Styl fragmentu
*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia
Styl fragmentu
*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia
Proroctwo Ezechiela
WSTĘP (1,1-3,21).Powołanie proroka. WIDZENIE EZECHIELA (1,1-2,1a). Data i miejsce (1,1-3). Obłok z czterema istotami żyjącymi (4-14). Koła (15-21). Sklepienie (22-25). Tron i chwała Pańska (1,26-2,1a).
11 I stało się trzydziestego roku, w miesiącu czwartym, piątego dnia miesiąca, gdy byłem wpośród pojmanych nad rzeką Chobar, otworzyły się niebiosa i ujrzałem widzenia Boże.2 Piątego dnia miesiąca — był to rok piąty przesiedlenia króla Joachina3 — stało się słowo Pańskie do Ezechiela, syna Buzego, kapłana, w ziemi Chaldejskiej nad rzeką Chobar i stała się tam nad nim ręka Pańska.4 I widziałem, a oto wiatr gwałtowny nadciągał od północy i obłok wielki i ogień skłębiony, a jasność wokoło niego, a spośród niego wygląd jakby mosiądzu, to jest spośród ognia.5 A w środku niego podobieństwo czterech zwierząt, a ta postać ich: podobieństwo człowieka w nich.6 Cztery oblicza u każdego i cztery skrzydła u każdego.7 Nogi ich były proste, stopa nogi ich jak stopa nogi cielęcej, a iskierki jak wygląd miedzi rozpalonej.8 I ręce człowiecze pod skrzydłami ich po czterech stronach, a oblicza i skrzydła po czterech stronach mały.9 skrzydła ich złączone były jednego z drugim; nie odwracały się, gdy chodziły, ale każde przed obllczem swoim chodziło.10 A podobieństwo oblicza ich: twarz człowieka, a twarz lwa po prawej stronie wszystkich czterech, a twarz wołu po lewej wszystkich czterech, a twarz orła z wierzchu wszystkich czterech.11 Twarze ich i skrzydła ich podniesione w górę: dwa skrzydła każdego łączyły się, a dwa zakrywały ciała ich.12 A każde z nich przed obliczem swym chodziło: dokąd duch pędził, tam chodziły i nie odwracały się, kiedy chodziły.13 A podobieństwo zwierząt: postać ich była jakby węgla ognistego gorejącego i jak kształt pochodni. To było widzenie, przebiegające między zwierzętami: jasność ognia, a z ognia wychodząca błyskawica. 14 A zwierzęta biegały i wracały się na kształt błyskawicy ognistej.15 A gdy patrzałem na zwierzęta, ukazało się na ziemi obok zwierząt, jedno koło, mające cztery twarze.16 A wygląd kół i robota ich jak widzenie morza, a podobieństwo jedno u wszyst- kich czterech, a wygląd ich i robota, jakby było koło w środku koła.17 Na cztery strony swe chodziły, a nie odwracały się, gdy chodziły.18 Miały też koła postawę i wysokość i wygląd straszny; a wszystko ciało pełne oczu wokoło owych czterech. 19 A gdy chodziły zwierzęta, chodziły również i koła obok nich, a gdy się podnosiły zwierzęta od ziemi, podnosiły się też i koła.20 Dokądkolwiek szedł duch, tam, gdy szedł duch, podnosiły się również i koła idąc za nim; bo duch żywota był w kołach.21 Z idącymi chodziły, a ze stojącymi stały, a z podniesionymi od ziemi również i koła się podnosiły, idąc za nimi; bo duch żywota był w kołach22 A podobieństwo sklepienia było nad głowami zwierząt jak wygląd kryształu strasznego i rozciągniętego nad głowami ich w górze.23 A pod sklepieniem skrzydła ich wyprostowane, jednego ku drugiemu; każde dwoma skrzydłami zakrywało ciało swe, a drugie podobnie się zakrywało.24 I słyszałem szum skrzydeł ich, jakby głos wód wielkich, jak głos najwyższego Boga; gdy chodziły, był jakby głos mnóstwa, jak głos obozu, a gdy stały, opuszczały się skrzydła ich. 25 Bo gdy był głos nad sklepieniem, które było nad głową ich, stawały i opuszczały skrzydła swe.26 A nad sklepieniem, które wisiało nad ich głowami było, jakby wygląd kamienia szafiru, podobieństwo stolicy, a na podobieństwie stolicy podobieństwo jakby postaci człowieka na niej.27 I widziałem jakby wygląd mosiądzu, jak widzenie ognia wewnątrz niego wokoło, od biódr jego i wyżej, a od biódr jego aż na dół widziałem jakby kształt ognia błyszczącego wokoło28 Jak widzenie tęczy, gdy bywa na obłoku w dzień deszczu, takie było widzenie blasku wokoło.
21 Takie było widzenie podobieństwa chwały Pańskiej. POSŁANNICTWO PROROCZE (2,1 b — 3,21). Prorok przed Panem (2,1b-2). Posłany do ludu buntowniczego (3-5), nie ma się go obawiać (6-7). Księga proroctwa zjedzona (2,8 — 3,3). Nowe zlecenie (4-11). Zniknięcie widzenia, Ezechiel wśród wygnańców (12-15). Uzupełnienie posłannictwa: odpowiedzialość proroka (16-21).1 I ujrzałem, i upadłem na oblicze swe, i usłyszałem głos mówiącego. I rzekł do mnie: «Synu człowieczy, stań na nogi twe, a będę mówił z tobą!»2 I wszedł we mnie duch, gdy przemówił do mnie, i postawił mię na nogi moje, i słyszałem przemawiającego do mnie i mówiącego:3 «Synu człowieczy, posyłam ja ciebie do synów Izraelowych, do narodów odstępnych, które odstąpiły ode mnie; oni i ojcowie ich przestąpili przymierze moje aż do dnia tego.4 A są to synowie zatwardziałego oblicza i nieposkromionego serca, do których ja ciebie posyłam; a powiesz do nich: «To mówi Pan Bóg.»5 Czy cię usłuchają, czy snadź zaniechają bo dom to drażniący jest — będą wiedzieć, że prorok był wpośród nich.6 Ty tedy, synu człowieczy, nie bój się ich i mów ich się nie lękaj, bo niewierni i przewrotni są z tobą, i z niedźwiadkami mieszkasz. Słów ich nie bój się i oblicza ich nie lękaj się, bo dom to drażniący jest.7 Będziesz więc mówił słowa moje do nich, czy snadź usłuchają, czy zaniechają, bo drażniący są.8 A ty, synu człowieczy, słuchaj, co ja mówię do ciebie, a nie bądź drażniący, jak dom drażniący jest; otwórz usta twoje, a jedz, co ja daję tobie.»9 I ujrzałem, a oto wyciągnięta do mnie ręka, w której była zawinięta księga; i rozwinęła ją przede mną; a była ona zapisana wewnątrz i zewnątrz, a napisane na niej były narzekania i pieśń i biada.
31 I rzekł do nlnie: «Synu człowieczy, cokolwiek znajdziesz, zjedz; zjedz tę księgę, a idź i mów do synów Izraelowych!»2 I otworzyłem usta moje, i nakarmił mię ową księgą, i rzekł do mnie:3 «Synu człowieczy, brzuch twój jeść będzie, a wnętrzności twoje napełnią siç tą księgą, którą ja daję tobie.» I zjadłem ją, a była w ustach moich jak miód słodka.-4 I rzekł do- mnie: «Synu człowieczy, idź do domu Izraelowego, i będziesz mówił słowa moje do nich.5 Bo nie do ludu głębokiej mowy i nieznajomego języka posyłają cię, lecz do domu Izraelowego;6 ani do narodów mnogich głębokiej mowy i nieznajomego języka, których mów nie mógłbyś rozumieć, a gdybyś był do nich posłany, oni by cię usłuchali.7 Lecz dom Izraelów nie zechce cię słuchać, gdyż mnie słuchać nie chcą; bo wszystek dom Izraelów jest wytartego czoła i twardego serca.8 Oto uczyniłem oblicze twoje bardziej nieugięte niż oblicze ich i czoło twoje twardsze niż czoła ich.9 Jak diament i jak krzemień uczyniłem oblicze twoje; nie bój się ˇich, bo to dom drażniący jest «10 I rzekł do mnie: «Synu człowieczy, wszystkie słowa moje, które ja mówię do ciebie, bierz do serca swego i słuchaj uszyma swymi.11 A idź, wejdź do przesiedlonych, do synów ludu twego, i przemówisz do nich, i powiesz im: «To mówi Pan Bóg,» czy snadź usłuchają, czy też zaniechają.»12 I uniósł mię duch, i usłyszałem za sobą głos poruszenia wielkiego: «Błogosławiona chwała Pańska z miejsca swego!»13 I głos skrzydeł zwierząt tłukących jedno o drugie, i głos kół idących za zwierzętami, i głos poruszenia wielkiego.14 Duch też podniósł mię uprowadził mię, i poszedłem z gorzkością w rozgniewaniu ducha mego; bo ręka Pańska była ze mną wzmacniając mię.15 I przyszedłem do przesiedlonych, do stogu nowego zboża, do tych, którzy mieszkali nad rzeką Chobar, i siadłem, gdzie oni siedzieli; i mieszkałem tam siedem dni smutny wpośród nich.16 A gdy minęło siedem dni, stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc: 17 «Synu człowieczy, dałem cię na stróża domowi Izraelowemu; i będziesz słuchał z ust moich słowa, i powiesz im ode mnie. 18 jeśli ja powiem bezbożnemu: «Śmiercią umrzesz,» a ty nie oznajmisz mu, ani mu nie powiesz, aby się odwrócił od drogi swej bezbożnej i żył, ów bezbożny w bezbożności swojej umrze; lecz krwi jego z ręki twojej domagać się będę.19 A jeśli ty oznajmisz bezbożnemu, a on się nie nawróci od bezbożności swojej i od drogi swej bezbożnej, on w nieprawości swej, umrze, a ty wybawiłeś duszę swoją.20 Lecz i sprawiedliwy, jeśli się odwróci od sprawiedliwości swej i będzie czynił nieprawość, położę zawadę przed nim; on umrze, ponieważ mu nie oznajmiłeś, w grzechu swoim umrze i nie będą w pamięci sprawiedliwości jego, które czynił, lecz krwi jego z ręki twojej domagać się będę.21 Ale jeśli ty oznajmisz sprawiedliwemu, żeby nie grzeszył sprawiedliwy, a on nie będzie grzeszył, zaprawdę żyć będzie, ponieważ mu oznajmiłeś, a ty wyzwoliłeś duszę swoją.»CZĘŚĆ I (3,22 — 24,27).PROCTWA PRZECIW JUDZIE I JERUZALEMI. Piąty rok niewoli Joachina. (3,22 — 7,27).ZAMKNIĘCIE I MILCZENIE PROROKA (3,22-27).22 I stała się nade mną ręka Pańska, i rzekł do mnie: «Wstań i wyjdź na pole, a tam będę mówił z tobą.»23 I wstawszy poszedłem na pole, a oto tam stała chwała Pańska; lak chwała, którą widziałem nad rzeką Chobar, i padłem na oblicze moje. 24 I wstąpił we mnie duch, i postawił mię na nogach moich, i mówił ze mną, i rzekł mi: «Wejdź i zamknij się w wewnątrz domu twego.25 A ty synu człowieczy, oto dane są na ciebie powrozy, i zwiążą cię nimi, i nie wyjdziesz spośród nich.26 I uczynię, że język twój przylgnie do podniebienia twego, i będziesz niemy, a nie jak mąż karcący, bo dom drażniący to jest27 A gdy z tobą mówić będę, otworzę usta twoje i powiesz do nich: «To mówi Pan Bóg: Kto słucha, niech słucha, a kto chce zaniechać, niech zaniecha; bo dom drażniący to jest.» PROROCTWA SYMBOLICZNE O UPADKU JEROZOLIMY I O WYGNANIU (4,1- 5,17). Plan Jerozolimy oblężonej (4,1-3). Długość wygnania (4-8). Chleb oblężenia (9-11.16-17) i strawa nieczysta na wygnaniu (12-15). Klęski,jakie dotkną mieszkańców jerozolimy::symbol włosów (5,1-4) i jego wyjaśnienie (5-17).
41 A ty, synu człowieczy, weźmij sobie cegłę i położysz ją przed sobą, i wyrysujesz na niej miasto Jeruzalem.2 I sporządzisz przeciw niemu oblężenie, i zbudujesz baszty, i usypiesz wał, i położysz przeciwko niemu obozy, i postawisz tarany wokoło.3 A ty wetmij sobie panew żelazną, i postawisz ją zamiast muru żelaznego między tobą a między miastem, i umocnisz twarz twoją przeciw niemu, i będzié oblężone, i otoczysz je. Znak to jest dla domu Izraelowego.-4 A ty będziesz spał na boku twym lewym i włożysz nań nieprawości domu Izraelowego wedle liczby dni, przez które spać będziesz na nim, i przyjmiesz nieprawości ich.5 A ja dałem tobie lata nieprawości ich wedle liczby dni trzysta dziewięćdziesiąt dni; i poniesiesz nieprawość domu Izraelowego.6 A dokonawszy tego będziesz spał jeszcze raz na boku twym prawym i wetmiesz nieprawość domu Judzkiego przez czterdzieści dni; dzień za rok, dzień, mówię, za rok dałem tobie.7 A do oblężenia Jeruzalem obrócisz twarz twoją i ramię twoje będzie wyciągnięte, i będziesz prorokował przeciw niemu.8 Oto cię otoczyłem powrozami i nie obrócisz się z jednego boku na drugi, aż wypełnisz dni oblężenia twego.9 A ty nabierz sobie pszenicy, jęczmienia, bobu, soczewicy, jagieł i wyki, i włożysz je w naczynie jedno i sporządzisz sobíe chleb według liczby dni, przez które będziesz spał na boku twoim; przez trzysta dziewięćdziesiąt dni będziesz go jadł.10 A strawa twoja, którą jeść będziesz, będzie ważyć dwadzieścia syklów na dzień; od czasu do czesu jeść to będziesz.11 I wodę poď miarą pić będziesz, szóstą część hinu, od czasu do czasu pić to będziesz.12 A jak podpłomyk jęczmienny jeść go będziesz; a nawozem z wydzielin ludzkich nakryjeszgo przed ich oczyma.»13 I rzekł Pan: «Tak będą jeść synowie Izraelowi chleb swój nieczysty między narodami, do których ich wyrzucę.»14 I rzełem. Ach, ach, ach, Panie Boże, oto dusza moja nie jest splugawiona, a ścierwa i rozdartego od zwierząt nie jadłem od dzieciństwa mego aż dotąd, ani nie wchodziło do ust moich żadne mięso nieczyste.»15 I rzekł do mnie: «Oto dałem ci gnój wołowy zamiast gnoju człowieczego, i uczynisz chleb twój na nim.»16 I rzekł do mnie:»Synu człowieczy, oto ja złamię laskę chleba w Jeruzalem i będą jeść chleb pod wagą i w trwodze, a wodę pod miarą w ucisku pić będą,17żeby gdy nie stanie chleba i wody, upadł każdy na brata swego i poschnęli w nieprawościach swoich.
51 A ty, synu człowieczy, weźmij sobie miecz ostry, golący włosy; i weźmiesz go i pociągniesz po głowie twojej i po brodzie twojej; i weźmiesz sobie szale wagi, i rozdzielisz je.2 Trzecią część spalisz ogniem wpośród miasta, gdy się wypełnią dni oblężenia; i weźmiesz trzecią część, i zsiekasz mieczem dokoła niego; a inną trzecią część roztrzęsiesz na wiatr, a miecza dobędę za nimi.3 I weźmiesz z nich małą ilość, i zawiążesz je na krańcu płaszcza twego.4 A z tych jeszcze weźmiesz i wrzucisz je w środek ognia, i spalisz je w ogniu; a z niego wyjdzie ogień na wszystek dom Izraelów.5 — To mówi Pan Bóg; To jest Jeruzalem! Wpośród narodów położyłem je, a wokoło niego ziemie.6 I wzgardziło sądami moimi, że się stało bezbożniejsze niźli narody; i przykazaniami moimi więcej niźli te ziemie, które są wokoło niego; bo sądy moje porzucili, a według przykazań moich nie postępowali. 7 Przeto to mówi Pan Bóg: Ponieważ przewyższyliście narody, które są dokoła was, a nie chodziliście według przykazań moich i sądów moich nie zachowaliście, i wedle sądów narodów, które są dokoła was, nie czyniliście, przeto to mówi Pan Bóg:8 Oto ja przeciw tobie, i ja sam uczynię w.pośrodku ciebie sądy przed oczyma narodów; a uczynię w tobie, czego nie uczyniłem i czemu podobnego czynić nie będę więcej, dla wszystkich obrzydłości twoich. Przeto ojcowie będą jeść synów wpośród ciebie, a synowie będą jeść ojców swych, i spełnię na tobie sądy i rozsypię wszystkie ostatki twoje na wszelki wiatr.11 Przeto żyję ja, mówi Pan Bóg, dlatego że świątynię moją zgwałciłoś wszelakim obrażeniem twoim i wszelakimi obrzydłościami twymi, ja też połamię, a nie przepuści oko moje i nie zlituję się.12 Trzecia część z ciebie morem pomrze i głodem wyginie wpośród ciebie, a trzecia część z ciebie od miecza polegnie wokoło ciebie; a trzecią część twoją na wszelki wiatr rozproszę, a miecza dobędę za nimi.13 I wykonam zapalczywość moją, i uspokoję rozgniewanie moje na nich i ucieszę się; i poznają, że ja, Pan, mówiłem w żarliwości mojej, gdy wykonam rozgniewanie moje na nich.14 I dam cię na spustoszenie i na hańbę narodom, które są dokoła ciebie przed obliczem każdego mijającego.15 I będziesz hańbą i złorzeczeniem, przykładem i zdumieniem między narodami, które są dokoła ciebie, gdy spełnię na tobie sądy w zapalczywości i w rozgniewaniu i w łajaniu zawziętym 16 ja, Pan, powiedziałem gdy wypuszczę na nich złe strzały głodu, które będą śmiertelne, a które wypuszczę, aby was wytracić, i głód zbiorę na was, a połamię u was laskę chleba.17 I puszczę na was głód i zwierzęta złe aż do wytracenia; a zarazy i krew przechodzić będą przez ciebie, i miecz przywiodę na cię. Ja, Pan, mówiłem.» KARA ZA BAŁWOCHWALSTWO (6,1-14). Przeciw górom Palestyny (1-3a). Bałwany pogańskie będą zniszczonę, a ich czciciele wytępieni (3b-7). Mała resztka na wygnaniu (8-10). Trzy narzędzia śmierci (11-12). Ta kara ujawni wieĺkośç Pana (13-14).
61 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:2 «Synu człowieczy, obróć oblicze twoje ku górom izraelskim, i prorokować będziesz przeciw nim, i,powiesz:3 Góry izraelskie, słuchajcie słowa Pana Boga! To mówi Pan Bóg górom i pagórkom, skałom i dolinom: Oto ja przywiodę na was miecz i wytracę wyżyny wasze,4 i rozwalę ołtarze wasze, i będą połamane bałwany wasze, i porzucę pobitych waszych przed bałwanami waszymi.5 I złożę trupy synów Izraelowych przed bałwananli waszymi i rozrzucę kości wasze dokoła ołtarzów waszych6 we wszystkich miejscach waszego mieszkania. Miasta będą spustoszone, a wyżyny zburzone i rozwalone; i zginą ołtarze wasze i połamane będą, i ustaną bałwany wasze, i skruszone będą zbory wasze, i wygładzone będą dzieła wasze.7 I padną zabici wpośród was i dowiecie się, żem ja Pan.8 A pozostawię z was tych, którzy ujdą miecza między narodami, gdy was rozproszą po ziemiach.9 I wspomną na mnie ocaleni wasi między narodami, do których jako więźniowie żostali uprowadzeni, że skruszyłem serce ich cudzołożące i odstępujące ode mnie, i oczy ich cudzołożące za bałwanami swymi; i obmierzną sami sobie dla złości, które czynili wszelakimi obrzydłościami swymi.10 I poznają, że ja, Pan, nie na próżno mówiłem, że im to zło uczynię.»11 To mówi Pan Bóg: «Uderz w rękę twoją i tupnij nogą twoją i mów: «Biada!» na wszystkie obrzydłości złe domu Izraelowego; bo od miecza, od głodu i od moru polegną.12 Kto daleko jest, morem umrze, a kto blisko, od miecza padnie, a kto pozostanie i oblężony będzie, głodem umrze; i wykonam rozgniewanie moje na nich.13 A poznacie, żem ja Pan, gdy będą pobici wasi między bałwanami waszymi wokoło ołtarzów waszych, na wszelkim pagórku wysokim i po wszystkich wierzchołkach gór, i pod każdym drzewem zielonym, i pod wszelkim dębem gałęzistym, na miejscu, gdzie palili kadzidła wonne wszystkim bałwanom swoim. 14I wyciągnę rękę moją na nich, i uczynię ziemię spustoszoną i opuszczoną od puszczy Deblata po wszystkich miejscach mieszkania ich; a poznają, żem ja Pan.» NADSZEDŁ KONIEC (7,l-27). Koniec królestwa się zbliża, nie będzie więcej zmiłowania (1-4). Bliski jest dzień pomsty nad mieszkańcami i odpłaty za ich uczynki (5-9); nic z nich nie pozostanie (10-13). Przebieg wypadków (14-16). Bezsilność, żałoba, zawodność bogactw źle używanych (17-21). Ogólne zniszczenie i zamieszanie (22-27).
71 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:2 «A ty, synu człowieczy, to mówi Pan Bóg ziemi Izraelowej: Koniec przyszedł, przyszedł koniec na cztery strony ziemi.3 Teraz koniec na ciebie i puszczę zapalczywość moją na ciebie, i będę cię sądził według dróg twoich, i położę przeciwko tobie wszystkie obrzydłości twoje.4 I nie przepuści oko moje tobie, i nie zlituję się, ale drogi twoje włożę na cię,a obrżydliwości twoje będą wpośród ciebie; i poznacie, żem ja Pan.5 To mówi Pan Bóg: Utrapienie jedno, utrapienie oto idzie.6 Koniec nadchodzi, nadchodzi koniec, ocknął się przeciw tobie, oto nadchodzi.7Przyszło skruszenie na ciebie, który mieszkasz w ziemi, nadchodzi czas, blisko jest dzień zabijania, a nie sławy gór.8 Teraz z bliska wyleję gniew mój na cię, i wykonam zapalczywość moją na tobie, a osądzę cię według dróg twoich, i włożę na cię wszystkie złości twoje.9 A nie przepuści oko moje ani się nie zlituję, ale drogi twoje włożę na cię i obrzydłości twe wpośród ciebie będą; a poznacie, żem ja Pan, który biję.10 Oto dzień, oto przyszedł, wyszło skruszenie, zakwitnęła laska, wyrosła pycha.11Nieprawość urosła w laskę bezbożności; nic z ich i nic z ludu ani z głosu ich, i nie będzie odpoczynku między nimi.12 Przyszedł czas, przybliżył się dzień; kto kupuje, niech się nie raduje, a kto sprzedaje, niech nie żałuje, bo gniew na wszystek lud jego.13 Bo kto sprzedaje, nie wróci się do tego, co sprzedał, a jeszcze między żywymi życie ich; bo widzenie do wszystkiego gminu jego nie wróci się, a mąż w nieprawości żywota swego nie wzmocni się.14 Trąbcie w trąbę, niech się gotują wszyscy, a nie ma, kto by szedł do bitwy, bo gniew mój na wszystek lud jego.15 Miecz zewnątrz, a mór i głód wewnątrz; kto jest na polu, od miecza umrze, a którzy w mieście, morem i głodem pożarci będą.16 I ocaleją ci, którzy uciekną z nich, a będą na górach jak gołębice dolin, wszyscy drżący, każdy w nieprawości swej.17 Wszystkie ręce omdleją i wszystkie kolana pociekną wodą.18 I przepaszą się włosiennicami, i okryje Ich trwoga, na każdej też twarzy wstyd, a na wszystkich głowach ich łysma.19 Srebro swe precz wyrzucać będą, a złoto ich gnojem będzie; srebro ich i złoto nie będzie ich mogło wybawić w dzień zapalczywości Pańskiej. Duszy swej nie nasycą i brzuchy ich nie będą napełnione; bo stało się powodem nieprawości ich.20 I ozdobę klejnotów swoich na pychę obrócili, i wyobrażenia obrzydłości swych i bałwanów z tego poczynili; dlatego obróciłem im to w nieczystość21 i dam to w ręce obcych na rozchwycenie i bezbożnikom ziemi na łup i splugawią je.22 I odwrócę oblicze moje od nich i zgwałcą tajemnicę moją, i wejdą do niej łupieżcy, i splugawią ją.23 Uczyń zakończenie, ponieważ ziemia pełna jest sądu krwi, a miasto pełne nieprawości.24 I przywiodę najgorszych z narodu, i posiądą domy ich, a uciszę pychę możnych, i posiądą świątynie ich.25 Gdy ucisk nadejdzie, będą szukać pokoju, a nie będzie.26 Trwoga za trwogą przyjdzie i wieść za wieścią; i będą szukać widzenia u proroka, a zakon zginie od kapłana i rada od starców.27 Król będzie w żałobie, a książę oblecze się w smutek, i ręce ludu ziemi strwożą się. Według drogi ich uczynię im i według sądów ich osądzę ich, a wiedzieć będą, żem ja Pan.»II. Szósty rok niewoli Joachina.(8,1-19,14). WIDZENIE GRZECHÓW I KARY JEROZOLIMY (8,1-11,25). Prorok przeniesiony w duchu do świątyni jerozolimskiej; chwała Pańska (8,1-4). Bałwochwalstwo w świątyni: bałwan zawiści (5-6); kult zwierząt (7-13); niewiasty opłakujące Adonisa (14-15); kult słońca (16-18). Mieszkańcy Jerozolimy wytraceni przez sześciu mężów; znak ocalenia (9,1-11). Miasto spalone ogniem (10,1-8). Opis cherubów i wozu (9-17). Bóg opuszcza swą świątynię (18-22). Kara na bezbotnych wodzów ludu (11,1-13). Obietnica zmiłowania Bożego nad wygnańcami (14-21). Bóg opuszcza miasto (22-23). Koniec zachwytu proroka (24-25).
81 I stało się roku szóstego, w szóstym miesiącu, dnia piątego, ja siedziałem w domu moim, a starsi judzcy siedzieli przede mną, i padła tam na mnie ręka Pana Boga.2 I ujrzałem, a oto podobieństwo jakby wyglądu ognia, od wyglądu bioder jego i niżej ogień, a od biódr jego i wyżej jakby wygląd jasności, jakby wygląd mosiądzu.3 I podobieństwo spuszczonej ręki uchwyciło mię za kędzierze głowy mojej, i podniósł mię duch między ziemię a niebo, i przywiódł mię do Jeruzalem w widzeniu Bożym obok bramy wewnętrznej, zwróconej ku północy gdzie był postawiony bałwan zawiści ku pobudzaniu zawiści.4 A oto tam chwała Boga Izraelowego według widzenia, które widziałem na polu.5 I rzekł do mnie: «Synu człowieczy, podnieś oczy twe na drogę północną.»I podniosłem oczy moje na drogę północną, a oto na północ od bramy ołtarza bałwan zawiści w samym wejściu.6 I rzekł do mnie: «Synu człowieczy, czy widzisz ty, co ci czynią, obrzydłości wielkie, które tu spełnia dom Izraelski, abym daleko odstąpił od świątyni mojej? Ale obróciwszy się, ujrzysz obrzydliwości jeszcze większe.»7 I zaprowadził mię do drzwi dziedzińca, i ujrzałem, a oto dziura jedna w ścianie.8I rzekł do mnie: «Synu człowieczy, przekop ścianę.» A gdy przekopałem ścianę, ukazały się drzwi jedne9 I rzekł do mnie: «Wejdź, a obacz obrzydłości bardzo złe, które tu ci spełniają.»10 I wszedłszy ujrzałem, a oto wszelkie podobieństwo płazów i zwierząt, obrzydliwość i wszelakie bałwany domu Izraelskiego, wymalowane były na ścianie wszędzie wokoło.11 A siedemdziesięciu mężów ze starszych domu Izraelowego i Jezoniasz, syn Safana, stał wpośród owych stojących przed malowidłami, i każdy miał kadzielnicę w ręku swoich, a kurzawa obłoku z kadzidła wstępowała.12 I rzekł do mnie: «Zaiste widzisz, synu człowieczy, co starsi domu Izraelowego robią w ciemności, każdy w skrytości komory swej; bo mówią: «Nie widzi nas Pan, opuścił Pan ziemię.»13 I rzekł do mnie: «Obróciwszy się, ujrzysz obrzydłości jeszcze większe, które.ci spełniają.»14 I zaprowadził mię przez drzwi bramy domu Pańskiego, zwrócone na północ; a oto tam niewiasty siedziały, płacząc Adonisa.15 I rzekł do mnie: «Zaiste widziałeś, synu człowieczy; jeszcze obróciwszy się ujrzysz obrzydliwości większe niźli te»16 I wwiódł mię do wewnętrznego dziedzińca domu Pańskiego, a oto u drzwi domu Pańskiego między przysionkiem a ołtarzem około dwudziestu pięciu mężów, tyłem obróconych do kościoła Pańskiego, a twarzą na wschód, i kłaniali się na wschód słońca.17 I rzekł do mnie: «Zaiste widziałeś, synu człowieczy. Czy to mało jest domowi Judzkiemu czynić obrzydłości te, które tu czynią? Bo napełniwszy ziemię nieprawością obrócili się, by drażnić mnie; a oto przykładają gałązkę do nosa swego.18 Przeto i ja będę czynił w zapalczywości; nie przepuści oko moje ani się nie zmiłuje, a gdy będą wołać do uszu moich głosem wielkim, nie wysłucham ich.»
91 I wołał do uszu moich głosem wielkim mówiąc: «Przybliżyły się nawiedzenia miasta, a każdy ma narzędzie zabijania w ręce swej»2 A oto sześciu mężów szło od drogi bramy wyższej, zwróconej ku północy, a każdego narzędzie zguby w ręce jego, jeden też mąż wpośród nich był obleczony w płócienne szaty, a kałamarz pisarski na biodrach jego. I weszli, i stanęli obok ołtarza miedzianego.3 A chwała Pana Izraelowego podniosła się z cherubina, nad którym była, do progu domu; i zawołał męża, który był obleczony w płócienne szaty, a miał kałamarz pisarski na biodrach swych.4 I rzekł Pan do niego: «Przejdź przez środek miasta, poprzez Jeruzalem, i naznacz Tau na czołach mężów wzdychających i żałujących nad wszystkimi obrzydłościami, które się dzieją w pośrodku niego.»5 A tamtym rzekł, gdym ja słyszał: «Idźcie po mieście zanim i zabijajcie;niech nie przepuszcza oko wasze ani się nie zmiłujcie!6 Starego, młodzieńca i pannę, maluczkiego i niewiasty zabijcie aż do szczętu; a każdego, na którym ujrzycie Tau, nie zabijajcie; a od świątyni mojej pocznijcie!» A tak poczęli od mężów starszych, którzy byli przed domem Bożym.7 I rzekł do nich: «Splugawcie dom i napełnijcie dziedzińce zabitymi. Wyjdźcie!» I wyszli, i zabijali tych, którzy byli w mieście.8 A gdy się zabijanie skończyło, zostałem ja i upadłem na oblicze moje, i wołając rzekłem: «Ach, ach, ach, Panie Boże! a więc wytracisz wszystek ostatek Izraela wylewając zapalczywość twoją na Jeruzalem?»9 I rzekł do mnie: «Nieprawość domu Izraelskiego i Judzkiego jest zbyt wielka, i ziemia się krwią napełniła, i miasto pełne jest odwrócenia; bo mówili: «Opuścił Pan ziemię i Pan nie widzi.»10 Przeto też oko moje nie przepuści, ani się nie zmiłuję; drogę ich na głowę ich oddam!»11 A oto mąż, który był obleczony w płócienne szaty, który miał kałamarz na grzbiecie swoim, odpowiedział słowo mówiąc: «Uczyniłem jak mi rozkazałeś!»
101 I widziałem, a oto na sklepieniu, które było nad głową cherubów jakby kamień szafirowy, jakby kształt podobieństwa stolicy ukazał się nad nimi.2 I rzekł do męża, który obleczony był w płócienne szaty, i rzekł: «Wejdź w pośrodek kół, które są pod cherubami, i napełnij rękę twoją węglami ognistymi, które są między cherubami, a wysyp na miasto.» I wszedł przed oczyma mymi.3 A cherubini stali po prawej stronie domu, gdy mąż wchodził, a obłok napełnił dziedziniec wewnętrzny.4 I podniosła się chwała Pańska z nad cheruba do progu domu i napełnił się dom obłokiem, a dziedziniec napełnił się światłością chwały Pańskiej.5 A szum skrzydeł cherubów słyszany był aż do dziedzińca zewnętrznego, jak głos Boga wszechmogącego mówiącego.6 A gdy rozkazał mężowi, który obleczony był w płócienne szaty, mówiąc: «Weź ognia spośród kół, które są między cherubami,» wszedłszy on stanął obok koła.7 I wyciągnął cherub rękę z pośrodka cherubów, do ognia, który był między cherubami, i wziął, i dał w rękę tego, który był obleczony w płócienne szaty, a ten wziąwszy wyszedł.8 I ukazało się w cherubach podobieństwo ręki człowieczej pod skrzydłami ich.9 I widziałem, a oto cztery koła obok cherubów: koło jedno obok cheruba jednego, a koło drugie obok cheruba drugiego, a wygląd kół był na oko jakby kamienia chryzolitu,10 a wyglądu ich czterech jedno było podobieństwo, jakby było koło w póśrodku koła.11 A gdy chodziły, na cztery strony chodziły, a nie odwracały się, gdy chodziły; ale na miejsce, na które kierowało się to, które pierwsze było, szły i drugie, a nie odwracały się.12 A wszystko ciało ich i szyje, i ręce, i skrzydła, i koła pełne były oczu wokoło czterech kół.13 A te koła nazwał potoczystymi, co ja słyszałem.14 A cztery oblicza miał każdy: oblicze jedno oblicze cheruba, a oblicze drugie oblicze człowieka, a w trzecim oblicze lwa, a w czwartym oblicze orła.15 I podnieśli się cherubowie. To jest zwierzę, które widziałem nad rzeką Chobar.16 A gdy chodzili cherubowie, szły razem przy nich i koła, a gdy podnosili cherubowie skrzydła swe, aby się wznieść od ziemi, nie zostawały koła, ale i one obok były.17 Gdy oni stali, stały, a z podniesionymi podnosiły się, bo duch żywota był w nich.18 I wyszła chwała Pańska od progu kościoła, i stanęła nad cherubami.19 A podniósłszy cherubowie skrzydła swe wznieśli się od ziemi przede mną; a gdy oni wychodzili, koła też szły za nimi, i stanęli w wejściu bramy wschodniej domu Pańskiego, a chwała Boga Izraelowego była nad nimi.20 To jest zwierzę, które widziałem pod Bogiem Izraelowym nad rzeką Chobar; i zrozumiałem, że to cherubowie byli.21 Cztery twarze u każdego i cztery skrzydła u każdego, a podobieństwo ręki człowieczej pod skrzydłami ich.22 A podobieństwo twarzy ich, te same twarze były, które widziałem nad rzeką Chobar, i wygląd ich, i rozpęd każdego, by w kierunku oblicza swego chodzić.
111 I podniósł mię duch, i wwiódł mię do bramy domu Pańskiego wschodniej, zwróconej na wschód słońca: a oto w wejściu bramy dwudziestu pięciu mężów, i ujrzałem wpośród nich Jezoniasza, syna Azura i Feltiasza, syna Banajasza, książąt ludu.2 I rzekł do mnie: «Synu człowieczy, ci to są mężowie, którzy myślą nieprawość i dają złą radę w miście tym, mówiąc:3 «Czyż nie dawno zbudowane są domy? To jest kocioł, a myśmy mięso.» 4 Przeto prorokuj o nich, prorokuj, synu człowieczy!»5 I przypadł na mnie duch Pański, i rzekł do mnie: «Mów: to mówi Pan: Tak rzekliście, domu Izraelów, a myśli serca waszego ja znam.6 Bardzo wielu pobiliście w mieście tym i napełniliście ulice jego pobitymi.7 Przeto to mówi Pan Bóg: Pobici wasi, których pokładliście w jego środku, ci są mięsem, a ono jest kotłem, i wywiodę was spośród niego.8 Baliście się miecza, a miecz przywiodę na was, mówi Pan Bóg.9 I wypędzę was spośród niego, i dam was w rękg nieprzyjaciół, i spełnię nad wami sądy.10 Od miecza polegniecie; na granicach Izraelowych osądzę was, a wiedzieć będziecie, żem ja Pan.11 Ono wam nie będzie kotłem, a wy nie będziecie wpośród niego mięsem; na granicach izraelskich osądzę was.12 I wiedzieć będziecie, żem ja Pan, gdyżeście według przykazań moich nie postępowali i sądów moich nie pełniliście, ale według sądów pogan, którzy dokoła was są, działaliście.»13 I stało się, gdy prorokowałem, że Feltiasz, syn Banajasza, umarł; i padłem na oblicze swe, wołając wielkim głosem, i rzekłem: «Ach, ach, ach, Panie Boże, dokończenie czynisz ostatków Izraela ?»14 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:15 «Synu człowieczy, bracia twoi, bracia twoi, mężowie powinowaci twoi i wszystek dom Izraelski, wszyscy, do których mówili mieszkańcy jerozolimscy: «Oddalcie się od Pana, nam dana jest ziemia, abyśmy ją posiedli.» Przeto to mówi Pan Bóg:16 «Ponieważ oddaliłem ich między narody i ponieważ rozproszyłem ich po ziemiach, będę im świątynią małą w ziemiach, do których zaszli.17 Przeto mów: To mówi Pan Bóg: Zbiorę was z narodów i skupię z ziem, po których jesteście rozproszeni, a dam wam ziemię Izraelową.18 I wejdą tam, i usuną z niej wszelkie zgorszenie i wszystkie obrzydłości jej.19 I dam im serce jedno, i ducha nowego dam do wnętrzności ich, i odejmę serce kamienne z ciała ich,20 a dam im serce mięsiste, żeby chodzili według przykazań moich i strzegli sądów moich i pełnili je; aby mi byli ludem, a ja bym im był Bogiem.21 Tym zaś, których serce za zgorszeniem i za obrzydłościami swymi chodzi, drogę ich położę na głowę ich, mówi Pan Bóg.»22 I podnieśli cherubowie skrzydła swe, i koła z nimi, a chwała Boga Izraelowego była nad nimi.23 I wstąpiła chwała Pańska spośród miasta, i stanęła na górze, która jest na wschód miasta.24 A duch podniósł mię i przywiódł mię do Chaldejskiej ziemi do przesiedlonych w widzeniu, w duchu Bożym. I odjęte było ode mnie widzenie, które widziałem.25A mówiłem do przesiedlonych wszystkie słowa Pańskie, które mi był ukazał. DWA NOWE ZNAKI PRZECIW JEROZOLIMIE (12,1-20).Przeprowadzający się prorok symbolem uprowadzcnia mieszkańców i króla (1-16). Jedzenie i picie wśród trwogi symbolem nędzy w czasie oblężenia (17-20).
121 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:2 «Synu człowieczy, mieszkasz wpośród domu drażniącego, którzy oczy mają do widzenia, a nie widzą, i uszy do słuchania, a nie słyszą; bo dom drażniący to jest.3 A tak ty, synu człowieczy, uczyń sobie sprzęt przesiedlenia i przesiedlisz się we dnie przed nimi, a przesiedlisz się z miejsca twego na inne miejsce przed ich oczyma, czy snadź obaczą, bo dom drażniący to jest.4 I wyniesiesz precz sprzęt twój, jak sprzęt przesiedlającego się, we dnie przed ich oczyma; a ty wyjdziesz wieczorem przed nimi, jak wychodzi ten, co się przesiedla.5 Przed oczyma ich przekop sobie ścianę i wyjdziesz przez nią.6 Przed oczyma ich na ramionach wyniesiony będziesz, o zmierzchu wyniesiony będziesz; twarz twoją zakryjesz i ziemi widzieć nie będziesz; bo uczyniłem cię znakiem dla domu Izraelowego.»7 Uczyniłeni tedy, jak mi był Pan rozkazał: sprzęt mój wyniosłem jak sprzęt przesiedlającego się, we dnie, a wieczórem przebiłem sobie ścianę ręką i wyszedłem o zmierzchu, na ramionach niesiony przed ich oczyma.8 I stało się słowo Pańskie rano do mnie mówiąc:9 «Synu człowieczy, czy nie mówili do ciebie dom Izraelski, dom drażniący: «Co ty czynisz?»10 Mów do nich: To mówi Pan Bóg: To brzemię jest dla księcia, który jest w Jeruzalem, i dla wszystkiego domu Izraelowego, który jest wpośród nich.11 Mów: Ja jestem znakiem waszym; jak uczyniłem, tak się im stanie: w przesiedlenie i w niewolę pójdą.12 A księcia, który jest wpośród nich, na ramionach poniosą, o zmierzchu wyjdzie, ścianę przebiją, aby go wynieść, oblicze jego zakryte będzie, aby okiem nie widział ziemi.13 I zastawię nań sieć moją, i będzie pojmany niewodem moim, i przywiodę go do Babilonu, do ziemi Chaldejskiej, ale jej nie ujrzy, i tam umrze.14 A wszystkich, którzy są wokoło niego, obronę jego i hufce jego, rozproszę na wszelaki wiatr i miecza dobędę za nimi.15 I wiedzieć będą, żem ja Pan, gdy ich rozproszę między narody, i rozsieję ich po ziemiach.16 I zostawię z nich trochę mężów od miecza, od głodu i moru, aby opowiadali wszystkie złości ich między narodami, do których wejdą; i wiedzieć będą, żem ja Pan!»17 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:18 «Synu człowieczy, chleb twój jedz z trwogą, ale i wodę twoją pij z pośpiechem i ze strapieniem.19 I powiesz do ludu ziemi: To mówi Pan Bóg do tych, którzy mieszkają w Jeruzalem, w ziemi Izraelskiej: Chleb swój w strapieniu jeść będą, a wodę swą w zmartwieniu pić będą, żeby opustoszała ziemia od mnóstwa swego dla nieprawości wszystkich mieszkających w niej.20 Miasta też, w których teraz mieszkają, spustoszone będą, a ziemia stanie się pustą i wiedzieć będziecie, żem ja Pan.» GROŻBY PROROKÓW NA PEWNO WNET SIĘ SPEŁNIĄ (12,21-28).21 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:22 «Synu człowieczy, co to za przypowieść u was w ziemi Izraelo wej, że się mówi: «Na długo przeciąg ną się dni i zginie wszelkie widzenie «23 Przeto mów do nich: To mówi Pan Bóg: Uczynię, że ustanie ta przypo wieść i nie będą jej więcej publicznie powtarzać w Izraelu. I mów do nich, że się przybliżyły dni i słowo każdego widzenia.24 Bo nie będzie więcej żad nego widzenia próżnego ani proroctwa wątpliwego wpośród synów Izraela.25 Bo ja, Pan, mówić będę, a jakiekolwiek słowo wyrzeknę, stanie się i nie od wlecze się dalej; ale za dni waszych, domu drażniący, mówić będę słowo i wypełnię je, mówi Pan Bóg.»26 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:27 «Synu człowieczy, oto dom Izraelów mówi: «Widzenie, które ten widzi, na wiele dni i na czasy dalekie on prorokuje.»28 Przeto mów do nich: To mówi Pan Bóg: Nie odwlecze się dalej żadne słowo moje; słowo, które wy mówię, wypełni się, mówi Pan Bóg.» PRZECIW FAŁSZYWYM PROROKOM (13,1-16). Wstęp (1-21). Wina proroków: lisy wśród ruin (3-5); widzenia kłamliwe (6-7).Będą wykluczeni z ludu izraelskiego, który zwiedli (8-10a). Mur tynkowany i kara Boża(10b-16)
131 stało się słowo Páńskie do mnie mówiąc:2 «Synu człowieczy, prorokuj do proroków izraelskich,którzy prorokują, i powiesz prorokującym z serca swego: «Słuchajcie słowa Pańskiego!3 To mówi Pan Bóg: Biada prorokom głupim,. którzy idą zaduchem swoim, a nic me widzą!4 Jak lisy na puszczy byli prorocy twoi,Izraelu.5 Nie wstępowallście naprzeciw ániście nie zastawili muru dla domu Izraelowego, aby stać w bitwie w dzień Pański.6 Widzą próżności, a prorokują kłamstwo, mówiąc: «Mówi Pan,» gdy ich Pan nie posłał, i nieprzestali potwierdzać mowy.7 Czyż nie widzenie próżne widzieliście nieproroctwo kłamliwe mówiliście? I mó-wicie: «Mówi Pan,» gdym ja nie mówił. —8 Przeto mówi Pan Bóg: Ponieważ mówiliście próżności i widzieliście kłamstwo, przeto oto ja przeciwwam, mówi Pan Bóg.9 I będzie ręka moja na proroków, którzy widzą próżnośći, a prorokują kłamstwo; w radzie ludu mego nie będą i do spisu domu Izraelowego nie będą wpisani, i do ziemi Izraelskiej nie wejdą; i wiedzieć będziecie, żem ja Pan Bóg:10 przeto żę zwiedli lud mój, mówiąc: «Pokój,»a nie ma pokoju; i ten budował ścianę,a ci polepiali ją gliną bez plew.11 Mów do tych, którzy polepiają bez domieszki, że upadnie; bo będzie deszcz ulewny, i spuszczę kamienie wielkiez góry padające i wiatr gwałtowny rozwalający.12 Bo oto upadła ściana; czyż wam nie powiedzą: «Gdzież lepienie, którym lepiliście?»13 Przeto to mówi Pan Bóg: I uczynię, że zerwie się wiatr burzy w zagniewaniu moim i deszcz ulewny będzie w zapalczywo ścimojej, a kamienie wielkie w gnie- wie na zniszczenie.14 I obalę ścianę, którą lepiliście bez domieszki, i zrów nam ją z ziemią, i odkryje się fundament jej, i upadnie, i zginie wpośród niej; i wiedzieć będziecie, żem ja Pan.15 I dopełnię gniewu mojego nad ścianą i nad tymi, którzy ją lepią bez domie szki, i rzeknę wam: «Nie ma ściany i nie ma tych, którzy ją lepią,16 proroków izraelskich, którzy prorokują o Jeruzalem i oglądają dla niego wi dzenia pokoju, a oto nie ma pokoju, mówi Pan Bóg.» PRZECIW WRÓŻKOM (13,17-23). Ich praktyki (17-19); kara (20-23).17 A ty, synu człowieczy, zwróć oblicze twoje przeciw córkom ludu twego, które prorokują z serca swego, i prorokuj przeciw nim, i mów:18 To mówi Pan Bóg: Biada tym, które szyją wez główki pod wszelki łokieć ręki i czy nią poduszki pod głowy każdego wieku na ułowienie dusz, a gdy łowiły dusze ludu mego, ożywiały dusze ich.19 I znieważały mię u ludu mojego dla garści jęczmienia i dla kawałka chleba, aby zabijać dusze, które nie umierają, a ożywiać dusze, które nie żyją, kłamiąc ludowi memu, wierzącemu kłamstwom. —20 Przeto to mówi Pan Bóg; Oto ja przeciw wezgłówkom waszym, którymi wyłowicie dusze latające; i zedrę je z ramion waszych, a wy puszczę dusze, które wyłowicie, dusze ku lataniu.21 I rozedrę poduszki wasze i wyswobodzę lud mój z ręki waszej, i nie będą więcej w rękach waszych na łup; i wiedzieć będziecie,żem ja Pan.22 Za to, żeście zasmucały kłamliwie serce sprawiedliwego, któregom ja nie zasmucił, a wzmacniałyście ręce bezbożnego, aby się nienawrócił od drogi swej złej i żył:23 przeto próżności oglądać i wróżb wygłaszać więcej nie będziecie; i wyrwę lud mój z ręki waszej, a będziecie wiedziały, żem ja Pan.» PRZECIW BAŁWOCHWALCOM, RADZĄCYM SIĘ PROROKA (14,1-11). Bóg odpowie sam bałwochwalcom stosownie do ich myśli (1-8). Kara na proroka, który by się dał uwieść (9-11).
141 I przyszli do mnie mężowie i ze starszych izraelskich, i siedzieli przede mną.2 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:3 «Synu człowieczy, ci mężowie położyli nieczystości swe w sercach swych, a podnietę nieprawości swej postawili przedobliczem swoim. Czyż zapytany mam im odpowiadać?4 Przeto mów im, i rzekniesz do nich: To mówi Pan Bóg: Człowiek, człowiek z domu Izraelowego, który by położył nieczystościswe w sercu swoim i podnietę niepra-wości swej postawiłby przed obliczem swoim, a przyszedłby do proroka pytając mię przezeń, ja, Pan, odpowiem mu według mnóstwa nieczystości je go,5 aby był pojmany dom Izraelów w sercu swoim, którym odstąpili odemnie przez wszystkie bałwany swoje.6 Przeto mów do domu Izraelowego: To mówi Pan Bóg: Nawróćcie się, a odstąpcie od bałwanów waszych i od wszystkich plugastw waszych odwróćcie twarze wasże.7 Bo człowiek, człowiek z domu izraelowego i z nowona wróconych, którzy są przychodnialni u Izraela, jeśli się odłączy ode mnie, a położy bałwany swe w sercu swoim i podnietę nieprawości swej postawi przed obliczem swoim, a przyjdzie do proroka, aby mię przezeń zapytać, ja, Pan, odpowiem mu sam przez siebie.8 I położę oblicze moje przeciw owemu człowiekowi i dam ga na przykład i na przypowieść; i wygubię go spośród ludu mego, a wiedzieć będziecie, żem ja Pan!9 A jeśliby prorok zbłądził i powiedział słowo, ja, Pan, zwiodłemˇproroka owego i wyciągnę rękę moją nań, i wygładzę go spośród ludu mego izraelskiego.10 I poniosą nieprawość swoją; jaka będzie nieprawość pytającego, taka nieprawość proroka,11 aby więcej dom Izraelów nie zbaczał ode mnie, ani się nie kalał wszystkimi występkami swymi; ale aby mi był ludem, a ja abym im był Bogiem, mówi Pan zastępów.» NAWET MODLITWA SPRAWIEDLI WYCH NIE OCALI PRZENIEWIER CZEGO LUDU (14,12-23). Zasada i jej za stosowanie ogólne: głód (12-14), zwierzęla (15-I6), miecz (17-18), zaraza (19-20). Zastosowanie do Jerozolimy, miłosierne uratowanie resztek (21-23).12 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:13 «Synu człowieczy, gdy ziemia zgrzeszy przeciwko mnie, do puszczając się przeniewierstwa, wyciągnę rękę moją na nią i złamię laskę chleba jej, i spuszczę na nią głód, i wybiję z niej człowieka i bydlę.14 A jeśli będą ci trżej mężowie w pośrodku niej: Noe, Daniel i Job, ci sprawiedlíwością wybawią dusze swe,mówi Pan zastępów. —15 Jeśli też złe awierzęta przywiodę na ziemię, żeby ją spustoszyć, i stałaby się nieprzystępną, dlatego że nikt nie przechodziłby z powodu zwierząt,16 jeśli ci trzej mężowie będą w niej, żyję ja, mówi Pan Bóg, że ani synów ani córek nie wybawią, ale oni sami wybawieni będą, a ziemia będzie spustoszona.-17 Albo jeśli miecz przywiodę na tę ziemię i powiem mieczowi: «Przejdź po ziemi!» i wytracę z niej człowieka i bydlę,18 a ci trzej mężowie byliby wpośród niej, żyję ja, mówi Pan Bóg, nie wybawią synów ani córek, ale oni sami wybawieni będą. —19 Jeśli też puszczę mór na ową ziemię wyleję rozgniewanie moje na nią we krwi,żeby wygubić z niej człowieka i bydlę,20 a Noe, Daniel i Job byliby wpośród niej, żyję ja, mówi Pan Bóg, że syna i córki nie wybawią, ale sami sprawiedliwością swoją wybawią dusze swe. —21 Bo to mówi Pan Bóg: Że ehoć cztery sądy moje najgorsze: miecz,i głód, i złe zwierzę, i mór puszczęna Jeruzalem, aby wytępić z niegoczłowieka i bydlę,22 wszakże zostáną w nim ocaleni, którzy wywiodą synówi córki. Oto oni przyjdą do was i zo-baczycie drogę ich i uczynki ich,a pocieszeni będziecie w nieszczęściu,które przywiodłem na Jeruzalem, wewszystkim, co przywiodłem na nich.23 I pocieszą was, gdy ujrzycie drogę ich i uczynki ich, a poznacie, że niepróżno czyniłem wszystko, co uczy-niłem w nim, mówi Pan Bóg.» KRZEW WINNY NIEUŻYTECZNY (15,-8). Krzew winny niepłodny nadaje się tylko do spalenia (1-5). Zastosowanie do Jerozolimy (6-8).
151 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:2 «Synu człowieczy, co będzie z drzewa winnego wpośród wszystkich drzew gajowych, które są miçdzy drzewami leśnymi?3 Czy wezmą z niego drewno, aby uczynić jakąś rzecz albo uciosają z niego kołek, aby na nim wisiało jakieś naczynie?4 Oto ogniowi dane. jest na strawę: oba jego końce strawił ogień, a środek jego obrócił się w popiół; czy się jeszcze przyda do czego?5 Gdy jeszcze całe było, nie nadawało się do roboty; jakże daleko więcej, gdy je ogień pożarł i spalił, nie będzie z niego żadnego pożytku? —6 Przeto mówi Pan Bóg: Jak drzewo winne między drzewami leśnymi, które dałem ogniowi na pożarcie, tak wydam mieszkańców Jeruzalem.7 I zwrócę oblicze moje przeciw nim: z ognia wyjdą, a ogień ich pożre; i poznacie, żem ja Pan, gdy zwrócę oblicze moje przeciw nim8 i uczynię ziemię bez drożną i spustoszoną, przeto iż przestępcami byli, mówi Pan Bóg.JEROZOLIMA CUDZOŁOŻNA (16, -63). Porzucone niemowlę, pierwsze starania Boga (1-5); przysposobienie narzeczonej (6-14). Nicwierność, nadużycie darów Bożych (15-22); rozwiązłość bez żadnego hamulca (23-34). Ukaranie cudzołożnicy (35-43). Jerozolima jest bardziej winna niż Samaria i Sodoma (44-52); wraz z nimi otrzyma przebaczenie (53-58). Jej zawstydzenie, gdy przypomni sobie swe winy (59-63).
161 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:2 «Synu człowieczy, oznajmij Jeruzalem obrzydłości jego, i powiesz:3 To mówi Pan Bóg do Jeruzalem: Korzeń twój i narodzenie twoje z ziemi Chananejskiej: ojciec twój Amorejczyk, a matka twoja Hetejka.4 A gdyś się urodziła, w dzień narodzenia twego nie odcięto pępka twego i wodą cię nie umyto na zdrowie, ani cię solą nie posolono, ani w pieluchy nie spowito.5 Nie ulitowało się nad tobą oko, aby ci uczynić jedną z tych rzeczy, okazując ˇmiłosierdzie nad tobą, ale cię rzucono na ziemię z pogardy dla duszy twojej w dzień, któregoś się urodziła. —6 A idąc mimo ciebie ujrzałem, że cię deptano we krwi twoje» i rzekłem ci, gdyś była we krwi twojej: «Żyj!» Rzekłem, mówię, tobie: «We krwi twojej żyj!»7 Rozmnożoną jak urodzaj polny uczyniłem cię i rozmnożyłaś się, i urosłaś,i chodziłaś, i doszłaś do piękności niewieściej; piersi twe urosły i włos twój porósł, a byłaś naga i wstydu pełna.8 I szedłem mimo ciebie, i ujrzałem cię, a oto czas twój, czas miłujących, i rozciągnąłem odzienie moje na ciebie, i nakryłem nagość twoją.I przysiągłem ci, i wszedłem w przymierze z tobą, mówi Pan Bóg, zostałaś moją.9 I obmyłem cię wodą, i oczyściłem krew twoją z ciebie,i namaściłem cię olejkiem.10 I ubrałem cię w różnobarwne szaty, i obułem cię w modre obuwie, i opasałem cię bisiorem, i przyodziałem cię delikatnym odzieniem.11 I przybrałem cię ozdobami, i dałem naramienniki na ręce twoje, a łańcuch około szyi twojej.12 I dałem nausznicę nad usta twoje i kolczyki na uszy twoje i: wieniec ozdobny na głowę twoją.13 I ozdobiłaś się złotem i srebrem, a oblokłaś się w bisior i w szatę wzorzystą i w rozmaite kolory; jadłaś przednią mąkę i miód i oliwę, i stałaś się nader piękną, i doszłaś do królestwa.14 I rozeszło się imię twoje między narodami dla piękności twej, bo byłaś doskonała w ozdobach moich, które włożyłem był na cię, mówi Pan Bóg:15 A ufając piękności twojej cudzołożyłaś na imię twoje i wystawiałaś wszeteczeństwo swoje każdemu przechodzącemu, abyś jego była.16 A na brawszy szat twoich, uczyniłaś sobie wyżyny z tego i z owego szyte i cudzołożyłaś na nich tak, jak to nie było ani nie będzie.17 I nabrałaś przedmlo tów ozdoby twej ze złota mego i ze srebra mego, które ci dałem, i naczyniłaś sobie obrazów męskich i cudzołożyłaś z nimi.18 I wzięłaś szaty swoje wielobarwne, i przykrywałaś je; i olejek mój i kadzidło moje kładłaś przed nie.19 I chleb mój, który ci dałem, przednią mąkę i oliwę i miód, którymi cię karmiłem, postawiłaś przed oczyma ich na zapach wonności, i stało się, mówi Pan Bóg.20 I wzięłaś synów twoich i córki twoje, których mi urodziłaś, i ofiarowałaś im na pożarcie. Czyż więc małe jest wszeteczeństwo twoje?21 Ofiarowałaś synów moich i dałaś im poświęcając ich.22 A po wszystkich obrzydłościach twoich i wszeteczeństwach nie pamiętałaś na dni młodości twej, gdyś była naga i wstydu pełna, podeptana we krwi twojej.-23 I stało się po wszystkiej złości twojej — biada, biada tobie! mówi PanBóg —24 zbudowałaś sobie dom nierządny i uczyniłaś sobie zły dom na wszystkich ulicach.25 Na każdym rogu drogi zbudowałaś znak wszeteczeństwa twego; i uczyniłaś obrzydłą piękność twoją, i rozkładałaś nogi twoje każdemu mimo idącemu i namnożyłaś wszeteczeństw twoich.26 I cudzołożyłaś z synami Egiptu, sąsiadami twymi,wielkich ciał, i namnożyłaś wszeteczeństw twoich, aby mię drażnić.27 Oto ja wyciągnę rękę moją na ciebie i odejmę usprawiedliwienie twoje,i wydam cię na wolę nienawidzących cię córek filistyńskich, które się wstydzą twej drogi występnej.28 Cudzołożyłaś też z synami asyryjskimi, przeto żeś jeszcze nie była syta; a gdy się nacudzołożyłaś, jeszcze nie byłaś syta.29 I namnożyłaś wszeteczeństw twoich w ziemi Chananejskiej z Chaldejczykami, ale i tak nie nasyciłaś się.30 Czymże oczyszczę serce twoje, mówi Pan Bóg, gdy spełniasz wszystkie te uczynki niewiasty nierządnej i wszetecznej?31 Gdyż budowałaś dom nierządny twój na początku każdej drogi,a wyżynę swoją stawiałaś na wszelkiej ulicy; a nie stałaś się jak wszetecznica, z uprzykrzenia podnosząca zapłatę,32 ale jak niewiasta cudzołożąca, która na miejsce męża swego przywodzi obcych.33 Wszystkim wszetecznicom dają zapłatę, a ty dawałaś zapłatę wszystkim kochankom swymi dary składałaś, żeby wchodzili do ciebie zewsząd na wszeteczeństwa z tobą.34 I działo się z tobą przeciw zwyczajowi niewiast w twoich wszeteczeństwach, i po tobie nie będzie wszeteczeństwa; bo w tym, że dawałaś zapłatę, a zapłaty nie brałaś, działo się u ciebie na opak.35 Przeto, wszetecznico, słuchaj słowa Pańskiego.36 To mówi Pan Bóg: Ponieważ wysypały się pieniądze twoje i odkryła się sromota twoja w twoich wszeteczeństwach przed miłośnikami twoimi i przed bałwanami obrzydłości twoich, we krwi synów twoich, których im dałaś,37 oto ja zgromadzę wszystkich miłośników twoich, z którymi się łączyłaś, i wszystkich, których miłowałaś, ze wszystkimi, których nienawidziłaś, i zgromadzę przeciw tobie zewsząd, i odkryję sromotę twoją przed nimi, i zobaczą wszystką szkaradę twoją.38 I będę cię sądził według praw o cudzołożnicach i rozlewających krew, i dam cię na krew zapalczywości i zawiści.39 I wydam cię w ręce ich, i rozwalą dom twój nierządny, i zburzą zły dom twój, i obnażą cię z szat twoich, i pobiorą przedmioty ozdoby twojej, a zostawią cię nagą i zelżywości pełną.40 I przywiodą na ciebie pospólstwo i ukamienują cię kamieniami, i zamordują cię mieczami swymi.41 I spalą domy twe ogniem, i spełnią na tobie sądy przed oczyma niewiast mnogich; i przestaniesz wszeteczeństwa uprawiać, i zapłaty więcej dawać nie bę- dziesz.42 I ustanie rozgniewanie na ciebie, i odstąpi zawiść moja od ciebie, i przestanę, i nie będę się dalej gniewał.43 Dlatego że nie pamiętałaś na dni młodości twojej i drażniłaś mię tym wszystkim, przeto i ja drogi twoje oddałem na głowę twoją, mówi Pan Bóg, a nie uczyniłem według złości twoich we wszystkich obrzydłościach twoich.44 Oto każdy, kto przypowieść zwykł mówić, na ciebie ją obróci, mówiąc: «Jak matka, tak i córka jej.»45 Ty jesteś córką twej matki, która porzuciła męża swego i synów swych, i jesteś siostrą twych sióstr, które porzuciły mężów swych i synów swych; matka wasza Hetejka, a ojciec wasz Amorejczyk.46 A siostrą twoją starszą jest Samaria, ona i córki jej, które mieszkają po lewej stronie twojej; a siostrą twoją mniejszą niż ty; która mieszka po prawej stronie twej, jest Sodoma i córki jej.47 Lecz nawet drogami ich nie chodziłaś ani nie czyniłaś troszkę mniej złego niż one, lecz niemal gorsze rzeczy czyniłaś niźli one we wszystkich drogach twoich.48 Żyję ja, mówi Pan Bóg, że nie czyniła Sodoma,siostra twoja, ona i córki jej, jakczyniłaś ty i córki twoje!49 Oto taka była nieprawość Sodomy, siostry twej; pycha, sytość chleba, dostatek i próżnowanie jej i córek jej, a ręki nędzarzowi i ubogiemu nie podawały.50 I podniosły się, i czyniły obrzydłości przede mną; i zgładziłem je, jak widziałaś.51 A Samaria połowy grzechów twoich nie popełniła; ale je przewyższyłaś złościami twymi i usprawledliwiłaś siostry twe wszystkimi obrzydłościami twymi, któreś czyniła.52 Tak więc i ty ponieś hańbę twoją, skoro przewyższyłaś siostry twoje grzechami twymi,bardziej występnie postępując niźli one, bo okazały się sprawiedliwszymi od ciebie; przeto i ty zawstydź się i ponieś sromotę twoją, skoro usprawiedliwiłaś siostry twe. —53 I nawrócę, przywracając je, nawróceniem Sodomy z córkami jej i nawróceniem Samarii i córek jej, i dokonam obrócenia twojego wpośród nich,54 abyś poniosła hańbę swoją, i wstydziła się za wszystko, co uczyniłaś, pocieszając je.55 I siostra twoja Sodoma i córki jej powrócą do dawnego stanu swego, i Samaria i córki jej powrócą do daw nego stanu swojego, i ty i córki twoje powrócicie do dawnego stanu swego:56 Lecz o Sodomie, siostrze twojej, nie słyszano z ust twoich w dzień pychy twojej,57 zanim nie odkryto złości twojej, jak tego czasu, na urąganie ze strony córek syryjskich i wszystkieh wokoło ciebie córek filistyńskich, które cię okrążają wokoło.58 Niecnotę twoją i hańbę twoją ty nosiłaś, mówi Pan Bóg.59 Bo to mówi Pan Bóg: I uczynię tobie, jak ty uczyniłaś gardząc przysięgą, aby złamać przymierze;60 i wspomnę na przymierze moje z tobą w dni młodości twojej, i wzbudzę ci przymierze wieczne.61 I wspomnisz na drogi twoje i zawstydzisz się, gdy otrzymasz siostry twoje starsze od ciebie z młodszymi twymi; i dam ci je za córki, ale nie z przymierza twego.62 I wzbudzę przymierze moje z tobą, i będziesz wiedziała, żem ja Pan,63 abyś wspomniała i wstydziła się i nie mogła dalej otworzyć ust ze wstydu, gdy dam ci się przebłagać za wszystko, coś uczyniła, mówi Pan Bóg:» PONIŻENIE I WYWYŻSZENIE DOMU DAWIDOWEGO (17,1-24). Przypowieść o orłach, cedrze i winnicy (1-10). Zastosowanie do wiarołomnego Sedecjasza (11-21). Przyszły, przez Boga wyniesiony władca, Mesjasz (22-24).
171 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:2 «Synu człowieczy, daj zagadkę i wygłoś przypowieść do domu Izraelowego,3 i powiesz: To mówi Pan Bóg: Orzeł wielki o wiełkich skrzydłach, długich lotach, pełen różnobarwnego upierzenia, przyleciał na Liban i wziął rdzeń cedru.4 Wierzchołek gałęzi jego ułamał, i przeniósł go do ziemi Chananejskiej, w mieście kupieckim położył go.5 I wziął z nasienia ziemi, i włożył je w ziemię jak nasienie, aby umocnił korzenie nad wodami wielkimi, nawierzchu położył je.6 A gdy się puściło, urosło w winnicę szeroką niskiego wzrostu; gałęzie jej żwracały się do niego, a korzenie jej pod nim były. Stała się tedy winnicą wyrosław gałęzie, i wypuściła latorośle.7 I był drugi orzeł wielki.z wielkimi skrzydłami i z bogatym upierzeniem,a oto winnica ta jakby puściła korzenie swe ku niemu, latorośle swe wyciągngła do niego, aby ją podlewał z brózd, gdzie była zasadzona.8 Na ziemi dobrej nad wodami wielkimi była zasadzona, aby puszczała gałęzie i rodziła owoc, i aby była winnicą wielką.9 Mów: To mówi Pan Bóg: A więc się jej powiedzie? Czyż korzeni jej nie wyrwie, a owocu jej nie oberwie, i nie wysuszy wszystkich rodzajnych latorośli jej, i nie uschnie, i to nie ramieniem wielkim ani ludem licznym, aby ją wytargać z korzeniem?10 Oto jest wsadzona; a więc się jej powiedzie? Czy, skoro się jej dotknie wiatr palący; nie uschnie, i na brózdach, na których wzeszła, czy nie uschnie?»11 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:12 «Mów do domu drażniącego: Nie wiecie, co to znaczy? Mów: Oto idzie król babiloński do Jeruzalem i weźmie króla i książąt jego, i za wiedzie ich do siebie do Babilonu.13 I weźmie z rodu królewskiego i zawrze z nim przymierze, i weźmie od niego przysięgę; lecz i mócnych ziemi zabierze,14 aby było królestwo niskie i nie podnosiło się, ale żeby strzegło przymierza jego i zachowało je.15 A on odstąpiwszy od niego posłał posłów do Egiptu, aby mu dał koni i ludu wiele. Czy mu się powiedzie albo znajdzie ocalenie ten, który to uczynił? czy ujdzie ten, co zrywa przymierze?16 Żyję ja, mówi Pan Bóg, że na miejscu króla, który go królem uczynił i którego przysięgę złamał i zerwał przymierze, które miał z nim, wpośród Babilonu umrze.17 A nie z wielkim wojskiem ani z wielkim ludem stoczy z nim Faraon bitwę, gdy sypie się groble i buduje wały, aby zabić wielu.18 Bo wzgardził był przysięgą, by zerwać przymierze, a oto dał na to rękę swoją; a chociaż to wszystko uczyni, nie uratuje się.19 Przeto to mówi Pań Bóg: Żyję ja, że przysięgę, którą wzgardził, i przymierze, które przestąpił, włożę na głowę jego.20 I zarzucę nań sieć moją, i będzie pojmany niewodem moim, i przywiodę go do Babilonu, a tam go sądzić będę za przestępstwo, którym mną wzgardził.21 A wszyscy zbiegowie jego ze wszystkimi hufcami jego od mięcza polegną, a pozostali na każdy wiatr rozproszeni będą, i poznaeie, że ja, Pan, mówiłem. —22 To mówi Pan Bóg: I wezmę je ze rdzenia cedru wysokiego i położę; z wierz-chołka gałązek jego młodą ułamię i zasadzę na górze wysokiej i wyniosłej.23 Na górze wysokiej izraelskiej wszczepię ją, a wypuści gałązki i uczyni owoc, i będzie cedrem wielkim;i będzie. mieszkać pod nim wszelkie ptactwo i wszystko co lata pod cieniem gałęzi jego gnieździć się będzie.24 I wiedzieć będą wszystkie drzewa polne, że ja, Pan, zniżyłem drzewo wysokie, a wywyższyłem drzewo niskie, i wysuszyłem drzewo zielone, a sprawiłem, że drzewo suche puściło gałęzie. Ja, Pan, rzekłem i uezynię.» BÓG OSĄDZI KAŻDEGO WEDŁUG JEGO WŁASNYCH CZYNÓW (18,1-32): Powód mowy i zasada ogóĺna (1-4). Sprawiedliwy będzie żył (5-9). Sprawiedliwość ojca nie ocali syna bezbożnego (10-13). Bezbożność ojca nie zaszkodzi synowi sprawiedliwemu (14-20). Bezbożny nawracający się będzie zbawiony (21-23): Sprawiedliwy, odwracającysię od sprawiedliwości; zginie (24). To postępowanie Boga jest słuszne (25-29). Wniosek: niech wygnańcy nawrócą się do Boga (30-32)!
181 I stało się słówo Pańskie do mnie mówiąc:2 «Co to jest, że między sobą w ziemi izraelskiej przypowieść w takie przysłowie obracacie,mówiąc: «Ojcowie zjedli jagodę winną niedojrzałą, a zęby synów drętwieją?»3 Żyję ja, mówi Pan Bóg, nie będzie wam dalej ta przypowieść za przysłowie w Izraelu.4 Oto wszystkie dusze moje są: jak dusza ojca tak i dusza syna moja jest; dusza, która zgrzęszy, ta umrze. —5 Jeśli mąż będzie sprawiedliwy, czynić będzie sąd i sprawiedliwość,6 na górach jeść nie będzie i oczu swych nie podniesie ku bałwanom domu Izraelowego, żony bliźniego swego nie zgwałci, do niewiasty miesięcznej nie przystąpi,7 nikogo nie uciśnie, zastaw dłużnikówi zwróci, gwałtem nic nie weźmie; chleba swego, da głodnemu, nagiego przykryje odzieniem,8 na lichwę nie po życzy i przyrostu nie weźmie; od nieprawości odwróci rękę swoją, rzetelnie będzie rozsądzać między mężem a mężem,9 według przykazań moich chodzić i sądów moich strzec będzie; aby czynić prawdę: ten sprawiedliwy jest, na pewno żyć będzie, mówi Pan Bóg. —10 Lecz jeśli urodzi syna łotra, który wylewa krew i uczyni jedną z tych rzeczy,11 a choć ich wszystkich nie. czyni, ale na górach jada i żonę bliźniego swego hańbi;12 nędzarza i ubogiego uciska, popełnia grabież; zastawu nie zwraca, a ku bałwanom oczy swe podnosi; obrzydłość czyni, na lichwę daje i przyrost bierze:13 czy żyć będzie? Nie będzie żył; ponieważ te wszystkie rzeczy obrzydliwe czynił; na pewno umrze, krew jego na nim będzie! —14 A jeśliby zrodził syna, który, widząc wszystkie grzechy ojca swego, które popełniał, uląkłby się i nie czynił nic im podobnego:15 na górach by nie jadał i oczu swych ku bałwanom domu izraelskiego nie podnosił, żony bliźniego swego niegwałcił i nikogo nie ucisnął,16 zastawu by nie zatrzymywał i nie popełniłby grabieży, chleba swego dawałby łaknącemu, a nagiego okrywał odzieniem,17 od krzywdy ubogiego odwróciłby rękę swą, lichwy i przyrostu nie brał, pełniłby sądy moje, chodziłby według przykazań moich: ten nie umrze w nie-prawości ojca swego, ale na pewno żyć będzie.18 Ojciec jego, ponieważ krzywdę wyrządzał i gwałt czynił bratu, i źle czynił wpośród ludu swego; oto umarł w nieprawości swojej.19 I mówicie: «Czemu nie poniósł syn nieprawości ojca?» Dlatego, że syn pełnił sąd i sprawiedliwość, wszystkich przykazań;. moich strzegł i wykonywał je, napewno żyć będzie.20 Dusza, która zgrzeszy, ta umrze. Syn nie poniesie nieprawości ojca; a ojciec nie poniesie.nieprawości syna;sprawiedliwość sprawiedliwego na nim będzie, a bezbożność bezbożnego na nim będzie.21 Lecz, jesli bezbożny będzie pokutował za wszystkie grzechy swoje, które popełnił, i będzie strzegł wszystkich przykazań moich, i będzie pełnił sąd i sprawiedliwość: na pewno żył będzie, a nie umrze.22 Wszystkich nieprawości jego, które uczynił, pamiętać nie będę: w sprawiedliwości swej,którą czynił; żyć będzie.23 Czy ja pragnę śmierci bezbożnego, mówi Pan Bóg, a nie, aby się nawrócił od dróg swoich, a żył? —24 A jeśli się odwróci sprawiedliwy od sprawiedliwości swej,a czynić będzie nieprawość według wszystkich obrzydłości, które bezbożny zwykł czynić, czy żyć będzie? Wszystkie sprawiedliwości jego,które czynił; nie będą wspomniane;w przestępstwie, którym przestępował, i w grzechu swym, który popełnił, w nich umrze. —25 I rzekliście: «Nie jest prosta droga Pańska!» Słuchajcież tedy, domu Izraelów! Czy droga moja nie jest prosta, a nie raczej drogi wasze krzywe są?26 Bo gdy się odwróci sprawiedliwy od sprawiedliwości swej, a będzie czynił nieprawości, umrze w nich: w niesprawiedliwości, którą czynił, umrze.27 A gdy się odwróci bezbożny od bezbożności swej, którą popełnił, a będzie czynił sąd i sprawiedliwość, ten duszę swą ożywi.28 Bo jeśii rozważy i odwróci się od wszystkich nieprawości swych, które czynił, na pewno żyć będzie, a nie umrze.29 I mówią synowie Izraelowi: «Nie jest prosta droga Pańska!» Czy drogi moje nie są proste, domu Izraelów; a nie raczej drógi wasze krzywe.-30 Przeto każdego według drogi jego sądzić będę, domu Izraelów, mówi Pan Bóg. Nawróćcie się i czycie pokutę za wszystkie nieprawości wasze, a nie będzie wam nieprawość na upadek.31 Odrzućcie od siebie wszystkie przestępstwa wasze, którymi przestępowaliście, a uczyńcie sobie serce nowe i ducha nowego. Czemu macie umierać, domu Izraelów?32 Bo nie chćę śmieŕci umierającego, mówi Pan Bóg; nawróćcie się, a żyjcie!» PIEŚŃ ELEGIJNA NAD OSTATNIMI KRÓLAMI JUDZKIMI (19,1-14). Alegoria lwicy i lwiąt: Joachaz (1-4); Joachin (5-9). Alegoria winnicy: Sedecjasz (10-14).
191 A ty podnieś żałosny płacz nad książętami Izraela,2 I po wiesz: «Czemu matka twoja, lwica, między lwami legała? w pośrodku lwiąt wychowała szczenięta swoje.3 I wypuściła jedno z lwiąt swoich, i stało się lwem, i nauczył się chwytać zdobycz i człowieka pożerać.4 I usłyszały o nim narody, i nie bez ran swoich pojmały go, i przywiodły go w łańcuchach do ziemi Egipskiej5 A gdy obaczyła, że stała się bezsilną i zginęła nadzieja jej, wzięła jedno z lwiąt swoich, lwem je uczyniła.6 Ten chodził między lwami i stał się lwem,i nauczył się łapać zdobycz i ludzi pożerać.7 Nauczył się wdowy czynić i miasta ich w pustynie obracać,i spustoszona została ziemia i napełnienie jej od brzmienia ryku jego.8 I zeszły się przeciw niemu narody zewsząd z krain i zarzuciły nań sieć swoją, nie bez ran ich pojmany został.9 I wsadzili go w klatkę, w łańcuchach przywiedli do króla babiłońskiego wypuścili go do ciemnicy, aby niebyło słychać więcej głosu jego na górach, lzraelskich: —10 Matka twoja jak winnica we krwi twojej przy wodzie zasadzona; owoce jej i gałęzie jej urosły od wód mnogich.11 I były w niej pręty mocne na berła panujących, i podniósł się wzrost jej między gałęziami, i obaczyła wysokość swą w mnóstwie latorośli swych.12 I wyrwana została w gniewie i na ziemię rzucona, a wiatr palący wysuszył owoc jej; powiędły i poschły rózgi mocy jej, ogień ją pożarł.13 A teraz przesadzona została na puszczę, w ziemi bezdrożnej i spragnionej.14 I wyszedł ogień z rózgi gałęzi jej, który owoć jej pożarł, nie było na niej rózgi mocnej ani berła panujących.» — Żałosny to płacz jest i będzie żałosnym płaczem.III. Siódmy rok niewoli Joachina.(20,1-23,49)I NIEWIERNOŚĆ IZRAELA, PRZYSZŁE OCZYSZCZENIE GO I ODNOWIENIE(20,1-44). Starsi radzą się proroka; odpowiedź(1-4): przypomnienie bałwochwalstwa Izraela w Egipce (5-9) i jego przewinień na pustyni (10-11), oraz następnego pokolenia,równie grzesznego (18-26), kultu wyżyn w ziemi Chanaan (27-29) i występków współziomków proroka na wygnaniu (30-31). Bóg wytraci grzesznych (32-38), ale nawróconych odprowadzi do ziemi Izraela i odnowi (39-44)
201 I stało się roku siódmego, w piątym miesiącu, dziesiątego dnia miesiąca, przyszli mężowie ze starszych izraelskich, aby pytać Pana, i siedli przede mną.2 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:3 «Synu człowieczy, mów starszym izraelskim i powiesz do nich: To mówi Pan Bóg: Czy przyszliście, aby się mnie wypytać? Żyję ja, że wam nie odpowiem, mówi Pan Bóg.4 Jeśli ich sądzisz, jeśli sądzisz synu człowieczy, obrzydłości ojców ich ukaż im.5I powiesz do nich: To mówi Pan Bóg: Dnia, którego wybrałem Izraela i podniosłem rękę moją dla potomstwa domu Jakubowego, i ukazałem się im w ziemi Egipskiej, i podniosłem rękę moją dla mch mówiąc:6 «Ja Pan, Bóg wasz,» owego dnia podniosłem rękę dla nich, aby ich wywieść z ziemi Egipskiej do ziemi, którą im upatrzyłem, opływającej mlekiem i miodem, która jest przednia między wszystkimi ziemiami.7 I mówiłem do nich «Każdy obrażenia oczu swoich niech odrzuci, a bałwanami egipskimi nie kalajcie się; jam Pan, Bóg wasz.»8 I rozdrażnili mię, i nie chcieli mnie słuchać; żaden obrzydłości oczu swych nie porzucił ani bałwanów egipskich nie opuścili. I rzekłem, że wyleję gniew mój na nich i spełnię gniew mój nad nimi pośród ziemi Egipskiej.9 I uczyniłem dla imienia mego, aby nie było gwałcone przed narodami, wpośród których byli, i między którymi ukazałem się im, aby ich wywieść z ziemi Egipskiej.10 Wyrwałem ich więc z ziemi Egipskiej i wywiodłem ich na puszczę.11 I dałem im przykazania moje, i pokazałem im sądy moje, przez które człowiek, pełniąc je, żyć będzie.12 Nadto i sabaty moje dałem im, aby były znakiem między mną a między nimi, i żeby wiedzieli; żem ja Pan, poświęcający ich.13 I drażnił mię dom Izraelów na puszczy, według przykazań moich nie chodzili i sądy moje porzucili; przez które człowiek, pełniąc je, żyć będzie; sabaty też moje gwałcili bardzo. Rzekłem tedy, że wyleję zapalczywość moją na nich na puszczy i zniszczę ich.14 I uczyniłem dla imienia mego, aby nie było gwałcone przed narodami, spośród których ich wywiodłem przed ich oczyma.15 Podniosłem rękę moją przeciw nim na puszczy, żebym ich nie wprowadził do ziemi, którą im dałem, opływającej mlekiem i miodem, najprzedniejszej ze wszystkich ziem,16 ponieważ sądy moje porzucili i według przykazań moich nie chodzili, i sabaty moje gwałcili; bo za bałwanami serce ich chodziło.17 I przepuściło im oko moje, że ich nie pobiłem ani ich nie wytraciłem na puszczy.18 Ale mówiłem do synów ich na puszczy: «Według przykazalí ojców waszych nie chodźcie ani sądów ich nie strzeżcie, ani się bałwanami ich nie plugawcie.19 Jam Pan, Bóg wasz; według przykazań moich chodźcie, sądów moich strzeżcie i pełnijcie je, i sabaty moje święćcie,20 aby były znakiem między mną a między wami, i abyście wiedzieli, żem ja Pan, Bóg wasz»21 I rozdrażnili mię synowie, według przykazań moich nie chodzili i sądów moich nie strzegli, żeby je pełnić, przez które człowiek będzie żył, gdy je wypełni, i sabaty moje gwałcili. I zagroziłem, że wyleję zapalczywość moją na nich i spełnię gniew mój nad nimi na puszczy.22 Ale pohamowałem rękę moją i uczyniłem dla imienia mego, aby nie było zelżone przed narodami, spośród których ich wywiodłem przed ich oczyma.23 Podniosłem znowu rękę moją przeciw nim na puszczy, że ich rozproszę między narody i rozwieję po ziemiach,24 dlatego że sądów moich nie pełnili i przykazaniami moimi gardzili, i sabaty moje gwałcili, a za bałwanami ojcłów ich były oczy ich.25 Przeto i ja dałem im przykazania niedobre i sądy, przez które by żyć nie mogli.26I splugawiłem ich w darach ich, gdy ofiarowali wszystko otwierające żywot, dla grzechów ich; a poznają, żem ja Pan.27 Przeto mów do domu Izraelowego, synu człowieczy, i powiesz do nich: To mówi Pan Bóg: jeszcze i w tym bluźnili mi ojcowie wasi, gdy mną wzgardzili i porzucili mnie:28 gdy wprowadziłem ich do ziemi, nad którą podniosłem rękę moją, że ją im dam, ujrzeli wszelki pagórek wysoki i wszelkie drzewo zielone, i ofiarowali tam ofiary swe, i składali tam swe drażniące ofiary i kładli tam zapach wonności swej, i ofiarowali płynne ofiary swoje.29 I mówiłem do nich: «Cóż to jest za wyżyna, dokąd wy idziecie?» I nazwano ją «wyżyną» aż do dnia tego.30 Przeto mów do domu Izraelowego: To mówi Pan Bóg: Zaiste drogą ojców waszych i wy się plugawicie i za obrażeniami ich wy cudzołożycie;31 i przez ofiarowanie darów waszych, gdy przewodzicie synów waszych przez ogień, wy kalacie się wszystkimi bałwanami waszymi aż do dzisiejszego dnia, a ja wam odpowiadać mam, domu Izraelski? Żyję ja, mówi Pan Bóg, że wam nie odpowiem!32 I nie spełni się myśl serca waszego, gdy mówicie: «Będziemy jak narody i jak pokolenia ziemi, że będziemy chwalić drzewo i kamienie.»33 Żyję ja, mówi Pan Bóg, że ręką mocną i ramieniem wyciągniętym i w zapalczywości wylanej będę królował nad wami.34 I wywiodę was z narodów i zgromadzę was z ziem, do których jesteście rozproszeni, w ręce mocnej i w ramieniu wyciągniętym i w zapalczywości wylanej będę królował nad wami.35 I przywiodę was na puszczę narodów, i będę się tam sądził z wami obliczem w oblicze.36 Jak się sądem rozprawiłem przeciw ojcom waszym na puszczy ziemi Egipskiej, tak was sądzić będę, mówi Pan Bóg.37 I podbiję was pod berło moje, i przywiodę was we więzach przymierza.38 I wybiorę z was przestępców i bezbożnych, i z ziemi mieszkania ich wywiodę ich, ale do ziemi Izraela nie wejdą; i poznacie, żem ja Pan.39 A wy, domu Izraelów, to mówi Pan Bóg: Każdy za bałwanami swymi idźcie i służcie im! A jeśli i w tym nie usłuchacie mnie i imię moje święte dalej plugawić będziecie przez dary wasze i przez bałwany wasze,40 na górze świętej mojej, na górze wysokiej izraelskiej, mówi Pan Bóg, tam mi służyć będzie wszystek dom Izraelów, wszyscy, mówię, w ziemi, w której mi się podobać będą, i tam zażądam pierwocin waszych i początku dziesięcin waszych we wszystkich świętościach waszych.41 Jak woń wdzięczną przyjmę was, gdy was wywiodę z narodów i zgromadzę was z ziem, do których byliście rozproszeni, i uświęcony będę w was przed oczyma narodów.42 A poznacie, żem ja Pan, gdy was wwiodę do ziemi Izraela, do ziemi, o którą podniosłem rękę moją, że ją dam ojcom waszym.43 I wspomnicie tam na drogi wasze i na wszystkie złości wasze, którymiście się skalali, i obmierzniecie sami sobie przed obliczem waszym dla wszystkich złości waszych, któreście czynili. 44 A poznacie, żem ja Pan, gdy wam dobrze, uczynię dla imienia mego, a nie według waszych dróg złośliwych ani według sprośnych grzechów waszych, domu Izraelów! mówi Pan Bóg.MIECZ PAŃSKI PRZECIW JEROZOLIMIE I AMMONITOM (20,45 21,32). Przypowieść o pożarze lasu południowego (20,45-48). Wyjaśnienie: miecz i Pański przeciw Izraelowi (49-21,5); wszystkie ręce omdleją (6-7). Miecz, wyostrzony na zabijanie (8-11), sprawi okropne spustoszenie w Izraelu (12-17). Królowi babilońskiemu, szukającemu wróżby na rozdrożu (18-21), los wskazuje Jeruzalem, aby je obległ (22-24). Sedecjasz będzie poniżony (25-27). Miecz Pański zniszczy Ammonitów (28-32).45 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:46 «Synu człowieczy, zwróć oblicze twoje na drogę południa i wylej mowę ku południowi i prorokuj do lasu pola południowego.47 I powiesz lasowi południowemu: Słuchaj słowa Pańskiego: To mówi Pan Bóg: Oto ja zapalę w tobie ogień i spalę w tobie wszelkie drzewo zielone i wszelkie drzewo suche; nie będzie ugaszony płomień pożaru i zgorzeje w nim wszelkie oblicze od południa aż do północy.48 I ujrzy wszelkie ciało, że ja, Pan, zapaliłem go, a nie będzie ugaszony «49 — I rzekłem: «Ach, ach, ach, Panie Boże! Oni mówią o mnie: «Czy nie w przypowieściach ten mówi ?»
211 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:2 «Synu człowieczy,. zwróć oblicze twoje ku Jeruzalem, a wylej mowę na świątynię i prorokuj przeciwko ziemi Izraelskiej.3 powiesz ziemi Izraelskiej: To mówi Pan Bóg: Oto ja do ciebie dobędę miecza ego z pochwy jego, zabiję w tobie sprawiedliwego i bezbożnego.4 dlatego że zabiłem w tobie sprawiedliwego i bezbożnego, przeto wyjdzie miecz mój z pochwy swojej na wszelkie ciało od południa aż o północy, 5 aby wiedziało wszelkie ciało że ja, Pan, dobyłem z pochwy miecza mego, który nie może być cofnięty:6 — A ty, synu człowieczy, wzdychaj w skruszeniu bioder i w gorzkościach wzdychaj przed nimi.7 A gdy powiedzą do ciebie: «Dlaczego ty wzdychasz ?» odpowiesz: «Dla wieści bo idzie, a struchleje każde serce i osłabną wszelkie ręce, i omdleje każdy duch, i po wszystkich kolanach pociekną wody. Oto idzie i stanie się, mówi Pan Bóg.»8 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:9 «Synu człowieczy, prorokuj i powiesz: To mówi Pan Bóg: Mów: Miecz, miecz naostrzony jest i wygładzony.10 Aby siekł ofiary, wy-ostrzony jest; aby się lśnił, jest wygładzony. Który ruszasz berło syna mego, wyciąłeś wszelkie drzewo.11 A dałem go wygładzić, aby był ręką trzymany; ten miecz jest wyostrzony i jest on wygładzony, aby był w ręce zabijającego.12 Wołaj i zawódź, synu człowieczy, bo jest on uczyniony na lud mój, on jest na wszystkich książąt izraelskich, którzy uciekli; pod miecz dani są z ludem moim. Przeto bij się po biodrze,13 bo wypróbowany jest, i to, gdy berło wywróci i nie będzie go, mówi Pan Bóg.14 Ty tedy, synu człowieczy, prorokuj, a bij ręką w rękę; i niech się podwoi miecz, i niech się potroi miecz zabitych. Jest to miecz zabijania wielkiego, który w nich wywołuje przerażenie15 i trwogę serca, i mnoży upadki. We wszystkich bramach ich dałem grozę miecza ostrego i wygładzonego na błyskanie, pokrytego na zabijanie.16 Zaostrz się, idź na prawą lub na lewą stronę, gdziekolwiek jest chęć oblicza twego.17 Ale i ja będę klaskał ręką w rękę i zaspokoję gniew mój; ja, Pan, powiedziałem.»18 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:19 «A ty, synu człowieczy, połóż sobie dwie drogi, aby przyszedł miecz króla babilońskiego; z ziemi jednej wyjdą obydwie i ręką losy ciągnąć będzie, na początku drogi miejskiej radzić się będzie.20 Drogę położysz, aby przyszedł miecz do Rabbat synów Ammona i do Judy, do Jeruzalem bardzo obronnego.21 Bo stanął król babiloński na rozstaju, na początku dwu dróg, wróżby szukając, mieszając strzały, pytał się bałwanów, radził się trzew.22 Po prawicy jego była wieszczba na Jeruzalem, aby stawiać tarany, aby otworzyć usta na bicie, aby podnieść głos w okrzyku, aby stawiać tarany przeciw bramom, aby usypać groblę, aby zbudować baszty.23 I będzie im się wydawało, że się na próżno radzi wyroczni i że spoczynek sobotni naśladuje; ale on wspomni na nieprawość, aby ich pojmać.24 Przeto to mówi Pan Bóg: Dlatego żeście wspomnieli na nieprawość waszą i odkryliście przestępstwa wasze i pokazały się grzechy wasze we wszystkich myślach waszych, dlatego, mówię, żeście wspomnieli, ręką pojmani będziecie.25 — A ty niecny, bezbożny wodzu izraelski, którego dzień przyszedł, czasu nieprawości zamierzony,26 to mówi Pan Bóg: Zdejm tiarę, zrzuć koronę! Czy to nie ona jest, która zniżonego wywyższyła, a wywyższonego zniżyła?27 Nieprawością, nieprawością, nieprawością uczynię ją; a to się nie stało, aż przyszedł, którego jest sąd, i dam mu.28 — A ty, synu człowieczy, prorokuj i mów: To mówi Pan Bóg o synach Ammona i o urąganiu ich; i powiesz: Mieczu, mieczu, wyjdź z pochwy na zabijanie, wygładź się, abyś zabijał a błyskał się;29 gdy tobie upatrywano próżności i wróżono kłamstwa, abyś był rzucony na szyję poranionych bezbożników, których przyszedł dzień, czasu nieprawości zamierzony.30 Wróć się do pochwy swojej; na miejscu, na którym zostałeś stworzony, w ziemi narodzenia twego sądzić cię będę.31 I wyleję na ciebie rozgniewanie moje, w ogniu zapalczywości mojej dmuchnę na ciebie i dam cię w ręce ludzi głupich i gotujących zgubę.32 Dla ognia będziesz pastwą, krew twoja będzie wśród ziemi, zapomną ciebie; bo ja, Pan, mówiłem « ZBRODNIE JEROZOLIMY (22,1-31). Ogólne oskarżenie (1-5). Szczegółowe wyliczenie win (6-12). Mieszkańcy będą rozproszeni między narody (13-16). Wypalenie żużli (17-22). Ogólny zalew występku (22,23-31).1 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:2 «A ty, synu człowieczy, czy nie sądzisz, czy nie sądzisz miasta krwawego?3 I ukażesz im wszystkie obrzydłości jego, i powiesz: To mówi Pan Bóg: Miasto, które przelewa krew pośród siebie, aby przyszedł czas jego, i które czyniło bałwany przeciw samemu sobie, żeby splugawione było!4 We krwi twej, która przez ciebie została wylana, zgrzeszyłoś i bałwanami twymi, któreś czyniło, skalałoś się; i przybliżyłoś dni twoje, i przywiodłoś czas lat twoich, dlatego cię dałem na zelżenie narodom i na pośmiewisko wszystkim ziemiom.5 Które blisko są i które daleko od ciebie, triumfować będą nad tobą, skalane, sławne, wielkie w zatraceniu!6 — Oto książęta izraelscy, każdy ramienia swego używał w tobie na wylewanie krwi.7 Ojca i matkę znieważali w tobie, przychodnia uciskali pośród ciebie, sierotę i wdowę zasmucali u ciebie.8 Świątyniami moimi gardziłoś, a sabaty moje splugawiłoś.9 Mężowie oszczercy byli w tobie na wylewanie krwi, i na górach jadali w tobie, występków się dopuszczali pośród ciebie.10 Sromotę ojca odkrywali w tobie, nieczystość miesięcznicy poniżali w tobie;11 i każdy z żoną bliźniego swego czynił obrzydłość, i świekr synową swoją kaził niegodziwie, brat siostrę swoją, córkę ojca swego gwałcił w tobie.12 Podarki brali w tobie na wylewanie krwi, lichwę i naddatek brałoś, i przez chciwość uciskałoś bliźnich twoich, a o mnie zapomniałoś, mówi Pan Bóg.13 — Oto klasnąłem rękoma swymi na chciwość twoją, której się dopuszczałoś, i na krew, która rozlana została, wpośród ciebie.14 Czy wytrzyma serce twoje albo przemogą ręce twoje w dni, które ja uczynię tobie? Ja, Pan, powiedziałem i uczynię.15 I rozproszę cię między narody i rozwieję cię po ziemiach i uczynię, że zniknie nieczystość twoja od ciebie.16 I posiądę cię przed oczyma narodów, a poznasz, żem ja Pan.»17 I stało się słowo Pańskie do mnie, mówiąc:18 «Synu człowieczy, obrócił mi się dom izraelski w żużel; wszyscy oni to miedź i cyna, i żelazo, i ołów wewnątrz pieca, żużlem ze srebra stali się.19 Przeto to mówi Pan Bóg: Dlategożeście się wszyscy obrócili w żużel, przeto oto ja zgromadzę was wpośród Jeruzalem.20 Jak gromadzą srebro i miedź, i cynę, i żelazo, i ołów w środku pieca, abym w nim ogień zapalił dla stopienia, tak zgromadzę w zapalczywości mojej i w gniewie moim, i odpocznę, i stopię was.21 I zgromadzę was, i podpalę was ogniem zapalczywości mojej, i stopieni będziecie wpośród niego.22 Jak się topi srebro wpośród pieca, tak będziecie wpośród niego, a poznacie, żem ja Pan, gdy wyleję rozgniewanie moje na was.»23 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:24 «Synu człowieczy, mów do niej: Ty jesteś ziemią nieczystą a deszczem nie pokropioną w dzień zapalczywości.25 Sprzysiężenie proroków wpośród niej, jak lew ryczący i chwytający zdobycz dusze pożerali, bogactwa i kosztowności zabierali, wdów jej namnożyli wpośród niej.26 Kapłani jej wzgardzili zakonem moim i splugawili świątynie moje; między świętą rzeczą a nieświętą nie robili różnicy, i między plugawym a czystym nie zachowali przedziału, a od sabatów moich odwracali oczy swoje, i byłem splugawiony wpośród nich.27 Książęta jej wpośród mej jak wilki chwytające zdobycz na wylewanie krwi i na tracenie dusz i na chciwe szukanie zysków.28 A prorocy jej polepiali ich bez domieszki, upatrując próżności i prorokując im kłamstwa, mówiąc: «To mówi Pan Bóg,» gdy Pan nie mówił.29 Lud ziemi dopuszczał się zdzierstwa i łupił gwałtownie, nędzarza i ubogiego trapił, i przychodnia uciskali zdzierstwem bezprawnie.30 I szukałem wśród nich męża, który by zastawił płot i stanął przeciwko mnie zagradzając mi ziemię, abym jej nie rozproszył, a nie znalazłem.31 I wylałem na nich rozgniewanie moje, ogniem gniewu mego strawiłem ich, drogę ich oddałem na głowę ich, mówi Pan Bóg.» DWIE SIOSTRY NIERZĄDNE OOLLA I OOLIBA (23,1-49). Dwie siostry, przedstawiające Samarię i Jerozoümę, cudzołożyły najpierw w Egipcie (1-4). Potem Samaria grzeszyła z Asyryjczykami i została ukarana (5-10). Jerozolima podobnie z Asyryjczykami (11-13), z Chaldejczykami (14-18) i z Egiptem (19 21); dlatego będzie ukarana przez Chaldejczyków (22-27) i wypije kielich Samary (28-35). Nowy obraz występków obu sióstr (36-44) i ich kary (45-49).
231 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:2 «Synu człowieczy, były dwie niewiasty, córki jednej matki.3 I dopuściły się nierządu w Egipcie, w młodości swej nierządu się do- puściły; tam pieszczono piersi ich i starto brodawki ich dojrzałości.4 A imiona ich: Oolla starsza, a Ooliba, siostra jej, młodsza. I miałem je, i urodziły synów i córki. A imiona ich: Samaria Oolla, a Jeruzalem Ooliba.-5 A tak cudzołożyła Oolla przy mnie i szalała ku miłośnikom swoim, ku Asyryjczykom przybliżającym się,obleczonym w błękit,6 książętom i urzędnikom, młodzieńcom rozkosznym, co do jednego jezdnym, wsiadającym na konie.7 I oddała się im na wszeteczeństwa, wybranym synom asyryjskim wszystkim, i z wszystkimi, ku którym szalała, w nieczystościach ich skalała się.8 Nadto i wszeteczeństw swoich, które miała w Egipcie, nie opuściła; bo i oni sypiali z nią w młodości jej, oni też starli brodawki jej i wylali wszeteczeństwo swe na nią.9 Przeto wydałem ją w ręce miłośników jej, w ręce synów Assura, ku którym żądzą szalała.10 Oni odkryli sromotę jej, synów i córki jej pobrali, a samą mieczem zabili; i stały się niewiastami złej sławy, i sądy wykonali na niej.»11 «Gdy to ujrzała siostra jej Ooliba, jeszcze więcej niż ona rozszalała żądzą, a wszeteczeństwem swym ponad wszeteczeństwo swej siostry synom12 Assura niewstydliwie się oddawała, książętom i urzędnikom do niej przychodzącym, ubranym w różnobarwne szaty, jezdnym, którzy jeździli na koniach, i młodzieńcom wszystkim pięknej urody.13 I ujrzałem, że skalana była droga jedna obydwu.14 — I pomnożyła jeszcze wszeteczeństwa swoje, i gdy ujrzała mężów na ścianie malowanych — obrazy Chaldejczyków barwami oddane15 — i rycerskim pasem na biodrach przepasanych, i turbany kolorowe na głowach ich, postawy książęce wszystkich, podobieństwo synów Babilonu i ziemi Chaldejskiej, w której się urodzili,16 szalała ku nim pożądliwością oczu swych i posyłała do nich posłów do Chaldejskiej ziemi.17 A gdy weszli do niej synowie babi18 Odkryła też wszeteczeństwa swe i obnażyła sromotę swą, i odstąpiła dusza moja od niej, jak była odstąpiła dusza moja od siostry jej.19 — Rozmnożyła też wszeteczeństwa swe wspominając dni młodości swej, w których nierządu dopuszczała się w ziemi Egipskiej.20 I szalała pożądliwością ku leżeniu z nimi, których ciała są jak ciała osłów, a upływ ich jak upływ koński.21 I odnowiłaś złość młodości swej, gdy pieszczono w Egipcie piersi twoje i starto brodawki twej dojrzałości.22 — Przeto, Oolibo, to mówi Pan Bóg: Oto ja pobudzę przeciw tobie wszystkich miłośników twoich, którymi się nasyciła dusza twoja, i zgromadzę ich przeciw tobie wokoło,23 synów Babilonu i wszystkich Chaldejczyków, szlachtę i tyranów, i książąt, wszystkich synów Asyrii, młodzieńców urodziwych, rotmistrzów i urzędników wszystkich, książąt nad książętami i sławnych jeźdźców.24 I przyjdą przeciw tobie gotowi z wozami i z kołami, mnóstwo narodów, pancerzem i tarczą i przyłbicą uzbroją się przeciw tobie zewsząd, i przedłożę im sąd, i będą cię sądzić według praw swoich.25 I zwrócę przeciw tobie żarliwość moją, którą spełnią na tobie w zapalczywości, nos twój i uszy twoje obetną, a co zostanie, mieczem rozsiekają; oni synów twoich i córki twoje pojmają, a ostatek twój ogniem pożarty będzie.26 I obnażą cię z szat twoich, i zabiorą przedmioty chwały twej.27 I uczynię, że zniknie niecnota twoja od ciebie i wszeteczeństwo twoje z ziemi Egipskiej, i nie podniesiesz oczu twych na nich, ani nie będziesz więcej Egiptu wspominać.28 — Bo to mówi Pan Bóg: Oto ja dam cię w ręce tych, których nienawidzisz, w ręce tych, których była syta dusza twoja.29 A postąpią z tobą w nienawiści i zabiorą wszystkie prace twoje, a zostawią cię nagą i zelżywości pełną, i odkryje się sromota wszeteczeństw twoich, niecnota twoja i nierządy twoje.30 Uczynili to tobie, bo nierząd uprawiałaś z narodami, między którymi skalałaś się bałwanami ich.31 Drogą siostry twojej chodziłaś, dam kielich jej w rękę twoją.32 To mówi Pan Bóg: Kielich siostry twej pić będziesz, głęboki i szeroki, będziesz na pośmiewisko i na natrząsanie, które najwięcej bierze w siebie.33 Pijaństwem i boleścią napełniona będziesz, kielichem żałości i smutku, kielichem siostry twej Samarii.34 I będziesz go piła, a wypijesz go aż do drożdży, i skorupy jego pożresz, i piersi swoje podrzesz; bo ja mówiłem, mówi Pan Bóg.35Przeto to mówi Pan Bóg: Ponieważ mnie zapomniałaś i zarzuciłaś mię za ciało twoje, ty też ponieś złość twoją i cudzołóstwo twoje.»36 I rzekł Pan do mnie mówiąc: «Synu człowieczy, czy chcesz sądzić Oollę i Oolibę, i oznajmić im niecnoty ich?37 Bo cudzołożyły, a krew w rękach ich i z bałwanami swymi cudzołożyły; nadto i synów swych, których mi urodziły, ofiarowały im ná pożarcie.38 Ale i to mi uczyniły: splugawiły świątynię moją owego dnia i sabaty moje zgwałciły.39 A ofiarowawszy synów swych bałwanom swoim wchodziły w tym samym dniu do świątyni mojej, aby ją skalać: to też uczyniły wpośród domu mego.40 Posyłały do mężów, przychodzących z daleka, do których poselstwo były wyprawiły; a tak oto przyszli ci, dla których się umyłaś i pomalowałaś barwiczką oczy swe, i ustroiłaś się w ozdoby niewieście.41 Usiadłaś na łożu bardzo pięknym, a stół przygotowany był przed tobą, kadzidło moje i olejek mój położyłaś na nim.42 A głos mnóstwa wykrzykującego był przy nim i mężom, których z mnóstwa ludzi przywodzono — a przychodzili z puszczy — kładziono naramienniki na ręce ich i wieńce nadobne na głowy ich.43 I powiedziałem do tej, która zdarła się na cudzołóstwach: Teraz będzie rozpustę uprawiała we wszeteczeństwie swoim też i ta.44 I weszli do niej jako do niewiasty nierządnej; tak wchodzili do Oolli i do Ooliby, niewiast niecnotliwych.45 — A tak mężowie sprawiedliwi są; ci je osądzą sądem cudzołożnic i sądem wylewających krew; bo są cudzołożnicami i krew w rękach ich.46 Bo to mówi Pan Bóg: Przywiedź do nich gromadę,47 a wydaj je na rozruch i na grabież, i niech będą ukamienowane kamieniami narodów, i niech będą przebite mieczami ich, synów i córki ich pobiją, a domy ich ogniem spalą.48 I zniosę występek z ziemi, a nauczą się wszystkie niewiasty, aby nie czyniły podług występku ich. I złożą występek wasz na was, i grzech bałwanów waszych poniesiecie. A wiedzieć będziecie, żem ja Pan Bóg.»IV Dziewiąty roh niewoli joachina. (24,1-21) 1. SĄD NAĐ JEROZOLIMĄ (24,1-14). Początek oblężenia Jerozolimy (1-2). Wynik oblężenia i ĺos mieszkańców, zapowiedziany w przypowieści o garnku pełnym mięsa na ogniu i o rdzy, która się nie daje usunąć (3-14).
241 I stało się słowo Pańskie do mnie roku dziewiątego, w dziesiątym miesiącu, dziesiątego dnia miesiąca, mówiąc 2 «Synu człowieczy, napisz sobie imię dnia tego, w którym utwierdził się król babiloński przeciwko Jeruzalem dzisiaj.3 — A powiesz przez podobieństwo do domu drażniącego przypowieść i odezwiesz się do nich: To mówi Pan Bóg: postaw garniec, postaw, mówię, wlej weń wody.4 Pozbieraj sztuki jego do niego, każdą sztukę dobrą, udziec i mostek, wyborne i kości pełne.5 Weź co najtłustsze bydlę, ułóż też stosy kości pod nim; wykipiał war jego i uwarzyły się kości jego w jego środku.6 Przeto to mówi Pan Bóg: Biada miastu krwawemu, garncowi, którego rdza jest w nim, a rdza jego nie wyszła z niego; sztukę po sztuce wyciągnij z mego, nie padł nań los.7 Bo krew jego jest wewnątrz niego, na najczystszą skałę wylało ją; me wylało jej na ziemię, żeby mogła być zakryta prochem.8 Abym przywiódł zagniewanie moje i pomstą się pomścił, dałem krew jej na najczystszą skałę, żeby nie była zakryta.9 Przeto to mówi Pan Bóg: Biada miastu krwi, dla którego ja uczynię wielki stos na ogień.10 Zgromadź kości, które ogniem podpalę, rozgotuje się mięso i uwarzy wszystka przyprawa, a kości się zeschną.11 Wstaw też garniec próżny na węgle, żeby się rozpalił i rozpuściła się miedź jego, i rozpłynęła się w nim nieczystość jego i strawiła się rdza jego.12 Z wielką pracą pocono się, a nie wyszła z niego zbytnia rdza jego, nawet przez ogień.13 Nieczystość twoja obrzydła, bo cię chciałem oczyścić, a nie zostałaś oczyszczona od plugastw twoich; ale ani nie będziesz oczyszczona pierwej, aż zaspokoję rozgniewanie moje na tobie.14 Ja, Pan, powiedziałem: Przyjdzie i uczynię, nie pominę ani nie przepuszczę, aniˇsię nie dam naprosić; według dróg twoich i według uczynków twoich sądzić cię będę, mówi Pen.» SYMBOLICZNE ZACHOWANIE SIĘ EZECHIELA PO ŚMIERCI ŻONY (24,15-27). Prorok ma się wstrzymać od wszelkich oznak żałoby (15-18). Symbolizm (19-24). Milczenie proroka skończy się z otrzymaniem wiadomości o upadku Jerozolimy (25-27).15 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:16 «Synu człowieczy, oto ja zabieram od ciebie kochanie oczu twoich porażeniem, a nie będziesz żałował áni płakał, ani nie pociekną łzy twoje.17 Wzdychaj milcząc, żałoby umarłych nie uczynisz; wieniec twój niech będzie na tobie obwiązany i obuwie twe będzie na nogach twoich, i odzieniem nie zasłaniaj twarzy, ani potraw żałobnych nie jedz «18 Mówiłem zatem do ludu z rana, a żona moja umarła wieczorem; i uczyniłem rano, jak mi rozkazał.19 — I mówlł do mnie lud: «Czemu nam nie powiesz co te rzeczy znaczą, które ty czynisz 20 I rzekłem do nich: «Słowo Pańskie stało się do mnie mówiąc:21 Mów domowi Izraelowemu: To mówi Pan Bóg: Oto ja sprawię świątynię moją, pychę panowania_ waszego i kochanie oczu waszych, i o co się lęka dusza wasza; synowie wasi i córki wasze, których zostawiliście, od miecza polegną.22 A uczynicie, jak ja uczyniłem: ust odzieniem nie nakryjecie i potraw żałobnych jeść nie. będziecie.23 Wieńce będzie mieć na głowach waszych i obuwie na nogach, nie będziecie żałować ani płakać; ale będzie schnąć w nieprawościach waszych, a każdy będzie wzdychał do brata swego.24 I będzie wam Ezechiel znakiem; wedle wszystkiego, co uczynił, czynić będziecie, gdy to przyjdzie, a poznacie, żem ja Pan Bóg.»25 — «A ty, synu człowieczy, oto w dzień, którego wezmę od nich moc ich i radość godności, i pożądanie oczu ich, na którym spoczywają dusze ich synów i córki ich, owego dnia,26 gdy przyjdzie do ciebie uciekający, aby oznajmić tobie,27 owego dnia, mówię, otworzą się usta twoje z tym, który uciekł, i będziesz mówić; i nie będziesz dalej należeć. I będziesz im znakiem, a wiedzieć będziecie, żemˇ ja Pan:CZĘŚC II(25,1- 32,32)PROROCTWA PRZBCIW, NARODOM POGAŃSKIM PROROCTWA PRZECIW AMMONI—TOM (25;1-7).
251 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc: 2 «Synu człowieczy, zwróć oblicze twoje przeciw synom Ammona i będziesz prorokowało nich.3 I powiesz synom Ammona: Słuchajcie słowa Pana Boga. To mówi Pan Bóg: Dlatego, że mówiłeś: «Hej, hej!» nad świątynią moją, że splugawiona jest, i nad ziemią Izraelską, że spustoszona, i nad domem Judzkim, że zaprowadzeni są w niewolę:4 przeto ja ciebie dam synom Wschodu w dziedzictwo, i postawią stajnie swoje w tobie, i rozbiją w tobie namioty swoje; oni jeść będą zboże twoje i oni pić będą mleko twoje.5 I uczynię Rabbat mieszkaniem wielbłądów, a synów Ammona legowiskiem bydła; i poznacie, żem ja Pan.6 Bo to mówi Pan Bóg: Dlatego żeś klaskał ręką i tupałeś nogą i radowałeś się ze wszystkiego serca nad ziemią Izraelską,7 przeto oto ja wyciągnę rękę moją na ciebie i dam cię na rozchwycenie narodom, i wytnęcię z ludów, i wytraéç cię z ziemi, i zetrę, a poznasz, żem ja Pan.»PROROCTWO PRZECIW MOABITOM (25,8-ll).8 To mówi Pan Bóg: «Za to, że mówili Moab i Seir: «Oto dom judzki jest jak wszystkie inne narody,»9 przeto oto ja otworzę ramię Moabowe od miast, od miast, mówię, jego i od granic jego, znamienite ziemie Betiesimot i Belmeon i Kariataim synom Wschodu z synami Ammona, i dam ją w dziedzictwo, żeby nie było więcej pamięci synów Ammona między narodami.10 Z Moabem też uczynię sądy i poznają, żem ja Pan.»PROROCTWO PRZECIW EDOMITOM (25,12-14).12 To mówi Pan Bóg «Za to,że Idumea uczyniła pomstę; aby śię pomścić nad synami judzkimi, i występując zgrzeszyła, i pomsty żądała nad nimi, I przeto to mówi Pan Bóg 13 Wyciągnę rękę moją nad Idumeą i zniosę z niej człowieka i bydlę, i uczynię ją pustą od południa, a którzy są w Dedanie,14 I od miecza polegną. I uczynię pomstę moją nad Idumeą ręką ludu mego izraelskiego i uczynią w Edomie według gniewú mego i zapalczywości mojej; i poznają pomstę moją, mówi Pan Bóg.» PROROCTWO I RZECIW FILISTYNOM (25,1 15-7).15 To mówi Pań Bóg: «Za to; że uczynili pomstę Filistyni i mścili się z wszystkiego serca zabijając i wypełniając nieprzyjaźni stare,16 przeto to mówi Pan Bóg: Oto ja wyciągnę rękę moją na Filistynów i pobiję zabijaczów, i wytracę ostatek krainy pomorskiej; i uczynię nad nimi pomsty wielkie, karząc w zapalczywości, a poznają, żem ja Pan, gdy uczynię pomstę moją nad nimi.» PROROCTWO PRZECIW TYROWI (26,1-2I). Wyrok Boga przeciw Tyruwi (1-6).Wykonanie wyroku przez Chaldejczyków (7-l 4). Pieśń żałobna książąt morskich (15-18).Tyr w krainie umarłych (19-21).
261 I stało się jedenastego roku, pierwszego dnia miesiąca, stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc 2 «Synu człowieczy, za to, że mówił Tyr o Jeruzalem: «Hej! połamano bramy narodów; obróciła się do mnie, napełnię się, spustoszona jest,»3 przeto mówi Pan Bóg: Oto ja przeciw tobie, Tyrze;: i przywiodę na ciebie narody wielkié, jak wzdyma się morze falujące:4 I rozwalą mury Tyru; i zburzą wieże jego, i wyskrobię proch jego z niego, i uczynię go jak najczystszą skałę.5 Na suszenie niewodów będzie wpośród morza; bo já rzekłem, mówi Pan Bóg, i będzie na rozchwycenie narodom.6 Córki też jego, które są na polu, mieczem pobite będą; a poznają, żem ja Pan.7 — Bo to mówi Pan Bóg: Oto ja przywiodę na Tyr od północy, Nabuchodolozora, króla babilońskiego, króla królów, z końmi i z wozami i z jezdnymi, ze zgrają i z ludem wielkim.8 Córki twoje, któré są na polu, mieczem pobije, i otoczy cię basztami, i úsypie groblę wokoło, i podniesie przeciw tobie tarczę.9 I tarany postawi przeciw murom, a wieże twoje zburzy orężem swoim.10 Od zalewu koni jego okryje cię proch ich, od tętentu jezdnych i kół wozów poruszą się mury twoje, gdy wejdzie bramami twymi, jak przez wejście do miasta zburzonego.11 Kopytami koni swych zdepce wszystkie ulice twoje, twój lud mieczem siec będzie, a słupy twoje sławne na ziemiç upadną.12 Spustoszą majętności twoje, rozchwycą kupiectwa twoje i rozwalą mury twoje, a domy twe okazałe wywrócą; i kamienie twoje, i drzewo twoje, i proch twój w głębię wody wrzucą:13 I uczynię, że ustanie mnóstwo pieśni twoich,ˇa głos cytr twoich nie będzie więcej słyszany.14 I uczynię cię najczystszą skałą, suszeniem niewodów będziesz, nie zbudują cię więcej, bo ja powiedziałem mówi Pan Bóg.15 To mówi Pan Bóg Tyrowi: Czy od głosu walenia się twego i od wzdychaniaˇpobitych twoich, gdy będą zabijani wpośród ciebie, nie zachwieją się wyspy ?16 I zstąpią ze stolic swych wszyscy książęta morscy, i zdejmą odzienie swoje, i różnobarwne szaty swoje odrzucą, a obloką się zdumieniem; na ziemi usiądą, a zdumienie nagłym upadkiem twoim; dziwować się będą.17 I podniosą nad tobą narzekanie; i rzekną tobie: «Jakże zginąłeś, ty, który mieszkasz na morzu, grodzie znamienity, który byłeś mocny na morzu z mieszkańcami swymi, których się bali wszyscy!18 Teraz zdumieją się okręty w dzień strachu twego i zatrwożą się wyspy na morzu, przeto iż nikt nie wychodzi z ciebie.»19 — Bo to mówi Pan Bóg; Gdy cię uczynię miastem spustoszonym jak miasta, w których się nie mieszka, i przywiodę na cię głębinę i okryją cię wody mnogie, a ściągnę cię z tymi,20 którzy zstępują do dołu, do ludu wiecznego, i położę cię w ziemi głębokiej; jak pustynie dawne, z tymi, których sprowadzają do dołu, aby w tobie nie mieszkano, i gdy okażę chwałę w ziemi żyjących 21 wniwecz cię obrócę i nie będzie ciebie, a gdy cię szukać będą, nie znajdą cię więcej na wieki, mówi Pan Bóg.» PIEŚŃ ELEGIJNA NA UPADEK TYRU‘(27,1-36). Wstęp (l-3a). Tyr okrętem zbudowanym przez wszystkie narody (3b-9a).,Ludy broniące Tyru i prowadzące z nim handel (9b-25). Wyjazd i rozbicie okrętu (26-27).Przerażenie tych, którzy o tym usłyszą (28-31).Przeszłość i teraźniejszość (32-36).
271 I stało się słowo Pańskie do i mnie mówiąc 2 «A tak ty; synu człowieczy; podnieś nad Tyrem narzekanie i powiesz Tyrowi,3 który mieszka u wejścia do morza, kupiectwu narodów, do wysp ‘ mnogich: To mówi Pan: O Tyrze! ty mówiłeś:4 «Ja jestem doskonałej piękności, i w sercu morza położony.» Sąsiedzi twoi, którzy cię zbudowali, dokonali piękności twojej,5 z jodeł Saniru zbudowali cię ze wszystkimi pokładami morskimi; cedrowe drzewo z Libanu wzięli, aby ci maszt postawić.6 Dęby z Basanu ciosali na wiosła twoje, okrętowych ławek naczynili tobie ze słoniowej kośá indyjskiej; a komory z wysp włoskich.7 Bisior rozmaity z Egiptu tkano tobie na żagle, aby były na, maszcie zawieszone, błękit i szkarłat z wysp Elisa były przykryciem twoim.8 Mieszkańcy Sydonu i Aradczycy byli żeglarzami twymi, mędrcy twoi, Tyrze; byli sternikami twymi.9 Starsi z Gebal i mędrcy jego mieli żeglarzy na posługę rozlicznego sprzętu twego. Wszystkie okręty morskie i żeglarze ich byli nędzy ludem kupiectwa twego.10 Persowie i Lidyjczycy i Libijczycy byli w wojsku twoim, mężowie wojownicy twoi; tarczę i przyłbicę wieszali w tobie dla ozdoby twojej.11 Synowie Aradu z wojskiem twoim byli na murach twoich wokoło; lecz i Pigmejowie, którzy byli na wieżach twoich, sajdaki swoje rozwieszali na murach twoich wokoło; oni dopełnili piękności twojej.12 I Kartagińczycy, kupcy twoi, mnóstwem wszelakiego bogactwa, srebrem, żelazem, cyną i ołowiem napełnili jarmarki twoje Grecka ziemia, Tubal i Mosoch byli kupcami twoimi, niewolników i naczynia miedziane przywozili ludowi twemu14 Z domu Togormy konie i jezdnych i muły przywodzili na targ twój.15 Synowie Dedana kupcami twoimi byli, wyspy rozmaite kupiectwem ręki twojej, zęby słoniowe i hebanowe wymieniały w kupiectwie.16 Syryjczyk, kupiec twój, dla mnóstwa robót twoich kamienie drogie i szkarłat, i sztuki wzorzyste, i bisior, i jedwab, i chodchod wykładał na targu twoim.17 Juda i ziemia Izraela byli kupcami twymi, pszenicę przedniejszą, balsam i miód, i oliwę, i żywicę wykładali na jarmarkach twoich.18 Damasceńczyk był kupcem twoim dla mnóstwa robót twoich, dla mnóstwa rozmaitych bogactw, dostarczał wina gęstego i wełny najlepszej barwy.19 Dan i Grecka ziemia i Mosel na jarmarkach twoich rozkładali kute żelazo, staktę i cynamon na kupowanie twoje.20 Dedan kupczył z tobą kobiercami na siadanie.21 Arabska ziemia i wszyscy książęta Kedaru byli kupcami ręki twojej, z jagniętami i z baranami z koźlętami przychodzili do ciebie kupcy twoi.22 Sprzedawcy Saby i Reemy byli kupcami twymi, ze wszelakimi przedniejszymi korzeniami, z drogimi kamieniami i ze złotem, które wykładali na targu twoim.23 Haran i Cherze i Eden, kupcy twoi, Saba, Assuri Chelmad sprzedawcy twoi;24ci handlowali z tobą rozmaicie, płaszczami błękimymi i wzorzystymi, i cennymi skarbami, które były obwinięte i związane powrozami; cedry też miewali na targach twoich.25 Okręty morskie były książętami twoimi w kupiectwie twoim; i napełnniłeś się i wsławił bardzo w sercu morza.26 Na wielkie wody zaprowadzili cię żeglarze twoi; wiatr południowy strzaskał cię w: sercu morza.27 Bogactwa twe i skarby twoje i rozmaite narzędzia twoje, żeglarze twoi i sternicy twoi, którzy utrzymywali sprzęty twoje i byli przełożonymi nad ludem twoim, mężowie też wojenni twoi, którzy byli w tobie, ze wszystkim gminem twoim, który jest wpośród ciebie, polegną w sercu morza w dzień upadku twego.28Od głosu wołania żeglarzów twoich zatrwożą się okręty 29 i wyjdą z okrętów swych wszyscy, którzy trzymali wiosło, żeglarze i wszyscy sternicy morscy na ziemi staną;30 i będą narzekać nad tobą głosem wielkim, i będą wołać gorzko, i nasypią prochu na głowy swe,31 i popiołem się posypią. I ogolą głowy dla ciebie, i opaszą się włosiennicami, i będą cię opłakiwać w gorzkości duszy płaczem bardzo gorzkim.32 I podniosą nad tobą pieśń żałobną, i będą nad tobą żałośnie płakać: «Któż jest jak Tyr, który umilkł w pośrodku morza?33 Ty, który towarami twymi, wychodzącymi z morza, napełniałeś narodów wiele, mnóstwem bogactw twoich i ludzi twoich wzbogacałeś królów ziemi,34 teraz jesteś strzaskany przez morze, w głębię wód bogactwa twoje i wszystko mnóstwo twoje, które było w pośrodku ciebie, wpadło.35 Wszyscy mieszkańcy wysp zdumieli się nad tobą, a królowie ich wszyscy, nawałnością wstrząśnięci, zmienili twarze.36 Kupcy narodów świstali nad tobą; wniwecz obrócony jesteś, i nie będzie ciebie aż na wieki.» PROROCTWO PRZECIW KRÓLOWI TYRU (28,1 10). Jego pycha (1-5). Kara (6-10).
281 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:2 «Synu człowieczy, mów książęciu tyrskiemu: To mówi Pan Bóg: Za to, że się odniosło serce twoje, i rzekłeś: «Bogiem ja jestem i na stolicy Bożej siadłem w sercu morza,» gdy człowiekiem jesteś, a nie Bogiem, a uczyniłeś serce swe jak serce Boże;3 — oto ty mędrszy jesteś nad Daniela, żadna tajemnica nie jest zakryta dla ciebie.4Mądrością i roztropnością twoją sprawiałeś sobie moc, i nabyłeś złota i srebra do skarbów twoich.5 Mnóstwem mądrości twej i kupiectwem twym namnożyłeś sobie mocy, i podniosło się serce twoje w mocy twojej.6 — Przeto to mówi Pan Bóg: Ponieważ się podniosło serce twe jak serce Boże,7 przeto oto ja przywiodę na ciebie obcych, najmocniejszych z narodów, i dobędą mieczów swych na piękność mądrości twej, i splugawią piękność twoją.8Zabiją i ściągną cię, i umrzesz śmiercią zabitych w sercu morza.9 Izali rzeczywiście powiesz: «Bogiem ja jestem» przed tymi, którzy cię zabijać będą, gdy jesteś człowiekiem, a nie Bogiem, w ręku zabijających cię?10 Śmiercią nieobrzezanych umrzesz z ręki obcych, bo ja powiedziałem, mówi Pan Bóg.»8 PIEŚŃ ELEGIJNA NA ŚMIERĆ KRÓLA TYRU (28,11-19). Uprzywilejowane stanowisko, użyczone mu przez Boga (11-14).Pycha i jej ukaranie (15-19).11 I stało sig słowo Pańskie do mnie mówiąc: «Synu człowieczy, podnieś płacz nad królem Tyru i powiesz mu: 12 To mówi Pan Bóg: Ty pieczęć podobieństwa pełen mądrości i doskonałej piękności;13 byłeś w rozkoszach raju Bożego; wszelki kamień drogi był przykryciem twoim: karniol, topaz i jaspis, chryzolit i onyks i beryl, szafir i karbunkuł i szmaragd; złoto służyło ku ozdobie twojej, i jamy twoje były zgotowane w dzień, którego zostałeś stworzony.14 Ty byłeś cherubem rozciągniętym i okrywającym; i postawiłem cię na górze świętej Bożej, pośród kamieni ognistych chodziłeś.15 Doskonałym byłeś w drogach twoich od dnia stworzenia twego, aż się znalazła nieprawość w tobie.16 Dla mnóstwa kupiectwa twego napełniły się wnętrzności twe nieprawością i zgrzeszyłeś; i zrzuciłem cię z góry Bożej, i wytraciłem cię, o cherubie okrywający, spośród kamieni ognistych.17 I podniosło się serce twe w piękności twojej, straciłeś mądrość twoją z powodu piękności twej; na ziemię rzuciłem cię, dałem cię przed oblicze królów, żeby cię oglądali.18 W mnóstwie nieprawości: twych i w nieprawości kupiectwa twego splugawiłeś poświęcenie twoje; wywiodę tedy spośród ciebie ogień, który cię pożre, i obrócę cię w popiół na ziemi przed oczyma wszystkich widzących cię.19 Wszyscy, którzy cię ujrzą między narodami, zdumieją się nad tobą; wniwecz obrócony jesteś i nie będzie cię na wieki.» PROROCTWO PRZECIW SYDONOWI (28,20-26). Ukaranie Sydonu; korzyść, jaką wyciągnie stąd Izrael (20-24) po swym powrocie z niewoli (25-26).20 I stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:21 «Synu człowieczy, zwróć oblicze twoje przeciw Sydonowi i będziesz prorokował o nim,22 i powiesz: To mówi Pan Bóg: Oto ja przeciw tobie, Sydonie, i wsławię się wpośród ciebie, a poznają, żem ja Pan, gdy uczynię w nim sądy i uświęcony będę w nim.23 I puszczę nań mór i krew na ulicę jego, i będą padać zabici wpośród niego mieczem wokoło; a poznają, żem ja Pan.24 I nie będzie więcej domowi Izraelskiemu obrażeniem gorzkim i cierniem, ból wywołującym, wśród wszystkich wokoło nich, którzy się im sprzeciwiają; a poznają, żem ja Pan Bóg.25 — To mówi Pan Bóg: Gdy zgromadzę dom Izraela z narodów, do których się rozproszyli, uświęcony będę w nich przed narodami i będą mieszkać w ziemi swej, którą dałem słudze memu Jakubowi.26 I będą mieszkać w niej bezpiecznie, i będą budować domy i sadzić winnice, i będę mieszkać bezpiecznie, gdy uczynią sądy nad wszystkimi, którzy się im sprzeciwiają wokoło; a poznają, żem ja Pan Bóg ich.»PROROCITWO PRZECIW EGIPTOWI:ALEGORIA KROKODYLA I LASKI TRZCINOWEJ (29,1-16). Alegoria krokodyla: pycha i ukaranie faraona (1-5), Alegoria zawodnej laski trzcinowej (6-7). Wielkie spustoszenie przez czterdzieści lat (8-9). Egipt będzie odbudowany, ale straci znaczenie (13-16).
291 Roku dziesiątego, w dziesiątym miesiącu, jedenastego dnia miesiąca, stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:2 «Synu człowieczy, zwróć oblicze twoje przeciw Faraonowi, królowi egipskiemu, i będziesz prorokował o nim i o wszystkim Egipcie. Przemów i powiedz:3 To mówi Pan Bóg: Oto ja przeciw tobie, Faraonie, królu egipski, smoku wielki, który leżysz wpośród rzek twoich i mówisz:»Moja jest rzeka, a ja uczyniłem sam siebie.»4 I włożę wędzidło na szczęki twoje, i przylepie ryby rzek twoich do łusek twoich, i wywlokę cię spośród rzek twoich, a wszystkie ryby twoje przylgną do łusek twoich.5 I wyrzucg cię na puszczę i wszystkie ryby rzeki twojej, na ziemię padniesz, nie będą cię zbierać ani zgromadzać, zwierzowi ziemi i ptactwu powietrznemu dałem cię na pożarcie.6 — I poznają wszyscy mieszkańcy Egiptu, żem ja Pan, przeto że byłeś laską trzcinową domowi Izraelskiemu.7 Gdy cię ręką uchwycili, złamałeś się i zraniłeś całe ramię ich, a gdy się wspierali na tobie, skruszyłeś się i osłabiłeś wszystkie nerki ich.8 — Przeto to mówi Pan Bóg: Oto ja przywiodę na ciebie miecz i wybiję z ciebie człowieka i bydlę.9 I będzie ziemia Egipska pustynią i spustoszeniem, a poznają, żem ja Pan, za to, że mówiłeś: «Moja jest rzeka i ja ją uczyniłem.»10 Przeto oto ja przeciw tobie i przeciw rzekom twoim, i obrócę ziemię Egipską w pustynię mieczem zburzoną, od wieży Sjene aż do granic etiopskich.11 Nie przejdzie po niej noga człowieka ani noga bydlęcia nie będzie chodziła po niej, ani nie będą w niej mieszkać przez czterdzieści lat.12 I uczynię ziemię Egipską pustą w pośrodku ziem pustych, a miasta jej w pośrodku miast zburzonych, i będą puste czterdzieści lat, a Egipcjan rozproszę między narody i rozwieję ich po ziemiach.13 Bo to mówi Pan Bóg: Gdy się skończy czterdzieści lat, zgromadzę Egipt z narodów, do których byli rozproszeni.14 I przywrócę pojmanie egipskie, i osadzę ich w ziemi Fatures, w ziemi narodzenia ich, i będą tam królestwem słabym;15 między innymi królestwami będzie ono najsłabszym i nie podniesie się więcej nad narody, i umniejszę ich, aby nie panowali nad narodami.16 A nie będą więcej dla domu Izraelowego otuchą nauczając nieprawości, aby uciekli, a szli za nimi; i poznają, żem ja Pan Bóg.PRZECIW EGIPTOWI: EGIPT WYNAGRODZENIEM DLA WOJSK CHALDEJSKICH ZA ŻMUDNE OBLEGANIE TYRU (29,17-21).17 I stało się dwudziestego siódmego roku, w pierwszym miesiącu, pierwszego dnia miesiąca, stało się słowo18 Pańskie do mnie mówiąc: «Synu człowieczy, Nabuchodonozor, król babiloński, zniewolił wojsko swe do ciężkiej służby przeciw Tyrowi: każda głowa ołysiała, z każdych pleców włos spadł, a zapłaty z Tyru mu nie dano ani wojsku jego za służbę, którą mi służył przeciw niemu.19 Przeto to mówi Pan Bóg: Oto ja dam Nabuchodonozora, króla babilońskiego, do ziemi Egipskiej i weźmie mnóstwo jej, i złupi zdobycz jej, i rozchwyci łupy jej i będzie to zapłatą dła wojska jego za robotę, którą służył przeciw niemu;20 dałem mu ziemię Egipską za to, że dla mnie pracował, mówi Pan Bóg.21 Owego dnia wyrośnie róg domowi Izraełowemu, a tobie dam usta otwarte w pośrodku nich; i poznają,żem ja Pan.» PRZECIW EGIPTOWI: DZIEŃ PAŃSKI NAD EGIPTEM (30,1-19). Ten dzień jest bliski; wielkość katastrofy (1-5). Miasta będą zniszczone, a Etiopia w przerażeniu (6-9). Dzieło Nabuchodonozora (10-12). Zniszczone miasta (13-19).
301 stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc: 2 «Synu człowieczy, prorokuj i mów: «To mówi Pan Bóg: Wyjcie: «Biada, biada dniowi!»3 Bo blisko jest dzień i przybliża się dzień Pański, dzień obłoku, czas narodów będzie.4 I przyjdzie miecz do Egiptu, i będzie strach w Etiopskiej ziemi, gdy polegną zranieni w Egipcie i wzięte będzie mnóstwo jego, i zburzone fundamenty jego.5 Etiopska ziemia i Libia, i Lidyjczycy, i wszystek ostatek pospólstwa, i Chub, i synowie ziemi przymierza z nimi od miecza polegną.6 — To mówi Pan Bóg: I upadną podpierający Egipt, i będzie zniszczona pycha panowania jego, od wieży Sjene mieczem polegną w nim, mówi Pan, Bóg zastępów,7 i będą rozproszeni wpośród ziem spustoszonych, i miasta jego między miastami spustoszonymi będą.8 I poznają, żem ja Pan, gdy dam ogień w Egipcie i starci będą wszyscy pomocnicy jego.9 Owego dnia wyjdą posłowie od oblicza mego na galerach, na starcie dufności Etiopskiej ziemi, i będzie strach u nich w dzień Egiptu, bo bez wątpienia przyjdzie.10 — To mówi Pan Bóg: Wyniszczę lud egipski ręką Nabuchodonozora, króla babilońskiego. On i lud jego z nim, najmocniejszy z narodów, będą przywiedzeni na wytracenie ziemi i dobędą mieczów swych na Egipt,12 i napełnią ziemię pobitymi. I uczynię łożyska rzek wyschłymi, i wydam ziemie w ręce złych ludzi, i spustoszę ziemię i napełnienie jej rçlcą obcych; ja, Pan, powiedzialem.13 — To mówi Pan Bóg: I wygubię bożki, i wytracę bałwany z Memfis; a księcia z ziemi Egipskiej nie będzie więcej i rzucę postrach na ziemię Egipską.14 I zagubię ziemię Fatures i ześlę ogień na Tafnis,15 i uczynię sądy w Aleksandrii. I wyleję rozgniewanie moje na Peluzjun, siłę Egiptu, i wybiję mnóstwo Aleksandrii.16 I ześlę ogień na Egipt; jak rodząca boleć będzie Peluzjum i Aleksandria będzie rozwalona, a w Memfis ucisk będzie na każdy dzień.17 Młodzieńcy z Heliopolis i Bubasty od miecza polegną, a one same w niewolę uprowadzone będą.18 A w Tafnis zaćmi się dzień, gdy tam łamać będą berła Egiptu i ustanie w nim pycha mocy jego; obłok go przykryje, a córki jego w niewolę będą zawiedzione.19 I uczynię sądy w Egipcie, a poznają, żem ja Pan.» PRZECIW EGIPTOWI: RAMIĘ FARAONA SKRUSZONE PRZEZ KRÓLA BABILOŃSKIEGO ‘(30,20-26).20 I stało się jedenastego roku, w pierwszym miesiącu, siódmego dnia miesiąca, stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:21 «Synu człowieczy, ramię Faraona, króla egipskiego, złamałem, a oto nie zawinięto go, aby mu zdrowie przywrócić, związując je chustamii ściągając przepaskami, aby znowu nabrawszy mocy mogło trzymać miecz.22 Przeto to mów Pan Bóg: Oto ja do Faraona, króla egipskiego, i skruszę ramię jego mocne, ale złamane, i wytrącę miecz z ręki jego;23 i rozproszę Egipt między narody, i rozwieję ich po ziemiach.24 I wzmocnię ramiona króla babilońskiego, i dam miecz mój w rękę jego, i złamię ramię Faraona, i stekać będą stękaniem zabici przed oczyma jego.25 I wzmocnię ramiona króla babilońskiego, a ramiona Faraona opadną; i poznają, żem ja Pan, gdy dam miecz mój w rękę króla babilońskiego i wyciągnie go na ziemię Egipską.26 I rozproszę Egipt między narody, i rozwieję ich po ziemiach; i poznają, żem ja Pan «14 PRZECIW EGIPTOWI: ALEGORIA CEDRU (31,1-18). Majestar cedru (1-9).Będzie ścięty za swą wyniosłość (10-14). Ogólna żałoba i przerażenie (15-18).
311 stało się roku jedenastego, I w trzecim miesiącu, pierwszego dnia miesiąca, stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:2 «Synu człowieczy, powiedz Faraonowi, królowi egipskiemu, i ludowi jego: Komu stałeś się podobnym w wielkości twojej?3 Oto Assur jak cedr na Libanie, o pięknych gałęziach i bujnym liściu, i wysokiego wzrostu, a między gęstymi gałęziami wznosił się wierzchołek jego.4 Wody go wyhodowały, głębina go wywyższyła, rzeki jej płynęły wokoło korzeni jego i strumienie swe puściła do wszystkich drzew polnych.5 Dlatego się wyniosła wysokość jego nad wszystkie drzewa polne, i rozmnożyły się wszystkie konary jego, i podniosły się gałęzie jego dla wielkich wód.6 A gdy rozciągnął cień swój, na gałęziach jego poczyniło gniazda wszelkie ptactwo powietrzne, a pod konarami jego rodziły wszystkie zwierzęta leśne, a pod cieniem jego mieszkała zgraja bardzo wielu narodów.7 I był bardzo piękny w wielkości swej i w rozszerzeniu konarów swych, bo korzeń jego był przy wodach obfitych.8 Cedry nie były wyższe nadeń w raju Bożym, jodły nie zrównały się z wysokością jego, a jawory nie były równe gałęziom jego, żadne drzewo raju Bożego nie jest podobne do niego i do piękności jego.9 Bo go ozdobnym uczyniłem przez liczne i gęste gałęzie, i zazdrościły mu wszystkie drzewa rozkoszne, które były w raju Bożym.»10 Przeto to mówi Pan Bóg: «Za to, że się wywyższył wysokością, a wypuścił wierzchołek swój zielony i gęsty, i podniosło się serce jego wysokością swą,11 dałem go w rękę najmocniejszego między narodami, który okrutnie z nim postąpi; według bezbożności jego wyrzuciłem go.12 I podetną go obcy i najokrutniejsi z narodów, i porzucą go na górach, i po wszystkich dolinach opadną gałęzie jego, i połamią się konary jego na wszystkich skałach ziemi, i ustąpią spod cienia jego wszystkie ludy ziemi, i opuszczą go.13 Na zwale jego mieszkało wszelkie ptactwo powietrzne, a na gałęziach jego był wszystek zwierz polny.14 Przeto nie wyniosą się wysokością swoją wszystkie drzewa wodne i nie puszczą wierzchołka swego między liściaste i gałęziste, i nie będą stać w wysokości swej wszystkie, które są zwilżane wodami; bo wszyscy wydani są na śmierć, do ziemi ostatniej, wpośród synów człowieczych, do tych, którzy zstępują do dołu.»15 «To mówi Pan Bóg: W dzień, którego zstąpił do otchłani, przywiodłem żałobę, okryłem go głębiną i zatrzymałem rzeki jej, a powściągnąłem wody wielkie, zasmucił się nad nim Liban, i wszystkie drzewa polne zachwiały się.16 Trzaskiem obalenia jego strwożyłem narody, gdy go sprowadziłem do otchłani z tymi, którzy zstępują do dołu; i pocieszone są w ziemi najniższej wszystkie drzewa rozkoszy wyborne i osobliwe na Libanie, wszystkie, które były zwilżane wodą.17 Bo i oni z nim zstąpią do otchłani, do pobitych mieczem, i ramię każdego będzie siedziało pod cieniem jego w pośrodku narodów.18 Do kogóż jesteś przyrównany, o sławny i wysoki między drzewami rozkosznymi? Oto doprowadzony jesteś z drzewami rozkosznymi do ziemi ostatniej; pośród nieobrzezańców spać będziesz z tymi, których pobito mieczem. Taki jest Faraon i wszystka zgraja jego, mówi Pan Bóg.» PIEŚŃ ELEGIJNA NA UPADEK FARAONA (32,1-16). Jego wielkość i upadek (1-6). Żałoba natury i przerażenie narodów (7-10). Król babiloński będzie narzędziem kary (11-16).
32
Warsz. King J. 321 Tłum. GrEn. Толк. I stało się dwunastego roku, I w miesiącu dwunastym, pierwszego dnia miesiąca, stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:В двенадцатом году, в двенадцатом месяце, в первый день месяца, было ко мне слово Господне:
И# бhсть во второенaдесzть лёто, во вторыйнaдесzть мцcъ, во є3ди1нъ дeнь мцcа,
32,1Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPΚαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐγένετο egeneto
V-AMI-3Sγίνομαιginomaito beit took placeἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSNὁhothe/this/whotheἑνδεκάτῳ hendekatō
A-DSNἑνδέκατοςhendekatoseleventh[Dodo]ἔτει etei
N-DSNἔτοςetosyearyear,ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whotheδωδεκάτῳ dōdekatō
A-DSMδωδέκατοςdōdekatostwelfthtwelfthμηνὶ mēni
N-DSMμήνmēnmonthmonth,μιᾷ mia
A-DSFεἷςheisoneoneτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whoof theμηνὸς mēnos
N-GSMμένmenon the other hand[beautiful]ἐγένετο egeneto
V-AMI-3Sγίνομαιginomaito be[3cameλόγος logos
N-NSMλόγοςlogosword1 wordκυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslord2 lord]πρός pros
PREPπρόςprosto/withtoμε me
P-ASμέmeme[Jehdeiah]λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying, 2 Tłum. GrEn. Толк. «Synu człowieczy, podnieś lament nad Faraonem, królem egipskim, i powiesz do niego: Lwu narodów przyrównany jesteś i smokowi, który jest w morzu, a miotałeś rogiem w rzekach twoich i mąciłeś wody nogami swymi, i deptałeś rzeki ich.сын человеческий! подними плач о фараоне, царе Египетском, и скажи ему: ты как молодой лев между народами и как чудовище в морях, кидаешься в реках твоих, и мутишь ногами твоими воды, и попираешь потоки их.
бhсть сл0во гDне ко мнЁ гlz: сhне человёчь, возми2 плaчь на фараHна царS є3гЂпетска и3 речeши є3мY: львY kзhкwвъ ўпод0билсz є3си2 ты2, и3 ћкw ѕмjй вели1кій, и4же въ м0ри, и3 би1лъ є3си2 рогaми въ рэкaхъ твои1хъ, и3 возмущaлъ є3си2 в0ду ногaма твои1ма, и3 попирaлъ є3си2 рёки тво‰.
32,2Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPΥἱὲ huie
N-VSMυἱόςhuiossonO sonἀνθρώπου, anthrōpou
N-GSMἄνθρωποςanthrōposa humanof man,λαβὲ labe
V-AAM-2Sλαμβάνωlambanōto taketake upθρῆνον thrēnon
N-ASMθρῆνοςthrēnoslamentationa lamentationἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstforΦαραω faraō
N-PRIΦαραώfaraōPharaoh[flower]βασιλέα basilea
N-ASMβασιλεύςbasileuskingkingΑἰγύπτου aiguptou
N-GSFΑἴγυπτοςaiguptosEgypt[reddish]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐρεῖς ereis
V-FAI-2Sἔριςerisquarrel[guilty]αὐτῷ autō
D-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Λέοντι leonti
N-DSMλέωνleōnlion[2to a lionἐθνῶν ethnōn
N-GPNἔθνοςethnosGentiles3of nationsὡμοιώθης hōmoiōthēs
V-API-2Sὁμοιόωhomoioōto liken1You were likened],καὶ kai
CONJκαίkaiandandσὺ su
P-NSσύsuyou[rest]ὡς hōs
CONJὡςhōswhich/howasδράκων drakōn
N-NSMδράκωνdrakōndragona dragon,ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whothe oneἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/whotheθαλάσσῃ thalassē
N-DSFθάλασσαthalassaseasea.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐκεράτιζες ekeratizes
V-IAI-2Sstrong:GV-IAI-2Sstrong:GV-IAI-2Sstrong:GV-IAI-2S τοῖς tois
T-DPMὁhothe/this/who ποταμοῖς potamois
N-DPMποταμόςpotamosriveryour rivers,σου. sou
P-GSσοῦsouyou[guard]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐτάρασσες etarasses
V-IAI-2Sταράσσωtarassōto troubledisturbedὕδωρ hudōr
N-ASNὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterwaterτοῖς tois
T-DPMὁhothe/this/who ποσίν posin
N-DPMπούςpousfootyour feet,σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]καὶ kai
CONJκαίkaiandandκατεπάτεις katepateis
V-IAI-2Sκαταπατέωkatapateōto trampletrampledτοὺς tous
T-APMὁhothe/this/who ποταμούς potamous
N-APMποταμόςpotamosriveryour rivers.σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard] 3 Tłum. GrEn. Толк. Przeto to mówi Pan: Zarzucę na ciebie sieć moją przez mnóstwo licznych narodów i wyciągnę cię niewodem moim.Так говорит Господь Бог: Я закину на тебя сеть Мою в собрании многих народов, и они вытащат тебя Моею мрежею.
Сі‰ гlетъ ґдwнаJ гDь: и3 возложY на тS сBти мо‰ въ собрaніи людjй мн0гихъ,
32,3Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPτάδε tade
D-APNὅδε, ἥδεhhode ēdethisThusλέγει legei
V-PAI-3Sλέγωlegōto speaksaysκύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslordlord;καὶ kai
CONJκαίkaiandAndπεριβαλῶ peribalō
V-FAI-1Sπεριβάλλωperiballōto clotheI will putἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/against[2uponσὲ se
P-ASσέseyou[to slip]δίκτυα diktua
N-APNδίκτυονdiktuonnet1my net]λαῶν laōn
N-GPMλαόςlaosa people[2peoplesπολλῶν pollōn
A-GPMπολύςpolusmuch1of many];Καὶ kai
CONJκαίkaiandandἀνάξω anaxō
V-FAI-1Sἀνάγωanagōto leadI will leadσε se
P-ASσέseyou[to slip]ἐν en
PREPἐνenin/on/amongbyτῷ tō
T-DSNὁhothe/this/who ἀγκίστρῳ ankistrō
N-DSNἄγκιστρονankistronfishhookmy hook.μου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel] 4 Tłum. GrEn. Толк. I wyrzucę cię na ziemię, na powierzchnię pola porzucę cię, i każę mieszkać na tobie wszelkiemu ptactwu powietrznemu, i nakarmię tobą zwierzęta wszystkiej ziemi.И выкину тебя на землю, на открытом поле брошу тебя, и будут садиться на тебя всякие небесные птицы, и насыщаться тобою звери всей земли.
и3 и3зведy тz ќдою моeю, и3 прострy тz на земли2: полS нап0лнzтсz тебє2, и3 посаждY на тебЁ вс‰ пти6цы небє1сныz, и3 насhщу тоб0ю вс‰ ѕвBри всеS земли2:
32,4Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐκτενῶ ektenō
V-FAI-1Sἐκτείνωekteinōto stretch outI will stretchσὲ se
P-ASσέseyou[to slip]ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheγῆν, gēn
N-ASFγῆgēearthearth;πεδία pedia
N-APNstrong:GN-APNstrong:GN-APNstrong:GN-APN πλησθήσεταί plēsthēsetai
V-FPI-3Sπλήθω, πίμπλημιplēthō pimplēmito fillshall be filled.σου, sou
P-GSσοῦsouyou[guard]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐπικαθιῶ epikathiō
V-FAI-1Sἐπικαθίζωepikathizōto sit onI shall setἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponσε se
P-ASσέseyou[to slip]πάντα panta
A-APNπᾶςpasallallτὰ ta
T-APNὁhothe/this/whotheπετεινὰ peteina
N-APNπετεινόςpeteinosbirdbirdsτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whoof theοὐρανοῦ ouranou
N-GSMοὐρανόςouranosheavenheaven;καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐμπλήσω emplēsō
V-FAI-1Sἐμπίμπλημιempimplēmito fill upI will fill upἐκ ek
PREPἐκekof/frombyσοῦ sou
P-GSσοῦsouyou[guard]πάντα panta
A-APNπᾶςpasallallτὰ ta
T-APNὁhothe/this/whotheθηρία thēria
N-APNθηρίονthērionwild animalwild beastsπάσης pasēs
A-GSFπᾶςpasallof allτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whotheγῆς· gēs
N-GSFγῆgēearthearth. 5 Tłum. GrEn. Толк. I położę mięso twoje na górach, i napełnię pagórki twe zgnilizną twoją.И раскидаю мясо твое по горам, и долины наполню твоими трупами.
и3 повeргу плHти тво‰ на горaхъ, и3 нап0лню кр0вію твоeю всю2 зeмлю,
32,5Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndδώσω dōsō
V-FAI-1Sδίδωμιdidōmito giveI will putτὰς tas
T-APFὁhothe/this/who σάρκας sarkas
N-APFσάρξsarxfleshyour fleshσου, sou
P-GSσοῦsouyou[guard]ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponτὰ ta
T-APNὁhothe/this/whotheὄρη orē
N-APNὄροςorosmountainmountains,καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐμπλήσω emplēsō
V-FAI-1Sἐμπίμπλημιempimplēmito fill upI will fill upἀπὸ apo
PREPἀπόapofromofτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who αἵματός haimatos
N-GSNαἷμαhaimabloodyour blood.σου sou
P-GSσοῦsouyou[guard] 6 Tłum. GrEn. Толк. I napoję ziemię po górach smrodem krwi twojej, i doliny napełnią się tobą.И землю плавания твоего напою кровью твоею до самых гор; и рытвины будут наполнены тобою.
и3 напіeтсz землS t гн0z твоегw2, t мн0жества твоегw2 на горaхъ: и3 дє1бри нап0лню t тебє2,
32,6Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndποτισθήσεται potisthēsetai
V-FPI-3Sποτίζωpotizōto waterI will waterἡ hē
T-NSFὁhothe/this/whotheγῆ gē
N-NSFγῆgēearthearthἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromτῶν tōn
T-GPNὁhothe/this/who προχωρημάτων prochōrēmatōn
N-GPNstrong:GN-GPNstrong:GN-GPNstrong:GN-GPN σοῦ. sou
P-GSσοῦsouyou[guard]ἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who πλήθους plēthous
N-GSNπλῆθοςplēthosmultitudeyour multitudeσου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponτῶν tōn
T-GPNὁhothe/this/whotheὀρέων, oreōn
N-GPNὄροςorosmountainmountainsφάραγγας farangas
N-APFφάραγξfaragxvalley[2 ravinesἐμπλήσω emplēsō
V-FAI-1Sἐμπίμπλημιempimplēmito fill up1I will fill up]ἀπὸ apo
PREPἀπόapofromwithσου sou
P-GSσοῦsouyou[guard] 7 Tłum. GrEn. Толк. — A gdy zgaśniesz, zakryję niebo i ciemnymi uczynię gwiazdy jego, słońce obłokiem zakryję, a księżyc nie da światła swego.И когда ты угаснешь, закрою небеса и звезды их помрачу, солнце закрою облаком, и луна не будет светить светом своим.
и3 покрhю нeбо, є3гдA ўгaснеши, и3 помрачY ѕвёзды є3гw2, с0лнце во w4блацэ сокрhю, и3 лунA не kви1тъ свёта своегw2:
32,7Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndκατακαλύψω katakalupsō
V-FAI-1Sκατακαλύπτωkatakaluptōto coverI will cover upἐν en
PREPἐνenin/on/among[2inτῷ tō
T-DSNὁhothe/this/who σβεσθῆναί sbesthēnai
V-APRσβέννυμιsbennumito extinguish3your being extinguishedσε se
P-ASσέseyou[to slip]οὐρανὸν ouranon
N-ASMοὐρανόςouranosheaven1 heaven],καὶ kai
CONJκαίkaiandandσυσκοτάσω suskotasō
V-FAI-1Sstrong:GV-FAI-1Sstrong:GV-FAI-1Sstrong:GV-FAI-1S τὰ ta
T-APNὁhothe/this/who ἄστρα astra
N-APNἄστρονastronstarhis stars;αὐτοῦ, autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἥλιον hēlion
N-ASMἥλιοςhēliossun[2 sunἐν en
PREPἐνenin/on/among3byνεφέλῃ nefelē
N-DSFνεφέληnefelēcloud4a cloudκαλύψω, kalupsō
V-FAI-1Sκαλύπτωkaluptōto cover1I will cover],καὶ kai
CONJκαίkaiandandσελήνη selēnē
N-NSFσελήνηselēnēmoonmoon --οὐ ou
ADVοὐouno[Carmi]μὴ mē
ADVμήmēnot[Jokmeam]φάνῃ fanē
V-APS-3Sφαίνωfainōto shine/appearshall [2appearτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who φῶς fōs
N-ASNφῶςfōslight1her light].αὐτῆς· autēs
D-GSFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 8 Tłum. GrEn. Толк. Wszystkie światła niebieskie smutnymi poczynię nad tobą i dam ciemność na ziemię twoją, mówi Pan Bóg, gdy polegną zranieni twoi wpośród ziemi, mówi Pan Bóg.Все светила, светящиеся на небе, помрачу над тобою и на землю твою наведу тьму, говорит Господь Бог.
вс‰ свэти6ла небє1снаz помрачY на тS и3 дaмъ тьмY на зeмлю твою2, гlетъ ґдwнаJ гDь.
32,8Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPπάντα panta
A-NPNπᾶςpasallAllτὰ ta
T-NPNὁhothe/this/whotheφαίνοντα fainonta
V-PAPRPφαίνωfainōto shine/appearshiningφῶς fōs
N-NSNφῶςfōslightlightἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whotheοὐρανῷ ouranō
N-DSMοὐρανόςouranosheavenheavenσυσκοτάσουσιν suskotasousin
V-FAI-3Pstrong:GV-FAI-3Pstrong:GV-FAI-3Pstrong:GV-FAI-3P ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstoverσέ, se
P-ASσέseyou[to slip]καὶ kai
CONJκαίkaiandandδώσω dōsō
V-FAI-1Sδίδωμιdidōmito giveI will appointσκότος skotos
N-ASNσκότοςskotosdarknessdarknessἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstoverτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who γῆν gēn
N-ASFγῆgēearthyour land,σου, sou
P-GSσοῦsouyou[guard]λέγει legei
V-PAI-3Sλέγωlegōto speaksaysκύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslordLordκύριος. kurios
N-NSMκύριοςkurioslordlord. 9 Tłum. GrEn. Толк. A rozdrażnię serce narodów mnogich, gdy rozniosę o klęsce twojej między narody, do krajów, których nie znasz.Приведу в смущение сердце многих народов, когда разглашу о падении твоем между народами, по землям, которых ты не знал.
И# разгнёваю сердцA людjй мн0гихъ, є3гдA и3зведY плённики тво‰ во kзhки, въ зeмлю, є3sже не знaлъ є3си2.
32,9Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndπαροργιῶ parorgiō
V-FAI-1Sπαροργίζωparorgizōto angerI will provoke to angerκαρδίαν kardian
N-ASFκαρδίαkardiaheartheartλαῶν laōn
N-GPMλαόςlaosa peoplepeoples,πολλῶν, pollōn
A-GPMπολύςpolusmuchof manyἡνίκα hēnika
ADVἡνίκαhēnikawhenwheneverἂν an
PRTἄνanifwheneverἄγω agō
V-PAI-1Sἄγωagōto bringI leadαἰχμαλωσίαν aichmalōsian
N-ASFαἰχμαλωσίαaichmalōsiacaptivityyou a captivityσου sou
P-GSσοῦsouyou[guard]εἰς eis
PREPεἰςeistowardintoτὰ ta
T-APNὁhothe/this/whotheἔθνη ethnē
N-APNἔθνοςethnosGentilesnations,εἰς eis
PREPεἰςeistowardintoγῆν, gēn
N-ASFγῆgēeartha landἣν hēn
R-ASFἦνēnwas[pledge]οὐκ ouk
ADVοὐounoyou knew not.ἔγνως. egnōs
V-AAI-2Sγινώσκωginōskōto knowyou knew not. 10 Tłum. GrEn. Толк. I uczynię, że się zdumieją nad tobą narody mnogie i królowie ich strachem wielkim będą się lękać nad tobą, gdy pocznie latać miecz mój przed twarzami ich; i zadrży nagle każdy o duszę swą w dzień upadku twego.»И приведу тобою в ужас многие народы, и цари их содрогнутся о тебе в страхе, когда мечом Моим потрясу перед лицем их, и поминутно будут трепетать каждый за душу свою в день падения твоего.
И# ўнhютъ њ тебЁ kзhцы мн0зи, и3 цaріе и4хъ ќжасомъ ўжaснутсz њ тебЁ, є3гдA налети1тъ мeчь м0й на ли1ца и4хъ, чaюще падeніz своегw2 t днE падeніz твоегw2.
32,10Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndστυγνάσουσιν stugnasousin
V-FAI-3Pστυγνάζωstugnazōbe gloomy[3shall be gloomyἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/against4overσὲ se
P-ASσέseyou[to slip]ἔθνη ethnē
N-NPNἔθνοςethnosGentiles2nationsπολλά, polla
A-NPNπολύςpolusmuch1many],καὶ kai
CONJκαίkaiandandοἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/who βασιλεῖς basileis
N-NPMβασιλεύςbasileuskingtheir kingsαὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐκστάσει ekstasei
N-DSFἔκστασιςekstasisamazement[2by a change of stateἐκστήσονται ekstēsontai
V-FMI-3Pἐξίστημιexistēmito amaze1shall be amazed]ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSNὁhothe/this/whotheπέτασθαι petasthai
V-PMRπέτομαιpetomaito flyflyingτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who ῥομφαίαν romfaian
N-ASFῥομφαίαromfaiaswordof my broadswordμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuntoπρόσωπα prosōpa
N-APNπρόσωπονprosōponfacetheir faces,αὐτῶν, autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]προσδεχόμενοι prosdechomenoi
V-PMPRPπροσδέχομαιprosdechomaito wait for/welcomethe ones waiting forτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who πτῶσιν ptōsin
N-ASFπτῶσιςptōsisfalltheir downfallαὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἀφ' af
PREPἀπόapofromfromἡμέρας hēmeras
N-GSFἡμέραhēmeradaydayπτώσεώς ptōseōs
N-GSFπτῶσιςptōsisfallof your downfall.σου. sou
P-GSσοῦsouyou[guard] 11 Tłum. GrEn. Толк. «Bo to mówi Pan Bóg: Miecz króla babilońskiego przyjdzie na ciebie.Ибо так говорит Господь Бог: меч царя Вавилонского придет на тебя.
Ћкw сі‰ гlетъ ґдwнаJ гDь: мeчь царS вавmлHнска пріи1детъ тебЁ, мечьми2 и3споли1нwвъ, и3 поражY крёпость твою2:
32,11Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceForτάδε tade
D-APNὅδε, ἥδεhhode ēdethisthusλέγει legei
V-PAI-3Sλέγωlegōto speaksaysκύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslordLordῬομφαία romfaia
N-NSFῥομφαίαromfaiaswordbroadswordβασιλέως basileōs
N-GSMβασιλεύςbasileuskingof kingΒαβυλῶνος babulōnos
N-GSFΒαβυλώνbabulōnBabylon[spoil]ἥξει hēxei
V-FAI-3Sἥκωhēkōto come/be presentshall comeσοι soi
P-DSσοίsoiyou[chaff] 12 Tłum. GrEn. Толк. Mieczami mocarzów obalę zgraje twoje, niezwyciężone to wszystko narody i zburzą pychę Egiptu, i rozproszy się zgraja jego.От мечей сильных падет народ твой; все они - лютейшие из народов, и уничтожат гордость Египта, и погибнет все множество его.
губи1теліе t kзы6къ вси2, и3 погубsтъ ўкори1зну є3гЂпетску, и3 сокруши1тсz всS крёпость є3гw2.
32,12Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἐν en
PREPἐνenin/on/amongWithμαχαίραις machairais
N-DPFμάχαιραmachairaswordswordsγιγάντων, gigantōn
N-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPM καὶ kai
CONJκαίkaiandevenκαταβαλῶ katabalō
V-FAI-1Sκαταβάλλωkataballōto lay/throw downI shall throw downτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who ἰσχύν ischun
N-ASFἰσχύςischusstrengthyour strength,σου· sou
P-GSσοῦsouyou[guard]λοιμοὶ loimoi
N-NPMλοιμόςloimospestilencepestilent onesἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromἐθνῶν ethnōn
N-GPNἔθνοςethnosGentilesall nations.πάντες, pantes
A-NPMπᾶςpasallall nations.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀπολοῦσι apolousi
V-FAI-3Pἀπολλύωapolluōto destroythey shall destroyτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheὕβριν hubrin
N-ASFὕβριςhubrismistreatmentinsolenceΑἰγύπτου, aiguptou
N-GSFΑἴγυπτοςaiguptosEgypt[reddish]καὶ kai
CONJκαίkaiandandσυντριβήσεται suntribēsetai
V-FPI-3Sσυντρίβωsuntribōto break[3shall be brokenπᾶσα pasa
A-NSFπᾶςpasall1allἡ hē
T-NSFὁhothe/this/who ἰσχὺς ischus
N-NSFἰσχύςischusstrength2her strength].αὐτῆς. autēs
D-GSFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 13 Tłum. GrEn. Толк. I wygubię wszystko bydło jego, które było nad wodami wielkimi, a nie będzie ich więcej mącić noga człowieka, ani kopyta bydląt nie będą ich mącić.И истреблю весь скот его при великих водах, и вперед не будет мутить их нога человеческая, и копыта скота не будут мутить их.
И# погублю2 вс‰ скоты2 є3гw2 t воды2 мн0ги, и3 не возмути1тъ є3S ногA человёческа ктомY, и3 стопA ск0тіz не стyпитъ на ню2.
32,13Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀπολῶ apolō
V-FAI-1Sἀπολλύωapolluōto destroyI will destroyπάντα panta
A-APNπᾶςpasallallτὰ ta
T-APNὁhothe/this/who κτήνη ktēnē
N-APNκτῆνοςktēnosanimalher cattleαὐτῆς autēs
D-GSFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἀφ' af
PREPἀπόapofromfromὕδατος hudatos
N-GSNὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswater[2waterπολλοῦ, pollou
A-GSNπολύςpolusmuch1great];καὶ kai
CONJκαίkaiandandοὐ ou
ADVοὐouno[Carmi]μὴ mē
ADVμήmēnot[Jokmeam]ταράξῃ taraxē
V-AAS-3Sταράσσωtarassōto troubleshall [3disturbαὐτὸ auto
D-ASNαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἔτι eti
ADVἔτιetistillany more;ποὺς pous
N-NSMπούςpousfoot1a footἀνθρώπου, anthrōpou
N-GSMἄνθρωποςanthrōposa human2of man]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἴχνος ichnos
N-NSNἴχνοςichnostracktrackκτηνῶν ktēnōn
N-GPNκτῆνοςktēnosanimalof cattleοὐ ou
ADVοὐouno[Carmi]μὴ mē
ADVμήmēnot[Jokmeam]καταπατήσῃ katapatēsē
V-AAS-3Sκαταπατέωkatapateōto trampleshall trampleαὐτό. auto
D-ASNαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 14 Tłum. GrEn. Толк. Wtedy czyściutkimi uczynię wody ich, a rzeki ich jak oliwę poprowadzę, mówiТогда дам покой водам их, и сделаю, что реки их потекут, как масло, говорит Господь Бог.
Тaкw тогдA ўм0лкнутъ в0ды и4хъ, и3 рёки и4хъ ћкw є3лeй потекyтъ, гlетъ ґдwнаJ гDь,
32,14Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPοὕτως houtōs
ADVοὕτω, οὕτωςhhoutō outōsthus(-ly)[Chaldean]τότε tote
ADVτότεtotethenThenἡσυχάσει hēsuchasei
V-FAI-3Sἡσυχάζωhēsuchazōbe quiet/give upshall [2be stillτὰ ta
T-NPNὁhothe/this/who ὕδατα hudata
N-NPNὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswater1their waters],αὐτῶν, autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandοἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/who ποταμοὶ potamoi
N-NPMποταμόςpotamosrivertheir riversαὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὡς hōs
CONJὡςhōswhich/how[2asἔλαιον elaion
N-NSNἔλαιονelaionolive oil3oilπορεύσονται, poreusontai
V-FMI-3Pπορεύωporeuōto go1shall go ],λέγει legei
V-PAI-3Sλέγωlegōto speaksaysκύριος. kurios
N-NSMκύριοςkurioslordlord. 15 Tłum. GrEn. Толк. Pan Bóg, gdy uczynię ziemię Egipską spustoszoną i opróżniona będzie ziemia z pełności swej, gdy wybiję wszystkich mieszkańców jej; a poznają, żem ja Pan.Когда сделаю землю Египетскую пустынею, и когда лишится земля всего, наполняющего ее; когда поражу всех живущих на ней, тогда узнают, что Я Господь.
є3гдA дaмъ є3гЂпта въ пaгубу, и3 њпустёетъ землS съ полнот0ю своeю, є3гдA разсёю вс‰ живyщыz на нeй, и3 ўвёдzтъ, ћкw ѓзъ є4смь гDь.
32,15Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPὅταν hotan
ADVὅτανhotanwhen(-ever)Wheneverδῶ dō
V-AAS-1Sδίδωμιdidōmito giveI shall giveΑἴγυπτον aigupton
N-ASFΑἴγυπτοςaiguptosEgypt[reddish]εἰς eis
PREPεἰςeistowarduntoἀπώλειαν apōleian
N-ASFἀπώλειαapōleiadestructiondestruction,καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐρημωθῇ erēmōthē
V-APS-3Sἐρημόωerēmoōto lay waste[3shall be made desolateἡ hē
T-NSFὁhothe/this/who1theγῆ gē
N-NSFγῆgēearth2land]σὺν sun
PREPσύνsunwithwithτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/whotheπληρώσει plērōsei
N-DSFπληρόωplēroōto fulfill[Moladah]αὐτῆς, autēs
D-GSFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὅταν hotan
ADVὅτανhotanwhen(-ever)wheneverδιασπείρω diaspeirō
V-AAS-1Sδιασπείρωdiaspeirōto scatterI shall scatterπάντας pantas
A-APMπᾶςpasallallτοὺς tous
T-APMὁhothe/this/whothe onesκατοικοῦντας katoikountas
V-PAPAPκατοικέωkatoikeōto dwelldwellingἐν en
PREPἐνenin/on/amonginαὐτῇ, autē
D-DSFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandevenγνώσονται gnōsontai
V-FMI-3Pγινώσκωginōskōto knowthey shall knowὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sincethatἐγώ egō
P-NSἐγώegōI/weof it;εἰμι eimi
V-PAI-1Sεἰμίeimito be[decree]κύριος. kurios
N-NSMκύριοςkurioslordlord. 16 Tłum. GrEn. Толк. — Jest to narzekanie, i śpiewać je będą, córki narodów śpiewać je będą nad Egiptem i nad tłumami jego będą je śpiewać, mówi Pan Bóg.»Вот плачевная песнь, которую будут петь; дочери народов будут петь ее; о Египте и обо всем множестве его будут петь ее, говорит Господь Бог.
Плaчь є4сть, и3 восплaчешисz њ нeмъ, и3 дщє1ри kзhчєскіz восплaчутсz њ нeмъ, над8 є3гЂптомъ и3 над8 всeю си1лою є3гw2 восплaчутсz, гlетъ ґдwнаJ гDь.
32,16Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPθρῆνός thrēnos
N-NSMθρῆνοςthrēnoslamentationThere is a lamentationἐστιν estin
V-PAI-3Sἐστίestihe is[to sacrifice]καὶ kai
CONJκαίkaiandandθρηνήσεις thrēnēseis
V-FAI-2Sθρηνέωthrēneōto lamentthey shall lamentαὐτόν, auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandαἱ hai
T-NPFὁhothe/this/whotheθυγατέρες thugateres
N-NPFθυγάτηρthugatērdaughterdaughtersτῶν tōn
T-GPNὁhothe/this/whoof theἐθνῶν ethnōn
N-GPNἔθνοςethnosGentilesnationsθρηνήσουσιν thrēnēsousin
V-FAI-3Pθρηνέωthrēneōto lamentshall lamentαὐτόν· auton
D-ASMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐπ' ep
PREPἐπίepiupon/to/againstoverΑἴγυπτον aigupton
N-ASFΑἴγυπτοςaiguptosEgypt[reddish]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstoverπᾶσαν pasan
A-ASFπᾶςpasallallτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who ἰσχὺν ischun
N-ASFἰσχύςischusstrengthher strengthαὐτῆς autēs
D-GSFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]θρηνήσουσιν thrēnēsousin
V-FAI-3Pθρηνέωthrēneōto lamentthey shall lamentαὐτήν, autēn
D-ASFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]λέγει legei
V-PAI-3Sλέγωlegōto speaksaysκύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslordLordκύριος. kurios
N-NSMκύριοςkurioslordlord. 17 Tłum. GrEn. Толк. I stało się dwunastego roku, piętnastego dnia miesiąca, stało się słowo Pańskie do mnie mówiąc:В двенадцатом году, в пятнадцатый день того же месяца, было ко мне слово Господне:
И# бhсть во второенaдесzть лёто, пeрвагw мцcа въ пzтыйнaдесzть дeнь, бhсть сл0во гDне ко мнЁ гlz:
32,17Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPΚαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐγενήθη egenēthē
V-API-3Sγίνομαιginomaito beit happenedἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτῷ tō
T-DSNὁhothe/this/whotheδωδεκάτῳ dōdekatō
A-DSNδωδέκατοςdōdekatostwelfthtwelfthἔτει etei
N-DSNἔτοςetosyearyear,τοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whoof theπρώτου prōtou
A-GSMSπρῶτοςprōtosfirst[Mallothi]μηνὸς mēnos
N-GSMμένmenon the other hand[beautiful]πεντεκαιδεκάτῃ pentekaidekatē
A-DSFπεντεκαιδέκατοςpentekaidekatosfifteenthfifteenthτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who[that]μηνὸς mēnos
N-GSMμένmenon the other hand[beautiful]ἐγένετο egeneto
V-AMI-3Sγίνομαιginomaito be[3cameλόγος logos
N-NSMλόγοςlogosword1 wordκυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslord2 lord]πρός pros
PREPπρόςprosto/withtoμε me
P-ASμέmeme[Jehdeiah]λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying, 18 Tłum. GrEn. Толк. «Synu człowieczy, śpiewaj żałobnie nad gromadą Egiptu, a ściągnij jego samego i córki narodów mocnych do ziemi ostatniej, z tymi, którzy zstępują do dołu.сын человеческий! оплачь народ Египетский, и низринь его, его и дочерей знаменитых народов в преисподнюю, с отходящими в могилу.
сhне человёчь, восплaчисz њ крёпости є3гЂпетстэй (прекланsz преведи2 є3го2): и3 сведyтъ дщeрей є3гw2 мeртвыхъ kзhцы во глубинY земнyю ко низходsщымъ въ пр0пасть.
32,18Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPΥἱὲ huie
N-VSMυἱόςhuiossonO sonἀνθρώπου, anthrōpou
N-GSMἄνθρωποςanthrōposa humanof man,θρήνησον thrēnēson
V-AAM-2Sθρηνέωthrēneōto lamentlamentἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstoverτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheἰσχὺν ischun
N-ASFἰσχύςischusstrength[anguish]Αἰγύπτου, aiguptou
N-GSFΑἴγυπτοςaiguptosEgypt[reddish]καὶ kai
CONJκαίkaiandforκαταβιβάσουσιν katabibasousin
V-FAI-3Pκαταβιβάζωkatabibazōto bring down[3shall bring 5downαὐτῆς autēs
D-GSFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]τὰς tas
T-APFὁhothe/this/who1theθυγατέρας thugateras
N-APFθυγάτηρthugatērdaughter2daughters];τὰ ta
T-APNὁhothe/this/whotheἔθνη ethnē
N-APNἔθνοςethnosGentilesnationsνεκρὰς nekras
A-APFνεκρόςnekrosdeaddeadεἰς eis
PREPεἰςeistowardintoτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheβάθος bathos
N-ASNβάθοςbathosdepthdepthsτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whoof theγῆς gēs
N-GSFγῆgēearthearth,πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτοὺς tous
T-APMὁhothe/this/whothe onesκαταβαίνοντας katabainontas
V-PAPAPκαταβαίνωkatabainōto come/go downgoing downεἰς eis
PREPεἰςeistowardintoβόθρον· bothron
N-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASM 19 Tłum. GrEn. Толк. Od kogo jesteś piękniejszy? Zstąp i śpij z nieobrzezanymi!Кого ты превосходишь? сойди, и лежи с необрезанными.
T в0дъ благолёпнw сни1ди и3 поспи2 съ неwбрёзаными.
32,19Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABP 20 Tłum. GrEn. Толк. Wpośród zabitych mieczem polegną; miecz dany jest, przyciągnęli go i wszystkie ludy jego.Те падут среди убитых мечом, и он отдан мечу; влеките его и все множество его.
СредЁ ћзвеныхъ мечeмъ падyтъ съ ни1мъ, и3 ќспнетъ всS крёпость є3гw2.
32,20Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἐν en
PREPἐνenin/on/amongAmongμέσῳ mesō
A-DSMμέσοςmesosmidstmidstτραυματιῶν traumatiōn
N-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPM μαχαίρας machairas
N-APFμάχαιραmachairaswordby swordπεσοῦνται pesountai
V-FMI-3Pπίπτωpiptōto collapsethey shall fallμετ' met
PREPμετάmetawith/afterwithαὐτοῦ, autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandκοιμηθήσεται koimēthēsetai
V-FPI-3Sκοιμάωkoimaōto sleep[3shall sleepπᾶσα pasa
A-NSFπᾶςpasall1allἡ hē
T-NSFὁhothe/this/who ἰσχὺς ischus
N-NSFἰσχύςischusstrength2of his strength].αὐτοῦ. autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 21 Tłum. GrEn. Толк. Mówić do niego będą między mocarzami najmocniejsi spośród otchłani, którzy z pomocnikami jego zstąpili i zasnęli, nieobrzezańcy, mieczem pobici.Среди преисподней будут говорить о нем и о союзниках его первые из героев; они пали и лежат там между необрезанными, сраженные мечом.
И# рекyтъ ти2 и3споли1ни: во глубинЁ пр0пасти бyди, когw2 лyчши є3си2 ты2; сни1ди и3 лsзи съ неwбрёзаными средЁ ћзвеныхъ мечeмъ.
32,21Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐροῦσίν erousin
V-FAI-3Pἐρέω, ἐρῶereō erōto speak[3shall sayσοι soi
P-DSσοίsoiyou[chaff]οἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/who1theγίγαντες gigantes
N-NPMstrong:GN-NPMstrong:GN-NPMstrong:GN-NPM ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginβάθει bathei
A-DSMβαθύςbathusdeep[treacherous]βόθρου bothrou
N-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSM γίνου, ginou
V-PMM-2Sγίνομαιginomaito be[Belteshazzar]τίνος tinos
I-GSNτίςtiswhich?[to bray]κρείττων kreittōn
A-NSMκρείττωνkreittōnstronger[to shoot]εἶ; ei
V-PAI-2Sεἰeiif[clod]κατάβηθι katabēthi
V-APM-2Sκαταβαίνωkatabainōto come/go downyou go downκαὶ kai
CONJκαίkaiandandκοιμήθητι koimēthēti
V-APM-2Sκοιμάωkoimaōto sleepsleepμετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithἀπεριτμήτων aperitmētōn
A-GPMἀπερίτμητοςaperitmētosuncircumciseduncircumcised!Ἐν en
PREPἐνenin/on/among[gold]μέσῳ mesō
A-DSMμέσοςmesosmidstmidstτραυματιῶν traumatiōn
N-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPM μαχαίρας. machairas
N-APFμάχαιραmachairaswordby sword. 22 Tłum. GrEn. Толк. — Tam Assur i wszystka zgraja jego, wokoło niego groby jego, wszyscy pozabijani i którzy polegli od miecza.Там Ассур и все полчище его, вокруг него гробы их, все пораженные, павшие от меча.
Тaмw ґссyръ и3 вeсь с0нмъ є3гw2, и3 вси2 ћзвеніи тaмw дaшасz, и3 гр0бъ и4хъ во глубинЁ пр0пасти, и3 бhсть с0нмъ є3гw2 w4крестъ гр0ба є3гw2, вси2 ћзвеніи пaдшіи мечeмъ,
32,22Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἐκεῖ ekei
ADVἐκεῖekeithereThereΑσσουρ assour
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandπᾶσα pasa
A-NSFπᾶςpasallallἡ hē
T-NSFὁhothe/this/who συναγωγὴ sunagōgē
N-NSFσυναγωγήsunagōgēsynagoguehis gatheringαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]πάντες pantes
A-NPMπᾶςpasallallτραυματίαι traumatiai
N-NPMstrong:GN-NPMstrong:GN-NPMstrong:GN-NPM ἐκεῖ ekei
ADVἐκεῖekeithere[to fold]ἐδόθησαν, edothēsan
V-API-3Pδίδωμιdidōmito give[bath]καὶ kai
CONJκαίkaiand[desire]ἡ hē
T-NSFὁhothe/this/who ταφὴ tafē
N-NSFταφήtafēburial (place)[to look]αὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐν en
PREPἐνenin/on/among βάθει bathei
A-DSMβαθύςbathusdeep[treacherous]βόθρου, bothrou
N-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSMstrong:GN-GSM καὶ kai
CONJκαίkaiand[desire]ἐγενήθη egenēthē
V-API-3Sγίνομαιginomaito be[Belteshazzar]ἡ hē
T-NSFὁhothe/this/who συναγωγὴ sunagōgē
N-NSFσυναγωγήsunagōgēsynagogue[uprising]αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]περικύκλῳ perikuklō
ADVstrong:GADVstrong:GADVstrong:GADV τοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who[that]μνήματος mnēmatos
N-GSNμνῆμαmnēmatomb[green]αὐτοῦ, autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]πάντες pantes
A-NPMπᾶςpasall[tongue]οἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/who[that]τραυματίαι traumatiai
N-NPMstrong:GN-NPMstrong:GN-NPMstrong:GN-NPM οἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/who[that]πεπτωκότες peptōkotes
V-RAPRPπίπτωpiptōto collapsehaving fallenμαχαίρᾳ, machaira
N-DSFμάχαιραmachairaswordby sword; 23 Tłum. GrEn. Толк. Tych groby są położone na samym dnie dołu, a była zgraja jego wokoło grobu jego, wszyscy pozabijani i polegli od miecza, którzy niegdyś szerzyli postrach na ziemi żyjących.Гробы его поставлены в самой глубине преисподней, и полчище его вокруг гробницы его, все пораженные, павшие от меча, те, которые распространяли ужас на земле живых.
и5же дaша гр0бы є3гw2 во стeгнэхъ рвA, и3 бhсть с0нмъ є3гw2 w4крестъ гр0ба є3гw2, вси2 тjи ћзвеніи пaдающіи мечeмъ, и5же дaша стрaхъ св0й на земли2 живhхъ.
32,23Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPοἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/whothe onesδόντες dontes
V-AAPRPδίδωμιdidōmito givegivenτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/who φόβον fobon
N-ASMφόβοςfobosfearthem fearαὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponγῆς gēs
N-GSFγῆgēearthlandζωῆς. zōēs
N-GSFζωήzōēlifeof life. 24 Tłum. GrEn. Толк. — Tam Elam i wszystka zgraja jego wokoło grobu jego, ci wszyscy pozabijani i padający od miecza, którzy zstąpili nieobrzezani do ziemi ostatniej, którzy szerzyli po- strach przed sobą na ziemi żyjących i ponieśli sromotę swą z tymi, którzy zstępują do dołu.Так Елам со всем множеством своим вокруг гробницы его, все они пораженные, павшие от меча, которые необрезанными сошли в преисподнюю, которые распространили собою ужас на земле живых и несут позор свой с отшедшими в могилу.
Тaмw є3лaмъ и3 всS си1ла є3гw2 w4крестъ гр0ба є3гw2, вси2 ћзвеніи пaдшіи мечeмъ и3 низходsщіи неwбрёзани во глубинY земнyю, дaвшіи стрaхъ св0й на земли2 живhхъ:
32,24Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἐκεῖ ekei
ADVἐκεῖekeithereThereΑιλαμ ailam
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandπᾶσα pasa
A-NSFπᾶςpasallallἡ hē
T-NSFὁhothe/this/who δύναμις dunamis
N-NSFδύναμιςdunamispowerhis forceαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]περικύκλῳ perikuklō
ADVstrong:GADVstrong:GADVstrong:GADV τοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who μνήματος mnēmatos
N-GSNμνῆμαmnēmatombhis tomb;αὐτοῦ, autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]πάντες pantes
A-NPMπᾶςpasallallοἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/whotheτραυματίαι traumatiai
N-NPMstrong:GN-NPMstrong:GN-NPMstrong:GN-NPM οἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/who πεπτωκότες peptōkotes
V-RAPRPπίπτωpiptōto collapsehaving fallenμαχαίρᾳ machaira
N-DSFμάχαιραmachairaswordby sword,καὶ kai
CONJκαίkaiandandοἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/whothe onesκαταβαίνοντες katabainontes
V-PAPRPκαταβαίνωkatabainōto come/go downgoing downἀπερίτμητοι aperitmētoi
A-NPMἀπερίτμητοςaperitmētosuncircumciseduncircumcisedεἰς eis
PREPεἰςeistowardintoγῆς gēs
N-GSFγῆgēearth[2of earthβάθος, bathos
N-ASNβάθοςbathosdepth1 depth],οἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/whothe onesδεδωκότες dedōkotes
V-RAPRPδίδωμιdidōmito giveputtingαὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]φόβον fobon
N-ASMφόβοςfobosfearfearἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponγῆς gēs
N-GSFγῆgēearthlandζωῆς zōēs
N-GSFζωήzōēlifeof life;καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐλάβοσαν elabosan
V-AAI-3Pλαμβάνωlambanōto takethey tookτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheβάσανον basanon
N-ASFβάσανοςbasanostormenttheir tormentαὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]μετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/who καταβαινόντων katabainontōn
V-PAPGPκαταβαίνωkatabainōto come/go downgoing downεἰς eis
PREPεἰςeistowardintoβόθρον bothron
N-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASM 25 Tłum. GrEn. Толк. Wpośród pobitych postawili łoże jego wśród wszystkich ludów jego, wokoło niego grób jego, ci wszyscy nieobrzezani i pozabijani mieczem; bo szerzyli postrach przed sobą na ziemi żyjących i ponieśli sromotę swą z tymi, którzy zstępują do dołu, wpośród zabitych położeni są.-Среди пораженных дали ложе ему со всем множеством его; вокруг него гробы их, все необрезанные, пораженные мечом; и как они распространяли ужас на земле живых, то и несут на себе позор наравне с отшедшими в могилу и положены среди пораженных.
и3 пріsша мучeніе своE съ низходsщими въ пр0пасть, средЁ ћзвеныхъ.
32,25Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἐν en
PREPἐνenin/on/amongInμέσῳ mesō
A-DSMμέσοςmesosmidstmidstτραυματιῶν. traumatiōn
N-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPM 26 Tłum. GrEn. Толк. Tam Mosoch i Tubal i wszystka zgraja jego, wokoło niego groby jego, ci wszyscy nieobrzezańcy i pozabijani i upadli od miecza, bo szerzyli postrach przed sobą na ziemi żyjących.Там Мешех и Фувал со всем множеством своим; вокруг него гробы их, все необрезанные, пораженные мечом, потому что они распространяли ужас на земле живых.
Тaмw дaшасz мос0хъ, и3 fовeль, и3 всS си1ла є3гw2, w4крестъ гр0ба є3гw2, вси2 неwбрёзанніи ћзвеніи t мечA, дaвшіи стрaхъ св0й на земли2 жи1зни.
32,26Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἐκεῖ ekei
ADVἐκεῖekeithereThereἐδόθησαν edothēsan
V-API-3Pδίδωμιdidōmito givethey putΜοσοχ mosoch
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandΘοβελ thobel
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI καὶ kai
CONJκαίkaiandandπᾶσα pasa
A-NSFπᾶςpasallallἡ hē
T-NSFὁhothe/this/who ἰσχὺς ischus
N-NSFἰσχύςischusstrengthhis strengthαὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]περικύκλῳ perikuklō
ADVstrong:GADVstrong:GADVstrong:GADV τοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who μνήματος mnēmatos
N-GSNμνῆμαmnēmatombhis tomb;αὐτοῦ, autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]πάντες pantes
A-NPMπᾶςpasallallτραυματίαι traumatiai
N-NPMstrong:GN-NPMstrong:GN-NPMstrong:GN-NPM αὐτοῦ, autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]πάντες pantes
A-NPMπᾶςpasallallἀπερίτμητοι aperitmētoi
A-NPMἀπερίτμητοςaperitmētosuncircumciseduncircumcised ones,τραυματίαι traumatiai
N-NPMstrong:GN-NPMstrong:GN-NPMstrong:GN-NPM ἀπὸ apo
PREPἀπόapofrombyμαχαίρας, machairas
N-APFμάχαιραmachairaswordsword,οἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/who δεδωκότες dedōkotes
V-RAPRPδίδωμιdidōmito giveputtingτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whothe onesφόβον fobon
N-ASMφόβοςfobosfeartheir fearαὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponγῆς gēs
N-GSFγῆgēearthlandζωῆς· zōēs
N-GSFζωήzōēlifeof life. 27 Tłum. GrEn. Толк. A nie będą spać z mocarzami i z upadłymi i z nieobrzezańcami, którzy zstąpili do otchłani z orężem swym i położyli miecze swe pod głowami swymi; i były nieprawości ich na kościach ich, bo postrachem mocarzów byli na ziemi żyjących.Не должны ли и они лежать с павшими героями необрезанными, которые с воинским оружием своим сошли в преисподнюю и мечи свои положили себе под головы, и осталось беззаконие их на костях их, потому что они, как сильные, были ужасом на земле живых.
И# ўсп0ша со и3споли6ны пaдшими t вёка, и5же снид0ша во ѓдъ во nрyжіи в0инстэмъ и3 положи1ша мечы2 сво‰ под8 главы6 сво‰, и3 бhша беззакHніz и4хъ на костeхъ и4хъ, ћкw ўстраши1ша всёхъ во житіи2 своeмъ, и3 стрaхъ си6льнымъ бhша на земли2 живyщымъ.
32,27Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐκοιμήθησαν ekoimēthēsan
V-API-3Pκοιμάωkoimaōto sleepthey sleepμετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whotheγιγάντων gigantōn
N-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPM τῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/who πεπτωκότων peptōkotōn
V-RAPGPπίπτωpiptōto collapsehaving fallenἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromαἰῶνος, aiōnos
N-GSMαἰώνaiōnan ageeon,οἳ hoi
R-NPMὁhothe/this/who κατέβησαν katebēsan
V-AAI-3Pκαταβαίνωkatabainōto come/go downwent downεἰς eis
PREPεἰςeistowardintoᾅδου hadou
N-GSMᾍδηςhadēsHadesHadesἐν en
PREPἐνenin/on/amongwithὅπλοις hoplois
N-DPNὅπλονhoplonweaponweaponsπολεμικοῖς polemikois
A-DPNstrong:GA-DPNstrong:GA-DPNstrong:GA-DPN καὶ kai
CONJκαίkaiandandἔθηκαν ethēkan
V-AAI-3Pτίθημιtithēmito placethey putτὰς tas
T-APFὁhothe/this/who μαχαίρας machairas
N-APFμάχαιραmachairaswordtheir swordsαὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὑπὸ hupo
PREPὑπόhupoby/underunderτὰς tas
T-APFὁhothe/this/who κεφαλὰς kefalas
N-APFκεφαλήkefalēheadtheir heads,αὐτῶν· autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandἐγενήθησαν egenēthēsan
V-API-3Pγίνομαιginomaito be[2cameαἱ hai
T-NPFὁhothe/this/who ἀνομίαι anomiai
N-NPFἀνομίαanomialawlessness1their lawless deeds]αὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponτῶν tōn
T-GPNὁhothe/this/who ὀστῶν ostōn
N-GPNὀστέονosteonbonetheir bones,αὐτῶν, autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceforἐξεφόβησαν exefobēsan
V-AAI-3Pἐκφοβέωekfobeōto terrifythey were frightenedγίγαντας gigantas
N-APMstrong:GN-APMstrong:GN-APMstrong:GN-APM ἐν en
PREPἐνenin/on/amongduringγῇ gē
N-DSFγῆgēearth[tribute]ζωῆς. zōēs
N-GSFζωήzōēlifetheir life. 28 Tłum. GrEn. Толк. A tak i ty wpośród nieobrzezańców skruszony będziesz i zaśniesz z pobitymi mieczem.И ты будешь сокрушен среди необрезанных и лежать с пораженными мечом.
И# ты2 посредЁ неwбрёзанныхъ сокруши1шисz и3 поспи1ши со ћзвеными мечeмъ.
32,28Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndσὺ su
P-NSσύsuyou[rest]ἐν en
PREPἐνenin/on/among[2inμέσῳ mesō
A-DSMμέσοςmesosmidst3 midstἀπεριτμήτων aperitmētōn
A-GPMἀπερίτμητοςaperitmētosuncircumcised4of uncircumcisedκοιμηθήσῃ koimēthēsē
V-FPI-2Sκοιμάωkoimaōto sleepshall sleepμετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithτετραυματισμένων tetraumatismenōn
V-RPPGPτραυματίζωtraumatizōto woundones being slainμαχαίρᾳ. machaira
N-DSFμάχαιραmachairaswordby sword. 29 Tłum. GrEn. Толк. — Tam Idumea i królowie jej i wszyscy książęta jej, którzy złożeni są z wojskiem swym przy pobitych mieczem i którzy z nieobrzezanymi zasnęli i z tymi, którzy zstępują do dołu.Там Едом и цари его и все князья его, которые при всей своей храбрости положены среди пораженных мечом; они лежат с необрезанными и сошедшими в могилу.
Тaмw є3дHмъ и3 цaріе є3гw2 и3 вси2 кн‰зи ґссyрwвы, дaвшіи крёпость свою2 на ћзву мeчную: сjи со ћзвеными ўсп0ша, съ низходsщими въ р0въ.
32,29Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἐκεῖ ekei
ADVἐκεῖekeithereThereἐδόθησαν edothēsan
V-API-3Pδίδωμιdidōmito givegivingοἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/who ἄρχοντες archontes
N-NPMἄρχωνarchōnrulerrulers.Ασσουρ assour
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI οἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/whotheδόντες dontes
V-AAPRPδίδωμιdidōmito give[bath]τὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whothe onesἰσχὺν ischun
N-ASFἰσχύςischusstrengththeir strengthαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]εἰς eis
PREPεἰςeistowardtoτραῦμα trauma
N-ASNτραῦμαtraumawoundwoundμαχαίρας· machairas
N-APFμάχαιραmachairaswordof sword;οὗτοι houtoi
D-NPMοὗτοςhoutosthis/he/she/ittheseμετὰ meta
PREPμετάmetawith/after[2withτραυματιῶν traumatiōn
N-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPM ἐκοιμήθησαν, ekoimēthēsan
V-API-3Pκοιμάωkoimaōto sleep1sleep],μετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithκαταβαινόντων katabainontōn
V-PAPGPκαταβαίνωkatabainōto come/go downones going downεἰς eis
PREPεἰςeistowardintoβόθρον. bothron
N-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASM 30 Tłum. GrEn. Толк. — Tam książęta północni wszyscy i wszyscy łowcy, którzy zawiedzeni są z pobitymi, lękający się i od męstwa swego zawstydzeni, którzy zasnęli nieobrzezani z zabitymi mieczem i ponieśli sromotę swą z tymi, którzy zstępują do dołu.Там властелины севера, все они и все Сидоняне, которые сошли туда с пораженными, быв посрамлены в могуществе своем, наводившем ужас, и лежат они с необрезанными, пораженными мечом, и несут позор свой с отшедшими в могилу.
Тaмw кн‰зи сёверстіи вси2, тaмw вси2 воевHды ґссyрwвы, и5же сведeни бhша со ћзвеными со стрaхомъ свои1мъ и3 со крёпостію своeю стыдsщесz, ўсп0ша неwбрёзанніи со ћзвеными мечeмъ, и3 пріsша мучeніе своE съ низходsщими въ пр0пасть.
32,30Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἐκεῖ ekei
ADVἐκεῖekeithereThereοἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/whotheἄρχοντες archontes
N-NPMἄρχωνarchōnrulerrulersτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/whoof theβορρᾶ borra
N-GSMβορρᾶςborrasthe northnorth,πάντες pantes
A-NPMπᾶςpasallallστρατηγοὶ stratēgoi
N-NPMστρατηγόςstratēgosofficer/magistratecommandantsΑσσουρ assour
N-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRIstrong:GN-PRI οἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/whotheκαταβαίνοντες katabainontes
V-PAPRPκαταβαίνωkatabainōto come/go downgoing downτραυματίαι traumatiai
N-NPMstrong:GN-NPMstrong:GN-NPMstrong:GN-NPM σὺν sun
PREPσύνsunwithwithτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whothe onesφόβῳ fobō
N-DSMφόβοςfobosfearfearαὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndτῇ tē
T-DSFὁhothe/this/whotheἰσχύι ischui
N-DSFἰσχύςischusstrengththeir strengthαὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐκοιμήθησαν ekoimēthēsan
V-API-3Pκοιμάωkoimaōto sleepthey sleepἀπερίτμητοι aperitmētoi
A-NPMἀπερίτμητοςaperitmētosuncircumciseduncircumcisedμετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithτραυματιῶν traumatiōn
N-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPM μαχαίρας machairas
N-APFμάχαιραmachairaswordof sword;καὶ kai
CONJκαίkaiandandἀπήνεγκαν apēnenkan
V-AAI-3Pἀποφέρωapoferōto carry offthey carry awayτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who βάσανον basanon
N-ASFβάσανοςbasanostormenttheir tormentαὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]μετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/who καταβαινόντων katabainontōn
V-PAPGPκαταβαίνωkatabainōto come/go downgoing downεἰς eis
PREPεἰςeistowardintoβόθρον. bothron
N-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASM 31 Tłum. GrEn. Толк. — Widział ich Faraon i ucieszył się ze wszystkiej zgrai swej, która jest mieczem pobita; Faraon i wszystko wojsko jego, mówi Pan Bóg.Увидит их фараон и утешится о всем множестве своем, пораженном мечом, фараон и все войско его, говорит Господь Бог.
Тёхъ ќзритъ цaрь фараHнъ и3 ўтёшитсz њ всeй крёпости и4хъ: фараHнъ и3 ћзвеніи мечeмъ и3 всS си1ла є3гw2, гlетъ ґдwнаJ гDь.
32,31Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἐκείνους ekeinous
D-APMἐκεῖνοςekeinosthatThoseὄψεται opsetai
V-FMI-3Sὀπτάνομαιoptanomaito appear[to long]βασιλεὺς basileus
N-NSMβασιλεύςbasileusking1kingΦαραω faraō
N-PRIΦαραώfaraōPharaoh[flower]καὶ kai
CONJκαίkaiandandπαρακληθήσεται paraklēthēsetai
V-FPI-3Sπαρακαλέωparakaleōto plead/comforthe shall be comfortedἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstoverπᾶσαν pasan
A-ASFπᾶςpasallallτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who ἰσχὺν ischun
N-ASFἰσχύςischusstrengththeir strength.αὐτῶν, autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]λέγει legei
V-PAI-3Sλέγωlegōto speaksaysκύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslordLordκύριος. kurios
N-NSMκύριοςkurioslordlord. 32 Tłum. GrEn. Толк. Bo puściłem postrach mój na ziemię żyjących, i zasnął wpośród nieobrzezańców z pobitymi mieczem, Faraon i wszystka zgraja jego, mówi Pan Bóg.»Ибо Я распространю страх Мой на земле живых, и положен будет фараон и все множество его среди необрезанных с пораженными мечом, говорит Господь Бог.Ћкw дaхъ стрaхъ м0й на земли2 жи1зни, и3 ќспнетъ средЁ неwбрёзанныхъ со ћзвеными мечeмъ фараHнъ, и3 всE мн0жество є3гw2 съ ни1мъ, гlетъ ґдwнаJ гDь.32,32Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceForδέδωκα dedōka
V-RAI-1Sδίδωμιdidōmito giveI have putτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheφόβον fobon
N-ASMφόβοςfobosfearfearαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponγῆς gēs
N-GSFγῆgēearthlandζωῆς, zōēs
N-GSFζωήzōēlifeof life;καὶ kai
CONJκαίkaiandyetκοιμηθήσεται koimēthēsetai
V-FPI-3Sκοιμάωkoimaōto sleephe shall sleepἐν en
PREPἐνenin/on/amonginμέσῳ mesō
A-DSMμέσοςmesosmidstmidstἀπεριτμήτων aperitmētōn
A-GPMἀπερίτμητοςaperitmētosuncircumcisedof uncircumcisedμετὰ meta
PREPμετάmetawith/afterwithτραυματιῶν traumatiōn
N-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPMstrong:GN-GPM μαχαίρας, machairas
N-APFμάχαιραmachairaswordsword,Φαραω faraō
N-PRIΦαραώfaraōPharaoh[flower]καὶ kai
CONJκαίkaiandandπᾶν pan
A-NSNπᾶςpasallallτὸ to
T-NSNὁhothe/this/who πλῆθος plēthos
N-NSNπλῆθοςplēthosmultitudehis multitude,αὐτοῦ, autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]λέγει legei
V-PAI-3Sλέγωlegōto speaksaysκύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslordLordκύριος. kurios
N-NSMκύριοςkurioslordlord.
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes