade] Uwolnij me serce od strachu, wyprowadź mnie z tego ucisku!
STB	Mnożą się udręczenia mego serca; wyprowadź mnie z moich utrapień.
EIB	Ulżyj memu sercu zmęczonemu troską I wyrwij mnie z mego przygnębienia.

Ps 25,18

PsFlor	(24:19) Widz śmiarę moję i robotę moję i odpuści wszelika dopuszczenia moja.
PsPul	(24:19) Widz śmiarę moję i trud moj i odpuści wszytka dopuszczenia moja.
Wuj1923	Wejrzyj na uniżenie moje i na pracą moję: a odpuść wszystkie grzechy moje.
Gda1881	Obacz udręczenie moje, i pracę moję, a odpuść wszystkie grzechy moje.
Gda2017	Spójrz na moje utrapienie i trud i przebacz wszystkie moje grzechy.
PsBycz	Obacz nędzę-moję, i-mozół-mój; oraz-odpuść wszystkie grzéchy-moje.
Goet	Spojrzyj na nędzę moją i utrudzenie moje, i odpuść wszystkie moje grzechy.
PsCylk	Wejrzyj na nędzę i cierpienie moje, i odpuść wszystkie grzechy moje.
PsKrusz	Wejrzyj na upokorzenie moje i pracę moją, a odpuść wszystkie grzechy moje.
PsAszk	Patrz na mą udrękę i mój trud bolesny a zdejm wszystkie me grzechy.
PsSzer	Wejrzyj na nędzę i niedolę moją, i odpuść wszystkie grzechy moje!
Tys1	(24:18) {Resz} Na nędzę moją i na trud mój popatrz i odpuść wszystkie me występki.
Tys5	{Resz} Wejrzyj na udrękę moją i na boleść i odpuść mi wszystkie grzechy!
Bryt	Wejrzyj na nędzę i mozół mój, I odpuść wszystkie grzechy moje!
Pozn	Spójrz na mą nędzę i na moją mękę i odpuść mi wszystkie moje grzechy.
WarPra	[Kof] Wejrzyj na moją nędzę i boleść i przebacz mi moje przewinienia.
STB	Spojrzyj na nędzę i me cierpienie, oraz odpuść wszystkie moje grzechy.
EIB	Wyjdź mi naprzeciw w mojej nędzy i znoju, I przebacz wszystkie moje grzechy.

Ps 25,19

PsFlor	(24:20) Weźrzy na nieprzyjaciele moje, bo rozpłodzili sie są a zazrością złą nienaźrzeli są mie.
PsPul	(24:20) Weźrzy na niepr❬z❭yjaciele moje, bo są sie rozpłodzili a zazroś❬cią❭ złosną zawidzieli mnie.
Wuj1923	Patrz na nieprzyjacioły moje; boć się rozmnożyli, a nienawiścią niesprawiedliwą nienawidzieli mię.
Gda1881	Obacz nieprzyjaciół moich, jako się rozmnożyli, a mają mię niesłusznie w nienawiści.
Gda2017	Popatrz, jak wielu jest moich wrogów i jak strasznie mnie nienawidzą.
PsBycz	Obacz nieprzyjaciół-moich; bo pomnożyli-się; i-nienawiścią krzywdzącą nienawidzą-mię.
Goet	Spojrzyj na wrogów moich, że ich tak wielu i jak srogo mnie nienawidzą.
PsCylk	Spójrz na nieprzyjaciół moich, bo ich tak wielu, a nienawiścią srogą, nienawidzą mnie.
PsKrusz	Wejrzyj na nieprzyjaciół mych, jako się pomnożyli i nienawiść niesłusznie ku mnie żywią.
PsAszk	Patrz na mych wrogów, że się wzmogli i płoną ku mnie bezecną nienawiścią.
PsSzer	Patrz, jak liczni są nieprzyjaciele moi, i jak zawzięcie mnie nienawidzą!
Tys1	(24:19) Spójrz na mych nieprzyjaciół: bo jest ich wielu i gwałtownie mnie nienawidzą.
Tys5	Spójrz na mych nieprzyjaciół: jest ich wielu i gwałtownie mnie nienawidzą.
Bryt	Patrz, jak liczni są nieprzyjaciele moiI jak zawzięcie mnie nienawidzą!
Pozn	Zważ, jak liczni są moi wrogowie i jak gwałtowną nienawiścią pałają ku mnie.
WarPra	[Resz] Popatrz, jak liczni są moi wrogowie, i jak wielka jest ich nienawiść do mnie!
STB	Popatrz na moich nieprzyjaciół, bo tak ich wielu i zawzięcie mnie nienawidzą.
EIB	Zobacz, jak wielu mam wrogów, Nienawidzących mnie i zawziętych.

Ps 25,20

PsFlor	(24:21) Strzeży dusze mojej i wyjmi mie; nie zapłonę sie, bo jeśm pwał w cię.
PsPul	(24:21) Strzeży dusze mojej i odejmi mie; nie zapłonę sie, bo jeśm pwał w cię.
Wuj1923	Strzeż dusze mojéj, a wyrwij mię: niech się nie zawstydzę; bom miał nadzieję w tobie.
Gda1881	Strzeż duszy mojej, a wyrwij mię, abym nie był pohańbiony; bo w tobie nadzieję mam.
Gda2017	Strzeż mojej duszy i ocal mnie, abym nie doznał wstydu; w tobie bowiem pokładam nadzieję.
PsBycz	Strzeż duszy-mojéj, i-oswobódź-mię; niechże-nie będę-zawstydzon, że uciekam-się do-opieki-Twojéj.
Goet	Zachowaj duszę moją i wybaw mię; nie daj mi być zawstydzonym, bo Tobie ufam.
PsCylk	Zachowaj duszę moję i ocal mnie; niech się nie zawstydzę, żem zaufał Ci.
PsKrusz	Strzeż duszy mej i wybaw mnie; nie zawstydzę się, gdyżem nadzieję w Tobie położył.
PsAszk	Zachowaj mą duszę i ocal mnie, abym zaś nie doznał hańby zawodu o to, żem Tobie zaufał.
PsSzer	Strzeż duszy mojej i ocal mnie, niech nie doznam wstydu, bo Tobie zaufałem!
Tys1	(24:20) {Szin} Strzeż duszy mojej i wyrwij mnie, bym się nie zawiódł, iż się uciekłem do Ciebie.
Tys5	{Szin} Strzeż mojej duszy i wybaw mnie, bym się nie zawiódł, gdy się uciekam do Ciebie.
Bryt	Strzeż duszy mojej i ocal mnie, Niech nie doznam wstydu, Gdyż w tobie szukam schronienia!
Pozn	Zachowaj moje życie i ocal mnie! Obym nie został zawiedziony, gdy się uciekam do Ciebie.
WarPra	[Szin] Utrzymaj mnie przy życiu i ratuj, nie pozwól, bym zginął, gdy się do Ciebie uciekam.
STB	Zachowaj moją duszę i mnie ocal; niechaj się nie zawstydzę, że ja Ci zaufałem.
EIB	Strzeż mojego życia, ześlij ocalenie, Niech mnie nie spotka wstyd, bo przecież Tobie ufam.

Ps 25,21

PsFlor	(24:22) Niewinowaci i prawi przystali są mnie, bo jeśm cirzpiał ciebie.
PsPul	(24:22) Przezwinni i prawi przystali ku mnie, bo jeśm cirpiał cie.
Wuj1923	Niewinni i prawi przystali do mnie, iżem czekał na cię.
Gda1881	Niewinność i szczerość niech mię strzegą; bom na cię oczekiwał.
Gda2017	Niech mnie strzegą uczciwość i prawość, bo ciebie oczekuję.
PsBycz	Szczérość, i-prawość, niech-strzegą-mię; bo spodziéwam-się-Ciebie.
Goet	Nienaganność i prawość niech mnie strzegą, bo ufnie oczekuję Ciebie.
PsCylk	Niewinność i prawość ochronią mnie, bo w Tobie mam nadzieję.
PsKrusz	Niewinność i prawość niech mnie strzeże, bom na Ciebie oczekiwał.
PsAszk	Prostota i uczciwość mię ustrzegą, jako żem Ciebie wypatrywał z tęsknotą, -
PsSzer	Niewinność i prawość niech mnie osłania, bo w Tobie mam nadzieję!
Tys1	(24:21) {Taw} Niechaj mnie chronią niewinność i prawość, bo w Tobie mam, Panie, nadzieję.
Tys5	{Taw} Niechaj mnie chronią niewinność i prawość, bo w Tobie, Panie, pokładam nadzieję.
Bryt	Niewinność i prawość niech mnie osłania, Gdyż w tobie miałem nadzieję!
Pozn	Niech mnie strzeże niewinność i prawość, bo w Tobie, Jahwe, pokładam nadzieję.
WarPra	[Taw] Niechaj mnie chronią niewinność i prawość, gdyż tylko Tobie, Panie, zaufałem!
STB	Niewinność i prawość mnie ochronią, gdyż w Tobie mam nadzieję.
EIB	Niewinność i prawość niech mnie ochraniają, Ponieważ na Ciebie z utęsknieniem czekam.

Ps 25,22

PsFlor	(24:23) Zbaw, Boże, Israhel ze wszech smętkow jego!
PsPul	(24:23) Zbaw, Boże, Israhel ode wszech zamętkow jego!
Wuj1923	Wybaw, Boże, Izraela ze wszystkich ucisków jego.
Gda1881	O Boże! wybawże Izraela ze wszystkich ucisków jego.
Gda2017	Boże, wybaw Izraela ze wszystkich jego udręczeń.
PsBycz	Wybaw o-Boże! Izraela, od-wszelkich utrapień-jego.
Goet	Boże, ocal Izraela ze wszystkich jego uciśnień.
PsCylk	Wybaw Panie, Izraela ze wszystkich utrapień jego.
PsKrusz	Wybaw, o Boże, Izraela od wszystkich ucisków jego!
PsAszk	Wyzwól, o Boże, Izraela ze wszystkich jego utrapień!
PsSzer	Boże, wybaw Izraela od wszelkich ucisków jego!
Tys1	(24:22) Wybaw, o Boże, Izraela ze wszystkich jego ucisków.
Tys5	Boże, wybaw Izraela ze wszystkich jego ucisków!
Bryt	Boże, wybaw IzraelaOd wszelkich niedoli jego!
Pozn	Wybaw, o Boże, Izraela od wszystkich jego utrapień!
WarPra	O Boże, wybaw Izraela ze wszystkich jego ucisków.
STB	Boże, wybaw Israela ze wszystkich jego utrapień.
EIB	Boże, wykup Izraela Ze wszystkich jego niedoli.

Psalm 26

Ps 26,1

PsFlor	(25:1) Sędzi mie, Gospodnie, bo ja w przezwiństwie mojem wszedł jeśm a w Gospodna pwając nie pomdlon będę.
PsPul	(25:1) Sędzi mię, Gospodnie, bo ja w niewinności mojej wszedł jeśm a w Gospodna pwając nie pomdl❬ał❭em.
Wuj1923	Na koniec, Psalm Dawidowi. Osądź mnie, Panie, ponieważem ja chodził w niewinności mojéj: a w Panu nadzieję mając, nie osłabieję.
Gda1881	Psalm Dawidowy. Sądź mię, Panie! Boć ja w niewinności mojej chodzę, a w Panu ufając, nie zachwieję się.
Gda2017	Psalm Dawida. Osądź mnie, PANIE, bo postępuję uczciwie, zaufałem PANU i nie zachwieję się.
PsBycz	Psalm Dawida. Sądź-mię, o-Panie! bo ja, w-prawości-méj, postępowałem, i-w-Panu ufałem; ja, nie zachwieję-się.
Goet	Dawida. DOWIEDŹ mojej sprawiedliwości, bo chodziłem w nienaganności i polegałem na Panu, nie zachwieję się.
PsCylk	Od Dawida. - Osądź mnie Boże, bo w niewinności postępuję, i Bogu ufam i nie chwieję się.
PsKrusz	Dawida, Sądź mnie Panie, bo ja w niewinności mej chodzę, i nadzieję położyłem w Panu, nie zachwieję się.
PsAszk	(Psalm) Dawidowy. Bądź Ty mym sędzią, Jehowo, gdyż ja w prostocie mej chadzam i Jehowie się zaufałem, nie zaznam ja wstrząsu.
PsSzer	Dawidowy. Bądź mi sędzią, Panie, bo w niewinności chodziłem i Panu ufałem nie chwiejąc się!
Tys1	(25:1) Dawidowy. Wymierz mi, Panie, sprawiedliwość, bo w niewinności mej postępowałem i nie zachwiałem się, w Panu złożywszy nadzieję.
Tys5	Dawidowy. Oddaj mi, Panie, sprawiedliwość, bo nienagannie postępowałem i nie byłem chwiejny, pokładając nadzieję w Panu.
Bryt	Dawidowy. Bądź mi sędzią, Panie, bo chodziłem w niewinności I zaufałem Panu. Nie zachwieję się!
Pozn	[Psalm] Dawida. Osądź mnie sprawiedliwie, Jahwe! Prowadzę bowiem żywot nienaganny; pokładam nadzieję w Jahwe, a nie zachwiałem się.
WarPra	Psalm Dawida. Uznaj niewinność mą, Panie, bo przecież żyłem sprawiedliwie. Panu zaufałem i nigdy się nie zachwiałem.
STB	Od Dawida. Obroń mnie, WIEKUISTY, bo postępuję w niewinności, ufam BOGU i się nie chwieję.
EIB	Dawidowy. Osądź mnie, PANIE! Postępowałem nienagannie. Zaufałem PANU - i nic mną nie zachwieje.

Ps 26,2

PsFlor	(25:2) Skusi mie, Gospodnie, i pokusi mie, zażży pokrątki moje i sierce moje.
PsPul	(25:2) Skusi mie, Gospodnie, i pokusi mie, użży pokrątki moje i sierce moje.
Wuj1923	Próbuj mię, Panie, i doświadcz mię: wypal nerki moje i serce moje.
Gda1881	Spróbuj mię, Panie! i doświadcz mię: wypław ogniem nerki moje i serce moje.
Gda2017	Zbadaj mnie, PANIE, i doświadcz mnie; poddaj próbie moje nerki i serce.
PsBycz	Wybadaj-mię, Panie, i-doświadcz-mię; roztrząśniéj uczucia-me, i-sercé-mojé.
Goet	Doświadcz mię, Panie, i wypróbuj mię; wypław nerki moje i serce moje.
PsCylk	Doświadcz mnie Boże i wypróbuj, oczyść wnętrzności i serce moje.
PsKrusz	Wypróbuj mnie Panie i doświadcz mnie, wypław w ogniu nerki moje i serce moje.
PsAszk	Wybadaj mię, o Jehowo, wystaw mnie na próby, wypróbuj i oczyść me serce i me wnętrzności.
PsSzer	Badaj mnie, Panie, i doświadczaj mnie; zbadaj nerki moje i serce moje!
Tys1	(25:2) Doświadcz mnie, Panie, wystaw mnie na próbę; wybadaj me nerki i serce.
Tys5	Doświadcz mnie, Panie, wystaw mnie na próbę, wybadaj moje nerki i serce:
Bryt	Zbadaj mnie, Panie, i doświadcz, Poddaj próbie nerki i serce moje!
Pozn	Doświadcz mnie, Jahwe, wystaw na próbę, przeniknij ogniem moje nerki i serce,
WarPra	Wypróbuj mnie, Panie, przeniknij mnie, zbadaj moje serce i nerki.
STB	Doświadcz mnie, WIEKUISTY, i wypróbuj, oczyść moje wnętrze i serce.
EIB	Zbadaj mnie, PANIE, i doświadcz, Poddaj próbie me pragnienia i myśli!

Ps 26,3

PsFlor	(25:3) Bo miłosierdzie twe przed oczyma myma jest i ulubił jeśm sie w prawdzie twojej.
PsPul	(25:3) Bo miłosierdzie twe przed oczyma myma jest i lub jeśm był w prawdzie twojej.
Wuj1923	Albowiem miłosierdzie twoje przed oczyma memi jest: i ukochałem się w prawdzie twojéj.
Gda1881	Albowiem miłosierdzie twoje jest przed oczyma mojemi, a będę chodził w prawdzie twojej.
Gda2017	Mam bowiem twoje miłosierdzie przed oczyma i postępuję w twojej prawdzie.
PsBycz	Wszakże dobroć-Twa, przed oczami-memi; zatém-postępuję w-prawdzie-Twojéj.
Goet	Albowiem dobroć Twoja jest przed oczyma memi, i chodzę w prawdzie Twojej.
PsCylk	Albowiem miłosierdzie Twoje mam przed oczyma, a postępuję w prawdzie Twojéj.
PsKrusz	Albowiem miłosierdzie Twoje przed oczyma memi, i będę chodził w prawdzie Twojej.
PsAszk	Bo miłościwa Twa łaska jest przed memi oczyma a żywot pędzę w Twej prawdzie.
PsSzer	Bo mam przed oczyma łaskę Twoją i postępuję w wierności Tobie.
Tys1	(25:3) Bo przed oczyma mymi stoi Twa łaskawość i kroczę w Twojej prawdzie.
Tys5	Bo mam przed oczyma Twoją łaskawość i postępuję w Twej prawdzie.
Bryt	Bo mam przed oczyma łaskę twoją I postępuję w prawdzie twojej.
Pozn	bo miłosierdzie Twoje mam przed oczami i postępuję według prawdy Twojej.
WarPra	Ciągle mam bowiem przed oczyma Twoją łaskę i wierny Twojej drodze postępuję w Twej prawdzie.
STB	Gdyż przed oczyma mam Twoje miłosierdzie i chodzę w Twojej prawdzie.
EIB	Stale bowiem liczę na Twą łaskę, Twoja prawda wskazuje mi, co czynić:

Ps 26,4

PsFlor	(25:4) Nie siedział jeśm s radą prozności i se zło noszącymi nie wnidę.
PsPul	(25:4) Nie siedział jeśm z radą marności i ze złe czyniącymi nie wnidę.
Wuj1923	Nie siedziałem ze zborem marności: a z czyniącymi bezprawia wchodzić nie będę.
Gda1881	Nie zasiadałem z ludźmi kłamliwymi a z obłudnikami nie kumałem się.
Gda2017	Nie zasiadałem z ludźmi próżnymi i nie zadaję się z obłudnikami.
PsBycz	Ja, nie przesiadywam z ludźmi fałszywymi, a,-z ukrywającymi złe zamiary; nie chadzam.
Goet	Nie przesiaduję z ludźmi fałszywymi i nie obcuję z podstępnymi.
PsCylk	Nie przesiaduję z ludźmi fałszu, z obłudnymi nie schodzę się.
PsKrusz	Nie zasiadałem z ludźmi próżnymi i z obłudnikami nie chodziłem.
PsAszk	Nie przysiadłem się ja do ludzi fałszu a nie będę schadzek czynił z tymi, co się ukrywają.
PsSzer	Nie zasiadałem z ludźmi fałszywymi, i nie kumałem się z podstępnymi.
Tys1	(25:4) Nie zasiadam z mężami nieprawymi ani z niegodziwymi się schodzę.
Tys5	Nie zasiadam z ludźmi fałszywymi ani z niegodziwymi się nie spotykam.
Bryt	Nie zasiadałem z ludźmi fałszywymi, I nie chodzę z podstępnymi.
Pozn	Nie zasiadam pośród ludzi kłamliwych i nie obcuję z obłudnikami.
WarPra	Nic wspólnego nie miałem z ludźmi fałszywymi i z niegodziwcami nic mnie nie łączyło.
STB	Nie przesiaduję z ludźmi fałszu i z obłudnymi się nie schodzę.
EIB	Nie mam związków z ludźmi fałszywymi, Z podstępnymi się nie zadaję,

Ps 26,5

PsFlor	(25:5) Nienaźrzał jeśm kościoła zgłobliwych i se złymi nie będę siedzieć.
PsPul	(25:5) Nienaźrzałem zboru złościwych i ze złymi nie siędę.
Wuj1923	Miałem w nienawiści zbór złośliwych, a z niepobożnymi nie zasiędę.
Gda1881	Nienawidziałem zgromadzenia złośników, a z niepobożnymi nie zasiadałem.
Gda2017	Nienawidzę zgromadzenia złoczyńców i z niegodziwymi nie usiądę.
PsBycz	Nienawidzę zgromadzenié złoczyńców, i-z bezbożnymi nie siadam.
Goet	Nienawidzę zgromadzenia złoczyńców, a nie zasiadam z bezbożnikami.
PsCylk	Nienawidzę zboru złoczyńców, z bezbożnymi nie zasiadam.
PsKrusz	Znienawidziłem zgromadzenie bezbożnych i z grzesznikami nie zasiadałem.
PsAszk	Nienawidzę zbiorowiska złoczyńców i ...
PsSzer	Nienawidzę zgromadzenia złośników i nie zasiadam z bezbożnymi.
Tys1	(25:5) Nie cierpię zgromadzenia złoczyńców, a z niezbożnymi nie przestaję.
Tys5	Nie cierpię zgromadzenia złoczyńców i nie przestaję z występnymi.
Bryt	Nienawidzę zgromadzenia złoczyńcówI nie zasiadam z bezbożnymi.
Pozn	Nienawidzę zgromadzenia złoczyńców i z bezbożnymi nie przestaję.
WarPra	Nie znoszę także owych rzesz złoczyńców, nie siadam nigdy razem z przestępcami.
STB	Nienawidzę zboru złoczyńców i z bezbożnymi nie zasiadam.
EIB	Odcinam się od towarzystwa złoczyńców, Wśród bezbożnych nie siadam.

Ps 26,6

PsFlor	(25:6) Umyję miedzy niewinowatymi ręce moje i ogarnę ołtarz twoj, Gospodnie,
PsPul	(25:6) Umyję miedzy niewinnymi ręce moje i ogardnę ołtarz twoj, Gospodnie,
Wuj1923	Umyję między niewinnymi ręce moje: i obejdę ołtarz twój, Panie.
Gda1881	Umyłem w niewinności ręce moje, a obchodzę w około ołtarz twój, Panie!
Gda2017	Umyję w niewinności swoje ręce i obejdę twój ołtarz, PANIE;
PsBycz	Ja-obmyję, w-niewinności, ręce-moje, i-obejdę-wokoło ołtarz-Twój, o-Panie!
Goet	Umywam w niewinności ręce moje i obchodzę ołtarz Twój, Panie,
PsCylk	Umywam w niewinności ręce, i okrążam ołtarz Twój, Boże.
PsKrusz	Umyłem w niewinności dłonie moje i obchodziłem wokoło Twój ołtarz, o Panie!
PsAszk	(26:5b) ...krążyć pragnę dokoła Twojego, o Jehowo, ołtarza!
PsSzer	Umywam w niewinności ręce swoje i obchodzę ołtarz twój, Panie.
Tys1	(25:6) Umywam ręce moje na znak niewinności i obchodzę ołtarz Twój, Panie,
Tys5	Umywam moje ręce na znak niewinności i obchodzę dokoła Twój ołtarz, Panie,
Bryt	Umywam w niewinności ręce swojeI chodzę wokoło ołtarza twojego, Panie,
Pozn	Umywam w niewinności ręce moje i obchodzę dookoła Twój ołtarz, Jahwe,
WarPra	Jako niewinny umywam me ręce i obchodzę, o Panie, Twój ołtarz,
STB	Umywam ręce w niewinności oraz okrążam Twój ołtarz, WIEKUISTY,
EIB	Pragnę umyć w niewinności swoje ręce, Obejść, PANIE, Twój ołtarz dookoła,

Ps 26,7

PsFlor	(25:7) abych słyszał głos chwały twojej i wypowiem wszelikie dziwy twoje.
PsPul	(25:7) abych słyszał głos chwały i wypowiedział wszystki dziwy twoje.
Wuj1923	Abych słyszał głos chwały, a opowiadał wszystkie dziwy twoje.
Gda1881	Abym ci oddawał chwałę głośną, a opowiadał wszystkie cuda twoje.
Gda2017	Aby wznosić głos dziękczynienia i opowiadać o wszystkich twoich cudach.
PsBycz	Dla-oznajmienia, głosem, dziękczynienia, i-dla-opowiadania wszech cudow-Twoich.
Goet	Aby głośno wznosić pieśń chwały, i opowiadać wszystkie cuda Twoje.
PsCylk	By zawtórować głosem dziękczynienia, i opowiedzieć wszystkie cuda Twoje.
PsKrusz	abym oddał głośno chwałę i opowiadał wszystkie cuda Twoje,
PsAszk	Aby głosić dziękczynienie i rozpowiadać wszystkie Twoje dziwy.
PsSzer	Aby głośno śpiewać dziękczynienie i opowiedzieć wszystkie cuda Twoje.
Tys1	(25:7) by jawnie ogłaszać chwałę i rozpowiadać wszystkie cuda Twoje.
Tys5	by obwieszczać głośno chwałę i rozpowiadać wszystkie Twoje cuda.
Bryt	Aby głośno śpiewać dziękczynienieI opowiedzieć wszystkie cuda twoje.
Pozn	wznosząc głos dziękczynienia i głosząc wszystkie Twe przedziwne czyny.
WarPra	by głośno opowiadać Twoją chwałę i rozgłaszać wszystkie cuda Twoje.
STB	by zawtórować głosem dziękczynienia i opowiedzieć wszystkie Twoje cuda.
EIB	Wznieść do Ciebie słowa mej podzięki, Opowiedzieć o wszystkich Twoich cudach.

Ps 26,8

PsFlor	(25:8) Gospodnie, miłował jeśm krasę domu twego i miasto przebywania sławy twojej.
PsPul	(25:8) Gospodnie, miłowałeśm okrasę domu twego i mieśce przebywania chwały twojej.
Wuj1923	Panie, umiłowałem ochędóstwo domu twego, i miejsce mieszkania chwały twojéj.
Gda1881	Panie! umiłowałem mieszkanie domu twego, i miejsce przybytku chwały twojej.
Gda2017	PANIE, miłuję dom, w którym mieszkasz, i miejsce, gdzie przebywa twoja chwała.
PsBycz	O Panie! jam-umiłował mieszkanié domu-Twego, i-miejscé pobytu chwały-Twojéj.
Goet	Panie, miłuję mieszkanie domu Twego i miejsce przebywania wspaniałości Twojej!
PsCylk	Boże, umiłowałem siedzibę domu Twojego, i miejsce przybytku chwały Twojéj.
PsKrusz	Panie! umiłowałem mieszkanie domu Twego i miejsce Przybytku chwały Twojej.
PsAszk	O Jehowo, ukochałem przybytek Twego domu i miejsce, na którem się osiadła Twoja chwiała.
PsSzer	Panie! Umiłowałem mieszkanie domu Twego i miejsce przybytku chwały Twojej.
Tys1	(25:8) Miłuję, Panie, dom, w którym mieszkasz, i miejsce przybytku Twej chwały.
Tys5	Panie, miłuję dom, w którym mieszkasz, i miejsce, gdzie przebywa Twoja chwała.
Bryt	Panie! Umiłowałem mieszkanie domu twegoI miejsce przebywania chwały twojej.
Pozn	Jahwe, umiłowałem wspaniałość Domu Twego i miejsce, które jest siedzibą Twojej chwały.
WarPra	Miłuję górę, gdzie jest Twój przybytek, i wszystkie miejsca, gdzie Twa chwała mieszka.
STB	BOŻE, umiłowałem siedzibę Twego domu oraz miejsce Przybytku Twojej chwały.
EIB	PANIE, pokochałem nastrój Twego domu Oraz miejsce przebywania Twojej chwały.

Ps 26,9

PsFlor	(25:9) Nie zgubiaj s niemiłościwymi, Boże, dusze mojej a s mężmi krwi żywota mego,
PsPul	(25:9) Nie zgubiaj z niemiłościwymi, Boże, duszę moję i z mężmi krew lejącymi żywota mego,
Wuj1923	Nie zatracaj z niezbożnymi, Boże, duszy mojéj: a z mężmi krwawymi żywota mojego.
Gda1881	Nie zagarniajże z grzesznikami duszy mojej, ani z mężami krwawymi żywota mojego.
Gda2017	Nie zabieraj mojej duszy z grzesznikami ani mojego życia z krwawymi ludźmi;
PsBycz	Nie zagarniaj, z grzésznikami, duszy-méj, a,-z ludźmi krwi-chciwymi, życia-mojego;
Goet	Nie zagarnij z grzesznikami duszy mojej, ani życia mego z żądnymi krwi,
PsCylk	Nie porwij z grzesznikami duszy mojéj, a z mężami krwi życia mojego.
PsKrusz	Nie zatracaj z grzesznikami mej duszy, a z mężami krwawymi życia mego,
PsAszk	Nie zgarniaj tedy duszy mej pospołu z grzesznikami a życia mego z mężami krwawymi, -
PsSzer	Nie zabieraj mnie z grzesznikami, a życia mego z mordercami!
Tys1	(25:9) Nie zabieraj z grzesznymi mej duszy i życia mego z mężami krwawymi,
Tys5	Nie dołączaj mej duszy do grzeszników i życia mego do ludzi pragnących krwi,
Bryt	Nie zabieraj duszy mojej z grzesznikami, A życia mego ze zbrodniarzami!
Pozn	Nie zabieraj mej duszy razem z [duszą] grzeszników, ni mego życia wraz z [życiem] ludzi żądnych krwi,
WarPra	Racz nie odrzucać mnie między grzeszników i nie chciej pozbawiać mnie życia, tak jak zwykłeś zabijać morderców.
STB	Nie porwij z grzesznikami mojej duszy i z mężami krwi mojego życia.
EIB	Nie zabieraj mojej duszy wraz z grzesznymi, Niech nie zginie moje życie z mordercami,

Ps 26,10

PsFlor	(25:10) w jichże ręku lichoty są, prawica jich napełniona jest darow.
PsPul	(25:10) w jichże ręku złości są, prawica jich napełniona jest darow.
Wuj1923	U których w ręku są nieprawości, prawica ich pełna jest podarków.
Gda1881	W których rękach jest przewrotność, a prawica ich pełna podarków.
Gda2017	W ich rękach jest przewrotność, a ich prawica pełna jest przekupstwa.
PsBycz	Co, w-ręku-ich, zamierzona-zbrodnia, a,-prawica-ich, pełna darów-przekupstwa.
Goet	Których ręce splamione są zbrodnią, a prawica pełna z przekupstwa.
PsCylk	W których ręku zdrada, a których prawica pełna wziątku.
PsKrusz	w których ręku przewrotność, a prawica ich pełna podarków.
PsAszk	w których dłoni jest przewrotność a których prawica pełna jest przekupstwa.
PsSzer	Ich ręce splamione zbrodnią, a prawica ich pełna przekupstwa.
Tys1	(25:10) w ręku ich zbrodnia, a ich prawica pełna jest przekupstwa.
Tys5	w ich ręku zbrodnia, a ich prawica pełna jest przekupstwa.
Bryt	Ręce ich splamione są zbrodnią, A prawica ich pełna jest przekupstwa.
Pozn	których ręce splamione są zbrodnią, a prawica pełna przekupnych darów.
WarPra	Ich ręce zbrukane hańbiącymi czynami, ich prawica zajęta przekupstwem.
STB	Z tymi, w których ręce jest zdrada; których prawica pełna jest wziątku.
EIB	Bo ich ręce kreślą plany zbrodni, Prawe dłonie - gotowe do przekupstwa.

Ps 26,11

PsFlor	(25:11) Ale ja w niewinowacstwie mojem wszedł jeśm; odkupi mie i smiłuj sie nade mną.
PsPul	(25:11) Ale ja w niewinności mojej wszedł jeśm; odkupi mie i slutuj sie nade mną.
Wuj1923	A jam chodził w niewinności mojéj: odkup mię, a zmiłuj się nademną.
Gda1881	Ale ja w niewinności mojej chodzę: odkupże mię, a zmiłuj się nademną.
Gda2017	Lecz ja będę postępować uczciwie, odkup mnie i zmiłuj się nade mną.
PsBycz	Ale-ja, ja, w-prawości-méj, będę-postępował; wybaw-mię, i-zlituj-się-nademną.
Goet	Ale ja chodzę w nienaganności; ocal mię i bądź mnie łaskaw!
PsCylk	Ja jednak w niewinności méj postępuję, wyswobódź mnie i zmiłuj się nademną.
PsKrusz	A jam w niewinności mej chodził. Wykup mnie i zlituj się nademną.
PsAszk	Ja wszelako w mej prostocie będę chadzał, wyzwól mnie i miej dla mnie zmiłowanie.
PsSzer	Ale ja postępuję w niewinności, wybaw mnie i bądź mi miłościw!
Tys1	(25:11) Ja zaś kroczę w mojej niewinności, wyzwól mię i zmiłuj się nade mną.
Tys5	Ja zaś postępuję nienagannie, wyzwól mnie i zmiłuj się nade mną!
Bryt	Ale ja postępuję w niewinności, Wybaw mnie i bądź mi miłościw!
Pozn	Ja zaś prowadzę życie bez skazy. Wybaw mnie i bądź mi miłościw!
WarPra	A ja niewinnie kroczę moją drogą, wybaw mnie więc, zmiłuj się nade mną!
STB	Ja jednak chodzę w niewinności; wyswobodź mnie i zmiłuj się nade mną.
EIB	Ja natomiast chcę pozostać nienaganny, Wykup mnie i nie skąp miłosierdzia!

Ps 26,12

PsFlor	(25:12) Noga wiem moja stała jest na prawem; w cerekwiach chwalić ciebie będę, Gospodnie. (25:13) Sława Oćcu i Synowi, i Świętemu Duchu.
PsPul	(25:12) Noga moja stała proście; w kościelech chwalić będę ciebie, Gospodnie.
Wuj1923	Noga moja stała na drodze prostéj, w kościelech będę cię chwalił, Panie.
Gda1881	Noga moja stanęła na równinie; w zgromadzeniach będę błogosławił Pana.
Gda2017	Moja noga stoi na równej drodze, będę błogosławił PANA w zgromadzeniach.
PsBycz	Noga-moja stoi, na-równinie; w-zgrómadzeniach, będę-błogosławił Pana.
Goet	Noga moja stoi na prawidłowej drodze; będę uwielbiał Pana w zgromadzeniach.
PsCylk	Noga moja stanęła na równi; w zgromadzeniach wysławiać będę Boga.
PsKrusz	Noga moja stoi na równinie. W zgromadzeniach będę błogosławił Pana.
PsAszk	Noga ma stąpa po równości, błogosławić będę Jehowę w zespole chórów śpiewackich.
PsSzer	Noga moja stoi na równej drodze, sławić będę Pana w zgromadzeniach.
Tys1	(25:12) Na drodze równej stoi moja stopa, na zgromadzeniach będę błogosławił Panu.
Tys5	Moja stopa stoi na równej drodze, na zgromadzeniach błogosławię Pana.
Bryt	Noga moja stoi na prostej drodze, Błogosławić będę Pana w zgromadzeniach.
Pozn	Stopa moja spoczywa na równym gruncie. Na zgromadzeniach będę wysławiał Jahwe.
WarPra	Nogą stoję na mocnym gruncie, pragnę sławić Pana pośród zgromadzonych.
STB	Moja noga stanęła na równi; w zgromadzeniach będę wysławiał BOGA.
EIB	Moim stopom zapewniłem równe miejsce, Będę sławił PANA podczas zgromadzenia.

Psalm 27

Ps 27,1

PsFlor	(26:1) Gospodzin oświecenie moje i zbawienie moje, jegoż sie będę bać. (26:2) Gospodzin odjimca żywota mego, przed nimże będę drżeć.
PsPul	(26:1) Gospodzin oświecenie moje i zbawienie moje, jegoż sie będę bać. (26:2) Gospodzin odjimca żywota mego, przed nimże będę drżeć.
Wuj1923	Psalm Dawidowi, pierwéj niźli był pomazany. Pan oświecenie moje, i zbawienie moje, kogóż się będę bał? Pan obrońca żywota mego, kogóż się będę lękał?
Gda1881	Psalm Dawidowy. Pan jest światłością moją, i zbawieniem mojem, kogóż się bać będę? Pan jest mocą żywota mego, kogóż się mam lękać?
Gda2017	Psalm Dawida. PAN jest moją światłością i moim zbawieniem, kogóż będę się bać? PAN jest mocą mego życia, kogóż mam się lękać?
PsBycz	Psalm Dawida. Pan, światłością-mą, i-zbawieniem-mojém; przed-kimże uląkłbym-się? Pan siłą życia-mego; przed-kimże przeraziłbym-się?
Goet	Dawida. PAN jest światłem mojem i zbawieniem mojem; kogóżbym się miał bać? Pan jest siłą życia mego; kogóżbym się miał przerazić?
PsCylk	Od Dawida. Bóg światłem i zbawieniem mojém, kogóż się mam obawiać; Bóg obroną życia mojego, kogóż się mam lękać.
PsKrusz	Dawida. Pan jest światłością moją i zbawieniem mojem! Kogoż się bać będę? Pan jest siłą życia mego! Kogoż się lękać będę?
PsAszk	(Psalm.) Dawidowy. Jehowa światłem mem i mem zbawieniem, kogóż miałbym się obawiać, Jehowa warowną mego życia mocą, przed kim miałbym się trwożyć?
PsSzer	Dawidowy. Pan światłością moją i zbawieniem moim: Kogoż bać się będę? Pan obroną życia mego: Kogóż mam się lękać?
Tys1	(26:1) Dawidowy. Pan światłem i zbawieniem moim: kogóż mam się lękać? Pan obroną życia mojego: przed kim mam się trwożyć?
Tys5	Dawidowy. Pan światłem i zbawieniem moim: kogóż mam się lękać? Pan obroną mojego życia: przed kim mam się trwożyć?
Bryt	DawidowyPan światłością moją i zbawieniem moim: Kogóż bać się będę? Pan ochroną życia mego: Kogóż mam się lękać?
Pozn	[Psalm] Dawida. Jahwe jest moim światłem i moim zbawieniem: kogóż miałbym się obawiać? Jahwe jest ostoją mego życia: kogóż miałbym się lękać?
WarPra	Psalm Dawida. Pan jest moim światłem i zbawieniem moim. Kogóż więc mam się lękać? Pan jest siłą mojego życia, przed kim miałbym się trwożyć?
STB	Od Dawida. WIEKUISTY jest światłem oraz moim zbawieniem. Kogo mam się obawiać? WIEKUISTY jest obrońcą mego życia. Kogóż mam się lękać?
EIB	Dawidowy. PAN moim światłem i moim zbawieniem - Kogo mam się bać? PAN zabezpieczeniem mojego życia, Więc przed kim mam drżeć?

Ps 27,2

PsFlor	(26:3) Gdy sie bliżą ku mnie zawadce, bychą jedli mięso moje, (26:4) jiż mącą mie, nieprzyjaciele moji, ci sie rozniemogli są i spadli są.
PsPul	(26:3) Gdy sie bliżą ku mnie szkodnicy, aby jedli mięso moje, (26:4) jiż mie męcą, nieprzyjaciele moji, ci sie rozniemogli są i powalili sie.
Wuj1923	Gdy się przybliżają na mię szkódnicy, aby żarli ciało moje: którzy mię trapią, nieprzyjaciele moi, sami zemdleli i upadli.
Gda1881	Gdy się zbiorą przeciwko mnie złośnicy, aby pożarli ciało moje; przeciwnicy moi, i nieprzyjaciele moi sami się potknęli i upadli.
Gda2017	Gdy złoczyńcy, moi przeciwnicy i wrogowie, wystąpili przeciwko mnie, aby pożreć moje ciało, potknęli się i upadli.
PsBycz	Za-zbliżenia-się ku-mnie złoczyńców, dla-pożarcia ciała-mego; przeciwnicy-moi, i-wrogi-moje, sami zachwiali-się, i-upadli.
Goet	Gdy nacierają na mnie złoczyńcy, gnębiciele i wrogowie, aby pożreć ciało moje, potkną się i upadną.
PsCylk	Gdy natrą na mnie złoczyńcy, by poźrzéć ciało moje, ciemięzcy i wrogowie moi, upadną oni i legną.
PsKrusz	Gdy się zbiorą nademną złośnicy, aby pożarli ciało moje; przeciwnicy moi i prześladowcy moi sami się potknęli i upadli.
PsAszk	Gdy się już z blizka nachylą nademną złośliwcy, aby mnie żywcem pojeść, moi dręczyciele i wrogowie moi, oni sami potkną się i upadną.
PsSzer	Gdy nacierają na mnie złośnicy, chcąc pożreć ciało moje, ciemięzcy moi i nieprzyjaciele moi potkną się i upadną.
Tys1	(26:2) Gdy na mnie nastają złośliwi, by zjeść moje ciało, wrogowie moi i nieprzyjaciele chwieją się i padają.
Tys5	Gdy na mnie nastają złośliwi, by pożreć moje ciało, wtenczas oni, wrogowie moi i nieprzyjaciele, chwieją się i padają.
Bryt	Gdy nacierają na mnie złoczyńcy, Aby pożreć ciało moje – – Są oni moimi wrogami i nieprzyjaciółmi – Potkną się i upadną.
Pozn	Gdy nastają na mnie złoczyńcy, aby mnie pożreć, przeciwnicy moi i wrogowie sami chwieją się i upadają.
WarPra	Gdy rzucają się na mnie bezbożni, by pozbawić mnie życia, to w końcu oni, ciemięzcy i wrogowie moi, chwieją się i padają.
STB	Kiedy natrą na mnie złoczyńcy, moi wrogowie i ciemięzcy, aby pożreć moją cielesną naturę oni upadną i polegną.
EIB	Natarli na mnie złoczyńcy, Zaprzysiężeni wrogowie, Chcieli rozszarpać me ciało, Lecz potknęli się i upadli.

Ps 27,3

PsFlor	(26:5) Acz ustawią przeciwo mnie grody, nie będzie sie bać sierce moje. (26:6) Acz wstanie przeciwo mnie boj, w ten ja będę pwać.
PsPul	(26:5) Acz ustawią przeciw mnie grody, nie będzie sie bać sierce moje. (26:6) Acz wstaną przeciw mnie boje, w tem ja będę pwać.
Wuj1923	Choćby stanęły przeciwko mnie wojska, nie będzie się bało serce moje: choćby powstała przeciwko mnie bitwa, w tem ja nadzieję pokładać będę.
Gda1881	Przetoż choćby wojsko przeciwko mnie stanęło, nie ulęknie się serce moje; choćby powstała przeciwko mnie wojna, przecież ja w tym ufam.
Gda2017	Choćby wojsko rozbiło naprzeciw mnie obóz, moje serce się nie ulęknie; choćby wojna wybuchła przeciw mnie, nawet wtedy będę ufał.
PsBycz	Chociażby obóz-rozłożyło, naprzeciw-mnie wojsko, nie bałoby-się sercé-mojé; czyliby powstała, przeciw-mnie, bitwa, w-téjże ja byłbym bezpieczen.
Goet	Choćby rozłożyło się naprzeciw mnie wojsko, nie ulęknie się jednak serce moje; choćby przeciw mnie powstała wojna, to i wtedy będę pełen nadziei.
PsCylk	Gdy otoczy mnie obóz, nie zatrwoży się serce moje; gdy powstanie przeciw mnie wojna, i wtedy będę bezpieczny.
PsKrusz	Choćby stanęło przeciw mnie wojsko, nie ulęknie się serce moje. Choćby powstała przeciw mnie wojna, w tem ja ufam.
PsAszk	Gdy przeciw mnie rozłoży się obóz, nie zna obawy serce moje, gdy nademną rozgorzeje bój, to wszak ja nie tracę otuchy.
PsSzer	Choćby wojska stanęły przeciwko mnie, nie ulęknie się serce moje, choćby wojna wybuchła przeciw mnie, nie stracę otuchy.
Tys1	(26:3) Chociażby stanął naprzeciw mnie obóz, serce me bać się nie będzie; chociażby wojna przeciw mnie wybuchła, ja będę pełen ufności.
Tys5	Chociażby stanął naprzeciw mnie obóz, moje serce bać się nie będzie; choćby wybuchła przeciw mnie wojna, nawet wtedy będę pełen ufności.
Bryt	Choćby rozbili przeciwko mnie obozy, Nie ulęknie się serce moje, Choćby wojna wybuchła przeciw mnie, Nawet wtedy będę ufał.
Pozn	Choćby wojsko rozłożyło się przeciw mnie obozem, serce moje się nie zatrwoży; choćby bitwa zawrzała przeciwko mnie, i wtedy nawet nie stracę otuchy.
WarPra	Nawet gdyby mnie oblegało wielkie wojsko, nie lękam się w moim sercu; choćby mi wojnę wypowiedziano, będę trwał w zaufaniu do Ciebie.
STB	Kiedy otoczy mnie wojsko nie zatrwoży się moje serce; gdy powstanie przeciw mnie wojna i wtedy będę bezpieczny.
EIB	Choćby się rozłożyli wokół mnie obozem, Nie przestraszy się moje serce, Choćby rozpętali przeciwko mnie wojnę, Nawet wtedy będę Mu ufał.

Ps 27,4

PsFlor	(26:7) Jednej prosił jeśm od Gospodna, tej będę dobywać, bych przebywał w domu bożem po wszytki dni żywota mego, (26:8) abych widzia❬ł❭ wolą bożą, bych nawiedził kościoł jego.
PsPul	(26:7) Jednej prosiłeśm u Gospodna, tej będę dobywać, bych przebywał w domu bożem wszytki dni żywota mego, (26:8) abych widział wolą bożą, bych nawiedził kościoł jego.
Wuj1923	O jednę prosiłem Pana, téj szukać będę: abych mieszkał w domu Pańskim po wszystkie dni żywota mego: abych patrzył na rozkosz Pańską i nawiedzał kościół jego.
Gda1881	O jednem rzecz prosił Pana, i tej szukać będę; abym mieszkał w domu Pańskim po wszystkie dni żywota mego, a żebym oglądał wdzięczność Pańską, i dowiadywał się w kościele jego.
Gda2017	O jedno proszę PANA i o to będę zabiegał: abym mieszkał w domu PANA po wszystkie dni mego życia, abym oglądał piękno PANA i dowiadywał się w jego świątyni.
PsBycz	Jednéj rzeczy żądam od Pana, o-niąć prosić-będę, to jest: ażebym mieszkał w-domu Pana, po wszystkie dni życia-mojego, dla-przypatrywania-się z-przyjemnością służbie Pana, i-dla-rozważania-uważnie, w-Swiątyni-Jego.
Goet	O jedno proszę Pana, do tego dążę: abym mógł mieszkać w domu Pańskim po wszystkie dni życia mego, abym przypatrywał się łasce Pańskiej i zgłębiał Go w świątyni Jego.
PsCylk	O jedno proszę Boga, tego pragnę, bym zamieszkał w domu Bożym, przez wszystkie dni życia mojego, by napawać się urokiem Boga i odwiedzać przybytek Jego.
PsKrusz	O jedną rzecz prosiłem Pana i jej szukać będę: abym zamieszkał w Domu Pańskim po wszystkie dni żywota mego; abym oglądał chwałę Pańską i pilnie odwiedzał świątynię Jego.
PsAszk	Jedną mam prośbę do Jehowy i to jest mem pragnieniem, abym mógł przebywać w domu Jehowy wszystkie dni mego żywota, spoglądając w rozkoszne piękno Jehowy i doglądając pałacu Jego, -
PsSzer	O jedno proszę Pana, tego pragnę: Abym mógł mieszkać w domu Pana przez wszystkie dni żywota mego, bym widział łaskawość Pana i napawał się urokiem świątyni Jego.
Tys1	(26:4) O jedno proszę Pana; tego poszukuję: bym w domu Pańskim przebywał po wszystkie dni mego życia, abym zażywał słodyczy Pana, oglądał Jego świątynię.
Tys5	O jedno proszę Pana, tego poszukuję: bym w domu Pańskim przebywał po wszystkie dni mego życia, abym zażywał łaskawości Pana, stale się radował Jego świątynią.
Bryt	O jedno prosiłem Pana, o to zabiegam:Abym mógł mieszkać w domu Pana przez wszystkie dni życia mego By oglądać piękno Pana i by odwiedzać świątynię jego.
Pozn	O jedno proszę Jahwe i tego tylko pragnę gorąco: bym mógł przebywać w Domu Jahwe po wszystkie dni mojego życia, doświadczając łaskawości Jahwe i odwiedzając Jego Świątynię.
WarPra	Tylko o jedno proszę Pana, jednego pożądam prawdziwie: abym mógł mieszkać w domu Pana po wszystkie dni mojego życia, ciesząc się łaskawością Pana i oglądaniem Jego przybytku.
STB	O jedno proszę WIEKUISTEGO, tego pragnę, abym zamieszkał w domu BOGA przez wszystkie dni mego życia; by napawać się urokiem BOGA i odwiedzać Jego Przybytek.
EIB	O jedno prosiłem PANA, o to też zabiegam, By mieszkać w Jego domu po wszystkie moje dni, Oglądać piękno PANA i w Jego świątyni czekać na odpowiedź.

Ps 27,5

PsFlor	(26:9) Bo skrył mie w przebytku swojem, w dzień złych zaszczycił mie we skryciu przebytku swego. (26:10a) W opoce powyszył mie,
PsPul	(26:9) Bo skrył mię w stanu swym, w dzień złych zaszczycił mie we skryciu stana swego. (26:10a) Na opoce powyszył mie,
Wuj1923	Albowiem skrył mię w przybytku swoim: we dni złe obronił mię w skrytości przybytku swego: na skale wywyższył mię.
Gda1881	Bo mię skryje w dzień zły w przybytku swoim; zachowa mię w skrytości namiotu swego, a na skale wywyższy mię.
Gda2017	Skryje mnie bowiem w dniu niedoli w swoim przybytku, schowa mnie w ukryciu swego namiotu i wyniesie mnie na skałę.
PsBycz	Bo On-ukryje-mię w-szałasie-swym, w-dniu klęski; On-utai-mię w-zasłonie namiotu-swego; On, na-skałę, podniesie-mię.
Goet	Bo On schroni mnie w dzień zły w przybytku Swoim, schroni mnie w skrytości namiotu Swego i na skałę wywyższy mnie.
PsCylk	Bo osłoni mnie w szałasie Swoim w dzień niedoli, i ukryje w tajni Swego namiotu, i na skałę mnie wyniesie.
PsKrusz	Bo ukryje mnie w zły dzień w Przybytku swoim, zachowa mnie w skrytości namiotu swego; na skale mnie wywyższy.
PsAszk	Gdyż On mię ukryje w Swym gęstym namiocie, w dniu nieszczęścia runie schowa, w tajemnym schowku Swego namiotu wyniesie On mnie na opokę, -
PsSzer	Bo skryje mię w dzień niedoli w przybytku swoim, ochroni mnie pod osłoną namiotu swego, postawi mnie wysoko na skale.
Tys1	(26:5) Albowiem w dniu nieszczęścia przechowa mnie w swym namiocie, w głębi swego przybytku będzie mnie ukrywał, wydźwignie mnie na skałę.
Tys5	Albowiem On przechowa mnie w swym namiocie w dniu nieszczęścia, ukryje mnie w głębi swego przybytku, wydźwignie mnie na skałę.
Bryt	Bo skryje mię w dzień niedoli w szałasie swoim, Schowa mnie w ukryciu namiotu swego, Postawi mnie wysoko na skale.
Pozn	On skryje mnie w swym Przybytku w dzień przeciwności, schroni mnie w głębi swego Namiotu, wyniesie wysoko na opokę.
WarPra	Bo znajdę schronienie w jego domu za dni ucisku, ukryje mnie w głębi swego namiotu, a potem wyniesie na wysoką skałę.
STB	Ponieważ w dzień niedoli osłoni mnie w Swej kryjówce, ukryje w tajni Swojego namiotu, wyniesie mnie na Skałę.
EIB	Bo On w dniu niedoli schowa mnie w swym szałasie, Ukryje w zaciszu swojego namiotu - On mnie postawi na skale.

Ps 27,6

PsFlor	(26:10b) a ninie powyszył głowę moję nad nieprzyjacioły mojimi. (26:11) Obszedł jeśm i ofierował jeśm w przebytku jego, ofierę głośną piać będę i psalm mołwić będę Gospodnu.
PsPul	(26:10b) a ninie powyszył głowę moję nad nieprzyjaciołmi mojimi. (26:11) Obszedł jeśm i obietował jeśm w kościele jego, obietę wołania piać będę i psalmy czyść będę Gospodnu.
Wuj1923	A teraz wywyższył głowę moję nad nieprzyjacioły mymi: obszedłem i ofiarowałem w przybytku jego ofiarę krzykliwą: będę śpiewał i Psalmy grał Panu.
Gda1881	A tak wywyższona będzie głowa moja nad nieprzyjaciołmi moimi, którzy są około mnie; i będę ofiarował w przybytku jego ofiary wykrzykania; będę śpiewał i chwały oddawał Panu.
Gda2017	A teraz moja głowa będzie wzniesiona nad moimi nieprzyjaciółmi, którzy mnie otaczają; będę składał w jego przybytku ofiary radości, będę śpiewał i oddawał PANU chwałę.
PsBycz	Więc-teraz wywyższy-się głowa-moja, nad nieprzyjaciołmi-mymi, na-około-mnie; zatém-poświęcę, w-namiocie-Jego, ofiary radosnego-krzyku; będę-śpiéwał i-grał-na-strunach Panu.
Goet	A tak wywyższona będzie głowa moja nad wrogami mymi, którzy są wokoło mnie; i wtedy będę ofiarował w namiocie Jego ofiary pochwalne, będę śpiewał i wysławiał Pana psalmami.
PsCylk	A tak wywyższy głowę moję nad nieprzyjacioły moje dokoła, a zaofiaruję w Jego namiocie ofiary radości, zaśpiewam i zanucę Bogu.
PsKrusz	I oto wywyższy głowę moją nad nieprzyjacioły moje, co mnie otaczają. A będę ofiarował w Przybytku Jego ofiary wykrzykania. Będę śpiewał i chwałę oddawał Panu.
PsAszk	A tak tedy wzbija się głowa ma ponad me wrogi dookoła, i w namiocie Jego będę sprawował głośne ofiary wzruszeń radosnych, będę śpiewał i nucił Jehowie.
PsSzer	Dlatego podnosi się głowa moja nad nieprzyciółmi moimi wokoło mnie; będę ofiarował w namiocie Jego ofiary przy odgłosie trąb, śpiewać i grać będę Panu.
Tys1	(26:6) I teraz głowę mą wznoszę nad nieprzyjaciół, co wokół mnie stoją. I złożę w Jego przybytku ofiary radości, zaśpiewam i zagram psalm Panu.
Tys5	Już teraz głowa moja się podnosi nad nieprzyjaciół, co wokół mnie stoją. Złożę w Jego przybytku ofiary radości, zaśpiewam i zagram Panu.
Bryt	Teraz wznosi się głowa mojaNad nieprzyjaciółmi, którzy mnie otaczają. W namiocie jego będę składał ofiary przy okrzykach radości, Będę śpiewać i wysławiać Pana.
Pozn	Wznoszę więc swe czoło ponad mych wrogów, którzy otaczają mnie wokoło. Pełen radości złożę ofiarę w Jego Przybytku, przy wtórze cytry będę śpiewał na cześć Jahwe.
WarPra	Mogę więc teraz podnieść głowę ponad wrogów, co mnie otaczają. W namiocie Jego ofiarę złożę, ofiarę radosną dla Pana ze śpiewem i graniem.
STB	I tak wywyższy moją głowę ponad mych nieprzyjaciół dookoła; a ja, w Jego namiocie złożę ofiary radości, zaśpiewam oraz zanucę WIEKUISTEMU.
EIB	Wtedy podniosę głowę Ponad wrogów, którzy mnie otaczają. Wśród okrzyków radości w Jego namiocie złożę ofiary, Dla PANA będę grał i dla Niego śpiewał.

Ps 27,7

PsFlor	(26:12) Wysłuszaj, Gospodnie, głos moj, jimże jeśm wołał ku tobie, smiłuj sie nade mną i wysłuchaj mie.
PsPul	(26:12) Usłyszy, Gospodnie, głos moj, jimże jeśm wołał k tobie, slutuj sie nade mną i wysłuchaj mie.
Wuj1923	Wysłuchaj, Panie, głos mój, którym wołam do ciebie: zmiłuj się nademną, a wysłuchaj mię.
Gda1881	Wysłuchaj, Panie! głos mój, kiedy wołam, a zmiłuj się nademną, i wysłuchaj mię.
Gda2017	Usłysz, PANIE, mój głos, gdy wołam; zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mnie.
PsBycz	Wysłuchaj, Panie, głos-mój, bo wołam; więc zmiłuj-się-nademną, i-odpowiédz-mi.
Goet	Usłysz, Panie; głośno wołam do Ciebie; bądź mi łaskaw i wysłuchaj mnie!
PsCylk	Usłysz Boże głos mój gdy wołam, zmiłuj się nademną i wysłuchaj mnie.
PsKrusz	Wysłuchaj Panie, głosu mego, gdy wołam; zmiłuj się nademną i wysłuchaj mnie!
PsAszk	Wysłuchaj, o Jehowo, głosu mego, gdy wołam, bądź mi miłościw i racz mi się odezwać.
PsSzer	Słuchaj, Panie, gdy wołam, a zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mnie!
Tys1	(26:7) Usłysz, Panie, głos mój: wołam, zmiłuj się nade mną i mnie wysłuchaj.
Tys5	Usłysz, Panie, głos mój - wołam: zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mnie!
Bryt	Słuchaj, Panie, głosu mego, gdy wołam, I zmiłuj się nade mną, i wysłuchaj mnie!
Pozn	Usłysz, Jahwe, głośne me wołanie, okaż mi łaskę i racz mnie wysłuchać!
WarPra	O Panie, niech dojdzie do Ciebie mój głos, okaż mi swoją łaskawość i racz mnie wysłuchać!
STB	Usłysz, BOŻE, mój głos, kiedy wołam; zmiłuj się nade mną i mnie wysłuchaj.
EIB	Wysłuchaj, PANIE, głosu mojego wołania, Zmiłuj się nade mną, poślij swą odpowiedź!

Ps 27,8

PsFlor	(26:13) Tobie rzekło jest sierce moje, szukało jest ciebie oblicze moje, oblicza twego, Gospodnie, będę dobywać.
PsPul	(26:13) Tobie rzekło sierce moje, szukało ciebie lice moje, lice twoje, Gospodnie, będę szukał.
Wuj1923	Tobie rzekło serce moje, szukało cię oblicze moje: oblicza twego, Panie, szukać będę.
Gda1881	O tobie przemyśla serce moje, któryś rzekł: Szukajcie twarzy mojej; przetoż twarzy twojej, Panie! szukać będę.
Gda2017	Gdy mówiłeś: Szukajcie mojego oblicza, moje serce mówiło do ciebie: Twojego oblicza, PANIE, będę szukać.
PsBycz	Za-Ciebie mówi sercé-mojé: „Szukajcie oblicza mego:” Ja, oblicza-Twego, o-Panie! będę-szukał.
Goet	Serce moje przypomina Tobie słowa Twoje: "Szukajcie oblicza mego!" Przeto szukam, Panie, oblicza Twego.
PsCylk	O tobie mówi serce moje: Szukajcie oblicza mojego; otóż oblicza Twego Boże, szukam.
PsKrusz	Do Ciebie mówiło serce moje; szukała Cię twarz moja. Oblicza Twego szukać będę.
PsAszk	Tobie serce moje przypisuje słowa: "Szukajcie kierunku Mego oblicza!" - ja kierunku oblicza Twego pożądam, o Jehowo!
PsSzer	O Tobie mówi mi serce: Szukajcie oblicza Mego! Przeto szukam oblicza Twego, Panie.
Tys1	(26:8) Do Ciebie mówi serce moje; oblicze moje Cię szuka; szukam, o Panie, Twojego oblicza;
Tys5	O Tobie mówi moje serce: Szukaj Jego oblicza! Szukam, o Panie, Twojego oblicza;
Bryt	Z natchnienia twego mówi serce moje: „Szukajcie oblicza mego! ” Przeto oblicza twego szukam, Panie.
Pozn	Do Ciebie przemawia moje serce, Ciebie wyglądają oczy moje, szukam oblicza Twego, Jahwe!
WarPra	Me serce pamięta, by szukać Twojego oblicza, Twojego oblicza zawsze pragnę szukać.
STB	O Tobie mówi moje serce: Szukajcie Mego oblicza; otóż szukam Twojego oblicza, BOŻE.
EIB	Idź - zachęciło mnie serce - Szukaj Jego oblicza! Twojego oblicza szukam zatem, PANIE,

Ps 27,9

PsFlor	(26:14) Nie odwracaj oblicza twego ote mnie, nie odchylaj sie w gniewie od sługi twego. (26:15) Pomocnik moj jeś ty; nie ostawiaj mie ni wzgardzaj mie, Boże, zbawicielu moj.
PsPul	(26:14) Nie odwracaj lica twego ode mnie, nie odstępaj w gniewie od sługi twego. (26:15) Pomocnik moj jeś ty; nie odstaj mie ni odrzucaj mie, Boże, zbawicielu moj.
Wuj1923	Nie odwracaj oblicza twego odemnie: nie odstępuj w gniewie od sługi twego: bądź pomocnikiem moim, nie opuszczaj mię, ani mię wzgardzaj, Boże, zbawicielu mój.
Gda1881	Nie ukrywajże twarzy twojej przedemną, ani odrzucaj w gniewie sługi twego; tyś bywał ratunkiem moim, nie opuszczajże mię, ani mię odstępuj, Boże zbawienia mego.
Gda2017	Nie ukrywaj przede mną twojego oblicza ani nie odtrącaj w gniewie swego sługi; ty jesteś moją pomocą, nie opuszczaj mnie i nie odchodź, Boże mego zbawienia.
PsBycz	Nie ukrywaj oblicza-Twego przede-mną; nie odpychaj, z-gniéwem, sługi-Twojego; Tyś pomocą-mą bywał; nie opuszczaj-mię, i-nie porzucaj-mię, o-Boże zbawienia-mego!
Goet	Nie ukrywaj oblicza Swego przede mną i nie odrzucaj w gniewie sługi Swego; bowiem Tyś był mi pomocą. Nie pozostawiaj mię i nie opuszczaj mnie, Boże zbawienia mego!
PsCylk	Nie ukrywaj oblicza Twego przedemną, nie odtrącaj w gniewie sługi Twojego; pomocą moją byłeś, nie porzucaj i nie opuszczaj mnie, Panie wybawienia mojego.
PsKrusz	Nie ukrywaj Twego oblicza przedemną; nie opuszczaj w gniewie sługi Twego. Tyś był pomocą moją. Nie opuszczaj mnie i nie zapominaj o mnie, o Boże, Zbawco mój!
PsAszk	Nie zakrywaj oblicza Twego przedemną, nie odchyl w gniewie z drogi prawej Twego sługi, a jakoś był mą pomocą, tak też mnie nie odtrącisz ani nie porzucisz, Boże mego wybawienia.
PsSzer	Nie ukrywaj oblicza swego przede mną, nie odtrącaj w gniewie sługi swego! Tyś pomocą moją: Nie porzucaj mnie, i nie opuszczaj mnie, Boże zbawienia mego!
Tys1	(26:9) oblicza Twego nie kryj przede mną, sługi swojego nie odpędzaj w gniewie. Tyś mą pomocą, więc mnie nie odrzucaj, i nie opuszczaj mnie, Boże, mój Zbawco!
Tys5	swego oblicza nie zakrywaj przede mną, nie odpędzaj z gniewem swojego sługi! Ty jesteś moim wspomożeniem, więc mnie nie odrzucaj i nie opuszczaj mnie, Boże, moje Zbawienie!
Bryt	Nie ukrywaj oblicza swego przede mną! Nie odtrącaj w gniewie sługi swego! Ty jesteś pomocą moją: Nie odrzucaj mnie I nie opuszczaj mnie, Boże zbawienia mego!
Pozn	Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, nie odtrącaj w gniewie swego sługi! Tyś moją pomocą! Nie porzucaj mnie i nie opuszczaj, Boże, mój Wybawicielu!
WarPra	Nie ukrywaj przede mną Swej twarzy i nie oddalaj od siebie w gniewie Twego sługi! Byłeś już przecież dla mnie oparciem, nie odrzucaj więc mnie i nie opuszczaj, Boże, mój Zbawicielu!
STB	Nie ukrywaj przede mną Twego oblicza, nie odtrącaj w gniewie Twojego sługi; Ty byłeś moją pomocą; nie porzucaj mnie i nie opuszczaj, Boże mojego zbawienia.
EIB	Nie odmawiaj mi, proszę, spotkania ze sobą. Nie odrzucaj w gniewie swego sługi - Jesteś mą pomocą, zechciej nie odtrącać, Nie pozostaw samotnym, Boże mojego zbawienia!

Ps 27,10

PsFlor	(26:16) Bo ociec moj i mać moja ostawili są mie, ale Gospodzin przyjął jest mie.
PsPul	(26:16) Bo ociec moj i mać moja opuścili mie, ale Gospodzin przyjął mie.
Wuj1923	Albowiem ojciec mój i matka moja opuścili mię: ale Pan przyjął mię.
Gda1881	Choć ojciec mój, i matka moja opuścili mię, wszakże Pan przyjął mię.
Gda2017	Choćby ojciec i matka opuścili mnie, to PAN mnie przygarnie.
PsBycz	Kiedykolwiekby ojciec-mój, i-matka-moja, opuścili-mię; wszelako Pan zabierze-mię.
Goet	Bo ojciec mój i matka moja opuścili mnie; wszakże Pan mnie przyjmuje.
PsCylk	Bo ojciec mój i matka mnie opuścili, ale Bóg mnie przygarnie.
PsKrusz	Bo ojciec mój i matka moja mnie opuścili, a Pan przyjął mnie.
PsAszk	Bo ojciec mój i matka moja mnie odeszli a Jehowa mnie przygarnie.
PsSzer	Choć ojciec i matka mnie opuścili, jednak Pan przygarnia mnie.
Tys1	(26:10) Choćby mnie opuścili ojciec mój i matka, to jednak Pan mnie przygarnie.
Tys5	Choćby mnie opuścili ojciec mój i matka, to jednak Pan mnie przygarnie.
Bryt	Choćby ojciec i matka mnie opuścili, Pan jednak mnie przygarnie.
Pozn	Choćby mnie ojciec i matka opuścili, Jahwe mnie przyjmie.
WarPra	Choćby mnie opuścili ojciec i matka, wiem, że Pan mnie przyjmie.
STB	Chociaż mój ojciec i matka mnie opuścili, ale WIEKUISTY mnie przygarnie.
EIB	Choćby mnie opuścili i ojciec, i matka, PAN mnie do siebie przygarnie.

Ps 27,11

PsFlor	(26:17) Zakon położ mi, Gospodnie, na drodze twej i nawiedzi mie na stdzę prawą prze nieprzyjaciele moje.
PsPul	(26:17) Zakon położ mi, Gospodnie, na drodze twej i nawiedzi mie na ścieżkę prawą prze nieprzyjaciele moje.
Wuj1923	Zakon mi ustaw, Panie, w drodze twojéj: i prowadź mię prostą ścieżką dla nieprzyjaciół moich.
Gda1881	Naucz mię, Panie! drogi twojej, a prowadź mnie ścieżką dla tych, którzy mię podstrzegają.
Gda2017	Naucz mnie, PANIE, twojej drogi i prowadź mnie ścieżką prostą ze względu na moich wrogów.
PsBycz	Pokaż-mi, o-Panie! drogę-Twę, i-prowadź-mię na-ścieszkę równą, z-powodu nieprzyjaciół-moich.
Goet	Naucz mię, Panie, drogi Swojej i prowadź mnie ścieżką prostą dla wrogów moich.
PsCylk	Wskaż mi Boże drogę Twoję, i prowadź po ścieżce prostéj, wbrew czyhającym na mnie.
PsKrusz	Naucz mnie, Panie, drogi swej, a prowadź mnie ścieżką prostą, gdyz mnie prześladują.
PsAszk	Poucz mnie, Jehowo, o drodze Twej i prowadź mię drogą prostej uczciwości ze względu na tych, co radziby zapanować nademną.
PsSzer	Wskaż mi, Panie, drogę swoją i prowadź mnie ścieżką prostą z powodu wrogów moich!
Tys1	(26:11) Naucz mnie, Panie, Twej drogi, prowadź mnie ścieżką równą przez wzgląd na mych przeciwników.
Tys5	Panie, naucz mnie Twojej drogi, prowadź mnie ścieżką prostą, z powodu mych wrogów!
Bryt	Naucz mnie, Panie, drogi swojejI prowadź mnie ścieżką prostą z powodu wrogów moich!
Pozn	Wskaż mi, Jahwe, drogę Twoją i prowadź mnie prostą ścieżką ze względu na tych, którzy mnie prześladują!
WarPra	Pokaż mi, Panie, Twoją drogę, wyprowadź mnie na ścieżkę prostą na złość moim wrogom.
STB	Wskaż mi Twoją drogę, WIEKUISTY, oraz wbrew czyhających na mnie, prowadź po prostej ścieżce.
EIB	Naucz mnie, proszę, swojej drogi, PANIE, I z powodu mych wrogów prowadź prostą ścieżką.

Ps 27,12

PsFlor	(26:18) Nie dawaj mie w dusze zamącające mie, bo wstali są przeciwo mnie świadkowie krzywi i sełgała jest lichota sobie.
PsPul	(26:18) Nie dawaj mie miedzy dusze zamącające mie, bo powstali przeciwo mnie świadkowie złośni i sełgała jest złość sobie.
Wuj1923	Nie podawaj mię na dusze trapiących mię; albowiem powstali przeciwko mnie świadkowie fałszywi, i skłamała nieprawość sobie.
Gda1881	Niepodawajże mię na wolę nieprzyjaciół moich; albowiemci powstali przeciwko mnie świadkowie fałszywi, i ten, który tchnie okrucieństwem.
Gda2017	Nie wydawaj mnie na pastwę moich nieprzyjaciół, bo powstali przeciwko mnie fałszywi świadkowie i ci, którzy dyszą okrucieństwem.
PsBycz	Nie oddawaj-mię na-wolą wrogów-mych; bo powstały, przeciw-mnie, świadki fałszywe, i-tchnące krzywdą.
Goet	Nie wydawaj mnie na pastwę gnębicieli moich; albowiem powstali przeciwko mnie fałszywi świadkowie i ci, co zioną gwałtem.
PsCylk	Nie wydaj mnie na wolę ciemięzców moich, bo powstawają przeciw mnie świadki fałszywe, i tchnące bezprawiem.
PsKrusz	Nie oddawaj mnie na wolę nieprzyjaciół moich, ponieważ powstali przeciwko mnie świadkowie przewrotni, i ten, co tchnie okrucieństwem.
PsAszk	Nie oddawaj mnie na pastwę mych dręczycieli, gdyż powstają przeciwko mnie świadkowie kłamstwa a sieją postrach.
PsSzer	Nie wydaj mnie na pastwę dręczycieli moich, bo fałszywi świadkowie powstają przeciwko mnie i dyszą okrucieństwami!
Tys1	(26:12) Nie wydaj mnie pragnieniu nieprzyjaciół moich, bo przeciw mnie powstali kłamliwi świadkowie i ci, którzy dyszą gwałtem.
Tys5	Nie wydawaj mnie na łaskę moich nieprzyjaciół, bo przeciw mnie powstali kłamliwi świadkowie i ci, którzy dyszą gwałtem.
Bryt	Nie wydaj mnie na pastwę wrogów moich, Bo fałszywi świadkowie powstają przeciwko mnie i dyszą gwałtem!
Pozn	Nie wydawaj mnie na pastwę moich przeciwników, bo powstali przeciwko mnie fałszywi świadkowie, dysząc żądzą gwałtu.
WarPra	Nie wydawaj mnie w ręce nieprzyjaciół moich, bo fałszywie zeznają, źle świadczą o mnie.
STB	Nie wydaj mnie na wolę mych ciemięzców, bo powstają przeciw mnie fałszywi świadkowie i tchną bezprawiem.
EIB	Nie wydaj mnie tym ludziom na pożarcie, Bo fałszywi świadkowie już na mnie czyhają, Już chcą zeznawać ludzie skorzy do gwałtu!

Ps 27,13

PsFlor	(26:19) Wierzę widzieć dobra boża w ziemi żywących.
PsPul	(26:19) Wierzę uźrzeć dobra boża w ziemi żywących.
Wuj1923	Wierzę, iż oglądam dobra Pańskie w ziemi żywiących.
Gda1881	Bym był nie wierzył, że mam oglądać dobroć Pańską w ziemi żyjących, źleby o mnie było.
Gda2017	Zniechęciłbym się, gdybym nie wierzył, że będę oglądał dobroć PANA w ziemi żyjących.
PsBycz	Biada mi! jeślibym-nie wierzył ujrzeniu-się w-dobroci Pana, w-krainie żyjących.
Goet	Wierzę jednak niezłomnie, że oglądać będę dobroć Pańską w ziemi żyjących.
PsCylk	Gdybym nie był pewnym ujrzeć dobroć Boga w krainie życia...
PsKrusz	Czyż nie uwierzyłem, że mam oglądać dobroć Pańską w ziemi żyjących?
PsAszk	(27:13a) Jeślibym tedy ja sam wierzyć nie mógł w to, że danem mi będzie oglądać dobrotliwość Jehowy w krainie żywota,
PsSzer	Wierzę, że jeszcze zaznam dobroci Pana w krainie żyjących.
Tys1	(26:13) Wierzę, iż dobra Pańskie będę oglądał w ziemi żyjących.
Tys5	Wierzę, iż będę oglądał dobroć Pańską w ziemi żyjących.
Bryt	Ja jednak wierzę, że ujrzę dobroć PanaW krainie żyjących.
Pozn	Wierzę niewzruszenie, że doświadczę dobroci Jahwe w krainie żyjących.
WarPra	A ja jestem pewien, że będę oglądał łaskawość Pana w krainie żyjących.
STB	O, gdybym nie był pewny, że w Krainie Życia zobaczę dobroć BOGA...
EIB	Ja jednak wierzę, że zobaczę Dobroć PANA w krainie żyjących.

Ps 27,14

PsFlor	(26:20) Czakaj Gospodna, mężnie czyń i postrobi sie sierce twoje, i cirzpi Gospodna.
PsPul	(26:20) Pożdzi Gospodna, mężnie czyń i poćwirdzono będzie sierce twoje, i ożydaj Gospodna.
Wuj1923	Oczekawaj Pana, mężnie czyń: i niech się zmocni serce twoje, a czekaj na Pana.
Gda1881	Oczekujże Pana, zmacniaj się, a on utwierdzi serce twoje; przetoż oczekuj Pana.
Gda2017	Oczekuj PANA, bądź dzielny, a on umocni twoje serce; oczekuj więc PANA.
PsBycz	Nadzieję-miéj, w Panu, wytrwałym-bądź; a-On-wzmocni sercé-twojé; przeto-oczekuj na Pana.
Goet	Ufnie oczekuj Pana! Bądź dobrej myśli i serca odważnego, a ufnie oczekuj Pana.
PsCylk	Polegaj na Bogu, bądź silnym, a utwierdzi się serce twoje; tak, polegaj na Bogu.
PsKrusz	Oczekuj Pana, Bądź mocny: On utwierdzi twe serce, przeto oczekuj Pana.
PsAszk	(27:13b) ty wypatruj Jehowy, pełen nadziei, bądź mężnym a wzmocni Twe serce i z nadzieją w sercu oczekuj Jehowy!
PsSzer	Oczekuj ufnie Pana! Bądź mężny i niech będzie niezłomne serce twoje, i oczekuj ufnie Pana!
Tys1	(26:14) Wyczekuj Pana i bądź mężny, niech się twe serce umocni i wyczekuj Pana.
Tys5	Ufaj Panu, bądź mężny, niech się twe serce umocni, ufaj Panu!
Bryt	Miej nadzieję w Panu! Bądź mężny i niech serce twoje będzie niezłomne! Miej nadzieję w Panu!
Pozn	Nadzieję w Jahwe pokładaj! Bądź mężny i umocnij swoje serce! Ufaj Jahwe!
WarPra	Zaufaj więc Panu i bądź mężny, bądź odważny i miej nadzieję w Panu!
STB	Polegaj na WIEKUISTYM, bądź silnym, a utwierdzi się twoje serce; tak, polegaj na WIEKUISTYM.
EIB	Oczekuj PANA! Bądź mężny! On wzmocni twe serce. Oczekuj PANA!

Psalm 28

Ps 28,1

PsFlor	(27:1) Ku tobie, Gospodnie, wołać będę, Boże moj, nie milczy ote mnie; by niegdy nie milczał ote mnie i przypodoban będę zstąpającym w otchłań.
PsPul	(27:1) K tobie, Gospodnie, wołać będę, Boże moj, nie milczy ode mnie; by niegdy nie milczał ode mnie i przypodoban będę zstępującym w otchłań.
Wuj1923	Psalm samemu Dawidowi. Do ciebie, Panie, będę wołał, Boże mój, nie milcz przedemną: abyś kiedy nie milczał przedemną, i stałbym się podobny zstępującym do dołu.
Gda1881	Psalm Dawidowy. Do ciebie, Panie! wołam, skało moja! nie milcz na wołanie moje, bym snać, jeźli mi się nie ozwiesz, nie stał się podobnym zstępującym do grobu.
Gda2017	Psalm Dawida. Do ciebie wołam, PANIE, Skało moja; nie bądź głuchy na moje wołanie, abym jeśli się nie odezwiesz, nie stał się podobny do zstępujących do dołu.
PsBycz	Psalm Dawida. Do-Ciebie, Panie, wołam, o-Skało-moja! nie milczże przede-mną; bo, umilkłlibyś przede-mną więc-porównan-byłbym, z zstępującymi do grobu.
Goet	Dawida. DO Ciebie, Panie, wołam; opoko moja, nie odwróć się ode mnie w milczeniu, abym jeśli w milczeniu trwać będziesz, nie upodobnił się do zstępujących do grobu!
PsCylk	Od Dawida. - Do Ciebie Boże wołam, opoko moja, nie bądź głuchym dla mnie; bo gdy milcząc odwrócisz się odemnie, podobnym będę do zstępujących do grobu.
PsKrusz	Dawida. Do Ciebie, Panie, będę wołał: ucieczko moja nie oddalaj się odemnie; nie bądź względem mnie milczącym, abym nie stał się podobnym do tych, co wstępują w przepaść!
PsAszk	(Psalm) Dawidowy. Do Ciebie Jehowo wołam: "Ty moja opoko, nie bądź głuchym na me wołanie, abym. - gdybyś zamilkł, odwracając się odemnie, nie zrównał się z tymi, co zstępują do podziemi".
PsSzer	Dawidowy. Do Ciebie, Panie, wołam, skało moja, nie bądź głuchy dla mnie, bym jeśli się nie odezwiesz, nie był podobny schodzącym do grobu!
Tys1	(27:1) Dawidowy. Do Ciebie, Panie, wołam; Opoko moja, nie bądź dla mnie głuchy, bym wówczas, gdy mnie nie wysłuchasz, nie stał się podobny do tych, co zstępują do grobu.
Tys5	Dawidowy. Do Ciebie, Panie, wołam, Opoko moja, nie bądź wobec mnie głuchy, bym się nie stał przez Twoje milczenie jak ci, którzy zstępują do grobu.
Bryt	Dawidowy. Do ciebie wołam, Panie, skało moja, Nie bądź głuchy na wołanie moje, Abym, jeślibyś milczał, Nie stał się podobny do tych, którzy schodzą do grobu!
Pozn	[Psalm] Dawida. Do Ciebie, Jahwe, wołam, Opoko moja! Nie pozostawaj dla mnie głuchy, abym przez Twoje milczenie nie stał się podobny do tych, którzy zstępują do grobu!
WarPra	Psalm Dawida. Do Ciebie wołam, o Panie, opoko moja! Nie odwracaj się więc w milczeniu ode mnie, bo jeśli zamilkniesz, ja stanę się podobny do dawno pogrzebanych.
STB	Od Dawida. Do Ciebie wołam, WIEKUISTY, moja Skało, nie bądź dla mnie głuchym. Bo gdy milcząc, odwrócisz się ode mnie, stanę się podobnym do schodzących do dołu.
EIB	Dawidowy. PANIE, do Ciebie wołam, Nie bądź głuchy na mój głos, moja Opoko, Abym przez Twoje milczenie Nie stał się jak ci, którzy schodzą do grobu.

Ps 28,2

PsFlor	(27:2) Wysłuszaj, Gospodnie, głos mojej prośby, gdy proszę ku tobie, gdy podnaszaję ręce moje ku kościołu świętemu twemu.
PsPul	(27:2) Wysłuchaj, Gospodnie, głos prośby mojej, gdy ciebie proszę, gdy wzdzigaję ręce moje ku kościołowi świętemu twemu.
Wuj1923	Wysłuchaj, Panie, głos prośby mojéj, gdy się modlę tobie: gdy podnoszę ręce swe ku kościołowi twemu świętemu.
Gda1881	Wysłuchajże głos próśb moich, gdy wołam do ciebie, gdy podnoszę ręce moje do świątnicy świętej twojej.
Gda2017	Usłysz głos mego błagania, gdy wołam do ciebie, gdy podnoszę ręce ku twojemu miejscu najświętszemu.
PsBycz	Słuchaj głosu błagań-mych, za-wołania-mego do-Ciebie, za-podnoszenia rąk-moich, do przybytku Świętości-Twojéj.
Goet	Usłysz głos błagania mojego, gdy wołam do Ciebie, gdy podnoszę ręce moje do miejsca najświętszego świątyni Twojej.
PsCylk	Słuchaj głosu próśb moich, gdy wołam do Ciebie, gdy wznoszę ręce moje do przybytku Twego świętego.
PsKrusz	Wysłuchaj głosu błagań moich, gdy wołam do Ciebie, gdy wznoszę ręce ku modlitewni świętej Twojej!
PsAszk	Usłuchaj głosu mych próśb błagalnych, gdy w boleści Cię wzywam, kiedy wznoszę me ręce ku przybytkowi Twej świętości.
PsSzer	Wysłuchaj głośnego błagania mego, gdy wołam do Ciebie, gdy podnoszę ręce swoje ku Najświętszemu Twej świątyni!
Tys1	(27:2) Usłysz głos błagania mego, gdy wołam do Ciebie, gdy wznoszę ręce do świętego przybytku Twojego.
Tys5	Usłysz głos mego błagania, gdy wołam do Ciebie, gdy wznoszę ręce do świętego przybytku Twego.
Bryt	Wysłuchaj głosu błagania mego, gdy wołam do ciebie, Gdy podnoszę ręce ku najświętszemu miejscu świątyni twojej!
Pozn	Usłysz głos mego błagania, gdy wołam do Ciebie, gdy wznoszę ręce ku Twemu świętemu Przybytkowi!
WarPra	Wysłuchaj mego błagania gdy do Ciebie wołam, gdy wznoszę ręce do świętego przybytku Twego.
STB	Słuchaj głosu mych próśb, kiedy do Ciebie wołam, gdy wznoszę moje ręce do świętego Twego Przybytku.
EIB	Zwróć uwagę na moje błagania, kiedy głos kieruję do Ciebie, Gdy podnoszę ręce ku Twemu najświętszemu miejscu.

Ps 28,3

PsFlor	(27:3) By pospołu nie dał ❬mie❭ z grzesznymi a z czyniącymi lichotę nie zgubiaj mie, (27:4) jiż to mowią pokoj z bliźnim swojim, ale zła w siercoch jich.
PsPul	(27:3) By nie jednako mie dał z grzeszniki a z czyniącymi złość nie zgubiaj mie, (27:4) jiż to mołwią pokoj z swymi bliźnimi, ale źle w siercach jich.
Wuj1923	Nie pociągaj mię pospołu z grzeszniki: i z czyniącymi nieprawość nie zatracaj mię: którzy mówią pokój z bliźnim swoim, a złość w sercach ich.
Gda1881	Nie zagarniaj mię z niezbożnymi, i z czyniącymi nieprawość, którzy mówią o pokoju z bliźnimi swymi a myślą złe w sercach swoich.
Gda2017	Nie zabieraj mnie z niegodziwymi i z czyniącymi nieprawość, którzy mówią o pokoju z bliźnimi, a zło jest w ich sercach.
PsBycz	Nie w ciągaj-mię z bezbożnymi, i-z sprawcami złego, mówiącymi przyjaźnie, z bliźnimi swoimi; lecz złośliwość w-sercu-ich.
Goet	Nie porwij mię z bezbożnymi i z przestępcami, którzy mówią z bliźnimi swoimi przyjaźnie, a zło jest w sercach ich.
PsCylk	Nie porywaj mnie z bezbożnymi, i ze złoczyńcami, głoszącymi pokój dla bliźnich, gdy złość mają w sercu swojém.
PsKrusz	Nie ciągnij mnie z bezbożnymi i z popełniającymi grzech, którzy mówią: pokój bliźnim moim, a w sercach ich jest nieprawość.
PsAszk	Nie podawaj mnie społem z niegodziwcami i złoczyńcami, którzy zapewniają przyjaciół swych o pokoju a nikczemność w ich sercu.
PsSzer	Nie zabieraj mnie z bezbożnymi i ze złoczyncami, którzy przyjaźnie mówią z bliźnimi swymi, a złość jest w sercu ich!
Tys1	(27:3) Nie gub mnie z grzesznikami i z tymi, co czynią nieprawość, co mówią o pokoju z bliźnimi swoimi, a w duszy żywią zły zamiar.
Tys5	Nie gub mnie z występnymi i z tymi, co czynią nieprawość, co rozmawiają przyjaźnie z bliźnimi, a w duszy żywią zły zamiar.
Bryt	Nie uprowadzaj mnie z bezbożnymi i z tymi, którzy czynią nieprawość, Którzy mówią o pokoju z bliźnimi swymi, a złość jest w sercu ich!
Pozn	Nie zabieraj mnie wespół z bezbożnymi i tymi, co dopuszczają się nieprawości, którzy o pokoju mówią z bliźnimi swymi, a w sercach żywią złość.
WarPra	Nie odrzucaj mnie między złych i grzesznych, między tych, co pozdrawiają bliźnich, ale w swoich sercach noszą nienawiść.
STB	Nie zagarniaj mnie z bezbożnymi oraz ze złoczyńcami, co głoszą pokój dla bliźnich, kiedy mają złość w swoim sercu.
EIB	Nie zabieraj mnie z bezbożnymi, nie łącz z tymi, którzy postępują podle, Którzy swoim bliźnim mówią o pokoju, podczas gdy w sercach knują zło!

Ps 28,4

PsFlor	(27:5) Daj jim podług skutkow jich i podług lichoty nalezienia jich. (27:6) Podług skutkow ręku jich daj jim, wroć odpłacenie jich jim.
PsPul	(27:5) Daj jim podług jich skutkow i podług jich lichoty nalezienia. (27:6) Podług skukow ręku jich daj jim, wroć odpłacenie jich jim.
Wuj1923	Daj im według uczynków ich, i według złości wymysłów ich: według spraw ręku ich oddaj im: oddaj im zapłatę ich.
Gda1881	Oddajże im według spraw ich i według złych uczynków ich; według pracy rąk ich oddaj im, oddaj im zapłatę ich.
Gda2017	Oddaj im według ich uczynków i według zła ich postępków; według czynów ich rąk odpłać im, oddaj im, co im się należy.
PsBycz	Daj im, według-czynów-ich, i-według-złośliwości działań-ich; według-pracy rąk-ich, oddaj im; oddaj, nagrodę-ich, onym.
Goet	Oddaj im według postępowania ich i według złości uczynków ich; oddaj im według dzieła rąk ich, odpłać im według ich zasługi!
PsCylk	Oddaj im według spraw ich, i w miarę złości uczynków ich; podług dzieła rąk ich oddaj im, oddaj im ich zapłatę.
PsKrusz	Odpłać im według uczynków ich, i według przewrotności spraw ich: według uczynków rąk ich oddaj im zapłatę ich.
PsAszk	Daj im wedle ich czynów, i niecności ich uczynków, jako dzieło ich rąk zwróć należną im nagrodę.
PsSzer	Oddaj im według czynu ich i według złych uczynków ich, oddaj im według dzieła rąk ich, odpłać im, jak zasłużyli!
Tys1	(27:4) Odpłać im według ich czynów i według złości ich zbrodni. Według dzieła ich rąk im odpłać, oddaj im własne ich czyny.
Tys5	Odpłać im według ich czynów i według złości ich postępków! Według dzieła ich rąk im odpłać, oddaj im własnymi ich czynami!
Bryt	Odpłać im według czynu ichI według złości uczynków ich, Według dzieła rąk ich odpłać im, Oddaj im, jak zasłużyli!
Pozn	Odpłać im według ich czynów i według złości ich postępków; oddaj im według dzieła ich rąk i daj im odpłatę za to, czego się dopuścili!
WarPra	Odpłać im wedle ich pożądliwości i według ich niecnych czynów. Oddaj im, na co zasłużyli dziełami rąk swoich, niechaj ich uczynki do nich samych wrócą.
STB	Oddaj im według ich spraw i na miarę złości ich uczynków; oddaj im według dzieła ich rąk; oddaj im ich zapłatę.
EIB	Odpłać im tak, jak zasłużyli - Według podłości ich poczynań. Oddaj im według ich postępków, Przygotuj im zapłatę!

Ps 28,5

PsFlor	(27:7) Bo nie urozumieli są skutkow bożych i we skutki ręku jich; rozproszysz je a nie usiedlisz jich.
PsPul	(27:7) Bo nie urozumieli skutkow bożych i we skutki ręku jich skazisz je a nie usiedlisz jich.
Wuj1923	Albowiem nie zrozumieli spraw Pańskich, i uczynków rąk jego: zepsujesz je, a nie zbudujesz ich.
Gda1881	Albowiem nie zrozumiewają spraw Pańskich, ani uczynków rąk jego; przetoż ich popsuje, a nie pobuduje ich.
Gda2017	Skoro nie zważają na czyny PANA ani na dzieła jego rąk, on zniszczy ich i nie odbuduje.
PsBycz	Bo, oni, nieuważają na dziéła. Pana, i-na prace rąk-Jego; On-zburzy-ich, a,-nie zbuduje-ich.
Goet	Albowiem nie zważają na uczynki Pańskie, ani na dzieło rąk Jego; dlatego ich zniszczy i nie odbuduje!
PsCylk	Bo nie zważają na sprawy Boże i dzieło rąk Jego; oby ich zburzył, a nie odbudował ich.
PsKrusz	Ponieważ nie pojęli spraw Pańskich i dzieł rąk Jego, przeto rozproszy ich, a nie pobuduje ich.
PsAszk	Bo wszak nie rozumieją oni poczynań Jehowy ani dzieła rąk Jego, przeto ich zburzy a nie zbuduje.
PsSzer	Bo nie zważają na sprawy Pana, ani na dzieła rąk Jego, przeto zniszczy ich i nie odbuduje ich.
Tys1	(27:5) Skoro na czyny Pańskie nie zważają, ani na dzieła rąk Jego: niechaj ich zniszczy, a nie odbuduje.
Tys5	Skoro nie zważają na czyny Pana ani na dzieła rąk Jego: niechaj On ich wytraci, a nie odbuduje!
Bryt	Bo nie zważają na sprawy Pana, Ani na dzieła rąk jego, Przeto zniszczy ich i nie odbuduje.
Pozn	Nie zważają bowiem na czyny Jahwe ani na dzieło rąk Jego; On ich powali i już nie podźwignie.
WarPra	Nie zważają wcale na czyny Pana ani na dzieła rąk Jego. Niech więc powali ich na ziemię i nie podniesie więcej!
STB	Gdyż nie zważają na sprawy WIEKUISTEGO i dzieło Jego rąk; oby ich zburzył i ich nie odbudował.
EIB	Nie pojmują oni czynów PANA Ani nie rozumieją dzieła Jego rąk, Dlatego zniszczy ich On i już nie odbuduje.

Ps 28,6

PsFlor	(27:8) Błogosławiony Gospodzin, bo wysłuszał jest głos prośby mojej.
PsPul	(27:8) Pochwalon bądź Gospodzin, bo usłyszał jest głos prośby twojej.
Wuj1923	Błogosławiony Pan; bo wysłuchał głos prośby mojéj.
Gda1881	Błogosławiony Pan; albowiem wysłuchał głos próśb moich.
Gda2017	Błogosławiony niech będzie PAN, bo wysłuchał głosu mego błagania.
PsBycz	Niech-będzie-błogosławion Pan; bo wysłuchał głosu błagań-moich.
Goet	Niech będzie uwielbiony Pan, albowiem usłyszał głos błagania mego.
PsCylk	Błogosławiony Bóg, albowiem wysłuchał głos próśb moich.
PsKrusz	Bądź błogosławiony Panie, ponieważ wysłuchałeś głosu błagania mego.
PsAszk	Błogosławion Jehowa, gdyż wysłuchał On głosu mych próśb błagalnych.
PsSzer	Błogosławiony niech będzie Pan, bo wysłuchał głosu błagania mojego!
Tys1	(27:6) Błogosławiony Pan, usłyszał bowiem głos mego błagania, Pan mocą moją i tarczą!
Tys5	Błogosławiony Pan, usłyszał bowiem głos mego błagania.
Bryt	Błogosławiony niech będzie Pan, Gdyż wysłuchał głosu błagania mojego!
Pozn	Błogosławiony Jahwe, gdyż usłyszał głos mego błagania!
WarPra	Niech będzie Pan błogosławiony za to, że usłyszał moje błagania.
STB	Wysławiony WIEKUISTY, bo wysłuchał głosu mych próśb.
EIB	Niech będzie błogosławiony PAN, On wysłuchał moich błagań!

Ps 28,7

PsFlor	(27:9) Gospodzin pomocnik moj i odjimca moj a weń pwało jest sierce moje i pomożono mi. (27:10) I weskwtło jest ciało moje i z wolej mojej spowiadać sie będę jemu.
PsPul	(27:9) Gospodzin pomocnik moj i odjimca moj a weń pwało sierce moje i upomożon jeśm. (27:10) I zakwitło ciało moje i z wolej mojej spowiedać sie będę jemu.
Wuj1923	Pan pomocnik mój, i obrońca mój: w nim nadzieję pokładało serce moje, i ratowany jestem: i zakwitnęło znowu ciało moje: a z woli mojéj wyznawać mu będę.
Gda1881	Pan jest mocą moją i tarczą moją, w nim, nadzieję ma serce moje, a jestem poratowany; przetoż się rozweseliło serce moje, a pieśnią moją chwalić go będę.
Gda2017	PAN jest moją siłą i tarczą, moje serce jemu zaufało i doznałem pomocy; dlatego moje serce się rozweseliło i moją pieśnią będę go chwalić.
PsBycz	Pan siłą-mą, i-tarczą-moją; w-Nim ufa sercé-mojé, i-wspomożon-jestem; więc cieszy-się sercé-mé; zatém,-pieniem-mojém, będę-chwalił-Go.
Goet	Pan jest siłą moją i tarczą moją; Jemu ufało serce moje, i doznałem pomocy; w Nim weseli się serce moje, a pieśnią moją uwielbiać Go będę.
PsCylk	Bóg mocą i tarczą moją. W Niego ufało serce moje i wspomożony zostałem, i ucieszyło się serce moje; przeto pieśnią moją dzięki Mu złożę.
PsKrusz	Pan pomocą moją i obroną moją. W Nim zaufało serce moje i jestem umocniony, przeto uradowało się serce moje i w mej pieśni wysławiać Go będę.
PsAszk	Jehowa mą krzepką siłą i mą tarczą, w Nim spoczywa bezpiecznie me serce i pomoc znalazłem, toż raduje się me serce i ze zdroju mej pieśni Go wielbię.
PsSzer	Pan jest mocą moją i tarczą moją, Jemu zaufało serce moje. Doznałem pomocy, dlatego rozweseliło się serce moje i będę Go chwalił pieśnią.
Tys1	(27:7) Serce me Jemu zaufało: doznałem pomocy; więc serce me się cieszy i pieśnią moją Go sławię.
Tys5	Pan moją mocą i tarczą! Moje serce Jemu zaufało, doznałem pomocy, więc moje serce się cieszy i pieśnią moją Go sławię.
Bryt	Pan jest mocą moją i tarczą moją. W nim zaufało serce moje i doznałem pomocy, Rozweseliło się serce moje I pieśnią moją będę go sławił.
Pozn	Jahwe jest moją mocą i moim puklerzem; w Nim serce moje nadzieję położyło, toteż doznałem pomocy. Przeto serce moje jest pełne radości; pieśnią moją Go wysławiam.
WarPra	Pan jest moją siłą i tarczą, Jemu więc me serce zaufało. Wspomógł mnie, raduje się przeto me serce. Będę Mu śpiewał pieśń mojej wdzięczności.
STB	WIEKUISTY jest moją mocą i tarczą. W Niego wierzyło moje serce, a więc zostałem wspomożony, ucieszyło się moje serce; i dlatego złożę Mu dzięki moją pieśnią.
EIB	PAN moją mocą i tarczą, Zaufałem Mu całym sercem, a On zesłał mi swą pomoc. Serce wypełniła mi radość - Zanucę pieśń na Jego chwałę!

Ps 28,8

PsFlor	(27:11) Gospodzin moc luda swego i odjimca zbawienia pomazańca swego.
PsPul	(27:11) Gospodzin moc luda swego i pomocnik zbawienia pomazańca swego jest.
Wuj1923	Pan mocą ludu swego: i obrońcą zbawienia pomazańca swego.
Gda1881	Pan jest mocą swych, i mocą zbawienia pomazańca swego on jest.
Gda2017	PAN jest siłą dla swoich i twierdzą zbawienia swego pomazańca.
PsBycz	Pan, potęgą, dla-swego ludu; a,-twiérdzą-warowną Pomazańca-swego, On.
Goet	Pan jest siłą ich, i zbawiennem schronieniem pomazańca Swego.
PsCylk	Bóg obroną ich, i twierdzą zbawczą pomazańca Swego On.
PsKrusz	Pan mocą dla narodu swego, i On jest obrońcą zbawiennym pomazańca swego.
PsAszk	Serca i pieśni mej mocą Jehowa, On też potęgą wybawienia Swemu Pomazańcowi.
PsSzer	Pan jest mocą ludu swego i obroną zbawienia pomazańca swego.
Tys1	(27:8) Pan jest mocą dla ludu swojego, dla swego pomazańca jest twierdzą zbawienia.
Tys5	Pan jest mocą zbawczą dla swojego ludu, twierdzą zbawienia dla swego pomazańca.
Bryt	Pan jest mocą ludu swegoi twierdzą zbawienia pomazańca swego...
Pozn	Jahwe jest mocą swego ludu i zbawczą obroną swego pomazańca.
WarPra	To Pan jest mocą swego ludu, ochroną i wybawieniem dla pomazańca.
STB	WIEKUISTY jest obroną swoich, On jest zbawczą twierdzą Swojego pomazańca.
EIB	PAN jest mocą swojego ludu, On twierdzą wybawienia swego pomazańca.

Ps 28,9

PsFlor	(27:12) Zbawion uczyń lud twoj, Gospodnie, i pożegnaj dziedzinie twojej, i oprawiaj je, i powyszy je aż na wieki.
PsPul	(27:12) Zbawion uczyń lud twoj, Gospodnie, i pożegnaj dziedzinę twoję, i opiekaj sie jimi, i powyszy je aż na wieki.
Wuj1923	Zbaw lud twój, Panie, a błogosław dziedzictwu twojemu: i rządź je i wywyższaj je aż na wieki.
Gda1881	Zbaw lud twój, Panie! a błogosław dziedzictwu twemu, i paś ich, i wywyższaj aż na wieki.
Gda2017	Wybaw twój lud, PANIE, błogosław twemu dziedzictwu, paś ich i nieś na wieki.
PsBycz	Zachowaj lud-Twój, i-pobłogosław dziedzictwo-Twojé; oraz-paś-jé, i-wynieś-jé, aż-do wieczności.
Goet	Wybaw lud Swój i pobłogosław dziedzictwu Swemu, paś ich i noś ich aż na wieki.
PsCylk	Wspomóż lud Twój i błogosław dziedzictwu Twojemu; bądź im pasterzem i piastuj ich na wieki.
PsKrusz	Zbaw Panie, lud Twój, i błogosław dziedzictwu Twemu - i paś je i wywyż je aż na wieki.
PsAszk	Wybaw Twój lud i błogosław dziedzictwu Twemu a paś i prowadź je po wieki wieków!
PsSzer	Zbaw lud swój i błogosław dziedzictwu swemu, paś ich i piastuj ich na wieki!
Tys1	(27:9) Ocal Twój lud i błogosław Twemu dziedzictwu, bądź im pasterzem, piastuj ich na wieki.
Tys5	Ocal Twój lud i błogosław Twemu dziedzictwu, bądź im pasterzem, podtrzymuj ich na wieki.
Bryt	Zbaw lud swój i błogosław dziedzictwo swoje! Paś ich i podtrzymuj na wieki!
Pozn	Ocal swój lud i błogosław swemu dziedzictwu! Bądź im pasterzem i otaczaj ich opieką po wszystkie czasy!
WarPra	Wspieraj swój lud, błogosław dziedzictwo Twoje, wspomagaj go i trzymaj przy sobie na wieki.
STB	Wspomóż Twój lud oraz błogosław Twojemu dziedzictwu; bądź im pasterzem i piastuj ich na wieki.
EIB	Ocal swój lud, błogosław swe dziedzictwo! Bądź jego pasterzem i wspieraj na wieki!

Psalm 29

Ps 29,1

PsFlor	(28:1) Przynieście Gospodnu syny boże, przynieście Gospodnu syny barańcze.
PsPul	Psalm Dawidow. (28:1) Przynieście Gospodnu synowie boży, przynieście Gospodnu syny barańcze.
Wuj1923	Psalm Dawidowi, przy dokończeniu przybytku. Przynoście Panu synowie Boży, przynoście Panu syny baranie, przynoście Panu chwałę i część.
Gda1881	Psalm Dawidowy. Oddawajcie Panu synowie mocarzów, oddawajcie Panu chwałę i moc.
Gda2017	Psalm Dawida. Oddajcie PANU, synowie mocarzy, oddajcie PANU chwałę i moc.
PsBycz	Psalm Dawida. Oddawajcie Panu, o-Synowie władców! oddawajcie Panu cześć, i-chwałę.
Goet	Psalm Dawida. ODDAWAJCIE Panu, synowie Boży, oddawajcie Panu chwałę i moc!
PsCylk	Psalm Dawida. - Nieście Bogu, Synowie Boży, nieście Bogu chwałę i cześć.
PsKrusz	Psalm Dawida. Oddajcie Panu synowie Boży, oddajcie Panu chwałę i cześć.
PsAszk	Śpiew Dawidowy. Oddajcie Jehowie synowie sił Bożych, oddajcie Jehowie chwałę i moc.
PsSzer	Psalm Dawida. Oddajcie Panu, synowie Boży, oddajcie Panu chwałę i moc!
Tys1	(28:1) Psalm. Dawidowy. Przyznajcie Panu, synowie Boży, przyznajcie Panu chwałę i potęgę!
Tys5	Psalm. Dawidowy. Przyznajcie Panu, synowie Boży, przyznajcie Panu chwałę i potęgę!
Bryt	Psalm Dawidowy. Oddajcie Panu, synowie Boży, Oddajcie Panu chwałę i moc!
Pozn	Psalm Dawida. Oddajcie Jahwe, synowie Boży, oddajcie Jahwe chwałę i [wysławiajcie Jego] moc;
WarPra	Psalm Dawida. Oddajcie Panu, synowie nieba, oddajcie Panu cześć i chwałę.
STB	Psalm Dawida. Nieście WIEKUISTEMU, synowie Boga, nieście WIEKUISTEMU chwałę i cześć.
EIB	Psalm Dawida. Oddajcie PANU, synowie Boży, Oddajcie PANU chwałę, uznajcie Jego moc!

Ps 29,2

PsFlor	(28:2) Przynieście Gospodnu sławę i cześć, przynieście Gospodnu sławę imieniu jego, prosicie Gospodna w domu świętem jego.
PsPul	(28:2) Przynieście Gospodnu sławę i cześć, przynieście Gospodnu sławę imieniu jego, kłaniajcie sie Gospodnu w domu świętym jego.
Wuj1923	Przynoście Panu chwałę imieniowi jego: kłaniajcie się Panu w sieni świętéj jego.
Gda1881	Oddawajcie Panu chwałę imienia jego; kłaniajcie się Panu w ozdobie świętobliwości.
Gda2017	Oddajcie PANU chwałę należną jego imieniu, oddajcie PANU pokłon w ozdobie świętości.
PsBycz	Oddawajcie Panu cześć, należną Imieniu-Jego; korzcie-się przed-Panem, w-ozdobnéj świątyni.
Goet	Oddawajcie Panu chwałę imienia Jego; módlcie się do Pana w ozdobie świętobliwości!
PsCylk	Nieście Bogu cześć imienia Jego; korzcie się przed Wiekuistym w nastroju świętym.
PsKrusz	Oddajcie Panu chwałę, uczcijcie pokłonem imię Pańskie w Przybytku świętym.
PsAszk	Oddajcie Jehowie chwałę Jego imienia, skłońcie się Jehowie w pięknie odświętnem.
PsSzer	Oddajcie Panu chwałę należną imieniu Jego. Złóżcie Panu pokłon w świętej szacie!
Tys1	(28:2) Przyznajcie Panu chwałę Jego imienia, w świętym stroju uwielbiajcie Pana.
Tys5	Przyznajcie Panu chwałę Jego imienia, na świętym dziedzińcu wielbijcie Pana!
Bryt	Oddajcie Panu chwałę należną imieniu jego! Złóżcie Panu pokłon w świętej szacie!
Pozn	oddajcie Jahwe chwałę, należną Jego Imieniu, w świętych szatach padnijcie na twarz przed Jahwe!
WarPra	Oddajcie cześć Imieniu Pana, padnijcie przed Panem na twarz w Jego przybytku!
STB	Nieście BOGU cześć Jego Imienia; w świętym nastroju ukorzcie się przed PANEM.
EIB	Oddajcie PANU chwałę godną Jego imienia! Pokłońcie Mu się w świętej szacie!

Ps 29,3

PsFlor	(28:3) Głos boży nad wodami, Bog wielmnożstwa zagrzmiał jest, Gospo[spo]dzin na wodach wielikich.
PsPul	(28:3) Głos boży nad wodami, Bog wielmostwa zagrzmiał, Gospodzin nad wielim wod.
Wuj1923	Głos Pański nad wodami. Bóg majestatu zagrzmiał: Pan nad wodami wielkiemi.
Gda1881	Głos Pański nad wodami; Bóg chwalebny wzbudza gromy, Pan nad wodami wielkiemi.
Gda2017	Głos PANA nad wodami; zagrzmiał Bóg chwały, PAN nad wielkimi wodami.
PsBycz	Głos Pana, nad wodami; Bóg chwały, grzmot-czyni; Pan, nad wodami wielkiemi.
Goet	Głos Pański jest nad wodami, Bóg chwalebny wzbudza gromy, Pan nad wodami wielkiemi.
PsCylk	Głos Boży nad wodami; Pan chwały zagrzmiał, Bóg nad wodami wielkiemi.
PsKrusz	Głos Pański nad wodami! Bóg majestatu gromy wzbudza. Pan nad wodami wielkiemi.
PsAszk	Głos Jehowy nad wodami, zagrzmiał Bóg potęgi i chwały, Jehowa nad wody wieloma.
PsSzer	Głos Pana nad wodami, Bóg chwały zagrzmiał, Pan nad wodami wielkimi.
Tys1	(28:3) Ponad wodami głos Pański! Zagrzmiał Bóg majestatu: Bóg ponad mnogimi wodami!
Tys5	Głos Pański ponad wodami, zagrzmiał Bóg majestatu, Pan ponad wodami niezmierzonymi!
Bryt	Głos Pana nad wodami, Bóg chwały zagrzmiał, Pan nad wodami wielkimi.
Pozn	Głos Jahwe rozbrzmiewa nad wodami, Bóg majestatu grzmi, Jahwe nad potężnymi wodami!
WarPra	Głos Pana unosi się nad wodami, to zagrzmiał (Pan chwały). Pan grzmi ponad wielkimi wodami.
STB	Głos WIEKUISTEGO nad wodami; zagrzmiał Pan chwały, WIEKUISTY nad wielkimi wodami.
EIB	Głos PANA rozległ się nad wodami, Zagrzmiał Bóg pełen chwały - PAN podniósł głos nad głębią wód nieprzebranych!

Ps 29,4

PsFlor	(28:4) Głos boży we czci, głos boży w wielebności.
PsPul	(28:4) Głos boży w mocy, głos boży w wielebności.
Wuj1923	Głos Pański w mocy: głos Pański w wielmożności.
Gda1881	Głos Pański mocny, głos Pański wielmożny,
Gda2017	Głos PANA potężny, głos PANA pełen majestatu.
PsBycz	Głos Pana, z-potęgą; głos Pana, ze-wspaniałością.
Goet	Głos Pański jest potężny; głos Pański jest majestatyczny.
PsCylk	Głos Boży w potędze; głos Boży w majestacie.
PsKrusz	Głos Pański w mocy, głos Pański w majestacie.
PsAszk	Głos Jehowy jest w sile, glos Jehowy jest w pięknie.
PsSzer	Głos Pana potężny, głos Pana wspaniały.
Tys1	(28:4) Głos Pana rozbrzmiewa potęgą! Głos Pana brzmi dostojeństwem!
Tys5	Głos Pana pełen potęgi! Głos Pana pełen dostojeństwa!
Bryt	Głos Pana potężny, Głos Pana wspaniały.
Pozn	Głos Jahwe pełen mocy, głos Jahwe pełen majestatu!
WarPra	Głos Pana potężnie rozbrzmiewa, głos Pana pełen majestatu.
STB	Głos BOGA w potędze; głos BOGA w majestacie.
EIB	Głos PANA przygniata potęgą, Głos PANA pełen majestatu.

Ps 29,5

PsFlor	(28:5) Głos boży połamający cedry i złamie Gospodzin cedry libańskie.
PsPul	(28:5) Głos boży połamający cedry i złomi Gospodzin cedry libań❬s❭kie.
Wuj1923	Głos Pański łamiący cedry: i połamie Pan cedry Libańskie.
Gda1881	Głos Pański cedry łamie; kruszy Pan cedry Libańskie,
Gda2017	Głos PANA łamie cedry, PAN łamie cedry Libanu;
PsBycz	Głos Pana, łamiącym cedry; nawet-przełamywa Pan, cedry Libanu;
Goet	Głos Pański łamie cedry, tak, Pan łamie cedry libańskie
PsCylk	Głos Boży łamie cedry; druzgoce Bóg cedry Libanu.
PsKrusz	Głos Pański łamie cedry, a kruszy Pan cedry libańskie.
PsAszk	Głos Jehowy łamie cedry i złamie Jehowa cedry Libanu.
PsSzer	Głos Pana łamie cedry, Pan łamie cedry libańskie.
Tys1	(28:5) Głos Pana łamie cedry, Pan łamie cedry Libanu,
Tys5	Głos Pana łamie cedry, Pan łamie cedry Libanu,
Bryt	Głos Pana łamie cedry, Pan łamie cedry Libanu.
Pozn	Głos Jahwe łamie cedry, Jahwe łamie cedry Libanu
WarPra	Głos Pana cedry rozdziera, Pan rozdziera cedry Libanu.
STB	Głos BOGA łamie cedry; WIEKUISTY druzgocze cedry Libanu.
EIB	Głos PANA łamie cedry, PAN łamie cedry Libanu.

Ps 29,6

PsFlor	(28:6) I pomniejszy je jako cielca libańskiego, a miły jakoby synowie jednorożcow.
PsPul	(28:6) I pomniejszy je jako cielę libańskie, a miły jako syn jednorożcow.
Wuj1923	I podrobi je jako cielę Libańskie: a umiłowany, jako syn jednorożców.
Gda1881	I czyni, że skaczą jako cielęta; Liban i Syryjon jako młody jednorożec.
Gda2017	I sprawia, że skaczą jak cielę, Liban i Sirion jak młody jednorożec.
PsBycz	I-podskakiwającemi-czyni-je, jak-ciołka; Liban, i-Syrijon, jak-młodego nosorożca.
Goet	I czyni, że skaczą jak cielęta; Liban i Syrjon jak młody bawół.
PsCylk	I podrzuca je, jakoby cielęta, Liban i Szirion, jak bawolęta.
PsKrusz	I czyni, że skaczą jak cielęta, Liban i Szirjon - jako młody jednorożec.
PsAszk	I da im tańczyć jako cielęciu, Libanowi i Syrjonowi jako dzikiemu barankowi.
PsSzer	I sprawia, że Liban skacze jak cielę, a Syrion jak młody bawół.
Tys1	(28:6) sprawia, że Liban skacze niby cielec, i Sirion niby młody bawół.
Tys5	sprawia, że Liban skacze niby cielec i Sirion niby młody bawół.
Bryt	Sprawia, że Liban skacze jak cielę, A Syrion jak młody bawół.
Pozn	i sprawia, że Liban skacze niby cielę, a Sirjon jak młody bawół.
WarPra	(Głos Pana) sprawia, że Liban jak cielę skacze, a Sirion – jak młody cielec.
STB	Podrzuca je jak cielęta, Liban i Szirion jak bawolęta.
EIB	Sprawia, że Liban skacze jak cielę, A Syrion jak młody bawół.

Ps 29,7

PsFlor	(28:7a) Głos boży rozkrawający płomień ogienny,
PsPul	(28:7a) Głos boży rozkrawający płomień ogniowy,
Wuj1923	Głos Pański rozmiatający płomień ognisty.
Gda1881	Głos Pański krzesze płomień ognisty.
Gda2017	Głos PANA krzesze płomienie ognia.
PsBycz	Głos Pana, wycinającym płomienie ognia.
Goet	Głos Pański krzesze płomienie ogniste;
PsCylk	Głos Boży krzesze płomienie ognia.
PsKrusz	Głos Pański wznieca płomienie.
PsAszk	Głos Jehowy roznieca płomienie ognia.
PsSzer	Głos Pana krzesze płomienie ogniste.
Tys1	(28:7) Głos Pana wznieca płomienie ognia,
Tys5	Głos Pana rozsiewa ogniste strzały,
Bryt	Głos Pana krzesze płomienie ogniste.
Pozn	Głos Jahwe krzesze języki ogniste;
WarPra	Głos Pana rozrzuca ogniste strzały,
STB	Głos BOGA krzesze płomienie ognia.
EIB	Głos PANA wznieca płomienie,

Ps 29,8

PsFlor	(28:7b) głos boży zbijający puszczą; i poruszy Gospodzin puszczą Kades.
PsPul	(28:7b) głos boży zbijającego puszczą; i poruszy Gospodzin puszczą Kades.
Wuj1923	Głos Pański zatrząsający puszczą: i poruszy Pan pustynią Kades.
Gda1881	Na głos Pański z bólem pustynia rodzą; z bólem rodzi na głos Pański pustynai Kades.
Gda2017	Głos PANA wstrząsa pustynią, PAN wstrząsa pustynią Kadesz.
PsBycz	Głos Pana, czyni-drżącą pustynią; drżeć-każe, Pan, pustyni Kades.
Goet	Głos Pański wstrząsa pustynią, Pan wstrząsa pustynią Kades;
PsCylk	Głos Boży wstrząsa puszczą, wstrząsa Bóg pustynią Kadesz.
PsKrusz	Głos Pański porusza puszczę - porusza Pan puszczę Kadesz.
PsAszk	Głos Jehowy wśród wstrząsu rodzić każe pustyni i sprawi Jehowa, że pustynia Kadesz wśród wstrząsów rodzie będzie,
PsSzer	Głos Pana sprawia, że drży pustynia, Pan sprawia, że drży pustynia Kadesz.
Tys1	(28:8) głos Pana wstrząsa pustynią, Pan wstrząsa pustynią Kadesz.
Tys5	głos Pana wstrząsa pustynią, Pan wstrząsa pustynią Kadesz.
Bryt	Głos Pana wstrząsa pustynią, Pan wstrząsa pustynią Kadesz.
Pozn	głos Jahwe wstrząsa pustynią, Jahwe wstrząsa pustynią Kadesz.
WarPra	głos Pana wstrząsa pustynią, potrząsa Pan pustynią Kadesz.
STB	Głos WIEKUISTEGO wstrząsa puszczą; BÓG wstrząsa pustynią Kadesz.
EIB	Głos PANA porusza pustynię - PAN trzęsie pustynią Kadesz!

Ps 29,9

PsFlor	(28:8) Głos boży gotujący jelenie i zjawi łomy a w kościele jego wszytcy mowić będą sławę.
PsPul	(28:8) Głos boży gotującego jelenia i wzjawi puszcze a w kościele jego wszytcy rzeką sławę.
Wuj1923	Głos Pański przygotujący łanie, i odkryje gęstwy: a w kościele jego wszyscy chwałę dadzą.
Gda1881	Na głos Pański z bólem rodzą łanie, i odkrywają się lasy; ale w kościele swym opowiada wszystkę chwałę swoję.
Gda2017	Głos PANA sprawia, że z bólem rodzą łanie i ogołacają się lasy, a w jego świątyni każdy opowiada o jego chwale.
PsBycz	Głos Pana, rozwięzuje płód łaniom, i-z liści-obnaża lasy; lecz,-w-świątyni-Jego, każdy-Mu przyznawającym chwałę.
Goet	Na głos Pański rodzą łanie i obnażają się lasy; a w świątyni Jego wszyscy oddają Mu cześć.
PsCylk	Głos Boży wstrząsa dęby, i ogołaca bory, a w przybytku Jego wszystko głosi chwałę.
PsKrusz	Głos Pański sprawia, że rodzą łanie, i ogołaca lasy, a w kościele swym wszystką swą chwałę opowiada.
PsAszk	Głos Jehowy pędzi wirem łanie do porodu i z listowia obnaża gęste lasy a w pałacu Swym On wszak cały tchnie chwalą.
PsSzer	Głos Pana sprawia, że łanie rodzą przedwcześnie i kozice są wypłoszone. Ale w świątyni Jego wszystko woła: Chwała!
Tys1	(28:9) Głos Pana wykręca dęby, korę z lasów zdziera: a w Jego świątyni wszyscy mówią: «Chwała!»
Tys5	Głos Pana sprawia bolesny poród kozic i ronienie owiec, a w Jego pałacu wszystko woła: Chwała!
Bryt	Głos Pana wykorzenia dębyI obnaża lasy, A w świątyni jego wszystko woła: Chwała!
Pozn	Głos Jahwe wyrywa dęby i ogołaca lasy, a w Świątyni Jego wszyscy wołają: "Chwała!"
WarPra	Głos Pana dęby wyrywa z ziemi i całe lasy powala, a w Jego przybytku wszystko woła: Chwała!
STB	Głos WIEKUISTEGO wstrząsa dęby i ogołaca bory, a w Jego Przybytku wszystko głosi chwałę.
EIB	Głos PANA łamie dęby I z liści ogołaca lasy, A w Jego świątyni wszystko woła: Chwała!

Ps 29,10

PsFlor	(28:9) Gospodzin w powodziu bydlić ❬czyni❭ i siędzie Gospodzin krol na wieki.
PsPul	(28:9) Gospodzin w powodziu bydlić każe i siędzie Gospodzin krol na wieki.
Wuj1923	Pan czyni, że potop trwa: a będzie siedział Pan, król na wieki.
Gda1881	Pan nad potopem siedział, i będzie siedział Pan, będąc królem na wieki.
Gda2017	PAN zasiada nad potopem, PAN zasiada jako Król na wieki.
PsBycz	Pan, przewodnicząc potopowi, siedział; i-zostaje, Pan, Królem na-wieki.
Goet	Pan tronował nad potopem, i tak tronować będzie jako król na wieki.
PsCylk	Bóg w czas potopu panował, i panować będzie król na wieki.
PsKrusz	Pan nad potopem siedział i zasiadł Pan, król na wieki!
PsAszk	Jehowa potopowi przewodził i przewodzić będzie Jehowa jako król wieczności.
PsSzer	Pan nad tonią zasiadł na tronie, Pan siedzi na tronie jako król na wieki.
Tys1	(28:10) Pan zasiadł nad potopem i jako Król na wieki Pan zasiądzie.
Tys5	Pan zasiadł [na tronie] nad potopem, i zasiada Pan jako Król na wieki.
Bryt	Pan zasiadł na tronie nad wodami potopu, Pan zasiadać będzie jako król na wieki.
Pozn	Jahwe tronował nad [wodami] potopu, Jahwe też będzie panował jako Król na wieki.
WarPra	Pan króluje nad bezmiarem, Pan zasiada na tronie jak odwieczny Władca.
STB	WIEKUISTY panował w czasie potopu i jako Król będzie panował na wieki.
EIB	PAN zasiadł na tronie nad wodami potopu, On będzie zasiadał jako król na wieki.

Ps 29,11

PsFlor	(28:10) Gospodzin cześć ludu swemu da, Gospodzin błogosławić będzie ludu swemu w pokoju.
PsPul	(28:10) Gospodzin moc ludu swemu da, Gospodzin błogosławić będzie ludu swemu w pokoju.
Wuj1923	Pan mocy ludowi swemu doda: Pan błogosławić będzie ludowi swemu w pokoju.
Gda1881	Pan doda mocy ludowi swojemu; Pan będzie błogosławił ludowi swemu w pokoju.
Gda2017	PAN doda mocy swojemu ludowi, PAN pobłogosławi swój lud pokojem.
PsBycz	Pan, mocy, ludowi-swemu dostarczy; Pan pobłogosławi lud-swój, w-pokoju.
Goet	Pan da moc ludowi Swemu; Pan będzie błogosławił ludowi Swemu w pokoju.
PsCylk	Bóg moc ludowi Swemu da, Bóg pobłogosławi lud Swój pokojem.
PsKrusz	Pan da moc narodowi swemu - da Pan i błogosławić będzie narodowi swemu w pokoju.
PsAszk	Jehowa da siłę Swemu ludowi, Jehowa błogosławić będzie Swemu ludowi pokojem.
PsSzer	Niech Pan udzieli mocy ludowi swemu, niech pobłogosławi lud swój zbawieniem!
Tys1	(28:11) Pan udzieli mocy swojemu ludowi, Pan ubłogosławi lud swój pokojem.
Tys5	Niech Pan da siłę swojemu ludowi, niech Pan błogosławi swój lud, darząc go pokojem.
Bryt	Pan da siłę ludowi swemu, Pan pobłogosławi lud swój pokojem!
Pozn	Jahwe udzieli mocy swemu ludowi, Jahwe błogosławić będzie swojemu ludowi darząc go pokojem.
WarPra	O Panie, dodaj siły Twojemu ludowi, o Panie, ześlij mu błogosławieństwo pokoju.
STB	BÓG da moc Swojemu ludowi; WIEKUISTY pobłogosławi Swój lud wśród pokoju.
EIB	PAN da siłę swojemu ludowi, On swój lud pobłogosławi pokojem!

Psalm 30

Ps 30,1

PsFlor	(29:1) Powyszę cie, Gospodnie, bo jeś przyjął mie ani jeś ucieszył nieprzyjacioł mojich nade mną.
PsPul	(29:1) Powyszszę cie, Gospodnie, bo jeś przyjął mnie aniś ucieszył nieprzyjaciele moje nade mną.
Wuj1923	(30:1) . Psalm pieśni. Na poświęcaniu domu Dawidowego. (30:2) Wywyższać cię będę. Panie, żeś mię przyjął: a nie dał pociechy nieprzyjaciołom moim nademną.
Gda1881	Psalm pieśni przy poświęceniu domu Dwidowego. (30:2) Panie! wywyższać cię będę; albowiem wywyższyłeś mię, a nie dałeś pociechy nieprzyjaciołom moim ze mnie.
Gda2017	Psalm i pieśń na poświęcenie przybytku Dawida. PANIE, będę cię wywyższać, bo podniosłeś mnie i nie pozwoliłeś mym wrogom cieszyć się z mojego powodu.
PsBycz	(30:1) Psalm, pieśń o poświęceniu domu Dawida. (30:2) Będę-wywyższał-Cię, o-Panie! bo uniosłeś-mię, a-nie rozradowałeś nieprzyjaciół-mych, ze-mnie.
Goet	(30:1) PSALM Dawida. Przy poświęceniu domu. (30:2) Wywyższać Cię będę, Panie, ponieważ Tyś mię wyciągnął, a nie pozwoliłeś, aby wrogowie moi radowali się nade mną.
PsCylk	(30:1) Psalm, pieśń na poświęcenie domu przez Dawida. (30:2) Wynosić Cię będę Boże, boś mnie wywiódł z toni, i nie uradowałeś nieprzyjaciół moich.
PsKrusz	(30:1) Psalm. Pieśń na poświęcenie domu Dawidowego. (30:2) Będę Cię wywyższał Panie, ponieważ mnie wyniosłeś i nie dozwoliłeś radować się nieprzyjaciołom moim nademną.
PsAszk	(30:1) Pieśń Dawida, śpiewana przy poświęceniu domu. (30:2) Wynosić Cię pragnę, Jehowo, gdyż Ty wydźwignąłeś mnie i nie pozwoliłeś, aby się naigrawali ze mnie wrogowie moi.
PsSzer	(30:1) Psalm Dawida. Pieśń na poświęcenie przybytku. (30:2) Wysławiam Cię, Panie, bo wyciągnąłeś mię z toni, a nie pozwoliłeś nieprzyjaciołom moim cieszyć się ze mnie.
Tys1	(29:1) Psalm. Pieśń na uroczystość poświęcenia świątyni. Dawidowy. (29:2) Sławić Cię będę, Panie, boś mnie wybawił, i nie sprawiłeś ze mnie uciechy mym wrogom.
Tys5	(30:1) Psalm. Pieśń na uroczystość poświęcenia świątyni. Dawidowy. (30:2) Wysławiam Ciebie, Panie, boś mnie wybawił i nie uradowałeś wrogów moim kosztem.
Bryt	(30:1) Psalm Dawidowy. Pieśń na poświęcenie przybytku. (30:2) Wysławiać cię będę, Panie, bo wyciągnąłeś mnie z toni I nie pozwoliłeś wrogom moim cieszyć się ze mnie.
Pozn	(30:1) Psalm Dawida; pieśń na uroczystość poświęcenia Świątyni. (30:2) Wysławiam Cię, Jahwe, boś mnie uratował i nie dozwolił, by przeciwnicy moi mieli uciechę ze mnie.
WarPra	(30:1) Psalm. Pieśń na poświęcenie świątyni Dawida. (30:2) Pragnę Cię wysławiać, o Panie, bo wydobyłeś mnie z poniżenia i nie pozwoliłeś, by wrogowie wzięli górę nade mną!
STB	(30:1) Psalm; pieśń na poświęcenie Domu przez Dawida. (30:2) Wynosić Cię będę, WIEKUISTY, gdyż mnie wyprowadziłeś z toni, a moich nieprzyjaciół nie uratowałeś.
EIB	(30:1) Psalm. Pieśń na poświęcenie przybytku. Dawidowy. (30:2) PANIE, pragnę Cię wywyższać, Ty mnie podniosłeś z dna, Nie pozwoliłeś mym wrogom cieszyć się moim kosztem.

Ps 30,2

PsFlor	(29:2) Gospodnie Boże ❬moj❭, wołał jeśm k tobie i uzdrowił jeś mie.
PsPul	(29:2) Gospodnie, Boże moj, wołałeśm k tobie i uzdrowiłeś mie.
Wuj1923	(30:3) Panie, Boże mój, wołałem do ciebie, i uzdrowiłeś mię.
Gda1881	(30:3) Panie, Boże mój! wołałem do ciebie, a uzdrowiłeś mię.
Gda2017	PANIE, Boże mój, wołałem do ciebie i uzdrowiłeś mnie.
PsBycz	(30:3) O-Panie, Boże-mój! wołałem-o pomoc do-Ciebie; więc uléczyłeś-mię.
Goet	(30:3) Panie, Boże mój, do Ciebie wołałem, i uzdrowiłeś mnie.
PsCylk	(30:3) Boże Panie mój, wołałem do Ciebie, a Tyś mnie uleczył.
PsKrusz	(30:3) Panie, Boże mój! wołałem do Ciebie, a Tyś mnie uzdrowił.
PsAszk	(30:3) Jehowo, Boże mój, do Ciebie ślę me błaganie a Ty mię uzdrowisz.
PsSzer	(30:3) Panie, Boże mój! Wołałem do Ciebie i uzdrowiłeś mię.
Tys1	(29:3) Panie, mój Boże, do Ciebie wołałem, a Tyś mnie uzdrowił;
Tys5	(30:3) Panie, mój Boże, do Ciebie wołałem, i Tyś mnie uzdrowił.
Bryt	(30:3) Panie, Boże mój, Wołałem do ciebie i uzdrowiłeś mię.
Pozn	(30:3) Jahwe, Boże mój, wołałem do Ciebie i uzdrowiłeś mnie.
WarPra	(30:3) Panie, Boże mój, wołałem do Ciebie i ocaliłeś mnie.
STB	(30:3) WIEKUISTY, Boże mój, wołałem do Ciebie, a Ty mnie uleczyłeś.
EIB	(30:3) PANIE, mój Boże, Wezwałem Cię na pomoc, a Ty mnie uzdrowiłeś,

Ps 30,3

PsFlor	(29:3) Gospodnie, wywiodł jeś od piekła duszę moję, zbawił jeś mie od zstąpających w doł.
PsPul	(29:3) Gospodnie, wywiodł jeś od piekła duszę moję, zbawiłeś mie od zstępujacych w otchłań.
Wuj1923	(30:4) Panie, wywiodłeś z piekła duszę moję: wybawiłeś mię od zstępujących do dołu.
Gda1881	(30:4) Panie! wywiodłeś z piekła duszę moję; zachowałeś mię przy żywocie, abym nie zstąpił do grobu.
Gda2017	PANIE, wyprowadziłeś moją duszę z piekła, zachowałeś mnie przy życiu, abym nie zstąpił do dołu.
PsBycz	(30:4) Panie, Tyś-uprowadził, z grobu, duszę-moję; Ty-wskrzesiłeś-mię, z-stąpienia-mego do dołu.
Goet	(30:4) Panie, wyprowadziłeś duszę moją z otchłani; zachowałeś mię przy życiu wśród tych, którzy zstąpili do grobu.
PsCylk	(30:4) Boże, wywiodłeś z otchłani duszę moję, utrzymałeś mnie przy życiu, żem nie zstąpił do grobu.
PsKrusz	(30:4) Panie, wywiodłeś z otchłani duszę moją, dałeś mi życie wpośród zstępujących do grobu.
PsAszk	(30:4) Jehowo, Tyś duszę mą podniósł z czeluści, wróciłeś mi życie z pośród tych, co zstępują do podziemi.
PsSzer	(30:4) Panie! wywiodłeś z krainy umarłych duszę moją, ożywiłeś mię, wyratowałeś mię od śmierci.
Tys1	(29:4) Panie, z krainy zmarłych wywiodłeś mą duszę, wybawiłeś mnie spośród schodzących do grobu.
Tys5	(30:4) Panie, dobyłeś mnie z Szeolu, przywróciłeś mnie do życia spośród schodzących do grobu.
Bryt	(30:4) Panie! Podniosłeś z otchłani duszę moją, Ożywiłeś mnie pośród tych, którzy schodzą do grobu.
Pozn	(30:4) Jahwe, wywiodłeś mnie z Szeolu, przywróciłeś mi życie i nie dopuściłeś, bym zstąpił do grobu.
WarPra	(30:4) Tyś mnie wyprowadził, o Panie, z królestwa śmierci, wyłączyłeś mnie spośród rzeszy zmarłych i przywróciłeś do życia.
STB	(30:4) Moją duszę wyprowadziłeś, BOŻE, z Krainy Umarłych, utrzymałeś mnie przy życiu i nie zstąpiłem do grobu.
EIB	(30:4) Ty, PANIE, wydobyłeś moją duszę ze świata umarłych, Ożywiłeś spośród tych, którzy schodzą do grobu.

Ps 30,4

PsFlor	(29:4) Śpiewajcie Bogu, wszytcy święci jego, i spowiadajcie sie pamięci świątości jego.
PsPul	(29:4) Śpiewajcie Bogu, święci jego, i spowiedajcie sie pamięci świątości jego.
Wuj1923	(30:5) Śpiewajcie Panu święci jego, a wyznawajcie pamiątce świątobliwości jego.
Gda1881	(30:5) Śpiewajcież Panu święci jego, a wysłuchajcie pamiątkę świętobliwości jego.
Gda2017	Śpiewajcie PANU, święci jego, i wysławiajcie go, wspominając jego świętość.
PsBycz	(30:5) Śpiéwajcie Panu, wy pobożni-Jego; i-chwalcie, na-pamiątkę, Swiętość-Jego.
Goet	(30:5) Wysławiajcie psalmami Pana, święci Jego, a uwielbiajcie święte Jego imię,
PsCylk	(30:5) Śpiewajcie Bogu pobożni, dziękujcie imieniu Jego Świętemu.
PsKrusz	(30:5) Śpiewajcie Panu święci Jego, wysławiajcie pamięć świętości Jego,
PsAszk	(30:5) Nućcie Jehowie, miłościwi Jego i hołd złóżcie na wspomnienie Jego Świętości.
PsSzer	(30:5) Wysławiajcie Pana, święci Jego, i wyznawajcie imię Jego święte!
Tys1	(29:5) Śpiewajcie Panu psalm, święci Jego; i dzięki czyńcie Jego świętemu imieniu.
Tys5	(30:5) Śpiewajcie Panu Psalm, wy, co Go miłujecie, wychwalajcie Jego świętą pamiątkę!
Bryt	(30:5) Wysławiajcie Pana, święci jego, I wyznawajcie święte imię jego!
Pozn	(30:5) Śpiewajcie na cześć Jahwe, wy, którzy Mu wierni jesteście, i wysławiajcie Jego święte Imię!
WarPra	(30:5) Śpiewajcie i grajcie Panu wy, którzy Go miłujecie, wysławiajcie święte Imię Jego!
STB	(30:5) Śpiewajcie WIEKUISTEMU pobożni, dziękujcie Jego świętemu Imieniu.
EIB	(30:5) Śpiewajcie PANU, wy, Jemu oddani! Chwalcie Go i wspominajcie Jego świętość!

Ps 30,5

PsFlor	(29:5) Bo gniew w rozgniewaniu jego a żywot w woli jego. (29:6) Do wieczora przebędzie płacz, a do jutrznie wiesiele.
PsPul	(29:5) Bo gniew w zagniewaniu jego a żywot w wolej jego. (29:6) Do wieczora przebędzie płacz, a do jutrznie wiesiele.
Wuj1923	(30:6) Bo gniew w zapalczywości jego, a żywot na woli jego: do wieczora i będzie trwał płacz, a do poranku wesele.
Gda1881	(30:6) Albowiem prędko przemija gniew jego, ale po wszystek żywot trwa dobra wola jego; z wieczora bywa płacz, ale z poranku wesele.
Gda2017	Jego gniew bowiem trwa tylko chwilę, a jego łaskawość przez całe życie; choćby płacz trwał przez noc, rankiem nastanie radość.
PsBycz	(30:6) Bo tylko chwilkę trwa, w-gniéwie-swoim; ale, życié wieczné, w-łaskawości-Jego; z-wieczora, gości płacz, a-z-rana, okrzyk-radośny.
Goet	(30:6) Bo gniew Jego trwa mgnienie oka, ale życie całe — Jego łaskawość; z wieczora zawita płacz, a z poranku — radosne okrzyki.
PsCylk	(30:6) Bo chwilę trwa Jego gniew, a życie całe Jego łaska; wieczorem gości płacz, z rana - wesele.
PsKrusz	(30:6) albowiem chwilę trwa gniew Jego, życie jest w woli Jego. Wieczorem trwa płacz, a rankiem wesele.
PsAszk	(30:6) Gdyż jeno chwilę trwa gniew Jego a żywot wieczny w Jego łaskawości, pod wieczór sadowi się płacz a gdy świta ranek, wesele i radość.
PsSzer	(30:6) Bo krótko trwa gniew Jego, ale łaska Jego życie całe. Wieczorem bywa płacz, ale z rana wesele.
Tys1	(29:6) Gniew Jego bowiem trwa tylko chwilę, a Jego łaskawość — poprzez całe życie. Płacz nadchodzi z wieczora, a rankiem wesele.
Tys5	(30:6) Gniew Jego bowiem trwa tylko przez chwilę, a Jego łaskawość - przez całe życie. Płacz nadchodzi wieczorem, a rankiem - okrzyki radości.
Bryt	(30:6) Bo tylko chwilę trwa gniew jego, Ale życzliwość jego całe życie. Wieczorem bywa płacz, Ale rankiem wesele.
Pozn	(30:6) Bo Jego gniew trwa tylko chwilę, lecz łaska Jego - przez całe życie; wieczór przynosi łzy, a ranek wesele.
WarPra	(30:6) Jego gniew trwa bowiem jedną chwilę, dobroć zaś – długa jak całe życie. I jeśli nawet płacze człowiek wieczorem, ranek przywraca mu radość.
STB	(30:6) Gdyż chwilę trwa Jego gniew, a całe życie jest Jego łaską; wieczorem gości płacz, ale z rana wesele.
EIB	(30:6) Bo Jego gniew trwa tylko chwilę, Za to życzliwość - całe życie. Wieczorem bywa płacz, Lecz rano - już wesele.

Ps 30,6

PsFlor	(29:7) Ale ja rzekł jeśm w opłwitości mojej: Nie poruszon będę na wieki.
PsPul	(29:7) Ale ja rzekł jeśm w opłwitości mojej: Nie poruszon będę na wieki.
Wuj1923	(30:7) A jam rzekł w dostatku moim: Nie będę poruszony na wieki.
Gda1881	(30:7) Rzekłem w szczęściu swojem: Nie będę poruszony na wieki.
Gda2017	Powiedziałem w czasie mej pomyślności: Nigdy się nie zachwieję.
PsBycz	(30:7) Więc-ja, rzekłem, w-spokojności-mojéj: Nie zachwieję-się nigdy.
Goet	(30:7) Lecz ja rzekłem w pomyślności swojej: nigdy się nie zachwieję.
PsCylk	(30:7) A ja rzekłem w powodzeniu mojém: nie zachwieję się na wieki.
PsKrusz	(30:7) A ja w spokoju mym rzekłem: "Nie zachwieję się na wieki"!
PsAszk	(30:7) Toż ja myślałem w mej płochości, że nie będę wzruszon na wieki.
PsSzer	(30:7) Rzekłem w pewności siebie: Już nie zachwieję się na wieki.
Tys1	(29:7) A ja ufając sobie powiedziałem: «Nigdy się nie zachwieję».
Tys5	(30:7) A ja powiedziałem pewny siebie: Nigdy się nie zachwieję.
Bryt	(30:7) A ja, pewny siebie, powiedziałem: Nie zachwieję się na wieki.
Pozn	(30:7) A ja myślałem, beztroski i pewien siebie: "Nigdy się nie zachwieję!"
WarPra	(30:7) I tak w pełni swego szczęścia myślałem, że nie upadnę nigdy.
STB	(30:7) Więc ja, w moim powodzeniu powiedziałem: Na wieki się nie zachwieję.
EIB	(30:7) A ja, gdy mi się wiodło, powiedziałem: Nie zachwieję się na wieki.

Ps 30,7

PsFlor	(29:8) Gospodnie, w woli twojej dał jeś krasie mojej cześć. (29:9) Odwrocił jeś oblicze twoje ote mnie i uczynił jeśm sie smęcien.
PsPul	(29:8) Gospodnie, w wolej twojej dał jeś krasie mojej moc. (29:9) Odwrocił jeś oblicze twoje ode mnie i udziełan jeśm smęcien.
Wuj1923	(30:8) Panie, według woli twojéj dałeś moc ozdobie mojéj; odwróciłeś oblicze swe odemnie i stałem się zatrwożonym.
Gda1881	(30:8) Albowiem ty, Panie! według woli twojej umocniłeś był górę moję mocą; ale skoroś ukrył oblicze swoje, strwożyłem się;
Gda2017	PANIE, w swojej łaskawości umocniłeś moją górę; ale gdy ukryłeś swoje oblicze, strwożyłem się.
PsBycz	(30:8) Panie, Ty, z-przychylnością-Twoją, ustaliłeś w-górze-méj, siłę; lecz, skoroś ukrył obliczé-Twé, stałem-się zmieszanym.
Goet	(30:8) Albowiem Ty, Panie, z łaskawości Swojej utwierdziłeś górę moją; ale skoro ukryłeś oblicze Swoje, zatrwożyłem się.
PsCylk	(30:8) Boże w łasce Twojéj, ustanowiłeś na górze mojéj potęgę; ukryłeś oblicze Twoje, a byłem strwożony.
PsKrusz	(30:8) Panie, według woli swej ustawiłeś na górze mej moc, a skoro odwróciłeś oblicze swe, zostałem zatrwożony.
PsAszk	(30:8) O Jehowo, w Twej łaskawości utwierdziłeś w mocy ducha mego wyżyny, zakryłeś jeno oblicze Twe a byłem porażony.
PsSzer	(30:8) Panie! w łasce swej postawiłeś mnie na mocnej górze, skoro tylko zakryłeś oblicze swoje, zatrwożyłem się.
Tys1	(29:8) Przez łaskę Twoją, Panie, cześć i moc mi dałeś; gdyś Twe oblicze ukrył, ja się zatrwożyłem.
Tys5	(30:8) Z łaski Twojej, Panie, uczyniłeś mnie niezdobytą górą, a gdy ukryłeś swe oblicze, ogarnęła mnie trwoga.
Bryt	(30:8) Panie! W życzliwości swej postawiłeś mnie na potężnej górze, A gdy zakryłeś oblicze swoje, zatrwożyłem się.
Pozn	(30:8) Jahwe, w łaskawości swojej umocniłeś moje znaczenie, lecz gdy ukryłeś swe oblicze, ogarnęła mnie trwoga.
WarPra	(30:8) Ty zaś, Panie, w dobroci swej uczyniłeś mnie niezdobytą górą, lecz kiedy ukryłeś swoje oblicze, ogarnęła mnie zgroza.
STB	(30:8) WIEKUISTY, w Twojej łasce ustanowiłeś potęgę na mej górze; ale ukryłeś Twe oblicze, zatem byłem strwożony.
EIB	(30:8) PANIE, to Twoja życzliwość wyniosła mnie na szczyt potęgi, A kiedy zakryłeś oblicze, ogarnęła mnie trwoga.

Ps 30,8

PsFlor	(29:10) K tobie, Gospodnie, wołać będę i Boga mego prosić będę.
PsPul	(29:10) K tobie, Gospodnie, wołać będę i Boga mego prosić będę.
Wuj1923	(30:9) Do ciebie. Panie, wołać będę, i do Boga mego modlić się będę.
Gda1881	(30:9) I wołałem do ciebie, Panie! a Panum się modlił, mówiąc:
Gda2017	Wołałem do ciebie, PANIE, modliłem się do PANA:
PsBycz	(30:9) Do-Ciebie, Panie, będę-wołał; i,-u Pana, będę-błagał-litości, mówiąc:
Goet	(30:9) Wtedy wołałem do Ciebie, Panie, i błagałem Boga mego:
PsCylk	(30:9) Do Ciebie Boże wołałem, do Pana się modliłem.
PsKrusz	(30:9) Do Ciebie, Panie, wołać będę, i do Pana się będę modlił.
PsAszk	(30:9) Do Ciebie wołani, o Jehowo i Bogu memu wdzięczne szlę błaganie:
PsSzer	(30:9) Do Ciebie, Panie, wołałem i Pana błagałem o zmiłowanie.
Tys1	(29:9) Do Ciebie, Panie, wołałem, błagałem Boga mego o miłosierdzie:
Tys5	(30:9) Wołam do Ciebie, Panie, błagam Boga mego o miłosierdzie:
Bryt	(30:9) Do ciebie, Panie, wołałemI pana błagałem o zmiłowanie.
Pozn	(30:9) Wołałem do Ciebie, Jahwe, i błagałem Pana mego o zmiłowanie:
WarPra	(30:9) I do Ciebie, Panie, wołałem o pomoc, żebrałem u mego Pana o łaskę.
STB	(30:9) Do Ciebie wołałem, WIEKUISTY; modliłem się do PANA, mówiąc:
EIB	(30:9) PANIE, wołam do Ciebie; Boga, mojego PANA, proszę o miłosierdzie.

Ps 30,9

PsFlor	(29:11) Ktory użytek we krwi mojej, gdy zstąpię we skazę? (29:12) Aza spowiadać sie będzie tobie proch alboż zjawi prawdę twoję?
PsPul	(29:11) Ktory użytek we krwi mojej, gdy zstąpię we skazę? (29:12) Aza spowiedać sie będzie tobie proch albo wzjawi prawdę twą?
Wuj1923	(30:10) Cóż za pożytek we krwi mojéj, gdy zstępuję do skażenia? Izali proch wyznawać ci będzie? albo opowiadać będzie prawdę twoję?
Gda1881	(30:10) Co za pożytek ze krwi mojej, gdybym zstąpił do dołu? Izali cię proch chwalić będzie? Iazali opowie prawdę twoję?
Gda2017	Jaki pożytek z mojej krwi, gdybym zstąpił do dołu? Czy proch będzie cię chwalić? Czy będzie głosić twoją prawdę?
PsBycz	(30:10) Jakaż korzyść będzie z-krwi-mojéj, za-zstąpienia-mego do grobu? czy-będzie-chwalił-Cię popiół? czy-będzie-opowiadał prawdę-Twoję?
Goet	(30:10) "Co za zysk z krwi mojej, gdybym zstąpił do grobu? Czyż proch będzie Cię uwielbiał i obwieszczał prawdę Twoją?
PsCylk	(30:10) Jakiż pożytek ze krwi mojéj, gdy znijdę do grobu; czyż może wielbić Cię proch, wygłaszać prawdę Twoję.
PsKrusz	(30:10) Co za korzyść ze krwi mojej - ze stąpienia mego do dołu? Czy będzie Cię chwalił proch, czy opowie prawdy Twoje?
PsAszk	(30:10) Cóż stąd, gdybym zamilkł a zestąpić miał ku wiecznej zatracie, czyż opiewać Cię będzie proch i czyż będzie on zwiastował Twą prawdę?
PsSzer	(30:10) Jakiż zysk z śmierci mojej, gdy zstąpię do grobu? Czy proch może Cię wysławiać? Czy może zwiastować wierność twoją?
Tys1	(29:10) «Jaki będzie pożytek z krwi mojej, z mojego zejścia do grobu? Czyż proch Cię będzie wysławiał, albo rozgłaszał Twą wierność?
Tys5	(30:10) Jaki będzie pożytek z krwi mojej, z mojego zejścia do grobu? Czyż proch Cię będzie wysławiał albo rozgłaszał Twą wierność?
Bryt	(30:10) Jakiż zysk z krwi mojej, Z mojego zejścia do grobu? Czy proch może cię wysławiać? Czy może zwiastować wierność twoją?
Pozn	(30:10) Jakaż korzyść z krwi mojej, z mojego zejścia do grobu? Czyliż proch Cię będzie chwalił, czy będzie głosił Twą wierność?
WarPra	(30:10) Mówiłem: Na cóż zda się ma krew, gdy mnie pogrzebią? Czyż taki proch może Ci oddać chwałę lub rozgłaszać Twą wierność?
STB	(30:10) Jaki pożytek z mojej krwi, kiedy zejdę do grobu? Czyż może Cię wielbić proch oraz wygłaszać Twoją prawdę?
EIB	(30:10) Jaka korzyść z mojej krwi I z mojego zejścia do grobu? Czy proch może Ciebie sławić? Czy może głosić Twoją wierność?

Ps 30,10

PsFlor	(29:13) Usłyszał Gospodzin i slutował sie nade mną, Gospodzin sie uczynił pomocnik moj.
PsPul	(29:13) Usłyszał Bog i slutował sie nade mną, Gospodzin udziełan pomocnik moj.
Wuj1923	(30:11) Usłyszał Pan i zmiłował się nademną: Pan się stał pomocnikiem moim.
Gda1881	(30:11) Wysłuchajże, Panie! a zmiłuj się nademną; Panie! bądź pomocnikiem moim.
Gda2017	Usłysz, PANIE, i zmiłuj się nade mną; PANIE, bądź moim pomocnikiem.
PsBycz	(30:11) Słuchaj, Panie, i-zmiłuj-się-nademną; o-Panie! bądź pomocnikiem dla-mnie.
Goet	(30:11) Usłysz, Panie, i bądź mi łaskaw! Panie, bądź pomocnikiem moim!"
PsCylk	(30:11) Wysłuchaj o Boże i zmiłuj się nademną; Boże, bądź wybawcą moim.
PsKrusz	(30:11) Wysłuchał Pan i ulitował się nademną; Pan stał się dla mnie wspomożycielem.
PsAszk	(30:11) Wysłuchaj mię, o Jehowo i zmiłuj się nademną a bądź mym wspomożycielem.
PsSzer	(30:11) Wysłuchaj, Panie, i zmiłuj się nade mną! Panie, bądź moim wspomożycielem!
Tys1	(29:11) Wysłuchaj, Panie, zmiłuj się nade mną; bądź, Panie, dla mnie wspomożycielem».
Tys5	(30:11) Wysłuchaj, Panie, zmiłuj się nade mną; bądź, Panie, dla mnie wspomożycielem!
Bryt	(30:11) Wysłuchaj, Panie, i zmiłuj się nade mną! Panie, bądź moim wspomożycielem!
Pozn	(30:11) Wysłuchaj mnie, Jahwe, i bądź mi miłościw, Jahwe, przybądź mi z pomocą!"
WarPra	(30:11) Wysłuchaj mnie, Panie, okaż swą łaskawość, O Panie, bądź moim Wybawcą!
STB	(30:11) Wysłuchaj mnie, o BOŻE, i zmiłuj się nade mną; bądź moim wybawcą, WIEKUISTY.
EIB	(30:11) PAN usłyszał i okazał mi miłosierdzie! PANIE, bądź moim wsparciem.

Ps 30,11

PsFlor	(29:14) Obrocił jeś płacz moj w wiesiele mnie, skrajał jeś wor moj i ogarnął jeś mie wiesielim,
PsPul	(29:14) Obrociłeś płacz moj w wiesiele mnie, skrajałeś wor moj i ogardnąłeś mie wiesielim,
Wuj1923	(30:12) Odmieniłeś mi płacz mój w wesele: zdarłeś wór mój, a oblókłeś mię weselem:
Gda1881	(30:12) Tedyś odmienił płacz mój w pląsanie; zdjąłeś ze mnie wór mój, a przepasałeś mię radością.
Gda2017	Mój płacz zmieniłeś w taniec, zdjąłeś ze mnie wór pokutny, a przepasałeś mnie radością;
PsBycz	(30:12) Tyś-zamienił, łkanié-mé, w-weselé mojé; Tyś-odpiął włosienicę-moję, a-opasałeś-mię radością;
Goet	(30:12) Tyś narzekanie moje zmienił w pląsanie; zdjąłeś ze mnie wór mój, a przepasałeś mię radością,
PsCylk	(30:12) Wtedyś przemienił żałobę mą w taniec, rozwiązałeś wór mój, i przepasałeś mnie uciechą.
PsKrusz	(30:12) Odmieniłeś płacz mój w pląsanie, zdjąłeś wór mój, a opasałeś mnie radością.
PsAszk	(30:12) Obróciłeś mi żałobę moją w tan weselny, zwolniłeś mój wór i opasałeś mnie radością,
PsSzer	(30:12) Zmieniłeś skargę moją w pląsanie, rozluźniłeś mój wór i przepasałeś mię radością.
Tys1	(29:12) Biadania moje zmieniłeś mi w taniec; wór ze mnie zdjąłeś, radością mnie opasałeś,
Tys5	(30:12) Biadania moje zmieniłeś mi w taniec; wór mi rozwiązałeś, opasałeś mnie radością,
Bryt	(30:12) Zmieniłeś skargę moją w taniec, Rozwiązałeś mój wór pokutny i przepasałeś mię radością,
Pozn	(30:12) Tyś lament mój zamienił w taniec radosny, zdjąłeś ze mnie wór pokutny i przepasałeś mnie weselem,
WarPra	(30:12) Tyś moje narzekania w taniec przemienił, zdjąłeś ze mnie szatę pokutną i w radość mnie przyodziałeś.
STB	(30:12) Wtedy przemieniłeś moją żałobę w taniec, rozwiązałeś mój wór i przepasałeś mnie radością.
EIB	(30:12) Ty mój płacz zmieniłeś w taniec, Rozwiązałeś mój pokutny wór i opasałeś radością,

Ps 30,12

PsFlor	(29:15) aby piała tobie sława moja a bych nie skruszon. Gospodnie Boże moj, na wieki spowiadać sie będę tobie.
PsPul	(29:15) aby piała tobie sława moja i bych nie skruszon. Gospodnie Boże moj, na wieki spowiedać sie będę tobie.
Wuj1923	(30:13) Aby tobie śpiewali, chwało moja, a nie żałowałbym: Panie, Boże mój, na wieki wyznawać ci będę.
Gda1881	(30:13) Przetoż tobie śpiewać będzie chwała moja, a milczeć nie będzie. Panie, Boże mój! na wieki wysławiać cię będę.
Gda2017	Aby moja chwała śpiewała ci i nie milkła; PANIE, mój Boże, będę cię wysławiać na wieki.
PsBycz	(30:13) Ażeby pieniem-wysławiała-Cię dusza-moja, i-nie umilkła. O-Panie, Boże-mój! ja, na-wieki będę-chwalił-Ciebie.
Goet	(30:13) Aby dusza moja Ciebie opiewała, a nie milczała. Panie, Boże mój, na wieki uwielbiać Cię będę.
PsCylk	(30:13) Aby Cię opiewała sława i nie zamilkła; Boże, Panie mój, wiecznie Cię wysławiać będę.
PsKrusz	(30:13) Dlatego będę Ci chwałę śpiewał, a nie zamilknę. Panie, Boże mój! na wieki wysławiać Cię będę.
PsAszk	(30:13) aby Cię opiewała wszelka chwała i aby nie zmilkła, - Jehowo, Boże mój, sławić Cię będę na wieczność!
PsSzer	(30:13) Aby dusza moja śpiewała Ci i nie zamilkła: Panie, Boże mój, wiecznie będę Cię wyznawał.
Tys1	(29:13) by dusza moja nie milknąc psalm Tobie śpiewała. Panie, Boże mój, wysławiać Cię będę na wieki.
Tys5	(30:13) by moje serce, nie milknąc, Psalm Tobie śpiewało. Boże mój, Panie, będę Cię wysławiał na wieki.
Bryt	(30:13) Aby dusza moja śpiewała ci i nie zamilkła:Panie, Boże mój, będę cię wiecznie wysławiał.
Pozn	(30:13) abym ja - nie milknąc - śpiewał na Twoją cześć. Jahwe, Boże mój, Ciebie wysławiać będę na wieki!
WarPra	(30:13) Dlatego śpiewa Ci moje serce i nie chce zamilknąć. O Panie mój, Boże, będę Cię sławił na wieki.
STB	(30:13) Aby opiewała Cię sława i nie zamilkła; WIEKUISTY, mój Boże, będę Cię wiecznie wysławiał.
EIB	(30:13) Abym całym jestestwem śpiewał Ci na chwałę i nie zamilkł - PANIE, mój Boże, będę Cię sławił na wieki!

Psalm 31

Ps 31,1

PsFlor	(30:1) W cię, Gospodnie, pwał jeśm, nie będę posroman na wieki; w prawdzie twojej zbaw mie.
PsPul	(30:1) W cię, Gospodnie, pwał jeśm, nie będę posroman na wieki; w prawdzie twojej wyzwol mie.
Wuj1923	(31:1) Na koniec, Psalm Dawidowi na zachwycenie. (31:2) W tobiem, Panie, nadzieję miał, niech nie będę zawstydzon na wieki: w sprawiedliwości twojéj wybaw mię.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. (31:2) W tobie, Panie! nadzieję mam, niech nie będę zawstydzony na wieki; w sprawiedliwości twojej wybaw mię.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. W tobie, PANIE, pokładam nadzieję, niech nigdy nie doznam wstydu, wyzwól mnie w swojej sprawiedliwości.
PsBycz	(31:1) Naczelnikowi-muzyki, Psalm Dawida, dany do grania. (31:2) Do-ciebie, Panie, uciekam-się; niechże-nie będę-zawstydzon na-wieki; przez-sprawiedliwość-Twę, oswobódź-mię.
Goet	(31:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Psalm Dawida. (31:2) Tobie, Panie, ufam, niech nie będę zawstydzony na wieki; wybaw mię dla sprawiedliwości Swojej!
PsCylk	(31:1) Przewodnikowi chóru, Psalm Dawida. (31:2) Do Ciebie Boże chronię się, obym nie zawstydził się na wieki; w sprawiedliwości Twojéj wybaw mnie.
PsKrusz	(31:1) Przełożonemu chóru. Psalm Dawida. (31:2) Tobiem, Panie, zaufał, nie zawstydzę się na wieki. Według sprawiedliwości Twej wybaw mnie.
PsAszk	(31:1) Dyrygentowi. - Śpiew Dawidowy. (31:2) Ja pod Twoją, o Jehowo, chronię się opiekę, obym nie zaznał wstydu na wieki - a w Twej miłości sprawiedliwej racz mię wyswobodzić.
PsSzer	(31:1) Przewodnikowi chóru, psalm Dawida. (31:2) Tobie zaufałem, Panie, obym nigdy nie doznał wstydu! Przez sprawiedliwość swoją wybaw mnie!
Tys1	(30:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. (30:2) Panie, do Ciebie się uciekam: niech nie doznam zawodu na wieki; uwolnij mnie w sprawiedliwości Twojej!
Tys5	(31:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. (31:2) Panie, do Ciebie się uciekam, niech nigdy nie doznam zawodu; wybaw mnie w Twojej sprawiedliwości!
Bryt	(31:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy. (31:2) W tobie, Panie, szukałem schronienia, Obym nigdy nie doznał wstydu! Przez sprawiedliwość swoją wybaw mnie!
Pozn	(31:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Dawida. (31:2) W Tobie, Jahwe, ufność pokładam, niech nigdy nie będę zawstydzony! W sprawiedliwości Twojej wybaw mnie!
WarPra	(31:1) Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. (31:2) Panie, do Ciebie się uciekam, nie dopuść, bym doznał zawodu, racz zesłać mi ratunek w Twej sprawiedliwości.
STB	(31:1) Przewodnikowi chóru, Psalm Dawida. (31:2) Do Ciebie, WIEKUISTY, się chronię, obym się nie zawstydził na wieki; wybaw mnie w Twojej sprawiedliwości.
EIB	(31:1) Dla prowadzącego chór. Psalm Dawida. (31:2) PANIE, w Tobie szukam schronienia, Obym nigdy nie doznał zawodu; Wybaw mnie ze względu na swą sprawiedliwość.

Ps 31,2

PsFlor	(30:2) Nakłoń ku mnie ucho twe, pośpieszy, by mie odjął. (30:3) Bądź mi w Boga odjimającego i w miasto utoki, iżby mie zbawiona uczynił.
PsPul	(30:2) Pr❬z❭ykłoń ku mnie ucho twoje, pośpieszy, by mie odjął. (30:3) Bądź mi Bogiem odjimcą i miasto utoki, iżby mie zbawionym uczynił.
Wuj1923	(31:3) Nakłoń ku mnie ucha twego: pośpiesz się, abyś mię wyrwał: bądź mi Bogiem obrońcą, i domem ucieczki, abyś mię zbawił.
Gda1881	(31:3) Nakłoń ku mnie ucha twego, co rychlej wybaw mię; bądźże mi mocną skałą, domem obronnym, abyś mię zachował.
Gda2017	Nakłoń ku mnie swego ucha, czym prędzej mnie ocal; bądź mi mocną skałą, domem obronnym, abyś mnie wybawił.
PsBycz	(31:3) Nachyl, ku-mnie, ucha-Twego; spiesznie uwolnij-mię; bądź mi za-skałę warowną, za-dom obronny, dla-ocalenia-mię.
Goet	(31:3) Skłoń ku mnie ucho Swe, pośpiesznie wybaw mnie! Bądź mi opoką ucieczki i grodem warownym ku memu zbawieniu!
PsCylk	(31:3) Skłoń ku mnie ucho Twoje, rychło ocal mnie; bądź dla mnie opoką warowną, zamkiem obronnym, ku pomocy mojéj.
PsKrusz	(31:3) Nakłoń ku mnie swe ucho - coprędzej wybaw mnie. Bądź dla mnie skałą mocną - domem obronnym, abyś mnie zachował.
PsAszk	(31:3) Nachyl ku mnie Twego ucha, spiesz na me ocalenie, bądź mą opoką potężną i domem zewsząd warownym ku memu wybawieniu.
PsSzer	(31:3) Nakłoń ku mnie ucho swe, śpiesznie wybaw mnie! Bądźże mi skałą obronną, grodem warownym, by mnie uratować!
Tys1	(30:3) Nakłoń ku mnie ucha Twojego, pośpiesz, aby mnie wyrwać! Bądź dla mnie skałą ucieczki, zamkiem warownym, abyś mnie ocalił.
Tys5	(31:3) Skłoń ku mnie ucho, pośpiesz, aby mnie ocalić. Bądź dla mnie mocną opoką, warownią, która mnie ocali.
Bryt	(31:3) Nakłoń ku mnie ucho swoje, Śpiesznie ocal mnie! Bądź mi skałą obronną, grodem warownym, by mnie wybawić!
Pozn	(31:3) Nakłoń ku mnie swego ucha i zechciej pośpieszyć mi na ratunek; bądź dla mnie skałą niezdobytą i twierdzą warowną dla mego ocalenia.
WarPra	(31:3) Nachyl ku mnie Twe ucho i pośpiesz się, by mnie zbawić, bądź mi skałą schronienia i twierdzą ocalenia!
STB	(31:3) Skłoń ku mnie Twoje ucho oraz szybko mnie ocal; bądź dla mnie warowną opoką, zamkiem obronnym do mej pomocy
EIB	(31:3) Zwróć swe ucho w mą stronę! Pośpiesz mi na pomoc! Bądź mi bezpieczną opoką, Warownym grodem - aby mnie ocalić!

Ps 31,3

PsFlor	(30:4) Bo moc moja i utoka moja jeś ty i prze imię twoje wywiedziesz mie i ukarmisz mie.
PsPul	(30:4) Bo moc moja i utoka moja jeś ty i prze imię twe wywiedziesz mie i wskarmisz mie.
Wuj1923	(31:4) Albowiem moc moja, i ucieczka moja jesteś ty: a dla imienia twego poprowadzisz mię i wychowasz mię.
Gda1881	(31:4) Boś ty jest skałą moją, i obroną moją; przetoż dla imienia twego prowadź mię, i zaprowadź mię.
Gda2017	Ty bowiem jesteś moją skałą i twierdzą; dlatego przez wzgląd na twoje imię kieruj mnie i prowadź.
PsBycz	(31:4) Bo, skałąś-mą, i-twiérdząś-moją, Ty; zatém,-dla Imienia-Twego, prowadź-mię, i-przewodnicz-mi.
Goet	(31:4) Bo Ty jesteś opoką moją i twierdzą moją, i dla imienia Swego zechciej mnie prowadzić i kierować.
PsCylk	(31:4) Bo skałą moją i warownią moją Ty, i dla imienia Twojego kieruj i prowadź mnie.
PsKrusz	(31:4) Albowiem Tyś jest skałą moją, a dla imienia Twego prowadź mnie i utrzymuj mnie.
PsAszk	(31:4) Gdyż skałą mą i twierdzą moją Ty jesteś i gwoli imieniu Twemu kieruj mną i mnie prowadź.
PsSzer	(31:4) Boś Ty skałą moją i grodem moim, przez wzgląd na imię Twoje prowadź mnie i wiedź mnie!
Tys1	(30:4) Tyś bowiem skałą moją i twierdzą: przez wzgląd na imię Twoje będziesz mnie wiódł i mną kierował.
Tys5	(31:4) Ty bowiem jesteś dla mnie opoką i twierdzą; przez wzgląd na imię Twoje kieruj mną i prowadź mnie!
Bryt	(31:4) Boś Ty skałą moją i twierdzą moją, Przez wzgląd na imię twoje będziesz mnie prowadził i wiódł!
Pozn	(31:4) o, tak, Tyś moją opoką i moją warownią. Dla Imienia Twego będziesz mnie prowadził i będziesz mną kierował;
WarPra	(31:4) Bo Ty jesteś skałą i twierdzą moją, będziesz mnie prowadził i kierował mną dla imienia Twego.
STB	(31:4) Ty jesteś moją Skałą oraz moją Warownią, więc prowadź mnie i kieruj dla Twojego Imienia.
EIB	(31:4) Bo Ty jesteś mą opoką i mą twierdzą, Przewódź mi ze względu na Twe imię,

Ps 31,4

PsFlor	(30:5) Wywiedziesz mie z sidła, jeż są mi skryli, bo ty jeś zaszczytca moj.
PsPul	(30:5) Wywiedziesz mie z sidła, jeż są mi skryli, bo ty jeś zaszczytca moj.
Wuj1923	(31:5) Wywiedziesz mię z sidła tego, które mi zakryli; boś ty jest obrońca mój.
Gda1881	(31:5) Wywiedź mię z sieci, którą zastawili na mię; boś ty jest mocą moją.
Gda2017	Wyciągnij mnie z sieci, którą zastawili na mnie, bo ty jesteś moją siłą.
PsBycz	(31:5) Wydobądź-mię z-siéci téj, co zastawiono na-mnie; boś Ty twiérdzą-moją.
Goet	(31:5) Wyciągnij mię z sieci, którą na mnie potajemnie zastawili; ponieważ jesteś obroną moją.
PsCylk	(31:5) Wywiedź mnie z sideł tych, które zastawili na mnie, boś Ty obroną moją.
PsKrusz	(31:5) Wywiedź mnie z sieci tej, którą na mnie zastawili, ponieważeś Ty mocą moją.
PsAszk	(31:5) Wyciągnij mię ze sieci, którą mi tajemnie zastawili, Ty moja twierdzo warowna.
PsSzer	(31:5) Wyciągnij mię z sieci, którą zastawili na mnie, boś Ty obroną moją!
Tys1	(30:5) Wywiedziesz mnie z sieci, którą na mnie zastawili, boś Ty jest moją ucieczką.
Tys5	(31:5) Wydobądź mnie z sieci zastawionej na mnie, bo Ty jesteś moją ucieczką.
Bryt	(31:5) Wyciągnij mnie z sieci, którą zastawili na mnie, Boś ty schronieniem moim.
Pozn	(31:5) uwolnisz mnie z sideł, które na mnie zastawili, bo jesteś moją ucieczką.
WarPra	(31:5) Ty mnie uwolnisz od sideł, w które mnie chwycili, bo Ty jesteś moją ucieczką.
STB	(31:5) Wyprowadź mnie z tych sideł, co na mnie zastawili, bo Ty jesteś moją obroną.
EIB	(31:5) Wyciągnij z zastawionej na mnie sieci, Bo w Tobie jedyne me schronienie.

Ps 31,5

PsFlor	(30:6) W ręce twoji, Gospodnie, polecam duch moj; zbawił jeś mie, Gospodnie Boże prawdy.
PsPul	(30:6) W twoje ręce polecam duch moj; odkupił jeś mie, Gospodnie Boże prawdy.
Wuj1923	(31:6) W ręce twe polecam ducha mego: odkupiłeś mię, Panie, Boże prawdy.
Gda1881	(31:6) W ręce twoje poruczam ducha mego; odkupiłeś mię, Panie, Boże prawdziwy!
Gda2017	W twoje ręce powierzam mego ducha; odkupiłeś mnie, PANIE, Boże wierny.
PsBycz	(31:6) W-ręce-Twe poruczam ducha-mego; Tyś odkupił mię, o-Panie, Boże prawdziwy!
Goet	(31:6) W ręce Twoje poruczam ducha mego; Tyś mnie ocalił, Panie, Boże wierny!
PsCylk	(31:6) W rękę Twą poruczam ducha mego; wybawiasz mnie Boże, Panie Wiekuisty,
PsKrusz	(31:6) W ręce Twoje polecam ducha mego. Odkupiłeś mnie Panie, Boże prawdziwy!
PsAszk	(31:6) W ręce Twoje zdaję mojego ducha, bo Tyś mnie wyzwolił, o Jehowo, wszechpotężny Boże prawdy!
PsSzer	(31:6) W ręce Twoje oddaję ducha mego, Tyś mię odkupił, Panie, wierny Boże.
Tys1	(30:6) W ręce Twoje polecam ducha mojego: Ty mnie uwolnisz, Panie, Boże wierny.
Tys5	(31:6) W ręce Twoje powierzam ducha mojego, Ty mnie wybawiłeś, Panie, Boże wierny!
Bryt	(31:6) W ręce twoje polecam ducha mego, Odkupiłeś mnie, Panie, Boże wierny.
Pozn	(31:6) W ręce Twoje powierzam ducha mego, Ty mnie wybawisz, Jahwe, Boże wierny.
WarPra	(31:6) Z ufnością w Twe ręce składam mego ducha, Ty mnie wybawiłeś, Panie, Boże mój wierny.
STB	(31:6) Na Twoje ręce powierzam mego ducha; wybawiasz mnie, WIEKUISTY, Boże prawdziwy.
EIB	(31:6) W Twoje ręce składam mego ducha. Odkupiłeś mnie, PANIE, wierny Boże.

Ps 31,6

PsFlor	(30:7) Nienaźrzał jeś chowające prozności na prozność, (30:8a) ale ja w Gospodna pwał ❬jeśm❭.
PsPul	(30:7) Nienaźrzał jeś ch[w]owające prozności przez użytka, (30:8a) ale ❬ja❭ w Gospodna pwałem.
Wuj1923	(31:7) Miałeś w nienawiści przestrzegające marności nadaremno: a jam w Panu nadzieję miał.
Gda1881	(31:7) Mam w nienawiści tych, którzy przestrzegają próżnych marności; bo ja w Panu nadzieję pokładam.
Gda2017	Nienawidzę tych, którzy zważają na próżne marności, bo ja w PANU pokładam nadzieję.
PsBycz	(31:7) Nienawidzę zachowujących obłudy zwodnicze; ale-ja, ja w Panu ubezpieczam-się.
Goet	(31:7) Nienawidzisz tych, którzy czczą marne bożki; ja zaś ufam Panu.
PsCylk	(31:7) Nienawidzę oddanych próżnym marnościom, gdyż ja Bogu ufam.
PsKrusz	(31:7) Znienawidziłem tych, co strzegą marności, bo oto w Panu zaufałem.
PsAszk	(31:7) Nienawidzę ja tych, co strzegą ułudnych znikomości fałszu, ja zaś całą mą ufność pokładam w Jehowie.
PsSzer	(31:7) Nienawidzisz tych, którzy czczą marne bożyszcza, ja jednak Panu ufam.
Tys1	(30:7) Nie cierpisz tych, którzy czczą marne bożyszcza, ja zaś pokładam ufność w Panu.
Tys5	(31:7) Nienawidzę tych, którzy czczą marne bóstwa, i pokładam ufność w Panu.
Bryt	(31:7) Nienawidzisz tych, którzy czczą marne bałwany, Ja jednak ufam Panu.
Pozn	(31:7) Ty nienawidzisz czcicieli ułudnych bożków, ja wszakże pokładam nadzieję w Jahwe.
WarPra	(31:7) Nie znosisz wszystkich, co czczą marne bóstwa, ja zaś zupełnie zdaję się na Pana.
STB	(31:7) Nienawidzę oddanych próżnym marnościom, ponieważ ja ufam WIEKUISTEMU.
EIB	(31:7) Odciąłem się od służących marnym bóstwom - Swoją ufność położyłem w PANU.

Ps 31,7

PsFlor	(30:8b) Wiesielić i radow❬a❭ć sie będę w miłosierdziu twojem, (30:9) bo weźrzał jeś na śmiarę moję, zbawił jeś od potrzebizn duszę moję
PsPul	(30:8b) Wiesielić i radować ❬sie❭ będę w miłosierdziu twym, (30:9) boś weźrzał na śmiarę moję, zbawił jeś od potrzebizn duszę moję
Wuj1923	(31:8) Będę się weselił i radował w miłosierdziu twojem; albowiemeś wejrzał na uniżenie moje, wybawiłeś z potrzeb duszę moję.
Gda1881	(31:8) Będę się radował i weselił w miłosierdziu twojem, żeś wejrzał na utrapienie moje, a poznałeś uciśnienie duszy mojej.
Gda2017	Będę się radował i weselił w twoim miłosierdziu, bo wejrzałeś na moje utrapienie i poznałeś udręki mojej duszy;
PsBycz	(31:8) Będę-radował-się, i-cieszył w-dobroci-Twojéj; boś widział nędzę-moję; zajmowałeś-się, w-utrapieniach, duszą-moją.
Goet	(31:8) Będę się weselił i radował z dobroci Twej, żeś spojrzał na nędzę moją i wniknąłeś w uciśnienie duszy mojej.
PsCylk	(31:8) Raduję się i cieszę miłosierdziem Twojém, który wejrzałeś na niedolę moję, poznałeś utrapienia duszy mojéj.
PsKrusz	(31:8) Będę się radował i weselił w miłosierdziu Twem, żeś wejrzał na upokorzenie moje. Poznałeś utrapienia mej duszy.
PsAszk	(31:8) Ja w łasce Twej będę się radował i weselił, gdyż Ty wszak patrzysz na moją udrękę i znasz utrapienia duszy mej.
PsSzer	(31:8) Raduję się i weselę łaską Twoją, boś wejrzał na niedolę moją, zważałeś na utrapienie duszy mojej.
Tys1	(30:8) Weselić się będę i cieszyć z Twego zmiłowania, boś wejrzał na moją nędzę, duszę moją wspomogłeś w udrękach
Tys5	(31:8) Weselę się i cieszę z Twojej łaski, boś wejrzał na moją nędzę, poznałeś udręki mej duszy
Bryt	(31:8) Raduję się i weselę łaską twoją. Gdyż wejrzałeś na niedolę moją, Poznałeś utrapienie duszy mojej.
Pozn	(31:8) Weselić się będę i radować Twoją łaskawością, boś wejrzał na moją nędzę, poznałeś utrapienia mej duszy
WarPra	(31:8) Będę się radował i cieszył łaskawością Twoją, boś wejrzał na moją nędzę i znasz moje udręki.
STB	(31:8) Raduję się i cieszę Twoim miłosierdziem, Panie, który spojrzałeś na mą niedolę oraz poznałeś utrapienia mojej duszy.
EIB	(31:8) Raduję się niezmiernie Twoją łaską, Gdyż wejrzałeś na moją niedolę I przejąłeś się udręką mojej duszy.

Ps 31,8

PsFlor	(30:10) ani jeś ścisnął mie w ręku nieprzyjaciela, postawił jeś na szyrokiem mieście nogi moje.
PsPul	(30:10) aniś mie ucisnął w ręku nieprzyjaciela, postawił jeś na szy❬ro❭kiem mieścu nogi moje.
Wuj1923	(31:9) Aniś mię zamknął w rękach nieprzyjacielskich: postawiłeś na miejscu przestronnem nogi moje.
Gda1881	(31:9) Aniś mię zawarł w ręce nieprzyjaciela; aleś postawił na przestrzeństwie nogi moje.
Gda2017	I nie wydałeś mnie w ręce wroga, postawiłeś moje nogi na miejscu przestronnym.
PsBycz	(31:9) A-nie zawarłeś-mię w-ręku nieprzyjaciela owszem, Tyś-postawił, na-przestrzeni, nogi-moje.
Goet	(31:9) I nie wydałeś mię ręce wroga mojego, ale postawiłeś nogi moje na wolnej przestrzeni.
PsCylk	(31:9) I nie wydałeś mnie w moc wroga, a postawiłeś na swobodzie nogi moje.
PsKrusz	(31:9) I nie zamknąłeś mnie w ręku nieprzyjaciela, na przestrzeni ustawiłeś nogi moje.
PsAszk	(31:9) I nie wydasz mię w rękę wroga a nogi me stawisz we wolnem przestworzu.
PsSzer	(31:9) I nie wydałeś mnie w ręce nieprzyjaciela, postawiłeś nogi moje na miejscu szerokim.
Tys1	(30:9) i nie oddałeś mnie w ręce nieprzyjaciela, lecz postawiłeś me stopy na miejscu przestronnym.
Tys5	(31:9) i nie oddałeś mnie w ręce nieprzyjaciela, postawiłeś me stopy na miejscu przestronnym.
Bryt	(31:9) Nie wydałeś mnie w ręce nieprzyjaciela, Postawiłeś nogi moje na miejscu szerokim.
Pozn	(31:9) i nie wydałeś mnie w ręce nieprzyjaciół, lecz postawiłeś stopę moją na otwartej przestrzeni.
WarPra	(31:9) I nie oddałeś mnie w ręce nieprzyjaciół moich, lecz zostawiłeś moim nogom dużo swobody.
STB	(31:9) Nie wydałeś mnie w moc wroga, a me nogi postawiłeś na rozległej przestrzeni.
EIB	(31:9) Nie wydałeś mnie na pastwę mego wroga, Moim stopom zrobiłeś wiele miejsca.

Ps 31,9

PsFlor	(30:11) Smiłuj sie nade mną, Gospodnie, bo sie mącę, zamąciło sie jest w gniewie oko moje, dusza moja i brzuch moj.
PsPul	(30:11) Smiłuj sie, Gospodnie, bo sie mącę, zamęciło sie we mnie oko moje, dusza moja i brzuch moj.
Wuj1923	(31:10) Zmiłuj się nademną, Panie; bom jest utrapiony: zatrwożyło się w gniewie oko moje, dusza moja, i wnętrze moje.
Gda1881	(31:10) Zmiłuj się nademną, Panie! bom jest uciśniony; wywiędła od żałości twarz moja; także i dusza moja i żywot mój.
Gda2017	Zmiłuj się nade mną, PANIE, bo jestem uciśniony, od żałości osłabły moje oczy, a także moja dusza i moje wnętrzności.
PsBycz	(31:10) Zmiłuj-się-nademną, o-Panie! bo biéda mi; wynędzniało, od-zmartwienia, licé-mojé, ciało-mojé, i-żywot-mój.
Goet	(31:10) Bądź mi łaskaw, Panie, bo jestem w uciśnieniu; zaćmiło się ze zgryzoty oko moje, dusza moja i ciało moje.
PsCylk	(31:10) Zlituj się nademną Boże, bo biada mi; zamroczyło się od żałości oko moje, i dusza moja i żywot mój.
PsKrusz	(31:10) Zmiłuj się nademną Panie, ponieważ mam smutek; przyćmiło się od żalu oko moje - dusza moja i żywot mój.
PsAszk	(31:10) Zmiłuj się nademną, o Jehowo, gdyż źle mi i ciasno: zaćmione me oko ze zgryzoty, ma dusza i me ciało.
PsSzer	(31:10) Zmiłuj się nade mną, Panie, bom jest uciśniony! Oko moje zamroczyło się od zgryzoty, dusza moja i ciało moje chore,
Tys1	(30:10) Zmiłuj się nade mną, Panie, bo jestem w udręce: od smutku słabnie me oko, dusza i ciało.
Tys5	(31:10) Zmiłuj się nade mną, Panie, bo jestem w ucisku, od smutku słabnie me oko, a także moja siła i wnętrzności.
Bryt	(31:10) Zmiłuj się nade mną, Panie, bom jest uciśniony! Zmętniało od zgryzoty oko moje, dusza i wnętrzności moje.
Pozn	(31:10) Ulituj się nade mną, Jahwe, bo jestem uciśniony; od zmartwień zaćmiło się oko moje, (dusza i ciało moje).
WarPra	(31:10) Okaż mi, Panie, łaskę, bo lęk mnie ogarnia, od smutku słabną mi oczy, dusza i ciało.
STB	(31:10) Zlituj się nade mną, WIEKUISTY, gdyż mi biada; od żałoby zamroczyło się moje oko, moja dusza i moje życie.
EIB	(31:10) PANIE, zmiłuj się nade mną, bo jestem w ucisku! Udręka zmorzyła moje oczy, Przeżarła duszę i wnętrzności -

Ps 31,10

PsFlor	(30:12) Bo zszedł jest w boleniu żywot moj a lata moja w płaczoch. (30:13) Rozniemogła sie jest w ubożstwie cześć moja i kości moje zamąciły są sie.
PsPul	(30:12) Bo niestatczył w boleści żywot moj a lata moja we wzdychaniach. (30:13) Rozniemogła sie w ubostwie moc moja i kości moje zamąciły są sie.
Wuj1923	(31:11) Albowiem ustał w boleści żywot mój i lata moje w wzdychaniu: zemdlała w ubóstwie siła moja, i kości moje strwożone są.
Gda1881	(31:11) Albowiem zwątlało od boleści zdrowie moje, a lata moje od wzdychania; zemdlała dla utrapianie mego siła moja, a kości moje wyschły.
Gda2017	W bólu bowiem upływa moje życie, a moje lata na wzdychaniu; moja siła osłabła z powodu mej nieprawości, a moje kości wyschły.
PsBycz	(31:11) Gdyż trawią-się, w-smutku, życié-mojé, a-lata-me, w-jęku; osłabła, z-nieprawości, siła-moja, nawet-kości-me wyniszczały.
Goet	(31:11) Bo przez żałość wyniszcza się życie moje, a lata moje od wzdychania; zachwiała się siła moja przez nieprawość moją, a kości moje uschły.
PsCylk	(31:11) Bo spełniło się w trosce życie moje, a lata moje w westchnieniach, zwątlała w grzechu siła moja, a kości moje zanikły.
PsKrusz	(31:11) Albowiem ustało od bólu zdrowie moje, i lata od narzekania; zmniejszyła się od występku siła moja, i kości moje wyschły.
PsAszk	(31:11) Bo uchodzi mi życie w rozpaczy a lata na wzdychaniu, potknęło się siła ma o grzech mój własny a butwieją me kości.
PsSzer	(31:11) bo życie moje upływa w trosce, a lata moje w westchnieniach, siła moja słabnie z powodu winy mojej, a kości moje rozpadają się.
Tys1	(30:11) Bo troska trawi moje życie, a jęk — moje lata. Siła moja ustała w ucisku i kości moje osłabły.
Tys5	(31:11) Bo zgryzota trawi me życie, a wzdychanie - moje lata. Siłę moją zachwiał ucisk i kości moje osłabły.
Bryt	(31:11) Bo życie moje upływa w boleści, A lata moje w westchnieniach, Siła moja słabnie z powodu winy mojej, A kości moje usychają.
Pozn	(31:11) W udręce niszczeje moje życie, a lata moje schodzą na wzdychaniu; siła moja osłabła od zgryzot, a kości moje wyschły.
WarPra	(31:11) Od zmartwień topnieje me życie, wśród jęków lata mi płyną, z sił opadłem wskutek ucisku, zwiotczały moje kości.
STB	(31:11) Bo me życie spełniło się w trosce, a moje lata w westchnieniach; w grzechu zwątlała moja siła, a moje kości zanikły.
EIB	(31:11) Moje życie pogrążyło się w smutku, A moje lata - w westchnieniach. Z własnej winy stałem się bezsilny I słabość dotknęła moich kości.

Ps 31,11

PsFlor	(30:14) Nade wszemi nieprzyjaciołmi mojimi uczynion jeśm przekora sąsiadom mojim barzo a bojaźń znanym mojim. (30:15a) Jiż są widzieli mie, na dwor są uciekli ote mnie,
PsPul	(30:14) Nade wszemi nieprzyjacioły moimi uczynioneśm przekora sąsiadom moim barzo i strach znajomym moim. (30:15a) Jiż mie widzieli, wen uciekali ode mnie,
Wuj1923	(31:12) Nad wszystkie nieprzyjacioły moje stałem się pośmiewiskiem i sąsiadom moim bardzo, i strachem znajomym moim: którzy mię widzieli, precz odemnie uciekli.
Gda1881	(31:12) U wszystkich nieprzyjaciół moich jestem w pohańbieniu wielkiem, a najwięcej u sąsiadów moich; stałem się na postrach znajomym moim; którzy mię widzą na dworze, uciekają przedemną.
Gda2017	Stałem się pośmiewiskiem dla wszystkich moich wrogów, zwłaszcza dla moich sąsiadów, i postrachem dla znajomych; ci, którzy mnie widzą na dworze, uciekają przede mną.
PsBycz	(31:12) Od-wszech wrogów-moich, jestem na hańbę wystawion, a,-u sąsiadów-mych, bardziéj: nawetem-postrachem u znajomych-moich; widzący-mię, na-dworze, uciékają przedemną.
Goet	(31:12) Dla wszystkich gnębicieli moich stałem się pohańbieniem, a najwięcej dla sąsiadów moich, i postrachem znajomym moim; ci, którzy mię widzą na ulicy, uciekają przede mną.
PsCylk	(31:12) Gwoli prześladowcom moim jestem hańbą, nawet sąsiadom moim wielce; postrachem znajomych. Spotykający mnie na ulicy, usuwają się odemnie.
PsKrusz	(31:12) Ponad wszystkich nieprzyjaciół moich stałem się pośmiewiskiem, a dla sąsiadów moich najbardziej. Dla znajomych stałem się postrachem: którzy mnie na rynku zobaczą, uciekają odemnie.
PsAszk	(31:12) Od wszystkich gnębicieli mych okryła mnie hańba, stałem się nią wielce dla mych sąsiadów, zaś postrachem dla mych zaufanych, - ci co mnie widzą na ulicy, uciekają przedemną.
PsSzer	(31:12) Jestem wzgardą dla wszystkich wrogów moich, a najwięcej dla sąsiadów moich, i postrachem dla znajomych moich; ci, co mnie widzą, uciekają przede mną.
Tys1	(30:12) Dla wszystkich wrogów moich stałem się celem szyderstwa, pośmiewiskiem sąsiadów, postrachem znajomych; kto mnie ujrzy na dworze, ode mnie ucieka:
Tys5	(31:12) Stałem się znakiem hańby dla wszystkich mych wrogów, dla moich sąsiadów przedmiotem odrazy, dla moich znajomych - postrachem; kto mnie ujrzy na ulicy, ucieka ode mnie.
Bryt	(31:12) Stałem się pośmiewiskiemDla wszystkich wrogów moich, Zwłaszcza dla sąsiadów moich, I postrachem dla znajomych moich; Ci, co mnie widzą na ulicy, uciekają ode mnie.
Pozn	(31:12) Przedmiotem szyderstwa stałem się dla wszystkich nieprzyjaciół moich, pośmiewiskiem dla moich sąsiadów i postrachem dla bliskich; ktokolwiek mnie ujrzy na drodze, ucieka przede mną.
WarPra	(31:12) Dla wszystkich wrogów stałem się pośmiewiskiem, odrazą dla sąsiadów, przerażeniem dla bliskich, i unika mnie każdy, kto widzi mnie na drodze.
STB	(31:12) Z powodu moich prześladowców jestem hańbą nawet dla mych sąsiadów oraz postrachem dla znajomych. Ci, którzy mnie spotykają na ulicy ode mnie się usuwają.
EIB	(31:12) Z powodu wszystkich moich nieprzyjaciół Stałem się pośmiewiskiem, Nieszczęściem w oczach sąsiadów I obrzydliwością dla znajomych - Stronią ode mnie ci, Którzy mnie widzą na ulicy.

Ps 31,12

PsFlor	(30:15b) zapomnieniu dan jeśm jako umarły od sierca. (30:16a) Uczynił jeśm sie jako ssąd zgubieny,
PsPul	(30:15b) zapomnieniu dan jeśm jako umarły od sierca. (30:16a) Uczynion jeśm jako sąd zgubiony,
Wuj1923	(31:13) Jestem zapomniony z serca jako umarły: stałem się jako naczynie stracone.
Gda1881	(31:13) Wypadłem z pamięci jako umarły; stałem się jako naczynie stłuczone.
Gda2017	Zapomniano o mnie jak o umarłym, stałem się jak rozbite naczynie.
PsBycz	(31:13) Zapomnian-jestem, jak-umarły z-serca; ja-stałem-się, jak-narzędzié zepsuté.
Goet	(31:13) Zapomniany jestem w sercach jako umarły; stałem się jako naczynie stłuczone.
PsCylk	(31:13) Zapomniany jestem, jak umarły, z serca; podobny do naczynia zużytego.
PsKrusz	(31:13) Wypadłem z pamięci i serca jako umarły; stałem się jako naczynie porzucone.
PsAszk	(31:13) Zapomniano o mnie, jako o tym, który umarł w czyjej duszy, i stałem się jako grat zaginiony.
PsSzer	(31:13) Jestem zapomniany jak umarły, jestem jak naczynie rozbite.
Tys1	(30:13) Zapomniany, wypadłem z serca — jak umarły, stałem się jak rozbite naczynie.
Tys5	(31:13) Zapomniano w sercach o mnie jak o zmarłym, stałem się jak sprzęt wyrzucony.
Bryt	(31:13) Wymazany jestem z pamięci jak umarły, Jestem jak rozbite naczynie.
Pozn	(31:13) Zapomniano o mnie jak o zmarłym, po którym nie ma pamięci, podobny jestem do rozbitego naczynia.
WarPra	(31:13) Zapomnieli o mnie jak o umarłym, stałem się jak rozbite naczynie.
STB	(31:13) Wypadłem z serca jak umarły, podobny do zużytego naczynia.
EIB	(31:13) Wypadłem z pamięci jak umarły, Stałem się jak rozbite naczynie.

Ps 31,13

PsFlor	(30:16b) bo jeśm słyszał łajanie wiela przebywających w okrędze, (30:17) wtem gdy są sie seszli pospołu przeciwo mnie, wziąć duszę moję radzili są sie.
PsPul	(30:16b) bo jeśm słyszał poganienie wiela przebywających w okolicy, (30:17) wtem gdy są sie seszli pospołu przeciwo mnie, wziąć duszę moję są sie radzili.
Wuj1923	(31:14) Bom słyszał łajanie mnogich, mieszkających w okolicy: wtem, gdy się schodzili społem przeciwko mnie, odjąć duszę moje namawiali się.
Gda1881	(31:14) Albowiem nasłucham się uszczypków od wielu; strachu dość zewsząd, gdy się naradzają wespół przeciwko mnie, chytrze przemyśliwając, aby odjęli duszę moję.
Gda2017	Słyszę bowiem oszczerstwa wielu; strach czai się zewsząd; gdy wspólnie naradzają się przeciwko mnie, spiskują, jak odebrać mi życie.
PsBycz	(31:14) Gdym usłyszał złą-sławę od wielu, strach był naokoło mnie; za-naradzania-się-ich razem, przeciw-mnie, odebrać życié-mé, postanowili.
Goet	(31:14) Słyszałem obmowę wielu, zewsząd przerażenie; gdy się między sobą naradzają przeciwko mnie, zamyślili odebrać mi życie,
PsCylk	(31:14) Albowiem słyszę obelżywość tłumu, zbiegowisko dokoła, jak się zmawiają wespół na mnie; by odebrać mi życie przemyśliwają.
PsKrusz	(31:14) Albowiem nasłuchałem się wielu posądzeń - strachu od naokoło stojących: gdy się naradzają wespół przeciwko mnie; zamyślali, aby uchwycić duszę moją.
PsAszk	(31:14) Jakkolwiek słyszę obmowę wielu, co postrach sieją dokoła, gdy wspólną przeciw mnie czynią naradę, przemyślając nad tem, by odebrać mi życie.
PsSzer	(31:14) Słyszę bowiem szept wielu: Zgroza wokoło! Zmawiają się pospołu przeciwko mnie, radzą, jakby mi odebrać życie.
Tys1	(30:14) Słyszałem bowiem sykanie wielu — strach zewsząd zagraża! Ci, co się przeciw mnie zbiegli, zamierzali odebrać mi życie.
Tys5	(31:14) Słyszę bowiem złorzeczenia wielu: Trwoga dokoła, gdy przeciw mnie się zbierają, zamyślają odebrać mi życie.
Bryt	(31:14) Słyszę bowiem, jak wielu mnie obmawia, Strach czai się wokoło, kiedy razem naradzają się przeciwko mnie, Spiskują, aby odebrać mi życie.
Pozn	(31:14) Słyszałem wrogie słowa wielu - zgroza ze wszystkich stron! - gdy się razem przeciwko mnie zmawiali i knuli zamysły, jakby mnie życia pozbawić.
WarPra	(31:14) Zewsząd dochodzą mnie groźne okrzyki, wszyscy przeciw mnie się zmawiają, myślą tylko o tym, by mnie pozbawić życia.
STB	(31:14) Bo słyszę obelgi tłumu i zbiegowiska dokoła; jak się razem na mnie zmawiają, planując, by odebrać mi życie.
EIB	(31:14) Słyszę bowiem złowrogie szepty wielu - Wokół strach, gdy wspólnie przeciwko mnie radzą, Spiskują, jak odebrać mi życie.

Ps 31,14

PsFlor	(30:18a) Ale ja w cię pwał jeśm, Gospodnie, rzekł jeśm: Bog moj jeś ty,
PsPul	(30:18a) Ale ja w cię pwał jeśm, Gospodnie, rzekł jeśm: Bog moj jeś ty,
Wuj1923	(31:15) A jam w tobie nadzieję miał, Panie! rzekłem: Tyś jest Bogiem moim.
Gda1881	(31:15) Ale ja w tobie mam nadzieję, Panie! Rzekłem: Tyś jest Bogiem moim.
Gda2017	Ale ja zaufałem tobie, PANIE; powiedziałem: Ty jesteś moim Bogiem.
PsBycz	(31:15) Ale-ja, ja, w-Tobie ubezpieczam-się, o-Panie! jam-rzekł: Bogiemeś-moim, Ty.
Goet	(31:15) Ale ja w Tobie mam nadzieję, Panie; mówię: "Ty jesteś Bogiem moim!"
PsCylk	(31:15) A ja na tobie polegam; Boże, rzekłem: Panem moim Ty.
PsKrusz	(31:15) A jam w Tobie zaufał, Panie! Rzekłem: "Bogiem moim Ty jesteś"!
PsAszk	(31:15) Lecz w Tobie ma ufność Jehowo, mówię: "Tyś. jest mym Bogiem".
PsSzer	(31:15) Ale ja Tobie ufam, Panie! Rzekłem: Tyś Bogiem moim.
Tys1	(30:15) Ja zaś pokładam ufność w Tobie, Panie; mówię: «Tyś jest Bogiem moim».
Tys5	(31:15) Ja zaś pokładam ufność w Tobie, Panie, mówię: Ty jesteś moim Bogiem.
Bryt	(31:15) Ale ja tobie ufam, Panie! Mówię: Tyś Bogiem moim.
Pozn	(31:15) Ja jednak w Tobie ufność pokładam, Jahwe. Mówię: "Ty jesteś moim Bogiem!"
WarPra	(31:15) Lecz ja, o Panie, Tobie zaufałem, ciągle powtarzam: Tyś moim Bogiem.
STB	(31:15) Ale ja polegam na Tobie, WIEKUISTY; powiedziałem: Ty jesteś moim Bogiem.
EIB	(31:15) Lecz ja Tobie ufam, PANIE! Powiedziałem: Ty jesteś moim Bogiem,

Ps 31,15

PsFlor	(30:18b) w ręku twoju szczęście moje. (30:19) Wytargń mie z ręku nieprzyjacielow mojich i ot tych, cso mie gonią.
PsPul	(30:18b) w ręku twoju szczęście moje. (30:19) Wytargń mie z ręku nieprzyjacioł mych i od tych, co mie nienaźrzą.
Wuj1923	(31:16) W ręku twoich losy moje: wyrwij mię z ręki nieprzyjaciół moich, i od prześladujących mię.
Gda1881	(31:16) W rękach twoich są czasy moje; wyrwijże mię z ręki nieprzyjaciół moich, i od tych, którzy mię prześladują.
Gda2017	Mój czas jest w twoich rękach, ocal mnie z ręki moich nieprzyjaciół i od tych, którzy mnie prześladują.
PsBycz	(31:16) W-ręku-Twém czasy-moje; oswobódź-mię z-ręki nieprzyjaciół-mych, i-od-prześladowców-moich.
Goet	(31:16) W rękach Twoich są losy moje; wybaw mię z ręki wrogów moich i od moich prześladowców!
PsCylk	(31:16) W ręku Twoim losy moje; wybaw mnie z mocy wrogów i prześladowców moich.
PsKrusz	(31:16) W rękach Twoich losy moje; wybaw mnie z ręki nieprzyjaciół moich i prześladowców moich.
PsAszk	(31:16) W Twem ręku są dni mego żywota, ocal mnie z rąk mych wrogów i mych prześladowców.
PsSzer	(31:16) W ręku Twoim są losy moje, wyrwij mnie z rąk nieprzyjaciół moich i prześladowców moich!
Tys1	(30:16) W ręku Twoim me losy: wyrwij mnie z ręki mych wrogów i prześladowców.
Tys5	(31:16) W Twoim ręku są moje losy: wyrwij mnie z ręki mych wrogów i prześladowców!
Bryt	(31:16) W ręku twoim są losy moje, Ocal mnie z rąk nieprzyjaciół i prześladowców moich!
Pozn	(31:16) Los mój w Twoim ręku spoczywa; wyzwól mnie z rąk moich wrogów i prześladowców!
WarPra	(31:16) Mój los składam w Twe ręce. Wyrwij mnie z rąk moich wrogów i prześladowców.
STB	(31:16) W Twojej ręce są moje losy; wybaw mnie z mocy wrogów oraz mych prześladowców.
EIB	(31:16) W Twoim ręku moje losy, Ocal mnie od prześladowców i wrogów!

Ps 31,16

PsFlor	(30:20a) Oświeci oblicze twoje nad twojim sługą, zbawiona mie uczyń w miłosierdziu twojem,
PsPul	(30:20a) Oświeci oblicze twe nad twoim sługą, zbawiona mie uczyń w miłosierdziu twym,
Wuj1923	(31:17) Oświeć twarz twoję nad sługą twoim: zbaw mię w miłosierdziu twojem.
Gda1881	(31:17) Oświeć oblicze twoje nad sługą twoim; wybaw mię przez miłosierdzie twoje.
Gda2017	Rozjaśnij swe oblicze nad twoim sługą, wybaw mnie w twoim miłosierdziu.
PsBycz	(31:17) Zajaśniej obliczem-Twém, ponad sługą-Twoim; dopomoż-mi, przez-dobroć-Twoję.
Goet	(31:17) Niech oblicze Twoje jaśnieje nad sługą Twoim, wybaw mię przez dobroć Twoją.
PsCylk	(31:17) Zaświeć obliczem Twojém nad sługą Twoim; wspomóż mi w łasce Twojéj.
PsKrusz	(31:17) Oświeć oblicze swe ku słudze Twemu, zbaw mnie w miłosierdziu swem.
PsAszk	(31:17) Rozświeć nademną Twe oblicze, wybaw mnie w Twej lasce niezmiernej.
PsSzer	(31:17) Rozjaśnij oblicze swoje nad sługą swoim, zbaw mnie w łasce swojej!
Tys1	(30:17) Ukaż słudze Twemu pogodne oblicze, wybaw mnie w swym miłosierdziu.
Tys5	(31:17) Niech zajaśnieje Twoje oblicze nad Twym sługą, wybaw mnie w swej łaskawości!
Bryt	(31:17) Rozjaśnij oblicze swoje nad sługą swoim, Wybaw mnie w łasce swojej!
Pozn	(31:17) Rozjaśnij swe oblicze nad swoim sługą, ratuj mnie w swej łaskawości!
WarPra	(31:17) Niech blask Twego oblicza opromienia Twego sługę, w Twojej dobroci przybądź mi z pomocą.
STB	(31:17) Zaświeć Twoim obliczem nad twym sługą; wspomóż mnie w Twojej łasce.
EIB	(31:17) Rozjaśnij oblicze nad swym sługą, Wybaw mnie ze względu na swą łaskę!

Ps 31,17

PsFlor	(30:20b) Gospodnie; nie będę osromocon, bo jeśm wezwał ❬cie❭. (30:21a) Zapłońcie sie niemiłościwi i wwiedzieni bądźcie we pkieł,
PsPul	(30:20b) Gospodnie; nie będę osromocon, bo jeśm wezwał ciebie. (30:21a) Zasromajcie sie niemiłościwi i wwiedzieni bądźcie do piekła,
Wuj1923	(31:18) Panie, niech nie będę zawstydzon; albowiem wzywałem cię: niech się zawstydzą niezbożnicy, i niech będą prowadzeni do piekła.
Gda1881	(31:18) Panie! niech nie będę pohańbiony, ponieważ cię wzywam; niech się zawstydzą niezbożni, i zamilkną w grobie.
Gda2017	PANIE, niech nie doznam wstydu, skoro cię wzywam; niech niegodziwi się wstydzą i zamilkną w grobie.
PsBycz	(31:18) O-Panie! niech-nie będę-zawstydzon, że wzywam Ciebie; niech-będą-zawstydzeni bezbożni; niech-umilkną w-grobie.
Goet	(31:18) Panie, niech nie będę zawstydzony, ponieważ Cię wzywam. Niech będą zawstydzeni bezbożni i zamilkną w otchłani.
PsCylk	(31:18) Boże, obym się nie zawstydził, żem wzywał Ciebie; niech zawstydzą się niegodziwi i zamilkną w grobie.
PsKrusz	(31:18) Panie, nie będę zawstydzony, bom do Ciebie wołał. Niech się zawstydzą bezbożni i zamilkną w otchłani.
PsAszk	(31:18) O Jehowo, obym nie doznał ja hańby zawodu o to, że Ciebie wzywałem, niechaj wstyd okryje niegodziwców a niechaj zmilkną ku wiecznej idąc czeluści.
PsSzer	(31:18) Panie! Niech nie doznam wstydu, bo Ciebie wzywam, niech się zawstydzą bezbożni, zamilkną idąc do krainy umarłych!
Tys1	(30:18) Panie, niech nie doznam zawodu, skoro Cię wzywałem; niech się zawiodą niezbożni, gnani do krainy zmarłych.
Tys5	(31:18) Panie, niech nie doznam zawodu, gdy Cię wzywam; niech się zawiodą występni, niech zamilkną w Szeolu!
Bryt	(31:18) Panie! Niech nie doznam wstydu dlatego, że ciebie wzywałem, Niech doznają wstydu bezbożni, Niech zamilkną pogrążając się w otchłani.
Pozn	(31:18) Jahwe, niech nie będę zawstydzony, że wzywałem Ciebie! Niech będą zawstydzeni bezbożni i niech zamilkną, wtrąceni do Szeolu!
WarPra	(31:18) O Panie, niech nie spotka mnie zawód, gdy do Ciebie wołam. Niech będą zawiedzeni bezbożni, niech zamilkną i zstąpią do krainy zmarłych.
STB	(31:18) WIEKUISTY, obym się nie zawstydził, że Cię wzywałem; niech zawstydzą się niegodziwi oraz zamilkną w grobie.
EIB	(31:18) PANIE! Niech nie spotka mnie wstyd za to, że zwróciłem się do Ciebie. Niech spadnie on raczej na bezbożnych, Niech zamilkną w świecie umarłych,

Ps 31,18

PsFlor	(30:21b) niema bądźcie usta lściwa, (30:22) jiże mowią przeciwo prawemu lichotę w pyszności i nie-w-rządości.
PsPul	(30:21b) niema bądźcie usta łżywa, (30:22) jaż mowią przeciwo prawemu lichotę w pysze i nie-w-rządości.
Wuj1923	(31:19) Niech zaniemieją usta zdradliwe, które mówią nieprawość przeciw sprawiedliwemu w pysze i w powieraniu.
Gda1881	(31:19) Niech zaniemieją wargi kłamliwe, które mówią przeciwko sprawiedliwemu rzeczy przykre z hardością i ze wzgardą.
Gda2017	Niech zaniemówią wargi kłamliwe, które w pysze i pogardzie mówią krzywdzące słowa przeciwko sprawiedliwemu.
PsBycz	(31:19) Niech-zaniémieją wargi fałszywe, mawiające, przeciw sprawiedliwemu, bezczélnie, z-pychą i-wzgardą.
Goet	(31:19) Niech zaniemieją wargi kłamliwe, które bezczelnie mówią przeciwko sprawiedliwemu w pysze i ze wzgardą.
PsCylk	(31:19) Niech oniemieją usta kłamliwe, co mówią o sprawiedliwym hardo, wyniośle i pogardliwie.
PsKrusz	(31:19) Niech zamilkną wargi kłamliwe, które mówią przeciw sprawiedliwości rzeczy przykre przez pychę i wzgardę.
PsAszk	(31:19) Bo zaniemówią wargi kłamliwe, co hardo przymawiają sprawiedliwemu z dumną wyniosłością i z wstydu obelgą.
PsSzer	(31:19) Niech oniemieją kłamliwe wargi, co o sprawiedliwym mówią zuchwale w wyniosłości i wzgardzie!
Tys1	(30:19) Niech oniemieją wargi kłamliwe, co ze wzgardą i pychą zuchwale wygadują na sprawiedliwego.
Tys5	(31:19) Niech zaniemówią wargi kłamliwe, co zuchwale wygadują na sprawiedliwego z pychą i ze wzgardą.
Bryt	(31:19) Niech oniemieją kłamliwe wargi, Co o sprawiedliwym mówią zuchwale w wyniosłości i pogardzie!
Pozn	(31:19) Niech zaniemówią usta kłamliwe, co, pełne pychy i pogardy, zuchwale przymawiają sprawiedliwemu.
WarPra	(31:19) Niech zaniemówią usta, co kłamią, języki mówiące źle o prawych, wargi pełne pychy i wzgardy.
STB	(31:19) Niech oniemieją kłamliwe usta, które hardo, wyniośle i pogardliwie mówią o sprawiedliwym.
EIB	(31:19) Niech ucichną kłamliwe wargi, Mówiące przeciw sprawiedliwemu zuchwale, wyniośle i z pogardą.

Ps 31,19

PsFlor	(30:23) Kako wielikie mnożstwo słodkości twojej, Gospodnie, jąż jeś skrył bojącym sie ciebie, (30:24) nagotował jeś tym, jiż pwają w cię, w obeźrzeniu synow ludzskich.
PsPul	(30:23) Kako wielikie mnostwo słodkości twojej, Gospodnie, jążeś skrył bojącym sie ciebie, (30:24) swirzchowałeś tym, co pwają w cię, przed syny ludzkimi.
Wuj1923	(31:20) Jakóż wielkie mnóstwo słodkości twéj, Panie, którąś zakrył bojącym się ciebie: sprawiłeś tym, którzy nadzieję mają w tobie, przed oblicznością synów ludzkich.
Gda1881	(31:20) O jakoż jest wielka dobroć twoja, którąś zachował bojącym się ciebie, którąś pokazywał tym, którzy ufają w tobie przed synami ludzkimi.
Gda2017	Jakże wielka jest twoja dobroć, którą zachowujesz dla bojących się ciebie i okazujesz tym, co ufają tobie wobec synów ludzkich!
PsBycz	(31:20) O-jak wielkiém dobro-Twé, któréś schował dla-bojących-się-Ciebie; coś uczynił, ufającym w-Tobie, wobec dzieci człowieczych.
Goet	(31:20) Jakaż wielka jest dobroć Twoja, którą zachowujesz dla tych, co się Ciebie boją, i którą okazujesz tym, co Tobie ufają wobec synów ludzkich!
PsCylk	(31:20) Jak wielką dobroć Twoja, którą zachowałeś dla bogobojnych, którą przygotowałeś dla ufających Ci wobec synów ludzkich.
PsKrusz	(31:20) O jak wielka dobroć Twoja, którąś zachował dla bojących się Ciebie: objawiłeś ją tym, co ufają Tobie przed synami ludzkimi.
PsAszk	(31:20) A jak wielkiem jest Twe dobro, które Ty ukryłeś dla Twych bogobojnych, oraz uczynisz tym, którzy się pod Twoją oddają opiekę - wszem wobec.
PsSzer	(31:20) Jak wielka jest dobroć Twoja, którą zachowałeś dla tych, którzy się Ciebie boją, którą okazałeś wobec ludzi tym, co ufają Tobie!
Tys1	(30:20) Jakże jest wielka dobroć Twoja, Panie, którą zachowałeś dla tych, co się boją Ciebie, którą okazujesz tym, co w Tobie szukają ucieczki na oczach ludzi.
Tys5	(31:20) Jakże jest wielka, o Panie, Twoja dobroć, którą zachowujesz dla tych, co się boją Ciebie, i okazujesz tym, co w Tobie szukają ucieczki na oczach synów ludzkich.
Bryt	(31:20) Jak wielka jest dobroć twoja, Którą zachowałeś dla tych, którzy się ciebie boją, Którą wobec ludzi okazałeś tym, którzy ufają tobie!
Pozn	(31:20) Jak wielka jest dobroć Twoja, Jahwe, którą gotujesz tym, co się Ciebie boją, którą wobec synów człowieczych świadczysz tym, co u Ciebie szukają ratunku.
WarPra	(31:20) O, jak wielka jest Twoja dobroć, Panie; okazujesz ją tym, co się Ciebie boją, i synom Adama szukającym u Ciebie schronienia.
STB	(31:20) Wielką jest Twoja dobroć, którą zachowałeś dla bogobojnych, jaką przygotowałeś dla tych, co Ci ufają wobec synów ludzkich.
EIB	(31:20) O, jak wielka jest Twoja dobroć! Darzysz nią żyjących w Twej bojaźni I wyraźnie okazujesz ją tym wszystkim, Którzy chronią się u Ciebie.

Ps 31,20

PsFlor	(30:25) Skryjesz je we skryciu oblicza twego od zamącania ludzskiego, (30:26) zaszczycisz je w przebytce twojem od przeciwomowiących językow.
PsPul	(30:25) Skryjesz je w skryciu oblicza twego od zamącenia ludzkiego, (30:26) zaszczycisz w stanu twojem od zapowiedzenia językow.
Wuj1923	(31:21) Zakryjesz je w zakryciu oblicza twego od zamięszania ludzkiego: zasłonisz je w namiecie twoim od przeciwieństwa języków.
Gda1881	(31:21) Ukrywasz ich w skrytości oblicza twego, przed hardością człowieczą ukrywasz ich, jako w namiocie, przed swarliwemi językami.
Gda2017	Ukryjesz ich pod osłoną twojej obecności przed pychą człowieka, ochronisz ich w namiocie przed kłótliwymi językami.
PsBycz	(31:21) Ty-ukryjesz-ich, w-tajni oblicza-Twego, przed-zmowami ludzkiemi, Ty schowasz-ich w-szałasie przed-swarem języków.
Goet	(31:21) Ty ukrywasz ich w skrytości świątyni Twojej przed spiskami ludzkiemi; Ty skrywasz ich w namiocie przed swarliwemi językami.
PsCylk	(31:21) Osłaniasz ich osłoną oblicza Twego od knowań ludzi, ukrywasz ich w namiocie przed zwadą plemion.
PsKrusz	(31:21) Ukrywasz ich w skrytości oblicza swego, przed hardością ludzką strzeżesz ich - w namiocie przed językami złośliwymi.
PsAszk	(31:21) Ty je schowasz w tajemnym schowku zamierzeń oblicza Twego przed ukrytymi zamysłami męża przewrotnego a w gęstym namiocie je ukryjesz przed swarliwymi języki.
PsSzer	(31:21) Kryjesz ich pod ochroną oblicza swego przed knowaniami ludzi, ukrywasz ich w namiocie przed zjadliwymi językami.
Tys1	(30:21) Osłaniasz ich Twą obecnością od spisku mężów, w namiocie ich kryjesz od swaru języków.
Tys5	(31:21) Ukrywasz ich pod osłoną Twojej obecności od spisku mężów, w swoim namiocie ich kryjesz przed sporem języków.
Bryt	(31:21) Ochraniasz ich pod osłoną oblicza twojego przed przewrotnością ludzi, Ukrywasz ich w namiocie przed kłótliwymi językami.
Pozn	(31:21) Ty ich chronisz pod osłoną swego oblicza przed knowaniami ludzi, ukrywasz ich [niby] w namiocie przed swarliwymi językami.
WarPra	(31:21) Osłaniasz ich obecnością Twojego oblicza przed knowaniami ludzkimi, ukrywasz ich, jak pod dachem, przed jadem złych języków.
STB	(31:21) Od knowań ludzi ich ochraniasz osłoną Twego oblicza, w namiocie ich ukrywasz przed każdą zwadą plemion.
EIB	(31:21) Osłaniasz ich cieniem swej bliskości przed ludzkimi zakusami, Chowasz ich w swoim namiocie przed językiem gotowym do kłótni.

Ps 31,21

PsFlor	(30:27) Błogosławiony Gospodzin, bo dziwno uczynił miłosierdzie swoje se mną w mieście murowanem.
PsPul	(30:27) Błogosławiony Bog, bo dziwno uczynił miłosierdzie swe mnie w mieście ućwierdzonym.
Wuj1923	(31:22) Błogosławiony Pan, że dziwnie okazał miłosierdzie swe nademną w mieście obronnem.
Gda1881	(31:22) Błogosławiony Pan! bo dziwnie okazał miłosierdzie swoje przeciwko mnie, jakoby w mieście obronnem.
Gda2017	Błogosławiony niech będzie PAN, bo okazał mi swą cudowną łaskę w mieście warownym.
PsBycz	(31:22) Niech będzie-błogosławion Pan; że przedziwną-okazał łaskę-swę ku-mnie, tak, jak bym był, w-mieście warowném.
Goet	(31:22) Uwielbiony niech będzie Pan, bo cudownie okazał mi dobroć Swoją w mieście obronnem.
PsCylk	(31:22) Błogosławion Bóg, że cudownie łaskę Swą okazał mi w grodzie oblężonym.
PsKrusz	(31:22) Błogosławiony Pan, ponieważ objawił miłosierdzie swoje dla mnie w mieście obronnem.
PsAszk	(31:22) Błogosławiony niechaj będzie Jehowa, iże mnie wyróżnił cudowną Swą łaską w mieście oblężenia.
PsSzer	(31:22) Błogosławiony Pan, bo okazał mi cudownie łaskę swoją w warownym grodzie.
Tys1	(30:22) Błogosławiony Pan, co miłosierdzie swoje przedziwnie mi okazał w mieście warownym.
Tys5	(31:22) Błogosławiony niech będzie Pan, który okazał cuda swoje i łaski w grodzie warownym.
Bryt	(31:22) Błogosławiony niech będzie Pan, Gdyż okazał mi cudowną łaskę swoją w warownym grodzie.
Pozn	(31:22) Błogosławiony Jahwe, gdyż w przedziwny sposób okazał mi swe miłosierdzie [chroniąc mnie] w grodzie warownym.
WarPra	(31:22) Błogosławiony niech będzie Pan, co czyni mi takie cuda i okazuje mi dobroć za dni ucisku.
STB	(31:22) Błogosławiony WIEKUISTY, Ten, który w oblężonym mieście cudownie okazał mi Swoją łaskę.
EIB	(31:22) Błogosławiony niech będzie PAN, On w oblężonym mieście udzielił mi swej łaski.

Ps 31,22

PsFlor	(30:28) Ale ja ❬rzekł jeśm❭ w wystąpieniu myśli mojej: Odrzucon jeśm od oblicza oczu twoju. (30:29) Tegodla wysłuszał jeś głos prośby mojej, gdy jeśm wołał k tobie.
PsPul	(30:28) Ale ja rzekł jeśm w wystąpieniu myśli moje: Odrzucon jeśm od oblicza oczu twoju. (30:29) Tegodla wysłyszał jeś głos prośby mojej, gdy jeśm wołał k tobie.
Wuj1923	(31:23) A jam mówił w zdumieniu umysłu mego: Jestem odrzucon od obliczności oczu twoich: przetoś wysłuchał głos modlitwy mojéj, gdym wołał do ciebie.
Gda1881	(31:23) Jam rzekł w uciekaniu mojem: Odrzuconym jest od oczów twych; aleś ty wysłuchał głos modlitw moich, gdym wołał do ciebie.
Gda2017	Powiedziałem w pośpiechu: Odrzuciłeś mnie sprzed twych oczu; lecz ty wysłuchałeś głosu mego błagania, gdy wołałem do ciebie.
PsBycz	(31:23) Gdyż-ja rzekłem, w-trwodze-méj: Odcięty-jestem z-przed oczu-Twoich; wszelakoś usłyszał głos błagania-mego, za-wołania-mego, o pomoc, do-Ciebie.
Goet	(31:23) Jam rzekł był w trwodze mojej: "Odrzucony jestem od oczu Twych!" Jednak usłyszałeś głos błagania mego, gdym wołał do Ciebie.
PsCylk	(31:23) A jam rzekł w przerażeniu mojém: jestem odtrącony z przed oblicza Twego; aleś słyszał głos modlitwy mojéj, gdy wołałem do Ciebie.
PsKrusz	(31:23) A jam rzekł w przerażeniu mojem: "odrzuconym został od oczu Twoich"! Jednakże wysłuchałeś głosu prośby mojej, gdym wołał do Ciebie.
PsAszk	(31:23) Ja w mej pochopności sądziłem, iż jestem odcięty od obliczności Twych oczu a jednak Tyś wysłuchał głosu mych próśb błagalnych, gdym żałośnie wołał do Ciebie.
PsSzer	(31:23) A ja rzekłem w trwodze swojej: Odtrącony jestem od oczu Twoich. Zaiste, Ty wysłuchałeś głosu błagania mego, gdym wołał o pomoc do Ciebie.
Tys1	(30:23) Ja zaś w rozterce mojej powiedziałem: «Odcięty jestem od Twego widoku» — lecz Tyś wysłuchał głos błagania mego, gdy do Ciebie wołałem.
Tys5	(31:23) Ja zaś powiedziałem przerażony: Odcięty jestem od Twoich oczu, lecz Tyś wysłuchał głos mego błagania, gdy do Ciebie wołałem.
Bryt	(31:23) A ja rzekłem w niepokoju swoim:Zostałem odtrącony sprzed oczu twoich. Zaiste, wysłuchałeś głosu błagania mego, Kiedy wołałem do ciebie.
Pozn	(31:23) A ja myślałem już w rozterce: "Zostałem odtrącony sprzed Twych oczu"; Tyś jednak wysłuchał głosu mych błagań, gdy wołałem do Ciebie.
WarPra	(31:23) A ja myślałem z bojaźnią, żem został odrzucony od Ciebie. Lecz wysłuchałeś mojego błagania, gdy zwracałem się do Ciebie o pomoc.
STB	(31:23) A ja, w moim przerażeniu powiedziałem: Jestem odtrącony sprzed Twojego oblicza; ale kiedy do Ciebie wołałem, Ty słyszałeś głos mej modlitwy.
EIB	(31:23) Już pomyślałem sobie, przerażony, Że nie mogę liczyć na Twą bliskość, Lecz Ty wysłuchałeś mojej prośby, Moich błagań, gdy wzywałem Cię na pomoc.

Ps 31,23

PsFlor	(30:30) Miłujcie Gospodna, wszytcy święci jego, bo prawdy szuka Gospodzin i odpłaci opłwicie czyniącym pych.
PsPul	(30:30) Miłujcie Gospodna wszytcy święci jego, bo prawdy zyskować będzie Bog i odpłaci opłwicie czyniącym pych.
Wuj1923	(31:24) Miłujcie Pana wszyscy święci jego; albowiem Pan będzie szukał prawdy, i odda obficie czyniącym pychę.
Gda1881	(31:24) Miłujcież Pana wszyscy święci jego; boć Pan wiernych strzeże, oddaje sowicie hardzie postępującemu.
Gda2017	Miłujcie PANA, wszyscy jego święci, bo PAN strzeże wiernych, a postępującym wyniośle odpłaca z nawiązką.
PsBycz	(31:24) Miłujcież tego Pana, wy-wszyscy pobożni-Jego; wiernych, strzegącym Pan, a,-wynagradzającym, nade-wszystko, dokazujących pychą.
Goet	(31:24) Miłujcie Pana, wszyscy święci Jego! Pan strzeże wiernych, a oddaje sowicie temu, kto pysznie postępuje.
PsCylk	(31:24) Miłujcie Boga wszyscy pobożni Jego; wiernych strzeże Bóg i odpłaca sowicie pysznemu.
PsKrusz	(31:24) Miłujcie Pana wszyscy święci Jego, gdyż Pan strzeże wiernych i oddaje sowicie czyniącym hardzie.
PsAszk	(31:24) Miłujcie Jehowę wszyscy miłościwi Jego, - Jehowa dochowuje wierności i sowicie nadgradza temu, co dumnie sobie poczyna.
PsSzer	(31:24) Miłujcie Pana wszyscy wierni Jego! Pan strzeże wiernych, a odpłaca sowicie wyniosłemu.
Tys1	(30:24) Miłujcie Pana, wszyscy święci Jego! Pan wiernych zachowuje, ale odpłaca z nawiązką tym, którzy działają zuchwale.
Tys5	(31:24) Miłujcie Pana, wszyscy, co Go czcicie! Pan zachowuje wiernych, a odpłaca z nawiązką wyniośle postępującemu.
Bryt	(31:24) Miłujcie Pana wszyscy wierni jego! Pan strzeże wiernych, A wyniosłemu odpłaca tak jak zasługuje.
Pozn	(31:24) Miłujcie Jahwe wszyscy Jego czciciele! Jahwe otacza opieką swych wiernych, lecz temu, kto pychą grzeszy, odpłaca z nawiązką.
WarPra	(31:24) Kochajcie Pana wszyscy, którzy Go czcicie, bo Pan ma w opiece wszystkich swoich wiernych, wyniosłym zaś zapłaci z nawiązką, dokładnie według ich czynów.
STB	(31:24) Miłujcie BOGA wszyscy Jego pobożni; WIEKUISTY strzeże wiernych, a sowicie odpłaca pysznemu.
EIB	(31:24) Darzcie PANA miłością, wy, Jemu oddani! PAN strzeże wiernych, Lecz tym, którzy postępują wyniośle, odpłaca z nawiązką.

Ps 31,24

PsFlor	(30:31) Mężnie czyńcie i pokrzepi sie sierce wasze, wszytcy, jiż pwacie w Gospodna.
PsPul	(30:31) Mężnie działajcie i pokrzepi sie sierce wasze, wszytcy, jiż pwacie w Gospodna. Sła❬wa...❭
Wuj1923	(31:25) Mężnie czyńcie, a niech się posili serce wasze, wszyscy, którzy nadzieję macie w Panu.
Gda1881	(31:25) Zmacniajcie się (a posili Bóg serca wasze) wszyscy, którzy nadzieję macie w Panu.
Gda2017	Bądźcie dzielni, wszyscy, którzy pokładacie nadzieję w PANU, a on umocni wasze serca.
PsBycz	(31:25) Bądźcież-wytrwałymi, a-On-wzmocni sercé-waszé, was wszystkich, mających-nadzieję w-Panu.
Goet	(31:25) Bądźcie dobrej myśli i serca odważnego, wszyscy, którzy ufnie oczekujecie Pana!
PsCylk	(31:25) Bądźcie silni, i niech się utwierdzi serce wasze, wy wszyscy, co macie nadzieję w Bogu.
PsKrusz	(31:25) Wzmacniajcie się, a pokrzepi Bóg serca wasze - wszyscy pokładający nadzieję w Panu.
PsAszk	(31:25) Okażcie się mężnymi a skrzepi Ou serca wasze, wy wszyscy, którzy z ufnością wyczekujecie Jehowy!
PsSzer	(31:25) Wy wszyscy, którzy macie nadzieję w Panu, bądźcie mężni i niech będzie niezłomne serce wasze!
Tys1	(30:25) Bądźcie mężni, niech wasze serce się umocni, wszyscy, co Panu ufacie.
Tys5	(31:25) Bądźcie mocni i mężnego serca, wszyscy, którzy pokładacie ufność w Panu!
Bryt	(31:25) Bądźcie mocni! A serce wasze niech będzie dzielne, Wy wszyscy, którzy macie nadzieję w Panu.
Pozn	(31:25) Nabierzcie otuchy i umocnijcie swe serca, wy wszyscy, którzy macie nadzieję w Jahwe!
WarPra	(31:25) Niech serca wasze będą mocne, niezłomne; tacy niech będą wszyscy, co mają nadzieję w Panu.
STB	(31:25) Bądźcie silni i niech się utwierdzi wasze serce; wy wszyscy, którzy macie nadzieję w WIEKUISTYM.
EIB	(31:25) Bądźcie mężni! Odwagą wzmocnijcie swe serca - Wy wszyscy, którzy czekacie na PANA.

Psalm 32

Ps 32,1

PsFlor	(31:1) Błogosławieni, jichże są odpuszczony lichoty i jichże pokryci są grzechy.
PsPul	(31:1) Błogosławieni, jichże są odpuszczony złości i jichże pokryty są grzechy.
Wuj1923	Samemu Dawidowi wyrozumienia. Błogosławieni, których odpuszczone są nieprawości: i których zakryte są grzechy.
Gda1881	Pieśń Dawidowa nauczająca. Błogosławiony człowiek, któremu odpuszczono nieprawość, a którego zakryty jest grzech.
Gda2017	Psalm Dawida. Pieśń pouczająca. Błogosławiony ten, komu przebaczono występek, komu grzech zakryto.
PsBycz	Dawida Spiéw-naucząjcy. Szczęśliwy, mający sobie zniesioné wykroczenié, i odpuszczony grzéch.
Goet	POUCZENIE Dawida. Szczęsny ten, któremu odpuszczono występek, którego zakryty jest grzech!
PsCylk	Dawida dumanie: Szczęsny, komu odpuszczony występek, wybaczony grzech.
PsKrusz	(Psalm) Dawida ku nauczaniu. Błogosławiony, którego nieprawość odpuszczona, którego grzech zakryty.
PsAszk	(Psalm) pouczający Dawida. Szczęśliw ten, komu odpuszczono występek, pokryto przewinienie,
PsSzer	Dawidowy. Pieśń pouczająca. Szczęsny ten, któremu odpuszczono występek, którego grzech zakryto!
Tys1	(31:1) Dawidowy. Maskil. Błogosławiony, komu odpuszczona nieprawość, którego grzech został zakryty.
Tys5	Dawidowy. Pieśń pouczająca. Szczęśliwy ten, komu została odpuszczona nieprawość, którego grzech został puszczony w niepamięć.
Bryt	Dawidowy. Pieśń pouczająca. Błogosławiony ten, któremu odpuszczono występek, Którego grzech został zakryty!
Pozn	[Psalm] Dawida; pieśń pouczająca. Szczęśliwy, kto dostąpił odpuszczenia nieprawości i przebaczenia grzechu.
WarPra	Psalm Dawida. Pieśń pouczająca. Szczęśliwy ten, któremu przebaczono winy, którego grzechy zostały zakryte.
STB	Dumanie Dawida. Szczęśliwy ten, komu odpuszczono występek i wybaczono grzech.
EIB	Dawidowy. Pieśń pouczająca. O, jak szczęśliwy jest ten, któremu przebaczono nieprawość I którego grzech został zakryty!

Ps 32,2

PsFlor	(31:2) Błogosławiony mąż, jemuż nie położył Bog grzecha ani jest w jego dusze zgłoba.
PsPul	(31:2) Błogosławiony mąż, jegoż nie winował Bog w grzesze ani jest w jego duszy zdrada.
Wuj1923	Błogosławiony mąż, któremu Pan nie poczytał grzechu, ani jest w duchu jego zdrada.
Gda1881	Błogosławiony człowiek, któremu nie poczyta Pan nieprawości, a w którego duchu nie masz zdrady.
Gda2017	Błogosławiony człowiek, któremu PAN nie poczytuje nieprawości i w którego duchu nie ma podstępu.
PsBycz	Szczęśliwy ten człowiek, co nie przypisuje Pan, onemu winny, i-nie-ma, w-duchu-swym, zdrady.
Goet	Szczęsny człowiek, któremu nie poczytuje Pan nieprawości, a w którego duchu niema obłudy!
PsCylk	Szczęsny człowiek, któremu nie poczyta Bóg winy, a niema w jego duchu złudzenia.
PsKrusz	Błogosławiony człowiek, któremu Pan nie poczyta nieprawości, i w którego duchu niemasz zdrady.
PsAszk	szczęśliw ten, komu Jehowa za grzech nie poczyta i w czyjej duszy niemasz fałszu.
PsSzer	Szczęsny człowiek, któremu Pan nie poczytuje winy, a w którego duchu nie ma obłudy!
Tys1	(31:2) Błogosławiony człowiek, któremu Pan nie poczytuje winy, w którego duszy podstęp się nie kryje.
Tys5	Szczęśliwy człowiek, któremu Pan nie poczytuje winy, w którego duszy nie kryje się podstęp.
Bryt	Błogosławiony człowiek, któremu Pan nie poczytuje winy, A w duchu jego nie ma obłudy!
Pozn	Szczęśliwy człowiek, któremu Jahwe nie przypisuje winy, (którego dusza wolna jest od fałszu).
WarPra	Szczęśliwy człowiek, któremu Pan nie poczytuje jego winy, w którego sercu nie ma żadnej złości.
STB	Szczęśliwy człowiek, któremu WIEKUISTY nie poczyta winy, a w jego duchu nie ma zdrady.
EIB	Jak szczęśliwy jest człowiek, któremu PAN nie poczyta winy I którego duch jest wolny od fałszu!

Ps 32,3

PsFlor	(31:3) Bo jeśm milczał, zastarzały są sie kości moje, gdy jeśm wołał cały dzień.
PsPul	(31:3) Bo jeśm milczał, zastarzeły sie są kości moje, gdy jeśm wołał cały dzień.
Wuj1923	Iżem milczał, zastarzały się kości moje, gdym wołał cały dzień.
Gda1881	Gdym milczał, schnęły kości moje w narzekaniu mojem na każdy dzień.
Gda2017	Gdy milczałem, moje kości schły od moich całodziennych narzekań.
PsBycz	Kiedy milczałem, niszczały kości-me, od-jęku-mego, cały ten-dzień.
Goet	Bo gdy milczałem, usychały kości moje od codziennego jęku mego.
PsCylk	Bo gdym przemilczał, próchniały kości moje, a jęczałem cały dzień.
PsKrusz	Gdym milczał, schnęły kości moje, gdym narzekał przez każdy dzień.
PsAszk	Gdym zamilczał, więdły me kości w rozpaczliwym mym krzyku dzień cały.
PsSzer	Gdy milczałem, wysychały kości moje od narzekania przez cały dzień.
Tys1	(31:3) Póki milczałem, schnęły kości moje, wśród nieustannych mych jęków.
Tys5	Póki milczałem, usychały kości moje wśród codziennych mych jęków.
Bryt	Gdy milczałem, schły kości mojeOd błagalnego wołania przez cały dzień.
Pozn	Dopóki milczałem, kości moje wysychały pośród nieustannych moich jęków;
WarPra	Kiedy milczałem, próchniały mi kości i przez całe dni jęczałem.
STB	Gdy milczałem, próchniały moje kości oraz jęczałem cały dzień.
EIB	Kiedy milczałem, słabły moje kości, Z powodu bólu, który mi wciąż towarzyszył,

Ps 32,4

PsFlor	(31:4) Bo we dnie i w nocy uciążyła sie jest nade mną ręka twoja, obrocił jeśm sie w ubożstwie mojem, gdy sie syjdzie tarn.
PsPul	(31:4) Bo we dnie i w nocy uciążyła sie jest ręka twa nade mną, obrocił jeśm sie w ubostwie mojem, gdy sie skurcza żyła chrzeptowa.
Wuj1923	Bo we dnie i w nocy ociężała nademną ręka twoja: nawróciłem się w nędzy mojéj, gdy tkwi ciernie.
Gda1881	Ponieważ we dnie i w nocy ociężała nademną ręka twoja, obróciła się wilgotność moja w suszę letnią. Sela.
Gda2017	We dnie i w nocy bowiem ciążyła na mnie twoja ręka, usychałem jak podczas letniej suszy. Sela.
PsBycz	Bo dniem i-nocą, ciężyła na-mnie, ręka-Twoja, tak, że zamienił-się sok-mój, w-posuchę lata.
Goet	Bo we dnie i w nocy ciążyła na mnie ręka Twoja, że soki życia mojego uschły, jakby od posuchy letniej. Sela.
PsCylk	Bo dzień i noc ciężyła na mnie ręka Twoja, zanikł tuk mój od upałów lata. - Sela.
PsKrusz	Co dzień i co noc zaciążyła nademną ręka Twoja, zmieniła się wydajność moja w suszę letnią - SELAh.
PsAszk	Gdyż dniem i nocą ciążyła nademną Twa ręka, obróciły się me soki w upalny żar letni Selah.
PsSzer	Bo we dnie i w nocy ciężyła na mnie ręka Twoja, siła moja znikła jakby od upałów letnich. Sela.
Tys1	(31:4) Bo dniem i nocą ciążyła nade mną Twa ręka, siła moja niszczała jak w letnich upałach.
Tys5	Bo dniem i nocą ciążyła nade mną Twa ręka, siła moja słabła jak w letnie upały. Sela
Bryt	Bo we dnie i w nocy ciążyła na mnie ręka twoja, Siła moja zanikła jak podczas upałów letnich. Sela.
Pozn	bo we dnie i w nocy ciążyła nade mną Twa ręka, niszczały me siły [jak] w czasie skwaru letniego.
WarPra	Bo ręka Twoja ciąży nade mną we dnie i w nocy, tak iż ubywa mi życia, jakby spalało je słońce. [Pauza]
STB	Ponieważ dzień i noc ciążyła na mnie Twoja ręka, wilgoć moja zanikła jak od upałów lata. Sela.
EIB	Ponieważ dniem i nocą ciążyła na mnie Twoja ręka, A moja rześkość znikła jak podczas letniej suszy. Sela.

Ps 32,5

PsFlor	(31:5) Grzech moj znan ci jeśm uczynił a nieprawdy mojej nie skrył jeśm. (31:6) Rzekł jeśm: Spowiadać [sie] będę przeciwo mnie samego nieprawdę moję Gospodnu, a ty jeś opuścił lichotę grzecha mego.
PsPul	(31:5) Grzech moj znan ci jeśm uczynił i nieprawdy mej nie krył jeśm. (31:6) Rzekł jeśm: Spowiedać będę przeciwo mnie nieprawdy moje Gospodnu, a ty jeś odpuścił lichotę grzecha mego.
Wuj1923	Grzech mój oznajmiłem tobie: a niesprawiedliwości mojéj nie kryłem. Rzekłem: Wyznam przeciwko sobie niesprawiedliwość moję Panu: a tyś odpuścił niezbożność grzechu mego.
Gda1881	przetoż grzech mój oznajmiłem tobie, a nieprawości mojej nie kryłem. Rzekłem: Wyznam na się przestępstwa moje Panu, a tyś odpuścił nieprawość grzechu mego. Sela.
Gda2017	Wyznałem ci swój grzech i nie kryłem mojej nieprawości. Powiedziałem: Wyznam moje występki PANU, a ty przebaczyłeś nieprawość mego grzechu. Sela.
PsBycz	Grzéch-mój, wyznaję-Ci, i-winy-méj, nie ukrywam; jam-rzekł: wyznam, na-się, wykroczenia-me, Panu; a-Tyś odpuścił winę grzéchu-mojego.
Goet	Tedy oznajmiłem Ci grzech mój i nie skrywałem nieprawości mojej. Rzekłem: "Wyznam występek mój Panu". Wtedy odpuściłeś mi nieprawość grzechu mego. Sela.
PsCylk	Grzech mój wyznałem Tobie, a winy mojéj nie taiłem; rzekłem: wyjawię przestępstwa moje Bogu, a Tyś odpuścił winę grzechu mojego. - Sela.
PsKrusz	Grzech mój oznajmiłem Tobie, a nieprawości mej nie ukryłem. Rzekłem: "wyznam Tobie nieprawość moją, Panie"! A Tyś odpuścił przestępstwo grzechu mego - SELAh.
PsAszk	Wyznałem Ci mą winę a grzechu mego nie skryłem, - w tej myśli: "przyznam się do mych występków wobec Jehowy a Ty odpuścisz grzech mego przewinienia Selah.
PsSzer	Grzech mój wyznałem Tobie i winy mojej nie kryłem. Rzekłem: Wyznam występki moje Panu. Wtedy Ty odpuściłeś winę grzechu mego. Sela.
Tys1	(31:5) Grzech mój Tobie wyznałem i nie ukryłem mej winy. Rzekłem: «Wyznaję nieprawość moją Panu», a Tyś darował winę mego grzechu.
Tys5	Grzech mój wyznałem Tobie i nie ukryłem mej winy. Rzekłem: Wyznaję nieprawość moją wobec Pana, a Tyś darował zło mego grzechu. Sela.
Bryt	Grzech mój wyznałem tobieI winy mojej nie ukryłem, Rzekłem: Wyznam występki moje Panu; Wtedy Ty odpuściłeś winę grzechu mego. Sela.
Pozn	Wtedy wyznałem przed Tobą swój grzech i nie taiłem swej winy. Powiedziałem sobie: "Wyjawię Jahwe moje występki", a Tyś mi odpuścił nieprawość mego grzechu.
WarPra	Dlatego wyznałem moje grzechy i nie kryłem przed Tobą mej winy. Powiedziałem sobie:Wyznam Panu mą winę, a Ty wybaczyłeś mi grzechy. [Pauza]
STB	Wyznałem Ci mój grzech i mojej nieprawości nie taiłem; powiedziałem: Wyjawię BOGU me przestępstwa; a Ty odpuściłeś nieprawość mojego grzechu. Sela.
EIB	Wówczas wyznałem Ci mój grzech, Przestałem skrywać moją winę. Stwierdziłem: Wyznam, na przekór sobie, me nieprawości PANU - Wtedy Ty odpuściłeś winę mego grzechu. Sela.

Ps 32,6

PsFlor	(31:7) Za to prosić cie będzie wszeliki święty w czas potrzebizny, (31:8) ale zaprawdę w powodź wod wiela ku Bogu sie snadź nie przybliżą.
PsPul	(31:7) Za to prosić cię będzie wszelki święty w czas potrzebizny, (31:8) ale w powodź wod wiela ku Bogu sie nie przybliżą.
Wuj1923	Dlatego będzie się modlił do ciebie wszelki święty czasu pogodnego: wszakże w potopie wód mnogich, do niego się nie przybliżą.
Gda1881	Oto się tobie będzie modlił każdy święty, czasu, którego możesz być znaleziony, a choć wzbiorą powodzi wód wielkich, przecież go nie dosięgną.
Gda2017	Dlatego do ciebie będzie się modlił każdy pobożny w czasie, gdy można cię znaleźć; nawet w czasie powodzi wielkich wód, one go nie dosięgną.
PsBycz	Za to, będzie-modlił-się każdy pobożny, do-Ciebie, w-czasie znalezienia Cię litościwego; zaisté, w-zaléwie wód wielkich, one do-niego, nie zbliżą-się.
Goet	Dlatego niech się modli do Ciebie każdy pobożny, póki możesz być znaleziony, a choć wtedy wzbiorą powodzie wód wielkich, jego nie dosięgną.
PsCylk	O to modlić się winien każdy pobożny do Ciebie, czasu w którym znaleźć Cię może, by wylew wód wielkich go nie dosięgnął.
PsKrusz	Dlatego też modlić się będzie do Ciebie każdy święty, w czasie odnalezienia; wszakże wezbrane wody wielkie jego nie dosięgną.
PsAszk	Przeto modlić się będzie do Ciebie każdy miłościwy czasu właściwego, gdy jeno znajdzie, a chybaby zbytnio wezbrały wielkie wody, nie mogliby dotrzeć do Niego!"
PsSzer	Przeto niech modli się do Ciebie każdy pobożny w czasie niedoli; gdy wzbiorą wielkie wody, jego nie dosięgną.
Tys1	(31:6) Do Ciebie więc każdy wierny będzie się modlił w czasie potrzeby. Choć nawet fale wód uderzą, jego nie dosięgną.
Tys5	Toteż każdy wierny będzie się modlił do Ciebie w czasie ucisku. Choćby nawet fale wód uderzały, jego nie dosięgną.
Bryt	Niech modli się do ciebie każdy pobożnyW czasie niedoli, Gdy wyleją wielkie wody, do niego nie dotrą.
Pozn	Niech przeto każdy pobożny zwraca się do Ciebie w czas utrapienia; chociażby nawet toń morska z brzegów wystąpiła - jego nie dosięgnie.
WarPra	Tak więc każdy bogobojny w swym ucisku powinien modlić się do Ciebie, a wtedy choćby przyszła bardzo wysoka fala, jego nie dosięgnie.
STB	O to winien się modlić do Ciebie każdy pobożny, w czasie, w którym może Cię znaleźć, aby go nie dosięgnął wylew wielkich wód.
EIB	Niech więc modli się do Ciebie Każdy oddany Tobie, gdy jest czas na szukanie. Tak, nie dosięgną go wody nawet największych powodzi.

Ps 32,7

PsFlor	(31:9) Ty jeś utoka moja od zamętka mego, jeż ogarnął[o] mie; wiesiele moje, wyjmi mie od ostąpających mie.
PsPul	(31:9) Ty jeś utoka moja od zamętka mego, jenże mie ogardnął; wiesiele moje, wyrwi mie od obstąpajacych mie.
Wuj1923	Tyś jest ucieczka moja od utrapienia, które mię ogarnęło: radości moja, wyrwij mię od tych, którzy mię oblegli.
Gda1881	Tyś jest ucieczką moją; od uciśnienia zachowasz mię, i piosnkami radosnego wybawienia uraczysz mię. Sela.
Gda2017	Ty jesteś moim schronieniem, zachowasz mnie od ucisku; otaczasz mnie pieśniami wybawienia. Sela.
PsBycz	Tyś zasłoną dla-mnie; Ty, od-ucisku, zachowasz-mię; Ty, pieniem oswobodzenia otoczysz-mię.
Goet	Ty jesteś schronieniem mojem; od uciśnienia zachowujesz mię, radosnemi okrzykami wybawienia otaczasz mię. Sela.
PsCylk	Tyś ochroną mi, od niedoli strzeżesz mnie, hymnem zbawienia otaczasz mnie. - Sela.
PsKrusz	Tyś jest ochroną moją, od uciśnienia zachowasz mnie. Wybaw mnie okrzykiem od otaczających mnie. - SELAh.
PsAszk	Tyś mym tajemnem ukryciem, Ty ustrzeżesz mnie przed dręczycielem, otaczasz mnie ostrzegawczymi zbawczymi głosy Selah :
PsSzer	Tyś ochroną moją, strzeżesz mnie od ucisku, ogarniasz mnie radością wybawienia. Sela.
Tys1	(31:7) Tyś moją ucieczką: z ucisku mnie wyrwiesz, otoczysz mnie radością z mego ocalenia.
Tys5	Tyś dla mnie ucieczką, z ucisku mnie wyrwiesz, otoczysz mnie radościami ocalenia. Sela.
Bryt	Ty jesteś ochroną moją, strzeżesz mnie od ucisku, Otaczasz mnie radością wybawienia. Sela.
Pozn	Tyś mi ucieczką, Ty ustrzeżesz mnie od nieszczęść, otoczysz radością z [mego] wybawienia.
WarPra	Tyś moją obroną, Ty mnie przed nieszczęściem osłaniasz, Ty mnie ratujesz i radością napełniasz. [Pauza]
STB	Ty jesteś moją ochroną, strzeżesz mnie od niedoli oraz hymnem zbawienia mnie otaczasz. Sela.
EIB	Ty jesteś moją kryjówką, przed uciskiem ochraniasz, Sprawiasz, że zewsząd słyszę okrzyk wybawienia. Sela.

Ps 32,8

PsFlor	(31:10) Rozum ci dam i nauczę cie na drodze tej, po jejże będziesz chodzić, śćwirdzę na tobie oczy moje.
PsPul	(31:10) Rozum ci dam i nauczę cie na drodze tej, po jejże będziesz chodzić, stwirdzę na cie oczy moje.
Wuj1923	Dam tobie rozum, i nauczę cię na drodze téj, którą pójdziesz: umocnię nad tobą oczy moje.
Gda1881	Dam ci rozum, i nauczę cię drogi, po której masz chodzić; dam ci radę, obróciwszy na cię oko moje.
Gda2017	Pouczę cię i nauczę cię drogi, którą masz kroczyć, poprowadzę cię swoim okiem.
PsBycz	Ja, pojętnym-uczynię-cię, i-obeznam-cię z-drogą tą, którą pójdziesz; będę-doradzał ci; nad-tobą będzie oko-mojé.
Goet	"Chcę cię pouczać i wskazywać drogę, po której masz chodzić; oczyma memi kierować tobą będę.
PsCylk	Uczynię cię roztropnym, wskażę ci drogę tę, po któréj postępować masz, utwierdzę na tobie oko moje.
PsKrusz	"Dozwolę ci poznać i nauczę cię drogi, po której masz chodzić: będę chodził zwracając na cię oczy".
PsAszk	"Dam Ci zrozumienie i pouczę cię o drodze, którą masz kroczyć a oku memu każę czuwać nad Tobą.
PsSzer	Pouczę ciebie i wskażę ci drogę, którą masz iść; dam ci radę i zwrócę na ciebie oczy moje.
Tys1	(31:8) «Pouczę cię i wskażę drogę, którą pójdziesz; doradzę ci, nie spuszczę oczu moich z ciebie.
Tys5	Pouczę cię i wskażę drogę, którą pójdziesz; umocnię moje spojrzenie na tobie.
Bryt	Pouczę ciebie i wskażę ci drogę, którą masz iść; Będę ci służył radą, a oko moje spocznie na tobie.
Pozn	Pouczę cię i wskażę ci drogę, jaką masz kroczyć; będę twoim doradcą mając oczy utkwione w tobie.
WarPra	(I mówisz): Pouczę cię i wskażę ci drogę, którą winieneś kroczyć. Będę ci radą służył, nie spuszczę z ciebie oczu.
STB	Uczynię cię roztropnym; wskażę ci drogę, po której masz chodzić; utwierdzę na tobie Moje oko.
EIB	Pouczę cię, wskażę ci drogę, którą masz iść; Będę ci służył radą, na tobie spocznie mój wzrok.

Ps 32,9

PsFlor	(31:11) Nie bądźcie jako koń a muł, w jichże nie jest rozum. (31:12) W ogłowi i w uździe czeluści jich ściśni, jiż sie nie przybliżają k tobie.
PsPul	(31:11) Nie bywajcie jako koń a muł, w jichże nie rozuma. (31:12) W ogłowi i w uździe czeluści jich ściśni, jiż sie nie przybliżają k tobie.
Wuj1923	Nie bądźcież jako koń i muł, którzy nie mają rozumu. Uzdą i wędzidłem ściśnij czeluści tych, którzy się nie przybliżają do ciebie.
Gda1881	Nie bądźcież jako koń, albo jako muł, którzy rozumu nie mają, których gęby uzdą i wędzidłem kiełznać musisz, aby się na cię nie porywały.
Gda2017	Nie bądźcie bezrozumni jak koń czy jak muł, których pyski trzeba okiełznać uzdą i wędzidłem, aby się na ciebie nie porywały.
PsBycz	Nie bądźcież jak-koń, jak-muł, bez pojęcia; co, do-wędzidła i-uzdy, stroju-swojego, dla-ochełznania, nie chce przystąpić do-ciebie.
Goet	Nie bądźcie jak koń i muł, które rozumu nie mają, których uzdą i wędzidłem, ozdobą ich, kiełznać musisz, bo nie zbliżą się do ciebie".
PsCylk	Nie bądźcie jako koń, jako muł bezrozumny, którego uzdą i wędzidłem żuchwę kiełznać, bo nie zbliży się ktobie.
PsKrusz	Nie bądźcie jako koń, albo jako muł, które nie rozumieją: wędzidłem i uzdą usta jego musisz powściągnąć, aby się na cię nie zbliżały.
PsAszk	Wszakżesz nie bądźcież jako koń, jako osioł dziki, co nie rozumie, że uprząż i wędzidło, to jego krasa, iżby go poskramiać, - aby zaś nie można było przybliżyć się do ciebie".
PsSzer	Nie bądźcie jak koń, jak muł nierozumny, którego pysk trzeba kiełzać uzdą i wędzidłem, bo inaczej nie zbliży się do ciebie!
Tys1	(31:9) Nie bądźcie jak koń i muł bez rozumu, których pęd powściąga wędzidło i uzda, inaczej do ciebie nie zechcą się zbliżyć».
Tys5	Nie bądźcie bez rozumu niczym koń i muł, tylko wędzidłem i uzdą można je okiełznać, nie przybliżą się inaczej do ciebie.
Bryt	Nie bądźcie nierozumni jak koń i jak muł, Które wędzidłem i uzdą trzeba wstrzymywać, aby się nie zbliżały.
Pozn	Nie bądź podobny do konia lub muła, które wzbraniają się przed uzdą i wędzidłem, a gdy podejdziesz z boku, by je okiełzać, nie przybliżą się do ciebie."
WarPra	Nie bądźcie więc bezrozumni niczym konie lub muły, które wędzidłem i uzdą można opanować, bo inaczej nie pójdą tam, gdzie im każesz.
STB	Nie bądźcie jak koń, jak bezrozumny muł, którego żuchwę kiełzają uzdą i wędzidłem, bo się do ciebie nie zbliży.
EIB	Nie bądźcie nierozumni jak koń albo muł - Trzeba wędzidła lub uzdy, by je opanować!

Ps 32,10

PsFlor	(31:13) Wiele biczow grzesznego, ale pwającego w Gospodna miłosierdzie ogarnie.
PsPul	(31:13) Wiele biczow grzesznego, ale pwającego w Gospodna miłosierdzie ogardnie.
Wuj1923	Siła biczów na grzesznika: a mającego nadzieję w Panu miłosierdzie ogarnie.
Gda1881	Wiele boleści przypada na złośnika; ale ufającego w Panu miłosierdzie ogarnie.
Gda2017	Wiele cierpień spada na niegodziwego, lecz ufającego PANU otoczy miłosierdzie.
PsBycz	Mnogie boleści grożą bezbożnemu; ale, ufającego w-Panu, dobrodziejstwo otoczy-go.
Goet	Wiele bólu ma bezbożny; ale kto ufa Panu, tego dobrocią otoczy.
PsCylk	Wiele cierpień przypada niegodziwemu; a ufającego Bogu łaską otacza.
PsKrusz	Wiele boleści na grzesznika przypada, a pokładającego nadzieję w Panu miłosierdzie otoczy.
PsAszk	Istotnie wiele bólów oczekuje niegodziwca, zaś kto Jehowie się zawierzy, otoczy go mnoga łaska.
PsSzer	Bezbożny ma mnóstwo cierpień, ale kto ufa Panu, tego On łaską otacza.
Tys1	(31:10) Boleści niezbożnego są mnogie, lecz miłosierdzie ogarnia ufających w Panu.
Tys5	Liczne są udręki grzesznika, lecz łaska ogarnia ufających Panu.
Bryt	Bezbożny ma mnóstwo cierpień, Kto zaś ufa Panu, tego łaska otacza.
Pozn	Niezliczone są kary dla grzeszników, ale kto Jahwe zaufał, tego łaska otacza.
WarPra	Bezbożnik wiele musi cierpieć, a gdy ktoś zaufa Panu, doznaje Jego dobroci.
STB	Wiele cierpień przypada niegodziwemu, a tego, który ufa WIEKUISTEMU otacza łaska.
EIB	Na bezbożnego spadają rozliczne cierpienia, Kto jednak ufa PANU, tego otacza łaska.

Ps 32,11

PsFlor	(31:14) Wiesielcie sie w Gospodnie i radujcie sie, prawi, i sławicie sie, wszystcy prawego sierca!
PsPul	(31:14) Wiesielcie sie w Bodze i radujcie sie, prawi, i sławcie sie, wszytcy prawego sierca!
Wuj1923	Weselcie się w Panu i radujcie się sprawiedliwi, a chlubcie się wszyscy prawego serca.
Gda1881	Weselcie się w Panu, i radujcie się sprawiedliwi, a wykrzykajcie wszyscy, którzyście serca szczerego.
Gda2017	Weselcie się w PANU i radujcie się sprawiedliwi, wykrzykujcie radośnie, wszyscy prawego serca.
PsBycz	Weselcie-się w-Panu, i-radujcie-się, wy sprawiedliwi, oraz-wyspiéwywujcie wy wszyscy prawi serca.
Goet	Radujcie się w Panu i weselcie się, sprawiedliwi, a wykrzykujcie z radością wszyscy szczerego serca.
PsCylk	Radujcie się w Bogu i cieszcie się sprawiedliwi, i weselcie się wszyscy szczerego serca.
PsKrusz	Weselcie się w Panu i radujcie się sprawiedliwi, i śpiewajcie wszyscy prawego serca.
PsAszk	Radujcie się w Jehowie i weselcie się sprawiedliwi a rozbrzmiewajcie śpiewem wszyscy, których serca są szczere.
PsSzer	Weselcie się w Panu i radujcie się sprawiedliwi! Wesoło śpiewajcie, wszyscy, prawego serca!
Tys1	(31:11) Cieszcie się i weselcie w Panu, sprawiedliwi, wszyscy prawego serca, głośno się radujcie.
Tys5	Cieszcie się, sprawiedliwi, i weselcie w Panu, wszyscy prawego serca wznoście radosne okrzyki!
Bryt	Weselcie się w Panu i radujcie się sprawiedliwi! Śpiewajcie radośnie wszyscy prawego serca!
Pozn	Weselcie się w Jahwe, radujcie się, sprawiedliwi, śpiewajcie głośno wszyscy, którzy macie serca prawe!
WarPra	Sprawiedliwi, cieszcie się i radujcie się w Panu, wykrzykujcie radośnie, wszyscy prawego serca.
STB	Radujcie się w WIEKUISTYM, cieszcie się sprawiedliwi i weselcie się wszyscy szczerego serca.
EIB	Weselcie się w PANU! Radujcie się, sprawiedliwi! Wiwatujcie, wszyscy ludzie prawego serca!

Psalm 33

Ps 33,1

PsFlor	(32:1) Wiesielcie sie, prawi, w Gospodnie! Prawym słusza pofała.
PsPul	(32:1) Wiesielcie sie, prawi, w Gospodnie! Prawym słusza pochwała.
Wuj1923	Psalm Dawidowi. Weselcie się sprawiedliwi w Panu: prawym przystoi chwała.
Gda1881	Weselcie się w Panu sprawiedliwi; bo szczerym przystoi chwalić Pana.
Gda2017	Weselcie się w PANU, sprawiedliwi, bo prawym przystoi chwała.
PsBycz	Weselcie-sié, wy sprawiedliwi, w-Panu; dla-prawych przyzwoitą chwała.
Goet	RADOŚNIE wykrzykujcie Panu, sprawiedliwi! Szczerym przystoi pieśń chwały.
PsCylk	Weselcie się sprawiedliwi w Bogu; prawym przystoi chwała.
PsKrusz	Weselcie się sprawiedliwi w Panu; dla prawych przyjemna modlitwa.
PsAszk	Śpiewajcie sprawiedliwi, weselcie się w Jehowie, chwała przystoi sprawiedliwym.
PsSzer	Radujcie się w Panu sprawiedliwi! Prawym przystoi chwała.
Tys1	(32:1) Sprawiedliwi, weselcie się w Panu: prawym przystoi wychwalanie.
Tys5	Sprawiedliwi, wołajcie radośnie na cześć Pana, prawym przystoi pieśń chwały.
Bryt	Radujcie się w Panu, sprawiedliwi! Prawym przystoi chwała.
Pozn	Śpiewajcie, sprawiedliwi, radośnie na cześć Jahwe! Prawym przystoi pieśń chwały.
WarPra	Radujcie się w Panu, wszyscy sprawiedliwi, niech chwała płynie z serca czystego.
STB	Weselcie się w WIEKUISTYM sprawiedliwi; prawym przystoi chwała.
EIB	Radujcie się w PANU, sprawiedliwi! Prawym przystoi pieśń chwały.

Ps 33,2

PsFlor	(32:2) Spowiadajcie sie Gospodnu w gęśloch, w żałtarzu dziesiąci strun śpiewajcie jemu.
PsPul	(32:2) Chwalcie Gospodna w gęślech i w żołtarzu o dziesiąci strun śpiewajcie jemu.
Wuj1923	Wyznawajcie Panu na cytrze, grajcie mu na instrumencie o dziesiąci stronach.
Gda1881	Wysławiajcie Pana na harfie, na lutni, na instrumencie o dziesięciu stronach, śpiewajcie mu.
Gda2017	Wysławiajcie PANA na harfie, śpiewajcie mu przy cytrze i z instrumentem o dziesięciu strunach.
PsBycz	Dziękujcie Panu, na-lutni; na-harfie, dziesięcio-strunowéj, przygrywajcie Mu.
Goet	Uwielbiajcie Pana z lutnią, śpiewajcie Mu przy harfie dziesięciostrunnej.
PsCylk	Wysławiajcie Boga cytrą, lirą dziesięciostrunną śpiewajcie Mu.
PsKrusz	Wysławiajcie Pana na harfie, na kobzie, na cytrze dziesięciostrunowej śpiewajcie Mu.
PsAszk	Spowiadajcie się Jehowie przy lutni, nućcie Mu przy dźwięku dziesięciostrunej harfy.
PsSzer	Dziękujcie Panu na cytrze, grajcie Mu na harfie dziesięciostrunowej!
Tys1	(32:2) Sławcie Pana na cytrze, śpiewajcie Mu psalm przy harfie o dziesięciu strunach.
Tys5	Sławcie Pana na cytrze, grajcie Mu na harfie dziesięciostrunnej.
Bryt	Dziękujcie Panu na cytrze! Grajcie mu na dziesięciostrunnej harfie!
Pozn	Chwalcie Jahwe grą na cytrze, wysławiajcie Go na dziesięciostrunowej lutni!
WarPra	Pieśń dziękczynienia grajcie Panu na lirze, grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.
STB	Wysławiajcie BOGA na cytrze, przy dziesięciostrunnej lirze Mu śpiewajcie.
EIB	Dziękujcie PANU przy wtórze cytry! Grajcie Mu na dziesięciu strunach harfy!

Ps 33,3

PsFlor	(32:3) Pojcie jemu pienie nowe, dobrze śpiewajcie jemu głosem.
PsPul	(32:3) Pojcie jemu pienie nowe, dobrze śpiewajcie jemu głosem.
Wuj1923	Śpiewajcie mu pieśń nową, dobrze mu grajcie w krzyczeniu.
Gda1881	Śpiewajcież mu piosnkę nową; dobrze mu i głośno grajcie.
Gda2017	Śpiewajcie mu nową pieśń, pięknie i głośno mu grajcie.
PsBycz	Spiéwajcie Mu pieśń nową; dobrze-nastrójcie narzędzié do-dźwięku.
Goet	Śpiewajcie Mu nową pieśń; grajcie Mu dobrze z radosnem wykrzykiwaniem.
PsCylk	Śpiewajcie Mu pieśń nową, udatnie zagrajcie przy odgłosie trąb.
PsKrusz	opiewajcie Mu pieśń nową, Uderzajcie o struny głośno.
PsAszk	Zanućcie mu pieśń nową a dźwięczną dobierzcie nutę w radosnem uniesieniu.
PsSzer	Śpiewajcie Mu pieśń nową, grajcie pięknie przy dźwięku trąb!
Tys1	(32:3) Nową pieśń Jemu śpiewajcie, przy wtórze trąb śpiewajcie Mu wdzięcznie.
Tys5	Śpiewajcie Jemu pieśń nową, pełnym głosem pięknie Mu śpiewajcie!
Bryt	Śpiewajcie mu pieśń nową, Grajcie pięknie z okrzykiem radosnym!
Pozn	Śpiewajcie pieśń nową na Jego cześć, grajcie Mu pięknie przy dźwięku trąb!
WarPra	Na Jego cześć śpiewajcie pieśń nową, zadmijcie z całej siły w trąby.
STB	Śpiewajcie Mu nową pieśń, udanie zagrajcie przy odgłosie trąb.
EIB	Śpiewajcie PANU pieśń nową, Grajcie pięknie - z radosnym wołaniem!

Ps 33,4

PsFlor	(32:4) Bo prawe jest słowo gospodnowo i wszytka działa jego w wierze.
PsPul	(32:4) Bo prawe jest słowo boże i wszytka działa jego podług wiary.
Wuj1923	Albowiem prawe jest słowo Pańskie: i wszystkie sprawy jego w wierności.
Gda1881	Albowiem szczere jest słowo Pańskie, i wszystkie sprawy jego wierne.
Gda2017	Słowo PANA bowiem jest prawe i wszystkie jego dzieła są dokonane w wierności.
PsBycz	Bo prawością, słowo Pana; a,-wsze dziéła-Jego w-stałości.
Goet	Albowiem prawe jest słowo Pana, a we wszystkich dziełach Swoich jest wierny.
PsCylk	Bo rzetelne jest słowo Boże, a każde Jego dzieło prawdziwe.
PsKrusz	Ponieważ prawe jest słowo Pańskie, a wszystkie Jego sprawy wierne.
PsAszk	Gdyż szczerem jest słowo Jehowy a wszystko poczynanie Jego we wierności.
PsSzer	Bo Słowo Pana jest prawdziwe, a wszystkie dzieła Jego dokonane są w wierności.
Tys1	(32:4) Bo słowo Pana jest prawe i godne ufności każde Jego dzieło.
Tys5	Bo słowo Pana jest prawe, a każde Jego dzieło [oparte] na wierności.
Bryt	Bo słowo Pana jest prawe, A wszystkie dzieła jego dokonane są w wierności.
Pozn	Słowo Jahwe bowiem jest prawdziwe, a wszystkie dzieła Jego świadczą o Jego wierności.
WarPra	Albowiem słowo Pańskie jest proste, a On wierny we wszystkim, co czyni.
STB	Gdyż rzetelne jest słowo WIEKUISTEGO oraz prawdziwe każde Jego dzieło.
EIB	Bo Słowo PANA jest szczere, Wszystkie Jego dzieła wypływają z wierności.

Ps 33,5

PsFlor	(32:5) Miłuje miłosierdzie i sąd, miłosierdzia bożego pełna jest ziemia.
PsPul	(32:5) Miłuje miłosierdzie i sąd, miłosierdzia bożego pełna jest ziemia.
Wuj1923	Miłuje miłosierdzie i sąd: miłosierdzia Pańskiego pełna jest ziemia.
Gda1881	Miłuje sąd i sprawiedliwość; pełna jest ziemia miłosierdzia Pańskiego.
Gda2017	On miłuje sprawiedliwość i sąd, pełna jest ziemia miłosierdzia PANA.
PsBycz	On-miłującym sprawiedliwość i-prawość; dobrodziejstwem Pana, napełniona ta-ziemia.
Goet	Miłuje sprawiedliwość i prawo. Pełna jest ziemia dobroci Pańskiej.
PsCylk	Miłuje sprawiedliwość i prawo, miłosierdzia Bożego pełną jest ziemia.
PsKrusz	On kocha sprawiedliwość i sąd; miłosierdziem Pańskiem napełniona ziemia.
PsAszk	Kocha On miłość sprawiedliwą i sąd prawy a litościwej łaski Jehowy pełną jest ziemia.
PsSzer	Miłuje On sprawiedliwość i prawo; pełna jest ziemia łaski Pana.
Tys1	(32:5) On prawo i sprawiedliwość miłuje: pełna jest ziemia łaskawości Pana.
Tys5	On miłuje prawo i sprawiedliwość; ziemia jest pełna łaskawości Pańskiej.
Bryt	On miłuje sprawiedliwość i prawo; Pełna jest ziemia łaski Pana.
Pozn	On sprawiedliwość miłuje i Prawo, ziemię przepełnia Jego łaskawość.
WarPra	Kocha On wszystko, co czyste i prawe, a Jego łaskawość wypełnia całą ziemię.
STB	Miłuje sprawiedliwość i prawo; ziemia pełna jest miłosierdzia BOGA.
EIB	On kocha sprawiedliwość i prawo, Ziemia jest pełna Jego łaski.

Ps 33,6

PsFlor	(32:6) Słowem bożym niebiosa są śćwierdzona a duchem ust jego wszytka moc jich,
PsPul	(32:6) Słowem bożym niebiosa są stwirdzona a duchem jego ust wszystka moc jich,
Wuj1923	Słowem Pańskiem niebiosa utwierdzone są: a Duchem ust jego wszystka moc ich:
Gda1881	Słowem Pańskiem są niebiosa uczynione, a Duchem ust jego wszystko wojsko ich.
Gda2017	Słowem PANA zostały uczynione niebiosa i tchnieniem jego ust wszystkie ich zastępy.
PsBycz	Przez-słowo Pana, niebiosa stworzone; a,-przez-Ducha ust-Jego, wsze zastępy-ich.
Goet	Niebiosa są uczynione słowem Pańskiem, a całe zastępy ich tchnieniem ust Jego.
PsCylk	Słowem Bożém niebiosa stanęły, tchnieniem ust Jego wszystkie ich zastępy.
PsKrusz	Na słowie Pańskiem niebiosa się wspierają, a na tchnienie ust Jego wszystkie ich zastępy.
PsAszk	Słowem Jehowy powstał strop niebieski a tchnieniem ust Jego wszystkie tegóż zastępy.
PsSzer	Słowem Pana niebiosa zostały stworzone, a wszystkie ich zastępy tchnieniem ust Jego.
Tys1	(32:6) Przez słowo Pana powstały niebiosa i wszystkie ich zastępy przez tchnienie ust Jego.
Tys5	Przez słowo Pana powstały niebiosa i wszystkie ich zastępy przez tchnienie ust Jego.
Bryt	Słowem Pana uczynione zostały niebiosa, A tchnieniem ust jego całe wojsko ich.
Pozn	Przez słowo Jahwe zostały stworzone niebiosa, przez tchnienie ust Jego - wszystkie ich zastępy.
WarPra	Pan wyrzekł słowo i powstały niebiosa i wszystko, co na nich, gdy wydał swe tchnienie.
STB	Słowem BOGA zostały uczynione niebiosa, tchnieniem Jego ust wszystkie ich zastępy.
EIB	Słowo PANA sprawiło, że powstały niebiosa, Tchnienie Jego ust stworzyło zastępy planet i gwiazd.

Ps 33,7

PsFlor	(32:7) zgromadzaję jako w pęchyrz wody morskie, kładę w skarbiech głębokości.
PsPul	(32:7) zbirając jako w pęchyrz wody morskie, kładąc w skarbiech głębokości.
Wuj1923	Zgromadzając jako w skórzanym worze wody morskie, kładąc w skarby przepaści.
Gda1881	Który zgromadził jako na kupę wody morskie, i złożył do skarbu przepaści.
Gda2017	On gromadzi wody morskie jak na stos i w skarbcach zbiera głębiny.
PsBycz	Skulając, jak-stós, wody morskie; umieszczając, w-skrytościach, przepaści.
Goet	Zbiera wody jak w stogi i kładzie głębiny do zbiorników.
PsCylk	Skupia niby w ścianę wody morza, składa w zbiorniki tonie.
PsKrusz	Który zgromadził jakoby w stóg wody morskie, dał przepaściom zamknięcie.
PsAszk	Ou piętrzy jako wał wody morza a skarbom użycza przepastnej głębi.
PsSzer	Zbiera jakby w stągwi wody morskie, gromadzi w śpichrzach głębiny oceanów.
Tys1	(32:7) On wody morskie gromadzi jak w worze: umieszcza nurty w zbiornikach.
Tys5	On gromadzi wody morskie jak w worze, oceany umieszcza w zbiornikach.
Bryt	Zbiera jakby w stągwi wody morskie, Gromadzi w zbiornikach głębiny oceanów.
Pozn	On wody morskie zebrał niby w worze, zgromadził w zbiornikach przepastne odmęty.
WarPra	Wody oceanów zebrał jak do bukłaków, otchłanie wodne zamknął niby w skarbcu.
STB	Skupia, niby w wał, wody morza; a tonie składa w zbiorniki.
EIB	On niczym w urwistą górę piętrzy wody morskie I gromadzi w skarbcach głębie oceanów.

Ps 33,8

PsFlor	(32:8) Boj sie Gospodna wszelika ziemia, ale od niego poruszą sie wszytcy przebywający na ziemi.
PsPul	(32:8) Boj sie Gospodna wszelka ziemia a przed nim poruszcie sie wszyscy bydlący na świecie.
Wuj1923	Niech się boi Pana wszystka ziemia: a przed nim niech się wzruszą wszyscy mieszkający na świecie.
Gda1881	Niech się boi Pana wszystka ziemia; niech się go lękają wszyscy obywatele okręgu ziemi.
Gda2017	Niech cała ziemia boi się PANA, niech się go lękają wszyscy mieszkańcy świata.
PsBycz	Niech-się-lęka, przed-Panem, cała ta-ziemia; przed-Nim, niech-się-boją wszyscy mieszkańcy świata.
Goet	Niech się boi Pana cała ziemia, niech się Jego lękają wszyscy mieszkańcy okręgu ziemi.
PsCylk	Niech boi się Boga cała ziemia, przed Nim niech drżą wszyscy mieszkańcy świata.
PsKrusz	Niech się boi Pana wszystka ziemia; niech się Go lękają wszyscy mieszkańcy kuli ziemskiej.
PsAszk	Toż obawiać się będą Jehowy wszystkie ziemie a przed Nim się trwożyć wszyscy świata mieszkańcy,
PsSzer	Niech się boi Pana cały świat! Niech drżą przed nim wszyscy mieszkańcy ziemi!
Tys1	(32:8) Niech cała ziemia boi się Pana: i wszyscy mieszkańcy świata niechaj Go wielbią.
Tys5	Niech cała ziemia boi się Pana i niech się go lękają wszyscy mieszkańcy świata!
Bryt	Niech się boi Pana cała ziemia! Niech drżą przed nim wszyscy mieszkańcy świata!
Pozn	Niech ziemię całą ogarnie bojaźń Jahwe, niechaj drżą przed Nim wszyscy mieszkańcy świata.
WarPra	Niech cała ziemia trwa w bojaźni Pana, niech cześć Mu oddają mieszkańcy ziemi.
STB	Niech się boi WIEKUISTEGO cała ziemia, niechaj drżą przed Nim wszyscy mieszkańcy zamieszkałego świata.
EIB	Niech cała ziemia żyje w bojaźni przed PANEM! Niech drżenie przed Nim przeniknie wszystkich mieszkańców świata!

Ps 33,9

PsFlor	(32:9) Bo on rzekł, i uczyniona są, on kazał, i stworzona są.
PsPul	(32:9) Bo on rzekł, i uczyniona są, on kazał, i stworzona są.
Wuj1923	Albowiem on rzekł, i uczynione są: on rozkazał, a stworzone są.
Gda1881	Albowiem on rzekł, i stało się; on rozkazał, a stanęło.
Gda2017	On bowiem przemówił i stało się; on rozkazał i powstało.
PsBycz	Bo On, co wyrzekł-był, tedy,-to-stało-się; On, co zarządził, więc-to-stanęło.
Goet	Albowiem On rzekł i stało się; rozkazał i stanęło.
PsCylk	Albowiem On rzekł, a stało się, On rozkazał, a stanęło.
PsKrusz	Albowiem On to rzekł i stało się, On rozkazał i stanęło.
PsAszk	bo On wyrzekł i stało się, On nakazał a się spełniło.
PsSzer	Bo On rzekł - i stało się, On rozkazał - i stanęło.
Tys1	(32:9) Bo sam powiedział, a wszystko powstało; On sam nakazał, a zaczęły istnieć.
Tys5	Bo On przemówił, a wszystko powstało; On rozkazał, i zaczęło istnieć.
Bryt	Bo on rzekł – i stało się, On rozkazał – i stanęło.
Pozn	Bowiem rzekł - i stało się, rozkazał - i powstało.
WarPra	Na Jego słowo wszystko powstało, co tylko rozkazał, wszystko się spełniło.
STB	Bowiem On powiedział, a stało się; On rozkazał, a powstało.
EIB	Bo On powiedział - i stało się tak, jak zechciał, On wydał rozkaz - i zaistniało.

Ps 33,10

PsFlor	(32:10) Gospodzin rozsypa radę ludzską, ale kazi myślenia ludzska i kazi rady książęce,
PsPul	(32:10) Bog rozsypa radę pogańską i odrzuca myślenia ludzka, i odrzuca radę książąt,
Wuj1923	Pan rozprasza rady narodów: a wniwecz obraca myśli ludzkie, i odmiata rady książęce.
Gda1881	Pan rozprasza rady narodów, a wniwecz obraca zamysły ludzkie;
Gda2017	PAN udaremnia zamiary narodów, niweczy zamysły ludów.
PsBycz	Pan przełamywa zamiary narodów; On,-niweczy wynalazki ludów.
Goet	Pan niweczy postanowienia narodów i udaremnia zamysły ludów.
PsCylk	Bóg wywraca zamiary pogan, niweczy zamysły ludów.
PsKrusz	Pan rozprasza rady narodów, kruszy zamysły ludzkie.
PsAszk	Jehowa niweczy postanowienie narodów, unicestwia zamysły ludów.
PsSzer	Pan unicestwił plan pogan, wniwecz obrócił zamysły ludów.
Tys1	(32:10) Pan rozprasza zamiary narodów; wniwecz obraca zamysły ludów.
Tys5	Pan udaremnia zamiary narodów; wniwecz obraca zamysły ludów.
Bryt	Pan unicestwił plan narodów, Wniwecz obrócił zamysły ludów.
Pozn	Jahwe wniwecz obraca zamierzenia ludów, udaremnia zamysły narodów;
WarPra	Pan zniweczył złe zamiary bezbożnych, unicestwił wszystkie knowania ludów.
STB	BÓG wywraca zamiary pogan, niweczy zamysły ludów.
EIB	PAN udaremnił plany narodów, Rozbił podstawy ludzkich zamiarów.

Ps 33,11

PsFlor	(32:11) ale rada boża na wieki będzie, myślenia sierca jego w pokolenie i w pokolenie.
PsPul	(32:11) ale rada boża na wieki stoji i myśli sierca jego od pokolenia w pokolenie.
Wuj1923	A rada Pańska trwa na wieki: myśli serca jego od narodu do narodu.
Gda1881	Ale rada Pańska trwa na wieki, a myśli serca jego od narodu do narodu.
Gda2017	Zamiar PANA trwa na wieki, myśli jego serca z pokolenia na pokolenie.
PsBycz	Ale zamiar Pana, na-wieki przetrwa; a, wynalazki umysłu-Jego, od-rodu do-rodu.
Goet	Ale postanowienie Pańskie trwa na wieki, u zamysły serca Jego od pokolenia do pokolenia.
PsCylk	Postanowienie Boga na wieki się ostoi, zamysły serca Jego z pokolenia w pokolenie.
PsKrusz	Rada Pańska trwa na wieki, myśli serca Jego na wieki wieczne.
PsAszk	Postanowienie Jehowy utrzyma się na wieki a zamysły serca Jego po wszystkie pokolenia.
PsSzer	Plan Pana trwa na wieki, zamysły serca Jego z pokolenia w pokolenie.
Tys1	(32:11) Na wieki trwa zamiar Pana: zamysły Jego serca — poprzez pokolenia.
Tys5	Zamiar Pana trwa na wieki; zamysły Jego serca - z pokolenia na pokolenie.
Bryt	Plan Pana trwa na wieki, Zamysły serca jego z pokolenia w pokolenie.
Pozn	ale postanowienia Jahwe trwają na wieki, a zamierzenia Jego serca sięgają najdalszych pokoleń.
WarPra	To zaś, co Pan postanowił, trwa na wieczne czasy, z pokolenia na pokolenie – pragnienia Jego serca.
STB	Postanowienie BOGA trwa na wieki, a zamysły Jego serca z pokolenia w pokolenie.
EIB	Tylko plan PANA trwać będzie wiecznie, Zamiary Jego serca przetrwają pokolenia.

Ps 33,12

PsFlor	(32:12) Błogosławiony lud, jegoż jest Gospodzin Bog jego, lud, jenże jest wybrał w dziedzicstwo sobie.
PsPul	(32:12) Błogosławiony lud, jegoż jest Gospodzin Bog jego, lud, jenże jest wybrał w dziedzictwo sobie.
Wuj1923	Błogosławiony naród, którego jest Pan Bóg jego: lud, który obrał za dziedzictwo sobie.
Gda1881	Błogosławiony naród, którego Pan jest Bogiem jego; lud, który sobie obrał za dziedzictwo.
Gda2017	Błogosławiony naród, którego Bogiem jest PAN; lud, który on wybrał sobie na dziedzictwo.
PsBycz	Szczęśliwy ten-naród, którego Pan, Bogiem jego; ten-lud co wybrał, na-dziedzictwo sobie.
Goet	Szczęsny naród, którego Bogiem jest Pan; lud, który obrał Sobie za dziedzictwo.
PsCylk	Szczęsny naród, którego Bóg jest Panem, lud, który wybrał na dziedzictwo Swoje.
PsKrusz	Błogosławiony lud, którego Pan Bogiem jego - naród, który wybrał sobie na dziedzictwo.
PsAszk	Szczęśliwy naród, którego Jehowa jest Bogiem, lud, który On obrał sobie za dziedzictwo.
PsSzer	Szczęsny naród, którego Bogiem jest Pan, lud, który On obrał sobie za dziedzictwo.
Tys1	(32:12) Błogosławiony lud, którego Bogiem jest Pan: naród, który wybrał sobie na dziedzictwo.
Tys5	Szczęśliwy lud, którego Bogiem jest Pan - naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie.
Bryt	Błogosławiony naród, którego Bogiem jest Pan, Lud, który wybrał sobie na dziedzictwo.
Pozn	Błogosławiony naród, którego Bogiem jest Jahwe, lud, który On obrał sobie za dziedzictwo!
WarPra	Szczęśliwy naród, którego Bogiem Jahwe, lud taki wybrał sobie Bóg na własność.
STB	Szczęśliwy naród, którego WIEKUISTY jest Bogiem; lud, który wybrał na Swe dziedzictwo.
EIB	Szczęśliwy naród, którego Bogiem jest PAN, Lud, który On wybrał na swoje dziedzictwo.

Ps 33,13

PsFlor	(32:13) S nieba weźrzał Gospodzin, widział jest wszytki syny ludzskie.
PsPul	(32:13) Z nieba weźrzał jest Gospodzin, uźrzał jest wszytki syny ludzkie.
Wuj1923	Pojrzał Pan z nieba, ujrzał wszystkie syny ludzkie.
Gda1881	Pan patrzy z nieba, i widzi wszystkich synów ludzkich.
Gda2017	PAN patrzy z nieba, widzi wszystkich synów ludzkich.
PsBycz	Z-niebios, patrzy Pan; On-widzi wszystkie dzieci człowiecze.
Goet	Pan patrzy z nieba i widzi wszystkich synów ludzkich;
PsCylk	Z niebios spogląda Bóg, widzi wszystkie syny Adama.
PsKrusz	Pan patrzy z niebios, widzi wszystkich synów ludzkich.
PsAszk	Z niebios spogląda Jehowa, widzi cały ród ludzki.
PsSzer	Pan spogląda z nieba, widzi wszystkich synów ludzkich.
Tys1	(32:13) Pan z niebios patrzy, widzi wszystkich synów ludzkich.
Tys5	Pan patrzy z nieba, widzi wszystkich synów ludzkich.
Bryt	Pan spogląda z nieba, Widzi wszystkich ludzi.
Pozn	Jahwe spogląda z nieba i widzi wszystkich synów człowieczych;
WarPra	Pan spogląda z nieba i widzi wszystkich ludzkich synów.
STB	BÓG spogląda z niebios i widzi wszystkich synów Adama.
EIB	PAN przygląda się z nieba, Widzi wszystkich ludzi.

Ps 33,14

PsFlor	(32:14) Z nagotowanego przebytka swego weźrzał jest na wszytki, jiż przebywają na zi❬e❭mi,
PsPul	(32:14) Z nagotowanego przebytka swego weźrzał jest na wszytki, jiż przebywają na ziemi,
Wuj1923	Z nagotowanego mieszkania swego pojrzał na wszystkie, którzy mieszkają na ziemi.
Gda1881	Z miejsca mieszkania swego spogląda na wszystkich obywateli ziemi.
Gda2017	Z miejsca, w którym przebywa, spogląda na wszystkich mieszkańców ziemi.
PsBycz	On, z-miejsca zamieszkania-swego, spogląda, na wszystkich mieszkańców téj-ziemi.
Goet	Z miejsca mieszkania Swego spogląda na wszystkich mieszkańców ziemi;
PsCylk	Z przybytku siedziby Swojéj spoziera na wszystkich mieszkańców ziemi.
PsKrusz	Z przygotowanego mieszkania swego spogląda na wszystkich mieszkańców ziemi.
PsAszk	Ze stałej Swej siedziby czuwa On nad wszystkimi mieszkańcami ziemi,
PsSzer	Z miejsca tronu swojego patrzy na wszystkich mieszkańców ziemi.
Tys1	(32:14) Spogląda z miejsca swego przebywania na wszystkich mieszkańców ziemi:
Tys5	Spogląda z miejsca, gdzie przebywa, na wszystkich mieszkańców ziemi;
Bryt	Z miejsca, gdzie przebywa, Patrzy na wszystkich mieszkańców ziemi,
Pozn	z miejsca, gdzie Jego siedziba, patrzy na wszystkich mieszkańców ziemi,
WarPra	I stamtąd, z miejsca swojego zamieszkania widzi wszystkich mieszkańców ziemi.
STB	Z przybytku Swojej siedziby patrzy na wszystkich mieszkańców ziemi.
EIB	Z miejsca, gdzie przebywa, Przypatruje się mieszkańcom ziemi -

Ps 33,15

PsFlor	(32:15) jenże jest słożył obłaszcze sierca jich, jenże rozumie wszytka działa jich.
PsPul	(32:15) jenże jest słożył obłaszcze sierca jich, jenże rozumie wszytka działa jich.
Wuj1923	Który uformował każde z osobna serca ich: który rozumie wszystkie ich sprawy.
Gda1881	Który stworzył serce każdego z nich, upatruje wszystkie sprawy ich.
Gda2017	Ukształtował serce każdego z nich, przygląda się wszystkim ich czynom.
PsBycz	Ten-utwórca razem, serca-ich; który-uważającym na wszelkie czynności-ich.
Goet	On, który utworzył serce każdego z nich, Ten zważa na wszystkie czyny ich.
PsCylk	Który kształtuje wraz serca ich, który zważa na wszystkie sprawy ich.
PsKrusz	On utworzył serce każdego z nich, zna wszystkie sprawy ich.
PsAszk	On, który wraz kształtuje ich serca a rozumie wszystkie ich czyny.
PsSzer	On, który stworzył serce każdego z nich, który zważa na wszystkie czyny ich.
Tys1	(32:15) On, który serca wszystkich ukształtował, który zważa na wszystkie ich czyny.
Tys5	On, który ukształtował każdemu z nich serce, On, który zważa na wszystkie ich czyny.
Bryt	On, który ukształtował serce każdego z nich, On który uważa na wszystkie czyny ich.
Pozn	On, który ukształtował serce każdego z nich i zważa na wszystkie ich poczynania.
WarPra	Ten, który uczynił każde serce, wie o wszystkim, co czynią ludzie.
STB	Ten, który kształtuje ich serca, zwraca uwagę na ich wszystkie sprawy.
EIB	On, który ukształtował serce każdego z nich I który ocenia ich każde posunięcie.

Ps 33,16

PsFlor	(32:16) Nie zbawia sie krol przez wieliką cześć a obrzym nie będzie zbawion w mnożstwie mocy swojej,
PsPul	(32:16) Nie zbawia się krol przez wieliką moc a obrzym nie będzie zbawion we mnostwie mocy swej,
Wuj1923	Nie bywa wybawion król przez wielką moc, a olbrzym nie będzie wybawion wielkością siły swojéj.
Gda1881	Nie bywa król wybawiony przez wielkość wojska, ani mocarz nie ujdzie przez wielką moc swoję.
Gda2017	Nie wybawi króla liczne wojsko ani nie ocali wojownika wielka siła.
PsBycz	Nie-ma tego króla, coby obronion-był przez-wielość wojska; rycerz, nie umknie przez-wielką siłę.
Goet	Król nie bywa wybawiony przez wielkość wojska swego; mocarz nie będzie uwolniony przez wielkość siły swojej.
PsCylk	Króla nie wybawia mnogie wojsko, a bohatera nie ocala pełnia siły.
PsKrusz	Niema król wybawienia w wielości wojska, siłacza nie zbawi wielka siła.
PsAszk	Nie znajdzie król wybawienia w mnogiem wojsku, ani będzie ocalon bohater przez mnogą swą siłę.
PsSzer	Królowi nie pomoże wielkie wojsko, bohatera nie wybawi siła wielka.
Tys1	(32:16) Liczne wojsko nie da zwycięstwa królowi: ani wielka siła nie ocali wojownika.
Tys5	Nie uratuje króla liczne wojsko ani wojownika nie ocali wielka siła.
Bryt	Nie licznemu wojsku zawdzięcza król swe zwycięstwo, Nie swej wielkiej sile zawdzięcza wojownik ocalenie.
Pozn	Króla nie wybawią mnogie wojska, bohater nie zawdzięcza ocalenia potędze swej mocy;
WarPra	Królowi nic nie pomogą najliczniejsze wojska, a dzielnego wojownika nic nie zdoła ocalić.
STB	Nie ratuje króla wielkie wojsko, a bohatera pełnia sił nie ocala.
EIB	Król zawdzięcza ratunek nie licznemu wojsku, Bohater ocalenie nie ogromnej sile.

Ps 33,17

PsFlor	(32:17) łżywy koń ku zbawieniu, ale we mnożstwie mocy swojej nie będzie zbawion.
PsPul	(32:17) łżywy koń ku zbawieniu, we mnostwie mocy swojej nie będzie zbawion.
Wuj1923	Omylny koń ku wybawieniu: a w obfitości mocy swojéj nie będzie wybawion.
Gda1881	Omylnyć jest koń ku wybawieniu, a nie wyrywa wielkością mocy swojej.
Gda2017	Koń jest zwodniczy w wybawieniu, nie ocali swą wielką siłą.
PsBycz	Zwodniczym koń do-ocalenia; bo,-z-wielkością siły-swéj, nie uciecze.
Goet	Zwodny jest koń ku wybawieniu i nie wybawia wielką siłą swą.
PsCylk	Zawodny rumak w wygranéj, i potęgą swéj mocy nie uchroni.
PsKrusz	Omylny jest koń ku wybawieniu, i w wielkości siły swej nie uwolni się.
PsAszk	Kłamstwem jest koń dla ratunku a mimo swej tężyzny nie da wyzwolenia.
PsSzer	Zawodzi koń na drodze do zwycięstwa i nie ocali mimo wielkiej swej siły.
Tys1	(32:17) Koń nie zapewnia zwycięstwa i wielką siłą swoją nie ocala.
Tys5	W koniu zwodniczy ratunek i mimo wielkiej swej siły nie umknie.
Bryt	Koń zawodzi, gdy chodzi o zwycięstwo, A wielka jego siła nie zapewni człowiekowi ocalenia.
Pozn	koń zawiedzie tego, kto liczy na zwycięstwo, i mimo wielkiej swej siły nie zapewni bezpieczeństwa.
WarPra	Nie może liczyć na konia, by się uratować.
STB	Zawodny jest rumak w wygranej i potęgą swojej mocy nie uchroni.
EIB	Gdy trzeba przyjść z pomocą, koń potrafi zawieść I, mimo wielkiej siły, nie przynieść ocalenia.

Ps 33,18

PsFlor	(32:18) Owa oczy boże na ty, jiż sie jego boją, i w tych, jiż pwają na miłosierdzie jego,
PsPul	(32:18) Owa oczy boże na ty, co sie jego boją, i w tych, coż pwają na miłosierdzie jego,
Wuj1923	Oto oczy Pańskie nad bojącymi się go: i nad tymi, którzy nadzieję mają w miłosierdziu jego:
Gda1881	Oto oko Pańskie nad tymi, którzy się go boją, nad tymi, którzy ufają w miłosierdziu jego;
Gda2017	Oto oko PANA nad tymi, którzy się go boją, nad tymi, którzy ufają jego miłosierdziu;
PsBycz	Oto, oko Pana, nad bojącymi się-Jego; nad-karmiącemi-się-nadzieją, w-łaskawości-Jego;
Goet	Oto oko Pańskie nad tymi, którzy się Go boją, nad tymi, którzy ufnie oczekują dobroci Jego,
PsCylk	Otóż oko Boże nad wielbicielami Swoimi, nad ufającymi miłosierdziu Jego.
PsKrusz	Oto oko Pańskie nad bojącymi się Go - nad pokładającymi ufność w miłosierdziu Jego,
PsAszk	Oto oko Jehowy zwrócone jest ku tym, którzy są Jego bogobojni, którzy z ufnością Go wypatrują,
PsSzer	Oto oko Pana czuwa nad tymi, którzy się Go boją, nad tymi, którzy ufnie oczekują łaski Jego,
Tys1	(32:18) Oto oczy Pana nad tymi, co się Go boją — nad tymi, co się spodziewają łaski od Niego —
Tys5	Oto oko Pana nad tymi, którzy się Go boją, nad tymi, co ufają Jego łasce,
Bryt	Oto oko Pana jest nad tymi, którzy się go boją, Nad tymi, którzy spodziewają się łaski jego,
Pozn	Lecz oko Jahwe zwrócone jest na tych, co się Go boją, co wyczekują Jego zmiłowania,
WarPra	Lecz Pan nie spuszcza oczu z tych, co się Go boją i liczą tylko na Jego miłość,
STB	Oto oko WIEKUISTEGO nad Jego wielbicielami, nad ufającymi dzięki Jego miłosierdziu.
EIB	Tymczasem oko PANA dogląda tych, w których jest bojaźń przed Nim, Tych, którzy liczą na Jego łaskę.

Ps 33,19

PsFlor	(32:19) aby wytargł ze śmierci dusze jich i karmił je w głodzie.
PsPul	(32:19) by wytargnął se śmierci dusze jich i karmił je w głod❬zie❭.
Wuj1923	Aby wyrwał od śmierci dusze ich, i żywił je w głodzie.
Gda1881	Aby wyrwał od śmierci duszę ich, a pożywił ich w głodzie.
Gda2017	Aby ocalić od śmierci ich duszę i żywić ich w czasie głodu.
PsBycz	Co-do-uwolnienia, od-śmierci, duszy-ich; i-co-do-wyżywiania-ich, za-głodu.
Goet	Aby wybawił od śmierci duszę ich i zachował ich przy życiu w czasie klęski głodowej.
PsCylk	By wybawić od śmierci duszę ich, i zachować ich życie podczas głodu.
PsKrusz	aby wyrwał od śmierci duszę ich, i nakarmił ich w głodzie.
PsAszk	aby ocalić od śmierci ich dusze i aby ich w głodzie utrzymać przy życiu.
PsSzer	aby ocalił od śmierci duszę ich i w głodzie zachował ich przy życiu.
Tys1	(32:19) aby wyrwać ich dusze od śmierci i w czasie głodu ich żywić.
Tys5	aby ocalić ich życie od śmierci i żywić ich w czasie głodu.
Bryt	Aby ocalić od śmierci dusze ichI podczas głodu zachować przy życiu.
Pozn	aby wybawił ich od śmierci i by ich utrzymał przy życiu w czas głodu.
WarPra	ufając, że ocali ich życie i chleba dostarczy w dniach głodu.
STB	By wybawił ich duszę od śmierci i zachował ich życie podczas głodu.
EIB	On dba o ocalenie ich duszy od śmierci I o zachowanie ich życia w czasie głodu.

Ps 33,20

PsFlor	(32:20) Dusza nasza cirzpi Gospodna, bo pomocnik i odjimca nasz jest,
PsPul	(32:20) Dusza nasza cirpi Gospodna, bo pomocnik i odjimca nasz jest,
Wuj1923	Dusza nasza znosi Pana; bo jest pomocnikiem i obrońcą naszym.
Gda1881	Dusza nasza oczekuje Pana; on ratunek nasz i tarcza nasza.
Gda2017	Nasza dusza oczekuje PANA, on jest naszą pomocą i tarczą.
PsBycz	Dusza-nasza, czeka na-Pana; pomocą-naszą, i-tarczą-naszą, On.
Goet	Dusza nasza oczekuje Pana; On jest pomocą naszą i tarczą naszą.
PsCylk	Dusza nasza wygląda Boga, naszą pomocą i tarczą On.
PsKrusz	Dusza nasza czeka na Pana, bo On obroną naszą i tarczą naszą.
PsAszk	Toż dusza nasza wyczekuje Jehowy, On pomocą naszą i tarczą.
PsSzer	Dusza nasza oczekuje Pana, On pomocą naszą i tarczą naszą.
Tys1	(32:20) Dusza nasza wyczekuje Pana: On sam naszą pomocą i tarczą.
Tys5	Dusza nasza wyczekuje Pana, On jest naszym wspomożeniem i tarczą.
Bryt	Dusza nasza oczekuje Pana, On pomocą naszą i tarczą naszą.
Pozn	My to pokładamy nadzieję w Jahwe, On naszą pomocą i puklerzem.
WarPra	A nasze dusze oczekują na Pana, bo tylko On jest naszą pomocą i tarczą.
STB	Nasza dusza wygląda WIEKUISTEGO, On naszą pomocą i tarczą.
EIB	Nasze dusze wyczekują PANA. On naszą pomocą i On naszą tarczą,

Ps 33,21

PsFlor	(32:21) bo w niem wiesielić sie będzie sierce nasze i w jego święte imię pwali jesmy.
PsPul	(32:21) bo w niem wiesielić sie będzie sierce nasze i w jego święte imię pwali jesmy.
Wuj1923	Albowiem w nim się rozweseli serce nasze: a w imieniu świętem jego mieliśmy nadzieję.
Gda1881	W nim zaprawdę rozweseli się serce nasze; bo w imieniu jego świętem ufamy.
Gda2017	W nim bowiem rozraduje się nasze serce, bo ufamy jego świętemu imieniu.
Goet	Zaiste w Nim radować się będzie serce nasze, bo świętemu imieniowi Jego ufamy.
PsCylk	Albowiem w Nim raduje się serce nasze, bo w imię święte Jego pokładamy nadzieję.
PsKrusz	Albowiem w nim rozweseli się serce nasze, ponieważ w Jego świętem imieniu położyliśmy ufność.
PsAszk	Bo w nim raduje się dusza nasza, bo na Jego świętem imieniu my polegamy.
PsSzer	W Nim bowiem raduje się dusza nasza, bo zaufaliśmy imieniu Jego świętemu.
Tys1	(32:21) W Nim przeto serce nasze się raduje, ufamy Jego świętemu imieniu.
Tys5	W Nim przeto raduje się nasze serce, ufamy Jego świętemu imieniu.
Bryt	W nim bowiem raduje się serce nasze, Bo zaufaliśmy jego świętemu imieniu.
Pozn	O tak, w Nim serce nasze znajduje radość, w świętym Imieniu Jego cała nasza ufność.
WarPra	I nasze serca w Nim się radują, my zaś ufamy świętemu Imieniu Jego.
STB	W Nim raduje się nasze serce, bowiem w Jego Imieniu pokładamy nadzieję.
EIB	Gdyż w Nim nasze serca odnajdują radość I złożyliśmy ufność w Jego świętym imieniu.

Ps 33,22

PsFlor	(32:22) Bądź miłosierdzie twoje, ❬Gospodnie❭, nad nami, jakoż pwali jesmy w cię.
PsPul	(32:22) Bądź miłosierdzie twoje, Boże, na nas, jakoż pwali jesmy w cię.
Wuj1923	Niechaj będzie miłosierdzie twoje, Panie, nad nami, jakośmy nadzieję mieli w tobie.
Gda1881	Niechże będzie miłosierdzie twoje, Panie! nad nami, jakośmy nadzieję w tobie mieli.
Gda2017	Niech będzie nad nami twoje miłosierdzie, PANIE, według pokładanej w tobie nadziei.
PsBycz	(33:21) Niech-będzie łaska-Twa, o-Panie! nad-nami; jak-to-żywimy-się-nadzieją w-Tobie.
Goet	Dobroć Twoja, Panie, niech będzie nad nami, jak ufnie oczekiwaliśmy Ciebie.
PsCylk	Niech będzie miłosierdzie Twoje Boże nad nami, jakeśmy zaufali Tobie.
PsKrusz	Niechaj będzie miłosierdzie Pańskie nad nami, jakośmy nadzieję mieli w Tobie.
PsAszk	O, niechaj Twa łaska, o Jehowo, będzie nad nami, jako Cię z ufnością czekamy.
PsSzer	Łaska Twoja, Panie, niech czuwa nad nami, bo w Tobie mamy nadzieję!
Tys1	(32:22) Niech miłosierdzie Twoje, Panie, stanie się nad nami, tak jak nadzieję w Tobie pokładamy.
Tys5	Niech nas ogarnie łaska Twoja, Panie, według ufności pokładanej w Tobie!
Bryt	Niech spocznie na nas łaska twoja, Panie, Ponieważ w tobie mamy nadzieję!
Pozn	Niech łaska Twoja, Jahwe, będzie z nami, gdyż w Tobie ufność pokładamy.
WarPra	Niech nas nie opuszcza Twa miłość, o Panie, tak jak my zawsze ufać Ci będziemy.
STB	Niech nad nami będzie Twe miłosierdzie, WIEKUISTY, tak, jak Ci zaufaliśmy.
EIB	Niech nas zawsze otacza Twoja łaska, PANIE, Ponieważ z utęsknieniem czekamy na Ciebie!

Psalm 34

Ps 34,1

PsFlor	(33:1) Chwalić będę Gospodna w każdy czas, weżdy chwała jego w uściech mojich.
PsPul	Psalm Dawidow, kiedy przemienił oblicze swoje przed Abimelech i wypuścili ji, i wyszedł. (33:1) Chwalić będę Gospodna w każdy czas, weżdy chwała jego w uściech mych.
Wuj1923	(34:1) Dawidowi, kiedy odmienił twarz swoję przed Abimelechem, i opuścił go, i odszedł. (34:2) Będę błogosławił Pana na każdy czas: zawżdy chwała jego w uściech moich.
Gda1881	Psalm Dawidowy, gdy sobie odmienił postawę przed Abimelechem, od którego będąc wygnany, odszedł. (34:2) Będę błogosławił Pana na każdy czas; zawżdy będzie chwała jego w ustach moich.
Gda2017	Psalm Dawida, gdy zmienił swoje zachowanie przed Abimelekiem i wypędzony przez niego, odszedł. Będę błogosławił PANA w każdym czasie, jego chwała zawsze będzie na moich ustach.
PsBycz	(34:1) Psalm Dawida, za-udawania-swego postawy-swéj, przed Abimelechem, że-wypchnął-go, a on-odszedł. (34:2) Będę-błogosławił Pana, w-każdym czasie; ciągle będzie, chwała-Jego, w-ustach-moich.
Goet	(34:1) PSALM Dawida, kiedy udawał obłąkanego przed Abimelechem, który go odpędził, i odszedł. (34:2) Będę uwielbiał Pana w każdy czas; chwała Jego niech zawsze będzie w ustach moich.
PsCylk	(34:1) Od Dawida. Kiedy zataiwszy rozum swój przed Abimelechem, a wygnany odszedł. (34:2) Wielbić będę Boga każdego czasu, zawsze chwała Jego w ustach moich.
PsKrusz	(34:1) (Psalm) Dawida, gdy zmienił swój wygląd przed Ahimelechem i od którego został wygnany i odszedł. (34:2) Będę błogosławił Pana po wszystkie czasy. Chwała Jego bezustannie w ustach moich.
PsAszk	(34:1) (Psalm) Dawida, gdy udał szaleńca przed Abimelechem, ten go napędził i odszedł. (34:2) Błogosławić chcę Jehowę każdego czasu, wciąż chwała Jego na ustach mych.
PsSzer	(34:1) Dawidowy. Gdy udawał obłąkanego przed Abimelechem; a gdy ten go wypędził, odszedł. (34:2) Będę błogosławił Pana po wszystkie czasy, chwała Jego niech będzie zawsze na ustach moich!
Tys1	(33:1) Dawidowy. Gdy wobec Abimeleka udawał szaleńca i odszedł, wypuszczony przez niego. (33:2) {Alef} W każdym czasie będę błogosławił Pana; na ustach moich zawsze Jego chwała.
Tys5	(34:1) Dawidowy. Gdy wobec Abimeleka udawał szaleńca i odszedł wygnany przez niego. (34:2) {Alef} Chcę błogosławić Pana w każdym czasie, na ustach moich zawsze Jego chwała.
Bryt	(34:1) Dawidowy, gdy udawał obłąkanego przedAbimelechem, a wypędzony przez niego, odszedł. (34:2) Będę błogosławił Pana w każdym czasie, Chwała jego niech będzie zawsze na ustach moich!
Pozn	(34:1) [Psalm] Dawida - gdy udawał szalonego wobec Abimeleka i, wygnany przez niego, oddalił się. (34:2) Będę błogosławił Jahwe w każdym czasie, chwała Jego zawsze na moich ustach!
WarPra	(34:1) Psalm, który wyśpiewał Dawid, kiedy wobec Abimeleka udawał szaleńca, a potem został przez niego skazany na wygnanie. (34:2) [Alef] Na wieki będę błogosławił Pana, Jego chwała będzie zawsze na moich wargach.
STB	(34:1) Od Dawida; kiedy zataiwszy swój rozum przed Abimelechem, odszedł wygnany. (34:2) Będę wielbił WIEKUISTEGO każdego czasu; Jego chwała zawsze na moich ustach.
EIB	(34:1) Dawidowy, gdy zachowywał się jak niepoczytalny wobec Abimeleka, tak że został przez niego wygnany i odszedł. (34:2) Będę błogosławił PANA w każdych okolicznościach, Pieśń na Jego chwałę nie zejdzie z moich ust.

Ps 34,2

PsFlor	(33:2) W Gospodnie będzie chwalona dusza moja; słyszcie śmierni i wiesielcie sie.
PsPul	(33:2) W Bodze będzie chwalona dusza moja; słyszcie śmierni i wiesielcie sie.
Wuj1923	(34:3) W Panu się chlubić będzie dusza moja: niechaj słyszą ciszy, a niech się weselą.
Gda1881	(34:3) W Panu się chlubić będzie dusza moja, co usłyszawszy pokorni rozweselą się.
Gda2017	Moja dusza będzie się chlubić PANEM; pokorni to usłyszą i rozradują się.
PsBycz	(34:3) W-Panu będzie-chlubiła-się dusza-moja; usłyszą pokorni, i-będą-cieszyli-się.
Goet	(34:3) Niech się chlubi Panem, dusza moja; usłyszą to pokorni i rozradują się:
PsCylk	(34:3) Bogiem się chlubi dusza moja; niech usłyszą uciśnieni i pocieszą się.
PsKrusz	(34:3) W Panu będzie się chlubić dusza moja; usłyszą pokorni i rozweselą się.
PsAszk	(34:3) W Jehowie wznosi się ku chwale dusza ma, usłyszą to a uradują się prostaczkowie.
PsSzer	(34:3) Panem niech się chlubi dusza moja, niechaj słyszą pokorni i weselą się!
Tys1	(33:3) {Bet} Dusza moja będzie się chlubiła w Panu: niech słyszą pokorni i niech się weselą.
Tys5	(34:3) {Bet} Dusza moja będzie się chlubiła w Panu, niech słyszą pokorni i niech się weselą!
Bryt	(34:3) Dusza moja będzie się chlubić Panem! Niechaj słuchają pokorni i weselą się!
Pozn	(34:3) Jahwe jest chlubą moją! Niech to usłyszą pokorni i niech się radują.
WarPra	(34:3) [Bet] Dusza moja wielbi Pana, niech słyszą to ubodzy i niech się weselą.
STB	(34:3) Moja dusza chlubi się w WIEKUISTYM, niech to usłyszą uciśnieni i się pocieszą.
EIB	(34:3) Moja dusza będzie szczycić się PANEM! Upokorzeni usłyszą to i poweseleją.

Ps 34,3

PsFlor	(33:3) Wieliczajcie Gospodna se mną i powyszajmy imię jego w niem samem.
PsPul	(33:3) Wielmożcie Boga se mną i powyszszajmy imię jego w wiecznym dobrem.
Wuj1923	(34:4) Wielbcie Pana zemną: a wywyższajmy imię jego spółecznie.
Gda1881	(34:4) Wielbijcie Pana ze mną, a wywyższajmy imię jego społecznie.
Gda2017	Uwielbiajcie PANA ze mną i wspólnie wywyższajmy jego imię.
PsBycz	(34:4) Uwielbiajcie Pana zemną; i-wywyższajmy Imię Jego, razem.
Goet	(34:4) Uwielbiajcie Pana ze mną, a wywyższajmy wspólnie imię Jego!
PsCylk	(34:4) Wynoście Boga wraz zemną, i wywyższajmy imię Jego społem.
PsKrusz	(34:4) Wysławiajcie ze mną Pana, i współ uwielbiajmy imię Jego.
PsAszk	(34:4) Wielbcie Jehowę wraz ze mną i wywyższajmyż pospołu imię Jego.
PsSzer	(34:4) Wysławiajcie Pana ze mną, i uwielbiajmy wspólnie imię Jego!
Tys1	(33:4) {Gimel} Uwielbiajcie ze mną Pana; razem imię Jego wywyższajmy.
Tys5	(34:4) {Gimel} Uwielbiajcie ze mną Pana, imię Jego wspólnie wywyższajmy!
Bryt	(34:4) Wysławiajcie Pana ze mną! Wywyższajmy wspólnie imię jego!
Pozn	(34:4) Uwielbiajcie Jahwe wraz ze mną, wychwalajmy wspólnie Imię Jego!
WarPra	(34:4) [Gimel] Wychwalajcie ze mną wielkość Pana, wszyscy razem wywyższajmy Jego imię.
STB	(34:4) Wraz ze mną wynoście BOGA i razem wywyższajmy Jego Imię.
EIB	(34:4) Głoście wraz ze mną wielkość PANA! Wysławiajmy razem Jego imię!

Ps 34,4

PsFlor	(33:4) Szukał jeśm Gospodna i wysłusz❬ał❭ mie jest, i ze wszech zamętkow mojich wytargł mnie jest.
PsPul	(33:4) Szukał jeśm Gospodna i usłyszał mie jest, i ze wszech zamętkow mych wytargł mie.
Wuj1923	(34:5) Szukałem Pana i wysłuchał mię, i ze wszech utrapień moich wyrwał mię.
Gda1881	(34:5) Bom szukał Pana, i wysłuchał mię, a ze wszystkich strachów moich wyrwał mię.
Gda2017	Szukałem PANA, a on mnie wysłuchał i uwolnił od wszystkich mych trwóg.
PsBycz	(34:5) Jam-szukał Pana, a-On-odpowiedział-mi; i,-od wszech strachów-mych, uwolnił-mię.
Goet	(34:5) Gdy szukałem Pana, odpowiedział mi i wybawił mię ze wszystkich trwóg moich.
PsCylk	(34:5) Szukałem Boga i wysłuchał mnie, a ze wszystkich niepokojów moich wybawił mnie.
PsKrusz	(34:5) Szukałem Pana i wysłuchał mnie, i od wszystkich mych prześladowców wybawił mnie.
PsAszk	(34:5) Szukałem Jehowy i odpowiedział mi a wyrwał mnie ze wszelkich mych wątpliwości i obaw.
PsSzer	(34:5) Szukałem Pana i wysłuchał mnie, i wyrwał mnie ze wszystkiej trwogi mojej.
Tys1	(33:5) {Dalet} Szukałem Pana i On mnie wysłuchał; i wyrwał ze wszystkich mych lęków.
Tys5	(34:5) {Dalet} Szukałem Pana, a On mnie wysłuchał i uwolnił od wszelkiej trwogi.
Bryt	(34:5) Szukałem Pana i odpowiedział mi, I uchronił mnie od wszystkich obaw moich.
Pozn	(34:5) Szukałem Jahwe, a On mię wysłuchał i uwolnił od wszelkiej trwogi.
WarPra	(34:5) [Dalet] Szukałem Pana, i odezwał się do mnie, i uwolnił mnie od wszelkiej bojaźni.
STB	(34:5) Szukałem WIEKUISTEGO, więc mnie wysłuchał; wybawił mnie ze wszystkich moich lęków.
EIB	(34:5) Zwróciłem się do PANA i odpowiedział mi, I uwolnił mnie od wszystkich moich obaw.

Ps 34,5

PsFlor	(33:5) Przychodzicie k niemu i oświećcie sie, a oblicza wasza nie będą zasromana.
PsPul	(33:5) Przystępajcie k niemu i oświeceni bądźcie, a oblicza wasza nie będą zasromany.
Wuj1923	(34:6) Przystąpcie do niego a oświecajcie się: a oblicza wasze nie będą zawstydzone.
Gda1881	(34:6) Którzy nań spoglądają, a zbiegają się do niego, oblicza ich nie będą zawstydzone.
Gda2017	Spojrzeli na niego i rozpromienili się, a ich oblicza nie doznały wstydu.
PsBycz	(34:6) Którzy wyglądali ku-Niemu, więc-oświéceni-byli, a,-twarze-ich, nie były-zawstydzone.
Goet	(34:6) Którzy na Niego spoglądają, promienieją, a oblicza ich nie zawstydzą się.
PsCylk	(34:6) Spojrzeli ku Niemu i rozpromienieni byli, a oblicza ich nie pobladły.
PsKrusz	(34:6) Spoglądajcie i zbliżajcie się do Niego, a oblicza wasze nie będą zawstydzone.
PsAszk	(34:6) Gdy spoglądać będą ku Niemu i oni zabłysną niby światła strumieniem, oby zaś nie zbledło ich lice.
PsSzer	(34:6) Patrzcie nań, a zajaśniejecie, i oblicze wasze nie okryje się wstydem!
Tys1	(33:6) {He} Wyglądajcie Go, byście się rozpogodzili, by oblicza wasze nie doznały wstydu.
Tys5	(34:6) {He} Spójrzcie na Niego, promieniejcie radością, a oblicza wasze nie zaznają wstydu.
Bryt	(34:6) Spójrzcie na niego, a zajaśniejecieI oblicza wasze nie okryją się wstydem!
Pozn	(34:6) podnieście ku Niemu wzrok, a jasność was opromieni i twarzy waszej nie okryje rumieniec wstydu.
WarPra	(34:6) [He] Rozjaśnia się każdy, kto spojrzy na Niego, i nigdy już nie czuje się zawstydzony.
STB	(34:6) Spojrzeli ku Niemu i byli rozpromienieni, a ich oblicza nie pobladły.
EIB	(34:6) Spójrzcie na Niego, a zajaśniejecie I wasze twarze nie okryją się wstydem.

Ps 34,6

PsFlor	(33:6) Ten ubogi wołał jest, a Gospodzin wysłuszał ji i ze wszech smętkow jego zbawił ji.
PsPul	(33:6) Ten ubogi wołał jest, a Gospodzin usłyszał ji i ze wszech smętkow jego zbawił ji.
Wuj1923	(34:7) Ten ubogi wołał, a Pan go wysłuchał, i ze wszystkich ucisków jego wybawił go.
Gda1881	(34:7) Ten chudzina wołał, a Pan wysłuchał, i ze wszystkich ucisków jego wybawił go.
Gda2017	Ten oto biedak wołał, a PAN wysłuchał i wybawił go ze wszystkich jego utrapień.
PsBycz	(34:7) Ow biédny wołał, a-Pan wysłuchał, i,-od-wszech utrapień-jego, wybawił-go.
Goet	(34:7) Gdy ten nędzny wołał, wysłuchał go Pan i wybawił go ze wszystkich uciśnień jego.
PsCylk	(34:7) Ten oto biedny wołał, a Bóg usłyszał, i ze wszystkich utrapień wyzwolił go.
PsKrusz	(34:7) Ten ubogi wołał, a Pan wysłuchał go, i ze wszystkich utrapień jego wybawił go.
PsAszk	(34:7) Oto nieszczęśliwiec woła a Jehowa wysłucha i wybawia go ze wszystkich jego utrapień.
PsSzer	(34:7) Oto ten ubogi zawołał, a Pan wysłuchał i wybawił go ze wszystkich jego ucisków.
Tys1	(33:7) {Zain} Oto biedak wołał i Pan go usłyszał, i wybawił go z wszystkich jego ucisków.
Tys5	(34:7) {Zain} Oto biedak zawołał, a Pan go usłyszał i wybawił ze wszystkich ucisków.
Bryt	(34:7) Ten biedak wołał, a Pan słuchał I wybawił go z wszystkich ucisków jego.
Pozn	(34:7) Oto ubogi wołał, a Jahwe go wysłuchał i wybawił od wszelkiej udręki.
WarPra	(34:7) [Zain] Ubogi zaczął wołać i Pan go wysłuchał, i wybawił go ze wszystkich jego ucisków.
STB	(34:7) Ten oto żebrzący wołał, a BÓG go usłyszał i wyzwolił ze wszystkich utrapień.
EIB	(34:7) Ten biedak wołał i PAN go wysłuchał, I wybawił od wszystkich jego trosk.

Ps 34,7

PsFlor	(33:7) Wpuszcza anjoł boży w okolu bojących sie jego i otejmie je.
PsPul	(33:7) Wpuszcza anjoł boży w okolu bojących sie jego i odejmie je.
Wuj1923	(34:8) Wpuści Aniół Pański wokoło bojących się go, i wyrwie je.
Gda1881	(34:8) Zatacza obóz Anioł Pański około tych, którzy się go boją, i wyrywa ich.
Gda2017	Anioł PANA rozbija obóz dokoła tych, którzy się go boją, i wybawia ich.
PsBycz	(34:8) Zatrzymując-się Aniół Pana, około bojących-się-go; tedy-uwalnia-ich.
Goet	(34:8) Anioł Pański zatacza obóz dokoła tych, którzy się Go boją, i uwalnia ich.
PsCylk	(34:8) Rozłożył się anioł Boży dokoła wiernych Jego, i wybawił ich.
PsKrusz	(34:8) Obóz rozbija anioł Pański naokoło bojących się Go, i obroni ich.
PsAszk	(34:8) Anioł Jehowy obozuje dokoła Jego bogobojnych i je wyswobadza.
PsSzer	(34:8) Anioł Pański zatacza obóz dokoła tych, którzy Go się boją, i ratuje ich.
Tys1	(33:8) {Chet} Anioł Pana zakłada obóz warowny wokół bojących się Jego i ocala ich.
Tys5	(34:8) {Chet} Anioł Pana zakłada obóz warowny wokół bojących się Jego i niesie im ocalenie.
Bryt	(34:8) Anioł Pański zakłada obózWokół tych, którzy się go boją, i ratuje ich.
Pozn	(34:8) Anioł Jahwe rozbija obóz wokół tych, którzy się Go boją, i wybawia ich.
WarPra	(34:8) [Chet] Anioł Pański stanął obozem przy bogobojnych, nic im nie może zaszkodzić.
STB	(34:8) Anioł BOGA rozłożył się dokoła Jego wiernych oraz ich wyrwał.
EIB	(34:8) Anioł PANA otacza kordonem Tych, w których jest bojaźń przed Nim - i ratuje ich.

Ps 34,8

PsFlor	(33:8) Ukuście i widzcie, iż słodki jest Gospodzin; błogosławiony mąż, jenże pwa weń.
PsPul	(33:8) Ukuście i widzcie, iż słodki jest Gospodzin; błogosławiony mąż, jen pwa weń.
Wuj1923	(34:9) Skosztujcie, a obaczcie, iż słodki jest Pan: błogosławiony mąż, który w nim ma nadzieję.
Gda1881	(34:9) Skosztujcież, a obaczcie, jako jest dobry Pan: błogosławiony człowiek, który w nim ufa.
Gda2017	Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry jest PAN: Błogosławiony człowiek, który mu ufa.
PsBycz	(34:9) Skosztujcież, i-poznajcie, że dobrym Pan. Szczęśliw, ten-człowiek, co-się-uciéka do-opieki-Jego.
Goet	(34:9) Skosztujcież i zobaczcie, jak dobrotliwy jest Pan! Szczęsny człowiek, który Mu ufa.
PsCylk	(34:9) Posmakujcie i zobaczcie jak dobrym Bóg; szczęsny mąż, co chroni się do Niego.
PsKrusz	(34:9) Skosztujcie i obaczcie, jak dobry jest Pan; błogosławiony mąż, który ufa Mu.
PsAszk	(34:9) Zakosztujcie i zobaczcie, że dobrotliwym jest Jehowa i szczęśliw ów mąż, co się doń chroni.
PsSzer	(34:9) Skosztujcie i obaczcie, jak dobry jest Pan: szczęsny człowiek, który Mu ufa!
Tys1	(33:9) {Tet} Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry jest Pan; błogosławiony, kto się do Niego ucieka.
Tys5	(34:9) {Tet} Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry jest Pan, szczęśliwy człowiek, który się do Niego ucieka.
Bryt	(34:9) Skosztujcie i zobaczcie, że dobry jest Pan:Błogosławiony człowiek, który u niego szuka schronienia!
Pozn	(34:9) Zakosztujcie i przekonajcie się, jak dobry jest Jahwe! Szczęśliwy człowiek, który się Jego powierzył opiece.
WarPra	(34:9) [Tet] Ach, jak dobry jest Pan! Skosztujcie, zobaczcie, szczęśliwy, kto u Niego szuka ocalenia.
STB	(34:9) Posmakujcie oraz zobaczcie jak dobrym jest BÓG; szczęśliwy mąż, co się do Niego chroni.
EIB	(34:9) Skosztujcie i przekonajcie się, że PAN jest dobry, Szczęśliwy ten człowiek, który w Nim szuka schronienia!

Ps 34,9

PsFlor	(33:9) Bojcie sie Gospodna, wszytcy święci jego, bo nie ubożstwa bojącym sie jego.
PsPul	(33:9) Bojcie sie Boga, wszytcy święci jego, bo nie ubostwa bojącym sie jego.
Wuj1923	(34:10) Bójcie się Pana wszyscy święci jego; bo niemasz niedostatku bojącym się go.
Gda1881	(34:10) Bójcie się Pana święci jego; bo niemasz niedostatku bojącym się go.
Gda2017	Bójcie się PANA, jego święci, bo niczego nie braknie tym, którzy się go boją.
PsBycz	(34:10) Bójcie-się Pana wy-święci-Jego; bo nie-ma braku u-bojących-się-Jego.
Goet	(34:10) Bójcie się Pana, święci Jego; bo nie mają niedostatku, którzy się Go boją.
PsCylk	(34:10) Czcijcie Boga Święci Jego, bo niemasz niedostatku dla bogobojnych.
PsKrusz	(34:10) Bójcie się Pana święci Jego, ponieważ nie odczuwają niedostatku bojący się Go.
PsAszk	(34:10) Bójcie się Jehowy święci Jego, gdyż niemasz braku dla tych, co się go obawiają.
PsSzer	(34:10) Bójcie się Pana, święci Jego! Bo na niczym nie zbywa tym, co się Go boją.
Tys1	(33:10) {Jod} Bójcie się Pana, święci Jego, gdyż bojący się Jego nie doświadczą biedy.
Tys5	(34:10) {Jod} Bójcie się Pana, święci Jego, gdyż bogobojni nie doświadczają biedy.
Bryt	(34:10) Bójcie się Pana, święci jego! Bo niczego nie brak tym, którzy się go boją.
Pozn	(34:10) Żyjcie w bo jaźni Jahwe, wy, Jego święci, ci bowiem, którzy się Go boją, nie cierpią niedostatku.
WarPra	(34:10) [Jod] Żyjcie w bojaźni Pana, wszyscy święci Jego, bo niczego nie braknie tym, co się Go boją.
STB	(34:10) Czcijcie BOGA Jego święci, gdyż bogobojny nie ma biedy.
EIB	(34:10) Żyjcie w bojaźni przed PANEM, wy, Jemu oddani! Gdyż tym, którzy tak żyją, na niczym nie zbywa.

Ps 34,10

PsFlor	(33:10) Bogaci sie ubożeli i łaczni byli, ale szukający Gospodna nie umniejszeni będą wszego dobrego.
PsPul	(33:10) Bogaci są stradali i łaczni byli, ale szukający Boga nie umniejszeni będą wszego dobrego.
Wuj1923	(34:11) Bogacze niedostatek cierpieli i łaknęli: lecz szukającym Pana na żadnem dobrem nie będzie schodziło.
Gda1881	(34:11) Lwięta niedostatek cierpią i głód; lecz szukającym Pana nie będzie schodziło na wszelkiem dobrem.
Gda2017	Lwięta cierpią niedostatek i głód, lecz szukającym PANA nie zabraknie żadnego dobra.
PsBycz	(34:11) Lwięta, ubogie-są, i-łakną; ale-szukającym Pana, nie zabraknie wszego dobrego.
Goet	(34:11) Lwięta cierpią niedostatek i głód; ale tym, co szukają Pana, nie zabraknie niczego dobrego.
PsCylk	(34:11) Lwięta łakną i głód cierpią; a szukającym Boga nie zbraknie wszelkiego dobra.
PsKrusz	(34:11) Lwięta mają niedostatek i głód cierpią, ale szukającym Pana nie zbraknie na dobrem.
PsAszk	(34:11) Lwy opadają z sił i głodują a tym co szukają Jehowy, żadno z dóbr nie zbraknie.
PsSzer	(34:11) Lwięta cierpią niedostatek i głód, lecz tym, którzy szukają Pana, nie zbywa na niczym.
Tys1	(33:11) {Kaf} Możni wpadli w biedę i głodu zaznali; tym zaś, co Pana szukają, niczego nie zbraknie.
Tys5	(34:11) {Kaf} Możni zubożeli i zaznali głodu, a szukającym Pana żadnego dobra nie zabraknie.
Bryt	(34:11) Lwięta cierpią niedostatek i głód, Lecz tym, którzy szukają Pana, nie brak żadnego dobra.
Pozn	(34:11) Możni zaznają biedy i głodu, lecz tym, którzy Jahwe szukają, na niczym nie zbywa.
WarPra	(34:11) [Kaf] Lew młody zmarnieje i będzie głód cierpiał, lecz wszystko mieć będą ci, co schronią się u Pana.
STB	(34:11) Lwięta łakną i cierpią głód, a tym, co szukają BOGA nie zabraknie wszelkiego dobra.
EIB	(34:11) Nawet młode lwy dosięga niedostatek i głód, Tymczasem szukającym PANA nie brak żadnego dobra.

Ps 34,11

PsFlor	(33:11) Przydzicie, synowie, słuchajcie mnie, bojaźni bożej nauczę was.
PsPul	(33:11) Przydzicie, synowie, słuchajcie mie, bojaźni boże nauczę was.
Wuj1923	(34:12) Pójdźcie sam synowie, słuchajcie mię: bojaźni Pańskiéj nauczę was.
Gda1881	(34:12) Pójdźcież synowie, słuchajcie mię; bojaźni Pańskiej was nauczę.
Gda2017	Chodźcie, synowie, słuchajcie mnie; nauczę was bojaźni PANA.
PsBycz	(34:12) Pójdźcie, dzieci, słuchajcie mnie; ja, bojaźni Pana, nauczę-was.
Goet	(34:12) Pójdźcież, synowie, słuchajcie mię; nauczę was bojaźni Pańskiej.
PsCylk	(34:12) Pójdźcie dzieci, posłuchajcie mnie, bojaźni Bożéj nauczę was.
PsKrusz	(34:12) Przyjdźcie synowie, słuchajcie mnie: bojaźni Pańskiej nauczę was.
PsAszk	(34:12) Pójdźcie dzieci, posłuchajcie, a wyuczę Was bojaźni Jehowy.
PsSzer	(34:12) Pójdźcie, synowie, słuchajcie mnie: Nauczę was bojaźni Pańskiej!
Tys1	(33:12) {Lamed} Pójdźcie, synowie, słuchajcie mnie; nauczę was Pańskiej bojaźni.
Tys5	(34:12) {Lamed} Pójdźcie, synowie, słuchajcie mnie; nauczę was bojaźni Pańskiej.
Bryt	(34:12) Pójdźcie synowie, słuchajcie mnie! Nauczę was bojaźni Pańskiej!
Pozn	(34:12) Pójdźcie, synowie, słuchajcie mnie, nauczę was bojaźni Jahwe.
WarPra	(34:12) [Lamed] Przyjdźcie, moje dzieci, posłuchajcie mnie, a ja was nauczę bojaźni Bożej.
STB	(34:12) Pójdźcie dzieci oraz mnie posłuchajcie, a nauczę was bojaźni WIEKUISTEGO.
EIB	(34:12) Podejdźcie, synowie, posłuchajcie mnie! Chcę was pouczyć o bojaźni PANA.

Ps 34,12

PsFlor	(33:12) Ktory jest człowiek, jenże chce żywota, miłuje dni widzieć dobre?
PsPul	(33:12) Ktory jest człowiek, jenże chce żywota, miłuje dni widzieć dobre?
Wuj1923	(34:13) Który jest człowiek, który chce żywota, pragnie dni dobrych widzieć?
Gda1881	(34:13) Któż jest, co chce długo żyć, a miłuje dni, aby widział dobra?
Gda2017	Który człowiek chce długo żyć i pragnie wiele dni, aby móc oglądać dobro?
PsBycz	(34:13) Któryż-to człowiek, pożądający życia, miłujący dni-mnogie, ku-używaniu dobra?
Goet	(34:13) Któż jest, kto pragnie długiego życia, i życzy sobie wiele dni, by doświadczyć dobra?
PsCylk	(34:13) Któryż mąż, co pragnie życia, miłuje dni swoje, by oglądał dobro.
PsKrusz	(34:13) Który jest człowiek, co pragnie życia - kocha dni, aby widzieć dobro?
PsAszk	(34:13) Któryż mąż, co ma upodobanie w życiu i miłuje dni, aby widzieć, co jest dobrem:
PsSzer	(34:13) Któryż to człowiek pragnie życia, pożąda wielu dni, aby używać szczęścia?
Tys1	(33:13) {Mem} Któż jest człowiekiem, co miłuje życie, i pragnie dni, by zażywać szczęścia?
Tys5	(34:13) {Mem} Jaki ma być człowiek, co miłuje życie i pragnie dni, by zażywać szczęścia?
Bryt	(34:13) Jakim ma być człowiek, który kocha życie, Lubi oglądać dobre dni?
Pozn	(34:13) Komuż życie [nie] jest drogie, któż by [nie] pragnął dni, w których by zaznał szczęścia?
WarPra	(34:13) [Mem] Kto z was długo żyć pragnie, kto kocha swoje życie i pragnie zaznać szczęście?
STB	(34:13) Kto jest tym mężem, co pragnie życia oraz miłuje swoje dni, aby oglądał dobro?
EIB	(34:13) Jaki ma być człowiek, który chce czerpać przyjemność z życia, Kochać każdy dzień, licząc, że przyniesie on dobro?

Ps 34,13

PsFlor	(33:13) Odwroci język twoj ote złego a wargi twoje bychą nie mołwiły lści.
PsPul	(33:13) Odwroci język twoj [twoj] ode złego a wargi twoje by nie mołwiły łeż.
Wuj1923	(34:14) Strzeż języka twego od złego, a usta twoje niech nie mówią zdrady.
Gda1881	(34:14) Strzeż języka twego od złego, a warg twoich, aby nie mówiły zdrady.
Gda2017	Strzeż swego języka od zła, a swoich warg od podstępnej mowy.
PsBycz	(34:14) Strzeż języka-twego, od-złego a,-wargi-twe, od-mowy zdradliwéj.
Goet	(34:14) Strzeż języka twego od złego a warg twych, aby nie mówiły obłudy.
PsCylk	(34:14) Strzeż języka swego od zła, i ust twoich od mowy zdradnéj.
PsKrusz	(34:14) Strzeż języka twego od złego, a wargi twoje od mówienia zdradliwie.
PsAszk	(34:14) Strzeż języka twego przed złem, a warg twych, by nie mówić fałszu,
PsSzer	(34:14) Strzeż języka swego od zła, a warg swoich, aby nie mówiły fałszu!
Tys1	(33:14) {Nun} Powściągnij swój język od złego, od słów podstępnych — twe wargi.
Tys5	(34:14) {Nun} Powściągnij swój język od złego, a twoje wargi od słów podstępnych!
Bryt	(34:14) Strzeż języka swego od zła, A warg swoich od słów obłudnych!
Pozn	(34:14) Strzeż języka swego przed złem, a ust swoich od mowy fałszywej!
WarPra	(34:14) [Nun] Niech język twój stroni od zła, a usta od słów zdradliwych.
STB	(34:14) Strzeż swojego języka od zła oraz twych ust od zdradliwej mowy.
EIB	(34:14) Powstrzymuj swój język od zła I swe wargi od fałszu.

Ps 34,14

PsFlor	(33:14) Obroci sie od złego a czyń dobre, szukaj pokoja i naśladuj ji.
PsPul	(33:14) Odwroci sie ode złego a czyń dobrze, szukaj pokoja a nie puszczaj sie jego.
Wuj1923	(34:15) Odwróć się od złego, a czyń dobrze: szukaj pokoju, a ścigaj go.
Gda1881	(34:15) Odwróć się od złego, a czyń dobrze; szukaj pokoju, a ścigaj go.
Gda2017	Odwróć się od zła i czyń dobrze, szukaj pokoju i dąż do niego.
PsBycz	(34:15) Odwróć-się, od-złego, i-czyń dobrze; szukaj pokoju, i-ścigaj-go.
Goet	(34:15) Odstąp od złego i czyń dobrze; szukaj pokoju i ścigaj go.
PsCylk	(34:15) Stroń od złego, a czyń dobrze, pragnij zgody i ubiegaj się za nią.
PsKrusz	(34:15) Odstąp od złego, a czyń dobrze, szukaj pokoju i ścigaj go.
PsAszk	(34:15) odstąp ode złego a czyń, co dobre, pożądaj pokoju a owszem zabiegaj oń.
PsSzer	(34:15) Unikaj złego, a czyń dobrze, szukaj pokoju i uganiaj się za nim!
Tys1	(33:15) {Samek} Odstąp od złego, czyń dobro; szukaj pokoju, idź za nim.
Tys5	(34:15) {Samek} Odstąp od złego, czyń dobro; szukaj pokoju, idź za nim!
Bryt	(34:15) Odwróć się od zła i czyń dobrze, Szukaj pokoju i ubiegaj się oń!
Pozn	(34:15) Unikaj zła, a czyń, co dobre, szukaj pokoju i pilnie on zabiegaj!
WarPra	(34:15) [Samek] Niech się odwróci od zła, a zawsze dobro czyni, niech szuka pokoju i za nim idzie.
STB	(34:15) Stroń od złego, a czyń dobrze; pragnij zgody oraz się o nią ubiegaj.
EIB	(34:15) Odwróć się od zła i postępuj dobrze, Szukaj pokoju i do niego dąż.

Ps 34,15

PsFlor	(33:15) Oczy gospodnowy na prawe a uszy jego ku prośbie jich,
PsPul	(33:15) Oczy boże na prawe a uszy jego ku prośbie jich,
Wuj1923	(34:16) Oczy Pańskie nad sprawiedliwymi: a uszy jego na prośby ich:
Gda1881	(34:16) Oczy Pańskie otworzone są na sprawiedliwych, a uszy jego na wołanie ich;
Gda2017	Oczy PANA są zwrócone na sprawiedliwych, a jego uszy nachylone na ich wołanie;
PsBycz	(34:16) Oczy Pana, nad sprawiedliwymi; a,-uszy Jego, uważne, na wołanié-ich.
Goet	(34:16) Oczy Pańskie zwrócone są na sprawiedliwych, a uszy Jego ku wołaniu ich.
PsCylk	(34:16) Oto oko Pańskie ku bogobojnym, a ucho Jego ku ich błaganiom.
PsKrusz	(34:16) Oczy Pańskie nad sprawiedliwym, a uszy Jego na wołanie ich.
PsAszk	(34:16) Oczy Jehowy zwrócone są ku sprawiedliwym a uszy Jego ku ich błaganiu,
PsSzer	(34:16) Oczy Pańskie patrzą na sprawiedliwych, a uszy Jego słyszą ich.
Tys1	(33:16) {Ain} Oczy Pana ku sprawiedliwym, a uszy Jego — na ich wołanie.
Tys5	(34:16) {Ain} Oczy Pana [zwrócone są] ku sprawiedliwym, a Jego uszy na ich wołanie.
Bryt	(34:16) Oczy Pańskie patrzą na sprawiedliwych, A uszy jego słyszą ich krzyk.
Pozn	(34:16) Oczy Jahwe spoczywają na sprawiedliwych, a uszy Jego nachylone są ku ich wołaniu.
WarPra	(34:16) [Ain] Oczy Pana bowiem ku sprawiedliwym zwrócone, a jego uszy otwarte na ich wołania.
STB	(34:16) Oto oko WIEKUISTEGO zwrócone na sprawiedliwych, a Jego ucho ku ich błaganiom.
EIB	(34:16) Oczy PANA patrzą na sprawiedliwych, Jego uszy słyszą ich krzyk,

Ps 34,16

PsFlor	(33:16) ale oblicze gospodnowo na czyniące zła, aby zatracił z ziemie pamięć jich.
PsPul	(33:16) ale lice boże na czyniące zła, aby zagubił z ziemie pamięć jich.
Wuj1923	(34:17) A twarz Pańska nad czyniącymi źle, aby wygładził z ziemie pamiątkę ich.
Gda1881	(34:17) Ale oblicze Pańskie przeciwko tym, którzy broją złości, aby wykorzenił z ziemi pamiątkę ich.
Gda2017	Lecz oblicze PANA jest przeciwko złoczyńcom, aby pamięć o nich wymazać z ziemi.
PsBycz	(34:17) Obliczé Pana, przeciw-wyrządzającym złośliwość, dla-wytępienia, z-ziemi, pamięci-ich.
Goet	(34:17) Ale oblicze Jego jest przeciwko tym, którzy czynią zło, aby wytępić z ziemi pamięć o nich,
PsCylk	(34:17) Gniew Boga na złoczyńców, by zgładzić z ziemi ich pamięć.
PsKrusz	(34:17) Oblicze Pańskie nad czyniącymi nieprawość, aby wygładził z ziemi pamięć o nich.
PsAszk	(34:17) - oblicze Jehowy skierowane na tych, co czynią zło, aby wytępić pamięć ich ze ziemi -
PsSzer	(34:17) Ale oblicze Pańskie zwrócone przeciwko złoczyńcom, aby wytracić z ziemi pamięć ich.
Tys1	(33:17) {Pe} Oblicze Pana przeciw źle czyniącym, by pamięć o nich z ziemi wygładzić.
Tys5	(34:17) {Pe} Oblicze Pana [zwraca się] przeciw źle czyniącym, by pamięć o nich wytracić z ziemi.
Bryt	(34:17) Oblicze Pańskie jest zwrócone przeciwko złoczyńcom, Aby wytracić z ziemi pamięć ich
Pozn	(34:17) Oblicze Jahwe [zwraca się gniewnie] przeciw tym, co zło czynią, by pamięć o nich zetrzeć z ziemi.
WarPra	(34:17) [Pe] Odwraca Pan swe oblicze od ludzi źle czyniących, by wymazać na ziemi wszelką pamięć o nich.
STB	(34:17) Ale gniew BOGA na złoczyńców, aby zgładzić ich pamięć z ziemi.
EIB	(34:17) Ale oblicze PANA jest przeciw popełniającym zło, Aby wymazać z ziemi pamięć o nich.

Ps 34,17

PsFlor	(33:17) Wołali są prawi a Gospodzin wysłuszał je i ze wszech smętkow jich zbawił je.
PsPul	(33:17) Wołali są prawi a Gospodzin wysłuchał je i ze wszech smętkow ji❬ch❭ wywiodł je.
Wuj1923	(34:18) Wołali sprawiedliwi, a Pan je wysłuchał: i ze wszech ucisków ich wyswobodził je.
Gda1881	(34:18) Wołają sprawiedliwi, a Pan ich wysłuchiwa, i ze wszystkich trudności ich wybawia ich.
Gda2017	Wołają sprawiedliwi, a PAN wysłuchuje ich i uwalnia od wszelkich trudności.
PsBycz	(34:18) Wołająli, sprawiedliwi,? tedy-Pan słyszy, i-od wszech utrapień-ich, uwalnia-ich.
Goet	(34:18) Gdy tamci wołają, Pan ich wysłuchuje i ze wszystkich uciśnień ich wybawia ich.
PsCylk	(34:18) Wołają, a Bóg słucha, i ze wszystkich cierpień ich wyzwala.
PsKrusz	(34:18) Wołają sprawiedliwi, a Pan wysłuchiwa, i ze wszystkich udręczeń uwalnia ich.
PsAszk	(34:18) w bólu wołają a Jehowa wysłucha i ze wszystkich ocali ich utrapień.
PsSzer	(34:18) Wołają, a Pan wysłuchuje ich, i wyzwala ich ze wszystkich udręczeń.
Tys1	(33:18) {Sade} Wołali sprawiedliwi, a Pan ich wysłuchał i wyrwał ze wszystkich ucisków.
Tys5	(34:18) {Sade} Wołali, a Pan ich wysłuchał i uwolnił od wszystkich przeciwności.
Bryt	(34:18) Wołają, a Pan wysłuchuje ich, I ocala ich ze wszystkich udręk.
Pozn	(34:18) Gdy [sprawiedliwi] wołają, Jahwe ich wysłuchuje i wybawia od wszelkiej udręki.
WarPra	(34:18) [Sade] Sprawiedliwi wołali o pomoc, a Pan ich wysłuchał i uwolnił od wszelkich utrapień.
STB	(34:18) Sprawiedliwi wołają, a BÓG słucha, i wyzwala ich ze wszystkich cierpień.
EIB	(34:18) Sprawiedliwi wołali, a PAN ich wysłuchał, Położył kres wszystkim ich udrękom.

Ps 34,18

PsFlor	(33:18) Podle jest Gospodzin tym, cso są zamąconego sierca, a śmierne ducha zbawi.
PsPul	(33:18) Blizu jest Gospodzin tym, co są zamąconego sierca, a śmierne dusze zbawi.
Wuj1923	(34:19) Bliski jest Pan tym, którzy są utrapionego serca: i zbawi pokorne w duchu.
Gda1881	(34:19) Bliski jest Pan tym, którzy są skruszonego serca, a utrapionych w duchu zachowuje.
Gda2017	Bliski jest PAN skruszonym w sercu i wybawia złamanych na duchu.
PsBycz	(34:19) Blizki Pan dla-skruszonych serca; a-tych, pokornych ducha, oswobadza.
Goet	(34:19) Bliski jest Pan tym, którzy są skruszonego serca, i ratuje tych, którzy są przybitego ducha.
PsCylk	(34:19) Blizkim Bóg złamanym w sercu; skruszonych w duchu wspomaga.
PsKrusz	(34:19) Blisko jest Pan dla skruszonych sercem, a upokorzonych w duchu zbawia.
PsAszk	(34:19) Blizkim jest Jehowa tym, których serce złamane a tych wybawia, co kornego są ducha.
PsSzer	(34:19) Bliski jest Pan tym, których serce złamane, a wybawia utrapionych na duchu.
Tys1	(33:19) {Kof} Bliski jest Pan dla skruszonych w sercu, i wybawia złamanych na duchu.
Tys5	(34:19) {Kof} Pan jest blisko skruszonych w sercu i wybawia złamanych na duchu.
Bryt	(34:19) Bliski jest Pan tym, których serce jest złamane, A wybawia utrapionych na duchu.
Pozn	(34:19) Bliski jest Jahwe tym, których serce złamane, a strapionych na duchu wybawia.
WarPra	(34:19) [Kof] Pan bliski jest ludziom skruszonego serca i wspomaga tych, co są złamani na duchu.
STB	(34:19) BÓG jest bliskim tym złamanym w sercu; wspomaga skruszonych w duchu.
EIB	(34:19) PAN jest bliski tym, których serce jest złamane, Wybawia skruszonych na duchu.

Ps 34,19

PsFlor	(33:19) Wiele smętkow prawych a ze wszech tych zbawił je Gospodzin.
PsPul	(33:19) Wiele smętkow prawych a ze wszech tych wywiodł je Gospodzin.
Wuj1923	(34:20) Mnogie uciski sprawiedliwych: a z tych wszystkich Pan je wybawi.
Gda1881	(34:20) Wiele złego przychodzi na sprawiedliwego; ale z tego wszystkiego wyrywa go Pan.
Gda2017	Liczne są cierpienia sprawiedliwego, ale PAN uwalnia go od nich wszystkich.
PsBycz	(34:20) Mnogie nieszczęścia sprawiedliwego; lecz-od-wszystkich-nich, uwolni-go Pan.
Goet	(34:20) Liczne są przeciwności sprawiedliwego; ale z tego wszystkiego wybawia go Pan.
PsCylk	(34:20) Liczne są dolegliwości sprawiedliwego, ale ze wszystkich wybawia go Bóg.
PsKrusz	(34:20) Wiele złego doznaje sprawiedliwy, ale od wszystkiego uwolni go Pan.
PsAszk	(34:20) Liczne są nieszczęścia sprawiedliwego a ze wszystkich ocali go Jehowa,
PsSzer	(34:20) Wiele nieszczęść spada na sprawiedliwego, ale Pan wyzwala go ze wszystkich.
Tys1	(33:20) {Resz} Wiele nieszczęść [spada na] sprawiedliwego; lecz Pan go wyzwala ze wszystkich.
Tys5	(34:20) {Resz} Wiele nieszczęść [spada na] sprawiedliwego, lecz ze wszystkich Pan go wybawia.
Bryt	(34:20) Wiele nieszczęść spotyka sprawiedliwego, Ale Pan wyzwala go ze wszystkich.
Pozn	(34:20) Wiele nieszczęść spada na sprawiedliwego, ale Jahwe od wszystkich go uwalnia.
WarPra	(34:20) [Resz] Wiele nieszczęść spada na sprawiedliwego, ale Pan ratuje go od wszystkich.
STB	(34:20) Liczne są dolegliwości sprawiedliwego, ale WIEKUISTY go ze wszystkich wybawia.
EIB	(34:20) Sprawiedliwego też spotyka wiele nieszczęść, Lecz PAN wyzwala go ze wszystkich.

Ps 34,20

PsFlor	(33:20) Strzeże Gospodzin wszech kości jich, jedna z nich nie będzie starta.
PsPul	(33:20) Strzeże Bog wszech kości jich, jedna z nich nie starta będzie.
Wuj1923	(34:21) Strzeże Pan wszystkich kości ich: jedna z nich się nie skruszy.
Gda1881	(34:21) On strzeże wszystkich kości jego, tak, iż i jedna z nich nie skruszy się.
Gda2017	On strzeże wszystkich jego kości; ani jedna z nich nie będzie złamana.
PsBycz	(34:21) On, strzegącym wszystkich kości-jego; ani jedna, z-nich, nie będzie-złamaną.
Goet	(34:21) On strzeże wszystkich kości jego, aby ani jedna z nich nie była złamana.
PsCylk	(34:21) Strzeże wszystkie członki jego, ani jeden z nich nie uszkodzony.
PsKrusz	(34:21) Strzeże wszystkich kości jego: jedna z nich nie będzie złamana.
PsAszk	(34:21) Strzeże wszystkich kości jego, ni jedna z nich nie będzie strzaskana.
PsSzer	(34:21) Strzeże wszystkich kości jego, żadna z nich się nie złamie.
Tys1	(33:21) {Szin} Strzeże On wszystkich jego kości: ani jedna z nich się nie złamie.
Tys5	(34:21) {Szin} Strzeże On wszystkich jego kości, ani jedna z nich nie ulegnie złamaniu.
Bryt	(34:21) Strzeże wszystkich kości jego, Żadna z nich się nie złamie.
Pozn	(34:21) On strzeże wszystkich kości jego, ani jedna z nich nie będzie złamana.
WarPra	(34:21) [Szin] Opiekuje się każdą jego kością i nie dopuszcza, by nawet jedna była złamana.
STB	(34:21) Strzeże wszystkie jego członki, ani jeden z nich nie jest kaleki.
EIB	(34:21) Strzeże wszystkich jego kości, Tak, że żadna nie będzie złamana.

Ps 34,21

PsFlor	(33:21) Śmierć grzesznych nagorsza; a jiż są nienaźrzeli prawego, zgrzeszą.
PsPul	(33:21) Śmierć grzesznych nagorsza, a ci, so są nienaźrzeli prawego, zgrzeszą.
Wuj1923	(34:22) Śmierć grzeszników najgorsza: a którzy nienawidzą sprawiedliwego, zgrzeszą.
Gda1881	(34:22) Zabije złość niepobożnego, a którzy w nienawiści mają sprawiedliwego, będą spustoszeni;
Gda2017	Zło zabija niegodziwego i ci, którzy nienawidzą sprawiedliwego, będą zniszczeni;
PsBycz	(34:22) Zabije bezbożnego złośliwość; a,-nienawidzący sprawiedliwego, staną-się-winowajcami.
Goet	(34:22) Bezbożnika zabije zło, a ci, co nienawidzą sprawiedliwego, muszą odpokutować.
PsCylk	(34:22) Uśmierca niegodziwego zło; a wrogi sprawiedliwego potępieni będą.
PsKrusz	(34:22) Dotknie śmierć grzesznika złego, a nienawidzący sprawiedliwego zniszczeją.
PsAszk	(34:22) Złego zabije złość a ci, co nienawidzą sprawiedliwego będą potępieni.
PsSzer	(34:22) Złego zabije złość, a ci, co nienawidzą sprawiedliwego, poniosą karę.
Tys1	(33:22) {Taw} Złość pędzi niezbożnego ku śmierci, kara spotka wrogów sprawiedliwego.
Tys5	(34:22) {Taw} Zło sprowadza śmierć na przewrotnego, wrogów sprawiedliwego spotka kara.
Bryt	(34:22) Niegodziwego zabija złość, A ci, którzy nienawidzą sprawiedliwego, poniosą karę.
Pozn	(34:22) Nieprawość zabija bezbożnego; kto nienawidzi sprawiedliwego, będzie ukarany.
WarPra	(34:22) [Taw] Zło zaś sprowadza śmierć na grzeszników, zapłatę otrzymują wszyscy nienawidzący cnoty.
STB	(34:22) Zło uśmierca niegodziwego; a wrogowie sprawiedliwego będą potępieni.
EIB	(34:22) Bezbożnego zabija zło, Ci, którzy nienawidzą sprawiedliwego, błądzą.

Ps 34,22

PsFlor	(33:22) Zbawi Gospodzin dusze świętych swojich i nie ostaną wszystcy, jiż pwają weń.
PsPul	(33:22) Odkupi Gospodzin dusze świętych swoich i nie zgrzeszą wszystcy, jiż pwają weń.
Wuj1923	(34:23) Pan odkupi dusze sług swoich: a nie zgrzeszą wszyscy, którzy w nim nadzieję mają.
Gda1881	(34:23) Ale Pan odkupi duszę sług swoich, a nie będą spustoszeni wszyscy, którzy w nim ufają.
Gda2017	PAN odkupi dusze swoich sług i nie będą zniszczeni ci, którzy mu ufają.
PsBycz	(34:23) Wybawiającym Pan duszę sług-swoich; zatém-nie będą-winowajcami, wszyscy ci,-uciékający-się do-opieki-Jego.
Goet	(34:23) Pan ocala duszę sług Swoich, a wszyscy ci, którzy Jemu ufają, nie będą pokutowali.
PsCylk	(34:23) Wyzwala Bóg duszę sług swoich, a nie będą potępieni wszyscy, co ufają Mu.
PsKrusz	(34:23) Odkupi Pan duszę sług swoich, a nie zniszczeją wszyscy ufność w Nim pokładający.
PsAszk	(34:23) Wyzwala Jehowa duszę swych sług a nie będą potępieni wszyscy, którzy pod Jego się chronią opiekę.
PsSzer	(34:23) Pan wyzwala duszę sług swoich, i nie będą potępieni ci, którzy Mu ufają.
Tys1	(33:23) Pan uwalnia dusze sług swoich, nie dozna kary, kto się doń ucieknie.
Tys5	(34:23) Pan uwalnia dusze sług swoich, nie dozna kary, kto się do Niego ucieka.
Bryt	(34:23) Pan wyzwala duszę sług swoichI nie będą ukarani ci, którzy mu ufają.
Pozn	(34:23) Jahwe wybawia dusze swoich sług; kara nie dosięgnie tych, którzy się do Niego uciekają.
WarPra	(34:23) A Pan ocali dusz wszystkich sług swoich, nie spotka kara tych, co u Niego szukają schronienia.
STB	(34:23) BÓG odkupi duszę swych sług; wszyscy, którzy Mu ufają, nie będą potępieni.
EIB	(34:23) PAN odkupuje duszę swoich sług, Nie popełniają błędu ci, którzy w Nim szukają schronienia.

Psalm 35

Ps 35,1

PsFlor	(34:1) Sędzi, Gospodnie, wadzące mnie, wybojuj bojujące mnie!
PsPul	Psalm Dawidow. (34:1) Sędzi, Gospodnie, wadzące mnie, wybojuj nagabające mnie!
Wuj1923	Samemu Dawidowi. Osądź, Panie, szkodzące mnie, zwalcz walczące przeciwko mnie.
Gda1881	Psalm Dawidowy. Rozpieraj się, Panie! z tymi, którzy się ze mną spierają; a walcz przeciwko tym, którzy walczą przeciwko mnie.
Gda2017	Psalm Dawida. Spieraj się, PANIE, z tymi, którzy się ze mną spierają; walcz z tymi, którzy walczą ze mną.
PsBycz	Psalm Dawida. Rozpraw-się, Panie, z pieniaczami-mymi; walcz, z napastnikami-moimi.
Goet	Psalm Dawida. PANIE, spieraj się z tymi, którzy się ze mną spierają; walcz przeciwko tym, którzy mnie zwalczają.
PsCylk	Od Dawida. Rozpraw się Boże z tymi, którzy prawują się ze mną; zwalcz tych, co przeciw mnie walczą.
PsKrusz	(Psalm) Dawida. Prawuj się, Panie, z tymi, co ze mną się prawują; walcz z tymi, co ze mną walczą.
PsAszk	(Psalm) Dawida. Walcz, o Jehowo, z tymi, którzy mnie zwalczają, wojuj z tymi, którzy ze mną wojują.
PsSzer	Dawidowy. Rozpraw się, Panie, z przeciwnikami moimi, walcz z tymi, którzy walczą przeciwko mnie!
Tys1	(34:1) Dawidowy. Walcz, Panie, przeciw tym, co walczą ze mną, uderz na moich napastników.
Tys5	Dawidowy. Wystąp, Panie, przeciw tym, co walczą ze mną, uderz na moich napastników!
Bryt	Dawidowy. Rozpraw się, Panie, z przeciwnikami moimi, Walcz z tymi, którzy walczą ze mną!
Pozn	[Psalm] Dawida. Rozpraw się, Jahwe, z tymi, którzy na mnie nastają, wystąp przeciwko tym, którzy przeciwko mnie występują!
WarPra	Psalm Dawida. Uderz, o Panie, na tych, co mnie atakują,
STB	Od Dawida. Rozpraw się WIEKUISTY z tymi, co się ze mną spierają; zwalcz tych, którzy przeciw mnie walczą.
EIB	Dawidowy. PANIE, rozpraw się z moimi przeciwnikami, Walcz z tymi, którzy walczą ze mną!

Ps 35,2

PsFlor	(34:2) Weźmi broń i szczyt i wstań na pomoc mnie!
PsPul	(34:2) Weźmi czyn i szczyt i wstań na pomoc mnie!
Wuj1923	Porwij broń i tarczą, a powstań mi na pomoc.
Gda1881	Porwij pukierz i tarczę, a powstań na ratunek mój.
Gda2017	Chwyć tarczę i puklerz i powstań mi na pomoc.
PsBycz	Wzmocniéj-się tarczą, i-zbroją; i-stań do-pomocy-mojéj;
Goet	Chwyć puklerz i tarczę, a powstań mi ku pomocy.
PsCylk	Chwyć za puklerz i tarczę, a powstań ku obronie mojéj.
PsKrusz	Uchwyć puklerz i tarczę i powstań na ratunek mój!
PsAszk	Wzmocnij puklerz i tarczę a powstań w mej obronie.
PsSzer	Chwyć puklerz i tarczę i powstań w mej obronie!
Tys1	(34:2) Pochwyć tarczę i puklerz i powstań mi na pomoc.
Tys5	Pochwyć tarczę i puklerz i powstań mi na pomoc.
Bryt	Chwyć tarczę i puklerz i powstań mi na pomoc!
Pozn	Ujmij puklerz i tarczę i pospiesz mi z pomocą!
WarPra	weź tarczę i puklerz i mnie wspomóż.
STB	Chwyć za puklerz i tarczę, i powstań ku mej obronie.
EIB	Chwyć tarczę oraz puklerz - i powstań mi na pomoc!

Ps 35,3

PsFlor	(34:3) Wylej gniew i swięży przeciw tym, jiż gonią mie! Rzeczy duszy mojej: Zbawienie twoje ja jeśm.
PsPul	(34:3) Wyjmi szablę i zawięży przeciw tym, co mnie gabają! Rcy duszy mojej: Zbawienie twoje ja jeśm.
Wuj1923	Dobądź miecza i zawrzyj przeciwko tym, co mię prześladują. Rzecz duszy mojéj: Jam jest zbawieniem twojem.
Gda1881	Dobądź włóczni, a staw się na drodze przeciwko tym, którzy mię prześladują. Rzeczże duszy mojej: Jam jest zbawieniem twojem.
Gda2017	Dobądź włóczni i zagrodź drogę tym, którzy mnie prześladują. Powiedz mojej duszy: Ja jestem twoim zbawieniem.
PsBycz	Więc-dobądź włócznię i-zamkniéj, od-zajścia-drogę, prześladowcom-moim; rzekniéj do-duszy-méj: Ocaleniem-twém, Ja.
Goet	Dobądź dzidy i toporu przeciwko prześladowcom moim. Mów do duszy mojej: Jestem wybawieniem twojem!
PsCylk	Porwij oszczep i stań zaporą przeciw prześladowcom moim; rzeknij duszy mojéj, pomocą twoją Ja.
PsKrusz	I dobądź włóczni i zagródź naprzeciwko tym, co mnie prześladują. Rzeknij duszy mojej: "Zbawieniem twojem ja jestem".
PsAszk	A ciśnij dzidę i połóż zaporę przeciw mym prześladowcom, rzecz do mej duszy: "Jam jest Twem wybawieniem".
PsSzer	Dobądź włóczni i zagrodź drogę mym prześladowcom; powiedz duszy mojej: Jam twym zbawieniem!
Tys1	(34:3) Rzuć włócznią i poskrom prześladowców moich, powiedz mej duszy: «Jam twoim zbawieniem».
Tys5	Rzuć włócznią i toporem na moich prześladowców; powiedz mej duszy: Jam twoim zbawieniem.
Bryt	Dobądź włóczni i zagrodź drogę prześladowcom moim, Powiedz duszy mojej: Jam zbawieniem twoim!
Pozn	Chwyć za włócznię i topór przeciwko moim prześladowcom! Zapewnij mnie: "Jam twoim wybawieniem".
WarPra	Chwyć za włócznię i wystąp przeciw nim, zagródź drogę tym, co mnie nękają, i powiedz mi: Jestem twoim wybawieniem.
STB	Porwij oszczep i stań jak zapora przeciwko moim prześladowcom; powiedz mej duszy: Ja jestem twoim zbawieniem.
EIB	Dobądź włóczni i zagrodź drogę mym prześladowcom, Powiedz mojej duszy: Ja jestem twoim Zbawcą!

Ps 35,4

PsFlor	(34:4) Osromoceni i zasromani bądźcie, jiż szukają duszę moję, (34:5) obroceni bądźcie opak i osromoceni bądźcie myśląc mnie zła.
PsPul	(34:4) Zasromani a niepoćcieni bądźcie szukający dusze mojej, (34:5) obroceni bądźcie opak i zasromani bądźcie szukający mego zła.
Wuj1923	Niech będą zawstydzeni i zesromoceni szukający dusze mojéj: niech się cofną nazad, i niech będą zelżeni, myślący mi złe.
Gda1881	Niech będą pohańbieni i zawstydzeni, którzy szukają duszy mojej; niech tył podadzą, i niech będą zawstydzeni, którzy mi źle myślą.
Gda2017	Niech hańba i wstyd okryją tych, którzy czyhają na moją duszę; niech cofną się i niech będą zawstydzeni ci, którzy obmyślają zło przeciwko mnie.
PsBycz	Niech-zmieszani, i-zhańbieni-będą żądający-życia-mego; niech-będą-odparci wstecz, i-niech-rumienią-się knowacze nieszczęścia-mojego.
Goet	Niech będą zawstydzeni i pohańbieni ci, którzy czyhają na życie moje; niech będą zmuszeni do ucieczki i zawstydzeni ci, którzy knują zło przeciwko mnie.
PsCylk	Niech zawstydzą się i zapłoną, którzy czyhają na życie moje, niech pierzchną i zarumienią się, którzy myślą o zagubie mojéj.
PsKrusz	Niechaj się zawstydzą i pohańbieni będą, szukający duszy mojej. Niechaj zawrócą w tył i upokorzą się obmyślający zło dla mnie.
PsAszk	Zawstydzą się i hańbą się okryją. ci, co dybią na me życie, w tył będą podani i zbledną ci, którzy obmyślają mą zgubę.
PsSzer	Niech okryją się wstydem i hańbą ci, którzy godzą na duszę moją! Niech uciekają ze wstydem ci, którzy myślą o zgubie mojej!
Tys1	(34:4) Niech się zmieszają i niech się zawstydzą ci, co na życie me dybią, niechaj ustąpią i doznają wstydu ci, którzy zamierzają mi szkodzić.
Tys5	Niech się zmieszają i niech się zawstydzą ci, co na życie me czyhają; niech się cofną zawstydzeni ci, którzy zamierzają mi szkodzić.
Bryt	Niech okryją się wstydem i hańbą Ci, którzy nastają na życie moje! Niech cofną się i zawstydzą Ci, którzy myślą o zgubie mojej!
Pozn	Niech wstyd i hańba okryją tych, co godzą na me życie; niechaj się cofną wstecz, zawstydzeni, ci, którzy zło przeciw mnie obmyślają.
WarPra	A hańba i poniżenie niech spotka wszystkich czyhających na mnie!
STB	Niech się zawstydzą i zapłoną ci, co czyhają na moje życie, niech pierzchną i zarumienią się ci, którzy myślą o mojej zgubie.
EIB	Niech wstyd ogarnie i upokorzenie spotka Tych, co czyhają na mą duszę! Niech się wycofają, odejdą niepyszni, Ci, którzy rozmyślają, jak by mi zaszkodzić!

Ps 35,5

PsFlor	(34:6) Bądźcie jako proch przed obliczym wiatrowym a anjoł boży przymącaję je.
PsPul	(34:6) Bądźcie jako proch przed wiatrem a anjoł boży ściskając je.
Wuj1923	Niechaj będą jako proch przed wiatrem: a Aniół Pański niechaj je uciśnie.
Gda1881	Niech będą jako plewy przed wiatrem, a Anioł Pański niechaj ich rozproszy.
Gda2017	Niech będą jak plewy na wietrze i niech anioł PANA ich rozproszy.
PsBycz	Niech-staną-się, jak plewa przed wiatrem; a,-Aniół Pana, niech-odpycha ich.
Goet	Niech będą jak plewy przed wiatrem, i anioł Pański niechaj ich rozpędzi.
PsCylk	Niech będą jak plewa wobec wiatru; a anioł Boży niechaj ich rozproszy.
PsKrusz	Niechaj się staną jako plewa na wietrze, i anioł Pański niechaj ich rozproszy.
PsAszk	Będą jako plewa przed wiatrem a anioł Jehowy popycha.
PsSzer	Niech będą jak plewa na wietrze, a Anioł Pański niech ich rozproszy!
Tys1	(34:5) Niech będą jak plewa na wietrze, gdy będzie ich gnać anioł Pana.
Tys5	Niech będą jak plewy na wietrze, gdy będzie ich gnał anioł Pański.
Bryt	Niech będą jak plewa na wietrzeI anioł Pański niech ich rozproszy!
Pozn	Niech będą jako plewy na wietrze, gdy anioł Jahwe ich rozproszy;
WarPra	Niech się staną jak plewa na wietrze, niech anioł Pana rozproszy wszystkich.
STB	Niech będą jak plewy na wietrze, a anioł BOGA niech ich rozproszy.
EIB	Zrób z nich plewy na wietrze, Niech ich anioł PANA rozproszy!

Ps 35,6

PsFlor	(34:7) Bądź droga jich ciemności i śliskość a anjoł gospodnow goniący je.
PsPul	(34:7) Bądź droga jich ciemność i śliskość a anjoł boży goniący je.
Wuj1923	Niech będzie droga ich ciemnością i ślizawką: a Aniół Pański niechaj ich goni.
Gda1881	Niech będzie droga ich ciemna i śliska, Anioł Pański niech ich goni.
Gda2017	Niech droga ich będzie ciemna i śliska i niech anioł PANA ich ściga.
PsBycz	Niech-stanie-się droga-ich, ciemnością i-ślizgawicami: a,-Aniół Pana, niech-ściga-ich.
Goet	Niechaj będzie droga ich ciemna i śliska, i anioł Pański niech ich prześladuje.
PsCylk	Niech będzie droga ich ciemna i śliska, a anioł Boży niechaj ich ściga.
PsKrusz	Niechaj droga ich stanie się ciemną i śliską, i anioł Pański niechaj ich ściga.
PsAszk	Niech droga ich będzie ciemnością i ślizgawicą a anioł Jehowy ich ściga.
PsSzer	Niech droga ich będzie ciemna i śliska, a niech ich ściga Anioł Pański!
Tys1	(34:6) Niech droga ich będzie ciemna i śliska, gdy anioł Pana będzie ich ścigał.
Tys5	Niech droga ich będzie ciemna i śliska, gdy anioł Pański będzie ich ścigał.
Bryt	Niech droga ich będzie ciemna i śliskaI anioł Pański niech ich ściga!
Pozn	niech droga przed nimi będzie ciemna i śliska, gdy anioł Jahwe będzie ich ścigał.
WarPra	Niech droga ich życia będzie ciemna i śliska, niech anioł Pański ściga ich do końca,
STB	Niech ich droga będzie ciemna i śliska, a anioł BOGA niech ich ściga.
EIB	Uczyń ich drogę ciemną i śliską I niech ich anioł PANA ściga!

Ps 35,7

PsFlor	(34:8) Bo za dar skryli są mi spadnienie sidła swojego, na prozność sromocili są duszę moję.
PsPul	(34:8) Bo za dar skryli są mi spadzenie swojego sidła, za dar łajali duszy mojej.
Wuj1923	Albowiem bez przyczyny kryli na mię zatracenie sidła swego: niesłusznie urągali duszy mojéj.
Gda1881	Albowiem bez przyczyny zastawili na mię w dole sieci swoje, i bez przyczyny ukopali dół duszy mojej.
Gda2017	Bez powodu bowiem zastawili na mnie w dole sieci, bez powodu wykopali dół na moją duszę.
PsBycz	Bo, bez-przyczyny ukryli na-mnie, dół-zguby-siécią-swoją; oni, niesłusznie zastawili-sidła, na-życié-mojé.
Goet	Albowiem bez przyczyny zastawili na mnie potajemnie sieć swoją i bez przyczyny dół wykopali duszy mojej.
PsCylk	Gdyż bez przyczyny zastawiali mi zgubne sidła swoje, bez przyczyny podkopywali życie moje.
PsKrusz	Albowiem bez przyczyny nastawili na mnie w dole sieci swoje; bez przyczyny wykopali dół dla duszy mojej.
PsAszk	Bo darmo gotują mi zatratę, nastawiając w skrytości sieć swą, darmo podkopują nią duszę.
PsSzer	Gdyż bez przyczyny zastawili na mnie sidła swoje, bez przyczyny wykopali dla mnie dół.
Tys1	(34:7) Bez przyczyny bowiem zastawili na mnie sieć swoją, bez przyczyny dół kopią, godząc na me życie.
Tys5	Bez przyczyny bowiem zastawili na mnie sieć swoją, bez przyczyny dół kopią dla mnie.
Bryt	Gdyż bez przyczyny zastawili na mnie zgubne sidła swoje, Bez przyczyny wykopali dla mnie dół.
Pozn	Bo bez powodu zastawili na mnie sidła i bez powodu wykopali dół na moją zgubę.
WarPra	gdyż bez powodu chwytają mnie w sidła i wykopują na mnie doły.
STB	Gdyż bez przyczyny zastawili na mnie swe zgubne sidła, bez przyczyny podkopywali moje życie.
EIB	Gdyż bez powodu chcą mnie wciągnąć w zasadzkę, Bez przyczyny wykopali dół na moją duszę.

Ps 35,8

PsFlor	(34:9) Przydzi jemu sidło, jegoż nie wie, i ułapienie, jeż skrył, ułapi ji a w sidło spadnie to istne.
PsPul	(34:9) Przydzie jemu sidło, jegoż nie wie, i łapica, jąż skrył, ułapi ji i w sidle spadnie w tem istem.
Wuj1923	Niechajże nań przyjdzie sidło, o którem nie wie: a ułowienie, które zakrył, niechaj go poima, i niechaj w onóż sidło wpadnie.
Gda1881	Niechaj na nich przyjdzie spustoszenie, którego się nie spodziewali; a sieć ich, którą zastawili, niech ich ułowi na zginienie, a niech w nią wpadną.
Gda2017	Niech niespodziewanie przyjdzie na nich zniszczenie; niech złowi ich sieć, którą zastawili. Niech w nią wpadną ku zniszczeniu.
PsBycz	Niech-zajdzie-go upadek nie doznany; a-siéć jego, którą utaił, niech-poimie-go; w-zagładę tę, niech-sam-wpadnie w-nię.
Goet	Niech przyjdzie na niego niespodzianie zguba, a sieć, którą zastawił potajemnie, niech ułowi jego samego; na zgubę niechaj tam wpadnie.
PsCylk	Niech spotka go zaguba bezwiednie; a sidła, które ukrył niech uwikłają go, z łoskotem niech wpadnie w nie.
PsKrusz	Niechaj przyjdzie nań spustoszenie, którego nie zna, i sidło, które nastawił, niechaj uchwyci go: niechaj wpadnie w nie na zaginienie.
PsAszk	Spadnie na nich zniszczenie nagle i nieznane, a sieć ich, którą ułożyli skrycie, ich samych pochwyci, wpadną w nią z przerażeniem.
PsSzer	Niechaj zguba niespodzianie spadnie na niego, niech złowi się w sidła, które zastawiał! Niechaj w nie wpadnie i zginie!
Tys1	(34:8) Zagłada niespodziana niechaj przyjdzie na nich, a sidło, które zastawili, niechaj ich pochwyci; niech sami powpadają w dół, który kopali.
Tys5	Niech przyjdzie na nich zagłada niespodziana, a sidło, które zastawili, niech ich pochwyci; niechaj sami wpadną w dół, który wykopali.
Bryt	Niechaj spadnie na niego niespodzianie zguba! Niech złowi się w sidła, które zastawiał! Niechaj w nie wpadnie i zginie!
Pozn	Niech spadnie na nich znienacka zagłada, niech się sami uwikłają w sidła, które zastawili, niech sami wpadną w dół.
WarPra	Niechaj spadnie na nich zagłada, niech sami wpadną w zastawione sieci, niech znajdą się tam ku własnej zagładzie.
STB	Niech bezwiednie spotka ich zguba; a sidła, które ukryli, niechaj ich uwikłają; niech sami z łoskotem w nie wpadną.
EIB	Niech ich zaskoczy zguba, Niech wpadną we własne sidła I niech poniosą całkowitą klęskę!

Ps 35,9

PsFlor	(34:10) Ale dusza moja wiesielić sie będzie w Gospodnie i kochać sie będzie na zbawieni jego.
PsPul	(34:10) Ale dusza moja wiesielić sie będzie ❬w Gospodnie❭ i kochać sie będzie we zbawieniu jego.
Wuj1923	A dusza moja rozraduje się w Panu: i ukocha się w zbawieniu jego.
Gda1881	Ale dusza moja niech się rozraduje w Panu, niech się rozweseli w zbawieniu jego.
Gda2017	A moja dusza będzie się radować w PANU, będzie się weselić jego zbawieniem.
PsBycz	Lecz-dusza-moja, będzie-radowała-się w-Panu; będzie-cieszyła-się, w-zbawieniu-Jego.
Goet	Ale dusza moja weselić się będzie w Panu i radować się w zbawieniu Jego.
PsCylk	A dusza moja rozraduje się w Bogu, ucieszy się pomocą Jego.
PsKrusz	A dusza moja będzie się weselić w Panu, i uraduje się w zbawieniu Jego.
PsAszk	A dusza ma radować się będzie w Panu, weselić się dziełem Jego wybawienia.
PsSzer	Ja jednak będę weselił się w Panu, będę radował się ze zbawienia Jego.
Tys1	(34:9) A moja dusza będzie radować się w Panu, z Jego pomocy będzie się weselić.
Tys5	A moja dusza rozraduje się w Panu, będzie się weselić z Jego ratunku.
Bryt	Wtedy dusza moja będzie weselić się w Panu, Będzie radować się ze zbawienia jego.
Pozn	Ja zaś radować się będę w Jahwe, weselić się z Jego pomocy.
WarPra	A wtedy cieszyć się będzie moja dusza w Panu, będzie się radować swoim ocaleniem.
STB	Zaś moja dusza rozraduje się w WIEKUISTYM, ucieszy się Jego zbawieniem.
EIB	Wtedy moja dusza rozweseli się w PANU, Będzie się radować Jego wybawieniem.

Ps 35,10

PsFlor	(34:11) Wszystki kości moje rzeką: Gospodnie, kto rowiennik tobie, (34:12) wytargając potrzebującego z ręku mocnych jego, nieimającego i ubogiego od chwatających ji?
PsPul	(34:11) Wszytki kości moje rzeką: Boże, kto jest rowien tobie, (34:12) wytargając starca z ręku silnych jego, nieimającego i ubogiego od roztargających ji?
Wuj1923	Wszystkie kości moje rzekną: Panie, któż podobien tobie? wyrywając chudzinę z ręki mocniejszych nadeń: niedostatecznego i ubogiego od drapieżców jego.
Gda1881	Tedy wszystkie kości moje rzeką: Panie! któż podobny tobie? który wyrywasz utrapionego od mocniejszego nadeń, a nędznego i ubogiego od drapieżcy jego.
Gda2017	Wszystkie moje kości powiedzą: PANIE, któż podobny do ciebie, który uwalniasz uciśnionego od silniejszego, a nędznego i ubogiego od łupieżcy?
PsBycz	Wszystkie kości-me, powiedzą: O-Panie! któż rówien-Tobie? Tyś oswobodzicielem biédnego, od-mocniejszego, nadeń; a-nędzarza, i-żebraka, od-łupieżcy-jego.
Goet	Wszystkie kości moje powiedzą: Panie! któż jest równy Tobie? który wybawia nędznego od silniejszego od niego, a nędznego i ubogiego od tego, który go ograbia.
PsCylk	Wszystkie członki moje zawołają: Boże, kto równy Tobie, który wybawiasz biednego od silniejszego, biednego i ubogiego od łupieżcy.
PsKrusz	Wszystkie kości moje niechaj powiedzą: Panie, któż podobny Tobie! Ty wyrywasz słabego od mocniejszego odeń, a nędznego i ubogiego od drapieżcy jego.
PsAszk	Wszystkie kości me mówić będą : "O Jehowo, któż jest jako Ty, który wydzierasz nieszczęśliwego silniejszemu odeń a bezbronnego i ubogiego jego gwałcicielowi"?
PsSzer	Wszystkie kości moje rzekną: Panie, któż jest Tobie równy? Wyrywasz ubogiego z ręki silniejszego, a ubogiego i biednego z mocy łupieżcy jego.
Tys1	(34:10) Powiedzą wszystkie władze mej duszy: «Któż Tobie podobny, o Panie, który wyrywasz biedaka z rąk potężniejszego, z rąk grabieżcy — biedaka i nędzarza».
Tys5	Wszystkie moje kości powiedzą: Któż, o Panie, podobny do Ciebie, który wyrywasz - [biedaka] z mocy silniejszego, z mocy grabieżcy biedaka i nędzarza.
Bryt	Wszystkie kości moje powiedzą: Panie, któż jest tobie równy? Ratujesz ubogiego przed silniejszym, A ubogiego i biednego przed łupieżcą jego.
Pozn	Wszystkie kości moje głosić będą: "Jahwe, któż jest równy Tobie, który wybawiasz uciśnionego od mocniejszego, (uciśnionego i) ubogiego od łupieżcy".
WarPra	I zawołają wszystkie moje kości: O Panie, któż się porówna z Tobą, gdy ratujesz słabszego przed silniejszym lub wyrywasz biedaka z rąk jego łupieżcy.
STB	Wszystkie moje członki zawołają: WIEKUISTY, kto jest równy Tobie, który wybawiasz żebrzącego od silniejszego, ubogiego i żebrzącego od łupieżcy.
EIB	Wszystkie moje kości powiedzą: PANIE, któż jest taki, jak Ty? Kto tak, jak Ty, ratuje słabego przed silnym, Wyrywa z rąk grabieżców ubogich i biednych?

Ps 35,11

PsFlor	(34:13) Wstawszy świadcy źli, jegoż są nie wiedzieli, pytali są mie.
PsPul	(34:13) Wstawszy świadcy złośni, jegoż jeśm nie wiedział, pytali są mie.
Wuj1923	Powstawszy świadkowie fałszywi, pytali mię, czegom nie wiedział.
Gda1881	Powstawają świadkowie fałszywi, a o czem nie wiem, pytają mię.
Gda2017	Powstają fałszywi świadkowie i pytają mnie o to, czego nie wiem.
PsBycz	Wstawają świadki krzywdzące; czego nie wiém, wypytują-mię.
Goet	Powstają niesprawiedliwi świadkowie; o czem nie wiem, pytają się mnie.
PsCylk	Stawają świadki przemocy, o czem nie wiem badają mnie.
PsKrusz	Powstają świadkowie fałszywi; o czem nie wiedziałem, pytają się mnie.
PsAszk	Boć powstają świadkowie bezprawia i pytać mnie będą o to, o czem nie mam wiadomości.
PsSzer	Powstają fałszywi świadkowie, pytają mię o to, czego nie wiem.
Tys1	(34:11) Powstali świadkowie napastliwi: pytali o to, czego nie byłem świadomy.
Tys5	Powstają fałszywi świadkowie, pytają o to, czego nie wiem.
Bryt	Powstają złośliwi świadkowie, Pytają mnie o to, czego nie wiem.
Pozn	Powstają przewrotni świadkowie; pytają mnie o sprawy, których nie znam.
WarPra	I oto powstaną świadkowie fałszywi i zaczną mnie wypytywać o rzeczy, których nie znam.
STB	Stawiają świadków przemocy, wypytują mnie o to, czego nie wiem.
EIB	Powstają przeciwko mnie złośliwi świadkowie, Wypytują o to, czego nawet nie wiem.

Ps 35,12

PsFlor	(34:14) Odpłacali są mnie złym za dobre, jałowość duszy mojej.
PsPul	(34:14) Odpłacali mi złym za dobre, jałowość duszy mojej.
Wuj1923	Oddawali mi złe za dobre, niepłodność duszy mojéj.
Gda1881	Oddawają mi złem za dobre, chcąc mię pozbawić duszy mojej,
Gda2017	Odpłacają mi złem za dobro, chcąc pozbawić mnie mojej duszy.
PsBycz	Oddają-mi złé, za dobré, chcąc pozbawić mię życia-mojego.
Goet	Oddają mi złem za dobre; osierocona jest dusza moja.
PsCylk	Płacą mi złém za dobre; osierocona dusza moja.
PsKrusz	Oddawali mi zło zamiast dobrego, obnażając duszę moją.
PsAszk	Odpłacają mi złem za dobre, aby mą duszę pozbawić nadziei,
PsSzer	Odpłacają mi złem za dobre; jestem opuszczony.
Tys1	(34:12) Za dobre złem mi płacili: opuszczeniem płacili mej duszy.
Tys5	Płacili mi złem za dobro, czyhali na moje życie.
Bryt	Odpłacają mi złem za dobre; Jestem opuszczony.
Pozn	Odpłacają mi złem za dobro, czyhają na moje życie.
WarPra	I tak mi odpłacają złem za moje dobro i smutkiem napełniają moją duszę.
STB	Złem za dobre mi płacą; chcą mnie pozbawić mego życia.
EIB	Odpłacają mi złem za dobre - W głębi duszy czuję się osierocony.

Ps 35,13

PsFlor	(34:15) Ale ja, gdyż mi żałościwi byli, obłoczył jeśm sie w pytel (34:16) i uśmierzał jeśm postem duszę moję, a modlitwa moja w łono moje obroci sie.
PsPul	(34:15) Ale ja, gdy mi nielubieźliwi byli, obłoczył jeśm sie w dzinią, (34:16) uśmierzał jeśm postem duszę moję, a modlitwa moja w łono moje obroci sie.
Wuj1923	A ja, gdy mi się przykrzyli, obłóczyłem się w włosiennicę: korzyłem postem duszę moję: a modlitwa moja do nadra mego się nawróci.
Gda1881	Chociażem się ja w wór obłóczył, gdy oni chorowali; trapiłem postem duszę moję, i modliłem się często sam u siebie za nimi.
Gda2017	Lecz ja, gdy oni chorowali, wkładałem wór pokutny, umartwiałem postem moją duszę i moja modlitwa wracała do mojej piersi.
PsBycz	Atoli-ja, ja, za-chorób-ich, odziéwałem-się włosienicą, martwiłem, przez-post, ciało-mojé; więc-modlitwa-ma, za nich, niech-na łono-mé wróci.
Goet	Ja zaś, gdy oni chorowali, odziałem się w wór; umartwiałem postem duszę moją, a modliłem się ze schyloną głową.
PsCylk	A ja, w czas ich niemocy, wdziałem wór żałobny, trapiłem postem duszę moję, a modlitwa moja do piersi méj wracała.
PsKrusz	Ale ja, gdy oni przyprawiali o chorobę, zamiast ubrania, wór wziąłem, upokorzyłem w poście duszę moją, a modlitwa na łono me powróciła.
PsAszk	A wszak ja w ich chorobie przywdziałem wór popielny, udręczałem duszę mą postem a modlitwa moja z daleka wracała na me łono.
PsSzer	A ja, gdy oni byli chorzy, w wór się obłóczyłem, umartwiałem się postem i modliłem się spuszczając głowę na piersi.
Tys1	(34:13) A ja, gdy chorowali, wdziewałem włosiennicę, dręczyłem postem swą duszę i w sercu zanosiłem modlitwy.
Tys5	A ja, gdy chorowali, wór przywdziewałem, umartwiałem się postem i moja modlitwa wracała do mojego łona,
Bryt	Lecz ja, gdy oni byli chorzy, przywdziewałem wór, Umartwiałem się postem I modlitwa moja wracała mi na usta.
Pozn	Ja zaś, gdy zmogła ich choroba, przywdziałem wór pokutny, umartwiałem się postem - a jednak modlitwa moja powracała do mnie -
WarPra	Lecz gdy ich nawiedza choroba, przywdziewam strój pokutny, poskramiam mą duszę postami i modlitwą wypełniam me piersi.
STB	A ja, w czasie ich choroby, włożyłem wór żałobny; postem trapiłem moją duszę; a moja modlitwa wracała do mojej piersi.
EIB	A przecież ja, gdy oni byli chorzy, przyodziewałem wór, Upokarzałem duszę postem I w swojej modlitwie wciąż za nimi stałem.

Ps 35,14

PsFlor	(34:17) Jako bliźniego, jako brata naszego, tako lub jeśm był, jako płaczący i zamącony, tako jeśm sie uśmierzał.
PsPul	(34:17) Jako bliznego i jako brata naszego, takom sie lub czynił, jako płaczący i zamącony, tako jeśm sie uśmierzył.
Wuj1923	Jako bliźniemu i jako bratu naszemu, takem dogadzał: jako żałujący i smęcący się, takem się korzył.
Gda1881	Jako do przyjaciela, jako do brata mego, ustawiczniem chadzał; poniżałem się jako ten, który się smuci, chodząc po matce w żałobie.
Gda2017	Postępowałem jak z przyjacielem, jak z bratem, uginałem się pod brzemieniem smutku jak w żałobie po matce.
PsBycz	Ja, jak-z-przyjacielem, jak-z-bratem moim, obchodziłem-się; ja, jak-płaczący matki, smutny, pochylon-byłem.
Goet	Chodziłem, jak gdyby był mi on przyjacielem i bratem; byłem przybity jak ten, kto jest w żałobie po matce swojej.
PsCylk	Jak gdyby przyjacielem, jakby bratem moim był, błąkałem się; jakoby w żałobie po matce w czerni pochyliłem się.
PsKrusz	Jako do przyjaciela, jako do brata mego chodziłem, jako strapiony, opłakując matkę, upokarzałem się,
PsAszk	Jakoby druhem i jakoby bratem im byłem, odnosiłem się, jako ten, co żałobę odprawia nad matką, w ponurym pogrążony smutku.
PsSzer	Zachowywałem się jak przyjaciel, jak brat; pochyliłem się w smutku jakby w żałobie po matce.
Tys1	(34:14) Kroczyłem smutny, jak by szło o przyjaciela albo mego brata, jak ten, co płacze po matce, uginałem się z żalu.
Tys5	jak po stracie przyjaciela czy brata. Chodziłem jak w żałobie po matce, sczerniały i pochylony.
Bryt	Postępowałem jak przyjaciel, jak brat; Jak opłakujący matkę, chyliłem się w żałobie.
Pozn	troskałem się o nich jak o przyjaciela lub brata, uginałem się pod brzemieniem smutku jak ten, kto opłakuje matkę.
WarPra	Bolałem nad nimi jak nad przyjaciółmi i braćmi, jak ten, kto opłakuje śmierć matki, taki byłem zgnębiony i smutny.
STB	Błąkałem się w czerni jakbym był przyjacielem, jak gdyby był moim bratem; pochyliłem się jak w żałobie po matce.
EIB	Postępowałem, jakby to był mój przyjaciel lub brat, Chyliłem w żałobie swe czoło jak przy opłakiwaniu matki.

Ps 35,15

PsFlor	(34:18) A przeciwo mnie wiesielili są sie i seszli są sie, zgromadzoni są na mię biczowie, a nie wiedział jeśm. (34:19a) Rozproszeni są i ❬nie❭ skruszeni są,
PsPul	(34:18) A przeciwo mnie wiesielili sie ❬i seszli sie❭, zgromadzeni są na mię biczowie, a nie wiedział jeśm. (34:19a) Rozproszeni są ani skruszeni,
Wuj1923	I weselili się przeciwko mnie, i schadzali się: zgromadziły się na mię bicze, a nie wiedziałem.
Gda1881	Lecz oni, gdym ja chorował, weselili się, i zbierali się; zbierali się przeciwko mnie, jakoby byli dla mnie utrapieni, czegom ja nie spostrzegł; szczypali mię, a nie milczeli.
Gda2017	Lecz gdy ja byłem strapiony, oni się cieszyli i zbierali się; gromadzili się przeciwko mnie nikczemni, a tego nie widziałem; szarpali mnie nieustannie.
PsBycz	A-oni,-z-utrapienia-mego, cieszyli-się, i-zgromadzali; skupiali-się przeciw-mnie, potwarcy, a-nie-wiedziałem o tém, że rozdzierają mię, i-nie ustają.
Goet	Lecz oni radowali się z upadku mego i zbierali się; zbierali się przeciwko mnie lżyciele i tacy, których nie znałem; bluźnili a nie przestawali.
PsCylk	A oni w upadku moim cieszą się i gromadzą, gromadzą się przeciw mnie oszczercy których nie znam, szarpią mnie i nie poprzestają.
PsKrusz	Lecz, gdym był chory, oni weselili się i zbierali się, zbierali się do mnie, niby utrapieni, a jam nie wiedział; darli szaty swoje i milczeli.
PsAszk	A ledwiem się potknął, ucieszyli się i podali sobie ręce, złączyli się przeciwko mnie zdradziecko, iżem nawet nie wiedział, a rozdzierając nie milczeli zgoła.
PsSzer	Lecz oni cieszą się z mego upadku i zbierają się; schodzą się przeciwko mnie jak obcy, których nie znam, lżą mnie nieustannie.
Tys1	(34:15) Lecz kiedy się zachwiałem, z radością się zbiegli, przeciwko mnie się zeszli, bijąc mnie znienacka. Szarpali mnie bez przerwy,
Tys5	Lecz kiedy się chwieję, z radością się zbiegają, przeciwko mnie się schodzą obcy, których nie znałem, szarpią mnie bez przerwy,
Bryt	Lecz kiedy się potykam, oni cieszą się. I zbierają się przeciw mnie, niegodziwcy, zbierają się potajemnie, Szarpią mnie nieustannie.
Pozn	A teraz, kiedym się zachwiał, oni się radują; schodzą się, zbierają się przeciwko mnie, by niespodzianie zadać mi cios; napastują mnie nieustannie,
WarPra	Ale że teraz upadłem, wszyscy się radują; przychodzą do mnie ludzie, których nie widziałem nigdy, i krzycząc głośno szarpią mnie z każdej strony.
STB	A oni podczas mego upadku cieszą się oraz gromadzą; oszczercy, których nie znam, gromadzą się przeciw mnie; szarpią mnie oraz nie poprzestają.
EIB	Lecz kiedy ja upadłem, oni zeszli się weseli, Za moimi plecami zaczęli knuć, choć przegrali - Szarpią mnie nieustannie.

Ps 35,16

PsFlor	(34:19b) kusili są mie, pośmiewali sie mnie pośmiewanim, skrżytali są na mię zęby swymi.
PsPul	(34:19b) kusili są mie i pośmiewali są sie mnie pośmiewanim, skrżytali są na mię zęby swymi.
Wuj1923	Rozerwali się, a nie żałowali: kusili mię, szydzili ze mnie szyderstwem, zgrzytali na mię zębami swymi.
Gda1881	Z obłudnikami, z naśmiewcami, z pochlebcami zgrzytali na mię zębami swemi.
Gda2017	Wraz z obłudnikami, szydercami i pochlebcami zgrzytali na mnie zębami.
PsBycz	Z-obłudnikami, bluźniercami, kuglarzami; zgrzytając, na-mnie, zębami-swojemi.
Goet	Podobnie jak niegodziwe pasożyty szydzą i zgrzytają zębami nade mną:
PsCylk	Z obłudnymi szydercami i pochlebcami ostrzą na mnie zęby.
PsKrusz	Wśród obłudników, naśmiewców, pochlebców zgrzytali na mnie zębami swemi.
PsAszk	Z obłudnem, uszczypliwem szyderstwem na ustach zgrzytali nademną zębami.
PsSzer	Wystawiają mnie na próbę, naśmiewają się ze mnie, zgrzytają na mnie zębami swymi.
Tys1	(34:16) napastowali i szydzili ze mnie, zgrzytając przeciw mnie zębami.
Tys5	napastują i szydzą ze mnie, zgrzytając przeciw mnie zębami.
Bryt	Jak obłudnicy wyśmiewają się, Zgrzytają na mnie zębami swymi.
Pozn	haniebnie szydzą i naigrawają się ze mnie, i zgrzytają na mnie zębami.
WarPra	Naśmiewają się ze mnie i schlebiają mi podle, ostrzą na mnie swe zęby.
STB	Z obłudnymi szydercami i pochlebcami ostrzą na mnie zęby.
EIB	Jak sprośni kpiarze na ucztach Zgrzytają na mnie zębami.

Ps 35,17

PsFlor	(34:20) Gospodnie, kiegdy weźrzysz? Wroci duszę moję od złości jich, ode lwow jedzinaczkę moję.
PsPul	(34:20) Gospodnie, kiedy weźrzysz? Wroci duszę moję od jich złości, ode lwow jedzinaczkę moję.
Wuj1923	Panie, kiedyż wejrzysz? przywróć duszę moję od złości ich, ode lwów jedynaczkę moję.
Gda1881	Panie! długoż na to patrzeć będziesz? wyrwijże duszę moję od zguby ich, od lwiąt jedynaczkę moję.
Gda2017	Panie, jak długo będziesz na to patrzeć? Wybaw od zniszczenia moją duszę, od lwów drogą duszę moją.
PsBycz	O-Panie! jak-długo będziesz-patrzał-się na to? uprowadź duszę-mę z-wrzawy-ich, z-pomiędzy-lwiąt, jedyną-moję.
Goet	Panie, jak długo na to patrzeć będziesz? Uwolnij duszę moją od ryku ich, od lwiąt jedynaczkę moją!
PsCylk	Panie dopókiż patrzyć na to będziesz, odwiedź duszę moję od ich zgubnych zamysłów, od lwiąt moję jedyną.
PsKrusz	Panie! jakoż patrzeć będziesz! Wyrwij duszę moją od złości ich - od lwiąt jedynaczkę moją.
PsAszk	O Panie, wieleż Ty patrzysz, - powróć mą duszę z ich okropności, od lwów młodych mą jedyną.
PsSzer	Panie, długoż na to patrzeć będziesz? Wyzwól duszę moją od zwierząt ryczących, od lwów jedynaczkę moją!
Tys1	(34:17) Jak długo, Panie, na to będziesz patrzeć? Od tych, co ryczą, wyrwij mą duszę, od lwów — moje życie!
Tys5	Jak długo, Panie, będziesz na to patrzeć? Wyrwij moje życie tym, co ryczą, lwom - moje jedyne dobro!
Bryt	Panie, jak długo na to patrzeć będziesz? Wyzwól duszę moją od tych, co ryczą, Ocal życie moje od tych lwów!
Pozn	Panie, jakże długo będziesz na to patrzał? Wybaw duszę moją od bestii ryczących, [życie] me jedne - od lwów!
WarPra	Jak długo jeszcze będziesz to znosił, Panie? Zechciej ratować od nich mą duszę; ocal me życie przed lwami.
STB	WIEKUISTY, dopóki będziesz na to patrzał? Od zgubnych ich zamysłów, od lwiąt, wyrwij moją duszę, moją jedyną.
EIB	Panie, jak długo będziesz się temu przyglądał? Ocal moją duszę przed ich niegodziwością, Uchroń to, co mi pozostało, przed tymi młodymi lwami!

Ps 35,18

PsFlor	(34:21) Spowiadać ci sie będę w cyrekwi wielikiej, w ludu ciężkiem chwalić cie będę.
PsPul	(34:21) Spowiadać ci sie będę w kościele wielikiem, we zboru ciężkiem chwalić cie będę.
Wuj1923	Będęć wyznawał w kościele wielkim: między ludem ogromnym będę cię wysławiał.
Gda1881	Będę cię wysławiał w zgromadzeniu wielkiem; między ludem wielkim będę cię chwalił.
Gda2017	Będę cię wysławiał w wielkim zgromadzeniu, wśród licznego ludu będę cię chwalił.
PsBycz	Będę-chwalił-Cię w-zgromadzeniu wielkiem; ja, między-ludem licznym, będę-wysławiał-Cię.
Goet	Będę Cię uwielbiał w zgromadzeniu wielkiem, między licznym ludem będę Cię chwalił.
PsCylk	Wysławiać Cię będę w zborze wielkim, wśród ludu licznego chwalić Cię będę.
PsKrusz	Będę Cię wysławiał w kościele wielkim, między ludem licznym będę Cię wychwalał.
PsAszk	Będę Cię wielbił w mnogiej gromadzie, wśród ludu potężnego będę Cię sławił.
PsSzer	Wyznawać Cię będę w zgromadzeniu wielkim, wobec wielkiego ludu chwalić Cię będę.
Tys1	(34:18) Będę Tobie dziękował w wielkim zgromadzeniu, będę cię chwalił wśród mnogiego ludu.
Tys5	Będę składał Ci dzięki w wielkim zgromadzeniu, będę Cię chwalił wśród licznego ludu.
Bryt	Wysławiać cię będę w wielkim zgromadzeniu, Wobec licznego ludu chwalić cię będę.
Pozn	Będę Cię sławił w wielkim zgromadzeniu, oddam Ci chwałę pośród mnogiego ludu.
WarPra	Będę Ci za to dziękował na zgromadzeniu wielkim, będę Cię wychwalał wobec narodów potężnych.
STB	Będę Cię wysławiał w wielkim zborze, będę Cię chwalił pośród licznego ludu.
EIB	A ja Ci podziękuję na największym zgromadzeniu, Wobec licznego ludu będę Ciebie chwalił.

Ps 35,19

PsFlor	(34:22) Nie wiesielcie sie nade mną, jiż to sie przeciwiają mienie zgłobliwie, jiż nienawidzieli mie za dar i migali oczyma.
PsPul	(34:22) Nie wiesielcie sie nade mną, jiż to sie przeciwiają mnie zgłobliwie, jiż nienawidzieli mie za dar i migali oczyma.
Wuj1923	Niech się nie weselą ze mnie, którzy mi się niesprawiedliwie sprzeciwiają: którzy mię darmo w nienawiści mają, a mrugają oczyma.
Gda1881	Niech się nie weselą ze mnie, którzy mi są nieprzyjaciółmi bez przyczyny; którzy mię mają w nienawiści niesłusznie, niech nie mrugają okiem.
Gda2017	Niech się nie cieszą z mojego powodu ci, którzy bez przyczyny są moimi wrogami, niech nie mrugają okiem ci, którzy niesłusznie mnie nienawidzą.
PsBycz	Niech-nie cieszą-się ze-mnie, nieprzyjaciele-moi, niesłusznie; nienawidzący-mię darmo, niechże nie mrugają okiem.
Goet	Nie dozwól, by się nade mną radowali, którzy bez powodu mi są wrogami i nie mrugali oczyma, którzy mnie bez przyczyny nienawidzą!
PsCylk	Niech nie mają ze mnie uciechy, ci co mnie nienawidzą niesłusznie, a wrogują bez powodu; niech nie mrugają okiem.
PsKrusz	Niechaj się nie weselą nademną moi nieprzyjaciele zdradliwi, nienawidzący bez przyczyny, niechaj nie mrugają okiem.
PsAszk	Niechaj nie naigrawają się ze mnie wrogowie moi, co ukochali kłam, a ci co mnie nienawidzą, niechajby daremnie strzygli oczyma.
PsSzer	Niech nie radują się z niedoli mej ci, co zwalczają mnie niesłusznie, niech nie mrugają okiem ci, co nienawidzą mnie bez przyczyny!
Tys1	(34:19) Niech wrogowie bezecni ze mnie się nie cieszą; niech znaków sobie oczyma nie dają ci, którzy bez powodu mnie nienawidzą.
Tys5	Niech wrogowie zakłamani nie cieszą się ze mnie; nienawidzący mnie bez powodu mrugają oczami.
Bryt	Niech moi przewrotni wrogowie nie radują się z mojego powodu, Niech nie spoglądają szyderczo ci, co nienawidzą mnie bez przyczyny!
Pozn	Niech się nie naigrawają ze mnie zakłamani wrogowie, niech ci, którzy mnie bez powodu nienawidzą, nie przymrużają znacząco oczu.
WarPra	Niech nie górują nigdy nade mną ci, co mnie nienawidzą, niech ze złości nie mrużą na mnie bez powodu swych oczu.
STB	Niech nie mają ze mnie uciechy ci, co mnie niesłusznie nienawidzą oraz są bez powodu wrogami; niech nie mrugają okiem.
EIB	Niech moi nieprzyjaciele przedwcześnie nie cieszą się z mojego powodu, A nienawidzący niesłusznie, niech nie mrugają okiem.

Ps 35,20

PsFlor	(34:23) Bo są mnie mirnie niektorzy mołwili a w gniewie ziemskiem mołwiąc lści są myślili,
PsPul	(34:23) Bo są mnie mirnie mołwili a w gniewie ziemskiem mołwiąc łży myślili
Wuj1923	Bo zemną wprawdzie spokojnie mówili: a w gniewie ziemskim mówiąc, zdrady myślili.
Gda1881	Albowiem nie mówią o pokoju; ale przeciwko spokojnym na ziemi zdradliwe słowa zmyślają.
Gda2017	Nie mówią bowiem o pokoju, lecz przeciwko spokojnym na ziemi obmyślają zdradliwe słowa.
PsBycz	Bo, nie o pokoju, rozmawiają; owszem,-oni,-na spokojnych kraju, rzeczy zdradzieckie knują.
Goet	Albowiem nie mówią o pokoju, lecz zmyślają oszczerstwa na spokojnych w kraju.
PsCylk	Bo nie zgodę głoszą, a na spokojnych téj ziemi słowa zdradne zmyślają.
PsKrusz	Albowiem nie mówią o pokoju, a o spokojnych na ziemi przykre słowa zamyślają.
PsAszk	Boć nie pokój oni głoszą a przeciw spokojnym tej ziemi oszukańcze obmyślają sprawy.
PsSzer	Bo nie mówią o pokoju, ale zmyślają fałszywe słowa przeciwko spokojnym w kraju.
Tys1	(34:20) Bo nie mówią o tym, co służy pokojowi, a dla spokojnych w kraju obmyślają zdrady.
Tys5	Bo nie mówią o tym, co służy pokojowi, a dla spokojnych w kraju obmyślają zdradliwe plany.
Bryt	Nie mówią bowiem o pokoju, Lecz przeciw spokojnym w kraju zmyślają fałszywe słowa.
Pozn	Ich mowy nie służą pokojowi; knują podstępne zamysły przeciw spokojnym mieszkańcom kraju.
WarPra	Pokój nie obchodzi ich wcale, ciągle knują spiski przeciw miłującym pokój.
STB	Bowiem głoszą niezgodę oraz zmyślają zdradliwe słowa na spokojnych tej ziemi.
EIB	Bo nie o pokoju radzą, Raczej spokojnych tej ziemi fałszywie oskarżają.

Ps 35,21

PsFlor	(34:24) i rozszyrzyli są na mię usta swoja, rzekli: Ej! ej! widzieli są oczy nasze.
PsPul	(34:24) i rozszyrzyli na mię usta swoja, rzekli: Ej! ej! widziały oczy nasze.
Wuj1923	I rozdarli na mię gęby swoje, mówiąc: Ehej, Ehej, oglądałyć oczy nasze.
Gda1881	Owszem, rozdzierają na mię gębę swą, mówiąc: Ehej! ehej! widzić to oko nasze.
Gda2017	Owszem, otwierają przeciw mnie swe usta, mówiąc: Ha, ha! Widzieliśmy to na własne oczy.
PsBycz	Nadto,-rozszérzają na-mnie, usta-swe, mówiąc: Aha, Aha: widziałoć-to, oko-naszé.
Goet	Rozdziawiają szeroko gębę przeciwko mnie, mówiąc: "Ha, ha, ha, ha! oko nasze to widziało!"
PsCylk	Rozwierają na mnie usta swoje, wołają: otóż! otóż! widzi to oko nasze.
PsKrusz	Otwierają na mnie usta swoje, mówią: "Ehej, ehej - widziało to oko moje".
PsAszk	I rozwierają nademną swe usta, mówiąc: "ach, doprawdy widziało oko nasze".
PsSzer	Rozwierają na mnie usta swe mówiąc: Ha! Ha! widzieliśmy to na własne oczy.
Tys1	(34:21) I otwierają przeciw mnie swe usta, wołają: «Ejże, ejże, samiśmy widzieli».
Tys5	I otwierają przeciw mnie swe usta, mówią: Ha, ha, widzieliśmy na własne oczy!
Bryt	Rozwierają na mnie usta swoje, Mówiąc: Ha! Ha! Nasze oczy to widziały.
Pozn	Rozwierają nade mną szeroko swe paszcze i wołają: "Hej, hej! Oglądały [to] oczy nasze".
WarPra	Na mnie szeroko otwierają usta i sami mówią: Tak, oczywiście, na własne widzieliśmy oczy.
STB	Rozwierają na mnie swe usta i wołają: Otóż! Otóż! Widzi to nasze oko.
EIB	Rozdziawiają na mnie swą paszczę, Tryumfują: Ha! Ha! Nareszcie nacieszymy oczy!

Ps 35,22

PsFlor	(34:25) Widział jeś, Gospodnie; nie milczy, Gospodnie, nie odchodzi ode mnie.
PsPul	(34:25) Widziałeś, Gospodnie; nie milczy, Boże, nie odchodzi ode mnie.
Wuj1923	Widziałeś, Panie, nie milcz: Panie, nie odchódź odemnie.
Gda1881	Widzisz to, Panie! nie milczże Panie! nie oddalaj się odemnie.
Gda2017	Widziałeś to, PANIE, nie milcz; Panie, nie oddalaj się ode mnie.
PsBycz	Widziałeś to, Panie, nie milczże; o-Panie! nie oddalaj-się odemnie.
Goet	Tyś widział to, Panie; nie milczże! Panie, nie bądź dalekim ode mnie!
PsCylk	Widzisz to Boże, nie zamilcz; Panie nie oddalaj się odemnie.
PsKrusz	Tyś widział, Panie, nie milcz! Panie, nie oddalaj się odemnie!
PsAszk	Tyś widział, o Jehowo, nie zamykaj ucha o Panie, nie oddalaj się odemnie.
PsSzer	Widziałeś to, Panie! Nie milcz, Panie! Nie odstępuj ode mnie!
Tys1	(34:22) Widziałeś, Panie! Obyś nie milczał, o Panie, nie bądź ode mnie daleko!
Tys5	Widziałeś, Panie, zatem nie milcz, o Panie, nie bądź ode mnie daleko!
Bryt	Widziałeś to, Panie! Nie milcz! Panie! Nie oddalaj się ode mnie!
Pozn	Jahwe, Ty to widzisz, a przeto nie milcz, Panie, nie opuszczaj mnie!
WarPra	Racz już dłużej nie milczeć, Panie, który to widzisz, Panie, nie pozostawiaj mnie samego.
STB	Widzisz to BOŻE, zatem nie milcz; nie oddalaj się ode mnie, Panie.
EIB	Widziałeś to, PANIE! Nie milcz! Panie! Nie bądź mi daleki.

Ps 35,23

PsFlor	(34:26) Wstań i weźrzy na moj sąd, Boże moj i Gospodnie moj, w rzecz moję.
PsPul	(34:26) Wstań i weźrzy na moj sąd, Boże moj i Gospodnie moj, w rzecz moję.
Wuj1923	Powstań, a pilnuj sądu mego: Boże mój, i Panie mój, sprawy mojéj.
Gda1881	Obudźże się, a ocuć dla sądu mego, Boże mój i Panie mój! dla sprawy mojej.
Gda2017	Obudź się i wystąp w mojej obronie, w mojej sprawie, mój Boże i Panie!
PsBycz	Obudźże-się, i-czuwaj nad-słusznością-mą, o-Boże-mój, i-Panie-mój! nad-sprawą-moją.
Goet	Obudźże się i zbudź się, Boże mój i Panie dla prawa mego i dla sprawy mojej:
PsCylk	Obudź się a ocuć dla prawa mojego, Boże mój i Panie dla sprawy mojéj.
PsKrusz	Powstań i przebudź się dla sądu mego, Boże mój i Panie mój, dla sprawy mojej!
PsAszk	Obudź i wzrusz się ku mojemu sądowi, Ty mój Boże i Ty mój Panie - ku mojej walce.
PsSzer	Powstań i obudź się ku mojej obronie, Panie mój i Boże mój, by prowadzić sprawę moją!
Tys1	(34:23) Przebudź się, czuwaj, aby mię bronić w mej sprawie, mój Boże i Panie!
Tys5	Przebudź się, wystąp w obronie mego prawa, w mojej sprawie, mój Boże i Panie!
Bryt	Ocknij i obudź się ku mojej obronie, Boże i Panie mój, by prowadzić sprawę moją!
Pozn	Przebudź się, powstań, by oddać mi sprawiedliwość, Boże mój i Panie, broń mojej sprawy!
WarPra	Powstań, o Panie, obudź się i pośpiesz mi z pomocą! Boże mój i Panie, Obrońco mej sprawy.
STB	Obudź się, ocuć dla mojego prawa, dla mojej sprawy, mój Boże i mój Panie.
EIB	Ocknij się, zbudź się na mój sąd! Mój Boże i Panie, wstań do sporu o mnie!

Ps 35,24

PsFlor	(34:27) Sędzi mie podług prawdy twojej, Gospodnie Boże moj, a bychą sie nie radowali nade mną.
PsPul	(34:27) Sędzi mie podług prawdy mojej, Gospodnie Boże moj, aby sie nie radowali nade mną.
Wuj1923	Sądź mię według sprawiedliwości twojéj, Panie, Boże mój: a niech się nie weselą nademną.
Gda1881	Sądź mnie według sprawiedliwości twojej, Panie Boże mój! a niech się nie weselą nademną.
Gda2017	Osądź mnie według swojej sprawiedliwości, PANIE, mój Boże! Niech się nie cieszą z mojego powodu.
PsBycz	Sądź-mię, według-sprawiedliwości-Twéj, o-Panie, Boże-mój! a-niech-nie cieszą-się ze-mnie.
Goet	Wywiedź prawo moje według sprawiedliwości Twojej, Panie, Boże mój, aby się nie radowali nade mną,
PsCylk	Sądź mnie po sprawiedliwości Twojéj Boże, Panie mój, a niech nie mają ze mnie uciechy.
PsKrusz	Osądź mnie według sprawiedliwości mej, Panie, Boże mój, a niechaj nie weselą się nademną.
PsAszk	Uczyń mi sąd wedle sprawiedliwości Twej, o Jehowo, Boże mój, a niechajby nie naigrawali się ze mnie,
PsSzer	Sądź mnie wedle sprawiedliwości swojej, Panie, Boże mój, niech się nie naigrawają ze mnie!
Tys1	(34:24) Osądź mnie, Panie, w Twej sprawiedliwości; niechaj nie cieszą się ze mnie, mój Boże!
Tys5	Osądź mnie, Panie, Boże mój, w Twej sprawiedliwości; niech się nie cieszą oni nade mną.
Bryt	Sądź mnie według sprawiedliwości swojej, Panie, Boże mój! Niech się nie śmieją z mojego powodu!
Pozn	Osądź mnie według sprawiedliwości Twojej, Jahwe, Boże mój, niech nie mają uciechy ze mnie.
WarPra	Osądź mnie według Twej sprawiedliwości, Panie mój i Boże, nie pozwól im cieszyć się moją klęską.
STB	Sądź mnie, WIEKUISTY, mój Boże, według Twojej sprawiedliwości; niech nie mają ze mnie uciechy.
EIB	Sądź mnie, PANIE, mój Boże, w swej sprawiedliwości, Spraw, aby nie śmiali się z mego powodu!

Ps 35,25

PsFlor	(34:28) Nie mowcie w siercoch swojich: Ej! ej! naszej duszy ani mowcie: Pożrzemy ji.
PsPul	(34:28) Nie mowcie w siercoch swych: Ej! ej! naszej duszy ani mowcie: Pożrzemy ji.
Wuj1923	Niechaj nie mówią w sercach swoich: Ehej, Ehej, duszy naszéj! i niech nie mówią: Pożarliśmy go.
Gda1881	Niech nie mówią w sercu swojem: Ehej, duszo masza! niech nie mówią: Pożarliśmy go.
Gda2017	Niech nie mówią w swoim sercu: Ha! Tego chcieliśmy! Niech nie mówią: Pożarliśmy go!
PsBycz	Niech-nie myślą, w-duchu-swoim: Ura, życié-naszé! niech-nie mówią: Połknęliśmy-go.
Goet	Nie dozwól im mówić w sercach swoich: "Ha, ha, tegośmy chcieli". Nie dozwól im mówić: "Pożarliśmy go".
PsCylk	Niech nie powiedzą sobie: otóż jest życzenie nasze, niech nie powiedzą: unicestwiliśmy go.
PsKrusz	Niechaj nie mówią w sercu swem: "ehej" duszy mej, niechaj nie mówią: "pochłonęliśmy go".
PsAszk	Niechajby rzec nie mogli w swem sercu: "zaprawdę, dobra nasza", niechaj nie mówią: "myśmy go pochłonęli".
PsSzer	Niech nie myślą w sercu swoim: Tego pragnęliśmy! Niech nie mówią: Pożarliśmy go.
Tys1	(34:25) Niech nie pomyślą w swym sercu: «Hej! Tegośmy chcieli!» Niechaj nie powiedzą: «Jegośmy pożarli».
Tys5	Niech nie pomyślą w swym sercu: Ha, tegośmy chcieli! Niechaj nie powiedzą: Otośmy go pożarli.
Bryt	Niech nie mówią w sercu swoim: Ach, oto czego pragnęliśmy! Niech nie mówią: Pochłonęliśmy go.
Pozn	Oby nie mogli sobie powiedzieć: "Ha, spełniło się nasze pragnienie", oby nie mogli powiedzieć: "Pożarliśmy go [wreszcie]".
WarPra	Nie dopuść do tego, by mówili: Stało się wedle naszych przewidywań! Nie dopuść, by mogli rzec kiedykolwiek: Jużeśmy go zniszczyli!
STB	Niech nie powiedzą sobie: Oto stało się nasze życzenie; niech nie powiedzą: Unicestwiliśmy go.
EIB	Nie dopuść, by w swych sercach stwierdzili: Spełniły się nasze pragnienia! Niech nie dojdzie do tego, że powiedzą: Połknięty!

Ps 35,26

PsFlor	(34:29) Zapłońcie sie i sromajcie sie pospołu, jiż sie wiesielą złemu memu. (34:30) Obleczeni bądźcie w gańbę i we sromotę, jiż złość na mię mołwią.
PsPul	(34:29) Zapłońcie sie i zasromajcie sie wszytcy, co sie wiesielą memu złemu. (34:30) Obleczeni bądźcie w gańbę i we sromotę, jiż niemalczycę mołwią na mie.
Wuj1923	Niech będą zawstydzeni i pohańbieni spółem ci, którzy się weselą ze złego mojego: niechaj będą obleczeni w hańbę i w sromotę ci, którzy wielkie rzeczy mówią przeciwko mnie.
Gda1881	Niechajże będą pohańbieni, i zawstydzeni wszyscy weselący się ze złego mego; niech będą obleczeni w hańbę, i w sromotę, którzy się chlubią przeciwko mnie.
Gda2017	Niech się zawstydzą i zawiodą wszyscy, którzy cieszą się z mojego nieszczęścia; niech się okryją wstydem i hańbą ci, którzy wynoszą się nade mnie.
PsBycz	Niech-zmieszani-będą, i-zhańbieni razem, cieszący-się z nieszczęścia-mego; niech-odzieją-się wstydem, i-sromotą, ci,-wynoszący-się nademnie.
Goet	Niech będą pohańbieni i zawstydzeni wszyscy, którzy radują się z mego nieszczęścia; niech będą odziani wstydem i hańbą, którzy się wynoszą nade mnie.
PsCylk	Niech się zawstydzą i zarumienią społem, co cieszą się niedolą moją; niech okryją się hańbą i sromotą, którzy wynoszą się nademnie.
PsKrusz	Niechaj się zawstydzą i upokorzą jednocześnie, co się cieszą z nieszczęścia mego; niechaj się hańbą i sromotą odzieją wynoszący się nademnie.
PsAszk	Zawstydzeni będą i zbledną ci, co radzi są memu upadkowi, okryją się wstydem i hańbą, co górnie poczynają sobie ze mną.
PsSzer	Niech zarumienią się ze wstydu wszyscy, którzy cieszą się z nieszczęścia mego! Niech okryją się wstydem i hańbą ci, którzy wynoszą się nade mnie!
Tys1	(34:26) Niech się zmieszają wszyscy i społem zawstydzą, co się weselą z mych nieszczęść; niech się okryją wstydem i wzgardą, którzy przeciwko mnie się wynoszą.
Tys5	Niech się zmieszają i wszyscy razem zawstydzą ci, co się cieszą z moich nieszczęść; niech się okryją wstydem i wzgardą, którzy przeciwko mnie się podnoszą.
Bryt	Niech zarumienią się ze wstydu wszyscy, Którzy cieszą się z nieszczęścia mego! Niech okryją się wstydem i hańbą Ci, którzy wynoszą się nade mnie!
Pozn	Niechaj wszyscy, którzy się radują z mego nieszczęścia, będą zawstydzeni i doznają zawodu; niech hańba i sromota okryje tych, którzy się wynoszą nade mnie.
WarPra	Hańba i wstyd na wszystkich, co cieszą się z mojego nieszczęścia, niech poniżeni i starci będą ci, co się nade mnie wynoszą.
STB	Niech się zawstydzą i razem się zarumienią ci, co się cieszą moją niedolą; niech okryją się hańbą i sromotą ci, co się nade mnie wynoszą.
EIB	Raczej niech się zarumienią ze wstydu Ci, co cieszą się z mego nieszczęścia! Niech wstyd i hańba okryje Tych, którzy się nade mnie wynoszą!

Ps 35,27

PsFlor	(34:31) Radujcie sie i wiesieli bądźcie, jiż chcą prawdy mojej, i mowcie weżdy: Powyszon bądź Gospodzin, jiż chcą pokoja sługi jego.
PsPul	(34:31) Radujcie sie i wiesieli bądźcie, jiż chcą prawdy mojej, i mowcie wszegdy: Powyszszon bądź Gospodzin, jiż chcą pokoja słudzy jego.
Wuj1923	Niech się radują i weselą, którzy chcą sprawiedliwości mojéj, i niech mówią zawżdy: Niechaj będzie uwielbiony Pan, którzy pragną pokoju słudze jego.
Gda1881	Ale ci, którzy się kochają w sprawiedliwości mojej, niech śpiewają i radują się, a niech mówią ustawicznie: Niech będzie uwielbiony Pan, który życzy pokoju słudze swemu.
Gda2017	Ale niech śpiewają i radują się ci, którzy sprzyjają mojej słusznej sprawie; niech mówią nieustannie: Niech będzie wywyższony PAN, który pragnie pokoju dla swego sługi.
PsBycz	Niech-śpiéwają, i-weselą-się, sprzyjający sprawiedliwości-méj; i-niech-mówią ciągle: Niech będzie uwielbionym Pan, ten,-życzący pokoju słudze-swojemu.
Goet	Niech wykrzykują i radują się wszyscy, którzy mają upodobanie w sprawiedliwości mojej, a dozwól im mówić ustawicznie: Niech będzie wywyższony Pan, który ma upodobanie w pomyślności sługi swego.
PsCylk	Niech się uradują i ucieszą ci, co pragną usprawiedliwienia mego, i niech mawiają zawsze: wywyższon niech będzie Bóg, który życzy pokoju słudze Swojemu.
PsKrusz	Niechaj się cieszą i weselą pragnący sprawiedliwości mej, i niechaj mówią zawsze: niechaj wywyższony będzie Pan, który życzy pokoju słudze swemu.
PsAszk	Zaś weselić i radować się będą ci, którzy pożądają zwycięstwa sprawiedliwej mej sprawy i niechaj mówią zawsze: "wywyższon będzie Jehowa, który pragnie pokoju Swego sługi".
PsSzer	Niech radują się i weselą ci, którzy pragną sprawiedliwości mojej, niech zawsze mówią: Wielki jest Pan, który pragnie pokoju swego!
Tys1	(34:27) A sprzyjający mej sprawie niech się radują i cieszą, i mówią zawsze: «Niech będzie Pan uwielbiony, którego cieszy szczęście Jego sługi».
Tys5	A przychylni mej sprawie niech się radują i cieszą, i mówią zawsze: Wielki jest Pan, który chce pomyślności swojego sługi.
Bryt	Niech radują się i weselą Ci, którzy pragną uniewinnienia mojego! Niechaj mówią nieustannie: Wielki jest Pan, który pragnie pokoju sługi swego!
Pozn	Niech radość i wesele zapanują pośród wszystkich, którzy mi życzą, bym znalazł sprawiedliwość; niech powtarzają nieustannie: "Wielki jest Jahwe, który pragnie dobra swego sługi".
WarPra	Niech zaś cieszą się i radują ci, co widzą moją niewinność, i niech powtarzają nieustannie: Bądź uwielbiony, o Panie, boś dobry dla Twego sługi.
STB	Niech zwyciężają i się ucieszą ci, którzy pragną mojej sprawiedliwości, oraz niech zawsze mówią: Niech będzie wywyższony WIEKUISTY, który życzy pokoju swemu słudze.
EIB	Natomiast ci, którzy pragną mojej sprawiedliwości, Niech świętują zwycięstwo, cieszą się I wciąż mówią: Wielki jest PAN, który pragnie pokoju swego sługi!

Ps 35,28

PsFlor	(34:32) A język moj pomnieć będzie prawdę twoję, wszystek dzień chwałę twoję.
PsPul	(34:32) A język moj przemyślać będzie sprawiedlność twoję, wszytek dzień chwałę twoję.
Wuj1923	A język mój będzie rozmyślał sprawiedliwość twoję, cały dzień chwałę twoję.
Gda1881	A język mój będzie opowiadał sprawiedliwość twoję, i na każdy dzień chwałę twoję.
Gda2017	A mój język będzie głosił twoją sprawiedliwość i chwałę twoją przez cały dzień.
PsBycz	A-język-mój będzie-opowiadał sprawiedliwość-Twę, każdego dnia, chwałę-Twoję.
Goet	I język mój będzie mówił o sprawiedliwości Twojej i o chwale Twojej zawsze.
PsCylk	A język mój będzie opowiadał sprawiedliwość Twoję, dzień cały chwałę Twoję.
PsKrusz	A język mój będzie opowiadał sprawiedliwość Twoją - na każdy dzień chwalę Twoją.
PsAszk	Zaś język mój będzie rozbrzmiewał Twą sprawiedliwością, dzień cały niezmierną Twą chwałą.
PsSzer	A wtedy język mój będzie opowiadał sprawiedliwość Twoją, przez cały dzień chwałę Twoją.
Tys1	(34:28) A język mój będzie głosił Twoją sprawiedliwość i nieustannie Twą chwałę.
Tys5	A język mój będzie głosił Twoją sprawiedliwość i nieustannie Twą chwałę.
Bryt	Wtedy język mój będzie opowiadał sprawiedliwość twoją, Przez cały dzień głosił chwałę twoją.
Pozn	Język mój będzie głosił Twą sprawiedliwość i chwałę Twoją każdego dnia.
WarPra	A ja też będę Twą dobroć opiewał, i Twoją chwałę każdego dnia.
STB	A mój język będzie wypowiadał Twoją sprawiedliwość, i Twoją chwałę cały dzień.
EIB	Wtedy mój język będzie głosił Twoją sprawiedliwość I przez cały dzień świadczył o Twej chwale.

Psalm 36

Ps 36,1

PsFlor	(35:1) Rzekł jest krzywy, aby [nie] zgrzeszył, sam w sobie: Nie bojaźni bożej przed oczyma jego,
PsPul	(35:1) Rzekł jest krzywy, by zgrzeszył, sam w sobie: Nie jest bojaźń boża przed oczyma jego,
Wuj1923	(36:1) Na koniec, słudze Pańskiemu, samemu Dawidowi. (36:2) Rzekł niesprawiedliwy, aby grzeszył, sam w sobie: niemasz bojaźni Bożéj przed oczyma jego.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego. (36:2) Przewrotność niepobożnego świadczy w sercu mojem: Niemasz bojaźni Bożej przed oczyma jego.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida, sługi PANA. Nieprawość niegodziwego świadczy w mym sercu, że nie ma bojaźni Bożej przed jego oczyma.
PsBycz	(36:1) Naczelnikowi-muzyki dany do grania, Psalm Dawida, sługi Pana. (36:2) Mówi zbrodnia do,-bezbożnego, (we-wnętrzu serca-mojego,) że nie-ma bojaźni Boga przed oczami-jego.
Goet	(36:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Od Dawida, sługi Pańskiego. (36:2) Występek bezbożnego mówi we wnętrzu serca mego: niema bojaźni Bożej przed oczyma jego.
PsCylk	(36:1) Przewodnikowi chóru. Od sługi Bożego, od Dawida. (36:2) Słowo występku do niegodziwego w sercu mojém. Nie ma bojaźni Boga przed oczyma Jego.
PsKrusz	(36:1) Przełożonemu chóru. Sługi Pańskiego Dawida. (36:2) Rzekł bezbożny, aby czynić przewrotnie sercu memu. Niemasz bojaźni Bożej przed oczyma jego.
PsAszk	(36:1) Dyrygentowi. - (Psalm) Dawida, sługi Bożego. (36:2) W najgłębszem sercu mem słyszę, jak grzeszność przemawia do bezbożnego i że nie masz bojaźni Bożej przed oczyma jego.
PsSzer	(36:1) Przewodnikowi chóru; psalm Dawida, sługi Pańskiego. (36:2) W sercu bezbożnego jest myśl o występku: Nie ma u niego bojaźni Bożej.
Tys1	(35:1) Kierownikowi chóru. Dawida, sługi Pańskiego. (35:2) Do niezbożnika w sercu jego przemawia Nieprawość; bojaźni Boga nie ma przed jego oczyma.
Tys5	(36:1) Kierownikowi chóru. Dawida, sługi Pańskiego. (36:2) Nieprawość mówi do bezbożnika w głębi jego serca; bojaźni Boga nie ma przed jego oczyma.
Bryt	(36:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida, sługi Pańskiego. (36:2) Występne podszepty ma bezbożny we wnętrzu serca swego. Nie ma bojaźni Bożej przed oczyma jego,
Pozn	(36:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: [Psalm] Dawida, sługi Jahwe. (36:2) Głos nieprawości odzywa się w głębi serca bezbożnego. Dla niego bo jaźń Boża nic nie znaczy.
WarPra	(36:1) Dla kierującego chórem. Psalm sługi Pańskiego, Dawida. (36:2) Doradcą grzesznika jest zło, które wypełnia jego serca. Bojaźni Bożej nie ma nigdy przed jego oczyma.
STB	(36:1) Przewodnikowi chóru, od sługi WIEKUISTEGO, od Dawida. (36:2) Niegodziwy przechowuje w swoim sercu głos występku, Przed jego oczami nie ma bojaźni Boga.
EIB	(36:1) Dla prowadzącego chór. Psalm Dawida, sługi PANA. (36:2) Oświadczenie: Nieprawość bezbożnego tkwi w głębi jego serca, W jego posunięciach nie ma lęku przed Bogiem.

Ps 36,2

PsFlor	(35:2) bo lściwie czynił przed nim, naleziona bądź lichota jego na nienawiść.
PsPul	(35:2) bo łżywie czynił przed nim, aby naleziona łeż jego na nienawiść.
Wuj1923	(36:3) Albowiem zdradliwie czynił przed oblicznością jego, aby się nalazła nieprawość jego do nienawidzenia.
Gda1881	(36:3) Bo sobie pobłaża w oczach swoich, aby wykonał nieprawość swoję aż do obmierzenia.
Gda2017	Schlebia sobie bowiem w swoich oczach, aż jego nieprawość okaże się obrzydliwa.
PsBycz	(36:3) Bo on-pochlebia sobie, w-oczach-swoich; że,-docieczenié nieprawości-jego, w-zaniedbaniu.
Goet	(36:3) Ono pochlebia mu we własnych oczach jego, osiągnąć nieprawość swoją, wykonać nienawiść.
PsCylk	(36:3) Bo schlebia mu w oczy, by znalazł grzech jego, by nienawidzieć.
PsKrusz	(36:3) Albowiem pobłaża sobie w oczach swoich, aby spełnić nieprawość aż do znienawidzenia.
PsAszk	(36:3) Choć oczyma swemi doń się przymila, aby uznany był grzech jego godnym nienawiści.
PsSzer	(36:3) Bo grzech zaślepił go pochlebnymi słowy tak, że staje się winnym, że nienawidzi.
Tys1	(35:3) Bo własne oczy mu schlebiają: winy swej nie dostrzega, by ją znienawidzieć.
Tys5	(36:3) Bo jego własne oczy [zbyt] mu schlebiają, by znaleźć swą winę i ją znienawidzić.
Bryt	(36:3) Bo schlebia sam sobie w oczach swoich, Że nieprawość jego nie będzie wykryta i znienawidzona.
Pozn	(36:3) Zbyt bowiem pochlebia sam sobie, by dostrzegł swą nieprawość i by ją znienawidził.
WarPra	(36:3) Wszystkim, co mówi, sobie samemu pochlebia, przez co zła nie widzi i siebie nie potępia.
STB	(36:3) Schlebia w oczy bliźniemu, by znaleźć jego nieprawość i nienawidzić.
EIB	(36:3) Zwodzi on siebie w swoich własnych oczach, Aby iść za bezprawiem i żywić nienawiść.

Ps 36,3

PsFlor	(35:3) Słowa ust jego lichota i leść; nie chciał rozumieć, aby dobrze czynił.
PsPul	(35:3) Słowa ust jego zgłoba i łeż; nie chciał rozumieć, by dobrze czynił.
Wuj1923	(36:4) Słowa ust jego nieprawość i zdrada: nie chciał rozumieć, aby dobrze czynił.
Gda1881	(36:4) Słowa ust jego są nieprawość i zdrada; nie chciał rozumieć, aby dobrze czynił.
Gda2017	Słowa jego ust to niegodziwość i fałsz, porzucił mądrość i czynienie dobra.
PsBycz	(36:4) Słowa ust-jego, złém, i-chytrością; on-wstrzymał-się od-pojmowania, co-do-czynienia-dobrze.
Goet	(36:4) Słowami ust jego są przestępstwo i obłuda; przestał być rozsądnym, by czynić dobrze.
PsCylk	(36:4) Mowa ust jego nieprawość i obłuda, pomija by stać się mędrszym i poprawić się.
PsKrusz	(36:4) Słowa ust jego są grzechem i zdradą: przestał rozumieć, że ma czynić dobrze.
PsAszk	(36:4) Cokolwiek wypowiada swymi usty, to bezprawie i fałsz, przestaje oń pojmować i czynić to, co jest dobrem.
PsSzer	(36:4) Słowa ust jego: Złość i fałsz; nie chce być rozumnym, nie chce dobrze czynić.
Tys1	(35:4) Słowa ust jego — nieprawość i podstęp, zaniechał mądrości i czynienia dobrze.
Tys5	(36:4) Słowa jego ust - to nieprawość i podstęp, zaniechał mądrości i czynienia dobrze.
Bryt	(36:4) Słowami ust jego są niegodziwość i fałsz; Nie chce być rozumnym i dobrze czynić.
Pozn	(36:4) Słowa jego ust to złość i podstęp, wyzbył się roztropności i prawego życia.
WarPra	(36:4) Jego usta pełne złości i kłamstwa, nawet zapomniał, jak żyć mądrze i dobrze.
STB	(36:4) Nieprawość i obłuda jest mową jego ust; pomija sposobność, by stać się mądrzejszym i poprawić.
EIB	(36:4) Słowa jego ust są pełne nieprawości i fałszu, Nie chce postępować rozumnie i dobrze.

Ps 36,4

PsFlor	(35:4) Zgłobę myślił jest w łożu swojem, przystał wszej drodze niedobrej, ale złości nie jest nienawidział.
PsPul	(35:4) Zgłobę myślił jest w swojem przebytce, przystał wszej drodze niedobrej, ale złości nie jest nienawidział.
Wuj1923	(36:5) Nieprawość rozmyślał na łożu swojem: stał przy wszelkiéj drodze niedobréj, a złości nie miał w nienawiści.
Gda1881	(36:5) Nieprawość rozmyśla na łożu swojem, stoi na drodze nie dobrej, a złego się nie waruje.
Gda2017	Na swoim łożu obmyśla nieprawość, stoi na drodze niedobrej i nie brzydzi się złem.
PsBycz	(36:5) Złém zajmuje-się, na posłaniu-swojém; on-stawa na drodze nie dobréj; on, złośliwością nie gardzi.
Goet	(36:5) Przestępstwo knuje na łożu swojem; staje na drodze, która nie jest dobra; zła się nie brzydzi.
PsCylk	(36:5) Nieprawość zamyśla na łożu swojém, stanął na drodze niedobréj, złém nie brzydzi się.
PsKrusz	(36:5) O grzechu rozmyślał na łożu swojem, przystawał na drodze niedobrej; zła nie miał w nienawiści.
PsAszk	(36:5) O bezprawiu przemyśliwa na swem łożu, stawia się na drodze niedobrej a złem się nie brzydzi.
PsSzer	(36:5) O złości myśli na łożu swoim, wkracza na manowce, nie brzydzi się złem.
Tys1	(35:5) W swoim łożu zamyśla nieprawość, wkracza na drogę niedobrą, nie stroni od złego.
Tys5	(36:5) Na swoim łożu zamyśla nieprawość, wkracza na niedobrą drogę, nie stroni od złego.
Bryt	(36:5) O niegodziwości myśli na łożu swoim, Staje na niedobrej drodze, nie brzydzi się złem.
Pozn	(36:5) Na swoim łożu nieprawość obmyśla, trwa na niedobrej drodze i nie odrzuca od siebie zła.
WarPra	(36:5) I zło obmyśla nawet na posłaniu, trwa na złej drodze, przed złem się nie cofa.
STB	(36:5) Planuje nieprawość na swym łożu; stanął na niedobrej drodze, złem się nie brzydzi.
EIB	(36:5) Na swoim posłaniu rozważa nieprawość, Wybiera krętą drogę i złem się nie brzydzi.

Ps 36,5

PsFlor	(35:5) Gospodnie, na niebiesiech miłosierdzie twe a prawda twoja aż do obłokow.
PsPul	(35:5) Gospodnie, na niebie miłosierdzie twe a prawda twoja aż do obłokow.
Wuj1923	(36:6) Panie, w niebie miłosierdzie twoje: a prawda twoja aż do obłoków.
Gda1881	(36:6) Panie! miłosierdzie twoje niebios sięga, prawda twoja aż pod obłoki,
Gda2017	PANIE, twoje miłosierdzie sięga niebios, twoja wierność aż do obłoków.
PsBycz	(36:6) O-Panie! do-niebios dobroć-Twa sięga; a-prawdziwość-Twoja, aż-do obłoków.
Goet	(36:6) Panie, dobroć Twoja sięga nieba, a wierność Twoja aż po obłoki!
PsCylk	(36:6) Boże do niebios sięga miłosierdzie Twoje, niezawodność Twoja pod obłoki.
PsKrusz	(36:6) Panie, w niebiosach miłosierdzie Twoje, a prawda Twoja aż pod obłoki.
PsAszk	(36:6) O Jehowo, Twa łaska niezmierzona jest w niebiesiech a prawda Twa wierna sięga po obłoki.
PsSzer	(36:6) Panie! Łaska Twoja do niebios sięga, wierność Twoja aż pod obłoki.
Tys1	(35:6) Nieba dosięga, Panie, Twoje miłosierdzie, a Twoja wierność samych obłoków.
Tys5	(36:6) Łaska Twoja, Panie, dosięga nieba, a Twoja wierność samych obłoków.
Bryt	(36:6) Panie! Łaska twoja do niebios sięga, Wierność twoja aż do obłoków.
Pozn	(36:6) Jahwe, miłosierdzie Twoje niebios sięga, a wierność Twoja - obłoków;
WarPra	(36:6) Twoja miłość, o Panie, sięga aż do niebios, Twoja wierność przenika obłoki.
STB	(36:6) Twoje miłosierdzie sięga aż do niebios, WIEKUISTY, a Twoja niezawodność pod obłoki.
EIB	(36:6) PANIE! Twoja łaska sięga samych niebios, Twoja wierność - obłoków;

Ps 36,6

PsFlor	(35:6) Prawda twoja jako gory boże, sądowie twoji głębokości wiele. (35:7) Lud i kobyły zbawisz, Gospodnie. Jakoż jeś rozpłodził miłosierdzie twoje, Boże,
PsPul	(35:6) Sprawiedlność twoja jako gory boże, sądy twoji głębokość wielika. (35:7) Ludzie i źwierz zbawisz, Gospodnie. Jakoż jeś rozpłodził miłosierdzie twoje, Boże,
Wuj1923	(36:7) Sprawiedliwość twoja jako góry Boże: sądy twoje przepaść wielka: ludzie i bydlęta zbawisz, Panie.
Gda1881	(36:7) Sprawiedliwość twoja, jako góry najwyższe; sądy twoje, jako przepaść wielka; ludzie i zwierzęta zachowuje, Panie!
Gda2017	Twoja sprawiedliwość jak najwyższe góry, twoje sądy jak wielka przepaść; ty, PANIE, zachowujesz ludzi i zwierzęta!
PsBycz	(36:7) Sprawiedliwość-Twoja, jak-góry najwyższe; wyroki-Twe, przepaścią wielką; Ty, ludzi i-bydło, zachowujesz, Panie.
Goet	(36:7) Sprawiedliwość Twoja jest jako góry Boże; sądy Twoje jako głębokość wielka; ludzi i trzody wybawiasz Ty, Panie!
PsCylk	(36:7) Sprawiedliwość Twoja jako góry najwyższe, Twoje wyroki jako głębia niezmierna, człowieka i zwierzę wspomagasz Boże.
PsKrusz	(36:7) Sprawiedliwość Twoja jako góry najwyższe, sądy Twoje jako przepaść wielka. Ludzi i zwierzęta Pan zachowuje.
PsAszk	(36:7) Sprawiedliwa miłość Twa niby pasma niebotycznych gór, sądy Twe to otchłań przepastna, człowieka i zwierzę Ty wybawiasz, o Jehowo!
PsSzer	(36:7) Sprawiedliwość Twoja - jak góry najwyższe, prawo Twoje - jak głębia niezmierna; Panie pomagasz ludziom i zwierzętom.
Tys1	(35:7) Twa sprawiedliwość — jak najwyższe góry, Twoje wyroki — jak głębokie morze: wybawiasz, Panie, ludzi i zwierzęta.
Tys5	(36:7) Twoja sprawiedliwość - jak najwyższe góry; Twoje wyroki - jak Wielka Otchłań, niesiesz, Panie, ocalenie ludziom i zwierzętom.
Bryt	(36:7) Sprawiedliwość twoja – jak góry Boże, Prawo twoje – jak głębina niezmierna! Panie, pomagasz ludziom i zwierzętom.
Pozn	(36:7) najwyższe góry są miarą Twej sprawiedliwości, a przepastna toń morska - Twoich wyroków. Ludzie i zwierzęta u Ciebie znajdują wspomożenie, o Jahwe!
WarPra	(36:7) Twa sprawiedliwość jest niewzruszona jak potężne góry. Twe wyroki niezbadane jak głębiny morskie; wszystkich bierzesz w obronę: i człowieka, i zwierzę.
STB	(36:7) Twoja sprawiedliwość jak najwyższe góry, a Twe wyroki jak niezmierna głębia; wspomagasz, WIEKUISTY, człowieka i zwierzę.
EIB	(36:7) Twoja sprawiedliwość jest jak potężne góry, Twe rozstrzygnięcia niezmiernie głębokie! Ty, PANIE, ratujesz ludzi i zwierzęta.

Ps 36,7

PsFlor	(35:8) ale synowie ludzscy w pokryciu skrzydł twojich będą pwać.
PsPul	(35:8) ale synowie ludzcy w pokryciu skrzydł twych będą pwać.
Wuj1923	(36:8) Jakoś rozmnożył miłosierdzie twoje, Boże! a synowie człowieczy w zasłonie skrzydeł twoich nadzieję mieć będą.
Gda1881	(36:8) Jakoż drogie jest miłosierdzie twoje, Boże! przetoż synowie ludzcy w cieniu skrzydeł twoich ufają.
Gda2017	Jak cenne jest twoje miłosierdzie, Boże! Dlatego synowie ludzcy chronią się w cieniu twoich skrzydeł.
PsBycz	(36:8) O-jakże drogą łaska-Twa, o-Boże! dla-tego-też dzieci człowiecze, do-cienia skrzydeł-Twych, uciékają-się.
Goet	(36:8) Jak kosztowna dobroć Twoja, o Boże! że synowie ludzcy znajdują schronienie w cieniu skrzydeł Twoich!
PsCylk	(36:8) Jak cenną jest łaska Twoja, Panie, a synowie Adama, którzy pod cienie skrzydeł Twoich się chronią.
PsKrusz	(36:8) Jakże drogie miłosierdzie Twoje, o Boże! przeto synowie ludzcy w cieniu skrzydeł Twych ufają.
PsAszk	(36:8) Jak bezcenna jest Twa łaska, o Boże, a w cieniu Twych skrzydeł ludzie bezpieczne znajdują schronienie,
PsSzer	(36:8) Jakże droga jest łaska Twoja, Boże! przeto w cieniu skrzydeł Twoich kryją się synowie ludzcy.
Tys1	(35:8) Boże, jak cenna jest Twoja łaska, synowie ludzcy chronią się w cieniu Twych skrzydeł:
Tys5	(36:8) Jak cenna jest Twoja łaska! Synowie ludzcy przychodzą do Ciebie, chronią się w cieniu Twych skrzydeł,
Bryt	(36:8) Jakże cenna jest łaska twoja, Boże! Przeto ludzie chronią się w cieniu skrzydeł twoich.
Pozn	(36:8) Jakże cenna jest łaskawość Twoja, Boże, w cieniu Twych skrzydeł synowie człowieczy znajdują schronienie;
WarPra	(36:8) Jak cenna jest Twa dobroć, o Boże, w cieniu Twych skrzydeł chroni się człowiek
STB	(36:8) Jak cenna jest Twoja łaska, Boże; dlatego synowie Adama chronią się pod cienie Twoich skrzydeł.
EIB	(36:8) Jak cenna jest Twoja łaska, o Boże! Dzięki niej ludzie chronią się w cieniu Twoich skrzydeł

Ps 36,8

PsFlor	(35:9) Upojeni będą od żyzności domu twego i strumieniem rozkoszy twojej napojisz je,
PsPul	(35:9) Upojeni będą od żyzności domu twego i strumieniem rozkoszy twojej napojisz je,
Wuj1923	(36:9) Będą upojeni hojnością domu twego: i strumieniem rozkoszy twojéj napoisz je.
Gda1881	(36:9) Będą upojeni hojnością domu twego, a strumieniem rozkoszy twoich napoisz ich.
Gda2017	Nasycą się obfitością twego domu, napoisz ich strumieniem twoich rozkoszy.
PsBycz	(36:9) One,-do-sytości-napełnią-się, od-tłustości domu Twego; a,-strumieniem rozkoszy-Twych, napawasz-je.
Goet	(36:9) Będą nasyceni hojnemi darami domu Twego, a strumieniem rozkoszy Twojej napoisz ich.
PsCylk	(36:9) Nasyceni obfitością domu Twojego, a strumieniem rozkoszy Twoich napawasz ich.
PsKrusz	(36:9) Będą upojeni hojnością domu Twego, a potokiem rozkoszy swych napoisz ich.
PsAszk	(36:9) opływają odżywczymi sokami Twego domu a poją je strumienie Twych rozkoszy,
PsSzer	(36:9) Pokrzepiają się hojnymi darami domu Twego, a strumieniem rozkoszy swoich upajasz ich.
Tys1	(35:9) sycą się obfitością domu Twojego, poisz ich potokiem Twoich rozkoszy.
Tys5	(36:9) sycą się tłuszczem Twojego domu, poisz ich potokiem Twoich rozkoszy.
Bryt	(36:9) Nasycają się tłustością domu twego, A strumieniem rozkoszy swoich upajasz ich.
Pozn	(36:9) sycą się zasobami Twego domu, Ty zaś napawasz ich zdrojem Twych rozkoszy.
WarPra	(36:9) i syci się obfitością Twojego domu, a ze źródła życia pije do woli.
STB	(36:9) Nasycają się obfitością Twego domu, poisz ich strumieniem rozkoszy.
EIB	(36:9) I nasycają dostatkiem Twego domu - Poisz ich strumieniem swojej obfitości.

Ps 36,9

PsFlor	(35:10) bo u ciebie jest studnia żywota a w twojej światłości uźrzymy świecę.
PsPul	(35:10) bo u ciebie jest studnia żywota i w twojej światłości uźrzymy światłość, świecę.
Wuj1923	(36:10) Albowiem u ciebie jest zdrój żywota: a w światłości twojéj oglądamy światłość.
Gda1881	(36:10) Albowiem u ciebie jest źródło żywota, a w światłości twojej oglądamy światłość.
Gda2017	U ciebie bowiem jest źródło życia, w twojej światłości ujrzymy światłość.
PsBycz	(36:10) Bo, u-Ciebie, źródło życia; a, w-światłości-Twojéj, widzimy światło.
Goet	(36:10) Albowiem u Ciebie jest źródło żywota, a w światłości Twojej ujrzymy światłość.
PsCylk	(36:10) Bo z Tobą źródło życia, w świetle Twojém oglądamy światło.
PsKrusz	(36:10) Albowiem u Ciebie jest źródło życia, a w światłości Twej oglądamy światłość.
PsAszk	(36:10) Boś Ty jest źródłem życia a w Twojem świetle widzimy my światło.
PsSzer	(36:10) Bo u Ciebie jest źródło żywota, w światłości Twojej oglądamy światło.
Tys1	(35:10) Albowiem w Tobie jest źródło życia i w Twej światłości oglądamy światłość.
Tys5	(36:10) Albowiem w Tobie jest źródło życia i w Twej światłości oglądamy światłość.
Bryt	(36:10) Bo u ciebie jest źródło życia, W światłości twojej oglądamy światłość.
Pozn	(36:10) Zaprawdę, w Tobie jest źródło życia, w Twojej światłości oglądamy światłość.
WarPra	(36:10) U Ciebie jest bowiem źródło wszelkiego życia i dzięki Twojej światłości dostrzegamy światło.
STB	(36:10) Gdyż u Ciebie jest źródło życia, w Twej światłości oglądamy światło.
EIB	(36:10) Bo u Ciebie jest źródło życia, W Twoim świetle oglądamy światło.

Ps 36,10

PsFlor	(35:11) Rozszyrzy, Gospodnie, miłosierdzie twoje wiedzącym cie i sprawiedlność twą tym, jiż są prawego sierca.
PsPul	(35:11) Pokaży, Gospodnie, miłosierdzie twe wiedzącym cie i sprawiedlność twą tym, co są prawego sierca,
Wuj1923	(36:11) Rozciągnij miłosierdzie twoje nad tymi, którzy cię znają: i sprawiedliwość twoję nad tymi, którzy są prawego serca.
Gda1881	(36:11) Rozciągnij miłosierdzie twoje nad tymi, którzy cię znają, a sprawiedliwość twoję nad uprzejmymi sercem.
Gda2017	Roztocz twe miłosierdzie nad tymi, którzy cię znają, a twoją sprawiedliwość nad ludźmi prawego serca.
PsBycz	(36:11) Rozciągniéj dobroć-Twą, na-znających-Ciebie; a,-sprawiedliwość-Twoję, na-prawych serca.
Goet	(36:11) Niech dobroć Twoja trwa nad tymi, co Ciebie znają, a sprawiedliwość Twa nad szczerymi sercem.
PsCylk	(36:11) Rozciągnij łaskę Twoję nad tymi, co poznali cię; a sprawiedliwość Twoję na prawych sercem.
PsKrusz	(36:11) Rozciągnij miłosierdzie swe nad tymi, co Cię znają, a sprawiedliwość swą nad prawymi sercem.
PsAszk	(36:11) Użycz łaski Twej tym, którzy Cię rozumieją a Twej miłości sprawiedliwej tym, którzy szczerego są serca.
PsSzer	(36:11) Zachowaj łaskę swoją tym, którzy Cię znają, a sprawiedliwość swoją tym, którzy są prawego serca!
Tys1	(35:11) Zachowaj łaskę Twą dla swych czcicieli i sprawiedliwość Twą dla prawych sercem.
Tys5	(36:11) Zachowaj łaskę Twą dla tych, co Ciebie znają, i sprawiedliwość Twą dla ludzi prawego serca!
Bryt	(36:11) Zachowaj łaskę swoją tym, którzy cię znają, A sprawiedliwość swoją tym, którzy są prawego serca!
Pozn	(36:11) Racz nadal okazywać łaskę Twym czcicielom i sprawiedliwość Twoją - ludziom prawego serca.
WarPra	(36:11) Ześlij swoją łaskę tym, co Cię uznają, a sprawiedliwy bądź dla ludzi serca czystego!
STB	(36:11) Rozciągnij Twoją łaskę nad tymi, co Cię poznali; a Twoją sprawiedliwość na prawych sercem.
EIB	(36:11) Okaż swoją łaskę tym, którzy Ciebie znają, I swoją sprawiedliwość ludziom prawego serca.

Ps 36,11

PsFlor	(35:12) Nie przychodzi mi noga pychy a ręka grzesznego nie ruszaj mie.
PsPul	(35:12) Nie przychodzi mi noga pychy a ręka grzesznego nie ruszaj mie.
Wuj1923	(36:12) Niech mię nie nadchodzi noga pychy: a ręka grzesznego niech mię nie porusza.
Gda1881	(36:12) Niech nie następuje na mię noga pysznych, a ręka niepobożnych niech mię nie uwodzi.
Gda2017	Niech nie następuje na mnie noga pyszałka, niech nie wygania mnie ręka niegodziwego.
PsBycz	(36:12) Niech-nie nachodzi-mię noga dumnego; a,-ręka bezbożnych, niech-nie szamocze-mię.
Goet	(36:12) Niech noga pysznych mnie nie dosięgnie, a ręka bezbożnych niech mnie nie przepędzi.
PsCylk	(36:12) Niech nie nastąpi na mnie noga pychy, a ręka bezbożnych niech mnie nie potrąca.
PsKrusz	(36:12) Niech nie nastąpi na mnie noga pysznych, a ręka bezbożnych niechaj nie dotknie mnie.
PsAszk	(36:12) Niechaj na mnie nie zajdzie stopa pyszalca a nie wydawaj mnie w rękę niegodziwych.
PsSzer	(36:12) Niech nie depcze mnie noga pyszałków, i niech nie wypędza mnie ręka bezbożnych!
Tys1	(35:12) Niech stopa pyszałka na mnie nie pada i ręka grzesznika niech mnie nie porusza.
Tys5	(36:12) Niech mnie nie dogoni stopa pyszałka i ręka grzesznika niech mnie nie płoszy!
Bryt	(36:12) Niech nie depcze mnie noga pyszałkówI niech nie wypędza mnie ręka bezbożnych!
Pozn	(36:12) Niech mnie nie dosięgnie stopa człowieka butnego, a ręka bezbożnego niech mnie nie wygania.
WarPra	(36:12) Oby ten, co się pyszni, nie zdeptał mnie stopą, a bezbożnik oby nie dosięgnął mnie ręką!
STB	(36:12) Niech nie nastąpi na mnie noga pychy, a ręka bezbożnych niech mnie nie potrąca.
EIB	(36:12) Niech mnie nie rozdepcze stopa ludzi pysznych I z miejsca na miejsce nie gna bezbożna ręka.

Ps 36,12

PsFlor	(35:13) Tamo upadli są, jiż czynią lichotę, wygnani są ani mogli stać.
PsPul	(35:13) Tamo potłukli sie, jiż czynią lichotę, wygnani są a nie mogli stać.
Wuj1923	(36:13) Tam upadli, którzy czynią nieprawość: wygnani są, ani się mogli ostać.
Gda1881	(36:13) Tam, gdzie upadli, którzy czynili nieprawość, porażeni są, i nie mogli powstać.
Gda2017	Oto tam upadli czyniący nieprawość, zostali powaleni i nie będą mogli powstać.
PsBycz	(36:13) Tamć upadli sprawcy złego; oni, do-upadku-wypchnięci-byli, że-nie zdołali-się podnieść.
Goet	(36:13) Tam upadli, którzy czynili przestępstwo; zostali obaleni i nie mogli powstać.
PsCylk	(36:13) Tam już padają złoczyńcy, porażeni i nie mogą powstać.
PsKrusz	(36:13) Tam upadli, gdzie czynili nieprawość, porażeni są i nie mogli powstać.
PsAszk	(36:13) Tam zaś padną ci, co czynią bezprawie, będą zepchnięci a nie zdołają się nigdy już podnieść!
PsSzer	(36:13) Tam upadli złoczyńcy, powaleni są i nie mogą powstać.
Tys1	(35:13) Oto runęli czyniący nieprawość: zostali obaleni i nie mogą powstać.
Tys5	(36:13) <Oto> czyniący nieprawość runęli, zostali powaleni i nie mogą powstać.
Bryt	(36:13) Oto tam upadli złoczyńcy, Zostali powaleni i nie mogą powstać.
Pozn	(36:13) Oto upadną złoczyńcy, porażeni, nie zdołają się już podnieść.
WarPra	(36:13) I oto giną wreszcie złoczyńcy, ugodzeni padną na ziemię i już nie powstaną.
STB	(36:13) Tam już padają złoczyńcy; porażeni są i nie mogą powstać.
EIB	(36:13) Oto upadli ci, którzy czynili bezprawie, Zostali powaleni i powstać już nie mogą.

Psalm 37

Ps 37,1

PsFlor	(36:1) Nie chciej miłowan być we zło czyniących ani miłuj czyniące lichotę,
PsPul	(36:1) Nie chciej miłowan być miedzy strojącymi złość ani miłuj czyniące lichotę,
Wuj1923	Psalm samemu Dawidowi. Nie obruszaj się dla złośliwych: ani zajrzyj czyniącym nieprawość.
Gda1881	Pieśń Dawidowa. Nie obruszaj się dla złośników, ani zajrzyj czyniącym nieprawość.
Gda2017	Psalm Dawida. Nie oburzaj się z powodu złoczyńców ani nie zazdrość czyniącym nieprawość.
PsBycz	Psalm Dawida. Nie oburzaj-się na-złośliwych; nie bądź-zazdrosnym ku czyniącym bezprawié.
Goet	Dawida. NIE wpadaj w gniew nad złoczyńcami; nie zazdrość czyniącym nieprawość!
PsCylk	Dawida psalm. - Nie obruszaj się na złoczyńców nie zajrzyj czyniącym nieprawość.
PsKrusz	(Psalm) Dawida. Alef. Nie obruszaj się dla grzeszników, ani czyniącym nieprawość zajrzyj,
PsAszk	(Psalm) Dawida. Nie rozpalaj się przeciw bezbożnikom, ani nie pałaj względem tych, co czynią bezprawie,
PsSzer	Dawidowy. Nie obruszaj się na złośników, nie bądź zawistny wobec złoczyńców!
Tys1	(36:1) Dawidowy. {Alef} Nie unoś się gniewem z powodu złoczyńców ani nie zazdrość czyniącym nieprawość;
Tys5	Dawidowy. {Alef} Nie unoś się gniewem z powodu złoczyńców ani nie zazdrość niesprawiedliwym,
Bryt	Dawidowy, Nie gniewaj się na niegodziwych Nie zazdrość tym, którzy czynią nieprawość.
Pozn	[Psalm] Dawida. Nie zapalaj się [gniewem] z powodu złoczyńców, nie zazdrość czyniącym nieprawość;
WarPra	Psalm Dawida. [Alef] Niech cię nie obchodzą ci, co źle czynią, niczego nie zazdrość bezbożnym.
STB	Psalm Dawida. Nie obruszaj się na złoczyńców i nie zazdrość tym, co czynią nieprawość.
EIB	Dawidowy. Nie unoś się gniewem na niegodziwych, Nie zazdrość czyniącym bezprawie.

Ps 37,2

PsFlor	(36:2) bo jako siano rychło zwiędną i jako kapusta zioł rychło spadną.
PsPul	(36:2) bo jako siano skoro zwiędną i jako odrośli zioł rychło spadną.
Wuj1923	Albowiem jako trawa prędko uwiędną: a jako liście ziela wnet opadną.
Gda1881	Bo jako trawa prędko podcięci będą, a jako liście zielone opadną.
Gda2017	Jak trawa bowiem prędko zostaną podcięci i zwiędną jak świeża zieleń.
PsBycz	Bo, jak-trawa, wnet zkoszeni-będą, i,-jak-trawa zielona, zwiędną.
Goet	Bo jak trawa prędko uschną i jak zioła zielone powiędną.
PsCylk	Bo jak trawa wprędce będą podcięci, i jako chwast zielony powiędną.
PsKrusz	albowiem jako trawa prędko podcięci będą, jako liść zielony upadną.
PsAszk	Bo jako trawa rychło zżęci będą. a zwiędną jako zieleń pastewna,
PsSzer	Bo uwiędną rychło jak trawa i wyschną jak bujna zieleń.
Tys1	(36:2) bo prędko znikną jak siano i zwiędną jak trawa zielona.
Tys5	bo znikną tak prędko jak trawa i zwiędną jak świeża zieleń.
Bryt	Bo uschną szybko jak trawaI zwiędną jak zielona murawa.
Pozn	rychło bowiem uwiędną jak trawa i zmarnieją jak ziele.
WarPra	Zwiotczeją szybko – jak trawa, uwiędną – jak każda zieleń.
STB	Gdyż szybko będą ścięci jak trawa i powiędną jak zielony chwast.
EIB	Bo uschną tak szybko jak trawa, Zwiędną jak kępki świeżej zieleni.

Ps 37,3

PsFlor	(36:3) Pwaj w Gospodna a czyń dobrotę, a przebywaj na ziemi, i pastwion będziesz w bogacstwiech jego.
PsPul	(36:3) Pwaj w Bog a czyń dobrotę, bydli na ziemi, a pastwion będziesz w bogactwiech jego.
Wuj1923	Miéj nadzieję w Panu, a czyń dobrze: i mieszkaj na ziemi, a będziesz się karmił jéj bogactwy.
Gda1881	Ufaj w Panu, a czyń dobrze; mieszkajże na ziemi, a żyw się sprawiedliwie.
Gda2017	Ufaj PANU i czyń dobrze; będziesz mieszkał na ziemi i na pewno będziesz nakarmiony.
PsBycz	Ufaj w-Panu, i czyń dobrze; zamieszkuj ziemię, karm-się rzetelnością;
Goet	Ufaj Panu i czyń dobrze; mieszkaj w kraju i postępuj wiernie.
PsCylk	Zaufaj Bogu i czyń dobrze, żyj w kraju i pielęgnuj prawdę.
PsKrusz	Beth. Ufaj Panu i czyń dobrze, zamieszkuj ziemię i strzeż prawdy.
PsAszk	Miej ufność w Jehowie i czyń dobrze, trzymaj się ziemi a prawda niechaj będzie wierną twą paszą.
PsSzer	Zaufaj Panu i czyń dobrze, żyj w kraju i dbaj o wierność!
Tys1	(36:3) {Bet} Miej ufność w Panu i czyń, co dobre, byś mieszkał na ziemi i żył bezpiecznie.
Tys5	{Bet} Miej ufność w Panu i postępuj dobrze, mieszkaj na ziemi i dochowuj wierności.
Bryt	Zaufaj Panu i czyń dobrze, Mieszkaj w kraju i dbaj o wierność!
Pozn	Złóż nadzieję w Jahwe i czyń, co dobre, a będziesz mieszkał w kraju i żył bezpiecznie.
WarPra	[Bet] Panu zaufaj i czyń tylko dobro, ziemię tę uczyń swym domem i ciesz się pokojem!
STB	Zaufaj WIEKUISTEMU i czyń właściwie; żyj w kraju oraz pielęgnuj prawdę.
EIB	Zaufaj PANU i postępuj dobrze, Mieszkaj w swej ziemi i dbaj o wierność!

Ps 37,4

PsFlor	(36:4) Kochaj sie w Bodze, a da-ć prośby sierca twojego.
PsPul	(36:4) Kochaj sie w Bodze, a da-ć prośby sierca twego.
Wuj1923	Kochaj się w Panu, i da tobie prośby serca twego.
Gda1881	Kochaj się w Panu, a dać prośby serca twego,
Gda2017	Rozkoszuj się PANEM, a on spełni pragnienia twego serca.
PsBycz	Oraz-pój-się-rozkoszą, w Panu; a-On-zadość-uczyni ci, żądaniom serca-twojego.
Goet	Rozkoszuj się Panem; a da ci prośby serca twego.
PsCylk	I napawaj się Bogiem, a spełni życzenia serca twojego.
PsKrusz	Kochaj się w Panu, a spełni ci prośby serca twego.
PsAszk	I miej rozkosz Twą w Jehowie a da ci On to, czego serce twe pragnie.
PsSzer	I kochaj się w Panu, a spełni życzenia serca Twego!
Tys1	(36:4) Raduj się w Panu, a On da tobie, czego żąda twe serce.
Tys5	Raduj się w Panu, a On spełni pragnienia twego serca.
Bryt	Rozkoszuj się Panem, A da ci, czego życzy sobie serce twoje!
Pozn	Niech Jahwe będzie twą rozkoszą, a użyczy ci [wszystkiego], czego serce twoje pragnie.
WarPra	I tylko w Panu szukaj szczęścia, a On wypełni Twego serca pragnienia.
STB	Napawaj się WIEKUISTYM, a spełni życzenia twojego serca.
EIB	Rozkoszuj się PANEM, A spełni pragnienia twego serca.

Ps 37,5

PsFlor	(36:5) Zjaw Gospodnu drogę twoję a pwaj weń, a onci uczyni.
PsPul	(36:5) Zjawiaj Gospodnu drogi twoje a pwaj weń, a onci uczyni.
Wuj1923	Objaw Panu drogę twoję, a miéj nadzieję w nim: a on uczyni.
Gda1881	Spuść na Pana drogę twoję, a ufaj w nim, a on wszystko uczyni;
Gda2017	Powierz PANU swoją drogę i zaufaj mu, a on wszystko wykona;
PsBycz	Zdaj, na Pana, drogę-twoję, i ubezpiecz-się w-Nim, a-On przypilnuje.
Goet	Poruczaj Panu drogę swoją i ufaj Mu, a On będzie działał.
PsCylk	Porucz Bogu drogę twoję, i polegaj na Nim, a on dokona.
PsKrusz	Gimel. Okaż Panu drogę swą, ufaj Mu, a On uczyni.
PsAszk	Zdaj drogę twą na Jehowę i polegaj na Nim, a On dokona.
PsSzer	Porucz Panu swój los i zaufaj Mu, a On wszystko dobrze uczyni!
Tys1	(36:5) {Gimel} Powierz Panu twą drogę, Jemu zaufaj, On sam będzie działał.
Tys5	{Gimel} Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał
Bryt	Powierz Panu drogę swoją, Zaufaj mu, a On wszystko dobrze uczyni.
Pozn	Zawierz Jahwe swoje losy i zaufaj Mu, a On sam będzie działał.
WarPra	[Gimel] Zdaj się na Pana w swej drodze, Jemu zaufaj, a On reszty dokona.
STB	Powierz BOGU twą drogę oraz na Nim polegaj, a On wszystko dokona.
EIB	Powierz PANU swoją drogę, Zaufaj Mu, a On podejmie działanie.

Ps 37,6

PsFlor	(36:6a) I wywiedzie jako światłość prawdę twoję a sąd twoj jako południe;
PsPul	(36:6a) I wywiedzie jako światłość sprawiedlność twoję a sąd twoj jako południe;
Wuj1923	I wywiedzie jako światłość sprawiedliwość twoję: a sąd twój jako południe.
Gda1881	I wywiedzie jako światłość sprawiedliwość twoję, a sąd twój jako południe.
Gda2017	I wyniesie twoją sprawiedliwość jak światłość, a twoją prawość jak południe.
PsBycz	Że-wyprowadzi, jak-światło, sprawiedliwość-twę; a,-należytość-twoję, jako-południé.
Goet	I wyprowadzi sprawiedliwość twoją jako światło i prawo twoje jako południe.
PsCylk	I wywiedzie jak światło sprawiedliwość Twoję, a prawo Twoje jak jasne południe.
PsKrusz	I wywiedzie jako światłość sprawiedliwość twoją, a sąd twój jako południe.
PsAszk	I wywiedzie jako światło dzienne twą słuszną sprawę a sąd twój, jako słońce w południe.
PsSzer	I wywiedzie sprawiedliwość twoją jak światło, a prawo twoje jak jasne południe.
Tys1	(36:6) I sprawi, że twoja sprawiedliwość zabłyśnie jak światło, a prawo twoje — jakby południe. Uspokój się w Panu
Tys5	i sprawi, że twoja sprawiedliwość zabłyśnie jak światło, a prawość twoja - jak południe.
Bryt	Wyniesie jak światło sprawiedliwość twoją, A prawo twoje jak słońce w południe.
Pozn	On sprawi, że sprawiedliwość twoja zajaśnieje jak światło, a prawo twoje - jak blask południa.
WarPra	I uczyni, że sprawiedliwością zajaśniejesz jak światłem, a prawo twe będzie jak jasność południa.
STB	Wyprowadzi jak światło twoją sprawiedliwość, a Twoje prawo jak jasne południe.
EIB	Sprawi, że twoja sprawiedliwość zabłyśnie jak światło, Twa prawość zajaśnieje jak słońce w południe.

Ps 37,7

PsFlor	(36:6b) poddaj sie Bogu i prosi jego. (36:7) Nie bądź miłowan w tem, jenże prześpieje na drodze swojej, w człowiece, jenże czyni krzywdy.
PsPul	(36:6b) poddaj sie Bogu i prosi jego. (36:7) Nie bądź miłowan w tem, jenże prześpieje na swojej drodze, w człowiecze, jenże czyni krzywdy.
Wuj1923	Bądź poddany Panu, a módl się mu: nie obruszaj się dla tego, któremu się szczęści na drodze jego: dla człowieka czyniącego niesprawiedliwości.
Gda1881	Poddaj się Panu, a oczekuj go; nie obruszaj się na tego, któremu się szczęści w sprawach jego, na człowieka, który dokazuje, cokolwiek zamyśli.
Gda2017	Poddaj się PANU i oczekuj go; nie oburzaj się na tego, komu powodzi się w drodze, na człowieka, który spełnia swe złe zamiary.
PsBycz	W-milczeniu-czekaj na-Pana, i-cierpliwie-oczekiwaj Go; nie oburzaj-się na-pomyślnie-działającego postępowaniem-swojém, na-człowieka, nabywającego przebiegłościami.
Goet	Spokojnie ufaj Panu i ufnie oczekuj na Niego; nie wpadaj w gniew nad tym, komu się udaje droga jego, nad mężem, który wykonuje złe zamysły.
PsCylk	Poddaj się Bogu i wyczekuj go, nie zazdrość temu, któremu się powodzi, człowiekowi, który spełnił zamiary.
PsKrusz	Daleth. Bądź poddany Panu i proś Go, nie obruszaj się na tego, któremu się szczęści na jego drodze - na człowieka wypełniającego pomysły.
PsAszk	W milczeniu ukorz się przed Jehową i wyczekuj Go z drżeniem, nie przejmuj się zbytnio tym, któremu się wiedzie szczęśliwie, mężem, co czyni przewrotność.
PsSzer	Poddaj się Panu i oczekuj Go; nie obruszaj się na tego, któremu się szczęści, na człowieka, który knuje złe zamiary!
Tys1	(36:7) {Dalet} i Jemu zaufaj. Nie oburzaj się na tego, komu w drodze się szczęści, na człowieka zło knującego.
Tys5	{Dalet} Upokórz się przed Panem i Jemu zaufaj! Nie oburzaj się na tego, komu się szczęści w drodze, na człowieka, co obmyśla zasadzki.
Bryt	Zdaj się w milczeniu na Pana i złóż w nim nadzieję. Nie gniewaj się na tego, któremu się szczęści, Na człowieka, który knuje złe zamiary!
Pozn	W milczeniu trwaj przed Jahwe i miej ufność w Nim; nie obruszaj się na tego, komu się szczęści, ani na człowieka knującego złe zamysły.
WarPra	[Dalet] Ukórz się przed Panem i Jemu się powierz. Przestań się niepokoić szczęściem drugiego, niech cię nie obchodzą knowania złoczyńcy.
STB	Poddaj się WIEKUISTEMU i Go wyczekuj; nie zazdrość temu, któremu się powodzi; człowiekowi, który spełnił zamiary.
EIB	Wycisz się przed Panem, oczekuj Go cierpliwie, Nie złość się na tego, któremu się udaje, Na człowieka, który przeprowadza swoje niecne plany.

Ps 37,8

PsFlor	(36:8) Zostań od gniewa i opuści rosierdzie, nie miłuj, aby zło płodził.
PsPul	(36:8) Przestań od gniewa i opuści rosierdzie, nie miłuj, by zło czynił.
Wuj1923	Przestań gniewu a opuść zapalczywość: nie obruszaj się, abyś miał źle czynić.
Gda1881	Przestań gniewu, a zaniechaj popędliwości; nie zapalaj się gniewem, abyś miał źle czynić.
Gda2017	Zaprzestań gniewu i zaniechaj zapalczywości; nie zapalaj się gniewem do czynienia zła.
PsBycz	Hamuj-się od-gniéwu, i zaniechaj uniesienia; nie rozdraźniaj-się, niemniéj, do-wyrządzenia-złego.
Goet	Zaprzestań gniewu i zaniechaj zapalczywości; nie wpadaj w gniew! To prowadzi tylko do zła.
PsCylk	Zaniechaj gniewu, i porzuć zapalczywość, nie obruszaj się, bo to jedynie do złego.
PsKrusz	He. Porzuć gniew i opuść nienawiść, nie wpadaj w gniew, jakoby dla czynienia źle.
PsAszk	Zaniechaj gniewu a porzuć zapalczywość, nie współ ubiegaj się jeno w złoczynie.
PsSzer	Zaprzestań gniewu, i zaniechaj zapalczywości! Nie gniewaj się, gdyż to wiedzie tylko do złego!
Tys1	(36:8) {He} Zaprzestań gniewu i porzuć zapalczywość; nie oburzaj się, byś źle nie postąpił.
Tys5	Zaprzestań gniewu i porzuć zapalczywość; nie oburzaj się: to wiedzie tylko ku złemu.
Bryt	Zaprzestań gniewu i zaniechaj zapalczywości! Nie gniewaj się, gdyż to wiedzie do złego...
Pozn	Zaniechaj gniewu i porzuć zapalczywość, nie oburzaj się, bo to prowadzi tylko do złego.
WarPra	[He] Nie poddawaj się złości, nie bądź zapalczywy i nie unoś się gniewem – to zła unikniesz.
STB	Zaniechaj gniewu i porzuć zapalczywość; nie obruszaj się, bo to prowadzi do złego.
EIB	Odstąp od gniewu, porzuć zapalczywość! Przestań się złościć! To prowadzi do zła.

Ps 37,9

PsFlor	(36:9) Bo jiż zło płodzą, wypędzeni będą, ale cirzpiący Gospodna, ci przebywać będą na ziemi.
PsPul	(36:9) Bo jiż zło płodzą, wygnani będą, ale cirpiący Gospodna, ci przebywać będą na ziemi.
Wuj1923	Albowiem którzy źle czynią, będą wykorzenieni: lecz znoszący Pana, ci odziedziczą ziemię.
Gda1881	Albowiem złośnicy będą wykorzenieni: lecz którzy oczekują Pana, ci odziedziczą ziemię.
Gda2017	Złoczyńcy bowiem będą wytępieni, a ci, którzy oczekują PANA, odziedziczą ziemię.
PsBycz	Bo, złośliwi, wytępieni-będą; ale, oczekujący Pana, oni odziedziczą ziemię.
Goet	Albowiem złoczyńcy będą wytępieni; lecz ci, co mają nadzieję w Panu, będą posiadali ziemię!
PsCylk	Albowiem złoczyńcy zatraceni będą, a ufający Bogu, oni odziedziczą ziemię.
PsKrusz	Albowiem źli będą wycięci, a oczekujący Pana, oto odziedziczą ziemię.
PsAszk	Bo wyplenieni będą niegodziwcy a ci, co z nadzieją w sercu wyglądają Jehowy odziedziczą kraj.
PsSzer	Bo złośnicy będą wytępieni, ale ci, którzy oczekują Pana, odziedziczą ziemię.
Tys1	(36:9) Złoczyńcy bowiem wyginą, a ufający Panu posiądą ziemię.
Tys5	Złoczyńcy bowiem wyginą, a ufający Panu posiądą ziemię.
Bryt	Bo niegodziwcy będą wytępieni, Ci zaś, którzy pokładają nadzieję w Panu, odziedziczą ziemię.
Pozn	Złoczyńcy bowiem będą wygubieni, lecz ci, którzy ufność w Jahwe położyli, posiądą ziemię.
WarPra	Wszyscy złoczyńcy będą wytraceni, posiądą zaś ziemię ufający Panu.
STB	Bowiem złoczyńcy będą zatraceni; a ci, co ufają WIEKUISTEMU odziedziczą ziemię.
EIB	Niegodziwi i tak zostaną wytępieni, Ci zaś, którzy oczekują PANA, odziedziczą ziemię.

Ps 37,10

PsFlor	(36:10) I jeszcze malutko, eż nie będzie grzesznik, i szukać będziesz miasta jego, a nie najdziesz.
PsPul	(36:10) I jeszcze mało, iż nie będzie grzesznik, i szukać będziesz miasta jego, a nie najdziesz go.
Wuj1923	I jeszcze mało, ażci nie będzie złośnika: i będziesz szukał miejsca jego, a nie najdziesz.
Gda1881	Po małej chwili alić niemasz niezbożnika; spojrzyszli na miejsce jego, alić go już niemasz.
Gda2017	Jeszcze chwila, a nie będzie niegodziwego; spojrzysz na jego miejsce, a już go nie będzie.
PsBycz	Zatem,-jeszcze trochę, a-nie-będzie bezbożnego; gdy-uważysz na miejscé-jego, a-już-nie-będzie-go.
Goet	I tylko jeszcze chwilka, a bezbożnika nie będzie; i jeżeli oglądać się będziesz za miejscem jego, to już go niema.
PsCylk	A jeszcze chwila, a nie będzie niegodziwego; spojrzysz na miejsce jego, a nie masz go.
PsKrusz	Waw. I jeszcze chwila, a nie będzie grzesznika, i będziesz szukał miejsca jego, a nie znajdziesz go.
PsAszk	I niewiele już, a niemasz nikczemnego a ty na jego miejscu się przyglądasz, a niemasz go.
PsSzer	Jeszcze chwilka, a nie będzie bezbożnego; spojrzysz na miejsce jego, już go tam nie będzie.
Tys1	(36:10) {Waw} I jeszcze chwila, a niezbożnego nie stanie, spojrzysz na jego miejsce, a już go nie będzie.
Tys5	{Waw} Jeszcze chwila, a nie będzie przestępcy; spojrzysz na jego miejsce, a już go nie będzie.
Bryt	Jeszcze trochę, a nie będzie bezbożnego; Spojrzysz na miejsce jego, a już go nie będzie.
Pozn	Jeszcze chwila, a nie będzie złoczyńcy; spojrzysz na miejsce, gdzie przebywał, a już go nie będzie.
WarPra	[Waw] Już niedługo zniknie bezbożnik, dopiero co patrzyłeś gdzie był, a już go nie ma.
STB	Jeszcze chwila, a nie będzie niegodziwego; spojrzysz na jego miejsce, a go nie ma.
EIB	Jeszcze tylko chwila i przepadnie bezbożny; Spojrzysz na jego miejsce - a tam go już nie będzie.

Ps 37,11

PsFlor	(36:11) Ale śmierni będą dziedzicmi ziemie i kochać sie będą w mnożstwie pokoja.
PsPul	(36:11) Ale śmierni będą bydlić na ziemi i kochać sie będą w mnostwie pokoja.
Wuj1923	Ale ciszy odziedziczą ziemię, i kochać się będą w wielkości pokoju.
Gda1881	Lecz pokorni odziedziczą ziemię, i rozkochają się w wielkości pokoju.
Gda2017	Lecz pokorni odziedziczą ziemię i będą się rozkoszować obfitością pokoju.
PsBycz	Atoli-strapieni odziedziczą ziemię, i-będą-cieszyli-się, w wielkości pokoju.
Goet	Ale pokorni posiadać będą ziemię i pełnią pomyślności rozkoszować się będą.
PsCylk	Ale pokorni posiędą ziemię i napawać się będą pełnią pokoju.
PsKrusz	Ale łagodni odziedziczą ziemię i będą zażywali wielkiego pokoju.
PsAszk	Zaś korni odziedziczą kraj i rozkoszować się będą pełnią pokoju.
PsSzer	Lecz cisi posiądą ziemię i rozkoszować się będą pełnią pokoju.
Tys1	(36:11) Łagodni za to posiądą ziemię i będą się rozkoszować wielkim pokojem.
Tys5	Natomiast pokorni posiądą ziemię i będą się rozkoszować pełnym pokojem.
Bryt	Lecz pokorni odziedziczą ziemię I rozkoszować się będą obfitym pokojem.
Pozn	Pokorni natomiast posiądą ziemię i radować się będą pełnią pokoju.
WarPra	A cisi posiądą ziemię i będą się cieszyć pokojem.
STB	Lecz pokorni posiądą ziemię oraz będą się napawać pełnią pokoju.
EIB	Pokorni natomiast odziedziczą ziemię I będą rozkoszować się głębokim pokojem.

Ps 37,12

PsFlor	(36:12) Chować będzie grzeszny prawego i skrżytać będzie nań zęby swymi.
PsPul	(36:12) Strzec będzie grzeszny prawego i skrżytać będzie nań zęby swymi.
Wuj1923	Będzie podstrzegał złośnik sprawiedliwego: i będzie nań zgrzytał zęboma swemi.
Gda1881	Zle myśli niepobożny przeciwko sprawiedliwemu, i zgrzyta nań zębami swemi.
Gda2017	Niegodziwy knuje przeciwko sprawiedliwemu i zgrzyta na niego zębami.
PsBycz	Knując-zgubę, bezbożny, sprawiedliwemu, i-zgrzytając nad-nim, zębami-swojemi.
Goet	Bezbożny knuje zło przeciwko sprawiedliwemu i zgrzyta, na niego zębami swemi;
PsCylk	Knuje niegodziwy przeciw sprawiedliwemu i ostrzy nań zęby swoje.
PsKrusz	Zain. Zdradliwie myśli bezbożny o sprawiedliwym i zgrzyta nań zębami swemi.
PsAszk	Niegodziwiec knuje przeciw sprawiedliwemu i zgrzyta nad nim zębami.
PsSzer	Bezbożny źle myśli o sprawiedliwym i zgrzyta na niego zębami.
Tys1	(36:12) {Zain} Przeciw sprawiedliwemu zło knuje niezbożny i zgrzyta na niego zębami.
Tys5	{Zain} Przeciw sprawiedliwemu zło knuje występny i zgrzyta na niego zębami.
Bryt	Bezbożny źle myśli o sprawiedliwymI zgrzyta na niego zębami.
Pozn	Bezbożny knuje przeciwko sprawiedliwemu i zgrzyta na niego zębami;
WarPra	[Zain] Bezbożnik czyha na prawego i zgrzyta na niego zębami.
STB	Niegodziwy knuje przeciw sprawiedliwemu, ostrzy na niego swoje zęby.
EIB	Bezbożny knuje zło przeciw sprawiedliwemu, Zgrzyta na niego zębami.

Ps 37,13

PsFlor	(36:13) Ale Gospodzin naśmiewać sie będzie jemu, bo przeźrzał, iże przydą dniowie jego.
PsPul	(36:13) Ale Gospodzin naśmiewać sie będzie jemu, bo patrzy, by przyszedł dzień jego.
Wuj1923	Ale Pan będzie się śmiał z niego; albowiem upatruje, że przyjdzie dzień jego.
Gda1881	Ale się Pan śmieje z niego; bo widzi, że przychodzi dzień jego.
Gda2017	Lecz Pan śmieje się z niego, bo widzi, że nadchodzi jego dzień.
PsBycz	Ale Pan, śmieje-się z-niego; bo widzi, że nadchodzi dzień-jego.
Goet	Ale Pan śmieje się z niego, gdyż widzi, że nadchodzi dzień jego.
PsCylk	Pan urąga mu, bo widzi że nadchodzi dzień jego.
PsKrusz	Pan śmieje się z niego, albowiem widzi, że przychodzi dzień jego.
PsAszk	Pan się zeń śmieje, bo wszak widzi, że nadejdzie jego dzień.
PsSzer	Ale Pan śmieje się z niego, bo widzi, że nadchodzi dzień jego.
Tys1	(36:13) Pan z niego się śmieje, bo widzi, że dzień jego nadchodzi.
Tys5	Pan śmieje się z niego, bo widzi, że jego dzień nadchodzi.
Bryt	Ale Pan śmieje się z niego, Bo widzi, że nadchodzi dzień jego.
Pozn	Pan śmieje się z niego, bo widzi, że dzień jego się przybliża.
WarPra	Patrzy nań Pan z politowaniem, bo już widzi, że grozi mu koniec.
STB	Ale WIEKUISTY mu urąga, bo widzi, że Jego dzień nadchodzi.
EIB	Pan jednak śmieje się z niego, On widzi, że nadchodzi jego kres.

Ps 37,14

PsFlor	(36:14) Miecz wyjęli są grzeszni, nawiedli łęczyszcze swoje, (36:15) abychą zdradzili ubogiego i nieimającego, bychą umęczyli imające prawa sierca.
PsPul	(36:14) Miecz wyjęli grzesznicy, łęczyszcze naciągnęli swoje, (36:15) aby zdradzili ubogiego i stradnego, aby zabili prawe siercem.
Wuj1923	Miecza dobyli grzesznicy, naciągnęli łuk swój, aby porazili ubogiego i niedostatecznego, aby pozamordowali ludzie prawego serca.
Gda1881	Miecza dobyli niezbożni, a naciągnęli łuk swój, aby porazili ubogiego, i niedostatecznego, ażeby pomordowali tych, którzy chodzą prostą drogą;
Gda2017	Niegodziwi dobyli miecz i napinają swój łuk, aby powalić ubogiego i potrzebującego, aby zgładzić tych, którzy idą prawą drogą;
PsBycz	Miecza dobywają bezbożni, i-naciągają łuk-swój do-powalenia biédaka, i-ubogiego; do-zabicia prawych w postępowaniu.
Goet	Bezbożni dobyli miecza swego i naciągnęli swój łuk, aby obalić nędznego i ubogiego, aby wymordować tych, którzy chodzą prawą drogą.
PsCylk	Miecza dobyli niegodziwcy, naciągnęli łuk swój, by porazić biednego i uciśnionego, by wytracić postępujących prostą drogą.
PsKrusz	Cheth. Miecza dobyli bezbożni i łuk swój naciągnęli, aby zabić opuszczonego i ubogiego, aby pomordować tych, co trzymają się prostej drogi.
PsAszk	Dobywają niegodziwi miecza, rychtują swój łuk, by powalić nieszczęśliwego i biednego, aby zabić jako ofiarę tych, co prostą kroczą drogą.
PsSzer	Bezbożni dobyli miecza i napinają łuk, aby powalić ubogich i biednych, aby wymordować ludzi prawych.
Tys1	(36:14) {Chet} Niezbożni dobywają miecza, łuk swój napinają, by powalić biedaka i nieszczęśliwego, by zabić tych, co kroczą prostą drogą.
Tys5	{Chet} Występni dobywają miecza, łuk swój napinają, by powalić biedaka i nieszczęśliwego, by zabić tych, których droga jest prosta.
Bryt	Bezbożni dobyli miecza i napinają łuk swój, Aby powalić ubogich i biednych, Aby wymordować tych, którzy idą drogą prawą,
Pozn	Bezbożni dobywają miecza i napinają łuk, by porazić pokornych i ubogich, by wymordować tych, którzy kroczą prostą drogą.
WarPra	[Chet] Ale niegodziwiec za miecz chwyta i łuk napina, by rzucić się na uciśnionych i biednych, by zgładzić tych, co idą prostą drogą.
STB	Niegodziwcy dobyli miecza, naciągnęli swój łuk, by porazić żebrzącego i uciśnionego, aby wytracić tych, co chodzą prostą drogą.
EIB	Bezbożni dobyli miecza, napięli swój łuk, Gotowi są powalić ubogich oraz biednych, Wymordować postępujących uczciwie,

Ps 37,15

PsFlor	(36:16) Miecz jich wnidź w sierca jich a łęczyszcze jich złomiono bądź.
PsPul	(36:16) Miecz jich wnidź w sierca jich a łęczyszcze jich złomiono bądź.
Wuj1923	Miecz ich niech wnidzie w serca ich: a łuk ich niech się złamie.
Gda1881	Aleć miecz ich przeniknie serce ich, a łuki ich będą połamane.
Gda2017	Lecz ich miecz przeszyje ich własne serca, a ich łuki będą złamane.
PsBycz	Miecz-ich wnidzie we-własné-sercé-ich; a,-łuki-ich, połamane-będą.
Goet	Miecz ich przeniknie własne ich serce, a łuki ich będą połamane.
PsCylk	Miecz ich przebije ich serce, a łuki ich połamane będą.
PsKrusz	Miecz ich wejdzie w serca ich, a łuk ich zostanie połamany.
PsAszk	Miecz ich we własne ich spadnie serca a łuki ich będą strzaskane.
PsSzer	Lecz miecz ich wbije się w ich własne serce, a łuki ich będą strzaskane.
Tys1	(36:15) Ich miecz przeszyje własne ich serca, a łuki ich będą złamane.
Tys5	Ich miecz przeszyje własne ich serca, a ich łuki zostaną złamane.
Bryt	Lecz miecz ich wbije się w ich własne serca, A łuki ich będą połamane.
Pozn	Ale miecz przeszyje własne ich serca, a łuki ich będą połamane.
WarPra	Jednakże miecz ugodzi go we własne serce i jego łuk zostanie połamany.
STB	Lecz ich miecz przebije ich serce, zaś ich łuki będą połamane.
EIB	Ale ten miecz przeszyje ich własne serca, Ich własne łuki zostaną złamane.

Ps 37,16

PsFlor	(36:17) Lepiej jest malutko prawemu nad grzesznych bogacstw wiela.
PsPul	(36:17) Lepiej jest mało prawemu nad bogatctwa grzesznych wiela.
Wuj1923	Lepsza jest trocha sprawiedliwego, niźli wielkie bogactwo grzesznych.
Gda1881	Lepsza jest trocha sprawiedliwego, niż wielkie bogactwa wielu niepobożnych;
Gda2017	Lepsza jest odrobina, którą ma sprawiedliwy, niż wielkie bogactwa wielu niegodziwych;
PsBycz	Lepszą drobnostka od-sprawiedliwego, niż-obfitość bezbożnych wielu.
Goet	To trochę, co ma sprawiedliwy, lepsze jest niż obfitość wielu bezbożnych.
PsCylk	Lepiéj z małem sprawiedliwemu, niż w dostatku niegodziwcom wielu.
PsKrusz	Teth. Lepsza jest cząstka sprawiedliwego, aniżeli bogactwo wielu bezbożnych.
PsAszk	Lepsze coś niecoś prawemu, niżli szumny majątek wielu niegodziwców.
PsSzer	Lepsza jest odrobina u sprawiedliwego, niż wiele dostatków u bezbożnych.
Tys1	(36:16) {Tet} Lepsza jest odrobina, którą ma sprawiedliwy, niż wszelkie bogactwo niezbożnych;
Tys5	{Tet} Lepsza jest odrobina, którą ma sprawiedliwy, niż wielkie bogactwo występnych,
Bryt	Lepsza jest odrobina u sprawiedliwegoNiż mnóstwo dostatków u bezbożnych.
Pozn	Lepszy jest skromny dobytek sprawiedliwego niż wielkie bogactwo bezbożnych;
WarPra	[Tet] Lepsze jest ubóstwo sprawiedliwego niż wielkie bogactwa bezbożnych.
STB	Lepiej z małym sprawiedliwemu, niż wielu niegodziwcom w dostatku.
EIB	Lepsza odrobina u sprawiedliwego Niż obfitość u wielu bezbożnych.

Ps 37,17

PsFlor	(36:18) Bo ramiona grzesznych starta będą, ale prawe poćwierdza Gospodzin.
PsPul	(36:18) Bo ramiona grzesznych starta będą, a prawe poćwierdza Gospodzin.
Wuj1923	Albowiem ramiona grzeszników połamią się, a sprawiedliwe Pan potwierdza.
Gda1881	Albowiem ramiona niezbożników będą pokruszone; ale sprawiedliwych Pan podpiera.
Gda2017	Ramiona bowiem niegodziwych będą połamane, ale sprawiedliwych PAN podtrzymuje.
PsBycz	Bo ramiona bezbożnych, będą złamane; ale, podpiérającym sprawiedliwych, Pan.
Goet	Albowiem ramiona bezbożnych będą złamane; ale sprawiedliwych wspiera Pan.
PsCylk	Albowiem ramiona niegodziwców połamane będą, a wesprze sprawiedliwych Bóg.
PsKrusz	Albowiem ramiona bezbożnych będą połamane, a sprawiedliwych Pan podtrzyma.
PsAszk	Bo złamane będą ramiona niegodziwych a wspomożycielem sprawiedliwych jest Jehowa.
PsSzer	Bo ramiona bezbożnych będą połamane, ale sprawiedliwych Pan podeprze.
Tys1	(36:17) bo ramiona niezbożnych będą połamane, a sprawiedliwych Pan podtrzymuje.
Tys5	bo ramiona występnych będą połamane, a sprawiedliwych Pan podtrzymuje.
Bryt	Bo ramiona bezbożnych będą połamane, Ale sprawiedliwych Pan podeprze.
Pozn	bo ramiona bezbożnych zostaną skruszone, a sprawiedliwych wesprze Jahwe.
WarPra	Zostaną bowiem skruszone ramiona bezbożnych, sprawiedliwym zaś Pan przyjdzie z pomocą.
STB	Ponieważ ramiona niegodziwców zostaną połamane, a sprawiedliwych wesprze WIEKUISTY.
EIB	Bo możliwości bezbożnych będą ukrócone, PAN natomiast wesprze sprawiedliwych.

Ps 37,18

PsFlor	(36:19) Znaje Gospodzin drogę niepokalanych a dziedzina jich na wieki będzie.
PsPul	(36:19) Wie Gospodzin drogi niewinnych a dziedzina jich na wieki będzie.
Wuj1923	Zna Pan dni niepokalanych: a dziedzictwo ich na wieki będzie.
Gda1881	Zna Pan dni doskonałych; przetoż dziedzictwo ich na wieki zostanie.
Gda2017	PAN zna dni nienagannych, ich dziedzictwo będzie trwać na wieki.
PsBycz	Znającym Pan, dni nieskażonych; więc-dziedzictwo-ich, wiekuistém będzie.
Goet	Pan zna dni nienagannych, i dziedzictwo ich trwać będzie na wieki.
PsCylk	Zna Bóg losy nieskazitelnych, a dziedzictwo ich wieczne będzie.
PsKrusz	Jod. Zna Pan dni niewinnych, a dziedzictwo ich na wieki przetrwa.
PsAszk	Zna Jehowa dni ludzi prostych a dziedzictwo ich będzie na wieczność.
PsSzer	Zna Pan dni pobożnych, przeto dziedzictwo ich przetrwa na wieki.
Tys1	(36:18) {Jod} Pan ma staranie o życie prawych, a ich dziedzictwo trwać będzie na wieki.
Tys5	{Jod} Pan zna dni ludzi bez zarzutu, a ich dziedzictwo trwać będzie na wieki;
Bryt	Pan troszczy się o dni niewinnych, Przeto dziedzictwo ich trwać będzie na wieki.
Pozn	Jahwe troszczy się o życie ludzi prawych, dziedzictwo ich utrzyma się po wszystkie czasy.
WarPra	[Jod] Troszczy się Pan o dni sprawiedliwego, a jego dziedzictwo będzie trwać na wieki.
STB	BÓG zna losy nieskazitelnych, a ich dziedzictwo będzie wieczne.
EIB	PAN zatroszczy się o dni nienagannych, Ich dziedzictwo trwać będzie na wieki.

Ps 37,19

PsFlor	(36:20a) Nie będą osromoceni we zły czas i we dni głodne nasyceni będą.
PsPul	(36:20a) Nie będą osromoceni we złe czasy i w dni głodne nasyceni będą.
Wuj1923	Nie będą zawstydzeni we zły czas, i we dni głodu będą nasyceni.
Gda1881	Nie będą zawstydzeni we zły czas, a we dni głodu będą nasyceni;
Gda2017	W czasie nieszczęścia nie doznają wstydu, a w dniach głodu będą nasyceni.
PsBycz	Nie będą-zawiedzeni-w-nadziei, w-czasie nieszczęścia; owszem,-za-dni głodu, nasyceni-będą.
Goet	Nie będą zawstydzeni w zły czas, lecz będą mieli pod dostatkiem podczas klęski głodowej.
PsCylk	Nie zawstydzą się w złą godzinę, a w dni głodu będą nasyceni.
PsKrusz	Nie będą zawstydzeni w czasie złym, a za dni głodu nasyceni zostaną.
PsAszk	Nie będą zawstydzeni w czas nieszczęścia a w dniach głodu będą nasyceni,
PsSzer	Nie będą zawstydzeni w złym czasie, a w dniach głodu będą nasyceni.
Tys1	(36:19) W godzinie klęski nie zaznają wstydu, a we dni głodu będą nasyceni.
Tys5	w czasie klęski nie zaznają wstydu, a w dniach głodu będą syci.
Bryt	Nie będą zawstydzeni w złym czasie, A w dniach głodu będą nasyceni.
Pozn	W dzień nieszczęścia nie będą zawstydzeni, a w czas głodu będą nasyceni.
WarPra	Za dni ucisku nie dozna pohańbienia, a gdy głód nastanie, będzie nasycony.
STB	Nie zawstydzą się w złą godzinę, a w dni głodu będą nasyceni.
EIB	W trudnych czasach nie spotka ich wstyd, W dniach głodu będą nasyceni.

Ps 37,20

PsFlor	(36:20b) ❬Bo grzesznicy zaginą❭, (36:21) nieprzyjaciele zaprawdę boży, nagle gdy będą poczczeni i powyszeni, schodząc, jako dym schodzi.
PsPul	(36:20b) Bo grzesznicy zaginą, (36:21) ale nieprzyjaciele boży, nagle jako będą poćcieni i powyszszeni, zagin[aj]ąc jako dym ginie.
Wuj1923	Albowiem grzesznicy zaginą: a nieprzyjaciele Pańscy, skoro będą uczczeni i wyniesieni, ustawając, jako dym ustaną.
Gda1881	Ale niezbożni poginą, a nieprzyjaciele Pańscy, jako tłustość barania z dymem niszczeje, tak oni zniszczeją.
Gda2017	Niegodziwi zaś wyginą, a wrogowie PANA znikną jak tłuszcz barani, jak dym się rozwieją.
PsBycz	Lecz bezbożni zginą; a,-nieprzyjaciele Pana, jak droga-tłustość baranków, pożarci-będą; oni, z-dymem znikną.
Goet	Bowiem bezbożni poginą; wrogowie Pańscy przemijają jak przepych pastwisk, znikają jak dym.
PsCylk	Albowiem niegodziwcy zaginą, a wrogi Boga jak krasa łąk znikną, jako dym znikną.
PsKrusz	Kaf. Bezbożni zaś zginą, a nieprzyjaciele Pańscy, jak obfitość pastwiska niszczeje, tak oni w dymie zniszczeją.
PsAszk	Bo niegodziwi wyginą a wrogowie Jehowy, jako najpyszniejsze łąki pójdą z dymem.
PsSzer	Zaiste, bezbożni wyginą, a nieprzyjaciele Pana są jak ogień w piecu, zniszczeją, pójdą z dymem.
Tys1	(36:20) {Kaf} Niezbożni natomiast poginą, wrogowie Pana jak krasa łąk zwiędną, jak dym się rozwieją.
Tys5	{Kaf} Występni natomiast wyginą; wrogowie Pana jak krasa łąk zwiędną, jak dym się rozwieją.
Bryt	Zaiste, bezbożni wyginą, A nieprzyjaciele Pana są jak ogień w piecu, zniszczeją, pójdą z dymem.
Pozn	Ale bezbożni zginą, wrogowie Jahwe przeminą jak łąk ozdoba, znikną jak dym.
WarPra	[Kaf] A niegodziwcy muszą zginąć, jak łąki zielone więdną, tak nikną wrogowie Pana, przeminą, jak dym ulecą.
STB	Bo niegodziwcy zaginą; wrogowie WIEKUISTEGO znikną jak piękno łąk, znikną jak dym.
EIB	Gdyż bezbożni wyginą, A wrogowie PANA jak trawa na pastwiskach pójdą z dymem.

Ps 37,21

PsFlor	(36:22) Zajmie grzeszny, a nie zapłaci, ale prawy smiłuje sie i odpłaci.
PsPul	(36:22) Zajem weźmie grzesznik, a nie zapłaci, a prawy czyni miłość i otpłaci.
Wuj1923	Będzie pożyczał grzesznik, a nie zapłaci: ale sprawiedliwy zmiłuje się i da.
Gda1881	Niezbożnik pożycza, a nie ma czem oddać; ale sprawiedliwy pokazuje łaskę, i rozdaje.
Gda2017	Niegodziwy pożycza i nie zwraca, a sprawiedliwy lituje się i rozdaje.
PsBycz	Pożyczającym, bezbożny, a,-nie oddaje; niesprawiedliwy, litościw, i-dawający.
Goet	Bezbożny pożycza i nie zwraca; lecz sprawiedliwy jest miłosierny i daje.
PsCylk	Pożycza niegodziwy a nie płaci, a sprawiedliwy miłosierny jest i daje.
PsKrusz	Lamed. Pożycza bezbożny a nie płaci, a sprawiedliwy udziela i rozdaje.
PsAszk	Pożycza niegodziwy i nie płaci, zaś sprawiedliwy ma zmiłowanie i daje.
PsSzer	Bezbożny pożycza, a nie oddaje, lecz sprawiedliwy lituje się i rozdaje.
Tys1	(36:21) {Lamed} Niezbożny pożycza, ale nie zwraca, sprawiedliwy zaś litość ma i obdarza.
Tys5	{Lamed} Występny pożycza, ale nie zwraca, a sprawiedliwy lituje się i obdarza.
Bryt	Bezbożny pożycza i nie oddaje, Sprawiedliwy zaś lituje się i rozdaje.
Pozn	Człowiek zły pożycza i nie oddaje, sprawiedliwy zaś użycza i rozdaje.
WarPra	[Lamed] Bezbożnik pożyczy, ale nie odda, a sprawiedliwy wszystko rozdaje.
STB	Niegodziwy pożycza i nie płaci, a sprawiedliwy jest miłosierny i daje.
EIB	Bezbożny pożycza i nie oddaje, Sprawiedliwy zaś okazuje łaskę - i rozdaje.

Ps 37,22

PsFlor	(36:23) Bo błogosławiający jemu bydlić będą na ziemi, ale źle mołwiący jemu zaginą.
PsPul	(36:23) Bo błogosławiący ji bydlić będą na ziemi, ale ci, jiż klną ji, zaginą.
Wuj1923	Albowiem błogosławiący go odziedziczą ziemię: ale złorzeczący mu zaginą.
Gda1881	Albowiem błogosławieni od Pana odziedziczą ziemię; ale przeklęci od niego będą wykorzenieni.
Gda2017	Błogosławieni przez PANA odziedziczą ziemię, a przeklęci przez niego zostaną wytępieni.
PsBycz	Zatém błogosławieni-Jego, odziedziczą ziemię; lecz-przeklęci-przez-Niego, wykorzenionymi-będą.
Goet	Bo błogosławieni przez Niego posiadać będą ziemię, ale przeklęci przez Niego będą wytępieni.
PsCylk	Bo błogosławieni Jego posiędą ziemię, a wyklęci Jego będą zatraceni.
PsKrusz	Oto, którzy błogosławią mu, odziedziczą ziemię; a którzy złorzeczą mu, będą wyrzuceni.
PsAszk	Gdyż błogosławieni Jego odziedziczą kraj, zaś przeklęci Jego będą wytraceni.
PsSzer	Bo ci, którym On błogosławi, posiądą ziemię, a ci, których On przeklnie, będą wytępieni.
Tys1	(36:22) Ci bowiem posiądą ziemię, którym Pan błogosławi, a których przeklnie, będą wyniszczeni.
Tys5	Błogosławieni przez Pana posiądą ziemię, przeklęci przez Niego zostaną wytraceni.
Bryt	Bo ci, którym On błogosławi, posiądą ziemię, A ci, których On przeklina, będą wytępieni.
Pozn	Bo ci, którym [Jahwe] błogosławi, posiądą ziemię, lecz ci, których przeklnie, będą wytraceni.
WarPra	Posiądą ziemię ci, którym Pan błogosławi, zginą zaś ci, na których rzuci przekleństwo.
STB	Jego błogosławieni posiądą ziemię, a Jego wyklęci będą zatraceni.
EIB	Tak! Ci, którym On błogosławi, odziedziczą ziemię, A ci, których przeklina, będą wytępieni.

Ps 37,23

PsFlor	(36:24) U Gospodna chod człowieczy sprawion będzie a drogę pokoja będzie chcieć.
PsPul	(36:24) Od Gospodna chod człowieczy sprawion będzie i drogi jego będzie chcieć.
Wuj1923	Przed Panem postępki człowiecze będą prostowane: i drogi jego zechce.
Gda1881	Od Pana bywają sprawowane drogi człowieka dobrego, a droga jego, podoba mu się.
Gda2017	PAN kieruje krokami dobrego człowieka i jego droga mu się podoba.
PsBycz	Przez-Pana, kroki człowieka prawego, kierowanemi; bo-droga-jego, podoba-się.
Goet	Przez Pana będą utwierdzone kroki męża, gdy droga jego podoba Mu się.
PsCylk	Przez Boga kroki męża są kierowane, a drogę Jego upodobał sobie.
PsKrusz	Mem. Przez Pana kroki człowieka są prostowane, a droga jego podoba Mu się.
PsAszk	Dzięki Jehowie utwierdzają się kroki męża statecznego, gdy drogi Jego pożąda a zaś Bóg drogę jego pochwala.
PsSzer	Pan kieruje krokami męża, wspiera tego, który Mu się podoba.
Tys1	(36:23) {Mem} Pan umacnia kroki człowieka i w jego drodze ma upodobanie.
Tys5	{Mem} Pan umacnia kroki człowieka i w jego drodze ma upodobanie.
Bryt	Pan kieruje krokami męża, Wspiera tego, którego droga mu się podoba.
Pozn	Jahwe kieruje krokami człowieka, którego droga jest Mu miła;
WarPra	[Mem] Pan kieruje krokami człowieka i umacnia je, gdy kroczy on słuszną drogą.
STB	Kroki szlachetnego męża są kierowane przez Boga, bo upodobał sobie jego drogę.
EIB	PAN sprawia, że człowiek może iść pewnym krokiem, Cieszy się On jego drogą.

Ps 37,24

PsFlor	(36:25) Gdy upadnie, nie zarazi sie, bo Gospodzin podkłada swoję rękę.
PsPul	(36:25) Gdy sie potknie, ni zarazi sie, bo Gospodzin podpira swoją ręką.
Wuj1923	Gdy się powali, nie stłucze się; bo Pan podkłada rękę swoję.
Gda1881	Gdy padnie, nie stłucze się: albowiem Pan trzyma go za rękę jego.
Gda2017	Choćby upadł, nie zostanie całkowicie powalony, bo PAN podtrzymuje go swą ręką.
PsBycz	Jeżeli upadnie, nie będzie-odrzucon; bo Pan podpiérającym rękę-jego.
Goet	Gdy potknie się, nie upadnie, ponieważ Pan wspiera rękę jego.
PsCylk	Chociaż upadnie, nie runie, gdyż Bóg wspiera go.
PsKrusz	Gdy upadnie, nie będzie się chwiał, ponieważ Pan podtrzymuje rękę jego.
PsAszk	Choćby upadł, nie będzie powalony, gdyż Jehowa wspiera jego dłoń.
PsSzer	Jeśli upadnie, nie będzie powalony, gdyż Pan podtrzyma go ręką.
Tys1	(36:24) A choćby upadł, to nie będzie leżał, bo rękę jego Pan podtrzymuje.
Tys5	A choćby upadł, to nie będzie leżał, bo rękę jego Pan podtrzymuje.
Bryt	Choćby się potknął, nie przewróci się, Gdyż Pan podtrzyma go ręką swoją.
Pozn	a jeśli potknie się [ów człowiek], nie upadnie, bo Jahwe podtrzyma jego rękę.
WarPra	Nawet gdy się potknie ów człowiek, nie upadnie, gdyż Pan w porę go podtrzyma.
STB	Choć upadnie – nie będzie powalony, ponieważ BÓG go wspiera.
EIB	Gdy się potknie, nie zostanie porzucony, Pan bowiem podtrzyma jego rękę.

Ps 37,25

PsFlor	(36:26) Młod jeśm ❬był❭, a już jeśm sie zstarzał ani jeśm widział prawego odrzucona, ani siemię jego szukając chleba.
PsPul	(36:26) Młod jeśm był, a jużeśm sie zstarzał ani jeśm widział prawego odrzuconego, ni jego plemię prosząc chleba.
Wuj1923	Byłem młodym i zstarzałem się: a nie widziałem sprawiedliwego opuszczonego, ani nasienia jego szukającego chleba.
Gda1881	Byłem młodym, i zstarzałem się, nie widziałem sprawiedliwego opuszczonego, ani nasienia jego żebrzącego chleba.
Gda2017	Byłem młody i jestem już stary, lecz nie widziałem sprawiedliwego, który by był opuszczony, ani żeby jego potomstwo żebrało o chleb.
PsBycz	Jam młodym był, jednak zestarzałem-się; alem-nie widział sprawiedliwego, opuszczonym, i-potomstwa-jego, proszącém chleba.
Goet	Byłem młodym i zestarzałem się, a nigdy nie widziałem sprawiedliwego opuszczonego, ani potomstwa jego żebrzącego chleba.
PsCylk	Młody byłem i zestarzałem się, a nie widziałem sprawiedliwego opuszczonym, ani potomstwa jego żebrzącego chleba.
PsKrusz	Nun. Byłem młodzieńcem i już zestarzałem się, a nigdy nie widziałem sprawiedliwego opuszczonego, ani jego potomstwa szukającego chleba.
PsAszk	I ja byłem młodym i ja też się już zestarzałem a nie widziałem istotnie sprawiedliwego, któryby był opuszczony a którego potomstwo łaknęłoby chleba.
PsSzer	Byłem młody i zestarzałem się, a nie widziałem sprawiedliwego, który by był opuszczony, ani potomków jego żebrzących chleba.
Tys1	(36:25) {Nun} Byłem dzieckiem i jestem już starcem, a nie widziałem sprawiedliwego w opuszczeniu, ani potomstwa jego, by o chleb żebrało.
Tys5	{Nun} Byłem dzieckiem i jestem już starcem, a nie widziałem sprawiedliwego w opuszczeniu ani potomstwa jego, by o chleb żebrało.
Bryt	Byłem młody i zestarzałem się, A nie widziałem, żeby sprawiedliwy był opuszczony, Ani potomków jego żebrzących chleba.
Pozn	Młody byłem i otom się zestarzał, a nigdy nie widziałem sprawiedliwego w opuszczeniu ani też dzieci jego żebrzących o chleb.
WarPra	[Nun] Byłem kiedyś młody i już się zestarzałem, lecz nigdy nie widziałem, by Pan sprawiedliwego opuszczał ani by kazał szukać chleba jego prawym potomkom.
STB	Byłem młodym i się zestarzałem, a nie widziałem sprawiedliwego – opuszczonym, ani jego potomstwa żebrzącego chleb.
EIB	Byłem młody i zestarzałem się, A nie widziałem, żeby sprawiedliwy pozostał opuszczony, Nie spotkałem jego potomków żebrzących o chleb.

Ps 37,26

PsFlor	(36:27) Wszego dnia smiłuje sie i pożycza a plemię jego w ❬b❭łogosławieniu będzie.
PsPul	(36:27) Całego dnia czyni miłość i pożycza a plemię jego w błogosławieniu będzie.
Wuj1923	Cały dzień czyni miłosierdzie i pożycza: a nasienie jego w błogosławieństwie będzie.
Gda1881	Na każdy dzień pokazuje miłosierdzie i pożycza, a przecież nasienie jego jest w błogosławieństwie.
Gda2017	Każdego dnia lituje się i pożycza, a jego potomstwo jest błogosławione.
PsBycz	On, co-dziennie litościw, i-pożyczający; a,-plemię-jego, w-błogosławieństwie.
Goet	On jest zawsze miłosierny i chętnie pożycza, i potomstwo jego jest błogosławieństwem.
PsCylk	Codzień miłosiernym jest i rozpożycza; a potomstwo jego błogosławieństwem.
PsKrusz	Każdego dnia świadczy miłosierdzie i pożycza, a potomstwo jego będzie korzystało z błogosławieństwa.
PsAszk	Dzień cały on miłościw i pożycza a pokolenie jego będzie błogosławieństwem.
PsSzer	Zawsze lituje się i pożycza, a potomstwo jego jest błogosławione.
Tys1	(36:26) Lituje się w każdym czasie i pożycza; potomstwu jego będą błogosławić.
Tys5	Lituje się on w każdym czasie i pożycza; potomstwo jego stanie się błogosławieństwem.
Bryt	Codziennie lituje się i pożycza, A potomstwo jego jest błogosławione.
Pozn	[Sprawiedliwy] jest zawsze pełen miłosierdzia i użycza, a potomstwo jego jest błogosławieństwem.
WarPra	Sprawiedliwy o każdej porze dnia jest hojny i pożycza, błogosławieństwo zaś spoczywa na jego potomstwie.
STB	Co dzień jest miłosiernym i pożycza; a jego potomstwo jest w błogosławieństwie.
EIB	Każdego dnia lituje się i pożycza, A jego potomstwo cieszy się błogosławieństwem.

Ps 37,27

PsFlor	(36:28) Odkłoń sie od złego a czyń dobre i bydli na wieki wiekom,
PsPul	(36:28) Odkłoń sie od zła a czyń dobrze i bydli na wieki wiekom,
Wuj1923	Odstąp od złego, a czyń dobrze: a mieszkaj na wieki wieków.
Gda1881	Odstąp od złego a czyń dobrze, a będziesz mieszkał na wieki.
Gda2017	Odstąp od złego i czyń dobrze, a będziesz trwał na wieki.
PsBycz	Odwróć-się, od-złego, i-czyń dobrze; tedy-będziesz-przemieszkiwał na-wieki.
Goet	Odstąp od złego i czyń dobrze, a pozostaniesz na wieki,
PsCylk	Stroń od złego, a czyń dobrze, a bądź spokojnym na wieki.
PsKrusz	Samekh. Odstąp od złego, a czyń dobrze, i mieszkaj na wieki.
PsAszk	Zaniechaj złego i czyń dobrze a trwaj na wieczność.
PsSzer	Stroń od złego i czyń dobrze, a zawsze będziesz mieszkał bezpiecznie!
Tys1	(36:27) {Samek} Odstąp od złego, czyń dobro, ażebyś przetrwał na wieki.
Tys5	{Samek} Odstąp od złego, czyń dobro, a będziesz mieszkać na wieki,
Bryt	Stroń od złego i czyń dobrze, A zawsze będziesz mieszkał bezpiecznie.
Pozn	Unikaj zła i czyń, co dobre, a będziesz zawsze mieszkał [w kraju].
WarPra	[Samek] Unikaj zła i staraj się dobro czynić, a wtedy na pewno życie wieczne posiądziesz.
STB	Stroń od złego, czyń szlachetnie i bądź spokojnym na wieki.
EIB	Stroń od zła i czyń dobrze, A będziesz trwał na wieki!

Ps 37,28

PsFlor	(36:29) bo Gospodzin miłuje sąd i nie ostawi świętych swojich, na wieki zachowani będą. (36:30) Krzywi pokaźnieni będą a siemię niemiłościwych zaginie,
PsPul	(36:29) bo Gospodzin miłuje sąd i nie zostanie świętych swych, na wieki zachowani będą. (36:30) Krzywi pokaźnieni będą a plemię niemiłościwych zaginie,
Wuj1923	Albowiem Pan miłuje sąd, a nie opuści świętych swoich, na wieki będą zachowani: niesprawiedliwi będą pokarani: i nasienie niezbożnych zaginie.
Gda1881	Albowiem Pan miłuje sąd, a nie opuści świętych swoich, na wieki w straży jego będą; ale nasienie niepobożnych będzie wykorzenione.
Gda2017	PAN bowiem miłuje prawość i nie opuszcza swoich świętych, strzeże ich na wieki; a potomstwo niegodziwych będzie wytępione.
PsBycz	Bo Pan, miłującym prawość; zatém-nie opuści pobożnych-swoich, oni, na-wieki zachowani będą; ale-plemię bezbożnych, wykorzenioném będzie.
Goet	Gdyż Pan miłuje prawo i nie opuści pobożnych swoich; na wieki będą zachowani; ale nasienie bezbożnych będzie wytępione.
PsCylk	Albowiem Bóg miłuje prawość i nie opuści pobożnych swoich; na wieki ma ich w straży Swojéj, a ród niegodziwych zaginie.
PsKrusz	Albowiem Pan kocha sąd, i nie opuszcza swych sprawiedliwych; Ain. na wieki będą strzeżeni, a potomstwo bezbożnych zagubi.
PsAszk	Bo Jehowa sąd miłuje sprawiedliwy i nie opuści Swych miłościwych, na wieczność będą zachowani, zaś pokolenie niegodziwych będzie wytępione.
PsSzer	Bo Pan miłuje prawo i nie opuszcza swoich wiernych, na wieki zachowa ich; ale potomstwo bezbożnych będzie wytępione.
Tys1	(36:28) Bo Pan miłuje sprawiedliwość, i nie opuszcza swych świętych; {Ain} nikczemni wyginą, a potomstwo niezbożnych będzie wytępione.
Tys5	bo Pan miłuje sprawiedliwość i nie opuszcza swych świętych; {Ain} nikczemni wyginą, a potomstwo występnych będzie wytępione.
Bryt	Bo Pan miłuje prawoI nie opuszcza swoich wiernych, Na wieki ich strzeże; Potomstwo bezbożnych zaś będzie wytępione.
Pozn	Jahwe miłuje bowiem sprawiedliwość i nie opuści swoich wiernych. Bezbożni na wieki będą wytępienia a potomstwo grzeszników będzie wyniszczone.
WarPra	Pan bowiem miłuje sprawiedliwość i nie opuszcza tych, co Go miłują; [Ain] ich zawsze ma w swojej pieczy, a potomstwo bezbożnych skazuje na zagładę.
STB	Bowiem BÓG miłuje prawość i nie opuści Swych pobożnych; w Swojej straży ma ich na wieki, zaś ród niegodziwych zaginie.
EIB	Gdyż PAN kocha sprawiedliwy sąd I nie opuszcza Jemu oddanych - Przestępcy będą zniszczeni na wieki, A potomstwo bezbożnych zostanie wytępione.

Ps 37,29

PsFlor	(36:31) ale prawi bydlić będą na ziemi i przebywać będą na wieki wiekom na niej.
PsPul	(36:31) ale prawi bydlić będą na ziemi i przebywać będą na wieki wiekom na niej.
Wuj1923	Sprawiedliwi lepak odziedziczą ziemię: i będą mieszkali na wieki wieków na niéj.
Gda1881	Sprawiedliwi odziedziczą ziemię, i będą w niej mieszkali na wieki.
Gda2017	Sprawiedliwi odziedziczą ziemię i będą na niej mieszkać na wieki.
PsBycz	Sprawiedliwi, odziedziczą ziemię, i-pozostaną, wiekuiście, na-niéj.
Goet	Sprawiedliwi posiadać będą ziemię i będą w niej mieszkali na zawsze.
PsCylk	Sprawiedliwi odziedziczą ziemię i zamieszkają na zawsze na niéj.
PsKrusz	Sprawiedliwi odziedziczą ziemię i będą wiecznie na niej mieszkali.
PsAszk	Sprawiedliwi odziedziczą kraj i osiądą w nim na wieczność,
PsSzer	Sprawiedliwi posiądą ziemię i zamieszkają w niej na wieki.
Tys1	(36:29) Sprawiedliwi posiądą ziemię i będą mieszkać na niej na wieki.
Tys5	Sprawiedliwi posiądą ziemię i będą mieszkać na niej na zawsze.
Bryt	Sprawiedliwi posiądą ziemię I zamieszkają w niej na wieki.
Pozn	Sprawiedliwi posiądą ziemię i mieszkać w niej będą na wieki.
WarPra	Sprawiedliwi posiądą ziemię i po wsze czasy będą na niej mieszkać.
STB	Sprawiedliwi odziedziczą ziemię i na wieki na niej zamieszkają.
EIB	Sprawiedliwi odziedziczą ziemię I będą w niej mieszkać na zawsze.

Ps 37,30

PsFlor	(36:32) Usta prawego myślić będą mądrość a język jego mołwić będzie sąd.
PsPul	(36:32) Usta prawego myślić będą mądrość a język jego mołwić będzie sąd.
Wuj1923	Usta sprawiedliwego będą rozmyślać mądrość: a język jego będzie mówił sąd.
Gda1881	Usta sprawiedliwego mówią mądrość, a język jego sąd opowiada.
Gda2017	Usta sprawiedliwego wypowiadają mądrość, a jego język mówi o sądzie.
PsBycz	Usta sprawiedliwego wymawiają mądrość; a,-język-jego, zasiéwa prawość.
Goet	Usta sprawiedliwego mówią mądrość, a język jego wypowiada prawość.
PsCylk	Usta sprawiedliwego wysnuwają mądrość, a język jego wygłasza prawo.
PsKrusz	Pe. Usta sprawiedliwego rozmyślają o sprawiedliwości, a język jego sąd opowiada.
PsAszk	Usta sprawiedliwego bezwiednie snują mądrość, a język jego wypowiada sąd sprawiedliwy.
PsSzer	Usta sprawiedliwego wypowiadają mądrość, a jego język głosi prawo.
Tys1	(36:30) {Pe} Usta sprawiedliwego głoszą mądrość i język jego mówi to, co słuszne.
Tys5	{Pe} Usta sprawiedliwego głoszą mądrość i język jego mówi to, co słuszne.
Bryt	Usta sprawiedliwego wypowiadają mądrość, A jego język głosi prawo.
Pozn	Usta sprawiedliwego głoszą mądrość, a język jego wypowiada, co słuszne.
WarPra	[Pe] Usta sprawiedliwego są pełne mądrości, język jego zaś mówi tylko to, co prawe.
STB	Usta sprawiedliwego mówią mądrość, a jego język sąd wygłasza.
EIB	Usta sprawiedliwego rozważają mądrość, Jego język ogłasza słuszny sąd.

Ps 37,31

PsFlor	(36:33) Zakon Boga jego w siercu ❬jego❭ i nie zdradzony będą chodowie jego.
PsPul	(36:33) Zakon Boga jego w siercu jego i nie schytrzoni będą pochodowie jego.
Wuj1923	Zakon Boga jego w sercu jego: a nie będą przerzucone kroki jego.
Gda1881	Zakon Boga jego jest w sercu jego; przetoż nie zachwieją się nogi jego.
Gda2017	Prawo jego Boga jest w jego sercu, jego kroki się nie zachwieją.
PsBycz	Ustawa Boga-jego, w-sercu-onegoż; nie zachwieją-się kroki-jego.
Goet	Zakon Boga jego jest w sercu jego; kroki jego nie chwieją się.
PsCylk	Nauka Pana jego w jego sercu; nie chwieją się kroki jego.
PsKrusz	Prawo jego Boga na sercu jego; nie zachwieją się jego nogi.
PsAszk	Nauka Jehowy jest w sercu jego, nie wywichnie się żaden z jego kroków.
PsSzer	Nauka Boga jest w sercu jego, nie chwieją się kroki jego.
Tys1	(36:31) Prawo jego Boga [mieszka] w sercu jego, a kroki jego się nie chwieją.
Tys5	Prawo jego Boga jest w jego sercu, a jego kroki się nie zachwieją.
Bryt	Nauka Boga jego jest w sercu jego, Kroki jego nie chwieją się.
Pozn	W sercu swoim nosi Prawo Boga swego, kroki jego się nie zachwieją.
WarPra	Zachowuje w swym sercu Boże pouczenia, a kiedy idzie, nigdy się nie chwieje.
STB	W jego sercu jest Prawo Pana, jego kroki się nie zachwieją.
EIB	W swoim sercu zachowuje Prawo swego Boga I nie jest chwiejny, gdy stawia swe kroki.

Ps 37,32

PsFlor	(36:34) Znamiona grzeszny prawego i szuka umorzyć ji,
PsPul	(36:34) Znamionuje grzeszny prawego i szuka zagładzić ji,
Wuj1923	Wypatruje grzesznik sprawiedliwego, i szuka go umorzyć:
Gda1881	Wypatruje niepobożny sprawiedliwego, i szuka jakoby go zabił;
Gda2017	Niegodziwy czyha na sprawiedliwego i szuka sposobności, aby go zabić.
PsBycz	Zasadzki-czyniącym, bezbożny, sprawiedliwemu, i-szukającym dla-zabicia-go.
Goet	Bezbożny czyha na sprawiedliwego i szuka jakby go zabić.
PsCylk	Czyha niegodziwy na sprawiedliwego i pragnie śmierć mu zadać.
PsKrusz	Cade. Upatruje bezbożny sprawiedliwego i szuka, aby go zabić.
PsAszk	Wypatruje bezbożny na sprawiedliwego i pragnie go uśmiercić.
PsSzer	Bezbożny czyha na sprawiedliwego i szuka, aby go zabić.
Tys1	(36:32) {Sade} Niezbożny czatuje na sprawiedliwego i usiłuje go zabić.
Tys5	{Sade} Występny czatuje na sprawiedliwego i usiłuje go zabić,
Bryt	Bezbożny czyha na sprawiedliwegoI szuka sposobu, aby go zabić.
Pozn	Grzesznik czyha na sprawiedliwego i szuka [sposobności], by go życia pozbawić.
WarPra	[Sade] Bezbożnik wciąż czyha na sprawiedliwego i myśli ciągle, jak by mu śmierć zadać.
STB	Niegodziwy czyha na sprawiedliwego i pragnie zadać mu śmierć.
EIB	Bezbożny czyha na sprawiedliwego, Szuka sposobu, aby go uśmiercić,

Ps 37,33

PsFlor	(36:35) ale Gospodzin nie ostawi jego w ręku jego ani potępi jego, gdy będzie przysądzon onemu.
PsPul	(36:35) ale Bog nie ostawi jego w ręku jego ani potępi jego, gdy mu będzie przysądzon.
Wuj1923	A Pan nie ostawi go w rękach jego, i nie potępi go, gdy będzie osądzon od niego.
Gda1881	Ale Pan nie zostawi go w ręku jego, i nie potępi go, gdy będzie sądzony.
Gda2017	Lecz PAN nie zostawi go w jego ręku i nie potępi, gdy będzie sądzony.
PsBycz	Ale Pan, nie zostawi-go w-ręku-jego, i-nie potępi-go, za-osądzenia-go.
Goet	Ale Pan nie pozostawi go w ręce jego i nie potępi go, gdy będzie osądzony.
PsCylk	Bóg nie zostawi go w ręku jego, i nie potępi go, gdy będzie sądzony.
PsKrusz	Pan nie wypuści go z ręki swej i nie potępi go, gdy go sądzić będzie.
PsAszk	Jehowa nie porzuci go w ręce jego a nie dopuści, aby był potępiony, gdy będzie on sądzony.
PsSzer	Pan nie zostawi go w ręku jego i nie potępi go w sądzie.
Tys1	(36:33) Lecz Pan nie zostawi go w jego ręku ani potępi, gdy będzie sądzony.
Tys5	lecz Pan nie zostawia go w jego ręku i nie pozwala skazać, gdy stanie przed sądem.
Bryt	Pan nie zostawi go w ręku jegoI nie dopuści, by przegrał sprawę w sądzie.
Pozn	Jahwe nie pozostawi go w jego rękach i nie dopuści, by go potępiono, gdy będzie sądzony.
WarPra	Lecz Pan go nie wyda w ręce bezbożnika i nie zgubi sprawiedliwego w dzień sądu.
STB	Ale BÓG nie zostawi go w jego ręce oraz go nie potępi, kiedy będzie sądzony.
EIB	Lecz PAN nie zostawi go w jego ręku I nie dopuści, by mu wyrządzono zło w chwili sądu.

Ps 37,34

PsFlor	(36:36) Czakaj Gospodna a strzeży drogi jego, i powyszy cie, aby dziedzicstwem uchwacił ziemię; gdy ginąć będą grzeszni, uźrzysz.
PsPul	(36:36) Czekaj Gospodna a strzeży drogi jego, i powyszy cie, aby w dziedzictwo wziął ziemię; gdy zginą grzesznicy, uźrzysz.
Wuj1923	Czekaj Pana, i strzeż drogi jego: a wywyższy cię, że odziedziczysz ziemię: ujrzysz, gdy niezbożni poginą.
Gda1881	Oczekuj Pana, i strzeż drogi jego, a on cię wywyższy, abyś odziedziczył ziemię; a oglądasz, gdy niepobożni, wytraceni będą.
Gda2017	Oczekuj PANA i strzeż jego drogi, a on cię wywyższy, abyś odziedziczył ziemię; zobaczysz zatracenie niegodziwych.
PsBycz	Oczekiwaj Pana, i-pilnuj drogi-Jego; a-wywyższy-cię, do-odziedziczenia ziemi; ty, na-zagładę bezbożnych, będziesz-spoglądał.
Goet	Ufnie oczekuj Pana i strzeż drogi Jego, a On cię wywyższy, abyś posiadł ziemię i oglądał wytępienie bezbożnych.
PsCylk	Miéj nadzieję w Bogu, przestrzegaj drogi Jego, a On Cię wywyższy, abyś odziedziczył ziemię; zagładę niegodziwych zobaczysz.
PsKrusz	Kof. Oczekuj Pana i strzeż Jego drogi, a wywyższy cię, abyś dziedziczył ziemię, ujrzysz jak tępić będzie bezbożnych.
PsAszk	Oczekuj Jehowy z nadzieją i strzeż drogi Jego a wywyższy cię, abyś odziedziczył kraj, - ujrzysz zagładę niegodziwców.
PsSzer	Ufnie oczekuj Pana i zważaj na drogę Jego, a On cię wywyższy, abyś odziedziczył ziemię! Ujrzysz upadek bezbożnych.
Tys1	(36:34) {Kof} Miej nadzieję w Panu i strzeż Jego drogi; a On cię wyniesie, abyś posiadł ziemię; z radością ujrzysz zagładę niezbożnych.
Tys5	{Kof} Miej nadzieję w Panu i strzeż Jego drogi, a On cię wyniesie, abyś posiadł ziemię; zobaczysz zagładę występnych.
Bryt	Miej nadzieję w Panu i strzeż drogi jego, A On cię wywyższy, abyś odziedziczył ziemię! Ujrzysz zagładę bezbożnych!
Pozn	Ufaj Jahwe i trwaj na Jego drodze, a On cię wywyższy, byś posiadł ziemię, i ujrzysz zagładę bezbożnych.
WarPra	[Kof] Zaufaj Panu i chodź jego drogami, a będziesz wywyższony i posiądziesz ziemię; ujrzysz także zagładę grzesznika.
STB	Miej nadzieję w WIEKUISTYM, przestrzegaj Jego drogi, a On cię wywyższy, byś odziedziczył ziemię; zobaczysz także zagładę niegodziwych.
EIB	Oczekuj PANA i strzeż Jego drogi! On cię wywyższy, tak że odziedziczysz ziemię - Będziesz oglądał zagładę bezbożnych.

Ps 37,35

PsFlor	(36:37) Widział jeśm niemiłościwego nadpowyszonego i podniesionego jako cedry libańskie
PsPul	(36:37) Widziałeśm niemiłościwego nadpowyszonego i podniesionego jako cedry libań❬s❭kie
Wuj1923	Widziałem niezbożnika wyniosłego, i podniesionego jako cedry Libańskie.
Gda1881	Widziałem niezbożnika nader wyniosłego, a rozłożonego jako drzewo zielone samorosłe;
Gda2017	Widziałem niegodziwego bardzo wyniosłego i rozpierającego się jak zielone drzewo laurowe;
PsBycz	Widziałem bezbożnika strasznego, i-rozpościerającego-się, jakby-dzikié-drzewo zieloné.
Goet	Widziałem bezbożnika potężnego, rozszerzał się jak dziko rosnące i zieleniejące drzewo.
PsCylk	Widziałem niezbożnika przemożnego, rozpierającego się niby samorosłe drzewo zielone.
PsKrusz	Resz. Widziałem bezbożnika wyniosłego, i rozłożonego jako cedr zielony.
PsAszk	Widziałem potężnego nikczemnika, który rozpierał się niby rozkwitające drzewo wawrzynu.
PsSzer	Widziałem bezbożnika zuchwałego, rozpierającego się jak cedr Libanu.
Tys1	(36:35) {Pesz} Widziałem, jak niezbożny się pysznił i rozpierał się jak cedr rozłożysty.
Tys5	{Resz} Widziałem, jak występny się pysznił i rozpierał się jak cedr zielony.
Bryt	Widziałem okrutnego bezbożnika, Rozpierającego się jak cedr Libanu.
Pozn	Widziałem człowieka bezbożnego, pełnego zuchwałości, który rozpierał się jak rozłożyste drzewo.
WarPra	[Resz] Patrzyłem na wyniosłość bezbożnika, który się pysznił jak cedr zielony.
STB	Widziałem wyniosłego bezbożnika, rozpierającego się niby samorosłe, zielone drzewo.
EIB	Widziałem bezbożnego okrutnika. Rozpierał się jak dorodne drzewo,

Ps 37,36

PsFlor	(36:38) i szedł jeśm, i owa nie było go, szukał jeśm jego, a nie jest naleziono miasto jego.
PsPul	(36:38) i poszedł jeśm, a owo go nie, szukał jeśm ji, i nie jest naleziono miasto jego.
Wuj1923	I minąłem, alić go już niemasz: i szukałem go, a nie nalazło się miejsce jego.
Gda1881	Ale przeminął, a oto go nie było; szukałem go, alem go znaleść nie mógł.
Gda2017	Lecz przeminął i oto już go nie było; szukałem go, ale nie mogłem go znaleźć.
PsBycz	Gdy przeszedł-był; tedy-oto, już nie-było-go; więc-szukałem-go, ale-nie znalazł-się.
Goet	Ale gdy się koło niego przechodziło, nie było go; szukałem go, i nie był znaleziony.
PsCylk	A przeminął i otóż nie ma go, szukałem go a nie znalazł się.
PsKrusz	I przeminął i niemasz go, i szukałem go, a nie znalazłem.
PsAszk	I przeminął a oto go niema, i choćbym go szukał, nie sposób go znaleźć.
PsSzer	Ale znikł i nie było go; szukałem go, ale nie mogłem go znaleźć.
Tys1	(36:36) Przeszedłem obok: a już go nie było; szukałem go, ale nie mogłem znaleźć.
Tys5	Przeszedłem obok, a już go nie było; szukałem go, lecz się nie znalazł.
Bryt	Ale przeminął i nie ma go, Szukałem go, ale nie można było go znaleźć.
Pozn	A gdym przechodził obok, już go nie było; szukałem go, a nie znalazłem.
WarPra	Ale oto przeminął i już go nie ma, szukałem go wszędzie, lecz nie mogłem znaleźć.
STB	Ale przeminął, otóż go nie ma; szukałem go i się nie znalazł.
EIB	Ale przeminął; nie ma go już! Rozglądałem się za nim, lecz nie można go było odnaleźć.

Ps 37,37

PsFlor	(36:39) Strzegł jeśm bezwiństwa a widział jeśm prawdę, bo są ostatkowie człowiekowi cichemu,
PsPul	(36:39) Strzeży bezwiństwa a widz prawdę, bo są ostatcy człowie❬ku❭ pokojnemu,
Wuj1923	Przestrzegaj niewinności, a oglądaj sprawiedliwości; albowiem są ostatki człowiekowi spokojnemu.
Gda1881	Spojrzyj na niewinnego, a przypatrz się szczeremu, że ostatnie rzeczy takiego człowieka są spokojne.
Gda2017	Spójrz na nienagannego i przypatruj się prawemu, bo ten na końcu osiągnie pokój.
PsBycz	Pilnuj-się cnotliwego, i-przypatruj-się prawemu; bo koniec, dla-człowieka-tego, jest pokój.
Goet	Zważaj na niewinnego i przypatrz się szczeremu; bo dla męża pokoju jest przyszłość.
PsCylk	Strzeż niewinnego, patrz prawego, bo przyszłość jest dla męża pokoju.
PsKrusz	Szin. Strzeż niewinnego i patrz za prawym, albowiem ostatnią rzeczą takiego jest pokój.
PsAszk	Strzeż prostoty, a patrzaj wprost, gdyż ostateczne zwycięstwo należy do męża pokoju,
PsSzer	Przeto bądź niewinny i zważaj na to, co prawe, bo przyszłość należy do męża pokoju.
Tys1	(36:37) {Szin} Patrz na uczciwego, przypatruj się prawemu, bo ma potomstwo zwolennik pokoju.
Tys5	{Szin} Strzeż uczciwości, przypatruj się prawości, bo w końcu osiągnie [ten] człowiek pomyślność.
Bryt	Przeto wzoruj się na niewinnym i popatrz na prawego, Bo przyszłość należy do męża pokoju.
Pozn	Przyjrzyj się uczciwemu, spójrz na człowieka prawego: kto miłuje pokój, cieszy się potomstwem.
WarPra	[Szin] Przypatruj się niewinnemu, patrz, jak żyje prawy, bo przyszłość należy do ludzi pokoju.
STB	Strzeż niewinnego, patrz prawego, bowiem dla męża pokoju jest przyszłość.
EIB	Wzoruj się na niewinnym i obserwuj prawego, Przyszłość bowiem należy do niosących pokój.

Ps 37,38

PsFlor	(36:40) ale nieprawdziwi skażeni będą, pospołu ostatkowie niemiłościwych zginą.
PsPul	(36:40) ale nieprawdziwi zaginą, też ostatcy niemiłościwych zaginą.
Wuj1923	Lecz niesprawiedliwi pospołu poginą, ostatki niezbożników zginą.
Gda1881	Lecz przestępcy pospołu poginą, a niezbożnicy na ostatek wykorzenieni będą.
Gda2017	Lecz przestępcy razem zginą, niegodziwi na końcu zostaną wytępieni.
PsBycz	Atoli,-występni, będą-zgładzeni razem; koniec bezbożnych, będzie-odciętym.
Goet	Ale występcy będą wytraceni pospołu; a będzie odcięta przyszłość bezbożnych.
PsCylk	A występni wytępieni będą społem, przyszłość niegodziwych zniweczoną jest.
PsKrusz	Lecz przestępcy pospołu poginą; ostatki grzeszników przepadną.
PsAszk	zaś występni wraz będą wyplenieni, koniec niegodziwców, - to zniszczenie.
PsSzer	Lecz przestępcy razem zginą, potomstwo bezbożnych będzie wytępione.
Tys1	(36:38) Wszyscy zaś grzesznicy będą wyniszczeni, potomstwo niezbożnego wyginie.
Tys5	Wszyscy zaś grzesznicy będą wyniszczeni, potomstwo występnych wyginie.
Bryt	Natomiast przestępcy zginą pospołu, Potomstwo bezbożnych będzie wytępione.
Pozn	Wszyscy grzesznicy wszakże zostaną wytępieni, potomstwo bezbożnych ulegnie zagładzie.
WarPra	A wszyscy bezbożni zostaną zgładzeni, o ich potomstwie zginie wszelka pamięć.
STB	A występni razem poginą; przyszłość niegodziwych jest zniweczoną.
EIB	Natomiast przestępcy zginą razem wzięci, Bezbożni nie mają przyszłości.

Ps 37,39

PsFlor	(36:41) Ale zbawienie prawych od Gospodna i zaszczytca jich jest w czas zamącenia.
PsPul	(36:41) Ale zbawienie prawych od Gospodna i zaszczytca jich jest w czas zamętu.
Wuj1923	A zbawienie sprawiedliwych od Pana: i obrońcą ich czasu utrapienia.
Gda1881	Wszakże zbawienie sprawiedliwych jest od Pana, który jest mocą ich czasu uciśnienia.
Gda2017	Zbawienie zaś sprawiedliwych pochodzi od PANA; on jest ich siłą w czasie utrapienia.
PsBycz	Lecz-ocalenié sprawiedliwych, pochodzi od-Pana; On, twiérdzą-ich, w-czasie ucisku.
Goet	Ale zbawienie sprawiedliwych jest od Pana, On jest ich siłą czasu uciśnienia.
PsCylk	A zbawienie sprawiedliwych od Boga, On obroną ich w czas niedoli.
PsKrusz	Taw. A zbawienie sprawiedliwych od Pana, który jest ich obroną czasu uciśnienia.
PsAszk	A wybawienie sprawiedliwych jest od Jehowy, ich twierdzy warownej w czas ucisku.
PsSzer	Wszakże zbawienie sprawiedliwych jest od Pana, On jest ich obroną czasu niedoli.
Tys1	(36:39) {Taw} Zbawienie sprawiedliwych pochodzi od Pana; On ich ucieczką w czasie utrapienia.
Tys5	{Taw} Zbawienie sprawiedliwych pochodzi od Pana; On ich ucieczką w czasie utrapienia.
Bryt	Zbawienie sprawiedliwych przychodzi od Pana, On jest ich obroną w czasie niedoli.
Pozn	Wybawieniem sprawiedliwych jest Jahwe, On ich ucieczką w czas utrapienia.
WarPra	[Taw] Sprawiedliwym zaś ześle Pan wybawienie, On będzie im ostoją, gdy przyjdą dni ucisku.
STB	Zbawienie sprawiedliwych jest od WIEKUISTEGO, On ich obroną w czas niedoli.
EIB	Zbawienie sprawiedliwych pochodzi od PANA, On jest ich zabezpieczeniem w czasie prześladowań.

Ps 37,40

PsFlor	(36:42) I pomoże jim Gospodzin, i wywoli je, i wyjmie je od grzesznikow, i zbawi je, bo są pwali weń.
PsPul	(36:42) I pomoże jim Gospodzin, i wyzwoli je, ❬i wyrwie je❭ od grzesznikow, i odimie je, i zbawi je, bo są pwali weń.
Wuj1923	I wspomoże ich Pan i wybawi je: i wyrwie je od złośników, i zbawi je, iż w nim nadzieję mieli.
Gda1881	Wspomaga ich Pan, i wyrywa ich; wyrywa ich od niepobożnych, i zachowuje ich; bo w nim nadzieję mają.
Gda2017	PAN ich wspomoże i wyzwoli; wyzwoli ich od niegodziwych i wybawi, bo w nim pokładają nadzieję.
PsBycz	Przeto-wesprze-ich Pan, i-ucieczką-ocali-ich; On oswobodzi-ich, od-bezbożnych, i-zachowa-ich; bo uciékali-się do-opieki-Jego.
Goet	Pan pomaga im i wybawia ich; wybawi ich od bezbożnych i da im zbawienie, ponieważ ufają Mu.
PsCylk	Wspomaga ich Bóg i ocala ich, ocala ich od niegodziwych i wybawia ich, bo zaufali Mu.
PsKrusz	Wspomoże ich Pan i wybawi ich, uwolni ich od bezbożnych, i zbawi ich, ponieważ zaufali Mu.
PsAszk	I wesprze ich Jehowa i oswobodzi ich, wyzwoli ich od bezbożnych i wybawi ich, jako że u Niego szukali schronienia.
PsSzer	Pan wspomaga ich i ratuje; ratuje ich od bezbożnych i wspomaga ich, bo zaufali Mu.
Tys1	(36:40) Pan ich wspomaga, wyzwala; wyzwala ich od niezbożnych i zachowuje, do Niego bowiem się uciekają.
Tys5	Pan ich wspomaga, wyzwala; wyzwala ich od występnych i zachowuje, do Niego bowiem się uciekają.
Bryt	Pan wspomaga ich i ratuje; Ratuje ich od bezbożnych i wybawia, Bo w nim szukali schronienia.
Pozn	Jahwe śpieszy im z pomocą i On ich wybawia, wyzwala ich z rąk bezbożnych i ocala, albowiem u Niego szukają schronienia.
WarPra	Pan śpieszy im z pomocą i niesie ocalenie, broni ich przed grzesznikami i niegodziwcami bo u Niego szukali schronienia.
STB	WIEKUISTY ich wspomaga i ich ocala, ponieważ Mu zaufali; ocala ich, wybawia od niegodziwych.
EIB	PAN ich wspomoże i będzie ich ratunkiem; Uratuje przed bezbożnymi i wybawi od nich, Ponieważ w Nim szukali schronienia.

Psalm 38

Ps 38,1

PsFlor	(37:1) Gospodnie, w twojem rosierdziu nie karzy mie ani w gniewie twojem kaźni mie.
PsPul	(37:1) Gospodnie, w twojem rosierdziu nie karzy mie ni w gniewie twoim kaźni mie.
Wuj1923	(38:1) Psalm Dawidowi, na rozpamiętanie, o Sobocie. (38:2) Panie, nie w zapalczywości twojéj strofuj mię, ani w gniewie twoim karz mię.
Gda1881	Psalm Dawidowy ku przypominaniu. (38:2) Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.
Gda2017	Psalm Dawida. Dla przypomnienia. PANIE, nie karć mnie w swym gniewie i nie karz mnie w swojej zapalczywości.
PsBycz	(38:1) Psalm Dawida, na-pamiątkę. (38:2) O-Panie! nie w-oburzeniu-Twém, obwiniaj-mię, i-nie-w gniéwie-Twym, karć-mię.
Goet	(38:1) PSALM Dawida. Ku rozpamiętywaniu. (38:2) Panie, nie karz mnie w gniewie Swoim, i nie smagaj mnie w zapalczywości Twojej
PsCylk	(38:1) Psalm Dawida na wspomnienie. (38:2) Boże w gniewie Twoim nie karć mnie, w oburzeniu Twojém nie karaj mnie.
PsKrusz	(38:1) Psalm Dawida na przypomnienie. (38:2) Panie, nie karz mnie w uniesieniu swojem i w gniewie swym nie strofuj mnie.
PsAszk	(38:1) Śpiew Dawidowy - ku pamięci. (38:2) O Jehowo, nie strofuj mię Twym pieniącym się gniewem a nie karaj mnie Twą zapalczywością,
PsSzer	(38:1) Psalm Dawida do ofiary pamiątkowej. (38:2) Panie! Nie karz mnie w popędliwości swojej, i nie karć mnie w zapalczywości swojej!
Tys1	(37:1) Psalm. Dawidowy. Dla wspomnienia. (37:2) Nie karć mnie, Panie, w Twym gniewie ani mnie nie karz w Twej zapalczywości.
Tys5	(38:1) Psalm. Dawidowy. Dla wspomnienia. (38:2) Nie karć mnie, Panie, w Twoim gniewie i nie karz mnie w Twej zapalczywości!
Bryt	(38:1) Psalm Dawidowy. Przy ofierze pamiątkowej. (38:2) Panie! Nie karz mnie w gniewie swoimI nie karć mnie w zapalczywości swojej!
Pozn	(38:1) Psalm Dawida; ku wspomnieniu. (38:2) Jahwe, nie karz mnie w swym gniewie, nie karć mnie w swej zapalczywości!
WarPra	(38:1) Psalm Dawida. Ku przypomnieniu. (38:2) Panie, nie wymierzaj mi kary, kiedy się rozgniewasz, nie karć mnie w zapalczywości swojej.
STB	(38:1) Psalm Dawida na wspomnienie. (38:2) WIEKUISTY, nie gań mnie w Twoim gniewie, a w Twoim oburzeniu mnie nie karz.
EIB	(38:1) Psalm Dawida. Dla upamiętnienia. (38:2) PANIE, nie karć mnie w swoim gniewie Ani nie pouczaj w swojej porywczości!

Ps 38,2

PsFlor	(37:2) Bo strzały twoje wkłoty są w mię i stwierdził jeś nade mną rękę twoję.
PsPul	(37:2) Bo strzały twoje wrażony są w mię i stwirdziłeś nade mną rękę twoję.
Wuj1923	(38:3) Albowiem strzały twoje utknęły we mnie: i zmocniłeś nademną rękę twoję.
Gda1881	(38:3) Albowiem strzały twoje utknęły we mnie, a ręka twoja dolega mię.
Gda2017	Twoje strzały utkwiły bowiem we mnie i ciąży na mnie twoja ręka.
PsBycz	(38:3) Bo, strzały-Twe, spuszczone we-mnie, i-zesłana, na-mnie, ręka-Twoja.
Goet	(38:3) Albowiem strzały Twoje utkwiły we mnie, i ręka Twoja opuściła się na mnie.
PsCylk	(38:3) Bo strzały Twoje utkwiły we mnie, a tknęła mnie ręka Twoja.
PsKrusz	(38:3) Albowiem strzały Twoje utknęły we mnie, a ręka Twoja dotyka mnie.
PsAszk	(38:3) Bo groty Twe utkwiły we mnie a nademną spoczęła Twa dłoń.
PsSzer	(38:3) Bo strzały Twoje utkwiły we mnie i ciąży nade mną ręka Twoja.
Tys1	(37:3) Utkwiły bowiem we mnie strzały Twoje i ręka Twoja na mnie zaciążyła.
Tys5	(38:3) Utkwiły bowiem we mnie Twoje strzały i ręka Twoja zaciążyła nade mną.
Bryt	(38:3) Bo strzały twoje przeszyły mnieI ciąży nade mną ręka twoja.
Pozn	(38:3) Ugodziły bowiem we mnie Twoje strzały i zaciążyła na mnie Twoja ręka.
WarPra	(38:3) Bo już ugodziły we mnie Twoje strzały i poczułem na sobie Twoją rękę.
STB	(38:3) Gdyż utkwiły we mnie Twoje strzały i dotknęła mnie Twoja ręka.
EIB	(38:3) Bo utkwiły we mnie Twoje strzały I spadła na mnie Twoja ręka.

Ps 38,3

PsFlor	(37:3) Nie jest zbawienie w ciele mojem od oblicza gniewu twego, nie jest pokoj kościom mojim od oblicza grzechow mojich.
PsPul	(37:3) Nie jest zdrowie w ciele moim od lica gniewa twego ni jest pokoj kościam moim od lica grzechow mych.
Wuj1923	(38:4) Niemasz zdrowia w ciele mojem od oblicza gniewu twego: niemasz pokoju kościom moim od oblicza grzechów moich.
Gda1881	(38:4) Niemasz nic całego w ciele mojem dla rozgniewania twego; niemasz odpoczynku kościom moim dla grzechu mojego.
Gda2017	Nie ma nic zdrowego w moim ciele wskutek twego gniewu, nie ma odpoczynku dla moich kości z powodu mojego grzechu.
PsBycz	(38:4) Nie-ma całości, w-ciele-mojém, z-powodu gniéwu-Twego; nie-ma pokoju, w-kościach-mych, dla grzéchu-mojego.
Goet	(38:4) Niema nic zdrowego na ciele mojem dla gniewu Twego, niema pokoju w kościach moich z powodu grzechu mego.
PsCylk	(38:4) Ani cząstki zdrowéj na ciele mojém wobec gniewu Twego, niema spokoju członkom moim wobec grzechu mojego.
PsKrusz	(38:4) Nie mam nic całego w ciele mojem wobec Twego gniewu, niemasz pokoju kościom moim wobec grzechu mego.
PsAszk	(38:4) Niemasz nie całego w całem mem ciele - od wezbranego gniewu Twego, niemasz w kościach mych spokoju - od przewinienia mojego.
PsSzer	(38:4) Nie ma zdrowej części w ciele moim z powodu gniewu Twojego, nie ma spokoju w kościach moich z powodu grzechu mego.
Tys1	(37:4) Nic zdrowego nie ma w mym ciele przez Twoje rozgniewanie, nic nie ma całego w mych kościach z powodu grzechu mojego.
Tys5	(38:4) Nie ma w mym ciele nic zdrowego wskutek Twego zagniewania, nic nietkniętego w mych kościach wskutek mego grzechu.
Bryt	(38:4) Nie ma na ciele moim miejsca, Które by nie było uszkodzone przez gniew twój, I nie ma nic zdrowego w kościach moich Z powodu grzechu mojego.
Pozn	(38:4) Nic zdrowego nie ma na mym ciele z powodu Twego gniewu, nic całego w moich kościach z powodu mego grzechu.
WarPra	(38:4) W obliczu Twojego gniewu wszystko jest we mnie chore, ponieważ jestem grzeszny, moje kości nie zaznają spokoju.
STB	(38:4) W obliczu Twojego gniewu, nie ma zdrowej cząstki w mojej cielesnej naturze, w obliczu mojego grzechu, nie mają spokoju moje członki.
EIB	(38:4) Z powodu Twojego wzburzenia Nie ma już w moim ciele niczego zdrowego; Z powodu mojego grzechu Nie mają spokoju moje kości.

Ps 38,4

PsFlor	(37:4) Bo lichoty moje weszły są na głowę moję a jako brzemię ciężkie uciążyły sie są nade mną.
PsPul	(37:4) Bo złości moje weszły są na moję głowę i jako brzemię ciężkie uciążają mie.
Wuj1923	(38:5) Albowiem nieprawości moje przewyższyły głowę moję: a jako brzemię ciężkie obciężały na mnie.
Gda1881	(38:5) Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.
Gda2017	Bo moje nieprawości sięgają ponad moją głowę, obciążają mnie jak ciężkie brzemię.
PsBycz	(38:5) Bo, nieprawości-me, przewyższają głowę-moję; one, jak-brzemię ciężkié, cięższemi-są, ode-mnie.
Goet	(38:5) Bo nieprawości moje przewyższyły głowę moją; jako ciężkie brzemię za ciężkie stały się dla mnie.
PsCylk	(38:5) Bo winy moje przerosły głowę moję, jako brzemię ciężkie, przeciążają mnie.
PsKrusz	(38:5) Albowiem grzechy moje przewyższyły głowę moją, a jako ciężar wielki zaciążyły nademną.
PsAszk	(38:5) Gdyż grzechy me przeszły mą głowę, jako ciężar przemożny przeważyły mnie.
PsSzer	(38:5) Bo winy moje przerosły głowę moją, są jak wielki ciężar zbyt ciężkie dla mnie.
Tys1	(37:5) Bo winy moje przerosły mą głowę, jak ciężkie brzemię gniotą mnie nad miarę.
Tys5	(38:5) Bo winy moje wyrosły ponad moją głowę, gniotą mnie jak ciężkie brzemię.
Bryt	(38:5) Winy moje bowiem wyrosły ponad głowę moją, Są jak wielki ciężar, zbyt ciężki dla mnie.
Pozn	(38:5) Przerosły mnie bowiem moje nieprawości, zbyt na mnie ciążą jak nadmierne brzemię.
WarPra	(38:5) Aż ponad głowę urastają moje grzechy, które mnie przygniatają niby ciężkie brzemię.
STB	(38:5) Bo moje winy przerosły moją głowę, przeciążają mnie jak ciężkie brzemię.
EIB	(38:5) Przerosły mnie moje winy, Są jak ciężar, z którym sobie nie radzę.

Ps 38,5

PsFlor	(37:5) Sprochniały są i skaziły sie są blizny moje od oblicza głupości mojej.
PsPul	(37:5) Zgniły i skaziły sie blizny moje od lica głupości moje.
Wuj1923	(38:6) Pogniły i popsowały się blizny moje, od oblicza głupstwa mojego.
Gda1881	(38:6) Zjątrzyły się, i pogniły rany moje, dla głupstwa mojego.
Gda2017	Cuchną i ropieją moje rany z powodu mej głupoty.
PsBycz	(38:6) Odraźliwe-są, zaropiałe, siniaki-moje, z-powodu głupstwa-mojego.
Goet	(38:6) Cuchną i ropieją rany moje z powodu głupoty mojej.
PsCylk	(38:6) Zaropiały i zajątrzyły się rany moje, dla głupoty mojéj.
PsKrusz	(38:6) Rozjątrzyły się i pogniły rany moje z powodu szaleństwa mego.
PsAszk	(38:6) Obrzydliwie ropieją me obrażenia z powodu mej płochości.
PsSzer	(38:6) Rany moje cuchną, ropieją z powodu głupoty mojej.
Tys1	(37:6) Cuchną, ropieją me rany na skutek mojej głupoty.
Tys5	(38:6) Cuchną, ropieją me rany na skutek mego szaleństwa.
Bryt	(38:6) Rany moje cuchną i ropieją Z powodu głupoty mojej.
Pozn	(38:6) Rany moje cuchną i ropieją na skutek mego szaleństwa.
WarPra	(38:6) Ropieją i cuchną moje rany, a wszystko dlatego, że jestem niemądry.
STB	(38:6) Z powodu mej głupoty, zaropiały i zajątrzyły się me rany.
EIB	(38:6) Z powodu mojej głupoty Cuchną i ropieją me rany.

Ps 38,6

PsFlor	(37:6) Nędznym jeśm sie uczynił i sklęczył jeśm sie aż do końca, wszystek dzień smęcien chodził jeśm,
PsPul	(37:6) Nędznym jeśm sie uczynił i nakłonił jeśm sie aż do końca, wszytek dzień smęcien chodził jeśm,
Wuj1923	(38:7) Znędzniałem i skurczyłem się aż do końca: cały dzień chodziłem zasmucony.
Gda1881	(38:7) Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzień w żałobie chodzę.
Gda2017	Jestem zgnębiony i bardzo pochylony, przez cały dzień chodzę smutny.
PsBycz	(38:7) Skrzywion-jestem, pognębion, aż-do ostateczności; ja, każdego dnia, smutny chodzę.
Goet	(38:7) Jestem pochylony, nadmiernie upokorzony; przez cały dzień chodzę w żałobie.
PsCylk	(38:7) Pokrzywiłem się, pochyliłem bardzo, cały dzień w żałobie chodzę.
PsKrusz	(38:7) Skrzywiłem się i pochyliłem bardzo; codzień w żałobie chodzę.
PsAszk	(38:7) Wielcem skrzywiony, poniżony, dzień cały chodzę posępny.
PsSzer	(38:7) Jestem zgięty i bardzo pochylony, dzień cały chodzę w żałobie.
Tys1	(37:7) Schylony jestem i bardzo przybity, przez cały dzień chodzę smutny.
Tys5	(38:7) Jestem zgnębiony, nad miarę pochylony, przez cały dzień chodzę smutny.
Bryt	(38:7) Jestem zgięty i pochylony bardzo, Cały dzień chodzę w żałobie.
Pozn	(38:7) Przybity jestem, poniżony do ostateczności, dzień cały w smutku mi płynie.
WarPra	(38:7) Zgięty jestem we dwoje, złamany, smutek nie opuszcza mnie przez dzień cały.
STB	(38:7) Pokrzywiłem się, bardzo pochyliłem i przez cały dzień chodzę w żałobie.
EIB	(38:7) Zgarbiłem się i pochyliłem bardzo, Cały dzień chodzę zasmucony.

Ps 38,7

PsFlor	(37:7) bo lędźwie moje napełniły są sie nieczystot i nie zdrowia w mięsie mojem.
PsPul	(37:7) bo lędźwie moje napełniony są obłud i nie jest zdrowie w mięsie moim.
Wuj1923	(38:8) Albowiem biodra moje napełnione są naigrawania: a niemasz zdrowia w ciele mojem.
Gda1881	(38:8) Albowiem wnętrzności moje pełne są brzydkości, a nie masz nic całego w ciele mojem.
Gda2017	Moje wnętrze bowiem pali straszna dolegliwość i nie ma nic zdrowego w moim ciele.
PsBycz	(38:8) Ponieważ lędźwie-me, pełne spiekłości; przeto-nie-ma zdrowia, w-ciele-mojém.
Goet	(38:8) Bo biodra moje pełne są zapalenia i niema nic zdrowego na ciele moim,
PsCylk	(38:8) Albowiem biodra moje pełne zgorzeli, a nic zdrowego w ciele mojém.
PsKrusz	(38:8) Albowiem wnętrzności moje napełnione są podłością i niemasz nic całego w ciele mojem.
PsAszk	(38:8) Iż piszczele mych ud pełne są wzgardliwej słabości i niemasz nic całego w całem ciele mem.
PsSzer	(38:8) Lędźwie moje bowiem pełne są zgorzelin i nie ma zdrowej części w ciele moim.
Tys1	(37:8) Bo zapalenie trawi me lędźwie i nic zdrowego nie ma w moim ciele.
Tys5	(38:8) Bo ogień trawi moje lędźwie i w moim ciele nie ma nic zdrowego.
Bryt	(38:8) Ogień pali lędźwie mojeI nie ma zdrowego miejsca na ciele moim.
Pozn	(38:8) Lędźwie moje ogniem mi płoną, nic zdrowego nie ma na mym ciele.
WarPra	(38:8) Od wewnątrz trawi mnie gorączka, zbolałe jest całe me ciało.
STB	(38:8) Gdyż moje biodra pełne są zgorzeli i nie ma nic zdrowego w mojej cielesnej naturze.
EIB	(38:8) W biodrach czuję piekący ból - Nie ma niczego zdrowego w moim ciele.

Ps 38,8

PsFlor	(37:8) Udręczył jeśm sie i uśmierzył jeśm sie barzo, ryczał jeśm ode łkania sierca mego.
PsPul	(37:8) Udręczon jeśm i uśmierzon jeśm barzo, rzwiał jeśm ode łkania sierca mego.
Wuj1923	(38:9) Jestem strapiony i bardzo uniżony: ryczałem od wzdychania serca mego.
Gda1881	(38:9) Zemdlałem, i startym jest bardzo, ryczę dla trwogi serca mego.
Gda2017	Jestem osłabiony i bardzo załamany, zawodzę z powodu trwogi mego serca.
PsBycz	(38:9) Osłabion-jestem; bom-potłuczon do ostateczności; ja-jęczę z-drżenia serca-mojego.
Goet	(38:9) Jestem omdlały i nadmiernie rozbity. Wyję od jęków serca mego.
PsCylk	(38:9) Strętwiałem i skruszyłem się wielce, jęczę ze wzburzenia serca mego.
PsKrusz	(38:9) Osłabłem i skruszonym jest bardzo, ryczałem od drżenia serca mego.
PsAszk	(38:9) Rozpadłem i zapadłem się bez miary, wyję bólem wzburzonego serca mego.
PsSzer	(38:9) Zdrętwiałem i jestem bardzo skruszony, wyję z bólu serca mego.
Tys1	(37:9) Osłabłem i jestem wielce skruszony, skowyczę, bo drży moje serce.
Tys5	(38:9) Jestem nad miarę wyczerpany i złamany; skowyczę, bo jęczy moje serce.
Bryt	(38:9) Jestem osłabiony i bardzo przygnębiony, Krzyczę, bo wzburzone jest serce moje.
Pozn	(38:9) Bez sił jestem i znękany bez miary, krzyczę z wezbranego niepokojem serca.
WarPra	(38:9) Z sił opadłem i jestem zdruzgotany moje serce aż jęczy z bólu.
STB	(38:9) Zdrętwiałem, wielce się skruszyłem, jęczę ze wzburzenia mego serca.
EIB	(38:9) Ogarnęła mnie słabość, wielkie przygnębienie, Jęk mojego serca przyprawia mnie o krzyk rozpaczy.

Ps 38,9

PsFlor	(37:9) Gospodnie, przed tobą wszytko żądanie moje i stękanie moje przed tobą nie jest skryto.
PsPul	(37:9) Gospodnie, przed tobą wszytka moja żądza i stękanie me przed tobą nie jest skryto.
Wuj1923	(38:10) Panie, przed tobą wszelka żądość moja: i wzdychanie moje przed tobą nie jest skryte.
Gda1881	(38:10) Panie! przed tobą jest wszystka żądość moja, a wzdychanie moje przed tobą nie jest skryte.
Gda2017	Panie, przed tobą są wszystkie moje pragnienia i moje wzdychanie nie jest przed tobą ukryte.
PsBycz	(38:10) O-Panie! przed-Tobą całé pożądanié-mé; nawet-westchnienié-mojé, przed-Tobą, nie utajoné.
Goet	(38:10) Panie, przed Tobą są wszystkie pragnienia moje, a wzdychanie moje przed Tobą nie jest skryte.
PsCylk	(38:10) Panie obecném Tobie całe pragnienie moje, a westchnie moje przed Tobą nie ukryte.
PsKrusz	(38:10) Panie, przed Tobą wszystko moje pragnienie, a wzdychanie moje nie jest przed Tobą zakryte.
PsAszk	(38:10) O Panie, przed Tobą wszystka chuć ma, a i wzdychanie me przed Tobą nie ukryte.
PsSzer	(38:10) Panie! Tobie wiadome wszystko pragnienie moje i przed Tobą nie jest zakryte wzdychanie moje.
Tys1	(37:10) Przed Tobą, Panie, wszelkie me pragnienie i jęk mój nie jest dla Ciebie ukryty.
Tys5	(38:10) Przed Tobą, Panie, wszelkie me pragnienie i moje wzdychanie nie jest przed Tobą ukryte.
Bryt	(38:10) Panie, przed tobą są wszystkie pragnienia moje, A westchnienie moje nie jest zakryte przed tobą.
Pozn	(38:10) Panie, znane Ci są wszystkie moje pragnienia i nie są Ci tajne moje westchnienia.
WarPra	(38:10) Panie, Ty wiesz dobrze, czego pragnę, znane Ci jest każde moje westchnienie.
STB	(38:10) Panie, przed Tobą całe moje pragnienie, przed Tobą nie jest ukryte me westchnienie.
EIB	(38:10) Panie, Ty wyraźnie widzisz wszystkie me pragnienia, Moje westchnienie też nie jest Ci obce.

Ps 38,10

PsFlor	(37:10) Sierce moje zamąciło sie jest we mnie, została mie moc moja i świeca oczu moju, a ta[go] nie jest se mną.
PsPul	(37:10) Sierce me zamąciło sie we mnie, została jest mie moc moja i oświata oczu moju nie jest se mną.
Wuj1923	(38:11) Serce moje strwożone jest, opuściła mię siła moja: a jasności oczu moich, i téj niemasz przy mnie.
Gda1881	(38:11) Serce moje skacze; opuściła mię siła moja, a jasności oczów moich nie masz przy mnie.
Gda2017	Moje serce trzepocze, opuściła mnie siła, a światło moich oczu znikło.
PsBycz	(38:11) Sercé-mé drga; opuszcza-mię siła-moja; i-jasność oczu-moich, nawet onéj, nie-ma przy-mnie.
Goet	(38:11) Serce moje kołace, opuściła mię siła moja, i światła oczu moich, jego również niema u mnie.
PsCylk	(38:11) Serce moje kołace, opuściła mnie siła moja, a światło oczu moich, i ono nie ostało się przy mnie.
PsKrusz	(38:11) Serce moje drży, opuściła mnie siła moja, a jasności oczu moich również niema przy mnie.
PsAszk	(38:11) Zamroczone me serce, opuściła mnie siła moja i światło mych oczu, - a i one nie ze mną.
PsSzer	(38:11) Serce moje bije gwałtownie, opuściła mnie siła moja, nawet jasność oczu moich znikła.
Tys1	(37:11) Serce się we mnie trzepoce: moc mnie opuściła i nawet światło mych oczu zawodzi.
Tys5	(38:11) Serce się me we mnie trzepoce, moc mnie opuszcza, zawodzi nawet światło moich oczu.
Bryt	(38:11) Serce moje bije gwałtownie, Opuszcza mnie siła moja, A nawet światło oczu moich zanika.
Pozn	(38:11) Serce moje bije niespokojnie, opuściły mnie siły i nawet światło moich oczu gaśnie.
WarPra	(38:11) Moje serce niespokojne i brak mu odwagi, wyraźnie przygasają już moje oczy.
STB	(38:11) Moje serce kołacze, opuściła mnie moja siła, a światło moich oczu i ono się przy mnie nie zostało.
EIB	(38:11) Serce kołacze się we mnie, Opuściły mnie siły, A oczy? One też już nie widzą wyraźnie.

Ps 38,11

PsFlor	(37:11) Przyjaciele moji i bliźni moji przeciwo mnie przybliżyli są sie i stali są,
PsPul	(37:11) Przyjaciele moji i bliźni moji przeciwo mnie przybliżyli sie i stali,
Wuj1923	(38:12) Przyjaciele moi i bliscy moi naprzeciwko mnie przybliżali się i stanęli: a którzy przy mnie byli, z daleka stanęli.
Gda1881	(38:12) Którzy mię miłują, i przyjaciele moi, stronią od ran moich, a powinowaci moi z daleka stoją.
Gda2017	Moi bliscy i przyjaciele stronią od moich ran, a moi krewni stoją z daleka.
PsBycz	(38:12) Przyjaciele-moi, i-towarzysze-moi, opodal kalectwa-mego, stawają; a,-bliźni-moi, zdaleka stoją.
Goet	(38:12) Mili moi i towarzysze moi stoją zdaleka wobec plagi mojej, a krewni moi stoją w oddali.
PsCylk	(38:12) Przyjaciele moi i towarzysze od plagi mojéj stronią, a blizcy moi zdala stanęli.
PsKrusz	(38:12) Przyjaciele moi i bliscy moi stronią od rany mojej, a co byli blisko mnie, zdaleka stoją.
PsAszk	(38:12) Druhowie moi i moi przyjaciele stają przeciw dopustowi memu a blizcy stanęli w oddali.
PsSzer	(38:12) Przyjaciele moi i bliscy moi trzymają się z dala ode mnie nieszczęsnego, a krewni moi stronią ode mnie.
Tys1	(37:12) Druhowie moi i przyjaciele stronią od mojej choroby, z daleka stoją i moi bliscy.
Tys5	(38:12) Przyjaciele moi i sąsiedzi stronią od mojej choroby i moi bliscy trzymają się z daleka.
Bryt	(38:12) Przyjaciele i towarzysze moi stoją z dala od mego nieszczęścia, A krewni moi stronią ode mnie.
Pozn	(38:12) Przyjaciele moi i bliscy trzymają się z dala od mej niedoli, a krewni moi stronią ode mnie.
WarPra	(38:12) Przyjaciele i bliscy nie chcą patrzeć na moją nędzę, a krewni trzymają się ode mnie z dala.
STB	(38:12) Moi przyjaciele i towarzysze stronią od mojej plagi, moi bliscy stanęli z dala.
EIB	(38:12) Nieszczęście przegoniło mych przyjaciół i bliskich, Moi krewni przystanęli z daleka.

Ps 38,12

PsFlor	(37:12) a jiż są podle mnie byli, obdal stali, i usile czynili, jiż szukali dusze mojej. (37:13) A jiż są szukali zła mnie, mołwili są prozności a lści wszego dnia są myślili.
PsPul	(37:12) i ci, co są podle mnie byli, obdal stali, i usile czynili, jiż to są szukali mojej dusze. (37:13) I c❬i❭, co są szukali mnie zła, mołwili są proznośc❬i❭ a łży wszego dnia są myślili.
Wuj1923	(38:13) A gwałt czynili, którzy szukali dusze mojéj: a którzy mi szukali złego, mówili marności, a zdrady cały dzień wymyślali.
Gda1881	(38:13) I zastawili sidła ci, którzy szukają duszy mojej; a którzy mi szukają złego, mówili przewrotnie, i zdrady przez cały dzień zmyślali.
Gda2017	Ci, którzy czyhają na moją duszę, zastawiają sidła, a ci, którzy pragną mego nieszczęścia, mówią przewrotnie i przez cały dzień knują podstępy.
PsBycz	(38:13) Zaś, nastawiają-sidła, szukający życia-mego; a,-poszukiwający klęski-mojéj, mówią przewrotności, i-zdrady każdego dnia, wymyślają.
Goet	(38:13) Ci, co czyhają na życie moje, zastawiają mi sidła, a którzy szukają nieszczęścia mego, mówią o zgubie mojej i zmyślają zdradę cały dzień.
PsCylk	(38:13) A zastawiają sidła co żądają duszy mojéj, a pragnący nieszczęścia mego miotają obelgi, i zdrady cały dzień knują.
PsKrusz	(38:13) I zastawili sidła, którzy szukali duszy mojej, a którzy szukają złego mego, mówią przewrotnie, i zdradę na każdy dzień obmyślają.
PsAszk	(38:13) Zasadzki czynią ci, co życia mego żądni a bezeceństwa głoszą troskliwi o mą zgubę i nad fałszem rozmyślają dzień cały.
PsSzer	(38:13) I zastawiają sidła ci, co godzą na życie moje; a ci, co życzą mi nieszczęścia, grożą zagładą i nieustannie knują zdradę.
Tys1	(37:13) Ci, którzy czyhają na moje życie, zastawiają sidła, ci grożą mi zagładą, którzy źle mi życzą i obmyślają cały czas podstępy.
Tys5	(38:13) Ci, którzy czyhają na moje życie, zastawiają sidła, ci, którzy źle mi życzą, mówią przewrotnie i przez cały dzień obmyślają podstępy.
Bryt	(38:13) Zastawiają sidła ci, co godzą na życie moje; A ci, którzy życzą mi nieszczęścia, grożą zagładą I nieustannie knują podstępy.
Pozn	(38:13) Ci, którzy godzą na me życie, zastawiają na mnie sidła; ci, którzy pragną mego nieszczęścia, grożą mi zagładą i wciąż na nowo knują podstępy.
WarPra	(38:13) Sidła zastawiają ci, którzy czyhają na moje życie, przeklinają mnie ci, co szukają mej zguby i nieustannie przeciw mnie spiskują.
STB	(38:13) Zastawiają sidła ci, którzy żądają Mego życia, miotają obelgi ci, co pragną mego nieszczęścia i przez cały dzień knują zdrady.
EIB	(38:13) Ci zaś, którzy chcą pozbawić mnie życia, zastawiają swe sidła, Ci, co szukają mojego nieszczęścia, cały dzień głoszą klęskę i zdradę.

Ps 38,13

PsFlor	(37:14) Ale ja jako głuchy nie słyszał jeśm a jako niemy nie otwarzaję ust swych.
PsPul	(37:14) A ja jako głuchy nie słyszał jeśm i jako niemy nie otwarzaję ust swych.
Wuj1923	(38:14) A ja jako głuchy nie słyszałem, a jako niemy, nie otwierający ust swoich.
Gda1881	(38:14) Alem ja niby głuchy nie słyszał, a jako niemy, który ust swoich nie otwiera.
Gda2017	Lecz ja niczym głuchy nie słyszałem i byłem jak niemy, który nie otwiera swych ust.
PsBycz	(38:14) Ale-ja, jakby-głuchy, nie słucham, i,-jako-niémy, co nie otwiéra ust-swoich.
Goet	(38:14) Lecz ja jako głuchy nie słyszę, i jestem jako niemy, który ust swoich nie otwiera.
PsCylk	(38:14) A ja jak głuchy nie słyszę, i jak niemy, co nie otwiera ust swoich.
PsKrusz	(38:14) Ale ja, jako głuchy, nie słuchałem i jako niemy, nie otwierałem ust swoich.
PsAszk	(38:14) A jam jest niby głuchy, który nie słyszy i jako niemy, co ust swych nie otworzy.
PsSzer	(38:14) Lecz ja jak człowiek głuchy nie słyszę i jestem jak niemy, który nie otwiera ust swoich.
Tys1	(37:14) A ja nie słucham — jak głuchy i jestem jak niemy, co ust nie otwiera.
Tys5	(38:14) A ja nie słyszę - jak głuchy; i jestem jak niemy, co ust nie otwiera.
Bryt	(38:14) Lecz ja, jak człowiek głuchy, nie słyszę I jestem jak niemy, który nie otwiera ust swoich.
Pozn	(38:14) A ja jestem jak ten, który nie słyszy, i jak niemy, który nie otwiera ust.
WarPra	(38:14) A ja jestem jak głuchy, co nic nie słyszy, i jak niemy, co nie może otworzyć ust swoich.
STB	(38:14) A ja nie słyszę jak głuchy; jak niemy, co nie otwiera swoich ust.
EIB	(38:14) Lecz ja, niczym głuchy, nie słyszę, Niczym niemy nie otwieram swych ust.

Ps 38,14

PsFlor	(37:15) I uczynił jeśm sie jako człowiek niesłyszący i nieimający w swych uściech karań.
PsPul	(37:15) I czynił jeśm sie jako człowiek niesłyszący i niemający w swych uściech poswarzenia.
Wuj1923	(38:15) I stałem się jako człowiek niesłyszący, i nie mający odporów w uściech swoich.
Gda1881	(38:15) I stałem się jako człowiek, który nic nie słyszy, i niema odporu w ustach swoich.
Gda2017	I stałem się jak człowiek, który nic nie słyszy i nie ma w ustach upomnień.
PsBycz	(38:15) Więc-stałem-się, jako-człowiek, co nie słyszący, i-nie-mający, w-ustach-swych, dowodów.
Goet	(38:15) Jestem jako mąż, który nie słyszy, i niema sprzeciwu w ustach swoich.
PsCylk	(38:15) I stałem się jak człowiek, który nie rozumié, a nie ma w uściech odprawy.
PsKrusz	(38:15) I stałem się jako człowiek, który nie słyszy, i w ustach jego niemasz sprzeciwu.
PsAszk	(38:15) Stałem się, jakby mąż, który nie rozumie i niemasz w ustach jego odprawy.
PsSzer	(38:15) I stałem się jak głuchy, który nie ma odpowiedzi w ustach.
Tys1	(37:15) I stałem się jak człowiek, co nie słyszy i nie ma w ustach odpowiedzi.
Tys5	(38:15) I stałem się jak człowiek, co nie słyszy; i nie ma na ustach odpowiedzi.
Bryt	(38:15) Stałem się jak mąż, który nie słyszyI który nie ma odpowiedzi w ustach swoich.
Pozn	(38:15) Stałem się podobny do człowieka głuchego, którego usta nie znają odpowiedzi.
WarPra	(38:15) Jestem jak ten, do którego nic nie dociera i który na nic nie ma odpowiedzi.
STB	(38:15) Stałem się jak człowiek, który nie rozumie i w ustach nie ma odpowiedzi.
EIB	(38:15) Stałem się jak człowiek niesłyszący, Który nie potrafi wyrazić sprzeciwu.

Ps 38,15

PsFlor	(37:16) Bo w cię, Gospodnie, pwał jeśm; ty wysłuszasz mie, Gospodnie Boże moj.
PsPul	(37:16) Bo w cię, Gospodnie, pwał jeśm; ty wysłuchasz mie, Gospodnie Boże moj.
Wuj1923	(38:16) Albowiem w tobiem, Panie, nadzieję miał: ty mię wysłuchasz, Panie, Boże mój.
Gda1881	(38:16) Albowiem na cię, Panie! oczekuję; ty za mię odpowiesz, Panie, Boże mój!
Gda2017	Ciebie bowiem, PANIE, oczekuję; ty odpowiesz, Panie, mój Boże.
PsBycz	(38:16) Przetoż, na-Ciebie, o-Panie! czekam; Ty odpowiesz, Panie, Boże-mój.
Goet	(38:16) Albowiem Ciebie, Panie, ufnie oczekuję; Ty odpowiesz, Panie, Boże mój.
PsCylk	(38:16) Bo Ciebie Boże wyczekuję; Ty odpowiesz Boże, Panie mój.
PsKrusz	(38:16) Ponieważ Tobie, Panie, zaufałem, Ty odpowiesz, Panie, Boże mój!
PsAszk	(38:16) Choć w Tobie, o Jehowo, ma nadzieja, Ty mi odpowiesz, Panie Boże mój.
PsSzer	(38:16) Bo w Tobie, Panie, nadzieja moja: Ty wysłuchasz, Panie, Boże mój!
Tys1	(37:16) Bo Tobie ufam, o Panie: Ty, Panie, mój Boże, wysłuchasz.
Tys5	(38:16) Bo Tobie ufam, o Panie! Ty odpowiesz, Panie, Boże mój!
Bryt	(38:16) W tobie bowiem, Panie, pokładam nadzieję moją; Ty odpowiadasz, Panie, Boże mój!
Pozn	(38:16) Bo w Tobie, Jahwe, pokładam nadzieję, Ty sam odpowiesz, Panie, Boże mój!
WarPra	(38:16) Na Ciebie czekam, Panie mój, Ty mi odpowiesz, Panie mój i Boże.
STB	(38:16) Bo Ciebie wyczekuję, WIEKUISTY; Ty, Boże, Panie mój odpowiesz.
EIB	(38:16) To dlatego, że na Ciebie, PANIE, czekam; Ty mi odpowiesz, o Panie, mój Boże!

Ps 38,16

PsFlor	(37:17) Bo jeśm rzekł: Bychą niekiedy nadwiesielili ❬sie❭ mnie nieprzyjaciele moji, a gdy sie poruszą nogi moje, na mię wielikie rzeczy mołwili są.
PsPul	(37:17) Bo jeśm rzekł: Bychą niegdy nie wiesielili sie nade mną nieprzyjaciele moji, a gdy sie poruszą moje nogi, na mię wielikie rzeczy mołwili są.
Wuj1923	(38:17) Bom mówił: By się kiedy nie weselili nademną nieprzyjaciele moi: i gdy szwankują nogi moje, przeciwko mnie wielkie rzeczy mówili.
Gda1881	(38:17) Bom rzekł: Niechaj się nie cieszą ze mnie; gdyby szwankowała noga moja, niechaj się hardzie nie podnoszą przeciwko mnie.
Gda2017	Bo powiedziałem: Niech się nie cieszą z mojego powodu; gdy moja noga poślizgnie się, niech nie wynoszą się nade mnie.
PsBycz	(38:17) Ponieważ mniemam, że-nie będą-radowali-się ze-mnie; za-zachwiania-się nogi-méj, oniby nademnie wynosili-się.
Goet	(38:17) Mówiłem: niech się nie radują nade mną! Gdy chwieje się noga moja, niech nie wynoszą się nade mnie.
PsCylk	(38:17) Bom rzekł: niech nie mają uciechy ze mnie; gdy się chwieje noga moja, niech nademnie się nie wynoszą.
PsKrusz	(38:17) Otom rzekł: "niechaj nie weselą się ze mnie, gdy się chwiała noga moja; niechaj się nie wywyższają nademnie".
PsAszk	(38:17) Gdy pomyślę: niechby jeno nie naigrawali się ze mnie, gdy zachwieje się ma noga i nie wywyższali się nademnie,
PsSzer	(38:17) Bo pomyślałem: Niechaj nie radują się z powodu mnie, którzy wynoszą się nade mnie, gdy potkną się nogi moje!
Tys1	(37:17) Mówię bowiem: «Niech się nie cieszą; gdy moja noga się chwieje, niech się nade mną nie wynoszą».
Tys5	(38:17) Mówię bowiem: Niech się z mojego powodu nie cieszą; gdy moja noga się chwieje, niech się nie wynoszą nade mnie!
Bryt	(38:17) Bo pomyślałem: Niech się nie cieszą ci, Którzy wynoszą się nade mnie, Kiedy potknie się noga moja.
Pozn	(38:17) Myślę bowiem: "Niech nie mają uciechy z mego powodu, niech się nie wynoszą nade mnie, gdy się noga moja zachwieje".
WarPra	(38:17) Prosiłem bowiem tak bardzo, by nie brali góry nade mną, by się nie wynosili nade mnie, gdy chwieją się moje nogi.
STB	(38:17) Ponieważ powiedziałem: Niech nie mają ze mnie radości, kiedy się chwieje moja noga; niech się nade mnie nie wynoszą.
EIB	(38:17) Owszem, o to Cię prosiłem: Aby nie cieszyli się moim kosztem, Nie wyśmiewali się z mojego potknięcia -

Ps 38,17

PsFlor	(37:18) Bo ja w biczu gotow jeśm a boleść moja w obeźrzeniu mojem weżdy.
PsPul	(37:18) Bo ja w biczu gotow jeśm i boleść moja przede mną jest weżdy.
Wuj1923	(38:18) Bom ja na bicze gotów jest: i ból mój przed oblicznością moją jest zawżdy.
Gda1881	(38:18) Bom ja upadku bliski, a boleść moja zawżdy jest przedemną.
Gda2017	Jestem bowiem bliski upadku i moja boleść zawsze jest przede mną.
PsBycz	(38:18) Wszakem-ja, do-utrapienia, gotów; przeto, boleść-moja, przedemną ciągle.
Goet	(38:18) Bo bliski jestem upadku, a ból mój stale jest przede mną.
PsCylk	(38:18) Bom ja na upadek gotów, a ból mój obecny mi zawsze.
PsKrusz	(38:18) Bom ja do upadku skłonny, a boleść moja zawsze przedemną.
PsAszk	(38:18) żem jest podany na upadek a boleści me stale są przedemną,
PsSzer	(38:18) Bom ja bliski upadku i stale czuję ból mój.
Tys1	(37:18) Bo jestem bardzo bliski upadku i ból mój jest zawsze przede mną.
Tys5	(38:18) Bo jestem bardzo bliski upadku i ból mój jest zawsze przy mnie.
Bryt	(38:18) Ja bowiem jestem bliski upadkuI ból mój stale jest przede mną.
Pozn	(38:18) Zaprawdę, bliski jestem upadku, a boleść moją nieustannie mam przed oczyma.
WarPra	(38:18) Jestem już bliski upadku i nie opuszczają mnie bóle.
STB	(38:18) Gdyż ja jestem gotów na upadek, a mój ból zawsze był mi obecny.
EIB	(38:18) Chociaż jestem gotowy na upadek, Wciąż pamiętam, jaki ból on sprawia.

Ps 38,18

PsFlor	(37:19) Bo lichotę mą ja zwiastuję i myślić będę za moj grzech.
PsPul	(37:19) Bo ja złość moję zwiastuję i myślić będę za moj grzech.
Wuj1923	(38:19) Albowiem nieprawość moję oznajmię, i będę myślił za grzech mój.
Gda1881	(38:19) Owszem, nieprawość moję wyznaję, a frasuję się dla grzechu mojego.
Gda2017	Wyznaję więc moją nieprawość i boleję nad swoim grzechem.
PsBycz	(38:19) Gdy nieprawość-mę oznajmiam; lękam-się z-powodu-grzéchu-mojego.
Goet	(38:19) Albowiem oznajmiam nieprawość moją i strapiony jestem dla grzechu mego.
PsCylk	(38:19) Bo winę mą wyjawiam, a pokutuję za grzech mój.
PsKrusz	(38:19) Bo nieprawość moją wyznaję, trapię się gniewem moim.
PsAszk	(38:19) że grzech mój wyznaję, stroskany o przewinienie me,
PsSzer	(38:19) Wyznaję winę swoją, martwię się z powodu grzechu swego.
Tys1	(37:19) Ja przecież wyznaję mą winę i grzechem moim się trwożę.
Tys5	(38:19) Ja przecież wyznaję moją winę i trwożę się moim grzechem.
Bryt	(38:19) Wyznaję winę moją. Niepokoję się z powodu grzechu swego.
Pozn	(38:19) Tak, wyznaję moją winę i trapię się moim grzechem.
WarPra	(38:19) Przyznaję się jednak do winy i lękam się moich słabości.
STB	(38:19) Owszem, wyjawiam moją winę i pokutuję za mój grzech.
EIB	(38:19) Tak! Wyznam moją winę! Martwi mnie mój grzech.

Ps 38,19

PsFlor	(37:20) Nieprzyjacielowie wiem moji żywi są i stwierdzili sie są na mię, i rozmnożyli sie są, jiż nienaźrzeli mie źle.
PsPul	(37:20) Nieprzyjaciele wiem moji żywi są i stwirdzili są sie na mię, i rozmnożyli sie, co są mnie nienaźrzeli źle.
Wuj1923	(38:20) Lecz nieprzyjaciele moi żywią i zmocnili się nademną: i rozmnożyli się, którzy mię nienawidzą niesprawiedliwie.
Gda1881	(38:20) Ale nieprzyjaciele moi weselą się, zmacniają się, i rozmnażają się ci, którzy mię nienawidzą bez przyczyny:
Gda2017	Lecz moi wrogowie są zdrowi i silni i namnożyło się tych, którzy bez powodu mnie nienawidzą.
PsBycz	(38:20) Atoli, nieprzyjacioły-me, żyją, wzmagają-się; nawet-pomnażają-się nienawidzący-mię darmo.
Goet	(38:20) Ale wrogowie moi żyją, są silni; i wielu jest tych, którzy mnie bez przyczyny nienawidzą.
PsCylk	(38:20) A wrogi moje żyją, wzmacniają się, mnożą się nienawidzący mnie niesłusznie.
PsKrusz	(38:20) A nieprzyjaciele moi żyją - umacniają się i zwiększają się, którzy mnie nienawidzą bez przyczyny.
PsAszk	(38:20) a wrogowie moi żyją, urośli w sile i pomnożyli się ci, co mnie nienawidzą w swem kłamstwie,
PsSzer	(38:20) Lecz nieprzyjaciele moi żyją i są mocni, i wielu jest takich, którzy nienawidzą mnie bez przyczyny.
Tys1	(37:20) Lecz możni są ci, co bez powodu mi się sprzeciwiają, i liczni, którzy niesłusznie mnie nienawidzą.
Tys5	(38:20) Lecz silni są ci, co bez powodu są mi przeciwni, i liczni, którzy oszczerczo mnie nienawidzą.
Bryt	(38:20) Lecz nieprzyjaciele moi żyją i są mocni, I wielu jest takich, którzy nienawidzą mnie bez przyczyny.
Pozn	(38:20) Ale potężni są ci, którzy bez powodu są mi wrogami, i wielu jest tych, którzy niesłusznie mnie nienawidzą.
WarPra	(38:20) Lecz moi wrogowie liczni są i mocni, nienawidzą zaś mnie bez żadnej racji.
STB	(38:20) A moi wrogowie żyją, wzmacniają się oraz mnożą; ci, co niesłusznie mnie nienawidzą.
EIB	(38:20) A moi wrogowie? Żyją i są mocni. Wielu jest takich, którzy mnie nienawidzą bez powodu.

Ps 38,20

PsFlor	(37:21) Jiż to odpłacają złe za dobre, uwłoczyli są mnie, bo jeśm naśladował dobroty.
PsPul	(37:21) Jiż to odplacają złe za dobre, uwłoczyli są mi, bo jeśm naśladował dobrotę.
Wuj1923	(38:21) Którzy oddawają złe za dobre, uwłaczali mi, iżem naśladował dobroci.
Gda1881	(38:21) A oddawając mi złem za dobre sprzeciwiają mi się, przeto, że naśladuję tego, co jest dobrego.
Gda2017	Odpłacają mi złem za dobro i sprzeciwiają mi się, bo podążam za dobrem.
PsBycz	(38:21) A,-wypłacający-się złém, za dobro, sprzeciwiają-się-mi, dla-tego,-że naśladuję dobré.
Goet	(38:21) Którzy mnie złem za dobre odpłacają, napastują mnie za to, że ścigam dobro.
PsCylk	(38:21) I odpłacający złém za dobre, którzy mnie prześladują, za to że dążę za dobrém.
PsKrusz	(38:21) I którzy oddają zło zamiast dobrego i sprzeciwiają mi się, że naśladuję dobro.
PsAszk	(38:21) a ci, co mi złem odpłacają za dobre oskarżają mię o to, że rozbijam się za tem, co dobre, -
PsSzer	(38:21) A ci, co złem za dobre odpłacają, prześladują mnie, że ja zabiegam o dobro.
Tys1	(37:21) Ci, którzy złem odpłacają za dobro, za to mi grożą, że za dobrem idę.
Tys5	(38:21) Ci, którzy złem odpłacają za dobro, za to mi grożą, że idę za dobrem.
Bryt	(38:21) A ci, którzy złem za dobre odpłacają, Prześladują mnie, gdyż zabiegam o dobro.
Pozn	(38:21) Ci, którzy za dobro złem mi odpłacają, zawzięli się na mnie za to, że zdążam ku temu, co dobre.
WarPra	(38:21) Odpłacają mi złem za dobre i uciskają tylko dlatego, że pragnę dobrze czynić.
STB	(38:21) Odpłacają złem za szlachetne, ci, którzy mnie prześladują za to, że podążam za lepszym.
EIB	(38:21) Ci, którzy odpłacają złem za dobro, Przeciwstawiają mi się dlatego, że właśnie o dobro zabiegam.

Ps 38,21

PsFlor	(37:22) Nie ostawiaj mie, Gospodnie Boże moj, ani odstąpaj ode mnie.
PsPul	(37:22) Nie ostaj mie, Gospodnie Boże moj, ni odstąpaj ode mnie.
Wuj1923	(38:22) Nie opuszczaj mię, Panie, Boże mój, nie odstępuj odemnie.
Gda1881	(38:22) Nie opuszczajże mię, Panie, Boże mój! nie oddalajże się odemnie.
Gda2017	Nie opuszczaj mnie, PANIE, mój Boże, nie oddalaj się ode mnie.
PsBycz	(38:22) Nie opuszczaj-mię, Panie; o-Boże-mój! nie oddalaj-się ode-mnie.
Goet	(38:22) Nie opuść mnie, Panie, Boże mój, nie bądź daleki ode mnie!
PsCylk	(38:22) Nie opuszczaj mnie Boże Panie mój, nie oddalaj się odemnie.
PsKrusz	(38:22) Nie opuszczaj mnie Panie, Boże mój! nie oddalaj się odemnie!
PsAszk	(38:22) Nie opuszczaj Ty mnie, Jehowo, Boże mój, nie oddalaj się odemnie,
PsSzer	(38:22) Nie opuszczaj mnie, Panie, Boże mój! Nie bądź ode mnie daleki!
Tys1	(37:22) O Panie, Ty mnie nie opuszczaj, nie bądź daleko ode mnie, mój Boże!
Tys5	(38:22) Nie opuszczaj mnie, Panie, mój Boże, nie bądź daleko ode mnie!
Bryt	(38:22) Nie opuszczaj mnie, Panie, Boże mój! Nie oddalaj się ode mnie!
Pozn	(38:22) Nie opuszczaj mnie, Jahwe, Boże mój, nie oddalaj się ode mnie!
WarPra	(38:22a) Nie opuszczaj mnie tedy nigdy, Panie mój i Boże,
STB	(38:22) Nie opuszczaj mnie WIEKUISTY, mój Boże, i się nie oddalaj ode mnie.
EIB	(38:22) Nie opuszczaj mnie, PANIE! O mój Boże, nie bądź ode mnie daleki!

Ps 38,22

PsFlor	(37:23) Rozumiej ku pomocy mojej, Gospodnie Boże zbawienia mego. (37:24) Sława Oćcu i Synowi, i Świętemu Duchu.
PsPul	(37:23) Przyśpiej na pomoc moję, Gospodnie Boże zbawienia mego.
Wuj1923	(38:23) Bądź gotów na ratunek mój, Panie, Boże zbawienia mego.
Gda1881	(38:23) Pośpiesz na ratunek mój, Panie zbawienia mego!
Gda2017	Pospiesz mi z pomocą, Panie, moje zbawienie.
PsBycz	(38:23) Pospiesz ku pomocy-méj, o-Panie! zbawienia-mojego.
Goet	(38:23) Pośpiesz ku mej pomocy, Panie, Zbawienie moje!
PsCylk	(38:23) Pospiesz na ratunek mój Panie, pomocy moja.
PsKrusz	(38:23) Pospiesz z pomocą dla mnie, Panie zbawienia mego!
PsAszk	(38:23) spiesz ku mej pomocy Parne wybawienia mojego!
PsSzer	(38:23) Spiesz mi z pomocą, Panie, zbawienie moje!
Tys1	(37:23) Spiesz mi na pomoc, zbawienie moje — o Panie!
Tys5	(38:23) Śpiesz mi na pomoc, Panie, zbawienie moje!
Bryt	(38:23) Śpiesz mi z pomocą, Panie, zbawienie moje!
Pozn	(38:23) Pośpiesz mi z pomocą, Panie, moje zbawienie!
WarPra	(38:22b) pośpiesz mi z pomocą, Panie mój i Zbawco.
STB	(38:23) Pośpiesz na mój ratunek, Panie, moje zbawienie.
EIB	(38:23) Pośpiesz mi z pomocą, Panie, który jesteś moim zbawieniem!

Psalm 39

Ps 39,1

PsFlor	(38:1) Rzekł jeśm: Będę strzec drog swojich, bych nie zgrzeszył w zakonie mojem. (38:2) Położył jeśm strożą ustom mojim, gdy nastał grzeszny przeciwo mnie.
PsPul	(38:1) Rzekł jeśm: Będę strzec drog swych, bych nie zgrzeszył w moim języku. (38:2) Położył jeśm strożą ustam moim, gdy jest był grzesznik przeciwo mnie.
Wuj1923	(39:1) Na koniec, samemu Idythun, pieśń Dawidowa. (39:2) Rzekłem: Będę strzegł dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem moim: założyłem straż ustom moim, gdy stał grzesznik przeciwko mnie.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi Jedytunowi psalm Dawidowy. (39:2) Rzekłem: Będę strzegł dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem swym; włożę munsztuk w usta moje, póki niepobożny będzie przedemną.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, Jedutunowi. Psalm Dawida. Powiedziałem: Będę strzegł moich dróg, abym nie zgrzeszył językiem; nałożę na usta wędzidło, dopóki niegodziwy będzie przede mną.
PsBycz	(39:1) Naczelnikowi-muzyki, Jedutunowi, dany do grania, Psalm Dawida. (39:2) Zapowiedziałem: Będę-strzegł dróg-mych, od grzeszenia językiem-mom; ja-powściągnę usta-me, na-gębkiem, dopóki bezbożny będzie przedemną.
Goet	(39:1) PRZEWODNIKOWI chóru, Jedutunowi. Psalm Dawida, (39:2) Rzekłem: chcę strzec dróg moich, abym nie grzeszył językiem swoim; chcę założyć ustom moim wędzidło, póki bezbożny jeszcze jest przede mną.
PsCylk	(39:1) Przewodnikowi chóru Jedutunowi. Psalm Dawida. (39:2) Rzekłem: Strzedz będę dróg moich, bym nie zgrzeszył językiem moim; utrzymam ustom moim zamknięcie, póki niegodziwy przedemną.
PsKrusz	(39:1) Przełożonemu chóru Iditunowi. Psalm Dawida. (39:2) Rzekłem: "Będę strzegł drogi mojej, aby nie grzeszyć językiem moim. Zastrzegę usta moje zamknięciem, jak długo bezbożnik będzie przedemną".
PsAszk	(39:1) Dyrygentowi chóru Jedutunowego. - Śpiew Dawidowy. (39:2) Powiedziałem sobie: będę strzegł dróg mych, aby nie zgrzeszyć, języka mego będę strzegł, zasuwę dam na me usta, choćby jeszcze stał przedemną niegodziwiec.
PsSzer	(39:1) Przewodnikowi chóru, Jedutuna, psalm Dawida. (39:2) Rzekłem: Będę pilnował dróg swoich, bym nie zgrzeszył językiem, będę trzymał na wodzy usta swoje, póki bezbożny stoi przede mną.
Tys1	(38:1) Kierownikowi chóru Jeditunowi. Psalm. Dawidowy. (38:2) Rzekłem: «Będę pilnował dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem; wędzidło nałożę na usta, dopóki bezbożny jest przy mnie.
Tys5	(39:1) Kierownikowi chóru, Jedutunowi. Psalm. Dawidowy. (39:2) Rzekłem: Będę pilnował dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem; nałożę na usta wędzidło, dopóki naprzeciw mnie jest występny.
Bryt	(39:1) Przewodnikowi chóru. Dla Jedutuna. Psalm Dawidowy. (39:2) Rzekłem: Będę pilnował dróg swoich, Bym nie zgrzeszył językiem, Będę trzymał na wodzy usta swoje, Póki bezbożny stoi przede mną.
Pozn	(39:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: dla Jedutuna; Psalm Dawida. (39:2) Postanowiłem sobie: "Będę zważał na drogi moje, abym nie zgrzeszył językiem; nałożę wędzidło ustom moim, dopóki bezbożnik jest przy mnie".
WarPra	(39:1) Dla kierującego chórem, Jedutuna. Psalm Dawida. (39:2) Przyrzekłem sobie, że będę strzegł dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem; na ustach moich będę miał wędzidło, dopóki bezbożnik jest przy mnie.
STB	(39:1) Przewodnikowi chóru, Jedutunowi. Psalm Dawida. (39:2) Powiedziałem: Będę strzegł moich dróg, bym nie zgrzeszył moim językiem; utrzymam zamknięcie moich ust, dopóki niegodziwi przede mną.
EIB	(39:1) Dla prowadzącego chór - dla Jedutuna. Psalm Dawida. (39:2) Stwierdziłem: Będę strzegł moich dróg, Abym nie zgrzeszył językiem. Przytrzymam na uwięzi moje usta, Dopóki stoi przede mną bezbożny.

Ps 39,2

PsFlor	(38:3) Oniemiał jeśm i uśmierzon jeśm, i milczałeśm od dobrych a boleść moja odnowiła sie jest.
PsPul	(38:3) Oniemiał i uśmierzył jeśm sie, i milczał jeśm od dobrych a boleść ma odnowiła sie jest.
Wuj1923	(39:3) Zaniemiałem i uniżyłem się, i zamilczałem dobrych: i ból mój odnowił się.
Gda1881	(39:3) Zaniemiałem milcząc; zamilknąłem i w dobrej sprawie; ale boleść moja bardziej się wzmagała.
Gda2017	Zaniemówiłem oniemiały, zamilkłem nawet w dobrej sprawie, lecz moja boleść się wzmagała.
PsBycz	(39:3) Umilkłem spokojnie; powścięgnełem-się od-mówienia-o-dobrem; a,-boleść-moja, zamieszaną-była.
Goet	(39:3) Zaniemiałem zupełnie, milczałem nawet o dobrem, ale ból mój się wzmagał.
PsCylk	(39:3) Zaniemiałem milczeniem, zwątpiłem o dobrém, choć ból mój się zajątrzył.
PsKrusz	(39:3) Zaniemiałem, milcząc, zamilknąłem w dobrej sprawie, a ból mój zwiększał się.
PsAszk	(39:3) Oniemiałem jak grób, milczałem dla dobroci a ból mój zagryzłem.
PsSzer	(39:3) Zaniemiałem zupełnie, zamilkłem, nie pomnąc o szczęściu, lecz ból mój rósł.
Tys1	(38:3) Oniemiałem milcząc, ze szczęścia wyzuty, lecz boleść moja wzmogła się na nowo.
Tys5	(39:3) Oniemiałem, zamilkłem pozbawiony szczęścia, lecz moja boleść wzmogła się na nowo.
Bryt	(39:3) Zaniemówiłem, zamilkłem, Pozbawiony szczęścia, Lecz ból mój się powiększył.
Pozn	(39:3) Zamilkłem całkowicie, lecz milcząc nie doznałem ulgi, gdyż boleść moja wezbrała gwałtownie.
WarPra	(39:3) Przestałem mówić, zamilkłem, niczego już nie posiadam, a ból mój staje się znów większy.
STB	(39:3) Oniemiałem milczeniem, zwątpiłem odnośnie słusznej sprawy, a mój ból się zajątrzył.
EIB	(39:3) Pogrążyłem się w ciszy, Przestałem mówić o dobru, Lecz mój ból się nasilił.

Ps 39,3

PsFlor	(38:4) Zgrzało sie sierce moje we mnie a w myśleniu mojem zażże sie ogień. (38:5a) Mołwił jeśm w języce swojem:
PsPul	(38:4) Zgrzało sie jest sierce moje we mnie a w myśleniu moim zażże sie ogień. (38:5a) Mołwił jeśm moim językiem:
Wuj1923	(39:4) Zagrzało się serce moje we mnie: a w rozmyślaniu mojem rozpalił się ogień. (39:5a) Rzekłem językiem moim:
Gda1881	(39:4) Rozpaliło się serce moje we wnętrznościach moich; w rozmyślaniu mojem rozżarzył się ogień, ażem tak rzekł językiem swoim:
Gda2017	Rozgorzało we mnie serce; gdy rozmyślałem, zapłonął ogień, a wtedy mój język tak przemówił:
PsBycz	(39:4) Zawrzało sercé-mé, we-wnętrzu-mojém, w-rozmyślaniu-mém, zapalił-się ogień, zmuszon-byłem-mówić, językiem-moim:
Goet	(39:4) Rozpaliło się serce moje we wnętrzu mojem, przy rozmyślaniu mojem rozżarzył się ogień, że musiałem mówić językiem swoim:
PsCylk	(39:4) Rozgorzało się serce we wnętrzu mojém, w umyśle moim zapłonął ogień, i przemówiłem językiem moim.
PsKrusz	(39:4) Rozpaliło się serce moje we wnętrznościach moich, w rozmyślaniu mem rozżarzył się ogień, że rzekłem językiem moim.
PsAszk	(39:4) Zawrzało serce w mem wnętrzu, w uniesieniu mem zapłonął ogień, przemówiłem językiem mym.
PsSzer	(39:4) Rozpaliło się serce moje we mnie, gdy rozmyślałem, palił się ogień. Wtedy odezwałem się językiem swoim:
Tys1	(38:4) Serce we mnie rozgorzało; gdy rozważyłem, zapłonął w nim ogień: język mój się odezwał.
Tys5	(39:4) Serce w mym wnętrzu rozgorzało; gdy rozważałem, zapłonął w nim ogień; język mój przemówił.
Bryt	(39:4) Rozpaliło się serce moje we mnie, Gdy rozmyślałem, zapłonął ogień. Wtedy odezwałem się językiem swoim:
Pozn	(39:4) Serce rozgorzało w mej piersi, od myśli moich rozżarzył się ogień i język mój przemówił:
WarPra	(39:4) Serce rozpala mi moje wnętrze, płoną także me myśli, bym wreszcie przemówił:
STB	(39:4) Rozpaliło się serce w moim wnętrzu, w mym umyśle zapłonął ogień i przemówiłem moim językiem:
EIB	(39:4) Rozpaliło się we mnie serce, Gdy rozmyślałem, zapłonął ogień I przemówiłem tymi słowy:

Ps 39,4

PsFlor	(38:5b) Zjawion uczyń mnie, Gospodnie, koniec moj (38:6) i czysło dniow mojich, ktore jest, bych wiedział, cso niedostaje mnie.
PsPul	(38:5b) Zjaw mi, Gospodnie, koniec moj (38:6) i czysło dni moich, ktore jest, bych wiedział, co mi niedostaje.
Wuj1923	(39:5b) Oznajmij mi, Panie, koniec mój: i liczbę dni moich, która jest, abym wiedział, czego mi niedostaje.
Gda1881	(39:5) Daj mi poznać, Panie! dokończenie moje, i wymiar dni moich jaki jest, abym wiedział, jak długo trwać będę.
Gda2017	PANIE, daj mi poznać mój kres i miarę moich dni, abym wiedział, jak jestem słaby.
PsBycz	(39:5) Oznajm-mi, Panie, koniec-mój, i-przeciąg dni-moich, jakim jest; niechże-wiém, kiedy będę życia pozbawionym ja.
Goet	(39:5) Panie, oznajmij mi kres mój i jaki jest wymiar dni moich, abym wiedział, jak jestem znikomy.
PsCylk	(39:5) Objaw mi Boże koniec mój, i wymiar dni moich jakim jest, bym poznał jak nikłym ja.
PsKrusz	(39:5) Daj mi poznać, Panie, koniec mój, i miara dni moich jaka jest? - abym wiedział, jak długo trwać będę.
PsAszk	(39:5) Obwieść mi, o Jehowo, mój koniec, i miara dni mych jakowa, niechaj wiem, jak dalece jestem znikomy?
PsSzer	(39:5) Daj mi, Panie, poznać kres mój i wymiar dni moich, abym wiedział, jak jestem znikomy!
Tys1	(38:5) O Panie, kres mój pozwól mi poznać i jaka jest miara dni moich, bym wiedział, jak jestem znikomy.
Tys5	(39:5) O Panie, mój kres pozwól mi poznać i jaka jest miara dni moich, bym wiedział, jak jestem znikomy.
Bryt	(39:5) Daj mi, Panie, poznać kres mójI jaka jest miara dni moich, Abym wiedział, jak jestem znikomy!
Pozn	(39:5) Ukaż mi, Jahwe, kres mojego życia i jaka jest miara moich dni, bym poznał moją znikomość.
WarPra	(39:5) powiedz mi, Panie, jaki będzie mój koniec i jaka jest liczba dni moich, abym mógł zrozumieć moją małość.
STB	(39:5) Objaw mi, WIEKUISTY, mój koniec; jaki jest wymiar moich dni, abym poznał jak jestem znikomy.
EIB	(39:5) PANIE, powiedz, kiedy nadejdzie mój kres, Daj mi znać, ile pozostało mi lat - Niech wiem, jak jestem znikomy!

Ps 39,5

PsFlor	(38:7) Owa mierne położył jeś dni moje a część moja jakoby nicseż przed tobą. (38:8) Ale zaprawdę wszelika prozność prokny człowiek żywący.
PsPul	(38:7) Otoż położył jeś pod miarą dni moje a zboże moje jakoby niceż przed tobą. (38:8) A wszakoż prokna prozność wszelki człowiek żywy.
Wuj1923	(39:6) Otoś pomierne uczynił dni moje, a bytność moja, jako nic przed tobą: zaprawdę, wszystka marność, wszelki człowiek żywiący.
Gda1881	(39:6) Otoś na dłoni wymierzył dni moje, a wiek mój jest jako nic przed tobą; zaprawdę szczerą marnością jest wszelki człowiek, choć najduższy. Sela.
Gda2017	Oto wymierzyłeś moje dni na szerokość dłoni, a mój wiek jest niczym przed tobą; zaprawdę każdy człowiek, nawet najlepszy, jest całkowitą marnością. Sela.
PsBycz	(39:6) Oto, na szérż dłoni uczyniłeś dni-moje; a,-czas-życia-mego, jakby niczém, przed-Tobą; zaisté, tylko prożnością, każdy człowiek postawion.
Goet	(39:6) Oto na szerokość kilku dłoni wymierzyłeś dni moje, a wiek mój jest jako nic przed Tobą. Zaiste, tylko tchnieniem jest każdy człowiek, choć pewnie stoi! Sela.
PsCylk	(39:6) Oto piędziami wymierzyłeś dni moje, a wiek mój jak nicość przed Tobą. Zaprawdę, wszystko znikomością, każdy człowiek istniejący. - Sela.
PsKrusz	(39:6) Oto dłonią wymierzyłeś dni moje, i wiek mój jako nic wobec Ciebie, lecz owszem marnością jest wszelki człowiek żyjący. - SELAh.
PsAszk	(39:6) Otoś dni moich dał na szerokość ręki a mój żywot przelotny jest jakoby nie był przed Tobą, jeno jako marność zupełna postawion jest jakikolwiek mąż, - Selah.
PsSzer	(39:6) Oto na dłonie wymierzyłeś dni moje, a wiek mój jest jak nic przed Tobą. Zaprawdę, tylko tchnieniem jest wszelki człowiek, choć pewnie stoi. Sela.
Tys1	(38:6) Oto dni moje tylko na kilka piędzi uczyniłeś, a życie moje jak nicość przed Tobą: każdy człowiek trwa tyle co tchnienie. Sela.
Tys5	(39:6) Oto wymierzyłeś moje dni tylko na kilka piędzi, i życie moje jak nicość przed Tobą. Doprawdy, życie wszystkich ludzi jest marnością. Sela.
Bryt	(39:6) Oto na szerokość dłoni wymierzyłeś dni mojeA okres życia mojego jest jak nic przed tobą. Tylko jak tchnienie jest wszelki człowiek, choć pewnie stoi. Sela.
Pozn	(39:6) Zaiste, na długość kilku dłoni wyznaczyłeś dni moje, a trwanie mego życia jakby niczym jest przed Tobą; tchnieniem zaledwie jest istnienie każdego człowieka".
WarPra	(39:6) Miarą kilku piędzi wyznaczyłeś dni moje, a czas mego życia – to chwila u Ciebie, i niczym jest każde ludzkie życie. [Pauza]
STB	(39:6) Oto piędziami wymierzyłeś dni moje, a mój wiek jak nicość przed Tobą. Zaprawdę, wszystko marnością, każdy istniejący człowiek. Sela.
EIB	(39:6) Oto wymierzyłeś moje dni na szerokość kilku dłoni, Okres mego życia jest niczym przed Tobą. Tak! Człowiek jest tylko tchnieniem, nawet ten wysoko postawiony. Sela.

Ps 39,6

PsFlor	(38:9) Ale zaprawdę w obrazie przeszedł człowiek a za dar sie troszcze, (38:10) skarbi, a nie wie, komu zgromadzi je.
PsPul	(38:9) A wszako w obrazie przeszedł jest człowiek, ale i za dar sie troszcze, (38:10) skarbi, a nie wie, komu je zgromadzi.
Wuj1923	(39:7) Zaiste, w obrazie przechodzi człowiek, ale próżno trwoży sobą: skarbi, a nie wie, komu to zbierze.
Gda1881	(39:7) Zaprawdę pomija człowiek jako cień; zaprawdę próżno się kłopocze, zgromadza, a nie wie, kto to pobierze.
Gda2017	Doprawdy człowiek przemija jak cień; doprawdy na próżno się kłopocze; gromadzi, a nie wie, kto to zabierze.
PsBycz	(39:7) Zaprawdę, w-obrazie błąka-się-w-około człowiek; zaisté, próżno szumi zgromadza bogactwa, a-nie wié, kto zabierze-je.
Goet	(39:7) Jak cień porusza się człowiek; napróżno wiele się niepokoi; gromadzi a nie wie, kto to dostanie.
PsCylk	(39:7) Zaprawdę, niby widmo błąka się człowiek, tylko dla marności wrzawę czyni, gromadzi a nie wie kto to zabierze.
PsKrusz	(39:7) Zaprawdę, jako cień przechodzi człowiek; zaprawdę, napróżno się kłopocze: gromadzi, a nie wie, kto to zbierze.
PsAszk	(39:7) Jeno złudnym obrazem jest życie człowieka, marnością jeno hałaśliwe ich zabiegi, zgarnie a nie wiedzą nawet, kto je zbiera.
PsSzer	(39:7) Zaprawdę, człowiek przemija jak cień, zaprawdę, napróżno się kłopocze. Gromadzi majątki, a nie wie, kto je weźmie.
Tys1	(38:7) Jak cień przemija człowiek, na próżno tyle się miota, gromadzi, lecz nie wie, kto je zagarnie.
Tys5	(39:7) Człowiek jak cień przemija, na próżno tyle się niepokoi, gromadzi, lecz nie wie, kto to zabierze.
Bryt	(39:7) Zaprawdę, człowiek przemija jak cień, Zaprawdę, na próżno się miota. Gromadzi, a nie wie, kto to zabierze.
Pozn	(39:7) Jak cień przemija człowiek, na próżno się krząta, gromadzi, a nie wie, kto będzie zbierał.
WarPra	(39:7) Zaprawdę, człowiek jak cień przemija; niepotrzebnie czyni tyle zgiełku i skarby gromadzi, które inny weźmie.
STB	(39:7) Zaprawdę, człowiek się błąka jak widmo i tylko z powodu marności czyni wrzawę; gromadzi, a nie wie, kto to zabierze.
EIB	(39:7) Prawdą jest, że przemieszcza się niczym cień, Prawdą - że na próżno się miota. Gromadzi i nie wie, dla kogo.

Ps 39,7

PsFlor	(38:11) A ninie ktore jest czakanie moje? Zaprawdę Gospodzin? A część moja przed tobą jest.
PsPul	(38:11) A ninie kie jest czekanie moje? Wszako Gospodzin? A zboże moje u ciebie jest.
Wuj1923	(39:8) A teraz, któreż jest oczekiwanie moje? izali nie Pan? i bytność moja u ciebie jest.
Gda1881	(39:8) A teraz na cóż oczekuję, Panie? Tyś jest sam oczekiwaniem mojem.
Gda2017	A teraz czego mam oczekiwać, Panie? W tobie jest moja nadzieja.
PsBycz	(39:8) A-teraz, czegóż oczekuję Panie? nadzieja-moja, w-Tobie jest.
Goet	(39:8) A więc, Panie, czegóż oczekuję z ufnością? Moja nadzieja jest w Tobie.
PsCylk	(39:8) A teraz czego mam się spodziewać Panie? Nadzieja moja, w Tobie ona.
PsKrusz	(39:8) A teraz na cóż oczekuję, Panie! Tyś jest oczekiwaniem mojem,
PsAszk	(39:8) Tak tedy czegożbym się miał spodziewać, - o Panie, Tyś moją jest nadzieją!
PsSzer	(39:8) A teraz, czegóż mam się spodziewać, o Panie? Ty jesteś nadzieją moją.
Tys1	(38:8) A teraz czegóż spodziewam się, Panie? W Tobie jest moja nadzieja.
Tys5	(39:8) A teraz, czego mam oczekiwać, o Panie? W Tobie jest moja nadzieja.
Bryt	(39:8) A teraz, czego mam się spodziewać, Panie? W tobie jest nadzieja moja.
Pozn	(39:8) A przeto czegóż mogę oczekiwać, Panie? Cała nadzieja moja w Tobie.
WarPra	(39:8) Czegóż więc teraz mam oczekiwać, Panie, ja, który tylko Tobie zaufałem?
STB	(39:8) A teraz, czego mam się spodziewać, Panie? Moja nadzieja ona w Tobie.
EIB	(39:8) A ja, Panie, czego się spodziewam? Oto moja nadzieja jest w Tobie!

Ps 39,8

PsFlor	(38:12) Ode wszech lichot mojich wytargń mie, przekorę szalonemu dał jeś mie.
PsPul	(38:12) Ode wszech lichot wytargni mie, urąganie głupiemu dałeś mie.
Wuj1923	(39:9) Od wszystkich nieprawości moich wyrwij mię; na pośmiech głupiemu dałeś mię.
Gda1881	(39:9) Przetoż od wszystkich przestępstw moich wybaw mię; na pośmiech głupiemu nie dawaj mię.
Gda2017	Uwolnij mnie od wszystkich moich występków, nie wystawiaj mnie na pośmiewisko głupca.
PsBycz	(39:9) Od-wszech wykroczeń-mych uwolnij-mię; na-zniewagę głupca, nie wystawiaj-mię.
Goet	(39:9) Wybaw mnie ze wszystkich moich występków. Nie dozwól mi być pohańbieniem głupiemu.
PsCylk	(39:9) Od wszelkich przewinień moich wyzwól mnie, pośmiewiskiem podłych nie czyń mnie.
PsKrusz	(39:9) Od wszystkich nieprawości moich uwolnij mnie, na pośmiewisko głupiemu nie wystawiaj mnie.
PsAszk	(39:9) Ocal mnie od wszystkich przestępstw moich, nie podaj mię na pośmiewisko nędznika.
PsSzer	(39:9) Wyzwól mnie z wszelkich występków moich, nie wystawiaj mnie na pośmiewisko głupca!
Tys1	(38:9) Wybaw mię od wszelkich moich nieprawości, na pośmiewisko głupca mnie nie wydawaj.
Tys5	(39:9) Wybaw mnie od wszelkich moich nieprawości, nie wystawiaj mnie na pośmiewisko głupca!
Bryt	(39:9) Ratuj mnie od wszelkich występków moich! Nie wystawiaj mnie na zniewagę nikczemnika!
Pozn	(39:9) Uwolnij mnie od wszystkich moich nieprawości, nie wydawaj mnie na pośmiewisko głupców!
WarPra	(39:9) Przebacz mi wszystkie moje winy i nie dopuszczaj, bym był pośmiewiskiem dla głupców.
STB	(39:9) Wyzwól mnie od wszelkich mych przewinień, nie czyń mnie pośmiewiskiem podłych.
EIB	(39:9) Ratuj mnie od wszystkich moich przestępstw, Nie wystawiaj na zniewagę bezmyślnego.

Ps 39,9

PsFlor	(38:13) Oniemiał jeśm i nie otworzył jeśm ust mojich, bo jeś ty kazał; otejmi ote mnie plagi moje.
PsPul	(38:13) Oniemiał jeśm i nie otworzył jeśm ust moich, bo jeś ty kazał; otejmi ote mnie razy twoje.
Wuj1923	(39:10) Zaniemiałem i nie otworzyłem ust moich; boś ty uczynił.
Gda1881	(39:10) Zaniemiałem, i nie otworzyłem ust moich, przeto, żeś to ty uczynił.
Gda2017	Zamilkłem i nie otworzyłem moich ust, bo ty to sprawiłeś.
PsBycz	(39:10) Umilkłem, nie otworzyłem ust-moich; boś to Ty uczynił.
Goet	(39:10) Zaniemiałem i nie otwieram ust moich; bo Ty to uczyniłeś.
PsCylk	(39:10) Zaniemiałem i nie otwieram ust moich, boś Ty to uczynił.
PsKrusz	(39:10) Zamilkłem, nie otwieram ust swoich, albowiem Tyś to uczynił.
PsAszk	(39:10) Wszak będę milczał, gdyż Ty to sprawiłeś.
PsSzer	(39:10) Zaniemiałem, nie otwieram ust swoich, bo Ty to uczyniłeś.
Tys1	(38:10) Zamilkłem, ust mych nie otwieram: Ty bowiem to uczyniłeś.
Tys5	(39:10) Zamilkłem, ust mych nie otwieram, Ty bowiem działasz.
Bryt	(39:10) Zamilkłem, nie otwieram ust swoich, Bo Ty to uczyniłeś.
Pozn	(39:10) Milczę i nie otwieram już ust swoich, bo Twoje to działanie.
WarPra	(39:10) Przestałem mówić, ust już nie otwieram, ponieważ Ty sam tego chciałeś.
STB	(39:10) Oniemiałem i nie otwieram moich ust, bo Ty to uczyniłeś.
EIB	(39:10) Zamilkłem, nie otwieram swoich ust, Ty sprawiłeś to swoim działaniem.

Ps 39,10

PsFlor	(38:14) Od mocy ręki twojej ja jeśm zszedł w strofowaniu. Prze lichotę pokaźnił jeś człowieka
PsPul	(38:14) Od mocy ręki twojej zmogł jeśm sie ja w nagabani. Dla złości pokaźnił jeś człowieka
Wuj1923	(39:11) Odejmij odemnie plagi twoje: od mocy ręki twojéj jam ustał w strofowaniu.
Gda1881	(39:11) Odejmij odemnie karanie twoje; bom od smagania ręki twojej ustał.
Gda2017	Oddal ode mnie twoje karanie, bo ginę od uderzeń twojej ręki.
PsBycz	(39:11) Usuń z-ponademnie plagę-Twoję; od-uderzenia ręki-Twéj, jabym zniszczał.
Goet	(39:11) Oddal ode mnie plagę Twoją; bo od uderzenia ręki Twojej ginę.
PsCylk	(39:11) Odwróć odemnie plagę Twą, od grozy ręki Twojéj ginę.
PsKrusz	(39:11) Odejmij odemnie karanie moje, od smagania ręki Twojej jam ustał.
PsAszk	(39:11) Oddal odemnie Twój dopust, - ja ginę od gniewliwości Twej dłoni.
PsSzer	(39:11) Odwróć ode mnie cios swój; pod razami ręki Twojej ginę.
Tys1	(38:11) Odwróć ode mnie Twą plagę: ginę pod ciosem Twej ręki.
Tys5	(39:11) Odwróć ode mnie Twe ciosy; ginę pod ciosami Twej ręki.
Bryt	(39:11) Odwróć ode mnie cios swój; Ginę pod razami ręki twojej.
Pozn	(39:11) Odwróć ode mnie Twą chłostę, ginę pod razami Twej ręki.
WarPra	(39:11) Racz mnie już nie doświadczać więcej, bo ginę pod ciężarem Twej ręki.
STB	(39:11) Odwróć ode mnie Twoją plagę, bo ginę od grozy Twojej ręki.
EIB	(39:11) Odwróć ode mnie swój cios, Bo ginę pod mocą Twojej ręki.

Ps 39,11

PsFlor	(38:15) i pomdleć kazał jeś jako pająk duszę moję, a wszakoż za dar troszcze sie wszeliki człowiek.
PsPul	(38:15) i pomdlić kazał jeś jako pająk duszę jego, a wszakoż za dar sie troszcze wszeliki człowiek.
Wuj1923	(39:12) Dla nieprawości karałeś człowieka: i uczyniłeś, że wyschła jako pająk dusza jego; zaiste, próżno się trwoży wszelki człowiek.
Gda1881	(39:12) Gdy ty gromiąc karzesz człowieka dla nieprawości, wnet niszczysz jako mól grzeczność jego; zaisteć marnością jest wszelki człowiek. Sela.
Gda2017	Gdy karą chłoszczesz człowieka za nieprawość, to jak mól niszczysz jego piękno; doprawdy marnością jest każdy człowiek. Sela.
PsBycz	(39:12) Ty, przez-karcenia, za winę, napominasz człowieka, i-stapiasz, jak-móla, urodę-jego; zaisté, próżnością każdy człowiek.
Goet	(39:12) Skoro karzesz człowieka smaganiem za nieprawości jego, wtedy Ty jak mól czynisz, że przemija jego piękność. Zaiste, tylko tchnieniem jest każdy człowiek. Sela.
PsCylk	(39:12) Karami za winy karcisz człowieka i niweczysz, niby mól, jego wspaniałość, zaprawdę, znikomością każdy człowiek. - Sela.
PsKrusz	(39:12) Strofując dla grzechu, karzesz człowieka, i niszczysz jako mól pożądanie jego. Zaiste, marnością jest wszelki człowiek! - SELAh.
PsAszk	(39:12) Strofowaniem z powodu grzechu biczujesz męża i rozwiewasz niby pajęczynę najżarliwsze jego pożądanie, jeno marnością wszelki człowiek Selah.
PsSzer	(39:12) Karami za winę karcisz człowieka i niweczysz jak mól krasę jego. Zaprawdę, tylko tchnieniem jest wszelki człowiek. Sela.
Tys1	(38:12) Za winę chłoszczesz człowieka karaniem; jak mól obracasz wniwecz jego skarby. Tchnieniem tylko jest każdy człowiek. Sela.
Tys5	(39:12) Za winę chłoszczesz człowieka karaniem, jak mól obracasz wniwecz to, czego pożąda. Doprawdy, każdy człowiek jest marnością. Sela.
Bryt	(39:12) Karami za winę karcisz człowiekaI niweczysz jak mól urok jego. Zaprawdę, tylko tchnieniem jest każdy człowiek. Sela.
Pozn	(39:12) Gdy doświadczasz człowieka karą za jego grzech, niszczysz jak mól to, co mu jest drogie. Zaprawdę, ledwo tchnieniem jest każdy człowiek.
WarPra	(39:12) Kary na człowieka zsyłasz za winy, jak mól niszczysz wszystko, co zgromadził; [Pauza] widać więc, jaką marnością jest człowiek.
STB	(39:12) Odsuwasz człowieka karami za winy i jak mól – niweczysz jego wspaniałość, zaprawdę, każdy człowiek jest znikomością. Sela.
EIB	(39:12) Karcisz człowieka karami za winę, Niczym mól niszczysz to, co mu miłe - To prawda, człowiek jest tylko tchnieniem. Sela.

Ps 39,12

PsFlor	(38:16) Wysłuchaj modlitwę moję, Gospodnie, i prośbę moję, uszyma ubaczy słzy moje. (38:17) Nie milcz, bo ja jeśm przychodca u ciebie i pątnik jako wszystcy oćcowie moji.
PsPul	(38:16) Usłysz modlitwę moję i prośbę moję, Gospodnie, uszyma ubacz słzy moje. (38:17) Nie milcz, bo ja jeśm przychodca u ciebie i pątnik jako wszystcy ojcowie moji.
Wuj1923	(39:13) Wysłuchaj modlitwę moję, Panie, i prośbę moję, przyjmij w uszy łzy moje: nie milcz; bom ja jest przychodzień u ciebie i podróżny, jako wszyscy ojcowie moi.
Gda1881	(39:13) Wysłuchajże modlitwę moję, Panie! a wołanie moje przyjmij w uszy swoje, nie milcz na łzy moje; bomci ja przychodniem u ciebie, i komornikiem, jako wszyscy ojcowie moi.
Gda2017	Wysłuchaj mojej modlitwy, PANIE, i nakłoń ucha na moje wołanie; nie bądź głuchy na moje łzy, bo jestem gościem u ciebie i przychodniem, jak wszyscy moi ojcowie.
PsBycz	(39:13) Słuchaj modlitwy-méj, Panie, i-wołania-mego posłuchaj; na łzy-moje, nie bądź-głuchym; bo podróżnym ja, u-Ciebie, przychodniem, jak-wszyscy ojcowie-moi.
Goet	(39:13) Słuchaj, Panie, modlitwę moją, a wołanie moje przyjmij w uszy swoje; nie milcz na łzy moje; bo jestem pielgrzymem u Ciebie i przychodniem, jak wszyscy moi ojcowie.
PsCylk	(39:13) Wysłuchaj modlitwę moję Boże, wołanie moje usłysz, na łzy moje nie milcz, bo przychodniem ja u Ciebie, przysiedleniec jak wszyscy przodkowie moi.
PsKrusz	(39:13) Wysłuchaj modlitwę mą, Panie! a wołanie moje weź w uszy. Nie milcz na łzy moje, bom ja przychodzień, u Ciebie pozostaję, jako wszyscy ojcowie moi.
PsAszk	(39:13) Wysłuchaj mej modlitwy o Jehowo, a bolesnemu błaganiu memu nakłoń ucha, nie bądź głuchym na łzy moje, gdyż gościem jestem, - u Ciebie na stałe, jako wszyscy ojcowie moi.
PsSzer	(39:13) Wysłuchajże modlitwę moją, Panie! I nastaw uszu na me błaganie! Nie milcz na łzy moje! Wszak jestem tylko pielgrzymem u Ciebie, jak wszyscy ojcowie moi.
Tys1	(38:13) Posłysz, o Panie, modlitwę moją i wysłuchaj mego wołania, na płacz mój nie bądź głuchy. Bo gościem jestem u Ciebie, przechodniem — jak wszyscy moi przodkowie.
Tys5	(39:13) Usłysz, o Panie, moją modlitwę i wysłuchaj mego wołania; na moje łzy nie bądź nieczuły, bo przybyszem jestem u Ciebie, przechodniem - jak wszyscy moi przodkowie.
Bryt	(39:13) Wysłuchaj, Panie, modlitwy mojej, I nastaw uszu na wołanie moje! Nie milcz na łzy moje! Gdyż jestem tylko przychodniem u ciebie, Wędrowcem jak wszyscy ojcowie moi.
Pozn	(39:13) Wysłuchaj modlitwy mojej, Jahwe, nakłoń ucha na moje wołanie, nie pozostawaj nieczuły na moje łzy! Bo jestem tylko gościem u Ciebie, przechodniem, jak wszyscy moi ojcowie.
WarPra	(39:13) Wysłuchaj modlitwy mojej, o Panie, nakłoń swe ucho ku moim westchnieniom i nie milcz, kiedy zalewam się łzami. Jestem u Ciebie gościem i przychodniem, jak ongiś wszyscy moi ojcowie.
STB	(39:13) Wysłuchaj moją modlitwę, WIEKUISTY, usłysz moje wołanie i nie milcz na moje łzy; gdyż ja jestem przychodniem u Ciebie, przesiedleńcem jak wszyscy moi przodkowie.
EIB	(39:13) Wysłuchaj, PANIE, mojej modlitwy, Przychyl się do mojego wołania! Nie bądź niemy wobec moich łez! Gdyż dla Ciebie jestem przechodniem, Pielgrzymem - jak wszyscy moi ojcowie.

Ps 39,13

PsFlor	(38:18) Odpuści mi, bych sie ochłodził, drzewiej niż odidę a dalej nie będę.
PsPul	(38:18) Odpuści mi, bych ochłodzon, drzewiej niż odjidę a więcej nie będę.
Wuj1923	(39:14) Zfolguj mi, abym się ochłodził, pierwéj niźli odejdę, a więcéj nie będę.
Gda1881	(39:14) Sfolguj mi, abym się posilił, pierwej niżeli odejdę, a nie będzie mię.
Gda2017	Oszczędzaj mnie, abym się wzmacniał, zanim odejdę i już mnie nie będzie.
PsBycz	(39:14) Odwróć-gniéw odemnie, ażebym-pokrzepił-się; nim odejdę, a-już-nie-będzie-mię.
Goet	(39:14) Odwróć oko Swoje ode mnie, abym się pokrzepił, zanim odejdę, a więcej mnie nie będzie.
PsCylk	(39:14) Ulżyj mi, abym się orzeźwił, zanim odejdę, a nie będzie mnie.
PsKrusz	(39:14) Sfolguj mi, abym się posilił wprzód, zanim odejdę i nie będzie mnie.
PsAszk	(39:14) Odwróć odemnie dłoń Twoją, bym wrócił do sił, zanim odejdę i niemasz mnie.
PsSzer	(39:14) Odwróć ode mnie spojrzenie swoje, abym się rozweselił, zanim odejdę i nie będzie mnie!
Tys1	(38:14) Odwróć oczy ode mnie, abym odetchnął, zanim odejdę i mnie nie będzie.
Tys5	(39:14) Odwróć swój wzrok ode mnie, niech doznam ulgi, zanim odejdę i mnie nie będzie.
Bryt	(39:14) Odwróć ode mnie surowe spojrzenie swoje, Abym odetchnął, zanim odejdę i nie będzie mnie!
Pozn	(39:14) Odwróć ode mnie swoje [gniewne] spojrzenie, bym doznał ulgi, zanim odejdę i już mnie nie będzie.
WarPra	(39:14) Przestań już patrzeć na mnie, żebym zebrał siły, bo wkrótce odejdę i już mnie nie będzie.
STB	(39:14) Ulżyj mi, bym się orzeźwił nim odejdę i mnie nie będzie.
EIB	(39:14) Odwróć ode mnie swe gniewne spojrzenie, Abym się uśmiechnął, zanim stąd odejdę - na zawsze!

Psalm 40

Ps 40,1

PsFlor	(39:1) Czakaję czakał jeśm Gospodna i usłyszał mie, (39:2a) i wysłuszał prośby moje,
PsPul	(39:1) Czekając czekał jeśm Gospodna i usłyszał mie, (39:2a) i przyjął jest prośbę moję,
Wuj1923	(40:1) Na koniec, Psalm samemu Dawidowi. (40:2) Czekając, czekałem Pana, i skłonił się ku mnie: i wysłuchał prośby moje.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. (40:2) Z żądością oczekiwałem Pana; a skłonił się ku mnie, i wysłuchał wołanie moje;
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Z tęsknotą czekałem na PANA, a skłonił się ku mnie i wysłuchał mojego wołania.
PsBycz	(40:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania Psalm Dawida. (40:2) Wyglądając, czekałem Pana, a-On-zwrócił-się do-mnie, i wysłuchał wołanié-mojé.
Goet	(40:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Psalm Dawida. (40:2) Tęsknie wyczekiwałem Pana: a skłonił się ku mnie i usłyszał wołanie moje,
PsCylk	(40:1) Przewodnikowi chóru. Dawida pieśń. (40:2) Czekać czekałem Boga, a skłonił się ku mnie i wysłuchał wołanie moje.
PsKrusz	(40:1) Przełożonemu chóru. Psalm Dawida. (40:2) Czekając, czekałem Pana, a skłonił się ku mnie i wysłuchał wołania mego.
PsAszk	(40:1) Dyrygentowi. Śpiew Dawidowy. (40:2) W tęsknej nadziei czekałem ja Jehowy, nakłonił się ku mnie i wysłuchał bolesnego mego wołania.
PsSzer	(40:1) Przewodnikowi chóru psalm Dawida. (40:2) Tęsknie oczekiwałem Pana: Skłonił się ku mnie i wysłuchał wołania mojego.
Tys1	(39:1) Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm. (39:2) Ufałem, Panu ufałem, schylił się nade mną i wysłuchał mego wołania.
Tys5	(40:1) Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm. (40:2) Złożyłem w Panu całą nadzieję; On pochylił się nade mną i wysłuchał mego wołania.
Bryt	(40:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy. (40:2) Tęsknie oczekiwałem Pana:Skłonił się ku mnie i wysłuchał wołania mojego.
Pozn	(40:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Dawida. (40:2) Całą moją nadzieję położyłem w Jahwe, i nakłonił się ku mnie, i wysłuchał moje wołanie.
WarPra	(40:1) Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. (40:2) Czekałem i czekałem na Pana, aż pochylił się i mnie wysłuchał.
STB	(40:1) Przewodnikowi chóru. Pieśń Dawida. (40:2) Czekałem i czekałem na WIEKUISTEGO, a ku mnie się skłonił i wysłuchał moje wołanie.
EIB	(40:1) Dla prowadzącego chór. Dawidowy. Psalm. (40:2) Z utęsknieniem czekałem na PANA I On skłonił się ku mnie - i wysłuchał mojego wołania.

Ps 40,2

PsFlor	(39:2b) i wywiodł mie jest z jeziora nędze i ze błota drożdży, (39:3) i postawił jest na opoce nogi moje, i naprawił jest chody moje,
PsPul	(39:2b) i wywiodł mie z jeziora nędzy i z błota kwapnego, (39:3) i postawił na opoce nogi moje, i naprawił chody moje,
Wuj1923	(40:3) I wywiódł mię z dołu nędzy, i z błota iłu: i postawił na skale nogi moje, i naprostował kroki moje.
Gda1881	(40:3) I wyciągnął miecz z dołu szumiącego i z błota lgnącego, a postawił na skale nogi moje, i utwierdził kroki moje;
Gda2017	Wyciągnął mnie ze strasznego dołu i z błota grząskiego i postawił moje stopy na skale, i umocnił moje kroki.
PsBycz	(40:3) Tedy-wyniósł-mię, z-dołu hałasu, z-błota lgnącego; i-postawił, na skale, nogi-me, utwiérdziwszy kroki-moje;
Goet	(40:3) I wyciągnął mnie z dołu zatracenia i błotnistego trzęsawiska, i postawił nogi moje na skale, utwierdził kroki moje;
PsCylk	(40:3) I wydobył mnie z otchłani ogłuszającéj, z grzęzkiego bagna, i postawił na opoce nogi moje, upewnił kroki moje.
PsKrusz	(40:3) I wyciągnął mnie z dołu głębokiego, z błota lgnącego, a postawił na skale nogi moje, utwierdzając kroki moje.
PsAszk	(40:3) I wydźwignął mnie z szumiącego przeraźliwie dołu, z błota bagiennego i postawił nogi me na skale, utwierdził me kroki.
PsSzer	(40:3) I wyciągnął mnie z dołu zagłady, z błota grząskiego; i postawił na skale nogi moje, umocnił kroki moje.
Tys1	(39:3) Wydobył mnie z dołu zagłady i z kałuży błota, a stopy moje postawił na skale i kroki moje umocnił.
Tys5	(40:3) Wydobył mnie z dołu zagłady i z kałuży błota, a stopy moje postawił na skale i umocnił moje kroki.
Bryt	(40:3) Wyciągnął mnie z dołu zagłady, Z błota grzązkiego. Postawił na skale nogi moje. Umocnił kroki moje.
Pozn	(40:3) Wy dźwignął mnie z przepastnego dołu, z grząskiego bagna; postawił nogi moje na skale i umocnił moje kroki.
WarPra	(40:3) I wydobył mnie z samego dna zagłady i z bagna, postawił moje stopy na skale i prosto iść pozwolił.
STB	(40:3) Wydobył mnie z ogłuszającej otchłani, z grząskiego bagna, i postawił moje nogi na skale oraz upewnił moje kroki.
EIB	(40:3) Wyciągnął mnie z przepaści zagłady, Wyprowadził z grząskiego błota I postawił moje nogi na skale, Zagwarantował mi pewny krok.

Ps 40,3

PsFlor	(39:4) i wpuścił w usta moja pienie nowe, piastnkę Bogu naszemu. (39:5) Uźrzą mnodzy i będą sie bać, i będą pwać w Gospodna.
PsPul	(39:4) i wpuścił w usta moja pieśń nową, piesnkę Bogu naszemu. (39:5) Uźrzą mnodzy i bać sie będą, i będą pwać w Gospodna.
Wuj1923	(40:4) I wypuścił nową pieśń w usta moje, Hymn Bogu naszemu: ujrzą mnodzy, i będą się bać, i będą mieć nadzieję w Panu.
Gda1881	(40:4) A włożył w usta moje pieśń nową, chwałę należącą Bogu naszemu, co gdy wiele ich ogląda, ulękną się, a będą mieć nadzieję w Panu.
Gda2017	I włożył w moje usta nową pieśń, chwałę dla naszego Boga. Wielu to zobaczy i ulęknie się, i zaufa PANU.
PsBycz	(40:4) Oraz-umieścił, w-ustach-mych, śpiéw nowy, chwałę Bogu-naszemu; obaczy wielu, i-bać-się-będą, oraz-ufać w-Panu.
Goet	(40:4) I włożył mi w usta moje pieśń nową, pieśń pochwalną Bogu naszemu. Wielu to ujrzy, i ulękną się i zaufają Panu.
PsCylk	(40:4) I dał w usta moje pieśń nową, chwałę Panu naszemu; ujrzą to tłumy a ulękną się i zaufają Bogu.
PsKrusz	(40:4) Ustom moim dał pieśń nową - uwielbienie dla Boga naszego. Wielu ich ujrzy i ulęknie się, i nadzieję mieć będą w Panu.
PsAszk	(40:4) I dał w usta me pieśń nową, dostojną chwałę dia naszego Boga, ujrzy to tłum a czcić będzie i polegać na Jehowie.
PsSzer	(40:4) I włożył w usta moje pieśń nową, pieśń pochwalną Boga naszego. Ujrzy to wielu i ulęknie się, i zaufają Panu.
Tys1	(39:4) I w usta moje włożył śpiew nowy, pieśń dla naszego Boga. Wielu zobaczy i przejmie ich trwoga i w Panu ufność położą.
Tys5	(40:4) I włożył w moje usta śpiew nowy, pieśń dla naszego Boga. Wielu zobaczy i przejmie ich trwoga, i położą swą ufność w Panu.
Bryt	(40:4) Włożył w usta moje pieśń nową, Pieśń pochwalną dla Boga naszego. Ujrzy go wielu i ulęknie się, I ufać będą Panu.
Pozn	(40:4) W usta moje włożył nową pieśń, hymn ku czci naszego Boga. Wielu to ujrzy i przejmie ich trwoga, i zaufają Jahwe.
WarPra	(40:4) W usta moje włożył pieśń nową, słowa uwielbienia Pana. Usłyszy to wielu i ulękną się, i zaufają Panu.
STB	(40:4) Dał też w moje usta nową pieśń, chwałę naszego Boga; ujrzą to tłumy, ulękną się i zaufają WIEKUISTEMU.
EIB	(40:4) Włożył w moje usta pieśń nową, Pieśń pochwalną dla naszego Boga. Wielu to zobaczy i ogarnie ich lęk - I zaufają PANU.

Ps 40,4

PsFlor	(39:6) Błogosławiony mąż, jegoż jest imię gospodnowo nadzieja jego i nie glądał jest na prozności i na wściekania krzywa.
PsPul	(39:6) Błogosławiony mąż, jegoż jest imię boże nadzieja jego i nie glądał na prozności i na wściekania krzywa.
Wuj1923	(40:5) Błogosławiony mąż, którego nadzieja jest imię Pańskie: a nie oglądał się na marności i na szaleństwa omylne.
Gda1881	(40:5) Błogosławiony człowiek, który pokłada w Panu nadzieję swoję, a nie ogląda się na hardych, ani na tych, którzy się unoszą za kłamstwem.
Gda2017	Błogosławiony człowiek, który pokłada w PANU swoją nadzieję, a nie ma względu na pysznych ani na tych, którzy podążają za kłamstwem.
PsBycz	(40:5) Szczęśliw, ten-człowiek, który czyni Pana bezpieczeństwem-swojém; a-nieogląda-się na dumnych, i-skłonnych do kłamstwa.
Goet	(40:5) Szczęsny mąż, który w Panu ma ucieczkę swoją, a nie zwraca się do dumnych i do tych, co zbaczają ku kłamstwu.
PsCylk	(40:5) Szczęsny mąż, który uczynił Boga nadzieją swą, i nie zwrócił się ku hardym i zwolennikom kłamstwa.
PsKrusz	(40:5) Błogosławiony mąż, który pokłada w Panu ufność swoją, a nie ogląda się na pysznych i na skłonnych do kłamstwa.
PsAszk	(40:5) Szczęśliw ów mąż stateczny, który wszelką ufność ma w Jehowie a nie zwrócił się ku pyszalcom i tym, co kłam rozsiewają.
PsSzer	(40:5) Szczęsny ten, kto w Panu pokłada nadzieję swoją, a nie ogląda się na wyniosłych, ani na zwolenników kłamstwa!
Tys1	(39:5) Błogosławiony mąż, co złożył swą nadzieję w Panu, a nie idzie za czcicielami bożków i za skłonnymi do kłamstwa.
Tys5	(40:5) Szczęśliwy mąż, który złożył swą nadzieję w Panu, a nie idzie za pyszałkami i za zwolennikami kłamstwa.
Bryt	(40:5) Błogosławiony mąż, który w Panu pokłada nadzieję swoją I nie zwraca się do wyniosłych Ani do uwikłanych w kłamstwie.
Pozn	(40:5) Błogosławiony człowiek, który nadzieję swoją złożył w Jahwe, a nie przyłącza się do ludzi zuchwałych ani do tych, którzy drogą kłamstwa podążają.
WarPra	(40:5) Szczęśliwy, kto zaufał Panu, a nie poszedł za tymi, co się pysznią i wybierają drogę zakłamania.
STB	(40:5) Szczęśliwy mąż, który BOGA uczynił swą nadzieją, a nie zwrócił się ku ludziom hardym i zwolennikom kłamstwa.
EIB	(40:5) O, jak szczęśliwy jest człowiek, który złożył swoją ufność w PANU I nie zwraca się do wyniosłych Ani do ludzi pogrążonych w kłamstwie.

Ps 40,5

PsFlor	(39:7) Mnogie uczynił jeś ty, Gospodnie Boże, dziwy twoje a w myślach twojich nie jest, kto by był rowiennik tobie. (39:8) Zjawił jeśm i mołwił jeśm; rozmnożyli są sie na❬d❭ czysło.
PsPul	(39:7) Mnogie uczynił jeś ty, Gospodnie Boże moj, dziwy twoje a twoim myślam nie jest, kto by rowien był tobie. (39:8) Zjawił jeśm i rzekł jeśm; rozmnożyli sie są nad czysło.
Wuj1923	(40:6) Wieleś uczynił ty, Panie, Boże mój, cudów twoich: a w myślach twoich nie jest, ktoby był podobien tobie: opowiadałem i mówiłem, rozmnożyli się nad liczbę.
Gda1881	(40:6) Wieleś uczynił, Panie, Boże mój! cudów twoich, a myśli twoich o nas nikt porządnie wyliczyć nie może przed tobą; chciałlibym je wypowiedzieć i wymówić, daleko ich więcej, niżby wypowiedziane być mogły.
Gda2017	Wiele uczyniłeś cudów, PANIE, mój Boże, a twoich zamysłów wobec nas nikt nie potrafi wyliczyć przed tobą; gdybym chciał je opowiedzieć i ogłosić, jest ich więcej, niż zdołałbym wypowiedzieć.
PsBycz	(40:6) Mnogie, poczyniłeś Ty, o-Panie, Boże-mój! cuda Twoje; a-w-myślach-Twych, ku-nam, nie-ma mogącego-zastosować-się do-Ciebie; opowiedziałlibym je, i-wyraził? one-liczniejsze nad-możność-obliczenia.
Goet	(40:6) Panie, Boże mój, liczne są cuda Twoje, któreś uczynił, i zamiary, któreś względem nas okazał; Tobie niema podobnego! Chciałbym je rozgłosić i o nich mówić, jednak jest ich za wiele, aby je zliczyć.
PsCylk	(40:6) Wiele spełniłeś Ty Boże, Panie mój cudów i zamysłów Twoich dla nas; nic nie dorówna Ci, by wymówić i wygłosić, zbyt liczne są, by je wymienić.
PsKrusz	(40:6) Wieleś uczynił Ty, Panie, Boże mój! Twoich cudów i myśli Twoich względem nas nikt nie wyliczy; będę ogłaszał i opowiadał ponad liczbę, jak opowiedzieć można.
PsAszk	(40:6) Wielkich Ty dokonujesz rzeczy, Tyś Jehowo jest mym Bogiem, Twe czyny przedziwne i myśli Twoje są ku nam skierowane, niepodobieństwem jest, uczynić Ci zadość a choćbym obwieszczał i prawił, nadto są one potężne, abym je mógł opowiedzieć.
PsSzer	(40:6) Mnóstwo jest cudów, których Ty dokonałeś, Panie, Boże mój; a co do myśli Twoich o nas - nic Ci nie może dorównać. Gdybym je chciał głosić i opowiedzieć, są niezliczone.
Tys1	(39:6) Panie, Boże mój, wiele cudów uczyniłeś, a w zamiarach Twoich wobec nas nikt Ci nie dorówna. I gdybym chciał je wyrazić i opowiedzieć, będzie ich więcej, niż można obliczyć.
Tys5	(40:6) Wiele Ty uczyniłeś swych cudów, Panie, Boże mój, a w zamysłach Twoich wobec nas nikt Ci nie dorówna. I gdybym chciał je wyrazić i opowiedzieć, będzie ich więcej, niżby można zliczyć.
Bryt	(40:6) Wiele cudów uczyniłeś, Panie, Boże mój, A w zamysłach twoich wobec nas nikt ci nie dorówna. Gdybym je chciał oznajmić i ogłosić, Są liczniejsze, niż zdołałbym opowiedzieć.
Pozn	(40:6) Nieprzeliczone są Twoje cuda, któreś uczynił, Jahwe, Boże mój, a w zamierzeniach Twoich względem nas nie ma równego Tobie. Chciałbym je głosić i o nich opowiadać, ale zbyt wiele ich, by móc je wyliczyć.
WarPra	(40:6) Wielu dokonałeś cudów, Panie mój i Boże, a w tym, co zamierzasz, nie masz sobie równych. Chciałbym o nich mówić i ogłosić wszystkie, lecz jest ich więcej, niż powiedzieć zdołam.
STB	(40:6) Wiele dla nas spełniłeś – Ty, WIEKUISTY, Boże mój Twoich cudów i Twych zamysłów; nikt Ci nie dorówna; są zbyt liczne by je wymienić, wymówić, czy wygłosić.
EIB	(40:6) Ty, PANIE, mój Boże, dokonałeś wielkich dzieł, W Twoich cudach i planach wobec nas nikt Ci nie dorówna. Gdybym chciał je wszystkie wymienić lub omówić, Byłyby na to zbyt liczne.

Ps 40,6

PsFlor	(39:9) Obietnice i modły ❬nie❭ chciał jeś, ale uszy dokonał jeś mnie. (39:10a) Ofiary i za grzech nie żądał jeś;
PsPul	(39:9) Obietnice i modły nie chciał jeś, ale uszy dokonał jeś mnie. (39:10a) Modły i za grzech nie żądał jeś;
Wuj1923	(40:7) Ofiary i obiaty nie chciałeś, a uszy uczyniłeś mi doskonałe: całopalenia i za grzech nie żądałeś.
Gda1881	(40:7) Ofiary i obiaty nie chciałeś, aleś mi przekłół uszy; całopalenia i ofiary za grzech nie żądałeś.
Gda2017	Ofiary i daru nie chciałeś, lecz otworzyłeś mi uszy; nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzech.
PsBycz	(40:7) Ty, ofiary-zabicia i-daru, nie żądasz; Ty, uszy przekłułeś mi; Ty, ofiary-palenia, i-za-grzéch, nie pragniesz.
Goet	(40:7) Ofiar śniednych i suchych nie pragniesz; ale uszy mi ukształtowałeś. Ofiar całopalnych i za grzech nie żądałeś.
PsCylk	(40:7) Ofiar bitych i śniednych nie żądasz, w uszy mi to wpoiłeś, całopalenia i obiaty rozgrzesznéj nie wymagasz.
PsKrusz	(40:7) Ofiary i obiaty nie żądałeś, uszy otworzyłeś mi; całopalenia i ofiary za grzech nie wymagałeś.
PsAszk	(40:7) Ofiar zwierzęcych ani śniednich Ty nie pożądasz, - owszem drążysz me uszy, sprawiając biesiadę - iż nie pytasz Ty o całopalenie i ofiarę odczyszczenia.
PsSzer	(40:7) Nie chcesz ofiar krwawych i darów, dałeś mi otwarte uszy; nie żądasz całopalenia i ofiary zagrzesznej.
Tys1	(39:7) Nie chciałeś ofiary i daru, lecz otwarłeś mi uszy. Całopalenia i żertwy za grzech nie żądałeś:
Tys5	(40:7) Nie chciałeś ofiary krwawej ani obiaty, lecz otwarłeś mi uszy; całopalenia i żertwy za grzech nie żądałeś.
Bryt	(40:7) Nie chcesz ofiar krwawych i darów, Ale dałeś mi otwarte uszy; Nie żądasz całopalenia i ofiary zagrzesznej.
Pozn	(40:7) W ofiarach i darach nie masz upodobania, nie żądasz całopalenia ani ofiary za grzech, lecz otworzyłeś uszy moje.
WarPra	(40:7) Ofiar krwawych ni płynnych nie pragniesz i w uszy mi to wbijałeś, że całopaleń i ofiar pokutnych nie żądasz.
STB	(40:7) Ofiar bitych oraz darów nie żądasz, w uszy mi to wpoiłeś, nie wymagasz całopalenia, ani zagrzesznej ofiary.
EIB	(40:7) Nie znalazłeś przyjemności w ofiarach ani darach - Przygotowałeś mi ciało; Nie zależało Ci na całopaleniu ani na ofierze za grzech.

Ps 40,7

PsFlor	(39:10b) tegdy jeśm rzekł: Owam przyszedł. (39:11a) W głowie ksiąg pisano jest o mnie;
PsPul	(39:10b) tegdy jeśm rzekł: Owam przyszedł. (39:11a) Na poczęciu ksiąg pisano jest o mnie;
Wuj1923	(40:8) Tedym rzekł: Oto idę, w summie ksiąg napisano o mnie:
Gda1881	(40:8) Tedym rzekł: Oto idę; w księgach napisano o mnie;
Gda2017	Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę, na początku księgi jest napisane o mnie;
PsBycz	(40:8) Wtedy rzekłem: Otóż, przychodzę, w-zwoju księgi, napisanoć o-mnie.
Goet	(40:8) Wtedy rzekłem: Oto przychodzę; w zwoju książkowym napisano o mnie.
PsCylk	(40:8) Tedy rzekłem, oto przybyłem ze zwojem księgi przepisanéj mi.
PsKrusz	(40:8) Tedym rzekł: "Oto przychodzę: w zwoju ksiąg napisano jest o mnie,
PsAszk	(40:8) Wtedy pomyślałem : otom doszedł do zwoju księgi, która mnie jest pisana:
PsSzer	(40:8) Tedy rzekłem: Oto przychodzę; w zwoju księgi napisano o mnie:
Tys1	(39:8) wtedy powiedziałem: «Oto przychodzę; w zwoju księgi o mnie napisano:
Tys5	(40:8) Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę; w zwoju księgi o mnie napisano:
Bryt	(40:8) Wtedy rzekłem: Oto przychodzę; W zwoju księgi napisano o mnie:
Pozn	(40:8) Rzekłem więc: "Oto przychodzę; w zwoju Księgi zawarte są dla mnie wskazania.
WarPra	(40:8) Wtedy ja powiedziałem, że idę, bo w zwoju księgi pisano o mnie.
STB	(40:8) Zatem powiedziałem: Oto przybyłem, w Zwojach jest o mnie napisane.
EIB	(40:8) Oznajmiłem zatem: Przychodzę! - W zwoju księgi napisano o mnie -

Ps 40,8

PsFlor	(39:11b) bych uczynił wolą twoję, Boże moj, chciał jeśm, a zakon twoj pośrzod sierca mego.
PsPul	(39:11b) bych uczynił wolą twoję, Boże moj, chciałeśm, i zakon twoj pośrzod sierca mego.
Wuj1923	(40:9) Abych czynił wolą twoję, Boże mój, pragnąłem, i zakon twój w pośród serca mego.
Gda1881	(40:9) Abym czynił wolę twoję, Boże mój! pragnę, albowiem zakon twój jest w pośrodku wnętrzności moich.
Gda2017	Pragnę czynić twoją wolę, mój Boże, a twoje prawo jest w moim wnętrzu.
PsBycz	(40:9) Ja, w-wykonywaniu woli-Twéj, o-Boże-mój! podobam-się; bo, ustawa-Twa, wśród wnętrzności-moich.
Goet	(40:9) Wolę Twoją wykonać, Boże mój, pragnę, a zakon Twój jest w sercu mojem.
PsCylk	(40:9) Spełniać wolę Twoję, Panie pragnę, a nauka Twoja we wnętrzu mojém.
PsKrusz	(40:9) abym czynił wolę Twoją, Boże mój! bo prawo Twoje jest w pośrodku wnętrzności moich".
PsAszk	(40:9) Spełniać Twą wolę wszak mem pragnieniem a Twa nauka jest w pośród mych wnętrzności.
PsSzer	(40:9) Pragnę czynić wolę Twoją, Boże mój, a zakon Twój jest we wnętrzu moim.
Tys1	(39:9) czynić Twą wolę, mój Boże, jest moją radością, a Prawo Twoje mieszka w mym sercu.
Tys5	(40:9) Jest moją radością, mój Boże, czynić Twoją wolę, a Prawo Twoje mieszka w moim wnętrzu.
Bryt	(40:9) Pragnę czynić wolę twoją, Boże mój, A zakon twój jest we wnętrzu moim.
Pozn	(40:9) Pełnić Twą wolę, Boże mój, to moje pragnienie, a prawo Twoje noszę głęboko w sercu".
WarPra	(40:9) Twoją wolę chciałbym czynić, Boże, bo prawo noszę w moim sercu.
STB	(40:9) Pragnę spełniać Twą wolę, Boże, Twoje Prawo jest w moim wnętrzu.
EIB	(40:9) Pragnę czynić Twą wolę, mój Boże, Twoje Prawo tkwi głęboko w mym wnętrzu.

Ps 40,9

PsFlor	(39:12) Zjawił jeśm sprawiedlność twoję w kościele wielikiem, owa warg mojich nie zapowiem; Gospodnie, ty wiesz.
PsPul	(39:12) Wzjawiłeśm sprawiedlność twoję w wielikiem zborze, owa wargi moje nie zapowiem; Gospodnie, ty wiesz.
Wuj1923	(40:10) Opowiadałem sprawiedliwość twoję w kościele wielkim: oto warg moich nie będę hamował: Panie, tyś wiedział.
Gda1881	(40:10) Opowiadałem sprawiedliwość twoję w zgromadzeniu wielkiem; oto warg moich nie zawściągnąłem, ty wiesz, Panie!
Gda2017	Głosiłem twoją sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu; oto nie powściągałem moich ust; ty wiesz o tym, PANIE.
PsBycz	(40:10) Jam-ogłaszał sprawiedliwość, w-zgromadzeniu wielkiém; oto, warg-moich, nie wstrzymywałem; Panie, Tyć wiész.
Goet	(40:10) Obwieszczałem sprawiedliwość Twoją w zgromadzeniu wielkiem; oto nie hamowałem warg moich, sam to wiesz, Panie!
PsCylk	(40:10) Zapowiadam zbawienie w zborze licznym, oto warg moich nie powściągam, Boże, wiesz o tém.
PsKrusz	(40:10) Opowiadałem sprawiedliwość w kościele wielkim; oto ust moich nie zamknę; Panie, Ty wiesz.
PsAszk	(40:10) A jakom zwiastował sprawiedliwość w mnogiej gromadzie, oto teraz warg mych nie będę zamykał, Ty o tem wiesz, o Jehowo.
PsSzer	(40:10) Zwiastowałem sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu, oto warg swoich nie zamknąłem, Panie, Ty wiesz o tym.
Tys1	(39:10) Twą sprawiedliwość głosiłem w wielkim zgromadzeniu; oto nie powściągałem warg moich — Ty wiesz, o Panie.
Tys5	(40:10) Głosiłem Twoją sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu; oto nie powściągałem warg moich - Ty wiesz, o Panie.
Bryt	(40:10) Zwiastowałem sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu, Oto warg swoich nie zamknąłem, Panie, Ty wiesz o tym.
Pozn	(40:10) Sławiłem sprawiedliwość [Twoją] przed wielkim zgromadzeniem i nie powściągałem przed tym ust moich. Ty wiesz o tym, o Jahwe!
WarPra	(40:10) Na zgromadzeniu wielkim głoszę sprawiedliwość, ust moich, jak widzisz, nie zamykam. Ty dobrze wiesz o tym, mój Panie.
STB	(40:10) Zapowiadam zbawienie w licznym zborze, oto moich warg nie powściągam, wiesz o tym, WIEKUISTY.
EIB	(40:10) Ogłaszałem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu, Nie zamknąłem ust - i Ty, Panie, o tym wiesz.

Ps 40,10

PsFlor	(39:13) Sprawiedlności twojej nie skrył jeśm w siercu mojem, prawdę twoję i zbawienie twoje mołwił jeśm. (39:14) Nie skrył jeśm miłosierdzia twego a prawdy twojej od rad wiela.
PsPul	(39:13) Sprawiedlności twoje nie krył jeśm w siercu moim, prawdę twoję i zbawienie twoje powiadał jeśm. (39:14) Nie skrył jeśm miłosierdzia twego i prawdy twej od zboru wielikiego.
Wuj1923	(40:11) Sprawiedliwości twojéj nie skryłem w sercu mojem; prawdę twoję i zbawienie twe opowiadałem: nie taiłem miłosierdzia twego, i prawdy twojéj przed zgromadzeniem wielkiem.
Gda1881	(40:11) Sprawiedliwości twojej nie ukryłem w pośród serca mego, prawdę twoję i zbawienie twoje opowiadałem; nie taiłem miłosierdzia twego i prawdy twojej w zgromadzeniu wielkiem.
Gda2017	Twojej sprawiedliwości nie kryłem w głębi serca, opowiadałem twoją wierność i zbawienie; nie taiłem twego miłosierdzia i prawdy w wielkim zgromadzeniu.
PsBycz	(40:11) Sprawiedliwości-Twéj nie ukrywałem, w sercu-mojém; prawdę-Twę, i-zbawienié-Twojé opowiadałem; nie taiłem dobroci-Twéj, i-prawdy-Twojéj, w-zgromadzeniu wielkiém.
Goet	(40:11) Sprawiedliwości Twojej nie skryłem w sercu mojem; o prawdzie Twojej i o zbawieniu Twojem mówiłem; nie taiłem dobroci Twojej i wierności Twojej przed wielkiem zgromadzeniem.
PsCylk	(40:11) Sprawiedliwości Twéj nie ukrywam w sercu mojém, o prawdzie i pomocy Twojéj opowiadam, nie taję łaski i niezawodności Twojéj przed zborem licznym.
PsKrusz	(40:11) Sprawiedliwości Twej nie zakryłem w środku serca mego; prawdę Twą i zbawienie Twe opowiadałem, nie taiłem miłosierdzia Twego i prawdy Twej wobec zgromadzenia wielkiego.
PsAszk	(40:11) Twej sprawiedliwej miłości nie ukrywałem ja w głębi mego serca, Twą wierność, Twą moc zbawczą wypowiedziałem a nie zapierałem, Twej łaski i prawdy Twojej mnogiemu tłumowi.
PsSzer	(40:11) Nie ukryłem w sercu swoim sprawiedliwości Twojej, opowiadałem o wierności Twojej i zbawieniu Twoim; nie taiłem łaski Twojej i prawdy Twojej wobec wielkiego zgromadzenia.
Tys1	(39:11) Sprawiedliwości Twojej w sercu nie skryłem; wyjawiłem Twą wierność i pomoc. Nie zataiłem Twej łaski — ani Twej wierności — przed wielkim zgromadzeniem.
Tys5	(40:11) Sprawiedliwości Twojej nie kryłem w głębi serca. Głosiłem Twoją wierność i pomoc. Nie taiłem Twej łaski ani Twej wierności przed wielkim zgromadzeniem.
Bryt	(40:11) Nie ukrywałem w sercu swoim sprawiedliwości twojej, Opowiadałem o wierności twojej i zbawieniu twoim; Nie zataiłem łaski i wierności twojej wobec wielkiego zgromadzenia.
Pozn	(40:11) Nie kryłem w głębi mego serca Twojej sprawiedliwości, głosiłem o Twojej wierności i pomocy; nie taiłem Twej łaskawości i prawdy przed wielkim zgromadzeniem.
WarPra	(40:11) Twej sprawiedliwości nie ukrywam w sercu, wszystkim mówię, żeś wierny i że mnie zbawisz; żeś dobry i prawdomówny, nie kryłem przed zgromadzeniem.
STB	(40:11) W moim sercu nie ukrywam Twojej sprawiedliwości, o prawdzie i Twej pomocy opowiadam; przed licznym zborem nie taję łaski oraz Twojej niezawodności.
EIB	(40:11) Twojej sprawiedliwości nie ukryłem w sercu, Opowiadałem o Twojej wierności i o Twoim zbawieniu, Twej łaski i wierności nie zataiłem przed wielkim zgromadzeniem.

Ps 40,11

PsFlor	(39:15) Ale ty, Gospodnie, niedaleko czyń slutowania twego ode mnie; miłosierdzie twoje i prawda twoja weżdy przymowała jesta mnie.
PsPul	(39:15) Ale ty, Gospodnie, niedaleko czyń slutowania twego ode mnie; miłosierdzie twoje i prawda twoja weżdy przymowałasta mie.
Wuj1923	(40:12) A ty, Panie, nie oddalaj zmiłowania twego odemnie; miłosierdzie twoje i prawda twoja, zawżdy mię broniły.
Gda1881	(40:12) Przetoż ty, Panie! nie zawściągaj odemnie litości twoich; miłosierdzie twoje i prawda twoja niech mię zawżdy strzegą.
Gda2017	Dlatego ty, PANIE, nie odmawiaj mi twej litości; twoje miłosierdzie i prawda niech mnie zawsze strzegą.
PsBycz	(40:12) Ty zaś, o-Panie! nie zamykaj politowań-Twych przedemną; łaskawość-Twa, i-prawdziwość-Twoja, ciągle niech-strzegą-mię.
Goet	(40:12) Ale Ty, Panie, nie powściągaj ode mnie zmiłowania Twego, dobroć Twoja i prawda Twoja niech mię zawsze strzegą.
PsCylk	(40:12) Ty Boże nie uchylisz miłosierdzia Twojego odemnie, łaska i niezawodność Twoja niechaj zawsze mnie strzegą.
PsKrusz	(40:12) Ty Panie, nie zamykaj litości Twej przedemną; miłosierdzie Twe i prawda Twa niech mię zawsze strzegą.
PsAszk	(40:12) I Ty o Jehowo, - nie zamkniesz Twego niezmiernego miłosierdzia przedemną, Twa łaska i Twa prawda zawsze mnie strzedz będą.
PsSzer	(40:12) Toteż Ty, Panie, me odmawiaj mi litości swojej; łaska Twoja i prawda Twoja niechaj mnie zawsze strzegą!
Tys1	(39:12) A Ty, o Panie, nie wstrzymuj względem mnie zmiłowań Twoich; łaska Twa i wierność niech mnie zawsze strzegą.
Tys5	(40:12) A Ty, o Panie, nie wstrzymuj wobec mnie Twego miłosierdzia; łaska Twa i wierność niech mnie zawsze strzegą!
Bryt	(40:12) Toteż Ty, Panie, nie odmawiaj mi litości swojej; Łaska i wierność twoja niechaj mnie zawsze strzegą!
Pozn	(40:12) Jahwe, nie pozbawiaj mnie swego miłosierdzia, niech strzegą mnie zawsze Twoja łaska i wierność!
WarPra	(40:12) Obdarz mnie tedy, Panie, Twoim miłosierdziem, niech mnie strzegą zawsze Twoja łaska i prawda.
STB	(40:12) Ty, WIEKUISTY, nie powstrzymasz mnie od Twej litości; niechaj zawsze mnie strzegą: Twoja wierność i prawda.
EIB	(40:12) Przyjdź, PANIE, nie odmawiaj mi swojej litości, Niech mnie zawsze strzeże Twa łaska oraz wierność.

Ps 40,12

PsFlor	(39:16) Bo ogarnęła są mie zła, jimże nie czysła, połapiły są mie lichoty moje a nie mogł jeśm, bych widział. (39:17) Rozmnożyły są sie nad włosy głowy mojej i sierce moje ostawiło jest mie.
PsPul	(39:16) Bo ogardnęło jest mie złe, jemuż nie czysła; połapiły są mie lichoty moje i nie mogłem widzieć. (39:17) Rozmnożyły sie więcej niż moje włosy i sierce moje zostało jest mnie.
Wuj1923	(40:13) Albowiem obtoczyły mię złe, którym niemasz liczby: poimały mię nieprawości moje, i nie mogłem przejrzeć: rozmnożyły się nad włosy głowy mojéj, i serce moje opuściło mię.
Gda1881	(40:13) Albowiem ogarnęły mię nieszczęścia, którym niemasz liczby; doścignęły mię nieprawości moje, tak, że przejrzeć nie mogę; rozmnożyły się nad włosy głowy mojej, a serce moje opuściło mię.
Gda2017	Otoczyły mnie bowiem nieszczęścia, których nie sposób zliczyć; dosięgły mnie moje nieprawości, tak że nie mogę ich przejrzeć; więcej ich niż włosów na mej głowie, więc serce we mnie ustaje.
PsBycz	(40:13) Bo otoczyły mię-zewsząd nieszczęścia, aż-do nie zliczenia; dosiągły-mię nieprawości-moje, że-nie mogę przejrzeć; one-liczniejsze, niż-włosy głowy-méj więc,-sercé-mojé, opuściło-mię.
Goet	(40:13) Albowiem cierpienia bez liku otoczyły mnie; doścignęły mnie nieprawości moje, których objąć wzrokiem nie mogę; liczniejsze są niż włosy głowy mojej, a odwaga moja opuściła mnie.
PsCylk	(40:13) Albowiem opadły mnie klęski bez liczby, doścignęły mnie winy moje, a nie mogę ich przejrzeć, liczniejsze są niż włosy głowy mojéj, a serce moje opuszcza mnie.
PsKrusz	(40:13) Albowiem ogarnęły mnie nieszczęścia, których niema liczby: doścignęły mnie grzechy moje, że nie byłem w stanie obejrzeć; rozmnożyły się ponad włosy mej głowy, i serce me opuściło mnie.
PsAszk	(40:13) Choć mię omotały cierpienia bez liku, dosięgły mnie grzechy moje, iże patrzeć nie mogę, a moc ich większa, niźli włosów na mej głowie, aż opuściło mnie własne serce moje.
PsSzer	(40:13) Ogarnęły mnie bowiem niezliczone nieszczęścia, dosięgły mnie winy moje nieprzejrzane; więcej ich, niż włosów na mej głowie, a odwaga moja opuszcza mnie.
Tys1	(39:13) Otoczyły mnie bowiem nieszczęścia, których nie ma liczby, winy moje mię ogarnęły, iż zaniewidziałem. Liczniejsze są one niż włosy mej głowy, a duch mój we mnie zaniemógł.
Tys5	(40:13) Osaczyły mnie bowiem nieszczęścia, których nie ma liczby, winy moje mnie przygniatają, a gdybym mógł je widzieć, byłyby liczniejsze niż włosy na mej głowie, więc we mnie serce ustaje.
Bryt	(40:13) Otoczyły mnie bowiem niezliczone nieszczęścia, Dosięgły mnie winy moje nieprzejrzane; Są liczniejsze niż włosy na mej głowie, A odwaga moja opuszcza mnie.
Pozn	(40:13) Opadło mnie bowiem zewsząd tyle nieszczęść, że nie sposób ich zliczyć; dosięgły mnie nieprawości moje, których nawet przejrzeć nie zdołam; liczniejsze są niż włosy na mej głowie, i odstąpiła ode mnie otucha.
WarPra	(40:13) Spadły na mnie bowiem rozliczne nieszczęścia; win moich tak wiele, że nie umiem ich zliczyć. Jest ich więcej niż włosów na głowie. Moje serce już bić przestaje.
STB	(40:13) Bo opadły mnie klęski bez liczby, moje winy mnie doścignęły i nie mogę ich przejrzeć; są liczniejsze niż włosy mojej głowy, zatem opuszcza mnie moje serce.
EIB	(40:13) Otoczyły mnie bowiem niezliczone nieszczęścia, Przygniotły mnie moje winy, nie mogę się w nich rozeznać; Mam ich więcej niż włosów na głowie I moje serce mnie zawodzi.

Ps 40,13

PsFlor	(39:18) Lubo bądź tobie, Gospodnie, aby wytargł mie; Gospodnie, ku pomożeniu mnie weźrzy!
PsPul	(39:18) Lubo bądź tobie, Gospodnie, by mi wytargł; Gospodnie, na pomoc mi weźrzy!
Wuj1923	(40:14) Niech ci się podoba, Panie, abyś mię wyrwał: Panie, ku ratunku memu wejrzyj.
Gda1881	(40:14) Raczże mię, Panie! wyrwać; o Panie! na ratunek mój pospiesz.
Gda2017	PANIE, racz mnie ocalić; PANIE, pospiesz mi na pomoc.
PsBycz	(40:14) Racz, Panie, oswobodzić-mię; o-Panie! ku-pomocy-méj-pośpiesz.
Goet	(40:14) Niech Ci się podoba, Panie, zbawić mnie; pośpiesz mi, Panie, ku pomocy!
PsCylk	(40:14) Racz Boże ocalić mnie, Boże na pomoc mi pospiesz.
PsKrusz	(40:14) Raczże Panie, wyrwać mnie, Panie, na ratunek mój pośpiesz!
PsAszk	(40:14) Racz, o Jehowo, ocalić mię, spiesz, o Jehowo, ku mej pomocy!
PsSzer	(40:14) Racz, Panie, wyzwolić mnie, pospiesz mi z pomocą!
Tys1	(39:14) Panie, niechże Ci się spodoba mnie wyrwać; Panie, na pomoc mi pospiesz.
Tys5	(40:14) Panie, racz mnie wybawić; Panie, pośpiesz mi na pomoc!
Bryt	(40:14) Zechciej, Panie, ocalić mnie, Panie, pospiesz mi z pomocą!
Pozn	(40:14) Zechciej mnie wybawić, Jahwe, Jahwe, pośpiesz mi na ratunek!
WarPra	(40:14) O Panie, zechciej mnie wybawić, Panie, pośpiesz mi na pomoc.
STB	(40:14) Racz, BOŻE, mnie ocalić; pospiesz mi, BOŻE, na ratunek.
EIB	(40:14) Zechciej mnie, o PANIE, ocalić! Pośpiesz mi, PANIE, z pomocą!

Ps 40,14

PsFlor	(39:19) Osromoceni i zasromani bądźcie pospołu, jiż szukają dusze mojej, bychą odjęli ją. (39:20) Obroceni bądźcie opak i zasromani bądźcie, jiż chcą mego złego.
PsPul	(39:19) Osromoceni i zasromani bądźcie pospołu, jiż szukają moje dusze, by odjęli ją. (39:20) Obroceni bądźcie opak i zasromajcie sie, jiż chcą mego zła.
Wuj1923	(40:15) Niechaj będą zawstydzeni i zesromoceni spółem, którzy szukają dusze mojéj, aby ją odjęli: niech się obrócą nawstecz: a niech się zawstydzą, którzy mi życzą złego.
Gda1881	(40:15) Niech będą pohańbieni, (a niech się zawstydzą wszyscy,)którzy szukają duszy mojej, aby ją zatracili; niechajże się na wstecz cofną, a niech się zawstydzą, którzy mi życzą złego.
Gda2017	Niech się zawiodą i zawstydzą wszyscy, którzy czyhają, by zatracić moją duszę; niech się cofną i zawstydzą ci, którzy mi źle życzą.
PsBycz	(40:15) Niech-będą-zawstydzeni, i-zhańbieni razem, żądający życia-mego, dla-zniszczenia-go; niech-cofną-się wstecz, i,-niech rumienią-się, chcący klęski-mojéj.
Goet	(40:15) Niech będą zawstydzeni i pokryci sromotą społem; którzy czyhają na życie moje, aby je zagarnąć; niechże się cofną i pohańbieni będą, którzy życzą mi nieszczęścia!
PsCylk	(40:15) Niech zawstydzą się i zarumienią społem, czyhający na życie moje, aby je porwać, niech pierzchną i okryją się hańbą pragnący nieszczęścia mojego.
PsKrusz	(40:15) Niechaj się zawstydzą i będą pohańbieni pospołu, którzy szukają mej duszy, aby ją zgubić. Niechaj się zawrócą w tył i zniszczeją, którzy chcą nieszczęścia mego.
PsAszk	(40:15) Niechaj się zawstydzą i wraz niech zbledną ci, co pożądają mej duszy, aby ją zgładzić, niech w tył będą podani i hańbą się okryją ci, co pragną mej zguby.
PsSzer	(40:15) Niech się zawstydzą i zarumienią wspólnie ci, co godzą na życie moje, by je zgubić, niech uciekają okryci hańbą ci, co pragną mej zguby!
Tys1	(39:15) Niech się zawstydzą i okryją rumieńcem ci wszyscy, którzy na życie me dybią, aby je odebrać. Niech wstecz ustąpią, okryją się wstydem ci, którzy z nieszczęść moich się weselą.
Tys5	(40:15) Niech się zawstydzą i razem okryją rumieńcem ci, co na życie me czyhają, aby je odebrać. Niech się cofną zawstydzeni ci, którzy z niedoli mojej się weselą.
Bryt	(40:15) Niech się zawstydzą i zarumienią wszyscy ci, Którzy godzą na życie moje, by je zgubić, Niech cofną się okryci hańbą Ci, co pragną mej zguby!
Pozn	(40:15) Niech się zawstydzą i będą zawiedzeni wszyscy, którzy nastają na moje życie; niech odstąpią hańbą okryci, ci, którzy radują się z mego nieszczęścia.
WarPra	(40:15) Niech się czerwienią ze wstydu ci, co mej zguby pragną i chcą odebrać mi życie. Niech w pohańbieniu odejdą cieszący się z moich nieszczęść.
STB	(40:15) Niech się zawstydzą i razem zarumienią ci, co czyhają na me życie, aby je porwać; niechaj pierzchną i okryją się hańbą ci, co pragną mojego nieszczęścia.
EIB	(40:15) Niech się spalą ze wstydu Ci, co chcą pozbawić mnie życia, Niech się cofną i doznają upokorzenia Ci, którzy pragną mego nieszczęścia!

Ps 40,15

PsFlor	(39:21) Noście rychło gańbę swoję, jiż to mołwią mnie: Aj! ej!
PsPul	(39:21) Przynieście rychło gańbę swoję, jiż to mi mołwią: Aj! ej!
Wuj1923	(40:16) Niechaj odniosą natychmiast zelżywość swą, którzy mi mówią: Ehej, Ehej!
Gda1881	(40:16) Niech będą spustoszeni za to, ze mię shańbić usiłują, mówiąc mi: Ehej! ehej!
Gda2017	Niech będą spustoszeni wskutek swej hańby ci, którzy mi mówią: Ha, ha!
PsBycz	(40:16) Niech-spustoszeni-będą, w nagrodę, hańbą-swą, ci,-mówiący na-mnie: Ura, Ura!
Goet	(40:16) Niech będą przerażeni z pohańbienia własnego, którzy mówią o mnie: Ha, ha, Ha, ha!
PsCylk	(40:16) Niech osłupieją ze sromoty, ci, którzy szczują na mnie - hej, hej!
PsKrusz	(40:16) Niechaj się zatrwożą za to, że mnie chcą zawstydzić, którzy mi mówią: "Ehej, ehej"!
PsAszk	(40:16) Niech będą przerażeni ogromem własnego zawstydzenia ci, co mówią o mnie: ach, doprawdy!
PsSzer	(40:16) Niech osłupieją ze sromoty ci, co mówią do mnie: Ha, Ha!
Tys1	(39:16) Niech się zdumieją hańbą okryci, którzy mi mówią: «Dobrze mu tak, dobrze!»
Tys5	(40:16) Niech osłupieją hańbą okryci, którzy <mi> mówią: Ha, ha!
Bryt	(40:16) Niech osłupieją z powodu swej hańbyCi, którzy mówią do mnie: Ha, Ha!
Pozn	(40:16) Niech będą porażeni wstydem ci, którzy mówią do mnie: "Ha, ha!"
WarPra	(40:16) Niech zaniemówią ze wstydu ci, co mi mówią: ha, ha!
STB	(40:16) Niech osłupieją z hańby ci, którzy na mnie szczują hej i hej!
EIB	(40:16) Niech wstyd odbierze mowę Tym, którzy mi wytykają: A widzisz!

Ps 40,16

PsFlor	(39:22) Wiesielcie sie i radujcie sie nad tobą wszystcy szukający ciebie i mołwcie wszegdy: Powyszon bądź Gospodzin, jiż miłują zbawienie twoje.
PsPul	(39:22) Wiesielcie sie i radujcie sie nad tobą wszytcy szukający ciebie i mowcie weżdy: Powyszszon bądź Gospodzin, jiż miłują zbawienie twoje.
Wuj1923	(40:17) Niech się rozradują i uweselą w tobie wszyscy, którzy cię szukają, i niech mówią zawżdy: Niechaj będzie uwielbiony Pan, którzy miłują zbawienie twoje.
Gda1881	(40:17) Ale niech się rozradują i rozweselą w tobie wszyscy, którzy cię szukają, i miłują zbawienie twoje; niech mówią zawżdy: Niechaj będzie Pan uwielbiony.
Gda2017	Niech się radują i weselą w tobie wszyscy, którzy cię szukają; niech ci, którzy miłują twoje zbawienie, mówią zawsze: Niech PAN będzie wywyższony.
PsBycz	(40:17) Niech-cieszą-się, i-radują, w-Tobie, wszyscy szukający-Cię; niech-mówią ciągle: „Niech-będzie-uwielbion Pan” miłujący zbawienié-Twojé.
Goet	(40:17) Dozwól radować się i weselić w Tobie wszystkim, którzy Cię szukają; którzy miłują zbawienie Twoje, niech zawsze mówią: Wywyższony jest Pan!
PsCylk	(40:17) Niech ucieszą i uradują się w Tobie wszyscy pożądający Cię, niech powtarzają wciąż: wielkim jest Bóg, miłujący zbawienie Twoje.
PsKrusz	(40:17) Niechaj się weselą i radują w Tobie wszyscy, co Cię szukają. Niechaj mówią zawsze: "Bądź uwielbiony Panie", którzy kochają zbawienie Twoje.
PsAszk	(40:17) Niech się radują i weselą w Tobie wszyscy, co Ciebie pożądają, niechaj mówią, zawsze: "oby rosła potęga Jehowy" ci, co miłują dzieło Twego wybawienia.
PsSzer	(40:17) Niech się rozweselą i rozradują w Tobie wszyscy, którzy Cię szukają; niechaj ci, którzy miłują zbawienie Twoje, mówią zawsze: Wielki jest Pan!
Tys1	(39:17) Niech się radują i weselą w Tobie wszyscy, co Ciebie szukają, i zawsze mówią: «Pan uwielbiony», ci, którzy pragną Twojej pomocy.
Tys5	(40:17) Niech się radują i weselą w Tobie wszyscy, co Ciebie szukają, i niech zawsze mówią: Pan jest wielki ci, którzy pragną Twego wybawienia.
Bryt	(40:17) Niech się rozweselą i rozradują w tobieWszyscy, którzy cię szukają; Niechaj ci, którzy miłują zbawienie twoje, Mówią zawsze: Wielki jest Pan!
Pozn	(40:17) Niech się weselą i niech się radują w Tobie wszyscy, którzy Cię szukają! Niech ci, co wyczekują Twej zbawczej pomocy, wyznają bezustannie: "Wielki jest Jahwe!"
WarPra	(40:17) Niech zaś radują się Tobą i cieszą wszyscy, co Cię szukają. Niech mówią, że Pan jest wielki, ci, którzy pragną, byś ich zbawił.
STB	(40:17) Niech się ucieszą i uradują w Tobie wszyscy, którzy Cię pożądają; i niechaj stale powtarzają: Wielkim jest Bóg, miłujący Swoje zbawienie.
EIB	(40:17) Ci natomiast, którzy Ciebie szukają, Niech się weselą i radują w Tobie; Tym, którzy rozkochali się w Twoim zbawieniu, Niech nie zabraknie powodów, by mówić: Pan jest wielki!

Ps 40,17

PsFlor	(39:23) Ja wiem żebrak jeśm i ubogi, Gospodzin częsty jest mnie. (39:24) Pomocnik moj i zaszczytca moj ty jeś; Boże moj, nie mieszkaj.
PsPul	(39:23) Ja wiem żebrak jeśm i ubogi, Gospodzin poczuje o mnie. (39:24) Pomocnik moj i zaszczytca moj ty jeś; Boże moj, nie mieszkaj.
Wuj1923	(40:18) Ja lepak jestem żebrak ubogi: Pan stara się o mię. Pomocnikiem moim, i obrońcą moim jesteś ty, Boże mój! nie omieszkiwajże.
Gda1881	(40:18) Jamci wprawdzie ubogi i nędzny; aleć Pan myśli o mnie. Tyś jest pomocnikiem moim i wybawicielem moim; Boże mój! nie omieszkujże.
Gda2017	Ja wprawdzie jestem ubogi i nędzny, lecz Pan myśli o mnie. Ty jesteś moją pomocą i wybawicielem, mój Boże, nie zwlekaj.
PsBycz	(40:18) Chociaż-ja biednym, i-ubogim, wszelako Pan zajmuje-się mną; pomocąś-mą, i-ucieczkąś-moją, Ty; o-Boże mój! nie opóźniaj-się.
Goet	(40:18) Choć jestem nędzny i ubogi, Pan o mnie pamięta. Pomocą moją i zbawicielem moim jesteś Ty; Boże mój, nie zwlekaj!
PsCylk	(40:18) Ja zaś biedny i nędzny, Pan o mnie pomyśli, pomocą moją i zbawcą moim Ty, Panie mój nie zwlekaj.
PsKrusz	(40:18) Otom ja ubogi i nędzny, ale Pan myśli o mnie. Tyś pomocą moją i wybawieniem mojem! Boże mój, nie ociągaj się!
PsAszk	(40:18) Ja wszelako nieszczęśliwym jest i biedny, niechajby Pan o mnie pomyślał. Pomocą mą i mym oswobodzicielem Tyś jest, o Boże mój, obyś nie zapóźnił!
PsSzer	(40:18) Jam wprawdzie ubogi i biedny, ale Pan myśli o mnie. Tyś wspomożycielem moim i wybawicielem. Boże mój, nie zwlekaj!
Tys1	(39:18) Ja zaś nieszczęsny jestem i biedny; ale Pan o mnie się troszczy. Tyś wspomożyciel mój i wybawca; Boże mój, nie zwlekaj.
Tys5	(40:18) Ja zaś jestem ubogi i nędzny, ale Pan troszczy się o mnie. Ty jesteś wspomożycielem moim i wybawieniem; Boże mój, nie zwlekaj!
Bryt	(40:18) Ja wprawdzie jestem ubogi i biedny, Ale Pan myśli o mnie. Ty jesteś pomocą moją i wybawieniem moim. Boże mój, nie zwlekaj!
Pozn	(40:18) Ja zaś nędzny jestem i ubogi, ale Pan ma pieczę nade mną. Tyś moją ostoją i moim wybawieniem: Boże mój, nie zwlekaj!
WarPra	(40:18) Ja jestem wprawdzie poniżony i biedny, lecz Pan ma nade mną pieczę. Ty jesteś dla mnie pomocą i wybawieniem, Boże mój, przyjdź, (przyjdź) i nie zwlekaj.
STB	(40:18) Zaś ja biedny i nędzny, lecz Pan o mnie pomyśli; Ty jesteś mą pomocą i moim Zbawicielem; Panie mój nie zwlekaj!
EIB	(40:18) To prawda, że ja jestem ubogi i biedny, Ale Pan myśli o mnie. Ty jesteś moją pomocą i moim wybawcą! Nie zwlekaj, o mój Boże!

Psalm 41

Ps 41,1

PsFlor	(40:1) Błogosławiony, jenże rozumie na potrzebująjącego i ubogiego; we zły dzień wywoli ji Gospodzin.
PsPul	(40:1) Błogosławiony, jenże rozumie ubogiemu i nieimającemu; we zły dzień wywoli ji Gospodzin.
Wuj1923	(41:1) Na koniec, Psalm samemu Dawidowi. (41:2) Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebnego i na ubogiego: w dzień zły wybawi go Pan.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa. (41:2) Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebnego; w dzień zły wybawi go Pan.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Błogosławiony, kto zważa na ubogiego, PAN go wybawi w dniu niedoli.
PsBycz	(41:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania, Psalm Dawida. (41:2) Szczęśliwy, mający-wzgląd na ubogiego! w-dniu nieszczęścia uwolni-go Pan.
Goet	(41:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Psalm Dawida. (41:2) Szczęsny ten, który ma baczenie na ubogiego! Tego Pan wybawi w dniu nieszczęścia.
PsCylk	(41:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. (41:2) Szczęsny kto ma wzgląd na biednego, w dzień niedoli ocali go Bóg.
PsKrusz	(41:1) Przełożonemu chóru. Psalm Dawida. (41:2) Błogosławiony, który daje baczenie na ubogiego, w dniu nieszczęścia uwolni go Pan.
PsAszk	(41:1) Dyrygentowi. - Śpiew Dawidowy. (41:2) Szczęśliw, kto ma zrozumienie dla biednego, w dniu nieszczęścia oswobodzi go Jehowa.
PsSzer	(41:1) Przewodnikowi chóru, psalm Dawida. (41:2) Szczęsny ten, który zważa na biedaka, Pan wyratuje go w czasie niedoli!
Tys1	(40:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. (40:2) Błogosławiony ten, który myśli o nędzarzu i biednym: w dniu nieszczęścia Pan go ocali.
Tys5	(41:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. (41:2) Szczęśliwy ten, kto myśli o biednym <i o nędzarzu>, w dniu nieszczęścia Pan go ocali.
Bryt	(41:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy. (41:2) Błogosławiony ten, który zważa na biednego, Wyratuje go Pan w czasie niedoli!
Pozn	(41:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Dawida. (41:2) Błogosławiony, kto się troszczy o biednego; w dniu niedoli Jahwe go wybawi.
WarPra	(41:1) Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. (41:2) Błogosławiony, kto o cierpiących pamięta, wspomoże go Pan w dniach jego słabości.
STB	(41:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. (41:2) Szczęśliwy ten, kto ma wzgląd na żebrzącego, w zły dzień BÓG go ocali.
EIB	(41:1) Dla prowadzącego chór. Psalm Dawida. (41:2) O, jak szczęśliwy jest ten, kto poświęca uwagę słabszemu - PAN pośpieszy mu na ratunek w niedoli!

Ps 41,2

PsFlor	(40:2) Gospodzin schowa ji i ożywi ji, i błogosławiona uczyni ji na ziemi, i nie da jego w duszę nieprzyjacielow jego.
PsPul	(40:2) Gospodzin schowa ji i ożywi ji, i błogosławiona uczyni ji na ziemi, i nie da jego w duszę nieprzyjacielow jego.
Wuj1923	(41:3) Pan niechaj go zachowa i ożywi go: i niech go uczyni błogosławionym na ziemi: i niechaj go nie wydaje duszy nieprzyjaciół jego.
Gda1881	(41:3) Pan go będzie strzegł, i żywić go będzie; błogosławony będzie na ziemi, ani go poda na wolę nieprzyjaciół jego.
Gda2017	PAN będzie go strzegł, zachowa przy życiu, będzie mu błogosławił na ziemi i nie wyda go na pastwę jego wrogów.
PsBycz	(41:3) Pan zachowa-go, i,-przy-życiu,-utrzyma-go, oraz-będzie-szczęśliw na-ziemi; a-nie wyda-go na-wolą, nieprzyjaciół-jego.
Goet	(41:3) Pan go strzec będzie i zachowa go przy życiu; szczęśliwy będzie na ziemi i nie wydasz go na pastwę wrogów jego.
PsCylk	(41:3) Bóg go ustrzeże i zachowa przy życiu; szczęsnym będzie na ziemi i nie odda go na wolę wrogów jego.
PsKrusz	(41:3) Pan zachowa go i żywić go będzie, uszczęśliwi go na ziemi, i nie odda go na wolę nieprzyjaciół.
PsAszk	(41:3) Jehowa strzedz go będzie, i da mu żywot wieczny, błogosławion będzie na ziemi i Ty wszak nie wydasz go na pastwę jego wrogów.
PsSzer	(41:3) Pan ustrzeże go i zachowa przy życiu, szczęśliwy będzie na ziemi; i nie wyda go na pastwę nieprzyjaciół jego.
Tys1	(40:3) Pan go ustrzeże, zachowa przy życiu, uczyni szczęśliwym na ziemi i nie odda go w moc jego wrogów.
Tys5	(41:3) Pan go ustrzeże, zachowa przy życiu, uczyni szczęśliwym na ziemi i nie wyda go wściekłości jego wrogów.
Bryt	(41:3) Pan ustrzeże go i zachowa przy życiu, Szczęśliwy będzie na ziemi; I nie wyda go na pastwę nieprzyjaciół jego.
Pozn	(41:3) Jahwe otoczy go opieką, zachowa przy życiu i pozwoli mu zaznać szczęścia na ziemi; nie wyda go na pastwę jego nieprzyjaciół.
WarPra	(41:3) Pan go ustrzeże, zachowa przy życiu i uczyni szczęśliwym na ziemi, i nigdy nie wyda w ręce nieprzyjaciół jego.
STB	(41:3) WIEKUISTY go ustrzeże, zachowa przy życiu; będzie szczęśliwy na ziemi, gdyż nie podda go woli jego wrogów.
EIB	(41:3) PAN będzie go strzegł i zachowa przy życiu, I uczyni szczęśliwym w tej ziemi! O, nie wydaj go kaprysom jego wrogów!

Ps 41,3

PsFlor	(40:3) Gospodzin pomoc przynieś jemu na łożu boleści jego; wszystkę jego pościelą przewrocił jeś w niemocy jego.
PsPul	(40:3) Gospodzin da jemu pomoc na łoże boleści jego; wszytkę jego pościelą przewrocił jeś w nimocy jego.
Wuj1923	(41:4) Pan go niech wspomoże na łożu niemocy jego: wszystkę pościel jego sprzewracałeś w chorobie jego.
Gda1881	(41:4) Pan go posili na łożu niemocy jego; wszystko leżenie jego odmieni w chorobie jego.
Gda2017	PAN pokrzepi go na łożu boleści, w czasie choroby poprawi całe jego posłanie.
PsBycz	(41:4) Pan pocieszy-go, na łożu niemocy; Ty, całé posłanié-jego, przemienisz, za-choroby-onegoż.
Goet	(41:4) Pan go pokrzepi na łożu niemocy jego; leżenie jego odmienisz w chorobie jego.
PsCylk	(41:4) Bóg go wesprze na łożu boleści, całe posłanie jego odmienisz w chorobie jego.
PsKrusz	(41:4) Pan posili go na łożu niemocy, każde legowisko jego odmieni w jego chorobie.
PsAszk	(41:4) Jehowa go wesprze, - na łożu boleści całe jego położenie Ty obracasz w jego chorobie.
PsSzer	(41:4) Pan pokrzepi go na łożu boleści; uleczysz w chorobie jego wszystkie słabości jego.
Tys1	(40:4) Pan przyjdzie mu z pomocą na łożu boleści: całą jego słabość usunie w chorobie.
Tys5	(41:4) Pan go pokrzepi na łożu boleści, podczas choroby poprawi całe jego posłanie.
Bryt	(41:4) Pan pokrzepi go na łożu boleści; W chorobie jego odwróci wszystkie cierpienia.
Pozn	(41:4) Jahwe pokrzepi go na łożu boleści. W czas choroby wszelką niemoc jego odmieni.
WarPra	(41:4) Na łożu boleści sprawi mu ulgę, zatroszczy się o jego pościel, gdy będzie cierpiał.
STB	(41:4) BÓG go wesprze na łożu boleści; w jego chorobie odmieni całe jego posłanie.
EIB	(41:4) Ty go, PANIE, wzmocnisz złożonego niemocą I całkowicie przywrócisz do zdrowia.

Ps 41,4

PsFlor	(40:4) Ja rzekł jeśm: Gospodnie, smiłuj sie nade mną, uzdrow duszę moję, bo zgrzeszył jeśm tobie.
PsPul	(40:4) Ja rzekł jeśm: Gospodnie, slutuj sie nade mną, uzdrow duszę moję, bo zgrzeszył jeśm tobie.
Wuj1923	(41:5) Jam rzekł: Panie, zmiłuj się nademną, uzdrów duszę moję; bom grzeszył tobie.
Gda1881	(41:5) Jam rzekł: Panie! zmiłuj się nademną, uzdrów duszę moję, bom tobie zgrzeszył.
Gda2017	Powiedziałem: PANIE, zmiłuj się nade mną, uzdrów moją duszę, bo zgrzeszyłem przeciwko tobie.
PsBycz	(41:5) Jam rzekł: O-Panie! zmiłuj-się-nademną; uzdrów osobę-moję; bom zgrzeszył przeciw-Tobie.
Goet	(41:5) Rzekłem: Panie, bądź mi łaskaw; uzdrów duszę moją, bo przeciwko Tobie zgrzeszyłem.
PsCylk	(41:5) Jam rzekł: Boże zmiłuj się nademną, uzdrów duszę moję, bom zgrzeszył Tobie.
PsKrusz	(41:5) Jam rzekł: "Panie, zmiłuj się nademną! uzdrów duszę moją, ponieważem zgrzeszył Tobie".
PsAszk	(41:5) Ja tedy pomyślałem: "O Jehowo, zmiłuj się nademną, uzdrów proszę, duszę mą, gdyż Tobie zgrzeszyłem.
PsSzer	(41:5) Jam rzekł: Panie, zmiłuj się nade mną! Ulecz duszę moją, gdyż zgrzeszyłem przeciw Tobie!
Tys1	(40:5) Powiadam: «Panie, zmiłuj się nade mną; uzdrów mnie, bo przeciw Tobie zgrzeszyłem».
Tys5	(41:5) Ja mówię: O Panie, zmiłuj się nade mną; uzdrów mnie, bo zgrzeszyłem przeciw Tobie!
Bryt	(41:5) Ja tedy rzekłem: Panie, zmiłuj się nade mną! Ulecz duszę moją, gdyż zgrzeszyłem przeciwko tobie!
Pozn	(41:5) Wołam więc: "Jahwe, zmiłuj się nade mną, przywróć mi zdrowie, zgrzeszyłem bowiem przeciwko Tobie."
WarPra	(41:5) Wtedy ja też powiedziałem: Ulituj się, Panie, nade mną, ulecz mnie, bom przeciw Tobie zgrzeszył.
STB	(41:5) Ja powiedziałem: WIEKUISTY, zmiłuj się nade mną; uzdrów mą duszę, bo Ci zgrzeszyłem.
EIB	(41:5) Wtedy powiedziałem: PANIE, zmiłuj się nade mną! Ulecz moją duszę, gdyż zgrzeszyłem wobec Ciebie!

Ps 41,5

PsFlor	(40:5) Nieprzyjaciele moji mołwili są zła mnie: Gdy umrze i zginie imię jego?
PsPul	(40:5) Nieprzyjaciele moji mołwili są zło mnie: Gdy umrze i zginie imię jego?
Wuj1923	(41:6) Nieprzyjaciele mówili mi źle: kiedyż umrze, a zginie imię jego?
Gda1881	(41:6) Nieprzyjaciele moi mówili źle o mnie: Kiedyż wżdy umrze, a zginie imię jego?
Gda2017	Moi wrogowie źle o mnie mówią: Kiedy on umrze i zginie jego imię?
PsBycz	(41:6) Nieprzyjaciele-moi, mówią źle o-mnie: Kiedyż on-umrze, i-zginie imię-jego?
Goet	(41:6) Wrogowie moi życzą mi zła: "Kiedyż on umrze i zaginie imię jego?"
PsCylk	(41:6) Wrogi moje mówią źle ze mną, kiedyż umrze i zaginie imię jego.
PsKrusz	(41:6) Nieprzyjaciele moi mówili źle o mnie: "Kiedyż umrze i zaginie imię jego"?
PsAszk	(41:6) Wrogowie moi źle mi życzą, mówią: "kiedyż pomrze, a niechajby imię jego zaginęło".
PsSzer	(41:6) Nieprzyjaciele moi mówią źle o mnie: Kiedyż umrze i zaginie imię jego?
Tys1	(40:6) Nieprzyjaciele moi mówią o mnie złośliwie: «Kiedyż on umrze i zginie jego imię?»
Tys5	(41:6) Nieprzyjaciele moi mówią o mnie złośliwie: Kiedyż on umrze i zginie jego imię?
Bryt	(41:6) Nieprzyjaciele moi mówią źle o mnie:Kiedyż umrze i zaginie imię jego?
Pozn	(41:6) Złorzeczą mi moi przeciwnicy: "Kiedyż umrze wreszcie i kiedy zaginie imię jego?"
WarPra	(41:6) Wrogowie moi pytają złośliwie: Kiedyż on wreszcie umrze, kiedyż zginie jego imię?
STB	(41:6) Moi wrogowie mówią: Źle z nim; kiedy umrze, zaginie też jego imię.
EIB	(41:6) Moi wrogowie mówią o mnie źle: Kiedy on wreszcie umrze? Kiedy zapomną, jak miał na imię?

Ps 41,6

PsFlor	(40:6) Aczli je wszedł, eżby uźrzał, prozność jest mołwił, sierce jego zgromadzało lichotę sobie, (40:7) wyszedw na dwor i mołwił też iste.
PsPul	(40:6) Aczli je wszedł, eżby uźrzał, prozność jest mołwił, sierce jego zgromadzało lichotę sobie, (40:7) wychadziasze na dwor i mołwiasze też iste.
Wuj1923	(41:7) A jeźli wchodził, aby ujrzał: marności mówił; serce jego zgromadziło nieprawości sobie: wychodził precz, i mówił pospołu.
Gda1881	(41:7) Jeźli też który z nich przychodzi, aby mię nawiedził, tedy na zdradzie mówi; serce jego zgromadza sobie nieprawość, a precz odszedłszy roznosi.
Gda2017	Jeśli któryś przychodzi mnie odwiedzić, mówi obłudnie; w swoim sercu gromadzi nieprawość, a gdy wychodzi, rozpowiada.
PsBycz	(41:7) A-gdy, który z nich, przychodzi, dla-widzenia mię, fałszywie rozmawia; sercé-jego zbiéra nieprawość sobie; wyidzieli na-dwór? rozsiéwa.
Goet	(41:7) A jeśli który przyjdzie, aby mnie odwiedzić, mówi fałsz; serce jego zgromadza oszczerstwo, wychodzi i omawia to.
PsCylk	(41:7) A gdy przyjdzie kto odwiedzić, fałsz mówi, serce jego zbiera niegodziwości, wychodzi on na ulicę i rozgłasza.
PsKrusz	(41:7) A gdy który przychodzi, aby mnie zobaczyć, przewrotnie mówi; serce jego zgromadza dlań nieprawość, wyszedłszy precz, opowiada.
PsAszk	(41:7) A jeśli przyjdzie zobaczyć, fałszywie gada, serce jego gromadzi dlań niegodziwość, wyjdzie za próg, - będzie prawił.
PsSzer	(41:7) Jeśli mnie który odwiedza, mówi fałsz; serce jego gromadzi złośliwość, i gdy on tylko wyjdzie, rozpowiada ją.
Tys1	(40:7) Kto przychodzi odwiedzić, mówi błahostki; w sercu swym niegodziwość gromadzi, a skoro wyjdzie za drzwi, wypowiada.
Tys5	(41:7) A jeśli przychodzi któryś odwiedzić, mówi puste słowa, w sercu swym złość gromadzi, gdy tylko wyjdzie za drzwi, wypowiada ją.
Bryt	(41:7) Jeśli ktoś przychodzi mnie odwiedzić, mówi obłudnie. Serce jego gromadzi niegodziwość, I gdy tylko wyjdzie na zewnątrz, rozpowiada.
Pozn	(41:7) A gdy mnie który odwiedzi, przemawia fałszywie, w sercu swym niegodziwość gromadzi, a gdy odejdzie precz, rozpowiada dookoła.
WarPra	(41:7) Jeśli ktoś mnie odwiedza, mówi same kłamstwa, w sercu zaś gromadzi niegodziwości, które po wyjściu rozgłasza.
STB	(41:7) A kiedy przyjdzie mnie ktoś odwiedzić mówi fałsz; jego serce zbiera nieprawości, wychodzi na ulicę i je rozgłasza.
EIB	(41:7) Nawet gdy ktoś przychodzi mnie odwiedzić, Prawi mi puste słowa. Jego serce wzbiera niegodziwością I po wyjściu na zewnątrz - wszystko rozpowiada.

Ps 41,7

PsFlor	(40:8) Przeciwo mnie szeptali są wszystcy nieprzyjacielowie moji, przeciwo mnie myślili są zła mnie.
PsPul	(40:8) Przeciwo mnie szeptali wszystcy nieprzyjaciele moji, przeciwo mnie myślili są złość mnie.
Wuj1923	(41:8) Przeciwko mnie szeptali wszyscy nieprzyjaciele moi, przeciwko mnie myślili mi źle.
Gda1881	(41:8) Społem przeciwko mnie szepczą wszyscy, którzy mię mają w nienawiści, a myślą złe o mnie,
Gda2017	Wszyscy, którzy mnie nienawidzą, szepczą wspólnie przeciwko mnie, przeciwko mnie obmyślają zło;
PsBycz	(41:8) Razem, na-mnie szemrzą, wszyscy nienawidzący-mię; oni, obok-mnie, knują klęskę dla-mnie.
Goet	(41:8) Wszyscy, którzy mnie nienawidzą, szepcą o mnie między sobą, zło zamyślają przeciwko mnie:
PsCylk	(41:8) Społem przeciw mnie szepcą, wszyscy nienawidzący mnie, na mnie knują; biada mi.
PsKrusz	(41:8) Społem przeciwko mnie szemrzą wszyscy nienawidzący mnie, myślą źle o mnie.
PsAszk	(41:8) Przeciw mnie zjednoczeni, szeptem nademną się porozumiewają wszyscy, co mnie nienawidzą, obmyślają mi zgubę.
PsSzer	(41:8) Wszyscy, co mnie nienawidzą, szepcą między sobą przeciwko mnie, obmyślają zło przeciw mnie:
Tys1	(40:8) Szepcą przeciw mnie wszyscy, co mnie nienawidzą; przeciw mnie obmyślają to, co dla mnie zgubne:
Tys5	(41:8) Szepcą przeciw mnie wszyscy, co mnie nienawidzą, i obmyślają moją zgubę:
Bryt	(41:8) Wszyscy, którzy mnie nienawidzą, Szepcą wspólnie przeciwko mnie, Obmyślają zło przeciwko mnie:
Pozn	(41:8) Wszyscy, którzy mnie nienawidzą, szepcą wspólnie przeciw mnie i snują o mnie najgorsze przewidywania:
WarPra	(41:8) Ci, co mnie nienawidzą, razem przeciw mnie szemrzą i tak o mnie opowiadają:
STB	(41:8) Razem szepczą przeciwko mnie; knują na mnie wszyscy, co mają mnie w nienawiści; biada mi.
EIB	(41:8) Wspólnie szemrzą przeciwko mnie Wszyscy, którzy mnie nienawidzą, Obmyślają przeciwko mnie zło.

Ps 41,8

PsFlor	(40:9) Słowo liche postawili są przeciwo mnie: Azaliwiem, jen śpi, nie przyłoży, aby wstał?
PsPul	(40:9) Słowo złosne postawili są przeciwo mnie: Awiem jen śpi, nie pośpieszy, aby wstał?
Wuj1923	(41:9) Słowo niesprawiedliwe postanowili przeciwko mnie: zali, który śpi, więcéj nie powstanie?
Gda1881	(41:9) Mówiąc: Pomsta się nań za niezbożność wylała, a iż się położył, więcej nie wstanie.
Gda2017	Mówiąc: Spadła na niego złośliwa zaraza, położył się i już nie wstanie.
PsBycz	(41:9) Rzecz zgubna, mówią, wcisnęła-się w-niego; a-że położył-się, już się nie przyczyni do-wstania.
Goet	(41:9) "Wyrok zniszczenia przylgnął do niego, a skoro leży, więcej nie powstanie".
PsCylk	(41:9) Sprawa zgubna rozlana w nim, a gdy się położył, już nie powstanie.
PsKrusz	(41:9) Mówią: "Pomsta się wylała nań, a który się położył, już więcej nie wstanie".
PsAszk	(41:9) Coś szatańskiego w nich się zwarło i zastygło, a gdy legną, nigdy już nie powstaną.
PsSzer	(41:9) Przylgnęło do niego coś nieszczęsnego, legł i już nie powstanie.
Tys1	(40:9) «Zaraza złośliwa nań spadła» i «Już nie wstanie ten, co się położył».
Tys5	(41:9) Zaraza złośliwa nim zawładnęła i Już nie wstanie ten, co się położył.
Bryt	(41:9) Spadła nań śmiertelna zaraza, A skoro legł, już się nie podniesie.
Pozn	(41:9) Drąży go nieuleczalna niemoc, położył się i już nie powstanie.
WarPra	(41:9) Popadł w ciężką chorobę, kiedy się położy, na pewno już nie wstanie.
STB	(41:9) Mówią: Rozlana w nim zgubna sprawa; gdy się położył, już nie powstanie.
EIB	(41:9) Mówią: Okropna rzecz go spotkała, Skoro się położył, już się nie podniesie.

Ps 41,9

PsFlor	(40:10) Bowiem człowiek pokoja mego, w jegoż jeśm pwał, jenże jadł chleby moje, uwieliczył na mię zdradę.
PsPul	(40:10) Bowiem człowiek pokoja mego, w jegoż jeśm pwał, jenże jadł chleby moje, wieliką jest uczynił na mię obłudę.
Wuj1923	(41:10) Albowiem człowiek pokoju mego, któremum ufał, który jadał chleb mój, wielkie uczynił nademną podejście.
Gda1881	(41:10) Także i ten, z którymem żył w pokoju, któremum ufał, który chleb mój jadał, podniósł piętę przeciwko mnie.
Gda2017	Nawet mój przyjaciel, któremu ufałem, który jadł mój chleb, podniósł przeciwko mnie piętę.
PsBycz	(41:10) Nawet człowiek, przyjazny-mi, com się-upewniał w-nim, jadający chléb-mój, podniósł na-mnie piętę.
Goet	(41:10) Nawet przyjaciel mój, któremu ufałem, który chleb mój jadał, podniósł piętę przeciwko mnie.
PsCylk	(41:10) Nawet przyjaciel mój, na którym polegałem, który jada chléb mój, podniósł na mnie stopę.
PsKrusz	(41:10) Również człowiek pokoju mego, któremu ufałem, który chleb mój jadał, podniósł przeciwko mnie piętę.
PsAszk	(41:10) Ba, nawet ten, z którvm mnie łączyło przymierze pokoju, do którego odnosiłem się z pełną ufnością, który jada mój chleb, jakżesz podstępnie zachował się wobec mnie.
PsSzer	(41:10) Nawet bliźni, z którym żyłem w pokoju, któremu zaufałem, który jadł mój chleb, podniósł piętę przeciwko mnie.
Tys1	(40:10) Nawet mój przyjaciel, któremu ufałem i który chleb mój jadł, podniósł na mnie piętę.
Tys5	(41:10) Nawet mój przyjaciel, któremu ufałem i który chleb mój jadł, podniósł na mnie piętę.
Bryt	(41:10) Nawet przyjaciel mój, któremu zaufałem, Który jadł mój chleb, Podniósł piętę przeciwko mnie.
Pozn	(41:10) Nawet przyjaciel mój, na którym polegałem i który chleb mój spożywał, podstępnie przeciw mnie wystąpił.
WarPra	(41:10) Nawet ten, któremu jak przyjacielowi zaufałem, a który żywił się moim chlebem, teraz na mnie nastaje.
STB	(41:10) Nawet mój przyjaciel, na którym polegałem, który jadał mój chleb, podniósł na mnie stopę.
EIB	(41:10) Nawet mój przyjaciel, któremu zaufałem, Ten, który jadł mój chleb, Wystąpił przeciwko mnie zdradziecko.

Ps 41,10

PsFlor	(40:11) Ty wiem, Gospodnie, slutuj ❬sie❭ nade mną i wskrzesi mie, i odpłacę jim.
PsPul	(40:11) Ty wiem, Gospodnie, slutuj sie nade mną i wskrzesi mie, i odpłacę jim.
Wuj1923	(41:11) Ale ty. Panie, zmiłuj się nademną: i wzbudź mię, a oddam im.
Gda1881	(41:11) Ale ty, Panie! zmiłuj się nademną, a podnieś mię, i oddam im.
Gda2017	Ale ty, PANIE, zmiłuj się nade mną i podnieś mnie, abym im odpłacił.
PsBycz	(41:11) Ale-Ty, o-Panie! zlituj-się-nademną i-podnieś-mię; a-wynagrodzę im.
Goet	(41:11) Ale Ty, Panie, bądź mi łaskaw i podnieś mię, abym im odpłacił.
PsCylk	(41:11) A Ty Boże zmiłuj się nademną, dźwignij mię, a odpłacę im.
PsKrusz	(41:11) Ale Ty, Panie, zmiłuj się nademną i podnieś mnie, a oddam im.
PsAszk	(41:11) Lecz Ty, o Jehowo, zmiłuj się nademną, pozwól mi powstać a ja im się odpłacę.
PsSzer	(41:11) Ale Ty, Panie, zmiłuj się nade mną i podnieś mnie, a odpłacę im!
Tys1	(40:11) A Ty, Panie, zmiłuj się nade mną i dźwignij mnie, abym im odpłacił.
Tys5	(41:11) Ale Ty, Panie, zmiłuj się nade mną i dźwignij mnie, abym im odpłacił.
Bryt	(41:11) Lecz Ty, Panie, zmiłuj się nade mną i podnieś mnie, A wtedy im odpłacę!
Pozn	(41:11) Ty więc, o Jahwe, ulituj się nade mną i pomóż mi się dźwignąć na nowo, abym mógł dać im należną odpłatę!
WarPra	(41:11) Lecz Ty, o Panie, okaż mi swoją dobroć, pomóż mi się podźwignąć, a ja im zapłacę.
STB	(41:11) Ale Ty, WIEKUISTY, zmiłuj się nade mną; dźwignij mnie, a im odpłacę.
EIB	(41:11) Lecz Ty, PANIE, zmiłuj się nade mną, Podnieś mnie, a wtedy im odpłacę!

Ps 41,11

PsFlor	(40:12) W tem poznał jeśm, iż jeś chciał mnie, bo nie będzie sie wiesielić nieprzyjaciel moj nade mną.
PsPul	(40:12) W tem poznał jeśm, iżeś chciał mie, bo nie będzie sie wiesielić nieprzyjaciel moj nade mną.
Wuj1923	(41:12) W temem poznał, iżeś mię chciał, że się nie będzie weselił nieprzyjaciel mój nademną.
Gda1881	(41:12) A przez to poznam, że się kochasz we mnie, gdy się nie będzie weselił nieprzyjaciel mój ze mnie.
Gda2017	Po tym poznam, że mnie sobie upodobałeś, że mój wróg nie będzie triumfował nade mną.
PsBycz	(41:12) Z-tego poznaję, że podobasz-się we-mnie; że nie będzie-wykrzykiwał, wróg-mój, nademną.
Goet	(41:12) Z tego poznam, że masz upodobanie we mnie, jeśli wróg mój nie będzie tryumfował nade mną.
PsCylk	(41:12) Przez to poznam, żeś Sobie upodobał we mnie, gdy nie zatryumfuje wróg mój nademną.
PsKrusz	(41:12) W tem poznam, że pożądasz mnie, gdy nie będzie się weselił nieprzyjaciel mój ze mnie.
PsAszk	(41:12) Potem będę wiedział, iż masz we mnie upodobanie, że nie będzie się mógł wróg mój naigrawać ze mnie.
PsSzer	(41:12) Po tym poznam, że sobie mnie upodobałeś, gdy nieprzyjaciel mój nie zatriumfuje nade mną.
Tys1	(40:12) Ja po tym poznam, żeś dla mnie łaskawy, iż wróg mój nie odniesie triumfu nade mną.
Tys5	(41:12) Po tym poznam, żeś dla mnie łaskawy, gdy mój wróg nie odniesie nade mną triumfu.
Bryt	(41:12) Po tym poznam, że sobie mnie upodobałeś, Gdy nieprzyjaciel mój nie będzie się puszył nade mną.
Pozn	(41:12) Po tym poznam, żeś mnie sobie upodobał, że wróg mój nie będzie tryumfował nade mną.
WarPra	(41:12) I wtedy będę też wiedział, żeś sobie upodobał we mnie, bo wróg mój nie będzie górował nade mną.
STB	(41:12) Przez to poznam, że we mnie Sobie upodobałeś, gdy mój wróg nie zatriumfuje nade mną.
EIB	(41:12) Po tym poznam, że jestem Tobie miły, Gdy mój nieprzyjaciel nie zadmie już w róg przeciwko mnie,

Ps 41,12

PsFlor	(40:13) Mnie wiem prze przezwiństwo przyjął jeś i stwirdził jeś mie w obeźrzeniu twojem na wieki.
PsPul	(40:13) Mnie wiem prze przewiństwo przyjął jeś i stwierdził jeś przed tobą na wieki.
Wuj1923	(41:13) A mnieś dla niewinności przyjął, utwierdziłeś mię przed oblicznością twoją na wieki.
Gda1881	(41:13) Ale ty w niewinności mojej wesprzesz mię i postawisz mię przed obliczem twojem na wieki.
Gda2017	Ty zaś wesprzesz mnie ze względu na moją uczciwość i na wieki postawisz mnie przed swoim obliczem.
PsBycz	(41:13) Zatém-ja, jam w-prawości-méj; Ty-podpiérasz ją we-mnie, i-postawisz-mię, przed-obliczem-Twojém, na-wieki.
Goet	(41:13) Ja zaś, mnie podtrzymujesz dla nienaganności mojej i postawisz mię przed obliczem Twoim na wieki.
PsCylk	(41:13) A mnie, dla niewinności mojéj wspierasz mnie, i stawiasz przed Sobą na wieki.
PsKrusz	(41:13) Ale mnie w niewinności mej wesprzesz i ustawisz mnie przed obliczem Twem na wieki.
PsAszk	(41:13a) Ja zaś, - o racz mnie podeprzeć w mej czystości, ugruntować mnie przed obliczem Twem na wieczność!
PsSzer	(41:13) Lecz wesprzesz mnie dzięki niewinności mojej i umocnisz mnie przed sobą na wieki.
Tys1	(40:13) A Ty mnie podtrzymasz nietkniętym i umieścisz na wieki przed Twoim obliczem.
Tys5	(41:13) A Ty mnie podtrzymasz przez wzgląd na mą prawość i umieścisz na wieki przed Twoim obliczem.
Bryt	(41:13) Lecz wesprzesz mnie dla nienaganności mojejI postawisz mnie przed sobą na wieki.
Pozn	(41:13) Ty mnie wspomożesz dla niewinności mojej i pozwolisz mi zawsze trwać przed Twym obliczem.
WarPra	(41:13) Przyjdziesz mi z pomocą, bo jestem niewinny, i pozwolisz mi stać przed Tobą na wieki.
STB	(41:13) A mnie, z powodu mej niewinności wspierasz oraz stawiasz przed Sobą na wieki.
EIB	(41:13) Lecz wesprzesz mnie przez wzgląd na mą prawość I postawisz mnie przed sobą na wieki.

Ps 41,13

PsFlor	(40:14) Błogosławiony Gospodzin Bog Israhel od wieka i na wieki. Stań sie! Stań sie!
PsPul	(40:14) Błogosławiony Gospodzin Bog israhelski od wieka i na wieki. Stań sie! Stań sie!
Wuj1923	(41:14) Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku, i aż do wieku. Niech się stanie, niech się stanie.
Gda1881	(41:14) Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku aż na wieki. Amen, Amen.
Gda2017	Błogosławiony PAN, Bóg Izraela, od wieków aż na wieki. Amen, amen.
PsBycz	(41:14) Bądź-błogosławion, Panie, Boże Izraela, od-wieczności aż-do wieczności; Amen, i-Amen. (Niech-tak-będzie, i-niech-się-tak-stanie).
Goet	(41:14) Uwielbiany niech będzie Pan, Bóg Izraelski, na wieki wieków! Amen. Amen.
PsCylk	(41:14) Błogosławiony Bóg, Pan Izraela od wieczności do wieczności. Amen i amen.
PsKrusz	(41:14) Błogosławiony Pan, Bóg Izraela od wieków i na wieki wieczne. Amen. Amen.
PsAszk	(41:13b) Błogosławiony Jehowa, Bóg Izraela od wieczności po wieczność, Amen i Amen!
PsSzer	(41:14) Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, od wieku aż na wieki! Amen, Amen!
Tys1	(40:14) Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieku aż po wiek. Niech się tak stanie — niech się tak stanie.
Tys5	(41:14) Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków aż po wieki! Amen, Amen.
Bryt	(41:14) Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, Od wieku aż na wieki! Amen, Amen!
Pozn	(41:14) Błogosławiony Jahwe, Bóg Izraela, od wieków aż po wieki! Amen. Amen.
WarPra	(41:14) Niech tedy będzie błogosławiony Pan, Bóg Izraela, po wszystkie wieki wieków. Amen, Amen!
STB	(41:14) Błogosławiony WIEKUISTY, od wieczności na wieczność Pan Israela. Amen i amen.
EIB	(41:14) Błogosławiony niech będzie PAN, Bóg Izraela, Od wieków i na wieki! O, tak! Niech tak się stanie!

Psalm 42

Ps 42,1

PsFlor	(41:1) Jakoż żąda jeleń ku studniam wod, tako żąda dusza moja k tobie, Boże.
PsPul	(41:1) Jakoż żąda jeleń do studzien wod, tako żąda dusza moja k tobie, Boże.
Wuj1923	(42:1) Na koniec, wyrozumienie synom Kore. (42:2) Jako pragnie jeleń do źródeł wodnych, tak pragnie dusza moja do ciebie, Boże.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego pieśń ćwicząca. (42:2) Jako jeleń krzyczy do strumieni wód, tak dusza moja woła do ciebie, o Boże!
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm pouczający dla synów Korego. Jak jeleń pragnie wód strumieni, tak moja dusza pragnie ciebie, Boże.
PsBycz	(42:1) Naczelnikowi-muzyki dany da grania, Spiéw dzieci Koracha. (42:2) Jak-jeleń pała-żądzą do strumieni wód, tak dusza-moja utęskiwa do-Ciebie, o Boże!
Goet	(42:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Pouczenie. Synów Koracha. (42:2) Jako jeleń, który łaknie do strumieni wód, tak dusza moja łaknie do Ciebie, o Boże!
PsCylk	(42:1) Przewodnikowi chóru, dumanie synów Koracha. (42:2) Jak łania tęskni do źródeł wód, tak dusza moja tęskni do Ciebie Panie.
PsKrusz	(42:1) Przełożonemu chóru. Ku wyrozumieniu. Synów Korego. (42:2) Jako jeleń podąża do źródeł wody, tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże!
PsAszk	(42:1) Dyrygentowi. - Korachidów ku wy rozumieniu (śpiew). (42:2) Jako łania łaknie nad wód łożyskami, tako dusza ma łaknie Ciebie, o Boże!
PsSzer	(42:1) Przewodnikowi chóru, pieśń pouczająca Korachitów. (42:2) Jak jeleń pragnie wód płynących, tak dusza moja pragnie Ciebie, o Boże!
Tys1	(41:1) Kierownikowi chóru. Maskil. Synów Koracha. (41:2) Jak łania pragnie wody ze strumieni, tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże.
Tys5	(42:1) Kierownikowi chóru. Pieśń pouczająca. Synów Koracha. (42:2) Jak łania pragnie wody ze strumieni, tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże!
Bryt	(42:1) Przewodnikowi chóru. Pieśń pouczająca synów Koracha. (42:2) Jak jeleń pragnie wód płynących, Tak dusza moja pragnie ciebie, Boże!
Pozn	(42:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: pieśń pouczająca Korachitów. (42:2) Jak łania tęskni do wód strumieni, tak dusza moja tęskni do Ciebie, Boże!
WarPra	(42:1) Dla kierującego chórem. Pieśń Synom Koracha – ku pouczeniu. (42:2) Jak jeleń pragnie wody ze źródła, tak dusza moja rwie się do Ciebie, mój Boże!
STB	(42:1) Przewodnikowi chóru, dumanie synów Koracha. (42:2) Jak łania tęskni do źródeł wód, tak do Ciebie tęskni moja dusza, Boże.
EIB	(42:1) Dla prowadzącego chór. Pieśń pouczająca. Synów Koracha. (42:2) Tak jak jeleń pragnie wody ze strumienia, Moja dusza garnie się do Ciebie, Boże!

Ps 42,2

PsFlor	(41:2) Żądała jest dusza moja ku Bogu, studnicy żywej. Gdy przydę i pokażę sie przed obliczym bożym?
PsPul	(41:2) Żądała jest dusza moja ku Bogu, studnicy żywej. Gdy przydę i pokażę sie przed licem bożym?
Wuj1923	(42:3) Pragnęła dusza moja do Boga, mocnego, żywego: Kiedyż przyjdę, a okażę się przed obliczem Bożem?
Gda1881	(42:3) Pragnie dusza moja do Boga, do Boga żywego, mówiąc: Kiedyż przyjdę, a okażę się przed obliczem Bożem?
Gda2017	Moja dusza jest spragniona Boga, Boga żywego. Kiedy przyjdę i ukażę się przed obliczem Boga?
PsBycz	(42:3) Spragnioną, dusza-moja do-Boga, do-Boga żywego; kiedyż przyjdę, i-obaczę obliczé Boga?
Goet	(42:3) Pragnie dusza moja do Boga, do Boga żywego: kiedyż przyjdę a ukażę się przed obliczem Bożem?
PsCylk	(42:3) Łaknie dusza moja Pana, Boga żywego, kiedyż przyjdę, i ukażę się przed obliczem Pana.
PsKrusz	(42:3) Pragnie dusza moja Boga, Boga żywego. Kiedyż przyjdę i ukażę się przed obliczem Bożem?
PsAszk	(42:3) Spragniona dusza ma Boga żywej wszechpotęgi - kiedyż dojdę a ujrzyż mię oblicze Boga?
PsSzer	(42:3) Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego. Kiedyż przyjdę i ukażę się przed obliczem Boga?
Tys1	(41:3) Pragnie dusza moja Boga, Boga żywego: kiedyż przyjdę i ujrzę oblicze Boże?
Tys5	(42:3) Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego, kiedyż więc dojdę i ujrzę oblicze Boże?
Bryt	(42:3) Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego. Kiedyż przyjdę i ukażę się przed obliczem Boga?
Pozn	(42:3) Dusza moja spragniona jest Boga, Boga żywego. Kiedyż przyjdę i ujrzę oblicze Boże?
WarPra	(42:3) Moja dusza tęskni za Bogiem, Bogiem żywym. Kiedyż będę mógł przyjść i zobaczyć, że jestem przed obliczem Boga?
STB	(42:3) Moja dusza łaknie Boga, Boga żywego. Kiedy przyjdę i się ukażę przed obliczem Boga?
EIB	(42:3) Moja dusza pragnie Boga, żywego Boga. Kiedy wreszcie przyjdę i zjawię się przed Jego obliczem?

Ps 42,3

PsFlor	(41:3) Były mi są słzy moje chlebowie we dnie i w nocy, gdy mołwią mi na każde: Gdzie jest Bog twoj?
PsPul	(41:3) Były mi słzy moje chlebowie we dnie i w nocy, gdy mi mołwią na każde: Gdzie jest Bog twoj?
Wuj1923	(42:4) Były mi łzy moje za chleb we dnie i w nocy: gdy mi mówią co dzień: Kędyż jest Bóg twój?
Gda1881	(42:4) Łzy moje są mi miasto chleba we dnie i w nocy, gdy mi mówią co dzień: Kędyż jest Bóg twój?
Gda2017	Łzy stały się dla mnie chlebem we dnie i w nocy, gdy mówią do mnie co dzień: Gdzie jest twój Bóg?
PsBycz	(42:4) Bywa mi, płacz-mój, pokarmem dniem i-nocą, za-mawiania, do-mnie, każdego dnia: Gdzie jest Bóg-twój?
Goet	(42:4) Łzy moje stały mi się pokarmem dniem i nocą, gdyż codziennie mi mówią: "Gdzież jest Bóg twój?"
PsCylk	(42:4) Była mi łza moja pokarmem dniem i nocą, gdy mówią mi codzień: gdzie Pan twój?
PsKrusz	(42:4) Łzy moje stały mi się chlebem w dzień i w nocy, gdy mówią mi codnia: "Gdzież jest Bóg twój"?
PsAszk	(42:4) Stała mi się łza moja chlebem za dnia i nocą, gdy mówią do mnie dzień cały: "gdzież jest twój Bóg"?
PsSzer	(42:4) Łza jest mi chlebem we dnie i w nocy, gdy pytają mnie co dzień: Gdzież jest twój Bóg?
Tys1	(41:4) Łzy stały się dla mnie chlebem we dnie i w nocy, gdy mówią mi co dzień: «Gdzież jest twój Bóg?»
Tys5	(42:4) Łzy stały się dla mnie chlebem we dnie i w nocy, gdy [ludzie] mówią mi co dzień: Gdzie jest twój Bóg?
Bryt	(42:4) Łzy moje są mi chlebem we dnie i w nocy, Gdy mówią do mnie co dzień: Gdzie jest Bóg twój?
Pozn	(42:4) Łzy moje są mi pokarmem we dnie i w nocy, gdy co dnia mnie pytają: "Gdzież jest twój Bóg?"
WarPra	(42:4) Łzy moje są mi pożywieniem i we dnie, i w nocy, przez cały czas, gdy mnie pytają: A gdzież jest twój Pan Bóg?
STB	(42:4) Moja łza była mi pokarmem dniem i nocą, gdyż codziennie mi mówią: Gdzie twój Bóg?
EIB	(42:4) Oto łzy są mi chlebem za dnia oraz nocą, Bo pytają mnie co dzień: No to gdzie ten twój Bóg?

Ps 42,4

PsFlor	(41:4) To wspomionął jeśm i wylił jeśm w mię duszę moję, bo pojdę w miasto przebytku dziwnego aż do domu bożego (41:5) w głosie wiesiela i w spowiedzi źwięk kochającego sie.
PsPul	(41:4) To wspomionął jeśm i wylił jeśm duszę moję w mię, bo pojdę w miasto stanu dziwnego aż do domu bożego (41:5) w głosie wiesiela i w spowiedzi źwięk kochającego sie.
Wuj1923	(42:5) Na tom wspominał i wylałem na się duszę moją: że przyjdę na miejsce przybytku dziwnego, aż do domu Bożego, z głosem wesela i wyznawania głosu godującego.
Gda1881	(42:5) Na to wspominając wylewam sam sobie duszę moję, żem bywał w poczcie innych, i chadzałem z nimi do domu Bożego, z wesołym głosem, i z chwałą, w mnóstwie weselących się.
Gda2017	Wylewam swą duszę, gdy wspominam, jak krocząc w tłumie, szedłem z nimi do domu Bożego wśród głosów radości i chwały, pośród świętującego tłumu.
PsBycz	(42:5) Te rzeczy pamiętam, i-rozléwam w-sobie duszę-moję; lecz poszedłbym z-rzeszą; odszedłbym do domu Bożego, z-głosem pienia i-dziękczynienia gminu, obchodzącego-święto.
Goet	(42:5) O tem wspominam i wylewam w sobie duszę moją, jak pielgrzymowałem w tłumie narodu, podążałem z nimi do domu Bożego z radosnemi okrzykami chwały wśród mnóstwa świętujących.
PsCylk	(42:5) To pomnę, i wylewam w sobie duszę moję, jakem wstępował do przybytku, jak zdążałem z innymi do domu Pana, przy odgłosie wesela i dziękczynienia, poczet świętujący.
PsKrusz	(42:5) To wspominając, wylewałem sobie duszę moją, żem chodził często z nimi do Domu Bożego z głosem wesela i z chwałą mnóstwa weselących się.
PsAszk	(42:5) To tedy wspomnę i radbym rozlał nademnie duszę mą, iżbym ruszył w mnogim zespole, dał im ciągnąć pielgrzymką aż do domu bożego, wśród zgiełku dziękczynnej radości - świątecznemu tłumowi.
PsSzer	(42:5) Wspominam to i daję upust swym myślom, jak pielgrzymowałem w tłumie, prowadziłem ich do domu Bożego wśród głosów radości i dziękczynienia ludu świętującego.
Tys1	(41:5) Dusza rozrzewnia się we mnie, gdy wspomnę na to, jak z tłumem kroczyłem do domu Bożego, idąc na jego czele wśród głosów wesela i chwały, w świątecznym orszaku.
Tys5	(42:5) Wspominam o tym i rozrzewnia się dusza we mnie, jak to na czele uroczystego pochodu szedłem do domu Bożego, wśród głosów radości i dziękczynienia w świątecznym orszaku.
Bryt	(42:5) Wspominam to z wielkim rozrzewnieniem, Jak chodziłem w tłumie, pielgrzymując do domu Bożego Wśród głosów radości i dziękczynienia tłumu świętującego.
Pozn	(42:5) Daję upust mej żałości ożywiając wspomnienia, jak kroczyłem w gromadzie, jak podążałem przed nią do Domu Bożego pośród głosów radości i hymnów dziękczynnych, pośród świątecznego zgiełku.
WarPra	(42:5) Ze wzruszeniem wspominam dni owe, gdy szedłem sam uroczyście i wiodłem innych do domu Bożego; wznosili radosne okrzyki i dziękczynienia składali idąc w wesołym tłumie.
STB	(42:5) To pamiętam, rozlewając w sobie mą duszę, jak wchodziłem do Przybytku, jak wraz z innymi, przy odgłosie wesela i dziękczynienia, w świątecznym tłumie zdążałem do Domu Boga.
EIB	(42:5) Tak, pamiętam - i ze łzami wspominam te chwile, Kiedy w wielkim tłumie chadzałem do domu Bożego, A lud świętował radośnie i wyrażał swą wdzięczność.

Ps 42,5

PsFlor	(41:6) Przecz smętna jeś, dusze moja, i czemu mie mącisz? (41:7a) Pwaj w Boga, bo jeszcze spowiadać sie będę jemu; zbawienie oblicza mego
PsPul	(41:6) Przecz smętna jeś, dusza moja, i czemu mie męcisz? (41:7a) Pwaj w Boga, bo jeszcze będę sie jemu spowiadać; zbawienie lica mego
Wuj1923	(42:6) Czemużeś smutna, duszo moja? i czemu mię trwożysz? Miéj nadzieję w Bogu; bo mu jeszcze wyznawać będę: zbawienie twarzy mojéj,
Gda1881	(42:6) Przeczże się smucisz, duszo moja! a przecz sobą trwożysz we mnie? Czekaj na Boga; albowiem go jeszcze będę wysławiał za wielkie wybawienie twarzy jego.
Gda2017	Dlaczego się smucisz, moja duszo, i czemu się we mnie trwożysz? Zaufaj Bogu, bo jeszcze będę go wysławiał za jego zbawcze oblicze.
PsBycz	(42:6) Czemu korzysz-się, duszo-moja, i-niepokoisz-się we-mnie? karm-się-nadzieją w-Bogu; bo jeszcze będę-chwalił-Go; zbawieniem zupełném spojrzenié-Jego.
Goet	(42:6) Czemu się smucisz, duszo moja, i jesteś zatrwożona we mnie? Ufnie wyczekuj Boga! Albowiem jeszcze dziękować Mu będę, Jemu, zbawieniu memu i Bogu mojemu.
PsCylk	(42:6) Czemużeś zgnębiona duszo moja, a zawodzisz we mnie; miéj ufność w Panu, bo jeszcze dziękczynić będę Mu za zbawienie oblicza Jego.
PsKrusz	(42:6) Dlaczego smucisz się duszo moja i trwożysz się we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę za wybawienia oblicza jego.
PsAszk	(42:6) Czemu poniżasz się duszo ma i huczysz nademną, ufnie spoglądaj ku Bogu, gdyż jeszcze dzięki składać Mu będę za pełnię wybawienia Jego oblicza!
PsSzer	(42:6) Czemu smucisz się, duszo moja, i czemu trwożysz się we mnie? Ufaj Bogu, gdyż jeszcze wyznawać Go będę, że On zbawieniem moim i Bogiem moim!
Tys1	(41:6) Duszo moja, czemuś zgnębiona i czemu miotasz się we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę: zbawienie mego oblicza
Tys5	(42:6) Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać: Zbawienie mego oblicza
Bryt	(42:6) Czemu rozpaczasz, duszo moja, I czemu drżysz we mnie? Ufaj Bogu, gdyż jeszcze sławić go będę: On jest zbawieniem moim i Bogiem moim!
Pozn	(42:6) Czemuś strapiona, duszo moja, czemu się trwożysz we mnie? Miej nadzieję w Bogu! Jeszcze Go będę wielbił jako zbawienie moje i Boga mego.
WarPra	(42:6) Dlaczego się więc smucisz, moja duszo, i czemu napełniasz mnie trwogą? Zaufaj Bogu! Jeszcze Mu będę dziękował, bo jest Zbawicielem i Panem moim.
STB	(42:6) Czemu jesteś zgnębiona moja duszo i dlaczego we mnie zawodzisz? Miej ufność w Bogu, gdyż jeszcze będę Mu dziękował za zbawienie mojej osoby.
EIB	(42:6) Dlaczego rozpaczasz, ma duszo, I dlaczego drżysz we mnie? Ufaj Bogu, jeszcze będę Go wielbił, On moim wybawieniem i On moim Bogiem!

Ps 42,6

PsFlor	(41:7b) i Bog moj. (41:8) Ku mnie samemu dusza moja smęciła sie jest, przetoż pomnieć będę ciebie z ziemie jordańskiej i od He❬r❭mona, malutkiej gory.
PsPul	(41:7b) i Bog moj. (41:8) Ku mnie samemu dusza moja smęciła sie jest, przetoż pomnieć będę ciebie z ziemie jordań❬s❭kie i od Hermona, małej gory.
Wuj1923	(42:7) I Bóg mój. We mnie samym zatrwożyła się dusza moja: przeto będę na cię pamiętał z ziemie Jordanu i Hermonim, od góry maluczkiéj.
Gda1881	(42:7) Boże mój! dusza moja tęskni sobie we mnie; przetoż na cię wspominam w ziemi Jordańskiej i Hermońskiej, na górze Mizar.
Gda2017	Mój Boże, smuci się we mnie moja dusza, dlatego wspominam cię z ziemi Jordanu i Hermonu, z góry Misar.
PsBycz	(42:7) O-Boże mój! we-mnie, dusza-moja, upokorzona; dla-tego pamiętam-Cię, od-krainy Jordanu, i-Hermonimu, od-góry Mitsar.
Goet	(42:7) Dusza moja smuci się we mnie; dlatego wspominam Ciebie z ziemi jordańskiej i szczytów Hermonu, z góry Mizar.
PsCylk	(42:7) Panie mój, we mnie dusza moja zgnębiona, gdy wspominam Cię na ziemi Jordanu i Chermonu, na górze Micar.
PsKrusz	(42:7) Boże mój! Dusza moja smuci się we mnie, dlatego wspominam na Cię z ziemi Jordanu i Hermonu - z góry Mic’ar.
PsAszk	(42:7) Boże mój, dusza ma nademną się poniża, przetoż Ciebie będę wspominał ze spadzistej krainy Jordanu, a szczytów Hermonu z góry niewielkiej.
PsSzer	(42:7) Dusza moja smuci się we mnie, gdy wspominam Ciebie z krainy Jordanu i szczytów Hermonu, na górze Misar.
Tys1	(41:7) i mojego Boga. A we mnie samym dusza przygnębiona, przeto wspominam Cię w ziemi Jordanu i Hermonu, na górze Misar.
Tys5	(42:7) i mojego Boga. A we mnie samym dusza jest zgnębiona, przeto na pamięć Cię przywołuję z kraju Jordanu i Hermonu, z góry Misar.
Bryt	(42:7) Dusza moja smuci się we mnie, Dlatego wspominam cię z krainy Jordanu i szczytów Hermonu, Z gór Misar.
Pozn	(42:7) Zgnębiona jest we mnie dusza moja, dlatego ślę ku Tobie wspomnienia z krainy nadjordańskiej, spod Chermonu, z góry Micar.
WarPra	(42:7) O Boże mój, ogarnia mnie smutek, ilekroć wspominam Ciebie tu na ziemi Jordanu i Hermonu i na górze Misar.
STB	(42:7) Panie mój, zgnębiona jest we mnie moja dusza, kiedy Ciebie wspominam na ziemi Jardenu i Chermonu oraz na górze Micar.
EIB	(42:7) Moja dusza omdlewa we mnie, Dlatego wspominam Cię z ziemi Jordanu, Ze szczytów Hermonu, z góry Misar.

Ps 42,7

PsFlor	(41:9) Głębokość głębokość wzywa w głosie okien twojich. (41:10) Wszystki wysokości twe i płynienie twoje na mię są szły.
PsPul	(41:9) Głębokość głębokości wzywa w głosie źrzodł twoich. (41:10) Wszytki wysokości twoje i wełny twoje[j] na mię poszły.
Wuj1923	(42:8) Przepaść przepaści przyzywa, na głos upustów twoich: wszystkie wysokie wały twoje, i nawałności twoje na mię się stoczyły.
Gda1881	(42:8) Przepaść przepaści przyzywa, na szum upustów twoich: wszystkie powodzi twoje i nawałności twoje na mię się zwaliły.
Gda2017	Przepaść przyzywa przepaść szumem twoich upustów; wszystkie twoje fale i nawałnice przewalają się nade mną.
PsBycz	(42:8) Przepaść, do przepaści, wołająca, od-szumu wodospadów-Twoich; wszystkie bałwany-Twe, i-fale-Twoje, ponademną przeszły.
Goet	(42:8) Jedna głębia woła do drugiej przy szumie wodospadów Twoich; wszystkie Twoje bałwany i fale przeszły nade mną.
PsCylk	(42:8) Przepaść przepaści przyzywa przy odgłosie wodospadów Twoich, wszystkie nurty i fale Twoje ponademną przeszły.
PsKrusz	(42:8) Przepaść przepaści przyzywa na głos upustów Twoich, wszystkie utrapienia Twoje i nawałności Twoje na mnie się zwaliły.
PsAszk	(42:8) Przepaść ku przepaści woła za głosem Twych wodotrysków - wszystkie łomy Twych fal i Twych bałwanów przewaliły się nademną.
PsSzer	(42:8) Przepaść przyzywa przepaść w szumie wodospadów Twoich; wszystkie wały Twoje i fale Twoje przeszły nade mną.
Tys1	(41:8) Głębina przyzywa głębinę grzmotem Twych wodospadów: wszystkie Twe nurty i fale nade mną się przewaliły.
Tys5	(42:8) Głębia przyzywa głębię hukiem Twych potoków. Wszystkie Twe nurty i fale nade mną się przewalają.
Bryt	(42:8) Głębina przyzywa głębinę w odgłosie wodospadów twoich:Wszystkie nawałnice i fale twoje przeszły nade mną.
Pozn	(42:8) Odmęt przyzywa odmęt wśród szumu Twoich upustów. Wszystkie Twe nawałnice i fale przewaliły się nade mną.
WarPra	(42:8) Jedna otchłań woła do drugiej, gdy z hukiem spadają Twe wody, przewalają się nade mną potężne zwały wody i fale.
STB	(42:8) Przepaść przyzywa przepaść przy odgłosie swych wodospadów, Twoje nurty i fale wszystkie nade mną przeszły.
EIB	(42:8) Głębia przyzywa głębię w odgłosie Twych wodospadów, Przewaliły się nade mną Twe potężne bałwany i fale.

Ps 42,8

PsFlor	(41:11) We dnie kazał Gospodzin miłosierdzie swoje, a w nocy pienie jego. (41:12a) U ciebie modlitwa Bogu żywota mego.
PsPul	(41:11) We dnie kazał Gospodzin miłosierdzie swoje a w nocy pienie jego. (41:12a) U mnie modlitwa Bogu żywota mego.
Wuj1923	(42:9) We dnie Pan rozkazał miłosierdzie swoje: a w nocy pieśń jego: przy mnie modlitwa Bogu żywota mego.
Gda1881	(42:9) Wszakże we dnie udzieli mi Pan miłosierdzia swego, a w nocy piosnka jego będzie ze mną, i modlitwa do Boga żywota mego.
Gda2017	Lecz we dnie PAN udzieli mi swego miłosierdzia, a w nocy będzie we mnie jego pieśń i moja modlitwa do Boga mego życia.
PsBycz	(42:9) Za-dnia, przyrzekł Pan łaskę-swoję; a,-w-nocy, pieśń-Jego, ze-mną, modlitwa, do-Boga życia-mojego.
Goet	(42:9) We dnie okaże mi Pan łaskę Swoją, a w nocy będzie ze mną pieśń Jego, modlitwa do Boga życia mego.
PsCylk	(42:9) Dniem zsyłał Bóg łaskę Swą, a nocą pieśń Jego przy mnie, modlitwa do Pana życia mojego.
PsKrusz	(42:9) W dzień udzieli Pan miłosierdzia swego, a w nocy Jego pieśń ze mną - modlitwa do Boga żywota mego.
PsAszk	(42:9) Niechajby za dnia przykazał mi Jehowa łaskę Swą ą byłabyż w nocy pieśń Jego ze mną, modlitwa do wszechpotęgi mojego żywota!
PsSzer	(42:9) W dzień wołam: Niech ześle Pan łaskę swoją! I w nocy śpiewam Mu pieśń, modlę się do Boga życia mego.
Tys1	(41:9) Niech Pan udzieli mi swej łaski we dnie, a w nocy będę Mu śpiewał — sławił Boga mego życia.
Tys5	(42:9) Za dnia udziela mi Pan swojej łaski, a w nocy Mu śpiewam, sławię Boga mego życia.
Bryt	(42:9) Za dnia wyznacza Pan łąskę swoją! A w nocy śpiewam mu pieśń, modlę się do Boga życia mego.
Pozn	(42:9) Niech Jahwe raczy udzielić swej łaski we dnie, a w nocy śpiewać Mu będę pieśń sławiącą Boga mego życia.
WarPra	(42:9) Ale Pan okazywał mi za dnia swoją dobroć, a nocą był przy mnie w swojej pieśni, którą zanosiłem do Boga, Pana mego życia.
STB	(42:9) Jednak za dnia WIEKUISTY zsyłał Swoją łaskę, zaś w nocy jest przy mnie Jego pieśń, modlitwa do Pana mego życia.
EIB	(42:9) PAN za dnia okazuje swą łaskę, W nocy nucę Mu pieśń I modlę się do Boga mego życia.

Ps 42,9

PsFlor	(41:12b) Rzekę Bogu: Przyjemca moj jeś, (41:13) przecz jeś zapomniał mie i przecz smęcien chodzę, gdy mie mąci nieprzyjaciel?
PsPul	(41:12b) Rzekę Bogu: Przyjemca moj jeś, (41:13) przecz jeś zapomniał mnie i przecz smęcien chodzę, gdy mie męci nieprzyjaciel?
Wuj1923	(42:10) Rzekę Bogu: Jesteś mój obrońca: przeczżeś mię zapomniał? i czemu smutno chodzę, gdy mię trapi nieprzyjaciel?
Gda1881	(42:10) Rzekę Bogu, skale mojej: Przeczżeś mię zapomniał? I czemu smutno chodzę dla uciśnienia od nieprzyjaciela?
Gda2017	Powiem Bogu, mojej skale: Czemu o mnie zapomniałeś? Czemu chodzę smutny z powodu ucisku wroga?
PsBycz	(42:10) Rzęknę do-Boga: O-Skało-moja! czemu zapomniałeś-mię? czemuż smutny chodzę, w-ucisku nieprzyjaciela?
Goet	(42:10) Powiem Bogu, opoce mojej: Dlaczego mnie zapomniałeś? Dlaczego smutny chodzę pod uciskiem wroga?
PsCylk	(42:10) Wołam do Pana opoki mojéj, czemu zapomniałeś mnie, czemu w żałobie chodzę pod uciskiem wroga.
PsKrusz	(42:10) Rzeknę do Boga: "Tyś obroną moją! Dlaczegoś o mnie zapomniał, dlaczego smutny chodzę dla uciśnienia od nieprzyjaciela?
PsAszk	(42:10) Powiem ja do wszechmocnej skały mej: "Czemu mnie zapomniałeś, czemu miałbym kroczyć ponury we wrogów ucisku?"
PsSzer	(42:10) Mówię do Boga: Opoko moja, czemuś zapomniał o mnie? Czemu smutny chodzę, gdy trapi mnie nieprzyjaciel?
Tys1	(41:10) Mówię do Boga: Opoko moja, czemuż zapominasz o mnie? Czemu chodzę smutny, gnębiony przez wroga?
Tys5	(42:10) Mówię do Boga: Moja Opoko, czemu zapominasz o mnie? Czemu chodzę smutny, gnębiony przez wroga?
Bryt	(42:10) Mówię do Boga: Skało moja, Dlaczego zapomniałeś o mnie? Dlaczego posępny chodzę, Gdy trapi mnie nieprzyjaciel?
Pozn	(42:10) Wołam do Boga, Opoki mojej: "Czemuś o mnie zapomniał? Dlaczego muszę żyć w utrapieniu, uciskany przez nieprzyjaciela?"
WarPra	(42:10) Wołam do Boga, mej opoki: Dlaczegoś zapomniał o mnie? Czemu napełnia mnie smutek, dlaczego mnie wróg uciska?
STB	(42:10) Wołam do WIEKUISTEGO, mojej Skały: Czemu mnie zapomniałeś? Czemu chodzę w żałobie pod uciskiem wroga?
EIB	(42:10) Mówię do Niego: Moja Skało, Dlaczego o mnie zapomniałeś? Dlaczego muszę chodzić zasępiony, Znosić ucisk ze strony wroga?

Ps 42,10

PsFlor	(41:14) Gdy złamany będą kości moje, łajali są mnie, jiż mie mącą, nieprzyjaciele moji, (41:15a) gdy mołwią mnie po wszytki dni: Gdzie jest Bog twoj?
PsPul	(41:14) Gdy ścirają sie kości moje, urągali są sie mnie, co mie męcą, nieprzyjaciele moji, (41:15a) gdy mi mołwią na każdy dzień: Gdzie jest Bog twoj?
Wuj1923	(42:11) Gdy się łamią kości moje, urągali mi, którzy mię dręczą, nieprzyjaciele moi, gdy mi mówią na każdy dzień: Kędyż jest Bóg twój?
Gda1881	(42:11) Jest jako rana w kościach moich, gdy mi urągają nieprzyjaciele moi, mówiąc do mnie na każdy dzień: Kędy jest Bóg twój?
Gda2017	Jak rana w moich kościach, tak mnie urągają moi wrogowie, gdy mówią do mnie każdego dnia: Gdzie jest twój Bóg?
PsBycz	(42:11) Do-zgruchotania, w-kościach-mych, znieważają-mię wrogi-moje, za-mawiań-ich, do-mnie, każdego dnia: Gdzie jest Bóg-twój?
Goet	(42:11) Jest jak potrzaskanie kości moich, gdy moi gnębiciele szydzą ze mnie i codziennie do mnie mówią: "Gdzież jest twój Bóg?"
PsCylk	(42:11) Kalecząc kości moje znęcają się nademną ciemięzcy moi, mówiąc do mnie codzień: gdzie Pan Twój.
PsKrusz	(42:11) Otwierają ranę w kościach moich, gdy mi urągają nieprzyjaciele, gdy mówią do mnie na każdy dzień: Gdzież jest Bóg twój"?
PsAszk	(42:11) Mord na kościach mych - hańbienie mych napastników, kiedy mówią do mnie dzień cały: "gdzież jest twój Bóg?"
PsSzer	(42:11) Jest mi tak, jakby łamano mi kości, gdy ze mnie szydzą nieprzyjaciele moi, mówiąc do mnie co dzień: Gdzie jest Bóg twój?
Tys1	(41:11) Kości we mnie się kruszą, gdy lżą mnie przeciwnicy moi, gdy mówią mi co dzień: «Gdzież jest twój Bóg?»
Tys5	(42:11) Kości we mnie się kruszą, gdy lżą mnie przeciwnicy, gdy cały dzień mówią do mnie: Gdzie jest twój Bóg?
Bryt	(42:11) Jest mi tak, jakby kruszono mi kości, Gdy mnie lżą wrogowie moi, Mówiąc do mnie co dzień: Gdzież jest Bóg twój?
Pozn	(42:11) Niby łamanie kości odczuwam obelgi mych ciemięzców, gdy co dnia mię pytają: "Gdzież jest twój Bóg?"
WarPra	(42:11) Kości mi łamią wrogowie, bluźnią mi moi oprawcy i szydząc pytają codziennie: A gdzież jest twój Pan Bóg?
STB	(42:11) Moi ciemięzcy znęcają się nade mną, kalecząc moje kości, gdyż co dzień do mnie mówią: Gdzie twój Bóg?
EIB	(42:11) Pomimo moich pokruszonych kości Ubliżają mi nieprzyjaciele. Mówią do mnie co dnia: No to gdzie ten twój Bóg?

Ps 42,11

PsFlor	(41:15b) Przecz jeś smętna, dusze moja, i przecz mie mącisz? (41:16) Pwaj w Boga, bo jeszcze spowiadać sie będę jemu; zbawienie oblicza mego i Bog moj.
PsPul	(41:15b) Przecz jeś smętna, dusza moja, i przecz mie mącisz? (41:16) Pwaj w Boga, bo jeszcze sie będę jemu spowiadać; zbawienie oblicza mego i Bog moj.
Wuj1923	(42:12) Czemuś jest smutna, duszo moja? i czemu mię trwożysz? Miej nadzieję w Bogu; bo mu jeszcze wyznawać będę: zbawienie twarzy mojéj, i Bóg mój.
Gda1881	(42:12) Przeczże się smucisz, duszo moja? a przecz sobą trwożysz we mnie? Czekaj na Boga; albowiem go jeszcze będę wysławiał, gdyż on jest wielkiem zbawieniem twarzy mojej, i Bogiem moim.
Gda2017	Czemu się smucisz, moja duszo, i czemu się we mnie trwożysz? Zaufaj Bogu, bo jeszcze będę go wysławiał, gdyż on jest zbawieniem mego oblicza i moim Bogiem.
PsBycz	(42:12) Czemu korzysz-się, duszo-moja, i-czemu niepokoisz-się we-mnie? karm-się-nadzieją w-Bogu; bo jeszcze będę-chwalił-Go; On zupełném zbawieniem spojrzenia-mego, i-Bogiem-moim.
Goet	(42:12) Czemu się smucisz, duszo moja, i jesteś zatrwożona we mnie? Ufnie wyczekuj Boga, albowiem jeszcze dziękować Mu będę, Jemu, zbawieniu memu i Bogu memu.
PsCylk	(42:12) Czemużeś zgnębiona duszo moja i czemu zawodzisz we mnie? miéj ufność w Panu, bo jeszcze dziękczynić będę Mu, zbawieniu oblicza mojego i Panu mojemu.
PsKrusz	(42:12) Dlaczego smucisz się duszo moja. i dlaczego trwożysz się we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę - zbawienie twarzy mej i Boga mego.
PsAszk	(42:12) Czemuż poniżasz się duszo ma i czemu huczysz nademną, ufnie spoglądaj ku Bogu, gdyż jeszcze dzięki składać Mu będę za pełnię wybawienia, mego z Bogiem mym zjednoczonego oblicza!
PsSzer	(42:12) Czemu smucisz się duszo moja i czemu trwożysz się we mnie? Ufnie oczekuj Boga, gdyż jeszcze wyznawać Go będę, że On jest zbawieniem moim i Bogiem moim.
Tys1	(41:12) Duszo moja, czemuś zgnębiona i czemu miotasz się we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę: zbawienie mego oblicza i mojego Boga.
Tys5	(42:12) Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać: Zbawienie mego oblicza i mojego Boga.
Bryt	(42:12) Czemu rozpaczasz, duszo moja, I czemu drżysz we mnie? Ufaj Bogu, gdyż jeszcze sławić go będę: On jest zbawieniem moim i Bogiem moim!
Pozn	(42:12) Czemuś strapiona, duszo moja, czemu się trwożysz we mnie? Miej nadzieję w Bogu! Jeszcze Go będę wielbił jako zbawienie moje i Boga mego.
WarPra	(42:12) Dlaczego więc się smucisz, moja duszo, i czemu napełniasz mnie trwogą? Zaufaj Bogu! jeszcze Mu będę dziękował, bo jest Zbawicielem i Panem moim.
STB	(42:12) Czemu jesteś zgnębiona moja duszo i czemu we mnie zawodzisz? Miej ufność w Bogu, gdyż jeszcze będę Mu dziękował; dziękował mojemu Bogu za zbawienie mojej osoby.
EIB	(42:12) Dlaczego rozpaczasz, ma duszo, I dlaczego drżysz we mnie? Ufaj Bogu, jeszcze będę Go wielbił, On moim wybawieniem i On moim Bogiem!

Psalm 43

Ps 43,1

PsFlor	(42:1) Sędzi mie, Boże, i obeźrzy rzecz moję od luda nieświętego, od człowieka złego i lściwego otejmi mie.
PsPul	Dawid. (42:1) Sędzi mie, Boże, i rozgodź przę moję od luda nieświętego, od człowieka złego i łżywego otejmi mie.
Wuj1923	Psalm Dawidowi. Osądź mię, Boże, a rozeznaj sprawę moję od narodu nieświętego: od człowieka niesprawiedliwego i zdradliwego wyrwij mię.
Gda1881	Sądź mię, o Boże! a ujmij się o sprawę moję; od narodu niemiłosiernego, i od człowieka zdradliwego i niezbożnego wyrwij mię;
Gda2017	Osądź mnie, Boże, broń mojej sprawy przeciwko narodowi bezbożnemu; wybaw mnie od człowieka podstępnego i bezbożnego;
PsBycz	Osądź-mię, o-Boże! i-bróń sprawy-mojéj; od-narodu niezbożnego, od-człowieka chytrego, i-przewrotnego oswobódź-mię.
Goet	WYWIEDŹ prawo moje, Boże, i prowadź sprawę moją przeciwko niemiłosiernemu narodowi; od ludzi obłudnych i nieprawych wybaw mię!
PsCylk	Sądź mnie Panie i obroń sprawę moję od ludu niemiłosiernego, od ludzi zdrady i bezprawia wybaw mnie.
PsKrusz	Sądź mnie, Boże, i rozważ sprawę moją: od narodu niemiłosiernego, od męża pysznego i zdradliwego wyrwij mnie.
PsAszk	Bądź mym sędzią, o Boże, i walcz o mą sprawę - z ludem niemiłościwym, od męża fałszu i nieprawości chciej mię wyzwolić!
PsSzer	Bądź sędzią moim, Boże, i prowadź sprawę moją z ludźmi bezbożnymi! Wybaw mnie od ludzi fałszywych i złośliwych!
Tys1	(42:1) Wymierz mi, Boże, sprawiedliwość i broń mojej sprawy przeciw niezbożnemu ludowi, wybaw mię od człowieka podstępnego i niegodziwego.
Tys5	Wymierz mi, Boże, sprawiedliwość i broń mojej sprawy przeciw ludowi, co nie zna litości; wybaw mnie od człowieka podstępnego i niegodziwego!
Bryt	Bądź sędzią moim, Boże, I rozstrzygnij spór mój z narodem bezbożnym! Wybaw mnie od ludzi fałszywych i niegodziwych!
Pozn	Oddaj mi sprawiedliwość, o Boże, prowadź moją sprawę przeciwko ludowi bezbożnemu; wybaw mnie od człowieka zdradliwego i występnego!
WarPra	Okaż mi swoją sprawiedliwość, Boże, broń mojej sprawy przed bezlitosnym ludem i ratuj mnie przed zdrajcą źle czyniącym.
STB	Bądź mi sędzią, Boże, i obroń moją sprawę; wybaw mnie od niemiłosiernego ludu, od ludzi zdrady i bezprawia.
EIB	Osądź mnie, Boże, Rozstrzygnij mój spór z bezbożnym narodem! Wybaw mnie od ludzi fałszywych i podłych!

Ps 43,2

PsFlor	(42:2) Bo ty jeś Bog, moc moja. Przecz jeś mie odpędził i przecz smęcien chodzę, gdy mie mąci nieprzyjaciel?
PsPul	(42:2) Bo ty jeś Bog, moc moja. Przecz jeś mie odpędził i przecz smęcien chodzę, gdy mie męci nieprzyjaciel?
Wuj1923	Bo ty jesteś Bóg, moc moja: czemuś mię odrzucił? czemu smutny chodzę, gdy mię trapi nieprzyjaciel?
Gda1881	Boś ty jest Bóg siły mojej. Przeczżeś mię odrzucił? a przecz smutno chodzę dla uciśnienia od nieprzyjaciela?
Gda2017	Bo ty jesteś Bogiem mojej siły. Czemu mnie odrzuciłeś? Czemu chodzę smutny z powodu ucisku wroga?
PsBycz	Boś Ty Bogiem mocy-mojéj; czemu opuściłeś-mię? czemuż smutny błąkam-się, w-ucisku nieprzyjaciela?
Goet	Bo Ty jesteś Bogiem siły mojej. Czemu mię odrzuciłeś? Czemu smutny chodzę, gdy mnie uciska wróg?
PsCylk	Bo Ty Panie mój wszechmocny, czemu porzucasz mnie, czemu w żałobie chodzę pod uciskiem wroga.
PsKrusz	Albowiem Tyś Bogiem mocy mojej! Dlaczego odrzuciłeś mnie, dlaczego smutny chodzę, gdy mnie wyśmiewa nieprzyjaciel?
PsAszk	Bo wszak Tyś jest Bogiem mej mocy, czemuż mię poniechałeś, czemu miałbym kroczyć pomny we wrogów ucisku?
PsSzer	Czemu mię odrzuciłeś? Czemu chodzę smutny, gdy nieprzyjaciel mnie dręczy?
Tys1	(42:2) Ty bowiem, Boże, jesteś mocą moją: dlaczego mnie odrzuciłeś? Czemu chodzę smutny, gnębiony przez wroga?
Tys5	Przecież Ty jesteś Bogiem mej ucieczki, dlaczego mnie odrzuciłeś? Czemu chodzę smutny, gnębiony przez wroga?
Bryt	Ponieważ Ty jesteś Bogiem moim, ostoją moją, Dlaczego mnie odrzuciłeś? Dlaczego mam chodzić smutny, Gdy nieprzyjaciel mnie dręczy?
Pozn	Wszakże Tyś, Boże, jest moją ostoją. Czemu mnie odtrąciłeś? Dlaczego muszę żyć w utrapieniu, uciskany przez nieprzyjaciela?
WarPra	U Ciebie przecież szukam schronienia! Dlaczego więc mnie odrzucasz, dlaczego mam być smutny i nękany przez wroga?
STB	Bo Ty, Boże, jesteś mój Wszechmocny. Czemu mnie porzucasz? Czemu chodzę w żałobie pod uciskiem wroga?
EIB	Bo Ty jesteś Bogiem, mym schronieniem - Dlaczego mnie odrzuciłeś? Dlaczego muszę chodzić zasępiony, Znosić ucisk ze strony wroga?

Ps 43,3

PsFlor	(42:3) Wypuści światłość twoję i prawdę twoję; cie jesta mie przewiedle i dowiedle na gorę świętą twoję i w przebytki twoje.
PsPul	(42:3) Wypuści światłość twoję i prawdę twoję; cie jesta mie odwiedle i dowiedle na gorę świętą twoję i w stany twoje[j].
Wuj1923	Wyślij światłość twoję i prawdę twoję: te mię prowadziły i wyprowadziły na górę świętą twoję i do przybytków twoich.
Gda1881	Ześlij światłość twoję, i prawdę twoję; te mię poprowadzą, i wprowadzą mię na świętą górę twoję, i do przybytków twoich,
Gda2017	Ześlij twoje światło i prawdę, niech mnie wiodą i wprowadzą na twoją świętą górę i do twoich przybytków.
PsBycz	Ześliéj światło-Twé, i-prawdę-Twoję; one niech-prowadzą-mię, niech-przyprowadzą-mię do góry Swiętości-Twéj, i-do mieszkań-Twoich.
Goet	Ześlij światło Twoje i prawdę Twoją; niech mię poprowadzą i doprowadzą do Twojej świętej góry i do mieszkań Twoich,
PsCylk	Zeszlij światło Twoje, i prawdę Twoję, niech one przewodniczą mi, zaprowadzą mnie do góry świętéj Twojéj i do przybytków Twoich.
PsKrusz	Ześlij światło Twoje i prawdę Twą, te mnie poprowadzą i wprowadzą mnie. na górę świętą Twoją, do przybytków Twych.
PsAszk	Zeszlij światło Twe i Twoją prawdę! One mnie wieść będą, przywiodą mię do góry świętości Twej i do Twoich przybytków.
PsSzer	Ześlij światło swoje i prawdę swoją, niech mnie prowadzą, niech mnie zaprowadzą na Twą świętą górę i do Twoich przybytków,
Tys1	(42:3) Ześlij światłość i wierność swoją: niech one mię wiodą, niech mnie przywiodą na Twą górę świętą i do Twych przybytków
Tys5	Ześlij światłość swoją i swoją prawdę, niech one mnie wiodą i niech mnie przywiodą na Twoją świętą górę i do Twych przybytków!
Bryt	Ześlij światło i prawdę swoją, Niech mnie prowadzą, Niech mnie wprowadzą na górę twą świętą I do przybytków twoich.
Pozn	Ześlij Twoją światłość i wierność Twoją! Niech mnie prowadzą, niech mnie zawiodą na Twą świętą górę, do Twego Przybytku.
WarPra	Ukaż mi Twoje światło, daj poznać Twą prawdę, niechaj one wskazują mi drogę, niech mnie wprowadzą na Twoją świętą górę i aż do Twoich przybytków.
STB	Ześlij Twoje światło i Twoją prawdę, niech one mi przewodniczą, niechaj mnie zaprowadzą do Twojej świętej góry, oraz do Twych przybytków.
EIB	Ześlij swoje światło i objaw swoją prawdę, Niech mi one przewodzą, Niech mnie zaprowadzą na Twą świętą górę I do Twoich przybytków.

Ps 43,4

PsFlor	(42:4) I wnidę ku ołtarzowi bożemu, ku Bogu, jenże uwiesieli młodość moję. (42:5a) Spowiadać ci sie będę w gęśloch, Boże, Boże moj.
PsPul	(42:4) I wnidę ku ołtarzowi bożemu, ku Bogu, jenże uwiesielił młodość moję (42:5a) Chwalić cie będę w gęślech, Boże, Boże moj.
Wuj1923	I wnidę do ołtarza Bożego: do Boga, który uwesela młodość moję: będęć wyznawał na cytrze: Boże, Boże mój!
Gda1881	Abym przystąpił do ołtarza Bożego, do Boga wesela i radości mojej; i będę cię wysławiał na harfie, o Boże, Boże mój!
Gda2017	Wtedy przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, mojego wesela i radości; będę cię wysławiał na harfie, Boże, mój Boże.
PsBycz	Tedy-przystąpię do ołtarza Boga, do Boga radośnego pociechy-mojéj; tedy będę-chwalił-Cię z-harfą, o-Boże, Boże-mój!
Goet	Abym mógł przystąpić do ołtarza Bożego, do Boga, który jest moją radością i rozkoszą, i uwielbiać Cię będę na lutni, o Boże, Boże mój!
PsCylk	Abym przyszedł do ołtarza Pana, do Pana radości i wesela mojego i dziękczynił Ci lutnią Panie, Panie mój.
PsKrusz	I wnijdę przed ołtarz Boży, do Boga wesela - radości mej, i będę Cię wysławiał na harfie, Boże, Boże mój!
PsAszk	I dojdę do ołtarza bożego, do wszechpotęgi radosnego upojenia mego i sławić Cię będę do harfy, Boże, Boże mój!
PsSzer	abym mógł przystąpić do ołtarza Bożego, do Boga wesela i radości mojej, i wysławiał Cię na cytrze, Boże, Boże mój!
Tys1	(42:4) I przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który jest weselem i radością moją, i będę Cię chwalił przy harfie, Boże, Boże mój!
Tys5	I przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który jest moim weselem. Radośnie będę Cię chwalił przy wtórze harfy, Boże, mój Boże!
Bryt	Wtedy przystąpię do ołtarza Bożego, Do Boga wesela i radości mojej, I będę cię wysławiał na cytrze, Boże, Boże, mój!
Pozn	A przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, mojej radości i mego wesela; wtedy wysławiać Cię będę przy dźwiękach harfy, o Boże, Boże mój!
WarPra	Pragnę przystąpić do ołtarza Bożego, do Boga, który jest radością i weselem moim. Będę Cię uwielbiał przy dźwiękach lutni, Boże mój, Boże!
STB	Abym przyszedł do ołtarza prawdziwego Boga, do Boga radości i mojego wesela, oraz lutnią składał Ci dziękczynienie, Boże, Boże mój!
EIB	Wtedy przystąpię do Twego ołtarza, Do Boga mojej radości i wesela, I będę Cię, Boże - mój Boże - wysławiał na cytrze!

Ps 43,5

PsFlor	(42:5b) Przecz jeś smętna, dusze moja, i przecz mie mącisz? (42:6) Pwaj w Boga, boć sie jeszcze spowiadać będę ❬jemu❭; zbawienie oblicza mego i Bog moj.
PsPul	(42:5b) Przecz jeś smętna, dusza moja, i przecz mie mącisz? (42:6) Pwaj w Boga, boć sie jeszcze będę spowiadać jemu; zbawienie oblicza mego i Bog moj.
Wuj1923	Czemuś smutna, duszo moja? a czemu mię trwożysz? Miéj nadzieję w Bogu: albowiem mu jeszcze wyznawać będę: zbawienie oblicza mego i Bóg mój.
Gda1881	Przeczże się smucisz, duszo moja, a przecz trwożysz sobą we mnie? Czekaj na Boga, albowiem go jeszcze będę wysławiał, gdyż on jest wielkiem zbawieniem twarzy mojej, i Bogiem moim.
Gda2017	Czemu się smucisz, moja duszo, i czemu się we mnie trwożysz? Zaufaj Bogu, bo jeszcze będę go wysławiał, gdyż on jest zbawieniem mego oblicza i moim Bogiem.
PsBycz	Czemu korzysz-się, duszo-moja, i-czemu niepokoisz-się we-mnie? miéj-nadzieję w-Bogu; bo jeszcze będę-chwalił-Go; On zupełném zbawieniem spojrzenia-mego, i-Bogiem-moim.
Goet	Czemu się smucisz, duszo moja, i jesteś zatrwożona we mnie? Ufnie wyczekuj Boga, albowiem jeszcze dziękować Mu będę, Jemu, zbawieniu memu i Bogu memu.
PsCylk	Czemużeś zgnębiona duszo moja i zawodzisz we mnie, miéj ufność w Panu, bo jeszcze dziękczynić będę Mu, zbawieniu oblicza mego, Panu mojemu.
PsKrusz	Dlaczego smucisz się duszo moja, i dlaczego trwożysz się we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę - zbawienie twarzy mej i Boga mego.
PsAszk	Czemuż się poniżasz duszo ma i czemuż huczysz nademną, ufnie spoglądaj ku Bogu, gdyz jeszcze sławić Go będę za pełne wybawienie mego, z Bogiem mym zjednoczonego oblicza!
PsSzer	Czemu się smucisz, duszo moja, i czemu się trwożysz we mnie? Ufnie oczekuj Boga, gdyż jeszcze wyznawać Go będę, że On jest zbawieniem moim i Bogiem moim.
Tys1	(42:5) Duszo ma, czemuś zgnębiona i czemu miotasz się we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę: zbawienie mego oblicza i mojego Boga.
Tys5	Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać: Zbawienie mego oblicza i mojego Boga.
Bryt	Czemu rozpaczasz, duszo moja, I czemu drżysz we mnie? Ufaj Bogu, gdyż jeszcze sławić go będę: On jest zbawieniem moim i Bogiem moim!
Pozn	Czemuś strapiona, duszo moja, czemu się trwożysz we mnie? Miej nadzieję w Bogu! Jeszcze Go będę wielbił jako zbawienie moje i Boga mego.
WarPra	Dlaczego więc się smucisz, moja duszo, i czemu napełniasz mnie trwogą? Zaufaj Bogu! Jeszcze Mu będę dziękował, bo jest Zbawicielem i Panem moim.
STB	Czemu jesteś zgnębiona moja duszo i czemu we mnie zawodzisz? Miej ufność w Bogu, gdyż jeszcze będę Mu dziękował, dziękował mojemu Bogu za zbawienie mojej osoby.
EIB	Dlaczego rozpaczasz, ma duszo, I dlaczego drżysz we mnie? Ufaj Bogu, jeszcze będę Go wielbił, On moim wybawieniem i On moim Bogiem!

Psalm 44

Ps 44,1

PsFlor	(43:1) Boże, uszyma naszyma słyszeli jesmy, oćcowie naszy zwiastowali nam (43:2) działo, jeż uczynił jeś we dnioch jich i we dnioch starych.
PsPul	(43:1) Boże, uszyma naszyma słyszelismy, ojcowie naszy zwiastowali nam (43:2) działo, jeż jeś uczynił w jich dni i we dnioch starych.
Wuj1923	(44:1) Na koniec, synom Kore, ku wyrozumieniu. (44:2) Boże, uszyma naszemi słyszeliśmy, ojcowie nasi nam opowiadali sprawę, którąś uczynił we dni ich, i we dni starodawne.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający. (44:2) Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi powiadali nam o sprawach, któreś czynił za dni ich, za dni starodawnych.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm pouczający dla synów Korego. Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego dokonałeś za ich dni, w czasach dawnych.
PsBycz	(44:1) Naczelnikowi-muzyki, dzieci Koracha śpiéw, dany do grania. (44:2) O-Boże! uszami-naszemi słyszeliśmy, ojcowie-nasi opowiadali nam to dziéło, coś zrobił, za-dni-ich, za-czasów starożytności.
Goet	(44:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Pouczenie. Synów Koracha. (44:2) Boże, uszyma naszemi słyszeliśmy, ojcowie nasi opowiadali nam o wielkich czynach, któreś wykonał za ich czasów, za dni starożytnych.
PsCylk	(44:1) Przewodnikowi chóru, synów Koracha dumanie. (44:2) Panie, na własne uszy słyszeliśmy, ojcowie nasi opowiadali nam o dziele, które spełniłeś za dni ich, za czasów dawnych.
PsKrusz	(44:1) Przełożonemu chóru. Synów Korego. Ku wyrozumieniu. (44:2) Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi opowiadali nam dzieło, któreś uczynił za ich dni - za dni dawnych.
PsAszk	(44:1) Dyrygentowi. - Korachidów ku wyrozumieniu (śpiew). (44:2) Boże! Własnemi słyszeliśmy uszy, ojcowie nasi opowiedzieli nam dzieło, któreś zdziałał za dni ich, za dni dawnych:
PsSzer	(44:1) Przewodnikowi chóru, pieśń pouczająca Korachitów. (44:2) Boże, na własne uszy słyszeliśmy, ojcowie nasi opowiadali nam o dziele, którego dokonałeś za dni ich, w czasach dawnych.
Tys1	(43:1) Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Maskil. (43:2) Boże, słyszeliśmy na własne uszy, ojcowie nasi nam opowiedzieli o czynie, którego za ich dni dokonałeś, za dni starożytnych.
Tys5	(44:1) Kierownikowi chóru. Synów Koracha. (44:2) Pieśń pouczająca. Boże, słyszeliśmy na własne uszy, ojcowie nasi nam opowiedzieli czyn, którego za ich dni dokonałeś, za dni starożytnych.
Bryt	(44:1) Przewodnikowi chóru. Pieśń pouczająca synów Koracha. (44:2) Boże, na własne uszy słyszeliśmy, Ojcowie nasi opowiadali nam O dziele, którego dokonałeś za dni ich, W czasach dawnych.
Pozn	(44:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: pieśń pouczająca Korachitów. (44:2) Boże, słyszeliśmy na własne uszy, co ojcowie nasi nam opowiadali o dziele, któregoś dokonał za ich dni, za dni minionych.
WarPra	(44:1) Do kierującego chórem. Pieśń Synów Koracha – ku pouczeniu. (44:2) O Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego kiedyś, za ich dni dokonałeś,
STB	(44:1) Przewodnikowi chóru, dumanie synów Koracha. (44:2) Boże, na własne uszy słyszeliśmy, nasi przodkowie opowiadali nam o dziele, które spełniłeś za ich dni, w dawnych czasach.
EIB	(44:1) Dla prowadzącego chór. Dla synów Koracha. Pieśń pouczająca. (44:2) Boże, słyszeliśmy na własne uszy, Opowiedzieli nam o tym ojcowie - O dziele, którego dokonałeś za ich dni, Dawno temu.

Ps 44,2

PsFlor	(43:3) Ręka twoja rozegnała jest lud i wszczepiła jest je, udręczył jeś lud i wygnał jeś je.
PsPul	(43:3) Ręka twoja lud rozgnała i wszczepił jeś je, udręczył jeś ludzi i wygnał jeś je.
Wuj1923	(44:3) Ręka twoja pogany wytraciła, i wszczepiłeś one: udręczyłeś narody i wygnałeś je.
Gda1881	(44:3) Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.
Gda2017	Ty własną ręką wypędziłeś pogan, a ich osadziłeś; wyniszczyłeś narody, a ich rozprzestrzeniłeś.
PsBycz	(44:3) Ty, ręką-Twą, narody, z posiadłości-wyrugowywałeś, a,-osadzałeś-ich; złeś-wyrządzał ludom, a-zsyłałeś-ich.
Goet	(44:3) Tyś ręką Swoją wypędził narody, a ich na to miejsce wszczepiłeś; wytraciłeś ludy, ale ich rozkrzewiłeś.
PsCylk	(44:3) Tyś dłonią Twoją ludy wygnał a zasadziłeś ich; wytraciłeś narody a rozkrzewiłeś ich.
PsKrusz	(44:3) Tyś ręką swą pogan wypędził, a tychżeś wszczepił; zatraciłeś narody, a tychżeś wybawił.
PsAszk	(44:3) - Tyś ręką Twą ludy wydziedziczył a ich zasadziłeś, Tyś narody ugodził i napędziłeś je, -
PsSzer	(44:3) Tyś ręką swą wypędził pogan, a ich osadziłeś; wytępiłeś narody, a ich rozkrzewiłeś.
Tys1	(43:3) Ty własną ręką — wygnawszy pogan — ich zasadziłeś, rozprzestrzeniłeś ich, ścierając narody.
Tys5	(44:3) Ty własną ręką wykorzeniłeś narody, a ich zasadziłeś, usunąłeś ludy, a im dałeś przestrzeń.
Bryt	(44:3) Tyś ręką swoją wypędził narody, a ich osadziłeś; Wytępiłeś lud, a ich rozkrzewiłeś.
Pozn	(44:3) Ty sam swym własnym ramieniem inne ludy wypędziłeś, a ich osadziłeś; wytraciłeś narody, a ich rozprzestrzeniłeś.
WarPra	(44:3) o tym, jak sam własną ręką wyparłeś stąd inne narody, a ich osadziłeś, jak inne ludy wygubiłeś bez reszty, a ich rozmnożyłeś.
STB	(44:3) Ty, Twoją dłonią wygnałeś ludy, a ich zasadziłeś; wytraciłeś narody, a ich rozkrzewiłeś.
EIB	(44:3) Otóż Ty sam wywłaszczyłeś narody, a im dałeś siedzibę; Wytępiłeś ludy, a ich rozkrzewiłeś.

Ps 44,3

PsFlor	(43:4) Ani wiem w mieczu swojem są osiedli ziemię a ramię jich nie zbawiło jich, (43:5) ale prawica twoja i ramię twoje, i oświecenie oblicza twego, bo jeś lub był w nich.
PsPul	(43:4) Ani wiem w mieczu swoim osiedli ziemię a ramię jich nie zbawiło je, (43:5) ale prawica twoja i ramię twoje, i oświecenie oblicza twego, bo jeś sie zlubił w nich.
Wuj1923	(44:4) Ani bowiem mieczem swym posiedli ziemię: i ramię ich nie wybawiło ich; ale prawica twoja, i ramię twoje, i oświecenie oblicza twego, żeś je upodobał sobie.
Gda1881	(44:4) Bo nie przez miecz swój posiedli ziemię, i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, a światłość oblicza twego, przeto, żeś ich upodobał sobie.
Gda2017	Nie zdobyli bowiem ziemi swym mieczem ani ich nie wybawiło własne ramię, lecz twoja prawica i twoje ramię, i światło twego oblicza, bo upodobałeś ich sobie.
PsBycz	(44:4) Bo, oni, nie z-mieczem-śwym, zajęli kraj, i,-ramię-ich, nie pomogło im; ale prawica-Twa, i-ramię-Twojé, oraz-światłość oblicza-Twego; żeś sobie upodobał-ich.
Goet	(44:4) Bo nie przez miecz swój objęli w posiadanie ziemię, i nie ramię ich wybawiło ich, ale Twoja prawica, Twoje ramię i światło oblicza Twojego; ponieważ miałeś upodobanie w nich.
PsCylk	(44:4) Bo nie mieczem swoim posiedli ziemię, ani ramię ich pomogło im, lecz prawica Twoja, i ramię Twoje; i światło oblicza Twojego, bo upodobałeś ich sobie.
PsKrusz	(44:4) Albowiem nie mieczem posiedli ziemię, i ramię ich nie zbawiło ich, ale prawica Twoja i ramię Twoje, i światłość oblicza Twego, ponieważ upodobałeś sobie w nich.
PsAszk	(44:4) Że nie mieczem swym posiedli kraj a nie ich ramię ich wspomogło, lecz prawica Twoja i Twoje ramię i światło oblicza Twego, jako żeś je sobie upodobał.
PsSzer	(44:4) Bo nie mieczem swoim posiedli ziemię, ani ramię ich pomogło im, lecz prawica Twoja i ramię Twoje oraz światło oblicza Twego, boś ich sobie upodobał.
Tys1	(43:4) Bo nie zajęli ziemi mocą swego miecza ani własne ramię ich nie ocaliło, lecz prawica i ramię Twoje, i łaskawość Twego oblicza, boś ich umiłował.
Tys5	(44:4) Bo nie zdobyli kraju swoim mieczem ani ich nie ocaliło własne ramię, lecz prawica i ramię Twoje, i światło Twego oblicza, boś ich umiłował.
Bryt	(44:4) Bo nie mieczem swoim zdobyli ziemię Ani ramię ich pomogło im, Lecz prawica twoja i ramię twoje Oraz światło oblicza twego, gdyż ich sobie upodobałeś.
Pozn	(44:4) Bo nie mieczem to swym podbili ziemię, to nie ich własne ramię przyniosło im zwycięstwo, lecz Twoja prawica, Twoje ramię i jasność Twego oblicza - umiłowałeś ich bowiem sobie.
WarPra	(44:4) Wzięli tę ziemię nie mieczem ani siłą własnego ramienia; pomogła im Twoja prawica i Twoje ramię oraz światłość Twojego oblicza, albowiem serce Twoje znalazło w nich upodobanie.
STB	(44:4) Gdyż nie swym mieczem posiedli ową ziemię, ani ich ramię im nie pomogło; ale Twoja prawica, Twoje ramię i światło Twojego oblicza; bo ich sobie upodobałeś.
EIB	(44:4) Bo przecież nie zdobyli ziemi własnym mieczem Ani nie pomogła im siła ich ramion. Dokonała tego Twoja prawica, zaznaczyło się w tym Twoje ramię, Zabłysło nad nimi światło Twojej przychylności - bo tak względem nich zaplanowałeś.

Ps 44,4

PsFlor	(43:6) Ty jeś sam krol moj i Bog moj, jenże każesz zbawienia Jakob.
PsPul	(43:6) Ty jeś sam krol moj i Bog moj, jenże wskazujesz zbawienia Jakobowi.
Wuj1923	(44:5) Ty sam jesteś król mój i Bóg mój, który rozkazujesz wybawienie Jakóbowe.
Gda1881	(44:5) Tyś sam król mój, o Boże! sprawże wielkie wybawienie Jakóbowi.
Gda2017	Ty jesteś moim Królem, o Boże; daj wybawienie Jakubowi.
PsBycz	(44:5) Tyś sam Królem-moim, o-Boże! rozporządź ocalenia Jakóba.
Goet	(44:5) Ty sam jesteś królem moim, o Boże! Zarządź wybawienie Jakóbowi.
PsCylk	(44:5) Tyś sam królem moim; Panie, nakaż zwycięztwa Jakóba.
PsKrusz	(44:5) Tyś sam królem moim, Boże! Uczyń wybawienie Jakóbowi.
PsAszk	(44:5) Tyś oto tym moim królem, - o Boże, chciej nakazać pełne wybawienie Jakóbowe!
PsSzer	(44:5) Tyś sam Królem moim, Boże; dajże Jakubowi wybawienie!
Tys1	(43:5) Ty, o mój Boże, jesteś moim Królem, któryś zwycięstwa dawał Jakubowi.
Tys5	(44:5) Ty, o mój Boże, jesteś moim Królem, który Jakubowi zapewniałeś ocalenie.
Bryt	(44:5) Tyś sam Królem moim, Boże; Dajże Jakubowi wybawienie!
Pozn	(44:5) Ty sam, o Boże, jesteś Królem moim; użycz zwycięstwa Jakubowi!
WarPra	(44:5) Ty przecież jesteś moim Królem, Boże, daj tylko rozkaz, a Jakub zwycięży.
STB	(44:5) Ty sam jesteś moim Królem; Boże, wyznacz zbawienie Jakóbowi.
EIB	(44:5) Ty sam jesteś mym Królem, mój Boże, Dzięki Tobie Jakub został wybawiony!

Ps 44,5

PsFlor	(43:7) W tobie nieprzyjaciele nasze rozwiejemy rogiem i w imieniu twojem wzgardzimy wstające na nas.
PsPul	(43:7) W tobie nieprzyjaciele nasze rozwiejemy trąbą i w jimieniu twoim wzgardziemy wstające na nas.
Wuj1923	(44:6) Przez cię nieprzyjacioły nasze rogiem rozrzucimy: a w imię twoje wzgardzimy powstające przeciwko nam.
Gda1881	(44:6) Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy; w imieniu twojem deptaliśmy powstawających przeciwko nam.
Gda2017	Dzięki tobie pokonamy naszych wrogów, w twoje imię zdepczemy naszych przeciwników.
PsBycz	(44:6) Z-Tobąć, wrogów-naszych zwalczymy; w-Imieniu-Twém, zdepcemy przeciwników-naszych.
Goet	(44:6) Przez Ciebie gnębicieli naszych obalimy; w imieniu Twojem zdepczemy przeciwników naszych.
PsCylk	(44:6) Tobą gnębicieli naszych odeprzemy; imieniem Twojém zdepczem przeciwników naszych.
PsKrusz	(44:6) Przez Ciebie nieprzyjaciół naszych rogiem poraziliśmy, w imieniu Twojem podeptaliśmy, co na nas powstali.
PsAszk	(44:6) Tobą gnębicieli naszych bóść będziemy a imieniem Twem stratujemy nasze wrogi!
PsSzer	(44:6) Dzięki Tobie powalimy nieprzyjaciół naszych, dzięki imieniu Twemu zdepczemy przeciwników naszych.
Tys1	(43:6) Dzięki Tobie wygnaliśmy naszych przeciwników, w imię Twe zdeptaliśmy powstających na nas.
Tys5	(44:6) Dzięki Tobie nacieramy na naszych wrogów i naszych napastników depczemy w imię Twoje.
Bryt	(44:6) Dzięki tobie porazimy nieprzyjaciół naszych, Przez imię twoje zdepczemy przeciwników naszych.
Pozn	(44:6) Z Twoją pomocą natrzemy na naszych wrogów, mocą Imienia Twego zdepczemy tych, którzy przeciw nam powstają.
WarPra	(44:6) Dzięki Twej pomocy pokonamy nieprzyjaciół, w Imię Twoje zetrzemy wszystkich naszych wrogów.
STB	(44:6) Tobą odeprzemy naszych gnębicieli; Twoim Imieniem zdepczemy naszych przeciwników.
EIB	(44:6) Ty nam dajesz zwycięstwo nad wrogami, Mocą Twego imienia gnieciemy przeciwników.

Ps 44,6

PsFlor	(43:8) Bowiem nie w łęczysko moje będę pwać a miecz moj nie zbawi mie.
PsPul	(43:8) Bowiem nie w łęczyszcze moje będę pwać a miecz moj nie zbawi mie.
Wuj1923	(44:7) Albowiem nie w łuku moim nadzieję mieć będę: a miecz mój nie wybawi mię.
Gda1881	(44:7) Bom w łuku moim nie ufał, ani miecz mój obronił mię;
Gda2017	Nie zaufam bowiem mojemu łukowi i nie wybawi mnie mój miecz;
PsBycz	(44:7) Bo ja, nie w-łuku-mym, ubezbieczam-się; nawet-miecz-mój nie ocali-mię.
Goet	(44:7) Bo nie polegam na łuku swoim, a miecz mój nie może mnie wybawić.
PsCylk	(44:7) Bo nie na łuku moim polegam, ani mnie miecz mój ocali.
PsKrusz	(44:7) Albowiem nie ufam łukowi swemu, i miecz mój nie zbawi mnie.
PsAszk	(44:7) Bo nie w łuku mym pokładam ufność mą ani wybawi mię mój miecz!
PsSzer	(44:7) Bo nie polegam na łuku moim, ani mnie miecz mój obroni.
Tys1	(43:7) Bo nie zaufałem mojemu łukowi ani mój miecz mnie nie ocalił.
Tys5	(44:7) Bo nie zaufałem mojemu łukowi ani mój miecz mnie nie ocalił;
Bryt	(44:7) Bo nie na łuku moim polegamAni mnie miecz mój nie ocali.
Pozn	(44:7) Bo nie na łuku swoim polegam ani też miecz mój mnie wybawi.
WarPra	(44:7) Zaprawdę nie na mój własny łuk liczę i wiem, że nie mój miecz mnie ocali.
STB	(44:7) Bo nie polegam na moim łuku, ani mój miecz mnie nie ocali.
EIB	(44:7) Nie polegam bowiem na swym własnym łuku, Nie mój własny miecz mnie ocala.

Ps 44,7

PsFlor	(43:9) Zbawił jeś wiem nas od udręczających nas i nienaźrzących nas osromocił jeś.
PsPul	(43:9) Zbawił wiem jeś nas od męcących nas i nienaźrzące nas usromocił jeś.
Wuj1923	(44:8) Wybawiłeś bowiem nas od trapiących nas, a mające nas w nienawiści zawstydziłeś.
Gda1881	(44:8) Aleś nas ty wybawiał od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydzałeś.
Gda2017	Lecz ty nas wybawiłeś od naszych wrogów i zawstydziłeś tych, którzy nas nienawidzą.
PsBycz	(44:8) Ale, Ty, oswobadzałeś-nas, od-wrogów-naszych; a,-nienawidzących-nas, zawstydzałeś.
Goet	(44:8) Lecz Ty wybawiasz nas od gnębicicli naszych i zawstydzasz tych, którzy nas nienawidzą.
PsCylk	(44:8) Lecz ty ocalasz nas od gnębicieli naszych, a nieprzyjaciół naszych pohańbiasz.
PsKrusz	(44:8) Ale Tyś nas wybawił od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydziłeś.
PsAszk	(44:8) Bo Ty wybawisz nas od gnębicieli naszych a tych, co nas mają w nienawiści, Ty je zawstydzisz.
PsSzer	(44:8) Ale Ty nas obroniłeś od ciemiężycieli naszych, a nienawidzących nas okryłeś wstydem.
Tys1	(43:8) Lecz Tyś nas wybawił od przeciwników i zawstydziłeś tych, co nas nienawidzą.
Tys5	(44:8) lecz Ty nas wybawiłeś od wrogów i zawstydziłeś tych, co nas nienawidzą.
Bryt	(44:8) Aleś nas Ty wybawił od nieprzyjaciół naszych, A nienawidzących nas wstydem okryłeś.
Pozn	(44:8) To Ty wybawiasz nas od naszych ciemięzców, okrywasz hańbą tych, którzy nas nienawidzą.
WarPra	(44:8) To Ty nas uwolniłeś z rąk naszych oprawców i hańbą okryłeś tych, co nas nienawidzą.
STB	(44:8) Lecz Ty nas ocalasz od naszych gnębicieli, a naszych nieprzyjaciół pohańbisz.
EIB	(44:8) To Ty wybawiłeś nas od naszych wrogów I zawstydziłeś tych, którzy nas nienawidzą.

Ps 44,8

PsFlor	(43:10) W Bodze chwaleni będziem wszego dnia i w imieniu twojem spowiadać sie będziem tobie na wieki.
PsPul	(43:10) W Bodze chwaleni będziem wszego dnia i w jimieniu twoim chwalić cie będziem na wieki.
Wuj1923	(44:9) W Bogu chlubić się będziem przez cały dzień: a w imię twe wyznawać będziem na wieki.
Gda1881	(44:9) Przetoż chlubimy się w tobie, Boże! na każdy dzień, a imię twoje na wieki wysławiamy. Sela.
Gda2017	Każdego dnia chlubimy się Bogiem, a twoje imię będziemy sławić na wieki. Sela.
PsBycz	(44:9) W-Bogu, chlubmy-się każdego dnia; a-Imię-Twé, na-wieki będziemy-chwalili.
Goet	(44:9) Bogiem chlubimy się codziennie i uwielbiamy na wieki imię Twoje. Sela.
PsCylk	(44:9) Panem się chlubimy codzień, a imię Twoje na wieki wysławiamy. - Sela.
PsKrusz	(44:9) W Bogu chlubimy się na każdy dzień, a imię Twoje na wieki wysławiamy. - SELAh.
PsAszk	(44:9) Bogiem chlubić będziem dzień cały i istotę Twą sławić wiecznie. Selah,
PsSzer	(44:9) Zawsze chlubimy się Bogiem i imię Twoje wiecznie wyznajemy. Sela.
Tys1	(43:9) Bogiem chlubiliśmy się w każdym czasie i sławiliśmy bez przerwy Twe imię. Sela.
Tys5	(44:9) W każdym czasie chlubimy się Bogiem i sławimy bez przerwy Twe imię. Sela.
Bryt	(44:9) Każdego dnia chlubimy się BogiemI imię twoje wiecznie wyznawać będziemy. Sela.
Pozn	(44:9) Codziennie chwałę Bogu oddajemy, Imię Twe na wieki wysławiamy!
WarPra	(44:9) Dlatego codziennie chlubimy się Bogiem, Imię Twoje na wieki wysławiać będziemy. [Pauza]
STB	(44:9) Codziennie chlubimy się Bogiem, a Twe Imię będziemy wysławiać na wieki. Sela.
EIB	(44:9) Codziennie szczyciliśmy się Tobą I na zawsze będziemy wielbić Twoje imię. Sela.

Ps 44,9

PsFlor	(43:11) Ninie wiem otegnał i osromocił jeś nas a nie wynidziesz, Boże, we czciach naszych.
PsPul	(43:11) Ale ninie odegnał i sromocił jeś nas a nie wynidziesz, ❬Boże❭, w mocach naszych.
Wuj1923	(44:10) A teraz odegnałeś i zawstydziłeś nas: a nie będziesz wychodził, Boże, w siłach naszych.
Gda1881	(44:10) Ale teraz odrzuciłeś i zawstydziłeś nas, a nie wychodzisz z wojskami naszemi.
Gda2017	Teraz jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz z naszymi wojskami.
PsBycz	(44:10) Wszelako opuściłeś, i-zawstydziłeś-nas; żeś-nie występował z-wojskami-naszemi.
Goet	(44:10) A jednak odrzuciłeś i pohańbiłeś nas i nie wyruszyłeś z wojskami naszemi.
PsCylk	(44:10) Wszelako porzuciłeś i zawstydziłeś nas i nie wystąpiłeś w szeregach naszych.
PsKrusz	(44:10) Teraz odrzuciłeś i poniżyłeś nas, i nie ukażesz się wśród zastępów naszych.
PsAszk	(44:10) Choć nas Ty poniechałeś i okryłeś sromem a nie wyruszysz do boju wraz z naszymi zastępy.
PsSzer	(44:10) A jednek odrzuciłeś i hańbą nas okryłeś, i nie wyruszyłeś z wojskami naszymi.
Tys1	(43:10) Aleś odrzucił nas teraz i zawstydził i nie wyruszasz, Boże, z naszymi wojskami.
Tys5	(44:10) A jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz już z naszymi wojskami;
Bryt	(44:10) A jednak opuściłeś i zawstydziłeś nas, I nie wyruszyłeś z wojskami naszymi.
Pozn	(44:10) A przecie odtrąciłeś nas i hańbą okryłeś, nie ruszasz już [do boju] z naszymi zastępami.
WarPra	(44:10) A Ty nas opuściłeś i okryłeś hańbą i nie wyruszasz już więcej z naszymi wojskami.
STB	(44:10) Ale nas porzuciłeś, zawstydziłeś; nie wystąpiłeś w naszych szeregach.
EIB	(44:10) A jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, Nie wyszedłeś z naszymi wojskami.

Ps 44,10

PsFlor	(43:12) Obrocił jeś ❬nas❭ opak po naszych nieprzyjacielech, a jiż są nienaźrzeli nas, chwatali są sobie.
PsPul	(43:12) Odwrocił jeś nas opak po naszych nieprzyjacielech, a co nienaźrzeli nas, plenili sobie.
Wuj1923	(44:11) Odwróciłeś nas wstecz od nieprzyjaciół naszych: a którzy nas w nienawiści mają, rozszarpywali sobie.
Gda1881	(44:11) Sprawiłeś, żeśmy tył podali nieprzyjacielowi, a ci, którzy nas mają w nienawiści, rozchwycili między się dobra nasze.
Gda2017	Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed wrogiem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.
PsBycz	(44:11) Ty-pędziłeś-nas wstecz, przed wrogiem; a,-nienawidzący-nas, obdzierali z nas łupy, dla-siebie.
Goet	(44:11) Dozwoliłeś nam się cofać przed gnębicielem, a którzy nas nienawidzą, ograbili nas.
PsCylk	(44:11) Dałeś się nam cofnąć w obec wroga, a nieprzyjaciele nasi grabili dowoli.
PsKrusz	(44:11) Uczyniłeś, że podaliśmy tył nieprzyjacielowi, a ci, co nas nienawidzili, złupili nas.
PsAszk	(44:11) Podasz nas w tył przed gnębicielem a nienawistne nam łup sobie rozdrapali.
PsSzer	(44:11) Każesz nam cofać się przed nieprzyjacielem, a nienawidzący nas złupili nas.
Tys1	(43:11) Sprawiłeś, że ustępujemy naszym przeciwnikom, a ci, co nas nienawidzą, łup sobie zdobyli.
Tys5	(44:11) sprawiłeś, że ustępujemy przed wrogiem, a ci, co nas nienawidzą, łup sobie zdobyli.
Bryt	(44:11) Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed nieprzyjacielem, A ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.
Pozn	(44:11) Sprawiłeś, żeśmy musieli uchodzić przed wrogiem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas doszczętnie.
WarPra	(44:11) Sprawiłeś, że uciekamy przed naszymi wrogami, a ci, co nas nienawidzą, zabrali nam wszystko.
STB	(44:11) Dałeś się nam cofnąć wobec wroga, więc do woli nas grabili nasi nieprzyjaciele.
EIB	(44:11) Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed nieprzyjacielem, A ci, którzy nas nienawidzą, łupili nas do woli.

Ps 44,11

PsFlor	(43:13) Dał jeś nas jako owce karm i w lud rozproszył jeś nas.
PsPul	(43:13) Dał jeś nas jako owce w karmią i ❬w❭ pogany rozproszył jeś nas.
Wuj1923	(44:12) Podałeś nas jako owce na jedzę: i między pogany rozproszyłeś nas.
Gda1881	(44:12) Podałeś nas jako owce na żer, a między pogan rozproszyłeś nas.
Gda2017	Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś nas wśród pogan.
PsBycz	(44:12) Wydawałeś-nas, jak-owce, na pożarcié; i,-między-narody, rozpraszałeś-nas.
Goet	(44:12) Wydałeś nas jako owce na rzeź, a między narody rozproszyłeś nas.
PsCylk	(44:12) Podałeś nas jako trzodę na żer, a między ludy rozproszyłeś nas.
PsKrusz	(44:12) Oddałeś nas jako stado na zjedzenie, i pomiędzy pogany rozproszyłeś nas.
PsAszk	(44:12) Dasz nas jako trzodę na pożarcie a między narodyś nas rozprószył.
PsSzer	(44:12) Wydałeś nas jak owce na żer, a rozproszyłeś nas między pogan.
Tys1	(43:12) Na rzeź nas wydałeś jak owce i między poganami nas rozproszyłeś.
Tys5	(44:12) Na rzeź nas wydałeś jak owce i rozproszyłeś nas między pogan.
Bryt	(44:12) Wydałeś nas jak owce na żerI rozproszyłeś nas między narodami.
Pozn	(44:12) Wydałeś nas jak owce na zabicie i rozproszyłeś między narodami.
WarPra	(44:12) Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś pośród obcych narodów.
STB	(44:12) Podałeś nas na żer jak trzodę; rozproszyłeś nas wśród narodów.
EIB	(44:12) Wydałeś nas jak owce na rzeź I rozproszyłeś między narodami.

Ps 44,12

PsFlor	(43:14) Przedał jeś lud twoj przez myta i nie było mnożstwa w mia❬na❭ch jich.
PsPul	(43:14) Przedałeś lud twoj kromie pienięzy i nie było mnostwo w przemienieniu jich.
Wuj1923	(44:13) Przedałeś lud twój nizaco: a nie było mnóstwo w zamianie ich.
Gda1881	(44:13) Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.
Gda2017	Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie zyskałeś na jego sprzedaży.
PsBycz	(44:13) Sprzedawałeś lud-Twój, za-bez-cen; więc-nie wieleś-wziął, za-wartość-ich.
Goet	(44:13) Sprzedałeś lud Twój za bezcen a nie podniosłeś ceny ich.
PsCylk	(44:13) Sprzedałeś lud Twój za marne, i nie lichwiłeś o ich cenę.
PsKrusz	(44:13) Sprzedałeś lud Twój za nic, i nie powiększyłeś ceny za nich.
PsAszk	(44:13) Zaprzedasz lud Twój nie dla skarbów i nie wielką położyłeś ich cenę.
PsSzer	(44:13) Sprzedałeś lud swój za darmo i nic nie zyskałeś na sprzedaży ich.
Tys1	(43:13) Swój lud sprzedałeś za bezcen i na jego sprzedaży niewiele zyskałeś.
Tys5	(44:13) Swój lud sprzedałeś za bezcen i niewiele zyskałeś na tej sprzedaży.
Bryt	(44:13) Sprzedałeś lud swój za darmo I nic nie zyskałeś z ich sprzedaży.
Pozn	(44:13) Odstąpiłeś swój lud za niską cenę, niewieleś zyskał na tym, żeś go sprzedał.
WarPra	(44:13) A Twój własny lud za nic oddałeś, nie spierałeś się o jego cenę.
STB	(44:13) Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie chciałeś zyskać z ich ceny.
EIB	(44:13) Zbyłeś swój lud za bezcen I nic na tym nie zyskałeś.

Ps 44,13

PsFlor	(43:15) Położył jeś nas w przekorę sąsiadom naszym, kłam i naśmiewanie tym, cso są w okolicy naszej [są].
PsPul	(43:15) Położył jeś w urąganie nas sąsiadom naszym, kłam i naśmiewanie tym, co są w okolicy ❬naszej❭.
Wuj1923	(44:14) Dałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym: na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są w okolicy naszéj.
Gda1881	(44:14) Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.
Gda2017	Wystawiłeś nas na wzgardę naszym sąsiadom, na szyderstwo i pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.
PsBycz	(44:14) Uczyniłeś-naś hańbą, u-sąsiadów-naszych; szyderstwem i-pośmiewiskiem, u-okolicznych-naszych.
Goet	(44:14) Uczyniłeś nas pohańbieniem sąsiadom naszym, na szyderstwo i obelgę tym, którzy nas otaczają.
PsCylk	(44:14) Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na pośmiewisko i urąganie otoczeniu naszemu.
PsKrusz	(44:14) Postawiłeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i pośmiech tych, co około nas są.
PsAszk	(44:14) Na hańbę nas podałeś naszym sąsiadom, na pośmiewisko i szyderstwo naszemu otoczeniu.
PsSzer	(44:14) Wydałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiewisko otoczeniu naszemu.
Tys1	(43:14) Na wzgardę wystawiłeś nas sąsiadom, na śmiech i urąganie otoczenia.
Tys5	(44:14) Wystawiłeś nas na wzgardę sąsiadom, na śmiech i urąganie naszego otoczenia.
Bryt	(44:14) Wystawiłeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, Na drwiny i na pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.
Pozn	(44:14) Wydałeś nas na wzgardę naszym sąsiadom, na szyderstwo i pośmiewisko tych, którzy nas otaczają.
WarPra	(44:14) Zezwoliłeś , by wzgardziły nami sąsiednie ludy, by szyderstwo i urągania otaczały nas zewsząd.
STB	(44:14) Naszym sąsiadom podałeś nas na wzgardę; naszemu otoczeniu na pośmiewisko i urąganie.
EIB	(44:14) Wystawiłeś nas na wzgardę sąsiadom, Na drwiny i pośmiewisko otoczenia.

Ps 44,14

PsFlor	(43:16) Położył jeś nas w podobieństwo luda, pochwiejanie głowy w ludzioch.
PsPul	(43:16) Położył jeś nas w podowieństwo poganom, pokiwanie głowy w ludzioch.
Wuj1923	(44:15) Uczyniłeś nas przysłowiem między pogany, kiwaniem głowy między ludźmi.
Gda1881	(44:15) Wystawiłeś nas na przypowieść między poganami, tak, że nad nami narody głową kiwają.
Gda2017	Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród pogan, tak że narody kiwają głowami nad nami.
PsBycz	(44:15) Uczyniłeś-nas przysłowiem, między-narodami; trząsaniem głowy, pomiędzy ludami.
Goet	(44:15) Uczyniłeś nas przysłowiem wśród narodów, i, że ludy głową nad nami potrząsają.
PsCylk	(44:15) Uczyniłeś nas przysłowiem między ludami, przedmiotem politowania między narodami.
PsKrusz	(44:15) Uczyniłeś z nas przypowieść dla pogan - kiwanie głowy wśród narodów.
PsAszk	(44:15) Uczynisz nas przysłowiem między ludami a potrząsaniem głowy między narodami.
PsSzer	(44:15) Uczyniłeś nas przysłowiem u pogan, narody głową kiwają nad nami.
Tys1	(43:15) Uczyniłeś nas przedmiotem przysłowia wśród pogan, nad nami ludy potrząsają głową.
Tys5	(44:15) Uczyniłeś nas przedmiotem przysłowia wśród pogan, ludy potrząsają głową nad nami.
Bryt	(44:15) Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród narodów, Ludy kiwają głową nad nami.
Pozn	(44:15) Sprawiłeś, że staliśmy się przysłowiem dla obcych narodów, że ludy potrząsają nad nami głowami.
WarPra	(44:15) Inni układają przysłowia o nas, jesteśmy pośmiewiskiem wszystkich narodów.
STB	(44:15) Uczyniłeś nas przysłowiem pośród ludów, przedmiotem politowania pomiędzy narodami.
EIB	(44:15) Uczyniłeś nas przysłowiem u narodów, Staliśmy się ludźmi, których traktuje się z politowaniem.

Ps 44,15

PsFlor	(43:17) Wszego dnia sromota moja przeciwo mnie jest i osromocenie oblicza mego pokryło jest mnie
PsPul	(43:17) Wszego dnia sromota moja przeciwo mnie jest i posromanie lica mego pokryło mie jest
Wuj1923	(44:16) Cały dzień wstyd mój przedemną jest, a zawstydzenie oblicza mego okryło mię.
Gda1881	(44:16) Na każdy dzień wstyd mój jest przedemną, a hańba twarzy mojej okrywa mię.
Gda2017	Mój wstyd wciąż jest przede mną, a hańba mi twarz okrywa;
PsBycz	(44:16) Każdego dnia sromota-moja, przedemną; że-wstyd twarzy-méj, okrywa-mię;
Goet	(44:16) Codziennie hańba moja jest przede mną, a wstyd pokrywa twarz moją
PsCylk	(44:16) Cały dzień hańba moja przedemną, a wstyd oblicza mego okrywa mnie.
PsKrusz	(44:16) Na każdy dzień wstyd mój jest przedemną, i hańba mej twarzy okryła mnie
PsAszk	(44:16) Dzień cały srom mój naprzeciw mnie a wstyd zakrył twarz moją. -
PsSzer	(44:16) Zawsze myślę o hańbie mojej, a wstyd okrywa twarz moją,
Tys1	(43:16) Zniewaga moja jest zawsze przede mną i wstyd me oblicze okrywa,
Tys5	(44:16) Wciąż przede mną jest moja zniewaga i wstyd mi twarz okrywa
Bryt	(44:16) Co dzień hańba moja jest przede mną, A wstyd okrywa oblicze moje
Pozn	(44:16) Hańba moja staje mi wciąż przed oczyma, rumieniec wstydu okrywa mi twarz,
WarPra	(44:16) Widzę, jak wciąż mną pogardzają, i cały płonę ze wstydu
STB	(44:16) Cały dzień jest przede mną Moja hańba, a wstyd mojego oblicza mnie okrywa
EIB	(44:16) Codziennie patrzę na swą hańbę, Wstyd nieprzerwanie okrywa mą twarz -

Ps 44,16

PsFlor	(43:18) od głosa urągającego i odmawiającego, od oblicza nieprzyjaciela i naśladującego.
PsPul	(43:18) od głosa urągającego i uwłaczającego, od lica nieprzyjaciela i nastojącego na mię.
Wuj1923	(44:17) Od głosu lżącego i obmawiającego, od oblicza nieprzyjaciela i prześladującego.
Gda1881	(44:17) Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.
Gda2017	Na głos tego, który gardzi i bluźni, z powodu wroga i mściciela.
PsBycz	(44:17) Od-głosu potwarcy, i-prześladowcy; z-powodu nieprzyjaciela, oraz-mściciela.
Goet	(44:17) Z powodu głosu lżyciela i bluźniercy, z powodu wroga i żądnego zemsty.
PsCylk	(44:17) Dla głosu bluźniercy i potwarcy, wobec wroga i mściciela.
PsKrusz	(44:17) dla głosu, który mnie potwarza i oczernia, dla nieprzyjaciela, który prześladuje.
PsAszk	(44:17) Od głosu tego, co bezcześci i lży, od oblicza wroga, dyszącego zemstą.
PsSzer	(44:17) gdy słyszę głos bluźniercy i szydercy, gdy mam przed sobą mściwego nieprzyjaciela.
Tys1	(43:17) na głos miotającego obelgi i szyderstwa, z powodu wroga i nieprzyjaciela.
Tys5	(44:17) na głos miotającego obelgi i szyderstwa, wobec wroga i mściciela.
Bryt	(44:17) Na głos bluźniercy i szydercy, Gdy mam przed sobą mściwego nieprzyjaciela.
Pozn	(44:17) gdy słyszę urągania i zniewagi, gdy patrzy na mnie nieprzyjaciel i prześladowca.
WarPra	(44:17) na widok tych, co bluźnią mi i ubliżają, co są mymi wrogami i pastwią się nade mną.
STB	(44:17) z powodu głosu bluźniercy i potwarcy, wobec wroga oraz mściciela.
EIB	(44:17) Głos szyderców i bluźnierców to sprawia, Wyraz twarzy wroga i mściciela.

Ps 44,17

PsFlor	(43:19) To wszytko przyszło jest na nas anismy zapomnieli ciebie i źle nie czynili jesmy w zakonie twojem.
PsPul	(43:19) To wszystko weszło jest na nas anismy zapomnieli ciebie a źle jesmy nie stroili w kaźni twojej.
Wuj1923	(44:18) To wszystko przyszło na nas: a nie zapomnieliśmy cię, i nie czyniliśmy niesprawiedliwie w Testamencie twoim.
Gda1881	(44:18) To wszystko przyszło na nas; a wżdyśmy cię nie zapomnieli, aniśmy wzruszyli przymierza twego.
Gda2017	To wszystko nas spotkało, a jednak nie zapomnieliśmy o tobie ani nie naruszyliśmy twojego przymierza.
PsBycz	(44:18) Wszystko to zdarzyło-się-nam; a-wszelako,-nie zapomnieliśmy-Cię, i-nie przeniewierzyliśmy-się, w-przymierzu-Twojém.
Goet	(44:18) To wszystko przyszło na nas; a jednak Ciebie nie zapomnieliśmy i nie złamaliśmy przymierza Twego.
PsCylk	(44:18) Wszystko to spotkało nas, a nie zapomnieliśmy Cię, aniśmy przeniewierzyli się przymierzu Twojemu.
PsKrusz	(44:18) To wszystko przypadło na nas, a nie zapomnieliśmy o Tobie, i nie kłamaliśmy Przymierzu Twemu.
PsAszk	(44:18) Wszystko to nas dosięgło a Ciebie nie przepomnieliśmy, aniśmy kłam zadali Twemu przymierzu.
PsSzer	(44:18) To wszystko przyszło na nas, a jednak nie zapomnieliśmy Ciebie i nie sprzeniewierzyliśmy się przymierzu Twemu.
Tys1	(43:18) Wszystko to na nas przyszło, choć myśmy Cię nie zapomnieli i nie złamaliśmy Twego przymierza,
Tys5	(44:18) Wszystko to na nas przyszło, a jednak myśmy nie zapomnieli o Tobie i nie złamaliśmy Twego przymierza,
Bryt	(44:18) To wszystko przyszło na nas, A jednak nie zapomnieliśmy ciebie I nie sprzeniewierzyliśmy się przymierzu twemu.
Pozn	(44:18) Wszystko to przyszło na nas, a przecie nie zapomnieliśmy o Tobie ani nie naruszyliśmy Twego Przymierza.
WarPra	(44:18) I choć to wszystko na nas spadło, nie zapomnieliśmy o Tobie i nie złamaliśmy Przymierza.
STB	(44:18) To wszystko nas spotkało, a przecież Cię pamiętamy i nie sprzeniewierzyliśmy się Twojemu przymierzu.
EIB	(44:18) To wszystko nas spotkało, A jednak nie porzuciliśmy Ciebie, Nie sprzeniewierzyliśmy się też Twojemu przymierzu.

Ps 44,18

PsFlor	(43:20) I nie odeszło zasię sierce nasze, i odchylił jeś stdze nasze od drogi twojej,
PsPul	(43:20) I nie szło zasię sierce nasze, i obrocił jeś [sierce] ❬stdze❭ nasze od drogi twojej,
Wuj1923	(44:19) I nie cofnęło się nazad serce nasze: a nie odwróciłeś ścieżek naszych od drogi twojéj.
Gda1881	(44:19) Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,
Gda2017	Nasze serce się nie odwróciło ani nasze kroki nie zboczyły z twej ścieżki;
PsBycz	(44:19) Nie odeszło wstecz, sercé-naszé, i-nie-zboczyły, kroki-naszé, z drogi-Twojéj.
Goet	(44:19) Nie odstąpiło od Ciebie serce nasze, ani kroki nasze nie zboczyły od ścieżki Twojej,
PsCylk	(44:19) Nie cofnęło się wstecz serce nasze, ani zboczyły kroki nasze od ścieżki Twojéj.
PsKrusz	(44:19) Nie odwróciło się w tył serce nasze i nie odchyliły się kroki nasze od ścieżki Twojej,
PsAszk	(44:19) Nie zawróciło się wstecz nasze serce, ani wychylił się krok nasz z Twojej drogi.
PsSzer	(44:19) Serce nasze nie odwróciło się od Ciebie, ani kroki nasze nie zeszły ze ścieżki Twojej.
Tys1	(43:19) ani serce nasze się nie odwróciło i kroki nasze nie zboczyły z Twej ścieżki,
Tys5	(44:19) ani serce nasze się nie odwróciło i kroki nasze nie zboczyły z Twej ścieżki,
Bryt	(44:19) Serce nasze nie odwróciło się od ciebie, A kroki nasze nie zeszły ze ścieżki twojej.
Pozn	(44:19) Nasze serca nie odwróciły się od Ciebie ani też kroki nasze nie zboczyły z Twojej drogi,
WarPra	(44:19) Nie przestaliśmy trwać przy Tobie sercem i nie zeszliśmy ani na krok z Twojej drogi,
STB	(44:19) Nie cofnęło się wstecz nasze serce; nasze kroki nie zboczyły z Twej ścieżki.
EIB	(44:19) Nie odwróciło się od Ciebie nasze serce I nasze kroki nie zeszły z Twojej ścieżki.

Ps 44,19

PsFlor	(43:21) bo uśmierzył jeś nas w mieście udręczenia i pokrył jest nas cień śmierci.
PsPul	(43:21) bo uśmierzył jeś nas w mieście udręczenia i pokrył jest nas cień śmiertny.
Wuj1923	(44:20) Boś nas poniżył na miejscu utrapienia: i okrył nas cień śmierci.
Gda1881	(44:20) Chociażeś nas był potarł, wrzuciwszy nas na miejsce smoków, i okryłeś nas cieniem śmierci.
Gda2017	Chociaż powaliłeś nas w miejscu smoków i okryłeś nas cieniem śmierci.
PsBycz	(44:20) Chociaż upokarzałeś-nas, w-miejscu smoków, i-przykrywałeś, ponad-nami, cieniem-śmierci.
Goet	(44:20) Chociaż zmiażdżyłeś nas na miejscu szakali i okryłeś nas cieniem śmierci.
PsCylk	(44:20) Wszak zgniotłeś nas pośród szakali, i rozciągnąłeś nad nami cień śmierci.
PsKrusz	(44:20) Jakkolwiek potarłeś nas na miejscu szakali, i okryłeś nas cieniem śmierci.
PsAszk	(44:20) Iżeś nas pochylił w miejsce gadów i cieniem przykryłeś nas śmierci, -
PsSzer	(44:20) Rozbiłeś nas w miejscu szakali i okryłeś nas cieniem śmierci.
Tys1	(43:20) kiedy nas starłeś w miejscu utrapienia i okryłeś nas mrokiem.
Tys5	(44:20) kiedy nas starłeś na proch w miejscu szakali i okryłeś nas mrokiem.
Bryt	(44:20) Rozbiłeś nas tam, gdzie grasują szakale, I okryłeś nas cieniem śmierci.
Pozn	(44:20) a Ty nas starłeś w miejscu, gdzie grasują szakale, i rozpostarłeś nad nami mroki śmierci.
WarPra	(44:20) choć rzuciłeś nas bezbronnych pomiędzy szakale i dopuściłeś, że zawisł nad nami cień śmierci.
STB	(44:20) Chociaż nas zgniotłeś wśród szakali i rozciągnąłeś nad nami cień śmierci.
EIB	(44:20) Tak, rozbiłeś nas w miejscu, gdzie ucztują szakale, Rzuciłeś na nas cień śmierci.

Ps 44,20

PsFlor	(43:22) Acz zapomnieli jesmy imię Boga naszego i acz rozszyrzyli jesmy ręce nasze ku bogu cudzemu,
PsPul	(43:22) Aczesmy zapomnieli imienia Boga naszego a aczli wznieślismy ręce nasze ku bogu cudzemu,
Wuj1923	(44:21) Jeźliśmy zapomnieli imienia Boga naszego, i jeźliśmy podnosili ręce nasze do Boga cudzego:
Gda1881	(44:21) Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,
Gda2017	Gdybyśmy zapomnieli imienia naszego Boga i wyciągnęli ręce do obcego boga;
PsBycz	(44:21) Gdyby zapomnieliśmy-byli Imienia Boga-naszego, i-wyciągali-byli, ręce-naszé, do-Boga cudzego;
Goet	(44:21) Gdybyśmy byli zapomnieli imienia Boga naszego i wznosili ręce nasze do boga cudzego;
PsCylk	(44:21) Gdybyśmy zapomnieli Imię Pana naszego, a wyciągnęli dłonie nasze do bóztwa cudzego;
PsKrusz	(44:21) Gdybyśmy zapomnieli imię Boga naszego i wyciągnęli dłonie nasze do boga obcego,
PsAszk	(44:21) Czyliż przepomnieliśmy imienia naszego Boga a wyciągnęliśmy ręce ku obcej wszechmocy?
PsSzer	(44:21) Gdybyśmy byli zapomnieli imienia Boga naszego, a wyciągnęli ręce nasze do Boga cudzego:
Tys1	(43:21) Gdybyśmy zapomnieli imię Boga naszego i wyciągali ręce do obcego boga,
Tys5	(44:21) Gdybyśmy zapomnieli imię Boga naszego i wyciągali ręce do cudzego boga,
Bryt	(44:21) Gdybyśmy byli zapomnieli imienia Boga naszego, A wyciągnęli ręce nasze do Boga cudzego:
Pozn	(44:21) Gdybyśmy byli zapomnieli o Imieniu Boga naszego i wznieśli ręce do obcego bóstwa,
WarPra	(44:21) Bo gdybyśmy zapomnieli Imienia Boga naszego, a zaczęli wyciągać ręce ku obcym bogom,
STB	(44:21) Gdybyśmy zapomnieli Imienia naszego Boga, a nasze dłonie wyciągnęli do cudzego bóstwa,
EIB	(44:21) Gdybyśmy porzucili imię naszego Boga I wyciągnęli ręce do jakiegoś bóstwa,

Ps 44,21

PsFlor	(43:23) wszako Bog szukać będzie tych? On wiem wie skrycia sierca.
PsPul	(43:23) wszako Bog będzie tego dobywać? Bo on wie tajemnice sierca.
Wuj1923	(44:22) Izali się Bóg o tem nie będzie pytał? gdyż on wie skrytości serca.
Gda1881	(44:22) Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.
Gda2017	Czyż Bóg by się o tym nie dowiedział? Przecież on zna tajniki serca.
PsBycz	(44:22) Czyliż-nie Bóg, przeniknąłby-był, tego? wszakże On znającym tajemnice serca.
Goet	(44:22) Czyżby Bóg tego nie zbadał? Przecież On zna tajemnice serca.
PsCylk	(44:22) Czyżby Pan nie dociekł tego, wszak On zna skrytości serca.
PsKrusz	(44:22) czyżby Bóg nie zbadał tego, gdyż On zna skrytości serca?
PsAszk	(44:22) Wszak to Bóg rozpatrzy, gdyż zna on skrytości serca!
PsSzer	(44:22) Czyżby Bóg nie wybadał tego? On bowiem zna skrytości serca.
Tys1	(43:22) czyżby się o tym Bóg nie dowiedział? Bo zna On tajniki serca.
Tys5	(44:22) czyżby Bóg tego nie dostrzegł, On, który zna tajniki serca?
Bryt	(44:22) Czyżby Bóg tego nie odkrył? Wszak On zna skrytości serca.
Pozn	(44:22) czyżby to mogło ujść przed Bogiem, przed Nim, który zna tajemnice serca?
WarPra	(44:22) to czyżby się o tym nie dowiedział Pan Bóg, Ten, który zna tajniki ludzkiego serca?
STB	(44:22) czyżby Bóg nie dowiedział się o tym? Przecież On zna skrytości serca.
EIB	(44:22) To czy Bóg by tego nie odkrył? Przecież On zna tajniki ludzkich serc.

Ps 44,22

PsFlor	(43:24) Bo prze cię morzymy sie wszystek dzień, mnimani jesmy jako owce pobite.
PsPul	(43:24) Bo prze cię morzymy sie wszytek dzień, mniano nas jako owce pobite.
Wuj1923	(44:23) Bo nas dla ciebie mordują na każdy dzień, poczytani jesteśmy jako owce na rzeź.
Gda1881	(44:23) Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzień; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.
Gda2017	Lecz z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.
PsBycz	(44:23) Wszakże, za-Ciebie, zabijano-nas każdego dnia; uważano-nas, jak-owce do rzezi.
Goet	(44:23) Bo za Ciebie zabijani jesteśmy przez cały dzień i uważani jesteśmy za owce, na rzeź przeznaczone.
PsCylk	(44:22) Bo dla Ciebie zabijani bywamy codzień, uważani jako owce rzeźni.
PsKrusz	(44:23) Oto ze względu na Ciebie zabijają nas na każdy dzień; patrzą na nas jako na owce ofiarne.
PsAszk	(44:23) Iż dla Ciebie nas mordowano dzień cały a poczytano nas za trzodę ubojną -
PsSzer	(44:23) Ale z powodu Ciebie co dzień nas zabijają, uważają nas za owce ofiarne.
Tys1	(43:23) Lecz to przez wzgląd na Ciebie ciągle nas mordują, mają nas za owce na rzeź przeznaczone.
Tys5	(44:22) Lecz to z Twego powodu ciągle nas mordują, mają nas za owce na rzeź przeznaczone.
Bryt	(44:23) Ale z powodu ciebie co dzień nas zabijają, Uważają nas za owce ofiarne.
Pozn	(44:22) Lecz oto codziennie mordują nas z powodu Ciebie, mają nas za owce przeznaczone na rzeź.
WarPra	(44:23) A tak, dla Ciebie co dzień nas mordują, jesteśmy jak owce na zabicie skazane.
STB	(44:23) Lecz dla Ciebie co dzień bywamy zabijani, jesteśmy uważani za owce rzeźni.
EIB	(44:23) Tymczasem z powodu Ciebie co dzień nas zabijają, Traktują jak owce przeznaczone na rzeź.

Ps 44,23

PsFlor	(43:25) Wstań! Czemu zasypiasz, Gospodnie? Wstań i nie odganiaj do końca.
PsPul	(43:25) Wstań! czemu zasypiasz, Gospodnie? Wstań i nie odganiaj do końca.
Wuj1923	(44:24) Powstań, czemu śpisz, Panie? powstań, a nie odrzucaj do końca.
Gda1881	(44:24) Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.
Gda2017	Ocknij się; czemu śpisz, Panie? Obudź się, nie odrzucaj nas na wieki.
PsBycz	(44:24) Obudź-się; czemu śpisz, o-Panie? ocuć-się; nie opuszczaj nas, na-wieki.
Goet	(44:24) Obudź się, Panie! Dlaczego śpisz? Obudź się, nie odrzucaj nas na wieki.
PsCylk	(44:23) Ocuć się, czemu śpisz Panie, przebudź się, nie porzucaj na zawsze.
PsKrusz	(44:24) Obudź się, dlaczego zasypiasz, Panie! Ocknij się, nie odrzucaj na wieki!
PsAszk	(44:24) Wzrusz się, czemuż miałbyś zasypiać, obudź się, nie porzucaj nas na zawsze!
PsSzer	(44:24) Obudź się! Czemu śpisz, Panie? Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki!
Tys1	(43:24) Ocknij się: dlaczego śpisz, Panie? Przebudź się! Nie odrzucaj na zawsze!
Tys5	(44:23) Ocknij się! Dlaczego śpisz, Panie? Przebudź się! Nie odrzucaj na zawsze!
Bryt	(44:24) Obudź się! Dlaczego śpisz, Panie? Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki!
Pozn	(44:23) Przebudź się! Czemu śpisz, o Panie? Powstań ze snu i nie odrzucaj nas na zawsze!
WarPra	(44:24) Ocknij się tedy, o Panie, racz obudzić się ze snu, wstań już nas nie opuszczaj!
STB	(44:24) Ocuć się! Czemu śpisz, Panie? Przebudź się i nie porzucaj na zawsze.
EIB	(44:24) Obudź się! Dlaczego śpisz, Panie? Powstań i ujmij się za nami!

Ps 44,24

PsFlor	(43:26) Czemu oblicze twoje odwracasz, zapominasz ubożstwa naszego i zamętka naszego?
PsPul	(43:26) Czemu lice twoje odwracasz, zapominasz ubostwa naszego i zamętka naszego?
Wuj1923	(44:25) Czemu oblicze twoje odwracasz? zapominasz ubóstwa naszego i utrapienia naszego?
Gda1881	(44:25) Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?
Gda2017	Czemu ukrywasz swoje oblicze i zapominasz o naszym utrapieniu i ucisku?
PsBycz	(44:25) Czemu obliczé-Twé ukrywasz? Zapomniszli dolegliwości-naszych, i-ucisków-naszych?
Goet	(44:25) Dlaczego oblicze Twoje ukrywasz, zapominasz o nędzy naszej i o ucisku naszym?
PsCylk	(44:24) Czemu oblicze Twe zakrywasz, zapominasz nędzę i ucisk nasz.
PsKrusz	(44:25) Dlaczego oblicze swe ukrywasz, zapominasz o nędzy naszej i ucisku naszym!
PsAszk	(44:25) Czemuż miałbyś zakrywać oblicze Twe, zapominać niedoli naszej i naszego ucisku?
PsSzer	(44:25) Czemu zakrywasz oblicze Twoje, zapominasz o nędzy i udręce naszej?
Tys1	(43:25) Dlaczego Twe oblioze ukrywasz? Zapominasz o nędzy i ucisku naszym?
Tys5	(44:24) Dlaczego ukrywasz Twoje oblicze, zapominasz o nędzy i ucisku naszym?
Bryt	(44:25) Dlaczego zakrywasz oblicze twoje, Zapominasz o nędzy i udręce naszej?
Pozn	(44:24) Czemu ukrywasz swe oblicze i zapominasz o naszej nędzy i ucisku?
WarPra	(44:25) Czemu ukrywasz przed nami swe oblicze? Dlaczego nie chcesz wejrzeć na naszą nędzę i ucisk?
STB	(44:25) Czemu zakrywasz Twe oblicze? Zapominasz naszą nędzę i ucisk?
EIB	(44:25) Dlaczego zakrywasz oblicze, Zapominasz o naszej nędzy i znoju?

Ps 44,25

PsFlor	(43:27) Bo uśmierzyła sie jest w prosze dusza nasza, smarszczył sie jest na ziemi brzuch nasz.
PsPul	(43:27) Bo uśmierzyła sie jest w prosze dusza nasza, smarszczył sie na ziemi brzuch nasz.
Wuj1923	(44:26) Albowiem poniżona jest w prochu dusza nasza, przylgnął do ziemie brzuch nasz.
Gda1881	(44:26) Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz.
Gda2017	Nasza dusza bowiem pogrążyła się w prochu, nasz brzuch przylgnął do ziemi.
PsBycz	(44:26) Bo schyliło-się, do-prochu, ciało-naszé; przylgnęło, do-ziemi, sercé-naszé.
Goet	(44:26) Albowiem aż do pyłu schylona jest dusza nasza, a żywot nasz przylgnął do ziemi.
PsCylk	(44:25) Bo poniżona do prochu dusza nasza, przylgnął do ziemi żywot nasz.
PsKrusz	(44:26) Albowiem pochylona aż do pyłu dusza nasza, przylgnął do ziemi żywot nasz!
PsAszk	(44:26) Iż dusza nasza przypadła do prochu, przylgło cielsko nasze do ziemi -
PsSzer	(44:26) Powalona bowiem w proch jest dusza nasza, przylgnęło do ziemi ciało nasze.
Tys1	(43:26) Bo w proch runęła nam dusza, przylgnęliśmy łonem do ziemi.
Tys5	(44:25) Albowiem dusza nasza pogrążyła się w prochu, a ciało przywarło do ziemi.
Bryt	(44:26) Powalona bowiem w proch jest dusza nasza, Przylgnęło do ziemi ciało nasze.
Pozn	(44:25) Dusza moja w prochu poniżona leży, a ciała nasze przylgnęły do ziemi.
WarPra	(44:26) Dusze nasze poniżone w prochu, nasze łona przywarły do ziemi.
STB	(44:26) Nasza dusza jest poniżona aż do prochu; nasze życie przylgnęło aż do ziemi.
EIB	(44:26) Oto prochu dosięgła nasza dusza, Powaleni przywarliśmy do ziemi.

Ps 44,26

PsFlor	(43:28) Wstań, Gospodnie, wspomoży nas i zbaw nas prze imię święte twoje!
PsPul	(43:28) Wstań, Boże, pomoży nam i odkupi nas ❬prze❭ imię twoje.
Wuj1923	(44:27) Powstań, Panie, ratuj nas, a odkup nas dla imienia twego.
Gda1881	(44:27) Powstańże na ratunek nasz, a odkup nas dla miłosierdzia twego.
Gda2017	Powstań nam na pomoc, odkup nas ze względu na twoje miłosierdzie.
PsBycz	(44:27) Wstań, do dopomożenia nam, i-wybaw-nas, z-powodu dobroci-Twojéj.
Goet	(44:27) Powstańże nam na pomoc, a ocal nas dla dobroci Twojej!
PsCylk	(44:26) Powstań na pomoc nam i wybaw nas dla miłosierdzia Twojego.
PsKrusz	(44:27) Powstań, udziel nam pomocy, i odkup nas według miłosierdzia swego!
PsAszk	(44:27) Powstań nam ku pomocy i wyzwól nas dla Twojego miłosierdzia!
PsSzer	(44:27) Powstań, przyjdź nam z pomocą i wyzwól nas dzięki łasce swojej!
Tys1	(43:27) Powstań nam na pomoc i wyzwól nas przez Twe miłosierdzie.
Tys5	(44:26) Powstań, przyjdź nam na pomoc i wyzwól nas przez swą łaskawość!
Bryt	(44:27) Powstań, przyjdź nam z pomocą I wyzwól nas dla łaski swojej!
Pozn	(44:26) Powstań, przybądź nam z pomocą i odkup nas przez wzgląd na Twą dobroć!
WarPra	(44:27) Powstań tedy i pomóż nam, i wyzwól nas, jeśli nas jeszcze miłujesz.
STB	(44:27) Powstań nam na pomoc i nas odkup z powodu Twojego miłosierdzia.
EIB	(44:27) Powstań! Dopomóż nam! Odkup nas ze względu na swą łaskę!

Psalm 45

Ps 45,1

PsFlor	(44:1) Wyrzygnęło jest sierce moje słowo dobre, powiadam ja działa moja krolowi. (44:2) Język moj treść pisarzowa rychło piszącego.
PsPul	(44:1) Wyrzygnęło sierce moje słowo dobre, powiadam ja działa moja krolowi. (44:2) Język moj treść pisarzowa rychło piszącego.
Wuj1923	(45:1) Na koniec, dla tych, którzy będą odmienieni, synom Kore, ku wyrozumieniu, pieśń dla miłego. (45:2) Wydało serce moje słowo dobre, opowiadam ja czyny moje królowi: język mój pióro pisarza, prędko piszącego.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego na Sosannim psalm nauczający, a pieśń weselna. (45:2) Wydało serce moje słowo dobre; rozprawiać będę pieśni moje, o królu! język mój będzie jako pióro prędkiego pisarza.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Szoszanim dla synów Korego. Psalm pouczający. Pieśń miłosna. Wezbrało moje serce dobrym słowem; dzieła, które wypowiadam, dotyczą króla; mój język będzie jak pióro biegłego pisarza.
PsBycz	(45:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania, ( na narzędziu 6cio strunowém). Szuszanim zwaném, wiersz śpiéwu ulubionego. (45:2) Wynurza sercé-mé, rzecz znamienitą; opowiadającym ja, czynności-moje, Królowi; język-mój, rylcem pisarza biegłego.
Goet	(45:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Synów Koracha. Na "Lilje". Pouczenie. Pieśń miłości. (45:2) Serce moje układa wdzięczną pieśń; co ja mówię, przeznaczone jest dla Króla; język mój jest rylcem wprawnego pisarza.
PsCylk	(45:1) Przewodnikowi chóru na sześć głosów, przez synów Koracha, dumanie, pieśń miłości. (45:2) Wynurza się z serca mego słowo wdzięczne, wypowiadam wiersz mój królowi, język mój oby był rylcem pisarza biegłego.
PsKrusz	(45:1) Przełożonemu chóru. Na "Lilje". Synów Korego. Ku wyrozumieniu pieśń weselna. (45:2) Wydało serce moje słowo dobre: Oto ja opowiadam sprawy moje królowi. Język mój, jako pióro pisarza prędko piszącego.
PsAszk	(45:1) Dyrygentowi nad harfami kształtu róży. Korachidów - ku wyrozumieniu - pieśń godów weselnych. (45:2) Poczuło serce me rzecz dobra, poświęcam ja królowi misterne me dzieło, język mój piórem szybkiego pisarza:
PsSzer	(45:1) Przewodnikowi chóru; na: Lilie...; psalm pouczający Korachitów. Pieśń miłosna. (45:2) Serce moje wezbrało miłym słowem: Królowi śpiewam pieśń moją. Język mój jest jak rylec biegłego pisarza.
Tys1	(44:1) Kierownikowi chóru. Na melodię "Lilie...". Synów Koracha. Maskil. Pieśń miłości. (44:2) Z mego serca tryska piękne słowo: pieśń moją głoszę dla Króla; mój język jest jak rylec sprawnego pisarza.
Tys5	(45:1) Kierownikowi chóru. Na melodię: "Lilie...". Synów Koracha. (45:2) Pieśń pouczająca. Pieśń miłosna. Z mego serca tryska piękne słowo: utwór mój głoszę dla króla; mój język jest jak rylec biegłego pisarza.
Bryt	(45:1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: „Lilie...” Pieśń pouczająca synów Koracha. Pieśń miłosna. (45:2) Serce moje wezbrało miłym słowem:Opowiem czyny moje królowi. Język mój jest jak rylec biegłego pisarza...
Pozn	(45:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: na melodię "Lilie"; pieśń pouczająca Korachitów; pieśń miłosna. (45:2) Wezbrało serce moje wzniosłymi słowami: mam śpiewać swą pieśń na cześć króla. Oby mój język był jak rylec biegłego pisarza.
WarPra	(45:1) Dla kierującego chórem. Na melodię pieśni: „Lilie”. Synów Koracha – ku pouczeniu. Pieśń miłosna. (45:2) Moje serce przepełnione wzniosłymi słowami, królowi śpiewać będę, a język mój niech będzie jak rylec pisarza.
STB	(45:1) Przewodnikowi chóru, dumanie na sześć głosów; przez synów Koracha, pieśń miłości. (45:2) Wykipiało z mojego serca wdzięczne słowo, mój wiersz wypowiadam Królowi; oby mój język był jak rylec biegłego pisarza.
EIB	(45:1) Dla prowadzącego chór. Na melodię: Lilie. Dla synów Koracha. Pieśń pouczająca. Pieśń weselna. (45:2) Moje serce wzbiera miłym słowem, Niech król posłucha mojej pieśni - Mój język jest jak pióro wprawnego pisarza.

Ps 45,2

PsFlor	(44:3) Urępny wyobrażenim nad syny ludzskie, rozlana jest miłość w wargach twojich, przeto błogosławił cie Bog na wieki.
PsPul	(44:3) Urępny wyobrażenim nad syny ludzkie, rozlana jest miłość w wargach twych, przeto błogosławił cie jest Bog na wieki.
Wuj1923	(45:3) Piękniejszy urodą nad syny człowiecze! rozlała się wdzięczność po wargach twoich, dlatego cię błogosławił Bóg na wieki.
Gda1881	(45:3) Piękniejszyś nad synów ludzkich; rozlała się wdzięczność po wargach twoich, przeto, że cię pobłogosławił Bóg aż na wieki.
Gda2017	Ty jesteś najpiękniejszym z synów ludzkich; wdzięk rozlał się na twoich wargach, dlatego Bóg pobłogosławił cię na wieki.
PsBycz	(45:3) Najpiękniejszymeś z-synów człowieczych; wylaną łaskawość, na-wargi-twoje; dla tego, pobłogosławił-cię Bóg, na-wieki.
Goet	(45:3) Tyś piękniejszy niż synowie ludzcy, rozlał się wdzięk po wargach Twoich; dlatego Bóg Ciebie pobłogosławił na wieki.
PsCylk	(45:3) Urodziwszy jesteś od synów Adama, rozlany wdzięk na ustach twoich; przeto pobłogosławi cię Pan na wieki.
PsKrusz	(45:3) Piękniejszyś Ty nad syny ludzkie: rozlany jest wdzięk na ustach Twoich, przeto błogosławił Cię Bóg na wieki.
PsAszk	(45:3) Tyś piękny nad syny ludzkie, rozlany wdzięk na twych wargach, przetoż pobłogosławił Ci Bóg na wieczność.
PsSzer	(45:3) Najpiękniejszy jesteś wśród synów ludzkich; rozlany jest wdzięk na wargach twoich, bo Bóg pobłogosławił cię na wieki.
Tys1	(44:3) Postacią tyś piękniejszy ponad synów ludzkich, wdzięk rozlał się na twoich wargach: przeto pobłogosławił tobie Bóg na wieki.
Tys5	(45:3) Tyś najpiękniejszy z synów ludzkich, wdzięk rozlał się na twoich wargach, przeto tobie pobłogosławił Bóg na wieki.
Bryt	(45:3) Najpiękniejszy jesteś wśród ludzi; Rozlany jest wdzięk na wargach twoich, Dlatego Bóg pobłogosławił cię na wieki.
Pozn	(45:3) Tyś najpiękniejszy spośród synów człowieczych, wdzięk na twych ustach rozlany, Bóg obdarzył cię bowiem wiecznym błogosławieństwem.
WarPra	(45:3) Piękniejszy jesteś niż ktokolwiek spośród ludzkich synów, na ustach twoich dobroć sama, a Boże błogosławieństwo trwa z tobą na wieki.
STB	(45:3) Urodziwszy jesteś od synów ludzkich, wdzięk jest rozlany na twych ustach; z powodu sprawiedliwości uwielbił cię Bóg na wieczność.
EIB	(45:3) Jesteś najwspanialszy spośród synów ludzkich, Łaska spłynęła z twoich warg, Dlatego Bóg cię obdarzył wiecznym błogosławieństwem.

Ps 45,3

PsFlor	(44:4) Opaszy sie mieczem twojim na lędźwie twoje, Najmocniejszy!
PsPul	(44:4) Opaszy sie mieczem twoim na lędźwie twoje silno mocnie!
Wuj1923	(45:4) Przypasz miecz twój na biodrę twoję, najmocniejszy! z ślicznością twoją i z pięknością twoją naciągnij.
Gda1881	(45:4) Przypasz miecz twój na biodra, o mocarzu! pokaż chwałę twoję, i zacności twoje.
Gda2017	Przypasz do biodra swój miecz, mocarzu, w swej chwale i majestacie.
PsBycz	(45:4) Przypasz miecz-twój do boku, o-bohatyrze! on chwałą-twą, i-wspaniałością-twoją.
Goet	(45:4) Przypasz do biódr miecz Swój Ty, Bohaterze, Swoją ozdobę i Swój majestat.
PsCylk	(45:4) Przypasz miecz twój do biodra mocarzu, świetność twą i strój twój.
PsKrusz	(45:4) Przypasz miecz Twój do bioder, Najpotężniejszy! - chwałę Twoją i dostojność Twoją!
PsAszk	(45:4) Przypasz miecz twój do biodra, bojowniku mężny: wdzięk twój i twój przepych.
PsSzer	(45:4) Przypasz miecz swój do biodra, bohaterze, blask swój i dostojność swoją!
Tys1	(44:4) Przypasz, mocarzu, miecz swój do biodra, twą chlubę i twoją ozdobę!
Tys5	(45:4) Bohaterze, przypasz do biodra swój miecz, swą chlubę i ozdobę!
Bryt	(45:4) Przypasz miecz swój do biodra, bohaterze, Blask swój i dostojeństwo swoje!
Pozn	(45:4) Przypasz do bioder miecz, o bohaterze, godność twą i majestat,
WarPra	(45:4) Przypasz tedy Twój miecz do bioder, przyodziej się w swój majestat i chwałę, Mocarzu!
STB	(45:4) Przypasz swój miecz do biodra, mocarzu, twoją świetność oraz twój strój.
EIB	(45:4) Przypasz swój miecz do boku, bohaterze, Swoją wspaniałość oraz swój majestat -

Ps 45,4

PsFlor	(44:5) Z krasą twoją i cudnością twoją rozumiej, szczęstnie pojdzi i kroluj (44:6) prze prawdę i śmiarę, i prawotę, i odwiedzie cie dziwnie prawica twoja.
PsPul	(44:5) Z krasą twoją i z cudnością twoją idzi, szczęśnie pojdzi i kroluj (44:6) prze prawdę i śmiarę, i prawotę, i odwiedzie cie dziwnie prawica twoja.
Wuj1923	(45:5) Fortunnie postępuj i króluj dla prawdy i cichości i sprawiedliwości: i poprowadzi cię dziwnie prawica twoja.
Gda1881	(45:5) A w dostojności twojej szczęśliwie wywiedź z słowem prawdy, cichości, i sprawiedliwości, a dokaże strasznych rzeczy prawica twoja.
Gda2017	A w swym dostojeństwie wyrusz szczęśliwie ze słowem prawdy, łagodności i sprawiedliwości, a twoja prawica dokona strasznych rzeczy.
PsBycz	(45:5) A,-dostojności-twéj, niech-szczęśliwie-powodzi-się; jedź, dla prawdy, i-dla sprawiedliwości; a,-nauczy-cię, strasznych-rzeczy, prawica-twoja.
Goet	(45:5) I w majestacie Swoim wyrusz szczęśliwie w sprawie prawdy, pokory i sprawiedliwości, a strasznych czynów nauczy Cię prawica Twoja.
PsCylk	(45:5) A w stroju swoim wystąp, wyrusz dla sprawy prawdy, i pognębionéj sprawiedliwości, a niech ci wskaże przewagi prawica twoja.
PsKrusz	(45:5) I w dostojności Twej wystąp pospiesznie dla słowa prawdy i łagodności sprawiedliwej, a cudów Cię nauczy prawica Twoja.
PsAszk	(45:5) A przepych twój: dosiądź szczęśliwie słowa prawdy i potulnej sprawiedliwości a rzeczy straszliwych wyuczy cię twa prawica.
PsSzer	(45:5) A w dostojności swojej wypraw się szczęśliwie dla prawdy, łagodności i sprawiedliwości, niech prawica twoja nauczy cię groźnych czynów!
Tys1	(44:5) Szczęśliwie wstąp na rydwan w obronie wiary i sprawiedliwości, a prawica twoja niech czynów przesławnych dokaże.
Tys5	(45:5) Szczęśliwie wstąp na rydwan w obronie wierności i łagodnej sprawiedliwości, a prawica twoja niech ci wskaże wielkie czyny!
Bryt	(45:5) Niech ci się szczęści! Wystąp w obronie prawa, łagodności i sprawiedliwości, A prawica twoja dokona cudownych czynów!
Pozn	(45:5) i ruszaj naprzód zwycięsko za sprawę prawdy i sprawiedliwości; Niech cię prawica twoja wiedzie ku wspaniałym czynom!
WarPra	(45:5) Ukaż się w całym przepychu, stań w obronie sprawiedliwości i prawdy i niech Twoja prawica dokona niecodziennych czynów.
STB	(45:5) Wystąp w swym stroju, wyrusz dla sprawy prawdy i pognębionej sprawiedliwości; twoja prawica niech będzie godnym podziwu przewodnikiem.
EIB	(45:5) I zapanuj! Niech ci się poszczęści! Wyruszaj w obronie prawdy, W pokorze broń sprawiedliwości, Niech ci twa prawa ręka wskazuje dzieła, które budzą podziw!

Ps 45,5

PsFlor	(44:7) Strzały twoje ostre, lud pod cię padnie w sierca nieprzyjacielow krolowych.
PsPul	(44:7) Strzały twoje ostre, ludzie pod cię padną ❬w❭ sierca nieprzyjacielow krolowych.
Wuj1923	(45:6) Strzały twoje ostre, (narody pod cię upadną), w serca nieprzyjaciół królewskich.
Gda1881	(45:6) Strzały twoje ostre; od nich narody pod cię upadną, a serce nieprzyjaciół królewskich przenikną.
Gda2017	Twoje ostre strzały, od których upadają narody pod twoje stopy, przenikają serce wrogów króla.
PsBycz	(45:6) Strzały-twe, ostre; (ludy, pod-tobą, upadać-będą;) one ugodzą w-sercé nieprzyjaciół Króla.
Goet	(45:6) Strzały Twoje są ostre; — ludy padają przed Tobą; przenikają w serce wrogów Króla.
PsCylk	(45:6) Strzały twoje ostre, ludy pod ciebie padają, ugodzą w serce wrogów króla.
PsKrusz	(45:6) Strzały Twoje są ostre: od nich narody padną pod Tobą, w serce nieprzyjaciół królewskich przenikną.
PsAszk	(45:6) Groty twe wyostrzone - narody padną pod ciebie - w serce wrogów Króla.
PsSzer	(45:6) Strzały twoje ostre godzą w serce nieprzyjaciół króla; ludy padną do nóg twoich.
Tys1	(44:6) Strzały twe ostre, ludy poddają się tobie, tracą serce wrogowie króla.
Tys5	(45:6) Strzały twoje są ostre - ludy poddają się tobie - [trafiają] w serce wrogów króla.
Bryt	(45:6) Strzały twoje są ostre, Ludy padają pod nogi twoje, Upadnie serce wrogów króla.
Pozn	(45:6) Ostre są twoje strzały; narody padają do twych stóp, wrogowie króla tracą ducha.
WarPra	(45:6) Niech Twoje ostre strzały trafią w króla wrogów, niech u stóp Twoich legną rozliczne ludy.
STB	(45:6) Ostre są twoje strzały, podają pod ciebie ludy; ugodzą w serce wrogów Króla.
EIB	(45:6) Twoje strzały są ostre, Ludy poddadzą się tobie, Stopnieje odwaga nieprzyjaciół króla.

Ps 45,6

PsFlor	(44:8) Stolec twoj, Boże, na wieki wiekom, pręt naprawienia pręt krolewstwa twego.
PsPul	(44:8) Stolec twoj, Boże, na wieki wiekom, pręt naprawienia pręt krolestwa twego.
Wuj1923	(45:7) Stolica twoja, Boże, na wieki wieków: laska prawości, laska królestwa twego.
Gda1881	(45:7) Stolica twoja, o Boże! na wieki wieków; laska sprawiedliwości jest laska królestwa twego.
Gda2017	Twój tron, o Boże, na wieki wieków, berłem sprawiedliwości jest berło twego królestwa.
PsBycz	(45:7) Tron-Twój, o-Boże! wiecznym i-wiekuistym; berłem prawości, berło królestwa-Twojego.
Goet	(45:7) Tron Twój, o Boże, pozostaje na wieki i na zawsze; berło Twego królestwa jest berłem prawości.
PsCylk	(45:7) Tron twój, jak Pan wiecznietrwały, berło sprawiedliwe, berło królestwa twego.
PsKrusz	(45:7) Stolica Twoja, o Boże, na wieki wieków; berło prawości - berłem Twego królestwa.
PsAszk	(45:7) Twym tronem Bóg na wieków wieczność, berło prawości królestwa twego biczem.
PsSzer	(45:7) Tron Twój, Boże, na wieki wieków; berłem sprawiedliwym berło królestwa Twego.
Tys1	(44:7) Tron Twój, o Boże, jest na wieki wieków; berło Twego królestwa, berło sprawiedliwe.
Tys5	(45:7) Tron Twój, o Boże, trwa wiecznie, berło Twego królestwa - berłem sprawiedliwym.
Bryt	(45:7) Tron twój, Boże, trwa na wieki wieków; Berłem sprawiedliwym jest berło królestwa twego.
Pozn	(45:7) Tron twój, o Boże, będzie trwał po wszystkie wieki, twoje berło królewskie jest berłem prawości.
WarPra	(45:7) Twój tron, o Boże, będzie trwał na wieki, a berło Twojego królowania jest berłem prawości.
STB	(45:7) Twój tron, o Boże, na wieki wieków, a berło prawości jest berłem twojego królestwa.
EIB	(45:7) Twój tron, o Boże, trwać będzie na wieki, Berło twego panowania - berłem sprawiedliwości.

Ps 45,7

PsFlor	(44:9) Miłował jeś prawotę a nienawidział jeś lichoty; przeto pomazał cie Bog, Bog twoj, olejem wiesiela nad towarzysze twe.
PsPul	(44:9) Miłował jeś prawotę a nienawidziałeś złość; przeto pomaścił cie Bog, Bog twoj, olejem wiesiela ze wszech towarzyszow twoich.
Wuj1923	(45:8) Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziałeś nieprawości; przeto cię pomazał, Boże, Bóg twój olejkiem wesela nad uczęstniki twoje.
Gda1881	(45:8) Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziłeś nieprawości; przetoż pomazał cię, o Boże! Bóg twój olejkiem wesela nad uczęstników twoich.
Gda2017	Miłujesz sprawiedliwość, a nienawidzisz nieprawości, dlatego namaścił cię, o Boże, twój Bóg olejkiem radości bardziej niż twoich towarzyszy.
PsBycz	(45:8) Ty-miłujesz sprawiedliwość, a-nienawidzisz bezbożności; dla tego namaścił-cię Bóg, Bóg-twój, olejem radości, bardziéj, niż-towarzyszów-twoich.
Goet	(45:8) Miłujesz sprawiedliwość, a nienawidzisz bezbożność; dlatego namaścił Cię Bóg, Twój Bóg, olejkiem radości więcej, niż towarzyszy Twoich.
PsCylk	(45:8) Ukochałeś cnotę, a nienawidzisz bezprawia. Przeto pomazał cię Pan, Bóg twój, olejem wesela, ponad rówienniki twoje.
PsKrusz	(45:8) Ukochałeś sprawiedliwość i znienawidziłeś nieprawość, przeto pomazał Cię, Bóg, Bóg Twój, olejkiem wesela przed towarzyszami Twymi.
PsAszk	(45:8) Tyś sprawiedliwość umiłował a w nienawiści masz niegodziwość, temuż pomazał cię Bóg, Bóg twój, olejem radości nad twego towarzysza.
PsSzer	(45:8) Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś bezprawia; dlatego pomazał cię Bóg, Bóg twój, olejkiem wesela jak żadnego towarzysza twego.
Tys1	(44:8) Sprawiedliwość miłujesz, wstrętna ci nieprawość, toteż Bóg, twój Bóg, namaścił ciebie olejkiem radości hojniej niż twych towarzyszy.
Tys5	(45:8) Miłujesz sprawiedliwość, wstrętna ci nieprawość, dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił ciebie olejkiem radości hojniej niż równych ci losem;
Bryt	(45:8) Miłujesz sprawiedliwość, a nienawidzisz bezprawia; Dlatego pomazał cię Bóg... twój Bóg Olejkiem wesela jak żadnego towarzysza twego.
Pozn	(45:8) Miłujesz sprawiedliwość, a nienawidzisz nieprawości, przeto namaścił cię Jahwe, Bóg twój, olejkiem wesela, ciebie ponad wszystkich twych towarzyszy.
WarPra	(45:8) Ty kochasz prawdę, a nieprawości nienawidzisz, dlatego Bóg, Twój Bóg, pomazał Cię olejkiem wesela i postawił ponad wszystkimi braćmi Twymi.
STB	(45:8) Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidzisz bezprawia. Dlatego pomazał cię Bóg twój Bóg – olejem wesela, ponad twych towarzyszy.
EIB	(45:8) Ukochałeś sprawiedliwość, znienawidziłeś bezprawie, Dlatego namaścił Cię, o Boże, twój Bóg Olejkiem radości jak żadnego z twoich towarzyszy.

Ps 45,8

PsFlor	(44:10a) Mirra i gutta, i kasyja od odzienia twego i domow eburowych, z jichże kochały ciebie
PsPul	(44:10a) Mirra i gutta, i kasyja od odzienia twego, od domow z ebora, z jichże kochały są ciebie
Wuj1923	(45:9) Mirrha i Stakta i Kassya z szat twoich: z domów słoniowych, z których ci rozkosz uczyniły.
Gda1881	(45:9) Myrrą, aloe, i kassyją wszystkie szaty twoje pachną, gdy wychodzisz z pałaców z kości słoniowych urobionych, nad tych, którzy cię uweselają.
Gda2017	Wszystkie twoje szaty pachną mirrą, aloesem i kasją, gdy wychodzisz z pałaców z kości słoniowej, z których cię rozweselają.
PsBycz	(45:9) Myrrą, i-aloesem, kassyą pachną wszystkie szaty-twoje, wyszedłszy z-pałaców kości-słoniowéj, przed którymi rozweselają-cię;
Goet	(45:9) Mirrą, aloesem i kasją są wszystkie szaty Twoje; z pałaców z kości słoniowej rozwesela Ciebie gra na strunach.
PsCylk	(45:9) Myrrhą, aloesem i kassyą wszystkie szaty twoje, z pośród pałaców z kości słoniowéj, lirnicy cię rozweselają.
PsKrusz	(45:9) Myrra, aloes, kasja wszystkie szaty Twoje; z pałaców z kości słoniowej wychodzą, którzy Cię uweselają.
PsAszk	(45:9) Myrrha i aloe - skrawki wszystkich szat twoich, nad zamki z kości słoniowej, nademnie cię uradują.
PsSzer	(45:9) Wszystkie szaty twoje pachną myrrą, aloesem i kasją; gra na strunach z pałaców z kości słoniowej rozwesela cię.
Tys1	(44:9) Twe szaty pachną mirrą, kasją, aloesem; z pałaców z kości słoniowej cieszy cię dźwięk lutni.
Tys5	(45:9) wszystkie twoje szaty pachną mirrą, aloesem; płynący z pałaców z kości słoniowej dźwięk lutni raduje ciebie.
Bryt	(45:9) Wszystkie twoje szaty pachną mirrą, aloesem i kasją; Z pałaców z kości słoniowej rozwesela cię gra na strunach.
Pozn	(45:9) Wszystkie twoje szaty tchną wonią mirry, aloesu i kasji, rozweselają cię dźwięki harf płynące z pałaców z kości słoniowej.
WarPra	(45:9) Twoje szaty pachną mirrą, aloesem i kasją, radują Cię dźwięki harfy, które rozbrzmiewają w pałacach z kości słoniowej.
STB	(45:9) Wszystkie twoje szaty pachną mirrą, aloesem i kassją; spośród pałaców z kości słoniowej rozweselają cię lirnicy.
EIB	(45:9) Wszystkie twoje szaty pachną mirrą, aloesem i kasją, W pałacach z kości słoniowej rozwesela cię gra na strunach.

Ps 45,9

PsFlor	(44:10b) cory krolow we czci twojej. (44:11) Przystąpiła krolewna na prawicę twoję w odzieniu pozłacanem ogarniona rozliczytością.
PsPul	(44:10b) cory krolow we czci twojej. (44:11) Stała jest krolowa na prawicy twojej w odzieniu pozłacanym ogardniona rozlicznie.
Wuj1923	(45:10) Córki królewskie w poczciwości twojéj: stanęła królowa po prawicy twojéj w ubiorze złotym, obtoczona rozmaitością.
Gda1881	(45:10) Córki królewskie są między twemi zacnemi białemi głowami; stanęła małżonka po prawicy twojej w kosztownem złocie z Ofir.
Gda2017	Córki królewskie są wśród twoich czcigodnych kobiet, królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy.
PsBycz	(45:10) Córy królów, są, między-dostojnemi-paniami-twemi; stoi małżonka, przy-prawicy-twojéj, w-złocie z Ofiru.
Goet	(45:10) Córki królewskie są między Twojemi oblubienicami; małżonka Twoja stoi po prawicy Twojej w złocie z Ofir.
PsCylk	(45:10) Córy królewskie są między oblubienicami twojemi; stanęła małżonka po prawicy twojéj w złocie Ofiru.
PsKrusz	(45:10) Córki królewskie w otoczeniu Twojem; stanęła królowa po prawicy Twej w djademie złotym.
PsAszk	(45:10) Córy królewskie wśród twych skarbów drogich, stanęła u prawicy twej oblubienica w szczerem złocie Ofiru.
PsSzer	(45:10) Córki królewskie idą na spotkanie twoje, małżonka stoi po prawicy twojej w kosztownych klejnotach złotych z Ofiru.
Tys1	(44:10) Córki królewskie naprzeciw ciebie, królowa stoi po prawicy twojej, strojna w złoto Ofiru.
Tys5	(45:10) Córki królewskie wychodzą ci na spotkanie, królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy.
Bryt	(45:10) Córki królewskie wychodzą na spotkanie twoje, Małżonka stoi po prawicy twojej Zdobna złotem z Ofiru.
Pozn	(45:10) Córki królów przybrane są w twoje klejnoty, po twej prawicy stanęła królowa strojna w złoto Ofiru.
WarPra	(45:10) Wśród Twoich oblubienic są także córki królów, a po Twojej prawicy – królowa cała w złocie z Ofir.
STB	(45:10) Pomiędzy twoimi klejnotami są córki królewskie; twoja małżonka, w złocie z Ofiru, stanęła po twojej prawicy.
EIB	(45:10) Córki królewskie stoją wśród twych wspaniałych kobiet, Królową u twego boku zdobi złoto Ofiru.

Ps 45,10

PsFlor	(44:12) Słuszaj, coro, i widz, i nachyli ucho twoje, i zapomni luda twego i domu oćca twego!
PsPul	(44:12) Słuchaj, coro, i widz, i nachyli ucho twoje, i zapomni luda twego i domu ojca twego!
Wuj1923	(45:11) Słuchaj, córko, a patrz, i nakłoń ucha twego: a zapomnij narodu twego i domu ojca twego.
Gda1881	(45:11) Słuchajże córko, a obacz, i nakłoń ucha twego, a zapomnij narodu twego, i domu ojca twojego.
Gda2017	Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, zapomnij o swoim narodzie i o domu swojego ojca;
PsBycz	(45:11) Słuchaj, córo, i-patrz, oraz-nachyl ucha-twego; abyś zapomniała ludu-twego, tudzież domu ojca-twojego;
Goet	(45:11) Słuchaj, córko, spojrzyj i nakłoń ucho swoje; zapomnij o ludzie swoim i domu ojca swego;
PsCylk	(45:11) Słuchaj córo i spójrz, i skłoń ucho twoje i zapomnij lud twój i dom rodzica twojego.
PsKrusz	(45:11) Słuchaj córko, zobacz i nakłoń ucha swego; zapomnij o swym narodzie i o domu ojcowskim.
PsAszk	(45:11) Posłuchaj córo i patrz a nachyl ucha twego i zapomnij twego ludu i domu ojca twego.
PsSzer	(45:11) Słuchajże, córko, i spójrz, i nakłoń ucho: Zapomnij o ludzie swym i o swym domu ojcowskim!
Tys1	(44:11) Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, zapomnij o twym ludzie, o domu twego ojca.
Tys5	(45:11) Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, zapomnij o twym narodzie, o domu twego ojca!
Bryt	(45:11) Słuchajże, córko, i spójrz, i nakłoń ucha:Zapomnij o ludzie swoim i o domu ojca swego!
Pozn	(45:11) Posłuchaj, córo, patrz i nakłoń ucha: zapomnij o twym narodzie i o domu twego ojca!
WarPra	(45:11) Posłuchaj, moja córko, spójrz, nadstaw swego ucha, zapomnij o twym narodzie i o domu ojca twojego.
STB	(45:11) Słuchaj córko i spójrz, skłoń twoje ucho; zapomnij o twym ludzie i o domu twojego ojca.
EIB	(45:11) Posłuchaj, córko, i popatrz! Nakłoń swego ucha! Zapomnij o swym ludzie i o domu ojca,

Ps 45,11

PsFlor	(44:13) I pożędać będzie krol krasy twojej, bo on jest Gospodzin Bog twoj, i kłaniać sie będą jemu.
PsPul	(44:13) I pożędać będzie krol krasy twoje, bo on jest Gospodzin Bog twoj i kłaniać sie jemu będą.
Wuj1923	(45:12) I będzie pożądał król śliczności twojéj; albowiem on jest Pan, Bóg twój, i będą się mu kłaniać.
Gda1881	(45:12) A zakocha się król w piękności twojej, albowiem on jest Panem twoim; przetoż kłaniaj się przed nim.
Gda2017	A król zapragnie twojego piękna, bo on jest twoim Panem; oddaj mu pokłon.
PsBycz	(45:12) Bo zażąda, ten Król, piękności-twéj; ponieważ On, Panem-twoim; przeto-uwielbiaj Go.
Goet	(45:12) I zapragnie Król piękności twojej, albowiem On jest Panem twoim, więc oddaj Mu hołd.
PsCylk	(45:12) A gdy zażąda król wdzięku twojego, bo on pan twój, skłoń się ku niemu.
PsKrusz	(45:12) Oto król zapragnął twej piękności, - wszak On Panem twoim i Jemu się pokłoń.
PsAszk	(45:12) I niechaj się syci król twojem pięknem, gdyż on panem twym a skłońże mu się nisko.
PsSzer	(45:12) A gdy król zapragnie wdzięku twego, pokłoń mu się, on przecież panem twoim!
Tys1	(44:12) A Król zapragnie twojej piękności: on sam twym panem; jemu składaj hołdy.
Tys5	(45:12) Król pragnie twojej piękności; on jest twym panem, oddaj mu pokłon!
Bryt	(45:12) Król pragnie wdzięku twego, Pokłoń mu się, bo on jest panem twoim!
Pozn	(45:12) Król rozmiłował się w twej piękności; on teraz twoim panem, bądź mu uległa!
WarPra	(45:12) A kiedy król zapragnie twojej piękności, oddaj mu pokłon, bo on jest twoim panem.
STB	(45:12) Ponieważ król pragnie twego wdzięku; on jest twoim Panem, skłoń się ku niemu.
EIB	(45:12) Król pragnie twego wdzięku, Dlatego złóż mu pokłon jako swemu panu!

Ps 45,12

PsFlor	(44:14) I cory tyrskie w daroch oblicze twe chwalić będą, wszystcy bogaci luda.
PsPul	(44:14) I cory z Tyra w darzech oblicza twego będą prosić, wszytcy bogaci z luda.
Wuj1923	(45:13) I córki Tyru z upominkami obliczu twemu będą się modlić, wszyscy bogaci z ludzi.
Gda1881	(45:13) Tyryjczycy także z upominkami przed obliczem twojem kłaniać się będą, najbogatsi z narodów.
Gda2017	Także córka Tyru przyjdzie z darami, najbogatsi z narodów będą zabiegać o twą przychylność.
PsBycz	(45:13) I-córa Tyru, przyjdzie, z-ofiarą-daru; oblicza-twego, będą-błagali bogacze ludu.
Goet	(45:13) I córka Tyru, najbogatsi z ludzi z darami ubiegać się będą o łaskę Twoją.
PsCylk	(45:13) Córo Tyru, darami oblicze twoje powitają możni ludu.
PsKrusz	(45:13) Córki Tyru z upominkami przed obliczem Twojem błagać będą - bogacze wśród narodów.
PsAszk	(45:13) Zaś córa Tyru darami, - oblicze twe ubłagają najbogatsi ludu.
PsSzer	(45:13) Córka Tyru przyjdzie z darami, tobie złożą hołd najbogatsi z ludu.
Tys1	(44:13) I ludność z Tyru z darami nadchodzi; możni narodu szukają twych względów.
Tys5	(45:13) I córa Tyru [nadchodzi] z darami; możni narodu szukają twych względów.
Bryt	(45:13) Córka Tyru przyjdzie z darami, Tobie złożą hołd najbogatsi z ludu.
Pozn	(45:13) Mieszkańcy Tyru [przychodzą] z darami, najznamienitsi w kraju ubiegają się o twoje łaski.
WarPra	(45:13) Córy Tyru przyjdą do ciebie z darami, zechcą cię uradować najmożniejsi z ludu.
STB	(45:13) Także córki Coru złożą ci pokłon wśród darów, będą ci hołdować najbogatsi z narodów.
EIB	(45:13) Tyryjczycy przychodzą ze swoją daniną, Najbogatsi z ludu chcą zdobyć twą przychylność.

Ps 45,13

PsFlor	(44:15) Wszytka sława jego cory krolowej od wnątrz, w podołcech złotych ogarniona rozliczys❬to❭ściami.
PsPul	(44:15) Wszytka sława jego cory krolowej od wnętrza, w podołcech złotych ogarniona rozliczytymi.
Wuj1923	(45:14) Wszystka chwała téj córki królewskiéj wewnątrz, w bramach złotych, ubrana rozmaitościami.
Gda1881	(45:14) Wszystka zacność córki królewskiej jest wewnątrz, a szaty jej bramowane są złotem.
Gda2017	Córka królewska jest pełna chwały w swej komnacie, a jej szaty złotem tkane.
PsBycz	(45:14) Cała chwała córki Króla, wewnętrzną; z-tkanin złota, ubranié-jéj.
Goet	(45:14) Zaprawdę wspaniała jest córka królewska, która jest wewnątrz; a szaty jej przetykane są złotem.
PsCylk	(45:14) Pełna wspaniałości królewna w swém wnętrzu, z tkaniny złotéj jéj strój.
PsKrusz	(45:14) Wszelka chwała córki królewskiej z wewnątrz; jej szata obramowana złotem.
PsAszk	(45:14) Wszystka chwała córy królewskiej - na wewnątrz, ponad złote zawoje - jej szata!
PsSzer	(45:14) W pełnym przepychu jest córka królewska wewnątrz, a szata jej złotem tkana.
Tys1	(44:14) Królewska córa wchodzi cała piękna: złotogłów jej odzieniem.
Tys5	(45:14) W całej pełni chwały wchodzi córa królewska; złotogłów jej odzieniem.
Bryt	(45:14) Córka królewska jest cała obciążona perłami, A szata jej złotem tkana.
Pozn	(45:14) Lśniąca przepychem wstępuje do wnętrza córa królewska, suknia jej złotem tkana;
WarPra	(45:14) Do komnat wchodzi królewska córa odziana w szaty ze złota lśniącego.
STB	(45:14) Królewna pełna jest wspaniałości w swoim wnętrzu; jej strój jest ze złotej tkaniny.
EIB	(45:14) W środku córka króla w całej swej świetności, W sukni tkanej złotem.

Ps 45,14

PsFlor	(44:16) Przywiedziony będą krolowi dziewice po niej, bliźnie jej przyniesiony będą tobie.
PsPul	(44:16) Przywiedziony będą krolowi dziewice po niej, blizne jej przyniesiony będą tobie.
Wuj1923	(45:15) Przywiodą królowi panny za nią: przyniosą do ciebie bliskie jéj.
Gda1881	(45:15) W odzieniu haftowanem przywiodą ją do króla; także panny za nią, towarzyszki jej, przywiodą do ciebie.
Gda2017	W szacie haftowanej będą ją wieść do króla, za nią dziewice, jej towarzyszki, przyprowadzą do ciebie.
PsBycz	(45:15) W-wyszywanych-sukniach, będzie-prowadzoną do-Króla; dziewice, za-nią, towarzyszki-jéj, o Królu! będą zaprowadzone do-Ciebie.
Goet	(45:15) W odzieniu wzorzyście dzianem zostaje przyprowadzona do Króla; panny za nią, towarzyszki jej, zostają przyprowadzone do Ciebie.
PsCylk	(45:15) We wzorzystéj odzieży prowadzą ją do króla, dziewice za nią, druchny przydane ci.
PsKrusz	(45:15) W odzieniu haftowanem przywiodą ją do króla, - panny za nią, towarzyszki jej przywiodą do Ciebie.
PsAszk	(45:15) Dla przędzy misternej do króla ją przywiodą, dziewice kroczą za nią, drużebne jej do ciebie będą sprowadzone.
PsSzer	(45:15) We wzorzystej sukni wiodą ją do króla; za nią panny, przyjaciółki jej, są prowadzone do ciebie.
Tys1	(44:15) Odzianą w szatę wzorzystą wiodą ją do Króla; za nią do ciebie wiodą dziewice, jej druhny.
Tys5	(45:15) W szacie wzorzystej wiodą ją do króla; za nią dziewice, jej druhny, wprowadzają do ciebie.
Bryt	(45:15) We wzorzystej sukni wiodą ją do króla; Za nią panny, przyjaciółki jej, są prowadzone do ciebie.
Pozn	(45:15) we wzorzystych szatach wiodą ją do króla, a za nią kroczą dziewice, jej towarzyszki, tworząc jej orszak.
WarPra	(45:15) Tak bogato ubraną wiodą ją do króla, za nią zaś postępują dziewice, dodane jej dla blasku większego.
STB	(45:15) We wzorzystej odzieży prowadzą ją do Króla; a za nią dziewice, przydane jej druhny,
EIB	(45:15) W wielobarwnej szacie niosą ją do króla; W orszaku podchodzą do niej przyjaciółki, panny,

Ps 45,15

PsFlor	(44:17) Przyniesiony będą w radości i wiesielu, przywiedziony będą w kościoł krolow.
PsPul	(44:17) Przyniesiony będą w radości i w wiesielu, przywiedziony będą w kościoł krolow.
Wuj1923	(45:16) Przyniosą je z weselem i z radością: przywiodą je do kościoła królewskiego.
Gda1881	(45:16) Przywiodą je z weselem i z radością, a wnijdą na pałac królewski.
Gda2017	Wiodą je z weselem i z radością i wejdą do królewskiego pałacu.
PsBycz	(45:16) Prowadzone-będą, z-radością, i-uciechą; one-wnijdą do-pałacu Króla.
Goet	(45:16) Prowadzą je z weselem i radosnem wykrzykiwaniem, i wchodzą do pałacu królewskiego.
PsCylk	(45:16) Prowadzone są wśród wesela i radości, wstępują na dwór królewski.
PsKrusz	(45:16) Przywiodą z radością i z weselem - wnijdą na pałac królewski.
PsAszk	(45:16) Przywiedzione będą wśród pląsów radosnych, wnijdą do pałacu króla.
PsSzer	(45:16) Wiodą ją wśród okrzyków radości i wesela, wchodzą do pałacu królewskiego.
Tys1	(44:16) Przywodzą je z radością i uniesieniem: do pałacu Króla wkraczają.
Tys5	(45:16) Przywodzą je z radością i z uniesieniem, przyprowadzają do pałacu króla.
Bryt	(45:16) Wiodą ją wśród okrzyków radości i wesela, Wchodzą do pałacu królewskiego.
Pozn	(45:16) Odprowadzane wśród oznak radości i wesela wstępują do pałacu królewskiego.
WarPra	(45:16) I tak wchodzą uradowane i w pląsach do królewskiego pałacu.
STB	(45:16) prowadzone są wśród wesela, radości oraz wchodzą do królewskiego pałacu.
EIB	(45:16) Pełni radości i szczęścia Wchodzą do pałacu władcy.

Ps 45,16

PsFlor	(44:18) Za oćce twoje narodzili są sie tobie synowie, ustawisz je książęty nade wszą ziemią.
PsPul	(44:18) Za ojce twoje narodzili sie tobie synowie, postawisz je książęty nade wszą ziemią.
Wuj1923	(45:17) Miasto ojców twoich narodziłoć się synów: postanowisz je książęty nade wszystką ziemią.
Gda1881	(45:17) Miasto ojców twych będziesz mieć synów twych, których postanowisz książętami po wszystkiej ziemi.
Gda2017	Miejsce twoich ojców zajmą twoi synowie, których ustanowisz książętami po całej ziemi.
PsBycz	(45:17) Zamiast ojców-twych, będą dzieci-twoje; ty-ustanowisz-je, jako-książęta, po-całéj téj-ziémi.
Goet	(45:17) Na miejscu ojców twoich będą synowie twoi, których postawisz za książąt w całej krainie.
PsCylk	(45:17) Miasto ojców twoich, będą synowie twoi, postanowisz ich książętami po całym kraju.
PsKrusz	(45:17) Miasto ojców twych, będziesz mieć swych synów, których postanowisz książętami po wszystkiej ziemi.
PsAszk	(45:17) W miejsce twych ojców będą twoje syny, książętami je ustanowisz po całej ziemi.
PsSzer	(45:17) Zamiast ojców swych mieć będziesz synów swych; ustanowisz ich książętami na całej ziemi.
Tys1	(44:17) Synowie twoi zajmą miejsce twych ojców; ustanowisz ich książętami po całej ziemi.
Tys5	(45:17) Niech twoi synowie zajmą miejsce twych ojców; ustanów ich książętami po całej ziemi!
Bryt	(45:17) Zamiast ojców swych mieć będziesz synów swych; Ustanowisz ich książętami na całej ziemi.
Pozn	(45:17) Miejsce twych ojców zajmą twoi synowie, ustanowisz ich książętami nad całą ziemią.
WarPra	(45:17) Na miejscu twoich ojców zasiądą twoi synowie i ustanowisz ich zarządcami aż po krańce ziemi.
STB	(45:17) Zamiast twych ojców będą twoi synowie; ustanowisz ich książętami na całej ziemi.
EIB	(45:17) Niech na miejscu ojców zasiądą twoi synowie, To ich ustanowisz książętami w całej ziemi.

Ps 45,17

PsFlor	(44:19) Pomnieć będą imię twoje, Gospodnie, ode wszego pokolenia i w pokolenie. (44:20) Przeto lud spowiadać ci sie będą na wieki i na wieki wiekom.
PsPul	(44:19) Pomnieć będą imię twe, Gospodnie, ode wszego pokolenia w pokolenie. (44:20) Przeto ludzie chwalić cie będą na wieki ❬i na wieki❭ wiekom.
Wuj1923	(45:18) Będą wspominać imię twoje na wszystkie rodzaje i rodzaje: dlatego narodowie będąć wyznawać wiecznie, i na wieki wieków.
Gda1881	(45:18) Wspominać będę imię twoje od każdego rodzaju do rodzaju: dlatego cię narody wysławiać będą na wieki wieków.
Gda2017	Upamiętnię twoje imię po wszystkie pokolenia; dlatego narody będą cię wysławiać na wieki wieków.
PsBycz	(45:18) Pamiętném-uczynię Imię twé, po-wszystkie wieki, i-pokolenia; a zatém ludy, będą-chwaliły-cię, zawsze i-wiecznie.
Goet	(45:18) Uczynię, by pamiętano o imieniu Twojem od pokolenia do pokolenia; dlatego narody wysławiać Cię będą zawsze i na wieki.
PsCylk	(45:18) Wspominać będę imię twoje po wsze pokolenia; przeto narody sławić Cię będą na wieki.
PsKrusz	(45:18) Będą wspominać imię Twoje po wszystkie wieki, dlatego wysławiać Cię będą narody na wieki wieków.
PsAszk	(45:18) Wspominać będę twojego imienia w każdem pokoleniu, przetoż sławić cię będą ludy po wiek wieków!
PsSzer	(45:18) Uczynię pamiątkę imieniu twemu przez wszystkie pokolenia, dlatego ludy wysławiać cię będą po wieki wieczne.
Tys1	(44:18) Przez wszystkie pokolenia głosić będą twe imię; dlatego po wiek wieków sławić cię będą narody.
Tys5	(45:18) We wszystkich pokoleniach upamiętnię twe imię; dlatego po wiek wieków sławić cię będą narody.
Bryt	(45:18) Upamiętnię imię twoje przez wszystkie pokolenia, Dlatego ludy wysławiać cię będą po wieki wieczne.
Pozn	(45:18) Pragnę utrwalić pamięć twego imienia po wszystkie pokolenia, przeto narody sławić cię będą po wieczne czasy.
WarPra	(45:18) A twoje imię znać będą narody po wszystkie wieki wieków.
STB	(45:18) Twoje Imię będą wspominać po wszystkie pokolenia; a narody będą Cię sławić na wieki wieków.
EIB	(45:18) Upamiętnię twoje imię po wszystkie pokolenia, Dlatego ludy będą cię wysławiać na wieki.

Psalm 46

Ps 46,1

PsFlor	(45:1) Bog nasza utoka i cześć, pomocnik w zamętcech, jiż są naleźli nas barzo.
PsPul	(45:1) Bog nasza utoka i moc, pomocnik w zamętcech, jiż są naleźli nas barzo.
Wuj1923	(46:1) Na koniec, synom Kore, za tajemnice, Psalm. (46:2) Bóg nasz ucieczką i mocą: pomocnikiem w uciskach, które nalazły nas bardzo.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego, na Alamot pieśń. (46:2) Bóg jest ucieczką i siłą naszą, ratunkiem we wszelkim ucisku najpewniejszym.
Gda2017	Przewodnikowi chóru dla synów Korego. Pieśń na Alamot. Bóg jest naszą ucieczką i siłą, najpewniejszą pomocą w utrapieniu.
PsBycz	(46:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania na narzędziu Alamut zwaném, Spiéw dzieci Koracha. (46:2) Bóg dla-nas przytułkiem, i-siłą; On, pomocą w-uciskach, znaleść-się dającą najpewniéj.
Goet	(46:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Korachitów. Na sopran. Pieśń. (46:2) Bóg jest naszą ucieczką i siłą naszą, wielce wypróbowaną pomocą w uciskach.
PsCylk	(46:1) Przewodnikowi chóru Korachidów. Dla chóru dziewic, pieśń. (46:2) Pan nam ucieczką i obroną, pomocą w utrapieniach, blizkim bardzo.
PsKrusz	(46:1) Przełożonemu chóru. Synów Korego na (nutę) "Alamoth". Pieśń. (46:2) Bóg dla nas ucieczką i siłą, najbardziej pożądaną pomocą w uciskach.
PsAszk	(46:1) Dyrygentowi. - Korachidów nad chórem dziewcząt śpiew. (46:2) Bóg nam schronieniem i mocą, pomocą w utrapieniach wypróbowana wielce.
PsSzer	(46:1) Przewodnikowi chóru. Korachitów; pieśń na głosy dziewczęce. (46:2) Bóg nam ucieczką i siłą, pomocą najpewniejszą w utrapieniach.
Tys1	(45:1) Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Na melodię "Dziewice...". Pieśń. (45:2) Bóg jest dla nas ucieczką i mocą; w trudnościach pomocnikiem możnym się okazał.
Tys5	(46:1) Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Na melodię: "Alamot...". Pieśń. (46:2) Bóg jest dla nas ucieczką i mocą, łatwo znaleźć u Niego pomoc w trudnościach.
Bryt	(46:1) Przewodnikowi chóru. Pieśń synów Koracha na nutę: „Dziewice...” (46:2) Bóg jest ucieczką i siłą naszą, Pomocą w utrapieniach najpewniejszą.
Pozn	(46:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: pieśń Korachitów; na melodię "Dziewczęta". (46:2) Bóg naszą ucieczką i mocą, okazał się niezawodną pomocą w ucisku.
WarPra	(46:1) Dla kierującego chórem. Pieśń Synów Koracha. Na melodię: „Dziewczęta”. (46:2) Bóg jest naszą ucieczką i obrońcą naszym, przychodził nam z pomocą w nieszczęściach, już nie raz i niezawodnie.
STB	(46:1) Przewodnikowi chóru Korachitów. Pieśń dla chóru dziewic. (46:2) Pan nam ucieczką i obroną, pomocą w utrapieniach, bardzo bliskim.
EIB	(46:1) Dla prowadzącego chór: Dla synów Koracha. Pieśń na melodię: Dziewice. (46:2) Bóg naszym schronieniem, źródłem naszej siły, Zawsze dostępną pomocą w trudnościach.

Ps 46,2

PsFlor	(45:2) Przeto nie będziemy sie bać, gdy sie będzie męcić ziemia i przeniesiony będą gory w sierce morskie.
PsPul	(45:2) Przeto nie będziemy sie bać, gdy sie będzie męcić ziemia i gdy przeniesiony będą gory w sierce morza.
Wuj1923	(46:3) Przetóż się bać nie będziem, gdy się poruszy ziemia, i przeniosą się góry w serce morza.
Gda1881	(46:3) Przetoż się bać nie będziemy, choćby się poruszyła ziemia, choćby się przeniosły góry w pośród morza;
Gda2017	Dlatego nie będziemy się bać, choćby się poruszyła ziemia, choćby się przeniosły góry w sam środek morza;
PsBycz	(46:3) Przeto, nie ulękniem-się za-przemienienia-sięPPP ziemi, i-za-posunięcia-się gór, do-środka morza.
Goet	(46:3) Dlatego się bać nie będziemy, choćby się ziemia poruszyła, a góry pogrążyły się w środku morza.
PsCylk	(46:3) Przeto nie zatrwożym się gdy wstrząśnie się ziemia, a zapadną się góry w łono mórz.
PsKrusz	(46:3) Przeto nie będziemy się bali, choćby poruszała się ziemia i góry się przeniosły na środek morza.
PsAszk	(46:3) Przetoż się trwożyć nie będziem, gdy się ziemia odmieni, gdy góry chwiać się będą w sercu mórz.
PsSzer	(46:3) Przeto nie boimy się, choćby ziemia się poruszyła i góry chwiały się w głębi mórz.
Tys1	(45:3) Przeto się nie boimy, gdy wali się ziemia i w środek morza padają góry.
Tys5	(46:3) Przeto się nie boimy, choćby waliła się ziemia i góry zapadały w otchłań morza.
Bryt	(46:3) Przeto się nie boimy, choćby ziemia zadrżałaI góry zachwiały się w głębi mórz.
Pozn	(46:3) Dlatego nie znamy trwogi, choćby się ziemia zapadła, choćby góry runęły w samo serce morza.
WarPra	(46:3) Nie zlękniemy się więc, nawet gdy zadrży ziemia i góry zaczną się zapadać w samym środku morza,
STB	(46:3) Dlatego się nie zatrwożymy, kiedy zostanie wstrząśnięta ziemia i zapadną się góry w łono mórz.
EIB	(46:3) Dlatego niestraszne nam trzęsienia ziemi Ani ruchy gór na dnie potężnych mórz.

Ps 46,3

PsFlor	(45:3) Wzniały są i mąciły są sie wody jich, zamąciły są sie gory w mocy jego.
PsPul	(45:3) Zawzmiały i zamąciły sie wody jich, zmąciły sie gory w mocy jego.
Wuj1923	(46:4) Szumiały, i zamąciły się wody ich, zatrzęsły się góry przed siłą jego.
Gda1881	(46:4) Choćby zaszumiały, a wzburzyły się wody jego, i zatrzęsły się góry od nawałności jego. Sela.
Gda2017	Choćby huczały i burzyły się jego wody i zatrzęsły się góry od jego nawałnicy. Sela.
PsBycz	(46:4) Chociażby zaszumiały, zawrzały wody-jego, zadrżały góry, od-nadętości-onego.
Goet	(46:4) Choćby zaszumiały i wzburzyły się wody jego, i zadrżały góry od wzburzenia jego. Sela.
PsCylk	(46:4) Niech szumią, wzburzą się wody jego, niech zadrżą góry przed majestatem jego. - Sela.
PsKrusz	(46:4) Zaszumiały i wzburzyły się wody ich, poruszyły się góry od gniewu Jego - SELAh.
PsAszk	(46:4) Burzyć i pienić się będą Jego wody, trząść się będą góry w dumnej Jego wyniosłości Selah.
PsSzer	(46:4) Niech szumią, niech się pienią wody jego, niech góry drżą od Jego gniewu! Sela.
Tys1	(45:4) Niech wody jego burzą się i kipią, niech góry się chwieją pod jego naporem; Pan Zastępów jest z nami; Bóg Jakuba jest dla nas obroną. Sela.
Tys5	(46:4) Niech wody jego burzą się i kipią, niech góry się chwieją pod jego naporem, <Pan Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba jest dla nas obroną>. Sela.
Bryt	(46:4) Choćby szumiały, choćby pieniły się wody, Choćby drżały góry z powodu gniewu jego. Sela.
Pozn	(46:4) Niech wody jego burzą się i huczą, niech nawet góry zadrżą od jego nawałnic - (Jahwe Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba twierdzą naszą).
WarPra	(46:4) nawet gdy wody pienić się będą i huczeć i wszystko trząść się zacznie przed ich wielkością. [Pauza]
STB	(46:4) Niech szumią, niech wzburzą się jej wody, niech zadrżą chmury przed Jego majestatem. Sela.
EIB	(46:4) Niech sobie szumią, niech pienią się ich wody - Góry przecież drżą, gdy On okaże moc. Sela.

Ps 46,4

PsFlor	(45:4) Rzeczna bystrość wiesieli miasto boże, oświęcił jest przebytek swoj Nawyszszy.
PsPul	(45:4) Rzeczna bystrość wiesieli miasto boże, oświęcił jest stan swoj wszech Wyszszy.
Wuj1923	(46:5) Bystrość rzeki rozwesela miasto Boże: poświęcił przybytek swój Najwyższy.
Gda1881	(46:5) Strumienie rzeki jego rozweselają miasto Boże, najświętsze z przybytków najwyższego.
Gda2017	Jest rzeka, której strumienie rozweselają miasto Boże, miejsce święte przybytków Najwyższego.
PsBycz	(46:5) Wszelako rzéka, strumieniami-swymi, rozweseli miasto Bożé, świętość mieszkań Najwyższego.
Goet	(46:5) Oto strumień: potoki jego rozweselają miasto Boże, święte mieszkanie Najwyższego.
PsCylk	(46:5) Strumień i potoki jego, rozweselą gród Pański, święte przybytki Najwyższego.
PsKrusz	(46:5) Strumienie rzeki Jego rozweselają miasto Boże, najświętsze wśród przybytków Najwyższego.
PsAszk	(46:5) Nadpłynął strumieniem - odnogi jego rozradują stolice bożą - święty przybytków Najwyższego.
PsSzer	(46:5) Jest rzeka, której strumienie rozweselają gród Boży, najświętszy przybytek Najwyższego.
Tys1	(45:5) Nurty rzeki rozweselają miasto Boże — najświętszy przybytek Najwyższego.
Tys5	(46:5) Odnogi rzeki rozweselają miasto Boże - uświęcony przybytek Najwyższego.
Bryt	(46:5) Jest rzeka, której nurty rozweselają miasto Boże, Przybytek święty Najwyższego.
Pozn	(46:5) Nurty rzeki wnoszą wesele do Miasta Bożego, świętego Przybytku Najwyższego.
WarPra	(46:5) Jest rzeka, której wody radują miasto Boże i święte przybytki Najwyższego.
STB	(46:5) Oto strumień, a jego potoki rozweselą miasto Pana, święte przybytki Najwyższego.
EIB	(46:5) Jest rzeka, której nurty cieszą miasto Boga, Święte mieszkanie Najwyższego.

Ps 46,5

PsFlor	(45:5) Bog pośrzod jej, nie poruszy sie, pomoże jej Bog rano z zarania.
PsPul	(45:5) Bog pośrod jej, nie poruszy sie, pomoże jej Bog rano z zarania.
Wuj1923	(46:6) Bóg w pośrodku jego, nie będzie poruszon: ratuje go Bóg rano na świtaniu.
Gda1881	(46:6) Bóg jest w pośrodku jego, nie będzie poruszone; poratuje go Bóg zaraz z poranku.
Gda2017	Bóg jest pośrodku niego, nie będzie zachwiane; Bóg je wspomoże zaraz o świcie.
PsBycz	(46:6) Bóg w-środku-jego; ono, nie wzruszy-się; dopomoże-mu Bóg, przy-zbliżeniu-się poranku.
Goet	(46:6) Bóg jest w pośrodku jego; nie zachwieje się; Bóg pomagać mu będzie, skoro zaświta poranek.
PsCylk	(46:6) Pan w pośród niego, nie zachwieje się; ocali go Pan, zanim zaświta poranek.
PsKrusz	(46:6) Bóg wpośrodku jego: nie będzie poruszone; wesprze je Bóg z wejrzeniem poranku.
PsAszk	(46:6) Bóg w jej wnętrzu, by się nie zachwiała. wspomoże ją Bóg na świtaniu.
PsSzer	(46:6) Bóg jest w nim, nie zachwieje się; Bóg wspomoże go o świcie.
Tys1	(45:6) Bóg jest w jego wnętrzu, więc się nie zachwieje; Bóg mu pomoże o świtaniu.
Tys5	(46:6) Bóg jest w jego wnętrzu, więc się nie zachwieje; Bóg mu pomoże o brzasku poranka.
Bryt	(46:6) Bóg jest w nim, nie zachwieje się: Bóg wspomoże go przed świtem.
Pozn	(46:6) Pośrodku niego jest Bóg - pozostanie niewzruszone; Bóg mu udzieli pomocy, gdy tylko poranek zaświta.
WarPra	(46:6) Bóg w środku tego miasta, więc nic go nie wzruszy, będzie nad nim czuwał od wczesnego ranka.
STB	(46:6) Pośród niego jest Bóg, dlatego się nie zachwieje; Pan go ocali zanim zaświta poranek.
EIB	(46:6) Gdy Bóg w nim przebywa, nie grozi mu ruina, Bóg je wspomoże, zanim nadejdzie świt.

Ps 46,6

PsFlor	(45:6) Zamącili są sie ludzie i nakłoniła są sie krolewstwa, dał jest głos swoj, poruszyła jest sie ziemia.
PsPul	(45:6) Zamącili sie ludzie i nakłoniły sie krolestwa, dał głos swoj, poruszyła sie ziemia.
Wuj1923	(46:7) Potrwożyli się narodowie, i nachyliły się królestwa: dał głos swój, poruszyła się ziemia.
Gda1881	(46:7) Gdy się wzburzyły narody, a zatrząsnęły się królestwa, Pan wydał głos swój, i rozpłynęła się ziemia.
Gda2017	Wzburzyły się narody, zachwiały się królestwa, on wydał swój głos i rozpłynęła się ziemia.
PsBycz	(46:7) Burzą-się narody, chwieją-się królestwa; On-dozwala, od-głosu-swego, że, rozpuszcza-się ziemia.
Goet	(46:7) Wzburzyły się narody; zachwiały się królestwa; odezwał się głosem Swoim: wtedy roztopiła się ziemia.
PsCylk	(46:7) Burzyły się narody, runęły królestwa, rozległ się głos Jego, struchlała ziemia.
PsKrusz	(46:7) Wzburzyły się narody, królestwa się poruszyły; Pan dał głos swój: rozpłynęła się ziemia.
PsAszk	(46:7) Wzburzyły się narody, zachwiały się królestwa, - przemówił głosem Swym, rozpłynie się ziemia.
PsSzer	(46:7) Wzburzyły się narody, zachwiały się królestwa, odezwał się głosem swoim, rozpłynęła się ziemia.
Tys1	(45:7) Zaszemrały narody, wzburzyły się królestwa — zagrzmiał głos Jego, rozpłynęła się ziemia:
Tys5	(46:7) Zaszemrały narody, wzburzyły się królestwa. Głos Jego zagrzmiał - rozpłynęła się ziemia.
Bryt	(46:7) Wzburzyły się narody, zachwiały się królestwa, Odezwał się głosem swoim i rozpłynęła się ziemia
Pozn	(46:7) Narody szaleją, chwieją się królestwa; głos Jego grzmi - i ziemia się rozpada.
WarPra	(46:7) Burzą się całe narody, chwieją królestwa, a gdy zabrzmi głos Pana, zapadnie się ziemia.
STB	(46:7) Burzyły się narody, runęły królestwa, rozległ się Jego głos i struchlała ziemia.
EIB	(46:7) Burzą się narody, chwieją się królestwa - Gdy On wydaje głos, rozpływa się ziemia.

Ps 46,7

PsFlor	(45:7) Gospodzin czci s nami, przyjemca nasz Bog Jakubow.
PsPul	(45:7) Gospodzin mocy s nami, przyjemca nasz Bog Jakobow.
Wuj1923	(46:8) Pan zastępów z nami: Bóg Jakóbów obrońcą naszym.
Gda1881	(46:8) Pan zastępów jest z nami; twierdzą wysoką jest nam Bóg Jakóbowy. Sela.
Gda2017	PAN zastępów jest z nami; Bóg Jakuba jest naszą twierdzą. Sela.
PsBycz	(46:8) Pan zastępów z-nami; twiérdzą-obronną, jest nam Bóg Jakóba.
Goet	(46:8) Pan zastępów jest z nami; warownym zamkiem jest nam Bóg Jakóba. Sela.
PsCylk	(46:8) Bóg zastępów z nami, twierdzą naszą Pan Jakóba. Sela.
PsKrusz	(46:8) Pan zastępów z nami - twierdzą dla nas Bóg Jakóbowy. - SELAh.
PsAszk	(46:8) Jehowa, Pan zastępów z nami, wywyższeniem nam Bóg Jakóbów, Selah.
PsSzer	(46:8) Pan Zastępów jest z nami, warownym grodem jest nam Bóg Jakubowy. Sela.
Tys1	(45:8) Pan Zastępów jest z nami; Bóg Jakuba jest dla nas obroną. Sela.
Tys5	(46:8) Pan Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba jest dla nas obroną. Sela.
Bryt	(46:8) Pan Zastępów jest z nami, Warownym grodem jest nam Bóg Jakuba. Sela.
Pozn	(46:8) Jahwe Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba twierdzą naszą.
WarPra	(46:8) Pan Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba jest dla nas Opoką. [Pauza]
STB	(46:8) WIEKUISTY Zastępów jest z nami, naszą twierdzą jest Bóg Jakóba. Sela.
EIB	(46:8) PAN Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba - oto nasza twierdza. Sela.

Ps 46,8

PsFlor	(45:8) Samo ❬i❭dźcie i widzcie działa boża, jaż jest położył cuda na ziemi, otejmuję boje aż do końca ziemie.
PsPul	(45:8) Przydźcie i widzcie działa boża, jaż jest położył cuda na ziemi, odejmując boje aż do końca ziemie.
Wuj1923	(46:9) Pójdźcie a oglądajcie sprawy Pańskie: jakie uczynił cuda na ziemi.
Gda1881	(46:9) Pójdźcie, oglądajcie sprawy Pańskie, jakie uczynił spustoszenie na ziemi;
Gda2017	Chodźcie, zobaczcie dzieła PANA, jakie spustoszenia uczynił na ziemi.
PsBycz	(46:9) Pójdźcie, obaczcie dziéła Pana; jakie poczynił spustoszenia na-ziemi.
Goet	(46:9) Pójdźcie i oglądajcie wielkie dzieła Pana, który uczynił spustoszenia na ziemi;
PsCylk	(46:9) Pójdźcie, spójrzcie na dzieła Boże, który zrządził spustoszenia na ziemi.
PsKrusz	(46:9) Pójdźcie, oglądajcie sprawy Pana, który uczynił spustoszenie na ziemi.
PsAszk	(46:9) Pójdźcie, spójrzcie na poczynania Jehowy, na spustoszenia, które sprawił na ziemi!
PsSzer	(46:9) Pójdźcie i zobaczcie dzieła Pana, który czyni dziwne rzeczy na ziemi!
Tys1	(45:9) Przyjdźcie, zobaczcie dzieła Pana, dzieła zdumiewające, których dokonał na ziemi.
Tys5	(46:9) Przyjdźcie, zobaczcie dzieła Pana, dzieła zdumiewające, których dokonuje na ziemi.
Bryt	(46:9) Pójdźcie i zobaczcie dzieła Pana, Który czyni dziwne rzeczy na ziemi!
Pozn	(46:9) Pójdźcie a oglądajcie dzieła Jahwe, który szerzy przerażenie na ziemi!
WarPra	(46:9) Idźcie, zobaczcie, czego Pan dokonał, jak w podziw wprawił całą ziemię.
STB	(46:9) Pójdźcie, spójrzcie na działanie WIEKUISTEGO, który zrządził spustoszenia na ziemi.
EIB	(46:9) Podejdźcie i przyjrzyjcie się działaniu PANA! Jak potężne cuda czyni On na ziemi!

Ps 46,9

PsFlor	(45:9) Łęczyszcze zetrze i złamie czyn a buklerze seżże ogniem.
PsPul	(45:9) Łęczyszcze zetrze i złomi czyn a puklerze zeżże ogniem.
Wuj1923	(46:10) Odjąwszy wojny aż do krajów ziemie: skruszy łuk, i zdruzgoce oręże, i tarcze ogniem popali.
Gda1881	(46:10) Który uśmierza wojny aż do kończyn ziemi, łuk kruszy, i oręże łamie, a wozy ogniem pali.
Gda2017	On kładzie kres wojnom aż po krańce ziemi, kruszy łuki i łamie włócznie, a rydwany pali ogniem.
PsBycz	(46:10) Poskramiający wojny, aż-do krańców téj-ziemi; łuki łamie, i-podcina włócznie; On, wozy pali ogniem.
Goet	(46:10) Który uśmierza wojny aż po krańce ziemi; łuk łamie i dzidy kruszy, wozy pali ogniem.
PsCylk	(46:10) Uśmierza wojny do krańców ziemi; łuki druzgoce i kruszy kopie, wozy pali ogniem.
PsKrusz	(46:10) Powstrzymuje wojny aż do krańców ziemi: łuk kruszy i strzały łamie, wozy ogniem pali.
PsAszk	(46:10) Wojnom kres kładzie po krańce ziemi, łuk strzaskał i ukrócił włócznię, wozy wojenne spali On w ogniu.
PsSzer	(46:10) Kładzie kres wojnom aż po krańce ziemi, łamie łuk i kruszy włócznie, wozy ogniem pali.
Tys1	(45:10) On uśmierza wojny aż po krańce ziemi, On niszczy łuki, łamie włócznie, tarcze ogniem pali.
Tys5	(46:10) On uśmierza wojny aż po krańce ziemi, On kruszy łuki, łamie włócznie, tarcze pali w ogniu.
Bryt	(46:10) Kładzie kres wojnom aż po krańce ziemi, Łamie łuki i kruszy włócznie, Wozy ogniem pali.
Pozn	(46:10) On kładzie kres wojnom aż po krańce ziemi, łamie łuki, kruszy włócznie, a tarcze pali w ogniu.
WarPra	(46:10) On kres położył wszystkim wojnom na ziemi, połamał łuki i oszczepy i strawił ogniem wojenne rydwany.
STB	(46:10) Uśmierza wojny aż do krańców ziemi; druzgocze łuki, kruszy kopie, a wozy pali ogniem.
EIB	(46:10) Kładzie kres wojnom po same jej krańce, Łamie łuki i kruszy włócznie, Tarcze pali w ogniu.

Ps 46,10

PsFlor	(45:10) Bądźcie i widzcie, iż ja jeśm Bog, powyszon będę w ludzioch i powyszon będę na ziemi.
PsPul	(45:10) Uproźnicie sie i widzcie, iż ja jeśm Bog, powyszszon będę w poga❬ń❭stwie i powyszon będę na ziemi.
Wuj1923	(46:11) Uspokójcie się a obaczcie, żeciem ja jest Bóg: będę podwyższon między narody, i będę podwyższon na ziemi.
Gda1881	(46:11) Mówiąc: Uspokójcie się, a wiedzcie, żem Ja Bóg; będę wywyższony między narodami, będę wywyższony na ziemi.
Gda2017	Uspokójcie się i uznajcie, że ja jestem Bogiem; będę wywyższony wśród narodów, będę wywyższony na ziemi.
PsBycz	(46:11) Przestańcież, i-poznajcie, że Ja Bogiem; będę-wywyższon między-narodami; będę-wywyższanym na-ziemi.
Goet	(46:11) Zaniechajcie tego a poznajcie, żem Ja Bóg; będę wywyższony między narodami; będę wywyższony na ziemi.
PsCylk	(46:11) Przestańcie i poznajcie żem ja Pan, góruję ponad narody, góruję na ziemi.
PsKrusz	(46:11) "Przystańcie i wiedzcie, żem Ja Bogiem: będę wywyższony między narodami - będę wywyższony na ziemi".
PsAszk	(46:11) "Zaniechajcie a wiedzcież, że Jam Bogiem, wywyższę się między narodami, wywyższę się na ziemi".
PsSzer	(46:11) Przestańcie i poznajcie, że Ja Bóg, wywyższony między narodami, wywyższony na ziemi!
Tys1	(45:11) «Skończcie z tym, a we mnie Boga uznajcie, wzniosłego wśród narodów, wzniosłego na ziemi».
Tys5	(46:11) Zatrzymajcie się i wiedzcie, że Ja jestem Bogiem, jestem ponad narodami, jestem ponad ziemią!
Bryt	(46:11) Przestańcie i poznajcie, żem Ja Bóg, Wywyższony między narodami, Wywyższony na ziemi!
Pozn	(46:11) Ustąpcie i uznajcie, że to Ja jestem Bogiem, Ja, wywyższony ponad narodami, wywyższony ponad ziemią.
WarPra	(46:11) Skończcie już i uznajcie, że jestem Bogiem, że jestem ponad narodami i ponad całą ziemią.
STB	(46:11) Przestańcie i poznajcie, że Ja jestem Bogiem; góruję nad narodami i będę wywyższony na ziemi.
EIB	(46:11) Wyciszcie się! Poznajcie, że Ja jestem Bogiem, Wielkim wśród narodów, Wywyższonym na ziemi!

Ps 46,11

PsFlor	(45:11) Bog czci s nami, przyjemca nasz Bog Jakob.
PsPul	(45:11) Bog mocy s nami, przyjemca nasz Bog Jakobow.
Wuj1923	(46:12) Pan zastępów z nami, Bóg Jakóbów obrońcą naszym.
Gda1881	(46:12) Pan zastępów z nami; twierdzą wysoką jest nam Bóg Jakóbowy. Sela.
Gda2017	PAN zastępów jest z nami, Bóg Jakuba jest naszą twierdzą. Sela.
PsBycz	(46:12) Pan zastępów z-nami; twiérdzą-obronną, jest nam Bóg Jakóba.
Goet	(46:12) Pan zastępów jest z nami; warownym zamkiem jest nam Bóg Jakóba. Sela.
PsCylk	(46:12) Bóg zastępów z nami, twierdzą naszą Pan Jakóba. Sela.
PsKrusz	(46:12) Pan zastępów z nami, twierdzą dla nas Bóg Jakóbowy. - SELAh.
PsAszk	(46:12) Jehowa. Pan zastępów z nami, wywyższeniem nam Bóg Jakóbów. Selah.
PsSzer	(46:12) Pan Zastępów jest z nami, warownym grodem jest nam Bóg Jakubowy.
Tys1	(45:12) Pan Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba jest dla nas obroną. Sela.
Tys5	(46:12) Pan Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba jest dla nas obroną. Sela.
Bryt	(46:12) Pan Zastępów jest z nami, Warownym grodem jest nam Bóg Jakuba. Sela.
Pozn	(46:12) Jahwe Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba twierdzą naszą.
WarPra	(46:12) Pan Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba jest dla nas Opoką. [Pauza]
STB	(46:12) WIEKUISTY Zastępów jest z nami, naszą twierdzą jest Bóg Jakóba. Sela.
EIB	(46:12) PAN Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba - oto nasza twierdza. Sela.

Psalm 47

Ps 47,1

PsFlor	(46:1) Wszystcy ludzie kleszczycie rękama, śpiewajcie Bogu w głosie wiesiela,
PsPul	Psalm Dawidow (sic!). (46:1) Wszytcy ludzie, kleszczcie rękama, śpiewajcie Bogu w głosie wiesiela,
Wuj1923	(47:1) Na koniec, przez syny Kore, Psalm. (47:2) Wszyscy narodowie klaskajcie rękoma: wykrzykajcie Bogu głosem wesela.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego pieśń. (47:2) Wszystkie narody klaskajcie rękoma, wykrzykajcie Bogu głosem wesela.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm dla synów Korego. Klaszczcie w dłonie, wszystkie narody, wykrzykujcie Bogu radosnym głosem.
PsBycz	(47:1) Naczelnikowi-muzyki, dzieci Koracha Spiéw, dany do grania. (47:2) Wszystkie, wy-ludy, klaskajcie rękami, wykrzykujcie Bogu głosem radośnym.
Goet	(47:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Psalm synów Koracha. (47:2) Klaskajcie w dłonie wszystkie ludy! Wykrzykujcie Bogu głośnym okrzykiem radości!
PsCylk	(47:1) Przewodnikowi chóru, Korachidów, pieśń. (47:2) Wszystkie narody uderzcie w dłoń, wołajcie do Pana głosem radości.
PsKrusz	(47:1) Przełożonemu chóru. Synów Korego. Psalm. (47:2) Wszystkie narody uderzajcie w dłonie, wykrzykujcie Bogu głosem wesela.
PsAszk	(47:1) Dyrygentowi. - śpiew Korachidów. (47:2) Wszystkie ludy uderzcie w dłoń, Bogu pobudkę wołajcie głosem wesela.
PsSzer	(47:1) Przewodnikowi chóru, psalm Korachitów. (47:2) Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie! Wykrzykujcie Bogu głosem radosnym,
Tys1	(46:1) Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Psalm. (46:2) Wszystkie narody klaskajcie w dłonie, radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
Tys5	(47:1) Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Psalm. (47:2) Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, wykrzykujcie Bogu radosnym głosem,
Bryt	(47:1) Przewodnikowi chóru. Psalm synów Koracha. (47:2) Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie! Wykrzykujcie Bogu głosem radosnym,
Pozn	(47:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Korachitów. (47:2) Klaskajcie w dłonie, wszystkie narody, podnoście radosne okrzyki na cześć Boga!
WarPra	(47:1) Dla kierującego chórem. Synów Koracha. Psalm. (47:2) Klaszczcie w dłonie, wszystkie narody, wznoście na cześć Pana okrzyki radości.
STB	(47:1) Przewodnikowi chóru, pieśń dla Korachitów. (47:2) Uderzcie w dłoń wszystkie narody, wołajcie do BOGA głosem radości.
EIB	(47:1) Dla prowadzącego chór. Dla synów Koracha. Psalm. (47:2) Klaszczcie w dłonie, wszystkie narody! Wznieście do Boga swój radosny głos,

Ps 47,2

PsFlor	(46:2) bo Gospodzin wysoki, groźny, krol wieliki nade wszę ziemię.
PsPul	(46:2) bo Gospodzin wieliki, groźny, krol wieliki nade wszę ziemię.
Wuj1923	(47:3) Albowiem Pan wysoki, straszny: król wielki nade wszystką ziemią.
Gda1881	(47:3) Albowiem Pan najwyższy, straszny, jest królem wielkim nad wszystką ziemią.
Gda2017	Gdyż PAN Najwyższy budzi grozę, jest wielkim Królem nad całą ziemią.
PsBycz	(47:3) Bo, Pan Najwyższy, strasznym; Królem wielkim, nad całą tą-ziemią.
Goet	(47:3) Bo Pan najwyższy jest straszny, jest Królem wielkim nad całą ziemią.
PsCylk	(47:3) Albowiem Bóg Najwyższy wspaniały, król wielki nad całą ziemią.
PsKrusz	(47:3) Ponieważ Pan najwyższy, straszliwy, Król wielki na wszystkiej ziemi.
PsAszk	(47:3) Gdyż Jehowa wyniosłością przeraźliwy, Królem On wielkim nad wszystką ziemią.
PsSzer	(47:3) gdyż Pan, Najwyższy, jest groźny, jest wielkim Królem całej ziemi!
Tys1	(46:3) bo Pan wysoko, straszliwy, jest wielkim Królem nad całą ziemią.
Tys5	(47:3) bo Pan najwyższy, straszliwy, jest wielkim Królem nad całą ziemią.
Bryt	(47:3) Gdyż Pan, Najwyższy, jest groźny, Jest wielkim Królem całej ziemi!
Pozn	(47:3) Bo Jahwe, Najwyższy, trwogą przejmujący, jest wielkim Królem wszystkiej ziemi.
WarPra	(47:3) Albowiem Pan jest wspaniały i straszny, Jego zaś królowanie ponad całą ziemią.
STB	(47:3) Bo WIEKUISTY jest najwyższy, wspaniały; wielki Król nad całą ziemią.
EIB	(47:3) Gdyż PAN, Najwyższy, wzbudza lęk, Jest wielkim Królem całej ziemi!

Ps 47,3

PsFlor	(46:3) Podał jest lud pod nas a pogany pod nogi nasze.
PsPul	(46:3) Podbił jeś ludzi pod nas i p❬og❭any pod nogi nasz❬e❭.
Wuj1923	(47:4) Podbił ludzie pod nas, i narody pod nogi nasze.
Gda1881	(47:4) Podbija ludzi pod moc naszę, a narody pod nogi nasze.
Gda2017	Podda nam ludzi i narody pod nasze stopy.
PsBycz	(47:4) On-zmusi ludy pod-nas, a,-narody, pod nogi-nasze.
Goet	(47:4) Poddał nam ludy, a narody pod nogi nasze.
PsCylk	(47:4) Podbija ludy pod władzę naszą, a narody pod stopy nasze.
PsKrusz	(47:4) Podbija ludy pod nas i narody pod nogi nasze.
PsAszk	(47:4) Ludy podda pod nas a narody pod nasze stopy.
PsSzer	(47:4) Poddał ludy pod moc naszą, a narody pod stopy nasze.
Tys1	(46:4) On nam poddaje narody i ludy — pod nasze stopy.
Tys5	(47:4) On nam poddaje narody i ludy rzuca pod nasze stopy.
Bryt	(47:4) Poddaje ludy pod moc naszą, A narody pod stopy nasze.
Pozn	(47:4) On poddał narody pod nasze władanie i ludy pod stopy nasze.
WarPra	(47:4) To On poddaje inne ludy pod naszą władzę, i całe narody kładzie u stóp naszych.
STB	(47:4) Podbija ludy pod naszą władzę, a narody pod nasze stopy.
EIB	(47:4) On nam poddaje ludy, Narody rzuca nam pod nogi.

Ps 47,4

PsFlor	(46:4) Wybrał jest nam dziedzinę swoję, cudność Jakob, jąż miłował.
PsPul	(46:4) Wybrał jest nam dziedzinę swoję, krasę Jak❬ob❭, jegoż miłował.
Wuj1923	(47:5) Obrał nam dziedzictwo swoje: piękność Jakóbowę, którą umiłował.
Gda1881	(47:5) Obrał nam za dziedzictwo nasze chwałę Jakóba, którego umiłował. Sela.
Gda2017	Wybrał nam nasze dziedzictwo, chlubę Jakuba, którego umiłował. Sela.
PsBycz	(47:5) On-wybrał dla-nas, za dziedzictwo-naszé, wspaniałość Jakóba, którego miłuje.
Goet	(47:5) Obrał nam dziedzictwo nasze, chlubę Jakóba, którego umiłował. Sela.
PsCylk	(47:5) Wybrał nam dziedzictwo nasze, chwałę Jakóba, którego umiłował. - Sela.
PsKrusz	(47:5) Wybrał nam dziedzictwo nasze - chwałę Jakóba, którego umiłował. - SELAh.
PsAszk	(47:5) Obierze nam dziedzictwo nasze, chwałę Jakóba, którą stale miłuje, Selah.
PsSzer	(47:5) Wybrał nam dziedzictwo nasze, chlubę Jakuba, którego miłuje. Sela.
Tys1	(46:5) Wybiera nam na dziedzictwo chwałę Jakuba, którego miłuje. Sela.
Tys5	(47:5) Wybiera dla nas dziedzictwo - chlubę Jakuba, którego miłuje.
Bryt	(47:5) Wybrał nam dziedzictwo nasze, Chlubę Jakuba, którego miłuje. Sela.
Pozn	(47:5) On wybrał dla nas dziedzictwo, chlubę Jakuba, którego umiłował.
WarPra	(47:5) I nas wziął sobie na własność – chlubę Jakuba, którego tak umiłował. [Pauza]
STB	(47:5) Dla nas wybrał nasze dziedzictwo – chwałę Jakóba, którego umiłował. Sela.
EIB	(47:5) On wybrał nam nasze dziedzictwo, Chlubę Jakuba, którego kocha. Sela.

Ps 47,5

PsFlor	(46:5) Wstąpił jest Bog w pieniu a Gospodzin w głosie trąby.
PsPul	(46:5) Wstąpił jest Bog w pieniu ❬i❭ Gospodzin w głosie trąby.
Wuj1923	(47:6) Wstąpił Bóg z wesołem śpiewaniem: a Pan z głosem trąby.
Gda1881	(47:6) Wstąpił Bóg z krzykiem; Pan wstąpił z głosem trąby.
Gda2017	Wstąpił Bóg wśród okrzyków, PAN przy dźwięku trąby.
PsBycz	(47:6) Wzniósł-się Bóg, z-okrzykiem; Pan, wzniósł się, z-dźwiękiem trąby.
Goet	(47:6) Wstąpił Bóg wśród radosnych okrzyków, Pan przy odgłosie puzonów.
PsCylk	(47:6) Wstąpił Pan przy okrzykach, Bóg przy odgłosie trąb.
PsKrusz	(47:6) Wstąpił Bóg z okrzykiem - Pan z głosem trąby.
PsAszk	(47:6) Wzniósł się Bóg w radosnym zgiełku, Jehowa głosem puzonu.
PsSzer	(47:6) Ruszył na górę Bóg wśród radosnych okrzyków, Pan przy odgłosie trąb.
Tys1	(46:6) Wstępuje Bóg wśród radosnych okrzyków, Pan — przy dźwięku trąby.
Tys5	(47:6) Wstąpił Bóg wśród radosnych okrzyków, Pan przy dźwięku trąby.
Bryt	(47:6) Wstępuje Bóg wśród radosnych okrzyków, Pan przy odgłosie trąb.
Pozn	(47:6) Bóg wstąpił [na tron] wśród radosnych okrzyków, Jahwe - przy dźwięku trąb.
WarPra	(47:6) Wstępuje Bóg wśród radosnych okrzyków, Pan wstępuje przy dźwiękach rogów.
STB	(47:6) Bóg wstąpił pośród okrzyków, WIEKUISTY przy odgłosie trąb.
EIB	(47:6) Bóg wstąpił na tron wśród radosnych okrzyków, PAN zajął miejsce - rozległ się głos trąby.

Ps 47,6

PsFlor	(46:6) Śpiewajcie Bogowi naszemu, śpiewajcie, śpiewajcie krolowi naszemu, śpiewajcie,
PsPul	(46:6) Wśpiewajcie Bogu naszemu, wśpiewajcie, wśpiewajcie krolu naszemu, wśpiewajcie,
Wuj1923	(47:7) Śpiewajcież Bogu naszemu, śpiewajcie! śpiewajcie królowi naszemu, śpiewajcie!
Gda1881	(47:7) Śpiewajcież Bogu, śpiewajcie; śpiewajcież królowi naszemu, śpiewajcie.
Gda2017	Śpiewajcie Bogu, śpiewajcie; śpiewajcie naszemu Królowi, śpiewajcie.
PsBycz	(47:7) Spiéwajcie Bogu, spiéwajcie; grajcież-na-strunach Królowi-naszemu, grajcie.
Goet	(47:7) Wysławiajcie Boga psalmami, śpiewajcie; śpiewajcie Królowi naszemu na chwałę, śpiewajcie!
PsCylk	(47:7) Śpiewajcie Panu śpiewajcie; śpiewajcie królowi naszemu śpiewajcie.
PsKrusz	(47:7) Śpiewajcie Bogu, śpiewajcie; śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.
PsAszk	(47:7) Opiewajcie Boga, nućcie śpiew, nućcie królowi naszemu pieniem radosnem.
PsSzer	(47:7) Grajcie Bogu, grajcie, grajcie Królowi naszemu, grajcie!
Tys1	(46:7) Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie,
Tys5	(47:7) Śpiewajcie <naszemu> Bogu, śpiewajcie; śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie!
Bryt	(47:7) Grajcie Bogu, grajcie, Grajcie Królowi naszemu, grajcie!
Pozn	(47:7) Śpiewajcie Bogu, śpiewajcie, śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie!
WarPra	(47:7) Grajcie Panu na harfach, grajcie na harfach, grajcie na harfach Królowi, grajcie.
STB	(47:7) Śpiewajcie Bogu, śpiewajcie; śpiewajcie naszemu Królowi, śpiewajcie.
EIB	(47:7) Grajcie, grajcie Bogu! Grajcie naszemu Królowi!

Ps 47,7

PsFlor	(46:7) bo krol wszej ziemie Bog, śpiewajcie mądrze!
PsPul	(46:7) bo krol wszej ziemie Bog, wśpiewajcie mądrze!
Wuj1923	(47:8) Albowiem królem wszystkiéj ziemie Bóg: śpiewajcież mądrze.
Gda1881	(47:8) Albowiem Bóg królem wszystkiej ziemi; śpiewajcież rozumnie.
Gda2017	Bóg bowiem jest Królem całej ziemi, śpiewajcie pieśni pouczające.
PsBycz	(47:8) Bo, Królem całéj téj-ziemi, Bóg; śpiéwajcież pieśń-nauczającą.
Goet	(47:8) Albowiem Bóg jest Królem całej ziemi, śpiewajcie pieśń pouczającą!
PsCylk	(47:8) Bo królem całéj ziemi Pan, zaśpiewajcie hymn.
PsKrusz	(47:8) Albowiem jest Królem wszystkiej ziemi; Bogu śpiewajcie rozumnie.
PsAszk	(47:8) Gdyż królem wszystkiej ziemi Bóg, - śpiewajcie ku zrozumieniu.
PsSzer	(47:8) Bóg bowiem jest Królem całej ziemi, śpiewajcie pieśń pięknie ułożoną!
Tys1	(46:8) gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, hymn zaśpiewajcie!
Tys5	(47:8) Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, hymn zaśpiewajcie!
Bryt	(47:8) Bóg bowiem jest Królem całej ziemi, Śpiewajcie pieśń...
Pozn	(47:8) Bo On jest Królem całej ziemi; śpiewajcie Bogu najpiękniejszą pieśń!
WarPra	(47:8) Bóg jest bowiem Królem całej ziemi, śpiewajcie tedy pieśń na Jego chwałę.
STB	(47:8) Bo Bóg jest Królem całej ziemi, więc zaśpiewajcie hymn.
EIB	(47:8) Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, Uświetnijcie to pieśnią!

Ps 47,8

PsFlor	(46:8) Krolewał Bog nad ludem, Bog siedzi na stolcu świętem swojem.
PsPul	(46:8) Krolować będzie Bog nad pogaństwem, Bog siedzi na stolcu świętym swoim.
Wuj1923	(47:9) Będzie królował Bóg nad narody: Bóg siedzi na stolicy swéj świętéj.
Gda1881	(47:9) Króluje Bóg nad narodami; Bóg siedzi na świętej stolicy swojej.
Gda2017	Bóg króluje nad narodami, Bóg zasiada na swym świętym tronie.
PsBycz	(47:9) Króluje Bóg, nad narodami; Bóg siedzi na tronie Swiętości-swojéj.
Goet	(47:9) Bóg panuje nad narodami; Bóg zasiadł na tronie wspaniałości Swojej.
PsCylk	(47:9) Króluje Pan nad narodami, Pan zasiadł na tronie świętym Swoim.
PsKrusz	(47:9) Króluje Bóg nad narodami. Bóg siedzi na stolicy swej świętej.
PsAszk	(47:9) Zakrólował Bóg między narody. Bóg zasiadł na tronie Swej chwały.
PsSzer	(47:9) Bóg Królem ludów, Bóg siedzi na swym tronie świętym.
Tys1	(46:9) Bóg króluje nad narodami, Bóg zasiada na swym świętym tronie.
Tys5	(47:9) Bóg króluje nad narodami, Bóg zasiada na swym świętym tronie.
Bryt	(47:9) Bóg jest Królem nad narodami, Bóg siedzi na swym tronie świętym.
Pozn	(47:9) Bóg króluje nad narodami, Bóg zasiada na swym świętym tronie.
WarPra	(47:9) Bóg króluje nad narodami, Bóg zasiadł na swym świętym tronie.
STB	(47:9) Bóg króluje nad narodami, Bóg zasiadł na Swoim świętym tronie.
EIB	(47:9) Bóg jest Królem narodów, On zasiadł na swym świętym tronie.

Ps 47,9

PsFlor	(46:9) Książęta ludzi sebrali są sie z Bogiem Abraham, bo bogowie mocni ziemie wielmi są sie wznieśli.
PsPul	(46:9) Książęta ludzka sebrali sie z Bogiem Abramowym, bo bogowie mocni ziemie wielmi sie wznieśli.
Wuj1923	(47:10) Książęta narodów zgromadziły się z Bogiem Abrahamowym; albowiem bogowie mocni ziemie są bardzo wywyższeni.
Gda1881	(47:10) Książęta narodów przyłączyli się do ludu Boga Abrahamowego; albowiem Boże są tarcze ziemskie; skąd on zacnie jest wywyższony.
Gda2017	Władcy narodów zebrali się z ludem Boga Abrahama, bo do Boga należą tarcze ziemi; on jest wielce wywyższony.
PsBycz	(47:10) Książęta ludów zgromadzili-się, razem, z ludem Boga Abrahama; bo, do-Boga, należą, tarcze ziemi; On, nader wywyższon.
Goet	(47:10) Zacni ludów zebrali się wraz z ludem Boga Abrahama; gdyż Bogu są poddani władcy ziemi; bardzo jest wywyższony.
PsCylk	(47:10) Książęta ludów się gromadzą, lud Boga Abrahama; albowiem Pana są tarcze ziemskie, wielce wywyższony.
PsKrusz	(47:10) Książęta narodów złączyli się z Bogiem Abrahamowym, albowiem do Boga należą tarcze ziemskie. On najbardziej wywyższony.
PsAszk	(47:10) Szlachetni z pośród ludów przyłączyli się do ludu Boga Abrahamowego, gdyż Bogu przynależą opiekunowie ziemi - wywyższon On wielce.
PsSzer	(47:10) Książęta ludów zebrali się, jako lud Boga Abrahama, gdyż do Boga należą możni świata, lecz On jest Najwyższy.
Tys1	(46:10) Połączyli się władcy narodów z ludem Boga Abrahama. Bo możni świata należą do Boga: On zaś jest najwyższy.
Tys5	(47:10) Połączyli się władcy narodów z ludem Boga Abrahama. Bo możni świata należą do Boga, On zaś jest najwyższy.
Bryt	(47:10) Książęta ludów zebrali się Jako lud Boga Abrahama, Gdyż do Boga należą możni ziemi, On zaś jest wyniesiony bardzo.
Pozn	(47:10) Książęta narodów gromadzą się wraz z ludem Boga Abrahama. Bogu bowiem podlegają możni świata, On ponad wszystko wywyższony!
WarPra	(47:10) Książęta obcy zebrali się z ludem Boga Abrahama, gdyż Bogu podlegają tarcze władców świata, a On ponad wszystko wywyższony.
STB	(47:10) Do Boga Abrahama gromadzą się książęta ludów; bo tarcze ziemi są Boga, a On jest wielce wywyższony.
EIB	(47:10) Książęta ludów dołączyli Do ludu Boga Abrahama, Bóg bowiem włada włodarzami ziemi, Jest wywyższony ponad wszystko!

Psalm 48

Ps 48,1

PsFlor	(47:1) Wieliki Gospodzin i chwalny barzo w mieście Boga naszego, na gorze świętej jego.
PsPul	(47:1) Wieliki Bog i chwalny barzo w mieście Boga naszego, na gorze świętej jego.
Wuj1923	(48:1) Psalm pienia, synów Kore, wtórego dnia Sabbathu. (48:2) Wielki Pan, i chwalebny bardzo w mieście Boga naszego, na górze świętéj jego.
Gda1881	Pieśń psalmu synów Korego. (48:2) Wielki jest Pan, i bardzo chwalebny w mieście Boga naszego, na górze świętej swojej.
Gda2017	Pieśń i psalm dla synów Korego. Wielki jest PAN i godzien wielkiej chwały w mieście naszego Boga, na swej świętej górze.
PsBycz	(48:1) Spiéw, i Psalm dzieci Koracha. (48:2) Wielki Pan, i-wysławianPPP bardzo, w-mieście Boga-naszego, na górze Swiętości-swojéj.
Goet	(48:1) PIEŚŃ psalmu synów Koracha. (48:2) Wielki jest Pan i bardzo chwalebny w mieście Boga naszego, na górze świętej Swojej.
PsCylk	(48:1) Pieśń. Psalm Korachidów. (48:2) Wielkim Bóg i sławionym wielce w grodzie Pana naszego, na górze świętéj Swojéj.
PsKrusz	(48:1) Pieśń Psalmu synów Korego. (48:2) Wielki jest Pan i uwielbiony bardzo w mieście Boga naszego, na górze swej świętej.;
PsAszk	(48:1) Pieśń Korachidów do śpiewu. (48:2) Wielki Jehowa i uwielbion wielce w mieście naszego Boga, na górze Swej świętości.
PsSzer	(48:1) Pieśń, psalm Korachitów. (48:2) Wielki jest Pan i wielce chwały godzien w mieście Boga naszego, na swej górze świętej.
Tys1	(47:1) Pieśń. Psalm. Synów Koracha. (47:2) Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, w mieście Boga naszego. Góra Jego święta,
Tys5	(48:1) Pieśń. Psalm. Synów Koracha. (48:2) Wielki jest Pan i godzien wszelkiej chwały w mieście Boga naszego. Góra Jego święta,
Bryt	(48:1) Pieśń. Psalm synów Koracha. (48:2) Wielki jest Pan i godny wielkiej chwałyW mieście Boga naszego, na swej górze świętej.
Pozn	(48:1) Pieśń; Psalm Korachitów. (48:2) Wielki jest Jahwe i wszelkiej chwały najgodniejszy w stolicy Boga naszego.
WarPra	(48:1) Pieśń. Psalm synów Koracha. (48:2) Pan jest wielki i wysławiany przez wszystkich w mieście naszego Boga, na Jego świętej górze.
STB	(48:1) Pieśń. Psalm Korachitów. (48:2) WIEKUISTY jest wielkim oraz wielce sławionym w mieście naszego Boga, na Swojej świętej górze.
EIB	(48:1) Pieśń. Psalm synów Koracha. (48:2) Wielki jest PAN I godny wielkiej chwały! W mieście naszego Boga Jest Jego święta góra;

Ps 48,2

PsFlor	(47:2) Zakładana jest wiesielim wszelikiej ziemie gora Syjon, boki połnocy, miasto krola wielikiego.
PsPul	(47:2) Zakładali ją wiesielim wszej ziemie gora Syjon, boki pułnocy, miasto krola wielikiego.
Wuj1923	(48:3) Funduje się z radością wszystkiéj ziemie góra Syon: strony północne, miasto króla wielkiego.
Gda1881	(48:3) Ozdobą krainy, uciechą wszystkiej ziemi jest góra Syon w stronach północnych, miasto króla wielkiego.
Gda2017	Pięknie wzniesiona, radością całej ziemi jest góra Syjon na krańcach północy, miasto wielkiego Króla.
PsBycz	(48:3) Sliczna okolica, radością całéj téj-krainy, góra Syonu; strony północy, miastem Króla wielkiego.
Goet	(48:3) Pięknie wznosi się góra Syjon, radość całej ziemi; po stronie północnej, miasto wielkiego Króla.
PsCylk	(48:3) Piękném wzgórzem, uciechą całéj ziemi góra Cyonu krańcem północy, gród Króla wielkiego.
PsKrusz	(48:3) Piękną krainą, radością całej ziemi jest góra Sjon - strony północne miasta Króla wielkiego.
PsAszk	(48:3) Pięknem wzgórzem, rozkoszą wszystkiej ziemi góra Syonu, przestrzenna włość północy, stolica możnego władcy.
PsSzer	(48:3) Pięknie wznosi się, rozkoszą całej ziemi jest góra Syjon, prawdziwa siedziba Boga, miasto Króla Wielkiego.
Tys1	(47:3) przesławne wzgórze, radością jest całej ziemi; góra Syjon, kraniec północy, jest miastem wielkiego Króla.
Tys5	(48:3) wspaniałe wzgórze, radością jest całej ziemi; góra Syjon, kraniec północy, jest miastem wielkiego Króla.
Bryt	(48:3) Pięknie wzniesiona jest rozkosz całej ziemi, Góra Syjon, na krańcach północnych, miasto Króla Wielkiego.
Pozn	(48:3) Święta Jego góra, wzniesienie wspaniałe, jest radością całej ziemi. Góra Syjon, ostatni kraniec północy, jest stolicą wielkiego Króla.
WarPra	(48:3) Wznosi się pięknie, raduje całą ziemię góra Syjon na północnych krańcach, siedziba wielkiego Króla.
STB	(48:3) Pięknym wzgórzem, uciechą całej ziemi, krańcem północy jest góra Cyon; miasto wielkiego Króla.
EIB	(48:3) Piękne to wzniesienie, radość całej ziemi, Góra Syjon - niczym szczyty północy, Miasto Wielkiego Króla.

Ps 48,3

PsFlor	(47:3) Bog w domu jego poznan będzie, gdy przymie ją.
PsPul	(47:3) Bog w jego domu poznan będzie, gdy przymie ją.
Wuj1923	(48:4) Bóg w domiech jego będzie poznany, kiedy je obroni.
Gda1881	(48:4) Bóg w pałacach jego uznany jest za twierdzę wysoką.
Gda2017	Bóg w pałacach jego jest uznany za twierdzę.
PsBycz	(48:4) Bóg, w-pałacach-jego, znanym, za-twiérdzę-obronną.
Goet	(48:4) Bóg znany jest w jego pałacach jako zamek warowny.
PsCylk	(48:4) Pan w pałacach jego zasłynął jako twierdza.
PsKrusz	(48:4) Bóg w pałacach jego - uznany jest za twierdzę wyniosłą.
PsAszk	(48:4) Bóg w jej pałacach rozpoznan ku wywyższeniu.
PsSzer	(48:4) Bóg w pałacach jego okazał się jako warowny gród.
Tys1	(47:4) Bóg w jego zamkach okazał się twierdzą bezpieczną.
Tys5	(48:4) Bóg w jego zamkach okazuje się obroną.
Bryt	(48:4) Bóg w pałacach jegoOkazał się jak warowny gród.
Pozn	(48:4) Bóg pośród jej pałaców okazał się twierdzą bezpieczną.
WarPra	(48:4) Obwieścił Bóg, że jest warownią, że nikt Go nie zdobędzie w Jego pałacach.
STB	(48:4) Bóg w Jego pałacach, zasłynął jako twierdza.
EIB	(48:4) Bóg w jego pałacach Jest niezwyciężony.

Ps 48,4

PsFlor	(47:4) Bo owa krolowie sebrali są sie, seszli są sie w jedno.
PsPul	(47:4) Bo otoż krolowie sebrali sie, seszli sie w gromadę.
Wuj1923	(48:5) Albowiem oto królowie ziemscy zgromadzili się, zeszli się wespół.
Gda1881	(48:5) Bo oto królowie, gdy się zgromadzili i ciągnęli wespół,
Gda2017	Bo oto zgromadzili się królowie i razem ruszyli.
PsBycz	(48:5) Bo, oto, królowie stawili-się-na-umówioné-miejscé; i, przechodzili-się razem.
Goet	(48:5) Bo oto królowie zgromadzili się i przyszli społem.
PsCylk	(48:5) Bo oto królowie zgromadzili się, wyruszyli społem.
PsKrusz	(48:5) Bo oto królowie zgromadzili się - szli wespół.
PsAszk	(48:5) Bo oto królowie się skupili a wraz przeminęli.
PsSzer	(48:5) Bo oto królowie zgromadzili się, wyruszyli razem,
Tys1	(47:5) Oto bowiem złączyli się królowie i razem natarli.
Tys5	(48:5) Oto bowiem królowie się połączyli i razem natarli.
Bryt	(48:5) Bo oto królowie zgromadzili się, Wyruszyli razem,
Pozn	(48:5) Bo oto królowie sprzymierzyli się i wyruszyli [przeciw niej] pospołu.
WarPra	(48:5) Lecz oto zgromadzili się władcy i wspólnie ruszyli na Niego. [Pauza]
STB	(48:5) Bo oto zgromadzili się władcy i razem wyruszyli,
EIB	(48:5) Bo oto przybyli królowie, Zwarli swe szeregi,

Ps 48,5

PsFlor	(47:5a) Oni wid❬z❭ąc tako dziwowali są sie, zamącili są sie i poruszyli są sie,
PsPul	(47:5a) Oni widząc tako dziwowali sie są, zamącili sie są, rozruszyli sie są,
Wuj1923	(48:6) Ci ujrzawszy, tak dziwili się: zatrwożyli się, wzruszyli się.
Gda1881	(48:6) Sami to ujrzawszy bardzo się zadziwili, a przestraszeni będąc prędko uciekali.
Gda2017	Gdy zobaczyli, zdumieli się, przerazili się i uciekli.
PsBycz	(48:6) Oni, obejrzawszy jé, tak zdumieli-się; oni-zmieszani, pouciekali.
Goet	(48:6) Zdumieli się, gdy to ujrzeli; zatrwożyli się i uciekali przestraszeni.
PsCylk	(48:6) Spojrzeli a zdumieli, struchleli, pierzchli.
PsKrusz	(48:6) Gdy zobaczyli, tedy zdziwili się, zatrwożyli - przestraszyli się.
PsAszk	(48:6) Ujrzeli a w mig się zdumieli, przerazili i rozpierzchli.
PsSzer	(48:6) lecz gdy to ujrzeli, osłupieli, przestraszyli się i pierzchnęli.
Tys1	(47:6) Zaledwie ujrzeli, zdrętwieli, zmieszali się i uciekli.
Tys5	(48:6) Zaledwie ujrzeli, zdrętwieli, zmieszali się i uciekli.
Bryt	(48:6) Lecz gdy ujrzeli, osłupieli, Przestraszyli się i pierzchnęli.
Pozn	(48:6) Ledwo ujrzeli - struchleli, przerazili się i uciekli.
WarPra	(48:6) Ale gdy tylko ujrzeli, zdumieli się, przerazili i zbiegli.
STB	(48:6) spojrzeli i się zdumieli, struchleli oraz pierzchli.
EIB	(48:6) Lecz gdy spojrzeli, osłupieli, Przerazili się i pierzchli!

Ps 48,6

PsFlor	(47:5b) drżenie popadło je, (47:6a) tamo boleści jako odmładzających.
PsPul	(47:5b) drżenie popadło je, (47:6a) tamo boleści jako tej, co sie omładza.
Wuj1923	(48:7) Drżenie je popadło: tam boleści jako rodzącéj.
Gda1881	(48:7) Strach ich tam ogarnął i boleść, jako niewiastę rodzącą.
Gda2017	Strach ich tam ogarnął i ból, jak rodzącą kobietę.
PsBycz	(48:7) Drżenié ujęło-ich tamże; ból-wielki, jak-położnicę.
Goet	(48:7) Drżenie ich tam opadło, strach jako niewiastę rodzącą.
PsCylk	(48:7) Trwoga ogarnęła ich tam, drżenie jak rodzącą.
PsKrusz	(48:7) Strach ich tam ogarnął, jako boleść rodzącej.
PsAszk	(48:7) Drżenie ich ogarnęło: tam boleść, jako rodzącej.
PsSzer	(48:7) Zdjęło ich tam drżenie, bóle jak kobietę rodzącą.
Tys1	(47:7) Drżenie na nich przypadło — jak ból na rodzącą,
Tys5	(48:7) Drżenie ich tam chwyciło jak bóle kobietę, gdy rodzi,
Bryt	(48:7) Ogarnęło ich tam drżenie, Ból taki jak kobietę rodzącą.
Pozn	(48:7) Ogarnął ich tam przestrach, drżenie, jak tę, która rodzi,
WarPra	(48:7) Strach ogarnął ich tak wielki jak niewiastę, która ma rodzić.
STB	(48:7) Tam ogarnęła ich trwoga, drżenie jak rodzącą.
EIB	(48:7) Zdjęło ich tam drżenie, Ból jak rodzącą kobietę;

Ps 48,7

PsFlor	(47:6b) W duchu silnem zetrzesz łodzie tarskie.
PsPul	(47:6b) W duchu silnym zetrzesz łodzie tarskie.
Wuj1923	(48:8) Wiatrem gwałtownym pokruszysz okręty Tarsys.
Gda1881	(48:8) Wiatrem wschodnim pokruszysz okręty z Tarsys.
Gda2017	Wiatrem wschodnim rozbijasz okręty Tarszisz.
PsBycz	(48:8) Oni tak rozbici-byli, jak Ty, przez-wiatr wschodni, rozbijasz okręty Tarsysu.
Goet	(48:8) Wiatrem wschodnim zdruzgotałeś okręty z Tarsu.
PsCylk	(48:8) Wiatrem wschodnim połamałeś okręty Tarszyszu.
PsKrusz	(48:8) Wiatrem wschodnim pokruszysz okręty Tarsziszu.
PsAszk	(48:8) Ty wiatrem tajfunów zdruzgoczesz okręty Tarszyszu.
PsSzer	(48:8) Wiatrem wschodnim rozbiłeś okręty Tarszyszu.
Tys1	(47:8) jak wówczas kiedy wiatr wschodni druzgoce okręty z Tarszisz.
Tys5	(48:8) takie - jak kiedy wiatr wschodni druzgoce okręty z Tarszisz.
Bryt	(48:8) Podmuchem wiatru wschodniegoRozbijasz okręty Tarszysz...
Pozn	(48:8) jak gdyby wicher od wschodu kruszył okręty Tarszisz.
WarPra	(48:8) Potem zesłałeś wiatr od wschodu i roztrzaskałeś okręty z Tarszisz.
STB	(48:8) Wschodnim wiatrem połamałeś okręty Tarszyszu.
EIB	(48:8) Zmiótł ich podmuch silny jak wschodni wiatr, Który zatapia okręty na morzu!

Ps 48,8

PsFlor	(47:7) Jako jesmy słyszeli, tako jesmy widzieli w mieście gospodnowem czci, w mieście Boga naszego; on założył je na wieki.
PsPul	(47:7) Jako jesmy słyszeli, tako jesmy widzieli w mieście Boga mocy, ❬w mieście Boga naszego❭, Bog założył ją na wieki.
Wuj1923	(48:9) Jakośmy słyszeli, takeśmy widzieli w mieście Pana zastępów, w mieście Boga naszego: Bóg je ugruntował na wieki.
Gda1881	(48:9) Jakośmy słyszeli, takeśmy widzieli w mieście Pana zastępów, w mieście Boga naszego; Bóg je ugruntował aż na wieki. Sela.
Gda2017	To, co słyszeliśmy, to zobaczyliśmy w mieście PANA zastępów, w mieście naszego Boga; Bóg je ugruntuje na wieki. Sela.
PsBycz	(48:9) Jakto słyszeliśmy, tak widzieliśmy, w-mieście Pana zastępów, w-mieście Boga-naszego; Bóg utwiérdzi-jé, aż-do wieczności.
Goet	(48:9) Jak słyszeliśmy, tak ujrzeliśmy w mieście Pana zastępów, w mieście Boga naszego. Bóg je utwierdzi aż na wieki. Sela.
PsCylk	(48:9) Jakeśmy słyszeli, tak i widzieliśmy, w mieście Boga zastępów, w mieście Pana naszego; Pan utwierdzi je na wieki. - Sela.
PsKrusz	(48:9) Jakośmy słyszeli, tak widzieliśmy w mieście Pana zastępów, w mieście Boga naszego. Bóg ugruntował je aż na wieki. - SELAh.
PsAszk	(48:9) Jakośmy słyszeli, takośmy ujrzeli, w mieście Jehowy, Pana zastępów, w mieście Boga naszego: Bóg je utwierdzi na wieczność.
PsSzer	(48:9) Cośmy słyszeli, tośmy widzieli w mieście Pana Zastępów, w mieście Boga naszego; Bóg je utwierdzi na wieki. Sela.
Tys1	(47:9) Jakeśmy słyszeli, tak i zobaczyli, w mieście Pana Zastępów, w mieście Boga naszego: Bóg je umacnia na wieki. Sela.
Tys5	(48:9) Jakeśmy słyszeli, tak i zobaczyli w mieście Pana Zastępów, w mieście Boga naszego: Bóg je umacnia na wieki. Sela.
Bryt	(48:9) Cośmy usłyszeli, tośmy zobaczyliW mieście Pana Zastępów, w mieście Boga naszego; Bóg je utwierdzi na wieki. Sela.
Pozn	(48:9) Cośmy słyszeli, tośmy sami ujrzeli w stolicy Jahwe Zastępów, w stolicy Boga naszego. Bóg utwierdził ją po wszystkie czasy.
WarPra	(48:9) To, o czymeśmy słyszeli, zobaczyliśmy na własne oczy w mieście Pana Zastępów, w mieście Boga (Jakuba), które Bóg utwierdził na wieki. [Pauza]
STB	(48:9) Jak słyszeliśmy, tak też to widzieliśmy w mieście WIEKUISTEGO Zastępów, w mieście naszego Boga; Bóg je utwierdził na wieki. Sela.
EIB	(48:9) Zobaczyliśmy to, o czym wcześniej słyszeliśmy - Tam, w grodzie PANA Zastępów, W mieście naszego Boga - Że On je utwierdza na wieki. Sela.

Ps 48,9

PsFlor	(47:8) Przyjęli jesmy, Boże, miłosierdzie twoje weśrzod kościoła twego.
PsPul	(47:8) Przyjęlismy, Boże, miłosierdzie twoje weśrzod kościoła twego.
Wuj1923	(48:10) Przyjęliśmy, Boże, miłosierdzie twoje, wpośród kościoła twego.
Gda1881	(48:10) Uważamy, o Boże! miłosierdzie twoje w pośród kościoła twego.
Gda2017	Rozważamy, o Boże, twoje miłosierdzie we wnętrzu twej świątyni.
PsBycz	(48:10) Wyobrażamy-sobie, o-Boże! łaskę-Twę, wewnątrz świątyni-Twojéj.
Goet	(48:10) Wspominamy, Boże, dobroć Twoją wewnątrz Twojej świątyni.
PsCylk	(48:10) Wspominamy Panie łaskę Twoję pośród świątyni Twojéj.
PsKrusz	(48:10) Rozmyślamy, o Boże, nad miłosierdziem Twojem - wpośród kościoła Twego.
PsAszk	(48:10) Wyobrażamy sobie, o Boże, Twą łaskę we wnętrzu Twojego pałacu.
PsSzer	(48:10) Wspominamy, Boże, łaskę Twoją w świątyni Twojej.
Tys1	(47:10) Rozważamy, o Boże, Twoje miłosierdzie we wnętrzu Twojej świątyni.
Tys5	(48:10) O Boże, rozważamy Twoją łaskawość we wnętrzu Twojej świątyni.
Bryt	(48:10) Rozważamy, Boże, łaskę twoją We wnętrzu świątyni twojej.
Pozn	(48:10) Rozważamy Twą łaskawość, Boże, pośrodku Twej Świątyni.
WarPra	(48:10) Rozmyślamy Boże, o Twej dobroci, stojąc wewnątrz Twego przybytku.
STB	(48:10) Pośród Twojej Świątyni, Boże, rozmyślamy nad Twoją łaską.
EIB	(48:10) Boże, w obrębie Twojej świątyni Rozważamy Twą łaskę.

Ps 48,10

PsFlor	(47:9) Podług imienia twego, Boże, tako i chwała twoja w kraje ziemie; prawoty pełna jest prawica twa [do krajow ziemie pełna jest prawica twa].
PsPul	(47:9) Podług imienia twego, ❬Boże❭, tako i chwała twoja do krajow ziemie; prawoty pełna jest prawica twoja.
Wuj1923	(48:11) Jako imię twoje. Boże, tak i chwała twoja na końce ziemie: sprawiedliwości pełna jest prawica twoja.
Gda1881	(48:11) Jakie jest imię twoje, Boże! taka też jest chwała twoja aż do kończyn ziemi; sprawiedliwości pełna jest prawica twoja.
Gda2017	Jak twoje imię, Boże, tak i chwała twoja sięga aż po krańce ziemi; twoja prawica pełna jest sprawiedliwości.
PsBycz	(48:11) Jakiém-Imię-Twé, o-Boże! taką chwała-Twoja, ponad krańce ziemi; sprawiedliwości, pełna prawica-Twoja.
Goet	(48:11) Boże, jak imię Twe, tak i chwała Twoją sięga aż do krańców ziemi; sprawiedliwością napełniona jest prawica Twoja.
PsCylk	(48:11) Jak imię Twoje, tak i chwała Twoja po krańce ziemi, sprawiedliwości pełna prawica Twoja.
PsKrusz	(48:11) Jakie jest imię Twoje, o Boże! taka jest chwała Twoja aż do kończyn ziemi. Sprawiedliwością napełniona jest prawica Twoja.
PsAszk	(48:11) Jako imię Twe, o Boże, taką i chwała Twa na krańcach ziemi: pełną sprawiedliwości Twa prawica.
PsSzer	(48:11) Jak imię Twoje, Boże, tak i chwała Twoja jest po krańce ziemi; prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości.
Tys1	(47:11) Jak imię Twe, Boże, tak i chwała Twoja sięga po krańce ziemi. Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości:
Tys5	(48:11) Jak imię Twe, Boże, tak i chwała Twoja sięga po krańce ziemi. Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości.
Bryt	(48:11) Jak imię twoje, Boże, Tak i chwała twoja sięga krańców ziemi; Prawica twoja pełna jest sprawiedliwości.
Pozn	(48:11) Jak Imię Twoje, Boże, tak i chwała Twoja rozpościera się po krańce ziemi. Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości.
WarPra	(48:11) Sława Twojego Imienia i chwała Twoja sięgają po krańce ziemi, a Twoja prawica sprawiedliwości pełna.
STB	(48:11) Jak Twe Imię, tak też i Twoja chwała sięga po krańce ziemi; Twa prawica pełna jest sprawiedliwości.
EIB	(48:11) Zarówno Twe imię, Boże, Jak i Twoja chwała sięgają krańców ziemi, A Twoja prawa ręka - pełna sprawiedliwości.

Ps 48,11

PsFlor	(47:10) Wiesiel sie gora Syjon i radujcie sie cory Juda prze sądy twoje, Gospodnie.
PsPul	(47:10) Wiesiel sie gora Syjon i radujcie sie cory Judaprze sądy twoje, Gospodnie.
Wuj1923	(48:12) Niech się weseli góra Syon: a niech się rozradują córki Judzkie, dla sądów twoich, Panie!
Gda1881	(48:12) Niech się rozweseli góra Syon: niech się rozradują córki Judzkie dla sądów twoich, Boże!
Gda2017	Niech się weseli góra Syjon, niech się radują córki Judy z powodu twoich sądów.
PsBycz	(48:12) Niech-cieszy-się góra Syonu; niech-radują-się córy Judei, z-powodu wyroków-Twoich.
Goet	(48:12) Niech się raduje góra Syjon; córki Judzkie weselą się dla sądów Twoich.
PsCylk	(48:12) Cieszy się góra Cyonu, weselą córy Jehudy wobec wyroków Twoich.
PsKrusz	(48:12) Rozweseli się góra Sjońska, cieszyć się będą córki judzkie ze względu na sądy Twoje.
PsAszk	(48:12) Radować się będzie góra Syonu, weselić się będą córy Judzkie dla Twych wyroków,
PsSzer	(48:12) Raduje się góra Syjon, weselą się córki Judzkie z sądów Twoich
Tys1	(47:12) niech się weseli góra Syjon, niechaj się miasta Judy radują z powodu Twoich wyroków.
Tys5	(48:12) Niech się weseli góra Syjon, niech się radują córki Judy z powodu Twoich wyroków!
Bryt	(48:12) Niech się raduje góra Syjon, Niech się weselą córki judzkie Z powodu sądów twoich.
Pozn	(48:12) Raduje się góra Syjon, weselą się miasta judzkie z wyroków Twoich.
WarPra	(48:12) Dlatego raduje się góra Syjon i cieszą się córy Judy z powodu Twoich wyroków.
STB	(48:12) Wobec Twoich wyroków cieszy się góra Cyon i weselą się córki Jehudy.
EIB	(48:12) Niech się raduje góra Syjon I niech się weselą córki z Judy Z powodu Twoich rozstrzygnięć!

Ps 48,12

PsFlor	(47:11) Ogarńcie Syjon i obłapcie ją, powiadajcie w wieżach jej!
PsPul	(47:11) Ogarńcie Syjon i obłapcie ją, powiadajcie w wieżach jej!
Wuj1923	(48:13) Obstąpcie Syon, a obejmijcie je: opowiadajcie na wieżach jego.
Gda1881	(48:13) Otoczcie Syon, i obstąpcie go; policzcie wieże jego.
Gda2017	Okrążcie Syjon i obejdźcie go, policzcie jego wieże.
PsBycz	(48:13) Obejdźcie-wokoło Syon, i-okrążcie-go; policzcie wieże-jego.
Goet	(48:13) Obejdźcie Syjon i okrążcie go; policzcie wieże jego;
PsCylk	(48:13) Otoczcie Cyon i okrążcie go, policzcie wieże jego.
PsKrusz	(48:13) Otoczcie Sjon i obstąpcie go, policzcie wieże jego.
PsAszk	(48:13) Okrążajcie Syon, i obejmijcie go, zliczajcie wieżyce jego.
PsSzer	(48:13) Okrążcie Syjon i obejdźcie go, policzcie jego wieżyce!
Tys1	(47:13) Zwiedzajcie Syjon, obchodźcie go wkoło, policzcie jego wieżyce.
Tys5	(48:13) Obchodźcie Syjon dokoła, policzcie jego baszty.
Bryt	(48:13) Okrążcie Syjon i obejdźcie go, Policzcie jego wieżyce!
Pozn	(48:13) Obejdźcie, okrążcie Syjon dokoła, policzcie jego baszty!
WarPra	(48:13) Obejdźcie dokoła Syjon, okrążcie go i wieże jego policzcie.
STB	(48:13) Otoczcie Cyon oraz go okrążcie, policzcie jego wieże;
EIB	(48:13) Otoczcie Syjon! Obejdźcie go! Policzcie jego wieże!

Ps 48,13

PsFlor	(47:12) Położcie sierca wasza we czci jej i rozdzielajcie domy jej, byście powiadali w pokoleniu jinem.
PsPul	(47:12) Położcie sierca wasza w mocy jej i rozdawajcie domy jej, byście powiadali w pokoleniu drugiem.
Wuj1923	(48:14) Włóżcie serca wasze w moc jego: a rozłóżcie domy jego, abyście opowiadali w drugiem pokoleniu:
Gda1881	(48:14) Przypatrujcie się pilnie basztom jego, a oglądajcie pałace jego, abyście umieli powiadać narodowi potomnemu.
Gda2017	Przyjrzyjcie się jego wałom obronnym, oglądajcie jego pałace, abyście mogli opowiadać przyszłemu pokoleniu.
PsBycz	(48:14) Zastanówcie umysł-wasz, u-przedmurza-jego; obchodźcie pałace-jego, abyście to opowiedzieli potomstwu przyszłemu.
Goet	(48:14) Oglądajcie pilnie jego wały, przechodźcie pałace jego, abyście to opowiedzieli przyszłemu pokoleniu,
PsCylk	(48:14) Zwróćcie baczność waszą na zamek, dotrzyjcie do pałaców jego, byście opowiadali pokoleniu późnemu.
PsKrusz	(48:14) Rozważcie sercem waszem baszty, przypatrzcie się pałacom jego, abyście opowiadali przyszłemu pokoleniu:
PsAszk	(48:14) Skierujcie serca wasze na jego mury, wspinajcie się na jego zamczyska, abyście opowiedzieli ostatniemu pokoleniu.
PsSzer	(48:14) Bacznie oglądajcie jego wały, a przejdźcie się po pałacach jego, abyście mogli opowiadać to rodowi przyszłemu,
Tys1	(47:14) Przypatrzcie się jego basztom, przebiegajcie jego warownie, by opowiedzieć potomnym:
Tys5	(48:14) Przypatrzcie się jego murom, oglądajcie jego warownie, by opowiedzieć przyszłym pokoleniom,
Bryt	(48:14) Zwróćcie uwagę na jego wały, Przejdźcie się po pałacach jego, Abyście mogli opowiadać to przyszłemu pokoleniu,
Pozn	(48:14) Podziwiajcie jego mury obronne, obejrzyjcie jego pałace, abyście mogli opowiadać przyszłemu pokoleniu:
WarPra	(48:14) Przyjrzyjcie się jego murom, przejdźcie przez jego komnaty, byście mogli opowiedzieć przyszłym pokoleniom,
STB	(48:14) zwróćcie waszą uwagę na zamek, dotrzyjcie do jego pałaców, abyście to opowiadali dalszemu pokoleniu.
EIB	(48:14) Zwróćcie uwagę, jak jest umocniony, Przejdźcie się po jego pałacach, Byście to mogli opisać przyszłemu pokoleniu,

Ps 48,14

PsFlor	(47:13) Bo tu jest Bog, Bog nasz na wieki ❬i na wieki wiekom❭, on będzie oprawiać nas na wieki.
PsPul	(47:13) Bo ten jest Bog, Bog nasz na wieki i na wieki wiekom, on będzie oprawiać nas na wieki.
Wuj1923	(48:15) Żeć ten jest Bóg, Bóg nasz na wieki, i na wieki wieków: on nas będzie rządził na wieki.
Gda1881	(48:15) Że ten Bóg jest Bogiem naszym na wieki wieczne, a iż on naszym hetmanem będzie aż do śmierci.
Gda2017	Bo ten Bóg jest naszym Bogiem na wieki wieków, on będzie nas prowadził aż do śmierci.
PsBycz	(48:15) Bo, ów Bóg, Bogiem-naszym, ciągle i-wiecznie; On odprowadzi-nas za podwoje śmierci.
Goet	(48:15) Że Bóg ten jest Bogiem naszym na wieki wieczne! Prowadzić nas będzie aż do śmierci.
PsCylk	(48:15) Bo oto ten Pan, Panem naszym na zawsze i na wieki; On przeprowadzi nas aż do zgonu.
PsKrusz	(48:15) że ten jest Bogiem, Bogiem naszym na wieki wieczne. On prowadzić nas będzie aż do śmierci.
PsAszk	(48:15) Bo oto Bóg, nasz Bóg jest wiecznością wieczności, On poprowadzi nas poprzez umieranie.
PsSzer	(48:15) że to jest Pan, nasz Bóg na wieki wieków. On naszym wodzem aż do śmierci.
Tys1	(47:15) że Bóg jest tak wielki, nasz Bóg na wieki, na zawsze: On sam nas będzie prowadził. Al-mut.
Tys5	(48:15) że Bóg jest naszym Bogiem na wieki wieków i że On nas będzie prowadził. Al-mut.
Bryt	(48:15) Że to jest Bóg, Bóg nasz na wieki wieków. On nas prowadzi poza śmierć.
Pozn	(48:15) Taki jest Jahwe, Bóg nasz na zawsze i po wszystkie wieki! On nam przewodzić będzie po wieczne czasy.
WarPra	(48:15) że to jest Bóg, Bóg nasz na wieki, On zawsze będzie nam przewodził.
STB	(48:15) Bo oto Ten Bóg jest na zawsze, na wieki wieków naszym Bogiem; On jest naszym Pasterzem na wieczność.
EIB	(48:15) Że ten Bóg jest naszym Bogiem na zawsze, Że On poprowadzi nas w wieczność.

Psalm 49

Ps 49,1

PsFlor	(48:1) Słuchajcie tego, wszystcy ludzie, uszyma poczujcie wszystcy, jiż przebywacie na świecie,
PsPul	(48:1) Słuchajcie tego, wszystcy ludzie, uszyma poczujcie wszystcy, co przebywacie na świecie,
Wuj1923	(49:1) Na koniec, synom Kore, Psalm. (49:2) Słuchajcie tego wszyscy narodowie: bierzcie w uszy, którzy mieszkacie na świecie.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm. (49:2) Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm dla synów Korego. Słuchajcie tego wszystkie narody, nadstawcie ucha wszyscy mieszkańcy świata.
PsBycz	(49:1) Naczelnikowi-muzyki, dzieci Koracha Psalm, dany do grania. (49:2) Słuchajcie tego, wszystkie wy-ludy; posłuchajcie, wy, wszyscy mieszkańcy świata;
Goet	(49:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Synów Koracha. Psalm. (49:2) Słuchajcie tego wy, wszystkie ludy; zważcie to, wszyscy mieszkańcy ziemi,
PsCylk	(49:1) Przewodnikowi chóru, Korachidów, pieśń. (49:2) Usłyszcie to wszystkie narody, posłuchajcie wszyscy mieszkańcy świata.
PsKrusz	(49:1) Przełożonemu chóru. Synów Korego. Psalm. (49:2) Słuchajcie tego wszystkie narody, bierzcie w uszy wszyscy mieszkańcy kuli ziemskiej.
PsAszk	(49:1) Dyrygentowi. Śpiew Korachidów. (49:2) Słuchajcie tego wszystkie ludy, ucha nadstawcie wszyscy znikomego świata mieszkańcy!
PsSzer	(49:1) Przewodnikowi chóru, psalm Korachitów. (49:2) Słuchajcie tego, wszystkie narody; nakłońcie uszu, wszyscy mieszkańcy ziemi!
Tys1	(48:1) Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Psalm. (48:2) Słuchajcie tego wszystkiego, narody, pochwyćcie w uszy, wszyscy, co świat zamieszkujecie,
Tys5	(49:1) Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Psalm. (49:2) Słuchajcie tego, wszystkie narody, nakłońcie uszu, wszyscy, co świat zamieszkujecie,
Bryt	(49:1) Przewodnikowi chóru. Psalm synów Koracha. (49:2) Słuchajcie tego, wszystkie ludy; Nakłońcie uszu, wszyscy mieszkańcy świata!
Pozn	(49:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Korachitów. (49:2) Słuchajcie tego, wszystkie narody, nadstawcie ucha, wszyscy mieszkańcy ziemi,
WarPra	(49:1) Dla kierującego chórem. Psalm synów Koracha. (49:2) Posłuchajcie mnie, wszystkie narody, nadstawcie uszu, wszyscy mieszkańcy ziemi,
STB	(49:1) Przewodnikowi chóru Korachitów. Pieśń. (49:2) Usłyszcie to wszystkie narody, posłuchajcie wszyscy mieszkańcy świata.
EIB	(49:1) Dla prowadzącego chór. Dla synów Koracha. Psalm. (49:2) Posłuchajcie tego, wszystkie ludy! Wytężcie słuch wy, mieszkańcy świata -

Ps 49,2

PsFlor	(48:2) ktorzykoli ziemianie i synowie ludzszczy, pospołu w jedno bogaty i ubogi!
PsPul	(48:2) wszystcy ziemianie i synowie ludzcy, pospołu w jedno bogaty i ubogi!
Wuj1923	(49:3) Wszyscy synowie ziemie, i synowie człowieczy, pospołu w jedno, bogaty i ubogi.
Gda1881	(49:3) Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!
Gda2017	Zarówno wy, prości, jak i wy, możni; zarówno bogaty, jak i ubogi.
PsBycz	(49:3) I dzieci gminu, i dzieci znakomitości; wraz bogaty, i-ubogi.
Goet	(49:3) Tak synowie ludu, jak i synowie panów, wszyscy wspólnie, bogaci i biedni!
PsCylk	(49:3) Zarówno dzieci ludu jak synowie mężów, społem bogaty i biedny.
PsKrusz	(49:3) Tak synowie ludu, zarówno jak synowie wybrani, pospołem bogaty i ubogi.
PsAszk	(49:3) Równo zwykli ludzie, jak możnych synowie, wraz bogaty i biedny.
PsSzer	(49:3) Tak wy, prostaczkowie, jak i możni, zarówno bogaty jak i ubogi!
Tys1	(48:3) wy, niscy pochodzeniem, równie jak możni, bogaty na równi z ubogim.
Tys5	(49:3) wy, niscy pochodzeniem, tak samo jak możni, bogaty na równi z ubogim!
Bryt	(49:3) Zarówno wy, synowie ludu, jak wy, synowie możnych, Zarówno bogaty, jak i ubogi!
Pozn	(49:3) zarówno wy, synowie ludu, jak i wy, synowie możnych, wszyscy razem - bogaci i biedni!
WarPra	(49:3) wszyscy zwyczajni synowie ludzcy i możni tego świata, wszyscy bogaci i biedni.
STB	(49:3) Zarówno dzieci ludu, jak i synowie dostojnych mężów, bogaty i biedny – razem.
EIB	(49:3) Wszyscy razem i każdy z osobna, Wy, bogaci, a także wy, biedni!

Ps 49,3

PsFlor	(48:3) Usta moja mołwić będą mądrość, a myślenie sierca mego chytrość.
PsPul	(48:3) Usta moja mołwić będą mądrość, a myślenie sierca mego roztropność.
Wuj1923	(49:4) Usta moje będą mówiły mądrość: a rozmyślanie serca mego roztropność.
Gda1881	(49:4) Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.
Gda2017	Moje usta wypowiedzą mądrość, a rozmyślaniem mego serca będzie roztropność.
PsBycz	(49:4) Usta-me, mówić-będą, mądre-rzeczy; o,-dumanié serca-mego, dowody.
Goet	(49:4) Usta moje mają mówić mądrość, a rozmyślanie serca mego ma być rozsądne.
PsCylk	(49:4) Usta moje głoszą mądrość, a myśl z serca mego roztropność.
PsKrusz	(49:4) Usta me opowiedzą mądrość, a myśl serca mego - roztropność.
PsAszk	(49:4) Usta me zasadę wypowiedzą mądrości, a zaduma serca mego istotny rozsądek.
PsSzer	(49:4) Usta moje wypowiedzą doskonałą mądrość; a rozmyślanie serca mego będzie roztropnością.
Tys1	(48:4) Moje usta wypowiedzą mądrość, a rozmyślanie mego serca — roztropność.
Tys5	(49:4) Moje usta wypowiedzą słowa mądrości, a rozważanie mego serca - słowa roztropności.
Bryt	(49:4) Usta moje będą wypowiadać słowa mądre; A rozmyślanie serca mego będzie rozsądne.
Pozn	(49:4) Usta moje głosić będą mądrość, a roztropność rozważać będzie serce moje.
WarPra	(49:4) Moje usta głoszą mądrość, moje serce pełne roztropnych myśli.
STB	(49:4) Moje usta głoszą mądrość, a myśl z mojego serca – roztropność.
EIB	(49:4) Moje usta przemówią mądrością, Z mego serca popłynie rozsądek.

Ps 49,4

PsFlor	(48:4) Nakłonię w podobieństwo ucho moje, otworzę w żałtarzu położenie moje.
PsPul	(48:4) Nakłonię w podobieństwo ucho moje, otworzę w żołtarzu umysł moj.
Wuj1923	(49:5) Nakłonię do przypowieści ucha mego: otworzę na arfie gadkę moję.
Gda1881	(49:5) Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.
Gda2017	Nakłonię ucha ku przypowieści, przy harfie rozwiążę moją zagadkę.
PsBycz	(49:5) Nachylę sam, do-przypowieści, ucha-mego; ja-wynurzę, na-lutni, zagadkę-moję.
Goet	(49:5) Skłonię ucho moje do przypowieści, a wyłożę przy lutni zagadkę swoją.
PsCylk	(49:5) Skłonię ku przypowieści ucho moje, wyłożę przy lutni zagadkę moję.
PsKrusz	(49:5) Nakłonię ku przypowieści ucho me, otworzę przy harfie zagadkę mą.
PsAszk	(49:5) Ucha mego nakłonię ku przypowieści, a harfie rozwiążę mą zagadkę.
PsSzer	(49:5) Nakłonię do przypowieści ucho swoje, wyłożę przy cytrze zagadkę swoją:
Tys1	(48:5) Nakłonię mego ucha ku przypowieści, przy dźwięku liry wyjaśnię mą zagadkę.
Tys5	(49:5) Nakłonię mego ucha ku przypowieści, przy dźwięku liry wyjaśnię mą zagadkę.
Bryt	(49:5) Nakłonię do przypowieści ucho swoje, Rozwiążę przy cytrze zagadkę swoją:
Pozn	(49:5) Nakłonię ucho moje ku przypowieści, przy dźwiękach cytry wyłożę swą zagadkę.
WarPra	(49:5) Ku przypowieściom skłonię moje uszy i przy dźwiękach cytry wyłożę moją zagadkę.
STB	(49:5) Skłonię ku przypowieści moje ucho i przy lutni wyłożę mą zagadkę.
EIB	(49:5) Skłonię ucho do przypowieści I przy cytrze wyjawię zagadkę:

Ps 49,5

PsFlor	(48:5) Czemu sie bać będę w dzień zły? Lichota stąpania mego ogarnie mnie,
PsPul	(48:5) Przecz sie bać będę w dzień zły? Lichota nogi mej ogarnie mie,
Wuj1923	(49:6) Czemu się mam bać we zły dzień? nieprawość pięty mojéj ogarnie mię.
Gda1881	(49:6) Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?
Gda2017	Dlaczego mam się bać w dniach niedoli, gdy otacza mnie nieprawość tych, którzy mnie depczą?
PsBycz	(49:6) Czemuż lękałbym-się, za-dni nieszczęścia, gdy przewrotność zdrajców-moich, wokoło-obejdzie-mię?
Goet	(49:6) Czemuż się mam bać w dni złe, gdy mnie otacza nieprawość prześladowców moich?
PsCylk	(49:6) Czemu bym się obawiał w dni złego, gdy grzech napastników moich mnie otacza.
PsKrusz	(49:6) Dlaczego mam się bać we dni złe, że nieprawość depczących otoczy mnie?
PsAszk	(49:6) Czemuż miałbym się trwożyć w dniach, gdy złe panuje, - grzech, czyż okrąży moje stopy?
PsSzer	(49:6) Czemu mam się bać w dniach złych, gdy osacza mnie złość podstępnych wrogów,
Tys1	(48:6) Dlaczego miałbym się obawiać w dniach niedoli, gdy otacza mię złość czyniących zasadzki,
Tys5	(49:6) Dlaczego miałbym się trwożyć w dniach niedoli, gdy otacza mnie złość podstępnych,
Bryt	(49:6) Czemu mam się bać w dniach złych, Gdy osacza mnie złość moich napastników,
Pozn	(49:6) Czegóż miałbym się obawiać w czas nieszczęścia, gdy mnie osacza niegodziwość mych prześladowców,
WarPra	(49:6) Czemu miałbym się trwożyć za dni nieszczęść moich, gdy dokuczać mi będzie niechęć wrogów,
STB	(49:6) Czemu mam się obawiać złego, w dniach, w których mnie otacza nieprawość mych napastników?
EIB	(49:6) Dlaczego mam się bać w dniach nieszczęścia, Gdy otacza mnie podłość zdrajców,

Ps 49,6

PsFlor	(48:6) jiż pwają w cześć swoję i we mnożstwie bogacstw swojich sławią sie.
PsPul	(48:6) jiż pwają w moc swoję i mnostwem bogactw swych sie chełpią.
Wuj1923	(49:7) Którzy ufają w mocy swojéj, i chlubią się w mnóstwie bogactw swoich.
Gda1881	(49:7) Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.
Gda2017	Ci, którzy ufają swym bogactwom i chlubią się swym wielkim dostatkiem;
PsBycz	(49:7) Ci,-ubezpieczający-się na majątku-swoim, i,-co-z-wielości bogactwa-swego, chełpią-się.
Goet	(49:7) Którzy ufają dobytkowi swemu i chlubią się ze swoich wielkich bogactw,
PsCylk	(49:7) Wy którzy polegacie na swojém mieniu i wielkiém bogactwem swojém się przechwalacie.
PsKrusz	(49:7) Którzy ufają dostatkom swym, w mnóstwie swych bogactw chlubią się.
PsAszk	(49:7) Tych, co zawierzają swemu powodzeniu, a mnogiem swem bogactwem się chełpią?
PsSzer	(49:7) którzy polegają na dostatkach swoich i chlubią się mnóstwem bogactw swoich?
Tys1	(48:7) którzy ufają swoim dostatkom, a chełpią się z ogromu swych bogactw?
Tys5	(49:7) którzy ufają swoim dostatkom i chełpią się z ogromu swych bogactw?
Bryt	(49:7) Którzy polegają na dostatkach swoichI chlubią się mnóstwem bogactw swoich?
Pozn	(49:7) zaufanych w swych dostatkach i chlubiących się ogromem swych bogactw?
WarPra	(49:7) którzy ufność pokładają w swoich bogactwach i chełpią się swoim dostatkiem?
STB	(49:7) Was, co polegacie na swym mieniu oraz przechwalacie się swoim wielkim bogactwem.
EIB	(49:7) Ludzi ufających swojej mocy, Zadufanych w ogrom swoich bogactw?

Ps 49,7

PsFlor	(48:7) Brat nie odkupi, odkupi człowiek i nie da Bogu łaskania swego
PsPul	(48:7) Brat nie odkupi, otkupi człowiek i nie da Bogu łaskania swego
Wuj1923	(49:8) Brat nie odkupuje, odkupi człowiek: nie da Bogu ubłagania swego:
Gda1881	(49:8) Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.
Gda2017	Nikt z nich w żaden sposób nie odkupi swego brata ani nie może dać Bogu za niego okupu;
PsBycz	(49:8) Wszelako brata, nie mogą odkupić, i nie odkupi nikt; nie mogą dać Bogu ceny-okupu-za-niego.
Goet	(49:8) A przecież nie może nikt odkupić brata swego, ani też dać Bogu okupu za niego,
PsCylk	(49:8) Zaprawdę odkupić się nie odkupi nikt, nie złoży Panu okupu swego.
PsKrusz	(49:8) Brata nie odkupi, nie odkupi człowiek, nie da Bogu okupu swego.
PsAszk	(49:8) Brata rodzonego nie wyzwoli mąż, ni też da on Bogn jego okup.
PsSzer	(49:8) Przecież brata żadnym sposobem nie wykupi człowiek, ani też nie da Bogu za niego okupu,
Tys1	(48:8) Nikt bowiem siebie samego nie wyzwoli ani nie uiści Bogu ceny swego odkupienia:
Tys5	(49:8) Nikt bowiem siebie samego nie może wykupić ani nie uiści Bogu ceny swego wykupu
Bryt	(49:8) Przecież brata żadnym sposobem nie wykupi człowiekAni też nie da Bogu za niego okupu,
Pozn	(49:8) A przecież człowiek sam nie zdoła się wybawić ani dać Bogu okupu za siebie.
WarPra	(49:8) Swoim majątkiem nikt się nie wykupi, nikt nie złoży Bogu okupu za siebie.
STB	(49:8) Zaprawdę, nikt się nie zdoła odkupić i za siebie nie złoży Bogu okupu.
EIB	(49:8) Przecież człowiek niczym nie wykupi swego brata, Nie jest w stanie dać Bogu za niego opłaty;

Ps 49,8

PsFlor	(48:8a) a myto odkupienia dusze swej, i robić będzie na wieki,
PsPul	(48:8a) a myto otkupienia dusze swej, a usiłować będzie na wieki
Wuj1923	(49:9) I zapłaty odkupienia dusze swojéj: i będzie pracował na wieki.
Gda1881	(49:9) (Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)
Gda2017	(Kosztowny bowiem jest okup za ich dusze i nigdy się nie zdarzy);
PsBycz	(49:9) Bo, wielce-cenioną wartość-okupu duszy-ich; przeto,-zaniechać-musi, na-zawsze.
Goet	(49:9) (Gdyż niedostępna jest cena okupu za życie ich, i musi zaniechać tego na wieki).
PsCylk	(49:9) Bo trudny okup duszy ich, a nie dokaże tego nigdy.
PsKrusz	(49:9) I kosztowny jest okup duszy ich, i przestaje być wiecznym:
PsAszk	(49:9) Jako że zbyt drogie wykupno ich dusz i zaniechane będzie na wieki.
PsSzer	(49:9) bo okup za duszę jego jest zbyt wielki i nie wystarczy na wieki,
Tys1	(48:9) wyzwolenie jego duszy zbyt jest kosztowne: na to nigdy nie starczy,
Tys5	(49:9) - jego życie jest zbyt kosztowne i nie zdarzy się to nigdy -
Bryt	(49:9) Bo okup za duszę jest zbyt drogiI nie wystarczy nigdy,
Pozn	(49:9) Zbyt wysoka jest bowiem stawka za jego życie i zawsze będzie [miał] zbyt mało,
WarPra	(49:9) Za życie trudno czymkolwiek zapłacić i nie zdoła za nie zapłacić ten,
STB	(49:9) Gdyż kosztowny jest okup ich duszy, i nikt tego nigdy nie dokaże.
EIB	(49:9) Okup za duszę jest na to zbyt wysoki, A nikt przecież nie posiada aż tak wiele,

Ps 49,9

PsFlor	(48:8b) i żyw będzie jeszcze do końca. (48:9a) Nie będzie widzieć potępienia,
PsPul	(48:8b) i żyw będzie jeszcze do końca. (48:9a) Nie uźrzy zagubienia,
Wuj1923	(49:10) I będzie żył jeszcze do końca: nie ogląda zginienia.
Gda1881	(49:10) Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.
Gda2017	Aby żył na wieki i nie doznał zniszczenia.
PsBycz	(49:10) Chociażby-żył jeszcze ciągle, i nie doznał grobowego-zepsucia.
Goet	(49:10) Aby żył na wieki i nie zobaczył grobu.
PsCylk	(49:10) A choćby żył jeszcze długo, czyż nie obaczy grobu?
PsKrusz	(49:10) aby żył jeszcze na wieki i nie oglądał grobu.
PsAszk	(49:10) A niechajbyź żył jeszcze - na zawsze i nie oglądał zatraty!
PsSzer	(49:10) by mógł żyć dalej na zawsze i nie oglądał grobu.
Tys1	(48:10) by mógł żyć na wieki i nie doznać zagłady.
Tys5	(49:10) by móc żyć na wieki i nie doznać zagłady.
Bryt	(49:10) By mógł żyć dalej na zawszeI nie oglądał grobu.
Pozn	(49:10) by mógł żyć wiecznie i nigdy nie ujrzeć grobu.
WarPra	(49:10) kto zawsze żyć pragnie i nie chce nigdy ujrzeć swego grobu.
STB	(49:10) A choćby nawet żył długo, czy nie zobaczy grobu?
EIB	(49:10) Aby sprawić, że ktoś będzie żył wiecznie I uniknie zejścia do grobu.

Ps 49,10

PsFlor	(48:9b) gdy będzie widzieć ❬mądre❭ umirając. Pospołu niemądry i szalony zginieta (48:10a) i ostawią cudzym bogacstwa swoja,
PsPul	(48:9b) gdy widzieć będzie mądre umirające. Pospołu szalony i niemądry zaginieta (48:10a) i zostawią obcym bogactwa swoja,
Wuj1923	(49:11) Gdy ujrzy mądre umierające: pospołu niemądry i głupi zginą: i zostawią obcym majętności swoje.
Gda1881	(49:11) Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.
Gda2017	Każdy bowiem widzi, że mądrzy umierają, tak samo jak ginie głupiec i prostak, i zostawiają obcym swoje bogactwa.
PsBycz	(49:11) Lecz widziałby mędrców umiérających, wraz głupca, i-nikczemnika, ginących; że-zostawiają innym, majątek-swój.
Goet	(49:11) Albowiem widzi, że i mądrzy umierają, głupcy i szaleńcy pospołu giną, a zostawiają innym dobytek swój.
PsCylk	(49:11) Tak obaczy! Mędrcy umierają, społem głupi i ograniczeni giną, i zostawiają innym mienie swoje.
PsKrusz	(49:11) Albowiem widzimy, że mądrzy umierają, jednocześnie głupi i szalony giną i zostawiają obcym bogactwa swe.
PsAszk	(49:11) Chociaż widzi: mędrcy umierają, razem też głupi i prostak giną, a pozostawią drugim swe dobra.
PsSzer	(49:11) Jednak zobaczy, że i mądrzy umierają, głupi i prostak pospołu giną, i zostawiają obcym mienie swoje.
Tys1	(48:11) Albowiem ujrzy, jak mędrcy umierają, jak jednakowo ginie głupi i niewykształcony, zostawiając obcym swoje bogactwa.
Tys5	(49:11) [Każdy] bowiem widzi: mędrcy umierają, jednakowo ginie głupi i prostak, zostawiając obcym swoje bogactwa.
Bryt	(49:11) Zobaczy bowiem, że mądrzy umierają, Głupi i prostak pospołu giną I zostawiają obcym bogactwo swoje.
Pozn	(49:11) Wszak widzi, że i mędrcy umierają i że na równi z nimi giną głupcy i szaleńcy, a innym zostawiają swe bogactwa.
WarPra	(49:11) Ale zobaczy, jak umierają mędrcy, jak schodzą z tego świata głupcy i prostacy, zostawiając innym swoje bogactwa.
STB	(49:11) Tak, zobaczy! Mędrcy umierają, razem giną głupi, ograniczeni, i innym zostawiają swe mienie.
EIB	(49:11) Każdy widzi, że i mądrzy umierają, Głupiec, prostak - wszyscy giną w ten sam sposób I bogactwo zostawiają ludziom obcym.

Ps 49,11

PsFlor	(48:10b) a grobowie jich domowie jich na wieki, (48:11) przebytki jich od pokolenia aż do pokolenia, zwali są imiona swa w ziemiach swojich.
PsPul	(48:10b) a grobowie jich domowie jich będą na wieki, (48:11) stanowie jich od pokole❬nia❭ aż do pokolenia, zwali są imiona swa w ziemiach swych.
Wuj1923	(49:12) A groby ich domami ich na wieki: przybytkami ich od narodu do narodu: nazywali imiona swe w ziemiach swoich.
Gda1881	(49:12) Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.
Gda2017	Myślą, że ich domy są wieczne, a ich mieszkania będą trwać z pokolenia na pokolenie; nazywają ziemie swymi imionami.
PsBycz	(49:12) Sercé-ich, sądzi, że domy-ich wiekuistemi, mieszkania-ich, od-rodu do-rodu; oni-dają imiona-swe ziemiom.
Goet	(49:12) Myśl ich jest, że domy ich są wieczne, a mieszkania ich trwają od pokolenia do pokolenia; nazywają dobra od imion swoich.
PsCylk	(49:12) W myśli ich, domy ich wieczne, mieszkania ich od pokolenia do pokolenia, nazywają od swego imienia ziemie swoje.
PsKrusz	(49:12) Groby ich są domem na wieki; mieszkania ich od pokolenia do pokolenia; nazywają je od imion swych na ziemi.
PsAszk	(49:12) To. co w ich wnętrzu żyje jest domem ich na wieki, ich siedzibą po wszystkie pokolenia, którą przyzwali imionami swemi, bawiąc na ziemi.
PsSzer	(49:12) Domy ich są grobami na wieki, mieszkania ich z pokolenia w pokolenie, chociaż nazwali kraje imionami swymi.
Tys1	(48:12) Groby są ich domami na wieki, ich mieszkaniem na wszystkie pokolenia, choć imionami swymi nazywali ziemie.
Tys5	(49:12) Groby są ich domami na wieki, ich mieszkaniem przez wszystkie pokolenia, choć imionami swymi nazywali ziemie.
Bryt	(49:12) Domy ich są grobami na wieki, Mieszkania ich z pokolenia w pokolenie, Chociaż imionami swymi nazwali kraje.
Pozn	(49:12) Groby są ich domami na wieki, są ich mieszkaniem po wszystkie czasy, choć swoim imieniem ziemie nazywali.
WarPra	(49:12) Groby są im na zawsze domami, gdzie mieszkają wszystkie ich pokolenia, choć nazywali ziemskie dziedzictwa własnymi imionami.
STB	(49:12) W ich myśli ich domy są wieczne, ich mieszkania od pokolenia do pokolenia, dlatego swoje ziemie nazywają od swojego imienia.
EIB	(49:12) Mogli myśleć, że ich domy są wieczne, Że mieszkania przetrwają pokolenia - Swoimi imionami mogli nawet nazywać jakieś kraje.

Ps 49,12

PsFlor	(48:12) A człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał jest, przypodoban kobyłam nierozumnym i podobien sie uczynił jest jim.
PsPul	(48:12) Człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał, przypodoban jest źwierzętom nierozumnym i podobien sie jim uczynił.
Wuj1923	(49:13) A człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał: przyrównany jest bydlętom bezrozumnym, i stał sie im podobny.
Gda1881	(49:13) Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.
Gda2017	Lecz człowiek, choć otoczony czcią, nie przetrwa; podobny jest do bydląt, które giną.
PsBycz	(49:13) Ale człowiek, w-godności, nie utrzyma się; on podobnym-staje-się, jak-bydlęta padłe.
Goet	(49:13) Lecz człowiek niedługo pozostaje w poważaniu swojem; podobny jest do trzody, która będzie wytracona.
PsCylk	(49:13) Ale człowiek w świetności nie ostanie się, podobnym jest do zwierząt które giną.
PsKrusz	(49:13) A człowiek we czci nie pozostanie; podobny jest bydlętom, które giną.
PsAszk	(49:13) Człowiek usadowion w tem, co najdroższe. gdy w niem przebywać nie chce - przyrównan do bydlęcia, co zmilkło.
PsSzer	(49:13) Ale człowiek, choć żyje w przepychu, nie ostoi się; podobny jest do bydląt, które giną.
Tys1	(48:13) Bo człowiek nie będzie trwał w dostatku, podobny jest do bydląt, co giną.
Tys5	(49:13) Bo człowiek nie będzie trwał w dostatku, przyrównany jest do bydląt, które giną.
Bryt	(49:13) Ale człowiek, choć żyje w przepychu, nie ostoi się, Podobny jest do bydląt, które giną.
Pozn	(49:13) Bo człowiek nie trwa w swej świetności, podobny jest do bydła przeznaczonego na ubój.
WarPra	(49:13) Nie będzie bowiem trwały dobrobyt człowieka, kończy się jego żywot jak każdego zwierzęcia.
STB	(49:13) Ale człowiek nie zostanie w świetności; podobny jest do zwierząt, które giną.
EIB	(49:13) Człowiek jednak nie obroni się przepychem, Przypomina on bydlęta, które giną.

Ps 49,13

PsFlor	(48:13) Ta droga jich szkoda jim, potem w uściech swojich ulubią sie.
PsPul	(48:13) Ta droga jich zły przykład jim, potem w uściech swoich ulubią sie.
Wuj1923	(49:14) Ta droga ich pogorszenie im: a potem w uściech swych będą mieć upodobanie.
Gda1881	(49:14) Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. Sela.
Gda2017	Ich droga jest ich głupstwem, mimo to ich potomkowie pochwalają ich mowę. Sela.
PsBycz	(49:14) Taki sposób-życia-ich, głupstwem, u-nich; jednakże,-następcy-ich, do-ust-swoich, mile-to-przyjmują.
Goet	(49:14) Taki jest los tych, którzy są pełni ufności, i tych, którzy idąc za nimi, upodobanie mają w mowach ich. Sela.
PsCylk	(49:14) Taką ich droga, w tém niedorzeczność ich, a postępujący w ich ślady mowom ich potakują. - Sela.
PsKrusz	(49:14) Ta droga ich, głupstwem jest ich, a następcy ich ustami swemi pochwalają. - SELAh.
PsAszk	(49:14) Ta oto droga ich zwodnem dla nich głupstwem i dla tych, co za nimi idąc, znajdują upodobanie w ich ustach. Selah.
PsSzer	(49:14) Oto taka jest droga tych, którzy żyją w błędnej ufności, i koniec tych, którzy mają upodobanie w mowie swej. Sela.
Tys1	(48:14) Taka jest droga tych, co głupio żywią ufność, i taki koniec tych, co losem swym się rozkoszują. Sela.
Tys5	(49:14) Taka jest droga tych, co ufność pokładają w sobie, i [taka] przyszłość miłośników własnej mowy.
Bryt	(49:14) Taka to jest droga tych, którzy żyją w błędnej pewności siebie, I taki koniec tych, którym własna mowa się podoba. Sela.
Pozn	(49:14) Taki to los [spotyka] tych, którzy w szaleństwie zaufali sobie, taki kres [czeka] tych, którzy znajdują upodobanie w mowie ust swoich.
WarPra	(49:14) Taka jest droga tych, co żyją pełni zadufania, i tych, co się chlubią swoim własnym losem. [Pauza]
STB	(49:14) Taka jest ich droga, w tym ich niedorzeczność; a ci, którzy idą w ich ślady, potakują ich mowom. Sela.
EIB	(49:14) Taka właśnie jest droga pewnych siebie I tych, którzy wierzą w ich przechwałki. Sela.

Ps 49,14

PsFlor	(48:14) Jako owce w piekle położeni są, śmierć spasie je (48:15) i panować będą jim sprawni rano, a pomoc jich zwiotszeje w piekle od sławy jich.
PsPul	(48:14) Jako owce w piekle położeni są, śmierć spasie je (48:15) a panować będą jim sprawni rano, a pomoc jich zwiotszeje w piekle od sławy jich.
Wuj1923	(49:15) Jako owce, w piekle są położeni: śmierć je trawić będzie: i będą panować śprawiedliwi nad nimi rano: a ratunek ich starzeje się w piekle, po sławie ich.
Gda1881	(49:15) Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego.
Gda2017	Jak owce będą złożeni w grobie, śmierć ich pożre; prawi będą nad nimi panować o poranku, ich postać zostanie zniszczona w grobie, gdy opuszczą swoje mieszkanie.
PsBycz	(49:15) Jak-owce, w-dole, złożeni; śmierć będzie-pasła-ich; tedy panować-będą, nad-nimi, prawi, od-rana; bo,-postać-ich, na-zniszczenié grobu, ustąpi-z-mieszkania swojego.
Goet	(49:15) Jak owce leżą oni w otchłani, śmierć pasie ich, a z poranku szczerzy panować będą nad nimi; postawa ich będzie strawiona przez otchłań i nie ma więcej miejsca zamieszkania.
PsCylk	(49:15) Jako stado do grobu pędzą, śmierć pasterzy im, a panować tam będą prawi nazajutrz, a osoba ich będzie pastwą mogiły z pośród przybytku swojego.
PsKrusz	(49:15) Jako owce do grobu złożeni są, śmierć strawi ich, ale panować będą nad nimi sprawiedliwi z poranku, a kształt ich na zniszczenie w grobie, z powodu mieszkania jego.
PsAszk	(49:15) Jako trzoda przepaścią uczynili śmierć, ona ich paść będzie, a zawładną nimi ludzie prawi na świtaniu oraz tychże opoka, aby ze Swej wyniosłej siedziby- unicestwić przepaść.
PsSzer	(49:15) Pędzą ich jak owce do krainy umarłych, śmierć przewodzi im; ale Prawi panować będą nad nimi z poranku. Ich zamysły będą unicestwione; kraj umarłych będzie ich mieszkaniem.
Tys1	(48:15) W krainie zmarłych są umieszczeni jak owce; śmierć ich pasie, a sprawiedliwi panują nad nimi.
Tys5	(49:15) Do Szeolu są gnani jak owce, Sela; pasie ich śmierć, zejdą prosto do grobu, serca prawych zapanują nad nimi, rano zniknie ich postać, Szeol ich mieszkaniem.
Bryt	(49:15) Pędzą jak owce do otchłani, Śmierć jest pasterzem ich. Ale prawi panować będą nad nimi z poranku. Zamysły ich będą unicestwione; Otchłań będzie ich mieszkaniem.
Pozn	(49:15) Jak stado owiec pędzą do Szeolu, śmierć jest ich pasterzem; schodzą prosto do grobu, gdzie postać ich ulega rozkładowi; Szeol staje się ich mieszkaniem.
WarPra	(49:15) Lecą jak owce w przepaść, a śmierć jest ich pasterzem, lecz o poranku zawładną nimi prawi. Przeminie całkiem ich obecna postać, a grób stanie się ich domem.
STB	(49:15) Jak stado pędzą do grobu, ich pasterzem jest śmierć, a nazajutrz panować tam będą prawi. Gdy odejdą ze swojego mieszkania, ich osoba stanie się pastwą mogiły.
EIB	(49:15) Są jak owce, które wchłonie świat umarłych, Gdzie tylko śmierć będzie ich pasterzem - To prawi, gdy nastanie już poranek, będą nad nimi panowali - A ich postać? Ta zniszczeje wśród umarłych, Nie pomogą im ich świetne pałace.

Ps 49,15

PsFlor	(48:16) Zaprawdę Bog odkupi duszę moję od ręki pkielnej, gdy weźmie mnie.
PsPul	(48:16) Ale weżda Bog odkupi duszę moję od ręki piekła, gdy weźmie mie.
Wuj1923	(49:16) Wszakóż Bóg odkupi duszę moję z ręki piekielnéj, gdy mię przyjmie.
Gda1881	(49:16) Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. Sela.
Gda2017	Ale Bóg wykupi moją duszę z mocy grobu, bo mnie przyjmie. Sela.
PsBycz	(49:16) Ale Bóg wybawi duszę-moję z-potęgi grobu; gdy, do siebie, zabierze-mię.
Goet	(49:16) Ale Bóg ocali duszę moją z przemocy otchłani; ponieważ On mnie przyjmie. Sela.
PsCylk	(49:16) Ale Pan wybawi duszę moję z mocy grobu, bo przyjmie mnie. - Sela.
PsKrusz	(49:16) Ale Bóg wykupi duszę moją z ręki otchłani, gdy mnie przyjmie. - SELAh.
PsAszk	(49:16) Jeno Bóg wybawi duszę moją z rąk przepaści, bo zabierze mnie. Selah,
PsSzer	(49:16) Lecz Bóg wyzwoli duszę moją z krainy umarłych, gdy zabierze mię do siebie. Sela.
Tys1	(48:16) Lecz Bóg z krainy zmarłych duszę mą wyzwoli, przez to, że mnie weźmie do siebie. Sela.
Tys5	(49:16) Lecz Bóg wyzwoli moją duszę z mocy Szeolu, bo mnie zabierze.
Bryt	(49:16) Lecz Bóg wyzwoli duszę moją z krainy umarłych, Ponieważ weźmie mnie do siebie. Sela.
Pozn	(49:16) Mnie jednak Bóg wyzwoli z mocy Szeolu, bo mnie zabierze [ze sobą].
WarPra	(49:16) A moją duszę Bóg wykupi z grobu i raczy mnie przyjąć do siebie. [Pauza]
STB	(49:16) Ale Pan wybawi moją duszę z mocy grobu, bowiem mnie przyjmie. Sela.
EIB	(49:16) Lecz mą duszę Bóg wykupi z mocy śmierci; To dlatego, że przyjmie mnie do siebie. Sela.

Ps 49,16

PsFlor	(48:17) Nie boj sie, gdy bogat uczynion będzie człowiek a gdy rozmnożona będzie sława domu jego,
PsPul	(48:17) Nie boj sie, gdy bogat uczynion będzie człowiek a gdy rozmnożona będzie sława domu jego,
Wuj1923	(49:17) Nie bój się, gdy się zbogaci człowiek, i gdy się rozmnoży sława domu jego.
Gda1881	(49:17) Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.
Gda2017	Nie bój się, gdy się ktoś wzbogaci, gdy się rozmnoży sława jego domu;
PsBycz	(49:17) Nie obawiaj-się, gdy zbogaci-się ktoś; kiedy powiększy chwałę domu-swojego.
Goet	(49:17) Nie bój się, gdy się kto zbogaci, gdy wspaniałość domu jego się rozmnoży.
PsCylk	(49:17) Nie zajrzyj, gdy się kto bogaci, gdy się mnoży chwała domu jego.
PsKrusz	(49:17) Nie bój się, gdy się zbogaci człowiek, gdy zwiększy się chwała jego domu,
PsAszk	(49:17) Nie obawiaj się, iż wzbogaci się mąż, iż wzmoże się chwała jego domu.
PsSzer	(49:17) Nie bój się, gdy się ktoś bogaci, gdy rośnie chwała domu jego,
Tys1	(48:17) Nie trap się, jeśli ktoś się wzbogaci, jeżeli wzrosną skarby jego domu:
Tys5	(49:17) Nie obawiaj się, jeśli ktoś się wzbogaci, jeżeli wzrośnie zamożność jego domu,
Bryt	(49:17) Nie bój się, gdy się ktoś bogaci, Gdy rośnie chwała domu jego,
Pozn	(49:17) Nie trap się przeto, gdy się kto bogaci, gdy rosną dostatki jego domu;
WarPra	(49:17) Nie zazdrość tym, którzy się bogacą i domów swoich pomnażają skarby.
STB	(49:17) Nie bądź zatrwożony, gdy ktoś się bogaci, kiedy mnoży się chwała jego domu.
EIB	(49:17) Nie bój się, kiedy ktoś się bogaci, Kiedy rośnie znaczenie jego domu;

Ps 49,17

PsFlor	(48:18) bo gdy zaginie, nie zabierze wszego ani zstąpi s nim sława jego.
PsPul	(48:18) bo gdy zaginie, nie zabierze wszego z sobą ani zstąpi s nim sława jego.
Wuj1923	(49:18) Albowiem gdy zginie, nie weźmie wszystkiego: ani zstąpi z nim sława jego.
Gda1881	(49:18) Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.
Gda2017	Bo gdy umrze, niczego ze sobą nie weźmie i nie pójdzie za nim jego sława.
PsBycz	(49:18) Bo nie może, za umiérania-swego, zabrać tego-wszystkiego: nie zstąpi, za-nim, okazałość-jego.
Goet	(49:18) Bo umierając, nie weźmie tego wszystkiego z sobą, ani wspaniałość jego nie pójdzie za nim.
PsCylk	(49:18) Bo przy zgonie swoim nie zabierze wszystkiego, nie zstąpi za nim chwała jego.
PsKrusz	(49:18) albowiem gdy umrze, nie weźnie wszystkiego, nie zstąpi za nim chwała jego.
PsAszk	(49:18) Gdyż nie przez śmierć swą weźmie on wszystko, nie zestąpi za nim sława jego.
PsSzer	(49:18) bo gdy umrze, nic z sobą nie weźmie i nie pójdzie za nim chwała jego.
Tys1	(48:18) bo kiedy umrze, nic z sobą nie weźmie, a skarby jego za nim nie zejdą do grobu.
Tys5	(49:18) bo kiedy umrze, nic z sobą nie weźmie, a jego zamożność nie pójdzie za nim.
Bryt	(49:18) Bo gdy umrze, nic z sobą nie weźmieI nie pójdzie za nim chwała jego.
Pozn	(49:18) bo umierając nie weźmie ze sobą niczego, bogactwa jego nie pójdą za nim.
WarPra	(49:18) Nic z sobą nie zabiorą, gdy będą umierać, nie pójdą za nimi ich dobra.
STB	(49:18) Bo przy swoim zgonie nie zabierze niczego, jego chwała za nim nie zejdzie.
EIB	(49:18) W godzinie śmierci wszystko pozostawi, Nie zabierze z sobą ziemskiej chwały.

Ps 49,18

PsFlor	(48:19) Bo dusza jego w żywocie jego błogosławiona będzie, spowiadać ci sie będzie, gdy dobrze uczynisz jemu.
PsPul	(48:19) Bo dusza jego w żywocie jego będzie błogosławiona, spowiadać ci sie będzie, gdy mu dobrze uczynisz.
Wuj1923	(49:19) Bo dusza jego będzie za żywota jego błogosławiona: będzieć wyznawał, gdy mu dobrze uczynisz.
Gda1881	(49:19) A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:
Gda2017	Chociaż za życia swej duszy pochlebiał i chwalono go, gdy dobrze się urządził;
PsBycz	(49:19) Chociaż żądzy-swéj, za-życia-swojego, dogadzał-był, i-chwalono-cię; że, sam, dobrze-robisz sobie.
Goet	(49:19) Choć duszę swą mianuje szczęśliwą za życia swego, i choć go chwalą, że sam sobie dogadza:
PsCylk	(49:19) Bo duszy swojéj za życia jeszcze złorzeczyć będzie, a przyzna ci, żeś dobrze sobie uczynił.
PsKrusz	(49:19) Choć duszy swej w swem życiu pobłaża, i chwalą go, ponieważ dobrze sobie czyni.
PsAszk	(49:19) Choć za życia swego chwali sobie swój żywot, ciebie sławić będą, gdyż sobie dobrze uczynisz.
PsSzer	(49:19) Choć za życia swego mieni się szczęśliwym, choć go chwalą, że mu się dobrze wiedzie,
Tys1	(48:19) I chociaż w życiu sobie pochlebiał: «Będą cię sławić: dobrześ się urządził»,
Tys5	(49:19) I chociaż w życiu sobie pochlebia: Będą cię sławić, że dobrześ się urządził,
Bryt	(49:19) Choćby za życia swego mienił się szczęśliwym; Choćby się chwalił, że mu się dobrze wiedzie,
Pozn	(49:19) Chociaż za życia pochlebiał sobie: "Będą cię chwalili, żeś się dostatnio urządził" -
WarPra	(49:19) Choć ktoś za życia mawiał sobie często: Chwalą mnie, bo żyć potrafię,
STB	(49:19) Bowiem jeszcze za życia będzie złorzeczył swojej duszy; a tobie przyzna, że szlachetnie sobie uczyniłeś.
EIB	(49:19) Choćby sobie za życia dogadzał, Był chwalony w chwilach powodzenia,

Ps 49,19

PsFlor	(48:20) Wszedł aż do pokolenia oćcow swojich i aż na wieki nie uźrzy świece.
PsPul	(48:20) Wnidzie aż w pokolenie ojcow swych i aż na wieki nie uźrzy świece.
Wuj1923	(49:20) Wnidzie aż do rodzaju ojców swoich, i aż na wieki nie ujrzy światłości.
Gda1881	(49:20) Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości.
Gda2017	Pójdzie jednak do grona swych ojców; nigdy nie ujrzą światła.
PsBycz	(49:20) On-przyjdzie do potomstwa ojców-swoich, tych, co na wieki nie obaczą światła.
Goet	(49:20) Jednak zejdzie do pokolenia ojców swoich, którzy nigdy nie ujrzą światła.
PsCylk	(49:20) Przejdzie ona do rodu ojców jego, którzy na wieki nie będą oglądali światła.
PsKrusz	(49:20) Pójdzie za pokoleniem ojców swych, na wieki nie ujrzy światłości.
PsAszk	(49:20) Dojdziesz do pokolenia jego ojców, - przenigdy nie ujrzą światła.
PsSzer	(49:20a) musi iść do rodu ojców swych, którzy nigdy nie ujrzą światłości.
Tys1	(48:20) pójdzie, gdzie przodkowie jego zgromadzeni, do tych, co na wieki światła nie zobaczą.
Tys5	(49:20) musi iść do pokolenia swych przodków, do tych, co na wieki nie zobaczą światła.
Bryt	(49:20) Pójdzie do pokolenia ojców swoich, Którzy już nigdy nie ujrzą światłości.
Pozn	(49:20) przyłączy się jednak do grona swych ojców, którzy nie ujrzą już światła na wieki.
WarPra	(49:20) to jednak musi zstąpić tam, gdzie jego ojcowie, gdzie światła nie ma na wieki.
STB	(49:20) Przejdzie do rodów jego ojców, co na wieki nie będą oglądały światła.
EIB	(49:20) Dołączy do pokoleń swoich ojców, Którym dzień już nigdy nie zaświta.

Ps 49,20

PsFlor	(48:21) Człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał, przypodoban jest ku źwierzętom nierozumnym i podobien uczynił sie jest jim.
PsPul	(48:21) Człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał, przypodoban jest ku źwierzętom nierozumnym i rowien jest jim uczynion.
Wuj1923	(49:21) Człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał: przyrównan jest bydlętom nierozumnym, i stał się im podobny.
Gda1881	(49:21) Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.
Gda2017	Człowiek, który jest otoczony czcią, a nie rozumie tego, podobny jest do bydląt, które giną.
PsBycz	(49:21) Człowiek, w-zaszczycie, gdy nie roztropny, podobien, jak-bydlęta padłe.
Goet	(49:21) Człowiek w poważaniu lecz bez rozsądku podobny jest do trzody, która będzie wytracona.
PsCylk	(49:21) Człowiek w świetności gdy nie zrozumie, podobny do zwierząt które giną.
PsKrusz	(49:21) Człowiek jest we czci i nie rozumie; podobny jest bydlętom, które giną.
PsAszk	(49:21) Człowiek usadowion w tem, co najdroższe, gdy nie rozumie, - przyrównan do bydlęcia, co zmilkło.
PsSzer	(49:20b) Człowiek, choć żyje w przepychu, nie ostoi się, podobny jest do bydląt, które giną.
Tys1	(48:21) Człowiek, co w dostatku żyje, a nie myśli, podobny jest do bydląt, co giną.
Tys5	(49:21) Człowiek, co w dostatku żyje, ale się nie zastanawia, przyrównany jest do bydląt, które giną.
Bryt	(49:21) Człowiek, który żyje w przepychu, tego nie pojmie, Podobny jest do bydląt, które giną.
Pozn	(49:21) Człowiek nie zastanawia się [za dni] swej świetności, podobny jest do bydła przeznaczonego na ubój.
WarPra	(49:21) Człowiek nie zachowa na zawsze swego dobrobytu, schodzi z tego świata jak zwykłe zwierzę.
STB	(49:21) Gdy w świetności człowiek tego nie zrozumie, podobny jest do zwierząt, które się wytraca.
EIB	(49:21) Nie zrozumie tego człowiek zaślepiony swym przepychem, Przypomina on bydlęta, które giną.

Psalm 50

Ps 50,1

PsFlor	(49:1) Bog, bogow Gospodzin, mołwił jest i wezwał ziemię (49:2a) od słuńca wschoda aż do zachoda.
PsPul	(49:1) Bog, bogow Gospodzin, mołwił jest i wezwał ziemię (49:2a) ode wschodu słuńca aż do zachodu.
Wuj1923	Psalm Asaphowi. Bóg nad bogi, Pan mówił: i przyzwał ziemię od słońca wschodu aż do zachodu.
Gda1881	Psalm Asafowi podany. Bóg nad Bogami, Pan mówił i przyzwał ziemię od wschodu słońca aż do zachodu jego.
Gda2017	Psalm Asafa. Bóg nad bogami, PAN, przemówił i wezwał ziemię od wschodu słońca aż do jego zachodu.
PsBycz	Psalm Asafa. Bóg Bogów, Pan przemówił, i-wezwał ziemię od-wschodu słońca, aż-do zachodu-jego.
Goet	PSALM Asafa. Bóg możny Pan, mówił i wezwał ziemię od wschodu słońca aż do zachodu jego.
PsCylk	Psalm Asafa. - Pan nad Pany, Bóg przemawia i wzywa ziemię od wschodu słońca do zachodu jego.
PsKrusz	Psalm Asafa. Bóg nad bogami, Pan mówił i przyzwał ziemię od wschodu słońca aż do zachodu jego.
PsAszk	Śpiew Asafa. Wszechpotęgą Bóg Jehowa, słowo rzekł a skrzyknął ziemię od słońca wschodu do jego zachodu.
PsSzer	Psalm Asafa. Bóg Najwyższy, Pan, przemówił i wezwał ziemię od wschodu słońca aż do zachodu jego.
Tys1	(49:1) Psalm. Asafowy. Przemówił Pan Bóg i zawezwał ziemię od wschodu do zachodu słońca.
Tys5	Psalm. Asafowy. Przemówił Pan, Bóg nad bogami, i zawezwał ziemię od wschodu do zachodu słońca.
Bryt	Psalm Asafowy. Bóg, Wszechmocny Pan, przemówił i wezwał ziemię Od wschodu słońca aż do zachodu jego.
Pozn	Psalm Asafa. Jahwe, Bóg nad bogami, przemówił i zawezwał ziemię od wschodu słońca aż do jego zachodu.
WarPra	Psalm Asafa. Bóg nad bogami, Pan przemówił, wezwał całą ziemię od wschodu aż do zachodu słońca.
STB	Psalm Asafa. Bóg nad istotami boskimi, WIEKUISTY przemawia i wzywa ziemię od wschodu słońca do jego zachodu.
EIB	Psalm Asafa. Bóg, Bóg JHWH przemówił I zawezwał ziemię Od wschodnich jej krańców po najdalszy zachód.

Ps 50,2

PsFlor	(49:2b) Od Syjon wielebność krasy jego.
PsPul	(49:2b) Od Syjon wielebność krasy jego.
Wuj1923	Z Syonu piękność ozdoby jego.
Gda1881	Objaśnił się Bóg z Syonu w doskonałej ozdobie.
Gda2017	Z Syjonu, doskonałego piękna, zajaśniał Bóg.
PsBycz	Z-Syonu, miejsca doskonałéj piękności, Bóg zajaśniał.
Goet	Z Syjonu, doskonałości piękna, występuje Bóg w blasku.
PsCylk	Z Cyonu, pełni wspaniałości, Pan zajaśniał.
PsKrusz	Ze Sjonu w doskonałej piękności swej Bóg zajaśniał.
PsAszk	Ze Syonu w piękności doskonałej zjawił się Bóg.
PsSzer	Bóg zajaśniał z Syjonu, w pełni krasy.
Tys1	(49:2) Bóg zajaśniał z przepięknego Syjonu.
Tys5	Bóg zajaśniał z Syjonu, korony piękności.
Bryt	Z Syjonu pełnego pięknościZajaśniał Bóg.
Pozn	Z wysokości Syjonu, doskonałego w swym pięknie, promienieje jasność Boża.
WarPra	Z samego Syjonu, z najpiękniejszej góry ukazał jasność swojego oblicza.
STB	Bóg, pełen wspaniałości, zajaśniał z Cyonu,
EIB	Bóg zajaśniał z Syjonu Doskonałego w swym pięknie -

Ps 50,3

PsFlor	(49:3) Bog nasz jawnie przydzie, Bog nasz, i nie będzie milczeć. (49:4) Ogień w obeźrzeniu jego sie zażże a w okrędze jego burza groźna.
PsPul	(49:3) Bog jawnie przydzie, Bog nasz, i nie będzie milczeć. (49:4) Ogień przed nim sie zażże a około jego burza silna.
Wuj1923	Bóg jawnie przyjdzie, Bóg nasz, a nie będzie milczał: ogień przed oblicznością jego rozpali się, a około niego wicher wielki.
Gda1881	Przyjdzie Bóg nasz, a nie będzie milczał; ogień przed twarzą jego będzie pożerał, a około niego powstanie wicher gwałtowny.
Gda2017	Nasz Bóg przyjdzie i nie będzie milczał; ogień będzie trawił przed nim, a wokół niego powstanie potężna burza.
PsBycz	Przyjdzie Bóg-nasz, i-nie będzie-milczał; ogień, przed-Nim, będzie-pożérał, a,-około-Niego, będzie-burza mocna.
Goet	Bóg nasz przychodzi i nie będzie milczał; pożerający ogień idzie przed Nim a dokoła Niego gwałtowna burza.
PsCylk	Nadchodzi Pan nasz, a nie zmilczy, ogień przed Nim, a naokoło Niego zaburzyło się wielce.
PsKrusz	Przyjdzie Bóg nasz i nie zamilknie; ogień przed obliczem Jego będzie pożerał, a około Niego burza wielka.
PsAszk	Przyjdzie nasz Bóg, i obyż nie zamykał ucha - ogień przed Nim pożerający a dookoła Niego wielce burzliwie.
PsSzer	Bóg nasz przybywa i nie milczy; ogień płonie przed Nim, a dokoła Niego zrywa się gwałtownie burza.
Tys1	(49:3) Bóg nasz przybył i nie milczy. Poprzedza Go ogień trawiący, wokół Niego szaleje nawałnica.
Tys5	Bóg nasz przybył i nie milczy; przed Nim ogień trawiący, wokół Niego szaleje nawałnica.
Bryt	Bóg nasz przybywa i nie milczy; Przed nim ogień pochłaniający, A dokoła niego sroży się potężna burza.
Pozn	Bóg nasz przybywa, a nie będzie już milczał. Przed Nim ogień trawiący, a wokół Niego burza rozpętana.
WarPra	Przybył i nie będzie już milczał. Przed Nim pojawia się ogień, który trawi wszystko, a wokół Niego – potężny wicher.
STB	nadchodzi nasz Bóg oraz nie będzie milczał; przed Nim ogień, a wokół Niego wielce potężny wicher.
EIB	Oto nasz Bóg przybywa, On nie będzie milczał! Przed Nim płonie ogień, który trawi wszystko, I szaleje wokół Niego burza.

Ps 50,4

PsFlor	(49:5) I przyzwał niebo s wirzchu i ziemię obeźrzeć lud swoj.
PsPul	(49:5) Przyzwał jest niebo z wirzchu i ziemię oględać lud swoj.
Wuj1923	Przyzowie nieba z wierzchu, i ziemie, aby rozsądził lud swój.
Gda1881	Przyzwie z góry niebiosa i ziemię, aby sądził lud swój.
Gda2017	Wezwie z góry niebiosa i ziemię, aby sądzić swój lud:
PsBycz	On-zawoła do tych-niebios, z-góry, i-do téj-ziemi, dla-sądzenia ludu-swojego, mówiąc:
Goet	Wzywa niebo na wysokości i ziemię, aby sądzić lud Swój:
PsCylk	Przyzywa niebiosa z wysoka i ziemię na sąd ludu Swego.
PsKrusz	Zawoła na niebo z wysoka i na ziemię, aby sądził lud swój.
PsAszk	Ku niebiosom wzwyż zawoła i ku ziemi, by sądziły Jego lud:
PsSzer	Przyzywa z góry niebiosa i ziemię na sąd ludu swego:
Tys1	(49:4) Wzywa z góry niebo i ziemię, bo lud swój sądzić zamierza.
Tys5	Wzywa on z góry niebo i ziemię, by lud swój sądzić.
Bryt	Przyzywa niebiosa z góryI ziemię, aby sądzić swój lud:
Pozn	Z wysokości przyzywa niebiosa i ziemię na sąd przeciw swemu ludowi:
WarPra	Zwołuje z góry niebiosa i ziemię, by wydać na swój lud wyrok sądowy.
STB	Z wysoka przyzywa niebiosa i ziemię na sąd swojego ludu.
EIB	Bóg z góry wzywa niebo, On przyzywa ziemię, by sądzić swój lud:

Ps 50,5

PsFlor	(49:6) Zgromadzajcie jemu święte jego, jiż obrządzają zakon ❬jego❭ na ofierę.
PsPul	(49:6) Zgromadźcie jemu święte jego, jiż obrządzają obrząd jego nad obietnicami.
Wuj1923	Zgromadźcie mu święte jego, którzy rozrządzają Testament jego w ofiarach.
Gda1881	Mówiąc: Zgromadźcie mi świętych moich, którzy ze mną uczynili przymierze przy ofierze.
Gda2017	Zgromadźcie mi moich świętych, którzy zawarli ze mną przymierze przez ofiarę.
PsBycz	Zgromadźcie mi pobożnych-moich, utwiérdzających przymierzé-mé, przy poświęcaniu-ofiar.
Goet	"Zgromadźcie mi świętych moich, którzy ze mną zawarli przymierze przy ofierze".
PsCylk	Zgromadźcie Mi pobożnych Moich, zawierających przymierze ze Mną przy ofierze.
PsKrusz	"Zbierzcie mi świętych moich, którzy zawierali ze mną przymierze ofiary".
PsAszk	"Zbierzcie mi Me miłościwe, co przymierze zawarli ze Mną - nad ofiarami".
PsSzer	Zgromadźcie mi wiernych Moich, którzy zawarli ze Mną przymierze przy ofierze!
Tys1	(49:5) «Zgromadźcie mi świętych moich, co przymierze ze mną zawarli przez ofiarę».
Tys5	Zgromadźcie Mi moich umiłowanych, którzy zawarli ze Mną przymierze przez ofiarę.
Bryt	Zgromadźcie mi wiernych moich, Którzy zawarli ze mną przymierze przez ofiarę.
Pozn	Zgromadźcie mi swoich wiernych, którzy przy ofierze zawarli ze mną Przymierze!
WarPra	Zwołajcie – mówi – tych, których miłuję, tych, co sprzymierzyli się ze Mną przez ofiarę.
STB	Zgromadźcie Moich pobożnych, którzy ze Mną zawarli Przymierze przy ofierze.
EIB	Zgromadźcie Mi tu Mnie oddanych, Związanych ze Mną przymierzem zawartym nad ofiarą!

Ps 50,6

PsFlor	(49:7) I wzwiastują niebiosa sprawiedlność jego, bo Bog sędzią jest.
PsPul	(49:7) I wzwiastują niebiosa sprawiedlność jego, bowiem Bog sędzią jest.
Wuj1923	I będą opowiadały niebiosa sprawiedliwość jego, iż Bóg jest sędzią.
Gda1881	Tedy niebiosa opowiedzą sprawiedliwość jego; albowiem sam Bóg jest sędzią. Sela.
Gda2017	Wtedy niebiosa ogłoszą jego sprawiedliwość, bo sam Bóg jest sędzią. Sela.
PsBycz	Tedy-oznajmią niebiosa sprawiedliwość-Jego; że Bóg sędzią jest.
Goet	I niebiosa obwieszczą sprawiedliwość Jego, albowiem sędzią tym jest sam Bóg. Sela.
PsCylk	I zaświadczyły niebiosa o sprawiedliwości Jego, że Pan sędzią sam. - Sela.
PsKrusz	I ogłoszą niebiosa sprawiedliwość Jego, ponieważ Bóg jest Sędzią. - SELAh.
PsAszk	I obwieszczą niebiosa Jego sprawiedliwość, bo Bóg sędzią. Selah.
PsSzer	Niech niebiosa zwiastują sprawiedliwość Jego, gdyż Bóg jest sędzią! Sela.
Tys1	(49:6) I niebiosa zwiastują Jego sprawiedliwość, albowiem sam Bóg jest sędzią. Sela.
Tys5	Niebiosa zwiastują Jego sprawiedliwość, albowiem sam Bóg jest sędzią. Sela.
Bryt	Niebiosa zwiastują sprawiedliwość jego, Ponieważ sam Bóg jest sędzią! Sela.
Pozn	Niebiosa głoszą jego sprawiedliwość, albowiem sam Bóg jest sędzią.
WarPra	I ogłosiły niebiosa Jego wyroki, sprawiedliwe wyroki, a Bóg sam okazał się Sędzią. [Pauza]
STB	Niebiosa zaświadczyły o Jego sprawiedliwości, że sam Bóg jest sędzią. Sela.
EIB	Niebiosa ogłaszają Jego sprawiedliwość, Ponieważ sam Bóg przybywa jako sędzia! Sela.

Ps 50,7

PsFlor	(49:8) Słuchaj, lud moj, a będęć mołwić, Israhel, i świadczyć będę tobie: Bog, Bog twoj ja jeśm.
PsPul	(49:8) Słuchaj, ludu moj, a będę mołwić, Izrahel, i świadszyć będę tobie: Bog, Bog twoj ja jeśm.
Wuj1923	Słuchaj, ludu mój, a mówić będę: Izraelu, a oświadczęć: Bóg, Bóg twój, ja jestem.
Gda1881	Słuchaj, ludu mój! a będę mówił; słuchaj, Izraelu! a oświadczę się przed tobą: Jam Bóg, Bóg twój Jam jest.
Gda2017	Słuchaj, mój ludu, a będę mówił; słuchaj, Izraelu, a będę świadczył przeciw tobie: Ja jestem Bogiem, twoim Bogiem.
PsBycz	Słuchaj, ludu-mój, bo-mówić-będę: Izraelu, a,-oświadczę-się przeciw-Tobie; Ja Bóg; Bogiem-twoim, Ja.
Goet	Słuchaj, ludu Mój, a będę mówił; Izraelu, bo będę świadczył, przeciwko tobie: Ja, Ja jestem Bogiem, Bogiem twoim!
PsCylk	Słuchaj ludu Mój bo przemawiam, Izraelu, bo świadczę przeciw tobie; Panem, Panem twoim Ja.
PsKrusz	"Słuchaj ludu mój, a będę mówił - Izraelu, a oświadczę tobie: Bogiem, Bogiem twoim Jam jest.
PsAszk	"Posłuchaj ludzie. Mój a przemówię, Izraelu a tobą się poświadczę: Bogiem, Twym Bogiem Jam jest.
PsSzer	Słuchajcie, ludu Mój, będę mówił, Izraelu, będę ciebie przestrzegał: Bogiem, Bogiem twoim jestem!
Tys1	(49:7) «Posłuchaj, mój ludu, będę przemawiał i będę przeciw tobie świadczył, Izraelu: jestem Bogiem, Bogiem twoim.
Tys5	Posłuchaj, mój ludu, chcę przemawiać i świadczyć przeciw tobie, Izraelu: Ja jestem Bogiem, twoim Bogiem.
Bryt	Słuchajcie, ludu mój, będę mówił, Izraelu, będę cię przestrzegał: Bogiem, Bogiem twoim jestem!
Pozn	Słuchaj, ludu mój, albowiem Ja przemówię, Izraelu, będę świadczył przeciw tobie. Jam jest Jahwe, Bóg twój!
WarPra	Słuchaj, mój ludu, do ciebie mówię, Izraelu, przeciw tobie będę świadczył Ja, Bóg, który jestem twoim Bogiem.
STB	Słuchaj Mój ludu, bo przemawiam; Israelu, bo świadczę przeciw tobie; Bogiem, Ja twoim prawdziwym Bogiem.
EIB	Słuchaj, mój ludu, przemawiam do ciebie! Izraelu, chcę o tobie świadczyć: Jestem Bogiem - Ja jestem twoim Bogiem!

Ps 50,8

PsFlor	(49:9) Nie w ofierze twojej karać będę cie, bo ofertorzyje twoje w obeźrzeniu mojem są zawżdy.
PsPul	(49:9) W obietnicach twych nie będę cie karać, bo modła twoja przede mną jest wszegdy.
Wuj1923	Nie będę cię karał z ofiar twoich: a całopalenia twoje są przed oczyma memi zawżdy.
Gda1881	Nie będę cię z ofiar twoich winił, ani całopalenia twego, które są zawsze przedemną.
Gda2017	Nie będę cię ganił za twoje ofiary ani za twoje całopalenia, które są zawsze przede mną.
PsBycz	Nie za poświęcanié-ofiar-twych, będę-obwiniał cię; bo,-całopalne-ofiary-twe, przedemną ciągle.
Goet	Nie z powodu twych ofiar śniednych karcę cię, całopalenia twoje są zawsze przede mną.
PsCylk	Nie dla ofiar twoich rozprawiam się z tobą, ni dla całopaleń twoich, które przedemną są ustawicznie.
PsKrusz	Nie z ofiar twoich będę cię obwiniał; całopalenia twoje są zawsze przedemną.
PsAszk	Nie dla Twych ofiar zwierzęcych cię strofuję, a twe całopalenia przedemną są zawsze.
PsSzer	Ganię cię nie z powodu krwawych ofiar twoich, całopalenia twoje są zawsze przede Mną.
Tys1	(49:8) Nie ganię cię za twe ofiary, bo twe całopalenia zawsze są przede mną.
Tys5	Nie oskarżam cię z powodu twych ofiar, bo twoje całopalenia zawsze są przede Mną.
Bryt	Ganię cię z powodu krwawych ofiar twoich, Całopalenia twoje są zawsze przede mną.
Pozn	Nie z powodu twych ofiar winię ciebie, gdyż stale mam przed sobą twe całopalenia.
WarPra	Twoja wina – to nie brak ofiar ani całopaleń, które zawsze były.
STB	Rozprawiam się z tobą nie z powodu twych ofiar, ani nie z powodu twoich całopaleń, które są ustawicznie przede Mną.
EIB	Nie ganię cię z powodu twoich ofiar, Ciągle pamiętam o Twych całopaleniach.

Ps 50,9

PsFlor	(49:10) Nie wezmę z domu twego cieląt ani z stad twych kozłow,
PsPul	(49:10) Nie wezmę z domu twego cieląt ani z twych stad kozłow,
Wuj1923	Nie będę brał z domu twego cielców, ani z trzód twoich kozłów.
Gda1881	Nie wezmę z domu twojego cielca, ani z okołu twego kozłów.
Gda2017	Nie przyjmę cielca z twojego domu ani kozłów z twoich zagród.
PsBycz	Nie wezmę, z-domu-twego, ciołka, ani, z-zagród-twych, kozłów.
Goet	Nie wezmę z domu twego cielca, ani kozłów z zagrody twojej.
PsCylk	Nie wezmę z zagrody twojéj wołu, ani z okołu twego kozłów.
PsKrusz	Nie weznę z twego domu cielca - ze stad twoich kozłów.
PsAszk	Nie wezmęż ja wołu tłustego z twego domu a z obór twoich koźląt.
PsSzer	Nie wezmę byka z domu twego, ani kozłów z obór twoich.
Tys1	(49:9) Nie przyjmę z domu twego cielca ni kozłów ze stad twoich,
Tys5	Nie chcę przyjmować cielca z twego domu ni kozłów ze stad twoich,
Bryt	Nie wezmę byka z domu twegoAni kozłów z zagród twoich.
Pozn	Nie przyjmę jednak cielca z domu twego ni kozłów z twoich trzód.
WarPra	Bo Ja nie żądam od ciebie cielców ani kozłów z twojej zagrody.
STB	Nie wezmę z twojego domu cielca, ani kozłów z twojej zagrody.
EIB	Nie wezmę jednak z twego domu byka I nie zabiorę kozłów z twoich zagród.

Ps 50,10

PsFlor	(49:11) bo moja są wszystka źwierzęta lasow, kobyły na gorach i wołowie.
PsPul	(49:11) bo moja są wszytka źwierzęta lasow, cielęta na gorach i wołowie.
Wuj1923	Albowiem moje są wszystkie zwierzęta leśne, bydła po górach i woły.
Gda1881	Albowiem mój jest wszelki zwierz leśny, i tysiące bydła po górach.
Gda2017	Do mnie bowiem należy wszelkie zwierzę leśne i tysiące bydła na górach.
PsBycz	Bo, mojemi, wsze zwierzęta leśne; i bydlęta, na-górach tysiącznych.
Goet	Albowiem wszystkie zwierzęta leśne są moje i trzody na tysiącu gór.
PsCylk	Albowiem Moim wszelki zwierz leśny, bydło na gór tysiącach.
PsKrusz	Albowiem moje jest wszelkie zwierzę leśne - tysiące bydła po górach.
PsAszk	Gdyż Moją jest wszystka zwierzyna leśna, - zwierzęta łaskawe w górach tajemnych.
PsSzer	Mój bowiem jest wszelki zwierz leśny, tysiące zwierząt na górach.
Tys1	(49:10) bo moją jest cała zwierzyna po lasach, tysiące zwierząt na moich górach.
Tys5	bo do Mnie należy cała zwierzyna po lasach, tysiące zwierząt na moich górach.
Bryt	Mój bowiem jest wszelki zwierz leśny, Tysiące zwierząt na górach.
Pozn	Bo moją jest wszelka zwierzyna leśna jak i tysiące zwierząt górskich;
WarPra	Moje są bowiem zwierzęta w lesie i bezlik stworzeń mieszkających w górach.
STB	Bowiem Moim jest wszelki leśny zwierz i bydło na gór tysiącach.
EIB	Do Mnie bowiem należy to, co żyje w lasach, Zwierzyna mieszkająca na tysiącu gór.

Ps 50,11

PsFlor	(49:12) Poznał jeśm wszystki ptaki niebiesskie i cudność rolej se mną jest.
PsPul	(49:12) Poznał jeśm wszytki ptaki nieba i cudność niw se mną jest.
Wuj1923	Znam wszystkie ptastwa niebieskie: i piękność pola zemną jest.
Gda1881	Znam wszystko ptastwo po górach, i zwierz polny jest przedemną.
Gda2017	Znam wszelkie ptactwo górskie i moje są zwierzęta polne.
PsBycz	Ja-znam wszystkie ptaki górné; a,-zwiérz polowy, przy-mnie.
Goet	Znam wszelkie ptactwo w górach, a cokolwiek porusza się w polu, jest mi znane.
PsCylk	Znam wszelkie ptactwo w wysokościach, i dziczyzna pól jest Moja.
PsKrusz	Znam wszystko ptactwo po górach, i zwierz polny do mnie należy.
PsAszk	Znam wszystkie ptactwo gór a i robactwo polne jest ze Mną.
PsSzer	Znam wszelkie ptactwo gór i Moje jest stworzenie pól.
Tys1	(49:11) Znam wszystko ptactwo powietrzne, znane mi to, co się rusza na polu.
Tys5	Znam całe ptactwo powietrzne, i do Mnie należy to, co się porusza na polu.
Bryt	Znam wszelkie ptactwo górI moje jest to, co rusza się na polach.
Pozn	znam wszelkie ptactwo podniebne, a wszystko, cokolwiek się porusza na polu, do mnie należy.
WarPra	Znane mi jest wszelkie ptactwo niebieskie, moje jest wszystko, co porusza się w polu.
STB	Znam całe ptactwo na wysokościach, a i dziczyzna pól jest Moja.
EIB	Znam całe ptactwo górskie, Moim też jest to, co biega po polach.

Ps 50,12

PsFlor	(49:13) Acz mi będzie chcieć sie jeść, nie powiem tobie, bo moj jest okrąg świata i pełność jego.
PsPul	(49:13) Acz mi sie będzie chcieć jeść, nie powiem tobie, bo moj jest okrąg ziemie i pełność jego.
Wuj1923	Jeźli będę łaknął, nie będęć mówił; bo mój jest okrąg ziemie, i napełnienie jego.
Gda1881	Będęli łaknął, nie rzekęć o to; bo mój jest okrąg ziemi, i napełnienie jego.
Gda2017	Gdybym był głodny, nie mówiłbym ci o tym, bo mój jest świat i wszystko, co go napełnia.
PsBycz	Jeżelibym łaknął, nie powiedziałbym tobie; bo, moim świat, i,-zapełnienié-jego.
Goet	Gdybym łaknął, nie powiedziałbym tobie; bo mój jest okrąg ziemi i wszystko, co go napełnia.
PsCylk	Gdybym głód cierpiał, nie powiedziałbym tobie, bo Moim świat i co go napełnia.
PsKrusz	Gdy będę łaknął, nie będę mówił tobie, albowiem mój jest okrąg ziemi i napełnienie jej.
PsAszk	Jeżeli głód poczuję, nie powiem tobie, gdyż Moim jest światokrąg i jego pełnia.
PsSzer	Gdybym łaknął, nie mówiłbym ci o tym, bo Mój jest okrąg ziemi i jego bogactwo.
Tys1	(49:12) Gdybym łaknął, nie powiem tobie, bo mój jest świat i co go napełnia.
Tys5	Gdybym był głodny, nie musiałbym mówić tobie, bo mój jest świat i to, co go napełnia.
Bryt	Gdybym łaknął, nie mówiłbym ci o tym, Bo mój jest świat i to, co go napełnia.
Pozn	Gdybym odczuwał głód, nie musiałbym ci mówić o tym, bo moja jest cała ziemia i wszystko, co ją napełnia.
WarPra	Gdybym głód odczuwał, nic bym ci nie mówił, bo moja jest cała ziemia i wszystko, co ją napełnia.
STB	Gdybym łaknął, nie powiedziałbym tobie; bo Moim jest przecież świat i wszystko, co go napełnia.
EIB	Gdybym był głodny, nie mówiłbym ci tego, Mój przecież jest cały świat wraz z tym, co go napełnia.

Ps 50,13

PsFlor	(49:14) Aza jeść będę mięso bykow albo krew kozłową pić będę?
PsPul	(49:14) Aza jeść będę mięso bykowe albo krew kozłową pić?
Wuj1923	Izali będę jadł mięso wołowe? albo krew kozłową będę pił?
Gda1881	Izali jadam mięso wołowe? albo pijam krew kozłową?
Gda2017	Czyż będę jadł mięso wołów albo pił krew kozłów?
PsBycz	Czyliż-ja-jadam mięso potężnych-wołów, lub-krew kozłów pijam?
Goet	Czyż jadam mięso wołowe albo pijam krew kozłów?
PsCylk	Alboż jadam mięso bawołów, albo krew kozłów pijam?
PsKrusz	Czyż spożywam mięso cielców, a krew kozłów pijam?
PsAszk	Czyi mięso będę jadał tłustych baranów a pił krew kozłów?
PsSzer	Czyż jadam mięso byków albo piję krew kozłów?
Tys1	(49:13) Czy będę jadł mięso wołów albo pił krew kozłów?
Tys5	Czy będę jadł mięso cielców albo pił krew kozłów?
Bryt	Czyż jadam mięso bykówAlbo piję krew kozłów?
Pozn	Czyż jadam mięso wołów i piję krew kozłów?
WarPra	Ale czy trzeba Mi jeść mięso bawołów i pić krew dzikich kozłów?
STB	Czyż jadam mięso byków, albo pijam krew kozłów?
EIB	Czy jadam mięso byków? Czy piję krew kozłów?

Ps 50,14

PsFlor	(49:15) Ofieruj Bogu ofierę chwały i wracaj Wirzchniemu obietnice twoje,
PsPul	(49:15) Daj Bogu obietnicę chwały i wracaj Wirzniemu śluby twoje,
Wuj1923	Ofiaruj Bogu ofiarę chwały: a oddaj Najwyższemu śluby twoje.
Gda1881	Ofiaruj Bogu chwałę, i oddaj Najwyższemu śluby twoje;
Gda2017	Ofiaruj Bogu dziękczynienie i spełnij swoje śluby wobec Najwyższego;
PsBycz	Poświęć Bogu ofiarę dziękczynienia, i-uiść, Najwyższemu, śluby-twoje;
Goet	Ofiaruj Bogu dziękczynienie i oddaj Najwyższemu śluby twoje;
PsCylk	Ofiaruj Panu dziękczynienia i spełnij Najwyższemu śluby twoje.
PsKrusz	Ofiaruj Bogu chwałę i oddaj Najwyższemu śluby swe.
PsAszk	W ofierze złóż Bogu dziękczynienie i śluby twe spłać Najwyższemu!
PsSzer	Ofiaruj Bogu dziękczynienie i składaj Najwyższemu śluby swoje!
Tys1	(49:14) Bogu składaj ofiarę pochwalną, śluby swe złóż Najwyższemu.
Tys5	Złóż Bogu ofiarę dziękczynną i wypełnij swe śluby złożone Najwyższemu,
Bryt	Ofiaruj Bogu dziękczynienieI spełnij Najwyższemu śluby swoje!
Pozn	Złóż Bogu w ofierze uwielbienie i spełnij swe śluby wobec Najwyższego!
WarPra	Ty, gdy składasz ofiarę, oddaj Bogu chwałę i spełnij w ten sposób to, coś przyobiecał Najwyższemu.
STB	Ofiaruj Panu dziękczynienia; Najwyższemu spełnij twe śluby.
EIB	Ofiaruj Bogu dziękczynienie I dotrzymaj swych ślubów wobec Najwyższego!

Ps 50,15

PsFlor	(49:16) i wzowi mie w dzień zamęta, a wytargnę ciebie i poczcisz mnie.
PsPul	(49:16) i wzowi mie w dzień zamętka, wytargnę cie i potcisz mie.
Wuj1923	A wzywaj mię w dzień utrapienia: wyrwę cię, a czcić mię będziesz.
Gda1881	A wzywaj mię w dzień utrapienia: tedy cię wyrwę, a ty mię uwielbisz.
Gda2017	I wzywaj mnie w dniu utrapienia; wtedy cię wybawię, a ty mnie uwielbisz.
PsBycz	Oraz-wzywaj-mię, w-dniu utrapienia; więc wydobędę-cię; przeto-uwielbiaj-mię.
Goet	A wzywaj mię w dzień uciśnienia, wtedy cię wybawię, a ty Mię uczcisz!
PsCylk	A wezwij Mnie w dzień niedoli, ocalę cię, a ty Mnie uczcisz.
PsKrusz	I wzywaj Mnie w dniu utrapienia, wybawię cię, a ty Mnie uwielbisz".
PsAszk	A wezwij Mnie w dzień utrapienia, wyzwolę cię, ty zaś mnie uczcisz."
PsSzer	I wzywaj Mnie w dniu niedoli, wybawię cię, a ty Mnie uwielbisz!
Tys1	(49:15) I wzywaj mnie w dniu utrapienia: uwolnię cię, a ty mnie uwielbisz». Sela.
Tys5	wtedy wzywaj Mnie w dniu utrapienia, Ja cię uwolnię, a ty Mnie uwielbisz.
Bryt	I wzywaj mnie w dniu niedoli, Wybawię cię, a ty mnie uwielbisz!
Pozn	Wzywaj mnie w dzień ucisku, Ja cię wybawię, a ty oddasz mi cześć."
WarPra	A gdy będziesz w ucisku, wezwij Mnie na pomoc, a kiedy cię wyswobodzę, ty Mi cześć okażesz.
STB	Także wezwij Mnie w dzień niedoli; wtedy cię ocalę, a ty Mnie uczcisz.
EIB	Wzywaj Mnie w dniu niedoli, Wybawię cię, a ty oddasz Mi cześć!

Ps 50,16

PsFlor	(49:17) Ale grzesznemu rzekł Bog: Czemu ty wypowiadasz sprawiedlności moje ❬i bierzesz❭ obrząd moj prze usta twoja?
PsPul	(49:17) Ale grzesznemu rzekł jest Bog: Czemu ty wypowiadasz sprawiedliwości moje i bierzesz obrząd moj przez usta twa?
Wuj1923	Ale grzesznikowi rzekł Bóg: Czemu ty opowiadasz sprawiedliwości moje, i bierzesz Testament mój w usta twoje?
Gda1881	Lecz niezbożnemu rzekł Bóg: Cóżci do tego, że opowiadasz ustawy moje, a bieżesz przymierze moje w usta twoje?
Gda2017	Lecz do niegodziwego Bóg mówi: Po co ogłaszasz moje prawa i masz na ustach moje przymierze;
PsBycz	A,-do-bezbożnego, rzekł Bóg: Co tobie, do-opowiadania, praw-moich? i-ty-nosisz przymierzé-mé, w ustach-twoich?
Goet	Ale do bezbożnika mówi Bóg: Czegóż odmawiasz ustawy moje a bierzesz przymierze moje w usta swe,
PsCylk	A do niegodziwca rzecze Pan: czemu ci liczyć Moje ustawy i brać przymierze Moje na usta twoje.
PsKrusz	A do grzesznika rzekł Bóg: "Cóż ci z tego, że opowiadasz ustawy moje i bierzesz Przymierze Moje na usta swe?
PsAszk	Zaś do niegodziwca rzecze Bóg: "Cóż ci, iż opowiadasz o Mych prawach i na ustach twych niesiesz Me przymierze?
PsSzer	Lecz do bezbożnego rzecze Bóg: Czemu powtarzasz przykazanie Moje i masz przymierze Moje na ustach swych?
Tys1	(49:16) A do grzesznika Bóg mówi: «Czemu o mych przykazaniach rozprawiasz i na ustach masz moje przymierze?
Tys5	A do grzesznika Bóg mówi: Czemu wyliczasz moje przykazania i masz na ustach moje przymierze
Bryt	Lecz do bezbożnego rzecze Bóg:Po co wyliczasz ustawy moje I masz na ustach przymierze moje?
Pozn	(Do grzesznika wszakże mówi Bóg:) "Po cóż wyliczasz moje przykazania i Przymierze moje masz na swoich ustach,
WarPra	Do grzesznika zaś tak Bóg powiedział: Po co wyliczasz moje przykazania? Czemu ciągle mówisz o moim Przymierzu?
STB	Zaś do niegodziwca Bóg mówi: Czemu liczysz Moje ustawy oraz bierzesz Moje Przymierze na twe usta?
EIB	Do bezbożnego natomiast Bóg przemawia tak: Co tobie do wyliczania moich ustaw Lub powoływania się na moje przymierze?

Ps 50,17

PsFlor	(49:18) Ty zaprawdę nienaźrzał jeś czci i porzucił jeś mołwy moje zasię.
PsPul	(49:18) Ale ty jeś nienaźrzał nauki i porzuciłeś rzecz moję zasię.
Wuj1923	Ano ty masz w nienawiści karność: i zarzuciłeś mowę moję nazad.
Gda1881	Ponieważ masz w nienawiści karność, i zarzuciłeś słowa moje za się.
Gda2017	Skoro nienawidzisz karności i rzucasz za siebie moje słowa?
PsBycz	Wszakże-ty nienawidzisz karności, i-porzucasz słowa-me, za-się.
Goet	Skoro nienawidzisz karność i rzuciłeś za siebie słowa moje?
PsCylk	Ty wszak niecierpisz napomnienia i rzucasz słowa Moje po za siebie.
PsKrusz	Aleś ty znienawidził karność, i odrzuciłeś słowa Moje poza siebie.
PsAszk	Wszak ty strofowanie masz w nienawiści i słowa Moje rzucasz precz za siebie.
PsSzer	Wszak nienawidzisz karności i lekceważysz słowa Moje.
Tys1	(49:17) Ty, co nienawidzisz karności i słowa me rzuciłeś za siebie?
Tys5	ty, co nienawidzisz karności i moje słowa rzuciłeś za siebie?
Bryt	Wszak nienawidzisz karnościI lekceważysz słowa moje.
Pozn	skoro nienawidzisz karności, a słowa moje odrzucasz precz za siebie?
WarPra	Przecież ty nienawidzisz moich napomnień, a o moich słowach chcesz czym prędzej zapomnieć.
STB	Przecież ty nie cierpisz napomnienia, Moje słowa rzucasz za siebie.
EIB	Przecież znienawidziłeś karność I odrzuciłeś butnie moje słowa.

Ps 50,18

PsFlor	(49:19) Gdy jeś widział złodzieja, bieżał jeś s nim i z cu❬dzo❭łożcami część twoję kładł jeś.
PsPul	(49:19) Acz jeś widział złodzieja, bieżał jeś s nim i z cudzołożcy część twoję kładł jeś.
Wuj1923	Jeźliś widział złodzieja, biegałeś z nim, a z cudzołożniki miałeś swój skład.
Gda1881	Widziszli złodzieja, bieżysz z nim, a z cudzołożnikami masz skład twój.
Gda2017	Gdy widzisz złodzieja, pochwalasz go, i zadajesz się z cudzołożnikami.
PsBycz	Gdy widzisz złodzieja, tedy biegniesz z-nim; a,-z cudzołożcami, miewasz udział-twój.
Goet	Kiedy widzisz złodzieja, zaprzyjaźniasz się z nim, i masz społeczność z cudzołożnikami.
PsCylk	Gdy widzisz złodzieja bratasz się z nim, a z wszetecznikami spółka twoja.
PsKrusz	Gdyś widział złodzieja, szedłeś z nim, i z cudzołożnikami jest udział twój.
PsAszk	Skoro zobaczysz złodzieja, pobiegniesz z nim i z cudzołożcami twój dział.
PsSzer	Gdy widzisz złodzieja, bratasz się z nim, a z wszetecznikami zadajesz się.
Tys1	(49:18) Tyś widział złodzieja, z nim razem pobiegłeś i udział miałeś z cudzołożnikami.
Tys5	Ty, widząc złodzieja, razem z nim biegniesz i trzymasz z cudzołożnikami.
Bryt	Gdy widzisz złodzieja, bratasz się z nim, A z cudzołożnikami zadajesz się.
Pozn	Gdy widzisz złodzieja, sprzymierzasz się z nim, i zmawiasz się z cudzołożnikami.
WarPra	Gdy spotkasz złodzieja, zawierasz z nim przyjaźń, i chętnie z rozpustnikami przestajesz.
STB	Kiedy widzisz złodzieja, to się z nim bratasz; także z cudzołożnikami jest twa spółka.
EIB	Gdy widziałeś złodzieja, bratałeś się z nim I miałeś wspólne plany z cudzołożnikami.

Ps 50,19

PsFlor	(49:20) Usta twoja opłwita była zgłoby a język twoj śpiewał jest leść.
PsPul	(49:20) Usta twoja opływała złością a język twoj przypiewał jest łeż.
Wuj1923	Usta twoje były pełne złości, a język twój plótł zdrady.
Gda1881	Usta twoje rozpuszczasz na złe, a język twój składa zdrady.
Gda2017	Pozwalasz swym ustom źle mówić, a twój język knuje podstępy.
PsBycz	Ty, usta-twe, wyprawiasz do-złego; a,-język-twój, zawięzuje zdradę.
Goet	Usta swoje rozpuszczasz na zło, a język twój splata obłudę,
PsCylk	Usta twoje rozpuszczasz na złe, a język twój układa zdradę.
PsKrusz	Usta swe puszczasz na złe, a język twój czyni zdradę.
PsAszk	Usta twe wysyłasz na nieszczęście a z językiem twym spajasz fałsz.
PsSzer	Ustom swym pozwalasz mówić złe, a język twój knuje zdradę.
Tys1	(49:19) W złym celu otwierałeś usta, a język twój knuł podstępy.
Tys5	W złym celu otwierasz usta, a język twój knuje podstępy.
Bryt	Ustom swoim pozwalasz mówić źle, A język twój knuje zdradę.
Pozn	Ustom swoim puszczasz wodze w złości, a język twój zdradę gotuje.
WarPra	Z ust twoich wszelkie zło wychodzi, twój język ciągle zdrady knuje.
STB	Twoje usta rozpuszczasz na złe, a twój język układa zdradę.
EIB	Twoje usta służyły złej sprawie I twój język przyczyniał się do zdrady.

Ps 50,20

PsFlor	(49:21) Siedząc przeciwo bratu twemu mołwił jeś i przeciwo synowi macierze twojej kładł jeś szkodę; to jeś czynił, a ja jeśm milczał.
PsPul	(49:21) Siedząc przeciwo bratu twemu mołwił jeś i przeciwo ❬synowi❭ macierzy twojej dawał jeś zły przykład; to jeś czynił, a ja milczał.
Wuj1923	Siedząc, mawiałeś przeciw bratu twemu: i dawałeś wzgorszenie przeciw synowi matki twojéj.
Gda1881	Zasiadłszy mówisz przeciwko bratu twemu, a lżysz syna matki twojej.
Gda2017	Siedzisz i mówisz przeciwko twemu bratu, obmawiasz syna swej matki.
PsBycz	Ty-siadasz, i, przeciw-bratu-twojemu mawiasz; ty, na-synie matki-twojéj, stawiasz ohydę.
Goet	Siedzisz i mówisz przeciwko bratu swemu, na syna matki swojej rzucasz obelgi.
PsCylk	Zasiadasz i przeciw bratu twemu mówisz, na syna matki twojéj rzucasz zakałę.
PsKrusz	Siedząc, mówiłeś przeciwko bratu swemu, i przeciw synom matki twej dawałeś łgarstwo.
PsAszk	Usiadniesz, a brata obgadasz, na synu twej matki położysz zmazę.
PsSzer	Gdy siedzisz wśród swoich, oczerniasz brata swego, lżysz syna matki swojej.
Tys1	(49:20) Zasiadłszy, przemawiałeś przeciw swemu bratu, znieważałeś syna swej matki.
Tys5	Zasiadłszy, przemawiasz przeciw swemu bratu, znieważasz syna swojej matki.
Bryt	Siedzisz i mówisz przeciw bratu swemu, Znieważasz syna matki swojej.
Pozn	Rozsiadłszy się obmawiasz swego brata, rzucasz potwarze na syna własnej matki.
WarPra	Siadasz i oczerniasz własnego brata, oszczerstwa rzucasz na syna twej matki.
STB	Zasiadasz i mówisz przeciwko twemu bratu, a na syna twej matki rzucasz zniewagę.
EIB	Nie ustajesz w intrygach przeciw bratu I znieważasz syna swojej matki.

Ps 50,21

PsFlor	(49:22) Wnimał jeś źle, iże będę tobie podobny; karać cie będę i postawię przeciw tobie oblicze twoje.
PsPul	(49:22) Mnimał jeś lśc❬iwi❭e, iż będę tobie podobny; karać cie będę i postawię opak obraz twoj.
Wuj1923	Toś czynił, a milczałem: mniemałeś niesprawiedliwie, że będę tobie podobny: będę cię strofował, i stawię przed oczy twoje.
Gda1881	Toś czynił, a Jam milczał; dlategoś mniemał, żem ja tobie podobny, ale będę cię karał, i stawięć to przed oczy twoje.
Gda2017	To czyniłeś, a ja milczałem; sądziłeś, że jestem do ciebie podobny, ale będę cię napominał i postawię ci to przed oczy.
PsBycz	Tych rzeczy, dopuszczałeś-się, a-ja-milczałem; mniemałeś-mię podobnym bydź, jak-ty; Ja-skarcę-cię, i-wyłożę to, przed-oczy-twoje.
Goet	Toś czynił a Ja milczałem; dlatego mniemałeś, że jestem taki sam, jak ty. Ale będę cię karał i postawię to przed oczy twoje.
PsCylk	Toś czynił a Jam milczał, a wtedy mniemałeś że będę jak ty; ale rozprawię się z tobą i stawię przed oczy twoje.
PsKrusz	Tyś czynił, a Jam milczał; sądziłeś, żem Ja podobny tobie: ukarzę cię i stawię cię przed oczyma twemi".
PsAszk	Tak sobie poczynałeś a ja milczałem, tyś sądził, żem pewnie - jest jako ty, - dam ci pouczenie i przed oczy ci je wystawię.
PsSzer	To czyniłeś, a Ja milczałem, więc mniemałeś, żem Tobie podobny; karcę cię i stawiam to przed oczy twoje.
Tys1	(49:21) Tyś to uczynił, a Ja będę milczał?! Czy myślałeś, żem tobie podobny?
Tys5	Ty to czynisz, a Ja mam milczeć? Czy myślisz, że jestem podobny do ciebie? Skarcę ciebie i postawię ci to przed oczy.
Bryt	Czyniłeś to, a ja milczałem, Mniemałeś, żem tobie podobny; Karcę cię i stawiam to przed oczy twoje...
Pozn	Oto, czego się dopuszczasz! A gdybym milczał, mógłbyś mniemać, że jestem tobie podobny. Ja wszakże skarcę ciebie i [wszystko to] stawiam ci przed oczy!
WarPra	Gdyś to wszystko czynił, a Ja milczałem, myślałeś, że jestem do ciebie podobny. Ale Ja cię ukarzę i postawię przed oczy wszystkie twoje winy.
STB	To czyniłeś – a Ja milczałem; wtedy wyobrażałeś sobie, że będę taki jak ty; ale rozprawię się z tobą i stawię to przed twe oczy.
EIB	Postępowałeś tak, a ja milczałem, Nabrałeś więc przekonania, że jestem taki, jak ty. Upominam cię! Zwracam ci na to uwagę!

Ps 50,22

PsFlor	(49:23) Rozumiejcie temu, jiż zapominacie Boga, być niekiedy nie połapił, a nie będzie, jenże by odjął.
PsPul	(49:23) Rozumiejcie temu, jiż zapominacie Boga, by niegdy nie połapił, a nie będzie, kto otejmie.
Wuj1923	Rozumiejcież to, którzy zapominacie Boga: by kiedy nie porwał, a nie będzie, ktoby wydarł.
Gda1881	Zrozumiejcież to wżdy teraz, którzy zapominacie Boga, bym was snać nie porwał, a nie będzie ktoby was wyrwał.
Gda2017	Zrozumcie to teraz wy, którzy zapominacie o Bogu, bym was nie rozszarpał, a nie byłoby nikogo, kto by was ocalił.
PsBycz	Pojmiejcież więc, to, wy, zapominający Boga; abym-nie rozszarpał; boby-nie było oswobodziciela.
Goet	Baczcie na to, którzy zapominacie Boga, abym was nie porwał, a nie będzie wybawcy.
PsCylk	Zrozumiejcież to, niepomni Pana, bym nie porwał, a nikt nie ocali.
PsKrusz	Chciejcie zrozumieć to, co zapominacie o Bogu, by was nie porwał, a nie będzie, ktoby wybawił.
PsAszk	Zrozumcież to wy, co zapominacie o Bogu, bym zaś nie rozdarł i niemasz ratunku.
PsSzer	Zważcie to wy, co zapominacie Boga, bym was nie rozdarł, a nie będzie ratunku!
Tys1	(49:22) Zrozumcie to, wy, Boga niepomni, by nie porwał, a nie byłoby komu zbawić.
Tys5	Zrozumcie to, wy, co zapominacie o Bogu, bym nie rozerwał, a nie byłoby komu wybawić.
Bryt	Pojmijcież to wy, którzy zapominacie Boga, Bym was nie rozdarł, a nie będzie ratunku!
Pozn	Rozważcie to dobrze, wy, którzy zapominacie o Bogu, abym was nie pochwycił, a nikt nie zdoła was ocalić!
WarPra	Zastanówcie się nad tym, wy wszyscy, którzy zapomnieliście o Bogu, bo będę musiał rozszarpać was na strzępy i nikt wam nie przyjdzie z pomocą.
STB	Zrozumiejcie, niepomni Boga, bym was kiedyś nie schwytał, a wtedy nikt nie ocali.
EIB	Wy, którzy zapominacie o Bogu, spróbujcie pojąć swój błąd, Bo mogę was rozszarpać i nikt wam nie pomoże!

Ps 50,23

PsFlor	(49:24) Ofiera chwały poczci mie, a tamo droga, jąż pokażę jemu zbawienie boże.
PsPul	(49:24) Modła chwały poćci mie, i tamo droga, jąż pokażę jemu zbawienie boże.
Wuj1923	Ofiara chwały uczci mię: i tam droga, którą mu okażę zbawienie Boże.
Gda1881	Kto mi ofiaruje chwałę, uczci mię; a temu, który naprawia drogę swą, ukażę zbawienie Boże.
Gda2017	Kto mi ofiaruje chwałę, ten oddaje mi cześć; a temu, kto chodzi prostą drogą, ukażę Boże zbawienie.
PsBycz	Poświęcający-mi-ofiarę dziękczynienia, uwielbia-mię; a-urządzającego, według ustaw, drogę swę, opatrzę-go, w-zbawienié Boga.
Goet	Kto ofiaruje dziękczynienie, czci Mię, a kto strzeże dróg swoich, temu ukażę zbawienie Boże!
PsCylk	Kto ofiaruje dziękczynienie, czci Mnie, kto baczy na drogę, temu wskażę pomoc Pana.
PsKrusz	Ofiara chwały uczci Mnie, i prostującemu drogę ukażę zbawienie Boże.
PsAszk	Kto dzięki składa w ofierze, ten Mię uczci, a kto wstąpi na drogę - temu ujawnię Boga w zbawieniu."
PsSzer	Kto ofiaruje dziękczynienie, czci Mnie, a temu, kto nienagannie postępuje, objawię zbawienie Boże.
Tys1	(49:23) Kto składa ofiarę chwały, ten mi cześć oddaje, a temu, kto postępuje uczciwie, ukażę Boże zbawienie».
Tys5	Kto składa Mi ofiarę dziękczynną, ten Mi cześć oddaje, a postępującym bez skazy ukażę Boże zbawienie.
Bryt	Kto ofiaruje dziękczynienie, czci mnie, A temu, kto nienagannie postępuje, ukażę zbawienie Boże.
Pozn	Kto składa w ofierze uwielbienie, ten oddaje mi cześć; i temu [tylko], kto kieruje się prawością, pozwolę oglądać zbawienie Boże".
WarPra	Wielbi Mnie ten, kto składa ofiary dziękczynne, temu zaś, który prostą drogą kroczy, ukażę moc Boga Zbawiciela.
STB	Kto Mi ofiaruje dziękczynienie – uczci Mnie; kto uważa na drogę – temu wskażę zbawienie Boga.
EIB	Czci Mnie ten, kto Mi ofiaruje swe podziękowanie, Temu, kto zważa na czyny, ukażę swoje zbawienie.

Psalm 51

Ps 51,1

PsFlor	(50:1) Smiłuj sie nade mną, Boże, podług wielikiego miłosierdzia twego (50:2) i podług mnożstwa lutowania twego zgładź lichotę moję!
PsPul	Psalm Dawidow, kiedy przyszedł k niemu Natan prorok, posłany od Boga karać ji z grzecha, jen uczynił, kiedy wszedł ku Betisabee a męża jej dał zabić Uryjasza. (50:1) Smiłuj sie nade mną, Boże, podług wielikiego miłosierdzia twego (50:2) i podług mnostwa lutowania twego zgładź lichotę moję!
Wuj1923	(51:1) . Na koniec, Psalm Dawidowi: (51:2) Gdy przyszedł do niego prorok Nathan, kiedy był wszedł do Bethsabei. (51:3) Zmiłuj się nademną, Boże, według wielkiego miłosierdzia twego: a według mnóstwa litości twoich zgładź nieprawość moję.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. (51:2) Gdy do niego przyszedł Natan prorok, potem jak był wszedł do Betsaby. (51:3) Zmiłuj się nademną, Boże! według miłosierdzia twego; według wielkich litości twoich zgładź nieprawości moje.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida, gdy do niego przyszedł prorok Natan po tym, jak on wszedł do Batszeby. Zmiłuj się nade mną, Boże, według twojego miłosierdzia; według twojej wielkiej litości zgładź moje występki.
PsBycz	(51:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania Psalm Dawida. (51:2) Za-wejścia do-niego, Natana Proroka; potem wszedł do Bat-Szaby. (51:3) Zlituj-się-nademną, o-Boże! według-dobroci-Twojéj; według-wielkości politowań-Twych, zmaż wykroczenia-moje.
Goet	(51:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Psalm Dawida. (51:2) Gdy do niego przyszedł prorok Natan, po wejściu jego do Betsaby. (51:3) Boże, bądź mi łaskaw według dobroci Twojej; według wielkiej litości Swojej zgładź występki moje.
PsCylk	(51:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. (51:2) Gdy go odwiedził Natan, prorok, po przyjściu do Bat-Szeby. (51:3) Zmiłuj się nademną Panie wedle łaski Twojéj, według wielkiego miłosierdzia Twego zmaż występki moje.
PsKrusz	(51:1) Przełożonemu chóru. Psalm Dawida. (51:2) Gdy przybył do niego Natan prorok, jak wszedł do córki Szaby. (51:3) Zmiłuj się nademną Boże, według miłosierdzia Twego; według wielkiej litości Twej, zgładź nieprawość moją,
PsAszk	(51:1) Dyrygentowi. - Śpiew Dawidowy. (51:2) Kiedy przyszedł doń prorok Natan, gdy przyszedł do Batseby. (51:3) Zmiłuj się Boże nademną, jako Twa łaska, jako mnogie miłosierdzia Twe - zmaż me przestępstwa.
PsSzer	(51:1) Przewodnikowi chóru, psalm Dawida. (51:2) Gdy przyszedł do niego prorok Natan po jego cudzołóstwie z Batsebą. (51:3) Zmiłuj się nade mna Boże, według łaski swojej, zgładź występki moje według wielkiej litości swojej!
Tys1	(50:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy, (50:2) gdy przybył do niego prorok Natan po grzechu [Dawida] z Batszebą. (50:3) Zmiłuj się nade mną, Boże, w miłosierdziu swoim; w ogromie swej litości zgładź nieprawość moją.
Tys5	(51:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawida, (51:2) gdy przybył do niego prorok Natan po jego grzechu z Batszebą. (51:3) Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości, w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość!
Bryt	(51:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy, (51:2) Gdy wdał się z Batszebą i przyszedł do niego prorok Natan. (51:3) Zmiłuj się nade mną, Boże, według łaski swojej, Według wielkiej litości swojej zgładź występki moje!
Pozn	(51:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Dawida - (51:2) gdy po jego grzechu z Batszebą przybył do niego prorok Natan. (51:3) Zmiłuj się nade mną, Boże, według miłosierdzia Twego, według wielkiej litości Twojej zgładź nieprawości moje!
WarPra	(51:1) Dla kierującego chórem. Psalm, który wyśpiewał Dawid, (51:2) kiedy po cudzołóstwie z Batszebą przybył do niego prorok Natan. (51:3) Zmiłuj się nade mną, Boże, według miłosierdzia Twego, a według Twej dobroci odpuść moje winy.
STB	(51:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida, (51:2) gdy go odwiedził Natan, prorok, po przyjściu do Batszeby. (51:3) Zmiłuj się nade mną, Boże, według Twojej łaski; według wielkiego Twojego miłosierdzia zmaż moje występki.
EIB	(51:1) Dla prowadzącego chór. Psalm Dawida. (51:2) Dawid był wówczas po swym upadku z Batszebą i po spotkaniu z prorokiem Natanem. (51:3) Zmiłuj się nade mną, Boże, stosownie do swojej łaski; W swojej wielkiej litości wymaż moje przestępstwa!

Ps 51,2

PsFlor	(50:3) Dalej omyj mie od lichoty mojej i od grzecha mego oczyści mie,
PsPul	(50:3) Szyrzej mie omyj od złości mojej i od grzecha mego oczyści mie,
Wuj1923	(51:4) Jeszcze więcéj omyj mię od nieprawości mojéj: i od grzechu mojego oczyść mię.
Gda1881	(51:4) Omyj mię doskonale od nieprawości mojej, a od grzechu mego oczyść mię.
Gda2017	Obmyj mnie zupełnie z mojej nieprawości i oczyść mnie z mego grzechu.
PsBycz	(51:4) Całkiem obmyj-mię, z-nieprawości-mojéj, i,-z-grzéchu-mego, oczyść-mię.
Goet	(51:4) Omyj mię całkowicie od nieprawości mojej i oczyść mnie z grzechu mojego.
PsCylk	(51:4) Zupełnie obmyj mnie z winy mojéj, a z grzechu mojego oczyść mnie.
PsKrusz	(51:4) Obmyj mnie dobrze od nieprawości mej - i od grzechu mego oczyść mnie.
PsAszk	(51:4) Więcej, - zmyj mię z mej nieprawości i z grzechu mojego mię oczyść.
PsSzer	(51:4) Obmyj mnie zupełnie z winy mojej i oczyść mnie z grzechu mego!
Tys1	(50:4) Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego.
Tys5	(51:4) Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego!
Bryt	(51:4) Obmyj mnie zupełnie z winy mojejI oczyść mnie z grzechu mego!
Pozn	(51:4) Obmyj mnie całkowicie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mego!
WarPra	(51:4) Obmyj mnie całego z nieprawości moich i oczyść ze wszystkich mych grzechów.
STB	(51:4) Obmyj mnie zupełnie z mojej winy, oczyść mnie z mojego grzechu.
EIB	(51:4) Obmyj mnie zupełnie z mej winy I oczyść mnie z mego grzechu!

Ps 51,3

PsFlor	(50:4) bo lichotę moję ja poznawam i grzech moj przeciwo mnie jest zawżdy.
PsPul	(50:4) bo złość moję ja znaję i grzech moj przeciwo mnie jest zawżdy.
Wuj1923	(51:5) Albowiem ja znam nieprawość moję, i grzech mój jest zawżdy przeciwko mnie.
Gda1881	(51:5) Albowiem ja znam nieprawość moję, a grzech mój przedemną jest zawżdy.
Gda2017	Uznaję bowiem moje występki, a mój grzech zawsze jest przede mną.
PsBycz	(51:5) Bo, wykroczcnia-me, ja poznaję; zatem-grzéch-mój, przedemną ciągle.
Goet	(51:5) Albowiem ja znam występki swoje, a grzech mój stale jest przede mną.
PsCylk	(51:5) Bo występki moje ja znam, a grzech mój obecny mi zawsze.
PsKrusz	(51:5) Albowiem nieprawości moje znam, a grzech mój przedemną jest zawsze.
PsAszk	(51:5) Bo znam ja występki moje a grzech mój jest zawsze przedemną!
PsSzer	(51:5) Ja bowiem znam występki swoje i zawsze jestem świadom grzechu mego.
Tys1	(50:5) Uznaję bowiem nieprawość swoją, a grzech mój jest zawsze przede mną.
Tys5	(51:5) Uznaję bowiem moją nieprawość, a grzech mój mam zawsze przed sobą.
Bryt	(51:5) Ja bowiem znam występki swojeI grzech mój zawsze jest przede mną.
Pozn	(51:5) Albowiem uznaję nieprawości moje, a grzech mój stoi mi zawsze przed oczami.
WarPra	(51:5) Bo ja znam dobrze moje winy i moje grzechy mam wciąż przed oczyma.
STB	(51:5) Bo ja znam moje występki, a mój grzech zawsze jest obecny przede mną.
EIB	(51:5) Gdyż jestem świadom swych przestępstw, Mój grzech mam wciąż przed oczami.

Ps 51,4

PsFlor	(50:5) Tobie samemu zgrzeszył jeśm i złe przed tobą czynił jeśm, by sprawion w mołwach twojich, i przemożesz, gdy cie sądzą.
PsPul	(50:5) Tobie samemu zgrzeszył jeśm i złe przed tobą czynił jeśm, by sprawion w mołwach twoich i przepomogł, gdy cie sądzą.
Wuj1923	(51:6) Tobiem samemu zgrzeszył i uczyniłem złość przed tobą, abyś się usprawiedliwił w mowach twoich, a zwyciężył, gdy cię posądzają.
Gda1881	(51:6) Tobie, tobiem samemu zgrzeszył, i złem przed oczyma twemi uczynił, abyś był sprawiedliwy w mowie twojej, i czystym w sądzie twoim.
Gda2017	Przeciw tobie, tobie samemu, zgrzeszyłem i zło uczyniłem na twoich oczach, abyś okazał się sprawiedliwy w swoich słowach i czysty w swoim sądzie.
PsBycz	(51:6) Przeciw-Tobie, tylko-Tobie, zgrzeszyłem, i,-to-złé, w-oczach-Twoich, zrobiłem; dla-tego, sprawiedliw-będziesz, w-mowie-Twéj; będziesz-czystym, w-wyroku-Twoim.
Goet	(51:6) Przeciwko Tobie, przeciwko Tobie jedynie zgrzeszyłem i, co złe jest w oczach Twoich, uczyniłem, abyś się okazał sprawiedliwym w wyroku Twoim i czystym w sądzie Twoim.
PsCylk	(51:6) Tobie samemu zgrzeszyłem, a zło w oczach Twoich czyniłem, przetoś sprawiedliwy w wyroku Twoim, czysty w sądzie Twoim.
PsKrusz	(51:6) Przed Tobą samym zgrzeszyłem i zło przed oczyma Twemi uczyniłem, gdy Ty jesteś sprawiedliwy w mowie swej - czysty w sądzie swym.
PsAszk	(51:6) Tobie jedynemu zgrzeszyłem i co złe w Twych oczach uczyniłem, abyś się okazał sprawiedliwy w Twem powiedzeniu, czysty w Twem sędziowaniu,
PsSzer	(51:6) Przeciw Tobie, przeciw Tobie jedynie zgrzeszyłem i uczyniłem to, co złego w oczach Twoich, abyś okazał się sprawiedliwy w swym wyroku, czysty w sądzie swoim.
Tys1	(50:6) Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą, byś się okazał sprawiedliwy w swym wyroku i prawy — w swoim sądzie.
Tys5	(51:6) Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest w Twych oczach, tak że się okazujesz sprawiedliwy w swym wyroku i prawy w swoim osądzie.
Bryt	(51:6) Przeciwko tobie samemu zgrzeszyłemI uczyniłem to, co złe w oczach twoich, Abyś okazał się sprawiedliwy w wyroku swoim, Czysty w sądzie swoim.
Pozn	(51:6) Przeciw Tobie, przeciw Tobie samemu zgrzeszyłem i dopuściłem się tego, co jest złe w oczach Twoich; tak więc okażesz swą sprawiedliwość przez swój wyrok, a prawość swoją przez sąd.
WarPra	(51:6) Zgrzeszyłem przeciwko Tobie samemu, na Twoich oczach wiele zła czyniłem, tak że okażesz się sprawiedliwy w Swym wyroku i prawy w Swoim sądzie.
STB	(51:6) Tobie samemu zgrzeszyłem i czyniłem zło w Twoich oczach; bo jesteś sprawiedliwy w Twym wyroku oraz czysty w Twoim osądzie.
EIB	(51:6) Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem, Popełniłem zło w Twoich oczach, Słuszne jest Twe napomnienie, Jesteś bez zarzutu w swoim sądzie.

Ps 51,5

PsFlor	(50:6) Bo owa w lichocie począł jeśm sie i w grzeszech poczęła mie mać moja.
PsPul	(50:6) Bo owa we złościach poczęt jeśm i w grzeszech poczęła mie matka moja.
Wuj1923	(51:7) Oto bowiem w nieprawościach jestem poczęty: a w grzechach poczęła mię matka moja.
Gda1881	(51:7) Oto w nieprawości poczęty jestem, a w grzechu poczęła mię matka moja.
Gda2017	Oto zostałem zrodzony w nieprawości i w grzechu poczęła mnie moja matka.
PsBycz	(51:7) Oto, w-nieprawości, tworzony-byłem; zatém,-w-grzéchu, poczęła-mię, matka-moja.
Goet	(51:7) Oto, w nieprawości zrodzony jestem, a w grzechu poczęła mnie matka moja.
PsCylk	(51:7) Owóż w występku stworzony zostałem, i w grzechu poczęła mnie matka moja.
PsKrusz	(51:7) Oto w nieprawości poczęty jestem, i w grzechu poczęła mnie matka moja.
PsAszk	(51:7) Otom w nieprawości poczęty a w grzechu powiła mię matka moja.
PsSzer	(51:7) Wiem, że urodziłem się w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka moja.
Tys1	(50:7) Oto zrodzony jestem w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka.
Tys5	(51:7) Oto zrodzony jestem w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka.
Bryt	(51:7) Oto urodziłem się w przewinieniuI w grzechu poczęła mnie matka moja.
Pozn	(51:7) Oto w nieprawości byłem zrodzony i w grzechu poczęła mnie matka moja.
WarPra	(51:7) Bo w nieprawości na świat przyszedłem, w grzechu poczęła mnie moja matka.
STB	(51:7) Zostałem stworzony w występku i w grzechu poczęła mnie moja matka.
EIB	(51:7) Rzeczywiście urodziłem się w przewinieniu, Grzesznym poczęła mnie matka,

Ps 51,6

PsFlor	(50:7) Owa wiem prawdę miłował jeś, niepewne i tajemne mądrości twojej zjawił jeś mnie.
PsPul	(50:7) Owa wiem prawdę miłował jeś, niepewne i tajemne mądrości twojej zjawił jeś mnie.
Wuj1923	(51:8) Oto bowiem umiłowałeś prawdę: niewiadome i skryte rzeczy mądrości twojéj objawiłeś mi.
Gda1881	(51:8) Oto się kochasz w prawdzie wewnętrznej, a skrytą mądrość objawiłeś mi.
Gda2017	Oto miłujesz prawdę wewnętrzną i w głębi serca dasz mi poznać mądrość.
PsBycz	(51:8) Oto, prawdę upodobałeś, w-powłokach serca; przeto,-w-zamknięciu jego, mądrość wskazałeś-mi.
Goet	(51:8) Oto, upodobałeś sobie prawdę we wnętrzu serca, a w skrytości daj mi poznać mądrość.
PsCylk	(51:8) Wszak prawdy żądasz w tajni, a w skrytości mądrość wskazujesz mi.
PsKrusz	(51:8) Oto ukochałeś prawdę wewnętrzną, a ukrytą mądrość objawiłeś mi.
PsAszk	(51:8) Oto Ty prawdy pożądasz w najgłębszych zakamarkach, a w tem, co ukryte oznajmiasz mi najwyższą mądrość.
PsSzer	(51:8) Wiem, że Ty kochasz prawdę w sercu i objawiasz mi mądrość ukrytą.
Tys1	(50:8) Oto w szczerości serca masz upodobanie, a w głębi duszy uczysz mnie mądrości.
Tys5	(51:8) Oto Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie, naucz mnie tajników mądrości.
Bryt	(51:8) Oto miłujesz prawdę chowaną na dnie duszyI objawiasz mi mądrość ukrytą.
Pozn	(51:8) Ale Tyś umiłował szczerość serca, a w głębi duszy mojej dajesz mi poznać mądrość.
WarPra	(51:8) Ty zaś żądasz, bym nosił prawdę ukrytą w mym sercu, i w tajemnicy objawiasz mi mądrość.
STB	(51:8) Oto żądasz prawdy we wnętrzu, a w skrytości mądrość mi wskazujesz.
EIB	(51:8) A dla Ciebie milsza jest prawda skryta na dnie duszy - Dlatego dałeś mi lekcję głębokiej mądrości.

Ps 51,7

PsFlor	(50:8) Okropisz mie, Gospodnie, izopem, i oczyszczon będę, omyjesz mie, i nad śnieg ubielon będę.
PsPul	(50:8) Okropi❬sz❭ mie, Gospodnie, izopem, a oczyszczon będę, zmyjesz mie, i nad śnieg ubielon będę.
Wuj1923	(51:9) Pokropisz mię Hyzopem, a będę oczyszczony: omyjesz mię, a będę nad śnieg wybielony.
Gda1881	(51:9) Oczyść mię, isopem, a oczyszczon będę; omyj mię, a nad śnieg wybielony będę.
Gda2017	Oczyść mnie hizopem, a będę oczyszczony; obmyj mnie, a stanę się bielszy od śniegu.
PsBycz	(51:9) Od-grzéchu,-oczyść-mię, z-hyzopem, a-będę-czysty; obmyj-mię, a,-niż-śniég, bielszym-będę.
Goet	(51:9) Rozgrzesz mnie hizopem, a będę czysty; omyj mnie, a będę bielszy niż śnieg.
PsCylk	(51:9) Rozgrzesz mnie izopem, a będę czysty, obmyj mnie, a od śniegu będę bielszy.
PsKrusz	(51:9) Pokrop mnie hyzopem, a będę oczyszczony, obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.
PsAszk	(51:9) Hysopem mię oczyść a będę czysty, umyj Ty mnie a bielszy będę niżli śnieg.
PsSzer	(51:9) Pokrop mnie hyzopem, abym był czysty; obmyj mnie, a będę bielszy nad śnieg!
Tys1	(50:9) Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.
Tys5	(51:9) Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.
Bryt	(51:9) Pokrop mnie hizopem, a będę oczyszczony; Obmyj mnie, a ponad śnieg bielszy się stanę.
Pozn	(51:9) Pokrop mnie hizopem, a będę oczyszczony, obmyj mnie, a ponad śnieg bielszy się stanę!
WarPra	(51:9) Pokrop mnie więc hyzopem, a będę oczyszczony, obmyj mnie, a stanę się bielszy od śniegu.
STB	(51:9) Rozgrzesz mnie hizopem, a będę czysty; obmyj mnie, a będę bielszy od śniegu.
EIB	(51:9) Pokrop mnie hizopem, a będę oczyszczony; Obmyj mnie, a stanę się bielszy niż śnieg.

Ps 51,8

PsFlor	(50:9) Słuchowi memu dasz radość i wiesiele i radować sie będą kości uśmierzone.
PsPul	(50:9) Słuchu memu dasz radość i wiesiele i radować sie będą kości uśmierzone.
Wuj1923	(51:10) Słuchowi memu dasz radość i wesele: i rozradują się kości poniżone.
Gda1881	(51:10) Daj mi słyszeć radość i wesele, a niech się rozradują kości moje, któreś pokruszył.
Gda2017	Daj mi usłyszeć radość i wesele; niech się rozradują kości, które skruszyłeś.
PsBycz	(51:10) Daj-słyszéć-mi uciechę, i-radość; niech-rozweselą-się kości, które skruszyłeś.
Goet	(51:10) Daj mi usłyszeć radość i wesele, a rozradują się kości, które pokruszyłeś.
PsCylk	(51:10) Daj mi usłyszeć radość i wesele, niech rozradują się kości, któreś pokruszył.
PsKrusz	(51:10) Daj, abym słyszał radość i weselę; niech się rozradują kości, któreś pokruszył.
PsAszk	(51:10) Obwieścisz mi uciechę i wesele a rozśpiewają się kości, któreś pognębił.
PsSzer	(51:10) Daj mi usłyszeć radość i wesele, niech się rozradują moje kości skruszone!
Tys1	(50:10) Spraw, bym usłyszał radość i wesele: niech się radują kości, któreś skruszył.
Tys5	(51:10) Spraw, bym usłyszał radość i wesele, niech się radują kości, któreś skruszył!
Bryt	(51:10) Daj, bym usłyszał radość i wesele, Niech się rozradują kości, które skruszyłeś!
Pozn	(51:10) Daj mi usłyszeć [słowa] radości i wesela, by się pocieszyły kości, któreś skruszył!
WarPra	(51:10) Pozwól mi uradować się i rozweselić, niech ożyją na nowo kości, któreś skruszył.
STB	(51:10) Daj mi usłyszeć radość i wesele; niechaj się rozradują kości, które pokruszyłeś.
EIB	(51:10) Spraw, bym usłyszał radość i wesele, Niech ożyją kości, które tak skruszyłeś!

Ps 51,9

PsFlor	(50:10) Otewroci lice twoje od grzechow mojich i wszytki lichoty moje zgładź!
PsPul	(50:10) Odwroć lice twoje od grzechow mych i wszytki złości moje zgładź!
Wuj1923	(51:11) Odwróć oblicze twoje od grzechów moich: a zgładź wszystkie nieprawości moje.
Gda1881	(51:11) Odwróć oblicze twoje od grzechów moich, a zgładź wszystkie nieprawości moje.
Gda2017	Odwróć swe oblicze od moich grzechów i zgładź wszystkie moje nieprawości.
PsBycz	(51:11) Zasłoń obliczé-Twé, przed-grzéchami-mymi, i-wszystkie, nieprawości-me, wymaż.
Goet	(51:11) Zakryj oblicze Swoje przed grzechami mojemi i zgładź wszystkie nieprawości moje.
PsCylk	(51:11) Odwróć oblicze Twoje od grzechów moich, a wszystkie winy moje zmaż.
PsKrusz	(51:11) Odwróć oblicze swe od grzechu mego i zgładź wszelkie nieprawości moje.
PsAszk	(51:11) Chciej zakryć oblicze Twe przed moimi grzechy a zmaż wszystkie przewinienia me,
PsSzer	(51:11) Zakryj oblicze swoje przed grzechami moimi i zgładź wszystkie moje winy!
Tys1	(50:11) Odwróć oblicze swe od moich grzechów i zniwecz wszystkie moje przewinienia.
Tys5	(51:11) Odwróć oblicze swe od moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia!
Bryt	(51:11) Zakryj oblicze swoje przed grzechami moimiI zgładź wszystkie winy moje.
Pozn	(51:11) Odwróć oblicze swoje od grzechów moich i wymaż wszystkie moje winy!
WarPra	(51:11) Racz nie patrzeć już na moje grzechy, zechciej wymazać wszystkie moje winy.
STB	(51:11) Odwróć Twoje oblicze od mych grzechów oraz zmaż wszystkie moje winy.
EIB	(51:11) Zasłoń swoje oblicze przed moimi grzechami I wymaż wszystkie me winy.

Ps 51,10

PsFlor	(50:11) Sierce czyste stworz we mnie, Boże, i duch prawy wznowi we czrzewiech mych!
PsPul	(50:11) Sierce czyste stworz we mnie, Boże, i duch prosty wznowi we czrzewiech moich!
Wuj1923	(51:12) Serce czyste stwórz we mnie, Boże! i ducha prawego odnów we wnętrznościach moich.
Gda1881	(51:12) Serce czyste stwórz we mnie, o Boże! a ducha prawego odnów we wnętrznościach moich.
Gda2017	Stwórz we mnie serce czyste, o Boże, i odnów we mnie ducha prawego.
PsBycz	(51:12) Sercé czysté utwórz, we-mnie, o-Boże! i,-ducha stałego, odnów we-wnętrzu-mojém.
Goet	(51:12) Stwórz mi, Boże, czyste serce, a odnów we wnętrzu mojem ducha stałego.
PsCylk	(51:12) Serce czyste stwórz mi Panie, a ducha stałego odnów we mnie.
PsKrusz	(51:12) Serce czyste stwórz mi, Boże i ducha prawego odnów we wnętrznościach moich.
PsAszk	(51:12) Serce czyste stwórz mi, o Boże, a ducha stałego chciej odnowić w mem wnętrzu!
PsSzer	(51:12) Serce czyste stwórz we mnie, o Boże, a ducha stałego odnów we mnie!
Tys1	(50:12) Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów we mnie moc ducha.
Tys5	(51:12) Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego!
Bryt	(51:12) Serce czyste stwórz we mnie, o Boże, A ducha prawego odnów we mnie!
Pozn	(51:12) Stwórz mi, o Boże, czyste serce i ożyw mnie nowym i nieugiętym duchem!
WarPra	(51:12) Stwórz mi, o Boże, serce czyste, napełnij moje wnętrze duchem mocy.
STB	(51:12) Serce czyste stwórz wewnątrz mnie, Boże, i odnów we mnie stałego ducha.
EIB	(51:12) Czyste serce stwórz we mnie, o Boże, Prawość ducha odnów w moim wnętrzu.

Ps 51,11

PsFlor	(50:12) Nie odrzucaj mnie od lica twego i ducha świętego twego nie otejmuj ote mnie.
PsPul	(50:12) Nie odrzucaj mie od lica twego i ducha świętego twego nie odejmi ode mnie.
Wuj1923	(51:13) Nie odrzucaj mię od oblicza twego: i Ducha świętego twego nie bierz odemnie.
Gda1881	(51:13) Nie odrzucaj mię od oblicza twego, a Ducha swego świętego nie odbieraj odemnie.
Gda2017	Nie odrzucaj mnie sprzed twego oblicza i nie odbieraj mi swego Ducha Świętego.
PsBycz	(51:13) Nie odrzucaj-mię z-przed-oblicza-Twego; i,-ducha Swiętości-Twéj, nie odejmuj odemnie.
Goet	(51:13) Nie odrzuć mnie od oblicza Swego i nie odbierz Ducha Swego Świętego ode mnie.
PsCylk	(51:13) Nie rzucaj mnie z przed oblicza Twego, a ducha Twego świętego nie odbieraj mi.
PsKrusz	(51:13) Nie odrzucaj mnie od oblicza swego, i ducha Twego świętego nie odejmuj odemnie.
PsAszk	(51:13) Nie napędzaj mnie z przed Twego oblicza i ducha Twej świętości, nie zabieraj odemnie!
PsSzer	(51:13) Nie odrzucaj mnie od oblicza swego i nie odbieraj mi Ducha swego świętego!
Tys1	(50:13) Nie odrzucaj mnie od swego oblicza i nie odbieraj mi świętego ducha swego.
Tys5	(51:13) Nie odrzucaj mnie od swego oblicza i nie odbieraj mi świętego ducha swego!
Bryt	(51:13) Nie odrzucaj mnie od oblicza swegoI nie odbieraj mi swego Ducha świętego!
Pozn	(51:13) Nie odrzucaj mnie sprzed oblicza Twego i nie odbieraj mi Twego świętego ducha!
WarPra	(51:13) Nie oddalaj mnie sprzed oblicza Twego i nie zabieraj ode mnie Twego ducha świętości.
STB	(51:13) Nie odrzucaj mnie od Twojego oblicza i Twego Ducha Świętego mi nie odbieraj.
EIB	(51:13) Nie wypędzaj mnie sprzed Twego oblicza I nie odbieraj mi swego Ducha Świętego.

Ps 51,12

PsFlor	(50:13) Wroci mnie wiesiele zbawienia twego i duchem przednim śćwirdzi mie!
PsPul	(50:13) Wroci mi wiesiele zbawienia twego i duchem przednim stwirdzi mie!
Wuj1923	(51:14) Przywróć mi radość zbawienia twojego, i duchem przedniejszym potwierdź mię.
Gda1881	(51:14) Przywróć mi radość zbawienia twego, a duchem dobrowolnym podeprzyj mię.
Gda2017	Przywróć mi radość twego zbawienia i wesprzyj mnie duchem ochoczym.
PsBycz	(51:14) Przywróć mi radość pomocy-Twojéj; a,-duch chętny; niech-wspiéra-mię.
Goet	(51:14) Przywróć mi radość zbawienia Twego, a duchem ochotnym wesprzyj mnie.
PsCylk	(51:14) Przywróć mi radość wybawienia Twojego, a duchem gorliwym pokrzep mnie.
PsKrusz	(51:14) Przywróć mi radość zbawienia Twego, i duchem ochoczym wesprzyj mnie.
PsAszk	(51:14) Powróć mi rozkosz Twego wybawienia a duchem mię wesprzyj wspaniałomyślnym!
PsSzer	(51:14) Przywróć mi radość z wybawienia Twego i wesprzyj mnie duchem ochoczym!
Tys1	(50:14) Przywróć mi radość z Twojego zbawienia i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Tys5	(51:14) Przywróć mi radość z Twojego zbawienia i wzmocnij mnie duchem ochoczym!
Bryt	(51:14) Przywróć mi radość z wybawienia twegoI wesprzyj mnie duchem ochoczym!
Pozn	(51:14) Przywróć mi radość Twego zbawienia i umocnij mnie duchem wielkoduszności!
WarPra	(51:14) Spraw, bym się cieszył tym, że mnie zbawiasz, niech wstąpi we mnie duch gorliwości Twojej.
STB	(51:14) Przywróć mi radość Twojego zbawienia i pokrzep mnie duchem gorliwym.
EIB	(51:14) Przywróć mi radość z Twojego wybawienia, Wesprzyj na nowo duchem żarliwości!

Ps 51,13

PsFlor	(50:14) Nauczę liche drogam twym a niemiłościwi ku tobie sie obrocą.
PsPul	(50:14) Nauczę liche drogam twoim a niemiłościwi k tobie sie obrocą.
Wuj1923	(51:15) Będę nauczał nieprawe dróg twoich: a niezbożni do ciebie się nawrócą.
Gda1881	(51:15) Tedy będę nauczał przestępców dróg twoich, aby się grzesznicy do ciebie nawrócili.
Gda2017	Wtedy będę nauczał przestępców twoich dróg i grzesznicy nawrócą się do ciebie.
PsBycz	(51:15) Będę-nauczał przestępców dróg-Twoich; aby-grzésznicy, do-Ciebie, nawrócili-się.
Goet	(51:15) Przestępców uczyć będę dróg Twoich, aby się grzesznicy do Ciebie nawrócili.
PsCylk	(51:15) Nauczać będę przestępców dróg Twoich, a grzesznych by do Ciebie wrócili.
PsKrusz	(51:15) Będę uczył przewrotnych drogi Twej, i grzesznicy do Ciebie powrócą.
PsAszk	(51:15) Pouczać będę przestępców o Twoich drogach, a grzesznicy nawrócą się ku Tobie.
PsSzer	(51:15) Odstępców będę uczył dróg Twoich, aby grzesznicy nawrócili się do Ciebie.
Tys1	(50:15) Będę nieprawych nauczał dróg Twoich i wrócą do Ciebie grzesznicy.
Tys5	(51:15) Chcę nieprawych nauczyć dróg Twoich i nawrócą się do Ciebie grzesznicy.
Bryt	(51:15) Przestępców będę nauczał dróg twoich, I grzesznicy nawrócą się do ciebie.
Pozn	(51:15) Nieprawych będę uczył dróg Twoich, a grzesznicy nawrócą się do Ciebie.
WarPra	(51:15) Wtedy zacznę grzeszników nauczać dróg Twoich, a bezbożni będą się nawracać ku Tobie.
STB	(51:15) Wtedy będę nauczał przestępców Twoich dróg, i grzesznych, aby do Ciebie powrócili.
EIB	(51:15) Przestępców będę uczył Twoich dróg - Niech grzesznicy nawrócą się do Ciebie.

Ps 51,14

PsFlor	(50:15) Zbaw mie ode krwi, Boże, Boże zbawienia mego, i wiesielić będzie język moj sprawiedlność twoję.
PsPul	(50:15) Zbaw mie od krwi, Boże, Boże zbawienia mego, i wiesielić [sie] będzie język moj sprawiedlność twoję.
Wuj1923	(51:16) Wybaw mię ze krwi, Boże, Boże zbawienia mego! a język mój z radością będzie wysławiał sprawiedliwość twoję.
Gda1881	(51:16) Wyrwij mię z pomsty za krew, o Boże, Boże zbawienia mojego! a język mój będzie wysławiał sprawiedliwość twoję.
Gda2017	Uwolnij mnie od winy za przelanie krwi, o Boże, Boże mego zbawienia, a mój język będzie wysławiał twoją sprawiedliwość.
PsBycz	(51:16) Uwolnij-mię od-zabójstw, o-Boże! zbawienia-mego; będzie-śpiéwał język-mój, sprawiedliwość-Twoję.
Goet	(51:16) Wybaw mnie od pomsty za krew, Boże, Boże zbawienia mego, wtedy język mój z radosnemi okrzykami wielbić będzie sprawiedliwość Twoją.
PsCylk	(51:16) Ocal mnie od krwawéj winy Panie, Panie wybawienia mojego, by wysławiał język mój sprawiedliwość Twoję.
PsKrusz	(51:16) Wybaw mnie odekrwi, Boże, Boże zbawienia mego! język mój będzie wysławiał sprawiedliwość Twoją.
PsAszk	(51:16) Wyrwij mnie z grzechu krwawego, o Boże, Boże mojego wybawienia, - opiewać będzie język mój Twą miłość sprawiedliwą.
PsSzer	(51:16) Wybaw mnie od zbrodni, Boże, Boże zbawienia mego, a język mój z radością wysławiać będzie sprawiedliwość Twoją!
Tys1	(50:16) Od kary za krew przelaną uwolnij mnie, Boże, Boże, mój Zbawco: niech mój język z weselem sławi Twoją sprawiedliwość.
Tys5	(51:16) Od krwi uwolnij mnie, Boże, mój Zbawco, niech mój język sławi Twoją sprawiedliwość!
Bryt	(51:16) Wybaw mnie od winy za krwi przelanie, Boże, Boże zbawienia mego, A język mój z radością wysławiać będzie sprawiedliwość twoją!
Pozn	(51:16) Uwolnij mnie, Boże, od [winy przelania] krwi, o Boże, Boże, mój Wybawco, a język mój wysławiać będzie sprawiedliwość Twoją.
WarPra	(51:16) Uwolnij mnie od winy krwawej, Boże, Boże, mój Zbawco, aby mój język mógł wysławiać sprawiedliwość Twoją.
STB	(51:16) Od krwawej winy mnie ocal, Boże, Boże mojego zbawienia, by mój język wysławiał Twoją sprawiedliwość.
EIB	(51:16) Wybaw mnie od winy za przelanie krwi, Boże, Boże mojego zbawienia, A mój język z radością rozsławi Twoją sprawiedliwość!

Ps 51,15

PsFlor	(50:16) Gospodnie, wargi moje otworz, a usta moja zjawią chwałę twoję,
PsPul	(50:16) Gospodnie, wargi moje roztworz, a usta moja zjawią chwałę twoję,
Wuj1923	(51:17) Panie, otworzysz wargi moje: a usta moje opowiadać będą chwałę twoję.
Gda1881	(51:17) Panie! otwórz wargi moje, a usta moje opowiadać będą chwałę twoję.
Gda2017	Panie, otwórz moje wargi, a moje usta będą głosić twoją chwałę.
PsBycz	(51:17) O-Panie! wargi-me otwórz; a,-usta-me, opowiadać-będą, chwałę-Twoję.
Goet	(51:17) Panie, otwórz wargi moje, a usta moje zwiastować będą chwałę Twoją.
PsCylk	(51:17) Panie wargi moje roztwórz, a niech usta moje wygłoszą chwałę Twoję.
PsKrusz	(51:17) Panie, otwórz wargi moje, a usta me będą opowiadać chwałę Twą.
PsAszk	(51:17) Boże, Ty otworzysz me wargi a usta me zwiastować będą Twą chwałę.
PsSzer	(51:17) Panie! Otwórz wargi moje, aby usta moje głosiły chwałę Twoją!
Tys1	(50:17) Otworzysz moje wargi, Panie, a usta me będą głosić Twą chwałę.
Tys5	(51:17) Otwórz moje wargi, Panie, a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Bryt	(51:17) Panie! Otwórz wargi moje, A usta moje głosić będą chwałę twoją!
Pozn	(51:17) Panie, otwórz wargi moje, a usta moje głosić będą chwałę Twoją.
WarPra	(51:17) Otwórz, o Panie, wargi moje, niech moje usta zaczną Ci śpiewać chwałę.
STB	(51:17) Panie, otwórz moje wargi i niech me usta wygłoszą Twoją chwałę.
EIB	(51:17) Panie! Otwórz moje usta, Niech me wargi ogłoszą Twą chwałę!

Ps 51,16

PsFlor	(50:17) boby był chciał ofiarę, dałbych był owszem; ofierami nie będziesz sie kochać.
PsPul	(50:17) bo by był chciał modłę, wzdałbych był owszem; modłami nie będziesz sie kochać.
Wuj1923	(51:18) Albowiem gdybyś był chciał ofiary, wżdybych był dał: w całopalonych nie będziesz się kochał.
Gda1881	(51:18) Albowiem nie pragniesz ofiar, choćbym ci je dał, ani całopalenia przyjmiesz.
Gda2017	Ty bowiem nie pragniesz ofiar, choćbym ci je dał, ani nie przyjmiesz całopalenia.
PsBycz	(51:18) Boć nie żądasz zabicia-ofiary; inaczéj,-dałbym ją; Ty, ofiary-całopalenia, nie mile-przyjmujesz.
Goet	(51:18) Albowiem nie żądasz ofiar śniednych, dałbym je Ci; a w całopaleniach nie masz upodobania.
PsCylk	(51:18) Bo nie pragniesz ofiar, abym je składał, całopalenia nie żądasz.
PsKrusz	(51:18) Albowiem nie pragniesz ofiary, a dałbym; całopalenia nie przyjmiesz.
PsAszk	(51:18) Bo nie ofiar zwierzęcych Ty pożądasz, ani darów, nie w całopaleniu Ty masz upodobanie.
PsSzer	(51:18) Bo nie żądasz ofiar - dałbym Ci je, w całopaleniach nie kochasz się.
Tys1	(50:18) Ofiarą bowiem Ty się nie radujesz, a całopalenia, choćbym dał, nie przyjmiesz.
Tys5	(51:18) Ty się bowiem nie radujesz ofiarą i nie chcesz całopaleń, choćbym je dawał.
Bryt	(51:18) Albowiem ofiar nie żądasz, A całopalenia, choćbym ci je dał, nie zechcesz przyjąć.
Pozn	(51:18) Nie znajdujesz bowiem upodobania w ofiarach, a jeślibym złożył całopalenie, nie przyjąłbyś go.
WarPra	(51:18) Nie pragniesz, abym Ci składał ofiary, a całopaleń, choćbym je dał, nie przyjmiesz.
STB	(51:18) Bowiem nie pragniesz ofiar, bym je składał, ani całopalenia nie żądasz.
EIB	(51:18) Bo nie znajdujesz przyjemności w ofierze; Całopalenie? Choćbym chciał Ci je złożyć, nie zechcesz.

Ps 51,17

PsFlor	(50:18) Ofiera Bogu duch smęcony; sierca skruszonego i uciszonego, Boże, nie wzgardzisz.
PsPul	(50:18) Modła Bogu duch smęcony; sierc❬a❭ skruszonego i uśmierzonego, Boże, nie wzgardzisz.
Wuj1923	(51:19) Ofiara Bogu, duch strapiony: serca skruszonego i uniżonego, Boże, nie wzgardzisz.
Gda1881	(51:19) Ofiary Bogu przyjemne duch skruszony; sercem skruszonem i strapionem nie pogardzisz, o Boże!
Gda2017	Ofiary dla Boga to duch skruszony; sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, o Boże!
PsBycz	(51:19) Ofiarami Boga, duch skruszony; Ty, sercem skruszoném, i-upokorzoném, o-Boże! nie wzgardzisz.
Goet	(51:19) Ofiary, które się Bogu podobają, — to duch złamany; sercem złamanem i skruszonem nie wzgardzisz, Boże.
PsCylk	(51:19) Ofiarami Panu duch skruszony, sercem skruszoném i złamaném Panie nie pogardzisz.
PsKrusz	(51:19) Ofiarami dla Boga duch skruszony; sercem strapionem i skruszonem nie pogardzisz, o Boże!
PsAszk	(51:19) Ofiary boże - to dusza złamana, sercem złamanem i skruszonem, Boże, nie wzgardzisz!
PsSzer	(51:19) Ofiary Bogu miłe - to duch skruszony, sercem złamanym i skruszonym nie wzgardzisz, o Boże.
Tys1	(50:19) Ofiarą moją, Boże, duch skruszony, pokornym i skruszonym sercem, Boże, nie wzgardzisz.
Tys5	(51:19) Moją ofiarą, Boże, duch skruszony; nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym.
Bryt	(51:19) Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony, Sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże.
Pozn	(51:19) Moją ofiarą, o Boże, duch skruszony; sercem skruszonym i złamanym, Boże, nie wzgardzisz.
WarPra	(51:19) Niech moją ofiarą będzie duch skruszony, bo Ty, Boże, sercem skruszonym i bolejącym nie gardzisz.
STB	(51:19) Ofiarami dla Pana jest duch skruszony; sercem skruszonym i złamanym, Boże, nie wzgardzisz.
EIB	(51:19) Ofiarą miłą Bogu jest duch pełen skruchy, Sercem skruszonym, przejętym własnym stanem, nie pogardzisz, o Boże.

Ps 51,18

PsFlor	(50:19) Dobrotliwie uczyń, Gospodnie, w dobrej woli twej Syjon, aby sprawiony mury jerusalemskie.
PsPul	(50:19) Dobrot❬li❭wie uczyń, Gospodnie, w dobrej wolej twojej Syjon, a sprawią mury Jeruzalem.
Wuj1923	(51:20) Uczyń dobrze, Panie, Syonowi w dobréj woli twojéj, aby się zbudowały mury Jeruzalem.
Gda1881	(51:20) Dobrze uczyń według upodobania twego Syonowi; pobubuj mury Jeruzalemskie.
Gda2017	Okaż dobroć Syjonowi według twego upodobania; odbuduj mury Jeruzalem.
PsBycz	(51:20) Rozwesel, przez-łaskawość-Twę, Syon; wznieś mury Jerozolimy.
Goet	(51:20) Wyświadcz dobrodziejstwo Syjonowi według łaskawości Swojej; odbuduj mury Jerozolimy!
PsCylk	(51:20) Obdarz w łasce Twojéj Cyon, odbuduj mury Jerozolimy.
PsKrusz	(51:20) Uczyń dobrze według upodobania Twego Sjonowi; pobuduj mury Jeruzalem.
PsAszk	(51:20) Świadcz łaski Syonowi Ty, który zbudujesz mury Jeruzalemu.
PsSzer	(51:20) Zechciej w łasce swej dobrze czynić Syjonowi, odbuduj mury Jeruzalemu!
Tys1	(50:20) Panie, okaż Syjonowi łaskę w swej dobroci, abyś odbudował mury Jeruzalem.
Tys5	(51:20) Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci, odbuduj mury Jeruzalem!
Bryt	(51:20) Zechciej w łasce swej dobrze czynić Syjonowi, Odbuduj mury Jeruzalemu!
Pozn	(51:20) W dobroci swej okaż się łaskawym dla Syjonu, odbuduj mury Jeruzalem!
WarPra	(51:20) Ześlij Twe błogosławieństwo na Syjon i w swej łaskawości odbuduj mury Jeruzalem.
STB	(51:20) Obdarz w Swej łasce Cyon, odbuduj mury Jeruszalaim.
EIB	(51:20) W Twojej dobrej woli czyń dobrze Syjonowi, Odbuduj na nowo mury Jerozolimy!

Ps 51,19

PsFlor	(50:20) Tegdy przymiesz ofiarę sprawiedlności, modły i ofiary, tegdy włożą na twoj ołtarz cieląt.
PsPul	(50:20) Tegdy weźmiesz modły sprawiedlności, pokład i modły, tegdy nakładą na ołtarz twoj cieląt.
Wuj1923	(51:21) Tedy przyjmiesz ofiarę sprawiedliwości, obiaty i całopalenia: tedy nakładą na ołtarz twój cielców.
Gda1881	(51:21) Tedy przyjmiesz ofiary sprawiedliwości, ofiary ogniste, i całopalenia; tedy cielce ofiarować będą na ołtarzu twoim.
Gda2017	Wtedy przyjmiesz ofiary sprawiedliwości, ofiary ogniste i całopalenia; wtedy będą składać cielce na twoim ołtarzu.
PsBycz	(51:21) Wtedy, podobać-sie-będziesz w-ofiarach: sprawiedliwości, palenia, i-całopalenia; wtenczas, wnoszone-będą, na ołtarz-Twój, ciołki.
Goet	(51:21) Wtedy będziesz miał upodobanie w ofiarach sprawiedliwości, w całopaleniach i w ofiarach zupełnych; wtedy cielce ofiarować będą na ołtarzu Twoim.
PsCylk	(51:21) Wtedy upodobasz ofiary sprawiedliwości, całopalenie i dary; wtedy wniosą na ołtarz Twój woły.
PsKrusz	(51:21) Tedy przyjmiesz ofiary sprawiedliwości, ofiary i całopalenia; tedy ofiarują na ołtarzu Twym cielców.
PsAszk	(51:21) Wówczasto zapragniesz ofiar sprawiedliwości i doskonałego całopalenia, wówczasto wstąpią bawoły na Twój ołtarz!
PsSzer	(51:21) Wtedy przyjmiesz prawe ofiary i dary, wtedy złożą cielce na ołtarzu Twoim.
Tys1	(50:21) Wówczas przyjmiesz prawe ofiary, dary i całopalenia, wtedy będą składać cielce na Twoim ołtarzu.
Tys5	(51:21) Wtedy będą Ci się podobać ofiary zgodne z Prawem, dary i całopalenia, wtedy będą składać cielce na Twoim ołtarzu.
Bryt	(51:21) Wtedy przyjmiesz prawe ofiary, Ofiary ogniowe i całopalenia, Wtedy ofiarują cielce na ołtarzu twoim.
Pozn	(51:21) Wówczas znajdziesz upodobanie w sprawiedliwych ofiarach (w darach i całopaleniach), wówczas cielce składać będą na Twoim ołtarzu.
WarPra	(51:21) Wtedy też znajdziesz upodobanie w ofiarach sprawiedliwych – w darach i całopaleniach – i zaczną składać cielce na Twoim ołtarzu.
STB	(51:21) Wtedy przyjmiesz ofiary sprawiedliwości, całopalenie i dary; wtedy wniosą cielce na Twój ołtarz.
EIB	(51:21) Wtedy przyjmiesz z radością dary ludzi prawych, Ofiary ogniowe i całopalenia, Wtedy w szczerości serca złożą cielce na Twoim ołtarzu.

Psalm 52

Ps 52,1

PsFlor	(51:1) Cso sie chwalisz we złości, jenże mocen jeś w lichocie? (51:2a) Wszystek dzień
PsPul	Psalm Dawida, kiedy przyszedł Doek idumejski i zwiastował Saulowi, iż przyszedł Dawid w dom Abimelech. (51:1) Co sie chwalisz we złości, jenże mocen jeś w lichocie? (51:2a) Wszytek dzień
Wuj1923	(52:1) Na koniec, wyrozumienie Dawidowi. (52:2) Kiedy przyszedł Doeg Idumejczyk i oznajmił Saulowi: Przyszedł Dawid w dom Achimelecha. (52:3) 1 Co się przechwalasz ze złości, któryś jest silny w nieprawości?
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa nauczająca. (52:2) Gdy przyszedł Doeg Edomczyk, i oznajmił Saulowi, mówiąc: Dawid przyszedł do domu Achimelechowego. (52:3) Przeczże się chlubisz ze złości, o mocarzu! miłosierdzie Boże trwa każdego dnia.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm pouczający Dawida, gdy przybył Doeg Edomita i oznajmił Saulowi: Dawid wszedł do domu Achimeleka. Czemu chlubisz się złem, mocarzu? Miłosierdzie Boże trwa nieustannie.
PsBycz	(52:1) Naczelnikowi-muzyki, nauczający-śpiéwPPP Dawida dany do grania. (52:2) Za-przyjścia Doega Edomczyka, gdy-oznajmił Saulowi, i-powiedział mu: wszedł Dawid, do domu Achimelecha. (52:3) Czemu chełpisz-się, ze-złośliwości, o-władco! łaskać Boga istnie co-dziennie?
Goet	(52:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Pouczenie Dawida. (52:2) Gdy przyszedł Doeg, Edomczyk, i oznajmił Saulowi, mówiąc: Dawid przyszedł do domu Abimelecha. (52:3) Dlaczego się chlubisz złem, mocarzu? Dobroć Boża trwa zawsze!
PsCylk	(52:1) Przewodnikowi chóru dumanie Dawida. (52:1) Gdy przyszedł Doego Edomita i doniósł Saulowi i rzekł mu: wszedł Dawid do domu Achimelecha. (52:1) Czemu przechwalasz się złością mocarzu, łaska Pana nieustanna.
PsKrusz	(52:1) Przełożonemu chóru. Ku wyrozumieniu. (Psalm) Dawida. (52:2) Gdy przyszedł Doeg Idumejczyk i oświadczył Saulowi i rzekł mu: Przybył Dawid do domu Achimelecha. (52:3) Dlaczego chlubisz się w złości, o mocarzu! Miłosierdzie Boże trwa na każdy dzień.
PsAszk	(52:1) Dyrygentowi. - Dawida (psalm) - ku wyrozumieniu. (52:2) Kiedy przybył Edomita Doejg i doniósł Saulowi i powiedział mu: przyszedł Dawid do domu Achimelecha, (52:3) Czemuż się chełpisz - w złości mocarzu - łaską bożej mocy dzień cały?
PsSzer	(52:1) Przewodnikowi chóru. Pieśń pouczajaca Dawida. (52:2) Gdy przybył Edomita Doeg i doniósł Saulowi, i rzekł do niego: Dawid wszedł do domu Achimelecha. (52:3) Czemu się chlubisz złością, bohaterze? Łaska Boża trwa wiecznie.
Tys1	(51:1) Kierownikowi chóru: Maskil. Dawidowy. (51:2) Gdy Edomita Doeg przybył i opowiedział Saulowi, mówiąc: «Dawid wszedł do domu Abimeleka». (51:3) Dlaczego się w złości chełpisz, przemożny bezecniku? O każdym czasie
Tys5	(52:1) Kierownikowi chóru. Pieśń pouczająca. Dawidowa. (52:2) Gdy Edomita Doeg przybył i zawiadomił Saula w słowach: Dawid wszedł do domu Achimeleka. (52:3) Dlaczego, mocarzu, złem się chełpisz? Łaska Boża [trwa] przez cały dzień.
Bryt	(52:1) Przewodnikowi chóru. Pieśń pouczająca Dawida, (52:2) Gdy Edomita Doeg przybył donieść Saulowi i rzekł do niego:Dawid wszedł do domu Achimelecha. (52:3) Czemu się chlubisz złością, mocarzu? Wszak łaska Boża trwa wiecznie!
Pozn	(52:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: pieśń pouczająca Dawida - (52:2) gdy przybył Doeg Idumejczyk i oznajmił Saulowi: "Dawid wszedł do domu Achimeleka". (52:3) Czemuż chełpisz się złością, mocarzu, i bluźnisz Bogu?
WarPra	(52:1) Dla kierującego chórem. Pieśń Dawida. (52:2) Wyśpiewana wtedy, kiedy Doeg Edomita przybył i oznajmił Saulowi, że Dawid wszedł do domu Achimeleka. (52:3) Czemu przechwalasz się swoją przewrotnością, mocarzu? Czemu na każdy dzień planujesz nieprawość?
STB	(52:1) Przewodnikowi chóru. Dumanie Dawida, (52:2) kiedy przyszedł Doego, Edomita i doniósł Saulowi, oraz mu powiedział: Dawid wszedł do domu Achimeleka. (52:3) Mocarzu, czemu się złością przechwalasz? Łaska Pana jest nieustanna.
EIB	(52:1) Dla prowadzącego chór. Pieśń pouczająca. Dawidowa. (52:2) Edomita Doeg przybył wówczas donieść Saulowi, że Dawid przybył do domu Achimeleka. (52:3) Dlaczego przechwalasz się tym, że potrafisz zaszkodzić, bohaterze? Przecież łaska Boża trwa przez cały dzień!

Ps 52,2

PsFlor	(51:2b) myślił nieprawdę język twoj, jako brzytwa ostra uczynił jeś niewiarę.
PsPul	(51:2b) krzywdę myślił język twoj, jako brzytwa ostra uczynił jeś łeż.
Wuj1923	(52:4) Cały dzień niesprawiedliwość myślił język twój: jako brzytwa ostra czyniłeś zdradę.
Gda1881	(52:4) Złe rzeczy myśli język twój, jako brzytwa ostra czyniąc zdradę.
Gda2017	Twój język knuje przewrotność, ostry jak brzytwa, działający podstępnie.
PsBycz	(52:4) Przewrotnościami zajmuje-się język-twój; on, jak-brzytwa wyostrzona, przygotowującym zdradę.
Goet	(52:4) Zgubę obmyśla język twój, jak naostrzony nóż, ty obłudniku.
PsCylk	(52:4) Zagubę knuje język twój, niby brzytwa wyostrzona gotujesz zdradę.
PsKrusz	(52:4) Złe rzeczy rozmyśla język twój; jako brzytwa ostra czynisz zdradę.
PsAszk	(52:4) Przewrotności obmyśla - twój język, jako brzytwa wyostrzona wykonuje fałsz.
PsSzer	(52:4) Knujesz zło, język twój jak ostry nóż sprawco zdrady!
Tys1	(51:4) zgubę zamyślasz, jak ostra brzytwa twój język, sprawco podstępu.
Tys5	(52:4) Zamyślasz zgubę, twój język jest jak ostra brzytwa, sprawco podstępu.
Bryt	(52:4) Knujesz zgubę, Język twój jest jak ostry nóż, ty zdrajco!
Pozn	(52:4) Wciąż zgubę obmyślasz, a język twój, podobny do wyostrzonej klingi, gotuje podstęp.
WarPra	(52:4) Ciągle knujesz czyjąś zgubę, a twój język, wyostrzony jak brzytwa, na kogoś nastaje.
STB	(52:4) Twój język knuje zgubę; czynisz zdradę, jak wyostrzona brzytwa.
EIB	(52:4) Knujesz zgubę, Twój język, ostry jak brzytwa, Dopuszcza się zdrady!

Ps 52,3

PsFlor	(51:3) Miłował jeś złość nad dobroć, lichotę więcej niże mowić prawdę.
PsPul	(51:3) Miłowałeś złość nad dobroć, lichotę więcej niże mołwić prawdę.
Wuj1923	(52:5) Umiłowałeś złość nad dobroć, nieprawość więcéj, niż mówić sprawiedliwość.
Gda1881	(52:5) Umiłowałeś złe, bardziej niż dobre; kłamstwo raczej mówisz, niż sprawiedliwość. Sela.
Gda2017	Miłujesz zło bardziej niż dobro i kłamstwo bardziej niż mowę sprawiedliwą. Sela.
PsBycz	(52:5) Ty bardziéj miłujesz złé, niżeli-dobré; więcéj kłamstwo, niż-mówienié prawdy.
Goet	(52:5) Miłujesz zło bardziej niż dobro, mówisz chętniej kłamstwo niż sprawiedliwość. Sela.
PsCylk	(52:5) Upodobałeś raczéj zło aniżeli dobro, fałsz aniżeli słowa prawdy. - Sela.
PsKrusz	(52:5) Umiłowałeś zło ponad dobro - kłamstwo - ponad słowo sprawiedliwe. - SELAh.
PsAszk	(52:5) Ukochałeś złe nad dobre, kłam, niżli wypowiadać sprawiedliwość. Selah.
PsSzer	(52:5) Miłujesz raczej zło niż dobro, kłamstwo niż słowo prawdy. Sela.
Tys1	(51:5) Miłujesz zło raczej niż dobro, raczej kłamstwo niż mowę sprawiedliwą.
Tys5	(52:5) Miłujesz bardziej zło niż dobro, bardziej kłamstwo niż mowę sprawiedliwą.
Bryt	(52:5) Miłujesz bardziej zło niż dobro, Kłamstwo bardziej niż słowo prawe. Sela.
Pozn	(52:5) Wolisz zło niż dobro, kłamstwo - od słowa rzetelnego.
WarPra	(52:5) Zło stale przedkładasz nad dobro, kłamstwo bardziej miłujesz niż prawdę. [Pauza]
STB	(52:5) Raczej upodobałeś sobie zło niż dobro, fałsz zamiast sprawiedliwych słów. Sela.
EIB	(52:5) Kochasz bardziej zło, przedkładasz je nad dobro, Wolisz kłamstwo zamiast słowa prawdy. Sela.

Ps 52,4

PsFlor	(51:4) Miłował jeś wszystka słowa zdradności językiem lściwym.
PsPul	(51:4) Miłował jeś wszytka słowa zdradności językiem łżywym.
Wuj1923	(52:6) Umiłowałeś wszystkie słowa zatracenia, języku zdradliwy.
Gda1881	(52:6) Umiłowałeś wszystkie słowa szkodliwe, i język zdradliwy.
Gda2017	Miłujesz wszelkie słowa szkodliwe, podstępny języku.
PsBycz	(52:6) Ty-lubisz wszelkie umowy zgubne, o-języku podstępny!
Goet	(52:6) Lubisz wszystkie zgubne mowy, języku obłudny,
PsCylk	(52:6) Upodobałeś wszelkie mowy zgubne, języku zdradziecki.
PsKrusz	(52:6) Umiłowałeś wszystkie słowa szkodliwe - język zdradliwy.
PsAszk	(52:6) Umiłowałeś wszystkie sprawy niszczycielskie, język zdradliwy.
PsSzer	(52:6) Języku zdradliwy miłujesz wszelkie słowa szkodliwe.
Tys1	(51:6) Miłujesz wszelkie rozmowy zgubne, podstępny języku!
Tys5	(52:6) Miłujesz wszelkie zgubne mowy, zwodniczy języku!
Bryt	(52:6) Miłujesz wszelkie oszczerstwa, Języku podstępny!
Pozn	(52:6) Lubujesz się tylko w słowach niosących zgubę, języku przewrotny!
WarPra	(52:6) Lubujesz się we wszelkich krętactwach ty, którego język sprowadza nieszczęście.
STB	(52:6) O języku zdradziecki, upodobałeś sobie wszelkie zgubne mowy.
EIB	(52:6) Lubisz, podstępny języku, Słowa zdolne zniszczyć!

Ps 52,5

PsFlor	(51:5) Przeto Bog skazi cie do końca, wykręci cie i wyniesie cie z przebytka twego i korzeń twoj z ziemie żywych.
PsPul	(51:5) Przeto Bog skazi cie do końca i wykręci, i wyniesie cie z pr❬z❭ebytka twego i korzeń twoj z ziemie żywych.
Wuj1923	(52:7) Przetóż cię Bóg zniszczy do końca: wyrwie cię, i wypędzi cię z przybytku twego, i korzeń twój z ziemie żywiących.
Gda1881	(52:7) Przetoż cię Bóg zniszczy na wieki; porwie cię, i wyrwie cię z przybytku, i wykorzeni cię z ziemi żyjących. Sela.
Gda2017	Dlatego Bóg zniszczy cię na wieki, pochwyci cię i wyrwie z namiotu, i wykorzeni cię z ziemi żyjących. Sela.
PsBycz	(52:7) Też Bóg zburzy-cię całkiem; On-porwie-cię, i-wyrwie-cię z-namiotu, oraz-wykorzeni-cię, z-krainy żyjących.
Goet	(52:7) Dlatego cię też Bóg zniszczy na zawsze; uchwyci cię i wyrwie z namiotu i wykorzeni cię z krainy żyjących. Sela.
PsCylk	(52:7) To téż Pan skruszy cię na wieki, pochwyci cię i wyrwie cię z namiotu i wykorzeni cię z ziemi żyjących. - Sela.
PsKrusz	(52:7) Przeto Bóg zniszczy cię na wieki, porzuci cię, przeniesie cię z przybytku i wykorzeni cię z ziemi żyjących. - SELAh.
PsAszk	(52:7) Toż Bóg sprawiedliwy zmiażdży cię na wieki, strzaska cię i wyrwie cię z namiotu a wykorzeni cię ze ziemi żyjących. Selah.
PsSzer	(52:7) Przeto Bóg zniszczy cię na wieki, pochwyci cię i wyrwie z namiotu i wykorzeni cię z ziemi żyjących. Sela.
Tys1	(51:7) Dlatego zniszczy cię Bóg, na wieki cię odsunie, wyciągnie cię z twego namiotu i wyrwie cię z ziemi żyjących.
Tys5	(52:7) Dlatego zniszczy cię Bóg na wieki, pochwyci cię i usunie z twego namiotu, wyrwie cię z ziemi żyjących.
Bryt	(52:7) Przeto Bóg zniszczy cię na wieki, Pochwyci cię i wyrwie z namiotu I wykorzeni cię z ziemi żyjących. Sela.
Pozn	(52:7) Toteż Bóg unicestwi cię na zawsze, porwie cię i wyrzuci z namiotu, i wykorzeni z ziemi żyjących.
WarPra	(52:7) Dlatego zniszczy cię Bóg na zawsze, pochwyci cię i wyrzuci z twojego namiotu, i usunie cię spośród żyjących na ziemi. [Pauza]
STB	(52:7) To też Pan uprzątnie cię na wieki; pochwyci cię, wyrwie cię z namiotu i wykorzeni cię z ziemi żyjących. Sela.
EIB	(52:7) Dlatego złamie cię Bóg na zawsze, Schwyta cię, wyciągnie z namiotu, Wyrwie z korzeniami ze wspólnoty żywych. Sela.

Ps 52,6

PsFlor	(51:6a) Uźrzą prawdziwi i będą sie bać, i nań sie będą śmiać, i rzeką:
PsPul	(51:6a) Uźrzą prawdziwi i będą sie bać, i będą sie nań śmiać, i rzeką:
Wuj1923	(52:8) Ujrzą sprawiedliwi i będą się bać: i nad nim będą się śmiać, i rzeką:
Gda1881	(52:8) To widząc sprawiedliwi będą się bali, i będę się z niego naśmiewali, mówiąc:
Gda2017	Zobaczą to sprawiedliwi i zlękną się, i będą się z niego śmiać:
PsBycz	(52:8) Tedyć-obaczą sprawiedliwi, i-ulękną-się, oraz-nad-nim, będą-szydzili, mówiąc:
Goet	(52:8) Ujrzą to sprawiedliwi i będą się bali, i będą się z niego naśmiewali:
PsCylk	(52:8) I ujrzą to sprawiedliwi i wzdrygną się, i jemu urągać będą.
PsKrusz	(52:8) A zobaczą sprawiedliwi i bać się będą, i śmiać się nad nim będą.
PsAszk	(52:8) I ujrzą sprawiedliwi a lęk ich ogarnie a będą sobie z niego dworować:
PsSzer	(52:8) Ujrzą to sprawiedliwi i bać się będą, śmiać się będą z niego:
Tys1	(51:8) Ujrzą sprawiedliwi i będą się bali, a będą śmiali się z niego:
Tys5	(52:8) Ujrzą sprawiedliwi i ulękną się, a będą śmiali się z niego:
Bryt	(52:8) Ujrzą to sprawiedliwi i bać się będą. Śmiać się będą z niego:
Pozn	(52:8) Ujrzą to sprawiedliwi i przelękną się, a z niego pośmiewisko uczynią:
WarPra	(52:8) Ujrzawszy to sprawiedliwi zlękną się, a potem drwić sobie zaczną, mówiąc:
STB	(52:8) Zobaczą to sprawiedliwi, wzdrygną się i będą mu urągać.
EIB	(52:8) Zobaczą to sprawiedliwi i lęk ich ogarnie, Potem natomiast roześmieją się nad nim:

Ps 52,7

PsFlor	(51:6b) Owa człowiek, jenże nie położył Boga pomocnika swego, (51:7) ale pwał jest w mnożstwo bogacstw swojich i przemogł w jeszutności swojej.
PsPul	(51:6b) Owo człowiek, jen jest Boga nie położył pomocnika swego, (51:7) ale pwał jest w mnostwie bogactw swych i przemogł w prozności swojej.
Wuj1923	(52:9) Otóżci człowiek, który nie kładł Boga pomocnikiem swoim: ale ufał w mnóstwie bogactw swoich, i przemógł w marności swojéj.
Gda1881	(52:9) Otoż człowiek, który nie pokładał w Bogu siły swojej; ale ufając w mnóstwie bogactw swoich, zmacniał się w złości swej.
Gda2017	Oto człowiek, który nie uczynił Boga swoją siłą, ale ufał swym wielkim bogactwom i umacniał się w swojej nieprawości.
PsBycz	(52:9) Oto, ten-człowiek, co nie pokładał w Bogu siły-swojéj; ale-ufał w-wielkość bogactwa-swego, wzmacniał-się, w-złośliwości-swojéj.
Goet	(52:9) "Oto człowiek, który nie uczynił Boga obroną swoją, ale ufał wielkiemu bogactwu swemu i stał się silny, czyniąc szkodę".
PsCylk	(52:9) Oto człowiek, który nie uczynił Pana obroną swoją, a polegał na wielkiém bogactwie swojém, dufał w potęgę swoję.
PsKrusz	(52:9) Oto mąż, który nie miał Boga za pomocnika swego, a zaufał wielkości bogactwa swego, umacniał się w złości swej.
PsAszk	(52:9) "Oto ów mąż, który nie w Bogu pokłada swą moc a polega na mnogiem bogactwie swem, dufny jest w swą przewrotność".
PsSzer	(52:9) Oto człowiek, który nie chciał mieć ostoi swojej w Bogu, ale ufał wielkim bogactwom swoim, był dumny z chciwości swojej.
Tys1	(51:9) «Oto człowiek, co nie uczynił Boga swoją warownią, ale mnóstwu swych bogactw zaufał, a w siłę wzrósł przez swoje zbrodnie».
Tys5	(52:9) Oto człowiek, który nie uczynił Boga swoją twierdzą, ale zaufał wielkim swym bogactwom, a w siłę wzrósł przez swoje zbrodnie.
Bryt	(52:9) Oto człowiek, który nie uczynił Boga schronieniem swoim, Ale ufał wielkim bogactwom swoim, Był dumny, że wyrządza szkodę.
Pozn	(52:9) Oto człowiek, który nie chciał uznać Boga swoją ostoją, lecz zaufał wielkim swym bogactwom i siłę swą na występkach opierał.
WarPra	(52:9) Oto mąż, który nie szukał schronienia u Boga, lecz całą ufność złożył w swych bogactwach i siły szukał w przewrotności.
STB	(52:9) Oto człowiek, co nie uczynił Boga swą obroną, a polegał na swoim wielkim bogactwie i pokładał nadzieję w swej potędze.
EIB	(52:9) Oto bohater, który nie uczynił Boga swym schronieniem, Ale zaufał swemu wielkiemu bogactwu I siebie samego wzmocnił, niszcząc innych.

Ps 52,8

PsFlor	(51:8) Ja wiem jako oliwa owocająca w domu bożem pwał jeśm w miłosierdzie boże na wieki i na wieki wiekom.
PsPul	(51:8) Ale ja jako oliwa dająca owoc w domu bożem pwał jeśm w miłosierdzie boże na wieki i na wieki wiekom.
Wuj1923	(52:10) A ja, jako oliwa rodzajna w domu Bożym, miałem nadzieję w miłosierdziu Bożem, na wieki i na wiek wieku.
Gda1881	(52:10) Aleć ja będę jako oliwa zielona w domu Bożym, bom nadzieję położył w miłosierdziu Bożem na wieki wieczne.
Gda2017	Ja zaś jestem jak zielone drzewo oliwne w domu Bożym, zaufałem miłosierdziu Boga na wieki wieków.
PsBycz	(52:10) Ale-ja, będę, jak-oliwné-drzewo zieloné, w-domu Boga; ja-ubezpieczam-się, w-dobroci Boga, ciągle, i-wiecznie.
Goet	(52:10) Ale ja jestem jako zieleniejące się drzewo oliwne w domu Bożym; pokładam nadzieję w dobroci Bożej na zawsze i na wieki.
PsCylk	(52:10) A ja, jako oliwnik zielony w domu Pańskim, zaufałem łasce Pana wiecznie i zawsze.
PsKrusz	(52:10) Ale ja, jako oliwa zielona w domu Bożym, położyłem nadzieję w miłosierdziu Bożem na wieki wieczne.
PsAszk	(52:10) Ja zaś jako soczyste drzewko oliwne w domu bożym, - zawierzyłem się łasce bożej po wszystką wieczność.
PsSzer	(52:10) Lecz ja jestem jak oliwka zielona w domu Bożym; zaufałem łasce Bożej na wieki wieków.
Tys1	(51:10) Ja zaś jak oliwka, co kwitnie w domu Bożym, zaufam na wieki miłosierdziu Boga.
Tys5	(52:10) Ja zaś jak oliwka zielona w domu Bożym zaufam na wieki łaskawości Boga.
Bryt	(52:10) Lecz ja jestem jak oliwka zielona w domu Bożym; Zaufałem łasce Bożej na wieki wieków.
Pozn	(52:10) Ja zaś jestem jak zielona oliwka w Domu Bożym; zawsze i na wieki pokładam ufność w miłosierdziu Bożym.
WarPra	(52:10) Ja zaś jestem jak zielona oliwka w domu Bożym i będę ufał miłosierdziu Boga po wszystkie czasy.
STB	(52:10) Ale ja będę jak zielony oliwnik w domu Bożym, bo na wieki wieczne położyłem nadzieję w łasce Boga.
EIB	(52:10) Ja zaś jestem w domu Boga jak drzewo oliwne okryte listowiem, Zaufałem Bożej łasce na wieki.

Ps 52,9

PsFlor	(51:9) Spowiadaćci sie będę tobie na wieki, iże uczynił jeś, i czakać będę imienia twego, bo dobre jest w obeźrzeniu świętych twych.
PsPul	(51:9) Chwalić cie będę na wieki, bo jeś to uczynił, i czakać będę imienia twego, dobre bo jest przed świętymi twymi.
Wuj1923	(52:11) Będęć wyznawał na wieki, żeś uczynił: i będę oczekiwał imienia twego; bo dobre jest przed oblicznością świętych twoich.
Gda1881	(52:11) Będę cię wysławiał, Panie! na wieki, żeś to uczynił, a będę oczekiwał imienia twego, gdyż jest zacne przed oblicznością świętych twoich.
Gda2017	Będę cię wysławiał na wieki, że to uczyniłeś, i będę oczekiwał twego imienia, gdyż jest dobre w oczach twoich świętych.
PsBycz	(52:11) O Panie! będę-chwalił-Cię na-wieki, żeś tego dokazał; i-będę-oczekiwał Imienia-Twego, bo znamienitém, wobec świętych-Twoich.
Goet	(52:11) Wiecznie będę Cię uwielbiał za to, coś uczynił; a imienia Twego będę ufnie wyczekiwał, gdyż jest dobre przed świętymi Twymi.
PsCylk	(52:11) Wysławiać Cię będę na wieki za to co uczynisz, i zaufam imieniu Twojemu, gdyż słodkiém ono dla miłujących Cię.
PsKrusz	(52:11) Będę Cię wysławiał na wieki, ponieważ to uczyniłeś, i będę oczekiwał imienia Twego, albowiem jest dobre przed świętymi Twymi.
PsAszk	(52:11) Sławić Cię będę na wieczność, iżeś to sprawił i ufnie czekać będę imienia Twojego, boć dobre ono względem Twych miłościwych.
PsSzer	(52:11) Będę wyznawał Cię, Panie, na wieki, bo to uczyniłeś, i będę zwiastował wobec wiernych Twoich imię Twoje, bo jest dobre.
Tys1	(51:11) Będę Cię czcił na wieki za to, coś uczynił, i Twoje imię sławił wobec Twych świętych za to, że dobre.
Tys5	(52:11) Chcę Cię wysławiać na wieki za to, coś uczynił, i polegać na Twoim imieniu, bo jest dobre dla ludzi Tobie oddanych.
Bryt	(52:11) Będę wysławiał cię na wieki za to, coś uczynił, I będę oznajmiał imię twoje wobec wiernych twoich, bo jest dobre.
Pozn	(52:11) Po wieczny czas wysławiać Cię będę za to, coś uczynił, i głosić będę wobec Twoich wiernych, że Imię Twoje pełne jest dobroci.
WarPra	(52:11) Zawsze Cię sławić będę, Boże, za to, coś uczynił, a miłującym Cię będę powtarzał Twoje Imię, bo jest dobre.
STB	(52:11) A za to, co uczynisz, będę Cię wysławiał na wieki; zaufam Twojemu Imieniu, gdyż jest słodkim dla miłujących Ciebie.
EIB	(52:11) Będę Cię wiecznie sławił za Twoje dokonania, I wobec oddanych Tobie wzywał Twego imienia, Bo tylko ono tchnie dobrem.

Psalm 53

Ps 53,1

PsFlor	(52:1) Rz❬e❭kł jest głupi na swojem siercu: Nie Boga. (52:2) Skazili są sie i nieludzszczy sczynili są sie w lichotach swojich; nie, jenże by uczynił dobre.
PsPul	(52:1) Rzekł jest głupi w swoim siercu: Nie Boga. (52:2) Skazili sie są i nieludzcy sczynili sie w lichotach; nie go, jen by uczynił dobrze.
Wuj1923	(53:1) Na koniec, na Maelet, wyrozumienia Dawidowi. (53:2) Rzekł głupi w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, i obrzydłymi się stali w nieprawościach: niemasz, ktoby dobrze czynił.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi na Machalat pieśń Dawidowa nauczająca. (53:2) Głupi rzekł w sercu swem: Niemasz Boga. Popsowali się, i obrzydliwą czynią nieprawość; niemasz, ktoby czynił dobrze.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Machalat. Psalm pouczający Dawida. Głupi mówi w swoim sercu: Nie ma Boga. Są zepsuci i czynią obrzydliwą nieprawość; nie ma nikogo, kto by czynił dobro.
PsBycz	(53:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania, na narzędziu, Machlat zwaném, nauczający-śpiéw Dawida. (53:2) Myślał głupiec, w-duchu-swoim: Nie-ma Boga; popsowano-się, i-brzydko-postąpiono; nie-ma czyniącego dobrze.
Goet	(53:1) PRZEWODNIKOWI chóru na smutną melodję. Pouczenie Dawida. (53:2) Głupiec rzekł w sercu swem: "Niema Boga!" Zwyrodniałe i obrzydliwe jest ich postępowanie; niema tam nikogo, kto czyni dobrze.
PsCylk	(53:1) Przewodnikowi chóru Macholitów. - Dumanie Dawida. (53:2) Rzecze nikczemny w sercu swojém: niemasz Boga; zepsuci skażeni nieprawością, niema czyniącego dobro.
PsKrusz	(53:1) Przełożonemu chóru. Na (nutę) "Mahalath", ku wyrozumieniu. (Psalm) Dawida. (53:2) Rzekł głupi w serce swojem: "Niemasz Boga". Popsuli się i obrzydliwą uczynili nieprawość: niemasz ktoby czynił dobrze.
PsAszk	(53:1) Dyrygentowi na fletach. Dawida (śpiew) ku wyrozumieniu. (53:2) Mówi nędznik w swem sercu: - nie istnieje Bóg! Zepsuci z gruntu, obrzydliwe ich poczynania, niemasz ktoby czynił to, co jest dobre.
PsSzer	(53:1) Przewodnikowi chóru, na nutę: Choroba... Pieśń pouczająca Dawida. (53:2) Głupi rzekł w sercu swym: Nie ma Boga. Zepsutymi, obrzydliwymi są w postępowaniu; nie ma nikogo, kto by dobrze czynił.
Tys1	(52:1) Kierownikowi chóru. Na melodię "Machalat". Maskil. Dawidowy. (52:2) Powiada głupi w swoim sercu: «Nie ma Boga». Zepsuci są, ohydnych rzeczy dokonali; nie ma takiego, kto by czynił dobrze.
Tys5	(53:1) Kierownikowi chóru. Na melodię: "Machalat". Pieśń pouczająca. Dawidowa. (53:2) Mówi głupi w swoim sercu: Nie ma Boga. Oni są zepsuci, ohydne rzeczy popełniają, nikt nie czyni dobrze.
Bryt	(53:1) Przewodnikowi chóru. Według „Mahalat...” Pieśń pouczająca Dawida. (53:2) Głupi rzekł w sercu swoim: Nie ma Boga. Są znieprawieni, popełniają ohydne czyny; Nie ma nikogo, kto by dobrze czynił.
Pozn	(53:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: według "Machalat"; pieśń pouczająca Dawida. (53:2) Rzekł głupi w sercu swoim: "Nie ma Boga". Dopuszczają się czynów występnych, przewrotnych i haniebnych, nie ma nikogo, kto by czynił to, co dobre.
WarPra	(53:1) Dla kierującego chórem. Na melodię pieśni: „Słabości”. Pieśń pouczająca Dawida. (53:2) Powiedział sobie głupiec, że nie ma Boga. Przewrotne i haniebne są ich czyny, nikt nie stara się dobrze czynić.
STB	(53:1) Przewodnikowi chóru Macholitów. Dumanie Dawida. (53:2) Nikczemny mówi w swoim sercu: Nie ma Boga; zepsuci, skażeni nieprawością; nie ma takiego, co czyni dobrze.
EIB	(53:1) Dla prowadzącego chór. Na czas choroby. Pieśń pouczająca. Dawidowa. (53:2) Nierozumny stwierdził w swym sercu: Nie ma Boga! Wszyscy ulegli zepsuciu, żyją niegodziwie - Nikt nie dba o dobro!

Ps 53,2

PsFlor	(52:3) Bog s nieba weźrzał jest na syny ludzskie, by widział, jestli rozumny albo szukający Boga.
PsPul	(52:3) Bog z nieba werział jest na syny ludzkie, by widział, jestli rozumny albo szukający Boga.
Wuj1923	(53:3) Bóg z nieba pojrzał na syny człowiecze, aby oglądał, jeźli jest znający, albo szukający Boga.
Gda1881	(53:3) Bóg z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga.
Gda2017	Bóg spojrzał z niebios na synów ludzkich, aby zobaczyć, czy jest ktoś rozumny i szukający Boga.
PsBycz	(53:3) Bóg z-niebios spojrzał, na dzieci człowiecze, dla-obaczenia, czy-jest kto, roztropnym, szukającym Boga?
Goet	(53:3) Bóg patrzy z nieba na synów ludzkich, aby zobaczyć, czy niema tam rozsądnego, który szuka Boga.
PsCylk	(53:3) Pan z nieba spogląda na synów ludzkich, by zobaczyć, jest-li rozumny, szukający Pana.
PsKrusz	(53:3) Bóg z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby ujrzeć, czy jest rozumny, czy jest szukający Boga.
PsAszk	(53:3) Bóg wygląda z niebios na syny ludzkie, by dojrzeć, czy jest kto rozumiejący - szukający Boga.
PsSzer	(53:3) Bóg spogląda z niebios na synów ludzkich, by obaczyć, czy jest kto rozumny, czy szuka kto Boga.
Tys1	(52:3) Na synów ludzkich Bóg spogląda z nieba, by widzieć, czy jest rozumny, który szuka Boga.
Tys5	(53:3) Bóg spogląda z nieba na synów ludzkich, badając, czy jest wśród nich rozumny, który by szukał Boga.
Bryt	(53:3) Bóg spogląda z niebios na ludzi, Aby zobaczyć, czy jest kto rozumny, Który szuka Boga.
Pozn	(53:3) Bóg spogląda z wysokości na synów człowieczych, by zobaczyć, czy jest [pośród nich] ktoś rozumny, który by szukał Boga.
WarPra	(53:3) A Bóg spogląda z góry na ludzi i chce się przekonać, czy jest wśród ludzkich synów choć jeden prawdziwie rozumny i szukający Boga.
STB	(53:3) Bóg spogląda z niebios na synów ludzkich, by zobaczyć, czy jest ktoś rozumny i szukający Boga.
EIB	(53:3) Bóg spojrzał z nieba na ludzi, By zobaczyć, czy jest ktoś rozumny, ktoś, kto szukałby Boga.

Ps 53,3

PsFlor	(52:4) Wszystcy odchylili są sie, pospołu nieużyteczni uczynili sie są a nie jest, jenże by uczynił dobre, nie jest aż do jednego.
PsPul	(52:4) Wszystcy otchylili sie są i nieużyteczni są sie sczynili, nie go, jen by dobrze uczynił, nie go aż do jednego.
Wuj1923	(53:4) Wszyscy odstąpili, pospołu stali się niepożytecznymi: niemasz, ktoby dobrze czynił, niemasz aż do jednego.
Gda1881	(53:4) Aleć oni wszyscy odstąpili, jednako się nieużytecznymi stali: niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz, i jednego.
Gda2017	Wszyscy zboczyli z drogi, wszyscy jednakowo znikczemnieli; nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego.
PsBycz	(53:4) Wszystko odwróciło-się; razem zepsuli-się; nie-ma czyniącego dobrze, nie-ma, nawet jednego.
Goet	(53:4) Ale oni wszyscy odstąpili, wszyscy razem zwyrodnieli; niema tam nikogo, ktoby czynił dobrze, niema ani jednego.
PsCylk	(53:4) Wszystko odstąpiło, społem popsuli się, niema czyniącego dobro, ani jednego.
PsKrusz	(53:4) Wszyscy społem odstąpili, stali się nieużytecznymi: niemasz ktoby czynił dobrze, niemasz prawie ani jednego.
PsAszk	(53:4) Wszyscy odpadają a wraz butwieją, niemasz nikogo, coby czynił to, co dobre, ni jednego.
PsSzer	(53:4) Lecz wszyscy odstąpili, wspólnie zwyrodnieli, nie ma kto by dobrze czynił, nie ma ani jednego.
Tys1	(52:4) Wszyscy razem zbłądzili, stali się nikczemni, takiego, co dobrze czyni, nie ma ni jednego.
Tys5	(53:4) Wszyscy razem zbłądzili, stali się nikczemni, nie ma takiego, co dobrze czyni, nie ma ani jednego.
Bryt	(53:4) Wszyscy odstąpili, wspólnie się splugawili, Nie ma, kto by dobrze czynił, nie ma ani jednego.
Pozn	(53:4) Ale wszyscy zeszli na manowce, wszyscy zwyrodnieli, nie ma nikogo, kto by czynił dobrze, nie ma ani jednego.
WarPra	(53:4) Wszyscy zeszli na złą drogę i znikczemnieli, nie ma nawet jednego co by dobrze czynił.
STB	(53:4) Wszyscy odstąpili, razem się popsuli; nie ma takiego, co czyni dobro, nie ma ani jednego.
EIB	(53:4) Ale wszyscy zboczyli, wszyscy stali się podli, Nikt nie dba o dobro, brak choćby jednego.

Ps 53,4

PsFlor	(52:5) Wszako wzwiedzą wszytcy, jiż czyni❬ą❭ lichotę, jiż żrą lud moj jako karmią chlebową? (52:6a) Boga są nie wezwali,
PsPul	(52:5) Wszako wszytcy wiedzą, co stroją lichotę, co żrzą lud moj jako karmią chlebową? (52:6a) Boga nie wezwali,
Wuj1923	(53:5) Izali nie poznają wszyscy, którzy czynią nieprawość, którzy pożerają lud mój jako pokarm? Boga nie wzywali.
Gda1881	(53:5) Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Boga nie wzywają.
Gda2017	Czyż są nierozumni czyniący nieprawość, którzy pożerają mój lud, jakby chleb jedli, a Boga nie wzywają?
PsBycz	(53:5) Czyliż-nie wiedzą sprawcy złego, pożérający lud-mój, jakby jedli chléb, że Boga nie wzywają.
Goet	(53:5) Czyż nie mają poznania wszyscy, którzy popełniają przestępstwo i którzy pożerają lud mój, jakoby jedli chleb? a Boga nie wzywają.
PsCylk	(53:5) Czyż nie znają złoczyńcy, co pożerają lud mój, spożywają jako chleb, Pana, którego nie wezwali.
PsKrusz	(53:5) Czy nie wiedzą, co czynią nieprawość, że lud mój pożerają - jedzą jako chleb; Boga nie wzywają.
PsAszk	(53:5) Czyż nie wiedzą tego ci, co czynią nieprawość, którzy zjadają lud mój, chleb zjadają boży, Boga nie wzywają?
PsSzer	(53:5) Czyż nie mają rozumu złoczyńcy, którzy pożerają lud mój? Jedzą chleb Boga, ale nie wzywają Go.
Tys1	(52:5) Czyż się nie opamiętają ci, którzy czynią nieprawość, co lud mój pożerają, jak gdyby chleb jedli, a nie wzywają Boga?
Tys5	(53:5) Czyż się nie opamiętają ci, którzy czynią nieprawość, którzy lud mój pożerają, jak gdyby chleb jedli, którzy nie wzywają Boga?
Bryt	(53:5) Czyż się nie opamiętają złoczyńcy, Którzy pożerają lud swój tak, jak by chleb jedli, Boga jednak nie wzywają?
Pozn	(53:5) Czyż nie przyjdzie opamiętanie na tych, którzy czynią nieprawość, którzy zjadają swój chleb, żerując na moim ludzie, ale do Boga się nie zwracają?
WarPra	(53:5) Czy na bezbożnych nigdy nie przyjdzie opamiętanie? Lud mój pożerają jedząc jego chleb, ale imienia Bożego żaden z nich nie wzywa.
STB	(53:5) Czyż wszyscy sprawcy bezprawia nie poznają, że pożerają mój lud i spożywają jak chleb? Lecz Boga nie wzywali!
EIB	(53:5) Czy nie mają poznania ci wszyscy czyniący nieprawość, Chętni kąsać mój lud? Jedzą chleb, lecz do Boga nie wołają.

Ps 53,5

PsFlor	(52:6b) tu są drżeli bojaźnią, gdzież nie było bojaźni. (52:7) Bo Bog rozsypa kości jich, jiż ludu lubi są, osromoceni będą, bo Bog wzgardzał jimi.
PsPul	(52:6b) tu są drżeli bojaźnią, gdzież nie było bojaźni. (52:7) Bo Bog roztargł jest kości jich, jiż sie ludziom ulubiają, osromoceni będą, bo Bog wzgardził jimi.
Wuj1923	(53:6) Tam drżeli od bojaźni, gdzie nie było strachu; albowiem Bóg rozsypał kości tych, którzy się ludziom podobają: pohańbieni są; bo je Bóg wzgardził.
Gda1881	(53:6) Tam się bardzo ulękną, gdzie niemasz strachu; albowiem Bóg rozproszy kości tych, którzy cię oblegli; ty ich pohańbisz, bo ich Bóg wzgardzi.
Gda2017	Tam ogarnął ich strach, gdzie nie było powodu do strachu, Bóg bowiem rozproszył kości tych, którzy cię oblegali; ty okryjesz ich hańbą, bo Bóg nimi wzgardził.
PsBycz	(53:6) Wtedy przerażą-się strachem, kiedy nie będzie powodu do trwogi; albowiem Bóg rozpędza siły oblégającego-cię, o ludu Boży! Ty- zawstydzisz ich, gdyż Bóg pogardza-nimi.
Goet	(53:6) Wtedy opadło ich przerażenie, gdzie nie było przerażenia; albowiem Bóg rozproszył kości oblegających ciebie; zawstydziłeś ich, bo Bóg ich odrzucił.
PsCylk	(53:6) Tam zatrwożyli się trwogą, gdzie nie było trwogi, gdyż Pan rozproszył kości oblegających Cię, pohańbiłeś ich, bo Pan wzgardził nimi.
PsKrusz	(53:6) Tam strachem będą przejęci, gdzie niema strachu, albowiem Bóg rozrzuci kości nieprzyjaciół twych. zawstydziłeś ich, ponieważ Bóg wzgardził nimi.
PsAszk	(53:6) Otóż tam zdejmie ich lęk przeraźliwy, - niemasz lęku, gdyż Bóg roztrąci kości tych, co ciebie oblęgli, zawstydzisz je, bo Bóg nimi wzgardził.
PsSzer	(53:6) Potem drżeć będą ze strachu, jakiego dotąd nie było; Bóg bowiem rozproszy kości oblegających cię, będą okryci hańbą, bo Bóg wzgardził nimi.
Tys1	(52:6) Tam zadrżeli ze strachu, gdzie strachu nie było, bo kości tych, co cię oblegali, Bóg rozproszył; doznali wstydu, bo Bóg ich odrzucił.
Tys5	(53:6) Tam zadrżeli ze strachu, gdzie strachu nie było, albowiem Bóg rozproszył kości tych, co cię oblegli; okryli się wstydem, bo Bóg ich odrzucił.
Bryt	(53:6) Tam ogarnie ich strach, jakiego dotąd nie było; Bóg bowiem rozproszy kości oblegających cię, Ty ich zawstydzisz, bo Bóg wzgardził nimi.
Pozn	(53:6) Struchleją przeto z przerażenia, choć nie będzie powodu do przerażenia. Bóg bowiem rozproszy kości tych, którzy cię oblegają; wstydem się okryją, gdyż Bóg ich odrzuci.
WarPra	(53:6) Lecz spadł już na nich strach i wielkie przerażenie, choć nie ma jeszcze powodów do lęku. Bóg rozproszył tylko kości twych dręczycieli. I tak oto zostali pohańbieni, gdyż Bóg ich odrzucił.
STB	(53:6) Zatrwożyli się trwogą tam, gdzie nie było trwogi; gdyż Pan rozproszył kości tych, którzy cię oblegali; pohańbiłeś ich, ponieważ Bóg nimi wzgardził.
EIB	(53:6) Ale dopadnie ich strach, Choć się wcześniej nie bali, Gdyż Bóg już rozrzucił kości oblegających ciebie - Zawstydziłeś ich, bo Bóg nimi pogardził.

Ps 53,6

PsFlor	(52:8) Kto da z Syjon zbawienie Israhel? Gdy obroci Bog jęcstwo luda swego, radować sie będzie Jakob i wiesielić sie będzie Israhel.
PsPul	(52:8) Kto da z Syjon zbawienie Israhel? Gdy obroci Bog jęstwo luda swego, radować sie będzie Jakob i wiesielić sie będzie Israhel.
Wuj1923	(53:7) Któż da z Syonu zbawienie Izrael? Gdy Bóg nawróci poimanie, rozraduje się Jakób, i rozweseli się Izrael.
Gda1881	(53:7) Któż da z Syonu wybawienie Izraelowi? Gdy Bóg przywróci z więzienia lud swój, rozraduje się Jakób, rozweseli się Izrael.
Gda2017	Któż ześle z Syjonu zbawienie Izraelowi? Gdy Bóg odwróci niewolę swego ludu, Jakub się rozraduje i rozweseli się Izrael.
PsBycz	(53:7) O-któż da, z-Syonu, pomoc Izraelowi? za-wrócenia, przez Boga, niewoli ludu-swojego, rozraduje-się Jakób, ucieszy-się Izrael.
Goet	(53:7) Ach, gdybyż zbawienie dla Izraela przyszło z Syjonu! Gdy Bóg odmieni niewolę ludu Swego, wtedy niech Jakób się weseli, a Izrael niech się raduje.
PsCylk	(53:7) Ktoby dał z Cyonu pomoc Izraelowi; gdy zwróci Pan wygnańców narodu Swego, rozweseli się Jakób, rozraduje się Izrael.
PsKrusz	(53:7) Kto da ze Sjonu wybawienie Izraelowi? Gdy przywróci Bóg z niewoli lud swój, uraduje się Jakób, cieszyć się będzie Izrael.
PsAszk	(53:7) O któżby to dał ze Syonu pełne zbawienie Izraela, gdy wróci Bóg pojmane Swego ludu, radować się będzie Jakób, weselić Izrael!
PsSzer	(53:7) Oby przyszło Izraelowi wybawienie z Syjonu! Gdy Bóg zmieni los ludu swego, rozraduje się Jakub, rozweseli się Izrael.
Tys1	(52:7) Zbawienie Izraela niech przyjdzie z Syjonu! Gdy Bóg odmieni los swego narodu, Jakub się uraduje, Izrael ucieszy.
Tys5	(53:7) Kto przyniesie z Syjonu zbawienie Izraela? Gdy Bóg odmieni los swego narodu, Jakub się rozraduje, Izrael się ucieszy.
Bryt	(53:7) Oby przyszło z Syjonu wybawienie Izraela! Kiedy Bóg wróci z niewoli lud swój, Uraduje się Jakub, rozweseli się Izrael.
Pozn	(53:7) Oby z Syjonu nadeszło wybawienie dla Izraela! Gdy Jahwe odmieni losy swego ludu, weselić się będzie Jakub, radować się będzie Izrael.
WarPra	(53:7) Ach, obyż wreszcie przyszła Izraelowi ze Syjonu pomoc! Gdy Bóg odmieni kiedyś losy swego ludu, będzie się cieszył Jakub, uraduje się Izrael.
STB	(53:7) Kto dał z Cyonu pomoc Israelowi? Kiedy Pan przywróci wygnańców Swego ludu, rozweseli się Jakób, rozraduje Israel.
EIB	(53:7) Oby już przyszło z Syjonu zbawienie Izraela! A gdy PAN przywróci powodzenie swemu ludowi, Wtedy niech cieszy się Jakub, Niech się weseli Izrael!

Psalm 54

Ps 54,1

PsFlor	(53:1) Boże, w imieniu twojem zbawiona mie uczyń a we czci twojej zbaw mie!
PsPul	(53:1) Boże, w jimieniu twoim zbawionym mie uczyń a w mocy twojej sędzi mie!
Wuj1923	(54:1) Na koniec, w wierszach, wyrozumienia Dawidowi. (54:2) Kiedy przyszli Zyphejanie, i rzekli do Saula: Aza się u nas Dawid nie zataił? (54:3) 1 Boże, w imię twoje zbaw mię, a w mocy twojéj sądź mię.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot pieśń Dawidowa nauczająca. (54:2) Gdy przyszli Zyfejczycy, i rzekli do Saula: Dawid się kryje przed tobą u nas. (54:3) Boże! dla imienia twego wybaw mię, a w mocy twojej podejmij się sprawy mojej.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Neginot. Psalm pouczający Dawida, gdy przyszli mieszkańcy Zif i powiedzieli do Saula: Dawid się u nas ukrywa. Boże, wybaw mnie twoim imieniem i twoją mocą broń mojej sprawy.
PsBycz	(54:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania, na-lutniach, nauczający-śpiéw Dawida. (54:2) Za-przyjścia Zyfijczyków, gdy-rzekli do Saula: azaliż nie Dawid, ukrytym u-nas? (54:3) O-Boże! Imieniem-Twém oswobódź-mię; a,-mocą-Twoją, sprawiedliwość-wymiérz-mi.
Goet	(54:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Na strunach. Pouczenie Dawida. (54:2) Gdy przyszli Zyfejczycy i rzekli do Saula: Czy nie u nas ukrywa się Dawid? (54:3) Boże, przez imię Twoje wybaw mię, wywiedź prawo moje przez moc Twoją!
PsCylk	(54:1) Przewodnikowi chóru, przy towarzyszeniu instrumentów smyczkowych. Dumanie Dawida. (54:2) Gdy przyszli Zyfejczycy i rzekli do Saula: Oto Dawid ukrywa się wśród nas. (54:3) Panie, imieniem Twojém dopomóż mi i wszechmocą Twoją broń mnie.
PsKrusz	(54:1) Przełożonemu chóru. Na instrumenty strunowe. Ku wyrozumieniu. (Psalm) Dawida. (54:2) Gdy przyszli Zyfejczycy i rzekli Saulowi: Czyż Dawid nie ukrywa się u nas? (54:3) Boże! w imię Twoje zbaw mnie i według mocy Twej osądź mnie.
PsAszk	(54:1) Dyrygentowi muzycznemu. - Dawida (śpiew) ku wyrozumieniu. (54:2) Gdy przyszli Zyfici i powiedzieli Saulowi: "wszak Dawid ukrywa się wśród nas". (54:3) Boże, wybaw mnie imieniem Twem, a Twą siłą mocarną spraw mój sąd.
PsSzer	(54:1) Przewodnikowi chóru z grą na strunach. Pieśń pouczająca Dawida. (54:2) Gdy przyszli Zyfejczycy i rzekli do Saula: Dawid ukrywa się u nas. (54:3) Boże! Wspomóż mnie w swym imieniu i ujmij się w mocy swojej za sprawą moją.
Tys1	(53:1) Kierownikowi chóru. Na lutnie. Maskil. Dawidowy. (53:2) Gdy Zifejczycy przybyli do Saula mówiąc: «Oto Dawid u nas schowany się ukrywa». (53:3) Boże, zbaw mnie, w imę swoje, mocą swoją broń mej sprawy!
Tys5	(54:1) Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Pieśń pouczająca. Dawidowa. (54:2) Gdy Zifejczycy przybyli do Saula, mówiąc: Oto Dawid u nas się ukrywa. (54:3) Boże, wybaw mnie, w imię swoje, swoją mocą broń mojej sprawy!
Bryt	(54:1) Przewodnikowi chóru, z grą na strunach. Pieśń pouczająca Dawida, (54:2) Gdy przyszli Zyfici i rzekli do Saula: Dawid ukrywa się u nas. (54:3) Boże, wybaw mnie w imię swojeI w mocy swojej ujmij się za sprawą moją!
Pozn	(54:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: na instrumenty strunowe; pieśń pouczająca Dawida - (54:2) gdy Zyfici przybyli, by oznajmić Saulowi: "Dawid ukrywa się u nas". (54:3) Boże, wybaw mnie [mocą] Twego Imienia, potęgą swoją oddaj mi sprawiedliwość!
WarPra	(54:1) Dla kierującego chórem. Na instrumenty strunowe. Pieśń pouczająca, wyśpiewana przez Dawida (54:2) wtedy, kiedy Zifejczycy przybyli do Saula i powiedzieli, że ukrywa się u nich Dawid. (54:3) O Boże, wspomóż mnie przez Twoje imię i użyj swojej siły, by przyznać mi rację.
STB	(54:1) Przewodnikowi chóru, w towarzystwie instrumentów smyczkowych. Dumanie Dawida, (54:2) gdy przyszli Zyfejczycy i powiedzieli do Saula: Oto Dawid ukrywa się pośród nas. (54:3) Boże, wybaw mnie Twym Imieniem oraz broń mnie Twoją wszechmocą.
EIB	(54:1) Dla prowadzącego chór. Na instrumenty strunowe. Pieśń pouczająca. Dawidowa. (54:2) Nawiązuje ona do Zyfitów, którzy przyszli i donieśli Saulowi, że Dawid ukrywa się pośród nich. (54:3) Boże, wybaw mnie przez wzgląd na Twe imię, Obroń mnie dzięki swej mocy!

Ps 54,2

PsFlor	(53:2) Boże, wysłuszaj modlitwę moję, uszyma usłysz słowa ust mojich!
PsPul	(53:2) Boże, wysłuchaj modlitwę moję, uszyma usłysz słowa ust moich.
Wuj1923	(54:4) Boże, wysłuchaj modlitwę moję: przyjmij w uszy słowa ust moich.
Gda1881	(54:4) Boże! wysłuchaj modlitwę moję; przyjmij w uszy słowa ust moich.
Gda2017	Boże, wysłuchaj mojej modlitwy, nakłoń ucha ku słowom moich ust.
PsBycz	(54:4) O-Boże! wysłuchaj prośby-mojéj; posłuchaj wyrazów ust-moich.
Goet	(54:4) Boże, usłysz modlitwę moją, zważ na słowa ust moich!
PsCylk	(54:4) Panie wysłuchaj modlitwę moję, bacz na słowa ust moich.
PsKrusz	(54:4) Boże, wysłuchaj modlitwy mej, przyjmij w uszy słowa ust moich.
PsAszk	(54:4) Boże, wysłuchaj modlitwy mej, nachyl ucha ku powiedzeniu ust moich.
PsSzer	(54:4) Boże! Wysłuchaj modlitwy mojej, nakłoń ucha do słów ust moich,
Tys1	(53:4) Boże, słuchaj modlitwy mojej, uszami pochwyć słowa ust moich.
Tys5	(54:4) Boże, słuchaj mojej modlitwy, nakłoń ucha na słowa ust moich!
Bryt	(54:4) Boże! Wysłuchaj modlitwy mojej, Nakłoń ucha na słowa ust moich,
Pozn	(54:4) Boże, słuchaj modlitwy mojej, nakłoń ucha ku słowom moich ust!
WarPra	(54:4) Wysłuchaj, o Boże, mojego wołania, niech dojdą do Ciebie słowa ust moich.
STB	(54:4) Boże, wysłuchaj moją modlitwę, nakłoń ucha na słowa mych ust.
EIB	(54:4) Wysłuchaj, Boże, mojej modlitwy, Zwróć uwagę na słowa moich ust,

Ps 54,3

PsFlor	(53:3) Bo cudzy wstali są przeciwo mnie a mocni szukali są dusze mojej, a nie położyli są Boga przed obliczym swojim.
PsPul	(53:3) Bo cudzy wstali przeciwo mnie a mocni szukali są duszę moję, a nie położyli Boga przed sobą.
Wuj1923	(54:5) Albowiem obcy powstali przeciwko mnie: a mocarze szukali dusze mojéj, a nie kładli Boga przed oczyma swemi.
Gda1881	(54:5) Albowiem obcy powstali przeciwko mnie, a okrutnicy szukają duszy mojej, nie stawiając sobie Boga przed oczyma swemi. Sela.
Gda2017	Gdyż obcy powstali przeciwko mnie, a okrutnicy czyhają na moją duszę; nie mają Boga przed oczami. Sela.
PsBycz	(54:5) Bo obcy, powstali na-mnie; a,-okrutni, żądają życia-mego; oni, nie wystawiają Boga przed-siebie.
Goet	(54:5) Albowiem obcy powstali przeciwko mnie i przemoc czyniący czyhają na życie moje; nie stawiają Boga przed siebie. Sela.
PsCylk	(54:5) Albowiem barbarzyńcy powstali przeciw mnie, a okrutnicy pragną duszy mojéj; nie mają Pana przed sobą. - Sela.
PsKrusz	(54:5) Albowiem obcy powstali przeciwko mnie, a okrutni szukali duszy mej, nie stawiali Boga przed oczyma swemi. - SELAh.
PsAszk	(54:5) Bo obcy powstali na mnie a gwałtownicy dybią na żywot mój, nie stawią Boga przed oczy swe. Selah.
PsSzer	(54:5) bo obcy powstali przeciwko mnie, a ludzie okrutni godzą na duszę moją; nie stawiają sobie Boga przed oczyma swymi! Sela.
Tys1	(53:5) Bo powstali przeciwko mnie pyszni, a gwałtownicy dybali na me życie; nie mieli Boga przed swymi oczyma. Sela.
Tys5	(54:5) Bo powstają przeciwko mnie cudzoziemcy, a gwałtownicy czyhają na moje życie; nie mają Boga przed swymi oczyma. Sela.
Bryt	(54:5) Bo obcy powstali przeciwko mnie, A okrutnicy godzą na życie moje; Nie stawiają Boga przed oczyma swymi! Sela.
Pozn	(54:5) Bo powstali przeciwko mnie zuchwalcy, a gwałtownicy nastają na życie moje; na Boga wcale się nie oglądają.
WarPra	(54:5) Bo powstają przeciwko mnie wyniośli mężowie, na moje życie czyhają gwałtownicy, ludzie nie mający Boga przed oczyma. [Pauza]
STB	(54:5) Bo powstali przeciw mnie barbarzyńcy, a okrutnicy pragną mojej duszy; zaś Boga przed sobą nie mają. Sela.
EIB	(54:5) Bo powstali przeciwko mnie obcy, Czatują na mnie okrutni - Ludzie, którzy nie liczą się z Bogiem! Sela.

Ps 54,4

PsFlor	(53:4) Owa wiem Bog pomaga mi a Gospodzin przyjemca jest dusze mojej.
PsPul	(53:4) Owa wiem Bog pomaga mi a Gospodzin przyjemca ❬jest❭ dusze mojej.
Wuj1923	(54:6) Bo oto Bóg mię podpomaga: a Pan jest obrońcą dusze mojéj.
Gda1881	(54:6) Oto Bóg jest pomocnikiem moim: Pan jest z tymi, którzy podpierają żywot mój.
Gda2017	Oto Bóg jest moim pomocnikiem; Pan jest z tymi, którzy podtrzymują moje życie.
PsBycz	(54:6) Oto, Bóg, pomocnikiem dla-mnie; Pan, z-utrzymującymi życié-mojé.
Goet	(54:6) Oto, Bóg jest pomocnikiem moim, Pan podpiera duszę moją.
PsCylk	(54:6) Oto Pan pomocą moją, Pan z tymi co wspierają duszę moję.
PsKrusz	(54:6) Oto Bóg pomocnikiem moim, Pan pomiędzy wspomagającymi duszę mą.
PsAszk	(54:6) A oto Bóg mym wspomożycielem, Pan wśród tych, co wspierają mą duszę.
PsSzer	(54:6) Oto Bóg wspomaga mnie, Pan podpiera mnie.
Tys1	(53:6) Oto mi Bóg dopomaga, Pan podtrzymuje me życie.
Tys5	(54:6) Oto Bóg mi dopomaga, Pan podtrzymuje me życie.
Bryt	(54:6) Oto Bóg wspomaga mnie, Pan podpiera mnie.
Pozn	(54:6) Oto Bóg jest mi pomocą, Pan jest ostoją mego życia.
WarPra	(54:6) Ale Bóg mnie wspomaga, Pan chroni moje życie.
STB	(54:6) Oto Bóg jest moją pomocą; Pan jest z tymi, którzy wspierają moją duszę.
EIB	(54:6) Jednak Bóg jest mym opiekunem! Pan jest oparciem dla mej duszy!

Ps 54,5

PsFlor	(53:5) Otewroci złe nieprzyjacielom mojim, w prawdzie twojej rozproszy je.
PsPul	(53:5) Odewroci złe nieprzyjacielom mym i w prawdzie twojej rozproszy je.
Wuj1923	(54:7) Odwróć złe na nieprzyjaciele moje, a zatrać je według prawdy twojéj.
Gda1881	(54:7) Oddaj złym nieprzyjaciołom moim, w prawdzie twojej wytrać ich, o Panie!
Gda2017	Odpłaci złem moim wrogom; w twojej prawdzie wytrać ich.
PsBycz	(54:7) On-odwróci tę-złość, na-nieprzyjaciół-moich; o Panie! według-prawdy-Twéj, wyniszcz-ich.
Goet	(54:7) Odpłaci zło wrogom moim; według prawdy Twojej wytrać ich!
PsCylk	(54:7) Zwróci zło na czyhających na mnie; gwoli prawdy Twojéj zniwecz ich.
PsKrusz	(54:7) Oddał zło nieprzyjaciołom moim; według prawdy swej wytraci ich.
PsAszk	(54:7) Zawróci złe ku tym, którzy na mnie napierają - wytęp je Twą prawdziwością!
PsSzer	(54:7) Niech się obróci zło na nieprzyjaciół moich; gwoli wierności swojej wytrać ich!
Tys1	(53:7) Odwróć zło ku moim przeciwnikom i zniwecz ich w swej wierności.
Tys5	(54:7) Niechaj zło spadnie na moich przeciwników, i przez wzgląd na Twą wierność wytrać ich!
Bryt	(54:7) Niech się obróci zło na nieprzyjaciół moich! Według wierności swojej wytrać ich!
Pozn	(54:7) Niechaj zło odwróci się przeciwko moim wrogom, zetrzyj ich w imię Twej wierności!
WarPra	(54:7) Ześlij nieszczęście na moich wrogów, zniszcz ich, bo jesteś wierny.
STB	(54:7) Na tych, co na mnie czyhają spadnie złość; zniwecz ich w Swojej prawdzie.
EIB	(54:7) Niech nieszczęście spadnie na mych nieprzyjaciół. Zniszcz ich ze względu na Twą wierność!

Ps 54,6

PsFlor	(53:6) Wolnie ofierować będę tobie i spowiadać sie będę imieniowi twemu, bo jest dobre.
PsPul	(53:6) Wolnieć będę obie❬to❭wać tobie i chwalić będę imię twe, Gospodnie, bo jest dobr[z]e.
Wuj1923	(54:8) Dobrowolnie będę ofiarował tobie, i będę wyznawał imieniowi twemu; albowiem dobre jest.
Gda1881	(54:8) Tedyć dobrowolnie będę ofiarował; będę wysławiał imię twoje, Panie! przeto, że jest dobre;
Gda2017	Będę ci dobrowolnie składał ofiary, będę wysławiał twoje imię, PANIE, bo jest dobre.
PsBycz	(54:8) Z-ochotą, ofiarę-poświęcę Tobie; będę-chwalił Imię-Twé, Panie; ponieważ dobrém;
Goet	(54:8) Wtedy przyniosę Ci ofiary dobrowolne; będę uwielbiał imię Twoje, Panie, bo jest dobre.
PsCylk	(54:8) Chętnie złożę Ci ofiary, wysławiać będę imię Twoje Boże, bo dobrotliwe.
PsKrusz	(54:8) Dobrowolnie będę ofiarował Tobie, będę wysławiał imię Twoje Panie, ponieważ jest dobre.
PsAszk	(54:8) Ochoczo ofiary składać Ci będę; wielbić będę istotę Twą, jakoże dobra, -
PsSzer	(54:8) Sercem ochotnym złożę Ci ofiary, będę wyznawał imię Twoje, Panie, że jest dobre.
Tys1	(53:8) Chętnie składać Ci będę ofiarę, sławić Twe imię, bo dobre,
Tys5	(54:8) Będę Ci ochoczo składać ofiarę, sławić Twe imię, bo jest dobre,
Bryt	(54:8) Z ochotą złożę ci ofiary, Będę wysławiał imię twoje. Panie, bo jest dobre,
Pozn	(54:8) Ochotnym sercem złożę Ci ofiarę, będę wysławiał Imię Twoje, Jahwe, bo pełne jest dobroci.
WarPra	(54:8) Wtedy z radością złożę Ci ofiarę i będę sławił Twe Imię, o Panie, bo dobre.
STB	(54:8) A ja, chętnie Ci złożę ofiary, będę wysławiał Twoje Imię, WIEKUISTY, bowiem jest dobrotliwe.
EIB	(54:8) Z przyjemnością złożę Ci ofiary, Wywyższę Twoje imię, JHWH, bo jest dobre,

Ps 54,7

PsFlor	(53:7) Bo ze wszego zamętka wytargł jeś mie i na nieprzyjaciele moje wzglądało oko moje.
PsPul	(53:7) Bo ze wszelkiego zamętka wytargł jeś mie i moich nieprzyjacioł nienaźrzało jest oko moje.
Wuj1923	(54:9) Bo ze wszelkiego utrapienia wyrwałeś mię, a oko moje wzgardziło nieprzyjacioły moje.
Gda1881	(54:9) Gdyż z każdego utrapienia wyrwałeś mię, a pomstę nad nieprzyjaciołmi mymi oglądało oko moje.
Gda2017	Uwolniłeś mnie bowiem z każdego utrapienia, a moje oko widziało zemstę nad moimi wrogami.
PsBycz	(54:9) Bo, z-wszelkiéj niedoli, oswobodziło-mię; a,-u-nieprzyjaciół-mych, widziało oko-mé, zazdrość.
Goet	(54:9) Albowiem z wszystkich uciśnień wybawiłeś mię, a oko moje lubuje się pomstą nad wrogami moimi.
PsCylk	(54:9) Bo ze wszelkiéj niedoli ocalił mnie, a nad wrogami mojemi znęcało się oko moje.
PsKrusz	(54:9) Ze wszelkiego utrapienia wybawiłeś mnie, a nieprzyjaciół mych oglądało oko moje.
PsAszk	(54:9) Iż wyrwał mnie z wszelkiego utrapienia a oko me napatrzyło się mych wrogów.
PsSzer	(54:9) Bo z wszelkiej niedoli wyratował mię, a oko me napawało się widokiem nieprzyjaciół moich.
Tys1	(53:9) bo wyrwało mię z wszelkiej udręki, a hańbę mych wrogów widzi moje oko.
Tys5	(54:9) bo wybawiło mnie z wszelkiej udręki, a moje oko ujrzało hańbę moich wrogów.
Bryt	(54:9) Bo z wszelkiej niedoli wyratowało mnie, Tak że oko moje spoglądało z wysoka na nieprzyjaciół moich.
Pozn	(54:9) Ono wyzwoliło mnie z wszelkiego ucisku, a oko me napawa się widokiem [upadku] moich wrogów.
WarPra	(54:9) Pan mnie wydobył z wszelkich ucisków i mogę z góry patrzeć na poniżenie wrogów.
STB	(54:9) Gdyż Pan ocalił mnie z wszelkiej niewoli, a me oko przyglądało się moim wrogom.
EIB	(54:9) Bo wyratowało mnie z wszelkiej niedoli I niepokonany spojrzałem na mych wrogów.

Psalm 55

Ps 55,1

PsFlor	(54:1a) Wysłuszaj, Boże, modlitwę moję i nie wzgardzaj prośbą moją,
PsPul	(54:1a) Wysłuchaj, Boże, modlitwę moję i nie gardzi prośbą moją,
Wuj1923	(55:1) Na koniec, w wierszach, wyrozumienia Dawidowi. (55:2) Wysłuchaj, Boże, modlitwę, a nie wzgardzaj prośby mojéj.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot pieśń Dawidowa nauczająca. (55:2) W uszy swe przyjmij, o Boże! modlitwę moję, a nie kryj się przed prośbą moją:
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Neginot. Pieśń pouczająca Dawida. Boże, nakłoń ucha ku mojej modlitwie i nie ukrywaj się przed moją prośbą.
PsBycz	(55:1) Naczelnikowi-muzyki dany do grania, na lutniach, nauczający śpiéw Dawida. (55:2) Posłuchaj, o-Boże! modlitwy-mojéj, i,-nie ukrywaj-się, przed-błaganiem-mojém.
Goet	(55:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Na strunach. Pouczenie Dawida. (55:2) Zważ, o Boże, na modlitwę moją, i nie skrywaj się przed błaganiem mojem.
PsCylk	(55:1) Przewodnikowi chóru, przy towarzyszeniu instrumentów smyczkowych. Dumanie Dawida. (55:2) Wysłuchaj Panie modlitwę moję, a nie odwracaj się od błagania mojego.
PsKrusz	(55:1) Przełożonemu chóru. Na instrumenty strunowe. Ku wyrozumieniu. (Psalm) Dawida. (55:2) Wysłuchaj, Boże, modlitwy mej, a nie ukrywaj się przed prośbą mą!
PsAszk	(55:1) Dyrygentowi muzycznemu. - Dawida ku wyrozumieniu (śpiew). (55:2) Nachyl, o Boże. ucha mej modlitwie a nie ukrywaj się przed mem błaganiem.
PsSzer	(55:1) Przewodnikowi chóru z grą na strunach. Pieśń pouczająca Dawida. (55:2) Wysłuchaj, Boże, modlitwy mojej, a nie ukrywaj się przed błaganiem moim!
Tys1	(54:1) Kierownikowi chóru. Na lutnie. Maskil. Dawidowy. (54:2) Boże, pochwyć uszami modlitwę moją, i nie odsuwaj się od mojej prośby,
Tys5	(55:1) Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Pieśń pouczająca. Dawidowa. (55:2) Boże, nakłoń ucha na moją modlitwę i nie odwracaj się od mojej prośby,
Bryt	(55:1) Przewodnikowi chóru, z grą na strunach. Pieśń pouczająca Dawida. (55:2) Boże, nakłoń ucha ku modlitwie mojej, A nie ukrywaj się przed błaganiem moim!
Pozn	(55:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: na instrumenty strunowe; pieśń pouczająca Dawida. (55:2) Usłysz, Boże, modlitwę moją, nie odwracaj się od mej prośby,
WarPra	(55:1) Dla kierującego chórem. Na instrumenty strunowe. Pieśń Dawida pouczająca. (55:2) Racz wysłuchać, o Boże, modlitwy mojej i nie odwracaj się od mojej prośby!
STB	(55:1) Przewodnikowi chóru, w towarzystwie instrumentów smyczkowych. Dumanie Dawida. (55:2) Wysłuchaj moją modlitwę, Boże, nie odwracaj się od mojego błagania.
EIB	(55:1) Dla prowadzącego chór. Na instrumenty strunowe. Pieśń pouczająca. Dawidowa. (55:2) Boże, wysłuchaj mojej modlitwy I nie skrywaj się przed mą prośbą o łaskę.

Ps 55,2

PsFlor	(54:1b) rozumiej mienie i wysłuszaj mie! (54:2a) Smęcił jeśm sie w kłopocie mojem i zatroskał jeśm sie
PsPul	(54:1b) baczy mie i wysłuchaj mie! (54:2a) Smęcił jeśm sie w kłopocie mojem i zatroskałeśm sie
Wuj1923	(55:3) Wejrzyj na mię, a wysłuchaj mię: zasmuciłem się w ćwiczeniu mojem, i zatrwożyłem się:
Gda1881	(55:3) Posłuchaj mię z pilnością, a wysłuchaj mię; boć się uskarżam w modlitwie swej, i trwożę sobą:
Gda2017	Posłuchaj uważnie i wysłuchaj mnie; uskarżam się w swej modlitwie i jęczę;
PsBycz	(55:3) Słuchaj mię, i-odpowiedz-mi; ja-błąkam-się w-smutku, i-niespokojny-jestem.
Goet	(55:3) Słuchaj mnie i odpowiedz mi! Błąkam się w żalu moim i jęczę.
PsCylk	(55:3) Wejrzyj na mnie i odpowiedz mi, zanoszę się od płaczu i zawodzę.
PsKrusz	(55:3) Słuchaj mnie i wysłuchaj; boleję, gdy rozmyślam i trwożę się:
PsAszk	(55:3) Zważ na mnie i daj mi odpowiedź, gdy w tkliwej zadumie mej me zaznam spokoju i tarzam się w bólu.
PsSzer	(55:3) Wejrzyj na mnie i wysłuchaj mnie! W skardze nie mam spokoju i jęczę.
Tys1	(54:3) zwróć się ku mnie i wysłuchaj mnie! W ucisku moim się miotam, burzę się
Tys5	(55:3) zwróć się ku mnie i wysłuchaj mnie! Szamocę się w moim ucisku, jęczę
Bryt	(55:3) Słuchaj mnie uważnie i odpowiedz mi. Miotam się w żalu moim i jęczę
Pozn	(55:3) wejrzyj na mnie i odpowiedz mi! Nie mam wytchnienia od strapień, trwoga mnie przenika
WarPra	(55:3) Wejrzyj na mnie i wysłuchaj mnie, popatrz, jak się uskarżam i jęczę.
STB	(55:3) Spojrzyj na mnie i mi odpowiedz, bo się zanoszę od płaczu i zawodzę.
EIB	(55:3) Zwróć na mnie uwagę - odpowiedz mi! Miotam się w żalu, nie wiem, co mam począć,

Ps 55,3

PsFlor	(54:2b) od głosa nieprzyjacielskiego i od zamącenia grzesznego. (54:3) Bo skłoniły sie w mię lichoty moje i w gniewie żałościwi są byli mnie.
PsPul	(54:2b) od głosu nieprzyjaciela i od zakłopotania grzesznego. (54:3) Bo skłoniły sie w mię złości moje i w gniewie smętni są mi byli.
Wuj1923	(55:4) Dla głosu nieprzyjaciela, i dla uciśnienia grzesznika; albowiem zwalali na mię nieprawości: a w gniewie przykrzyli mi się.
Gda1881	(55:4) Dla głosu nieprzyjaciela, i dla uciśnienia od bezbożnika; albowiem mię zarzucają kłamstwem, a w popędliwości swej sprzeciwiają mi się.
Gda2017	Z powodu głosu wroga, z powodu ucisku niegodziwego; zwalają na mnie nieprawość i w gniewie sprzeciwiają mi się.
PsBycz	(55:4) Od-wrzawy nieprzyjaciela, dla ucisku niegodziwca; bo zwalają na-mnie winę, i,-z-zajadłością, nienawidzą-mię.
Goet	(55:4) Od głosu wroga i od ucisku bezbożnika; przywodzą na mnie nieszczęście, a w gniewie napastują mnie.
PsCylk	(55:4) Dla okrzyku wroga, wobec ucisku złoczyńcy, że zwalają na mnie biedę i zawziętością ścigają mnie.
PsKrusz	(55:4) z powodu głosu nieprzyjaciela, uciśnienia bezbożnika, albowiem grzech mi zarzucają i w gniewie mi się sprzeciwiają.
PsAszk	(55:4) Od głosu wroga, pod naporem niegodziwca, iż na mnie zwalają nieprawość a w zawziętej mnie mają nienawiści.
PsSzer	(55:4) Z powodu głosu nieprzyjaciela, z powodu krzyku bezbożnika, bo na mnie zwalają zło, a w gniewie nastają na mnie.
Tys1	(54:4) na głos nieprzyjaciela i na wołanie grzesznika, bo wyrządzają mi krzywdy i napastują mnie w gniewie.
Tys5	(55:4) na głos nieprzyjaciela, na wołanie grzesznika, bo sprowadzają na mnie niedolę i napastują mnie w gniewie.
Bryt	(55:4) Z powodu głosu nieprzyjaciela, Z powodu ucisku bezbożnika, bo na mnie zwalają zło, A w gniewie na mnie nastają.
Pozn	(55:4) z powodu krzyku wroga i ucisku złoczyńcy, bo przytłaczają mnie złem i zaciekle mnie prześladują.
WarPra	(55:4) Przerażają mnie krzyki wrogów, drżę cały ze strachu, bo uciskają mnie bezbożni. Sprowadzają na mnie wszelkie nieszczęścia i rzucają się na mnie ze złością.
STB	(55:4) Z powodu okrzyku wroga, wobec ucisku złoczyńcy; bo biedę na mnie zwalają oraz zawzięcie mnie ścigają.
EIB	(55:4) Ze względu na to, co mówi mój wróg, Z powodu prześladowań ze strony bezbożnych, Bo przysparzają mi trosk I w swoim gniewie grożą.

Ps 55,4

PsFlor	(54:4) Sierce moje smęciło sie jest we mnie a strach śmierci padł jest na mię.
PsPul	(54:4) Sierce moje smęciło sie jest we mnie i strach śmierci padł jest na mię.
Wuj1923	(55:5) Serce moje zatrwożyło się we mnie, a strach śmierci przypadł na mię.
Gda1881	(55:5) Serce moje boleje we mnie, a strachy śmierci przypadły na mię.
Gda2017	Moje serce boleje we mnie i dopadł mnie strach przed śmiercią.
PsBycz	(55:5) Sercé-mé drży, we-wnętrzu-mojém; a,-strachy śmiertelne, spadają na-mnie.
Goet	(55:5) Serce me trwoży się we mnie, a przerażenia śmierci opadły mnie;
PsCylk	(55:5) Serce drży we wnętrzu mojém, a postrachy śmierci spadły na mnie.
PsKrusz	(55:5) Serce me boleje we mnie i strachy śmierci przypadły na mnie.
PsAszk	(55:5) Serce me zadrżało w mem wnętrzu a przerażenie mię opadło śmiertelne.
PsSzer	(55:5) Serce drży we mnie, opadł mnie groźny strach śmierci.
Tys1	(54:5) Moje serce drży we mnie i ogarnia mnie lęk przed śmiercią.
Tys5	(55:5) Drży we mnie moje serce i ogarnia mnie lęk śmiertelny.
Bryt	(55:5) Serce drży we mnie, Opadł mnie lęk przed śmiercią,
Pozn	(55:5) Serce drży we mnie z trwogi, opadł mnie śmiertelny lęk;
WarPra	(55:5) Niespokojne jest moje serce, żyję ciągle w śmiertelnym lęku.
STB	(55:5) W moim wnętrzu drży moje serce oraz przypadły do mnie strachy śmierci.
EIB	(55:5) A we mnie drży serce, Ogarnął mnie lęk przed śmiercią,

Ps 55,5

PsFlor	(54:5) Bojaźń i drżenie przyszły są na mię i pokryły są mie ćmy.
PsPul	(54:5) Bojaźń i drżenie przyszło na mię i pokryły mie ćmy.
Wuj1923	(55:6) Bojaźń i drżenie przyszły na mię i okryły mię ciemności.
Gda1881	(55:6) Bojaźń ze drżeniem przyszła na mię, a okryła mię trwoga.
Gda2017	Przyszły na mnie bojaźń i drżenie i przejęła mnie trwoga.
PsBycz	(55:6) Trwoga, i-drżenié, weszło we-mnie; nawet-okrył-mię dreszcz,-ciało-przejmujący.
Goet	(55:6) Bojaźń i drżenie przyszły na mnie i zgroza przejęła mnie,
PsCylk	(55:6) Trwoga i dreszcz przenika mnie, a ogarnia odrętwienie.
PsKrusz	(55:6) Bojaźń i strach przyszły na mnie i okryła mnie trwoga.
PsAszk	(55:6) Strach i drżenie mnie naszło a zakryła mnie mroczność.
PsSzer	(55:6) Bojaźń z drżeniem nachodzi mnie, i groza mnie ogarnia.
Tys1	(54:6) Przychodzą na mnie strach i drżenie i przerażenie mną owłada.
Tys5	(55:6) Przychodzą na mnie strach i drżenie i przerażenie mną owłada.
Bryt	(55:6) Bojaźń i drżenie nachodzi mnieI groza mnie ogarnia.
Pozn	(55:6) przejmują mnie bojaźń i strach, ogarnia mnie przerażenie.
WarPra	(55:6) Ogarnia mnie bojaźń i drżenie, mam nieustannie przed oczyma grozę.
STB	(55:6) Przenika mnie trwoga, dreszcz oraz ogarnia odrętwienie.
EIB	(55:6) Odczuwam bojaźń i drżenie, Przechodzi mnie dreszcz.

Ps 55,6

PsFlor	(54:6) I rzekł jeśm: Kto mi da pierze jako gołębicy, a polecę i odpoczynę.
PsPul	(54:6) Rzekłem: Kto mi da pierze jako gołębicy, a polecę i odpoczynę.
Wuj1923	(55:7) I rzekłem: Kto mi da skrzydła jako gołębice, a będę latał, i odpoczywał?
Gda1881	(55:7) I rzekłem: Obym miał skrzydła jako gołębica, zaleciałbym, a odpocząłbym.
Gda2017	I powiedziałem: O, gdybym miał skrzydła jak gołębica, uleciałbym i odpoczął.
PsBycz	(55:7) Więc-rzekłem: Któżby dostarczył-mi skrzydeł, jak-u-gołębia? ja, odleciałbym, i-pobyłbym-gdzie.
Goet	(55:7) Rzekłem: Ach, gdybym miał skrzydła jako gołąb, odleciałbym i odpocząłbym!
PsCylk	(55:7) I wołam: kto da mi skrzydło gołębicy? Uleciałbym i odpoczął.
PsKrusz	(55:7) I rzekłem: "Któż mi da skrzydła jako gołębicy - odlecę i odpocznę"
PsAszk	(55:7) i rzekłem: O, któżby dał mi skrzydła jako gołębiowi, polecęż ja i osiądnę!
PsSzer	(55:7) Rzekłem: Obym miał skrzydła jak gołębica, chętnie uleciałbym i odpoczął.
Tys1	(54:7) I mówię: gdybym miał skrzydła jak gołąb, to bym uleciał i spoczął —
Tys5	(55:7) I mówię sobie: gdybym miał skrzydła jak gołąb, to bym uleciał i spoczął -
Bryt	(55:7) Rzekłem: O, gdybym miał skrzydła jak gołębica, Chętnie uleciałbym i odpoczął.
Pozn	(55:7) Dlatego wołam: "Któż mi użyczy skrzydeł gołębich, bym mógł ulecieć i spocząć?"
WarPra	(55:7) Wtedy pomyślałem sobie: Gdybym tak miał skrzydła jak gołąb, poleciałbym daleko stąd i żył w pokoju.
STB	(55:7) Zatem wołam: Kto mi da skrzydło gołębicy, bym uleciał oraz odpoczął?
EIB	(55:7) Westchnąłem z utęsknieniem: Gdyby tak ktoś mi dał skrzydła gołębia, Uleciałbym i odpoczął.

Ps 55,7

PsFlor	(54:7) Owa oddalił jeśm sie bieżąc i bydlił jeśm na puszczy.
PsPul	(54:7) Owa oddalił jeśm sie bieżąc i bydlił jeśm na puszczy.
Wuj1923	(55:8) Oto oddaliłem się uciekając, i mieszkałem na pustyni.
Gda1881	(55:8) Otobym daleko zaleciał, a mieszkałbym na puszczy. Sela.
Gda2017	Oto bym uleciał daleko i zamieszkał na pustyni. Sela.
PsBycz	(55:8) Oto, oddaliłbym-się-daleko, uchodząc; zatrzymałbym-się w-pustyni.
Goet	(55:8) Oto, dalekobym zaleciał i przebywałbym w pustyni; Sela.
PsCylk	(55:8) Oto oddaliłbym się lotem, osiadł na pustyni. - Sela.
PsKrusz	(55:8) Oto dalekobym odleciał i odpocząłbym na pustyni. - SELAh.
PsAszk	(55:8) Oto uleci; w dal tułacza, w pustyni zamieszkam. Selah.
PsSzer	(55:8) Oto uleciałbym daleko, zamieszkałbym na pustyni. Sela.
Tys1	(54:8) oto bym uszedł daleko, zamieszkał na pustyni. Sela.
Tys5	(55:8) oto bym uszedł daleko, zamieszkał na pustyni. Sela.
Bryt	(55:8) Oto uleciałbym daleko, Zamieszkałbym na pustyni. Sela.
Pozn	(55:8) Zaprawdę, umknąłbym daleko, zamieszkałbym na pustyni;
WarPra	(55:8) Odleciałbym daleko i na pustyni spędzałbym noce. [Pauza]
STB	(55:8) Bym się oto oddalił lotem i osiadł na pustyni. Sela.
EIB	(55:8) Tak, uleciałbym daleko, Osiadł gdzieś na pustyni. Sela.

Ps 55,8

PsFlor	(54:8) Czakał jeśm jego, jenże mie zbawiona uczynił od umniejszonego duchu i potopu.
PsPul	(54:8) Żdał jeśm jego, jen mie zbawionym uczynił od niedarznienia duchu i potopu.
Wuj1923	(55:9) Czekałem onego, który mię wybawił od lękliwości ducha i od nawałności.
Gda1881	(55:9) Pospieszyłbym, abym uszedł przed wiatrem gwałtownym, i przed wichrem.
Gda2017	Pospieszyłbym, aby ujść przed wichrem i nawałnicą.
PsBycz	(55:9) Przyspieszałbym ucieczkę sobie, przed-wiatrem, szybko-pędzonym, przed-burzą.
Goet	(55:9) Uciekłbym pośpiesznie przed wiatrem gwałtownym i przed burzą.
PsCylk	(55:9) Pospieszyłbym do schronienia mojego, przed wichrem wirującym, przed nawałnicą.
PsKrusz	(55:9) Spieszyć się będę, abym uszedł przed wiatrem gwałtownym - przed burzą.
PsAszk	(55:9) Rychlejszą sobie upatrzę ucieczkę przed wichrem dmącym, przed burzą.
PsSzer	(55:9) Szukałbym szybko schronienia dla siebie przed wichrem gwałtownym i przed burzą.
Tys1	(54:9) Prędko bym wyszukał sobie schronienie od burzy i zamieci.
Tys5	(55:9) Prędko bym wyszukał sobie schronienie od szalejącej wichury, od burzy.
Bryt	(55:9) Szybko poszukałbym sobie schronieniaPrzed wichrem gwałtownym i przed burzą.
Pozn	(55:9) czym prędzej poszukałbym sobie schronienia przed nawałnicą i burzą.
WarPra	(55:9) Udałbym się na miejsce bezpieczne, wolne od niepogody i burzy.
STB	(55:9) Przed wirującym wichrem oraz przed nawałnicą pospieszę do mojego schronienia.
EIB	(55:9) Szybko znalazłbym schronienie Przed porywistym wiatrem i burzą.

Ps 55,9

PsFlor	(54:9) Rozdrzesz, Gospodnie, rozdziel języki jich, bo jeśm widział lichotę i przeciwomołwę[c] w mieście.
PsPul	(54:9) Zagładź, Gospodnie, i rozdziel języki jich, bo jeśm widział złość i przeciwność w mieście.
Wuj1923	(55:10) Zrzuć, Panie, rozdziel ich języki; bom widział nieprawość i spór w mieście.
Gda1881	(55:10) Zatrać ich, Panie! rozdziel język ich; bom widział bezprawie i rozruch w mieście.
Gda2017	Zniszcz, Panie, rozdziel ich język, bo widzę przemoc i niezgodę w mieście.
PsBycz	(55:10) Zniszcz ich, o-Panie! podziel języki ich; bo-widziałém gwałt, i-kłótnię, w-mieście.
Goet	(55:10) Zgładź ich, Panie; uczyń niezgodnemi języki ich; bo widzę przemoc i spór w mieście.
PsCylk	(55:10) Zniwecz Panie rozdziel język ich, bo widzę grabież i rozbój w mieście.
PsKrusz	(55:10) Pochłoń ich, Panie, podziel ich języki, albowiem widziałem bezprawie i kłótnie w mieście.
PsAszk	(55:10) Przewrócił Pan, rozszczepił ich język, bo widziałem gwałt i swary w stolicy.
PsSzer	(55:10) Zniszcz, Panie, pomieszaj ich języki, gdyż widzę gwałt i waśń w mieście!
Tys1	(54:10) O Panie, rozprosz, rozdziel ich języki; bo w mieście widzę przemoc i niezgodę:
Tys5	(55:10) O Panie, rozprosz, rozdziel ich język; bo widzę przemoc i niezgodę w mieście.
Bryt	(55:10) Zniszcz, Panie, pomieszaj ich języki, Gdyż widzę gwałty i waśnie w mieście!
Pozn	(55:10) Rozprosz ich, Panie, rozdziel ich języki, bo widzę w mieście przemoc i swary.
WarPra	(55:10) O Panie, pomieszaj, rozprosz ich języki, bo w mieście widzę tylko gwałt i niezgodę.
STB	(55:10) Zniwecz ich, Panie, rozdziel ich język, gdyż w mieście widzę grabież i rozbój.
EIB	(55:10) Pochłoń ich, Panie, pomieszaj języki, Gdyż widzę w mieście gwałt i spór.

Ps 55,10

PsFlor	(54:10a) We dnie i w nocy ogarnie je na mury jego lichota a robota pośrzod jego
PsPul	(54:10a) We dnie i w nocy ogarnie ją na mury jej złość a robota pośrzod jej
Wuj1923	(55:11a) We dnie i w nocy obtoczy je po murach jego nieprawość: a obciążenie wpośród jego,
Gda1881	(55:11) We dnie i w nocy otaczają ich po murach jego, a złość i przewrotność jest w pośrodku jego.
Gda2017	Dniem i nocą krążą wokoło po jego murach, a wewnątrz niego zło i ucisk.
PsBycz	(55:11) Oni, dniem i-nocą, wokoło-obchodzą-jé, na murach-jego; a-bezprawié, i-krzywda, w-pośród-niégo.
Goet	(55:11) Dniem i nocą chodzą wokół po murach; a bieda i utrudzenie są wewnątrz.
PsCylk	(55:11) Dzień i noc krążą po murach jego, a krzywda i bezprawie we wnętrzu jego.
PsKrusz	(55:11) We dnie i w nocy staczają je po murach jego, a grzech i bezprawie pośrodku jego.
PsAszk	(55:11) Dniem i nocą krążą one na jej murach, zaś nieprawość i trud bolesny w jej wnętrzu.
PsSzer	(55:11) We dnie i w nocy okrążają je na jego murach, a zło i nieszczęście jest w nim.
Tys1	(54:11) obchodzą je po murach w ciągu dnia i w nocy, a złość i ucisk są w pośrodku niego.
Tys5	(55:11) W dzień i w noc krążą po jego murach, a złość i ucisk są w jego środku.
Bryt	(55:11) Dniem i nocą obchodzą je po jego murach, A jest w nim niegodziwość i ucisk.
Pozn	(55:11) Dniem i nocą krążą po jego murach, występek i ucisk w nim panują.
WarPra	(55:11) Jego mury obchodzą we dnie i w nocy, a ono stale pełne nieszczęść i ucisku.
STB	(55:11) Dzień i noc krążą po jego murach, a krzywda i bezprawie w jego wnętrzu.
EIB	(55:11) Za dnia i nocą obchodzą jego mury, W środku zaś troska i znój;

Ps 55,11

PsFlor	(54:10b) i nieprawda. (54:11) I nie niedostawała z ulic jego lichwa i zdrada.
PsPul	(54:10b) a krzywda. (54:11) I nie prze❬s❭tała z ulic jej lichwa i łeż.
Wuj1923	(55:11b) i niesprawiedliwość. (55:12) I nie ustała na ulicach jego lichwa, i zdrada.
Gda1881	(55:12) Ciężkości są w pośrodku jego, a nie ustępuje z ulic jego chytrość i zdrada.
Gda2017	Wewnątrz niego jest niegodziwość, a z jego ulic nie znika oszustwo i podstęp.
PsBycz	(55:12) Zepsucié, w-środku-jego; a-nie ustępuje, z-ulic jego, gwałt, i-zdrada.
Goet	(55:12) Chciwość panuje wpośród nich; a z rynku ich nie ustępuje ucisk i obłuda.
PsCylk	(55:12) Nędza w pośród niego, a nie ustępują z rynku jego przemoc i zdrada.
PsKrusz	(55:12) Przewrotność jest w pośrodku jego, a z ulic jego nie ustępuje chytrość i zdrada.
PsAszk	(55:12) Pożądliwość nieszczęsna we wnętrzu jej a nie ustępuje z ulic jej fałsz i obłuda.
PsSzer	(55:12) Zguba jest w nim, a z placów jego nie ustępuje ucisk i oszustwo.
Tys1	(54:12) W pośrodku niego są zasadzki, a z jego ulic nie znika krzywda i podstęp.
Tys5	(55:12) Pośrodku niego jest zagłada, a z jego placu nie znika krzywda i podstęp.
Bryt	(55:12) Jest w nim zguba, A z placów jego nie ustępuje ucisk i oszustwo.
Pozn	(55:12) Wewnątrz jego [murów] czyha zguba, a na ulicach jego nie ustają krzywda i podstęp.
WarPra	(55:12) Panuje w nim groza śmierci, a kłamstwo i przemoc nie schodzą z jego placów.
STB	(55:12) Wśród niego nędza, a przemoc oraz zdrada nie ustępują z jego rynku.
EIB	(55:12) Czyha w nim zguba, A na rynku panuje wyzysk i oszustwo.

Ps 55,12

PsFlor	(54:12) Bo by mie był poklął nieprzyjaciel moj, cirzpiałbych był owszem. (54:13) A by ten, jenże mie nienawidział, na mię wielikie rzeczy mołwił, skryłbych sie był snadź od niego.
PsPul	(54:12) Bo by mie był poklął nieprzyjaciel moj, cirpiałbych był owszem. (54:13) A by ten, jenże ❬mie❭ nienawidział, na mie wielikie rzeczy mołwił, skryłbych sie był snadź od niego.
Wuj1923	(55:13) Albowiem, by mi był złorzeczył nieprzyjaciel mój, wżdybych był wytrwał: i by był ten, który mię nienawidział, przeciwko mnie wielkie rzeczy mówił: snadźbych się był skrył przed nim.
Gda1881	(55:13) Albowiem nie nieprzyjaciel jaki zelżył mię, inaczej zniósłbym to był; ani ten, który mię miał w nienawiści, powstał przeciwko mnie; bobym się wżdy był skrył przed nim;
Gda2017	Bo to nie wróg mnie lżył, co mógłbym znieść; nie powstał przeciwko mnie ten, który mnie nienawidził – wtedy ukryłbym się przed nim;
PsBycz	(55:13) Atoli, nie wróg znieważył-mię; bobym-był-zniósł; to nie nienawidzący-mię, coby nademnie wynosił-się; bo-skryłbym-się przed-nim.
Goet	(55:13) Bo to nie jest wróg, który mnie hańbił: to byłbym zniósł; ani nie powstał przeciwko mnie nienawidzący mię, — przed nim byłbym się skrył.
PsCylk	(55:13) Bo nie wróg urąga mi, co bym zniósł; nie przeciwnik nademnie się wynosi, bo bym się uchronił od niego.
PsKrusz	(55:13) Albowiem nie nieprzyjaciel zelżył mnie, ani nie nienawidzący powstał przeciwko mnie, bo ukryłbym się przed nim.
PsAszk	(55:13) Boć nie wróg mnie lżyć będzie a ścierpiałbym, nie ktoś, kto mnie ma w nienawiści, panoszy się nademną a ukryłbym się przed nim.
PsSzer	(55:13) Bo mnie nie lży nieprzyjaciel - zniósłbym to - ani ktoś, kto mnie nienawidzi i wynosi się nade mnie - ukryłbym się przed nim.
Tys1	(54:13) Gdyby to lżył mnie nieprzyjaciel, z pewnością bym to znosił; gdyby ten, co mnie nienawidzi, przeciw mnie powstawał, ukryłbym się przed nim.
Tys5	(55:13) Gdybyż to lżył mnie nieprzyjaciel, zniósłbym to z pewnością; gdybyż przeciw mnie powstawał ten, który mnie nienawidzi, ukryłbym się przed nim.
Bryt	(55:13) Bo to nie wróg mnie lży – Co mógłbym znieść – Nie przeciwnik mój wynosi się nade mnie – Mógłbym się przed nim ukryć –
Pozn	(55:13) Gdyby to nieprzyjaciel mnie lżył, zdołałbym to znieść; gdyby powstał przeciwko mnie ten, kto do mnie nienawiścią pała, ukryłbym się przed nim.
WarPra	(55:13) Gdyby mi wróg złorzeczył, zdołałbym to znieść, gdyby godził we mnie człowiek, który mnie nienawidzi mógłbym się przed nim ukryć.
STB	(55:13) Gdyż nie urąga mi wróg – co bym zniósł, i przeciwnik nie wynosi się nade mnie – bo bym się uchronił od niego.
EIB	(55:13) Bo gdyby to wróg mi ubliżał, Potrafiłbym to jeszcze znieść; Gdyby przeciwnik poniżał, Mógłbym się przed nim skryć -

Ps 55,13

PsFlor	(54:14) Ty zaprawdę człowiek jednej myśli, wodz moj i znaniec moj,
PsPul	(54:14) Ale ty, człowiecze jeden se mną, wodz moj i znaniec moj,
Wuj1923	(55:14) Ale ty, człowiecze jednomyślny, wodzu mój i znajomy mój:
Gda1881	(55:14) Ale ty, człowiecze mnie równy, wodzu mój, i znajomy mój.
Gda2017	Ale ty, człowiek równy mi, mój wódz i przyjaciel.
PsBycz	(55:14) Ale-ty, człowiek, jakby-rówiennik-mój, przyjaciel-mój. i-znajomy-mój.
Goet	(55:14) Ale, że ty nim jesteś, człowiecze mnie równy, przyjacielu mój i zaufany mój,
PsCylk	(55:14) Lecz ty mąż rówiennik mój, towarzysz i przyjaciel mój.
PsKrusz	(55:14) Ale ty, człowiecze, któryś jest mnie równy, doradca mój i znajomy mój!
PsAszk	(55:14) Lecz ty, człek, jako ja. mój przyjaciel i mój zaufany.
PsSzer	(55:14) Ale ty, człowiek mnie równy, przyjaciel i powiernik mój,
Tys1	(54:14) Lecz to byłeś ty: mój towarzysz, przyjaciel mój zaufany,
Tys5	(55:14) Lecz to jesteś ty, równy mi, przyjaciel, mój zaufany,
Bryt	(55:14) Ale ty, człowiek równy mnie, Powiernik mój i przyjaciel,
Pozn	(55:14) Ale ty - człowiek mi bliski, przyjaciel mój i powiernik,
WarPra	(55:14) Ale tu chodzi o ciebie, człowieka z mojego otoczenia, o przyjaciela, któremu ufałem.
STB	(55:14) Lecz ty, mój rówieśnik i mąż, towarzysz i mój przyjaciel,
EIB	(55:14) Ale to ty, człowiek taki jak ja, Przyjaciel, bliski i znany,

Ps 55,14

PsFlor	(54:15) jenże pospołu se mną słodkie brał jeś karmie, w domu bożem chodziła jeswa z przylubienim.
PsPul	(54:15) jenżeś pospołu se mną słodkie birał karmie, w domu bożem chodziłaswa z przylubienim.
Wuj1923	(55:15) Któryś pospołu zemną jadał pokarmy, w domu Bożym chodziliśmy w zgodzie.
Gda1881	(55:15) Którzyśmy się z sobą mile w tajności naradzali, i do domu Bożego społecznie chadzali.
Gda2017	Mile naradzaliśmy się ze sobą i razem chodziliśmy do domu Bożego.
PsBycz	(55:15) Co razem osładzaliśmy poufałą-rozmowę, i, do-domu Bożego chadzaliśmy w-gronie.
Goet	(55:15) Którzyśmy niegdyś mieli poufną społeczność i do domu Bożego chodzili z tłumem.
PsCylk	(55:15) Którzyśmy wspólnie napawali się rozmową, do domu Bożego chadzali z zapałem.
PsKrusz	(55:15) Którzy razem pozostajemy węzłem spojeni; uczęszczaliśmy często do Domu Bożego.
PsAszk	(55:15) Którzyśmy społem słodką dzielili tajemnicę, w domu bożym kroczyli we wzruszeniu.
PsSzer	(55:15) z którym miałem miłą społeczność, do domu Bożego chodziliśmy wśród tłumów świątecznych.
Tys1	(54:15) z którym żyłem w słodkiej zażyłości, chodziliśmy w domu Bożym w orszaku świątecznym. —
Tys5	(55:15) z którym byłem w słodkiej zażyłości, chodziliśmy po domu Bożym w orszaku świątecznym.
Bryt	(55:15) Z którym mieliśmy wspólne słodkie tajemnice, Do domu Bożego chodziliśmy w tłumie.
Pozn	(55:15) z którym łączyła mnie słodka zażyłość, z którym chodziłem razem do Domu Bożego wśród świątecznego tłumu!
WarPra	(55:15) Żyjemy w bliskiej przyjaźni, razem z innymi chodziliśmy do domu Bożego.
STB	(55:15) z którym wspólnie napawaliśmy się rozmową i z zapałem chodziliśmy do Domu Boga.
EIB	(55:15) Uczestnik życzliwych rozmów i narad, Gdyśmy po domu Bożym chadzali.

Ps 55,15

PsFlor	(54:16) Przydź śmierć na nie i zstępcie we pkieł żywi, (54:17) bo lichoty w przebytcech jich, pośrzod jich.
PsPul	(54:16) Przydź śmierć na nie i zstąpią do piekła żywi, (54:17) bo złości w przebytkoch jich, pośrzod jich.
Wuj1923	(55:16) Niechaj śmierć przyjdzie na nie: a niechaj żywo zstąpią do piekła; bo złości w mieszkaniach ich, w pośrodku ich.
Gda1881	(55:16) Oby ich śmierć z prędka załapiła, tak aby żywo zstąpili do piekła! albowiem złość jest w mieszkaniu ich, i w pośrodku ich.
Gda2017	Niech śmierć ich zaskoczy, niech żywcem zstąpią do piekła, bo w ich domach i wśród nich mieszka zło.
PsBycz	(55:16) Niech-wymoże śmierć, na-nich, zapłatę; niech-spadną do piekła żywcem; bo tylko złośliwości w-mieszkaniach-ich, i we-wnętrzu-ich.
Goet	(55:16) Śmierć niechaj ich zaskoczy! Niechaj żywi zejdą do otchłani! Albowiem złość jest w mieszkaniach ich, w sercach ich.
PsCylk	(55:16) Bodaj rzucił śmierć na nich, by zstąpili do grobu żywcem; bo złość w siedzibie ich, we wnętrzu ich.
PsKrusz	(55:16) Niechaj śmierć zstąpi na nich, niechaj do otchłani zstąpią żywcem, albowiem złość jest w mieszkaniu ich, w pośrodku ich.
PsAszk	(55:16) O, niechajby się śmierć ich przeraziła, niechbyż się żywcem stoczyli w przepaść, gdyż sama nikczemność w ich otoczeniu, w ich wnętrzu!
PsSzer	(55:16) Niech ich śmierć zaskoczy, niech żywcem zstąpią do krainy umarłych, bo w ich siedzibie, w ich sercu pełno jest złości.
Tys1	(54:16) Niechaj śmierć na nich spadnie, niechaj żywcem zstąpią do Otchłani, bo wśród nich, w ich mieszkaniach nikczemność!
Tys5	(55:16) Niechaj śmierć na nich spadnie, niechaj żywcem zstąpią do Szeolu, bo w ich mieszkaniach i w nich jest nikczemność!
Bryt	(55:16) Niech ich śmierć zaskoczy, Niech żywcem zstąpią do krainy umarłych, Bo złość jest w ich siedzibie i pomiędzy nimi.
Pozn	(55:16) Niech [nagła] śmierć na nich spadnie, niech żywi zstąpią do Szeolu, bo zło panuje (pośród nich) w ich domach.
WarPra	(55:16) Niech przeto tamtych śmierć pochłonie, niech żywcem zostaną strąceni do otchłani, bo ich domy i serca złem są przepełnione.
STB	(55:16) Niech rzuci na nich śmierć, by żywcem weszli do Krainy Umarłych; gdyż złość jest w ich siedzibie, jak również w ich wnętrzu.
EIB	(55:16) O, niech ich zaskoczy śmierć, Niech żywcem pochłonie świat zmarłych, Gdyż w ich siedzibach mieszka zło, Pełno go też w nich samych.

Ps 55,16

PsFlor	(54:18) Ja wiem ku Bogu wołał jeśm a Gospodzin zbawił mie.
PsPul	(54:18) Ale ja ku Bogu wołał jeśm a Gospodzin zbawi mie.
Wuj1923	(55:17) Ja lepak do Boga wołałem, a Pan wybawi mię.
Gda1881	(55:17) Ale ja do Boga zawołam, a Pan mię wybawi.
Gda2017	Ja zaś do Boga zawołam i PAN mnie wybawi.
PsBycz	(55:17) Lecz ja do Boga wołać-będę; więc-Pan zachowa-mię.
Goet	(55:17) Ja zaś do Boga wołam, a Pan wybawi mnie.
PsCylk	(55:17) Ja do Pana wołam, a Bóg dopomoże mi.
PsKrusz	(55:17) Ja do Boga wołać będę i Pan zbawi mnie.
PsAszk	(55:17) Ja ku Bogu wołam a Jehowa mnie wybawi.
PsSzer	(55:17) Ja do Boga wołam, a Pan mię wybawi.
Tys1	(54:17) A ja będę wołał do Boga i Pan mnie ocali.
Tys5	(55:17) A ja wołam do Boga i Pan mnie ocali.
Bryt	(55:17) Ja do Boga wołam, A Pan mnie wybawi.
Pozn	(55:17) Ja wszakże wołam do Boga, a Jahwe mnie ocali.
WarPra	(55:17) Ja zaś będę wołał do Boga i wiem, że Pan przyjdzie mi z pomocą.
STB	(55:17) Zaś ja wołam do Boga, zatem WIEKUISTY mi dopomoże.
EIB	(55:17) Lecz ja wołam do Boga I PAN mnie wybawi.

Ps 55,17

PsFlor	(54:19) Wieczor i rano, i w południe powiadać i swiastować będę, i wysłusza głos moj.
PsPul	(54:19) Wieczor i rano, i w południe powiadać będę i zjawię, i wysłucha głos moj.
Wuj1923	(55:18) W wieczór i rano, i w południe będę opowiadał i wysławiał, i wysłucha głos mój.
Gda1881	(55:18) W wieczór i rano, i w południe modlić się, i z trzaskiem wołać będę, aż wysłucha głos mój.
Gda2017	Wieczorem, rano i w południe będę się modlić i głośno wołać, a on wysłucha mego głosu.
PsBycz	(55:18) Wieczorem i-rankiem, oraz-w-południé, będę-użalał-się, i-będę-wzdychał; a-On-usłyszy głos-mój.
Goet	(55:18) Wieczorem, z rana i w południe będę się skarżył i jęczał, a wtedy usłyszy On głos mój.
PsCylk	(55:18) Wieczorem i zrana i w południe płaczę i zawodzę, a usłyszy głos mój.
PsKrusz	(55:18) Wieczorem, rankiem i w południe modlić się będę, i usilnie wołać będę, a wysłucha głosu mego.
PsAszk	(55:18) Wieczorem i rankiem i południem zanurzam i burzę się, a On wysłuchał głosu mego.
PsSzer	(55:18) Wieczorem, rano i w południe narzekać będę i wzdychać, i wysłucha głosu mojego.
Tys1	(54:18) Wieczorem, rano i w południe będę narzekał i jęczał, a głosu mego wysłucha.
Tys5	(55:18) Wieczorem, rano i w południe skarżę się i jęczę, a głosu mego [On] wysłucha.
Bryt	(55:18) Wieczorem, rano i w południe narzekać będę i jęczeć, I wysłucha głosu mojego.
Pozn	(55:18) Wieczorem, rano i w południe wzdycham i jęczę, a On wołanie moje usłyszy.
WarPra	(55:18) Wieczorem, rano i w południe będę wzdychał do Niego jęcząc i wiem, że wysłucha moich narzekań.
STB	(55:18) Wieczorem, z rana i w południe płaczę oraz będę zawodzić, aż usłyszy mój głos.
EIB	(55:18) Wieczorem, rano i w południe Żalę się i skarżę - I będę wysłuchany.

Ps 55,18

PsFlor	(54:20) Odkupi w pokoju duszę moję od tych, jiż sie bliżą ku mnie, bo miedzy wielmi bywal❬i❭ se mną.
PsPul	(54:20) Odkupi w pokoju duszę moję od tych, jiż sie bliżą ku mnie, bo miedzy wielim bywal❬i❭ se mną.
Wuj1923	(55:19) Odkupi w pokoju duszę moję od tych, którzy mi się sprzeciwiają; albowiem między wielą byli zemną.
Gda1881	(55:19) Odkupi duszę moję, abym był w pokoju od wojny przeciwko mnie; bo ich wiele było przy mnie.
Gda2017	Odkupił moją duszę, abym miał spokój od walki, jaką ze mną toczyli, bo wielu ich było przy mnie.
PsBycz	(55:19) On-ocali, z-pomyślnością życié-mé, z-bitwy, wydanéj mi; bo, z-liczniejszymi dowódzcy są, przy-mnie.
Goet	(55:19) Ocali duszę moją i sprawi jej pokój od tych, którzy przeciwko mnie walczą; bo ich wielu jest przeciwko mnie.
PsCylk	(55:19) Wybawił szczęśliwie duszę mą z boju, choć tłumnie stanęli przeciwko mnie.
PsKrusz	(55:19) Odkupi w pokoju duszę mą, gdy zbliżać się będą do mnie, ponieważ wielu ich było przy mnie.
PsAszk	(55:19) Wybawi w pokoju mą duszę od walki, którą staczam, jakoże w przeważającej sile byli - wraz ze mną!
PsSzer	(55:19) Wybawi, duszę moją obdarzy pokojem od napastników, chociaż wieiu ich jest przeciwko mnie.
Tys1	(54:19) Da pokój — duszę moją wyzwoli od tych, co na mnie nastają: bo wielu mam przeciwników.
Tys5	(55:19) Ześle pokój - ocali moje życie od tych, co na mnie nastają, bo wielu mam przeciwników.
Bryt	(55:19) Wybawi duszę moją, Obdarzy pokojem od napastników, Choć wielu ich jest przeciwko mnie.
Pozn	(55:19) Zapewni bezpieczeństwo memu życiu, gdy mnie wybawi od tych, którzy mnie napastują, choć bardzo wielu mam przeciwników.
WarPra	(55:19) Uwolni mnie i umieści w bezpiecznym miejscu, i będzie chronił przeciw tym, co na mnie nastają, choćby ich, wrogów moich, była wielka liczba.
STB	(55:19) Szczęśliwie wybawił z boju moją duszę, choć tłumnie stanęli przeciw mnie.
EIB	(55:19) On wykupi moją duszę, Wojnę zastąpi pokojem, Choć występowali przeciwko mnie w licznym gronie.

Ps 55,19

PsFlor	(54:21) Wysłusza Bog i uśmierzy je, jenże jest przed wieki. (54:22a) Nie jest wiem jim przemienienie ani są sie bali Boga;
PsPul	(54:21) Wysłucha Bog i uśmierzy je, jenże jest przed wieki. (54:22a) Bo jim nie jest przemienie❬nie❭ i nie bali sie Boga;
Wuj1923	(55:20) Wysłucha Bóg, i uniży je, który jest przed wieki; bo niemasz im odmiany, i nie bali się Boga.
Gda1881	(55:20) Wysłucha Bóg i utrapi ich, (jako ten, który siedzi od wieku.Sela.) przeto, że nie masz w nich poprawy, ani się Boga boją.
Gda2017	Bóg wysłucha i będzie ich trapić ten, który trwa od wieków. Sela. Bo nie poprawiają się i nie boją się Boga.
PsBycz	(55:20) Usłyszy mię Bóg; więc-upokorzy-ich; bo On,-mieszkający odwiecznie, odrzuci ich, że żadnych niema zmian, u-nich, i-nie boją-się Boga.
Goet	(55:20) Bóg usłyszy mię i upokorzy ich, On, który od wieków króluje; — Sela — dlatego, że nie widać u nich zmiany i Boga się nie boją.
PsCylk	(55:20) Usłyszy Pan i upokorzy ich, On, który panuje od wieczności. - Sela. - Przeto że przemian nie doznali, nie obawiają się Pana.
PsKrusz	(55:20) Wysłucha Bóg i uśmierzy ich, jako siedzący od wieku. - SELAh. Przeto, że niemasz w nich poprawy, ani się Boga boją.
PsAszk	(55:20) Wysłucha Wszechmocny i da im odpowiedź, owszem ten, co trwa od czasów niepamiętnych. Selah im, którzy nie znają przemian ani bojaźni bożej.
PsSzer	(55:20) Bóg wysłucha i upokorzy ich, On, który panuje od wieku. Sela. Nie ma bowiem u nich poprawy i nie boją się Boga.
Tys1	(54:20) Usłyszy Bóg i poniży ich Ten, który króluje od wieków; {Sela.} bo się nie nawracają i nie boją Boga:
Tys5	(55:20) Usłyszy Bóg i poniży ich Ten, który zasiada na tronie od początku, Sela; bo nie ma w nich opamiętania i nie boją się Boga.
Bryt	(55:20) Bóg usłyszy i upokorzy ich, On, który panuje od wieczności. Sela. Nie ma bowiem u nich poprawy I nie boją się Boga.
Pozn	(55:20) Bóg mnie wysłucha i poniży ich, On, który od wieków króluje, bo się nie chcą nawrócić i nie znają bojaźni Bożej.
WarPra	(55:20) Mnie wysłucha, a ich poniży Pan Bóg, Ten, co na tronie zasiada od wieków. [Pauza] Bo nie nawrócili się i nie żyli bogobojnie.
STB	(55:20) Bóg usłyszy oraz ich upokorzy; On, który panuje od wieczności. Sela. Dlatego, że nie doznali przemian oraz nie obawiają się Boga,
EIB	(55:20) Bóg mnie usłyszy i ich upokorzy - przecież On panuje od początku. Sela. Bo u nich nie widać przemiany I nie boją się na myśl o Bogu.

Ps 55,20

PsFlor	(54:22b) wściągnął jest rękę swoję w odpłacaniu. (54:23a) Pokalali są obrząd jego,
PsPul	(54:22b) rozciągnął rękę swoję w odpłaceniu. (54:23a) Pokalali obrząd jego,
Wuj1923	(55:21) Wyciągnął rękę swoje w oddawaniu: pokalali Testament jego.
Gda1881	(55:21) Wyciągnął ręce swoje na tych, którzy z nim mieli pokój, wzruszył przymierze swoje.
Gda2017	Podniósł rękę na tych, którzy utrzymywali z nim pokój; złamał swoje przymierze.
PsBycz	(55:21) Rozciągnął wróg, ręce-swe, nad-spokojnymi-swoimi; on-rozwiązał przymierzé-swojé.
Goet	(55:21) Wyciągnął ręce swoje przeciw tym, którzy z nim żyli w pokoju; zbezcześcił przymierze swoje.
PsCylk	(55:21) Podniósł ręce na przyjaciół swoich, znieważył przymierze swoje.
PsKrusz	(55:21) Wyciągnął ręce na tych, co z nim mieli pokój, zniesławił przymierze jego.
PsAszk	(55:21) Ręce swe pokładli na tych, co dochowują im pokoju, shańbili przymierze Jego, Selah.
PsSzer	(55:21) Podniósł rękę na przyjaciół swoich, zhańbił przymierze swoje.
Tys1	(54:21) każdy wyciąga ręce przeciw domownikom, umowę swoją łamie.
Tys5	(55:21) [Każdy] podnosi ręce na domowników, umowę swoją łamie.
Bryt	(55:21) Podniósł rękę na przyjaciół swoich, Pohańbił przymierze swoje.
Pozn	(55:21) Podniósł rękę na swych przyjaciół, zerwał więzy przyjaźni.
WarPra	(55:21) Wróg bowiem podniósł rękę na przyjaciół Boga i pogwałcił Przymierze z Bogiem.
STB	(55:21) podniósł rękę na Swoich przyjaciół i wzruszył Swoje przymierze.
EIB	(55:21) Przeciwnie, jeden podniósł rękę na tych, którzy chcieli z nim pokoju, I tak piętno hańby odcisnął na swoim przymierzu.

Ps 55,21

PsFlor	(54:23b) rozdzielili sie są od gniewu oblicza jego i przybliżyło sie sierce jego. (54:24) Umiękczony są mowy jego nad olej, a ony są strzały.
PsPul	(54:23b) rozdzieleni są od gniewu lica jego i przybliżyło sie sierce jego. (54:24) Umiękczony są słowa jego nad olej, a ony są strzały.
Wuj1923	(55:22) Oddzielili się od gniewu twarzy jego: i sprzeciwiło się serce ich: gładsze są mowy jego nad oliwę: a one są strzały.
Gda1881	(55:22) Gładsze niż masło były słowa ust jego, ale walka w sercu jego: a mię kciejsze słowa jego niż olej, wszakże były jako miecze dobyte:
Gda2017	Gładsze niż masło były słowa jego ust, lecz wrogość miał w sercu; miększe niż oliwa jego słowa, ale były jak obnażone miecze.
PsBycz	(55:22) Milszemi-są, niż-masło, usta-jego; ale, walka, w-sercu-onegoż; przyjemniejsze, słowa-jego, niż-oléj; lecz-one, dobytemi mieczami.
Goet	(55:22) Gładkie jak masło są słowa ust jego, a jednak wojna jest jego zamysłem; łagodniejsze niż olej są słowa jego, a jednak są obnażonemi mieczami.
PsCylk	(55:22) Gładsze niż śmietanka usta jego, a waśnią serce jego; miększe słowa jego od oliwy, ale to miecze obnażone.
PsKrusz	(55:22) Słowa ust jego są bardziej płynne, aniżeli masło, a w sercu jego wojna; łagodniejsze słowa jego nad oliwę, a oto są jako miecze.
PsAszk	(55:22) Niby masła gładkie ich usta a serce ich stacza boje, nad oliwę miękkie ich słowa a tożto miecze otwarte.
PsSzer	(55:22) Gładkie jak masło usta jego, ale waśń jest w sercu jego; miększe nad oliwę słowa jego, ale to miecze obnażone.
Tys1	(54:22) Jego twarz jest gładsza niż masło, lecz serce jego zaczepne. Mowy jego łagodniejsze niż olej, lecz są to obnażone miecze.
Tys5	(55:22) Jego oblicze jest gładsze niż masło, lecz serce gotowe do walki. Jego słowa łagodniejsze niż olej, lecz są to obnażone miecze.
Bryt	(55:22) Gładsze niż masło są usta jego, Ale wrogość jest w sercu jego; Miększe niż oliwa są słowa jego. Ale to miecze obnażone.
Pozn	(55:22) Gładsza niż masło była jego mowa, a w sercu myślał o walce; łagodniejsze od oliwy były jego słowa, a były to obnażone miecze.
WarPra	(55:22) Jego słowa – gładkie jak masło, lecz jego serce gotowe do walki. To, co mówi, łagodne jak olej, ale kaleczy jak miecz wyostrzony.
STB	(55:22) Ich usta gładsze są niż śmietana – a jątrzą Jego serce; ich słowa miększe od oliwy – ale to obnażone miecze.
EIB	(55:22) Słowa jego ust są gładkie jak masło, Jednak w sercu wrze wojna; Jego mowa płynie miękko jak oliwa, A przecież to nagi miecz.

Ps 55,22

PsFlor	(54:25) Rzuci na Gospodna pieczą twoję, a on cie odkarmi i nie da na wieki nieustawicstwa prawemu.
PsPul	(54:25) Położ w Bodze pieczą twoję, a on cie odkarmi i nie da na wieki nieustawictwa sprawiedliwemu.
Wuj1923	(55:23) Wrzuć na Pana staranie twoje, a on cię wychowa: nie dopuści na wieki zachwiania sprawiedliwego.
Gda1881	(55:23) Wrzuć na Pana brzemię twoje, a on cię opatrzy, i nie dopuści, aby się na wieki zachwiać miał sprawiedliwy.
Gda2017	Przerzuć swój ciężar na PANA, a on cię podtrzyma; nie dopuści nigdy, by miał się zachwiać sprawiedliwy.
PsBycz	(55:23) Zrzuć, na Pana, ciężar-twój; a-On ulży-tobie; On, nie dozwoli, na-wieki, zachwiać-się sprawiedliwemu.
Goet	(55:23) Wrzuć na Pana brzemię swoje, a On pieczę o tobie mieć będzie i nigdy nie dopuści, ażeby zachwiał się sprawiedliwy.
PsCylk	(55:23) Porucz Bogu brzemię twoje, a On podźwignie cię, nie pozwoli nigdy zachwiać się sprawiedliwemu.
PsKrusz	(55:23) Włóż na Pana brzemię twoje, a On cię podtrzyma, mnie dopuści na wieki, aby się zachwiał sprawiedliwy.
PsAszk	(55:23) Zdaj to na Jehowę, pokrzepi cię, i On cię zaopatrzy, nie da przenigdy, aby się zachwiał sprawiedliwy.
PsSzer	(55:23) Zrzuć na Pana brzemię swoje, a On cię podtrzyma! Nie dopuści, by na zawsze zachwiał się sprawiedliwy.
Tys1	(54:23) Zrzuć swą troskę na Pana, a On cię podtrzyma; nie ścierpi, by miał ciągle chwiać się sprawiedliwy.
Tys5	(55:23) Przerzuć swą troskę na Pana, a On cię podtrzyma; nie dopuści nigdy, by miał się zachwiać sprawiedliwy.
Bryt	(55:23) Zrzuć na Pana brzemię swoje, A On cię podtrzyma! On nie dopuści, By na zawsze zachwiał się sprawiedliwy.
Pozn	(55:23) Zdaj swoje troski na Jahwe, a On cię podtrzyma; On nigdy nie dopuści do tego, by sprawiedliwy się zachwiał.
WarPra	(55:23) Ty zaś zdaj swoje troski na Pana, a będziesz podtrzymany, On nigdy nie pozwoli, by upadł sprawiedliwy.
STB	(55:23) Powierz WIEKUISTEMU twe brzemię, a On cię podźwignie; nigdy nie pozwoli, by zachwiał się sprawiedliwy.
EIB	(55:23) Powierz PANU swój los, On ciebie podtrzyma, Nie dopuści, by sprawiedliwy upadł i nigdy nie powstał.

Ps 55,23

PsFlor	(54:26) Ty zaprawdę, Boże, wwiedziesz je w jamę zginienia. (54:27) Mężowie krwi a lściwi nie społowią dniow swojich, ja wiem pwać będę w cię, Gospodnie.
PsPul	(54:26) Ale ty, Gospodnie, odwiedziesz je w jamę zginienia. (54:27) Mężowie krwi a zdradni nie zdzielą na poły dni swoich, ale ja pwać będę w cię, Gospodnie.
Wuj1923	(55:24) Ale ty, Boże, zawiedziesz je w studnią zatracenia: mężowie krwawi i zdradliwi nie dojdą do połowice dni swoich: lecz ja nadzieję będę miał w tobie, Panie.
Gda1881	(55:24) Ale ich ty, o Boże! wepchniesz w dół zginienia; mężowie krwawi i zdradliwi nie dojdą do połowy dni swoich; ale ja w tobie nadzieję mieć będę.
Gda2017	Ale ty, Boże, wtrącisz ich w dół zatracenia; ludzie krwawi i podstępni nie dożyją połowy swoich dni; ja zaś zaufam tobie.
PsBycz	(55:24) Lecz-Ty, o-Boże! zrzucisz-ich, w-dół zguby; ludzie krwi-chciwi, i-zdradliwi, nie przepołowią dni-życia-swojego; ale-ja, ja będę ufał w-Tobie.
Goet	(55:24) Ale Ty, Boże, zepchniesz ich do dołu zguby; mężowie winni krwi i obłudy nie dożyją połowy dni swoich. Lecz ja ufam Tobie.
PsCylk	(55:24) A ty Panie strącisz ich w otchłań zagłady; ludzie krwi i zdrady nie dojdą połowy dni swoich. A ja ufam Tobie.
PsKrusz	(55:24) Ale Ty, o Boże, wepchniesz ich w dół zagłady; mężowie krwi i zdradliwi nie dojdą do połowy dni swoich, a ja nadzieję mieć będę w Tobie.
PsAszk	(55:24) Ty zaś, o Boże, strącisz je w czeluść zatraty, ludzie krwi i fałszu nie dosięgną i połowy dni swoich, a moja ufność wszak w Tobie,
PsSzer	(55:24) Wszak Ty, Boże, strącisz ich w dół zagłady; ludzie krwawi i zdradliwi nie dożyją połowy dni swoich. Lecz ja Tobie ufam.
Tys1	(54:24) Ty, o Boże, ich wtrącisz do studni zatracenia; mężowie krwawi, podstępni nie dotrą do połowy dni swoich, ja zaś nadzieję mam w Tobie, o Panie.
Tys5	(55:24) Ty, o Boże, ich wtrącisz do studni zatracenia; mężowie krwawi, podstępni nie dożyją połowy dni swoich, ja zaś nadzieję pokładam w Tobie.
Bryt	(55:24) Ty, Boże, strącisz ich w dół zagłady; Ludzie krwawi i zdradliwi nie dożyją połowy dni swoich. Lecz ja tobie ufam.
Pozn	(55:24) Tak więc, o Boże, strąć ich do grobu zagłady! Mężowie krwi i kłamstwa nie dożyją połowy swych dni. Ja jednak mam nadzieję w Tobie.
WarPra	(55:24) A ich Ty, o Boże, strącisz w najgłębsze przepaści, złoczyńcy i kłamcy nie dożyją nawet połowy dni swoich. Ja tylko w Bogu pokładam nadzieję.
STB	(55:24) I Ty, Boże, strącisz ich w otchłań zagłady; ludzie krwi i zdrady nie dojdą do połowy swych dni. Zaś ja ufam Tobie.
EIB	(55:24) Ty ich, Boże, pogrążysz w otchłani zagłady; Mordercy i zdrajcy nie dożyją połowy swoich dni, Ale ja będę ufał Tobie.

Psalm 56

Ps 56,1

PsFlor	(55:1) Smiłuj sie nade mną, Boże, bo podeptał mie człowiek, wszego dnia nagabając mącił mie.
PsPul	(55:1) Smiłuj sie nade mną, Boże, bo podeptał mie człowiek, wszego dnia nagabając mącił mie.
Wuj1923	(56:1) Na koniec, za lud, który się stał od świętych oddalony, Dawidowi na napis tytułu, kiedy go Filistynowie poimali w Get. (56:2) Zmiłuj się nademną, Boże; boć mię podeptał człowiek: przez cały dzień najeżdżając, utrapił mię.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi o niemej gołębicy, na miejscach odległych, złoty psalm Dawidowy, gdy go w Gat Filistynowie pojmali. (56:2) Zmiłuj się nademną, o Boże!, bo mię chce pochłonąć człowiek; każdego dnia walcząc trapi mię.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Jonat elem rechokim. Miktam Dawida, gdy Filistyni schwytali go w Gat. Zmiłuj się nade mną, Boże, bo chce mnie pochłonąć człowiek; każdego dnia uciska mnie walką.
PsBycz	(56:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania, na nutę: O-gołębicy nieméj w oddaleniach: Dawida Złoty-wiersz; za-ujęcia go, przez Filistynów, w-mieście-Gat. (56:2) Zlituj-się-nademną, o-Boże! bo pochłania-mię człowiek; on każdego dnia, walcząc, uciemięża-mię.
Goet	(56:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Według "Niemej gołębicy w oddaleniu". Złoty klejnot Dawida, gdy go Filistynowie pojmali w Gat. (56:2) Bądź mi łaskaw, o Boże, bo mnie chce pochłonąć człowiek; stale napastują i uciskają mnie.
PsCylk	(56:1) Przewodnikowi chóru na nutę: "gołębico niema dali": Dawida klejnot. Gdy pojmali go Filistyni w Gat. (56:2) Zmiłuj się nademną Panie, bo chce mnie pochłonąć człowiek; ustawicznie przeciwnik gnębi mnie.
PsKrusz	(56:1) Przełożonemu chóru. Na (nutę) "Jonath elem rehokim". Złoty Psalm Dawida, gdy go Filistyni w Geth pojmali. (56:2) Zmiłuj się nademną, Boże, ponieważ pochłania mnie człowiek; cały dzień walcząc trapi mnie.
PsAszk	(56:1) Dyrygentowi. - Z powodu gołębicy, która zamilkła w dali. Klejnot Dawidowy, gdy go trzymali Filistyni w Gath. (56:2) Zmiłuj się Boże nademną, gdyż dybie na mnie człek, gdyż dzień cały zwalczając mnie zgnębi.
PsSzer	(56:1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: Niema gołębica w dali. Miktam Dawida. Gdy Filistynowie pojmali go w Gat. (56:2) Zmiłuj się nade mną, Boże, bo ludzie nastają na mnie; wojownicy prześladują mnie ustawicznie!
Tys1	(55:1) Kierownikowi chóru. Na melodię: "Jonat elem rechokim". Dawidowy. Miktam. Gdy go Filistyni trzymali w Gat. (55:2) Zmiłuj się nade mną, Boże, bo depcze mnie człowiek, w nieustannej walce mnie uciska.
Tys5	(56:1) Kierownikowi chóru. Na melodię: "Gołębica z dalekich terebintów". Dawidowy. Miktam. Gdy go Filistyni zatrzymali w Gat. (56:2) Zmiłuj się nade mną, Boże, bo czyha na mnie człowiek, uciska mnie w nieustannej walce.
Bryt	(56:1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: „Niema gołębica w dali”. Miktam Dawidowy, Gdy Filistyni pojmali go w Gat. (56:2) Zmiłuj się nade mną, Boże, bo ludzie nastają na mnie; Cały dzień wrogowie uciskają mnie!
Pozn	(56:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: na melodię "Gołębica odległych terebintów", pieśń Dawida - gdy Filistyni go ujęli w Get. (56:2) Ulituj się nade mną, Boże, bo zawzięli się na mnie, nieustannie napastują mnie i uciskają.
WarPra	(56:1) Dla kierującego chórem. Na melodię: „Cicha gołębica z oddali”. Pieśń Dawida, wyśpiewana przez niego, gdy został schwytany przez Filistynów w Gat. (56:2) Okaż mi swoje miłosierdzie, o Boże, gdyż prześladują mnie ludzie,
STB	(56:1) Przewodnikowi chóru na nutę: „ Niema gołębico w dali”. Klejnot Dawida, kiedy Pelisztini złapali go w Gat. (56:2) Zmiłuj się, Boże, nade mną, bo chce mnie pochłonąć człowiek; przeciwnik ustawicznie mnie gnębi.
EIB	(56:1) Dla prowadzącego chór. Na melodię: Cicha gołębica w dali. Dawidowy. Do złotej myśli. Filistyni schwytali go wówczas w Gat. (56:2) Zmiłuj się nade mną, Boże, bo ściga mnie człowiek; Napastnik dręczy mnie od świtu po zmierzch!

Ps 56,2

PsFlor	(55:2) Zdeptali są mie nieprzyjaciele moji wszego dnia, bo wiele bojujących przeciw mnie.
PsPul	(55:2) Zdeptali mie nieprzyjaciele moji wszego dnia, bo wiele bojujących przeciw mnie.
Wuj1923	(56:3) Podeptali mię nieprzyjaciele moi cały dzień; albowiem wiele walczących przeciwko mnie.
Gda1881	(56:3) Chcą mię połknąć nieprzyjaciele moi na każdy dzień; zaprawdęć wiele jest walczących przeciwko mnie, o Najwyższy!
Gda2017	Moi wrogowie każdego dnia chcą mnie połknąć; wielu bowiem walczy przeciwko mnie, o Najwyższy.
PsBycz	(56:3) Pochłaniają mię, wrogi-moje, każdego dnia; bo wielu wojujących ze-mną, o-Najwyższy!
Goet	(56:3) Wrogowie moi starają się pochłonąć mnie przez cały dzień; bo wielu napastuje mnie w pysze.
PsCylk	(56:3) Chcą mnie pochłonąć czyhający na mnie nieustannie, bo liczni przeciwnicy moi, o Najwyższy.
PsKrusz	(56:3) Pochłaniają mnie prześladowcy moi na każdy dzień, albowiem wielu walczy przeciwko mnie zawzięcie.
PsAszk	(56:3) Rozwierają paszcze dzień cały ci, co na mnie naciskają, bo wiele ich, co zapierają mi wyżyn.
PsSzer	(56:3) Wrogowie moi gnębią mnie ustawicznie, wielu zuchwale mnie zwalcza.
Tys1	(55:3) Wrogowie moi nieustannie mnie depczą, bo wielu przeciw mnie walczy. Najwyższy,
Tys5	(56:3) Wrogowie moi bezustannie czyhają na mnie, tak wielu przeciw mnie walczy. Podnieś mnie,
Bryt	(56:3) Cały dzień nieprzyjaciele moi nastają na mnie, Gdyż wielu zuchwale mnie zwalcza.
Pozn	(56:3) Przeciwnicy moi bez przerwy czyhają na mnie, a wielu jest tych, którzy na mnie nastają. Ratuj mnie,
WarPra	(56:3) wrogowie moi nastają na mnie dzień po dniu. Bez przerwy mnie atakują i bardzo wielu jest tych, co niszczą mnie w swej wyniosłości.
STB	(56:3) Chcą mnie połknąć ci, co ustawicznie na mnie czyhają, gdyż liczni są moi przeciwnicy, o Najwyższy.
EIB	(56:3) Cały dzień czyhają na mnie prześladowcy, Wielu zuchwałych chce zobaczyć mój kres.

Ps 56,3

PsFlor	(55:3) Od wysokości dnia bać sie będę, ja zaprawdę w cię pwać będę.
PsPul	(55:3) Od wysokości dnia bać sie będę, ale pwać w cię będę.
Wuj1923	(56:4) Od wysokości dnia ulęknę się: ja lepak w tobie nadzieję mieć będę.
Gda1881	(56:4) Któregokolwiek mię dnia strach ogarnia, ja w tobie ufam.
Gda2017	Ilekroć strach mnie ogarnia, ufam tobie.
PsBycz	(56:4) W dniu, gdy ulęknę-się, ja, na-Ciebie, zdam-się.
Goet	(56:4) Dnia, gdy się obawiam, ufam Tobie.
PsCylk	(56:4) W dzień trwogi ja na Tobie polegam.
PsKrusz	(56:4) Dnia, którego się boję, w Tobie nadzieję pokładam.
PsAszk	(56:4) Dnia trwogi ku Tobie wyglądam z ufnością.
PsSzer	(56:4) Gdy strach mię ogarnia, Tobie ja ufam.
Tys1	(55:4) ilekroć mnie trwoga ogarnie, w Tobie położę nadzieję.
Tys5	(56:4) ilekroć mnie trwoga ogarnie, w Tobie pokładam nadzieję.
Bryt	(56:4) Ilekroć lęk mnie ogarnia, W tobie mam nadzieję.
Pozn	(56:4) gdy mnie ogarnia trwoga; w Tobie mam nadzieję.
WarPra	(56:4) W chwili największej trwogi całą ufność w Tobie będę pokładał.
STB	(56:4) Lecz ja na Tobie polegam w dzień trwogi.
EIB	(56:4) Gdy ogarnia mnie lęk, Tobie ufam -

Ps 56,4

PsFlor	(55:4) W Bodze chwalić będę mołwy moje, w Boga jeśm pwał, nie będę sie bać, cso mi uczyni ciało.
PsPul	(55:4) W Bodze chwalić będe mołwę moję, w Boga jeśm pwał, nie będę sie bać, co mi uczyni człowiek.
Wuj1923	(56:5) W Bogu wysławiać będę mowy moje, w Bogum nadzieję miał: nie będę się bał, co mi uczyni ciało.
Gda1881	(56:5) Boga wysławiać będę dla słowa jego; w Bogu nadzieję będę miał, ani się będę bał, żeby mi co ciało uczynić mogło.
Gda2017	W Bogu będę wysławiać jego słowo; Bogu ufam i nie będę się bał tego, co człowiek może mi uczynić.
PsBycz	(56:5) Przy-pomocy-Boga, będę-chwalił słowo-Jego; w-Bogu ufam, nie obawiam-się; cóż zrobi, człowiek mi?
Goet	(56:5) W Bogu wysławiać będę słowo Jego; Bogu ufam i nie boję się, cóż ciało uczynić mi może?
PsCylk	(56:5) Panem się chlubię, słowem Jego; na Panu polegam, nie obawiam się, cóż uczyni śmiertelny mi.
PsKrusz	(56:5) Boga wysławiać będę dla słowa Jego; w Bogum nadzieję położył, nie będę się bał; co mi ciało uczynić może?
PsAszk	(56:5) W Bogu wielbić będę Jego słowo, w Bogu ma ufność, nie zaznam trwogi, cóż uczyni mi mięsiwo?
PsSzer	(56:5) W mocy Boga wysławiać będę Słowo Jego. Bogu ufam, nie lękam się; cóż mi może uczynić śmiertelnik?
Tys1	(55:5) Bogu, którego wielbię obietnicę, Bogu ufam, nie będę się lękał: cóż mi sam człowiek uczyni?
Tys5	(56:5) W Bogu wielbię Jego słowo, w Bogu ufam, nie będę się lękał: cóż może mi uczynić człowiek?
Bryt	(56:5) Bogu, którego słowo wysławiać będę, Bogu ufam, nie lękam się; Cóż mi może uczynić człowiek?
Pozn	(56:5) W Bogu, którego słowo wielbię, w Bogu pokładam nadzieję i nie znam trwogi; cóż [bowiem] może mi uczynić człowiek śmiertelny?
WarPra	(56:5) Uwielbiam słowo Boże, ufam Bogu i nie lękam się niczego, bo cóż może mi uczynić człowiek?
STB	(56:5) W Bogu się chlubię Jego Słowem oraz polegam na Bogu; zatem się nie obawiam, cóż mi może uczynić cielesna natura?
EIB	(56:5) Bogu, którego Słowo tak sławię, Bogu ufam! Nie boję się! Co mi może zrobić śmiertelnik?

Ps 56,5

PsFlor	(55:5) Wszego dnia słowa moja nienaźrzana są, przeciwo mnie wszystki myśli jich we złe.
PsPul	(55:5) Wszego dnia słowa moja nienaźrzana są, przeciwo mnie wszytki jich [złe] myśli we złe.
Wuj1923	(56:6) Cały dzień słowy memi brzydzili się: przeciwko mnie wszystkie myśli ich na złe.
Gda1881	(56:6) Przez cały dzień słowa moje wykręcają, a przeciwko mnie są wszystkie myśli ich, na złe.
Gda2017	Przez cały dzień przekręcają moje słowa, przeciwko mnie kierują wszystkie swe zamysły, ku memu nieszczęściu.
PsBycz	(56:6) Każdego dnia, stan-rzeczy-mych, dolegliwszym czynią; dla-mnie, wsze wymysły-ich, ku-złemu.
Goet	(56:6) Każdego dnia przekręcają słowa moje; do złego zdążają wszystkie myśli ich o mnie;
PsCylk	(56:6) Ustawicznie słowa moje przekręcają, wszystkie zamysły ich ku nieszczęściu mojemu.
PsKrusz	(56:6) Codziennie słowa moje wykręcają przeciwko mnie; wszystkie myśli ich skierowane na złe.
PsAszk	(56:6) Dzień cały słowa moje - z powodu mej osoby - goryczą będą zaprawiać, wszystkie zamysły ich ku złemu.
PsSzer	(56:6) Przez cały dzień sprawie mojej szkodzą, wszystkie ich zamysły są na moją zgubę.
Tys1	(55:6) Przez cały dzień mi uwłaczają, przeciw mnie są wszystkie ich myśli szkodliwe.
Tys5	(56:6) Przez cały dzień mi uwłaczają, przeciw mnie obracają wszystkie swe zamysły. Ku [mojej] zgubie
Bryt	(56:6) Cały dzień sprawie mojej szkodzą, Wszystkie zamysły ich zmierzają do mojej zguby.
Pozn	(56:6) Co dzień słowa moje wypaczają, wszystkie ich zamysły zmierzają ku mej zgubie.
WarPra	(56:6) Przez cały dzień sprzeciwiają się temu, co mówię, i ciągle szykują mi zagładę.
STB	(56:6) Ustawicznie przekręcają moje słowa, wszystkie ich zamysły są ku mojemu nieszczęściu.
EIB	(56:6) Cały dzień szkodzą mojej sprawie, We wszystkich swych planach dążą do mej zguby.

Ps 56,6

PsFlor	(55:6) Przebywać będą i skryją, oni stopę moję chować będą.
PsPul	(55:6) Przebywać będą i skryją, oni nogi mej strzec będą.
Wuj1923	(56:7) Będą mieszkać, i kryć się: sami stóp moich będą szlakować, jako czekali na duszę moję.
Gda1881	(56:7) Zbierają się, i ukrywają się, i ślad mój upatrują, czyhając na duszę moję.
Gda2017	Zbierają się, ukrywają i śledzą moje kroki, czyhając na moją duszę.
PsBycz	(56:7) Gromadzą-się, ukrywają oni, ślady-me, uważają; jak-gdyby zasadzali-się, na życié-mojé.
Goet	(56:7) Zgromadzają się i ukrywają się, śledzą za piętami memi, bo czyhają na duszę moją.
PsCylk	(56:7) Zbierają się, śledzą oni, kroków moich strzegą, bo czyhają na duszę moję.
PsKrusz	(56:7) Zbierają się, ukrywają się: oto ślad mój podpatrują; jakoby czyhają na duszę moją.
PsAszk	(56:7) Gromadzą się, czają się, - oni ustrzegą stóp mych, jako że zamierzyli się na mą duszę.
PsSzer	(56:7) Zbierają się skrycie, śledzą kroki moje, bo czyhają na życie moje.
Tys1	(55:7) Schodzą się, czyhają, śledzą moje kroki, godząc na moje życie.
Tys5	(56:7) się schodzą, śledzą moje kroki, godzą na moje życie.
Bryt	(56:7) Schodzą się, czyhają, śledzą kroki moje, Ponieważ nastają na życie moje.
Pozn	(56:7) Schodzą się i gotują zasadzki, śledzą wszystkie moje kroki i na życie moje nastają.
WarPra	(56:7) Zbierają się razem i każdy mój krok śledzą, i bez przerwy nastają na moje życie.
STB	(56:7) Oni się zbierają, śledzą, pilnują moich kroków, ponieważ czyhają na mą duszę.
EIB	(56:7) Szukają zaczepki, z ukrycia śledzą me ruchy - I tak się czają, by pozbawić mnie życia.

Ps 56,7

PsFlor	(55:7) Jako są cirzpieli duszę moję, za nics zbawiony uczynisz je, w gniewie lud złamiesz.
PsPul	(55:7) Jako cirpieli duszę moję, za dar zbawiony uczynisz je, w gniewie lud złamiesz.
Wuj1923	(56:8) Za nic je zbawisz? w gniewie narody pokruszysz, Boże.
Gda1881	(56:8) Izali za nieprawość pomsty ujdą? strąć te narody, o Boże! w popędliwości twojej.
Gda2017	Czy unikną zemsty za nieprawość? Boże, powal te narody w swoim gniewie.
PsBycz	(56:8) Za niegodziwość, ucieczka,-ocaliłażby ich? w-gniéwie Twym, ludy te, znieś, o-Boże!
Goet	(56:8) Czyż ujdą pomsty za występek? W gniewie obal te narody, o Boże!
PsCylk	(56:8) Za krzywdę rozprosz ich, w gniewie ludy roztrąć Panie.
PsKrusz	(56:8) Czyż dla grzechu zbawisz ich? Odrzuć, Boże, w gniewie te narody!
PsAszk	(56:8) Przez nieprawość je wyrzuć, gniewem ludów strąć, o Boże!
PsSzer	(56:8) Czyż ujdą pomsty za zbrodnię? W gniewie, Boże, upokórz narody!
Tys1	(55:8) Za niegodziwość odpłać im, Boże, i w gniewie powal narody.
Tys5	(56:8) Ocal nas od ich niegodziwości, Boże, powal w gniewie narody!
Bryt	(56:8) Czyż ujdą kary za niegodziwość? Boże, upokórz w gniewie tych ludzi!
Pozn	(56:8) Daj im odpłatę za ich nieprawość, w gniewie powal narody, o Boże!
WarPra	(56:8) Dopuścili się zbrodni, nic ich nie tłumaczy. W swoim zagniewaniu powal, o Boże, te narody na ziemię.
STB	(56:8) Za krzywdę – rozprosz ich, w gniewie roztrąć te ludy, Boże.
EIB	(56:8) Czy za tę niegodziwość będziesz ich ratunkiem? Boże, upokórz w swym gniewie narody!

Ps 56,8

PsFlor	(55:8) Boże, żywot moj zjawił jeśm tobie, położył jeś słzy moje w obeźrzeniu twojem, (55:9a) jako i w obietnicy twojej.
PsPul	(55:8) Boże, żywot moj zjawił jeśm tobie, położył jeś słzy moje przed sobą, (55:9a) jako i w obietnicy twojej.
Wuj1923	(56:9) Żywot mój objawiłem tobie: położyłeś łzy moje przed oblicznością twoją, jakoś w obietnicy twojéj.
Gda1881	(56:9) Tyś tułanie moje policzył; zbierzże też łzy moje w wiadro twe; izaż nie są spisane w księgach twoich?
Gda2017	Ty policzyłeś dni mojej tułaczki, zbierz też moje łzy do swego bukłaka; czyż nie są spisane w twojej księdze?
PsBycz	(56:9) Tułactwo-mé, liczyłeś Ty, wliéj, łzy-moje, w-bukłak-Twój; czyliż-nie są w-księdze-Twojéj?
Goet	(56:9) Tyś policzył tułaczki moje; zbierz łzy moje w naczyniu Twojem. Czyż nie są spisane w księdze Twojej?
PsCylk	(56:9) Tułactwa moje policzyłeś, zbierz łzy moje w łagiew Twoję, alboż nie są w księdze Twojéj.
PsKrusz	(56:9) Tyś tułanie moje policzył: zbierz łzy moje w naczynie swe, azali nie znajdują się w księgach Twoich?
PsAszk	(56:9) Tyś zliczył mą tułaczkę, złóż łzę mą w Twej sakwie, czyliżbyś jej nie liczył?
PsSzer	(56:9) Tyś policzył dni mej nędzy, zbierz łzy moje w łagiew swą, czyż nie ma ich w księdze Twojej?
Tys1	(55:9) Tyś drogi mego tułactwa zapisał; w worze Twoim łzy me przechowałeś: czyż nie są spisane w Twej księdze?
Tys5	(56:9) Ty pospisywałeś moje kroki tułacze; przechowałeś łzy moje w swoim bukłaku - czyż nie są spisane w Twej księdze?
Bryt	(56:9) Tyś policzył dni mojej tułaczki, Zebrałeś łzy moje w bukłak swój. Czyż nie są zapisane w księdze twojej?
Pozn	(56:9) Ty zapisałeś kroki mojej tułaczki, łzy moje zebrane są w Twoim bukłaku (czyż nie jest to [zapisane] w Twej księdze?).
WarPra	(56:9) Dobrze jest Ci znana moja nędza, zbierz więc moje łzy w jedno naczynie, niech wszystkie zostaną spisane w Twej księdze.
STB	(56:9) Policzyłeś moje tułactwa; zbierz moje łzy w Twój pojemnik, bo czyż nie są zapisane w Twojej księdze.
EIB	(56:9) Ty policzyłeś dni mojej tułaczki, W swoim bukłaku zebrałeś me łzy - Na Twoim zwoju zostało to spisane.

Ps 56,9

PsFlor	(55:9b) Tegdy obrocą się nieprzyjacielowie moji opak, (55:10) w ktorykoli dzień wzowę cię; owa poznał jeśm, bo Bog moj jeś.
PsPul	(55:9b) Tegdy sie obrocą nieprzyjaciele moji opak, (55:10) w ktorykoli dzień wzowę cie; owa poznał jeśm, iż Bog moj jeś.
Wuj1923	(56:10) Tedy podadzą tył nieprzyjaciele moi: w którykolwiek dzień będę cię wzywał: otom poznał, że Bogiem moim jesteś.
Gda1881	(56:10) Tedy się nazad cofną nieprzyjaciele moi, któregokolwiek dnia zawołam; bo to wiem, iż Bóg jest ze mną.
Gda2017	Gdy zawołam, cofną się moi wrogowie; to wiem, bo Bóg jest ze mną.
PsBycz	(56:10) Wtedy będą-pędzone, wrogi-me, wstecz, w-dniu, gdy zawołam; toć wiém, że Bóg ze-mną.
Goet	(56:10) Zawrócą wrogowie moi, jak tylko zawołam do Ciebie; tego jestem pewny, że Bóg jest ze mną.
PsCylk	(56:10) Wtedy cofną się wrogi wstecz, w dniu, w którym zawołam. To wiem, iż Pan ze mną.
PsKrusz	(56:10) Tedy cofną się nieprzyjaciele moi wtył w dniu, którego wołać będę, bo oto wiem, że Bóg zemną.
PsAszk	(56:10) Wówczas w tył się zawrócą moi wrogowie, w dniu tym, gdy będę mógł zawołać: "Oto wiem, iż Bóg ma się ku mnie".
PsSzer	(56:10) Tedy cofną się nieprzyjaciele moi, gdy zawołam; to wiem, że Bóg jest ze mną.
Tys1	(55:10) Ilekroć Cię wezwę, wtedy wrogowie moi odstąpią; na pewno wiem, że Bóg jest ze mną.
Tys5	(56:10) Wrogowie moi wycofają się wówczas w dniu, gdy Cię wezwę; po tym poznam, że Bóg jest ze mną.
Bryt	(56:10) Wtedy cofną się wrogowie moi, gdy zawołam:To wiem, że Bóg jest ze mną.
Pozn	(56:10) Toteż wrogowie moi pierzchną, w dzień, gdy [do Ciebie] będę wołał; ja wiem, że Bóg jest ze mną.
WarPra	(56:10) Odstąpią ode mnie wrogowie tego samego dnia, kiedy Cię wzywać zacznę, i zobaczę, że Bóg jest po mej stronie.
STB	(56:10) Wtedy wrogowie cofną się wstecz, w dniu, w którym zawołam: To wiem, że Bóg jest ze mną.
EIB	(56:10) Dlatego cofną się moi wrogowie! W tym dniu zawołam: Wiem, że Bóg jest ze mną!

Ps 56,10

PsFlor	(55:11a) W Bodze chwalić będę słowo, w Gospodnie chwalić mołwę,
PsPul	(55:11a) W Bodze chwalić będę słowo, w Bodze będę chwalić mołwy,
Wuj1923	(56:11) W Bogu będę chwalił słowo, w Panu będę chwalił mowę.
Gda1881	(56:11) Boga wysławiać będę z słowa; Pana chwalić będę z słowa jego.
Gda2017	W Bogu będę wysławiać jego słowa, w PANU będę chwalić jego słowo.
PsBycz	(56:11) Za-pomocą-Boga, chwalić-będę słowo Jego; ja, przy-pomocy-Pana, będę-wysławiał słowo Jego.
Goet	(56:11) W Bogu wysławiać będę słowo Jego, w Panu wysławiać będę słowo Jego.
PsCylk	(56:11) Panem się chlubię, słowem, Bogiem się chlubię słowem (Jego).
PsKrusz	(56:11) Boga chwalić będę słowem, Pana wysławiać będę słowem,
PsAszk	(56:11) W Bogu uwielbiać będę słowo, słowo wielbić będę w Jehowie.
PsSzer	(56:11) W mocy Boga wysławiać będę Słowo Jego, w mocy Pana wysławiać będę Słowo.
Tys1	(55:11) Bogu, którego wielbię obietnicę,
Tys5	(56:11) W Bogu wielbię Jego słowo, wielbię słowo Pana.
Bryt	(56:11) Bogu, którego słowo wysławiać będę, Panu, którego słowo wysławiać będę,
Pozn	(56:11) W Bogu, którego słowo wielbię, (w Jahwe, którego słowo wielbię),
WarPra	(56:11) Wysławiam słowo Boże, uwielbiam słowo Pana.
STB	(56:11) W Bogu się chlubię mową, w WIEKUISTYM się chlubię Słowem.
EIB	(56:11) Bogu, którego Słowo tak sławię, PANU, którego Słowo cenię,

Ps 56,11

PsFlor	(55:11b) w Boga jeśm pwał, nie będę sie bać, cso mi uczyni człowiek.
PsPul	(55:11b) w Boga jeśm pwał, nie będę sie bać, co mi uczyni człowiek.
Wuj1923	(56:12) Miałem nadzieję w Bogu, nie będę się lękał: co mi uczyni człowiek?
Gda1881	(56:12) W Bogu mam nadzieję, nie będę się bał, aby mi co miał uczynić człowiek.
Gda2017	Bogu ufam, nie będę się bał tego, co mi może uczynić człowiek.
PsBycz	(56:12) W-Bogu upewniam-się; ja, nie będę-się-lękał; cóż zrobi, człowiek, mi?
Goet	(56:12) Bogu ufam i nie boję się; cóż mi może uczynić człowiek?
PsCylk	(56:11) Na Panu polegam, nie obawiam się, cóż uczyni człowiek mi.
PsKrusz	(56:12) W Bogum nadzieję położył, nie będę się bał; cóż uczyni mi człowiek?
PsAszk	(56:12) W Bogn ma ufność, nie zaznani trwogi, cóż uczyni mi człowiek?
PsSzer	(56:12) Bogu ufam, nie lękam się; cóż mi może uczynić człowiek?
Tys1	(55:12) Bogu ufam, nie będę się lękał: cóż mi człowiek uczyni?
Tys5	(56:11) W Bogu ufam, nie będę się lękał; cóż może mi uczynić człowiek?
Bryt	(56:12) Bogu ufam, nie lękam się; Cóż mi może uczynić człowiek?
Pozn	(56:11) w Bogu pokładam nadzieję i nie zaznam trwogi; cóż [bowiem] może mi uczynić człowiek?
WarPra	(56:12) Ufam i nie lękam się niczego, bo cóż może mi uczynić człowiek?
STB	(56:12) Na Bogu polegam – nie obawiam się, cóż mi uczyni człowiek?
EIB	(56:12) Bogu ufam! Nie boję się! Co mi mogą zrobić śmiertelni?

Ps 56,12

PsFlor	(55:12) We mnie są, Boże, obietnice twoje, jimiż wrocę chwalenia twoja,
PsPul	(55:12) We mnie są, Boże, obietnice twoje, jeż wrocę chwały tobie,
Wuj1923	(56:13) We mnie są, Boże, śluby twoje, które oddam chwały tobie.
Gda1881	(56:13) Tobiem, o Boże! śluby uczynił; przetoż też tobie chwały oddam.
Gda2017	Tobie, Boże, śluby złożyłem, dlatego też tobie oddam chwałę.
PsBycz	(56:13) Na-sobie mam, o-Boże! śluby-Twoje; ja-oddam dziękczynienia Tobie.
Goet	(56:13) Ciążą na mnie, o Boże, ślubowania moje, którem Tobie złożył; oddam Ci ofiary dziękczynienia;
PsCylk	(56:12) Na mnie Panie śluby Twoje, spłacę dzięki Tobie.
PsKrusz	(56:13) Tobiem, Boże, śluby oddał, Tobie oddam uwielbienia.
PsAszk	(56:13) Nademną jest Bóg, spłacę moje śluby, czyniąc dziękczynienia Tobie,
PsSzer	(56:13) Tobie, Boże, śluby złożę, Tobie złożę ofiary dziękczynne,
Tys1	(55:13) Wiążą mnie, Boże, śluby, które Ci złożyłem, Tobie oddam ofiary pochwalne,
Tys5	(56:12) Wiążą mnie, Boże, śluby, które Ci złożyłem, Tobie oddam ofiary pochwalne,
Bryt	(56:13) Tobie, Boże, spełnię śluby, Tobie złożę ofiary dziękczynne,
Pozn	(56:12) Winienem dopełnić, Boże, ślubów, które uczyniłem, chcę złożyć Ci ofiary dziękczynne.
WarPra	(56:13) Mam, o Boże, wypełnić Ci złożone śluby, będę Ci więc składał dziękczynne ofiary.
STB	(56:13) Złóż na mnie Twoje śluby, Boże, spłacę je dzięki Tobie.
EIB	(56:13) Pragnę spełnić to, co Ci ślubowałem, Boże, Tobie złożę dziękczynienie,

Ps 56,13

PsFlor	(55:13) bo wytargł jeś duszę moję ze śmierci a nogi moje od upełznienia, bych lub był przed Bogiem w świecy żywych.
PsPul	(55:13) bo jeś wytargł duszę moję ze śmierci a nogi moje od upełznienia, bych lub był przed Bogiem w światłości żywych.
Wuj1923	(56:14) Albowiemeś wyrwał duszę moję od śmierci, a nogi moje od upadku, abych się podobał przed Bogiem w światłości żywiących.
Gda1881	(56:14) Albowiemeś wyrwał duszę moję od śmierci, a nogi moje od upadku, abym statecznie chodził przed obliczem Bożem w światłości żyjących.
Gda2017	Ocaliłeś bowiem moją duszę od śmierci, a moje nogi od upadku, abym chodził przed Bogiem w światłości żyjących.
PsBycz	(56:14) Boś uwolnił duszę-mę od-śmierci; czyliżeś-nie wstrzymał nóg-mych od-upadku, dla-postępowania przed-obliczem Boga, w-światłości żyjących?
Goet	(56:14) Albowiem wybawiłeś duszę moją od śmierci, tak, nogi moje od upadku, abym chodził przed obliczem Bożem w światłości żyjących.
PsCylk	(56:13) Boś ocalił duszę moję od śmierci, tak, nogi moje od upadku, bym postępował przed Panem w świetle życia.
PsKrusz	(56:14) Albowiem duszę mą wyrwałeś od śmierci - nogi moje od upadku, abym chodził przed Bogiem w światłości żyjących.
PsAszk	(56:14) Boś wyrwał ze śmierci mą duszę, wszak i nogi me od potknienia, abym kroczył przed obliczem Boga w świetle żywota.
PsSzer	(56:14) boś od śmierci ocalił duszę moją, nogi moje od upadku, abym chodził przed Bogiem w świetle żyjących.
Tys1	(55:14) bo zachowałeś życie me od śmierci i nogi moje od upadku, bym przed Bogiem chodził w światłości żyjących.
Tys5	(56:13) bo ocaliłeś moje życie od śmierci <i moje nogi od upadku>, abym chodził przed Bogiem w światłości życia.
Bryt	(56:14) Boś od śmierci ocalił duszę moją, Nogi moje od upadku, Abym chodził przed Bogiem w światłości życia.
Pozn	(56:13) Bo uchroniłeś życie moje od śmierci (i nogi moje od upadku), abym chodził przed Bogiem w światłości żyjących.
WarPra	(56:14) Ty bowiem ocaliłeś mnie od śmierci, uchroniłeś moje stopy do upadku. Idę więc przed Bogiem moją drogą, mając przed sobą światłość życia.
STB	(56:14) Bo ocaliłeś od śmierci moją duszę, a moje nogi od upadku, bym chodził przed Bogiem w świetle życia.
EIB	(56:14) Gdyż ocaliłeś me życie od śmierci. Tak! Ochroniłeś również me nogi przed potknięciem, Abym przechadzał się przed Tobą, Boże, W świetle życia.

Psalm 57

Ps 57,1

PsFlor	(56:1) Smiłuj sie nade mną, Boże, smiłuj sie nade mną, bo w cię pwa dusza moja (56:2) a i w cień skrzydłu twoju pwać będę, aże pominie lichota.
PsPul	Psalm Dawidow, kiedy uciekał przed Saulem w jamę Jonatas. (56:1) Smiłuj sie nade mną, Boże, smiłuj sie nade mną, bo w cię pwa dusza moja (56:2) a i w cień skrzydłu twoju pwać będę, aże pominie złość.
Wuj1923	(57:1) Na koniec: nie zatracaj, Dawidowi na napis tytułu, gdy uciekał przed Saulem do jaskini. (57:2) Zmiłuj się nademną. Boże, zmiłuj się nademną; albowiem w tobie ufa dusza moja: i w cieniu skrzydeł twoich nadzieję mieć będę, aż nieprawość przeminie.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi, jako: Nie zatracaj, złoty psalm Dawidowy, kiedy uciekał przed Saulem do jaskini. (57:2) Zmiłuj się nademną, o Boże! zmiłuj się nademną; albowiem w tobie ufa dusza moja, a do cienia skrzydeł twoich uciekam się; aż przeminie utrapienie.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Al taszchet. Miktam Dawida, kiedy uciekał przed Saulem do jaskini. Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, bo moja dusza ufa tobie; w cieniu twoich skrzydeł będę się chronił, aż przeminie nieszczęście.
PsBycz	(57:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania, na nutę, „Nie gub” Dawida Złoty-wiersz, w-ucieczce-swéj, przed Saulem, do jaskini. (57:2) Zmiłuj-się nademną, o-Boże! zmiłuj-się nade-mną; bo, do-Ciebie, ucieka-się dusza moja; a-ja,-do-cienia skrzydeł-Twych, schronię-się, aż przeminie klęska.
Goet	(57:1) PRZEWODNIKOWI chóru. "Nie zatracaj". Złoty klejnot Dawida, gdy uciekał przed Saulem do jaskini. (57:2) Bądź mi łaskaw, o Boże, bądź mi łaskaw! Bo u Ciebie szuka dusza moja schronienia, a do cienia skrzydeł Twoich uciekam się, aż nieszczęście przeminie.
PsCylk	(57:1) Przewodnikowi chóru na nutę: "nie zatracaj" Dawida klejnot, gdy schronił się przed Saulem do jaskini. (57:2) Zmiłuj się nademną Panie, zmiłuj się nademną, bo do Ciebie chroni się dusza moja, a pod cień skrzydeł Twoich się uciekam, aż przeminie niedola.
PsKrusz	(57:1) Przełożonemu chóru. Na (nutę) " Taszheth". Złoty Psalm Dawida, gdy uciekał przed Saulem w jaskini. (57:2) Zmiłuj się nademną, Boże, zmiłuj się nademną, ponieważ w Tobie zaufała dusza moja, i pod cień skrzydeł Twych uciekam, aż przeminie utrapienie.
PsAszk	(57:1) Dyrygentowi nad lutniami, bardzo wrażliwemi ("nie niszcz"). Klejnot Dawidowy, gdy uciekał przed Saulem, w jaskini. (57:2) Bądź mi miłościw, o Boże, bądź mi miłościwy, bo u Ciebie chroni się dusza ma i w cieniu Twych skrzydeł pragnę się schronić, aż przeminie przewrotność.
PsSzer	(57:1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: Nie zatracaj... Miktam Dawida, gdy uciekał przed Saulem do jaskini. (57:2) Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, bo Tobie zaufała dusza moja i w cieniu Twych skrzydeł chcę się schronić, aż przeminie nieszczęście!
Tys1	(56:1) Kierownikowi chóru. Na melodię: "Nie niszcz". Dawidowy. Miktam. Gdy zbiegł od Saula do jaskini. (56:2) Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, bo dusza moja chroni się do Ciebie: pod cień Twych skrzydeł się chronię, dopóki klęska nie minie.
Tys5	(57:1) Kierownikowi chóru. Na melodię: "Nie niszcz". Dawidowy. Miktam. Gdy [Dawid] zbiegł od Saula do jaskini. (57:2) Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, u Ciebie się chroni moja dusza, chronię się w cieniu Twych skrzydeł, aż minie klęska.
Bryt	(57:1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: „Nie zatracaj...” Miktam Dawida, gdy uciekał przed Saulem do jaskini. (57:2) Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, Bo tobie zaufała dusza moja I w cieniu twych skrzydeł chcę się schronić, Aż przeminie nieszczęście!
Pozn	(57:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: [na melodię] "Nie zatracaj"; pieśń Dawida - gdy uszedł przed Saulem do jaskini. (57:2) Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, u Ciebie bowiem szukam schronienia. W cieniu Twych skrzydeł szukam schronienia, dopóki niebezpieczeństwo nie przeminie.
WarPra	(57:1) Dla kierującego chórem. Na melodię: „Nie niszcz”. Pieśń Dawida wyśpiewana przez niego, gdy ukrywał się przed Saulem w jaskini. (57:2) Zmiłuj się nade mną, o Boże, zmiłuj się nade mną, bo u Ciebie szukam schronienia. W cieniu Twych skrzydeł znajduję odpoczynek i czekam, aż przejdzie to, co mi zagraża.
STB	(57:1) Przewodnikowi chóru na nutę: „Nie zatracaj”. Klejnot Dawida; gdy się schronił przed Saulem do jaskini. (57:2) Zmiłuj się nade mną, Boże, miej litość nade mną, gdyż do Ciebie chroni się moja dusza, i pod cień Twoich skrzydeł się uciekam, aż przeminie niedola.
EIB	(57:1) Dla prowadzącego chór. Na melodię: Nie niszcz. Dawidowy. Do złotej myśli. Dawid schronił się wówczas przed Saulem w jaskini. (57:2) Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, Bo moja dusza w Tobie szuka schronienia. W cień Twoich skrzydeł uciekam, Dopóki trwa zagrożenie!

Ps 57,2

PsFlor	(56:3) Wołać będę ku Bogu nawyszszemu, Bogu, jenże dobrze uczynił mnie.
PsPul	(56:3) Zawołam ku Bogu nawyszszemu, Bogu, jenże dobrze uczynił mnie.
Wuj1923	(57:3) Będę wołał do Boga najwyższego, Boga, który mi dobrze uczynił.
Gda1881	(57:3) Będę wołał do Boga najwyższego, do Boga, który wykonywa sprawę moję.
Gda2017	Będę wołał do Boga Najwyższego, do Boga, który doprowadzi moją sprawę do końca.
PsBycz	(57:3) Będę-wołał do-Boga Najwyższego, do-Boga, dokonywającego sprawy swéj, za-mnie.
Goet	(57:3) Będę wzywał Boga Najwyższego, Boga, który wykonuje sprawę moją.
PsCylk	(57:3) Wołam do Pana Najwyższego, do Pana, który postanawia o mnie.
PsKrusz	(57:3) Będę wołał do Boga Najwyższego, do Boga, obrońcy mego.
PsAszk	(57:3) Wołam ku Bogu Najwyższemu, ku wszechmocy, co się dopełnia nademną.
PsSzer	(57:3) Wołam do Boga Najwyższego, do Boga, który przeprowadzi sprawę moją.
Tys1	(56:3) Wołam do Boga Najwyższego, do Boga, który dobrze mi czyni.
Tys5	(57:3) Wołam do Boga Najwyższego, do Boga, który czyni mi dobro.
Bryt	(57:3) Wołam do Boga Najwyższego, do Boga, Który do końca doprowadzi sprawę moją.
Pozn	(57:3) Wołam do Boga Najwyższego, do Boga, który dobro mi świadczył.
WarPra	(57:3) Wołam do Boga Najwyższego, do Boga, który przy mnie stoi.
STB	(57:3) Wołam do Boga Najwyższego, do Boga, który też o mnie postanawia.
EIB	(57:3) Wołam do Boga Najwyższego - Do Boga, stróża moich spraw!

Ps 57,3

PsFlor	(56:4) Posłał s niebios i wywolił mie, dał w potępę depcące mnie. (56:5a) Posłał Bog miłosierdzie swe i prawdę swoję
PsPul	(56:4) Posłał z nieba i wyzwolił mie, dał w potępę depcące mie. (56:5a) Posłał Bog miłosierdzie swe i prawdę swoję,
Wuj1923	(57:4) Posłał z nieba, i wybawił mię, dał na pohańbienie, którzy mię deptali. Zesłał Bóg miłosierdzie swoje, i prawdę swoję.
Gda1881	(57:4) On pośle z nieba, i wybawi mię od pohańbienia tego, który mię chce pochłonąć. Sela. Pośle mi Bóg miłosierdzie swoje i prawdę swą.
Gda2017	On ześle pomoc z nieba i wybawi mnie od urągania tego, który chce mnie pochłonąć. Sela. Ześle mi Bóg swoje miłosierdzie i prawdę.
PsBycz	(57:4) On ześle, pomoc, z niebios, i-ocali-mię, od potwarcy, pochłaniającego-mię; ześle Bóg dobroć-swę, i-prawdę-swoję.
Goet	(57:4) On pośle z nieba i wybawi mię; na pohańbienie wystawia chcącego mnie pochłonąć. Sela. Ześle mi Bóg dobroć Swoją i prawdę Swoją.
PsCylk	(57:4) Zeszle z niebios i wspomoże mnie Ten, którego lży czyhający na mnie. - Sela. Zeszle Pan łaskę Swoję i prawdę Swoję.
PsKrusz	(57:4) Pośle z nieba i wybawi mnie od pohańbienia pochłaniającego mnie. - SELAh. Ześle Bóg miłosierdzie swe i prawdę swą.
PsAszk	(57:4) Zeszłe z niebios i mię wybawi, - zniesławi tego, co czycha na mnie Selah - zeszle Bóg Swą łaskę i Swą prawdę.
PsSzer	(57:4) On ześle pomoc z nieba i wybawi mię, gdy lży mię gnębiciel. Sela. Bóg ześle łaskę swoją i prawdę swoją.
Tys1	(56:4) Niech ześle [pomoc] z nieba, niechaj mnie zbawi, niech hańbą okryje tych, co mnie dręczą; {Sela.} niechaj ześle Bóg łaskę i wierność.
Tys5	(57:4) Niech ześle [pomoc] z nieba, niechaj mnie wybawi, niech hańbą okryje tych, co mnie dręczą; Sela; niechaj ześle Bóg swoją łaskę i wierność.
Bryt	(57:4) On ześle pomoc z nieba i wybawi mnie, Gdy lży mnie gnębiciel. Sela. Bóg ześle łaskę swoją i wierność swoją.
Pozn	(57:4) Z wysokości nieba ześle [pomoc] i ocali mnie, okryje hańbą moich prześladowców; Bóg ześle swą łaskawość i wierność.
WarPra	(57:4) Niech raczy mi zesłać pomoc z nieba, i niech poniży wrogów moich. [Pauza] Niech Bóg okaże mi swoją łaskę i wierność.
STB	(57:4) Ześle z niebios i mnie wspomoże; On, którego lży ten czyhający na mnie. Sela. Bóg ześle Swoją łaskę i Swoją prawdę.
EIB	(57:4) On ześle mi pomoc i ratunek z nieba, Podepcze moich gnębicieli. Sela. Bóg okaże mi łaskę i objawi swą wierność.

Ps 57,4

PsFlor	(56:5b) i wywolił duszę moję z pośrzodka szczeniąt lwow; spał jeśm zamącon. (56:6) Synowie ludzszczy, zęby jich czyn a strzały, a język jich miecz ostry.
PsPul	(56:5b) duszę moję wytargł z pośrzodka szczeniąt lwowych; spał jeśm zamącon. (56:6) Synowie ludzcy, zębowie jich czyn a str❬z❭ały, a język jich miecz ostry.
Wuj1923	(57:5) I wyrwał duszę moję z pośrodku szczeniąt lwich, spałem strwożony: synowie ludzcy, zęby ich oręże i strzały, a ich język miecz ostry.
Gda1881	(57:5) Dusza moja jest w pośród lwów; leżę miedzy palącymi, między synami ludzkimi, których zęby jako włócznie i strzały, i język ich miecz ostry.
Gda2017	Moja dusza przebywa wśród lwów; leżę wśród płonących, wśród synów ludzkich, których zęby są jak włócznie i strzały, a język jak miecz ostry.
PsBycz	(57:5) Osobiściem, między lwami; ja-sypiam z podżegaczami, z dziećmi człowieczymi; zęby-ich włóczniami, i-strzałami, a,-język-ich, mieczem ostrym.
Goet	(57:5) Dusza moja jest pośród lwów, leżę pomiędzy ziejącymi płomieniami, wśród synów ludzkich, których zęby jako dzidy i strzały i których język — miecz ostry.
PsCylk	(57:5) Dusza moja w pośród lwów przebywa, w pośród zapalczywych ludzi, zęby ich jako oszczepy i strzały, a język ich jako miecz ostry.
PsKrusz	(57:5) Dusza moja jest wpośród lwów; leżę pomiędzy węglami, które rozpalają synowie ludzcy; zęby ich włócznią i strzałami, a język ich mieczem ostrym.
PsAszk	(57:5) Dusza ma wpośród lwów, siedzenie me na węglach płonących: ludziach, których zęby to dzida i groty, a język ich - miecz ostry.
PsSzer	(57:5) Dusza moja żyje wśród lwów, które łakną ludzi, zęby ich są jak włócznie i strzały, a język ich jak miecz ostry.
Tys1	(56:5) W pośrodku lwów spoczywam, co synów ludzkich chciwie pożerają. Ich zęby, to włócznie i strzały, a język ich niby miecz ostry.
Tys5	(57:5) Spoczywa moja dusza pomiędzy lwami, co pożerają synów ludzkich. Ich zęby - to włócznie i strzały, a język ich niby miecz ostry.
Bryt	(57:5) Przebywam wśród lwów, które chciwie pożerają ludzi, Zęby ich są jak włócznie i strzały, A język ich jak miecz ostry.
Pozn	(57:5) Przebywam pośród lwów dyszących żądzą pożarcia synów człowieczych; ich zęby to włócznie i strzały, ich język to ostry miecz.
WarPra	(57:5) Muszę bowiem przebywać pośród lwów, co pożreć chcą zawsze ludzkich synów. Ich zęby – to włócznie i strzały, a ich język to miecz wyostrzony.
STB	(57:5) Moja dusza przebywa pośród lwów, wśród zapalczywych ludzi; ich zęby są jak oszczepy i strzały, a ich język jak ostry miecz.
EIB	(57:5) Moja dusza mieszka pośród lwów, Gotowych na pożarcie ludzi, Ich zęby niczym włócznie i strzały, Ich języki niczym ostry miecz.

Ps 57,5

PsFlor	(56:7) Powyszy sie na niebiosa, Boże, i we wszeliką ziemię sława twoja.
PsPul	(56:7) Powyszszy sie na niebiosa, Boże, i nade wszytkę ziemię sława twoja.
Wuj1923	(57:6) Wywyższże się, Boże, nad niebiosa: a po wszystkiéj ziemi chwała twoja.
Gda1881	(57:6) Wywyżże się nad niebiosa, o Boże! a nade wszystką ziemią chwała twoja.
Gda2017	Bądź wywyższony, Boże, ponad niebiosa, a twoja chwała ponad całą ziemię.
PsBycz	(57:6) Wywyższ-się nad te-niebiosa, o-Boże! niech, na całéj téj-ziemi, będzie chwała-Twoja.
Goet	(57:6) Wznieś się ponad niebiosa, o Boże, nad całą ziemią niech będzie wspaniałość Twoja!
PsCylk	(57:6) Wznieś się ponad niebiosa Panie, nad całą ziemią chwałę Twoję.
PsKrusz	(57:6) Wynieś się ponad niebiosa, Boże! Ponad wszystką ziemię chwała Twoja.
PsAszk	(57:6) Wznieś się nad niebiosy, o Boże, ponad wszystką ziemią Twa chwała!
PsSzer	(57:6) Wznieś się nad niebiosa, o Boże, chwała Twoja niech pozostanie nad całą ziemią!
Tys1	(56:6) Ukaż się, Boże, wysoko nad niebem; nad całą ziemią niech będzie Twa chwała.
Tys5	(57:6) Bądź wywyższony, Boże, ponad niebo, a Twoja chwała ponad całą ziemię!
Bryt	(57:6) Wznieś się nad niebiosa, o Boże, Niech będzie nad całą ziemią chwała twoja!
Pozn	(57:6) Wznieś się ponad wysokości niebios, o Boże, a chwała Twoja [niech rozbłyśnie] nad całą ziemią!
WarPra	(57:6) Ukaż się więc, o Boże, na niebiosach, niech Twój majestat rozjaśni całą ziemię.
STB	(57:6) Wywyż się, Panie, nad niebiosa, oraz nad całą ziemię Twoją chwałą.
EIB	(57:6) Wznieś się ponad niebo, o Boże, Niech całą ziemię okryje Twoja chwała!

Ps 57,6

PsFlor	(56:8) Sidło nagotowali nogam mojim i nakłonili są duszę moję. (56:9) Kopali są przed obliczym mojim jamę i wpadli są w nię.
PsPul	(56:8) Sidło nagotowali nogam mym i nakłonili duszę moję. (56:9) Kopali przed obliczym moim jamę i wpadli w nię.
Wuj1923	(57:7) Zastawili sidło na nogi moje, i nachylili duszę moję: wykopali dół przed obliczem mojem, a wpadli weń.
Gda1881	(57:7) Sieci zastawili na nogi moje, nachylili duszę moję, wykopali dół przed obliczem mojem; ale sami wpadli weń. Sela.
Gda2017	Zastawili sidła na moje kroki, zgnębili moją duszę, wykopali przede mną dół, ale sami do niego wpadli. Sela.
PsBycz	(57:7) Oni siéć przygotowali do-nóg-moich; zgięli już ciało-mojé, wykopali, przedemną, dół; ale sami wpadli, w-środek-jego.
Goet	(57:7) Sieć przygotowali nogom moim, upokorzyli duszę moją; wykopali dół przede mną, ale sami w niego wpadli. Sela.
PsCylk	(57:7) Sidła przygotowali krokom moim, zgnębiona dusza moja; - wykopali przedemną jamę, wpadli w nią. - Sela.
PsKrusz	(57:7) Sieci ustawili na stopy moje; nachylili duszę mą; wykopali przedemną dół, wpadli w środek jego. - SELAh.
PsAszk	(57:7) Sieć przyrządzili mym krokom, schyliła się dusza ma, dół wykopali memu obliczu, wpadną w środek jego. Selah.
PsSzer	(57:7) Zastawili sidła na nogi moje, strapiona była dusza moja; wykopali dół przede mną: Wpadli do niego. Sela.
Tys1	(56:7) Sieć zastawili na moje kroki: i pognębili mą duszę; przede mną dół wykopali: niech sami wpadną do niego. Sela.
Tys5	(57:7) Zastawili sieć na moje kroki i zgnębili moje życie. Przede mną dół wykopali, sami wpadli do niego.
Bryt	(57:7) Zastawili sidła na kroki moje, Ugięli duszę moją, wykopali przede mną dół: Wpadli do niego. Sela.
Pozn	(57:7) Zastawili sidła pod nogi moje i chcieli mnie pognębić; wykopali dół pode mną, a sami wpadli do niego.
WarPra	(57:7) Sidła zastawili na moje kroki i czyhają ciągle na moje życie, dół dla mnie wykopali, ale sami weń wpadli. [Pauza]
STB	(57:7) Moim krokom przygotowali sidła, więc zgnębiona jest moja dusza; wykopali przede mną jamę, lecz sami w nią powpadali. Sela.
EIB	(57:7) Zastawili sieć na moje stopy, Zasiali niepokój, wykopali dół - Sami jednak dosięgli jego dna. Sela.

Ps 57,7

PsFlor	(56:10) Gotowo sierce moje, Boże, gotowo sierce moje, piać będę i psalm mołwić w sławie mojej.
PsPul	(56:10) Gotowo sierce moje, Boże, gotowo sierce moje, piać będę i psalm mowić.
Wuj1923	(57:8) Gotowe serce moje, Boże, gotowe serce moje: będę śpiewał i grał.
Gda1881	(57:8) Gotowe jest serce moje, Boże! gotowe jest serce moje; śpiewać i wychwalać cię będę.
Gda2017	Gotowe jest moje serce, Boże, gotowe jest moje serce; będę śpiewał i oddawał chwałę.
PsBycz	(57:8) Gotowé sercé-mé, o-Boże! gotowém, sercé-mojé; będę-śpiéwał, i-na-strunach-grał.
Goet	(57:8) Pełne otuchy jest serce moje, o Boże, pełne otuchy jest serce moje; będę śpiewał i wysławiał psalmami.
PsCylk	(57:8) Pokrzepione serce moje Panie, pokrzepione serce moje; śpiewam i wysławiam.
PsKrusz	(57:8) Gotowe jest serce moje, o Boże, gotowe jest serce moje; śpiewać i wychwalać będę.
PsAszk	(57:8) Utwierdziło się serce me, o Boże, utwierdzone serce me, śpiewać będę i nucić,
PsSzer	(57:8) Serce moje jest pełne otuchy, Boże! Pełne otuchy jest serce moje. Śpiewać będę i grać.
Tys1	(56:8) Serce moje jest mocne, Boże, mocne serce moje; zaśpiewam i zagram.
Tys5	(57:8) Serce moje jest mocne, Boże, mocne serce moje; zaśpiewam i zagram.
Bryt	(57:8) Gotowe jest serce moje, Boże, Gotowe jest serce moje, Będę śpiewał i grał.
Pozn	(57:8) Umocnił się duch mój, o Boże, umocnił się duch mój, będę śpiewał i przygrywał na harfie.
WarPra	(57:8) Moje serce jest otwarte, o Boże, otwarte jest moje serce, Tobie na cześć śpiewać i grać pragnę.
STB	(57:8) Utwierdzone jest moje serce, Boże, niewzruszone jest moje serce; śpiewam oraz wysławiam.
EIB	(57:8) Gotowe jest moje serce, o Boże, Gotowe jest moje serce, Będę Ci śpiewał i grał.

Ps 57,8

PsFlor	(56:11) Wstań, sławo moja, wstań, żałtarzu i gęśli! Wstanę na świtaniu.
PsPul	(56:11) Wstań, chwało moja, wstań, żołtarzu i gęśli! Wstanę na świtaniu.
Wuj1923	(57:9) Powstań, chwało moja! powstań, harfo i cytro! wstanę na świtaniu.
Gda1881	(57:9) Ocuć się chwało moja! ocuć się, lutnio i harfo! gdy na świtaniu powstaję.
Gda2017	Obudź się, moja chwało, obudź się, cytro i harfo; ja się zbudzę o świcie.
PsBycz	(57:9) Obudź-się, chwało-moja; ocuć-się, o-harfo i-lutnio! ja-obudzę-się z świtem.
Goet	(57:9) Zbudź się, duszo moja! Zbudź się, harfo i lutnio! Chcę obudzić jutrzenkę,
PsCylk	(57:9) Rozbudź się duchu mój, rozbudź lutnio i cytro, budzę się wraz z jutrzenką.
PsKrusz	(57:9) Obudź się chwało moja, obudź się lutnio i harfo, gdy wstanę o świtaniu.
PsAszk	(57:9) Obudź się, chwało ma, wstrząśnij się harfo i lutnio, - ja jutrzenkę obudzę!
PsSzer	(57:9) Zbudź się, chwało moja! Zbudź się, harfo i cytro! Obudzę jutrzenkę.
Tys1	(56:9) Zbudź się, duszo moja, zbudź, harfo i cytro! a ja obudzę jutrzenkę.
Tys5	(57:9) Zbudź się, duszo moja, zbudź, harfo i cytro! Chcę obudzić jutrzenkę.
Bryt	(57:9) Zbudź się, chwało moja! Zbudź się, harfo i cytro, A ja obudzę jutrzenkę.
Pozn	(57:9) Zbudź się, duszo moja, powstańcie, harfo i cytro, pragnę zbudzić jutrzenkę!
WarPra	(57:9) Przebudź się, moja duszo, przebudź się, moja harfo i cytro. Ja sam bowiem pragnę obudzić jutrzenkę.
STB	(57:9) Rozbudź się mój duchu, ocuć się lutnio i cytro, gdy budzę się wraz z jutrzenką.
EIB	(57:9) Obudź się, całe me wnętrze! Obudź się, harfo i cytro, A ja obudzę jutrzenkę.

Ps 57,9

PsFlor	(56:12) Spowiadaćci sie będę tobie w ludzioch, Gospodnie, i psalm ci rzekę w poganiech,
PsPul	(56:12) Chwalić cie będę w ludzioch, Gospodnie, i psalm ci rzekę w poganiech,
Wuj1923	(57:10) Będęć wyznawał między ludem, Panie: a będę tobie grał między narody.
Gda1881	(57:10) Będę cię wysławiał między ludem, Panie! a będęć śpiewał między narodami.
Gda2017	Będę cię wysławiał wśród ludu, Panie, będę ci śpiewał wśród narodów.
PsBycz	(57:10) Będę-chwalił-Cię, między-ludami, o-Panie! a-będę-pieniem-wysławiał-Cię, między-narodami.
Goet	(57:10) Będę Cię uwielbiał, Panie, między ludami, będę śpiewał Tobie wśród narodów,
PsCylk	(57:10) Wysławiać Cię będę wśród narodów, śpiewać Cię wpośród ludów.
PsKrusz	(57:10) Będę Cię wysławiał między ludem, Panie! Będę śpiewał między narodami.
PsAszk	(57:10) Sławić Cię będę między ludami, o Panie, między narodami będę Cię opiewał.
PsSzer	(57:10) Wyznawać Cię będę, Panie, wśród ludów, będę grał Tobie wśród narodów,
Tys1	(56:10) Wśród ludów będę chwalił Cię, Panie; zaśpiewam Ci psalm wśród narodów,
Tys5	(57:10) Wśród ludów będę chwalił Cię, Panie; zagram Ci wśród narodów,
Bryt	(57:10) Wysławiać cię będę, Panie, wśród ludów, Będę grał tobie wśród narodów,
Pozn	(57:10) Wysławiać Cię będę wśród narodów, Panie, i będę śpiewał na Twą cześć pośród ludów.
WarPra	(57:10) Będę Cię wielbił, Panie, między narodami, chwałę Twą będę śpiewał wobec wszystkich ludów.
STB	(57:10) Będę Cię wysławiał wśród narodów, będę Ci śpiewał pośród ludów;
EIB	(57:10) Będę Cię wysławiał wśród ludów, o Panie, Będę dla Ciebie grał wśród narodów,

Ps 57,10

PsFlor	(56:13) bo uwielżyło sie jest aż do niebios miłosierdzie twoje a prawda twoja aż do obłokow.
PsPul	(56:13) bo powyszszyło sie aż do nieba miłosierdzie twoje a prawda twoja aż do obłokow.
Wuj1923	(57:11) Albowiem wywyższone jest aż do niebios miłosierdzie twoje, i aż pod obłoki prawda twoja.
Gda1881	(57:11) Albowiem wielkie jest aż do niebios miłosierdzie twoje, i aż pod obłoki prawda twoja.
Gda2017	Bo wielkie jest twoje miłosierdzie, aż do niebios, i aż pod obłoki twoja prawda.
PsBycz	(57:11) Bo wielką, aż-do niebios, dobroć-Twoja; a,-aż-do obłoków, prawda-Twoja.
Goet	(57:11) Albowiem aż do niebios wielka jest dobroć Twoja i aż pod obłoki prawda Twoja.
PsCylk	(57:11) Bo wielką po niebiosa łaska Twoja, i aż pod obłoki prawda Twoja.
PsKrusz	(57:11) Albowiem wielkie jest aż pod niebiosa zmiłowanie Twoje, i aż pod obłoki prawda Twoja.
PsAszk	(57:11) Gdyż wielką po niebiosy Twa łaska i po obłoki Twa prawda.
PsSzer	(57:11) bo łaska Twoja wielka aż do niebios a wierność Twoja sięga pod obłoki.
Tys1	(56:11) bo Twoje miłosierdzie wielkie aż do niebios, a wierność Twoja — po chmury.
Tys5	(57:11) bo Twoja łaskawość sięga niebios, a wierność Twoja aż po chmury!
Bryt	(57:11) Bo wielka jest łaska twoja aż do niebiosI aż do obłoków sięga wierność twoja.
Pozn	(57:11) Bo wielka jest dobroć Twoja, aż po niebiosa, a wierność Twoja sięga obłoków!
WarPra	(57:11) Bo Twoja dobroć sięga pod niebiosa, a Twoja wierność – nad wszystkie obłoki.
STB	(57:11) Bo wielką aż po niebiosa jest Twoja łaska i pod obłoki Twa prawda.
EIB	(57:11) Bo wielkość Twojej łaski sięga niebios, A Twej wierności - obłoków.

Ps 57,11

PsFlor	(56:14) Powyszy sie nad niebiosa, Boże, i na wszeliką ziemię sława twoja.
PsPul	(56:14) Powyszszy sie nad niebiosa, Boże, i nade wszytkę ziemię sława twoja.
Wuj1923	(57:12) Podwyższ się nad niebiosa, Boże, a po wszystkiéj ziemi chwała twoja.
Gda1881	(57:12) Wywyżże się nad niebiosa, o Boże! a nade wszystką ziemię wywyż chwałę twoję.
Gda2017	Bądź wywyższony ponad niebiosa, Boże, a ponad całą ziemię twoja chwała.
PsBycz	(57:12) Wywyższ-się ponad niebiosa,! o-Boże! niech, na całéj téj-ziemi, będzie chwała-Twoja.
Goet	(57:12) Wznieś się ponad niebiosa, o Boże, a nad całą ziemią niech będzie wspaniałość Twoja!
PsCylk	(57:12) Wznieś się nad niebiosa Panie, nad całą ziemią chwałę Twoję.
PsKrusz	(57:12) Wynieś się ponad niebiosa, Boże! Ponad wszystką ziemię chwała Twoja!
PsAszk	(57:12) Wznieś się nad niebiosy, o Boże, ponad wszystką ziemią Twa chwała!
PsSzer	(57:12) Wznieś się nad niebiosa, chwała Twoja niech pozostanie nad całą ziemią!
Tys1	(56:12) Ukaż się, Boże, wysoko nad niebem; nad całą ziemią niech będzie Twa chwała.
Tys5	(57:12) Bądź wywyższony, Boże, ponad niebo, a Twoja chwała ponad całą ziemię!
Bryt	(57:12) Wznieś się nad niebiosa, Boże, Niech będzie nad całą ziemią chwała twoja!
Pozn	(57:12) Wznieś się ponad wysokości niebios, o Boże, a chwała Twoja [niech rozbłyśnie] nad całą ziemią!
WarPra	(57:12) Ukaż się więc, o Boże, na niebiosach, niech Twój majestat rozjaśni całą ziemię.
STB	(57:12) Wywyż się, Panie, nad niebiosa, oraz nad całą ziemię Twoją chwałą.
EIB	(57:12) Wznieś się nad niebiosa, o Boże, Niech całą ziemię okryje Twoja chwała!

Psalm 58

Ps 58,1

PsFlor	(57:1) Acz zaiste owszem sprawiedlność mołwicie, prawie sędzicie, syno❬w❭ie ludzszczy,
PsPul	(57:1) Acz zaiste owszem sprawiedlność mołwicie, prawie sędźcie, synowie ludzcy,
Wuj1923	(58:1) Na koniec: nie zatracaj, Dawidowi na napis tytułu. (58:2) Jeźliż wżdy po prawdzie sprawiedliwość mówicie, sądźcież sprawiedliwie, synowie człowieczy.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi, jako: Nie zatracaj, pieśń złota Dawidowa. (58:2) O zgromadzenie! Izali poprawdzie sprawiedliwość mówicie? A uprzejmież sądzicie, wy synowie ludzcy?
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Al taszchet. Miktam Dawida. O zgromadzenie, czy rzeczywiście mówicie to, co sprawiedliwe? Czy słusznie sądzicie, synowie ludzcy?
PsBycz	(58:1) Naczelnikowi-muzyki, na nutę: Nie gub: Dawida Złoty-wiersz, dany do grania. (58:2) Czy-rzeczywiście, oniemiałością, sprawiedliwość wyrzekacie? z-prawościąli wy sądzicie, o-synowie człowieczy?
Goet	(58:1) PRZEWODNIKOWI chóru. "Nie zatracaj". Złoty klejnot Dawida. (58:2) Czy rzeczywiście sprawiedliwość mówicie wy, sędziowie, i w prawości sądzicie synów ludzkich?
PsCylk	(58:1) Przewodnikowi chóru na nutę: "nie zatracaj" Dawida klejnot. (58:2) Alboż to oniemiałym sprawiedliwość głosicie, rzetelnie rozsądzacie synów ludzkich.
PsKrusz	(58:1) Przełożonemu chóru. Na (nutę) "Taszheth". Złoty Psalm Dawida. (58:2) Czy według prawdy słowo sprawiedliwe wypowiadacie? a według prawości sądzicie synowie ludzcy?
PsAszk	(58:1) Dyrygentowi na lutniach bardzo wrażliwych. Klejnot Dawidowy. (58:2) Czyż doprawiły niemą sprawiedliwość chcecie wypowiedzieć, w uczciwości sądzić syny ludzkie?
PsSzer	(58:1) Przewodnikowi chóru. Na: Nie zatracaj... Miktam Dawida. (58:2) Czy rzeczywiście wy, bogowie, wydajecie wyroki sprawiedliwe i sądzicie słusznie wy, synowie ludzcy?
Tys1	(57:1) Kierownikowi chóru. Na melodię: "Nie niszcz". Dawidowy. Miktam. (57:2) Wielmoże, czy wy rzetelnie wydajecie wyroki? Czy wy słusznie sądzicie, o synowie ludzcy?
Tys5	(58:1) Kierownikowi chóru. Na melodię: "Nie niszcz". Dawidowy. Miktam. (58:2) Wielmoże, czy rzetelnie wydajecie wyroki? Czy sprawiedliwie sądzicie synów ludzkich?
Bryt	(58:1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: „Nie zatracaj...” Miktam Dawidowy. (58:2) Czy wy, możnowładcy, naprawdę wydajecie wyroki sprawiedliweI czy słusznie sądzicie synów ludzkich?
Pozn	(58:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: [na melodię] "Nie zatracaj"; pieśń Dawida. (58:2) Czy wy, bogowie, naprawdę wydajecie słuszne wyroki, czy sprawiedliwie sądzicie synów człowieczych?
WarPra	(58:1) Dla kierującego chórem. Na melodię: „Nie niszcz”. Pieśń Dawida pouczająca. (58:2) Czy sprawiedliwe wydajecie wyroki, o wy, możni tego świata? Czy słusznie osądzacie synów ludzkich?
STB	(58:1) Przewodnikowi chóru na nutę: „Nie zatracaj”. Klejnot Dawida. (58:2) Czy to oniemiałym głosicie sprawiedliwość? Czy rzetelnie sądzicie synów ludzkich?
EIB	(58:1) Dla prowadzącego chór. Na melodię: Nie niszcz. Dawidowy. Do złotej myśli. (58:2) Czy naprawdę, wy "bogowie", zapewniacie sprawiedliwość? Czy bezstronnie sądzicie zwykłych ludzi?

Ps 58,2

PsFlor	(57:2) bo zaprawdę w siercu lichoty strojicie, na ziemi krzywdy ręce wasze śpiewają.
PsPul	(57:2) bowiem w siercu złość stroicie, na ziemi krzywdy ręce wasze śpiewają.
Wuj1923	(58:3) Albowiem w sercu działacie nieprawości: na ziemi ręce wasze plotą niesprawiedliwości.
Gda1881	(58:3) Owszem, radniej w sercu nieprawości knujecie, a gwałty rąk waszych na ziemi odważacie.
Gda2017	Przeciwnie, w sercu knujecie nieprawości, wymierzacie przemoc waszych rąk na ziemi.
PsBycz	(58:3) Ileż-bardziéj w-sercu, niegodnie działacie; wy, w-kraju, krzywdę, rękami-waszemi, ważycie.
Goet	(58:3) Owszem, nieprawość knujecie w sercu, na wagę kładziecie przemoc rąk waszych w kraju.
PsCylk	(58:3) Raczéj w sercu krzywdy knujecie w kraju, gwałtem rąk waszych torujecie drogę.
PsKrusz	(58:3) Raczej w sercu nieprawość czynicie, w ziemi gwałtu ręce wasze kładziecie na wagę.
PsAszk	(58:3) Choć w sercu nawet całopalenia czynicie, - na ziemi ręce wasze drogę torują gwałtowi.
PsSzer	(58:3) Raczej złość knujecie w sercu, w kraju torujecie drogę gwałtowi rąk waszych.
Tys1	(57:3) Raczej nieprawość popełniacie w sercu, ręce wasze szerzą gwałty w kraju.
Tys5	(58:3) Niestety, popełniacie w sercu nieprawość, wasze ręce odważają ucisk dla kraju.
Bryt	(58:3) Raczej knujecie w sercu niesprawiedliwość, W kraju zaś ręce wasze popełniają gwałty.
Pozn	(58:3) Przeciwnie, w głębi serca oddajecie się bezprawiu, a ręce wasze samowolę odważają na ziemi.
WarPra	(58:3) Niestety, ziemia jest pełna kłamstw waszych, sama złość znajduje się w sercu waszym, a wasze ręce wytyczają drogę nieprawości.
STB	(58:3) Raczej w sercu knujecie nieprawości, a w kraju torujecie drogę gwałtem waszych rąk.
EIB	(58:3) Nie! Wy w sercu dopuszczacie się bezprawia, Wasze ręce zadają gwałt w tej ziemi.

Ps 58,3

PsFlor	(57:3) Oddalili są sie grzesznicy od porodzenia, błądzili są od brzucha, mołwili są krzywdy.
PsPul	(57:3) Oddalili sie grzesznicy od porodzenia, błądzili od brzucha, mołwili krzywdy.
Wuj1923	(58:4) Odłączyli się grzesznicy skoro z żywota, pobłądzili skoro z żywota, mówili kłamstwo.
Gda1881	(58:4) Odłączyli się niezbożnicy zaraz od narodzenia; pobłądzili zaraz z żywota matki swej, mówiąc kłamstwo.
Gda2017	Niegodziwi zeszli na bezdroża już od łona matki, od urodzenia błądzą, mówiąc kłamstwo.
PsBycz	(58:4) Odstąpili bezbożni, już z-łona-macierzyńskiego; oni-oszukują, od-żywota-matki, mawiając kłamstwo.
Goet	(58:4) Zaraz od urodzenia odstąpili bezbożni; od łona matki błądzą kłamcy.
PsCylk	(58:4) Odszczepili się złoczyńcy od chwili urodzenia, błądzą od żywota matki, kłamcy.
PsKrusz	(58:4) Odłączyli się bezbożni od urodzenia, pobłądzili od żywota matki, mówiąc kłamstwo.
PsAszk	(58:4) Odpadli niegodziwcy od łona macierzy, od ciała błądzą ci, co fałsz głoszą.
PsSzer	(58:4) Bezbożni są odstępcami już od narodzenia, od żywota matki swej kłamcy błądzą.
Tys1	(57:4) Od łona matki niezbożni zeszli na bezdroża, od urodzenia zbłądzili ci, co kłamstwo głoszą.
Tys5	(58:4) Od łona matki występni zeszli na bezdroża, od urodzenia zbłądzili głosiciele kłamstwa.
Bryt	(58:4) Bezbożni są odstępcami już od łona matki, Kłamcy błądzą już od samego urodzenia.
Pozn	(58:4) Niegodziwcy, od łona matki weszli na drogę zła, od urodzenia błądzą, zakłamani!
WarPra	(58:4) Bezbożni są niewierni już od łona matki, zaraz po urodzeniu schodzą z drogi prawej i kłamią.
STB	(58:4) Odszczepili się złoczyńcy od chwili urodzenia, kłamcy błądzą od łona matki.
EIB	(58:4) Bezbożni błądzą już od łona matki, Od urodzenia mylą się głosiciele kłamstw.

Ps 58,4

PsFlor	(57:4) Rosierdzie jim podług podobieństwa wężowego, jako źmije głuchej i zaciskającej uszy swoje,
PsPul	(57:4) Rosierdzie jim podług podobieństwa wężowego, jako źmije głuchej i zaciskającej uszy swoje,
Wuj1923	(58:5) Jad mają na podobieństwo węża, jako żmije głuchéj i zatulającéj uszy swoje.
Gda1881	(58:5) Jad mają w sobie, jako wężowy, jako jad żmii głuchej, która zatula ucho swoje,
Gda2017	Ich jad podobny do jadu węża, są jak głucha żmija, która zatyka uszy;
PsBycz	(58:5) Wściekłość, w-nich, na-podobieństwo jadu węża; jak-padalca głuchego, zatykającego ucho-swojé;
Goet	(58:5) Jad mają w sobie, jak jad węża, jak głucha żmija, która zatyka ucho swe,
PsCylk	(58:5) Jad ich na podobieństwo jadu węża, jakoby żmija głucha, co zatula ucho swoje.
PsKrusz	(58:5) Jad mają na podobieństwo jadu węża, jako jad żmii głuchej, która zakrywa ucho swe,
PsAszk	(58:5) Daną im wściekłość na podobieństwo pieniącej się żmiji, jako głuchemu gadowi, co zatka sobie ucho.
PsSzer	(58:5) Mają jad podobny do jadu węża, do jadu głuchej żmii, co zatuła ucho,
Tys1	(57:5) Trucizna ich podobna jest do jadu węża, do jadu głuchej żmii, co uszy zatula,
Tys5	(58:5) Trucizna ich podobna jest do jadu węża, do jadu głuchej żmii, co zamyka uszy,
Bryt	(58:5) Mają jad podobny do jadu węża, Do jadu głuchej żmii, co zatyka ucho swoje,
Pozn	(58:5) Mają w sobie jad podobny do jadu węża, są jak głucha żmija, która przymyka uszy,
WarPra	(58:5) Ich trucizna podobna do jadu węża albo do jadu głuchej żmii, co zamyka uszy,
STB	(58:5) Ich jad na podobieństwo jadu węża; jak gdyby głuchej żmii, która zatula swoje ucho,
EIB	(58:5) Mają jad podobny do jadu węża, Do jadu głuchej żmii, która zatyka ucho,

Ps 58,5

PsFlor	(57:5) jaż nie wysłucha głosa czarownikow i łowca czarującego mądrze.
PsPul	(57:5) jaż nie wysłucha głosa czarownikow i jadownika czarującego chytrze.
Wuj1923	(58:6) Która nie usłyszy głosu zaklinających, i czarownika zaklinającego mądrze.
Gda1881	(58:6) Aby nie słyszała głosu zaklinacza, ani czarownika w czarach biegłego.
Gda2017	Aby nie słyszeć głosu zaklinaczy ani czarownika, co biegle zaklina.
PsBycz	(58:6) Który nie uważa na-głos czarujących, omamiający czarodziejstwami biegłemi.
Goet	(58:6) Aby nie słyszała głosu zaklinacza, ani czarownika obznajmionego z czarami.
PsCylk	(58:6) Co nie słyszy głosu zaklinaczy, zażegnywacza w zamawianiu biegłego.
PsKrusz	(58:6) która nie usłyszy głosu zaklinaczów - czarownika w czarach uczonego.
PsAszk	(58:6) Iż nie usłyszy głosu szepcących, wiążącego we więzy czarownego mistrza.
PsSzer	(58:6) aby nie słyszała głosu zaklinaczy ani biegłego czarownika.
Tys1	(57:6) aby nie słyszeć głosu zaklinaczy, głosu czarownika, co biegle zaklina.
Tys5	(58:6) aby nie słyszeć głosu zaklinaczy, głosu czarownika, co biegle zaklina.
Bryt	(58:6) Aby nie słyszeć głosu zaklinaczyAni biegłego w swej sztuce czarownika.
Pozn	(58:6) by nie słyszeć głosu zaklinaczy ani czarodzieja biegłego w swej sztuce.
WarPra	(58:6) by nie słyszeć głosu zaklinacza lub czarownika umiejącego skutecznie zaklinać!
STB	(58:6) by nie słyszeć głosu zaklinaczy, biegłego w czarach truciciela.
EIB	(58:6) By nie usłyszeć głosu zaklinaczy Ani innych biegłych znawców zaklęć.

Ps 58,6

PsFlor	(57:6) Bog zetrze zęby jich w uściech jich, czeluści lwow złamie Gospodzin.
PsPul	(57:6) Bog zetrze zęby jich w uściech jich, czeluści lwow złamie Gospodzin.
Wuj1923	(58:7) Bóg pokruszy zęby ich w uściech ich: zęby trzonowe lwów połamie Pan.
Gda1881	(58:7) O Boże! pokruszże zęby ich w ustach ich; połam, Panie! lwiąt trzonowe zęby.
Gda2017	Boże, skrusz zęby w ich ustach; PANIE, połam zęby trzonowe lwiąt.
PsBycz	(58:7) O-Boże! wyłam zęby-ich, w-ustach-onychże; trzonowe-zęby lwiąt, wyrwij, o-Panie!
Goet	(58:7) O, Boże, pokrusz zęby ich w paszczy ich; połam, Panie, szczękę lwiąt!
PsCylk	(58:7) Panie skrusz zęby w ustach ich; szczęki lwiąt pogruchocz Boże.
PsKrusz	(58:7) Boże, pokrusz zęby ich w ich ustach; połam, Panie, lwiąt trzonowe zęby!
PsAszk	(58:7) Boże, złam ich zęby, kły lwów strzaskaj Jehowo!
PsSzer	(58:7) Boże, złam zęby w ich ustach; połam, Panie, kły lwiąt!
Tys1	(57:7) Boże, zetrzyj ich zęby w paszczęce; Panie, połam lwom zęby trzonowe.
Tys5	(58:7) Boże, zetrzyj im zęby w paszczy; Panie, połam lwiątkom siekacze!
Bryt	(58:7) Boże, połam zęby w ich ustach; Roztrzaskaj kły lwiąt, Panie!
Pozn	(58:7) Boże, pokrusz zęby w ich paszczękach, połam, Jahwe, kły tym lwiętom!
WarPra	(58:7) O Boże, połam im zęby w pyskach, roztrzaskaj szczęki tym lwiątkom.
STB	(58:7) Boże, pokrusz zęby w ich ustach; WIEKUISTY, pogruchocz szczęki lwiąt.
EIB	(58:7) Boże, połam zęby w ich ustach; Powyrywaj, PANIE, lwiętom kły!

Ps 58,7

PsFlor	(57:7) Wniwecz wnidą jako woda ciekąca; naciągnął jest łęczyszcze swe, aliż sie rozniemogą.
PsPul	(57:7) Niwecz wnidą jako woda ciekąca; naciągnął łęczyszcze swe, aliż sie rozniemogą.
Wuj1923	(58:8) Wniwecz się obrócą, jako woda zbiegająca: naciągnął łuk swój, aż zemdleją.
Gda1881	(58:8) Niech się rozpłyną jako woda, niech się wniwecz obrócą; niech będą jako ten, który naciąga łuk, wszakże się strzały jego łamią.
Gda2017	Niech znikną jak spływająca woda, niech będą jak ten, który naciąga łuk, lecz jego strzały się łamią.
PsBycz	(58:8) Niech-roztopią-się, jak wody; niech-popłyną sobie; niech-naciągają łuki, ale, strzały-ich, niech będą jako podcięte.
Goet	(58:8) Niech znikną jak wody, które się rozpływają; gdy nakłada strzały swoje, niechaj będą jak stępione.
PsCylk	(58:8) Niech się rozpłyną jako woda, niech zniszczeją; gdy nałoży strzały swoje, niech się pokruszą.
PsKrusz	(58:8) Niechaj się rozpłyną jako woda, niechaj przejdą, jako droga jej - jako naciągający łuk, którego strzały się łamią.
PsAszk	(58:8) Będą wzgardzeni, rozejdą się sami jako wody. skieruje strzały Swe, będą niby ścięci,
PsSzer	(58:8) Niech znikną jak woda, która wsiąka; gdy wypuści strzały swoje, niech się stępią!
Tys1	(57:8) Niech się roztopią, jak wody ściekające; gdy wymierzą swe strzały, niech będą jak tępe.
Tys5	(58:8) Niech się rozejdą jak spływające wody, niech zwiędną jak trawa przy drodze.
Bryt	(58:8) Niech znikną jak woda, która spływa; Niech strzały, które wypuszczą, będą stępione!
Pozn	(58:8) Niech znikną jak woda, która ścieka, niech zwiędną jak trawa przydrożna;
WarPra	(58:8) Niech znikną jak odpływające wody, niech uwiędną jak trawa deptana na drodze.
STB	(58:8) Niech się rozpłyną jak woda, niech zniszczeją; niech się pokruszą, kiedy nałożą swoje strzały.
EIB	(58:8) Niech wsiąkną w ziemię jak rozlana woda, Niech ich strzały lecą, jakby obcięto im grot!

Ps 58,8

PsFlor	(57:8) Jako wosk, jenże płynie, wzięci będą; spadł jest ogień, i nie widzieli są słuńca.
PsPul	(57:8) Jako wosk, jen płynie, wzięci będą; napadł ogień, i nie widzieli słońca.
Wuj1923	(58:9) Jako wosk, który płynie, zniesieni będą: przypadł z wierzchu ogień, i nie ujrzeli słońca.
Gda1881	(58:9) Jako ślimak, który schodzi i niszczeje; jako martwy płód niewieści niech nie oglądają słońca.
Gda2017	Niech przeminą jak ślimak, który się rozpływa; jak poroniony płód kobiety niech nie zobaczą słońca.
PsBycz	(58:9) Jak ślimak rozpuszon pełzaniem; jak poroniony-płód niewiasty, aby-nie oglądali słońca.
Goet	(58:9) Niech będą jak ślimak, który chodzi rozpływając się; jak poroniony płód niewieści, który nigdy nie ujrzał słońca.
PsCylk	(58:9) Jako ślimak rozpływający się niech znika, jako poroniątko niewieście, niech nie oglądają słońca.
PsKrusz	(58:9) Jako ślimak, śliniąc drogę postępuje, jako martwy płód niewieści, niechaj nie oglądają słońca.
PsAszk	(58:9) Jako ślimak się rozpływa, - On krok jeno postawi - płód niewieści poroniony, obyż nie ujrzeli słońca.
PsSzer	(58:9) Niech będą jak ślimak, który posuwając się rozpływa się, jak poroniony płód niewieści, który nie ujrzał słońca!
Tys1	(57:9) Niech przeminą, jak ślimak, co się rozpływa, jak poroniony płód niewiasty, co nie widział słońca.
Tys5	(58:9) Niech będą jak [po] ślimaku [ślad], co po drodze się rozpływa, jak kobiety płód, niech nie widzą słońca.
Bryt	(58:9) Niech przeminą jak ślimak, który się rozpływa, Jak poroniony płód niewieści, niech nie ujrzą słońca!
Pozn	(58:9) niech będą podobni do ślimaka, który rozpływa się przy pełzaniu; do poronionego płodu niewiasty, który nie ujrzy słońca;
WarPra	(58:9) Niech odpełzną jak ślimak, jak poroniony płód niewieści, który nigdy nie ogląda słońca.
STB	(58:9) Niech znikną jak ślimak, co się rozpływa; niechaj nie oglądają słońca jak poroniony płód niewiasty.
EIB	(58:9) Niech wyschną jak ślimak, który traci wilgoć, Niech nie zobaczą słońca jak poroniony płód!

Ps 58,9

PsFlor	(57:9) Drzewiej niżli są urozumieli tarnowie waszy oset, jako żywy, tako w gniewie pożrze je.
PsPul	(57:9) Drzewiej niżli urozumieły ości wasze oset, jako żywe, tako w gniewie pożrze je.
Wuj1923	(58:10) Pierwéj, niźli ciernie wasze poczuło tarny, jako żywe, tak je w gniewie pożre.
Gda1881	(58:10) Ciernie wasze pierwej niż wypuszczą tarny swoje, za zielona w gniewie Bożym jako wichrem porwane będą.
Gda2017	Zanim wasze ciernie wypuszczą kolce, gdy jeszcze są zielone, porwie je wicher gniewu Boga.
PsBycz	(58:10) Nim poczują garki-wasze ogień ciernia, On, tak świeżé, jak rozpaloné, wichrem-porwie-jé.
Goet	(58:10) Zanim wasze kotły poczują cierń, niechaj go zielonym lub palącym się porwie wicher.
PsCylk	(58:10) Zanim poczują garnki wasze cierń, tak żywą, jak i opaloną rozwieje.
PsKrusz	(58:10) Wprzód zanim kotły wasze poczują cierń rozpalony, jako burzą porwane będą.
PsAszk	(58:10) Zanim zrozumieją, że wasze garnki to sucha darń, ni to żyw ni to ognistym żarem je burzą wyżenie.
PsSzer	(58:10) Zanim garnki wasze poczują ogień cierni świeżych czy opalonych, wicher rozrzuci je.
Tys1	(57:10) Nim cierń zapłonie pod waszymi kotłami, niech powiew burzy go porwie, póki jest zielony.
Tys5	(58:10) Zanim ich ciernie w krzak się rozrosną, niech powiew burzy go porwie, póki jest zielony.
Bryt	(58:10) Nim chrust rozgrzeje garnki wasze, Rozrzuci go, suchy czy zielony, wiatr porywisty.
Pozn	(58:10) do cierni, jeszcze zielonych, porwanych przez podmuch wiatru, zanim zdążyły zagrzać wasze kotły.
WarPra	(58:10) Zanim domyślą się czegokolwiek, niech rozpędzi ich wiatr silny, czy to jak żywe jeszcze, czy już uschłe ciernie.
STB	(58:10) Nim wasze garnki rozgrzeje ogień cierni, żywą jak też i opaloną gałąź wiatr rozwieje.
EIB	(58:10) Zanim pod ich garnkami rozpali się chrust, Niech ich rozwieje wiatr porywisty, palący.

Ps 58,10

PsFlor	(57:10) Wiesielić sie będzie prawy, gdy uźrzy pomstę, ręce swoji umyje we krwi grzesznego.
PsPul	(57:10) Wiesielić sie będzie prawy, gdyż uźrzy pomstę, ręce swoje umyje we krwi grzesznego.
Wuj1923	(58:11) Będzie się weselił sprawiedliwy, kiedy ujrzy pomstę: ręce swe umyje we krwi grzesznika.
Gda1881	(58:11) I będzie się weselił sprawiedliwy, gdy ujrzy pomstę; nogi swoje umyje we krwi niepobożnego.
Gda2017	Będzie się weselił sprawiedliwy, gdy ujrzy pomstę; swoje stopy umyje we krwi niegodziwego.
PsBycz	(58:11) Ucieszy-się sprawiedliwy, gdy obaczy pomstę; on, nogi-swe obmyje, we-krwi bezbożnego.
Goet	(58:11) Rozraduje się sprawiedliwy, gdy ujrzy pomstę; wykąpie stopy swoje we krwi bezbożnego,
PsCylk	(58:11) Ucieszy się sprawiedliwy, bo widzi pomstę; stopy swe nurza we krwi złoczyńcy.
PsKrusz	(58:11) Ucieszy się sprawiedliwy, gdy ujrzy pomstę; stopy swoje obmyje we krwi bezbożnego.
PsAszk	(58:11) Radować się będzie sprawiedliwy, bo ujrzy pomstę, zmyje swe kroki we krwi niegodziwca.
PsSzer	(58:11) Uraduje się sprawiedliwy, gdy ujrzy pomstę, stopy swoje obmyje we krwi bezbożnego.
Tys1	(57:11) Ucieszy się uczciwy, gdy zobaczy karę, obmyje nogi swoje we krwi niegodziwca.
Tys5	(58:11) Sprawiedliwy się cieszy, kiedy widzi karę, myje swoje nogi we krwi niegodziwca.
Bryt	(58:11) Uraduje się sprawiedliwy, gdy ujrzy pomstę; Stopy swoje obmyje we krwi bezbożnego.
Pozn	(58:11) Rozraduje się sprawiedliwy na widok pomsty, gdy skąpie swe stopy we krwi grzesznika.
WarPra	(58:11) Niech cieszy się sprawiedliwy patrząc na ich karę; niech stopy swe obmyje we krwi bezbożnika.
STB	(58:11) Ucieszy się sprawiedliwy, bowiem zobaczy pomstę, a swoje stopy unurza w krwi złoczyńcy.
EIB	(58:11) Ucieszy się tym sprawiedliwy, bo zobaczy pomstę; Swoje stopy obmyje we krwi bezbożnych ludzi.

Ps 58,11

PsFlor	(57:11) I rzecze człowiek: Acz zaiste jest owoc prawemu, zaiste jest Bog sądząc je na ziemi.
PsPul	(57:11) I rzecze człowiek: Acz zaiste jest owoc prawemu, zaiste jest Bog sądząc ❬je na ziemi❭.
Wuj1923	(58:12) I rzecze człowiek: Jeźli wżdy jest pożytek sprawiedliwemu? przecięć jest Bóg, który sądzi na ziemi.
Gda1881	(58:12) I rzecze każdy: Zaprawdęć sprawiedliwy odniesie pożytek z sprawiedliwości swojej; zaisteć jest Bóg, który sądzi na ziemi.
Gda2017	A ludzie powiedzą: Jest, doprawdy, nagroda dla sprawiedliwego; doprawdy jest Bóg, który sądzi na ziemi.
PsBycz	(58:12) Tedy-rzeknie człowiek: Zaprawdę jest korzyść dla-sprawiedliwego; przecież jest Bóg, Najwyższym Sędzią na-ziemi.
Goet	(58:12) A ludzie wyznają: Zaiste, jest nagroda dla sprawiedliwego; zaiste, jest Bóg, który sądzi na ziemi.
PsCylk	(58:12) I rzecze człowiek: zaprawdę zbiera owoc sprawiedliwy; zaprawdę jest Pan, sędzia na ziemi.
PsKrusz	(58:12) I rzecze człowiek: "Jaki jest owoc sprawiedliwego, taki jest Bóg, który sądzi na ziemi".
PsAszk	(58:12) I rzecze człek: "A jednak owoc sprawiedliwemu, a jednak jest Bóg sądzący na ziemi".
PsSzer	(58:12) Wtedy będą mówili ludzie: Zaprawdę, sprawiedliwy bierze nagrodę; zaiste, jest Bóg, który sądzi na ziemi.
Tys1	(57:12) A ludzie powiedzą: «Uczciwy ma korzyść, zaiste jest Bóg, co sądzi na ziemi».
Tys5	(58:12) A ludzie powiedzą: Uczciwy ma nagrodę; doprawdy, jest Bóg, co sądzi na ziemi.
Bryt	(58:12) Wtedy powiedzą ludzie:Zaprawdę, sprawiedliwy ma nagrodę; Zaiste, jest Bóg, który sądzi na ziemi.
Pozn	(58:12) A każdy powie sobie: "Zaprawdę, nie minie nagroda sprawiedliwego, zaiste, jest jeszcze Bóg, który sprawuje sąd na ziemi".
WarPra	(58:12) A ludzie mówić będą: Otrzymał sprawiedliwy nagrodę, jest jeszcze Bóg, który świat sądzi.
STB	(58:12) Człowiek powie: Zaprawdę, oto sprawiedliwy zbiera swój owoc; zaprawdę, jest Bóg, sędzia na ziemi.
EIB	(58:12) Wtedy też każdy przyzna: Tak, sprawiedliwy będzie nagrodzony; Owszem, jest Bóg, który sądzi na ziemi.

Psalm 59

Ps 59,1

PsFlor	(58:1) Wytargń mie z nieprzyjacielow mojich, Boże moj, i ote wstających na mię zbaw mie!
PsPul	Psalm Dawidow, kiedy posłał Saul i strzegł domu jego, aby ji zab[w]ił. (58:1) Wytargń mie z nieprzyjacielow mych, Boże moj, i ode wstających na mię zbaw mie!
Wuj1923	(59:1) Na koniec: nie zatracaj, Dawidowi na napis, kiedy posłał Saul i strzegł domu jego, żeby go zabił. (59:2) Wyrwij mię od nieprzyjaciół moich, Boże mój: i od powstawających przeciwko mnie wybaw mię.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi, jako: Nie zatracaj, złota pieśń Dawidowa, gdy posłał Saul, aby strzeżono domu jego, a zabito go. (59:2) Wyrwij mię od nieprzyjaciół moich, o Boże mój! a od powstawających przeciwko mnie uczyń mię bezpiecznym.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Al taszchet. Miktam Dawida, gdy Saul posłał ludzi, którzy pilnowali domu Dawida, aby go zabić. Ocal mnie od moich wrogów, mój Boże; obroń mnie przed tymi, którzy powstają przeciwko mnie.
PsBycz	(59:1) Naczelnikowi-muzyki dany do grania, na nutę: Nie gub: Dawida wiersz-złoty; za-posłania, od Saula, by pilnowano domu, dla zabicia-go. (59:2) Oswobódź-mię od-nieprzyjaciół-mych, o-Boże-mój! od-przeciwników-moich wybaw-mię.
Goet	(59:1) PRZEWODNIKOWI chóru. "Nie zatracaj". Złoty klejnot Dawida, gdy posłał Saul strzec domu jego, aby go zabić. (59:2) Uwolnij mię od wrogów moich, Boże mój, uczyń mnie bezpiecznym od tych, którzy przeciwko mnie powstają.
PsCylk	(59:1) Przewodnikowi chóru, na nutę: "nie zatracaj" Dawida klejnot, gdy posłał Saul, i pilnowali domu, by go zabić. (59:2) Ocal mnie od wrogów moich, Panie mój; od przeciwników moich obroń mnie.
PsKrusz	(59:1) Przełożonemu chóru. Na (nutę) "Taszheth". Złoty Psalm Dawida, gdy posłał Saul, aby strzeżono jego domu i zabito go. (59:2) Wyrwij mnie od nieprzyjaciół mych, Boże mój! od powstających przeciwko mnie uchroń mnie.
PsAszk	(59:1) Dyrygentowi nad lutniami bardzo wrażliwemi. Klejnot Dawidowy, gdy posłał Saul i pilnowali domu jego, aby go zabić. (59:2) Wyrwij mię od mych wrogów, Boże mój, nad powstające na mnie mnie wynieś!
PsSzer	(59:1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: Nie zatracaj... Miktam Dawida. Gdy Saul polecił pilnować domu jego i zabić go. (59:2) Ratuj mnie od nieprzyjaciół moich, Boże mój! Obroń mnie od przeciwników moich!
Tys1	(58:1) Kierownikowi chóru. Na melodię: "Nie niszcz". Dawidowy. Miktam. Gdy Saul wysłał ludzi do pilnowania domu, by go zabić. (58:2) Od nieprzyjaciół moich wyrwij mnie, mój Boże, zachowaj mię od powstających na mnie.
Tys5	(59:1) Kierownikowi chóru. Na melodię: "Nie niszcz". Dawidowy. Miktam. Gdy Saul wysłał ludzi do pilnowania domu, by Dawida zabić. (59:2) Wyzwól mnie, mój Boże, od moich nieprzyjaciół, chroń mnie od powstających na mnie!
Bryt	(59:1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: „Nie zatracaj...” Miktam Dawidowy. Gdy Saul nakazał pilnować domu jego i zabić go. (59:2) Ratuj mnie od wrogów moich, Boże mój! Obroń mnie przed przeciwnikami moimi!
Pozn	(59:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: [na melodię] "Nie zatracaj"; pieśń Dawida - gdy Saul kazał pilnować jego domu, aby go zabić. (59:2) Ratuj mnie, Boże mój, przed moimi wrogami, weź mnie w obronę przed tymi, którzy przeciw mnie powstają!
WarPra	(59:1) Dla kierującego chórem. Na melodię: „Nie niszcz”. Pieśń Dawida, wyśpiewana przez niego, kiedy Saul wysłał swoich ludzi, którzy mieli pilnować domu Dawida, a potem go zabić. (59:2) O Boże mój, wyrwij mnie z rąk mojego wroga i strzeż mnie przed tymi, co na mnie nastają!
STB	(59:1) Przewodnikowi chóru na nutę: „Nie zatracaj”. Klejnot Dawida; gdy Saul posłał i pilnowali domu, aby go zabić. (59:2) Ocal mnie od mych wrogów, mój Boże, obroń mnie od moich przeciwników.
EIB	(59:1) Dla prowadzącego chór. Na melodię: Nie niszcz. Dawidowy. Do złotej myśli. Saul rozkazał wówczas pilnować jego domu i pozbawić go życia. (59:2) Ratuj mnie od mych wrogów, mój Boże! Chroń mnie przed przeciwnikami!

Ps 59,2

PsFlor	(58:2) Wytargń mie z czyniących lichotę i z mężow krwi wybaw mie!
PsPul	(58:2) Wytargń mie z czyniących złość i z mężow krwi zbaw mie!
Wuj1923	(59:3) Wyrwij mię od tych, którzy broją nieprawość: i od mężów krwawych wybaw mię.
Gda1881	(59:3) Wyrwij mię od tych, którzy broją nieprawość, a od mężów krwawych wybaw mię.
Gda2017	Ocal mnie od czyniących nieprawość i wybaw mnie przed krwawymi ludźmi.
PsBycz	(59:3) Uwolnij-mię od-sprawców złego; a,-od-ludzi krwi-chciwych, ocal-mię.
Goet	(59:3) Uwolnij mię od występnych i zbaw mnie od żądnych krwi.
PsCylk	(59:3) Ocal mnie od złoczyńców; od łaknących krwi wybaw mnie.
PsKrusz	(59:3) Wyrwij mnie od tych, co czynią bezprawie, i od mężów krwawych wybaw mnie,
PsAszk	(59:3) Wyrwij mnie od czyniących nieprawość i od mężów krwi mnie wybaw!
PsSzer	(59:3) Ratuj mnie od złoczyńców, i wyzwól mnie od morderców!
Tys1	(58:3) Wyrwij mnie od tych, co czynią nieprawość, i od mężów krwawych mię wybaw.
Tys5	(59:3) Wyzwól mnie od złoczyńców i od mężów krwawych mnie wybaw!
Bryt	(59:3) Ratuj mnie od złoczyńcówI wyzwól mnie od morderców!
Pozn	(59:3) Ratuj mnie przed złoczyńcami, wybaw mnie od ludzi żądnych krwi!
WarPra	(59:3) Uwolnij mnie od tych, co czynią nieprawość, ratuj mnie przed mężobójcami.
STB	(59:3) Ocal mnie od złoczyńców oraz wybaw mnie od łaknących krwi.
EIB	(59:3) Ocal mnie od czyniących nieprawość I wybaw od ludzi żądnych krwi!

Ps 59,3

PsFlor	(58:3) Bo owa ułapili są duszę moję, rzucili są sie na mię mocni. (58:4a) Ani lichota moja, ani grzech moj, Gospodnie;
PsPul	(58:3) Bo owa ułapili duszę moję, rzucili sie na mię mocni. (58:4a) Ani złość moja, ani grzech moj, Gospodnie;
Wuj1923	(59:4) Boć oto ułowili duszę moję: rzucili się na mię możni: ani nieprawość moja, ani grzech mój, Panie.
Gda1881	(59:4) Albowiem oto czyhają na duszę moję; zbierają się przeciwko mnie mocarze bez przestępstwa mego i bez grzechu mego, o Panie!
Gda2017	Oto bowiem czyhają na moją duszę; zbierają się przeciwko mnie mocarze, chociaż nie zawiniłem ani nie zgrzeszyłem, PANIE.
PsBycz	(59:4) Bo, oto, zasadzki-czynią na-życié-mojé; czekają na-mnie potężni, bez wykroczenia-mego, i-bez zgrzeszenia-mojego, o-Panie!
Goet	(59:4) Albowiem oto czatują na duszę moją; zgromadzają się przeciwko mnie mocarze bez występku i bez grzechu mego, o Panie.
PsCylk	(59:4) Bo oto czyhają na życie moje, spiknęli się na mnie zuchwali; chociażem nie przewinił, nie zgrzeszył, Boże.
PsKrusz	(59:4) gdyż oto czyhają na duszę mą: zbierają się przeciwko mnie siłacze, choć niema przestępstwa mego i choć nie zgrzeszyłem, Panie!
PsAszk	(59:4) Bo oto zasadzkę uczynili na życie moje, obstępują mnie w siłę ufni - nie przestępstwa mojego, ani grzechu mego, Jehowo.
PsSzer	(59:4) Bo czyhają oto na życie moje, zbierają się przeciwko mnie możni, chociaż jestem bez winy i bez grzechu, Panie!
Tys1	(58:4) Bo oto czyhają na moje życie, przeciw mnie spiskują mocarze. O Panie, nie masz we mnie zbrodni ani grzechu:
Tys5	(59:4) Bo oto czyhają na moje życie, możni przeciw mnie spiskują, a nie ma we mnie zbrodni ani grzechu, o Panie,
Bryt	(59:4) Bo oto czyhają na życie moje, Zbierają się przeciwko mnie możni, Chociaż nie zawiniłem i nie zgrzeszyłem, Panie!
Pozn	(59:4) Bo oto nastają na życie moje, możni spiskują przeciwko mnie. Chociaż jestem bez winy i bez grzechu, Jahwe,
WarPra	(59:4) Widzisz przecież, Panie, że na mnie czyhają, spiskują przeciw mnie, silniejsi ode mnie, a ja zbrodni nie popełniłem i nie dopuściłem się przestępstwa.
STB	(59:4) Bo oto czyhają na me życie; zuchwali zbierają się przeciw mnie, chociaż nie zawiniłem, nie zgrzeszyłem, WIEKUISTY.
EIB	(59:4) Bo czyhają na moje życie, Łączą się przeciwko mnie możnowładcy, Choć nie zawiniłem i w niczym nie zgrzeszyłem, o PANIE!

Ps 59,4

PsFlor	(58:4b) przez lichoty biegał jeśm i chodził. (58:5a) Wstań naprzeciwo mnie i widz,
PsPul	(58:4b) bez złości bieżał jeśm i chodził. (58:5a) Wstań naprzeciw mnie i uźrzy,
Wuj1923	(59:5) Bez nieprawości biegałem i prostom postępował: powstań, abyś mi zabieżał, i obacz.
Gda1881	(59:5) Bez wszelkiej nieprawości mojej zbiegają się, i gotują się; powstańże, zabież mi, a obacz.
Gda2017	Chociaż nie popełniłem nieprawości, biegną i szykują się; powstań, wyjdź mi na spotkanie i zobacz.
PsBycz	(59:5) Oni, bez winy mojéj, zbiegają-się, i-przygotowywują-się; obudź-się, dla-spotkania-mię, i-obacz.
Goet	(59:5) Bez wszelkiej winy mojej zbiegają się i szykują się, obudź się na pomoc mnie i spojrzyj.
PsCylk	(59:5) Na niewinnego zbiegają się i szykują; powstań wobec mnie i spojrzyj.
PsKrusz	(59:5) Choć niema grzechu mego, zbierają się i gotują się; powstań na spotkanie me i zobacz.
PsAszk	(59:5) Bez skrzywienia gnają a upewniony ich krok, wyrusz się naprzeciw mnie i patrz.
PsSzer	(59:5) Chociaż jestem niewinny, zbiegają się i ustawają do walki. Powstańże mi na pomoc i zobacz!
Tys1	(58:5) bez mojej winy biegną i napastują. Obudź się, wyjdź mi na spotkanie i zobacz!
Tys5	(59:5) bez mojej winy przybiegają i napastują mnie. Obudź się, wyjdź mi naprzeciw i zobacz,
Bryt	(59:5) Chociaż jestem niewinny, pędzą i ustawiają się. Ocknij się, wyjdź mi naprzeciw i zobacz!
Pozn	(59:5) i choć nie popełniłem nieprawości, oni się zbiegają i stają w pogotowiu. Powstań, przybądź mi z pomocą i spójrz!
WarPra	(59:5) Panie, ja jestem przecież niewinny, oni zaś rzucają się na mnie i atakują. Powstań więc, o Panie, wyjdź mi naprzeciw i zobacz!
STB	(59:5) Zbiegają się i szykują na niewinnego; powstań wobec mnie i spójrz.
EIB	(59:5) Pomimo że jestem bez winy, ścigają mnie i próbują osaczyć. Obudź się, wyjdź mi naprzeciw i zobacz!

Ps 59,5

PsFlor	(58:5b) a ty, Gospodnie Boże czci, Boże israhelski, (58:6) umyśl ku nawiedzeniu wszytko pogaństwo, nie slutuj ❬sie❭ wszem, jiż czynią lichotę.
PsPul	(58:5b) a ty, Gospodnie Boże mocy, Boże israhelski, (58:6) umyśl ku nawiedzeniu wszego luda pogańskiego, nie slutuj sie nade wszemi, jiż stroją złość.
Wuj1923	(59:6) A ty, Panie, Boże zastępów, Boże Izraelski, udaj się na nawiedzenie wszech narodów: nie miéj litości nad wszystkimi, którzy broją nieprawość.
Gda1881	(59:6) Ty sam, Panie, Boże zastępów, Boże Izraelski! ocuć się, abyś nawiedził te wszystkie narody; a nie miej litości nad żadnym z onych przestępców złośliwych. Sela.
Gda2017	Ty, PANIE, Boże zastępów, Boże Izraela, obudź się, aby nawiedzić wszystkie narody; nie lituj się nad żadnym z tych nikczemnych przestępców. Sela.
PsBycz	(59:6) Więc-Ty, Panie, Boże zastępów, Boże Izraela, obudź-się, dla-skarcenia wszech tych-narodów; nie lituj-się nad wszemi zdrajcami niegodziwemi.
Goet	(59:6) Ty sam, Panie, Boże zastępów, Boże Izraela, obudź się, aby nawiedzić wszystkie narody; nie oszczędź żadnego z tych zdradliwych przestępców. Sela.
PsCylk	(59:6) A Ty Boże, Panie zastępów, Panie Izraela, zbudź się, by nawiedzić wszystkie te ludy; nie ulituj się nad żadnym ze zdrajców występnych. - Sela.
PsKrusz	(59:6) A ty, Panie, Boże zastępów, Boże Izraela, ocuć się, abyś nawiedził te wszystkie narody! Nie czyń łaski wszystkim czyniącym nieprawość. - SELAh.
PsAszk	(59:6) Wszak Tyś, Jehowo zastępów jest Bogiem. Bogiem Izraela! Zerwij się, aby oporządzić wszystkie narody, nie pobłażaj wszystkim, czyniącym nieprawość! Selah.
PsSzer	(59:6) Ty, Panie, Boże Zastępów, Boże Izraela, obudź się, aby nawiedzić wszystkie ludy! Nie pobłażaj żadnemu zdrajcy! Sela.
Tys1	(58:6) Boś Ty, Panie Zastępów, Bogiem Izraela. Przebudź się, skarć wszystkie ludy, nie miej litości dla wszystkich przeniewierców. Sela.
Tys5	(59:6) bo Ty, Panie, Boże Zastępów, jesteś Bogiem Izraela. Przebudź się, by skarcić wszystkie ludy, nie miej litości dla wszystkich podłych buntowników. Sela.
Bryt	(59:6) Ty, Panie, Boże Zastępów, Boże Izraela, Ocknij się, aby nawiedzić wszystkie narody! Nie pobłażaj żadnemu zdrajcy! Sela.
Pozn	(59:6) Ty przecież, Jahwe, Boże Zastępów, jesteś Bogiem Izraela! Zbudź się i ześlij karę na wszystkie narody, nie oszczędź żadnego z tych niecnych wiarołomców!
WarPra	(59:6) Panie, Ty, który jesteś Bogiem Zastępów i Bogiem Izraela, zechciej być czujnym, nie omijaj żadnego ludu, nie okazuj pobłażliwości żadnemu z bezbożnych przestępców. [Pauza]
STB	(59:6) Zbudź się, Ty, WIEKUISTY, Boże Zastępów, Boże Israela, by nawiedzić te wszystkie ludy; nie ulituj się nad żadnym z występnych zdrajców. Sela.
EIB	(59:6) Tak, Ty, PANIE, Boże Zastępów, Boże Izraela, Powstań i nawiedź wszystkie narody! Nie pobłażaj nikomu, kto zdradliwie knuje niegodziwość! Sela.

Ps 59,6

PsFlor	(58:7) Obroceni bądźcie ku wieczoru a głod cirzpieć będą jako psi i chodzić będą około miasta.
PsPul	(58:7) Obrocą sie ku wieczoru a głod cirpieć będą jako psi i chodzić będą około miasta.
Wuj1923	(59:7) Nawrócą się ku wieczorowi: i będą mrzeć głód, jako psi, i będą chodzić około miasta.
Gda1881	(59:7) Nawracają się pod wieczór, a warczą jako psy, i biegają około miasta.
Gda2017	Wracają wieczorem, ujadają jak psy i krążą po mieście.
PsBycz	(59:7) Oni-wracają, ku-wieczorowi, szczekają, jak-pies, i-wokoło-obchodzą miasto.
Goet	(59:7) Wracają wieczorem, wyją jak psy, i biegają dokoła miasta.
PsCylk	(59:7) Wychodzą wieczorem, warczą jako psy i okrążają miasto.
PsKrusz	(59:7) Powracają pod wieczór, warczą jako psy i okrążają miasto.
PsAszk	(59:7) Wrócą się o zmierzchu, będą jako pies niespokojni i okrążać będą miasto.
PsSzer	(59:7) Wieczorem wracają, wyją jak psy i krążą po mieście.
Tys1	(58:7) Wracają wieczorem, warczą jak psy i krążą po mieście.
Tys5	(59:7) Wracają wieczorem, warczą jak psy i krążą po mieście.
Bryt	(59:7) Wieczorem wracają, ujadają jak psyI kręcą się po mieście.
Pozn	(59:7) Powracają co wieczór, ujadają jak psy i wtoczą się po całym mieście.
WarPra	(59:7) Przychodzą każdego wieczoru, jak psy ujadają i krążą po mieście.
STB	(59:7) Wychodzą wieczorem, warczą jak psy i okrążają miasto.
EIB	(59:7) Wracają wieczorem, warczą jak psy I krążą po mieście;

Ps 59,7

PsFlor	(58:8) Owa mołwić będą w swych uściech, a miecz w wargach jich. Bo kto słyszał?
PsPul	(58:8) Owa mołwić będą swymi usty, a miecz w jich wargach. Bo kto usłyszał?
Wuj1923	(59:8) Oto będą mówić usty swemi, a miecz w uściech ich; bo któż słyszał?
Gda1881	(59:8) Oto blegocą usty swemi, miecze są w wargach ich; albowiem mówią: Któż słyszy?
Gda2017	Oto bluzgają swymi ustami, miecze na ich wargach. Mówią bowiem: Któż słyszy?
PsBycz	(59:8) Oto, wypływają, z-ust-ich, wyrazy; miecze są w-wargach-ich; bo, mówią: któż słyszącym nas?
Goet	(59:8) Oto pienią się złem usta ich, miecze są na wargach ich; bo myślą; "któż słyszy?"
PsCylk	(59:8) Oto plwają usty swojemi, miecze na wargach ich. Czy to kto słyszał?
PsKrusz	(59:8) Oto mówią ustami swemi, miecze są we wargach ich, "lecz któż słyszy"? mówią.
PsAszk	(59:8) Oto usty własnymi będą wyjawiać, że miecze na wargach ich, bo czyż jest, ktoby słyszał?
PsSzer	(59:8) Oto bełkocą z pianą na ustach, zniewagi są na wargach ich: Któż to słyszy?
Tys1	(58:8) Oto się chełpią swoimi ustami; na ich wargach obelgi: «Któż bowiem słyszy?»
Tys5	(59:8) Oto się chełpią swoimi ustami; na ich wargach obelgi: Któż bowiem słyszy?
Bryt	(59:8) Oto pianę mają na ustach, Zniewagi są na wargach ich: Któż bowiem to słyszy?
Pozn	(59:8) Na ustach ich groźby, na ich wargach miecze. A któż tego słucha?
WarPra	(59:8) Popatrz, ich usta pełne obelg, na ich wargach miecze wyostrzone. Czy wierzy ktoś w to, co mówią?
STB	(59:8) Oto plują swoimi ustami, a miecze są na ich wargach. Mówią: Czy ktoś usłyszy?
EIB	(59:8) Parskają pyskami, Szczerzą swoje miecze, Pewni, że nikt nie usłyszy.

Ps 59,8

PsFlor	(58:9) A ty, Gospodnie, naśmiewać będziesz je, wniwecz obrocisz wszytki pogany.
PsPul	(58:9) A ty, Gospodnie, naśmiewać sie jim będziesz, wniwecz obrocisz wszytki pogany.
Wuj1923	(59:9) A ty, Panie, naśmiejesz się z nich, wniwecz obrócisz wszystkie narody.
Gda1881	(59:9) Ale ty, Panie! naśmiewasz się z nich; naśmiewasz się ze wszystkich narodów.
Gda2017	Lecz ty, PANIE, będziesz się śmiał z nich, szydzić będziesz ze wszystkich narodów.
PsBycz	(59:9) Ale-Ty, Panie, będziesz-śmiał-się z-nich; będziesz-się-naigrawał, z-wszystkich narodów.
Goet	(59:9) Ale Ty, Panie, śmiejesz się z nich, szydzisz ze wszystkich narodów.
PsCylk	(59:9) A Ty Boże, szydzisz z nich, urągasz wszystkim narodom.
PsKrusz	(59:9) Ale Ty, Panie, naśmiejesz się z nich, naśmiejesz się ze wszystkich narodów.
PsAszk	(59:9) Lecz Ty Jehowo, śmiać się z nich będziesz, Ty sobie zakpisz z wszystkich narodów.
PsSzer	(59:9) Ale Ty, Panie, śmiejesz się z nich, szydzisz ze wszystkich ludów.
Tys1	(58:9) Lecz Ty, o Panie, z nich szydzisz, ze wszystkich pogan się śmiejesz.
Tys5	(59:9) Lecz Ty, o Panie, z nich się śmiejesz, szydzisz ze wszystkich pogan.
Bryt	(59:9) Ale Ty, Panie, śmiejesz się z nich, Szydzisz ze wszystkich narodów.
Pozn	(59:9) Lecz Ty, Jahwe, śmiejesz się z nich i szydzisz ze wszystkich narodów!
WarPra	(59:9) Ale Ty, Panie, śmiejesz się z nich tylko, drwisz sobie ze wszystkich narodów.
STB	(59:9) Lecz Ty, WIEKUISTY, szydzisz z nich, urągasz wszystkim narodom.
EIB	(59:9) Ale Ty, PANIE, śmiejesz się z nich, Szydzisz ze wszystkich narodów.

Ps 59,9

PsFlor	(58:10a) Moc moję ku tobie strzec będę, bo Bog przyjemca moj jeś,
PsPul	(58:10a) Moc moję ku tobie strzec będę, bo Bog przyjemca moj jeś,
Wuj1923	(59:10) Moc moję u ciebie strzedz będę; albowiem, Boże, jesteś obrońca mój.
Gda1881	(59:10) Gdy on moc przewodzi, na ciebie pozór mieć będę; boś ty, Boże! twierdzą moją.
Gda2017	Z powodu jego mocy będę się trzymać ciebie, bo ty, Boże, jesteś moją twierdzą.
PsBycz	(59:10) Dla siły-ich, na-Ciebie będę-uważał; boś Ty, o-Boże! obronną-twiérdzą-moją.
Goet	(59:10) Siło moja, na Ciebie będę zważał, bo Bóg mi zamkiem warownym.
PsCylk	(59:10) Wobec potęgi jego Ciebie wyglądam, bo Pan twierdzą moją.
PsKrusz	(59:10) Ze względu na jego moc, pod Twoją straż się uciekam, albowiem, Boże, Tyś twierdzą moją.
PsAszk	(59:10) Potęgę ich dla Ciebie zachowam, gdyż Bóg jest mojem wywyższeniem.
PsSzer	(59:10) Mocy moja, Ciebie wysławiać będę, gdyż Ty, Boże, jesteś twierdzą moją.
Tys1	(58:10) Na Ciebie będę baczył, Mocy moja, bo Ty, o Boże, jesteś mą warownią,
Tys5	(59:10) Będę baczył na Ciebie, Mocy moja, bo Ty, o Boże, jesteś moją twierdzą.
Bryt	(59:10) Mocy moja, ciebie trzymać się będę, Gdyż Ty, Boże, jesteś twierdzą moją.
Pozn	(59:10) Mocy moja, Ciebie wyglądam, bo Ty, o Boże, jesteś moją twierdzą.
WarPra	(59:10) Przy Tobie chcę trwać, Boże, mocy moja, bo Ty, Boże, jesteś moją twierdzą.
STB	(59:10) Twojej potęgi, Ciebie wyglądam, gdyż Bóg jest moją twierdzą.
EIB	(59:10) Moja mocy, Ciebie pragnę się trzymać! Gdyż Bóg jest moją twierdzą,

Ps 59,10

PsFlor	(58:10b) Bog moj, miłosierdzie jego przejdzie mie. (58:11a) Boże, pokaży mi na nieprzyjaciele moje,
PsPul	(58:10b) Bog moj, miłosierdzie jego uprzedzi mie. (58:11a) Bo❬g❭ pokazał mi na moje nieprzyjaciele;
Wuj1923	(59:11) Bóg mój, miłosierdzie jego uprzedzi mię: Bóg pokaże mi nad nieprzyjacioły mymi.
Gda1881	(59:11) Bóg mój miłosierny uprzedzi mię; Bóg mi da oglądać pomstę nad nieprzyjaciółmi mymi.
Gda2017	Mój miłosierny Bóg wyjdzie mi naprzeciw, Bóg pozwoli mi oglądać zemstę nad moimi wrogami.
PsBycz	(59:11) Bóg, dobrodziéj-mój, poprzédzi-mię; Bóg opatrzy-mię, na-wrogach-mych, pomstą.
Goet	(59:11) Bóg mój wyprzedzi mię dobrocią Swoją, Bóg da mi doznać radości nad wrogami mymi.
PsCylk	(59:11) Pan mój litościwy poprzedza mię; Pan dozwoli mi widzieć pomstę nad prześladowcami moimi.
PsKrusz	(59:11) Bóg mój, miłosierdzie Jego uprzedziło mnie; Bóg da mi oglądać pomstę nad nieprzyjaciółmi mymi.
PsAszk	(59:11) Bóg zmiłowania mego mię uprzedzi, Bóg mię uraczy widokiem tych, co się wynoszą nademnie.
PsSzer	(59:11) Bóg mój objawi mi się w łasce swej, Bóg ukaże mi klęskę wrogów moich.
Tys1	(58:11) mój Boże, moje miłosierdzie. Niech Bóg mi przyjdzie na pomoc, niech sprawi, bym się cieszył z klęski moich wrogów.
Tys5	(59:11) W swej łaskawości Bóg wychodzi mi naprzeciw, Bóg sprawia, że mogę patrzeć na [klęskę] moich wrogów.
Bryt	(59:11) Bóg mój wyświadczy mi łaskę swoją, Bóg ukaże mi klęskę wrogów moich.
Pozn	(59:11) Bóg mój łaskawy przyjdzie mi z pomocą, Bóg pozwoli mi napawać się widokiem [upadku] moich wrogów.
WarPra	(59:11) Wychodzi mi naprzeciw Bóg mój, pełen dobroci, Bóg pozwala mi patrzeć na wrogów moich z góry.
STB	(59:11) Mój litościwy Bóg mnie poprzedza; Bóg pozwoli mi oglądać pomstę nad moimi prześladowcami.
EIB	(59:11) Mój Bóg! On ześle mi swoją łaskę, Bóg upokorzy moich prześladowców.

Ps 59,11

PsFlor	(58:11b) nie zabijaj jich, by niegdy nie zapomniał lud moj. (58:12) Rozprosz je w mocy twojej i słoż je, zaszczycicie❬lu❭ moj, Gospodnie,
PsPul	(58:11b) nie zabijaj jich, aby [mie] nie zapamiętali kiedy ludzie ❬moi❭. (58:12) Rozprosz je w mocy twojej i słoż je, obrońca moj, Gospodnie,
Wuj1923	(59:12) Nie zabijaj ich, by kiedy nie zapomnieli ludzie moi: rozprósz je mocą twoją, i zrzuć je, obrońco mój, Panie!
Gda1881	(59:12) Nie zabijajże ich, aby nie zapomniał lud mój; ale ich rozprosz mocą twoją, i zrzuć ich, tarczo nasza, o Panie!
Gda2017	Nie zabijaj ich, aby mój lud nie zapomniał, lecz rozprosz ich swoją mocą i powal, o Panie, nasza tarczo.
PsBycz	(59:12) Nie zabijajże-ich, aby-nie zapomniał tego, lud-mój; na-tułactwo-skaż ich mocą-Twoją, i-znieś-ich, tarczo-nasza, o-Panie!
Goet	(59:12) Nie zabijaj ich, aby nie zapomniał lud mój; podaj ich w tułactwo mocą Swoją i strąć ich, Panie, tarczo nasza!
PsCylk	(59:12) Nie zabijaj ich, by nie zapomniał lud mój; wstrząśnij ich mocą Twoją i strąć ich, tarczo nasza, Panie.
PsKrusz	(59:12) Nie zabijaj ich, aby nie zapomnieli ludu mego, rozprosz ich w mocy swej i zrzuć ich, obrono nasza, Panie!
PsAszk	(59:12) Nie wybijaj ich, aby zaś nie przepomniał mój lud, wpraw je w niepokój i strąć je, opiekunie nasz, o Panie!
PsSzer	(59:12) Nie zabijaj ich, by nie zapomniał lud mój, rozprosz ich mocą swoją i powal ich, tarczo nasza, Panie!
Tys1	(58:12) O Boże, wytrać ich, niech lud mój się nie gorszy, Twoją mocą ich zawstydź i powal, o Panie, tarczo moja.
Tys5	(59:12) Wytrać ich, o Boże, niech lud mój nie zapomina! Twoją mocą rozprosz ich i powal, o Panie, nasza Tarczo!
Bryt	(59:12) Nie pobłażaj im, by nie zapomniał o tym lud mój, Rozpędź ich mocą swoją i powal ich, Ty, Panie, który jesteś tarczą naszą.
Pozn	(59:12) Nie wytęp ich jednak, aby u ludu mego nie wygasła pamięć o tym! Rozprosz ich swoją mocą i powal, Panie, tarczo nasza!
WarPra	(59:12) Nie zabijaj ich, niech mój lud nigdy o nich nie zapomni. Rozprosz ich Swoją mocą i powal na ziemię, o Panie, tarczo nasza.
STB	(59:12) Nie zabijaj ich, aby mój lud nie zapomniał; ale wstrząśnij ich Twoją mocą oraz strąć ich, o Panie, nasza tarczo.
EIB	(59:12) Nie zabijaj ich od razu, by mój lud nie zapomniał przestrogi. Wstrząśnij nimi w swojej sile, doprowadź ich do upadku, Panie, nasza tarczo!

Ps 59,12

PsFlor	(58:13) grzech ust jich, mołwę warg jich, i połapieni bądźcie w pyszności swej. (58:14a) I od żadania i łże zjawieni będą we skończaniu,
PsPul	(58:13) grzech ust jich, mołw❬ę❭ warg jich, i połapieni bądźcie w pysze swojej. (58:14a) I od żadania i łży zjawieni będą we skończeniu,
Wuj1923	(59:13) Grzech ust ich, mowę warg ich: a niech będą poimani w hardości swojéj: i dla złorzeczenia i kłamstwa będą opowiedzeni.
Gda1881	(59:13) Grzech ust swych, słowa warg swych (pojmani będąc w hardości swej dla złorzeczeństwa i kłamstwa) niech wyznawają.
Gda2017	Za grzech ich ust i słowa ich warg niech schwytani będą w swej pysze; za złorzeczenia i kłamstwa, które mówią.
PsBycz	(59:13) Za grzeszenié ust-ich, za mowę warg-onych-że; i-niech-poimani-będą w-pysze-swéj, że-z-przeklęctwem, i-z-kłamstwem, przemawiają.
Goet	(59:13) Grzechem ust ich jest słowo warg ich; niech pojmani będą w pysze swej i za przekleństwa i za kłamstwo, które wypowiadają.
PsCylk	(59:13) Grzechem ust ich, słowo warg ich; a niech uwikłają się pychą swoją, i złorzeczeniem i kłamstwem które głoszą.
PsKrusz	(59:13) Grzech ust ich - słowo warg ich; i pojmani będą w pysze swej, a mówią przekleństwa i kłamstwo.
PsAszk	(59:13) Grzechem ich ust słowo ich warg i pojmani będą w swej dumie, a z pośród przekleństwa i z pośród zaprzaństwa będąż opowiadać.
PsSzer	(59:13) Grzeszne są usta ich; niech uwikłają się w pysze swej i z powodu klątwy i kłamstwa, które mówią!
Tys1	(58:13) Każde słowo ich warg to grzech na ich ustach: Niech spęta ich własna pycha, złorzeczenia i kłamstwa, które rozgłaszają.
Tys5	(59:13) Grzech na ich ustach: to słowo ich warg. Niech spęta ich własna pycha, za złorzeczenia i kłamstwa, które rozgłaszają.
Bryt	(59:13) Słowa ich warg to słowa grzeszne, Niech uwikłają się w pysze swej Zarówno z powodu klątwy, jak i kłamstwa, które mówią!
Pozn	(59:13) Z powodu grzechu ich ust i bluźnierstwa ich warg niech się staną ofiarą własnej pychy, swych przekleństw i kłamstw, jakie szerzą!
WarPra	(59:13) Za grzechy, które popełniali ustami, za wszystkie ich niecne mowy niech będą pokarani przez swą własną pychę, bo złorzeczą i szerzą wokół kłamstwa.
STB	(59:13) Słowo ich warg jest grzechem ich ust; więc niech się uwikłają w swojej pysze, w złorzeczeniu i kłamstwie, które głoszą.
EIB	(59:13) Grzeszne są słowa z ich ust, Niech się zaplączą w swej pysze - Z powodu przekleństw i kłamstw, które wymawiają!

Ps 59,13

PsFlor	(58:14b) w gniewie skończania, i nie będzie jich. (58:15) I wzwiedzą, iż Bog panować będzie Jakobowi i końcom ziemie.
PsPul	(58:14b) w gniewie skończenia, i nie będzie jich. (58:15) I wzwiedzą, iż Bog panuje Jakobow i krajow ziemie.
Wuj1923	(59:14) Na stracenie, w gniewie zatracenia: i nie będzie ich. I doznają, iż Bóg będzie panował Jakóbowi, i krajom ziemie.
Gda1881	(59:14) Wytraćże ich w popędliwości, wytrać ich, aż ich nie stanie. Niech poznają, że Bóg panuje w Jakóbie, i po krajach ziemi. Sela.
Gda2017	Wytrać ich w gniewie, wytrać, by już ich nie było. Niech poznają, że Bóg panuje w Jakubie i po krańce ziemi. Sela.
PsBycz	(59:14) Zniweczecz ich, w-gniéwie, zniwecz, aby-nie-było ich więcéj; a-niech-wiedzą, iż Bóg panującym w-Jakóbie, aż-do-kończyn téj-ziemi.
Goet	(59:14) Wytrać ich w zapalczywości, wytrać ich, aby ich nie było i poznali, że Bóg panuje w Jakóbie aż do krańców ziemi. Sela.
PsCylk	(59:14) Zgładź ich w gniewie, zgładź, póki ich nie stanie; a niech poznają, że Pan włada nad Jakóbem, aż do krańców ziemi. - Sela.
PsKrusz	(59:14) Wytrać ich w gniewie, wytrać aż ich nie będzie, a niech wiedzą, że Bóg panuje nad Jakóbem - nad krańcami ziemi. - SELAh.
PsAszk	(59:14) Kończ, w gniewie zapalczywym dokonaj i niemasz ich, a będą wiedzieli, że Bóg jest władny w Jakóbie ku krańcom ziemi. Selah.
PsSzer	(59:14) Wygub ich w gniewie, wygub ich doszczętnie! Niech wiedzą, że Bóg panuje w Jakubie aż do krańców ziemi! Sela.
Tys1	(58:14) Wytrać ich w gniewie, wytrać, by już ich nie było, by wiedziano, że Bóg króluje w Jakubie i po krańce ziemi. Sela.
Tys5	(59:14) Wytrać ich w gniewie, wytrać, by już ich nie było, by wiedziano, że Bóg króluje w Jakubie i po krańce ziemi. Sela.
Bryt	(59:14) Wygub ich w gniewie, wygub ich doszczętnie! Niech wiedzą, że Bóg panuje w Jakubie aż do krańców ziemi! Sela.
Pozn	(59:14) Wytrać ich w zapalczywości, wytrać, tak by się nikt nie ostał! Niech poznają wszyscy, że Bóg włada nad Jakubem i aż po krańce ziemi.
WarPra	(59:14) Zniszcz ich w swoim gniewie, zniszcz ich, niech znikną na zawsze. Niech wiedzą, że Bóg jest władcą Jakuba i na całej ziemi aż po jej krańce. [Pauza]
STB	(59:14) W gniewie ich zgładź; wygładź ich, aż ich nie będzie; i niech poznają, że aż do krańców ziemi Bóg włada nad Jakóbem. Sela.
EIB	(59:14) Wygub ich w gniewie, wygub doszczętnie! Niech i na krańcach ziemi ludzie wiedzą, że Bóg panuje w Jakubie! Sela.

Ps 59,14

PsFlor	(58:16) Obrocą sie ku wieczorowi i głod cirzpieć będą jako psi, i obchodzić będą miasto.
PsPul	(58:16) Obrocą sie ku wieczoru i głod cirpieć będą jako psi, i obchodzić będą miasto.
Wuj1923	(59:15) Nawrócą się ku wieczorowi, i będą mrzeć głód, jako psi, i będą chodzić około miasta.
Gda1881	(59:15) I niech się zaś nawrócą pod wieczór; niech warczą jako psy, a biegają około miasta.
Gda2017	I niech wracają wieczorem, niech ujadają jak psy i krążą po mieście.
PsBycz	(59:15) Więc,-niech-wracają, ku-wieczorowi; niech-szczekają jak-pies, i-niech-wokoło-obchodzą miasto.
Goet	(59:15) Wracają wieczorem, wyją jak psy i biegają dokoła miasta.
PsCylk	(59:15) I będą chadzali wieczorem, warczeli jako psy i okrążali miasto.
PsKrusz	(59:15) I powrócą pod wieczór, warczą jako psy, i okrążają miasto.
PsAszk	(59:15) I nawrócą się o zmierzchu, będą jako pies niespokojni i krążyć będą dookoła miasta.
PsSzer	(59:15) Wieczorem wracają, wyją jak psy i krążą po mieście.
Tys1	(58:15) Wracają wieczorem, warczą jak psy i krążą po mieście.
Tys5	(59:15) Wracają wieczorem, warczą jak psy i krążą po mieście.
Bryt	(59:15) Wieczorem wracają, ujadają jak psyI kręcą się po mieście.
Pozn	(59:15) Powracają co wieczór, ujadają jak psy i włóczą się po całym mieście;
WarPra	(59:15) Przychodzą każdego wieczoru, jak psy ujadają i krążą po mieście.
STB	(59:15) Będą chodzili wieczorem, warczeli jak psy i okrążali miasto.
EIB	(59:15) Wracają wieczorem, warczą jak psy I krążą po mieście.

Ps 59,15

PsFlor	(58:17) Oni zaprawdę rozyjdą sie ku najedzeniu, acz zaprawdę nie będą nasyceni, i szeptać będą.
PsPul	(58:17) Oni sie rozidą ku najedzeniu, pakli nie będą nasyceni, i szemrać będą.
Wuj1923	(59:16) Ciż rozbieżą się ku jedzeniu: a jeźli się nie najedzą, będą szemrać.
Gda1881	(59:16) Niech oni ciekają, chcąc się najeść, wszakże głodni będąc ukłaść się muszą.
Gda2017	Niech się włóczą, szukając pokarmu; niech warczą, gdy się nie nasycą.
PsBycz	(59:16) Oni, niech-tułają-się za-pożywieniem; jeżeli nie nasycą-się, tedy-niech-wyją.
Goet	(59:16) Włóczą się tu i tam za pokarmem i warczą, jeśli nie są syci.
PsCylk	(59:16) Oni błąkać się będą za pożywieniem, i choć się nie nasycą, pokładą się.
PsKrusz	(59:16) Oto błądzą, aby się najeść, lecz i noc spędzą, nie najedzą się.
PsAszk	(59:16) Ich gnać będzie niepokój za strawą, chyba że będą nasyceni a przenocują.
PsSzer	(59:16) Włóczą się szukając żeru, a głodni będąc warczą.
Tys1	(58:16) Włóczą się szukając żeru; skowyczą, gdy się nie nasycą.
Tys5	(59:16) Włóczą się, szukając żeru; pozostają na noc, gdy się nie nasycą.
Bryt	(59:16) Włóczą się szukając żeru, A jeśli się nie nasycą, warczą.
Pozn	(59:16) błąkają się w poszukiwaniu żeru i wyją, gdy się nie nasycą.
WarPra	(59:16) Włóczą się szukając, kogo by pożreć, i wyją, jak długo są głodni.
STB	(59:16) Będą się błąkać za żerem i chociaż się nie nasycą – do snu się pokładą.
EIB	(59:16) Żądni żeru szerzą wokół grozę, I nie spoczną, aż się nie nasycą.

Ps 59,16

PsFlor	(58:18) Ja zaprawdę piać będę moc twoję i powyszę rano miłosierdzie twoje, (58:19) bo uczynił jeś sie przyjemca moj i utok moj w dzień zamącania mego.
PsPul	(58:18) A ja pak będę chwalić moc twoję i powyszszę rano miłosierdzie twoje, (58:19) bo uczynił jeś sie przyjemca moj i utok moj w dzień zamącenia mego.
Wuj1923	(59:17) Ale ja będę śpiewał moc twoję, i będę z radością wychwalał rano miłosierdzie twoje; boś się stał obrońcą moim, i ucieczką moją w dzień utrapienia mego.
Gda1881	(59:17) Ale ja będę śpiewał o mocy twojej; zaraz z poranku wysławiać będę miłosierdzie twoje; boś ty był twierdzą moją, i ucieczką w dzień ucisku mego.
Gda2017	Ale ja będę śpiewał o twojej mocy, rankiem będę wysławiać twoje miłosierdzie, bo ty stałeś się dla mnie twierdzą i ucieczką w dniu mego ucisku.
PsBycz	(59:17) Ale-ja, ja będę-pieniem-wychwalał potęgę-Twę, i-będę-śpiéwał, w-poranku, dobroć Twoję; bo byłeś obronną-twiérdzą dla-mnie, i-ucieczką, w-dniu niedoli-mojéj.
Goet	(59:17) Ale ja będę śpiewał o sile Twojej i z poranku radosnemi okrzykami uwielbiał dobroć Twoją; boś Ty był zamkiem warownym dla mnie i ucieczką w dzień uciśnienia mego.
PsCylk	(59:17) A ja będę wysławiał potęgę Twoję i wychwalał co rano miłosierdzie Twoje; bo byłeś twierdzą mi i ucieczką w dzień niedoli mojéj.
PsKrusz	(59:17) A ja będę śpiewał o mocy Twojej - i wysławiał będę rano miłosierdzie Twe, boś ty był twierdzą moją i ucieczką w dniu utrapienia mego.
PsAszk	(59:17) Ja zaś będę śpiewał o Twojej potędze, i opiewać będę brzaskowi Twą łaskę, iżeś był mi wywyższeniem i ucieczką w dniu mego utrapienia.
PsSzer	(59:17) Ale ja opiewać będę moc Twoją, rano weselić się będę z łaski Twojej, boś Ty był twierdzą moją i ucieczką w czasie mej niedoli.
Tys1	(58:17) A ja opiewać będę Twą potęgę i rankiem się weselić z Twego miłosierdzia, bo stałeś się dla mnie warownią i ucieczką w dniu mego ucisku.
Tys5	(59:17) A ja opiewać będę Twą potęgę i rankiem będę się weselić z Twojej łaskawości, bo stałeś się dla mnie twierdzą i ucieczką w dniu mego ucisku.
Bryt	(59:17) Ale ja opiewać będę moc twoją, Rano weselić się będę z łaski twojej, Boś Ty był twierdzą moją I ucieczką w czasie mej niedoli.
Pozn	(59:17) Ja zaś opiewać będę Twoją moc i od poranku wysławiać będę dobroć Twoją, bo Ty jesteś moją obroną, ucieczką w czas mego ucisku.
WarPra	(59:17) Lecz ja będę zawsze opiewał moc Twoją, od samego rana będę się cieszył Twą dobrocią. Bo Ty jesteś dla mnie twierdzą i miejscem schronienia za dni ucisku.
STB	(59:17) A ja będę wysławiał Twą potęgę i co rano wychwalał Twoje miłosierdzie; bo byłeś mi twierdzą, ucieczką w dzień mej niedoli.
EIB	(59:17) Lecz ja będę śpiewał o Twej mocy I weselił się o poranku Twoją łaską, Ponieważ byłeś mi warownią I schronieniem w czasie niedoli.

Ps 59,17

PsFlor	(58:20) Pomocniku moj, tobie śpiewać będę, bo Bog przyjemca moj jeś, Bog moj, miłosierdzie moje.
PsPul	(58:20) Pomocniku moj, tobie śpiewać będę, bo Bog przyjemca moj jeś, Bog moj, miłosierdzie moje.
Wuj1923	(59:18) Pomocniku mój, tobie będę śpiewał, iżeś ty, Boże, obrońca mój, Bóg mój, miłosierdzie moje.
Gda1881	(59:18) O mocy moja! tobie będę śpiewał; boś ty, Boże! twierdza moja, Bóg mój miłosierny.
Gda2017	Moja mocy, tobie będę śpiewał; bo ty, Boże, jesteś moją twierdzą, Boże mój miłosierny.
PsBycz	(59:18) O-siło-moja! do-Ciebie będę-głosem-śpiéwał; bo Bóg, warowną-górą-moją; Bóg, dobrodziejem-moim.
Goet	(59:18) Siło moja! Ciebie będę wysławiał psalmami; bo Bóg jest mi zamkiem warownym, Bóg mój dobrotliwy!
PsCylk	(59:18) Potęgo moja, Tobie zaśpiewam; bo Pan twierdzą moją, Pan miłosierny mój.
PsKrusz	(59:18) Mocy moja, Tobie śpiewać będę, albowiem Bóg twierdzą moją - Bóg miłosierny mój!
PsAszk	(59:18) Moc ma ku Tobie - śpiew nucić będę, bo Bóg mem wywyższeniem. Bóg mojego zmiłowania.
PsSzer	(59:18) Mocy moja, Tobie będę śpiewał na chwałę, bo Ty, Boże, jesteś twierdzą moją, Boże mój łaskawy.
Tys1	(58:18) Tobie będę śpiewał, Mocy moja, bo Ty, o Boże, jesteś mą warownią, mój Boże, moje miłosierdzie.
Tys5	(59:18) Będę śpiewał Tobie, Mocy moja, bo Ty, o Boże, jesteś moją twierdzą, mój łaskawy Boże.
Bryt	(59:18) Mocy moja, tobie będę śpiewał, Boś Ty, Boże, twierdzą moją, Boże mój łaskawy.
Pozn	(59:18) Mocy moja, Tobie śpiewać będę, bo Ty, o Boże, jesteś moją twierdzą, Boże mój łaskawy!
WarPra	(59:18) Tobie, o mocy moja, pragnę grać i śpiewać, bo Ty, o Boże, jesteś moją twierdzą i moim najlepszym Bogiem.
STB	(59:18) Ma potęgo, Tobie zaśpiewam; gdyż Bóg jest moją twierdzą, mój miłosierny Bóg.
EIB	(59:18) Moja mocy, Tobie będę grał, Gdyż Ty, Boże, jesteś moją twierdzą - Boże mój, który darzysz mnie łaską.

Psalm 60

Ps 60,1

PsFlor	(59:1) Boże, odpędził jeś nas i skaził jeś nas, rozgnie❬wał❭ jeś sie i slutował jeś sie nam.
PsPul	Dawidow. (59:1) Boże, odpędził jeś nas i skaził jeś nas, rozgniewał jeś sie i slutował jeś sie nad nami.
Wuj1923	(60:1) Na koniec, za tymi, którzy będą odmienieni, na napis tytułu, samemu Dawidowi na naukę: (60:2) Kiedy spalił Mezopotamią Syryjską, i Sobal: i wrócił się Joab i poraził Idumeą w dolinie Żup solnych, dwanaście tysięcy. (60:3) 1 Boże, odrzuciłeś nas i skaziłeś nas: rozgniewałeś się i zmiłowałeś się nad nami.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi na Sussanedut złota pieśń Dawidowa do nauczania; (60:2) Gdy walczył przeciw Syryjczykom Nacharaim, i przeciw Syryjczykom Soby; gdy się wrócił Joab, poraziwszy Edomczyków w dolinie solnej dwanaście tysięcy. (60:3) Boże! odrzuciłeś nas, rozproszyłeś nas, i rozgniewałeś się; nawróćże się zasię do nas.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Sussanedut. Miktam Dawida dla pouczenia; gdy walczył przeciw Syryjczykom Nacharaim i przeciw Syryjczykom Soby, gdy Joab, wracając, pobił dwanaście tysięcy Edomitów w Dolinie Soli. Boże, odrzuciłeś nas, rozproszyłeś nas i rozgniewałeś się; powróć znowu do nas.
PsBycz	(60:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania, na narzędziu 6 strun: Szuszan Edut, zwaném, Złoty-wiersz Dawida, ku nauczaniu. (60:2) O-zwalczeniu-swém Syryan Mezopotamii, i-Syryan Tsoby; gdy-powrócił Joab, i-pobił Edomczyków, w-dolinie Solnéj, dwanaście tysięcy. (60:3) O-Boże! opuściłeś-nas, rozprószyłeś-nas; Ty, rozgniewałeś-się; powróć do-nas.
Goet	(60:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Według "Lilij świadectwa". Złoty klejnot Dawida. Pouczenie; (60:2) Gdy walczył z Syryjczykami z Mezopotamii i z Syryjczykami z Soby; gdy wrócił Joab, poraziwszy dwanaście tysięcy Edomczyków w dolinie Solnej. (60:3) Boże, Tyś nas odrzucił, rozproszyłeś nas, rozgniewałeś się; wróć nas znowu!
PsCylk	(60:1) Przewodnikowi chóru na sześć głosów, na świadectwo, klejnot Dawida, dla nauki. (60:2) Gdy walczył z Aram-Naharaim i z Aram-Coba i zwrócił się Joab, i poraził Edomitów w Dolinie Solnéj, dwanaście tysięcy. (60:3) Panie, porzuciłeś nas, złamałeś nas; gniewałeś się, ale pocieszasz nas.
PsKrusz	(60:1) Przełożonemu chóru. Na (nutę) "Szuszan eduth". Złoty Psalm Dawida do nauczania. (60:2) Gdy walczył przeciwko Mezopotamji i przeciwko Syryjczykom ze Soby i gdy się wrócił Joab i poraził Edomitów w Dolinie Solnej dwanaście tysięcy. (60:3) Boże, odrzuciłeś nas, rozproszyłeś nas, rozgniewałeś się - nawróć się ku nam!
PsAszk	(60:1) Dyrygentowi na harfach kształtu róży. Świadectwo klejnotu Dawidowego - ku pouczeniu, (60:2) Gdy walczył on z Aram-Naharaim i Aram-Zowa i wrócił Joab a pobił Edomu w dolinie żup solnych 12.000. (60:3) Boże, poniechałeś nas, roztrąciłeś nas, zawrzałeś gniewem, - dasz nam zawrócić się.
PsSzer	(60:1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: Lilia świadectwa. Miktam Dawida dla pouczenia. (60:2) Gdy walczył z Aramejczykami Mezopotamii i z Aramejczykami Soby i gdy Joab wracając pobił dwanaście tysięcy Edomitów w Dolinie Solnej. (60:3) Boże! Odrzuciłeś nas, rozproszyłeś nas, gniewałeś się. Odnów nas!
Tys1	(59:1) Kierownikowi chóru. Na melodię: "Lilia Prawa". Miktam. Dawidowy. Celem pouczenia. (59:2) Gdy wyruszył na Aram-Naharaim i na Aram Soby i gdy powracający Joab zwyciężył Edomitów w Dolinie Soli — dwanaście tysięcy [ludzi]. (59:3) Odrzuciłeś nas, o Boże, przełamałeś nasze szyki, rozgniewałeś się: teraz nas odnów.
Tys5	(60:1) Kierownikowi chóru. Na melodię: "Lilia Prawa". Miktam. Dawidowy. Celem pouczenia. (60:2) Gdy walczył z Aram-Naharaim i z Aram-Sobą i gdy powracający Joab zwyciężył Edomitów w Dolinie Soli - dwanaście tysięcy [ludzi]. (60:3) Odrzuciłeś nas, o Boże, rozgromiłeś nas, rozgniewałeś się, lecz powróć do nas!
Bryt	(60:1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: „Lilia świadectwa”. Miktam Dawidowy dla pouczenia, (60:2) Gdy walczył z Aramejczykami Mezopotamii i z Aramejczykami Soby i gdyJoab wracając pobił dwanaście tysięcy Edomitów w Dolinie Soli. (60:3) Boże, który nas odrzuciłeś, złamałeś, I gniewałeś się na nas, odnów nas!
Pozn	(60:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: na melodię "Lilie świadectwa"; pieśń pouczająca Dawida - (60:2) gdy wyprawił się przeciw Aram-Naharajim i przeciw Aram-Coba, a Joab powracając pobił w Dolinie Soli dwanaście tysięcy Edomitów. (60:3) Odrzuciłeś nas, Boże, rozgromiłeś nas; zagniewałeś się - przywróć nas do łaski!
WarPra	(60:1) Dla kierującego chórem. Na melodię: „Lilia – przykazaniem”. Pieśń pouczająca wyśpiewana przez Dawida, (60:2) gdy walczył z Aram-Naharaim i z Aram-Sobą i gdy Joab wracał po zwycięstwie w Dolinie Soli nad dwunastu tysiącami Edomitów. (60:3) Odrzuciłeś nas, o Boże, i w proch nas starłeś! Rozgniewałeś się na nas, ale racz znów do nas wrócić!
STB	(60:1) Przewodnikowi chóru na sześć głosów; na świadectwo oraz do nauki; klejnot Dawida, (60:2) kiedy walczył z Aram–Naharaim i z Aram–Coba, i gdy się zwrócił Joab oraz poraził dwanaście tysięcy Edomitów w Dolinie Solnej. (60:3) Boże, porzuciłeś nas i nas złamałeś; gniewałeś się, ale nas pocieszasz.
EIB	(60:1) Dla prowadzącego chór. Na melodię: Lilia świadectw. Do złotej myśli. Dawidowy. Dla pouczenia. (60:2) Dawid walczył wówczas z Aram-Naharaim oraz z Aram-Sobą, a Joab w drodze powrotnej pokonał dwanaście tysięcy Edomitów w Dolinie Soli. (60:3) Boże, odrzuciłeś nas, złamałeś naszą obronę, Okazałeś nam gniew - Ale spraw nam odnowę!

Ps 60,2

PsFlor	(59:2) Poruszył jeś ziemię i zamącił jeś ją; uzdrow skruszenia jej, bo poruszyła sie jest.
PsPul	(59:2) Poruszył jeś ziemię i zamącił jeś ją; uzdrow skruszenie jej, bo poruszyła jest sie.
Wuj1923	(60:4) Wzruszyłeś ziemię, i zatrwożyłeś ją: ulecz skruszenia jéj; bo się zachwiała.
Gda1881	(60:4) Zatrząsnąłeś był ziemią, i rozsadziłeś ją; uleczże rozpadliny jej, boć się chwieje.
Gda2017	Wstrząsnąłeś ziemią i rozdarłeś ją; ulecz jej rozpadliny, bo się chwieje.
PsBycz	(60:4) Tyś-wstrząsnął kraj; rozerwałeś-go; ulécz rozpadliny-jego, bo chwieje-się.
Goet	(60:4) Wstrząsnąłeś był ziemią i rozerwałeś ją; ulecz rozpadliny jej, bo się chwieje.
PsCylk	(60:4) Wstrząsłeś ziemię, rozwarłeś ją; ulecz rozpadliny jéj, bo chwieje się.
PsKrusz	(60:4) Poruszyłeś ziemię i rozsadziłeś ją; ulecz jej rozpadliny, albowiem jest poruszona.
PsAszk	(60:4) Wstrząsnąłeś ziemią, rozszczepiłeś ją - ulecz jej połamania, gdyż zachwiała się.
PsSzer	(60:4) Wstrząsnąłeś ziemią, rozdarłeś ją. Napraw rozpadliny jej, bo się chwieje!
Tys1	(59:4) Wstrząsnąłeś i rozwarłeś ziemię: ulecz jej rozdarcia, albowiem się chwieje.
Tys5	(60:4) Wstrząsnąłeś i rozdarłeś ziemię, ulecz jej rozdarcia, albowiem się chwieje.
Bryt	(60:4) Wstrząsnąłeś ziemią, rozdarłeś ją, Napraw rozpadliny jej, bo się chwieje!
Pozn	(60:4) Wstrząsnąłeś ziemią i rozdarłeś ją - zasklep jej rozpadliny, bo się chwieje!
WarPra	(60:4) Wstrząsnąłeś całą ziemią i ją podzieliłeś. Usuń rysy, które na niej powstały, bo chwiać się zaczyna.
STB	(60:4) Wstrząsnąłeś ziemią oraz ją otworzyłeś; ulecz jej rozpadliny, bo się chwieje.
EIB	(60:4) Wstrząsnąłeś ziemią i rozłupałeś ją. Ulecz jej spękania, bo się chwieje.

Ps 60,3

PsFlor	(59:3) Pokazał jeś ludu twojemu twarda, napojił jeś nas winem skruszenia.
PsPul	(59:3) Pokazał jeś ludu twemu przykrości, napoił jeś nas winem skruszenia.
Wuj1923	(60:5) Okazałeś ludowi twemu ciężkości: napoiłeś nas winem żałości.
Gda1881	(60:5) Okazywałeś ludowi twemu przykre rzeczy, napoiłeś nas winem zawrotu.
Gda2017	Okazywałeś twemu ludowi ciężkie rzeczy, napoiłeś nas winem odurzającym.
PsBycz	(60:5) Pokazałeś ludowi-Twemu surowość; Tyś-napawał-nas winem, zawracającém-głowę.
Goet	(60:5) Dałeś doświadczyć ludowi Twemu okropność, zawrotnem winem napoiłeś nas.
PsCylk	(60:5) Wskazałeś ludowi Twemu twardy los; napoiłeś nas winem odurzającém.
PsKrusz	(60:5) Ukazałeś narodowi Twemu rzeczy przykre; napoiłeś nas winem zawrotu.
PsAszk	(60:5) Na ciężkie lud Twój wystawiłeś próby, napoiłeś nas winem oszałamiającej trucizny.
PsSzer	(60:5) Lud swój wystawiłeś na ciężką próbę, napoiłeś nas winem odurzającym.
Tys1	(59:5) Obszedłeś się twardo z Twym ludem; napoiłeś nas winem oszałamiającym.
Tys5	(60:5) Kazałeś ludowi swemu zaznać twardego losu, napoiłeś nas winem oszałamiającym.
Bryt	(60:5) Lud swój wystawiłeś na ciężką próbę, Napoiłeś nas winem odurzającym.
Pozn	(60:5) Zgotowałeś ludowi swemu twardy los, upoiłeś nas odurzającym winem.
WarPra	(60:5) Lud Twój poddałeś twardej próbie, napoiłeś nas odurzającym winem.
STB	(60:5) Twojemu ludowi wskazałeś twardy los; napoiłeś nas winem odurzenia.
EIB	(60:5) Swój lud wystawiłeś na ciężką próbę, Napoiłeś nas odurzającym winem.

Ps 60,4

PsFlor	(59:4) Dał jeś bojącym sie ciebie znamię, bychą uciekali od oblicza łęczyska.
PsPul	(59:4) Dał jeś bojącym sie ciebie wskazanie, by uciekali przed łęczyskiem.
Wuj1923	(60:6) Dałeś znak bojącym się ciebie, aby uciekali od oblicza łuku: aby byli wybawieni mili twoi.
Gda1881	(60:6) Ale teraz dałeś chorągiew tym, którzy się ciebie boją, aby ją wynieśli dla prawdy twej. Sela.
Gda2017	Dałeś chorągiew tym, którzy się ciebie boją, aby wynieśli ją z powodu twej prawdy. Sela.
PsBycz	(60:6) Lecz teraz dałeś, bojącym-się-Ciebie, chorągiew, dla-podnoszenia jéj, przed prawdą Twoją;
Goet	(60:6) Tym, którzy się Ciebie boją, dałeś sztandar, aby się wzniósł w imię prawdy. Sela.
PsCylk	(60:6) Dałeś pobożnym Twoim chorągiew, by ją rozwinęli za prawdę. - Sela.
PsKrusz	(60:6) Dałeś bojącym się Ciebie chorągiew, aby była podniesiona dla prawdy. - SELAh.
PsAszk	(60:6) Dałeś tym, którzy się Ciebie obawiają znak widomy przez wzgląd na prawdę. Selah.
PsSzer	(60:6) Zatknąłeś sztandar dla czcicieli swoich, aby się skupili przed łukiem wroga. Sela.
Tys1	(59:6) Postawiłeś sztandar dla Twych czcicieli, by uciekali przed łukiem. Sela.
Tys5	(60:6) Postawiłeś znak dla tych, co boją się Ciebie, by uciekali przed łukiem. Sela.
Bryt	(60:6) Dałeś sztandar tym, którzy się ciebie boją, Aby uciekli przed łukiem. Sela.
Pozn	(60:6) Dałeś swym wiernym znak, że mają uchodzić przed łukiem.
WarPra	(60:6) Znak dałeś wszystkim bojącym się Ciebie i wokół niego mieli się chronić na widok łuku. [Pauza]
STB	(60:6) Twym pobożnym dałeś chorągiew, aby ją rozwinęli wobec prawdy. Sela.
EIB	(60:6) Dałeś sztandar tym, którzy się Ciebie boją, By przetrwali atak łuczników! Sela.

Ps 60,5

PsFlor	(59:5) Bychą zbawieni byli mili twoji, zbaw prawicą twoją i wysłuchaj mie.
PsPul	(59:5) Aby wybawieni miłośnicy twoji, zbaw prawicą twoją i usłysz mie.
Wuj1923	(60:7) Wybaw prawicą twoją, a wysłuchaj mię.
Gda1881	(60:7) Aby byli wybawieni umiłowani twoi; zachowajże ich prawicą twoją, a wysłuchaj mię.
Gda2017	Aby byli ocaleni twoi umiłowani, wybaw ich swoją prawicą i wysłuchaj mnie.
PsBycz	(60:7) Aby wyzwoleni-byli umiłowani-Twoi; pomoż mi prawicą-Twoją, i-odpowiédz-mi.
Goet	(60:7) Aby byli uwolnieni umiłowani Twoi, zbaw przez prawicę Twoją i wysłuchaj nas.
PsCylk	(60:7) Aby ocaleni byli umiłowani Twoi, niech wspomoże prawica Twoja, i wysłuchaj nas.
PsKrusz	(60:7) Aby byli wybawieni umiłowani Twoi; niechaj zbawi prawica Twoja i wysłuchaj mnie.
PsAszk	(60:7) Aby byli wyzwoleni Twoi ulubieńcy - wybaw nas Twą prawicą i daj nam odpowiedź!
PsSzer	(60:7) Wspomóż prawicą swoją i wysłuchaj nas, aby ocaleli umiłowani Twoi!
Tys1	(59:7) Wspomóż Twą prawicą i wysłuchaj nas, aby wyszli na wolność, których Ty miłujesz.
Tys5	(60:7) Aby ocaleli, których Ty miłujesz, wspomóż Twą prawicą i wysłuchaj nas!
Bryt	(60:7) Aby zostali wybawieni umiłowani twoi, Pomóż prawicą swoją i wysłuchaj nas.
Pozn	(60:7) Niechaj prawica Twoja użyczy pomocy, by ocaleli ci, których miłujesz - wysłuchaj nas!
WarPra	(60:7) Wspomóż nas swoją prawicą i racz nas wysłuchać, aby ocaleli ci, których bardzo kochasz.
STB	(60:7) Aby Twoi umiłowani zostali ocaleni, niech wspomoże nas Twoja prawica i nas wysłuchaj.
EIB	(60:7) Właśnie dla wybawienia swoich ukochanych, Uratuj nas mocą swej prawicy i przybądź nam z odpowiedzią.

Ps 60,6

PsFlor	(59:6) Bog mołwił jest w świętem swojem: Wiesielić sie będę i rozdzielę Sycymę, i nizinę stanow rozmierzę.
PsPul	(59:6) Bog mołwił jest w świętym swoim: Wiesielić sie będę i rozdzielę Sycymę, i nizinę stanow rozmierzę.
Wuj1923	(60:8) Bóg mówił w świątnicy swojéj: Rozweselę się, i będę dzielił Sychimę i dolinę namiotów pomierzę.
Gda1881	(60:8) Bóg ci mówił w świętobliwości swojej; przeto się rozweselę, rozdzielę Sychem, i dolinę Sukkotską pomierzę.
Gda2017	Bóg przemówił w swojej świętości; będę się radował, rozdzielę Sychem i wymierzę dolinę Sukkot.
PsBycz	(60:8) Bóg przemówił, w-Świętośći-swéj: Ja-rozraduję-się; podzielę Sychem, a,-dolinę Sukkot, rozmierzę.
Goet	(60:8) Bóg mówił w świętości Swojej; przeto się będę weselił: Rozdzielę Sychem i wymierzę dolinę Sukkot.
PsCylk	(60:8) Pan wyrzekł w świętości Swojéj: ucieszę się, podzielę Szechem a dolinę Sukoth pomierzę.
PsKrusz	(60:8) Bóg mówił w świętości swej: "Rozweselę się, podzielę Sychem i dolinę Sukot pomierzę.
PsAszk	(60:8) Wyrzekł Bóg w Swej świętości: "Pieśń trjumfu zanucę, Sychem podzielę i wymierzę dolinę namiotów".
PsSzer	(60:8) Bóg przemówił w swej świątyni: Z wielką radością rozdzielę Sychem i rozmierzę dolinę Sukkot.
Tys1	(59:8) Bóg przemówił w swojej świątyni: «Będę się radował i jak łup podzielę Sychem i dolinę Sukkot wymierzę.
Tys5	(60:8) Bóg przemówił w swojej świątyni : Będę się radował i podzielę Sychem, a dolinę Sukkot wymierzę.
Bryt	(60:8) Bóg przemówił w świątyni swojej:Z radością rozdzielę Sychem I rozmierzę dolinę Sukkot.
Pozn	(60:8) Przemówił Bóg ze swej Świątyni: "Z radością wielką podzielę Sychem i wymierzę dolinę Sukkot.
WarPra	(60:8) A Bóg tak przemówił ze swego przybytku: Będę się radował i podzielę Sychem, i wymierzę dolinę Sukkot.
STB	(60:8) Bóg powiedział w Swojej świętości: Ucieszę się; podzielę Szechem, a dolinę Sukoth pomierzę.
EIB	(60:8) I Bóg w swej świętości przemówił: Z radością rozdzielę Sychem I podzielę dolinę Sukot.

Ps 60,7

PsFlor	(59:7) Moj jest Galaad i moj jest Manasses, a Efrajim moc głowy mojej. (59:8a) Juda krol moj,
PsPul	(59:7) Moj jest Galaad i moj jest Manasses, a Efrajim moc głowy mojej. (59:8a) Juda krol moj,
Wuj1923	(60:9) Mójci jest Galaad, i mój Manasses: i Ephraim moc głowy mojéj: Juda, król mój.
Gda1881	(60:9) Mojeć jest Galaad, mój i Manases, i Efraim moc głowy mojej; Juda zakonodawcą moim.
Gda2017	Mój jest Gilead, mój i Manasses, Efraim mocą mojej głowy, Juda moim prawodawcą.
PsBycz	(60:9) Moim Galaad, i-moim Manasse, a,-Efraim, twiérdzą głowy-mojéj; Juda, prawodawcą-moim.
Goet	(60:9) Galaad jest moim, mój i Manases, a Efraim jest obroną głowy mojej; Juda berło moje;
PsCylk	(60:9) Mój Gilead i mój Menasse, a Efraim twierdzą główną moją; Jehuda berłem mojém.
PsKrusz	(60:9) Mój jest Galaad i mój Manasses, a Efraim mocą głowy mojej - Juda berłem mojem.
PsAszk	(60:9) "Mojem Gilead i Moim Menasse, a Efraim Mej głowy puklerzem, Juda Mym prawodawcą".
PsSzer	(60:9) Moim jest Gilead i mój Manases, a Efraim osłoną mej głowy, Juda moim berłem.
Tys1	(59:9) Moja jest ziemia Gilead, moja ziemia Manassesa, Efraim szyszakiem mej głowy, Juda moim berłem,
Tys5	(60:9) Do Mnie należy Gilead, do Mnie Manasses, Efraim jest szyszakiem na mojej głowie, Juda moim berłem,
Bryt	(60:9) Moim jest Gilead i moim Manasses, A Efraim osłoną głowy mojej. Juda jest berłem moim.
Pozn	(60:9) Do mnie należy Gilead i moim jest Manasse; Efraim jest hełmem dla mej głowy, a Juda moim berłem.
WarPra	(60:9) Do Mnie należą i Gilead, i Manasses, Efraim jest hełmem na mej głowie, a Juda służy mi za berło.
STB	(60:9) Mój jest Gilead i Mój Menasse, a Efraim Moją główną twierdzą; Juda jest Moim berłem.
EIB	(60:9) Do Mnie należy Gilead i moim jest Manasses, Efraim jest hełmem chroniącym mą głowę, A Juda to moje berło.

Ps 60,8

PsFlor	(59:8b) Moab garniec nadzieje mojej. (59:9) W Idumeją wściągnę obow moję, mnie cudzoziemcy poddani są.
PsPul	(59:8b) Moab garniec nadzieje mojej. (59:9) W Idumeją wciągnę obow moję, mnie cudzoziemcy poddali sie są.
Wuj1923	(60:10) Moab garniec nadziei mojéj: nad Idumeą rozciągnę bót mój: mnie cudzoziemcy są poddani.
Gda1881	(60:10) Moab miednicą do umywania mego; na Edoma wrzucę buty moje; ty, Palestyno! wykrzykaj nademną.
Gda2017	Moab moją misą do mycia, na Edom wrzucę mój but; Filisteo, wykrzykuj z mojego powodu.
PsBycz	(60:10) Moab miednicą do umywania-się-mego; na Edom, rzucę trzewik-mój; nademną, o-Palestyno! wykrzykuj.
Goet	(60:10) Moab jest moją miednicą do umywania; na Edoma wrzucę obuwie moje; ziemio filistyńska, okrzykuj mi.
PsCylk	(60:10) Moab miską do umywania mojego, na Edom rzucam obuwie moje; nademną Filisteo tryumfuj.
PsKrusz	(60:10) Moab jest naczyniem do obmycia mego, Edom dotknę obuwiem mojem, a ty Filisteo wykrzykuj nademną".
PsAszk	(60:10) "Moab miską Mego umywania, na Edom cisnę Mój but, o Mnie się rozbijaj, Filisteo!"
PsSzer	(60:10) Moab moją miednicą do obmywania, na Edom cisnę mój sandał; ziemio filistyńska, wykrzykuj radośnie na moją cześć.
Tys1	(59:10) Moab dla mnie misą do mycia, na Edom but mój postawię, nad Filisteą będę triumfował».
Tys5	(60:10) Moab jest dla Mnie misą do mycia, na Edom but mój rzucę, nad Filisteą będę triumfował.
Bryt	(60:10) Moab miednicą, w której się myję, Na Edom rzucam mój sandał; Nad ziemią filistyńską okrzyknę z radością zwycięstwo.
Pozn	(60:10) Moab jest moją misą do mycia, na Edom rzucę mój sandał; zakrzyknę zwycięsko nad Filisteą".
WarPra	(60:10) Moab będzie Mi jak misa do obmyć, na Edom rzucę moje sandały i będę tryumfował nad ziemią Filistynów.
STB	(60:10) Moab miską do Mego umywania, a na Edom rzucam Me buty; triumfuj nade Mną Peleszet.
EIB	(60:10) Moab jest miednicą, w której się obmywam, Na Edom rzucam mój sandał, I nad Filisteą każę odtrąbić zwycięstwo.

Ps 60,9

PsFlor	(59:10) Kto przewiedzie mnie do miasta murowanego? Kto przewiedzie mnie aż do Idumejej?
PsPul	(59:10) Kto przewiedzie mnie do miasta stwirdzonego? Kto przewiedzie mie aż do Idumeje?
Wuj1923	(60:11) Któż mię doprowadzi do miasta obronnego? kto mię doprowadzi aż do Idumei?
Gda1881	(60:11) Któż mię wprowadzi do miasta obronnego? kto mię przyprowadzi aż do Edom?
Gda2017	Kto mnie wprowadzi do miasta warownego? Kto mnie doprowadzi aż do Edomu?
PsBycz	(60:11) Któż zaprowadzi-mię do miasta obwarowanego? któż poprowadzi-mię aż-do Edomu?
Goet	(60:11) Któż mię zaprowadzi do miasta obronnego? Kto mię przyprowadzi aż do Edomu?
PsCylk	(60:11) Kto wprowadzi mnie do miasta obronnego, kto mnie powiedzie do Edomu?
PsKrusz	(60:11) Kto mnie wprowadzi do miasta obronnego, kto mnie zaprowadzi aż do Edomu?
PsAszk	(60:11) Któż mię poprowadzi do miasta oblężenia, któż mit; zawiódł do Edomu?
PsSzer	(60:11) Któż mię wprowadzi do miasta warownego? Kto mię zawiedzie do Edomu?
Tys1	(59:11) Któż mię wprowadzi do miasta warownego? Któż aż do Edomu mię odprowadzi?
Tys5	(60:11) Któż mnie wprowadzi do miasta warownego? Kto aż do Edomu mnie doprowadzi?
Bryt	(60:11) Któż mię wprowadzi do miasta warownego? Kto mię zawiedzie do Edomu?
Pozn	(60:11) Kto zaprowadzi mnie do miasta warownego, kto mnie zawiedzie do Edomu?
WarPra	(60:11) A kto mnie poprowadzi do miasta-warowni? Kto mnie zawiedzie aż do bram Edomu?
STB	(60:11) Kto mnie wprowadzi do miasta obronnego, kto przyprowadzi do Edomu?
EIB	(60:11) Kto mnie wprowadzi do warownej twierdzy? Kto mnie poprowadzi aż do Edomu?

Ps 60,10

PsFlor	(59:11) Wszako ty, Boże, jenże jeś odpędził nas, i nie wynijdziesz, Boże, we czciach naszych?
PsPul	(59:11) Azali nie ty [by], Boże, jenże jeś odpędził nas i nie wynidziesz, Boże, w mocach naszych?
Wuj1923	(60:12) Izali nie ty, Boże, któryś nas odrzucił, i nie wynidziesz, Boże, z wojski naszemi?
Gda1881	(60:12) Izali nie ty, o Boże! któryś nas był odrzucił, a nie wychodziłeś, Boże! z wojskami naszemi?
Gda2017	Czy nie ty, o Boże, który nas odrzuciłeś i nie wychodziłeś, Boże, z naszymi wojskami?
PsBycz	(60:12) Czyliż-nie Ty, o-Boże! co opuściłeś-nas, i-nie występowałeś, o-Boże! z-wojskami-naszemi?
Goet	(60:12) Nie Ty, Boże, któryś nas odrzucił i nie wyruszałeś z wojskami naszemi, o Boże?
PsCylk	(60:12) Czyliż nie Ty, Panie, któryś porzucił nas, a nie występowałeś Panie wśród zastępów naszych.
PsKrusz	(60:12) Czyliż nie Ty, Boże, któryś nas odrzucił? i nie wychodziłeś, Boże, z wojskami naszemi?
PsAszk	(60:12) Wszak Ty, o Boże, który nas poniechałeś i nie wyruszysz z naszymi zastępy.
PsSzer	(60:12) Czyż nie Ty, Boże, któryś nas odrzucił? Czyż nie wyruszysz, Boże, z wojskami naszymi?
Tys1	(59:12) Czyż nie Ty, o Boże, któryś nas odrzucił, i już nie wychodzisz, Boże, z naszymi wojskami?
Tys5	(60:12) Czyż nie Ty, Boże, który nas odrzuciłeś i [już] nie wychodzisz, Boże, z naszymi wojskami?
Bryt	(60:12) Czy nie Ty, Boże, któryś nas odrzucił? Czyż nie wyruszysz, Boże, z wojskami naszymi?
Pozn	(60:12) Czyż to nie Ty, o Boże, który nas odrzuciłeś i który już nie wyruszasz (Boże) z naszymi wojskami?
WarPra	(60:12) O Boże, czy naprawdę nas odrzuciłeś? Czy rzeczywiście już nie pójdziesz z naszymi wojskami?
STB	(60:12) Czy nie Ty, Boże, który nas porzuciłeś; nie występowałeś, Boże, pośród naszych zastępów.
EIB	(60:12) Czy nie Ty, Boże, który nas odrzuciłeś? Czy nie wyruszysz, Boże, z naszymi wojskami?

Ps 60,11

PsFlor	(59:12) Daj nam pomoc z zamętka, bo prozne zbawienie człowiecze.
PsPul	(59:12) Daj nam pomoc z zamętka, bo prozna moc człowiecza.
Wuj1923	(60:13) Daj nam ratunek z utrapienia; boć omylny ratunek człowieczy.
Gda1881	(60:13) Dajże nam ratunek w utrapieniu; boć omylny ratunek ludzki.
Gda2017	Udziel nam pomocy w utrapieniu, bo próżna jest pomoc ludzka.
PsBycz	(60:13) Dajże nam pomoc, do wyjścia z-niedoli; bo,-daremną pomoc człowieka.
Goet	(60:13) Dajże nam pomoc od gnębiciela! Bo próżna jest pomoc ludzka.
PsCylk	(60:13) Użycz nam pomocy przeciw wrogowi, bo zawodna pomoc ludzka.
PsKrusz	(60:13) Udziel nam pomocy w utrapieniu, bo próżne zbawienie człowiecze.
PsAszk	(60:13) O, użycz nam pomocy od gnębiciela, gdyż fałszem jeno ludzkie wybawienie.
PsSzer	(60:13) Udziel nam pomocy przeciw wrogowi, bo ludzka pomoc jest złudna!
Tys1	(59:13) Daj nam pomoc przeciw nieprzyjacielowi, bo daremne jest ludzkie poparcie.
Tys5	(60:13) Przyjdź nam z pomocą przeciw nieprzyjacielowi, bo ludzkie ocalenie jest zawodne.
Bryt	(60:13) Udziel nam pomocy przeciw wrogowi, Bo ludzka pomoc jest niczym.
Pozn	(60:13) Udziel nam Twej pomocy przeciwko wrogowi, próżna jest bowiem pomoc człowieka.
WarPra	(60:13) Przybądź nam z pomocą w walce z naszym wrogiem, bo nie na wiele zda się pomoc samych ludzi.
STB	(60:13) Użycz nam pomocy przeciw wrogowi, gdyż zawodna jest pomoc ludzka.
EIB	(60:13) Udziel nam pomocy przeciwko wrogowi, Bo ludzki ratunek na nic się nie przyda.

Ps 60,12

PsFlor	(59:13) W Bodze uczynimy cześć, a on ku niczeprzywiedzie zamącające nas.
PsPul	(59:13) W Bodze uczynimy moc, a on wniwecz obroci zamącające nas.
Wuj1923	(60:14) W Bogu uczynimy siłę: a on wniwecz obróci trapiące nas.
Gda1881	(60:14) W Bogu mężnie sobie poczynać będziemy, a on podepcze nieprzyjaciół naszych.
Gda2017	W Bogu będziemy mężni, bo on podepcze naszych nieprzyjaciół.
PsBycz	(60:14) Z-Bogiemć, dokażemy waleczności; boć-On podepce nieprzyjaciół naszych.
Goet	(60:14) Z Bogiem dokonamy potężnych czynów, bo On podepce gnębicieli naszych.
PsCylk	(60:14) Z Panem dokonamy przewagi, a On zdepcze wrogi nasze.
PsKrusz	(60:14) W Bogu będziemy poczynali mężnie, a On podepcze prześladowców naszych.
PsAszk	(60:14) W Bogu odniesiem zwycięstwo i On stratuje nasze gnębiciele!
PsSzer	(60:14) W Bogu odniesiemy zwycięstwo, On zdepcze wrogów naszych.
Tys1	(59:14) W Bogu dzielnych czynów dokonamy: a On podepcze naszych nieprzyjaciół.
Tys5	(60:14) W Bogu dokonamy czynów pełnych mocy i On podepcze naszych nieprzyjaciół.
Bryt	(60:14) W Bogu odniesiemy zwycięstwo, On zdepcze wrogów naszych.
Pozn	(60:14) Z Bogiem dokonamy wielkich czynów; On sam stratuje tych, którzy nas uciskają.
WarPra	(60:14) Z Bogiem dokonamy bardzo wielkich czynów, On sam w proch zetrze naszych nieprzyjaciół.
STB	(60:14) Z Bogiem uzyskamy przewagę, On także zdepcze naszych wrogów.
EIB	(60:14) Jedynie dzięki Bogu będzie nas stać na odwagę, To On podepcze naszych nieprzyjaciół.

Psalm 61

Ps 61,1

PsFlor	(60:1) Wysłuchaj, Boże, prośbę moję, rozumiej modlitwie mojej!
PsPul	(60:1) Wysłuchaj, Boże, prośbę moję, baczy modlitwę moję!
Wuj1923	(61:1) Na koniec, w pieśniach Dawidowi. (61:2) Wysłuchaj, Boże, prośbę moję, słuchaj modlitwy mojéj.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot pieśń Dawidowa. (61:2) Wysłuchaj, o Boże! wołanie moje, miej pozór na modlitwę moję.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Neginot. Psalm Dawida. Wysłuchaj, Boże, mojego wołania, miej wzgląd na moją modlitwę.
PsBycz	(61:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania na narzędziu Neginat zwaném, Psalm Dawida. (61:2) Słuchaj, o-Boże! wołania-mego; posłuchaj modlitwy-mojéj.
Goet	(61:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Na strunach. Dawida. (61:2) Usłysz, Boże, wołanie moje, zważ na modlitwę moją!
PsCylk	(61:1) Przewodnikowi chóru, przy towarzyszeniu instrumentów smyczkowych. Dawida. (61:2) Słuchaj Panie błagania mojego, bacz na modlitwę moję.
PsKrusz	(61:1) Przełożonemu chóru. Na instrumenty strunowe. (Psalm) Dawida. (61:2) Wysłuchaj, Boże, wołania mego, weź w uszy modlitwę mą.
PsAszk	(61:1) Dyrygentowi muzycznemu. Dawida (śpiew). (61:2) Wysłuchaj Boże mojego śpiewania, zważ na mą modlitwę.
PsSzer	(61:1) Przewodnikowi chóru z grą na strunach. Dawidowy. (61:2) Wysłuchaj, Boże, błagania mojego, zważ na modlitwę moją!
Tys1	(60:1) Kierownikowi chóru. Na lutniach. Dawidowy. (60:2) Boże, słuchaj mego wołania, zważ na moją modlitwę.
Tys5	(61:1) Kierownikowi chóru. Na instrumentach strunowych. Dawidowy. (61:2) Słuchaj, o Boże, mojego wołania, zważ na moją modlitwę!
Bryt	(61:1) Przewodnikowi chóru, z grą na strunach. Dawidowy. (61:2) Wysłuchaj, Boże, błagania mojego, Zważ na modlitwę moją!
Pozn	(61:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: na instrumenty strunowe; [Psalm] Dawida. (61:2) Usłysz moje wołanie, Boże, przyjmij modlitwę moją!
WarPra	(61:1) Dla kierującego chórem. Na instrument strunowy. Psalm Dawida. (61:2) Boże, wysłuchaj mojego wołania, racz się przychylić do mej prośby!
STB	(61:1) Przewodnikowi chóru, w towarzystwie instrumentów smyczkowych. Psalm Dawida. (61:2) Panie, słuchaj mojego błagania, zwróć uwagę na mą modlitwę.
EIB	(61:1) Dla prowadzącego chór. Na instrumenty strunowe. Dawidowy. (61:2) Usłysz, Boże, mój krzyk, Zwróć uwagę na moją modlitwę!

Ps 61,2

PsFlor	(60:2) Od końcow ziemie ku tobie jeśm wołał, gdy sobie styskowało sierce moje; na skale powyszył jeś mie.
PsPul	(60:2) Od krajow ziemskich k tobie jeśm wołał, gdy styskowało sierce moje; na skale powyszszył jeś mie.
Wuj1923	(61:3) Od kończyn ziemie wołałem do ciebie, gdy się frasowało serce moje: na skale wywyższyłeś mię, prowadziłeś mię.
Gda1881	(61:3) Od końca ziemi wołam do ciebie w zatrwożeniu serca mego; wprowadź mię na skałę, która jest wywyżą nad mię.
Gda2017	Z krańców ziemi wołam do ciebie, gdy moje serce jest zatrwożone; wprowadź mnie na skałę, która jest wyższa ode mnie.
PsBycz	(61:3) Z-krańca téj-ziemi, do-Ciebie wołam, w-osłabianiu-się serca-mojego; na-skałę wyższą nademnie, zaprowadź-mię.
Goet	(61:3) Od końca ziemi wzywam Ciebie, gdy serce me omdlewa; wprowadź mię na skałę, która dla mnie jest za wysoka!
PsCylk	(61:3) Z krańca ziemi do Ciebie wołam, w zwątpieniu serca mego; na opokę niedostępną dla mnie, wprowadź mnie.
PsKrusz	(61:3) Z końca ziemi wołam do Ciebie, gdy trwoży się serce moje. Wprowadź mnie na skałę wyższą odemnie,
PsAszk	(61:3) Z krawędzi ziemi wołam do Ciebie, gdy się zamroczy serce me, Ty na skale, co wyższa nademnie, dasz mi spocząć.
PsSzer	(61:3) Z krańców ziemi wołam do Ciebie w strapieniu serca: Wprowadź mię na skałę wyższą nade mnie!
Tys1	(60:3) Do Ciebie wołam z krańców ziemi, gdy słabnie moje serce. Ty mnie wyniesiesz na opokę, dasz mi odpocznienie,
Tys5	(61:3) Wołam do Ciebie z krańców ziemi, gdy słabnie moje serce: na skałę zbyt dla mnie wysoką wprowadź mnie,
Bryt	(61:3) Z krańców ziemi wołam do ciebie w słabości serca:Wprowadź mnie na skałę wyższą ode mnie!
Pozn	(61:3) Z krańców ziemi wołam do Ciebie, bo duch we mnie upada. Wprowadź mnie na skałę, która jest dla mnie zbyt wysoka!
WarPra	(61:3) Wołam do Ciebie z krańców ziemi, bo już omdlało moje serce, wprowadź mnie na tę skałę, która jest za wysoka dla mnie.
STB	(61:3) Wołam do Ciebie z krańca ziemi oraz w zwątpieniu mego serca; wprowadź mnie na niedostępną dla mnie opokę.
EIB	(61:3) Z krańców ziemi wołam do Ciebie w słabości mego serca: Wprowadź mnie na skałę, która mnie przewyższa,

Ps 61,3

PsFlor	(60:3) Przewiodł jeś mie, iże uczynił jeś sie nadzieja moja, wieża mocy od lica nieprzyjacielowa.
PsPul	(60:3) Przewiodł jeś mie, bo uczynił jeś sie nadzieją moją, wieża mocy od lica nieprzyjacielowa.
Wuj1923	(61:4) Boś się stał nadzieją moją: wieżą mocną od nieprzyjaciela.
Gda1881	(61:4) Albowiemeś ty był ucieczką moją, i basztą mocną przed twarzą nieprzyjaciela.
Gda2017	Ty bowiem jesteś moją ucieczką i wieżą warowną przed wrogiem.
PsBycz	(61:4) Bo, Ty-jesteś przytułkiem dla-mnie, wieżą mocną, przed nieprzyjacielem.
Goet	(61:4) Albowiem Tyś był ucieczką moją, mocną wieżą przed wrogiem.
PsCylk	(61:4) Wszak byłeś schronieniem mi, basztą potężną wobec wroga.
PsKrusz	(61:4) albowiem Ty byłeś ucieczką moją - wieżą silną wobec nieprzyjaciela.
PsAszk	(61:4) Boś Tyś się stał mem schronieniem, twierdzą potężną przed obliczem wroga.
PsSzer	(61:4) Ty bowiem jesteś schronieniem moim, wieżą obronną przeciwko nieprzyjacielowi.
Tys1	(60:4) bo dla mnie Ty jesteś obroną, wieżą warowną przeciwko wrogowi.
Tys5	(61:4) bo Ty jesteś moją obroną, wieżą warowną przeciwko wrogowi.
Bryt	(61:4) Ty bowiem jesteś schronieniem moim, Wieżą obronną przeciwko wrogowi.
Pozn	(61:4) Tyś bowiem moją ucieczką, wieżą obronną przed nieprzyjacielem.
WarPra	(61:4) Ty jesteś bowiem ucieczką moją, wieżą obronną przeciw moim wrogom.
STB	(61:4) Przecież byłeś dla mnie schronieniem, potężną basztą wobec wroga.
EIB	(61:4) Gdyż Ty jesteś moim schronieniem, Potężną wieżą wobec wroga.

Ps 61,4

PsFlor	(60:4) Przebywać będę w przebytce twojem na wieki, zaszczycon będę od pokrycia skrzydł twojich.
PsPul	(60:4) Przebywać będę w stanu twoim na wieki, zaszczycon będę w pokryciu skrzydł twych.
Wuj1923	(61:5) Będę mieszkał w przybytku twoim na wieki: zaszczycon będę pod zasłoną skrzydeł twoich.
Gda1881	(61:5) Będę mieszkał w przybytku twoim na wieki, schraniając się pod zasłonę skrzydeł twoich. Sela.
Gda2017	Będę mieszkał w twoim przybytku na wieki, chroniąc się pod osłoną twych skrzydeł. Sela.
PsBycz	(61:5) Będę-przemieszkiwał w-namiocie-Twym, wiecznie; ja-będę-uciekał-się pod-zasłonę skrzydeł-Twoich.
Goet	(61:5) Chcę przebywać w namiocie Twoim na wieki; uciekać się pod ochronę skrzydeł Twoich. Sela.
PsCylk	(61:5) Niech zamieszkam w namiocie Twoim wiecznie, schronię się pod osłonę skrzydeł Twoich. - Sela.
PsKrusz	(61:5) Będę przebywał w Przybytku Twym na wieki, schronię się przed zasłonę skrzydeł Twoich. - SELAh.
PsAszk	(61:5) W namiocie Twoim gościć będę we wiecznościach, w Twych skrzydeł ukryciu schronię się. Selah
PsSzer	(61:5) Chciałbym mieszkać w namiocie Twoim wiecznie, ukryć się pod osłoną Twych skrzydeł. Sela.
Tys1	(60:5) Obym zawsze mieszkał w Twym przybytku, uciekał się pod cień Twoich skrzydeł!
Tys5	(61:5) Chciałbym zawsze mieszkać w Twoim przybytku, znajdować ucieczkę w cieniu Twoich skrzydeł! Sela.
Bryt	(61:5) Chciałbym mieszkać w namiocie twoim wiecznie, Schronić się pod osłoną twych skrzydeł. Sela.
Pozn	(61:5) Obym mógł zawsze gościć w Twoim namiocie i znaleźć schronienie w cieniu Twych skrzydeł.
WarPra	(61:5) W Twoim namiocie chciałbym zostać jako przybysz na wieki i szukać schronienia w cieniu Twoich skrzydeł. [Pauza]
STB	(61:5) Niech na wieki zamieszkam w Twym namiocie i się schronię pod osłonę Twoich skrzydeł. Sela.
EIB	(61:5) W Twoim namiocie chciałbym mieszkać na wieki, Chronić się pod osłoną Twoich skrzydeł. Sela.

Ps 61,5

PsFlor	(60:5) Bo ty, Bog moj, wysłuchał jeś modlitwę moję, dał jeś dziedzinę bojącym sie imienia twego.
PsPul	(60:5) Bo ty, Boże moj, wysłuchał jeś modlitwę moję, dał jeś dziedzinę bojącym sie imienia twego.
Wuj1923	(61:6) Bo ty, Boże mój, wysłuchałeś modlitwę moję: dałeś dziedzictwo bojącym się imienia twego.
Gda1881	(61:6) Albowiemeś ty, Boże! wysłuchał żądości moje; tyś dał dziedzictwo tym, którzy się boją imienia twego.
Gda2017	Bo ty, Boże, wysłuchałeś moich ślubów; dałeś dziedzictwo tym, którzy się boją twego imienia.
PsBycz	(61:6) Bo Ty, o-Boże! wysłuchałeś śluby-moje; dałeś mi dziedzictwo bojących-się Imienia-Twego.
Goet	(61:6) Albowiem Ty, Boże, usłyszałeś ślubowania moje; Tyś dał mi dziedzictwo tych, którzy się boją imienia Twego.
PsCylk	(61:6) Bo Ty Panie wysłuchałeś ślubowania moje; oddałeś dziedzictwo czcicieli imienia Twego.
PsKrusz	(61:6) Albowiem Tyś Boże wysłuchał ślubów moich, dałeś dziedzictwo bojącym się imienia Twego.
PsAszk	(61:6) Bo Ty o Boże dałeś posłuch mym ślubom, dałeś dziedzictwo tych, co się Twojego obawiają imienia.
PsSzer	(61:6) Ty bowiem, Boże, wysłuchałeś ślubów moich, dałeś dziedzictwo tym, którzy boją się imienia Twego.
Tys1	(60:6) Boś Ty, o Boże, wysłuchał mych pragnień; i dałeś mi dziedzictwo bojących się Twego imienia.
Tys5	(61:6) Bo Ty, o Boże, wysłuchujesz mych ślubów i wypełniasz życzenia tych, co się boją Twojego imienia.
Bryt	(61:6) Ty bowiem, Boże, wysłuchałeś ślubów moich, Dałeś mi dziedzictwo tych, którzy się boją imienia twego.
Pozn	(61:6) Wszak słyszałeś, o Boże, moje ślubowania, więc też wypełnisz pragnienie tych, którzy czczą Twoje Imię.
WarPra	(61:6) Ty bowiem, Boże, wysłuchałeś przyrzeczeń moich i dałeś swoje dziedzictwo bojącym się Ciebie.
STB	(61:6) Bo Ty, Boże, wysłuchałeś moich ślubowań i oddałeś dziedzictwo czcicielom Twojego Imienia.
EIB	(61:6) Bo Ty, Boże, wysłuchałeś moich ślubów, Dałeś mi dziedzictwo właściwe tym, którzy czczą Twoje imię.

Ps 61,6

PsFlor	(60:6) Dni na dni krolowy nadłożysz, lata jego aż do dnia pokolenia i pokolenia.
PsPul	(60:6) Dni nad dni krolowy[ch] nadłożysz, lata jego aż do dnia pokolenia i pokolenia.
Wuj1923	(61:7) Dni na dni królewskie przyczynisz: lata jego aż do dnia narodu i narodu.
Gda1881	(61:7) Dni do dni królewskich przydaj; niech będą lata jego od narodu do narodu.
Gda2017	Przedłużysz dni króla, jego lata – z pokolenia na pokolenie.
PsBycz	(61:7) Ty, dni-życia, do dni króla przyczynisz; a będą lata-jego, jakby od-rodu do rodu.
Goet	(61:7) Dołóż dni do dni króla; lata jego niech trwają od pokolenia do pokolenia.
PsCylk	(61:7) Dni do dni króla przydaj; oby były lata jego, jak od pokolenia do pokolenia.
PsKrusz	(61:7) Dni do dni króla dodasz, lata jego z pokolenia do pokolenia.
PsAszk	(61:7) Przydasz dni dniom króla, lat jego w pokolenia pokoleń,
PsSzer	(61:7) Przedłuż dni króla, niechaj lata jego trwają z pokolenia w pokolenie!
Tys1	(60:7) Przydawaj dni do dni króla, niech on dorówna latami licznym pokoleniom.
Tys5	(61:7) Dodaj dni do dni króla, lata jego przedłuż z pokolenia na pokolenie!
Bryt	(61:7) Przedłuż dni króla, Niech lata jego trwają z pokolenia w pokolenie!
Pozn	(61:7) Użycz królowi długich dni życia, niech lata jego idą z pokolenia w pokolenie!
WarPra	(61:7) A życiu króla przymnóż dni wiele, niech lata jego panowania trwają z pokolenia w pokolenie.
STB	(61:7) Przydaj dni do dni króla; niech jego lata będą aż do pokolenia i pokolenia.
EIB	(61:7) Pomnóż dni króla, Niech jego panowanie trwa jak pokolenia,

Ps 61,7

PsFlor	(60:7) Przebywa na wieki w obeźrzeniu bożem [na wieki]. Miłosierdzia a prawdy jego kto będzie szukać?
PsPul	(60:7) Przebywa na wieki przed obliczym bożym. Miłosierdzie a prawdę jego kto będzie szukać?
Wuj1923	(61:8) Mieszka na wieki przed oblicznością Bożą: miłosierdzia i prawdy jego kto będzie szukał?
Gda1881	(61:8) Niech mieszka na wieki przed obliczem Bożem; zgotuj miłosierdzie i prawdę, niech go strzegą.
Gda2017	Będzie trwał na wieki przed Bogiem; przygotuj miłosierdzie i prawdę, niech go strzegą.
PsBycz	(61:8) Niech-zamieszkiwa wiecznie, przed-obliczem Boga; dobroć, i-prawdę przeznacz, niech-one-strzegą-go.
Goet	(61:8) Na wieki niech przebywa przed obliczem Bożem; spraw, by dobroć i wierność go strzegły.
PsCylk	(61:8) Niech zasiędzie wieczyście w obliczu Pana; łaskę i prawdę ustanów, by go strzegły.
PsKrusz	(61:8) Będzie mieszkał na wieki przed obliczem Bożem; zgotuj miłosierdzie i prawdę - niech go strzegą.
PsAszk	(61:8) Trwać będzie wiecznie przed obliczem Boga, łaska i prawda jako manny go ustrzegą.
PsSzer	(61:8) Niech panuje wiecznie przed Bogiem; niech go strzeże dobroć i wierność!
Tys1	(60:8) Przed Bogiem niech na wieki króluje; ześlij łaskę i wierność, aby go strzegły.
Tys5	(61:8) Niech na wieki króluje przed Bogiem; ześlij łaskę i wierność, aby go strzegły.
Bryt	(61:8) Niech zasiada wiecznie przed Bogiem; Niech go strzeże łaska i wierność!
Pozn	(61:8) Niech panuje wiecznie w obliczu Boga; użycz mu łaski i wierności, aby go strzegły!
WarPra	(61:8) Niech przed obliczem Boga króluje na wieki, a Twoja dobroć i wierność niech go zawsze strzegą.
STB	(61:8) Niech wieczyście zasiądzie dla oblicza Boga; ustanów łaskę i prawdę, aby go pilnowały.
EIB	(61:8) Niech przed Bogiem zasiada na wieki, Niech go strzegą łaska i prawda!

Ps 61,8

PsFlor	(60:8) Tako psalm mowić będę imieniu twemu na wieki wiekom, bych wrocił obietnice moje ote dnia do dnia.
PsPul	(60:8) Tako psalm mowić będę imieniu twemu na wiek wiekom, bych wrocił obietnicę moję ode dnia do dnia.
Wuj1923	(61:9) Tak będę Psalm śpiewał imieniowi twemu na wieki wieków, abym oddał śluby moje ode dnia do dnia.
Gda1881	(61:9) Tak będę śpiewał imieniowi twemu na wieki, a śluby moje oddawać będę na każdy dzień.
Gda2017	Tak będę śpiewał twemu imieniu na wieki i będę spełniał moje śluby każdego dnia.
PsBycz	(61:9) A-zatém, będę-pieniem-wysławiawiał, Imię-Twé, na-wieki; przy oddawaniu ślubów-mych ode dnia do dnia.
Goet	(61:9) I będę śpiewał imieniowi Twemu na wieki, oddając śluby moje każdego dnia.
PsCylk	(61:9) I tak śpiewać będę Imię Twoje na zawsze, spełniając śluby moje dzień w dzień.
PsKrusz	(61:9) Tak będę śpiewał imieniowi Twemu na wieki, abym oddawał śluby me na każdy dzień.
PsAszk	(61:9) Tak tedy opiewać będę Twe imię dla wieczności, abym spłacił me śluby dzień w dzień.
PsSzer	(61:9) Tak będę opiewał imię Twe wiecznie, śluby moje spełniać będę codziennie.
Tys1	(60:9) Tak będę zawsze imię Twe opiewał i dnia każdego wypełniał me śluby.
Tys5	(61:9) Wówczas będę zawsze imię Twe opiewał i dnia każdego wypełniał me śluby.
Bryt	(61:9) Tak będę opiewał imię twoje na zawszeI śluby moje będę spełniał codziennie.
Pozn	(61:9) I tak na wieki opiewać będę Imię Twoje, wypełniając codziennie moje śluby.
WarPra	(61:9) Po wszystkie czasy będę sławił Twe imię i wypełniał dzień po dniu moje przyrzeczenia.
STB	(61:9) Tak, na zawsze będę śpiewał Twojemu Imieniu, spełniając moje śluby dzień po dniu.
EIB	(61:9) W ten sposób będę na zawsze grał na chwałę Twojego imienia I codziennie spełniał moje śluby.

Psalm 62

Ps 62,1

PsFlor	(61:1) Wszako Bogu poddana będzie dusza moja? Od niego wiem zbawienie moje.
PsPul	Dawid. (61:1) Aza nie Bogu poddana będzie dusza moja? Bo od niego zbawienie moje.
Wuj1923	(62:1) Na koniec, prze Idythuna, Psalm Dawidowi. (62:2) Izali Bogu nie będzie poddana dusza moja? bo od niego zbawienie moje.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi Jedytunowi psalm Dawidowy. (62:2) Tylko na Boga spolega dusza moja, od niegoć jest zbawienie moje.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, dla Jedutuna. Psalm Dawida. Tylko w Bogu spoczywa moja dusza, od niego pochodzi moje zbawienie.
PsBycz	(62:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania, na narzędziu Jedutun, zwaném, Psalm Dawida. (62:2) Tylko w-Bogu, ufność-spokojna duszy-mojéj; od-Niego, zbawienié-mojé.
Goet	(62:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Jedytunowi. Psalm Dawida. (62:2) Jedynie Bogu ufa spokojnie dusza moja, od Niego wybawienie moje.
PsCylk	(62:1) Przewodnikowi chóru Jedutunów, pieśń Dawida. (62:2) Tylko na Panu polega dusza moja; od Niego pomoc moja.
PsKrusz	(62:1) Przełożonemu chóru Iditunowi. Psalm Dawida. (62:2) Tylko w Bogu pokłada ufność dusza moja; od Niego zbawienie moje.
PsAszk	(62:1) Dyrygentowi Jedutunowemu. Śpiew Dawidowy. (62:2) Jeno Bogu milknie dusza ma, od Niego wybawienie me.
PsSzer	(62:1) Przewodnikowi chóru, według Jedutuna; psalm Dawida. (62:2) Tylko na Bogu polega dusza moja, od Niego jest zbawienie moje.
Tys1	(61:1) Kierownikowi chóru. Według Jedutuna. Psalm. Dawidowy. (61:2) Jedynie w Bogu dusza ma spoczywa, zbawienie moje od Niego przychodzi.
Tys5	(62:1) Kierownikowi chóru. Według Jedutuna. Psalm. Dawidowy. (62:2) Dusza moja odpoczywa tylko w Bogu, od Niego przychodzi moje zbawienie.
Bryt	(62:1) Przewodnikowi chóru. Według Jedutuna. Psalm Dawidowy. (62:2) Jedynie w Bogu jest uciszenie duszy mojej, Od niego jest zbawienie moje.
Pozn	(62:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: według Jedutuna; Psalm Dawida. (62:2) Tylko w Bogu znajduje dusza moja spokój, od Niego przychodzi moje ocalenie.
WarPra	(62:1) Dla kierującego chórem, Jedutuna. Psalm Dawida. (62:2) Tylko w Bogu znajduje spocznienie ma dusza, bo tylko od Niego przychodzi mi pomoc.
STB	(62:1) Przewodnikowi chóru Jedutunów, pieśń Dawida. (62:2) Tylko na Bogu polega moja dusza, od Niego przychodzi mi zbawienie.
EIB	(62:1) Dla prowadzącego chór. Na melodię Jedutuna. Psalm Dawida. (62:2) Jedynie w Bogu jest uciszenie mej duszy, Jemu zawdzięczam zbawienie,

Ps 62,2

PsFlor	(61:2) Bo i on Bog moj i zbawiciel moj, przyjemca moj, nie poruszon będę więcej.
PsPul	(61:2) Bo on Bog moj i zbawiciel moj, przyjemca moj, nie poruszon będę więcej.
Wuj1923	(62:3) Bo i on Bóg mój, i zbawiciel mój: nie zachwieję się więcéj.
Gda1881	(62:3) Tylkoć on jest skałą moją i wybawieniem mojem, twierdzą moją; przeto się bardzo nie zachwieję.
Gda2017	Tylko on jest moją skałą i zbawieniem, moją twierdzą; nie zachwieję się za bardzo.
PsBycz	(62:3) Tylko On, skałą-moją, i-ocaleniem-mojém; On, obronną-twiérdzą-moją, nie zachwieje-się wielce.
Goet	(62:3) Jedynie On jest opoką moją, wybawieniem mojem, warownym zamkiem moim; nie zachwieję się bardzo.
PsCylk	(62:3) Tylko On opoką moją i zbawieniem mojém, twierdzą moją, nie zachwieję się wielce.
PsKrusz	(62:3) Tylko On obroną moją i zbawieniem mojem, twierdzą moją: nie zachwieję się.
PsAszk	(62:3) On jeno mą opoką i mem zbawieniem, wywyższeniem mojem, - nie zachwiejęż się wielce.
PsSzer	(62:3) Tylko On jest opoką moją i zbawieniem moim, twierdzą moją, przeto nie zachwieję się.
Tys1	(61:3) On tylko mą opoką i zbawieniem moim, On jest twierdzą moją, więc się nie zachwieję.
Tys5	(62:3) On jedynie opoką i zbawieniem moim, twierdzą moją, więc się nie zachwieję.
Bryt	(62:3) Tylko On jest opoką moją i zbawieniem moim, Twierdzą moją, przeto się nie zachwieję.
Pozn	(62:3) Tylko On jest moją opoką i moim wybawieniem, On moją twierdzą, tak iż się nie zachwieję.
WarPra	(62:3) Tylko On jest moją opoką, pomocą i twierdzą moją, dlatego nie zachwieję się nigdy.
STB	(62:3) Tylko On jest moją Opoką, mym Zbawieniem i moją Twierdzą, zatem wielce się nie zachwieję.
EIB	(62:3) Tylko On mą opoką i moim wybawcą, Moją twierdzą - dlatego nic mną nie zachwieje.

Ps 62,3

PsFlor	(61:3) Bo dokąd poruszacie sie na człowieka? Zabijacie sie wszystcy wy jako ścienie nakłonionej i ogrodzeniu wypędzonemu.
PsPul	(61:3) Bo dokąd sie rzucacie na człowieka? Zabijacie sie wszytcy wy jako ścienie nakłonionej i ogrodzeniu odrzuconemu.
Wuj1923	(62:4) Dokądże nacieracie na człowieka? zabijacie wy wszyscy, jakoby ściana była pochylona, i płot wywrócony?
Gda1881	(62:4) Dokądże będziecie myślić złe przeciwko człowiekowi? Wszyscy wy zabici będziecie; będziecie jako ściana pochylona, a jako mur walący się.
Gda2017	Jak długo będziecie knuć zło przeciwko człowiekowi? Wy wszyscy będziecie zabici, będziecie jak pochylona ściana i jak walący się mur.
PsBycz	(62:4) Dopókiż napadać-będziecie na człowieka? będziecie-zabici, wszyscy-wy, jak-ściana pochylona, jak, mur rozwalony.
Goet	(62:4) Dokądże nacierać będziecie na jednego męża, chcąc go wspólnie zburzyć jak pochyloną ścianę, jak walący się mur?
PsCylk	(62:4) Dopókiż napadać będziecie na męża, zabijać gromadą, jak ściana pochylona, jak mur się walący.
PsKrusz	(62:4) Dokądże będziesz myśleć źle przeciwko człowiekowi? Wszyscy będziecie zabici: będziecie jako ściana pochylona, jako płot walący się.
PsAszk	(62:4) Dokądże zwalać się na męża i mordować będziecie? - wyście wszyscy jako ściana pochylona, jako plot roztrącony!
PsSzer	(62:4) Dopókiż wy wszyscy napadać będziecie na człowieka, aby go rozbić, jak na ścianę pochyłą, jak na zwalony mur?
Tys1	(61:4) Dokądże na człowieka napadać będziecie i wszyscy go przewracać jak ścianę pochyloną, jak mur, co się wali?
Tys5	(62:4) Dokądże będziecie napadać na człowieka i wszyscy go przewracać jak ścianę pochyloną, jak mur, co się wali?
Bryt	(62:4) Dopókiż wy wszyscy napadać będziecie na człowieka, by go rozbić Jakby był ścianą pochyłą, zwalonym murem?
Pozn	(62:4) Dopókiż rzucać się będziecie wszyscy na [jednego] człowieka, by go powalić jak chylącą się ścianę, jak walący się mur?
WarPra	(62:4) Jak długo wszyscy rzucać się będziecie na jednego i napierać na niego jak na walącą się ścianę albo jak na mur, który już się sypie?
STB	(62:4) Jak długo będziecie napadać na męża? Zabijać gromadą jak pochylona ściana, jak walący się mur.
EIB	(62:4) Jak długo będziecie wygrażać człowiekowi? Wy wszyscy, którzy chcecie jego zguby, Jesteście pułapką jak przechylona ściana, jak mur na wpół przewrócony.

Ps 62,4

PsFlor	(61:4) Wszako zaprawdę myto moje myślili są odpędzić; bieżał jeśm w łaczności picia; usty swymi błogosławiachą, a siercem swym poklinachą.
PsPul	(61:4) Wszakoż mzdę moję myślili są odpędzić; bieżał jeśm w pragności; usty swymi błogosławili, a siercem swym poklinali.
Wuj1923	(62:5) Zaprawdę poczciwość moję myślili oddalić: biegałem z pragnieniem: usty swemi błogosławili, a sercem swem złorzeczyli.
Gda1881	(62:5) Przecież jednak radzą, jakoby go zepchnąć z dostojeństwa jego; kochają się w kłamstwie, usty swemi dobrorzeczą, ale w sercu swem złorzeczą. Sela.
Gda2017	Oni tylko naradzają się, jak go strącić z dostojeństwa; mają upodobanie w kłamstwie, ustami swymi błogosławią, ale w sercu złorzeczą. Sela.
PsBycz	(62:5) Wszelako, z-dostojeństwa-jego, uchwalili strącenié; oni-lubią kłamstwo; ustami-swemi błogosławią; lecz w-sercu-swém, przeklinają.
Goet	(62:5) Obradują tylko jakoby go zepchnąć z wyżyn jego; mają upodobanie w kłamstwie, ustami swemi błogosławią, a w sercu swem przeklinają. Sela.
PsCylk	(62:5) Tak, z wysokości jego uradzili go strącić, upodobali sobie kłam; usty swojemi błogosławią, a we wnętrzu swém złorzeczą. - Sela.
PsKrusz	(62:5) Tylko zamyślają, aby zepchnąć go z jego podwyższenia; kochają się w kłamstwie. Ustami swojemi błogosławią, a w sercach swych złorzeczą. - SELAh.
PsAszk	(62:5) Jeno dla wyniosłości jego postanowili utrącić, umiłują fałsz, usty swymi błogosławią a złorzeczą we wnętrzu swem. Selah,
PsSzer	(62:5) Zaiste, postanowili strącić go z wysokości, kochają się w kłamstwie; usty swymi błogosławią, ale w sercu swym przeklinają. Sela.
Tys1	(61:5) Zaiste, spędzić mię usiłują z mojej wysokości i rozkoszują się kłamstwem; ustami swymi błogosławią, a przeklinają w sercu. Sela.
Tys5	(62:5) Oni tylko knują podstęp i lubią zwodzić; kłamliwymi ustami swymi błogosławią, a przeklinają w sercu. Sela.
Bryt	(62:5) Zaiste, zamyślają go strącić z wysoka, Lubują się w kłamstwie, Ustami swymi błogosławią, Ale w sercu swym złorzeczą. Sela.
Pozn	(62:5) Tak, zamyślają mnie strącić z wyniesienia mego. Lubują się w kłamstwie; ustami błogosławią, a w sercu przeklinają.
WarPra	(62:5) Tak, zamierzają napaść na niego z góry, a kłamstwo sprawia im wielką radość. Ustami wprawdzie błogosławią, ale ich serca pełne złorzeczeń. [Pauza]
STB	(62:5) Tak, uradzili go strącić z jego wysokości, upodobali sobie kłamstwo. Swoimi ustami wychwalają, a w swoim wnętrzu złorzeczą. Sela.
EIB	(62:5) Bo myślą tylko o tym, jak zdeptać ludzką godność, Chętnie korzystają z kłamstwa, Ich usta zawsze skore są do życzeń szczęścia, Wnętrze zaś kryje przekleństwa. Sela.

Ps 62,5

PsFlor	(61:5) Wszako zaprawdę Bogu posłuszna bądź dusza moja, bo od niego śmiara moja.
PsPul	(61:5) Ale Bogu posłuszna bądź dusza moja, bo od niego śmiara moja.
Wuj1923	(62:6) Wszakże, duszo moja, Bogu bądź poddana; boć od niego cierpliwość moja.
Gda1881	(62:6) Ty przecież na Bogu spolegaj, duszo moja! bo od niego jest oczekiwanie moje.
Gda2017	Tylko w Bogu spocznij, moja duszo, bo od niego pochodzi moja nadzieja.
PsBycz	(62:6) Tylko na-Boga, w-milczeniu-czekaj, duszo-moja; boć, od-Niego, nadzieja-moja.
Goet	(62:6) Jedynie w Bogu ufaj spokojnie, duszo moja, bo od Niego pochodzi oczekiwanie moje.
PsCylk	(62:6) Wszelako na Panu polegaj duszo moja, albowiem w Nim nadzieja moja.
PsKrusz	(62:6) Tylko w Bogu pokłada ufność dusza moja, albowiem u Niego oczekiwanie moje.
PsAszk	(62:6) Jeno Bogn zmilknij duszo ma, boć od Niego ma nadzieja.
PsSzer	(62:6) Ty tylko na Bogu polegaj, duszo moja, bo w Nim nadzieja moja!
Tys1	(61:6) Jedynie w Bogu spocznij, duszo moja, bo czego oczekuję, od Niego przychodzi.
Tys5	(62:6) Odpocznij jedynie w Bogu, duszo moja, bo od Niego pochodzi moja nadzieja.
Bryt	(62:6) Jedynie w Bogu jest uciszenie duszy mojej, Bo w nim pokładam nadzieję moją!
Pozn	(62:6) Tylko w Bogu szukaj spokoju, duszo moja, od Niego bowiem pochodzi cała moja nadzieja.
WarPra	(62:6) Tylko przy Bogu spokój znajdziesz, ma duszo, bo od Niego pochodzi cała ma nadzieja.
STB	(62:6) Jednak polegaj na Bogu, moja duszo, gdyż w Nim jest moja nadzieja.
EIB	(62:6) Jedynie w Bogu ucisz się, ma duszo! W Nim źródło mojej nadziei,

Ps 62,6

PsFlor	(61:6) Bo on Bog moj jest i zbawiciel moj, pomocnik moj; nie wynidę.
PsPul	(61:6) Bo on Bog moj i zbawiciel moj, pomocnik moj; nie będę wypędzon.
Wuj1923	(62:7) Bo on Bóg mój i zbawiciel mój: pomocnik mój, nie wyprowadzę się.
Gda1881	(62:7) Onci sam jest skałą moją zbawieniem mojem, i twierdzą moją; przetoż nie zachwieję się.
Gda2017	On jedynie jest moją skałą i zbawieniem, moją twierdzą; nie zachwieję się.
PsBycz	(62:7) Zaprawdę, Onć, skałą-mą, i-pomocą-moją; On, warowną-górą-moją; ja, nie zachwieję-się.
Goet	(62:7) Jedynie On jest opoką moją, wybawieniem mojem, warownym zamkiem moim; nie zachwieję się.
PsCylk	(62:7) Wszak On opoką i pomocą moją, twierdzą moją, nie zachwieję się.
PsKrusz	(62:7) Tylko On obroną moją i zbawieniem mojem, twierdzą moją: nie zachwieję się.
PsAszk	(62:7) Jeno On mą opoką i mem wybawieniem, mem wywyższeniem, jać się nie zachwieję,
PsSzer	(62:7) Tylko On jest opoką moją i zbawieniem moim, twierdzą moją, przeto nie zachwieję się.
Tys1	(61:7) On tylko mą opoką i zbawieniem moim, On jest twierdzą moją, więc się nie zachwieję.
Tys5	(62:7) On jedynie opoką i zbawieniem moim, On jest twierdzą moją, więc się nie zachwieję.
Bryt	(62:7) Tylko On jest opoką moją i zbawieniem moim, Twierdzą moją, przeto się nie zachwieję.
Pozn	(62:7) Tylko On jest moją opoką i moim wybawieniem, On moją twierdzą, tak iż się nie zachwieję.
WarPra	(62:7) Tylko On jest moją opoką, pomocą i twierdzą moją, dlatego nie zachwieję się nigdy.
STB	(62:7) Przecież On jest Opoką, mym zbawieniem i moją twierdzą, dlatego się nie zachwieję.
EIB	(62:7) Tylko On mą opoką i moim wybawcą, Moją twierdzą - i nic mną nie zachwieje.

Ps 62,7

PsFlor	(61:7) W Bodze zbawienie moje, sława moja, Bog pomocy mojej a nadzieja moja w Bodze jest.
PsPul	(61:7) W Bodze zbawienie moje i sława moja, Bog pomocy mojej i nadzieja moja w Bodze jest.
Wuj1923	(62:8) W Bogu zbawienie moje i chwała moja: Bóg pomocy mojéj, i nadzieja moja jest w Bogu.
Gda1881	(62:8) W Bogu wybawienie moje, i chwała moja skała mocy mojej; nadzieja moja jest w Bogu.
Gda2017	W Bogu moje wybawienie i moja chwała; skała mojej mocy, moja ucieczka jest w Bogu.
PsBycz	(62:8) W Bogu, zbawienié-mé, i-chwała-moja; skała siły-méj, przytułek-mój, w-Bogu.
Goet	(62:8) W Bogu zbawienie moje i wspaniałość moja, opoka siły mojej; ucieczka moja jest w Bogu.
PsCylk	(62:8) W Panu pomoc moja i chwała moja, opoka obrony mojéj; ucieczka moja u Pana.
PsKrusz	(62:8) W Bogu wybawienie moje i chwała moja, skała mocy mej, nadzieja ma w Bogu.
PsAszk	(62:8) Na Bogu me zbawienie i chwała ma, opoka mej potęgi i schronienie me w Bogu.
PsSzer	(62:8) W Bogu zbawienie moje i chwała moja; mocna opoka moja, ucieczka moja jest w Bogu.
Tys1	(61:8) U Boga jest zbawienie moje i chwała, opoka mojej mocy: w Bogu ma ucieczka.
Tys5	(62:8) W Bogu jest zbawienie moje i moja chwała, opoka mojej mocy, w Bogu moja ucieczka.
Bryt	(62:8) W Bogu zbawienie moje i chwała moja; Skała mocy mojej, ucieczka moja jest w Bogu.
Pozn	(62:8) W Bogu moje ocalenie i moja chwała, On opoką mojej mocy, w Bogu moje schronienie.
WarPra	(62:8) U Boga jest moje ocalenie i chwała, Bóg jest dla mnie skałą zbawienia i miejscem ucieczki.
STB	(62:8) W Bogu jest moja pomoc i moja chwała, Skała mojej obrony; moja ucieczka jest do Pana.
EIB	(62:8) Na Bogu opiera się moje zbawienie, w Nim ma nadzieja chwały, On gwarantem mej mocy, On moim ratunkiem -

Ps 62,8

PsFlor	(61:8) Pwajcie weń wszelikie sebranie ludzi, wylejcie przed nim sierca wasza, bo Bog pomocnik nasz na wieki.
PsPul	(61:8) Pwajcie weń wszelkie sebranie ludzi, rozlejcie przed nim sierca wasza, Bog pomocnik nasz na wieki. Wszakoż proźni synowie ludzcy, łgarze synowie ludzcy w wa[r]gach,
Wuj1923	(62:9) Miejcie nadzieję w nim wszelkie zgromadzenie ludzi: wylewajcie przed nim serca wasze: Bóg pomocnik nasz na wieki.
Gda1881	(62:9) Ufajcież w nim na każdy czas, o narody! Wylewajcie przed obliczem jego serca wasze: Bóg jest ucieczką naszą. Sela.
Gda2017	Ufajcie mu w każdym czasie, o narody, wylewajcie przed nim wasze serca; Bóg jest naszą ucieczką. Sela.
PsBycz	(62:9) Ufajcie w-Nim, w-każdym czasie, o-ludzie! wyléwajcie w-obliczu-Jego, serca-wasze; Bóg obroną dla-nas.
Goet	(62:9) Ufajcie Mu zawsze, o narody! wylewajcie przed Nim serce swoje: Bóg jest ucieczką naszą. Sela.
PsCylk	(62:9) Ufaj Mu na wszelki czas; narodzie, wylewaj przed Nim serce twoje, Pan ucieczką dla nas. - Sela.
PsKrusz	(62:9) Ufajcie Mu po wszystkie wieki narody; wylewajcie przed Nim serca wasze; Bóg ucieczką dla was. - SELAh.
PsAszk	(62:9) Spolegajże na Nim każdego czasu narodzie, wylewajcie przed Nim serca wasze, Bóg naszem schronieniem. Selah.
PsSzer	(62:9) Ufaj Jemu zawsze, narodzie; wylewajcie przed Nim serce wasze: Bóg jest ucieczką naszą! Sela.
Tys1	(61:9) W każdym czasie Jemu ufaj, narodzie! Przed Nim serca wasze wylejcie: ucieczką dla nas jest Bóg! Sela.
Tys5	(62:9) W każdym czasie Jemu ufaj, narodzie! Przed Nim serca wasze wylejcie, Bóg jest naszą ucieczką!
Bryt	(62:9) Ufaj mu, narodzie, w każdym czasie, Wylewajcie przed nim serca wasze: Bóg jest ucieczką naszą! Sela.
Pozn	(62:9) W każdym czasie w Nim ufność pokładaj, o ludu! Otwórzcie przed Nim serce, Bóg jest naszą ucieczką!
WarPra	(62:9) W Nim, ludu Boży, zawsze pokładaj nadzieję, przed Nim wszyscy otwierajcie wasze serca, gdyż Bóg jest naszą ucieczką. [Pauza]
STB	(62:9) Ufaj Mu w każdy czas; o narodzie, wylewaj przed Nim twe serce; Bóg jest dla nas ucieczką. Sela.
EIB	(62:9) Ufaj Mu, Jego ludu, zawsze i we wszystkim, Wylewaj przed Nim to, co ci leży na sercu - Bóg bowiem jest naszą ucieczką! Sela.

Ps 62,9

PsFlor	(61:9) Wszako zaprawdę proźni synowie ludzszczy, łżowie synowie ludzszczy w wagach, bychą obłudzili oni z prozności w toż jistne.
PsPul	(61:9) aby obłudzili oni z prozności w prozność.
Wuj1923	(62:10) Zaprawdę omylni są synowie człowieczy: kłamliwi synowie ludzcy w wagach, aby oszukiwali sami z marności spólnie.
Gda1881	(62:10) Zaprawdęć marnością są synowie ludzcy, kłamliwi synowie mocarzy; będąli pospołu włożeni na wagę, lekciejszymi będą nad marność.
Gda2017	Doprawdy synowie ludzcy są marnością, synowie mocarzy – zawodni; położeni na wagę, wszyscy razem są lżejsi niż marność.
PsBycz	(62:10) Zaisté, próżnością są dzieci gminu, kłamstwem, dzieci znakomitości; bo, włożone, w-miseczkę-od-wagi, wzniosłyby-się one, wyżéj, niż-próżność sama.
Goet	(62:10) Tylko tchnieniem są synowie ludzcy, kłamstwem synowie panów. Na szali wagi unoszą się do góry, wszyscy razem, lżejszymi są niż tchnienie.
PsCylk	(62:10) Wszak marnością syny ludzkie, zawodni synowie mężów; na wagach pomieszczeni, są marnością zarówno.
PsKrusz	(62:10) Zaprawdę, marnością są synowie ludzcy - kłamstwem synowie człowieka. Oto pospołu na wadze unoszą się ponad marność.
PsAszk	(62:10) Jeno nicością syny ludzkie, fałszem możnych synowie, na wadze i nad nicość oni lżejsi, wraz się podniosą.
PsSzer	(62:10) Zaprawdę, ludzie są tchnieniem, możni są zawodni; na wadze podnoszą się w górę, wszyscy oni lżejsi są nad tchnienie.
Tys1	(61:10) Synowie ludzcy są tylko tchnieniem, synowie mężów zdradliwi: na wadze w górę się wznoszą: wszyscy razem są lżejsi niż tchnienie.
Tys5	(62:10) Synowie ludzcy są tylko jak tchnienie, synowie mężów - kłamliwi; na wadze w górę się wznoszą, wszyscy razem są lżejsi niż tchnienie.
Bryt	(62:10) Tylko tchnieniem są synowie ludzcy, Synowie mężów zaś zawodni, Na wadze podnoszą się w górę, Wszyscy oni lżejsi są niż tchnienie.
Pozn	(62:10) Synowie ludzi są tylko tchnieniem, ułudą są synowie możnych; na szali wznieśliby się w górę, razem wzięci ważą mniej niż tchnienie.
WarPra	(62:10) Bo człowiek jest tylko jak podmuch, wszyscy ludzie – ułudą i kłamstwem. Szala wagi z nimi ku górze się wznosi, wszyscy razem mniej ważą niż jedno tchnienie.
STB	(62:10) Przecież synowie ludzcy są marnością, zawodnymi są też synowie dostojników; umieszczeni na wagach, tak samo są marnością.
EIB	(62:10) Ludzie natomiast są tylko tchnieniem, Ich wiarygodność jest złudna, Na wadze podnoszą się w górę, Razem wzięci są mniej pewni niż mgła.

Ps 62,10

PsFlor	(61:10) Nie chciejcie pwać w lichoty a łupu nie żędajcie; bogacstwa acz będą p❬rz❭ychodzić, nie przykładajcie sierca.
PsPul	(61:10) Nie chciejcie pwać we złości a łupu nie żędajcie; bogatstwa acz będą przybywać, nie chciejcie sierca przykładać.
Wuj1923	(62:11) Nie miejcie nadzieje w nieprawości, i drapiestwa nie pożądajcie: jeźli wam przybędzie majętności, nie przykładajcież serca.
Gda1881	(62:11) Nie ufajcież w krzywdzie ani w drapiestwie, a nie będźcie marnymi; przybędzieli wam majętności, nie przykładajcież serca do nich.
Gda2017	Nie pokładajcie ufności w ucisku ani nie łudźcie się grabieżą; jeśli przybędzie wam bogactw, nie przywiązujcie do nich serca.
PsBycz	(62:11) Nie ufajcież w-przemoc, i-w-zdziérstwo; nie łudźcie-się-próżną-nadzieją; majątek, kiedy przyrośnie, nie przykładajcież doń serca.
Goet	(62:11) Nie ufajcie w wymuszonem i nie pokładajcie próżnej nadziei na grabiestwie; gdy przybywa wam majętności, to nie przywiązujcie serca do niej.
PsCylk	(62:11) Nie ufajcie w krzywdę, a grabieżą nie łudźcie się; mienie gdy wzrasta nie zważajcie na to.
PsKrusz	(62:11) Nie ufajcie w krzywdzie, i w drapiestwie nie bądźcie marnymi; gdy przybędzie majętność, nie przykładajcie serca.
PsAszk	(62:11) Nie pokładajcie ufności we wyzysku, nie oddawajcie się próżności w gwałcie, do tego, czy kwitnie dobytek nie przykładajcie serca.
PsSzer	(62:11) Nie ufajcie wyzyskowi, ani nie pokładajcie w grabieży próżnej ufności; gdy mienie wzrasta, nie przykładajcie do niego serca!
Tys1	(61:11) Nie pokładajcie ufności w przemocy ani się chełpcie daremnie rabunkiem: do bogactw, choćby rosły, serc nie przywiązujcie.
Tys5	(62:11) Nie pokładajcie ufności w przemocy ani się łudźcie na próżno rabunkiem; do bogactw, choćby rosły, serc nie przywiązujcie.
Bryt	(62:11) Nie ufajcie wyzyskowiAni nie pokładajcie w grabieży daremnie nadziei. Gdy bogactwo się mnoży, nie lgnijcie do niego sercem!
Pozn	(62:11) Nie polegajcie na przemocy, nie zakładajcie płonnej nadziei na grabieży; gdy bogactwa wzrastają, nie przywiązujcie do nich serca!
WarPra	(62:11) Nie uciekajcie się do przemocy, unikajcie wszelkiej grabieży, bo choćby wam nawet przybywało bogactw, nie wolno wam wiązać z nimi serc waszych.
STB	(62:11) Nie pokładajcie nadziei w krzywdzie oraz nie łudźcie się grabieżą; nie zważajcie na to, że wzrasta mienie.
EIB	(62:11) Nie ufajcie przemocy, Grabież to nie droga do bogactwa, A gdy się ono mnoży, nie wiążcie z nim swego serca!

Ps 62,11

PsFlor	(61:11a) Jedną mołwił jest Bog, dwoje to słyszał jeśm, iż moc boża jest,
PsPul	(61:11a) Jedną mołwił jest Bog, dwoje to słyszał jeśm, iż moc boża jest,
Wuj1923	(62:12) Raz rzekł Bóg: temem dwie rzeczy słyszał, iż moc jest Boża.
Gda1881	(62:12) Razci rzekł Bóg, dwakrociem to słyszał, iż moc jest Boża,
Gda2017	Bóg raz przemówił, dwa razy to słyszałem, że moc należy do Boga;
PsBycz	(62:12) Raz powiedział Bóg, dwa razy to słyszałem; że moc należy do-Boga.
Goet	(62:12) Raz rzekł Bóg, dwukrotnie to słyszałem, że moc jest Boża.
PsCylk	(62:12) Raz powiedział Pan, a dwakroć to słyszałem, że potęga u Pana.
PsKrusz	(62:12) Raz rzekł Bóg: dwukrotnie to słyszałem, "że moc jest u Boga".
PsAszk	(62:12) Raz wyrzekł Bóg, dwukrotnie usłyszałem, bo moc jest boża.
PsSzer	(62:12) Jedno rzekł Bóg dwie są rzeczy, które słyszałem, że moc należy do Boga,
Tys1	(61:12) Pan wyrzekł jedno słowo; te dwa usłyszałem: że Boża jest potęga i
Tys5	(62:12) Bóg raz powiedział, dwa razy to słyszałem: Bóg jest potężny.
Bryt	(62:12) Jeden raz przemówił Bóg, A dwa razy to usłyszałem, Że moc należy do Boga
Pozn	(62:12) Jedno powiedział Bóg, dwukrotnie to sam słyszałem: że tylko Bóg posiada moc
WarPra	(62:12) Jedno Bóg powiedział, dwukrotnie sam to słyszałem, że Bóg jest potęgą!
STB	(62:12) Pan raz powiedział, a dwa razy to usłyszałem, że potęga jest u Pana,
EIB	(62:12) Bóg przemówił raz jeden, Zrozumiałem jednak dwie sprawy: Że moc przynależy Bogu -

Ps 62,12

PsFlor	(61:11b) i tobie, Gospodnie, miłosierdzie, bo wrocisz każdemu podług dział jego.
PsPul	(61:11b) i tobie, Gospodnie, miłosierdzie, bo wrocisz kożdemu podług skutkow jego.
Wuj1923	(62:13) A tobie, Panie, miłosierdzie; bo ty oddasz każdemu według uczynków jego.
Gda1881	(62:13) A że Panie! twoje jest miłosierdzie, a że ty oddasz każdemu według uczynków jego.
Gda2017	I do ciebie, Panie, należy miłosierdzie, bo ty oddajesz każdemu według jego uczynków.
PsBycz	(62:13) Że, do-Ciebie, Panie, należy łaska; boć Ty zapłacisz każdemu, według-czynności-jego.
Goet	(62:13) Twoja również, o Panie, jest dobroć; albowiem Ty oddajesz każdemu według uczynków jego.
PsCylk	(62:13) I u Ciebie Panie, miłosierdzie, bo Ty płacisz człowiekowi wedle uczynków jego.
PsKrusz	(62:13) Twoje jest, Panie, miłosierdzie, bo Ty oddasz człowiekowi według uczynków jego.
PsAszk	(62:13) I Twoją, o Panie jest łaska, iż Ty zapłacisz mężowi jako jego poczynanie.
PsSzer	(62:13) i że u Ciebie, Panie, jest łaska, bo Ty odpłacasz każdemu wedle uczynków jego.
Tys1	(61:13) Twoja, Panie, łaska; bo Ty każdemu oddasz według jego czynów.
Tys5	(62:13) I Ty, Panie, jesteś łaskawy, bo Ty każdemu oddasz według jego czynów.
Bryt	(62:13) I że u ciebie, Panie, jest łaska, Bo Ty odpłacasz każdemu według uczynków jego.
Pozn	(62:13) i że u Ciebie, Panie, łaska. Bo Ty odpłacasz każdemu według jego uczynków.
WarPra	(62:13) O Panie, Tyś samą dobrocią, każdemu oddasz według uczynków jego.
STB	(62:13) i u Ciebie, Panie, miłosierdzie; Ty płacisz człowiekowi według jego uczynków.
EIB	(62:13) Jesteś zaś, Panie, łaskawy - I że Ty odpłacasz każdemu stosownie do jego postawy.

Psalm 63

Ps 63,1

PsFlor	(62:1) Boże, Boże moj, k tobie za światła czuję. (62:2) Żądała ciebie dusza moja, kako rozliczycie tobie ciało moje. (62:3a) W ziemi pustej i na drodze przezwodnej,
PsPul	Pienie Dawida, kiedy był na puszczy idumejskie. (62:1) Boże, Boże moj, k tobie za światła czuję. (62:2) I żądała ciebie dusza moja, kako rozlicznie tobie ciało moje. (62:3a) W ziemi pustej i na drodze przezwodnej,
Wuj1923	(63:1) Psalm Dawidowi, gdy był na puszczy Idumejskiéj. (63:2) Boże, Boże mój! do ciebie czuję na świtaniu: pragnęła cię dusza moja, jako rozmaicie tobie i ciało moje, w ziemi pustéj i niedrożnéj i bezwodnéj.
Gda1881	Psalm Dawidowy, gdy był na puszczy Judzkiej. (63:2) Boże! tyś jest Bogiem moim; z poranku cię szukam; pragnie cię dusza moja, tęskni po tobie ciało moje w ziemi suchej i upragnionej, w której nie masz wody;
Gda2017	Psalm Dawida, gdy przebywał na Pustyni Judzkiej. Boże, ty jesteś moim Bogiem, od rana cię szukam; pragnie ciebie moja dusza, tęskni do ciebie moje ciało w ziemi suchej i spragnionej, w której nie ma wody;
PsBycz	(63:1) Psalm Dawida, ułożony, za-bytności-jego w-puszczy Judei. (63:2) O Boże! Bogiemeś-moim, Ty; rano-wstawam szukać-Ciebie; spragnioną do-Ciebie, dusza-moja; żądzą-pała, ku-Tobie, ciało-mojé, w-krainie suchéj, i-spragnionéj bez wody.
Goet	(63:1) PSALM Dawida, gdy był w pustyni judzkiej. (63:2) Boże, Tyś jest Bogiem moim! Z poranku Cię szukam. Pragnie Ciebie dusza moja, tęskni za Tobą ciało moje w ziemi suchej i spragnionej, w której niema wody.
PsCylk	(63:1) Pieśń Dawida, gdy przebywał na puszczy Judzkiéj. (63:2) Panie, Tyś Panem moim; szukam Cię, pragnie Cię dusza moja, tęskni za Tobą ciało moje, na ziemi suchéj i spragnionéj bez wody.
PsKrusz	(63:1) Psalm Dawida, gdy był na puszczy judzkiej. (63:2) Boże, Tyś Bogiem moim! Z poranku Cię szukam: pragnie Cię dusza moja, tęskni za Tobą ciało moje w ziemi suchej i czczej bez wody.
PsAszk	(63:1) Śpiew Dawida, kiedy był w pustyni Judzkiej. (63:2) Boże Tyś mą wszechmocą, Ciebie brzaskiem wypatruję, spragniona Ciebie dusza ma, a ileż ciało me w ziemi pustynnej i omdlałe bez wody!
PsSzer	(63:1) Psalm Dawida, gdy był w pustyni judzkiej. (63:2) Boże! Tyś Bogiem moim, Ciebie szukam, Ciebie pragnie dusza moja; spragnione jest Ciebie ciało moje, jak ziemia zeschła, spragniona i bezwodna.
Tys1	(62:1) Psalm Dawidowy. Gdy przebywał na Pustyni Judzkiej. (62:2) Boże, moim jesteś Bogiem: gorliwie Cię szukam; Ciebie pragnie moja dusza, ciało me Ciebie wygląda, jak ziemia zeschła, spragniona, bez wody.
Tys5	(63:1) Psalm. Dawidowy. Gdy przebywał na Pustyni Judzkiej. (6:2) Boże, Ty Boże mój, Ciebie szukam; Ciebie pragnie moja dusza, za Tobą tęskni moje ciało, jak ziemia zeschła, spragniona, bez wody.
Bryt	(63:1) Psalm Dawidowy, gdy był w pustyni judzkiej. (63:2) Boże! Tyś Bogiem moim, ciebie gorliwie szukam, Ciebie pragnie dusza moja; Tęskni do ciebie ciało moje, Jak ziemia zeschła, spragniona i bezwodna.
Pozn	(63:1) Psalm Dawida - gdy przebywał na Pustyni Judzkiej. (63:2) Boże, Tyś Bogiem moim, Ciebie szukam ze wszystkich sił. Ciebie łaknie dusza moja, Ciebie pragnie ciało moje jak ziemia sucha i spragniona, pozbawiona wody.
WarPra	(63:1) Psalm Dawida, wyśpiewany przez niego, kiedy znajdował się na Pustyni Judzkiej. (63:2) O Boże, Boże mój, Ciebie tylko szukam. Ciebie pragnie moja dusza, ku Tobie wzdycha moje ciało jak wysuszona, pozbawiona wody ziemia.
STB	(63:1) Pieśń Dawida, kiedy przebywał na puszczy judzkiej. (63:2) Prawdziwy Boże, Ty jesteś moim Bogiem; na suchej, spragnionej ziemi, ziemi bez wody Cię szukam; pragnie Cię moja dusza, za Tobą tęskni moja cielesna natura.
EIB	(63:1) Psalm Dawida. Przebywał on wówczas na Pustyni Judzkiej. (63:2) Boże! Ty jesteś moim Bogiem, szukam Cię całym sobą, Ciebie zapragnęła moja dusza, Za Tobą zatęskniło moje ciało Jak spieczona, spragniona i bezwodna ziemia.

Ps 63,2

PsFlor	(62:3b) tako w świętem pokazał jeśm sie tobie, bych widział cześć twoję i sławę twoję.
PsPul	(62:3b) tako w świątości pokazał jeśm sie tobie, bych widział moc twoję i sławę twoję.
Wuj1923	(63:3) Jako w świątnicy stawiłem się przed tobą, abych widział moc twoję i chwałę twoję.
Gda1881	(63:3) Abym cię oglądał w świątnicy twojej, i widział moc twoję i chwałę twoję.
Gda2017	Abym widział twoją moc i chwałę tak, jak cię ujrzałem w twojej świątyni;
PsBycz	(63:3) Dla-tego, w-świątyni, upatruję-Cię, ku-ujrzeniu mocy-Twéj, i-chwały-Twojéj.
Goet	(63:3) Tak jako w świątyni Twojej wyglądałem, aby ujrzeć moc i wspaniałość Twoją.
PsCylk	(63:3) Tak w świątyni widziałem Cię; bodaj ujrzeć potęgę Twoję i chwałę Twoję.
PsKrusz	(63:3) Obym Cię w świątyni oglądał, obym widział moc Twoją i chwałę Twoją!
PsAszk	(63:3) Jakom Cię ujrzał w świętości, aby oglądać Twą potęgę i chwałę Twą,
PsSzer	(63:3) Tak wyglądałem Ciebie w świątyni, by ujrzeć moc Twoją i chwałę Twoją,
Tys1	(62:3) Tak się wpatruję w Ciebie w świątyni, bym ujrzał Twoją potęgę i chwałę.
Tys5	(63:3) W świątyni tak się wpatruję w Ciebie, bym ujrzał Twoją potęgę i chwałę.
Bryt	(63:3) Tak wyglądałem ciebie w świątyni, By ujrzeć moc twoją i chwałę twoją,
Pozn	(63:3) Pragnąłbym przeto oglądać Cię w Świątyni, by podziwiać moc i chwałę Twoją.
WarPra	(63:3) Wpatruję się więc w Ciebie w Twoim przybytku, bo pragnę dojrzeć Twoją moc i chwałę.
STB	(63:3) Rzeczywiście zobaczyłem Cię w Świątyni; gdy ujrzałem Twą potęgę i Twoją chwałę.
EIB	(63:3) W takim stanie ujrzałem Cię w przybytku, Chciałem widzieć Twoją moc i Twą chwałę,

Ps 63,3

PsFlor	(62:4) Bo lepsze jest miłosierdzie twoje nad żywoty, wargi moje chwalić cie będą.
PsPul	(62:4) Bo lepsze jest miłosierdzie twe nad żywoty, wargi moje chwalić cie będą.
Wuj1923	(63:4) Iż lepsze jest miłosierdzie twoje, niźli żywoty: wargi moje będą ciebie chwalić.
Gda1881	(63:4) (Albowiem lepsze jest miłosierdzie twoje, niż żywot,)aby cię chwaliły wargi moje,
Gda2017	Skoro lepsze jest twoje miłosierdzie niż życie, moje wargi będą cię chwaliły;
PsBycz	(63:4) Bo, lepszą dobroć-Twoja, niżeli-życié; wargi-moje, będą-wysławiały-Cię.
Goet	(63:4) Albowiem dobroć Twoja jest lepsza niż życie; wargi moje sławić Cię będą.
PsCylk	(63:4) Bo lepszą łaska Twoja aniżeli życie; usta moje wysławiać Cię będą.
PsKrusz	(63:4) Albowiem miłosierdzie Twe lepsze jest od życia; wargi moje będą Cię wychwalać.
PsAszk	(63:4) - Że lepszą Twa łaska niźli życie, sławić Cię będą me wargi. -
PsSzer	(63:4) gdyż lepsza jest łaska Twoja niż życie. Wargi moje wysławiać Cię będą.
Tys1	(62:4) Skoro łaska Twoja lepsza jest nad życie, moje wargi będą Cię głosić.
Tys5	(63:4) Skoro łaska Twoja lepsza jest od życia, moje wargi będą Cię sławić.
Bryt	(63:4) Gdyż lepsza jest łaska twoja niż życie. Wargi moje wysławiać cię będą.
Pozn	(63:4) Bo łaska Twoja cenniejsza jest nad życie; sławić Cię będą usta moje!
WarPra	(63:4) Twoja dobroć cenniejsza od życia, dlatego wielbić Cię będą moje wargi.
STB	(63:4) Gdyż lepsza Twoja łaska niż życie. Me usta będą Cię wysławiać.
EIB	(63:4) Bo Twa łaska jest lepsza niż życie - Moje usta będą Ciebie wysławiały.

Ps 63,4

PsFlor	(62:5) Tako błogosławić cie będę w żywocie mojem i w imię twoje wzniosę ręce moje,
PsPul	(62:5) Tako błogosławić cie będę do mego żywota i w jimię twe wzniosę ręce moje,
Wuj1923	(63:5) Tak cię błogosławić będę za żywota mego: a w imię twoje będę podnosił ręce moje.
Gda1881	(63:5) Abym cię błogosławił za żywota mego, a w imieniu twojem abym podnosił ręce moje.
Gda2017	Tak błogosławić cię będę póki żyję, wzniosę swe ręce w imię twoje.
PsBycz	(63:5) Przeto będę-błogosławił-Cię, za-życia-mojego; ja, do-Imienia-Twego, będę-podnosił ręce-moje.
Goet	(63:5) Tak Cię uwielbiać będę przez całe życie moje i w imieniu Twojem podnosić ręce moje.
PsCylk	(63:5) Tak, wychwalać Cię będę póki życia; w imię Twoje podniosę ręce moje.
PsKrusz	(63:5) Zaprawdę, błogosławić Cię będę w życiu mojem, dla imienia Twego będę wznosił dłonie moje.
PsAszk	(63:5) Tako błogosławić Cię będę mem życiem, w Twojem imieniu wzniosę moje dłonie.
PsSzer	(63:5) Tak błogosławić Ci będę, póki życia mego, w imieniu Twoim podnosić będę ręce moje.
Tys1	(62:5) Tak będę Cię błogosławił w moim życiu: w imię Twoje będę wznosił me ręce.
Tys5	(63:5) Tak błogosławić Cię będę w moim życiu: wzniosę ręce w imię Twoje.
Bryt	(63:5) Tak błogosławić cię będę, póki życia mego, W imieniu twoim podnosić będę ręce moje.
Pozn	(63:5) Tak więc będę Cię wielbił, póki mi życia stanie, w Imię Twoje wznoszę me ręce.
WarPra	(63:5) Wysławiać Cię pragnę przez całe moje życie i w Imię Twoje wznosić ręce w górę.
STB	(63:5) Tak, będę Cię wychwalał póki życia; w Twym Imieniu podniosę moje ręce.
EIB	(63:5) Póki żyję, będę Cię tak błogosławił, W Twym imieniu wzniosę w górę dłonie.

Ps 63,5

PsFlor	(62:6) jako tuku i tłustości napełniona bądź dusza moja a wargami wiesiela chwalić będą usta moja.
PsPul	(62:6) jako t[ł]uku a tłustości napełniona bądź dusza moja a wargami wiesiela chwalić będą usta moja.
Wuj1923	(63:6) Jako sadłem i tłustością niech będzie napełniona dusza moja: a wargami wesołości będą wychwalać usta moje.
Gda1881	(63:6) Jako tłustością i sadłem byłaby tu nasycona dusza moja, a radosnem warg śpiewaniem wychwalałyby cię usta moje.
Gda2017	Jak tłuszczem i sadłem będzie nasycona moja dusza, moje usta będą cię wielbić radosnymi wargami;
PsBycz	(63:6) Jakby szpikiem, i-tłustością, nasyci-się dusza-moja; gdy,-wargami radosnemi, będą-chwaliły Cię, usta-moje.
Goet	(63:6) Jako szpikiem i tłustością będzie nasycona dusza moja, a radośnie wykrzykującemi wargami chwalić Cię będą usta moje.
PsCylk	(63:6) Jakoby tłuszczem i tukiem nasyca się dusza moja, a wargami radosnemi sławią usta moje.
PsKrusz	(63:6) Jako tłustością i sadłem nasyci się dusza moja, i radosnem śpiewaniem warg wychwalać będą usta moje.
PsAszk	(63:6) Niby tłustością i olejem oliwnym nakarmi się dusza ma i radosnemi wargi wielbić będą me usta.
PsSzer	(63:6) Dusza moja nasyca się jak szpikiem i tłuszczem, a usta moje będą Cię wielbić radosnymi wargami.
Tys1	(62:6) Dusza moja się nasyci niby sadłem i tłuszczem, usta me Cię pochwalą radosnymi wargami,
Tys5	(63:6) Dusza moja będzie się syciła niby sadłem i tłustością, wargi moje radośnie wołać będą, a moje usta [Cię] chwalić.
Bryt	(63:6) Dusza moja nasyca się jakby szpikiem i tłuszczem, A usta moje będą cię wielbić radosnymi wargami.
Pozn	(63:6) Jak tłuszczem i szpikiem nasyci się dusza moja, z radością na ustach wargi moje śpiewać będą [Twoją] chwałę.
WarPra	(63:6) Jak sadłem lub innym tłuszczem nasyci się moja dusza, tak będę Cię sławił ustami pełnymi radości.
STB	(63:6) Jakby tłuszczem i szpikiem nasyca się moja dusza, a radosnymi śpiewaniem warg sławią Cię moje usta.
EIB	(63:6) Nasycony jak tłustością ofiary, Uwielbiam Cię radosnymi słowami -

Ps 63,6

PsFlor	(62:7a) Tako pamięcien jeśm był cie na postłaniu mojem, w jutrzni będę myślić w tobie,
PsPul	(62:7a) Tako pomniał jeśm ciebie na pościeli mojej, i w jutrz❬n❭i będę myślić o tobie,
Wuj1923	(63:7) Jeźlim na cię pamiętał na łożu mojem, rano będę rozmyślał o tobie.
Gda1881	(63:7) Zaprawdęć na cię wspominam, i na łożu mojem każdej straży nocnej rozmyślam o tobie.
Gda2017	Gdy cię wspominam na moim posłaniu i rozmyślam o tobie podczas nocnych straży.
PsBycz	(63:7) Kiedy wspominam-Cię, na posłaniu-mojém; tedy, za-czuwań, rozpamiętywam o-Tobie.
Goet	(63:7) Gdy o Tobie wspominam na łożu swojem i o Tobie rozmyślam podczas straży nocnych.
PsCylk	(63:7) Gdy wspominam Cię na łożu mojém, podczas straży nocnych rozmyślam o Tobie.
PsKrusz	(63:7) Zaprawdę, o Tobie pamiętam na łożu mojem; w czasie straży rozmyślam o Tobie.
PsAszk	(63:7) Jeślim wspominał Cię na mych pieluchach, na nocnych strażach będę się rozpamiętywał w Tobie.
PsSzer	(63:7) Boże, wspominam Cię na łożu swoim, rozmyślam o Tobie podczas straży nocnych,
Tys1	(62:7) gdy wspominać Cię będę na moim posłaniu i myśleć o Tobie podczas moich czuwań.
Tys5	(63:7) Gdy wspominam Cię na moim posłaniu, myślę o Tobie podczas moich czuwań.
Bryt	(63:7) Wspominam cię na łożu moim, Rozmyślam o tobie podczas straży nocnych,
Pozn	(63:7) Kiedy Cię wspomnę na mym posłaniu, rozmyślam o Tobie w czasie godzin nocnego czuwania.
WarPra	(63:7) Myślę o Tobie na posłaniu nocnym, za Tobą tęsknię, gdy trwam na czuwaniu.
STB	(63:7) Wspominam Cię na mym łożu, o Tobie rozmyślam podczas nocnych straży.
EIB	(63:7) Ilekroć wspominam Ciebie na posłaniu I myślę o Tobie podczas nocnych straży.

Ps 63,7

PsFlor	(62:7b) bo jeś był pomocnik moj (62:8a) i pod pokrycim krzydł twojich wiesielić sie będę;
PsPul	(62:7b) bo jeś był pomocnik moj (62:8a) i pod pokrycim krzydł twoich wiesielić sie będę;
Wuj1923	(63:8) Boś był pomocnikiem moim: i w zasłonie skrzydeł twoich rozraduję się.
Gda1881	(63:8) Boś mi bywał na pomocy; przetoż w cieniu skrzydeł twoich śpiewać będę.
Gda2017	Ponieważ byłeś mi pomocą, w cieniu twoich skrzydeł będę się weselił.
PsBycz	(63:8) Bo bywałeś pomocą dla-mnie; przeto-w-cieniu skrzydeł-Twoich, będę-weselił-się.
Goet	(63:8) Albowiem Tyś stał się pomocą moją, a w cieniu skrzydeł Twoich wykrzykuję z radością.
PsCylk	(63:8) Bo byłeś pomocą moją, a w cieniu skrzydeł Twoich radowałem się.
PsKrusz	(63:8) Albowiem Tyś był pomocą moją, i w cieniu skrzydeł Twych śpiewać będę.
PsAszk	(63:8) Iżeś był mi ku pomocy a w cieniu Twych skrzydeł będę śpiewał radośnie.
PsSzer	(63:8) bo byłeś mi pomocą i weseliłem się w cieniu skrzydeł Twoich.
Tys1	(62:8) Stałeś się bowiem moim pomocnikiem i w cieniu Twych skrzydeł się cieszę:
Tys5	(63:8) Bo stałeś się dla mnie pomocą i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
Bryt	(63:8) Bo byłeś mi pomocą I weseliłem się w cieniu skrzydeł twoich.
Pozn	(63:8) Boś mi był wspomożeniem, przeto weselić się będę w cieniu Twych skrzydeł.
WarPra	(63:8) Bo stałeś się dla mnie pomocą i będę się radował w cieniu Twoich skrzydeł.
STB	(63:8) Bo byłeś moją pomocą, radowałem się w cieniu Twych skrzydeł.
EIB	(63:8) Ty bowiem przychodziłeś mi z pomocą, W cieniu Twych skrzydeł zaśpiewam pieśń radości.

Ps 63,8

PsFlor	(62:8b) przystała jest dusza moja za tobą, mnie jest przyjęła prawica twoja.
PsPul	(62:8b) przystała jest dusza moja za tobą, mnie jest przyjęła prawica twoja.
Wuj1923	(63:9) Przylgnęła dusza moja do ciebie: broniła mię prawica twoja.
Gda1881	(63:9) Przylgnęła dusza moja do ciebie; prawica twoja podpiera mię.
Gda2017	Moja dusza przylgnęła do ciebie, twoja prawica mnie podtrzymuje.
PsBycz	(63:9) Przylgnęła, dusza-moja, poza-tobą; we-mnie, utrzymuje ją prawica-Twoja.
Goet	(63:9) Dusza moja przylgnęła do Ciebie, prawica Twoja podtrzymuje mnie.
PsCylk	(63:9) Przylgnęła dusza moja do Ciebie, mnie wspiera prawica Twoja.
PsKrusz	(63:9) Przylgnęła dusza moja do Ciebie; prawica Twa podpiera mnie.
PsAszk	(63:9) Przylgnęła dusza ma idąc za Tobą, mnie wsparła Twa prawica.
PsSzer	(63:9) Dusza moja przylgnęła do Ciebie, prawica Twoja podtrzymuje mię.
Tys1	(62:9) do Ciebie lgnie moja dusza, prawica Twoja mnie wspiera.
Tys5	(63:9) do Ciebie lgnie moja dusza, prawica Twoja mnie wspiera.
Bryt	(63:9) Dusza moja przylgnęła do ciebie, Prawica twoja podtrzymuje mnie.
Pozn	(63:9) Dusza moja przylgnęła do Ciebie i wspiera mnie Twoja prawica.
WarPra	(63:9) Przy Tobie trwa moja dusza, trzyma mnie mocno Twoja prawica.
STB	(63:9) Przylgnęła do Ciebie moja dusza, a Twa prawica mnie wspiera.
EIB	(63:9) Przylgnąłem do Ciebie całą duszą, Twa prawica od dawna mnie podnosi.

Ps 63,9

PsFlor	(62:9a) Oni zaprawdę po proźnicy szukali są dusze mojej, wnidą w niskości ziemie,
PsPul	(62:9a) Ale oni po proźnicy szukali duszę moję, wnidą w niskości ziemie,
Wuj1923	(63:10) A oni próżno szukali dusze mojéj: wnidą w niskości ziemie.
Gda1881	(63:10) Ale ci, którzy szukają upadku duszy mojej, sami wnijdą do najgłębszej niskości ziemi.
Gda2017	Ale ci, którzy dążą do zguby mojej duszy, sami zejdą do głębi ziemi.
PsBycz	(63:10) Ale-ci, co-zniszczenia żądają życia-mego, wnidą w-miejsca-zapadłe téj-ziemi.
Goet	(63:10) Ale tamci, którzy dążą do zguby duszy mojej, sami zstąpią do najgłębszych miejsc ziemi.
PsCylk	(63:10) A oni, którzy na zagubę szukają duszy mojéj, zapadną w głębie ziemi.
PsKrusz	(63:10) Ale ci, co szukają zagłady mej duszy, wejdą do niskości ziemi,
PsAszk	(63:10) Lecz ci, którzy życzą mej duszy zguby przeraźliwej, zapadną się w najniższe czeluści ziemi.
PsSzer	(63:10) Ale ci, którzy godzą na życie moje, by je zniszczyć, zapadną się w głębinach ziemi.
Tys1	(62:10) Ci zaś, co zgubić pragną moją duszę, zejdą w głębiny ziemi.
Tys5	(63:10) A ci, którzy szukają zguby mojej duszy, niech zejdą w głębiny ziemi.
Bryt	(63:10) Ale ci, którzy szukają zguby mojej, Zapadną się w głębinach ziemi.
Pozn	(63:10) Ci zaś, którzy dążą do mej zguby, zstąpią do czeluści ziemi,
WarPra	(63:10) Wielu bez powodu czyha na me życie, lecz to oni muszą zstąpić do podziemnych otchłani.
STB	(63:10) A ci, co czyhają na zgubę mojej duszy, zapadną się w głębię ziemi.
EIB	(63:10) Ci zaś, którzy dążą do mej zguby, Przepadną w głębinach ziemi.

Ps 63,10

PsFlor	(62:9b) dani będą w ręce miecza, części liszek będą.
PsPul	(62:9b) dani będą w ręce miecza, części liszek będą.
Wuj1923	(63:11) Będą podani w ręce miecza, częściami liszek będą.
Gda1881	(63:11) Zabije każdego z nich ostrość miecza, i przyjdą liszkom na podział.
Gda2017	Będą wydani pod ostrze miecza, staną się łupem lisów.
PsBycz	(63:11) Powalą-ich, za pomocą miecza; oni, udziałem lisów się-staną.
Goet	(63:11) Będą wydani przemocy miecza; i staną się łupem szakali.
PsCylk	(63:11) Porazi ich mieczem, pastwą szakali się staną.
PsKrusz	(63:11) będą wydani w ręce miecza - staną się podziałem szakali.
PsAszk	(63:11) Od miecza będą rozlani, działem liszek się staną.
PsSzer	(63:11) Będą oddani na pastwę miecza, staną się łupem szakali.
Tys1	(62:11) Wydani będą pod miecze, staną się łupem szakali.
Tys5	(63:11) Niech będą wydani pod miecze i staną się łupem szakali.
Bryt	(63:11) Będą oddani na pastwę miecza, Staną się łupem szakali.
Pozn	(63:11) będą wydani pod miecz, staną się pastwą szakali.
WarPra	(63:11) Niech zostaną zgładzeni ostrzem miecza i staną się łupem szakali.
STB	(63:11) Porazi ich ostrze miecza, staną się pastwą szakali.
EIB	(63:11) Będą oddani na pastwę miecza I staną się łupem szakali.

Ps 63,11

PsFlor	(62:10) Krol zaprawdę wiesielić sie będzie w Bodze, chwaleni będą wszystcy, jiż przysięgają w niem, bo zatkana są usta mołwiących lichoty.
PsPul	(62:10) Ale krol wiesielić sie będzie w Bodze, chwaleni będą wszystcy, jiż przysięgają w niem, bo zatkana są usta mołwiących złości.
Wuj1923	(63:12) Ale król będzie się weselił w Bogu: i chlubić się będą wszyscy, którzy nań przysięgają; bo zatkane są usta mówiących nieprawości.
Gda1881	(63:12) Lecz król będzie się weselił w Bogu, a będzie się chlubił każdy, kto przezeń przysięga; albowiem zatkane będą usta mówiących kłamstwo.
Gda2017	Lecz król będzie się weselił w Bogu, będzie się chlubił każdy, kto na niego przysięga, a usta kłamców zostaną zamknięte.
PsBycz	(63:12) Lecz,-ten-król, rozraduje-się w-Bogu; pochlubi-się każdy, kto-przysięga na-Niego; bo będą-zamknięte usta mówiących fałszywie.
Goet	(63:12) Lecz król będzie się radował w Bogu; będzie się chlubił każdy, kto na Niego przysięga; albowiem zatkane będą usta mówiących kłamstwo.
PsCylk	(63:12) A król weselić się będzie w Panu, chlubić się będzie każdy, który zaprzysiągł mu; bo zamknięte będą usta kłamców.
PsKrusz	(63:12) A król radować się będzie w Bogu, chlubić się będzie każdy, co przezeń przysięga, albowiem zatkane będą usta mówiących kłamstwo.
PsAszk	(63:12) Zaś król weselić się będzie w Bogu, chwałą okryje się każdy co nań przysięga, gdyż zatkane będą usta tych, co głoszą kłam.
PsSzer	(63:12) Lecz król będzie się radował, będzie się chlubił w Bogu każdy, kto przysięga na Niego, bo usta kłamców będą zamknięte.
Tys1	(62:12) Ale król będzie radował się w Bogu, chlubił się będzie każdy, który nań przysięga, bo zamkną się usta głoszących bezprawie.
Tys5	(63:12) A król niech się raduje w Bogu, niech chlubi się każdy, kto na Niego przysięga, tak niech się zamkną usta mówiących kłamliwie.
Bryt	(63:12) Lecz król będzie się radował w Bogu, będzie się chlubił każdy, ktoprzysięga na niego, Bo usta kłamców będą zamknięte.
Pozn	(63:12) Król wszakże będzie się radował w Bogu; szczycić się będzie każdy, kto na niego przysięga, usta kłamców bowiem będą musiały zamilknąć.
WarPra	(63:12) A król niechaj raduje się Bogiem, niech cieszy się każdy, kto na Niego przysięga, i niech zamilkną usta wszystkich kłamców.
STB	(63:12) Zaś król będzie się weselił dzięki Bogu; będzie się chlubił także każdy, kto Mu został zaprzysiężony; a usta kłamców będą zamknięte.
EIB	(63:12) Lecz król będzie radował się w Bogu; Zaszczyt spotka każdego, kto na Boga składa przysięgę, Oszustom natomiast usta zostaną zamknięte.

Psalm 64

Ps 64,1

PsFlor	(63:1) Wysłuszaj, Boże, modlitwę moję, gdy proszę, od bojaźni nieprzyjacielowy wyjmi duszę mą!
PsPul	Dawid. (63:1) Wysłuchaj, Boże, modłę moję, gdy proszę, od bojaźni nieprzyjaciela wytargni duszę moję!
Wuj1923	(64:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. (64:2) Wysłuchaj, Boże, prośbę moję, gdy się modlę: od strachu nieprzyjaciela wybaw duszę moję.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. (64:2) Wysłuchaj, o Boże! głos mój, gdy się modlę; od strachu nieprzyjaciela strzeż żywot mój.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Wysłuchaj, o Boże, mego głosu, gdy się modlę; zachowaj moje życie od strachu przed wrogiem.
PsBycz	(64:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania Psalm Dawida. (64:2) Posłuchaj, o-Boże! głosu-mego, w-użalaniu-się-mojém; od-strasznego nieprzyjaciela, zachowaj życié-mojé.
Goet	(64:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Psalm Dawida. (64:2) Usłysz, Boże, głos mój w skardze mojej; ustrzeż życie moje od wroga, który mnie przeraża.
PsCylk	(64:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. (64:2) Słuchaj Panie głosu mojego, gdy błagam; od obawy wroga ustrzeż życie moje.
PsKrusz	(64:1) Przełożonemu chóru. Psalm Dawida. (64:2) Wysłuchaj Boże, głosu mego, gdy się modlę; od strachu nieprzyjaciela strzeż żywot mój.
PsAszk	(64:1) Dyrygentowi. - Śpiew Dawida. (64:2) Słuchaj Boże mego głosu, - gdy się nurzam! w zadumie, - od strachu przed wrogiem - Ty ustrzeżesz mojego żywota.
PsSzer	(64:1) Przewodnikowi chóru, psalm Dawida. (64:2) Słuchaj, Boże głosu mego, gdy się żalę! Ustrzeż duszę moją od strachu przed nieprzyjacielem.
Tys1	(63:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. (63:2) Boże, słuchaj głosu mego, gdy się żalę; zachowaj me życie od strachu przed wrogiem.
Tys5	(64:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. (64:2) Boże, słuchaj głosu mego, gdy się żalę; zachowaj me życie od strachu przed wrogiem.
Bryt	(64:1) Przewodnikowi chóru, Psalm Dawidowy. (64:2) Słuchaj, Boże, głosu mego, gdy się żalę! Ustrzeż życie moje od lęku przed wrogiem!
Pozn	(64:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Dawida. (64:2) Wysłuchaj, Boże, głosu mojej skargi, od lęku przed nieprzyjacielem zachowaj życie moje!
WarPra	(64:1) Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. (64:2) Wysłuchaj, o Boże, głosu mych narzekań, niech wróg nie sprawia, bym się bał o życie.
STB	(64:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. (64:2) Boże, słuchaj mojego głosu kiedy błagam; ustrzeż moje życie od obawy przed wrogiem.
EIB	(64:1) Dla prowadzącego chór. Psalm Dawida. (64:2) Wysłuchaj mnie, Boże, pragnę się wyżalić: Ochroń moje życie od lęku przed wrogiem.

Ps 64,2

PsFlor	(63:2) Zaszczycił jeś mie od sebrania złych, od mnożstwa strojących lichotę.
PsPul	(63:2) Zaszczycił jeś mie od sebrania złosnych, od mnostwa strojących złość.
Wuj1923	(64:3) Obroniłeś mię od zboru złośników: od mnóstwa działających nieprawość.
Gda1881	(64:3) Skryj mię przed skrytą radą złośników, przed zbuntowaniem czyniących nieprawość.
Gda2017	Ukryj mnie przed tajemną radą złoczyńców, przed zgrają czyniących nieprawość;
PsBycz	(64:3) Ukryj-mię, przed-tajną-radą złośliwych, przed-zgiełkiem czyniących bezprawié;
Goet	(64:3) Ukryj mnie przed skrytemi radami złoczyńców, przed zgrają przestępców,
PsCylk	(64:3) Ukryj mnie przed spiskiem złych, przed zaburzeniem złoczyńców.
PsKrusz	(64:3) Ukryj mnie przed skrytą radą złośników, przed buntem dopuszczających się grzechu.
PsAszk	(64:3) Ty mnie skryjesz przed czającym się zespołem zwyrodniałych, przed burzliwością złoczyńców.
PsSzer	(64:3) Ukryj mnie przed radą złych, przed zgrają złoczyńców,
Tys1	(63:3) Chroń mnie przed radą złoczyńców i przed zgrają źle postępujących.
Tys5	(64:3) Chroń mnie przed gromadą złoczyńców i przed zgrają występnych.
Bryt	(64:3) Ukryj mnie przed zgrają złych, Przed zgiełkiem złoczyńców,
Pozn	(64:3) Ukryj mnie przed sforą nędzników, przed zgiełkliwą zgrają złoczyńców,
WarPra	(64:3) Ukryj mnie przed tłumem bezbożnych, przed zgiełkiem tych, którzy źle czynią.
STB	(64:3) Przed spiskiem złych mnie ukryj i przed wzburzeniem złoczyńców,
EIB	(64:3) Ukryj mnie przed spiskiem ludzi niegodziwych I przed zgrają czyniących nieprawość.

Ps 64,3

PsFlor	(63:3a) Bo naostrzyli są jako miecz języki swoje, naciągnęli są łęczysko rzecz gorzką,
PsPul	(63:3a) Bo naostrzyli jako miecz języki swoje, naciągli łęczyszcze rzecz gorzką,
Wuj1923	(64:4) Bo zaostrzyli jako miecz języki swoje: naciągnęli łuk, rzecz gorzką,
Gda1881	(64:4) Którzy zaostrzyli język swój jako miecz, nałożyli strzałę swoję, słowo jadowite,
Gda2017	Którzy naostrzyli swój język jak miecz, nałożyli swoje strzały, słowa jadowite;
PsBycz	(64:4) Którzy ostrzą, jak-miecz, język-swój; naciągają, na łuki, strzały-swe, zaprawione rzeczą zatrutą;
Goet	(64:4) Którzy język swój naostrzyli jak miecz, jadowite słowa jako strzały kładą na łuk,
PsCylk	(64:4) Którzy zaostrzyli niby miecz język swój, nałożyli strzałę swoję: słowo goryczy.
PsKrusz	(64:4) Którzy zaostrzyli język swój jako miecz, nastawili strzałę swą - słowo gorzkie,
PsAszk	(64:4) Którzy wyostrzyli, niby miecz, swój język. wypuścili strzałę swą: gorzkie słowo.
PsSzer	(64:4) którzy naostrzyli język swój jak miecz, jak strzałę wyostrzyli słowo jadowite,
Tys1	(63:4) Oni ostrzą jak miecz swe języki, a słowa zatrute jak strzały kierują,
Tys5	(64:4) Oni ostrzą jak miecz swe języki, a gorzkie słowa kierują jak strzały,
Bryt	(64:4) Którzy naostrzyli język swój jak miecz, Jak strzałę wyostrzyli słowa jadowite,
Pozn	(64:4) którzy ostrzą swe języki jak miecz i mają w pogotowiu zjadliwe słowa jak strzały,
WarPra	(64:4) Jak miecze ostrzą swoje języki, a słowa pełne jadu wypuszczają jak strzały
STB	(64:4) którzy zaostrzyli swój język jak miecz, i nałożyli swą strzałę – słowo goryczy;
EIB	(64:4) Wyostrzyli oni swój język jak miecz, Puścili niczym strzały jadowite słowa,

Ps 64,4

PsFlor	(63:3b) bychą strzelali w tajemności niepokalanego. (63:4a) Nagle strzelać ji będą i nie będą sie bać.
PsPul	(63:3b) by strzelali potajemnie niewinnego. (63:4a) Rychło strzelać ji będą i nie będą sie bać.
Wuj1923	(64:5) Aby w skrytościach strzelali na niepokalanego: z prędka nań strzelać będą, a nie będą się bać,
Gda1881	(64:5) Aby strzelali z skrytości na niewinnego; niespodzianie nań strzelają, a nikogo się nie boją.
Gda2017	Aby strzelać z ukrycia w niewinnego; strzelają znienacka i nikogo się nie boją.
PsBycz	(64:5) Dla-wystrzelenia, w-kryjówki, do cnotliwego; niespodzianie strzélają-do-niego, i-nie boją-się.
Goet	(64:5) Aby z ukrycia strzelać na niewinnego: niespodzianie na niego strzelają, a nie lękają się.
PsCylk	(64:5) Aby ugodzić w skrytości niewinnego, znienacka ugodzić weń; a nie boją się.
PsKrusz	(64:5) aby strzelali w skrytości do niewinnego: nagle strzelają nań i nie boją się go.
PsAszk	(64:5) Aby ustrzelić w skrytościach uczciwca, znienacka go ustrzelą a nie zaznają bojaźni.
PsSzer	(64:5) aby ugodzić skrycie niewinnego, nagle i bez trwogi ugodzić weń!
Tys1	(63:5) by ugodzić niewinnego z kryjówki, ugodzić go znienacka bez żadnej obawy.
Tys5	(64:5) by ugodzić niewinnego z ukrycia, znienacka strzelają, wcale się nie boją.
Bryt	(64:5) Aby ugodzić skrycie niewinnego, Nagle i bez skrupułów ugodzić weń!
Pozn	(64:5) by mierzyć z ukrycia w niewinnego i bez obawy znienacka ugodzić w niego.
WarPra	(64:5) i z ukrycia godzą nimi w niewinnych. Wysyłają swe strzały znienacka i bez obawy.
STB	(64:5) by w skrytości ugodzić niewinnego, ugodzić go znienacka; i się nie boją.
EIB	(64:5) By godzić w niewinnego z zamaskowanych miejsc, Trafić go znienacka, bez lęku i obaw.

Ps 64,5

PsFlor	(63:4b) Śćwirdzili są sobie mołwę złą, (63:5) mołwili są, bychą pokryli sidła, rzekli są: Kto uźrzy je?
PsPul	(63:4b) Stwirdzili sobie mołwę złosną, (63:5) mołwili, by pokryli sidła, rzekli: Kto je uźrzy?
Wuj1923	(64:6) Utwierdzili sobie mowę złośliwą: namawiali się, żeby zakryli sidła: mówili: Któż je obaczy?
Gda1881	(64:6) Stwierdzają się w złem; zmawiają się, jakoby zakryć sidłą, i mówią: Któż je obaczy?
Gda2017	Utwierdzają się w złym zamiarze, zmawiają się, jak ukryć pułapki, i mówią: Któż je zobaczy?
PsBycz	(64:6) Oni-zatwiérdzają, dla-siebie, sprawę złośliwą, opowiadają, o-ukryciu sideł; mówią: Któż postrzeże je?
Goet	(64:6) Umacniają się w swojej złej sprawie; rozmawiają o tem, jakby ukryć pułapki; mówią: kto nas zobaczy?
PsCylk	(64:6) Utwierdzają się w zamyśle złym, zmawiają się jakby ukryć sidła; powiadają, któż spostrzeże je.
PsKrusz	(64:6) Umacniają się w słowie złem, zmawiają się, aby ukryć sidła; mówią: "Któż je zobaczy"?
PsAszk	(64:6) Utwierdzają sobie nawzajem złoczyn, - opowiadają po to, aby ukryć sidła, myślą: któż ich dopatrzy?
PsSzer	(64:6) Utwierdzają się w złem, zmawiają się, jakby ukryć sidła i myślą: Któż je zobaczy?
Tys1	(63:6) Mocno postanawiają sobie niegodziwość, knują spisek, by skrycie sidła zastawić, i mówią: «Któż nas zobaczy?»
Tys5	(64:6) Umacniają się w złym zamiarze, zamyślają potajemnie zastawić sidła i mówią sobie: Któż nas zobaczy
Bryt	(64:6) Utwierdzają się w złem, Zmawiają się, aby ukryć sidła I mówią: Któż je zobaczy?
Pozn	(64:6) Utwierdzają się wzajemnie w swych niecnych zamysłach, zmawiają się, by skrycie zastawić sidła, i myślą: "Któż je dostrzeże?"
WarPra	(64:6) Gotowi są zawsze tylko zło czynić, ciągle planują zasadzki i pocieszają się, że nikt tego nie widzi.
STB	(64:6) Utwierdzają się w złym zamyśle; zmawiają się, jak ukryć sidła; powiadają – któż je spostrzeże?
EIB	(64:6) Utwierdzają się nawzajem w służeniu złej sprawie, Ustalają, jak w ukryciu pozastawiać sidła, Pytają: Kto je zobaczy?

Ps 64,6

PsFlor	(63:6) Badali są lichoty, seszli są badając badanim. (63:7a) Przystąpi człowiek ku siercu wysokiemu,
PsPul	(63:6) Badali złości, ustali badając badanim. (63:7a) Przystąpi człowiek ku siercu wysokiemu,
Wuj1923	(64:7) Szukali nieprawości: ustali, szukając szukaniem. Przystąpi człowiek do serca głębokiego.
Gda1881	(64:7) Szukają pilnie nieprawości; giniemy od rad zdradliwie wynalezionych. Takci wnętrzność i serce człowiecze głębokie jest.
Gda2017	Szukają nieprawości, starannie jej poszukują; ich wnętrze i serce są głębokie.
PsBycz	(64:7) Wyszukują niegodziwości, mówiąc: dokonaliśmy wybadania, wypatrzenia, nawet-wnętrza człowieka, i-serca głębokość.
Goet	(64:7) Knują podłości: "Gotowiśmy. Plan jest obmyślony!" gdyż wnętrzności każdego i jego serce są głębokie.
PsCylk	(64:7) Ukrywają niegodziwości, spełniliśmy zamysł uknuty; we wnętrzu każdego, w sercu głęboko.
PsKrusz	(64:7) Rozmyślają o nieprawości: "Jesteśmy gotowi - plan gotowy" we wnętrznościach człowieka i w sercu głęboko.
PsAszk	(64:7) Dociekają całopaleń, prowadzą przebiegle pozorne śledztwa i za wnętrzem męża i za sercem głębokiem.
PsSzer	(64:7) Knują zbrodnię, ukrywają uknuty plan, a niezbadane jest wnętrze każdego i serce.
Tys1	(63:7) Wymyślają zbrodnie, kryją swe pomysły, a myśl i serce każdego [chytrością] głębokie.
Tys5	(64:7) i zgłębi nasze tajemnice? Zamach został obmyślony, ale wnętrze człowieka - serce jest niezgłębione.
Bryt	(64:7) Knują zbrodnię, ukrywają uknuty plan, A wnętrze każdego i serce jest niezbadane...
Pozn	(64:7) Knują zbrodnię i kryją się z tym, co umyślili; niezgłębione są myśli i serce każdego z nich.
WarPra	(64:7) Przewrotne są ich zamiary, lecz to, co planują, pilnie ukrywają. Ich wnętrze jest niezbadane, serce ich – niezgłębione jak przepaść.
STB	(64:7) Szukają nieprawości, spełniają uknuty zamysł. A wnętrze i serce człowieka są głębokie.
EIB	(64:7) Szukają krętych dróg, Mówią: Uzgodniliśmy plany! Ludzkie wnętrze i serce - o, jakże niezbadane.

Ps 64,7

PsFlor	(63:7b) i powyszon będzie Bog. (63:8a) Strzały malutkich uczyniły są sie plagi jich
PsPul	(63:7b) i wzniesion będzie Bog. (63:8a) Str❬z❭ały dziecinne uczyniły sie rany jich
Wuj1923	(64:8) A Bóg wywyższon będzie: strzałki maluczkich stały się rany ich:
Gda1881	(64:8) Ale gdy Bóg na nich wypuści prędką strzałę, porażeni będą;
Gda2017	Ale Bóg wypuści na nich strzałę, nagle odniosą rany;
PsBycz	(64:8) Aleć, zastrzeli-ich Bóg strzałą niespodzianie; od-niéj będą rany-ich.
Goet	(64:8) Lecz Bóg już ugodził ich strzałą; raptownie się poczuli zranionymi.
PsCylk	(64:8) I ugodził ich Pan strzałą, nagłą była ich klęska.
PsKrusz	(64:8) Bóg wypuści strzałę, nagle nastąpią poranienia ich.
PsAszk	(64:8) I ustrzeli ich Bóg strzałą, znienacka nastaną ich plagi.
PsSzer	(64:8) Ale Bóg wypuści na nich strzałę, odniosą nagle ranę.
Tys1	(63:8) Lecz Bóg strzałami w nich godzi, rany na nich nagle spadają,
Tys5	(64:8) Lecz Bóg strzałami w nich godzi, nagle odnoszą rany,
Bryt	(64:8) Ale Bóg wypuści na nich strzałę, Zostaną nagle zranieni.
Pozn	(64:8) Lecz Bóg dosięga ich strzałą i niespodzianie [sami] odnoszą rany;
WarPra	(64:8) Ale dosięgnie ich Boża strzała i niespodziewanie odniosą rany.
STB	(64:8) Zatem Pan ugodził ich strzałą i nagła była ich klęska.
EIB	(64:8) Lecz Bóg wypuści swą strzałę, Nagle zada im ranę

Ps 64,8

PsFlor	(63:8b) i rozniemogli są sie przeciwo jim językowie jich. (63:9a) Zamącili są sie wszystcy, jiż są widzieli je,
PsPul	(63:8b) i rozniemogli sie przeciwo jim językowie jich. (63:9a) Zamącili sie wszystcy, co je widzieli,
Wuj1923	(64:9) I pomdlały przeciwko nim ich języki: strwożyli się wszyscy, którzy je widzieli.
Gda1881	(64:9) A do upadku przywiedzie ich własny język ich; odłączy się od nich każdy, kto ich ujrzy.
Gda2017	Własny język doprowadzi ich do upadku; wszyscy, którzy ich zobaczą, uciekną.
PsBycz	(64:9) Tedy-zwalą-się-same, na-nich, języki-onychże; w-rozsypkę-pójdą wszyscy, patrzący-się na-nich.
Goet	(64:9) Własny ich język doprowadził ich do upadku; tak, że wszyscy, którzy ich ujrzą, będą potrząsali głową.
PsCylk	(64:9) Do upadku ich wiedzie własny język, wzdrygają się wszyscy, którzy widzą ich.
PsKrusz	(64:9) Obrócili na się sami język swój, odsuną się od nich wszyscy, którzy patrzą na nich.
PsAszk	(64:9) I sprawi, że się potkną - ich język nad nimi - rozpierzchną się wszyscy, co na nich spozierają,
PsSzer	(64:9) Własny język przywiedzie ich do upadku; wszyscy, którzy na nich patrzą, kiwają głową.
Tys1	(63:9) własny język im zagładę gotuje: wszyscy, co ich widzą, kiwają głowami.
Tys5	(64:9) własny język im gotuje upadek; wszyscy, co ich widzą, potrząsają głowami.
Bryt	(64:9) Własny język przywiedzie ich do upadku; Kiwają głowami wszyscy, którzy na nich patrzą.
Pozn	(64:9) z powodu własnego ich języka doprowadza ich do zguby, a na ich widok wszyscy potrząsają głowami.
WarPra	(64:9) Doprowadzą ich do zguby ich własne języki, a inni patrząc na to będą kiwać głowami.
STB	(64:9) Do upadku wiedzie ich własny język; wszyscy, którzy ich widzą, się wzdrygają.
EIB	(64:9) I potkną się o własny język! Pierzchną ci, którzy na nich patrzą,

Ps 64,9

PsFlor	(63:9b) i bał sie jest wszeliki człowiek. (63:10) I zjawili są działa boża i uczynki jego urozumieli są.
PsPul	(63:9b) i bał sie wszelki człowiek. (63:10) I zjawili działa boża i uczynki jego urozumieli.
Wuj1923	(64:10) I bał się wszelki człowiek: i opowiadali sprawy Boże, i uczynki jego rozumieli.
Gda1881	(64:10) I ulękną się wszyscy ludzie, a będą opowiadali sprawę Bożą, i dzieło jego zrozumieją.
Gda2017	I zlękną się wszyscy ludzie, będą opowiadali o dziele Boga i zrozumieją jego czyny.
PsBycz	(64:10) Tedy-będą-się-bali wszyscy ludzie, i-będą-opowiadali czyn Boga; a,-na-dziéło-Jego, będą-zwracali-uwagę.
Goet	(64:10) I ulękną się wszyscy ludzie i oznajmią: "To Bóg uczynił!" i rozważą Jego dzieło.
PsCylk	(64:10) I przestraszyli się wszyscy ludzie, i opowiadają zrządzenie Pana, a sprawę Jego rozważają.
PsKrusz	(64:10) I ulękną się wszyscy ludzie, i będą opowiadali sprawę Bożą, i dzieło Jego zrozumieją.
PsAszk	(64:10) I obawa ogarnie wszystkie ludzie a obwieszczą. dzieło Boga i zrozumieją Jego poczynanie.
PsSzer	(64:10) I boją się wszyscy ludzie, opowiadają dzieło Boże i rozważają sprawę Jego.
Tys1	(63:10) Wszyscy się boją, sławią dzieło Boże i rozważają Jego zrządzenia.
Tys5	(64:10) Ludzie zdjęci bojaźnią sławią dzieło Boga i rozważają Jego zrządzenia.
Bryt	(64:10) I boją się wszyscy ludzie, Opowiadają dzieło Boga i rozważają czyny jego.
Pozn	(64:10) I wszyscy, zdjęci lękiem, głoszą dzieło Boże i czyny Jego rozważają.
WarPra	(64:10) Wtedy przerażenie ogarnie ludzi; zaczną opowiadać o czynach Boga i zastanawiać się nad Jego działaniem.
STB	(64:10) Przestraszyli się wszyscy ludzie; opowiadają czyn Boga, a Jego dzieło rozważają.
EIB	(64:10) Wszyscy ludzie się tym przestraszą I głosić będą, że to dzieło Boga, Zrozumieją Jego czyn.

Ps 64,10

PsFlor	(63:11) Wiesielić sie będzie prawy w Bodze i pwać będzie weń, i chwaleni będą wszystcy prawego sierca.
PsPul	(63:11) Wiesielić sie będzie prawy w Bodze i pwać będzie weń, i chwaleni będą wszystcy prawego sierca.
Wuj1923	(64:11) Będzie się weselił sprawiedliwy w Panu, i będzie w nim nadzieję miał: i będą pochwaleni wszyscy serca prawego.
Gda1881	(64:11) Ale sprawiedliwy się będzie weselił w Panu, a będzie w nim ufał; i będą się chlubili wszyscy, którzy są uprzejmego serca.
Gda2017	A sprawiedliwy będzie się weselić w PANU i będzie mu ufał; i będą się chlubili wszyscy prawego serca.
PsBycz	(64:11) Rozraduje-się sprawiedliwy w-Panu, i-uciecze-się do-opieki-Jego; zaś-chlubić-się-będą, wszyscy prawi serca.
Goet	(64:11) A sprawiedliwy będzie się radował w Panu i będzie Mu ufał; a wszyscy serca szczerego będą się chlubili.
PsCylk	(64:11) Raduje się sprawiedliwy w Bogu i polega na Nim, i chlubią się wszyscy prawego serca.
PsKrusz	(64:11) Będzie się cieszył sprawiedliwy w Panu, i będzie ufał w Nim, i będą się chlubili wszyscy prawego serca.
PsAszk	(64:11) Weselić się będzie sprawiedliwy w Jehowie i w Nim szukać będzie schronienia a chwałą się okryją wszyscy, którzy szczerego są serca.
PsSzer	(64:11) Sprawiedliwy rozraduje się w Panu i zaufa Mu; i będą chlubić się wszyscy prawego serca.
Tys1	(63:11) Sprawiedliwy weseli się w Panu, do Niego się ucieka, a wszyscy prawego serca się chlubią.
Tys5	(64:11) Sprawiedliwy weseli się w Panu, do Niego się ucieka, a wszyscy prawego serca [Nim] się chlubią.
Bryt	(64:11) Sprawiedliwy rozraduje się w PanuI będzie szukał u niego schronienia; I będą się chlubić wszyscy prawego serca.
Pozn	(64:11) Sprawiedliwy raduje się w Jahwe i ucieka się do Niego; chlubią się wszyscy, którzy mają serca prawe.
WarPra	(64:11) A sprawiedliwy raduje się w Panu i u Niego szuka schronienia. Dumni zaś z tego wszyscy, którzy są serca czystego.
STB	(64:11) Sprawiedliwy cieszy się w WIEKUISTYM oraz na Nim polega; chlubią się wszyscy prawego serca.
EIB	(64:11) Sprawiedliwy zaś rozraduje się w PANU, W Nim będzie szukał ochrony - I szczycić się będą wszyscy ludzie prawego serca.

Psalm 65

Ps 65,1

PsFlor	(64:1) Ciebie słusza chwała, Boże, w Syjon i tobie wrocona będzie obietnica w Jeruzalem.
PsPul	Psalm Dawidow. (64:1) Tobie słusza chwała, Boże, na Syjon i tobie wrocona będzie obietnica w Jeruzalem.
Wuj1923	(65:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. Pieśń Jeremiasza i Ezechiela, ludu przeprowadzenia, kiedy poczęli iść w drogę. (65:2) Tobie przystoi pieśń, Boże, w Syonie: i tobie oddadzą ślub w Jeruzalem.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi psalm i pieśń Dawidowa. (65:2) Tobie przynależy, o Boże! chwała na Syonie, a tobie ślub ma być oddany.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm i pieśń Dawida. Tobie, Boże, należy się chwała na Syjonie i tobie złożone śluby należy wypełnić.
PsBycz	(65:1) Naczelnikowi-muzyki, Psalm Dawida, Spiéw, dany do grania. (65:2) Na-Ciebie, ufność-spokojna, chwała, o-Boże! czeka, w-Syonie; i-Tobie, tamże, będzie-uiszczonym, ślub.
Goet	(65:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Psalm. Pieśń Dawida. (65:2) Tobie, Boże, należy się chwała w Syjonie i Tobie oddaje się śluby.
PsCylk	(65:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida, śpiew. (65:2) Ciebie oczekuje chwała Panie, na Cyonie, i Tobie spełnia się ślub.
PsKrusz	(65:1) Przełożonemu chóru. Psalm pieśń Dawida. (65:2) Tobie należy się w skupieniu chwała, Boże na Sjonie! Tobie ślub niechaj będzie oddany!
PsAszk	(65:1) Dyrygentowi. - Pieśń Dawida do śpiewu. (65:2) Tobie milczenie - chwała, Boże w Syonie, i Tobie spłaconym będzie ślub.
PsSzer	(65:1) Przewodnikowi chóru; psalm Dawida, pieśń. (65:2) Ciebie, Boże, należy chwalić na Syjonie i Tobie ślub spełnić.
Tys1	(64:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. Pieśń. (64:2) Ciebie, Boże, należy wielbić na Syjonie. Tobie ślubu dopełnić,
Tys5	(65:1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. Pieśń. (65:2) Ciebie należy wielbić, Boże, na Syjonie. Tobie ślubów dopełniać,
Bryt	(65:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy. Pieśń. (65:2) Tobie należy się chwała, Boże na Syjonie, I tobie należy spełnić śluby.
Pozn	(65:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Dawida; pieśń. (65:2) Tobie, Boże, należą się pieśni chwały na Syjonie i przed Tobą należy wypełnić złożone Ci ślubowanie.
WarPra	(65:1) Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. Pieśń. (65:2) Tobie należy się chwała, Boże na Syjonie, złożone Ci przyrzeczenia należy wypełniać.
STB	(65:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida, śpiew. (65:2) Twoja jest, Boże, chwała, co oczekuje na Cyonie oraz Tobie spełnia się ślub.
EIB	(65:1) Dla prowadzącego chór. Psalm Dawida. Pieśń. (65:2) Tobie słusznie należy się pieśń chwały, Boże na Syjonie, I Tobie słusznie warto spełniać śluby.

Ps 65,2

PsFlor	(64:2) Wysłuszaj modlitwę moję, k tobie wszelikie ciało przydzie.
PsPul	(64:2) Usłysz modlitwę moję, k tobie wszelikie ciało przydzie.
Wuj1923	(65:3) Wysłuchaj modlitwę moję: do ciebie wszelkie ciało przyjdzie.
Gda1881	(65:3) Ty wysłuchiwasz modlitwy; przetoż do ciebie przychodzi wszelkie ciało.
Gda2017	Ty wysłuchujesz modlitwy, dlatego do ciebie przyjdzie wszelkie ciało.
PsBycz	(65:3) O Ty, wysłuchujący prośby! do Ciebie, wszelkié ciało przyjdzie.
Goet	(65:3) Ty, który wysłuchujesz modlitwy, do Ciebie przychodzi wszelkie ciało.
PsCylk	(65:3) Który słuchasz modlitwy, do Ciebie wszelkie ciało przybiega.
PsKrusz	(65:3) Ty wysłuchujesz modlitwę, do Ciebie przychodzi wszelkie ciało.
PsAszk	(65:3) Który słuchasz modlitwy - do Ciebie dojdzie wszystko ciało.
PsSzer	(65:3) Wysłuchujesz modlitwy, do Ciebie może przychodzić wszelkie ciało z powodu win.
Tys1	(64:3) co próśb wysłuchujesz. Do Ciebie wszelki śmiertelnik przychodzi
Tys5	(65:3) co próśb wysłuchujesz. Do Ciebie przychodzi wszelki śmiertelnik,
Bryt	(65:3) Ty wysłuchujesz modlitwy, Do ciebie przychodzi wszelki człowiek
Pozn	(65:3) Do Ciebie, który wysłuchujesz [naszych] modłów, przychodzi każdy śmiertelnik
WarPra	(65:3) Ty wysłuchujesz ludzkich modlitw, do Ciebie zwracają się wszyscy ludzie
STB	(65:3) Do Ciebie, który słuchasz modlitwy, przybiega każda cielesna natura.
EIB	(65:3) Ty jesteś tym, który wysłuchuje modlitwy, I do Ciebie garnie się wszystko, co żyje.

Ps 65,3

PsFlor	(64:3) Słowa złych przemogła sie nad nami i nie-w-miłościach naszych ty smiłujesz sie.
PsPul	(64:3) Słowa złosny❬ch❭ przemogły na nas i nad grzechy naszymi ty sie smiłujesz.
Wuj1923	(65:4) Słowa niezbożników wzięły górę nad nami: a nieprawościom naszym ty będziesz miłościw.
Gda1881	(65:4) Wielkie nieprawości, które wzięły górę nad nami, i przestępstwa nasze ty oczyszczasz.
Gda2017	Wielkie nieprawości wzięły górę nad nami; ty oczyszczasz nasze występki.
PsBycz	(65:4) Rzeczy nieprawe, przemogły nade-mną; aleć, wykroczenia-nasze, Ty zgładzisz-je.
Goet	(65:4) Nieprawości przemogły mię; występki nasze, Ty je przebaczysz.
PsCylk	(65:4) Sprawy grzeszne owładnęły mną, występki nasze, Ty odpuściłeś je.
PsKrusz	(65:4) Słowa grzeszne wzięły górę nad nami, przestępstwa nasze Ty oczyścisz.
PsAszk	(65:4) Sprawy grzeszne, co możniejsze nademnie, przestępstwa nosze, Ty je odpuścisz,
PsSzer	(65:4) Gdy występki nasze wzięły górę nad nami, Ty je przebaczasz.
Tys1	(64:4) z powodu swych nieprawości. Przygniatają nas nasze przewiny: Ty je odpuszczasz.
Tys5	(65:4) wyznając nieprawości. Przygniatają nas nasze przewiny, Ty je odpuszczasz.
Bryt	(65:4) Z wyznaniem grzechów. Gdy zbytnio ciążą namWystępki nasze. Ty je przebaczasz.
Pozn	(65:4) z powodu swoich przewinień. Gdy grzechy nasze obciążają nas, Ty nam je odpuszczasz.
WarPra	(65:4) pod ciężarem swych własnych przewinień. Wielkie są nasze winy, ale nam je odpuszczasz.
STB	(65:4) Owładnęły mną grzeszne sprawy, nasze występki, a Ty je odpuściłeś.
EIB	(65:4) Gdy spisy przewinień urosną przede mną, Ty za nasze nieprawości dokonujesz przebłagania.

Ps 65,4

PsFlor	(64:4) Błogosławiony, jegoż jeś wybrał i przyjął, przebywać będzie w trzemiech twojich. (64:5a) Napełnieni będziem w dobrych domu twego; święty jest kościoł twoj,
PsPul	(64:4) Błogosławiony, jegoż jeś wybrał i przyjął, przebywać będzie w trzemiech twoich. (64:5a) Napełnieni będziem w dobrach domu twego; święty jest kościoł twoj,
Wuj1923	(65:5) Błogosławiony, któregoś obrał i przyjął: będzie mieszkał w sieniach twoich: będziem napełnieni dobrami domu twego: święty jest kościół twój.
Gda1881	(65:5) Błogosławiony, kogo ty obierasz a przyjmujesz, aby mieszkał w sieniach twoich; będziemy nasyceni dobrami domu twego, w świątnicy kościoła twego.
Gda2017	Błogosławiony, kogo ty wybierasz i przyjmujesz, aby mieszkał w twoich przedsionkach; będziemy nasyceni dobrami twego domu, twej świętej świątyni.
PsBycz	(65:5) Szczęśliwy, kogobyś wybrał, i-dozwolił-przystępu do Ciebie, by zamieszkiwał przysionki-Twoje; on-nasycon-będzie dobrocią domu-Twego, świętością świątyni-Twojéj.
Goet	(65:5) Szczęsny ten, którego wybrałeś i komu zbliżyć się do Siebie dozwalasz, aby mieszkał w przedsionkach Twoich, abyśmy nasyceni byli dobrem domu Twego, świątyni Twojej świętej.
PsCylk	(65:5) Szczęsny, kogo wybierasz i zbliżasz, kto zamieszka w przedsieniach Twoich. My nasycim się dobrem domu Twojego, świętego przybytku Twojego.
PsKrusz	(65:5) Błogosławiony, którego Ty obierasz i zbliżasz się: będzie mieszkał w ziemiach Twoich, nasyciwszy się dobrocią domu Twego - świętego kościoła Twego.
PsAszk	(65:5) Błogosławion, kogo Ty wybierzesz i przybliżysz, zamieszka w sieniach Twych, nasycon będzie bogactwem domu Twego - święty Twojego pałacu.
PsSzer	(65:5) Szczęsny, którego Ty wybierasz i dopuszczasz, by mieszkał w sieniach Twoich! Nasycimy się dobrami domu Twego, Twego świętego przybytku.
Tys1	(64:5) Szczęśliwy, kogo wybierasz i przygarniasz: mieszka on w Twoich pałacach. Niech nas nasycą dobra domu Twego, świętość Twojego przybytku.
Tys5	(65:5) Szczęśliwy, kogo wybierasz i przygarniasz, mieszka on w Twoich pałacach. Niech nas nasycą dobra Twego domu, świętość Twojego przybytku!
Bryt	(65:5) Błogosławiony ten, którego Ty wybierasz i dopuszczasz, By mieszkał w sieniach twoich; Nasycimy się dobrami domu twego, Świętością przybytku twego.
Pozn	(65:5) Szczęśliwy, kogo wybrałeś i kogo przyzywasz [ku sobie], by mógł przebywać na Twoich dziedzińcach. Obyśmy mogli nasycić się dobrami Domu Twego, Twego świętego Przybytku.
WarPra	(65:5) Szczęśliwy człowiek, którego przygarniasz i masz koło siebie, i pozwalasz mu mieszkać w przedsionkach Twoich. Pragniemy się sycić dobrami Twego domu i świętością Twojego przybytku.
STB	(65:5) Szczęśliwy ten, kogo wybierasz i zbliżasz; kto zamieszka w Twoich przedsionkach. Nasycimy się dobrem Twego domu, Twojego świętego Przybytku.
EIB	(65:5) O, jak szczęśliwy jest ten, którego wybierasz i dopuszczasz, By mieszkał na Twoich dziedzińcach. Sycimy się bowiem dobrami Twego domu, Twojego świętego przybytku.

Ps 65,5

PsFlor	(64:5b) dziwny w prawdzie. (64:6) Wysłuchaj nas, Boże, zbawicielu nasz, nadzieja wszech końcow ziemie i w morzu daleko!
PsPul	(64:5b) dziwny w prawdzie. (64:6) Usłysz nas, Boże, zbawicielu nasz, nadzieja wszech krajow ziemie i w morzu daleko!
Wuj1923	(65:6) Dziwny w sprawiedliwości, wysłuchaj nas, Boże, zbawicielu nasz, nadziejo wszystkich krajów ziemie, i na morzu daleko.
Gda1881	(65:6) Przedziwne rzeczy podług sprawiedliwości mówisz do nas, Boże zbawienia naszego, nadziejo wszystkich krajów ziemi, i morza dalekiego!
Gda2017	Straszliwymi rzeczami odpowiesz nam według sprawiedliwości, Boże naszego zbawienia, nadziejo wszystkich krańców ziemi i mórz dalekich.
PsBycz	(65:6) Straszliwie, w sprawiedliwości Twéj, odpowiesz-nam, o-Boże zbawienia-naszego! Tyś bezpieczeństwem wszystkich krańców ziemi, mórz najodleglejszych.
Goet	(65:6) Odpowiadasz nam strasznemi czynami w sprawiedliwości, Boże zbawienia naszego, nadziejo wszystkich krańców ziemi i najodleglejszych mórz.
PsCylk	(65:6) Cudami w sprawiedliwości nam odpowiedziałeś, Panie pomocy naszéj, nadziejo wszystkich krańców ziemi i mórz dalekich.
PsKrusz	(65:6) Cuda według sprawiedliwości opowiadasz nam, Boże zbawienia naszego; nadziejo wszystkich granic ziemi i morza dalekiego.
PsAszk	(65:6) Straszną w sprawiedliwości dasz nam odpowiedź, o Boże, niezwodna nadziejo wszystkich ziemi krańców i morza ludów dalekich.
PsSzer	(65:6) Przedziwnie wysłuchałeś nas w dobroci, Boże zbawienia naszego, nadziejo wszystkich krańców ziemi i mórz dalekich.
Tys1	(64:6) Ze sprawiedliwością nas wysłuchujesz, Boże, nasz Zbawco, przez cuda przedziwne, nadziejo wszystkich krańców ziemi i mórz dalekich,
Tys5	(65:6) Twoja sprawiedliwość odpowiada nam cudami, Boże, nasz Zbawco, nadziejo wszystkich krańców ziemi i mórz dalekich,
Bryt	(65:6) Przedziwnie wysłuchałeś nas w dobroci, Boże zbawienia naszego, Nadziejo wszystkich krańców ziemi i mórz dalekich.
Pozn	(65:6) W przedziwny sposób wysłuchujesz nas w swej sprawiedliwości, Boże, Zbawco nasz, nadziejo wszystkich krańców ziemi i odległych wysp;
WarPra	(65:6) Ty dokonujesz niezwykłych czynów, a nas wysłuchujesz w swej sprawiedliwości, Boże, zbawienie nasze. Ty masz w swojej opiece wszystkie krańce ziemi i najbardziej odległe morza.
STB	(65:6) W sprawiedliwości odpowiedziałeś nam cudami, Boże naszego zbawienia, nadziejo wszystkich krańców ziemi oraz dalekich mórz.
EIB	(65:6) Dziełami, które przyprawiają o drżenie, w sprawiedliwości nam odpowiedziałeś, Boże naszego zbawienia, Ty, źródło ufności dla wszystkich krańców ziemi, dla ludzi zza odległych mórz;

Ps 65,6

PsFlor	(64:7a) Gotuję gory we czci swojej, opasan mocą,
PsPul	(64:7a) Gotując gory w mocy twojej, opasan [jeś] mocą,
Wuj1923	(65:7) Który gotujesz góry mocą swoją, przepasany możnością.
Gda1881	(65:7) Który utwierdzasz góry mocą swoją, siłą przepasany będąc;
Gda2017	Ty, który utwierdzasz góry swoją mocą, przepasany potęgą;
PsBycz	(65:7) Ten, ustalający góry potęgą-swoją, opasany mocą.
Goet	(65:7) Który utwierdza góry siłą Swoją i przepasany jest mocą,
PsCylk	(65:7) Utwierdzasz góry mocą Twoją, przepasany potęgą.
PsKrusz	(65:7) Utwierdzasz góry mocą swoją, przepasany siłą.
PsAszk	(65:7) Który Swą siłą przysposabiasz góry, opasany męstwem.
PsSzer	(65:7) Góry utwierdzasz mocą swoją, przepasany będąc siłą.
Tys1	(64:7) który swą mocą góry utwierdzasz, potęgą jesteś opasany,
Tys5	(65:7) który swą mocą utwierdzasz góry, jesteś opasany potęgą,
Bryt	(65:7) Utwierdzasz góry mocą swoją, Przepasany będąc siłą,
Pozn	(65:7) Ty, który mocą swoją utwierdziłeś góry i przepasałeś się potęgą,
WarPra	(65:7) Ty mocą swoją utwierdzasz góry, siebie samego otaczasz potęgą.
STB	(65:7) Przepasany potęgą, Twoją mocą utwierdzasz góry,
EIB	(65:7) Ty, który utwierdzasz góry swoją mocą, Pełen siły -

Ps 65,7

PsFlor	(64:7b) jenże smęcasz głębokość morza, źwięk cieczenia jego. (64:8a) Zamącą sie pogani
PsPul	(64:7b) jenże zamącasz głębokość morza, szum bystrości jego. (64:8a) Zamącą sie pogani
Wuj1923	(65:8) Który zaburzasz głębokość morską, szum nawałności jego: zatrwożą się narodowie.
Gda1881	(65:8) Który uśmierzasz szum morski, szum nawałności jego, i wzruszenie narodów,
Gda2017	Ty, który uciszasz szum morza, szum jego fal, i wrzawę narodów;
PsBycz	(65:8) Poskramiający burze mórz, szum bałwanów-ich, i-wrzawę ludów.
Goet	(65:8) Który uspokaja szum morski, szum fal jego i powstanie narodów,
PsCylk	(65:8) Uciszasz szum mórz, szum ich bałwanów i wrzenie narodów.
PsKrusz	(65:8) Uśmierzasz szum morski - szum nawałnic ich, i wzburzenie narodów.
PsAszk	(65:8) Który uśmierzasz huczenie mórz, łoskot ich fal i narodów burzliwy szum.
PsSzer	(65:8) Uśmierzasz szum morski, szum fal jego i wzburzenie narodów;
Tys1	(64:8) który uśmierzasz burzliwy szum morza, huk jego fal, zgiełk narodów:
Tys5	(65:8) który uśmierzasz burzliwy szum morza, huk jego fal, zgiełk narodów.
Bryt	(65:8) Uśmierzasz szum morza, Szum fal jego i wzburzenie narodów;
Pozn	(65:8) który uśmierzasz szum morza i huk jego fal! Gdy narody się burzą,
WarPra	(65:8) To Ty uciszasz wzburzone morza, gwałtowne fale i groźną wrzawę ludów.
STB	(65:8) uciszasz szum mórz, szum ich bałwanów. Uciszasz wrzenie narodów,
EIB	(65:8) Ty, który uśmierzasz szum morza, Huk jego fal oraz zgiełk narodów.

Ps 65,8

PsFlor	(64:8b) i bać sie będą, jiż przebywają na końcoch, od znamion twojich; wyście jutrznie i wieczor kochać [sie] będziesz.
PsPul	(64:8b) a bać sie będą, jiż bydlą na krajoch, od znamion twoich; w skończaniu jutra i wieczoru kochać sie będziesz.
Wuj1923	(65:9) I będą się bać, którzy mieszkają na krainach dla znaków twoich: kraje rana i wieczora ucieszysz.
Gda1881	(65:9) Tak, że się bać muszą cudów twoich, którzy mieszkają na krajach ziemi; których nastawaniem poranku i wieczora do wesela pobudzasz.
Gda2017	Mieszkańcy krańców ziemi boją się twoich znaków; ty radujesz ich nastawaniem poranka i wieczora.
PsBycz	(65:9) Przeto boją-się, mieszkańcy krańców ziemi, przed-cudami-Twemi; Ty, miejsca pochodzeń poranku, i-wieczora, radosnemi-czynisz.
Goet	(65:9) Że mieszkańcy krańców ziemi boją się znaków Twoich. Najdalsze krainy wschodu i zachodu napełniasz radosnem wykrzykiwaniem.
PsCylk	(65:9) A drżą mieszkańcy kresów przed znamionami Twojemi; krańce wschodu i zachodu rozweselasz.
PsKrusz	(65:9) I ulękną się mieszkańcy kończyn ziemi cudów Twoich, z nastaniem poranku i wieczoru radość sprawisz.
PsAszk	(65:9) I trwożyć się będą mieszkający na krawędziach z powodu Twych znaków - Ty sprawisz, że się rozśpiewają krainy, skąd wychodzi zmierzch i brzask.
PsSzer	(65:9) tak, że mieszkańcy krańców ziemi boją się znaków Twoich; Ty rozweselasz krainy wschodu i zachodu.
Tys1	(64:9) z powodu Twych cudów przejęci są trwogą ci, których mieszkaniem kres ziemi; podwoje Zachodu i Wschodu przez Ciebie są pełne radości.
Tys5	(65:9) Przejęci są trwogą mieszkańcy krańców ziemi z powodu Twych znaków. Ty zaś napełniasz radością podwoje zachodu i wschodu.
Bryt	(65:9) Mieszkańcy krańców ziemi boją się znaków twoich; Ty rozweselasz krańce wschodu i zachodu.
Pozn	(65:9) ujarzmiasz kraje wschodu i zachodu, i mieszkańcy najdalszych stron lękają się Twych znaków.
WarPra	(65:9) Nawet ci, co na krańcach ziemi mieszkają, wszyscy boją się Ciebie, Wschód i Zachód napełniasz radością.
STB	(65:9) a mieszkańcy kresów drżą przed Twoimi znakami; krańce wschodu oraz zachodu rozweselasz.
EIB	(65:9) Dlatego Twoje znaki budzą respekt nawet na krańcach ziemi; Dzięki Tobie panuje radość tam, gdzie wstaje poranek i gdzie zapada wieczór.

Ps 65,9

PsFlor	(64:9) Nawiedził jeś ziemię i upojił jeś ją, rozmnożył jeś napełnić ją. (64:10) Rzeka boża napełniona jest wod, gotował jeś karmią jich, bo tako jest gotowanie jego.
PsPul	(64:9) Nawiedził jeś ziemię i napoił jeś ją, rozmnożył jeś bogacić ją. (64:10) Rzeka boża napełniona jest wody, gotował jeś karmią jich, bo tako jest gotowanie jego.
Wuj1923	(65:10) Nawiedziłeś ziemię i napoiłeś ją: rozmaicie ubogaciłeś ją: rzeka Boża pełna jest wody: zgotowałeś żywność ich; bo tak jest zgotowanie jéj.
Gda1881	(65:10) Nawiedzasz ziemię, i odwilżasz ją; obficie ją ubogacasz strumieniem Bożym, napełnionym wodami, i gotujesz zboże ich, gdy ją tak przyprawiasz.
Gda2017	Nawiedzasz ziemię i zraszasz ją, wzbogacasz ją obficie strumieniem Bożym pełnym wody. Przygotowujesz im zboże, gdy tak przysposabiasz ziemię.
PsBycz	(65:10) Zwiedzasz tę-ziemię, i-poléwasz-ją; Ty wielce zbogacasz-ją; strumień Boga, pełen wody; Ty-przygotowywujesz zboże-ich; gdy tak przyrzadziłeś-ją;
Goet	(65:10) Nawiedziłeś ziemię, i opływa we wszystko, wzbogacasz ją bardzo przez strumienie Boże, pełne wody. Przygotowujesz jej zboże, gdy tak przysposabiasz ziemię.
PsCylk	(65:10) Nawiedziłeś ziemię i zrosiłeś ją, szczodrze ją wzbogaciłeś, strumień Pański pełen wody; przygotowujesz zboże ich, bo tak urządziłeś ją.
PsKrusz	(65:10) Nawiedzasz ziemię i odwilżasz ją, ubogacasz ją obficie. Strumień Boży pełen wody; sprawiasz, że rosną ziarna ich, albowiem tak ją przyprawiasz.
PsAszk	(65:10) Tyś ziemię nawiedził i wtrząsnąłeś nią, Ty wielce ją wzbogacisz - strumieniem bożym, wód pełnym przysposobisz ich żyto, gdyż tak oto ją przysposobisz.
PsSzer	(65:10) Nawiedzasz ziemię, zraszasz ją i wzbogacasz ją obficie. Strumień Boży jest pełen wody, przygotowujesz na niej zboże, tak ją przygotowujesz.
Tys1	(64:10) Nawiedziłeś ziemię i nawodniłeś, obficie ją ubogaciłeś. Strumień Boży wodami wezbrany, zboże im przygotowałeś, boś tak przysposobił ziemię:
Tys5	(65:10) Nawiedziłeś ziemię i nawodniłeś, ubogaciłeś ją obficie. Strumień Boży wodą jest wezbrany, zboże im przygotowałeś. Tak przygotowałeś ziemię:
Bryt	(65:10) Nawiedzasz ziemię, zraszasz ją i wzbogacasz obficie; Strumień Boży jest pełen wody, Przygotowujesz zboże ich... Albowiem tak ją przygotowujesz:
Pozn	(65:10) Gdy nawiedzasz ziemię i nawadniasz ją, i szczodrze darzysz ją bogactwem, strumień Boży obfituje w wodę. Zapewniasz [ludziom] zboże, bo tak przysposabiasz ziemię:
WarPra	(65:10) O całą ziemię się troszczysz i dostarczasz jej wody, napełniasz ją wszelkim bogactwem. Strumień Boży jest wypełniony po brzegi, dostarczasz (ludziom) zboża według potrzeb – i tak urządzasz wszystko.
STB	(65:10) Nawiedziłeś ziemię i ją zrosiłeś, szczodrze ją wzbogaciłeś, strumień Boga jest pełen wody; przygotowujesz także ich zboże, bo tak ją urządziłeś.
EIB	(65:10) Troszczysz się o ziemię, zapewniasz jej obfitość, bogato zaopatrujesz; Strumień Boży jest pełen wody, Zbiory zboża, dzięki Tobie, pewne - Tak, jak względem niej postanowiłeś.

Ps 65,10

PsFlor	(64:11) Strumienie jego upoj, rozmnoż płod jego, w kapaniu jego wiesielić sie będzie rodząc.
PsPul	(64:11) Strumienie jego upoj, rozmnoży płod jego, w kapaniu jego wiesielić sie będzie twarz rodząca.
Wuj1923	(65:11) Brózdy jéj napój, rozmnóż jéj urodzaje: z kropel jéj rozweseli się rodząca.
Gda1881	(65:11) Zagony jej napawasz, bruzdy jej zniżasz, dżdżami ją odmiękczasz, a urodzajom jej błogosławisz.
Gda2017	Nawadniasz jej zagony, wyrównujesz jej bruzdy, zmiękczasz ją deszczami i błogosławisz jej urodzaje.
PsBycz	(65:11) Zagony-jéj skropiwszy, ułożywszy skiby-jéj; Ty, deszczem-drobnym, zwilżasz-ją, i, zarodek-jéj, błogosławisz.
Goet	(65:11) Poisz jej brózdy, wyrównujesz jej grudy, przez ulewne deszcze rozmiękczasz ją, a roślinność jej błogosławisz.
PsCylk	(65:11) Zagony jéj skropiłeś, obniżyłeś bruzdy jéj; ulewami spulchniłeś ją, plon jéj pobłogosławiłeś.
PsKrusz	(65:11) Zagon jej napawasz, bruzdy jej wyrównujesz, wielkim deszczem rozmiękczasz ją, nasieniu jej błogosławisz.
PsAszk	(65:11) Napój jej bruzdy, pochyl jej skiby, - Ty dżdżystemi opadami ją zmiększysz, pobłogosławisz jej kiełkującemu pędowi.
PsSzer	(65:11) Napawasz jej bruzdy, równasz jej skiby, spulchniasz ją deszczem, błogosławisz jej plonom.
Tys1	(64:11) bruzdy jej nawodniłeś, wyrównałeś jej skiby, deszczami ją spulchniłeś i pobłogosławiłeś jej płodom.
Tys5	(65:11) bruzdy jej nawodniłeś, wyrównałeś jej skiby, deszczami ją spulchniłeś i pobłogosławiłeś jej płodom.
Bryt	(65:11) Napawasz jej zagony, równasz jej skiby, Rozmiękczasz ją deszczami, błogosławisz jej roślinom.
Pozn	(65:11) Zraszasz jej bruzdy, wyrównujesz skiby, spulchniasz ją deszczami i błogosławisz wschodzącym zasiewom.
WarPra	(65:11) Bruzdy zwilżyłeś wodą, wyrównałeś skiby, całą ziemię zmiękczyłeś deszczem i błogosławiłeś wszystkiemu, by rosło.
STB	(65:11) Skropiłeś jej zagony, obniżyłeś jej bruzdy, spulchniłeś ją ulewami, pobłogosławiłeś jej plon.
EIB	(65:11) Nawadniasz zagony ziemi, wyrównujesz jej skiby, Zmiękczasz ją deszczami i błogosławisz młodym pędom.

Ps 65,11

PsFlor	(64:12) Błogosławić będziesz koronie lata miłości twojej a pola twoja napełniona będą żyźni.
PsPul	(64:12) Błogosławić ❬będziesz❭ koronie lata miłości twojej a pola twoja napełniona będą żyźni.
Wuj1923	(65:12) Błogosławić będziesz okręgowi roku z dobrotliwości twojéj: a pola twoje będą pełne obfitości.
Gda1881	(65:12) Koronujesz rok dobrocią twą, a ścieżki twoje skrapiasz tłustością.
Gda2017	Wieńczysz rok swoją dobrocią, a twoje ścieżki ociekają tłuszczem.
PsBycz	(65:12) Ty-uwieńczasz rok dobrodziejstwem-Twojém, a,-ślady-Twe, sączą tłustością;
Goet	(65:12) Koronujesz rok dobrocią Swoją, a ślady Twe ociekają tłustością.
PsCylk	(65:12) Uwieńczyłeś rok dobrocią Twoją; drogi Twoje kapią obfitością.
PsKrusz	(65:12) Wieńczysz rok dobrocią swą, a ścieżki swe skrapiasz tłustością.
PsAszk	(65:12) Uwieńczyłeś rok łaskawości Twej a kręgi Twoje opływać będą tłustością.
PsSzer	(65:12) Wieńczysz rok dobrocią swą, a ślady dróg Twoich opływają tłustością.
Tys1	(64:12) Rok uwieńczyłeś swą łaską i ślady Twoje opływają tłustością.
Tys5	(65:12) Rok uwieńczyłeś swymi dobrami i Twoje ślady opływają tłustością.
Bryt	(65:12) Wieńczysz rok dobrocią swą, A drogi twoje ociekają tłustością,
Pozn	(65:12) Wieńczysz rok darami swej dobroci, ścieżki Twoje znaczone są urodzajem.
WarPra	(65:12) Cały rok pełen jest dóbr Twoich, obfitość wszystkiego idzie Twoim śladem.
STB	(65:12) Rok uwieńczyłeś Twą dobrocią, a Twe drogi kapią obfitością.
EIB	(65:12) Wieńczysz rok swoją dobrocią, A Twoje ścieżki spływają obfitością,

Ps 65,12

PsFlor	(64:13) Roztyją krasy puszczej a wiesielim gory opaszą sie.
PsPul	(64:13) Roztyją krasy puszczej i wiesielem gory opaszą sie.
Wuj1923	(65:13) Stłuścieją ozdoby pustynie, a radością pagórki przepaszą się.
Gda1881	(65:13) Skrapiasz pastwiska na pustyniach; tak, że i pagórki radością przepasane bywają.
Gda2017	Skrapiasz pustynne pastwiska, a pagórki przepasują się radością.
PsBycz	(65:13) One-spływają na pastwiska pustyń; a,-radością, pagórki opasane-są.
Goet	(65:13) Ociekają błonia stepu, a pagórki opasują się radością.
PsCylk	(65:13) Wybujały pastwiska puszczy, a roskoszą wzgórza się opasują.
PsKrusz	(65:13) Skrapiasz pastwiska na puszczy, a wzgórza przepasane są radością.
PsAszk	(65:13) Przelewać się będą oazy pustyni a weselną radością opaszą się wzgórza.
PsSzer	(65:13) Stepowe pastwiska bujnie zielenią się, a pagórki przepasały się weselem.
Tys1	(64:13) Pełne rosy są stepowe pastwiska, a wzgórza przepasują się weselem.
Tys5	(65:13) Stepowe pastwiska są pełne rosy, a wzgórza przepasują się weselem.
Bryt	(65:13) Stepowe pastwiska obficie są zroszone, A pagórki przepasują się weselem.
Pozn	(65:13) Opływają [bogactwem] pastwiska stepu, wzgórza opasują się weselem.
WarPra	(65:13) Stepowe pastwiska ociekają tłuszczem, a wzgórza dokoła rozbrzmiewaja radością.
STB	(65:13) Wybujały pastwiska puszczy, zaś wzgórza opasują się rozkoszą.
EIB	(65:13) Nie brak wody na pustynnych pastwiskach, Radością przepasują się wzgórza,

Ps 65,13

PsFlor	(64:14) Obleczeni są baranowie owiec i padołowie będą opłwici żyta, wołać będą i zaprawdę pienie mowić będą.
PsPul	(64:14) Odziali sie baranowie owiec i padoli będą opłwici żyta, wołać będą, bo i chwalić będą.
Wuj1923	(65:14) Przyodziani są barani owiec: a doliny będą obfitować zbożem: będą wykrzykać i pieśń śpiewać.
Gda1881	(65:14) Przyodziewają się pola stadami owiec, a doliny okrywają się zbożem; tak, że wykrzykają i śpiewają.
Gda2017	Łąki przyodziewają się stadami, a doliny okrywają się zbożem; wykrzykują radośnie i śpiewają.
PsBycz	(65:14) Przyodziane pastewniki trzódami; a,-doliny, pokryte zbożem, dźwięczą, nawet śpiéwają.
Goet	(65:14) Pastwiska przyodziewają się stadami, a doliny pokrywają, się zbożem; okrzykują i śpiewają.
PsCylk	(65:14) Pokrywają się błonia owcami, a doliny zasuły się zbożem; okrzykują i śpiewają.
PsKrusz	(65:14) Przyodziały się pola stadem owiec, a doliny okrywają się zbożem, przeto będą się radować i śpiewać.
PsAszk	(65:14) Łąki ubrane są w trzody a doliny przyodzieją się w zboża, gromadnie szumieć będą i śpiewać...
PsSzer	(65:14) Błonie przyodziewają się w stada owiec, a doliny okrywają się zbożem; wykrzykują na wyścigi i śpiewają.
Tys1	(64:14) Niwy się stroją trzodami, zbożem okrywają doliny: okrzyki radości i pieśni.
Tys5	(65:14) Łąki się stroją trzodami, doliny okrywają się zbożem, wznoszą okrzyki radości, a nawet śpiewają.
Bryt	(65:14) Łąki przyodziewają się w stada owiec, A doliny okrywają się zbożem; Wykrzykują radośnie i śpiewają.
Pozn	(65:14) Łąki strojne są w stada owiec, doliny przyodziały się zbożem. [Wszystko] raduje się i śpiewa.
WarPra	(65:14) Łąki przystroiły się w stada owiec, doliny pokryły się zbożem, wszystko cieszy się i śpiewa.
STB	(65:14) Błonie pokrywają się owcami, a doliny zasnuły się zbożem; wykrzykują oraz śpiewają.
EIB	(65:14) Łąki zdobią się stadami owiec, Doliny przywdziewają wstęgi zbóż - I śmieją się szeroko! Tak, na głos śpiewają!

Psalm 66

Ps 66,1

PsFlor	(65:1a) Śpiewajcie Bogu, wszelika ziemia,
PsPul	Psalm Dawidow. (65:1a) Śpiewajcie Bogu, wszelika ziemia,
Wuj1923	(66:1) Na koniec, pieśń Psalmu zmartwychwstania. (66:2a) Wykrzykajcie Bogu, wszystka ziemio!
Gda1881	(66:1) Przedniejszemu śpiewakowi pieśń psalmu. (66:2a) Wykrzykuj Bogu wszystka ziemo!
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Pieśń i psalm. Radośnie wykrzykujcie Bogu, wszystkie ziemie;
PsBycz	Naczelnikowi-muzyki, Psalm, Spiéw, dany do grania. Wykrzykujcie Bogu, wy mieszkańcy całéj téj-ziemi.
Goet	(66:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Pieśń. Psalm. (66:2a) Okrzykujcie Boga, cała ziemio!
PsCylk	Przewodnikowi chóru. Pieśń, psalm. Zaśpiewaj Panu cała ziemio.
PsKrusz	Przełożonemu chóru. Pieśń Psalm. Wykrzykuj Bogu wszystka ziemio.
PsAszk	Dyrygentowi. - Pieśń do śpiewania.
PsSzer	Przewodnikowi chóru pieśń, psalm. Wykrzykuj na cześć Boga, cała ziemio!
Tys1	(65:1) Kierownikowi chóru. Pieśń. Psalm. Z radością sławcie Boga, wszystkie ziemie,
Tys5	Kierownikowi chóru. Pieśń. Psalm. Sławcie Boga z radością, wszystkie ziemie,
Bryt	Przewodnikowi chóru pieśń. Psalm. Radośnie wysławiajcie Boga, wszystkie ziemie!
Pozn	[Uwaga] dla kierownika chóru: pieśń; Psalm. Wznoście ku Bogu okrzyki radości, wszystkie ziemie,
WarPra	Dla kierującego chórem. Pieśń. Psalm. Śpiewaj Bogu radośnie, cała ziemio!
STB	Przewodnikowi chóru. Pieśń psalmu. Zaśpiewaj Bogu cała ziemio.
EIB	Dla prowadzącego chór. Pieśń. Psalm. Wiwatujcie na cześć Boga, mieszkańcy całej ziemi!

Ps 66,2

PsFlor	(65:1b) psalm mowcie imieniu jego, daj❬cie❭ sławę chwale eius!
PsPul	(65:2b) psalm mołwcie jimieniu jego, dajcie sławę chwale jego!
Wuj1923	(66:2b) Psalm śpiewajcie imieniowi jego! dajcie cześć chwale jego!
Gda1881	(66:2b) Śpiewajcież psalmy na chwałę imienia jego, ogłaszajcie sławę i chwałę jego.
Gda2017	Wyśpiewujcie chwałę jego imienia, oddawajcie mu chwalebną cześć.
PsBycz	Spiéwajcie cześć Imienia-Jego; czyńcie zaszczytną chwałę-Onegoż.
Goet	(66:2b) Opiewajcie wspaniałość Imienia Jego; czyńcie wspaniałą chwałę Jego!
PsCylk	Śpiewajcie chwałę imienia Jego, oddajcie chwałę sławie Jego.
PsKrusz	Śpiewajcie na chwałę imienia Jego, ogłaszajcie dostojność chwały Jego.
PsAszk	(66:2) Wołaj Bogu pobudkę - ziemio wszystka! (66:3) Opiewajcie cześć imienia Jego, czcią otoczcie Jego chwalę!
PsSzer	Opiewajcie Jego wspaniałe imię, śpiewajcie Mu wspaniałą pieśń pochwalną!
Tys1	(65:2) opiewajcie chwałę Jego imienia, cześć Mu świetną oddajcie.
Tys5	opiewajcie chwałę Jego imienia, cześć Mu świetną oddawajcie!
Bryt	Opiewajcie chwałę jego imienia, Śpiewajcie mu pieśń pochwalną!
Pozn	opiewajcie majestat Jego Imienia, wysławiajcie wielkość chwały Jego!
WarPra	Śpiewajcie na cześć Jego Imienia, wychwalajcie Go w radosnych pieśniach.
STB	Śpiewajcie na chwałę Jego Imienia, oddajcie chwałę Jego sławie.
EIB	Śpiewajcie na chwałę Jego imienia! Swą pieśnią uwielbienia oddajcie Mu cześć!

Ps 66,3

PsFlor	(65:2) Mowcie Bogu: Kako groźna są działa twoja, Gospodnie! W wielikości czci twojej zełżą tobie nieprzyjaciele twoji.
PsPul	(65:2) Rzeczcie Bogu: Kako groźna są działa twoja, Gospodnie! We mnostwie mocy twojej sełżą tobą nieprzyjaciele twoji.
Wuj1923	Mówcie Bogu: Jako straszne są sprawy twoje, Panie: dla wielkości mocy twojéj, będą kłamać przed tobą nieprzyjaciele twoi.
Gda1881	Rzeczcież Bogu: Jakoś straszny w sprawach twoich! Dla wielkości mocy twojej obłudnieć się podadzą nieprzyjaciele twoi.
Gda2017	Powiedzcie Bogu: Jak straszliwe są twe dzieła! Z powodu twojej wielkiej mocy poddadzą się twoi wrogowie.
PsBycz	Mawiajcie Bogu: O-jak straszne dziéła-Twoje! z-powodu wielkości mocy Twéj, będą-obłudnie-ulégać Tobie, nieprzyjaciele-Twoi.
Goet	Mówcie Bogu: Jak straszne są dzieła Twoje! Dla wielkości mocy Twojej z pochlebstwem Ci się poddadzą wrogowie Twoi.
PsCylk	Rzeczcie Panu: jak wspaniałe dzieła Twoje; dla wielkiéj potęgi Twojéj schlebiają Ci wrogi Twoje.
PsKrusz	Rzeczcie Bogu: "Jak straszne są dzieła Twoje! ze względu na moc Twoją, obłudnie poddadzą Ci się nieprzyjaciele Twoi.
PsAszk	(66:4) Mówcie Bogu: Jak straszne blaskiem Twe dzieła, w mnogiej Twej mocy Twoi wrogowie zaprą się Tobie.
PsSzer	Mówcie Bogu: Jak straszne są dzieła Twoje! Nieprzyjaciele Twoi schlebiają Ci z powodu wszelkiej mocy Twojej.
Tys1	(65:3) Powiedzcie Bogu: jak dziwne są Twe dzieła! Wrogowie Twoi Ci schlebiają dla wielkiej mocy Twojej.
Tys5	Powiedzcie Bogu: Jak zadziwiające są Twoje dzieła! Z powodu wielkiej Twej mocy muszą Ci schlebiać Twoi wrogowie.
Bryt	Mówcie do Boga: Jak przedziwne są dzieła twoje! Wrogowie twoi schlebiają ci dla wielkiej mocy twojej.
Pozn	Wyznawajcie Bogu: "Jak przedziwne są dzieła Twoje! Dla Twojej wszechpotęgi hołd Ci składają Twoi wrogowie".
WarPra	I wołajcie do Boga: Jak przedziwne są Twoje dzieła, przed Twoją mocą niezwykłą ugiąć się muszą wrogowie.
STB	Mówcie Bogu: Jak wspaniałe są Twoje dzieła; z powodu Twojej wielkiej potęgi schlebiają Ci Twoi wrogowie.
EIB	Powiedzcie Bogu: Zdumiewające są Twoje dzieła! Z powodu Twej wielkiej mocy kulą się przed Tobą wrogowie.

Ps 66,4

PsFlor	(65:3) Wszystka ziemia kłaniać sie będzie tobie i śpiewać będzie tobie, psalm mow imieniu twemu.
PsPul	(65:3) Wszytka ziemia kłaniać sie będzie tobie i śpiewać będzie tobie, psalm mowić będą imieniu twemu.
Wuj1923	Wszystka ziemia niechaj ci się kłania, i niechaj ci śpiewa: niech Psalm śpiewa imieniowi twemu.
Gda1881	Wszystkać się ziemia kłaniać, i śpiewać ci będzie; psalm śpiewać będzie imieniowi twemu. Sela.
Gda2017	Cała ziemia odda ci pokłon i śpiewać ci będzie; śpiewać będzie twemu imieniu. Sela.
PsBycz	Cała ta-ziemia, będzie-się-kórzyła przed-Tobą, i-będzie-śpiéwała Tobie; ona-będzie-pieniem-wysławiać Imię-Twojé.
Goet	Cała ziemia modli się Tobie i śpiewa Ci; opiewa imię Twoje. Sela.
PsCylk	Cała ziemia korzy się przed Tobą i śpiewa Ci, śpiewa imię Twoje. - Sela.
PsKrusz	Wszystka ziemia kłaniać się Tobie będzie, i śpiewać będzie Psalm imieniowi Twemu". - SELAh.
PsAszk	(66:5) Kornie schyli Ci się wszystka ziemia i nucić Ci będzie, opiewać będą imię Twe. Selah.
PsSzer	Niechaj cała ziemia korzy się przed Tobą i śpiewa Ci, opiewa imię Twoje! Sela.
Tys1	(65:4) Niechaj Cię wielbi cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie, niech imię Twoje opiewa. Sela.
Tys5	Niechaj cała ziemia Cię wielbi i niechaj śpiewa Tobie, niech imię Twoje opiewa! Sela.
Bryt	Niechaj cala ziemia korzy się przed tobą, Niech śpiewa i opiewa imię twoje! Sela.
Pozn	Niech Ci się kłania ziemia cała, niech śpiewa na Twą cześć, niechaj opiewa imię Twoje.
WarPra	Niech modli się do Ciebie świat cały i śpiewa Twoją chwałę, niech wszyscy opiewają Twoje Imię. [Pauza]
STB	Przed Tobą korzy się cała ziemia, śpiewa Ci, wyśpiewuje Twe Imię. Sela.
EIB	Cała ziemia pokłoni się Tobie, Zagrają na Twą cześć, Zagrają na cześć Twojego imienia! Sela.

Ps 66,5

PsFlor	(65:4) Chodzicie i widzcie działa boża, groźny w radzie nad synmi ludzskimi,
PsPul	(65:4) Przydźcie i widzcie działa boża, groźny w radzie nad syny ludzkimi,
Wuj1923	Chodźcie, a oglądajcie dzieła Boże: straszny w radach nad syny człowieczymi.
Gda1881	Pójdźcież, a oglądajcie sprawy Boże; straszny jest w sprawach swoich przy synach ludzkich.
Gda2017	Chodźcie, zobaczcie dzieła Boże, straszliwe są jego dzieła pośród synów ludzkich.
PsBycz	Pójdźcie, i-oglądajcie dziéła Boga; On strasznym, w działaniu, nad dziećmi człowieka.
Goet	Przyjdźcie i oglądajcie wielkie dzieła Boga, którego postępowanie jest tak straszne nad synami ludzkimi.
PsCylk	Pójdźcie i zobaczcie dzieła Pańskie; wspaniały On czynami względem ludzi.
PsKrusz	Pójdźcie i oglądajcie sprawy Boże; straszny jest w sprawach wobec synów ludzkich.
PsAszk	(66:6) Pójdźcie i patrzcie na poczynania boże, straszny On w działaniu nad syny człowiecze.
PsSzer	Pójdźcie i oglądajcie dzieła Boże, groźny jest w działaniu wśród synów ludzkich.
Tys1	(65:5) Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boże: dziwów dokonał pośród synów ludzkich!
Tys5	Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga, dokonał dziwów pośród synów ludzkich!
Bryt	Pójdźcie i oglądajcie dzieła Boże:Przedziwnymi okazują się pośród synów ludzkich!
Pozn	Pójdźcie, a podziwiajcie dzieła Boże! Zdumiewających rzeczy dokonał wśród synów człowieczych.
WarPra	Przyjdźcie i zobaczcie dzieła Boże! Godne podziwu jest to, co uczynił ludziom.
STB	Pójdźcie i obejrzyjcie dzieła Boga; On jest wspaniały w czynach względem ludzi.
EIB	Podejdźcie i podziwiajcie dzieła Boga, Jego zadziwiający czyn względem synów ludzkich:

Ps 66,6

PsFlor	(65:5) jenże obraca morze w suchość, po rzece pojdą pieszy, tamo wiesielić sie będziem w niem,
PsPul	(65:5) jenże obraca morze w suchość, po rzece pojdą pieszy, tamo wiesielić ❬sie❭ będziem w niem,
Wuj1923	Który obrócił morze w suchą ziemię: przez rzekę przejdą nogą: tam się będziem weselili w nim.
Gda1881	Obrócił morze w ziemię suchą; rzekę przeszli suchą nogą; tameśmyć się weselili w nim.
Gda2017	Zamienił morze w suchą ziemię, pieszo przeszli przez rzekę; tam się nim weseliliśmy.
PsBycz	On-zamienił morzé w-ląd-stały; przez-rzékę, lud Jego, przeszedł piechotą; tamć, rozradowaliśmy-się, w-Nim.
Goet	Obrócił morze w suszę, przeszli pieszo przez rzekę stopami, tam radowaliśmy się w Nim.
PsCylk	Przemienił morze w ląd, rzekę przeszli pieszo; tam uradowaliśmy się w Nim.
PsKrusz	Obrócił morze w ziemię suchą, przez rzekę przeszli nogą - tam weseliliśmy się w Nim.
PsAszk	(66:7) Morze obrócił w ląd stały, strumień przejdą pieszo, tam się radować w Nim będziemy.
PsSzer	Przemienił morze w suchy ląd, rzekę przeszli suchą nogą. Radujmy się z Niego!
Tys1	(65:6) Morze na suchy ląd zamienił; pieszo przeszli rzekę: przeto Nim się radujmy!
Tys5	Morze na suchy ląd zmienił, pieszo przeszli przez rzekę; wielce Nim się radujmy!
Bryt	Przemienił morze w suchy ląd, Przez rzekę przeszli suchą nogą. Dlatego radujmy się nim!
Pozn	On morze zamienił w suchy ląd, przez rzekę przeszli suchą nogą; radujmy się przeto w Nim!
WarPra	Morze zamienił w suchą ziemię i przez rzekę przeszli swobodnie, napełnił nas wszystkich radością.
STB	Przemienił morze w ląd, a rzekę przeszli pieszo; i w Nim się tam uradowali.
EIB	Przemienił morze w suchy ląd, Przez rzekę przeszli suchą stopą - Dlatego radujmy się Nim!

Ps 66,7

PsFlor	(65:6) jenże panuje we czci swojej na wieki; oczy jego na pogany patrzą; jiż sie bucą, nie będą powyszeni sami w sobie.
PsPul	(65:6) jenże pania w mocy swojej na wieki; oczy jego na pogany patrzą; jiż sie bucą, nie będą powyszszeni sami w sobie.
Wuj1923	Który panuje w mocy swéj na wieki: oczy jego na narody patrzą: którzy drażnią, niech się sami w sobie nie wynoszą.
Gda1881	Panuje w mocy swej na wieki; oczy jego patrzą na narody, odporni nie wywyższą się. Sela.
Gda2017	Panuje w swej mocy na wieki, jego oczy patrzą na narody, buntownicy nie wywyższą się. Sela.
PsBycz	Panującym, z-potęgą-swą, wiecznie; oczy-jego, na-narody patrzą; ci,-zbutowani, niechże-nie podnoszą-się.
Goet	Panuje w mocy Swojej na wieki. Oczy Jego przypatrują się narodom, aby nie powstali sprzeciwiający się. Sela.
PsCylk	Panuje we wszechmocy Swojéj światu, oczy Jego na narody spoglądają; wiarołomni aby się nie rozzuchwalili. Sela.
PsKrusz	Panuje w mocy swej na wieki; oczy Jego patrzą na narody; ci, co się, buntują, nie wywyższą się. - SELAh.
PsAszk	(66:8) Panuje we włodarnej Swej mocy wieczyście, oczy Jego między narodami wypatrują, abyż się żądni panowania nie wywyższyli. Selah.
PsSzer	Panuje w mocy swej na wieki, oczy Jego patrzą na narody: Niechaj nie wynoszą się buntownicy! Sela.
Tys1	(65:7) Na wieki włada Jego potęga; oczy Jego śledzą narody: by buntownicy się nie wynosili. Sela.
Tys5	Jego potęga włada na wieki, oczy Jego śledzą narody; niech się buntownicy nie podnoszą przeciw Niemu! Sela.
Bryt	Panuje w mocy swej na wieki. Oczy jego patrzą na narody, Aby nie powstawali przeciwko niemu buntownicy! Sela.
Pozn	On mocą swoją panuje na wieki; spojrzenie Jego ogarnia narody, by się oporni nie wywyższali.
WarPra	W swej potędze jest On odwiecznym władcą, a wzrok Jego ogarnia wszystkie narody. Nikt się nie zbuntuje i nie powstanie przeciw Niemu. [Pauza]
STB	Rządzi światem w Swojej wszechmocy; Jego oczy spoglądają na narody, by wiarołomni się nie rozzuchwalili. Sela.
EIB	On panuje dzięki swej mocy na wieki. Jego oczy śledzą narody, By udaremnić plany buntowników! Sela.

Ps 66,8

PsFlor	(65:7) Błogosławcie, poganowie, Boga naszego i słyszący czyńcie głos chwały jego,
PsPul	(65:7) Błogosławcie, pogani, Boga naszego i usłyszony uczyńcie głos chwały jego,
Wuj1923	Błogosławcie narodowie Boga naszego: a dajcie słyszeć głos chwały jego.
Gda1881	Błogosławcież narody Boga naszego, i ogłaszajcie głos chwały jego.
Gda2017	Błogosławcie, narody, naszego Boga i rozgłaszajcie jego chwałę.
PsBycz	Błogosławcież, ludy, Boga-naszego; i-zabrzmijcie głosem chwałę-Jego;
Goet	Uwielbiajcie, narody, Boga naszego; a dajcie słyszeć głos chwały Jego,
PsCylk	Uwielbiajcie ludy Pana naszego i głoście sławę Jego.
PsKrusz	Błogosławcie narody Boga naszego i ogłaszajcie głos chwały Jego.
PsAszk	(66:9) Błogosławcie ludy naszego Boga i rozbrzmiewajcie głosem Jego chwały!
PsSzer	Błogosławcie, narody, Boga naszego i śpiewajcie głośno na chwałę Jego!
Tys1	(65:8) Błogosławcie ludy naszemu Bogu i głoście sławę Jego chwały,
Tys5	Błogosławcie, ludy, naszemu Bogu i rozgłaszajcie Jego chwałę,
Bryt	Błogosławcie, narody, Boga naszegoI ogłaszajcie głośno chwałę jego!
Pozn	Błogosławcie, narody, Boga naszego, rozgłaszajcie chwałę Jego!
WarPra	Wysławiajcie Boga naszego, wszystkie narody, niech głośno rozbrzmiewa Jego chwała.
STB	Ludy, uwielbijcie naszego Boga i głoście Jego chwałę.
EIB	Narody, błogosławcie naszego Boga! Niech zabrzmi pochwalna pieśń na Jego cześć!

Ps 66,9

PsFlor	(65:8) jenże położył jest duszę moję ku żywotu i nie dał jest w poruszenie nog mojich.
PsPul	(65:8) jen położył duszę moję ku żywotu i nie dał na poruszenie nog moich.
Wuj1923	Który położył do żywota duszę moję: i nie dał na zachwianie nóg moich.
Gda1881	Zachował przy zdrowiu duszę naszę, a nie dał się powinąć nodze naszej.
Gda2017	Zachował przy życiu naszą duszę i nie dał się zachwiać naszej nodze.
PsBycz	Tego,-utrzymującego duszę-naszę, przy-życiu; że nie zezwala, na-zachwianié-się nóg-naszych.
Goet	Który zachował przy życiu duszę naszą, a nie dopuścił, aby się chwiały nogi nasze.
PsCylk	Który powołał dusze nasze do życia, nie dał zachwiać się nodze naszéj.
PsKrusz	Pozostawił przy życiu duszę naszą i nie dał, aby się zachwiały nogi nasze.
PsAszk	(66:10) Który żywot daje duszom naszym i nie dał zachwiać się naszym nogom.
PsSzer	Zachował przy życiu duszę naszą, a nie pozwolił zachwiać się nodze naszej.
Tys1	(65:9) bo On dał duszy naszej życie, a nodze naszej nie dał się powinąć.
Tys5	bo On obdarzył życiem naszą duszę, a nodze naszej nie dał się potknąć.
Bryt	Zachował przy życiu duszę naszą, A nie pozwolił zachwiać się nodze naszej.
Pozn	On zachował nas przy życiu i nie dopuścił, by się zachwiały nogi nasze.
WarPra	To On utrzymuje nas przy życiu nie pozwala, by nasze kroki się zachwiały.
STB	Tego, który powołał do życia nasze dusze i nie dał się zachwiać naszej nodze.
EIB	On nas zachował przy życiu I nie pozwolił pośliznąć się naszej nodze!

Ps 66,10

PsFlor	(65:9) Bo kusił jeś nas, Boże, ogniem jeś nas pokuszał, jako pokuszają śrzebro.
PsPul	(65:9) Bo kusił jeś nas, Boże, ogniem jeś nas doświaczał, jako doświaczają śrzebro.
Wuj1923	Albowiemeś doświadczył nas, Boże: wypławiłeś nas ogniem, jako pławią śrebro.
Gda1881	Albowiemeś nas doświadczył, o Boże! wypławiłeś nas ogniem, tak jako srebro pławione bywa.
Gda2017	Doświadczyłeś nas bowiem, Boże, wypróbowałeś nas ogniem, jak srebro jest oczyszczone.
PsBycz	Wszakżeś doświadczał-nas, o-Boże! ulepszałeś-nas, jak-oczyszczoné srebro.
Goet	Albowiem doświadczyłeś nas, o Boże, i wypławiłeś nas, jak się pławi srebro.
PsCylk	Boś doświadczył nas Panie; spławiałeś nas, jak się spławia srebro.
PsKrusz	Albowiem doświadczyłeś nas, Boże, wypławiłeś nas ogniem, jako pławi się srebro.
PsAszk	(66:11) Iżeś nas doświadczał o Boże, odczyściłeś nas, jako się srebro odczyszcza.
PsSzer	Zaiste, doświadczyłeś nas, Boże, wypławieś nas tak, jak się pławi srebro.
Tys1	(65:10) Albowiem Tyś nas doświadczył, Boże; badałeś nas ogniem, jak się bada srebro;
Tys5	Albowiem Tyś, Boże, nas doświadczył; badałeś nas ogniem, jak się bada srebro. Sela.
Bryt	Albowiem doświadczyłeś nas, Boże, Oczyściłeś nas w ogniu, jak się czyści srebro.
Pozn	Doświadczyłeś nas bowiem, Boże, oczyściłeś w ogniu, jak się oczyszcza srebro;
WarPra	Tyś nas doświadczył, o Boże, i oczyściłeś nas tak, jak oczyszcza się srebro.
STB	Gdyż doświadczyłeś nas, Boże; wypławiałeś nas ogniem, jak się wypławia srebro.
EIB	Rzeczywiście poddałeś nas próbie, Boże, Wytopiłeś nas tak, jak wytapia się srebro.

Ps 66,11

PsFlor	(65:10a) Wwiodł jeś ❬nas❭ w sidło, położył jeś zamęty na chrzebcie naszem,
PsPul	(65:10a) Wwiodł jeś nas w sidło, położył jeś zamęty na chrzebcie naszem,
Wuj1923	Przywiodłeś nas w sidło, nakładłeś ucisków na grzbiety nasze.
Gda1881	Nagnałeś nas był w sieć, a ścisnąłeś uciskiem biodra nasze.
Gda2017	Zaprowadziłeś nas w sidła, włożyłeś ucisk na nasze biodra.
PsBycz	Wprowadzałeś-nas w-siéć-myśliwską; nakładałeś ciężar-cisnący, na-lędźwie-nasze.
Goet	Wprowadziłeś nas w sieć; a włożyłeś na biodra nasze brzemię przytłaczające.
PsCylk	Zawiodłeś nas w paść, nałożyłeś kleszcze na biodra nasze.
PsKrusz	Wprowadziłeś nas w sieć, a ścisnąłeś uściskiem w biodrach naszych.
PsAszk	(66:12) Zawiodłeś nas w sieć łowczą, gniotący ciężar położyłeś na nasze biodra.
PsSzer	Wpędziłeś nas w sidła, włożyłeś pęta na biodra nasze.
Tys1	(65:11) wprowadziłeś nas w pułapkę; na grzbiet nasz ciężkie brzemię włożyłeś;
Tys5	Pozwoliłeś nam wejść w pułapkę, włożyłeś na nasz grzbiet ciężar,
Bryt	Wpędziłeś nas w sidłaWłożyłeś brzemię na biodra nasze.
Pozn	sprawiłeś, że wpadliśmy w sidła, ciężar nadmierny włożyłeś nam na grzbiety;
WarPra	Ty sprowadziłeś na nas ciężkie udręki i włożyłeś nam na ramiona dokuczliwe brzemię.
STB	Wprowadziłeś nas w matnię, nałożyłeś kleszcze na nasze biodra.
EIB	Wprowadziłeś nas w potrzask, Włożyłeś nam na biodra niedolę,

Ps 66,12

PsFlor	(65:10b) położył jeś lud na głowach naszych. (65:11) Szli jesmy przez ogień i przez wodę i wwiodł jeś nas w ochłodzenie.
PsPul	(65:10b) postawiłeś ludzie na głowy nasze. (65:11) Szlismy przez ogień i wodę i wywiodłeś nas w ochłodzenie.
Wuj1923	Wsadziłeś ludzie na głowy nasze: przeszliśmy przez ogień i przez wodę: i wywiodłeś nas na ochłodę.
Gda1881	Wsadziłeś człowieka na głowę naszę; weszliśmy byli w ogień i w wodę, wszakżeś nas wywiódł na ochłodę.
Gda2017	Pozwoliłeś ludziom deptać nam po głowach, przeszliśmy przez ogień i wodę, ale nas wyprowadziłeś na miejsce obfitości.
PsBycz	Kazałeś-jeździć ludziom, na-głowach-naszych; wchodziliśmy w-ogień, i-w-wodę; aleś-wyprowadzał-nas do-miejsca-sytości.
Goet	Pozwoliłeś ludziom przejeżdżać po głowie naszej; weszliśmy byli w ogień i wodę, ale Ty wywiodłeś nas na wolność.
PsCylk	Ustanowiłeś człowieka głową naszą, popadliśmy w ogień i w wodę, ale wywiodłeś nas do pełni szczęścia.
PsKrusz	Wsadziłeś człowieka na głowę naszą, szliśmy przez ogień i przez wodę, i wyprowadziłeś nas ku ochłodzie.
PsAszk	(66:13) Wsadziłeś człeka na naszą głowę, ginęliśmy w ogniu i we wodzie a wyprowadzisz nas ku pełni.
PsSzer	Pędziłeś ludzi po głowie naszej, szliśmy przez ogień i wodę, lecz wyprowadziłeś nas na wolność.
Tys1	(65:12) kazałeś ludziom deptać nasze głowy; przeszliśmy przez ogień i wodę: ale nam zesłałeś wytchnienie.
Tys5	kazałeś ludziom deptać nam po głowach; przeszliśmy przez ogień i wodę, ale wyprowadziłeś nas ku pomyślności.
Bryt	Pozwoliłeś ludziom tratować po głowach naszych, Szliśmy przez ogień i wodę, Lecz wyprowadziłeś nas na wolność.
Pozn	pozwoliłeś ludziom deptać po naszych głowach, musieliśmy przechodzić przez ogień i wodę - ale [wreszcie] wywiodłeś nas na wolność.
WarPra	Dopuściłeś, że inni deptali nam po głowach. Musieliśmy przechodzić przez ogień i wodę, lecz ostatecznie dałeś nam wolność.
STB	Człowieka ustanowiłeś naszą głową; upadliśmy w ogień i wodę, lecz nas wyprowadziłeś do pełni szczęścia.
EIB	Pozwoliłeś człowiekowi deptać nam po głowach - Szliśmy przez ogień i wodę, Lecz w końcu wyprowadziłeś nas na szeroką przestrzeń.

Ps 66,13

PsFlor	(65:12a) Wnidę w dom twoj w pocztach, wrocę-ć obietnice moje,
PsPul	(65:12a) Wnidę w dom twoj w pocztach, wrocę tobie obietnice moje,
Wuj1923	Wnidę do domu twego z całopaleniem: oddam ci śluby moje.
Gda1881	Przetoż wnijdę do domu twego z całopaleniem, a oddam ci śluby moje.
Gda2017	Dlatego wejdę do twego domu z całopaleniem i wypełnię śluby;
PsBycz	Wejdę, do domu-Twego, z-ofiarami; ja-uiszczę Tobie, śluby-moje,
Goet	Chcę wejść do domu Twego z całopaleniami i oddać Ci śluby moje,
PsCylk	Wnijdę do domu Twojego z całopaleniem, uiszczę Ci śluby moje.
PsKrusz	Wnijdę do domu z całopaleniem, ślub mój Ci oddam,
PsAszk	(66:14) Przyjdę w dom Twój całopaleniami, spłacę Ci me śluby.
PsSzer	Wchodzę do domu Twego z całopaleniami, spełnię, co Ci ślubowałem,
Tys1	(65:13) Wejdę w Twój dom z całopaleniem i to wypełnię, co Ci ślubowałem,
Tys5	Wejdę w Twój dom z całopaleniem i wypełnię to, co ślubowałem Tobie,
Bryt	Dlatego wejdę do domu twego z całopaleniem, Dopełnię ci ślubów moich,
Pozn	Przychodzę do Domu Twego z ofiarami całopalenia i wypełniam wobec Ciebie moje ślubowania,
WarPra	Z ofiarami przychodzę do Twego domu, by wypełnić przed Tobą przyrzeczenia,
STB	Wśród całopaleń wejdę do Twego domu, uiszczę Ci moje śluby,
EIB	Wejdę do Twego domu z całopalną ofiarą, Wypełnię względem Ciebie moje śluby;

Ps 66,14

PsFlor	(65:12b) jeż są rozdzieliła usta moja (65:13) i mowiła są usta moja w zamętce mojem.
PsPul	(65:12b) jeż rozdzieliła usta moja (65:13) i mołwiła są usta moja w zamętku moim.
Wuj1923	Które wyraziły wargi moje, i wymówiły usta moje w ucisku moim.
Gda1881	Któreć ślubowały wargi moje, i wyrzekły usta moje w utrapieniu mojem.
Gda2017	Które wyraziły moje wargi i wypowiedziały moje usta w utrapieniu.
PsBycz	Które, wymówiły-były wargi-moje, a,-obiecały-były, usta-me, za-niedoli mojéj.
Goet	Do których zobowiązały się wargi moje i które usta moje wypowiedziały w uciśnieniu mojem.
PsCylk	Co wyrzekły wargi moje, a wypowiedziały usta moje w niedoli mojéj.
PsKrusz	który ślubowały wargi moje i mówiły usta me, gdym był w utrapieniu.
PsAszk	(66:15) Co się wymknęło z rozwartych mych warg a wyrzekły me usta, gdym był w utrapieniu.
PsSzer	co obiecały wargi moje, wypowiedziały usta moje w niedoli mojej.
Tys1	(65:14) co wargi me wymówiły, co moje usta przyrzekły w ucisku.
Tys5	co wymówiły moje wargi, co moje usta przyrzekły w ucisku.
Bryt	Które złożyły wargi moje, Wypowiedziały usta moje w niedoli mojej.
Pozn	które wypowiedziały wargi moje, które usta moje przyrzekły w mej udręce.
WarPra	które Ci kiedyś złożyłem, gdy wołałem do Ciebie w ucisku.
STB	które w mej niedoli wyrzekły moje wargi oraz wypowiedziały moje usta.
EIB	Złożyłem je własnymi wargami, Wypowiedziałem w czasie niedoli -

Ps 66,15

PsFlor	(65:14) Poczty osłodczone dam tobie, z kadzidłem baranowym ofierować będę tobie woły z kozły.
PsPul	(65:14) Poczty słodkie dam tobie, z kadzidłem baranowym wzdam ci woły z kozły.
Wuj1923	Całopalenia tłuste ofiaruję tobie, z kładzeniem baranów: ofiarując woły z kozłami.
Gda1881	Całopalenie z tłustych baranów będęć ofiarował z kadzeniem, będęć ofiarował woły i kozły. Sela.
Gda2017	Będę ci składał w ofierze całopalenia z tłustych zwierząt wraz z wonnością baranów, ofiaruję ci woły i kozły. Sela.
PsBycz	Ofiary, z-tłustych bydląt, wzniosę Tobie, z kadzeniem baranami; ja-wydam, na ofiarę, woły z kozłami.
Goet	Całopalenia z tłustych trzód chcę ofiarować Tobie wraz z kadzidłem z baranów; będę ofiarował woły i kozły. Sela.
PsCylk	Całopalenia tuczne złożę Ci, wraz z kadzidłem barany; przygotuję cielce i kozły. - Sela.
PsKrusz	Całopalenia tłuste złożę Tobie z kadzeniem ofiaruję barany, woły z kozłami. - SELAh.
PsAszk	(66:16) Całopalenia tłuściochów wzniosę Ci wraz z możnych kadzidłem, sprawię trzodę wraz z przodownikami. Selah.
PsSzer	Całopalenia z tłustych bydląt złożę Ci wraz z dymem ofiar baranów; ofiaruję Ci woły i kozły. Sela.
Tys1	(65:15) Owce tłuste w ofierze całopalnej Ci złożę, razem z tłustością baranów: ofiaruję Ci woły i kozły. Sela.
Tys5	Złożę Ci w ofierze całopalnej tłuste owce razem z wonią [z ofiar] baranów; ofiaruję Ci krowy i kozły. Sela.
Bryt	Ofiaruję ci tłuste całopalenia wraz z wonnością ofiar z baranów, Ofiaruję ci woły i kozły. Sela.
Pozn	Chcę ofiarować Tobie całopalenia z tłustych owiec wraz z dymem spalanych baranów; składam w ofierze woły i kozły.
WarPra	Spalam Ci tłuste zwierzęta w ofierze, dym będzie się wznosił z baranów, ofiaruję Ci też woły i kozły. [Pauza]
STB	Złożę Ci tuczne całopalenia i barany razem z kadzidłem; przygotuję cielce i kozły. Sela.
EIB	I złożę Ci tłuste całopalenia, miły zapach ofiar z baranów, Ofiaruję Ci cielce i kozły. Sela.

Ps 66,16

PsFlor	(65:15) Podzicie a słyszycie, a wypowiem, wszystcy, jiż sie boją Boga, kako wiele uczynił jest duszy mojej.
PsPul	(65:15) Pojdźcie, słyszcie, a wypowiem, wszystcy, jiż sie boicie Boga, kako wiele uczynił duszy mojej.
Wuj1923	Chódźcie, słuchajcie wszyscy, którzy się Boga boicie: a będę powiadał, jako wielkie rzeczy uczynił duszy mojéj.
Gda1881	Pójdźcie, słuchajcie, a będę opowiadał wszystkim, którzy się boicie Boga, co uczynił duszy mojej.
Gda2017	Chodźcie, słuchajcie, wszyscy, którzy się boicie Boga, a opowiem, co uczynił dla mojej duszy.
PsBycz	Pójdźcie, słuchajcie, a,-opowiem wszystkim, bojącym-się Boga, co On-uczynił duszy-mojéj.
Goet	Przyjdźcie i słuchajcie wszyscy, którzy się boicie Boga, a opowiem wam, co On uczynił duszy mojej.
PsCylk	Pójdźcie, posłuchajcie a opowiem, wszyscy bogobojni, co uczynił dla duszy mojéj.
PsKrusz	Pójdźcie, słuchajcie, a będę opowiadał wszystkim, którzy boicie się Boga, co uczynił dla duszy mej!
PsAszk	(66:17a) Pójdźcie i patrzcie wszyscy, którzy się Boga obawiacie, co uczynił mej duszy:
PsSzer	Pójdźcie, słuchajcie, wy wszyscy bogobojni, opowiem, co On uczynił duszy mojej!
Tys1	(65:16) Przyjdźcie wszyscy, co się Boga boicie, słuchajcie mnie, a opowiem jak wielkie rzeczy uczynił mej duszy!
Tys5	Wszyscy, którzy się Boga boicie, chodźcie i słuchajcie, chcę opowiedzieć, co uczynił On mojej duszy!
Bryt	Pójdźcie, słuchajcie, wszyscy bogobojni, A opowiem, co On uczynił dla duszy mojej!
Pozn	Pójdźcie i posłuchajcie, wszyscy, którzy Boga czcicie, a opowiem, co On dla mnie uczynił.
WarPra	Wszyscy bogobojni, przyjdźcie i posłuchajcie, opowiem wam o dobrodziejstwach, które mi Bóg uczynił.
STB	Pójdźcie wszyscy bogobojni; posłuchajcie, a wam opowiem, co On uczynił dla mej duszy.
EIB	Podejdźcie, wy wszyscy, przeniknięci bojaźnią przed Bogiem, Posłuchajcie, co uczynił mi Pan:

Ps 66,17

PsFlor	(65:16) K niemu usty mojimi wołał jeśm i wiesielił jeśm sie pod językiem mojim.
PsPul	(65:16) K niemu usty moimi wołał jeśm i wiesielił jeśm sie pod językiem ❬moim❭.
Wuj1923	Do niegom usty memi wołał, i wywyższałem językiem moim.
Gda1881	Do niegom usty swemi wołał, a wywyższałem go językiem moim.
Gda2017	Do niego wołałem moimi ustami i wychwalałem go moim językiem.
PsBycz	Do-Niego, ustami-memi, wołałem, a,-uwielbianié Go, było, pod językiem-moim.
Goet	Jego wzywałem ustami swojemi, a wywyższenie było pod językiem moim.
PsCylk	Do Niego usty mojemi wołałem, a chwała na języku moim.
PsKrusz	Do Niego ustami memi wołałem i wywyższałem językiem swym.
PsAszk	(66:17b) Ku Niemu wzywałem me usta a On wywyższenie sprawił pod mym językiem.
PsSzer	Do Niego usty swymi wołałem i wysławiałem Go językiem swoim.
Tys1	(65:17) Do Niego wołałem moimi ustami i chwaliłem Go moim językiem.
Tys5	Do Niego wołałem moimi ustami i chwaliłem Go moim językiem.
Bryt	Do niego wołałem ustami mymiI wysławiałem go językiem moim.
Pozn	Usta moje wołały do Niego, a język mój głosił chwałę Jego.
WarPra	Do Niego wołałem głośno i chwaliłem Go moimi wargami.
STB	Do Niego wołałem moimi ustami, a na moim języku była chwała.
EIB	Wołałem do Niego ustami, Wywyższałem Go własnym językiem.

Ps 66,18

PsFlor	(65:17) Lichoty acz jeśm przyglądał w siercu mojem, nie wysłucha Gospodzin.
PsPul	(65:17) Za złością acz jeśm weźrzał na siercu moim, nie wysłucha Gospodzin.
Wuj1923	Jeźlim patrzał na nieprawość w sercu mojem, nie wysłucha Pan.
Gda1881	Bym był patrzał na nieprawość w sercu mojem, nie wysłuchałby był Pan.
Gda2017	Gdybym zważał na nieprawość w swoim sercu, Pan by mnie nie wysłuchał.
PsBycz	Bezprawié, gdybym był-widział w-sercu-mojém, nie słuchałby mię Pan.
Goet	Gdybym był miał w sercu swojem zamiar popełnić przestępstwo, byłby mię Pan nie usłyszał.
PsCylk	Niegodziwość gdybym spostrzegł w sercu mojém, nie wysłuchałby Pan.
PsKrusz	Gdybym patrzał za nieprawością w sercu mem, nie wysłuchałby mnie Pan.
PsAszk	Nieprawość, gdybym widział w mem sercu, nie wysłuchałby Pan.
PsSzer	Gdybym był żywił niegodziwość w sercu moim, Pan nie byłby wysłuchał.
Tys1	(65:18) Gdybym w mym sercu zamierzał nieprawość, Pan by mnie nie wysłuchał.
Tys5	Gdybym w mym sercu zamierzał nieprawość, Pan by mnie nie wysłuchał.
Bryt	Gdybym knuł coś niegodziwego w sercu moim, Pan nie byłby mnie wysłuchał.
Pozn	Gdybym żywił w sercu niecne zamiary, nie wysłuchałby mnie Pan.
WarPra	Gdybym w swym sercu nosił złe zamiary, to Bóg by mnie nie wysłuchał.
STB	Gdybym knuł niegodziwość w moim sercu, Pan by mnie nie wysłuchał.
EIB	Gdybym w swoim sercu tolerował nieprawość, Pan nie wysłuchałby mnie.

Ps 66,19

PsFlor	(65:18) Przeto wysłuszał Bog i baczył jest głos prośby mojej.
PsPul	(65:18) Przeto wysłuchał Bog i baczył głos prośby mojej.
Wuj1923	Przetoć wysłuchał Bóg, i był pilen głosu modlitwy mojéj.
Gda1881	Aleć zaiste wysłuchał Bóg, a był pilen głosu modlitwy mojej.
Gda2017	A jednak Bóg wysłuchał, przychylił się do głosu mojej modlitwy.
PsBycz	Lecz-zapewné wysłuchał mię Bóg; On-uważał na-głos modlitwy-mojéj.
Goet	Ale Bóg usłyszał mnie, i zwrócił uwagę na głos modlitwy mojej.
PsCylk	Wszelako wysłuchał Pan, baczył na głos modlitwy mojéj.
PsKrusz	Atoli wysłuchał Bóg - zwrócił uwagę na głos modlitwy mej.
PsAszk	--
PsSzer	Ale Bóg wysłuchał, zważał na głos modlitwy mojej.
Tys1	(65:19) Lecz Bóg wysłuchał: uważał na głos mej modlitwy.
Tys5	Lecz Bóg wysłuchał, dosłyszał głos mojej modlitwy.
Bryt	Lecz Bóg mnie wysłuchał, Zwrócił uwagę na modlitwę moją.
Pozn	A przecież Bóg mnie wysłuchał, nakłonił ucha na głos modlitwy mojej.
WarPra	Tymczasem Bóg mnie wysłuchał i uczynił zadość mym usilnym prośbom.
STB	Jednak Bóg mnie wysłuchał, zwrócił uwagę na głos mej modlitwy.
EIB	Lecz Bóg mnie wysłuchał, Zwrócił uwagę na moją modlitwę.

Ps 66,20

PsFlor	(65:19) Błogosławiony Bog, jenże nie oddalił modlitwy mojej i miłosierdzia swojego ode mnie.
PsPul	(65:19) Błogosławiony Bog, jenże nie odrzucił modlitwę moję i miłosierdzie swoje ode mnie.
Wuj1923	Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił modlitwy mojéj, i miłosierdzia swego odemnie.
Gda1881	Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił modlitwy mojej, ani odjął miłosierdzia swego odemnie.
Gda2017	Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił mojej modlitwy i nie odebrał mi swego miłosierdzia.
PsBycz	Niech będzie błogosławion Bóg; że nie usunął pokornego-błagania-mego, i,-nie oddalił łaski-swéj odemnie.
Goet	Uwielbiony niech będzie Bóg, który modlitwy mojej nie odrzucił, a dobroci Swojej nie odwrócił ode mnie.
PsCylk	Błogosławiony Pan, który nie odrzucił modlitwy mojéj, a nie usunął łaski Swojéj odemnie.
PsKrusz	Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił modlitwy mej i miłosierdzia swego odemnie.
PsAszk	Błogosławion Bóg, który nie oddalił modlitwy mej, ni łaski Swej - odemnie.
PsSzer	Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił modlitwy mojej i nie odmówił mi swej łaski!
Tys1	(65:20) Błogosławiony Bóg, co nie odepchnął mej prośby i nie oddalił ode mnie swego miłosierdzia.
Tys5	Błogosławiony Bóg, co nie odepchnął mej prośby i nie odjął mi swojej łaskawości.
Bryt	Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił modlitwy mojejI nie odmówił mi swej łaski!
Pozn	Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił mojej modlitwy i nie odmówił mi swego miłosierdzia.
WarPra	Niech będzie Bóg uwielbiony za to, że nie odrzucił mych modłów i nie odmówił mi swej łaski.
STB	Wysławiony Bóg, który nie odrzucił mojej modlitwy i nie usunął ode mnie Swojej łaski.
EIB	Błogosławiony niech będzie Bóg! On nie odrzucił mojej modlitwy I nie odmówił mi swojej łaski.

Psalm 67

Ps 67,1

PsFlor	(66:1) Bog smiłuj sie nad nami i błogosław nam, oświeci oblicze swe nad nami i smiłuj sie nad nami,
PsPul	Psalm Dawidow. (66:1) Bog sie smiłuj nad nami i błogosław nam, oświeci oblicze swe nad nami i smiłuj sie nad nami,
Wuj1923	(67:1) Na koniec, w Hymnach, Psalm Dawidowi. (67:2) Niech się nad nami Bóg zmiłuje, i błogosławi nam; niech rozświeci oblicze swe nad nami, a zlituje się nad nami.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot psalm ku śpiewaniu. (67:2) Boże! zmiłuj się nad nami, a błogosław nam, rozświeć oblicze twoje nad nami. Sela.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Neginot. Psalm i pieśń. Niech Bóg się zmiłuje nad nami i błogosławi nam, niech rozjaśni nad nami swoje oblicze. Sela.
PsBycz	(67:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania, na-lutni, Psalm, śpiéw. (67:2) O Boże! bądź-miłościw-nam, i-błogosław-nas; oby zajaśniało, obliczé-Jego, ku-nam.
Goet	(67:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Na strunach. Psalm. Pieśń. (67:2) Boże, bądź nam łaskaw i błogosław nam, niech oblicze Jego jaśnieje nad nami. Sela.
PsCylk	(67:1) Przewodnikowi chóru, przy towarzyszeniu instrumentów smyczkowych. Psalm, pieśń. (67:2) Pan oby zmiłował się nad nami i błogosławił nam; oby zajaśniał obliczem Swojém w pośród nas. - Sela.
PsKrusz	(67:1) Przełożonemu chóru. Na instrumenty strunowe. Psalm pieśń. (67:2) Boże, zmiłuj się nad nami i błogosław nam; rozświeć oblicze swe nad nami - SELAh.
PsAszk	(67:1) Dyrygentowi muzycznemu. - Pieśń do śpiewania. (67:2) Bóg się zmiłuje nad nami i nam pobłogosławi, - rozświeci oblicze Swe, z nami łącząc kierunek Swój. Selah.
PsSzer	(67:1) Przewodnikowi śpiewu z grą na strunach; psalm, pieśń. (67:2) Niech nam Bóg miłościw będzie i niech nam błogosławi, niech nad nami rozjaśni oblicze swoje! Sela.
Tys1	(66:1) Kierownikowi chóru. Na lutnię. Psalm. Pieśń. (66:2) Niech Bóg zmiłuje się nad nami i nam błogosławi; niech nam ukaże pogodne oblicze. Sela.
Tys5	(67:1) Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Psalm. Pieśń. (67:2) Niech Bóg się zmiłuje nad nami, niech nam błogosławi; niech rozpromieni nad nami swe oblicze! Sela.
Bryt	(67:1) Przewodnikowi chóru, z grą na strunach. Psalm. Pieśń. (67:2) Niech nam Bóg miłościw będzieI niech nam błogosławi, Niech nad nami rozjaśni oblicze swoje! Sela.
Pozn	(67:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: na instrumenty strunowe; Psalm; pieśń. (67:2) Niech Bóg okaże nam łaskę i niech nam błogosławi, niech zwróci ku nam jasność swego oblicza,
WarPra	(67:1) Dla kierującego chórem. Na instrumenty strunowe. Psalm. Pieśń. (67:2) Bądź nam miłosierny, o Boże, i racz nam błogosławić, niechaj Twoje oblicze jaśnieje nad nami. [Pauza]
STB	(67:1) Przewodnikowi chóru, w towarzystwie instrumentów smyczkowych. Pieśń psalmu. (67:2) Oby Bóg się zmiłował nad nami oraz nam błogosławił; oby pośród nas zajaśniał Swym obliczem. Sela.
EIB	(67:1) Dla prowadzącego chór. Na instrumenty strunowe. Psalm. Pieśń. (67:2) Niech Bóg okaże nam miłosierdzie I niech nas darzy szczęściem, Niech rozjaśni nad nami swoją twarz! Sela.

Ps 67,2

PsFlor	(66:2) abychom poznali na ziemi drogę twoję, we wszech poganoch zbawienie twe.
PsPul	(66:2) bychom poznali na ziemi drogę twoję, we wszech poganoch zbawienie twoje.
Wuj1923	(67:3) Żebyśmy poznali na ziemi drogę twoję: między wszemi narody zbawienie twoje.
Gda1881	(67:3) Aby tak poznali na ziemi drogę twoję, a po wszystkich narodach zbawienie twoje.
Gda2017	Aby poznano na ziemi twoją drogę, wśród wszystkich narodów twoje zbawienie.
PsBycz	(67:3) Dla-poznania, na-ziemi, drogi-Twéj, między-wszemi narodami, zbawienia-Twojego.
Goet	(67:3) Aby poznano na ziemi drogę Twoją i pośród wszystkich ludów wybawienie Twoje.
PsCylk	(67:3) Aby poznano na ziemi drogę Twoję; wśród wszystkich ludów pomoc Twoję.
PsKrusz	(67:3) abyśmy poznali na ziemi drogę Twą - wśród wszystkich narodów zbawienie Twoje!
PsAszk	(67:3) Abyśmy drogę Twą rozpoznali na ziemi - dzieło zbawienia Twojego między wszystkimi narodami.
PsSzer	(67:3) Aby poznano na ziemi drogę Twoją, wśród wszystkich ludów zbawienie Twoje.
Tys1	(66:3) Aby na ziemi znano Jego drogę, Jego zbawienie wśród wszystkich ludów.
Tys5	(67:3) Aby na ziemi znano Jego drogę, Jego zbawienie - pośród wszystkich ludów.
Bryt	(67:3) Aby poznano na ziemi drogę twoją, Wśród wszystkich narodów zbawienie twoje.
Pozn	(67:3) aby poznano na ziemi drogę Twoją, a wśród wszystkich narodów Twoje wybawienie.
WarPra	(67:3) Wówczas dostrzeżemy drogę Twoją na ziemi i zbawienie, które nam przynosisz pośród wszystkich ludów.
STB	(67:3) Oby poznano Twoją drogę na ziemi; Twoje zbawienie pośród wszystkich ludów.
EIB	(67:3) Niech w ten sposób ziemia pozna Twoją drogę, A wszystkie narody - Twoje zbawienie.

Ps 67,3

PsFlor	(66:3) Spowiadajcie sie tobie lud, Boże, spowiadajcie sie lud wszystek.
PsPul	(66:3) Spowiadajcie sie tobie ludzie, Boże, spowiadajcie sie tobie ludzie wszytcy.
Wuj1923	(67:4) Niech ci wyznawają ludzie, Boże: niech ci wyznawają wszyscy ludzie.
Gda1881	(67:4) Tedy cię będą wysławiały narody o Boże! Będą cię wysławiać wszyscy ludzie!
Gda2017	Niech cię wysławiają ludy, o Boże, niech cię wysławiają wszystkie ludy.
PsBycz	(67:4) Będą-chwaliły-Cię ludy, o-Boże! będą-wysławiały-Cię, ludy wszystkie.
Goet	(67:4) Niech Cię uwielbiają ludy, o Boże; niech Cię uwielbiają wszystkie ludy.
PsCylk	(67:4) Niech wielbią Cię narody, Panie; niech wielbią Cię narody wszystkie.
PsKrusz	(67:4) Wysławiać Cię będą narody, o Boże! Wysławiać Cię będą narody wszystkie.
PsAszk	(67:4) Uznają Cię ludy, o Boże, uznają cię ludy wszystkie.
PsSzer	(67:4) Niech wielbią Cię, Boże, narody; niech wielbią Cię wszystkie narody!
Tys1	(66:4) Niechaj Cię, Boże, wysławiają ludy, niech wszystkie narody dają Ci chwałę.
Tys5	(67:4) Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, niech Cię wysławiają wszystkie narody!
Bryt	(67:4) Niech sławią cię, Boże, ludy; Niech sławią cię wszystkie ludy!
Pozn	(67:4) Niechaj Cię sławią narody, o Boże, niechaj cię sławią wszystkie narody!
WarPra	(67:4) Ludy winny Ci dziękować, o Boże, dziękować Ci winny wszystkie narody.
STB	(67:4) Niech Cię wielbią ludy, Boże; niech Cię wielbią wszystkie narody.
EIB	(67:4) Niech Cię wysławiają ludy, o Boże; Niech Cię wysławiają wszystkie ludy!

Ps 67,4

PsFlor	(66:4) Wiesielcie sie i radujcie sie pogani, bo sądzisz lud w prawocie a pogany na ziemi sprawiasz.
PsPul	(66:4) Wiesielcie sie i radujcie sie pogani, bo sędzisz ludzie w sprawiedlności a pogany na ziemi sprawisz.
Wuj1923	(67:5) Niech się radują i weselą narodowie, iż sądzisz ludzie sprawiedliwie: narody na ziemi sprawujesz.
Gda1881	(67:5) Radować się będą i wykrzykać narody; bo ty będziesz sądził ludzi w sprawiedliwości, a narody będziesz sprawował na ziemi. Sela.
Gda2017	Niech narody się radują i wykrzykują, bo ty będziesz sądził ludy sprawiedliwie i rządzić będziesz narodami na ziemi. Sela.
PsBycz	(67:5) Radować-się będą, i-weselić, narody; że sądzić-będziesz ludy, z-prawością; że narody, na-ziemi, będziesz-prowadził.
Goet	(67:5) Niech się weselą i radośnie wykrzykują narody, gdyż Ty sądzisz ludy w prawości i kierujesz narodami na ziemi. Sela.
PsCylk	(67:5) Niech się ucieszą i rozradują plemiona; bo sądzić będziesz narody w prawości, a plemiona ziemi poprowadzisz. Sela.
PsKrusz	(67:5) Uradują się i cieszyć się będą narody, albowiem Ty sądzić będziesz ludy w prawości i narodami na ziemi kierować będziesz. - SELAh.
PsAszk	(67:5) Cieszyć się będą i wyśpiewywać narody, gdyż Ty sądzić będziesz ludy w prawości zaś narody wieść je będziesz na ziemi. Selah.
PsSzer	(67:5) Niech się radują i weselą narody, że Ty sądzisz ludy sprawiedliwie i kierujesz narodami na ziemi! Sela.
Tys1	(66:5) Niech się narody cieszą i weselą, że Ty ludami rządzisz sprawiedliwie i narodami na ziemi kierujesz. Sela.
Tys5	(67:5) Niech się narody cieszą i weselą, że Ty ludami rządzisz sprawiedliwie i kierujesz narodami na ziemi. Sela.
Bryt	(67:5) Niech się radują i weselą narody, Gdyż Ty sądzisz ludy sprawiedliwie I kierujesz narodami na ziemi! Sela.
Pozn	(67:5) Niech się ludy radują i weselą, bo Ty sprawiedliwie osądzasz narody i kierujesz losami ludów na ziemi.
WarPra	(67:5) Narody winny radować się i cieszyć, że całą ziemią rządzisz sprawiedliwie. Sprawiedliwie osądzasz narody i rządzisz ludami całej ziemi. [Pauza]
STB	(67:5) Niech się ucieszą i rozradują plemiona; gdyż w prawości będziesz sądził narody i poprowadzisz plemiona ziemi. Sela.
EIB	(67:5) Niech się radują i weselą narody, Bo Ty sprawujesz nad ludami sprawiedliwy sąd I kierujesz narodami ziemi! Sela.

Ps 67,5

PsFlor	(66:5a) Spowiadajcie sie tobie lud, Boże, spowiadajcie sie tobie lud wszystek;
PsPul	(66:5a) ❬Modlcie sie tobie ludzie, Boże❭, modlcie sie tobie ludzie wszystcy;
Wuj1923	(67:6) Niech ci wyznawają ludzie, Boże: niech ci wyznawają wszyscy ludzie.
Gda1881	(67:6) Będą cię wysławiać narody, o Boże! Będą cię wysławiać wszyscy ludzie.
Gda2017	Niech cię wysławiają ludy, o Boże, niech cię wysławiają wszystkie ludy.
PsBycz	(67:6) Będą-chwaliły-Cię ludy, o-Boże! będą-wysławiały-Cię ludy wszystkie.
Goet	(67:6) Niech Cię uwielbiają ludy, o Boże; niech Cię uwielbiają wszystkie ludy.
PsCylk	(67:6) Niech wielbią Cię narody, Panie; niech wielbią Cię narody wszystkie.
PsKrusz	(67:6) Wysławiać Cię będą narody, o Boże! Wysławiać Cię będą narody wszystkie.
PsAszk	(67:6) Sławić cię będą ludy, o Boże, sławić Cię będą ludy wszystkie.
PsSzer	(67:6) Niech wielbią Cię, Boże, narody; niech wielbią Cię wszystkie narody!
Tys1	(66:6) Niechaj Cię, Boże, wysławiają ludy, niech wszystkie narody dają Ci chwałę.
Tys5	(67:6) Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, niech Cię wysławiają wszystkie narody!
Bryt	(67:6) Niech sławią cię, Boże, ludy; Niech sławią cię wszystkie ludy!
Pozn	(67:6) Niechaj Cię sławią narody, o Boże, niechaj Cię sławią wszystkie narody!
WarPra	(67:6) Ludy winny Ci dziękować, o Boże, dziękować Ci winny wszystkie narody.
STB	(67:6) Niech Cię wielbią ludy, prawdziwy Boże; niech Cię wielbią wszystkie narody.
EIB	(67:6) Niech Cię wysławiają ludy, o Boże; Niech Cię wysławiają wszystkie ludy!

Ps 67,6

PsFlor	(66:5b) ziemia dała owoc swoj. (66:6a) Błogosław nas Boże, Boże nasz,
PsPul	(66:5b) ziemia dała owoc swoj. (66:6a) Błogosław nas Bog, Bog nasz, i błogosław nas Bog,
Wuj1923	(67:7) Ziemia dała swój owoc: niech nas błogosławi Bóg, Bóg nasz,
Gda1881	(67:7) Ziemia także wyda urodzaj swój; niech nam błogosławi Bóg, Bóg nasz.
Gda2017	Wtedy ziemia wyda swój plon i Bóg, nasz Bóg, będzie nam błogosławić.
PsBycz	(67:7) Ziemia wyda płód-swój; pobłogosławi-nas Bóg, Bóg-nasz.
Goet	(67:7) Ziemia wydała plon swój; błogosławi nam Bóg, Bóg nasz.
PsCylk	(67:7) Ziemia wydała plon swój; niech błogosławi nam Pan, Pan nasz.
PsKrusz	(67:7) Ziemia wyda urodzaj swój. Niechaj nas błogosławi Bóg, Bóg nasz!
PsAszk	(67:7) Ziemia wydała swój plon, błogosławić nas będzie Bóg, nasz Bóg!
PsSzer	(67:7) Ziemia wydała swój plon: Błogosławił nam Bóg, nasz Bóg.
Tys1	(66:7) Ziemia wydała swój owoc: Bóg, nasz Bóg, nam pobłogosławił.
Tys5	(67:7) Ziemia wydała swój owoc; Bóg, nasz Bóg, nam pobłogosławił.
Bryt	(67:7) Ziemia wydała plon swój:Błogosławi nam Bóg, nasz Bóg.
Pozn	(67:7) Ziemia wydała swe plony; niech Jahwe, Bóg nasz, darzy nas błogosławieństwem,
WarPra	(67:7) Ziemia wydała nam swoje plony, Bóg, nasz Bóg, niech raczy nam błogosławić.
STB	(67:7) Ziemia wydała swój plon; niech nam błogosławi Bóg, nasz Bóg.
EIB	(67:7) Ziemia wydała swój plon - Bóg, nasz Bóg, czyni nas szczęśliwymi.

Ps 67,7

PsFlor	(66:6b) i bojcie sie jego wszytcy końcowie ziemie.
PsPul	(66:6b) i bojcie sie jego wszystki kraje ziemie.
Wuj1923	(67:8) Niech nas błogosławi Bóg, a niech się go boją wszystkie kraje ziemie.
Gda1881	(67:8) Niech nam błogosławi Bóg, a niech się go boją wszystkie kraje ziemi.
Gda2017	Niech nam Bóg błogosławi i niech się go boją wszystkie krańce ziemi.
PsBycz	(67:8) Pobłogosławi-nas Bóg, i-będą-się-bały Go, wsze kończyny ziemi.
Goet	(67:8) Niech nam błogosławi Bóg, a wszystkie krańce ziemi niech Go się boją.
PsCylk	(67:8) Niech błogosławi nam Pan, a niech boją się go wszystkie krańce ziemi.
PsKrusz	(67:8) Niechaj nas błogosławi Bóg! Niechaj się boją Go wszystkie kraje ziemi.
PsAszk	(67:8) Błogosławić nas będzie nasz Bóg a obawiać się Go będą wszystkie krawędzie ziemi.
PsSzer	(67:8) Niech nam Bóg błogosławi, a niech się Go boją wszystkie krańce ziemi!
Tys1	(66:8) Niechaj nam Bóg błogosławi i niech się Go boją wszystkie krańce ziemi.
Tys5	(67:8) Niechaj nam Bóg błogosławi i niech się Go boją wszystkie krańce ziemi!
Bryt	(67:8) Niech nam Bóg błogosławi, A niech się go boją wszystkie krańce ziemi!
Pozn	(67:8) niech nam Bóg błogosławi i niech Go czczą w bojaźni wszystkie krańce ziemi.
WarPra	(67:8) Niech ześle nam Bóg swe błogosławieństwo, cały świat niech się Go lęka i czcią Go otacza.
STB	(67:8) Niech nam Bóg błogosławi i niech Go się boją wszystkie krańce ziemi.
EIB	(67:8) O, niech On nam błogosławi I niech lęk przed Nim odczuwają wszystkie krańce ziemi!

Psalm 68

Ps 68,1

PsFlor	(67:1) Wstani Bog i rozproszeni bądźcie nieprzyjaciele jego, i uciekajcie od lica jego, jiż nienaźrzą ❬ji❭.
PsPul	(67:1) Wzdźwigni sie Bog a rozproszeni bądźcie nieprzyjaciele jego i uciekajcie, jiż nienaźrzą ji, od oblicza jego.
Wuj1923	(68:1) Na koniec, Psalm pieśni, samemu Dawidowi. (68:2) Niech powstanie Bóg, a niech się rozproszą nieprzyjaciele jego: a niech uciekają, którzy go nienawidzą, od oblicza jego.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy ku śpiewaniu. (68:2) Powstanie Bóg, a będą rozproszeni nieprzyjaciele jego, i pouciekają przed twarzą jego ci, którzy go mają w nienawiści.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm i pieśń Dawida. Niech Bóg powstanie, a rozproszeni będą jego wrogowie; niech pouciekają przed jego obliczem ci, którzy go nienawidzą.
PsBycz	(68:1) Naczelnikowi-muzyki, Dawida Psalm, Spiéw, dany do grania. (68:2) Niechżeć-wstanie Bóg, a rozproszone-będą nieprzyjacioły-Jego, i-pouciekają, nienawidzący-Go, przed obliczem-Jego.
Goet	(68:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Dawida. Psalm Pieśń. (68:2) Bóg powstaje: wrogowie Jego będą rozproszeni, a nienawidzący Go uciekają przed Nim.
PsCylk	(68:1) Przewodnikowi chóru Dawida. Psalm, pieśń. (68:2) Powstał Pan, rozproszyły się wrogi Jego, i uciekli nieprzyjaciele Jego przed Nim.
PsKrusz	(68:1) Przełożonemu chóru. Dawida Psalm - pieśń. (68:2) Powstanie Bóg, a rozproszą się nieprzyjaciele Jego; nienawidzący Go uciekną z przed oblicza Jego.
PsAszk	(68:1) Dyrygentowi. Pieśń Dawida do śpiewu. (68:2) Powstanie Bóg, rozprószą się wrogowie Jego a nienawistne Mu pierzchną przed Jego obliczem.
PsSzer	(68:1) Przewodnikowi chóru; psalm Dawida, pieśń. (68:2) Bóg powstaje. Pierzchają nieprzyjaciele Jego i uciekają przed Nim ci, którzy Go nienawidzą.
Tys1	(67:1) Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm. Pieśń. (67:2) Bóg wstaje, a rozpraszają się Jego wrogowie i pierzchają przed Jego obliczem ci, którzy Go nienawidzą.
Tys5	(68:1) Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm. Pieśń. (68:2) Bóg powstaje, a rozpraszają się Jego wrogowie i pierzchają przed Jego obliczem ci, co Go nienawidzą.
Bryt	(68:1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy. Pieśń. (68:2) Powstaje Bóg, a pierzchają wrogowie jego, I uciekają przed obliczem jego ci, którzy go nienawidzą.
Pozn	(68:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Dawida; pieśń. (68:2) Bóg powstaje! W rozsypce są Jego wrogowie i uchodzą przed Nim ci, którzy Go nienawidzą.
WarPra	(68:1) Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. Pieśń. (68:2) Gdy Bóg powstaje, wrogowie pierzchają, stronią od Niego ci, co Go nienawidzą.
STB	(68:1) Przewodnikowi chóru Dawida. Pieśń psalmu. (68:2) Bóg powstał, zatem rozproszyli się Jego wrogowie i przed Nim uciekli Jego nieprzyjaciele.
EIB	(68:1) Dla prowadzącego chór. Dawidowy. Psalm. Pieśń. (68:2) Powstaje Bóg! Jego wrogowie idą w rozsypkę I uciekają przed Nim ci, którzy Go nienawidzą.

Ps 68,2

PsFlor	(67:2) Jako schodzi dym, snijdzicie, jako płynie wosk, ktory płynie od oblicza ogniowego, tako zgińcie grzeszni przed obliczym bożym,
PsPul	(67:2) Jako ginie dym, zgińcie, jako płynie wosk przed ogniem, tako zgińcie grzeszni przed licem bożym,
Wuj1923	(68:3) Jako ustaje dym, niechaj ustaną: jako się wosk rozpływa od ognia, tak niechaj zginą grzesznicy od oblicza Bożego.
Gda1881	(68:3) Jako bywa dym rozpędzony, tak ich rozpędzasz: jako się wosk rozpływa od ognia, tak niezbożnicy poginą przed obliczem Bożem.
Gda2017	Jak dym jest rozwiany, tak ich rozpędzisz; jak wosk się rozpływa od ognia, tak niegodziwi poginą przed obliczem Boga.
PsBycz	(68:3) Ty, jak-rozwiany dym, rozpędzisz ich; jak-stopiony wosk od ognia, zginą bezbożni, przed-obliczem Boga.
Goet	(68:3) Jak rozprasza się dym, tak ich rozproszysz; jak wosk topnieje od ognia, tak giną bezbożnicy przed obliczem Bożem.
PsCylk	(68:3) Jak się rozwiewa dym, rozwiałeś ich, jak topnieje wosk przed ogniem; nikną niegodziwi przed Panem.
PsKrusz	(68:3) Jako dym niknie, znikną; jako wosk topnieje w ogniu, zginą złośliwi przed Bogiem.
PsAszk	(68:3) Jako dym się rozwiewa, jak wosk się rozpływa przed ogniem, tak niegodziwcy będą zatraceni przed obliczem Boga.
PsSzer	(68:3) Jak dym się rozchodzi, tak ich rozpraszasz; jak wosk rozpływa się od ognia, tak bezbożni giną przed Bogiem.
Tys1	(67:3) Rozwiewają się, jak dym się rozwiewa, jak wosk się rozpływa przy ogniu, tak giną przed Bogiem grzesznicy.
Tys5	(68:3) Rozwiewają się, jak dym się rozwiewa, jak wosk się rozpływa przy ogniu, tak giną przed Bogiem grzesznicy.
Bryt	(68:3) Jak się rozprasza dym, tak ich rozpraszasz; Jak się rozpływa wosk od ognia, Tak giną przed Bogiem bezbożni.
Pozn	(68:3) Jak się rozwiewa dym unoszący się z pieca, jak wosk topnieje przy ogniu, tak giną bezbożni przed obliczem Boga.
WarPra	(68:3) Znikają jak dym unoszony wiatrem albo jak wosk, co się topi w ogniu, tak giną sprzed oblicza Bożego grzesznicy.
STB	(68:3) Rozwiałeś ich, jak się rozwiewa dym; jak wosk topnieje przed ogniem, tak niegodziwi nikną przed Panem.
EIB	(68:3) Rozpędzasz ich tak, jak rozpędza się dym, Jak rozpływa się wosk wobec ognia - Tak giną bezbożni przed Bogiem.

Ps 68,3

PsFlor	(67:3) a prawi używać będą i wiesielić sie przed Bogiem, i kochajcie sie w radości.
PsPul	(67:3) a prawi używajcie a wiesielcie sie przed Bogiem i kochajcie sie w radości.
Wuj1923	(68:4) A sprawiedliwi niechaj używają, i weselą się przed oczyma Bożemi: i niechaj rozkoszują w radości.
Gda1881	(68:4) Ale sprawiedliwi weselić się i radować będą przed obliczem Bożem, i pląsać będą od radości.
Gda2017	A sprawiedliwi będą się weselić i cieszyć przed obliczem Boga, i będą się radować niezmiernie.
PsBycz	(68:4) Lecz-sprawiedliwi, cieszyć, radować-się-będą w-obliczu Boga, i-będą-się-weselić z-radości.
Goet	(68:4) Ale sprawiedliwi będą się radowali i weselili przed obliczem Bożem i wykrzykiwali z radości.
PsCylk	(68:4) A sprawiedliwi cieszą się, weselą przed Panem i unoszą się radością.
PsKrusz	(68:4) A sprawiedliwi będą się cieszyli i rozradują się przed Bogiem, i uweselą się w radości.
PsAszk	(68:4) Zaś sprawiedliwi radować się będą, pean zwycięzki zanucą przed Bogiem i rozkoszować się będą we weselu.
PsSzer	(68:4) Ale sprawiedliwi radują się i weselą przed Bogiem, i wykrzykują z radości.
Tys1	(67:4) A sprawiedliwi się cieszą i weselą przed Bogiem i radością się rozkoszują.
Tys5	(68:4) A sprawiedliwi cieszą się i weselą przed Bogiem, i radością się rozkoszują.
Bryt	(68:4) Ale sprawiedliwi radują się i cieszą przed Bogiem, I weselą się radośnie!
Pozn	(68:4) Ale sprawiedliwi cieszą się i weselą się przed Bogiem, pełni radości.
WarPra	(68:4) A sprawiedliwi cieszą się i radują przed Bogiem, i wykrzykują z wielkiego szczęścia.
STB	(68:4) A sprawiedliwi się cieszą, weselą się przed Bogiem, unoszą się wśród radości.
EIB	(68:4) Lecz sprawiedliwi radują się, Tryskają szczęściem przed obliczem Boga, Skaczą z radości!

Ps 68,4

PsFlor	(67:4) Pojcie Bogu, psalm mowcie imieniu jego, drogę czyńcie jemu, jenże wstąpił na zachod, Gospodzin imię jemu, (67:5a) i wiesielcie sie w obeźrzeniu jego.
PsPul	(67:4) Pojcie Bogu, psalm mołwcie imieniu jego, drogę uczyńcie jemu, jenże wstąpił na zachod, Gospodzin imię jego, (67:5a) wiesielcie sie przed nim.
Wuj1923	(68:5) Śpiewajcie Bogu, Psalm śpiewajcie imieniowi jego: czyńcie drogę temu, który wstąpił na zachód: Pan imię jego: radujcie się przed obliczem jego: zatrwożą się od oblicza jego:
Gda1881	(68:5) Śpiewajcie Bogu, śpiewajcie psalmy imieniowi jego; gotujcie drogę temu, który jeździ na obłokach. Pan jest imię jego, radujcież się przed obliczem jego.
Gda2017	Śpiewajcie Bogu, śpiewajcie psalmy jego imieniu, wywyższajcie tego, który przemierza niebiosa; PAN to jego imię, radujcie się przed jego obliczem.
PsBycz	(68:5) Spiéwajcie Bogu, wysławiajcie Imię-Jego. Usypujcie drogę jadącemu w-stepach; w-Panu Imię-Jego; radujcie-się przed-Nim.
Goet	(68:5) Śpiewajcie Bogu! Opiewajcie imię Jego! Torujcie drogę Temu, który jeździ przez pustynie. Pan, jest imię Jego; weselcie się przed Nim!
PsCylk	(68:5) Śpiewajcie Panu, wysławiajcie Imię Jego; uderzcie w bębny na cześć zasiadającego w niebiosach przy imieniu Jah i radujcie się przed Nim.
PsKrusz	(68:5) Śpiewajcie Bogu, wychwalajcie imię Jego; przygotujcie dla Wodza drogę na pustyni, a radujcie się przed Nim dla imienia Jego Jahwe.
PsAszk	(68:5) Śpiewajcie Bogu, opiewajcie imię Jego, torujcie Mn drogę, co ujeżdża obłoki, którego imię we wszechbycie, i weselcie się w kierunku jego oblicza.
PsSzer	(68:5) Śpiewajcie Bogu, grajcie imieniu Jego! Torujcie drogę Temu, który pędzi po stepach - Pan imię Jego - radujcie się przed Nim!
Tys1	(67:5) Śpiewajcie Bogu, Jego imieniu psalm nućcie; wymośćcie drogę Temu, co jedzie przez pustynię, którego imię jest Pan i przed Nim się weselcie.
Tys5	(68:5) Śpiewajcie Bogu, grajcie Jego imieniu; wyrównajcie drogę Temu, co cwałuje na obłokach! Jahwe Mu na imię; radujcie się przed Jego obliczem!
Bryt	(68:5) Śpiewajcie Bogu, grajcie imieniu jego! Torujcie drogę temu, który pędzi na obłokach – Pan imię jego – radujcie się przed nim!
Pozn	(68:5) Śpiewajcie Bogu, wysławiajcie Imię Jego, gotujcie drogę Temu, który przemierza pustynie, radujcie się w Jahwe i weselcie się przed Nim!
WarPra	(68:5) Śpiewajcie Bogu, grajcie Imieniu Jego, wychwalajcie Tego, który jest na obłokach. Imię Jego wysławiajcie, radujcie się przed Jego obliczem.
STB	(68:5) Śpiewajcie Bogu, wysławiajcie Jego Imię; uderzcie w bębny przy Imieniu WIEKUISTEGO, na cześć Tego, co zasiada w niebiosach; przed Nim się radujcie.
EIB	(68:5) Śpiewajcie Bogu, grajcie Jego imieniu! Torujcie drogę Temu, który mknie na obłokach! Jego imię brzmi JHWH - radujcie się przed Nim!

Ps 68,5

PsFlor	(67:5b) Smętni będą od oblicza jego, oćca[wie] sirot i sędzie wdow. (67:6a) Bog na mieście świętem swojem,
PsPul	(67:5b) Smęceni będą przed licem jego, ojca sirot i sędziej wdow. (67:6a) Bog na mieście świętym swoim,
Wuj1923	(68:6) Ojca sierót, i sędziego wdów: Boga na miejscu swem świętem.
Gda1881	(68:6) Ojcem jest sierót, i sędzią wdów, Bogiem w przybytku swym świętym.
Gda2017	Ojcem dla sierot i sędzią dla wdów jest Bóg w swym świętym przybytku.
PsBycz	(68:6) On, ojcem siérot, i-sędzią wdów; On, Bogiem, w-mieszkaniu Swiętości-swojéj.
Goet	(68:6) Ojcem sierot i sędzią wdów jest Bóg w mieszkaniu Swojem świętem.
PsCylk	(68:6) Ojcem sierot i sędzią wdów, Pan w Przybytku Swoim świętym.
PsKrusz	(68:6) Ojcem On sierot i obrońcą wdów - Bóg w mieszkaniu swojem świętem!
PsAszk	(68:6) Ojcem sierót, i sędzią wdów jest Bóg w przybytku swej świętości.
PsSzer	(68:6) Ojcem sierot i sędzią wdów jest Bóg w swym świętym przybytku.
Tys1	(67:6) Ojcem dla sierot i wdów opiekunem jest Bóg w swym świętym mieszkaniu.
Tys5	(68:6) Ojcem dla sierot i dla wdów opiekunem jest Bóg w swym świętym mieszkaniu.
Bryt	(68:6) Ojcem sierot i sędzią wdówJest Bóg w swym świętym przybytku.
Pozn	(68:6) Ojcem sierot i obrońcą wdów jest Bóg w swej świętej siedzibie.
WarPra	(68:6) Ojcem dla sierot, a dla wdów opiekunem jest Bóg w swoich świętych przybytkach.
STB	(68:6) W Swoim świętym Przybytku Bóg jest ojcem sierot i sędzią wdów.
EIB	(68:6) Bóg jest ojcem sierot oraz sędzią wdów, On, przebywający w swym świętym przybytku.

Ps 68,6

PsFlor	(67:6b) Bog, jenże przebywać każe jednakiego obyczaja w domu, (67:7) jenże wywodzi jętce w mocy, takież ty, jiż sie naśmiewają, jiż przebywają w grobiech.
PsPul	(67:6b) Bog, jenże przebywać każe jednakiego obyczaja w domu, (67:7) jenże wywodzi jeńce w mocy, takież ty, co sie naśmiewają, jiż [przebyw] przebywają w grobiech.
Wuj1923	(68:7) Bóg, który czyni, że mieszkają jednych obyczajów w domu; który wywodzi więźnie w mocy: także i te, co obrażają, którzy mieszkają w grobiech.
Gda1881	(68:7) Bóg, który samotne w rodowite domy rozmnaża, wywodzi więźniów z oków; ale odporni mieszkać muszą w ziemi suchej.
Gda2017	Bóg samotnym daje dom, więźniów uwalnia z oków, ale oporni mieszkają w suchej ziemi.
PsBycz	(68:7) Bóg, zaludniający samotnych rodziną, wyprowadzający skrępowanych, w-dobry-byt; ale, zbuntowani, zamieszkują miejscé-suché.
Goet	(68:7) Bóg dopomaga samotnym uzyskać domostwo, wyprowadza uwięzionych do szczęścia; ale sprzeciwiający się mieszkać muszą w ziemi suchej.
PsCylk	(68:7) Pan, który sprowadza zabłąkanych ku domowi, wywodzi jeńców do szczęśliwości; tylko odstępcy zalegli pustynię.
PsKrusz	(68:7) Bóg sprawi, że zamieszkają wybrani. Do domu prowadzi skutych kajdanami. Ci zaś, co się buntują, zamieszkują pustynię.
PsAszk	(68:7) Bóg osamotnione w dom wiodąc osiedla, wyprowadza związane w dostatkach, jeno krnąbrne do ziemi przypadną, spalonej żarem.
PsSzer	(68:7) Bóg samotnym daje dom na mieszkanie, wyprowadza więźniów do dobrobytu; lecz oporni pozostali w ziemi spiekłej.
Tys1	(67:7) Bóg dom gotuje dla opuszczonych, a jeńców na pomyślność wywodzi; na ziemi zeschłej zostają tylko oporni.
Tys5	(68:7) Bóg przygotowuje dom dla opuszczonych, a jeńców prowadzi wśród pieśni; na ziemi zeschłej zostają tylko oporni.
Bryt	(68:7) Bóg samotnym daje dom na mieszkanie, Wyprowadza więźniów na wolność, Lecz oporni pozostają w ziemi suchej.
Pozn	(68:7) Bóg bezdomnych pod dach przywodzi, jeńców ku pomyślności prowadzi; tylko oporni pozostaną na wypalonej ziemi.
WarPra	(68:7) Opuszczonych sprowadza do domu, uwięzionych znów obdarza szczęściem, lecz opornych pozostawia na wyschłej ziemi.
STB	(68:7) Panem, co sprowadza do domu zabłąkanych, a jeńców wyprowadza do szczęśliwości; tylko odstępcy zalegli pustynię.
EIB	(68:7) Bóg zapewnia samotnym ognisko domowe, On przywraca więźniom pomyślność - W suchej ziemi zostali tylko oporni.

Ps 68,7

PsFlor	(67:8) Boże, gdy wynidziesz w obeźrzeniu luda twego, gdy przejdziesz w puszczą,
PsPul	(67:8) Boże, gdy wynidziesz przed twoj lud, gdy przejdziesz na puszczy,
Wuj1923	(68:8) Boże, gdyś wychodził przed ludem twym, gdyś chodził po puszczy:
Gda1881	(68:8) Boże! gdyś wychodził przed obliczem ludu twego, gdyś chodził po puszczy; Sela,
Gda2017	Boże, gdy wyruszałeś przed swoim ludem, gdy kroczyłeś przez pustynię. Sela;
PsBycz	(68:8) O-Boże! za występowania-Twego, przed lud-Twój, za-pochodu-Twojego, w-pustyni.
Goet	(68:8) Boże, gdy wyruszałeś przed ludem Twoim, gdy stąpałeś przez pustynię: Sela,
PsCylk	(68:8) Panie, gdyś szedł przed ludem Twoim, gdyś kroczył przez pustkowia. - Sela.
PsKrusz	(68:8) Boże! gdyś ukazał się przed Twoim narodem, gdyś postępował na puszczy, - SELAh.
PsAszk	(68:8) O Boże, gdyś wyruszył przed ludem Twym, gdyś kroczył w pustyni, Selah.
PsSzer	(68:8) Boże! gdyś wychodził przed ludem, gdyś kroczył przez pustynie, Sela,
Tys1	(67:8) Boże, Tyś wyszedł przed ludem Twoim, gdy przez pustynię kroczyłeś, Sela.
Tys5	(68:8) Boże, gdy szedłeś przed ludem Twoim, gdy kroczyłeś przez pustynię,
Bryt	(68:8) Boże, gdyś wychodził przed ludem twoim, Gdyś kroczył przez pustynię, Sela,
Pozn	(68:8) Boże, gdy wychodziłeś na czele swego ludu, gdyś kroczył przez pustynię,
WarPra	(68:8) Gdy szedłeś, o Boże, przed Twym ludem, kiedy przemierzałeś pustynię, [Pauza]
STB	(68:8) Boże, gdy szedłeś przed Twoim ludem, kiedy kroczyłeś przez pustkowia, Sela,
EIB	(68:8) Boże, gdy wyruszałeś na czele swego ludu, Kiedy nas prowadziłeś przez pustkowia, Sela,

Ps 68,8

PsFlor	(67:9) ziemia ruszyła sie jest i zapra❬w❭dę niebiosa sie rozkapała od oblicza bożego Synaj, od oblicza bożego Israhel.
PsPul	(67:9) ziemia ruszyła sie, bo nieba sie rozpuściły od oblicza bożego Synaj, od Boga Israhel.
Wuj1923	(68:9) Ziemia się trzęsła, niebiosa téż kropiły od oblicza Boga Synai, od oblicza Boga Izrael.
Gda1881	(68:9) Ziemia się trzęsła, także i niebiosa rozpływały się przed obliczem Bożem, i ta góra Synaj drżała przed twarzą Boga, Boga Izraelskiego.
Gda2017	Ziemia się trzęsła, a niebiosa rozpływały się przed obliczem Boga i sama góra Synaj zadrżała przed obliczem Boga, Boga Izraela.
PsBycz	(68:9) Ziemia drżała, nawet niebiosa kropiły, przed-obliczem Boga; ta góra Synai, także, przed-widokiem Boga, Boga Jzraela.
Goet	(68:9) Zadrżała ziemia, także niebiosa ociekały przed Bogiem, ów Synaj przed Bogiem, Bogiem Izraela.
PsCylk	(68:9) Ziemia drżała, a niebiosa rozpływały się przed Panem; jak ów Synai przed Panem, Panem Izraela.
PsKrusz	(68:9) ziemia się trzęsła, - niebiosa również wylewały potoki przed obliczem Boga. oto Synaj drżał przed obliczem Boga - Boga Izraelowego!
PsAszk	(68:9) Ziemia drżała, też niebiosa kropliły przed obliczem Boga - to Synaj, - przed obliczem Boga, Boga Izraela.
PsSzer	(68:9) ziemia się trzęsła, a niebiosa rosiły przed Bogiem; oto Synaj drżał przed Bogiem, Bogiem Izraela.
Tys1	(67:9) ziemia zadrżała, a niebo również zesłało deszcz przed Bogiem, zatrząsł się Synaj przed Bogiem, przed Bogiem Izraela.
Tys5	(68:9) ziemia zadrżała, także niebo zesłało deszcz <przed Bogiem>, przed obliczem Boga, Boga Izraela.
Bryt	(68:9) Ziemia zadrżała, a niebiosa spłynęły przed Bogiem; Oto Synaj zatrząsł się przed Bogiem, Bogiem Izraela.
Pozn	(68:9) drżała ziemia, rozpływały się niebiosa przed obliczem Boga, zatrząsł się Synaj przed Bogiem, przed Bogiem Izraela.
WarPra	(68:9) wtedy zadrżała cała ziemia, niebiosa deszcz zesłały przed Bożym obliczem, drżał Synaj przed Bogiem, Bogiem Izraela.
STB	(68:9) ziemia drżała i rozpływały się niebiosa, jak ten Synaj przed Bogiem, z powodu oblicza Boga Israela.
EIB	(68:9) Ziemia drżała! Tak - niebo spływało deszczem Przed obliczem Boga, który nawiedził Synaj, Przed obliczem Boga - Boga Izraela.

Ps 68,9

PsFlor	(67:10) Deszcz powolny odłączysz, Boże, dziedzinie twej i rozniemogła sie jest, ty zaprawdę śćwirdził jeś ją.
PsPul	(67:10) Deszcz powolny odłączysz, ❬Boże❭, dziedzinie twojej i rozniemogła sie jest, ale ty śćwirdził jeś ją.
Wuj1923	(68:10) Deszcz dobrowolny oddzielisz, Boże, dziedzictwu twojemu: i zemdlało, a tyś je posilił.
Gda1881	(68:10) Deszcz obfity spuszczałeś hojnie, o Boże! na dziedzictwo twoje, a gdy omdlewało, tyś je zaś otrzeźwiał.
Gda2017	Zesłałeś obfity deszcz, Boże, otrzeźwiłeś swoje dziedzictwo, gdy omdlewało.
PsBycz	(68:10) Deszczem szczodrobliwości, skrapiałeś, o-Boże! dziedzictwo-Twojé; a,-utrudzoné, Ty, umacniałeś-jé.
Goet	(68:10) Obfity deszcz wylewałeś, o Boże; dziedzictwo Twoje, gdy omdlewało, pokrzepiałeś je,
PsCylk	(68:10) Deszcz obfity spuściłeś Panie; dziedzictwo Twoje omdlałe, Ty pokrzepiłeś je.
PsKrusz	(68:10) Deszcz obfity spuściłeś Boże! a omdlałe dziedzictwo Twoje pokrzepiłeś.
PsAszk	(68:10) Deszczem szczodrobliwym Ty zrosisz, o Boże, dziedzictwo Twe a omdlałą ze znużenia Ty ją utwierdzisz.
PsSzer	(68:10) Deszcz obfity zsyłałeś, Boże; a gdy dziedzictwo Twoje omdlewało, Ty je orzeźwiałeś.
Tys1	(67:10) Na Twe dziedzictwo zesłałeś, Boże, deszcz przeobfity i Tyś je znużone orzeźwił.
Tys5	(68:10) Zesłałeś, Boże, obfity deszcz, swe wyczerpane dziedzictwo Ty orzeźwiłeś.
Bryt	(68:10) Obfity deszcz zesłałeś, Boże, A gdy dziedzictwo twoje omdlewało, orzeźwiałeś je.
Pozn	(68:10) Na dziedzictwo Twe, Boże, deszcz zesłałeś w obfitości i pokrzepiłeś je - osłabłe;
WarPra	(68:10) Boże, to Ty spuściłeś strumienie deszczu i ożywiłeś znów więdnącą ziemię, dziedzictwo Twoje.
STB	(68:10) Spuściłeś obfity deszcz, Boże, na Twe omdlałe dziedzictwo i Ty je pokrzepiłeś.
EIB	(68:10) Na znak szczodrości, Boże, nasyciłeś deszczem swoje dziedzictwo, A tym, którzy byli zmęczeni, Ty sam przywróciłeś siły.

Ps 68,10

PsFlor	(67:11) Źwierzęta twoja przebywać będą w niej; nagotował jeś w słodkości twojej ubogiemu, Boże.
PsPul	(67:11) Źwier❬z❭ęta twoja przebywać będą w niej; nagotował jeś w słodkości twojej ubogiemu, Boże.
Wuj1923	(68:11) Zwierzęta twoje będą mieszkały w niem: nagotowałeś z słodkości twéj ubogiemu, Boże.
Gda1881	(68:11) Zastępy twoje mieszkają w niem, któreś ty dla ubogiego nagotował dobrocią twoją, o Boże!
Gda2017	Twoje zastępy mieszkają w nim; ty, Boże, w swojej dobroci przygotowałeś je dla ubogiego.
PsBycz	(68:11) Zastępy-Twe, mieszkają w-niéj; Ty-przykładasz-się, z-dobrodziejstwem-Twojém, dla-biédnego, o-Boże!
Goet	(68:11) Gromada Twoja zamieszkiwała w niej, według dobroci Swej troszczyłeś się o nędznych, o Boże!
PsCylk	(68:11) Zastępy Twoje przebywały na niéj; przygotowałeś ją w dobroci Swojéj dla biednego, Panie.
PsKrusz	(68:11) Stado Twoje będzie mieszkało w niej. W dobroci Twojej, Boże, nagotujesz ubogiemu.
PsAszk	(68:11) Dziczyznę Twoją, co w niej zamieszkała, Ty ją dla biednego przysposobisz, o Boże.
PsSzer	(68:11) Trzoda Twoja zamieszkała w niej; w dobroci swej, Boże, przygotowałeś ją dla ubogiego.
Tys1	(67:11) W nim zamieszkała Twa trzoda, Boże, Tyś je w swej dobroci biednemu zgotował.
Tys5	(68:11) Ziemię, w której zamieszkali, przygotowałeś w dobroci Twej, Boże, dla biednego.
Bryt	(68:11) Trzoda twoja zamieszkała w niej; W dobroci swej, Boże, przygotowałeś ją dla ubogiego.
Pozn	(68:11) lud Twój tam się osiedlił; w dobroci swej, Boże, zatroszczyłeś się o biednego.
WarPra	(68:11) I znalazły na niej mieszkania wszystkie Twoje stworzenia, w swej dobroci, o Boże, zaopiekowałeś się biedakiem.
STB	(68:11) Pośród niego przebywały Twoje zastępy, w Swej dobroci przygotowałeś je dla biednego, Boże.
EIB	(68:11) Twój lud swymi rodzinami zamieszkał w tej ziemi; Ty w swej dobroci, Boże, przygotowałeś ją dla ubogich.

Ps 68,11

PsFlor	(67:12) Gospodzin da słowo przepowiadnikom czcią wieliką.
PsPul	(67:12) Bog da słowo przepowiednikom mocą wieliką.
Wuj1923	(68:12) Pan da słowo przepowiadającym Ewangelią, mocą wielką.
Gda1881	(68:12) Pan dał słowo swe, i tych, którzy pociechy zwiastowali, zastęp wielki mówiących.
Gda2017	Pan dał swoje słowo, wielki był zastęp zwiastujących dobre wieści.
PsBycz	(68:12) Pan wydał słowo, którego zwiastujących zastęp był wielki.
Goet	(68:12) Pan dał słowo; zwiastunek zwycięstwa jest wielka gromada.
PsCylk	(68:12) Pan dał hasło; radosnych zwiastunek zastęp wielki.
PsKrusz	(68:12) Pan udzieli słowa: głosicielek zastęp wielki.
PsAszk	(68:12) Pan przemówi: zwiastunek zastęp mnogi.
PsSzer	(68:12) Pan daje hasło, wielki jest zastęp zwiastunek dobrej wieści.
Tys1	(67:12) Słowo Pan wypowiada; a mnóstwo jest wielkie, głoszących wesołą nowinę:
Tys5	(68:12) Pan wypowiada słowo pomyślnych nowin: Ogromne [jest] wojsko.
Bryt	(68:12) Pan daje hasło, Zastęp zwiastunek dobrej wieści jest wielki.
Pozn	(68:12) Pan przemówił; liczny jest zastęp zwiastunek radosnej wieści:
WarPra	(68:12) Pan wyrzekł swoje słowo, i wielu jest tych, co Jego tryumf głoszą.
STB	(68:12) Pan dał hasło; wielki zastęp radosnych zwiastunek.
EIB	(68:12) Pan daje hasło! Wielki jest zastęp tych, które głoszą dobrą wieść!

Ps 68,12

PsFlor	(67:13) Krol czci miły, miły a krasy domu dzielić plony.
PsPul	(67:13) Krol mocy miły, miły a krasy domu dzielić łup.
Wuj1923	(68:13) Król zastępów umiłowanego, umiłowanego, i piękności domu rozdzielać korzyści.
Gda1881	(68:13) Królowie z wojskami uciekali, uciekali: ale ta, która przyglądała domu, dzieliła łupy.
Gda2017	Królowie wojsk uciekali, uciekali; a ta, która doglądała domu, dzieliła łupy.
PsBycz	(68:13) Królowie wojsk pierzchli, uciekli; a,-gospodyni domu, wydzielała zdobycz.
Goet	(68:13) Królowie wojsk uciekają, uciekają, a mieszkanka domu dzieli zdobycz.
PsCylk	(68:13) Królowie zastępów pierzchają, pierzchają, a mieszkanka domu dzieli łupy.
PsKrusz	(68:13) Królowie wojsk uciekają, uciekają, a mieszkanka domu łup rozdzieli.
PsAszk	(68:13) Królowie zastępów umykać, będąż umykać a spokojna gosposia dzielić będzie łupy.
PsSzer	(68:13) Królowie wojsk uciekają, uciekają, ale pani domu dzieli łupy.
Tys1	(67:13) «Uciekają królowie zastępów, uciekają; a mieszkańcy domu dzielą się zdobyczą.
Tys5	(68:13) Uciekają królowie zastępów, uciekają; a mieszkanka domu dzieli łupy.
Bryt	(68:13) Królowie wojsk uciekają, uciekają, Ale pani domu dzieli łupy.
Pozn	(68:13) Królowie wojsk pierzchają w popłochu, a mieszkanka domu dzieli łupy.
WarPra	(68:13) A władcy zastępów chronią się, uciekają, w domu zaś rozdziela się łupy.
STB	(68:13) Uciekają królowie wojsk, pierzchają, a mieszkanka domu dzieli łupy.
EIB	(68:13) Uciekają królowie i ich wojska z nimi! Tak, uciekają! A po domach kobiety rozdzielają łup.

Ps 68,13

PsFlor	(67:14) Acz spać będziecie miedzy dwiema żako[no]ma, pierze gołębie pośrzebrzone a pośladkowie chrzebta jego w bladości złota.
PsPul	(67:14) Acz spać będziecie miedzy żakowstwem, pierze gołębie pośrzebrzone a pośladek chrzebta jego w bladości złota.
Wuj1923	(68:14) Choćbyście spali w pośrodku losów, pióra gołębice pośrebrzone: a tył grzbietu jego żółci się jako złoto.
Gda1881	(68:14) Chociażeście leżeć musieli między kotłami, przecież będziecie jako gołębica, mająca pióra posrebrzone, a której skrzydła jako żółte złoto.
Gda2017	Chociaż musieliście leżeć wśród kotłów, będziecie jak skrzydła gołębicy pokryte srebrem, a jej pióra żółtym złotem.
PsBycz	(68:14) Czybyście légali między miedzami, jednakże będziecie, jak skrzydła gołębia, pokrytego srebrem, i-jak-pióra-jego ze rdzawością złotą.
Goet	(68:14) Gdy leżycie pomiędzy zagrodami, jesteście jako skrzydła gołębie, które powleczone są srebrem, a pióra jego żółto mieniącem się zlotem.
PsCylk	(68:14) Gdyście rozłożyli się pośród zagród, skrzydła gołębicy pokryte były srebrem, a loty jéj zielonawozłotym blaskiem.
PsKrusz	(68:14) Gdy odpoczniecie wpośród działów, będziecie jako skrzydła gołębicy pokrytej srebrem - i jako jej pióra lśniące się od złota.
PsAszk	(68:14) Już gdy spoczywać będziecie między dwiema oborami - skrzydła gołębicy, pokryte srebrem a lotki jej mienią się szczerą zielenią, -
PsSzer	(68:14) Czy chcecie spoczywać między opłotkami? Skrzydła gołębicy posrebrzone, a lotki jej mienią się złotem.
Tys1	(67:14) Gdy wyście po zagrodach trzód odpoczywali, skrzydła gołębia srebrem się lśniły, a jego pióra żółtością złota.
Tys5	(68:14) Gdy odpoczywali między zagrodami trzody, skrzydła gołębicy srebrem się lśniły, a jej pióra zielonkawym odcieniem złota.
Bryt	(68:14) Czy chcecie spoczywać między zagrodami? Skrzydła gołębicy pokrywają się srebrem, A pióra jej skrzydeł mienią się złotem.
Pozn	(68:14) Czy chcecie pozostać przy trzodach? Skrzydła gołębicy pokryte są srebrem, a pióra jej mienią się bladym złotem.
WarPra	(68:14) Co wam zostanie w zagrodach? Gołębica o skrzydłach lśniących srebrem, o piórach ciemnozłocistych.
STB	(68:14) Kiedy rozłożyliście się wśród zagród, srebrem były pokryte skrzydła gołębicy, a jej lotki zielono złotym blaskiem.
EIB	(68:14) Po co chcecie odpoczywać pomiędzy jukami, Gdy skrzydła gołębicy pokryte są srebrem, A jej pióra mienią się żółtozielonym złotem?

Ps 68,14

PsFlor	(67:15) Gdy widzi Niebiesski krole na niej, śniegiem ubieleni będą w Selmo❬n❭; gora boża, gora tłusta.
PsPul	(67:15) Gdy rozgadza Niebieski krole nad nię, śniegiem ubieloni będą w Zelmon; gora boża, gora tłusta.
Wuj1923	(68:15) Gdy Niebieski rozsądza króle w nim, będą wybieleni jako śnieg na Selmon.
Gda1881	(68:15) Gdy Wszechmogący rozproszy królów w tej ziemi, wybielejesz jako śnieg na górze Salmon.
Gda2017	Gdy Wszechmogący rozproszył królów w ziemi, była biała jak śnieg na górze Salmon.
PsBycz	(68:15) Za-rozprószenia, przez Wszechmocnego, królów, w-téj krainie, ona-wybielała-jak-śniég na-górze Tsalmon.
Goet	(68:15) Gdy Wszechmogący rozproszył tam królów, ziemia na Salmonie stała się białą jak śnieg.
PsCylk	(68:15) Gdy rozproszył Wszechmocny królów w niéj, zaśnieżyłeś na Calmonie.
PsKrusz	(68:15) Podczas gdy Najwyższy rozdziela w niem królów, będzie białe jako śnieg na Calmonie.
PsAszk	(68:15) Gdy Pan duchów rozprószy króle, ty zajaśniejesz w niej blaskiem śnieżnym na Calmonie.
PsSzer	(68:15) Gdy tam Wszechmocny rozproszył królów, padał śnieg na Salmonie.
Tys1	(67:15) Gdy tam Wszechmocny królów rozpraszał, śniegi spadały na górę Salmon!»
Tys5	(68:15) Gdy tam Wszechmocny królów rozpraszał, śniegi spadały na górę Salmon!
Bryt	(68:15) Gdy tam Wszechmocny rozproszył królów, Padał śnieg na Salmonie.
Pozn	(68:15) Gdy Wszechmocny królów gromił, śnieg padał na Calmonie."
WarPra	(68:15) Gdy Wszechmocny rozpraszał władców, śniegi spadły na górę Salomon.
STB	(68:15) Gdy Wszechmocny rozproszył w niej królów – zaśnieżyłeś na Calmonie.
EIB	(68:15) Kiedy Wszechmocny rozproszył królów tej ziemi, Na Salmonie spadł śnieg.

Ps 68,15

PsFlor	(67:16) Gora zsiadła, gora tłusta; czemu podeźrzany imacie gory zsiadłe?
PsPul	(67:16) Gora zsiadła, gora tłusta; czemu podeźrzany macie gory zsiadłe?
Wuj1923	(68:16) Góra Boża, góra tłusta: góra obfita, góra tłusta.
Gda1881	(68:16) Na górze Bożej, na górze Basańskiej, na górze pogórczystej, na górze Basańskiej.
Gda2017	Góra Boża jest jak góra Baszanu, wzgórze wysokie, jak góra Baszanu.
PsBycz	(68:16) Górą Boga, góra Basan; o-góro garbów, góro Bassan!
Goet	(68:16) Góra Basan jest górą Bożą, górą o wielu szczytach jest góra Basan.
PsCylk	(68:16) Góro Pana, góro Baszanu, góro piętrząca się, góro Baszanu.
PsKrusz	(68:16) Góro Pańska, góro Baszanu - góro o wielu pagórkach, góro Baszanu!
PsAszk	(68:16) Górą Boga Baszan, górą wzgórz jest Baszan.
PsSzer	(68:16) Górą Bożą jest góra Baszanu, górą pełną wzgórz góra Baszanu.
Tys1	(67:16) Góry Baszanu to góry wysokie, góry Baszanu to góry urwiste:
Tys5	(68:16) Góry Baszanu - to góry wysokie, góry Baszanu - to góry urwiste.
Bryt	(68:16) Górą Bożą jest góra Baszan, Górą pełną szczytów góra Baszan.
Pozn	(68:16) Wyniosłe są góry Baszanu, wiele szczytów mają góry Baszanu.
WarPra	(68:16) Góro Boża, góro Baszanu, łańcuchu górski, bogaty w szczyty Baszanie!
STB	(68:16) Góro Pana, góro Baszanu; góro piętrząca się, góro Baszanu;
EIB	(68:16) Góra Baszan to góra godna Boga, Góra Baszan jest górą wielu szczytów.

Ps 68,16

PsFlor	(67:17) Gora, w jejże lubiło sie jest Bogu przebywać w niej, a zapra❬w❭dę Gospodzin przebywać będzie do końca.
PsPul	(67:17) Gora, w niejże lubo jest Bogu przebywać w niej, bo Gospodzin przebywać będzie do końca.
Wuj1923	(68:17) Co się przypatrujecie górom zsiadłym? Góra, na któréj się Bogu podoba mieszkać; albowiem Pan będzie mieszkał na wieki.
Gda1881	(68:17) Przeczże wyskakujecie góry pogórczyste? na tejci górze ulubił sobie Bóg mieszkanie, tamci Pan będzie mieszkał na wieki.
Gda2017	Dlaczego wyskakujecie, wzgórza wysokie? Na tej górze spodobało się Bogu mieszkać, tam PAN będzie mieszkał na wieki.
PsBycz	(68:17) Czemu wyskakujecie góry garbów? Tęć-górę, umiłował Bóg, na-mieszkanié-swojé; też Pan będzie-tam-mieszkał na-wieki.
Goet	(68:17) Dlaczego zazdrośnie patrzycie, wy góry z wieloma szczytami, na górę, którą pożądał Bóg na mieszkanie Swoje? Tam będzie Pan mieszkał na wieki.
PsCylk	(68:17) Czemu zawistnie spoglądacie, góry piętrzące się, na górę, którą upodobał Pan na siedlisko Swoje? Zaprawdę, Bóg zamieszka tam na wieki.
PsKrusz	(68:17) Dlaczego góry wzniosłe zazdrościcie górze, której zapragnął Bóg dla odpocznienia swego? Pan będzie mieszkał na niej na wieki!
PsAszk	(68:17) Czemuż skaczecie góry, pagórki przeciwko tej górze, którą umiłował Bóg na Swą siedzibę, też mieszkać w niej będzie Jehowa na zawsze?
PsSzer	(68:17) Czemu zazdrośnie spoglądacie, górskie szczyty, na górę, którą wybrał sobie Bóg na mieszkanie? Pan zamieszka tam na wieki.
Tys1	(67:17) czemu, góry urwiste, z zazdrością patrzycie na górę, gdzie Bogu spodobało się mieszkać, na której też Bóg zamieszka na zawsze?
Tys5	(68:17) Czemu, góry urwiste, patrzycie z zazdrością na górę, gdzie się Bogu spodobało mieszkać, na której też Bóg będzie mieszkał na zawsze?
Bryt	(68:17) Czemu zazdrośnie spoglądacie, szczyty górskie, Na górę, którą wybrał Bóg na swą siedzibę? Pan zamieszka tam na wieki.
Pozn	(68:17) Czemu to zawistnie spoglądacie, góry o wielu szczytach, na górę, którą Bóg obrał sobie na siedzibę? Zaprawdę, Jahwe będzie na niej mieszkał wiecznie!
WarPra	(68:17) Dlaczego patrzycie z zawiścią, wy, góry wysokie, na górę, która stała się mieszkaniem Boga, na której Bóg będzie mieszkał na wieki?
STB	(68:17) czemu wy, piętrzące się góry, zawistnie spoglądacie na tą górę, którą Pan upodobał na Swe siedlisko? Zaprawdę, WIEKUISTY tam zamieszka na wieki.
EIB	(68:17) Dlaczego, szczyty górskie, przyglądacie się zazdrośnie Górze, na której Bóg zapragnął mieć siedzibę? Tak, PAN na niej zamieszka na zawsze.

Ps 68,17

PsFlor	(67:18) Woz boży dziesiącią tysięcy więcszy, tysiącow wiesielących sie, Gospodzin w nich w Syna❬j❭ w świętem.
PsPul	(67:18) Woz boży dziesięci tysięcy mnożen, tysiącow wiesielących sie, Gospodzin w nich w Synaj w świętym.
Wuj1923	(68:18) Wóz Boży dziesiącią tysięcy rozmaity, tysiące weselących się: Pan między nimi na Synai, w świątnicy.
Gda1881	(68:18) Wozów Bożych jest dwadzieścia tysięcy, wiele tysięcy Aniołów; ale Pan między nimi jako na Synaj w świątnicy przebywa.
Gda2017	Rydwanów Bożych jest dwadzieścia tysięcy, wiele tysięcy aniołów; Pan przebywa wśród nich w świątyni, jak na Synaju.
PsBycz	(68:18) Jazdy Boga, dwadzieścia tysięcy, pomnożonych tysięcy; Pan, między-nimi, na Synai w-Swiątyni.
Goet	(68:18) Wozów Bożych jest wiele tysięcy, tysiące tysięcy; Pan jest wśród nich, — Synaj świętości.
PsCylk	(68:18) Wozów Pańskich myriady, tysiące wielokrotne. Pan między niemi jak na Synaju w świętości.
PsKrusz	(68:18) Wozy Boże niepoliczone, mnóstwo tysięcy: Pan pomiędzy nimi. Synaj w uświęceniu.
PsAszk	(68:18) Jazdą bożą - dwudziestotysiączne tysiące ludzi pokoju, Pan w nich - Synajem w świętości.
PsSzer	(68:18) Wozy Boże niezliczone, mnóstwo tysięcy; Pan przybył z Synaju do świątyni.
Tys1	(67:18) Rydwanów Bożych jest mnóstwo, tysiąc za tysiącem: to Pan do świątyni przybywa z Synaju.
Tys5	(68:18) Rydwanów Bożych jest tysiące tysięcy: to Pan do świątyni przybywa z Synaju.
Bryt	(68:18) Wozy Boże niezliczone, mnóstwo tysięcy; Pan przybył z Synaju do świątyni.
Pozn	(68:18) Rydwanów Bożych dziesięćkroć tysiąc tysięcy: Pan przybywa z Synaju do świętego Przybytku.
WarPra	(68:18) Niezliczone są Boże rydwany, idą w tysiące tysięcy: z Synaju podąża Pan do Swojego przybytku.
STB	(68:18) Miriady wozów Boga, wielokrotne tysiące, a między nimi Pan jak niegdyś na Synaju, w świętości.
EIB	(68:18) Rydwanów Boga nie da się policzyć - jest ich wiele tysięcy! Na nich Pan z Synaju przybył do świątyni!

Ps 68,18

PsFlor	(67:19) Wstąpił jeś na wysokość, jął jeś jęcstwo, wziął jeś dary na ludzioch, (67:20) bo zaprawdę niewierzące przebywać w Gospodnie Bodze.
PsPul	(67:19) Wstąpił jeś na wysokość, jął jeś jętstwo, wziął jeś dary na ludzioch, (67:20) bowiem niewierzące bydlić Gospodna Boga.
Wuj1923	(68:19) Wstąpiłeś na wysokość, poimałeś poimane: nabrałeś darów w ludziach: téż i niewierzące, aby Pan Bóg mieszkał.
Gda1881	(68:19) Wstąpiłeś na wysokość, wiodłeś pojmanych więźniów, nabrałeś darów dla ludzi, i najodporniejszych, Panie Boże! przywiodłeś, aby mieszkali z nami.
Gda2017	Wstąpiłeś na wysokość, poprowadziłeś pojmanych jeńców, przyjąłeś dary dla ludzi, nawet dla buntowników, aby PAN Bóg mógł z nimi zamieszkać.
PsBycz	(68:19) Wzniósłeś-się na-wysokość, uprowadziłeś niewolę, nabrałeś darów dla-ludzi, a-nawet, dla-zbuntowanych, ku zatrzymaniu ich, tam, gdzie Pan Bóg.
Goet	(68:19) Wstąpiłeś na wysokość, niewolę wziąłeś w niewolę; otrzymałeś dary z pośród ludzi i nawet sprzeciwiających się, aby Pan, Bóg, mógł tam mieszkać.
PsCylk	(68:19) Wstąpiłeś na wysokość, wziąłeś jeńców, pobrałeś daninę w ludziach, i przekornych, aby się osiedlili, Boże Panie.
PsKrusz	(68:19) Tyś wstąpił na wysokość, uprowadziłeś z niewoli pojmanych; nabrałeś darów z ludzi i buntujących się, aby też mieszkali w królestwie Twojem, o Panie, Boże!
PsAszk	(68:19) Wzniosłeś się ku wyżynie, w niewolę uprowadziłeś brańce, wziąłeś dary w ludziach a nawet opornych, aby osiedlili się we wszechświecie bożym.
PsSzer	(68:19) Wstąpiłeś na wysokość, wiodłeś z sobą jeńców, wziąłeś dary ludzi; nawet oporni mieszkają u Pana Boga.
Tys1	(67:19) Wstąpiłeś na wyżynę, więźniów wprowadziłeś, ludzi w darze przyjąłeś, tych nawet, którzy nie chcą mieszkać z Panem Bogiem.
Tys5	(68:19) Wstąpiłeś na wyżynę, powiodłeś jeńców, przyjąłeś ludzi jako daninę, nawet opornych - do Twej siedziby, Panie!
Bryt	(68:19) Wstąpiłeś na wysokość, wiodłeś z sobą jeńców, Wziąłeś ludzi; nawet oporni mieszkają u Pana, Boga.
Pozn	(68:19) Wstąpiłeś na górę wiodąc ze sobą jeńców, przyjąłeś ludzi w dani, nawet tych, co sprzeciwiali się temu, by zamieszkać u Jahwe-Boga.
WarPra	(68:19) Wstępujesz na górę, więźniów prowadzisz, synów ludzkich jako dar przyjmujesz muszą pozostawać u Ciebie nawet ci, o Panie, którzy nie chcą Cię słuchać.
STB	(68:19) WIEKUISTY, Boże, wstąpiłeś na wysokość, wziąłeś jeńców, pobrałeś daninę w ludziach, także przekornych, aby się osiedlili.
EIB	(68:19) Wstąpiłeś na wysokość, powiodłeś jeńców, Ludzi przyjąłeś jako dary, Nawet uparci musieli przyznać, że PAN jest Bogiem.

Ps 68,19

PsFlor	(67:21) Błogosławiony Gospodzin dnia na każdy dzień i śpieszną drogę uczyni nam Bog zbawienia naszego.
PsPul	(67:21) Błogosławiony Gospodzin na każdy dzień, śpieszną drogę uczyni nam Bog zbawienia naszego.
Wuj1923	(68:20) Błogosławiony Pan na każdy dzień; szczęśliwą uczyni drogę nam Bóg zbawienia naszego.
Gda1881	(68:20) Błogosławiony Pan; na każdy dzień hojnie nas opatruje dobrami swemi Bóg zbawienia naszego. Sela.
Gda2017	Błogosławiony Pan; codziennie obsypuje nas swymi dobrami Bóg naszego zbawienia. Sela.
PsBycz	(68:20) Niech będzie błogosławion Pan, który, ode dnia do dnia, obciąża nas, dobrodziejstwami; tenć,-Bogiem, zbawienia-naszego.
Goet	(68:20) Uwielbiony niech będzie Pan! Dzień za dniem nosi On brzemię nasze; Bóg jest wybawieniem naszem. Sela.
PsCylk	(68:20) Błogosławiony Pan, dzień w dzień opiekuje się nami; Pan pomocą naszą. - Sela.
PsKrusz	(68:20) Błogosławiony Pan! Po wszystkie dni udziela nam darów. O Boże, Ty jesteś zbawieniem naszem! - SELAh.
PsAszk	(68:20) Błogosławion Pan! - dzień każdy nam przydaje: wszechpotęga boża naszem wybawieniem. Selah.
PsSzer	(68:20) Błogosławiony niech będzie Pan! Codziennie nas nosi Bóg, Zbawca nasz, Sela.
Tys1	(67:20) Pan przez wszystkie dni błogosławiony: ciężary nasze dźwiga Bóg, zbawienie nasze! Sela.
Tys5	(68:20) Pan niech będzie przez wszystkie dni błogosławiony, Sela; ciężary nasze dźwiga Bóg, zbawienie nasze.
Bryt	(68:20) Błogosławiony niech będzie Pan! Codziennie dźwiga ciężary nasze Bóg, zbawienie nasze. Sela.
Pozn	(68:20) Błogosławiony Pan każdego dnia! On dźwiga nasze brzemię, On, Bóg, wybawieniem naszym.
WarPra	(68:20) Bądź uwielbiony, o Panie, dnia każdego, który nas dźwigasz Ty, Bóg nasz, pomoc nasza. [Pauza]
STB	(68:20) Błogosławiony Pan, dzień w dzień się nami opiekuje; Bóg jest naszą pomocą. Sela.
EIB	(68:20) Błogosławiony niech będzie Pan! Bóg - nasze zbawienie - codziennie niesie nasz ciężar. Sela.

Ps 68,20

PsFlor	(67:22) Bog nasz Bog zbawiony uczynić a gospodnowy, gospodnowy wyścia śmierci.
PsPul	(67:22) Bog nasz Bog zbawione czyniąc a gospodnowy, gospodnowy wyścia śmierci.
Wuj1923	(68:21) Bóg nasz Bogiem zbawiającym: i Pańskie, Pańskie wyjście z śmierci.
Gda1881	(68:21) On jest Bóg nasz, Bóg obfitego zbawienia; panujący Pan z śmierci wywodzi.
Gda2017	Nasz Bóg jest Bogiem zbawienia, Pan BóG wybawia od śmierci.
PsBycz	(68:21) Ten-Bóg, jest nam Bogiem do-zbawienia; a,-co-do-Pana, Pan z-śmierci wyiściem.
Goet	(68:21) Bóg jest dla nas Bogiem wybawienia; u Pana, Pana są wyjścia z śmierci.
PsCylk	(68:21) Pan nam Panem wybawienia, a u Boga Pana są od śmierci wyjścia.
PsKrusz	(68:21) O Boże, Tyś dla nas Bogiem zbawienia i Bogiem, Panem uwolnienia od śmierci.
PsAszk	(68:21) Wszechmocny jest wszechpotęgą ku wybawieniu i w Panu, mym Jehowie są ujścia dla
PsSzer	(68:21) Bóg jest nam Bogiem zbawienia, Pan wszechmocny wybawia od śmierci.
Tys1	(67:21) Bóg nasz jest Bogiem, co zbawia, i Pan Bóg daje ujść przed śmiercią.
Tys5	(68:21) Bóg nasz jest Bogiem, który wyzwala, i Pan Bóg daje ujść przed śmiercią.
Bryt	(68:21) Bóg jest nam Bogiem zbawienia, Pan wszechmocny wybawia od śmierci.
Pozn	(68:21) Bóg nasz to Bóg wybawienia, Jahwe-Pan, i od śmierci może ocalić.
WarPra	(68:21) Bóg nasz jest Bogiem, który ocala, Bóg, Pan nasz, ratuje nas przed śmiercią.
STB	(68:21) Bóg jest nam Bogiem zbawienia i u Pana, WIEKUISTEGO, znajdują się wyjścia ze śmierci.
EIB	(68:21) On jest dla nas Bogiem wciąż zsyłającym ratunek, JHWH, nasz Pan, w obliczu śmierci zawsze wskazuje nam wyjście.

Ps 68,21

PsFlor	(67:23) Wszakoż zaprawdę Bog złamie głowy nieprzyjacielow swojich, wirzch włosa chodzących w grzeszech swojich.
PsPul	(67:23) Wszako Bog zetrze głowy nieprzyjacielow swych, wirzch włosow chodzących w grzeszech swych.
Wuj1923	(68:22) Wszakże Bóg potłucze głowy nieprzyjaciół swoich: wierzch włosu, którzy chodzą w występkach swoich.
Gda1881	(68:22) Zaiste Bóg zrani głowę nieprzyjaciół swoich, i wierzch głowy włosami nakryty chodzącego w grzechach swoich.
Gda2017	Bóg zrani głowę swoich wrogów i owłosioną czaszkę tego, który trwa w swoich grzechach.
PsBycz	(68:22) Zaprawdę, Bóg przeszyje głowę nieprzyjaciół-swoich; ciemię włosisté błąkającego-się, w-przestępstwach-swoich.
Goet	(68:22) Zaiste, Bóg zmiażdży głowę wrogów Swoich, ciemię tego, który chodzi w występkach swoich.
PsCylk	(68:22) Tak Pan zmiażdżył głowę wrogów Swoich; ciemię włochate postępującego w grzechach swoich.
PsKrusz	(68:22) Wszak Bóg potłucze głowy nieprzyjaciół swoich - wierzch włosów, przeto że chodzą bezustannie w nieprawościach swoich.
PsAszk	(68:22) Bóg jeno strzaska głowę Swych wrogów, czaszkę włochatą, brodzącą w swych grzechach.
PsSzer	(68:22) Zaiste, Bóg strzaska głowę nieprzyjaciół swoich, czaszkę kudłatą tego, który żyje w przewinieniach.
Tys1	(67:22) Zaiste Bóg kruszy głowy swym wrogom, kudłatą czaszkę tego, co chodzi w swych zbrodniach.
Tys5	(68:22) Zaiste Bóg kruszy głowy swym wrogom, kudłatą czaszkę tego, co postępuje grzesznie.
Bryt	(68:22) Zaiste, roztrzaska Bóg głowę wrogów swoich, Włochaty łeb tego, który trwa w winach swoich.
Pozn	(68:22) Zaiste, Bóg skruszy głowę swych nieprzyjaciół, owłosioną czaszkę tego, który w grzechach żyje.
WarPra	(68:22) Bóg umie roztrzaskać głowy swoich wrogów, okryte włosami głowy bezbożników, którzy trwają w grzechach.
STB	(68:22) Tak, Bóg zmiażdżył głowę Swych wrogów; włochate ciemię tego, co chodzi w swoich grzechach.
EIB	(68:22) Tak, Bóg roztrzaska głowę swoich wrogów, Włochaty łeb zawziętych w swej niegodziwości.

Ps 68,22

PsFlor	(67:24) Rzekł Gospodzin: Z Bazan obrocę, obrocę w głębokość morza,
PsPul	(67:24) Rzekł Gospodzin: Z Bazan obrocę, obrocę w głębokość morza,
Wuj1923	(68:23) Rzekł Pan: Nawrócę z Bazan: nawrócę w głębokość morską.
Gda1881	(68:23) Rzekł Pan: Wyprowadzę zaś swoich jako z Basan, wywiodę ich zaś z głębokości morskiej.
Gda2017	Pan powiedział: Wyprowadzę znów swoich z Baszanu, wyprowadzę ich znowu z głębin morskich;
PsBycz	(68:23) Zapowiedział Pan: Z-Basanu, wrócę cię, o ludu mój! ja-wrócę cię, z-głębokości morza.
Goet	(68:23) Rzekł Pan: Wrócę ich z Basanu, wrócę ich z głębin morskich,
PsCylk	(68:23) Rzekł Pan: z Baszanu sprowadzę ich; sprowadzę z nad głębin morza.
PsKrusz	(68:23) Pan rzekł: "Z Baszanu sprowadzę, wyprowadzę z głębokości morskich.
PsAszk	(68:23) Rzekł Pan: "Z Baszanu dam odpowiedź, dam odpowiedź z fal morza".
PsSzer	(68:23) Rzekł Pan: Sprowadzę ich z Baszanu, sprowadzę z głębin morskich,
Tys1	(67:23) Pan powiedział: «Wywiodę [wrogów] z Baszanu, wywiodę z morskiej głębiny,
Tys5	(68:23) Pan powiedział: Z Baszanu mogę [cię] wyprowadzić, mogę wyprowadzić z głębiny morskiej,
Bryt	(68:23) Rzekł Pan: Sprowadzę ich z Baszanu, Sprowadzę z głębin morskich,
Pozn	(68:23) Rzekł Pan: "Sprowadzę [ich] z Baszanu, dobędę z głębokości morskich,
WarPra	(68:23) Powiedział Pan, że ich prowadził od Baszanu, że wydobył ich nawet z głębin morskich.
STB	(68:23) Pan powiedział: Sprowadzę ich z Baszanu, sprowadzę z nad głębin morza;
EIB	(68:23) Pan powiedział: Sprawię, że zawrócą z Baszanu, Zawrócą choćby z głębin morza,

Ps 68,23

PsFlor	(67:25) by sie omoczyła noga twoja we krwi, język psow twych z nieprzyjacielow od niego.
PsPul	(67:25) by sie omoczyła noga twoja we krwi, język psow twych od nieprzyjacielow od niego.
Wuj1923	(68:24) Aby się omoczyła noga twoja we krwi: i język psów twoich z nieprzyjaciół w téjże.
Gda1881	(68:24) Przetoż będzie noga twoja zbroczona we krwi, i język psów twoich we krwi nieprzyjacielskiej.
Gda2017	Aby twoja stopa była skąpana we krwi, a język twoich psów we krwi wrogów.
PsBycz	(68:24) Ażeby zatopiła-się noga-twa, we-krwi; język psów-twoich, we krwi każdego z-nieprzyjaciół; z-nich-samych.
Goet	(68:24) Abyś nogę swoją kąpał we krwi, aby język psów twoich dostał dział swój od wrogów.
PsCylk	(68:24) Aby brodziła noga twoja we krwi, a język psów twoich we wrogach miał udział.
PsKrusz	(68:24) Aby się omoczyła noga twoja we krwi, język psów twoich w tejże krwi nieprzyjaciół".
PsAszk	(68:24) Aby strzaskała noga twa we krwi język twych psów z pośród wrogów twych, których On naznaczył.
PsSzer	(68:24) aby brodziła noga twoja we krwi, język psów twoich chłeptał krew nieprzyjaciół.
Tys1	(67:24) byś stopę twą we krwi umoczył, by języki psów twoich miały kąsek z wrogów».
Tys5	(68:24) byś stopę twą we krwi umoczył, by języki psów twoich miały kęsek z wrogów.
Bryt	(68:24) Aby noga twoja brodziła we krwi, Język psów twoich miał żer swój z wrogów.
Pozn	(68:24) byś mógł we krwi zanurzyć stopę swoją, a język twoich psów miał swoją część z nieprzyjaciół".
WarPra	(68:24) Zapowiedział, że ich stopy we krwi będą brodzić, a języki psów lizać będą wrogów.
STB	(68:24) by twoja noga brodziła we krwi, a język twoich psów miał także udział we wrogach.
EIB	(68:24) Aby twoja noga brodziła we krwi, A języki twych psów nasyciły się wśród wrogów.

Ps 68,24

PsFlor	(67:26) Widzieli są wchody twoje, Boże, wchody Boga mego, krola mego, jenże jest w świętem.
PsPul	(67:26) Widzieli wchody twoje, Boże, wchody Boga mego, krola mego, jen jest w świątości.
Wuj1923	(68:25) Widzieli postępowania twoje, Boże, postępowania Boga mego, króla mojego, który jest w świątnicy.
Gda1881	(68:25) Widzieli ciągnienia twoje, Boże! ciągnienia Boga mego i króla mego w świątnicy.
Gda2017	Widzieli twoje pochody, Boże; pochody mego Boga, mego Króla w świątyni.
PsBycz	(68:25) Widziano chodzenia-Twe, o-Boże! postępowania Boga mego, Króla-mojego, w-Swiątyni.
Goet	(68:25) Widziano, o Boże, pochód Twój, pochód Boga mojego, Króla mojego do świątyni.
PsCylk	(68:25) Widzieli pochód Twój Panie; pochód Pana mojego, króla mojego w świętości.
PsKrusz	(68:25) Widzieli postępowania Twoje, o Boże! postępowania Boga - króla mego we świątyni.
PsAszk	(68:25) Ujrzą drogi, którymi Ty kroczysz, o Boże, poczynania mej siły bożej, króla mojego w świętości.
PsSzer	(68:25) Widziano pochody Twoje, Boże! pochody Boga mego, Króla mego w świątyni.
Tys1	(67:25) Boże, widać Twe wejście, wejście Boga mego, Króla mego, w świątynię.
Tys5	(68:25) Boże, widać Twoje wejście, wejście mojego Boga, Króla mego, do świątyni.
Bryt	(68:25) Widziano pochody twoje Boże! Pochody Boga mego, Króla mego w świątyni.
Pozn	(68:25) Widać pochód Twój, Boże, pochód Boga i Króla mego do świętego Przybytku:
WarPra	(68:25) O Boże, przecież widzieli Twój pochód i jak wkraczał Bóg mój i Król do swojego przybytku.
STB	(68:25) Widzieli Twój pochód, prawdziwy Boże, pochód mojego Boga, mojego Króla w świętości.
EIB	(68:25) Tak, wiemy, jak wyruszasz, Boże! Wiem, jak wychodzi mój Bóg i Król ze świątyni.

Ps 68,25

PsFlor	(67:27) Przeszli są książęta przyłączeni śpiewającym pośrzod młodziczek bębennic.
PsPul	(67:27) Uśpieszyli sie książęta przytowarzyszeni śpiewającym pośrzod młodziczek bębennic.
Wuj1923	(68:26) Uprzedzili książęta złączeni z śpiewającymi, w pośrodku młodziuchnych bębenniczek.
Gda1881	(68:26) Wprzód szli śpiewacy, a za nimi grający na instrumentach, a w pośrodku panienki bijąc w bębny.
Gda2017	Przodem szli śpiewacy, za nimi grający na instrumentach, wśród nich dziewczęta uderzające w bębenki.
PsBycz	(68:26) Poprzédzali śpiéwaki, potém grający; w-środku, dziewice bębniące, mówiąc:
Goet	(68:26) Na przedzie szli śpiewacy, za nimi grający na strunach, w pośród panien bijących w tamburina.
PsCylk	(68:26) Na czele piewcy, za nimi grajkowie, wpośród dziewic bijących w bębny.
PsKrusz	(68:26) Naprzód szli książęta, potem śpiewający, pośrodku dziewice grające.
PsAszk	(68:26) Wpierw idą śpiewacy, potem harfiarze, w pośrodku dziewic, bijących w bębny.
PsSzer	(68:26) Na przedzie szli śpiewacy, potem grajkowie pośród dziewic, bijących w bębny.
Tys1	(67:26) Śpiewacy idą przodem, na końcu harfiarze, w środku grają na bębenkach dziewczęta.
Tys5	(68:26) Śpiewacy idą przodem, na końcu harfiarze, w środku dziewczęta uderzają w bębenki.
Bryt	(68:26) Na przedzie szli śpiewacy, za nimi grajkowieWśród dziewcząt bijących w bębny.
Pozn	(68:26) Na przedzie idą śpiewacy, za nimi grajkowie w otoczeniu dziewcząt uderzających w bębenki.
WarPra	(68:26) Na przodzie szli śpiewacy, za nimi harfiarze, między nimi dziewczęta z małymi bębnami.
STB	(68:26) Na czele śpiewacy, a za nimi grajkowie, pośród dziewic bijących w bębny.
EIB	(68:26) Na przedzie - śpiewacy, za nimi - harfiarze, W środku młode panny biją w tamburyny.

Ps 68,26

PsFlor	(67:28) W cerekwiach dobrze mowcie Bogu Gospodnu z studzien Israhel. (67:29) Tamo Bienijamin junoszka w myśli wysokiej.
PsPul	(67:28) We zborzech błogosławcie Bogu Gospodnu ze studzien Israhel. (67:29) Tamo Bienijamin junoszka w umyśle uchwaconym.
Wuj1923	(68:27) W kościele błogosławcie Bogu, Panu z źródeł Izraelskich.
Gda1881	(68:27) W zgromadzeniach błogosławcie Bogu, błogosławcie Panu, którzyście z narodu Izraelskiego. Tu niech będzie Benjamin maluczki, który ich opanował;
Gda2017	W zgromadzeniach błogosławcie Boga, Pana, wy, którzy pochodzicie ze źródła Izraela.
PsBycz	(68:27) W-zgromadzeniach, błogosławcie Boga; błogosławcie Pana, wy, którzyście z-źródła Izraela.
Goet	(68:27) "Uwielbiajcie Boga w zgromadzeniach, Pana, wy, którzyście z źródła izraelskiego".
PsCylk	(68:27) Chórami chwalcie Pana, Pana, wy z rodu Izraela.
PsKrusz	(68:27) Na zgromadzeniach błogosławili Bogu, Panu ze starszych Izraela.
PsAszk	(68:27) Gromadami śpiewackiemi błogosławcie Boga. Pana z krynicy Izraela!
PsSzer	(68:27) Wysławiajcie Boga, Pana, w chórach, wy, którzyście z krynicy izraelskiej!
Tys1	(67:27) «Na świątecznych zebraniach Bogu błogosławcie i Panu, wy, zrodzeni z Izraela!»
Tys5	(68:27) Na świętych zgromadzeniach błogosławcie Boga, Pana - wy zrodzeni z Izraela!
Bryt	(68:27) W chórach błogosławcie Boga, Pana, wy, którzy się wywodzicie z Izraela.
Pozn	(68:27) Wysławiajcie Boga na świątecznych zgromadzeniach, wysławiajcie Jahwe, wy z rodu Izraela!
WarPra	(68:27) Zbierzcie się razem i wychwalajcie Boga i Pana – wy ze źródła Izraela,
STB	(68:27) W zgromadzeniach wybranych chwalcie Boga, wy z rodu Israela.
EIB	(68:27) Błogosławcie Boga w swoich zgromadzeniach, Błogosławcie PANA w sercu Izraela.

Ps 68,27

PsFlor	(67:30) Książęta Juda wodzowie jich, książęta Zabulon i książęta Neptalim.
PsPul	(67:30) Książęta Juda wodzowie jich, książęta Zabulon, książęta Neptalim.
Wuj1923	(68:28) Tam Benjamin młodziuchny, w zachwyceniu myśli: książęta Juda, wodzowie ich: książęta Zabulon i książęta Nephthali.
Gda1881	(68:28) Tu książęta Judzcy, i hufy ich, książęta Zabulońscy, i książęta Neftalimscy.
Gda2017	Tam jest mały Beniamin, który im przewodzi, władcy Judy i ich hufce, władcy Zebulona i władcy Neftalego.
PsBycz	(68:28) Tam, Benjamin młodszy, panujący-ich; tam, książęta Judy, z rzeszą-swą; książęta Zabulonu, i książęta Neftali.
Goet	(68:28) Tam Benjamin, najmłodszy, ich władca; książęta Judy — gromada ich; książęta Zabulona, książęta Neftalima.
PsCylk	(68:28) Tam Benjamin najmłodszy, zwycięzca ich; książęta Jehudy, hufce ich, książęta Zebulun, książęta Naftali.
PsKrusz	(68:28) Tam Benjamin mały, panujący; książęta judzcy w szatach wzorzystych. Książęta Zabulona, książęta Neftalego,
PsAszk	(68:28) Tam Benjamin młody, ich władca, książęta judzcy ich łucznikami, książęta Zebulon, książęta Naftali.
PsSzer	(68:28) Oto Benjamin, najmłodszy, idzie na czele, książęta judzcy ze swymi hufcami, książęta Zebulon, książęta Naftali.
Tys1	(67:28) Tam Beniamin najmłodszy, przed nimi idący, książęta Judy ze swymi hufcami, Zabulona, Neftalego książęta.
Tys5	(68:28) Tam Beniamin idzie na czele, książęta Judy wśród wrzawy swych okrzyków, książęta Zabulona, książęta Neftalego.
Bryt	(68:28) Tam Beniamin, najmłodszy, idzie na czele, Książęta Judy w szatach wzorzystych, Książęta Zebulona, książęta Naftaliego.
Pozn	(68:28) Oto Beniamin, najmłodszy, na ich czele, książęta Judy ze swymi zastępami, książęta Zebulona, książęta Neftalego.
WarPra	(68:28) od Beniamina, najmniejszego rodu, niech ciągną książęta Judy, książęta Zabulona i Neftalego!
STB	(68:28) Oto tam najmłodszy Biniamin, ich zwycięzca; książęta Judy, ich hufce; książęta Zebuluna oraz książęta Naftalego.
EIB	(68:28) Tam kroczy władca, najmniejszy, Beniamin, Potem książęta Judy idą z okrzykami, Dalej książęta Zebulona, książęta Naftalego.

Ps 68,28

PsFlor	(67:31) Każy, Boże, czci twojej, poćwirdzi, Boże, to, cso uczynił jeś w nas.
PsPul	(67:31) Każy, Boże, mocy twojej, poćwirdzi to, Boże, co jeś uczynił w nas.
Wuj1923	(68:29) Przykaż, Boże, mocy twojéj: umocnij to, Boże, coś w nas sprawił.
Gda1881	(68:29) Obdarzył cię Bóg twój siłą; utwierdź, o Boże! to, coś w nas sprawił.
Gda2017	Twój Bóg obdarzył cię siłą; umocnij, Boże, to, co dla nas uczyniłeś.
PsBycz	(68:29) Postanowił Bóg-twój, potęgę-twoję; utwiérdź, o-Boże! to, co zdziałałéś dla-nas.
Goet	(68:29) Bóg twój wyznaczył ci moc twoją; utwierdź, o Boże, to, coś dla nas uczynił!
PsCylk	(68:29) Ustanowił Pan twój potęgę twoję; utwierdź Panie, coś zdziałał dla nas.
PsKrusz	(68:29) Niechaj poleci twój Bóg mocy twojej: niechaj będzie mocne, o Boże, coś zdziałał dla nas!
PsAszk	(68:29) Nakazał Bóg moc twoją, wzmocnij o Boże to, co nam zdziałałeś.
PsSzer	(68:29) Objaw Boże moc swoją, okaż się mocnym, Boże, Ty, który dla nas tyle uczyniłeś!
Tys1	(67:29) O Boże, okaż Twą potęgę, potęgę, Boże, który działasz dla nas!
Tys5	(68:29) O Boże, okaż Twoją potęgę, potęgę Bożą, z jaką działałeś dla nas
Bryt	(68:29) Rozkazuj, Boże, według mocy swojej, Umocnij, Boże, to co dla nas uczyniłeś,
Pozn	(68:29) Okaż, Boże, swą potęgę, umocnij, Boże, coś uczynił dla nas!
WarPra	(68:29) Racz, Boże, okazać Twoją potęgę, tę Bożą moc, którą już kiedyś pokazałeś
STB	(68:29) Twój Bóg ustanowił twoją potęgę; utwierdź Boże, co dla nas zdziałałeś.
EIB	(68:29) To Bóg natchnął cię siłą! Boże, okaż swoją moc! Utrwal to, co dla nas uczyniłeś.

Ps 68,29

PsFlor	(67:32) Od kościoła twego, jenże jest w Jerusalem, tobie ofierować będą krolowie dary.
PsPul	(67:32) Od kościoła twego w Jeruzalem tobie będą wydawać krolowie dary.
Wuj1923	(68:30) Od kościoła twego w Jeruzalem tobie królowie ofiarują dary.
Gda1881	(68:30) Dla kościoła twego, który jest w Jeruzalemie, będąć królowie dary przynosić.
Gda2017	Ze względu na twoją świątynię w Jeruzalem królowie będą przynosić ci dary.
PsBycz	(68:30) Z-powodu świątyni-Twéj, w-Jerozolimie, Tobie przynosić-będą królowie dary.
Goet	(68:30) Dla świątyni Twojej w Jerozolimie przyniosą Tobie królowie dary.
PsCylk	(68:30) Do przybytku Twojego nad Jeruzalem, Tobie przynoszą królowie dary.
PsKrusz	(68:30) Z kościoła Twojego nad Jeruzalem - Tobie królowie złożą dary.
PsAszk	(68:30) Z pałacu Twego nad Jeruzalem królowie lobie przywiodą dań.
PsSzer	(68:30) Niechaj królowie złożą Ci dary dla świątyni Twojej w Jeruzalemie!
Tys1	(67:30) Dla Twej świątyni nad Jeruzalem niech Ci złożą dary królowie!
Tys5	(68:30) z Twej świątyni nad Jeruzalem! Niech królowie złożą Tobie dary!
Bryt	(68:30) Z świątyni twojej nad Jeruzalemem! Tobie niech przyniosą królowie dary.
Pozn	(68:30) Dla Twej Świątyni w Jeruzalem królowie złożą Ci dary.
WarPra	(68:30) ze świątyni Twojej, wysoko ponad Jeruzalem. Niechaj przynoszą Ci dary królowie.
STB	(68:30) Do Twojego Przybytku, który jest ponad Jeruszalaim, przynoszą dary królowie.
EIB	(68:30) Z powodu Twej świątyni, wzniesionej nad Jerozolimą, Królowie niosą Ci dary.

Ps 68,30

PsFlor	(67:33) Karzy źwierze trzciane, zgromadzenie juńcow w krowach ludzskich, bychą wycisnęli je, jiż kuszeni są śrzebrem. (67:34a) Rozsypi pogany, jiż chcą bojow;
PsPul	(67:33) I karzy źwierz trzciany, zgromadzenie juńcow w krowach ludzkich, aby wyłączyli je, jiż kuszeni są śrzebrem. (67:34a) Rozsypi pogany, jiż chcą bojow;
Wuj1923	(68:31) Pogrom zwierzę trzcinne: zgromadzenie byków między krowami narodów: aby wypchnęli te, którzy są doświadczeni jako śrebro: rozprósz narody, które wojen chcą.
Gda1881	(68:31) Poraź poczet kopijników, zgromadzenie mocnych wodzów, i ludu bujnego, hardych, chlubiących się kęsem srebra; rozprosz narody pragnące wojny.
Gda2017	Zgrom rzeszę kopijników, stado byków z cielcami ludu, chlubiących się kawałkiem srebra; rozprosz narody pragnące wojny.
PsBycz	(68:31) Poskrom zwierza trzciny, trzodę potężnych-wołów, z-cielętami ludów, deptać-się-dających za-ułamki srebra; rozprósz ludy, co bitew żądają.
Goet	(68:31) Zgrom zwierza w trzcinie, trzodę wołów z cielcami, narody, które rozdeptują dla monet srebrnych. Rozprosz ludy, które mają upodobanie w wojnie.
PsCylk	(68:31) Rozgromiłeś zwierzę sitowia, gromadę byków wśród cieląt ludów, że pełzają ze sztabami srebra; rozproszył narody bojów żądne.
PsKrusz	(68:31) Pogrom zwierzę trzcinne - zgromadzenie wołów z cielcami narodów, chodzących w ozdobach srebrnych. Rozprosz narody, które wojny będą chciały.
PsAszk	(68:31) Ofuknij dzikie zwierzę trzciny wodnej, związek potężnych miedzy cielcami ludów, co sztabami złota się łasi. - Ludy rozprószył, co pragną walk.
PsSzer	(68:31) Zgrom zwierzę w trzcinie, stado byków wraz z cielcami ludów! Zdepcz tych, którzy lubują się w pieniądzu, rozprosz narody pragnące wojny!
Tys1	(67:31) Krzyknij na zwierza dzikiego w sitowiu, na stada byków z cielcami narodów. Z blachami srebra niech padną na twarze; rozprosz narody, co z wojen się cieszą.
Tys5	(68:31) Napełnij grozą dzikiego zwierza w sitowiu i stada bawołów, wraz z cielcami narodów. Niech padną na twarz ze sztabami srebra; rozprosz narody, co z wojen się cieszą.
Bryt	(68:31) Zgrom zwierzę w trzcinie, Stado byków wraz z cielcami ludów! Niech płaszczą się ci, którzy lubują się w pieniądzu, Rozprosz narody, które chcą wojny!
Pozn	(68:31) Poraź dzikiego zwierza w sitowiu, stado bawołów wraz z cielcami narodów, rozprosz narody, które pragną wojny! Z Patros przyniosą sztaby srebra,
WarPra	(68:31) Grozą napełnij dzikiego zwierza w sitowiu i stada byków, i pogańskich mocarzy. Przynoszących srebro powal na ziemię, rozprosz narody, co lubują się w wojnach.
STB	(68:31) Rozgromiłeś zwierzę sitowia, gromadę byków pośród cieląt ludów, niech nie pełzają ze sztabami srebra; Pan rozproszył narody żądne bojów.
EIB	(68:31) Pokonaj bestie, które kryją się w trzcinie, Bandę osiłków prężących się jak młode byki! Dla nich liczą się kawałki srebra - Rozprosz ludy, które pragną walki!

Ps 68,31

PsFlor	(67:34b) przydą posłowie z Ejipta, Murzynowie przejdą ręki jego Bogu.
PsPul	(67:34b) przydą posłowie z Ejipta, Murzynowie uśpieszą przed jego rękama ku Bogu.
Wuj1923	(68:32) Przyjdą posłowie z Egiptu: Murzyńska ziemia uprzedzi z rękami swemi do Boga.
Gda1881	(68:32) Przyjdąć zacni książęta z Egiptu: Murzyńska ziemia pospieszy się wyciągnąć ręce swe do Boga.
Gda2017	Przyjdą dostojnicy z Egiptu; Etiopia szybko wyciągnie swe ręce do Boga.
PsBycz	(68:32) Przyjdą tłuści z Egiptu; Etyopia przybiegnie, z wyciąganiem rąk-swoich, do-Boga.
Goet	(68:32) Przyjdą wielcy z Egiptu, Etjopja pośpiesznie wyciągnie ręce swoje do Boga.
PsCylk	(68:32) Przychodzą potężni z Egiptu; ziemia Kusz wyciąga ręce swe do Pana.
PsKrusz	(68:32) Przyjdą posłowie z Egiptu - Etjopja wyciągnie ręce swe do Boga.
PsAszk	(68:32) Przybędą z Micraimu dostojnicy, Kusz pobieży wyciągając swe ręce ku Bogu.
PsSzer	(68:32) Niech przyjdą dostojnicy z Egiptu, niech Murzyni śpiesznie wyciągną ręce swe do Boga!
Tys1	(67:32) Z Egiptu niechaj nadejdą wielmoże, niech Kusz swe ręce wyciągnie do Boga.
Tys5	(68:32) Niechaj z Egiptu nadejdą możnowładcy, niech Kusz wyciągnie swe ręce do Boga.
Bryt	(68:32) Niech przyjdą dostojnicy z Egiptu, Niech Etiopia wyciągnie swe ręce do Boga!
Pozn	(68:32) z Egiptu brąz, z krainy Kusz pośpiesza do Boga z wyciągniętymi rękoma.
WarPra	(68:32) Możni tego świata, przychodźcie z Egiptu, Kuszyci, wznoście wasze ręce do Boga!
STB	(68:32) Przychodzą potężni z Egiptu; ziemia Kusz wyciąga do Boga swoje ręce.
EIB	(68:32) Niech przybędą dostojnicy z Egiptu, A Kusz przybiegnie wyciągnąć swe ręce do Boga!

Ps 68,32

PsFlor	(67:35) Krolewstwa ziemie, pojcie Bogu, śpiewajcie Gospodnu,
PsPul	(67:35) Krolewstwa ziemie, pojcie Bogu, śpiewajcie Gospodnu,
Wuj1923	(68:33) Królestwa ziemskie, śpiewajcie Bogu, grajcie Panu.
Gda1881	(68:33) Królestwa ziemi! śpiewajcież Bogu, śpiewajcie Panu. Sela.
Gda2017	Śpiewajcie Bogu, królestwa ziemi, wysławiajcie Pana. Sela.
PsBycz	(68:33) O-królestwa téj-ziemi! wyśpiéwujcie Bogu, wysławiajcie Pana,
Goet	(68:33) Królestwa ziemi, śpiewajcie Bogu, opiewajcie Pana, Sela.
PsCylk	(68:33) Królestwa ziemi, śpiewajcie Panu, wysławiajcie Pana. - Sela.
PsKrusz	(68:33) Królestwa ziemskie, śpiewajcie Bogu, śpiewajcie Psalm Panu.
PsAszk	(68:33) Królestwa ziemi śpiewajcie Bogu, opiewajcie Pana, Selah.
PsSzer	(68:33) Królestwa ziemi, śpiewajcie Bogu, grajcie Panu! Sela.
Tys1	(67:33) Śpiewajcie Bogu królestwa ziemi, zanućcie psalmy Panu, Sela.
Tys5	(68:33) Śpiewajcie Bogu, królestwa ziemi, zagrajcie Panu, Sela;
Bryt	(68:33) Królestwa ziemi, śpiewajcie Bogu, Grajcie Panu, Sela,
Pozn	(68:33) Śpiewajcie Bogu, królestwa ziemi, wysławiajcie Pana,
WarPra	(68:33) Wszyscy królowie ziemi, śpiewajcie Bogu, śpiewajcie i grajcie Panu na chwałę! [Pauza]
STB	(68:33) Królestwa ziemi, śpiewajcie Bogu i wysławiajcie Pana, Sela,
EIB	(68:33) Królestwa ziemi, zaśpiewajcie Bogu! O, zagrajcie Panu, Sela,

Ps 68,33

PsFlor	(67:36) śpiewajcie Bogu, jenże wstąpił na niebiosa niebios ku wschodu! (67:37a) Owa da głosowi swemu głos czci;
PsPul	(67:36) śpiewajcie Bogu, jenże wstąpił na niebo nieba ku wschodu! (67:37a) Owa da głosu swemu głos mocy;
Wuj1923	(68:34) Grajcie Bogu, który wstąpił na niebo nad nieby, na wschód słońca: oto da głosowi swemu głos mocy.
Gda1881	(68:34) Temu, który jeździ na najwyższych niebiosach od wieczności; oto wydaje głos swój, głos mocy swojej.
Gda2017	Temu, który przemierza najwyższe niebiosa odwieczne; oto wydaje swój głos, głos potężny.
PsBycz	(68:34) Jeżdżącego, nad-niebiosami niebios odwiecznych; otóż, On-wyda, z-głosem-swym, grzmot mocny.
Goet	(68:34) Jego, który jeździ na niebie, na niebie przeszłości! Oto, daje słyszeć głos Swój, potężny głos.
PsCylk	(68:34) Który unosi się w niebiosach niebios odwiecznych; oto rozległ się głos Jego, głos potężny.
PsKrusz	(68:34) Który przebywa ponad niebiosami od wieków; oto, który sprawia, że głos Jego jest słyszany -
PsAszk	(68:34) Który jeździ na odwiecznych niebios niebiosach - oto przemówi w głos, głosem potęgi.
PsSzer	(68:34) Temu, który jeździ na niebiosach, niebiosach odwiecznych. Oto odzywa się głosem swym, głosem potężnym.
Tys1	(67:34) który przemierza niebo, niebo odwieczne. Oto wydał głos swój, głos potężny:
Tys5	(68:34) który przemierza niebo, niebo odwieczne. Oto wydał głos swój, głos potężny:
Bryt	(68:34) Temu, który jeździ na niebiosach, Niebiosach odwiecznych. Oto odzywa się głosem swym, Głosem potężnym.
Pozn	(68:34) który rydwanem swoim przemierza niebiosa, odwieczne niebiosa! Oto rozbrzmiewa głos Jego, głos mocy.
WarPra	(68:34) To on pojawia się na niebie, na nieboskłonie odwiecznym, to Jego głos się rozlega głos przepotężny.
STB	(68:34) który unosi się w niebiosach wiecznych niebios; oto rozległ się Jego głos, głos potężny.
EIB	(68:34) Pędzącemu po niebie, Po odwiecznym niebie. On podnosi swój głos - Potężny!

Ps 68,34

PsFlor	(67:37b) dajcie sławę Bogu ❬nad❭ Israhel, wielmnożstwo jego a cześć jego w obłocech.
PsPul	(67:37b) dajcie sławę Bogu na Israhel, wie❬l❭mnostwo jego a moc jego w obłocech.
Wuj1923	(68:35) Dajcie chwałę Bogu nad Izraelem: wielmożność jego, a moc jego w obłokach.
Gda1881	(68:35) Przyznajcie moc Bogu, nad Izraelem dostojność jego, a wielmożność jego na obłokach.
Gda2017	Uznajcie moc Boga, jego majestat jest nad Izraelem i jego moc w obłokach.
PsBycz	(68:35) Przyznawajcież moc Bogu; nad Izraelem wspaniałość-Jego; a,-potęga-Jego, w-niebiosach.
Goet	(68:35) Uznajcie Bożą moc! Nad Izraelem jest Jego dostojeństwo, a moc Jego w obłokach.
PsCylk	(68:35) Oddajcie sławę Panu; wśród Izraela majestat Jego, a potęga Jego w obłokach.
PsKrusz	(68:35) Dajcie chwałę Bogu, który jest ponad Izraelem. którego władza i moc w obłokach.
PsAszk	(68:35) Moc dajcie Bogu, - nad Izraelem Jego duma a moc Jego w przestworzach.
PsSzer	(68:35) Przyznajcie Bogu moc! Jego majestat jest nad Izraelem, a moc Jego w obłokach.
Tys1	(67:35) «Uznajcie moc Bożą!» Nad Izraelem Jego majestat, a Jego potęga w obłokach.
Tys5	(68:35) Uznajcie moc Bożą! Jego majestat jest nad Izraelem, a Jego potęga w obłokach.
Bryt	(68:35) Uznajcie moc Boga! Majestat jego jest nad Izraelem, A moc jego w obłokach.
Pozn	(68:35) Uznajcie potęgę Boga! Majestat Jego na niebiosach, potęga Jego w przestworzach.
WarPra	(68:35) Wysławiajcie potęgę Boga, którego majestat nad Izraelem, a moc dosięga obłoków.
STB	(68:35) Oddajcie sławę Bogu; Jego majestat wśród Israela, a Jego potęga na obłokach.
EIB	(68:35) Uznajcie moc Boga, Jego majestat w Izraelu I moc znad obłoków.

Ps 68,35

PsFlor	(67:38) Dziwny Bog w świętych swojich, Bog Israhel, on da cześć i moc ludu swemu, błogosławiony Bog. (67:39) Sława Oćcu i Syno❬wi, i Świętemu Duchu❭.
PsPul	(67:38) Dziwny Bog w świętych swoich, Bog Israhel, on da siłę i moc ludu swemu, błogosławiony Bog.
Wuj1923	(68:36) Dziwny Bóg w świętych swoich, Bóg Izraelski: ten da moc i siłę ludowi swemu, błogosławiony Bóg.
Gda1881	(68:36) Strasznyś jest, o Boże! z świętych przybytków twoich; Bóg Izraelski sam daje moc i siły ludowi swemu. Niechajże będzie Bóg błogosławiony.
Gda2017	Groźny jesteś, Boże, ze swych świętych przybytków; Bóg Izraela sam daje moc i siłę swemu ludowi. Niech będzie Bóg błogosławiony.
PsBycz	(68:36) Strasznymeś, o-Boże! z-przybytków-Twoich; Bóg Jzraela, Onć, dawającym moc i-siły ludowi. Niech będzie błogosławion Bóg.
Goet	(68:36) Straszny jesteś Ty, o Boże, z świątyni Swojej; Bóg izraelski, On jest tym, który udziela ludowi Swemu mocy i siły. Uwielbiony niech będzie Bóg.
PsCylk	(68:36) Wspaniałyś Panie w świątyniach Twoich; Pan Izraela On daje siłę i potęgę narodowi; błogosławiony Pan.
PsKrusz	(68:36) Przedziwnym jesteś Ty, o Boże, ze świątyń swoich? Tyś nad Izraelem dający siłę i moc narodowi. Niechaj błogosławiony będzie Bóg!
PsAszk	(68:36) Strasznyś o Boże ze świątyń Twych! - wszechmocny Bóg Izraela, Ou daje siłę i moce ludowi - błogosławion Bóg!
PsSzer	(68:36) Straszny jest Bóg w świątyni swej; Bóg Izraela daje moc i siłę ludowi. Niech będzie Bóg błogosławiony!
Tys1	(67:36) Groźny jest Bóg ze swej świątyni, Bóg Izraela; On sam swojemu ludowi potęgę daje i siłę. Błogosławiony Bóg!
Tys5	(68:36) Grozę sieje Bóg ze swej świątyni, Bóg Izraela; On sam swojemu ludowi daje potęgę i siłę. Niech będzie Bóg błogosławiony!
Bryt	(68:36) Straszny jest Bóg w świątyni swojej; Bóg Izraela daje moc i siłę ludowi. Niech będzie Bóg błogosławiony!
Pozn	(68:36) Groźny jest Bóg w swym świętym Przybytku, Bóg Izraela, który darzy lud swój mocą i siłą. Niech będzie Bóg błogosławiony!
WarPra	(68:36) Bóg pełen majestatu w przybytku swoim, Bóg Izraela obdarza swój lud siłą i mocą. Niech będzie Bóg uwielbiony.
STB	(68:36) Wspaniały jesteś, Boże, w Twojej świętości! Bóg Israela, On daje narodowi siłę i potęgę; Bóg uwielbiony.
EIB	(68:36) Bóg wzbudza lęk ze swej świątyni; Bóg Izraela daje moc i siłę ludowi. Bóg - niech będzie błogosławiony!

Psalm 69

Ps 69,1

PsFlor	(68:1) Zbawiona mie uczyń, Boże, bo weszły są wody aż do dusze mojej.
PsPul	(68:1) Zbawionym mie uczyń, Boże, bo weszły wody aż do dusze mojej.
Wuj1923	(69:1) Na koniec, za te, którzy będą odmienieni, Dawidowi. (69:2) Wybaw mię, Boże; boć weszły wody aż do duszy mojéj.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy. (69:2) Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Sosannim. Psalm Dawida. Wybaw mnie, Boże, bo wody sięgają aż do mojej duszy.
PsBycz	(69:1) Naczelnikowi-muzyki, Psalm Dawida, dany do grania, na narzędziu 6cio. strunowém, Szoszanim, zwaném. (69:2) Ocal-mię, o-Boże! bo wchodzą wody, aż-do duszy mojéj.
Goet	(69:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Według "Lilij". Dawida. (69:2) Wybaw mię, o Boże! Bo wody sięgają do duszy mojej.
PsCylk	(69:1) Przewodnikowi chóru na sześć głosów. Od Dawida. (69:2) Wspomóż mię Panie, bo doszły wody aż do zagrożenia życiu.
PsKrusz	(69:1) Przełożonemu chóru. Na (nutę) "Szoszannim". (Psalm) Dawida. (69:2) Zbaw mnie, o Boże! albowiem przyszły wody aż do duszy mojej.
PsAszk	(69:1) Dyrygentowi nad harfami kształtu róży. (69:2) Wybaw mię, o Boże, gdyż wody dostąpiły już duszy.
PsSzer	(69:1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: Lilie..., Dawidowy. (69:2) Wybaw mnie, Boże, bo wody grożą duszy mojej!
Tys1	(68:1) Kierownikowi chóru. Na melodię: "Lilie...". Dawidowy. (68:2) Wybaw mnie, Boże, bo wody mi doszły po szyję.
Tys5	(69:1) Kierownikowi chóru. Na melodię: "Lilie...". Dawidowy. (69:2) Wybaw mnie, Boże, bo woda mi sięga po szyję.
Bryt	(69:1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: „Lilie...” Dawidowy. (69:2) Wybaw mnie, Boże, Bo wody grożą duszy mojej!
Pozn	(69:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: na melodię "Lilie"; Psalm Dawida. (69:2) Wybaw mnie, Boże, bo wody sięgają mi już po szyję!
WarPra	(69:1) Dla kierującego chórem. Na melodię: „Lilie”. Psalm Dawida. (69:2) Ratuj mnie, o Boże, bo woda sięga mi już po szyję.
STB	(69:1) Przewodnikowi chóru, na sześć głosów. Od Dawida. (69:2) Wspomóż mnie, Panie, bo wody doszły aż do zagrożenia życia.
EIB	(69:1) Dla prowadzącego chór. Na melodię: Lilie. Dawidowy. (69:2) Wybaw mnie, Boże, Bo nurt sięga mi już gardła!

Ps 69,2

PsFlor	(68:2) Uwiąznął jeśm w glinie głębokiej a nie dostatka. (68:3) Przyszedł jeśm na wysokość morza a potop pogrążył mie.
PsPul	(68:2) Uwiązłem w glinie głębokości a nie dostatka. (68:3) Przyszedł jeśm na głębokość morza a potop pogrążył mie.
Wuj1923	(69:3) Ulgnąłem w błocie głębokości, i dna niemasz: przyszedłem na głębokość morską: a nawałność mię ponurzyła.
Gda1881	(69:3) Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię.
Gda2017	Grzęznę w głębokim błocie, gdzie nie ma dna; dostałem się w głębokie wody i nurt mnie porywa.
PsBycz	(69:3) Zanurzam-się w-kałuży głębokiéj, i-bez miejsca ustalonego; wszedłem, w-głębokość wód, że-nurt zaléwa-mię.
Goet	(69:3) Zapadam w głębokie trzęsawisko, w którem niema dna; popadłem w głębiny wód, a nawałność zalewa mię.
PsCylk	(69:3) Ugrzązłem w bagnie bezdenném, a niemasz oparcia; dostałem się w głębie wód, a prąd uniósł mnie.
PsKrusz	(69:3) Ugrzązłem w błocie głębokiem, gdzie dna niemasz. Przyszedłem na głębokość wód i nawałnica porwała mnie.
PsAszk	(69:3) Ugrzązłem w bagnie ciemnej fali i niemasz postoju, doszedłem do głębin wodnych a prąd nawalny mię zagarnął,
PsSzer	(69:3) Ugrzązłem w głębokim, bezdennym błocie, dostałem się w głębiny wód, a prąd zalewa mnie.
Tys1	(68:3) Ugrzązłem w błocie topieli i nie mam gdzie stopy postawić; przybyłem na wodną głębinę i zalewają mię fale.
Tys5	(69:3) Ugrzązłem w mule topieli i nie mam nigdzie oparcia, trafiłem na wodną głębinę i nurt wody mnie porywa.
Bryt	(69:3) Ugrzązłem w głębokim błocie i nie mam oparcia dla nóg, Dostałem się w głębokie wody, a nurt zalewa mnie.
Pozn	(69:3) Grzęznę w głębokiej topieli i nie znajduję oparcia. Dostałem się na przepastną głębię wód i nurt mnie unosi.
WarPra	(69:3) Wpadłem w bezdenną topiel i nie mam się czego chwycić. Głębię wody czuję pod sobą, unoszą mnie silne prądy.
STB	(69:3) Ugrzęzłem w bezdennym bagnie i nie ma oparcia; dostałem się na głębię wód i prąd mnie zniósł.
EIB	(69:3) Ugrzązłem w głębokim bagnie, brak mi oparcia dla stóp, Zewsząd otoczyła mnie głębia i porywa mnie prąd.

Ps 69,3

PsFlor	(68:4) Usiłował jeśm wołając, oniemiałe uczyniły sie są dziąsła moja, pomdlele jesta oczy moje, gdy pwam w Boga mego.
PsPul	(68:4) Usiłował jeśm wołając, pomilkło jest gardło moje, pomdlele jesta oczy moje, gdy pwam w Boga mego.
Wuj1923	(69:4) Spracowałem się wołając, ochrapiało gardło moje: ustały oczy moje, gdy mam nadzieję w Bogu moim.
Gda1881	(69:4) Spracowałem się wołając, wyschło gardło moje; ustały oczy moje, gdym oczekiwał Boga mojego.
Gda2017	Zmęczyłem się wołaniem, wyschło mi gardło; słabną moje oczy, gdy czekam na mojego Boga.
PsBycz	(69:4) Zmordowałem-się od-wołania-mego, ochrapła gardziel moja, zużyły-się oczy-me, od-czekania na-Boga-mojego.
Goet	(69:4) Zmęczony jestem wołaniem, zapalenie jest w gardle mojem; zaćmiły się oczy moje z oczekiwania Boga mojego.
PsCylk	(69:4) Znużyłem się wołając, zaschło gardło moje; omdlały oczy moje wyglądając Pana mojego.
PsKrusz	(69:4) Zmęczyłem się, gdym wołał, gardło moje wyschło. Ustały oczy moje, gdym oczekiwał Boga mego.
PsAszk	(69:4) Znużonym z mojego wołania, spalone me gardło, wyszły mi oczy me w wypatrywaniu mojego Boga.
PsSzer	(69:4) Zmęczyłem się wołając, wyschło gardło moje; zamroczyły się oczy moje od czekania na Boga mego.
Tys1	(68:4) Zmęczyłem się krzykiem i gardło me ochrypło; osłabły moje oczy, gdy czekam na Boga mojego.
Tys5	(69:4) Zmęczyłem się krzykiem i ochrypło mi gardło, osłabły moje oczy, gdy czekam na Boga mojego.
Bryt	(69:4) Zmęczyłem się wołając, wyschło gardło moje; Zamroczyły się oczy moje od czekania na Boga mego.
Pozn	(69:4) Osłabłem od wołania, wyschło mi gardło; przygasły moje oczy w oczekiwaniu na Boga mego.
WarPra	(69:4) Sił mi brak od wołania, w gardle mnie pali, na oczy ledwie widzę, wypatrując ciągle mego Boga.
STB	(69:4) Znużyłem się; wołając, zaschło moje gardło; omdlały moje oczy wyglądając mojego Boga.
EIB	(69:4) Zmęczyłem się wołaniem, gardło wyschło mi na wiór, Oczy słabną, gdy wypatruję, czy nadchodzi mój Bóg.

Ps 69,4

PsFlor	(68:5) Rozmnożyli sie są nad włosy głowy mojej, jiż mnie nienawidzieli za dar. (68:6) Postrobieni są, jiż gonili są mnie, nieprzyjaciele moji po krzywdzie; jegoż jeśm nie brał, to jeśm zapłacał.
PsPul	(68:5) Rozmnożyli sie nad włosy głowy mojej, co mie nienawidzieli za dar. (68:6) Posileni są, jiż mie prześladowali, nieprzyjaciele moji po krzywdzie; jegoż jeśm nie brał, tedy jeśm zapłacił.
Wuj1923	(69:5) Rozmnożyli się nad włosy głowy mojéj, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny: zmocnili się, którzy mię niesprawiedliwie prześladowali, nieprzyjaciele moi: czegom nie wydarł, tedym płacił.
Gda1881	(69:5) Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać.
Gda2017	Więcej niż włosów na mojej głowie jest tych, którzy mnie nienawidzą bez powodu; ci, którzy niesłusznie są moimi wrogami i chcą mnie zniszczyć, wzmocnili się; musiałem zapłacić za to, czego nie zabrałem.
PsBycz	(69:5) Więcéj, niż-włosów głowy-méj, nienawidzących-mię darmo; liczni są, chcący-zgubić-mię, nieprzyjaciele-moi, niesłusznie; czegom nie porwał, jednak zwrócić-muszę.
Goet	(69:5) Nienawidzących mnie bez przyczyny jest więcej niż włosów na głowie mojej; liczni są, którzy mnie chcą wytracić, którzy bez powodu mnie napastują. Czego nie zrabowałem, mam wtedy zwrócić.
PsCylk	(69:5) Liczniejsi niż włosy głowy mojéj są nienawidzący mnie daremnie, wzmogli się ciemięzcy moi, wrogi moje bez powodu; czegom nie zagrabił nigdy, mam zwrócić.
PsKrusz	(69:5) Zwiększyli się ponad liczbę włosów głowy mojej, którzy mnie nienawidzą bez przyczyny. Zmocnili się, którzy mnie chcą stracić, są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie: czegom nie zabrał, musiałem oddawać.
PsAszk	(69:5) Więcej jest niźli włosów na mej głowie tych. co mnie darmo nienawidzą, urośli w moc moi niszczyciele, wrogowie moi - to kłamstwo, czegom gwałtem nie brał, naówczas zwrócę dobrowolnie.
PsSzer	(69:5) Więcej niż włosów na głowie mojej jest tych, którzy mnie nienawidzą bez przyczyny, silniejsi niż kości moje są ci, którzy mnie zwalczają niesłusznie. Czy mam zwrócić to, czego nie zrabowałem?
Tys1	(68:5) Od włosów mej głowy liczniejsi nienawidzący mnie bez powodu; mocniejsi niż moje kości ci, co mnie niesłusznie zwalczają: Czyż to, czegom nie porwał, mam oddać?
Tys5	(69:5) Liczniejsi są od włosów na mej głowie nienawidzący mnie bez powodu; silni są moi wrogowie, nieprzyjaciele zakłamani; czyż mam oddać to, czego nie porwałem?
Bryt	(69:5) Więcej niż włosów na głowie mojejJest tych, którzy mnie nienawidzą bez przyczyny, Silniejsi niż kości moje są ci, Którzy mnie zwalczają niesłusznie. Czy mam zwrócić to, czego nie zrabowałem?
Pozn	(69:5) Więcej niż włosów na mej głowie jest tych, którzy nienawidzą mnie bez powodu, mocniejsi niż kości moje są ci, którzy niesłusznie stali się mymi wrogami. Mam oddać, czegom nie zrabował.
WarPra	(69:5) Liczniejsi są od włosów na mej głowie nienawidzący mnie bez powodu. Nieprzeliczone są tłumy moich przeciwników i śmiertelnych wrogów. Muszę oddawać im to, czego nigdy nie wziąłem.
STB	(69:5) Liczniejsi niż włosy mojej głowy są ci, co mnie bez przyczyny nienawidzą, wzmogli się moi ciemięzcy, moi wrogowie bez powodu; mam zwrócić to, czego nigdy nie zagrabiłem.
EIB	(69:5) Więcej niż włosów na mej głowie Jest tych, którzy mnie bezpodstawnie nienawidzą. Moi zakłamani wrogowie są ode mnie silniejsi i dążą do mej zguby! Czy mam zwrócić to, czego nie zagrabiłem?

Ps 69,5

PsFlor	(68:7) Boże, ty wiesz głupość moję a grzechy moje od ciebie nie są skryty.
PsPul	(68:7) Boże, ty wiesz głupość moję i grzechy moje przed tobą nie są skryty.
Wuj1923	(69:6) Boże, ty znasz głupstwo moje: a występki moje nie są tobie tajne.
Gda1881	(69:6) Boże! ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed tobą.
Gda2017	Boże, ty znasz moją głupotę, a moje grzechy nie są ukryte przed tobą.
PsBycz	(69:6) O-Boże! Ty wiész o-głupstwie-mojém; boć wykroczenia-me, przed-Tobą, nie są-ukryte.
Goet	(69:6) Boże, Ty znasz nierozsądek mój, a wykroczenia moje nie są skryte przed Tobą.
PsCylk	(69:6) Panie Ty znasz nieroztropność moję, a winy moje przed Tobą nie tajne.
PsKrusz	(69:6) Boże, Ty znasz nierozum mój, i przestępstwa moje nie są przed Tobą ukryte.
PsAszk	(69:6) Boże, Ty świadom jesteś mej płochości a grzechy me nie zaparły się przed Tobą.
PsSzer	(69:6) Boże, Ty znasz głupotę moją, a winy moje nie są Ci tajne.
Tys1	(68:6) Boże, Ty znasz mój nierozum, me przestępstwa są Tobie nie tajne.
Tys5	(69:6) Boże, Ty znasz moją głupotę i występki moje nie są zakryte przed Tobą.
Bryt	(69:6) Boże, Ty znasz głupotę moją, A winy moje nie są ci tajne.
Pozn	(69:6) Boże, Ty znasz moją głupotę, a winy moje nie są ukryte przed Tobą.
WarPra	(69:6) Boże, Ty znasz moją głupotę, nie są Ci tajne moje wykroczenia.
STB	(69:6) Boże, Ty znasz moją nieroztropność, a me winy nie są przed Tobą tajne.
EIB	(69:6) Boże, Ty znasz moją głupotę I moje błędy nie są Ci tajne.

Ps 69,6

PsFlor	(68:8) Nie zapalajcie sie na mię, jiż czakają ciebie, Gospodnie, Gospodnie czci. (68:10) Nie osromoceni bądźcie nade mną, jiż szukają ciebie, Boże Israhel.
PsPul	(68:8) Nie zapalajcie sie na mie, jiż czakają ciebie, Gospodnie, Gospodnie mocy. (68:9) Nie osromoceni bądźcie nade mną, jiż szukają ciebie, Boże Israhel.
Wuj1923	(69:7) Niech nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy cię oczekiwają, Panie, Panie zastępów: niech nie będą pohańbieni dla mnie, którzy cię szukają, Boże Izraelski.
Gda1881	(69:7) Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do hańby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski!
Gda2017	Niech nie zaznają wstydu z mego powodu ci, którzy ciebie oczekują, Panie BOŻE zastępów, niech nie rumienią się z mego powodu ci, którzy ciebie szukają, Boże Izraela.
PsBycz	(69:7) Niech nie będą-zawstydzeni za-mnie, oczekiwający-Cię, o-Panie, Panie zastępów! niech-nie będą-zhańbieni za-mnie, szukający-Cię, o-Boże Izraela!
Goet	(69:7) Niech nie będą zawstydzeni przeze mnie, którzy ufnie Ciebie oczekują, Panie, Panie zastępów! Niech nie będą pohańbieni przeze mnie, którzy szukają Ciebie, Boże Izraela!
PsCylk	(69:7) Niechaj nie powstydzą się przezemnie ufający Ci Panie, Boże zastępów; niech nie zarumienią się przezemnie szukający Cię, Panie Izraela.
PsKrusz	(69:7) Niechaj nie będą zawstydzeni przezemnie, którzy Cię oczekują; Panie, Panie zastępów! Niechaj nie ponoszą przezemnie hańby ci, którzy Cię szukają, Boże Izraela!
PsAszk	(69:7) Obyż nie byli we mnie zawstydzeni ci, którzy Ciebie się spodziewają, Panie mój Jehowo, Boże zastępów, oby we mnie nie okryli się hańbą, którzy Ciebie pożądają, Boże Izraela!
PsSzer	(69:7) Niech nie doznają zawodu przeze mnie ci, którzy Cię oczekują, Wszechmocny, Panie Zastępów! Niech przeze mnie nie okryją się hańbą ci, którzy Cię szukają, Boże Izraela!
Tys1	(68:7) Niech przeze mnie wstyd nie okrywa tych, którzy Tobie ufają, Panie, Panie Zastępów. Niech z mego powodu się nie rumienią, którzy Ciebie szukają, Boże Izraela.
Tys5	(69:7) Niech przeze mnie nie wstydzą się ci, co Tobie ufają, Panie, Boże Zastępów. Niech przeze mnie się nie rumienią ci, którzy Ciebie szukają, Boże Izraela!
Bryt	(69:7) Niech się nie zawiodą z mego powoduCi, którzy cię oczekują, Boże, Panie Zastępów! Niech przeze mnie nie okryją się hańbą Ci, którzy cię szukają, Boże Izraela!
Pozn	(69:7) Niech z powodu mnie nie doznają zawodu ci, którzy w Tobie nadzieję pokładają, Panie, Jahwe Zastępów; niechaj się nie rumienią z powodu mnie ci, którzy Ciebie szukają, Boże Izraela!
WarPra	(69:7) Ktokolwiek Ci ufa, Panie, Władco Zastępów, nie może być z mego powodu pohańbiony. Kto szuka Ciebie, Boże Izraela, nie może być poniżony z mego powodu.
STB	(69:7) Niech się przeze mnie nie powstydzą ci, co Tobie ufają, Panie, WIEKUISTY Zastępów; niech się przeze mnie nie zarumienią ci, którzy Ciebie szukają, Boże Israela.
EIB	(69:7) Niech z mojego powodu nie zostaną zawstydzeni Ci, którzy na Ciebie czekają, Boże, PANIE Zastępów! Niech przeze mnie nie zostaną upokorzeni Ci, którzy Ciebie szukają, Boże Izraela!

Ps 69,7

PsFlor	(68:9) Bo jeśm prze ci❬ę❭ cirpiał przeciwność, pokrył jest srom lice moje.
PsPul	(68:10) Bo jeśm prze cię cirpiał gańbę, przykrył srom lice moje.
Wuj1923	(69:8) Bom dla ciebie znaszał urąganie: zelżywość okrywała oblicze moje.
Gda1881	(69:8) Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje.
Gda2017	Bo dla ciebie znoszę urąganie, hańba okrywa moją twarz.
PsBycz	(69:8) Boć, za-Ciebie, znoszę obelgę; okryła hańba, obliczé-mojé.
Goet	(69:8) Bo dla Ciebie ponoszę hańbę, i wstyd pokrywa oblicze moje.
PsCylk	(69:8) Wszak dla Ciebie znosiłem szyderstwo; okrył rumieniec oblicze moje.
PsKrusz	(69:8) Oto dla Ciebie zniosłem zniewagę - zelżywość okryła oblicze moje.
PsAszk	(69:8) Gdyż z powodu Ciebie znosiłem zelżywość dzień cały, okrył srom twarz moją.
PsSzer	(69:8) Bo dzięki Tobie znoszę hańbę, sromota okrywa oblicze moje.
Tys1	(68:8) Dla Ciebie bowiem zniosłem urąganie, wstyd okrył moje oblicze.
Tys5	(69:8) Dla Ciebie bowiem znoszę urąganie i hańba twarz mi okrywa.
Bryt	(69:8) Bo to dla ciebie znoszę hańbę, Wstyd okrywa oblicze moje.
Pozn	(69:8) Wszak to dla Ciebie znosić muszę urągania, doznana hańba okrywa mą twarz.
WarPra	(69:8) Bo ja dla Ciebie znoszę te urągania i wstydem okrywa się moje oblicze.
STB	(69:8) Bo dla Ciebie znosiłem szyderstwo i rumieniec okrył moje oblicze.
EIB	(69:8) Gdyż to dla Ciebie znoszę zniewagi, Obelga okrywa mi twarz.

Ps 69,8

PsFlor	(68:11) Cudzy uczynił jeśm sie braci mojej i pielgrzym synom macierze mojej.
PsPul	(68:11) Cudzy uczynił jeśm sie braciej mojej i podrożnik synom macierzy mojej.
Wuj1923	(69:9) Stałem się obcym braciéj mojéj, i cudzoziemcem synom matki mojéj.
Gda1881	(69:9) Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,
Gda2017	Stałem się obcy dla moich braci i cudzoziemcem dla synów mojej matki;
PsBycz	(69:9) Obcym stałem-się braciom-moim; a,-cudzoziemcem, dzieciom matki-mojéj.
Goet	(69:9) Stałem się obcy braciom moim i nieznany synom matki mojej.
PsCylk	(69:9) Obcym się stałem braciom moim; i nieznanym dla synów matki mojéj.
PsKrusz	(69:9) Obcym stałem się dla braci moich i cudzoziemcem dla synów matki mojej.
PsAszk	(69:9) Odmieńcem się stałem braci mej i cudzy synom mej matki.
PsSzer	(69:9) Stałem się obcy braciom swoim i nieznany synom matki swojej.
Tys1	(68:9) Dla braci moich stałem się obcym i cudzoziemcem dla synów mej matki.
Tys5	(69:9) Dla braci moich stałem się obcym i cudzoziemcem dla synów mej matki.
Bryt	(69:9) Stałem się obcy braciom moimI nieznany synom matki mojej,
Pozn	(69:9) Stałem się obcy dla moich braci, przybłędą dla synów mej matki.
WarPra	(69:9) Stałem się obcy dla własnych braci i nie poznają mnie synowie mej matki.
STB	(69:9) Stałem się obcym moim braciom i nieznanym dla synów mojej matki.
EIB	(69:9) Stałem się obcym dla moich braci, Cudzoziemcem dla synów mej matki,

Ps 69,9

PsFlor	(68:12) Bo miłość domu twego jadła mie i przekory przegar❬z❭ających cie spadły są na mię.
PsPul	(68:12) Bo miłość domu twego jadła mie i przekory przegarzających cie spadły są na mię.
Wuj1923	(69:10) Bo mię zawisna miłość domu twego gryzła: a urągania urągających tobie spadły na mię.
Gda1881	(69:10) Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię.
Gda2017	Bo gorliwość o twój dom zżarła mnie i spadły na mnie urągania urągających tobie.
PsBycz	(69:10) Kiedy gorliwość domu-Twego gryzie-mię; tedy obelgi, znieważających-Cię, spadają na-mnie.
Goet	(69:10) Bo gorliwość o dom Twój strawiła mię, a obelgi tych, którzy lżą Ciebie, spadły na mnie.
PsCylk	(69:10) Bo gorliwość dla domu Twego trawiła mnie; a szyderstwa urągających Tobie spadały na mnie.
PsKrusz	(69:10) Oto żarliwość domu Twego zżarła mnie, i zniewagi znieważających Cię na mnie przypadły.
PsAszk	(69:10) jako że pożerała mię zazdrosna miłość domu Twojego a urągania szkalowników Twych spadły na mnie.
PsSzer	(69:10) Bo gorliwość o dom Twój zżarła mnie, a urągania urągających Tobie spadły na mnie.
Tys1	(68:10) Bo mnie gorliwość o Twój dom pożera i spadły na mnie obelgi złorzeczących Tobie.
Tys5	(69:10) Bo gorliwość o dom Twój mnie pożera i spadły na mnie obelgi uwłaczających Tobie.
Bryt	(69:10) Bo gorliwość o dom twój pożera mnie, A zniewagi urągających tobie spadły na mnie.
Pozn	(69:10) Bo gorliwość o Dom Twój nękała mnie, a zniewagi Tobie urągających na mnie spadały.
WarPra	(69:10) Gorliwość o dom Twój pożera mnie i bluźnierstwa bluźniących Ci.
STB	(69:10) Gdyż trawiła mnie gorliwość dla Twego domu i spadały na mnie szyderstwa tych, którzy Ci urągali.
EIB	(69:10) Bo żarliwość o Twój dom mnie pochłania I spadły na mnie zniewagi urągających Tobie.

Ps 69,10

PsFlor	(68:13) I pokrył jeśm w poście duszę moję, i uczyniło sie jest w przekorę mnie.
PsPul	(68:13) I pokrył jeśm w poście duszę moję, i uczyniło sie na gańbę mnie.
Wuj1923	(69:11) I okryłem w poście duszę moję, i stało mi się urąganiem.
Gda1881	(69:11) Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohańbienie.
Gda2017	Płakałem i umartwiałem postem swą duszę, a stało się to moją hańbą.
PsBycz	(69:11) Tedy-płaczę, przy-martwieniu, postem ciała-mojego; aleć-to,-wypada, na-zniewagę dla-mnie.
Goet	(69:11) Płakałem i trwała w poście dusza moja, a za to byłem zelżony;
PsCylk	(69:11) I wypłakałem poszcząc duszę moję; a było to na urągowisko dla mnie.
PsKrusz	(69:11) Gdy płaczę, w poście trapię duszę mą, staje się to pohańbieniem dla mnie.
PsAszk	(69:11) Wypłakałem duszę moją wśród postu a stało mi się to urągowiskiem.
PsSzer	(69:11) Umartwiałem w poście duszę moją, a było to hańbą dla mnie.
Tys1	(68:11) Postem utrapiłem mą duszę, a hańbą mnie to okryło.
Tys5	(69:11) Trapiłem siebie postem, a spotkały mnie za to zniewagi.
Bryt	(69:11) Umartwiałem się postem, A stało się to hańbą dla mnie.
Pozn	(69:11) Umartwiałem się postem, a spotkały mnie tylko szyderstwa;
WarPra	(69:11) Poszcząc, ból sobie zadawałem, a przyniosło mi to tylko szyderstwa i hańbę.
STB	(69:11) Poszcząc, wypłakałem moją duszę, lecz i to było dla mnie na urągowisko.
EIB	(69:11) Gdy wypłakiwałem w poście moją duszę, Spotkały mnie za to zniewagi.

Ps 69,11

PsFlor	(68:14) I po❬ło❭żył jeśm odzienie moje pytlem, i uczynił jeśm sie w przypowieść.
PsPul	(68:14) I położyłeśm odzienie me pytlem, i udzielan jeśm jim w przypowieść.
Wuj1923	(69:12) I oblokłem miasto szaty włosień: i stałem się im przypowieścią.
Gda1881	(69:12) Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią.
Gda2017	Założyłem wór pokutny jako szatę i stałem się dla nich pośmiewiskiem.
PsBycz	(69:12) Przeto-wdziałem, za odzież-mę; włosienicę; lecz stałem-się, u-nich, za-przypowieść.
Goet	(69:12) Gdy odziałem się w wór, stałem się dla nich przysłowiem.
PsCylk	(69:12) I włożyłem miasto szaty wór; i stałem się im przysłowiem.
PsKrusz	(69:12) Gdy weznę za okrycie wór, stanę się dla nich pośmiewiskiem.
PsAszk	(69:12) I dam worek mem ubraniem a będęż im przypowieścią.
PsSzer	(69:12) Gdy zamiast szaty wdziałem na się wór pokutny, stałem się im przysłowiem szyderczym.
Tys1	(68:12) Zamiast w szatę we wór się ubrałem i pośmiewiskiem stałem się dla tamtych.
Tys5	(69:12) Przywdziałem wór jako szatę i pośmiewiskiem stałem się dla tamtych.
Bryt	(69:12) Wziąłem jako szatę swą wór pokutnyI stałem się dla nich pośmiewiskiem.
Pozn	(69:12) włożyłem na siebie wór pokutny, a stałem się przedmiotem ich drwin.
WarPra	(69:12) Chodziłem w pokutnym worze i popiele.
STB	(69:12) Włożyłem wór zamiast szaty i stałem się im przysłowiem.
EIB	(69:12) Gdy jako szatę wdziałem pokutny wór, Dostarczyłem im tylko powodu do kpin.

Ps 69,12

PsFlor	(68:15) Przeciwo mnie mołwili są, jiż siedzieli we wrociech, i we mnie śpiewachą, jiż są pili wino.
PsPul	(68:15) Przeciwo mnie mołwili, jiż siedzieli we wrociech, i o mnie śpiewali, jiż pili wino.
Wuj1923	(69:13) Mówili przeciwko mnie, którzy siedzieli w bramie: i śpiewali przeciw mnie, którzy pili wino.
Gda1881	(69:13) Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój.
Gda2017	Mówili o mnie ci, którzy siedzą w bramie, i byłem tematem pieśni pijaków.
PsBycz	(69:13) Rozprawiają, o mnie, siadający w bramie; i,-śpiéwki nucą, popijający piwo.
Goet	(69:13) Którzy przesiadują w bramie, gadają o mnie, a pijacy śpiewają o mnie przy grze na strunach.
PsCylk	(69:13) Rozpowiadają o mnie przesiadujący w bramach i śpiewki pijanych.
PsKrusz	(69:13) Mówili o mnie ci, co siedzieli w bramie, i byłem piosenką dla tych, co pili wódkę,
PsAszk	(69:13) Szeptem o mnie gadać będą siedzący na bramie, piosenkami ci, co mocne spijają trunki
PsSzer	(69:13) Gadają o mnie wysiadujący w bramie i do gry na strunach śpiewają o mnie pijacy.
Tys1	(68:13) Siedzący w bramie przeciw mnie plotkują i urągają mi pijący wino.
Tys5	(69:13) Mówią o mnie siedzący w bramie i śpiewają pieśni ci, co piją sycerę.
Bryt	(69:13) Rozmawiają o mnie siedzący w bramieI do gry na strunach śpiewają o mnie pijacy.
Pozn	(69:13) Biorą mnie na języki ci, którzy przesiadują w bramach miejskich, śpiewają o mnie zamroczeni winem.
WarPra	(69:13) Rozprawia się o mnie na zgromadzeniach w bramie, o mnie śpiewają pijacy przy winie.
STB	(69:13) Rozpowiadają o mnie ci, co przesiadują w bramach, i jestem w śpiewkach pijanych.
EIB	(69:13) Plotkują o mnie siedzący w bramie I przy dźwiękach strun rozprawiają pijący piwo.

Ps 69,13

PsFlor	(68:16) Ja zaprawdę modlitwę moję k tobie, Gospodnie; czas dobrej wolej, Boże. (68:17) We mnożstwie miłosierdzia twego wysłuchaj mie w prawdzie zbawienia twego.
PsPul	(68:16) Ale ja modlitwę moję, Gospodnie, k tobie; czas miłości, Boże[j]. (68:17) We mnostwie miłosierdzia twego usłysz mie w prawdzie zbawienia twego.
Wuj1923	(69:14) Ale ja modlitwę moję do ciebie, Panie: czas upodobania, Boże, w wielkości miłosierdzia twego: wysłuchaj mię w prawdzie zbawienia twego.
Gda1881	(69:14) Ale ja obracam modlitwę moję do ciebie, Panie! czas jest upodobania twego; o Boże! według wielkości miłosierdzia twego wysłuchajże mię, dla prawdy zbawienia twego.
Gda2017	Ale ja kieruję swoją modlitwę do ciebie, PANIE, w czasie pomyślnym; Boże, wysłuchaj mnie według twego wielkiego miłosierdzia, dla prawdy twego zbawienia.
PsBycz	(69:14) Ale-ja, ja zanoszę prośbę-mę do-Ciebie, o Panie! już czas przychylności; o-Boże! przez-wielką dobroć-Twoję, odpowiédz, mi z-prawdą pomocy-Twojéj.
Goet	(69:14) Ale ja modlę się do Ciebie, Panie; czasu dogodnego, Boże, dla wielkiej dobroci Swojej, wysłuchaj mię według prawdy zbawienia Twego!
PsCylk	(69:14) A ja - modlitwa moja do Ciebie Boże, w porę łaski Panie; w wielkiém miłosierdziu Twojém, odpowiedz mi ziszczeniem pomocy Twojéj.
PsKrusz	(69:14) Ale ja modlitwę mą ślę do Ciebie Panie, czasu upodobania, o Boże, według wielkiego miłosierdzia Twego, zmiłuj się nademną według prawdy zbawienia Twego!
PsAszk	(69:14) Acz ja, - ma modlitwa ku Tobie, Jehowo, - czasu upodobania, o Boże, w mnogiej łasce Twej daj mi odpowiedź, w prawdziwości Twego wybawienia!
PsSzer	(69:14) Ale ja modlę się do Ciebie, Panie, czasu łaski; Boże! Wysłuchaj mnie w wielkiej dobroci swojej, w wiernej pomocy swojej!
Tys1	(68:14) Lecz do Ciebie, Panie, ślę moją modlitwę, w czasie łaski, o Boże; wysłuchaj mnie według wielkiej Twej dobroci, zgodnie z Twoją wiernością w niesieniu pomocy.
Tys5	(69:14) Lecz ja ślę moją modlitwę do Ciebie, o Panie - czas to łaski; wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci, w zbawczej Twej wierności!
Bryt	(69:14) Ale ja modlę się do ciebie, Panie, czasu łaski; Boże, wysłuchaj mnie w wielkiej dobroci swojej, W prawdzie zbawienia twojego!
Pozn	(69:14) Ja zaś do Ciebie, Jahwe, ślę swoje modły, w czas łaskawości, Boże. Wysłuchaj mnie w Twym niezmiernym miłosierdziu, dla wierności Twej zbawczej pomocy!
WarPra	(69:14) Ja zaś modlę się do Ciebie, Panie, w godzinę Twej łaski; racz mnie wysłuchać w Twojej wielkiej dobroci, pomóż mi, o Boże, przez miłosierdzie Twoje!
STB	(69:14) Ale ja, WIEKUISTY, w porze łaski przychodzę do Ciebie z mą modlitwą; Boże, w Twym wielkim miłosierdziu, odpowiedz mi ziszczeniem się Twego zbawienia.
EIB	(69:14) Lecz ja modlę się do Ciebie, PANIE, licząc na czas Twej przychylności. Boże, odpowiedz mi w swej wielkiej łasce, W wierności Twojego zbawienia!

Ps 69,14

PsFlor	(68:18) Wytargń mie ze błota, bych nie uglnął, wywol mie od tych, jiż nienaźrzeli mie, i z głębokości wod.
PsPul	(68:18) Wytargń mie z błota, bych nie uglnął, wyzwol mie od tych, jiż mie nienaźrzeli, i z głębokości wod.
Wuj1923	(69:15) Wyrwij mię z błota, abych nie ulgnął: wybaw mię od tych, którzy mię nienawidzą, i z głębokości wód.
Gda1881	(69:15) Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;
Gda2017	Uwolnij mnie z błota, abym nie ugrzązł; ocal mnie od tych, którzy mnie nienawidzą, i z głębokich wód.
PsBycz	(69:15) Wydobądź-mię z-błota, ażebym-nie utonął; niech uwolnion-będę od-nienawidzących-mię, i-z-głębokości wód.
Goet	(69:15) Wyciągnij mię z trzęsawiska, abym nie zatonął; niech będę wybawiony od nienawidzących mnie i z głębin wód,
PsCylk	(69:15) Wydobądź mnie z błota, abym nie utonął; niech ocalonym będę od przeciwników moich i z głębin wód.
PsKrusz	(69:15) Wyrwij mnie z błota, abym nie ugrzązł, uwolnij mnie od tych, co mnie nienawidzą - i od głębokości wód.
PsAszk	(69:15) Wyrwij mnie z bagna i obym nie ugrzązł. obym znalazł ocalenie od tych, co mnie mają w nienawiści i z głębin wodnych.
PsSzer	(69:15) Wyrwij mię z błota, abym nie ugrzązł, wyzwól mnie od nieprzyjaciół moich i z głębin wód!
Tys1	(68:15) Wyrwij mnie z bagna, abym nie zatonął, wybaw mnie od tych, co mnie nienawidzą, ratuj mnie z wodnej głębiny.
Tys5	(69:15) Wyrwij mnie z bagna, abym nie zatonął, wybaw mnie od tych, co mnie nienawidzą, i z wodnej głębiny!
Bryt	(69:15) Wyrwij mię z błota, abym nie ugrzązł, Wyzwól mnie od nieprzyjaciół moich i z głębin wód!
Pozn	(69:15) Wyrwij mnie z bagna, abym nie utonął, uwolnij, oswobódź mnie z wód odmętów!
WarPra	(69:15) Wyrwij mnie z tego topieliska, abym nie zatonął, ratuj mnie przed moimi wrogami, wydobądź mnie z wodnej otchłani!
STB	(69:15) Wydobądź mnie z błota, bym nie utonął; niech będę ocalony od moich przeciwników i z głębin wód.
EIB	(69:15) Wyratuj mnie z błota, abym nie utonął! Wybaw od zaciekłych wrogów oraz z głębin wód!

Ps 69,15

PsFlor	(68:19) Nie pogrężaj mie potop wodny ani mie pożyraj morze, ani zatwarzaj nade mną szachta ust swojich.
PsPul	(68:19) Nie pogrzęzaj mie potop wodny ani mie pożyraj morze, ani zatwarzaj nade mną jama ust swoich.
Wuj1923	(69:16) Niech mię nie zatapia nawałność wody: ani mię niech nie pożera głębokość: ani niech nie zawiera nademną studnia wierzchu swego.
Gda1881	(69:16) Aby mię nie zatopiły strumienie wód, i nie pożarła głębia i nie zawarła nademną studnia wierzchu swego.
Gda2017	Niech nie zaleją mnie wezbrane wody ani nie pożre głębia i niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy.
PsBycz	(69:16) Niechże-nie zaléwa-mię nurt wód, i-niech-nie połyka-mię głębia; oraz-niech-nie zawala, nademną, studnia, otworu-swojego.
Goet	(69:16) Aby mnie strumienie wód nie zatopiły i nie pochłonęła mię głębia, i nie dopuść, aby dół zamknął nade mną paszczę swoją.
PsCylk	(69:16) Niech nie uniesie mnie prąd wody, i niech nie pochłonie mnie głębia, i nie zawrze nademną topiel paszczy swojéj.
PsKrusz	(69:16) Niechaj mnie nie zatopi nawałnica morska, i niechaj nie pożre mnie głębia i studnia niechaj nie zawrze nademną wieka swego.
PsAszk	(69:16) Niechajby nie zagarnął mnie nurt potężny wód i niechajby nie połknęła mnie fala i obyż nie zawarła nademną studnia swej paszczy.
PsSzer	(69:16) Niech nie zaleje mnie fala, nie pochłonie głębia i dół nie zawrze nade mną swej paszczy!
Tys1	(68:16) Niechaj mnie fale wód nie zatopią, niech mnie nie pochłonie głębina, niech otchłań nie zamyka nade mną swej paszczy.
Tys5	(69:16) Niechaj mnie nurt wody nie porwie, niech nie pochłonie mnie głębia, niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy!
Bryt	(69:16) Niech nie zaleją mnie fale, Niech nie pochłonie mnie głębina I czeluść niech nie zawrze nade mną swej paszczy!
Pozn	(69:16) Niech mnie nie porwie nurt topieli, niech nie pochłonie głębia, niech przepaść nie zawrze nade mną swej paszczy!
WarPra	(69:16) Nie dopuść, żeby mnie zalały fale, nie pozwól, bym na dno poszedł, by otchłań zamknęła swą paszczę nade mną.
STB	(69:16) Niech mnie nie uniesie prąd wody, niechaj mnie nie pochłonie głębia, a topiel nie zawrze nade mną swojej paszczy.
EIB	(69:16) Niech mnie nie wciągnie wir, Niech nie pochłonie mnie głębia, Niech otchłań nie zamknie nade mną swych warg!

Ps 69,16

PsFlor	(68:20) Wysłuszaj mie, Gospodnie, bo dobrotliwe jest miłosierdzie twe, podług mnożstwa slutowania twego względni na mię
PsPul	(68:20) Wysłuchaj mie, Gospodnie, bo dobrotliwe jest miłosierdzie twe, podług mnostwa slutowania twego względni na mię
Wuj1923	(69:17) Wysłuchaj mię, Panie; bo łaskawe jest miłosierdzie twoje: według mnóstwa litości twoich wejrzyj na mię.
Gda1881	(69:17) Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię.
Gda2017	Wysłuchaj mnie, PANIE, bo dobre jest twoje miłosierdzie, według twojej wielkiej litości spójrz na mnie.
PsBycz	(69:17) Odpowiédz-mi, o-Panie! bo znamienitą łaska-Twoja; według-wielkości politowań-Twych, spojrzyj na-mnie.
Goet	(69:17) Wysłuchaj mię, Panie, bo dobra jest dobroć Twoja; zwróć się ku mnie dla wielkiego zmiłowania Swego!
PsCylk	(69:17) Wysłuchaj mnie Boże, bo błogą łaska Twoja; w wielkiém miłosierdziu Twojém zwróć się do mnie.
PsKrusz	(69:17) Wysłuchaj mnie Panie, albowiem dobre jest miłosierdzie Twoje. Według wielkiej litości swej, wejrzyj na mnie!
PsAszk	(69:17) Odpowiedz mi Jehowo, jakoże dobrą jest łaska Twa, jako mnogie są Twe miłosierdzia - zwróć się ku mnie!
PsSzer	(69:17) Wysłuchaj mnie, Panie, bo dobrą jest łaska Twoja, według wielkiego miłosierdzia Twego wejrzyj na mnie!
Tys1	(68:17) Wysłuchaj mnie, Panie, bo miłość Twa łaskawa; spójrz na mnie w ogromie miłosierdzia swego
Tys5	(69:17) Wysłuchaj mnie, Panie, bo Twoja łaska pełna jest dobroci; wejrzyj na mnie w ogromie swego miłosierdzia!
Bryt	(69:17) Wysłuchaj mnie, Panie, bo dobrą jest łaska twoja, Według wielkiego miłosierdzia twego wejrzyj na mnie!
Pozn	(69:17) Wysłuchaj mnie, Jahwe, według dobroci Twej łaskawości; wejrzyj na mnie w Twym niezmiernym miłosierdziu!
WarPra	(69:17) Wysłuchaj mnie, Panie, bo jesteś łaskawy i dobry, zwróć się ku mnie w ogromie miłosierdzia Twego.
STB	(69:17) Wysłuchaj mnie, WIEKUISTY, bo błogą jest Twoja łaska; zwróć się do mnie w Twym wielkim miłosierdziu
EIB	(69:17) Odpowiedz mi, PANIE, Twa łaska jest tak dobra, W swym wielkim miłosierdziu przypomnij sobie o mnie!

Ps 69,17

PsFlor	(68:21) i nie odwracaj lica twego od sługi twego, bo sie mącę, rychło wysłuchaj mie.
PsPul	(68:21) i nie odwracaj lica twego od sługi twego, bo jeśm mącon, rychło wysłuchaj mie.
Wuj1923	(69:18) A nie odwracaj oblicza twego od sługi swego; bom jest w utrapieniu: prędko wysłuchaj mię.
Gda1881	(69:18) Nie zakrywajże oblicza twego od sługi swego, bom jest w utrapieniu; pośpieszże się, wysłuchaj mię.
Gda2017	Nie zakrywaj twego oblicza przed swoim sługą, bo jestem w utrapieniu; wysłuchaj mnie czym prędzej.
PsBycz	(69:18) I-nie ukrywaj oblicza-Twego, przed-sługą-Twoim; bo ciasno mi; spiesznie odpowiédz-mi.
Goet	(69:18) I nie skrywaj oblicza Twego od sługi Swego! bo jestem gnębiony; pośpiesznie wysłuchaj mię!
PsCylk	(69:18) I nie skrywaj oblicza Twego przed sługą Twoim, bom uciśniony; pospiesz i wysłuchaj mnie.
PsKrusz	(69:18) I nie odwracaj swego oblicza od sługi swego, albowiem mam utrapienie - pospiesz się, wysłuchaj mnie!
PsAszk	(69:18) I nie zakrywaj oblicza Twego przed Twym sługą, bo ciężko mi, rychło daj mi odpowiedź!
PsSzer	(69:18) Nie zakrywaj oblicza swego przed sługą swym, bom utrapiony: Rychło wysłuchaj mnie!
Tys1	(68:18) i swego oblicza nie kryj przed Twym sługą; prędko mnie wysłuchaj, bo jestem w ucisku.
Tys5	(69:18) Nie kryj swego oblicza przed Twoim sługą; prędko mnie wysłuchaj, bo jestem w ucisku.
Bryt	(69:18) Nie zakrywaj oblicza swego przed sługą swoim, Kiedy jestem strapiony. Rychło wysłuchaj mnie!
Pozn	(69:18) Nie ukrywaj przed sługą swym oblicza swego, bom jest w udręce; wysłuchaj mnie nie zwlekając!
WarPra	(69:18) Nie ukrywaj Twego oblicza przed Twoim sługą, lęk mnie ogarnia, wysłuchaj mnie co rychlej!
STB	(69:18) i nie skrywaj Twojego oblicza przed Twym sługą, gdyż jestem uciśniony; pospiesz się oraz mnie wysłuchaj.
EIB	(69:18) Nie zakrywaj oblicza przed swym sługą. Jestem w niedoli. Pośpiesz mi z odpowiedzią!

Ps 69,18

PsFlor	(68:22) Rozumiej duszy mojej i wywol ją, prze nieprzyjaciele moje wytargń mie.
PsPul	(68:22) Baczy duszę moję i wyzwol ją, prze nieprzyjaciele me wytargni mie.
Wuj1923	(69:19) Przybliż się ku duszy mojéj, a wybaw ją: dla nieprzyjaciół moich wyrwij mię.
Gda1881	(69:19) Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię.
Gda2017	Zbliż się do mojej duszy i wybaw ją, odkup mnie ze względu na mych wrogów.
PsBycz	(69:19) Zbliż-się do duszy-mojéj; wyzwól-ją; z-powodu nieprzyjaciół-moich, wybaw-mię.
Goet	(69:19) Zbliż się do duszy mojej, ocal ją; dla wrogów moich ocal mię!
PsCylk	(69:19) Zbliż się do duszy mojéj i wybaw ją; z powodu wrogów wyzwól mnie.
PsKrusz	(69:19) Zbliż się do duszy mej, wybaw ją; ze względu na nieprzyjaciół mych, odkup mnie.
PsAszk	(69:19) Przybliż zbawienie ku duszy mej, ze względu na wrogi me mnie wybaw!
PsSzer	(69:19) Zbliż się do mnie, wyzwól mnie; wybaw mnie z powodu nieprzyjaciół moich!
Tys1	(68:19) Przybliż się do mej duszy i wybaw ją; uwolnij mnie przez wzgląd na moich wrogów.
Tys5	(69:19) Przybliż się do mnie i wybaw mnie; uwolnij mnie przez wzgląd na moich wrogów!
Bryt	(69:19) Zbliż się do mnie, wyzwól mnie; Wybaw mnie przez wzgląd na nieprzyjaciół moich!
Pozn	(69:19) Zbliż się do mnie i uwolnij mnie, ze względu na mych wrogów wybaw mnie!
WarPra	(69:19) Zbliż się do mnie i wybaw mnie; uwolnij mnie przez wzgląd na moich wrogów!
STB	(69:19) Zbliż się do mojej duszy i ją wybaw; wyzwól mnie z powodu wrogów.
EIB	(69:19) Zbliż się do mej duszy, odkup ją! Wykup mnie przez wzgląd na mych wrogów!

Ps 69,19

PsFlor	(68:23) Ty wiesz łajanie moje i sromotę moję, i sromanie moje; (68:24a) w obeźrzeniu twojem są wszystcy, jiż mącą mie.
PsPul	(68:23) Ty wiesz łajanie me i gańbę moję, i sromotę moję; (68:24a) przed tobą są wszytcy, co mącą mie.
Wuj1923	(69:20) Ty znasz pohańbienie moje i zelżywość moję i wstyd mój: przed oczyma twemi są wszyscy, którzy mię trapią.
Gda1881	(69:20) Ty znasz pohańbienie moje, i zelżywość moję, i wstyd mój: przed tobąć są wszyscy nieprzyjaciele moi.
Gda2017	Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i niesławę, przed tobą są wszyscy moi wrogowie.
PsBycz	(69:20) Ty znasz obelgę-mę, i-zniewagę-moję, oraz-hańbę-moję; przed-Tobą, wszystkie wrogi-moje.
Goet	(69:20) Ty wiesz o pohańbieniu mojem, o obeldze mojej i o wstydzie moim; gnębiciele moi są wszyscy przed Tobą.
PsCylk	(69:20) Ty znasz hańbę moję, i wstyd mój, i sromotę moję; obecni Ci wszyscy ciemięzcy moi.
PsKrusz	(69:20) Ty znasz pohańbienie moje, i wstyd mój i zelżywość moją; przed Tobą są wszyscy nieprzyjaciele moi.
PsAszk	(69:20) Ty znasz zelżywość mą, mój wstyd i moją hańbę, przed Tobą moi wszyscy gnębiciele.
PsSzer	(69:20) Ty znasz hańbę moją, wstyd mój i zelżywość moją; przed Tobą są wszyscy dręczyciele moi!
Tys1	(68:20) Ty znasz me pohańbienie, mój wstyd i mą niesławę; przed Twymi oczyma są wszyscy, co mnie dręczą.
Tys5	(69:20) Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i mą niesławę; wszyscy, co mnie dręczą, są przed Tobą.
Bryt	(69:20) Ty znasz hańbę, wstyd i zelżywość moją; Przed tobą są wszyscy dręczyciele moi!
Pozn	(69:20) Ty wiesz, jaka niesława mnie spotyka, jakiego doznaję wstydu i pohańbienia; Ty znasz wszystkich moich gnębicieli.
WarPra	(69:20) Wiesz, jak mnie hańbią i poniżają, wszystkich moich przeciwników masz przed sobą.
STB	(69:20) Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i mą sromotę; przed Tobą są wszyscy moi ciemięzcy.
EIB	(69:20) Ty znasz moją zniewagę, mój wstyd i złą sławę; Masz przed sobą wszystkich moich dręczycieli!

Ps 69,20

PsFlor	(68:24b) Łajania czakało jest sierce moje i nędze (68:25) i cirzpiał jeśm, jenże se mną by sie smęcił, a nie był, jenże by uwiesiesił, a nie nalazł jeśm.
PsPul	(68:24b) Łajania czakało sierce moje i nędze (68:25) i żdał jeśm, by kto ❬sie❭ se mną smęcił, a nie było go, aby kto mię uwiesielił, a nie nalazł jeśm jego.
Wuj1923	(69:21) Urągania i nędze czekało serce moje: i czekałem, ktoby się społem smęcił; a nie było: i ktoby pocieszył; a nie znalazłem.
Gda1881	(69:21) Pohańbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł.
Gda2017	Hańba złamała moje serce, ogarnęło mnie przygnębienie; oczekiwałem współczującego, ale go nie było; szukałem pocieszającego, ale nie znalazłem.
PsBycz	(69:21) Obelga, rozdziéra sercé-mojé, więcem-strapiony; bom oczekiwał na-żałowanié; ale-nikogo niebyło; i-na-pocieszających; lecz-nie znalazłem ich.
Goet	(69:21) Pohańbienie złamało mi serce, że zaniemogłem; oczekiwałem współczucia, ale napróżno, i na pocieszycieli, ale żadnych nie znalazłem.
PsCylk	(69:21) Hańba kruszy serce moje i jestem zbolały; czekam spółczucia a niemasz go, pocieszających, a nie znalazłem.
PsKrusz	(69:21) Pohańbienie łamie mi serce i chory jestem, i czekałem na współczucie, ale go nie było - i na pocieszycieli, ale nie znalazłem.
PsAszk	(69:21) Zelżywość złamała me serce, o jakżesz bolesna, i spodziewałem się, że przyjdą w smutku mnie odwiedzić a niemasz ich, i pocieszycieli a nie znalazłem.
PsSzer	(69:21) Hańba skruszyła serce moje tak, że zwątpiłem; oczekiwałem współczucia, ale nadaremnie, i pocieszycieli, lecz nie znalazłem ich.
Tys1	(68:21) Hańba złamała me serce i sił mi zabrakło, na współczującego czekałem, ale go nie było, i na pocieszających, lecz ich nie znalazłem.
Tys5	(69:21) Hańba złamała moje serce i sił mi zabrakło, na współczującego czekałem, ale go nie było, i na pocieszających, lecz ich nie znalazłem.
Bryt	(69:21) Hańba skruszyła serce moje i sił mi zabrakło, Oczekiwałem współczucia, ale nadaremnie, I pocieszycieli, lecz ich nie znalazłem.
Pozn	(69:21) Zniewagi złamały mi serce i oto upadam na duchu. Oczekiwałem współczucia - lecz na próżno; [czekałem], by mnie kto pocieszył - lecz nie znajduję nikogo.
WarPra	(69:21) Wstydu pełne me serce, od upokorzeń jestem już chory, bezskutecznie czekałem na litość, pocieszyciela szukałem, lecz go nie znalazłem.
STB	(69:21) Hańba kruszy me serce oraz jestem zbolały; oczekuję współczucia, lecz go nie ma; nie znalazłem tych, co pocieszają.
EIB	(69:21) Zniewaga złamała mi serce - jestem chory; Oczekiwałem współczucia, lecz go nie było, I pocieszycieli, ale nie znalazłem.

Ps 69,21

PsFlor	(68:26) I dali są w karmią moję żołć a w chcieniu picia mojego napawali mie octem.
PsPul	(68:26) I dali w karmią moję żołć, i w pragności mojej napawali mie octem.
Wuj1923	(69:22) I dali żółć na pokarm mój: a w pragnieniu mojem napawali mię octem.
Gda1881	(69:22) Owszem, miasto pokarmu podali mi żółć, a w pragnieniu mojem napoili mię octem.
Gda2017	Zamiast pokarmu podali mi żółć, a gdy pragnąłem, napoili mnie octem.
PsBycz	(69:22) Atoli-włożyli-mi, w-jadło-mojé żółć; a,-w-pragnieniu-mojém, napawali-mię octem.
Goet	(69:22) Dali mi żółć za pokarm i napoili mię octem w pragnieniu mojem.
PsCylk	(69:22) Wdali w pokarm mój żółć; a w pragnieniu mojém poili mnie kwasem.
PsKrusz	(69:22) I dali mi, zamiast pokarmu, żółć, i w pragnieniu mem napoili mnie octem.
PsAszk	(69:22) A dali w zdrowotną strawę mą piołun a na pragnienie me napoili mnie octem.
PsSzer	(69:22) Zamiast pokarmu podali mi żółć, a gdym pragnął, napoili mnie octem.
Tys1	(68:22) Do mego pokarmu żółci domieszali, a kiedym pragnął, napoili octem.
Tys5	(69:22) Dali mi jako pokarm truciznę, a gdy byłem spragniony, poili mnie octem.
Bryt	(69:22) Dodali żółci do pokarmu mego, A w pragnieniu moim napoili mnie octem.
Pozn	(69:22) Podali mi piołun jako chleb pocieszenia, a kiedym pragnął, poili mnie octem.
WarPra	(69:22) Z jedzeniem truciznę mi dawano, a pragnienie musiałem gasić octem.
STB	(69:22) Wlali żółć do mojego pokarmu, w mym pragnieniu poili mnie kwasem.
EIB	(69:22) W łaknieniu podali mi truciznę, A w pragnieniu napoili octem.

Ps 69,22

PsFlor	(68:27) Bądź stoł jich przed nimi w sidło i w odpłaty, i we szkodę.
PsPul	(68:27) Bądź stoł jich przed nimi w sidło i w otpłaty, i w pogorszenie.
Wuj1923	(69:23) Niechaj będzie stół ich przed nimi sidłem, i zapłaty, i na upadek.
Gda1881	(69:23) Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek.
Gda2017	Niech ich stół stanie się dla nich sidłem, a ich pomyślność – pułapką.
PsBycz	(69:23) Niech-się-stanie, stół-ich, przed-nimi, sidłem; a,-w-pomyślności-ich, siécią.
Goet	(69:23) Niech stół przed nimi stanie się sidłem, pułapką dla beztroskich!
PsCylk	(69:23) Niech stół ich będzie dla nich zasadzką; a dla bezpiecznych sidłem.
PsKrusz	(69:23) Niechaj stół ich stanie się przed nimi sidłem, a szczęście ich - ośmieszeniem.
PsAszk	(69:23) Niechajbyż ich stół stał się zasadzką przed nimi i sidłem do pełni pokoju.
PsSzer	(69:23) Niechaj stół ich stanie się pułapką dla nich, a ich uczty ofiarne potrzaskiem!
Tys1	(68:23) Niech stół ich stanie się dla nich pułapką, potrzaskiem dla ich przyjaciół.
Tys5	(69:23) Niech stół ich stanie się dla nich pułapką, potrzaskiem - ich biesiada ofiarna.
Bryt	(69:23) Niechaj stół ich stanie się dla nich pułapką, A ich uczty ofiarne potrzaskiem!
Pozn	(69:23) Niech stół ich będzie dla nich sidłem, a uczty ofiarne - pułapką.
WarPra	(69:23) Niech stół ich stanie się dla nich sidłem i pułapką, a uczta ofiarna – potrzaskiem.
STB	(69:23) Niech ich stół będzie dla nich zasadzką oraz sidłem bezpiecznie ucztujących.
EIB	(69:23) Niech ich stół będzie im pułapką, A ich powodzenie - potrzaskiem!

Ps 69,23

PsFlor	(68:28) Poćmieni bądźcie oczy jich, bychą nie widzieli, a chrzebiet jich zawżdy skrzyw.
PsPul	(68:28) Oćmieni bądźcie oczy jich, by nie widzieli, a chrzbiet jich zawżdy nakrzywi.
Wuj1923	(69:24) Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli: a grzbietu ich zawżdy nachylaj.
Gda1881	(69:24) Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawżdy chwieją.
Gda2017	Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, a ich biodra niech się zawsze chwieją.
PsBycz	(69:24) Niech-się-zaćmią oczy-ich, przed widokiem; a,-lędźwie-ich, ciągłém spraw-kołysaniem.
Goet	(69:24) Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawsze chwieją.
PsCylk	(69:24) Niech zaćmią się oczy ich, by nie widzieli; a biodra ich nieustannie zachwiewaj.
PsKrusz	(69:24) Niechaj się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawsze chwieją.
PsAszk	(69:24) Niechby od patrzenia ściemniały ich oczy, a biodrami ich ciągle potrząsaj!
PsSzer	(69:24) Niech zaćmią się oczy ich, by nie widzieli; spraw, by biodra ich zawsze się chwiały!
Tys1	(68:24) Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, spraw, by lędźwie ich zawsze się chwiały.
Tys5	(69:24) Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli; spraw, by lędźwie ich zawsze się chwiały.
Bryt	(69:24) Niech zaćmią się oczy ich, by nie widzieli; Spraw, by biodra ich zawsze się chwiały!
Pozn	(69:24) Niech oczy ich się zaćmią, aż oślepną, spraw, by ich biodra zawsze się chwiały.
WarPra	(69:24) Niech pokryją się bielmem ich oczy, by nic nie widzieli, niech biodra ich zawsze się chwieją!
STB	(69:24) Niech się zaćmią ich oczy, by nie widzieli, a ich biodra nieustannie czyń chwiejne.
EIB	(69:24) Niech pociemnieje im w oczach, tak by nie widzieli, I odbierz pewność ich krokom!

Ps 69,24

PsFlor	(68:29) Wylej na nie gniew twoj i rosierdzie gniewu twego połapi je.
PsPul	(68:29) Wylej na nie gniew twoj i rosierdzie gniewa twego połapi je.
Wuj1923	(69:25) Wyléj na nie gniew twój: i zapalczywość gniewu twego niech je ogarnie.
Gda1881	(69:25) Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie.
Gda2017	Wylej na nich swoje oburzenie, a żar twego gniewu niech ich dosięgnie.
PsBycz	(69:25) Wyléj na-nich, gniéw-Twój; a,-zapalczywość gniéwu-Twojego, niech-dosiągnie-ich.
Goet	(69:25) Wylej na nich zapalczywość Swoją, a żar gniewu Twego niech ich dosięgnie!
PsCylk	(69:25) Wylej na nich gniew Twój; a zapalczywość Twoja niech dosięgnie ich.
PsKrusz	(69:25) Wylej na nich gniew swój, a zawziętość gniewu Twego niechaj ich ogarnie.
PsAszk	(69:25) Wylej na nich Twą zapalczywość a niech ich dosięgnie żar Twojego gniewu.
PsSzer	(69:25) Wylej na nich zapalczywość swoją, niech dosięgnie ich żar gniewu Twego!
Tys1	(68:25) Wylej na nich swoje oburzenie, niech ich ogarnie żar Twojego gniewu.
Tys5	(69:25) Wylej na nich swoje oburzenie, niech ich ogarnie żar Twojego gniewu!
Bryt	(69:25) Wylej na nich zapalczywość swoją, Niech dosięgnie ich żar gniewu twego!
Pozn	(69:25) Wylej na nich Twą zapalczywość, niech ich dosięgnie żar Twojego gniewu.
WarPra	(69:25) Racz wylać na nich swoje zagniewanie, niech spadnie na nich zapalczywość Twoja!
STB	(69:25) Wylej na nich Twój gniew, niech ich dosięgnie Twoja zapalczywość.
EIB	(69:25) Wylej na nich swe oburzenie, Niech ich dosięgnie żar Twojego gniewu!

Ps 69,25

PsFlor	(68:30) Bądź przebytek jich pust a w stanoch jich nie bądź, jenże by przebywał.
PsPul	(68:30) Bądź przebytek jich pust a w stanoch jich nie bądź, jen by przebywał.
Wuj1923	(69:26) Mieszkanie ich niech się stanie puste: a w przybytkach ich niechaj nie będzie, ktoby mieszkał.
Gda1881	(69:26) Niech będzie mieszkanie ich puste, w namiotach ich niech nikt nie mieszka.
Gda2017	Niech ich dom opustoszeje, w ich namiotach niech nikt nie mieszka.
PsBycz	(69:26) Niech-będzie zamek-ich spustoszon; a,-w-namiotach-ich, niech-nie będzie mieszkańca.
Goet	(69:26) Opustoszone niech będzie mieszkanie ich, w namiotach ich niech nie będzie mieszkańca!
PsCylk	(69:26) Niech stanie się zamek ich pustkowiem; w namiotach ich niechaj nie będzie mieszkańca.
PsKrusz	(69:26) Niechaj mieszkanie ich opustoszeje; w przybytkach ich niechaj nikt nie mieszka.
PsAszk	(69:26) Zamczysko ich niech się stanie pustkowiem, w ich namiotach niechaj nie będzie, ktoby mieszkał.
PsSzer	(69:26) Niech obóz ich stanie się pustkowiem, niech nikt nie mieszka w namiotach ich!
Tys1	(68:26) Niech ich mieszkanie będzie spustoszone, a w ich namiotach niech braknie mieszkańców.
Tys5	(69:26) Niech ich mieszkanie stanie się pustkowiem, a w ich namiotach niech braknie mieszkańców!
Bryt	(69:26) Niech zagroda ich stanie się pustkowiem, A w namiotach ich niech nie będzie mieszkańców.
Pozn	(69:26) Niechaj zagroda ich opustoszeje i niech się wyludnią ich namioty.
WarPra	(69:26) Niech opustoszeje miejsce ich zamieszkania, niech nie będzie nikogo pod ich namiotami.
STB	(69:26) Niech ich miejsce warowne stanie się pustkowiem, a w ich namiocie nie będzie mieszkańca.
EIB	(69:26) Niech ich siedziba będzie spustoszona, A w ich namiotach niech zabraknie mieszkańca.

Ps 69,26

PsFlor	(68:31) Bo jegoż jeś uderzył, nastali są i nad boleść ran mojich przyłożyli są.
PsPul	(68:31) Bo jegożeś ty uderzył, prześladowali są i nad boleść ran moich przyczynili.
Wuj1923	(69:27) Bo, któregoś ty zranił, prześladowali: a na boleści ran moich naddawali.
Gda1881	(69:27) Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają.
Gda2017	Bo prześladują tego, którego ty uderzyłeś, i rozpowiadają o boleściach tych, których zraniłeś.
PsBycz	(69:27) Bo Ty, któregoś uderzył, oni-prześladują, i,-o boleści ranionych,-Twych, opowiadają.
Goet	(69:27) Bo prześladują Tego, którego Tyś poraził, a o bólu poranionych Twoich opowiadają.
PsCylk	(69:27) Bo kogo zraniłeś, ścigają; a o bólu porażonych przez Ciebie rozpowiadają.
PsKrusz	(69:27) Albowiem, kogoś Ty dotknął, prześladują i opowiadają o boleściach, którego Ty ranisz.
PsAszk	(69:27) Bo tego ścigali, kogoś Ty poraził a powieść swą głoszą ku boleści powalonych przez Ciebie.
PsSzer	(69:27) Bo prześladują tego, któregoś Ty uderzył, i pomnażają ból zranionego przez Ciebie.
Tys1	(68:27) Bo prześladowali tego, kogoś Ty poraził, i bólu przyczynili temu, któregoś Ty zranił.
Tys5	(69:27) Bo prześladowali tego, kogoś Ty poraził, i przyczynili bólu temu, któregoś Ty zranił.
Bryt	(69:27) Bo prześladują tego, któregoś Ty uderzył, I pomnażają ból zranionego przez ciebie.
Pozn	(69:27) Bo prześladują tego, któregoś Ty już poraził, i przysparzają bólu temu, któregoś Ty sam zranił.
WarPra	(69:27) Bo uciskają człowieka przez Ciebie już doświadczonego i pomnażają bóle tego, na którego Ty sam już zesłałeś cierpienia.
STB	(69:27) Gdyż kogo zraniłeś – tego ścigają, rozpowiadają o bólu porażonych przez Ciebie.
EIB	(69:27) Bo prześladują tego, którego Ty uderzyłeś, Pomnażają ból przebitego przez Ciebie.

Ps 69,27

PsFlor	(68:32) Przyłoż lichotę na lichotę jich a nie będą chodzić w sprawiedlności twojej.
PsPul	(68:32) Przyłoż złość nad złość jich i nie wnidą w sprawiedliwość twoję.
Wuj1923	(69:28) Przydajże nieprawość ku nieprawości ich: a niech nie wchodzą do sprawiedliwości twojéj.
Gda1881	(69:28) Przydajże nieprawość ku nieprawości ich, a niech nie przychodzą do sprawiedliwości twojej.
Gda2017	Dodaj nieprawość do ich nieprawości i niech nie dostąpią twojej sprawiedliwości.
PsBycz	(69:28) Ułóż nieprawość, na bezprawiu-ich; i,-niech-nie przyjdą do-sprawiedliwości-Twojéj.
Goet	(69:28) Dodaj nieprawość do nieprawości ich i nie dozwól im dojść do sprawiedliwości przed Tobą!
PsCylk	(69:28) Wymierz karę za karą na nich; a niech nie dostąpią łaski Twojéj.
PsKrusz	(69:28) Dodaj nieprawość do nieprawości ich, i niechaj nie wejdą do sprawiedliwości Twej.
PsAszk	(69:28) Przydaj grzechu ich grzechowi i niechajby nie dostąpili sprawiedliwej Twej miłości.
PsSzer	(69:28) Przydaj winy do winy ich, niech nie dostąpią sprawiedliwości Twojej!
Tys1	(68:28) Do winy ich przydaj winę, niechaj u Ciebie nie znajdą usprawiedliwienia.
Tys5	(69:28) Do winy ich dodaj winę, niech nie dostąpią u Ciebie usprawiedliwienia.
Bryt	(69:28) Przydaj winy do winy ich, Niech nie dostąpią sprawiedliwości twojej!
Pozn	(69:28) Przydaj winy do winy ich i niech nie dostąpią u Ciebie usprawiedliwienia.
WarPra	(69:28) Dodaj im jedną winę do drugiej, żeby nie dostąpili usprawiedliwienia.
STB	(69:28) Dodaj nieprawość do ich nieprawości, niech nie wchodzą przez Twoją sprawiedliwość.
EIB	(69:28) Do ich winy dodaj kolejną winę, Niech nie dostąpią Twej sprawiedliwości!

Ps 69,28

PsFlor	(68:33) Zgładzeni bądźcie z ksiąg żywych a z prawymi nie bądźcie pisani.
PsPul	(68:33) Zgładzeni bądźcie ze ksiąg żywych i z sprawiedliwymi nie bądźcie napisani.
Wuj1923	(69:29) Niechaj będą wymazani z ksiąg żywiących: a niech z sprawiedliwymi nie będą wspisani.
Gda1881	(69:29) Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani.
Gda2017	Niech będą wymazani z księgi żyjących i niech nie będą zapisani ze sprawiedliwymi.
PsBycz	(69:29) Niech-będą-wymazani, z-księgi żyjących; a,-ze sprawiedliwymi, niech-nie będą-zapisani.
Goet	(69:29) Niech będą wymazani z księgi żywota i niech nie będą zapisani ze sprawiedliwymi!
PsCylk	(69:29) Niech wymazani będą z księgi życia; a wraz z prawymi nie zapisani.
PsKrusz	(69:29) Niechaj będą wymazani z księgi żyjących i ze sprawiedliwymi niechaj nie będą zapisani.
PsAszk	(69:29) Oby byli wymazani z księgi żywota i nie byli zapisani razem ze sprawiedliwymi.
PsSzer	(69:29) Niech będą wymazani z księgi życia, a niech nie będą zapisani wraz z sprawiedliwymi!
Tys1	(68:29) Niech będą wymazani z księgi żyjących i niech z prawymi nie będą zapisani.
Tys5	(69:29) Niech zostaną wymazani z księgi żyjących i niech nie będą zapisani z prawymi!
Bryt	(69:29) Niech będą wymazani z księgi życia, A ze sprawiedliwymi niech nie będą zapisani!
Pozn	(69:29) Niech będą wymazani z księgi życia i niech nie będą zapisani między sprawiedliwymi.
WarPra	(69:29) Niech z księgi życia zostaną wymazani i niech się nie znajdą pośród sprawiedliwych.
STB	(69:29) Niech będą wymazani z Księgi Życia oraz nie zapisani wraz z prawymi.
EIB	(69:29) Niech będą wymazani ze zwoju życia I niech nie będą zapisani ze sprawiedliwymi!

Ps 69,29

PsFlor	(68:34) Ja jeśm ubogi i bolejący, zbawienie twoje, Boże, przyjęło jest mie.
PsPul	(68:34) Ja jeśm ubogi i cirpiący, zbawienie twoje, Boże, przyjęło jest mnie.
Wuj1923	(69:30) Jamci jest ubogi i zbolały: zbawienie twoje, Boże, wspomogło mię.
Gda1881	(69:30) Jamci utrapiony, i zbolały; lecz zbawienie twoje, Boże! na miejscu bezpiecznem postawi mię.
Gda2017	Ja zaś jestem strapiony i zbolały; niech twoje zbawienie, Boże, podniesie mnie.
PsBycz	(69:30) Ale-ja, ja biédny, i-bolejący; pomoc-Twa, o-Boże! niech-wybawi-mię.
Goet	(69:30) Ale ja jestem nędzny i cierpię; wybawienie Twoje, o Boże, niechaj mię uczyni bezpiecznym.
PsCylk	(69:30) A mnie utrapionego i zbolałego, pomoc Twoja Panie wydźwignie mnie.
PsKrusz	(69:30) Oto ja ubogi i zbolały! Zbawienie Twoje, Boże, uczyni mnie bezpiecznym.
PsAszk	(69:30) Wszak ja, udręczony i bolejący, - mnie Twoje, o Boże, wywyższy zbawienie.
PsSzer	(69:30) Jamci nędzny i zbolały; niech mnie podniesie zbawienie Twoje, Boże!
Tys1	(68:30) Ale ja jestem nędzny i zbolały; niech pomoc Twa, Boże, mię strzeże.
Tys5	(69:30) Ale ja jestem nędzny i zbolały; niech pomoc Twoja, Boże, mnie strzeże!
Bryt	(69:30) Ja zaś jestem nędzny i zbolały; Niech zbawienie twoje podniesie mnie, Boże!
Pozn	(69:30) Jam uciśniony i zbolały, niech pomoc Twoja, Boże, mnie podźwignie.
WarPra	(69:30) Lecz ja jestem nędzny i cały w bólu, niech przy Twej pomocy, Boże, będę wywyższony.
STB	(69:30) A mnie, utrapionego i zbolałego, wydźwignie Twoja pomoc, Boże.
EIB	(69:30) Ja natomiast jestem nędzny i obolały; Niech Twe zbawienie podźwignie mnie, Boże!

Ps 69,30

PsFlor	(68:35) Chwalić będę imię boże z pienim i wielicz❬yć❭ ji będę w chwale,
PsPul	(68:35) Chwalić będę imię boże z pienim i wielbić ji będę w chwale,
Wuj1923	(69:31) Będę chwalił imię Boże pieśnią, i wielbić go będę chwałą.
Gda1881	(69:31) Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem.
Gda2017	Będę chwalił imię Boga pieśnią, będę go wywyższał dziękczynieniem.
PsBycz	(69:31) Będę-chwalił Imię Boga, z-śpiéwaniem; i-będę-uwielbiał-jé, z-dziękczynieniem.
Goet	(69:31) Będę wysławiał imię Boże w pieśni i wywyższał Go z dziękczynieniem.
PsCylk	(69:31) Sławić będę imię Pana pieśnią; wielbić je wdzięcznością.
PsKrusz	(69:31) Będę wychwalał imię Boże w pieśni i będę je uwielbiał w dziękczynieniu.
PsAszk	(69:31) Wielbić będę w pieśni imię Boga i wielkości Mu przydam dziękczynieniem.
PsSzer	(69:31) Wysławiać będę pieśnią imię Boże i dziękczynieniem będę je uwielbiał.
Tys1	(68:31) Pieśnią imię Boga pochwalę i z dziękczynieniem będę Go wysławiał.
Tys5	(69:31) Pieśnią chcę chwalić imię Boga i dziękczynieniem Go wysławiać.
Bryt	(69:31) Wysławiać będę pieśnią imię BożeI dziękczynieniem będę je uwielbiał.
Pozn	(69:31) Wysławiać będę w pieśniach Imię Boga, pragnę uwielbiać Go dziękczynieniem.
WarPra	(69:31) Będę w mej pieśni wysławiał Imię Boże, będę je wychwalał w moim dziękczynieniu.
STB	(69:31) Będę sławił pieśnią Imię Boga i wielbił je wdzięcznością.
EIB	(69:31) Oto będę wielbił pieśnią imię Boga I uwielbiał Go pełen wdzięczności.

Ps 69,31

PsFlor	(68:36) i lub będę Bogu nad cielca młodego, jeż dobywa rogow i paznoktow.
PsPul	(68:36) i lubo będzie Bogu nad cielę młode, jeż dobywa rogow i paznokty.
Wuj1923	(69:32) A przyjemniéj będzie Panu, niźli młode cielę, któremu rogi i kopyta podrastają.
Gda1881	(69:32) A będzie to przyjemniejsze Panu, niżeli wół albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami.
Gda2017	I będzie to milsze PANU niż wół albo cielec rogaty z kopytami.
PsBycz	(69:32) A-to-będzie-się-bardziéj-podobało Panu, niż-wół, niż ciołek rogaty, z rozdwojoném kopytem.
Goet	(69:32) Będzie to Panu milsze niż wół, niż byk rogaty z rozdwojonemi kopytami.
PsCylk	(69:32) I milszém to będzie Bogu niż wół, niż byk rogaty, dwukopytny.
PsKrusz	(69:32) A będzie się więcej podobało Panu, niżli wół, albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami.
PsAszk	(69:32) I milszem to będzie Jehowie niżli wół tuczny, rogaty, rozszczepiający kopyta.
PsSzer	(69:32) A będzie to milsze Panu niż wół, niż byk z rogami i racicami.
Tys1	(68:32) Będzie to Bogu milsze niźli bawół, niż cielec, co ma [już] rogi i racice.
Tys5	(69:32) Milsze to Bogu niźli bawół, niż cielec, co ma [już] rogi i racice.
Bryt	(69:32) A będzie to milsze Panu niż wół, Niż byk z rogami i racicami.
Pozn	(69:32) Milsze to będzie Jahwe niż wół, niż młody cielec z rogami i racicami.
WarPra	(69:32) Podoba się to Panu bardziej niż ofiary ze zwierząt, bardziej niż cielce o wielkich rogach i kopytach.
STB	(69:32) I będzie to milsze WIEKUISTEMU niż cielę, niż dwukopytny, rogaty byk.
EIB	(69:32) Będzie to lepsze dla PANA niż cielę, Niż cały byk z rogami i racicami.

Ps 69,32

PsFlor	(68:37) Widzcie ubodzy i wiesielcie sie, szukajcie Boga, i żywa będzie dusza wasza,
PsPul	(68:37) Widzcie ubodzy a wiesielcie sie, szukajcie Boga, i będzie żywa dusza wasza,
Wuj1923	(69:33) Niech widzą ubodzy, a niech się weselą: szukajcie Boga, a będzie żyła dusza moja.
Gda1881	(69:33) To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich;
Gda2017	Pokorni to ujrzą i rozradują się, ożyje serce szukających Boga.
PsBycz	(69:33) Widząc to pokorni, uradują-się; o wy, szukający Boga! także-żyć-będzie, sercé-waszé.
Goet	(69:33) Gdy ujrzą to pokorni, rozradują się; wy, którzy szukacie Boga, niech serce wasze ożyje,
PsCylk	(69:33) Ujrzą to poniżeni i ucieszą się; szukający Pana, a ożyje serce wasze.
PsKrusz	(69:33) Ujrzą upokorzeni - radować się będą; ci co Boga szukają, ożyje serce ich.
PsAszk	(69:33) Ujrzą prostaczkowie, radować się będą ci, co szukają Boga a niechaj żywie serce wasze!
PsSzer	(69:33) Niechaj ujrzą to pokorni i rozradują się; wy, co szukacie Boga, niech ożyje serce wasze!
Tys1	(68:33) Patrzcie pokorni, radujcie się, niech wasze serce ożyje, szukający Boga.
Tys5	(69:33) Patrzcie, ubodzy, i rozradujcie się; niech ożyje wasze serce, którzy szukacie Boga.
Bryt	(69:33) Niechaj ujrzą to pokorni i rozradują się! O, wy, co szukacie Boga, niech ożyje serce wasze!
Pozn	(69:33) Spójrzcie, pokorni, i radujcie się; o, wy, którzy Boga szukacie, niech ożyje serce wasze!
WarPra	(69:33) Podnieście się więc, wy, uciśnieni, i się uradujcie. Niech ożyją znów serca szukających Boga!
STB	(69:33) Zobaczą to poniżeni i się ucieszą; zobaczą to ci, co szukają Boga i ożyje ich serce.
EIB	(69:33) Niechaj zobaczą to upokorzeni i niech się rozweselą! Poszukujący Boga, niech zmężnieją wam serca!

Ps 69,33

PsFlor	(68:38) bo wysłuszał ubogiego Gospodzin i jęćcy swymi nie wzgardził.
PsPul	(68:38) bo wysłuchał ubogie Pan i jęcy swymi nie wzgardził.
Wuj1923	(69:34) Albowiem Pan wysłuchał ubogich: a więźniami swymi nie wzgardził.
Gda1881	(69:34) Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi.
Gda2017	PAN bowiem wysłuchuje ubogich i swymi więźniami nie gardzi.
PsBycz	(69:34) Bo, wysłuchującym ubogich, Pan, i, więźniami-swymi, nie gardzi.
Goet	(69:34) Bo Pan słucha ubogich, a więźniami swymi nie gardzi.
PsCylk	(69:34) Bo słucha ubogich Bóg; a więźniami Swoimi nie gardzi.
PsKrusz	(69:34) Albowiem wysłuchał Pan ubogich i uwięzionymi swymi nie wzgardził.
PsAszk	(69:34) Gdyż nastawia słuch ku łaknącym Jehowa i nie wzgardzi więźniami Swoimi.
PsSzer	(69:34) Bo Pan wysłuchuje biednych i nie gardzi więźniami swymi.
Tys1	(68:34) Bo Pan wysłuchuje biedaków i swymi więźniami nie gardzi.
Tys5	(69:34) Bo Pan wysłuchuje biednych i swoimi więźniami nie gardzi.
Bryt	(69:34) Bo Pan wysłuchuje biednychI nie gardzi więźniami swymi.
Pozn	(69:34) Jahwe wysłuchuje bowiem biednych i nie gardzi swymi więźniami.
WarPra	(69:34) Słucha Pan bowiem głosu biedaków i nie odwraca się od uwięzionych.
STB	(69:34) Bo WIEKUISTY słucha ubogich, a Swoimi pojmanymi nie gardzi.
EIB	(69:34) Bo PAN wysłuchuje biednych I nie gardzi swoimi więźniami.

Ps 69,34

PsFlor	(68:39) Chwalcie ji niebo i ziemia, morze i wszelikie łapające w nich,
PsPul	(68:39) Chwalcie ji niebo i ziemia, morze i wszelika gmyrząca w nich,
Wuj1923	(69:35) Niechaj go chwalą niebiosa, i ziemia: morze i wszystek płaz na nich.
Gda1881	(69:35) Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha.
Gda2017	Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich porusza.
PsBycz	(69:35) Niech-chwalą-Go niebiosa, i-ziemia; morza, i-wszystko pełzającé w-nich.
Goet	(69:35) Niech Go chwalą niebiosa i ziemia, morza i wszystko, co się w nich roi,
PsCylk	(69:35) Chwalą Go niebiosa i ziemia; morza i wszystko co się roi w nich.
PsKrusz	(69:35) Niebiosa i ziemia chwalić Go będą - morze i wszystko, co się w nich rusza.
PsAszk	(69:35) Wielbić go będą niebiosy i ziemia, morza i wszystko, co w nich pełza.
PsSzer	(69:35) Niech Go chwalą niebiosa i ziemia, morza i wszystko, co w nich się porusza!
Tys1	(68:35) Niechaj Go chwalą niebiosa i ziemia, morza i cokolwiek w nich pływa.
Tys5	(69:35) Niechaj Go chwalą niebiosa i ziemia, morza i wszystko, co w nich się porusza.
Bryt	(69:35) Niechaj go chwalą niebiosa i ziemia, Morza i wszystko, co w nich się porusza!
Pozn	(69:35) Niechaj Go sławią niebiosa i ziemia, morza i wszystko, co się w nich porusza.
WarPra	(69:35) Niechaj sławią niebiosa i ziemia, i morza, i wszystko, co się w nich porusza.
STB	(69:35) Chwalą Go niebiosa i ziemia, morza i wszystko, co się w nich roi.
EIB	(69:35) Niech Go wielbią niebiosa i ziemia, Morza i wszystko, co je napełnia!

Ps 69,35

PsFlor	(68:40) bo Bog zbawiony uczyni Syjon i usiedlona będą miasta Jude. (68:41) I bydlić będą tamo, i dziedzicstwem dobędą jego,
PsPul	(68:40) bo Bog zbawioną uczynił Syjon i usiedlona będą miasta Jude. (68:41) I bydlić będą tamo, i w dziedzictwo dobędą ją,
Wuj1923	(69:36) Albowiem Bóg zbawi Syon: i będą zbudowane miasta Juda: i będą tam mieszkać, i dostaną jéj dziedzictwem.
Gda1881	(69:36) Bógci zaiste zachowa Syon, i pobuduje miasta Judzkie; i będą tam mieszkać, a ziemię tę dziedzicznie otrzymają.
Gda2017	Bóg bowiem wybawi Syjon i odbuduje miasta Judy; będą tam mieszkać i posiądą tę ziemię.
PsBycz	(69:36) Gdy Bóg oswobodzi Syon, tedy-zbuduje miasta Judei; ażeby-mieszkano tam, i-odziedziczono-ją.
Goet	(69:36) Albowiem Bóg wybawi Syjon i zbuduje miasta Judzkie; i mieszkać tam będą i posiadać je,
PsCylk	(69:36) Albowiem Pan wspomoże Cyon, i odbuduje miasta Jehudy, i osiądą tam, i odziedziczą ją.
PsKrusz	(69:36) Albowiem Bóg zbawi Sjon i pobuduje miasta judzkie, i będą mieszkać tam i dziedziczyć ją będą.
PsAszk	(69:36) Bo Bóg wybawi Syon i miasta judzkie wybuduje a zamieszkają tam i je odziedziczą.
PsSzer	(69:36) Gdyż Bóg wybawi Syjon i odbuduje miasta ziemi judzkiej; i zamieszkają w niej i opanują ją.
Tys1	(68:36) Bóg bowiem ocali Syjon i miasta Judy zbuduje: tam będą mieszkać i posiądą ziemię.
Tys5	(69:36) Albowiem Bóg ocali Syjon i zbuduje miasta Judy: tam będą mieszkać i wezmą je w posiadanie;
Bryt	(69:36) Albowiem Bóg wybawi SyjonI odbuduje miasta ziemi judzkiej, I zamieszkają tam, i posiądą ją.
Pozn	(69:36) Albowiem Bóg oswobodzi Syjon i odbuduje miasta Ziemi Judzkiej. I osiądą tam, i obejmą ją w posiadanie,
WarPra	(69:36) Bóg bowiem wybawi Syjon i odbuduje na nowo miasta Judy. I będą tam mieszkać Jego słudzy, i ziemię posiądą na własność.
STB	(69:36) Bowiem Bóg wspomoże Cyon, odbuduje miasta Judy; osiądą tam i odziedziczą tą ziemię.
EIB	(69:36) Gdyż Bóg wybawi Syjon! On odbuduje miasta Judy, Lud weźmie w posiadanie te miejsca.

Ps 69,36

PsFlor	(68:42) i siemię sług jego dzierżeć je będzie a jiż miłują imię jego, przebywać będą w niem.
PsPul	(68:42) i siemię sług jego dzirżeć będzie ją a jiż miłują imię jego, bydlić będą w niej.
Wuj1923	(69:37) I nasienie sług jego otrzymają: a którzy miłują imię jego, będą w niéj mieszkać.
Gda1881	(69:37) Także i nasienie sług jego dziedzicznie ją otrzyma, a którzy miłują imię jego, będą w niej mieszkać.
Gda2017	Także i potomstwo jego sług ją odziedziczy i zamieszkają w niej ci, którzy miłują jego imię.
PsBycz	(69:37) Tedy-plemię sług-Jego odziedziczy-ją; a,-miłujący Imię-Jego, będą-mieszkać w-niéj.
Goet	(69:37) I nasienie sług Jego odziedziczy ją; a którzy miłują imię Jego, będą w niej mieszkali.
PsCylk	(69:37) A potomkowie sług Jego posiadać będą; a miłujący imię Jego zamieszkają w niéj.
PsKrusz	(69:37) I potomstwo sług Jego otrzyma ją w dziedzictwo, a ci, co kochają imię Jego, będą mieszkać w niej.
PsAszk	(69:37) I nasienie sług Jego obejmą je w dziedzictwo a ci, co miłują imię Jego w niem się osiędną.
PsSzer	(69:37) Potomkowie sług Jego obejmą ją w dziedzictwo; a ci, którzy miłują imię Jego, osiądą w niej.
Tys1	(68:37) Odziedziczy ją potomstwo sług Jego; miłujący Jego imię przebywać w niej będą.
Tys5	(69:37) i potomstwo sług Jego je odziedziczy, a miłujący Jego imię tam przebywać będą.
Bryt	(69:37) Potomkowie sług jego odziedziczą ją I osiądą w niej ci, którzy miłują imię jego.
Pozn	(69:37) a potomkom sług Jego przypadnie ona w dziedzictwie, i osiedlą się w niej ci, którzy miłują Imię Jego.
WarPra	(69:37) W dziedzictwie zaś przekażą ją swoim potomkom i zamieszka tam każdy, kto kocha imię Jego.
STB	(69:37) Nadto będą ją posiadać potomkowie Jego sług, a zamieszkają w niej ci, którzy miłują Jego Imię.
EIB	(69:37) Potomstwo Jego sług odziedziczy tę ziemię, Osiądą w niej ci, którzy pokochali Jego imię.

Psalm 70

Ps 70,1

PsFlor	(69:1) Boże, na pomoc moję rozumiej, Gospodnie, na pomaganie mnie przyśpiej!
PsPul	Psalm Dawida za to, iże ji zbawił Gospodzin od nieprzyjacielow jego. (69:1) Boże, na pomoc moję przyględaj, Panie, na pomaganie mnie przyśpiej!
Wuj1923	(70:1) Na koniec, Psalm Dawidowi, na pamiątkę, że go Bóg wybawił. (70:2) Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu: Panie, pośpiesz się ku ratunku memu.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy na wspominamie. (70:2) Boże! pospiesz się, abyś mię wyrwał; Panie! pospiesz się, abyś mi dał ratunek.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida dla przypomnienia. Boże, racz mnie ocalić; PANIE, pospiesz mi na pomoc.
PsBycz	(70:1) Naczelnikowi-muzyki, Psalm Dawida, ku-pamiętaniu, dany do grania. (70:2) O-Boże! dla-uwolnienia-mię, o-Panie! ku-pomocy-méj, pospiesz.
Goet	(70:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Dawida. Ku rozpamiętywaniu. (70:2) Pośpiesz, Boże, by mnie wybawić; Panie, ku mej pomocy.
PsCylk	(70:1) Przewodnikowi chóru. Od Dawida, na pamiątkę. (70:2) Panie, aby ocalić mnie, Boże, na pomoc mi spiesz.
PsKrusz	(70:1) Przełożonemu chóru. (Psalm) Dawida na przypomnienie. (70:2) Boże, pospiesz się, abyś mnie wyrwał; Panie - abyś mi dał ratunek!
PsAszk	(70:1) Dyrygentowi. Dawida (śpiew) ku wspominaniu. (70:2) Boże, ku memu ocaleniu, Jehowo, spiesz ku mej pomocy!
PsSzer	(70:1) Przewodnikowi chóru, Dawidowy, do ofiary pamiątkowej. (70:2) Racz, Boże, mnie wyzwolić; Panie, pospiesz mi z pomocą!
Tys1	(69:1) Kierownikowi chóru. Dawidowy. Ku wspomnieniu. (69:2) Racz mnie wybawić, o Boże; Panie, pośpiesz mi na pomoc.
Tys5	(70:1) Kierownikowi chóru. Dawidowy. Ku wspomnieniu. (70:2) Racz mnie wybawić, o Boże; Panie, pośpiesz mi na pomoc!
Bryt	(70:1) Przewodnikowi chóru. Dawidowy. Przy ofierze pamiątkowej. (70:2) Racz mnie wyzwolić, Boże, Panie, pośpiesz mi z pomocą!
Pozn	(70:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Dawida; ku wspomnieniu. (70:2) [Zechciej] mnie, Boże, wybawić, Jahwe, pośpiesz mi na ratunek!
WarPra	(70:1) Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. Ku wspomnieniu. (70:2) Przybądź tu, o Boże, i uratuj mnie, o Panie, pośpiesz mi z pomocą!
STB	(70:1) Przewodnikowi chóru. Od Dawida, na pamiątkę. (70:2) Boże, spiesz mi na pomoc, by mnie ocalić, WIEKUISTY.
EIB	(70:1) Dla prowadzącego chór. Dawidowy. Dla upamiętnienia. (70:2) Przyjdź mi na ratunek, Boże, Pośpiesz z pomocą, PANIE!

Ps 70,2

PsFlor	(69:2) Osromoceni i posromani bądźcie, jiż szukają dusze mojej. (69:3) Obroćcie ❬sie❭ opak i zapalajcie sie, jiż chcą mnie złych.
PsPul	(69:2) Osromoceni i posromani bądźcie, jiż szukają dusze mojej. (69:3) Odwroćcie sie opak i zapalajcie sie, jiż chcą mego zła.
Wuj1923	(70:3) Niechaj będą zawstydzeni i pohańbieni, którzy szukają dusze mojéj.
Gda1881	(70:3) Niech będą zawstydzeni i pohańbieni, którzy szukają duszy mojej; niech się obrócą na wstecz, i niech będą pohańbieni, którzy mi złego życzą.
Gda2017	Niech się zawstydzą i okryją hańbą ci, którzy czyhają na moją duszę; niech się cofną ze wstydem ci, którzy mi źle życzą.
PsBycz	(70:3) Niech-zawstydzeni i-zhańbieni-będą, szukający życia-mego; niech-odejdą wstecz, i-niech-się-zarumienią chcący nieszczęścia-mojego.
Goet	(70:3) Niech będą zawstydzeni i pohańbieni, którzy nastają na duszę moją; niech się cofną i będą okryci wstydem, którzy radują się z nieszczęścia mego.
PsCylk	(70:3) Niech się zawstydzą i pobledną czyhający na życie moje; niech się cofną i zarumienią pragnący nieszczęścia mojego.
PsKrusz	(70:3) Niechaj będą zawstydzeni i pohańbieni, którzy szukają duszy mojej; niechaj cofną się w tył i będą znieważeni, którzy pragną zła mego.
PsAszk	(70:3) Niech będą zawstydzeni żądni duszy mej, tył niech podadzą i hańbą się okryją ci, co pragną mej zguby.
PsSzer	(70:3) Niech się zawstydzą i zarumienią ci, którzy godzą na życie moje! Niech uciekają okryci hańbą ci, którzy pragną mej zguby!
Tys1	(69:3) Niech się zawstydzą i okryją rumieńcem, którzy na życie me godzą. Niech wstecz ustąpią, okryją się wstydem ci, którzy z nieszczęść moich się weselą.
Tys5	(70:3) Niech się zawstydzą i okryją rumieńcem ci, którzy czyhają na moje życie. Niech się cofną okryci wstydem ci, którzy z niedoli mojej się weselą.
Bryt	(70:3) Niech się zawstydzą i zarumienią Ci, którzy godzą na życie moje! Niech uciekają i okryją się hańbą Ci, którzy pragną zguby mojej!
Pozn	(70:3) Niech się zawstydzą i będą zawiedzeni ci, którzy nastają na moje życie; niech się oddalą, hańbą okryci, ci, którzy radują się z mego nieszczęścia;
WarPra	(70:3) Niech wstyd i hańba spadną na wszystkich, co chcą mnie zgładzić; niech się cofną okryci wstydem ci, co się cieszą z mojego nieszczęścia.
STB	(70:3) Niech się zawstydzą i pobledną ci, co czyhają na moje życie; niech się cofną i zarumienią ci, którzy pragną mego nieszczęścia.
EIB	(70:3) Niech się zawstydzą i zarumienią Ci, którzy na mnie czyhają! Niech się cofną i upadną Ci, którzy chcą wyrządzić mi zło!

Ps 70,3

PsFlor	(69:4) Odwroćcie sie rychło zapalając sie, jiż mowią mnie: Ej! ej!
PsPul	(69:4) Odwroćcie sie [wszystcy] rychło zapalając sie, jiż mi mowią: Aha! aha!
Wuj1923	(70:4) Niech się obrócą nawstecz, a niech się zawstydzą, którzy mi chcą złego: niech się natychmiast obrócą wstydać się, którzy mi mówią: Ehéj! Ehéj!
Gda1881	(70:4) Niech się obrócą nazad za to, że mię chcą pohańbić ci, którzy mi mówią: Ehej, ehej!
Gda2017	Niech się cofną wskutek swej hańby ci, którzy mi mówią: Ha, ha!
PsBycz	(70:4) Niechże-powrócą, w nagrodę, ze-wstydem-swym, ci,-mówiący: Ura, Ura!
Goet	(70:4) Niech zawrócą z powodu własnego wstydu ci, którzy wołają; ha, ha! ha, ha!
PsCylk	(70:4) Niech pierzchną na sromotę swoję, którzy wołają: oho! oho!
PsKrusz	(70:4) Niechaj obrócą się w tył, chcący mnie pohańbić - którzy mówią: "Ehej, ehej"!
PsAszk	(70:4) Niechaj w mig zawrócą za wstydem swym ci, którzy mówią: ach, niestety!
PsSzer	(70:4) Niech osłupieją ze sromoty ci, którzy mówią: Ha! Ha!
Tys1	(69:4) Niechaj odstąpią hańbą okryci, którzy mi mówią: «Dobrze mu tak, dobrze!»
Tys5	(70:4) Niechaj odstąpią okryci hańbą, którzy [mi] mówią: Ha, ha.
Bryt	(70:4) Niech cofną się i okryją wstydemCi, którzy mówią: Ha! Ha!
Pozn	(70:4) niech zawrócą zawstydzeni, ci, którzy wołają: "Ha, ha!"
WarPra	(70:4) Niech odejdą w poniżeniu wszyscy, którzy mówią: Dobrze mu tak!
STB	(70:4) Niech pierzchną na swoją hańbę ci, co wołają: Oho! Oho!
EIB	(70:4) Niech zawrócą ze wstydem Ci, którzy wciąż ze mnie drwią.

Ps 70,4

PsFlor	(69:5) Wiesielcie sie i radujcie sie w tobie wszystcy, jiż cie szukają, i mowicie zawżdy: Uwieliczon będzie Gospodzin, jiż miłują zbawienie twoje.
PsPul	(69:5) Wiesielcie sie i radujcie w tobie wszystcy, jiż cie szukają, i mowcie weżdy: Powyszszon będzie Pan, jiż miłują zbawienie twoje.
Wuj1923	(70:5) Niech się weselą i radują w tobie wszyscy, którzy cię szukają, a niech zawżdy mówią: Niechaj uwielbion będzie Pan; którzy miłują zbawienie twoje.
Gda1881	(70:5) Ale niech się weselą i radują w tobie wszyscy, którzy cię szukają, a którzy miłują zbawienie twoje, niech mówią zawżdy: Uwielbiony bądź, Boże nasz!
Gda2017	Niech się weselą i radują w tobie wszyscy, którzy cię szukają; niech ci, którzy miłują twoje zbawienie, mówią zawsze: Niech Bóg będzie wywyższony!
PsBycz	(70:5) Niech-się-cieszą, i-radują w-Tobie, wszyscy szukający-Cię; i-niech mówią ciągle: Niech-będzie-uwielbion Bóg: miłujący zbawienié-Twojé.
Goet	(70:5) Dozwól weselić się i radować w Tobie wszystkim, którzy Cię szukają; którzy miłują wybawienie Twoje, niech zawsze mówią: wywyższony niech będzie Bóg!
PsCylk	(70:5) Niech się ucieszą i uradują w Tobie wszyscy, którzy szukają Cię; i niech powtarzają wciąż: wielkim Pan, którzy miłują pomoc Twoję.
PsKrusz	(70:5) Niechaj weselą i cieszą się w Tobie wszyscy, co Cię szukają, i którzy mówią bezustannie: "Niechaj będzie wywyższony Bóg"- którzy kochają zbawienie Twoje.
PsAszk	(70:5) Niechaj się rozkoszują i weselą w Tobie żądni Ciebie i niechaj zawsze mówią: "niechaj rośnie wielkość boża" miłośnicy Twojego wybawienia.
PsSzer	(70:5) Niech się rozweselą i rozradują w Tobie wszyscy, którzy Cię szukają! Niech ci, którzy miłują zbawienie Twoje, mówią zawsze: Wielki jest Bóg!
Tys1	(69:5) Niech się radują i weselą w Tobie wszyscy, co Ciebie szukają: Niech zawsze mówią: «Bóg uwielbiony» ci, którzy pragną Twojej pomocy.
Tys5	(70:5) Niech się radują i weselą w Tobie wszyscy, co Ciebie szukają. Niech zawsze mówią: Bóg jest wielki! ci, którzy pragną Twego wybawienia.
Bryt	(70:5) Niech się rozweselą i rozradują w tobieWszyscy, którzy cię szukają! Niech mówią zawsze: Wielki jest Bóg! Ci, którzy miłują zbawienie twoje.
Pozn	(70:5) Niech się weselą i niech się radują w Tobie wszyscy, którzy Cię szukają; a ci, co wyczekują Twej zbawczej pomocy, niech bezustannie wyznają: "Wielki jest Bóg!"
WarPra	(70:5) Niech radują się wszyscy, którzy Cię szukają. Niech się Tobą radują, którzy pragną, byś ich zbawił. Niech powtarzają zawsze: Wielki jest Bóg i Pan nasz.
STB	(70:5) Niech się ucieszą i uradują w Tobie wszyscy, którzy Ciebie szukają; i niech wciąż powtarzają ci, którzy miłują Twoją pomoc: Wielkim jest Bóg
EIB	(70:5) Natomiast niech rozradują się w Tobie Wszyscy, którzy Ciebie szukają! Niech ci, którzy cenią Twe zbawienie, Powtarzają: Jak wielki jest Bóg!

Ps 70,5

PsFlor	(69:6) Ja zaprawdę potrzebiznny i ubogi jeśm; Boże, pomoży mnie! (69:7) Pomocnik moj i zbawiciel moj jeś ty; Gospodnie, nie mieszkaj.
PsPul	(69:6) Bo ja potrzebujący i ubogi jeśm; Boże, pomoży mi! (69:7) Pomocnik moj i zbawiciel moj jeś ty; Panie, nie mieszkaj.
Wuj1923	(70:6) A jam jest ubogi i żebrak, Boże, wspomóż mię: pomocnikiem moim, i wybawicielem jesteś ty moim: Panie, nie omieszkajże!
Gda1881	(70:6) Jamci nędzny i ubogi; o Boże! pospiesz się ku mnie; tyś jest pomocą moją, i wybawicielem moim! Panie! nie omieszkujże.
Gda2017	Ja zaś jestem nędzny i ubogi, Boże, pospiesz ku mnie, ty jesteś moją pomocą i wybawicielem; PANIE, nie zwlekaj.
PsBycz	(70:6) Ale-ja, ja biédny i-ubogi; o-Boże! pospiesz ku-mnie, pomocąś-mą, i-ucieczkąś-moją, Ty; o-Panie! nie opóźniaj-się.
Goet	(70:6) Ale ja jestem nędzny i ubogi: o, Boże, pośpiesz ku mnie! Pomocą moją i wybawieniem mojem jesteś Ty; Panie, nie zwlekaj!
PsCylk	(70:6) A ja biedny i ubogi, Panie pospiesz ku mnie; pomocą moją i zbawcą moim Ty; Boże nie zwlekaj.
PsKrusz	(70:6) A jam nędzny i ubogi! Boże, pospiesz się ku mnie! Tyś pomocą moją i wybawieniem mojem, Panie, nie omieszkiwaj!
PsAszk	(70:6) Wszak jara udręczony i łaknący, o Boże, spiesz ku mnie, Tyś pomocą mą i mym zbawcą, Jehowo nie opaźniaj się!
PsSzer	(70:6) Jam wprawdzie ubogi i biedny; Boże, pośpiesz do mnie! Tyś wspomożycielem moim i wybawicielem: Panie! nie zwlekaj!
Tys1	(69:6) Ja zaś nieszczęsny jestem i biedny, Boże, przyjdź mi z pomocą! Tyś wspomożyciel mój i wybawca, nie zwlekaj, o Panie!
Tys5	(70:6) Ja zaś jestem ubogi i nędzny, Boże, pośpiesz do mnie! Ty jesteś wspomożycielem moim i wybawcą: nie zwlekaj, o Panie!
Bryt	(70:6) Ja zaś jestem ubogi i biedny; Boże, pośpiesz do mnie! Ty jesteś pomocą moją i wybawicielem: Panie! Nie opóźniaj się!
Pozn	(70:6) a zaś nędzny jestem i ubogi: Boże, pośpiesz mi [z pomocą]! Tyś moją ostoją i moim wybawieniem: Jahwe, nie zwlekaj!
WarPra	(70:6) A ja jestem ubogi i uciśniony, o Boże, pośpiesz mi z pomocą! Tyś jest bowiem moją pomocą i ocaleniem! Nie zwlekaj tedy, o Panie!
STB	(70:6) A ja, biedny i żebrzący; pospiesz ku mnie, Boże; Ty jesteś moją pomocą i mym Zbawcą; WIEKUISTY, nie zwlekaj.
EIB	(70:6) Ja właśnie jestem ubogi i biedny; Boże, pośpiesz do mnie! Ty jesteś mi pomocą i wybawcą, PANIE! Nie zwlekaj!

Psalm 71

Ps 71,1

PsFlor	(70:1a) W cię jeśm, Gospodnie, pwał, nie będę osromocon na wieki.
PsPul	(70:1a) W cię jeśm, Panie, pwał, nie będę oganion na wieki.
Wuj1923	(71:1) Psalm Dawidowi. Synów Jonadabowych, i pierwszych więźniów. (71:2a) W tobiem, Panie, nadzieję miał, niech nie będę pohańbion na wieki:
Gda1881	W tobie, Panie! nadzieję mam: niech na wieki pohańbiony nie będę.
Gda2017	W tobie, PANIE, pokładam ufność, niech nigdy nie będę zawstydzony.
PsBycz	Do-Ciebie, o-Panie! uciékam-się, niechże-nie będę-zawstydzon na-wieki.
Goet	NA Tobie, Panie, polegam; niech nigdy zawstydzony nie będę.
PsCylk	Do Ciebie Boże się chronię, niech się nie powstydzę na wieki.
PsKrusz	w Tobiem Panie zaufał, nie będę zawstydzony na wieki.
PsAszk	W Tobie Jehowo me schronienie, obym nie był zawstydzon przenigdy!
PsSzer	W Tobie, Panie, mam nadzieję, niech nigdy nie będę zawstydzony!
Tys1	(70:1) Panie, do Ciebie się uciekam: niech nie doznam wstydu na wieki;
Tys5	W Tobie, Panie, moja ucieczka, niech nie doznam wstydu na wieki;
Bryt	W tobie, Panie, ufność pokładam, Niech nigdy nie będę zawstydzony!
Pozn	U Ciebie, Jahwe, szukam schronienia, niech nigdy nie będę zawiedziony!
WarPra	O, Panie, u Ciebie szukam schronienia, nie dopuść, bym kiedykolwiek był pohańbiony.
STB	Do Ciebie, WIEKUISTY, się chronię, niech się nie powstydzę na wieki.
EIB	Przy Tobie, PANIE, postanowiłem się schronić, Nie dopuść, by z tego powodu okrył mnie kiedyś wstyd.

Ps 71,2

PsFlor	(70:1b) W prawdzie twojej zwol mie i wytargń mie, (70:2) nakłoń ku mnie ucho twoje a zbaw mie!
PsPul	(70:1b) W twojej prawdzie wyzwol mie i wytargń mie, abychom sławę imienia jego wszem wiernym zjawili. (70:2) nakłoń ku mnie ucho twoje a zbaw mie!
Wuj1923	(71:2b) w sprawiedliwości twojéj wybaw mię, i wyrwij mię: nakłoń ku mnie ucha twego, a zbaw mię.
Gda1881	Według sprawiedliwości twej wybaw mię, i wyrwij mię; nakłoń ku mnie ucha twego, i zachowaj mię.
Gda2017	Według swej sprawiedliwości ocal mnie i wyzwól; nakłoń ku mnie ucha i wybaw mnie.
PsBycz	Przez-sprawiedliwość-Twę, oswobódź-mię, i,-ucieczką-ocal-mię; nakłoń ku-mnie ucha-Twego, i-wybaw-mię.
Goet	Według sprawiedliwości Swojej uwolnij mię i wybaw mię; skłoń ku mnie ucho Swoje i daj mi wybawienie.
PsCylk	Przez sprawiedliwość Twoję ocal i wyswobódź mnie; skłoń ku mnie ucho Twoje i dopomóż mi.
PsKrusz	Według sprawiedliwości Twej ratuj mnie, wybaw mnie; nakłoń ku mnie uszy swe i zbaw mnie.
PsAszk	W sprawiedliwej Twej miłości ocalisz mnie i wyzwolisz mnie - nachyl ku mnie ucha Twego i wybaw mnie!
PsSzer	W sprawiedliwości swojej wybaw mię i ratuj mię! Nakłoń ku mnie ucha swego i wspomóż mnie!
Tys1	(70:2) wyrwij mnie i wyzwól w Twej sprawiedliwości, nakłoń ku mnie swe ucho i ocal mnie.
Tys5	wyrwij mnie i wyzwól w Twej sprawiedliwości, nakłoń ku mnie swe ucho i ocal mnie!
Bryt	W sprawiedliwości swojej ocal mnie i ratuj! Nakłoń ku mnie ucha swego i wybaw mnie!
Pozn	Przez sprawiedliwość Twoją ratuj mnie i ocal, nakłoń ku mnie ucha i racz mnie wybawić!
WarPra	Ocal mnie i uratuj w sprawiedliwości Twojej, nakłoń ku mnie ucha i wspomóż mnie!
STB	Ocal mnie w Twojej sprawiedliwości i wyswobodź, skłoń ku mnie Twoje ucho i mi dopomóż.
EIB	W swej sprawiedliwości wybaw mnie i ocal! Skłoń ku mnie swoje ucho i uratuj mnie!

Ps 71,3

PsFlor	(70:3) Bądź mi w Boga zaszczytcę i w miasto murowane, aby zbawiona mie uczynił, (70:4) bo twardość moja i utoka moja jeś ty.
PsPul	(70:3) Bądź mi w Boga zaszczytcę i w miasto ućwirdzone, aby zbawionym mie uczynił, (70:4) bo twardość moja i utoka moja jeś ty.
Wuj1923	Bądź mi Bogiem obrońcą, miejscem obronnem, abyś mię zbawił; albowiem twierdza moja, i ucieczka moja, jesteś ty.
Gda1881	Bądź mi skałą mieszkania, gdziebym zawżdy uchodził; przykazałeś, aby mię strzeżono; boś ty skałą moją i twierdzą moją.
Gda2017	Bądź mi skałą schronienia, gdzie zawsze mogę uciec; przykazałeś, aby mnie wybawiono, bo ty jesteś moją skałą i twierdzą.
PsBycz	Bądź mi, jak-skała, mocném mieszkaniem, do-wchodzenia zawsze; Tyś-rozporządził, do-ocalenia-mię; boś skałą-mą, i-twiérdząś-moją, Ty.
Goet	Bądź mi opoką obronną, gdzie zawsze mógłbym się ukryć; Tyś obiecał wybawić mnie, boś Ty skałą moją i twierdzą moją.
PsCylk	Bądź dla mnie opoką chroniącą, bym mógł tam uciec zawsze, którą ustanowiłeś dla wybawienia mojego; bo skałą moją i warownią moją Ty.
PsKrusz	Bądź dla mnie skałą na mieszkanie, gdziebym zawsze uchodził: rozkazałeś, aby mnie strzeżono, albowiem Tyś jest obroną moją i skałą moją.
PsAszk	Bądź mi opoką, przybytkiem, do którego nakazałeś przychodzić zawsze, aby mnie wybawić, gdyż Tyś mą skałą i moją twierdzą warowną.
PsSzer	Bądź mi skałą schronienia, twierdzą mego ratunku, boś Ty opoką moją i twierdzą moją!
Tys1	(70:3) Bądź mi skałą schronienia i zamkiem warownym, abyś mnie ocalił, boś Ty opoką moją i twierdzą.
Tys5	Bądź mi skałą schronienia i zamkiem warownym, aby mnie ocalić, boś Ty opoką moją i twierdzą.
Bryt	Bądź mi skałą schronienia, twierdzą ratunku mojego, Boś Ty opoką moją i twierdzą moją!
Pozn	Bądź dla mnie skałą nie do zdobycia i twierdzą warowną dla mego ocalenia! Zaprawdę, Tyś moją opoką i twierdzą.
WarPra	Bądź dla mnie skałą bezpieczną, na którą zawsze będę mógł uciec. Ty przecież przyobiecałeś mi pomoc, bo jesteś skałą i twierdzą moją.
STB	Bądź dla mnie chroniącą skałą, którą ustanowiłeś dla mego wybawienia, bym mógł tam zawsze uciec; gdyż Ty jesteś moją opoką i mą warownią.
EIB	Bądź nadal moją opoką, zawsze dostępnym schronieniem; Postanowiłeś mnie zbawić, Bo jesteś moją skałą - Ty jesteś moją twierdzą!

Ps 71,4

PsFlor	(70:5) Boże moj, wymi mie z ręki grzesznego i z ręki przeciwo zakonu czyniącego i złego,
PsPul	(70:5) Boże moj, wymi mie z ręki grzesznego i z ręki przeciwo zakonu czyniącego i złosnego,
Wuj1923	Boże mój, wyrwij mię z ręki grzesznika, i z ręki przeciw zakonowi czyniącego i niesprawiedliwego.
Gda1881	Boże mój! wyrwij mię z ręki niezbożnika, z ręki przewrotnego i gwałtownika;
Gda2017	Mój Boże, wyzwól mnie z ręki niegodziwego, z ręki przewrotnego i ciemiężyciela.
PsBycz	O-Boże-mój! wydobądź-mię z-ręki bezbożnego, z-dłoni niegodziwcy, i-gnębiciela.
Goet	Boże mój, wybaw mnie z ręki bezbożnego, od pięści niesprawiedliwego i czyniącego przemoc.
PsCylk	Panie mój, wyswobódź mnie z ręki niegodziwego, z garści krzywdziciela i grabieżcy.
PsKrusz	Boże mój, wyrwij mnie z ręki bezbożnego - z dłoni przewrotnego i gwałtownego!
PsAszk	Boże mój, wyswobódź mię z rąk niegodziwca, z garści tego, co do grzechu przywodzi i sam się rozkłada.
PsSzer	Boże mój! Ratuj mię z ręki bezbożnika, z mocy okrutnego zbrodniarza!
Tys1	(70:4) Boże mój, wyrwij mnie z rąk niegodziwca, od pięści złoczyńcy i ciemiężyciela:
Tys5	Boże mój, wyzwól mnie z rąk niegodziwca, od pięści złoczyńcy i ciemiężyciela.
Bryt	Boże mój! Ratuj mnie z ręki bezbożnego, Z dłoni nieprawego i ciemiężyciela.
Pozn	Wyrwij mnie, Boże, z rąk bezbożnika, z mocy złoczyńcy i gwałtownika!
WarPra	O Boże, wyrwij mnie z rąk złoczyńcy, chroń mnie przed pięścią oprawcy i ciemiężyciela!
STB	Boże mój, wyswobodź mnie z ręki niegodziwego, z garści krzywdziciela i grabieżcy.
EIB	Boże mój! Ratuj mnie z ręki bezbożnych, Z dłoni niegodziwych i pełnych okrucieństwa.

Ps 71,5

PsFlor	(70:6) bo ty jeś śmiara moja, Gospodnie, ❬Gospodnie❭, nadzieja moja od młodości mojej.
PsPul	(70:6) bo ty jeś śmiara moja, Panie, ❬Panie❭, nadzieja moja z młodości mojej.
Wuj1923	Albowiem ty jesteś cierpliwość moja, Panie: Panie, nadziejo moja, od młodości mojéj.
Gda1881	Albowiemeś ty oczekiwaniem mojem, Panie! Panie! nadziejo moja od młodości mojej.
Gda2017	Ty bowiem jesteś moją nadzieją, Panie BOŻE, moją ufnością od młodości.
PsBycz	Wszakeś Ty nadzieją-mą, o-Panie! Panie, Tyś ufnością-moją, od-młodości-mojéj.
Goet	Albowiem Tyś ufnością moją, Panie, Panie! nadziejo moja od młodości mojej.
PsCylk	Bo ty nadzieją moją Panie, Boże; zaufaniem mojém od młodości mojéj.
PsKrusz	Albowiem Tyś oczekiwaniem mojem, Panie - Panie Tyś nadzieją mą od młodości mej!
PsAszk	Boś Ty jest moją nadzieją, Panie mój Jehowo, mem zawierzeniem się od mych lat najmłodszych.
PsSzer	Tyś bowiem nadzieją moją, wszechmocny Panie, ufnością moją od młodości mojej.
Tys1	(70:5) bo moim oczekiwaniem Ty jesteś, mój Boże, Panie, nadziejo moja od młodości.
Tys5	Ty bowiem, mój Boże, jesteś moją nadzieją, Panie, ufności moja od moich lat młodych!
Bryt	Tyś bowiem nadzieją moją, Panie, Boże, Tyś ufnością moją od młodości mojej.
Pozn	Wszak Tyś nadzieją moją, Panie, Tyś moją ufnością, Jahwe, od młodości mojej.
WarPra	O Panie i Boże mój, Ty jesteś ucieczką moją i całą nadzieją od młodości mojej.
STB	Bowiem Ty, Panie, WIEKUISTY, jesteś moim oczekiwaniem; moim schronieniem od młodości.
EIB	Ty bowiem, Panie, JHWH, jesteś mą nadzieją, W Tobie pokładam ufność od najmłodszych lat.

Ps 71,6

PsFlor	(70:7) W tobie poćwirdzon jeśm z żywota, z brzucha macierze mojej ty jeś zaszczytca moj. (70:8a) W tobie pienie moje zawżdy,
PsPul	(70:7) W tobie poćwirdzon jeśm z żywota, od br❬z❭ucha ❬macierze❭ mojej ty jeś zaszczytca moj. (70:8a) W tobie pienie moje wszegdy,
Wuj1923	Przez ciebiem jest umocniony skoro z żywota: z żywota matki mojéj tyś obrońcą moim: o tobie śpiewanie moje zawżdy.
Gda1881	Na tobiem spoległ zaraz z żywota; tyś mię wywiódł z żywota matki mojej; w tobie chwała moja zawżdy.
Gda2017	Ty byłeś moją podporą od narodzin, ty mnie wyprowadziłeś z łona mojej matki; w tobie zawsze będzie moja chwała.
PsBycz	Na-Tobie oparty-byłem, od żywota-matki; z-wnętrzości matki-méj, Tyś wydobywcą-moim; o-Tobie, wysławianié-mé, ciągle.
Goet	Na Tobie opierałem się od urodzenia mego; wywiodłeś mnie z łona matki mojej; chwała moja zawsze należy się Tobie.
PsCylk	Na Tobie wspierałem się od żywota, od łona matki mojéj Tyś przewodnik mój; Tyś był chwałą moją zawsze.
PsKrusz	Na Cię byłem złożony od żywota; Tyś mię wywiódł z żywota matki mej; w Tobie zawsze chwała moja.
PsAszk	O Ciebiem jest wsparty od trzewi matki mojej, Tyś mym kosiarzem, w Tobie chwała ma zawsze.
PsSzer	Na Tobie polegałem od urodzenia, Tyś obroną moją od łona matki mojej: O Tobie zawsze mówi moja pieśń pochwalna.
Tys1	(70:6) Ty byłeś moją podporą od narodzin; od łona matki moim opiekunem. Tobie zawsze ufałem.
Tys5	Ty byłeś moją podporą od narodzin; od łona matki moim opiekunem. Ciebie zawsze wysławiałem.
Bryt	Tyś był podporą moją od urodzenia, Tyś pomocą moją od łona matki mojej: O tobie zawsze mówi moja pieśń pochwalna.
Pozn	W Tobie miałem oparcie od powicia, od łona matki mojej jesteś mym obrońcą. Tobie zawsze śpiewam chwałę.
WarPra	Od łona matki na Tobie polegam, Tyś moim obrońcą od dnia narodzin i Ciebie zawszę będę wysławiał.
STB	Na Tobie się wspieram za życia; od łona mojej matki Ty jesteś moim przewodnikiem; w Tobie zawsze była moja chwała.
EIB	Na Ciebie byłem zdany już od urodzenia, Ty odciąłeś mą pępowinę, gdy wyszedłem z łona matki, Ciebie zawsze sławiła moja pieśń pochwalna.

Ps 71,7

PsFlor	(70:8b) jako dziw uczynion jeśm wielu, a ty pomocnik mocny.
PsPul	(70:8b) jako dziw uczynion jeśm wielu, a ty pomocnik mocny.
Wuj1923	Jako dziwowisko stałem się mnogim: a ty pomocnik mocny.
Gda1881	Jako dziwowisko byłem u wielu; wszakże tyś jest mocną nadzieją moją.
Gda2017	Dla wielu jestem jakby cudem, lecz ty jesteś moim potężnym schronieniem.
PsBycz	Jako-dziwo, byłem u-wielu; aleś-Ty przytułkiem-mym mocnym.
Goet	Jako dziwo jestem dla wielu, wszakże Tyś silną ucieczką moją.
PsCylk	Jakby przestrogą byłem dla wielu; ale Ty obroną moją potężną.
PsKrusz	Jakby dziwowiskiem stałem się u wielu, lecz Tyś silną dla mnie ucieczką.
PsAszk	Nito znakiem cudownym stałem się dla mnóstwa a Ty mem potężnem schronieniem.
PsSzer	Jak dziwny znak byłem dla wielu, lecz Ty jesteś pewną ucieczką moją.
Tys1	(70:7) Dziwnym przykładem stałem się dla wielu, Ty bowiem byłeś potężnym mym wspomożycielem.
Tys5	Jak gdyby cudem stałem się dla wielu, Ty bowiem byłeś potężnym mym wspomożycielem.
Bryt	Byłem jak dziwoląg dla wielu, Lecz Tyś pewną ucieczką moją.
Pozn	Znakiem podziwu godnym stałem się dla wielu, ale Ty jesteś moim bezpiecznym schronieniem.
WarPra	Dla wielu jestem godzien podziwu, lecz to Ty jesteś moim niezawodnym schronieniem.
STB	Byłem jakby przestrogą dla wielu, ale Ty mą potężną obroną.
EIB	Byłem znakiem dla wielu, Lecz Ty nie przestałeś być mym pewnym schronieniem.

Ps 71,8

PsFlor	(70:9) Napełniona bądźcie usta moja chwały twej, bych piał sławę twoję, wszystek ❬dzień❭ wielikość twoję.
PsPul	(70:9) Napełniony bądźcie usta moja chwały, bych piał sławę twoję, wszytek dzień wielikość twoję.
Wuj1923	Niechaj będą napełnione usta moje chwałą, abych śpiewał sławę twoję, cały dzień wielmożność twoję.
Gda1881	Niechaj będą napełnione usta moje chwałą twoją, przez cały dzień sławą twoją.
Gda2017	Niech moje usta będą pełne twojej chwały, twojej sławy przez cały dzień.
PsBycz	Niech-będą-napełnione, usta-me, chwałą-Twą, każdego dnia zaszczytem-Twoim.
Goet	Usta moje pełne są chwały Twojej, sławy Twojej przez cały dzień.
PsCylk	Pełne usta moje chwały Twojéj, codzień sławy Twojéj.
PsKrusz	Niechaj będą napełnione usta moje pochwałą Twoją- na każdy dzień chwałą Twoją.
PsAszk	Wypełnią się usta me Twą chwałą, dzień cały krasą Twego piękna.
PsSzer	Pełne są usta moje chwały Twojej, uwielbiania Ciebie przez cały dzień.
Tys1	(70:8) Pełne Twej chwały były moje usta, przez cały dzień — Twojej sławy.
Tys5	Usta moje były pełne - Twojej chwały, każdego dnia Twojej sławy.
Bryt	Usta moje są pełne chwały twojej, Cały zaś dzień wspaniałości twojej.
Pozn	Niech usta moje będą pełne chwały Twojej, niechaj każdego czasu sławią wielkość Twoją!
WarPra	Moje usta pełne są Twojej chwały, wysławiam Cię przez wszystkie dni moje.
STB	Moje usta codziennie są pełne Twojej chwały i Twojej sławy.
EIB	Moje usta są pełne pieśni na Twoją cześć, Cały dzień ogłaszam Twą wspaniałość.

Ps 71,9

PsFlor	(70:10) Nie porzucaj mie w czas starości; gdy sydzie cześć moja, nie ostawiaj mie.
PsPul	(70:10) Nie odrzucaj mie w czas starości; gdy pomdle moc moja, nie zostawiaj mie.
Wuj1923	Nie odrzucaj mię czasu starości: gdy ustanie siła moja, nie opuszczaj mię.
Gda1881	Nie odrzucajże mię w starości mojej; gdy ustanie siła moja, nie opuszczaj mię.
Gda2017	Nie odrzucaj mnie w czasie starości; gdy ustanie moja siła, nie opuszczaj mnie.
PsBycz	Nie odrzucaj-mię, w-czasie starości; przy-ustawaniu siły-méj, nie opuszczaj-mię.
Goet	Nie odrzucaj mię w dniach starości mojej; nie opuszczaj mnie, gdy me siły opadają!
PsCylk	Nie porzucaj mnie pod czas starości; gdy się wyczerpie siła moja nie opuszczaj mnie.
PsKrusz	Nie odrzucaj mnie na czas starości, gdy ustanie siła moja, nie opuszczaj mnie.
PsAszk	Nie porzucaj mię czasu starości, gdy się wyczerpie siła ma, nie opuszczaj mnie!
PsSzer	Nie odrzucaj mię w starości, gdy ustanie siła moja, nie opuszczaj mnie!
Tys1	(70:9) Nie odtrącaj mnie w czasie mej starości; nie opuszczaj mnie, gdy siły ustaną,
Tys5	Nie odtrącaj mnie w czasie starości; gdy siły ustaną, nie opuszczaj mnie!
Bryt	Nie odrzucaj mnie w czasie starości, Gdy ustanie siła moja, nie opuszczaj mnie!
Pozn	Nie odrzucaj mnie czasu mojej starości, nie opuszczaj mnie u schyłku sił moich!
WarPra	Nie odrzucaj mnie, kiedy się już zestarzeję, nie opuszczaj mnie, gdy z sił już opadnę.
STB	Nie rzucaj mną w mej starości; nie opuszczaj mnie, gdy się wyczerpie moja siła.
EIB	Nie odrzucaj mnie w czasie starości, Nie opuszczaj, gdy wyczerpią się me siły.

Ps 71,10

PsFlor	(70:11) Bo rzekli są nieprzyjaciele moji mnie a jiż strzegli dusze mojej, radę są uczynili w jedno,
PsPul	(70:11) Bo rzekli nieprzyjaciele moji mnie i jiż strzegli duszemojej, radę uczynili w jedno,
Wuj1923	Albowiem mówili nieprzyjaciele moi przeciwko mnie: a którzy strzegli na duszę moję, radę uczynili społem:
Gda1881	Albowiem mówili nieprzyjaciele moi przeciwko mnie, a ci, którzy czyhali na duszę moję, radę uczynili społem,
Gda2017	Moi wrogowie bowiem mówili przeciwko mnie, a ci, którzy czyhają na moją duszę, wspólnie się naradzają;
PsBycz	Bo mówią, wrogi-me, o-mnie; a,-upatrywacze życia-mojego, naradzają-się razem.
Goet	Albowiem wrogowie moi mówią o mnie; a ci, którzy czatują na duszę moją, naradzają się pomiędzy sobą
PsCylk	Bo rozpowiadają wrogi moje o mnie, a czyhający na życie moje naradzają się społem.
PsKrusz	Albowiem nieprzyjaciele moi mówili do mnie, i ci, co baczyli na duszę moją, uczynili wspólnie radę,
PsAszk	Gdyż upatrzyli mnie sobie wrogowie moi, wraz się zespolili.
PsSzer	Gdyż nieprzyjaciele moi mówią o mnie, a czyhający na duszę moją naradzają się społem.
Tys1	(70:10) bo moi wrogowie o mnie rozprawiają i patrząc na mnie, radzą się nawzajem,
Tys5	Albowiem moi wrogowie o mnie rozprawiają, czyhający na moje życie zmawiają się na mnie.
Bryt	Gdyż nieprzyjaciele moi mówią o mnie, A czyhający na duszę moją naradzają się społem
Pozn	Bo już wrogowie moi zmawiają się przeciwko mnie, ci, którzy na życie moje nastają, naradzają się wspólnie
WarPra	Bo moi wrogowie wciąż źle o mnie mówią, a czyhający na me życie wspólnie się naradzają.
STB	Bowiem o mnie rozpowiadają moi wrogowie, a czyhający na moje życie razem się naradzają,
EIB	Gdyż moi wrogowie już przeciwko mnie knują, Ci, którzy czyhają na me życie, już się ze sobą naradzają.

Ps 71,11

PsFlor	(70:12) rzekąc: Bog został jego, nastojcie nań i połapcie ji, bo nie jest, jenże by ji wyjął.
PsPul	(70:12) rzekąc: Bog został jego, prześladujcie i jimcie ji, bo nie jest, kto by ji odjął.
Wuj1923	Mówiąc: Bóg go opuścił: gońcie, a poimajcie go; boć niemasz, ktoby wyrwał.
Gda1881	Mówiąc: Bóg go opuścił, gońcież go, a pojmijcie go; boć nie ma, ktoby go wyrwał.
Gda2017	Mówiąc: Bóg go opuścił, gońcie go i schwytajcie, bo nie ma nikogo, kto by go ocalił.
PsBycz	Mówiąc: Bóg opuścił-go; gońcie, i-złapcie-go; bo nie-ma oswobodziciela.
Goet	I mówią: "Bóg go opuścił; ścigajcie i schwyćcie go, ponieważ niema wybawcy!"
PsCylk	Mówiąc: Pan opuścił go; ścigajcie i pochwyćcie go, bo nikt nie ocali.
PsKrusz	mówiąc: "Bóg go opuścił, ścigajcie go i pochwyćcie go, albowiem niema, ktoby go ratował".
PsAszk	Mówiąc: opuścił go Bóg, nuże za nim a pochwyćcie go, gdyz nie masz ratunku,
PsSzer	Mówiąc: Bóg go opuścił; ścigajcie go i pochwyćcie go, bo nie ma ratunku!
Tys1	(70:11) «Bóg go opuścił — mówią; gońcie go, chwytajcie, bo nie ma takiego, kto by go mógł wyrwać».
Tys5	Bóg go opuścił - mówią - gońcie go, chwytajcie, bo nie ma on wybawcy.
Bryt	Mówiąc: Bóg go opuścił; Ścigajcie go i pochwyćcie go, Bo nie ma ratunku!
Pozn	mówiąc: "Bóg go opuścił, ścigajcie go i pochwyćcie, nikt go nie będzie ratował".
WarPra	Mówią między sobą: Bóg go już opuścił, rzućcie się więc na niego i pochwyćcie go. Nie będzie nikogo, kto by go ratował.
STB	mówiąc: Bóg go opuścił; ścigajcie go i pochwyćcie, bo nikt go nie ocali.
EIB	Mówią: Bóg go opuścił; Ścigajcie go i złapcie, Już mu nikt nie pomoże!

Ps 71,12

PsFlor	(70:13) Boże, nie oddalaj sie ode mnie, Boże moj, na pomoc moję względni!
PsPul	(70:13) Boże, nie oddalaj sie ode mnie, Boże moj, na pomoc moję względni!
Wuj1923	Boże, nie oddalaj się odemnie: Boże mój, pojrzyj ku pomocy mojéj.
Gda1881	Boże! nie oddalajże się odemnie; o Boże mój! pospieszże się na ratunek mój.
Gda2017	Boże, nie oddalaj się ode mnie; mój Boże, pospiesz mi na pomoc.
PsBycz	O-Boże! nie oddalaj-się odemnie; Boże-mój, ku-pomocy-méj, pospiesz.
Goet	Boże, nie bądź dalekim ode mnie; Boże mój, pośpiesz ku mej pomocy.
PsCylk	Panie, nie oddalaj się odemnie; Panie mój, na pomoc mi spiesz.
PsKrusz	Boże, nie oddalaj się odemnie, Boże mój, na ratunek mój pospiesz się!
PsAszk	O Boże, nie oddalaj się odemnie, Boże mój, bież ku mej pomocy!
PsSzer	Boże! nie bądź mi daleki! Boże mój, pośpiesz mi na pomoc!
Tys1	(70:12) Nie stój z daleka ode mnie, o Boże, Boże mój, pośpiesz mi na pomoc.
Tys5	O Boże, nie stój z daleka ode mnie, mój Boże, pośpiesz mi na pomoc!
Bryt	Boże! Nie oddalaj się ode mnie! Boże mój, pośpiesz mi na pomoc.
Pozn	Boże, nie pozostawaj z dala ode mnie, Boże mój, pośpiesz mi z pomocą!
WarPra	Nie oddalaj się więc, Boże, ode mnie, Boże mój, pośpiesz mi na pomoc!
STB	Boże, nie oddalaj się ode mnie; Boże mój, spiesz mi na pomoc
EIB	Boże! Nie oddalaj się ode mnie! O, mój Boże, pośpiesz mi z pomocą!

Ps 71,13

PsFlor	(70:14) Osromoceni bądźcie i sidzicie uwłaczający duszy mojej, pokryci bądźcie sromotą, jiż szukają zła mnie.
PsPul	(70:14) Osromani bądźcie i zgińcie uwłoczce duszej mojej, pokryci bądźcie gańbą i sromotą, jiż szukają zła mnie.
Wuj1923	Niech będą zawstydzeni i niech ustaną uwłaczający duszy mojéj: niech będą okryci zelżywością i wstydem, którzy mi szukają złego.
Gda1881	Niechże będą zawstydzeni, niech zginą przeciwnicy duszy mojej; niech będą okryci zelżywością i wstydem, którzy mi szukają złego.
Gda2017	Niech się zawstydzą i zginą przeciwnicy mojej duszy, niech się okryją hańbą i wstydem ci, którzy szukają mego nieszczęścia.
PsBycz	Niechże-zawstydzeni-będą, niech-zginą przeciwnicy życia-mego; niech-będą-okryci hańbą, i-sromotą żądający nieszczęścia-mojego.
Goet	Niech będą zawstydzeni, niech zginą ci, którzy są przeciwko duszy mojej; pohańbieniem i wstydem niech będą okryci ci, którzy szukają mego nieszczęścia!
PsCylk	Niech się zawstydzą, zginą prześladowcy duszy mojéj; niech okryją się hańbą i rumieńcem pragnący zaguby mojéj.
PsKrusz	Niechaj się zawstydzą i ustaną przeciwnicy duszy mojej; niechaj się okryją hańbą i zelżywością, którzy szukają dla mnie złego.
PsAszk	Niechaj będą zawstydzeni, zatraceni ci, co oczerniają mą duszę, wstydem się przyobleką i sromem, którzy pragną mego nieszczęścia.
PsSzer	Niech się zawstydzą, niech zginą przeciwnicy duszy mojej; niech się okryją hańbą i sromotą ci, którzy pragną mej zguby!
Tys1	(70:13) Niech się zawstydzą i niech upadną wrogowie mej duszy; niech się hańbą i wstydem okryją szukający mojego nieszczęścia.
Tys5	Niech się zawstydzą i niech upadną nastający na moje życie; niech się hańbą i wstydem okryją ci, co szukają mego nieszczęścia!
Bryt	Niech się zawstydzą, niech zginą przeciwnicy moi; Niech się okryją hańbą i sromotą ci, którzy pragną mej zguby!
Pozn	Niech będą zawstydzeni i niech zginą ci, którzy na życie moje nastają; niech hańba i niesława okryje tych, którzy zmierzają do mego nieszczęścia!
WarPra	Wszyscy, którzy mnie zwalczają, niech będą pohańbieni i niech zginą! Niech ich ogarnie wstyd i hańba, bo mojego nieszczęścia szukają.
STB	Niech się zawstydzą i zginą prześladowcy mojej duszy; niech się okryją hańbą i rumieńcem ci, co pragnęli mej zguby.
EIB	Niech mych oskarżycieli spotka wstyd i zagłada! Niech pragnących mej zguby okryje hańba i pogarda!

Ps 71,14

PsFlor	(70:15) Ja zaprawdę wszegdy pwać będę i przyłożę nad wszystkę chwałę twoję.
PsPul	(70:15) Ale ja zawżdy będę pwać i przyczynię nad wszystkę chwałę twoję.
Wuj1923	A ja zawżdy nadzieję mieć będę: i przyczynię nad wszystkę chwałę twoję.
Gda1881	Aleć ja zawżdy oczekiwać będę, a tem więcej rozszerzę chwałę twoję.
Gda2017	Ja zaś zawsze będę ufał i jeszcze bardziej pomnożę twoją chwałę.
PsBycz	Ale-ja, ja ciągle będę-się-karmił-nadzieją; i-będę-pomnażał, nade wszystko, chwałę-Twoję.
Goet	Ja zaś stale ufnie oczekiwać będę i powiększać wszelką chwałę Twoją.
PsCylk	A ja wciąż będę ufał, i wywyższał nadewszystko chwałę Twoję.
PsKrusz	Ale ja zawsze oczekiwać będę i będę pomnażał chwałę Twoją.
PsAszk	Ja zaś zawsze ufnie będę czekał i przydawał do pełni Twej chwały.
PsSzer	Ale ja zawsze będę ufał i pomnażał wszystką chwałę Twoją.
Tys1	(70:14) Ja zaś będę zawsze ufał i na wszelki sposób pomnażał Twą chwałę.
Tys5	Ja zaś będę zawsze ufał i pomnażał wszelką Twą chwałę.
Bryt	Ale ja zawsze będę miał nadzieję I będę pomnażał wszystką chwałę twoją.
Pozn	Ja zaś zawsze pełen jestem ufności i pragnę wciąż pomnażać wszelką chwałę Twoją.
WarPra	Ja Tobie nigdy nie przestanę ufać i jeszcze bardziej będę Ciebie chwalił.
STB	A ja wciąż będę ufał oraz wywyższał nade wszystko Twoją chwałę.
EIB	Ja natomiast nie odstąpię od nadziei, Tym bardziej będę mówił o Twej chwale!

Ps 71,15

PsFlor	(70:16) Usta moja powiedzą prawdę twoję, wszego dnia zbawienie twoje. (70:17a) Bo nie poznał jeśm pisma,
PsPul	(70:16) Usta moja powiedzą prawdę twoję, wszystek dzień zbawienie twoje. (70:17a) Bo nie poznał jeśm pisma,
Wuj1923	Usta moje opowiadać będą sprawiedliwość twoję, cały dzień zbawienie twoje; iżem w piśmie ja nie biegły.
Gda1881	Usta moje opowiadać będą sprawiedliwość twoję, cały dzień zbawienie twoje, aczkolwiek liczby jego nie wiem.
Gda2017	Moje usta głosić będą twoją sprawiedliwość i twoje zbawienie przez cały dzień, choć nie znam ich miary.
PsBycz	Usta-me, opowiadać-będą sprawiedliwość-Twoję, każdego dnia, zbawienié-Twé; chociaż nie wiém ilości.
Goet	Usta moje będą opowiadały sprawiedliwość Twoją, przez cały dzień zbawienne czyny Twoje; ponieważ nie mogę ich zliczyć.
PsCylk	Usta moje opowiadać będą sprawiedliwość Twoję, po wszystkie dni pomoc Twoję; bo nie zdołam ich zliczyć.
PsKrusz	Usta moje będą opowiadały sprawiedliwość Twoją - na każdy dzień wybawienie Twoje, albowiem nie znam granic.
PsAszk	Usta me rozpowiadać będą Twą miłość sprawiedliwą, dzień cały dzieło Twego wybawienia, bo nie znam ja rachuby.
PsSzer	Usta moje będą opowiadać sprawiedliwość Twoją, po wszystkie dni zbawienie Twoje, bo nie znam jego miary.
Tys1	(70:15) Moje usta będą głosić Twoją sprawiedliwość, przez cały dzień Twoją pomoc: bo nawet nie znam jej miary.
Tys5	Moje usta będą głosić Twoją sprawiedliwość, przez cały dzień Twoją pomoc, bo nawet nie znam jej miary.
Bryt	Usta moje opowiadać będą sprawiedliwość twoją, Po wszystkie dni zbawienie twoje, Nie znam bowiem jego miary.
Pozn	Usta moje głosić będą sprawiedliwość Twoją, po wszystkie dni - wysławiać czyny Twojej pomocy, bo przecież nie znam ich liczby.
WarPra	Moje usta sławić będą Twoją sprawiedliwość, przez cały dzień głosić będę Twe zbawcze dzieła, których nie jestem w stanie policzyć.
STB	Moje usta opowiadać będą po wszystkie dni Twoją sprawiedliwość oraz czas Twojego zbawienia, chociaż nie zdołam ich zliczyć.
EIB	Będę głosił Twoją sprawiedliwość, Cały dzień rozgłaszał Twe zbawienie, Ich granice są mi bowiem nieznane.

Ps 71,16

PsFlor	(70:17b) wnidę w mocy gospodnowy, Gospodnie, pamięcien będę sprawiedlności twojej samego.
PsPul	(70:17b) wnidę w mocy panowy, Panie, pomnieć będę sprawiedlność twoję sameg❬o❭.
Wuj1923	Wnidę w możności Pańskie: Panie, będę wspominał sprawiedliwość ciebie samego.
Gda1881	Przystąpię do wysławiania wszelakiej mocy Pana panującego, będę wspominał własną sprawiedliwość twoję.
Gda2017	Pójdę w wielkiej mocy Pana BOGA, będę wspominał tylko twoją sprawiedliwość.
PsBycz	Będę-chodził, ufny, w-siły Pana; Panie, ja-będę pamiętał sprawiedliwość-Twę, jedynie-Twoję.
Goet	Przyjdę z potężnemi czynami Pana, Pana; chcę wspominać sprawiedliwość Twoją, Ciebie jedynie.
PsCylk	Wyłożę wszechmoc Twoję Panie, Boże; wspomnę sprawiedliwość Twą, Twoję jedynie.
PsKrusz	Przystąpię do wysławiania mocy Pana, Panie, będę pamiętał o Twej własnej sprawiedliwości.
PsAszk	Wnijdę w moce bohaterskie Pana mego Jehowy, wspominać będę Twą miłość sprawiedliwą, Ciebie jedynie.
PsSzer	Przychodzę z możnymi czynami Wszechmocnego Pana, wspominam jedynie sprawiedliwość Twoją.
Tys1	(70:16) Potęgę Bożą będę opowiadał i głosił tylko Twoją, Panie, sprawiedliwość.
Tys5	Wejdę, głosząc wspaniałe czyny Pana, i będę przypominał Jego tylko sprawiedliwość.
Bryt	Opiewać będę potężne dzieła twoje, Panie, Boże, I wspominać jedynie sprawiedliwość twoją.
Pozn	Opowiadać będę o wspaniałych dziełach Pana; Twoją tylko, Jahwe, sprawiedliwość chcę opiewać,
WarPra	Przyjdę do przybytku Boga i Pana sławiąc wielkie i sprawiedliwe dzieła Twoje.
STB	Wyłożę Twoją wszechmoc, Panie, WIEKUISTY; i wspomnę Twoją sprawiedliwość, Twoją jedynie.
EIB	Przybędę w sile PANA, Boga, Będę wspominał Twoją sprawiedliwość - tylko Twoją.

Ps 71,17

PsFlor	(70:18) Boże, nauczył jeś mie od młodości mojej i aż ninie przepowiadać będę dziwy twoje.
PsPul	(70:18) Bo❬że❭, nauczyłeś mie od młodości mojej a aż do ninie przepowiedać będę dziwy twoje.
Wuj1923	Boże, uczyłeś mię z młodości mojéj: i aż dotąd będę opowiadał cuda twoje.
Gda1881	Boże! uczyłeś mię od młodości mojej, i opowiadam aż po dziś dzień dziwne sprawy twoje.
Gda2017	Boże, uczyłeś mnie od mojej młodości i dotąd głoszę twoje cudowne dzieła.
PsBycz	O-Boże! nauczałeś-mię od-młodości-mojéj; a-ja,-aż-dotąd, opowiadam cuda-Twoje.
Goet	Boże, uczyłeś mię od młodości mojej, i dotychczas oznajmiałem cuda Twoje.
PsCylk	Panie, nauczałeś mnie od młodości mojéj; a dotąd wygłaszam cuda Twoje.
PsKrusz	Boże, uczyłeś mnie od młodości mojej, i aż dotąd opowiadam cuda Twoje.
PsAszk	Boże, Tyś mnie pouczał od mych lat najmłodszych i aż potąd, będęż obwieszczał Twe dziwy cudowne.
PsSzer	Boże! uczyłeś mię od młodości mojej i aż dotąd opowiadam cudowne sprawy Twoje.
Tys1	(70:17) Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości i dotąd głoszę Twe cuda.
Tys5	Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości, i do tej chwili głoszę Twoje cuda.
Bryt	Boże, uczyłeś mnie od młodości mojej, A ja aż dotąd oznajmiam cudowne sprawy twoje.
Pozn	Już od młodości mojej uczyłeś mnie, o Boże, i aż do tej chwili rozsławiam przedziwne dzieła Twoje.
WarPra	Ty mnie pouczasz, o Boże, od młodości mojej, a ja nie ustaję w mówieniu o Twych cudach.
STB	Boże, nauczałeś mnie od mej młodości i aż dotąd wygłaszam Twoje cuda.
EIB	Ty mnie, Boże, uczyłeś od młodości I aż dotąd opowiadam o Twych cudach.

Ps 71,18

PsFlor	(70:19) I aż do postarzenia i starości, Boże, nie ostawiaj mie, (70:20) aliż zwiastuję ramię twoje pokoleniu wszelikiemu, jeż przychodzące jest, (70:21a) moc twoję
PsPul	(70:19) I aż do postarzenia i starości, Boże, nie ostawiaj mie, (70:20) aliż zwiastuję ramię twoje pokoleniu wszelkiemu, jeż ima przyć, (70:21a) siłę twoję
Wuj1923	I aż do starości i szędziwości, Boże, nie opuszczaj mię: aż opowiem ramię twe wszelkiemu narodowi, który ma przyjść.
Gda1881	A przetoż aż do starości i sędziwości nie opuszczaj mię, Boże! aż opowiem ramię twoje temu narodowi, i wszystkim potomkom moc twoję.
Gda2017	Dlatego i w starości, gdy będę już siwy, nie opuszczaj mnie, Boże, aż opowiem o twojej mocy temu pokoleniu i wszystkim potomkom o twojej potędze.
PsBycz	Przeto-też, aż-do starości, i-siwizny, nie opuszczaj-mię; aż opowiém ramię-Twé pokoleniu temu, i wszem, przyjść mającym, potęgę-Twoję.
Goet	Aż do starości i aż do sędziwości nie opuszczaj mnie, o Boże, dopóki nie oznajmię przyszłemu pokoleniu ramienia Twego, mocy Twojej wszystkim, którzy jeszcze przyjdą.
PsCylk	I aż do starości i sędziwości Panie, nie opuścisz mnie; aż wygłoszę potęgę Twoję pokoleniom, każdemu z potomnych wszechmoc Twoję.
PsKrusz	A przeto aż do starości i sędziwości, Boże nie opuszczaj mnie, aż opowiem o mocy Twej temu pokoleniu - wszystkim, którzy przyjdą - siłę Twoją.
PsAszk	Toteż i do późnej starości i wieku sędziwego nie opuszczaj mię, o Boże, póki nie obwieszczę Twojego ramienia, wszystkiemu przyszłemu pokoleniu Twej włodarnej mocy.
PsSzer	Toteż i do starości, gdy już siwy będę, nie opuszczaj mnie, Boże, aż opowiem o ramieniu Twoim wszystkim potomkom!
Tys1	(70:18) A i w starości i wieku sędziwym nie opuszczaj mnie, Boże, gdy ramię Twe głosić będę temu pokoleniu i moc Twoją wszystkim, co przyjdą,
Tys5	Lecz i w starości, i w wieku sędziwym nie opuszczaj mnie, Boże, gdy [moc] Twego ramienia głosić będę, całemu przyszłemu pokoleniu - Twą potęgę,
Bryt	Toteż i do starości, gdy już siwy będę, Nie opuszczaj mnie, Boże, Aż opowiem o ramieniu twoim temu pokoleniu, A wszystkim następnym o potędze twojej!
Pozn	Więc też aż do starości, do wieku sędziwego, nie opuszczaj mnie, o Boże, dopóki nie opowiem o Twojej mocy temu pokoleniu, i wszystkim potomnym - o Twej wszechpotędze
WarPra	A kiedy zestarzeję się i będę siwy, nie opuszczaj mnie i wtedy, o Boże, bym o mocy Twojego ramienia mógł opowiadać pokoleniom przyszłym i o Twojej potędze – tym, co po nas przyjdą,
STB	Także podczas starości i sędziwości, Boże, mnie nie opuścisz, aż ogłoszę Twoją potęgę pokoleniom; Twoją wszechmoc każdemu z potomnych.
EIB	Ale nie opuszczaj mnie też, Boże, Gdy w starości posiwieję, Bo o mocy Twego ramienia chcę mówić następnemu pokoleniu; Każdemu, kto ma przyjść na świat, chcę głosić Twą potęgę!

Ps 71,19

PsFlor	(70:21b) i sprawiedlność twoję, Boże, aż w wysokie, jeż jeś uczynił wielikości. Boże, kto jest rowien tobie?
PsPul	(70:21b) i sprawiedlność twoję, Boże, aż do wysokich, jeżeś uczynił dziwy. Boże, kto jest rowien tobie?
Wuj1923	Moc twoję, i sprawiedliwość twoję, Boże, aż do wysokości; wielkie rzeczy, któreś uczynił. Boże! któż podobien tobie?
Gda1881	Bo sprawiedliwość twoja, Boże! wywyższona jest, czynisz zaiste rzeczy wielkie. Boże! któż jest podobien tobie?
Gda2017	Twoja sprawiedliwość, Boże, jest wywyższona, czynisz wielkie rzeczy; Boże, któż jest podobny do ciebie?
PsBycz	Atoli,-sprawiedliwość-Twa, o Boże! sięga, aż-do najwyższości; przetoś dokazał wielkich-rzeczy o-Boże! któż rówien-Tobie?
Goet	Sprawiedliwość Twoja, Boże, sięga aż do wyżyn niebios; Ty, który uczyniłeś wielkie rzeczy, o Boże, któż jest jak Ty?
PsCylk	I sprawiedliwość Twoję, Panie, wzniosłą, coś dokonał wielkiego; Panie, któż równy Tobie.
PsKrusz	A sprawiedliwość Twoja, Boże, wznosi się na wysokość, któryś uczynił rzeczy wielkie! - Boże! Któż, jako Ty!
PsAszk	I miłość Twą sprawiedliwą, o Boże, aż ku wysokości, któryś wielkich dokonał rzeczy - któż jest jako Ty, o Boże?
PsSzer	Moc Twoja i sprawiedliwość Twoja, Boże, sięga aż do niebios; wielkich dokonałeś czynów, Boże, któż jest Tobie równy?
Tys1	(70:19) i sprawiedliwość Twą, Boże, sięgającą niebios, którą tak wielkich dzieł dokonałeś: o Boże, któż równy jest Tobie?
Tys5	i sprawiedliwość Twą, Boże, sięgającą niebios, którą tak wielkich dzieł dokonałeś; o Boże, któż jest równy Tobie?
Bryt	Sprawiedliwość zaś twoja. Boże, Sięga aż do niebios; Wielkich dokonałeś czynów Boże, Któż jest tobie równy?
Pozn	i o Twej sprawiedliwości, Boże, która niebios sięga. Wielkieś rzeczy uczynił, któż Tobie równy, Boże!
WarPra	A także, Boże mój, o Twojej sprawiedliwości, która jest większa niż wszystko inne. Jakże wielkich dzieł dokonałeś, Boże! Boże mój, któż jest Tobie równy?
STB	I Twoją wzniosłą sprawiedliwość, Boże, który dokonałeś wielkiego; Boże, któż Tobie równy?
EIB	Twoja sprawiedliwość zaś, Boże, sięga szczytów; To, czego dokonałeś, jest wielkie - Boże, kto jest taki, jak Ty?

Ps 71,20

PsFlor	(70:22) Kako wielikie pokazał jeś mi zamętki mnogie i złe, a obrociw sie żywił jeś mie i z głębokości ziemie opięć wywiodł jeś mie.
PsPul	(70:22) Kielkoś pokazał mi zamętkow wiele i złych, a obrociw sie żywił jeś mie i z głębokości ziemie opięć wywiodłeś mie.
Wuj1923	Jako wielkie ukazałeś mi uciski mnogie i złe: a nawróciwszy się, ożywiłeś mię, i z przepaści ziemskich zasię wywiodłeś mię.
Gda1881	Który, acześ przypuścił na mię wielkie i ciężkie uciski, wszakże zasię do żywota przywracasz mię, a z przepaści ziemskich zasię wywodzisz mię.
Gda2017	Zesłałeś na mnie wielkie i ciężkie utrapienia, lecz znowu przywrócisz mi życie i z głębi ziemi znów mnie wydobędziesz.
PsBycz	Bo, dałeś-doznać-mi, ucisków wiele, i-nieszczęść: Ty-znowu wskrzesisz-mię, i-z-przepaści téj;-ziemi, znowu podniesiesz-mię.
Goet	Ty, któryś nam dał oglądać wiele uciśnienia i zła, Ty nas znów ożywisz i wyprowadzisz nas znów z głębin ziemi.
PsCylk	Jako wystawiałeś mnie na utrapienia liczne i zgubne, i znowu ożywiałeś mnie, i z przepaści ziemi znowu wydobywałeś.
PsKrusz	Jakkolwiek dałeś mi ujrzeć utrapienia i zła wielkie, wszakże do żywota przywracasz mnie, i z przepaści ziemskich znowu wyprowadzasz mnie.
PsAszk	Któryś nam ukazał utrapienia złe i mnogie a z powrotem nas ożywisz, i z przepastnych czeluści ziemi z powrotem nas wyniesiesz.
PsSzer	Tyś przypuścił na nas liczne i ciężkie utrapienia; Ty znowu nas ożywisz i z przepaści ziemi znowu wyprowadzisz nas.
Tys1	(70:20) Wiele srogich utrapień na mnie włożyłeś: lecz znowu przywrócisz mi życie i z czeluści ziemi znowu mnie wyniesiesz.
Tys5	Zesłałeś na mnie wiele srogich utrapień, lecz znowu przywrócisz mi życie i z głębin ziemi znów mnie wydobędziesz.
Bryt	Tyś liczne i ciężkie utrapienia na nas włożył, Ty znowu nas ożywisz I z głębin ziemi znowu nas wyprowadzisz.
Pozn	Choć doświadczyłeś mnie mnogimi i srogimi utrapieniami, przywrócisz mi znowu życie i wyprowadzisz mnie z czeluści ziemi.
WarPra	Doświadczyłeś mnie po wielekroć srogim utrapieniem, lecz przywrócisz mi znów pełnię życia, wydobędziesz mnie z głębokości ziemi!
STB	Jak mnie wystawiałeś na liczne i zgubne utrapienia, tak znowu mnie ożywiałeś, i znowu wydobywałeś z przepaści ziemi.
EIB	Ty, za którego sprawą doświadczyłem tylu trudności i nieszczęść, Ożywisz mnie na nowo, Na nowo wyciągniesz z głębin ziemi.

Ps 71,21

PsFlor	(70:23) Rozmnożył jeś wielmnożstwo twoje a obrociw sie uwiesielił jeś mie.
PsPul	(70:23) Rozmnożył jeś wielmostwo twoje a obrociw się ucieszył jeś mie.
Wuj1923	Rozmnożyłeś wielmożność twoję: a nawróciwszy się, pocieszyłeś mię.
Gda1881	Rozmnożysz dostojność moję a zasię ucieszysz mię.
Gda2017	Pomnożysz moje dostojeństwo i znowu mnie pocieszysz.
PsBycz	Ty-powiększysz wielkość-moję; gdy-obrócisz-się, będziesz-pocieszał-mię.
Goet	Uczynisz mię tem większym, zwrócisz się do mnie i pocieszysz mnie.
PsCylk	I jako wzmagałeś wielkość moję, i nieraz pocieszałeś mnie.
PsKrusz	Rozmnożysz wielkość moją i znowu mnie pocieszysz.
PsAszk	Wzmożesz moją wielkość, i w krąg obchodzić będziesz, Ty mi dasz pocieszenie.
PsSzer	Rozmnożysz dostojność naszą i znowu pocieszysz nas.
Tys1	(70:21) Godność moją pomnóż i pociesz mnie na nowo.
Tys5	Podnieś moją wielkość i pociesz mnie na nowo!
Bryt	Rozmnożysz dostojność naszą I znowu nas pocieszysz.
Pozn	Wyniesiesz mnie do dawnej wielkości i znowu mnie pocieszysz.
WarPra	Spraw, by mnie znów szanowano, i zacznij od nowa mnie pocieszać.
STB	Wzmagałeś moją wielkość i nieraz mnie pocieszałeś.
EIB	Przydaj mi wielkości I otocz miłosierdziem,

Ps 71,22

PsFlor	(70:24) Bo i ja spowiadać ci sie będę we ssędziech psalmowych, pra❬w❭dę, Boże, śpiewać będę tobie na gęśloch, święty Israhel.
PsPul	(70:24) Bo i ja chwalić cie będę w sędoch psalmowych, prawdę twoję, Boże, śpiewać ci będę na gęśloch, święty Israhel.
Wuj1923	Bo i ja wysławiać będę tobie na naczyniu pieśni prawdę twoję: Boże, będęć grał na cytrze, Święty Izraelski.
Gda1881	A ja też wysławiać cię będę na instrumentach muzycznych, i prawdę twoję, Boże mój! będęć śpiewał przy harfie, o Święty Izraelski!
Gda2017	A ja na instrumentach muzycznych będę wysławiać ciebie i twoją prawdę, mój Boże; będę ci śpiewał z harfą, Święty Izraela!
PsBycz	Takci-też ja, będę-chwalił-Cię, z-narzędziem harfy, i-prawdę-Twę, o-Boże-mój! ja-będę-grał Tobie, na-lutni, o-Swięty Izraela!
Goet	Dlatego ja też chcę uwielbiać Ciebie na harfie, wierność Twoją, o Boże; chcę grać Tobie na lutni, Ty Święty Izraela!
PsCylk	Ja téż wychwalać Cię będę na arfie, niezawodność Twoję Panie; sławić Cię będę na cytrze, święty Izraela.
PsKrusz	Ja również wysławiać Cię będę na instrumentach strunowych; prawdę Twą, Boże mój, będę Ci wyśpiewywał na harfie, - o Święty Izraela!
PsAszk	Toż i ja stawić Cię będę na sprzęcie harfiarkim - Twą prawdziwość mój Boże, na lutni nucić Ci będę - Święty Izraela!
PsSzer	Ja też dziękować Ci będę na harfie za wierność Twoją, Boże mój; będę Ci grał na cytrze, święty Izraela.
Tys1	(70:22) I ja, Boże, na harfie Twą wierność uwielbię, będę grał ci na cytrze, Święty Izraela.
Tys5	A ja będę Cię wielbić na harfie - Twoją wierność, mój Boże! Będę Ci grał na cytrze, Święty Izraela!
Bryt	Toteż dziękować ci będę Na harfie za wierność twoją, Boże mój; Będę ci grał na cytrze, Święty Izraela.
Pozn	A wtedy będę Cię wysławiał przy wtórze harfy, Boże mój, będę opiewał wierność Twoją, będę Cię wielbił przy dźwiękach cytry, Święty Izraela!
WarPra	Będę Cię za to wielbił na harfie, będę wysławiał Twą wierność. Boże mój, Święty Izraela pragnę Ci grać na harfie.
STB	Więc ja będę Cię wychwalał na harfie, Boże, a Twoją niezawodność; będę sławił na cytrze, o Święty Israela.
EIB	Wówczas i ja będę wielbił Cię na harfie, Bo wielka jest, mój Boże, Twoja wierność, Wydobędę dźwięk z cytry, o Święty Izraela!

Ps 71,23

PsFlor	(70:25) Wiesielić sie będą wargi moje, gdy-ć będę piać, i dusza moja, jąż jeś odkupił.
PsPul	(70:25) Radować sie będą wargi moje, gdy będę piać tobie, i dusza moja, jążeś otkupił.
Wuj1923	Rozradują się wargi moje, kiedyć będę śpiewał: i dusza moja, którąś wykupił.
Gda1881	Rozradują się wargi moje, gdyć będę śpiewał, i dusza moja, którąś wykupił.
Gda2017	Rozradują się moje wargi, gdy będę ci śpiewał, i moja dusza, którą odkupiłeś.
PsBycz	Będą-śpiéwać wargi-me, gdy na-strunach-zagram Tobie; nawet-dusza-moja, którąś odkupił.
Goet	Radośnie wykrzykiwać będą wargi moje, gdy będę Tobie grał, i dusza moja, którą ocaliłeś.
PsCylk	Zaśpiewają usta moje gdy wysławiać Cię będę, i dusza moja, którą wybawiłeś.
PsKrusz	Rozradują się wargi moje, gdy będę śpiewał Tobie, i dusza moja, którążeś odkupił.
PsAszk	Rozśpiewają się wargi me jako iż Tobie nucić będę i dusza moja, którąś Ty wybawił.
PsSzer	Rozradują się wargi moje, gdy grać Ci będę, i dusza moja, którą wybawiłeś.
Tys1	(70:23) Rozradują się moje wargi, gdy będę Ci śpiewać, i dusza moja, którą odkupiłeś.
Tys5	Rozradują się moje wargi, gdy będę Ci śpiewał, i dusza moja, którą odkupiłeś.
Bryt	Rozradują się wargi moje, gdy grać ci będę, I dusza moja, którą wybawiłeś.
Pozn	A gdy Ci zaśpiewam, rozradują się wargi moje i dusza moja, którąś odkupił.
WarPra	I rozradują się moje usta, Tobie będę grał i śpiewał. Dusza ma, którą ocaliłeś, Ciebie wychwalać będzie.
STB	Gdy będę Cię wysławiał, me usta zaśpiewają, a także moja dusza, ta, którą wybawiłeś.
EIB	Rozśpiewają się me wargi, gdy Ci zagram, Rozpromienieje dusza odkupiona przez Ciebie,

Ps 71,24

PsFlor	(70:26) Ale i język moj myślić będzie wszego dnia sprawiedlność twoję, gdy osromoceni i zasromani będą, jiż szukają zła mnie.
PsPul	(70:26) Ale i język moj myślić będzie wszytek dzień sprawiedlność twoję, gdy osromoceni i osromani będą, jiż szukają złego mnie.
Wuj1923	Ale i język mój cały dzień będzie rozmyślał sprawiedliwość twoję: kiedy zawstydzeni i zelżeni będą, którzy mi szukali złego.
Gda1881	Nadto i język mój będzie opowiadał przez cały dzień sprawiedliwość twoję; bo się zawstydzić, i hańbę odnieść musieli ci, którzy szukali nieszczęścia mego.
Gda2017	Również mój język będzie głosił przez cały dzień twoją sprawiedliwość, bo okryli się wstydem i hańbą ci, którzy szukali mego nieszczęścia.
PsBycz	Nadto, język-mój, każdego dnia będzie opowiadał sprawiedliwość-Twoję; bo zawstydzeni, bo znieważyni-byli, żądający nieszczęścia-mojego.
Goet	Również i język mój będzie mówił o sprawiedliwości Twojej przez cały dzień, ponieważ zawstydzeni i pohańbieni zostali ci, którzy szukają nieszczęścia mego.
PsCylk	Téż język mój dzień cały wygłaszać będzie sprawiedliwość Twoję; bo zawstydzili się, pobledli pragnący nieszczęścia mego.
PsKrusz	Również język mój na każdy dzień będzie opowiadał sprawiedliwość Twoją, albowiem zawstydzili się i shańbili się, którzy szukali zła mego.
PsAszk	Toż język mój dzień cały rozbrzmiewać będzie sprawiedliwą miłością Twą, gdyż zawstydzeni będą, gdyż zbledną ci, którzy pragną mej zguby.
PsSzer	I język mój będzie opowiadał ustawicznie sprawiedliwość Twoją; bo się zawstydzili, zarumienili ci, którzy pragną mej zguby.
Tys1	(70:24) Przez cały dzień mój język również będzie głosił Twoją sprawiedliwość, bo szukający mego nieszczęścia okryli się hańbą i wstydem.
Tys5	Również mój język przez cały dzień będzie głosił Twoją sprawiedliwość, bo okryli się hańbą i wstydem szukający mojego nieszczęścia.
Bryt	Język mój również będzie opowiadał przez cały dzień sprawiedliwość twoją, By się zawstydzili, zarumienili ci, którzy szukają nieszczęścia mego.
Pozn	A także język mój całymi dniami będzie głosił sprawiedliwość Twoją. Bo wstydem i hańbą okryją się ci, którzy pragną mego nieszczęścia.
WarPra	Język mój dzień cały będzie sławił Twoją prawość a wszyscy szukający mej zguby okryją się wstydem i hańbą.
STB	A mój język będzie mówił o Twojej sprawiedliwość przez cały dzień; bowiem zawstydzili się i pobledli ci, co pragnęli mojego nieszczęścia.
EIB	Również język przez cały dzień będzie głosił Twoją sprawiedliwość - To, jak zostali zawstydzeni i upokorzeni Ci, którym tak zależało na moim nieszczęściu.

Psalm 72

Ps 72,1

PsFlor	(71:1) Boże, sąd twoj krolowi daj a sprawiedlność twoję synowi krolewskiemu
PsPul	(71:1) Boże, sąd twoj krolowi daj a sprawiedlność twoję krolowicu
Wuj1923	Psalm na Salomona.
Gda1881	Salomonowi. Boże! daj królowi sądy twoje, a sprawiedliwość twoję synowi królewskiemu;
Gda2017	Psalm dla Salomona. Boże, daj królowi swoje sądy i swoją sprawiedliwość synowi króla;
PsBycz	Psalm dla Salamona. O-Boże! sądy-Twe, Królowi daj; a,-sprawiedliwość-Twoję, synowi króla.
Goet	BOŻE, daj królowi sądy Twoje i synowi królewskiemu sprawiedliwość Twoją,
PsCylk	Salomonowi. - Panie, prawa Twoje królowi daj; a sprawiedliwość Twoję synowi królewskiemu.
PsKrusz	Salomona, Boże, daj sąd królowi, a sprawiedliwość Twoją - synowi królewskiemu.
PsAszk	Salomona (śpiew). Boże, daj Twe wyroki królowi a miłość Twą sprawiedliwą synowi króla.
PsSzer	Salomonowy. Boże! daj królowi prawa swoje, i sprawiedliwość swoją synowi królewskiemu,
Tys1	(71:1) Salomonowy. O Boże, przekaż Twój sąd Królowi i synowi Króla Twoją sprawiedliwość.
Tys5	Salomonowy. O Boże, przekaż Twój sąd królowi i Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Bryt	Salomonowy. Boże! Daj królowi prawa swoje I sprawiedliwość swoją synowi królewskiemu,
Pozn	[Psalm] Salomona. Boże, przekaż wyroki swe królowi, sprawiedliwość swoją synowi królewskiemu.
WarPra	Salomonowy. O Boże, daj królowi władzę sądzenia i Twoją sprawiedliwość królewskiemu synowi!
STB	Salomonowi. Boże, daj Twoje sądy królowi, a Twoją sprawiedliwość królewskiemu synowi.
EIB	Salomonowy. Boże! Podsuwaj królowi swoje rozstrzygnięcia I swoją sprawiedliwość synowi królewskiemu,

Ps 72,2

PsFlor	(71:2) sędzi❬ć❭ lud twoj w sprawiedlności a ubogie twoje w sądzie.
PsPul	(71:2) sędzić [będzie] lud twoj w sprawiedlności a ubogie twoje w sądzie.
Wuj1923	Boże, daj sąd twój królowi: a sprawiedliwość twoję synowi królewskiemu; aby sądził lud twój w sprawiedliwości, a ubogie twe w rozsądku.
Gda1881	Aby sądził lud twój w sprawiedliwości, a ubogich twoich w prawości.
Gda2017	Będzie sądził twój lud w sprawiedliwości, a twoich ubogich w prawości.
PsBycz	Niech-sądzi lud-Twój, z-sprawiedliwością; a,-ubogich-Twych, z-prawością.
Goet	Aby sądził lud Twój w sprawiedliwości, a nędznych Twoich według prawa.
PsCylk	Aby rządził ludem Twoim w sprawiedliwości; a uciśnionymi Twoimi wedle prawa.
PsKrusz	Niechaj sądzi naród Twój w sprawiedliwości, a ubogich Twych w prawości.
PsAszk	Sądzić będzie lud Twój sprawiedliwością, zaś udręczone Twe sprawiedliwym wyrokiem.
PsSzer	aby sądził lud Twój w sprawiedliwości, a ubogich Twoich wedle prawa!
Tys1	(71:2) Niech sprawiedliwie rządzi ludem Twoim i pokornymi Twymi ze słusznością.
Tys5	Niech sądzi sprawiedliwie Twój lud i ubogich Twoich - zgodnie z prawem!
Bryt	Aby sądził lud twój sprawiedliwie, A ubogich twoich wedle prawa!
Pozn	Niech rządzi ludem Twoim sprawiedliwie i ubogimi Twymi według prawa.
WarPra	Niech sprawiedliwie rządzi Twoim ludem, a ubogich Twoich niech słusznie osądza!
STB	Aby rozsądzał Twój lud w sprawiedliwości i Twoich biednych w decyzjach.
EIB	Aby sądził Twój lud sprawiedliwie I ubogich traktował zgodnie z prawem.

Ps 72,3

PsFlor	(71:3) Przyjmicie gory pokoj ludu a pagorkowie sprawiedlność.
PsPul	(71:3) Przymcie gory mir ludu a padoły sprawiedlność.
Wuj1923	Niechaj przyjmą góry pokój ludowi, a pagórki sprawiedliwość.
Gda1881	Przyniosą góry ludowi pokój, a pagórki sprawiedliwość.
Gda2017	Góry przyniosą ludowi pokój, a pagórki sprawiedliwość.
PsBycz	Przyniosą góry pokój ludowi; nawet-pagórki, będą, za-sprawiedliwością.
Goet	Niech góry i pagórki niosą ludowi pokój przez sprawiedliwość.
PsCylk	Niech zwiastują góry pokój ludowi; i pagórki się odezwą sprawiedliwością.
PsKrusz	Niechaj góry przyniosą ludowi pokój, a pagórki sprawiedliwość.
PsAszk	Góry pokój zwiastować będą ludowi, zaś pagórki odpowiedzą sprawiedliwą miłością.
PsSzer	Niech góry przyniosą ludowi dobrobyt, a pagórki sprawiedliwość!
Tys1	(71:3) Góry przyniosą ludowi pokój a wzgórza sprawiedliwość.
Tys5	Niech góry przyniosą ludowi pokój, a wzgórza - sprawiedliwość!
Bryt	Niech góry przyniosą ludowi pokój, A pagórki sprawiedliwość!
Pozn	Niech góry niosą pokój ludowi, a pagórki sprawiedliwość.
WarPra	Niech od gór przyjdzie pokój do ludzi, a z wysokości – sprawiedliwość.
STB	Niech góry zwiastują ludowi pokój, a pagórki niech się odezwą sprawiedliwością.
EIB	Niech góry zapewniają ludziom pokój I niech sprawiedliwością owocują pagórki.

Ps 72,4

PsFlor	(71:4) Sędzić będzie ubogie ludzskie i zbawiony uczyni syny [ludzi] ❬ubogich❭, i uśmierzy potwarcę.
PsPul	(71:4) Sędzić będzie ubogie ludzkie i zbawione uczyni syny ubogich, i uśmierzy potwarcę.
Wuj1923	Będzie sądził ubogie z ludu, i wybawi syny ubogich: a uniży potwarcę.
Gda1881	Będzie sądził ubogich z ludu, a wybawi synów ubogiego; ale gwałtownika pokruszy.
Gda2017	Będzie sądził ubogich z ludu, wybawi synów potrzebującego, a zgniecie ciemiężyciela.
PsBycz	On-będzie-władał biédnymi ludu; będzie-pomagał dzieciom żebraka, i-skruszy ciemiężyciela.
Goet	On wywiedzie prawo nędznych ludu i wybawi dzieci biednych, a zdepce dręczyciela.
PsCylk	Niechaj sądzi uciśnionych w narodzie, wspomoże dzieci biednych, a zgniecie grabieżcę.
PsKrusz	Będzie sądził ubogich ludu, wybawi synów ubogich, a poniży oszczercę.
PsAszk	Sędzią będzie biednych ludu, zbawcą dla rzeszy łaknących, zaś poniży ciemiężcę.
PsSzer	Niechaj sądzi ubogich ludu, wspomaga biednych, ale zdepcze ciemięzcę!
Tys1	(71:4) Uniżonych z ludu otoczy opieką, ratować będzie dzieci ubogich, a zetrze ciemiężyciela.
Tys5	Otoczy opieką uciśnionych wśród ludu, ratować będzie dzieci ubogich, a zetrze na proch ciemiężyciela.
Bryt	Niechaj sądzi ubogich ludu, wybawi biednych, Ale niech zdepcze ciemiężyciela.
Pozn	Niech broni ubogich w narodzie, niech niesie pomoc synom biedaków, a ciemięzcę pognębi.
WarPra	Uciśnionym spośród ludu okaże sprawiedliwość, synów ubogich będzie miał w swej pieczy, a ciemiężycieli wytraci.
STB	Niechaj sądzi uciśnionych w narodzie, wspomoże dzieci nędzarzy, a także zgniecie grabieżcę.
EIB	Niech zapewnia ochronę ubogim wśród ludu, Ratuje dzieci biednych i depcze gnębicieli.

Ps 72,5

PsFlor	(71:5) I przebywać będzie se słuńcem i przed miesiącem w pokolenie i w pokolenie.
PsPul	(71:5) I zostanie z słońcem i przed miesiącem w pokolenie i w pokolenie.
Wuj1923	I będzie trwał z słońcem, i przed księżycem, na pokolenie i pokolenie.
Gda1881	Będą się bać ciebie, póki słońce i miesiąc trwać będzie, od narodu aż do narodu.
Gda2017	Będą się bać ciebie, póki trwać będzie słońce i księżyc, z pokolenia na pokolenie.
PsBycz	Będą-bać-się-Ciebie, póki słońcé, i-dopóki księżyc, potrwają, od pokolenia, do pokoleń.
Goet	Bać się Ciebie będą od pokolenia do pokolenia, póki trwać będą słońce i księżyc.
PsCylk	Aby obawiali się Ciebie póki słońce; i w obliczu księżyca, z pokolenia w pokolenie.
PsKrusz	Będą się bać Ciebie, dopóki słońce i księżyc przed nami - od pokolenia do pokolenia.
PsAszk	Obawiać się Ciebie będą wraz z słońcem i przed księżycem - pokolenia pokoleń.
PsSzer	Niech żyje, póki słońce i księżyc świecić będzie, z pokolenia w pokolenie.
Tys1	(71:5) I będzie żył długo jak słońce, jak księżyc przez wszystkie pokolenia.
Tys5	I będzie trwał długo jak słońce, jak księżyc przez wszystkie pokolenia.
Bryt	Niech boją się ciebie, póki słońceI póki księżyc świecić będzie, z pokolenia w pokolenie.
Pozn	Niech żyje, póki trwa słońce i księżyc świeci, po wszystkie pokolenia.
WarPra	I będzie trwał tak długo jak słońce i księżyc, aż po najbardziej odległe pokolenia.
STB	Aby się Ciebie obawiali póki słońce oraz w obliczu księżyca, z pokolenia na pokolenie.
EIB	Niech panuje, dopóki wstaje słońce, Dopóki wschodzi księżyc - z pokolenia w pokolenie.

Ps 72,6

PsFlor	(71:6) Zstąpi jako deszcz w runo i jako kropie kapające na ziemię.
PsPul	(71:6) Zstąpi jako deszcz w runo a jako kropie kapające na ziemię.
Wuj1923	Znidzie jako deszcz na runo: a jako krople na ziemię kapiące.
Gda1881	Jako zstępuje deszcz na pokoszoną trawę, a deszcz kroplisty skrapiający ziemię:
Gda2017	Zstąpi jak deszcz na skoszoną trawę, jak krople deszczu nawadniające ziemię.
PsBycz	On-zejdzie-na-dół, jak dészcz na sianokos; jak-dészcz rzęsisty, zléwający ziemię.
Goet	On zstąpi jak deszcz na łąkę skoszoną, jak deszcze ulewne, które rozmiękczają glebę.
PsCylk	Niech znijdzie jako deszcz na łąkę skoszoną; jako ulewa nawodniająca ziemię.
PsKrusz	Jako zstępuje deszcz na skoszoną łąkę, a deszcz obfity, skrapiający ziemię,
PsAszk	Zestąpi jako deszcz na sianożęcie, jako rosiste opary, co skrapiają ziemię.
PsSzer	Niech będzie jak deszcz, który spada na łąkę skoszoną, jak ulewa skrapiająca ziemię!
Tys1	(71:6) Zstąpi jak deszcz na trawę, jak ulewa, co nawadnia ziemię.
Tys5	Zstąpi jak deszcz na trawę, jak deszcz rzęsisty, co nawadnia ziemię.
Bryt	Niech będzie jak deszcz, który pada na łąkę skoszoną, Jak ulewa zraszająca ziemię!
Pozn	Niech będzie jak deszcz, co pada na trawę, jak ulewa zraszająca ziemię.
WarPra	Niech będzie jak deszcz, który spada na pola, jak ulewa nawadniająca ziemię.
STB	Niech zstąpi jakby deszcz na skoszoną łąkę, jak ulewa nawadniająca ziemię.
EIB	Niech pada niczym deszcz na skoszoną trawę, Niczym ulewa, która nawadnia ziemię!

Ps 72,7

PsFlor	(71:7) Wznidzie we dnioch jego sprawiedlność i opłwitość pokoja, aliż odniesion będzie miesiąc.
PsPul	(71:7) Wznidzie w dnioch jego sprawiedlność i opłwitość pokoja, aliż zginie miesiąc.
Wuj1923	Wznidzie za dni jego sprawiedliwość, i obfitość pokoju, aż zginie miesiąc.
Gda1881	Tak sprawiedliwy zakwitnie za dni jego, a będzie obfitość pokoju, dokąd miesiąca staje.
Gda2017	Za jego dni zakwitnie sprawiedliwy i będzie obfitość pokoju, dopóki księżyc trwa.
PsBycz	Zakwitnie, za-dni-swych, sprawiedliwy, i-będzie-wielkość pokoju, aż do zniszczenia księżyca.
Goet	Za dni Jego kwitnąć będzie sprawiedliwy i będzie obfitość pokoju, aż księżyca nie będzie.
PsCylk	Niech rozkwitnie za dni jego sprawiedliwy; i pełnia pokoju póki nie stanie księżyca.
PsKrusz	tak zakwitnie sprawiedliwy za dni Jego, i będzie wielki pokój, dopóki księżyca nie zbraknie.
PsAszk	Zakwitnie za dni jego sprawiedliwy i pełnia pokoju aż pokądby nie stało księżyca.
PsSzer	Niech zakwitnie sprawiedliwość za dni jego i trwa pełny pokój, póki stanie księżyca!
Tys1	(71:7) Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość i pokój w obfitości, aż księżyc ustanie.
Tys5	Za dni jego rozkwitnie sprawiedliwość i wielki pokój, dopóki księżyc nie zgaśnie.
Bryt	Niech zakwitnie sprawiedliwość za dni jego I obfitość pokoju, póki stanie księżyca!
Pozn	Niech za dni jego kwitnie sprawiedliwość i pełnia pokoju, dopóki księżyc nie zagaśnie.
WarPra	Niech za dni jego kwitnie sprawiedliwość i pokój – dopóki będzie świecił księżyc.
STB	Niechaj za jego dni rozkwitnie sprawiedliwy oraz pełnia pokoju, jak długo zostanie księżyc.
EIB	Niech za jego dni zakwitnie sprawiedliwość, Niech trwa pokój, dopóki wschodzi księżyc,

Ps 72,8

PsFlor	(71:8) I panać będzie od morza aż do morza i od rzeki aż do krajow okręga ziem.
PsPul	(71:8) I paniać będzie od morza aż do morza i od rzeki aż do krajow o[d]kręga ziemie.
Wuj1923	I będzie panował od morza aż do morza: i od rzeki aż do krajów okręgu ziemie.
Gda1881	Będzie panował od morza aż do morza, i od rzeki aż do kończyn ziemi.
Gda2017	Będzie panował od morza do morza, od rzeki aż po krańce ziemi.
PsBycz	Tedy-będzie-panował od-morza do morza; i,-od-rzéki, aż-do krańców ziemi.
Goet	Będzie panował od morza aż do morza, i od rzeki aż do krańców ziemi.
PsCylk	I niech włada od morza do morza; i od strumienia aż do krańców ziemi.
PsKrusz	Będzie panował od morza aż do morza i od rzeki aż do kończyn ziemi.
PsAszk	I panować będzie od morza do morza i od strumienia po krańce ziemi.
PsSzer	Niech panuje od morza do morza i od rzeki, aż do krańców ziemi!
Tys1	(71:8) I panować będzie od morza do morza, od Rzeki aż po krańce ziemi.
Tys5	I panować będzie od morza do morza, od Rzeki aż po krańce ziemi.
Bryt	Niech panuje od morza do morzaI od Rzeki aż do krańców ziemi!
Pozn	Niech panuje od morza do morza i od Rzeki aż po krańce ziemi.
WarPra	Niech panuje od morza do morza, od Wielkiej Rzeki aż po krańce ziemi.
STB	I niech panuje od morza do morza, i od strumienia aż do krańców ziemi.
EIB	Niech panuje od morza do morza I od Rzeki aż do krańców ziemi!

Ps 72,9

PsFlor	(71:9) Przed nim padać będą Murzynowie a nieprzyjaciele jego będą lizat ziemię.
PsPul	(71:9) Przed nim padać ❬będą❭ Murzynowie a jego nieprzyjaciele będą lizać ziemię.
Wuj1923	Przed nim będą padać Murzynowie: a nieprzyjaciele jego ziemię lizać będą.
Gda1881	Przed nim padać będą mieszkający na pustyniach, a nieprzyjaciele jego proch lizać będą.
Gda2017	Przed nim upadną mieszkańcy pustyni, a jego wrogowie będą proch lizać.
PsBycz	Przed-nim, klękać-będą mieszkańcy pustyń; a,-wrogi-jego, pył lizać-będą.
Goet	Przed Nim upokorzą się mieszkańcy pustyni, a wrogowie Jego proch lizać będą.
PsCylk	Przed nim niech klękają mieszkańcy stepu; a wrogi jego proch niech liżą.
PsKrusz	Przed Nim upadną mieszkańcy pustyni, a nieprzyjaciele Jego pył lizać będą.
PsAszk	Przed nim zegną kolana mieszkańcy pustyń a wrogowie jego proch lizać będą.
PsSzer	Niech przed nim zegną kolana przeciwnicy, a nieprzyjaciele jego niech proch liżą!
Tys1	(71:9) Nieprzyjaciele na twarz przed Nim padną, a Jego przeciwnicy pył będą lizali.
Tys5	Nieprzyjaciele będą mu się kłaniać, a jego przeciwnicy pył będą zlizywać.
Bryt	Niech przed nim zegną kolana przeciwnicy, A nieprzyjaciele jego niech proch liżą!
Pozn	Niech przeciwnicy jego przed nim upadają, a wrogowie jego proch liżą.
WarPra	Niech ugną się przed nim jego przeciwnicy, niech liżą proch ziemi wszyscy jego wrogowie.
STB	Niech przed nim klękają mieszkańcy stepu, a jego wrogowie niech liżą proch.
EIB	Niech przed jego obliczem płaszczą się wrogowie, Jego nieprzyjaciele niech zlizują proch z ziemi!

Ps 72,10

PsFlor	(71:10) Krolowie Tarsis i ostrowowie ofierować będą, krolowie arabszczy i Saba dary przywiodą.
PsPul	(71:10) Krolowie Tarsis i ostrowowie dary dadzą, krolowie arabszczy i Saba dary przywiozą.
Wuj1923	Królowie Tarsys i wyspy przyniosą dary: królowie Arabscy i Saba przywiozą upominki.
Gda1881	Królowie od morza i z wysep dary mu przyniosą; królowie Sebejscy i Sabejscy upominki oddadzą.
Gda2017	Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary, królowie Szeby i Saby złożą daninę.
PsBycz	Królowie Tarsysu, i-wysp, dary przynosić-będą; królowie Szeby i-Seby, podarki, podawać-będą.
Goet	Królowie z Tarsu i wysp przyniosą dary; królowie z Seby i Saby złożą Mu daninę.
PsCylk	Królowie Tarszyszu i wysp dań mu złożą; królowie Szeby i Seby haracz przyniosą.
PsKrusz	Królowie Tarsziszu i wysp dary przyniosą, królowie Szeba i ze Saby dary złożą.
PsAszk	Królowie Tarszyszu i wyspy dary bogatymi się odwdzięczą, królowie Szewy i Sewy ofiarny złożą upominek.
PsSzer	Królowie Tarszyszu i wysp niech przynoszą mu dary; królowie Saby i Seby niech złożą daninę!
Tys1	(71:10) Królowie Tarszisz i wysp przyniosą Mu dary, królowie Arabów i Saby złożą upominki.
Tys5	Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary, królowie Szeby i Saby złożą daninę.
Bryt	Królowie Tarszysz i wysp niech przynoszą dary; Królowie Saby i Seby niech złożą daninę!
Pozn	Królowie Tarszisz i wysp niechaj przynoszą dary, niech królowie Szeby i Seby składają daniny.
WarPra	Królowie z Tarszisz i z wysp przyniosą mu dary, królowie Szeby i Saby przyjdą z podarkami.
STB	Oto złożą mu daninę królowie Tarszyszu, wysp, a królowie Szeby i Seby przyniosą mu haracz.
EIB	Królowie Tarszisz i wysp niech złożą dary, A królowie Szeby i Saby - daninę.

Ps 72,11

PsFlor	(71:11) I modlić sie będą jemu wszystcy krolowie ziemie, wszystcy pogani służyć będą jemu.
PsPul	(71:11) I kłaniać sie będą jemu wszytcy krolowie ❬ziemie❭, wszytcy pogani będą jemu służyć.
Wuj1923	I będą mu się kłaniać wszyscy królowie ziemscy: wszyscy narodowie będą mu służyć.
Gda1881	I będą mu się kłaniać wszyscy królowie; wszystkie narody służyć mu będą.
Gda2017	I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie; wszystkie narody będą mu służyć.
PsBycz	I-będą-się-kłaniali mu, wszyscy królowie; wszystkie narody będą-służyły-mu;
Goet	Wszyscy królowie kłaniać Mu się będą; wszystkie ludy służyć Mu będą.
PsCylk	I będą się przed nim korzyć wszyscy królowie; wszystkie ludy służyć mu będą.
PsKrusz	I będą Mu się kłaniać wszyscy królowie - wszystkie narody służyć Mu będą.
PsAszk	Ukorzą mu sic wszyscy królowie, wszystkie narody służyć mu będą.
PsSzer	Niech mu oddają pokłon wszyscy królowie, niech mu służą wszystkie ludy!
Tys1	(71:11) I uwielbią Go wszyscy królowie, wszystkie narody będą Mu służyły.
Tys5	I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie, wszystkie narody będą mu służyły.
Bryt	Niech mu oddają pokłon wszyscy królowie, Niech mu służą wszystkie narody!
Pozn	Niechaj mu złożą pokłon wszyscy królowie, niech będą mu poddane wszystkie narody.
WarPra	Będą mu się kłaniać wszyscy królowie, służyć mu będą wszystkie ludy.
STB	I będą się przed nim korzyć wszyscy królowie, wszystkie ludy będą mu służyć.
EIB	Niech mu pokłon składają wszyscy królowie, Wszystkie narody niech mu usługują!

Ps 72,12

PsFlor	(71:12) Bo zbawił ubogiego od silnego i ubogiego, jemuż nie było pomocnika.
PsPul	(71:12) Bo wyzwolił ubogiego od silnego i ubogiego, jemuż nie było pomocnika.
Wuj1923	Albowiem wybawi ubogiego: tak możnego i nędznego, który nie miał pomocnika.
Gda1881	Albowiem wyrwie ubogiego wołającego, i nędznego, który nie ma pomocnika.
Gda2017	Ocali bowiem ubogiego, gdy zawoła, i nędznego, który nie ma pomocnika.
PsBycz	Bo, on-oswobodzi biédaka, wzywającego-pomocy; i-ubogiego, a-nie-mającego pomocnika, ku dopomożeniu mu.
Goet	Albowiem On wybawi biednego, który wzywa pomocy, i nędznego, który nie ma pomocnika.
PsCylk	Gdyż ocala ubogiego, który woła, i uciśnionego, który nie ma wybawcy.
PsKrusz	Albowiem uwolni ubogiego wołającego i nędznego, który niema pomocnika.
PsAszk	Bo wyrwie łaknącego, co woła boleśnie i udręczonego, co nie ma pomocy.
PsSzer	Bo wyrwie biednego wołającego o pomoc i ubogiego, który nie ma pomocy.
Tys1	(71:12) Bo On wyzwoli wołającego biedaka i ubogiego, co nie ma pomocy.
Tys5	Wyzwoli bowiem wołającego biedaka i ubogiego, i bezbronnego.
Bryt	Bo ocali biedaka, który woła o ratunek, I ubogiego, który nie ma pomocy.
Pozn	On wyzwoli bowiem ubogiego wołającego [o pomoc] i biednego, którego nikt nie wspomaga.
WarPra	On uratuje biedaka o pomoc wołającego, ubogich i każdego, kto jest bezbronny.
STB	Ponieważ ocala żebrzącego, co woła, oraz uciśnionego, który nie ma wybawcy.
EIB	Bo będzie ratował biednego, który woła o pomoc, I ubogiego, który znajdzie się w potrzebie,

Ps 72,13

PsFlor	(71:13) Odpuści ubogiemu i nieimającemu a dusze ubogich zbawiony uczyni.
PsPul	(71:13) Odpuści ubogiemu i nieimającemu a dusze ubogich zbawione uczyni.
Wuj1923	Przepuści ubogiemu i niedostatecznemu; a dusze ubogich zbawi.
Gda1881	Zmiłuje się nad ubogim, i nad niedostatecznym, a duszę nędznych wybawi.
Gda2017	Zmiłuje się nad ubogim i potrzebującym i wybawi dusze nędzarzy.
PsBycz	On-się-zlituje nad biédnym i-żebrakiem, nawet-życié ubogich ocali.
Goet	Zmiłuje się nad nieznacznym i biednym, a dusze biednych wybawi.
PsCylk	Miłosiernym jest dla biednych i ubogich; a duszę ubogich wybawia.
PsKrusz	Ulituje się nad nędzarzem i nad ubogim - i dusze ubogich wybawi.
PsAszk	Zlituje się nad biednym i łaknącym a dusze łaknących nakarmi.
PsSzer	Zlituje się nad nędzarzem i biednym, i pomoże duszom biednym.
Tys1	(71:13) Nad nędznym i biedakiem się zmiłuje, ocali życie ubogim:
Tys5	Zmiłuje się nad nędzarzem i biedakiem i ocali życie ubogich:
Bryt	Zlituje się nad nędzarzem i biednymI wybawi dusze biednych.
Pozn	Ulituje się nad słabym i nędznym i ocali życie ubogim.
WarPra	Ulituje się nad uciśnionymi i słabymi i ocali życie maluczkich.
STB	Miłosierny jest dla żebrzących, ubogich oraz duszę ubogich wybawia.
EIB	Okaże litość słabym i bezradnym I wybawi dusze ludzi pognębionych.

Ps 72,14

PsFlor	(71:14) Z lichw i lichoty odkupi dusze jich i poczestne imię jich przed nim.
PsPul	(71:14) Z lichw[y] i z lichoty odkupi dusze jich i cne imię jich przed nim.
Wuj1923	Z lichwy i nieprawości wykupi dusze ich: a imię ich uczciwe przed nim.
Gda1881	Od zdrady i gwałtu wybawi duszę ich; bo droga jest krew ich przed oczyma jego.
Gda2017	Wybawi ich dusze od podstępu i przemocy, bo ich krew jest cenna w jego oczach.
PsBycz	On, od-ucisku, i-od-gwałtu, uwolni życié-ich; bo-będzie-drogą, krew-onychże, w-oczach-jego.
Goet	Od ucisku i przemocy ocali dusze ich, a krew ich będzie droga w oczach Jego,
PsCylk	Od gwałtu i grabieży wyzwala duszę ich; i drogą jest krew ich w oczach jego.
PsKrusz	Od zdrady i gwałtu wybawi dusze ich, bo droga jest krew ich przed oczyma Jego.
PsAszk	Od fałszu zdradnego i gwałtu wybawi ich duszę i drogą będzie krew ich w jego oczach.
PsSzer	Wybawi życie ich od ucisku i gwałtu, bo krew ich jest droga w oczach Jego.
Tys1	(71:14) wybawi ich od krzywdy i ucisku, a krew ich cenna będzie w Jego oczach.
Tys5	od krzywdy i ucisku uwolni ich dusze, a krew ich cenna będzie w jego oczach.
Bryt	Z ucisku i gwałtu wyzwoli ich życie, Bo krew ich jest droga w oczach jego.
Pozn	Oswobodzi ich spod ucisku i gwałtu, bo cenna jest ich krew w jego oczach.
WarPra	Uwolni ich od ucisku i przemocy, krew ich będzie w Jego oczach cenna.
STB	Od gwałtu i grabieży wyzwala ich duszę, bo ich krew jest cenną w jego oczach.
EIB	Przed przemocą i gwałtem ochroni ich życie, A ich krew będzie cenna w jego oczach.

Ps 72,15

PsFlor	(71:15) I żyw będzie, i dadzą jemu od złota arabskiego, i kłaniać sie będą od niego zawżdy, wszego dnia błogosławić będą jemu.
PsPul	(71:15) I będzie żyw, i dadzą jemu od złota arabskiego, i kłaniać sie będą od niego zawżdy, wszego dnia błogosławiąc ji.
Wuj1923	A będzie żył, i dadzą mu z złota Arabskiego, i będą się zawsze kłaniać dla niego: cały dzień będą go błogosławić.
Gda1881	I będzie żył, a dawać mu będą złoto sabejskie, i ustawicznie się za nim modlić będą, cały dzień błogosławić mu będą.
Gda2017	I będzie żył, i dadzą mu złoto z Szeby; nieustannie będą się za niego modlić i codziennie mu błogosławić.
PsBycz	Więc-będzie-żył, i-będzie-się-dawało mu, z-złota Szebajskiego; oraz-modlić-się-będą, do-niego, ciągle; każdego dnia będą-błogosławić-go.
Goet	I będzie żył, i dawać mu będą złoto z Seby; stale się za Niego modlić będą, codziennie błogosławić Go będą.
PsCylk	I będzie żył, da mu złota Szeby, a modlić się będzie za niego nieustannie, i codziennie mu błogosławić.
PsKrusz	I powstanie i dadzą Mu ze złota sabejskiego, i bezustannie modlić się za Nim będą - na każdy dzień błogosławić Go będą.
PsAszk	I niechajbyż żył i obyż mu dali ze złota Szewy, i oby się modlili za niego a błogosławić go będą ciągle dzień cały.
PsSzer	Niech więc żyje i niechaj mu składają złoto sabejskie; i zawsze modlą się za niego, stale mu błogosławią!
Tys1	(71:15) {Przeto będzie żył i dadzą Mu złoto z Saby} i zawsze będą się modlić za Niego, nieustannie Mu błogosławić.
Tys5	Przeto będzie żył i dadzą mu złoto z Saby, zawsze będą się modlić za niego, nieustannie mu błogosławić.
Bryt	Niech więc żyje i niechaj mu składają złoto z Saby, Niech zawsze modlą się za niego! Niech każdego dnia mu błogosławią!
Pozn	Niech żyje więc i niech mu składają w darze złoto Szeby, niech się za niego modlą nieustannie i niech mu błogosławią każego dnia.
WarPra	Niech przeto żyje i złoto z Saby dostaje, niech modlą się ciągle za niego i wypraszają mu błogosławieństwo.
STB	Więc będzie żył, i da mu złota Szeby, i nieustannie będą się modlić za niego oraz codziennie go sławić.
EIB	Niech żyje i niech go obdarują złotem Szeby! Niech zawsze modlą się o niego - Cały dzień niech mu życzą szczęścia!

Ps 72,16

PsFlor	(71:16) Będzie śćwierdzenie w ziemi na wysokości gor, wzniesion będzie nad Libanem owoc jego i kwiść będą z miasta jako siano ziemie.
PsPul	(71:16) Będzie stwirdzenie w ziemi na wysokości gor, wzniesion będzie nad Libanem owoc jego i będą kwiść z miasta jako siano ziemskie.
Wuj1923	I będzie utwierdzenie na ziemi na wierzchu gór: podniesie się nad Liban urodzaj jego: i rozkwitną się z miasta, jako zioła polne.
Gda1881	Gdy się wrzuci garść zboża do ziemi na wierzchu gór, zaszumi jako Liban urodzaj jego, a mieszczanie zakwitną jako zioła polne.
Gda2017	Gdy się zasieje garść zboża w ziemi na szczytach gór, jego plon zaszumi jak Liban, a mieszkańcy miast zakwitną jak polna trawa.
PsBycz	Będzie obfitość zboża na-ziemi; na-szczycie gór, zadrży, jak-Liban, plon-jego; i-kwitnąć-będą mieszkańcy z-miasta, jak zioła téj-ziemi.
Goet	Nadmiar zboża będzie w kraju aż na wierzchołkach gór; urodzaj jego zaszumi jak Libanon; a z miast wykwitnie lud jak roślinność ziemi.
PsCylk	Będzie obfitość zboża w kraju, na wierzchach gór zaszumi jak Libanon plon jego, a zakwitną po miastach jak trawa ziemi.
PsKrusz	Będzie jako źdźbło zboża w ziemi, na wierzchołku gór zaszumi, jak Liban, owoc Jego i zakwitną z miasta, jako trawa polna.
PsAszk	Obyż był nadmiar żyta na ziemi, na szczycie gór szumieć będzie jako Libanon owoc jego i z miasta wykwitną, jako zielsko ziemi.
PsSzer	Będzie nadmiar żyta w kraju, zaszumi na szczytach gór, jak Liban będzie plon jego; i zakwitną obywatele miasta jak trawa polna.
Tys1	(71:16) Obfitość zboża będzie na ziemi; na szczytach zaszumią kłosy jak lasy Libanu i rozrodzą się mieszkańcy miast jak polna trawa.
Tys5	Obfitość zboża niech będzie na ziemi, niech szczyty gór nią zaszumią! Jak Liban niech plon jego kwitnie, niech będzie jego kwiat jak polna trawa!
Bryt	Niech będzie nadmiar zboża w kraju, Aż po szczyty gór, Niech zaszumi jak Liban plon jego, Niech zakwitną mieszkańcy miasta jak trawa polna.
Pozn	Niech będzie w kraju obfitość zboża, niech kłosy jego zaszumią [nawet] na szczytach gór jak [lasy] Libanu, a mieszkańcy miast niech się rozplenią jak trawa polna.
WarPra	W kraju niech będzie obfitość zboża, niech (drzewa) zaszumią na górskich szczytach. Niech zbiera owoce jak z drzew Libanu, a w miastach niech będzie ludzi tak wiele jak trawy na ziemi.
STB	W kraju będzie obfitość zboża, jego plon zaszumi jak Libanon na wierzchołkach gór, a po miastach ludzie zakwitną jak trawa ziemi.
EIB	Niech zboże bogactwem zaleje tę ziemię, Niech szczyty gór zakołyszą się łanami, Niech owoc jego drzew przywodzi na myśl Liban I niech miasta zakwitną tak, jak trawa ziemi.

Ps 72,17

PsFlor	(71:17) Bądź imię jego błogosławiono na wieki, przed słuńcem przebywać będzie imię jego. (71:18) I błogosławiona będą w niem wszystka pokolenia ziemie, wszystek lud wieliczyć będzie ji.
PsPul	(71:17) Bądź imię jego błogosławiono na wieki, przed słońcem jest imię jego. (71:18) I błogosławiona będą w niem wszytka pokolenia ziemska, wszystcy ludzie będą wielbić ji.
Wuj1923	Niechaj będzie imię jego na wieki błogosławione: przed słońcem trwa imię jego: i będą w nim błogosławione wszystkie pokolenia ziemskie: wszyscy narodowie wielbić go będą.
Gda1881	Imię jego będzie na wieki; pokąd słońce trwa, dziedziczyć będzie imię jego, a błogosławiąc sobie w nim wszystkie narody wielbić go będą.
Gda2017	Jego imię trwać będzie na wieki; póki słońce trwa, trwać będzie jego imię; ludzie będą błogosławieni w nim, a wszystkie narody nazwą go błogosławionym.
PsBycz	Będzie, imię-jego, na-wieki; dopóki słońca, będzie-uwieczniać-się imię-jego, i-będą-się błogosławić w-nim; wszystkie narody będą-szczęśliwym-głosiły-go.
Goet	Imię Jego pozostanie na wieki; imię Jego trwać będzie, póki słońce istnieje. W Nim błogosławić sobie będą; wszystkie narody szczęśliwym mianować Go będą!
PsCylk	Przetrwa imię jego wieki, i w obliczu słońca wzrośnie imię jego; i błogosławić się niém będą wszystkie ludy, i mienić je będą szczęśliwém.
PsKrusz	Imię Jego będzie na wieki: póki słońce trwa, imię Jego róść będzie, i będą w Nim błogosławieni - wszystkie narody uwielbiać Go będą.
PsAszk	Obyż było imię jego na wieczność, przed słońcem trwać będzie imię jego i błogosławić się niem będą, będą go uznawać wszystkie narody.
PsSzer	Niech imię jego trwa wiecznie, niech w blaskach słońca wzrośnie imię jego! Niech błogosławią się nim ludzie niech sławią go wszystkie rody!
Tys1	(71:17) Imię Jego błogosławione będzie na wieki; jak długo świeci słońce, imię Jego przetrwa. Błogosławione w Nim będą wszystkie szczepy ziemi i ogłoszą Go szczęśliwym wszystkie narody.
Tys5	Imięs jego trwa na wieki; jak długo świeci słońce, niech wzrasta jego imię! Niech się wzajemnie nim błogosławią! Niech wszystkie narody ziemi życzą mu szczęścia!
Bryt	Niech imię jego trwa wiecznie, Niech imię jego kwitnie, póki świeci słońce! Niech ludzie błogosławią się nim wzajemnie! Niech sławią go wszystkie narody!
Pozn	Niech imię jego trwa na wieki, niech wzrasta, póki słońce świecić będzie. Niech w nim błogosławione będą wszystkie pokolenia ziemi i niech go sławią wszystkie narody.
WarPra	Niech imię jego trwa na wieki, niech wzrasta, jak długo będzie świecić słońce. Szczęśliwe sławić go będą wszystkie narody w nim mając dla siebie błogosławieństwo.
STB	Jego Imię przetrwa na wieki; jego Imię wzrośnie w obliczu słońca; będą się nim chwalić wszystkie ludy i będą je nazywać szczęśliwym.
EIB	A jego imię? Oby trwało wiecznie! Dopóki świeci słońce, niech noszą je następcy; Niech ludzie błogosławią nim sobie wzajemnie, A wszystkie narody niech mu życzą szczęścia!

Ps 72,18

PsFlor	(71:19) Błogosławiony Gospodzin Bog Israhel, iże uczynił dziwy wielikie sam.
PsPul	(71:19) Błogosławiony Bog Gospodzin Israhel, jen dziwy czyni sam.
Wuj1923	Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, który sam czyni dziwy.
Gda1881	Błogosławiony Pan Bóg, Bóg Izraelski, który sam cuda czyni.
Gda2017	Błogosławiony niech będzie PAN Bóg, Bóg Izraela, który sam jeden czyni cuda.
PsBycz	Błogosławiony Pan Bóg, Bóg Izraela, czyniący cuda, On-sam.
Goet	Uwielbiony niech będzie Bóg, Pan, Bóg Izraela, który sam cuda czyni.
PsCylk	Chwała Bogu, Panu, Panu Izraela, który spełnia cuda jedyny.
PsKrusz	{\b Błogosławiony Pan Bóg, Bóg Izraela, który sam cuda czyni.
PsAszk	Błogosławiony Bóg Jehowa, Bóg Izraela, sam jedynie czyniący cuda.
PsSzer	Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, który sam jeden czyni cuda!
Tys1	(71:18) Błogosławiony Pan Bóg Izraela, który jeden czyni cuda!
Tys5	Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, który sam jeden czyni cuda!
Bryt	Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, Który sam jeden czyni cuda!
Pozn	Błogosławiony Jahwe, Bóg Izraela, który sam jeden czyni cuda!
WarPra	Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, bo tylko On jeden czyni cuda.
STB	Chwała Bogu, WIEKUISTEMU, Bogu Israela, który jedyny spełnia cuda.
EIB	Niech będzie błogosławiony PAN, Bóg - Bóg Izraela, On - tak, On jedynie - dokonuje cudów!

Ps 72,19

PsFlor	(71:20) I błogosławione imię wielmnożstwa jego na wieki, i napełniona będzie wielmnożstwa jego wszelika ziemia. Stań sie! stań sie!
PsPul	(71:20) I błogosławiono imię wielmostwa jego na wieki, i napełniona będzie wielmostwa jego wszelka ziemia. Stań sie! stań sie!
Wuj1923	I błogosławione imię majestatu jego na wieki: i będzie napełniona majestatem jego wszystka ziemia. Stań się, stań się.
Gda1881	I błogosławione imię chwały jego na wieki, a niech będzie napełniona chwałą jego wszystka ziemia. Amen, Amen.
Gda2017	I błogosławione na wieki jego chwalebne imię; niech cała ziemia będzie napełniona jego chwałą. Amen, amen.
PsBycz	I-błogosławioném Imię chwały-Jego, na-wieki; oraz-niech-będzie-napełniona, chwałą-Jego, cała ta-ziemia, Amen, i-Amen. (Niech tak będzie, i niech się tak stanie.)
Goet	I uwielbione niech będzie wspaniałe imię Jego na wieki! A cała ziemia niech napełniona będzie Jego wspaniałością. Amen, tak, amen.
PsCylk	I niech będzie błogosławione imię chwały Jego na wieki, i niech napełni się chwałą Jego cała ziemia. Amen i amen.
PsKrusz	{\b Błogosławione imię chwały Jego na wieki i niechaj napełni się chwałą Jego wszystka ziemia. Amen i Amen.
PsAszk	I błogosławiono na wieki imię Jego chwały a wypełni się chwalą jego ziemia wszystka. Amen i Amen,
PsSzer	I błogosławione na wieki niech będzie chwalebne imię Jego, a cała ziemia niech będzie pełna chwały Jego! Amen, Amen.
Tys1	(71:19) Błogosławione na wieki chwalebne Jego imię; niech cała ziemia chwałą Jego się napełni. Niech się tak stanie — niech się stanie!
Tys5	Błogosławione na wieki chwalebne Jego imię; niech się cała ziemia napełni Jego chwałą! Niech się tak stanie niech się stanie!
Bryt	I niech będzie chwalebne imię jego błogosławione na wieki, A cała ziemia niech będzie pełna chwały jego! Amen, Amen.
Pozn	Błogosławione chwalebne Imię Jego na wieki, niech chwałą Jego napełni się cała ziemia! Amen. Amen.
WarPra	Błogosławione niech będzie na wieki jego święte Imię, niech Jego chwała napełni całą ziemię. Amen! Amen!
STB	Niech będzie na wieki wysławione Imię Jego chwały, i niech się Jego chwałą napełni cała ziemia. Amen i amen.
EIB	Niech będzie błogosławione na wieki Jego chwalebne imię I niech Jego chwała wypełnia całą ziemię! Niech tak się stanie, O, niech tak się stanie!

Ps 72,20

Wuj1923	Skończyły się Pieśni Dawida, syna Jessego.
Gda1881	A tuć się kończą modlitwy Dawida, syna Isajego.
Gda2017	I tu się kończą modlitwy Dawida, syna Jessego.
PsBycz	Kończą-się modlitwy Dawida, syna Iszaijego.
Goet	Kończą się modlitwy Dawida, syna Isajego.
PsCylk	Skończyły się modły Dawida, syna Izajego.
PsKrusz	SKOŃCZYŁY SIĘ MODLITWY DAWIDA, SYNA ISAI.
PsAszk	Zebrane są wszystkie modlitwy Dawida, syna Izajowego.
PsSzer	Kończą się modlitwy Dawida, syna Isajego.
Tys1	(71:20) --
Tys5	(Skończyły się modlitwy Dawida, syna Jessego).
Bryt	Koniec modlitw Dawida, syna Isajego.
Pozn	Tu kończą się modlitwy Dawida, syna Jiszaja.
WarPra	Koniec modlitw Dawida, syna Jessego
STB	Tu skończyły się modlitwy Dawida, syna Isajego.
EIB	Koniec modlitw Dawida, syna Jessaja.

Psalm 73

Ps 73,1

PsFlor	(72:1) Kako dobry Israhel Bog tym, jiż są prawego sierca.
PsPul	Azaf. (72:1) Kako dobry izrahelski Bog tym, jiż są prawego sierce!
Wuj1923	Psalm Asaphowi. Jako dobry Bóg Izraelczyków tym, którzy są prostego serca.
Gda1881	Psalm Asafowy. Zaisteć dobry jest Bóg Izraelowi, tym, którzy są czystego serca.
Gda2017	Psalm Asafa. Doprawdy Bóg jest dobry dla Izraela; dla tych, którzy są czystego serca.
PsBycz	Psalm Asafa. Zaprawdę, dobrym, dla-Izraela, Bóg; to jest, dla-czystych serca.
Goet	PSALM Asafa. Zaiste, dobrym jest Bóg dla Izraela, dla tych, którzy są czystego serca.
PsCylk	Pieśń Asafa. - Zaprawdę dobrym dla Izraela Pan, dla czystych sercem.
PsKrusz	Psalm Asafa. Jakoż dobry jest dla Izraela Bóg - dla tych, co są czystego serca!
PsAszk	Śpiew Asafa. Przecie dobrym jest Bóg dla Izraela, tym, co prawego są serca.
PsSzer	Psalm Asafa. Zaiste, dobry jest Bóg dla Izraela, dla tych, którzy są czystego serca.
Tys1	(72:1) Psalm. Asafowy. Jak dobry jest Bóg dla prawych, Pan — dla tych, co są serca czystego!
Tys5	Psalm. Asafowy. Jak dobry jest Bóg dla prawych, dla tych, co są czystego serca!
Bryt	Psalm Asafowy. Zaiste, dobry jest Bóg dla tego, kto prawy, Dla tych, którzy są czystego serca.
Pozn	Psalm Asafa. Zaprawdę, dobry jest Bóg dla sprawiedliwego, dla tych, których serca są prawe.
WarPra	Psalm Asafa. O, jak dobry jest Bóg dla Izraela i dla wszystkich ludzi czystego serca.
STB	Pieśń Asafa. Zaprawdę, Bóg jest hojnym dla Israela, dla czystych sercem.
EIB	Psalm Asafa. O, jak dobry jest Bóg dla Izraela, Dla tych co mają czyste serce.

Ps 73,2

PsFlor	(72:2) Moje wiem nogi ❬malem nie❭ poruszyły sie są, niemalem wyliły ❬sie❭ są pościa moja,
PsPul	(72:2) Ale moje malem nie poruszony są nogi, niemalem rozliły ❬sie❭ są pościa moja,
Wuj1923	Ale moje nogi mało się nie potknęły: mało nie szwankowały kroki moje.
Gda1881	Ale nogi moje mało się były nie potknęły, a blisko tego było, że mało nie szwankowały kroki moje,
Gda2017	Ale moje nogi niemal się potknęły, moje kroki omal się nie zachwiały;
PsBycz	Ale-mnie, gdyby-odrobinkę, byłyby-wywichnęły-się nogi-moje; jak-nic, byłoby-się-oślizgnęło stąpienié-mojé.
Goet	Ale ja — o mało nie zboczyły nogi moje, o mało nie poślizgnęły się stopy moje,
PsCylk	A ja, omal nie potknęły się nogi moje; ledwie nie poślizgły się kroki moje.
PsKrusz	Co do mnie, o mało nie potknęły się nogi moje, oraz nie zachwiały się kroki moje,
PsAszk	Acz ja, omal nie pochyliły się me nogi, rozlały się kroki me.
PsSzer	Co do mnie - omal nie potknęły się nogi moje, omal nie poślizgnęły się kroki moje,
Tys1	(72:2) A moje stopy niemal się zachwiały, me kroki prawie się potknęły,
Tys5	A moje stopy nieomal się nie potknęły, omal się nie zachwiały moje kroki.
Bryt	Co do mnie – omal nie potknęły się nogi moje, Omal nie pośliznęły się kroki moje,
Pozn	A moje nogi omal się nie potknęły, omal nie zachwiały się kroki moje.
WarPra	Ale moje stopy omal się nie potknęły, mało brakowało, żebym upadł.
STB	A ja, niemal się potknęły moje nogi i mało nie rozlazły moje kroki.
EIB	Co do mnie - prawie się potknąłem I niemal poślizgnąłem,

Ps 73,3

PsFlor	(72:3) bo jeśm miłował na złe, pokoj grzesznym widząc,
PsPul	(72:3) bo jeśm zawidział złym, pokoj grzesznych widzą[dzą]c,
Wuj1923	Iżem był ruszon zawiścią przeciw złośnikom, widząc pokój grzesznych.
Gda1881	Gdym był zawiścią poruszon przeciwko szalonym, widząc szczęście niepobożnych.
Gda2017	Bo zazdrościłem głupcom, widząc pomyślność niegodziwych.
PsBycz	Bom obudził-zazdrość, ku-szalonym, pomyślność bezbożnych widząc;
Goet	Bo zazdrościłem swawolnym, gdy patrzałem na powodzenie bezbożnych.
PsCylk	Bo pozazdrościłem chełpliwym; powodzenie niegodziwych widziałem.
PsKrusz	gdym zazdrościł szaleńcom, patrząc na spokój bezbożnych.
PsAszk	Gdyż zazdrościłem swywolnikom, iżem patrzał na powodzenie niegodziwców.
PsSzer	bo zazdrościłem zuchwałym, widząc szczęście bezbożnych.
Tys1	(72:3) bo czułem zawiść do niezbożnych, widząc pomyślność grzeszników.
Tys5	Zazdrościłem bowiem niegodziwym, widząc pomyślność grzeszników.
Bryt	Bo zazdrościłem zuchwałym, Widząc pomyślność bezbożnych.
Pozn	Bo zazdrościłem bezbożnym, gdym widział, że grzesznikom dobrze się wiedzie.
WarPra	Zacząłem bowiem zazdrościć wszystkim niegodziwcom, widząc, że tak dobrze im się wiedzie.
STB	Bowiem pozazdrościłem pyszałkom, widząc powodzenie nieprawych;
EIB	Bo zazdrościłem zuchwałym, Chciwym okiem zerkałem na pomyślność bezbożnych.

Ps 73,4

PsFlor	(72:4) bo nie weźrzenia śmierci jich a śćwirdzenie w pladze jich.
PsPul	(72:4) iże nie weźrzenia śmierci jich ❬i❭ stwirdzenie w ranie jich.
Wuj1923	Albowiem niemasz względu na śmierć ich: ani przedłużenia w utrapieniu ich.
Gda1881	Bo nie mają związków aż do śmierci, ale w całości zostaje siła ich.
Gda2017	Nie mają bowiem więzów aż do śmierci, ale w całości zostaje ich siła.
PsBycz	Że nie-mają więzów-ściśnionych, do-śmierci-swojéj, i,-wykarmioną siła-ich.
Goet	Bo nie mają mąk przy śmierci swej i ciało ich jest pełne sił.
PsCylk	Że nie ma mąk do ich śmierci; a krzepką ich siła.
PsKrusz	Albowiem nie doznają bólów aż do śmierci, a tęga jest moc ich.
PsAszk	Bo niemasz ich śmierci krępujących więzów i zdrowy tułów ich.
PsSzer	Albowiem nie mają utrapień, zdrowe i tęgie jest ich ciało.
Tys1	(72:4) Bo dla nich nie ma żadnych katuszy, ich ciało jest zdrowe i pełne.
Tys5	Bo dla nich nie ma żadnych cierpień, ich ciało jest zdrowe, tłuste.
Bryt	Albowiem nie mają żadnych utrapień, Zdrowe i krzepkie jest ich ciało.
Pozn	Nie dręczą ich żadne strapienia, zdrowe i tęgie jest ich ciało.
WarPra	Nie znoszą żadnych ucisków, zdrowi są i dobrze wyglądają.
STB	że nie mają udręk aż do śmierci, a nadto krzepka jest ich siła.
EIB	Oto żyją bez ograniczeń, Są zdrowi i zadbani,

Ps 73,5

PsFlor	(72:5) W robocie ludzskiej nie są a s ludźmi nie będą biczowani.
PsPul	(72:5) W robocie ludzkie nie są i z ludźmi nie będą biczowani.
Wuj1923	W pracy ludzkiéj nie są: i z ludźmi nie będą karani.
Gda1881	W pracy ludzkiej nie są, a kaźni, jako inni ludzie, nie doznawają.
Gda2017	Nie doznają trudu ludzkiego ani cierpień jak inni ludzie.
PsBycz	Do-pracy człowieczéj, nie-ma-ich; i-równie,-jak inni ludzie, nie są-smagani.
Goet	Nie bywają w niedoli śmiertelników i nie doznawają plag jak inni ludzie.
PsCylk	Mozołu śmiertelnych nie dzielą; a wraz z ludźmi nie bywają trapieni.
PsKrusz	W pracy ludzkiej niemasz ich; i nie dotykają ich ciosy, jako innego człowieka,
PsAszk	Gdzie ludziska się trudzą, - niemasz ich, a razem z człowiekiem nie bywają dotknięci.
PsSzer	Nie znają mozołu śmiertelników, i nie dotykają ich ciosy, jak innych ludzi.
Tys1	(72:5) Nie doznają niedoli śmiertelnych ani chłosty wraz z ludźmi nie cierpią.
Tys5	Nie doznają ludzkich utrapień ani z [innymi] ludźmi nie cierpią.
Bryt	Znoju śmiertelników nie doznają I nie spadają na nich ciosy, Jak na innych ludzi.
Pozn	Obce im są trudy [zwykłych] śmiertelników, nie uderzają w nich ciosy jak w innych ludzi.
WarPra	Nie znają udręczenia innych śmiertelników, nie są doświadczani tak jak inni ludzie.
STB	Nie dzielą mozołu sług i wraz z ludźmi nie bywają trapieni.
EIB	Nie doświadczają znoju śmiertelnych, I - w odróżnieniu od zwykłych ludzi - nie spada na nich cios.

Ps 73,6

PsFlor	(72:6) Przeto trzymała je pyszność, pokryci są lichotą i niemiłością swoją.
PsPul	(72:6) Przeto trzymała je pycha, pokryci są złością i niemiłością swą.
Wuj1923	I przetóż je pycha zjęła: okryli się nieprawością i niezbożnością swoją.
Gda1881	Przetoż otoczeni są pychą, jako łańcuchem złotym, a przyodziani okrutnością, jako szatą ozdobną.
Gda2017	Dlatego są opasani pychą jak złotym łańcuchem i odziani w okrucieństwo jak w szatę ozdobną.
PsBycz	Przeto, jakby łańcuchem-na-szyi, ozdabiają się pychą; jakby nakrywało-się płaszczem, zdziérstwo, u-nich.
Goet	Dlatego pycha otacza ich jako naszyjnik, a przemocą okryci są jak szatą.
PsCylk	Przeto opasuje karki ich pycha; okrywa szata ich bezprawie.
PsKrusz	Dlatego otoczyła ich pycha, a przyodziani okrutnością jako szatą.
PsAszk	Przeto jest pycha ich naszyjnikiem, tył zakryje ich niecność,
PsSzer	Przeto pycha zdobi ich jak naszyjnik, a przemoc jest szatą, która ich okrywa.
Tys1	(72:6) Toteż jak łańcuch opasuje ich pycha, jak szata okrywa ich przemoc.
Tys5	Toteż ich naszyjnikiem jest pycha, a przemoc szatą, co ich odziewa.
Bryt	Przeto pycha jest ich naszyjnikiem, A przemoc szatą, która ich okrywa.
Pozn	Dlatego pycha jest ich naszyjnikiem, a przemoc - szatą, która ich okrywa.
WarPra	Dlatego pycha jest im za naszyjnik ozdobny, a w przemoc odziewają się jak w cenną szatę.
STB	Dlatego pycha opasuje ich karki i okrywa ich szata nieprawości.
EIB	Dlatego pychę wkładają jak naszyjnik, Gwałt przywdziewają niczym szatę;

Ps 73,7

PsFlor	(72:7) Wyszła jest jako od tuka lichota jich, szli są w żądzą sierca.
PsPul	(72:7) Wyszła jest jako od tuka złość jich, szli w żądzą sierca.
Wuj1923	Wystąpiła jakoby z tłustości nieprawość ich: puścili się za żądzami serca.
Gda1881	Wystąpiły od tłustości oczy ich, a więcej mają nad pomyślenie serca.
Gda2017	Ich oczy wystają od tłuszczu; mają więcej niż serce mogłoby sobie życzyć.
PsBycz	Występują, od-tłustości, oczy-ich; oni-przekraczają wyobrażenia serca swojego.
Goet	Z nabrzmiałej twarzy wyzierają oczy ich; wezbrały urojenia serca ich.
PsCylk	Wystąpiło dla otyłości oko ich; wezbrały urojenia serca.
PsKrusz	Wystąpiły od tłustości oczy ich - przewyższyły wyobrażenia serca.
PsAszk	Od tłustości występują ich oczy, przekraczają rozkoszne malowidła wyobraźni.
PsSzer	Oczy ich zarastają tłuszczem, serce jest pełne złych myśli.
Tys1	(72:7) Z tłustego serca płynie ich nieprawość i dobywają się na jaw pomysły.
Tys5	Ich oko wystaje z tłuszczu, złe zamysły nurtują ich serca.
Bryt	Obnoszą się dumnie ze swą otyłością, Serce ich jest pełne złych myśli.
Pozn	W [sercach] ich zarosłych tłuszczem rodzi się nieprawość, wzbierają niecne zamysły.
WarPra	Oczy mają zatłuszczone, że ledwie widzą, ich serce – ciągle pełne złych planów.
STB	Z otyłości wystąpiło ich oko; wezbrały urojenia ich serca.
EIB	Jak czerń na bieli widać ich niegodziwość, Gdy prześcigają się w swoich zachciankach.

Ps 73,8

PsFlor	(72:8) Myślili i mołwili są szaleność, lichotę na wysokości mołwili są.
PsPul	(72:8) Myślili i mołwili złość, przeklętstwo na wysokości mołwili są.
Wuj1923	Myślili i mówili złość: nieprawość ku górze mówili.
Gda1881	Rozpuścili się, i mówią złośliwie, o uciśnieniu bardzo hardzie mówią.
Gda2017	Oddali się rozpuście i mówią przewrotnie o ucisku, mówią wyniośle.
PsBycz	Rozwiozłymi-są, i-przemawiają z-złośliwością, o gwałcie; oni, z-wyniosłością, mówią.
Goet	Hańbią i mówią w złości o ucisku; mówią wyniośle.
PsCylk	Drwią i rozprawiają złośliwie o ucisku; z wysoka przemawiają.
PsKrusz	Rozpuścili się i mówili przewrotnie; o uciśnieniu wyniośle mówią.
PsAszk	Naigrawają się a w złem są wymowni, z wyniosłości gwałt głoszą.
PsSzer	Szydzą i mówią przewrotnie, wyniośle grożą uciskiem.
Tys1	(72:8) Szydzą i mówią złośliwie, grożą uciskiem z wysoka.
Tys5	Szydzą i mówią złośliwie, butnie grożą uciskiem.
Bryt	Szydzą i mówią przewrotnie, Wyniośle przechwalają się grabieżą.
Pozn	Szydzą i prowadzą występne rozmowy, wyniośle prawią o ucisku.
WarPra	Szydzą zawsze i o wszystkim źle mówią, kłamią i są wyniośli w mowie.
STB	Drwią i złośliwie rozprawiają o ucisku; przemawiając z wysoka.
EIB	Szydzą i mówią złośliwie, Wyniośle grożą przemocą,

Ps 73,9

PsFlor	(72:9) Położyli są w niebiosa usta swoja, a język jich chodził jest po ziemi.
PsPul	(72:9) Położyli w niebo usta swa, a język jich chodził po ziemi.
Wuj1923	Podnieśli w niebo usta swoje: a ich język przechodził po ziemi.
Gda1881	Wystawiają przeciwko niebu usta swe, a język ich krąży po ziemi.
Gda2017	Zwracają swe usta przeciwko niebu, a ich język krąży po ziemi.
PsBycz	Wystawiają do-niebios, usta-swoje; a,-język-ich, obchodzi w-około-ziemię.
Goet	Podnoszą przeciwko niebu usta swoje, a język ich rozwodzi się po ziemi.
PsCylk	Miotają na niebo ustami swojemi; a język ich pełza po ziemi.
PsKrusz	Podnoszą usta swe ku niebu, a język ich krąży po ziemi.
PsAszk	Wstawili swe usta w niebiosy a język ich rozkracza się po ziemi.
PsSzer	Podnoszą przeciw niebu swe usta, a język ich pełza po ziemi.
Tys1	(72:9) Ustami swymi niebo napastują, język ich krąży po ziemi.
Tys5	Ustami swymi niebo napastują, język ich biega po ziemi.
Bryt	Przeciwko niebu podnoszą gęby swoje, A język ich pełza po ziemi.
Pozn	Usta ku niebu zwracają, a język ich po ziemi się wlecze.
WarPra	Rozdzierają swe usta aż pod niebiosa, a na ziemi język ich dotyka bezkarnie wszystkiego.
STB	Swoimi ustami miotają na niebiosa, a ich język pełza po ziemi.
EIB	Ustami gotowi są pochłonąć niebo, A językiem zawojować ziemię.

Ps 73,10

PsFlor	(72:10) Przeto obroci sie lud moj tu i dniowie pełni nalezieni będą w nich.
PsPul	(72:10) Przeto obroci sie lud moj tu i dniowie pełni nalezieni będą w nich.
Wuj1923	I przetóż lud mój obróci się tu: i dni pełne najdą się między nimi.
Gda1881	A przetoż na to przychodzi lud jego, gdy się im wody już wierzchem leją,
Gda2017	Dlatego jego lud wraca dotąd i obficie leją się na nich wody;
PsBycz	Dla-tego wraca lud-Jego (Boga) aż-dotąd; że-wody, pełné naczynié każą wyczerpać jemu.
Goet	Dlatego do nich zwraca się lud i zbiegają się do nich gromadą jak wody,
PsCylk	Dlategoż zwraca się lud jego tu; a strumieniami pełnemi ssą z nich.
PsKrusz	Dlatego odwraca się naród jego aż dotąd, bo napełnienie wód znajduje się w nim.
PsAszk	Temu zawrócą lud jego aż potąd i pełnię wód będą sobie wysysać.
PsSzer	Dlatego lud mój przyłącza się do nich i słowa ich czerpie jak wodę.
Tys1	(72:10) Dlatego lud mój do nich się zwraca i chłoną wody obfite.
Tys5	Dlatego lud mój do nich się zwraca i obficie piją ich wodę.
Bryt	Dlatego lud mój zwraca się do nichI nagannego nic w nich nie znajduje.
Pozn	Tak więc sadowią się wysoko i nie dosięgną ich wody.
WarPra	Dlatego ludzie zwracają się do nich i piją chciwie ich wodę.
STB	Dlatego tam zwraca się Jego lud, choć ssą z nich pełnymi strumieniami.
EIB	Dlatego ich ludzie gromadzą się przy nich I dostarczają im wód obfitości.

Ps 73,11

PsFlor	(72:11) I rzekli są: Kako Bog wie? I jestli wiedzenie na wysokości?
PsPul	(72:11) I rzekli: Kako wie Bog? I jestli wiedzenie na wysokości?
Wuj1923	I mówili: Jakoż wie Bóg? a jestli wiadomość na wysokości?
Gda1881	Że mówią:Jakoż ma Bóg o tem wiedzieć? albo mali o tem wiadomość Najwyższy?
Gda2017	Bo mówią: Jakże Bóg może o tym wiedzieć? Czy Najwyższy ma wiedzę?
PsBycz	I-mówią: jakim-sposobem wiedziałby Bóg? a-jestli wiadomość, u-Najwyższego?
Goet	I mówią: "Jak miałby wiedzieć o tem Bóg i jak miałby Najwyższy mieć o tem wiadomość?"
PsCylk	I powiadają: jakże wie to Pan, a jestże wiadomość u Najwyższego.
PsKrusz	I mówią: "Jakoż Bóg wie, albo jest o tem wiadomość na wysokości"?
PsAszk	I mówią: Jakożby wiedział Wszechmocny i czyż jest świadomość w Najwyższym?
PsSzer	I mówią: Jak może wiedzieć Pan? Czy zważa Najwyższy?
Tys1	(72:11) A mówią: «Jakże Bóg może wiedzieć, i czyż Najwyższy posiada poznanie?»
Tys5	I mówią: Jakże Bóg może widzieć, czyż Najwyższy ma wiedzę?
Bryt	I mówią: Jakożby mógł dowiedzieć się Pan? Czy Najwyższy wie o tym?
Pozn	I powiadają: "Jakże mógłby Bóg wiedzieć? Czy Najwyższy posiada wszechwiedzę?"
WarPra	I jeszcze mówią sobie: Jak może to Bóg zauważyć? Czy może wiedzieć o tym Najwyższy?
STB	I powiadają: Jakże Bóg to wie? Czy ta wiadomość jest u Najwyższego?
EIB	Mówią też: W jaki sposób Bóg się na tym pozna? Skąd Najwyższy będzie o tym wiedział?

Ps 73,12

PsFlor	(72:12) Owa oni grzeszni i opłwici na świecie odzierżeli są bogacstwa.
PsPul	(72:12) Oto sami grzeszni i opłwici na świecie odzierżeli bogatstwa.
Wuj1923	Oto ci grzesznicy, a obfitujący na świecie, otrzymali bogactwa.
Gda1881	Albowiem, oto ci niezbożnymi będąc, mają pokój na świecie, i nabywają bogactw.
Gda2017	Oto ci są niegodziwi, a powodzi im się na świecie i pomnażają bogactwa.
PsBycz	Oto, ci, bezbożni, i-dumni-z bogactw świata, powiększają majątek.
Goet	Oto, to są bezbożni, i zawsze beztrosko gromadzą sobie dobytek.
PsCylk	Oto ci niegodziwi, a szczęśliwi zawsze, wzrośli w potęgę.
PsKrusz	Oto ci grzesznikami są, a są stale szczęśliwymi - zdobywają bogactwo!
PsAszk	Tacyż oto są bezbożni i bez troski o wieczność wysoki osiągają dobrobyt.
PsSzer	Oto tacy są bezbożni! zawsze są szczęśliwi, gromadzą bogactwa.
Tys1	(72:12) Takimi oto są grzesznicy i zawsze spokojni, moc swą powiększają.
Tys5	Tacy to są grzesznicy i zawsze beztroscy gromadzą bogactwo.
Bryt	Oto takimi są bezbożni:Zawsze szczęśliwi, gromadzący bogactwa.
Pozn	Oto są grzesznicy! Zawsze pewni siebie, gromadzą bogactwa.
WarPra	Zaprawdę, tacy są bezbożni, zawsze szczęśliwi, przydają jedne bogactwa do drugich.
STB	Oto wzrośli w potęgę ci, którzy są niegodziwi oraz zawsze szczęśliwi.
EIB	Oto jacy są bezbożni: Wciąż beztroscy i coraz bogatsi.

Ps 73,13

PsFlor	(72:13) I rzekł jeśm: Tegodla przez winy sprawił jeśm sierce moje i umył jeśm miedzy niewinnymi ręce moje,
PsPul	(72:13) I rzekł jeśm: Tegodla przez winy sprawił jeśm sierce moje i umył jeśm miedzy niewinnymi ręce moje,
Wuj1923	I rzekłem: Tomci tedy próżno usprawiedliwiał serce swe, i omywałem między niewinnymi ręce moje.
Gda1881	Próżno tedy w czystości chowam ręce moje, a w niewinności serce moje omywam.
Gda2017	A więc na próżno oczyściłem swoje serce i w niewinności obmywałem ręce.
PsBycz	Zaprawdę, daremniem oczyszczał sercé-mé, i umywał, w-niewinności, ręce-moje.
Goet	Zaprawdę, napróżno czystem zachowałem serce moje i umywałem w niewinności ręce moje;
PsCylk	Zaprawdę, napróżno zachowałem w czystości serce moje, a umywałem w niewinności dłoń moję.
PsKrusz	Napróżno oczyszczałem serce moje, i obmywałem w niewinności ręce moje.
PsAszk	Jenom napróżno odczyszczał me serce i w czystości umywałem me ręce.
PsSzer	Czy więc na próżno w czystości chowałem swe serce i w niewinności obmywałem swe ręce?
Tys1	(72:13) Czy więc na darmo me serce zachowałem czyste i w niewinności myłem moje ręce?
Tys5	Czy więc na próżno zachowałem czyste serce i na znak niewinności obmywałem ręce?
Bryt	Czy więc na próżno w czystości zachowywałem serce mojeI w niewinności obmywałem ręce moje?
Pozn	Na próżno więc zachowałem serce czyste i obmywałem ręce w niewinności?
WarPra	Czy zatem na próżno czyste jest moje serce? Czy bez pożytku niewinne są moje ręce?
STB	Więc na próżno zachowałem w czystości moje serce, a mą dłoń umywałem w niewinności;
EIB	Czy więc nadaremnie zachowywałem czystość serca I w niewinności obmywałem ręce?

Ps 73,14

PsFlor	(72:14) i był jeśm biczowan wszystek dzień, i pokaźń moja w jutrzniach.
PsPul	(72:14) i był jeśm biczowan wszystek dzień, i pokaźń moja w jutrzniach.
Wuj1923	I byłem biczowan cały dzień, a karanie moje rano.
Gda1881	Ponieważ mię cały dzień biją, a karanie cierpię na każdy poranek.
Gda2017	Cały dzień bowiem znoszę cierpienia i co rano jestem chłostany.
PsBycz	Bom-bywał chłostan co-dziennie, i-karcon, w-każdym-poranku.
Goet	Dręczony byłem przez cały dzień i smagany każdego poranku.
PsCylk	Abym był dręczony całemi dniami; a cierpiał katusze co rano.
PsKrusz	I jestem biczowany na każdy dzień i karany o poranku.
PsAszk	I bywałem dzień cały dotknięty a z porannymi brzaskami me strofowanie.
PsSzer	Bo ciągle znoszę ciosy i jestem karcony każdego rana.
Tys1	(72:14) Albowiem chłostę cierpię w każdym czasie i co dzień jestem karcony.
Tys5	Co dnia bowiem cierpię chłostę, każdego ranka spotyka mnie kara.
Bryt	Albowiem co dzień znoszę ciosyI jestem smagany każdego rana.
Pozn	Wszak co dzień spadały na mnie razy, każdego rana spotykała mnie chłosta.
WarPra	Bo dnia każdego byłem doświadczany, każdego ranka spotykała mnie chłosta.
STB	gdyż całymi dniami mnie dręczą i co rano cierpię katusze.
EIB	A przecież bywałem bity cały dzień I upominany każdego poranka!

Ps 73,15

PsFlor	(72:15) I rzekł jeśm: Wypowiem tako, owa postać synow twych odrzucił jeśm
PsPul	(72:15) Acz jeśm rzekł: Wypowiem tako, owa postać synow twych odrzucił jeśm,
Wuj1923	Jeźlim mówił: Tak mówić będę, otom rodzaj synów twoich potępił.
Gda1881	Rzekęli: Będę też tak o tem mówił, tedy rodzaj synów twoich rzecze, żem im niepraw.
Gda2017	Gdybym powiedział: Będę mówił tak samo, skrzywdziłbym ród twoich synów.
PsBycz	Gdybymć powiedział; będę-opowiadał, jak-oni; otóż, pokolenié dzieci-twych; zdradzałbym.
Goet	Gdybym powiedział: "Chcę tak samo mówić", zaiste, postąpiłbym wiarołomnie wobec pokolenia Twych dzieci.
PsCylk	Gdybym powiedział: będę mawiał jak oni; pokoleniu synów Twoich bym się przeniewierzył.
PsKrusz	Gdybym rzekł: "Będę mówił jak oni", zdradziłbym pokolenie synów Twoich.
PsAszk	Gdybym był rzekł: chcę opowiadać, jak te oto byłbym zdradził pokolenie Twych synów.
PsSzer	Gdybym pomyślał: Będę tak mówił, jak oni - byłbym zdradził ród Twych dzieci.
Tys1	(72:15) Gdybym pomyślał: Będę mówił jak tamci, to bym porzucił ród Twoich synów.
Tys5	Gdybym pomyślał: Będę mówił jak tamci, to zdradziłbym ród Twoich synów.
Bryt	Gdybym pomyślał: Będę tak mówił, jak oni, To byłbym zdradził ród twoich dzieci.
Pozn	Gdybym był rzekł: "Będę mówił tak samo" - zdradziłbym ród Twoich synów.
WarPra	Gdybym postanowił: będę mówił jak tamci, dopuściłbym się zdrady wobec Twoich synów.
STB	Gdybym powiedział: Będę mówił jak oni – to bym się sprzeniewierzył pokoleniu Twych synów.
EIB	Jednak gdybym stwierdził, że to było na darmo, To zdradziłbym ród Twoich dzieci!

Ps 73,16

PsFlor	(72:16) i wnimał jeśm, abych poznał to, robota jest przede mną,
PsPul	(72:16) mnimał jeśm, abych poznał to, robota przede mną jest,
Wuj1923	Myślałem, abych to zrozumiał: praca to przedemną.
Gda1881	Chciałemci tego rozumem doścignąć, ale mi się tu trudno zdało;
Gda2017	Starałem się to rozumieć, ale było dla mnie zbyt trudne;
PsBycz	Więc,-zajmowałem-się zrozumieniem tego; aleć trudném było, w-oczach-moich.
Goet	Zastanawiałem się, by to pojąć, lecz była to trudna praca w oczach moich,
PsCylk	I rozmyślałem, by dociec tego; daremna to praca w oczach moich.
PsKrusz	I rozmyślałem, aby to zrozumieć, ale trudne to przed oczyma memi.
PsAszk	Rozmyślaniem chciałem to poznać, ciężki to trud był w mych oczach.
PsSzer	Lecz gdy chciałem tego rozumem dociec, było to za trudne dla mnie,
Tys1	(72:16) Rozmyślałem zatem, aby to zrozumieć; lecz to wydało mi się uciążliwe,
Tys5	Rozmyślałem zatem, aby to zrozumieć, lecz to wydało mi się uciążliwe,
Bryt	Chciałem to tedy zrozumieć, Lecz niezwykle trudne mi się to wydało,
Pozn	I rozmyślałem nad tym, by to pojąć, lecz zdało mi się to zbyt trudne,
WarPra	Dokładałem więc starań żeby to zrozumieć, lecz tylko powiększałem wciąż moje cierpienia.
STB	I rozmyślałem, by tego dociec; lecz daremna to praca w moich oczach.
EIB	Próbowałem to wszystko zrozumieć, Lecz okazało się to nazbyt trudne -

Ps 73,17

PsFlor	(72:17) aliż wnidę w świątość bożą i rozumieć będę w pośladko❬ch❭ jich.
PsPul	(72:17) aliż wnidę w świątość bożą i urozumiem w pośladkoch jich.
Wuj1923	Aż wnidę do świątynie Bożéj: i zrozumiem ich dokończenie.
Gda1881	Ażem wszedł do świątnicy Bożej, a tum porozumiał dokończenie ich.
Gda2017	Aż wszedłem do świątyni Bożej i tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec.
PsBycz	Aż-do wejścia do przybytku Bożego, rozważałem, co-do-końca-ich.
Goet	Aż wszedłem do świątyni Bożej i ujrzałem koniec ich:
PsCylk	Ażem wstąpił do przybytków Pana, pojąłem koniec ich.
PsKrusz	Aż wejdę do świątyni Bożej i zrozumię ostatnie ich rzeczy.
PsAszk	Aż doszedłem do świętych przybytków bożej wszechmocy, zastanowiłem się nad ich końcem.
PsSzer	aż dotarłem do tajemnic Bożych, zrozumiałem ich kres.
Tys1	(72:17) póki nie wszedłem w święte Boże sprawy i nie przyjrzałem się ich końcowi.
Tys5	póki nie wniknąłem w święte sprawy Boże, nie przyjrzałem się końcowi tamtych.
Bryt	Dopókim nie dotarł do tajemnic BożychI nie zrozumiałem kresu ich.
Pozn	pókim nie wstąpił do Świątyni Bożej i nie zrozumiał ich ostatecznego losu.
WarPra	Aż wreszcie wszedłem do przybytku Boga i przekonałem się, jaki jest ich koniec.
STB	Aż wszedłem do przybytków Boga oraz pojąłem ich koniec.
EIB	Aż przybyłem do Twojej świątyni I tam dałeś mi pojąć ich kres.

Ps 73,18

PsFlor	(72:18) Wszakoż zaprawdę prze zdrady położył jeś jim, porzucił jeś je, gdy są sie wznaszali.
PsPul	(72:18) Wszakoż prze łży położył jeś jim, porzucił jeś je, gdy sie podnaszali.
Wuj1923	Bo zaprawdę dla zdrad nagotowałeś im: zrzuciłeś je, gdy się podnosili.
Gda1881	Zprawdęś ich na miejscach śliskich postawił, a podajesz ich na spustoszenie.
Gda2017	Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.
PsBycz	Zaisté, na-śliskościach, postawiasz ich; Ty-wrzucasz-ich w-spustoszenia.
Goet	Zaprawdę, na śliskiem miejscu stawiasz ich, strącasz ich, że obracają się w gruzy.
PsCylk	Zaprawdę, na śliskiém postawiłeś ich; strącasz ich w przepaście.
PsKrusz	Zaiste, na miejscach śliskich postawiłeś ich, dozwalasz im wpaść w spustoszenia.
PsAszk	Jeno na ślizgawicy Ty im postój dawasz, powalasz je ku strasznym spustoszeniom.
PsSzer	Zaprawdę stawiasz ich na śliskich miejscach, strącasz ich na zagładę!
Tys1	(72:18) Zaiste na śliskiej drodze ich stawiasz i spychasz ich ku zagładzie.
Tys5	Zaiste na śliskiej drodze ich stawiasz i spychasz ich ku zagładzie.
Bryt	Zaprawdę, stawiasz ich na śliskim gruncie, Strącasz ich w zagładę.
Pozn	Zaprawdę, na śliskich postawiłeś ich ścieżkach i ku zagładzie ich kierujesz.
WarPra	Wpuściłeś ich na grunt bardzo śliski i spychasz ich ku niewątpliwej zagładzie.
STB	Zaprawdę, postawiłeś ich na śliskim i strącasz ich w przepaście.
EIB	Rzeczywiście stawiasz ich na śliskim gruncie, Strącasz w szczęki potrzasku;

Ps 73,19

PsFlor	(72:19) Kako uczynieni w rozplenienie, rychło ❬ustali❭, seszli są prze lichotę swoję.
PsPul	(72:19) Kako uczynieni są w skażenie, rychło ustali, zaginęli dla złości swojej.
Wuj1923	Jakóż spustoszeli: natychmiast ustali, zginęli dla nieprawości swojéj.
Gda1881	Oto jakoć przychodzą na spustoszenie! niemal w okamgnieniu niszczeją i giną od strachu.
Gda2017	Oto jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.
PsBycz	Jakim-sposobem stali-się zniszczeniem tak-nagle, że przepadli, zniknęli, z przestrachów?
Goet	Jakże nagle zostali spustoszeni, skończyli, zginęli w przerażeniu!
PsCylk	Jakże stali się nicością w okamgnieniu; zginęli, znikli z przerażenia.
PsKrusz	Oto, jako przychodzą na spustoszenie, w jednej chwili podnoszą się i upadają od strachu.
PsAszk	Jakżesz stają się rumowiskiem w okamgnieniu, kończą, dokonani są od przeraźliwych widoków!
PsSzer	Jakże nagle upadają, znikają, giną w przestrachu!
Tys1	(72:19) Jakże to w oka mgnieniu runęli, minęli, pochłonął ich strach wielki.
Tys5	Jak nagle stali się przedmiotem grozy! Zginęli ze strachu.
Bryt	Jakże nagle niszczeją, Znikają, giną z przerażenia.
Pozn	O jakże nagła spotyka ich zguba! Znikają, giną w przerażeniu.
WarPra	Nagle znikną zupełnie, rozpadną się całkowicie i tak straszny spotka ich koniec.
STB	Jakże stali się nicością w oka mgnieniu; zginęli, zniknęli z przerażeniem.
EIB	Jedna chwila i ich stan może budzić grozę, Mogą dojść do kresu, zginąć w przerażeniu -

Ps 73,20

PsFlor	(72:20) Jako sen wstających, Gospodnie, w mieście twojem obraz jich ku niczemu obrocisz.
PsPul	(72:20) Jako sen wstających, Gospodnie, w mieście twoim obraz jich w nic obrocisz.
Wuj1923	Jako sen ustawających, Panie, w mieście twem obraz ich wniwecz obrócisz.
Gda1881	Są jako sen temu, co ocucił; Panie! gdy ich obudzisz obraz ich lekce poważysz.
Gda2017	Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.
PsBycz	Jak-sen, z-obudzeniem-się, znika; o-Panie! Ty, za-ocknienia-się, obrazem-ich wzgardzisz.
Goet	Jak snem po przebudzeniu, tak Ty, Panie, przebudziwszy się, gardzisz obrazem ich.
PsCylk	Jak snem po przebudzeniu Panie, ocuciwszy się, postacią ich pogardzisz.
PsKrusz	Są jako sen przebudzonego. Panie, przebudzając, obrazem ich wzgardzisz.
PsAszk	Jako sen po przebudzeniu, o Panie, Ty obraz: ich przemijający w stolicy podajesz w pogardę.
PsSzer	Są jak sen po przebudzeniu, Panie; tak Ty, gdy powstaniesz, wzgardzisz ich widziadłem.
Tys1	(72:20) Panie, gdy powstaniesz, wzgardzisz ich zamysłem, jak gardzi snem ten, co się budzi.
Tys5	Jak snem po przebudzeniu, Panie, powstając, wzgardzisz ich obrazem.
Bryt	Jak pierzcha sen, gdy się człowiek budzi, Tak Ty, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich mrzonkami.
Pozn	Jak marą senną po przebudzeniu, Panie, tak wzgardzisz ich cieniem, gdy powstaniesz.
WarPra	Będą jak senne widziadła, co znikają w chwili przebudzenia i zapomina się o nich, kiedy człowiek wstaje.
STB	Jakby po przebudzeniu ze snu, WIEKUISTY, gdy się ocucisz – pogardzisz ich postacią.
EIB	Jak sennymi marami, gdy się człowiek budzi, Tak Ty, Panie, kiedy wstaniesz, wzgardzisz ich cieniami.

Ps 73,21

PsFlor	(72:21a) Bo zażgło sie jest sierce moje i pokrątki moje przemieniły sie są
PsPul	(72:21a) Bo zażgło sie serce moje i pokrątki moje przemieniły sie
Wuj1923	Bo się zapaliło serce moje, i odmieniły się nerki moje:
Gda1881	Gdy zgorzkło serce moje, a nerki moje cierpiały kłucie:
Gda2017	Gdy gorycz miałem w sercu, a w nerkach czułem kłucie;
PsBycz	Kiedy rozjątrzyło-się sercé-mé, i,-w-nérkach-moich, ból-kłujący-uczułem;
Goet	Gdy serce moje było rozgoryczone, a w nerkach swoich czułem kłucie,
PsCylk	Bo wrzało serce moje; i wnętrzności moje mnie kłóły.
PsKrusz	Gdy zgorzkło serce moje i nerki moje czuły kłucie,
PsAszk	Gdy ścinało się cierpkością me serce i kurczyły me trzewia,
PsSzer	Gdy zgorzkniało serce moje, a w nerkach czułem kłucie,
Tys1	(72:21) Gdy się jątrzył mój umysł i serce me cierpiało,
Tys5	Gdy się trapiło moje serce, a w nerkach odczuwałem ból dotkliwy,
Bryt	Gdy rozgoryczone było serce moje, A w nerkach czułem kłucie,
Pozn	Gdym czuł rozgoryczenie w sercu i wszystko we mnie się burzyło,
WarPra	Gdy gorycz wypełniała mi serce, a ból mi nerki przeszywał,
STB	Gdyż wrzało moje serce i kłuły mnie wnętrzności,
EIB	Gdy moje serce zalało się goryczą I kiedy w nerkach odczuwałem kłucie,

Ps 73,22

PsFlor	(72:21b) a ja ku niczemu obrocon jeśm, a nie wiedział jeśm. (72:22a) Jako kobyła uczynił jeśm sie u ciebie,
PsPul	(72:21b) a ja w nic obrocon jeśm, a nie wiedział jeśm. (72:22a) Jako skocię uczynił jeśm sie u ciebie,
Wuj1923	I jam wniwecz obrócony, a nie wiedziałem: jako bydlę stałem się u ciebie.
Gda1881	Zgłupiałem był, a nicem nie rozumiał, byłem przed tobą jako bydlę.
Gda2017	Byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą jak zwierzę.
PsBycz	Tedy-ja, byłem nikczemnym, że-nie dorozumiałem-się; ja, bydlęciem, byłem u-Ciebie.
Goet	Byłem głupim i nic nie rozumiałem, byłem przed Tobą jako bydlę.
PsCylk	Gdyż byłem bezrozumnym i nie poznałem; jak bydlę byłem przed Tobą.
PsKrusz	stałem się niemądrym i bez rozumu, - bydlęciem byłem wobec Ciebie.
PsAszk	Wszak głupcem byłem i nie stało mi wiedzy, bydlęciem byłem - z Tobą.
PsSzer	byłem głupi i nierozumny, byłem jak bydlę przed Tobą.
Tys1	(72:22) byłem nierozumny i nie pojmowałem: byłem jak bydlę przed Tobą.
Tys5	byłem nierozumny i nie pojmowałem, byłem przed Tobą jak juczne zwierzę.
Bryt	Byłem głupi i nierozumny, Byłem jak zwierzę przed tobą.
Pozn	głupi byłem i nic nie rozumiejący, byłem jak bydlę przed Tobą.
WarPra	jakbym rozum postradał, stałem się w Twoich oczach niczym juczne zwierzę.
STB	bo byłem bezrozumnym i tego nie poznałem; byłem jak bydlę przed Tobą.
EIB	To byłem głupi i nierozumny, Byłem przed Tobą tępy jak zwierzę.

Ps 73,23

PsFlor	(72:22b) a ja na każde z tobą. (72:23a) Trzymał jeś rękę prawicę moję
PsPul	(72:22b) a ja zawżdy z tobą. (72:23a) Trzymał jeśm rękę prawą moję
Wuj1923	A ja zawsze z tobą: ująłeś mię za prawą rękę moję.
Gda1881	A wszakże zawżdy byłem z tobą; boś mię trzymał za prawą rękę moję.
Gda2017	A jednak zawsze jestem z tobą, bo mnie trzymałeś za prawą rękę.
PsBycz	Wszelako-ja ciągle z-Tobą; Ty-ująłeś za-rękę prawicy-mojéj.
Goet	A jednak zawsze pozostanę przy Tobie, bo ująłeś mię za prawą rękę moją.
PsCylk	A ja zawsze z Tobą; ująłeś prawicę moję.
PsKrusz	Lecz ja zawsze byłem z Tobą; Tyś mnie trzymał za rękę prawą.
PsAszk	Wszak jam zawsze z Tobą, ręką przytrzymujesz mą prawicę.
PsSzer	Jednak zawsze jestem z Tobą; ująłeś mnie za prawą rękę moją.
Tys1	(72:23) Lecz ja na zawsze będę z Tobą: Tyś ujął moją prawicę;
Tys5	Lecz ja zawsze będę z Tobą. Tyś ujął moją prawicę,
Bryt	Bo przecież jam zawsze z tobą; Tyś ujął prawą rękę moją.
Pozn	A przecież zawsze jestem przy Tobie. Ująłeś mnie za prawicę,
WarPra	Lecz pozostanę na zawsze przy Tobie i wiem, że ty będziesz po mojej prawicy.
STB	Ale ja zawsze jestem z Tobą. Ująłeś moją prawicę.
EIB	Przecież ja zawsze jestem z Tobą, Ty ująłeś moją prawicę,

Ps 73,24

PsFlor	(72:23b) i w woli twojej przewodził jeś mie, i se sławą przyjął jeś mie.
PsPul	(72:23b) i w wolej twojej przewiodł jeś mie, i z sławą przyjął jeś[m] mie.
Wuj1923	A według woli twojéj prowadziłeś mię, i przyjąłeś mię z chwałą.
Gda1881	Według rady swej prowadź mię, a potem do chwały przyjmiesz mię.
Gda2017	Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały.
PsBycz	Ty, z-doradzaniem-Twém, poprowadzisz-mię; a-potém do chwały, przyjmiesz-mię.
Goet	Według rady Swojej prowadzisz mię, a potem do wspaniałości przyjmiesz mię!
PsCylk	Wedle postanowienia Twojego prowadzisz mnie; i do chwały mnie powiedziesz.
PsKrusz	Według rady Twej poprowadzisz mnie, a potem do chwały mnie zaprowadzisz.
PsAszk	Radą Twą mię wiedziesz a potem weźmiesz mnie w chwale.
PsSzer	Poprowadzisz mnie podług swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały.
Tys1	(72:24) będziesz prowadził mię radą swoją i przyjmiesz mię na koniec do chwały.
Tys5	prowadzisz mnie według swego zamysłu i na koniec mnie przyjmiesz do chwały.
Bryt	Prowadzisz mnie według rady swojej, A potem przyjmiesz mnie do chwały.
Pozn	prowadzisz podług swej rady, a potem przyjmiesz mnie w chwale.
WarPra	Prowadzisz mnie według zamiarów Twoich i przyjmiesz mnie ostatecznie do Twej chwały.
STB	Według Twojego postanowienia mnie prowadzisz i poprowadzisz do chwały.
EIB	Prowadzisz według swojej rady, A potem przyjmiesz mnie do chwały.

Ps 73,25

PsFlor	(72:24) Cso wiem mnie jest na niebie a od ciebie cso jeśm chciał na ziemi?
PsPul	(72:24) Co wiem mnie jest na niebie a przez ciebie co jeśm chciał na ziemi?
Wuj1923	Bo cóż ja mam w niebie? albo czegom chciał na ziemi oprócz ciebie?
Gda1881	Kogożbym innego miał na niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim innym upodobania nie mam.
Gda2017	Kogo innego mam w niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim innym nie mam upodobania.
PsBycz	Kogóżlibym miał, w-niebie? bo,-prócz-Ciebie, nie podobam-nię, w nikim, na-ziemi.
Goet	Kogóż innego mam w niebie? a oprócz Ciebie niczego nie pragnę na ziemi.
PsCylk	Kto mi w niebiosach; a obok Ciebie, nie upodobałem nikogo na ziemi.
PsKrusz	Któż dla mnie jest w niebiosach? i poza Tobą nie mam umiłowania na ziemi.
PsAszk	Kogoż miałbym w niebiesiech, gdybym z Tobą pospołu nie pragnął na ziemi?
PsSzer	Kogóż innego mam w niebie? Gdy tylko Ciebie mam, nikogo nie pragnę na ziemi.
Tys1	(72:25) Któż poza Tobą jest dla mnie w niebie? Gdy jestem z Tobą, nie cieszy mnie ziemia.
Tys5	Kogo prócz Ciebie mam w niebie? Gdy jestem z Tobą, nie cieszy mnie ziemia.
Bryt	Kogóż innego mam w niebie, jeśli nie ciebie? I na ziemi w nikim innym nie mam upodobania!
Pozn	Kogóż [poza Tobą] mam w niebie! I na ziemi nie pragnę niczego, gdy mam Ciebie.
WarPra	Cóż ja mam w niebie oprócz Ciebie? Poza Tobą nic mnie też nie cieszy na ziemi.
STB	Kogo innego mam w niebiosach? A i na ziemi, oprócz Ciebie, w nikim nie mam upodobania.
EIB	Kogóż ja mam w niebie, jeżeli nie Ciebie? Bez Ciebie nic też nie cieszy mnie na ziemi!

Ps 73,26

PsFlor	(72:25) Seszło jest ciało moje i sierce moje, Bog sierca mego i część moja Bog na wieki.
PsPul	(72:25) Pomdlało sierce moje i ciało moje, Bog sierca mego i część moja Bog na wieki.
Wuj1923	Ustało ciało moje i serce moje: Boże, serca mojego, i części moja, Boże; na wieki.
Gda1881	Choć ciało moje, i serce moje ustanie, jednak Bóg jest skałą serca mego, i działem moim na wieki.
Gda2017	Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki.
PsBycz	Omdlałożby ciało-mé, i-sercé-mojé; aleś Ty, skałą serca-mego i-udziałem-moim, o-Boże! na-wieki.
Goet	Choć ciało moje i serce moje przemijają, jednak Bóg jest opoką serca mego i działem moim na wieki.
PsCylk	Zaniknie ciało moje i serce moje; opoką serca i udziałem moim Pan na wieki.
PsKrusz	Ciało moje i serce me ustało, lecz Bóg jest skałą serca mego i działem moim na wieki.
PsAszk	Zginie ciało me i serce moje, - opoką serca mego i działem mym jest Bóg na wieczność.
PsSzer	Chociaż zamiera ciało moje i serce moje, jednak Bóg pozostanie na wieki opoką serca mego i działem moim.
Tys1	(72:26) Niszczeje me ciało i serce, Bóg jest opoką mego serca i mym udziałem na wieki.
Tys5	Niszczeje moje ciało i serce, Bóg jest opoką mego serca i moim działem na wieki.
Bryt	Chociaż ciało i serce moje zamiera, To jednak Bóg jest opoką serca mego i działem moim na wieki.
Pozn	Ustaje ciało i serce moje, ale Bóg (opoką mego serca i) moim dziedzictwem na wieki.
WarPra	Nawet gdy niszczeje moje ciało i serce, Bóg jest opoką mojego serca i moim dziedzictwem na wieki.
STB	Zniknie moja cielesna natura i me serce; ale Bóg jest opoką serca oraz moim udziałem na wieki.
EIB	Choćby osłabło me ciało i serce, Bóg mą opoką, mym działem na wieki!

Ps 73,27

PsFlor	(72:26) Bo owa jiż sie oddalają od ciebie, zginą, zgubił jeś wszystki, jiż odstąpają od ciebie.
PsPul	(72:26) Bo owa jiż sie oddalają od ciebie, zginą, zgubił jeś wszystki, jiż ciebie odstąpają.
Wuj1923	Bo oto, którzy się oddalają od ciebie, zginą: zatraciłeś wszystkie, którzy cudzołożą, od ciebie.
Gda1881	Gdyż oto ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą odstępowaniem od ciebie.
Gda2017	Oto bowiem ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą, odstępując od ciebie.
PsBycz	Boć, oto, oddalający-się od Ciebie, zginę; Ty-zniszczysz każdego wszetecznika, odwróconego, od-Ciebie.
Goet	Bo oto ci, którzy są zdala od Ciebie, zginą; wytracisz wszystkich, którzy cudzołożnie odstępują od Ciebie.
PsCylk	Bo oto dalecy od Ciebie zaginą; zatracisz każdego odstępcę od Ciebie.
PsKrusz	Oto zginą ci, co zdala są od Ciebie, wytracisz wszystkich odstępujących od Ciebie.
PsAszk	Bo oto, ci co stronią od Ciebie, będą zatraceni, wygubisz wszystko, co cudzołożąc od Ciebie się odwraca.
PsSzer	Bo oto ci, którzy oddalają się od Ciebie, zginą; wytracisz wszystkich, którzy odstępują od Ciebie.
Tys1	(72:27) Bo oto zginą ci, którzy od Ciebie odchodzą, Ty gubisz wszystkich, co łamią wiarę z dala od Ciebie.
Tys5	Bo oto giną ci, którzy od Ciebie odstępują, Ty gubisz wszystkich, co są wobec Ciebie niewierni.
Bryt	Bo oto ci, którzy oddalają się od ciebie, zginą: Wytracasz wszystkich, którzy nie dochowują ci wierności.
Pozn	Zaprawdę, zginą ci, którzy odstępują od Ciebie, wytracisz wszystkich, którzy się Tobie sprzeniewierzają.
WarPra	Zaprawdę, kto oddala się od Ciebie, musi zginąć, Ty zagładę gotujesz wszystkim, co w Ciebie nie wierzą.
STB	Gdyż dalecy od Ciebie – zginą; zatracisz każdego odstępcę od Ciebie.
EIB	Bo zginą ci, którzy oddalają się od Ciebie, Zniszczysz wszystkich nie dochowujących Ci wiary.

Ps 73,28

PsFlor	(72:27) Mnie wiem przystać Bogu dobre jest i położyć w Gospodnie Bodze nadzieję moję, (72:28) bych zjawił wszystka kazania twoja we wrociech cory Syjon.
PsPul	(72:27) Ale mnie przystać ku Bogu dobrze jest, położyć w Gospodnie Bodze nadzieję moję, (72:28) bych zjawił wszystka kazania twa we wrociech cory Syjon.
Wuj1923	Ale mnie dobrze jest trwać przy Bogu: pokładać w Panu Bogu nadzieję moję, abych opowiadał wszystkie chwały twoje w bramach córki Syońskiéj.
Gda1881	Aleć mnie najlepsza jest trzymać się Boga; przetoż pokładam w Panu panującym nadzieję moję, abym opowiadał wszystkie sprawy jego.
Gda2017	Mnie zaś dobrze jest zbliżyć się do Boga; pokładam w Panu BOGU moją ufność, aby opowiadać wszystkie jego dzieła.
PsBycz	Atoli-ja, ja, zbliżeniem-się do Boga, będącém mi dobrém, zdaję-się, na-Pana; Panie, przytułkiemeś-moim, do-opowiadania wszystkich dziéł-Twoich.
Goet	Dla mnie zaś bliskość Boga jest uszczęśliwiająca; w Panu Bogu pokładam nadzieję swoją, aby opowiadać o wszystkich czynach Twoich.
PsCylk	Mnie zaś blizkość Pana miłą; pokładam w Panu Bogu ufność moję; by wysławiać wszystkie sprawy Twoje.
PsKrusz	Lecz dla mnie jest dobrem mojem trzymać się Boga. Pokładam nadzieję moją w Panu Wiekuistym, abym opowiadał wszystkie sprawy Twoje.
PsAszk	Wszelako ja, mnie dobrą jest bliskość Boga, położyłem schronienie me w Panu mym Jehowie, aby opowiadać wszystkie Twe zwiastowania.
PsSzer	Lecz moim szczęściem być blisko Boga. Pokładam we Wszechmocnym, w Panu, nadzieję swoją. Opowiadać będą o wszystkich dziełach Twoich.
Tys1	(72:28) Mnie zaś dobrze jest być blisko Boga, w Panu Bogu mieć swoją ucieczkę. Opowiem wszystkie Twe dzieła w bramach Córy Syjońskiej.
Tys5	Mnie zaś dobrze jest być blisko Boga, w Panu wybrałem sobie schronienie, by opowiadać wszystkie Jego dzieła.
Bryt	Lecz moim szczęściem być blisko Boga. Pokładam w Panu, w Bogu nadzieję moją, Aby opowiadać o wszystkich dziełach twoich.
Pozn	Dla mnie wszakże bliskość Boga jest szczęściem, całą nadzieję moją pokładam w (Jahwe) Panu. Będę wysławiał wszystkie dzieła Twoje.
WarPra	Dla mnie zaś, Boże, być blisko Ciebie – to szczęście. W Bogu, Panu moim, całą ufność pokładam i wszystkie Twoje dzieła chcę głosić.
STB	Zaś mnie jest miłą bliskość Boga; w Panu, WIEKUISTYM, pokładam moją ufność, by wysławiać wszystkie Twoje sprawy.
EIB	A ja? Moim szczęściem jest być blisko Boga. W Panu, w JHWH, znalazłem schronienie I pragnę opowiadać o wszystkich Twoich dziełach.

Psalm 74

Ps 74,1

PsFlor	(73:1) Czemu jeś, Boże, odpędził do końca? Rozgniewało sie rosierdzie twoje na owce pastwy twojej?
PsPul	Psalm Dawidow (sic!). (73:1) Przecz jeś, Boże, odpędził do końca? Rozgniewało sie rosierdzie twoje na owce pastwy twojej?
Wuj1923	Wyrozumienia Asaphowi. Przeczżeś, Boże, odegnał nas do końca? rozgniewała się zapalczywość twoja na owce pastwiska twego?
Gda1881	Pieśń wyuczająca, podana Asafowi. Przeczżeś nas, o Boże! do końca odrzucił? Przeczże się rozpaliła zapalczywość twoja przeciwko owcom pastwiska twego?
Gda2017	Pieśń pouczająca. Asafa. Boże, dlaczego odrzuciłeś nas na zawsze? Czemu płonie twój gniew przeciwko owcom twego pastwiska?
PsBycz	Śpiéw Asafa. Czemuż, o-Boże! opuściłeś nas całkiem? czemu dymi-się, gniéw-Twój, przeciw-trzodzie pastwiska-Twego?
Goet	Pouczenie Asafa. BOŻE, dlaczego odrzuciłeś na zawsze, i rozpalił się gniew Twój przeciwko stadu pastwiska Twego?
PsCylk	Dumanie Asafa. Czemużeś, Panie, porzucił zupełnie, pała gniew Twój przeciw trzodzie pastwiska Twojego.
PsKrusz	Ku wyrozumieniu. (Psalm) Asafa. Dlaczego, o Boże, odrzuciłeś nas do końca? dlaczego zapalił się gniew Twój na owce pastwiska Twego?
PsAszk	Asafa (śpiew) ku wyrozumieniu. Czemu Boże poniechałeś, - czyż na zawsze kurzyć się będzie gniew Twój w trzodę Twojego pastwiska?
PsSzer	Pieśń pouczająca Asafa. Czemużeś nas, Boże, na zawsze odrzucił, czemu sroży się gniew Twój na owce pastwiska Twego?
Tys1	(73:1) Maskil. Asafowy. Dlaczegoś, Boże, odrzucił na wieki, płoniesz gniewem przeciw owcom Twojego pastwiska?
Tys5	Pieśń pouczająca. Asafowy. Dlaczego, Boże, wciąż stoisz daleko, płoniesz gniewem przeciw owcom z Twojego pastwiska?
Bryt	Pieśń pouczająca. Asafowy. Dlaczego nas, Boże, na zawsze odrzuciłeś? Czemu sroży się gniew twój na owce pastwiska twojego?
Pozn	Pieśń pouczająca Asafa. Czemuś [nas], Boże, odrzucił na zawsze i pałasz gniewem przeciw trzodzie Twego pastwiska?
WarPra	Pieśń pouczająca Asafa. O Boże, dlaczego nas odrzuciłeś na wieki? Dlaczego zapłonąłeś gniewem przeciwko owcom Twojego pastwiska?
STB	Dumanie Asafa. Czemu nas, Boże, nieustannie porzucasz, a Twój gniew pała przeciw trzodzie Twojego pastwiska?
EIB	Pieśń pouczająca. Asafowa. Dlaczego nas, Boże, odrzuciłeś na zawsze? Dlaczego tli się Twój gniew na owce Twego pastwiska?

Ps 74,2

PsFlor	(73:2) Pamięcien bądź sebrania twego, jeż jeś osiadł od początka. (73:3) Odkupił jeś pręt dziedzistwa twego, gora Syjon, na jejżeś przebywał w niej.
PsPul	(73:2) Pamiętaj sebrania ❬twego❭, jeż osiadł jeś od początka. (73:3) Odkupił jeś pręt dziedzictwa twego, gora Syjon, na jej jeś przebywał w niej.
Wuj1923	Wspomnij na zgromadzenie twoje, któreś posiadł od początku: odkupiłeś pręt dziedzictwa twego, górę Syon, na któréjeś mieszkał.
Gda1881	Wspomnij na zgromadzenie twoje, któreś sobie zdawna nabył i odkupił, na pręt dziedzictwa twego, na tę górę Syon, na której mieszkasz.
Gda2017	Wspomnij na swoje zgromadzenie, które dawno nabyłeś; na szczep twego dziedzictwa, który odkupiłeś; na górę Syjon, na której mieszkasz.
PsBycz	Pamiętaj o rzeszy-Twéj, którąś nabył niegdyś, i odkupił; o rodzinie dziedzictwa-Twego, o górze Syonu owego, coś mieszkał-był na-niéj.
Goet	Wspomnij zgromadzenie Swoje, które pozyskałeś od wieków, wykupiłeś je jako dziedzictwo! tę górę Syjon, na której zamieszkałeś.
PsCylk	Wspomnij na zgromadzenie Twoje, które zjednałeś sobie niegdyś, które wyswobodziłeś jako szczep dziedzictwa Twego; na górę tę Cyonu na któréj spoczywałeś.
PsKrusz	Wspomnij na zgromadzenie Twoje, któreś z dawna nabył, odkupił, na pręt dziedzictwa Twego - na tę górę Sjon, na której mieszkasz!
PsAszk	Wspomnij Twą gromadę, co ją ongi nabyłeś. zbawiłeś, pień dziedzictwa Twego, górę Syonu. w którejś się oto osiedlił.
PsSzer	Pamiętaj o swojej gromadce, którą sobie dawno nabyłeś, wykupiłeś ją, by była rodem dziedzictwa Twego, pamiętaj o górze Syjon, na której mieszkasz!
Tys1	(73:2) Pomnij na Twą społeczność, którąś od dawna założył, na pokolenie, które sobie na własność nabyłeś, na górę Syjon, gdzie założyłeś sobie siedzibę.
Tys5	Pomnij na Twoją społeczność, którą dawno nabyłeś, na pokolenie, które wziąłeś w posiadanie, na górę Syjon, gdzie założyłeś sobie siedzibę.
Bryt	Pamiętaj o gromadce swojej, którą dawno nabyłeś, Wykupiłeś jako szczep dziedzictwa twego, Pamiętaj o górze Syjon, na której mieszkasz!
Pozn	Pomnij na Twoją społeczność, którą nabyłeś dla siebie od początku, na szczep, któryś wykupił, aby stał się Twoim dziedzictwem, na górę Syjon, którą uczyniłeś Twą siedzibą!
WarPra	Wspomnij na lud, który kiedyś sobie wybrałeś i kupiłeś jako ród na własność dla siebie na górę Syjon, gdzie też zechciałeś zamieszkać.
STB	Wspomnij na Twoje zgromadzenie, które niegdyś sobie zjednałeś, i które wyzwoliłeś jako szczep Twojego dziedzictwa; na górę Cyon, na której spoczywałeś.
EIB	Wspomnij swoją gromadkę, którą już dawno nabyłeś, Wykupiłeś berło swojego dziedzictwa, Górę Syjon, na której osiadłeś.

Ps 74,3

PsFlor	(73:4) Wzniesi ręce twoje w pychy jich do końca! Kielko zgłobił sie jest nieprzyjaciel w świętem!
PsPul	(73:4) 4.Wzniesi ręce twoje w pychy jich do końca! Kielko wzgłobił sie jest nieprzyjaciel w świętym!
Wuj1923	Podnieś ręce twoje na pychy ich, na koniec: jako wiele nabroił nieprzyjaciel w świątnicy.
Gda1881	Pospieszże się na srogie popustoszenie; a jako wszystko poburzył nieprzyjaciel w świątnicy!
Gda2017	Pospiesz na miejsce ciągłych spustoszeń; o, jak wróg zburzył wszystko w świątyni!
PsBycz	Wznieś kroki-Twe, ku-zwaliskom wieczystem; wszystko złé-wyrządził nieprzyjaciel w-świątyni.
Goet	Skieruj kroki Swoje wzwyż na wieczne gruzy! Wszystko w świątyni zniszczył wróg.
PsCylk	Pospiesz ku ruinom zupełnym; wszystko poburzył wróg w świątyni.
PsKrusz	Podnieś stopy swe na miejsca stale zniszczone; nieprzyjaciel wszystko zburzył w świątyni.
PsAszk	Podnieś kroki Twe, by na wieczne spustoszenie podać wszystko to, co wróg napsuł w świętości.
PsSzer	Skieruj kroki swoje ku wiecznym ruinom: wróg wszystko zniszczył w świątyni!
Tys1	(73:3) Skieruj Twe kroki ku ruinom, którym nie ma końca: nieprzyjaciel wszystko spustoszył w świątyni.
Tys5	Skieruj Twe kroki ku ruinom bez końca: nieprzyjaciel wszystko spustoszył w świątyni.
Bryt	Skieruj kroki swoje ku ruinom, które od dawna leżą: Wróg wszystko spustoszył w świątyni!
Pozn	Skieruj swe kroki ku niekończącym się ruinom: nieprzyjaciel wszystko poburzył w Świątyni.
WarPra	Skieruj Twe kroki w stronę wielkich ruin wrogowie spustoszyli cały Twój przybytek.
STB	Pospiesz ku zupełnym ruinom; gdyż wróg wszystko poburzył w Świątyni.
EIB	Skieruj swoje kroki ku zupełnym ruinom, Bo wróg wszystko już zniszczył w świątyni!

Ps 74,4

PsFlor	(73:5) I sławili sie są, jiż cie nienawidzieli, pośrod god twojich. (73:6) Położyli są znamiona swa znamiona, a nie poznali są jako w wyściu na wysoce.
PsPul	(73:5) I pochwalili sie, jiż cie nienawidzieli, pośrod god twoich. (73:6) Położyli znami❬o❭na swa znamiony, a nie poznali jako na wychodzie na sen.
Wuj1923	I chlubili się, którzy cię nienawidzą: w pośrodku święta uroczystego twego położyli znaki swoje za znaki.
Gda1881	Ryczeli nieprzyjaciele twoi w pośrodku zgromadzenia twego, a na znak tego zostawili wiele chorągwi swoich.
Gda2017	Ryknęli twoi wrogowie pośrodku twego zgromadzenia, a na znak zatknęli swoje sztandary.
PsBycz	Ryczały, wrogi-Twe, w-pośród soborów-Twoich; oni-ustawiali znaki-swe, za godła.
Goet	Ryczą przeciwnicy Twoi wpośród miejsca Twoich zgromadzeń; wznieśli swoje znaki jako znak zwycięstwa.
PsCylk	Ryczały wrogi Twoje w pośród zborów Twoich; ustanawiały godła swoje jako godła.
PsKrusz	Wyli nieprzyjaciele Twoi wpośród Twego zgromadzenia; na znak ustawili chorągwie swoje.
PsAszk	Rykiem odezwali się Twoi napastnicy we wnętrzu Twego zboru, swoje odznaki zatknęli jako sztandary.
PsSzer	Ryczeli wrogowie Twoi w miejscu Twych zgromadzeń, znaki swoje zatknęli jak godła.
Tys1	(73:4) Ryknęli przeciwnicy w miejscu Twego zgromadzenia, zatknęli swe proporce jako znak zwycięstwa.
Tys5	Ryczeli Twoi przeciwnicy w środku [Namiotu] Spotkania, zatknęli swe proporce.
Bryt	Ryczeli wrogowie twoi w miejscu twych zgromadzeń, Zatknęli sztandary swoje.
Pozn	Wrogowie Twoi ryczeli w miejscu Twych świątecznych zgromadzeń i postawili swe godło na znak [zwycięstwa].
WarPra	Przeciwnicy wykrzykują na Twych świętych miejscach, i zatknęli swoje chorągwie na znak zwycięstwa.
STB	Twoi nieprzyjaciele ryczeli pośród Twych wyznaczonych miejsc; ustanawiali swe godła jako znaki.
EIB	Twoi nieprzyjaciele porykiwali w miejscu, gdzie spotykałeś się z nami, Zniszczyli dawniejsze znaki i wprowadzili swoje.

Ps 74,5

PsFlor	(73:7a) Jako w lesiech drew siekirami wyrąbili drzwi jego,
PsPul	(73:7a) Jako w lesie drzewnem siekirami wyrąbali drzwi jego,
Wuj1923	A nie poznali, jako na wyjściu na wierzch, jako w lesie drzew siekierami:
Gda1881	Za rycerza miano tego, który się z wysoka z siekierą zanosił, rąbiąc drzewo wiązania jego.
Gda2017	Za sławnego uważano tego, który wznosił wysoko siekierę na gęste drzewo.
PsBycz	Wiadomoć-to, jak zanoszenié-się w-górę, na-zaplątané drzewo, toporów.
Goet	Mają wygląd tego, który siekierę podnosi w gęstwinie leśnej.
PsCylk	Dał się poznać, gdy zmierzał w górę lasem toporzysk.
PsKrusz	Okazywali się jako z góry zstępujący; jako przykładający siekierę do zarośli leśnych,
PsAszk	Jawnem się stanie, jako gdy kto wzniesie ku górze w kępinie drzewnej siekiery.
PsSzer	Było tak, jak gdyby ktoś podnosił w górę siekierę w gęstwinie lasu.
Tys1	(73:5) Podobni są do tych, co siekierą wywijają w gąszczu,
Tys5	Wyglądali jak ci, co wznoszą wysoko siekiery wśród gąszczów.
Bryt	Widać, jak się podnoszą w górę siekiery, Niby w gęstwinie leśnej.
Pozn	Podobni do tych, którzy wznoszą w górę siekiery w gęstym lesie,
WarPra	Są jak ci, co w leśnym gąszczu wysoko podnoszą siekiery.
STB	Wróg dał się poznać, gdy zmierzał w górę z gęstwiną toporów.
EIB	Przypominali ludzi wznoszących topory, Aby uderzyć w pnie drzew -

Ps 74,6

PsFlor	(73:7b) w toż istne w siekirze i przesiece srzucili ją.
PsPul	(73:7b) w toż ❬istne❭ siekirą i przesiekiem powalili ją.
Wuj1923	Wyrębowali drzwi jego pospołu: toporem i oskardem obalili je.
Gda1881	A teraz już i rzezania jego na porząd siekierami i młotami tłuką.
Gda2017	A teraz już jego rzeźby rąbią siekierami i młotami.
PsBycz	Tak-teraz rzeźby-jéj, wraz z-siekiérą, i-młotami, wytłukli.
Goet	A teraz wszystkie jej rzeźby rozbijają toporami i młotami.
PsCylk	A następnie rzeźby jéj wraz, młotem i oskardami rozbijali.
PsKrusz	i odrazu rzezania jego, jednocześnie młotami i siekierami tłuką.
PsAszk	A teraz oto jego insygnia wyryte wraz toporem i kilofami rozbiją,
PsSzer	Potem wszystkie jej rzeźby rąbali siekierą i rozbijali młotami.
Tys1	(73:6) już bramy jego toporem tłuką, zarazem i młotem.
Tys5	Wszystkie jego bramy wyłamali naraz, zniszczyli toporem i kilofem.
Bryt	Już wszystkie jej bramy rąbią toporemI rozbijają młotami.
Pozn	porąbali wszystkie rzeźby toporami i młotami.
WarPra	Poniszczyli wszystkie rzeźbione ozdoby rozbijając wszystko siekierą i młotem.
STB	A potem młotem i oskardami rozbijali jej zdobienia.
EIB	Tak właśnie zniszczyli świątynne ozdoby, Walili w nie siekierami, sięgali po łom,

Ps 74,7

PsFlor	(73:8) Zażgli są ogniem świątość twoję, w ziemi pokalali są przebyt imienia twego.
PsPul	(73:8) Zażgli ogniem kościoł twoj, na ziemi pokalali przebyt imienia twego.
Wuj1923	Zapalili ogniem świątnicę twą: na ziemi splugawili prybytek imienia twego.
Gda1881	Założyli ogień w świątnicy twojej, a obaliwszy na ziemię, splugawili przybytek imienia twego.
Gda2017	Oddali na pastwę ognia twoją świątynię i obaliwszy na ziemię, zbezcześcili przybytek twego imienia.
PsBycz	Zniszczyli ogniem, świątynię-Twoję; oni, aż do-ziemi, splamili mieszkanié Imienia-Twego.
Goet	Podpalili świątynię Twoją, zbezcześcili mieszkanie imienia Twego, zrównali z ziemią!
PsCylk	Dali na pastwę ognia świątynię Twoję; do ziemi znieważyli siedzibę imienia Twego.
PsKrusz	Założyli ogień w świątyni Twojej; na ziemi splugawili Przybytek imienia Twego.
PsAszk	Puścili z dymem Twą świątynie, ku ziemi zbezcześcili przybytek Twojego imienia.
PsSzer	Puścili z dymem świątynię Twoją, aż do posad splugawili przybytek imienia Twego.
Tys1	(73:7) Na pastwę ognia świątynię Twoją wydali, na ziemi zbezcześcili przybytek Twojego imienia.
Tys5	Na pastwę ognia świątynię Twoją wydali, do gruntu zbezcześcili przybytek Twego imienia.
Bryt	Puścili z dymem świątynię twoją, Aż do gruntu splugawili przybytek imienia twego.
Pozn	Na pastwę ognia wydali Twoją Świątynię, zbezcześcili do gruntu Przybytek Twego Imienia.
WarPra	Twój przybytek ogniem podpalili, zbezcześcili haniebnie miejsce, na którym przebywało Twoje święte Imię.
STB	Twą Świątynię wydali na pastwę ognia; do ziemi znieważyli siedzibę Twojego Imienia.
EIB	Puścili z dymem Twoje święte miejsca, Do gruntu zbezcześcili przybytek zbudowany dla Twego imienia.

Ps 74,8

PsFlor	(73:9) Rzekli są na swem siercu rodzina jich pospołu: Przestać każymy wszem dniom świętym bożym od ziemie.
PsPul	(73:9) Rzekli na swym siercu rod jich pospołu: Przestać każmy wszem dniom świętym bożym na ziemi.
Wuj1923	Mówili w sercu swojem, rodzaj ich pospołu: Uczyńmy, że ustaną wszystkie święta, Boże, z ziemie.
Gda1881	Mówili w sercu swojem: Zburzmy je pospołu; popalili wszystkie przybytki Boże w ziemi.
Gda2017	Mówili w swym sercu: Zburzmy ich razem! Spalili wszystkie miejsca zgromadzeń Bożych na ziemi.
PsBycz	Mówili, w-sercu-swojém: uczyńmy-gwałt razem; oni-spalili wszystkie sobory Boże, w-kraju.
Goet	Mówili w sercu swojem: Przemóżmy ich społem! Spalili oni wszystkie miejsca zgromadzeń Bożych w kraju.
PsCylk	Rzekli w sercu swojém: Zburzmy je społem; i palili wszystkie zbory Pańskie w kraju.
PsKrusz	Mówili w sercu swojem: "Zniszczmy odrazu". Popalili wszystkie przybytki Boże na ziemi.
PsAszk	W sercu swem mówili, razem ich potomstwo, że spalili wszystkie zbory Wszechmocnego na ziemi,
PsSzer	Pomyśleli sobie: Zniszczymy ją doszczętnie; spalili w kraju wszystkie przybytki Boże.
Tys1	(73:8) Rzekli w swym sercu: «Razem ich zniszczymy; spalcie wszystkie Boże świątynie na ziemi».
Tys5	Rzekli w swym sercu: Razem ich zniszczmy! Spalili w kraju wszystkie miejsca świętych zgromadzeń.
Bryt	Pomyśleli sobie: Zniszczmy ją od razu; Spalmy w kraju wszystkie miejsca zgromadzeń Bożych.
Pozn	Mówili sobie: "Zniszczymy je wszystkie!" - i spalili wszystkie święte przybytki w kraju.
WarPra	I w sercu sobie postanowili, że wszystko zniszczą, i zburzyli wszystkie święte miejsca dokoła, w całym kraju.
STB	Powiedzieli w swoim sercu: Razem ją zburzymy; a w kraju palili wszystkie, wyznaczone miejsca Boga.
EIB	Postanowili w swych sercach: Zmieciemy go zupełnie! I spalili w tej ziemi miejsca Bożych zgromadzeń.

Ps 74,9

PsFlor	(73:10) Znamion naszych nie widzieli jesmy, już nie jest prorok a nas nie pozna dalej.
PsPul	(73:10) Znamion naszych nie widzielismy, już nie jest prorok a nas nie pozna dalej.
Wuj1923	Znaków naszych nie widzieliśmy: już niemasz proroka: i już nas więcéj nie pozna.
Gda1881	Znaków naszych nie widzimy:już niemasz proroka, i niemasz między nami, któryby wiedział, póki to ma trwać.
Gda2017	Nie widzimy naszych znaków; już nie ma proroka i nikt spośród nas nie wie, jak długo to ma trwać.
PsBycz	Znaków-naszych, nie widzimy więcéj; nie-ma już proroka, i-nie-ma z-nami, wiedzącego, do póki to potrwa.
Goet	Znaków naszych nie widzimy, już niema więcej proroka i niema u nas nikogo, ktoby wiedział, jak długo to ma trwać.
PsCylk	Godeł naszych nie widzimy więcéj; nie ma już proroka, i nikogo między nami, któryby wiedział, dopóki.
PsKrusz	Chorągwi naszych nie widzimy, niema już proroka i niema pomiędzy nami, ktoby wiedział, dokądże to!
PsAszk	Naszych nie widzieliśmy znaków, niemasz już proroka, niteż jest z nami, ktoby wiedział, pokąd?
PsSzer	Nie widzimy wcale znaków naszych; już nie ma proroka, a nikt pośród nas nie wie, jak długo?
Tys1	(73:9) Już znaków naszych nie widać i nie ma proroka; i między nami nie ma, kto by wiedział dokąd...
Tys5	Już nie widać naszych znaków i nie ma proroka; a między nami nie ma, kto by wiedział, jak długo,
Bryt	Nie widzimy godeł naszych; już nie ma proroka, A nikt pośród nas nie wie, jak długo?
Pozn	Nie widzimy już znaków dla siebie, nie ma już proroka i nie ma też pośród nas nikogo, kto by wiedział, jak długo jeszcze...
WarPra	Nie widzimy dla siebie już żadnego znaku, nie mamy u siebie żadnego proroka i nikt z nas nie wie, jak długo tak będzie.
STB	Naszych godeł już nie widzimy; nie ma proroka oraz nikogo między nami, który by wiedział – dopóki?
EIB	Nie dociera już do nas żaden znak: Nie ma proroka Ani nie ma z nami nikogo, kto wiedziałby, jak długo ma to trwać.

Ps 74,10

PsFlor	(73:11) I dokąd, Boże, łajać będzie nieprzyjaciel? Draźni przeciwnik imię twoje do końca?
PsPul	(73:11) A dokądże, Boże, będzie łajać nieprzyjaciel? Draźni przeciwnik imię twoje na wieki?
Wuj1923	Dokądże, Boże, nieprzyjaciel urągać będzie? draźni przeciwnik imię twe do końca?
Gda1881	Dokądże, o Boże! przeciwnik będzie urągać? izali nieprzyjaciel będzie bluźnił imię twoje aż na wieki?
Gda2017	Jak długo, Boże, przeciwnik będzie urągać? Czy wróg będzie wiecznie bluźnił przeciwko twemu imieniu?
PsBycz	Do-pókiż, o-Boże! będzie-znieważał przeciwnik? będzieli-wzgardzał wróg, Imieniem-Twojém, na-zawsze?
Goet	Dopóki, o Boże, gnębiciel ma szydzić? Czy wróg imieniem Twojem ma zawsze gardzić?
PsCylk	Dopókiż Panie urągać będzie ciemięzca, lżyć będzie wróg imię Twoje bezustannie?
PsKrusz	Dokądże, o Boże, przeciwnik będzie urągał? Czy na wieki nieprzyjaciel będzie wyśmiewał imię Twoje?
PsAszk	Dopokąd o Boże lżyć będzie ciemiężca, bluźnić będzie wróg imieniu Twemu na zawsze?
PsSzer	Jak długo, Boże, wróg będzie urągał? Czyż nieprzyjaciel będzie wiecznie bluźnił imieniu Twemu?
Tys1	(73:10) Dokąd, Boże, będzie urągał nieprzyjaciel? Czy zawsze będzie bluźnił przeciwnik Twojemu imieniu?
Tys5	jak długo, Boże, będzie urągał nieprzyjaciel? Czy wróg zawsze już będzie bluźnił Twemu imieniu?
Bryt	Jak długo, Boże, wróg będzie urągał? Czyż nieprzyjaciel wiecznie będzie bezcześcił twe imię?
Pozn	Dopókiż, Boże, będzie lżył ciemięzca, czyż nieprzyjaciel nieustannie będzie urągał Twojemu Imieniu?
WarPra	Jak długo, o Boże, będzie nas uciskał złoczyńca? Czy zawsze wolno będzie wrogom bezcześcić Twe Imię?
STB	Dokąd, Boże, będzie urągał ciemięzca, dopóki wróg będzie lżył bezustannie Twoje Imię?
EIB	Jak długo, Boże, przeciwnik będzie Ci urągał? Czy wróg będzie bezcześcił Twoje imię na zawsze?

Ps 74,11

PsFlor	(73:12) I czemu odwracasz rękę twoję i prawicę twoję z pośrzod łona twego do końca?
PsPul	(73:12) I czemu odwracasz rękę twoję i prawicę twoję z pośrod łona twego do końca?
Wuj1923	Czemuż odwracasz rękę twoję, i prawicę twoję z pośrodku zanadrza twego do końca?
Gda1881	Przeczże zstrzymujesz rękę twoję; a prawicy swej z zanadrza swego cale nie dobędziesz?
Gda2017	Dlaczego cofasz swoją rękę i swojej prawicy z zanadrza nie wyjmujesz?
PsBycz	Czemu odwracasz rękę-Twę, i-prawicę-Twoję? z-wnętrza zanadrza-Twego, dobądźże jéj.
Goet	Czemu cofasz rękę Swoją? Wyciągnij prawicę Swoją z zanadrza i połóż kres.
PsCylk	Czemuż usuwasz rękę Twoję i prawicę Twoję? Z pośród łona Twego wytępiaj!
PsKrusz	Dlaczego powstrzymujesz rękę Twoją? A prawicę Twą z zanadrza wyciągnij, zniszcz ich.
PsAszk	Czemuż miałbyć odjąć Twą rękę, owszem Twą prawicą z wnętrza Twego łona dobytą połóż kres!
PsSzer	Dlaczego cofasz rękę, a prawicę chowasz w zanadrzu? Zniszcz!
Tys1	(73:11) Czemu odwracasz swą rękę i trzymasz swą prawicę w zanadrzu?
Tys5	Czemu cofasz swą rękę i trzymasz swą prawicę w zanadrzu?
Bryt	Dlaczego cofasz rękę swoją, A prawicę swoją chowasz w zanadrzu? Skończ!
Pozn	Czemu cofasz swą rękę, czemu prawica Twoja spoczywa w zanadrzu?
WarPra	Dlaczego odsunęłeś od nas swoją prawicę? Czemu trzymasz twą rękę w ukryciu?
STB	Czemu usuwasz Twoją rękę i Twą prawicę? Dobądź z Twojego zanadrza i wytępiaj!
EIB	Dlaczego cofasz swą rękę? Wyciągnij z zanadrza prawą dłoń.

Ps 74,12

PsFlor	(73:13) Bog wiem, krol nasz przed wieki, czynił jest zbawienie weśrzod ziemie.
PsPul	(73:13) Ale Bog, krol nasz przed wieki, udziałał jest zbawienie weśrzod ziemie.
Wuj1923	Ale Bóg król nasz: przed wieki sprawił zbawienie w pośrodku ziemie.
Gda1881	Wszakeś ty, Boże! zdawna królem moim; ty sprawujesz hojne zbawienie w pośród ziemi.
Gda2017	Przecież ty, Boże, jesteś moim Królem od dawna, ty dokonujesz zbawienia na ziemi.
PsBycz	Przecież-Bóg królem-moim, od-dawnego-czasu, zjednywającym zbawienia, w-pośród téj-ziemi.
Goet	A przecie Bóg jest oddawna królem moim; dawał wybawienia w tym kraju.
PsCylk	Wszak Pan, król mój, od dawna spełnia wybawienie w pośród ziemi.
PsKrusz	Tyś Boże królem moim od wieków, Ty sprawujesz zbawienie wpośród ziemi.
PsAszk	Wszak Bóg królem mym od prawieków, czyniącym zbawienia we wnętrzu ziemi,
PsSzer	Wszak Ty, Boże, zdawna jesteś królem moim; Ty dokonujesz dzieł zbawienia na ziemi.
Tys1	(73:12) Bóg jednak od dawna jest moim Królem, który wśród ziemi sprawuje zbawienie.
Tys5	Bóg jednak od początku jest moim królem, który na ziemi sprawia ocalenie.
Bryt	Wszak Ty, Boże, z dawna jesteś moim królem; Ty dokonujesz dzieł zbawienia na ziemi.
Pozn	Tyś przecie, Boże, królem moim od prawieków i sprawcą zwycięstw na okręgu ziemi.
WarPra	Lecz Bóg jest moim Królem od wieków, to On dokonuje na ziemi dzieła ocalenia.
STB	Przecież Bóg, mój Król, od dawna spełnia wybawienie na ziemi.
EIB	Bóg, mój Król, panuje od dawna, On działa na ziemi dla naszego zbawienia!

Ps 74,13

PsFlor	(73:14) Ty jeś poćwierdził we czci twojej morze, zamącił jeś głowy smokow w wodach.
PsPul	(73:14) Ty jeś potwirdził mocą twoją morze, zamąciłeś głowy smokow w wodach.
Wuj1923	Tyś utwierdził mocą twoją morze: pokruszyłeś głowy smoków w wodach.
Gda1881	Tyś mocą twoją rozdzielił morze, a potarłeś głowy wielorybów w wodach.
Gda2017	Ty swoją mocą rozdzieliłeś morze, zmiażdżyłeś głowy smoków w wodach.
PsBycz	Tyś rozerwał, z-mocą-Twą, morzé; skruszyłeś łby wielorybów, w wodach.
Goet	Tyś rozdzielił morze mocą Swoja, rozbiłeś głowy morskich potworów na wodach.
PsCylk	Tyś rozdzielił mocą Twoją morze; zmiażdżyłeś głowy krokodylów na wodach.
PsKrusz	Tyś rozdzielił mocą swoją morze, starłeś głowy wielorybów w morzu.
PsAszk	Tyś w mocy Twej rozkruszył morze, strzaskałeś głowy potworów nad wodami.
PsSzer	Tyś mocą swoją rozdzielił morza, zmiażdżyłeś głowy smoków nad wodami.
Tys1	(73:13) Ty morze swoją potęgą rozdarłeś, skruszyłeś głowy smoków w odmętach,
Tys5	Ty ujarzmiłeś morze swą potęgą, skruszyłeś głowy smoków na morzu.
Bryt	Tyś mocą swoją rozdzielił morza, Zmiażdżyłeś głowy potworów na wodach.
Pozn	Tyś mocą swoją rozdzielił morze, Ty starłeś głowy smoków nad wodami.
WarPra	Mocą Twoją rozdzieliłeś morze i Ty roztrzaskałeś na wodach łby smoków.
STB	Ty, Twą mocą rozdzieliłeś morze i zmiażdżyłeś głowy krokodyli na wodach.
EIB	Oto Ty swoją mocą rozdzieliłeś morze, Rozbiłeś głowy podwodnych potworów.

Ps 74,14

PsFlor	(73:15) Ty złamał jeś głowy smokowy, dał jeś ji karmią ludu murzyńskiemu.
PsPul	(73:15) Ty jeś złamał głowy smokowe, dał jeś ❬ji❭ karmią ludu murzyńskiemu.
Wuj1923	Tyś potarł głowy smokowe: dałeś go na pokarm ludziom Murzyńskim.
Gda1881	Tyś skruszył głowę Lewiatana, dałeś go za pokarm ludowi na puszczy.
Gda2017	Ty skruszyłeś głowy Lewiatana, dałeś go na pokarm mieszkańcom pustyni.
PsBycz	Tyś zgruchotał łby krokodyla; dałeś-je, na pokarm ludowi, mieszkańcom-pustyń.
Goet	Zdruzgotałeś głowy lewiatana, oddałeś go na pokarm gromadzie zwierząt pustyni.
PsCylk	Ty skruszyłeś głowę Lewiatana; rzuciłeś go na żér mieszkańcom stepu.
PsKrusz	Tyś skruszył głowę lewjatana, dałeś go na pokarm mieszkańcom puszczy.
PsAszk	Ty zmiażdżyłeś łby Lewiatana, dasz go na pożarcie ludowi, mieszkańcom pustyń wodnych.
PsSzer	Tyś rozbił głowy Lewiatana, oddałeś go na żer zwierzętom pustyni.
Tys1	(73:14) Ty zmiażdżyłeś łby Lewiatana, morskim potworom na żer go wydałeś.
Tys5	Ty zmiażdżyłeś łby Lewiatana, wydałeś go na żer potworom morskim.
Bryt	Tyś rozbił głowę Lewiatana, Oddałeś go na żer zwierzętom pustyni.
Pozn	Tyś zdruzgotał łby Lewiatana, rzuciłeś go na żer zwierzętom morskim.
WarPra	Ty zmiażdżyłeś także paszczę lewiatana i rzuciłeś go na pożarcie morskim potworom.
STB	Ty skruszyłeś głowę Lewiatana; rzuciłeś go na żer mieszkańcom stepu.
EIB	Ty zgniotłeś łeb Lewiatana, Oddałeś go na żer mieszkańcom pustyni.

Ps 74,15

PsFlor	(73:16) Ty roztargł jeś studnie i strumie❬nie❭, ty posuszył jeś rzeki Etan.
PsPul	(73:16) Ty jeś roztargł studnie i strumienie, ty jeś posuszył rzeki Etan.
Wuj1923	Tyś przerwał źródła i potoki: tyś wysuszył rzeki Ethan.
Gda1881	Tyś przerwał źródła i potoki; tyś osuszył rzeki bystre.
Gda2017	Ty rozszczepiłeś źródła i potoki, ty osuszyłeś potężne rzeki.
PsBycz	Tyś przecinał źródła, i-potoki; Tyś wysuszał rzéki wielkie.
Goet	Tyś kazał źródłom i strumieniom wytryskiwać, nieustannie płynące rzeki Tyś wysuszył.
PsCylk	Tyś roztworzył źródła i potoki; Tyś osuszył strumienie bystre.
PsKrusz	Tyś przerwał źródła i potoki, Tyś osuszył rzeki bystre.
PsAszk	Ty rozszczepiłeś źródło i strumień, Tyś wysuszył rzeki potężne.
PsSzer	Na Twój rozkaz wytrysnęło źródło i potok, Tyś osuszył rzeki trwałe.
Tys1	(73:15) Tyś wyprowadził źródła i strumienie; Tyś rzeki obfite wysuszył.
Tys5	Ty otworzyłeś źródła i strumienie; Ty wysuszyłeś rzeki stale płynące.
Bryt	Ty sprawiłeś, że wytrysnęło źródło i potoki, Tyś osuszył rzeki potężne.
Pozn	Tyś kazał wytrysnąć źródłom i potokom, Ty wysuszyłeś nieustannie płynące rzeki.
WarPra	Ty kazałeś popłynąć źródłom i strumieniom i wysuszałeś rzeki, które zawsze płynęły.
STB	Ty otworzyłeś źródła i potoki; Ty osuszyłeś bystre strumienie.
EIB	Ty rozłupałeś skałę, by uwolnić źródło i potok, Ty osuszyłeś całoroczne rzeki.

Ps 74,16

PsFlor	(73:17) Twoj jest dzień i twoja jest noc, ty ukował jeś zorze i słuńce.
PsPul	(73:17) Twoj jest dzień i twoja jest noc, ty jeś ukował zarzę i słońce.
Wuj1923	Twójci jest dzień, i twoja jest noc: tyś udziałał zorzę i słońce.
Gda1881	Twójci jest dzień, twoja też i noc; tyś uczynił światło i słońce.
Gda2017	Twój jest dzień, twoja i noc, ty ustanowiłeś światło i słońce.
PsBycz	Twoim dzień, także Twoją noc; Tyś-postanowił światło, i-słońce.
Goet	Twoim jest dzień, Twoją też noc, Tyś ukształtował księżyc i słońce.
PsCylk	Twoim dzień i Twoją noc; Tyś ustanowił światło i słońce.
PsKrusz	Twój jest dzień, oraz Twoja jest noc - Tyś utwierdził światło i słońce.
PsAszk	Tobie dzień, toż Tobie noc, Tyś przysposobił światło i słońce.
PsSzer	Twój jest dzień, Twoja też i noc, Tyś stworzył światło i słońce.
Tys1	(73:16) Twoim jest dzień i noc jest Twoja; Tyś księżyc i słońce utwierdził.
Tys5	Twoim jest dzień i noc jest Twoja; Ty światło i słońce utwierdziłeś.
Bryt	Twój jest dzień i twoja jest noc, Tyś ustanowił światło i słońce.
Pozn	Twój jest dzień i Twoja jest noc, Tyś utwierdził [na niebie] światłość i słońce.
WarPra	Ty nad dniem i nad nocą panujesz, Tyś umieścił na niebie i słońce i księżyc.
STB	Twoim jest dzień i Twoja noc; Ty ustanowiłeś światło i słońce.
EIB	Twój jest dzień, do Ciebie należy noc, Ty ustanowiłeś światło oraz słońce.

Ps 74,17

PsFlor	(73:18) Ty jeś uczynił wszystki kraje ziemie, lato i wiosnę ty jeś stworzył je.
PsPul	(73:18) Ty jeś uczynił wszytki kraje ziemskie, lato i wiosnę ty jeś stworzył je.
Wuj1923	Tyś uczynił wszystkie granice ziemie: lato i wiosnę, tyś je sprawił.
Gda1881	Tyś założył wszystkie granice ziemi; lato i zimę tyś sprawił.
Gda2017	Ty wyznaczyłeś wszystkie granice ziemi, ty ustanowiłeś lato i zimę.
PsBycz	Tyś oznaczył wsze granice ziemi; lato, i-zimę, Ty, utworzyłeś-je.
Goet	Tyś ustanowił wszystkie granice ziemi; lato i zimę Tyś utworzył.
PsCylk	Tyś utwierdził wszystkie granice ziemi; lato i zimę, Tyś stworzył je.
PsKrusz	Tyś założył wszystkie granice ziemi - lato i zimę Tyś uczynił.
PsAszk	Ty ustawiłeś wszystkie ziemi granice, lato i zimę, Tyś je ukształtował.
PsSzer	Tyś ustalił wszystkie granice ziemi; Tyś stworzył lato i zimę.
Tys1	(73:17) Tyś ustanowił wszystkie krańce ziemi; Ty utworzyłeś lato i zimę.
Tys5	Ty ustanowiłeś wszystkie granice ziemi; lato i zimę Ty obmyśliłeś.
Bryt	Tyś ustalił wszystkie granice ziemi; Tyś ukształtował lato i zimę.
Pozn	Ty ustaliłeś wszystkie granice ziemi, Tyś ustanowił lato i zimę.
WarPra	Ty wyznaczyłeś granice ziemi, Ty stworzyłeś i lato i zimę.
STB	Ty utwierdziłeś wszystkie granice ziemi; lato i zimę – Ty je stworzyłeś.
EIB	Ty pozakreślałeś granice całej ziemi, Ty zaplanowałeś i lato, i zimę.

Ps 74,18

PsFlor	(73:19) Pamięcien bądź tego: Nieprzyjaciel łajał Gospodnu a lud głupi rozgorzył imię twoje.
PsPul	(73:19) Pamiętny bądź tego: Nieprzyjaciel nałaje Bogu a lud głupi rozgorzył imię twoje.
Wuj1923	Pamiętaj na to: nieprzyjaciel urągał Panu, a lud bezrozumny draźnił imię twoje.
Gda1881	Wspomnijże na to, że nieprzyjaciel zelżył Pana, a lud szalony jako urąga imieniowi twemu.
Gda2017	Pamiętaj o tym, że wróg zelżył ciebie, PANIE, a głupi lud urągał twemu imieniu.
PsBycz	Pamiętaj to, że nieprzyjaciel znieważył Pana; a,-lud szalony, pogardził Imieniem-Twojém.
Goet	Wspomnij o tem, że wróg szydzi z Pana, a naród bezbożny gardzi imieniem Twojem!
PsCylk	Pomnij na to, wróg urąga Bogu; a naród nikczemny lży imię Twoje.
PsKrusz	Wspomnij na to, że nieprzyjaciel zelżył Pana, a lud szalony gardzi Twem imieniem.
PsAszk	Pomnij tego: wróg bluźnił Jehowie a lud nędzny plugawił imię Twoje!
PsSzer	Pamiętaj, Panie, że nieprzyjaciel urąga, a lud nierozumny lży imię Twoje!
Tys1	(73:18) O tym pamiętaj: wróg zelżył Cię, Panie, a lud niemądry przeklinał Twe imię.
Tys5	Pamiętaj o tym: wróg Cię lży, Panie, a lud niemądry uwłacza Twojemu imieniu.
Bryt	Pamiętaj o tym, Panie, że nieprzyjaciel urąga, A lud nierozumny lży imię twoje!
Pozn	Pomnij, Jahwe: nieprzyjaciel Ci urąga, naród nierozumny bluźni Twojemu Imieniu!
WarPra	A teraz zobacz, jak wróg znieważa, Pana, ludzie szaleni bezczeszczą Twoje Imię.
STB	Wspomnij na to, że wróg urąga WIEKUISTEMU, a lud nikczemny lży Twoje Imię.
EIB	Pamiętaj, PANIE, o tym, że wróg Cię obraził, Że nierozumny lud wzgardził Twoim imieniem.

Ps 74,19

PsFlor	(73:20) Nie dawaj źwierzom dusze spowiadającej sie tobie a dusz ubogich twojich nie zapominaj do końca.
PsPul	(73:20) Nie dawaj źwierzom dusz chwalących cie i dusz ubogich twoich nie zapominaj do końca.
Wuj1923	Nie podawaj bestyom dusz wyznawających tobie, i dusz ubogich twoich nie zapominaj do końca.
Gda1881	Nie podawajże tej kupie duszy synogarlicy twojej; na stadko ubogich twoich nie zapominaj na wieki.
Gda2017	Nie wydawaj tej zgrai duszy twojej synogarlicy, nie zapominaj nigdy o stadku twoich ubogich.
PsBycz	Nie wydajże zwierzowi, życia turkawki-Twojéj; o gromadzie ubogich-Twych, nie zapominaj całkiem.
Goet	Nie oddawaj duszy synogarlicy Twojej drapieżnemu zwierzęciu, i nie zapomnij na zawsze gromady nędznych Twoich.
PsCylk	Nie wydawaj dziczy duszy gołębicy Twojéj, o gromadce uciśnionych Twoich nie zapominaj na wieki.
PsKrusz	Nie dawaj temu zgromadzeniu duszy synogarlicy Twej; o zgromadzeniu ubogich Twych nie zapominaj na wieki.
PsAszk	Nie dawaj synogarlicy Twej zwierzęciu na duszy, kornej Twej zwierzyny nie zapominaj na zawsze!
PsSzer	Nie wydawaj dzikim zwierzętom duszy gołębicy Twojej, nie zapominaj nigdy o życiu swych ubogich!
Tys1	(73:19) Nie wydawaj sępowi życia Twej synogarlicy; o życiu Twych ubogich nie zapomnij na wieki.
Tys5	Nie wydawaj na zatracenie duszy Twej synogarlicy; o życiu Twych biedaków nie zapominaj na wieki!
Bryt	Nie wydawaj dzikim zwierzętom duszy gołębicy swojej, Nie zapominaj nigdy o życiu swych ubogich!
Pozn	Nie wydawaj Twych wyznawców na zgubę, o życiu Twych uciśnionych nie zapomnij na zawsze!
WarPra	Racz nie wydawać drapieżcom Twej synogarlicy, nie zapominaj na zawsze o Twoim biedaku.
STB	Nie wydawaj dziczy duszy Twej gołębicy; o gromadce Twych uciśnionych nie zapominaj na wieki.
EIB	Nie wydawaj zwierzętom duszy swej gołębicy, Nie zapomnij o życiu swych ubogich!

Ps 74,20

PsFlor	(73:21) Weźrzy na obrząd twoj, bo napełnioni są, jiż pomroczyli są sie ziemie, domowych lichot,
PsPul	(73:21) Weźrzy na obrząd twoj, bo napełnioni są, jiż pomroczeni są ziemie, domowych złości,
Wuj1923	Wejrzyj na Testament twój; albowiem napełnieni są najpodlejsi na ziemi domów nieprawości.
Gda1881	Obejrzyj się na przymierze twoje; albowiem i najciemniejsze kąty ziemi pełne jaskiń drapiestwa.
Gda2017	Zważ na twoje przymierze, bo ciemne zakątki ziemi pełne są siedlisk przemocy.
PsBycz	Spojrzyj na przymierzé; bo napchane miejsca-ciemne, kraju, siedliskami łupieży.
Goet	Spójrz na przymierze! Albowiem kryjówki kraju są pełne jaskiń zbójców,
PsCylk	Bacz na przymierze, bo pełne zakąty ziemi siedzib bezprawia.
PsKrusz	Obejrzyj się na przymierze, albowiem kryjówki ziemi pełne są jaskiń i drapiestwa.
PsAszk	Spojrzyj na przymierze, gdyż ciemnościami ziemi wypełniły się nadobne oazy, wolne od gwałtu.
PsSzer	Zważ na przymierze, gdyż kryjówki kraju pełne są miejsc gwałtu!
Tys1	(73:20) Wejrzyj na Twe przymierze, bo przemocy pełne są ziemskie kryjówki i pola.
Tys5	Wejrzyj na Twe przymierze, bo się napełniły zakątki kraju jękiem i przemocą.
Bryt	Pomnij na przymierze, Gdyż mroczne zaułki ziemi pełne są gwałtu.
Pozn	Zważ na Przymierze! Bo ciemne zakątki kraju pełne są bezprawia.
WarPra	Wspomnij na Twoje Przymierze, bo wszystkie zakątki tej ziemi pełne są bezprawia.
STB	Uważaj na przymierze, bo zakątki ziemi pełne są siedzib bezprawia.
EIB	Miej wzgląd na przymierze, Bo w mrocznych zaułkach ziemi czyha gwałt.

Ps 74,21

PsFlor	(73:22) by sie nie otewrocił śmierny uczynion osromoconym; ubogi i nieimający chwalić będą imię twoje.
PsPul	(73:22) by sie nie odwrocił śmierny uczynion osromoconym; ubogi i stradny chwalić będą imię twoje.
Wuj1923	Niech się nie wraca nędznik zawstydzony: ubogi a niedostateczny będą chwalić imię twoje.
Gda1881	Niechajże nędznik nie odchodzi z hańbą; ubogi i żebrak niechaj chwali imię twoje.
Gda2017	Niech uciśniony nie wraca ze wstydem, niech ubogi i potrzebujący chwali twoje imię.
PsBycz	Niech-nie wraca strapiony, zawstydzon; biédny i-żebrak, niech-chwalą Imię-Twojé.
Goet	Niech utrapiony nie wróci zawstydzonym, lecz dozwól chwalić imię Twoje nędznym i biednym!
PsCylk	Niech nie odchodzi zgnębiony zawstydzonym; uciśniony i biedny niech chwalą imię Twoje.
PsKrusz	Niechaj nędzny nie odwraca się z hańbą; ubogi i żebrak niechaj chwalą imię Twoje.
PsAszk	Niechajbyż korny nie wracał zawstydzony, niechaj uciśniony i łaknący wielbią imię Twoje.
PsSzer	Niechaj uciśniony nie odchodzi ze wstydem; ubogi i biedny niech wysławia imię Twoje!
Tys1	(73:21) Niechaj pokorny nie wraca ze wstydem: niech ubogi i biedny chwalą Twoje imię.
Tys5	Niechaj uciśniony nie wraca ze wstydem, niech biedak i nędzarz chwalą Twoje imię!
Bryt	Niechaj uciśniony nie odchodzi ze wstydem! Ubogi i biedny niech wysławia imię twoje!
Pozn	Niech uciśniony nie wraca ze wstydem; niech nieszczęśliwy i biedny wysławiają Imię Twoje!
WarPra	Nie dopuść, by uciskani odeszli od Ciebie ze wstydem, niech biedni i cierpiący sławią Twoje Imię.
STB	Niech zgnębiony nie odchodzi zawstydzony; a ubogi i uciśniony chwalą Twoje Imię.
EIB	Niech uciśniony nie odchodzi ze wstydem! Niech ubogi i biedny uwielbi Twoje imię!

Ps 74,22

PsFlor	(73:23) Wstań, Boże, i sędzi przą twoję, pamięcien bądź łajaniam twojim tych, jaż od głupiego są wszego dnia.
PsPul	(73:23) Wstań, Boże, sędzi twoję przą, pomni łajania twoja tych, jaż od głupiego są wszego dnia.
Wuj1923	Powstań, Boże, rozsądź sprawę twoję: pomnij na pohańbienia twoje: te, które się dzieją od głupiego cały dzień.
Gda1881	Powstańże, o Boże! ujmij się o sprawę twoję; wspomnij na pohańbienie twoje, które się dzieje od szalonych na każdy dzień.
Gda2017	Powstań, Boże, broń swojej sprawy; pamiętaj o zniewadze, którą co dzień wyrządza ci głupiec.
PsBycz	Wstań, o-Boże! broń sprawy-Twojéj; pamiętaj zniewagę-Twę, od szalonych doznawaną co-dziennie.
Goet	Powstań, o Boże, ujmij się o sprawę Twoją! Wspomnij o pohańbieniu, które spotyka Ciebie codziennie od głupców.
PsCylk	Powstań Panie, wytocz sprawę Twoję; wspomnij na zniewagę wyrządzaną Ci przez nikczemnych bezustanku.
PsKrusz	Powstań Boże, ujmij się o sprawę swoją, wspomnij na pohańbienie Twoje, które pochodzi od szalonych na każdy dzień,
PsAszk	Powstań Boże do boju o sprawę Twą, pomnij zelżywości Twej od nędznika dzień cały.
PsSzer	Powstańże, Boże, prowadźże sprawę swoją! Pomnij na zniewagę, którą bezbożny wyrządza Ci nieustannie!
Tys1	(73:22) Powstań, o Boże, prowadź Twoją sprawę; pamiętaj o zniewadze, którą co dnia wyrządza Ci głupiec.
Tys5	Powstań, o Boże, prowadź swój spór; pamiętaj o zniewadze, którą co dnia wyrządza Ci głupiec.
Bryt	Powstań, Boże, broń sprawy swojej! Pomnij na zniewagę, którą co dzień wyrządza ci bezbożny!
Pozn	Powstań, o Boże, broń swojej sprawy! Pomnij na zniewagi, którymi Cię co dzień obrzuca szaleniec.
WarPra	Powstań, o Boże, i broń Twojej sprawy, nie pozwól, by szaleńcy lżyli Cię codziennie.
STB	Powstań Boże, wytocz Twoją sprawę; wspomnij na zniewagę, bez ustanku wyrządzaną Ci przez nikczemnych.
EIB	Powstań, Boże, broń swojej sprawy! Pamiętaj, że nierozumny znieważał Cię cały dzień!

Ps 74,23

PsFlor	(73:24) Nie zapominaj głosow nieprzyjacielow twojich, pycha jich, jiż są cie nienaźrzeli, wstępuje zawżdy.
PsPul	(73:24) Nie zapominaj głosow nieprzyjacielow twych, pycha tych, jiż nienaźrzeli cie, wyszszy sie zawżdy.
Wuj1923	Nie zapominaj głosów nieprzyjaciół twoich: pycha tych, którzy cię nienawidzą, ku górze idzie zawsze.
Gda1881	Nie zapominajże wykrzykania nieprzyjaciół twoich, i huku tych, co przeciwko tobie powstawają, który się ustawicznie sili.
Gda2017	Nie zapominaj krzyku twoich wrogów, wciąż rosnącej wrzawy tych, którzy powstają przeciwko tobie.
PsBycz	Niezapominaj krzyku wrogów-Twych; wrzawy przeciwników-Twoich, wznoszącéj-się ciągle.
Goet	Nie zapomnij głosu przeciwników Twoich, huku powstających przeciwko Tobie, który się stale wznosi!
PsCylk	Nie zapominaj okrzyku nieprzyjaciół Twoich; wrzawy przeciwników Twoich, która wznosi się ustawicznie.
PsKrusz	Nie zapominaj o głosie nieprzyjaciół Twoich, o pysze tych, co przeciwko Tobie powstają.
PsAszk	Nie zapominaj głosu Twych napastników, huczącej fali powstających na Cię, która wciąż się podnosi,
PsSzer	Nie zapomnij krzyku wrogów swoich, wrzawy przeciwników swoich, która ustawicznie się podnosi!
Tys1	(73:23) Nie zapomnij o głosach Twoich przeciwników; zgiełk powstających na Ciebie zawsze się podnosi.
Tys5	Nie zapomnij wrzasku Twoich przeciwników; stale się podnosi zgiełk powstających przeciw Tobie.
Bryt	Nie zapomnij krzyku wrogów swoich, Wrzawy swych przeciwników, która ustawicznie się wzmaga.
Pozn	Nie zapominaj o krzyku Twoich wrogów, o wciąż rosnącej wrzawie Twoich przeciwników.
WarPra	Nie bądź obojętny na wrzask Twoich wrogów, na zgiełk podnoszony przez Twych przeciwników.
STB	Nie zapominaj okrzyku Twoich wrogów, wrzawy Twych przeciwników, która się ustawicznie wznosi.
EIB	Nie zapomnij głosu Twoich przeciwników, Nieustannej wrzawy ludzi Powstających przeciwko Tobie.

Psalm 75

Ps 75,1

PsFlor	(74:1) Spowiadamy sie tobie, Boże, spowiadamy sie i wzowiemy imię twoje. (74:2a) Powiemy dziwy twoje;
PsPul	(74:1) Chwalić cie, Boże, będziemy, chwalić cie będziemy i wzowiem imię twoje. (74:2a) Powiemy dziwy twoje;
Wuj1923	(75:1) Na koniec: nie zatracaj, Psalm pieśni Asaphowi. (75:2) Wyznawać ci będziemy, Boże, wyznawać będziemy i wzywać imienia twego: opowiadać będziemy dziwne sprawy twoje.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi, jako: Nie zatracaj, psalm i pieśń Asafowa. (75:2) Wysławiamy cię, Boże! wysławiamy: bo bliskie imię twoje; opowiadają to dziwne sprawy twoje.
Gda2017	Przewodnikowi chóru. Al taszchet. Psalm i pieśń Asafa. Wysławiamy cię, Boże, wysławiamy, bo bliskie twoje imię; opowiadają to twoje cudowne dzieła.
PsBycz	(75:1) Naczelnikowi-muzyki, na nutę: Nie zgub. Psalm Asafa, Spiéw, dany do grania. (75:2) Składamy-dzięki Tobie, o-Boże! składamy-dzięki; że-bliskiém Imię-Twé, opowiadająć to cuda-Twoje.
Goet	(75:1) PRZEWODNIKOWI chóru. "Nie zatracaj!" Psalm Asafa. Pieśń. (75:2) Uwielbiamy Cię, Boże, uwielbiamy Cię; albowiem bliskie jest imię Twoje; obwieszczają to cudowne sprawy Twoje.
PsCylk	(75:1) Przewodnikowi chóru na nutę: nie zatracaj, pieśń Asafa, śpiew. (75:2) Dziękujemy Ci Panie, dziękujemy, blizkie imię Twoje, głoszą cuda Twoje.
PsKrusz	(75:1) Przełożonemu chóru. Na (nutę) "al-Taszheth". Psalm Asafa. Pieśń. (75:2) Wysławiamy Cię, Boże, wysławiamy, bo blisko jest imię Twoje - opowiadają to cuda Twoje.
PsAszk	(75:1) Dyrygentowi nad lutniami b. wraźliwemi. - Pieśń Asafa do śpiewu. (75:2) Hołd Tobie Boże, hołdy złożyliśmy dziękczynne a że bliskiem imię Twoje, opowiedziały cuda Twe.
PsSzer	(75:1) Przewodnikowi chóru, na nutę: Nie zatracaj... Psalm Asafa, pieśń. (75:2) Wysławiamy Cię Boże, wysławiamy. Wzywamy imienia Twego opowiadamy cuda Twoje!
Tys1	(74:1) Kierownikowi chóru. Na melodię: "Nie niszcz..." Psalm. Asafowy. Pieśń. (74:2) Wysławiamy Cię, Boże, wysławiamy, głosimy Twoje imię, opowiadamy Twe cuda.
Tys5	(75:1) Kierownikowi chóru. Na melodię: "Nie niszcz...". Psalm. Asafowy. Pieśń. (75:2) Wysławiamy Cię, Boże, wysławiamy, wzywamy Twego imienia, opowiadamy Twe cuda.
Bryt	(75:1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: „Nie zatracaj...” Psalm Asafowy. Pieśń. (75:2) Wysławiamy cię, Boże, wysławiamy. Wzywamy imienia twego, opowiadamy cuda twoje.
Pozn	(75:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: [na melodię] "Nie zatracaj"; Psalm Asafa; pieśń. (75:2) Wysławiamy Cię, Boże, wysławiamy! Ci, którzy Imienia Twego wzywają, rozgłaszają Twoje cuda.
WarPra	(75:1) Dla kierującego chórem. Na melodię: „Nie niszcz”. Psalm Asafa. Pieśń. (75:2) Wychwalamy cię, o Boże, wychwalamy Ciebie, bliskie jest Twoje Imię tym, co opiewają Twe cuda.
STB	(75:1) Przewodnikowi chóru, na nutę: Nie zatracaj. Pieśń Asafa, śpiew. (75:2) Dziękujemy Ci, Boże, dziękujemy, gdyż bliskie jest Twoje Imię, a głoszą to Twoje cuda.
EIB	(75:1) Dla prowadzącego chór. Na melodię: Nie niszcz. Psalm Asafa. Pieśń. (75:2) Wysławiamy Cię, Boże, wysławiamy! Bliskość Twego imienia głoszą Twoje cuda.

Ps 75,2

PsFlor	(74:2b) gdy wezmę czas, ja sprawiedlności będę sędzić.
PsPul	(74:2b) gdy wezmę czas, ja sprawiedlności będę sędzić.
Wuj1923	(75:3) Gdy wezmę czas, ja sprawiedliwości sądzić będę.
Gda1881	(75:3) Gdy przyjdzie czas ułożony, ja sprawiedliwie sądzić będę.
Gda2017	Gdy wyznaczę czas, będę sądzić sprawiedliwie.
PsBycz	(75:3) Gdy zabiorę miejscé-stanowczé, Ja, z prawością, sądzić-będę.
Goet	(75:3) "Gdy przyjdzie czas określony, wtedy sądzić będę w prawości.
PsCylk	(75:3) Bo oznaczę porę; Ja sprawiedliwie sądzić będę.
PsKrusz	(75:3) "Gdy czas nadejdzie, Ja sprawiedliwie sądzić będę.
PsAszk	(75:3) "Gdy czas dobiorę zapowiedziany, Ja sąd w szczerości wydam sprawiedliwy".
PsSzer	(75:3) Gdy upatrzę porę, dokonam sprawiedliwego sądu.
Tys1	(74:3) «Gdy Ja naznaczę porę, osądzę według prawa.
Tys5	(75:3) Gdy Ja naznaczę porę, odbędę sąd sprawiedliwy.
Bryt	(75:3) Gdy upatrzę porę, Będę sądził sprawiedliwie.
Pozn	(75:3) W czasie, który wyznaczę, sam dokonam sprawiedliwego sądu.
WarPra	(75:3) W dniu, który sam wyznaczę, dokonam sądu według mego prawa.
STB	(75:3) Bowiem oznaczę porę i Ja będę sprawiedliwie sądził.
EIB	(75:3) Ja sam wyznaczę porę, Gdy będę sądził bezstronnie.

Ps 75,3

PsFlor	(74:3) Rozskwarła sie ziemia i wszytcy, jiż przebywają w niej; ja ućwierdził jeśm słupy jej.
PsPul	(74:3) Rozkwarła sie ziemia i wszystcy, jiż na niej bydlą; ja ućwirdził słupy jej.
Wuj1923	(75:4) Roztopiła się ziemia i wszyscy, którzy mieszkają na niéj: jam umocnił filary jéj.
Gda1881	(75:4) Rozstąpiła się ziemia, i wszyscy obywatele jej; ale ja utwierdzę słupy jej. Sela.
Gda2017	Roztopiła się ziemia i wszyscy jej mieszkańcy, ale ja umacniam jej filary. Sela.
PsBycz	(75:4) Rozpuszczonymi, kraj, i-wszyscy mieszkańcy-jego; alem Ja sprostował filary-onegoż.
Goet	(75:4) Gdyby się roztopiła ziemia wraz ze wszystkimi jej mieszkańcami: Ja wzmocniłem słupy jej". Sela.
PsCylk	(75:4) Zachwiała się ziemia i wszyscy mieszkańcy jéj; Ja utwierdzę słupy jéj. - Sela.
PsKrusz	(75:4) Rozstąpiła się ziemia i wszyscy mieszkańcy jej, ale ja umocnię słupy jej". - SELAh.
PsAszk	(75:4) "Stopnieje ziemia i jej mieszkańcy - ja filary jej utwierdzę. Selah".
PsSzer	(75:4) Choćby chwiała się ziemia i wszyscy jej obywatele, Ja jednak umacniam jej słupy. Sela.
Tys1	(74:4) Choćby się chwiała ziemia z wszystkimi mieszkańcami, Jam umocnił jej filary.
Tys5	(75:4) Choćby się chwiała ziemia z wszystkimi jej mieszkańcami, Sela; to Ja umocniłem jej filary.
Bryt	(75:4) Choćby chwiała się ziemia i wszyscy jej mieszkańcy, Ja jednak umacniam jej słupy. Sela.
Pozn	(75:4) Choćby się ziemia zachwiała ze wszystkimi jej mieszkańcami, Ja umocnię jej podwaliny."
WarPra	(75:4) Może się zachwiać ziemia ze wszystkim, co ją napełnia, ale Ja ustawiłem jej kolumny na solidnym gruncie. [Pauza]
STB	(75:4) Zachwiała się ziemia i wszyscy jej mieszkańcy; ale Ja utwierdzę jej słupy. Sela.
EIB	(75:4) Bo kiedy chwieje się ziemia i wszyscy jej mieszkańcy, Ja przecież wzmacniam jej podstawy. Sela.

Ps 75,4

PsFlor	(74:4) Rzekł jeśm złym: Niechajcie źle czynić! i dopuszczającym sie: Nie chciejcie wznosić rogu!
PsPul	(74:4) Rzekł jeśm złym: Nie strojcie źle! i dopuszczającym sie: Nie wznaszajcie rogu!
Wuj1923	(75:5) Mówiłem nieprawym: Nie czyńcie nieprawości; a występnym: Nie podnoście rogu.
Gda1881	(75:5) Rzekę szalonym: Nie szalejcie, a niepobożnym: Nie podnoście rogów.
Gda2017	Powiedziałem głupcom: Nie szalejcie, a niegodziwym: Nie podnoście rogu.
PsBycz	(75:5) Rzekłem do-szalonych: Nie szalejcież; a,-do-bezbożnych: Nie podnoście roga.
Goet	(75:5) Rzekłem do swawolnych: "Nie bądźcie swawolni!" i do bezbożnych: "Nie podnoście rogu.
PsCylk	(75:5) Powiadam chełpliwym, przestańcie się chełpić, a złoczyńcom nie podnoście rogów.
PsKrusz	(75:5) Rzeknę chełpiącym się: Nie chełpcie się. a bezbożnym: Nie podnoście rogu.
PsAszk	(75:5) "Rzeknę swywolnikom: "Nie swywolcie" a niegodziwcom: "Nie podnoście rogów"!
PsSzer	(75:5) Mówię do chełpliwych: Nie bądźcie chełpliwi! A do bezbożnych: Nie wynoście się!
Tys1	(74:5) Mówię zuchwalcom: "Nie bądźcie zuchwali", a do niezbożnych: "Nie podnoście rogów!"
Tys5	(75:5) Mówię zuchwalcom: "Nie bądźcie zuchwali!", a do niegodziwych: "Nie podnoście rogu!"
Bryt	(75:5) Mówię do zuchwałych: Nie bądźcie zuchwali! A do bezbożnych: Nie wynoście się!
Pozn	(75:5) Przestrzegam zuchwałych: "Przestańcie się chełpić!" - i bezbożnych: "Nie podnoście rogu!"
WarPra	(75:5) Wyniosłym powiedziałem: Nie bądźcie zuchwali, a do złoczyńców rzekłem: Nie przechwalajcie się siłą.
STB	(75:5) Powiadam chełpliwym: Przestańcie się chełpić, a złoczyńcom: Nie podnoście rogów.
EIB	(75:5) Mówię do wyniosłych: Nie bądźcie wyniośli! I do bezbożnych: Nie podnoście głów!

Ps 75,5

PsFlor	(74:5) Niechajcie wznaszać w wysokość rogu waszego, niechajcie mołwić przeciwo Bogu lichoty!
PsPul	(74:5) Nie wznaszajcie wysoko rogu waszego, nie mowcie przeciwko Bogu złość!
Wuj1923	(75:6) Nie podnoście ku górze rogu waszego: nie mówcie przeciw Bogu nieprawości.
Gda1881	(75:6) Nie podnoście przeciwko Najwyższemu rogów swych, a nie mówcie krnąbrnie,
Gda2017	Nie podnoście wysoko swego rogu i nie mówcie wyniośle;
PsBycz	(75:6) Nie podnoście do-góry, rogów-waszych; nie przemawiajcież z-szyją zuchwałą.
Goet	(75:6) Nie podnoście swego rogu zbyt wysoko, nie mówcie bezczelnie z wyciągniętą szyją!"
PsCylk	(75:6) Nie podnoście wysoko rogów waszych; nie przemawiajcie karkiem hardym.
PsKrusz	(75:6) Nie podnoście rogów swych wysoko, nie mówcie krnąbrnie z wyciągniętą szyją.
PsAszk	(75:6) Nie podniesiecie wy rogów waszych ku wyżynie, choć bardo przemawiać będziecie stężałym karkiem.
PsSzer	(75:6) Nie wynoście się przeciw niebu, nie mówcie zuchwale przeciw opoce!
Tys1	(74:6) Nie podnoście swych rogów przeciw Najwyższemu, nie mówcie przeciw Bogu zuchwale.
Tys5	(75:6) Nie podnoście rogu ku górze, nie mówcie bezczelnie przeciw Opoce.
Bryt	(75:6) Nie podnoście głów przeciwko niebu, Nie mówcie zuchwale przeciwko Bogu!
Pozn	(75:6) Nie podnoście wysoko waszego rogu, nie mówcie zuchwale z nieugiętym karkiem:
WarPra	(75:6) Nie przechwalajcie się tak dumnie waszą siłą i nie bądźcie tak zarozumiali w waszej mowie,
STB	(75:6) Nie podnoście wysoko waszych rogów oraz nie przemawiajcie z hardym karkiem.
EIB	(75:6) Nie przechwalajcie się tak swoją potęgą I nie wymądrzajcie się pewni swej racji!

Ps 75,6

PsFlor	(74:6a) bo ani ode wschoda, ani od zachoda, ani od pustych gor,
PsPul	(74:6a) bo ni ode wschoda, ni ❬od❭ zapada, ni od pustych gor,
Wuj1923	(75:7) Bo ani od wschodu, ani od zachodu, ani od pustych gór;
Gda1881	(75:7) Bo nie od wschodu, ani od zachodu, ani od puszczy przychodzi wywyższenie.
Gda2017	Bo nie ze wschodu ani z zachodu, ani z południa przychodzi wywyższenie.
PsBycz	(75:7) Bo, nie od-wschodu, ni-od-zachodu, i-nie z-pustyni, przychodzi wyniosłość.
Goet	(75:7) Bo ani od wschodu, ani od zachodu, ani od pustyni nie przychodzi wywyższenie,
PsCylk	(75:7) Bo nie od Wschodu, ani od Zachodu ani od pustyni gór.
PsKrusz	(75:7) Albowiem nie ze wschodu, ani od zachodu, ani od puszczy przychodzi wywyższenie,
PsAszk	(75:7) Bo nie od wschodu i od zachodu ani od pustyni gór, -
PsSzer	(75:7) Bo nie od Wschodu, ani od Zachodu, ani od pustyni przychodzi pomoc,
Tys1	(74:7) Bo nie ze Wschodu ani z Zachodu, ani z pustyni, ani z gór:
Tys5	(75:7) Bo nie ze wschodu ani z zachodu, ani z pustyni, ani z gór [przychodzi] wywyższenie,
Bryt	(75:7) Bo nie ze wschodu ani z zachodu, Ani z pustyni, ani z gór przychodzi sąd,
Pozn	(75:7) [Sprawiedliwość nie nadejdzie] ani od wschodu, ani od zachodu, ani od strony pustyni, ani od strony gór
WarPra	(75:7) bo ani od wschodu, ani od zachodu nie nadejdzie dla was wybawienie.
STB	(75:7) Bo wywyższenie nie przychodzi ze wschodu, ani z zachodu, ani z pustyni gór,
EIB	(75:7) Rozstrzygnięcia nie przychodzą Ze wschodu ani z zachodu -

Ps 75,7

PsFlor	(74:6b) bo Bog sędzią jest. (74:7a) Tego poniża, a onego powysza,
PsPul	(74:6b) bo Bog sędzią jest. (74:7a) Tego poniża, a onego powysza,
Wuj1923	(75:8) Albowiem Bóg jest sędzia: tego poniża, a owego podwyższa.
Gda1881	(75:8) Ale Bóg sędzia, tego poniża, a owego wywyższa.
Gda2017	Lecz Bóg jest sędzią; tego poniża, a tamtego wywyższa.
PsBycz	(75:8) Wszakże Bóg sędzią; On, tego poniża, a,-owego, wywyższa.
Goet	(75:8) Ale Bóg jest sędzią: tego poniża, a tamtego wywyższa.
PsCylk	(75:8) Bo Pan sędzią; tego poniża, a owego wywyższa.
PsKrusz	(75:8) lecz Bóg jest, co sądzi: tego poniża, a tego wywyższa.
PsAszk	(75:8) Jeno Bóg jest sędzią, - tego poniży a owego wywyższy,
PsSzer	(75:8) lecz Bóg jest sędzią, tego poniża, a tamtego wywyższa.
Tys1	(74:8) lecz Bóg jedynie jest sędzią — tego zniża, tamtego podnosi.
Tys5	(75:8) lecz Bóg jedynie jest sędzią - tego zniża, tamtego podnosi.
Bryt	(75:8) Lecz Bóg jest sędzią, Tego poniża, tamtego wywyższa.
Pozn	(75:8) Zaprawdę, Bóg jest Sędzią: jednego poniża innego wywyższa.
WarPra	(75:8) Nie, gdyż Sędzią jest sam Pan Bóg, który jednych poniża, a innych wywyższa.
STB	(75:8) lecz Bóg jest sędzią; tego poniża, a innego wywyższa.
EIB	(75:8) Bóg jest sędzią! Jednego poniża, drugiego wywyższa.

Ps 75,8

PsFlor	(74:7b) bo kielich w ręce gospodnowie wina czystego pełny smiesi. (74:8) I nakłonił sie z tego w to, bo zaprawdę drożdża jego nie jest sie przemieniła, będą pić wszystcy grzeszni ziemie.
PsPul	(74:7b) bo czasza w ręce bożej wina czystego pełna zmiesi. (74:8) I nachyli z tego w to, bo jego drożdża nie jest sie przemieniła, będą pić wszystcy grzeszni ziemie.
Wuj1923	(75:9) Bo w ręce Pańskiéj jest kielich wina szczerego, pełen zmięszania: i nachylił z tego w on, wszakże drożdże jego nie wylały się; będą pić wszyscy grzesznicy ziemie.
Gda1881	(75:9) Zaiste kielich jest w rękach Pańskich, a ten wina mętnego nalany; z tegoż nalewać będzie, tak, że i drożdże jego wyssą i wypiją wszyscy niepobożni ziemi.
Gda2017	W ręku PANA bowiem jest kielich mętnego wina, pełnego przypraw; z niego nalewa tak, że wszyscy niegodziwi ziemi wycisną nawet męty i wypiją je.
PsBycz	(75:9) Gdyż kielich w-ręku Pana, i-wino czerwoné, pełné mieszaniny; więc-wyléwa z-tego; przeto, fuzy-jego wyssą, wypiją, wszyscy bezbożni ziemi.
Goet	(75:9) Albowiem w ręce Pańskiej jest czasza, szumi od wina, pełna jest oszałamiającego wina, z niego nalewa. Zaiste, nawet jego drożdże będą musieli wychylić i wypić wszyscy bezbożni ziemi.
PsCylk	(75:9) Bo kielich w ręku Boga, a wino się pieni; pełen zaprawy, a nalewa z niego; a tylko męty jego wyssą, wypiją wszyscy złoczyńcy ziemi.
PsKrusz	(75:9) Albowiem kielich w ręku Pańskiem, i burzy się pełen wina zmieszanego i z niego naleję aż drożdże jego będą ssali - będą pili wszyscy bezbożni ziemi.
PsAszk	(75:9) Bo puhar jest w ręku Jehowy i wino kipiące, pełne zamętu i z niego wyleje, tylko drożdża ssać i pić będą wszyscy niegodziwcy ziemi.
PsSzer	(75:9) Bo w rękach Pana jest kielich wina musującego, pełen wonnych korzeni; z niego nalewa, aż do osadu muszą go wychylić i pić z niego wszyscy bezbożni ziemi.
Tys1	(74:9) Bo w ręku Pana jest kielich, co pieni się winem, pełen wina przyprawnego. I On go do picia podaje: aż do mętów wysączą, pić będą wszyscy niezbożni na ziemi».
Tys5	(75:9) Bo w ręku Pana jest kielich, w którym się pieni wino, pełne przypraw. I On z niego nalewa: aż do mętów wypiją, pić będą wszyscy niegodziwi na ziemi.
Bryt	(75:9) Bo w rękach Pana jest kielichWina musującego, pełnego przypraw; Z niego nalewa, a wszyscy bezbożni na ziemi nawet osad jego wysączają i piją.
Pozn	(75:9) Tak, w ręku Jahwe jest czara pieniąca się winem, obficie zaprawionym korzeniami. I nalewa z niej: aż do osadu muszą ją wychylić; pić z niej muszą wszyscy grzesznicy ziemi.
WarPra	(75:9) W rękach Pana jest puchar pełen wina i przypraw, z niego pić muszą wszyscy bezbożni ziemi; muszą go dobrze, aż do dna wychylić.
STB	(75:9) Bowiem kielich jest w ręku BOGA, a wino się pieni; pełen jest zaprawy i z niego nalewa; lecz wszyscy złoczyńcy ziemi wyssą oraz wypiją tylko jego męty.
EIB	(75:9) W rękach PANA jest kielich! I wino spienione od przypraw, On je nalewa, owszem - do samego dna wypiją je wszyscy bezbożni tej ziemi.

Ps 75,9

PsFlor	(74:9) Ja zaprawdę zjawię na wieki, piać będę Bogu Jakubowu.
PsPul	(74:9) Ale ja zjawię na wieki, piać będę Bogu Jakobowemu.
Wuj1923	(75:10) A ja będę opowiadał na wieki: będę śpiewał Bogu Jakóbowemu.
Gda1881	(75:10) Ale ja będę opowiadał sprawy Pańskie na wieki, będę śpiewał Bogu Jakóbowemu.
Gda2017	Ja zaś będę zawsze opowiadał, będę śpiewał Bogu Jakuba.
PsBycz	(75:10) Atoli-ja, ja to będę-opowiadał na-wieki; będę-śpiéwał-głosem Bogu Jakóba.
Goet	(75:10) A ja będę to rozgłaszał wiecznie, będę śpiewał Bogu Jakóba.
PsCylk	(75:10) A ja wychwalać będę wiecznie, śpiewać Panu Jakóba.
PsKrusz	(75:10) Ale ja będę opowiadał na wieki, będę śpiewał Bogu Jakóbowemu.
PsAszk	(75:10) Ja zasię zwiastować będę wieczności, nucić będę Bogu Jakóba,
PsSzer	(75:10) Ale ja będę zwiastował po wsze czasy, opiewać będę Boga Jakuba.
Tys1	(74:10) Ja zaś się będę radował na wieki, zaśpiewam Bogu Jakuba.
Tys5	(75:10) Ja zaś będę się radował na wieki, zaśpiewam Bogu Jakuba.
Bryt	(75:10) Ale ja będę zwiastował po wsze czasy, Opiewać będę Boga Jakuba.
Pozn	(75:10) Ja zaś radować się będę po wszystkie czasy, grając na cytrze ku chwale Boga Jakuba.
WarPra	(75:10) Ja zawsze będę się radował, Bogu Jakuba pragnę grać i śpiewać.
STB	(75:10) A ja wiecznie będę wychwalał Pana i śpiewał Bogu Jakóba.
EIB	(75:10) Ja zaś będę radował się na wieki, Będę grał na cześć Boga Jakuba.

Ps 75,10

PsFlor	(74:10) I wszystki rogi grzesznych złamię, i powyszony będą rogowie prawego.
PsPul	(74:10) I wszytki rogi grzesznych złamię, i powyszszony będą rogowie prawego.
Wuj1923	(75:11) I wszystkie rogi grzeszników połamię, a rogi sprawiedliwego będą wywyższone.
Gda1881	(75:11) A wszystkie rogi niezbożnikom postrącam; ale rogi sprawiedliwego będą wywyższone.
Gda2017	I połamię wszystkie rogi niegodziwych, a rogi sprawiedliwego będą wzniesione.
PsBycz	(75:11) I-wszystkie rogi bezbożnych, pościnam; ale będą-wywyższone rogi sprawiedliwego.
Goet	(75:11) I wszystkie rogi bezbożnych pościnam, ale rogi sprawiedliwych będą wywyższone!
PsCylk	(75:11) A wszystkie rogi złoczyńców strącę; wywyższone będą rogi sprawiedliwego.
PsKrusz	(75:11) I wszystkie rogi bezbożników postrącam; rogi sprawiedliwych będą wywyższone.
PsAszk	(75:11) I wszystkie rogi niegodziwców obetnę, - wywyższony będzie róg sprawiedliwego.
PsSzer	(75:11) I zetnę wszystkie rogi bezbożników, lecz rogi sprawiedliwych podniosą się.
Tys1	(74:11) I wszystkie rogi niezbożnych połamię; a rogi sprawiedliwego się wzniosą.
Tys5	(75:11) I obetnę wszystkie rogi niegodziwych, a rogi sprawiedliwego się wzniosą.
Bryt	(75:11) I połamie wszystkie rogi bezbożnych, Lecz rogi sprawiedliwych podniosą się.
Pozn	(75:11) Poutrącam wszystkie rogi grzeszników; wysoko wzniosą się rogi sprawiedliwych.
WarPra	(75:11) I zetrę w proch potęgę bezbożnych, a głowę sprawiedliwego wyniosę wysoko.
STB	(75:11) Strącę wszystkie rogi złoczyńców, a rogi sprawiedliwego będą wywyższone.
EIB	(75:11) On wszystkich bezbożnych strąci z piedestałów, Sprawiedliwi natomiast dostąpią wywyższenia.

Psalm 76

Ps 76,1

PsFlor	(75:1) Znan w Żydowstwie Bog, w Israhel wielikie imię jego.
PsPul	Dawidow (sic!). (75:1) Znan w Żydowstwie Bog, w Israhel wielikie imię jego.
Wuj1923	(76:1) Na koniec, w Hymnach, Psalm Asaphowi, pieśń na Assyryjczyki. (76:2) Znajomy Bóg w Judzie: w Izraelu wielkie imię jego.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot, psalm i pieśń Asafowi. (76:2) Znajomy jest Bóg w Judzkiej ziemi, w Izraelu wielkie imię jego.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Neginot. Psalm i pieśń Asafa. Bóg znany jest w Judzie, jego imię jest wielkie w Izraelu.
PsBycz	(76:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania na-lutniach, Psalm Asafa, Spiéw. (76:2) Znanym, w-Judei, Bóg; w-Izraelu, wielkiém Imię-Jego.
Goet	(76:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Na strunach. Psalm Asafa. Pieśń. (76:2) Znany jest Bóg w Judzie, w Izraelu wielkie jest imię Jego;
PsCylk	(76:1) Przewodnikowi chóru, przy towarzyszeniu smyczkowych instrumentów. Pieśń Asafa, śpiew. (76:2) Poznany w Judei Pan; w Izraelu wielkiém imię Jego.
PsKrusz	(76:1) Przełożonemu chóru. Na instrumenty strunowe. Psalm Asafa. Pieśń. (76:2) Znany jest Bóg u Judy - w Izraelu wielkie jest imię Jego.
PsAszk	(76:1) Dyrygentowi muzycznemu. - Pieśń Asafa do śpiewu. (76:2) Rozpoznan w Judzie Bóg, w Izraelu wielkiem Jego imię.
PsSzer	(76:1) Przewodnikowi śpiewu z grą na strunach; psalm Asafa, pieśń. (76:2) Bóg znany jest w judzkiej ziemi, imię Jego jest wielkie w Izraelu.
Tys1	(75:1) Kierownikowi chóru. Na lutnie. Psalm. Asafowy. Pieśń. (75:2) Bóg dał się poznać wśród Judy, wielkie jest imię Jego w Izraelu.
Tys5	(76:1) Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Psalm. Asafowy. Pieśń. (76:2) Bóg dał się poznać w Judzie, wielkie jest imię Jego w Izraelu.
Bryt	(76:1) Przewodnikowi chóru, z grą na strunach. Psalm Asafowy. Pieśń. (76:2) Bóg znany jest w Judzie, Imię jego jest wielkie w Izraelu.
Pozn	(76:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: na instrumenty strunowe; Psalm Asafa; pieśń. (76:2) Rozsławił się Bóg pośród Judy, wielkie jest Imię Jego w Izraelu.
WarPra	(76:1) Dla kierującego chórem. Na instrumenty strunowe. Psalm Asafa. Pieśń. (76:2) Bóg dał się poznać Judzie, wielkie jest Jego Imię w całym Izraelu.
STB	(76:1) Przewodnikowi chóru w towarzystwie instrumentów smyczkowych. Pieśń Asafa, śpiew. (76:2) Bóg jest poznany w Judei; Jego Imię jest wielkie w Israelu.
EIB	(76:1) Dla prowadzącego chór. Na instrumenty strunowe. Psalm Asafa. Pieśń. (76:2) Cała Juda wie, kim jest Bóg, Jego imię jest wielkie w Izraelu.

Ps 76,2

PsFlor	(75:2) I uczyniło sie jest w pokoju miasto jego a przebywanie jego w Syjon.
PsPul	(75:2) I uczyniono jest w pokoju miasto jego a przebyt jego w Syjon.
Wuj1923	(76:3) I stało się w pokoju miejsce jego, i mieszkanie jego na Syonie.
Gda1881	(76:3) W Salemie jest przybytek jego, a mieszkanie jego na Syonie.
Gda2017	W Salem jest jego przybytek, a jego mieszkanie na Syjonie.
PsBycz	(76:3) Boć-jest, w-Szalemie, szałas-Jego; a,-mieszkanié-Jego, w-Syonie.
Goet	(76:3) W Salemie był przybytek Jego, a mieszkanie Jego — w Syjonie.
PsCylk	(76:3) I ustanowił w Salemie przybytek Swój, a siedzibę Swą w Cyonie.
PsKrusz	(76:3) W Salem jest Przybytek Jego, a mieszkanie Jego na Sjonie.
PsAszk	(76:3) I był w Szalemie szałas Jego a siedziba w Syonie.
PsSzer	(76:3) Przybytek Jego stanął w Salemie, a mieszkanie Jego na Syjonie.
Tys1	(75:3) W Salem stoi Jego przybytek, a na Syjonie Jego mieszkanie.
Tys5	(76:3) W Salem powstał Jego przybytek, a na Syjonie Jego mieszkanie.
Bryt	(76:3) Przybytek jego jest w Salem, A mieszkanie jego na Syjonie,
Pozn	(76:3) W Szalem stanął Jego Przybytek, siedziba Jego na Syjonie.
WarPra	(76:3) Przybytek wzniesiono Mu w Salem, mieszkanie zaś – na Syjonie.
STB	(76:3) Ustanowił Swój przybytek w Szalemie, a Swoją siedzibę na Cyonie.
EIB	(76:3) W Szalem umieścił On swe legowisko, A swą kryjówkę - na Syjonie.

Ps 76,3

PsFlor	(75:3) Tamo złamał jest siły łęczyszcze, szczyt, miecz i boj.
PsPul	(75:3) Tamo złamał siły łęczyszcze, szczyt, miecz i boj.
Wuj1923	(76:4) Tam połamał mocności łuków, tarczą, miecz, i wojnę.
Gda1881	(76:4) Tamci połamał ogniste strzały łuków, tarczę, i miecz, i wojnę. Sela.
Gda2017	Tam połamał ogniste strzały łuku, tarczę i miecz i położył kres bitwie. Sela.
PsBycz	(76:4) Tamć, połamał ogniste-strzały, łuki, tarcze, i-miecze, oraz-potyczkę.
Goet	(76:4) Tam połamał błyskawice łuku, tarczę, miecz i oręż wojenny. Sela.
PsCylk	(76:4) Tam to pokruszył płomienne łuki; tarczę, miecz i broń. - Sela.
PsKrusz	(76:4) Tam połamał ogniste strzały łuków - tarczę i miecz, i wojnę. - SELAh.
PsAszk	(76:4) Tam to strzaskał ogniste bożyszcza łuku, tarczę i miecz, - wojnę. Selah.
PsSzer	(76:4) Tam złamał ogniste strzały łuku, tarcze, miecz i wojnę. Sela.
Tys1	(75:4) Pioruny łuku tam złamał, tarczę i miecz, i zbroję.
Tys5	(76:4) Tam złamał pioruny łuku, tarczę i miecz, i zbroję. Sela.
Bryt	(76:4) Tam łamie ogniste strzały łuku, Tarczę i miecz, i zbroję. Sela.
Pozn	(76:4) Tu połamał ogniste strzały łuku, tarczę i miecz, i włócznię.
WarPra	(76:4) Tam połamał strzały błyskawic na łuku, zniszczył tarczę, miecz i wszelkie narzędzia wojny. [Pauza]
STB	(76:4) Tam pokruszył płomienne łuki, tarczę i miecz, i broń. Sela.
EIB	(76:4) Tam roztrzaskał łuki miotające ogień, Tarcze, miecze oraz całą broń. Sela.

Ps 76,4

PsFlor	(75:4a) Świecąc ty dziwnie od gor wiekujich,
PsPul	(75:4a) Świecąc ty dziwnie od gor wiekuich,
Wuj1923	(76:5) Ty, oświecający dziwnie z gór wiekuistych.
Gda1881	(76:5) Zacnymeś się stał i dostojnym z gór łupiestwa.
Gda2017	Wspanialszy jesteś i dostojniejszy niż góry zdobyczy.
PsBycz	(76:5) Swietniejszyś, Tyś okazalszy niż-góry łupieskie.
Goet	(76:5) Przychodzisz pełen blasku, wspaniały z wiecznych gór grabiestwa.
PsCylk	(76:5) Świetnym byłeś, wspaniałym z po za gór zdobyczy.
PsKrusz	(76:5) Tyś bardziej wspaniałym i możnym, aniżeli góry łupiestwa.
PsAszk	(76:5) Straszliwyś w blasku, wspanialszy potęgą niźli góry drapieży.
PsSzer	(76:5) Ukazałeś się w blaskach promieni, wspaniały jesteś z odwiecznych gór.
Tys1	(75:5) Ty, Potężny, jaśniejąc blaskiem przybyłeś od strony gór wiekuistych.
Tys5	(76:5) Jesteś pełen światła - potężniejszy niż góry odwieczne.
Bryt	(76:5) Wspanialszy jesteś i potężniejszyNiż góry odwieczne.
Pozn	(76:5) Zajaśniałeś blaskiem, o Wspaniały, [zstępując] z wiekuistych gór.
WarPra	(76:5) Jesteś straszny, ale i wspaniały, bardziej niż odwieczne wzgórza.
STB	(76:5) Świetnym byłeś, wspaniałym, z gór zdobyczy.
EIB	(76:5) Jesteś olśniewający! Wspaniały! Schodzisz z gór pełnych łupu!

Ps 76,5

PsFlor	(75:4b) zamącili są sie wszystcy głupi sierca. (75:5) Spali są sen swoj a nics są nie naleźli wszystcy mężowie bogacstw w ręku swoju.
PsPul	(75:4b) zamąceni są wszytcy głupiego sierca. (75:5) Spali sen swoj a nie naleźli nic wszystcy mężowie bogactw w swoich ręku.
Wuj1923	(76:6) Strwożyli się wszyscy głupiego serca: zasnęli snem swoim, a nic nie naleźli bogacze w rękach swoich.
Gda1881	(76:6) Ci, którzy byli serca mężnego, podani są na łup, zasnęli snem swoim, nie znaleźli mężni rycerze siły w rękach swych.
Gda2017	Odważni stali się łupem, pogrążyli się we śnie, mężni nie znaleźli siły w swych rękach.
PsBycz	(76:6) Stali-się-łupem bohaterskiego ducha; oni zasnęli snem-swoim; i-nie znaleźli, żaden, z-ludzi walecznych, rąk-swoich.
Goet	(76:6) Zdobyczą stali się odważni sercem, zapadli w sen głęboki, a wszystkim walecznym mężom odmówiły ręce ich.
PsCylk	(76:6) Ograbieni zostali dzielni sercem, zasnęli snem swoim, i nie znaleźli rycerze rąk swoich.
PsKrusz	(76:6) Obdarci zostali ci, co są mężnego serca, zasnęli snem swoim i nie naleźli wszyscy mężowie siły rąk swoich.
PsAszk	(76:6) Łupem się staną mężowie bitnego serca, zapadną się w sen swój i nie odnajdą rąk swoich wszyscy wojownicy.
PsSzer	(76:6) Mężni zostali ograbieni, zasnęli, a wszystkich bohaterów zawiodła ich siła.
Tys1	(75:6) Najdzielniejsi zostali złupieni i śpią snem swoim, a ręce wszystkich odważnych pomdlały.
Tys5	(76:6) Najdzielniejsi stali się łupem i śpią snem swoim, a ręce wszystkich odważnych pomdlały.
Bryt	(76:6) Ograbieni zostali odważni, popadli w sen, A wszystkich wojowników siła rąk zawiodła.
Pozn	(76:6) Złupiono dzielnych bojowników, pogrążyli się we śnie, zawiodła [siła] ramienia wszystkich bohaterów.
WarPra	(76:6) Złupieni zostali najdzielniejsi i pogrążyli się w śnie głębokim; pomdlały już ręce wszystkich bojowników.
STB	(76:6) Dzielni sercem zostali ograbieni, zasnęli swoim snem, a rycerze nie odnaleźli swych rąk.
EIB	(76:6) Ograbieni waleczni leżą ścięci jak snem I żaden z rycerzy nie podnosi rąk.

Ps 76,6

PsFlor	(75:6) Od pokarania twego, Boże Jakobow, drzemali wszystcy, jiż wsiadali są na konie.
PsPul	(75:6) Od poswarzenia twego, Boże Jakobow, drzemali, jiż wsiadali na konie.
Wuj1923	(76:7) Od fukania twego, Boże Jakób, drzemali ci, co wsiadli na konie.
Gda1881	(76:7) Od gromienia twego, o Boże Jakóbowy! twardo zasnęły i wozy i konie.
Gda2017	Od twego gromienia, Boże Jakuba, mocno zasnęły wozy i konie.
PsBycz	(76:7) Od-zgromienia-Twojego, o-Boże Jakóba! osłupiały, i-wozy, i-konie.
Goet	(76:7) Od gromienia Twego, Boże Jakóba, twardo zasnęli jak konie, tak jeźdźcy.
PsCylk	(76:7) Od grozy Twojéj, Panie Jakóba, strętwiały jeździec i koń.
PsKrusz	(76:7) Od zgromienia Twego, Boże Jakobów, twardo zasnęły wozy i konie.
PsAszk	(76:7) Od fukania Twego, Boże Jakóba, zdrętwiała i jazda i koń.
PsSzer	(76:7) Od gromu Twego, Boże Jakuba, padły odurzone zarówno wozy jak i rumaki.
Tys1	(75:7) Od Twojej groźby, Boże Jakuba, zdrętwiały rydwany i konie.
Tys5	(76:7) Od Twojej groźby, Boże Jakuba, zdrętwiały rydwany i konie.
Bryt	(76:7) Od groźby twojej, Boże Jakuba, Zdrętwiały wozy i konie.
Pozn	(76:7) Na groźbę Twoją, Boże Jakuba, zastygli w bezruchu jeźdźcy i konie.
WarPra	(76:7) Gdy zaczynasz grozić, o Boże Jakuba, nieruchomieją rydwany i konie.
STB	(76:7) Od Twojej grozy, Panie Jakóba, zdrętwieli – jeździec i koń.
EIB	(76:7) Na Twój zew, Boże Jakuba, Znieruchomiał rydwan i koń!

Ps 76,7

PsFlor	(75:7) Ty groźny jeś a kto przeciwi sie tobie? Z tego gniew twoj.
PsPul	(75:7) Ty groźny jeś a kto przeciwi sie tobie? Tudzież gniew twoj.
Wuj1923	(76:8) Tyś jest straszliwy, a któż się sprzeciwi tobie? odtąd gniew twój.
Gda1881	(76:8) Tyś jest, ty bardzo straszliwy; i któż jest, coby się ostał przed obliczem twojem, gdy się zapali gniew twój?
Gda2017	Ty, ty sam, jesteś straszliwy; i któż się ostoi przed twoim obliczem, gdy się rozgniewasz?
PsBycz	(76:8) Ty, strasznymeś Ty; więc-któż dostoi przed-Tobą, od-chwili rozgniéwania-się-Twego?
Goet	(76:8) Tyś straszny, i któż ostać się może przed Tobą, gdy się rozgniewasz?
PsCylk	(76:8) Ty, strasznyś Ty; i któż ostoi się przed Tobą, w chwili gniewu Twego.
PsKrusz	(76:8) Tyś jest, Ty straszliwy, i któż się ostanie przed obliczem Twojem od czasu, jak gniew Twój?
PsAszk	(76:8) Ty, przeraźliwyś w blasku Ty, a któż się ostanie przed Twem obliczem? Z dawien dawna Twój gniew.
PsSzer	(76:8) Straszny jesteś! Któż się ostoi przed obliczem Twoim, przed mocą gniewu Twego?
Tys1	(75:8) Jesteś straszliwy i któż Ci się oprze w obliczu Twego zagniewania?
Tys5	(76:8) Jesteś straszliwy i któż się ostoi w obliczu Twego zagniewania?
Bryt	(76:8) Straszny Ty jesteś! Któż się ostoi przed obliczem twoim, Przed siłą gniewu twego?
Pozn	(76:8) O, groźny jesteś - któż się przed Tobą ostoi w godzinę Twego gniewu?
WarPra	(76:8) Straszny jesteś i kto się przed Tobą ostoi, przed grozą Twojego gniewu?
STB	(76:8) Ty, Ty jesteś straszny, zatem kto się przed Tobą utrzyma w chwili Twojego gniewu?
EIB	(76:8) O, Ty Straszny! Kto się ostoi przed Tobą, Przed siłą Twego gniewu?

Ps 76,8

PsFlor	(75:8) Z nieba usłyszany uczynił jeś sąd, ziemia drżała jest i odpoczynęła,
PsPul	(75:8) Z nieba usłyszany uczynił jeś sąd, ziemia drżała i odpoczynęła,
Wuj1923	(76:9) Z nieba dałeś słyszeć sąd: ziemia zadrżała i zamilkła:
Gda1881	(76:9) Gdy z nieba dajesz słyszeć sąd swój, ziemia się lęka i ucicha;
Gda2017	Z nieba dajesz słyszeć swój wyrok, ziemia się zlękła i zamilkła;
PsBycz	(76:9) Z-niebios dałeś-słyszeć wyrok; ziemia ulękła-się, i-spoczywała;
Goet	(76:9) Z nieba obwieściłeś sąd Swój: i bała się ziemia i ucichła,
PsCylk	(76:9) Z niebios wygłosiłeś sąd; ziemia się ulękła i uciszyła.
PsKrusz	(76:9) Z niebios dałeś usłyszeć sąd, ziemia się boi i ucicha.
PsAszk	(76:9) Z niebios ogłosiłeś wyroki, ziemię zdjął strach, a uspokoiła się.
PsSzer	(76:9) Z nieba ogłosiłeś wyrok: Ziemia w trwodze zamilkła,
Tys1	(75:9) Ogłosiłeś z nieba swój wyrok, przelękła się ziemia, zamilkła,
Tys5	(76:9) Ogłosiłeś z nieba swój wyrok, przelękła się ziemia, zamilkła,
Bryt	(76:9) Z nieba ogłosiłeś wyrok:Ziemia zatrwożyła się i zamilkła,
Pozn	(76:9) Z wysokości niebios ogłaszasz wyrok. Ziemia truchleje i milknie,
WarPra	(76:9) Z niebios wysokich ogłaszasz swe wyroki, ziemia napełnia się przerażeniem i zamiera,
STB	(76:9) Wygłosiłeś sąd z niebios; ulękła się oraz uciszyła ziemia,
EIB	(76:9) Ogłosiłeś z nieba swój wyrok! Ziemia w przerażeniu zamilkła,

Ps 76,9

PsFlor	(75:9) gdy wstał w sądzie Bog, by zbawiony uczynił wszytki utulne ziemie.
PsPul	(75:9) gdy wstajał w sąd Bog, by zbawiony uczynił wszytki utulne na ziemi.
Wuj1923	(76:10) Gdy powstawał Bóg na sąd, aby wybawił wszystkie ciche ziemie.
Gda1881	(76:10) Gdy Bóg na sąd powstaje, aby wybawił wszystkich pokornych na ziemi. Sela.
Gda2017	Gdy Bóg powstał na sąd, aby wybawić wszystkich pokornych na ziemi. Sela.
PsBycz	(76:10) Za-podniesienia-się, do-wyroku, Boga, dla-ocalenia wszystkich strapionych ziemi.
Goet	(76:10) Gdy Bóg powstał na sąd, aby wybawić wszystkich pokornych w kraju. Sela.
PsCylk	(76:10) Gdy powstał do rozprawy Pan, by wspomódz wszystkich zgnębionych ziemi. - Sela.
PsKrusz	(76:10) Bóg na sąd powstaje, aby wybawił wszystkich pokornych na ziemi. - SELAh.
PsAszk	(76:10) Gdy powstanie Bóg na sądy, aby wybawić wszystkie korne ziemi. Selah.
PsSzer	(76:10) gdy Bóg na sąd powstał, by wybawić wszystkich pokornych ziemi. Sela.
Tys1	(75:10) gdy Bóg się podniósł na sądy, by ocalić wszystkich pokornych na ziemi.
Tys5	(76:10) gdy Bóg na sąd się podniósł, by ocalić wszystkich pokornych na ziemi. Sela.
Bryt	(76:10) Gdy Bóg powstał na sąd, by wybawić wszystkich pokornych ziemi. Sela.
Pozn	(76:10) gdy Bóg powstaje, by dokonać sądu i wybawić wszystkich uciśnionych na ziemi.
WarPra	(76:10) kiedy Pan Bóg powstaje, by sądzić, by ulżyć tym, co cierpią ucisk na ziemi. [Pauza]
STB	(76:10) kiedy Bóg powstał do rozprawy, aby wspomóc wszystkich zgnębionych ziemi. Sela.
EIB	(76:10) Gdy Bóg powstał na sąd, by wybawić pokornych ziemi. Sela.

Ps 76,10

PsFlor	(75:10) Bo myślenie człowiecze spowiadać sie będzie tobie a ostatkowie myślenia dzień święty będą-ć czynić.
PsPul	(75:10) Bo myślenie człowiecze będzie cie chwalić a ostatek myśli dzień święty będzie-ć czynić.
Wuj1923	(76:11) Bo myśl człowiecza będzie wyznawała tobie, a ostatki myśli będąć święto święcić.
Gda1881	(76:11) Zaiste i gniew człowieczy chwalić cię musi, a ty ostatek zagniewania skrócisz.
Gda2017	Doprawdy nawet gniew człowieka będzie cię chwalić, a ty resztkę tego gniewu powstrzymasz.
PsBycz	(76:11) Chyba, zajadłość ludzi, będzie-chwaliła-Ciebie; Ty, szczątki rozjątrzeń, opaszesz.
Goet	(76:11) Gdyż nawet i zapalczywość ludzi będzie Ciebie uwielbiała, a ostatkiem zapalczywości Ty się opaszesz.
PsCylk	(76:11) Bo zawziętość ludzka podnosi chwałę Twoję, gdy nareszcie gniewem się obłóczysz.
PsKrusz	(76:11) Jakoż gniew ludzki chwalić Cię musi, resztki zgromadzenia skrócisz.
PsAszk	(76:11) Toć uzna Cię zapamiętałość ludzka, gdy się opaszesz resztkami zapalczywości.
PsSzer	(76:11) Wszystkie ludy ziemi wysławiać Cię będą, reszta ludów obchodzić będzie święta na Twoją cześć.
Tys1	(75:11) Bo gniew Edomu będzie Cię sławił, a resztki Chamat będą obchodzić Twe święto.
Tys5	(76:11) Nawet gniew ludzi oddaje Ci chwałę, pozostałych po nim otoczysz opieką.
Bryt	(76:11) Gdyż nawet gniew ludzki przyczynia ci sławy, A tymi, co ocaleją z gniewu, ty się opaszesz.
Pozn	(76:11) Zaiste, i zapalczywość ludzka przyczynia Ci chwały, opasujesz się ocalałymi od straszliwego gniewu.
WarPra	(76:11) Człowiek, nawet nie chcąc, musi Ciebie sławić i cała reszta ludzi musi Ciebie uwielbiać.
STB	(76:11) Jako, że i zawziętość ludzka podnosi Twoją chwałę, kiedy się wreszcie odziejesz gniewem.
EIB	(76:11) Tak, ludzki gniew tylko przysparza Ci chwały, Jego resztka może Ci posłużyć za pas!

Ps 76,11

PsFlor	(75:11) Obiecujcie i napełniajcie Gospodnu Bogu waszemu wszytcy, jiż około jego nosicie dary, (75:12a) groźnemu i jemu,
PsPul	(75:11) Obiecujcie i napełnia❬j❭cie Gospodnu Bogu naszemu wszystcy, jiż około jego nosicie dary, (75:12a) groźnemu i jemu,
Wuj1923	(76:12) Śluby czyńcie a oddawajcie Panu, Bogu waszemu: wszyscy, którzy około niego, przynaszajcie dary Straszliwemu:
Gda1881	(76:12) Śluby czyńcie, a oddawajcie je Panu, Bogu waszemu, wszyscy, którzyście około niego, wszyscy przynoście dary strasznemu.
Gda2017	Składajcie śluby i wypełniajcie je wobec PANA, waszego Boga; wszyscy otaczający go, przynoście dary temu, który napawa strachem.
PsBycz	(76:12) Czyńcie-śluby, i-uiszczajcie je, Panu, Bogu-waszemu, wy wszyscy, coście około-Niego; niech-przynoszą dary Strasznemu.
Goet	(76:12) Składajcie i oddawajcie śluby swoje Panu, Bogu waszemu; wszyscy, którzy są wokół Niego, niech przyniosą dary Strasznemu,
PsCylk	(76:12) Ślubujcie i uiszczajcie się Bogu Panu waszemu; wszyscy, co Go otaczają, niech niosą dań Groźnemu.
PsKrusz	(76:12) Śluby czyńcie i oddawajcie Panu, Bogu waszemu, - wszyscy, którzyście około Niego, składajcie dary Straszliwemu.
PsAszk	(76:12) Śluby czyńcie a płaćcie Bogu waszemu Jehowie! Wszystko dookoła Niego haracz złoży trwodze.
PsSzer	(76:12) Składajcie śluby, a spełniajcie je Panu, Bogu waszemu; wszyscy wokoło Niego przynoście dary Strasznemu!
Tys1	(75:12) Czyńcie śluby i wypełniajcie je przed Panem Bogiem waszym, niech wszyscy w koło niosą dary Straszliwemu.
Tys5	(76:12) Złóżcie śluby i wypełniajcie je przed Panem, Bogiem waszym, niech całe otoczenie niesie dary Straszliwemu,
Bryt	(76:12) Składajcie śluby i spełniajcie je Panu, Bogu waszemu; Wszyscy wokół niego niech złożą dary Strasznemu!
Pozn	(76:12) Składajcie śluby Jahwe, Bogu waszemu, i wypełniajcie je! Niech wszyscy wokół Niego przynoszą dary Temu, który trwogę budzi.
WarPra	(76:12) Składajcie przyrzeczenia i wypełniajcie je przed Panem, Bogiem waszym, wszyscy wy, jego bogobojni, przynoście Mu dary.
STB	(76:12) Ślubujcie i powierzajcie się WIEKUISTEMU, waszemu Bogu; wszyscy, którzy Go otaczają, niech niosą daninę Groźnemu.
EIB	(76:12) Złóżcie śluby PANU, waszemu Bogu, i dopilnujcie ich spełnienia; Niech wszyscy, którzy Go otaczają, złożą Strasznemu dary!

Ps 76,12

PsFlor	(75:12b) jenże bierze duch książęcy, groźnemu u wszech krolow ziemie.
PsPul	(75:12b) jenże bierze duszę książętom, groźnemu u krolow ziemskich.
Wuj1923	(76:13) A temu, który odejmuje ducha książętom, strasznemu u królów ziemskich.
Gda1881	(76:13) Onci odejmuje ducha książętom, a on jest na postrach królom ziemskim.
Gda2017	On zabierze ducha książąt, on wzbudza strach u królów ziemi.
PsBycz	(76:13) Onć-ucina ducha książąt; Onć-strasznym, dla-królów ziemskich.
Goet	(76:13) Temu, który łamie pychę książąt i jest straszny dla królów ziemi.
PsCylk	(76:13) Ukróca ducha książąt; groźny dla królów ziemi.
PsKrusz	(76:13) On odejmuje ducha książętom - straszliwym jest dla królów ziemskich
PsAszk	(76:13) Obetnie ducha możnych, straszny królom ziemi.
PsSzer	(76:13) On ukróci pychę książąt, jest groźny dla królów ziemi.
Tys1	(75:13) Temu, co ducha książąt poskramia, który dla królów ziemi jest straszliwy.
Tys5	(76:13) Temu, który poskramia ducha książąt, który sieje postrach wśród królów ziemi.
Bryt	(76:13) On ukraca pychę książąt. Jest groźny dla królów ziemi.
Pozn	(76:13) On ukróca pychę książąt, napełnia lękiem królów ziemi.
WarPra	(76:13) On wielkich pozbawia pychy, lękają się Go wszyscy królowie ziemi.
STB	(76:13) On odcina ducha książąt i jest groźny dla królów ziemi.
EIB	(76:13) On poskramia ambicje książąt I jest postrachem dla królów ziemi.

Psalm 77

Ps 77,1

PsFlor	(76:1) Głosem mojim ku Gospodnu wołał jeśm, głosem mojim ku Gospodnu, i usłyszał mie jest.
PsPul	(76:1) Głosem mym ku Bogu wołał jeśm, głosem mym ku Bogu, i wysłuchał mie.
Wuj1923	(77:1) Na koniec, prze Idythuna, Psalm Asaphowi. (77:2) Głosem moim wołałem do Pana: głosem moim do Boga, i wysłuchał mię.
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. (77:2) Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.
Gda2017	Przewodnikowi chóru dla Jedutuna. Psalm Asafa. Wzniosłem swój głos do Boga i zawołałem; wzniosłem swój głos do Boga i mnie wysłuchał.
PsBycz	(77:1) Naczelnikowi-muzyki, dany do grania, na narzędziu Jedutun, zwaném, Asafa Psalm. (77:2) Głos-mój zwracam do Boga, i-wołam; głos-mój wznoszę do Boga, ażeby-ucha,-nakłonił ku-mnie.
Goet	(77:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Dla Jedytuna. Psalm Asafa. (77:2) Podnoszę głos swój do Boga, i chcę wołać; podnoszę głos swój do Boga, i On mi da posłuch.
PsCylk	(77:1) Przewodnikowi chóru Jedutunów. Asafa pieśń. (77:2) Głos mój do Pana, gdy wołam; głos mój do Pana, a wysłuchaj mnie.
PsKrusz	(77:1) Przełożonemu chóru. Dla Idituna. Psalm Asafa. (77:2) Głosem moim do Boga wołałem, głosem moim i - wysłucha mnie.
PsAszk	(77:1) Dyrygentowi nad. chórem Jedutunowym. - Śpiew Asafa. (77:2) Glos mój do Boga, - radbym ja krzyczał, - głos mój do Boga: o nadstaw mi ucha!
PsSzer	(77:1) Przewodnikowi chóru, Jedutuna, psalm Asafa. (77:2) Głośno wołam do Boga, krzyczę, głośno wołam do Boga, aby mnie wysłuchał.
Tys1	(76:1) Kierownikowi chóru. Według Jedutuna. Asafowy. Psalm. (76:2) Głos mój do Boga się wznosi i wołam, głos mój do Boga, by mnie usłyszał.
Tys5	(77:1) Kierownikowi chóru. Według Jedutuna. Asafowy. Psalm. (77:2) Głos mój się wznosi - do Boga i wołam, głos mój do Boga, by mnie usłyszał.
Bryt	(77:1) Przewodnikowi chóru. Według Jedutuna. Psalm Asafowy. (77:2) Głośno wołam do Boga i krzyczę, Głośno wołam do Boga, aby mnie usłyszał.
Pozn	(77:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: według Jedutuna; Psalm Asafa. (77:2) Głos mój wznoszę do Boga i wołam, do Boga głos mój wznoszę, aby mnie wysłuchał.
WarPra	(77:1) Dla kierującego chórem, według Jedutuna. Psalm Asafa. (77:2) Głos mój wznoszę do Boga i wołam, będę wołał tak długo, aż Bóg mnie wysłucha.
STB	(77:1) Przewodnikowi chóru Jedutunów. Pieśń Asafa. (77:2) Kiedy wołam, podnoszę mój głos do Boga; mój głos kieruję do Boga, więc mnie wysłuchaj.
EIB	(77:1) Dla prowadzącego chór. Dla Jedutuna. Asafowy. Psalm. (77:2) Skieruję do Boga mój głos i zawołam! Skieruję do Boga mój głos i On skłoni ku mnie swoje ucho.

Ps 77,2

PsFlor	(76:2) W dzień zamęta mego Boga szukał jeśm, rękama mojima w nocy przeciwo jemu, i nie jeśm zdradzon. (76:3a) Wzgardzała wiesielić sie dusza moja,
PsPul	(76:2) W dzień zamętka me❬go❭ Boga szukał jeśm, rękama moima w nocy przeciwo jemu, a nie jeśm obłudzon. (76:3a) Nie chciała uciechy dusza moja,
Wuj1923	(77:3) W dzień utrapienia mego szukałem Boga: rękami memi w nocy ku niemu, a nie jestem omylon: nie chciała się dać pocieszyć dusza moja.
Gda1881	(77:3) W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.
Gda2017	W dniu mego utrapienia szukałem Pana, moje ręce wyciągałem w nocy nieustannie, moja dusza nie dała się pocieszyć.
PsBycz	(77:3) W-czasie niedoli-méj, Pana poszukiwam; ręka-moja, nocą wyciągniona, i-nie ustawa; odmówiła pocieszenia-się, dusza-moja.
Goet	(77:3) W dzień ucisku mego szukam Pana; ręka moja jest wyciągnięta w nocy bezustanku, a nie chce się dać pocieszyć dusza moja.
PsCylk	(77:3) W dzień niedoli mojéj Pana szukam, ręka moja nocą wyciągnięta, a nie ustawa; nie daje się ukoić dusza moja.
PsKrusz	(77:3) W dzień utrapienia szukałem Pana, w nocy wyciągałem rękę moją i nie dała się pocieszyć dusza moja.
PsAszk	(77:3) W dzień utrapienia mego szukałem Pana, - ręka ma nocą się rozlała, acz nie omdleje, nie chce ma dusza przyjąć pocieszenia,
PsSzer	(77:3) Szukam Pana w dniu mej niedoli, ręka moja jest wyciągnięta w nocy i nie mdleje. Dusza moja nie może znaleźć pociechy.
Tys1	(76:3) Pana szukam w dzień mojej niedoli. Ręka ma niestrudzenie nocą się wyciąga, moja dusza odmawia przyjęcia pociechy.
Tys5	(77:3) Szukam Pana w dzień mojej niedoli. Moja ręka w nocy niestrudzenie wyciągnięta, moja dusza odmawia przyjęcia pociechy.
Bryt	(77:3) Szukam Pana w dniu mej niedoli, Ręka moja jest wyciągnięta w nocy i nie mdleje. Dusza moja nie chce przyjąć pocieszenia.
Pozn	(77:3) W dzień mej niedoli szukam Pana, w nocy niestrudzenie wyciągam dłonie, dusza moja nie znajduje pocieszenia.
WarPra	(77:3) Za dni mego ucisku poszukuję Pan, przez noc całą nieustannie wyciągam ręce, ale nikt nie chce pocieszyć mej duszy.
STB	(77:3) W dzień mojej niedoli szukam Pana, w nocy nie przestaje wyciągać się moja ręka i nie daje się ukoić moja dusza.
EIB	(77:3) Szukałem Pana w dniu mojej niedoli, Nocą wyciągałem ręce bez znużenia, Nic mej duszy nie mogło ukoić:

Ps 77,3

PsFlor	(76:3b) pomniał jeśm Boga i kochał jeśm sie, ❬i skusił jeśm sie❭, i zszedł jest duch moj.
PsPul	(76:3b) wspomniałem Boga i kochał jeśm sie, i skusił jeśm sie, i pomdlał duch moj.
Wuj1923	(77:4) Wspomniałem na Boga, i kochałem się: i rozmyślałem, i ustał duch mój.
Gda1881	(77:4) Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. Sela.
Gda2017	Gdy wspominałem Boga, byłem strwożony; rozmyślałem, a mój duch był ogarnięty utrapieniem. Sela.
PsBycz	(77:4) Wspominam Boga, i-wzdycham; użalam-się, i-wycieńczon, duch-mój:
Goet	(77:4) Gdy myślę o Bogu, to muszę jęczeć; rozmyślam, wtedy duch mój omdlewa. Sela.
PsCylk	(77:4) Wspominam Pana i zawodzę; rozpamiętywam, a wątpi duch mój. - Sela.
PsKrusz	(77:4) Wspomniałem na Boga, a trwożyłem się; rozmyślałem, a utrapiony był duch mój. - SELAh.
PsAszk	(77:4) Rozpamiętywani Boga i szamocę się w niepokoju, nurzam się w myślach i zamroczy się dusza ma. Selah.
PsSzer	(77:4) Gdy wspomnę o Bogu, wzdycham; gdy rozmyślam, duch mój omdlewa. Sela.
Tys1	(76:4) Jęczę, gdy wspomnę na Boga, duch mój słabnie, kiedy rozmyślam.
Tys5	(77:4) Jęczę, im bardziej wspominam Boga, duch mój słabnie, im więcej rozmyślam. Sela.
Bryt	(77:4) Gdy wspominam o Bogu, jęczę, Gdy rozmyślam, duch mój omdlewa. Sela.
Pozn	(77:4) Gdy wspomnę na Boga, wzdycham; gdy rozmyślam, duch mój omdlewa.
WarPra	(77:4) Wzdycham, gdy pomyślę o Bogu, gdy zaczynam się zastanawiać, duch mój całkiem słabnie. [Pauza]
STB	(77:4) Wspominam Boga i zawodzę; rozmyślam i omdlewa mój duch. Sela.
EIB	(77:4) Co wspomnę o Bogu, to jęczę, Co pomyślę - mój duch omdlewa. Sela.

Ps 77,4

PsFlor	(76:4) Przełożyły są wijilije oczy moji, zamącił jeśm sie i nie mołwił jeśm.
PsPul	(76:4) Uśpieszyła jesta ku czuciu oczy moje, zamącił jeśm sie i nie mołwił jeśm.
Wuj1923	(77:5) Uprzedzały straże nocne oczy moje: trwożyłem się, a nie mówiłem.
Gda1881	(77:5) Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.
Gda2017	Ty zatrzymujesz otwarte powieki mych oczu, jestem tak zaniepokojony, że nie potrafię mówić.
PsBycz	(77:5) Tyś-ujął powieki oczu-moich; potrącony-byłem, a-nie mogłem mówić.
Goet	(77:5) Ty trzymasz powieki oczów moich otwarte; jestem pełen niepokoju i nie mogę mówić.
PsCylk	(77:5) Zachwyciłeś powieki oczu moich; strwożony jestem i zaniemiałem.
PsKrusz	(77:5) Zatrzymałeś na czatach oczy moje, uderzonym jest i mówić nie mogę.
PsAszk	(77:5) Trzymasz powieki moje, poruszonym do głębi a mówić nie mogę.
PsSzer	(77:5) Trzymałeś powieki moje, aby czuwały; jestem zaniepojony, nie mogę mówić.
Tys1	(76:5) Odmawiasz snu moim oczom: wzburzony mówić nie mogę.
Tys5	(77:5) Ty przytrzymujesz powieki mych oczu, jestem wzburzony i mówić nie mogę.
Bryt	(77:5) Trzymałeś otwarte powieki oczu moich, abym nie spał, Byłem zaniepokojony, tak iż nie mogłem mówić.
Pozn	(77:5) Nie dopuszczasz, bym zamknął powieki, trawi mnie niepokój, nie mogę dobyć słowa.
WarPra	(77:5) Nie pozwalasz mi już zasnąć, jestem niepokoju pełen i nie mogę mówić.
STB	(77:5) Chwyciłeś powieki moich oczu, strwożony jestem i oniemiałem.
EIB	(77:5) Nie dajesz mi zmrużyć powieki, Bezsenny w milczeniu czekam.

Ps 77,5

PsFlor	(76:5) Myślił jeśm dni stare a lata wiekuja w myśli jeśm imiał.
PsPul	(76:5) Myślił jeśm dni stare a lata wiekuja w myśli jeśm imiał.
Wuj1923	(77:6) Rozmyślałem dni starodawne, i roki wieczne miałem na pamięci.
Gda1881	(77:6) Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.
Gda2017	Rozpamiętuję dni przeszłe i dawne lata.
PsBycz	(77:6) Zamyśliłem-się o czasach poprzednich, o latach wieczystych.
Goet	(77:6) Wtedy wspominam przedwieczne dni i dawno minione lata;
PsCylk	(77:6) Dumam o dniach przeszłości, o latach dawnych.
PsKrusz	(77:6) Przypomniałem sobie dni przeszłe i lata ubiegłe.
PsAszk	(77:6) Przemyśliwam dni zamierzchłe, lata wieczności.
PsSzer	(77:6) Przywodzę na pamięć dni dawne, wspominam lata odległe.
Tys1	(76:6) Rozważam dni starodawne i lata poprzednie
Tys5	(77:6) Rozważam dni starodawne i lata minione
Bryt	(77:6) Przywodzę na pamięć dni dawne, Wspominam lata odległe.
Pozn	(77:6) Rozmyślam o minionych dniach, wspominam lata przeszłości.
WarPra	(77:6) Rozmyślam często o dniach, które przeszły, chcę wrócić myślą do lat, które minęły.
STB	(77:6) Dumam o dniach przeszłości, o dawnych latach.
EIB	(77:6) Myślami wracam w przeszłość, Do odległych lat.

Ps 77,6

PsFlor	(76:6) I myślił jeśm w nocy z siercem mojim, i skuszał jeśm sie, i miotł jeśm duch moj.
PsPul	(76:6) I myślił jeśm w nocy z siercem moim, i skuszał jeśm sie, i miotł jeśm duch ❬moj❭.
Wuj1923	(77:7) I rozważałem w nocy w sercu mojem; i ćwiczyłem się, i umiatałem ducha mojego.
Gda1881	(77:7) Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:
Gda2017	Przypominam sobie mój śpiew; nocą rozmyślam w sercu i mój duch docieka:
PsBycz	(77:7) Przypomniałem-sobie grywanié-mé-na-lutni; jam w-nocy, z-sercem-mojém, rozmawiał, i-dowiadywał-się duch-mój:
Goet	(77:7) W nocy myślę o swojej grze na strunach, rozmyślam w sercu swojem, i duch mój bada:
PsCylk	(77:7) Wspominam pieśń moję w nocy; w sercu mojém rozpamiętywam, a docieka duch mój.
PsKrusz	(77:7) Wspomniałem na śpiewania moje, w nocy w sercu mem rozmyślał i to rozważał duch mój.
PsAszk	(77:7) Wspomnę: me wygrywanie po nocach, - wraz z wyobraźnią mą się zanurzam i szuka, bada mój duch.
PsSzer	(77:7) Rozważam w nocy w sercu, rozpamiętywam i duch mój docieka:
Tys1	(76:7) wspominam. Rozmyślam nocą w mym sercu, roztrząsam i duch mój docieka:
Tys5	(77:7) wspominam. Rozmyślam nocą w sercu, roztrząsam i duch mój docieka:
Bryt	(77:7) Rozważam w nocy w sercu, Rozmyślam i duch mój docieka:
Pozn	(77:7) Rozpamiętuję nocą w swym sercu, rozważam i roztrząsam w duchu:
WarPra	(77:7) Błąka się nocami me serce, roztrząsam wszystko i w myśli badam.
STB	(77:7) W nocy wspominam moją pieśń oraz rozmyślam w moim sercu, zatem mój duch docieka.
EIB	(77:7) Wśród nocy wspominam mą pieśń. Całym sercem dociekam, W głębi ducha badam:

Ps 77,7

PsFlor	(76:7) Azali na wieki porzuci Bog? I nie przyłoży, by lubieźliwszy był jeszcze?
PsPul	(76:7) Aza na wieki porzuci Bog? Albo nie przepuści, aby lubieźliwszy był jeszcze?
Wuj1923	(77:8) Izali na wieki Bóg odrzuci? czy nie przyda, aby jeszcze był łaskaw?
Gda1881	(77:8) Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?
Gda2017	Czy Pan odrzuci na wieki i już więcej nie okaże łaski?
PsBycz	(77:8) Czy-na-wieki odrzuci-mię Pan, i-nie przyczyni-się do-ułaskawienia mię znowu?
Goet	(77:8) Czyż na wieki Pan odrzuci, a nigdy już łaskawości nie okaże?
PsCylk	(77:8) Czyż na wieki porzuci Pan, a nigdy nie ulituje się już.
PsKrusz	(77:8) Czy na wieki odrzuci mnie Pan, i nie dozwoli ujrzeć łaski?
PsAszk	(77:8) Czyż na wieczności poniecha Pan i nie zmiłuje się już nigdy?
PsSzer	(77:8) Czyż Pan na zawsze odrzucił i już nigdy nie okaże łaski?
Tys1	(76:8) «Czy Bóg odrzuci na wieki i już nie będzie łaskawy?
Tys5	(77:8) Czy Bóg odrzuca na wieki i nie jest już łaskawy?
Bryt	(77:8) Czy Pan na wieki odrzucaI nigdy już nie okaże łaski?
Pozn	(77:8) Czy Pan odrzuci [nas] na wieki i nigdy już nie okaże łaski?
WarPra	(77:8) Czy będę już na zawsze odrzucony przez Pana? Czy już nigdy więcej nie okaże mi łaski?
STB	(77:8) Czy Bóg porzuci na wieki i już nigdy się nie ulituje?
EIB	(77:8) Czy Pan odrzuca na wieki? Czy może już więcej nie okazać przychylności?

Ps 77,8

PsFlor	(76:8) Albo do końca miłosierdzie swoje odrzeże, od pokolenia w pokolenie? (76:9a) Albo zapomni smiłować sie Bog?
PsPul	(76:8) Abo do końca miłosierdzie swe odrzeże, od pokolenia w pokolenie? (76:9a) Albo zapomni smiłować sie Bog?
Wuj1923	(77:9) Czyli do końca odetnie miłosierdzie swoje od rodzaju aż do rodzaju? Czyli Bóg zapamięta zmiłować się?
Gda1881	(77:9) Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?
Gda2017	Czy jego miłosierdzie ustało na zawsze i jego obietnica nigdy się nie spełni?
PsBycz	(77:9) Czy-zamknął całkiem dobroć-swoję? skończyłoli-się przyrzeczenié-Jego, od-pokolenia do-pokolenia?
Goet	(77:9) Czyż na zawsze wyczerpała się dobroć Jego, i czyż obietnica Jego skończyła się od pokolenia do pokolenia?
PsCylk	(77:9) Czyż znikło na zawsze miłosierdzie Jego; postanowił wyrok na wieki wieków.
PsKrusz	(77:9) Czy do końca ustanie miłosierdzie Jego, i skończy się słowo od rodzaju do rodzaju?
PsAszk	(77:9) Czyż na zawsze ustała łaska Jego, słowa dokonał pokoleniu pokoleń?
PsSzer	(77:9) Czyż ustała na zawsze łaska Jego? Czyż nie ma obietnicy dla dalszych pokoleń?
Tys1	(76:9) Czy Jego łaski zabraknie na zawsze, czy cofnie obietnicę wszystkim pokoleniom?
Tys5	(77:9) Czy Jego łaskawość ustała na zawsze, a słowo umilkło na pokolenia?
Bryt	(77:9) Czy ustała na zawsze łaska jego? Czy cofnięta została obietnica jego na wieki?
Pozn	(77:9) Czy już na zawsze ustała Jego dobroć, a obietnice [Jego] zostały cofnięte dla wszystkich pokoleń?
WarPra	(77:9) Czy Jego dobroć już się wyczerpała? Czy nie spełnią się już nigdy Jego obietnice?
STB	(77:9) Czy Jego miłosierdzie znikło na zawsze i ustanowił wyrok na wieki wieków?
EIB	(77:9) Czy Jego łaska może wyczerpać się na zawsze? Czy może zabraknąć obietnic dla kolejnych pokoleń?

Ps 77,9

PsFlor	(76:9b) Albo wstrzyma w gniewie swojem miłosierdzia swoja?
PsPul	(76:9b) Albo wstrzyma w gniewie swoim miłosierdzia swa?
Wuj1923	(77:10) Albo w gniewie swym zatrzyma litości swoje?
Gda1881	(77:10) Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? Sela.
Gda2017	Czy Bóg zapomniał o litości? Czy w gniewie stłumił swoją łaskawość? Sela.
PsBycz	(77:10) Czy-zapomniał, o politowaniach, Bóg? czyliż zatkał, w-gniéwie, miłosierdzié-swojé?
Goet	(77:10) Czyż Bóg zapomniał być łaskawym? Czyż w gniewie zamknął zmiłowanie Swoje? Sela.
PsCylk	(77:10) Czyli zapomniał litować się Pan? albo wstrzymał w gniewie miłosierdzie Swoje. - Sela.
PsKrusz	(77:10) Czy zapomniał Bóg zmiłować się, izali powstrzymał w gniewie miłosierdzie swoje? - SELAh.
PsAszk	(77:10) Czyżby zlitowania przepomniał Wszechmocny, czyliteż w gniewie zawarł miłosierdzia Swe? Selah.
PsSzer	(77:10) Czy Bóg zapomniał o litości, czy w gniewie stłumił miłosierdzie swoje? Sela.
Tys1	(76:10) Czy Bóg o litości zapomniał, czy gniewny zamknął swe miłosierdzie?»
Tys5	(77:10) Czy Bóg zapomniał o litości, czy w gniewie powstrzymał swoje miłosierdzie? Sela.
Bryt	(77:10) Czy Bóg zapomniał litości, Czy w gniewie stłumił miłosierdzie swoje? Sela.
Pozn	(77:10) Czy Bóg zapomniał o litości i stłumił w gniewie swoje miłosierdzie?
WarPra	(77:10) Czy Bóg zapomniał o swej łaskawości? Czy jego gniew wziął nad zmiłowaniem górę? [Pauza]
STB	(77:10) Czy Bóg zapomniał się litować? Czy w gniewie wstrzymał Swe miłosierdzie? Sela.
EIB	(77:10) Czy Bóg może zapomnieć o litości? Czy w gniewie może stłumił miłosierdzie? Sela.

Ps 77,10

PsFlor	(76:10) I rzekł jeśm: Juże uchwacił jeśm, to przemienienie prawice twojej wysokiej.
PsPul	(76:10) I rzekł jeśm: Dopirzo urozumiał jeśm, ta przemiana prawicy Wysokiego.
Wuj1923	(77:11) I rzekłem: Terazem począł; ta jest odmiana prawice Najwyższego.
Gda1881	(77:11) I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.
Gda2017	I powiedziałem: To jest moja niemoc; jednak będę wspominał lata prawicy Najwyższego.
PsBycz	(77:11) Tedym-rzekł: chorobą-moją, jest, przemienienié-się prawicy Najwyższego.
Goet	(77:11) I mówię: "To jest błaganie moje, żeby się odwróciła prawica Najwyższego".
PsCylk	(77:11) I rzekłem: takie błaganie moje, o powrót prawicy Najwyższego.
PsKrusz	(77:11) I rzekłem: "Moją słabością jest zmiana prawicy Najwyższego .
PsAszk	(77:11) I rzekłem: mojać to słabość, toż owo są lata prawicy Najwyższego.
PsSzer	(77:11) I rzekłem: To boleść moja, że zmieniła się prawica Najwyższego.
Tys1	(76:11) I mówię: «To jest ma boleść, że odwrócona prawica Najwyższego».
Tys5	(77:11) I mówię: To dla mnie bolesne, że się odwróciła prawica Najwyższego.
Bryt	(77:11) I rzekłem: To sprawia mi boleść, Że prawica Najwyższego jest zmienna.
Pozn	(77:11) I rzekłem: "To mym ukojeniem, że prawica Najwyższego może się odmienić".
WarPra	(77:11) Powiedziałem więc: To mnie zwłaszcza boli, że się odwróciła ode mnie Najwyższego prawica.
STB	(77:11) Więc powiedziałem: Takie jest moje błaganie – o powrót prawicy Najwyższego.
EIB	(77:11) I stwierdziłem: To mnie bardzo boli. Czyżby prawica Najwyższego mogła być zmienna?

Ps 77,11

PsFlor	(76:11) Pamięcien jeśm był działom gospodnowym, bo pamięcien będę od początka dziwom twojim
PsPul	(76:11) Pomniał jeśm działa boża, bo pomnieć będę od początka dziwy twoje
Wuj1923	(77:12) Wspominałem na sprawy Pańskie; bo będę pamiętał na dziwy twoje od początku.
Gda1881	(77:12) Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.
Gda2017	Będę wspominał dzieła PANA, będę wspominał twoje dawne cuda.
PsBycz	(77:12) Będę-pamiętał dziéła Pana; bo przypominam-sobie poprzednie cuda-Twoje.
Goet	(77:12) Chcę z wysławianiem wspominać dzieła Pańskie; a wspominać przedwieczne cuda Twoje
PsCylk	(77:12) Wspominam czyny Przedwiecznego; tak, wspominam dawne cuda Twoje.
PsKrusz	(77:12) Będę pamiętał o dziełach Pańskich, gdyż przypominał będę sprawy Twoje z przeszłość
PsAszk	(77:12) Wspomnę uczynków Pana wszechbytu, gdy wspomnę na cud Twój z czasów prastarych.
PsSzer	(77:12) Wspominam sprawy Pańskie, zaiste wspominam Twoje dawne cuda.
Tys1	(76:12) Wspominam dzieła Pana, zaiste wspominam dawne Twe cuda.
Tys5	(77:12) Wspominam dzieła Pana, zaiste wspominam Twoje dawne cuda.
Bryt	(77:12) Wspominam dzieła Pańskie, Zaiste, wspominam twoje dawne cuda.
Pozn	(77:12) Wspominam dzieła Jahwe, tak, chcę wspominać dawne cuda Twoje,
WarPra	(77:12) A ja ciągle rozmyślam o dziełach Pana, o Twych dawnych cudach zawsze chcę pamiętać.
STB	(77:12) Wspominam czyny Przedwiecznego; tak, wspominam Twoje dawne cuda.
EIB	(77:12) Przypomnę sobie lepiej dzieła PANA. Tak! Wspomnę Twoje dawne cuda.

Ps 77,12

PsFlor	(76:12) i myślić będę we wszech dzielech twojich, i w nalezieniach twojich skuszę sie.
PsPul	(76:12) i myślić będę we wszech dzielech twych, i w nalezieniach twych skuszę sie.
Wuj1923	(77:13) I będę rozmyślał o wszystkich sprawach twoich: i będę się ćwiczył w wynalazkach twoich.
Gda1881	(77:13) I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:
Gda2017	Będę rozmyślał o wszystkich twoich dziełach i o twoich czynach będę mówił.
PsBycz	(77:13) Nawet-rozmyślam nad-wszemi czynami-Twojemi; a,-o-działaniach-Twoich, rozmawiam.
Goet	(77:13) I chcę zastanawiać się nad wszelkiem postępowaniem Twojem, a rozmyślać o Twoich wielkich dziełach.
PsCylk	(77:13) Rozważam wszystkie dzieła Twoje, a czyny Twoje rozpamiętywam.
PsKrusz	(77:13) I będę rozmyślał o każdem dziele Twojem, a o uczynkach Twoich będę opowiadał.
PsAszk	(77:13) I rozpamiętywani całe dzieło Twe i zatapiam się w potężnych Twych poczynaniach.
PsSzer	(77:13) I rozpamiętywam wszystkie dzieła Twoje, i rozważam czyny Twoje.
Tys1	(76:13) I rozmyślam o wszystkich Twych dziełach i czyny Twoje rozważam.
Tys5	(77:13) Rozmyślam o wszystkich Twych dziełach i czyny Twoje rozważam.
Bryt	(77:13) Rozpamiętuję wszystkie dzieła twojeI rozważam czyny twoje.
Pozn	(77:13) rozpamiętywać wszystkie Twoje dzieła, rozważać wielkie czyny Twoje.
WarPra	(77:13) Zastanawiam się nad Twoimi dziełami i rozważam wszystkie Twoje czyny.
STB	(77:13) Rozważam wszystkie Twoje dzieła oraz rozpamiętuję Twe czyny.
EIB	(77:13) Zagłębiłem się więc we wszystko, czego dokonałeś, I zacząłem rozważać Twoje czyny.

Ps 77,13

PsFlor	(76:13a) Boże, w świętem droga twoja. Ktory bog wieliki jako Bog nasz?
PsPul	(76:13a) Boże, w świętym droga twoja. Kto bog wieliki jako Bog nasz?
Wuj1923	(77:14) Boże, w świątości droga twoja; któryż Bóg wielki, jako Bóg nasz?
Gda1881	(77:14) Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?
Gda2017	Boże, święta jest twoja droga; który bóg jest tak wielki, jak nasz Bóg?
PsBycz	(77:14) O-Boże! w-świątyni droga-Twoja; któż Bogiem, większym jak-Bóg?
Goet	(77:14) Boże, święta jest droga Twoja! Któż jest tak wielkim Bogiem, jak Ty?
PsCylk	(77:14) Panie w świętości droga Twoja; któryż Bóg wielkim jak Pan.
PsKrusz	(77:14) Boże, święta jest droga Twoja! Któryż bóg tak wielki, jak Bóg nasz?
PsAszk	(77:14) O Boże, w świętości Twa droga, któż siłą bożą, wielką jako Bóg?
PsSzer	(77:14) Boże, święta jest droga Twoja! Któreż bóstwo jest tak wielkie jak Bog?
Tys1	(76:14) Boże, Twa droga jest święta: który bożek dorówna Bogu naszemu wielkością?
Tys5	(77:14) Boże, Twoja droga jest święta; który bóg dorówna wielkością naszemu Bogu?
Bryt	(77:14) Boże, święta jest droga twoja! Któryż bóg jest tak wielki jak Bóg?
Pozn	(77:14) Boże, święta jest droga Twoja; któryż bóg jest tak wielki jak Bóg nasz?
WarPra	(77:14) O Boże, jakże święte są Twoje drogi! Gdzież jest bóg, który byłby równy naszemu Bogu?
STB	(77:14) Boże, Twoja droga w świętości; który bóg jest wielkim jak Bóg?
EIB	(77:14) Boże, wszystko, co robisz, jest święte! Który bóg jest tak wielki jak nasz Bóg?

Ps 77,14

PsFlor	(76:13b) Ty jeś Bog, jenże czynisz dziwy. (76:14a) Znamienitą uczynił jeś w ludzioch cześć twoję,
PsPul	(76:13b) Ty jeś Bog, jenże czynisz cuda. (76:14a) Zjawił jeś w ludzioch moc twoję,
Wuj1923	(77:15) Tyś jest Bóg, który dziwy czynisz: oznajmiłeś między narody moc twoję.
Gda1881	(77:15) Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.
Gda2017	Ty jesteś Bogiem, który czyni cuda; dałeś poznać narodom swoją moc.
PsBycz	(77:15) Tyś, tym-Bogiem, robiącym cuda; Ty,-dałeś-poznać, między ludami, moc-Twoję.
Goet	(77:15) Tyś jest Bogiem, który czyni cuda; Tyś okazał moc Swoją wśród narodów.
PsCylk	(77:15) Ty o Panie, cudotwórco, objawiłeś między ludami potęgę Twoję.
PsKrusz	(77:15) Tyś Bogiem cuda czyniącym; dałeś poznać narodom moc Twoją.
PsAszk	(77:15) Tyś siłą wszechmocną, co sprawia cud, oznajmiłeś moc Twą między ludy.
PsSzer	(77:15) Tyś Bogiem, który czyni cuda; objawiłeś narodom moc swoją.
Tys1	(76:15) Tyś jest Bogiem działającym cuda, objawiłeś potęgę swą ludom.
Tys5	(77:15) Ty jesteś Bogiem działającym cuda, objawiłeś ludom swą potęgę.
Bryt	(77:15) Tyś Bogiem, który czyni cuda; Dałeś poznać narodom moc swoją.
Pozn	(77:15) Ty jesteś Bogiem, który cuda czyni, moc swoją ludom objawiłeś.
WarPra	(77:15) Tylko Ty jesteś Bogiem, który czyni cuda, Tyś swoją moc okazał narodom.
STB	(77:15) Ty, o Boże, cudotwórco, objawiłeś pomiędzy ludźmi Twą potęgę.
EIB	(77:15) Jesteś Bogiem, który czyni cuda! Całym ludom dałeś poznać swoją moc.

Ps 77,15

PsFlor	(76:14b) wybawił jeś w ramieniu twojem lud twoj, syny Jakobowy i Jozefowy.
PsPul	(76:14b) odkupił jeś w ramieniu twoim lud twoj, syny Jakobowy i Jozefowy.
Wuj1923	(77:16) Odkupiłeś ramieniem twojem lud twój: syny Jakób i Józeph.
Gda1881	(77:16) Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. Sela.
Gda2017	Odkupiłeś swoim ramieniem twój lud, synów Jakuba i Józefa. Sela.
PsBycz	(77:16) Wyzwoliłeś, z-ramieniem, lud-Twój; dzieci Jakóba, oraz-Józefa.
Goet	(77:16) Tyś ocalił lud Swój wzniesionem ramieniem, synów Jakóba i Józefa. Sela.
PsCylk	(77:16) Wyzwoliłeś dzielném ramieniem lud Twój, synów Jakóba i Józefa. - Sela.
PsKrusz	(77:16) Ramieniem odkupiłeś lud swój - synów Jakóba i Józefa. - SELAh.
PsAszk	(77:16) Wybawiłeś ramieniem Twój lud, syny Jakóba i Józefa. Selah.
PsSzer	(77:16) Odkupiłeś ramieniem swoim lud swój synów Jakuba i Józefa. Sela.
Tys1	(76:16) Ramieniem swoim lud Twój zbawiłeś, potomstwo Jakuba i Józefa.
Tys5	(77:16) Ramieniem swoim lud Twój wybawiłeś, synów Jakuba i Józefa. Sela.
Bryt	(77:16) Odkupiłeś ramieniem swoim lud swój, Synów Jakuba i Józefa. Sela.
Pozn	(77:16) Potęgą Twego ramienia wyzwoliłeś swój lud, synów Jakuba i Józefa.
WarPra	(77:16) Swą potężną prawicą wyzwoliłeś swój naród, synów Jakuba i Józefa. [Pauza]
STB	(77:16) Dzielnym ramieniem wyzwoliłeś Twój lud, synów Jakóba i Josefa. Sela.
EIB	(77:16) Silnym ramieniem odkupiłeś swój lud - Synów Jakuba i Józefa. Sela.

Ps 77,16

PsFlor	(76:15) Widzieły są cie wody, Boże, widzieły są cie wody i bały są sie, i zamąciły są sie głębokości.
PsPul	(76:15) Widzieły cie wody, Boże, widziały cie wody i bały sie, i zamąciły sie głębokości.
Wuj1923	(77:17) Ujrzały cię wody, Boże, ujrzały cię wody, i ulękły się: i wzruszyły się przepaści.
Gda1881	(77:17) Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.
Gda2017	Widziały cię wody, o Boże, widziały cię wody i ulękły się, poruszyły się głębiny.
PsBycz	(77:17) Widziały-Cię wody, o-Boże! widziały-Cię wody; one-strwożyły-się, nawet zadrżały przepaści.
Goet	(77:17) Gdy Ciebie, o Boże, widziały wody, gdy wody Ciebie widziały, zadrżały, i głębiny się zatrzęsły;
PsCylk	(77:17) Ujrzały Cię wody Panie, ujrzały Cię wody; zadrżały i wstrzęsły się otchłanie.
PsKrusz	(77:17) Widziały Cię wody, o Boże! Widziały Cię wody i ulękły się, oraz zadrżały przepaści.
PsAszk	(77:17) Ujrzały Cię wody, o Boże, ujrzały Cię wody, w bolach porodowych zadrżą, też trząść się będą przepaści.
PsSzer	(77:17) Ujrzały Cię wody, Boże, ujrzały Cię wody i ulękły się; zadrżały otchłanie.
Tys1	(76:17) Boże, ujrzały Cię wody, ujrzały Cię wody: zadrżały i odmęty się poruszyły.
Tys5	(77:17) Boże, ujrzały Cię wody, ujrzały Cię wody: zadrżały, i odmęty się poruszyły.
Bryt	(77:17) Ujrzały cię wody, o Boże, Ujrzały cię wody i zadrżały: Tak, wzburzyły się głębiny.
Pozn	(77:17) Gdy ujrzały Cię wody, o Boże, gdy ujrzały Cię wody, zadrżały, i wzburzyły się odwieczne głębiny.
WarPra	(77:17) Widziały Cię kiedyś wód bezmiary, o Boże, ujrzały Cię wody i poruszyły się wszystkie, głębiny morskie zadrżały.
STB	(77:17) Ujrzały Cię wody, Boże, ujrzały Cię wody, a otchłanie zadrżały i zostały wstrząsnięte.
EIB	(77:17) Zobaczyły Cię wody, o Boże, Zobaczyły - i wzniosły swe fale! Tak, uniosły się głębie!

Ps 77,17

PsFlor	(76:16) Mnożstwo źwięka wod, głos dali są obłocy. (76:17a) Bo zaprawdę strzały twoje szły są,
PsPul	(76:16) Mnostwo szumu wod, głos dali obłocy. (76:17a) Bowiem str❬z❭ały twoje idą,
Wuj1923	(77:18) Wielkość szumu wód: obłoki głos wypuściły: ale i strzały twoje przechodzą: głos gromu twego na około.
Gda1881	(77:18) Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.
Gda2017	Chmury spłynęły wodą, niebiosa wydały gromy i poleciały twoje strzały.
PsBycz	(77:18) Wyléwały wodę obłoki; grzmot wydawały niebiosa; także, strzały-Twe, rozlatywały-się.
Goet	(77:18) Obłoki wylały wody, grzmiało w powietrzu, a strzały Twoje latały tu i tam;
PsCylk	(77:18) Rozlały się powodzią obłoki, odgłos dały chmury; a strzały Twoje przebiegały.
PsKrusz	(77:18) Obłoki wydały powodzie, niebiosa wydały głos, oraz strzały Twoje tu i tam biegały.
PsAszk	(77:18) Od wód chmury rwącym popłynęły strumieniem, w głos przemówiły obłoki, toż rozchodzić się będą Twe strzały.
PsSzer	(77:18) Obłoki spuściły ulewny deszcz, chmury grzmiały, a strzały Twoje latały tam i z powrotem.
Tys1	(76:18) Chmury wylały wody, chmury wydały głos i poleciały Twe strzały.
Tys5	(77:18) Chmury wylały wody, wydały głos chmury i poleciały Twoje strzały.
Bryt	(77:18) Obłoki spłynęły wodą, Chmury odezwały się grzmotem, A pioruny twoje latały.
Pozn	(77:18) Obłoki wylały strugi wód, w chmurach rozległ się grzmot i ze wszystkich stron leciały Twoje strzały.
WarPra	(77:18) Chmury wylały swe wody, obłoki przemówiły grzmotami i wyleciały z nich Twoje strzały.
STB	(77:18) Powodzią rozlały się obłoki, dały odgłos chmury i przebiegały Twoje strzały.
EIB	(77:18) Spłynęły wodą obłoki, Chmury wydały głos. Tak! Posypały się Twoje strzały!

Ps 77,18

PsFlor	(76:17b) głos gromu twego w kole. (76:18) Rozświeciły są błyskawice twoje okręgu ziemie, poruszyła sie i wezdrżała ziemia.
PsPul	(76:17b) głos gromu twego w kole. (76:18) Poświeciły błyskawice twoje okręgu ziemie, poruszyła sie i wezdrżała ziemia.
Wuj1923	(77:19) Błyskawice twoje okrąg ziemie oświecały; wzruszyła się i zatrzęsła się ziemia.
Gda1881	(77:19) Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.
Gda2017	Huk twego grzmotu wśród obłoków, błyskawice oświetliły świat, ziemia poruszyła się i zatrzęsła.
PsBycz	(77:19) Głos grzmotu-Twego, był w-okręgu-niebios; oświécały błyskawice świat; wzruszyła-się, i-zadrżała ta-ziemia.
Goet	(77:19) Głos grzmotu Twego rozbrzmiał w wichrze, błyskawice oświecały okrąg ziemi, zatrzęsła się i zadrżała ziemia.
PsCylk	(77:19) Odgłos gromu Twojego w wichrze, oświeciły błyskawice świat; drżała i wstrząsała się ziemia.
PsKrusz	(77:19) Głos gromu Twego na okręgu, - błyskawice oświecały okrąg ziemi - wzruszyła i zatrzęsła się ziemia.
PsAszk	(77:19) Głos gromu Twojego w okręgu, - błyskawice rozjaśniły światokrąg - wstrząsnęła się i zadrżała ziemia.
PsSzer	(77:19) Rozlegał się grzmot Twych kół, błyskawice oświetlały okrąg ziemi, ziemia drżała i trzęsła się.
Tys1	(76:19) Grzmot Twój w burzy zahuczał, pioruny świat rozjaśniły: ruszyła i zatrzęsła się ziemia.
Tys5	(77:19) Głos Twego grzmotu wśród terkotu kół, pioruny świat rozjaśniły, poruszyła się i zatrzęsła ziemia.
Bryt	(77:19) Rozległ się grzmot twój jak turkot kół, Błyskawice oświetliły świat, Ziemia zadrżała i zatrzęsła się.
Pozn	(77:19) Grzmot Twój huczał niby turkot kół, błyskawice rozświetlały krąg świata, drżała i chwiała się ziemia.
WarPra	(77:19) Dudniąc toczyły się Twe grzmoty, błyskawice oświetlały ziemię chwiała się drżąc cała ziemia.
STB	(77:19) W wichrze odgłos Twojego gromu, świat oświeciły błyskawice; drżała i wstrząsnęła się ziemia.
EIB	(77:19) Głos Twego grzmotu słychać w zawierusze, Błyskawice rozświetliły świat, Ziemia zatrzęsła się i zadrżała.

Ps 77,19

PsFlor	(76:19) W morzu droga twoja i ścieżki twoje w wielu wod a śladowie twoji nie będą poznani.
PsPul	(76:19) W morzu droga twa i ścieżki ❬twoje❭ w wiele wod a śladowie twoi nie będą poznani.
Wuj1923	(77:20) Na morzu droga twoja, i ścieżki twoje na wodach wielkich: a śladów twoich znać nie będzie.
Gda1881	(77:20) Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.
Gda2017	Twoja droga wiodła przez morze, twoje ścieżki przez wielkie wody i nie było znać twoich śladów.
PsBycz	(77:20) W-morzu była droga-Twoja, a,-ścieszki-Twe, w-wodach-wielkich; więc-ślady-Twoje, nie były-poznane.
Goet	(77:20) Droga Twoja była w morzu, i ścieżka Twoja w wodach wielkich, lecz ślady stóp Twoich były nieznane.
PsCylk	(77:20) Przez morze droga Twoja, a ścieżka Twoja przez wody wielkie; a ślady Twoje nie poznane.
PsKrusz	(77:20) Przez morze droga Twoja, a ścieżki Twoje przez wody wielkie, a ślady Twoje nie były znane.
PsAszk	(77:20) W morzu Twa droga, ścieżyny Twe we wodach rozlicznych, acz nie rozeznane Twe stopy.
PsSzer	(77:20) Droga Twoja wiodła przez morze, a ścieżki Twoje przez wielkie wody, lecz nie było widać śladów stóp Twoich.
Tys1	(76:20) Przez wody wiodła Twa droga, ścieżka Twoja przez wody rozległe i nie znać było Twych śladów.
Tys5	(77:20) Twoja droga wiodła przez wody, Twoja ścieżka przez wody rozległe i nie znać było Twych śladów.
Bryt	(77:20) Droga twoja wiodła przez morze, A ścieżki twoje przez wielkie wody, Lecz nie było widać śladów stóp twoich.
Pozn	(77:20) Przez morze prowadziła Twoja droga, ścieżka Twoja - przez potężne wody, a nikt nie dostrzegł śladów Twych stóp.
WarPra	(77:20) Twoja droga wiodła poprzez morze, Twoje ścieżki – poprzez wzburzone fale i nikt jeszcze Twoich śladów nie widział.
STB	(77:20) Twoja droga przez morze, Twoja ścieżka przez wielkie wody, a Twoich śladów nie widać.
EIB	(77:20) Twoja droga wiedzie przez morze, Twoja ścieżka przez wielkie wody, A Twoje ślady - nierozpoznane.

Ps 77,20

PsFlor	(76:20) Przewiodł jeś jako owce lud twoj w r❬ę❭ce Mojżeszowie i Aaronowie.
PsPul	(76:20) Przewiodł jeś lud twoj jako owce w ręce Mojżeszowej i Aaronowie.
Wuj1923	(77:21) Prowadziłeś lud twój jako owce przez rękę Mojżesza i Aarona.
Gda1881	(77:21) Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.
Gda2017	Prowadziłeś swój lud jak stado owiec ręką Mojżesza i Aarona.
PsBycz	(77:21) Tyś-prowadził, jak-trzódę-owiec, lud-Twój, przez Mojżesza, i-Aarona.
Goet	(77:21) Tyś prowadził lud Swój jak stado, przez rękę Mojżesza i Aarona.
PsCylk	(77:21) Wiodłeś jakoby trzodę lud Twój ręką Mojżesza i Arona.
PsKrusz	(77:21) Prowadziłeś jako owce, lud Twój - ręką Mojżesza i Aarona.
PsAszk	(77:21) Wiodłeś lud Twój jako trzodę ręką Mojżesza i Arona.
PsSzer	(77:21) Ręką Mojżesza i Arona prowadziłeś lud swój jak owce.
Tys1	(76:21) Wiodłeś lud Twój jak trzodę ręką Mojżesza i Aarona.
Tys5	(77:21) Wiodłeś Twój lud jak trzodę ręką Mojżesza i Aarona.
Bryt	(77:21) Prowadziłeś lud swój jak stado ręką Mojżesza i Aarona.
Pozn	(77:21) Prowadziłeś lud swój jak owce ręką Mojżesza i Aarona.
WarPra	(77:21) Prowadziłeś Twój lud niczym stado rękami Mojżesza i Aarona.
STB	(77:21) Prowadziłeś Twój lud, jakby trzodę, ręką Mojżesza i Ahrona.
EIB	(77:21) Prowadź nadal swój lud niczym stado, Jak dawniej ręką Mojżesza i Aarona.

Psalm 78

Ps 78,1

PsFlor	(77:1) Rozumiejcie, lud moj, zakon moj, nakłońcie ucho wasze w słowa ust mojich!
PsPul	Psalm Azaf. (77:1) Słuchajcie, lud moj, głosa mego, nakłońcie ucho wasze w słowa ust moich!
Wuj1923	Wyrozumienia Asaphowi. Słuchajcie, ludu mój, zakonu mego: nakłońcie ucha swego ku słowom ust moich.
Gda1881	Pieśń wyuczająca podana Asafowi. Słuchaj, ludu mój! zakonu mego; nakłońcież uszów swych do słów ust moich.
Gda2017	Pieśń pouczająca. Asafa. Słuchaj, mój ludu, mego prawa, nakłońcie uszu ku słowom moich ust.
PsBycz	Spiéw-nauczający Asafa. Posłuchaj, ludu-mój, nauki-mojéj; nachylcie uszu-waszych, do-wyrazów ust-moich.
Goet	Pouczenie Asafa. SŁUCHAJ, ludu mój, zakonu mego; skłońcie ucho swoje do słów ust moich!
PsCylk	Dumanie Asafa. Słuchaj ludu mój nauki mojéj, skłońcie ucho wasze ku słowom ust moich.
PsKrusz	Pieśń pouczająca Asafa. Posłuchaj ludu mój zakonu mego, nakłońcie swe uszy na słowa ust moich.
PsAszk	Asafa (śpiew) ku wyrozumieniu. Posłuchaj ludzie mój mej nauki, nadstawcie ucha powiedzeniom mych ust,
PsSzer	Pieśń pouczająca Asafa. Słuchaj, ludu mój, nauki mojej, nakłońcie uszu do słów ust moich!
Tys1	(77:1) Maskils. Asafowy. Słuchaj, mój ludu, nauki mojej; uszy wasze nakłońcie na słowa ust moich.
Tys5	Pieśń pouczająca. Asafowy. Słuchaj, mój ludu, nauki mojej; nakłońcie wasze uszy na słowa ust moich.
Bryt	Pieśń pouczająca. Asafowy. Słuchaj, ludu mój, nauki mojej, Nakłońcie uszu na słowa ust moich!
Pozn	Pieśń pouczająca Asafa. Słuchaj, ludu mój, nauki mojej, nakłońcie ucha ku słowom moich ust!
WarPra	Pieśń pouczająca Asafa. Przyjmij, o ludu, moje pouczenia, nakłoń swoje ucho ku słowom, które wypowiadam.
STB	Dumanie Asafa. Słuchaj, Mój ludu, Mego Prawa; nakłoń swe ucho do słów Mych ust.
EIB	Pieśń pouczająca. Asafowa. Słuchaj, mój ludu, mego Prawa, Nastawcie uszu na słowa moich warg!

Ps 78,2

PsFlor	(77:2) Otworzę w powieściach usta moja, mowić będę gadki od początka,
PsPul	(77:2) Otworzę w powieściach usta moja, będę mołwić gadki od początka,
Wuj1923	Otworzę w podobieństwach usta moje: będę powiadał gadki od początku.
Gda1881	Otworzę w podobieństwie usta moje, a będę opowiadał przypowiastki starodawne.
Gda2017	Otworzę moje usta do przypowieści, opowiem starodawne tajemnice;
PsBycz	Otworzę, z-przysłowiem, usta-me; ja-rozgłoszę przypowieści, od dawnego-czasu,
Goet	Otworzę usta swoje w przypowieściach, a wypowiem zagadki z dni przeszłych.
PsCylk	Otworzę przypowieścią usta moje, wygłoszę podania z dawien dawna.
PsKrusz	Otworzę w przypowieści usta moje, będę opowiadał wyrocznie z czasów dawnych:
PsAszk	Usta me otworzę przypowieścią, sprawię, że wytrysną zagadki z przeszłości zamierzchłej,
PsSzer	Otworzę usta do przypowieści, opowiem zagadki starodawne.
Tys1	(77:2) Do przypowieści otworzę me usta, wyjawię tajemnice wieku zamierzchłego.
Tys5	Do przypowieści otworzę me usta, wyjawię tajemnice zamierzchłego wieku.
Bryt	Do przypowieści otworzę usta moje, Opowiem zagadkowe dzieje starodawne.
Pozn	Otworzę usta moje dla przypowieści, ukażę tajemnice zamierzchłych czasów.
WarPra	Otwieram moje usta by przemówić, by objawić tajemnice przed wiekami zakryte.
STB	W przypowieści otworzę moje usta i będę opowiadał starodawne podania.
EIB	Do przypowieści otworzę swoje usta, Sprawię, że ożyją zagadki dawnych lat.

Ps 78,3

PsFlor	(77:3) kielko słyszeli i poznali jesmy je, i oćcowie naszy powiadali są nam,
PsPul	(77:3) kielko jesmy słyszeli i poznali jesmy je, i ojcowie nasz❬y❭ powiadali nam,
Wuj1923	Jako wielkieśmy rzeczy słyszeli i poznali: i ojcowie nasi powiadali nam.
Gda1881	Cośmy słyszeli, i poznali, i co nam ojcowie nasi opowiadali.
Gda2017	Cośmy słyszeli i poznali i co nam opowiadali nasi ojcowie.
PsBycz	Które słyszeliśmy, i-znamy-je; bo,-ojcowie-nasi, opowiadali nam.
Goet	Cośmy słyszeli i doświadczyli, i co nam ojcowie nasi opowiadali,
PsCylk	Cośmy słyszeli a poznali, a ojcowie nasi opowiadali nam.
PsKrusz	cośmy słyszeli i poznali - i ojcowie nasi nam opowiadali.
PsAszk	Któreśmy słyszeli a winniśmy je rozumieć a opowiedzieli nam ojcowie nasi.
PsSzer	Cośmy słyszeli i poznali, i co nam opowiadali ojcowie nasi.
Tys1	(77:3) Cośmy słyszeli i cośmy poznali, i co nam opowiedzieli nasi ojcowie,
Tys5	Cośmy słyszeli i cośmy poznali, i co nam opowiedzieli nasi ojcowie,
Bryt	Cośmy słyszeli i poznali, I co nam opowiadali ojcowie nasi,
Pozn	Tego, cośmy słyszeli i poznali, co nam ojcowie nasi przekazali,
WarPra	Cośmy słyszeli, co doszło do naszych uszu i co nam opowiedzieli ojcowie,
STB	Co usłyszeliśmy, poznaliśmy i co nam opowiadali ojcowie,
EIB	Tego, co słyszeliśmy i co poznaliśmy, O czym opowiadali nam nasi ojcowie,

Ps 78,4

PsFlor	(77:4) nie są utajona od synow jich w p❬o❭koleniu drugiem, (77:5) powiadając chwały gospodnowy i czci jego, i dziwy jego, jeż uczynił.
PsPul	(77:4) nie są utajony od synow jich w pokoleniu drugiem, (77:5) powiadając chwały i mocy Bogu, i dziwy jego, jeż uczynił.
Wuj1923	Nie zataiły się przed syny ich w drugim narodzie, powiadając chwały Pańskie, i mocy jego i cuda jego, które czynił.
Gda1881	Nie zataimy tego przed synami ich, którzy przyszłym potomkom swoim opowiadać będą chwały Pańskie, i moc jego, i cuda jego, które uczynił.
Gda2017	Nie zataimy tego przed ich synami, opowiemy przyszłemu pokoleniu o chwale PANA, o jego mocy i cudach, które czynił.
PsBycz	Nie utajemy tego, przed-dziećmi-ich; przed-pokoleniem następném, opowiadać-będącém chwały Pana, i-moc-Jego, oraz-cuda-Jego, których dokazał.
Goet	Tego nie chcemy zataić przed dziećmi ich, lecz przyszłemu pokoleniu sławę Pana opowiemy, Jego moc i Jego cuda, które uczynił.
PsCylk	Nie zataimy przed synami ich, pokoleniu późnemu opowiadając chwałę Boga, i potęgę Jego, i cuda Jego których dokonał.
PsKrusz	Nie zataimy przed synami ich: następnym pokoleniom opowiadać będziemy chwały Pańskie i moc Jego, i cuda Jego, które uczynił.
PsAszk	Nie zaprzemyż ich synom po ostatnie pokolenie., opowiadając chwały Jehowy i moc Jego oraz cuda jego dziwne, których dokonał.
PsSzer	Nie zataimy tego przed ich synami, lecz będziemy opowiadać przyszłemu pokoleniu: O chwalebnych czynach Pana i o Jego mocy, i cudownych dziełach, których dokonał.
Tys1	(77:4) tego nie ukryjemy przed ich synami, opowiemy przyszłemu potomstwu chwałę Pana i Jego potęgę, i cuda, których dokonał.
Tys5	tego nie ukryjemy przed ich synami. Opowiemy przyszłemu potomstwu chwałę Pana i Jego potęgę, i cuda, których dokonał.
Bryt	Tego nie zataimy przed synami ich, Lecz opowiemy przyszłemu pokoleniu: Chwalebne czyny Pana i moc jego Oraz cudowne dzieła, których dokonał.
Pozn	nie zataimy przed ich synami, lecz opowiemy przyszłemu pokoleniu: o chwale Jahwe i o Jego mocy, o Jego cudach, które zdziałał.
WarPra	tego nie chcemy ukrywać przed synami naszymi, lecz przyszłym pokoleniom chcemy o tym mówić: o przesławnych czynach i o potędze Pana, i o wszystkich cudach, których On dokonał.
STB	nie zataimy przed ich synami; opowiadając przyszłemu pokoleniu chwałę Boga, Jego potęgę i Jego cuda, które wśród nas dokonał.
EIB	Nie zataimy przed ich synami! Opowiemy przyszłemu pokoleniu O przejawach chwały PANA, o Jego mocy Oraz o cudach przez Niego dokonanych.

Ps 78,5

PsFlor	(77:6) I pobudził świadecstwo w Jakob a zakon położył w Israhel, (77:7a) kielko kazał oćcom naszym zjawiona uczynić je synom swojim,
PsPul	(77:6) I pobudził obrząd w Jakobie a zakon położył w Israhel, (77:7a) kielko kazał ojcom naszym zjawiona uczynić je synom swoim,
Wuj1923	I wzbudził świadectwo w Jakóbie, a zakon położył w Izraelu: jako wielkie rzeczy rozkazał ojcom naszym, aby je oznajmili synom swoim:
Gda1881	Bo wzbudził świadectwo w Jakóbie, a zakon wydał w Izraelu; przykazał ojcom naszym, aby to do wiadomości podawali synom swoim,
Gda2017	Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom;
PsBycz	Bo-ustanowił świadectwo, w-Jakóbie; a,-ustawę, dał w-Izraelu; któremi zalécił, przy ojcach-naszych, do-obwieszczania-ich, dzieciom-swoim.
Goet	On postanowił świadectwo w Jakóbie i zakon dał Izraelowi, o którym rozkazał ojcom naszym, aby go oznajmiali dzieciom ich,
PsCylk	Gdy ustanowił świadectwo w Jakóbie i naukę złożył w Izraelu, nakazał wtedy ojcom naszym, aby ją wykładali dzieciom swoim.
PsKrusz	Bo wzbudził świadectwo w Jakóbie, i prawo ustalił w Izraelu, które rozkazał ojcom naszym, aby synom swoim opowiadali.
PsAszk	Ustawił świadectwo w Jakóbie i dał naukę w Izraelu, o których nakazał ojcom naszym, aby podali wieść o nich swym synom.
PsSzer	Ustanowił świadectwo w Jakubie i złożył w Izraelu zakon, który nadał ojcom naszym, aby go wykładali synom,
Tys1	(77:5) Albowiem przykazania nadał w Jakubie i Prawo ustanowił w Izraelu, aby to, co zlecił naszym ojcom, podawali swym synom,
Tys5	Albowiem nadał On w Jakubie przykazania i ustanowił Prawo w Izraelu, aby to, co zlecił naszym ojcom, przekazywali swym synom,
Bryt	Związał Jakuba przykazaniamiI ustanowił w Izraelu zakon, Który nadał ojcom naszym, Aby głosili go synom swoim,
Pozn	Dał bowiem przykazania [potomstwu] Jakuba i ustanowił Prawo w Izraelu, nakazując ojcom naszym, by nauczali o nich swych synów,
WarPra	To On przekazał Jakubowi prawo, a Izraelowi udzielał pouczeń i kazał naszym ojcom nauczać tak własnych synów.
STB	Gdy ustanowił świadectwo w Jakóbie i złożył Prawo w Israelu, wtedy nakazał naszym ojcom, aby ją wykładali swoim dzieciom,
EIB	On utwierdził w Jakubie swe postanowienia I ustanowił w Izraelu Prawo, Które nadał naszym ojcom, Aby wprowadzali w nie swoich synów,

Ps 78,6

PsFlor	(77:7b) by poznało pokolenie drugie, (77:8) synowie, jiż sie narodzą i wstaną, i wypowiedzą synom swojim,
PsPul	(77:7b) by poznało pokolenie drugie, (77:8) synowie, jiż sie narodzą i wstaną, ❬i❭ wypowiedzą synom swoim,
Wuj1923	Aby wiedział rodzaj drugi: synowie, którzy się narodzą i powstaną, i będą je powiadać synom swoim.
Gda1881	Aby poznał wiek potomny, synowie, którzy się narodzić mieli, a oni zaś powstawszy, aby to opowiadali synom swoim;
Gda2017	Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się urodzą; aby powstawszy, przekazywali je swoim synom;
PsBycz	Ażeby wiedziały, pokolenié następné, dzieci zrodzić-się i powstać-mające, aby-opowiadały to, dzieciom-swoim.
Goet	Aby przyszłe pokolenie znało je, dzieci, które jeszcze się narodzić miały, i one też, gdy wyrosną, aby opowiadały je dzieciom swoim.
PsCylk	By wiedziało pokolenie ostatnie, synowie którzy się narodzą; powstaną i opowiedzą synom swoim.
PsKrusz	Aby poznało pokolenie późniejsze; synowie, którzy się. narodzą, powstaną i opowiedzą synom swoim.
PsAszk	Abyż wiedziało ostatnie pokolenie, syny, co się narodzą, powstaną i opowiedzą swym synom.
PsSzer	aby to poznało następne pokolenie, a synowie, którzy się urodzą, znów dzieciom swoim to opowiadali:
Tys1	(77:6) aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, co się narodzą, aby powstali i opowiedzieli swym dzieciom,
Tys5	aby to poznało przyszłe pokolenie, synowie, co się narodzą,
Bryt	Aby poznało go następne pokolenie, A synowie, którzy się urodzą, Znów opowiadali go dzieciom swoim:
Pozn	aby poznało je przyszłe pokolenie, synowie, którzy się narodzą, a oni znowu mogli opowiadać o nich swoim synom;
WarPra	Miały się o tym dowiedzieć przyszłe pokolenia, synowie późniejszych czasów, a oni mieli powstać i przekazać wszystko swym dzieciom.
STB	by wiedziało to ostatnie pokolenie. Synowie, którzy się narodzą, powstaną i opowiedzą to swoim synom. Aby w Bogu pokładali swą nadzieję,
EIB	Tak by je znało następne pokolenie, A synowie, którzy się urodzą, Przekazali, gdy dorosną, swoim dzieciom,

Ps 78,7

PsFlor	(77:9) aby położyli w Bodze nadzieję swoję a bychą nie zapomnieli dział bożych, a kaźni jego szukali,
PsPul	(77:9) aby położyli w Bodze nadzieję swoję a by nie zapomnieli dział bożych, a kaźni jego szukali,
Wuj1923	Żeby pokładali w Bogu nadzieję swoję, a nie zapominali spraw Bożych: i pytali się o mandaciech jego:
Gda1881	Aby pokładali w Bogu nadzieję swoję, a nie zapominali na sprawy Boże, ale strzegli przykazań jego;
Gda2017	Żeby pokładali w Bogu nadzieję i nie zapominali o dziełach Boga, lecz strzegli jego przykazań;
PsBycz	Żeby-pokładały, w-Bogu, nadzieję-swoję, i-nie zapominały spraw Boga; aby,-przykazy-Jego, zachowywały.
Goet	Aby w Bogu pokładali nadzieję swoją, a nie zapominali dzieł Bożych i zachowywali przykazania Jego,
PsCylk	I będą pokładali w Panu nadzieję swą, i nie zapomną spraw Pana, a przykazań Jego strzedz będą.
PsKrusz	I położą w Bogu nadzieję swą, i nie zapomną o dziełach Bożych, a przykazań Jego strzec będą.
PsAszk	W Bogu położą swą nadzieję i nie zapomną o potężnych uczynkach Wszechmocnego a strzedz będą Jego rozkazów.
PsSzer	By pokładali nadzieję w Bogu i nie zapominali o dziełach Bożych, lecz strzegli przykazań Jego,
Tys1	(77:7) że w Bogu mają pokładać nadzieję i nie zapominać dzieł Bożych, lecz strzec Jego poleceń.
Tys5	że mają pokładać nadzieję w Bogu i nie zapominać dzieł Boga, lecz strzec Jego poleceń.
Bryt	Że mają pokładać nadzieję w BoguI nie zapominać o dziełach Bożych, Lecz strzec przykazań jego;
Pozn	ażeby w Bogu nadzieję pokładali, nie zapomnieli o dziełach Bożych i strzegli Jego przykazań,
WarPra	I tak mieli całą ufność zawsze w Bogu pokładać, o dziełach Bożych nie zapominać i nakazów Bożych przestrzegać.
STB	nie zapomnieli spraw Boga oraz strzegli Jego przykazań.
EIB	By i one pokładały ufność w Bogu I nie zapominały o Bożych dziełach; By przestrzegały Jego przykazań

Ps 78,8

PsFlor	(77:10) bychą nie byli jako oćcowie jich, pokolenie złe i przegarzające, (77:11) pokolenie, jeż nie naprawiło sierca swego ani jest wierzon z Bogiem duch jego.
PsPul	(77:10) by nie byli jako ojcowie jich, pokolenie złe i przegarzające, (77:11) pokolenie, jeż nie naprawiło sierce swe ani wierzon z Bogiem duch jego.
Wuj1923	Aby nie byli jako ojcowie ich, naród zły i draźniący: naród, który nie prostował serca swego, i nie był wiernym Bogu duch jego.
Gda1881	Aby się nie stali jako ojcowie ich narodem odpornym i nieposłusznym, narodem, który nie wygotował serca swego, aby był wierny Bogu duch jego.
Gda2017	Żeby nie byli, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym i nieposłusznym; pokoleniem, które nie przygotowało swego serca i którego duch nie był wierny Bogu.
PsBycz	Ażeby-nie stały-się, jak-ojcowie-ich, plemieniem buntowniczém i-zuchwałém; rodem, nieustalającym serca-swojego, i-nie wiernym, ku Bogu, ducha-jego.
Goet	I aby nie byli jako ojcowie ich rodem odstępczym i sprzeciwiającym się, rodem, który nie miał utwierdzonego serca i którego duch nie był wierny wobec Boga.
PsCylk	I nie staną się jak ojcowie ich, rodem odstępnym i niesfornym, rodem co nie ustalił serca swego, i nie wytrwał przy Panu duchem swoim.
PsKrusz	Aby nie byli, jako ojcowie ich, pokoleniem opornem i buntowniczem - narodem, który nie wykształcił serca swego, i niewierny był Bogu duch jego;
PsAszk	I nie będą, jako ich ojcowie, pokolenie kłótliwe i krnąbrne, pokolenie, co nie sposobiło swego serca, nito wierną była z Wszechmocnym jego dusza.
PsSzer	by nie byli, jak ich ojcowie, rodem przekornym i niewiernym, rodem niestałego serca, którego duch nie był wierny Bogu.
Tys1	(77:8) A niech nie będą, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym, upartym: pokoleniem, które nie miało prawości serca ani ducha wiernego Bogu.
Tys5	A niech nie będą jak ich ojcowie pokoleniem opornym, buntowniczym, pokoleniem o niestałym sercu, którego duch nie dochowuje Bogu wierności.
Bryt	Żeby nie byli, jak ojcowie ich, Pokoleniem przekornym i niewiernym, Pokoleniem niestałego serca, Którego duch nie był wierny Bogu.
Pozn	a nie stali się, jak ich ojcowie, pokoleniem krnąbrnym i opornym, pokoleniem o niestałym sercu i o duchu niewiernym Bogu.
WarPra	I nie mieli być jak ich ojcowie, z pokoleń opornych i twardych, z pokoleń chwiejnych i niewiernych Bogu.
STB	By się nie stali jak ich ojcowie – rodem odstępnym i niesfornym; rodem, co nie utwierdził swego serca i nie wytrwał przy Bogu swoim duchem.
EIB	I nie były, jak ich ojcowie, Pokoleniem zbuntowanym i upartym, Pokoleniem niestałego serca, Niewiernym Bogu w głębi swego ducha.

Ps 78,9

PsFlor	(77:12) Synowie Efrem, dośpiewając i spuszczając łęczysko, obrocili sie są w dzień boja,
PsPul	(77:12) Synowie Efrem, dośpiewając i spuszczając łęczyszcze, obrocili sie w dzień boja,
Wuj1923	Synowie Ephrem, naciągający i spuszczający łuk, podali tył w dzień wojny.
Gda1881	Albo jako synowie Efraimowi zbrojni, którzy, choć umieli z łuku strzelać, wszakże w dzień wojny tył podali.
Gda2017	Synowie Efraima, uzbrojeni i wyposażeni w łuki, w dniu bitwy wycofali się.
PsBycz	Dzieci Efraima, uzbrojone, strzélające z łuku, odwróciły-się, w-dniu bitwy.
Goet	Synowie Efraima, strzelcy uzbrojeni w łuki, zawrócili się w dzień walki.
PsCylk	Synowie Efraima zbrojni łucznicy, cofnęli się w dzień boju.
PsKrusz	synami Efraima uzbrojonymi, strzelającymi z łuku, którzy w dniu wojny tył podali.
PsAszk	Syny Efraimowe, zbrojąc się we wyniosłości łuku - zawiodły w dzień boju.
PsSzer	Synowie Efraima, zbrojni łucznicy uciekali w dniu boju.
Tys1	(77:9) Synowie Efraima, walczący łukiem, podali tył w dzień bitwy.
Tys5	Synowie Efraima, uzbrojeni w łuki, w dniu bitwy poszli w rozsypkę.
Bryt	Synowie Efraima, łucznicy, Uciekli w dniu boju.
Pozn	(Synowie Efraima, uzbrojeni w łuki, uszli niesławnie w dzień bitwy).
WarPra	Synowie Efraima, strzałą i łukiem walczący gdy nadszedł dzień bitwy, wszyscy się rozpierzchli.
STB	Synowie Efraima, zbrojni łucznicy, cofnęli się w dzień boju.
EIB	Synowie Efraima, uzbrojeni w łuki, Uciekli w czasie bitwy!

Ps 78,10

PsFlor	(77:13) nie strz❬e❭gli są obrzęda bożego a w zakonie jego nie chcieli chodzić
PsPul	(77:13) nie strzegli obrzęda bożego i w zakonie jego nie chcieli chodzić,
Wuj1923	Nie strzegli Testamentu Bożego: i nie chcieli chodzić w zakonie jego.
Gda1881	Bo nie przestrzegali przymierza Bożego, a według zakonu jego zbraniali się chodzić.
Gda2017	Bo nie strzegli przymierza Boga i nie chcieli postępować według jego prawa.
PsBycz	Nie zachowywały przymierza Boga, i,-za-ustawą-Jego, odmówiły postępowania.
Goet	Nie zachowali przymierza Bożego i opierali się chodzić według zakonu Jego,
PsCylk	Nie strzegli przymierza Pańskiego, a wedle nauki Jego wzbraniali się postępować.
PsKrusz	Nie strzegli przymierza Bożego, i według zakonu Jego wzbraniali się chodzić.
PsAszk	Nie strzegli przymierza bożego a w Jego nauce' kroczyć nie chcieli.
PsSzer	Nie przestrzegali Przymierza Bożego, a według zakonu Jego nie chcieli postępować.
Tys1	(77:10) Nie zachowali przymierza z Bogiem i nie chcieli postępować według Jego Prawa.
Tys5	Nie zachowali przymierza z Bogiem i nie chcieli postępować według Jego Prawa.
Bryt	Nie strzegli przymierza Bożego, A według zakonu jego nie chcieli postępować.
Pozn	Nie strzegli Przymierza Bożego i nie chcieli postępować według Jego Prawa;
WarPra	Nie zachowali Przymierza z Bogiem i nie poszli za Jego radami.
STB	Nie strzegli Przymierza Boga i wzbraniali się postępować według Jego Prawa.
EIB	Nie dotrzymali przymierza z Bogiem, Wymówili posłuszeństwo Jego Prawu.

Ps 78,11

PsFlor	(77:14) i zapomnieli są dobrze czyniących jego a dziwow jego, jeż pokazał jest jim.
PsPul	(77:14) i zapomnieli dobroty jego i dziwy jego, jeż pokazał jim.
Wuj1923	I zapamiętali dobrodziejstw jego, i cudów jego, które im ukazał.
Gda1881	Zapomnieli na sprawy jego, i na dziwne dzieła jego, które im pokazywał.
Gda2017	Zapomnieli o jego dziełach i cudach, które im ukazał.
PsBycz	Więc-zapomniały spraw-Jego, i-cudów-Jego, króre pokazywał-im.
Goet	A zapomnieli o czynach Jego wielkich i cudach Jego, które im dał oglądać.
PsCylk	I zapomnieli o dziełach Jego, i o cudach Jego które pokazał im.
PsKrusz	I zapomnieli o sprawach Jego i o cudach Jego, które im pokazał.
PsAszk	Przepomnieli Jego czynów potężnych i cudów Jego, które im okazał.
PsSzer	I zapomnieli o czynach Jego i o cudownych dziełach, które im ukazał.
Tys1	(77:11) Zapomnieli o Jego dziełach i o cudach, które im okazał.
Tys5	Zapomnieli o Jego dziełach i o cudach, które im ukazał.
Bryt	Zapomnieli o czynach jegoI o cudownych dziełach, które im ukazał.
Pozn	zapomnieli o dziełach Jego i o cudach, które pozwolił im oglądać.
WarPra	Zapomnieli o dziełach Pańskich, o znakach, które sami widzieli.
STB	Zapomnieli o Jego dziełach oraz o Jego cudach, które im pokazał.
EIB	Zapomnieli o Jego czynach Oraz o cudach, które im ukazał.

Ps 78,12

PsFlor	(77:15) Przed oćcy jich czynił dziwy w ziemi Ejipta w polu Taneos,
PsPul	(77:15) Przed ojcy jich czynił dziwy w ziemi Ejipta w polu Taneos,
Wuj1923	Przed ojcy ich czynił dziwy w ziemi Egipskiéj, na polu Tanejskiem.
Gda1881	Przed ojcami ich czynił cuda w ziemi Egipskiej, na polu Soan.
Gda2017	Przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Egiptu, na polu Soanu.
PsBycz	On, wobec ojców-ich, robił cuda, w-kraju Egipskim, na polach Tsoanu.
Goet	Przed ojcami ich czynił cuda w ziemi egipskiej, na polach Soan.
PsCylk	Wobec ojców ich czynił cuda, na ziemi Micraim, na polu Coan.
PsKrusz	Wobec ojców ich uczynił cud w ziemi Egipskiej - na polu Coan.
PsAszk	Względem ich ojców cudu dokonał w ziemi Mizraim, na polu Zoan.
PsSzer	Wobec ojców ich czynił cuda w ziemi egipskiej, na polach Soanu.
Tys1	(77:12) Uczynił cuda przed ich ojcami w ziemi egipskiej, na polu Tanis.
Tys5	Uczynił cuda przed ich ojcami w ziemi egipskiej, na równinie Soanu.
Bryt	Wobec ojców ich czynił cudaW ziemi egipskiej, na polach Soanu.
Pozn	Na oczach ojców ich czynił cuda w Ziemi Egipskiej, na polach Coanu.
WarPra	Cudów dokonywał na oczach ich ojców w ziemi egipskiej, na polach Soanu.
STB	Bowiem przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Micraimu oraz na polu Coan.
EIB	Wobec ich ojców dokonał On cudu W ziemi egipskiej, na polach Soanu:

Ps 78,13

PsFlor	(77:16) rozdarł morze i przewiodł je, i postawił wody jako w męchyrzu,
PsPul	(77:16) rozdarł morze i przewiodł je, i postawił wody jako w męchyrzu,
Wuj1923	Rozerwał morze i przeprowadził je: i zastawił wody, jako w skórzanym worze.
Gda1881	Rozdzielił morze, i przeprowadził ich, i sprawił, że stanęły wody jako kupa.
Gda2017	Rozdzielił morze i przeprowadził ich, i sprawił, że wody stanęły jak wał.
PsBycz	On-rozciął morzé, i-przeprowadził-ich; i,-postawił wody, jakoby wysep.
Goet	Rozszczepił morze i przeprowadził ich przez nie, i postawił wody jak tamę,
PsCylk	Rozwarł morze i przeprowadził ich, i ustawił wody jako groblę.
PsKrusz	Przerwał morze i pochłonął ich; wody jako stóg stanęły.
PsAszk	Rozszczepił morze i ich przeprowadził a wody ustawił nito wał.
PsSzer	Rozdzielił morze i przeprowadził ich, i ustawił wody jak wał.
Tys1	(77:13) Rozdzielił morze, a ich przeprowadził i wody ustawił jak groblę.
Tys5	Rozdzielił morze, a ich przeprowadził i wody ustawił jak groblę.
Bryt	Rozdzielił morze i przeprowadził ich, I ustawił wody jak wały.
Pozn	Rozdzielił morze i przeprowadził ich, zatrzymał wody wzniesione jak tama.
WarPra	Morze rozdzielił, by ich przeprowadzić, rozkazał, by wody stanęły jak ściany.
STB	Rozdzielił morze oraz ich przeprowadził, ustawił wody jak groble.
EIB	Rozdzielił morze i ich przeprowadził, Ustawił wody po bokach niczym ściany.

Ps 78,14

PsFlor	(77:17) i wywiodł je w obłok dniowy, i wszej nocy w oświeceniu ognia,
PsPul	(77:17) i wywiodł je w obłoce dniowym, a wszytkę noc w oświeceniu ognia,
Wuj1923	I prowadził je w obłoku we dnie: a przez całą noc w rozświeceniu ognia.
Gda1881	Prowadził ich w obłoku we dnie, a każdej nocy w jasnym ogniu.
Gda2017	Prowadził ich w obłoku za dnia, a całą noc w blasku ognia.
PsBycz	Potém-prowadził-ich, z-obłokiem we dnie, a,-całą noc, przy-światłości ognia.
Goet	Prowadził ich we dnie obłokiem, a całą noc światłem ognia.
PsCylk	I wiódł ich obłokiem we dnie, a co noc przy świetle ognia.
PsKrusz	I prowadził ich w obłoku we dnie, a każdej nocy w świetle ognia.
PsAszk	Wiódł je w obłoku za dnia a noc całą w świetle ognia.
PsSzer	I prowadził ich we dnie w obłoku, a przez całą noc w blasku ognia.
Tys1	(77:14) Przez dzień ich prowadził obłokiem, a blaskiem ognia przez całą noc.
Tys5	W dzień ich prowadził obłokiem, a przez całą noc blaskiem ognia.
Bryt	Prowadził ich za dnia w obłoku, A całą noc w blasku ognia.
Pozn	Prowadził ich za dnia obłokiem, a przez noc całą w blasku ognia.
WarPra	Za dnia wskazywał im drogę obłokiem, a prze całą noc – palącym się ogniem.
STB	I we dnie prowadził ich obłokiem, a w nocy przy świetle ognia.
EIB	Za dnia przewodził im w obłoku, A całą noc prowadził w świetle ognia.

Ps 78,15

PsFlor	(77:18) rozdarł opokę na puszczy i napojił je jako w głębokości wielikiej,
PsPul	(77:18) rozdarł opokę na puszczy i napoił je jako w wielu wod,
Wuj1923	Rozszczepił skałę na puszczy, i napoił je, jako w wielkiéj głębokości.
Gda1881	Rozszczepił skały na puszczy, a napoił ich, jako z przepaści wielkich.
Gda2017	Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich jakby z wielkich głębin.
PsBycz	On-rozłupywał skały, w-pustyni, i-napajał-ich, jak-z-przepaści-wielkich.
Goet	Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich jak potokami wielkiemi.
PsCylk	Rozbijał skały na puszczy, i poił ich jako z głębin wielkich.
PsKrusz	Rozsadził skały na pustyni i napoił ich jako z przepaści obfitych.
PsAszk	Rozszczepi w pustyni opoki a napoi wielce nito otchłanie.
PsSzer	Rozszczepił skały na pustyni i obficie napoił ich jakby wielkimi głębiami wód.
Tys1	(77:15) Rozłupał skały w pustyni, i jak falami obficie ich napoił.
Tys5	Rozłupał skały w pustyni i jak wielką otchłanią obficie ich napoił.
Bryt	Rozłupał skały na pustyniI napoił ich obficie jakby głębiami wód.
Pozn	Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich obficie jak z wielkiej głębiny.
WarPra	Na pustyni rozłupał skałę i dał ludziom wody, ile chcieli, gdyż było wody jak w czasie potopu.
STB	Rozbijał skały na puszczy oraz ich poił, jak gdyby z wielkich głębin.
EIB	Rozłupał skały na pustyni I dał im pić niczym z wielkich głębi.

Ps 78,16

PsFlor	(77:19) i wywiodł wodę z opoki, i wywiodł jako rzeki wody.
PsPul	(77:19) i w❬y❭wiodł wodę z opoki, i wywiodł jako rzeki wody.
Wuj1923	I wywiódł wodę z opoki: i prowadził wody jako z rzeki.
Gda1881	Wywiódł strumienie ze skały, a uczynił, że wody ciekły jako rzeki.
Gda2017	Wydobył strumienie ze skały i sprawił, że wody płynęły jak rzeki.
PsBycz	Nadto,-wydobywał strumienie z-opoki; że-spadały, jakby-rzéczne wody.
Goet	Uczynił, że wytrysnęły strumienie ze skały i wody spłynęły nakształt rzek.
PsCylk	Wydobywał strumienie z opoki, i sprowadzał jako rzeki wodę.
PsKrusz	I wywiódł strumienie ze skały, i sprawił, że płynęły wody jako rzeki.
PsAszk	Wywiódł ze skały strumienie i wody pochylił nito rzeki.
PsSzer	Wywiódł strumienie ze skały i sprawił, że wody ciekły jak rzeki.
Tys1	(77:16) I wydobył ze skały strumienie, i wylał wodę jak rzekę.
Tys5	Wydobył ze skały strumienie i sprawił, że woda popłynęła jak rzeka.
Bryt	Sprawił, że strumienie trysnęły ze skałyI wody spływały jak rzeki
Pozn	Sprawił, że strumienie trysnęły z opoki i woda spływała jak potok.
WarPra	I sprawił, że z kamieni wytrysnęły strumienie, wody popłynęły jak obfite rzeki.
STB	Wydobywał strumienie ze skały i sprowadzał wodę jak rzeki.
EIB	Sprawił, że skały trysnęły strumieniem, Spłynęły niczym potokami wód.

Ps 78,17

PsFlor	(77:20) I przyłożyli są jeszcze zgrzeszyć jemu, w gniewie rozdraźniali są Wysokiego w przezwodziu,
PsPul	(77:20) I przyłożyli jeszcze zgrzeszyć jemu, w gniewie rozdraźniali Wysokiego w przezwodziu,
Wuj1923	A przydali jeszcze grzeszyć przeciw jemu: wzruszyli ku gniewu Najwyższego na miejscu bezwodnem.
Gda1881	A wszakże oni przyczynili grzechów przeciwko niemu, a wzruszyli Najwyższego na puszczy do gniewu;
Gda2017	Lecz oni jeszcze więcej grzeszyli przeciwko niemu i pobudzili do gniewu Najwyższego na pustyni;
PsBycz	Wszelako,-przyczyniali-się jeszcze, do-grzeszenia przeciw-Niemu, do-rozjątrzań Najwyższego, w-pustyni.
Goet	A jednak oni nadal grzeszyli przeciwko Niemu, na pustyni będąc odpornymi Najwyższemu.
PsCylk	A nie przestali jeszcze grzeszyć przeciw Niemu, opierać się Najwyższemu na pustyni.
PsKrusz	A jeszcze nie ustawali grzeszyć przeciwko Niemu, pobudzając do gniewu Najwyższego na puszczy.
PsAszk	A jeszcze przydali, abv Mu grzeszyć, by sprzeciwić się Najwyższemu na puszczy.
PsSzer	Lecz oni dalej grzeszyli przeciwko Niemu, buntując się przeciw Najwyższemu na pustyni.
Tys1	(77:17) Lecz nadal grzeszyli przeciw Niemu, obrażali Najwyższego w pustyni.
Tys5	Lecz nadal grzeszyli przeciw Niemu, obrażali Najwyższego w jałowej krainie.
Bryt	Lecz oni dalej grzeszyli przeciwko niemuI buntowali się przeciwko Najwyższemu na pustyni.
Pozn	Lecz oni nie przestawali grzeszyć przeciwko Niemu, powstając przeciw Najwyższemu na pustyni.
WarPra	Lecz oni nadal przeciw Niemu grzeszyli i obrażali Najwyższego na pustyni.
STB	Lecz jeszcze nie przestali grzeszyć przeciw Niemu i opierać się Najwyższemu na pustyni.
EIB	Lecz oni ciągle dodawali grzech do grzechu, Jeszcze na pustyni buntowali się przeciwko Najwyższemu.

Ps 78,18

PsFlor	(77:21) i kusili są Boga w siercoch swojich, abychą prosili karm duszam swojim,
PsPul	(77:21) i kusili Boga w siercoch swych, aby prosili pokarm duszam swoim,
Wuj1923	I kusili Boga w sercach swoich, prosząc pokarmu duszom swoim.
Gda1881	I kusili Boga w sercu swem, żądając pokarmu według lubości swojej.
Gda2017	I wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając pokarmu według swego pragnienia.
PsBycz	I-kusili Boga, w-duchu-swoim, z-żądaniem żywności, według-chęci-swojéj.
Goet	I kusili Boga w sercu swojem, domagając się pokarmu według pożądliwości swojej.
PsCylk	I kusili Pana w sercu swojém, żądając jadła dla żywota swojego.
PsKrusz	I kusili Boga w sercach swych, żądając pokarmu według swych zachceń.
PsAszk	Doświadczali Wszechmocnego w swem sercu, iżby żądać pokarmu dla siebie.
PsSzer	I kusili Boga w sercu swym, domagając się pokarmu według swego żądania.
Tys1	(77:18) I kusili Boga w swych sercach, żądając strawy dla swego łakomstwa.
Tys5	Wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając strawy dla swoich zachcianek.
Bryt	Kusili Boga w sercu swym, Żądając pokarmu według woli swojej.
Pozn	Wystawiali Boga na próbę w swym sercu, domagając się strawy odpowiednio do swych pragnień.
WarPra	I kusili Boga w swoim sercu, żądając pożywienia, gdy przyszły dni głodu.
STB	Kusili także Boga w swoim sercu, żądając jadła dla swego życia.
EIB	Świadomie na próbę wystawiali Boga - Żądali pożywienia według swych zachcianek

Ps 78,19

PsFlor	(77:22) i źle mołwili są o Bodze. Rzekli są: Aza może Bog gotować stoł na puszczy?
PsPul	(77:22) i źle mołwili są o Bodze. Rzekli: Aza może Bog gotować stoł na puszczy?
Wuj1923	I mówili źle o Bogu i rzekli: Izali Bóg może stół zgotować na puszczy?
Gda1881	A mówili przeciwko Bogu temi słowy: Izali może Bóg zgotować stół na tej puszczy?
Gda2017	I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na tej pustyni?
PsBycz	Gdy-mówili, przeciw-Bogu, rzekli: Czy-zdoła Bóg, zastawić stół, w-pustyni?
Goet	A mówili przeciwko Bogu, powiadając: "Czyż może Bóg zastawić stół na pustyni?
PsCylk	I złorzeczyli Panu mówiąc: czyż potrafi Pan przyrządzić stół na puszczy.
PsKrusz	I powtarzali przeciwko Bogu, mówiąc: "Czy może Bóg nagotować stół na puszczy"?
PsAszk	Na Boga wyrzekali, mówili: "Czyż potrafi Wszechmocny stół nakryć w pustyni?'
PsSzer	I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czyż może Bóg zastawić stół na pustyni?
Tys1	(77:19) Mówili przeciwko Bogu, rzekli: «Czy Bóg potrafi nakryć stół w pustyni?»
Tys5	Mówili przeciw Bogu, rzekli: Czyż Bóg potrafi nakryć stół na pustyni?
Bryt	Mówili przeciwko Bogu tymi słowy:Czy może Bóg zastawić stół na pustyni?
Pozn	I uwłaczali Bogu mówiąc: "Czy Bóg zdoła zastawić stół na pustyni?
WarPra	I szemrali przeciw Bogu mówiąc: Czy może nam zastawić stół na pustyni?
STB	I złorzeczyli prawdziwemu Bogu, mówiąc: Czy Bóg potrafi przyrządzić stół na puszczy?
EIB	I takie kierowali względem Niego słowa: Czy Bóg może zastawić nam stół na pustyni?

Ps 78,20

PsFlor	(77:23) Bo uderzył jest opokę i płynęły wody, i strumienie wezbrały są. (77:24) Azali chleb może dać albo gotować stoł ludu swemu?
PsPul	(77:23) Bo uderzył opokę i płynęły wody, i strumienie wezbrały. (77:24) Aza i chleb może dać albo gotować stoł [na puszczy] ludu swemu?
Wuj1923	Bo uderzył w skałę, i wypłynęły wody, i strumienie wezbrały. Izali i chleb będzie mógł dać, albo nagotować stół ludowi swemu?
Gda1881	Oto uderzył w skałę, a wypłynęły wody, i rzeki wezbrały; izali też będzie mógł dać chleb? Izali nagotuje mięsa ludowi swemu?
Gda2017	Oto uderzył w skałę i wypłynęły wody, i wezbrały strumienie; czy będzie mógł też dać chleb? Czy przygotuje mięso swemu ludowi?
PsBycz	Oto, uderzył skałę, i-płynęły wody, aż-potokami się-lały; czyby-jednak chleba mógł dostarczyć? czyby przygotował mięso ludowi-swojemu?
Goet	Oto, uderzył w skałę, że wody wypłynęły i strumienie się polały. Ale czy On może też dać chleb, albo czy może ludowi Swemu mięsa dostarczyć?"
PsCylk	Otóż uderzył skałę, a wytrysły wody, i rzeki się rozlały; a czyż chleba zdoła dać, czyż przygotuje mięso dla ludu Swego?
PsKrusz	Oto uderzył skałę i popłynęły wody i rzeki wezbrały. Czyż może dać chleb, albo przygotować mięso ludowi swemu?
PsAszk	Oto uderzyła opoka i popłynęły wody a strumienie rwące uniosą...
PsSzer	Oto uderzył w skałę tak, że woda wytrysnęła i rzeki popłynęły. Czy też będzie mógł dać chleb? Czy zgotuje mięso ludowi swemu?
Tys1	(77:20) Oto w skałę uderzył, popłynęły wody i wytrysnęły strumienie: «Czy także potrafi dać chleba, albo ludowi swemu przygotować mięso?»
Tys5	Oto w skałę uderzył, popłynęły wody i trysnęły strumienie. Czy także potrafi dostarczyć chleba albo ludowi swemu przygotować mięso?
Bryt	Oto uderzył w skałę I wody trysnęły, a rzeki popłynęły. Czy również będzie mógł dać chleb? Czy przygotuje mięso ludowi swemu?
Pozn	To prawda, uderzył w skałę, i polały się wody, i popłynęły strumienie - ale czy może dać ludowi swemu i chleba lub też zaopatrzyć go w mięso?"
WarPra	Uderzył, co prawda w skałę i wytrysnęła woda, i popłynął strumień, ale czy będzie mógł także dostarczyć chleba i przygotować tu dla wszystkich dość mięsa?
STB	Oto uderzył w skałę, a wytrysnęły wody oraz rozlały się rzeki. A czy zdoła dać chleba? Czy przygotuje mięso dla Swego ludu?
EIB	Owszem, uderzył w skałę, Owszem, trysnęły wody i popłynęły rzeki - Ale czy również może dać nam chleb? Czy swojemu ludowi przygotuje mięso?

Ps 78,21

PsFlor	(77:25) Przeto usłyszał Bog i czakał a ogień zażegł sie jest w Jakob, a gniew wstąpił w Israhel,
PsPul	(77:25) Przeto usłyszał Bog i czakał a ogień zażegł sie w Jakob, a gniew wstąpił na Israhel,
Wuj1923	Przetóż usłyszał Pan i odłożył: i ogień zapalił się przeciw Jakóbowi, i gniew powstał przeciw Izraelowi.
Gda1881	Przetoż usłyszawszy to Pan, rozgniewał się, a ogień się zapalił przeciw Jakóbowi, także i popędliwość powstała przeciw Izraelowi;
Gda2017	Gdy PAN to usłyszał, rozgniewał się i ogień zapłonął przeciw Jakubowi, i gniew wybuchnął przeciw Izraelowi;
PsBycz	Tedy usłyszał Pan, i-rozgniéwał-się, aż-ogień się-zapalił, przeciw-Jakóbowi, że-nawet gniéw się-wzmógł, przeciw-Izraelowi.
Goet	Dlatego, gdy Pan to usłyszał, rozgniewał się, a ogień się zapalił przeciwko Jakóbowi, i gniew powstał przeciwko Izraelowi
PsCylk	Przeto usłyszał Bóg i oburzył się, i ogień zapłonął w Jakóbie, i gniew wybuchł na Izraela.
PsKrusz	Dlatego usłyszał Pan i gniewem się uniósł; i ogień zapalił się przeciwko Jakóbowi, a także powstał gniew przeciwko Izraelowi.
PsAszk	"Czyteż zdoła dać chleb, czy przysposobi mięsa Swemu ludowi?"
PsSzer	Przeto usłyszawszy to Pan uniósł się gniewem; ogień zapalił się przeciwko Jakubowi, także i gniew zapłonął przeciw Izraelowi,
Tys1	(77:21) Toteż, gdy Pan usłyszał, zapalił się gniewem, i ogień rozgorzał przeciw Jakubowi, i gniew przeciw Izraelowi wybuchnął,
Tys5	Toteż gdy Pan usłyszał, zapałał gniewem, i ogień rozgorzał przeciw Jakubowi, <i gniew jeszcze wezbrał przeciw Izraelowi>,
Bryt	Przeto Pan, usłyszawszy to, uniósł się gniewem; Ogień zapłonął przeciwko Jakubowi, Także i gniew wybuchnął przeciwko Izraelowi,
Pozn	Przeto rozgniewał się Jahwe, skoro to usłyszał; ogień zapłonął przeciw Jakubowi i wezbrał gniew przeciwko Izraelowi,
WarPra	Gdy Pan to usłyszał, rozgniewał się bardzo, ogniem zapłonął przeciw Jakubowi, Izraelowi okazał swoje zagniewanie
STB	Zatem WIEKUISTY to usłyszał, oburzył się oraz zapłonął ogień przeciwko Jakóbowi, wybuchł gniew przeciwko Israelowi.
EIB	Dlatego gdy PAN to usłyszał, bardzo się rozgniewał - Zapłonął ogień przeciw Jakubowi I wybuchł gniew przeciw Izraelowi,

Ps 78,22

PsFlor	(77:26) bo nie wierzyli są w Boga ani pwali są we zbawieniu jego.
PsPul	(77:26) bo nie wierzyli w Boga ani nadzieje mieli w zbawieniu jego.
Wuj1923	Bo nie wierzyli w Boga, ani mieli nadzieje w zbawieniu jego.
Gda1881	Przeto, iż nie wierzyli Bogu, a nie mieli nadziei w zbawieniu jego.
Gda2017	Bo nie uwierzyli Bogu i nie zaufali jego zbawieniu;
PsBycz	Ponieważ nie uwierzyli w-Boga, i-nie ufali w-pomoc-jego.
Goet	Za to, że nie wierzyli Bogu i nie ufali wybawieniu Jego.
PsCylk	Bo nie wierzyli w Pana, i nie polegali na pomocy Jego.
PsKrusz	Albowiem nie wierzyli w Boga, i nie mieli nadziei w zbawieniu Jego.
PsAszk	Przetoż usłyszał Jehowa, i wezbrał gniewem, a ogień rozniecił się w Jakóbie, też wstąpił gniew na Izraela,
PsSzer	bo nie wierzyli Bogu i nie zaufali zbawieniu Jego.
Tys1	(77:22) że nie uwierzyli w Boga, i nie zaufali Jego pomocy.
Tys5	że nie uwierzyli w Boga i nie zaufali Jego pomocy.
Bryt	Że nie uwierzyli BoguI nie zaufali zbawieniu jego.
Pozn	że nie zawierzyli Bogu i pomocy Jego nie ufali.
WarPra	za to, że nie uwierzyli Bogu i na Jego pomoc wcale nie liczyli.
STB	Bo nie wierzyli Bogu i na Jego pomocy nie polegali.
EIB	Ponieważ nie uwierzyli Bogu Ani nie zaufali Jego zbawczej mocy.

Ps 78,23

PsFlor	(77:27) I kazał jest obłokom s wirzchu, i uliczki nieba otworzył,
PsPul	(77:27) I kazał obłokom z wirzchu, i uliczki nieba otworzył,
Wuj1923	I rozkazał obłokom zwierzchu, i otworzył forty niebieskie.
Gda1881	Choć był rozkazał obłokom z góry, i forty niebieskie otworzył.
Gda2017	Choć rozkazał chmurom w górze i bramy nieba otworzył.
PsBycz	Jednakże-zalécił obłokom, z-góry, i-podwoje niebios otworzył.
Goet	A mimo to On rozkazał obłokom w górze i otworzył drzwi nieba,
PsCylk	I rozkazał obłokom z wysoka, a bramy niebios roztworzył.
PsKrusz	I rozkazał obłokom w górze i podwoje niebios otworzył,
PsAszk	Jako że nie uwierzyli Bogu, ani zawierzyli się Jego wybawieniu.
PsSzer	I rozkazał obłokom w górze, i otworzył bramy niebieskie.
Tys1	(77:23) Lecz z góry wydał rozkaz chmurom i bramy niebieskie otworzył,
Tys5	Potem z góry wydał rozkaz chmurom i bramy nieba otworzył,
Bryt	Rozkazał więc obłokom w górzeI otworzył bramy niebios.
Pozn	I rozkazał obłokom w górze, a otworzywszy podwoje niebios,
WarPra	Jednakże z góry wydał rozkaz chmurom i otworzył niebieskie podwoje.
STB	Więc rozkazał obłokom z wysoka oraz otworzył bramy niebios.
EIB	On więc wydał rozkaz obłokom I otworzył bramy niebios.

Ps 78,24

PsFlor	(77:28) i płynie jim manna na jedzenie, i chleb nieba dał jest jim.
PsPul	(77:28) i pluł[a] jim mannę na jedzenie, i chleb nieba dał jim.
Wuj1923	I dżdżył im mannę ku jedzeniu: i dał im chleb niebieski.
Gda1881	I spuścił im jako deszcz mannę ku pokarmowi, a pszenicę niebieską dał im.
Gda2017	I zesłał im jak deszcz mannę do jedzenia, i zboże z nieba im dał.
PsBycz	I-kazał-spuszczać na-nich, mannę do-jedzenia, nawet-zboża niebios, dostarczył im.
Goet	I uczynił, że manna padała, aby jedli, a dał im zboże niebiańskie.
PsCylk	I deszczem spuścił na nich mannę na pokarm, i zboże niebios dał im.
PsKrusz	i spuścił im mannę do jedzenia i zboże niebieskie dał im.
PsAszk	A rozkazał obłokom w górze i podwoje niebios otworzył.
PsSzer	Spuścił im, jak deszcz, mannę na pokarm, dał im chleb niebios.
Tys1	(77:24) i spuścił jak deszcz mannę do jedzenia: dał im pokarm niebieski —
Tys5	i spuścił jak deszcz mannę do jedzenia, dał im zboże z nieba.
Bryt	Spuścił im, jak deszcz, mannę na pokarmI dał im zboże z niebios
Pozn	spuścił na nich deszcz manny na pokarm, obdarzył ich chlebem z nieba.
WarPra	Nakazał, by manna spadła na pokarm i dał im wszystkim chleb z nieba.
STB	I, jak deszcz, spuścił na nich mannę na pokarm, dając im zboże niebios.
EIB	Zasypał ich manną, by jedli, I zarzucił ich zbożem prosto z nieba -

Ps 78,25

PsFlor	(77:29) Chleb anjelski jadł człowiek, karmie posłał jim w opłwitości.
PsPul	(77:29) Chleb anjelski jadł człowiek, karmie spuścił jim w opłwitości.
Wuj1923	Chleba Anielskiego pożywał człowiek: posłał im pokarmów dostatkiem.
Gda1881	Chleb mocarzów jadł człowiek, a zesłał im pokarmów do sytości.
Gda2017	Człowiek jadł chleb anielski; zesłał im pokarm do syta.
PsBycz	Chléb Aniołów pożywał człowiek każdy; On, żywności zesłał dla-nich, do-nasycenia-się.
Goet	Człowiek jadł chleb anielski, a zesłał im pokarmu dosyta.
PsCylk	Chléb przedni spożywał człowiek, zapasów zesłał im do syta.
PsKrusz	Chleb mocarzów jadł człowiek; zesłał im pokarmów do sytości.
PsAszk	Deszczem zlał na nich mannę na pokarm i żyto dał im - niebiosów.
PsSzer	Człowiek jadł chleb aniołów; i zesłał im pokarm w obfitości.
Tys1	(77:25) pożywał człowiek chleb mocarzy — żywności im zesłał do syta.
Tys5	Chleb mocarzy spożywali ludzie - żywności zesłał im do syta.
Bryt	Wszyscy jedli chleb anielski; Zesłał im żywności do syta.
Pozn	Chlebem mocnych posilił się każdy, zesłał im pokarm w obfitości.
WarPra	I chleb cudowny jeść ludzie poczęli, Bóg dał im jedzenia do syta.
STB	Człowiek spożywał chleb bogatych; do syta zesłał im zapasów.
EIB	Człowiek jadł chleb anielski, Bóg zesłał im na prowiant chleba w obfitości.

Ps 78,26

PsFlor	(77:30) Przeniosł wiatr ❬południ❭ s nieba i wwiodł we czci swej przyzapadni,
PsPul	(77:30) Przeniosł wiatr południ z nieba i wwiodł w mocy swej przyzapadni,
Wuj1923	Przeniósł wiatr południowy z nieba: i przeniósł mocą swą wiatr z zachodu.
Gda1881	Obrócił wiatr ze wschodu na powietrzu, a przywiódł mocą swą wiatr z południa;
Gda2017	Wzbudził na niebie wiatr ze wschodu i sprowadził swą mocą wiatr południowy.
PsBycz	Poruszył wiatr-wschodni, w-niebiosach, i-sprowadził, przez-moc-swoję, wiatr-południowy.
Goet	Przywiódł na niebie wiatr wschodni, a przygnał mocą Swoją wiatr południowy.
PsCylk	Pognał wiatr wschodni po niebie, i sprowadził mocą Swoją południowy.
PsKrusz	Odwrócił wiatr wschodni na niebiosach, a przywiódł mocą swoją wiatr południowy.
PsAszk	Chleba potężnych zażywał mąż, strawy nu drogę zesłał im dosyta. Ruszył w niebiosach wiatry wschodu i w mocy Swej przywiódł południe.
PsSzer	Wzbudził na niebie wiatr ze wschodu i przywiódł mocą swoją wiatr południowy.
Tys1	(77:26) Wzbudził na niebie wicher od wschodu i mocą swą przywiódł wiatr południowy.
Tys5	Wzbudził na niebie wicher od wschodu i mocą swą sprowadził wiatr południowy.
Bryt	Wzbudził na niebie wiatr ze wschoduI przyniósł mocą swoją wiatr południowy.
Pozn	Poruszył wiatr wschodni na niebie, mocą swoją przygnał wiatr z południa
WarPra	Rozkaz dał z góry i wiatr powiał od wschodu, a potem swą mocą przysłał wiatr z południa.
STB	Pognał po niebie wschodni wiatr i Swą mocą sprowadził południowy.
EIB	Wzbudził też na niebie wiatr wschodni I swoją mocą sprowadził południowy.

Ps 78,27

PsFlor	(77:31) i płynęło na nie jako proch mięso a jako piasek ptacy pierzeni,
PsPul	(77:31) i pl❬u❭ło na nie jako proch mięso a jako piasek ptacy pierzeni,
Wuj1923	I spuścił na nie mięso, jako proch: a jako piasek morski ptastwo skrzydlaste.
Gda1881	I spuścił na nich mięso jako proch, i ptastwo skrzydlate jako piasek morski;
Gda2017	Zesłał im mięso jak pył i ptactwo skrzydlate jak piasek morski.
PsBycz	I-kazał-spuszczać na-nich, jak-proch, mięsiwo; a,-jak-piasek morski, ptaki skrzydlaste.
Goet	I zesłał na nich mięso jak pył i ptastwo skrzydlaste jak piasek morski;
PsCylk	I spuścił deszczem na nich jak proch mięso, i jak piasek morski ptactwo skrzydlate.
PsKrusz	I zesłał na nich mięso jako pył, i ptactwo skrzydlate jako piasek morski.
PsAszk	Spuścił na nich mięso niby proch a jako mórz piasek - ptactwo skrzydlate.
PsSzer	I spuścił na nich mięso jak proch, a ptactwo skrzydlate jak piasek morski.
Tys1	(77:27) I zesłał na nich mięso jak proch i ptaki skrzydlate jak morski piasek.
Tys5	I zesłał im mięso, jak kurzawę, i ptaki skrzydlate, jak morski piasek.
Bryt	Spuścił na nich mięso jak proch, A ptactwo skrzydlate jak piasek morski.
Pozn	i spuścił na nich mięso jak proch, ptactwo skrzydlate jak piasek morski.
WarPra	I spuścił na nich mięso, jak deszcz z ziaren pyłu, ptaków mnóstwo, jak piasku nad brzegami morza.
STB	I jak proch, niczym deszcz spuścił na nich mięso, ptactwo skrzydlate jak piasek morski.
EIB	Spuścił na nich mięso niczym pył, Ptactwo skrzydlate niczym piasek morski.

Ps 78,28

PsFlor	(77:32) i padali są pośrzod grodow jich, podług stanow jich.
PsPul	(77:32) i padali pośrod grodow jich, podług stanow jich.
Wuj1923	I upadło w pośród ich obozu, około ich namiotów.
Gda1881	Spuścił je w pośród obozu ich, wszędy około namiotów ich.
Gda2017	Spadło ono pośrodku ich obozu, wokół ich namiotów.
PsBycz	Nawet-kazał-padać im, w-środek obozu-ich, wszędy, około-namiotów-ich.
Goet	I zrzucił je pośród obozu ich, dokoła mieszkań ich.
PsCylk	I rzucał na środek obozu jego, w około namiotów jego.
PsKrusz	I spuścił wpośród namiotu ich - naokoło ich mieszkań.
PsAszk	Cisnął na wewnątrz jego obozu, dookoła jego siedzib.
PsSzer	Padało ono pośród ich obozu, dokoła namiotów ich.
Tys1	(77:28) I pospadały do ich obozu dokoła ich namiotów.
Tys5	Sprawił, że pospadały na ich obóz, dokoła ich namiotów.
Bryt	Padło ono pośród ich obozu, Wokół ich namiotów.
Pozn	I padało pośrodku Jego obozu, wokół Jego Namiotu.
WarPra	Pospadały na ich obóz wszędzie, wokół wszystkich namiotów Izraela.
STB	Rzucał je na środek ich obozu, wokoło ich namiotów.
EIB	Spadło ono w środku Jego obozu, Zaległo wokół Jego namiotów.

Ps 78,29

PsFlor	(77:33a) I jedli są, i nasyceni są barzo, żądzą jich przydał jest jim,
PsPul	(77:33a) I jedli, i nasycili sie barzo, żądzą jich
Wuj1923	I jedli, i najedli się bardzo: i uczynił dosyć ich chciwości.
Gda1881	I jedli, a nasyceni byli hojnie, i dał im, czego żądali.
Gda2017	Jedli i w pełni się nasycili; dał im, czego pragnęli.
PsBycz	Tedy-jedli, i-nasycili-się bardzo; więc,-według-żądzy-ich, zdarzyło-się im.
Goet	I jedli i przesyceni byli, dał im, czego pożądali.
PsCylk	I jedli i nasycyli się aż nazbyt, i pożądanie ich sprowadził im.
PsKrusz	A jedli i nasycili się poddostatkiem, i udzielił im, czego żądali.
PsAszk	Jedli i nasycili się wielce a przywiódł im ich pożądanie.
PsSzer	I jedli, i nasycili się bardzo; i dał im, czego żądali.
Tys1	(77:29) I jedli, i nasycili się w pełni, i pożądanie ich zaspokoił.
Tys5	Jedli więc i nasycili się w pełni, i zaspokoił ich pożądanie.
Bryt	Jedli i nasycili się bardzo; I dał im, czego pożądali.
Pozn	Jedli więc i nasycili się, użyczył im, czego pragnęli.
WarPra	Jedli tedy wszyscy i najedli się do syta, i dał im to wszystko, czego żądali.
STB	Więc jedli i wielce się nasycili, gdyż sprowadził im przedmiot ich żądzy.
EIB	Jedli i nasycili się bardzo - I tak zaspokoił ich próżną zachciankę.

Ps 78,30

PsFlor	(77:33b) nie są zdradzeni od żądzej swojej. (77:34a) Jeszcze karmie jich biechą w uściech jich,
PsPul	(77:33b) przydał jim, nie są obłudzeni od żądze swe. (77:34a) Jeszcze karmie jich były w uściech jich,
Wuj1923	Nie byli omyleni w żądzy swojéj: jeszcze pokarmy ich były w gębiech ich:
Gda1881	A gdy jeszcze nie wypełnili żądości swej, gdy jeszcze pokarm był w ustach ich:
Gda2017	A gdy jeszcze nie zaspokoili swego pragnienia, gdy jeszcze pokarm był w ich ustach;
PsBycz	Nie odstąpili, jednak, od-pożądań-swoich; chociaż jeszcze pokarm-swój, w-ustach-swych, mieli.
Goet	Ale jeszcze nie minęła pożądliwość ich, i jeszcze pokarm był w ustach ich,
PsCylk	Nie rzucili pożądania swego, a jeszcze było jadło w ustach ich.
PsKrusz	Jeszcze nie wypełnili pożądań swych, jeszcze pokarm był w ich ustach,
PsAszk	Nie sprzeniewierzyli się swej pożądliwości, jeszcze w ustach ich ich jadło.
PsSzer	A gdy jeszcze nie zaspokoili swej chuci, gdy jeszcze pokarm był w ustach ich,
Tys1	(77:30) Jeszcze nie zaniechali swojego pragnienia i pokarm był jeszcze w ich ustach,
Tys5	Jeszcze nie zaspokoili swego pożądania i pokarm był jeszcze w ich ustach,
Bryt	A gdy się nadal nie wyzbyli żądzy, Choć jeszcze pokarm był w ustach ich,
Pozn	Jeszcze nie nasycili swego pożądania, mieli jeszcze jadło w ustach,
WarPra	Nim jeszcze swój głód zaspokoili, jeszcze chleb mieli w swoich ustach,
STB	Ale nie porzucili swojego pożądania, choć pokarm był jeszcze w ich ustach.
EIB	Ale chociaż pokarm był jeszcze w ich ustach, Nie odstąpili od swoich grymasów!

Ps 78,31

PsFlor	(77:34b) a gniew boży wstąpił na nie (77:35) i pobił tłuste jich a wybrane Israhel nagabał.
PsPul	(77:34b) a gniew boży wstąpił na nie (77:35) i pobił tłuste jich a wybrane w Israhel nagabał.
Wuj1923	A gniew Boży zstąpił na nie, i pobił tłuszcze ich: a wybór Izraelczyków spętał.
Gda1881	Tedy zapalczywość Boża przypadła na nich, i pobił tłustych ich, a przedniejszych z Izraela poraził.
Gda2017	Spadł na nich gniew Boży i zabił ich tłustych, a znakomitszych z Izraela powalił.
PsBycz	Przeto,-gniéw Boga, wzmógł-się, przeciw-nim; i-zabił, z-pomiędzy najtłustszych-ich; a,-młodzieńców Izraela, obalił.
Goet	A już gniew Boży powstał przeciwko nim, i podusił mocnych z pośród nich, a młodzieńców izraelskich obalił.
PsCylk	A gniew Pana spadł na nich, i poraził starszynę, a młodziany Izraela powalił.
PsKrusz	a gniew Boży przypadł na nich, a pobił tłustych ich i wybranych Izraela poraził.
PsAszk	Toż i Bóg powstał na nie i rzeź sprawił w tłustościach ich a wyborowe Izraela powalił na kolana.
PsSzer	spadł na nich gniew Boży i zabijał dostojnych mężów wśród nich, a młodzież Izraela powalił.
Tys1	(77:31) gdy się gniew Boży przeciw nim rozżarzył. Spuścił zagładę na ich dostojników, a powalił młodzież Izraela.
Tys5	gdy wezbrał przeciw nim gniew Boży: pozabijał ich dostojników, a młodzieńców Izraela powalił.
Bryt	Spadł na nich gniew BożyI pozabijał najznakomitszych wśród nich, A młodzież Izraela powalił.
Pozn	gdy powstał przeciwko nim gniew Boży i posiał śmierć między najtęższymi spośród nich, i powalił młódź Izraela.
WarPra	gdy oto zapłonął na nich Bóg swym gniewem i wszystkich przywódców ich wytracił, i zgładził wielu młodych Izraela.
STB	Zatem spadł na nich gniew Boga i poraził otyłych, a młodzieńców Israela powalił.
EIB	Dlatego znów spadł na nich gniew Boga I poginęli najsilniejsi w ich gronie, Młodzież Izraela została powalona.

Ps 78,32

PsFlor	(77:36) We wszech tych zgrzeszyli jeszcze a nie wierzyli w dziwy jego
PsPul	(77:36) We wszech tych zgrzeszyli jeszcze a nie wierzyli w dziwy jego
Wuj1923	W tem wszystkiem jeszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom jego.
Gda1881	Ale w tem wszystkiem jeszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom jego;
Gda2017	Mimo to nadal grzeszyli i nie wierzyli jego cudom;
PsBycz	Z-wszystkiém tém, grzeszyli znowu, i-nie wierzyli w-cuda-Jego.
Goet	Pomimo lego wszystkiego nadal grzeszyli i nie wierzyli w cuda Jego.
PsCylk	Pomimo to grzeszyli jeszcze, i nie wierzyli w cuda Jego.
PsKrusz	W tem wszystkiem jeszcze grzeszyli i nie wierzyli cudom Jego.
PsAszk	Mimo to wszystko jeszcze grzeszyli i nie dowierzali cudom Jego.
PsSzer	Mimo to jeszcze grzeszyli i nie wierzyli cudownym dziełom Jego.
Tys1	(77:32) Jednakże nadal grzeszyli i nie wierzyli Jego cudom.
Tys5	Jednakże nadal grzeszyli i nie wierzyli Jego cudom.
Bryt	Mimo to nadal grzeszyliI nie uwierzyli cudownym dziełom jego.
Pozn	A mimo wszystko nadal grzeszyli i nie wierzyli Jego cudom.
WarPra	Ale oni nadal mimo to grzeszyli i nie liczyli na Jego cuda.
STB	Mimo tego jeszcze grzeszyli i nie wierzyli w Jego cuda.
EIB	Ale mimo to nie przestali grzeszyć, Nie uwierzyli także Jego cudom.

Ps 78,33

PsFlor	(77:37) i seszli są w jeszutności dniowie jich a lata jich s rychłością.
PsPul	(77:37) i ginęły w prozności dni jich ❬a lata jich❭ z rychłością.
Wuj1923	I ustały w marności dni ich, i lata ich z prędkością.
Gda1881	Przetoż sprawił, że marnie dokonali dni swoich, i lat swoich w strachu.
Gda2017	Dlatego sprawił, że ich dni przemijały w marności, a ich lata – w trwodze.
PsBycz	Dla-tegoć-zniszczył, w-marności dni-życia-ich, a,-lata-ich, w-trwodze.
Goet	Dlatego sprawił, że dni ich minęły jak tchnienie, a lata ich w przerażeniu.
PsCylk	I spełnił w marności dni ich, a lata ich w trwodze.
PsKrusz	I dlatego marnie dokonali dni swoich i lat swoich w strachu.
PsAszk	I dokonywał dni ich w próżności, zaś lat ich w przerażeniu.
PsSzer	Przeto sprawił, że marnie dokonali dni swoich i lat swoich w trwodze.
Tys1	(77:33) Szybko dni ich zakończył i lata ich nagłą zatratą.
Tys5	Szybko ich dni zakończył i lata ich nagłą zatratą.
Bryt	Przeto sprawił, że marnie dokonali dni swoich, A lat swoich w trwodze.
Pozn	Dlatego sprawił, że dni ich przeminęły jak tchnienie, a lata ich w grozie rychło dobiegły kresu.
WarPra	Dlatego jak podmuch wiatru dni ich przeminęły, przeszły pełne bojaźni ich lata.
STB	Więc w marności spełnili swe dni, a swoje lata w trosce.
EIB	Dlatego skrócił ich dni - przypominały tchnienie, I swoich lat dokonali w trwodze.

Ps 78,34

PsFlor	(77:38) Gdy zabije je, szukachą jego i wracali sie, i rano przychodzili k niemu,
PsPul	(77:38) Gdy ubijał je, szukali jego i wrocili sie, i rano szli do niego,
Wuj1923	Gdy je zabijał, szukali go: i wracali się, i raniuczko chodzili do niego.
Gda1881	Gdy ich tracił, jeźliże go szukali, i nawracali się, a szukali z rana Boga,
Gda2017	Gdy ich zabijał, szukali go; nawracali się i o świcie szukali Boga;
PsBycz	Kiedy zabijał-ich; tedy-szukali-Go, i-nawracali-się, oraz-troskliwie-poszukiwali Boga.
Goet	Gdy ich zabijał, wtedy pytali o Niego i zawracali znów i gorliwie szukali Boga,
PsCylk	Gdy ich gromił, błagali Go, i nawrócili się, i szukali Pana.
PsKrusz	Gdy ich bił, szukali Go, i z rana nawracali się do Boga.
PsAszk	Gdy ich mordował a bylibyż szukali Go, i wrócili się i rankami Go wypatrywali.
PsSzer	Gdy ich zabijał, szukali Go, nawracali się i gorliwie radzili się Boga.
Tys1	(77:34) Szukali Go, gdy ich zabijał i nawróceni znów szukali Boga.
Tys5	Gdy ich zabijał, szukali Go, nawracali się i znów szukali Boga.
Bryt	Gdy ich zabijał, szukali go, Nawracali się i skwapliwie garnęli do Boga.
Pozn	Gdy zsyłał na nich śmierć, szukali Go, nawracali się i wypatrywali Go z utęsknieniem;
WarPra	Kiedy w nich uderzał, o Boga pytali, wracali do Niego i Jego szukali.
STB	Kiedy ich gromił – błagali Go, nawracali się oraz szukali Boga.
EIB	Kiedy ich zabijał, wtedy Go szukali, Zwracali się ku Bogu, pragnęli Go znaleźć.

Ps 78,35

PsFlor	(77:39) i rozpamiętali sie są, iże Bog jest pomocnik jich i Bog wirzchni odkupiciel jich jest.
PsPul	(77:39) i rozpamiętali sie, iż Bog pomocnik jich jest i Bog wirzchni odkupiciel jich jest.
Wuj1923	I wspomnieli, że Bóg jest ich pomocnikiem, a Bóg wysoki jest ich odkupicielem.
Gda1881	Przypominając sobie, iż Bóg był skałą ich, a Bóg najwyższy odkupicielem ich:
Gda2017	Przypominali sobie, że Bóg jest ich skałą, że Bóg Najwyższy – ich Odkupicielem;
PsBycz	Tedy-pamiętali, że Bóg, skałą-ich; że-Bóg Najwyższy, odkupicielem-ich.
Goet	Wspominając, że Bóg jest opoką ich, a Bóg najwyższy — odkupicielem ich.
PsCylk	I wspomnieli, że Pan opoką ich, a Pan najwyższy zbawcą ich.
PsKrusz	I przypomnieli sobie, że Bóg skałą ich, i Bóg Najwyższy Wybawcą ich.
PsAszk	I byli pomni, że Bóg ich opoką a wszechmoc najwyższa ich zbawcą, -
PsSzer	Wtedy przypominali sobie, że Bóg jest skałą ich, że Bóg Najwyższy jest odkupicielem ich.
Tys1	(77:35) I przypomnieli sobie, że Bóg jest dla nich opoką, że Bóg Najwyższy ich Zbawicielem.
Tys5	I przypominali sobie, że Bóg jest dla nich opoką, że Bóg Najwyższy ich wybawicielem.
Bryt	Przypominali sobie, że Bóg jest ich skałą, Że Bóg Najwyższy jest odkupicielem ich.
Pozn	przywodzili sobie na pamięć, że Bóg jest ich opoką, że Bóg, Najwyższy, ich Wybawcą.
WarPra	I przypominali sobie, że Bóg jest dla nich skałą, Bogiem Najwyższym, ich Wybawicielem.
STB	Wspomnieli, że Bóg jest ich Opoką, Pan Najwyższy ich Zbawcą.
EIB	Przypominali sobie, że Bóg jest ich Opoką, Że Bóg Najwyższy jest ich Odkupicielem.

Ps 78,36

PsFlor	(77:40) I miłowali są ji w uściech swojich, a językiem swym sełgali są jemu.
PsPul	(77:40) I miłowali ji w uściech swych, a językiem swym łgali jemu.
Wuj1923	I miłowali go usty swemi, a językiem swym kłamali mu:
Gda1881	(Aczkolwiek pochlebiali mu usty swemi, i językiem swoim kłamali mu;
Gda2017	Pochlebiali mu jednak swoimi ustami i okłamywali go swym językiem;
PsBycz	Ale-oni-łudzili-Go, z-ustami swemi; a,-z-językiem-swoim, kłamali Mu.
Goet	Ale obłudnie mówili do Niego ustami swemi i kłamali językiem swoim.
PsCylk	I schlebiali Mu usty swojemi, a językiem swoim kłamali Mu.
PsKrusz	I pochlebiali Mu ustami swemi, a językiem swym kłamali Mu.
PsAszk	Lecz starali się Go nakłonić Swymi usty a kłamali Mu językiem Swym.
PsSzer	I schlebiali Mu ustami, a językiem okłamywali Go,
Tys1	(77:36) Lecz oszukiwali Go swymi ustami i kłamali Mu swoim językiem.
Tys5	Lecz oszukiwały Go ich usta i okłamywał Go ich język.
Bryt	Schlebiali mu ustami, A językiem okłamywali go,
Pozn	Ale schlebiali Mu ustami, a okłamywali językiem;
WarPra	Lecz okłamywali Go swymi ustami, oszukiwali Go własnymi językami.
STB	Więc swoimi ustami Mu schlebiali, swoim językiem Mu kłamali.
EIB	Schlebiali Mu ustami, Okłamywali językiem,

Ps 78,37

PsFlor	(77:41) Sierce zaprawdę jich nie było proste s nim ani wierni imiani są w obrzędzie jego.
PsPul	(77:41) Ale sierce jich nie było proste s nim ani wierni miani w obrzędzie jego.
Wuj1923	A serce ich nie było proste ku niemu: ani byli wiernymi w Testamencie jego.
Gda1881	A serce ich nie było szczere przed nim, ani wiernymi byli w przymierzu jego.)
Gda2017	A ich serce nie było przed nim szczere i nie byli wierni jego przymierzu.
PsBycz	Bo-sercé-ich, nie było szczerém, ku-Niemu, i-nie byli wiernymi, w-przymierzu-Jego.
Goet	Serce zaś ich nie było szczere przed Nim, ani nie trzymali się wiernie przymierza Jego.
PsCylk	A serce ich nie wytrwało przy Nim, i nie byli wierni przymierzu Jego.
PsKrusz	Serce ich nie było nakłonione ku Niemu i nie pokładali wiary w przymierzu Jego
PsAszk	Nie było utwierdzone z Nim serce ich, niteż byli upewnieni w Jego przymierzu.
PsSzer	bo serce ich nie było szczere wobec Niego i nie byli wierni Jego przymierzu.
Tys1	(77:37) Ich serce nie było z Nim szczere, w przymierzu z Nim nie trwali wiernie.
Tys5	Ich serce nie trwało przy Nim, w przymierzu z Nim nie byli stali.
Bryt	Bo serce ich nie było szczere wobec niegoI nie byli wierni jego przymierzu.
Pozn	bo serce ich nie trwało przy Nim i nie dochowali wierności Jego Przymierzu.
WarPra	W swoich sercach nie trwali przy Nim i nie byli wierni zawartemu przymierzu.
STB	Ale przy Nim nie wytrwało ich serce i nie byli wierni Jego Przymierzu.
EIB	Ale ich serce nie było szczere wobec Niego Ani nie byli wierni Jego przymierzu.

Ps 78,38

PsFlor	(77:42) On zaprawdę jest miłosierdny, slutujący będzie grzechom jich i nie rozproszy jich. (77:43) I opłwit był, aby otwrocił gniew swoj i nie zażegł wszego gniewu swego.
PsPul	(77:42) Ale on jest miłosierny i lutościw będzie grzechom jich i nie rozproszy jich. (77:43) I opłwit był, by odwrocił gniew swoj i nie zażegł swego gniewu wszego.
Wuj1923	A on jest miłosierny: i miłościw będzie grzechom ich, i nie zatraci ich: i wiele uczynił, aby odwracał gniew swój: i nie zapalił wszystkiego gniewu swego.
Gda1881	On jednak będąc miłosierny odpuszczał nieprawości ich, a nie zatracał ich, ale częstokroć odwracał gniew swój, a nie pobudzał wszystkiego gniewu swego;
Gda2017	On jednak, będąc miłosiernym, przebaczał ich nieprawości i nie wytracał ich; często odwracał swój gniew i nie pobudzał całej swej zapalczywości;
PsBycz	Wszelako-On, miłosiern, zgładzał nieprawość, i-nie zgubił ich; owszem,-wielokrotnie odwracał gniéw-swój, i-nie obudzał całéj zapalczywosci-swojéj.
Goet	Ale On był miłosierny i przebaczał nieprawość, i nie wyniszczał ich; częstokroć odwracał gniew Swój i nie wzbudzał całej zapalczywości Swojej,
PsCylk	A On miłosierny odpuszczał winę i nie zgładził, a często odwracał gniew Swój, i nie pobudzał całéj zapalczywości Swojéj.
PsKrusz	A On miłosierny odpuszczał grzech, i nie zatracał ich, ale częstokroć odwracał gniew swój i nie pobudzał wszystkiego zagniewania swego.
PsAszk	On wszelako miłosierny odpuści grzech i nie wytraci, i wielce zawściągnął Swój gniew ani obruszy wszystkiej zapalczywości Swej.
PsSzer	On jednak, będąc miłosierny, odpuszczał im winę i nie wytracił, ale często powściągał gniew i nie wybuchnął całą popędliwością swoją,
Tys1	(77:38) On jednak litując się odpuszczał winę, a ich nie gubił i często swój gniew hamował, i nie wylewał całej swej zapalczywości.
Tys5	On jednak, litując się, odpuszczał winę, a nie wytracał ich, i często powściągał swój gniew, i nie pobudzał całej swej zapalczywości.
Bryt	On jednak, będąc miłosierny, Odpuszczał im winę i nie wytracił. Często powściągał swój gniew i nie zapłonął całą gwałtownością swoją.
Pozn	On jednak w swym miłosierdziu odpuszczał winę i nie wytracał ich; po wielokroć powściągał swą zapalczywość i nie dawał się unieść niepohamowanym gniewem;
WarPra	Ale On w swym miłosierdziu przebaczał im winy, ludowi swojemu nie gotując zagłady. Często zapominał o swoim gniewie i powstrzymywał swoją zapalczywość.
STB	A On, miłosierny, odpuszczał ich winę i ich nie zgładzał; często odwracał Swój gniew i nie pobudzał całej Swojej zapalczywości.
EIB	On jednak, miłosierny, przykrywał ich winę i nie dopuścił do ich wyniszczenia. Często powstrzymywał swój gniew i nie rozniecał swej zapalczywości.

Ps 78,39

PsFlor	(77:44) I wspomionął, iż ciało są, duch idący a nie wracający sie.
PsPul	(77:44) I wspomięnął, iż ciało są, duch idący a nie wracający sie.
Wuj1923	I pamiętał, że byli ciałem: wiatr idący a nie wracający się.
Gda1881	Bo pamiętał, że są ciałem, wiatrem, który odchodzi, a nie wraca się zaś.
Gda2017	Bo pamiętał, że są ciałem; wiatrem, który ulatuje i nie wraca.
PsBycz	Gdyż-pamiętał, że ciałem są, wiatrem uchodzącym, a-nie wracającym-się.
Goet	Lecz pamiętał, że są ciałem, tchnieniem, które przemija a nie wraca.
PsCylk	I wspomniał że ciałem są, powiewem który przelatuje a nie wraca.
PsKrusz	Bo pamiętał, że ciałem są, wiatrem przechodzącym, który nie wraca.
PsAszk	I wspomniał, żeć ciałem oni, duchem, który idzie a nie powróci.
PsSzer	bo pamiętał o tym, że są ciałem, tchnieniem, które ulatuje, a nie wraca.
Tys1	(77:39) I przypominał sobie, że są tylko ciałem i tchnieniem, które idzie i nie wraca.
Tys5	Przypominał sobie, że są tylko ciałem, tchnieniem, które odchodzi, a nie wraca.
Bryt	Pamiętał o tym, że są ciałem, Tchnieniem, które ulatuje i nie wraca.
Pozn	pamiętał bowiem, że są tylko ciałem, tchnieniem, które ulatuje i nie powraca.
WarPra	Pomny był bowiem na to, że są tylko ciałem, tchnieniem, które odchodzi i nigdy nie wraca.
STB	Wspomniał, że są cielesną naturą; powiewem, co przelatuje i nie wraca.
EIB	Pamiętał, że są tylko ciałem, Duchem, który wychodzi i drugi raz nie powraca.

Ps 78,40

PsFlor	(77:45) Kielkokroć rozżurzali są ji na puszczy, w gniew pobudzali ji w przezwodziu (77:46a) i obrocili są sie,
PsPul	(77:45) Kielkokroć rozżużali ji na puszczy, w gniew pobudzali ji w przezwodziu (77:46a) i obrocili sie,
Wuj1923	Jako często draźnili go na puszczy, do gniewu pobudzali go na miejscach bezwodnych!
Gda1881	Jako go często draźnili na puszczy, i do boleści przywodzili na pustyniach?
Gda2017	Jak często pobudzali go do gniewu na pustyni i zasmucali go na pustkowiu!
PsBycz	Ileż-razy rozjątrzyli-Go, w-pustyni, oburzyli-Go, w-samotności?
Goet	Jak często sprzeciwiali się Jemu w pustyni, zasmucali Go na pustkowiu!
PsCylk	Ile razy drażnili Go na puszczy, jątrzyli Go na stepie.
PsKrusz	Jakże drażnili Go na puszczy, i do bólu przywodzili na pustyni!
PsAszk	Ileż Go drażnić będą oporem w pustyni, napawać boleścią w pustkowiu!
PsSzer	Ileż to razy buntowali się przeciw Niemu na pustyni i sprawili Mu przykrość na pustkowiu!
Tys1	(77:40) Ileż razy drażnili Go w pustyni i zasmucali Go na pustkowiu!
Tys5	Ileż razy drażnili Go na pustyni i zasmucali Go na pustkowiu!
Bryt	Ileż to razy buntowali się przeciwko niemu na pustyniI zasmucali go na pustkowiu!
Pozn	Ileż to razy powstawali przeciw Niemu na pustyni, do gniewu przywodzili Go na pustkowiu!
WarPra	Jakże często obrażali Go na pustyni i zasmucali na stepach!
STB	Ile razy drażnili Go na puszczy oraz jątrzyli Go na stepie?
EIB	Ileż to razy buntowali się przeciwko Niemu na pustyni! Jakże często sprawiali Mu ból na pustkowiu!

Ps 78,41

PsFlor	(77:46b) i kusili są Boga a świętego Israhel rozgorzyli!
PsPul	(77:46b) i kusili Bogiem a świętego Israhel rozgorzyli!
Wuj1923	I wrócili się, i kusili Boga: i drażnili Świętego Izraelskiego.
Gda1881	Bo coraz kusili Boga, a Świętemu Izraelskiemu granice zamierzali.
Gda2017	Odwracali się i wystawiali Boga na próbę, i stawiali granice Świętemu Izraela.
PsBycz	Zatém-znowu-odstąpili, i-kusili Boga; oraz,-Świętość Izraela, żalem-nabawiali.
Goet	Częstokroć kusili Boga i obrażali Świętego Izraelskiego.
PsCylk	I znowu doświadczali Pana, i świętego w Izraelu ograniczali.
PsKrusz	I nawracali się i kusili Boga - i Świętemu Izraela granice stawiali.
PsAszk	Wrócili się i doświadczali Wszechmocnego a Świętego Izraelskiego - oznaczyli.
PsSzer	Ustawicznie kusili Boga, i zasmucali Świętego Izraelskiego.
Tys1	(77:41) I ponownie Boga kusili, Świętego Izraela rozgniewali.
Tys5	I ponownie Boga wystawiali na próbę, gniewali Świętego Izraela.
Bryt	Ustawicznie kusili BogaI zasmucali Świętego Izraela.
Pozn	Nieustannie doświadczali Boga i obrażali Świętego Izraela.
WarPra	Wystawiali Go na coraz to nowe próby i Świętego Izraela o gniew przyprawiali.
STB	Ciągle doświadczali Boga i zakreślali granice Świętego Israela.
EIB	Wciąż na nowo poddawali próbie Pana Boga, Prowokowali tego, który jest Świętym Izraela.

Ps 78,42

PsFlor	(77:47) Nie są pamiętliwi ręku jego w dzień, w jenże odkupił je z ręku zamącającego.
PsPul	(77:47) Nie wspominali ręki jego w dzień, ❬w❭ ktory odkupił je z ręki zamącającego.
Wuj1923	Nie pamiętali na rękę jego w dzień, w który je odkupił z ręki trapiącego.
Gda1881	Nie pamiętali na rękę jego, i na on dzień, w który ich wybawił z utrapienia;
Gda2017	Nie pamiętali jego ręki ani dnia, w którym ich wybawił z utrapienia;
PsBycz	Nie pamiętali o ręce-Jego, o dniu, co był-wybawił-ich, od gnębiciela.
Goet	Nie pamiętali ręki Jego i dnia tego, kiedy ich ocalił od gnębiciela.
PsCylk	Nie pamiętali ręki Jego, dnia w którym wybawił ich od ciemięzcy.
PsKrusz	Nie pamiętali na rękę Jego - na dzień, którego wybawił ich od strapienia,
PsAszk	Nie wspomnieli na dłoń Jego, dnia, w którym wyzwolił ich od gnębiciela.
PsSzer	Nie pamiętali o Jego ręce, o dniu, w którym wyzwolił ich od ciemięzcy,
Tys1	(77:42) Nie pamiętali Jego ręki — dnia, w którym ich wykupi! z ręki przeciwnika,
Tys5	Nie pamiętali Jego ręki - dnia, w którym ich wybawił od ciemięzcy,
Bryt	Nie pamiętali czynów jego ręki, Dnia, w którym wyzwolił ich od ciemięzcy,
Pozn	Nie pamiętali już o Jego prawicy, o dniu, w którym ich wyzwolił od ciemięzcy,
WarPra	Nie myśleli już wcale o jego prawicy, zapomnieli o dniu, w którym ich wyrwał z rąk oprawców,
STB	Nie pamiętali Jego ręki oraz dnia, w którym ich wybawił od ciemięzcy.
EIB	Nie pamiętali o mocy Jego ręki, O dniu, w którym ich wyzwolił od ciemiężyciela,

Ps 78,43

PsFlor	(77:48) Jako położył w Ejipcie znamiona swoja i cuda swoja w polu Taneos
PsPul	(77:48) Jako położył w Ejipcie znamiona swa i cuda swa w polu Taneos
Wuj1923	Jako pokazował w Egipcie znaki swoje, i cuda swe na polu Tanejskiem.
Gda1881	Gdy czynił w Egipcie znaki swoje, a cuda swe na polu Soan;
Gda2017	Gdy czynił swe znaki w Egipcie i swe cuda na polu Soanu;
PsBycz	Co uczynił-był w-Egipcie, znaki-swe, a,-cuda-swoje, na-polach Tsoanu.
Goet	Gdy znaki Swe czynił w Egipcie, a cuda Swe na polach Soan:
PsCylk	Gdy dawał w Micraim oznaki Swoje, a cuda Swoje spełniał na polu Coan.
PsKrusz	gdy czynił w Egipcie znaki swoje i cuda swoje na polu Coan.
PsAszk	Jako znaki Swe położył w Mizraim a dokazy Swe w ziemi Zoan.
PsSzer	gdy czynił w Egipcie znaki, a cuda swe na polach Soanu,
Tys1	(77:43) kiedy czynił w Egipcie swe znaki i swoje cuda na polu Tanis,
Tys5	kiedy czynił w Egipcie swe znaki i swoje cuda na równinie Soanu,
Bryt	Gdy czynił w Egipcie znaki, A cuda swe na polach Soanu,
Pozn	gdy czynił swe znaki w Egipcie i cuda swoje na polach Coanu:
WarPra	gdy czynił cuda na ziemi egipskiej i znaki na polach Soanu;
STB	Kiedy w Micraim dawał Swoje znaki, a Swe cuda spełniał na polu Coan,
EIB	Kiedy to w Egipcie czynił swoje znaki I dokonywał cudów na polach Soanu,

Ps 78,44

PsFlor	(77:49) i obrocił w krew rzeki jich i przewały jich, bychą nie pili,
PsPul	(77:49) i obrocił w krew rzeki jich i deszcze jich, by nie pili,
Wuj1923	I przemienił w krew rzeki ich, i deszcze ich, aby nie pili.
Gda1881	Gdy obrócił w krew rzeki ich, i strumienie ich, tak, że z nich pić nie mogli.
Gda2017	Gdy zamienił w krew ich rzeki i ich strumienie, tak że nie mogli z nich pić.
PsBycz	Gdy-zamienił, w-krew, rzéki-ich, i-strumienie-ich, ażeby-nie pijano z nich;
Goet	Zamienił w krew rzeki ich i strumienie ich, tak, że z nich pić nie mogli;
PsCylk	Gdy przemienił w krew rzeki ich, a wód swoich pić nie mogli.
PsKrusz	I obrócił w krew rzeki ich, i strumienie ich, aby nie pili.
PsAszk	I obrócił rzeki ich w krew, a wód ich płynących, obyż nie pili.
PsSzer	gdy przemienił w krew rzeki ich i potoki tak, że pić nie mogli.
Tys1	(77:44) i rzeki ich w krew zamienił, i ich strumienie, aby pić nie mogli.
Tys5	i rzeki ich w krew zamienił, oraz ich strumienie, aby pić nie mogli.
Bryt	Gdy przemienił w krew rzeki ichA potoki ich tak, że pić nie mogli,
Pozn	W krew przemienił ich rzeki i ich strumienie, aby z nich pić nie mogli;
WarPra	kiedy rzeki ich wrogów w strumienie krwi zmieniał, tak że nie mieli czym ugasić pragnienia;
STB	gdy przemienił ich rzeki w krew, więc nie mogli pić swoich wód.
EIB	Gdy przemienił w krew tamtejsze potoki I kanały - tak że nikt nie mógł napić się wody.

Ps 78,45

PsFlor	(77:50) posłał w nie psią muchę, i jadła je, i żabę, i rozegnała je.
PsPul	(77:50) posłał w nie psią muchę, i jadła je, i żabę, i rozegnała je.
Wuj1923	Puścił na nie rozmaitą muchę, i kąsała je, i żabę, i wygubiła je.
Gda1881	Przepuścił na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich gubiły:
Gda2017	Zesłał na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich niszczyły;
PsBycz	Zesłał-był, na-nich, rozmaitość-owadu, żeby-kąsał-ich; a,-żaby, iżby-gubiły-ich.
Goet	Posłał wśród nich gzy, które ich kąsały, i żaby, aby ich niszczyły;
PsCylk	Nasłał na nich robactwo a pożerało ich, i ropuchy które ich gubiły.
PsKrusz	Zesłał na nich muchy jadowite, aby ich kąsały, i żaby, aby ich wygubiły.
PsAszk	Zeszłe na nie robactwo, i będzie je pożerać i żaby, a zniszczą je.
PsSzer	Zesłał na nich robactwo, które ich pożerało i żaby, które ich gubiły;
Tys1	(77:45) Nasłał na nich muchy, które ich kąsały, i żaby, które ich niepokoiły,
Tys5	Nasłał na nich muchy, które ich kąsały, i zgubne dla nich żaby.
Bryt	Zesłał na nich robactwo, które ich pożerało, I żaby, które ich trapiły;
Pozn	zesłał na nich robactwo, które ich żarło, i żaby, które ich niszczyły;
WarPra	gdy zsyłał na nich roje much jadowitych, które ich pożerały, oraz masy żab, które ich niszczyły;
STB	Nasłał na nich robactwo, aby ich pożerało oraz ropuchy, co ich gubiły.
EIB	Zesłał na nich kąśliwe owady, Przygnał żaby, które ich niszczyły.

Ps 78,46

PsFlor	(77:51) I dał czyrzwiom owoc jich, roboty jich kobyłkam.
PsPul	(77:51) I dał molom owoc jich i roboty jich kobyłkam.
Wuj1923	I dał ich owoce chrząszczom, i robotę ich szarańczy.
Gda1881	I dał chrząszczom urodzaje ich, a prace ich szarańczy.
Gda2017	I dał robactwu ich plony, a ich pracę szarańczy.
PsBycz	Nadto,-dał chrząszczom, owoce-ich, a,-pracę-ich, szarańczy.
Goet	Dał pasikonikowi plon ich, a pracę ich szarańczy;
PsCylk	Oddał chrząszczowi plon ich, a znój ich szarańczy.
PsKrusz	I dał chrząszczom urodzaj ich, a pracę ich - szarańczy.
PsAszk	I dał plon ich chrabąszczom a trud ich szarańczy.
PsSzer	i dał gryzoniowi plony ich, a znój ich szarańczy.
Tys1	(77:46) ich zbiory wydał owadom, a owoc ich pracy szarańczy.
Tys5	Ich zbiory wydał owadom, a owoc ich pracy - szarańczy.
Bryt	Wydał chrząszczom plony ich, A znój ich szarańczy.
Pozn	ich zbiory wydał na pastwę chrząszczy, a owoc ich trudu - szarańczy;
WarPra	gdy zbiory ich wydawał na pastwę owadom, a szarańczy – wszystkie owoce ich trudów.
STB	Oddał chrząszczowi ich plon, a ich znój szarańczy.
EIB	Plony wydał chrząszczom na pożarcie, A owoce ich trudu - szarańczy;

Ps 78,47

PsFlor	(77:52) I pobił w gradzie winnice jich i mory jich w żerzawiu.
PsPul	(77:52) I pobił gradem wiennice jich i mory jich ż ❬e❭rzewi❬m❭.
Wuj1923	I poraził gradem winnice ich, a morwy ich mrozem.
Gda1881	Potłukł gradem szczepy ich, a drzewa leśnych fig ich gradem lodowym.
Gda2017	Zniszczył gradem ich winorośle, a sykomory szronem.
PsBycz	Potém-potłukł, gradem, winorośle-ich, a,-figomorwy-ich, gradem-wielkim.
Goet	Potłukł gradem ich krzewy winne i drzewa leśnych fig opadem lodowym;
PsCylk	Spustoszył gradem winorośl ich, a figi ich mrówkami.
PsKrusz	I zbił gradem ich szczepy winne, a figi ich leśne szronem.
PsAszk	Ubije gradem winnicę ich a szronem ich morwy.
PsSzer	Zniszczył gradem winnice ich, a morwy ich szronem.
Tys1	(77:47) Poraził gradem ich winnice, a szronem ich sykomory.
Tys5	Poraził gradem ich winnice, a szronem - ich sykomory.
Bryt	Zniszczył gradem winnice ich, A sykomory ich szronem.
Pozn	poraził gradem ich winnice, a sykomory szronem;
WarPra	Winnice ich zniszczył gradem, a drzewa sykomor – przymrozków szronem.
STB	Spustoszył gradem ich winorośl, a ich figi mrówkami.
EIB	Zniszczył gradem winnice, Sykomory powyniszczał mrozem.

Ps 78,48

PsFlor	(77:53) I dał jest gradowi skot jich i dzierżenie jich ogniowi.
PsPul	(77:53) I wydał gradom skot jich i bydlę jich ogniowi.
Wuj1923	I podał gradowi bydło ich, a majętności ogniowi.
Gda1881	I podał gradowi bydło ich, a majętność ich węglu ognistemu.
Gda2017	Ich bydło wydał na pastwę gradu, a ich stada na pastwę błyskawic.
PsBycz	Nawet-wydał-był, gradowi, bydło-ich, a,-dobytki-ich, piorunom.
Goet	Wydał na grad bydło ich i stada ich błyskawicom;
PsCylk	Wydał gradowi ich dobytek, a stada ich błyskawicom.
PsKrusz	I podał gradom bydło ich, a majętność ich węglu ognistemu.
PsAszk	Wydał bydło ich na pastwę gradu a dobytek ich na pastwę ogni.
PsSzer	I wydał na pastwę gradu bydło ich, a stada ich błyskawicom.
Tys1	(77:48) Ich bydło na grad wystawił, a na pioruny ich trzody.
Tys5	Ich bydło wydał na pastwę zarazy, a na pastwę choroby - ich trzody.
Bryt	Wydał na pastwę gradu bydło ich, A stada ich błyskawicom.
Pozn	bydło ich dotknął pomorem, a trzody zarazą;
WarPra	Stada ich bydła poraził zarazą, wytracił chorobą wszystkie ich trzody.
STB	Wydał gradowi ich dobytek, a błyskawicom ich stada.
EIB	Na pastwę gradu porzucił ich bydło, A ich stada wydał błyskawicom.

Ps 78,49

PsFlor	(77:54) Posłał w nie gniew rozgniewania swego, rozgniewanie i gniew, i zamęt, wpuszczenie przez anjoły złe.
PsPul	(77:54) Posłał w nie gniew ❬r❭ ozgniwania swego, rozgniewanie i gniew, i zamęt, wpuszczenie przez złe anjoły.
Wuj1923	Puścił na nie gniew zapalczywości swojéj: popędliwość i rozgniewanie i utrapienie: przypuszczenia przez Anioły złe.
Gda1881	Posłał na nich gniew zapalczywości swojej, popędliwość, i rozgniewanie, i uciśnienie, przypuściwszy na nich aniołów złych.
Gda2017	Wylał na nich żar swojego gniewu, zapalczywość, oburzenie i udrękę, zesławszy na nich złych aniołów.
PsBycz	Zesłał, na-nich, zapał gniéwu-swojego, uniesienié, i-oburzenié, oraz-strapienié, z-poselstwem aniołów złośliwych.
Goet	Rzucił przeciwko nim żar gniewu Swego, wściekłość, zapalczywość i ucisk, gromadę aniołów nieszczęścia;
PsCylk	Puścił na nich zapalczywość Swoję, zawziętość i zaciekłość i klęskę, zastęp wysłańców zaguby.
PsKrusz	Zesłał na nich gniew zawziętości swej - popędliwość i rozgniewanie, i utrapienie, przypuściwszy aniołów złych.
PsAszk	Zeszłe na nie żar gniewu Swego, rozpętanie i wściekłość i utrapienie, dopust złowrogich posłańców.
PsSzer	Spuścił na nich swój zapalczywy gniew, popędliwość, zaciekłość i utrapienie, zastęp aniołów zagłady.
Tys1	(77:49) Zesłał na nich żar swojego gniewu: oburzenie, zapalczywość i udrękę — orszak wykonawców klęski.
Tys5	Zesłał na nich żar swojego gniewu: oburzenie, zapalczywość i udrękę - orszak zwiastunów klęski.
Bryt	Spuścił na nich zapalczywość swego gniewu, Popędliwość, zaciekłość i utrapienie, Poczet aniołów zagłady.
Pozn	zesłał na nich żar swego gniewu, wzburzenie, zapalczywość i udrękę, zastęp zwiastunów nieszczęścia;
WarPra	Wylał na nich czarę swego zagniewania i złości, oburzenia i wszelkich udręk, i posłał tłum cały zwiastunów klęski.
STB	Zesłał na nich Swą zapalczywość, zawziętość, zaciekłość oraz klęskę – zastęp wysłańców zguby.
EIB	Spuścił na nich żar swojego gniewu, Złość, udrękę i wzburzenie Oraz oddział aniołów zagłady.

Ps 78,50

PsFlor	(77:55) Drogę uczynił scdze gniewu swego i nie odpuścił od śmierci duszam jich a wardęgę jich we śmie❬r❭ci swięził.
PsPul	(77:55) Drogę uczynił ścieżce gniewa swego i nie odpuścił od śmierci duszam jich, i wardęgi jich we śmierci związał.
Wuj1923	Uczynił drogę ścieżce gniewu swego: nie wypuścił dusz ich od śmierci: i bydło ich w śmierci zawarł.
Gda1881	Wyprostował ścieżkę gniewowi swemu, nie zachował od śmierci duszy ich, i na bydło ich powietrze dopuścił;
Gda2017	Otworzył drogę dla swego gniewu, nie zachował ich duszy od śmierci, a ich życie wydał zarazie;
PsBycz	Utorowawszy ścieszkę dla-gniéwu-swego, nie ochronił, od-śmierci, życia-ich, i-zwierzęta-ich, na-zarazę wydał.
Goet	Utorował gniewowi Swemu drogę, nie zachował od śmierci duszy ich i wydał życie ich dżumie;
PsCylk	Torował ścieżkę gniewowi Swemu, nie odbierał śmierci duszy ich, a życie ich zarazie wydał.
PsKrusz	Wyprostował ścieżkę gniewowi swemu. nie uchronił od śmierci ich duszy, a na bydło ich dopuścił zarazę.
PsAszk	Ścieżkę utoruje gniewowi Swemu, nie powściągnął od śmierci duszy ich a zwierzę ich na łup wydał zarazie.
PsSzer	Dał upust gniewowi swemu, nie ochronił od śmierci duszy ich, a życie ich wydał zarazie.
Tys1	(77:50) Otworzył drogę dla swego gniewu: od śmierci ich nie zachował, ich zwierzęta wydał zarazie.
Tys5	Dał ujście swojemu gniewowi, nie zachował ich od śmierci, ich życie wydał zarazie.
Bryt	Dał upust gniewowi swemu, Nie ochronił od śmierci duszy ich, A życie ich wydał zarazie.
Pozn	puścił wodze swemu gniewowi, nie zachował ich od śmierci, lecz wydał ich życie na pastwę zarazy;
WarPra	Nie hamował swego zagniewania i nie ratował ich od śmierci, a życie ich wydał na pastwę zarazy.
STB	Tak torował Swojemu gniewowi ścieżkę, nie odbierając Śmierci ich duszy, a ich życie wydał zarazie.
EIB	Dał upust swojemu gniewowi, Nie ochronił od śmierci ich duszy, Ich życie wydał zarazie.

Ps 78,51

PsFlor	(77:56) I pobił wszystka pirzwienięta w ziemi Ejipta, początki wszech robot jich w przebytkoch Cham.
PsPul	(77:56) I pobił wszystka pirzwnięta w ziemi Ejipta, pirzwianki wszech robot jich w ziemi Kam.
Wuj1923	I pobił wszystkie pierworodne w ziemi Egipskiéj: pierwiatski wszystkich prac ich w przybytkach Cham.
Gda1881	I pobił wszystko pierworodztwo w Egipcie, pierwiastki mocy ich w przybytkach Chamowych;
Gda2017	Wytracił wszystko pierworodne w Egipcie, pierwociny ich mocy w namiotach Chama;
PsBycz	Tedy-uderzył, wszé pierworodné, w-Egipcie, pierwiastek potęgi-ich, w-namiotach Chama.
Goet	Pobił wszystko pierworodztwo w Egipcie, pierwiastki siły ich w namiotach Chama.
PsCylk	I pobił wszystko pierworodne w Micraim, pierwiastki siły w namiotach Chama.
PsKrusz	I pobił wszelkie pierworodne w Egipcie - pierwiastki mocy ich w namiotach Chamowych.
PsAszk	Pobił wszystko pierworodne w Mizraimie, pierwocinę sił w namiotach Chama.
PsSzer	I pobił wszystkich pierworodnych w Egipcie, pierwociny siły męskiej w namiotach Chama.
Tys1	(77:51) I poraził w Egipcie wszystko pierworodne, pierwsze ich płody w namiotach Chama.
Tys5	I poraził w Egipcie wszystko pierworodne, pierwsze ich płody w namiotach Chama.
Bryt	Pobił wszystkich pierworodnych, w Egipcie, Pierwociny tężyzny męskiej w namiotach Chama.
Pozn	pobił wszystkich pierworodnych w Egipcie, pierwsze owoce mocy męskiej w namiotach Chama.
WarPra	W Egipcie wytracił wszystkich pierworodnych i sam kwiat młodzieży w namiotach Chama.
STB	I pobił wszystko pierworodne w Micraim, pierwiastki siły w namiotach Chama.
EIB	Wybił wszystkich pierworodnych w Egipcie, Pierwszy owoc tężyzny mężczyzn w namiotach Chama.

Ps 78,52

PsFlor	(77:57) I odjął jako owce lud swoj, i przewiodł je jako czrzodę na puszczy.
PsPul	(77:57) I odjął jako owce lud swoj, i przewiodł je jako stado w puszczy.
Wuj1923	I odjął lud swój jako owce: prowadził je jako stado na puszczy.
Gda1881	Ale jako owce wyprowadził lud swój, a wodził ich jako stada po puszczy.
Gda2017	Ale swój lud wyprowadził jak owce i wiódł ich po pustyni jak stado.
PsBycz	Poczém, wyruszyć-kazał, jak-trzódzie-owiec, ludowi-swojemu; i-wiódł-ich, jako-trzódę, w-pustyni.
Goet	Wtedy wyprowadził lud Swój, jako owce, i prowadził ich jako stado w pustyni,
PsCylk	I powiódł niby owce lud Swój, i prowadził ich jako stado po puszczy.
PsKrusz	A wyprowadził jako owce lud swój, i prowadził ich jako stado przez puszczę.
PsAszk	Popędził lud Swój jako owce i prowadził je jako stado na pustyni.
PsSzer	Ale jak owce wyprowadził lud swój, a prowadził ich jak trzodę po pustyni.
Tys1	(77:52) A lud swój wyprowadził jak owce i powiódł w pustyni jak trzodę.
Tys5	A swój lud wyprowadził jak owce i powiódł przez pustynię jak trzodę.
Bryt	Jak owce wyprowadził lud swój, A wiódł ich jak trzodę po pustyni.
Pozn	Potem wywiódł lud swój jak owce, prowadził ich jak trzodę przez pustynię;
WarPra	I wyprowadził lud jak owce, wiódł ich jak stado przez pustynię.
STB	A Swój lud wyprowadził jak owce; poprowadził ich jak stado po puszczy.
EIB	Następnie wyprowadził jak owce swój lud I przewodził mu jak stadu na pustyni.

Ps 78,53

PsFlor	(77:58) I wywiodł je w nadzieji, i nie bali sie, a nieprzyjaciele jich pokryło morze.
PsPul	(77:58) I wywiodł je w nadziei, i nie bali sie, a nieprzyjaciele jich pokryło morze.
Wuj1923	I prowadził je w nadziei, i nie bali się: a nieprzyjacioły ich okryło morze.
Gda1881	Wodził ich w bezpieczeństwie, tak, że się nie lękali, (a nieprzyjaciół ich okryło morze,)
Gda2017	Prowadził ich bezpiecznie, tak że się nie lękali, a ich wrogów przykryło morze;
PsBycz	I-prowadził-ich bezpiecznie, że-nie lękali-się; lecz, nieprzyjaciół-ich, przykryło morzé.
Goet	Prowadził ich bezpiecznie, tak, że się nie bali; ale wrogów ich przykryło morze.
PsCylk	I wodził ich bezpiecznie a nie trwożyli się, a wrogów ich pokryło morze.
PsKrusz	I prowadził ich bezpiecznie i nie lękali się, a nieprzyjaciół ich okryło morze.
PsAszk	Wiódł je bezpiecznie a nie obawiali się, zaś wrogów ich zakryło morze.
PsSzer	Wiódł ich bezpiecznie, nie lękali się, podczas gdy nieprzyjaciół ich okryło morze!
Tys1	(77:53) Wiódł ich bezpiecznie, tak że się nie bali, a morze pokryło ich wrogów.
Tys5	Wiódł ich bezpiecznie, tak że się nie bali, a ich wrogów przykryło morze.
Bryt	Prowadził ich bezpiecznie tak, że się nie lękali, A nieprzyjaciół ich przykryło morze!
Pozn	wiódł ich bezpiecznie, tak że nie zaznali trwogi, a wrogów ich okryło morze.
WarPra	Prowadził ich bezpiecznie i niczego się nie bali, podczas gdy ich wrogów pochłonęło morze.
STB	Prowadził ich bezpiecznie oraz się nie trwożyli, a ich wrogów pokryło morze.
EIB	Prowadził bezpiecznie - nie musieli się bać, Ich wrogów natomiast przykryły fale morza!

Ps 78,54

PsFlor	(77:59) I wwiodł je na gorę świątości swojej, gorę, jejże dobyła prawica jego.
PsPul	(77:59) I wwiodł je na gorę świątości swej, gorę, jejże dobyła prawica jego.
Wuj1923	I przywiódł je na górę poświęcenia swego, górę, któréj dostała prawica jego.
Gda1881	Aż ich przywiódł do świętej granicy swojej, na onę górę, której nabyła prawica jego.
Gda2017	I przyprowadził ich do swej świętej granicy; do góry, którą nabyła jego prawica.
PsBycz	Gdy-przyprowadził-ich, do granicy Swiętości-swéj, do góry owéj, nabytéj prawicą-swoją;
Goet	I przywiódł ich do ziemi Swojej świętej, do tej góry, którą pozyskała prawica Jego.
PsCylk	I przywiódł ich do dziedziny świętéj Swojéj, na górę ową, którą nabyła prawica Jego.
PsKrusz	I przywiódł ich do granicy świętości swej - na tę górę, którą nabyła prawica Jego.
PsAszk	I zaprowadził je do granic świętości Swej, tej oto góry, którą nabyła Jego prawica.
PsSzer	I przywiódł ich do swojej ziemi świętej, do góry, którą zdobyła prawica Jego.
Tys1	(77:54) I przeprowadził ich do ziemi swej świętej, do gór, które Jego prawica nabyła;
Tys5	Doprowadził ich do swej ziemi świętej, do gór, które nabyła Jego prawica;
Bryt	Przywiódł ich do swojej świętej ziemi, Do góry, którą nabyła prawica jego.
Pozn	I przywiódł ich do swojej świętej ziemi, do góry, którą zdobyła Jego prawica;
WarPra	I wprowadził ich do swojej świętej krainy, aż na wzgórza zdobyte Jego silną ręką.
STB	Przyprowadził ich do Swojego świętego dziedzictwa, na ową górę, którą stworzyła Jego prawica.
EIB	Następnie wprowadził ich w swe święte granice, Do góry, którą nabył swoją prawą ręką.

Ps 78,55

PsFlor	(77:60) I wyrzucił od oblicza jich pogany, i losem rozdzielił jim ziemię w powrozku rozdzielenia. (77:61) I bydlić kazał w stanoch jich postaci Israhel.
PsPul	(77:60) I wyrzucił od oblicza jich pogany, i losem rozdzielił jim ziemię w powrozku rozdzielenia. (77:61) I bydlić kazał w stanoch jich postaci Israhel.
Wuj1923	I wyrzucił przed nimi pogany: i losem rozdzielił im ziemię sznurem pomiaru: i dał mieszkania w przybytkach ich pokoleniom Izraelskim.
Gda1881	I wyrzucił przed twarzą ich narody, i sprawił, że im przyszły na sznur dziedzictwa ich, ażeby mieszkały w przybytkach ich pokolenia Izraelskie.
Gda2017	Wypędził przed nimi narody, sznurem wyznaczył im dziedzictwo, żeby pokolenia Izraela mieszkały w swoich namiotach.
PsBycz	Tedy-wyganiał, przed-nimi, narody, i-wydziélał-im, w-krainie, dziedzictwo; i-kazał-mieszkać, w-namiotach-ich, rodzinom Izraela.
Goet	I przegnał przed nimi narody, i rozdzielił przez los ziemię ich na dziedzictwo, i dozwolił mieszkać w namiotach ich plemionom Izraela.
PsCylk	I rozpędził przed nimi plemiona, i puścił je na udział dziedziczny, i osiedlił w namiotach ich pokolenia Izraela.
PsKrusz	I wyrzucił z przed oblicza ich narody, i podzielił sznurem dziedzictwo, i uczynił, że zamieszkały w namiotach pokolenia izraelskie.
PsAszk	Przepędził narody przed nimi i powalił je sznurem dziedzictwa a usadowił w namiotach ich plemiona Izraela.
PsSzer	Wypędził przed nimi ludy, rozdzielił sznurem dziedzictwo między nich i osadził w namiotach ich plemiona izraelskie.
Tys1	(77:55) i wygnał przed nimi narody, i losem je oddał w dziedzictwo, a w ich namiotach dał mieszkać szczepom Izraela.
Tys5	i wygnał przed nimi narody, a im losem wyznaczył dziedzictwo i w namiotach tamtych osadził szczepy Izraela.
Bryt	Wypędził przed nimi narody, Wyznaczył sznurem ich dziedzictwo I osadził w namiotach ich plemiona izraelskie.
Pozn	wypędził przed nimi obce ludy, których [ziemię] przydzielił im losem, by stała się ich dziedzictwem, a w namiotach obcych osadził pokolenia Izraela.
WarPra	Z drogi przed nimi usunął wszystkich pogan, a w ich namiotach umieścił izraelskie rody i przydzielił im w dziedzictwie ich cząstkę.
STB	Rozpędził przed nimi narody, puścił ich na dziedziczny dział i w namiotach osiedlił ich pokolenia – Israela.
EIB	Wypędził przed nimi narody I przydzielił ludowi dziedzictwo, I w opuszczonych namiotach osadził plemiona Izraela.

Ps 78,56

PsFlor	(77:62) I kusili są i roz❬g❭arzali są Boga wysokiego a świadecstw jego nie strzegli są.
PsPul	(77:62) A kusili i rozgarzali Boga w❬y❭sokiego a obrzędow jego nie strzegli.
Wuj1923	I kusili i obrazili Boga wysokiego, i nie strzegli świadectw jego.
Gda1881	A wszakże przecież kusili i draźnili Boga najwyższego, a świadectwa jego nie strzegli.
Gda2017	Oni jednak wystawiali na próbę i pobudzali do gniewu Boga Najwyższego, i nie strzegli jego świadectw.
PsBycz	Ale-oni-kusili, i-rozdrażniali tego-Boga Najwyższego, a,-świadectw-Jego, nie zachowywali.
Goet	Ale oni kusili Boga, Najwyższego, sprzeciwiali się Jemu, a świadectw Jego nie zachowywali,
PsCylk	A oni kusili i drażnili Pana Najwyższego, a zakonu Jego nie strzegli.
PsKrusz	A kusili i draźnili Boga Najwyższego, i ustaw Jego nie strzegli.
PsAszk	Doświadczali i drażnili oporem Boga Najwyższego i nie strzegli Jego świadectw.
PsSzer	Oni jednak przekornie kusili Boga Najwyższego i nie przestrzegali Jego świadectw.
Tys1	(77:56) Ale kusili i drażnili Boga Najwyższego i Jego przykazań nie strzegli.
Tys5	Ale wystawiali na próbę i drażnili Boga Najwyższego, i Jego przykazań nie strzegli.
Bryt	Oni zaś kusili Boga i buntowali się przeciwko Najwyższemu, I nie strzegli przykazań jego,
Pozn	Oni wszakże doświadczali i obrażali Boga, Najwyższego, i nie strzegli Jego przykazań;
WarPra	Lecz oni poczęli drażnić Najwyższego i nie przestrzegali Jego postanowień.
STB	A oni kusili oraz drażnili Boga Najwyższego i Jego Prawa nie strzegli.
EIB	Lecz oni prowokowali Boga, lekceważyli Najwyższego, Nic sobie nie robili z Jego postanowień.

Ps 78,57

PsFlor	(77:63) I otewrocili są sie, i nie chowali smołwy jako oćcowie jich, obrocili są sie w łęczyszcze krzywe.
PsPul	(77:63) I odwrocili sie, i ❬nie❭ chowali smowy jako ojcowie jich, obrocili sie w łęczyszcze krzywe.
Wuj1923	I odwrócili się, a nie zachowali umowy, jako i ojcowie ich: wywrócili się, jako łuk opaczny.
Gda1881	Ale się odwrócili, i przewrotnie się obchodzili, jako i ojcowie ich; wywrócili się jako łuk omylny.
Gda2017	Lecz odwrócili się i postępowali przewrotnie jak ich ojcowie, schodzili z drogi jak łuk zawodny.
PsBycz	Więc-odwrócili-się, i-przeniewierzyli-się, jak-ojcowie-ich; oraz-przewrócili-się, jak-łuk zdradliwy.
Goet	Ale odstąpili i postępowali wiarołomnie, jak ojcowie ich; odchylili się jako zwodniczy łuk.
PsCylk	I odstąpili i przeniewierzyli się jak ojcowie ich, zawiedli jako łuk omylny.
PsKrusz	Ale się odwrócili i stali się niewiernymi, jako ich ojcowie; wywrócili się jako łuk omylny.
PsAszk	Wstecz się zwrócili i zdradzili, jako ojcowie ich, obrócili się jako łuk zwodności.
PsSzer	Ale odstępowali i sprzeniewierzali się jak ojcowie ich; zawiedli jak łuk wadliwy.
Tys1	(77:57) Odstępowali zdradziecko, jak ich ojcowie, zawracali jak łuk zawodny.
Tys5	Odstępowali zdradziecko, jak ich ojcowie, byli zmienni, jak łuk zawodny.
Bryt	Lecz odstępowali i byli niewierni jak ojcowie ich; Zawiedli jak łuk obwisły.
Pozn	stali się przeniewiercami i odstępcami jak ich ojcowie, odwrócili się jak rozluźniony łuk;
WarPra	Jak ich ojcowie łamali przyrzeczenia i odchodzili, i byli zmienni – jak niepewne łuki.
STB	Odstąpili, sprzeniewierzyli się jak ich ojcowie, zawiedli niczym omylny łuk.
EIB	Przeciwnie - odstępowali; wzorem swoich ojców postępowali zdradliwie, Zawiedli jak łuk z obwisłą cięciwą.

Ps 78,58

PsFlor	(77:64) W gniew pobudzili są ji w pagorkoch swych i w obrazoch swojich ku gniewowi ji przywiedli.
PsPul	(77:64) W gniewie pobudzili ji w pagorkoch swych i w obrazoch swych na gniew rozdraźnili ji.
Wuj1923	Ku gniewu go wzruszyli na swych pagórkach: a rycinami swemi pobudzili go ku zapalczywości.
Gda1881	Bo go wzruszyli do gniewu wyżynami swemi, a rytemi bałwanami swemi pobudzili go do zapalczywości.
Gda2017	Pobudzali go bowiem do gniewu przez swe wyżyny i rzeźbionymi posągami wzbudzali jego zazdrość.
PsBycz	Zatém-rozgniéwali-Go, z-bałwochwalniami-swemi; a,-z-posągami-swoimi, do-zazdrości-pobudzali-Go.
Goet	Rozgoryczyli Go przez wyżyny swoje i doprowadzili do zazdrości przez obrazy swoje.
PsCylk	I jątrzyli Go kopcami swojemi, i bałwanami swemi oburzali go.
PsKrusz	I rozgniewali Go wyżynami swemi, a rycinami swemi zazdrość w Nim wywołali.
PsAszk	Rozgniewali Go wyżynami swoimi a zazdrość jego poruszyli swymi posągami,
PsSzer	Rozgniewali Go bałwochwalstwem na wzgórzach i drażnili Go bałwanami swymi.
Tys1	(77:58) Do gniewu Go pobudzili przez swoje wyżyny, a Jego zazdrość wzniecili swymi rzeźbami.
Tys5	Pobudzali Go do gniewu przez swoje wyżyny i wzniecali Jego zazdrość swoimi rzeźbami.
Bryt	Rozgniewali go swoim bałwochwalstwem na wzgórzach, A bałwanami swymi wzbudzili jego zazdrość.
Pozn	rozgniewali Go przez swe wyżyny i rozdrażnili swymi bożkami.
WarPra	Goryczą Go napełniali, czcząc bogów na wyżynach, i pobudzali Go do gniewu swoimi bóstwami.
STB	Jątrzyli Go swoimi wyżynami i swymi bałwanami Go oburzali.
EIB	Drażnili Go swoimi ołtarzami na wzgórzach I swoimi bożkami budzili w Nim zazdrość.

Ps 78,59

PsFlor	(77:65) Usłyszał Bog i wzga❬r❭dzał, i ku niczemu przyniosł barzo Israhel.
PsPul	(77:65) Usłyszał ❬Bog❭ i wzgardzał, i w nic obrocił barzo Israhel.
Wuj1923	Usłyszał Bóg i wzgardził i wniwecz obrócił bardzo lud Izraelski.
Gda1881	Co słysząc Bóg rozgniewał się, i zbrzydził sobie bardzo Izraela,
Gda2017	Gdy Bóg to usłyszał, rozgniewał się i wielce wzgardził Izraelem.
PsBycz	Usłyszał to Bóg, i-rozgniéwał-się; tedy-pogardził bardzo Izraelem.
Goet	Bóg słyszał to i rozgniewał się i odrzucił Izraela zupełnie,
PsCylk	Usłyszał Pan i uniósł się, i wzgardził wielce Izraelem.
PsKrusz	Usłyszał Bóg i rozgniewał się i obrzydził sobie bardzo Izraela.
PsAszk	Usłyszał Bóg i wezbrał gniewem a wielce wzgardził Izraelem.
PsSzer	Słysząc to Bóg bardzo się oburzył i zupełnie odrzucił Izraela.
Tys1	(77:59) Bóg usłyszał i zapłonął gniewem i gwałtownie odrzucił Izraela.
Tys5	Bóg usłyszał i zapłonął gniewem, i zupełnie odrzucił Izraela.
Bryt	Bóg usłyszał to, zapłonął gniewemI zupełnie odrzucił Izraela.
Pozn	Bóg to usłyszał, zawrzał gniewem i precz od siebie odrzucił Izraela.
WarPra	A Bóg, ujrzawszy to, zapłonął gniewem i Izraela odrzucił od siebie.
STB	Usłyszał Bóg i się uniósł, i wielce wzgardził Israelem.
EIB	Bóg zauważył to i ogarnął Go gniew, I stanowczo odrzucił Izraela.

Ps 78,60

PsFlor	(77:66) I odpędził przebytek Sylo, przebytek swoj, gdzie przebywał w ludzioch.
PsPul	(77:66) I odpędził stan Sylo, stan swoj, gdzie przebywał w ludzioch.
Wuj1923	I odrzucił przybytek Sylo: przybytek swój, kędy mieszkał między ludźmi.
Gda1881	Tak, że opuściwszy przybytek w Sylo, namiot, który postawił między ludźmi,
Gda2017	I opuścił przybytek w Szilo; namiot, który rozbił wśród ludzi;
PsBycz	I-opuścił mieszkanié Szylo, namiot, zamieszkiwany, pomiędzy-ludźmi.
Goet	I opuścił mieszkanie w Sylo, namiot, który rozbił pomiędzy ludźmi;
PsCylk	I porzucił przybytek Szylo, namiot ustawiony wśród ludzi.
PsKrusz	I opuścił Przybytek Szilo, namiot, który wystawił wśród ludzi.
PsAszk	I porzucił przybytek Szilo, namiot, w którym osiedlił się wśród ludzi.
PsSzer	I porzucił przybytek w Sylo, namiot, który ustawił wśród ludzi.
Tys1	(77:60) I porzucił mieszkanie w Szilo, przybytek, gdzie mieszkał wśród ludzi.
Tys5	I porzucił mieszkanie w Szilo, przybytek, gdzie mieszkał wśród ludzi.
Bryt	Porzucił przybytek w Sylo, Namiot, w którym mieszkał wśród ludzi.
Pozn	Porzucił Przybytek w Szilo, Namiot, który wzniósł pośród ludzi;
WarPra	I opuścił swoje mieszkanie w Szilo, namiot, w którym przebywał wśród ludzi.
STB	Porzucił przybytek Szylo, namiot ustawiony wśród ludzi.
EIB	Porzucił swą siedzibę w Szilo, Namiot, w którym mieszkał między ludźmi.

Ps 78,61

PsFlor	(77:67) I dał w jęcstwo cześć jich i cudność jich w ręce nieprzyjacielowy.
PsPul	(77:67) I dał w jęctwo moc jich i krasę jich w ręce nieprzyjacielowy.
Wuj1923	I podał moc ich w niewolą: i piękność ich w ręce nieprzyjacielskie.
Gda1881	Podał w niewolę moc swoję, i sławę swoję w ręce nieprzyjacielskie.
Gda2017	I oddał w niewolę swoją moc i swoją chwałę w ręce wroga.
PsBycz	Tedy-oddał, w-niewolą, moc-swoję, a,-chwałę-swę, w-rękę nieprzyjaciela.
Goet	Podał w niewolę moc Swoją i wspaniałość Swoją w ręce gnębiciela;
PsCylk	I oddał w niewolę potęgę Swoję, a chlubę Swą w rękę ciemięzcy.
PsKrusz	Oddał w niewolę moc swoją, i sławę swą w ręce nieprzyjaciela.
PsAszk	I podał Swą moc w niewolę a piękność Swą w ręce wroga.
PsSzer	I podał w niewolę moc swoją i ozdobę swoją w ręce wroga.
Tys1	(77:61) I oddał moc swoją w niewolę, a swą chwałę w ręce nieprzyjaciół.
Tys5	I oddał swoją moc w niewolę, a swą chwałę w ręce nieprzyjaciół.
Bryt	Oddał w niewolę arkę przymierzaI chwałę swoją w ręce wroga,
Pozn	oddał w niewolę [siedzibę] swej mocy, wspaniałą [Arkę] swoją w ręce wroga;
WarPra	I zezwolił, by Jego potęga poszła do niewoli, a Jego święta arka dostała się wrogom.
STB	Oddał także w niewolę Swą potęgę, Swoją chlubę w rękę ciemięzcy.
EIB	Oddał w niewolę swoją własną siłę I swą wspaniałość - w ręce nieprzyjaciela.

Ps 78,62

PsFlor	(77:68) I swięził w mieczu lud swoj, i dziedzinę swoję wzgardzał.
PsPul	(77:68) I swięził w mieczu lud swoj, i dziedzinę swoję wzgardził.
Wuj1923	I dał pod miecz lud swój, i wzgardził dziedzictwo swoje.
Gda1881	Dał pod miecz lud swój, a na dziedzictwo swoje rozgniewał się.
Gda2017	Wydał swój lud pod miecz i rozgniewał się na swoje dziedzictwo.
PsBycz	Nawet-wydał-był, pod-miecz, lud-swój; bo,-na-dziedzictwo-swojé, rozgniéwanym-był.
Goet	Wydał lud Swój na miecz i rozgniewał się na dziedzictwo Swoje;
PsCylk	I podał pod miecz lud Swój, i na dziedzictwo Swoje się uniósł.
PsKrusz	I dał pod miecz naród swój, a na dziedzictwo swe zagniewał się.
PsAszk	Wydał lud Swój na miecz a gniewem wezbrał na dziedzictwo Swoje.
PsSzer	Wydał lud swój na pastwę miecza i oburzył się bardzo na dziedzictwo swoje.
Tys1	(77:62) I wydał pod miecz swój naród, i rozjątrzył się na swoje dziedzictwo.
Tys5	I wydał pod miecz swój naród, i rozjątrzył się na swoje dziedzictwo.
Bryt	Wydał lud swój na pastwę mieczaI rozgniewał się na dziedzictwo swoje.
Pozn	lud swój wydał na pastwę miecza i zawrzał gniewem przeciw swemu dziedzictwu;
WarPra	A swoich ludzi oddał pod miecz i bardzo się gniewał na nich – własność swoją.
STB	Poddał pod miecz Swój lud, bo się uniósł na Swe dziedzictwo.
EIB	Wydał swój lud na pastwę miecza, Rozgniewał się na swoje dziedzictwo.

Ps 78,63

PsFlor	(77:69) Młode jich śniadł ogień a dziewice jich nie są opłakany.
PsPul	(77:69) Młode jich śniadł ogień a dziewice jich nie są opłakany.
Wuj1923	Młodzieńce ich ogień pożarł: a panien ich nie płakano.
Gda1881	Młodzieńców jego ogień pożarł, a panienki jego nie były uczczone.
Gda2017	Ich młodzieńców pochłonął ogień, a ich dziewic nie wydano za mąż.
PsBycz	Młodzieńców-Jego, pochłonął ogień; a,-dziewice-Jego, nie były-chwalone (tj. zaślubione).
Goet	Młodzieńców jego pożarł ogień, a panny jego pozostały bez weselnych pieśni.
PsCylk	Młodzież jego pożarł ogień, a dziewice jego nie były opłakiwane.
PsKrusz	Młodzieńców ich ogień pożarł, a dziewice jego nie były uczczone.
PsAszk	Wybrane młodzieńce jego pożarł ogień a dziewice jego nie były chwałą okryte.
PsSzer	Ogień pożarł młódź jego, a dziewicom jego nie śpiewano pieśni weselnych.
Tys1	(77:63) Młodzieńców ich ogień pochłonął, a ich panny za mąż nie wyszły.
Tys5	Młodzieńców ich pochłonął ogień, a nad ich pannami nie śpiewano pieśni weselnych.
Bryt	Ogień pożarł młodzieńców jego, A dziewicom jego nie śpiewano pieśni weselnych.
Pozn	młodzieńców jego pochłonął ogień, a jego dziewic nie uczczono pieśnią weselną;
WarPra	Ogniem wytracił młodych ludzi, dziewczętom nie śpiewano już miłosnych pieśni.
STB	Jego młodzież pożarł ogień, a jego dziewice nie były opłakiwane.
EIB	Jego młodzieńców pochłonął ogień, A jego dziewicom nie wyśpiewywano.

Ps 78,64

PsFlor	(77:70) Popowie jich w mieczu spadli są a wdowy jich nie płakany będą.
PsPul	(77:70) Popowie jich w mieczu spadli a wdowy jich nie płakany.
Wuj1923	Kapłani ich od miecza polegli: a wdowy ich nie chodziły w żałobie.
Gda1881	Kapłani jego od miecza polegli, a wdowy jego nie płakały.
Gda2017	Ich kapłani padli od miecza, a ich wdowy nie lamentowały.
PsBycz	Kapłani-Jego, od-miecza polegli; a,-wdowy-Jego, nie zapłakały.
Goet	Kapłani jego polegli od miecza, a wdowy jego nie zawodziły pieśni żałobnych.
PsCylk	Kapłani jego od miecza polegli, a wdowy jego nie płakały.
PsKrusz	Kapłani jego od miecza padli, a wdowy jego nie płakały.
PsAszk	Kapłani jego padli od miecza a wdowy jego nie będą płakały.
PsSzer	Kapłani jego padli od miecza, a wdowy jego nie opłakiwały zmarłych.
Tys1	(77:64) Ich kapłani poginęli od miecza, a wdowy nie płakały po nich.
Tys5	Ich kapłani poginęli od miecza, a ich wdowy nie mogły lamentować.
Bryt	Kapłani jego padli od miecza, A wdowy jego nie opłakiwały zmarłych.
Pozn	kapłani jego polegli od miecza, a wdowy nie zawodziły żalów żałobnych.
WarPra	Kapłanów pozabijano mieczami, a wdowy nie mogły opłakiwać swych zmarłych.
STB	Jego kapłani polegli od miecza, a jego wdowy nie płakały.
EIB	Jego kapłani padli od miecza I wdowy nawet ich nie opłakiwały.

Ps 78,65

PsFlor	(77:71) I wzbudzon jest jakoby śpiący Gospodzin i jakoby mogący utropiony od wina.
PsPul	(77:71) I zbudzon jakoby śpiący Bog, jako silny utropiony winem.
Wuj1923	I ocucił się Pan jako ze snu: jako mocarz, upiwszy się winem.
Gda1881	Lecz potem ocucił się Pan jako ze snu, jako mocarz wykrzykający od wina.
Gda2017	Lecz potem Pan ocknął się jak ze snu, jak mocarz wykrzykujący od wina.
PsBycz	Potém,-obudził-się, jakoby-śpiący Pan; jako-bohater, rozweselon od-wina.
Goet	Wtedy obudził się Pan jak ze snu, jak waleczny wykrzykujący od wina;
PsCylk	A przebudził się niby śpiący Pan, jak bohater wydający okrzyki od wina.
PsKrusz	Lecz ocucił się Pan, jako ze snu - jako mocarz wykrzykujący od wina.
PsAszk	I obudził się jakoby ze snu Pan, jako mocarz, oszołomiony od wina.
PsSzer	Lecz potem ocknął się Pan jakby ze snu, jak bohater, upojony winem.
Tys1	(77:65) Lecz Pan się ocknął jak ze snu, jak wojownik winem zmożony.
Tys5	Lecz Pan się ocknął jak ze snu, jak wojownik winem zmożony.
Bryt	Lecz Pan ocknął się jakby ze snu, Jak wojownik, który sobie podochocił winem.
Pozn	I przebudził się Pan jakby ze snu, niby mocarz odurzony winem,
WarPra	I powstał Pan jakby ze snu, jak wojownik odurzony winem.
STB	Ale Pan się przebudził, jakby śpiący, jak bohater co wydaje okrzyki od wina.
EIB	Lecz Pan obudził się jakby ze snu, Niczym wojownik uśpiony przez wino,

Ps 78,66

PsFlor	(77:72) I uderzył nieprzyjaciele swoje w pośladki, przekorę wiekują dał jim.
PsPul	(77:72) I uderzył nieprzyjaciele swe w pośladki, przekorę wiekują dał jim.
Wuj1923	I zaraził nieprzyjacioły swe na pośladkach: dał im hańbę wieczną.
Gda1881	I zaraził nieprzyjaciół swoich na pośladkach, a na wieczną hańbę podał ich.
Gda2017	I uderzył na tyły swoich wrogów, okrył ich wieczną hańbą.
PsBycz	I-wyparł wrogów-swych wstecz; On, hańbę wieczną, zadał im.
Goet	I poraził z tylu wrogów Swoich, zadał im wieczną hańbę.
PsCylk	I odparł ciemięzców jego na powrót, sromotę wieczną zadał im.
PsKrusz	Uderzył nieprzyjaciół jego na tyłach - dał ich na hańbę wieczną.
PsAszk	Pobił w tył swoje wrogi, dał im - wstyd wieczny.
PsSzer	Uderzył na tyły wrogów swoich i okrył ich wieczną hańbą.
Tys1	(77:66) I od tyłu swych nieprzyjaciół poraził: wieczystą sromotą ich okrył.
Tys5	I uderzył od tyłu na swych nieprzyjaciół, wieczystą sromotą ich okrył.
Bryt	Uderzył na tyły wrogów swoichI okrył ich wieczną hańbą.
Pozn	uderzył na tyły swych przeciwników i okrył ich wieczną hańbą.
WarPra	I znowu zaatakował wrogów, i okrył ich wieczną hańbą.
STB	I z powrotem odparł jego ciemięzców, zadając im wieczną hańbę.
EIB	I uderzył na tył swoich wrogów, Ściągnął na nich niezatartą hańbę.

Ps 78,67

PsFlor	(77:73) I odpędził przebytek Jozef a pokolenia Efrem nie wybrał,
PsPul	(77:73) I odpędził stan Jozef a postaci Efrem nie wybrał,
Wuj1923	I odrzucił namiot Józephów: i nie obrał pokolenia Ephraim.
Gda1881	Ale choć wzgardził namiotem Józefowym, a pokolenia Efraimowego nie obrał,
Gda2017	Ale choć wzgardził namiotem Józefa i pokolenia Efraima nie wybrał;
PsBycz	Lecz-pogardził-był, namiotem Jozefa; a,-z-plemienia Efraima, nie wybrał.
Goet	Ale odrzucił namiot Józefa i plemienia Efraima nie wybrał,
PsCylk	A wzgardził namiotem Józefa, a pokolenia Efraima nie wybrał.
PsKrusz	Choć wzgardził namiotem Józefowym i nie wybrał pokolenia Efraima,
PsAszk	I wzgardził namiotem Józefa, a pnia nie wybrał Efraimowego.
PsSzer	Jednak wzgardził namiotem Józefa, a plemienia Efraima nie wybrał,
Tys1	(77:67) Odrzucił namiot Józefa i nie wybrał szczepu Efraima.
Tys5	Odrzucił namiot Józefa i nie wybrał szczepu Efraima,
Bryt	Wzgardził namiotem Józefa, A plemienia Efraima nie wybrał,
Pozn	Wzgardził namiotem Józefa, nie wybrał pokolenia Efraima,
WarPra	Ale porzucił namiot Józefa i Jego wybór nie padł na ród Efraima.
STB	Lecz rozpłynął się namiot Josefa i nie wybrał pokolenia Efraima.
EIB	Wzgardził przy tym namiotem Józefa, Pominął również potomków Efraima,

Ps 78,68

PsFlor	(77:74) ale wybrał pokolenie Juda, gorę Syjon, jąż jest miłował.
PsPul	(77:74) ale wybrał postać Juda, gorę Syjon, jąż miłował.
Wuj1923	Ale obrał pokolenie Judy, górę Syon, którą umiłował.
Gda1881	Wszakże obrał pokolenie Judowe, i górę Syon, którą umiłował.
Gda2017	Jednak wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.
PsBycz	Ale-wybrał, z pokolenia Judy, tę górę Syonu, którą umiłował.
Goet	Lecz wybrał plemię Judy, górę Syjon, którą umiłował.
PsCylk	A wybrał pokolenie Jehudy, górę Cyon, którą umiłował.
PsKrusz	ale wybrał pokolenie Judy i górę Sjon, którą umiłował.
PsAszk	I wybrał pień Judzki, górę Syonu, którą umiłował. Selah.
PsSzer	lecz wybrał plemię Judy i górę Syjon, którą umiłował.
Tys1	(77:68) Lecz wybrał pokolenie Judy, górę Syjon którą umiłował.
Tys5	lecz wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.
Bryt	Lecz wybrał plemię JudyI górę Syjon, którą miłuje.
Pozn	ale wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.
WarPra	Upodobał zaś sobie w pokoleniu Judy i w górze Syjon, którą tak ukochał.
STB	A wybrał pokolenie Judy i górę Cyon, którą umiłował.
EIB	Wybrał natomiast plemię Judy I górę Syjon, którą pokochał.

Ps 78,69

PsFlor	(77:75) I uczynił jako jednorożec świątość swoję w ziemi, jąż założył na wieki.
PsPul	(77:75) I uczynił jako jednorożec świątość swoję w ziemi, jąż założył na wieki.
Wuj1923	I zbudował, jako jednorożców, świątnicę swoję na ziemi, którą ugruntował na wieki.
Gda1881	I wystawił sobie jako pałac wysoki świątnicę swoję, jako ziemię, którą ugruntował na wieki.
Gda2017	I zbudował swoją świątynię jak wysoki pałac; jak ziemię, którą ugruntował na wieki.
PsBycz	I-wybudował-był, jak wyniosłe-pałace, Swiątynię-swoję; On, jak-ziemia, utwiérdził-ją, na-wieki.
Goet	Wybudował świątynię Swoją jak wyżyny niebios, jak ziemię, którą ugruntował na wieki.
PsCylk	I dźwignął niby góry świątynię Swoję, niby ziemię którą ugruntował na wieki.
PsKrusz	I wystawił świątynię swoją jako miejsce wysokie, jako ziemię, którą ugruntował na wieki.
PsAszk	I wybudował świątnicę Swą, niby jednorożce, jak ziemię ugruntował ją na wieczność.
PsSzer	Tam zbudował sobie jak pałac świątynię swoją, na ziemi, która ugruntował na wieki.
Tys1	(77:69) I wzniósł swoją świątynię jak niebo, jak ziemię, którą ugruntował na wieki.
Tys5	I wzniósł swoją świątynię, jak wysokie niebo, jak ziemię, którą ugruntował na wieki.
Bryt	Zbudował świątynię swoją jak wysokie niebo, Jak ziemię, którą ugruntował na wieki.
Pozn	Zbudował swój święty Przybytek wyniosły jak niebiosa [i trwały] jak ziemia, którą utwierdził na wieki.
WarPra	I tam zbudował swój wspaniały przybytek, niewzruszony jak ziemia utwierdzona na zawsze.
STB	Także dźwignął Swoją Świątynię, jak góry; jakby ziemię, którą ugruntował na wieki.
EIB	Zbudował sobie świątynię wysoką aż pod niebo, Ugruntował ją jak ziemię posadowioną na wieki.

Ps 78,70

PsFlor	(77:76a) I wybrał Dawida sługę swego, a wyjął ji z stad owiec,
PsPul	(77:76a) I wybrał Dawida sługę swego, i wyjął ji z stad owiec,
Wuj1923	I obrał Dawida, sługę swego, i wziął go od trzód owiec, od kotnych owiec wziął go;
Gda1881	I obrał Dawida sługę swego, wziąwszy go z obór owczych;
Gda2017	Wybrał też Dawida, swego sługę; wziął go z owczych zagród;
PsBycz	Poczém-wybrał, w-Dawidzie, sługę-swojego, i-wziął-go, z-zagród trzódy-owiec.
Goet	I wybrał Dawida, sługę Swego, wziąwszy go od zagrody owiec;
PsCylk	I wybrał Dawida sługę Swego, i wziął go z pośród owczarni.
PsKrusz	I wybrał Dawida sługę swego, i wziął go z obór owczych.
PsAszk	Wybrał sługę Swego Dawida i wziął go z za obór owczych.
PsSzer	I wybrał Dawida sługę swego, powołał go od trzód owiec.
Tys1	(77:70) Wybrał swego sługę Dawida i wziął go od zagród owiec:
Tys5	Wybrał swego sługę, Dawida, i wziął go z owczych zagród;
Bryt	Wybrał Dawida, sługę swego, Powołał go od trzód owiec.
Pozn	Wybrał Dawida, sługę swego, wziął go z zagrody owiec;
WarPra	I wybrał sługę swojego Dawida, zabrał go wprost z pastwiska, od stada;
STB	Wybrał też Swojego sługę Dawida, a wziął go spośród owczarni.
EIB	Wybrał też Dawida, swego sługę, Sprowadził go z zagrody dla owiec,

Ps 78,71

PsFlor	(77:76b) od porodzących wziął ji (77:77) paść Jakoba sługę swego, a Israhel, dziedzicstwo swoje.
PsPul	(77:76b) i od rodzących wziął ji (77:77) paść Jakoba sługę swego, i Israhel, dziedzictwo swe.
Wuj1923	Aby pasł Jakóba, sługę jego, i Izraela, dziedzictwo jego.
Gda1881	Gdy chodził za owcami kotnemi, przyprowadził go, aby pasł Jakóba, lud jego, i Izraela, dziedzictwo jego;
Gda2017	Przywołał go, gdy chodził za karmiącymi owcami, aby pasł Jakuba, jego lud, i Izraela, jego dziedzictwo.
PsBycz	Z-poza ssących jagniąt, wyprowadził-go, do-pasania, w-Jakóbie, ludu-swego; a,-w-Izraelu, dziedzictwa-swojego.
Goet	Od owiec karmiących przywiódł go, aby pasł Jakuba, lud Jego i Izraela, dziedzictwo Jego.
PsCylk	Z po za maciorek wywiódł go, by pasterzył Jakóbowi, ludowi Jego, i Izraelowi dziedzictwu Jego.
PsKrusz	Gdy chodził za kotnemi, przyprowadził go, aby pasł Jakóba - lud jego i Izraela - dziedzictwo Jego.
PsAszk	Z poza łań rodnych go przywiódł, aby pasał w Jakóbie, ludzie Jego i w Izraelu, dziedzictwie Jego.
PsSzer	Przywiódł go od owiec karmiących, aby pasł Jakuba, lud Jego, i Izraela, dziedzictwo Jego.
Tys1	(77:71) wezwał go, gdy chodził za karmiącymi, by pasł Jakuba, lud Jego, i dziedzictwo Jego, Izraela.
Tys5	powołał go, gdy chodził za karmiącymi [owcami], by pasł Jakuba, lud Jego, i Izraela, Jego dziedzictwo.
Bryt	Przywiódł go do owiec karmiących, Aby pasł Jakuba, lud jego, I Izraela, dziedzictwo jego.
Pozn	powołał go od owiec karmiących, aby pasł Jakuba, Jego lud, (i Izraela, Jego dziedzictwo).
WarPra	wziął go ze sobą od karmiących owiec, żeby pasł lud Jakuba i Izraela dziedzictwo.
STB	Spośród owiec ciężarnych go wyprowadził, aby pasterzył Jakóbowi – Jego ludowi, oraz Israelowi – Jego dziedzictwu.
EIB	Zdjął z niego troskę o karmiące owce, Po to, aby pasł Jakuba, Jego lud, I Jego dziedzictwo, to jest Izraela.

Ps 78,72

PsFlor	(77:78) I pasł je w niewinowacstwie sierca swojego, i w rozumiech ręku swoju przewiodł jest je.
PsPul	(77:78) I pasł je w niewinności swojej, i w rozumiech ręku swoju przewiodł je.
Wuj1923	I pasł je w niewinności serca swego: a w roztropności rąk swoich prowadził je.
Gda1881	Który ich pasł w szczerości serca swego, a w roztropności rąk swoich prowadził ich.
Gda2017	A on ich pasł w prawości swego serca i prowadził ich roztropną ręką.
PsBycz	Więc-pasał-ich, według szczerości serca-swego; a,-z-mądrością rąk-swoich, prowadził-ich.
Goet	I pasł ich w nienaganności serca swego, a wprawną ręką swoją prowadził ich.
PsCylk	I pasterzył im wedle prawości serca swego, a roztropną dłonią swoją prowadził ich.
PsKrusz	I pasł ich w prostocie serca swego, a w roztropności rąk swoich prowadził ich.
PsAszk	I pasł je w czystości swego serca a w pełni rozsądku dłoni swych będzie je prowadził.
PsSzer	A on pasł ich w prawości serca swego i prowadził ich mądrze ręką swoją.
Tys1	(77:72) On ich pasł w prawości swego serca i roztropnie swymi rękoma prowadził.
Tys5	On ich pasł w prawości swego serca i roztropną prowadził ręką.
Bryt	I on pasł ich w prawości serca swego, I prowadził ich rozsądnie ręką swoją.
Pozn	A on pasł ich w prawości serca i prowadził doświadczoną ręką.
WarPra	A on pilnował ich jak pasterz sercem całym i prowadził mądrze swoimi rękami.
STB	Więc im pasterzył w prawości swojego serca i prowadził ich roztropną swoją dłonią.
EIB	I on czynił to w prawości swego serca, Przewodził ludowi swoją zręczną ręką.

Psalm 79

Ps 79,1

PsFlor	(78:1) Boże, przyszli są pogani w dziedzistwo twoje, ponieczcili są kościoł święty twoj, położyli są Jerusalem w sadową strożą.
PsPul	Psalm Dawidow (sic!). (78:1) Boże, przyszli pogani w dziedzictwo twoje, pokalali kościoł święty twoj, położyli Jeruzalem w jabłeczną strożą.
Wuj1923	Psalm Asaphowi. Boże, przyszli poganie na dziedzictwo twoje, splugawili kościół twój święty: obrócili Jeruzalem w budkę na chowanie jabłek.
Gda1881	Psalm podany Asafowi. O Boże! wtargnęli poganie w dziedzictwo twoje, splugawili kościół twój święty, obrócili Jeruzalem w kupy gruzu.
Gda2017	Psalm Asafa. Boże, poganie wtargnęli do twego dziedzictwa, splugawili twoją świętą świątynię, Jeruzalem zamienili w ruiny.
PsBycz	Psalm Asafa. O-Boże! weszły narody (pogańskie) w-dziedzictwo Twojé; one-splamiły świątynię Swiętości-Twéj; one-obróciły Jerozolimę, w-zwaliska-gruzu.
Goet	Psalm Asafa. BOŻE! wtargnęły narody w dziedzictwo Twoje; splugawiły świątynię Twoją świętą, obróciły Jerozolimę w gruzy.
PsCylk	Pieśń Asafa. Panie wtargnęli poganie do dziedzictwa Twego, znieważyli przybytek święty Twój, przemienili Jeruzalem w zwaliska.
PsKrusz	Psalm Asafa. Boże, weszli poganie w dziedzictwo Twoje, splugawili kościół Twój święty, obrócili Jeruzalem w rumowisko.
PsAszk	Śpiew Asafa. O Boże, naszły narody dziedzictwo Twoje, zburzyły pałac świętości Twej, zamieniły Jeruzalem w pustynne rumowisko.
PsSzer	Psalm Asafa. Boże! Poganie wtargnęli do dziedzictwa Twego, splugawili Twój święty przybytek, Jeruzalem zamienili w rumowisko.
Tys1	(78:1) Palm Asafowy. Boże, poganie przyszli do Twego dziedzictwa, zbezcześcili święty Twój przybytek, Jeruzalem obrócili w ruiny.
Tys5	Psalm. Asafowy. Boże, poganie przyszli do Twego dziedzictwa, zbezcześcili Twój święty przybytek, Jeruzalem obrócili w ruinę.
Bryt	Psalm Asafowy. Boże! Poganie wtargnęli do dziedzictwa twego, Znieważyli przybytek twój święty, Jeruzalem zamienili w rumowisko,
Pozn	Psalm Asafa. Boże, poganie wtargnęli do Twojego dziedzictwa, zbezcześcili Twój święty Przybytek, zamienili Jerozolimę w rumowisko.
WarPra	Psalm Asafa. Poganie wdarli się, o Boże, do dziedzictwa Twego, zbezcześcili Twój święty przybytek, a Jeruzalem zamienili w gruzy.
STB	Pieśń Asafa. Boże, do Twojego dziedzictwa wtargnęli poganie, znieważyli Twój święty Przybytek, przemienili Jeruszalaim w zwaliska.
EIB	Psalm Asafa. Boże! Narody wdarły się w Twoje dziedzictwo, Zbezcześciły Twój święty przybytek, Jerozolimę zamieniły w rumowisko.

Ps 79,2

PsFlor	(78:2) Położyli są śmiertności sługam twojim karmie ptakom nieba, mięso świętych twojich źwierzom ziemie.
PsPul	(78:2) Położyli ciała sług twych karmie ptakom nieba, mięso świętych ❬twych❭ źwierzu ziemie.
Wuj1923	Porzucili trupy sług twoich na strawę ptakom powietrznym: ciała świętych twoich zwierzętom ziemskim.
Gda1881	Dali trupy sług twoich na pokarm ptastwu powietrznemu, ciała świętych twoich bestyjom ziemskim.
Gda2017	Zwłoki twoich sług dali na żer ptactwu niebieskiemu, ciała twoich świętych bestiom ziemskim.
PsBycz	Wydały ciała-martwe sług-Twoich, na żér ptastwu tych-niebios; ciało miłujących-Cię, zwierzętom ziemi.
Goet	Oddały na pokarm trupy sług Twoich ptastwu niebieskiemu, ciała pobożnych Twoich dzikim zwierzętom ziemskim;
PsCylk	Podali zwłoki sług Twoich na żer ptactwu nieba, ciała pobożnych Twoich zwierzowi ziemi.
PsKrusz	Dali trupy sług Twych na pokarm ptactwu powietrznemu - ciało świętych Twoich zwierzętom ziemskim.
PsAszk	Dali trupy sług Twych na pożarcie ptactwu niebios, ciało Twych miłościwych zwierzętom ziemi.
PsSzer	Zwłoki Twych sług dali ptactwu niebios na żer, ciała Twoich wiernych dzikim zwierzętom.
Tys1	(78:2) Ciała sług Twoich wydali na pastwę ptakom powietrznym, zwierzętom ziemskim ciała Twoich świętych.
Tys5	Ciała sług Twoich wydali na pastwę ptakom podniebnym, zwierzętom ziemskim ciała Twoich świętych.
Bryt	Trupy sług twoich dali na żer ptactwu niebieskiemu, Ciała wiernych twoich dzikim zwierzętom.
Pozn	Zwłoki Twoich sług rzucili na pożarcie ptactwu powietrznemu, ciała Twoich wiernych - dzikim zwierzętom.
WarPra	Ciała Twoich sług na żer ptakom rzucili, zwłoki Twoich świętych na pożarcie zwierzętom.
STB	Zwłoki Twych sług wydali na żer ptactwu nieba, a cielesne natury Twych pobożnych wydali zwierzętom ziemi.
EIB	Zwłoki Twoich sług wydane na żer ptakom, Ciała oddanych Tobie porzucone dzikim zwierzętom,

Ps 79,3

PsFlor	(78:3) Wylali są krew jich jako wodę w okręgu Jerusalem i nie był, jenże by pogrzebł.
PsPul	(78:3) Wylali krew jich jako wodę około Jeruzalem i nie był, jenże by pogrzebł.
Wuj1923	Rozlali krew ich jako wodę około Jeruzalem: a nie był, ktoby pogrzebł.
Gda1881	Wylali krew ich jako wodę około Jeruzalemu, a nie był, ktoby ich pochował.
Gda2017	Rozlali ich krew jak wodę wokół Jeruzalem i nie było nikogo, kto by ich pogrzebał.
PsBycz	One-wyléwały krew-ich, jak-wodę, na-około-Jerozolimy, i-bez pogrzebania.
Goet	Rozlały krew ich jak wodę wokół Jerozolimy, a nikt ich nie pogrzebał.
PsCylk	Przelewali krew ich jak wodę na około Jeruzalemu, a nie było komu pochować.
PsKrusz	Rozlali krew ich jako wodę wokół Jeruzalem, a nie było, ktoby pochował!
PsAszk	Rozlali krew ich jako wodę dookoła Jeruzalemu i niemasz ktoby grzebał.
PsSzer	Rozlali krew ich jak wodę wokoło Jeruzalemu, a nikt ich nie pochował.
Tys1	(78:3) Ich krew rozlali jak wodę wokół Jeruzalem i nie było komu pogrzebać.
Tys5	Ich krew rozlali, jak wodę, wokół Jeruzalem i nie było komu ich pogrzebać.
Bryt	Rozlali krew ich jak wodę wokół Jeruzalemu, Nie było nikogo, kto by ich pogrzebał.
Pozn	Rozlali ich krew jak wodę wokół Jerozolimy, a nie było nikogo, kto by [ich] pogrzebał.
WarPra	Wokół Jeruzalem krew ich jak woda płynęła, nie było nikogo, kto by ich pogrzebał.
STB	Naokoło Jeruszalaim przelewali ich krew jak wodę i nie było komu pochować.
EIB	Ich krew jak woda rozlana wokół Jerozolimy, Nie było nikogo, kto by mógł ich pogrzebać.

Ps 79,4

PsFlor	(78:4) Uczynieni jesmy przekorą sąsiadom naszym, szpila i pośmiewanie tym, jiż w okolicy naszej są.
PsPul	(78:4) Uczynienismy w potępy sąsiadom naszym, podrzeźnienie i naigrawanie tym, jiż w okolicy są naszej.
Wuj1923	Staliśmy się pohańbieniem u sąsiadów naszych: śmiechowiskiem i igrzyskiem u tych, którzy są w okolicy naszéj.
Gda1881	Staliśmy się pohańbieniem u sąsiadów naszych; śmiechowiskiem i igrzyskiem u tych, którzy są około nas.
Gda2017	Staliśmy się hańbą dla naszych sąsiadów, pośmiewiskiem i drwiną dla tych, którzy są wokoło nas.
PsBycz	Staliśmy-się hańbą, u-sąsiadów-naszych; szyderstwem, i-pośmiewiskiem, u-okolicznych-naszych.
Goet	Staliśmy się pohańbieniem sąsiadom naszym, szyderstwem i obelgą tym, którzy nas otaczają.
PsCylk	Staliśmy się urągowiskiem u sąsiadów naszych, pośmiewiskiem i szyderstwem otoczenia naszego.
PsKrusz	Staliśmy się pohańbieniem u sąsiadów naszych - pośmiewiskiem i igraszką u tych, co około nas są.
PsAszk	Staliśmy się hańbą dla naszych sąsiadów, szyderstwem i pośmiewiskiem dla wszystkiego otoczenia naszego.
PsSzer	Staliśmy się hańbą dla naszych sąsiadów, pośmiewiskiem i szyderstwem dla ludów okolicznych.
Tys1	(78:4) Staliśmy się przedmiotem wzgardy dla naszych sąsiadów, igraszką i pośmiewiskiem dla otaczających.
Tys5	Staliśmy się przedmiotem wzgardy dla naszych sąsiadów, igraszką i pośmiewiskiem dla otoczenia.
Bryt	Staliśmy się hańbą dla naszych sąsiadów, Pośmiewiskiem i szyderstwem dla naszego otoczenia.
Pozn	Staliśmy się przedmiotem wzgardy naszych sąsiadów, szyderstwem i pośmiewiskiem dla tych, którzy nas otaczają.
WarPra	Staliśmy się pośmiewiskiem dla naszych sąsiadów, drwią z nas i gardzą nami wszyscy.
STB	Staliśmy się urągowiskiem u naszych sąsiadów, pośmiewiskiem i szyderstwem naszego otoczenia.
EIB	Okryliśmy się hańbą wobec naszych sąsiadów, Staliśmy się pośmiewiskiem i szyderstwem dla naszego otoczenia.

Ps 79,5

PsFlor	(78:5) Dokądże, Gospodnie, gniewać sie będziesz do końca, zażże sie ja❬k❭o ogień gniew twoj?
PsPul	(78:5) Dokąd sie, Boże, gniewać będziesz do końca, zażże sie jako ogień gniew twoj?
Wuj1923	Dokądże, Panie, gniewać się będziesz do końca? rozpali się jako ogień zapalczywość twoja?
Gda1881	Dokądże, o Panie? azaż na wieki gniewać się będziesz? a jako ogień pałać będzie zapalczywość twoja?
Gda2017	Jak długo, PANIE? Czy wiecznie będziesz się gniewać? Czy twoja zapalczywość będzie płonąć jak ogień?
PsBycz	Dopókiż, o-Panie! będzieszli-się-gniéwał na-wieki? będzieli-się-paliło, jak-ogień, oburzenié-Twojé?
Goet	Dopóki, Panie, gniewać się będziesz bez ustanku, a pałać będzie gorliwość Twoja jak ogień?
PsCylk	Dopókiż o Boże! Czyż gniewać się będziesz na wieki? pałać będzie jak ogień uniesienie Twoje?
PsKrusz	Dokądże Panie! Czy na wieki gniewać się będziesz? Czy jako ogień pałać będzie zawziętość Twoja?
PsAszk	Dokąd o Jehowo pałać będziesz gniewem, czyż wiecznie jako ogień palić się będzie Twa zapalczywość?
PsSzer	Dokądże, Panie? Czyż wiecznie gniewać sie będziesz? Jak ogień płonąć będzie zapalczywość Twoja?
Tys1	(78:5) Dokądże, Panie? Czy wiecznie będziesz się gniewał? Czy Twoja zapalczywość będzie gorzeć jak ogień?
Tys5	Dokądże, Panie? Czy wiecznie będziesz się gniewał? Czy Twoja zapalczywość będzie gorzeć jak ogień?
Bryt	Dokądże, Panie? Czyż wiecznie gniewać się będziesz? Jak ogień płonąć będzie zapalczywość twoja?
Pozn	Dokądże, Jahwe? Czy wiecznie będziesz trwał w swym gniewie, czy zapalczywość Twoja będzie płonęła jak ogień?
WarPra	Jak długo jeszcze, o Panie? Czy wiecznie trwać będzie zagniewanie Twoje? Jak długo będzie płonął gniew Twój jak ogień?
STB	Dopóki, WIEKUISTY? Czy będziesz się gniewać na wieki? Czy Twoje uniesienie będzie pałać jak ogień?
EIB	Jak długo ma to trwać, PANIE? Czy na zawsze zamierzasz się gniewać? Czy Twa zapalczywość nie przestanie płonąć niczym ogień?

Ps 79,6

PsFlor	(78:6) Wylej gniew twoj w pogany, jiż ciebie nie znali, i w krolewstwa, jaż imienia twego nie wzywały,
PsPul	(78:6) Wylej gniew twoj na ludzi, jiż ciebie nie znają, i na krolewstwa, jaż imienia twego nie wzywały,
Wuj1923	Wyléj gniew twój na pogany, którzy cię nie znają: i na królestwa, które imienia twego nie wzywały.
Gda1881	Wylij gniew twój na pogan, którzy cię nie znają, i na królestwa, które imienia twego nie wzywają.
Gda2017	Wylej twój gniew na pogan, którzy cię nie znają, i na królestwa, które nie wzywają twego imienia.
PsBycz	Wyléj zapalczywość-Twę na te-narody, które nie znają-Ciebie; i-na królestwa, które, do-Imienia-Twego, nie wołają.
Goet	Wylej zapalczywość Swoją na narody, które Cię nie znają, i na królestwa, które imienia Twego nie wzywają!
PsCylk	Wylej gniew Twój na ludy, które nie znają Ciebie, i na państwa które imienia Twego nie wzywają.
PsKrusz	Wylej gniew Twój na pogan, którzy Cię nie znają, - i na królestwa, które imienia Twego nie wzywają.
PsAszk	Wylej zapamiętałość Twą na narody, które Ciebie nie znają, na królestwa, które Twojem nie wołały imieniem.
PsSzer	Wylej gniew swoj na ludy, które Cię nie znają, i na królestwa, które nie wzywają imienia Twego,
Tys1	(78:6) Wylej gniew Twój na ludy, które Cię nie uznają, na królestwa, co nie wzywają Twojego imienia.
Tys5	Wylej gniew Twój na ludy, które Cię nie uznają, na królestwa, co nie wzywają Twojego imienia.
Bryt	Wylej gniew swój na narody, które cię nie znają, I na królestwa, które nie wzywają imienia twego,
Pozn	Wylej Twoje wzburzenie na ludy pogańskie, które Cię nie znają, i na królestwa, które nie wzywają Twojego Imienia!
WarPra	Racz wylać na pogan czarę Twego gniewu, na nie znających Ciebie i na królestwa, które nie czczą Twojego Imienia.
STB	Wylej Twój gniew na narody, które Ciebie nie znają i na państwa, co nie wzywają Twego Imienia.
EIB	Wylej swój gniew na narody, które Cię nie uznają, I na królestwa, które nie wzywają Twojego imienia,

Ps 79,7

PsFlor	(78:7) bo śniedli są Jakob i miasto jego pusto uczynili są.
PsPul	(78:7) bo śniedli Jakob i miasto jego pusto uczynili.
Wuj1923	Albowiem pożarli Jakóba, i miejsce jego spustoszyli.
Gda1881	Albowiemci pożarli Jakóba, a mieszkanie jego spustoszyli.
Gda2017	Pożarli bowiem Jakuba i spustoszyli jego mieszkanie.
PsBycz	Bo, pożarli Jakóba; a,-mieszkanié-jego, opustoszyli.
Goet	Albowiem one pożarły Jakóba, a mieszkanie Jego spustoszyły.
PsCylk	Albowiem pochłonęli Jakóba, a przybytek jego spustoszyli.
PsKrusz	Albowiem Jakóba pożarli i mieszkanie jego spustoszyli.
PsAszk	Gdyż pożarli Jakóba a spokojną siedzibę Jego spustoszyli.
PsSzer	bo pożarli Jakuba i spustoszyli jego siedzibę!
Tys1	(78:7) Albowiem pożarli Jakuba i spustoszyli jego siedzibę.
Tys5	Albowiem pożarli Jakuba i spustoszyli jego siedzibę.
Bryt	Albowiem pożarli JakubaI spustoszyli siedzibę jego!
Pozn	Bo pożarły Jakuba i spustoszyły jego siedzibę.
WarPra	Przecież to oni zgładzili Jakuba spustoszyli jego pola.
STB	Bo pochłonęli Jakóba, a jego Przybytek spustoszyli.
EIB	Ponieważ pożarli Jakuba I spustoszyli jego siedzibę!

Ps 79,8

PsFlor	(78:8) Nie pamiętaj lichot naszych starych, rychło przejdą nas miłosierdzia twoja, bo ubodzy uczynieni jesmy barzo.
PsPul	(78:8) Nie pamiętaj złości naszych dawnych, rychło uśpieszycie k nam miłosierdzia twoja, bo ubodzy sczynienismy barzo.
Wuj1923	Nie wspominaj starych nieprawości naszych: niech nas rychło uprzedzą litości twoje; bośmy się stali bardzo ubogimi.
Gda1881	Nie wspominajże nam przeszłych nieprawości naszych; niech nas rychło uprzedzi miłosierdzie twoje, bośmy bardzo znędzeni.
Gda2017	Nie pamiętaj nam dawnych nieprawości naszych, niech nas prędko spotka twoje miłosierdzie, bo jesteśmy bardzo wynędzniali.
PsBycz	Nie pamiętaj nam nieprawości pierwotnych; niech-prędko uprzédzą-nas politowania-Twoje; bo, zubożeliśmy bardzo.
Goet	Nie poczytaj nam nieprawości przodków naszych; pośpiesznie niech spotka nas Twoje zmiłowanie; bo bardzośmy osłabli.
PsCylk	Nie pamiętaj nam win przodków; rychło niech uprzedzi nas miłosierdzie Twoje, bośmy znędznieni bardzo.
PsKrusz	Nie wspominaj nam o pierwszych przewinieniach! Niechaj nas prędko uprzedzi miłosierdzie Twoje, albowiem bardzośmy nieszczęśliwi.
PsAszk	Nie pamiętaj nam grzechów praojców, rychło niechaj nas ubiegną miłosierdzia Twe, bośmy biedni bardzo.
PsSzer	Nie pamiętaj nam dawnych win; niech nas rychło spotka miłosierdzie Twoje, bośmy bardzo nędzni!
Tys1	(78:8) Nie pamiętaj o winach przodków ze szkodą dla nas, niech rychło wyjdzie ku nam miłosierdzie Twoje: bo bardzo jesteśmy nieszczęśliwi.
Tys5	Nie pamiętaj nam win naszych przodków, niech rychło przyjdzie ku nam miłosierdzie Twoje, bo bardzo jesteśmy słabi.
Bryt	Nie pamiętaj nam dawnych win; Niech nas rychło spotka miłosierdzie twoje, Bośmy bardzo nędzni!
Pozn	Nie poczytuj nam win naszych przodków! Niech szybko spłynie na nas miłosierdzie Twoje, bo nędza nasza jest niezmierna.
WarPra	Racz nam nie pamiętać przewinień przodków naszych, w miłosierdziu Twoim pośpiesz nam z pomocą, bo czujemy się bardzo przygnębieni.
STB	Nie pamiętaj nam win naszych przodków; niech nas szybko uprzedzi Twoje miłosierdzie, bo jesteśmy bardzo wynędzniali.
EIB	Nie pamiętaj nam dawnych win; Okaż nam jak najszybciej miłosierdzie, Bo jesteśmy w wielkiej potrzebie!

Ps 79,9

PsFlor	(78:9) Podpomoży nas, Boże zbawienia naszego, i prze sławę imienia twego wyzwol nas, Gospodnie, i miłościw bądź grzechom naszym prze imię twoje,
PsPul	(78:9) Pomoży nam, Boże, zbawienie nasze, i prze sławę imienia twego, Boże, wyzwol nas, i miłościw bądź grzechom naszym prze imię twoje,
Wuj1923	Wspomożesz nas, Boże, zbawicielu nasz: a dla sławy imienia twego, Panie, wybaw nas: a bądź miłościw grzechom naszym dla imienia twego.
Gda1881	Wspomóżże nas, o Boże zbawienia naszego! dla chwały imienia twego, a wyrwij nas, i bądź miłościw grzechom naszym dla imienia twego.
Gda2017	Wspomóż nas, Boże naszego zbawienia, dla chwały imienia twego; ocal nas i przebacz nam grzechy ze względu na twoje imię.
PsBycz	Dopomoż-nam, o-Bożo zbawienia-naszego! dla chwały Imienia-Twego. i-oswobódź-nas; a-daj-się-przebłagać za grzéchy-nasze, z-powodu Imienia-Twojego.
Goet	Pomóż nam Ty, Boże zbawienia naszego, dla czci imienia Twego i wybaw nas, a przebacz nam grzechy nasze dla imienia Twego!
PsCylk	Wspomóż nas Panie wybawienia naszego, gwoli chwale imienia Twojego, i ocal nas, i odpuść grzechy nasze przez wzgląd na imię Twoje.
PsKrusz	Dopomóż nam, Boże zbawienia naszego, a wyrwij nas dla chwały imienia Twego, i dla imienia Twego oczyść nas z grzechów naszych!
PsAszk	Wspomóż nas Boże wybawienia naszego dla chwały Twojego imienia i ocal nas a wybacz grzechom naszym gwoli Twojemu imieniu.
PsSzer	Wspomóż nas, Boże zbawienia naszego, dla chwały imienia swego, wybaw nas i odpuść grzechy nasze dla imienia swego!
Tys1	(78:9) Wspomóż nas, Boże zbawienia naszego, dla chwały Twego imienia, i wyzwól nas, i odpuść nasze grzechy dla imienia Twego.
Tys5	Wspomóż nas, Boże, nasze zbawienie, przez wzgląd na chwałę Twojego imienia, i wyzwól nas, i odpuść nasze grzechy przez wzgląd na Twoje imię.
Bryt	Wspomóż nas. Boże zbawienia naszego, Dla chwały imienia twego wybaw nas I odpuść grzechy nasze Dla imienia twego!
Pozn	Przybądź nam z pomocą, Boże, Wybawco nasz, dla chwały Imienia Twego! Wybaw nas i odpuść nam nasze grzechy dla Imienia Twego!
WarPra	Dla chwały Imienia Twojego wspomóż nas, o Boże Wybawicielu! Wybaw nas dla imienia Twojego i przebacz nam nasze grzechy.
STB	Dla chwały Twojego Imienia, wspomóż nas Boże naszego wybawienia i nas ocal; odpuść nasze grzechy przez wzgląd na Twoje Imię.
EIB	Pomóż nam, Boże naszego zbawienia, Wybaw nas dla chwały Twojego imienia, Dokonaj pojednania z powodu naszych grzechów - Ze względu na Twoje imię!

Ps 79,10

PsFlor	(78:10) bo snadź rzeką w pogaństwie: Gdzie jest Bog jich? I znano będzie w postacioch przed oczyma naszyma (78:11a) pomsta krwie sług twojich, jaż rozlita jest.
PsPul	(78:10) bo snadź rzeką w pogaństwie: Gdzie jest Bog jich? I znano będzie w postacioch przed naszyma oczyma (78:11a) pomsta krwie sług twoich, jaż rozlita jest.
Wuj1923	Aby snadź nie mówili między pogany: Kędyż jest Bóg ich? a niech znaczna będzie nad pogany, przed oczyma naszemi, pomsta krwie sług twoich, która jest wylana.
Gda1881	Przeczżeby mieli mówić poganie: Gdzież jest Bóg ich? Bądź znacznym między poganami, przed oczyma naszemi, dla pomsty krwi sług twoich, która jest wylana.
Gda2017	Dlaczego poganie mają mówić: Gdzież jest ich Bóg? Niech będzie znany wśród pogan na naszych oczach przez dokonanie zemsty za przelaną krew twoich sług.
PsBycz	Czemużby mawiały narody: Gdzie jest Bóg-ich? niech-będzie-wiadomé, u-narodów, w-oczach-naszych, pomszczenié-się, za krew sług-Twoich wylaną.
Goet	Dlaczego mają mówić narody: "Gdzież więc jest Bóg ich?" Niech oznajmiona będzie wśród narodów przed oczyma naszemi pomsta za przelaną krew sług Twoich!
PsCylk	Czemu mają mówić poganie: gdzież Bóg ich? Niech się ujawni między ludami w oczach naszych, pomsta za krew sług Twoich przelaną.
PsKrusz	Dlaczegoż mają mówić poganie: "Gdzież jest Bóg ich"? Niechaj wiedzą wśród pogan, żeś Ty jest przed oczyma naszemi dla pomsty krwi sług Twoich, która jest wylana.
PsAszk	Czemużby mówić miały narody: "Gdzież jest ich Bóg?" Niechaj między narodami rozejdzie się wieść o pomszczonej w oczach naszych krwi rozlanej Twoich sług!
PsSzer	Czemu ludy mają mówić: Gdzież jest ich Bóg? Niech jawna będzie wśród pogan w oczach naszych zemsta za przelaną krew sług Twoich!
Tys1	(78:10) Dlaczego mają mówić poganie: «Gdzie jest ich Bóg?» Niech stanie się jawną wśród pogan i na oczach naszych pomsta za krew Twoich sług, którą przelano.
Tys5	Dlaczego mają mówić poganie: Gdzież jest ich Bóg? Niech na naszych oczach rozejdzie się wśród pogan wieść o pomście za przelaną krew Twoich sług.
Bryt	Czemu narody mają mówić: Gdzież jest Bóg ich? Niech jawna będzie wśród narodów w oczach naszych Zemsta za przelaną krew sług twoich!
Pozn	Dlaczego mieliby mówić poganie: "Gdzież jest ich Bóg?" Niechaj na oczach naszych jawna się stanie wśród ludów pogańskich pomsta za krew Twoich sług, która została przelana!
WarPra	Dlaczego poganie mają mówić: Gdzież jest ich Bóg? Niech się dowiedzą poganie na oczach naszych, jak krew sług Twoich pomściłeś.
STB	Czemu mają mówić poganie: Gdzie ich Bóg? Niechaj na naszych oczach się ujawni pomsta wśród ludów za przelaną krew Twoich sług.
EIB	Dlaczego narody mają mówić: Gdzie się podział ich Bóg? Niech na naszych oczach dokona się wśród narodów Zemsta za rozlew krwi Twoich sług!

Ps 79,11

PsFlor	(78:11b) Wnidzi w obeźrzeniu twojem stękanie spiętych. (78:12) Podług wielikości ramienia twego osiądź syny umarzających
PsPul	(78:11b) Wnidzi przed cię stękanie spiętych. (78:12) Podług wielikości ramienia twego obejmi syny śmiercią pobitych
Wuj1923	Niech przyjdzie przed obliczność twoję wzdychanie spętanych: według wielmożności ramienia twego zachowaj syny pomordowanych.
Gda1881	Niech przyjdzie przed oblicze twoje narzekanie więźniów, a według wielkości ramienia twego zachowaj ostatki tych, co są na śmierć skazani.
Gda2017	Niech dotrze do ciebie jęk więźniów, według potęgi twego ramienia zachowaj skazanych na śmierć.
PsBycz	Niech-przyjdzie, przed-obliczé-Twé, jęk uwięzionego; według-wielkości ramienia-Twego, pozostaw godnych zabicia.
Goet	Niech przyjdzie przed Ciebie wzdychanie więźniów; wielkością ramienia Swego pozostaw przy życiu tych, którzy są na śmierć wydani,
PsCylk	Niechaj dojdzie do Ciebie jęk więźnia; wedle wielkości ramienia Twojego oszczędź na śmierć skazanych.
PsKrusz	Niechaj przyjdzie przed oblicze Twe narzekanie więźniów; według wielkości ramienia Twego zachowaj synów na śmierć skazanych.
PsAszk	Niechaj dojdzie przed oblicze Twe jęk pojmanych, jako wielkiemi ramię Twoje - daj oswobodzenie synom uśmiercenia.
PsSzer	Niech dojdzie do Ciebie jęk więźniów! Mocą ramienia swego uwolnij skazanych na śmierć!
Tys1	(78:11) Niech jęk pojmanych dojdzie do Ciebie; mocą Twojego ramienia skazanych na śmierć uwolnij.
Tys5	Niech jęk pojmanych dojdzie do Ciebie; mocą Twojego ramienia oszczędź na śmierć skazanych.
Bryt	Niech dotrze do ciebie jęk więźniów! Mocą ramienia swego uwolnij skazanych na śmierć!
Pozn	Niech dotrze przed oblicze Twoje jęk pojmanych, mocą ramienia swego zachowaj skazanych na śmierć!
WarPra	Niech dojdą do Ciebie uwięzionych jęki, skazanych na śmierć uwolnij mocą Twego ramienia.
STB	Niech dojdzie do Ciebie jęk więźnia; według wielkości Twego ramienia oszczędź na śmierć skazanych.
EIB	Niech dotrze do Ciebie jęk więźniów! Swym potężnym ramieniem oszczędź skazanych na śmierć!

Ps 79,12

PsFlor	(78:13) i wroci sąsiadom naszym siedmkroć więcej w łono jich łajanie jich, jeż łajali tobie, Gospodnie.
PsPul	(78:13) i wroci sąsiadom naszym siedmkroć więcej w łono jich przyganę jich, jąż są przyganiali tobie, Boże.
Wuj1923	A oddaj sąsiadom naszym siedmiorako do ich łona urąganie ich, którem urągali tobie, Panie.
Gda1881	A oddaj sąsiadom naszym siedmiorako na łono ich za pohańbienie ich, któreć uczynili, o Panie!
Gda2017	I odpłać naszym sąsiadom siedmiokrotnie w ich zanadrze za zniewagę, którą ci wyrządzili, Panie!
PsBycz	I-oddaj sąsiadom-naszym siedmiokrotnie, na łono-ich, zelżywość-ich, którą znieważali-Cię, o-Panie.
Goet	A oddaj sąsiadom naszym siedmiokrotnie w ich zanadrze hańbę ich, którą oni z Ciebie, Panie, szydzili!
PsCylk	I zwróć sąsiadom naszym siedmiokrotnie w łono ich, zelżywość którą lżyli Cię Panie.
PsKrusz	Ale oddaj sąsiadom naszym siedmiokrotnie na łono ich, za pohańbienie ich, które to pohańbienie uczynili, o Panie!
PsAszk	I zwróć sąsiadom naszym siedmiokroć zelżywość ich, którą lżyli Ciebie, o Panie!
PsSzer	I oddaj sąsiadom naszym siedmiokrotnie w łono urąganie ich, którym obrażali Ciebie, Panie!
Tys1	(78:12) I odpłać sąsiadom naszym siedemkroć w ich zanadrze za zniewagę, którą Tobie, Panie, wyrządzili.
Tys5	I odpłać sąsiadom naszym siedmiokrotnie w ich zanadrze za zniewagę, którą Tobie, Panie, wyrządzili.
Bryt	Odpłać sąsiadom naszym siedemkroć urąganie ich, Którym ciebie obrażali, Panie!
Pozn	Odpłać sąsiadom naszym po siedmiokroć za zniewagę, jaką wyrządzili Tobie, Panie!
WarPra	Po siedmiokroć odpłać naszym sąsiadom za zniewagi, które Tobie, o Panie, wyrządzili.
STB	Zwróć też naszym sąsiadom, siedmiokrotnie na ich łono, pohańbienie jakim Cię lżyli, Panie.
EIB	Za obelgi miotane przeciwko Tobie, Panie, Odpłać naszym sąsiadom po siedmiokroć!

Ps 79,13

PsFlor	(78:14) My zaprawdę, lud twoj i owce pastwy twojej, spowiadać ci sie będziem tobie na wieki, (78:15) w pokoleniu i w pokoleniu zjawimy chwałę twoję.
PsPul	(78:14) Ale my, lud twoj i owce pastwy twoje, chwalić cie będziem na wieki, (78:15) w pokolenie i pokolenie zjawimy chwałę twoję.
Wuj1923	A my, twój lud i owce pastwiska twego, będziemyć wyznawać na wieki: od rodzaju do rodzaju będziem opowiadać chwałę twoję.
Gda1881	Ale my lud twój i owce pastwiska twego, będziemy cię wysławiali na wieki; od narodu do narodu będziemy opowiadać chwałę twoję.
Gda2017	My zaś, twój lud i owce twego pastwiska, będziemy cię wielbić na wieki, będziemy głosić twoją chwałę z pokolenia na pokolenie.
PsBycz	A-my, lud-twój, i-trzoda pastwiska-Twego, będziem-dzięki-składali Tobie na-wieki; od-rodu do-rodu, będziemy-opowiadali chwałę-Twoję.
Goet	My zaś, lud Twój i trzoda pastwiska Twego, chcemy dziękować Ci na wieki, a opowiadać chwałę Twoją od pokolenia do pokolenia.
PsCylk	A my lud Twój i trzoda pastwiska Twego, wysławiać Cię będziemy na wieki, od pokolenia w pokolenie opowiadać chwałę Twoję.
PsKrusz	A myśmy ludem Twoim i owcami pastwiska Twego! Będziemy Cię wysławiali na wieki - od pokolenia do pokolenia będziemy opowiadali chwałę Twoją.
PsAszk	Lecz my, lud Twój i trzoda pastwiska Twojego hołdy Ci składać będziemy na wieki, z pokolenia w pokolenie opowiadać będziem Twą chwałę.
PsSzer	Lecz my, lud Twój, i owce pastwiska Twego, będziemy sławić Cię na wieki, będziemy opowiadać chwałę Twoją z pokolenia w pokolenie.
Tys1	(78:13) My zaś, lud Twój i owce Twej trzody, będziemy Cię sławić na wieki; i przez pokolenia głosić Twoją chwałę.
Tys5	My zaś, lud Twój i owce z Twej trzody, będziemy Tobie dziękować na wieki i z pokolenia na pokolenie głosić Twoją chwałę.
Bryt	My zaś, lud twój i owce pastwiska twojego, Będziemy sławić cię na wieki, Będziemy opowiadać chwałę twoją z pokolenia w pokolenie.
Pozn	My zaś, lud Twój i owce Twego pastwiska, wysławiać Cię będziemy na wieki i głosić z pokolenia w pokolenie chwałę Twoją.
WarPra	A my, lud Twój i owce Twojego pastwiska, po wszystkie czasy dziękować Ci będziemy i chwałę Twoją głosić przez wszystkie pokolenia.
STB	A my, Twój lud i trzoda Twojego pastwiska, będziemy Cię wysławiać na wieki, od pokolenia do pokolenia będziemy opowiadać Twoją chwałę.
EIB	My natomiast, Twój lud i owce Twojego pastwiska, Będziemy Cię sławić na wieki, Będziemy głosić Twoją chwałę z pokolenia na pokolenie.

Psalm 80

Ps 80,1

PsFlor	(79:1) Jenże oprawiasz Israhel, rozumiej, jenże przewodzisz jako owcę Jozef, (79:2a) jenże siedzisz na cherubin,
PsPul	Dawidow (sic!). (79:1) Jen rządzisz Israhel, wysłuchaj, jenże przewodzisz jako owcę Jozef, (79:2a) jen siedzisz na cherubin,
Wuj1923	(80:1) Na koniec, dla tych, którzy będą odmienieni, świadectw Asaphowi, Psalm. (80:2) Który rządzisz Izrael, posłuchaj: który prowadzisz jako owcę, Józeph: który siedzisz na Cherubinach:
Gda1881	Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm świadectwa Asafowi. (80:2) O Pasterzu Izraelski! posłuchaj, który prowadzisz Józefa jako stado owiec; który siedzisz na Cherubinach, rozjaśnij się.
Gda2017	Przewodnikowi chóru, na Sosannim. Psalm świadectwa Asafa. Posłuchaj, Pasterzu Izraela, ty, który prowadzisz Józefa jak stado owiec, ty, który zasiadasz między cherubinami, zabłyśnij.
PsBycz	(80:1) Naczelnikowi-Muzyki, na narzędziu, Szoszanim Edul, zwaném, Asafa Psalm, do grania dany. (80:2) O-Pasterzu Izraela! posłuchaj: Prowadzący, jak-trzodę, Józefa, mieszkający między Cherubinami, zajaśniéjże.
Goet	(80:1) PRZEWODNIKOWI chóru. Według "Lilij". Świadectwo Asafa. Psalm. (80:2) Zważ, Pasterzu Izraela! który prowadzisz Józefa jako trzodę; ukaż się, który tronujesz nad cherubami!
PsCylk	(80:1) Przewodnikowi chóru na sześć głosów, na świadectwo. Asafa pieśń. (80:2) Pasterzu Izraela, wysłuchaj; który wodzisz niby trzodę Józefa, który zasiadasz nad cherubami, zajaśniéj.
PsKrusz	(80:1) Przełożonemu chóru. Na "Lilje". Świadectwo Asafa. Psalm. (80:2) O Pasterzu izraelski! Posłuchaj, który prowadzisz Józefa, jako owce, który siedzisz na cherubach, ujawnij się!
PsAszk	(80:1) Dyrygentowi. Do harf kształtu róży, świadectwo Asafowe. Śpiew. (80:2) Pasterzu Izraela - nadstaw ucha, który prowadzisz Józefa, jako trzodę, - dosiadasz Cherubów, - zjaw się!
PsSzer	(80:1) Przewodnikowi chóru, na nutę: Lilie... świadectwo Asafa, psalm. (80:2) Pasterzu izraelski, słuchaj! Ty, który prowadzisz Józefa jak trzodę, który zasiadasz na cherubach, ukaż się w chwale!
Tys1	(79:1) Kierownikowi chóru. Na melodię: "Lilia Prawa...". Asafowy. Psalm. (79:2) Pasterzu Izraela, posłuchaj, Ty, co jak trzodę wiedziesz ród Józefa. Zabłyśnij, który siedzisz na cherubach,
Tys5	(80:1) Kierownikowi chóru. Na melodię: "Lilie świadectwa...". Asafowy. Psalm. (80:2) Posłuchaj, Pasterzu Izraela, Ty, co jak trzodę wiedziesz ród Józefa. Ty, który zasiadasz na cherubachs, zabłyśnij,
Bryt	(80:1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: „Lilie...” Świadectwo. Asafowy. Psalm. (80:2) Pasterzu Izraela, słuchaj! Ty, który prowadzisz Józefa jak trzodę, Który zasiadasz na cherubach, Ukaż się w chwale!
Pozn	(80:1) [Uwaga] dla kierownika chóru: na melodię "Lilie"; świadectwo; Psalm Asafa. (80:2) Pasterzu Izraela, nakłoń ucha! Ty, który prowadzisz Józefa jak trzodę, który zasiadasz na cherubach, ukaż się w swym blasku
WarPra	(80:1) Dla kierującego chórem. Na melodię: „Lilie świadectwa”. Psalm Asafa. (80:2) Posłuchaj, pasterzu Izraela, Ty, co pilnujesz Józefa jak trzody, ukaż się, Ty, co na cherubach zasiadasz,
STB	(80:1) Przewodnikowi chóru, na sześć głosów. Pieśń Asafa na świadectwo. (80:2) Wysłuchaj, Pasterzu Israela, który prowadzisz Josefa, jak trzodę; który zasiadasz nad cherubami; zajaśniej.
EIB	(80:1) Dla prowadzącego chór. Na melodię: Lilie. Wyznanie. Asafowy. Psalm. (80:2) Pasterzu Izraela, zechciej nas wysłuchać! Ty, który prowadzisz Józefa jak trzodę, Który zasiadasz na cherubach, Objaw swój majestat!

Ps 80,2

PsFlor	(79:2b) zjaw sie przed Efraim, Bienijamin i Manasse, (79:3) wzbudź moc twoję a przydzi, aby zbawiony uczynił nas.
PsPul	(79:2b) zjaw sie przed Efraim, Bienijamin i Manasse, (79:3) zbudzi moc twoję a przydzi, aby zbawiony uczynił nas.
Wuj1923	(80:3) Okaż się przed Ephraimem, Benjaminem i Manassem: wzbudź możność twoję, a przyjdź, abyś nas wybawił.
Gda1881	(80:3) Wzbudź moc swoję przed Efraimem, i Benjaminem, i Manasesem, a przybądź na wybawienie nasze.
Gda2017	Przed Efraimem, Beniaminem i Manassesem wzbudź swoją moc i przyjdź nas zbawić.
PsBycz	(80:3) Przed Efraimem, i-Benjaminem, i-Menaszehem, obudź moc-Twoję, i-przyjdź na-pomoc nam.
Goet	(80:3) Wzbudź moc Swoją przed Efraimem, Benjaminem i Manasesem i przyjdź nam ku wybawieniu.
PsCylk	(80:3) Wobec Efraima i Binjamina i Menassy, rozbudź potęgę Twoję, i przybądź na pomoc nam.
PsKrusz	(80:3) Przed Efraimem i Benjaminem, i Manassesem wzbudź siłę Twoją i przybądź ku wybawieniu nas!
PsAszk	(80:3) Przed Efraimem i Benjaminem i Menassem obudź Twą moc bohaterską i pójdź nam ku pomocy!
PsSzer	(80:3) Zbudź bohaterską moc swoją przed obliczem Efraima, Benjamina i Manassesa, i przybądź nam z pomocą!
Tys1	(79:3) przed Efraimem, Beniaminem i Manassesem. Wzbudź Twą potęgę i przyjdź nas zbawić!
Tys5	(80:3) przed Efraimem, Beniaminem i Manassesem! Wzbudź Twą potęgę i przyjdź nam na pomoc!
Bryt	(80:3) Przed obliczem Efraima, Beniamina i ManassesaZbudź moc swoją i przybądź nam z pomocą!
Pozn	(80:3) wobec Efraima, Beniamina i Manassego! Zbudź swoją moc i przybądź nam z pomocą!
WarPra	(80:3) Efraimowi, Beniaminowi i Manassesowi! Okaż całą Twą potęgę i przyjdź nam z pomocą!
STB	(80:3) Rozbudź Twoją potęgę wobec Efraima, Binjamina oraz Menassy, przybądź nam na pomoc.
EIB	(80:3) Przed obliczem Efraima, Beniamina i Manassesa Okaż swoją moc i przybądź z wybawieniem!

Ps 80,3

PsFlor	(79:4) Boże, obroci nas a pokaż lice twoje, i zbawieni będziem.
PsPul	(79:4) Boże, obroci nas a pokaży lice [lice] twoje, a zbawieni będziemy.
Wuj1923	(80:4) Boże, nawróć nas: a ukaż oblicze twoje, i będziemy zbawieni.
Gda1881	(80:4) O Boże! przywróć nas, a rozjaśnij nad nami oblicze twoje, a będziemy zbawieni.
Gda2017	Boże, odnów nas, rozjaśnij nad nami swoje oblicze, a będziemy wybawieni.
PsBycz	(80:4) O-Boże! przywróć-nas, i-zajaśniéj obliczem-Twojém, a-ocaleni-będziemy.
Goet	(80:4) O Boże, przywróć nas, i niech jaśnieje oblicze Twoje, a będziemy wybawieni.
PsCylk	(80:4) Panie wskrześ nas, rozświeć oblicze Twoje a będziem zbawieni.
PsKrusz	(80:4) Boże, przywróć nas i rozjaśnij oblicze swoje, a będziemy zbawieni.
PsAszk	(80:4) Boże, daj nam wrócić się i rozświetlij oblicze Twe a będziem wybawieni.
PsSzer	(80:4) Boże! Odnów nas i rozjaśnij oblicze swoje, a będziemy zbawieni!
Tys1	(79:4) O Boże, odnów nas i okaż Twe pogodne oblicze, abyśmy byli zbawieni.
Tys5	(80:4) O Boże, odnów nas i rozjaśnij swe oblicze, abyśmy doznali zbawienia.
Bryt	(80:4) Boże! Odnów nas i rozjaśnij oblicze swoje, A będziemy zbawieni!
Pozn	(80:4) Jahwe Zastępów odnów nas, rozjaśnij swoje oblicze, a będziemy wybawieni!
WarPra	(80:4) O Boże, postaw nas znów na nogi, niech znów zajaśnieje Twe oblicze, a nam niech się stanie zbawienie!
STB	(80:4) Panie, wskrześ nas; rozświeć Twoje oblicze, a będziemy zbawieni.
EIB	(80:4) Boże! Odnów nas! Rozjaśnij swoje oblicze, A będziemy zbawieni!

Ps 80,4

PsFlor	(79:5) Gospo[spo]dnie Boże czci, i dokąd będziesz sie gniewać na modlitwę sługi twego,
PsPul	(79:5) Gospodnie Boże mocy, i dokąd będziesz sie gniewać na modlitwę sługi twego,
Wuj1923	(80:5) Panie, Boże zastępów, dokądże się będziesz gniewał na modlitwę sługi twego?
Gda1881	(80:5) Panie, Boże zastępów! dokądże się będziesz gniewał na modlitwę ludu swego?
Gda2017	PANIE, Boże zastępów, jak długo będziesz się gniewał na modlitwę swego ludu?
PsBycz	(80:5) O-Panie, Boże zastępów! dopókiż dymić-się-będziesz (tj. gniéwać) przeciw-modlitwie ludu-Twojego?
Goet	(80:5) Panie, Boże zastępów, jak długo się będziesz gniewał mimo modlitwy ludu Twego?
PsCylk	(80:5) Boże, Panie zastępów, dopókiż pałać będziesz gniewem na modlitwę ludu Twojego?
PsKrusz	(80:5) Panie, Boże zastępów! Dokądże gniewasz się na modlitwę ludu Twego!
PsAszk	(80:5) Jehowo, Boże zastępów, dopóki będziesz dymem kurzył w modlitwę Twego ludu?
PsSzer	(80:5) Panie, Boże Zastępów, pókiż będziesz się gniewał mimo modlitwy ludu swego?
Tys1	(79:5) Boże Zastępów, jak długo gniewać się będziesz, choć lud Twój się modli?
Tys5	(80:5) Panie, Boże Zastępów, jak długo gniewać się będziesz, choć lud Twój się modli?
Bryt	(80:5) Panie, Boże Zastępów, dopókiż gniewać się będziesz, pomimo modlitwy ludu swojego?
Pozn	(80:5) Jahwe Zastępów, dokądże będziesz pałał gniewem mimo modłów ludu Twego?
WarPra	(80:5) O Panie, Boże Zastępów, jak długo będziesz się gniewał, chociaż lud Twój błaga Cię o pomoc?
STB	(80:5) WIEKUISTY, Boże Zastępów, dopóki będziesz pałać gniewem na modlitwę Twojego ludu?
EIB	(80:5) PANIE, Boże Zastępów, jak długo będziesz się gniewał, Pomimo modlitwy swego ludu?

Ps 80,5

PsFlor	(79:6) karmić będziesz nas chlebem słez a picie dasz nam we słzach w mierze?
PsPul	(79:6) karmić będziesz nas chlebem słez i picie dasz nam we słzach w miarę?
Wuj1923	(80:6) Będziesz nas karmił chlebem płaczu, a będziesz napawał nas łzami miarą?
Gda1881	(80:6) Nakarmiłeś ich chlebem płaczu, i napoiłeś ich łzami miarą wielką.
Gda2017	Nakarmiłeś ich chlebem płaczu i napoiłeś ich łzami nad miarę.
PsBycz	(80:6) Tyś-karmił-ich chlebem płaczu, i-napawałeś-ich łzami miarą-potrójną. (Szalisz)
Goet	(80:6) Karmiłeś ich łzawym chlebem i poiłeś ich kielichami łez;
PsCylk	(80:6) Karmisz ich chlebem płaczu, i napawasz łez pełną miarą.
PsKrusz	(80:6) Karmisz ich chlebem płaczu, i dajesz im pić łzy miarą wielką.
PsAszk	(80:6) Nakarmiłeś je chlebem łez i napoiłeś je tez trojakiem.
PsSzer	(80:6) Karmisz nas płaczem jak chlebem i poisz nas łzami nad miarę.
Tys1	(79:6) Nakarmiłeś go chlebem płaczu i obficie napoiłeś go łzami.
Tys5	(80:6) Nakarmiłeś go chlebem płaczu i obficie napoiłeś go łzami.
Bryt	(80:6) Karmisz nas płaczem jak chlebemI poisz nas łzami nad miarę.
Pozn	(80:6) Karmisz go chlebem płaczu i poisz łzami nad miarę.
WarPra	(80:6) Karmiłeś go chlebem zmieszanym ze łzami i napoiłeś go łzami obficie.
STB	(80:6) Karmisz ich chlebem płaczu i poisz łez pełną miarą.
EIB	(80:6) Karmisz nas płaczem jak chlebem I obficie poisz łzami.

Ps 80,6

PsFlor	(79:7) Położył jeś nas w przeciwomołwienie sąsiadom naszym a nieprzyjaciele naszy naśmiewali są nas.
PsPul	(79:7) Położyłeś nas w przeciwność sąsiadom naszym i nieprzyjaciele naszy naśmiewali się z nas.
Wuj1923	(80:7) Wystawiłeś nas na przeciwieństwo sąsiadom naszym: a nieprzyjaciele nasi naśmiewali się z nas.
Gda1881	(80:7) Wystawiłeś nas na zwadę sąsiadom naszym; a nieprzyjaciołom naszym, aby sobie z nas śmiech stroili.
Gda2017	Zrobiłeś z nas przedmiot sporu dla naszych sąsiadów, a nasi wrogowie śmieją się z nas.
PsBycz	(80:7) Wystawiłeś-nas na-spór, z-sąsiadami-naszymi; więc-nieprzyjacioły-nasze, naigrawają-się z-nas.
Goet	(80:7) Uczyniłeś nas przyczyną waśni sąsiadów naszych, a wrogowie nasi szydzą z nas między sobą.
PsCylk	(80:7) Czynisz z nas zwadę dla sąsiadów naszych, a wrogowie nasi naśmiewają się z nas.
PsKrusz	(80:7) Postawiłeś nas na zwadę sąsiadom naszym - i wrogom naszym, aby się z nas śmiali.
PsAszk	(80:7) Podasz nas za kość zwady naszym sąsiadom a szydzą sobie nasi wrogowie.
PsSzer	(80:7) Uczyniłeś nas kością niezgody sąsiadów naszych i szydzą z nas nieprzyjaciele nasi.
Tys1	(79:7) Zrobiłeś z nas powód zwady dla naszych sąsiadów, a wrogowie nasi z nas szydzą.
Tys5	(80:7) Uczyniłeś nas powodem waśni dla naszych sąsiadów, a wrogowie nasi z nas szydzą.
Bryt	(80:7) Uczyniłeś nas kością niezgody sąsiadów naszychI szydzą z nas nieprzyjaciele nasi.
Pozn	(80:7) Uczyniłeś nas przedmiotem sporów wśród naszych sąsiadów, a wrogowie nasi szydzą z nas.
WarPra	(80:7) Dla sąsiadów uczyniłeś nas przedmiotem sporów, drwią sobie z nas wrogowie nasi.
STB	(80:7) Czynisz nas podmiotem zwady dla naszych sąsiadów, a nasi wrogowie wyśmiewają się z nas.
EIB	(80:7) Uczyniłeś nas powodem niezgody dla naszych sąsiadów, Drwią sobie z nas nasi wrogowie.

Ps 80,7

PsFlor	(79:8) Boże czci, obroci nas i pokaży oblicze twoje, i zbawieni będziem.
PsPul	(79:8) Boże mocy, obroci nas a pokaży lice twoje, a zbawieni będziem.
Wuj1923	(80:8) Boże zastępów, nawróćże nas: i okaż oblicze twoje, a będziem zbawieni.
Gda1881	(80:8) O Boże zastępów; przywróć nas, a rozjaśnij nad nami oblicze twoje, a będziemy zbawieni.
Gda2017	Boże zastępów, odnów nas, rozjaśnij nad nami swoje oblicze, a będziemy wybawieni.
PsBycz	(80:8) O-Boże zastępów! przywróć-nas; i-zajaśniéj obliczem-Twojém, a-ocaleni-będziemy.
Goet	(80:8) O Boże zastępów, przywróć nas, i niech jaśnieje oblicze Twoje, a będziemy wybawieni.
PsCylk	(80:8) Panie zastępów wskrześ nas, rozświeć oblicze Twoje a będziem zbawieni.
PsKrusz	(80:8) Boże zastępów! Przywróć nas, i rozjaśnij oblicze swoje, a będziemy zbawieni!
PsAszk	(80:8) Boże, Panie zastępów, daj nam wrócić się i rozświetlij oblicze Twe a będziem wybawieni
PsSzer	(80:8) Boże Zastępów, odnów nas i rozjaśnij oblicze swoje, a będziemy zbawieni!
Tys1	(79:8) Boże Zastępów, odnów nas i okaż Twe pogodne oblicze, abyśmy byli zbawieni.
Tys5	(80:8) Boże Zastępów, odnów nas i rozjaśnij swe oblicze, abyśmy doznali zbawienia.
Bryt	(80:8) Boże Zastępów, spraw nam odnowę, Rozjaśnij oblicze swoje, a będziemy zbawieni!
Pozn	(80:8) Jahwe Zastępów, odnów nas, rozjaśnij swoje oblicze, a będziemy wybawieni!
WarPra	(80:8) Boże Zastępów, postaw nas znów na nogi, niech znów zajaśnieje Twe oblicze, a nam niech się stanie zbawienie!
STB	(80:8) Panie Zastępów, wskrześ nas; rozświeć Twoje oblicze, a będziemy zbawieni.
EIB	(80:8) Boże Zastępów! Odnów nas! Rozjaśnij swoje oblicze, A będziemy zbawieni!

Ps 80,8

PsFlor	(79:9) Winnicę z Ejipta przeniosł jeś, wyrzucił jeś pogany i sadził jeś ją.
PsPul	(79:9) Winnicę z Ejipta przeniosłeś, wyrzuciłeś pogany i szczepiłeś ją.
Wuj1923	(80:9) Przeniosłeś winnicę z Egiptu: wygnałeś pogany i nasadziłeś ją.
Gda1881	(80:9) Tyś macicę winną z Egiptu przeniósł; wyrzuciłeś pogan, a wsadziłeś ją.
Gda2017	Ty przeniosłeś winorośl z Egiptu; wygnałeś pogan, a ją zasadziłeś.
PsBycz	(80:9) Winorośl, z-Egiptu, przeniosłeś; wygnałeś narody, i-zasadziłeś-ją.
Goet	(80:9) Ty wykopałeś z Egiptu krzew winny, wygnałeś narody, a jego zasadziłeś.
PsCylk	(80:9) Winorośl z Micraim przeniosłeś, wygnałeś ludy i zasadziłeś ją.
PsKrusz	(80:9) Przeniosłeś szczep winny z Egiptu; wyrzuciłeś pogan i zasadziłeś go.
PsAszk	(80:9) Dasz z Mizraimu ruszyć w drogę winnej latorośli, narody wygnasz a ją zaszczepisz.
PsSzer	(80:9) Tyś przeniósł winorośl z Egiptu, wygnałeś pogan i zasadziłeś ją.
Tys1	(79:9) Winorośl zabrałeś z Egiptu, wygnałeś pogan, a ją zasadziłeś.
Tys5	(80:9) Wyrwałeś winorośl z Egiptu, wygnałeś pogan, a ją zasadziłeś.
Bryt	(80:9) Tyś przeniósł winorośl z Egiptu, Wygnałeś narody i ją zasadziłeś.
Pozn	(80:9) Przeniosłeś winorośl z Egiptu, wygnałeś ludy i zasadziłeś ją.
WarPra	(80:9) Wróciłeś Twoją winorośl z Egiptu, usunąłeś pogan, a ich zasadziłeś.
STB	(80:9) Ty przeniosłeś winorośl z Micraimu, po czym wygnałeś ludy, a ją zasadziłeś.
EIB	(80:9) Wyrwałeś nas niczym winorośl z Egiptu, Wygnałeś narody i ją zasadziłeś.

Ps 80,9

PsFlor	(79:10) Wodz drogi był jeś w obeźrzeniu jej i sadził jeś korzenie jej, i napełniła ziemię.
PsPul	(79:10) Wodz drogi byłeś przed nią i wsadził jeś korzenie jej, i napełniła ziemię.
Wuj1923	(80:10) Byłeś przewodnikiem w drodze przed nią: wsadziłeś korzenie jéj, i napełniła ziemię.
Gda1881

Psałterze Polskie