MENU
Fragment:




Styl fragmentu




*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia

Druga Księga Kronik

Druga Księga Kronik

CZĘŚĆ 1(1,1 — 9,31)SALOMONI. Początek panowania Salomona. (1,1-17) SALOMON PROSI BOGA O MĄDROŚĆ (1,1-12). Król przybywa z książętami i ludem do Gabaonu, by złożyć ofiary (1-6). Prosi Boga o mądrość (7-10); Bóg oprócz mądrości obiecuje mu potęgę i sławę (11-12).
11 Wzmocnił się tedy Salomon, syn Dawida, w królestwie swym; a Pan, Bóg jego, był z nim i uczynił go wielkim bardzo.2 I przykazał Salomon wszystkiemu Izraelowi, tysiącznikom i setnikom, i wodzom i sędziom wszystkiego Izraela, i przełożonym domów,3 i poszedł ze wszystkim zgromadzeniem na wyżynę Gabaonu, gdzie był przybytek przymierza Bożego, który sprawił Mojżesz, sługa Boży, na puszczy.4 A skrzynię Bożą przywiódł był Dawid z Kariatiarim na miejsce, które jej zgotował, i gdzie jej rozbił na miot, to jest w Jeruzalem.5 Ołtarz też miedziany, który był zrobił Bezeleel, syn Uriego, syna Hura, był tam przed przybytkiem Pańskim, i do niego podążył Salomon i wszystko zgromadzenie.6 I przystąpił Salomon do ołtarza miedzianego przed przybytkiem przymierza Pańskiego, i ofiarował na nim tysiąc ofiar.7 — A oto tejże nocy ukazał się mu Bóg mówiąc: «Żądaj, czego chcesz abym ci dał.»8 I rzekł Salomon do Boga: «Tyś okazał nad Dawidem, ojcem moim, miłosierdzie wielkie, i ustanowiłeś mię królem zamiast niego.9 Teraz tedy, Panie Boże, niech się wypełni obietnica twoja, którą złożyłeś Dawidowi, ojcu memu; boś ty mnie uczynił królem nad ludem twoim wielkim, który jest tak nieprzeliczony jak proch ziemi.10 Daj mi mądrość i umiejętność, żebym wchodził i wychodził przed ludem twoim; bo któż może ten lud twój, który tak wielki jest, należycie sądzić ?»11 I rzekł Bóg do Salomolla: «Ponieważ się to więcej sercu twemu podobało, a nie prosiłeś bogactw i majętności, i sławy, ani dusz tych, którzy cię nienawidzą, ani też wielu dni żywota, aleś prosił mądrości i umiejętności, abyś mógł sądzić lud mój, nad którym cię królem ustanowiłem: mądrość i umiejętność dana jest tobie; a bogactwa i majętność dam ci tak, iż żaden z królów ani przed tobą ani po tobie nie będzie tobie podobny.» BOGACTWA, WOZY I KONIE SALOMONA (1,13-17).13 Wrócił się tedy Salomon z wyżyn Gabaonu do Jeruzalem przed przybytek przymierza, i królował nad Izraelem.14 I zebrał sobie wozy i jezdnych, i miał tysiąc czterysta wozów, i dwanaście tysięcy jezdnych; i kazał im mieszkać w miastach poczwórnych wozów i z królem w Jeruzalem.15 I dostarczył król srebra i złota w Jeruzalem jak kamieni, a cedrów jak sykomorów, których wielka ilość rośnie po polach.16 Przyprowadzono mu też konie z Egiptu i z Koi od kupców królewskich, którzy jeździli i kupowali za pieniądze, wóz czworokonny za sześćset srebrników, a konia za sto pięćdziesiąt; podobnie też kupowano ze wszystkich królestw hetejskich i od królów syryjskich.II. Budowanie świątyni (2,1 — 7,22) UKŁAD Z HIRAMEM, KRÓLEM TYRU; PRZYGOTOWANIA DO BUDOWY ŚWIĄTYNI (2,1-18). Zamiar budowy, pierwsze przygotowania (1-2). Salomon przedstawia swój plan Hiramowi i prosi o drzewo cedrowe (3-10). Hiram przystaje i posyła kierownika robót (11-16). Robocizna (17-18).
21 I umyślił Salomon zbudować dom imieniu Pańskiemu, a sobie pałac.2 I naliczył siedemdziesiąt tysięcy mężów, co na ramionach nosili, a osiemdziesiąt tysięcy tych, co kamienie w górach łamali, i dozorców ich trzy tysiące sześciuset.3 Posłał też do Hirama, króla Tyru, mówiąc: «Jak czyniłeś z Dawidem, ojcem moim, i posłałeś mu drzewo cedrowe, aby zbudował sobie dom, w którym też mieszkał, tak uczyń i ze mną, abym zbudował dom imieniu Pana, Boga mego, abym go poświęcił na palenie przed nim i kadzenie wonnych rzeczy, i na wykładanie ustawiczne chleba, i na ofiary całopalne rano i wieczór, w soboty też i na nowie miesiąców, i w święta uroczyste Pana, Boga naszego, na wieki, jak to jest przykazane Izraelowi.5 Bo dom, który chcę budować, wielki jest; albowiem wielki jest Bóg nasz nad wszystkie bogi.6 Któż tedy będzie mógł przemóc, żeby mu dom godny zbudował? Jeśli niebo i niebiosa niebios ogarnąć go nie mogą, cóżem ja jest, żebym mógł dom mu zbudować ? Ale tylko o to chodzi, aby przed nim było palone kadzidło.7 Poślij mi tedy człowieka umiejętnego, który by umiał robić złotem i srebrem, miedzią i żelazem, szkarłatem, karmazynem i błękitem, i który by umiał wykonywać rzeźby z tymi rzemieślnikami, których mam przy sobie w Żydowskiej ziemi i w Jeruzalem, których Dawid, ojciec mój przygotował.8 Ale i drzewa cedrowego poślij mi, i jałowcowego, i sosnowego z Libanu, bo wiem, iż słudzy twoi umieją wyrąbywać drzewa z Libanu, a słudzy moi będą ze sługami twymi,9 aby mi co najwięcej drzewa nagotowali; bo dom, który chcę budować, jest bardzo wielki i sławny.10 Nadto robotnikom, którzy będą drzewo wycinać, sługom twoim, dam na strawę dwadzieścia tysięcy korów pszenicy, i tyleż korów jęczmienia, i dwadzieścia tysięcy wiader wina, dwadzieścia też tysięcy miar oliwy.»11 I rzekł Hiram, król Tyru, przez list, który posłał do Salomona: «Ponieważ Pan lud swój umiłował, przeto uczynił, abyś ty nad nim królował.»12 I przydał mówiąc: «Błogosławiony Pan, Bóg izraelski, który stworzył niebo i ziemię, który dał Dawidowi syna mądrego i umiejętnego, i rozumnego, i roztropnego, aby zbudował dom Panu i sobie pałac.13 Posłałem ci tedy męża roztropnego i bardzo umiejętnego, Hirama, ojca mego, syna niewiasty z córek Dana, którego ojciec był Tyryjczykiem; ten umie robić złotem, srebrem, miedzią i żelazem, i marmurem, i drzewem, szkarłatem też i błękitem, i bisiorem, i karmazynem; i umie wykonywać wszelakie rzeźby i wynaleźć mądrze, cokolwiek w robocie jest potrzebne, z rzemieślnikami twymi i z rzemieślnikami pana mego Dawida, ojca twego.15 Pszenicę tedy i jęczmień, i oliwę, i wino, któreś obiecał, panie mój, poślij sługom twoim.16 A my natniemy drzewa z Libanu, ile ci będzie potrzeba, i spuścimy je tratwami po morzu do Joppy, a twoją rzeczą będzie zwieźć je do Jeruzalem.»17 Policzył tedy Salomon wszystkich mężów nowonawróconych, którzy byli w ziemi izraelskiej, po policzeniu, którego dokonał Dawid, ojciec jego, i znalazło się ich sto pięćdziesiąt trzy tysiące sześćset.18 I uczynił z nich siedemdziesiąt tysięcy, którzy by na ramionach brzemiona nosili, a osiemdziesiąt tysięcy, którzy by kamienie w górach łamali, a trzy tysiące sześciuset dozorców robót ludu. BUDOWA ŚWIĄTYNI I JEJ SPRZĘTY (3,1- 5,1). Miejsce i data budowy (3,1-2). Wymiary (3). Przysionek (4). Wyłożenie ścian wewnętrznych świątyni (5-7). Święte świętych (8-9). Cherubiny (10-13). Zasłona (14). Dwie kolumny, Jachin i Booz (15-17). Ołtarz miedziany (4,1). Morze miedziane (2-5). Dziesięć zbiorników na wodę (6). Świeczniki, stoły i czasze złote (7-8). Dziedziniec (9-10). Wyliczenie sprzętów miedzianych (11-18), złotych (19-22). Przedmioty złożone w skarbcu świątyni (5,1).
31 I począł Salomon budować dom Pański w Jeruzalem na górze Moria, która była ukazana Dawidowi, ojcu jego, na miejscu, które zgotował Dawid na boisku Ornana Jebuzejczyka.2 A począł budować miesiąca drugiego, roku czwartego królestwa swego.3 — I te są fundamenty, które założył Salomon, aby zbudować dom Boży: wzdłuż na sześćdziesiąt łokci miary pierwszej, wszerz na dwadzieścia łokci.4 A na przodzie przysionek, który się rozciągał wzdłuż według miary szerokości domu, na dwadzieścia łokci, a wysokość była na sto dwadzieścia łokci; i ozłocił go wewnątrz szczerym złotem.5 — Dom też większy okrył deskami drewnianymi jodłowymi, i przybił na wszystkim blachy ze szczerego złota, a na nich wyrył palmy i jakby łańcuszki jeden z drugim splecione.6 Wyłożył też podłogę kościelną kosztownym marmurem ozdobą wielką.7 A złoto, którego blachami pokrył dom i bramy jego, i podwoje, i ściany, i drzwi, było najprzedniejsze, i wyrył cherubiny na ścianach.-8 Sprawił też dom świętego świętych, wzdłuż według szerokości domu na dwadzieścia łokci i wszerz także na dwadzieścia łokci, i okrył go blachami złotymi wagi około sześciuset talentów.9 Ale i gwoździe złote poczynił, tak że każdy gwóźdź ważył po pięćdziesiąt syklów: sale też górne złotem powlókł.10 — Sprawił też w domu świętego świętych dwa cherubiny robotą snycerską i okrył je złotem.11 Skrzydła cherubinów na dwadzieścia łokci się rozciągały, tak iż jedno skrzydło miało pięć łokci i dosięgało ściany domu, a drugie, mając pięć łokci, dosięgało skrzydła cheruba drugiego.12 Podobnie skrzydło cheruba drugiego pięć łokci miało i dosięgało ściany, a skrzydło jego drugie, na pięć łokci, dosięgało skrzydła cheruba drugiego.13 I tak skrzydła obu cherubinów rozszerzone były i rozciągały się na dwadzieścia łokci, a one same stały prosto na nogach i twarze ich ku zewnętrznemu domowi były zwrócone.14 — Sprawił też zasłonę z błękitu, szkarłatu, karmazynu i bisioru, i wyhaftował na niej cherubiny.15 Przed drzwiami też kościelnymi dwa słupy, które trzydzieści pięć łokci miały wzwyż, a kapitele ich na pięć łokci.16 Nadto jakoby łańcuszki w wyrocznicy, i włożył je na kapitele słupów; jabłek granatu też sto, które wprawił między łańcuszki.17 Same też słupy postawił w przysionku kościoła, jeden po prawej, a drugi po lewej stronie: ten, który był po prawej stronie, nazwał Jachin, a który po lewej, Booz.
41 Uczynił też ołtarz miedziany, dwadzieścia łokci wzdłuż i dwadzieścia łokci wszerz, i dziesięć łokci wzwyż.2 — Morze też lane na dziesięć łokci od brzegu aż do brzegu, okrągłe.wkoło; pięć łokci miało wzwyż, a sznur na trzydzieści łokci otaczał okrąg jego.3 Było też pod nim podobieństwo wołów, a na dziesięć łokci zewnątrz jakieś rzeźby opasywały jakoby dwoma rzędami środek morza; woły też były lane.4 A samo morze postawione było na dwunastu wołach, z których trzy były zwrócone ku północy, inne trzy ku zachodowi, trzy inne ku południowi, a trzy ostatnie ku wschodowi, mając na sobie morze, a tyły wołów były wewnątrz pod morzem.5 Grubość jego była na dłoń, a brzeg jego był jak brzeg kubka albo rozwitej lilii, mieściło zaś w sobie trzy tysiące wiader.6 — Sprawił też dziesięć zbiorników, i postawił pięć po prawej, a pięć po lewej stronie, iżby w nich omywali wszystko, co na całopalenie ofiarować mieli; a w morzu omywali się kapłani.7 Sprawił też i dziesięć świeczników złotych według kształtu, jak kazano je uczynić, i postawił je w kościele, pięć po prawej, a pięć po lewej stronie.8 Nadto i stołów dziesięć, i postawił je w kościele, pięć po prawej, a pięć po lewej stronie; sto też czasz złotych.9 — Zbudował też dziedziniec kapłański i pałac wielki, i drzwi u pałacu, które oprawił miedzią.10 A morze postawił po prawej stronie ku wschodowi na południe.11 Poczynił też Hiram kotły i widełki, i czasze. I dokończył wszystkiej roboty domu Bożego,12 to jest dwa słupy i kapitele, i wierzehy, i jakby jakieś siatki które okrywały wierzehy nad kapitelami.13 Jabłek granatu też czterysta i siatki dwie, tak iż dwa rzędy jabłek granatu łączyły się z każdą siatką okrywającą kapitele i wierzehy słupów.14 Sprawił też podstawy i zbiorniki, które włożył na podstawy; morze jedno, 15 wołów też dwanaście pod morzem;16 i kotły, i widełki, i czasze. Wszystkie sprzęty porobił Salomonowi Hiram, ojciec jego, w domu Pańskim z miedzi co najczystszej.17 Odlewał je król w okolicy Jordanu w ziemi iłowatej między Sochot i Saredata. 18 A było także niezliczone mnóstwo sprzętów, iż wagi miedzi nie znano.19 — I sprawił Salomon wszystkie sprzęty domu Bożego i ołtarz złoty, i stoły, a na nich pokładne chleby;20 i świeczniki też z lampami ich, aby świeciły według obrządku przed wyrocznicą, ze szczerego złota;21 i kwiaty jakieś, i lampy, i nożyczki złote, wszystko ze szczerego złota sprawiono.22 Naczynia też do kadzidła i kadzielnice i czasze, i moździerzyki ze szczerego złota. I uczynił rzeźbione drzwi kościoła wewnętrznego, to jest do świętego świętych, i drzwi kościelne zewnątrz ze złota. I tym sposobem dokończona została wszystka robota, którą sprawił Salomon w domu Pańskim.
51 Wniósł tedy Salomon wszystko, co był ślubował Dawid, ojciec jego, srebro i złoto, i wszystkie sprzęty włożył do skarbu domu Bożego. POŚWIĘCENIE ŚWIATYNI I MODLITWA SALOMONA (5,2 — 7,10). Zebranie książąt i ludu (5,2-3). Przeniesienie arki do Świętego świętych (4-14). Salomon ofiaruje świątynię Bogu (6,1-2), błogosławi ludowi (3) i dziękuje Bogu za wybudowanie świątyni (4-11) i za dochowanie obietnic (12-15). Modlitwa Salomona za jego dom i lud izraelski (16-21), za niewinnych (22-23), przeciw nieprzyjaciołom (24-25), o deszcz (26-27), przeciw klęskom (28-31), za cudzoziemców (32-33), o zwycięstwo (34-35), za jeńców (36-39). Zakończenie (40-42). Ofiary (7,1-7). Długość święta (8-10).2 Potem zebrał starszych z Izraela i wszystkich książąt pokoleń, i głowy domów ze synów izraelskich do Jeruzalem, aby przeprowadzili skrzynię przymierza Pańskiego z miasta Dawidowego, którym jest Syjon.3 Przyszli tedy do króla wszyscy mężowie izraelscy w święto uroczyste miesiąca siódmego.4 A gdy przyszli wszyscy starsi izraelscy, nieśli Lewici skrzynię,5 i wnieśli ją i wszystko urządzenie przybytku. I sprzęty świątyni, które były w przybytku, nieśli kapłani z Lewitami.6 A król Salomon i wszystko zgromadzenie izraelskie, i wszyscy, którzy byli zgromadzeni przed skrzynią, ofiarowali barany i woły bez liczby: bo tak wielkie było mnóstwo ofiar.7 I wnieśli kapłani skrzynię przymierza Pańskiego na miejsce jej, to jest do wyrocznicy kościelnej, do świętego świętych pod skrzydła cherubinów,8 tak iż cherubiny rozciągały skrzydła swe nad miejscem, na którym była postawiona skrzynia, i samą skrzynię okrywały z drążkami jej.9 A końce drążków, na których noszono skrzynię, ponieważ przydłuższe były, widoczne były przed wyrocznicą; lecz jeśli kto był nieco zewnątrz, widzieć ich nie mógł. Była tedy tam skrzynia aż do dnia dzisiejszego.10 A w skrzyni nic innego nie było, tylko dwie tablice, które był włożył Mojżesz na Horebie, gdy Pan dał zakon synom Izraelowym, wychodzącym z Egiptu.11 A gdy wyszli kapłani ze świątyni (bo wszyscy kapłani, którzy się tam znaleźli, byli poświęceni i jeszcze naonczas zmiany i porządek posług między nimi nie były podzielonej),12 tak Lewici jak i śpiewacy, to jest i ci, którzy pod Asafem, i którzy pod Hemanem, i którzy pod Iditunem byli, synowie i bracia ich, obleczeni w szaty bisiorowe, na cymbałach, na harfach i na cytrach grali, stojąc na wschodniej stronie ołtarza, a przy nich kapłanów stu i dwudziestu, trąbiących w trąby.13 Gdy tedy wszyscy razem na trąbach i głosem, i na cymbałach, i na organach, i na rozmaitych instrumentach muzycznych grali i głos wysoko podnosili, dźwięk daleko słychać było, tak iż gdy poczęli Pana chwalić i mówić: «Wysławiajcie Pana, iż dobry, iż na wieki miłosierdzie jego,» dom Boży napełniony został obłokiem 14 i nie mogli kapłani stać i służyć z powodu mgły; albowiem chwała Pańska napełniła dom Boży.
61 Rzekł tedy Salomon: «Pan obiecał, że będzie mieszkał we mgle;2 a jam zbudował dom imieniu jego, aby tam mieszkał na wieki.» I obrócił król oblicze swe,3 i błogosławił wszystkiemu mnóstwu izraelskiemu (bo wszystka rzesza stała pilnie patrząc), i rzekł:4 «Błogosławiony Pan, Bóg izraelski, który czynem wypełnił to, co powiedział Dawidowi, ojcu memu, mówiąc:5 Od dnia, którego wywiodłem lud mój z ziemi egipskiej, nie obrałem miasta ze wszystkich pokoleń izraelskich, aby w nim zbudowano dom imieniu memu, anim obrał żadnego innego męża, aby był wodzem ludu mego izraelskiego;6 ale obrałem Jeruzalem, aby w nim było imię moje, i obrałem Dawida, aby go postawić nad ludem moim izraelskim.7 A gdy było wolą Dawida, ojca mego, żeby zbudować dom imieniu Pana, Boga izraelskiego,8 rzekł Pan do niego: Ponieważ było wolą twoją, żeby zbudować dom imieniu memu, dobrześ wprawdzie uczynił, żeś miał taką wolę,9 ale nie ty zbudujesz ten dom, ale syn twój, który wynijdzie z biódr twoich, on zbuduje dom imieniu memu.10 Ziścił tedy Pan słowo swoje, które powiedział, a jam powstał na miejsce Dawida, ojca mego, i usiadłem na tronie izraelskim, jak Pan powiedział, i zbudowałem dom imieniu Pana, Boga izraelskiego.11 I postawiłem w nim skrzynię, w której jest przymierze Pańskie, które zawarł z synami izraelskimi.»12 Stanął tedy przed ołtarzem Pańskim, naprzeciw wszystkiego zgromadzonego ludu izraelskiego i rozciągnął ręce swe.13 Bo Salomon sprawił podstawę miedzianą i postawił ją wpośród kościoła, mającą pięć łokci wzdłuż i pięć łokci wszerz, a trzy łokcie wzwyż. I stanął na niej, a potem klęknąwszy na kolana naprzeciw wszystkiego mnóstwa izraelskiego i podniósłszy ręce ku niebu rzekł:14 «Panie, Boże izraelski, nie masz tobie podobnego Boga na niebie i na ziemi, który strzeżesz przymierza i miłosierdzia ze sługami twoimi, chodzącymi przed tobą we wszystkim sercu swym;15 któryś ziścił słudze twemu Dawidowi, ojcu memu, cokolwiek mówiłeś do niego, i coś był usty obiecał, czynem wypełniłeś, jak i niniejszy czas pokazuje.16 Teraz tedy, Panie, Boże izraelski, spełnij słudze twemu Dawidowi, ojcu memu, cokolwiek rzekłeś mówiąc: Nie ustanie z ciebie mąż przede mną, który by siedział na tronie izraelskim, wszakże tak, jeśli strzec będą synowie twoi dróg moich i będą chodzić w zakonie moim, jak i ty chodziłeś przede mną.17 A teraz, Panie, Boże izraelski, niech się utwierdzi słowo twoje, któreś powiedział słudze twemu Dawidowi.18 A więc podobna to rzecz, aby mieszkał Bóg z ludźmi na ziemi? Jeśli niebo i niebiosa niebios ciebie nie ogarniają, jako daleku więcej ten dom, który zbudowałem?19 Ale na to tylko jest uczyniony, abyś wejrzał na modlitwę sługi twego i na prośbę jego, Panie, Boże mój, i żebyś wysłuchał próśb, które wylewa sługa twój przed tobą:20 abyś otworzył oczy twe nad miejscem, na którym obiecałeś; że będzie wzywane imię twoje,21 i abyś wysłuchał modlitwy, którą sługa twój na nim się modli; i żebyś wysłuchał próśb sługi twego i ludu twego izraelskiego. Ktokolwiek będzie się modlił na tym miejscu, wysłuchaj z mieszkania twego, to jest z niebios, a bądź miłościw.22 Jeśli kto zgrzeszy przeciw bliźniemu swemu, a przyjdzie gotów przysiąć przeciw niemu i zobowiąże się klątwą przed ołtarzem w tym domu:23 ty wysłuchasz z nieba i rozsądzisz sługi twoje, tak że zwrócisz nieprawemu drogę jego na jego własną głowę i pomścisz się sprawiedliwego, oddając mu według sprawiedliwości jego.24 — Jeśli zwyciężony będzie lud twój izraelski od nieprzyjaciół (bo będą grzeszyć przeciw tobie), a na wróciwszy się czynić będą pokutę i prosić imienia twego, i modlić się na tym miejscu:25 ty wysłuchasz z nieba i bądź miłościw grzechowi ludu twego izraelskiego, a przywróć ich do ziemi, którąś dał im i ojcom ich.26 Jeśli za zamknięciem nieba deszcz nie będzie padał dla grzechów ludu, a prosić cię będą na tym miejscu i wysławiać imię twoje, i nawrócą się od grzechów swoich, gdy ich utrapisz:27 wysłuchaj z nieba, Panie, i odpuść grzechy sługom twoim i ludu twego izraelskiego, a naucz ich drogi dobrej, którą by chodzili, a daj deszcz ziemi, którąś dał w posiadłość ludowi twemu.28 — Jeśliby się zaczął głód w ziemi i powietrze morowe, rdza i susza, i szarańcza, i chrząszcze, i nieprzyjaciele jeśliby, spustoszywszy krainy, oblegli bramy miasta, i wszelka plaga i choroba jeśliby ucisnęła;29 jeśli kto z ludu twego izraelskiego modlić się będzie, poznawszy karanie i chorobę swoją, i wyciągnie ręce swe w tym domu:30 ty wysłuchasz z nieba, to jest z wysokiego mieszkania twego, a zmiłuj się, i oddaj każdemu według dróg jego, które wiesz, że ma w sercu swoim (ty bowiem sam znasz serca synów ludzkich),31 aby się bali ciebie i chodzili drogami twymi po wszystkie dni, póki żyją na ziemi, którąś dał ojcom naszym.32 — Obcego też, który nie jest z ludu twego izraelskiego, jeśli przyjdzie z ziemi dalekiej dla imienia twego wielkiego i dla mocnej ręki twojej, i wyciągniętego ramienia twego, a pokłoni się na tym miejscu:33 ty wysłuchasz z nieba, mocnego mieszkania twego, i uczynisz wszystko, o co cię będzie wzywać ów cudzoziemiec, aby poznały wszystkie narody ziemi imię twoje i bały się ciebie, jak i lud twój izraelski, i żeby poznały, iż wzywane jest imię twe nad tym domem, który zbudowałem.34 Jeśli lud twój wyciągnie na wojnę przeciw nieprzyjaciołom swym drogą, którą ich poślesz, a kłaniać ci się będą ku stronie, na której jest to miasto, któreś obrał, i dom, którym zbudował imieniu twemu:35 ty wysłuchasz z nieba modlitwy ich i prośby, a pomścisz się.36 A jeśli zgrzeszą przeciw tobie (bo nie masz człowieka, który by nie grzeszył) i rozgniewasz się na nich, i podasz ich nieprzyjaciołom, i zawiodą ich w niewolę do ziemi dalekiej, albo też bliskiej;37 a nawróciwszy się w sercu swym w ziemi, do której w niewolę zawiedzeni byli, będą czynili pokutę i prosić cię będą w ziemi niewoli swojej mówiąc: Zgrzeszyliśmy, niezbożnieśmy czynili, niesprawiedliwieśmy się sprawowali,38 i nawrócą się do ciebie we wszystkim sercu swym i we wszystkiej duszy swej w ziemi niewoli swej, do której zagnani zostali, i będą ci się kłaniać ku stronie ziemi swej, którąś dał ojcom ich, i miasta, któreś obrał i domu, który zbudowałem imieniu twemu:39 ty wysłuchasz z nieba, to jest z mocnego mieszkania twego, prośby ich, a uczyń sąd i odpuść ludowi twemu, chociaż grzesznemu.40 Tyś bowiem jest Bóg mój. Niechaj, proszę, będą otwarte oczy twe, a uszy twe niech będą gotowe do słuchania modlitwy, która dzieje się na tym miejscu.41 Teraz tedy powstań, Panie Boże, ku odpocznieniu twemu, ty i skrzynia mocy twojej; kapłani twoi, Panie Boże, niechaj będą obleczeni zbawieniem, a święci twoi niechaj się w dobrach radują.42 Panie Boże, nie odwracaj oblicza pomazańca twego; pamiętaj na miłosierdzie dla Dawida, sługi twego! «
71 A gdy dokończył Salomon modlitwy, ogień zstąpił z nieba i pochłonął całopalenia i ofiary, a chwała Pańska napełniła dom.2 I nie mogli kapłani wnijść do kościoła Pańskiego, przeto iż chwała Pańska napełniła kościół Pański.3 Ale i wszyscy synowie izraelscy widzieli zstępujący ogień i chwałę Pańską na dom, i upadłszy twarzą swą na ziemię, na posadzkę kamieniem wyłożoną, pokłonili się i chwalili Pana: «Iż dobry, iż na wieki miłosierdzie jego.»4 A król i wszystek lud złożyli ofiary przed Panem.5 Król tedy Salomon zabił na ofiarę wołów dwadzieścia dwa tysiące, baranów sto dwadzieścia tysięcy, i poświęcił dom Boży król i wszystek lud.6 A kapłani stali w urzędach swoich i Lewici, na instrumentach pieśni Pańskich, które sprawił Dawid król ku chwaleniu Pana: «Iż na wieki miłosierdzie jego,» psalmy Dawidowe grając rękami swymi; a kapłani trąbili przed nimi, a wszystek lud izraelski stał.7 Poświęcił też Salomon środek dziedzińca przed kościołem Pańskim, bo tam ofiarował całopalenia i tłustości zaspokojnych ofiar; albowiem ołtarz miedziany, który był sprawił, nie mógł objąć całopalenia i ofiar, i tłustości.8 Uczynił tedy Salomon owego czasu uroczyste święto przez siedem dni i wszystek Izrael z nim, zgromadzenie bardzo wielkie, od wejścia do Ematu aż do potoku egipskiego.9 I uczynił dnia ósmego święto zgromadzenia, dlatego że poświęcał ołtarz przez siedem dni i święto obchodził przez siedem dni.10 Dnia tedy dwudziestego trzeciego miesiąca siódmego rozpuścił lud do przybytków swoich, weselący się i radujący z dobra, które Pan uczynił Dawidowi i Salomonowi, i ludowi swemu izraelskiemu. NOWE ZJAWIENIE SIĘ BOGA I OBIETNICE NA PRZYSZŁOŚĆ (7,11-22).11 I ukończył Salomon dom Pański i dom królewski, i wszystko, co umyślił w sercu swoim, aby uczynić w domu Pańskim i w domu swym, i poszczęściło mu się.12 I ukazał mu się Pan w nocy, i rzekł: «Wysłuchałem modlitwę twoją, i obrałem to miejsce sobie na dom ofiary.13 Jeśli zamknę niebo i deszcz nie będzie padał, i każę i przykażę szarańczy, aby pożarła ziemię, i przypuszczę powietrze na lud mój,14 a nawróciwszy się lud mój, nad którym wzywane jest imię moje, będzie mnie prosić i szukać będzie oblicza mego i pokutować za drogi swoje złe: i ja wysłucham z nieba, a będę miłościw grzechom ich i uzdrowię ziemię ich.15 Oczy też moje będą otwarte i uszy moje gotowe na modlitwę tego, który na tym miejscu będzie się modlił.16 Bo obrałem i poświęciłem to miejsce, aby tam imię moje było na wieki i żeby tam trwały oczy moje i serce moje po wszystkie dni.17 Ty też jeśli będziesz chodził przede mną, jak chodził Dawid, ojciec twój, a będziesz czynił wedle wszystkiego, com ci przykazał, i będziesz strzegł sprawiedliwości i ustaw moich,18 wzbudzę tron królestwa twego, jak obiecałem Dawidowi, ojcu twemu, rnówiąc:Nie będzie odjęty z pokolenia twego mąż, który by był książęciem nad Izraelem.19 A jeśli się odwrócicie i opuścicie sprawiedliwości moje i przykazania moje, które wam dałem, a odszedłszy będziecie służyć bogom cudzym i kłaniać się im,20 wykorzenię was z ziemi mojej, którą wam dałem, a ten dom, który poświęciłem imieniu memu, odrzucę od oblicza mego i podam go w przypowieść i na przykład wszystkim narodom.21 A dom ten będzie za przypowieść wszystkim przechodzącym, i zdumiawszy się będą mówić: Czemu tak uczynił Pan tej ziemi i domowi temu?22 I odpowiedzą: Ponieważ opuścili Pana, Boga ojców swoich, który ich wywiódł z ziemi Egipskiej, a uchwycili się bogów cudzych i kłaniali się im i chwalili ich: przeto przyszło na nich to wszystko zło.»III.1-Wielkość doczesna Salomona.(8,1 — 9,31) ROBOCIZNA; MIASTA ZBUDOWANE; POBOŻNOŚĆ SALOMONA (8,1-16). Miasta zbudowane lub obwarowane przez Salomona (1-6). Obcoplemieńcy zmuszeni do robocizny (7-10). Córka Faraona przenosi się do swojego domu (11). Ofiary i organizacja kultu (12-16).
81 A gdy przeszło dwadzieścia lat od czasu, jak zbudował Salomon dom Pański i dom swój,2 pobudował miasta, które dał Hiram Salomonowi, i dał tam mieszkanie synom izraelskim.3 Pociągnął też do Emat Suba i wziął go.4 I zbudował Palmirę na puszczy i inne miasta bardzo obronne pobudował w Emat.5 I zbudował Bethoron wyższe i Bethoron niższe, miasta murowane, mające bramy, zawory i zamki;6 Baalat też i wszystkie miasta mocne, które były Salomonowe, i wszystkie miasta poczwórnych wozów, i miasta jezdnych. Wszystko, co chciał Salomon i umyślił, zbudował w Jeruzalem i na Libanie, i we wszystkiej ziemi władzy swej. 7 — Wszystek lud, który pozostał z Hetejczyków, z Amorejczyków, z Ferezejczyków, z Hewejczyków i z Jebuzejczyków, którzy nie byli z pokolenia izraelskiego,8 synów i potomków tych, których nie wygubili synowie Izraelscy, podbił Salomon na hołdowników aż do dnia tego.9 Ale z synów izraelskich nie kazał żadnemu służyć w robotach królewskich, bo oni byli mężami wojennymi i przedniejszymi wodzami, i przełożonymi nad wozami jego i nad jezdnymi jego.10 A wszystkich przełożonych nad wojskiem króla Salomona było dwustu pięćdziesięciu, którzy ćwiczyli lud.11 — A córkę Faraonową przeniósł z miasta Dawidowego do domu, który jej zbudował; bo mówił król: «Nie będzie mieszkała żona moja w domu Dawida, króla izraelskiego, przeto że poświęcony jest, bo do niego weszła skrzynia Pańska.»12 — Wtedy ofiarował Salomon całopalenia Panu na ołtarzu Pańskim, który zbudował przed przysionkiem,13 aby ofiarowano na nim na każdy dzień według przykazania Mojżeszowego, w sabat i w pierwsze dni miesiąca, i w dni święte trzykroć przez rok, to jest w święto Przaśników, w święto Tygodni i w święto Kuczek.14 I ustanowił według rozporządzenia Dawida, ojca swego, urzędy kapłanów w posługiwaniu ich, i Lewitów w porządku ich, aby chwalili Pana i służyli przed kapłanami według obrzędu każdego dnia; i odźwiernych w oddziałach ich przy każdej bramie; bo tak przykazał Dawid, człowiek Boży.15 I nie przestąpili żadnego z rozkazań królewskich, tak kapłani jak i Lewici, ze wszystkiego, co przykazał także, co do straży skarbów.16 Wszystkie nakłady miał gotowe Salomon od owego dnia, którego założył fundamenty domu Pańskiego, aż do dnia, którego dokonał. FLOTA SALOMONA (8,17-18).17 Pojechał tedy Salomon do Asjongaber i do Ailat, nad brzeg Morza Czerwonego, który jest w ziemi Edomskiej.18 I posłał mu Hiram przez ręce sług swych okręty i żeglarzów świadomych morza, i jechali ze sługami Salomonowymi do Ofiru i przywieźli stamtąd czterysta pięćdziesiąt talentów złota, i przynieśli do króla Salomona. KRÓLOWA SABY ODWIEDZA SALOMONA (9,1-9). Królowa Saby przybywa do Salomona, by doświadczyć jego mądrości (1-2). Królowa zdumiewa się (3-7) i błogosławi Boga (8). Jej dary (9).
91 Królowa też Saby, usłyszawszy sławę o Salomonie, przyjechała do Jeruzalem, aby go wypróbować przez zagadki, z wielkimi bogactwy i wielbłądami, które niosły rzeczy wonne i złota bardzo wiele, i kamienie drogie. A gdy przyszła do Salomona, mówiła z nim o wszystkim, cokolwiek było w sercu jej.2 I wyłożył jej Salomon wszystko, czego żądała, i nie było nic, czego by jej jasno nie pokazał.3 A ona gdy ujrzała, mianowicie mądrość Salomonową i dom, który zbudował, także i potrawy stołu jego, i mieszkania sług, i urzędy dworzan jego i szaty ich, podczaszych też i szaty ich, i ofiary, które ofiarował w domu Pańskim, nie stawało w niej tchu od zdumienia.5 I rzekła do króla: «Prawdziwe jest to, co słyszałam w ziemi mojej o cnotach i o mądrości twojej.6 A nie wierzyłam powiadającym, aż sama przyjechałam i oglądały oczy moje, i doznałam, że mi ledwie połowę mądrości twej opowiedziano: przeszedłeś sławę cnotami swymi.7 Szczęśliwi mężowie twoi i szczęśliwi słudzy twoi, którzy stoją przed tobą na każdy czas i słuchają mądrości twojej!8 Niechajże będzie Pan, Bóg twój, błogosławiony, który raczył cię ustanowić na stolicy swej królem Pana, Boga twego. Ponieważ Bóg miłuje Izraela i chce go zachować na wieki, przeto cię ustanowił królem nad nim, abyś czynił sądy i sprawiedliwość.»9 I dała królowi sto dwadzieścia talentów złota i bardzo wiele rzeczy wonnych i kamieni bardzo drogich; nie było takich rzeczy wonnych, jak te, które królowa Saby dała królowi Salomonowi. BOGACTWA SALOMONA (9,10-28). Skarby przywiezione z Ofiru (10-11). Królowa Saby wraca obdarzona (12). Dochód roczny w złocie (13-14). Sprzęty i naczynia złote w pałacu Salomona (15-20). Złoto i srebro, przywożone na okrętach Tarsisu (21). Dary składane królowi (22-24). Konie kupowane w Egipcie i w innych krajach (25-28).10 Lecz i słudzy Hirama ze sługami Salomonowymi przywieźli złota z Ofiru i drzewa pachnącego, i kamieni bardzo drogich.11 Z niego, to jest z drzewa pachnącego, uczynił król schody w domu Pańskim i w domu królewskim, i cytry i harfy dla śpiewaków. Nigdy nie widziano w Ziemi Judzkiej takiego drzewa.12 A król Salomon dał królowej Saby wszystko, czego chciała i czego żądała i daleko więcej, niż to, co doniego przyniosła; a ona wróciwszy się pojechała do ziemi swej ze służebnikami swymi.13 A waga złota, które przywożono Salomonowi na każdy rok, była sześćset sześćdziesiąt sześć talentów złota;14 oprócz tej sumy, którą posłowie z rozmaitych narodów i kupcy zwykli byli przynosić, i wszyscy królowie arabscy i książęta ziem, którzy znosili złoto i srebro Salomonowi.15 — Uczynił tedy król Salomon dwieście kopij złotych za sumę sześciuset czerwonych złotych, które na każdą kopię wychodziły;16 nadto trzysta puklerzów złotych z trzechset czerwonych złotych, którymi powlekano każdy puklerz, i schował je król w zbrojowni, która była otoczona gajem.17 Sprawił też król tron wielki z kości słoniowej i oprawił go szczerym złotem.18Sześć też stopni, po których wstępowano na tron i podnóżek złoty i dwie poręcze z obu stron, i dwa lwy stojące u poręczy,19 ale i innych dwanaście lwów małych, stojących na sześciu stopniach z obu stron: nie było takiego tronu we wszystkich królestwach.20 Wszystkie też naczynia stołu królewskiego były złote i sprzęty w domu lasu Libanu ze szczerego złota; bo srebro naonczas za nic miano.21 — Albowiem okręty królewskie chodziły do Tarsis ze sługami Hirama raz na trzy lata, i przywoziły stamtąd złoto i srebro, i kość słoniową, i małpy, i pawie.22Stał się tedy wielkim Salomon nad wszystkich królów ziemskich przez bogactwo i sławę.23 I wszyscy królowie ziemi pragnęli widzieć oblicze Salomona, aby słuchać mądrości, którą dał Bóg w serce jego.24 I przynosili mu dary, naczynia srebrne i złote, i szaty, i zbroje, i rzeczy wonne, konie i muły na każdy rok.25 — Miał też Salomon czterdzieści tysięcy koni w stajniach, a wozów i jezdnych dwanaście tysięcy, i postawił je w miastach wozów poczwórnych, i koło króla w Jeruzalem.26 Sprawował też władzę nad wszystkimi królami od rzeki Eufratu aż do ziemi Filistyńskiej i aż do granicy egipskiej.27 I dostarczył tak wielkiej obfitości srebra w Jeruzalem jak kamieni, a cedrów takie mnóstwo jak płonnych fig, które rosną po polach.28 I przywodzono mu konie z Egiptu i ze wszystkich krain. ŚMIERĆ SALOMONA; ROBOAM OBEJMUJE PANOWANIE (9,29-31).29 A reszta czynów Salomona pierwszych i ostatnich spisana jest w słowach Natana proroka i w księdze Ahiasa Silończyka, i w widzeniu Adda widzącego, przeciw Jeroboamowi, synowi Nabata.30 A królował Salomon w Jeruzalem nad wszystkim Izraelem czterdzieści lat.31 I zasnął z ojcami swymi, i pogrzebali go w mieście Dawidowym; a królem został Roboam, syn jego, zamiast niego.CZĘŚC II (10,1- 36,23)HISTORIA KRÓLÓW JUDZKICHI. Roboam. (10,1 — 12,16) PODZIAŁ KRÓLESTWA (10,1-11,4). Roboam wysłuchuje w Sychem skarg ludu (10, 1-5). Radzi się starców, lecz idzie za namową swych rówieśników (6-11) i odrzuca prośbę ludu o zmniejszenie ciężarów (12-15). Dziesięć pokoleń odpada od Roboama (16-19). Bóg przez proroka Semejasza zakazuje wojny przeciw buntownikom (11,1-4).
101 I pojechał Roboam do Sychem, bo się tam był zeszedł wszystek Izrael, aby go królem ustanowić.2 Gdy to usłyszał Jeroboam, syn Nabata, który był w Egipcie (bo tam był uciekł przed Salomonem), natychmiast się wrócił.3 I przyzwali go, i przyszedł ze wszystkim ludem izraelskim, i rzekli do Roboama mówiąc:4 «Ojciec twój cisnął nas bardzo twardym jarzmem, ty lżej rozkazuj, niż ojciec twój, który na nas włożył ciężką niewolę, i ulżyj trochę z ciężaru, abyśmy ci służyli «5 A on rzekł: «Po trzech dniach wróćcie się do mnie.6 A gdy lud odszedł, radził się król starszych, którzy stawali przed ojcem jego Salomonem, póki jeszcze był żyw, mówiąc: «Co za radę dajecie, żebym odpowiedział ludowi?»7 Oni mu rzekli: «Jeśli się spodobasz ludowi temu i zmiękczysz ich słowy łaskawymi, będą ci służyć przez wszystek czas.»8 Ale on opuścił radę starych, a zaczął radzić się młodych, którzy z nim wychowani byli i przy nim byli.9 I rzekł do nich: «Co się wam zda? albo co mam odpowiedzieć ludowi temu, który do mnie mówił: Ulżyj jarzma, które na nas twój ojciec włożył?»10 A oni odpowiedzieli jako młodzieńcy, razem z nim w rozkoszach wychowani, i rzekli: «Tak powiesz ludowi, który ci mówił: Ojciec twój obciążył jarzmo nasze, ty ulżyj, tak mu odpowiesz: Najmniejszy palec mój grubszy jest, niż biodra ojca mego. 11 Ojciec mój włożył na was ciężkie jarzmo, a ja więcej ciężaru przyłożę; ojciec mój siekł was biczami, a ja was siec będę basałykami.»12 A tak Jeroboam i wszystek lud przyszli do Roboama dnia trzeciego, jak im rozkazał.13 I odpowiedział król surowo, opuściwszy radę starszych,14 i mówił do nich według woli młodzieńców: «Ojciec mój włożył na was ciężkie jarzmo, które ja cięższym uczynię; ojciec mój siekł was biczami, a ja was będę siekł basałykami.»15 I nie przyzwolił na prośbę ludu, bo była wola Boża, aby spełniło się słowo jego, które był rzekł przez usta Ahiasa Silończyka do Jeroboama, syna Nabata.16 A lud wszystek, gdy król surowo mówił, tak rzekł do niego: «Nie mamy części w Dawidzie, ani dziedzictwa w synu Izaja. Wróć się, Izraelu, do przybytków twoich, a ty paś dom swój, Dawidzie!» I odszedł Izrael do przybytków swoich.17 A nad synami izraelskimi, którzy mieszkali w miastach judzkich królował Roboam.18 I posłał Roboam Adurama, który był nad poborami, i ukamienowali go synowie izraelscy, i umarł; a król Roboam pospieszył się wsiąść na wóz i uciekł do Jeruzalem.19 I odstąpił Izrael od domu Dawidowego aż do dnia tego.
111 I przyjechał Roboam do Jeruzalem i zwołał wszystek dom Judy i Beniamina, sto osiemdziesiąt tysięcy wybranych wojowników, aby walczyć przeciw Izraelowi i przywrócić sobie królestwo swoje.2 I stało się słowo Pańskie do Semejasza, człowieka Bożego, mówiąc:3 «Mów do Roboama, syna Salomona, króla Judy, i do wszystkiego Izraela, który jest w Judzie i Beniaminie:4 To mówi Pan: Nie pójdziecie ani walczyć nie będziecie przeciw braciom waszym; niech się wróci każdy do domu swego, bo się to za moją wolą stało.» Ci, usłyszawszy słowo Pańskie, wrócili się, a nie pociągnęli przeciw Jeroboamowi. MIASTA OBRONNE ZBUDOWANE PRZEZ ROBOAMA (11,5-12).5 I mieszkał Roboam w Jeruzalem, i pobudował miasta murowane w Judzie. 6 Zbudował Betlejem, Etam i Tekue, Betsur też,7 Socho i Odollam,8 nadto Get, Maresę i Zif,9 Aduram, Lachis i Azekę,10 Saarę też, Ajalon i Hebron, które były w Judzie i w Beniaminie, miasta bardzo obronne.11 A gdy je zamknął murem, postawił w nich przełożonych i składy na żywność, to jest na oliwę i wino.12 Ale i w każdym mieście uczynił zbrojownię na tarcze i na kopie, i wzmocnił je z wielką pilnością, i panował nad Judą i Beniaminem. KAPŁANI I LEWICI ŚCIĄGAJĄ DO KRÓLESTWA JUDZKIEGO (11,13-17).13 A kapłani i Lewici, którzy byli we wszystkim Izraelu, przyszli do niego ze wszystkich miejsc swoich,14 opuściwszy przedmieścia i posiadłości swoje, i przeniósłszy się do Judy i do Jeruzalem, przeto że ich odrzucił Jeroboam i potomkowie jego, aby nie sprawowali kapłaństwa Pańskiego,15 bo ustanowił sobie ofiarowników wyżyn i czartów, i cielców, które był uczynił.16 Ale i ze wszystkich pokoleń izraelskich wszyscy, którzy przyłożyli serce swe, aby szukać Pana, Boga Izraelowego, przyszli do Jeruzalem złożyć ofiary swe przed Panem, Bogiem ojców swoich.17 I umocnili królestwo judzkie i utwierdzili Roboama, syna Salomona, przez trzy lata; bo chodzili drogami Dawidowymi i Salomonowymi tylko przez trzy lata. ŻONY I DZIECI ROBOAMA (11,18-23).18 I pojął Roboam za żonę Mahalat, córkę Jerimota, syna Dawidowego; Abihail też, córkę Eliaba, syna Izaja, która mu urodziła synów:19 Jehusa, Somoriasza i Zooma.20 Po tej też pojął Maachę, córkę Absaloma, która mu urodziła Abiasza, Etaja, Zizę i Salomita.21 A miłował Roboam Maachę, córkę Absaloma, nad wszystkie żony swe i nałożnice; bo pojął osiemnaście żon, a nałożnic sześćdziesiąt I zrodził dwudziestu ośmiu synów, a sześćdziesiąt córek.22 I ustanowił na pierwszym miejscu Abiasza, syna Maachy, książęciem nad wszystkimi braćmi jego, bo tego myślał królem uczynić,23 ponieważ był mędrszy i możniejszy nad wszystkich synów jego i we wszystkich granicach judzkich i Beniaminowych, i we wszystkich miastach murowanych; i dawał im żywności dostatek, i starał się o wiele żon. NAJAZD SESAKA (12,1-12). Roboam opuszcza prawo Boże (1). Sesak napada kraj i zdobywa jego miasta (2-4). Roboam pokutuje, zmniejszenie kary (5-8). Wynik wojny (9-12).
121 A gdy było umocnione królestwo Roboama i utwierdzone, opuścił zakon Pański i wszystek Izrael z nim.2 A roku piątego królestwa Roboama, przyciągnął Sesak, król egipski, do Jeruzalem (bo byli zgrzeszyli Panu)3 z tysiącem i dwustu wozami i sześćdziesięciu tysiącami jezdnych, a ludu nie było liczby, który przyciągnął z nim z Egiptu, to jest Libijczycy, Troglodyci, Etiopowie.4 I zajął miasta obronne w Judzie, i przyciągnął aż do Jeruzalem.5 A Semejasz prorok wszedł do Roboama i do książąt judzkich, którzy się zebrali w Jeruzalem uciekając przed Sesakiem, i rzekł do nich: «To mówi Pan: Wyście mnie pozostawili, i ja was zostawiłem w rękach Sesaka.»6 I uląkłszy się książęta izraelscy i król rzekli: «Sprawiedliwy jest Pan!»7 A gdy ujrzał Pan, iż się upokorzyli, stało się słowo Pańskie do Semejasza, mówiąc: «Ponieważ się upokorzyli, nie wytracę ich, i dam im trochę ratunku, a nie wyleje się zapalczywość moja na Jeruzalem przez rękę Sesaka.8 Wszakoż będą mu służyć, aby poznali różnicę służby mojej i służby królestwa ziemskiego.»9 A tak odciągnął Sesak, król egipski, od Jeruzalem zabrawszy skarby domu Pańskiego i domu królewskiego, i wszystko z sobą uniósł, i puklerze złote, których Salomon nasprawiał, a na10 ich miejsce król sprawił miedziane i poruczył je przełożonym tarezników, którzy strzegli przedsionka pałacu.11 A gdy wchodził król do domu Pańskiego, przychodzili tarcznicy i brali je, i znowu odnosili je do zbrojowni swej.12 Wszelako ponieważ się upokorzyli, odwrócił się od nich gniew Pański, i nie zostali zgładzeni do końca; ponieważ i w Judzie znalazły się dobre uczynki. DŁUGOŚĆ I KONIEC PANOWANIA ROBOAMA (12,13-16).13 Wzmocnił się tedy król Roboam w Jeruzalem i królował; a było mu czterdzieści lat i rok, gdy królować począł, a siedemnaście lat królował w Jeruzalem w mieście, które Pan obrał, aby tam utwierdzić imię swe, ze wszystkich pokoleń izraelskich. A imię matki jego Naama, Ammonitka.14 A czynił zło i nie przygotował serca swego, aby szukać Pana.15 A czyny Roboama pierwsze i ostatnie zapisane są w księgach Semejasza proroka i Adda widzącego, i z pilnością wyłożone; i walczyli przeciw sobie Roboam i Jeroboam po wszystkie dni.16 I zasnął Roboam z ojcami swymi, i pogrzebany został w mieście Dawida, i królował Abiasz, syn jego, zamiast niego.II. Abiaszˇ(13,1-22) POCZĄTEK I DŁUGOŚĆ PANOWANIA ABIASZA (13,1-2a).
131 Roku ósmego króla Jeroboama został Abiasz królem nad Judą.2 Trzy lata królował w Jeruzalem, a imię matki jego Michaja, córka Uriela z Gabaa i była walka między Abiaszem i Jeroboamem. WOJNA Z JEROBOAMEM, KRÓLEM IZRAELSKIM (13,2b-22). Abiasz wszczyna wojnę, obustronne siły (2b-3). Przemowa Abiasza do Jeroboama (4-12). Wynik wojny (13-21). Koniec panowania Abiasza (22).I 3 A gdy Abiasz rozpoczął bitwę i miał bardzo walecznych mężów i wybranych czterysta tysięcy, Jeroboam uszykował naprzeciw wojsko ośmiuset tysięcy mężów, którzy też byli wybrani i bardzo mocni do bitwy.4 Stanął tedy Abiasz na górze Semeron, która była w Efraim, i rzekł: «Słuchaj Jeroboamie i wszystek Izraelu!5 Czy nie wiecie iż Pan, Bóg izraelski, dał królestwo Dawidowi nad Izraelem na wieki, jemu i synom jego przymierzem soli?6 I powstał Jeroboam, syn Nabata, sługa Salomona, syna Dawidowego, i podniósł wojnę przeciw panu swemu.7 I skupili się przy nim mężowie nikczemni i synowie Beliala, i przemogli przeciw Roboamowi, synowi Salomonowemu; a Roboam był prostak i lękliwego serca, i nie mógł się im oprzeć.8 A tak wy teraz mówicie, że się możecie oprzeć królestwu Pańskiemu, które trzyma przez synów Dawidowych, a macie ludu moc wielką i cielce złote, które wam uczynił Jeroboam za bogi.9 I wyrzuciliście kapłanów Pańskich, synów Aaronowych, i Lewitów, a poczyniliście sobie ofiarników jak wszystkie narody ziemi. Ktokolwiek przyjdzie, a poświęci rękę swoją przez byka z wołów i siedem baranów, staje się ofiarnikiem tych, którzy nie są bogami. A Pan nasz jest Bogiem, którego nie opuszczamy; i kapłani służą Panu z synów Aaronowych, i Lewici są w porządku swoim;11 całopalenia też ofiarują Panu na każdy dzień rano i wieczór, i wonne kadzenie według rozkazania zakonu sprawione, i bywają wykładane chleby na stole przeczystym; i jest u nas świecznik złoty i lampy jego, aby je zapalano zawsze na wieczór; my bowiem strzeżemy przykazań Pana, Boga naszego, któregoście wy opuścili.12 Otóż w wojsku naszym hetmanem jest Bóg i kapłani jego, którzy trąbią w trąby, i brzmią przeciwko wam. Synowie izraelscy! nie walczcie przeciw Panu, Bogu ojców waszych, bo to nie z pożytkiem waszym!»13 Gdy on to mówił Jeroboam z tyłu przygotowywał zasadzkę; a stojąc przeciw nieprzyjacielowi, otaczał swym wojskiem Judę nic nie podejrzewającego.14 I obejrzawszy się Juda, obaczył, że nastaje bitwa i z przodu i z tyłu, i zawołał do Pana, a kapłani poczęli trąbić w trąby.15 I wszyscy mężowie Judy uczynili okrzyk; a oto gdy oni wołali, przestraszył Bóg Jeroboama i wszystkiego Izraela, który stał przeciwko Abiaszowi i Judzie.16 I uciekli synowie Izraela przed Judą, i podał ich Bóg w ręce ich.17 Pobił ich tedy Abiasz i lud jego porażką wielką, i poległo rannych z Izraela pięćkroć sto tysięcy mężów mocnych.18 I poniżeni zostali synowie izraelscy naonczas, a synowie judzcy wzmocnili się bardzo, przeto iż ufali w Panu, Bogu ojców swoich.19 I gonił Abiasz Jeroboama uciekającego, i pobrał miasta jego: Betel i córki jego, i Jesanę z córkami jej, Efron też i córki jego.20 I nie mógł już więcej oprzeć się Jeroboam za dni Abiaszowych, i zabił go Pan, i umarł.21 A tak Abiasz, umocniwszy królestwo swe, pojął żon czternaście i zrodził dwudziestu dwu synów i szesnaście córek.22 A reszta spraw Abiasza i dróg i czynów jego opisana jest bardzo pilnie w księdze Adda proroka.III. Asa (14,1 — 16,14) ASA KRÓLEM; JEGO REFORMY RELIGIJNE (14,1-5).
141 I zasnął Abiasz z ojcami swymi, i pogrzebali go w mieście Dawidowym, a królem został Asa, syn jego, zamiast niego; za jego dni uspokoiła się ziemia przez dziesięć lat.2 I czynił Asa, co było dobrego i przyjemnego przed oczyma Boga swego, i rozwalił ołtarze cudzoziemskiego nabożeństwa i wyżyny;3 i połamał słupy, i gaje wyrąbał,4 i rozkazał Judzie, aby szukał Pana, Boga ojców swoich, a czynił zakon i wszystkie przykazania;5 i zniósł ze wszystkich miast Judy ołtarze i zbory, i królował w pokoju. WZROST POTĘGI ASY (14,6-8). Miasta warowne (6-7). Wojsko królewskie (8).6 Pobudował też miasta obronne w Judzie, bo był w pokoju, a żadne wojny za czasu jego nie powstały, gdyż Pan pokój dawał.7 I mówił Judzie: «Pobudujmy te miasta, a otoczmy murem i utwierdźmy wieżami, bramami i zamkami, póki od wojen wszystko wolne, dlatego żeśmy szukali Pana, Boga ojców naszych, i dał nam pokój wokoło.» Budowali tedy, a żadnej przeszkody w budowaniu nie było.8 A Asa miał w wojsku swym noszących tarcze i drzewce, z Judy trzykroć sto tysięcy, a z Beniamina tarczników i strzelców po dwakroć sto osiemdziesiąt tysięcy, wszyscy ci mężowie bardzo mocni. ASA ZWYCIĘŻA ZARĘ, KRÓLA ETIOPSKIEGO (14,9-15). Najazd Zary na Judę (9-10). Modlitwa Asy (11). Zwycięstwo nad Zarą i łupy (12-15).9 I wyjechał przeciwko nim Zara Etiop z wojskiem swym, dziesięćkroć sto tysięcy, i z trzystu wozami, i przyciągnął aż do Maresy.10 A Asa wyciągnął przeciw niemu i uszykował wojsko do potyczki w dolinie Sefata, która jest koło Maresy.11 I wzywał Pana Boga, i rzekł: «Panie, nie masz u ciebie żadnej różnicy, czy małą liczbą ratujesz, czy wielką. Ratujże nas, Panie, Boże nasz, albowiem mając ufanie w tobie i w imieniu twoim wyszliśmy przeciwko mnóstwu temu. Panie, ty jesteś Bogiem naszym, niechże nie przemaga człowiek przeciw tobie!»12 Pan tedy przestraszył Etiopów przed Asą i Judą, i uciekli Etiopowie.13 I gonił ich Asa i lud, który z nim był, aż do Gerary, i polegli Etiopowie aż do szczętu, bo starci zostali, ponieważ Pan zabijał i wojsko jego walczyło. Nabrali tedy wiele łupów 14 i pobili wszystkie miasta wokoło Gerary, bo strach wielki przypadł na wszystkich; i splądrowali miasta, i wielką zdobycz wynieśli.15 Ale i obory owiec zburzywszy zabrali niezliczoną moc owiec i wielbłądów, i wrócili się do Jeruzalem. PROROCTWO AZARIASZA; NAPOMNIENIE DO WIERNOŚCI WOBEC BOGA (15,1-7).
151 A Azariasz, syn Odeda, gdy stał się w nim duch Boży, wyszedł naprzeciw Asy i rzekł mu:2 «Słuchajże mię, Aso i wszystek Judo i Beniaminie! Pan z wami, żeście z nim byli. Jeśli go szukać będziecie, znajdziecie; a jeśli go opuścicie, opuści was.3 A przeminie w Izraelu dni wiele bez Boga prawdziwego i bez kapłana nauczyciela, i bez zakonu.4 A gdy się nawrócą w utrapieniu swym do Pana, Boga izraelskiego, i szukać go będą, znajdą go.5 Naonczas nie będzie pokoju wychodzącemu i wchodzącemu, ale strachy zewsząd między wszystkimi obywatelami ziem;6 bo będzie walczył naród przeciw narodowi i miasto przeciw miastu; bo ich Pan zatrwoży wszelkim uciśnieniem.7 Wy tedy umocnijcie się, a niechaj nie mdleją ręce wasze, bo będzie zapłata uczynkowi waszemu.» NOWA REFORMA RELIGIJNA ASY (15,8-19). Wytępienie bałwochwalstwa (8). Odnowienie przymierza z Bogiem w obecności ludu z Judy i Izraela (9-15). Inne zarządzenia odnośnie do kultu (16-18). Pokój (19).8 Gdy to usłyszał Asa, to jest słowa i proroctwo Azariasza, syna Odeda, proroka, nabrał otuchy, i zniósł bałwany ze wszystkiej ziemi Judy i z Beniamina, i z miast góry Efraim, które zajął, i poświęcił ołtarz Pański, który był przed przysionkiem Pańskim.9 I zebrał wszystkiego Judę i Beniamina, i przychodniów z nimi z Efraima, z Manassesa i z Symeona; bo wielu z Izraela uciekło było do niego, widząc, iż z nim był Pan, Bóg jego.10 A gdy przyszli do Jeruzalem, miesiąca trzeciego, roku piętnastego królestwa Asy,11 ofiarowali Panu dnia owego z łupów i ze zdobyczy, którą przygnali, wołów siedemset, a baranów siedem tysięcy.12 I przystąpił według zwyczaju do potwierdzenia przymierza, aby szukać Pana, Boga ojców swoich, ze wszystkiego serca i ze wszystkiej duszy swojej.13 «A jeśliby kto, rzecze, nie szukał Pana, Boga izraelskiego, niech umrze, od najmniejszego aż do największego, od męża aż do niewiasty.»14 I przysięgli Panu głosem wielkim w radości, przy brzmieniu trąb i przy dźwięku kornetów wszyscy,15 którzy byli w Judzie, pod przekleństwem; bo ze wszystkiego serca swego przysięgli i wszystką wolą szukali go i znaleźli; i dał im Pan odpocznienie wokoło.-16 Ale i Maachę, matkę króla Asy, złożył z wielkiego panowania, za to że uczyniła w gaju bałwana Priapa, którego zupełnie skruszył i połamawszy w kawałki spalił u potoku Cedron.17 Wyżyny jednak pozostawiono w Izraelu; wszakoż serce Asy było doskonałe po wszystkie dni jego.18 I to, co ślubował ojciec jego i on sam, wniósł do domu Pańskiego: srebro, złoto i rozmaity sprzęt naczynia.19 A nie było wojny aż do trzydziestego i piątego roku królestwa Asy. WOJNA Z BAASĄ, KRÓLEM IZRAELSKIM (16,1-10). Baasa najeżdża Judę (1). Asa prosi o pomoc Syryjczyków (2-3). Klęska Baasy (4-6). Prorok Hanani gani króla za przywołanie Syryjczyków na pomoc (7-10).
161 A roku trzydziestego szóstego królestwa jego przyciągnął Baasa, król izraelski przeciwko Judzie, i murem otaczał Ramę, aby nikt nie mógł bezpiecznie wnijść i wynijść z królestwa Asy.2 A tak Asa wyniósł srebro i złoto ze skarbów domu Pańskiego i ze skarbów królewskich, i posłał do Benadada, króla syryjskiego, który mieszkał w Damaszku, mówiąc:3 «Mam z tobą przymierze, ojciec też mój z ojcem twym w zgodzie żyli; przeto posłałem ci srebro i złoto, abyś zerwawszy przymierze, które masz z Baasą, królem izraelskim, sprawił, aby odjechał ode mnie.»4 Dowiedziawszy się o tym Benadad, posłał wodzów wojsk swoich do miast izraelskich, ci zaś zburzyli Ahion, Dan, Abelmaim i wszystkie miasta murowane Neftalego.5 Gdy to usłyszał Baasa, przestał budować Ramę i zaniechał roboty swej.6 A król Asa wziął wszystkiego Judę, i pobrali z Ramy kamienie i drzewo, które na budowanie zgotował Baasa, i zbudował z nich Gabaa i Masfę.-7 Owego czasu przyszedł Hanani prorok do Asy, króla judzkiego, i rzekł mu: «Ponieważ położyłeś ufność w królu syryjskim, a nie w Panu, Bogu twoim, dlatego uszło wojsko króla syryjskiego z ręki twej.8 Czy nie daleko więcej było Etiopów i Libijczyków w wozach i w jezdnych, i w mnóstwie bardzo wielkim? A kiedy uwierzyłeś Panu, podał ich w ręce twoje. 9 Albowiem oczy Pańskie patrzą na wszystką ziemię i dodają mocy tym, którzy sercem doskonałym weń wierzą. A tak głupio uczyniłeś, i dlatego od tego czasu powstaną przeciw tobie walki.»10 A Asa oburzony na widzącego, kazał go wsadzić do więzienia, bo się o to bardzo rozgniewał; i pobił naonczas niemało ludu. ŚMIERĆ ASY (16,11-14).11 A sprawy pierwsze i ostatnie Asy opisane są w księdze królów Judy i Izraela. 12 Rozniemógł się też Asa roku trzydziestego dziewiątego królestwa swego na ból nóg bardzo ciężki; lecz i w chorobie swej nie szukał Pana, ale więcej ufał nauce lekarskiej.13 I zasnął z ojcami swymi, i umarł roku czterdziestego pierwszego królestwa swego.14 I pogrzebali go w grobie jego, który był sobie wykopał w mieście Dawidowym; i położyli go na łożu jego, pełnym rzeczy wonnych i maści nierządniczych, przyrządzonych aptekarską robotą, i spalili nad nim z bardzo wielką pompą.IV. Jozafat (17,1 — 20,37) WIELKOŚĆ I POTĘGA JOZAFATA (17,1-19). Jozafat zbroi się przeciw Izraelowi (1-2); jego wierność wobec Boga, bogactwa, reformy religijne (3-6); pouczanie ludu o Prawie (7-9). Potęga na zewnątrz, daniny okolicznych narodów (10-11). Warownie (12). Wodzowie i bohaterzy Jozafata (13-19).
171 A Jozafat, syn jego, został królem zamiast niego i wzmocnił się przeciw Izraelowi.2 I ustanowił poczty żołnierzów po wszystkich miastach Judy, które były otoczone murami. I obronę rozłożył w ziemi Judy i w miastach Efraima, które pobrał Asa, ojciec jego.3 I był Pan z Jozafatem, ponieważ chodził pierwszymi drogami Dawida, ojca swego,4 a nie miał nadziei w Baalach, ale w Bogu ojca swego, i postępował według przykazań jego, a nie wedle grzechów izraelskich.5 I utwierdził Pan królestwo w ręce jego, i dał wszystek Juda dary Jozafatowi, i doszedł do niezmiernych bogactw i wielkiej sławy.6 A gdy serce jego nabrało śmiałości dla dróg Pańskich, zniósł też z Judy wyżyny i gaje.-7 A roku trzeciego królestwa swego posłał z książąt swych Benhaila, Obdiasza, Zachariasza, Natanaela i Micheasza, aby nauczali w miastach judzkich,8 a z nimi Lewitów: Semejasza, Nataniasza, Zabadiasza, Asaela też i Semiramota, Jonatana, Adoniasza, Tobiasza i Tobadoniasza, Lewitów, i z nimi Elisamę i Jorama, kapłanów.9 I nauczali lud w Judzie, mając księgę zakonu Pańskiego, i obchodzili wszystkie miasta judzkie, i nauczali lud.10 — Stał się tedy strach Pański na wszystkie królestwa ziem, które były dokoła Judy, i nie śmieli walczyć przeciw Jozafatowi.11 Ale i Filistyni przynosili Jozafatowi dary i dań srebra. Arabowie też przyganiali bydła: baranów siedem tysięcy siedemset, i tyleż kozłów.12 — Urósł tedy Jozafat i podniósł się wysoko i pobudował w Judzie domy jak wieże, i miasta murowane.13 I wiele dzieł wykonał w miastach judzkich; mężowie też wojenni i mocni byli w Jeruzalem,14 liczba ich według domów rodzin ich była taka: w Judzie wodzowie wojska: Ednas książę, a z nim bardzo mocnych mężów trzysta tysięcy.15 Po tym Johanan książę, a z nim dwieście osiemdziesiąt tysięcy.16 Po tym Amazjasz, syn Zechriego, poświęcony Panu, a z nim dwieście tysięcy mężów dzielnych.17 Za nim szedł silny w boju Eliada, a z nim dzierżących łuk i tarczę dwieście tysięcy.18 Po tym też Jozabad, a z nim sto osiemdziesiąt tysięcy gotowych żołnierzy.18 Ci wszyscy byli przy ręce królewskiej, oprócz innych, których postawił w miastach murowanych we wszystkim Judzie. WYPRAWA ACHABA I JOZAFATA NA SYRYJCZYKÓW; ŚMIERĆ ACHABA (18,1-34). Achab wciąga Jozafata do przymierza w celu odebrania Syryjczykom Ramot Galaad (1-3). Fałszywi prorocy przepowiadają zwycięstwo (4-5). Jozafat prosi Achaba o przyzwanie Micheasza, syna Jemli (6-8). Sedekiasz, syn Chanaany, obiecuje zwycięstwo (9-11). Micheasz zapowiada najpierw zwycięstwo (12-14), lecz zaprzysiężony przez króla, klęskę (15-19) i opowiada swe widzenie o fałszywych prorokach (18-22); król wtrąca go do więzienia (23-27). W bitwie Jozafat ocalony od śmierci (28-32), a Achab ginie (33-34).
181 Był tedy Jozafat bogaty i sławny bardzo, i spowinowacił się z Achabem.2 A po latach zjechał do niego do Samarii; na jego przyjazd nabił Achab baranów i wołów bardzo wiele, dla niego i dla ludu, który z nim przyjechał, i namówił go, aby z nim ciągnął do Ramot Galaad.3 I rzekł Achab, król izraelski, do Jozafata, króla judzkiego: «Pojedź ze mną do Ramot Galaad.» Ten mu odpowiedział: «Jak ja, tak ty; jak lud twój, tak i lud mój, i będziemy z tobą na wojnie.»4 I rzekł Jozafat do króla izraelskiego: «Proszę, poradź się teraz mowy Pańskiej.»5 A tak król izraelski zebrał czterystu mężów proroków i rzekł do nich: «Czy mamy jechać do Ramot Galaad na wojnę, czy też dać pokój ?» A oni: «Jedź, rzekli, i poda Bóg w rękę królewską.»6 I rzekł Jozafat: «Czy tu nie masz proroka Pańskiego, abyśmy go też spytali?»7 I rzekł król izraelski do Jozafata: «Jest mąż jeden, którego możemy się spytać o wolę Pańską, lecz ja go mam w nienawiści, bo mi nie prorokuje nic dobrego, ale zawsze zło; a jest to Micheasz, syn Jemli » I rzekł Jozafat:8 «Nie mów tak królu.» Zawołał tedy król izraelski jednego z rzezańców i rzekł mu: «Zawołaj rychło Micheasza, syna Jemli «9 A król izraelski i Jozafat, król judzki, siedzieli obaj na tronie swoim, obleczeni w szaty królewskie. A siedzieli na placu u bramy Samarii, a wszyscy prorocy prorokowali przed nimi.10 A Sedekiasz, syn Chanaany, uczynił sobie rogi żelazne i mówił: «To mówi Pan: Tymi przewiejesz Syrię, aż ją zetrzesz.»11 I wszyscy prorocy podobnie prorokowali mówiąc: «Jedź do Ramot Galaad, a poszczęści ci się, i poda ich Pan w rękę królewską.»12 A poseł, który poszedł, aby zawołać Micheasza, rzekł mu: «Oto słowa wszystkich proroków jednymi usty dobre rzeczy zapowiadają królowi; proszę cię tedy, aby i twoja mowa od niej nie była różna, a mów szczęśliwe rzeczy.» 13 Micheasz mu odpowiedział: «Żyje Pan, że, cokolwiek mi rzecze Bóg mój, to mówić będę.»14 Przyszedł tedy do króla, a król mu rzekł: «Micheaszu, czy mamy jechać na wojnę do Ramot Galaad, czy też zaniechać?» On mu odpowiedział: «Jedźcie, bo wszystko się szczęśliwie powiedzie, i będą nieprzyjaciele podani w ręce wasze » 15 I rzekł król: «Po wtóre i po trzecie poprzysięgam cię, abyś mi nie powiadał, jeno co jest prawdą w imię Pańskie.»16 A on rzekł: «Widziałem wszystkiego Izraela rozproszonego po górach jak owce bez pasterza. I rzekł Pan: Nie mają ci panów; niech się każdy wróci do domu swego w pokoju.»17 I rzekł król izraelski do Jozafata: «Czym ci nie powiedział, że mi ten nic dobrego nie prorokuje, ale to, co jest złe?»18 A on rzekł: «Przeto słuchajcie słowa Pańskiego: Widziałem Pana, siedzącego na tronie swoim, a wszystko wojsko niebieskie stojące przy nim, po prawej i po lewej stronie.19 I rzekł Pan: Kto zwiedzie Achaba, króla izraelskiego, aby jechał i padł w Ramot Galaad?20 A gdy mówił jeden tak, a drugi inaczej, wystąpił duch, stanął przed Panem, i rzekł: Ja go zwiodę. Rzekł mu Pan: A przez co go zwiedziesz ?21 A on odpowiedział: Wynijdę, i będę kłamliwym duchem w ustach wszystkich proroków jego. I rzekł Pan: Zwiedziesz i przemożesz; wynijdź, a uczyń tak!22 Teraz tedy oto dał Pan ducha kłamstwa w usta wszystkich proroków twoich, a Pan mówił zło o tobie.»23 I przystąpił Sedekiasz, syn Chanaany, i uderzył Micheasza w policzek, i rzekł: «Którąż drogą przeszedł duch Pański ode mnie, żeby mówić tobie ?»24 I rzekł Micheasz: «Ty sam ujrzysz dnia owego, gdy wejdziesz z komory do komory, żeby się ukryć.»25 I rozkazał król izraelski, mówiąc: «Weźmijcie Micheasza i zawiedźcie go do Amona, starosty miejskiego, i do Joasa, syna Amelecha.26 I rzeczecie: To mówi król: Wsadźcie tego do ciemnicy, a dawajcie mu trochę chleba i trochę wody, aż się wrócę w pokoju.»27 I rzekł Micheasz: «Jeśli się wrócisz w pokoju, nie mówił Pan przeze mnie.» I rzekł: «Słuchajcie wszyscy ludzie!»28 Pojechali tedy król izraelski i Jozafat, król judzki, do Ramot Galaad.29 I rzekł król izraelski do Jozafata: «Odmienię szaty i tak pójdę do bitwy, a ty ubierz się w szaty twoje.» I odmięniwszy szaty udał się król izraelski w bitwę30 A król syryjski rozkazał wodzom jazdy swej mówiąc: «Nie walczcie przeciw najmniejszemu ani przeciw największemu, jeno przeciwko samemu królowi izraelskiemu.»31 A tak ujrzawszy wodzowie jazdy Jozafata rzekli: «To król izraelski!» I obskoczyli go walcząc; ale on zawołał do Pana, i uratował go, i odwrócił ich od niego.32 Bo gdy obaczyli wodzowie jazdy, że to nie był król izraelski, opuścili go.33 I zdarzyło się, że jeden z ludu wypuścił strzałę na ślepo i zranił króla izraelskiego między szyję a łopatki; a on rzekł woźnicy swemu: «Nawróć rękę swą i wywieź mię z walki, bom raniony.»34 I skończyła się bitwa dnia tego, a król izraelski stał na wozie swym przeciw Syryjczykom aż do wieczora, i umarł, gdy zachodziło słońce. PROROK JEHU POTĘPIA PRZYMIERZE JOZAFATA Z ACHABEM (19,1-3).
191 A Jozafat, król judzki, wrócił się w pokoju do domu swego do Jeruzalem. 2 Zabiegł mu Jehu, syn Hananiego, widzący, i rzekł do niego: «Dajesz pomoc niezbożnemu i wchodzisz w przyjaźń z tymi, którzy mają w nienawiści Pana, a przeto zasłużyłeś wprawdzie na gniew Pański,3 ale znalazły się w tobie uczynki dobre, przeto żeś zniósł gaje z ziemi judzkiej i przygotowałeś serce swe, aby szukać Pana, Boga ojców twoich.» RZĄDY WEWNĘTRZNE KRÓLESTWA (19,4-11). Jozafat wchodzi w lud (4); napomina do sprawiedliwości i sumienności sędziów w Judzie (5-7) i w Jeruzalem (8-11).4 Mieszkał tedy Jozafat w Jeruzalem; i znowu wyjechał do ludu od Bersabee aż do gór Efraim, i nawrócił ich do Pana, Boga ojców ich.5 I ustanowił sędziów ziemi po wszystkich miastach judzkich obronnych na każdym miejscu, i przykazał sędziom:6 «Baczcie, rzecze, co macie czynić, bo nie ludzki sąd sprawujecie, ale Pański; a cokolwiek osądzicie, na was się obali.7 Niechaj będzie bojaźń Pańska z wami, a wszystko z pilnością czyńcie; bo nie masz u Pana, Boga naszego, nieprawości ani względu na osoby, ani chciwości darów.»-8 W Jeruzalem też ustanowił Jozafat Lewitów i kapłanów, i przełożonych domów z Izraela, aby sąd i sprawę Pańską załatwiali mieszkańcom jego.9 I przykazał im mówiąc: «Tak czynić będziecie w bojaźni Pańskiej wiernie i doskonałym sercem.10 Wszelką sprawę, która przyjdzie przed was od braci waszych, którzy mieszkają w miastach swoich, między rodziną a rodziną, gdziekolwiek spór jest o zakon, o przykazanie, o ustawy, o przepisy, pouczcie ich, aby me grzeszyli przeciw Panu, by nie przyszedł gniew na was i na braci waszych; tak tedy czyniąc, nie zgrzeszycie.11 A Amariasz kapłan i kierownik wasz, będzie przełożonym w tych rzeczach, które do Boga należą, a Zabadiasz, syn Ismahela, który jest książęciem w domu judzkim, będzie nad tymi sprawami, które do urzędu królewskiego należą; i macie nauczycieli, Lewitów, przed sobą. Wzmacniajcież się i czyńcie z pilnością, a Pan będzie z wami w dobrych rzeczach « ZWYCIĘSTWO NAD AMMONITAMI I MOABITAMI (20,1-30). Jozafat, powiadomiony o najeździe nieprzyjaciół (1-2) pości i modli się do Boga (3-13). Prorok Jahazjel upewnia Jozafata o pomyślnym wyniku wojny (14-17). Błaganie Boga przed bitwą (18-21). Nieprzyjaciele wzajemnie się mordują (22-23); łupy (24-25). Jozafat dziękuje Bogu na polu walki i w Jeruzalem (26-28). Pokój (29-30).
201 Potem zebrali się synowie Moabu i synowie Ammona, a z nimi niektórzy z Ammonitów przeciw Jozafatowi, aby walczyć przeciw niemu2 I przyszli posłowie i oznajmili Jozafatowi mówiąc: «Przyciągnęło przeciwko tobie mnóstwo wielkie z tych miast, które są za morzem i z Syrii, a oto leżą w Asasontamar, to jest Engaddi.»3 A Jozafat, bojaźnią zdjęty, oddał się cały modlitwie do Pana, i zapowiedział post wszystkiemu Judzie.4 I zebrał się Juda, aby się modlić do Pana; ale i z miast swoich przyszli wszyscy, aby Pana wzywać.5 I gdy stanął Jozafat wpośród zgromadzenia Judy i Jeruzalem w domu Pańskim przed nowym przysionkiem, rzekł:6 «Panie, Boże ojców naszych, tyś jest Bogiem na niebie, i panujesz nad wszystkimi królestwami narodów; w ręce twojej jest moc i możność i nikt tobie sprzeciwić się nie może.7 Czy nie ty, Boże nasz, pobiłeś wszystkich mieszkańców tej ziemi przed ludem twoim izraelskim i dałeś ją potomstwu Abrahama, przyjaciela twe go na wieki?8 I mieszkali w niej, i zbudowali w niej świątynię imieniu twemu mówiąc:9 Jeśli na nas przypadnie zło, miecz sądu, powietrze i głód, staniemy przed oczyma twymi przed domem tym, w którym wzywane jest imię twoje, i będziemy wołać do ciebie w uciskach naszych, i wysłuchasz i wybawisz.10 Teraz tedy oto synowie Ammona i Moabu, i góra Seir, przez których ty nie dopuściłeś przejść Izraelowi, gdy wychodzili z Egiptu, ale ich minęli i nie wytracili ich,11 całkiem przeciwnie czynią i usiłują nas wyrzucić z posiadłości, którą nam dałeś.12 Boże nasz! czy więc ich nie osądzisz? W nas na pewno nie masz takiej mocy, żebyśmy się mogli takiemu mnóstwu oprzeć, które napadło na nas. Ale gdy nie wiemy, co czynić mamy, to tylko nam zostaje, abyśmy oczy nasze podnieśli do ciebie.»13 A wszystek lud judzki stał przed Panem z dziatkami i z żonami, i z synami swymi.14 I był Jahazjel, syn Zachariasza, syna Banajasza, syna Jehiela, syna Mataniego, Lewita z synów Asafa, nad którym stał się duch Pański pośród gromady, i rzekł:15«Słuchajcie, wszystek Judo i którzy mieszkacie w Jeruzalem, i ty, królu Jozafacie! To wam mówi Pan: Nie bójcie się ani lękajcie tego mnóstwa, bo to nie wasza walka, ale Boża.16 Jutro wynijdziecie przeciwko nim, bo pójdą pagórkiem zwanym Sis, i spotkacie ich na końcu potoku, który jest naprzeciw puszczy Jeruel.17 Nie wy to będziecie się potykać; ale tylko śmiało stójcie, a ujrzycie pomoc Pańską nad wami, o Judo i Jeruzalem! Nie bójcie się ani się lękajcie; jutro wynijdziecie przeciwko nim, a Pan będzie z wami!»18 Jozafat tedy i lud judzki, i wszyscy mieszkańcy Jeruzalem padli na oblicze swe na ziemię przed Panem i pokłonili się mu.19 A Lewici z synów Kaata i z synów Korego chwalili Pana, Boga izraelskiego, głosem wielkim wysoko.20 I gdy rano wstali, wyszli przez puszczę Tekue; a gdy wyruszyli, Jozafat stojąc wpośród nich rzekł: «Słuchajcie mię, mężowie judzcy i wszyscy mieszkańcy Jeruzalem! Wierzcie w Pana, Boga waszego, a będziecie bezpieczni; wierzcie prorokom jego, a wszystko szczęśliwie się powiedzie.»21 I dał radę ludowi, i postawił śpiewaków Pańskich, aby go chwalili w hufcach swoich, i żeby szli przed wojskiem i zgodnym głosem mówili: «Wysławiajcie Pana, iż na wieki miłosierdzie jego.»22 A gdy zaczęli śpiewać chwałę, obrócił Pan ich zasadzkę przeciw nim samym, to jest synów Ammona i Moabu, i gór Seir, którzy byli wyciągnęli, aby walczyć przeciw Judzie, i zostali pobici.23 Bo synowie Ammona i Moabu powstali przeciw mieszkańcom gór Seir; aby ich wybić i wygładzić, a gdy tego dokazali, sami się też na siebie obróciwszy, od wspólnych razów polegli.24 A gdy Juda przyszedł do wieży strażnicy, która jest zwrócona ku puszczy, ujrzał z daleka wszystką krainę jak szeroka, pełną trupów, i że nikt nie został, kto by był mógł ujść mordu.25 Przyszedł tedy Jozafat i wszystek lud z nim, żeby zdzierać łupy z pobitych; i znaleźli między trupami sprzęt rozmaity, szaty też i naczynia bardzo kosztowne, i rozgrabili, tak iż wszystkiego unieść nie mogli ani przez trzy dni łupów pozbierać dla wielkich zdobyczy.26 A dnia czwartego zebrali się w dolinie Błogosławieństwa; bo, ponieważ tam błogosławili Pana, nazwali to miejsce doliną Błogosławienia aż do tego czasu.27 I wrócił się wszystek Juda i mieszkańcy Jeruzalem, i Jozafat przed nimi do Jeruzalem z weselem wielkim, iż im Pan dał radość nad nieprzyjaciółmi ich.28 I wjechali do Jeruzalem z harfami i cytrami, i z trąbami do domu Pańskiego.29 I przypadł strach Pański na wszystkie królestwa ziemi, gdy usłyszały, iż Pan walczył przeciw nieprzyjaciołom Izraelowym.30 I uspokoiło się królestwo Jozafata, i dał mu Bóg pokój wokoło. KONIEC PANOWANIA; PRZYMIERZE Z OCHOZJASZEM, KRÓLEM IZRAELSKIM (20,31-37).31 Królował tedy Jozafat nad Judą; a miał trzydzieści pięć lat, gdy królować począł, a dwadzieścia pięć lat królował w Jeruzalem; imię matki jego Azuba, córka Selahiego.32 I chodził drogą Asy, ojca swego, i nie ustąpił z niej czyniąc, co się przed Panem podobało.33 Wszelako wyżyn nie zniósł i jeszcze lud nie naprostował serca swego ku Panu, Bogu ojców swoich.34 A reszta spraw Jozafatowych pierwszych i ostatnich opisana jest w słowach Jehu, syna Hananiego, które porządnie wpisał w księgi królów izraelskich. —35 Potem Jozafat, król judzki, wszedł w przyjaźń z Ochozjaszem, królem izraelskim, którego sprawy były bardzo niepobożne.36 I ułożył się z nim, aby zbudować okręty, które by chodziły do Tarsis, i zbudowali okręty w Asjongaber.37 A Eliezer, syn Dodaua, z Maresy, prorokował przeciw Jozafatowi mówiąc: «Ponieważ wszedłeś w przymierze z Ochozjaszem, potłukł Pan dzieła twoje.» I porozbijały się okręty, i nie mogły iść do Tarsis.V.Joram, król judzki.(21,1-20) JORAM, WSTĄPIWSZY NA TRON, ZABIJA SWYCH BRACI; JEGO BEZBOŻNOŚĆ (21,1-7).
211 I zasnął Jozafat z ojcami swymi, i pogrzebany został z nimi w mieście Dawidowym; a Joram, syn jego został królem zamiast niego.2 Ten miał braci, synów Jozafata Azariasza, Jahiela, Zachariasza, Azariasza, Michaela i Safatiasza: wszyscy ci byli synami Jozafata, króla judzkiego.3 I dał im ojciec ich darów wiele, srebra i złota, i dochody, z miastami bardzo obronnymi w Judzie, a królestwo oddał Joramowi, przeto iż był pierworodny. 4 Powstał tedy Joram na królestwo ojca swego, i gdy się wzmocnił, zabił mieczem wszystkich braci swych i niektórych z książąt izraelskich.5 Trzydzieści dwa lata miał Joram, gdy począł królować, a osiem lat królował w Jeruzalem.6 I chodził drogami królów izraelskich, jak czynił dom Achabów, bo córka Achaba była żoną jego; i czynił zło przed oczyma Pańskimi.7 A Pan nie chciał wytracić domu Dawidowego dla przymierza, które był z nim uczynił, ponieważ obiecał, że da jemu i synom jego świecę przez wszystek czas. GŁÓWNE ZDARZENIA I KONIEC PANOWANIA (21,8-20). Bunt Edomitów (8-10);list proroka Efiasza do króla (11-15). Najazd Filistynów i Arabów (16-17). Śmierć Jorama (18-20).8 W owe dni odstąpił Edom, aby nie podlegać Judzie, i ustanowił sobie króla.9 A gdy wyruszył Joram z wodzami swymi i ze wszystką jazdą, która była z nim, powstał w nocy i pobił Edoma, który go był otoczył, i wszystkich wodzów jazdy jego.10 Pomimo to Edom odstąpił od niego, aby nie był pod mocą Judy, aż do dnia tego. Tego czasu odstąpiła i Lobna, aby nie była pod ręką jego; bo był opuścił Pana, Boga ojców swoich.-11 A nadto naczynił wyżyn w miastach judzkich i przywiódł do cudzołóstwa mieszkańców Jeruzalem, i Judę do przestępstwa.12 I przyniesiono mu list od Eliasza proroka, w którym było napisane: «To mówi Pan, Bóg Dawida, ojca twego: Ponieważ nie chodziłeś drogami Jozafata, ojca twego, i drogami Asy, króla judzkiego,13 aleś chodził drogą królów izraelskich i przywiodłeś ku cudzołóstwu Judę i mieszkańców Jeruzalem, naśladując cudzołóstwa domu Achabowego, a nadto pomordowałeś i braci twych, dom ojca twego, lepszych od ciebie,14 oto Pan skarze cię kaźnią wielką z ludem twoim i z synami, i z żonami twymi, i ze wszystką majętnością twoją.15 A ty zachorujesz na złą niemoc wnętrza twego, aż wyjdą po trochu trzewia twoje na każdy dzień:»16 Pobudził tedy Pan na Jorama ducha Filistynów i Arabów, którzy są o granicę z Etiopami,17 i wtargnąwszy do ziemi judzkiej spustoszyli ją, i pobrali wszystką majętność, która znalazła się w domu królewskim, a nadto synów jego i żony; i nie został mu syn, jeno Joachaz, który był najmłodszy.18 — A do tego wszystkiego dotknął go Pan niemocą wewnętrzną nieuleczalną.19 A gdy dzień po dniu następował i toczyły się czasy, przeszły dwa lata; a wysuszony długą chorobą, tak iż nawet wnętrzności swe ze siebie wyrzucał, pozbył się równocześnie choroby i życia. I umarł na bardzo złą chorobę, i nie uczynił mu lud pogrzebu wedle zwyczaju spalenia, jak był czynił przodkom jego.20Trzydzieści dwa lata miał, gdy począł królować, a osiem lat królował w Jeruzalem. A chodził niedobrze, i pogrzebali go w mieście Dawidowym, wszakże nie w grobie królów.VI. Ochozjasz, król judzki.(22,1-9) WSTĄPIENIE NA TRON OCHOZJASZA; JEGO REZBOŻNOŚĆ (22,1-4).
221 A mieszkańcy Jeruzalem zamiast niego ustanowili królem Ochozjasza, syna jego najmłodszego, bo wszystkich starszych, którzy przed nim byli, zabili zbójcy arabscy, którzy byli wtargnęli do obozu;i został królem Ochozjasz, syn Jorama, króla judzkiego.2 Czterdzieści dwa lata miał Ochozjasz, gdy począł królować; a jeden rok królował w Jeruzalem; imię matki jego Atalia, córka Amriego.3 Ale i ten chodził drogami domu Achabowego, bo matka jego przywiodła go do niezbożnych czynów.4 Czynił tedy zło przed oczyma Pańskimi, jak dom Achabów, bo oni byli mu radnymi po śmierci ojca jego na zgubę jego. PRZYMIERZE Z JORAMEM, KRÓLEM IZRAELSKIM; ŚMIERĆ KRÓL (22,5-9).5 I chodził wedle rady ich, i pojechał z Joramem, synem Achaba, królem izraelskim, na wojnę przeciw Hazaelowi, królowi syryjskiemu, do Ramot Galaad, i zranili Syryjczycy Jorama,6 który wrócił się, żeby się leczyć, do Jezrahelu, bo odniósł wiele ran w wymienionej bitwie. Ochozjasz tedy, syn Jorama, króla Judy, zjechał nawiedzić Jorama, syna Achabowego, chorującego w Jezrahelu.7 Bo było to wolą Bożą przeciw Ochozjaszowi, aby jechał do Jorama; a gdy przyjechał, wyjechał z nim przeciw Jehu, synowi Namsjego, którego był Pan namaścił, aby wytracił dom Achabów.8 Gdy tedy Jehu wytracał dom Achaba, znalazł książąt judzkich i synów braci Ochozjasza, którzy mu służyli, i zabił ich.9 Samego też Ochozjasza szukając, pojmał go kryjącego się w Samarii, a przywiedzionego przed siebie zabił; i pogrzebali go, przeto że był synem Jozafata, który szukał Pana ze wszystkiego serca swego. I nie było więcej żadnej nadziei, by miał królować ktoś z rodu Ochozjaszowego.VII. Atalia (22,10 — 23,21)I. ATALIA KRÓLOWA; MORDUJE SYNÓW OCHOZJASZA, JOAS UCHODZI ŚMIERCI (22,10-12).10 Atalia bowiem, matka jego, widząc, że umarł syn jej, powstała i wymordowała wszystek ród królewski domu Jorama.11 Josabet wszakże córka królewska wzięła Joasa, syna Ochozjaszowego, i wykradła go spośród synów królewskich, gdy ich zabijano, i skryła go z mamką jego w izbie sypialnej, a Josabet, która go skryła, była córką króla Jorama, żoną Jojady, wielkiego kapłana, a siostrą Ochozjasza; i przeto go Atalia nie zabiła.12 Był tedy z nimi w domu Bożym skryty przez sześć lat, przez które Atalia królowała nad ziemią. ZAMORDOWANIE ATALII (23,1-21). Kapłan Jojada przygotowuje wprowadzenie Joasa na tron (1-7). Uznanie i namaszczenie Joasa na króla (8-11). Zamordowanie Atalii (12-15). Odnowienie przymierza z Bogiem, usunięcie kultu Baala (16-19). Joas wprowadzony do pałacu (20-21).
231 A roku siódmego wzmocniwszy się Jojada, wziął rotmistrzów, to jest Azariasza, syna Jerohama, Ismahela, syna Johanama, Azariasza też, syna Obeda, Maasjasza, syna Adajasza, i Elisafata, syna Zechriego, i uczynił z nimi przymierze.2 Ci obszedłszy Judę, zebrali Lewitów ze wszystkich miast judzkich i książąt domów izraelskich, i przyszli do Jeruzalem.3 Uczyniło tedy wszystko mnóstwo przymierze z królem w domu Bożym, i rzekł do nich Jojada: «Oto syn królewski będzie królował, jak mówił Pan o synach Dawidowych.4 Ta tedy jest rzecz, którą uczynicie:5 Trzecia część z was, którzy przychodzą na sabat, kapłanów, Lewitów i odźwiernych, będzie w bramach, a trzecia część przy domu królewskim, a trzecia u bramy, którą zowią Fundamentu; a wszystek inny gmin niechaj będzie w dziedzińcach domu Pańskiego.6 A nikt inny niech nie wchodzi do domu Pańskiego, jeno kapłani i ci z Lewitów, którzy służą; ci tylko niechaj wchodzą, gdyż są poświęceni, ale wszystek inny gmin niechaj strzeże straży Pańskiej.7 Lewici zaś niech obstąpią króla, mając każdy broń swoją (a jeśliby kto inny wszedł do kościoła, niech będzie zabity), i niech będą z królem wchodządzącym i wychodzącym.»8 Uczynili tedy Lewici i wszystek Juda wedle wszystkiego, co rozkazał Jojada, kapłan wielki, i wziął każdy z nich mężów, którzy pod nim byli, tak tych, którzy chodzili według porządku sabatu, jak tych, którzy skończyli sabat i wynijść mieli; bo Jojada, kapłan wielki, nie pozwolił odchodzić pocztom, które zwykłe były co tydzień po sobie następować9 I dał Jojada kapłan rotmistrzom oszczepy i tarcze i puklerze króla Dawida, które był poświęcił w domu Pańskim.10 I postawił wszystek lud dzierżący puginały od prawej strony kościoła aż do lewej strony kościoła przed ołtarzem i kościołem wokoło króla.11 I wywiedli syna królewskiego, i włożyli nań koronę i świadectwo, i dali mu w ręce zakon, i ustanowili go królem; namaścił go też Jojada, kapłan wielki, i synowie jego, i winszowali mu, i rzekli:, «Niech żyje król!»12 Gdy usłyszała Atalia głos biegnących i chwalących króla, weszła między lud do kościoła Pańskiego.13 A gdy ujrzała króla stojącego na stopniu u wejścia, a książąt i hufce wokoło niego, i wszystek lud ziemi weselący się i trąbiący w trąby, i grający na rozmaitych instrumentach muzycznych, i głos chwalących, rozdarła szaty swe i rzekła: «Zdrada, zdrada!»14 I wyszedłszy Jojada, kapłan wielki, do rotmistrzów i do wodzów wojska, rzekł im: «Wywiedźcie ją przed kościół i niech będzie zabita mieczem przed kościołem!» I rozkazał kapłan, żeby jej nie zabijano w domu Pańskim.15 I chwycił ją za szyję, a gdy weszła w bramę koni domu królewskiego, tam ją zabili.16 A Jojada zawarł przymierze między sobą, wszystkim ludem i królem, aby był ludem Pańskim.17 A tak wszystek lud wszedł do domu Baala i zburzyli go, i ołtarze i bałwany jego połamali, Matana też, ofiarownika Baala, zabili przed ołtarzami.18 A Jojada ustanowił przełożonych w domu Pańskim pod ręką kapłanów i Lewitów, których był podzielił Dawid w domu Pańskim, aby ofiarowali całopalenia Panu, jak napisano w zakonie Mojżeszowym z weselem i z pieśniami, według rozporządzenia Dawidowego.19 Postawił też odźwiernych w bramach domu Pańskiego, aby nie wchodził do niego nikt z jakiegokolwiek powodu nieczysty w jakiejkolwiek rzeczy.20 I wziął rotmistrzów i mężów co dzielniejszych, i przełożonych ludu, i wszystko pospólstwo ziemi, i prowadzili króla z domu Pańskiego i wwiedli przez środek bramy wyższej do domu królewskiego, i posadzili go na stolicy królewskiej.21 I uradował się wszystek lud ziemi, i uspokoiło się miasto; lecz Atalia mieczem została zabita.VIII. Joas, król judzki (24,1-27) POCZĄTEK PANOWANIA JOASA (24,1-3).
241 Siedem lat było Joasowi, gdy królować począł, a czterdzieści lat królował w Jeruzalem. Imię matki jego Sebia z Bersabee.2 I czynił, co jest dobrego przed Panem, po wszystek czas żywota Jojady kapłana.3 A Jojada wziął mu dwie żony, z których zrodził synów i córki. NAPRAWA ŚWIĄTYNI (24,4-14). Zamiar króla (4); zbiórka pieniędzy (5-10);płacenie robotnikom (11-12). Praca dokonana (13-14).4 Potem spodobało się Joasowi, żeby naprawić dom Pański.5 I zebrał kapłanów i Lewitów, i rzekł im: «Wynijdźcie do miast judzkich i zbierajcie na każdy rok ze wszystkiego Izraela pieniądze na naprawę domu Boga waszego, a czyńcie to rychło.»6 Ale Lewici niedbale to czynili. I wezwał król Jojadę, przedniejszego kapłana, i rzekł mu: «Czemużeś nie starał się przymusić Lewitów, żeby wnieśli pieniądz z Judy i z Jeruzalem, jak ustanowił Mojżesz, sługa Pański aby je wnosiło wszystko mnóstwo izraelskie do przybytku świadectwa?»7 Atalia bowiem niezbożna i synowie jej zniszczyli dom Boży, i wszystkimi rzeczami, które były poświęcone w kościele Pańskim, ozdobili zbór Baala. 8 Rozkazał tedy król uczynić skrzynię i postawiono ją u bramy domu Pańskiego przed kościołem.9 I obwołano w Judzie i w Jeruzalem, aby każdy przynosił Panu pieniądze, które nałożył Mojżesz, sługa Boży, na wszystkiego Izraela na puszczy.10 I uweselili się wszyscy książęta i wszystek lud, a wszedłszy znieśli do skrzyni Pańskiej i włożyli, tak że się napełniła.11 A gdy był czas, aby przynieść skrzynię przed króla przez ręce Lewitów (gdyż widzieli, iż pieniędzy jest wiele), wchodził pisarz królewski, i ten, którego kapłan pierwszy ustanowił, i wysypywali pieniądze, które były w skrzyni, a skrzynię odnosili na swe miejsce; tak czynili na każdy dzień, i zebrano pieniądze niezliczone,12 które król i Jojada dawali tym, co byli przełożonymi nad robotami domu Pańskiego; a oni najmowali za nie tych, co łamali kamienie, i rzemieślników do każdej roboty, aby naprawiali dom Pański, rzemieślników też około żelaza i miedzi, aby podeprzeć, co już upadać poczynało.13 I pracowali pilnie ci, którzy robili, i wyrównywały się blizny murów przez ręce ich, i odnowili dom Pański, jak był pierwej, i uczynili, że stał mocno.14 A gdy dokonali wszystkiej roboty, przynieśli resztę pieniędzy przed króla i Jojadę; za nie sprawiono sprzęty kościelne na posługę i na całopalenia, czasze też i inne naczynia złote i srebrne; i ofiarowano całopalenia w domu Pańskim ustawicznie po wszystkie dni Jojady. ŚMIERĆ JOJADY, ZMIANA USPOSOBIENIA KRÓLA, ZAMORDOWANIE PROROKA ZACHARIASZA (24,15-22).15 I zestarzał się Jojada, pełen dni, i umarł, gdy miał sto trzydzieści lat;16 i pogrzebali go w mieście Dawidowym z królami, przeto że dobrze uczynił Izraelowi i domowi jego.-17 A gdy umarł Jojada, weszli książęta judzcy i pokłonili się królowi; a on zmiękczony uniżonością ich, usłuchał ich.18 I opuścili kościół Pana, Boga ojców swych, i służyli gajom i rzeźbionym obrazom; i wybuchł gniew przeciw Judzie i Jeruzalem dla tego grzechu.19 I posyłał im proroków, aby się nawrócili do Pana, ale oni ich świadectwa słuchać nie chcieli.20 Duch tedy Boży oblókł Zachariasza kapłana, syna Jojady, i stanął przed oczyma ludu, i rzekł im: «To mówi Pan Bóg: Czemu przestępujecie przykazanie Pańskie, co nie wyjdzie wam na dobre, i opuściliście Pana, aby was opuścił?»21 Lecz oni zebrawszy się przeciw niemu ciskali kamieniami wedle rozkazania królewskiego, w dziedzińcu domu Pańskiego.22 I nie pamiętał Joas król na miłosierdzie, które mu był okazał Jojada, ojciec jego, ale zabił syna jego; a ten, umierając mówił: «Niech Pan patrzy i dochodzi!» NAJAZD SYRYJCZYKÓW; ŚMIERĆ JOASA (24,23-27).23 A gdy rok minął, przyciągnęło przeciw niemu wojsko syryjskie, przyszło do Judy i Jeruzalem, i zabiło wszystkich książąt z ludu, a łupy wszystkie posłali królowi do Damaszku.24 A choć bardzo mały poczet Syryjczyków przyjechał, podał Pan w ręce ich niezliczone mnóstwo, przeto iż opuścili Pana, Boga ojców swoich. Nad Joasem też dopuścili się sromotnych sądów.25 A odjechawszy, zostawili go w ciężkich niemocach; i powstali przeciw niemu słudzy jego dla pomszczenia krwi syna Jojady kapłana, i zabili go w łóżku jego, i umarł, i pogrzebali go w mieście Dawidowym, ale nie w grobach królewskich.26 A zasadzili się byli nań: Zebad, syn Semaat, Ammonitki, i Jozabad, syn Semarit, Moabitki. 27 — A synowie jego i suma pieniędzy, która była zebrana za niego, i naprawa domu Bożego, są pilnie opisane w księdze królewskiej. I został królem zamiast niego Amazjasz, syn jego.IX. Amazjasz (25,1-28) POCZĄTKI PANOWANIA (25,1-4). Długość panowania, stanowisko religijne (1-2). Amazjasz karze śmiercią zabójców swego ojca (3-4).
251 Dwadzieścia pięć lat miał Amazjasz, gdy począł królować, a dwadzieścia dziewięć lat królował w Jeruzalem. Imię matki jego Joadan z Jeruzalem.2 I czynił dobrze przed oczyma Pańskimi, wszakże niedoskonałym sercem.3 A gdy ujrzał, że wzmocniło się jego królestwo, pomordował służebników, którzy zabili króla, ojca jego.4 Ale synów ich nie zabił, jak napisano w księdze zakonu Mojżeszowego, gdzie Pan przykazał mówiąc: «Nie będą zabici ojcowie za synów, ani synowie za ojców swych, ale każdy w grzechu swoim umrze.» ZWYCIĘSTWO NAD EDOMITAMI (25, 5-16). Amazjasz zbiera wojsko z Judejczyków i Izraelitów, lecz tych ostatnich za radą pewnego proroka odsyła (5-10). Zwycięstwo w dolinie Żup (11-12). Najazd odprawionych żołnierzy Izraelskich na Judę (13). Amazjasz oddaje cześć bożkom idumejskim (14-16).5 Zgromadził tedy Amazjasz Judę i ustawił ich według domów, tysiączników i setników po wszystkim Judzie i Beniaminie; i policzywszy ich od dwudziestego roku i wyżej, znalazł trzysta tysięcy młodych, którzy mogli wynijść na wojnę i dzierżyć włócznie i tarcze.6 Najął też za pieniądze z Izraela sto tysięcy mocnych za sto talentów srebra.7 I przyszedł do niego człowiek Boży, i rzekł: «O królu, niechaj z tobą wojsko izraelskie nie wychodzi, bo nie masz Pana z Izraelem ani ze wszystkimi synami Efraima.8 A jeśli mniemasz, że wojny polegają na mocy wojska, uczyni Bóg, że będziesz od nieprzyjaciół zwyciężony; Bożą rzeczą bowiem jest i pomóc, i w tył obrócić.» 9 I rzekł Amazjasz do człowieka Bożego: «Cóż tedy będzie ze stu talentami, które dałem żołnierzom izraelskim?» I odpowiedział mu człowiek Boży: «Ma Pan skąd może ci dać daleko więcej niźli to»10 Odłączył tedy Amazjasz wojsko, które do niego przyszło z Efraima, aby się wróciło na miejsce swe; a oni rozgniewawszy się bardzo na Judę wrócili się do krainy swojej.11 — Lecz Amazjasz śmiało wywiódł lud swój, pociągnął do doliny Żup, i pobił synów Seiru dziesięć tysięcy.12 A synowie judzcy pojmali drugie dziesięć tysięcy mężów i przywiedli na strome miejsce jednej skały, i zrzucili ich z wierzchu na szyję, i wszyscy się rozbili.13 — Ale owo wojsko, które odesłał Amazjasz, żeby z nim nie szło na wojnę, rozeszło się po miastach judzkich, od Samarii aż do Bethoron, a zabiwszy trzy tysiące, pobrało zdobycz wielką.14 — Amazjasz zaś po porażce Idumejczyków i po przyniesieniu bożków synów Seiru, postawił ich sobie za bogów i kłaniał się im, i palił im kadzidło.15 Rozgniewał się przeto Pan na Amazjasza i posłał do niego proroka, aby mu powiedział: «Czemużeś się kłaniał bogom, którzy nie wybawili ludu swego z ręki twojej?»16 A gdy to on mówił, odpowiedział mu: «Czyś ty jest radnym królewskim? Daj pokój, bym cię nie zabił!» A prorok odchodząc:»Wiem, rzecze, że umyślił Bóg zabić cię, żeś to zło uczynił, a nadto nie usłuchałeś rady mojej.» WOJNA Z JOASEM, KRÓLEM IZRAELSKIM (25,17-24). Amazjasz wyzywa Joasa na wojnę (17-20); klęska pod Betsames (21-22); zniszczenie i złupienie Jerozolimy (23-24).17 Amazjasz tedy, król Judy, powziąwszy myśl bardzo złą, posłał do Joasa, syna Joachaza, syna Jehu, króla izraelskiego, mówiąc: «Przyjedź, zobaczmy się ze sobą!»18 Ale on odesłał posłów mówiąc: «Oset, który jest na Libanie, posłał do cedru Libanu mówiąc: «Daj córkę twą synowi memu za żonę. A oto zwierzęta, które były w lesie Libanu, przeszły i podeptały oset.19 Rzekłeś: Poraziłem Edom, i dlatego podnosi się w pychę serce twoje. Siedź w domu twoim, czemu wyzywasz przeciw sobie zło, abyś upadł i ty, i Juda z tobą?»20 Nie chciał posłuchać Amazjasz, przeto iż wolą Pańską było, aby był wydany w ręce nieprzyjaciół z powodu bogów Edomu.21 Wyjechał tedy Joas, król izraelski, i oglądali się wzajemnie, a Amazjasz, król judzki, był w Betsames Judy;22 i padł Juda przed Izraelem i uciekł do przybytków swoich.23 A Amazjasza, króla judzkiego, syna Joasa, syna Joachaza, pojmał Joas, król izraelski, w Betsames i przywiódł do Jeruzalem, i rozwalił mur jego od bramy Efraima aż do bramy Narożnej na czterysta łokci.24 Wszystko też złoto i srebro, i wszystkie sprzęty, które znalazł w domu Bożym i u Obededoma, w skarbach też domu królewskiego, zawiózł do Samarii, a nadto i synów zakładników. AMAZJASZ GINIE PRZEZ SPISEK (25, 25-28).25 I żył Amazjasz syn Joasa, król judzki, po śmierci Joasa, syna Joachaza, króla izraelskiego, piętnaście lat.26 A resztę czynów Amazjasza pierwszych i ostatnich opisano w księdze królów judzkich i izraelskich.27 A gdy on odstąpił od Pana, uczyniono nań w Jeruzalem zasadzkę. A gdy uciekł do Lachis, posłano i zabito go tam.28 A przywiózłszy go na koniach, pogrzebali go z ojcami jego w mieście Dawidowym.X. Ozjasz (Azariasz) (26,1-23) WSTĄPIENIE NA TRON; OCENA PANOWANIA (26,1-5).
261 A wszystek lud judzki syna jego Ozjasza, lat szesnastu, ustanowił królem zamiast Amazjasza, ojca jego.2 Ten zbudował Ailat i przywrócił je do państwa judzkiego, gdy zasnął król z ojcami swymi.3 Szesnaście lat miał Ozjasz, gdy począł królować, a pięćdziesiąt dwa lata królował w Jeruzalem; imię matki jego Jechelia z Jeruzalem.4 I czynił, co było dobrego w oczach Pańskich, według wszystkiego, co uczynił Amazjasz, ojciec jego.5 I szukał Pana za dni Zachariasza, rozumiejącego i widzącego Boga; a gdy szukał Pana, szczęścił mu we wszystkim. WOJNY OZJASZA I JEGO SŁAWA (26,6-8).6 W końcu wyruszył i walczył przeciw Filistynom, i zburzył mur Getu, i mur Jabnii i mur Azotu; pobudował też miasteczka w Azoae i w Filistei.7 I pomógł mu Bóg przeciw Filistynom i przeciw Arabom, którzy mieszkali w Gurbaal, i przeciw Ammonitom.8 I przynosili Ammonia dary Ozjaszowi, i rozsławiło się imię jego aż do wejścia Egiptu przez częste zwycięstwa. BUDOWLE I SIŁA WOJENNA OZJASZA (26,9-15). Wieże zbudowane w Jerozolimie i na prowincji (9-10). Wojsko i jego uzbrojenie (11-14); machiny do obrony (15).9 I pobudował Ozjasz wieże w Jeruzalem nad bramą Narożną i nad bramą Doliny, i inne po tym samym boku muru, i umocnił je.10 Pobudował też wieże na puszczy i wykopał bardzo wiele studzien, dlatego że miał wiele bydła, tak po polach jak i na obszarach pustyni; miał też winnice i winiarzów po górach i w Karmelu, bo był człowiekiem kochającym się w uprawie roli.11 — A wojsko żołnierzy jego; którzy wychodzili na wojnę, było pod ręką Jehiela pisarza i Maasji mistrza, i pod ręką Hananiasza, który był z książąt królewskich.12A wszystka liczba książąt według domów mężów mocnych dwa tysiące sześciuset.13 A pod nim wszystko wojsko, trzykroć sto siedem tysięcy pięciuset, którzy byli sposobni na wojnę i bili się za króla z nieprzyjaciółmi.14 Przygotował im też Ozjasz, to jest wszystkiemu wojsku, tarcze, włócznie, przyłbice, pancerze, łuki i proce na ciskanie kamieni.15 I naczynił w Jeruzalem rozmaitych machin, które rozłożył po wieżach i po węgłach murów, dla wypuszczania strzał i wielkich kamieni, i rozeszło się imię jego daleko, przeto że mu Pan pomagał i umocnił go. OSTATNIE LATA OZJASZA (26,16-23). Ozjasz uniesiony pychą, chce złożyć ofiarę kadzenia (16-18), lecz zostaje rażony trądem (19-20); Joatam sprawuje rządy (21). Źródła do historii Ozjasza i jego śmierć (22-23).16 Ale gdy się wzmocnił, podniosło się serce jego na upadek jemu i zlekceważył Pana, Boga swego, a wszedłszy do kościoła Pańskiego chciał palić kadzidło na ołtarzu kadzenia.17 A tuż za nim wszedł Azariasz kapłan i z nim kapłanów Pańskich osiemdziesięciu mężów bardzo dzielnych,18 i przeciwstawili się królowi, i rzekli: «Nie twój to urząd, Ozjaszu, abyś palił kadzidło Panu, ale należy to do kapłanów, synów Aaronowych, którzy są poświęceni na taką posługę. Wynijdż z świątyni, nie lekceważ, bo ci to nie będzie poczytane ku sławie od Pana Boga.»19 A Ozjasz, rozgniewany, trzymając w ręku kadzielnicę, aby palić kadzidło, groził kapłanom. I zaraz wystąpił trąd na czoło jego przed kapłanami w domu Pańskim przy ołtarzu kadzenia.20 I wejrzawszy nań Azariasz, przedniejszy kapłan, i inni wszyscy kapłani, obaczyli trąd na czole jego i prędko go wygnali; ale i on sam przestraszony co rychlej wyszedł, bo zaraz poczuł plagę Pańską.21 Był tedy król Ozjasz trędowaty aż do dnia śmierci swej i mieszkał w osobnym domu pełen trądu, dla którego został wypędzony z domu Pańskiego. A Joatam, syn jego, rządził domem królewskim i sądził lud ziemi.22 A resztę czynów Ozjasza pierwszych i ostatnich opisał Izajasz, syn Amosa, prorok.23 I zasnął Ozjasz z ojcami swymi i pogrzebali go na polu grobów królewskich, przeto iż był trędowaty; a królem został Joatam, syn jego, zamiast niego.X1. Joatam (27,1-9)
271 Dwadzieścia pięć lat miał Joatam, gdy począł królować, a królował szesnaście lat w Jeruzalem. Imię matki jego Jerusa, córka Sadoka.2 I czynił, co dobre było przed Panem, wedle wszystkiego, co był uczynił Ozjasz, ojciec jego, wyjąwszy, że nie wszedł do kościoła Pańskiego; lecz lud jeszcze grzeszył.3 On zbudował bramę wysoką domu Pańskiego, i na murze Ofelu wiele pobudował.4 Pobudował też miasta na górach judzkich, a w lasach zameczki i wieże.5 On walczył przeciw królowi synów Ammona i zwyciężył go, i dali mu synowie Ammona naonczas sto talentów srebra i dziesięć tysięcy korcy pszenicy, i tyleż korcy jęczmienia; to samo dawali mu synowie Ammona drugiego i trzeciego roku.6 I wzmocnił się Joatam, przeto iż drogi swe prostował przed Panem, Bogiem swoim.7 A reszta czynów Joatama, i wszystkie walki jego, i sprawy jego są opisane w księdze królów izraelskich i judzkich.8 Dwadzieścia pięć lat miał, gdy począł królować, a szesnaście lat królował w Jeruzalem.9 I zasnął Joatam z ojcami swymi, i pogrzebali go w mieście Dawidowym, a Achaz, syn jego, został królem zamiast niego.XII. Achaz (27,1-27) POCZĄTKI PANOWANIA ACHAZA; JEGO BEZBOŻNOŚĆ (28,1-4).
281 Dwadzieścia lat było Achazowi, gdy królować począł, a szesnaście lat królował w Jeruzalem. Nie czynił dobrze w oczach Pańskich jak Dawid, ojciec jego,2 ale chodził drogami królów izraelskich, nadto też ulał posągi Baalom.3 On to palił kadzidło w dolinie Benennom i oczyszczał synów swych w ogniu według zwyczaju narodów, które pobił Pan przy wejściu synów izraelskich. 4 Ofiarował też i wonne kadzidło, palił na wyżynach i na pagórkach, i pod każdym drzewem gałęzistym. NAJAZD SYRYJCZYKÓW I IZRAELITÓW (28,5-21). Izraelici i Syryjczycy wpadają do kraju; zabici i jeńcy (5-8). Za wdaniem się proroka Odeda i książąt Izraelici odsyłają jeńców (9-15). Asyryjczycy, wezwani przez Achaza na pomoc, uciskają go (16), najazd Edomitów i Filistynów (17-19).5 I podał go Pan, Bóg jego, w ręce króla syryjskiego, który go pobił i wielką zdobycz z państwa jego zawiózł do Damaszku. W ręce też króla izraelskiego został wydany i pobity porażką wielką.6 I pobił Faceasz, syn Romeliasza dnia jednego sto dwadzieścia tysięcy z Judy, wszystkich mężów wojennych, przeto iż opuścili byli Pana, Boga ojców swoich. 7 Tegoż czasu Zechri, mąż potężny z Efraima, zabił Maasjasza, syna królewskiego, i Ezrikama, przełożonego domu jego, nadto Elkanę, drugiego po królu.8 I zabrali synowie izraelscy z braci swych dwakroć sto tysięcy niewiast, dzieci i dzieweczek, i zdobycz niezliczoną, i zawiedli ją do Samarii.9 Naonczas był tam prorok Pański, imieniem Oded, który zaszedłszy drogę wojsku, a jemu do Samarii, rzekł im: «Oto Pan, Bóg ojców waszych, rozgniewawszy się na Judę, podał ich w ręce wasze, i pomordowaliście ich okrutnie, tak iż okrucieństwo wasze dosięgło aż do nieba.10 Nadto synów Judy i Jeruzalem chcecie sobie podbić za niewolników i niewolnice, co się żadną miarą dziać nie ma, boście w tym zgrzeszyli Panu, Bogu waszemu.11 Ale słuchajcie rady mojej, i odprowadźcie jeńców, których pobraliście z braci waszych, bo wielki gniew Pański wisi nad wami » Stanęli tedy mężowie z książąt synów Efraima: Azariasz, syn Johanana, Barachiasz, syn Mosollamota, Ezechiasz, syn Selluma, i Amasa, syn Adaliego, przeciwko tym, którzy wracali się z bitwy, i rzekli im:13 «Nie wprowadzicie tu jeńców, abyśmy nie zgrzeszyli Panu. Czemu chcecie przydawać do grzechów naszych i do starych występków przyczyniać? Bo wielki grzech jest i gniew zapalczywości Pańskiej wisi nad Izraelem.»14 I puścili mężowie wojenni zdobycz i wszystko, co byli pobrali, przed książętami i wszystkim mnóstwem.15 I stanęli mężowie, których wyżej wymieniliśmy, i wziąwszy jeńców wszystkich, którzy nadzy byli, przyodziali z łupów; a odziawszy ich i obuwszy, i posiliwszy pokarmem i napojem, i namaściwszy dla zmęczenia, i uczyniwszy około nich staranie, tych, którzy chodzić nie mogli i słabego ciała byli, wsadzili na bydlęta, i przywiedli do Jerycha, miasta palm, do braci ich, a sami się wrócili do Samar.16 — Owego czasu posłał król Achaz do króla asyryjskiego, żądając pomocy.17 I przyciągnęli Edomici, i porazili wielu z Judy, i wzięli wielką zdobycz.18 Filistyni też rozłożyli się po miastach polnych i na południe w Judzie; i wzięli Betsames, Ajalon i Gederot, Socho też, Tamnę i Gamzo ze wsiami ich, i mieszkali w nich.19 Bo Pan poniżył Judę dla Achaza, króla judzkiego, przeto iż go obnażył z pomocy i że wzgardził Panem.20 I przywiódł nań Teglat Falasata, króla asyryjskiego, który go też utrapił i spustoszył, nie znajdując u nikogo oporu.21 Achaz tedy, złupiwszy dom Pański oraz domy królów i książąt dał królowi asyryjskiemu dary, a jednak nic mu to nie pomogło. POPIERANIE KULTU BOGÓW SYRYJSKICH, ZBESZCZESZCZENIE ŚWIĄTYNI; WYŻYNY (28,22-25).22 Nadto i czasu ucisku swego przyczynił Panu wzgardy król Achaz sam od siebie:23 złożył bogom Damaszku, którzy go pobili, ofiary i rzekł: «Bogowie królów syryjskich pomagają im; ja ich ubłagam ofiarami, a będą ze mną,» gdy przeciwnie oni byli na upadek jemu i wszystkiemu Izraelowi.24 Wziął tedy Achaz wszystkie sprzęty domu Bożego i połamał je, po czym zamknął drzwi kościoła Bożego i naczynił sobie ołtarzów po wszystkich kątach w Jeruzalem.25 We wszystkich też miastach judzkich nabudował ołtarzów dla palenia kadzidła, i pobudził do gniewu Pana, Boga ojców swoich. KONIEC PANOWANIA ACHAZA (28,26-27).26 A reszta czynów jego i wszystkich spraw jego pierwszych i ostatnich opisana jest w księdze królów judzkich i izraelskich.27 I zasnął Achaz z ojcami swymi, i pogrzebali go w mieście Jeruzalem, nie przyjęli go bowiem do grobów królów izraelskich. A królem został Ezechiasz, syn jego, zamiast niego.XIII. Ezechiasz (29,1-36) POCZĄTKI EZECHIASZA; OCENA JEGO PANOWANIA (29,1-2).
291 Ezechiasz tedy począł królować, gdy mu było dwadzieścia pięć lat, a królował dwadzieścia dziewięć lat w Jeruzalem. Imię matki jego Abia, córka Zachariasza. 2 I czynił, co się podobało przed oczyma Pańskimi, wedle wszystkiego, co uczynił Dawid, ojciec jego. OCZYSZCZENIE ŚWIĄTYNI (29,3-36).Ezechiasz rozkazuje Lewitom oczyścić świątynię znieważoną (3-11). Lewici rozkaz wypełniają (12-17) i powiadamiają o tym króla (18-19). Zgromadzenie ludu (20); ofiary przebłagalne (21-24); całopalenia (25-28); modlitwa na zakończenie (29-30); odnowienie kultu (31 -36).3 Ten roku pierwszego i miesiąca pierwszego królestwa swego otworzył wrota domu Pańskiego i naprawił je.4 I kazał przyjść kapłanom i Lewitom, i zgromadził ich na ulicy wschodniej.5 I rzekł do nich: «Słuchajcie mię, Lewici, i poświęćcie się, oczyśćcie dom Pana, Boga ojców waszych, a wyrzućcie wszystko plugastwo z świątyni.6 Zgrzeszyli ojcowie nasi i uczynili zło przed oczyma Pana, Boga naszego, opuszczając go; odwrócili oblicza swoje od przybytku Pańskiego i obrócili się tyłem.7 Zamknęli drzwi, które były w przysionku, i pogasili lampy, i nie palili kadzidła ani ofiarowali całopalenia w świątyni Bogu izraelskiemu.8 Przeto wzruszyła się zapalczywość Pańska na Judę i na Jeruzalem, i dał ich na ruinę, na zgubę i na pośmiewisko, jak sami widzicie oczyma waszymi.9 Oto ojcowie nasi polegli od mieczów, synowie nasi i córki nasze, i żony zawiedzione są w niewolę dla tego grzechu.10 Teraz tedy podoba mi się, abyśmy uczynili przymierze z Panem, Bogiem izraelskim, a odwróci od nas zapalczywość gniewu swego.11 Synowie moi, nie zaniedbywajcie; was obrał Pan, abyście stali przed nim i służyli mu, i chwalili go, i palili mu kadzidło.»12 Powstali tedy Lewici: Mahat, syn Amasaja, i Joel, syn Azariasza, z synów Kaata; a z synów Merariego: Cis, syn Abdiego, i Azariasz, syn Jalaleela; z synów zaś Gersoma: Joah, syn Zemmy, i Eden, syn Joaha; z synów zaś Elisafana: Samri i Jahiel;13 z synów też Asafa: Zachariasz i Mataniasz;14 a z synów Hemana: Jahiel i Semej; a z synów Idituna: Semejas i Ozjel.15 I zebrali braci swych, i poświęcili się, i weszli według rozkazania królewskiego i rozkazania Pańskiego, aby oczyścić dom Boży.16 Kapłani też, wszedłszy do kościoła Pańskiego, aby go poświęcić, wynieśli wszystko plugastwo, które wewnątrz znaleźli, w przysionku domu Pańskiego, a Lewici wzięli je i wynieśli precz do potoku Cedron.17 A poczęli oczyszczać pierwszego dnia miesiąca pierwszego; a ósmego dnia tegoż miesiąca weszli do przysionka kościoła Pańskiego i czyścili kościół przez osiem dni; a szesnastego dnia tegoż miesiąca dokończyli tego, co byli zaczęli.-18 Weszli też do króla Ezechiasza i rzekli mu: «Poświęciliśmy wszystek dom Pański i ołtarz całopalenia, i sprzęty jego, i stół pokładny ze wszystkimi sprzętami jego,19 i wszystek sprzęt kościelny, który splugawił król Achaz za królestwa swego, odkąd dopuścił się odstępstwa; a oto wyłożone są wszystkie rzeczy przed ołtarzem Pańskim.»20 I wstawszy rano król Ezechiasz zebrał wszystkich książąt miasta, i poszedł do domu Pańskiego;21 i ofiarowali społem byków siedem i baranów siedem, jagniąt siedem i kozłów siedem za grzech, za królestwo, za świątynię, za Judę; i rzekł kapłanom, synom Aaronowym, aby ofiarowali na ołtarzu Pańskim.22 Zabili tedy byki, a kapłani wzięli krew i wylali ją na ołtarz, zabili też barany i krew ich na ołtarz wylali, i ofiarowali jagnięta i krew na ołtarz wylali.23 Przywiedli kozły za grzech przed króla i przed wszystko mnóstwo, i ręce swe położyli na nie.24 I ofiarowali je kapłani, a krwią ich pokropili przed ołtarzem na oczyszczenie wszystkiego ludu izraelskiego; bo rozkazał król, aby całopalenie i ofiara za grzech złożone były za wszystkiego Izraela.25 Postawił też Lewitów w domu Pańskim z cymbałami i harfami, i cytrami, według rozporządzenia króla Dawida i Gada widzącego, i Natana proroka; bo było takie rozkazanie Pańskie przez usta jego proroków.26 I stanęli Lewici dzierżąc instrumenty Dawidowe, a kapłani z trąbami.27 I rozkazał Ezechiasz, aby ofiarowali całopalenia na ołtarzu; a gdy ofiarowano całopalenia, poczęli śpiewać chwałę Panu i trąbić w trąby i grać na rozmaitych instrumentach, które Dawid, król izraelski przygotował.28 A gdy wszystko zgromadzenie oddawało pokłon, śpiewacy i ci, którzy dzierżyli trąby, spełniali swój urząd, aż się dokończyło całopalenie.29 A gdy się skończyła ofiara, schylił się król i wszyscy którzy z nim byli. I uczynili pokłon.30 I rozkazał Ezechiasz i książęta Lewitom, aby chwalili Pana słowami Dawida i Asafa widzącego; a oni go chwalili z wielkim weselem, i przyklęknąwszy pokłonili się.31 A Ezechiasz to też dodał: «Napełniliście ręce swe Panu; przystąpcie i złóżcie ofiary i chwałę w domu Pańskim.» A tak złożył cały lud ofiary i chwałę i całopalenia sercem nabożnym. A liczba całopaleń, które ofiarował lud, ta była: byków siedemdziesiąt, baranów sto, jagniąt dwieście.33 I poświęcili Panu wołów sześćset, a owiec trzy tysiące.34 Lecz kapłanów było mało, i nie mogli nadążyć ze zdzieraniem skór z całopalenia, dlatego i Lewici, bracia ich, pomogli im, aż się rzecz dokończyła i kapłani się poświęcili; bo Lewia łatwiejszym obrzędem bywają poświęceni nimi kapłani.35 Było tedy całopaleń, tłustości zaspokojnych i ofiar płynnych do całopaleń bardzo wiele; i skończyła się służba domu Pańskiego.36 I weselił się Ezechiasz i wszystek lud, dlatego że się dokonała służba Pańska: podobało się bowiem, że się to tak prędko dokonało. UROCZYSTA PASCHA (30,1-27). Ezechiasz zwołuje lud z Judy i z Izraela na święto Paschy (1-9); częściowe przyjęcie wezwania (10-12). Zburzenie ołtarzów pogańskich, Pascha i ofiary (13-16); o części ludu, która nie była oczyszczona (17-20). Długość święta; gorliwość Lewitów (21-22). Przedłużenie święta na drugie siedem dni (23-27).
301 Rozesłał też Ezechiasz do wszystkiego Izraela i Judy, i napisał listy do Efraima i do Manassesa, aby przyszli do domu Pańskiego do Jeruzalem i czynili Paschę Panu, Bogu izraelskiemu.2 I zrobiwszy naradę król i książęta i wszystko zgromadzenie w Jeruzalem, postanowili, żeby obchodzić Paschę miesiąca drugiego.3 Nie mogli bowiem uczynić czasu swego, gdyż kapłani, ilu ich było potrzeba, nie byli poświęceni, i lud jeszcze nie był zgromadzony w Jeruzalem.4 I podobała się rzecz królowi i wszystkiemu mnóstwu.5 I postanowili, aby wyprawić posłów do wszystkiego Izraela, od Bersabee aż do Dan, aby przyszli i obchodzili Paschę Panu, Bogu izraelskiemu, w Jeruzalem; bo ich wielu nie czyniło tak, jak prawem było nakazane.6 I pobiegli posłowie z listami wedle rozkazania królewskiego i książąt jego do wszystkiego Izraela i Judy, wedle tego, jak król rozkazał ogłaszając: «Synowie izraelscy, nawróćcie się do Pana, Boga Abrahamowego i Izaakowego i Izraelowego, a wróci się do ostatków, które uszły ręki króla asyryjskiego.7 Nie bądźcie jak ojcowie wasi i bracia, którzy odstąpili od Pana, Boga ojców swoich, który ich podał na zatracenie, jak sami widzicie.8 Nie zatwardzajcie karków waszych jak ojcowie wasi; dajcie ręce Panu i przyjdźcie do świątyni jego, którą poświęcił na wieki; służcie Panu, Bogu ojców waszych, a odwróci się od was gniew zapalczywości jego.9 Bo jeśli się wy nawrócicie do Pana, bracia wasi i synowie będą mieć miłosierdzie u panów swoich, którzy ich w niewolę pobrali, i wrócą się do tej ziemi; bo dobrotliwy i miłosierny jest Pan, Bóg wasz, i nie odwróci oblicza swego od was, jeśli się do niego nawrócicie.»-10 A tak posłowie biegli w skok od miasta do miasta przez ziemię Efraima i Manassesa aż do Zabulona; a oni naśmiewali się i szydzili z nich.11 Wszakże niektórzy mężowie z Asera, z Manassesa i z Zabulona, przystając na radę, przyszli do Jeruzalem.12 A w Judzie stała się ręka Pańska, żeby im dać serce jedno, aby spełnili, wedle rozkazania królewskiego i książąt, słowo Pańskie.13 I zebrało się do Jeruzalem ludu wiele, aby obchodzić święto Przaśników miesiąca drugiego.14 I powstawszy zburzyli ołtarze, które były w Jeruzalem, i wszystkie, na których palono kadzidło bałwanom, wywróciwszy wrzucili do potoku Cedron.15 A ofiarowali Paschę czternastego dnia miesiąca drugiego, kapłani też i Lewici, którzy nareszcie się poświęcili, ofiarowali całopalenia w domu Pańskim.16 I stanęli w swym porządku według rozporządzenia i zakonu Mojżesza, człowieka Bożego; kapłani brali krew na wylewanie z rąk Lewitów,17 przeto że wielka moc ludzi nie była poświęcona, i dlatego Lewici ofiarowali Paschę tym, którzy nie pospieszyli się, aby poświęcić się Panu.18 Wielka też część ludu z Efraima, z Manassesa, z Issachara i z Zabulona, która nie była poświęcona, jadła Paschę, nie według tego, jak jest napisane. I modlił się za nich Ezechiasz mówiąc:19 «Pan dobry, będzie miłościw wszystkim, którzy z całego serca szukają Pana Boga ojców swoich, a nie poczyta im, że nie dosyć się poświęcili»20 I wysłuchał go Pan, i dał się przebłagać ludowi.21 I obchodzili synowie izraelscy, którzy się znaleźli w Jeruzalem, święto Przaśników przez siedem dni z weselem wielkim, chwaląc Pana na każdy dzień, Lewici też i kapłani na instrumentach, które do ich urzędu należały.22 I mówił Ezechiasz do serca wszystkich Lewitów, którzy mieli dobre rozumienie o Panu, i jedli przez siedem dni święta, składając ofiary zaspokojone i chwaląc Pana, Boga ojców swoich.23 I spodobało się wszystkiemu zgromadzeniu, aby święcić jeszcze drugie siedem dni; co też uczynili z wielką radością.24 Bo Ezechiasz, król judzki, dał zgromadzeniu tysiąc byków i siedem tysięcy owiec, a książęta dali ludowi tysiąc byków, a owiec dziesięć tysięcy. Poświęciło się tedy kapłanów wielkie mnóstwo.25 I rozweseliło się wszystko zgromadzenie judzkie, tak kapłanów i Lewitów jak i wszystkiego mnóstwa, które przyszło z Izraela, nowonawróconych też z ziemi izraelskiej i mieszkających w Judzie.26 I stało się wielkie święto w Jeruzalem, jakiego od dni Salomona, syna Dawidowego, króla izraelskiego, w owym mieście nie było.27 I wstali kapłani i Lewici, błogosławiąc ludowi; i był wysłuchany głos ich, i przyszła modlitwa do świętego mieszkania niebieskiego. ZBURZENIE BAŁWANÓW I WYŻYN (31,1).
311 A gdy się to należycie odprawiło, wyszedł wszystek Izrael, który się znajdował w miastach judzkich, i połamali bałwany, i wyrąbali gaje, i zburzyli wyżyny, i ołtarze zniszczyli, nie tylko we wszystkim Judzie i Beniaminie, ale i w Efraimie też, i w Manassesie, aż je do szczętu znieśli; i wrócili się wszyscy synowie Izraela do posiadłości i miast swoich. UPORZĄDKOWANIE SŁUŻBY KAPŁANÓW I LEWITÓW, ORAZ ICH DOCHODÓW (31,2-19). Ustalenie klas kapłanów i Lewitów, i zapewnienie dochodów (2-4). Gorliwość ludu (5-10). Spichrze i ich dozorcy (11-14). Poza Jerozolimą (15-19).2 A Ezechiasz ustanowił hufce kapłanów i Lewitów, według podziałów ich, każdego na własnym urzędzie, to jest tak kapłanów jak i Lewitów, do całopalenia i zapokojnych, aby służyli i wysławiali i śpiewali w bramach obozu Pańskiego.3 A powinnością króla było, żeby z własnej majętności jego ofiarowano zawsze całopalenie co rano i co wieczór, w sabaty też i w pierwsze dni miesięcy, i w inne święta, jak jest napisane w zakonie Mojżeszowym.4 Rozkazał też ludowi mieszkającemu w Jeruzalem, aby dawali części kapłanom i Lewitom, aby mogli pilnować zakonu Pańskiego.5 Gdy się to rozgłosiło w uszach pospólstwa, synowie izraelscy ofiarowali bardzo wiele pierwocin zboża, wina, i oliwy, miodu też i z wszystkiego, co rodzi ziemia, dziesięciny ofiarowali.6 Ale i synowie Izraela i Judy, którzy mieszkali w miastach judzkich, ofiarowali dziesięciny wołów i owiec, i dziesięciny rzeczy świętych, które ślubowali Panu, Bogu swemu; a zniósłszy to wszystko naczynili stogów bardzo wiele.7 Miesiąca trzeciego poczęli zakładać podłoża stogów, a dokończyli ich miesiąca siódmego.8 A gdy weszli Ezechiasz i książęta jego, obejrzeli stogi, i błogosławili Panu i ludowi izraelskiemu.9 I spytał Ezechiasz kapłanów i Lewitów, czemu tak leżały stogi.10 Odpowiedział mu Azariasz, kapłan pierwszy z pokolenia Sadoka, mówiąc: «Odkąd gdy poczęto ofiarować pierwociny w domu Pańskim, jedliśmy i byliśmy nasyceni; i zostało bardzo wiele, przeto iż błogosławił Pan ludowi swemu, a ostatków to mnóstwo jest, które widzisz.»11 Rozkazał tedy Ezechiasz, aby sprawiono śpichlerze w domu Pańskim. A gdy je sprawiono,12 wniesiono tak pierwociny jak i dziesięciny, i cokolwiek ślubowano, wiernie; a nad tymi rzeczami był przełożonym Choneniasz Lewita i Semej, brat jego, wtóry,13 po nim Jahiel, Azariasz, Nahat, Asael, Jerimot, Jozabad też, Eliel, Jesmachiasz, Mahat i Banajasz, urzędnicy pod ręką Choneniasza i Semeja, brata jego, z rozkazania Ezechiasza króla i Azariasza, najwyższego kapłana domu Bożego, do których wszystko należało.14 Kore zaś, syn Jemny, Lewita i odźwierny wschodniej bramy, był przełożonym nad tymi rzeczami, które dobrowolnie ofiarowano Panu, i nad pierwocinami, i nad rzeczami poświęconymi do świętego świętych.15 A pod pieczą jego: Eden i Beniamin, Jesue i Semejasz, Amariasz też i Secheniasz w miastach kapłańskich, aby wiernie rozdawali braciom swoim części, mniejszym i większym,16 z wyjątkiem mężczyzn od lat trzech i wyżej, wszystkim, którzy wchodzili do kościoła Pańskiego; i czego tylko było potrzeba na każdy dzień w służbie i w urzędach według oddziałów ich,17 kapłanom według domów, a Lewitom od dwudziestego roku i wyżej według rzędów i hufców,18 i wszystkiemu ich mnóstwu, tak żonom, jak i dzieciom ich obojej płci, żywność wiernie dawano z tego, co było poświęcone.19 Ale i z synów Aaronowych po rolach i przedmieściach miasta każdego byli rozmieszczeni mężowie do rozdawania działów wszystkim płci męskiej z kapłanów i Lewitów. OGÓLNY RZUT OKA NA DZIEŁO EZECHIASZA (31,20-21).20 Uczynił tedy Ezechiasz wszystko, cośmy powiedzieli, we wszystkim Judzie; i czynił to, co było dobrego i prawego i prawdziwego przed Panem, Bogiem swoim,21 we wszystkiej sprawie posługi domu Pańskiego, według zakonu i ustaw, chcąc szukać Boga swego ze wszystkiego serca swego; i uczynił, i powiodło mu się. NAJAZD SENNACHERYBA (32,1-23).Ezechiasz ubezpiecza Jerozolimę przeciw najazdowi i pokłada ufność w Bogu (1-8). Sennacheryb przez swych posłów wyraża, że Jahwe nie obroni swego ludu (9-15); list jego pełen bluźnierstw względem Boga (16-19). Modlitwa Ezechiasza i Izajasza, odwrót Sennacheryba i jego śmierć (20-23).
321 Po czym i po takiej prawdzie przyciągnął Sennacheryb, król asyryjski, i wtargnąwszy do Judy, obległ miasta obronne chcąc je zdobyć.2 Widząc Ezechiasz, że przyciągnął Sennacheryb i że cała moc wojny zwróciła się przeciw Jeruzalem,3 naradził się z książętami i z mężami dzielnymi, aby zatkać wypływy źródeł, które były za miastem; a gdy zdaniem wszystkich to postanowiono, zebrał wielki lud,4 i zatkali wszystkie źródła i strugę, która płynęła wierzchem ziemi, mówiąc: «Aby nie przyszli królowie asyryjscy i nie znaleźli dostatku wody.»5 Pobudował też z wielkim staraniem, wszystek mur, który był obalony, a wieże zbudował na wierzchu i zewnątrz drugi mur, i naprawił Mello w mieście Dawidowym i nasprawiał wszelakiego oręża i tarcz;6 i ustanowił dowódców walczących w wojsku, i zwołał wszystkich na plac bramy miejskiej, i mówił do serca ich mówiąc:7 «Mężnie czyńcie i wzmacniajcie się; nie bójcie się ani się nie lękajcie króla asyryjskiego ani wszystkiego mnóstwa, które z nim jest, bo daleko więcej ich jest z nami niźli z nim.8 Z nim bowiem jest ramię cielesne, z nami Pan, Bóg nasz, który jest pomocnikiem naszym i walczy za nas.» I wzmocnił się lud takimi słowy Ezechiasza, króla judzkiego.9 Gdy się to stało, posłał Sennacheryb, król asyryjski, sług swych do Jeruzalem (bo sam ze wszystkim wojskiem leżał pod Lachis), do Ezechiasza, króla judzkiego, i do wszystkiego ludu, który był w mieście, mówiąc:10 «To mówi Sennacheryb, król asyryjski: W kim macie ufanie, siedząc oblężeni w Jeruzalem ?11 Czy was nie zwodzi Ezechiasz, aby was pomorzyć głodem i pragnieniem, twierdząc, iż Pan, Bóg wasz, wybawi was z ręki króla asyryjskiego?12 Czy to nie ten Ezechiasz popsuł wyżyny jego i ołtarze jego, i przykazał Judzie i Jeruzalem mówiąc: Przed jednym ołtarzem będziecie się kłaniać i na nim kadzidło palić będziecie ?13 Czy nie wiecie, co uczyniłem ja i ojcowie moi wszystkim narodom ziemi? Czy potrafili bogowie narodów i wszystkich ziem wybawić ziemię swoją z ręki mojej?14 Któryż ze wszystkich bogów narodów, które zwojowali ojcowie moi, mógł wyrwać lud swój z ręki mojej, aby też was Bóg wasz mógł wyrwać z tej ręki ? 15 Niech was tedy nie zwodzi Ezechiasz, ani próżną namową niech nie oszukuje, ani mu nie wierzcie. Bo, jeśli żaden bóg wszystkich narodów i królestw nie mógł wybawić ludu swego z ręki mojej i z ręki ojców moich, zatem ani Bóg wasz nie będzie mógł wyrwać was z ręki mojej.»16 Ale i wiele innych rzeczy mówili słudzy jego przeciw Panu Bogu i przeciw Ezechiaszowi, słudze jego.17 Napisał też listy pełne bluźnierstwa przeciw Panu, Bogu izraelskiemu, i mówił przeciwko niemu: «Jak bogowie innych narodów nie mogli wybawić ludu swego z ręki mojej tak i Bóg Ezechiasza nie będzie mógł wyrwać ludu swego z tej ręki.»18Nadto jeszcze głosem wielkim wrzeszczał językiem żydowskim na lud, który siedział na murach jerozolimskich, aby ich przestraszyć i zająć miasto.19 I mówił przeciw Bogu Jeruzalem jak przeciw bogom narodów ziemskich, robocie rąk ludzkich.20 Modlili się tedy Ezechiasz król i Izajasz, syn Amosa, prorok, przeciw temu bluźnierstwu i wołali aż do nieba.21 I posłał Pan Anioła, który pobił wszelkiego męża mocnego i wojownika i hetmana wojska króla asyryjskiego, i wrócił się ze sromotą do ziemi swojej. A gdy wszedł do domu boga swego, synowie, którzy wyszli z żywota jego, zabili go mieczem.22 I wybawił Pan Ezechiasza i mieszkańców Jeruzalem z ręki Sennacheryba, króla asyryjskiego, i z ręki wszystkich, i dał im odpoczynek wokoło.23 Wielu też przynosiło obiaty i ofiary Panu do Jeruzalem, i dary Ezechiaszowi, królowi judzkiemu, który wywyższony był potem przed wszystkimi narodami. CHOROBA EZECHIASZA (32,24-26).24 W owe dni rozniemógł się Ezechiasz aż na śmierć i modlił się do Pana, i wysłuchał go, i dał mu znak.25 Ale nie wedle dobrodziejstw, które otrzymał, oddał, bo się wyniosło serce jego, i stał się gniew przeciwko niemu i przeciw Judzie i Jeruzalem.26 I upokorzył się potem, dlatego, że się było wyniosło serce jego, tak sam, jak i mieszkańcy Jeruzalem, i przeto nie przyszedł na nich gniew Pański za dni Ezechiasza. BOGACTWA EZECHIASZA I JEGO DZIEŁA(32,27-31).27 A Ezechiasz był bogaty i bardzo sławny, i zebrał sobie bardzo wiele skarbów srebra i złota, i kamienia drogiego, rzeczy wonnych i oręża wszelakiego, i naczyń kosztownych.28 Komory też zboża, wina i oliwy, i żłoby dla wszelakich bydląt, i obory dla bydła,29 i miasta sobie pobudował, bo miał trzody owiec i bydła niezliczone, dlatego że mu dał Pan majętność bardzo wielką.30 Ten to Ezechiasz zatkał wyższe źródło wód Gihonu, a odwrócił je dołem na zachód miasta Dawidowego; we wszystkich sprawach swoich czynił szczęśliwie, co chciał.31 Wszelako w poselstwie książąt babilońskich, którzy byli posłani do niego, aby go wypytać o cud, który się stał na ziemi, opuścił go Bóg, aby był kuszony i żeby się okazało wszystko, co było w sercu jego. KONIEC PANOWANIA (32,32-33).32 A reszta czynów Ezechiasza i miłosierdzia jego napisane są w widzeniu Izajasza, syna Amosa, proroka, i w księdze królów judzkich i izraelskich.33 I zasnął Ezechiasz z ojcami swymi, i pogrzebano go nad grobami synów Dawidowych, i uczynił mu pogrzeb wszystek Juda i. wszyscy mieszkańcy Jeruzalem, a Manasses, syn jego, został królem zamiast niego.XIV. Manasses i Amon (33,1-25) BEZBOŻNOŚĆ MANASSESA (33,1-10). Długość panowania (1). Manasses unicestwia całą reformę religijną Ezechiasza (2-10).
331 Dwadzieścia lat miał Manasses, gdy królować począł, a pięćdziesiąt pięć lat królował w Jeruzalem.2 A czynił zło przed Panem według obrzydłości narodów, które Pan wywrócił przed synami izraelskimi.3 I na powrót zbudował wyżyny, które obalił Ezechiasz, ojciec jego, i zbudował ołtarze Baalom, i naczynił gajów, i kłaniał się wszystkiemu wojsku niebieskiemu, i służył mu.4 Zbudował też ołtarze w domu Pańskim, o którym powiedział Pan: «W Jeruzalem będzie imię moje.»5 A zbudował je wszystkiemu wojsku niebieskiemu w dwu dziedzińcach domu Pańskiego.6 I przewodził synów swych przez ogień w dolinie Benennom; przestrzegał snów, bawił się wieszczbą, czarnoksięskim naukom służył, miał przy sobie czarnoksiężników i czarowników, i wiele złego zdziałał przed Panem, aby go drażnić.7 Postawił też bałwana rzeźbionego i litego w domu Bożym, o którym Bóg mówił do Dawida i do Salomona, syna jego, mówiąc: «W tym domu i w Jeruzalem, które obrałem ze wszystkich pokoleń izraelskich, położę imię moje na wieki.8 A nie dopuszczę ruszyć się nodze Izraela z ziemi, którą dałem ojcom ich; wszakże tak, jeśli przestrzegać będą, i czynić, co im rozkazałem przez usta Mojżesza, i wszystek zakon, ustawy i sądy.»9 Manasses tedy zwiódł Judę i mieszkańców Jeruzalem, że czynili zło ponad wszystkie narody, które Pan zniszczył przed obliczem synów Izraela.10 I mówił Pan do niego i do ludu jego, ale nie chcieli słuchać. NAWRÓCENIE SIĘ MANASSESA (33,11-17). Manasses uprowadzony jako jeniec do Babilonu, po czym wraca (11-13). Przywraca kult prawdziwego Boga (14-17).11 Przeto przywiódł na nich wodzów wojska króla asyryjskiego, i pojmali Manassesa, i związanego łańcuchami i pętami zawiedli do Babilonu.12 A gdy był w ucisku, modlił się do Pana, Boga swego, i czynił bardzo wielką pokutę przed Bogiem ojców swoich.13 I prosił go, i modlił się pilnie; i wysłuchał modlitwę jego, I przywrócił go do Jeruzalem na królestwo jego. I poznał Manasses, iż Pan sam jest Bogiem.14 Potem wymurował mur przed miastem Dawidowym na zachód od Gihonu w dolinie, od wejścia Rybnej bramy wokoło aż do Ofelu, i podniósł go bardzo, i ustanowił wodzów wojska we wszystkich miastach obronnych Judy.15 I zniósł bogów cudzych i bałwana z domu Pańskiego i w Jeruzalem, i wyrzucił wszystko przed miasto.16 Potem naprawił ołtarz Pański, złożył ofiary i zapokojne, i chwałę; i rozkazał Judzie, aby służył Panu, Bogu izraelskiemu.17 Jednakowoż lud ofiarował jeszcze na wyżynach Panu, Bogu swemu. KONIEC PANOWANIA MANASSESA (33,18-20).18 A reszta czynów Manassesa i modlitwa jego do Boga swego, słowa też widzących, którzy mówili do niego w imię Pana, Boga izraelskiego, zawierają się w czynach królów izraelskich.19 Modlitwa też jego i wysłuchanie, i wszystkie grzechy, i wzgarda, miejsca też, na których zbudował wyżyny, i poczynił gaje i posągi, przedtem niźli pokutę czynił, napisane są w słowach Hozaja.20 Zasnął tedy Manasses z ojcami swymi i pogrzebano go w domu jego; a królem został Amon, syn jego, zamiast niego. AMON (33,21-25).21 Dwadzieścia dwa lata miał Amon, gdy począł królować, a dwa lata królował w Jeruzalem.22 I czynił zło przed oczyma Pańskimi, jak czynił Manasses, ojciec jego; i wszystkim bałwanom, które uczynił Manasses, ofiarował i służył.23 I nie zawstydził się oblicza Pańskiego, jak zawstydził się Manasses, ojciec jego, i daleko więcej zgrzeszył.24 A sprzysiągłszy się przeciw niemu słudzy jego zabili go w jego domu.25 A reszta mnóstwa ludu, zabiwszy tych, którzy zabili Amona, ustanowiła królem Jozjasza, syna jego, zamiast niego.XV. Jozjasz (34,1 — 35,27) JOZJASZ, JEGO POBOŻNOŚĆ (34,1-2).
34

Warsz. King J. 341 Tłum. GrEn. Толк. Osiem lat miał Jozjasz, gdy królować począł, a trzydzieści jeden lat królował w Jeruzalem.Восемь лет было Иосии, когда он воцарился, и тридцать один год царствовал в Иерусалиме, Nсми2 лётъ бhсть їwсjа, є3гдA цaрствовати начA, и3 три1десzть є3ди1но лёто цaрствова во їеrли1мэ, 34,1Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPὪν ōn
V-PAPRS
ὅς, ἥhhos ēwhich[to trade]
ὀκτὼ oktō
N-NUI
ὀκτώoktōeight4eight
ἐτῶν etōn
N-GPN
ἔτοςetosyear5years
Ιωσιας iōsias
N-NSM
ἸωσίαςiōsiasJosiah[to rescue]
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τῷ
T-DSN
hothe/this/who 
βασιλεῦσαι basileusai
V-AAR
βασιλεύωbasileuōto reignhis taking reign,
αὐτὸν auton
D-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
τριάκοντα triakonta
N-NUI
τριάκονταtriakontathirtythirty
ἓν hen
N-NUI
εἰςeistoward[to strive]
ἔτος etos
N-ASN
ἔτοςetosyearyear
ἐβασίλευσεν ebasileusen
V-AAI-3S
βασιλεύωbasileuōto reignhe reigned
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
Ιερουσαλημ.     ierousalēm
N-PRI
ἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]
 
2 Tłum. GrEn. Толк. I czynił, co było dobrego przed oczyma Pańskimi, i chodził drogami Dawida, ojca swego, nie odstępował ani na prawo ani na lewo.и делал он угодное в очах Господних, и ходил путями Давида, отца своего, и не уклонялся ни направо, ни налево. и3 сотвори2 прaвое пред8 гDемъ, и3 ходи2 въ путeхъ давjда nтцA своегw2, и3 не ўклони1сz ни на дeсно, ни на лёво. 34,2Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἐποίησεν epoiēsen
V-AAI-3S
ποιέωpoieōto do/makehe did
τὸ to
T-ASN
hothe/this/whothe
εὐθὲς euthes
A-ASN
strong:GA-ASNstrong:GA-ASNstrong:GA-ASN 
ἐναντίον enantion
PREP
ἐναντίοςenantiosagainst[to pine]
κυρίου kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordlord,
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἐπορεύθη eporeuthē
V-API-3S
πορεύωporeuōto gohe went
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
ὁδοῖς hodois
N-DPF
ὁδόςhodosroadways
Δαυιδ dauid
N-PRI
Δαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]
τοῦ tou
T-GSM
hothe/this/who 
πατρὸς patros
N-GSM
πατήρpatērfatherhis father,
αὐτοῦ autou
D-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
οὐκ ouk
ADV
οὐounohe did not
ἐξέκλινεν exeklinen
V-IAI-3S
ἐκκλίνωekklinōto turn fromturn aside
δεξιὰ dexia
A-APN
δεξιόςdexiosrightright
καὶ kai
CONJ
καίkaiand 
ἀριστερά.     aristera
A-APN
ἀριστερόςaristerosleftleft.
 
3 Tłum. GrEn. Толк. A ósmego roku królestwa swego, będąc jeszcze dziecięciem, począł szukać Boga Dawida, ojca swego; a w dwunastym roku, odkąd począł królować, oczyścił Judę, i Jeruzalem od wyżyn, gajów, bałwanów i rzeźbionych obrazów.В восьмой год царствования своего, будучи еще отроком, он начал прибегать к Богу Давида, отца своего, а в двенадцатый год начал очищать Иудею и Иерусалим от высот и посвященных дерев и от резных и литых кумиров. И# во nсм0е лёто цaрства своегw2, и3 т0й є3щE сhй џтрокъ, начA взыскaти гDа бGа nтцA своегw2 давjда: и3 во второенaдесzть лёто цaрства своегw2 начA њчищaти їудeю и3 їеrли1мъ t выс0кихъ и3 лэсHвъ, и3 t кaпищъ и3 t и3стукaнныхъ. 34,3Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τῷ
T-DSN
hothe/this/whothe
ὀγδόῳ ogdoō
A-DSN
ὄγδοοςogdooseightheighth
ἔτει etei
N-DSN
ἔτοςetosyearyear
τῆς tēs
T-GSF
hothe/this/who 
βασιλείας basileias
N-GSF
βασιλείαbasileiakingdomof his kingdom
αὐτοῦ autou
D-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
καὶ kai
CONJ
καίkaiand(and
αὐτὸς autos
D-NSM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
ἔτι eti
ADV
ἔτιetistillwas still
παιδάριον paidarion
N-ASN
παιδάριονpaidarionboya boy)
ἤρξατο ērxato
V-AMI-3S
ἄρχομαιarchomaito rule/beginhe began
τοῦ tou
T-GSN
hothe/this/who 
ζητῆσαι zētēsai
V-AAR
ζητέωzēteōto seekto seek
κύριον kurion
N-ASM
κύριοςkurioslordlord
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/who 
θεὸν theon
N-ASM
θεόςtheosGodGod
Δαυιδ dauid
N-PRI
Δαυείδ, Δαυίδ, Δαβίδdaueid dauid dabidDavid[Bunni]
τοῦ tou
T-GSM
hothe/this/who 
πατρὸς patros
N-GSM
πατήρpatērfatherhis father.
αὐτοῦ.     autou
D-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τῷ
T-DSN
hothe/this/whothe
δωδεκάτῳ dōdekatō
A-DSN
δωδέκατοςdōdekatostwelfthtwelfth
ἔτει etei
N-DSN
ἔτοςetosyearyear
τῆς tēs
T-GSF
hothe/this/who 
βασιλείας basileias
N-GSF
βασιλείαbasileiakingdomof his kingdom
αὐτοῦ autou
D-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
ἤρξατο ērxato
V-AMI-3S
ἄρχομαιarchomaito rule/beginhe began
τοῦ tou
T-GSN
hothe/this/who 
καθαρίσαι katharisai
V-AAR
καθαρίζωkatharizōto cleanto cleanse
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/who 
Ιουδαν ioudan
N-ASM
ἸούδαςioudasJudah/Judas/Jude[common]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
τὴν tēn
T-ASF
hothe/this/whothe
Ιερουσαλημ ierousalēm
N-PRI
ἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]
ἀπὸ apo
PREP
ἀπόapofromof
τῶν tōn
T-GPM
hothe/this/whoof the
ὑψηλῶν hupsēlōn
A-GPM
ὑψηλόςhupsēloshighhigh ,
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
τῶν tōn
T-GPN
hothe/this/whoof the
ἄλσεων alseōn
N-GPN
strong:GN-GPNstrong:GN-GPNstrong:GN-GPN 
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἀπὸ apo
PREP
ἀπόapofrom[where?]
τῶν tōn
T-GPM
hothe/this/whoof the
χωνευτῶν chōneutōn
A-GPM
strong:GA-GPMstrong:GA-GPMstrong:GA-GPM 
 
4 Tłum. GrEn. Толк. I zburzyli przed nim ołtarze Baalów, i potłukli bałwany, które na nich postawione były; gaje też i rzeźbione obrazy wyrąbał i pokruszył, a kawałki rozrzucił po grobach tych, którzy im zwykli byli ofiarować.И разрушили пред лицем его жертвенники Ваалов и статуи, возвышавшиеся над ними; и посвященные дерева он срубил, и резные и литые кумиры изломал и разбил в прах, и рассыпал на гробах тех, которые приносили им жертвы, И# разори1ша пред8 лицeмъ є3гw2 nлтари6 ваалjмли, и3 высHкаz, ±же на ни1хъ: и3 посэчE дубр†вы и3 и3стук†нныz, и3 слі‰ннаz сокруши2 и3 и3стни2, и3 растопи2 и3 повeрже пред8 лицeмъ гробHвъ жрyщихъ и5мъ: 34,4Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
κατέσπασεν katespasen
V-AAI-3S
strong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3S 
κατὰ kata
PREP
κατάkataaccording tobefore
πρόσωπον prosōpon
N-ASN
πρόσωπονprosōponfacehis face --
αὐτοῦ autou
D-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
τὰ ta
T-APN
hothe/this/whothe
θυσιαστήρια thusiastēria
N-APN
θυσιαστήριονthusiastērionaltaraltars,
τῶν tōn
T-GPF
hothe/this/whothe ones
Βααλιμ baalim
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
τὰ ta
T-APN
hothe/this/whoto the
ὑψηλὰ hupsēla
A-APN
ὑψηλόςhupsēloshighhigh ,
τὰ ta
T-APN
hothe/this/whothe
ἐπ'     ep
PREP
ἐπίepiupon/to/againstabove
αὐτῶν autōn
D-GPF
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἔκοψεν ekopsen
V-AAI-3S
κόπτωkoptōto cut/mourn[Tebah]
τὰ ta
T-APN
hothe/this/whothe ones
ἄλση alsē
N-APN
strong:GN-APNstrong:GN-APNstrong:GN-APN 
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
τὰ ta
T-APN
hothe/this/whothe
γλυπτὰ glupta
A-APN
strong:GA-APNstrong:GA-APNstrong:GA-APN 
καὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
τὰ ta
T-APN
hothe/this/whothe
χωνευτὰ chōneuta
A-APN
strong:GA-APNstrong:GA-APNstrong:GA-APN 
συνέτριψεν sunetripsen
V-AAI-3S
συντρίβωsuntribōto breakhe broke
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἐλέπτυνεν eleptunen
V-AAI-3S
strong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3S 
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἔρριψεν erripsen
V-AAI-3S
ῥίπτωriptōto throw/lay down[resting]
ἐπὶ epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstupon
πρόσωπον prosōpon
N-ASN
πρόσωπονprosōponfaceface
τῶν tōn
T-GPN
hothe/this/whothe
μνημάτων mnēmatōn
N-GPN
μνῆμαmnēmatombtombs
τῶν tōn
T-GPM
hothe/this/whoof the
θυσιαζόντων thusiazontōn
V-PAPGP
strong:GV-PAPGPstrong:GV-PAPGPstrong:GV-PAPGP 
αὐτοῖς autois
D-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
 
5 Tłum. GrEn. Толк. Nadto i kości kapłanów popalił na ołtarzach bałwanów, i oczyścił Judę i Jeruzalem.и кости жрецов сжег на жертвенниках их, и очистил Иудею и Иерусалим, и3 кHсти жерцє1въ сожжE на nлтарeхъ и4хъ, и3 њчи1сти їyду и3 їеrли1мъ, 34,5Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ὀστᾶ osta
N-APN
ὀστέονosteonbonebones
ἱερέων hiereōn
N-GPM
ἱερεύςhiereuspriestof priests
κατέκαυσεν katekausen
V-AAI-3S
κατακαίωkatakaiōto burnhe incinerated
ἐπὶ epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstupon
τὰ ta
T-APN
hothe/this/who 
θυσιαστήρια thusiastēria
N-APN
θυσιαστήριονthusiastērionaltartheir altars,
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἐκαθάρισεν ekatharisen
V-AAI-3S
καθαρίζωkatharizōto cleanhe cleansed
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/who 
Ιουδαν ioudan
N-ASM
ἸούδαςioudasJudah/Judas/Jude[common]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
τὴν tēn
T-ASF
hothe/this/who 
Ιερουσαλημ.     ierousalēm
N-PRI
ἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]
 
6 Tłum. GrEn. Толк. Ale i w miastach Manassesa, Efraima i Symeona, aż do Neftalego wszystko powywracał.и в городах Манассии, и Ефрема, и Симеона, даже до колена Неффалимова, и в опустошенных окрестностях их и3 во градёхъ манассjиныхъ и3 є3фрeмлихъ и3 сmмеHнихъ дaже до нефfалjма, и3 въ мёстэхъ и4хъ w4крестъ: 34,6Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongamong
πόλεσιν polesin
N-DPF
πόλιςpoliscitycities
Εφραιμ efraim
N-PRI
ἘφραίμefraimEphraim[to leap]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
Μανασση manassē
N-PRI
ΜανασσῆςmanassēsManasseh[Jonath-elem-rechokim]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
Συμεων sumeōn
N-PRI
ΣυμεώνsumeōnSimeon[Marsena]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
Νεφθαλι nefthali
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
τοῖς tois
T-DPM
hothe/this/whothe
τόποις topois
N-DPM
τόποςtoposplaceplaces
αὐτῶν autōn
D-GPM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
κύκλῳ kuklō
N-DSM
κύκλῳkuklōsurroundinground about them.
 
7 Tłum. GrEn. Толк. A rozwaliwszy ołtarze, gaje i rzeźbione obrazy w kawałki pokruszywszy, i zburzywszy wszystkie zbory we wszystkiej ziemi izraelskiej, wrócił się do Jeruzalem.он разрушил жертвенники и посвященные дерева, и кумиры разбил в прах, и все статуи сокрушил по всей земле Израильской, и возвратился в Иерусалим. и3 nлтари6 разметA и3 лёсы, и3 јдwлы разсэчE въ ч†стицы, и3 вс‰ высHкаz и3зсэчE t всеS земли2 ї}левы, и3 возврати1сz во їеrли1мъ. 34,7Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
κατέσπασεν katespasen
V-AAI-3S
strong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3Sstrong:GV-AAI-3S 
τὰ ta
T-APN
hothe/this/whothe
ἄλση alsē
N-APN
strong:GN-APNstrong:GN-APNstrong:GN-APN 
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
τὰ ta
T-APN
hothe/this/whothe
θυσιαστήρια thusiastēria
N-APN
θυσιαστήριονthusiastērionaltaraltars,
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
τὰ ta
T-APN
hothe/this/whothe
εἴδωλα eidōla
N-APN
εἴδωλονeidōlonidolidols
κατέκοψεν katekopsen
V-AAI-3S
κατακόπτωkatakoptōto cuthe cut in
λεπτὰ lepta
A-APN
λεπτόςleptoscoinfine pieces,
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
πάντα panta
A-APN
πᾶςpasallall
τὰ ta
T-APN
hothe/this/whothe
ὑψηλὰ hupsēla
A-APN
ὑψηλόςhupsēloshighhigh
ἔκοψεν ekopsen
V-AAI-3S
κόπτωkoptōto cut/mourn[Tebah]
ἀπὸ apo
PREP
ἀπόapofromfrom
πάσης pasēs
A-GSF
πᾶςpasallall
τῆς tēs
T-GSF
hothe/this/whothe
γῆς gēs
N-GSF
γῆearthland
Ισραηλ israēl
N-PRI
ἸσραήλisraēlIsrael[window]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἀπέστρεψεν apestrepsen
V-AAI-3S
ἀποστρέφωapostrefōto turn awayhe returned
εἰς eis
PREP
εἰςeistowardto
Ιερουσαλημ.     ierousalēm
N-PRI
ἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]
 
8 Tłum. GrEn. Толк. Osiemnastego tedy roku królestwa swego, oczyściwszy już ziemię i kościół Pański, posłał Safana, syna Eseliasza, i Maasjasza, przełożonego miasta, i Johę, syna Joachaza, kanclerza, aby poprawili dom Pana, Boga swego.В восемнадцатый год царствования своего, по очищении земли и дома Божия, он послал Шафана, сына Ацалии, и Маасею градоначальника, и Иоаха, сына Иоахазова, дееписателя, возобновить дом Господа Бога своего. И# во nсмоенaдесzть лёто цaрства своегw2, є3гдA њчищeна бhсть землS и3 цeрковь гDнz, послA сафaна сhна є3селjева и3 ґмесjю начaльника грaда и3 їwaса сhна їwахaзова памzтопи1сца своего2, да ўтвердsтъ д0мъ гDа бGа своегw2. 34,8Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τῷ
T-DSN
hothe/this/whothe
ὀκτωκαιδεκάτῳ oktōkaidekatō
A-DSN
strong:GA-DSNstrong:GA-DSNstrong:GA-DSN 
ἔτει etei
N-DSN
ἔτοςetosyearyear
τῆς tēs
T-GSF
hothe/this/who 
βασιλείας basileias
N-GSF
βασιλείαbasileiakingdomof his kingdom,
αὐτοῦ autou
D-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
τοῦ tou
T-GSN
hothe/this/who 
καθαρίσαι katharisai
V-AAR
καθαρίζωkatharizōto clean[6to be cleansed
τὴν tēn
T-ASF
hothe/this/who1the
γῆν gēn
N-ASF
γῆearth2land
καὶ kai
CONJ
καίkaiand3and
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/who4the
οἶκον oikon
N-ASM
οἶκοςoikoshouse5house],
ἀπέστειλεν apesteilen
V-AAI-3S
ἀποστέλλωapostellōto sendhe sent
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/who 
Σαφαν safan
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
υἱὸν huion
N-ASM
υἱόςhuiossonson
Εσελια eselia
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/who 
Μαασιαν maasian
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
ἄρχοντα archonta
N-ASM
ἄρχωνarchōnrulerruler
τῆς tēs
T-GSF
hothe/this/whoof the
πόλεως poleōs
N-GSF
πόλιςpoliscitycity,
Καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/who 
Ιουαχ iouach
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
υἱὸν huion
N-ASM
υἱόςhuiossonson
Ιωαχαζ iōachaz
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/whothe
ὑπομνηματογράφον hupomnēmatografon
N-ASM
strong:GN-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASM 
αὐτοῦ autou
D-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
κραταιῶσαι krataiōsai
V-AAR
κραταιόωkrataioōto strengthento fortify
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/who 
οἶκον oikon
N-ASM
οἶκοςoikoshousehouse
κυρίου kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordof lord
τοῦ tou
T-GSM
hothe/this/whothe
θεοῦ theou
N-GSM
θεόςtheosGodhis God.
αὐτοῦ.     autou
D-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
 
9 Tłum. GrEn. Толк. Ci przyszli do Helkiasza, kapłana wielkiego, a wziąwszy od niego pieniądze, które były wniesione do domu Pańskiego i które Lewici i odźwierni zebrali z Manassesa i z Efraima, i wszystkich ostatków Izraela, od wszystkiego też Judy i Beniamina,И пришли они к Хелкии первосвященнику, и отдали серебро, принесенное в дом Божий, которое левиты, стоящие на страже у порога, собрали из рук Манассии и Ефрема и всех прочих Израильтян, и от всего Иуды и Вениамина, и от жителей Иерусалима, И# пріид0ша ко хелкjи свzщeннику вели1кому, и3 дaша сребро2 принесeнное въ д0мъ гDень, є4же собрaша леvjти хранsщіи двeрь t руки2 манассjины и3 є3фрeмли, и3 t начaльникwвъ и3 t всёхъ пр0чихъ во ї}ли, и3 t сынHвъ їyдиныхъ и3 веніамjнихъ и3 њбитaющихъ во їеrли1мэ, 34,9Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἦλθον ēlthon
V-AAI-3P
ἔρχομαιerchomaito come/gothey came
πρὸς pros
PREP
πρόςprosto/withto
Χελκιαν chelkian
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/whothe
ἱερέα hierea
N-ASM
ἱερεύςhiereuspriest[2priest
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/who 
μέγαν megan
A-ASM
μέγαςmegasgreat1great],
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἔδωκαν edōkan
V-AAI-3P
δίδωμιdidōmito givethey gave
τὸ to
T-ASN
hothe/this/whothe
ἀργύριον argurion
N-ASN
ἀργύριονargurionsilvermoney
τὸ to
T-ASN
hothe/this/who 
εἰσενεχθὲν eisenechthen
V-APPAS
εἰσφέρωeisferōto bring incarried
εἰς eis
PREP
εἰςeistowardinto
οἶκον oikon
N-ASM
οἶκοςoikoshousehouse
θεοῦ,     theou
N-GSM
θεόςtheosGodof God,
ho
R-NSM
hothe/this/who1the
συνήγαγον sunēgagon
V-AAI-3P
συνάγωsunagōto assemble[6gathered
οἱ hoi
T-NPM
hothe/this/who 
Λευῖται leuitai
N-NPM
ΛευΐτηςleuitēsLevite[weary]
φυλάσσοντες fulassontes
V-PAPRP
φυλάσσωfulassōto keep/guard3guarding
τὴν tēn
T-ASF
hothe/this/who4the
πύλην pulēn
N-ASF
πύληpulēgate5gate]
ἐκ ek
PREP
ἐκekof/fromby
χειρὸς cheiros
N-GSF
χείρcheirhandhand
Μανασση manassē
N-PRI
ΜανασσῆςmanassēsManasseh[Jonath-elem-rechokim]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
Εφραιμ efraim
N-PRI
ἘφραίμefraimEphraim[to leap]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
τῶν tōn
T-GPM
hothe/this/whoof the
ἀρχόντων archontōn
N-GPM
ἄρχωνarchōnrulerrulers,
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἀπὸ apo
PREP
ἀπόapofromof
παντὸς pantos
A-GSM
πᾶςpasallall
καταλοίπου kataloipou
A-GSM
κατάλοιποςkataloiposremainingrest
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
Ισραηλ israēl
N-PRI
ἸσραήλisraēlIsrael[window]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
υἱῶν huiōn
N-GPM
υἱόςhuiosson[soothing]
Ιουδα iouda
N-PRI
ἸουδάioudaJudea[dullness]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
βενιαμιν beniamin
N-PRI
ΒενιαμίνbeniaminBenjamin[to divide]
και kai
CONJ
καίkaiandand
οἰκούντων oikountōn
V-PAPGP
οἰκέωoikeōto dwellliving
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
Ιερουσαλημ,     ierousalēm
N-PRI
ἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]
 
10 Tłum. GrEn. Толк. i mieszkańców Jeruzalem, dali w ręce tych, którzy byli nad robotnikami w domu Pańskim, aby kościół odnawiali i co było uszkodzonego, poprawiali.и отдали в руки производителям работ, приставленным к дому Господню, чтоб они раздавали его работникам, которые работали в доме Господнем, при исправлении и возобновлении дома. и3 дaша џное въ рyцэ творsщихъ дэлA, прист†вницы въ домY гDни, и3 дaша є5 творsщымъ дэлA, и5же творsху въ домY гDни, да њбновsтъ и3 ўкрэпsтъ хрaмъ: 34,10Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἔδωκαν edōkan
V-AAI-3P
δίδωμιdidōmito givethey put
αὐτὸ auto
D-ASN
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
ἐπὶ epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstinto
χεῖρα cheira
N-ASF
χείρcheirhandhand
ποιούντων poiountōn
V-PAPGP
ποιέωpoieōto do/makeones doing
τὰ ta
T-APN
hothe/this/whoof the
ἔργα erga
N-APN
ἔργονergonworkworks,
οἱ hoi
T-NPM
hothe/this/whothe
καθεσταμένοι kathestamenoi
V-RMPRP
καθίστημιkathistēmito appoint/conductplaced
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
οἴκῳ oikō
N-DSM
οἶκοςoikoshousehouse
κυρίου kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordof lord.
καὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἔδωκαν edōkan
V-AAI-3P
δίδωμιdidōmito givethey gave
αὐτὸ auto
D-ASN
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
ποιοῦσι poiousi
V-PAI-3P
ποιέωpoieōto do/makeones doing
τὰ ta
T-APN
hothe/this/whoof the ones
ἔργα,     erga
N-APN
ἔργονergonworkworks
οἳ hoi
R-NPM
hothe/this/whoto the
ἐποίουν epoioun
V-IAI-3P
ποιέωpoieōto do/make[extortioner]
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
οἴκῳ oikō
N-DSM
οἶκοςoikoshousehouse
κυρίου,     kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordof lord
ἐπισκευάσαι episkeuasai
V-AAR
strong:GV-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AAR 
κατισχῦσαι katischusai
V-AAR
κατισχύωkatischuōto prevailto strengthen
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/whothe
οἶκον·     oikon
N-ASM
οἶκοςoikoshousehouse.
 
11 Tłum. GrEn. Толк. A oni dali je rzemieślnikom i murarzom, aby nakupili kamieni z kamiennych gór i drzewa na spajanie budowy i na piętra domów, które popsuli królowie judzcy.И они раздавали плотникам и строителям на покупку тесаных камней и дерев для связей и для покрытия зданий, которые разорили цари Иудейские. и3 дaша тект0нwмъ и3 домоздaтелємъ, да кyпzтъ кaменіе четвероуг0льное и3 древA на бeрвна на покрhтіе домHвъ, и5хже разори1ша цaріе ї{дины. 34,11Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἔδωκαν edōkan
V-AAI-3P
δίδωμιdidōmito givethey gave
τοῖς tois
T-DPM
hothe/this/whoto the
τέκτοσι tektosi
N-DPM
τέκτωνtektōncraftsmanfabricators
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
τοῖς tois
T-DPM
hothe/this/whoto the
οἰκοδόμοις oikodomois
N-DPM
οἰκοδομέωoikodomeōto build[daughter-in-law]
ἀγοράσαι agorasai
V-AAR
ἀγοράζωagorazōto buyto buy
λίθους lithous
N-APM
λίθοςlithosstone[2stones
τετραπέδους tetrapedous
A-APM
strong:GA-APMstrong:GA-APMstrong:GA-APM 
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ξύλα xula
N-APN
ξύλονxulonwoodwood
εἰς eis
PREP
εἰςeistowardfor
δοκοὺς dokous
N-APF
δοκόςdokosplankbeams
στεγάσαι stegasai
V-AAR
strong:GV-AARstrong:GV-AARstrong:GV-AAR 
τοὺς tous
T-APM
hothe/this/whothe
οἴκους,     oikous
N-APM
οἶκοςoikoshousehouses
οὓς hous
R-APM
οὖςousear[sheep]
ἐξωλέθρευσαν exōlethreusan
V-AAI-3P
strong:GV-AAI-3Pstrong:GV-AAI-3Pstrong:GV-AAI-3P 
βασιλεῖς basileis
N-NPM
βασιλεύςbasileusking1 kings
Ιουδα·     iouda
N-PRI
ἸουδάioudaJudea[dullness]
 
12 Tłum. GrEn. Толк. Ci wiernie wszystko wykonywali. A nad robotnikami byli przełożonymi Jahat i Abdiasz z synów Merariego, Zachariasz i Mosollam z synów Kaata, którzy przynaglali robotę: wszyscy Lewici, umiejący grać na instrumentach muzycznych.Люди сии действовали честно при работе, и для надзора над ними поставлены были Иахаф и Овадия, левиты из сыновей Мерариных, и Захария и Мешуллам из сыновей Каафовых, и все левиты, умеющие играть на музыкальных орудиях. И# мyжіе вёрнw творsху въ дёлэхъ, и3 над8 ни1ми надзирaтелє їefъ и3 ґвдjа леvjти t сынHвъ мерaріныхъ, и3 захaріа и3 мосоллaмъ t сынHвъ каafовыхъ надзирaти, и3 всsкъ леvjтинъ, и3 всsкъ знazй во nргaны пёти: 34,12Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
οἱ hoi
T-NPM
hothe/this/whothe
ἄνδρες andres
N-NPM
ἀνήρanērmanmen
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
πίστει pistei
N-DSF
πίστιςpistisfaith/trusttrust
ἐπὶ epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstover
τῶν tōn
T-GPN
hothe/this/whothe
ἔργων,     ergōn
N-GPN
ἔργονergonworkworks.
καὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἐπ'     ep
PREP
ἐπίepiupon/to/againstover
αὐτῶν autōn
D-GPM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
ἐπίσκοποι episkopoi
N-NPM
ἐπίσκοποςepiskoposoverseeroverseers
Ιεθ ieth
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
Αβδιας abdias
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
οἱ hoi
T-NPM
hothe/this/whothe
Λευῖται leuitai
N-NPM
ΛευΐτηςleuitēsLevite[weary]
ἐξ ex
PREP
ἐκekof/fromof
υἱῶν huiōn
N-GPM
υἱόςhuiossonsons
Μεραρι merari
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
Ζαχαριας zacharias
N-NSM
ΖαχαρίαςzachariasZechariah[rage]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
Μοσολλαμ mosollam
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
ἐκ ek
PREP
ἐκekof/fromof
τῶν tōn
T-GPM
hothe/this/whothe
υἱῶν huiōn
N-GPM
υἱόςhuiossonsons
Κααθ kaath
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
ἐπισκοπεῖν episkopein
V-PAR
ἐπισκοπέωepiskopeōto oversee/care forto oversee;
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
πᾶς pas
A-NSM
πᾶςpasallall
Λευίτης leuitēs
N-NSM
ΛευΐτηςleuitēsLevite[weary]
πᾶς pas
A-NSM
πᾶςpasallall
συνίων suniōn
V-PAPRS
συνίημιsuniēmito understandperceiving
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongwith
ὀργάνοις organois
N-DPN
strong:GN-DPNstrong:GN-DPNstrong:GN-DPN 
ᾠδῶν ōdōn
N-GPF
ὅδε, ἥδεhhode ēdethis[Chidon]
 
13 Tłum. GrEn. Толк. A nad tymi, którzy na rozmaite potrzeby brzemiona nosili, byli pisarze i kierownicy odźwierni z Lewitów.Они же были приставниками над носильщиками и наблюдали над всеми работниками при каждой работе; из левитов же были и писцы, и надзиратели, и привратники. и3 над8 носsщими бременA и3 над8 всёми творsщими дэлA, всsкимъ дёланіемъ: и3 t леv‡тъ бёша пи1сареве и3 судіи6 и3 двє1рницы. 34,13Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἐπὶ epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstover
τῶν tōn
T-GPM
hothe/this/whothe
νωτοφόρων nōtoforōn
A-GPM
strong:GA-GPMstrong:GA-GPMstrong:GA-GPM 
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἐπὶ epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstconcerning
πάντων pantōn
A-GPM
πᾶςpasallall
τῶν tōn
T-GPM
hothe/this/whoof the ones
ποιούντων poiountōn
V-PAPGP
ποιέωpoieōto do/makedoing
τὰ ta
T-APN
hothe/this/whothe
ἔργα erga
N-APN
ἔργονergonworkworks
ἐργασίᾳ ergasia
N-DSF
ἐργασίαergasiaworkeffort;
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἐργασίᾳ,     ergasia
N-DSF
ἐργασίαergasiawork[Haran]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἀπὸ apo
PREP
ἀπόapofromof
τῶν tōn
T-GPM
hothe/this/whothe
Λευιτῶν leuitōn
N-GPM
ΛευΐτηςleuitēsLevite[weary]
γραμματεῖς grammateis
N-NPM
γραμματεύςgrammateusscribescribes
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
κριταὶ kritai
N-NPM
κριτήςkritēsjudgejudges
καὶ kai
CONJ
καίkaiand[desire]
πυλωροί.     pulōroi
N-NPM
strong:GN-NPMstrong:GN-NPMstrong:GN-NPM 
 
14 Tłum. GrEn. Толк. A gdy wynosili pieniądze, które były wniesione do kościoła Pańskiego, znalazł Helkiasz kapłan księgę zakonu Pańskiego daną przez Mojżesza.Когда вынимали они серебро, принесенное в дом Господень, тогда Хелкия священник нашел книгу закона Господня, данную рукою Моисея. И# внегдA и3зноси1ти и5мъ сребро2 принесeнное въ цeрковь гDню, њбрёте хелкjа свzщeнникъ кни1гу зак0на гDнz, (ћже данA бhсть) рук0ю мwmсeовою. 34,14Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τῷ
T-DSN
hothe/this/who 
ἐκφέρειν ekferein
V-PAR
ἐκφέρωekferōto bring/carry outtheir bringing forth
αὐτοὺς autous
D-APM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
τὸ to
T-ASN
hothe/this/whothe
ἀργύριον argurion
N-ASN
ἀργύριονargurionsilvermoney
τὸ to
T-ASN
hothe/this/who 
εἰσοδιασθὲν eisodiasthen
V-APPAS
strong:GV-APPASstrong:GV-APPASstrong:GV-APPAS 
εἰς eis
PREP
εἰςeistowardinto
οἶκον oikon
N-ASM
οἶκοςoikoshousehouse
κυρίου kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordof lord,
εὗρεν heuren
V-AAI-3S
εὑρίσκωheuriskōto find/meet[4found
Χελκιας chelkias
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
ho
T-NSM
hothe/this/whothe
ἱερεὺς hiereus
N-NSM
ἱερεύςhiereuspriest3priest]
βιβλίον biblion
N-ASN
βιβλίονbiblionscrollscroll
νόμου nomou
N-GSM
νόμοςnomoslawlaw
κυρίου kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordof lord,
διὰ dia
PREP
διάdiathrough/because ofby
χειρὸς cheiros
N-GSF
χείρcheirhandhand
Μωυσῆ.     mōusē
N-GSM
Μωϋσῆς, Μωσῆςmōusēs mōsēsMoses[Jesher]
 
15 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł do Safana pisarza: «Znalazłem księgę zakonu w domu Pańskim.»И начал Хелкия, и сказал Шафану писцу: книгу закона нашел я в доме Господнем. И подал Хелкия ту книгу Шафану. И# tвэщA хелкjа и3 речE къ сафaну пи1сарю: кни1гу зак0на њбрэт0хъ въ домY гDни. И# дадE хелкjа кни1гу сафaну. 34,15Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἀπεκρίθη apekrithē
V-API-3S
ἀποκρίνωapokrinōto answerHelkiah responded
Χελκιας chelkias
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
εἶπεν eipen
V-AAI-3S
ἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto saysaid
πρὸς pros
PREP
πρόςprosto/withto
Σαφαν.     safan
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/whothe
γραμματέα grammatea
N-ASM
γραμματεύςgrammateusscribescribe,
βιβλίον biblion
N-NSN
βιβλίονbiblionscroll[2 scroll
νόμου nomou
N-GSM
νόμοςnomoslaw3of law
εὗρον heuron
V-AAI-1S
εὑρίσκωheuriskōto find/meet1I found]
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
οἴκῳ oikō
N-DSM
οἶκοςoikoshousehouse
κυρίου·     kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordof lord.
καὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἔδωκεν edōken
V-AAI-3S
δίδωμιdidōmito giveHelkiah gave
χελκιας chelkias
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
τὸ to
T-ASN
hothe/this/whothe
Βιβλίον biblion
N-ASN
βιβλίονbiblionscrollscroll
τῷ
T-DSM
hothe/this/whothe
σαφαν safan
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
 
16 Tłum. GrEn. Толк. I dał mu ją. A on wniósł księgę do króla i powiedział mu mówiąc: «Wszystko, co poruczyłeś sługom twoim, oto się wykonywa.И понес Шафан книгу к царю, и принес при этом царю известие: все, что поручено рабам твоим, они делают; И# принесE сафaнъ кни1гу ко царю2, и3 возвэсти2 є3щE ко царю2 сл0во, глаг0лz: всE сребро2 дано2 въ рyки рабHвъ твои1хъ творsщихъ дэлA: 34,16Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
εἰσήνεγκεν eisēnenken
V-AAI-3S
εἰσφέρωeisferōto bring inShaphan carried
Σαφαν safan
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
τὸ to
T-ASN
hothe/this/whothe
βιβλίον biblion
N-ASN
βιβλίονbiblionscrollscroll
πρὸς pros
PREP
πρόςprosto/withto
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/whothe
βασιλέα basilea
N-ASM
βασιλεύςbasileuskingking,
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἀπέδωκεν apedōken
V-AAI-3S
ἀποδίδωμιapodidōmito payhe gave
ἔτι eti
ADV
ἔτιetistillyet
τῷ
T-DSM
hothe/this/whoto the
βασιλεῖ basilei
N-DSM
βασιλεύςbasileuskingking
λόγον logon
N-ASM
λόγοςlogosworda word,
Πᾶν pan
A-ASM
πᾶςpasallAll
τὸ to
T-ASN
hothe/this/whothe
δοθὲν dothen
V-APPAS
δίδωμιdidōmito give[bath]
ἀργύριον argurion
N-ASN
ἀργύριονargurionsilvermoney
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amonginto
χειρὶ cheiri
N-DSF
χείρcheirhandhand
τῶν tōn
T-GPM
hothe/this/who 
παίδων paidōn
N-GPM
παῖςpaischildof your servants
σου sou
P-GS
σοῦsouyou[guard]
τῶν tōn
T-GPM
hothe/this/whoof the ones
ποιούντων poiountōn
V-PAPGP
ποιέωpoieōto do/makedoing
τὸ to
T-ASN
hothe/this/whothe
ἔργον,     ergon
N-ASN
ἔργονergonworkwork.
 
17 Tłum. GrEn. Толк. Srebro, które się znalazło w domu Pańskim, stopiono i dano przełożonym nad rzemieślnikami i rozmaite roboty czyniącymi.и высыпали серебро, найденное в доме Господнем, и передали его в руки приставникам и в руки производителям работ. и3 сліsша сребро2 њбрётенное въ домY гDни, и3 дaша въ рyки надзирaтелей и3 въ рyки творsщихъ дёло. 34,17Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἐχώνευσαν echōneusan
V-AAI-3P
strong:GV-AAI-3Pstrong:GV-AAI-3Pstrong:GV-AAI-3P 
τὸ to
T-ASN
hothe/this/whothe
ἀργύριον argurion
N-ASN
ἀργύριονargurionsilversilver
τὸ to
T-ASN
hothe/this/who 
εὑρεθὲν heurethen
V-APPAS
εὑρίσκωheuriskōto find/meetfound
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
οἴκῳ oikō
N-DSM
οἶκοςoikoshousehouse
κυρίου kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordof lord,
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἔδωκαν edōkan
V-AAI-3P
δίδωμιdidōmito givethey put
ἐπὶ epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstinto
χεῖρα cheira
N-ASF
χείρcheirhandhand
τῶν tōn
T-GPM
hothe/this/whoof the
ἐπισκόπων episkopōn
N-GPM
ἐπίσκοποςepiskoposoverseeroverseers,
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἐπὶ epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstinto
χεῖρα cheira
N-ASF
χείρcheirhandhand
τῶν tōn
T-GPM
hothe/this/whoof the
ποιούντων poiountōn
V-PAPGP
ποιέωpoieōto do/makeones doing
ἐργασίαν.     ergasian
N-ASF
ἐργασίαergasiaworkwork.
 
18 Tłum. GrEn. Толк. Nadto dał mi Helkiasz kapłan tę księgę.» A gdy ją czytał w obecności króla,И также донес Шафан писец царю, говоря: книгу дал мне Хелкия священник. И читал ее Шафан перед царем. И# возвэсти2 сафaнъ пи1сарь сл0во царю2, глаг0лz: кни1гу дадe ми хелкjа свzщeнникъ. И# прочтE ю5 сафaнъ пред8 царeмъ. 34,18Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἀπήγγειλεν apēngeilen
V-AAI-3S
ἀπαγγέλλωapangellōto announce[4reported
Σαφαν safan
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
ho
T-NSM
hothe/this/who2the
γραμματεὺς grammateus
N-NSM
γραμματεύςgrammateusscribe3scribe]
τῷ
T-DSM
hothe/this/whoto the
βασιλεῖ basilei
N-DSM
βασιλεύςbasileuskingking,
λέγων legōn
V-PAPRS
λέγωlegōto speaksaying,
Βιβλίον biblion
N-ASN
βιβλίονbiblionscroll[5a scroll
ἔδωκέν edōken
V-AAI-3S
δίδωμιdidōmito give4gave
μοι moi
P-DS
μοίmoito me[to dwell]
Χελκιας chelkias
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
ho
T-NSM
hothe/this/who2the
ἱερεύς·     hiereus
N-NSM
ἱερεύςhiereuspriest3priest].
καὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἀνέγνω anegnō
V-AAI-3S
ἀναγινώσκωanaginōskōto read[2read
αὐτὸ auto
D-ASN
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
σαφαν safan
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
ἐναντίον enantion
PREP
ἐναντίοςenantiosagainst[to pine]
τοῦ tou
T-GSM
hothe/this/whothe
βασιλέως.     basileōs
N-GSM
βασιλεύςbasileuskingking.
 
19 Tłum. GrEn. Толк. i on usłyszał słowa zakonu, rozdarł szaty swe;Когда услышал царь слова закона, то разодрал одежды свои. И# бhсть є3гдA ўслhша цaрь словесA зак0на, и3 растерзA ри6зы сво‰. 34,19Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἐγένετο egeneto
V-AMI-3S
γίνομαιginomaito beit came to pass
ὡς hōs
CONJ
ὡςhōswhich/howas
ἤκουσεν ēkousen
V-AAI-3S
ἀκούωakouōto hear[3heard
ho
T-NSM
hothe/this/who1the
βασιλεὺς basileus
N-NSM
βασιλεύςbasileusking2king]
τοὺς tous
T-APM
hothe/this/whothe
λόγους logous
N-APM
λόγοςlogoswordwords
τοῦ tou
T-GSM
hothe/this/whoof the
νόμου,     nomou
N-GSM
νόμοςnomoslawlaw,
καὶ kai
CONJ
καίkaiandthat
διέρρηξεν dierrēxen
V-AAI-3S
διαρρήγνυμιdiarrēgnumito tearhe tore
τὰ ta
T-APN
hothe/this/who 
ἱμάτια himatia
N-APN
ἱμάτιονhimationclothinghis garments.
αὐτοῦ.     autou
D-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
 
20 Tłum. GrEn. Толк. i rozkazał Helkiaszowi i Ahikamowi, synowi Safana, i Abdonowi, synowi Michy, Safanowi też pisarzowi, i Asaaszowi, słudze królewskiemu, mówiąc:И дал царь повеление Хелкии и Ахикаму, сыну Шафанову, и Авдону, сыну Михея, и Шафану писцу, и Асаии, слуге царскому, говоря: И# повелЁ цaрь хелкjеви и3 ґхікaму сhну сафaнову и3 ґвдHну сhну міхeеву, и3 сафaну пи1сарю и3 ґсaію рабY царeву, глаг0лz: 34,20Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἐνετείλατο eneteilato
V-AMI-3S
ἐντέλλωentellōto order[3gave charge
ho
T-NSM
hothe/this/who1the
βασιλεὺς basileus
N-NSM
βασιλεύςbasileusking2king]
τῷ
T-DSM
hothe/this/who 
Χελκια chelkia
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
τῷ
T-DSM
hothe/this/who 
Αχικαμ achikam
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
υἱῷ huiō
N-DSM
υἱόςhuiossonson
Σαφαν safan
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
τῷ
T-DSM
hothe/this/who 
Αβδων abdōn
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
υἱῷ huiō
N-DSM
υἱόςhuiossonson
Μιχαια michaia
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
τῷ
T-DSM
hothe/this/who 
σαφαν safan
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
τῷ
T-DSM
hothe/this/whothe
γραμματεῖ grammatei
N-DSM
γραμματεύςgrammateusscribescribe,
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
τῷ
T-DSM
hothe/this/who 
Ασαια asaia
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
παιδὶ paidi
N-DSM
παῖςpaischildservant
τοῦ tou
T-GSM
hothe/this/whoof the
βασιλέως basileōs
N-GSM
βασιλεύςbasileuskingking,
λέγων legōn
V-PAPRS
λέγωlegōto speaksaying,
 
21 Tłum. GrEn. Толк. «Idźcie, a módlcie się do Pana za mną i za ostatkiem Izraela i Judy z powodu wszystkich słów tej księgi, którą znaleziono, bo wielka zapalczywość Pańska wylała się na nas, przeto iż ojcowie nasi nie strzegli słów Pańskich, aby czynić wszystko, co jest napisane w tej księdze.»пойдите, вопросите Господа за меня и за оставшихся у Израиля и за Иуду о словах сей найденной книги, потому что велик гнев Господа, который воспылал на нас за то, что не соблюдали отцы наши слова Господня, чтобы поступать по всему написанному в книге сей. и3ди1те и3 моли1тесz гDу за мS и3 за всsкаго њстaвшагосz во ї}ли и3 їyдэ, њ словесёхъ кни1ги, ћже њбрётена є4сть, вели1къ бо гнёвъ гDень разгорёсz на нaсъ, понeже не послyшаша nтцы2 нaши словeсъ гDнихъ, є4же твори1ти по всBмъ напи6саннымъ въ кни1зэ сeй. 34,21Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPΠορεύθητε poreuthēte
V-APM-2P
πορεύωporeuōto goGo,
ζητήσατε zētēsate
V-AAM-2P
ζητέωzēteōto seekseek
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/whothe
κύριον kurion
N-ASM
κύριοςkurioslordlord
περὶ peri
PREP
περίperiaboutfor
ἐμοῦ emou
P-GS
ἐμοῦemouof me[cause]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
περὶ peri
PREP
περίperiaboutfor
παντὸς pantos
A-GSM
πᾶςpasallall
τοῦ tou
T-GSM
hothe/this/whothe
καταλειφθέντος kataleifthentos
V-APPGS
καταλείπωkataleipōto leaveones left
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
Ισραηλ israēl
N-PRI
ἸσραήλisraēlIsrael[window]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
Ιουδα iouda
N-PRI
ἸουδάioudaJudea[dullness]
περὶ peri
PREP
περίperiaboutconcerning
τῶν tōn
T-GPM
hothe/this/whoof the
λόγων logōn
N-GPM
λόγοςlogoswordwords
τοῦ tou
T-GSN
hothe/this/whoof the
βιβλίου bibliou
N-GSN
βιβλίονbiblionscrollscroll
τοῦ tou
T-GSN
hothe/this/whothe
εὑρεθέντος·     heurethentos
V-APPGS
εὑρίσκωheuriskōto find/meetone being found!
ὅτι hoti
CONJ
ὅτιhotithat/sincefor
μέγας megas
A-NSM
μέγαςmegasgreatgreat
ho
T-NSM
hothe/this/who 
θυμὸς thumos
N-NSM
θυμόςthumoswrathrage
κυρίου kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordof lord
ἐκκέκαυται ekkekautai
V-RMI-3S
ἐκκαίωekkaiōbe enflamedburns away
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongagainst
ἡμῖν,     hēmin
P-DP
ἡμῖνhēminto us[to pledge]
διότι dioti
CONJ
διότιdiotibecausebecause
οὐκ ouk
ADV
οὐouno[2did not
εἰσήκουσαν eisēkousan
V-AAI-3P
εἰσακούωeisakouōto listen to3listen
οἱ hoi
T-NPM
hothe/this/whothe
πατέρες pateres
N-NPM
πατήρpatērfather1our fathers]
ἡμῶν hēmōn
P-GP
ἡμῶνhēmōnof us[harm]
τῶν tōn
T-GPM
hothe/this/who 
λόγων logōn
N-GPM
λόγοςlogoswordword
κυρίου kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordof lord,
τοῦ tou
T-GSN
hothe/this/whothe
ποιῆσαι poiēsai
V-AAR
ποιέωpoieōto do/maketo do
κατὰ kata
PREP
κατάkataaccording toaccording to
πάντα panta
A-APN
πᾶςpasallall
τὰ ta
T-APN
hothe/this/who 
γεγραμμένα gegrammena
V-RMPAP
γράφωgrafōto writebeing written
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τῷ
T-DSN
hothe/this/who[that]
βιβλίῳ bibliō
N-DSN
βιβλίονbiblionscrollthis scroll.
τούτῳ.     toutō
D-DSN
τούτῳtoutōto this[Noadiah]
 
22 Tłum. GrEn. Толк. Poszedł tedy Helkiasz i ci, którzy razem od króla byli posłani, do Oldy prorokini, żony Selluma, syna Tekuata, syna Hasry, stróża szat, która mieszkała w Jeruzalem na Wtórej, i mówili do niej słowa, któreśmy wyżej powiedzieli. A ona im odpowiedziała:И пошел Хелкия и те, которые от царя, к Олдане пророчице, жене Шаллума, сына Тавкегафа, сына Хасры, хранителя одежд, - а жила она во второй части Иерусалима, - и говорили с нею об этом. И# и4де хелкjа, и3 и5мже повелЁ цaрь, ко nлдaнэ прор0чицэ, женЁ селли1ма сhна fекyева, сhна є3серjи ризохрани1телz, хранsщей зaпwвэди, ћже њбитaше во їеrли1мэ въ масaнэ, и3 глаг0лаша є4й по си6мъ. 34,22Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἐπορεύθη eporeuthē
V-API-3S
πορεύωporeuōto goHelkiah went,
Χελκιας chelkias
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
οἷς hois
R-DPN
ὅς, ἥhhos ēwhichwho
εἶπεν eipen
V-AAI-3S
ἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto saytold
ho
T-NSM
hothe/this/whothe
βασιλεὺς basileus
N-NSM
βασιλεύςbasileuskingking,
πρὸς pros
PREP
πρόςprosto/withto
Ολδαν oldan
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
τὴν tēn
T-ASF
hothe/this/whothe
προφῆτιν profētin
N-ASF
προφῆτιςprofētisprophetessprophetess,
γυναῖκα gunaika
N-ASF
γυνήgunēwomanwife
Σελλημ sellēm
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
υἱοῦ huiou
N-GSM
υἱόςhuiossonson
Θακουαθ thakouath
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
υἱοῦ huiou
N-GSM
υἱόςhuiossonson
Χελλης chellēs
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
φυλάσσουσαν fulassousan
V-PAPAS
φυλάσσωfulassōto keep/guard[thicket]
τὰς tas
T-APF
hothe/this/whothe
στολάς stolas
N-APF
στολήstolērobe[beating]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
αὕτη hautē
D-NSF
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
κατῴκει katōkei
V-IAI-3S
κατοικέωkatoikeōto dwelldwelt
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
Ιερουσαλημ ierousalēm
N-PRI
ἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
μασανα masana
N-PRI
strong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI 
καὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἐλάλησαν elalēsan
V-AAI-3P
λαλέωlaleōto speakthey spoke
αὐτῇ autē
D-DSF
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
κατὰ kata
PREP
κατάkataaccording toaccording to
ταῦτα.     tauta
D-APN
ταῦταtautathis[reward]
 
23 Tłum. GrEn. Толк. «To mówi Pan, Bóg izraelski: Powiedzcie mężowi, który was do mnie posłał: To mówi Pan:И она сказала им: так говорит Господь Бог Израилев: скажите тому человеку, который послал вас ко мне: И# тA tвэщA и5мъ: сі‰ речE гDь бGъ ї}левъ: глаг0лите мyжу, и4же послA вaсъ ко мнЁ: сі‰ речE гDь: 34,23Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
εἶπεν eipen
V-AAI-3S
ἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayshe said
αὐτοῖς autois
D-DPM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
Οὕτως houtōs
ADV
οὕτω, οὕτωςhhoutō outōsthus(-ly)Thus
εἶπεν eipen
V-AAI-3S
ἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto saysaid
κύριος kurios
N-NSM
κύριοςkurioslordlord
ho
T-NSM
hothe/this/who 
θεὸς theos
N-NSM
θεόςtheosGodGod
Ισραηλ israēl
N-PRI
ἸσραήλisraēlIsrael[window]
Εἴπατε eipate
V-AAM-2P
ἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto saySay
τῷ
T-DSM
hothe/this/whoto the
ἀνδρὶ andri
N-DSM
ἀνήρanērmanman,
τῷ
T-DSM
hothe/this/whoto the one
ἀποστείλαντι aposteilanti
V-AAPMS
ἀποστέλλωapostellōto sendsending
ὑμᾶς humas
P-AP
ὑμᾶςhumasyou[offspring]
πρός pros
PREP
πρόςprosto/withto
με me
P-AS
μέmeme[Jehdeiah]
 
24 Tłum. GrEn. Толк. Oto ja przywiodę zło na to miejsce i na mieszkańców jego, i wszystkie przekleństwa, które są napisane w księdze tej, którą czytali przed królem judzkim.так говорит Господь: вот Я наведу бедствие на место сие и на жителей его все проклятия, написанные в книге, которую читали пред лицем царя Иудейского, сE, ѓзъ наведY ѕл†z на мёсто сіE и3 на њбитaющихъ въ нeмъ вс‰ словесA, ±же пи6сана сyть въ кни1зэ прочтeннэй пред8 царeмъ їyдинымъ, 34,24Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPΟὕτως houtōs
ADV
οὕτω, οὕτωςhhoutō outōsthus(-ly)Thus
λέγει legei
V-PAI-3S
λέγωlegōto speaksays
κύριος kurios
N-NSM
κύριοςkurioslordlord,
Ἰδοὺ idou
INJ
ἰδούidoulook!Behold,
ἐγὼ egō
P-NS
ἐγώegōI/weI
ἐπάγω epagō
V-PAI-1S
ἐπάγωepagōto bring uponbring
κακὰ kaka
A-APN
κακόςkakosevil/harmevils
ἐπὶ epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstupon
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/who 
τόπον topon
N-ASM
τόποςtoposplacethis place,
τοῦτον,     touton
D-ASM
τοῦτονtoutonthis[Non]
τοὺς tous
T-APM
hothe/this/whothe ones
πάντας pantas
A-APM
πᾶςpasallof all the
λόγους logous
N-APM
λόγοςlogoswordwords
τοὺς tous
T-APM
hothe/this/whoof all the
γεγραμμένους gegrammenous
V-RMPAP
γράφωgrafōto writebeing written
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τῷ
T-DSN
hothe/this/who 
βιβλίῳ bibliō
N-DSN
βιβλίονbiblionscrollscroll
τῷ
T-DSN
hothe/this/whothe
ἀνεγνωσμένῳ anegnōsmenō
V-RMPMS
ἀναγινώσκωanaginōskōto readbeing read
ἐναντίον enantion
PREP
ἐναντίοςenantiosagainst[to pine]
τοῦ tou
T-GSM
hothe/this/who 
βασιλέως basileōs
N-GSM
βασιλεύςbasileuskingking
Ιουδα,     iouda
N-PRI
ἸουδάioudaJudea[dullness]
 
25 Tłum. GrEn. Толк. Bo opuścili mię i ofiarowali bogom cudzym, aby mnie poruszyć do gniewu przez wszystkie uczynki rąk swoich: przeto wyleje się zapalczywość moja na to miejsce, i nie będzie ugaszona.за то, что они оставили Меня и кадили богам другим, чтобы прогневлять Меня всеми делами рук своих. И гнев Мой возгорится над местом сим и не угаснет. занE њстaвиша мS и3 кадsху богHмъ чужди6мъ, да прогнёваютъ мS во всёхъ дёлэхъ рyкъ свои1хъ: и3 разгорёсz ћрость моS на мёсто сіE и3 не ўгаси1тсz: 34,25Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἀνθ'     anth
PREP
ἀντίantifor[Elishah]
ὧν hōn
R-GPM
ὅς, ἥhhos ēwhich[to trade]
ἐγκατέλιπόν enkatelipon
V-AAI-3P
ἐγκαταλείπωenkataleipōto leave behindthey abandoned
με me
P-AS
μέmeme[Jehdeiah]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἐθυμίασαν ethumiasan
V-AAI-3P
θυμιάωthumiaōto burn incenseburnt incense
θεοῖς theois
N-DPM
θεόςtheosGod[2gods
ἀλλοτρίοις,     allotriois
A-DPM
ἀλλότριοςallotriosanother’s1to alien],
ἵνα hina
CONJ
ἵναhinain order that/tothat
παροργίσωσίν parorgisōsin
V-AAS-3P
παροργίζωparorgizōto angerthey should provoke me to anger
με me
P-AS
μέmeme[Jehdeiah]
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongby
πᾶσιν pasin
A-DPN
πᾶςpasallall
τοῖς tois
T-DPN
hothe/this/whothe
ἔργοις ergois
N-DPN
ἔργονergonworkworks
τῶν tōn
T-GPF
hothe/this/who 
χειρῶν cheirōn
N-GPF
χείρcheirhandof their hands.
αὐτῶν·     autōn
D-GPM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἐξεκαύθη exekauthē
V-API-3S
ἐκκαίωekkaiōbe enflamed[2was burned
ho
T-NSM
hothe/this/who 
θυμός thumos
N-NSM
θυμόςthumoswrath1my rage]
μου mou
P-GS
μοῦmouof me[Jesimiel]
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongagainst
τῷ
T-DSM
hothe/this/who 
τόπῳ topō
N-DSM
τόποςtoposplacethis place,
τούτῳ toutō
D-DSM
τούτῳtoutōto this[Noadiah]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
οὐ ou
ADV
οὐounoit will not
σβεσθήσεται.     sbesthēsetai
V-FPI-3S
σβέννυμιsbennumito extinguishbe extinguished.
 
26 Tłum. GrEn. Толк. A królowi judzkiemu, który was posłał prosić Pana, tak powiedzcie: To mówi Pan, Bóg izraelski:А царю Иудейскому, пославшему вас вопросить Господа, так скажите: так говорит Господь Бог Израилев о словах, которые ты слышал: и3 ко царю2 їyдину, и4же послA вaсъ ко гDу помоли1тисz, тaкw глаг0лите є3мY: сі‰ речE гDь бGъ ї}левъ: словесA, ±же слhшалъ є3си2, 34,26Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἐπὶ epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstconcerning
βασιλέα basilea
N-ASM
βασιλεύςbasileuskingking
Ιουδα iouda
N-PRI
ἸουδάioudaJudea[dullness]
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/whothe
ἀποστείλαντα aposteilanta
V-AAPAS
ἀποστέλλωapostellōto sendone sending
ὑμᾶς humas
P-AP
ὑμᾶςhumasyou[offspring]
τοῦ tou
T-GSN
hothe/this/who 
ζητῆσαι zētēsai
V-AAR
ζητέωzēteōto seekto seek
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/whothe
κύριον,     kurion
N-ASM
κύριοςkurioslordlord,
οὕτως houtōs
ADV
οὕτω, οὕτωςhhoutō outōsthus(-ly)Thus
ἐρεῖτε ereite
V-FAI-2P
ἐρέω, ἐρῶereō erōto speakshall you say
αὐτῷ autō
D-DSM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
Οὕτως houtōs
ADV
οὕτω, οὕτωςhhoutō outōsthus(-ly)Thus
λέγει legei
V-PAI-3S
λέγωlegōto speaksays
κύριος kurios
N-NSM
κύριοςkurioslordlord
ho
T-NSM
hothe/this/who 
θεὸς theos
N-NSM
θεόςtheosGodGod
Ισραηλ israēl
N-PRI
ἸσραήλisraēlIsrael[window]
Τοὺς tous
T-APM
hothe/this/whoOf the
λόγους,     logous
N-APM
λόγοςlogoswordwords
οὓς hous
R-APM
οὖςousear[sheep]
ἤκουσας ēkousas
V-AAI-2S
ἀκούωakouōto hearyou heard,
 
27 Tłum. GrEn. Толк. ponieważ słuchałeś słów księgi i zmiękczyło się serce twoje, i upokorzyłeś się przed oczyma Boga dla tego, co rzeczono przeciw miejscu temu i mieszkańcom Jeruzalem, i zawstydziwszy się oblicza mego rozdarłeś szaty swe i płakałeś przede mną, ja też wysłuchałem ciebie, mówi Pan.так как смягчилось сердце твое, и ты смирился пред Богом, услышав слова Его о месте сем и о жителях его, - и ты смирился предо Мною, и разодрал одежды свои, и плакал предо Мною, то и Я услышал тебя, говорит Господь. и3 сокруши1сz сeрдце твоE, и3 смири1лсz є3си2 пред8 лицeмъ мои1мъ, є3гдA ўслhшалъ є3си2 словесA мо‰ на мёсто сіE и3 на њбитaющихъ въ нeмъ, и3 смири1лсz є3си2 предо мн0ю, и3 растерзaлъ є3си2 ри6зы тво‰, и3 плaкалъ є3си2 предо мн0ю, и3 ѓзъ ўслhшахъ, речE гDь: 34,27Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἐνετράπη enetrapē
V-API-3S
ἐντρέπωentrepōto cause shame[2feels shame

T-NSF
hothe/this/who 
καρδία kardia
N-NSF
καρδίαkardiaheart1your heart],
σου sou
P-GS
σοῦsouyou[guard]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἐταπεινώθης etapeinōthēs
V-API-2S
ταπεινόωtapeinoōto humbleyou humbled
ἀπὸ apo
PREP
ἀπόapofromin front
προσώπου prosōpou
N-GSN
πρόσωπονprosōponfacein front
μου,     mou
P-GS
μοῦmouof me[Jesimiel]
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
τῷ
T-DSN
hothe/this/who 
ἀκοῦσαί akousai
V-AAR
ἀκούωakouōto hearyour hearing
σε se
P-AS
σέseyou[to slip]
τοὺς tous
T-APM
hothe/this/who 
λόγους logous
N-APM
λόγοςlogoswordmy words
μου mou
P-GS
μοῦmouof me[Jesimiel]
ἐπὶ epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstagainst
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/who 
τόπον topon
N-ASM
τόποςtoposplacethis place,
τοῦτον touton
D-ASM
τοῦτονtoutonthis[Non]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἐπὶ epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstagainst
τοὺς tous
T-APM
hothe/this/whothe
κατοικοῦντας katoikountas
V-PAPAP
κατοικέωkatoikeōto dwellones dwelling in
αὐτὸν auton
D-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἐταπεινώθης etapeinōthēs
V-API-2S
ταπεινόωtapeinoōto humbleyou were humbled
ἐναντίον enantion
PREP
ἐναντίοςenantiosagainst[to pine]
μου mou
P-GS
μοῦmouof me[Jesimiel]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
διέρρηξας dierrēxas
V-AAI-2S
διαρρήγνυμιdiarrēgnumito teartore
τὰ ta
T-APN
hothe/this/who 
ἱμάτιά himatia
N-APN
ἱμάτιονhimationclothingyour garments,
σου sou
P-GS
σοῦsouyou[guard]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἔκλαυσας eklausas
V-AAI-2S
κλαίωklaiōto weepwept
κατεναντίον katenantion
ADV
strong:GADVstrong:GADVstrong:GADV 
μου mou
P-GS
μοῦmouof me[Jesimiel]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandeven
ἐγὼ egō
P-NS
ἐγώegōI/we1your heart],
ἤκουσά ēkousa
V-AAI-1S
ἀκούωakouōto hearheard,
φησιν fēsin
V-PAI-3S
φημίfēmito saysays
κύριος·     kurios
N-NSM
κύριοςkurioslordlord.
 
28 Tłum. GrEn. Толк. Już cię bowiem zbiorę do ojców twoich i będziesz wniesiony do grobu twego w pokoju, i nie będą oglądały oczy twoje wszystkiego zła, które ja przywiodę na to miejsce i na mieszkańców jego.» Odnieśli tedy królowi wszystko, co mówiła.Вот Я приложу тебя к отцам твоим, и положен будешь в гробницу твою в мире, и не увидят глаза твои всего того бедствия, которое Я наведу на место сие и на жителей его. И принесли царю ответ. сE, приложY тS ко nтцє1мъ твои6мъ, и3 приложи1шисz ко гробHмъ твои1мъ въ ми1рэ, и3 не ќзрzтъ џчи твои2 всsкагw ѕлA, ±же ѓзъ наведY на мёсто сіE и3 на њбитaющихъ въ нeмъ. И# возвэсти1ша царю2 сл0во. 34,28Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἰδοὺ idou
INJ
ἰδούidoulook!Behold,
προστίθημί prostithēmi
V-PAI-1S
προστίθημιprostithēmito add (to)I add
σε se
P-AS
σέseyou[to slip]
πρὸς pros
PREP
πρόςprosto/withto
τοὺς tous
T-APM
hothe/this/who 
πατέρας pateras
N-APM
πατήρpatērfatheryour fathers,
σου,     sou
P-GS
σοῦsouyou[guard]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
προστεθήσῃ prostethēsē
V-FPI-2S
προστίθημιprostithēmito add (to)you shall be added
πρὸς pros
PREP
πρόςprosto/withto
τὰ ta
T-APN
hothe/this/who 
μνήματά mnēmata
N-APN
μνῆμαmnēmatomb[green]
σου sou
P-GS
σοῦsouyou[guard]
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
εἰρήνῃ,     eirēnē
N-DSF
εἰρήνηeirēnēpeacepeace.
καὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
οὐκ ouk
ADV
οὐouno[2shall not see
ὄψονται opsontai
V-FMI-3P
ὀπτάνομαιoptanomaito appear[to long]
οἱ hoi
T-NPM
hothe/this/who 
ὀφθαλμοί ofthalmoi
N-NPM
ὀφθαλμόςofthalmoseye1your eyes]
σου sou
P-GS
σοῦsouyou[guard]
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/among[gold]
πᾶσιν pasin
A-DPM
πᾶςpasallall
τοῖς tois
T-DPM
hothe/this/whothe
κακοῖς,     kakois
A-DPM
κακόςkakosevil/harmevils
οἷς hois
R-DPM
ὅς, ἥhhos ēwhichwhich
ἐγὼ egō
P-NS
ἐγώegōI/weyou
ἐπάγω epagō
V-PAI-1S
ἐπάγωepagōto bring uponbring
ἐπὶ epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstupon
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/who 
τόπον topon
N-ASM
τόποςtoposplacethis place,
τοῦτον touton
D-ASM
τοῦτονtoutonthis[Non]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἐπὶ epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstupon
τοὺς tous
T-APM
hothe/this/whothe
κατοικοῦντας katoikountas
V-PAPAP
κατοικέωkatoikeōto dwellones dwelling
αὐτόν.     auton
D-ASM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἀπέδωκαν apedōkan
V-AAI-3P
ἀποδίδωμιapodidōmito paythey brought back
τῷ
T-DSM
hothe/this/who[2to the
βασιλεῖ basilei
N-DSM
βασιλεύςbasileusking3king
λόγον.     logon
N-ASM
λόγοςlogosword1 word].
 
29 Tłum. GrEn. Толк. A on zebrawszy wszystkich starszych Judy i Jeruzalem,И послал царь, и собрал всех старейшин Иудеи и Иерусалима, И# послA цaрь, и3 собрA старBйшины ї{дины и3 їеrли6мли. 34,29Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἀπέστειλεν apesteilen
V-AAI-3S
ἀποστέλλωapostellōto send[3sent
ho
T-NSM
hothe/this/who1the
βασιλεὺς basileus
N-NSM
βασιλεύςbasileusking2king]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
συνήγαγεν sunēgagen
V-AAI-3S
συνάγωsunagōto assemblebrought together
τοὺς tous
T-APM
hothe/this/whothe
πρεσβυτέρους presbuterous
N-APM
πρεσβύτεροςpresbuteroselderelders
Ιουδα iouda
N-PRI
ἸουδάioudaJudea[dullness]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
Ιερουσαλημ.     ierousalēm
N-PRI
ἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]
 
30 Tłum. GrEn. Толк. poszedł do domu Pańskiego, a z nim razem wszyscy mężowie Judy i mieszkańcy Jeruzalem, kapłani i Lewici, i wszystek lud, od najmniejszego aż do największego I gdy oni słuchali w domu Pańskim, czytał król wszystkie słowa księgi,и пошел царь в дом Господень, и с ним все Иудеи и жители Иерусалима, и священники и левиты, и весь народ, от большого до малого; и он прочитал вслух их все слова книги завета, найденной в доме Господнем. И# взhде цaрь въ д0мъ гDень и3 вси2 мyжіе ї{дины и3 живyщіи во їеrли1мэ, и3 свzщeнницы и3 леvjти, и3 вси2 лю1діе t мaла дaже до вели1ка: и3 читaше во ўшесA и4хъ вс‰ словесA кни1ги завёта њбрётенныz въ домY гDни. 34,30Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἀνέβη anebē
V-AAI-3S
ἀναβαίνωanabainōto ascend[3ascended
ho
T-NSM
hothe/this/who1the
βασιλεὺς basileus
N-NSM
βασιλεύςbasileusking2king]
εἰς eis
PREP
εἰςeistowardinto
οἶκον oikon
N-ASM
οἶκοςoikoshousehouse
κυρίου kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordof lord,
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
πᾶς pas
A-NSM
πᾶςpasallall
Ιουδα iouda
N-PRI
ἸουδάioudaJudea[dullness]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
οἱ hoi
T-NPM
hothe/this/whothe
κατοικοῦντες katoikountes
V-PAPRP
κατοικέωkatoikeōto dwellones dwelling
Ιερουσαλημ ierousalēm
N-PRI
ἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
οἱ hoi
T-NPM
hothe/this/whothe
ἱερεῖς hiereis
N-NPM
ἱερεύςhiereuspriestpriests,
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
οἱ hoi
T-NPM
hothe/this/whothe
Λευῖται leuitai
N-NPM
ΛευΐτηςleuitēsLevite[weary]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
πᾶς pas
A-NSM
πᾶςpasallall
ho
T-NSM
hothe/this/whothe
λαὸς laos
N-NSM
λαόςlaosa peoplepeople
ἀπὸ apo
PREP
ἀπόapofromfrom
μεγάλου megalou
A-GSM
μέγαςmegasgreatgreat.
ἕως heōs
PREP
ἕωςheōsuntilunto
μικροῦ·     mikrou
A-GSM
μικρόςmikrossmall[Jarha]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἀνέγνω anegnō
V-AAI-3S
ἀναγινώσκωanaginōskōto readhe read
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
ὠσὶν ōsin
N-DPN
ōmay be[ship]
αὐτῶν autōn
D-GPM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
τοὺς tous
T-APM
hothe/this/whothe
πάντας pantas
A-APM
πᾶςpasallall
λόγους logous
N-APM
λόγοςlogoswordwords
βιβλίου bibliou
N-GSN
βιβλίονbiblionscrollscroll
τῆς tēs
T-GSF
hothe/this/whoof the
διαθήκης diathēkēs
N-GSF
διαθήκηdiathēkēcovenantcovenant
τοῦ tou
T-GSM
hothe/this/whoof the
εὑρεθέντος heurethentos
V-APPGS
εὑρίσκωheuriskōto find/meetbeing found
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
οἴκῳ oikō
N-DSM
οἶκοςoikoshousehouse
κυρίου.     kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordof lord.
 
31 Tłum. GrEn. Толк. a stojąc na swoim miejscu uczynił przymierze przed Panem, żeby chodzić za nim i strzec przykazań i świadectw i usprawiedliwień jego ze wszystkiego serca i ze wszystkiej duszy swej, i żeby czynić, co napisano w księdze owej, którą czytał.И стал царь на месте своем, и заключил завет пред лицем Господа последовать Господу и соблюдать заповеди Его и откровения Его, и уставы Его, от всего сердца своего и от всей души своей, чтобы выполнить слова завета, написанные в книге сей. И# стA цaрь на столпЁ, и3 завэщA завётъ пред8 гDемъ ходи1ти пред8 гDемъ, храни1ти зaпwвэди є3гw2 и3 свидBніz є3гw2 и3 повелBніz є3гw2 всёмъ сeрдцемъ и3 всeю душeю, є4же твори1ти словесA завёта напи6саннаz въ кни1зэ сeй. 34,31Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἔστη estē
V-AAI-3S
ἵστημιhistēmito stand[3stood
ho
T-NSM
hothe/this/who1the
βασιλεὺς basileus
N-NSM
βασιλεύςbasileusking2king]
ἐπὶ epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstupon
τὸν ton
T-ASM
hothe/this/whothe
στῦλον stulon
N-ASM
στῦλοςstulospillarcolumn,
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
διέθετο dietheto
V-AMI-3S
διατίθημιdiatithēmito make a covenanthe ordained
διαθήκην diathēkēn
N-ASF
διαθήκηdiathēkēcovenanta covenant
ἐναντίον enantion
PREP
ἐναντίοςenantiosagainst[to pine]
κυρίου kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordlord,
τοῦ tou
T-GSN
hothe/this/who 
πορευθῆναι poreuthēnai
V-APR
πορεύωporeuōto goto go
ἐνώπιον enōpion
PREP
ἐνώπιονenōpionbeforebefore
κυρίου kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordlord,
τοῦ tou
T-GSN
hothe/this/who 
φυλάσσειν fulassein
V-PAR
φυλάσσωfulassōto keep/guardto guard
τὰς tas
T-APF
hothe/this/who 
ἐντολὰς entolas
N-APF
ἐντολήentolēcommandmenthis commandments,
αὐτοῦ autou
D-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
μαρτύρια marturia
N-APN
μαρτυρίαmarturiatestimony[Joram]
αὐτοῦ autou
D-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
προστάγματα prostagmata
N-APN
strong:GN-APNstrong:GN-APNstrong:GN-APN 
αὐτοῦ autou
D-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongwith
ὅλῃ holē
A-DSF
ὅλοςholosallentire
καρδίᾳ kardia
N-DSF
καρδίαkardiaheartheart,
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongwith
ὅλῃ holē
A-DSF
ὅλοςholosallentire
ψυχῇ,     psuchē
N-DSF
ψυχήpsuchēsoulsoul,
τοὺς tous
T-APM
hothe/this/who 
λόγους logous
N-APM
λόγοςlogoswordwords
τῆς tēs
T-GSF
hothe/this/who 
διαθήκης diathēkēs
N-GSF
διαθήκηdiathēkēcovenantcovenant
τοὺς tous
T-APM
hothe/this/whothe
γεγραμμένους gegrammenous
V-RMPAP
γράφωgrafōto writehaving been written
ἐπὶ epi
PREP
ἐπίepiupon/to/againstupon
τῷ
T-DSN
hothe/this/whoof the
βιβλίῳ bibliō
N-DSN
βιβλίονbiblionscrollthis scroll.
τούτῳ.     toutō
D-DSN
τούτῳtoutōto this[Noadiah]
 
32 Tłum. GrEn. Толк. Poprzysiągł też o to wszystkich, którzy się znaleźli w Jeruzalem i w Beniaminie; i uczynili mieszkańcy Jeruzalem według przymierza Pana, Boga ojców swoich.И велел царь подтвердить это всем находившимся в Иерусалиме и в земле Вениаминовой; и стали поступать жители Иерусалима по завету Бога, Бога отцов своих. И# постaви всёхъ, и5же њбрётени бsху во їеrли1мэ и3 веніамjнэ, и3 сотвори1ша њбитaющіи во їеrли1мэ завётъ въ домY гDа бGа nтє1цъ свои1хъ. 34,32Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἔστησεν estēsen
V-AAI-3S
ἵστημιhistēmito standhe established
πάντας pantas
A-APM
πᾶςpasallall
τοὺς tous
T-APM
hothe/this/whothe ones
εὑρεθέντας heurethentas
V-APPAP
εὑρίσκωheuriskōto find/meetbeing found
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
Ιερουσαλημ ierousalēm
N-PRI
ἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
Βενιαμιν,     beniamin
N-PRI
ΒενιαμίνbeniaminBenjamin[to divide]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἐποίησαν epoiēsan
V-AAI-3P
ποιέωpoieōto do/make[5did
οἱ hoi
T-NPM
hothe/this/who1the
κατοικοῦντες katoikountes
V-PAPRP
κατοικέωkatoikeōto dwell2ones dwelling
ιερουσαλημ ierousalēm
N-PRI
ἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]
διαθήκην diathēkēn
N-ASF
διαθήκηdiathēkēcovenantcovenant
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
οἴκῳ oikō
N-DSM
οἶκοςoikoshouse[vigor]
κυρίου kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordof lord
θεοῦ theou
N-GSM
θεόςtheosGodGod
πατέρων paterōn
N-GPM
πατήρpatērfatherof their fathers.
αὐτῶν.     autōn
D-GPM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
 
33 Tłum. GrEn. Толк. Zniósł tedy Jozjasz wszystkie obrzydłości ze wszystkich krain synów izraelskich, i sprawił, że wszyscy, którzy pozostali w Izraelu, służyli Panu, Bogu swemu. Po wszystkie dni jego nie odstąpili od Pana, Boga ojców swoich.И изверг Иосия все мерзости из всех земель, которые у сынов Израилевых, и повелел всем, находившимся в земле Израилевой служить Господу Богу своему. И во все дни жизни его они не отступали от Господа Бога отцов своих.И# tS їwсjа вс‰ мeрзwсти t всеS земли2, ћже бЁ сынHвъ ї}левыхъ, и3 сотвори2 всёхъ њбрётшихсz во їеrли1мэ и3 во ї}ли служи1ти гDу бGу своемY во вс‰ дни6 сво‰, и3 не ўклони1сz t гDа бGа nтє1цъ свои1хъ.34,33Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
περιεῖλεν perieilen
V-AAI-3S
περιαιρέωperiaireōto take awayJosiah removed
Ιωσιας iōsias
N-NSM
ἸωσίαςiōsiasJosiah[to rescue]
τὰ ta
T-APN
hothe/this/whothe
πάντα panta
A-APN
πᾶςpasallall
βδελύγματα bdelugmata
N-APN
βδέλυγμαbdelugmaabominationabominations
ἐκ ek
PREP
ἐκekof/fromfrom out of
πάσης pasēs
A-GSF
πᾶςpasallall
τῆς tēs
T-GSF
hothe/this/whothe
γῆς,     gēs
N-GSF
γῆearthland,

R-NSF
hothe/this/whoof the
ἦν ēn
V-IAI-3S
ἦνēnwas[pledge]
υἱῶν huiōn
N-GPM
υἱόςhuiossonsons
Ισραηλ,     israēl
N-PRI
ἸσραήλisraēlIsrael[window]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandAnd
ἐποίησεν epoiēsen
V-AAI-3S
ποιέωpoieōto do/makehe made
πάντας pantas
A-APM
πᾶςpasallall
τοὺς tous
T-APM
hothe/this/whothe ones
εὑρεθέντας heurethentas
V-APPAP
εὑρίσκωheuriskōto find/meetbeing found
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
Ιερουσαλημ ierousalēm
N-PRI
ἹερουσαλήμhierousalēmJerusalem[Hiel]
καὶ kai
CONJ
καίkaiandand
ἐν en
PREP
ἐνenin/on/amongin
Ισραηλ israēl
N-PRI
ἸσραήλisraēlIsrael[window]
τοῦ tou
T-GSN
hothe/this/who 
δουλεύειν douleuein
V-PAR
δουλεύωdouleuōbe a slaveserve
κυρίῳ kuriō
N-DSM
κύριοςkurioslordlord
θεῷ theō
N-DSM
θεόςtheosGodtheir God
αὐτῶν autōn
D-GPM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
πάσας pasas
A-APF
πᾶςpasallall
τὰς tas
T-APF
hothe/this/who 
ἡμέρας hēmeras
N-APF
ἡμέραhēmeradayhis days.
αὐτοῦ·     autou
D-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
οὐκ ouk
ADV
οὐounoHe did not
ἐξέκλινεν exeklinen
V-IAI-3S
ἐκκλίνωekklinōto turn fromturn aside
ἀπὸ apo
PREP
ἀπόapofromfrom
ὄπισθεν opisthen
ADV
ὄπισθενopisthenafterafter
κυρίου kuriou
N-GSM
κύριοςkurioslordlord
θεοῦ theou
N-GSM
θεόςtheosGodGod
πατέρων paterōn
N-GPM
πατήρpatērfatherof his fathers.
αὐτοῦ.     autou
D-GSM
αὐτόςautoshe/she/it/self[wall]

351 I uczynił Jozjasz w Jeruzalem Paschę Panu, którą ofiarowano czternastego dnia miesiąca pierwszego.2 I ustanowił kapłanów na ich urzędach, i upomniał ich, aby służyli w domu Pańskim.3 Lewitom też, przez których naukę wszystek Izrael poświęcał się Panu, mówił: «Postawcie skrzynię w świątnicy kościoła, który zbudował Salomon, syn Dawida, król izraelski, bo jej już więcej nosić nie będziecie; ale teraz służcie Panu, Bogu waszemu, i ludowi jego izraelskiemu.4 A przygotujcie się według domów i rodów waszych w oddziałach każdego, jak rozkazał Dawid, król izraelski, i opisał Salomon, syn jego.5 I służcie w świątyni według domów i hufców lewickich,6 a poświęciwszy się ofiarujcie Paschę, przygotujcie też braci waszych, aby mogli czynić według słowa, które mówił Pan przez usta Mojżesza.»7 — Nadto dał Jozjasz wszystkiemu ludowi, który się tam znalazł na święto Paschy, baranków i koźląt z trzód i innego drobnego bydła trzydzieści tysięcy, wołów też trzy tysiące, to wszystko z majętności królewskiej.8 Książęta też jego, co dobrowolnie ślubowali byli, ofiarowali tak ludowi jak i kapłanom i Lewitom. A Helkiasz, Zachariasz i Jahiel, przełożeni domu Bożego, dali kapłanom na czynienie Paschy drobnego bydła mieszanego dwa tysiące sześćset i wołów trzysta.9 A Choneniasz i Semejasz, Natanael też, bracia jego, Hasabiasz, Jehiel i Jozabad, książęta Lewitów, dali innym Lewitom na święcenie Paschy pięć tysięcy drobnego bydła, a wołów pięćset.-10 I zgotowała się posługa, i stanęli kapłani na urzędzie swoim, Lewici też w hufcach, według rozkazu króla.11 I ofiarowano Paschę, i kropili kapłani krew rękami swymi, a Lewici zdzierali skórę z całopalenia.12 I oddzielili je, aby dać według domów i familij każdego, i aby były ofiarowane Panu, jak napisano w księdze Mojżeszowej; i z wołami też podobnie uczynili.13 I piekli Paschę na ogniu wedle tego, jak w zakonie napisano, a ofiary zapokojne warzyli w kotłach, na panwiach i w garnkach, i rozdali spiesznie wszystkiemu pospólstwu,14 a sobie i kapłanom przygotowali potem; bo kapłani około ofiar całopalnych i około tłustości byli zajęci aż do nocy, a przeto Lewici sobie i kapłanom, synom Aaronowym, na końcu przygotowali.15 A śpiewacy, synowie Asafa, stali w swoim rzędzie, według rozkazu Dawida i Asafa, i Hemana, i Idituna, proroków królewskich: a odźwierni u każdych wrót pilnowali, tak iż ani na chwilę nie odstąpili od posługi; i dlatego bracia ich Lewici gotowali im pokarmy.16 — Wszystka tedy służba Pańska porządnie była wykonana dnia owego, przez obchód Paschy i ofiarowanie całopalenia na ołtarzu Pańskim według rozkazu króla Jozjasza.17 I obchodzili synowie izraelscy, którzy się tam znaleźli, Paschę w tym czasie i święto Przaśników przez siedem dni.18 Nie było podobnej Paschy w Izraelu od dni Samuela proroka; ale ani żaden ze wszystkich królów izraelskich nie uczynił Paschy jak Jozjasz, kapłanom i Lewitom, i wszystkiemu Judzie i Izraelowi, który się znalazł, i mieszkającym w Jeruzalem.19 Osiemnastego roku królestwa Jozjaszowego obchodzono tę Paschę. JOZJASZ ZRANIONY POD MAGEDDEM, UMIERA (35,20-27).20 Potem, gdy naprawił Jozjasz kościół, przyciągnął Nechao, król egipski, do Charkamis nad Eufratem, i wyciągnął przeciwko niemu Jozjasz.21 Ale on, wyprawiwszy do niego posłów swych, rzekł: «Co mnie i tobie jest, królu judzki? Nie przeciw tobie dziś ciągnę, ale walczę przeciwko innemu domowi, do którego mi Bóg co rychlej jechać kazał. Przestań czynić przeciw Bogu, który ze mną jest, by cię nie zabił.»22 Nie chciał Jozjasz wrócić się, ale przygotował przeciw niemu bitwę, i nie przystał na słowa Nechao z ust Bożych, ale ciągnął, aby walczyć na polu Magedda.23 I tamże raniony od strzelców, rzekł sługom swoim: «Wyprowadźcie mię z bitwy, bom jest bardzo raniony.»24 Ci go przenieśli z wozu na drugi wóz, który szedł za nim zwyczajem królewskim, i przywieźli go do Jeruzalem, i umarł, i pogrzebany został w grobie ojców swoich; i płakał go wszystek lud judzki i jerozolimski,25 a najwięcej Jeremiasz, którego lament nad Jozjaszem wszyscy śpiewacy i śpiewaczki aż po dzisiejszy dzień powtarzają, i weszło jakby w zwyczaj w Izraelu: «Oto napisano w lamentacjach.»26 A reszta spraw Jozjasza i jego dzieła miłosierdzia, przykazane zakonem Pańskim,27 uczynki te jego i pierwsze i ostatnie opisane są w księdze królów judzkich i izraelskich.XVI. Ostatni królowie judzcy i zburzenie Jerozolimy (36,1-21) JOACHAZ (36,1-4).
361 Wziął tedy lud ziemi Joachaza, syna Jozjasza, i ustanowił królem.2 Dwadzieścia trzy lata było Joachazowi, gdy królować począł, a trzy miesiące królował w Jeruzalem.3 A złożył go król egipski, przyjechawszy do Jeruzalem, i nałożył na ziemię karę: sto talentów srebra i talent złota.4 I ustanowił zamiast niego Eliakima, brata jego, królem nad Judą i Jeruzalem, i odmienił imię jego na Joakim, a samego Joachaza wziął z sobą i zawiódł do Egiptu. JOAKIM (36,5-8).5 Dwadzieścia pięć lat miał Joakim, gdy królować począł, a jedenaście lat królował w Jeruzalem i czynił zło przed Panem, Bogiem swoim.6 Przeciwko temu wyciągnął Nabuchodonozor, król chaldejski, a związawszy go łańcuchami zawiódł do Babilonu, 7 do którego przeniósł i sprzęty domu Pańskiego, i postawił je w zborze swoim. 8 A reszta spraw Joakima i obrzydłości, które czynił, i co się w nim znalazło, zawiera się w księdze królów judzkich i izraelskich. A królem został zamiast niego Joachin, syn jego. JOACHIN (36,9-10).9 Osiem lat miał Joachin, gdy począł królować, a trzy miesiące i dziesięć dni królował w Jeruzalem; i czynił zło przed oczyma Pańskimi.10 A gdy rok przeszedł, posłał król Nabuchodonozor, i przywiedli go do Babilonu zabrawszy razem co najdroższe sprzęty domu Pańskiego; a królem ustanowił Sedecjasza, stryja jego, nad Judą i nad Jeruzalem. SEDECJASZ (36,11-12).11 Dwadzieścia lat i rok było Sedecjaszowi, gdy królować począł, a jedenaście lat królował w Jeruzalem.12 I czynił zło w oczach Pana, Boga swego, i nie wstydził się oblicza Jeremiasza proroka, mówiącego do niego z ust Pańskich. NAJAZD NABUCHODONOZORA I JEGO PRZYCZYNY (36,13-16).13 Odstąpił też od króla Nabuchodonozora, który go był poprzysiągł przez Boga, i zatwardził kark swój i serce, aby nie nawrócić się do Pana, Boga izraelskiego. 14 Lecz i wszyscy książęta kapłańscy i lud wykroczyli niezbożnie według wszystkich obrzydłości narodów, i splugawili dom Pański, który był sobie poświęcił w Jeruzalem.15 A Pan, Bóg ojców ich, posyłał do nich przez usta posłów swych, w nocy wstając i co dzień upominając, dlatego że folgował ludowi i mieszkaniu swemu.16Ale oni szydzili z posłów Bożych i lekceważyli sobie mowy jego, i wyśmiewali proroków, aż przyszła zapalczywość Pańska na lud jego, i żadnego uleczenia nie było. ZBURZENIE JEROZOLIMY I NIEWOLA (36,17-21).17 Albowiem przywiódł na nich króla chaldejskiego, i pomordował młodzieńców ich mieczem w domu świątyni swojej; nie zlitował się nad młodzieńcem i panienką, i starcem, ani nawet nad zgrzybiałym, ale wszystkich podał w ręce jego.18 I wszystkie sprzęty domu Pańskiego, tak większe jak i mniejsze, i skarby kościelne i królewskie i książęce przeniósł do Babilonu.19 Spalili nieprzyjaciele dom Boży i zburzyli mur jerozolimski, wszystkie wieże popalili i co jeno było kosztownego, zniszczyli.20 Jeśli kto miecza uszedł, zagnany do Babilonu, służył królowi i synom jego, aż zapanował król perski, i aż się wypełniło słowo Pańskie z ust Jeremiasza,21 i aż odświęciła ziemia sabaty swoje; bo przez wszystkie dni spustoszenia święciła sabat, aż się dokonało siedemdziesiąt lat.XVII. Dekret Cyrusa (36,22-23)22 A roku pierwszego Cyrusa, króla perskiego, aby się wypełniło słowo Pańskie, które rzekł przez usta Jeremiasza, wzbudził Pan ducha Cyrusa, króla perskiego, który kazał wołać po wszystkim królestwie swym i przez pismo, mówiąc:23 «Tak mówi Cyrus, król perski: Wszystkie królestwa ziemi dał mi Pan, Bóg niebieski, a ten mi przykazał, abym mu zbudował dom w Jeruzalem, które jest w Żydowskiej ziemi. Kto z was jest we wszystkim ludzie jego, niech Pan, Bóg jego, z nim będzie, a niech idzie.»