Pokajania otwórz mi drzwi, Życiodawco!
Pokajanie wyraża greckie słowo „metanoja”. Dosłownie oznacza ono zmianę swego myślenia, swego rozumowania. Innymi słowy pokajanie jest przemianą swego nastroju, swojej perspektywy myśli, jest wewnętrzną przemianą człowieka wewnątrz siebie.
Pokajanie jest analizą swoich poglądów, zmianą swego życia.
Jak ono może się odbyć? Podobnie, gdy ciemne pomieszczenie, do którego trafił człowiek oświeci się promieniami słońca. Dopóki on oglądał pokój w ciemności, jawił się mu tylko w jednej postaci. Wiele z tego co się tam znajdowało nie widział i nawet nie zakładał, że one tam są. Wiele rzeczy wydawały mu się nie zupełnie takie jakimi one są w rzeczy samej. Musiał on poruszać się z ostrożnością, gdyż nie wiedział, gdzie znajdują się przeszkody. A oto, pokój stał się jasny, wszystko wyraźnie widoczne i człowiek porusza się swobodnie.
To samo dokonuje się życiu duchowym.
Gdy jesteśmy pogrążeni w grzechach, a rozum nasz jest zajęty tylko bytowymi zajęciami, nie zauważamy stanu swojej duszy. Jesteśmy obojętni wobec tego jacy jesteśmy wewnątrz siebie i ciągle idziemy po fałszywej drodze, sami tego nie zauważając.
Lecz oto, promień Bożego Światła przenika naszą duszę. Ile wtedy ujrzymy wewnątrz siebie brudu! Ile nieprawdy i kłamstwa! Jak brzydkie okażą się nasze liczne czyny, które uważaliśmy za przepiękne. Stanie się nam jasnym, że idziemy nieprawidłowymi drogami. Staje się dla nas oczywiste, jaka droga jest właściwa.
Jeśli zdamy sobie sprawę z duchowej nieznaczności, swej grzeszności, z całej duszy zechcemy swej poprawy – to wtedy jesteśmy bliscy zbawieniu. Z głębi duszy zawołajmy do Boga: „Zmiłuj się nade mną Boże, zmiłuj się według Twego miłosierdzia!” „Przebacz mi i zbaw! Daj mi widzieć swoje grzechy i nie osądzać brata mego!”
Z nadejściem Wielkiego Posty pospieszmy przebaczyć sobie nawzajem wszystkie żale i urazy. Zawsze słyszmy słowa Ewangelii z niedzieli przebaczenia win: „Jeśli bowiem odpuścicie … grzechy ich, odpuści wam też Ojciec wasz niebieski grzechy wasze. Lecz jeśli nie odpuścicie ludziom, Ojciec wasz nie odpuści wam grzechów waszych” (Mt 6,14-15).
Tłum. l.MP
