Styl fragmentu
*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia
Styl fragmentu
*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia
Księga Kapłańska
CZĘŚĆ I (1,1 — 10,20)Prawo ofiar.I. Obrządek ofiar. (1,1 — 7,38)
CAŁOPALENIA (1,1- I 7). Wstęp ogólny (1,1-2). Bydło większe (3-9), bydło drobne (10-13), ptaki (14-17).
11 I zawołał Pan Mojżesza, i rzekł doń z przybytku świadectwa mówiąc:2 «Mów synom Izraelowym i rzeczesz do nich: Gdy kto z was chce złożyć ofiarę Panu z bydła, to jest z wołów albo z owiec chce złożyć ofiary:3 jeśliby całopaleniem była jego ofiara i z rogatego bydła, samca bez skazy przywiedzie do wejścia przybytku świadectwa, aby sobie ubłagać Pana4 I położy rękę na głowę ofiary, a będzie przyjemna i pomocna ku oczyszczeniu jego;5 i zabije cielca przed Panem, i ofiarują synowie Aaronowi, kapłani, krew jego wylewając ją wkoło ołtarza, który jest przed wejściem do przybytku.6 I obłupiwszy skórę ofiary7, porąbią członki na sztuki i podpalą ogień na ołtarzu, stos drew pierwej ułożywszy.8 A członki, które są porąbane, na wierzchu w porządku położą, to jest głowę i wszystko, co jest przy wątrobie, jelita też i nogi, opłukane w wodzie.9 I spali je kapłan na ołtarzu jako całopalenie i jako wdzięczną wonność Panu.10 — A jeśli ofiara jest z drobnego bydła, całopalenie z owiec albo z kóz, odda samca bez skazy11 i zabije go u boku ołtarza, który jest zwrócony ku północy, przed Panem, a krew jego wyleją na ołtarz synowie Aaronowi wkoło.12 I rozbiorą członki, głowę i wszystko, co jest przy wątrobie, i włożą na drwa, pod które ma być podłożony ogień, jelita zaś i nogi wypłuczą w wodzie.13 A wszystko, co ofiarowano, spali kapłan na ołtarzu jako całopalenie i wonność najwdzięczniejszą Panu.14 — A jeśliby z ptactwa była całopalna ofiara Panu, z synogarlic, albo gołąbiąt,15 zaniesie ją kapłan do ołtarza i skręci jej głowę przy szyi, a przerwawszy miejsce rany, da wyciec krwi na kraj ołtarza;16 pęcherzyk zaś gardzielny i pierze rzuci blisko ołtarza ku wschodniej stronie, na miejsce, gdzie popiół wysypują;17 i połamie skrzydła jej, lecz nie pokraje ani przetnie jej żelazem, i spali na ołtarzu, podłożywszy pod drwa ogień. Całopalenie to jest i ofiara woni najwdzięczniejszej Panu. OFIARY CHLEBNE (2,1-16). Ofiara z mąki przedniej (2,1-3). Placki pieczone w piecu, na patelni, w rondlu (4-10). Kwas i miód wykluczone (11-12). Przyprawienie solą (13). Dar pierwocin (14-16).
21 Z Gdy kto przyniesie obiatę na ofiarę Panu, biała mąka będzie ofiarą jego, i naleje na nią oliwy i włoży kadzidło.2 I przyniesie do synów Aaronowych, kapłanów, z których jeden weźmie garść pełną mąki białej i oliwy, i wszystko kadzidło, i położy jako pamiątkę na ołtarzu, na wonność najwdzięczniejszą Panu.3 A co zostanie z ofiary, będzie Aarona i synów jego jako prześwięte z ofiar Pańskich.4 — Ale gdy chcesz złożyć na ofiarę coś upieczonego w piecu, z białej mąki będzie, to jest chleby bez kwasu oliwą rozmieszane i placki przaśne pomazane oliwą.5 Jeśli z patelni będzie obiata twoja, z białej mąki, oliwą rozmieszanej i bez kwasu,6 podzielisz ją na kawałki i wlejesz na nią oliwy.7 Ale jeśli z rusztu będzie ofiara, także biała mąka oliwą będzie zaczyniona,8 i przyniesiesz ją Panu, i oddasz w ręce kapłana.9 Gdy on ją będzie ofiarował, weźmie pamiętne z ofiary i spali na ołtarzu na wonność wdzięczną Panu.10 A cokolwiek zostanie, będzie Aarona i synów jego, jako prześwięte z obiat Pańskich.11 — Wszelka obiata, którą ofiarują Panu, bez kwasu czyniona będzie, i bynajmniej kwasu ani miodu nie będą palić w ofierze Panu.12 Pierwociny tylko tych rzeczy będziecie ofiarować i dary, ale na ołtarz nie włożą ich na wonność wdzięczną.13 Cokolwiek jako obiatę ofiarujesz, solą posolisz i nie odejmiesz soli przymierza z Bogiem twoim od ofiary twojej. Przy wszelkiej obiacie twojej ofiarujesz sól.14 — Jeśli zaś ofiarujesz dar pierwszego zboża twego Panu z kłosów jeszcze zielonych, będziesz prażył ogniem i zetrzesz je jako krupy, i tak ofiarujesz pierwociny twoje Panu;15 i nalejesz z wierzchu oliwy, i włożysz kadzidło, bo jest to obiata Pańska.16 A kapłan spali z niej na pamiątkę daru część startych krup i oliwy, i kadzidło wszystko. OFIARY ZAPOKOJNE (3,1-17). Bydło większe (3,1-5). Bydło drobne (6), baranek (7-11) albo koza (12-16). Zakończenie (17).
31 Jeśliby ofiarą zapokojną była czyja ofiara, a chciałby ją złożyć z bydła rogatego, samca albo samicę bez skazy ofiaruje przed Panem.2 I położy rękę na głowie ofiary swej, i zabiją ją w wejściu do przybytku świadectwa, a synowie Aaronowi, kapłani, wyleją krew wkoło ołtarza.3 I złożą z ofiar zapokojnych na obiatę Panu łój, który okrywa wnętrze, i cokolwiek jest tłustości wewnątrz:4 dwie nerki z łojem, który okrywa trzewia, i siatkę wątroby z nereczkami.5 I podłożywszy ogień pod drwa, spalą to na ołtarzu jako całopalenie, na obiatę najwdzięczniejszej wonności Panu.6 — A jeśli z owiec będzie dar i zapokojna ofiara, bądź samca ofiaruje bądź samicę, bez skazy będą.7 Jeśli baranka będzie ofiarował przed Panem,8 położy rękę swą na głowę ofiary swej i zabiją ją w wejściu do przybytku świadectwa, i wyleją synowie Aaronowi krew jej wkoło ołtarza.9 I złożą z ofiary zapokojnej na ofiarę Panu: łój i ogon wszystek, z nerkami,10 i tłuszcz, który okrywa brzuch i wszystkie wnętrzności, i obydwie nereczki z tłuszczem, który jest przy trzewiach, i siatkę wątroby z nereczkami.11 I spali je kapłan na ołtarzu na strawę ognia i obiaty dla Pana.12 Jeśliby koza była obiatą jego i ofiarowałby ją Panu, 13 położy rękę swą na jej głowę i ofiaruje ją w wejściu przybytku świadectwa, a synowie Aaronowi wyleją krew jej wkoło ołtarza.14 I wezmą z niej na pastwę ognia Pańskiego łój, który okrywa brzuch i który zakrywa wszystkie wnętrzności15 dwie nerki z siatką, która jest na nich przy trzewiach, i tłuszcz wątroby z nereczkami.16 I spali je na ołtarzu kapłan na strawę ognia i najwdzięczniejszą woń. 17 Wszelki łój będzie Pański prawem wiecznym w pokoleniach waszych i wszech mieszkaniach waszych: ani krwi, ani łoju zgoła jeść nie będziecie.» OFIARY ZA GRZECH (4,1- 5,13). Wstęp (4,1-2). Za grzech arcykapłana (3-12), ludu (13-21), księcia (22-26). Za grzech człowieka z ludu: ofiara kozy (27-31), owcy (32-35). Wypadki przepisanej ofiary (5,1-6). Ofiara ubogiego: synogarlice albo gołąbki (7-10), przednia mąka (11-13).
41 I rzekł Pan do Mojżesza mówiąc:2 Mów synom Izraelowym: Jeśliby kto zgrzeszył z niewiadomości i uczynił z wszystkich przykazań Pana coś, o czym przykazał, aby nie czyniono:3 jeśliby kapłan, który jest namaszczony, zgrzeszył przywodząc lud ku grzechowi, ofiaruje za grzech swój cielca bez skazy Panu.4 I przywiedzie go do wejścia przybytku świadectwa przed Pana i położy rękę na głowę jego i zabije go Panu.5 Zaczerpnie też nieco z krwi cielca i wniesie ją do przybytku świadectwa.6 A umoczywszy palec we krwi pokropi nią siedemkroć przed Panem w stronę zasłony świątyni.7 I włoży z tejże krwi na rogi ołtarza kadzenia najwdzięczniejszego Panu, który jest w przybytku świadectwa, a całą resztę krwi wyleje na podstawę ołtarza całopalenia, który jest w wejściu do przybytku.8 A łój cielca wyjmie za grzech, tak ten, który okrywa wnętrzności, jak i wszystko, co we wnętrzu jest:9 dwie nereczki i siatkę, która na nich jest przy trzewiach,10 i tłuszcz wątroby z nereczkami, jak się wybiera z cielca ofiary zapokojnej i spali je na ołtarzu całopalenia.11 A skórę i wszystko mięso z głową i z nogami, i z wnętrznościami, i z gnojem,12 i z resztą ciała wyniesie za obóz na miejsce czyste, gdzie wysypują popiół, i spali je na stosie drew, i spalone będą na miejscu, gdzie się wysypuje popiół. 13 — A jeśliby wszystek lud izraelski nie wiedział i z niewiadomości uczynił, co przeciw przykazaniu Pańskiemu jest,14 a potem by obaczył grzech swój, ofiaruje za grzech swój cielca i przywiedzie go do wejścia przybytku.15 I włożą starsi z ludu ręce swe na głowę jego przed Panem, i zabiją cielca przed oblicznością Pańską,16 a kapłan, który jest pomazany, wniesie nieco z krwi jego do przybytku świadectwa i umoczywszy palec,17 pokropi siedemkroć w stronę zasłony.18 I włoży z tejże krwi na rogi ołtarza, który jest przed Panem w przybytku świadectwa, a resztę owej krwi wyleje przy podstawie ołtarza całopalenia, który jest przed wejściem do przybytku świadectwa.19 I wszystek łój jego weźmie i spali na ołtarzu,20 tak czyniąc i z tym cielcem, jak uczynił i pierwej; a gdy się będzie kapłan modlił za nimi, będzie im Pan miłościw.21 A samego cielca wyniesie za obóz i spali jak i poprzedniego cielca, bo jest za grzech zgromadzenia.22 — Jeśliby zgrzeszył książę i uczynił nieświadomie jedno z wielu, co się Pańskim zakonem zakazuje,23 a potem by obaczył grzech swój, złoży na ofiarę Panu kozła od kóz bez skazy.24 I położy rękę swą na głowę jego, i zabije go na miejscu, gdzie zwykli zabijać całopalenie przed Panem, ponieważ za grzech jest;25 a kapłan umoczy palec we krwi ofiary za grzech i dotknie rogów ołtarza całopalenia, a resztę wyleje u podstawy jego,26 łój zaś spali na wierzchu, jak to jest zwyczajem czynić przy ofiarach zapokojnych; i będzie się kapłan modlił zań i za grzech jego, a będzie mu odpuszczony.27 — Jeśliby kto z ludu ziemi zgrzeszył nieświadomie i uczynił cokolwiek z tych rzeczy, których się zakonem Pańskim zakazuje,28 i wystąpiłby, a poznał grzech swój, ofiaruje kozę bez skazy.29 I włoży rękę na głowę ofiary, która za grzech jest, i zabije ją na miejscu całopalenia.30 I weźmie kapłan nieco z krwi na palec swój, a dotknąwszy się rogów ołtarza całopalenia, resztę wyleje u podstawy jego.31 A wybrawszy wszystek tłuszcz, jak się wybiera z ofiar zapokojnych, spali na ołtarzu na wonność wdzięczności Panu i będzie się modlił za niego, a będzie mu odpuszczone.32 — A jeśliby z drobnego bydła składał ofiarę za grzech, to jest owcę bez skazy,33 położy rękę na głowę jej i zabije ją na miejscu, kędy biją ofiary całopalenia.34 I weźmie kapłan nieco z krwi jej palcem swym, a dotknąwszy się rogu ołtarza całopalenia, resztę wyleje u podstawy jego.35 Wszystek też łój wybrawszy, jak się wybiera łój z barana, którego składają w ofierze zapokojnej, spali na ołtarzu na zapał Panu; i będzie się modlił zań i za grzech jego, a będzie mu odpuszczone.
51 Jeśliby kto zgrzeszył, że usłyszał głos przysięgającego, a był świadkiem, iż albo sam widział albo wie o tym: jeśli nie oznajmi, poniesie nieprawość swoją.2 Kto się dotknie czego nieczystego, czy to zabitego przez zwierzę czy przez się zdechłego, czy jakiegokolwiek innego płazu, a zapomni o nieczystości swojej, winien jest i popełnił występek.3 A jeśli się dotknie czego z człowieczej nieczystości, jakakolwiek byłaby nieczystość, którą się zwykł kto mazać, a zapomniawszy, potem się obaczy, podlegać będzie występkowi.4 Kto by przysiągł i wyrzekł usty swymi, że albo źle albo dobrze uczyni, i to by przysięgą i słowem potwierdził, a zapomniawszy, potem by obaczył występek swój:5 niechaj czyni pokutę za grzech,6 i niech ofiaruje z trzody owcę albo kozę i będzie się kapłan modlił zań i za grzech jego.7 — A jeśliby nie mógł ofiarować drobnego bydła, niech ofiaruje parę synogarlic albo dwoje gołąbiąt Panu, jedno za grzech, a drugie na całopalenie.8 I da je kapłanowi który pierwsze ofiarując za grzech, skręci głowę jego ku skrzydełkom, tak żeby na szyi wisiała, a nie urwała się zupełnie,9 i pokropi krwią jego ścianę ołtarza, a cokolwiek zostanie, da wykapać u stóp jego, bo za grzech jest.10 Drugie zaś spali na całopalenie, według zwyczaju. I będzie się kapłan modlił zań i za grzech jego, a będzie mu odpuszczony.11 — A jeśliby nie mogła ręka jego ofiarować pary synogarlic albo dwojga gołąbiąt, ofiaruje za grzech swój białej mąki dziesiątą część efy; nie wleje do niej oliwy ani kadzidła nic nie włoży, bo za grzech jest.12 I da ją kapłanowi, który nabrawszy z niej pełną garść spali na ołtarzu, na pamiątkę tego, który ofiarował,13 modląc się zań i oczyszczając, a resztę będzie miał dla siebie w darze.» OFIARY ZA WYSTĘPEK (5,14 — 6,7). Za zatrzymanie rzeczy, należących się świątyni (5,14-16), za jakiś inny grzech przeciw rzeczom świętym popełniony (17-19), za skrzywdzenie bliźniego (6,1-7).14 I rzekł Pan do Mojżesza mówiąc:15 «Jeśliby kto zgrzeszył, przestępując z omyłki ustawy w tych rzeczach, które Panu są poświęcone, ofiaruje za grzech swój barana bez skazy z trzód, którego kupić może za dwa sykle według wagi świątyni,16 a tę szkodę, którą uczynił, nagrodzi i piątą część nadda, i odda kapłanowi, który się będzie modlił zań ofiarując barana, i będzie mu odpuszczone.17 Jeśli z nieświadomości zgrzeszy i uczyni jedną rzecz z tych, których się zakazuje zakonem Pańskim, a będąc winien grzechu obaczy nieprawość swoją:18 ofiaruje barana bez skazy z trzód kapłanowi, według miary i oszacowania grzechu; a on będzie się modlił zań, gdyż nieświadomie uczynił, 19 i będzie mu odpuszczone, bo przez omyłkę wystąpił przeciw Panu.»
61 I rzekł Pan do Mojżesza mówiąc:2 «Jeśli kto zgrzeszy, że wzgardziwszy Panem odmówi bliźniemu rzeczy do schowania danej, którą mu powierzono, albo co gwałtem wyciśnie,3 albo krzywdę wyrządzi, albo znajdzie rzecz zgubioną, a zaprze się, a nadto przysięże fałszywie, albo cokolwiek innego uczyni z wielu rzeczy, w których zwykli ludzie grzeszyć,4 przekonany o grzechu, 5 przywróci w całości wszystko, co podstępnie chciał otrzymać, i nadto piątą część właścicielowi, któremu szkodę uczynił.6 A za grzech swój ofiaruje barana bez skazy z trzody i da go kapłanowi według oszacowania i miary przewinienia;7 ten będzie się modlił zań przed Panem i będzie mu odpuszczona każda rzecz, którą czyniąc zgrzeszył.» FUNKCJE KAPŁANÓW; SPOSÓB SPEŁNIANIA OFIAR (6,8 — 7,38). Całopalenie i utrzymanie wiecznego ognia (6,8-13); ofiara chlebna (14-18); ofiara przy poświęceniu arcykapłana (19-23); ofiara za grzech (24-30); ofiara za występek (7,1-10); ofiara zapokojna dziękczynna (11-15), albo ślubowana lub dobrowolna (16-18). Przewinienia odnośnie do uczty ofiarnej (19-21). Zakaz pożywania tłuszczu i krwi (22-27). Przepisy uzupełniające o ofierze zapokojnej (28-36). Zakończenie (37-38).8 I rzekł Pan do Mojżesza mówiąc: 9 «Rozkaż Aaronowi i synom jego: Ta jest ustawa o całopaleniu: Będzie palone na ołtarzu całą noc aż do rana; ogień z tegoż ołtarza będzie.10 Oblecze się kapłan w szatę i przewiązkę płócienną, i wybierze popiół, który trawiący ogień wypalił, i wysypawszy go przy ołtarzu,11 złoży pierwsze odzienie, a oblókłszy się w inne, wyniesie go za obóz i na miejscu bardzo czystym spali go, aż się w popiół obróci.12 A ogień na ołtarzu zawsze będzie gorzał; będzie go podsycał kapłan, podkładając drwa rano na każdy dzień, i włoży nań całopalenie, a na nim będzie palił łoje zapokojnych.13 Ogień ten ustawiczny jest i nigdy nie ustanie na ołtarzu.14 — Ta jest ustawa o obiacie i płynnych ofiarach, które składać będą synowie Aaronowi przed Panem i przed ołtarzem.15 Weźmie kapłan garść białej mąki oliwą rozczynionej i wszystko kadzidło, które na mące jest położone, i spali je na ołtarzu na pamiątkę woni najwdzięczniejszej Panu.16 A resztę białej mąki zje Aaron z synami swymi bez kwasu, a zje na miejscu świętym dziedzińca przybytku.17 A kwaszona nie będzie dlatego, iż się część jej ofiaruje na zapał Pański; prześwięta będzie, jak za grzech i za występek.18 Mężczyzna tylko z pokolenia Aaronowego jeść je będzie. Prawo to wieczne będzie w pokoleniach waszych z ofiar Pańskich. Każdy, kto się ich dotknie, będzie poświęcony.»19 — I rzekł Pan do Mojżesza mówiąc:20 «Ta jest obiata Aarona i synów jego, którą ofiarować mają Panu w dzień namaszczenia swego. Dziesiątą część efy mąki białej składać będą w ofierze wiecznej, połowę jej rano, a połowę jej wieczór;21 zaczyniona będzie oliwą i usmażona na patelni. A ofiaruje ją ciepłą na wonność najwdzięczniejszą Panu22 kapłan, który na miejsce ojca prawnie wstąpił, i spalą wszystką na ołtarzu.23 Każda bowiem ofiara kapłańska wszystka będzie spalona, a nikt z niej nie będzie pożywał.»24 — I rzekł Pan do Mojżesza mówiąc:25 «Mów do Aarona i synów jego: Ta jest ustawa o ofierze za grzech: Na miejscu, gdzie ofiarują całopalenie, będzie zabita przed Panem; prześwięta jest ona.26 Kapłan, który ofiaruje, będzie ją jadł na miejscu świętym, w dziedzińcu przybytku.27 Cokolwiek się dotknie mięsa jej, będzie poświęcone. Jeśli szata krwią jej będzie pokropiona, wypiorą ją na miejscu świętym.28 A naczynie gliniane, w którym ją warzono, stłuką, a jeśli naczynie będzie miedziane, wytrą je i wymyją wodą.29 Każdy mężczyzna z rodu kapłańskiego będzie mięsa jej pożywał, bo jest prześwięte.30 Ofiara bowiem, którą się zabija za grzech i której krew wnosi się do przybytku świadectwa dla oczyszczenia w świątyni, nie będzie jedzona, ale spalona ogniem.
71 Ta też ustawa o ofierze za występek; prześwięta jest ona.2 Przeto gdzie się zabija ofiarę całopalenia, zabiją i ofiarę za występek; krew jej wkoło ołtarza wyleją.3 Ofiarują z niej ogon i łój okrywający wnętrze,4 dwie nereczki i tłustość, która jest przy trzewiach, i siatkę wątroby z nereczkami.5 I spali je kapłan na ołtarzu: zapał jest Panu za występek.6 Każdy mężczyzna z rodu kapłańskiego na miejscu świętym będzie tego mięsa pożywał, albowiem święte świętych jest.7 Jak bywa składana ofiara za grzech, tak i za występek; dla obojej ofiary jedna ustawa będzie: kapłanowi, który ją składa, dostanie się.8 Kapłan, który składa ofiarę całopalenia, będzie miał skórę jej.9 I każda ofiara z białej mąki, którą pieką w piecu, i cokolwiek na ruszcie albo na panewce bywa przyprawione, tego kapłana będzie, który ją składa;10 co bądź oliwą zaczynione, bądź suche będzie, wszystkim synom Aaronowym, równą miarą na każdego, będzie podzielone.11 — Ta jest ustawa o ofierze zapokojnej, którą się składa Panu.12 Jeśli na podziękowanie ofiara będzie, ofiarują chleby bez kwasu oliwą pomazane i placki przaśne oliwą pomazane, i białą mąkę warzoną, i kołacze oliwą namazane,13 chleby też kwaszone z ofiarą podziękowania, którą jako zapokojną składają.14 Z nich jeden jako pierwociny będzie ofiarowany Panu i dostanie się kapłanowi, który wyleje krew ofiary;15 jej mięso zaś tegoż dnia jeść będą, i nie zostanie z niego nic aż do poranku.16 Jeśli ślubem albo dobrowolnie kto składa ofiarę, tegoż dnia także zjedzona będzie; ale i jeśliby co na drugi dzień zostało, może być jedzone;17 cokolwiek by zaś znalazło się w dzień trzeci, ogień strawi.18 Jeśliby kto pożywał mięsa ofiary zapokojnej dnia trzeciego, nadaremna będzie ofiara i nie pomoże ofiarującemu; i owszem ktokolwiek by się takim jadłem splugawił, przestępstwa winien będzie.19 — Mięso, które by się dotknęło czego nieczystego, nie będzie jedzone, ale ogniem będzie spalone; kto będzie czysty, będzie go pożywał.20 Człowiek zmazany, który by jadł z mięsa ofiary zapokojnej, która jest złożona Panu, zginie z ludu swego.21 A kto by się dotknął nieczystości człowieczej albo bydlęcej, albo wszelkiej rzeczy, która splugawić może, i jadłby z takiego mięsa, zginie z ludu swego.» 22 — I rzekł Pan do Mojżesza mówiąc: 23 «Mów synom Izraelowym: Łoju owczego ani wołowego, ani koziego jeść nie będziecie.24 Łoju ścierwa zdechliny i takiego bydlęcia, które zwierz schwycił, będziecie mieć na rozmaite potrzeby.25 Jeśliby kto łój, który ma być ofiarowany na zapał Pański, jadł, zginie z ludu swego.26 Krwi też wszelkiego zwierzęcia nie weźmiecie na pokarm tak z ptaków, jak z bydląt.27 Każdy, kto by jadł krew, zginie z ludu swego.»28 — I rzekł Pan do Mojżesza mówiąc:29 «Powiedz synom Izraelowym mówiąc: Kto składa ofiarę zapokojną Panu, niech zarazem ofiaruje i obiatę, to jest współofiary jej.30 Będzie trzymał w rękach łój ofiary i mostek, a gdy oboje ofiarowawszy Panu poświęci,31 odda kapłanowi, który spali łój na ołtarzu, a mostek będzie dla Aarona i synów jego.32 Łopatka też prawa z ofiar zapokojnych dostanie się jako pierwociny kapłanowi.33 Który z synów Aaronowych ofiaruje krew i łój, ten będzie miał i łopatkę prawą jako część swoją.34 Albowiem mostek podnoszenia i łopatkę odłączenia wziąłem od synów Izraelowych z ofiar ich zapokojnych, i dałem Aaronowi kapłanowi i synom jego prawem wiecznym od wszystkiego ludu izraelskiego.35 To jest namaszczenie Aarona i synów jego w obrzędach Pańskich dnia, którego ich ofiarował Mojżesz, żeby kapłański urząd sprawowali;36 i co im dawać przykazał Pan od synów Izraelowych ustawą wieczną w pokoleniach ich.»37 — Ta jest ustawa o całopaleniu i ofierze za grzech i za występek, i na poświęcenie, i ofiar zapokojnych, którą dał Pan Mojżeszowi na górze Synaj,38 kiedy przykazał synom Izraelowym, aby składali ofiary swe Panu na puszczy Synaj.II. Poświęcenie i upełnomocnienie kapłanów. (8,1 — 10,20) POŚWIĘCENIE AARONA I JEGO SYNÓW (8,1-36). Przygotowania (8,1-5). Obmycie (6). Obleczenie Aarona (7-9); namaszczenie przybytku i arcykapłana (10-12). Obleczenie synów Aarona (13). Ofiary: cielec za grzech (14-17), baran na całopalenie (18-21), baran upełnomocnienia (22-29). Pokropienie olejkiem i krwią (30). Część ofiar przeznaczona dla kapłanów (31-32). Siedem dni święcenia (33-36).
81 I rzekł Pan do Mojżesza mówiąc:2 «Weźmij Aarona z synami jego, szaty ich i olejek namaszczenia, cielca za grzech, dwa barany, kosz z przaśnikami,3 i zgromadź wszystko zgromadzenie przy wejściu do przybytku.4 «Uczynił Mojżesz jak Pan rozkazał, i zgromadziwszy wszystek lud u wejścia do przybytku, rzekł:5 «Ta jest rzecz, którą Pan rozkazał uczynić.»6 I natychmiast kazał się zbliżyć Aaronowi i synom jego.7 — I obmywszy ich, ubrał najwyższego kapłana w koszulę lnianą, opasał go pasem, i oblókł w szatę z błękitu, a na wierzch naramiennik włożył,8 ściągnął go sznurkiem i przystosował do racjonału, w którym była Nauka i Prawda.9 Zawojem też nakrył głowę, a na nim nad czołem przyprawił blachę złotą poświęconą na uświęcenie, jak mu był Pan przykazał.10 — Wziął i olejek na maszczenia, i namazał nim przybytek ze wszystkim sprzętem jego.11 A gdy poświęcając pokropił ołtarz siedemkroć, namazał go i wszystkie sprzęty jego, i umywalnię z podstawą jej olejkiem poświęcił.12 A wylawszy go na głowę Aarona, pomazał go i poświęcił.13 — Synom też jego kazał przystąpić i oblókł w szaty lniane i opasał pasami, i włożył zawoje, jak był Pan rozkazał.14 — Przyprowadził i cielca za grzech; a gdy na głowę jego włożył Aaron i synowie jego ręce swe,15 zabił go, nabrał krwi i umoczywszy palec, dotknął się rogów ołtarza wkoło, a oczyściwszy go i poświęciwszy, wylał resztę krwi u stóp jego.16 A łój, który był na wnętrzu, i siatkę wątrobną, i dwie nereczki z tłuszczem ich spalili na ołtarzu,17 cielca zaś ze skórą i z mięsem i gnojem spalił za obozem, jak Pan był przykazał.18 Ofiarował i barana na całopalenie: gdy Aaron i synowie jego włożyli ręce swe na głowę jego,19 zabił go i wylał krew jego wkoło ołtarza.20 A samego barana w sztuki porąbawszy, głowę jego i członki, i łój spalił ogniem, opłókawszy pierwej jelita z nogami.21 I zaraz całego barana spalił na ołtarzu, przeto iż był całopaleniem najwdzięczniejszej woni Panu, jak mu był przykazał.22 — Ofiarował i barana drugiego, na poświęcenie kapłanów; i włożyli na głowę jego Aaron i synowie jego ręce swoje.23 Gdy go Mojżesz zabił, wziąwszy nieco z krwi jego, dotknął się końca prawego ucha Aarona i wielkiego palca prawej ręki, podobnie i nogi.24 Ofiarował i synów Aaronowych. A gdy krwią barana ofiarowanego dotknął się końca prawego ucha każdego z nich i palca wielkiego ręki i nogi prawej, resztę wylał na ołtarz wokoło.25 A łój i ogon, i wszystek tłuszcz, który okrywa jelita, i siatkę wątroby, i dwie nerki z łojem ich, i łopatkę prawą oddzielił. 26 A wziąwszy z kosza przaśników, który był przed Panem, chleb bez kwasu i kołacz oliwą zaczyniony, i placek, włożył na łoje i na łopatkę prawą,27 i dał razem wszystko Aaronowi i synom jego, którzy je podnieśli przed Panem.28 Znowu wziął je z ręku ich i spalił na ołtarzu całopalenia, bo była obiata poświęcenia, na wdzięczną29 wonność ofiary Panu. A mostek z barana poświęcenia podniósł przed Panem i wziął go jako część swoją, jak mu Pan był przykazał.30 — A wziąwszy olejek i krew, która była na ołtarzu, pokropił Aarona i szaty jego, i synów jego i szaty ich.31 — A gdy ich poświęcił w ubiorze ich, przykazał im mówiąc: «Warzcie mięso przed wejściem do przybytku i tam je jedzcie, chleby też poświęcenia jedzcie, które w kosz są włożone, jak mi Pan przykazał mówiąc: Aaron i synowie jego zjedzą je.32 A cokolwiek zostanie mięsa i chleba, ogień strawi.33 — Od wejścia też przybytku nie wynijdziecie przez siedem dni, aż do dnia, którego się wypełli czas poświęcenia waszego; w ciągu siedmiu dni bowiem doprowadza się do końca poświęcenie,34 jako się i teraz stało, aby się obrzęd poświęcenia wypełnił. 35 We dnie i w nocy mieszkać będziecie w przybytku pilnując straży Pańskiej, abyście nie pomarli, bo mi tak przykazano.»36 I uczynili Aaron i synowie jego wszystko, co mówił Pan przez Mojżesza. ROZPOCZĘCIE URZĘDOWANIA PRZEZ AARONA I JEGO SYNÓW (9,1-24). Przygotowania (9,1-6). Aaron składa za siebie ofiarę za grzech (7-11) i całopalenie (12-14), za lud ofiarę zagrzeszną (15), całopalenie (16-17), ofiary zapokojne (18-21). Błogosławieństwo i wejście do przybytku (22-23a). Zjawienie się chwały Pańskiej (23b-24).
91 A gdy przyszedł dzień ósmy, wezwał Mojżesz Aarona i synów jego, i starszych Izraelskich, i rzekł do Aarona:2 «Weźmij ze stada cielca za grzech i barana na całopalenie, oba bez skazy, i przywiedź je przed Pana.3 A do synów Izraelowych mówić będziesz: Weźmijcie kozła za grzech, i cielca, i baranka, roczne a bez skazy, na całopalenie, wołu i barana na zapokojne,4 i zabijcie je przed Panem, przy ofierze każdego białą mąkę oliwą zaczynioną ofiarując; dziś bowiem Pan ukaże się wam.»5 Przynieśli tedy wszystko, co rozkazał Mojżesz, do wejścia przybytku. A gdy wszystek lud stał tam, rzekł Mojżesz:6 «To jest, co Pan przykazał. Wykonajcie, a ukaże się wam chwała jego.»7 — I rzekł do Aarona: «Przystąp do ołtarza i ofiaruj za grzech twój; ofiaruj całopalenie i módl się sam za siebie i za lud. A gdy zabijesz ofiarę ludu, módl się zań, jak przykazał Pan.»8 I zaraz przystąpił Aaron do ołtarza, i zabił cielca za grzech swój.9 Krew zaś podali mu synowie jego; umoczywszy w niej palec, dotknął się rogów ołtarza, a resztę wylał u podstawy jego.10 A łój i nereczki, i siatkę wątroby, które są za grzech, spalił na ołtarzu, jak Pan był przykazał Mojżeszowi,11 mięso zaś i skórę jego za obozem spalił ogniem.12 Zabił i ofiarę całopalenia, i podali mu synowie jego krew jej, a on ją wylał wkoło ołtarza.13 Samą też ofiarę, porąbaną w sztuki, z głową i z każdym członkiem mu podali, a on wszystko na ołtarzu ogniem spalił,14 wypłukawszy pierwej w wodzie jelita i nogi.15 — A za grzech ludu ofiarując zabił kozła;16 oczyściwszy zaś ołtarz złożył całopalenie,17 i dodał w ofierze chlebne ofiary, które razem się składa, i spalił je na ołtarzu oprócz obrzędu całopalenia porannego.18 Zabił też wołu i barana jako ofiary zapokojne ludu; i podali mu synowie jego krew, którą wylał na ołtarz wokoło.19 Łój zaś wołowy i ogon barani, i nereczki z tłuszczem ich, i siatkę wątroby włożyli na mostki.20 A gdy się spaliły łoje na ołtarzu, mostki ich i łopatki prawe oddzielił Aaron,21 podnosząc przed Panem, jak był rozkazał Mojżesz.22 — A wyciągnąwszy rękę do ludu błogosławił mu. A dokonawszy tak ofiar za grzech i całopalenia i zapokojnych, zstąpił.23 I weszli Mojżesz i Aaron do przybytku świadectwa; i znowu wyszli, i błogosławili ludowi. I ukazała się chwała Pańska wszystkiemu zgromadzeniu. 24 A oto wyszedłszy ogień od Pana, strawił całopalenie i łoje, które były na ołtarzu. Gdy to ujrzały rzesze, chwaliły Pana padając na twarze swoje. WYKROCZENIE I UKARANIE NADABA I ABIU (10,1-7).
101 A porwawszy Nadab i Abiu, synowie Aarona, kadzielnice, włożyli ognia i kadzidła na wierzch, ofiarując przed Panem ogień obcy, co im nie było przykazane.2 I wyszedłszy ogień od Pana, pochłonął ich, i umarli przed Panem.3 I rzekł Mojżesz do Aarona: «To jest, co Pan mówił: Świętym się okażę w tych, którzy się przybliżają do mnie, a przed oczyma wszystkiego ludu rozsławiony będę.» Słysząc to Aaron, milczał.4 I zawoławszy Mojżesz Misaela i Elisafona, synów Ozjela, stryja Aaronowego, rzekł do nich: «Idźcie, a weźmijcie braci waszych sprzed świątyni i wynieście za obóz.»5 I zaraz poszli i wzięli ich, jak leżeli obleczeni w szaty płócienne, i wyrzucili precz, jak im rozkazano.6 I rzekł Mojżesz do Aarona, i do Eleazara i Itamara, synów jego: «Głów waszych nie odkrywajcie i szat waszych nie rozdzierajcie, byście snadź nie po marli, a na wszystko zgromadzenie nie przyszedł gniew. Bracia wasi i wszystek dom Izraelów niech opłakują ogień, który Pan wzniecił.7 Ale wy nie wynijdziecie z drzwi przybytku, inaczej zginiecie; olejek bo wiem świętego namaszczenia jest na was » A oni uczynili wszystko według przykazania Mojżeszowego. ZAKAZ DLA KAPŁANÓW PICIA TRUNKÓW PRZED WEJŚCIEM DO ŚWIĄTYNI (10,8-11).8 i9I rzekł Pan do Aarona: «Wina i wszystkiego, co upoić może, pić nie będziecie, ty i synowie twoi, gdy wchodzicie do przybytku świadectwa, abyście nie pomarli, bo przykazanie wieczne jest w pokolenia wasze,10 i żebyście mieli umiejętność rozeznania między rzeczą świętą a nieświętą, między zmazaną a czystą,11 i żebyście uczyli synów Izraelowych wszystkich ustaw moich, które mówił Pan do nich przez Mojżesza.»CZĘŚCI OFIAR ZASTRZEŻONE DLA KAPŁANÓW (10,12-20). W ofiarach chlebnych (10,12-13); w ofiarach zapokojnych (14-15); w ofiarach za grzech (16-20).12 I mówił Mojżesz do Aarona, i do Eleazara i Itamara, synów jego, którzy byli zostali: «Weźmijcie ofiarę, która była została z obiaty Pańskiej, i zjedzcie ją bez kwasu przy ołtarzu, bo prześwięta jest.13 A jeść będziecie na miejscu świętym, co dano tobie i synom twoim z obiat Pańskich, jak mi przykazano.14 Mostek też, który ofiarowano, i łopatkę, którą oddzielono, jeść będziecie na przeczystym miejscu, ty i synowie twoi, i córki twoje z tobą; bo dla ciebie i synów twoich odłożone są z ofiar zbawiennych synów Izraelowych, 15 przeto iż łopatkę i mostek, i łój, który palą na ołtarzu, podnosili przed Panem, i przynależą tobie i synom twoim prawem wiecznym, jak Pan przykazał.»16 Wtem, gdy Mojżesz szukał kozła, który był ofiarowany za grzech, znalazł, że był spalony; i rozgniewawszy się na Eleazara i Itamara, synów Aaronowych, którzy pozostali, rzekł:17 «Czemuście nie jedli ofiary za grzech na miejscu świętym, gdy jest ona prześwięta i dana wam, abyście nosili nieprawość zgromadzenia i modlili się za nie przed obliczem Pańskim,18 zwłaszcza, iż z krwi jej nie wniesiono do świątyni, i mieliście ją jeść w świątyni, jak mi przykazano?»19 Odpowiedział Aaron: «Złożona została dziś ofiara za grzech i całopalenie przed Panem; mnie zaś przydarzyło się, co widzisz. Jakże ją mogłem jeść albo się podobać Panu w obrzędach sercem żałosnym?»20 Gdy to usłyszał Mojżesz, przyjął zadośćuczynienie.CZĘŚĆ II (11,1-16,34)Prawo czystości. ZWIERZĘTA CZYSTE I NIECZYSTE (11,1-47). Zwierzęta czworonogie (11,1-8), ryby (9-12), ptaki (13-19), owady skrzydlate (20-25). Dotykanie trupów zwierząt nieczystych (26-28). Płazy (29-30), dotykanie ich trupów (31-38). Dotykanie trupów zwierząt czystych (39-40). Jeszcze raz o płazach (41-42). Powody zakazu (43-45). Zakończenie (46-47).
111 I rzekł Pan do Mojżesza i2 Aarona mówiąc: «Mówcie synom Izraelowym: Te są zwierzęta, które jeść macie ze wszystkich zwierząt ziemi:3 Wszystko, co ma rozdzielone kopyto, a przeżuwa wśród bydła, jeść będziecie.4 Lecz cokolwiek przeżuwa wprawdzie i ma kopyto, ale nie dzieli go, jak wielbłąd i inne, tego jeść nie będziecie i między nieczyste policzycie.5 Jeż, który przeżuwa a kopyta nie dzieli, nieczysty jest;6 zając też, bo i ten przeżuwa, ale kopyta nie dzieli;7 i świnia, która dzieli wprawdzie kopyto, ale nie przeżuwa.8 Tych mięsa jeść nie będziecie ani się ścierwa dotkniecie, bo wam są nieczyste.9 — Te są, które się rodzą w wodzie i godzi się je jeść: wszystko, co ma skrzele i łuski, tak w morzu jak w rzekach i w jeziorach, jeść będziecie.10 Lecz cokolwiek skrzeli i łuski nie ma z tych, które się w wodzie ruszają i żyją, obmierzłe wam i obrzydłe będzie;11 mięsa ich jeść nie będziecie, a zdechlin wystrzegać się będziecie.12 Wszystko, co nie ma skrzeli i łuski w wodach, nieczyste będzie.13 — Z ptactwa te są, których jeść nie macie i strzec się ich macie: orła i gryfa, i orła morskiego,14 i kani, i sępa według rodzaju jego, 15 i wszelkiego kruczego rodzaju, na podobieństwo jego,16 strusia i sowy, i łyski, i jastrzębia według rodzaju jego,1718puchacza i nurka, i ibisa, i łabędzia,19 i bąka, i modrzyka, czapli i siewki według rodzaju jego, dudka też i nietoperza.20 — Wszystko latające, które chodzi na czterech nogach, obrzydłe wam będzie.21 A cokolwiek chodzi wprawdzie na czterech nogach, ale ma dłuższe tylne golenie, którymi skacze po ziemi, jeść macie,22 jak jest szarańcza w rodzaju swoim i szarańcza żerna, i konikowa, i skacząca, każda według rodzaju swego.23 A cokolwiek z latających cztery tylko nogi ma, obrzydłe wam będzie.24 A ktokolwiek się dotknie zdechliny ich, splugawi się i będzie nieczysty, aż do wieczora.25 A jeśliby potrzeba było, aby niósł z tych co zdechłego, wypierze szaty swoje i będzie nieczysty aż do zachodu słońca.26 — Wszelkie zwierzę, które ma wprawdzie kopyto, ale go nie dzieli ani przeżuwa, nieczyste będzie, a kto się go dotknie, splugawi się.27 Co chodzi na łapach ze wszystkich zwierząt, które chodzą na czterech nogach, nieczyste będzie; kto się dotknie ścierwa ich, będzie zmazany aż do wieczora.28 A kto by takie ścierwa nosił, wypierze szaty swoje i nieczysty będzie aż do wieczora: wszystko to bowiem plugawe wam jest.29 — Te też między plugawe będą poczytane z tych, które się ruszają na ziemi: łasica i mysz, i krokodyl, każde według rodzaju swego,30 mysz polna i kameleon, i salamandra, i jaszczurka, i kret:31 wszystko to nieczyste jest. Kto się dotknie ścierwa ich, nieczysty będzie aż do32 wieczora. I na cokolwiek upadnie co ze ścierwa ich, splugawione będzie, tak naczynie drewniane i szata, jak i skóry i włosiennice, i w czymkolwiek się spełnia robota; będą w wodzie umoczone i będą zmazane aż do wieczora, a tak potem będą oczyszczone.33 A naczynie gliniane, w które by co z tego wpadło, splugawione będzie, i przeto ma być stłuczone.34 Wszelki pokarm, który jeść będziecie, jeśli wleją nań wody, nieczysty będzie; i wszelki płyn, który piją z jakiegokolwiek naczynia, nieczysty będzie.35 I wszystko, na co cokolwiek ze zdechlin takich padnie, nieczyste będzie; czy to piece, czy to kociołki, będą zniszczone i nieczyste będą.36 Źródła zaś i studnie, i każde zgromadzenie wód czyste będzie. Kto by się ścierwa tych rzeczy dotknął, splugawiony będzie.37 Jeśli upadnie na nasienie, nie splugawi go.38 Ale jeśli kto wodą poleje nasienie, a potem się go zdechlina dotknie, natychmiast będzie splugawione.39 — Jeśli zdechnie bydlę, które się wam jeść godzi, kto się ścierwa jego dotknie, nieczysty będzie aż do wieczora.40 A kto by jadł co z niego albo by nosił, upierze szaty swoje i nieczysty będzie aż do wieczora.41 Wszystko, co pełza po ziemi, obrzydłe będzie i nie będzie brane na pokarm.42 Cokolwiek na piersiach łazi o czterech nogach albo nóg wiele ma, albo pełza po ziemi, jeść nie będziecie, bo brzydkie jest.43 — Nie plugawcie dusz waszych, ani się dotykajcie żadnej z tych rzeczy, abyście nie byli nieczystymi.44 Bom ja jest Pan, Bóg wasz: bądźcie świętymi, bom ja święty jest. Nie plugawcie dusz waszych żadnym płazem, który się rusza po ziemi.45 Bom ja jest Pan, którym was wywiódł z ziemi egipskiej, abym wam był za Boga. Świętymi będziecie, bo ja święty jestem.46 Ta jest ustawa o zwierzętach i ptakach, i wszelkiej istocie żyjącej, która się rusza w wodzie i pełza po ziemi,47 abyście znali różnicę czystego i nieczystego, i wiedzieli, co byście jeść albo odrzucać mieli.» NIECZYSTOŚĆ I OCZYSZCZENIE NIEWIASTY W POŁOGU (12,1-8). Różny czas trwania nieczystości przy narodzeniu syna lub córki (12,1-5); obrzęd oczyszczenia (6-8).
121 rzekł Pan do Mojżesza mówiąc:2 «Mów synom Izraelowym i rzeczesz do nich: Niewiasta, jeśli przyjąwszy nasienie, porodzi chłopca, nieczystą będzie przez siedem dni, według dni odłączenia miesięcznego.3 A ósmego dnia będzie obrzezane dzieciątko,4 ona zaś trzydzieści i trzy dni pozostawać będzie w krwi oczyszczenia swego. Żadnej rzeczy świętej nie dotknie się i nie wnijdzie do świątyni, aż się wypełnią dni oczyszczenia jej.5 A jeśli dzieweczkę urodzi, nieczysta będzie dwa tygodnie, według zwyczaju choroby miesięcznej, a sześćdziesiąt i sześć dni będzie pozostawać w krwi oczyszczenia swego. 6— A gdy się wypełnią dni oczyszczenia jej za syna albo za córkę, przyniesie baranka rocznego na całopalenie i gołąbka albo synogarlicę za grzech do wejścia przybytku świadectwa, i odda kapłanowi.7 On je ofiaruje przed Panem i będzie się modlił za nią, i tak będzie oczyszczona od upływu krwi swojej. Ta jest ustawa o rodzącej syna albo dzieweczkę.8 A jeśliby nie znalazła ręka. jej, aniby mogła ofiarować baranka, weźmie parę synogarlic albo dwoje gołąbiąt, jedno na całopalenie a drugie za grzech, i będzie się modlił za nią kapłan, i tak będzie oczyszczona.» TRĄD (13,1-14,57). TRĄD NA LUDZIACH (13,1-46). Wyrzuty i plamy na skórze, przebieg badania przez kapłana (13,1-8); trąd zastarzały i oczywisty (9-17); trąd następujący po wrzodzie (18-23), po oparzeniu (24-28); trąd głowy i brody (29-37); trąd łagodny, rodzaj liszaju (38-39); trąd i łysina (40-43). Zachowanie się przepisane trędowatemu (44-46).
131 I rzekł Pan do Mojżesza i Aarona mówiąc:2 «Człowiek, na którego skórze i ciele pokaże się odmienna barwa albo krosta, albo co lśniącego się, czyli plaga trądu, przy wiedziony będzie do Aarona kapłana albo do któregokolwiek z synów jego. 3 Gdy on ujrzy trąd na skórze i włosy w białą barwę odmienione, i że to, co ma wygląd trądu, głębiej leży niźli skóra i reszta ciała: plaga trądu jest, i na zdanie jego będzie odłączony.4 Ale jeśli lśniąca się białość będzie na skórze, a nie głębiej leży niźli pozostałe ciało, i włosy tejże barwy, co i pierwej, zamknie go kapłan przez siedem dni i oglądnie dnia siódmego: 5 jeśliby trąd dalej się nie szerzył i nie przestąpił na skórze pierwszych granic, znowu go zamknie na drugie siedem dni.6 A siódmego dnia oglądnie: jeśliby ciemniejszy był trąd i nie urósł na skórze, uzna go za czystego, bo świerzb jest; i upierze człowiek szaty swoje i będzie czysty.7 Lecz jeśliby potem, gdy go kapłan oglądał i przywrócony był do czystości, trąd znowu 8 urósł, przywiodą go do niego i będzie osądzony za nieczystego.9 — Jeśliby plaga trądu była na człowieku, przywiodą go do kapłana i oglądnie go.10 A gdy biała barwa będzie na skórze i zmieni wygląd włosów, i samo też mięso żywe się ukaże,11 będzie osądzony za trąd zastarzały i wrosły w skórę. Uzna go tedy za nieczystego kapłan, a nie zamknie, bo jawna nieczystość jest.12 Ale jeśli trąd się rozkwitł rozchodząc się po skórze i okrył wszystką skórę od głowy aż do nóg, cokolwiek okiem oglądane być może,13 obejrzy go kapłan, i osądzi, że ma czysty trąd, przeto że się wszystek w białość obrócił, i dlatego człowiek czysty będzie.14 A kiedy się na nim żywe mięso pokaże,15 tedy za rozsądzeniem kapłańskim za nieczystego uznany będzie i między nieczystych policzony; mięso bowiem żywe, jeśli jest trądem zakażone, nieczyste jest.16 Lecz jeśli się znowu obróci w białość i okryje wszystkiego człowieka,17 oglądnie go kapłan i osądzi czystym.18 — Jeśli zaś na ciele i na skórze wrzód się uczynił i zgoił,19 a na miejscu wrzodu ukazałaby się blizna biała albo czerwonawa, przywiodą człowieka do kapłana:20 gdy ten ujrzy, że miejsce trądu leży głębiej niż reszta ciała i włosy zbielały, uzna go za nieczystego, plaga bowiem trądu poczęła się we wrzodzie.21 A jeśli włos dawną ma barwę, a blizna jest przyciemna i nie głębsza niźli pobliskie ciało, zamknie go przez siedem dni.22 Jeśliby urosła, przysądzi mu trąd; lecz jeśli stanie na swym miejscu,23 blizna jest wrzodowa, a człowiek czysty będzie.24 — A ciało i skóra, którą ogień spalił, jeśli uzdrowiona ma bliznę białą albo czerwoną,25 oglądnie ją kapłan: jeśli się białą stała, a miejsce jej jest głębsze niźli reszta skóry, uzna go za nieczystego, bo się plaga trądu na bliźnie26zaczęła. A jeśliby się barwa włosów nie odmieniła i plaga nie głębiej leży niźli pozostałe ciało, a sam wygląd trądu jest przyciemny, zamknie go przez siedem dni, a siódmego dnia obejrzy:27 jeśli się rozszerzył na skórze trąd, uzna go za nieczystego.28 Lecz jeśliby na swym miejscu stanęła białość nie dosyć jasna, plaga spalenia jest, i przeto pozostanie czystym, blizna bowiem jest od spalenia.29 — Jeśliby u męża albo niewiasty na głowie albo na brodzie wyrastał trąd, oglądnie ich kapłan:30 jeśli głębsze będzie miejsce niźli pozostałe ciało, a włos żółty i cieńszy niż zwykle, uzna ich za nieczystych, bo trąd głowy i brody jest.31 Ale jeśli ujrzy miejsce zmazy równe pobliskiemu ciału i włos czarny, zamknie go przez siedem dni, a dnia siódmego oglądnie.32 Jeśli nie przybyło zmazy i włos swą barwę ma, a miejsce wrzodu równe reszcie ciała,33 ogolą człowieka oprócz miejsca zmazy i zamkną go na drugie siedem dni.34 Jeśli dnia siódmego ujrzą, że stanął wrzód na swym miejscu, a nie jest głębszy niźli reszta ciała, oczyści go i wymywszy szaty swe czysty będzie.35 Ale jeśli po oczyszczeniu znowu urośnie zmaza na skórze,36 nie będzie więcej patrzył, czy włos w żółtą barwę jest odmieniony albo nie, bo jawnie nieczysty jest.37 Ale jeśli zmaza stanie, a włosy czarne będą, niechaj wie, że człowiek jest uzdrowiony i śmiało niech go czystym osądzi.38 — Jeśli u męża albo niewiasty na skórze ukarze się białość, oglądnie ich kapłan.39 Jeśli znajdzie, że przyciemna białość lśni się na skórze, niechaj wie, że nie jest trąd, ale plama biała, a człowiek czysty.40 — Mąż, z którego głowy włosy wypadają, łysy i czysty jest;41 a jeśli od czoła włosy mu wypadły, przełysiały i czysty jest.42 Ale jeśli na łysinie albo na przełysieniu biała albo czerwona barwa się ukaże, 43 a kapłan to ujrzy, przysądzi mu bez wątpienia trąd, który urósł na łysinie.44 — Ktokolwiek tedy będzie splugawiony trądem, a oddzielony został za rozsądzeniem kapłańskim,45 będzie miał szaty rozprute, głowę odkrytą, usta szatą zakryte, i będzie wołał, że jest splugawiony i nieczysty.46 Przez wszystek czas, póki jest trędowaty i nie czysty, sam będzie mieszkał za obozem.TRĄD NA SZATACH (13,47-59). Objawy (13,47-49); badanie przez kapłana i sposób postępowania (50-59).47 Szata sukienna albo płócienna, która by miała trąd na osnowie albo na wątku,48 albo też skóra, albo cokolwiek ze skóry uczyniono,49 jeśli białą albo czerwoną zmazą będzie zarażona, za trąd będzie miana i kapłanowi będzie okazana.50 On ją oglądnie i zamknie na siedem dni,51 a siódmego dnia znowu obejrzy, i jeśli ujrzy, że się rozszerzyła, trąd trwały jest; nieczystą osądzi szatę i każdą rzecz, na której się znajdzie,52 a przeto będzie spalona ogniem.53 Lecz jeśli ujrzy, że jej nie przybyło,54 rozkaże i wymyją to, na czym jest trąd, i zamknie je na drugie siedem dni.55 A gdy obaczy, że pierwsza barwa nie wróciła, a jednak nie przyrosło trądu, osądzi rzecz nieczystą i spali ogniem, przeto że się rozlał trąd po wierzchu szaty albo po wszystkiej.56 A jeśli przyciemne będzie miejsce trądu po wypraniu szaty, odedrze je i oddzieli od całego.57 A jeśliby się dalej ukazał na tych miejscach, które pierwej były bez z skazy, trąd latający i niestateczny, ma być ogniem spalone.58 Jeśli ustanie, wymyje wodą po wtóre to, co chędogie jest, i będzie czyste.59 Ta jest ustawa o trądzie szaty sukiennej i płóciennej, osnowy i wątku, i każdego sprzętu skórzanego, jak mają być uznane za czyste albo nieczyste.»OCZYSZCZENIE TRĘDOWATYCH (14,1-32). Pierwszy obrzęd i przypuszczenie do obozu (14,1-8a); siedem dni poza namiotem (8b). Obrzęd siódmego dnia (9). Obrzędy ósmego dnia i ostateczne oczyszczenie (10-20). Oczyszczenie ubogiego (21-32).
141 I rzekł Pan do Mojżesza mówiąc:2 «Ta jest ustawa dla trędowatego, gdy będzie miał być oczyszczony.2 Przywiodą go do kapłana, który wyjdzie z obozu,3 a gdy znajdzie, że trąd jest uleczony,4 nakaże temu, który się czyści, aby ofiarował za siebie dwa wróble żywe, które się jeść godzi, i drewno cedrowe, i karmazyn i hizop.5 I każe jednego wróbla zabić na naczyniu glinianym nad wodą żywą,6 a drugiego żywego z drewnem cedrowym i z karmazynem, i z hizopem umoczy we krwi wróbla ofiarowanego i pokropi nią siedemkroć tego,7 który ma być oczyszczony, aby był prawnie oczyszczony, i puści wróbla żywego, aby uleciał na pole.8 A gdy wypierze człowiek szaty swe, ogoli wszystkie włosy ciała i omyje się wodą, i oczyszczony wnijdzie do obozu, wszakże tak, żeby mieszkał przed namiotem swoim przez siedem dni.9 A dnia siódmego ogoli włosy na głowie i brodę, i brwi, i po wszystkim ciele włosy, a omywszy powtóre szaty i ciało,10 ósmego dnia weźmie dwa baranki bez skazy i owcę roczną bez skazy i trzy dziesiąte części białej mąki, która będzie zaczyniona oliwą, na ofiarę, a osobno kwartę oliwy.11 A gdy kapłan oczyszczający człowieka postawi jego i to wszystko przed Panem w wejściu do przybytku świadectwa,12 weźmie baranka i ofiaruje go za występek, i kwartę oliwy; a ofiarowawszy wszystko przed Panem,13 zabije baranka, gdzie zwyczaj jest zabijać ofiarę za grzech i całopalenie, to jest na miejscu świętym; jak bowiem za grzech, tak i za występek do kapłana należy ofiara; prześwięta jest ona.14 I wziąwszy kapłan krwi ofiary, która została zabita za występek, włoży na koniec prawego ucha temu, który się oczyszcza, i na wielkie palce prawej ręki i nogi.15 A z kwarty oliwy wleje na lewą rękę swą16 i umoczy w niej palec prawej ręki, i pokropi przed Panem siedemkroć.17 A co zostało z oliwy w lewej ręce, wyleje na koniec ucha prawego tego, który się oczyszcza, i na wielkie palce ręki i nogi prawej, i na krew wylaną za występek, i na głowę jego.1819I będzie się zań modlił przed Panem, i złoży ofiarę za grzech. Wtedy ofiaruje całopalenie,20 i włoży je na ołtarz z jego chlebnymi ofiarami, i będzie człowiek prawnie oczyszczony.21 — Ale jeśli jest ubogi i nie może ręka jego znaleźć tego, co się rzekło, za występek weźmie baranka na ofiarę, żeby się zań kapłan modlił, i dziesiątą część białej mąki zaczynionej oliwą na ofiarę,22 i kwartę oliwy, i parę synogarlic albo dwoje gołąbiąt, z których jedno niech będzie za grzech, a drugie na całopalenie.23 I ofiaruje ósmego dnia oczyszczenia swego kapłanowi u wejścia do przybytku świadectwa przed Panem.24 On zaś weźmie baranka za grzech i kwartę oliwy, i podniesie razem.25 A zabiwszy baranka, nieco z krwi jego włoży na koniec ucha prawego tego, który się oczyszcza, i na wielkie 26 palce ręki jego i nogi prawej, a część oliwy naleje na rękę swą lewą, i27 umoczywszy w niej palec prawej ręki, pokropi siedemkroć przed Panem.28 I dotknie się końca ucha prawego tego, który się oczyszcza, i wielkich palców ręki i nogi prawej, na miejscu krwi, która została wylana za występek.29 A resztę oliwy, która jest w lewej ręce, wyleje na głowę oczyszczonego, aby zań ubłagał Pana.30 A synogarlicę albo gołębia ofiaruje,31 jedno za występek, a drugie na całopalenie z chlebnymi ofiarami jego.32 Ta jest ofiara trędowatego, który mieć nie może wszystkiego ku oczyszczeniu swemu.» TRĄD DOMU (14,33-53). Objawy (14,33-35); przebieg badania przez kapłana (36-42) i sposób postępowania (43-53).33 I rzekł Pan do Mojżesza i do Aarona mówiąc:34 «Gdy wnijdziecie do ziemi chananejskiej, którą ja wam dam w posiadanie, jeśli będzie zaraza trądu w domu,35 pójdzie ten, którego jest dom, opowiadając kapłanowi, i rzecze: Jakby zaraza trądu widzi mi się, że jest w domu moim.36 A on przykaże, aby wszystko wynieśli z domu, pierwej niźliby wszedł do niego i oglądał, czy jest trędowaty, aby się nie splugawiły wszystkie rzeczy, które są w domu; a potem wnijdzie, aby oglądać trąd domu.37 A jeśli ujrzy na ścianach jego jakby dołki bladością albo czerwonością szpetne, i głębsze niźli pozostała ściana,38 tedy wynijdzie z domu i zaraz zamknie go na siedem dni.39 A wróciwszy się dnia siódmego, oglądnie go: jeśli ujrzy, że przyrosło trądu,40 każe wyłamać kamienie, na których trąd jest, i wyrzucić je przed miasto na miejsce nieczyste,41 a sam dom oskrobać wewnątrz wokoło i wysypać proch skrobania przed miasto na miejsce nieczyste,42 kamienie zaś inne wprawić na miejsce tych, które wybrano, i wapnem innym dom otynkować.43 A jeśli potem, gdy kamienie wyłamano i proch wyskrobano, i innym wapnem potynkowano,44 wnijdzie kapłan i ujrzy, że się trąd wrócił, a ściany plamami są splugawione,45 trąd jest trwały i dom nieczysty. Zaraz go rozwalą, a kamienie jego i drzewo, i wszystek proch wyrzucą przed miasto na miejsce nieczyste.46 Kto by wszedł do owego domu, gdy jest zamknięty, nieczysty będzie aż do wieczora;47 a kto by spał w nim i jadł co, wypierze szaty swe.48 Lecz jeśli wszedłszy kapłan ujrzy, że trądu nie przyrosło w domu po nowym otynkowaniu, oczyści go, bo przywrócone ma zdrowie.49 A na oczyszczenie jego weźmie parę wróbli i drewna cedrowego, i karmazynu, i hizopu.50 A zabiwszy wróbla jednego na naczyniu glinianym nad wodą żywą,51 weźmie drewno cedrowe i hizop, i karmazyn, i wróbla żywego, i umoczy wszystko w krwi wróbla ofiarowanego i w wodzie żywej, i pokropi dom siedemkroć,52 i oczyści go tak krwią wróbla, jak i wodą żywą i wróblem żywym, i drzewem cedrowym, i hizopem, i karmazynem.53 A puściwszy wróbla, by uleciał wolno na pole, będzie się modlił za dom, i prawnie będzie oczyszczony.ZAKOŃCZENIE (14,54-57).54 Ta jest ustawa o wszelkim trądzie55 i zarażeniu, o trądzie szat i domów,56 i blizny, i wyrzucających się krost, i lśniącej plamy, i różnego wyglądu za odmianą barwy,57 aby się mogło wiedzieć, kiedy jest jakaś rzecz czysta albo nieczysta.» NIECZYSTOŚCI MĘŻCZYZN I NIEWIAST (15,1-33). Upływy chorobliwe u mężczyzn, nieczystość i jej następstwa (15,1-12); uzdrowienie i obrzęd oczyszczenia (13-15). Zmaza (16-18). Słabość miesięczna u niewiasty, nieczystość i jej następstwa (19-24); upływ krwi nieprawidłowy (25-27); oczyszczenie (28-30). Zakończenie (31-33).
151 I rzekł Pan do Mojżesza i do Aarona mówiąc:2 «Mówcie synom Izraelowym i powiedzcie im: Mąż, który cierpi upływ nasienia, nieczysty będzie.3 A natenczas będzie osądzone, że podlega tej chorobie, gdy każdej chwili przylega do ciała jego i krzepnie brzydka ciecz.4 Każda pościel, na której by spał, nieczysta będzie, i gdziekolwiekby siedział.5 Jeśli się jaki człowiek dotknie łoża jego, upierze szaty swe i sam omyje się wodą, a nieczysty będzie aż do wieczora.6 Jeśliby siedział tam, gdzie on siedział, i ten także wymyje szaty swe i omyje się wodą, a nieczysty będzie aż do wieczora.7 Kto by się dotknął ciała jego, wymyje szaty swe i sam omyje się wodą, a nieczysty będzie aż do wieczora.8 Jeśli ślinę rzuci taki człowiek na tego, który czysty jest, upierze szaty swe i omyje się wodą, a nieczysty będzie aż do wieczora.9 Siodło, na którym by siedział, nieczyste będzie,10 i cokolwiek było pod tym, który upływ nasienia cierpi, nieczyste będzie aż do wieczora. Kto by nosił cokolwiek z tych rzeczy, wypierze szaty swe i sam omyje się wodą, a nieczysty będzie aż do wieczora. 11 Każdy, kogo by dotknął taki, nie omywszy pierwej rąk, wypierze szaty swe i omyje się wodą, a nieczysty będzie aż do wieczora.12 Naczynie gliniane, którego się dotknie, będzie stłuczone, a naczynie drewniane będzie wymyte wodą.13 Jeśli będzie uzdrowiony ten, który taką niemoc cierpi, naliczy siedem dni po oczyszczeniu swoim, a omywszy odzienie i wszystko ciało w wodzie żywej będzie czysty.,14 A dnia ósmego weźmie parę synogarlic albo dwoje gołąbiąt i przyjdzie przed oblicze Pańskie, do wejścia przybytku świadectwa, i da je kapłanowi, który ofiaruje jedno za grzech a drugie na całopalenie,15 i będzie się modlił za nim przed Panem, aby był oczyszczony od upływu nasienia swego.16 — Mąż, z którego wynijdzie nasienie przez spółkowanie, omyje wodą wszystko ciało swe i 17 nieczysty będzie aż do wieczora. Szatę i skórę, którą będzie miał, wymyje wodą i nieczysty będzie aż do wieczora.18 Niewiasta, z którą spał, omyje się wodą i nieczysta będzie aż do wieczora.19 — Niewiasta, która co miesiąc cierpi upływ krwi, przez siedem 20 dni będzie odłączona. Każdy, kto się jej dotknie, będzie nieczysty aż do wieczora.21 I to, na czym by spała albo siedziała w dni odłączenia swego, splugawione będzie.22 Kto by się dotknął łoża jej, upierze szaty swe i sam też omyje się wodą, a nieczysty będzie aż do wieczora.23 Kto by się dotknął jakiegokolwiek sprzętu, na którym ona siedziała, upierze szaty swe i sam omyje się wodą, a nieczysty będzie aż do wieczora.24 Jeśliby spał z nią mąż czasu krwi miesięcznej, nieczysty będzie przez siedem dni, i wszelka pościel, na której by spał, nieczysta będzie 25 — Niewiasta, która cierpi przez wiele dni upływ krwi nie w czasie miesięcznym, albo której po miesięcznej krwi upławy nie ustają: póki podlega tej niemocy, nieczysta będzie, jakby była czasu miesięcznego.26 Wszelka pościel, na której by spała, i sprzęt, na którym by siedziała, splugawiony będzie.27 Ktokolwiek się ich dotknie, wypierze szaty swe i sam omyje się wodą, a nieczysty będzie aż do wieczora.28 — A jeśli się zatrzyma krew i przestanie płynąć, naliczy siedem dni oczyszczenia swego,29 a ósmego dnia ofiaruje za siebie kapłanowi parę synogarlic albo dwoje gołąbiąt u wejścia do przybytku świadectwa;30 on zaś z jednego złoży ofiarę za grzech, a z drugiego całopalenie, i będzie się modlił za nią przed Panem i za upławy jej nieczyste.31 — Przeto nauczać będziecie synów Izraelowych, aby się strzegli nieczystości i nie pomarli w plugastwach swych, gdyby splugawili przybytek mój, który jest między wami.32 Ta jest ustawa o tym, który cierpi upływ nasienia i który się plugawi sprawą z niewiastą, 33 i tej, która miesięcznych czasów bywa wyłączona, albo która ustawiczną krwią płynie, i człowieka, który by spał z nią « WIELKI DZIEŃ PRZEBŁAGANIA (16,1-34). Wstęp (16,1-2). Streszczenie liturgii; szaty dla arcykapłana i zwierzęta na ofiarę (3-10). Cielec za grzech, ofiarowany za Aarona i jego dom (11); okadzenie (12-13) i pokropienie ubłagani krwią cielca (14). Kozioł za grzech ludu, dokończenie oczyszczenia miejsca Najświętszego (15-16a). Oczyszczenie miejsca Świętego (16b-7) i ołtarza całopalenia (18-19). Wypędzenie kozła dla Azazela (20-22).Całopalenie i spalenie tłuszczu innych ofiar (23-25). Obrzędy dodatkowe (26-28). Stałe doroczne obchodzenie uroczystości (29-34).
161 I mówił Pan do Mojżesza po śmierci dwu synów Aaronowych, kiedy ofiarując cudzy ogień, zostali zabici.2 I przykazał mu mówiąc: «Mów do Aarona, brata twego, aby nie każdego czasu wchodził do świątyni, która jest za zasłoną przed ubłagalnią, którą jest nakryta skrzynia, aby nie umarł (bo w obłoku ukazywać się będę nad wyrocznicą), 3 aż to pierwej uczyni: cielca za grzech ofiaruje, a barana na całopalenie.4 Oblecze się w szatę lnianą i ubraniem lnianym okryje łono; opasze się pasem lnianym, a zawój lniany weźmie na głowę, bo te szaty są święte; obmyje się i w nie wszystkie oblecze się.5 I przyjmie od wszystkiego zgromadzenia synów Izraelowych dwa kozły za grzech, a jednego barana na całopalenie.6 A gdy ofiaruje cielca i pomodli się za siebie i za dom swój,7 dwa kozły postawi przed Panem w wejściu do przybytku świadectwa,8 i puści na obydwa losy, jeden dla Pana, a drugi dla kozła wypuszczalnego. 9 Tego, na którego los padnie dla Pana,10 ofiaruje za grzech, a na którego jako na kozła wypuszczalnego, postawi żywego przed Panem, aby uczynić modlitwę nad nim i wypuścić go na puszczę.11 — To wedle przepisu odprawiwszy przywiedzie cielca i modląc się za siebie i za dom swój zabije go.12 A wziąwszy kadzielnicę, którą napełni węglem żarzącym się z ołtarza, i nabrawszy ręką przyprawionego kadzidła wonnego na ofiarę kadzielną, wnijdzie za zasłonę do świątyni,13 i nałoży na ogień wonności, aby mgła ich i para okryła wyrocznię, która jest nad świadectwem, a nie umarł.14 Weźmie też nieco krwi cielca i pokropi palcem siedemkroć w stronę błagalni na wschód słońca.15 — A gdy zabije kozła za grzech ludu, wniesie krew jego za zasłonę, jak jest nakazane o krwi cielca, aby pokropić w stronę wyrocznicy,16 i oczyścić świątynię od nieczystości synów Izraelowych i od przestępstwa ich, i wszystkich grzechów. Wedle tego obrzędu postąpi z przybytkiem świadectwa, który rozbity jest między nimi w pośrodku plugastw mieszkania ich.17 Żaden człowiek niechaj nie będzie w przybytku, kiedy najwyższy kapłan wchodzi do świątyni, aby się modlić za siebie i za dom swój, i za wszystko zgromadzenie izraelskie, póki nie wynijdzie. 18 A gdy wynijdzie do ołtarza, który jest przed Panem, niech się modli za siebie, a wziąwszy krew cielca i kozła niech ją wyleje na rogi jego wokoło, 19 i kropiąc palcem siedemkroć niech go oczyści i poświęci od nieczystości synów Izraelowych. 20 — A gdy oczyści świątynię i przybytek, i ołtarz, wtedy niech przywiedzie kozła żywego.21 A włożywszy obydwie ręce na głowę jego, niechaj wyzna wszystkie nieprawości synów Izraelowych i wszystkie występki i grzechy ich, i przeklinając nimi głowę jego, wypuści go przez człowieka przygotowanego na puszczę.22 A gdy zaniesie kozioł wszystkie nieprawości ich do ziemi pustej i będzie puszczony na pustynię,23 wróci się Aaron do przybytku świadectwa, a złożywszy szaty, w które pierwej był obleczony, gdy wchodził do świątyni, i tam je zostawiwszy,24 obmyje ciało swe na miejscu świętym i oblecze się w szaty swe. A potem wyjdzie i ofiaruje całopalenie swoje i pospólstwa, i będzie się modlił tak za siebie, jak i za lud.25 A łój, który jest ofiarowany za grzechy, spali na ołtarzu. 26 — Ten zaś, który wypuści kozła wypuszczalnego, omyje szaty swe i ciało wodą, i tak wnijdzie do obozu.27 A cielca i kozła, które za grzech były ofiarowane i których krew została wniesiona do świątyni, aby się dokonało oczyszczenie, wyniosą precz za obóz i spalą ogniem, tak skóry jak mięso ich, i gnój ich.28 A ktokolwiek je spali, wymyje szaty swe i ciało wodą, i tak wnijdzie do obozu. 29 — I będzie wam to ustawą wieczną: Miesiąca siódmego, dziesiątego dla miesiąca dręczyć będziecie siebie i żadnej roboty pełnić nie będziecie, ani tubylec, ani przychodzień, który gościem jest między wami.30 Tego dnia będzie pojednanie wasze i oczyszczenie od wszystkich grzechów waszych: przed Panem będziecie oczyszczeni.31 Bo sabat odpocznienia jest, i dręczyć będziecie siebie wedle ustawy wiecznej. 32 Dopełni przebłagania kapłan, który będzie namaszczony i którego ręce są poświęcone, aby kapłański urząd sprawował w miejsce ojca swe go; a oblecze się w szatę lnianą i w odzienie święte.33 I oczyści świątynię i przybytek świadectwa, i ołtarz, kapłanów też i wszystek lud.34 I będzie wam to ustawą wieczną, abyście się modlili za synów Izraelowych i za wszystkie grzechy ich raz w rok.» Uczynił tedy Mojżesz, jak mu Pan był przykazał.CZĘŚĆ III (17,1 — 27,34).Prawo świętościI. Świętość w życiu społecznym i religijnym. (17,1- 22,33) MIEJSCE ZABIJANIA ZWIERZĄT I SKŁADANIA Z NICH OFIAR (17,1-9).Wstęp (17,1-2). Zakaz zabijania bydła na pokarm bez złożenia ich w ofierze w przybytku (3-7); zakaz składania ofiar gdzie indziej jak w przybytku (8-9).
17
Warsz. King J. 171 Tłum. GrEn. Толк. I rzekł Pan do Mojżesza mówiąc:И сказал Господь Моисею, говоря:
И# речE гDь къ мwmсeю, гlz:
17,1Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPΚαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐλάλησεν elalēsen
V-AAI-3Sλαλέωlaleōto speaklord spokeκύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslordlord spokeπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoΜωυσῆν mōusēn
N-ASMΜωϋσῆς, Μωσῆςmōusēs mōsēsMoses[Jesher]λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying, 2 Tłum. GrEn. Толк. «Mów Aaronowi i synom jego i wszystkim synom Izraelowym i powiedz do nich: To jest przykazanie, które Pan dał mówiąc:объяви Аарону и сынам его и всем сынам Израилевым и скажи им: вот что повелевает Господь:
глаг0ли ґарHну и3 сынHмъ є3гw2 и3 ко всBмъ сынHмъ ї}лєвымъ, и3 речeши къ ни6мъ: сіE сл0во є4же заповёда гDь, гlz:
17,2Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPΛάλησον lalēson
V-AAM-2Sλαλέωlaleōto speakSpeakπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoΑαρων aarōn
N-PRIἈαρώνaarōnAaron[father]καὶ kai
CONJκαίkaiandandπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτοὺς tous
T-APMὁhothe/this/who υἱοὺς huious
N-APMυἱόςhuiossonhis sons,αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandπρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoπάντας pantas
A-APMπᾶςpasallallυἱοὺς huious
N-APMυἱόςhuiossonsonsΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐρεῖς ereis
V-FAI-2Sἔριςerisquarrel[guilty]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoαὐτούς autous
D-APMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]Τοῦτο touto
D-NSNτοῦτοtoutothat[drowsiness]τὸ to
T-NSNὁhothe/this/whotheῥῆμα, rēma
N-NSNῥῆμαrēmawordsayingὃ ho
R-ASNὁhothe/this/who ἐνετείλατο eneteilato
V-AMI-3Sἐντέλλωentellōto orderlord gives charge,κύριος kurios
N-NSMκύριοςkurioslordlord gives charge,λέγων legōn
V-PAPRSλέγωlegōto speaksaying, 3 Tłum. GrEn. Толк. Każdy człowiek z domu Izraelowego, jeśli zabije wołu albo owcę albo kozę w obozie albo za obozem, если кто из дома Израилева [или из пришельцев, присоединившихся к вам] заколет тельца или овцу или козу в стане, или если кто заколет вне стана
человёкъ человёкъ t сынHвъ ї}левыхъ и3ли2 t пришeлєцъ, и5же прилежaтъ въ вaсъ, и4же ѓще зак0летъ тельцA и3ли2 џвцу и3ли2 к0зу въ полцЁ, и3 и4же ѓще зак0летъ внЁ полкA
17,3Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἄνθρωπος anthrōpos
N-NSMἄνθρωποςanthrōposa humanman,Ἄνθρωπος anthrōpos
N-NSMἄνθρωποςanthrōposa humana manτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whoof theυἱῶν huiōn
N-GPMυἱόςhuiossonsonsΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]ἢ ē
CONJὁhothe/this/whotheτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whotheπροσηλύτων prosēlutōn
N-GPMπροσήλυτοςprosēlutosproselyte[uprightness]τῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/who[that]προσκειμένων proskeimenōn
V-PMPGPstrong:GV-PMPGPstrong:GV-PMPGPstrong:GV-PMPGP ἐν en
PREPἐνenin/on/amonginὑμῖν, humin
P-DPὑμῖνhuminto you[spark]ὃς hos
R-NSMὅς, ἥhhos ēwhichwho everἂν an
PRTἄνanifeverσφάξῃ sfaxē
V-AAS-3Sσφάζωsfazōto slaughtershould slayμόσχον moschon
N-ASMμόσχοςmoschoscalfa calfἢ ē
CONJὁhothe/this/who[that]πρόβατον probaton
N-ASNπρόβατονprobatonsheepa sheepἢ ē
CONJὁhothe/this/who[that]αἶγα aiga
N-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASMstrong:GN-ASM ἐν en
PREPἐνenin/on/among[gold]τῇ tē
T-DSFὁhothe/this/who[that]παρεμβολῇ parembolē
N-DSFπαρεμβολήparembolēbarrackscamp,καὶ kai
CONJκαίkaiandandὃς hos
R-NSMὅς, ἥhhos ēwhichwhoἂν an
PRTἄνanif[Ahithophel]σφάξῃ sfaxē
V-AAS-3Sσφάζωsfazōto slaughtershould slayἔξω exō
PREPἔξωexōout/outside(r)outsideτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/who[that]παρεμβολῆς parembolēs
N-GSFπαρεμβολήparembolēbarrackscamp, 4 Tłum. GrEn. Толк. a nie przywiedzie do wejścia przybytku ofiary dla Pana, krwi winien będzie; jakby krew wylał, tak zginie z pośrodka ludu swego.и не приведет ко входу скинии собрания, [чтобы принести во всесожжение или в жертву о спасении, угодную Господу, в приятное благоухание, и если кто заколет вне стана и ко входу скинии собрания не принесет,] чтобы представить в жертву Господу пред жилищем Господним, то человеку тому вменена будет кровь: он пролил кровь, и истребится человек тот из народа своего;
и3 пред8 двє1ри ски1ніи свидёніz не принесeтъ, ћкоже сотвори1ти є5 во всесожжeніе и3ли2 спасeніе гDу пріsтно, въ воню2 благов0ніz: и3 и4же ѓще зак0летъ внЁ и3 пред8 двє1ри ски1ніи свидёніz не принесeтъ є3гw2, ћкw принести2 дaръ гDу пред8 ски1нію гDню: и3 вмэни1тсz человёку томY кр0вь: кр0вь проліsлъ, да потреби1тсz душA џна t людjй свои1хъ:
17,4Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandandἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/against[3toτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who4theθύραν thuran
N-ASFθύραthuradoor5doorτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/who6of theσκηνῆς skēnēs
N-GSFσκηνήskēnētent7tentτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who8of theμαρτυρίου marturiou
N-GSNμαρτύριονmarturiontestimony9testimonyμὴ mē
ADVμήmēnot1should notἐνέγκῃ enenkē
V-AAS-3Sφέρωferōto bear/lead2bring ],ὥστε hōste
CONJὥστεhōstesoso asποιῆσαι poiēsai
V-AARποιέωpoieōto do/make[extortioner]αὐτὸ auto
D-ASNαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]εἰς eis
PREPεἰςeistoward[to strive]ὁλοκαύτωμα holokautōma
N-ASNὁλοκαύτωμαholokautōmaburnt offering[cummin]ἢ ē
CONJὁhothe/this/whoto theσωτήριον sōtērion
N-ASNσωτήριονsōtērionsaving[Mattathah]κυρίῳ kuriō
N-DSMκύριοςkurioslordlordδεκτὸν dekton
A-ASNδεκτόςdektosacceptable[Baale-judah]εἰς eis
PREPεἰςeistoward[to strive]ὀσμὴν osmēn
N-ASFὀσμήosmēaroma[herald]εὐωδίας, euōdias
N-GSFεὐωδίαeuōdiaaroma[Zimran]καὶ kai
CONJκαίkaiand[desire]ὃς hos
R-NSMὅς, ἥhhos ēwhich[to trade]ἂν an
PRTἄνanif[Ahithophel]σφάξῃ sfaxē
V-AAS-3Sσφάζωsfazōto slaughter[to spread]ἔξω exō
ADVἔξωexōout/outside(r)[to crush]καὶ kai
CONJκαίkaiand[desire]ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/against[Hadadezer]τὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheθύραν thuran
N-ASFθύραthuradoor[seer]τῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/who σκηνῆς skēnēs
N-GSFσκηνήskēnētenttentτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/who μαρτυρίου marturiou
N-GSNμαρτύριονmarturiontestimony[Jushab-hesed]μὴ mē
ADVμήmēnot[Jokmeam]ἐνέγκῃ enenkē
V-AAS-3Sφέρωferōto bear/lead[branch]αὐτὸ auto
D-ASNαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὥστε hōste
CONJὥστεhōsteso[stubborn]μὴ mē
ADVμήmēnot[Jokmeam]προσενέγκαι prosenenkai
V-AARπροσφέρωprosferōto bring toto bringδῶρον dōron
N-ASNδῶρονdōrongifta giftκυρίῳ kuriō
N-DSMκύριοςkurioslordlord;ἀπέναντι apenanti
PREPἀπέναντιapenantioppositebeforeτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/who σκηνῆς skēnēs
N-GSFσκηνήskēnētent[plan]κυρίου, kuriou
N-GSMκύριοςkurioslord[before]καὶ kai
CONJκαίkaiand[desire]λογισθήσεται logisthēsetai
V-FPI-3Sλογίζομαιlogizomaito countshall be imputedτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who[that]ἀνθρώπῳ anthrōpō
N-DSMἄνθρωποςanthrōposa humanto that man,ἐκείνῳ ekeinō
D-DSMἐκεῖνοςekeinosthatto that man,αἷμα haima
N-NSNαἷμαhaimabloodbloodαἷμα· haima
N-ASNαἷμαhaimabloodbloodἐξέχεεν, execheen
V-IAI-3Sἐκχέωekcheōto pour outwas poured out.ἐξολεθρευθήσεται exolethreuthēsetai
V-FPI-3Sstrong:GV-FPI-3Sstrong:GV-FPI-3Sstrong:GV-FPI-3S ἡ hē
T-NSFὁhothe/this/who[that]ψυχὴ psuchē
N-NSFψυχήpsuchēsoul1That soul]ἐκείνη ekeinē
D-NSFἐκεῖνοςekeinosthat1That soul]ἐκ ek
PREPἐκekof/fromfromτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who[that]λαοῦ laou
N-GSMλαόςlaosa peopleits people,αὐτῆς· autēs
D-GSFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 5 Tłum. GrEn. Толк. Przeto do kapłana przywodzić mają synowie Izraelowi bydlęta swe ofiarne, które zabijają na polu, aby były poświęcone Panu przed wejściem do przybytku świadectwa, a niech je zabijają jako ofiary zapokojne Panu.это для того, чтобы приводили сыны Израилевы жертвы свои, которые они заколают на поле, чтобы приводили их пред Господа ко входу скинии собрания, к священнику, и заколали их Господу в жертвы мирные;
ћкw да принесyтъ сhнове ї}лєвы жє1ртвы сво‰, є3ли6ки ѓще сjи зак0лютъ на п0ли, и3 да принесyтъ | ко гDу къ двeремъ ски1ніи свидёніz къ жерцY, и3 пожрyтъ | въ жeртву спасeніz гDу.
17,5Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPὅπως hopōs
CONJὅπωςhopōsthatsoἀναφέρωσιν anaferōsin
V-PAS-3Pἀναφέρωanaferōto carry up[to devour]οἱ hoi
T-NPMὁhothe/this/who1theυἱοὶ huioi
N-NPMυἱόςhuiosson2sonsΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]τὰς tas
T-APFὁhothe/this/who θυσίας thusias
N-APFθυσίαthusiasacrificetheir sacrifices,αὐτῶν, autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὅσας hosas
A-APFὅσοςhososjust as/how muchas manyἂν an
PRTἄνanifthatαὐτοὶ autoi
D-NPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]σφάξουσιν sfaxousin
V-FAI-3Pσφάζωsfazōto slaughtershould slayἐν en
PREPἐνenin/on/amonginτοῖς tois
T-DPNὁhothe/this/whotheπεδίοις, pediois
N-DPNstrong:GN-DPNstrong:GN-DPNstrong:GN-DPN καὶ kai
CONJκαίkaiandandοἴσουσιν oisousin
V-FAI-3Pφέρωferōto bear/lead[4should bringτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whoto theκυρίῳ kuriō
N-DSMκύριοςkurioslordlordἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstatτὰς tas
T-APFὁhothe/this/whotheθύρας thuras
N-APFθύραthuradoordoorτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whoof theσκηνῆς skēnēs
N-GSFσκηνήskēnētenttentτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/whoof theμαρτυρίου marturiou
N-GSNμαρτύριονmarturiontestimonytestimony,πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoτὸν ton
T-ASMὁhothe/this/whotheἱερέα hierea
N-ASMἱερεύςhiereuspriestpriest.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndθύσουσιν thusousin
V-FAI-3Pθύωthuōto sacrificethey shall sacrificeθυσίαν thusian
N-ASFθυσίαthusiasacrifice[2as a sacrificeσωτηρίου sōtēriou
N-GSNσωτήριονsōtērionsaving3of deliveranceτῷ tō
T-DSMὁhothe/this/who4to theκυρίῳ kuriō
N-DSMκύριοςkurioslord5 lordαὐτά· auta
D-APNαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 6 Tłum. GrEn. Толк. I wyleje kapłan krew na ołtarz Pański u wejścia do przybytku świadectwa, i spali łój na wonność wdzięczności Panu. и покропит священник кровью на жертвенник Господень у входа скинии собрания и воскурит тук в приятное благоухание Господу,
И# да возліeтъ жрeцъ кр0вь на nлтaрь w4крестъ пред8 гDемъ ў двeрій ски1ніи свидёніz: и3 да вознесeтъ тyкъ въ воню2 благоухaніz гDу:
17,6Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndπροσχεεῖ proscheei
V-FAI-3Sstrong:GV-FAI-3Sstrong:GV-FAI-3Sstrong:GV-FAI-3S ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who1theἱερεὺς hiereus
N-NSMἱερεύςhiereuspriest2priest]τὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheαἷμα haima
N-ASNαἷμαhaimabloodbloodἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheθυσιαστήριον thusiastērion
N-ASNθυσιαστήριονthusiastērionaltaraltar,κύκλῳ kuklō
N-DSMκύκλῳkuklōsurrounding[child]ἀπέναντι apenanti
PREPἀπέναντιapenantioppositebeforeκυρίου kuriou
N-GSMκύριοςkurioslordlord,παρὰ para
PREPπαράparafrom/with/besidebyτὰς tas
T-APFὁhothe/this/whotheθύρας thuras
N-APFθύραthuradoordoorτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whoof theσκηνῆς skēnēs
N-GSFσκηνήskēnētenttentτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/whoof theμαρτυρίου marturiou
N-GSNμαρτύριονmarturiontestimonytestimony.καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἀνοίσει anoisei
V-FAI-3Sἀναφέρωanaferōto carry uphe shall offerτὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheστέαρ stear
N-ASNstrong:GN-ASNstrong:GN-ASNstrong:GN-ASN εἰς eis
PREPεἰςeistowardforὀσμὴν osmēn
N-ASFὀσμήosmēaromaa scentεὐωδίας euōdias
N-GSFεὐωδίαeuōdiaaromaof pleasant aromaκυρίῳ· kuriō
N-DSMκύριοςkurioslordlord. 7 Tłum. GrEn. Толк. A żadną miarą więcej nie będą zabijać ofiar swych czartom, z którymi cudzołożyli. Ustawą wieczną będzie to dla nich i dla potomków ich.чтоб они впредь не приносили жертв своих идолам, за которыми блудно ходят они. Сие да будет для них постановлением вечным в роды их.
и3 да не пожрyтъ ктомY жeртвъ свои1хъ сyєтнымъ, и5мже сaми блудодёйствуютъ в8слёдъ и4хъ: зак0нное вёчное бyдетъ вaмъ въ р0ды вaшz.
17,7Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndοὐ ou
ADVοὐounothey shall notθύσουσιν thusousin
V-FAI-3Pθύωthuōto sacrificesacrificeἔτι eti
ADVἔτιetistillstillτὰς tas
T-APFὁhothe/this/who θυσίας thusias
N-APFθυσίαthusiasacrificetheir sacrificesαὐτῶν autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]τοῖς tois
T-DPMὁhothe/this/whoto theματαίοις, mataiois
A-DPMμάταιοςmataiosfutilevainοἷς hois
R-DPMὅς, ἥhhos ēwhichin whichαὐτοὶ autoi
D-NPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐκπορνεύουσιν ekporneuousin
V-PAI-3Pἐκπορνεύωekporneuōto fornicatefornicateὀπίσω opisō
PREPὀπίσωopisōafterafterαὐτῶν· autōn
D-GPMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]νόμιμον nomimon
A-NSNνομίμωςnomimōslawfully[easing]αἰώνιον aiōnion
A-NSNαἰώνιοςaiōnioseternal1it will be an eternal]ἔσται estai
V-FMI-3Sἔσομαιesomaiwill be[Zabud]ὑμῖν humin
P-DPὑμῖνhuminto you[spark]εἰς eis
PREPεἰςeistowarduntoτὰς tas
T-APFὁhothe/this/who γενεὰς geneas
N-APFγενεάgeneagenerationyour generations.ὑμῶν. humōn
P-GPὑμῶνhumōnof you[lamp] 8 Tłum. GrEn. Толк. — I rzeczesz do nich: Człowiek z domu Izraelowego i z przychodniów, którzy gośćmi są u nas, jeśli składa całopalenie albo ofiarę, Еще скажи им: если кто из дома Израилева и из пришельцев, которые живут между вами, приносит всесожжение или жертву
И# речeши къ ни6мъ: человёкъ человёкъ t сынHвъ ї}левыхъ и3ли2 t сынHвъ пришeльцwвъ прилежaщихъ въ вaсъ, и4же ѓще сотвори1тъ всесожжeніе и3ли2 жeртву,
17,8Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐρεῖς ereis
V-FAI-2Sἔριςerisquarrel[guilty]πρὸς pros
PREPπρόςprosto/withtoαὐτούς autous
D-APMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἄνθρωπος anthrōpos
N-NSMἄνθρωποςanthrōposa humanman,Ἄνθρωπος anthrōpos
N-NSMἄνθρωποςanthrōposa humana manτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whotheυἱῶν huiōn
N-GPMυἱόςhuiossonsonsΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]Καὶ kai
CONJκαίkaiandandἀπὸ apo
PREPἀπόapofromfromτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whotheυἱῶν huiōn
N-GPMυἱόςhuiosson[soothing]τῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whoof theπροσηλύτων prosēlutōn
N-GPMπροσήλυτοςprosēlutosproselyteforeignersτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/who[that]προσκειμένων proskeimenōn
V-PMPGPstrong:GV-PMPGPstrong:GV-PMPGPstrong:GV-PMPGP ἐν en
PREPἐνenin/on/amongamongὑμῖν, humin
P-DPὑμῖνhuminto you[spark]ὃς hos
R-NSMὅς, ἥhhos ēwhichwhoἂν an
PRTἄνanifeverποιήσῃ poiēsē
V-AAS-3Sποιέωpoieōto do/makeshould offerὁλοκαύτωμα holokautōma
N-ASNὁλοκαύτωμαholokautōmaburnt offeringa whole burnt-offeringἢ ē
CONJὁhothe/this/who[that]θυσίαν thusian
N-ASFθυσίαthusiasacrificesacrifice, 9 Tłum. GrEn. Толк. a do wejścia przybytku świadectwa nie przywiedzie jej, aby była ofiarowana Panu, zginie z ludu swego.и не приведет ко входу скинии собрания, чтобы совершить ее Господу, то истребится человек тот из народа своего.
и3 къ двeремъ ски1ніи свидёніz не принесeтъ сотвори1ти є5 гDеви, потреби1тсz душA тA t людjй свои1хъ.
17,9Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandandἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstatτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheθύραν thuran
N-ASFθύραthuradoordoorτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/whoof theσκηνῆς skēnēs
N-GSFσκηνήskēnētenttentτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/whoof theμαρτυρίου marturiou
N-GSNμαρτύριονmarturiontestimonytestimonyμὴ mē
ADVμήmēnotshould notἐνέγκῃ enenkē
V-AAS-3Sφέρωferōto bear/leadbringποιῆσαι poiēsai
V-AARποιέωpoieōto do/maketo offerαὐτὸ auto
D-ASNαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]τῷ tō
T-DSMὁhothe/this/whoto theκυρίῳ, kuriō
N-DSMκύριοςkurioslordlord,ἐξολεθρευθήσεται exolethreuthēsetai
V-FPI-3Sstrong:GV-FPI-3Sstrong:GV-FPI-3Sstrong:GV-FPI-3S ὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who ἄνθρωπος anthrōpos
N-NSMἄνθρωποςanthrōposa human1that man]ἐκεῖνος ekeinos
D-NSMἐκεῖνοςekeinosthat1that man]ἐκ ek
PREPἐκekof/fromfromτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who λαοῦ laou
N-GSMλαόςlaosa peoplehis people.αὐτοῦ. autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 10 Tłum. GrEn. Толк. Jeśliby ktokolwiek z domu Izraelowego i z przychodniów, którzy gośćmi są między nimi, jadł krew, nieugiętą twarz moją zwrócą przeciw niemu i wygubię go z ludu jego:Если кто из дома Израилева и из пришельцев, которые живут между вами, будет есть какую-нибудь кровь, то обращу лице Мое на душу того, кто будет есть кровь, и истреблю ее из народа ее,
И# человёкъ человёкъ t сынHвъ ї}левыхъ и3ли2 t пришeлєцъ прилежaщихъ въ вaсъ, и4же ѓще ћстъ всsкую кр0вь, и3 ўтвержY лицE моE на дyшу kдyщую кр0вь, и3 погублю2 ю5 t людjй свои1хъ:
17,10Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἄνθρωπος anthrōpos
N-NSMἄνθρωποςanthrōposa humanman,ἄνθρωπος anthrōpos
N-NSMἄνθρωποςanthrōposa humana manτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whoof theυἱῶν huiōn
N-GPMυἱόςhuiossonsonsΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]ἢ ē
CONJὁhothe/this/whoof theτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whoof theπροσηλύτων prosēlutōn
N-GPMπροσήλυτοςprosēlutosproselyteforeignersτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/who προσκειμένων proskeimenōn
V-PMPGPstrong:GV-PMPGPstrong:GV-PMPGPstrong:GV-PMPGP ἐν en
PREPἐνenin/on/amongamongὑμῖν, humin
P-DPὑμῖνhuminto you[spark]ὃς hos
R-NSMὅς, ἥhhos ēwhichwhoἂν an
PRTἄνanifeverφάγῃ fagē
V-AMS-3Sφαγεῖνfageinto eat[soul]πᾶν pan
A-ASNπᾶςpasallanyαἷμα, haima
N-ASNαἷμαhaimabloodblood,καὶ kai
CONJκαίkaiandthatἐπιστήσω epistēsō
V-FAI-1Sἐπίσταμαιepistamaito know/understand[Helem]τὸ to
T-ASNὁhothe/this/whotheπρόσωπόν prosōpon
N-ASNπρόσωπονprosōponfacemy faceμου mou
P-GSμοῦmouof me[Jesimiel]ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstagainstτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/who ψυχὴν psuchēn
N-ASFψυχήpsuchēsoulsoulτὴν tēn
T-ASFὁhothe/this/whotheἔσθουσαν esthousan
V-PAPASἐσθίωesthiōto eatshould eatτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who αἷμα haima
N-ASNαἷμαhaimabloodblood,Καὶ kai
CONJκαίkaiandandἀπολῶ apolō
V-FAI-1Sἀπολλύωapolluōto destroyI will destroyαὐτὴν autēn
D-ASFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐκ ek
PREPἐκekof/fromfrom out ofτοῦ tou
T-GSMὁhothe/this/who[that]λαοῦ laou
N-GSMλαόςlaosa peopleits people.αὐτῆς. autēs
D-GSFαὐτόςautoshe/she/it/self[wall] 11 Tłum. GrEn. Толк. bo dusza ciała we krwi jest, a jam ją dał wam, abyście nią na ołtarzu oczyszczali dusze wasze i by była krew na oczyszczenie duszy.потому что душа тела в крови, и Я назначил ее вам для жертвенника, чтобы очищать души ваши, ибо кровь сия душу очищает;
занE душA всsкіz пл0ти кр0вь є3гw2 є4сть, и3 ѓзъ дaхъ ю5 вaмъ ў nлтарS ўмолsти њ душaхъ вaшихъ: кр0вь бо є3гw2 вмёстw души2 ўм0литъ.
17,11Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἡ hē
T-NSFὁhothe/this/whoFor theγὰρ gar
PRTγάρgarforFor theψυχὴ psuchē
N-NSFψυχήpsuchēsoullifeπάσης pasēs
A-GSFπᾶςpasallof allσαρκὸς sarkos
N-GSFσάρξsarxfleshfleshαἷμα haima
N-NSNαἷμαhaimablood[2its bloodαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐστιν, estin
V-PAI-3Sἐστίestihe is[to sacrifice]καὶ kai
CONJκαίkaiandAndἐγὼ egō
P-NSἐγώegōI/we[2its bloodδέδωκα dedōka
V-RAI-1Sδίδωμιdidōmito givegaveαὐτὸ auto
D-ASNαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ὑμῖν humin
P-DPὑμῖνhuminto you[spark]ἐπὶ epi
PREPἐπίepiupon/to/againstuponτοῦ tou
T-GSNὁhothe/this/whotheθυσιαστηρίου thusiastēriou
N-GSNθυσιαστήριονthusiastērionaltaraltarἐξιλάσκεσθαι exilaskesthai
V-PMRstrong:GV-PMRstrong:GV-PMRstrong:GV-PMR περὶ peri
PREPπερίperiaboutforτῶν tōn
T-GPFὁhothe/this/who ψυχῶν psuchōn
N-GPFψυχήpsuchēsoulyour souls.ὑμῶν· humōn
P-GPὑμῶνhumōnof you[lamp]τὸ to
T-NSNὁhothe/this/who γὰρ gar
PRTγάρgarforForαἷμα haima
N-NSNαἷμαhaimabloodits bloodαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἀντὶ anti
PREPἀντίantifor[2forτῆς tēs
T-GSFὁhothe/this/who[that]ψυχῆς psuchēs
N-GSFψυχήpsuchēsoul3 soulἐξιλάσεται. exilasetai
V-FMI-3Sstrong:GV-FMI-3Sstrong:GV-FMI-3Sstrong:GV-FMI-3S 12 Tłum. GrEn. Толк. Przeto rzekłem synom Izraelowym: Nikt spośród was nie będzie jadł krwi, ani z przychodniów, którzy gośćmi są u was.потому Я и сказал сынам Израилевым: ни одна душа из вас не должна есть крови, и пришлец, живущий между вами, не должен есть крови.
Сегw2 рaди рек0хъ сынHмъ ї}лєвымъ: всsка душA t вaсъ да не снёстъ кр0ве, и3 пришлeцъ прилежaщій въ вaсъ да не снёстъ кр0ве.
17,12Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPδιὰ dia
PREPδιάdiathrough/because ofOn account ofτοῦτο touto
D-ASNτοῦτοtoutothat[drowsiness]εἴρηκα eirēka
V-RAI-1Sἐρέω, ἐρῶereō erōto speakI have saidτοῖς tois
T-DPMὁhothe/this/whoto theυἱοῖς huiois
N-DPMυἱόςhuiossonsonsΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]Πᾶσα pasa
A-NSFπᾶςpasallEveryψυχὴ psuchē
N-NSFψυχήpsuchēsoulsoulἐξ ex
PREPἐκekof/fromofὑμῶν humōn
P-GPὑμῶνhumōnof you[lamp]οὐ ou
ADVοὐounoshall notφάγεται fagetai
V-FMI-3Sφαγεῖνfageinto eat[soul]αἷμα, haima
N-ASNαἷμαhaimabloodblood;καὶ kai
CONJκαίkaiandandὁ ho
T-NSMὁhothe/this/whotheπροσήλυτος prosēlutos
N-NSMπροσήλυτοςprosēlutosproselyteforeignerὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who προσκείμενος proskeimenos
V-PMPRSstrong:GV-PMPRSstrong:GV-PMPRSstrong:GV-PMPRS ἐν en
PREPἐνenin/on/amongbyὑμῖν humin
P-DPὑμῖνhuminto you[spark]οὐ ou
ADVοὐounoshall notφάγεται fagetai
V-FMI-3Sφαγεῖνfageinto eat[soul]αἷμα. haima
N-ASNαἷμαhaimabloodblood. 13 Tłum. GrEn. Толк. Jeśliby ktokolwiek z synów Izraelowych i z przychodniów, którzy gośćmi są u was, łowem albo ptasznictwem uchwycił zwierza albo ptaka, które się jeść godzi, niech wyleje krew z niego i okryje ją ziemią. Если кто из сынов Израилевых и из пришельцев, живущих между вами, на ловле поймает зверя или птицу, которую можно есть, то он должен дать вытечь крови ее и покрыть ее землею,
И# человёкъ человёкъ t сынHвъ ї}левыхъ и3ли2 t пришлє1цъ прилежaщихъ въ вaсъ, и4же ѓще ўл0витъ лови1тву ѕвёрz и3ли2 пти1цу, є4же ћстсz: проліeтъ кр0вь є3S, и3 покрhетъ ю5 землeю:
17,13Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndἄνθρωπος anthrōpos
N-NSMἄνθρωποςanthrōposa humanman,ἄνθρωπος anthrōpos
N-NSMἄνθρωποςanthrōposa humana manτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whoof theυἱῶν huiōn
N-GPMυἱόςhuiossonsonsΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]καὶ kai
CONJκαίkaiandandτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/whoof theπροσηλύτων prosēlutōn
N-GPMπροσήλυτοςprosēlutosproselyteforeignersτῶν tōn
T-GPMὁhothe/this/who προσκειμένων proskeimenōn
V-PMPGPstrong:GV-PMPGPstrong:GV-PMPGPstrong:GV-PMPGP ἐν en
PREPἐνenin/on/amongtoὑμῖν, humin
P-DPὑμῖνhuminto you[spark]ὃς hos
R-NSMὅς, ἥhhos ēwhichwhoἂν an
PRTἄνanifeverθηρεύσῃ thēreusē
V-AAS-3Sθηρεύωthēreuōto hunt/catchshall huntθήρευμα thēreuma
N-ASNstrong:GN-ASNstrong:GN-ASNstrong:GN-ASN θηρίον thērion
N-ASNθηρίονthērionwild animalfor a wild beastἢ ē
CONJὁhothe/this/who πετεινόν, peteinon
N-ASNπετεινόςpeteinosbirdbirds,ὃ ho
R-NSNὁhothe/this/whoin theἔσθεται, esthetai
V-PPI-3Sἐσθίωesthiōto eatis to be eaten,καὶ kai
CONJκαίkaiand[desire]ἐκχεεῖ ekcheei
V-FAI-3Sἐκχέωekcheōto pour outhe shall pour outτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who[that]αἷμα haima
N-ASNαἷμαhaimabloodits blood,καὶ kai
CONJκαίkaiand[desire]καλύψει kalupsei
V-FAI-3Sκαλύπτωkaluptōto covercoverαὐτὸ auto
D-ASNαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]τῇ tē
T-DSFὁhothe/this/who[that]γῇ· gē
N-DSFγῆgēearthground. 14 Tłum. GrEn. Толк. Dusza bowiem każdego ciała we krwi jest; przetom rzekł synom Izraelowym: Krwi wszelkiego ciała jeść nie będziecie, bo dusza ciała we krwi jest; a ktokolwiek by ją jadł, zginie.ибо душа всякого тела есть кровь его, она душа его; потому Я сказал сынам Израилевым: не ешьте крови ни из какого тела, потому что душа всякого тела есть кровь его: всякий, кто будет есть ее, истребится.
душa бо всsкіz пл0ти кр0вь є3гw2 є4сть. И# рек0хъ сынHмъ ї}лєвымъ: кр0ве всsкіz пл0ти да не снёсте, ћкw душA всsкіz пл0ти кр0вь є3гw2 є4сть: всsкъ kдhй ю5 потреби1тсz:
17,14Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἡ hē
T-NSFὁhothe/this/whoFor theγὰρ gar
PRTγάρgarforFor theψυχὴ psuchē
N-NSFψυχήpsuchēsoullifeπάσης pasēs
A-GSFπᾶςpasallof allσαρκὸς sarkos
N-GSFσάρξsarxfleshfleshαἷμα haima
N-NSNαἷμαhaimablood[2its bloodαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐστιν, estin
V-PAI-3Sἐστίestihe is[to sacrifice]καὶ kai
CONJκαίkaiandandεἶπα eipa
V-AAI-1Sἔπω, ἐρῶ, εἶπονepō erō eiponto sayI saidτοῖς tois
T-DPMὁhothe/this/whoto theυἱοῖς huiois
N-DPMυἱόςhuiossonsonsΙσραηλ israēl
N-PRIἸσραήλisraēlIsrael[window]αἷμα haima
N-ASNαἷμαhaimabloodbloodπάσης pasēs
A-GSFπᾶςpasallof allσαρκὸς sarkos
N-GSFσάρξsarxfleshfleshοὐ ou
ADVοὐounoyou shall notφάγεσθε, fagesthe
V-FMI-2Pἐσθίωesthiōto eateat,ὅτι hoti
CONJὅτιhotithat/sinceforἡ hē
T-NSFὁhothe/this/who ψυχὴ psuchē
N-NSFψυχήpsuchēsoullifeπάσης pasēs
A-GSFπᾶςpasallof allσαρκὸς sarkos
N-GSFσάρξsarxfleshfleshΑἷμα haima
N-NSNαἷμαhaimablood[2its bloodαὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐστιν· estin
V-PAI-3Sἐστίestihe is[to sacrifice]πᾶς pas
A-NSMπᾶςpasallEvery oneὁ ho
T-NSMὁhothe/this/who[that]ἔσθων esthōn
V-PAPRSἐσθίωesthiōto eateatingαὐτὸ auto
D-ASNαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]ἐξολεθρευθήσεται. exolethreuthēsetai
V-FPI-3Sstrong:GV-FPI-3Sstrong:GV-FPI-3Sstrong:GV-FPI-3S 15 Tłum. GrEn. Толк. Kto by jadł zdechlinę albo co uchwyconego od zwierza, tak z mieszkańców jak z przychodniów, obmyje szaty swe i sam siebie wodą, i nieczysty będzie aż do wieczora; i tym sposobem stanie się czystym. И всякий, кто будет есть мертвечину или растерзанное зверем, туземец или пришлец, должен вымыть одежды свои и омыться водою, и нечист будет до вечера, а потом будет чист;
и3 всsка душA ћже ћстъ мертвечи1ну и3ли2 ѕвэроsдину, t тузeмєцъ и3ли2 t пришeлєцъ, да и3сперeтъ ри6зы сво‰ и3 да њмhетъ тёло вод0ю, и3 нечи1стъ бyдетъ до вeчера, по сeмъ же чи1стъ бyдетъ:
17,15Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPκαὶ kai
CONJκαίkaiandAndπᾶσα pasa
A-NSFπᾶςpasalleveryψυχή, psuchē
N-NSFψυχήpsuchēsoulsoulἥτις hētis
RI-NSFὅστιςhostiswho/whichwhoφάγεται fagetai
V-FMI-3Sφαγεῖνfageinto eat[soul]θνησιμαῖον thnēsimaion
A-ASNstrong:GA-ASNstrong:GA-ASNstrong:GA-ASN ἢ ē
CONJὁhothe/this/whotheθηριάλωτον thērialōton
A-ASNstrong:GA-ASNstrong:GA-ASNstrong:GA-ASN ἐν en
PREPἐνenin/on/amongamongτοῖς tois
T-DPMὁhothe/this/whotheαὐτόχθοσιν autochthosin
N-DPMstrong:GN-DPMstrong:GN-DPMstrong:GN-DPM ἢ ē
CONJὁhothe/this/who ἐν en
PREPἐνenin/on/amongbyτοῖς tois
T-DPMὁhothe/this/who[that]προσηλύτοις, prosēlutois
N-DPMπροσήλυτοςprosēlutosproselyteforeigners,πλυνεῖ plunei
V-FAI-3Sπλύνωplunōto washshall washτὰ ta
T-APNὁhothe/this/who[that]ἱμάτια himatia
N-APNἱμάτιονhimationclothinghis garments,αὐτοῦ autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]καὶ kai
CONJκαίkaiandandλούσεται lousetai
V-FMI-3Sλούωlouōto washshall batheὕδατι hudati
N-DSNὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterin water,καὶ kai
CONJκαίkaiandandἀκάθαρτος akathartos
A-NSMἀκάθαρτοςakathartosuncleanwill be uncleanἔσται estai
V-FMI-3Sἔσομαιesomaiwill be[Zabud]ἕως heōs
PREPἕωςheōsuntiluntilἑσπέρας hesperas
N-GSFἑσπέραhesperaeveningevening;Καὶ kai
CONJκαίkaiandthenκαθαρὸς katharos
A-NSMκαθαρόςkatharoscleanhe will be clean.ἔσται· estai
V-FMI-3Sἔσομαιesomaiwill be[Zabud] 16 Tłum. GrEn. Толк. Lecz jeśli nie obmyje szat swych i ciała, poniesie nieprawość swoją.»если же не вымоет [одежд своих] и не омоет тела своего, то понесет на себе беззаконие свое. ѓще же не и3сперeтъ ри1зъ свои1хъ, ни њмhетъ тёла вод0ю, то2 пріи1метъ беззак0ніе своE.17,16Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.ABPἐὰν ean
CONJἐάνeanifBut ifδὲ de
PRTδέdethenBut ifμὴ mē
ADVμήmēnothe should notπλύνῃ plunē
V-AAS-3Sπλύνωplunōto washwashτὰ ta
T-APNὁhothe/this/who ἱμάτια himatia
N-APNἱμάτιονhimationclothinghis garments,καὶ kai
CONJκαίkaiandandτὸ to
T-ASNὁhothe/this/who σῶμα sōma
N-ASNσῶμαsōmabody[3his bodyμὴ mē
ADVμήmēnot1should notλούσηται lousētai
V-AMS-3Sλούωlouōto wash2bathe]ὕδατι, hudati
N-DSNὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterin water,καὶ kai
CONJκαίkaiandthenλήμψεται lēmpsetai
V-FMI-3Sλαμβάνωlambanōto takehe shall takeἀνόμημα anomēma
N-ASNstrong:GN-ASNstrong:GN-ASNstrong:GN-ASN αὐτοῦ. autou
D-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self[wall]
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes