Styl fragmentu
*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia
Styl fragmentu
*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia
1Wstęp.1 Paweł, z woli bożej apostoł Jezusa Chrystusa i Tymoteusz brat kościołowi bożemu, który jest w Koryncie, z wszystkimi świętymi, którzy są w całej Achai.2 Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego i Pana Jezusa ChrystusaPOCIECHY APOSTOŁA WŚRÓD UTRAPIEŃ.3 Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy,4 który nas pociesza w każdym utrapieniu naszym, abyśmy mogli i sami pocieszać tych, co są w jakimkolwiek ucisku, przez pociechę, której i sami doznajemy od Boga.5 Albowiem jak w nas obfitują cierpienia Chrystusowe, tak i przez Chrystusa obfita jest nasza pociecha.6 A czy doznajemy utrapień — dla waszej zachęty i zbawienia; czy my doznajemy pociech — dla waszego pocieszenia; czy bywamy napominani — dla waszego napominania i zbawienia, a to daje cierpliwość w znoszeniu tych samych cierpień, które i my znosimy,7 aby nadzieja nasza co do was była mocna, bo wiemy, że jak jesteście towarzyszami utrapienia, tak będziecie i pociechy.8 Nie chcemy bowiem, bracia, abyście nie wiedzieli o utrapieniu naszym, które nas spotkało w Azji, żeśmy byli nazbyt obciążeni ponad siłę, tak że nawet przykrzyło nam się żyć.9 Ale sami w sobie mieliśmy wyrok śmierci, abyśmy nie pokładali ufności w samych sobie, lecz w Bogu, który wskrzesza umarłych,10 a on nas wyrwał i wyrywa z tak wielkich niebezpieczeństw; w nim mamy nadzieję, że też jeszcze wyrwie,11 przy waszej także pomocy w modlitwie za nas, aby za ten dar, nam dany dla wielu osób, wielu składało dzięki za nas. POSTĘPUJE SZCZERZE.12 Albowiem świadectwo sumienia naszego jest chlubą naszą, że w prostocie serca i szczerości bożej,.a nie w mądrości cielesnej, ale w łasce bożej postępowaliśmy na tym świecie, a szczególniej względem was.13 Nie piszemy bowiem wam nic innego tylko to, coście czytali i poznali. Ufam zaś, że aż do końca poznacie,14 jak już poznaliście nas po części, że jesteśmy chlubą waszą, jak i wy naszą, w dzień Pana naszego Jezusa Chrystusa.15 I z tą ufnością chciałem najpierw przyjść do was, abyście drugą łaskę otrzymali,16 i od was przejść do Macedonii i znowu z Macedonii przyjść do was i przez was być odprowadzonym do Judei.17 Gdy więc to zamierzałem, czy kierowałem się lekkomyślnością? Albo czy to, co zamyślam, według ciała zamyślam, tak że jest u mnie i «tak» i «nie» ?18 Ale wierny Bóg — że w mowie naszej, do was, nie ma «tak» i «nie.»19 Albowiem Syn Boży, Jezus Chrystus, któregośmy wśród was opowiadali, ja i Sylwan i Tymoteusz, nie był «tak» i «nie,» ale w nim było «tak.»20 Ile bowiem jest obietnic bożych, są w nim «tak,» dlatego też przez niego Amen Bogu ku chwale naszej.21 Ten zaś jest, co nas z wami utwierdza w Chrystusie i co nas pomazał — Bóg,22 on też na nas wycisnął pieczęć i dał zadatek ducha w sercach naszych.NIE CHCE ZMUSZAĆ KORYNTIAN.23 Ja zaś wzywam Boga na świadka, na duszę moją, że nie przyszedłem więcej do Koryntu oszczędzając was.24 Nie dlatego, że panujemy nad wiarą waszą, ale jesteśmy pomocnikami wesela waszego; wiarą bowiem stoicie.
21 A postanowiłem to sobie, że by nie przychodzić do was po raz wtóry z zasmuceniem.2 Jeśli bowiem ja was zasmucam, to któż jest, co by mnie rozweselił, jeśli nie ten, którego ja zasmucam?3 I to samo wam napisałem, abym przyszedłszy, nie miał smutku na smutek od tych, od których miałem doznać radości; bo mam zaufanie do was wszystkich, że radość moja jest radością was wszystkich.4 Gdyż napisałem wam w wielkim utrapieniu i ucisku serca, wśród wielu łez, nie żebyście się zasmucili, ale żebyście poznali, jaką miłość żywię ku wam nader obficie.KAŻE PRZEBACZYĆ GRZESZNIKOWI.5 Jeśli zaś kto zasmucił, nie zasmucił mnie, ale po części, abym nie obciążył was wszystkich.6 Temu, co taki jest, wystarczy to strofowanie, które daje wielu;7 tak że przeciwnie raczej mu darujcie i pocieszcie go, by przypadkiem w nadmiernym smutku nie pogrążył się ten, co taki jest.8 Przeto was proszę, abyście miłość względem niego potwierdzili.9 Albowiem i dlatego napisałem, abym poznał, czyście wypróbowani, czy we wszystkim jesteście posłuszni.10 A komu co przebaczyliście, to i ja; bo i ja, co przebaczyłem, jeśli co przebaczyłem, to ze względu na was, w osobie Chrystusa, «aby nas szatan nie oszukał, bo nie są nam tajne jego zamysły. SKUTKI JEGO APOSTOLSTWA.12 Gdy zaś przyszedłem do Troady dla ewangelii Chrystusowej i drzwi mi stały otworem w Panu,13 duch mój nie miał spokoju, dlatego że nie znalazłem Tytusa brata mego; ale pożegnawszy się z nimi, udałem się do Macedonii14 A Bogu dzięki, który zawsze prowadzi nas w triumfie w Chrystusie Jezusie i woń poznania siebie objawia przez nas na każdym miejscu;15 bo jesteśmy miłą wonią Chrystusową dla Boga wśród tych, którzy bywają zbawieni i wśród tych, co giną;10 mianowicie dla jednych: wonią śmierci na śmierć, dla drugich zaś: wonią życia na życie. A do tego któż tak zdatny ?11 Nie jesteśmy bowiem, jak wielu z nich, fałszerzami słowa bożego, ale w szczerości, ale jak z Boga, wobec Boga, mówimy w Chrystusie.
3NIE POTRZEBUJE POLECENIA OD LUDZI.1 Zaczynamy znowu zalecać samych siebie? Albo czy potrzebujemy, jak niektórzy, listów polecających do was, albo od was?2 Listem naszym jesteście wy, napisanym na sercach naszych, który znają i czytają wszyscy ludzie;3 oczywiście, że jesteście listem Chrystusowym, sporządzonym przez nas i napisanym nie atramentem, ale Duchem Boga żywego, nie na tablicach kamiennych, ale na cielesnych tablicach serca.4 Ufność zaś taką mamy przez Chrystusa ku Bogu;5 nie żebyśmy byli zdolni pomyśleć coś sami od siebie, jakby sami z siebie, ale zdolność nasza jest z Boga;6 który też uczynił nas odpowiednimi sługami Nowego Testamentu, nie literą, ale duchem; bo litera zabija, a duch ożywia.7 A jeśli posługiwanie śmierci, literami wyrażone na kamieniach, było w chwale, tak że synowie Izraela nie mogli patrzeć na twarz Mojżesza dla chwały oblicza jego, która przemija,8 to jakże posługiwanie Ducha nie będzie tym bardziej w chwale?9 Albowiem jeśli posługiwanie potępienia jest chwałą, daleko więcej obfituje w chwałę posługiwanie sprawiedliwości.10 Gdyż co zabłysło, nie jaśniało chwałą w tej mierze, z powodu przewyższającej chwały.11 Jeśli bowiem to, co przemija, jest w chwale, daleko więcej to, co trwa, jest w chwale.ŻYDZI MAJĄ ZASŁONĘ W SERCU.12 Mając więc taką nadzieję, postępujemy z wielką ufnością:13 a nie jak «Mojżesz kładł zasłonę na oblicze swoje,» aby synowie Izraela nie patrzyli na twarz jego, co niszczeje;14 ale stępiały ich umysły. Albowiem aż do dnia dzisiejszego ta sama zasłona przy czytaniu Starego Testamentu pozostaje nieodkryta (ponieważ w Chrystusie niszczeje),15 ale aż do dnia dzisiejszego, gdy czytają Mojżesza, zasłona leży na ich sercu.16 «Gdy zaś nawróci się do Pana, zasłona będzie zdjęta.»17 A Pan jest Duchem. Gdzie zaś Duch Pański, tam wolność.18 Ale my wszyscy, odkrytym obliczem patrząc w zwierciadle na chwałę Pańską, w ten sam obraz się przemieniamy z jasności w jasność, jakby od Ducha Pańskiego.
4PAWEŁ JAWNIE GŁOSI EWANGELIĘ.1 Dlatego mając to posługiwanie, nie ustajemy według miłosierdzia, któregośmy dostąpili;2 ale odrzucamy skrytą obrzydłość, nie postępując chytrze, ani nie fałszując słowa bożego, lecz przez okazywanie prawdy zalecając siebie samych sumieniu wszystkich ludzi przed Bogiem.3 A jeśli zakryta jest nawet ewangelia nasza, to jest zakryta dla tych, co giną,4 u których bóg świata tego zaślepił umysł niewiernych, aby im nie zajaśniało światło ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga.5 Nie opowiadamy bowiem samych sieb1e, ale Jezusa Chrystusa Pana naszego, siebie zaś sługami waszymi przez Jezusa.6 Albowiem Bóg, który rozkazał, żeby z ciemności zabłysła światłość, sam oświecił serca nasze, aby zajaśniały poznaniem chwały Boga, w obliczu Jezusa Chrystusa.UMACNIA GO BÓG.7 Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby wywyższona była moc boża, a nie nasza.8 We wszystkim doznajemy utrapienia, ale nie jesteśmy ściśnieni; troskamy się, ale nie rozpaczamy;9 prześladowanie cierpimy, ale nie jesteśmy opuszczeni; bywamy powaleni, ale nie giniemy;10 zawsze umartwienie Jezusa w ciele naszym wokół nosimy, aby i życie Jezusowe okazało się w naszych ciałach.11 Zawsze bowiem my, co żyjemy, na śmierć jesteśmy wydawani dla Jezusa, żeby i życie Jezusa okazało się w śmiertelnym ciele naszym.12 nas więc śmierć działa, w was zaś życie.13 A że mamy tego samego ducha wiary, jak napisano: «Uwierzyłem, dlatego mówiłem,» i my wierzymy, dlatego też mówimy;14 wiedząc, że ten, co wzbudził Jezusa i nas wzbudzi z Jezusem i postawi z wami15 Wszystko bowiem dla was, aby łaska obfitująca przez dziękczynienie wielu, obfitowała ku chwale Boga.16 Dlatego nie ustajemy; ale chociaż ten nasz człowiek zewnętrzny się psuje, to jednak ten wewnętrzny odnawia się z dnia na dzień.17 To bowiem obecne, prędziutko przemijające i lekkie utrapienie nasze sprawuje w nas nader wielki ogrom wiekuistej chwały,19 gdyż my nie wpatrujemy się w to, co widzialne, ale w to, co niewidzialne. Rzeczy bowiem, które widzimy, są doczesne, a których nie widzimy, są wieczne.
5PRAGNIE BYĆ Z CHRYSTUSEM.1 A wiemy, że jeśli się rozsypie nasz dom ziemski tego mieszkania, to mamy od Boga przybytek, dom nie rękami uczyniony, wieczny w niebie2 Gdyż i w tym wzdychamy, pragnąc być przyobleczeni w mieszkanie nasze, które jest z nieba,3 jeśli tylko obleczonymi, a nie nagimi znalezieni będziemy4 Gdyż i my, którzy jesteśmy w tym przybytku, wzdychamy obciążeni dlatego, że nie chcemy być zwleczeni, ale przyobleczeni, aby wchłonięte zostało, co jest śmiertelne, przez życie5 Ten zaś, co nas do tego samego przysposabia, jest Bóg, który nam dał zadatek ducha.6 Zawsze więc jesteśmy odważni, wiedząc, że dopóki jesteśmy w ciele, pielgrzymujemy od Pana7 (przez wiarę bowiem chodzimy, a nie przez widzenie).8 Mamy jednak odwagę i dobrą wolę, aby raczej wywędrować z ciała, a być obecnymi przy Panu9 I dlatego usiłujemy jemu się podobać, czy odlegli, czy obecni10 My wszyscy bowiem musimy się ukazać przed stolicą Chrystusową, aby każdy otrzymał za własne sprawy ciała według tego, co uczynił, albo dobre, albo złe.11 Znając więc bojaźń Pańską, przekonujemy ludzi, Bogu zaś jawni jesteśmy. A następnie spodziewam się, że i sumieniom waszym jawni jesteśmy.12 Samych siebie znowu wam nie zalecamy, lecz dajemy wam sposobność do chlubienia się z nas, żebyście mieli co przeciwstawić tym, co się chlubią na zewnątrz, a nie w sercu.13 Albowiem czy od zmysłów odchodzimy, to dla Boga, czy rozsądni jesteśmy, to dla was.GORLIWOŚĆ APOSTOŁA14 Miłość bowiem Chrystusowa przyciska nas, gdy rozważamy to, że jeśli jeden umarł za wszystkich, więc wszyscy umarli.18 A za wszystkich umarł Chrystus, aby i ci, co żyją, już nie żyli sobie, ale temu, który za nich umarł i zmartwychwstał.16 Dlatego my odtąd nie znamy nikogo według ciała; a jeśli znaliśmy Chrystusa według ciała, to teraz już n1e znamy.17 Zatem jeśli kto w Chrystusie jest nowym stworzeniem; stare rzeczy przeminęły, oto wszystko stało się nowe 18 Wszystko zaś z Boga, który nas pojednał z sobą przez Chrystusa i dał nam urząd jednania19 Gdyż w Chrystusie Bóg pojednał świat z sobą, nie poczytując im grzechów ich i złożył w nas słowo pojednania20 Za Chrystusa więc poselstwo sprawujemy, jakby Bóg napominał przez nas. Prosimy za Chrystusa, pojednajcie się z Bogiem21 Tego, który nie znał grzechu, za nas uczynił grzechem, abyśmy my stali się w nim sprawiedliwością bożą.
6PRACUJEMY JAKO SŁUDZY CHRYSTUSOWI.1 A jak pomocnicy napominamy, abyście nadaremnie łaski bożej nie przyjmowali2 Albowiem mówi: «W czasie sprzyjającym wysłuchałem cię, i w dzień zbawienia wspomogłem cię.» Oto teraz czas pożądany, oto teraz czas zbawienia3 Nie dajemy nikomu żadnego zgorszenia, aby nie ganiono posługiwania naszego,4 ale we wszystkim okazujmy się jak słudzy boży w wielkiej cierpliwości, w utrapieniach, w niedostatkach, w uciskach,5 w chłostach, w więzieniach, w rozruchach, w pracach, w czuwaniach, w postach,6 w czystości, w umiejętności, w wielkoduszności, w łagodności, w Duchu Świętym, w miłości nieobłudnej,7 w słowie prawdy, w mocy bożej, przez broń sprawiedliwości po prawicy i po lewicy,8 przez chwałę i zelżywość, przez zniesławienie i dobrą sławę; jak zwodziciele, a prawdomówni, jak nieznani, a poznani,9 jak umierający, a oto żyjemy, jak karani, a nie uśmierceni,10 jak smutni, a zawsze weseli, jak ubodzy, a wielu wzbogacający, jak nic nie mający, a wszystko posiadający. UNIKAĆ NIEWIERNYCH11 Usta nasze otwarte są ku wam, o Koryntianie, serce nasze rozszerzyło się12 Nie jesteście ściśnieni w nas, lecz ściśnieni jesteście we wnętrzu waszym;13 lecz tak samo się odwzajemniając (jak synom mówię), rozprzestrzeńcie się i wy14 Nie ciągnijcie jarzma z niewierzącymi. Cóż bowiem za uczestnictwo sprawiedliwości z nieprawością? Albo co za towarzystwo światłości z ciemnością?15 A co za umowa Chrystusa z Belialem? Albo co za udział wierzącego z niewierzącym?16 Lecz jaka ˇzgoda świątyni bożej z bałwanami? Wy bowiem jesteście świątynią Boga żywego, jak mówi Bóg: «będę mieszkał w nich i przechadzał się wśród nich i będę ich Bogiem i oni będą mi ludem.17 Dlatego wyjdźcie z pośrodka nich, i dołączcie się, mówi Pan, i nie dotykajcie się nieczystego i ja was przyjmę18 i będę wam ojcem a wy będziecie mi synami i córkami, mówi Pan wszechmogący.
7PAWEŁ RADUJE SIĘ Z POSTĘPOWANIA KORYNTIAN.1 Mając więc te obietnice, najmilsi, oczyszczajmy się z wszelkiej zmazy ciała i ducha, dokonując uświęcenia w bojaźni bożej.2 Przyjmijcie nas. Nikogośmy nie skrzywdzili, nikogośmy nie zepsuli, nikogośmy nie oszukali.3 Nie mówię tego, żeby was potępiać, bo przedtem powiedzieliśmy, że w sercach naszych jesteście, żebyśmy wspólnie umierali i wspólnie żyli.4 Mam wielkie zaufanie do was, mam wielką chlubę z was; pełen jestem pociechy, nader obfituję w radość we wszelkim utrapieniu naszym.5 Albowiem i ciało nasze żadnego nie zaznało odpoczynku, gdyśmy przyszli do Macedonii, aleśmy doznali wszelkiego utrapienia: zewnątrz walki, a wewnątrz obawy.6 Ale ten, co pociesza uniżonych, pocieszyłˇ nas Bóg przybyciem Tytusa.7 Lecz nie tylko jego przybyciem, ale też pociechą, jakiej doznał u was: opowiadając nan1 o waszej tęsknocie, o waszym płaczu, o waszej dla mnie żarliwości, tak że się jeszcze bardziej radowałem.DOBRY SMUTEK JEST POŻYTECZNY.8 Choć bowiem zasmuciłem was w liście, nie żal mi; choćbym żałował, widząc, że ten list (choć na chwilę) was zasmucił,9 teraz się raduję, nie żeście się zasmucili, ale żeście się zasmucili ku pokucie. Albowiem zasmuciliście się według Boga, tak że w niczym nie ponieśliście od nas szkody.10 Smutek bowiem, który jest według Boga, sprawuje pokutę nieodmienną ku zbawieniu, lecz światowy smutek sprawuje śmierć.11 Oto bowiem to samo, żeście byli według Boga zasmuceni, jak wielką gorliwość w was sprawuje; ale obronę, ale oburzenie, ale bojaźń, ale tęsknotę, ale żarliwość, ale pomstę. We wszystkim pokazaliście, że jesteście niewinni w tej sprawie.12 A więc, chociaż do was napisałem, to nie z powodu tego, co krzywdę uczynił, ani z powodu tego, co cierpiał, ale żeby okazać gorliwość naszą, jaką mamy o was przed Bogiem.13 Dlatego ucieszyliśmy się. W naszej zaś pociesze jeszcze bardziej radowaliśmy się z wesela Tytusa, gdyż pokrzepił się duch jego przez was wszystkich,14 i jeśli w czym chlubiłem się z was przed nim, nie zawstydziłem się; ale jak wam wszystko mówiliśmy w prawdzie, tak też i chluba nasza przed Tytusem okazała się prawdą.15 I serce jego jeszcze bardziej bije ku wam, gdy wspomina posłuszeństwo was wszystkich; jak przyjęliście go z bojaźnią i ze drżeniem.16 Radujęˇ się, że wam we wszystkim ufam. SPRAWA JAŁMUŻN DLA JEROZOLIMY
8CHWALI SZCZODROBLIWOŚĆ MACEDOŃCZYKÓW.1 A donosimy wam, bracia, o łasce bożej, która była dana kościołom Macedonii,2 że w wielkiej próbie utrapienia mieli oni obfite wesele, i że bardzo wielkie ich ubóstwo obfitowało w bogactwo ich prostoty,3 gdyż według sił — daję im to świadectwo — owszem ponad siły, okazali się chętnymi,4 z wielkim naleganiem, prosząc nas o łaskę i o udział w posłudze, która się dzieje na rzecz świętych.5 I nie jak spodziewaliśmy się, ale samych siebie oddali najpierw Panu, potem nam za wolą bożą,6 tak że prosiliśmy Tytusa, aby jak zaczął, tak i dokonał u was także tej łaski.ZACHĘCA DO NAŚLADOWANIA ICH.7 Lecz jak we wszystkim obfitujecie w wierze i w mowie i w umiejętności i w wszelkiej gorliwości, nadto i w miłości waszej ku nam, abyście obfitowali i w tej łasce.8 Nie mówię, jakby rozkazując, ale przez gorliwość innych doświadczając także rzetelności waszej miłości.9 Znacie bowiem łaskę Pana naszego Jezusa Chrystusa, że dla was stał się ubogim, będąc bogatym, abyście wy byli bogatymi jego ubóstwem.10 I w tym daję radę; to bowiem jest wam pożyteczne, którzyście nie tylko zaczęli czynić, ale i chcieć od przeszłego roku.11 Teraz więc i uczynkiem to konajcie, żeby, jak w was jest ochotny zamiar woli, takie było i wykonanie z tego, co macie.12 Jeśli bowiem wola jest ochotna, to jest przyjemna według tego, co a, nie według tego, czego nie ma.13 Albowiem nie żeby innym była ulga, wan1 zaś utrapienie, e według równości.14 W obecnym czasie niech wasza obfitość uzupełni ich niedostatek, aby też ich obfitość była uzupełnieniem waszego niedostatku, aby była równość, jak napisano:15 «Który wiele, nie miał nazbyt, a kto mało, nie miał mniej.»ZALECA SWÝCH WYSŁANNIKÓW.16 Bogu zaś dzięki, który tę samą troskliwość o was wlał w serce Tytusa,17 bo zachętę przyjął, owszem będąc nader troskliwym, z własnej ochoty udał się do was.18 Posłaliśmy też z nim brata, którego chwała jest w ewangelii po wszystkich kościołach;19 a nie tylko, lecz i wybrany został przez kościoły na towarzysza podróży naszej w sprawie tej łaski, którą rozdajemy ku chwale Pańskiej i ze stanowczej woli naszej; 20wystrzegając się tego, żeby nas kto nie zganił z powodu tej obfitości, którą rozdajemy.21 Staramy się bowiem o dobro nie tylko przed Bogiem, ale także przed ludźmi.22 Posłaliśmy zaś z nimi brata naszego, którego troskliwości doświadczyliśmy często w wielu rzeczach, a teraz daleko troskliwszego z powodu wielkiego zaufania do was.23 Co do Tytusa — jest to mój towarzysz i pomocnik u was; co do braci naszych — są to posłańcy kościołów, chwała Chrystusowa.24 Dowody więc waszej miłości i naszej chluby z was okażcie względem nich wobec kościołów.
9PRZYMIOTY I OWOCE JAŁMUŻNY.1 O posłudze zaś, która się dokonywa na rzecz świętych, zbyteczne mi jest do was pisać.2 Znam bowiem wasze chętne serce, którym się chlubię z was wobec Macedończyków, że i Achaja gotowa jest od roku przeszłego i wasz zapał wielu pobudził.3 Posłałem zaś braci, żeby chluba nasza z was nie była w tej sprawie udaremniona, ale żebyście (jak powiedziałem) byli gotowi,4 abyśmy, gdyby ze mną przyszli Macedończycy i znaleźli was niegotowymi, nie musieli się wstydzić w tej rzeczy my (nie mówiąc już o was).5 Za potrzebne więc uznałem prosić braci, aby wpierw poszli do was i przygotowali przedtem obiecane błogosławieństwo, aby ono było gotowe tak jak błogosławieństwo, a nie jak skąpstwo.
RU Brytjka King J. 96 cf. Tłum. Толк. To zaś mówię: Kto skąpo sieje, skąpo też żąć będzie, a kto sieje w błogosławieństwach, z błogosławieństw też żąć będzie.При сем скажу: кто сеет скупо, тот скупо и пожнет; а кто сеет щедро, тот щедро и пожнет.
(За?_рп7и.) Сe же глаг0лю: сёzй скyдостію, скyдостію и3 п0жнетъ: ґ сёzй њ бlгословeніи, њ бlгословeніи и3 п0жнетъ.
9,6Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτουτο touto
D-ASNοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]δε de
CONJδέdethenButο o
T-NSMὁhothe/this/who, Heσπειρων speirōn
V-PAP-NSM G5723σπείρωspeirōto sowwhich sowethφειδομενως feidomenōs
ADVφειδομένωςfeidomenōssparinglysparinglyφειδομενως feidomenōs
ADVφειδομένωςfeidomenōssparinglysparinglyκαι kai
CONJκαίkaiandalsoθερισει therisei
V-FAI-3S G5692θερίζωtherizōto reapshall reapκαι kai
CONJκαίkaiand; andο o
T-NSMὁhothe/this/whoheσπειρων speirōn
V-PAP-NSM G5723σπείρωspeirōto sowwhich sowethεπ ep
PREPἐπίepiupon/to/against ευλογιαις eulogiais
N-DPFεὐλογίαeulogiapraisebountifullyεπ ep
PREPἐπίepiupon/to/against ευλογιαις eulogiais
N-DPFεὐλογίαeulogiapraisebountifullyκαι kai
CONJκαίkaiandalsoθερισει therisei
V-FAI-3S G5692θερίζωtherizōto reapshall reap 7 cf. Tłum. Толк. Każdy jak postanowił w sercu swoim, nie ze smutkiem albo z musu: wesołego bowiem dawcę miłuje Bóg.Каждый уделяй по расположению сердца, не с огорчением и не с принуждением; ибо доброхотно дающего любит Бог.
Кjйждо ћкоже и3зволeніе и4мать сeрдцемъ, не t ск0рби, ни t нyжды: доброх0тна бо дaтелz лю1битъ бGъ.
9,7Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεκαστος ekastos
A-NSMἕκαστοςhekastoseachEvery manκαθως kathōs
ADVκαθώςkathōsas/just asaccording asπροηρηται proērētai
V-RMI-3S G5764προαιρέωproaireōto predeterminehe purposethτη tē
T-DSFὁhothe/this/whoin his heartκαρδια kardia
N-DSFκαρδίαkardiaheartin his heartμη mē
PRT-Nμήmēnot, ; notεκ ek
PREPἐκekof/from λυπης lupēs
N-GSFλύπηlupēgriefgrudginglyη ē
PRTἤēor, orεξ ex
PREPἐκekof/fromofαναγκης anankēs
N-GSFἀνάγκηanankēnecessitynecessityιλαρον ilaron
A-ASMἱλαρόςhilaroscheerfula cheerfulγαρ gar
CONJγάρgarfor: forδοτην dotēn
N-ASMδότηςdotēsgivergiverαγαπα agapa
V-PAI-3S G5719ἀγαπάωagapaōto lovelovethο o
T-NSMὁhothe/this/whoGodθεος theos
N-NSMθεόςtheosGodGod 8 cf. Tłum. Толк. Lecz i w mocy Boga jest sprawić, żeby w was obfitowała wszelka łaska, abyście mając we wszystkim zawsze wszelki dostatek, obfitowali we wszelki dobry uczynek,Бог же силен обогатить вас всякою благодатью, чтобы вы, всегда и во всем имея всякое довольство, были богаты на всякое доброе дело,
Си1ленъ же бGъ всsку блгdть и3з8wби1ловати въ вaсъ, да њ всeмъ всегдA всsко дов0льство и3мyще, и3збhточествуете во всsко дёло бlго,
9,8Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVδυνατει dunatei
V-PAI-3S G5719δυνατέωdunateōbe able[be able]δε de
CONJδέdethenAndο o
T-NSMὁhothe/this/whoGodθεος theos
N-NSMθεόςtheosGodGodπασαν pasan
A-ASFπᾶςpasallto make allχαριν charin
N-ASFχάριςcharisgracegraceπερισσευσαι perisseusai
V-AAN G5658περισσεύωperisseuōto abound/exceedaboundεις eis
PREPεἰςeistowardtowardυμας umas
P-2APσύsuyouyouινα ina
CONJἵναhinain order that/to; thatεν en
PREPἐνenin/on/amonginπαντι panti
A-DSNπᾶςpasallallπαντοτε pantote
ADVπάντοτεpantotealwaysye, alwaysπασαν pasan
A-ASFπᾶςpasallallαυταρκειαν autarkeian
N-ASFαὐτάρκειαautarkeiaself-sufficiencysufficiencyεχοντες echontes
V-PAP-NPM G5723ἔχωechōto have/behavingπερισσευητε perisseuēte
V-PAS-2P G5725περισσεύωperisseuōto abound/exceed, may aboundεις eis
PREPεἰςeistowardtoπαν pan
A-ASNπᾶςpasalleveryεργον ergon
N-ASNἔργονergonworkworkαγαθον agathon
A-ASNἀγαθόςagathosgood-doergood 9 cf. Tłum. Толк. jak napisano: «Rozproszył, dał ubogim; sprawiedliwość jego trwa na wiek wieku.»как написано: расточил, раздал нищим; правда его пребывает в век.
ћкоже є4сть пи1сано: расточи2, дадE ўбHгимъ: прaвда є3гw2 пребывaетъ во вёкъ вёка.
9,9Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαθως kathōs
ADVκαθώςkathōsas/just as(Asγεγραπται gegraptai
V-RPI-3S G5769γράφωgrafōto writeit is writtenεσκορπισεν eskorpisen
V-AAI-3S G5656σκορπίζωskorpizōto scatter, He hath dispersed abroadεδωκεν edōken
V-AAI-3S G5656δίδωμιdidōmito give; he hath givenτοις tois
T-DPMὁhothe/this/whoto the poorπενησιν penēsin
N-DPMπένηςpenēspoorto the poorη ē
T-NSFὁhothe/this/whorighteousnessδικαιοσυνη dikaiosunē
N-NSFδικαιοσύνηdikaiosunērighteousnessrighteousnessαυτου autou
P-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self: hisμενει menei
V-PAI-3S G5719μένωmenōto stayremainethεις eis
PREPεἰςeistowardforτον ton
T-ASMὁhothe/this/whoeverαιωνα aiōna
N-ASMαἰώνaiōnan ageever 10 cf. Tłum. Толк. Ten zaś co dostarcza nasienia siejącemu, udzieli i chleba do jedzenia i rozmnoży nasienie wasze i pomnoży wzrost plonów sprawiedliwości waszej;Дающий же семя сеющему и хлеб в пищу подаст обилие посеянному вами и умножит плоды правды вашей,
Даsй же сёмz сёющему и3 хлёбъ въ снёдь, да подaстъ и3 ўмн0житъ сёмz вaше, и3 да возрасти1тъ жи6та прaвды вaшеz,
9,10Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
T-NSMὁhothe/this/who δε de
CONJδέdethenNowεπιχορηγων epichorēgōn
V-PAP-NSM G5723ἐπιχορηγέωepichorēgeōto supplyministerethσπερμα sperma
N-ASNσπέρμαspermaseedseedτω tō
T-DSMὁhothe/this/whohe thatσπειροντι speironti
V-PAP-DSM G5723σπείρωspeirōto sowto the sowerκαι kai
CONJκαίkaiandbothαρτον arton
N-ASMἄρτοςartosbreadbreadεις eis
PREPεἰςeistowardforβρωσιν brōsin
N-ASFβρῶσιςbrōsiseatingfoodχορηγησει chorēgēsei
V-FAI-3S G5692χορηγέωchorēgeōto provideministerκαι kai
CONJκαίkaiand, andπληθυνει plēthunei
V-FAI-3S G5692πληθύνωplēthunōto multiplymultiplyτον ton
T-ASMὁhothe/this/whoseed sownσπορον sporon
N-ASMσπόροςsporosseedseed sownυμων umōn
P-2GPσύsuyouyourκαι kai
CONJκαίkaiand, andαυξησει auxēsei
V-FAI-3S G5692αὐξάνωauxanōto growincreaseτα ta
T-APNὁhothe/this/whothe fruitsγενηματα genēmata
N-APNγέννημαgennēmaoffspringthe fruitsτης tēs
T-GSFὁhothe/this/whorighteousnessδικαιοσυνης dikaiosunēs
N-GSFδικαιοσύνηdikaiosunērighteousnessrighteousnessυμων umōn
P-2GPσύsuyouof your 11 cf. Tłum. Толк. abyście we wszystkim ubogaceni obfitowali we wszelkiej hojności, która przez nas sprawuje dziękczynienie Bogu.так чтобы вы всем богаты были на всякую щедрость, которая через нас производит благодарение Богу.
да њ всeмъ богатsщесz во всsку простотY, ћже содэвaетъ нaми бlгодарeніе бGу.
9,11Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεν en
PREPἐνenin/on/amonginπαντι panti
A-DSNπᾶςpasallevery thingπλουτιζομενοι ploutizomenoi
V-PPP-NPM G5746πλουτίζωploutizōto enrichBeing enrichedεις eis
PREPεἰςeistowardtoπασαν pasan
A-ASFπᾶςpasallallαπλοτητα aplotēta
N-ASFἁπλότηςhaplotēssinceritybountifulnessητις ētis
R-NSFὅστιςhostiswho/which, whichκατεργαζεται katergazetai
V-PNI-3S G5736κατεργάζομαιkatergazomaito workout/producecausethδι di
PREPδιάdiathrough/because ofthroughημων ēmōn
P-1GPἐγώegōI/weusευχαριστιαν eucharistian
N-ASFεὐχαριστίαeucharistiathankfulnessthanksgivingτω tō
T-DSMὁhothe/this/whoto Godθεω theō
N-DSMθεόςtheosGodto God
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes