Styl fragmentu
*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia
Styl fragmentu
*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia
Druga Księga Kronik
CZĘŚĆ 1(1,1 — 9,31)SALOMONI. Początek panowania Salomona. (1,1-17) SALOMON PROSI BOGA O MĄDROŚĆ (1,1-12). Król przybywa z książętami i ludem do Gabaonu, by złożyć ofiary (1-6). Prosi Boga o mądrość (7-10); Bóg oprócz mądrości obiecuje mu potęgę i sławę (11-12).
11 Wzmocnił się tedy Salomon, syn Dawida, w królestwie swym; a Pan, Bóg jego, był z nim i uczynił go wielkim bardzo.2 I przykazał Salomon wszystkiemu Izraelowi, tysiącznikom i setnikom, i wodzom i sędziom wszystkiego Izraela, i przełożonym domów,3 i poszedł ze wszystkim zgromadzeniem na wyżynę Gabaonu, gdzie był przybytek przymierza Bożego, który sprawił Mojżesz, sługa Boży, na puszczy.4 A skrzynię Bożą przywiódł był Dawid z Kariatiarim na miejsce, które jej zgotował, i gdzie jej rozbił na miot, to jest w Jeruzalem.5 Ołtarz też miedziany, który był zrobił Bezeleel, syn Uriego, syna Hura, był tam przed przybytkiem Pańskim, i do niego podążył Salomon i wszystko zgromadzenie.6 I przystąpił Salomon do ołtarza miedzianego przed przybytkiem przymierza Pańskiego, i ofiarował na nim tysiąc ofiar.7 — A oto tejże nocy ukazał się mu Bóg mówiąc: «Żądaj, czego chcesz abym ci dał.»8 I rzekł Salomon do Boga: «Tyś okazał nad Dawidem, ojcem moim, miłosierdzie wielkie, i ustanowiłeś mię królem zamiast niego.9 Teraz tedy, Panie Boże, niech się wypełni obietnica twoja, którą złożyłeś Dawidowi, ojcu memu; boś ty mnie uczynił królem nad ludem twoim wielkim, który jest tak nieprzeliczony jak proch ziemi.10 Daj mi mądrość i umiejętność, żebym wchodził i wychodził przed ludem twoim; bo któż może ten lud twój, który tak wielki jest, należycie sądzić ?»11 I rzekł Bóg do Salomolla: «Ponieważ się to więcej sercu twemu podobało, a nie prosiłeś bogactw i majętności, i sławy, ani dusz tych, którzy cię nienawidzą, ani też wielu dni żywota, aleś prosił mądrości i umiejętności, abyś mógł sądzić lud mój, nad którym cię królem ustanowiłem: mądrość i umiejętność dana jest tobie; a bogactwa i majętność dam ci tak, iż żaden z królów ani przed tobą ani po tobie nie będzie tobie podobny.» BOGACTWA, WOZY I KONIE SALOMONA (1,13-17).13 Wrócił się tedy Salomon z wyżyn Gabaonu do Jeruzalem przed przybytek przymierza, i królował nad Izraelem.14 I zebrał sobie wozy i jezdnych, i miał tysiąc czterysta wozów, i dwanaście tysięcy jezdnych; i kazał im mieszkać w miastach poczwórnych wozów i z królem w Jeruzalem.15 I dostarczył król srebra i złota w Jeruzalem jak kamieni, a cedrów jak sykomorów, których wielka ilość rośnie po polach.16 Przyprowadzono mu też konie z Egiptu i z Koi od kupców królewskich, którzy jeździli i kupowali za pieniądze, wóz czworokonny za sześćset srebrników, a konia za sto pięćdziesiąt; podobnie też kupowano ze wszystkich królestw hetejskich i od królów syryjskich.II. Budowanie świątyni (2,1 — 7,22) UKŁAD Z HIRAMEM, KRÓLEM TYRU; PRZYGOTOWANIA DO BUDOWY ŚWIĄTYNI (2,1-18). Zamiar budowy, pierwsze przygotowania (1-2). Salomon przedstawia swój plan Hiramowi i prosi o drzewo cedrowe (3-10). Hiram przystaje i posyła kierownika robót (11-16). Robocizna (17-18).
21 I umyślił Salomon zbudować dom imieniu Pańskiemu, a sobie pałac.2 I naliczył siedemdziesiąt tysięcy mężów, co na ramionach nosili, a osiemdziesiąt tysięcy tych, co kamienie w górach łamali, i dozorców ich trzy tysiące sześciuset.3 Posłał też do Hirama, króla Tyru, mówiąc: «Jak czyniłeś z Dawidem, ojcem moim, i posłałeś mu drzewo cedrowe, aby zbudował sobie dom, w którym też mieszkał, tak uczyń i ze mną, abym zbudował dom imieniu Pana, Boga mego, abym go poświęcił na palenie przed nim i kadzenie wonnych rzeczy, i na wykładanie ustawiczne chleba, i na ofiary całopalne rano i wieczór, w soboty też i na nowie miesiąców, i w święta uroczyste Pana, Boga naszego, na wieki, jak to jest przykazane Izraelowi.5 Bo dom, który chcę budować, wielki jest; albowiem wielki jest Bóg nasz nad wszystkie bogi.6 Któż tedy będzie mógł przemóc, żeby mu dom godny zbudował? Jeśli niebo i niebiosa niebios ogarnąć go nie mogą, cóżem ja jest, żebym mógł dom mu zbudować ? Ale tylko o to chodzi, aby przed nim było palone kadzidło.7 Poślij mi tedy człowieka umiejętnego, który by umiał robić złotem i srebrem, miedzią i żelazem, szkarłatem, karmazynem i błękitem, i który by umiał wykonywać rzeźby z tymi rzemieślnikami, których mam przy sobie w Żydowskiej ziemi i w Jeruzalem, których Dawid, ojciec mój przygotował.8 Ale i drzewa cedrowego poślij mi, i jałowcowego, i sosnowego z Libanu, bo wiem, iż słudzy twoi umieją wyrąbywać drzewa z Libanu, a słudzy moi będą ze sługami twymi,9 aby mi co najwięcej drzewa nagotowali; bo dom, który chcę budować, jest bardzo wielki i sławny.10 Nadto robotnikom, którzy będą drzewo wycinać, sługom twoim, dam na strawę dwadzieścia tysięcy korów pszenicy, i tyleż korów jęczmienia, i dwadzieścia tysięcy wiader wina, dwadzieścia też tysięcy miar oliwy.»11 I rzekł Hiram, król Tyru, przez list, który posłał do Salomona: «Ponieważ Pan lud swój umiłował, przeto uczynił, abyś ty nad nim królował.»12 I przydał mówiąc: «Błogosławiony Pan, Bóg izraelski, który stworzył niebo i ziemię, który dał Dawidowi syna mądrego i umiejętnego, i rozumnego, i roztropnego, aby zbudował dom Panu i sobie pałac.13 Posłałem ci tedy męża roztropnego i bardzo umiejętnego, Hirama, ojca mego, syna niewiasty z córek Dana, którego ojciec był Tyryjczykiem; ten umie robić złotem, srebrem, miedzią i żelazem, i marmurem, i drzewem, szkarłatem też i błękitem, i bisiorem, i karmazynem; i umie wykonywać wszelakie rzeźby i wynaleźć mądrze, cokolwiek w robocie jest potrzebne, z rzemieślnikami twymi i z rzemieślnikami pana mego Dawida, ojca twego.15 Pszenicę tedy i jęczmień, i oliwę, i wino, któreś obiecał, panie mój, poślij sługom twoim.16 A my natniemy drzewa z Libanu, ile ci będzie potrzeba, i spuścimy je tratwami po morzu do Joppy, a twoją rzeczą będzie zwieźć je do Jeruzalem.»17 Policzył tedy Salomon wszystkich mężów nowonawróconych, którzy byli w ziemi izraelskiej, po policzeniu, którego dokonał Dawid, ojciec jego, i znalazło się ich sto pięćdziesiąt trzy tysiące sześćset.18 I uczynił z nich siedemdziesiąt tysięcy, którzy by na ramionach brzemiona nosili, a osiemdziesiąt tysięcy, którzy by kamienie w górach łamali, a trzy tysiące sześciuset dozorców robót ludu. BUDOWA ŚWIĄTYNI I JEJ SPRZĘTY (3,1- 5,1). Miejsce i data budowy (3,1-2). Wymiary (3). Przysionek (4). Wyłożenie ścian wewnętrznych świątyni (5-7). Święte świętych (8-9). Cherubiny (10-13). Zasłona (14). Dwie kolumny, Jachin i Booz (15-17). Ołtarz miedziany (4,1). Morze miedziane (2-5). Dziesięć zbiorników na wodę (6). Świeczniki, stoły i czasze złote (7-8). Dziedziniec (9-10). Wyliczenie sprzętów miedzianych (11-18), złotych (19-22). Przedmioty złożone w skarbcu świątyni (5,1).
31 I począł Salomon budować dom Pański w Jeruzalem na górze Moria, która była ukazana Dawidowi, ojcu jego, na miejscu, które zgotował Dawid na boisku Ornana Jebuzejczyka.2 A począł budować miesiąca drugiego, roku czwartego królestwa swego.3 — I te są fundamenty, które założył Salomon, aby zbudować dom Boży: wzdłuż na sześćdziesiąt łokci miary pierwszej, wszerz na dwadzieścia łokci.4 A na przodzie przysionek, który się rozciągał wzdłuż według miary szerokości domu, na dwadzieścia łokci, a wysokość była na sto dwadzieścia łokci; i ozłocił go wewnątrz szczerym złotem.5 — Dom też większy okrył deskami drewnianymi jodłowymi, i przybił na wszystkim blachy ze szczerego złota, a na nich wyrył palmy i jakby łańcuszki jeden z drugim splecione.6 Wyłożył też podłogę kościelną kosztownym marmurem ozdobą wielką.7 A złoto, którego blachami pokrył dom i bramy jego, i podwoje, i ściany, i drzwi, było najprzedniejsze, i wyrył cherubiny na ścianach.-8 Sprawił też dom świętego świętych, wzdłuż według szerokości domu na dwadzieścia łokci i wszerz także na dwadzieścia łokci, i okrył go blachami złotymi wagi około sześciuset talentów.9 Ale i gwoździe złote poczynił, tak że każdy gwóźdź ważył po pięćdziesiąt syklów: sale też górne złotem powlókł.10 — Sprawił też w domu świętego świętych dwa cherubiny robotą snycerską i okrył je złotem.11 Skrzydła cherubinów na dwadzieścia łokci się rozciągały, tak iż jedno skrzydło miało pięć łokci i dosięgało ściany domu, a drugie, mając pięć łokci, dosięgało skrzydła cheruba drugiego.12 Podobnie skrzydło cheruba drugiego pięć łokci miało i dosięgało ściany, a skrzydło jego drugie, na pięć łokci, dosięgało skrzydła cheruba drugiego.13 I tak skrzydła obu cherubinów rozszerzone były i rozciągały się na dwadzieścia łokci, a one same stały prosto na nogach i twarze ich ku zewnętrznemu domowi były zwrócone.14 — Sprawił też zasłonę z błękitu, szkarłatu, karmazynu i bisioru, i wyhaftował na niej cherubiny.15 Przed drzwiami też kościelnymi dwa słupy, które trzydzieści pięć łokci miały wzwyż, a kapitele ich na pięć łokci.16 Nadto jakoby łańcuszki w wyrocznicy, i włożył je na kapitele słupów; jabłek granatu też sto, które wprawił między łańcuszki.17 Same też słupy postawił w przysionku kościoła, jeden po prawej, a drugi po lewej stronie: ten, który był po prawej stronie, nazwał Jachin, a który po lewej, Booz.
41 Uczynił też ołtarz miedziany, dwadzieścia łokci wzdłuż i dwadzieścia łokci wszerz, i dziesięć łokci wzwyż.2 — Morze też lane na dziesięć łokci od brzegu aż do brzegu, okrągłe.wkoło; pięć łokci miało wzwyż, a sznur na trzydzieści łokci otaczał okrąg jego.3 Było też pod nim podobieństwo wołów, a na dziesięć łokci zewnątrz jakieś rzeźby opasywały jakoby dwoma rzędami środek morza; woły też były lane.4 A samo morze postawione było na dwunastu wołach, z których trzy były zwrócone ku północy, inne trzy ku zachodowi, trzy inne ku południowi, a trzy ostatnie ku wschodowi, mając na sobie morze, a tyły wołów były wewnątrz pod morzem.5 Grubość jego była na dłoń, a brzeg jego był jak brzeg kubka albo rozwitej lilii, mieściło zaś w sobie trzy tysiące wiader.6 — Sprawił też dziesięć zbiorników, i postawił pięć po prawej, a pięć po lewej stronie, iżby w nich omywali wszystko, co na całopalenie ofiarować mieli; a w morzu omywali się kapłani.7 Sprawił też i dziesięć świeczników złotych według kształtu, jak kazano je uczynić, i postawił je w kościele, pięć po prawej, a pięć po lewej stronie.8 Nadto i stołów dziesięć, i postawił je w kościele, pięć po prawej, a pięć po lewej stronie; sto też czasz złotych.9 — Zbudował też dziedziniec kapłański i pałac wielki, i drzwi u pałacu, które oprawił miedzią.10 A morze postawił po prawej stronie ku wschodowi na południe.11 Poczynił też Hiram kotły i widełki, i czasze. I dokończył wszystkiej roboty domu Bożego,12 to jest dwa słupy i kapitele, i wierzehy, i jakby jakieś siatki które okrywały wierzehy nad kapitelami.13 Jabłek granatu też czterysta i siatki dwie, tak iż dwa rzędy jabłek granatu łączyły się z każdą siatką okrywającą kapitele i wierzehy słupów.14 Sprawił też podstawy i zbiorniki, które włożył na podstawy; morze jedno, 15 wołów też dwanaście pod morzem;16 i kotły, i widełki, i czasze. Wszystkie sprzęty porobił Salomonowi Hiram, ojciec jego, w domu Pańskim z miedzi co najczystszej.17 Odlewał je król w okolicy Jordanu w ziemi iłowatej między Sochot i Saredata. 18 A było także niezliczone mnóstwo sprzętów, iż wagi miedzi nie znano.19 — I sprawił Salomon wszystkie sprzęty domu Bożego i ołtarz złoty, i stoły, a na nich pokładne chleby;20 i świeczniki też z lampami ich, aby świeciły według obrządku przed wyrocznicą, ze szczerego złota;21 i kwiaty jakieś, i lampy, i nożyczki złote, wszystko ze szczerego złota sprawiono.22 Naczynia też do kadzidła i kadzielnice i czasze, i moździerzyki ze szczerego złota. I uczynił rzeźbione drzwi kościoła wewnętrznego, to jest do świętego świętych, i drzwi kościelne zewnątrz ze złota. I tym sposobem dokończona została wszystka robota, którą sprawił Salomon w domu Pańskim.
51 Wniósł tedy Salomon wszystko, co był ślubował Dawid, ojciec jego, srebro i złoto, i wszystkie sprzęty włożył do skarbu domu Bożego. POŚWIĘCENIE ŚWIATYNI I MODLITWA SALOMONA (5,2 — 7,10). Zebranie książąt i ludu (5,2-3). Przeniesienie arki do Świętego świętych (4-14). Salomon ofiaruje świątynię Bogu (6,1-2), błogosławi ludowi (3) i dziękuje Bogu za wybudowanie świątyni (4-11) i za dochowanie obietnic (12-15). Modlitwa Salomona za jego dom i lud izraelski (16-21), za niewinnych (22-23), przeciw nieprzyjaciołom (24-25), o deszcz (26-27), przeciw klęskom (28-31), za cudzoziemców (32-33), o zwycięstwo (34-35), za jeńców (36-39). Zakończenie (40-42). Ofiary (7,1-7). Długość święta (8-10).2 Potem zebrał starszych z Izraela i wszystkich książąt pokoleń, i głowy domów ze synów izraelskich do Jeruzalem, aby przeprowadzili skrzynię przymierza Pańskiego z miasta Dawidowego, którym jest Syjon.3 Przyszli tedy do króla wszyscy mężowie izraelscy w święto uroczyste miesiąca siódmego.4 A gdy przyszli wszyscy starsi izraelscy, nieśli Lewici skrzynię,5 i wnieśli ją i wszystko urządzenie przybytku. I sprzęty świątyni, które były w przybytku, nieśli kapłani z Lewitami.6 A król Salomon i wszystko zgromadzenie izraelskie, i wszyscy, którzy byli zgromadzeni przed skrzynią, ofiarowali barany i woły bez liczby: bo tak wielkie było mnóstwo ofiar.7 I wnieśli kapłani skrzynię przymierza Pańskiego na miejsce jej, to jest do wyrocznicy kościelnej, do świętego świętych pod skrzydła cherubinów,8 tak iż cherubiny rozciągały skrzydła swe nad miejscem, na którym była postawiona skrzynia, i samą skrzynię okrywały z drążkami jej.9 A końce drążków, na których noszono skrzynię, ponieważ przydłuższe były, widoczne były przed wyrocznicą; lecz jeśli kto był nieco zewnątrz, widzieć ich nie mógł. Była tedy tam skrzynia aż do dnia dzisiejszego.10 A w skrzyni nic innego nie było, tylko dwie tablice, które był włożył Mojżesz na Horebie, gdy Pan dał zakon synom Izraelowym, wychodzącym z Egiptu.11 A gdy wyszli kapłani ze świątyni (bo wszyscy kapłani, którzy się tam znaleźli, byli poświęceni i jeszcze naonczas zmiany i porządek posług między nimi nie były podzielonej),12 tak Lewici jak i śpiewacy, to jest i ci, którzy pod Asafem, i którzy pod Hemanem, i którzy pod Iditunem byli, synowie i bracia ich, obleczeni w szaty bisiorowe, na cymbałach, na harfach i na cytrach grali, stojąc na wschodniej stronie ołtarza, a przy nich kapłanów stu i dwudziestu, trąbiących w trąby.13 Gdy tedy wszyscy razem na trąbach i głosem, i na cymbałach, i na organach, i na rozmaitych instrumentach muzycznych grali i głos wysoko podnosili, dźwięk daleko słychać było, tak iż gdy poczęli Pana chwalić i mówić: «Wysławiajcie Pana, iż dobry, iż na wieki miłosierdzie jego,» dom Boży napełniony został obłokiem 14 i nie mogli kapłani stać i służyć z powodu mgły; albowiem chwała Pańska napełniła dom Boży.
61 Rzekł tedy Salomon: «Pan obiecał, że będzie mieszkał we mgle;2 a jam zbudował dom imieniu jego, aby tam mieszkał na wieki.» I obrócił król oblicze swe,3 i błogosławił wszystkiemu mnóstwu izraelskiemu (bo wszystka rzesza stała pilnie patrząc), i rzekł:4 «Błogosławiony Pan, Bóg izraelski, który czynem wypełnił to, co powiedział Dawidowi, ojcu memu, mówiąc:5 Od dnia, którego wywiodłem lud mój z ziemi egipskiej, nie obrałem miasta ze wszystkich pokoleń izraelskich, aby w nim zbudowano dom imieniu memu, anim obrał żadnego innego męża, aby był wodzem ludu mego izraelskiego;6 ale obrałem Jeruzalem, aby w nim było imię moje, i obrałem Dawida, aby go postawić nad ludem moim izraelskim.7 A gdy było wolą Dawida, ojca mego, żeby zbudować dom imieniu Pana, Boga izraelskiego,8 rzekł Pan do niego: Ponieważ było wolą twoją, żeby zbudować dom imieniu memu, dobrześ wprawdzie uczynił, żeś miał taką wolę,9 ale nie ty zbudujesz ten dom, ale syn twój, który wynijdzie z biódr twoich, on zbuduje dom imieniu memu.10 Ziścił tedy Pan słowo swoje, które powiedział, a jam powstał na miejsce Dawida, ojca mego, i usiadłem na tronie izraelskim, jak Pan powiedział, i zbudowałem dom imieniu Pana, Boga izraelskiego.11 I postawiłem w nim skrzynię, w której jest przymierze Pańskie, które zawarł z synami izraelskimi.»12 Stanął tedy przed ołtarzem Pańskim, naprzeciw wszystkiego zgromadzonego ludu izraelskiego i rozciągnął ręce swe.13 Bo Salomon sprawił podstawę miedzianą i postawił ją wpośród kościoła, mającą pięć łokci wzdłuż i pięć łokci wszerz, a trzy łokcie wzwyż. I stanął na niej, a potem klęknąwszy na kolana naprzeciw wszystkiego mnóstwa izraelskiego i podniósłszy ręce ku niebu rzekł:14 «Panie, Boże izraelski, nie masz tobie podobnego Boga na niebie i na ziemi, który strzeżesz przymierza i miłosierdzia ze sługami twoimi, chodzącymi przed tobą we wszystkim sercu swym;15 któryś ziścił słudze twemu Dawidowi, ojcu memu, cokolwiek mówiłeś do niego, i coś był usty obiecał, czynem wypełniłeś, jak i niniejszy czas pokazuje.16 Teraz tedy, Panie, Boże izraelski, spełnij słudze twemu Dawidowi, ojcu memu, cokolwiek rzekłeś mówiąc: Nie ustanie z ciebie mąż przede mną, który by siedział na tronie izraelskim, wszakże tak, jeśli strzec będą synowie twoi dróg moich i będą chodzić w zakonie moim, jak i ty chodziłeś przede mną.17 A teraz, Panie, Boże izraelski, niech się utwierdzi słowo twoje, któreś powiedział słudze twemu Dawidowi.18 A więc podobna to rzecz, aby mieszkał Bóg z ludźmi na ziemi? Jeśli niebo i niebiosa niebios ciebie nie ogarniają, jako daleku więcej ten dom, który zbudowałem?19 Ale na to tylko jest uczyniony, abyś wejrzał na modlitwę sługi twego i na prośbę jego, Panie, Boże mój, i żebyś wysłuchał próśb, które wylewa sługa twój przed tobą:20 abyś otworzył oczy twe nad miejscem, na którym obiecałeś; że będzie wzywane imię twoje,21 i abyś wysłuchał modlitwy, którą sługa twój na nim się modli; i żebyś wysłuchał próśb sługi twego i ludu twego izraelskiego. Ktokolwiek będzie się modlił na tym miejscu, wysłuchaj z mieszkania twego, to jest z niebios, a bądź miłościw.22 Jeśli kto zgrzeszy przeciw bliźniemu swemu, a przyjdzie gotów przysiąć przeciw niemu i zobowiąże się klątwą przed ołtarzem w tym domu:23 ty wysłuchasz z nieba i rozsądzisz sługi twoje, tak że zwrócisz nieprawemu drogę jego na jego własną głowę i pomścisz się sprawiedliwego, oddając mu według sprawiedliwości jego.24 — Jeśli zwyciężony będzie lud twój izraelski od nieprzyjaciół (bo będą grzeszyć przeciw tobie), a na wróciwszy się czynić będą pokutę i prosić imienia twego, i modlić się na tym miejscu:25 ty wysłuchasz z nieba i bądź miłościw grzechowi ludu twego izraelskiego, a przywróć ich do ziemi, którąś dał im i ojcom ich.26 Jeśli za zamknięciem nieba deszcz nie będzie padał dla grzechów ludu, a prosić cię będą na tym miejscu i wysławiać imię twoje, i nawrócą się od grzechów swoich, gdy ich utrapisz:27 wysłuchaj z nieba, Panie, i odpuść grzechy sługom twoim i ludu twego izraelskiego, a naucz ich drogi dobrej, którą by chodzili, a daj deszcz ziemi, którąś dał w posiadłość ludowi twemu.28 — Jeśliby się zaczął głód w ziemi i powietrze morowe, rdza i susza, i szarańcza, i chrząszcze, i nieprzyjaciele jeśliby, spustoszywszy krainy, oblegli bramy miasta, i wszelka plaga i choroba jeśliby ucisnęła;29 jeśli kto z ludu twego izraelskiego modlić się będzie, poznawszy karanie i chorobę swoją, i wyciągnie ręce swe w tym domu:30 ty wysłuchasz z nieba, to jest z wysokiego mieszkania twego, a zmiłuj się, i oddaj każdemu według dróg jego, które wiesz, że ma w sercu swoim (ty bowiem sam znasz serca synów ludzkich),31 aby się bali ciebie i chodzili drogami twymi po wszystkie dni, póki żyją na ziemi, którąś dał ojcom naszym.32 — Obcego też, który nie jest z ludu twego izraelskiego, jeśli przyjdzie z ziemi dalekiej dla imienia twego wielkiego i dla mocnej ręki twojej, i wyciągniętego ramienia twego, a pokłoni się na tym miejscu:33 ty wysłuchasz z nieba, mocnego mieszkania twego, i uczynisz wszystko, o co cię będzie wzywać ów cudzoziemiec, aby poznały wszystkie narody ziemi imię twoje i bały się ciebie, jak i lud twój izraelski, i żeby poznały, iż wzywane jest imię twe nad tym domem, który zbudowałem.34 Jeśli lud twój wyciągnie na wojnę przeciw nieprzyjaciołom swym drogą, którą ich poślesz, a kłaniać ci się będą ku stronie, na której jest to miasto, któreś obrał, i dom, którym zbudował imieniu twemu:35 ty wysłuchasz z nieba modlitwy ich i prośby, a pomścisz się.36 A jeśli zgrzeszą przeciw tobie (bo nie masz człowieka, który by nie grzeszył) i rozgniewasz się na nich, i podasz ich nieprzyjaciołom, i zawiodą ich w niewolę do ziemi dalekiej, albo też bliskiej;37 a nawróciwszy się w sercu swym w ziemi, do której w niewolę zawiedzeni byli, będą czynili pokutę i prosić cię będą w ziemi niewoli swojej mówiąc: Zgrzeszyliśmy, niezbożnieśmy czynili, niesprawiedliwieśmy się sprawowali,38 i nawrócą się do ciebie we wszystkim sercu swym i we wszystkiej duszy swej w ziemi niewoli swej, do której zagnani zostali, i będą ci się kłaniać ku stronie ziemi swej, którąś dał ojcom ich, i miasta, któreś obrał i domu, który zbudowałem imieniu twemu:39 ty wysłuchasz z nieba, to jest z mocnego mieszkania twego, prośby ich, a uczyń sąd i odpuść ludowi twemu, chociaż grzesznemu.40 Tyś bowiem jest Bóg mój. Niechaj, proszę, będą otwarte oczy twe, a uszy twe niech będą gotowe do słuchania modlitwy, która dzieje się na tym miejscu.41 Teraz tedy powstań, Panie Boże, ku odpocznieniu twemu, ty i skrzynia mocy twojej; kapłani twoi, Panie Boże, niechaj będą obleczeni zbawieniem, a święci twoi niechaj się w dobrach radują.42 Panie Boże, nie odwracaj oblicza pomazańca twego; pamiętaj na miłosierdzie dla Dawida, sługi twego! «
71 A gdy dokończył Salomon modlitwy, ogień zstąpił z nieba i pochłonął całopalenia i ofiary, a chwała Pańska napełniła dom.2 I nie mogli kapłani wnijść do kościoła Pańskiego, przeto iż chwała Pańska napełniła kościół Pański.3 Ale i wszyscy synowie izraelscy widzieli zstępujący ogień i chwałę Pańską na dom, i upadłszy twarzą swą na ziemię, na posadzkę kamieniem wyłożoną, pokłonili się i chwalili Pana: «Iż dobry, iż na wieki miłosierdzie jego.»4 A król i wszystek lud złożyli ofiary przed Panem.5 Król tedy Salomon zabił na ofiarę wołów dwadzieścia dwa tysiące, baranów sto dwadzieścia tysięcy, i poświęcił dom Boży król i wszystek lud.6 A kapłani stali w urzędach swoich i Lewici, na instrumentach pieśni Pańskich, które sprawił Dawid król ku chwaleniu Pana: «Iż na wieki miłosierdzie jego,» psalmy Dawidowe grając rękami swymi; a kapłani trąbili przed nimi, a wszystek lud izraelski stał.7 Poświęcił też Salomon środek dziedzińca przed kościołem Pańskim, bo tam ofiarował całopalenia i tłustości zaspokojnych ofiar; albowiem ołtarz miedziany, który był sprawił, nie mógł objąć całopalenia i ofiar, i tłustości.8 Uczynił tedy Salomon owego czasu uroczyste święto przez siedem dni i wszystek Izrael z nim, zgromadzenie bardzo wielkie, od wejścia do Ematu aż do potoku egipskiego.9 I uczynił dnia ósmego święto zgromadzenia, dlatego że poświęcał ołtarz przez siedem dni i święto obchodził przez siedem dni.10 Dnia tedy dwudziestego trzeciego miesiąca siódmego rozpuścił lud do przybytków swoich, weselący się i radujący z dobra, które Pan uczynił Dawidowi i Salomonowi, i ludowi swemu izraelskiemu. NOWE ZJAWIENIE SIĘ BOGA I OBIETNICE NA PRZYSZŁOŚĆ (7,11-22).11 I ukończył Salomon dom Pański i dom królewski, i wszystko, co umyślił w sercu swoim, aby uczynić w domu Pańskim i w domu swym, i poszczęściło mu się.12 I ukazał mu się Pan w nocy, i rzekł: «Wysłuchałem modlitwę twoją, i obrałem to miejsce sobie na dom ofiary.13 Jeśli zamknę niebo i deszcz nie będzie padał, i każę i przykażę szarańczy, aby pożarła ziemię, i przypuszczę powietrze na lud mój,14 a nawróciwszy się lud mój, nad którym wzywane jest imię moje, będzie mnie prosić i szukać będzie oblicza mego i pokutować za drogi swoje złe: i ja wysłucham z nieba, a będę miłościw grzechom ich i uzdrowię ziemię ich.15 Oczy też moje będą otwarte i uszy moje gotowe na modlitwę tego, który na tym miejscu będzie się modlił.16 Bo obrałem i poświęciłem to miejsce, aby tam imię moje było na wieki i żeby tam trwały oczy moje i serce moje po wszystkie dni.17 Ty też jeśli będziesz chodził przede mną, jak chodził Dawid, ojciec twój, a będziesz czynił wedle wszystkiego, com ci przykazał, i będziesz strzegł sprawiedliwości i ustaw moich,18 wzbudzę tron królestwa twego, jak obiecałem Dawidowi, ojcu twemu, rnówiąc:Nie będzie odjęty z pokolenia twego mąż, który by był książęciem nad Izraelem.19 A jeśli się odwrócicie i opuścicie sprawiedliwości moje i przykazania moje, które wam dałem, a odszedłszy będziecie służyć bogom cudzym i kłaniać się im,20 wykorzenię was z ziemi mojej, którą wam dałem, a ten dom, który poświęciłem imieniu memu, odrzucę od oblicza mego i podam go w przypowieść i na przykład wszystkim narodom.21 A dom ten będzie za przypowieść wszystkim przechodzącym, i zdumiawszy się będą mówić: Czemu tak uczynił Pan tej ziemi i domowi temu?22 I odpowiedzą: Ponieważ opuścili Pana, Boga ojców swoich, który ich wywiódł z ziemi Egipskiej, a uchwycili się bogów cudzych i kłaniali się im i chwalili ich: przeto przyszło na nich to wszystko zło.»III.1-Wielkość doczesna Salomona.(8,1 — 9,31) ROBOCIZNA; MIASTA ZBUDOWANE; POBOŻNOŚĆ SALOMONA (8,1-16). Miasta zbudowane lub obwarowane przez Salomona (1-6). Obcoplemieńcy zmuszeni do robocizny (7-10). Córka Faraona przenosi się do swojego domu (11). Ofiary i organizacja kultu (12-16).
81 A gdy przeszło dwadzieścia lat od czasu, jak zbudował Salomon dom Pański i dom swój,2 pobudował miasta, które dał Hiram Salomonowi, i dał tam mieszkanie synom izraelskim.3 Pociągnął też do Emat Suba i wziął go.4 I zbudował Palmirę na puszczy i inne miasta bardzo obronne pobudował w Emat.5 I zbudował Bethoron wyższe i Bethoron niższe, miasta murowane, mające bramy, zawory i zamki;6 Baalat też i wszystkie miasta mocne, które były Salomonowe, i wszystkie miasta poczwórnych wozów, i miasta jezdnych. Wszystko, co chciał Salomon i umyślił, zbudował w Jeruzalem i na Libanie, i we wszystkiej ziemi władzy swej. 7 — Wszystek lud, który pozostał z Hetejczyków, z Amorejczyków, z Ferezejczyków, z Hewejczyków i z Jebuzejczyków, którzy nie byli z pokolenia izraelskiego,8 synów i potomków tych, których nie wygubili synowie Izraelscy, podbił Salomon na hołdowników aż do dnia tego.9 Ale z synów izraelskich nie kazał żadnemu służyć w robotach królewskich, bo oni byli mężami wojennymi i przedniejszymi wodzami, i przełożonymi nad wozami jego i nad jezdnymi jego.10 A wszystkich przełożonych nad wojskiem króla Salomona było dwustu pięćdziesięciu, którzy ćwiczyli lud.11 — A córkę Faraonową przeniósł z miasta Dawidowego do domu, który jej zbudował; bo mówił król: «Nie będzie mieszkała żona moja w domu Dawida, króla izraelskiego, przeto że poświęcony jest, bo do niego weszła skrzynia Pańska.»12 — Wtedy ofiarował Salomon całopalenia Panu na ołtarzu Pańskim, który zbudował przed przysionkiem,13 aby ofiarowano na nim na każdy dzień według przykazania Mojżeszowego, w sabat i w pierwsze dni miesiąca, i w dni święte trzykroć przez rok, to jest w święto Przaśników, w święto Tygodni i w święto Kuczek.14 I ustanowił według rozporządzenia Dawida, ojca swego, urzędy kapłanów w posługiwaniu ich, i Lewitów w porządku ich, aby chwalili Pana i służyli przed kapłanami według obrzędu każdego dnia; i odźwiernych w oddziałach ich przy każdej bramie; bo tak przykazał Dawid, człowiek Boży.15 I nie przestąpili żadnego z rozkazań królewskich, tak kapłani jak i Lewici, ze wszystkiego, co przykazał także, co do straży skarbów.16 Wszystkie nakłady miał gotowe Salomon od owego dnia, którego założył fundamenty domu Pańskiego, aż do dnia, którego dokonał. FLOTA SALOMONA (8,17-18).17 Pojechał tedy Salomon do Asjongaber i do Ailat, nad brzeg Morza Czerwonego, który jest w ziemi Edomskiej.18 I posłał mu Hiram przez ręce sług swych okręty i żeglarzów świadomych morza, i jechali ze sługami Salomonowymi do Ofiru i przywieźli stamtąd czterysta pięćdziesiąt talentów złota, i przynieśli do króla Salomona. KRÓLOWA SABY ODWIEDZA SALOMONA (9,1-9). Królowa Saby przybywa do Salomona, by doświadczyć jego mądrości (1-2). Królowa zdumiewa się (3-7) i błogosławi Boga (8). Jej dary (9).
91 Królowa też Saby, usłyszawszy sławę o Salomonie, przyjechała do Jeruzalem, aby go wypróbować przez zagadki, z wielkimi bogactwy i wielbłądami, które niosły rzeczy wonne i złota bardzo wiele, i kamienie drogie. A gdy przyszła do Salomona, mówiła z nim o wszystkim, cokolwiek było w sercu jej.2 I wyłożył jej Salomon wszystko, czego żądała, i nie było nic, czego by jej jasno nie pokazał.3 A ona gdy ujrzała, mianowicie mądrość Salomonową i dom, który zbudował, także i potrawy stołu jego, i mieszkania sług, i urzędy dworzan jego i szaty ich, podczaszych też i szaty ich, i ofiary, które ofiarował w domu Pańskim, nie stawało w niej tchu od zdumienia.5 I rzekła do króla: «Prawdziwe jest to, co słyszałam w ziemi mojej o cnotach i o mądrości twojej.6 A nie wierzyłam powiadającym, aż sama przyjechałam i oglądały oczy moje, i doznałam, że mi ledwie połowę mądrości twej opowiedziano: przeszedłeś sławę cnotami swymi.7 Szczęśliwi mężowie twoi i szczęśliwi słudzy twoi, którzy stoją przed tobą na każdy czas i słuchają mądrości twojej!8 Niechajże będzie Pan, Bóg twój, błogosławiony, który raczył cię ustanowić na stolicy swej królem Pana, Boga twego. Ponieważ Bóg miłuje Izraela i chce go zachować na wieki, przeto cię ustanowił królem nad nim, abyś czynił sądy i sprawiedliwość.»9 I dała królowi sto dwadzieścia talentów złota i bardzo wiele rzeczy wonnych i kamieni bardzo drogich; nie było takich rzeczy wonnych, jak te, które królowa Saby dała królowi Salomonowi. BOGACTWA SALOMONA (9,10-28). Skarby przywiezione z Ofiru (10-11). Królowa Saby wraca obdarzona (12). Dochód roczny w złocie (13-14). Sprzęty i naczynia złote w pałacu Salomona (15-20). Złoto i srebro, przywożone na okrętach Tarsisu (21). Dary składane królowi (22-24). Konie kupowane w Egipcie i w innych krajach (25-28).10 Lecz i słudzy Hirama ze sługami Salomonowymi przywieźli złota z Ofiru i drzewa pachnącego, i kamieni bardzo drogich.11 Z niego, to jest z drzewa pachnącego, uczynił król schody w domu Pańskim i w domu królewskim, i cytry i harfy dla śpiewaków. Nigdy nie widziano w Ziemi Judzkiej takiego drzewa.12 A król Salomon dał królowej Saby wszystko, czego chciała i czego żądała i daleko więcej, niż to, co doniego przyniosła; a ona wróciwszy się pojechała do ziemi swej ze służebnikami swymi.13 A waga złota, które przywożono Salomonowi na każdy rok, była sześćset sześćdziesiąt sześć talentów złota;14 oprócz tej sumy, którą posłowie z rozmaitych narodów i kupcy zwykli byli przynosić, i wszyscy królowie arabscy i książęta ziem, którzy znosili złoto i srebro Salomonowi.15 — Uczynił tedy król Salomon dwieście kopij złotych za sumę sześciuset czerwonych złotych, które na każdą kopię wychodziły;16 nadto trzysta puklerzów złotych z trzechset czerwonych złotych, którymi powlekano każdy puklerz, i schował je król w zbrojowni, która była otoczona gajem.17 Sprawił też król tron wielki z kości słoniowej i oprawił go szczerym złotem.18Sześć też stopni, po których wstępowano na tron i podnóżek złoty i dwie poręcze z obu stron, i dwa lwy stojące u poręczy,19 ale i innych dwanaście lwów małych, stojących na sześciu stopniach z obu stron: nie było takiego tronu we wszystkich królestwach.20 Wszystkie też naczynia stołu królewskiego były złote i sprzęty w domu lasu Libanu ze szczerego złota; bo srebro naonczas za nic miano.21 — Albowiem okręty królewskie chodziły do Tarsis ze sługami Hirama raz na trzy lata, i przywoziły stamtąd złoto i srebro, i kość słoniową, i małpy, i pawie.22Stał się tedy wielkim Salomon nad wszystkich królów ziemskich przez bogactwo i sławę.23 I wszyscy królowie ziemi pragnęli widzieć oblicze Salomona, aby słuchać mądrości, którą dał Bóg w serce jego.24 I przynosili mu dary, naczynia srebrne i złote, i szaty, i zbroje, i rzeczy wonne, konie i muły na każdy rok.25 — Miał też Salomon czterdzieści tysięcy koni w stajniach, a wozów i jezdnych dwanaście tysięcy, i postawił je w miastach wozów poczwórnych, i koło króla w Jeruzalem.26 Sprawował też władzę nad wszystkimi królami od rzeki Eufratu aż do ziemi Filistyńskiej i aż do granicy egipskiej.27 I dostarczył tak wielkiej obfitości srebra w Jeruzalem jak kamieni, a cedrów takie mnóstwo jak płonnych fig, które rosną po polach.28 I przywodzono mu konie z Egiptu i ze wszystkich krain. ŚMIERĆ SALOMONA; ROBOAM OBEJMUJE PANOWANIE (9,29-31).29 A reszta czynów Salomona pierwszych i ostatnich spisana jest w słowach Natana proroka i w księdze Ahiasa Silończyka, i w widzeniu Adda widzącego, przeciw Jeroboamowi, synowi Nabata.30 A królował Salomon w Jeruzalem nad wszystkim Izraelem czterdzieści lat.31 I zasnął z ojcami swymi, i pogrzebali go w mieście Dawidowym; a królem został Roboam, syn jego, zamiast niego.CZĘŚC II (10,1- 36,23)HISTORIA KRÓLÓW JUDZKICHI. Roboam. (10,1 — 12,16) PODZIAŁ KRÓLESTWA (10,1-11,4). Roboam wysłuchuje w Sychem skarg ludu (10, 1-5). Radzi się starców, lecz idzie za namową swych rówieśników (6-11) i odrzuca prośbę ludu o zmniejszenie ciężarów (12-15). Dziesięć pokoleń odpada od Roboama (16-19). Bóg przez proroka Semejasza zakazuje wojny przeciw buntownikom (11,1-4).
101 I pojechał Roboam do Sychem, bo się tam był zeszedł wszystek Izrael, aby go królem ustanowić.2 Gdy to usłyszał Jeroboam, syn Nabata, który był w Egipcie (bo tam był uciekł przed Salomonem), natychmiast się wrócił.3 I przyzwali go, i przyszedł ze wszystkim ludem izraelskim, i rzekli do Roboama mówiąc:4 «Ojciec twój cisnął nas bardzo twardym jarzmem, ty lżej rozkazuj, niż ojciec twój, który na nas włożył ciężką niewolę, i ulżyj trochę z ciężaru, abyśmy ci służyli «5 A on rzekł: «Po trzech dniach wróćcie się do mnie.6 A gdy lud odszedł, radził się król starszych, którzy stawali przed ojcem jego Salomonem, póki jeszcze był żyw, mówiąc: «Co za radę dajecie, żebym odpowiedział ludowi?»7 Oni mu rzekli: «Jeśli się spodobasz ludowi temu i zmiękczysz ich słowy łaskawymi, będą ci służyć przez wszystek czas.»8 Ale on opuścił radę starych, a zaczął radzić się młodych, którzy z nim wychowani byli i przy nim byli.9 I rzekł do nich: «Co się wam zda? albo co mam odpowiedzieć ludowi temu, który do mnie mówił: Ulżyj jarzma, które na nas twój ojciec włożył?»10 A oni odpowiedzieli jako młodzieńcy, razem z nim w rozkoszach wychowani, i rzekli: «Tak powiesz ludowi, który ci mówił: Ojciec twój obciążył jarzmo nasze, ty ulżyj, tak mu odpowiesz: Najmniejszy palec mój grubszy jest, niż biodra ojca mego. 11 Ojciec mój włożył na was ciężkie jarzmo, a ja więcej ciężaru przyłożę; ojciec mój siekł was biczami, a ja was siec będę basałykami.»12 A tak Jeroboam i wszystek lud przyszli do Roboama dnia trzeciego, jak im rozkazał.13 I odpowiedział król surowo, opuściwszy radę starszych,14 i mówił do nich według woli młodzieńców: «Ojciec mój włożył na was ciężkie jarzmo, które ja cięższym uczynię; ojciec mój siekł was biczami, a ja was będę siekł basałykami.»15 I nie przyzwolił na prośbę ludu, bo była wola Boża, aby spełniło się słowo jego, które był rzekł przez usta Ahiasa Silończyka do Jeroboama, syna Nabata.16 A lud wszystek, gdy król surowo mówił, tak rzekł do niego: «Nie mamy części w Dawidzie, ani dziedzictwa w synu Izaja. Wróć się, Izraelu, do przybytków twoich, a ty paś dom swój, Dawidzie!» I odszedł Izrael do przybytków swoich.17 A nad synami izraelskimi, którzy mieszkali w miastach judzkich królował Roboam.18 I posłał Roboam Adurama, który był nad poborami, i ukamienowali go synowie izraelscy, i umarł; a król Roboam pospieszył się wsiąść na wóz i uciekł do Jeruzalem.19 I odstąpił Izrael od domu Dawidowego aż do dnia tego.
111 I przyjechał Roboam do Jeruzalem i zwołał wszystek dom Judy i Beniamina, sto osiemdziesiąt tysięcy wybranych wojowników, aby walczyć przeciw Izraelowi i przywrócić sobie królestwo swoje.2 I stało się słowo Pańskie do Semejasza, człowieka Bożego, mówiąc:3 «Mów do Roboama, syna Salomona, króla Judy, i do wszystkiego Izraela, który jest w Judzie i Beniaminie:4 To mówi Pan: Nie pójdziecie ani walczyć nie będziecie przeciw braciom waszym; niech się wróci każdy do domu swego, bo się to za moją wolą stało.» Ci, usłyszawszy słowo Pańskie, wrócili się, a nie pociągnęli przeciw Jeroboamowi. MIASTA OBRONNE ZBUDOWANE PRZEZ ROBOAMA (11,5-12).5 I mieszkał Roboam w Jeruzalem, i pobudował miasta murowane w Judzie. 6 Zbudował Betlejem, Etam i Tekue, Betsur też,7 Socho i Odollam,8 nadto Get, Maresę i Zif,9 Aduram, Lachis i Azekę,10 Saarę też, Ajalon i Hebron, które były w Judzie i w Beniaminie, miasta bardzo obronne.11 A gdy je zamknął murem, postawił w nich przełożonych i składy na żywność, to jest na oliwę i wino.12 Ale i w każdym mieście uczynił zbrojownię na tarcze i na kopie, i wzmocnił je z wielką pilnością, i panował nad Judą i Beniaminem. KAPŁANI I LEWICI ŚCIĄGAJĄ DO KRÓLESTWA JUDZKIEGO (11,13-17).13 A kapłani i Lewici, którzy byli we wszystkim Izraelu, przyszli do niego ze wszystkich miejsc swoich,14 opuściwszy przedmieścia i posiadłości swoje, i przeniósłszy się do Judy i do Jeruzalem, przeto że ich odrzucił Jeroboam i potomkowie jego, aby nie sprawowali kapłaństwa Pańskiego,15 bo ustanowił sobie ofiarowników wyżyn i czartów, i cielców, które był uczynił.16 Ale i ze wszystkich pokoleń izraelskich wszyscy, którzy przyłożyli serce swe, aby szukać Pana, Boga Izraelowego, przyszli do Jeruzalem złożyć ofiary swe przed Panem, Bogiem ojców swoich.17 I umocnili królestwo judzkie i utwierdzili Roboama, syna Salomona, przez trzy lata; bo chodzili drogami Dawidowymi i Salomonowymi tylko przez trzy lata. ŻONY I DZIECI ROBOAMA (11,18-23).18 I pojął Roboam za żonę Mahalat, córkę Jerimota, syna Dawidowego; Abihail też, córkę Eliaba, syna Izaja, która mu urodziła synów:19 Jehusa, Somoriasza i Zooma.20 Po tej też pojął Maachę, córkę Absaloma, która mu urodziła Abiasza, Etaja, Zizę i Salomita.21 A miłował Roboam Maachę, córkę Absaloma, nad wszystkie żony swe i nałożnice; bo pojął osiemnaście żon, a nałożnic sześćdziesiąt I zrodził dwudziestu ośmiu synów, a sześćdziesiąt córek.22 I ustanowił na pierwszym miejscu Abiasza, syna Maachy, książęciem nad wszystkimi braćmi jego, bo tego myślał królem uczynić,23 ponieważ był mędrszy i możniejszy nad wszystkich synów jego i we wszystkich granicach judzkich i Beniaminowych, i we wszystkich miastach murowanych; i dawał im żywności dostatek, i starał się o wiele żon. NAJAZD SESAKA (12,1-12). Roboam opuszcza prawo Boże (1). Sesak napada kraj i zdobywa jego miasta (2-4). Roboam pokutuje, zmniejszenie kary (5-8). Wynik wojny (9-12).
121 A gdy było umocnione królestwo Roboama i utwierdzone, opuścił zakon Pański i wszystek Izrael z nim.2 A roku piątego królestwa Roboama, przyciągnął Sesak, król egipski, do Jeruzalem (bo byli zgrzeszyli Panu)3 z tysiącem i dwustu wozami i sześćdziesięciu tysiącami jezdnych, a ludu nie było liczby, który przyciągnął z nim z Egiptu, to jest Libijczycy, Troglodyci, Etiopowie.4 I zajął miasta obronne w Judzie, i przyciągnął aż do Jeruzalem.5 A Semejasz prorok wszedł do Roboama i do książąt judzkich, którzy się zebrali w Jeruzalem uciekając przed Sesakiem, i rzekł do nich: «To mówi Pan: Wyście mnie pozostawili, i ja was zostawiłem w rękach Sesaka.»6 I uląkłszy się książęta izraelscy i król rzekli: «Sprawiedliwy jest Pan!»7 A gdy ujrzał Pan, iż się upokorzyli, stało się słowo Pańskie do Semejasza, mówiąc: «Ponieważ się upokorzyli, nie wytracę ich, i dam im trochę ratunku, a nie wyleje się zapalczywość moja na Jeruzalem przez rękę Sesaka.8 Wszakoż będą mu służyć, aby poznali różnicę służby mojej i służby królestwa ziemskiego.»9 A tak odciągnął Sesak, król egipski, od Jeruzalem zabrawszy skarby domu Pańskiego i domu królewskiego, i wszystko z sobą uniósł, i puklerze złote, których Salomon nasprawiał, a na10 ich miejsce król sprawił miedziane i poruczył je przełożonym tarezników, którzy strzegli przedsionka pałacu.11 A gdy wchodził król do domu Pańskiego, przychodzili tarcznicy i brali je, i znowu odnosili je do zbrojowni swej.12 Wszelako ponieważ się upokorzyli, odwrócił się od nich gniew Pański, i nie zostali zgładzeni do końca; ponieważ i w Judzie znalazły się dobre uczynki. DŁUGOŚĆ I KONIEC PANOWANIA ROBOAMA (12,13-16).13 Wzmocnił się tedy król Roboam w Jeruzalem i królował; a było mu czterdzieści lat i rok, gdy królować począł, a siedemnaście lat królował w Jeruzalem w mieście, które Pan obrał, aby tam utwierdzić imię swe, ze wszystkich pokoleń izraelskich. A imię matki jego Naama, Ammonitka.14 A czynił zło i nie przygotował serca swego, aby szukać Pana.15 A czyny Roboama pierwsze i ostatnie zapisane są w księgach Semejasza proroka i Adda widzącego, i z pilnością wyłożone; i walczyli przeciw sobie Roboam i Jeroboam po wszystkie dni.16 I zasnął Roboam z ojcami swymi, i pogrzebany został w mieście Dawida, i królował Abiasz, syn jego, zamiast niego.II. Abiaszˇ(13,1-22) POCZĄTEK I DŁUGOŚĆ PANOWANIA ABIASZA (13,1-2a).
131 Roku ósmego króla Jeroboama został Abiasz królem nad Judą.2 Trzy lata królował w Jeruzalem, a imię matki jego Michaja, córka Uriela z Gabaa i była walka między Abiaszem i Jeroboamem. WOJNA Z JEROBOAMEM, KRÓLEM IZRAELSKIM (13,2b-22). Abiasz wszczyna wojnę, obustronne siły (2b-3). Przemowa Abiasza do Jeroboama (4-12). Wynik wojny (13-21). Koniec panowania Abiasza (22).I 3 A gdy Abiasz rozpoczął bitwę i miał bardzo walecznych mężów i wybranych czterysta tysięcy, Jeroboam uszykował naprzeciw wojsko ośmiuset tysięcy mężów, którzy też byli wybrani i bardzo mocni do bitwy.4 Stanął tedy Abiasz na górze Semeron, która była w Efraim, i rzekł: «Słuchaj Jeroboamie i wszystek Izraelu!5 Czy nie wiecie iż Pan, Bóg izraelski, dał królestwo Dawidowi nad Izraelem na wieki, jemu i synom jego przymierzem soli?6 I powstał Jeroboam, syn Nabata, sługa Salomona, syna Dawidowego, i podniósł wojnę przeciw panu swemu.7 I skupili się przy nim mężowie nikczemni i synowie Beliala, i przemogli przeciw Roboamowi, synowi Salomonowemu; a Roboam był prostak i lękliwego serca, i nie mógł się im oprzeć.8 A tak wy teraz mówicie, że się możecie oprzeć królestwu Pańskiemu, które trzyma przez synów Dawidowych, a macie ludu moc wielką i cielce złote, które wam uczynił Jeroboam za bogi.9 I wyrzuciliście kapłanów Pańskich, synów Aaronowych, i Lewitów, a poczyniliście sobie ofiarników jak wszystkie narody ziemi. Ktokolwiek przyjdzie, a poświęci rękę swoją przez byka z wołów i siedem baranów, staje się ofiarnikiem tych, którzy nie są bogami. A Pan nasz jest Bogiem, którego nie opuszczamy; i kapłani służą Panu z synów Aaronowych, i Lewici są w porządku swoim;11 całopalenia też ofiarują Panu na każdy dzień rano i wieczór, i wonne kadzenie według rozkazania zakonu sprawione, i bywają wykładane chleby na stole przeczystym; i jest u nas świecznik złoty i lampy jego, aby je zapalano zawsze na wieczór; my bowiem strzeżemy przykazań Pana, Boga naszego, któregoście wy opuścili.12 Otóż w wojsku naszym hetmanem jest Bóg i kapłani jego, którzy trąbią w trąby, i brzmią przeciwko wam. Synowie izraelscy! nie walczcie przeciw Panu, Bogu ojców waszych, bo to nie z pożytkiem waszym!»13 Gdy on to mówił Jeroboam z tyłu przygotowywał zasadzkę; a stojąc przeciw nieprzyjacielowi, otaczał swym wojskiem Judę nic nie podejrzewającego.14 I obejrzawszy się Juda, obaczył, że nastaje bitwa i z przodu i z tyłu, i zawołał do Pana, a kapłani poczęli trąbić w trąby.15 I wszyscy mężowie Judy uczynili okrzyk; a oto gdy oni wołali, przestraszył Bóg Jeroboama i wszystkiego Izraela, który stał przeciwko Abiaszowi i Judzie.16 I uciekli synowie Izraela przed Judą, i podał ich Bóg w ręce ich.17 Pobił ich tedy Abiasz i lud jego porażką wielką, i poległo rannych z Izraela pięćkroć sto tysięcy mężów mocnych.18 I poniżeni zostali synowie izraelscy naonczas, a synowie judzcy wzmocnili się bardzo, przeto iż ufali w Panu, Bogu ojców swoich.19 I gonił Abiasz Jeroboama uciekającego, i pobrał miasta jego: Betel i córki jego, i Jesanę z córkami jej, Efron też i córki jego.20 I nie mógł już więcej oprzeć się Jeroboam za dni Abiaszowych, i zabił go Pan, i umarł.21 A tak Abiasz, umocniwszy królestwo swe, pojął żon czternaście i zrodził dwudziestu dwu synów i szesnaście córek.22 A reszta spraw Abiasza i dróg i czynów jego opisana jest bardzo pilnie w księdze Adda proroka.III. Asa (14,1 — 16,14) ASA KRÓLEM; JEGO REFORMY RELIGIJNE (14,1-5).
141 I zasnął Abiasz z ojcami swymi, i pogrzebali go w mieście Dawidowym, a królem został Asa, syn jego, zamiast niego; za jego dni uspokoiła się ziemia przez dziesięć lat.2 I czynił Asa, co było dobrego i przyjemnego przed oczyma Boga swego, i rozwalił ołtarze cudzoziemskiego nabożeństwa i wyżyny;3 i połamał słupy, i gaje wyrąbał,4 i rozkazał Judzie, aby szukał Pana, Boga ojców swoich, a czynił zakon i wszystkie przykazania;5 i zniósł ze wszystkich miast Judy ołtarze i zbory, i królował w pokoju. WZROST POTĘGI ASY (14,6-8). Miasta warowne (6-7). Wojsko królewskie (8).6 Pobudował też miasta obronne w Judzie, bo był w pokoju, a żadne wojny za czasu jego nie powstały, gdyż Pan pokój dawał.7 I mówił Judzie: «Pobudujmy te miasta, a otoczmy murem i utwierdźmy wieżami, bramami i zamkami, póki od wojen wszystko wolne, dlatego żeśmy szukali Pana, Boga ojców naszych, i dał nam pokój wokoło.» Budowali tedy, a żadnej przeszkody w budowaniu nie było.8 A Asa miał w wojsku swym noszących tarcze i drzewce, z Judy trzykroć sto tysięcy, a z Beniamina tarczników i strzelców po dwakroć sto osiemdziesiąt tysięcy, wszyscy ci mężowie bardzo mocni. ASA ZWYCIĘŻA ZARĘ, KRÓLA ETIOPSKIEGO (14,9-15). Najazd Zary na Judę (9-10). Modlitwa Asy (11). Zwycięstwo nad Zarą i łupy (12-15).9 I wyjechał przeciwko nim Zara Etiop z wojskiem swym, dziesięćkroć sto tysięcy, i z trzystu wozami, i przyciągnął aż do Maresy.10 A Asa wyciągnął przeciw niemu i uszykował wojsko do potyczki w dolinie Sefata, która jest koło Maresy.11 I wzywał Pana Boga, i rzekł: «Panie, nie masz u ciebie żadnej różnicy, czy małą liczbą ratujesz, czy wielką. Ratujże nas, Panie, Boże nasz, albowiem mając ufanie w tobie i w imieniu twoim wyszliśmy przeciwko mnóstwu temu. Panie, ty jesteś Bogiem naszym, niechże nie przemaga człowiek przeciw tobie!»12 Pan tedy przestraszył Etiopów przed Asą i Judą, i uciekli Etiopowie.13 I gonił ich Asa i lud, który z nim był, aż do Gerary, i polegli Etiopowie aż do szczętu, bo starci zostali, ponieważ Pan zabijał i wojsko jego walczyło. Nabrali tedy wiele łupów 14 i pobili wszystkie miasta wokoło Gerary, bo strach wielki przypadł na wszystkich; i splądrowali miasta, i wielką zdobycz wynieśli.15 Ale i obory owiec zburzywszy zabrali niezliczoną moc owiec i wielbłądów, i wrócili się do Jeruzalem. PROROCTWO AZARIASZA; NAPOMNIENIE DO WIERNOŚCI WOBEC BOGA (15,1-7).
151 A Azariasz, syn Odeda, gdy stał się w nim duch Boży, wyszedł naprzeciw Asy i rzekł mu:2 «Słuchajże mię, Aso i wszystek Judo i Beniaminie! Pan z wami, żeście z nim byli. Jeśli go szukać będziecie, znajdziecie; a jeśli go opuścicie, opuści was.3 A przeminie w Izraelu dni wiele bez Boga prawdziwego i bez kapłana nauczyciela, i bez zakonu.4 A gdy się nawrócą w utrapieniu swym do Pana, Boga izraelskiego, i szukać go będą, znajdą go.5 Naonczas nie będzie pokoju wychodzącemu i wchodzącemu, ale strachy zewsząd między wszystkimi obywatelami ziem;6 bo będzie walczył naród przeciw narodowi i miasto przeciw miastu; bo ich Pan zatrwoży wszelkim uciśnieniem.7 Wy tedy umocnijcie się, a niechaj nie mdleją ręce wasze, bo będzie zapłata uczynkowi waszemu.» NOWA REFORMA RELIGIJNA ASY (15,8-19). Wytępienie bałwochwalstwa (8). Odnowienie przymierza z Bogiem w obecności ludu z Judy i Izraela (9-15). Inne zarządzenia odnośnie do kultu (16-18). Pokój (19).8 Gdy to usłyszał Asa, to jest słowa i proroctwo Azariasza, syna Odeda, proroka, nabrał otuchy, i zniósł bałwany ze wszystkiej ziemi Judy i z Beniamina, i z miast góry Efraim, które zajął, i poświęcił ołtarz Pański, który był przed przysionkiem Pańskim.9 I zebrał wszystkiego Judę i Beniamina, i przychodniów z nimi z Efraima, z Manassesa i z Symeona; bo wielu z Izraela uciekło było do niego, widząc, iż z nim był Pan, Bóg jego.10 A gdy przyszli do Jeruzalem, miesiąca trzeciego, roku piętnastego królestwa Asy,11 ofiarowali Panu dnia owego z łupów i ze zdobyczy, którą przygnali, wołów siedemset, a baranów siedem tysięcy.12 I przystąpił według zwyczaju do potwierdzenia przymierza, aby szukać Pana, Boga ojców swoich, ze wszystkiego serca i ze wszystkiej duszy swojej.13 «A jeśliby kto, rzecze, nie szukał Pana, Boga izraelskiego, niech umrze, od najmniejszego aż do największego, od męża aż do niewiasty.»14 I przysięgli Panu głosem wielkim w radości, przy brzmieniu trąb i przy dźwięku kornetów wszyscy,15 którzy byli w Judzie, pod przekleństwem; bo ze wszystkiego serca swego przysięgli i wszystką wolą szukali go i znaleźli; i dał im Pan odpocznienie wokoło.-16 Ale i Maachę, matkę króla Asy, złożył z wielkiego panowania, za to że uczyniła w gaju bałwana Priapa, którego zupełnie skruszył i połamawszy w kawałki spalił u potoku Cedron.17 Wyżyny jednak pozostawiono w Izraelu; wszakoż serce Asy było doskonałe po wszystkie dni jego.18 I to, co ślubował ojciec jego i on sam, wniósł do domu Pańskiego: srebro, złoto i rozmaity sprzęt naczynia.19 A nie było wojny aż do trzydziestego i piątego roku królestwa Asy. WOJNA Z BAASĄ, KRÓLEM IZRAELSKIM (16,1-10). Baasa najeżdża Judę (1). Asa prosi o pomoc Syryjczyków (2-3). Klęska Baasy (4-6). Prorok Hanani gani króla za przywołanie Syryjczyków na pomoc (7-10).
161 A roku trzydziestego szóstego królestwa jego przyciągnął Baasa, król izraelski przeciwko Judzie, i murem otaczał Ramę, aby nikt nie mógł bezpiecznie wnijść i wynijść z królestwa Asy.2 A tak Asa wyniósł srebro i złoto ze skarbów domu Pańskiego i ze skarbów królewskich, i posłał do Benadada, króla syryjskiego, który mieszkał w Damaszku, mówiąc:3 «Mam z tobą przymierze, ojciec też mój z ojcem twym w zgodzie żyli; przeto posłałem ci srebro i złoto, abyś zerwawszy przymierze, które masz z Baasą, królem izraelskim, sprawił, aby odjechał ode mnie.»4 Dowiedziawszy się o tym Benadad, posłał wodzów wojsk swoich do miast izraelskich, ci zaś zburzyli Ahion, Dan, Abelmaim i wszystkie miasta murowane Neftalego.5 Gdy to usłyszał Baasa, przestał budować Ramę i zaniechał roboty swej.6 A król Asa wziął wszystkiego Judę, i pobrali z Ramy kamienie i drzewo, które na budowanie zgotował Baasa, i zbudował z nich Gabaa i Masfę.-7 Owego czasu przyszedł Hanani prorok do Asy, króla judzkiego, i rzekł mu: «Ponieważ położyłeś ufność w królu syryjskim, a nie w Panu, Bogu twoim, dlatego uszło wojsko króla syryjskiego z ręki twej.8 Czy nie daleko więcej było Etiopów i Libijczyków w wozach i w jezdnych, i w mnóstwie bardzo wielkim? A kiedy uwierzyłeś Panu, podał ich w ręce twoje. 9 Albowiem oczy Pańskie patrzą na wszystką ziemię i dodają mocy tym, którzy sercem doskonałym weń wierzą. A tak głupio uczyniłeś, i dlatego od tego czasu powstaną przeciw tobie walki.»10 A Asa oburzony na widzącego, kazał go wsadzić do więzienia, bo się o to bardzo rozgniewał; i pobił naonczas niemało ludu. ŚMIERĆ ASY (16,11-14).11 A sprawy pierwsze i ostatnie Asy opisane są w księdze królów Judy i Izraela. 12 Rozniemógł się też Asa roku trzydziestego dziewiątego królestwa swego na ból nóg bardzo ciężki; lecz i w chorobie swej nie szukał Pana, ale więcej ufał nauce lekarskiej.13 I zasnął z ojcami swymi, i umarł roku czterdziestego pierwszego królestwa swego.14 I pogrzebali go w grobie jego, który był sobie wykopał w mieście Dawidowym; i położyli go na łożu jego, pełnym rzeczy wonnych i maści nierządniczych, przyrządzonych aptekarską robotą, i spalili nad nim z bardzo wielką pompą.IV. Jozafat (17,1 — 20,37) WIELKOŚĆ I POTĘGA JOZAFATA (17,1-19). Jozafat zbroi się przeciw Izraelowi (1-2); jego wierność wobec Boga, bogactwa, reformy religijne (3-6); pouczanie ludu o Prawie (7-9). Potęga na zewnątrz, daniny okolicznych narodów (10-11). Warownie (12). Wodzowie i bohaterzy Jozafata (13-19).
171 A Jozafat, syn jego, został królem zamiast niego i wzmocnił się przeciw Izraelowi.2 I ustanowił poczty żołnierzów po wszystkich miastach Judy, które były otoczone murami. I obronę rozłożył w ziemi Judy i w miastach Efraima, które pobrał Asa, ojciec jego.3 I był Pan z Jozafatem, ponieważ chodził pierwszymi drogami Dawida, ojca swego,4 a nie miał nadziei w Baalach, ale w Bogu ojca swego, i postępował według przykazań jego, a nie wedle grzechów izraelskich.5 I utwierdził Pan królestwo w ręce jego, i dał wszystek Juda dary Jozafatowi, i doszedł do niezmiernych bogactw i wielkiej sławy.6 A gdy serce jego nabrało śmiałości dla dróg Pańskich, zniósł też z Judy wyżyny i gaje.-7 A roku trzeciego królestwa swego posłał z książąt swych Benhaila, Obdiasza, Zachariasza, Natanaela i Micheasza, aby nauczali w miastach judzkich,8 a z nimi Lewitów: Semejasza, Nataniasza, Zabadiasza, Asaela też i Semiramota, Jonatana, Adoniasza, Tobiasza i Tobadoniasza, Lewitów, i z nimi Elisamę i Jorama, kapłanów.9 I nauczali lud w Judzie, mając księgę zakonu Pańskiego, i obchodzili wszystkie miasta judzkie, i nauczali lud.10 — Stał się tedy strach Pański na wszystkie królestwa ziem, które były dokoła Judy, i nie śmieli walczyć przeciw Jozafatowi.11 Ale i Filistyni przynosili Jozafatowi dary i dań srebra. Arabowie też przyganiali bydła: baranów siedem tysięcy siedemset, i tyleż kozłów.12 — Urósł tedy Jozafat i podniósł się wysoko i pobudował w Judzie domy jak wieże, i miasta murowane.13 I wiele dzieł wykonał w miastach judzkich; mężowie też wojenni i mocni byli w Jeruzalem,14 liczba ich według domów rodzin ich była taka: w Judzie wodzowie wojska: Ednas książę, a z nim bardzo mocnych mężów trzysta tysięcy.15 Po tym Johanan książę, a z nim dwieście osiemdziesiąt tysięcy.16 Po tym Amazjasz, syn Zechriego, poświęcony Panu, a z nim dwieście tysięcy mężów dzielnych.17 Za nim szedł silny w boju Eliada, a z nim dzierżących łuk i tarczę dwieście tysięcy.18 Po tym też Jozabad, a z nim sto osiemdziesiąt tysięcy gotowych żołnierzy.18 Ci wszyscy byli przy ręce królewskiej, oprócz innych, których postawił w miastach murowanych we wszystkim Judzie. WYPRAWA ACHABA I JOZAFATA NA SYRYJCZYKÓW; ŚMIERĆ ACHABA (18,1-34). Achab wciąga Jozafata do przymierza w celu odebrania Syryjczykom Ramot Galaad (1-3). Fałszywi prorocy przepowiadają zwycięstwo (4-5). Jozafat prosi Achaba o przyzwanie Micheasza, syna Jemli (6-8). Sedekiasz, syn Chanaany, obiecuje zwycięstwo (9-11). Micheasz zapowiada najpierw zwycięstwo (12-14), lecz zaprzysiężony przez króla, klęskę (15-19) i opowiada swe widzenie o fałszywych prorokach (18-22); król wtrąca go do więzienia (23-27). W bitwie Jozafat ocalony od śmierci (28-32), a Achab ginie (33-34).
181 Był tedy Jozafat bogaty i sławny bardzo, i spowinowacił się z Achabem.2 A po latach zjechał do niego do Samarii; na jego przyjazd nabił Achab baranów i wołów bardzo wiele, dla niego i dla ludu, który z nim przyjechał, i namówił go, aby z nim ciągnął do Ramot Galaad.3 I rzekł Achab, król izraelski, do Jozafata, króla judzkiego: «Pojedź ze mną do Ramot Galaad.» Ten mu odpowiedział: «Jak ja, tak ty; jak lud twój, tak i lud mój, i będziemy z tobą na wojnie.»4 I rzekł Jozafat do króla izraelskiego: «Proszę, poradź się teraz mowy Pańskiej.»5 A tak król izraelski zebrał czterystu mężów proroków i rzekł do nich: «Czy mamy jechać do Ramot Galaad na wojnę, czy też dać pokój ?» A oni: «Jedź, rzekli, i poda Bóg w rękę królewską.»6 I rzekł Jozafat: «Czy tu nie masz proroka Pańskiego, abyśmy go też spytali?»7 I rzekł król izraelski do Jozafata: «Jest mąż jeden, którego możemy się spytać o wolę Pańską, lecz ja go mam w nienawiści, bo mi nie prorokuje nic dobrego, ale zawsze zło; a jest to Micheasz, syn Jemli » I rzekł Jozafat:8 «Nie mów tak królu.» Zawołał tedy król izraelski jednego z rzezańców i rzekł mu: «Zawołaj rychło Micheasza, syna Jemli «9 A król izraelski i Jozafat, król judzki, siedzieli obaj na tronie swoim, obleczeni w szaty królewskie. A siedzieli na placu u bramy Samarii, a wszyscy prorocy prorokowali przed nimi.10 A Sedekiasz, syn Chanaany, uczynił sobie rogi żelazne i mówił: «To mówi Pan: Tymi przewiejesz Syrię, aż ją zetrzesz.»11 I wszyscy prorocy podobnie prorokowali mówiąc: «Jedź do Ramot Galaad, a poszczęści ci się, i poda ich Pan w rękę królewską.»12 A poseł, który poszedł, aby zawołać Micheasza, rzekł mu: «Oto słowa wszystkich proroków jednymi usty dobre rzeczy zapowiadają królowi; proszę cię tedy, aby i twoja mowa od niej nie była różna, a mów szczęśliwe rzeczy.» 13 Micheasz mu odpowiedział: «Żyje Pan, że, cokolwiek mi rzecze Bóg mój, to mówić będę.»14 Przyszedł tedy do króla, a król mu rzekł: «Micheaszu, czy mamy jechać na wojnę do Ramot Galaad, czy też zaniechać?» On mu odpowiedział: «Jedźcie, bo wszystko się szczęśliwie powiedzie, i będą nieprzyjaciele podani w ręce wasze » 15 I rzekł król: «Po wtóre i po trzecie poprzysięgam cię, abyś mi nie powiadał, jeno co jest prawdą w imię Pańskie.»16 A on rzekł: «Widziałem wszystkiego Izraela rozproszonego po górach jak owce bez pasterza. I rzekł Pan: Nie mają ci panów; niech się każdy wróci do domu swego w pokoju.»17 I rzekł król izraelski do Jozafata: «Czym ci nie powiedział, że mi ten nic dobrego nie prorokuje, ale to, co jest złe?»18 A on rzekł: «Przeto słuchajcie słowa Pańskiego: Widziałem Pana, siedzącego na tronie swoim, a wszystko wojsko niebieskie stojące przy nim, po prawej i po lewej stronie.19 I rzekł Pan: Kto zwiedzie Achaba, króla izraelskiego, aby jechał i padł w Ramot Galaad?20 A gdy mówił jeden tak, a drugi inaczej, wystąpił duch, stanął przed Panem, i rzekł: Ja go zwiodę. Rzekł mu Pan: A przez co go zwiedziesz ?21 A on odpowiedział: Wynijdę, i będę kłamliwym duchem w ustach wszystkich proroków jego. I rzekł Pan: Zwiedziesz i przemożesz; wynijdź, a uczyń tak!22 Teraz tedy oto dał Pan ducha kłamstwa w usta wszystkich proroków twoich, a Pan mówił zło o tobie.»23 I przystąpił Sedekiasz, syn Chanaany, i uderzył Micheasza w policzek, i rzekł: «Którąż drogą przeszedł duch Pański ode mnie, żeby mówić tobie ?»24 I rzekł Micheasz: «Ty sam ujrzysz dnia owego, gdy wejdziesz z komory do komory, żeby się ukryć.»25 I rozkazał król izraelski, mówiąc: «Weźmijcie Micheasza i zawiedźcie go do Amona, starosty miejskiego, i do Joasa, syna Amelecha.26 I rzeczecie: To mówi król: Wsadźcie tego do ciemnicy, a dawajcie mu trochę chleba i trochę wody, aż się wrócę w pokoju.»27 I rzekł Micheasz: «Jeśli się wrócisz w pokoju, nie mówił Pan przeze mnie.» I rzekł: «Słuchajcie wszyscy ludzie!»28 Pojechali tedy król izraelski i Jozafat, król judzki, do Ramot Galaad.29 I rzekł król izraelski do Jozafata: «Odmienię szaty i tak pójdę do bitwy, a ty ubierz się w szaty twoje.» I odmięniwszy szaty udał się król izraelski w bitwę30 A król syryjski rozkazał wodzom jazdy swej mówiąc: «Nie walczcie przeciw najmniejszemu ani przeciw największemu, jeno przeciwko samemu królowi izraelskiemu.»31 A tak ujrzawszy wodzowie jazdy Jozafata rzekli: «To król izraelski!» I obskoczyli go walcząc; ale on zawołał do Pana, i uratował go, i odwrócił ich od niego.32 Bo gdy obaczyli wodzowie jazdy, że to nie był król izraelski, opuścili go.33 I zdarzyło się, że jeden z ludu wypuścił strzałę na ślepo i zranił króla izraelskiego między szyję a łopatki; a on rzekł woźnicy swemu: «Nawróć rękę swą i wywieź mię z walki, bom raniony.»34 I skończyła się bitwa dnia tego, a król izraelski stał na wozie swym przeciw Syryjczykom aż do wieczora, i umarł, gdy zachodziło słońce. PROROK JEHU POTĘPIA PRZYMIERZE JOZAFATA Z ACHABEM (19,1-3).
191 A Jozafat, król judzki, wrócił się w pokoju do domu swego do Jeruzalem. 2 Zabiegł mu Jehu, syn Hananiego, widzący, i rzekł do niego: «Dajesz pomoc niezbożnemu i wchodzisz w przyjaźń z tymi, którzy mają w nienawiści Pana, a przeto zasłużyłeś wprawdzie na gniew Pański,3 ale znalazły się w tobie uczynki dobre, przeto żeś zniósł gaje z ziemi judzkiej i przygotowałeś serce swe, aby szukać Pana, Boga ojców twoich.» RZĄDY WEWNĘTRZNE KRÓLESTWA (19,4-11). Jozafat wchodzi w lud (4); napomina do sprawiedliwości i sumienności sędziów w Judzie (5-7) i w Jeruzalem (8-11).4 Mieszkał tedy Jozafat w Jeruzalem; i znowu wyjechał do ludu od Bersabee aż do gór Efraim, i nawrócił ich do Pana, Boga ojców ich.5 I ustanowił sędziów ziemi po wszystkich miastach judzkich obronnych na każdym miejscu, i przykazał sędziom:6 «Baczcie, rzecze, co macie czynić, bo nie ludzki sąd sprawujecie, ale Pański; a cokolwiek osądzicie, na was się obali.7 Niechaj będzie bojaźń Pańska z wami, a wszystko z pilnością czyńcie; bo nie masz u Pana, Boga naszego, nieprawości ani względu na osoby, ani chciwości darów.»-8 W Jeruzalem też ustanowił Jozafat Lewitów i kapłanów, i przełożonych domów z Izraela, aby sąd i sprawę Pańską załatwiali mieszkańcom jego.9 I przykazał im mówiąc: «Tak czynić będziecie w bojaźni Pańskiej wiernie i doskonałym sercem.10 Wszelką sprawę, która przyjdzie przed was od braci waszych, którzy mieszkają w miastach swoich, między rodziną a rodziną, gdziekolwiek spór jest o zakon, o przykazanie, o ustawy, o przepisy, pouczcie ich, aby me grzeszyli przeciw Panu, by nie przyszedł gniew na was i na braci waszych; tak tedy czyniąc, nie zgrzeszycie.11 A Amariasz kapłan i kierownik wasz, będzie przełożonym w tych rzeczach, które do Boga należą, a Zabadiasz, syn Ismahela, który jest książęciem w domu judzkim, będzie nad tymi sprawami, które do urzędu królewskiego należą; i macie nauczycieli, Lewitów, przed sobą. Wzmacniajcież się i czyńcie z pilnością, a Pan będzie z wami w dobrych rzeczach « ZWYCIĘSTWO NAD AMMONITAMI I MOABITAMI (20,1-30). Jozafat, powiadomiony o najeździe nieprzyjaciół (1-2) pości i modli się do Boga (3-13). Prorok Jahazjel upewnia Jozafata o pomyślnym wyniku wojny (14-17). Błaganie Boga przed bitwą (18-21). Nieprzyjaciele wzajemnie się mordują (22-23); łupy (24-25). Jozafat dziękuje Bogu na polu walki i w Jeruzalem (26-28). Pokój (29-30).
20
Warsz. King J. 201 Tłum. GrEn. Толк. Potem zebrali się synowie Moabu i synowie Ammona, a z nimi niektórzy z Ammonitów przeciw Jozafatowi, aby walczyć przeciw niemuПосле сего Моавитяне и Аммонитяне, а с ними некоторые из страны Маонитской, пошли войною на Иосафата.
По си1хъ же пріид0ша сhнове мw†вли и3 сhнове ґммw6ни и3 съ ни1ми t ґмманjтwвъ ко їwсафaту на брaнь.
20,1Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndμετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterafterταῦτα tauta
D-APNταῦταtautathis[reward]ἦλθον ēlthon
V-AAI-3Pἔρχομαιerchomaito come/gocameοἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/whotheυἱοὶ huioi
N-NPMυἱόςhuiossonsonsΜωαβ mōab
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandοἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/whotheυἱοὶ huioi
N-NPMυἱόςhuiossonsonsΑμμων ammōn
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI Καὶ kai
CONJκαίkaiandandμετ' met
PREPμετάmetawith/afterwithαὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐκ ek
PREPἐκekof/fromofτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/who[that]Μιναίων minaiōn
N-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPM πρὸς pros
PREPπρόςprosto/with[Mezahab]Ιωσαφατ iōsafat
N-PRIἸωσαφάτiōsafatJehoshaphat[to pass]εἰς eis
PREPεἰςeistowardforπόλεμον. polemon
N-ASMπόλεμοςpolemoswarwar. 2 Tłum. GrEn. Толк. I przyszli posłowie i oznajmili Jozafatowi mówiąc: «Przyciągnęło przeciwko tobie mnóstwo wielkie z tych miast, które są za morzem i z Syrii, a oto leżą w Asasontamar, to jest Engaddi.»И пришли, и донесли Иосафату, говоря: идет на тебя множество великое из-за моря, от Сирии, и вот они в Хацацон-Фамаре, то есть в Енгедди.
Пріид0ша же и3 сказaша їwсафaту, глаг0люще: и4детъ проти1ву тебє2 вели1ко мн0жество t њб8 w4нъ п0лъ м0рz t сmрjи, и3 сE, стоsтъ во ґсасaнъ–fамaрэ, и4же є4сть є3нгаддJ.
20,2Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἦλθον ēlthon
V-AAI-3Pἔρχομαιerchomaito come/gothey cameκαὶ kai
CONJκαίkaiandandὑπέδειξαν hupedeixan
V-AAI-3Pὑποδείκνυμιhupodeiknumito show[to faint]τῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who Ιωσαφατ iōsafat
N-PRIἸωσαφάτiōsafatJehoshaphat[to pass]λέγοντες legontes
V-PAPRPλέγωlegōto speaksaying,Ἥκει hēkei
V-PAI-3Sἥκωhēkōto come/be present[3comesἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/against4againstσὲ se
P-ASσέseyou[to slip]πλῆθος plēthos
N-NSNπλῆθοςplēthosmultitude2multitudeπολὺ polu
A-NSNπολύςpolusmuch1a vast]ἐκ ek
PREPἐκekof/fromfromπέραν peran
ADVπέρανperanother sideother sideτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whotheθαλάσσης thalassēs
N-GSFθάλασσαthalassaseasea,ἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromΣυρίας, surias
N-GSFΣυρίαsuriaSyria[lintel]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἰδού idou
INJἰδούidoulook!behold,εἰσιν eisin
V-PAI-3Pεἰσίeisithey are[Gilonite]ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginΑσασανθαμαρ asasanthamar
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI [αὕτη hautē
D-NSFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐστὶν estin
V-PAI-3Sἐστίestihe is[to sacrifice]Ενγαδδι]. engaddi
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 3 Tłum. GrEn. Толк. A Jozafat, bojaźnią zdjęty, oddał się cały modlitwie do Pana, i zapowiedział post wszystkiemu Judzie.И убоялся Иосафат, и обратил лице свое взыскать Господа, и объявил пост по всей Иудее.
И# ўбоsсz, и3 вдадE їwсафaтъ лицE своE взыскaти гDа, и3 проповёда п0стъ во всeй їудeи.
20,3Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐφοβήθη efobēthē
V-API-3Sφοβέωfobeōto fearJehoshaphat fearedκαὶ kai
CONJκαίkaiandandἔδωκεν edōken
V-AAI-3Sδίδωμιdidōmito giveputΙωσαφατ iōsafat
N-PRIἸωσαφάτiōsafatJehoshaphat[to pass]τὸ to
T-ASNὁhothe/this/who πρόσωπον prosōpon
N-ASNπρόσωπονprosōponfacehis faceαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐκζητῆσαι ekzētēsai
V-AARἐκζητέωekzēteōto seek outto seek afterτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheκύριον kurion
N-ASMκύριοςkurioslordlord.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐκήρυξεν ekēruxen
V-AAI-3Sκηρύσσωkērussōto preachhe proclaimedνηστείαν nēsteian
N-ASFνηστείαnēsteiafastinga fastἐν en
PREPἐνenin/on/amonginπαντὶ panti
A-DSMπάντῃpantēalways[poplar]Ιουδα. iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness] 4 Tłum. GrEn. Толк. I zebrał się Juda, aby się modlić do Pana; ale i z miast swoich przyszli wszyscy, aby Pana wzywać.И собрались Иудеи просить помощи у Господа; из всех городов Иудиных пришли они умолять Господа.
И# собрaсz вeсь їyда взыскaти гDа: и3 t всёхъ градHвъ їyдиныхъ пріид0ша ко ўмолeнію гDню.
20,4Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndσυνήχθη sunēchthē
V-API-3Sσυνάγωsunagōto assembleJudah gatheredΙουδας ioudas
N-NSMἸούδαςioudasJudah/Judas/Jude[common]ἐκζητῆσαι ekzētēsai
V-AARἐκζητέωekzēteōto seek outto seek afterτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheκύριον, kurion
N-ASMκύριοςkurioslordlord;καὶ kai
CONJκαίkaiandandἀπὸ apo
PREPἀπόapofrom[where?]πασῶν pasōn
A-GPFπᾶςpasallallτῶν tōn
T-GPFὁhothe/this/whotheπόλεων poleōn
N-GPFπόλιςpoliscitycitiesιουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]ἦλθον ēlthon
V-AAI-3Pἔρχομαιerchomaito come/gothey cameζητῆσαι zētēsai
V-AARζητέωzēteōto seekto seekτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheκύριον. kurion
N-ASMκύριοςkurioslordlord. 5 Tłum. GrEn. Толк. I gdy stanął Jozafat wpośród zgromadzenia Judy i Jeruzalem w domu Pańskim przed nowym przysionkiem, rzekł:И стал Иосафат в собрании Иудеев и Иерусалимлян в доме Господнем, пред новым двором,
И# стA їwсафaтъ въ собрaніи їyды во їеrли1мэ, въ домY гDни пред8 лицeмъ дворA н0вагw,
20,5Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀνέστη anestē
V-AAI-3Sἀνίστημιanistēmito ariseJehoshaphat rose upΙωσαφατ iōsafat
N-PRIἸωσαφάτiōsafatJehoshaphat[to pass]ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginἐκκλησίᾳ ekklēsia
N-DSFἐκκλησίαekklēsiaassemblyassemblyΙουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginΙερουσαλημ ierousalēm
N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginοἴκῳ oikō
N-DSMοἶκοςoikoshousehouseκυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordof lord,κατὰ kata
PREPκατάkataaccording toinπρόσωπον prosōpon
N-ASNπρόσωπονprosōponfacefrontτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whotheαὐλῆς aulēs
N-GSFαὐλήaulēpalace/courtyard[2courtyardτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whoof theκαινῆς kainēs
A-GSFκαινόςkainosnew1new], 6 Tłum. GrEn. Толк. «Panie, Boże ojców naszych, tyś jest Bogiem na niebie, i panujesz nad wszystkimi królestwami narodów; w ręce twojej jest moc i możność i nikt tobie sprzeciwić się nie może.и сказал: Господи Боже отцов наших! Не Ты ли Бог на небе? И Ты владычествуешь над всеми царствами народов, и в Твоей руке сила и крепость, и никто не устоит против Тебя!
и3 речE: гDи б9е nтє1цъ нaшихъ, не тh ли є3си2 бGъ на нб7си2 горЁ, и3 ты2 вLчествуеши всёми цaрствы kзы6къ, и3 въ рукY твоє1ю є4сть крёпость си1лы, и3 кто2 противостaнетъ тебЁ;
20,6Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandandεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayhe said,Κύριε kurie
N-VSMκύριοςkurioslordO lordὁ ho
T-VSMὁhothe/this/who θεὸς theos
N-VSMθεόςtheosGodGodτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/who πατέρων paterōn
N-GPMπατήρpatērfatherof our fathers,ἡμῶν, hēmōn
P-GPἡμῶνhēmōnof us[harm]οὐχὶ ouchi
ADVοὐχίouchinot[2you notσὺ su
P-NSσύsuyou[rest]εἶ ei
V-PAI-2Sεἰeiif[clod]θεὸς theos
N-NSMθεόςtheosGodGodἐν en
PREPἐνenin/on/amonginοὐρανῷ ouranō
N-DSMοὐρανόςouranosheavenheaven?καὶ kai
CONJκαίkaiandAndσὺ su
P-NSσύsuyou[rest]κυριεύεις kurieueis
V-PAI-2Sκυριεύωkurieuōto lord overdominateπασῶν pasōn
A-GPFπᾶςpasallallτῶν tōn
T-GPFὁhothe/this/whotheβασιλειῶν basileiōn
N-GPFβασίλειοςbasileioskingly[bright spot]τῶν tōn
T-GPNὁhothe/this/whoof theἐθνῶν ethnōn
N-GPNἔθνοςethnosGentilesnations?καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/who χειρί cheiri
N-DSFχείρcheirhandyour handσου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]ἰσχὺς ischus
N-NSFἰσχύςischusstrengthstrengthδυναστείας dunasteias
N-GSFstrong:GN-GSFstrong:GN-GSFstrong:GN-GSF καὶ kai
CONJκαίkaiandandοὐκ ouk
ADVοὐounothere is no oneἔστιν estin
V-PAI-3Sἐστίestihe is[to sacrifice]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/with[Mezahab]σὲ se
P-ASσέseyou[to slip]ἀντιστῆναι; antistēnai
V-AARἀνθίστημιanthistēmito oppose1to oppose]? 7 Tłum. GrEn. Толк. Czy nie ty, Boże nasz, pobiłeś wszystkich mieszkańców tej ziemi przed ludem twoim izraelskim i dałeś ją potomstwu Abrahama, przyjaciela twe go na wieki?Не Ты ли, Боже наш, изгнал жителей земли сей пред лицем народа Твоего Израиля и отдал ее семени Авраама, друга Твоего, навек?
не тh ли є3си2 бGъ нaшъ и3скорени1вый живyщыz на земли2 сeй t лицA людjй твои1хъ ї}лz, и3 дaлъ є3си2 ю5 сёмени ґвраaмлю возлю1бленному твоемY во вёки;
20,7Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPοὐχὶ ouchi
ADVοὐχίouchinot[2you notσὺ su
P-NSσύsuyou[rest]εἶ ei
V-PAI-2Sεἰeiif[clod]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who κύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslord[before]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whothe oneἐξολεθρεύσας exolethreusas
V-AAPRSstrong:GV-AAPRSstrong:GV-AAPRSstrong:GV-AAPRS τοὺς tous
T-APMὁhothe/this/whothe onesκατοικοῦντας katoikountas
V-PAPAPκατοικέωkatoikeōto dwelldwellingτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who γῆν gēn
N-ASFγῆgēearththis landταύτην tautēn
D-ASFοὗτοςhoutosthis/he/she/itthis landἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromπροσώπου prosōpou
N-GSNπρόσωπονprosōponfacein frontτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who λαοῦ laou
N-GSMλαόςlaosa peopleof your peopleσου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]Ισραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἔδωκας edōkas
V-AAI-2Sδίδωμιdidōmito givegaveαὐτὴν autēn
D-ASFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]σπέρματι spermati
N-DSNσπέρμαspermaseedto seedΑβρααμ abraam
N-PRIἈβραάμabraamAbraham[Abaddon]τῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who ἠγαπημένῳ ēgapēmenō
V-RMPMSἀγαπάωagapaōto love[Abi-gibeon]σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]εἰς eis
PREPεἰςeistowardintoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheαἰῶνα; aiōna
N-ASMαἰώνaiōnan ageeon? 8 Tłum. GrEn. Толк. I mieszkali w niej, i zbudowali w niej świątynię imieniu twemu mówiąc:И они поселились на ней и построили Тебе на ней святилище во имя Твое, говоря:
и3 всели1шасz на нeй, и3 ўстр0иша въ нeй с™hню и4мени твоемY, глаг0люще:
20,8Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndκατῴκησαν katōkēsan
V-AAI-3Pκατοικέωkatoikeōto dwellthey dwellἐν en
PREPἐνenin/on/amonginαὐτῇ autē
D-DSFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandᾠκοδόμησαν ōkodomēsan
V-AAI-3Pοἰκοδομέωoikodomeōto buildbuiltἐν en
PREPἐνenin/on/amonginαὐτῇ autē
D-DSFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἁγίασμα hagiasma
N-ASNstrong:GN-ASNstrong:GN-ASNstrong:GN-ASN τῷ tō
T-DSNὁhothe/this/who ὀνόματί onomati
N-DSNὄνομαonomanameyour name,σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]λέγοντες legontes
V-PAPRPλέγωlegōto speaksaying, 9 Tłum. GrEn. Толк. Jeśli na nas przypadnie zło, miecz sądu, powietrze i głód, staniemy przed oczyma twymi przed domem tym, w którym wzywane jest imię twoje, i będziemy wołać do ciebie w uciskach naszych, i wysłuchasz i wybawisz.если придет на нас бедствие: меч наказующий, или язва, или голод, то мы станем пред домом сим и пред лицем Твоим, ибо имя Твое в доме сем; и воззовем к Тебе в тесноте нашей, и Ты услышишь и спасешь.
ѓще нападyтъ на ны2 ѕл†z, мeчь, сyдъ, губи1тельство, глaдъ, стaнемъ пред8 д0момъ си1мъ и3 пред8 тоб0ю, ћкw при1звано и4мz твоE въ домY сeмъ, и3 возопіeмъ къ тебЁ t скорбeй нaшихъ, и3 ўслhшиши и3 сп7сeши:
20,9Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἘὰν ean
CONJἐάνeanifIfἐπέλθῃ epelthē
V-AAS-3Sἐπέρχομαιeperchomaito arrive/invade[2should comeἐφ' ef
PREPἐπίepiupon/to/against3againstἡμᾶς hēmas
P-APἡμᾶςhēmasus[crime]κακά, kaka
A-NPNκακόςkakosevil/harm1evils] --ῥομφαία, romfaia
N-NSFῥομφαίαromfaiaswordbroadsword,κρίσις, krisis
N-NSFκρίσιςkrisisjudgmentjudgment,θάνατος, thanatos
N-NSMθάνατοςthanatosdeathplague,λιμός, limos
N-NSMλιμόςlimoshungerfamine,στησόμεθα stēsometha
V-FMI-1Pἵστημιhistēmito standwe will standἐναντίον enantion
PREPἐναντίοςenantiosagainst[to pine]τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who οἴκου oikou
N-GSMοἶκοςoikoshousethis house,τούτου toutou
D-GSMτούτουtoutouof this[to flee]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐναντίον enantion
PREPἐναντίοςenantiosagainst[to pine]σου, sou
P-GSσοῦsouyou[guard]ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/since(forτὸ to
T-NSNὁhothe/this/who ὄνομά onoma
N-NSNὄνομαonomanameyour nameσου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/against[Hadadezer]τῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who οἴκῳ oikō
N-DSMοἶκοςoikoshousethis house,)τούτῳ, toutō
D-DSMτούτῳtoutōto this[Noadiah]καὶ kai
CONJκαίkaiandandβοησόμεθα boēsometha
V-FMI-1Pβοάωboaōto cry outwe will yellπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoσὲ se
P-ASσέseyou[to slip]ἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/who θλίψεως, thlipseōs
N-GSFθλῖψιςthlipsispressureour affliction,καὶ kai
CONJκαίkaiandandἀκούσῃ akousē
V-FAI-2Sἀκούωakouōto hearyou shall hearκαὶ kai
CONJκαίkaiandandσώσεις. sōseis
V-FAI-2Sσῴζωsōzōto saveshall deliver. 10 Tłum. GrEn. Толк. Teraz tedy oto synowie Ammona i Moabu, i góra Seir, przez których ty nie dopuściłeś przejść Izraelowi, gdy wychodzili z Egiptu, ale ich minęli i nie wytracili ich,И ныне вот Аммонитяне и Моавитяне и обитатели горы Сеира, чрез земли которых Ты не позволил пройти Израильтянам, когда они шли из земли Египетской, а потому они миновали их и не истребили их, -
и3 нн7э сE, сhнове ґммw6ни и3 мw†вли и3 горA сиjръ, сквозЁ ±же не и3зв0лилъ є3си2 ї}лю проити2, є3гдA и3схождaху t земли2 є3гЂпетскіz, но ўклони1шасz t ни1хъ и3 не и3зби1ша и4хъ:
20,10Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndνῦν nun
ADVνῦνnunnownow,ἰδοὺ idou
INJἰδούidoulook!behold,υἱοὶ huioi
N-NPMυἱόςhuiossonsonsΑμμων ammōn
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandΜωαβ mōab
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandὄρος oros
N-NSNὄροςorosmountainmountΣηιρ, sēir
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI εἰς eis
PREPεἰςeistowardinοὓς hous
R-APMοὖςousear[sheep]οὐκ ouk
ADVοὐounoyou did notἔδωκας edōkas
V-AAI-2Sδίδωμιdidōmito givegrantτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whotheΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]διελθεῖν dielthein
V-AARδιέρχομαιdierchomaito pass throughto goδι' di
PREPδιάdiathrough/because ofthroughαὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐξελθόντων exelthontōn
V-AAPGPἐξέρχομαιexerchomaito go outin their coming forthαὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐκ ek
PREPἐκekof/fromfrom out ofγῆς gēs
N-GSFγῆgēearthlandΑἰγύπτου, aiguptou
N-GSFΑἴγυπτοςaiguptosEgypt[reddish]ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceforἐξέκλιναν exeklinan
V-AAI-3Pἐκκλίνωekklinōto turn fromthey turned asideἀπ' ap
PREPἀπόapofromfromαὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandοὐκ ouk
ADVοὐounothey did notἐξωλέθρευσαν exōlethreusan
V-AAI-3Pstrong:GV-AAI-3Pstrong:GV-AAI-3Pstrong:GV-AAI-3P αὐτούς, autous
D-APMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 11 Tłum. GrEn. Толк. całkiem przeciwnie czynią i usiłują nas wyrzucić z posiadłości, którą nam dałeś.вот они платят нам тем, что пришли выгнать нас из наследственного владения Твоего, которое Ты отдал нам.
и3 сE, нн7э сjи напaдаютъ на ны2 и3сходsще и3згони1ти нaсъ t наслёдіz нaшегw, є4же прeдалъ є3си2 нaмъ.
20,11Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandandνῦν nun
ADVνῦνnunnow[Cush; Ethiopia]ἰδοὺ idou
INJἰδούidoulook!behold,αὐτοὶ autoi
D-NPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐπιχειροῦσιν epicheirousin
V-PAI-3Pἐπιχειρέωepicheireōto attemptmake an attemptἐφ' ef
PREPἐπίepiupon/to/againstagainstἡμᾶς hēmas
P-APἡμᾶςhēmasus[crime]ἐξελθεῖν exelthein
V-AARἐξέρχομαιexerchomaito go out[juice]ἐκβαλεῖν ekbalein
V-FARἐκβάλλωekballōto expelto castἡμᾶς hēmas
P-APἡμᾶςhēmasus[crime]ἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/who κληρονομίας klēronomias
N-GSFκληρονομίαklēronomiainheritanceour inheritance,ἡμῶν, hēmōn
P-GPἡμῶνhēmōnof us[harm]ἧς hēs
R-GSFὅς, ἥhhos ēwhichof whichἔδωκας edōkas
V-AAI-2Sδίδωμιdidōmito giveyou have givenἡμῖν. hēmin
P-DPἡμῖνhēminto us[to pledge] 12 Tłum. GrEn. Толк. Boże nasz! czy więc ich nie osądzisz? W nas na pewno nie masz takiej mocy, żebyśmy się mogli takiemu mnóstwu oprzeć, które napadło na nas. Ale gdy nie wiemy, co czynić mamy, to tylko nam zostaje, abyśmy oczy nasze podnieśli do ciebie.»Боже наш! Ты суди их. Ибо нет в нас силы против множества сего великого, пришедшего на нас, и мы не знаем, что делать, но к Тебе очи наши!
гDи б9е нaшъ, не сyдиши ли и5мъ; въ нaсъ бо нёсть толи1ка крёпость, да м0жемъ семY мн0жеству сопроти1витисz, є4же нападE на ны2, и3 не вёмы что2 содёлати и4мамы и5мъ: но т0кмw џчи нaши къ тебЁ.
20,12Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκύριε kurie
N-VSMκύριοςkurioslordO lordὁ ho
T-VSMὁhothe/this/who θεὸς theos
N-VSMθεόςtheosGodour God,ἡμῶν, hēmōn
P-GPἡμῶνhēmōnof us[harm]οὐ ou
ADVοὐounowill you notκρινεῖς krineis
V-FAI-2Sκρίνωkrinōto judgejudgeἐν en
PREPἐνenin/on/among αὐτοῖς; autois
D-DPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceForοὐκ ouk
ADVοὐounothere is notἔστιν estin
V-PAI-3Sἐστίestihe is[to sacrifice]ἡμῖν hēmin
P-DPἡμῖνhēminto us[to pledge]ἰσχὺς ischus
N-NSFἰσχύςischusstrengthstrengthτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who ἀντιστῆναι antistēnai
V-AARἀνθίστημιanthistēmito opposeto opposeπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withagainstτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who πλῆθος plēthos
N-ASNπλῆθοςplēthosmultitude[2multitudeτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who πολὺ polu
A-ASNπολύςpolusmuch1this vast]τοῦτο touto
D-ASNτοῦτοtoutothat[drowsiness]τὸ to
T-ASNὁhothe/this/who ἐλθὸν elthon
V-AAPASἔρχομαιerchomaito come/gocomingἐφ' ef
PREPἐπίepiupon/to/againstagainstἡμᾶς, hēmas
P-APἡμᾶςhēmasus[crime]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndοὐκ ouk
ADVοὐounowe do not knowοἴδαμεν oidamen
V-RAI-1Pεἴδωeidōto knowwe do not knowτί ti
I-ASNτίςtiswhich?[to bray]ποιήσωμεν poiēsōmen
V-AAS-1Pποιέωpoieōto do/makewe should do,αὐτοῖς, autois
D-DPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἀλλ' all
CONJἀλλάallabut[be gone]ἢ ē
CONJὁhothe/this/who ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/against[2 untoσοὶ soi
P-DSσοίsoiyou[chaff]οἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/who[that]ὀφθαλμοὶ ofthalmoi
N-NPMὀφθαλμόςofthalmoseye1our eyes].ἡμῶν. hēmōn
P-GPἡμῶνhēmōnof us[harm] 13 Tłum. GrEn. Толк. A wszystek lud judzki stał przed Panem z dziatkami i z żonami, i z synami swymi.И все Иудеи стояли пред лицем Господним, и малые дети их, жены их и сыновья их.
И# вeсь їyда стоsше пред8 гDемъ, и3 ч†да и4хъ, и3 жєны2 и4хъ.
20,13Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndπᾶς pas
A-NSMπᾶςpasallallΙουδας ioudas
N-NSMἸούδαςioudasJudah/Judas/Jude[common]ἑστηκὼς hestēkōs
V-RAPRSἵστημιhistēmito standstoodἔναντι enanti
PREPἔναντιenantibeforebeforeκυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordlord,καὶ kai
CONJκαίkaiandandτὰ ta
T-NPNὁhothe/this/who παιδία paidia
N-NPNπαιδίονpaidionchildtheir children,αὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandαἱ hai
T-NPFὁhothe/this/who γυναῖκες. gunaikes
N-NPFγυνήgunēwomantheir wives, 14 Tłum. GrEn. Толк. I był Jahazjel, syn Zachariasza, syna Banajasza, syna Jehiela, syna Mataniego, Lewita z synów Asafa, nad którym stał się duch Pański pośród gromady, i rzekł:Тогда на Иозиила, сына Захарии, сына Ванеи, сына Иеиела, сына Матфании, левита из сынов Асафовых, сошел Дух Господень среди собрания
Бё же їwзіи1лъ сhнъ захaріинъ, сынHвъ ванeа, сынHвъ є3леи1ла, сынHвъ маfанjа леvjтина, t сынHвъ ґсaфовыхъ, и3 бhсть на нeмъ д¦ъ гDень посредЁ нар0да,
20,14Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whotheΟζιηλ oziēl
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheΖαχαριου zachariou
N-GSMΖαχαρίαςzachariasZechariah[rage]τῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whotheυἱῶν huiōn
N-GPMυἱόςhuiossonsonΒαναιου banaiou
N-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSM τῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whotheυἱῶν huiōn
N-GPMυἱόςhuiossonsonΕλεηλ eleēl
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who[that]Μανθανιου manthaniou
N-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSM τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who[that]Λευίτου leuitou
N-GSMΛευΐτηςleuitēsLevite[weary]ἀπὸ apo
PREPἀπόapofromofτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/who[that]υἱῶν huiōn
N-GPMυἱόςhuiossonsonΑσαφ, asaf
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἐγένετο egeneto
V-AMI-3Sγίνομαιginomaito becameἐπ' ep
PREPἐπίepiupon/to/againstuponαὐτὸν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]πνεῦμα pneuma
N-NSNπνεῦμαpneumaspirit/breathspiritκυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordof lordἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/who[that]ἐκκλησίᾳ, ekklēsia
N-DSFἐκκλησίαekklēsiaassemblyassembly. 15 Tłum. GrEn. Толк. «Słuchajcie, wszystek Judo i którzy mieszkacie w Jeruzalem, i ty, królu Jozafacie! To wam mówi Pan: Nie bójcie się ani lękajcie tego mnóstwa, bo to nie wasza walka, ale Boża.и сказал он: слушайте, все Иудеи и жители Иерусалима и царь Иосафат! Так говорит Господь к вам: не бойтесь и не ужасайтесь множества сего великого, ибо не ваша война, а Божия.
и3 речE: слhшите, вeсь їyда и3 њбитaющіи во їеrли1мэ, и3 ты2, царю2 їwсафaте: сі‰ речE гDь вaмъ: не б0йтесz, нижE ўжасaйтесz t лицA нар0да сегw2 мн0гагw, нёсть бо вaше њполчeніе, но б9іе:
20,15Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayhe said,Ἀκούσατε, akousate
V-AAM-2Pἀκούωakouōto hearHearkenπᾶς pas
A-NSMπᾶςpasallallΙουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]καὶ kai
CONJκαίkaiandandοἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/whothe onesκατοικοῦντες katoikountes
V-PAPRPκατοικέωkatoikeōto dwelldwellingΙερουσαλημ ierousalēm
N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]καὶ kai
CONJκαίkaiandandὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who βασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileuskingkingΙωσαφατ, iōsafat
N-PRIἸωσαφάτiōsafatJehoshaphat[to pass]τάδε tade
D-APNὅδε, ἥδεhhode ēdethisThusλέγει legei
V-PAI-3Sλέγωlegōto speaksaysκύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslordlordὑμῖν humin
P-DPὑμῖνhuminto you[spark]αὐτοῖς autois
D-DPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Μὴ mē
ADVμήmēnotDo notφοβεῖσθε fobeisthe
V-PMI-2Pφοβέωfobeōto fearfearμηδὲ mēde
CONJμηδέmēdenotnorπτοηθῆτε ptoēthēte
V-APS-2Pπτοέωptoeōto frightenbe terrifiedἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromπροσώπου prosōpou
N-GSNπρόσωπονprosōponfacefaceτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who ὄχλου ochlou
N-GSMὄχλοςochloscrowd[3multitudeτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who πολλοῦ pollou
A-GSMπολύςpolusmuch2vastτούτου, toutou
D-GSMτούτουtoutouof this[to flee]ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceforοὐχ ouch
ADVοὐouno[4notὑμῖν humin
P-DPὑμῖνhuminto you[spark]ἐστιν estin
V-PAI-3Sἐστίestihe is[to sacrifice]ἡ hē
T-NSFὁhothe/this/who1theπαράταξις, parataxis
N-NSFstrong:GN-NSFstrong:GN-NSFstrong:GN-NSF ἀλλ' all
CONJἀλλάallabut[be gone]ἢ ē
CONJὁhothe/this/who τῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who[that]θεῷ. theō
N-DSMθεόςtheosGodto God. 16 Tłum. GrEn. Толк. Jutro wynijdziecie przeciwko nim, bo pójdą pagórkiem zwanym Sis, i spotkacie ich na końcu potoku, który jest naprzeciw puszczy Jeruel.Завтра выступите против них: вот они всходят на возвышенность Циц, и вы найдете их на конце долины, пред пустынею Иеруилом.
заyтра и3зыди1те проти1ву и4хъ: сE, восх0дzтъ по восх0ду ґссjсъ, и3 њбрsщете и5хъ на краи2 рэки2 проти1ву пустhни їеріи1лъ:
20,16Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPαὔριον aurion
ADVαὔριονauriontomorrowTomorrowκατάβητε katabēte
V-APM-2Pκαταβαίνωkatabainōto come/go downgo downἐπ' ep
PREPἐπίepiupon/to/againstagainstαὐτούς· autous
D-APMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἰδοὺ idou
INJἰδούidoulook!Behold,ἀναβαίνουσιν anabainousin
V-PAI-3Pἀναβαίνωanabainōto ascendthey ascendκατὰ kata
PREPκατάkataaccording toaccording toτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheἀνάβασιν anabasin
N-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASF Ασας, asas
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandεὑρήσετε heurēsete
V-FAI-2Pεὑρίσκωheuriskōto find/meetyou shall findαὐτοὺς autous
D-APMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐπ' ep
PREPἐπίepiupon/to/againstatἄκρου akrou
A-GSMἄκρονakronend[Aven]ποταμοῦ potamou
N-GSMποταμόςpotamosriverof riverτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whoof theἐρήμου erēmou
N-GSFἔρημοςerēmosdesertedwildernessΙεριηλ. ieriēl
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 17 Tłum. GrEn. Толк. Nie wy to będziecie się potykać; ale tylko śmiało stójcie, a ujrzycie pomoc Pańską nad wami, o Judo i Jeruzalem! Nie bójcie się ani się lękajcie; jutro wynijdziecie przeciwko nim, a Pan będzie z wami!»Не вам сражаться на сей раз; вы станьте, стойте и смотрите на спасение Господне, посылаемое вам. Иуда и Иерусалим! не бойтесь и не ужасайтесь. Завтра выступите навстречу им, и Господь будет с вами.
не вaше є4сть воевaти: сі‰ разумёйте и3 ќзрите сіE спcніе гDне съ вaми, їyдо и3 їеrли1ме: не ўб0йтесz, ни ўжасaйтесz заyтра и3зhти проти1ву и4хъ, и3 гDь съ вaми.
20,17Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPοὐχ ouch
ADVοὐouno[2notὑμῖν humin
P-DPὑμῖνhuminto you[spark]ἐστιν estin
V-PAI-3Sἐστίestihe is[to sacrifice]πολεμῆσαι· polemēsai
V-AARπολεμέωpolemeōto fightto wage warταῦτα tauta
D-APNταῦταtautathis[reward]σύνετε sunete
V-AAM-2Pσυνίημιsuniēmito understandperceive,καὶ kai
CONJκαίkaiandandἴδετε idete
V-AAM-2Pεἴδωeidōto knowseeτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheσωτηρίαν sōtērian
N-ASFσωτηρίαsōtēriasalvationdeliveranceκυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordof lordμεθ' meth
PREPμετάmetawith/afterwithὑμῶν, humōn
P-GPὑμῶνhumōnof you[lamp]Ιουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]καὶ kai
CONJκαίkaiandandΙερουσαλημ· ierousalēm
N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]μὴ mē
ADVμήmēnotDo notφοβεῖσθε fobeisthe
V-PMI-2Pφοβέωfobeōto fearfearμηδὲ mēde
CONJμηδέmēdenotnorπτοηθῆτε ptoēthēte
V-APS-2Pπτοέωptoeōto frightenbe terrifiedαὔριον aurion
ADVαὔριονauriontomorrowtomorrowἐξελθεῖν exelthein
V-AARἐξέρχομαιexerchomaito go outcoming forthεἰς eis
PREPεἰςeistowardforἀπάντησιν apantēsin
N-ASFἀπάντησιςapantēsismeetingmeetingαὐτοῖς, autois
D-DPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandκύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslordlordμεθ' meth
PREPμετάmetawith/afterwithὑμῶν. humōn
P-GPὑμῶνhumōnof you[lamp] 18 Tłum. GrEn. Толк. Jozafat tedy i lud judzki, i wszyscy mieszkańcy Jeruzalem padli na oblicze swe na ziemię przed Panem i pokłonili się mu.И преклонился Иосафат лицем до земли, и все Иудеи и жители Иерусалима пали пред Господом, чтобы поклониться Господу.
И# прекл0ньсz їwсафaтъ на лицE своE, и3 вeсь їyда, и3 њбитaющіи во їеrли1мэ, пад0ша пред8 гDемъ поклони1тисz гDеви.
20,18Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndκύψας kupsas
V-AAPRSκύπτωkuptōto stoop/bend downJehoshaphat bowedΙωσαφατ iōsafat
N-PRIἸωσαφάτiōsafatJehoshaphat[to pass]ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponπρόσωπον prosōpon
N-ASNπρόσωπονprosōponfacehis faceαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandπᾶς pas
A-NSMπᾶςpasallallΙουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]καὶ kai
CONJκαίkaiandandοἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/whotheκατοικοῦντες katoikountes
V-PAPRPκατοικέωkatoikeōto dwellones dwellingΙερουσαλημ ierousalēm
N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]ἔπεσαν epesan
V-AAI-3Pπίπτωpiptōto collapsefellἔναντι enanti
PREPἔναντιenantibeforebeforeκυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordlord,προσκυνῆσαι proskunēsai
V-AARπροσκυνέωproskuneōto worshipto do obeisance toκυρίῳ. kuriō
N-DSMκύριοςkurioslordlord. 19 Tłum. GrEn. Толк. A Lewici z synów Kaata i z synów Korego chwalili Pana, Boga izraelskiego, głosem wielkim wysoko.И встали левиты из сынов Каафовых и из сынов Кореевых - хвалить Господа Бога Израилева, голосом весьма громким.
И# востaша леvjти t сынHвъ каafовыхъ и3 t сынHвъ корeовыхъ, хвали1ти гDа бGа ї}лева глaсомъ вели1кимъ въ высотY.
20,19Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀνέστησαν anestēsan
V-AAI-3Pἀνίστημιanistēmito arise[3rose upοἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/who1theΛευῖται leuitai
N-NPMΛευΐτηςleuitēsLevite[weary]ἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whotheυἱῶν huiōn
N-GPMυἱόςhuiossonsonsΚααθ kaath
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whotheυἱῶν huiōn
N-GPMυἱόςhuiossonsonsΚορε kore
N-PRIΚορέkoreKorah[cook]αἰνεῖν ainein
V-PARαἰνέωaineōto praiseto give praiseκυρίῳ kuriō
N-DSMκύριοςkurioslordlord,θεῷ theō
N-DSMθεόςtheosGodGodΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]ἐν en
PREPἐνenin/on/amongwithφωνῇ fōnē
N-DSFφωνήfōnēvoice/sound[2voiceμεγάλῃ megalē
A-DSFμέγαςmegasgreat1a great]εἰς eis
PREPεἰςeistowarduntoὕψος. hupsos
N-ASNὕψοςhupsosheightheight. 20 Tłum. GrEn. Толк. I gdy rano wstali, wyszli przez puszczę Tekue; a gdy wyruszyli, Jozafat stojąc wpośród nich rzekł: «Słuchajcie mię, mężowie judzcy i wszyscy mieszkańcy Jeruzalem! Wierzcie w Pana, Boga waszego, a będziecie bezpieczni; wierzcie prorokom jego, a wszystko szczęśliwie się powiedzie.»И встали они рано утром, и выступили к пустыне Фекойской; и когда они выступили, стал Иосафат и сказал: послушайте меня, Иудеи и жители Иерусалима! Верьте Господу Богу вашему, и будьте тверды; верьте пророкам Его, и будет успех вам.
И# заyтра востaша рaнw и3 и3зыд0ша въ пустhню fекwE. И# внегдA и3сходи1ти и5мъ, стA їwсафaтъ (посредЁ и4хъ), и3 возопи2 и3 речE: ўслhшите мS, мyжіе ї{дины и3 вси2 њбитaющіи во їеrли1мэ: вёруйте въ гDа бGа нaшего и3 ўвёритесz: вёруйте прbр0ку є3гw2, и3 благопоспэши1тсz вaмъ.
20,20Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndὤρθρισαν ōrthrisan
V-AAI-3Pὀρθρίζωorthrizōto rise at dawnthey rose earlyπρωῒ prōi
ADVπρωΐprōimorningin the morning,καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐξῆλθον exēlthon
V-AAI-3Pἐξέρχομαιexerchomaito go outthey went forthεἰς eis
PREPεἰςeistowardintoτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheἔρημον erēmon
N-ASFἔρημοςerēmosdesertedwildernessΘεκωε, thekōe
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐν en
PREPἐνenin/on/amongBut inτῷ tō
T-DSNὁhothe/this/who ἐξελθεῖν exelthein
V-AARἐξέρχομαιexerchomaito go outtheir going forth,ἔστη estē
V-AAI-3Sἵστημιhistēmito standJehoshaphat stoodΙωσαφατ iōsafat
N-PRIἸωσαφάτiōsafatJehoshaphat[to pass]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐβόησεν eboēsen
V-AAI-3Sβοάωboaōto cry outyelled,καὶ kai
CONJκαίkaiandandεἶπεν eipen
V-AAI-3Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto saysaid,Ἀκούσατέ akousate
V-AAM-2Pἀκούωakouōto hearHearμου, mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]Ιουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]καὶ kai
CONJκαίkaiandandοἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/whoO onesκατοικοῦντες katoikountes
V-PAPRPκατοικέωkatoikeōto dwelldwellingἐν en
PREPἐνenin/on/amonginΙερουσαλημ· ierousalēm
N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]ἐμπιστεύσατε empisteusate
V-AAM-2Pstrong:GV-AAM-2Pstrong:GV-AAM-2Pstrong:GV-AAM-2P ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginκυρίῳ kuriō
N-DSMκύριοςkurioslordin lordθεῷ theō
N-DSMθεόςtheosGodyour God!ὑμῶν, humōn
P-GPὑμῶνhumōnof you[lamp]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐμπιστευθήσεσθε· empisteuthēsesthe
V-FPI-2Pstrong:GV-FPI-2Pstrong:GV-FPI-2Pstrong:GV-FPI-2P ἐμπιστεύσατε empisteusate
V-AAM-2Pstrong:GV-AAM-2Pstrong:GV-AAM-2Pstrong:GV-AAM-2P ἐν en
PREPἐνenin/on/among[gold]προφήτῃ profētē
N-DSMπροφήτηςprofētēsprophethis prophet!αὐτοῦ, autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Καὶ kai
CONJκαίkaiand[desire]εὐοδωθήσεσθε. euodōthēsesthe
V-FPI-2Pεὐοδόωeuodoōto get along wellyour way will be prosperous. 21 Tłum. GrEn. Толк. I dał radę ludowi, i postawił śpiewaków Pańskich, aby go chwalili w hufcach swoich, i żeby szli przed wojskiem i zgodnym głosem mówili: «Wysławiajcie Pana, iż na wieki miłosierdzie jego.»И совещался он с народом, и поставил певцов Господу, чтобы они в благолепии святыни, выступая впереди вооруженных, славословили и говорили: славьте Господа, ибо вовек милость Его!
И# совётова съ людьми2, и3 постaви pалмопёвцы, и3 хвaлzщихъ и3сповёдатисz, и3 хвали1ти с™†z, внегдA и3зhти пред8 си1лою, и3 глаг0лаху: и3сповёдайтесz гDеви, ћкw бlгъ, ћкw въ вёкъ млcть є3гw2.
20,21Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐβουλεύσατο ebouleusato
V-AMI-3Sβουλεύωbouleuōto plan[Beth-biri]μετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheλαοῦ laou
N-GSMλαόςlaosa peoplepeople,καὶ kai
CONJκαίkaiandandἔστησεν estēsen
V-AAI-3Sἵστημιhistēmito standhe stationedψαλτῳδοὺς psaltōdous
A-APMstrong:GA-APMstrong:GA-APMstrong:GA-APM καὶ kai
CONJκαίkaiandandαἰνοῦντας ainountas
V-PAPAPαἰνέωaineōto praiseones praisingἐξομολογεῖσθαι exomologeisthai
V-PMRἐξομολογέομαιexomologeomaito agreeto acknowledgeκαὶ kai
CONJκαίkaiandandαἰνεῖν ainein
V-PARαἰνέωaineōto praiseto praiseτὰ ta
T-APNὁhothe/this/whotheἅγια hagia
A-APNἅγιονhagionholyholy,ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSNὁhothe/this/who ἐξελθεῖν exelthein
V-AARἐξέρχομαιexerchomaito go outgoing forthἔμπροσθεν emprosthen
PREPἔμπροσθενemprosthenbeforebeforeτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whoin theδυνάμεως, dunameōs
N-GSFδύναμιςdunamispowerforce.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἔλεγον elegon
V-IAI-3Pλέγωlegōto speakthey said,Ἐξομολογεῖσθε exomologeisthe
V-PMI-2Pἐξομολογέομαιexomologeomaito agreeGive acknowledgmentτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whotheκυρίῳ, kuriō
N-DSMκύριοςkurioslordlord,ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceforεἰς eis
PREPεἰςeistowardintoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheαἰῶνα aiōna
N-ASMαἰώνaiōnan ageeonτὸ to
T-NSNὁhothe/this/whoto theἔλεος eleos
N-NSMἔλεοςeleosmercyhis mercy!αὐτοῦ. autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 22 Tłum. GrEn. Толк. A gdy zaczęli śpiewać chwałę, obrócił Pan ich zasadzkę przeciw nim samym, to jest synów Ammona i Moabu, i gór Seir, którzy byli wyciągnęli, aby walczyć przeciw Judzie, i zostali pobici.И в то время, как они стали восклицать и славословить, Господь возбудил несогласие между Аммонитянами, Моавитянами и обитателями горы Сеира, пришедшими на Иудею, и были они поражены:
є3гдa же начaша хвалє1ніz и3 и3спwвёданіz, њбрати2 гDь воевaти сынHвъ ґммHнихъ на мwaва и3 г0ру сиjръ, и3зшeдшихъ на їyду, и3 поражeни бhша.
20,22Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐν en
PREPἐνenin/on/amongwhenτῷ tō
T-DSNὁhothe/this/who ἄρξασθαι arxasthai
V-AMRἄρχομαιarchomaito rule/beginthey beganτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whotheαἰνέσεως aineseōs
N-GSFαἴνεσιςainesispraisepraiseαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]τῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whotheἐξομολογήσεως exomologēseōs
N-GSFstrong:GN-GSFstrong:GN-GSFstrong:GN-GSF ἔδωκεν edōken
V-AAI-3Sδίδωμιdidōmito givelord appointedκύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslordlord appointedπολεμεῖν polemein
V-PARπολεμέωpolemeōto fight[4to wage warτοὺς tous
T-APMὁhothe/this/who υἱοὺς huious
N-APMυἱόςhuiosson2sonsΑμμων ammōn
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstagainstΜωαβ mōab
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandὄρος oros
N-ASNὄροςorosmountainmountΣηιρ sēir
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI τοὺς tous
T-APMὁhothe/this/who1for theἐξελθόντας exelthontas
V-AAPAPἐξέρχομαιexerchomaito go outones coming forthἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstagainstΙουδαν, ioudan
N-ASMἸούδαςioudasJudah/Judas/Jude[common]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐτροπώθησαν. etropōthēsan
V-API-3Pstrong:GV-API-3Pstrong:GV-API-3Pstrong:GV-API-3P 23 Tłum. GrEn. Толк. Bo synowie Ammona i Moabu powstali przeciw mieszkańcom gór Seir; aby ich wybić i wygładzić, a gdy tego dokazali, sami się też na siebie obróciwszy, od wspólnych razów polegli.ибо восстали Аммонитяне и Моавитяне на обитателей горы Сеира, побивая и истребляя их, а когда покончили с жителями Сеира, тогда стали истреблять друг друга.
И# востaша сhнове ґммw6ни и3 мw†вли на њбитaющихъ въ горЁ сиjри, да побію1тъ и5хъ и3 сокрушaтъ: и3 є3гдA скончaша њбитaющихъ въ сиjрэ, востaша дрyгъ на дрyга, да потребsтсz.
20,23Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀνέστησαν anestēsan
V-AAI-3Pἀνίστημιanistēmito arisethere rose upοἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/whotheυἱοὶ huioi
N-NPMυἱόςhuiossonsonsΑμμων ammōn
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandΜωαβ mōab
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstagainstτοὺς tous
T-APMὁhothe/this/whotheκατοικοῦντας katoikountas
V-PAPAPκατοικέωkatoikeōto dwellones dwellingὄρος oros
N-ASNὄροςorosmountainin mountΣηιρ, sēir
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἐξολεθρεῦσαι exolethreusai
V-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AAR καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐκτρῖψαι· ektripsai
V-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AAR καὶ kai
CONJκαίkaiandAndὡς hōs
CONJὡςhōswhich/howasσυνετέλεσαν sunetelesan
V-AAI-3Pσυντελέωsunteleōto completethey finished offτοὺς tous
T-APMὁhothe/this/whothe onesκατοικοῦντας katoikountas
V-PAPAPκατοικέωkatoikeōto dwelldwellingσηιρ sēir
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἀνέστησαν anestēsan
V-AAI-3Pἀνίστημιanistēmito arisethey rose upεἰς eis
PREPεἰςeistowardforἀλλήλους allēlous
D-APMἀλλήλωνallēlōnone anotherone another,τοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who ἐξολεθρευθῆναι. exolethreuthēnai
V-APRstrong:GV-APRstrong:GV-APRstrong:GV-APR 24 Tłum. GrEn. Толк. A gdy Juda przyszedł do wieży strażnicy, która jest zwrócona ku puszczy, ujrzał z daleka wszystką krainę jak szeroka, pełną trupów, i że nikt nie został, kto by był mógł ujść mordu.И когда Иудеи пришли на возвышенность к пустыне и взглянули на то многолюдство, и вот - трупы, лежащие на земле, и нет уцелевшего.
Їyда же пріи1де на созирaніе t пустhни, и3 воззрЁ, и3 ви1дэ мн0жество: и3 сE, вси2 мeртви пaдше на зeмлю, и3 не бЁ спасhйсz.
20,24Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndΙουδας ioudas
N-NSMἸούδαςioudasJudah/Judas/Jude[common]ἦλθεν ēlthen
V-AAI-3Sἔρχομαιerchomaito come/gocameἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheσκοπιὰν skopian
N-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASF τῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whotheἐρήμου erēmou
N-GSFἔρημοςerēmosdesertedwilderness,καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐπέβλεψεν epeblepsen
V-AAI-3Sἐπιβλέπωepiblepōto look upon/atlooked.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἶδεν eiden
V-AAI-3Sεἴδωeidōto knowthey beheldτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheπλῆθος, plēthos
N-ASNπλῆθοςplēthosmultitudemultitude,καὶ kai
CONJκαίkaiandandἰδοὺ idou
INJἰδούidoulook!behold,πάντες pantes
A-NPMπᾶςpasallallνεκροὶ nekroi
N-NPMνεκρόςnekrosdeaddeadπεπτωκότες peptōkotes
V-RAPRPπίπτωpiptōto collapsehaving fallenἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whotheγῆς, gēs
N-GSFγῆgēearthground;οὐκ ouk
ADVοὐounothere was notἦν ēn
V-IAI-3Sἦνēnwas[pledge]σῳζόμενος. sōzomenos
V-PMPRSσῴζωsōzōto save[Mattenai] 25 Tłum. GrEn. Толк. Przyszedł tedy Jozafat i wszystek lud z nim, żeby zdzierać łupy z pobitych; i znaleźli między trupami sprzęt rozmaity, szaty też i naczynia bardzo kosztowne, i rozgrabili, tak iż wszystkiego unieść nie mogli ani przez trzy dni łupów pozbierać dla wielkich zdobyczy.И пришел Иосафат и народ его забирать добычу, и нашли у них во множестве и имущество, и одежды, и драгоценные вещи, и набрали себе столько, что не могли нести. И три дня они забирали добычу; так велика была она!
И# и3зhде їwсафaтъ и3 лю1діе є3гw2 взsти кwрhсти и4хъ, и3 њбрэт0ша скотA мн0гw, и3 nдє1жды, и3 кwрhсти, и3 сосyды дражaйшыz и3 плэни1ша и5хъ: и3 бhша собирaюще кwрhсти и4хъ три2 дни6, ћкw мнHги бsху.
20,25Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἦλθεν ēlthen
V-AAI-3Sἔρχομαιerchomaito come/goJehoshaphat came forth,Ιωσαφατ iōsafat
N-PRIἸωσαφάτiōsafatJehoshaphat[to pass]καὶ kai
CONJκαίkaiandandὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who λαὸς laos
N-NSMλαόςlaosa peoplehis people,αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]σκυλεῦσαι skuleusai
V-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AAR τὰ ta
T-APNὁhothe/this/who σκῦλα skula
N-APNσκῦλονskulonplundertheir spoils.αὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndεὗρον heuron
V-AAI-3Pεὑρίσκωheuriskōto find/meetthey foundκτήνη ktēnē
N-APNκτῆνοςktēnosanimal[2cattleπολλὰ polla
A-APNπολύςpolusmuch1much],καὶ kai
CONJκαίkaiandandἀποσκευὴν aposkeuēn
N-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASFstrong:GN-ASF καὶ kai
CONJκαίkaiandandσκῦλα skula
N-APNσκῦλονskulonplunderspoils,καὶ kai
CONJκαίkaiandandσκεύη skeuē
N-APNσκεῦοςskeuosvessel[2itemsἐπιθυμητὰ epithumēta
A-APNstrong:GA-APNstrong:GA-APNstrong:GA-APN καὶ kai
CONJκαίkaiandAndεσκυλευσαν eskuleusan
V-AAI-3Pstrong:GV-AAI-3Pstrong:GV-AAI-3Pstrong:GV-AAI-3P εαυτοις eautois
D-DPMἑαυτοῦheautoumy/your/him-selffor themselves.και kai
CONJκαίkaiandAndἐγένοντο egenonto
V-AMI-3Pγίνομαιginomaito bethey wereἡμέραι hēmerai
N-NPFἡμέραhēmeraday[2daysτρεῖς treis
N-NPFτρεῖς, τρίαtreis triathree1three]σκυλευόντων skuleuontōn
V-PAPGPstrong:GV-PAPGPstrong:GV-PAPGPstrong:GV-PAPGP αὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]τὰ ta
T-APNὁhothe/this/whotheσκῦλα, skula
N-APNσκῦλονskulonplunderspoils,ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/since[vineyard]πολλὰ polla
A-APNπολύςpolusmuchthere was much.ἦν. ēn
V-IAI-3Sἦνēnwas[pledge] 26 Tłum. GrEn. Толк. A dnia czwartego zebrali się w dolinie Błogosławieństwa; bo, ponieważ tam błogosławili Pana, nazwali to miejsce doliną Błogosławienia aż do tego czasu.А в четвертый день собрались на долину благословения, так как там они благословили Господа. Посему и называют то место долиною благословения до сего дня.
Днe же четвeртагw собрaхусz во ўд0ль благословeніz, и4бо тaкw благослови1ша гDа: сегw2 рaди прозвaша мёсто то2 ўд0ль благословeніz дaже до сегw2 днE.
20,26Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/whoon theἡμέρᾳ hēmera
N-DSFἡμέραhēmeraday[2dayτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/who τετάρτῃ tetartē
A-DSFτέταρτοςtetartosfourth1fourth]ἐπισυνήχθησαν episunēchthēsan
V-API-3Pἐπισυνάγωepisunagōto gatherthey assembledεἰς eis
PREPεἰςeistowardinτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheαὐλῶνα aulōna
N-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASM τῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whoof theεὐλογίας, eulogias
N-GSFεὐλογίαeulogiapraiseBlessing;ἐκεῖ ekei
ADVἐκεῖekeitherefor thereγὰρ gar
PRTγάρgarforfor thereηὐλόγησαν ēulogēsan
V-AAI-3Pεὐλογέωeulogeōto praise/blessthey blessedτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheκύριον· kurion
N-ASMκύριοςkurioslordlord.διὰ dia
PREPδιάdiathrough/because ofOn accountτοῦτο touto
D-ASNτοῦτοtoutothat[drowsiness]ἐκάλεσαν ekalesan
V-AAI-3Pκαλέωkaleōto callthey callτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheὄνομα onoma
N-ASNὄνομαonomanamenameτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who τόπου topou
N-GSMτόποςtoposplaceof that place,ἐκείνου ekeinou
D-GSMἐκεῖνοςekeinosthatof that place,Κοιλὰς koilas
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI εὐλογίας eulogias
N-GSFεὐλογίαeulogiapraiseof Blessing,ἕως heōs
PREPἕωςheōsuntiluntilτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/who ἡμέρας hēmeras
N-GSFἡμέραhēmeradaythis day.ταύτης. tautēs
D-GSFοὗτοςhoutosthis/he/she/itof this 27 Tłum. GrEn. Толк. I wrócił się wszystek Juda i mieszkańcy Jeruzalem, i Jozafat przed nimi do Jeruzalem z weselem wielkim, iż im Pan dał radość nad nieprzyjaciółmi ich.И пошли назад все Иудеи и Иерусалимляне и Иосафат во главе их, чтобы возвратиться в Иерусалим с веселием, потому что дал им Господь торжество над врагами их.
И# возврати1шасz вси2 мyжіе ї{дины во їеrли1мъ и3 їwсафaтъ в0ждь и4хъ съ весeліемъ вели1кимъ: ћкw возвесели2 и5хъ гDь њ вразёхъ и4хъ.
20,27Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐπέστρεψεν epestrepsen
V-AAI-3Sἐπιστρέφωepistrefōto turn[4returnedπᾶς pas
A-NSMπᾶςpasall1everyἀνὴρ anēr
N-NSMἀνήρanērman2manΙουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]εἰς eis
PREPεἰςeistowardtoΙερουσαλημ ierousalēm
N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]καὶ kai
CONJκαίkaiandandΙωσαφατ iōsafat
N-PRIἸωσαφάτiōsafatJehoshaphat[to pass]ἡγούμενος hēgoumenos
V-PMPRSἡγέομαιhēgeomaito governleadingαὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginεὐφροσύνῃ eufrosunē
N-DSFεὐφροσύνηeufrosunējoy[2gladnessμεγάλῃ, megalē
A-DSFμέγαςmegasgreat1great],ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceforεὔφρανεν eufranen
V-AAI-3Sεὐφραίνωeufrainōto celebrate[2gladdenedαὐτοὺς autous
D-APMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]κύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslord1 lord]ἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whothe oneἐχθρῶν echthrōn
A-GPMἐχθρόςechthrosenemytheir enemies.αὐτῶν, autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 28 Tłum. GrEn. Толк. I wjechali do Jeruzalem z harfami i cytrami, i z trąbami do domu Pańskiego.И пришли в Иерусалим с псалтирями, и цитрами, и трубами, к дому Господню.
И# внид0ша во їеrли1мъ со pалти1рьми и3 гyсльми и3 трубaми въ д0мъ гDень.
20,28Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἰσῆλθον eisēlthon
V-AAI-3Pεἰσέρχομαιeiserchomaito enterthey enteredεἰς eis
PREPεἰςeistowardintoΙερουσαλημ ierousalēm
N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]ἐν en
PREPἐνenin/on/amongwithνάβλαις nablais
N-DPFstrong:GN-DPFstrong:GN-DPFstrong:GN-DPF καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐν en
PREPἐνenin/on/amongwithκινύραις kinurais
N-DPFstrong:GN-DPFstrong:GN-DPFstrong:GN-DPF καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐν en
PREPἐνenin/on/among[gold]σάλπιγξιν salpigxin
N-DPFσάλπιγξsalpigxtrumpettrumpetsεἰς eis
PREPεἰςeistowardintoοἶκον oikon
N-ASMοἶκοςoikoshousehouseκυρίου. kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordof lord. 29 Tłum. GrEn. Толк. I przypadł strach Pański na wszystkie królestwa ziemi, gdy usłyszały, iż Pan walczył przeciw nieprzyjaciołom Izraelowym.И был страх Божий на всех царствах земных, когда они услышали, что Сам Господь воевал против врагов Израиля.
И# бhсть стрaхъ гDень на вс‰ ц†рства зємнaz, внегдA ўслhшати и5мъ, ћкw порази2 гDь враги2 ї}лєвы.
20,29Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐγένετο egeneto
V-AMI-3Sγίνομαιginomaito became to passἔκστασις ekstasis
N-NSFἔκστασιςekstasisamazementa change of stateκυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordof lordἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponπάσας pasas
A-APFπᾶςpasallallτὰς tas
T-APFὁhothe/this/whotheβασιλείας basileias
N-APFβασιλείαbasileiakingdomkingdomsτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whoof theγῆς gēs
N-GSFγῆgēearthearth,ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSNὁhothe/this/who ἀκοῦσαι akousai
V-AARἀκούωakouōto heartheir hearingαὐτοὺς autous
D-APMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sincethatἐπολέμησεν epolemēsen
V-AAI-3Sπολεμέωpolemeōto fightwaged warκύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslordlordπρὸς pros
PREPπρόςprosto/with[Mezahab]τοὺς tous
T-APMὁhothe/this/whothe onesὑπεναντίους hupenantious
A-APMὑπεναντίοςhupenantiosopposedbeing opponentsΙσραηλ. israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window] 30 Tłum. GrEn. Толк. I uspokoiło się królestwo Jozafata, i dał mu Bóg pokój wokoło.И спокойно стало царство Иосафатово, и дал ему Бог его покой со всех сторон.
И# ўмири1сz цaрство їwсафaтово, и3 дадE є3мY гDь пок0й w4крестъ.
20,30Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndεἰρήνευσεν eirēneusen
V-AAI-3Sεἰρηνεύωeirēneuōbe at peace[4had peaceἡ hē
T-NSFὁhothe/this/who1theβασιλεία basileia
N-NSFβασιλείαbasileiakingdom2kingdomΙωσαφατ, iōsafat
N-PRIἸωσαφάτiōsafatJehoshaphat[to pass]καὶ kai
CONJκαίkaiandandκατέπαυσεν katepausen
V-AAI-3Sκαταπαύωkatapauōto keep from[2restedαὐτῷ autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who θεὸς theos
N-NSMθεόςtheosGod1his God]αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]κυκλόθεν. kuklothen
PREPκυκλόθενkuklothenaroundround about. 31 Tłum. GrEn. Толк. Królował tedy Jozafat nad Judą; a miał trzydzieści pięć lat, gdy królować począł, a dwadzieścia pięć lat królował w Jeruzalem; imię matki jego Azuba, córka Selahiego.Так царствовал Иосафат над Иудеею: тридцати пяти лет он был, когда воцарился, и двадцать пять лет царствовал в Иерусалиме. Имя матери его Азува, дочь Салаила.
И# цaрствова їwсафaтъ над8 їyдою, сhй лётъ три1десzти пzти2, є3гдA цaрство пріS и3 двaдесzть пsть лётъ цaрствова во їеrли1мэ. И$мz же мaтери є3гw2 ґзувA, дщи2 салjина.
20,31Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐβασίλευσεν ebasileusen
V-AAI-3Sβασιλεύωbasileuōto reignJehoshaphat reignedΙωσαφατ iōsafat
N-PRIἸωσαφάτiōsafatJehoshaphat[to pass]ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstoverτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who Ιουδαν ioudan
N-ASMἸούδαςioudasJudah/Judas/Jude[common]ἐτῶν etōn
N-GPNἔτοςetosyearyearsτριάκοντα triakonta
N-NUIτριάκονταtriakontathirty[to dedicate]πέντε pente
N-NUIπέντεpentefivefiveἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSNὁhothe/this/who βασιλεῦσαι basileusai
V-AARβασιλεύωbasileuōto reignhis taking reign,αὐτὸν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandεἴκοσι eikosi
N-NUIεἴκοσιeikositwentytwentyπέντε pente
N-NUIπέντεpentefive[spring]ἔτη etē
N-APNἔτοςetosyearyearsἐβασίλευσεν ebasileusen
V-AAI-3Sβασιλεύωbasileuōto reignhe reignedἐν en
PREPἐνenin/on/amonginΙερουσαλημ, ierousalēm
N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]Καὶ kai
CONJκαίkaiandandὄνομα onoma
N-NSNὄνομαonomanamenameτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/who μητρὶ mētri
N-DSFμήτηρmētērmotherof his motherαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Αζουβα azouba
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI θυγάτηρ thugatēr
N-NSFθυγάτηρthugatērdaughterdaughterΣαλι. sali
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 32 Tłum. GrEn. Толк. I chodził drogą Asy, ojca swego, i nie ustąpił z niej czyniąc, co się przed Panem podobało.И ходил он путем отца своего Асы и не уклонился от него, делая угодное в очах Господних.
И# хождaше въ путeхъ nтцA своегw2 ѓсы, и3 не ўклони1сz t ни1хъ твори1ти прaвое пред8 гDемъ:
20,32Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐπορεύθη eporeuthē
V-API-3Sπορεύωporeuōto gohe wentἐν en
PREPἐνenin/on/amonginταῖς tais
T-DPFὁhothe/this/whotheὁδοῖς hodois
N-DPFὁδόςhodosroadwaysτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who πατρὸς patros
N-GSMπατήρpatērfatherhis father.αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Ασα asa
N-PRIἈσάasaAsa[Aram-zobah]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndοὐκ ouk
ADVοὐounohe did notἐξέκλινεν exeklinen
V-IAI-3Sἐκκλίνωekklinōto turn fromturn asideτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who ποιῆσαι poiēsai
V-AARποιέωpoieōto do/maketo doτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who εὐθὲς euthes
A-ASNstrong:GA-ASNstrong:GA-ASNstrong:GA-ASN ἐνώπιον enōpion
PREPἐνώπιονenōpionbeforebeforeκυρίου· kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordlord. 33 Tłum. GrEn. Толк. Wszelako wyżyn nie zniósł i jeszcze lud nie naprostował serca swego ku Panu, Bogu ojców swoich.Только высоты не были отменены, и народ еще не обратил твердо сердца своего к Богу отцов своих.
nбaче высHкаz є3щE бsху, и3 є3щE лю1діе не ўпрaвиша сeрдца своегw2 ко гDу бGу nтє1цъ свои1хъ.
20,33Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἀλλὰ alla
CONJἀλλάallabut[be gone]τὰ ta
T-APNὁhothe/this/whotheὑψηλὰ hupsēla
A-APNὑψηλόςhupsēloshighhighἔτι eti
ADVἔτιetistillstillὑπῆρχεν, hupērchen
V-IAI-3Sὑπάρχωhuparchōto be[Nacon]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἔτι eti
ADVἔτιetistill[lamb]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheλαὸς laos
N-NSMλαόςlaosa peoplepeopleοὐ ou
ADVοὐounohe did not remove,κατεύθυνεν kateuthunen
V-AAI-3Sκατευθύνωkateuthunōto guidestraighten outτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who καρδίαν kardian
N-ASFκαρδίαkardiahearttheir heartπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoκύριον kurion
N-ASMκύριοςkurioslordlordθεὸν theon
N-ASMθεόςtheosGodGodτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/who πατέρων paterōn
N-GPMπατήρpatērfatherof their fathers.αὐτῶν. autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 34 Tłum. GrEn. Толк. A reszta spraw Jozafatowych pierwszych i ostatnich opisana jest w słowach Jehu, syna Hananiego, które porządnie wpisał w księgi królów izraelskich. —Прочие деяния Иосафата, первые и последние, описаны в записях Ииуя, сына Ананиева, которые внесены в книгу царей Израилевых.
ПрHчаz же дэ‰ніz їwсафaтwва пє1рваz и3 послBднzz, сE, пи6сана сyть во словесёхъ їиyа сhна ґнанjина, и4же написA кни1гу царeй ї}левыхъ.
20,34Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndοἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/whotheλοιποὶ loipoi
A-NPMλοιπόςloiposremainingrestλόγοι logoi
N-NPMλόγοςlogoswordof wordsΙωσαφατ iōsafat
N-PRIἸωσαφάτiōsafatJehoshaphat[to pass]οἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/whotheπρῶτοι prōtoi
A-NPMSπρῶτοςprōtosfirstfirstκαὶ kai
CONJκαίkaiandandοἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/whotheἔσχατοι eschatoi
A-NPMἔσχατοςeschatoslast/leastlast,ἰδοὺ idou
INJἰδούidoulook!behold,γεγραμμένοι gegrammenoi
V-RMPRPγράφωgrafōto writethey are writtenἐν en
PREPἐνenin/on/amonginλόγοις logois
N-DPMλόγοςlogoswordwordsΙου iou
N-PRIἰόςiospoison/rust[dull]τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whotheΑνανι, anani
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ὃς hos
R-NSMὅς, ἥhhos ēwhichwhichκατέγραψεν kategrapsen
V-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3S βιβλίον biblion
N-ASNβιβλίονbiblionscrolla scrollβασιλέων basileōn
N-GPMβασιλεύςbasileuskingof kingsΙσραηλ. israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window] 35 Tłum. GrEn. Толк. Potem Jozafat, król judzki, wszedł w przyjaźń z Ochozjaszem, królem izraelskim, którego sprawy były bardzo niepobożne.Но после того вступил Иосафат, царь Иудейский в общение с Охозиею, царем Израильским, который поступал беззаконно,
И# по си1хъ соwбщи1сz їwсафaтъ цaрь їyдинъ со nхозjею царeмъ ї}левымъ, и3 сeй беззак0ннова,
20,35Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABP[καὶ kai
CONJκαίkaiandAndμετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterafterταῦτα tauta
D-APNταῦταtautathis[reward]ἐκοινώνησεν ekoinōnēsen
V-AAI-3Sκοινωνέωkoinōneōto participate[4participatedΙωσαφατ iōsafat
N-PRIἸωσαφάτiōsafatJehoshaphat[to pass]βασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking2kingΙουδα iouda
N-PRIἸουδάioudaJudea[dullness]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/with[Mezahab]Οχοζιαν ochozian
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI βασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingkingΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]Καὶ kai
CONJκαίkaiandAndοὗτος houtos
D-NSMοὗτοςhoutosthis/he/she/itthese ,ἠνόμησεν] ēnomēsen
V-AAI-3Sἄνομοςanomoslawless[these] 36 Tłum. GrEn. Толк. I ułożył się z nim, aby zbudować okręty, które by chodziły do Tarsis, i zbudowali okręty w Asjongaber.и соединился с ним, чтобы построить корабли для отправления в Фарсис; и построили они корабли в Ецион-Гавере.
занeже сотвори2, и3 tи1де къ немY, да сотворsтъ корабли6, є4же и3ти2 во fарсjсъ: и3 сотвори2 корабли6 въ гасіHнъ–гавeрэ.
20,36Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSNὁhothe/this/who ποιῆσαι poiēsai
V-AARποιέωpoieōto do/maketo makeκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndπορευθῆναι poreuthēnai
V-APRπορεύωporeuōto goto goπρὸς pros
PREPπρόςprosto/with[Mezahab]αὐτὸν auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]τοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who[that]ποιῆσαι poiēsai
V-AARποιέωpoieōto do/makehe madeπλοῖα ploia
N-APNπλοῖονploionboatboatsτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who[that]πορευθῆναι poreuthēnai
V-APRπορεύωporeuōto go[empty]εἰς eis
PREPεἰςeistowardtoΘαρσις tharsis
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandevenἐποίησεν epoiēsen
V-AAI-3Sποιέωpoieōto do/make[extortioner]πλοῖα ploia
N-APNπλοῖονploionboatboatsἐν en
PREPἐνenin/on/among[gold]Γασιωνγαβερ. gasiōngaber
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 37 Tłum. GrEn. Толк. A Eliezer, syn Dodaua, z Maresy, prorokował przeciw Jozafatowi mówiąc: «Ponieważ wszedłeś w przymierze z Ochozjaszem, potłukł Pan dzieła twoje.» I porozbijały się okręty, i nie mogły iść do Tarsis.И изрек тогда Елиезер, сын Додавы из Мареши, пророчество на Иосафата, говоря: так как ты вступил в общение с Охозиею, то разрушил Господь дело твое. - И разбились корабли, и не могли идти в Фарсис.И# прbр0чествова є3ліезeръ сhнъ дwдjа t маріси1са на їwсафaта, глаг0лz: понeже воз8имёлъ є3си2 люб0вь со nхозjею, сокруши2 гDь дёло твоE, и3 сокруши1шасz корабли6 тво‰ и3 не возмог0ша поити2 во fарсjсъ.20,37Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐπροφήτευσεν eprofēteusen
V-AAI-3Sπροφητεύωprofēteuōto prophesy[7prophesiedΕλιεζερ eliezer
N-PRIἘλιέζερeliezerEliezer[Gittite]ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who2theτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who3Δωδια dōdia
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἀπὸ apo
PREPἀπόapofrom[where?]Μαρισης marisēs
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstagainstΙωσαφατ iōsafat
N-PRIἸωσαφάτiōsafatJehoshaphat[to pass]λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying,Ὡς hōs
CONJὡςhōswhich/howAsἐφιλίασας efiliasas
V-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3S τῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who Οχοζια, ochozia
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI ἔθραυσεν ethrausen
V-AAI-3Sθραύωthrauōto crush[cavern]κύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslordlord cut throughτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who ἔργον ergon
N-ASNἔργονergonworkyour works,σου, sou
P-GSσοῦsouyou[guard]καὶ kai
CONJκαίkaiandandσυνετρίβη sunetribē
V-API-3Sσυντρίβωsuntribōto break[2were brokenτὰ ta
T-APNὁhothe/this/who πλοῖά ploia
N-APNπλοῖονploionboat1your boats],σου. sou
P-GSσοῦsouyou[guard]καὶ kai
CONJκαίkaiandandοὐκ ouk
ADVοὐounothey were not ableἐδυνάσθη edunasthē
V-API-3Sδύναμαιdunamaibe ablethey were not ableτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who πορευθῆναι poreuthēnai
V-APRπορεύωporeuōto goto goεἰς eis
PREPεἰςeistowardintoΘαρσις. tharsis
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes