Proroctwo Barucha

Proroctwo Barucha

WSTĘP HISTORYCZNY (1,1-15a).Czytanie księgi Barucha przed wygnańcami w Babilonii (1,1-5). Wysłanie pieniędzy do Jerozolimy na złożenie ofiar z prośbą o modlitwy (6-13). Zalecenie przeczytania księgi, poruczonej posłańcom (14-15).
11 A te są słowa księgi, którą napisał Baruch, syn Neriasza, syna Maasjasza, syna Sedecjasza, syna Sedeja, syna Helkiasza, w Babilonii,2 roku piątego, siódmego dnia miesiąca, natenczas gdy Chaldejczycy zdobyli Jeruzalem i spalili je ogniem.3 I czytał Baruch słowa tej księgi do uszu Jechoniasza, syna Joakima, króla judzkiego, i do uszu wszystkiego ludu, przychodzącego do księgi,4 i do uszu możnych synów królewskich, i do uszu starszych, i do uszu ludu, od najmniejszego aż do największego z tych wszystkich, którzy mieszkali w Babilonii nad rzeką Sodi.5 A ci słuchając płakali i pościli i modlili się przed oczyma Pana.6 I zebrali pieniądze wedle tego, jak każdego ręka dać mogła 7 i posłali do Jeruzalem do Joakima, syna Helkiasza, syna Saloma, kapłana, i do kapłanów, i do wszystkiego ludu, który się z nim znajdował w Jeruzalem,8 wtedy gdy otrzymał naczynia kościoła Pańskiego, które były zabrane z kościoła, aby je odniósł do ziemi Judzkiej, dziesiątego dnia miesiąca Siwan, naczynia srebrne, które był sprawił Sedecjasz, syn Jozjasza, król judzki,9 potem gdy Nabuchodonozor, król babiloński, pojmał był Jechoniasza i książąt, i wszystkich możnych, i lud ziemi z Jeruzalem, i zaprowadził ich powiązanych do Babilonu.10 I rzekli: “Otośmy posłali do was pieniądze, za które nakupcie całopalenia i kadzidła, i naczyńcie manny, i ofiarujcie za grzech u ołtarza Pana, Boga naszego;11a módlcie się za zdrowie Nabuchodonozora, króla babilońskiego, i za zdrowie Baltazara, syna jego, aby były dni ich jak dni niebieskie na ziemi,12 i żeby nam Pan dał moc i oświecił oczy nasze, abyśmy żyli pod cieniem Nabuchodonozora, króla babilońskiego, i pod cieniem Baltazra, syna jego, i służyli im przez wiele dni, i znaleźli łaskę przed oczyma ich.13 I za nas samych módlcie się do Pana, Boga naszego, bośmy zgrzeszyli Panu, Bogu naszemu, i nie jest odwrócona zapalczywość jego od nas aż do dnia tego.14 Czytajcie też tę księgę, którą posłaliśmy do was, aby czytana była w kościele Pańskim w dzień uroczysty i w dzień sposobny.CZĘŚC I(1,15-3,8). MODLITWA WYGNAŃCÓW POKORNE WYZNANIE GRZECHÓW(1,15-2,10). – Wyznanie własnych niewierności wobec Boga (15-22). Bóg wypełnił swe dawne groźby (2,1-5), kara, zesłana przezeń jest całkowicie sprawiedliwa (6-10).15 I rzeczecie Panu, Bogu naszemu, sprawiedliwość, a nam zawstydzenie twarzy naszej, jak to jest dzisiaj wszystkiemu Judzie i mieszkającym w Jeruzalem,16 królom naszym, i książętom naszym, i kapłanom naszym, i prorokom naszym, i ojcom naszym.17 Zgrzeszyliśmy przed Panem, Bogiem naszym, a nie wierzyliśmy nie ufając mu,18i nie byliśmy mu ulegli, ani nie słuchaliśmy głosu Pana, Boga naszego, aby chodzić według przykazań jego, które nam dał.19 Od dnia, którego wywiódł ojców naszych z ziemi Egipskiej, aż do dnia tego byliśmy niewierni Panu, Bogu naszemu, a rozproszeni odstąpiliśmy, aby nie słuchać głosu jego.20 I przyległo do nas wiele złego i przekleństwa, które Pan naznaczył przez Mojżesza, sługę swego, który wywiódł ojców naszych z ziemi Egipskiej, aby nam dać ziemię opływającą mlekiem i miodem, jak dnia dzisiejszego.21 I nie słuchaliśmy głosu Pana, Boga naszego, według wszystkich słów proroków, których posyłał do nas;22 i odeszliśmy, każdy za umysłem serca swego złego, aby służyć bogom cudzym, czyniąc zło przed oczyma Pana, Boga naszego.
21 Dlatego wypełnił Pan, Bóg nasz, słowo swe, które mówił do nas i do sędziów naszych, którzy’ sądzili Izraela, i do królów naszych, i do książąt naszych, i do wszystkiego Izraela, i do Judy,2 tak iż przywiódł Pan na nas wielkie nędze, które się nie działy pod niebem, a jakie się stały w Jeruzalem wedle tego, co napisane jest w zakonie Mojżeszowym,3że człowiek jadł ciało syna swego i ciało córki swojej.4 I dał ich pod moc wszystkich królów, którzy są wokoło nas, na pohańbienie i na spustoszenie u wszystkich narodów, między które nas Pan rozegnał.5 I staliśmy się na spodzie, a nie na wierzchu, gdyż zgrzeszyliśmy Panu, Bogu naszemu, nie słuchając głosu jego.6 Panu, Bogu naszemu, sprawiedliwość, a nam i ojcom naszym zawstydzenie twarzy, jak jest dzisiaj.7 Bo Pan wyrzekł przeciw nam to wszystko zło, które przyszło na nas;8 a nie błagaliśmy oblicza Pana, Boga naszego, żeby się był nawrócił każdy z nas od swych dróg bardzo złych.9 I czuwał Pan nad złem, i przywiódł je na nas; bo jest sprawiedliwy Pan we wszystkich dziełach swoich, które nam wyznaczył.10 Ale nie słuchaliśmy głosu jego, żeby chodzić według rozkazów Pańskich, które dał przed oczyma naszymi. PROŚBA O ZMIŁOWANIE I WYBAWIENIE Z NIEWOLI (2,11- 3,8). Niech gniew Boga, potężnego niegdyś wybawcy Izraela, odwróci się od ludu (2,11-13)! Wszak idzie o jego własną chwałę (14-18). Wprawdzie Izrael zasłużył na karę Bożą (19-26), ale Bóg przewidział także, że w niewoli lud się do niego nawróci i odzyska jego łaskę (27-35). A oto teraz lud, żałujący dawnych przewinień, prosi o zmiłowanie (3,1-8).11 A teraz, Panie, Boże izraelski, który wywiodłeś lud twój z ziemi Egipskiej możną ręką, wśród cudów i dziwów, w mocy twej wielkiej i wyniosłym ramieniu, i uczyniłeś sobie imię, jak jest dzisiaj:12 zgrzeszyliśmy, działaliśmy bezbożnie, niesprawiedliwie postępowaliśmy, Panie, Boże nasz, we wszystkich sprawiedliwościach twoich.13 Niechże się odwróci gniew twój od nas, bo nas mało zostało między narodami, wśród których nas rozproszyłeś!14 Wysłuchaj, Panie, próśb naszych i modlitw naszych, i wyprowadź nas dla siebie, i daj nam znaleźć łaskę przed obliczem tych, którzy nas zaprowadzili,15 aby poznała wszelka ziemia, że ty jesteś Panem, Bogiem naszym, i że imię twoje jest wzywane nad Izraelem i nad rodem jego.16 Wejrzyj na nas, Panie, z domu świętego twego i nakłoń ucha twego, a wysłuchaj nas.17 Otwórz oczy twe i obacz, że nie umarli, którzy są w otchłani i których duch jest odjęty z wnętrzności ich, oddadzą cześć i usprawiedliwienie Panu;18 ale dusza, która smutna jest dla wielkości zła, i chodzi skrzywiona i zemdlona, i oczy ustające, i dusza łaknąca oddaje chwałę i sprawiedliwość tobie, Panu.19 Bo nie dla sprawiedliwości ojców naszych my zanosimy modlitwy i prosimy o miłosierdzie przed obliczem twoim, Panie, Boże nasz;20 ale ponieważ spuściłeś na nas gniew i zapalczywość twoją, jak głosiłeś przez usta sług twoich, proroków, mówiąc:21 “Tak mówi Pan: Nachylcie ramię wasze i szyję waszą, i służcie królowi babilońskiemu, a będziecie siedzieć w ziemi, którą dałem ojcom waszym.22 Lecz jeśli nie usłuchacie głosu Pana, Boga waszego, aby służyć królowi babilońskiemu, sprawię, że znikniecie z miast judzkich i z zewnątrz Jeruzalem,23 i odejmę od was głos radości i głos wesela, i głos oblubieńca i oblubienicy, a wszystka ziemia będzie bez śladu mieszkających w niej”24 A nie usłuchali głosu twego, aby służyć królowi babilońskiemu, i wypełniłeś słowa twe, które mówiłeś przez usta sług twoich, proroków, że będą przeniesione kości królów naszych i kości ojców naszych z miejsca swego;25 a oto wyrzucone są na żar słoneczny i na mróz nocny, i pomarli w najcięższych boleściach, w głodzie i przez miecz i na wygnaniu.26 I uczyniłeś z kościołem, w którym wzywano imienia twego, jak jest dzisiaj, dla nieprawości domu Izraelskiego i domu Judzkiego.27 I uczyniłeś z nami, Panie, Boże nasz, według wszelkiej dobroci twej i według wszystkiego miłosierdzia twego owego wielkiego,28 jak mówiłeś przez usta Mojżesza, sługi twego, w dzień, którego mu zakon twój napisać rozkazałeś przed synami izraelskimi, mówiąc:29 “Jeśli głosu mego słuchać nie będziecie, to wielkie mnóstwo ludu obróci się w najmniejszy między narodami, do których ja ich rozproszę;30 bo wiem, iż mnie lud słuchać nie będzie, bo jest ludem twardego karku. I nawrócą się do serca swego w ziemi pojmania swego,31 i poznają, żem ja jest Pan, Bóg. ich, i dam im serce, a zrozumieją, i uszy, a usłuchają.32 I będą mię chwalić w ziemi pojmania swego, i będą pamiętać na imię moje.33 I odwrócą się od grzechu swego twardego i od złośliwości swoich, bo wspomną na drogę ojców swych, którzy grzeszyli przeciwko mnie.34 I wrócę ich do ziemi, którą przysiągłem ojcom ich, Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, i będą w niej panować; i rozmnożę ich, a nie ubędzie ich.35 I zawrę z nimi inne przymierze, wieczne, abym im był Bogiem, a oni mnie będą ludem; i nie ruszę więcej ludu mego, synów izraelskich, z ziemi, którą im dałem”
31 A teraz, Panie wszechmocny, Boże lzraelski, dusza w ucisku i duch utrapiony woła do ciebie.2 Wysłuchaj, Panie, i zmiłuj się, boś jest Bóg miłosierny; i zlituj się nad nami, bo zgrzeszyliśmy przed tobą.3 Albowiem ty siedzisz na wieki, a my mamyż zginąć na zawsze?4 Panie wszechmogący, Boże Izraelów, wysłuchaj teraz modlitwy umarłych Izraela i synów tych, którzy zgrzeszyli przed tobą, a nie słuchali głosu Pana, Boga swego, i przylgnęło do nas zło.5 Nie pamiętaj. na nieprawości ojców naszych, ale pomnij na rękę twoją i na imię twe czasu tego;6 bo ty jesteś Panem, Bogiem naszym, i ciebie, Panie, wysławiać będziemy.7 Bo dlatego dałeś bojaźń twoją w serca nasze, abyśmy wzywali imienia twego i chwalili cię w pojmaniu naszym; bo się odwracamy od nieprawości ojców naszych, którzy zgrzeszyli przed tobą.8 A oto my jesteśmy dzisiaj w pojmaniu naszym, którym nas rozproszyłeś ku urąganiu i ku złorzeczeniu i ku grzechowi wedle wszystkich nieprawości ojców naszych, którzy odstąpili od ciebie, Panie, Boże nasz.”CZĘŚC II(3,9 – 5,9).MOWA PROROKA IZRAEL ZNAJDZIE WYBAWIENIE W DĄŻENIU DO OSIĄGNIĘCIA MĄDROŚCI (3,9-4,4). – Izrael został ukarany, ponieważ opuścił mądrość, musi zatem do niej powrócić (3,9-14). Do mądrości nie mogli dojść sami z siebie ani ludzie bogaci, ani potężni w licznych pokoleniach (15-21), ani ludy kupieckie, chełpiące się z jej posiadania (22-23); w ogromnym gmachu swego stworzenia nie udzielił jej Bóg dawnym olbrzymom (24-28), i w ogóle nikt z ludzi nie zdołał jej osiągnąć (29-31). Sam tylko Bóg posiada mądrość (32-36) i objawił ją Izraelowi w swym Prawie (3,37-4,1). Niech Izrael ceni swe szczęście i trzyma się tej mądrości (2-4)!9 Słuchaj, Izraelu, przykazań żywota, przyjmij w uszy, abyś poznał mądrość.10 Co to jest, Izraelu, że jesteś w ziemi nieprzyjacielskiej?11 Zestarzałeś się w cudzej ziemi, splugawiłeś się z umarłymi, zaliczony jesteś do tych, którzy zstępują do otchłani.12 Opuściłeś źródło mądrości.13 Bo gdybyś był chodził drogą Bożą, mieszkałbyś w pokoju wiecznym.14 Uczże się, kędy jest mądrość, gdzie jest moc, kędy jest rozum, abyś zarazem wiedział, gdzie jest przedłużenie żywota i życie, gdzie jest światłość oczu i pokój.15Kto znalazł miejsce jej? albo kto wszedł do skarbców jej?16 Gdzie są książęta narodów i którzy panują nad zwierzętami na ziemi?17 którzy się bawią z ptakami powietrznymi,18 którzy skarbią srebro i złoto, w którym ludzie ufają,i nie ma końca nabywania ich? którzy obrabiają srebro i trudzą się, a nie ma dojścia robót ich?19 Wytraceni są i zstąpili do otchłani, a inni na ich miejsce powstali.20 Młodzieńcy ujrzeli światłość i mieszkali na ziemi,21 ale nie poznali drogi umiejętności ani nie zrozumieli ścieżek jej; i synowie ich nie przyjęli jej, od oblicza ich oddaliła się.22 Nie słyszano o niej w ziemi Chananejskiej ani jej nie widziano w Temanie. 23 Synowie też Agary, szukający mądrości, która z ziemi jest, kupcy Merry i Temanu, i opowiadacze bajek, i szukający roztropności i rozumienia drogi mądrości nie poznali ani nie pamiętali ścieżek jej.24 O Izraelu, jakże wielki jest dom Boga i niezmierne miejsce posiadłości Jego!25 Wielkie jest i nie ma końca, wysokie i niezmierne.26 Tam byli olbrzymi owi sławni, którzy byli od początku, wzrostu wielkiego, znający się na wojnie.27 Nie tych Pan obrał i nie znaleźli drogi umiejętności, przeto poginęli.28 A ponieważ nie mieli mądrości, poginęli dla swej nieroztropności.29 Kto wstąpił do nieba, a dostał jej i wywiódł ją z obłoków?30 Kto przejechał przez morze, a znalazł ją i przyniósł ją ponad złoto wyborne?31Nie ma, kto mógłby znać drogi jej ani kto wyszukałby ścieżki jej.32 Ale który wszystko wie, zna ją i znalazł ją roztropnością swoją; który ziemię zgotował na wieczny czas i napełnił ją bydlętami i czworonogami;33 który wypuszcza światłość, a idzie, i przyzwał ją, a posłuszna mu jest ze drżeniem.34 A gwiazdy dały światłość na strażach swoich i radowały się; wezwane są, i rzekły:35 “Oto jesteśmy!” i świeciły z radością temu, który je stworzył.36 Ten to jest Bóg nasz, i nikt inny nie liczy się obok niego.37 Ten wynalazł wszystką drogę umiejętności i podał ją Jakubowi, słudze swemu, Izraelowi, miłemu swemu.38 Potem na ziemi był widziany i z ludźmi obcował.
4

41 Толк. Ta jest księga przykazań Bożych i zakon – który jest na wieki; wszyscy, którzy go zachowują, przyjdą do żywota, a którzy go opuścili, do śmierci.Вот книга заповедей Божиих и закон, пребывающий вовек. Все, держащиеся ее, будут жить, а оставляющие ее умрут. СіS кни1га повелёній б9іихъ и3 зак0нъ сhй во вёкъ: вси2 держaщіисz є3S въ жив0тъ (вни1дутъ), њстaвившіи же ю5 ќмрутъ. 2 Толк. Nawróć się, Jakubie, a uchwyć się go, chodź drogą przy jasności jego, ku światłu jego.Обратись, Иаков, и возьми ее, ходи при сиянии света ее. Њбрати1сz, їaкwве, и3 и3ми1сz є3S, ходи2 ко сіsнію прsмw свёта є3S. 3 Толк. Nie oddawaj chwały twojej drugiemu i godności twej narodowi cudzemu. Не отдавай другому славы твоей, и полезного для тебя - чужому народу. Не дaждь и3н0му слaвы твоеS, и3 полeзныхъ тебЁ kзhку чуждeму. 4 Толк. Błogosławieni jesteśmy, Izraelu, gdyż co się Bogu podoba, nam jest wiadome.Счастливы мы, Израиль, что мы знаем, что благоугодно Богу. Блажeни є3смы2, ї}лю, ћкw ўгHднаz бGу нaмъ раз{мна сyть. 5 Толк. Bądź lepszej myśli, ludu Boży, pamiętny Izraelu.Дерзай, народ мой, памятник Израиля! Дерзaйте, лю1діе мои2, пaмzть ї}лева. 6 Толк. Zaprzedani jesteście poganom nie na zgubę, ale dlatego że do gniewu pobudziliście Boga, dlatego jesteście wydani przeciwnikom.Вы преданы язычникам не на погибель, но за то, что вы прогневали Бога, вы преданы врагам; Пр0дани бhсте kзhкwмъ не на пaгубу: понeже разгнёвасте бGа, прeдани бhсте супостaтwмъ, 7 Толк. Boście rozdrażnili tego, który was stworzył, Boga wiecznego, ofiarując czartom, a nie Bogu.ибо раздражили Сотворившего вас, принося жертвы бесам, а не Богу. преwгорчи1сте бо сотв0ршаго вaсъ, (бGа вёчнаго,) пожeрше бэсHмъ, ґ не бGу: 8 Толк. Bo zapomnieliście Boga, który was wychował, i zasmuciliście karmicielkę waszą, Jeruzalem.Вы забыли питающего вас вечного Бога, а также огорчили и воспитавший вас Иерусалим, забhсте бо гDа питaющаго вaсъ, њпечaлисте же и3 воспитaвшаго вaсъ їеrли1ма. 9 Толк. Bo widziała gniew, od Boga przychodzący na was, i mówiła: “Słuchajcie, mieszkańcy wkoło Syjonu, bo wielki smutek Bóg przywiódł na mnie;ибо он видел пришедший на вас гнев от Бога и говорил: "слушайте, сожители Сиона, Бог навел на меня великую скорбь, Ви1дэ бо нашeдшій вaмъ гнёвъ t бGа и3 речE: слhшите, присє1льницы сіw6ни, наведe бо ми2 гDь сётованіе вели1ко, 10 Толк. widziałam bowiem pojmanie ludu mego, synów moich i córek, które na nich przywiódł Wieczny.ибо я видел пленение сыновей моих и дочерей, которое навел на них Вечный. ви1дэхъ бо плэнeніе людjй сынHвъ мои1хъ и3 дщeрей, є4же наведE и5мъ вёчный. 11 Толк. Bo wychowałam ich z radością, ale ich utraciłam z żalem i płaczem.Я питал их с радостью, а отпустил с плачем и горестью. Питaхъ бо | съ весeліемъ, и3спусти1хъ же | съ плaчемъ и3 рыдaніемъ. 12 Толк. Niech się nikt nie raduje nade mną, wdową i opuszczoną; opuścili mię mnodzy dla grzechów synów moich, gdyż odstąpili od zakonu Bożego,Никто не радуйся о мне, вдовствующем и оставленном многими; я опустел за грехи детей моих, ибо они уклонились от закона Божия; Никт0же да рaдуетсz њ мнЁ вдови1цэ и3 њстaвленнэй t мн0гихъ, њпустёхъ за грэхи2 ч†дъ мои1хъ, понeже ўклони1шасz t зак0на б9іz, 13 Толк. a nie znali sprawiedliwości Jego i nie chodzili drogami przykazań Bożych, ani ścieżkami prawdy Jego ze sprawiedliwością nie kroczyli.не познали уставов Его, не ходили путями заповедей Бога, и не вступили на стези учения в правде Его. и3 њправдaній є3гw2 не познaша, и3 не ходи1ша въ путeхъ зaповэдій б9іихъ, нижE стезьми2 наказaніz въ прaвдэ є3гw2 ступaша. 14 Толк. Niechże przyjdą mieszkający wkoło Syjonu, a niech wspominają pojmanie synów i córek moich, które Wieczny na nich przywiódł!Придите, сожители Сиона, и вспомните пленение сыновей моих и дочерей, которое навел на них Вечный. Да пріи1дутъ њкрeстніи сіw6ни, и3 помzни1те плэнeніе сынHвъ мои1хъ и3 дщeрей, є4же наведE и5мъ вёчный: 15 Толк. Bo przywiódł na nich naród z daleka, naród zły i innego języka,Ибо Он навел на них народ издалека, народ наглый и иноязычный, ибо не устыдились старца, и не сжалились над младенцем, наведe бо на нS kзhкъ и3здалeча, kзhкъ безстyдный и3 и3ноzзhчный: 16 Толк. którzy nie uszanowali starca ani się nie zmiłowali nad dziatkami, a uprowadzili najmilszych wdowy i samotną pozbawili córek.и увели у вдовы сыновей возлюбленных, и лишили одинокую дочерей. понeже не ўсрами1шасz стaрца, ни поми1ловаша nтрочaте, и3 tвед0ша любeзныхъ вдови1чихъ, и3 t дщeрей є3ди1ну њпустоши1ша. 17 Толк. A ja co wam pomóc mogę?Я же чем могу помочь вам? Ѓзъ же кaкw м0щенъ помощи2 вaмъ; 18 Толк. Bo który na was przywiódł zło, ten was wyrwie z rąk nieprzyjaciół waszych.Кто навел на вас сии бедствия, Тот и избавит вас от руки врагов ваших. Наведhй бо вaмъ ѕл†z и3збaвитъ вaсъ t руки2 вр†гъ вaшихъ. 19 Толк. Idźcie, dziatki, idźcie, bo ja zostałam sama.Идите, дети, идите, ибо я остался пуст. И#ди1те, ч†да, и3ди1те: ѓзъ бо њстaхсz пустA, 20 Толк. Zdjęłam z siebie szatę pokoju, a oblokłam się w wór modlitwy, i będę wołać do Najwyższego za dni moich.Я снял с себя одежду мира и оделся вретищем моления моего; буду взывать к Вечному во дни мои. совлек0хсz ри1зы ми1рныz, њблек0хсz же во врeтище молeніz моегw2: возопію2 къ вёчному во дни6 мо‰. 21 Толк. Bądźcie lepszej myśli, synowie, wołajcie do Pana, a wyrwie was z ręki książąt nieprzyjacielskich.Дерзайте, дети, взывайте к Богу, и Он избавит вас от насилия, от руки врагов. Дерзaйте, ч†да, возопjйте къ бGу, и3 и3збaвитъ вaсъ t наси1ліz руки2 врaжіz. 22 Толк. Bo ja nadzieję miałam w Wiecznym o zbawieniu waszym; i spotkało mię wesele od Świętego dla miłosierdzia, które na was przyjdzie od Wiecznego, zbawiciela naszego.Ибо от Вечного я ожидал спасения вашего, и мне пришла от Святаго радость о милости, которая скоро придет к вам от Вечного, Спасителя нашего. Ѓзъ бо (и3спeрва) надёzхсz на вёчнаго њ спасeніи вaшемъ: и3 пріи1де ми2 рaдость t с™aгw въ поми1лованіи, є4же пріи1детъ вaмъ вск0рэ t вёчнагw сп7са нaшегw. 23 Толк. Bo was wypuściłam z żałością i z płaczem, ale mi was Pan znowu przywróci z weselem i z radością na wieki.Я отпускал вас с печалью и горестью, но Бог возвратит мне вас с радостью и весельем навеки. И#спусти1хъ бо вaсъ съ рыдaніемъ и3 плaчемъ, tдaстъ же ми2 бGъ вaсъ съ рaдостію и3 весeліемъ въ вёкъ. 24 Толк. Bo jak widzieli sąsiedzi Syjonu pojmanie wasze od Boga, tak ujrzą, i to rychło wybawienie wasze od Boga, które wam przyjdzie z wielką czcią i świetnością wieczną.Ибо, как ныне сожители Сиона видели пленение ваше, так увидят скоро спасение ваше от Бога, которое придет к вам с великою славою и величием Вечного. Ћкоже бо нн7э ви1дэша присє1льницы сіw6ни вaше плэнeніе (t бGа), тaкожде ќзрzтъ вск0рэ сп7сeніе вaше t бGа, є4же пріи1детъ вaмъ со слaвою вели1кою и3 со њсвэщeніемъ вёчнагw. 25 Толк. – Dziatki, cierpliwie znoście gniew, który na was przyszedł; bo cię nieprzyjaciel twój prześladował, ale rychło oglądać będziesz zgubę jego i wstąpisz na kark jego.Дети! потерпите постигший вас от Бога гнев: преследовал тебя враг, но ты скоро увидишь погибель его, и наступишь ему на шею. Ч†да, долготерпи1те и4же t бGа нашeдшій вaмъ гнёвъ, гони1лъ бо тS врaгъ тв0й, и3 ќзриши пaгубу є3гw2 вск0рэ и3 на вhю є3гw2 настyпиши. 26 Толк. – Delikatne moje chodziły po drogach przykrych, bo zagnane zostały jak trzoda, od nieprzyjaciół rozchwycona.Воспитанные у меня в неге пошли жесткими путями, схвачены, как стадо, расхищенное врагами. Младjи мои2 ходи1ша въ пути6 жeстwки, восхищeни сyть, ћкоже стaдо похищeно врагaми. 27 Толк. Bądźcież lepszej myśli, synowie, a wołajcie do Pana, bo będzie pamiętał o was ten, który was zaprowadził.Дерзайте, дети, и взывайте к Богу, ибо о вас вспомнит Тот, Кто навел на вас это. Дерзaйте, ч†да, и3 возопjйте къ бGу, бyдетъ бо вaмъ t навeдшагw пaмzть. 28 Толк. Bo jak był zmysł wasz, żeby błądzić z dala od Boga, tak dziesięćkroć tyle znowu go szukać będziecie, nawracając się.Какова была решимость ваша, чтобы удалиться от Бога, увеличьте ее в десять раз, чтобы обратиться и искать Его, Ћкоже бо бhсть ќмъ вaшъ заблуди1ти вaмъ t бGа, тaкw нн7э десzти1жды ўсугуби1те њбрати1вшесz взыскaти є3го2: 29 Толк. Bo który na was zło przywiódł, ten wam na nowo przywiedzie wesele wieczne ze zbawieniem waszym ибо Тот, Который навел на вас сии бедствия, наведет на вас вечное веселье со спасением". наведhй бо вaмъ ѕл†z наведeтъ вaмъ вёчное весeліе со сп7сeніемъ вaшимъ. 30 Толк. Bądźże tedy lepszej myśli, o Jeruzalem, bo cię zachęca ten, który ci dał imię. Poginą szkodnicy, którzy cię trapili, a którzy się weselili z upadku twego, ukarani będą.Дерзай, Иерусалим! Даровавший тебе имя утешит тебя. Дерзaй, їеrли1ме, ўтёшитъ тS нарекjй тебE. 31 Толк. Miasta, którym służyli synowie twoi, będą pokarane, to także, które zabrało synów twoich.Несчастны те, которые оскорбляли тебя и радовались твоему падению. Њкаsнни њѕл0бившіи тS и3 рaдовавшіисz њ падeніи твоeмъ, (мщeніе бyдетъ над8 ни1ми). 32 Толк. Несчастны города, которым служили дети твои, несчастна земля, принявшая сыновей твоих, Њкаsнни грaди, и5мже пораб0таша ч†да тво‰, њкаsнна пріи1мшаz сhны тво‰. 33 Толк. Bo jak się weseliło z obalenia twego i radowało z upadku twego, tak się zasmuci nad spustoszeniem swoim.ибо, как она радовалась о твоем падении и веселилась о твоем поражении, так будет скорбеть о своем опустошении. Ћкоже бо порaдовасz њ твоeмъ падeніи и3 возвесели1сz њ разорeніи твоeмъ, тaкожде њпечaлитсz њ своeмъ запустёніи. 34 Толк. I będzie odjęte wesele mnóstwa jego, a radość jego w żal się zamieni.Я отниму у нее радость о множестве ее народа, и хвастовство ее будет в печаль; И# tсэкY t неS весeліе многонар0дства, и3 величaніе є3S бyдетъ въ рыдaніе. 35 Толк. Bo ogień przyjdzie na nich od Wiecznego na długie dni, a czarci w nim mieszkać będą przez długi czas:ибо придет на нее огонь от Вечного на долгие дни, и весьма долгое время она будет обитаема бесами. Џгнь и3 нaйдетъ на ню2 t вёчнагw во дни6 мнHги, и3 насели1тсz бёсами на мн0жайшее врeмz. 36 Толк. – Obejrzyj się, Jeruzalem, ku wschodowi, a obacz wesele, które ci przychodzi od Boga.Оглянись, Иерусалим, на восток, и посмотри на радость, грядущую к тебе от Бога. Воззри2 на вост0къ, їеrли1ме, и3 ви1ждь весeліе грzдyщее тебЁ t бGа. 37 Толк. Bo oto idą synowie twoi, których wypuściłaś rozproszonych, idą zebrani od wschodu aż do zachodu na słowo Świętego, weseląc się ku chwale Boga.Вот, идут сыновья твои, которых ты отпустил, идут собранные от востока до запада словом Святаго, радуясь о славе Божией.СE, грzдyтъ сhнове твои2, и5хже и3спусти1лъ є3си2, грzдyтъ с0брани t востHкъ дaже до з†падъ сл0вомъ с™aгw, рaдующесz њ слaвэ б9іей.