Dzieje Apostolskie

11 Pierwsze opowiadanie ułożyłem, o Teofilu, o wszystkim, co począł Jezus czynić i uczyć, 2 aż do dnia, w którym dawszy polecenie przez Ducha Świętego apostołom, których wybrał, został wzięty do nieba. 3 Im też okazał się sam żywy po swej Męce w licznych dowodach, przez czterdzieści dni ukazując się im, i mówiąc o królestwie Bożym.WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE. 4 A jedząc z nimi, przykazał im, aby nie odchodzili z Jerozolimy, ale czekali na obietnicę Ojca, którą (mówi) słyszeliście z ust moich: 5 że Jan wprawdzie chrzcił wodą, wy zaś będziecie ochrzczeni Duchem Świętym po niewielu tych dniach. 6 Ci więc, którzy się byli zeszli, pytali go, mówiąc: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraelowi? 7 I rzekł do nich: Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, 8 które Ojciec w swej władzy zachował; sale otrzymacie moc Ducha Świętego, który przyjdzie na was, i będziecie mi świadkami w Jeruzalem i w całej Judei i w Sanlarii i aż do krańców ziemi.9 A gdy to powiedział, kiedy oni patrzyli, został uniesiony, i obłok zakrył go przed ich oczami. 10 A gdy pilnie patrzyli za nim, idącym do nieba, oto dwaj mężowie stanęli przy nich w białym odzieniu, 11 którzy też rzekli: Mężowie galilejscy, czemu stoicie, patrząc w niebo? Ten Jezus, który wzięty jest od was do nieba, tak przyjdzie, jak widzieliście go idącego do nieba.APOSTOŁOWIE W WIECZERNIKU.12 Wtedy wrócili do Jeruzalem z góry, zwanej Oliwną, która jest blisko Jeruzalem, odległa o drogę szabatu.13 A gdy weszli do wieczernika, wstąpili, gdzie przebywali Piotr i Jan, Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub Alfeusza i Szymon Zelotes, i Juda Jakubów. 14 Ci wszyscy trwali jednomyślnie na modlitwie z niewiastami i Maryją, matką Jezusową, i z braćmi jego.WYBÓR MACIEJA. 15 W owe dni powstawszy Piotr wpośród braci, rzekł (a był poczet osób razem około stu dwudziestu): 16 Mężowie bracia, musiało wypełnić się Pismo, które przepowiedział Duch Święty przez usta Dawida, o Judaszu, który był wodzem tych, co pojmali Jezusa;17 który policzony był z nami, i otrzymał udział w tym posługiwaniu. 18 Otóż on posiadł rolę z zapłaty nieprawości, a powiesiwszy się, rozpękł się przez pół, i wypłynęły wszystkie wnętrzności jego.19 I stało się jawne wszystkim mieszkańcom Jeruzalem, tak że rolę tę nazwano w ich języku Haceldama, to jest rola krwi.20 Napisano bowiem w księdze Psalmów: “Niechaj będzie ich mieszkanie puste, i niech nie będzie, kto by w nim mieszkał,” a “biskupstwo jego niech weźmie inny.”21 Potrzeba więc z tych mężów którzy się z nami zbierali przez cały czas, w którym Pan Jezus przyszedł i odszedł spośród nas, 22 począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym wzięty został od nas, aby jeden z nich był z nami świadkiem zmartwychwstania jego. 23 I postawili dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, który miał przydomek Justus, i Macieja. 24 A modląc się, mówili: Ty, Panie, który znasz serca wszystkich, wskaż jednego, którego z tych dwóch wybrałeś,25 aby otrzymał miejsce urzędu tego i apostolstwa, z którego wypadł Judasz, aby odejść na miejsce swoje. 26 I dali im losy, i padł los na Macieja, i zaliczony został do jedenastu apostołów.
2ZESŁANIE DUCHA ŚW.1 A gdy dopełniały się dni Pięćdziesiątnicy, byli wszyscy razem na tym samym miejscu.2 I nagle stał się z nieba szum, jakby nadchodzącego wichru gwałtownego, i napełnił cały dom, w którym siedzieli.3 I ukazały im się rozdzielone języki jakby ognia, i usiadł na każdym z nich z osobna.4 I napełnieni zostali wszyscy duchem Świętym, i poczęli mówić rozmaitymi językami, jak im Duch Święty dawał mówić. 5 Byli zaś w Jeruzalem żydzi mieszkający, mężowie nabożni z każdego narodu, który jest pod niebem.6 A gdy rozległ się ten głos, zbiegło się mnóstwo, zatrwożyli się w duchu, bo każdy słyszał ich mówiących swoim językiem. 7 Zdumiewali się zaś wszyscy, i dziwili się, mówiąc: Czyż oto ci wszyscy, co mówią, nie są Galilejczykami? 8 I jakże usłyszeliśmy każdy z nas swój język, w którym urodziliśmy się?9 Partowie i Medowie, i Elamici i mieszkający w Mezopotamii, w Judei i w Kapadocji, w Poncie i w Azji, 10 we Frygii i w Pamfilii, w Egipcie i w stronach Libii, które leżą koło Cyreny, i przybysze z Rzymu, 11 żydzi też i prozelici, Kreteńczycy i Arabowie, słyszeliśmy ich głoszących językami naszymi wielmożne sprawy Boże.12 I zdumiewali się wszyscy, i dziwili się, mówiąc wzajem do siebie: Cóż to ma być? 13 Inni zaś naśmiewając się, mówili: Że ci moszczu są pełni.PIERWSZE KAZANIE PIOTRA.14 A stanąwszy Piotr z jedenastoma, podniósł głos swój, i przemówił do nich: Mężowie żydowscy i wszyscy, którzy mieszkacie w Jeruzalem, niech wam to będzie wiadome, a przyjmijcie do uszu słowa moje. 15 Albowiem nie są pijani ci, jak wy mniemacie, gdyż jest trzecia godzina dnia, 16 ale to jest, ca powiedziane było przez proroka Joela:17 “I stanie się, w ostatnie dni (mówi Pan) wyleję z Ducha mego na wszelkie ciało; i prorokować będą synowie wasi i córki wasze, a młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcom waszym sny śnić się będą. 18 I zaiste na sługi moje i na służebnice moje wyleję w owe dni z Ducha mojego, i będą prorokować.19 I sprawię cuda na niebie wysoko i znaki na ziemi nisko, krew i ogień i kurzawę dymu.20 Słońce obróci się w ciemności, a księżyc w krew, zanim przyjdzie dzień Pański wielki i jawny.21 I stanie się: Wszelki, który by wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie.”22 Mężowie izraelscy! Słuchajcie tych słów: Jezusa Nazareńskiego, męża, poleconego wam od Boga przez moce i cuda i znaki, które czynił Bóg przezeń pośród was, jak to sami wiecie,23 tego to, wydanego według postanowionego planu i przejrzenia Bożego, umęczywszy rękoma niezbożnych, zgładziliście.24 Jego Bóg wskrzesił, usunąwszy boleści otchłani, gdyż niemożliwe było, żeby ona zatrzymać go miała.25 O nim bowiem mówił Dawid: “Miałem zawsze Pana przed oczami mymi; bo mi jest po prawicy, abym nie był poruszony. 26 Dlatego rozweseliło się serce moje i rozradował się język mój; nadto i ciało moje spoczywać będzie w nadziei. 27 Albowiem nie zostawisz duszy mojej w otchłani, i nie pozwolisz Świętemu twemu oglądać skażenia. 28 Oznajmiłeś mi drogi życia, i napełnisz mnie radością przed obliczem twoim.”29 Mężowie bracia! Niechże wolno będzie śmiało wam powiedzieć o patriarsze Dawidzie, że umarł, i pogrzebany został, i grób jego jest u nas aż do dnia dzisiejszego. 30 Będąc więc prorokiem, i wiedząc, że Bóg pod przysięgą mu obiecał, że potomek jego będzie siedział na stolicy jego:31 patrząc w przyszłość, mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa, że ani nie został zatrzymany w otchłani, ani ciało jego nie oglądało skażenia. 32 Tego to Jezusa wskrzesił Bóg, czego my wszyscy świadkami jesteśmy. 33 Wywyższony więc prawicą Boga i wziąwszy obietnicę Ducha Świętego od Ojca, wylał tego, którego wy widzicie, i słyszycie.34 Nie Dawid bowiem wstąpił do nieba, lecz sam powiada: “Rzekł Pan Panu memu: siądź po prawicy mojej, 35 aż położę nieprzyjaciół twoich podnóżkiem nóg twoich.”36 Niech tedy z wszelką pewnością wie cały dom izraelski, że go i Panem i Chrystusem uczynił Bóg, tego Jezusa, któregoście wy ukrzyżowali.NAWRÓCENIE TRZECH TYSIĘCY.37 Gdy zaś to usłyszeli, skruszyli się w sercu, i rzekli do Piotra i do innych apostołów: Cóż mamy czynić, mężowie bracia? 38 A Piotr do nich: Pokutę czyńcie (mówi), i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa, na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. 39 Albowiem dla was jest ta obietnica i dla dzieci waszych i dla wszystkich, “co są daleko,. Którychkolwiek powoła Pan, Bóg nasz.” 40 I bardzo wielu innymi słowami świadczył, i napominał ich, mówiąc: Ratujcie się spośród tego przewrotnego plemienia. 41 Ci więc, co przyjęli jego słowa, zostali ochrzczeni, i przybyło dnia tego dusz około trzech tysięcy.ŻYCIE PIERWSZYCH CHRZEŚCIJAN.42 A trwali w nauce apostolskiej i w uczestnictwie łamania chleba i w modlitwach.43 Każdego zaś ogarniała bojaźń, wiele się też dziwów i znaków działo przez apostołów w Jeruzalem; i była wielka bojaźń we wszystkich.44 Wszyscy też, którzy wierzyli, byli razem, i mieli wszystko wspólne. 45 Majętności i dobytek sprzedawali, i rozdzielali je wszystkim, jak każdemu było potrzeba. 46 Co dzień także przebywali jednomyślnie w świątyni, i łamiąc chleb po domach, pożywali pokarm z radością i w prostocie serca,47 chwaląc Boga, i mając łaskę u wszystkiego ludu. Pan zaś co dzień pomnażał liczbę tych, co mieli być zbawieni.
3PIOTR UZDRAWIA CHOREGO.1 A Piotr i Jan wstępowali do świątyni na modlitwę o dziewiątej godzinie. 2 I wnoszono pewnego człowieka, który był chromy od urodzenia; jego to kładli codziennie przy bramie świątyni, zwanej Piękną, aby prosił o jałmużnę wchodzących do świątyni.3 Ten, ujrzawszy Piotra i Jana, gdy mieli wejść do świątyni, prosił, żeby dostał jałmużnę. 4 A Piotr z Janem wpatrując się w niego, rzekł mu: Spojrzyj na nas. 5 Lecz on spoglądał na nich, spodziewając się coś od nich otrzymać. 6 Piotr zaś rzekł: Srebra i złota nie mam; lecz co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazareńskiego wstań, a chodź!7 I ująwszy prawą rękę jego, podniósł go, i natychmiast umocniły się golenie jego i stopy.8 A wyskoczywszy stanął, i chodził i wszedł z nimi do świątyni, chodząc i podskakując, i chwaląc Boga.9 I widział go cały lud chodzącego i chwalącego Boga.10 A poznawali go, że to był ten, który dla jałmużny siadywał u Pięknej bramy świątyni; i wpadli w zdumienie i podziw wobec tego, co mu się wydarzyło. 11 Gdy on zaś trzymał się Piotra i Jana, zbiegł się do nich wszystek lud, zdumieniem zdjęty, do krużganku, zwanego Salomonowym.KAZANIE PIOTRA W ŚWIĄTYNI.12 A widząc to Piotr, przemówił do ludu: Mężowie izraelscy! Cóż się temu dziwicie, albo czemu nam się przypatrujecie, jakbyśmy naszą mocą czy władzą sprawili, że ten chodzi?13 Bóg Abrahama i Bóg Izaaka i Bóg Jakuba, Bóg Ojców naszych, uwielbił Syna swego, Jezusa, któregoście wy wydali, i zaparli się przed Piłatem, podczas gdy on osądził, że uwolnić go należy. 14 Wy zaś zaparliście się świętego i sprawiedliwego i prosiliście, aby wam darował zabójcę:15 a zabiliście sprawcę życia, którego Bóg wskrzesił z martwych, czego my świadkami jesteśmy. 16 A dla wiary w imię jego ten, którego wy widzicie, i znacie, przez imię jego został umocniony; i wiara, która przezeń jest, dała to zupełne zdrowie przed oczyma was wszystkich.17 Teraz też bracia, wiem, żeście z niewiadomości uczynili, jak i przełożeni wasi.18 Bóg zaś to, co przez usta wszystkich proroków był przepowiedział, że Chrystus jego miał cierpieć, tak spełnił. 19 A przeto pokutujcie, i nawróćcie się, aby zgładzone były grzechy wasze, 20 aby gdy przyjdą czasy ochłody od oblicza Pańskiego, i żeby zesłał przepowiadanego wam Jezusa Chrystusa,21 którego niebo musi przyjąć aż do czasu odnowienia wszech rzeczy, które zapowiedział Bóg przez usta swoich świętych od wieku proroków. 22 Mojżesz zaiste mówił: “Że proroka wzbudzi wam Pan Bóg wasz spomiędzy braci waszych, jako mnie; jego słuchać będziecie we wszystkim, cokolwiek wam mówić będzie. 23 I stanie się: wszelki, który by nie słuchał proroka tego, wytępiony będzie spośród ludu.” 24 I wszyscy prorocy od Samuela, i którzy potem mówili, przepowiedzieli te dni. 25 Wy jesteście synami proroków i przymierza, które zawarł Bóg z ojcami naszymi, mówiąc do Abrahama: “I w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi.”26 Dla was najpierw Bóg wskrzesiwszy Syna swego, posłał go, błogosławiącego wam, aby nawrócił się każdy od nieprawości swojej.
4PIOTR I JAN PRZED SYNEDRIUM.1 Gdy zaś oni mówili do ludu, nadeszli kapłani i zarządca świątyni i saduceusze, 2 okazując niechęć, że nauczali lud, i że w Jezusie opowiadali powstanie z martwych. 3 I pojmali ich, i wtrącili do więzienia aż do jutra, bo już był wieczór. 4 Lecz wielu z tych, których usłyszeli słowo, uwierzyło; i była liczba mężów pięć tysięcy.5 I stało się nazajutrz, że się zebrali przełożeni ich i starsi i doktorowie w Jeruzalem, 6 i Annasz, najwyższy kapłan, i Kajfasz i Jan i Aleksander, i ilu ich tylko było z rodu kapłańskiego.7 A postawiwszy ich w pośrodku, pytali: Jaką mocą albo w czyje imię wyście to uczynili? 8 Wtedy Piotr, napełniony Duchem Świętym, rzekł do nich: Przełożeni ludu i starsi, słuchajcie:9 Jeśli my dziś sądownie badani jesteśmy o dobrodziejstwo dla człowieka ułomnego, przez co on został uzdrowiony, 10 niechże wam wszystkim i całemu ludowi izraelskiemu wiadome będzie, że przez imię Pana naszego Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, któregoście wy ukrzyżowali, którego Bóg wzbudził z martwych, że przez niego ten stoi zdrowy przed wami.11 Ten jest “kamień, który został odrzucony przez was budujących, który stał się kamieniem węgielnym”;12 i nie ma w nikim innym zbawienia. Nie ma bowiem innego imienia pod niebem, danego ludziom, w którym byśmy mieli być zbawieni.ZAKAZ NAUCZANIA O JEZUSIE.13 Widząc zaś odwagę Piotra i Jana, i dowiedziawszy się, że byli to ludzie bez nauki i prości, dziwili się, i poznali ich, że byli z Jezusem. 14 Widząc też stojącego przy nich człowieka, który został uzdrowiony, nie mogli się sprzeciwiać. 15 Kazali im więc opuścić Radę, i rozmawiali między sobą, 16 mówiąc: cóż uczynimy tym ludziom? Że przecie znany cud został przez nich uczyniony, rzecz jest jawna wszystkim mieszkającym w Jeruzalem i zaprzeczyć me możemy. 17 Ale żeby się to bardziej nie rozgłaszało między ludem, zagroźmy im, aby więcej w to imię do żadnego człowieka nie mówili.18 A wezwawszy ich, zakazali, aby w ogóle nie mówili, i nie nauczali w imię Jezusowe.19 Lecz Piotr i Jan odpowiadając; rzekli do nich: Osądźcie, czy słuszna to rzecz w obliczu Boga, słuchać raczej was, niż Boga.20 Nie możemy bowiem nie mówić o tym, cośmy widzieli, i słyszeli. 21 A oni zagroziwszy im, wypuścili ich, nie wiedząc, w jaki sposób ich ukarać, ze względu na lud: ponieważ wszyscy wysławiali to, co się stało w tym zdarzeniu. 22 Miał bowiem więcej niż czterdzieści lat ów człowiek, na którym stał się ten cud uzdrowienia.MODLITWA DZIĘKCZYNNA WIERNYCH.23 Gdy zaś ich wypuszczono, przyszli do swoich, i oznajmili im wszystko, co najwyżsi kapłani i starsi im mówili.24 Ci zaś usłyszawszy, zgodnie podnieśli głos swój do Boga, i rzekli: Panie, tyś jest, któryś stworzył niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest,25 któryś Duchem Świętym przez usta ojca naszego Dawida, sługi twego, powiedział: “Czemu wzburzyły się narody, a ludy rozmyślały próżne rzeczy?26 Stanęli królowie ziemscy, i książęta zeszli się społem przeciw Panu i przeciw Chrystusowi jego! ” 27 Albowiem zebrali się prawdziwie w tym mieście przeciw świętemu Synowi twemu, Jezusowi, któregoś namaścił, Herod i Poncjusz Piłat, z poganami i z ludami izraelskimi,28 aby uczynić, co ręka twa i rada twa postanowiły, aby się stało. 29 A teraz, Panie, wejrzyj na ich pogróżki, i daj sługom twoim z wszelką śmiałością opowiadać słowo twoje,30 przez to, że rękę twoją wyciągać będziesz, aby uzdrawiać i działać i znaki i cuda przez imię świętego Syna twego, Jezusa. 31 A gdy się pomodlili, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zgromadzeni, i napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i śmiało opowiadali słowo Boże.OBRAZ PIERWSZEJ GMINY CHRZEŚCIJAŃSKIEJ.32 Mnóstwo zaś wierzących miało jedno serce i jedną duszę; nikt też z nich nie nazywał swoim tego, co posiadał, lecz wszystko było im wspólne. 33 I z wielką mocą apostołowie dawali świadectwo zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, Pana naszego, i wielka łaska była nad nimi wszystkimi.34 Nie było bowiem między nimi nikogo w niedostatku; gdyż wszyscy, co mieli role albo domy, sprzedawszy, przynosili zapłatę za to, co sprzedawali, 36 i składali przed nogi apostołów. Rozdawano zaś każdemu, ile komu było potrzeba. 36 A Józef, którego nazwali apostołowie Barnabą (co znaczy: syn pocieszenia), lewita, rodem z Cypru, 37 mając rolę, sprzedał ją, i przyniósł pieniądze, i położył u nóg apostołów.
5ANANIASZ I SAFIRA. 1 Pewien zaś mąż, imieniem Ananiasz, z Safirą, żoną swoją, sprzedał rolę,2 i ujął z zapłaty za rolę za wiedzą żony swojej; a przyniósłszy pewną część położył przed nogi apostołów. I rzekł Piotr: Ananiaszu, czemu szatan skusił serce twoje, żebyś skłamał Duchowi Świętemu, i ujął z zapłaty za rolę? 4 Czyż będąc twoja, nie zostawała tobie, a sprzedana nie była w twej mocy? Czemuś tę rzecz do serca twego przypuścił? Nie skłamałeś ludziom, ale Bogu. 5 A słysząc te słowa Ananiasz, padł i skonał. I zdjął strach wielki wszystkich, którzy tego słuchali. 6 Młodzieńcy zaś powstawszy, usunęli go na stronę, i wyniósłszy, pogrzebali. 7 I upłynął czas około trzech godzin, a żona jego, nie wiedząc, co się stało, weszła.8 I rzekł jej. Piotr: Powiedz mi, niewiasto, czy za tyle sprzedaliście rolę? A ona rzekła: Tak jest, za tyle. 9 Piotr zaś do niej: Cóżeście się to zmówili, aby kusić Ducha Pańskiego? Oto nogi tych, co pogrzebali męża twego, są przed drzwiami, i wyniosą cię.10 Natychmiast padła u nóg jego, i skonała A wszedłszy młodzieńcy, znaleźli ją umarłą, i wynieśli, i pogrzebali obok męża jej.11 I padł wielki strach na cały Kościół i na wszystkich, którzy o tym słyszeli.ROŚNIE LICZBA WIERZĄCYCH.12 A przez ręce apostołów działo się wiele znaków i cudów między ludem I byli wszyscy razem w krużganku Salomonowym. 13 Z innych zaś nikt nie śmiał do nich się przyłączyć, ale lud ich wysławiał. 14 I coraz bardziej wzrastała liczba wierzących w Panu, mężów i niewiast, 15 tak że na ulicę wynosili chorych i kładli na łożach i tapczanach, aby gdy Piotr przechodził, przynajmniej cień jego padł na którego z nich, by uzdrowieni byli z niemocy swoich. 16 Zbiegało się też mnóstwo ludu z pobliskich miast do Jeruzalem, znosząc chorych i dręczonych od duchów nieczystych, a ci wszyscy byli uzdrawiam.NOWE PRZEŚLADOWANIE APOSTOŁÓW.17 Powstawszy zaś najwyższy kapłan i wszyscy, co z nim byli, (to jest sekta saduceuszów), przepełnieni zazdrością, 16 pojmali apostołów i wtrącili ich do publicznego więzienia.19 Lecz anioł Pański otworzywszy w nocy drzwi więzienia, i wyprowadziwszy ich, rzekł:20 Idźcie, a stanąwszy opowiadajcie w świątyni udowi wszystkie słowa żywota tego. 21 A oni usłyszawszy, weszli o świcie do świątyni, i nauczali. Najwyższy zaś kapłan i ci, co z nim byli, przyszedłszy, zwołali Radę i wszystką starszyznę synów Izraela, i posłali do więzienia, aby ich przyprowadzono. 22 A gdy przyszli słudzy, i otworzywszy więzienie, nie znaleźli ich, wróciwszy się, oznajmili,23 mówiąc: Więzienie znaleźliśmy zamknięte z całą starannością i stróżów stojących przed drzwiami; lecz otworzywszy, nikogośmy w nim nie znaleźli. 24 A gdy te słowa usłyszeli, zarządca świątyni i przedniejsi kapłani, nie umieli sobie wyjaśnić, co z nimi się stało.25 A ktoś przyszedłszy, powiedział im: Że oto mężowie, których wtrąciliście do więzienia, są w świątyni, stojąc i ucząc lud. 26 Wtedy poszedł zarządca ze sługami, i przyprowadził ich bez gwałtu; bo się bali ludu, żeby ich nie ukamienował.27 A gdy ich przyprowadzili, postawili przed Radą. I spytał ich najwyższy kapłan, 28 mówiąc: Surowo zakazaliśmy wam, abyście w to imię nie nauczali; a oto napełniliście Jeruzalem nauką waszą, i chcecie na nas ściągnąć krew człowieka tego.29 Piotr zaś i apostołowie odpowiadając rzekli: Więcej trzeba słuchać Boga, aniżeli ludzi. 30 Bóg ojców naszych wskrzesił Jezusa, któregoście wy zabili, zawiesiwszy na drzewie. 31 Tego wodza i zbawiciela wywyższył Bóg prawicą swoją, aby dał Izraelowi pokutę i odpuszczenie grzechów.32 A my jesteśmy świadkami tych słów, i Duch Święty, którego dał Bóg wszystkim tym, co mu są posłuszni.33 Szarpał nimi gniew, gdy to słyszeli, i myśleli ich zabić. RADA GAMALIELA. 34 Lecz powstawszy w Radzie pewien faryzeusz, imieniem Gamaliel, doktor zakonny, w poważaniu u wszystkiego ludu, kazał na chwilę ludzi wyprowadzić.35 i rzekł do nich: Mężowie izraelscy! Zastanówcie się, co chcecie z tymi ludźmi uczynić.36 Przed tymi bowiem dniami powstał Teodas, mówiąc, że jest kimś, i przystało do niego mężów w liczbie około czterystu: on został zabity, a wszyscy, którzy mu wierzyli, rozproszyli się, i obrócili się w niwecz. 37 Po nim powstał Judasz Galilejczyk w czasie spisu ludności, i uwiódł lud za sobą; i on sam zginął i wszyscy, którzy do niego przystali, poszli w rozsypkę. 38 Przeto i teraz powiadam wam, odstąpcie od tych ludzi, i zaniechajcie ich. Albowiem jeśli z ludzi jest ta myśl, albo ta sprawa, wniwecz się obróci;39 lecz jeśli jest z Boga, nie będziecie mogli jej zniweczyć, byście się przypadkiem nie znaleźli w walce z Bogiem. I usłuchali go. 40 A wezwawszy apostołów, i obiwszy ich, nakazali, aby zgoła nie przemawiali w imię Jezusowe, i puścili ich. 41 A oni właśnie wracali sprzed Rady, ciesząc się, że stali się godnymi dla imienia Jezusowego zelżywość cierpieć. 42 Lecz nie przestawali codziennie w świątyni i po domach nauczać i opowiadać Jezusa Chrystusa.
6USTANOWIENIE DIAKONÓW.1 A w te dni, gdy rosła liczba uczniów, powstało szemranie Greków przeciwko żydom, że przy codziennym posługiwaniu zaniedbywano ich wdowy. 2 A dwunastu zwoławszy rzeszę uczniów, rzekli: Nie jest rzeczą słuszną, żebyśmy opuścili słowo Boże, a służyli stołom. 3 Upatrzcież więc, bracia, spomiędzy siebie siedmiu mężów dobrej sławy, pełnych Ducha Świętego i mądrości, których byśmy ustanowili dla tej sprawy. 4 My zaś pilnować będziemy modlitwy i posługi słowa. 5 I spodobała się ta mowa całemu zgromadzeniu. I obrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego i Filipa i Prochora, i Nikanora i Tymona, i Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. 6 Tych stawili przed oczyma apostołów, a oni pomodliwszy się, włożyli na nich ręce. 7 A słowo Pańskie rosło, i pomnażała się bardzo liczba uczniów w Jeruzalem; wielkie też mnóstwo kapłanów posłuszne było wierze.SKARGA PRZECIW SZCZEPANOWI. 8 Szczepan zaś, pełen łaski i mocy, czynił cuda i znaki wielkie pomiędzy ludem.9 I powstali niektórzy z synagogi, zwanej Libertynów i Cyrenejczyków, i Aleksandryjczyków i tych, którzy byli z Cylicji i z Azji, rozprawiając ze Szczepanem,10 i nie mogli oprzeć się mądrości i Duchowi, który mówił.11 Wtedy podstawili mężów, którzy by mówili, że słyszeli go mówiącego słowa bluźniercze przeciw Mojżeszowi i Bogu.12 Tak więc poruszyli lud i starszyznę i doktorów, którzy zbiegłszy się, porwali go, i przyprowadzili do Rady. 13 I postawili fałszywych świadków, którzy mówili: Ten człowiek nie przestaje mówić słów przeciwko miejscu świętemu i Zakonowi. 14 Albowiem słyszeliśmy go mówiącego, że ten Jezus Nazareński zburzy to miejsce, i odmieni zwyczaje, które nam podał Mojżesż.15 A wszyscy, którzy siedzieli w Radzie, patrząc w niego, widzieli oblicze jego jak oblicze anioła.
7SZCZEPAN BRONIĄC SIĘ, MÓWI O PATRIARCHACH. 1 Rzekł więc najwyższy kapłan: Czy te rzeczy tak się mają? 2 A on przemówił: Mężowie brata i ojcowie, słuchajcie! Bóg chwały ukazał się ojcu naszemu Abrahamowi, gdy był w Mezopotamii, wpierw nim zamieszkał w Charan, 3 i rzekł do niego: “Wyjdź z ziemi twojej i z rodziny twojej, a idź do ziemi, którą ci wskażę.” 4 Wtedy wyszedł z ziemi Chaldejskiej, zamieszkał w Charan; a stamtąd, gdy umarł ojciec jego, przeniósł go do tej ziemi, w której wy teraz mieszkacie.5 I nie dał mu w niej dziedzictwa ani na długość kroku, lecz obiecał “dać mu ją w posiadanie i potomstwu jego po nim,” choć nie miał syna.6 A powiedział mu Bóg: Ze “potomstwo jego tułaczem będzie w obcej ziemi, i podbiją ich w niewolę, i źle z nimi obchodzić się będą przez czterysta lat.7 Ale naród, któremu służyć będą, ja sądzić będę,” rzekł Pan; “a potem wyjdą, i będą mi służyć na tym miejscu.”8 I dał mu przymierze obrzezania; i tak zrodził Izaaka, i obrzezał go dnia ósmego, a Izaak Jakuba, a Jakub dwunastu patriarchów.9 A patriarchowie zazdroszcząc Józefowi, sprzedali go do Egiptu, i Bóg był z nim.10 I wyrwał go ze wszystkich `ucisków jego, i dał mu łaskę i mądrość ” w oczach Faraona, króla egipskiego; i postanowił go przełożonym nad Egiptem i nad całym domem swoim.”11 Lecz przyszedł głód na cały Egipt i Chanaan, i wielki ucisk, i nie znajdowali żywności ojcowie nasi.12 Jakub zaś usłyszawszy, że było zboże w Egipcie, posłał ojców naszych pierwszy raz.13 A za drugim razem został poznany Józef przez braci swoich, i wyszedł na jaw przed Faraonem ród jego. 14 Józef zaś posławszy, sprowadził ojca swego Jakuba i całą swą rodzinę w liczbie siedemdziesięciu pięciu dusz.15 I przeniósł się Jakub do Egiptu, i umarł on i ojcowie nasi.16 I przeniesieni zostali do Sychem, i złożeni zostali w grobie, który kupił Abraham za cenę srebra u synów Hemora, syna Sychema.OPOWIADA ŻYCIE MOJŻESZA. 17 A gdy się przybliżał czas obietnicy, którą złożył był Bóg Abrahamowi, rozrodził się lud, i rozmnożył się w Egipcie, 18 aż nastał inny król w Egipcie, który nie znał Józefa. 19 Ten podszedłszy nasz naród gnębił ojców naszych, żeby wyrzucali dziatki swoje, aby nie żyły. 20 W tymże czasie narodził się Mojżesz, i był miły Bogu, i przez trzy miesiące chowany był w domu ojca swego. 21 Gdy zaś został wyrzucony, wzięła go córka Faraona, i wychowała go sobie za syna.22 I wykształcony został Mojżesz we wszelkiej mądrości egipskiej, i był potężny w słowie i w uczynkach swoich.23 A gdy mu już dochodziło czterdzieści lat, przyszło mu na myśl, aby odwiedził braci swoich, synów izraelskich.24 I widząc jednego krzywdzonego, obronił go, i pomścił tego, który krzywdę cierpiał, zabiwszy Egipcjanina. 25 Sądził zaś, iż bracia rozumieją, że Bóg daje im wybawienie przez rękę jego; lecz oni nie zrozumieli.26 A nazajutrz zjawił się wśród nich, gdy się kłócili, i chciał ich pogodzić, mówiąc: Mężowie, braćmi jesteście; czemuż jeden drugiego krzywdzicie? 27 Lecz ten, co krzywdził bliźniego, odpędził go, mówiąc: “Któż cię postawił panem i sędzią nad nami?28 Czy ty chcesz mię zabić, jak wczoraj zabiłeś Egipcjanina?29 I uciekł Mojżesz z powodu słowa tego i stał się przychodniem w ziemi Madianitów,” gdzie zrodził dwóch synów.O WIDZENIU NA GÓRZE SYNAJ. 30 A gdy minęło lat czterdzieści, ukazał mu się anioł na pustyni góry Synaj w płomieniu krzaka gorejącego. 31 Mojżesz zaś ujrzawszy, zdziwił się na ten widok. A gdy się zbliżał, aby się przypatrzyć, rozległ się przy nim głos Pański, mówiący: 32 “Jam jest Bóg ojców twoich, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba.” A Mojżesz, drżeniem zdjęty, nie śmiał się przypatrywać.33 “I rzekł mu Pan: Zdejm obuwie z nóg swoich, bo miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą.34 Widziałem dobrze utrapienie ludu mego, który jest w Egipcie, i słyszałem wzdychanie ich, i zstąpiłem, żeby ich wybawić. Teraz więc pójdź, a poślę cię do Egiptu.”ODWRÓCENIE SIĘ LUDU OD PRZYKAZAŃ BOŻYCH. 35 Tego Mojżesza, którego się zaparli, mówiąc: Kto cię postanowił panem i sędzią? – tego Bóg posłał jako wodza i wybawiciela z ramieniem anioła, który mu się w krzaku ukazał. 36 On ich wyprowadził, czyniąc cuda i znaki w Ziemi Egipskiej i w Morzu Czerwonym i na pustyni przez lat czterdzieści.37 Ten to jest Mojżesz, który powiedział synom izraelskim: “Proroka wzbudzi wam Bóg spośród braci waszych jako mnie; jego słuchać będziecie.” 38 Ten jest, który był w pośrodku zgromadzenia na pustyni z aniołem, który doń mówił na górze Synai, i z ojcami naszymi; który otrzymał słowa życia, aby nam je dać.39 Ale nie chcieli mu być posłuszni ojcowie nasi; lecz odrzucili, i zwrócili się sercem swym do Egiptu,40 mówiąc do Aarona: “Uczyń nam bogów, którzy by szli przed nami; albowiem temu Mojżeszowi, który nas wyprowadził z ziemi Egipskiej, nie wiemy, co się stało.” 41 I uczynili w te dni cielca, i złożyli ofiarę bałwanowi, i cieszyli się dziełami rąk swoich.42 I odwrócił się Bóg, i pozwolił, aby służyli zastępom niebieskim, jak napisane jest w księdze Proroków: “Czyż ofiary i obiaty przynosiliście mi przez czterdzieści lat na pustyni, domie izraelski?43 I obnosiliście namiot Molocha i gwiazdę Boga waszego Remfama, posągi, któreście uczynili; aby im pokłon oddawać. I przeniosę was poza Babilon.”PÓŹNIEJSZE I OBECNE ŻYCIE IZRAELA.44 Przybytek świadectwa był z ojcami naszymi na pustyni, jak im rozkazał Bóg, gdy powiedział Mojżeszowi, aby go uczynił wedle wzoru, który widział. 45 I ten przyjąwszy ojcowie nasi, wprowadzili go z Jezusem w posiadłość pogan, których Bóg wypędził sprzed oblicza ojców naszych, aż do dni Dawida,46 który znalazł łaskę u Boga, i prosił, aby znalazł przybytek dla Boga Jakubowego. 47 A Salomon zbudował mu dom. 48 Ale najwyższy nie mieszka w dziełach rąk ludzkich, jak prorok powiada: 49 “Niebo jest mi stolicą, a ziemia podnóżkiem nóg moich. Cóż mi za dom zbudujecie, mówi Pan, albo które jest miejsce odpocznienia mego?50 Czyż ręka moja nie uczyniła tego wszystkiego?”51 Twardego karku i nieobrzezanych serc i uszu, wy się zawsze sprzeciwiacie Duchowi Świętemu, jak ojcowie wasi, tak też i wy!52 Którego z proroków nie prześladowali ojcowie wasi? I zabili tych, co przepowiadali przyjście Sprawiedliwego, którego wy staliście się teraz zdrajcami i zabójcami;53 wyście otrzymali Zakon przez posługę anielską, a nie zachowywaliście go.UKAMIENOWANIE SZCZEPANA. 54 A gdy tego słuchali, gniew szarpał ich serca i zgrzytali nań zębami. 55 Będąc zaś pełen Ducha Świętego, wpatrując się w niebo, ujrzał chwałę Bożą, i Jezusa, stojącego po prawicy Bożej.56 I rzekł: Oto widzę niebiosa otwarte, i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Bożej.57 Krzycząc zaś głosem wielkim, zatkali sobie uszy, i rzucili się nań razem.58 I wyrzuciwszy go z miasta, kamienowali; a świadkowie złożyli szaty swe u nóg młodzieńca, którego zwano Szawłem.59 I kamienowali Szczepana modlącego się i mówiącego: Panie Jezu, przyjmij ducha mojego! 60 Klęknąwszy zaś na kolana, zawołał głosem wielkim, mówiąc: Panie, nie poczytaj im tego grzechu! A to rzekłszy, zasnął w Panu. Szaweł zaś zgadzał się na zabicie jego.
8WIELKIE PRZEŚLADOWANIE KOŚCIOŁA.1 I wybuchło tego dnia wielkie prześladowanie przeciw Kościołowi; który był w Jerozolimie; i rozproszyli się wszyscy, prócz apostołów, po krainach Judei i Samarii.2 A Szczepana pogrzebali ludzie bogobojni, i uczynili nad nim płacz wielki.3 Szaweł zaś pustoszył Kościół, wchodząc do domów, i porywając mężów i niewiasty, oddawał do więzienia. FILIP NAWRACA WIELU SAMARYTAN 4 Ci przeto co byli rozproszeni, chodzili, opowiadając słowo Boże.5 A, Filip zaszedłszy do miasta Samarii, opowiadał im Chrystusa.6 I rzesze przychylały się do tego, co Filip mówił, zgodnie słuchając, i widząc znaki, które czynił. 7 Wiele bowiem duchów nieczystych wychodziło z tych, którzy je mieli, wołając głosem wielkim. Wielu też paralityków i chromych zostało uzdrowionych.8 Zapanowała więc wielka radość w owym mieście.SZYMON CZARNOKSIĘŻNIK. 9 Pewien zaś mąż imieniem Szymon, który przedtem był w owym mieście czarnoksiężnikiem, zwodził ludność Samarii, powiadając o sobie, że jest czymś wielkim. 10 Jego słuchali wszyscy, od najmniejszego aż do największego, mówiąc: Ten jest mocą Bożą, która się zwie wielką. 11 A słuchali go dlatego, że już od dawnego czasu omamił ich był czarami swymi.12 Lecz gdy uwierzyli Filipowi, opowiadającemu o królestwie Bożym, chrzcili się w imię Jezusa Chrystusa mężczyźni i niewiasty.13 Wtedy i sam Szymon uwierzył, a gdy się ochrzcił, pozostał przy Filipie Widząc też, że działy się znaki i cuda bardzo wielkie, zdumiewając się, podziwiał.PIOTR I JAN W SAMARII.14 A gdy apostołowie, którzy byli w Jerozolimie, usłyszeli, że Samaria przyjęła słowo Boże, posłali do nich Piotra i Jana. 15 Ci gdy przyszli, modlili się za nich, aby otrzymali Ducha Świętego. 16 Albowiem jeszcze na żadnego z nich nie był przyszedł, ale tylko ochrzczeni byli w imię Pana Jezusa.17 Wtedy wkładali na nich ręce, i otrzymywali Ducha Świętego. 18 A Szymon ujrzawszy, że przez wkładanie rąk apostołów był dawany Duch Święty, ofiarował im pieniądze,19 mówiąc: Dajcie i mnie tę moc, aby każdy, na którego włożę ręce, otrzymał Ducha Świętego. Piotr zaś rzekł do niego:20 Pieniądze twoje niech idą z tobą na zgubę, gdyż mniemałeś, że dar Boży za pieniądze się nabywa. 21 Nie masz ty cząstki ani udziału w tej nauce, albowiem serce twoje nie jest proste wobec Boga. 22 Pokutujże więc za tę złość twoją; a proś Boga, może ci odpuszczony będzie ten zamiar serca twego. 23 Widzę cię bowiem, żeś jest żółcią zgorzkniałą i wiązką nieprawości.24 A Szymon odpowiadając, rzekł: Módlcie się wy za mną do Pana; aby na mnie nie przyszło nic z tego, coście powiedzieli. 25 I tak oni dawszy świadectwo, i opowiedziawszy słowo Pańskie, wracali do Jerozolimy, i w wielu okolicach Samarii głosili ewangelię. NAWRÓCENIE ETIOPCZYKA. 26 Anioł zaś Pański odezwał się do Filipa, mówiąc: Wstań, a idź ku południowi, na drogę, która biegnie z Jeruzalem do Gazy; jest ona pusta. 27 I wstawszy, poszedł. A oto mąż Etiopczyk, rzezaniec, możny urzędnik Kandaki, królowej Etiopii, który był nad wszystkimi jej skarbami, przyjechał pokłonić się do Jeruzalem. 28 I wracał, siedząc na wozie swoim, i czytając Izajasza proroka. 29 I rzekł Duch do Filipa: Przybliż się, i przyłącz się do wozu tego. 30 Filip zaś przybiegłszy, usłyszał go czytającego Izajasza proroka, i rzekł: Czy sądzisz, że rozumiesz, co czytasz?31 A on rzekł: I jakżebym mógł, jeśli mi nikt nie wyjaśni? I poprosił Filipa, aby wsiadł, i usiadł przy nim.32 A ustęp Pisma, który czytał, był ten: “Jako owca na zabicie był wiedziony; a jako baranek bez głosu przed tym, który go strzyże, tak nie otworzył ust swoich. 33 W uniżeniu sąd jego został podniesiony, a ród jego kto wypowie? Albowiem zgładzone będzie z ziemi życie jego.” 34 Rzezaniec zaś odpowiadając, rzekł Filipowi: Proszę cię, o kim prorok to mówi? O sobie, czy też o kim innym? 35 A Filip otworzywszy usta swoje, i zaczynając od tego Pisma, opowiedział mu dobrą nowinę o Jezusie. 36 I gdy jechali i rzekł rzezaniec: Oto woda! Cóż drogą, przybyli do jakiejś wody, przeszkadza mi, abym był ochrzczony?37 I rzekł Filip: Jeśli z całego serca wierzysz, wolno. A on odpowiadając, rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym. 38 I kazał zatrzymać wóz, i weszli obaj w wodę, Filip i rzezaniec, i ochrzcił go.39 A gdy wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa, i już więcej nie widział go rzezaniec; ale jechał drogą swoją, radując się.46 Filip zaś znalazł się w Azocie, i przechodząc opowiadał ewangelię wszystkim miastom, aż przyszedł do Cezarei.
9NAWRÓCENIE SZAWŁA. 1 A Szaweł dysząc jeszcze groźbami i mordem przeciw uczniom Pańskim, przyszedł do najwyższego kapłana, 2 i prosił go o listy do Damaszku do synagog, ażeby mógł przyprowadzić do Jeruzalem uwięzionych, jeśliby znalazł jakich wyznawców tej nauki, mężów i niewiasty. 3 I gdy był w podróży, stało się, że się zbliżał do Damaszku, i nagle oświeciła go zewsząd światłość z nieba.4 A padłszy na ziemię, usłyszał głos, który doń mówił: Szawle, Szawle! Czemu mię prześladujesz? 5 A on rzekł: Kto jesteś, Panie? Ów zaś: Jam jest Jezus, którego ty prześladujesz; trudno ci jest przeciw ościeniowi wierzgać. 6 A drżąc i zdumiewając się, rzekł: Panie, co chcesz, abym czynił? A Pan do niego: Wstań, i wejdź do miasta, a tam ci powiedzą, co będziesz miał czynić. 7 Owi zaś ludzie, którzy mu towarzyszyli, stali zdumieni, słysząc wprawdzie głos, lecz nikogo nie widząc. 8 I wstał Szaweł z ziemi, a otworzywszy oczy, nic nie widział. Wiodąc go zaś za ręce, wprowadzili go do Damaszku.9 I był tam trzy dni, nie widząc, i nie jadł, ani nie pił. ANANIASZ CHRZCI SZAWŁA. 10 A był w Damaszku pewien uczeń, imieniem Ananiasz. I rzekł Pan do niego w widzeniu: Ananiaszu! On zaś rzekł: Otom ja, Panie! 11 A Pan do niego: Wstań, a idź na ulicę, którą zwią Prosta, i szukaj w domu Judy Szawła, pochodzącego z Tarsu: bo oto się modli.12 (A widział męża, imieniem Ananiasza, wchodzącego i wkładającego nań ręce, aby wzrok odzyskał.)13 I odpowiedział Ananiasz: Panie, słyszałem od wielu o tym mężu, jak wiele złego uczynił świętym, twoim w Jeruzalem.14 I tutaj ma moc od najwyższych kapłanów uwięzienia wszystkich, co wzywają imienia twego. 15 Pan zaś rzekł do niego: Idź, albowiem on mi jest naczyniem wybranym, aby niósł imię moje przed pogan i królów i synów izraelskich. 16 Gdyż ja mu ukażę, jak wiele trzeba mu wycierpieć dla imienia mego.17 I poszedł Ananiasz, i wszedł do domu, a włożywszy nań ręce, rzekł: Szawle bracie! Pan mię posłał, Jezus, który ukazał się w drodze, którą szedłeś, abyś przejrzał, i został napełniony Duchem Świętym. 16 I natychmiast spadły z oczu jego jakby łuski, i przejrzał; a powstawszy, został ochrzczony. 19 A wziąwszy pokarm, nabrał sił. I był z uczniami, którzy byli w Damaszku, przez kilka dni.PIERWSZE WYSTĄPIENIE SZAWŁA.20 A natychmiast opowiadał w synagogach Jezusa, że on jest Synem Bożym. 21 I zdumiewali się wszyscy, którzy słuchali, i mówili: czy to nie ten jest, który zwalczał w Jeruzalem tych, co wzywali tego imienia: i tu po to przyszedł, aby ich w więzach zaprowadzić do przedniejszych kapłanów? 22 Szaweł zaś coraz bardziej się wzmacniał, i zawstydzał żydów którzy mieszkali w Damaszku, dowodząc, że ten jest Chrystusem. 29 A gdy upłynęło dni niemało, uradzili między sobą żydzi, żeby go zabić; 24 lecz powiadomiono Szawła o ich zasadzce. Strzegli zaś i bram w dzień i w nocy, aby go zabić.25 Lecz uczniowie wziąwszy go w nocy, przez mur go wpuścili, spuszczając w koszu. z gdy przyszedł do Jeruzalem, próbował przyłączyć się do uczniów, ale wszyscy się go bali, nie wierząc, że jest uczniem. 27 Lecz Barnaba wziąwszy go, przyprowadził do apostołów, i opowiedział im, jak w drodze widział Pana, i że mówił do niego, i jak w Damaszku śmiało sobie poczynał w imię Jezusowe. 28 I przebywał z nimi w Jeruzalem, wchodząc i wychodząc, a śmiało sobie poczynając w imię Pańskie.29 Mówił też z poganami, i rozprawiał z helenistami, a oni starali się go zabić.30 O czym dowiedziawszy się bracia, odprowadzili go do Cezarei, i odesłali do Tarsu.ŚW. PIOTR UZDRAWIA ENEASZA.31 Kościół właśnie w całej Judei i Galilei i Samarii miał pokój, i budował się, postępując w bojaźni Pańskiej, a napełniał się pociechą Ducha Świętego.32 Stało się zaś, że Piotr, gdy obchodził wszystkich, przyszedł do świętych, którzy mieszkali w Liddzie. 33 I znalazł tam pewnego człowieka, imieniem Eneasz, od ośmiu lat leżącego na łożu, a był to paralityk.34 I rzekł mu Piotr: Eneaszu, uzdrawia cię Pan Jezus Chrystus; wstań, a pościel sobie.35 I natychmiast wstał. I widzieli go wszyscy, którzy mieszkali w Liddzie i w Saronie, i ci nawrócili się do Pana.WSKRZESZA TABITĘ.36 A była w Joppie pewna uczennica, imieniem Tabita, co w przekładzie znaczy Dorkas. Była ona pełna dobrych uczynków i jałmużn, które czyniła.37 I stało się w owe dni, że zachorowawszy, umarła. A gdy ją obmyli, położyli ją w wieczerniku.38 Że zaś Lidda była blisko Joppy, uczniowie usłyszawszy, że tam jest Piotr, posłali do niego dwóch mężów z prośbą: Nie zwlekaj z przybyciem do nas. 39 A Piotr wstawszy, poszedł z nimi; i gdy przyszedł, wprowadzili go do wieczernika; i obstąpiły go wszystkie wdowy, płacząc i pokazując mu suknie i zwierzchnie szaty, które im robiła Dorkas.40 Wypędziwszy zaś wszystkich precz, Piotr klęknąwszy na kolana, modlił się; i zwróciwszy się do ciała, rzekł: Tabito, wstań! A ona otworzyła oczy swoje, i ujrzawszy Piotra, usiadła. 41 Podawszy jej zaś rękę, podniósł ją; a przywoławszy świętych i wdowy, oddał ją żywą.42 I stało się to wiadome po całej Joppie, i wielu uwierzyło w Pana.43 Stało się też, że przez wiele dni mieszkał w Joppie u niejakiego Szymona garbarza.
10WIDZENIE KORNELIUSZA. 1 Był zaś w Cezarei pewien mąż, imieniem Korneliusz, setnik roty, którą nazywają italską, 2 pobożny i bojący się Boga z całym domem swoim, dający wielkie jałmużny ludowi, a zawsze modlący się do Boga.3 Ten ujrzał wyraźnie we widzeniu, około dziewiątej godziny dnia, anioła Bożego, który wszedł do niego, i rzekł mu: Korneliuszu!4 A on wpatrując się weń, bojaźnią zdjęty, rzekł: Co jest, Panie? I powiedział mu: Modlitwy twoje i jałmużny twoje zachowane są w pamięci przed obliczem Boga. 5 A teraz poślij ludzi do Joppy, i wezwij niejakiego Szymona, zwanego Piotrem. 6 Ten stoi gospodą u pewnego Szymona garbarza, którego dom jest przy morzu; on ci powie, co będziesz miał czynić.7 A gdy odszedł anioł, który z nim mówił, zawołał dwóch domowników swoich i żołnierza, bojącego się Pana, z tych, co pod władzą jego byli;8 a gdy im wszystko opowiedział, posłał ich do Joppy.WIDZENIE PIOTRA.9 Nazajutrz zaś, gdy oni byli w drodze, i zbliżali się do miasta, wszedł Piotr na dach, aby się modlić koło godziny szóstej.10 A gdy uczuł głód, chciał jeść. Gdy zaś oni przygotowywali, wpadł w zachwyt. 11 I ujrzał niebo otwarte i jakieś naczynie, zstępujące, jakby wielkie prześcieradło, za cztery końce spuszczane z nieba ku ziemi.12 A były w nim wszystkie czworonogi i płazy ziemne i ptactwo niebieskie.19 I stał się głos do niego: Wstań, Piotrze, zabijaj, a jedz.14 Piotr zaś rzekł: Nie daj tego, Panie, gdyż nigdy nie jadłem nic pospolitego i nieczystego.15 A głos znowu po wtóre do niego: Co Bóg oczyścił, ty nie nazywaj nieczystym.16 To zaś stało się po trzykroć; i wnet naczynie zostało wzięte do nieba. POSELSTWO KORNELIUSZA DO PIOTRA.17 A gdy Piotr wahał się w sobie, co by to było za widzenie, które widział, oto stanęli u drzwi mężowie posłani przez Korneliusza dopytując się o dom Szymona.18 A zawoławszy, pytali, czy Szymon, którego zwią Piotrem, tu ma gospodę. 19 Gdy zaś Piotr rozmyślał nad widzeniem, rzekł mu Duch: Oto cię szukają trzej mężowie. 20 Wstań zatem, zejdź, a idź z nimi, nic nie wątpiąc; bo ja ich posłałem. 21 A Piotr zeszedłszy do mężów, rzekł: Oto ja jestem, którego szukacie, co to za powód, dla któregoście przyszli?22 A oni rzekli: Korneliusz setnik, mąż sprawiedliwy i bojący się Boga, i mający świadectwo od całego narodu żydowskiego, otrzymał, nakaz od anioła świętego, aby cię wezwał do domu swego i słuchał słów twoich. 23 Wprowadził ich tedy, i przyjął w gościnę.24 A nazajutrz wstawszy, wyszedł z nimi, i niektórzy bracia z Joppy poszli z nim. Drugiego zaś dnia wszedł do Cezarei. A Korneliusz czekał na nich, zwoławszy swoich krewnych i bliższych przyjaciół.PIOTR U KORNELIUSZA. 25 I stało się, gdy wszedł Piotr, wyszedł naprzeciw niego Korneliusz, i przypadłszy do nóg jego, pokłonił się. 26 Lecz Piotr podniósł go, mówiąc: Wstań, i ja też jestem człowiekiem. 27 A rozmawiając z nim, wszedł i znalazł wielu, którzy się zebrali. 28 I rzekł do nich: Wy wiecie, jaka to wstrętna rzecz jest dla żyda przestawać z cudzoziemcem lub przychodzić do niego; ale mnie Bóg nauczył, żebym żadnego człowieka nie nazywał pospolitym albo nieczystym. 29 Dlatego bez wahania przyszedłem wezwany. Pytam więc dla jakiego powodu wezwaliście mnie?30 A Korneliusz rzekł: Właśnie cztery dni temu modliłem się o dziewiątej godzinie w domu moim, a oto stanął przede mną mąż w jasnym odzieniu i rzekł:31 Korneliuszu, wysłuchana jest modlitwa twoja, i o twych jałmużnach wspomniano przed obliczem Boga. 32 A przeto poślij do Joppy, a wezwij Szymona, którego nazywają Piotrem; stoi on gospodą w domu Szymona garbarza nad morzem. 33 Zaraz więc posłałem do ciebie i tyś dobrze uczynił, żeś przyszedł. Teraz więc wszyscy jesteśmy tu przed oczami twoimi, aby słuchać wszystkiego, cokolwiek tobie Pan nakazał.POGANIE WEZWANI DO WIARY.34 Piotr zaś otworzywszy usta swoje, rzekł: Prawdziwie poznałem, że Bóg nie ogląda się na osoby, 35 ale że w każdym narodzie ten, który się go boi, a czyni sprawiedliwość, jest mu miły. 36 Słowo posłał Bóg synom izraelskim, zwiastując pokój przez Jezusa Chrystusa (ten jest Panem wszystkich).37 Wy wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który Jan opowiadał: 38 Jak Jezus z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą, przeszedł czyniąc dobrze, i uzdrawiając wszystkich opętanych od diabła; albowiem Bóg był z nim.39 A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co czynił w ziemi żydowskiej i w Jeruzalem; którego zabili, zawiesiwszy na drzewie.40 Jego to Bóg wskrzesił dnia trzeciego, i sprawił, że się objawił, 41 nie całemu ludowi, ale świadkom przedtem przygotowanym przez Boga: nam, którzyśmy z nim jedli i pili, gdy powstał z martwych.42 I rozkazał nam opowiadać ludowi i świadczyć, że on jest tym, który postanowiony jest od Boga sędzią żywych i umarłych.43 Jemu wszyscy prorocy świadectwo dają, że odpuszczenie grzechów otrzymają przez imię jego wszyscy, którzy weń wierzą.DUCH ŚW. ZSTĘPUJE NA POGAN.44 Gdy Piotr jeszcze te słowa mówił, padł Duch Święty na wszystkich, którzy słuchali słowa. 45 I zdumieli się wierni z obrzezania, którzy z Piotrem byli przyszli, że i na pogan łaska Ducha Świętego została wylana. 46 Albowiem słyszeli ich mówiących językami i wielbiących Boga.47 Wtedy Piotr odpowiedział: Czy może kto zabronić wody, aby nie byli ochrzczeni ci, którzy otrzymali Ducha Świętego, jako i my? 46 I rozkazał ich ochrzcić w imię Pana Jezusa Chrystusa. Wtedy go prosili, aby zamieszkał u nich przez kilka dni.
11MOWA PIOTRA O CHRZCIE POGAN.

RU Brytjka King J. 11MOWA PIOTRA O CHRZCIE POGAN.1 cf. Tłum. Толк. I usłyszeli apostołowie i bracia, którzy byli w Judei, że i poganie przyjęli słowo Boże.Услышали Апостолы и братия, бывшие в Иудее, что и язычники приняли слово Божие. Слhшаша же ґпcли и3 брaтіz сyщіи во їудeи, ћкw и3 kзhцы пріsша сл0во б9іе. 11,1Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVηκουσαν ēkousan
_{V-AAI-3P G5656}ἀκούωakouōto hearheardδε de
_CONJδέdethenAndοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whothe apostlesαποστολοι apostoloi
_N-NPMἀπόστολοςapostolosapostlethe apostlesκαι kai
_CONJκαίkaiandandοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whobrethrenαδελφοι adelfoi
_N-NPMἀδελφόςadelfosbrotherbrethrenοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whothatοντες ontes
_{V-PAP-NPM G5723}εἰμίeimito bewereκατα kata
_PREPκατάkataaccording toinτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whoJudæaιουδαιαν ioudaian
_N-ASFἸουδαίαioudaiaJudeaJudæaοτι oti
_CONJὅτιhotithat/sincethatκαι kai
_CONJκαίkaiandalsoτα ta
_T-NPNὁhothe/this/whothe Gentilesεθνη ethnē
_N-NPNἔθνοςethnosGentilesthe Gentilesεδεξαντο edexanto
_{V-ADI-3P G5662}δέχομαιdechomaito receivehadτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whothe wordλογον logon
_N-ASMλόγοςlogoswordthe wordτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whoof Godθεου theou
_N-GSMθεόςtheosGodof God  2 cf. Tłum. Толк. Gdy zaś Piotr przyszedł do Jeruzalem spierali się z nim ci, co byli z obrzezania,И когда Петр пришел в Иерусалим, обрезанные упрекали его, И# є3гдA взhде пeтръ во їеrли1мъ, препирaхусz съ ни1мъ и5же t њбрёзаніz, 11,2Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοτε ote
_ADVὅτεhotewhenwhenδε de
_CONJδέdethen[then]ανεβη anebē
_{V-2AAI-3S G5627}ἀναβαίνωanabainōto ascendwas come upπετρος petros
_N-NSMΠέτροςpetrosPeterPeterεις eis
_PREPεἰςeistowardtoιερουσαλημ ierousalēm
_N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalemJerusalemδιεκρινοντο diekrinonto
_{V-IMI-3P G5710}διακρίνωdiakrinōto judge/doubtcontendedπρος pros
_PREPπρόςprosto/withwithαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimοι oi
_T-NPMὁhothe/this/who, they that wereεκ ek
_PREPἐκekof/fromofπεριτομης peritomēs
_N-GSFπεριτομήperitomēcircumcisionthe circumcision  3 cf. Tłum. Толк. mówiąc: Czemu wszedłeś do ludzi nieobrzezanych, i jadłeś z nimi?говоря: ты ходил к людям необрезанным и ел с ними. глаг0люще, ћкw къ мужє1мъ њбрёзаніz не и3мyщымъ вшeлъ є3си2 и3 ћлъ є3си2 съ ни1ми. 11,3Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVλεγοντες legontes
_{V-PAP-NPM G5723}λέγωlegōto speakSayingοτι oti
_CONJὅτιhotithat/since,εισηλθεν eisēlthen
_{V-2AAI-3S G5627}εἰσέρχομαιeiserchomaito enterThou wentest inπρος pros
_PREPπρόςprosto/withtoανδρας andras
_N-APMἀνήρanērmanmenακροβυστιαν akrobustian
_N-ASFἀκροβυστίαakrobustiauncircumcisionuncircumcisedεχοντας echontas
_{V-PAP-APM G5723}ἔχωechōto have/be και kai
_CONJκαίkaiand, andσυνεφαγεν sunefagen
_{V-2AAI-3S G5627}συνεσθίωsunesthiōto eat withdidst eat withαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthem  4 cf. Tłum. Толк. Piotr zaś zacząwszy, wykładał im po kolei, mówiąc: Петр же начал пересказывать им по порядку, говоря: Начeнъ же пeтръ, скaзоваше и5мъ порsду, глаг0лz: 11,4Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαρξαμενος arxamenos
_{V-AMP-NSM G5671}ἄρχομαιarchomaito rule/beginrehearsedδε de
_CONJδέdethenButπετρος petros
_N-NSMΠέτροςpetrosPeterPeterεξετιθετο exetitheto
_{V-IMI-3S G5710}ἐκτίθημιektithēmito explain/expose, and expoundedαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfunto themκαθεξης kathexēs
_ADVκαθεξῆςkathexēsin orderby orderλεγων legōn
_{V-PAP-NSM G5723}λέγωlegōto speak, saying  5 cf. Tłum. Толк. Ja byłem w mieście Joppie, modląc się, i ujrzałem w zachwycie widzenie: zniżało się jakieś naczynie, jakby wielkie prześcieradło, za cztery końce spuszczane z nieba, i zbliżyło się aż do mnie. в городе Иоппии я молился, и в исступлении видел видение: сходил некоторый сосуд, как бы большое полотно, за четыре угла спускаемое с неба, и спустилось ко мне. ѓзъ бёхъ во грaдэ їoппjйстэмъ молsсz и3 ви1дэхъ во ќжасэ видёніе, сходsщь сосyдъ нёкій, ћкw плащани1цу вeлію, t четhрехъ крaєвъ низпущaему съ небесE, и3 пріи1де дaже до менє2: 11,5Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεγω egō
_P-1NSἐγώegōI/weIημην ēmēn
_{V-IMI-1S G5710}εἰμίeimito bewasεν en
_PREPἐνenin/on/amonginπολει polei
_N-DSFπόλιςpoliscitythe cityιοππη ioppē
_N-DSFἸόππηioppēJoppaof Joppaπροσευχομενος proseuchomenos
_{V-PNP-NSM G5740}προσεύχομαιproseuchomaito prayprayingκαι kai
_CONJκαίkaiand: andειδον eidon
_{V-2AAI-1S G5627}ὁράωhoraōto seeI sawεν en
_PREPἐνenin/on/amonginεκστασει ekstasei
_N-DSFἔκστασιςekstasisamazementa tranceοραμα orama
_N-ASNὅραμαhoramavisiona visionκαταβαινον katabainon
_{V-PAP-ASN G5723}καταβαίνωkatabainōto come/go downdescendσκευος skeuos
_N-ASNσκεῦοςskeuosvesselvesselτι ti
_X-ASNτιςtisone, A certainως ōs
_ADVὡςhōswhich/how, as it had beenοθονην othonēn
_N-ASFὀθόνηothonēsheetsheetμεγαλην megalēn
_A-ASFμέγαςmegasgreata greatτεσσαρσιν tessarsin
_A-DPFτέσσαρεςtessaresfourby fourαρχαις archais
_N-DPFἀρχήarchēbeginningcornersκαθιεμενην kathiemenēn
_{V-PPP-ASF G5746}καθίημιkathiēmito lower, let downεκ ek
_PREPἐκekof/fromfromτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whoheavenουρανου ouranou
_N-GSMοὐρανόςouranosheavenheavenκαι kai
_CONJκαίkaiand; andηλθεν ēlthen
_{V-2AAI-3S G5627}ἔρχομαιerchomaito come/goit cameαχρι achri
_ADVἄχριachriuntileven toεμου emou
_P-1GSἐγώegōI/weme  6 cf. Tłum. Толк. A wpatrując się w nie przyglądałem się, i ujrzałem czworonogi ziemskie i dzikie zwierzęta, i płazy i ptactwo powietrzne.Я посмотрел в него и, рассматривая, увидел четвероногих земных, зверей, пресмыкающихся и птиц небесных. въ ню1же воззрёвъ смотрsхъ, и3 ви1дэхъ четверонHгаz земн†z и3 ѕвBри и3 гaды и3 пти6цы небє1сныz. 11,6Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεις eis
_PREPεἰςeistowardUponην ēn
_R-ASFὅς, ἥhhos ēwhichthe whichατενισας atenisas
_{V-AAP-NSM G5660}ἀτενίζωatenizōto gazewhen I had fastened mine eyesκατενοουν katenooun
_{V-IAI-1S G5707}κατανοέωkatanoeōto observe, I consideredκαι kai
_CONJκαίkaiand, andειδον eidon
_{V-2AAI-1S G5627}ὁράωhoraōto seesawτα ta
_T-APNὁhothe/this/who τετραποδα tetrapoda
_A-APNτετράπουςtetrapousfour-footedfourfooted beastsτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whoof the earthγης gēs
_N-GSFγῆgēearthof the earthκαι kai
_CONJκαίkaiand, andτα ta
_T-APNὁhothe/this/whowild beastsθηρια thēria
_N-APNθηρίονthērionwild animalwild beastsκαι kai
_CONJκαίkaiand, andτα ta
_T-APNὁhothe/this/whocreeping thingsερπετα erpeta
_N-APNἑρπετόνherpetonreptilecreeping thingsκαι kai
_CONJκαίkaiand, andτα ta
_T-APNὁhothe/this/whofowlsπετεινα peteina
_N-APNπετεινόςpeteinosbirdfowlsτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whoof the airουρανου ouranou
_N-GSMοὐρανόςouranosheavenof the air  7 cf. Tłum. Толк. Usłyszałem też i głos mówiącý do mnie: Wstań, Piotrze, zabijaj i jedz! И услышал я голос, говорящий мне: встань, Петр, заколи и ешь. Слhшахъ же глaсъ гlющь мнЁ: востaвъ, пeтре, заколи2 и3 ћждь. 11,7Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVηκουσα ēkousa
_{V-AAI-1S G5656}ἀκούωakouōto hearI heardδε de
_CONJδέdethenAndκαι kai
_CONJκαίkaiandandφωνης fōnēs
_N-GSFφωνήfōnēvoice/sounda voiceλεγουσης legousēs
_{V-PAP-GSF G5723}λέγωlegōto speaksayingμοι moi
_P-1DSἐγώegōI/weunto meαναστας anastas
_{V-2AAP-NSM G5631}ἀνίστημιanistēmito arise, Ariseπετρε petre
_N-VSMΠέτροςpetrosPeter, Peterθυσον thuson
_{V-AAM-2S G5657}θύωthuōto sacrifice; slayκαι kai
_CONJκαίkaiand[and]φαγε fage
_{V-2AAM-2S G5628}φαγεῖνfageinto eateat  8 cf. Tłum. Толк. I rzekłem: Żadną miarą, Panie! Albowiem nigdy nic pospolitego albo nieczystego nie weszło do ust moich.Я же сказал: нет, Господи, ничего скверного или нечистого никогда не входило в уста мои. Рёхъ же: никaкоже, гDи, ћкw всsко сквeрно и3ли2 нечи1сто николи1же вни1де во ўстA мо‰. 11,8Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVειπον eipon
_{V-2AAI-1S G5627}λέγωlegōto speakI saidδε de
_CONJδέdethenButμηδαμως mēdamōs
_ADV-Nμηδαμῶςmēdamōssurely not, Not soκυριε kurie
_N-VSMκύριοςkurioslord, Lordοτι oti
_CONJὅτιhotithat/since: forκοινον koinon
_A-NSNκοινόςkoinoscommoncommonη ē
_PRTἤēororακαθαρτον akatharton
_A-NSNἀκάθαρτοςakathartosuncleanuncleanουδεποτε oudepote
_ADV-Nοὐδέποτεoudepoteneverhath at any timeεισηλθεν eisēlthen
_{V-2AAI-3S G5627}εἰσέρχομαιeiserchomaito enterenteredεις eis
_PREPεἰςeistowardintoτο to
_T-ASNὁhothe/this/whomouthστομα stoma
_N-ASNστόμαstomamouthmouthμου mou
_P-1GSἐγώegōI/wemy  9 cf. Tłum. Толк. Głos zaś z nieba odpowiedział powtórnie: Co Bóg oczyścił, ty nie nazywaj nieczystym.И отвечал мне голос вторично с неба: что Бог очистил, того ты не почитай нечистым. Tвэщa же ми2 глaсъ втори1цею съ небесE гlющь: ±же бGъ њчcтилъ є4сть, ты2 не скверни2. 11,9Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαπεκριθη apekrithē
_{V-ADI-3S G5662}ἀποκρίνωapokrinōto answeransweredδε de
_CONJδέdethenButεκ ek
_PREPἐκekof/fromfromδευτερου deuterou
_A-GSNδεύτεροςdeuterossecondlyagainφωνη fōnē
_N-NSFφωνήfōnēvoice/soundthe voiceεκ ek
_PREPἐκekof/from.του tou
_T-GSMὁhothe/this/whoheavenουρανου ouranou
_N-GSMοὐρανόςouranosheavenheavenα a
_R-APNὅς, ἥhhos ēwhich, Whatο o
_T-NSMὁhothe/this/whoGodθεος theos
_N-NSMθεόςtheosGodGodεκαθαρισεν ekatharisen
_{V-AAI-3S G5656}καθαρίζωkatharizōto cleanhath cleansedσυ su
_P-2NSσύsuyouthouμη mē
_PRT-Nμήmēnotnotκοινου koinou
_{V-PAM-2S G5720}κοινόωkoinoōto profane, call  10 cf. Tłum. Толк. A to stało się po trzykroć, i wszystko na powrót wzięte zostało do nieba. Это было трижды, и опять поднялось всё на небо. Сіe же бhсть три1жды: и3 пaки взsшасz вс‰ на нeбо. 11,10Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτουτο touto
_D-NSNοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]δε de
_CONJδέdethenAndεγενετο egeneto
_{V-2ADI-3S G5633}γίνομαιginomaito bewas doneεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/against τρις tris
_ADVτρίςtristhree timesthree timesκαι kai
_CONJκαίkaiand: andανεσπασθη anespasthē
_{V-API-3S G5681}ἀνασπάωanaspaōto pull upwere drawn upπαλιν palin
_ADVπάλινpalinagainagainαπαντα apanta
_A-NPNἅπαςhapasallallεις eis
_PREPεἰςeistowardintoτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoheavenουρανον ouranon
_N-ASMοὐρανόςouranosheavenheaven  11 cf. Tłum. Толк. A oto w tej chwili trzej mężowie stanęli w domu, w którym byłem, posłani do mnie z Cezarei.И вот, в тот самый час три человека стали перед домом, в котором я был, посланные из Кесарии ко мне. И# сE, ѓбіе тріE мyжіе стaша пред8 хрaминою, въ нeйже бёхъ, п0слани t кесарjи ко мнЁ. 11,11Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndιδου idou
_{V-2AMM-2S G5640}ὁράωhoraōto see, beholdεξαυτης exautēs
_ADVἐξαυτῆςexautēsimmediately, immediatelyτρεις treis
_A-NPMτρεῖς, τρίαtreis triathreethere were threeανδρες andres
_N-NPMἀνήρanērmanmenεπεστησαν epestēsan
_{V-2AAI-3P G5627}ἐφίστημιefistēmito approachalready comeεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstuntoτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whothe houseοικιαν oikian
_N-ASFοἰκίαoikiahousethe houseεν en
_PREPἐνenin/on/among η ē
_R-DSFὅς, ἥhhos ēwhichwhereημεν ēmen
_{V-IAI-1P G5707}εἰμίeimito beI wasαπεσταλμενοι apestalmenoi
_{V-RPP-NPM G5772}ἀποστέλλωapostellōto send, sentαπο apo
_PREPἀπόapofromfromκαισαριας kaisarias
_N-GSFΚαισάρειαkaisareiaCaesareaCæsareaπρος pros
_PREPπρόςprosto/withuntoμε me
_P-1ASἐγώegōI/weme  12 cf. Tłum. Толк. I rzekł mi Duch, abym z nimi poszedł, nic się nie wahając. Poszło też ze mną i tych sześciu braci, i weszliśmy w dom owego męża.Дух сказал мне, чтобы я шел с ними, нимало не сомневаясь. Пошли со мною и сии шесть братьев, и мы пришли в дом того человека. Речe же ми2 д¦ъ и3ти2 съ ни1ми, ничт0же разсуждaz: пріид0ша же со мн0ю и3 шeсть брaтіz сjи, и3 внид0хомъ въ д0мъ мyжа. 11,12Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVειπεν eipen
_{V-2AAI-3S G5627}λέγωlegōto speakbadeδε de
_CONJδέdethenAndτο to
_T-NSNὁhothe/this/who πνευμα pneuma
_N-NSNπνεῦμαpneumaspirit/breaththe Spiritμοι moi
_P-1DSἐγώegōI/wemeσυνελθειν sunelthein
_{V-2AAN G5629}συνέρχομαιsunerchomaito assemblego withαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemμηδεν mēden
_A-ASN-Nμηδείςmēdeisnothing, nothingδιακριναντα diakrinanta
_{V-AAP-ASM G5660}διακρίνωdiakrinōto judge/doubtdoubtingηλθον ēlthon
_{V-2AAI-3P G5627}ἔρχομαιerchomaito come/goaccompaniedδε de
_CONJδέdethen. Moreoverσυν sun
_PREPσύνsunwith εμοι emoi
_P-1DSἐγώegōI/wemeκαι kai
_CONJκαίkaiand οι oi
_T-NPMὁhothe/this/whothe Spiritεξ ex
_A-NUIἕξhexsixsixαδελφοι adelfoi
_N-NPMἀδελφόςadelfosbrotherbrethrenουτοι outoi
_D-NPMοὗτοςhoutosthis/he/she/ittheseκαι kai
_CONJκαίkaiand, andεισηλθομεν eisēlthomen
_{V-2AAI-1P G5627}εἰσέρχομαιeiserchomaito enterwe enteredεις eis
_PREPεἰςeistowardintoτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whothe man'sοικον oikon
_N-ASMοἶκοςoikoshousehouseτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whohouseανδρος andros
_N-GSMἀνήρanērmanthe man's  13 cf. Tłum. Толк. I opowiedział nam, jak widział anioła w domu swoim, stojącego i mówiącego mu: Poślij do Joppy, a wezwij Szymona, którego nazywają Piotrem; Он рассказал нам, как он видел в доме своем Ангела (святого), который стал и сказал ему: пошли в Иоппию людей и призови Симона, называемого Петром; И# возвэсти2 нaмъ, кaкw ви1дэ ѓгGла (с™а) въ домY своeмъ, стaвша и3 рeкша є3мY: посли2 во їoппjю мyжы и3 призови2 сjмwна, нарицaемаго петрA, 11,13Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαπηγγειλεν apēngeilen
_{V-AAI-3S G5656}ἀπαγγέλλωapangellōto announcehe shewedδε de
_CONJδέdethen[then]ημιν ēmin
_P-1DPἐγώegōI/weusπως pōs
_ADVπωςpōshowhowειδεν eiden
_{V-2AAI-3S G5627}ὁράωhoraōto seehe had seenτον ton
_T-ASMὁhothe/this/who αγγελον angelon
_N-ASMἄγγελοςangelosangelan angelεν en
_PREPἐνenin/on/amonginτω tō
_T-DSMὁhothe/this/whoan angelοικω oikō
_N-DSMοἶκοςoikoshousehouseαυτου autou
_P-GSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhisσταθεντα stathenta
_{V-APP-ASM G5685}ἵστημιhistēmito stand, which stoodκαι kai
_CONJκαίkaiandandειποντα eiponta
_{V-2AAP-ASM G5631}λέγωlegōto speaksaidαποστειλον aposteilon
_{V-AAM-2S G5657}ἀποστέλλωapostellōto send, Sendεις eis
_PREPεἰςeistowardtoιοππην ioppēn
_N-ASFἸόππηioppēJoppaJoppaκαι kai
_CONJκαίkaiand, andμεταπεμψαι metapempsai
_{V-AMM-2S G5669}μεταπέμπωmetapempōto summoncall forσιμωνα simōna
_N-ASMΣίμωνsimōnSimonSimonτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whohouseεπικαλουμενον epikaloumenon
_{V-PPP-ASM G5746}ἐπικαλέωepikaleōto call (on)/name, whose surname isπετρον petron
_N-ASMΠέτροςpetrosPeterPeter  14 cf. Tłum. Толк. on powie ci słowa, przez które zbawiony będziesz ty i cały dom twój. он скажет тебе слова, которыми спасешься ты и весь дом твой. и4же речeтъ глаг0лы къ тебЁ, въ ни1хже сп7сeшисz ты2 и3 вeсь д0мъ тв0й. 11,14Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVος os
_R-NSMὅς, ἥhhos ēwhichWhoλαλησει lalēsei
_{V-FAI-3S G5692}λαλέωlaleōto speakshall tellρηματα rēmata
_N-APNῥῆμαrēmawordwordsπρος pros
_PREPπρόςprosto/with σε se
_P-2ASσύsuyouthouεν en
_PREPἐνenin/on/among,οις ois
_R-DPNὅς, ἥhhos ēwhichwherebyσωθηση sōthēsē
_{V-FPI-2S G5701}σῴζωsōzōto saveshall be savedσυ su
_P-2NSσύsuyoutheeκαι kai
_CONJκαίkaiandandπας pas
_A-NSMπᾶςpasallallο o
_T-NSMὁhothe/this/whohouseοικος oikos
_N-NSMοἶκοςoikoshousehouseσου sou
_P-2GSσύsuyouthy  15 cf. Tłum. Толк. Gdy zaś zacząłem mówić, Duch Święty padł na nich, jako i na nas z początku.Когда же начал я говорить, сошел на них Дух Святый, как и на нас вначале. Внегдa же начaхъ глаг0лати, нападE д¦ъ с™hй на ни1хъ, ћкоже и3 на ны2 въ начaлэ. 11,15Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεν en
_PREPἐνenin/on/amongasδε de
_CONJδέdethenAndτω tō
_T-DSNὁhothe/this/who αρξασθαι arxasthai
_{V-AMN G5670}ἄρχομαιarchomaito rule/beginbeganμε me
_P-1ASἐγώegōI/weusλαλειν lalein
_{V-PAN G5721}λαλέωlaleōto speakto speakεπεπεσεν epepesen
_{V-2AAI-3S G5627}ἐπιπίπτωepipiptōto fall/press uponfellτο to
_T-NSNὁhothe/this/who πνευμα pneuma
_N-NSNπνεῦμαpneumaspirit/breathGhostτο to
_T-NSNὁhothe/this/whoGhostαγιον agion
_A-NSNἅγιοςhagiosholy, the Holyεπ ep
_PREPἐπίepiupon/to/againstonαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemωσπερ ōsper
_ADVὥσπερhōsperjust as, asκαι kai
_CONJκαίkaiand εφ ef
_PREPἐπίepiupon/to/againstonημας ēmas
_P-1APἐγώegōI/weIεν en
_PREPἐνenin/on/amongatαρχη archē
_N-DSFἀρχήarchēbeginningthe beginning  16 cf. Tłum. Толк. I wspomniałem na słowo Pana, jak mówił: Jan wprawdzie chrzcił wodą, ale wy będziecie ochrzczeni Duchem Świętym. Тогда вспомнил я слово Господа, как Он говорил: "Иоанн крестил водою, а вы будете крещены Духом Святым". Помzнyхъ же гlг0лъ гDень, ћкоже гlаше: їwaннъ ќбw крести1лъ є4сть вод0ю, вh же и4мате крести1тисz д¦омъ с™hмъ. 11,16Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεμνησθην emnēsthēn
_{V-API-1S G5681}μιμνήσκωmimnēskōto rememberremembered Iδε de
_CONJδέdethenThenτου tou
_T-GSNὁhothe/this/whothe wordρηματος rēmatos
_N-GSNῥῆμαrēmawordthe wordτου tou
_T-GSMὁhothe/this/who[the/this/who]κυριου kuriou
_N-GSMκύριοςkurioslordof the Lordως ōs
_ADVὡςhōswhich/how, how thatελεγεν elegen
_{V-IAI-3S G5707}λέγωlegōto speakhe saidιωαννης iōannēs
_N-NSMἸωάννηςiōannēsJohnJohnμεν men
_PRTμένmenon the other handindeedεβαπτισεν ebaptisen
_{V-AAI-3S G5656}βαπτίζωbaptizōto baptizebaptizedυδατι udati
_N-DSNὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterwith waterυμεις umeis
_P-2NPσύsuyouyeδε de
_CONJδέdethen; butβαπτισθησεσθε baptisthēsesthe
_{V-FPI-2P G5701}βαπτίζωbaptizōto baptizeshall be baptizedεν en
_PREPἐνenin/on/amongwithπνευματι pneumati
_N-DSNπνεῦμαpneumaspirit/breathGhostαγιω agiō
_A-DSNἅγιοςhagiosholythe Holy  17 cf. Tłum. Толк. Jeśli więc Bóg dał im tę samą łaskę, co i nam, którzyśmy uwierzyli w Pana Jezusa, czymże ja byłem, żebym mógł zabronić Bogu? Итак, если Бог дал им такой же дар, как и нам, уверовавшим в Господа Иисуса Христа, то кто же я, чтобы мог воспрепятствовать Богу? Ѓще u5бо рaвенъ дaръ дадE и5мъ бGъ, ћкоже и3 нaмъ вёровавшымъ въ гDа нaшего ї}са хrтA, ѓзъ же кто2 бёхъ могjй возбрани1ти бGа; 11,17Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVει ei
_CONDεἰeiifForasmuchουν oun
_CONJοὖνountherefore/thenthenτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/who ισην isēn
_A-ASFἴσοςisosequalthe likeδωρεαν dōrean
_N-ASFδωρεάdōreafree giftgiftεδωκεν edōken
_{V-AAI-3S G5656}δίδωμιdidōmito givegaveαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemο o
_T-NSMὁhothe/this/whoGodθεος theos
_N-NSMθεόςtheosGodGodως ōs
_ADVὡςhōswhich/howasκαι kai
_CONJκαίkaiandasημιν ēmin
_P-1DPἐγώegōI/weIπιστευσασιν pisteusasin
_{V-AAP-DPM G5660}πιστεύωpisteuōto trust (in), who believedεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstonτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whothe Lordκυριον kurion
_N-ASMκύριοςkurioslordthe Lordιησουν iēsoun
_N-ASMἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesusχριστον christon
_N-ASMΧριστόςchristosChristChristεγω egō
_P-1NSἐγώegōI/weunto usτις tis
_I-NSMτίςtiswhich?whatημην ēmēn
_{V-IMI-1S G5710}εἰμίeimito bewasδυνατος dunatos
_A-NSMδυνατόςdunatosable, that I couldκωλυσαι kōlusai
_{V-AAN G5658}κωλύωkōluōto preventwithstandτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoGodθεον theon
_N-ASMθεόςtheosGodGod  18 cf. Tłum. Толк. To usłyszawszy, umilkli, i chwalili Boga, mówiąc: A więc i poganom dał Bóg pokutę, żeby żyli.Выслушав это, они успокоились и прославили Бога, говоря: видно, и язычникам дал Бог покаяние в жизнь. Слhшавше же сі‰ ўмолк0ша и3 слaвлzху бGа, глаг0люще: ќбw и3 kзhкwмъ бGъ покаsніе дадE въ жив0тъ. 11,18Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVακουσαντες akousantes
_{V-AAP-NPM G5660}ἀκούωakouōto hearthey heardδε de
_CONJδέdethenWhenταυτα tauta
_D-APNοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]ησυχασαν ēsuchasan
_{V-AAI-3P G5656}ἡσυχάζωhēsuchazōbe quiet/give up, they held their peaceκαι kai
_CONJκαίkaiand, andεδοξασαν edoxasan
_{V-AAI-3P G5656}δοξάζωdoxazōto glorifyglorifiedτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoGodθεον theon
_N-ASMθεόςtheosGodGodλεγοντες legontes
_{V-PAP-NPM G5723}λέγωlegōto speak, sayingαρα ara
_PRTἄραaratherefore, Thenκαι kai
_CONJκαίkaiandalsoτοις tois
_T-DPNὁhothe/this/whoGodεθνεσιν ethnesin
_N-DPNἔθνοςethnosGentilesto the Gentilesο o
_T-NSMὁhothe/this/whoto the Gentilesθεος theos
_N-NSMθεόςtheosGodGodτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whorepentanceμετανοιαν metanoian
_N-ASFμετάνοιαmetanoiarepentancerepentanceεις eis
_PREPεἰςeistowarduntoζωην zōēn
_N-ASFζωήzōēlifelifeεδωκεν edōken
_{V-AAI-3S G5656}δίδωμιdidōmito givehath  ZAŁOŻENIE KOŚCIOŁA W ANTIOCHII.19 cf. Tłum. Толк. Ci mianowicie, co się rozproszyli podczas prześladowania, które nastało za Szczepana, doszli aż do Fenicji i Cypru i Antiochii, nikomu nie głosząc nauki, tylko samym żydom. Между тем рассеявшиеся от гонения, бывшего после Стефана, прошли до Финикии и Кипра и Антиохии, никому не проповедуя слово, кроме Иудеев. (За?_к7и.) Разсёzвшіисz u5бо t ск0рби, бhвшіz при стефaнэ, проид0ша дaже до фінікjи и3 кЂпра и3 ґнтіохjи, ни є3ди1ному же глаг0люще сл0во, т0кмw їудeємъ. 11,19Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοι oi
_T-NPMὁhothe/this/who μεν men
_PRTμένmenon the other hand ουν oun
_CONJοὖνountherefore/thenNowδιασπαρεντες diasparentes
_{V-2APP-NPM G5651}διασπείρωdiaspeirōto scatterwhich were scattered abroadαπο apo
_PREPἀπόapofromuponτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whotheyθλιψεως thlipseōs
_N-GSFθλῖψιςthlipsispressurethe persecutionτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whothe persecutionγενομενης genomenēs
_{V-2ADP-GSF G5637}γίνομαιginomaito bethat aroseεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstaboutστεφανω stefanō
_N-DSMΣτέφανοςstefanosStephenStephenδιηλθον diēlthon
_{V-2AAI-3P G5627}διέρχομαιdierchomaito pass throughtravelledεως eōs
_ADVἕωςheōsuntilas far asφοινικης foinikēs
_N-GSFΦοινίκηfoinikēPhoeniciaPheniceκαι kai
_CONJκαίkaiand, andκυπρου kuprou
_N-GSFΚύπροςkuprosCyprusCyprusκαι kai
_CONJκαίkaiand, andαντιοχειας antiocheias
_N-GSFἈντιόχειαantiocheiaAntiochAntiochμηδενι mēdeni
_A-DSM-Nμηδείςmēdeisnothingto noneλαλουντες lalountes
_{V-PAP-NPM G5723}λαλέωlaleōto speak, preachingτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whothe wordλογον logon
_N-ASMλόγοςlogoswordthe wordει ei
_CONDεἰeiifbutμη mē
_PRT-Nμήmēnot μονον monon
_ADVμόνονmonononlyonlyιουδαιοις ioudaiois
_A-DPMἸουδαῖοςioudaiosJewishunto the Jews  20 cf. Tłum. Толк. A byli wśród nich niektórzy mężowie z Cypru i Cyrenaiki, którzy, przyszedłszy do Antiochii, mówili i do Greków, opowiadając Pana Jezusa.Были же некоторые из них Кипряне и Киринейцы, которые, придя в Антиохию, говорили Еллинам, благовествуя Господа Иисуса. Бsху же нёцыи t ни1хъ мyжіе кЂпрстіи и3 кmрінeйстіи, и5же, вшeдше во ґнтіохjю, глаг0лаху къ є4ллинwмъ, благовэствyюще гDа ї}са. 11,20Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVησαν ēsan
_{V-IAI-3P G5707}εἰμίeimito bewereδε de
_CONJδέdethenAndτινες tines
_X-NPMτιςtisonesomeεξ ex
_PREPἐκekof/fromofαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemανδρες andres
_N-NPMἀνήρanērmanmenκυπριοι kuprioi
_N-NPMΚύπριοςkupriosCyprianof Cyprusκαι kai
_CONJκαίkaiandandκυρηναιοι kurēnaioi
_N-NPMΚυρηναῖοςkurēnaiosfrom CyreneCyreneοιτινες oitines
_R-NPMὅστιςhostiswho/which, whichελθοντες elthontes
_{V-2AAP-NPM G5631}ἔρχομαιerchomaito come/go[to come/go]εις eis
_PREPεἰςeistowardtoαντιοχειαν antiocheian
_N-ASFἈντιόχειαantiocheiaAntiochAntiochελαλουν elaloun
_{V-IAI-3P G5707}λαλέωlaleōto speak, spakeκαι kai
_CONJκαίkaiand[and]προς pros
_PREPπρόςprosto/withuntoτους tous
_T-APMὁhothe/this/whothe Greciansελληνιστας ellēnistas
_N-APMἙλληνιστήςhellēnistēsHellenistthe Greciansευαγγελιζομενοι euangelizomenoi
_{V-PMP-NPM G5734}εὐαγγελίζομαιeuangelizomaito speak good news, preachingτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whothe Lordκυριον kurion
_N-ASMκύριοςkurioslordthe Lordιησουν iēsoun
_N-ASMἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesus  21 cf. Tłum. Толк. I była z nimi ręka Pańska; wielka też liczba tych, co uwierzyli, nawróciła się do Pana. И была рука Господня с ними, и великое число, уверовав, обратилось к Господу. И# бЁ рукA гDнz съ ни1ми: мн0гое же число2 вёровавше њбрати1шасz ко гDу. 11,21Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndην ēn
_{V-IAI-3S G5707}εἰμίeimito bewasχειρ cheir
_N-NSFχείρcheirhandthe handκυριου kuriou
_N-GSMκύριοςkurioslordof the Lordμετ met
_PREPμετάmetawith/afterwithαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemπολυς polus
_A-NSMπολύςpolusmucha greatτε te
_PRTτεteand/both: andαριθμος arithmos
_N-NSMἀριθμόςarithmosnumbernumberο o
_T-NSMὁhothe/this/whothe Lordπιστευσας pisteusas
_{V-AAP-NSM G5660}πιστεύωpisteuōto trust (in)believedεπεστρεψεν epestrepsen
_{V-AAI-3S G5656}ἐπιστρέφωepistrefōto turn, and turnedεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstuntoτον ton
_T-ASMὁhothe/this/who[the/this/who]κυριον kurion
_N-ASMκύριοςkurioslordthe Lord  22 cf. Tłum. Толк. I doszła o nich wieść do uszu kościoła, który był w Jeruzalem; i posłali Barnabę aż do Antiochii.Дошел слух о сем до церкви Иерусалимской, и поручили Варнаве идти в Антиохию. Слhшано же бhсть сл0во њ ни1хъ во ќшію цRкве сyщіz во їеrли1мэ, и3 послaша варнaву преити2 дaже до ґнтіохjи: 11,22Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVηκουσθη ēkousthē
_{V-API-3S G5681}ἀκούωakouōto hearcameδε de
_CONJδέdethenThenο o
_T-NSMὁhothe/this/whotidingsλογος logos
_N-NSMλόγοςlogoswordtidingsεις eis
_PREPεἰςeistowarduntoτα ta
_T-APNὁhothe/this/whothe earsωτα ōta
_N-APNοὖςousearthe earsτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whoof the churchεκκλησιας ekklēsias
_N-GSFἐκκλησίαekklēsiaassemblyof the churchτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whowhich wasουσης ousēs
_{V-PAP-GSF G5723}εἰμίeimito be[to be]εν en
_PREPἐνenin/on/amonginιερουσαλημ ierousalēm
_N-PRIἹερουσαλήμhierousalēmJerusalemJerusalemπερι peri
_PREPπερίperiaboutofαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthese thingsκαι kai
_CONJκαίkaiand: andεξαπεστειλαν exapesteilan
_{V-AAI-3P G5656}ἐξαποστέλλωexapostellōto send out/awaythey sent forthβαρναβαν barnaban
_N-ASMΒαρνάβαςbarnabasBarnabasBarnabasεως eōs
_ADVἕωςheōsuntilas far asαντιοχειας antiocheias
_N-GSFἈντιόχειαantiocheiaAntiochAntioch  23 cf. Tłum. Толк. A on gdy przyszedł, i ujrzał łaskę Bożą, uradował się, i zachęcał wszystkich, aby w postanowieniu serdecznym trwali przy Panu;Он, прибыв и увидев благодать Божию, возрадовался и убеждал всех держаться Господа искренним сердцем; и4же пришeдъ и3 ви1дэвъ блгdть б9ію, возрaдовасz и3 молsше всёхъ и3зволeніемъ сeрдца терпёти њ гDэ: 11,23Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVος os
_R-NSMὅς, ἥhhos ēwhichWhoπαραγενομενος paragenomenos
_{V-2ADP-NSM G5637}παραγίνομαιparaginomaito come, when he cameκαι kai
_CONJκαίkaiand, andιδων idōn
_{V-2AAP-NSM G5631}ὁράωhoraōto seehad seenτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whothe graceχαριν charin
_N-ASFχάριςcharisgracethe graceτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whoof Godτου tou
_T-GSMὁhothe/this/who, that with purposeθεου theou
_N-GSMθεόςtheosGodof Godεχαρη echarē
_{V-2AOI-3S G5644}χαίρωchairōto rejoice, was gladκαι kai
_CONJκαίkaiand, andπαρεκαλει parekalei
_{V-IAI-3S G5707}παρακαλέωparakaleōto plead/comfortexhortedπαντας pantas
_A-APMπᾶςpasallthem allτη tē
_T-DSFὁhothe/this/whoof heartπροθεσει prothesei
_N-DSFπρόθεσιςprothesispurpose, that with purposeτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whounto the Lordκαρδιας kardias
_N-GSFκαρδίαkardiaheartof heartπροσμενειν prosmenein
_{V-PAN G5721}προσμένωprosmenōto remain/persistthey would cleaveεν]     en
_PREPἐνenin/on/among[in/on/among]τω tō
_T-DSMὁhothe/this/who[the/this/who]κυριω kuriō
_N-DSMκύριοςkurioslordunto the Lord  24 cf. Tłum. Толк. albowiem był to mąż dobry i pełen Ducha Świętego i wiary. I przyłączyła się wielka rzesza do Pana.ибо он был муж добрый и исполненный Духа Святаго и веры. И приложилось довольно народа к Господу. ћкw бЁ мyжъ бlгъ и3 и3сп0лнь д¦а с™а и3 вёры. И# приложи1сz нар0дъ мн0гъ гDеви. 11,24Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοτι oti
_CONJὅτιhotithat/sinceForην ēn
_{V-IAI-3S G5707}εἰμίeimito behe wasανηρ anēr
_N-NSMἀνήρanērmanmanαγαθος agathos
_A-NSMἀγαθόςagathosgood-doera goodκαι kai
_CONJκαίkaiand, andπληρης plērēs
_A-NSMπλήρηςplērēsfullfullπνευματος pneumatos
_N-GSNπνεῦμαpneumaspirit/breathGhostαγιου agiou
_A-GSNἅγιοςhagiosholyof the Holyκαι kai
_CONJκαίkaiandandπιστεως pisteōs
_N-GSFπίστιςpistisfaith/trustof faithκαι kai
_CONJκαίkaiand: andπροσετεθη prosetethē
_{V-API-3S G5681}προστίθημιprostithēmito add (to)was addedοχλος ochlos
_N-NSMὄχλοςochloscrowdpeopleικανος ikanos
_A-NSMἱκανόςhikanossufficientmuchτω tō
_T-DSMὁhothe/this/whounto the Lordκυριω kuriō
_N-DSMκύριοςkurioslordunto the Lord  25 cf. Tłum. Толк. Wybrał się zaś Barnaba do Tarsu, by szukać Szawła: a gdy go znalazł, przyprowadził do Antiochii.Потом Варнава пошел в Тарс искать Савла и, найдя его, привел в Антиохию. И#зhде же варнaва въ тaрсъ взыскaти сavла, и3 њбрётъ є3го2, приведE є3го2 во ґнтіохjю: 11,25Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεξηλθεν exēlthen
_{V-2AAI-3S G5627}ἐξέρχομαιexerchomaito go outdepartedδε de
_CONJδέdethenThenεις eis
_PREPεἰςeistowardtoταρσον tarson
_N-ASFΤαρσόςtarsosTarsusTarsusαναζητησαι anazētēsai
_{V-AAN G5658}ἀναζητέωanazēteōto search, for to seekσαυλον saulon
_N-ASMΣαῦλοςsaulosSaulSaul  26 cf. Tłum. Толк. I cały rok przebywali tam w Kościele, i nauczali liczną rzeszę, tak że najpierw w Antiochii nazwano uczniów chrześcijanami.Целый год собирались они в церкви и учили немалое число людей, и ученики в Антиохии в первый раз стали называться Христианами. бhсть же и5мъ лёто цёло собирaтисz въ цRкви и3 ўчи1ти нар0дъ мн0гъ, нарещи1 же прeжде во ґнтіохjи ўчн7ки2 хrтіaны. 11,26Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndευρων eurōn
_{V-2AAP-NSM G5631}εὑρίσκωheuriskōto find/meetwhen he had foundηγαγεν ēgagen
_{V-2AAI-3S G5627}ἄγωagōto bring, he broughtεις eis
_PREPεἰςeistowarduntoαντιοχειαν antiocheian
_N-ASFἈντιόχειαantiocheiaAntiochAntiochεγενετο egeneto
_{V-2ADI-3S G5633}γίνομαιginomaito beit came to pass, thatδε de
_CONJδέdethen. Andαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimκαι kai
_CONJκαίkaiand, andενιαυτον eniauton
_N-ASMἐνιαυτόςeniautosyearyearολον olon
_A-ASMὅλοςholosalla wholeσυναχθηναι sunachthēnai
_{V-APN G5683}συνάγωsunagōto assemblethey assembledεν en
_PREPἐνenin/on/amongwithτη tē
_T-DSFὁhothe/this/whothe churchεκκλησια ekklēsia
_N-DSFἐκκλησίαekklēsiaassemblythe churchκαι kai
_CONJκαίkaiand[and]διδαξαι didaxai
_{V-AAN G5658}διδάσκωdidaskōto teachtaughtοχλον ochlon
_N-ASMὄχλοςochloscrowdpeopleικανον ikanon
_A-ASMἱκανόςhikanossufficientmuchχρηματισαι chrēmatisai
_{V-AAN G5658}χρηματίζωchrēmatizōto announcewere calledτε te
_PRTτεteand/both. Andπρωτως prōtōs
_ADV-Sπρῶτοςprōtosfirstfirstεν en
_PREPἐνenin/on/amonginαντιοχεια antiocheia
_N-DSFἈντιόχειαantiocheiaAntiochAntiochτους tous
_T-APMὁhothe/this/whothe disciplesμαθητας mathētas
_N-APMμαθητήςmathētēsdisciplethe disciplesχριστιανους christianous
_N-APMΧριστιανόςchristianosChristianChristians  27 cf. Tłum. Толк. W tych też dniach nadeszli prorocy z Jerozolimy do Antiochii. В те дни пришли из Иерусалима в Антиохию пророки. Въ ты6z же дни6 снид0ша t їеrли1ма прbр0цы во ґнтіохjю: 11,27Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεν en
_PREPἐνenin/on/amonginταυταις tautais
_D-DPFοὗτοςhoutosthis/he/she/ittheseδε de
_CONJδέdethenAndταις tais
_T-DPFὁhothe/this/whodaysημεραις ēmerais
_N-DPFἡμέραhēmeradaydaysκατηλθον katēlthon
_{V-2AAI-3P G5627}κατέρχομαιkaterchomaito descendcameαπο apo
_PREPἀπόapofromfromιεροσολυμων ierosolumōn
_N-GPNἹεροσόλυμαhierosolumaJerusalemJerusalemπροφηται profētai
_N-NPMπροφήτηςprofētēsprophetprophetsεις eis
_PREPεἰςeistowarduntoαντιοχειαν antiocheian
_N-ASFἈντιόχειαantiocheiaAntiochAntioch  28 cf. Tłum. Толк. A powstawszy jeden z nich imieniem Agabus, oznajmiał przez Ducha, że będzie na całym świecie głód wielki, jaki był za Klaudiusza. И один из них, по имени Агав, встав, предвозвестил Духом, что по всей вселенной будет великий голод, который и был при кесаре Клавдии. востaвъ же є3ди1нъ t ни1хъ, и4менемъ ґгaвъ, назнaменаше д¦омъ глaдъ вели1къ хотsщь бhти по всeй вселeннэй, и4же и3 бhсть при клаvдjи кeсари: 11,28Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαναστας anastas
_{V-2AAP-NSM G5631}ἀνίστημιanistēmito arisethere stood upδε de
_CONJδέdethenAndεις eis
_A-NSMεἷςheisoneoneεξ ex
_PREPἐκekof/fromofαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemονοματι onomati
_N-DSNὄνομαonomanamenamedαγαβος agabos
_N-NSMἌγαβοςagabosAgabusAgabusεσημαινεν esēmainen
_{V-IAI-3S G5707}σημαίνωsēmainōto signify, and signifiedδια dia
_PREPδιάdiathrough/because ofbyτου tou
_T-GSNὁhothe/this/whothe Spiritπνευματος pneumatos
_N-GSNπνεῦμαpneumaspirit/breaththe Spiritλιμον limon
_N-ASFλιμόςlimoshungerdearthμεγαλην megalēn
_A-ASFμέγαςmegasgreatgreatμελλειν mellein
_{V-PAN G5721}μέλλωmellōbe about tothat there shouldεσεσθαι esesthai
_{V-FDN G5696}εἰμίeimito bebeεφ ef
_PREPἐπίepiupon/to/againstthroughoutολην olēn
_A-ASFὅλοςholosallallτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whothe worldοικουμενην oikoumenēn
_N-ASFοἰκουμένηoikoumenēworldthe worldητις ētis
_R-NSFὅστιςhostiswho/which: whichεγενετο egeneto
_{V-2ADI-3S G5633}γίνομαιginomaito became to passεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstinκλαυδιου klaudiou
_N-GSMΚλαύδιοςklaudiosClaudiusthe days of Claudius  29 cf. Tłum. Толк. Uczniowie zaś według tego, co kto miał, postanowili każdy posłać na poratowanie braci, którzy mieszkali w Judei.Тогда ученики положили, каждый по достатку своему, послать пособие братьям, живущим в Иудее, t ўчн7къ же, по є3ли1ку кто2 и3мёzше что2, и3зв0лиша кjйждо и4хъ на слyжбу послaти живyщымъ во їудeи брaтіzмъ, 11,29Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVτων tōn
_T-GPMὁhothe/this/who δε de
_CONJδέdethenThenμαθητων mathētōn
_N-GPMμαθητήςmathētēsdisciplethe disciplesκαθως kathōs
_ADVκαθώςkathōsas/just asaccording toευπορειτο euporeito
_{V-IMI-3S G5710}εὐπορέωeuporeōbe prosperousabilityτις tis
_X-NSMτιςtisonemanωρισαν ōrisan
_{V-AAI-3P G5656}ὁρίζωhorizōto determine, determinedεκαστος ekastos
_A-NSMἕκαστοςhekastoseach, everyαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfhisεις eis
_PREPεἰςeistowarduntoδιακονιαν diakonian
_N-ASFδιακονίαdiakoniaservicereliefπεμψαι pempsai
_{V-AAN G5658}πέμπωpempōto sendto sendτοις tois
_T-DPMὁhothe/this/whowhichκατοικουσιν katoikousin
_{V-PAP-DPM G5723}κατοικέωkatoikeōto dwelldweltεν en
_PREPἐνenin/on/amonginτη tē
_T-DSFὁhothe/this/whoJudæaιουδαια ioudaia
_N-DSFἸουδαίαioudaiaJudeaJudæaαδελφοις adelfois
_N-DPMἀδελφόςadelfosbrotherthe brethren  30 cf. Tłum. Толк. Co też uczynili, posyłając do starszych przez ręce Barnaby i Szawła.что и сделали, послав собранное к пресвитерам через Варнаву и Савла.є4же и3 сотвори1ша, послaвше къ стaрцємъ рук0ю варнaвлею и3 сavлею.11,30Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
_R-ASNὅς, ἥhhos ēwhichWhichκαι kai
_CONJκαίkaiandalsoεποιησαν epoiēsan
_{V-AAI-3P G5656}ποιέωpoieōto do/makethey didαποστειλαντες aposteilantes
_{V-AAP-NPM G5660}ἀποστέλλωapostellōto send, and sent itπρος pros
_PREPπρόςprosto/withtoτους tous
_T-APMὁhothe/this/who πρεσβυτερους presbuterous
_A-APM-Cπρεσβύτεροςpresbuteroselderthe eldersδια dia
_PREPδιάdiathrough/because ofbyχειρος cheiros
_N-GSFχείρcheirhandthe handsβαρναβα barnaba
_N-GSMΒαρνάβαςbarnabasBarnabasof Barnabasκαι kai
_CONJκαίkaiandandσαυλου saulou
_N-GSMΣαῦλοςsaulosSaulSaul