Biblia | Center of Orthodox Thought

Wstęp do działalności publicznej.(1,1-13)1 WSTĘP.1 Początek Ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego.2 Jak napisane jest u Izajasza proroka: “Oto ja posyłam Anioła mego przed obliczem twoim, który zgotuje drogę twoją przed tobą.3 Głos wołającego na pustyni: Gotujcie drogę Pańską, czyńcie proste ścieżki jego.” PRZEPOWIADANIE JANA CHRZCICIELA.4 Był Jan na pustyni, chrzcząc i przepowiadając chrzest pokuty na odpuszczenie grzechów.5 I wychodziła do niego cała kraina Judei i jerozolimczycy wszyscy; i byli od niego ochrzczeni w rzece Jordanie, spowiadając się z grzechów swoich.6 A Jan miał odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder swoich, a jadał szarańcze i miód leśny. I przepowiadał, mówiąc:7 Idzie za mną mocniejszy niźli ja, któremu nie jestem godzien, upadłszy, rozwiązać rzemyka u trzewików jego.8 Ja chrzciłem was wodą, ale on was będzie chrzcił Duchem Świętym. CHRZEST I POST P. JEZUSA.9 I stało się w owe dni, przyszedł Jezus z Nazaretu galilejskiego, i został ochrzczony od Jana w Jordanie.10 A natychmiast wychodząc z wody, ujrzał otworzone niebiosa i Ducha jako gołębicę zstępującego i zostającego z nim.11 I rozległ się głos z niebios: Tyś jest Syn mój miły, w tobie upodobałem sobie.12 I natychmiast Duch wywiódł go na pustynię.13 I był na pustyni czterdzieści dni i czterdzieści nocy, i był kuszony od szatana, i był ze zwierzętami, a aniołowie służyli mu.CZĘŚĆ I(1,14 – 6,13)CHRYSTUS W GALILEI POWOŁANIE CZTERECH APOSTOŁÓW.14 A potem, gdy Jan został wydany, przyszedł Jezus do Galilei, przepowiadając ewangelię królestwa Bożego,15 i mówiąc: że wypełnił się czas i przybliżyło się królestwo Boże; pokutujcie i wierzcie ewangelii.16 A przechodząc nad Morzem Galilejskim, ujrzał Szymona i Andrzeja, brata jego, zapuszczających sieci w morze (bo byli rybakami).17 I rzekł im Jezus: Pójdźcie za mną, a uczynię, że staniecie się rybakami ludzi.18 I natychmiast opuściwszy sieci, poszli za nim.19 A stamtąd odszedłszy maluczko, ujrzał Jakuba Zebedeuszowego i Jana, brata jego, kiedy zwijali sieci w łodzi.20 I zaraz ich zawołał. A zostawiwszy ojca swego Zebedeusza w łodzi z najemnikami, poszli za nim. UZDROWIENIE OPĘTANEGO.21 I weszli do Kafarnaum. A zaraz w szabat wszedłszy do synagogi, nauczał ich.22 I zdumiewali się nad nauką jego; albowiem uczył ich, jako władzę mający, a nie jako doktorowie.23 I był w ich synagodze człowiek, mający ducha nieczystego, i zawołał,24 mówiąc: Cóż ci do nas, Jezusie Nazareński? Przyszedłeś gubić nas? Znam cię; ktoś jest, Święty Boży.25 I zagroził mu Jezus, mówiąc: Milcz i wyjdź z człowieka.26 I targając go duch nieczysty, z krzykiem wielkim wyszedł z niego.27 I zdumiewali się wszyscy, tak że się między sobą pytali, mówiąc: Cóż to jest? Cóż to za nowa nauka, że z mocą rozkazuje nawet duchom nieczystym, a są mu posłuszne?28 I wnet rozeszła się sława jego po całej krainie galilejskiej. UZDROWIENIE ŚWIEKRY PIOTRA I WIELU INNYCH.29 I niebawem wyszedłszy z synagogi, przyszli do domu Szymona i Andrzeja z Jakubem i z Janem.30 A świekra Szymonowa leżała w gorączce, i zaraz mówią mu o niej.31 I przystąpiwszy, podniósł ją, ująwszy za rękę, a wnet opuściła ją gorączka, i służyła im.32 Gdy zaś nastał wieczór, i słońce zaszło, przynosili do niego wszystkich źle się mających i opętanych.33 A całe miasto zebrało się u drzwi.34 I uzdrowił wielu, których rozmaite choroby trapiły, i wyrzucił wielu czartów, a nie dopuszczał im mówić, że go znali.35 A bardzo rano wstawszy, wyszedł, i udał się na miejsce pustynne i tam się modlił.36 I poszedł za nim Szymon i ci, co z nim byli.37 A znalazłszy go, powiedzieli mu: Że wszyscy cię szukają.38 I rzekł im: Idźmy do pobliskich wsi i miast, abym i tam przepowiadał, bom na to przyszedł. PRACA W GALILEI I OCZYSZCZENIE TRĘDOWATEGO.39 I nauczał w ich synagogach i po całej Galilei, i wyrzucał czarty.40 I przyszedł do niego trędowaty, prosząc go, i upadłszy na kolana, rzekł mu: Jeśli chcesz, możesz mię oczyścić.41 A Jezus zmiłowawszy się nad nim, wyciągnął rękę swoją i dotknąwszy go, rzekł mu: Chcę, bądź oczyszczony.42 A gdy rzekł, natychmiast zniknął trąd z niego, i został oczyszczony.43 I zagroził mu, i natychmiast go oddalił.44 I rzekł mu: Bacz, żebyś nikomu nie powiadał, ale idź, ukaż się najwyższemu kapłanowi, i ofiaruj za oczyszczenie swoje, co przykazał Mojżesz na świadectwo im.45 Lecz on wyszedłszy, począł opowiadać i rozsławiać, co się stało, tak że już nie mógł jawnie wejść do miasta; ale przebywał na ustroniu, na miejscach pustynnych; a zewsząd schodzili się do niego.2 UZDROWIENIE PARALITYKA.1 I znowu wszedł do Kafarnaum po jakimś czasie.2 I usłyszano, że jest w domu; a wielu s1ę zebrało, tak że nie mogli się zmieścić ani u drzwi; i głosił im słowo.3 I przyszli do niego, niosąc paralityka, którego dźwigało czterech.4 A gdy go nie mogli wnieść przedeń z powodu ciżby, rozebrali powałę tam, gdzie był, a uczyniwszy otwór, spuścili łoże, na którym leżał paralityk.5 Gdy zaś Jezus ujrzał ich wiarę, rzekł paralitykowi: Synu, odpuszczają ci się grzechy twoje!6 A byli tam niektórzy z doktorów, siedząc i myśląc w sercach swoich:7 Czemu ten tak mówi? Bluźni. Któż grzechy odpuszczać może, jeśli nie sam Bóg?8 Gdy to Jezus zaraz poznał duchem swoim, że tak w sobie myślą, rzekł im: Czemu to myślicie w sercach waszych?9 Cóż łatwiej jest, rzec paralitykowi: Odpuszczają ci się grzechy, czy rzec: Wstań, weźmij łoże swoje i chodź?10 Żebyście zaś wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma moc odpuszczać grzechy na ziemi, (rzekł do paralityka):11 Tobie mówię: Wstań, weź łoże swoje, i idź do domu swego.12 A on natychmiast wstał, i wziąwszy łoże, wyszedł przed wszystkimi, tak iż się wszyscy zdumieli, i chwalili Boga, mówiąc: Iżeśmy nigdy nic takiego nie widzieli. POWOŁANIE MATEUSZA.13 I wyszedł znów ku morzu, i cała rzesza schodziła się do niego, i nauczał ich.14 A przechodząc, ujrzał Lewiego, syna Alfeusza, siedzącego przy cle i rzekł mu: Pójdź za mną. A wstawszy, poszedł za nim.15 I stało się, gdy siedział u stołu w domu jego, wielu celników i grzeszników siedziało razem z Jezusem i z uczniami jego; bo było wielu, którzy też chodzili za nim.16 A widząc doktorowie i faryzeusze, że jada z celnikami i grzesznikami, mówili uczniom jego: Czemu z celnikami i grzesznikami je i pije mistrz wasz?17 Co usłyszawszy Jezus, rzekł im: Zdrowi nie potrzebują lekarza, ale źle się mający; albowiem nie przyszedłem wzywać sprawiedliwych, ale grzesznych. SPÓR O POST.18 A uczniowie Janowi i faryzeusze pościli. I przychodzą, i mówią mu: Czemuż uczniowie Jana i faryzeuszów poszczą, a twoi uczniowie nie poszczą?19 rzekł im Jezus: Czyż mogą goście weselni pościć, dopóki z nimi jest oblubieniec? Jak długo mają między sobą oblubieńca, nie mogą pościć.20 Ale przyjdą dni, gdy będzie wzięty od nich oblubieniec, a wtedy będą pościć w owe dni.21 Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starej szaty; bo inaczej nowy płat obrywa starą szatę i rozdarcie staje się większe.22 I nikt nie leje wina nowego w stare bukłaki; bo inaczej wino rozsadzi bukłaki i rozleje się wino, a bukłaki się zepsują; ale wino nowe ma być wlewane w bukłaki nowe. CHRYSTUS PANEM SZABATU.23 I stało się znów, gdy Pan przechodził w szabat przez zboża, uczniowie jego poczęli, idąc, rwać kłosy.24 A faryzeusze mówili mu: Oto, co czynią w szabat, czego się nie godzi?25 I rzekł im: Nigdyście nie czytali, co uczynił Dawid, gdy był w potrzebie, kiedy łaknął sam i ci co z nim byli?26 Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, których nie godziło się jeść tylko kapłanom, i dał tym, którzy z nim byli?27 I mówił im: Szabat był ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu.28 A więc panem jest Syn Człowieczy także i szabatu.3 LECZY USCHŁĄ RĘKĘ.1 I wszedł znów do synagogi, a był tam człowiek, mający rękę uschłą.2 I podpatrywali go, czy będzie w szabat uzdrawiał, aby go oskarżyć.3 I rzekł człowiekowi, mającemu rękę uschłą: Stań w pośrodku!4 I rzekł im: Czy godzi się w szabat dobrze czynić, czy też źle, duszę uzdrowić, czy zabić? Lecz oni milczeli.5 I spojrzawszy po nich z gniewem, zasmucony ślepotą serca ich, rzekł człowiekowi: Wyciągnij rękę twoją! I wyciągnął, i ręka została mu przywrócona.6 A wyszedłszy faryzeusze naradzali się zaraz z herodianami przeciwko niemu, jakby go stracić. ZEWSZĄD ZBIEGAJĄ SIĘ RZESZE.7 Jezus zaś z uczniami swymi odszedł nad morze, a wielka rzesza z Galilei i z Judei poszła za nim;8 I z Jerozolimy i z Idumei, i z Zajordania i z okolic Tyru, i Sydonu przyszło do niego mnóstwo wielkie, słysząc, co czynił.9 I rzekł uczniom swoim, aby łódka była na jego posługę z powodu rzeszy, ażeby go nie ścisnęła.10 Albowiem wielu uzdrawiał, tak że na niego napierali, aby się go dotknąć, ilukolwiek z nich miało rany.11 A duchy nieczyste na jego widok upadały przed nim i wołały mówiąc:12 Ty jesteś Synem Bożym. I bardzo im groził, aby go nie wyjawiały. WYBÓR APOSTOŁÓW.13 I wszedłszy na górę, wezwał do siebie, których sam chciał, i przyszli do niego.14 I postanowił dwunastu, aby byli z nim, i żeby ich posyłał przepowiadać. 15 I dał im moc uzdrawiania chorób i wypędzania czartów.16 I dał Szymonowi imię Piotr.17 I Jakuba Zebedeuszowego i Jana, brata Jakubowego, i dał im imiona Boanerges, co znaczy synowie gromu.18 I Andrzeja i Filipa, i Bartłomieja i Mateusza, i Tomasza i Jakuba Alfeuszowego, i Tadeusza i Szymona Kananejczyka.19 I Judasza Iszkariotę, który go też wydał. JAKĄ MOCĄ WYRZUCA CZARTY.20 I przyszli do domu, i zbiegła się znowu rzesza, tak że nie mogli ani chleba spożyć.21 A gdy to posłyszeli bliscy jego, wyszli, ażeby go pojmać, bo mówili, że oszalał.22 A doktorowie, którzy byli przyszli z Jerozolimy, mówili, że ma Belzebuba, i że mocą księcia czartowskiego wyrzuca czarty.23 I wezwawszy ich, mówił do nich w przypowieściach: Jakże może szatan wyrzucać szatana?24 I królestwo, jeśliby przeciw sobie było rozdzielone, takie królestwo nie może się ostać.25 I dom, jeśliby przeciw sobie był rozdzielony, taki dom nie może się ostać.26 I szatan, jeśliby sam przeciw sobie powstał, rozdzielony jest, i nie będzie się mógł ostać, ale upadnie.27 Nikt nie może, wszedłszy w dom, zrabować sprzętów mocarza, jeśliby pierwej mocarza nie związał, a wtedy dom jego ograbi.28 Zaprawdę powiadam wam, że wszystkie grzechy będą odpuszczone synom ludzkim, i bluźnierstwa, którymi by bluźnili;29 ale kto by zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nie dostąpi odpuszczenia na wieki, ale będzie winien grzechu wiecznego.30 Albowiem mówili: Ma ducha nieczystego. KTO MATKĄ I BRATEM CHRYSTUSA?31 I przyszła matka jego i bracia, a stojąc przed domem, posłali po niego, wołając go.32 A rzesza siedziała około niego, i powiedziano mu: Oto matka twoja i bracia twoi są przed domem; szukają cię.33 I odpowiadając im, rzekł: Kto jest matka moja i bracia moi?34 A spoglądając na tych, którzy około niego siedzieli, rzekł: Oto matka moja i bracia moi.35 Albowiem kto by czynił wolę Bożą, ten jest bratem moim i siostrą moją i matką.4 NAUCZA W ŁODZI.1 I począł znowu uczyć przy morzu; i zebrała się koło niego rzesza wielka, tak że wszedłszy do łodzi, siedział na morzu, a wszystka rzesza była przy morzu na ziemi.2 I nauczał ich wiele w przypowieściach, i mówił im w nauce swojej. PRZYPOWIEŚĆ O SIEWCY.3 Słuchajcie! Oto siewca wyszedł siać.4 A gdy siał, jedno padło obok drogi, a ptaki niebieskie przyszły i zjadły je.5 Drugie zaś padło na opoczyste, gdzie nie miało wiele ziemi, i natychmiast wzeszło, bo nie miało głębokiej ziemi.6 A gdy słońce wzeszło, zwiędło i dlatego uschło, że nie miało korzenia.7 A inne padło w ciernie; i urosły ciernie, i zadusiły je, i nie dało owocu.8 A inne upadło na ziemię dobrą i dało owoc bujny i wzrastający; a jedno przyniosło trzydzieści, drugie sześćdziesiąt, a trzecie sto.9 I mówił: Kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha.10 A gdy był sam tylko, spytało go o przypowieść tych dwunastu, co przy nim byli.11 I mówił im: Wam dane jest poznać tajemnicę królestwa Bożego; ale tym, którzy są zewnątrz, wszystko dzieje się w przypowieściach,12 aby patrząc patrzyli, a nie widzieli, i słysząc słyszeli, a nie zrozumieli, by się kiedy nie nawrócili, a nie były im odpuszczone grzechy.13 I rzekł im: Nie rozumiecie tej przypowieści? A jakże zrozumiecie wszystkie przypowieści?14 Który sieje, słowo sieje.15 A którzy obok drogi, gdzie się rozsiewa słowo, ci są, którzy gdy usłyszą, natychmiast przychodzi szatan i bierze słowo, które jest wsiane w serca ich.16 Podobnież i ci, którzy są na opoczystych posiani, są ci, którzy gdy usłyszą słowo, natychmiast z radością je przyjmują;17 a nie mają korzenia w sobie, ale trwają do czasu; potem, gdy przyjdzie ucisk i prześladowanie z powodu słowa, natychmiast się gorszą.18 A inni, którzy między ciernie są posiani, ci są, którzy słowa słuchają,19 a troski świata i omamienie bogactw i chciwość innych rzeczy, wchodząc, zaduszają słowo, i staje się bez pożytku.20 A którzy na dobrą ziemię są posiani, ci są, którzy słuchają słowa, i przyjmują, i przynoszą owoc, jedno trzydzieści, drugie sześćdziesiąt, a trzecie sto. DARY BOŻE NALEŻY ROZWIJAĆ.21 I mówił im: Czyż świecę wnoszą, aby ją postawić pod korcem, albo pod łożem? Czyż nie po to, aby była postawiona na świeczniku?22 Nie ma bowiem nic tajemnego, co by się objawić nie miało; i nic nie stało się ukrytym, ale po to, żeby na jaw wyszło.23 Jeśli kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha.24 I mówił im: Baczcie czego słuchacie. Jaką miarą mierzyć będziecie, będzie wam odmierzone, i będzie wam przydane.25 Albowiem kto ma, będzie mu dane; a kto nie ma, i to, co ma, odejmą od niego.26 I mówił: Tak jest z królestwem Bożym, jak gdyby człowiek wrzucił nasienie w ziemię,27 a spałby, i wstawał w nocy i we dnie, a nasienie wschodziłoby i rosło, gdy on nie wie.28 Ziemia bowiem sama z siebie owoc rodzi, naprzód źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie.29 A gdy zboże dojrzeje, wnet zapuszcza sierp, bo żniwo przyszło. PRZYPOWIEŚĆ O ZIARNIE GORCZYCY.30 I mówił: Do czego podobnym uczynimy królestwo Boże, albo do jakiej przypowieści przyrównamy je?31 Jak ziarno gorczyczne, które gdy sieją w ziemię, mniejsze jest od wszystkich nasion, jakie są na ziemi.32 A gdy się je wsieje, wyrasta, i staje się większe nad wszystkie jarzyny, i wypuszcza gałęzie tak wielkie, że pod cieniem jego mogą mieszkać ptaki niebieskie.33 I w wielu takich przypowieściach tak głosił do nich słowo, jak mogli słuchać.34 A bez przypowieści nie mówił im. A uczniom swoim osobno wykładał wszystko. UCISZENIE BURZY.35 I w ów dzień mówił do nich, gdy już wieczór nastał: Przeprawmy się na drugą stronę.36 A opuściwszy rzeszę, wzięli go tak, jak był w łodzi, a inne łodzie były z nim.37 I powstała wielka nawałnica wiatru, i miotała fale w łódź, tak że się łódź napełniała.38 A on był w tyle łodzi, śpiąc na wezgłówku; i budzą go, i mówią mu: Nauczycielu! Nie obchodzi cię to, że giniemy?39 I powstawszy, zagroził wiatrowi, i rzekł morzu: Milcz, zamilknij. I ustał wiatr, i stała się cisza wielka.40 I rzekł im: Czemu bojaźliwi jesteście? Jeszczeż nie macie wiary?41 I przelękli się bojaźnią wielką, i mówili jeden do drugiego: Kimże więc jest ten, że i wiatr i morze są mu posłuszne?5 WYPĘDZA CZARTY W WIEPRZE.1 I przybyli za morze do krainy Gerazeńczyków.2 A gdy on wychodził z łodzi, zaraz wybiegł ku niemu z grobów człowiek opętany duchem nieczystym.3 Miał on mieszkanie w grobach, a nie mógł go już nikt i łańcuchami związać;4 bo często będąc w pęta i łańcuchy związany, łańcuchy rozrywał i pęta kruszył i nikt go nie mógł poskromić.5 A zawsze we dnie i w nocy był w grobach i w górach, krzycząc i tłukąc się kamieniami.6 Ujrzawszy zaś Jezusa z daleka, przybiegł i pokłonił się mu,7 a wołając głosem wielkim, mówił: Co ci do mnie, Jezusie, Synu Boga Najwyższego? Zaklinam cię przez Boga, abyś mnie nie męczył.8 Albowiem mówił do niego: Wyjdź, duchu nieczysty z człowieka!9 I pytał go: Co ty masz za imię? I rzekł mu: Legion mi na imię, albowiem nas jest wielu.10 I prosił go bardzo, aby go nie wypędzał z tej okolicy.11 A było tam na górze wielkie stado wieprzów pasące się.12 I prosili go czarci, mówiąc: Poślij nas w wieprze, abyśmy w nie weszli.13 I natychmiast pozwolił im Jezus. A wyszedłszy duchy nieczyste, weszły w wieprze, i wpadło stado wielkim pędem ze stromego zbocza w morze, w liczbie około dwóch tysięcy i utonęło w morzu.14 Ci zaś, którzy je paśli, uciekli, i dali znać do miasta i na pola. I wyszli oglądać, co się stało.15 I przychodzą do Jezusa, i widzą tego, który był od czarta dręczony, siedzącego, ubranego i przy zdrowych zmysłach, i zlękli się.16 I opowiedzieli im ci, którzy widzieli, co się zdarzyło temu, który miał czarta, i o wieprzach.17 I poczęli go prosić, aby wyszedł z ich granic.18 A gdy wstępował do łodzi, zaczął go prosić ten, który był od czarta dręczony, aby mógł być przy nim.19 I nie przyjął go, ale mu rzekł: Idź do domu swojego, do swoich i oznajmij im, jak wielkie rzeczy uczynił ci Pan i zlitował się nad tobą.20 I odszedł, i począł głosić w Dekapolu, jak wielkie rzeczy uczynił mu Jezus, a wszyscy się dziwili. UZDRAWIA NIEWIASTĘ MAJĄCĄ KRWOTOK.21 A gdy Jezus znów przeprawił się w łodzi za morze, zeszła się do niego wielka rzesza, i był nad morzem.22 I przyszedł jeden przełożony synagogi, imieniem Jair, a ujrzawszy go, padł mu do nóg.23 I prosił go bardzo, mówiąc: Iż córka moja kona, pójdź, włóż na nią ręce, żeby ozdrowiała, i żywa została.24 I poszedł z nim, a szła za nim wielka rzesza, i cisnęli się na niego.25 A niewiasta, która miała krwotok przez dwanaście lat,26 i wiele była ucierpiała od wielu lekarzy, i całe swe mienie wydała była, a nic jej nie pomogło, ale się jeszcze gorzej miała;27 i usłyszawszy o Jezusie, przyszła z tyłu między rzeszą i dotknęła się szaty jego.28 Mówiła bowiem, że jeśli dotknę się choćby szaty jego, będę zdrowa.29 I natychmiast wyschło w niej źródło krwi, i poczuła w ciele, że była uzdrowiona od choroby.30 A Jezus poznawszy zaraz w sobie moc, która z niego wyszła, obróciwszy się do rzeszy, mówił: Kto się dotknął szat moich?31 A uczniowie jego mówili mu: Widzisz, jak cię rzesza ciśnie, a mówisz: Kto się mnie dotknął?32 I patrzał wokoło, aby zobaczyć tę, która to uczyniła.33 A niewiasta, bojąc się i drżąc, wiedząc, co się z nią stało, przyszła i upadła przed nim, i powiedziała mu całą prawdę.34 On zaś rzekł jej: Córko! Wiara twoja cię uzdrowiła, idź w pokoju i bądź uzdrowiona z choroby twojej. WSKRZESZENIE CÓRKI JAIRA.35 Gdy on jeszcze mówił, przyszli od przełożonego synagogi, mówiąc: Iż córka twoja umarła, czemuż jeszcze trudzisz Nauczyciela?36 A Jezus usłyszawszy słowa, które powiedziano, rzekł przełożonemu synagogi: Nie bój się, wierz tylko!37 I nie dopuścił nikomu iść za sobą, tylko Piotrowi i Jakubowi i Janowi, bratu Jakuba.38 I przychodzą do domu przełożonego synagogi i widzi zgiełk i płaczących i zawodzących bardzo.39 A wszedłszy, rzekł im: Czemu zgiełk czynicie, i płaczecie? Dzieweczka nie umarła, ale śpi.40 I śmiano się z niego. On zaś wypędziwszy wszystkich, bierze ojca i matkę dzieweczki i tych, którzy z nim byli, i wchodzi, gdzie dzieweczka leżała.41 A ująwszy rękę dzieweczki mówi do niej: Talitha kumi! Co znaczy: Dzieweczko, (tobie mówię) wstań!42 I natychmiast wstała dzieweczka i chodziła; miała zaś dwanaście lat; i zdumieli się zdumieniem wielkim.43 I przykazał im surowo, aby tego nikt nie wiedział; i rzekł, aby jej dano jeść.6 NAUCZA W NAZARECIE.1 A odszedłszy stamtąd, przyszedł do ojczyzny swojej, i szli za nim uczniowie jego.2 A gdy nastał szabat, zaczął uczyć w synagodze i wielu słuchających zdumiewało się nad nauką jego, mówiąc: Skądże temu to wszystko? A co to za mądrość, która mu jest dana, i takie cuda, które dzieją się przez ręce jego?3 Czyż to nie jest rzemieślnik, syn Maryi, brat Jakuba i Józefa i Judy i Szymona? Czyż i sióstr jego tu u nas nie ma? I gorszyli się z niego.4 A Jezus im mówił: Iż prorok nie jest bez czci, chyba w ojczyźnie swojej, i w domu swoim, a między rodziną swoją.5 I nie mógł tam uczynić żadnego cudu, tylko uzdrowił niewielu chorych, kładąc na nich ręce.6 I dziwił się niedowiarstwu ich; a nauczając, obchodził okoliczne miasteczka. ROZSYŁA APOSTOŁÓW.7 I wezwał dwunastu, i począł ich po dwóch rozsyłać, i dawał im moc nad duchami nieczystymi.8 I rozkazał im, aby nic na drogę nie brali, jak tylko laskę, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy w trzosie;9 ale by chodzili w sandałach, a nie wdziewali dwóch sukien.10 I mówił im: Gdziekolwiek wejdziecie do domu, tam mieszkajcie, aż stamtąd wyjdziecie.11 A gdziekolwiekby was nie przyjęli, i nie słuchali, wychodząc stamtąd, otrząśnijcie proch z nóg waszych, na świadectwo im.12 A wyszedłszy, przepowiadali, aby pokutę czynili.13 I wyrzucali wielu czartów, i wielu chorych olejem namaszczali, i uzdrawiali.CZĘŚC II(6,14 – 9,49)WĘDRÓWKI PO GALILEI I OKOLICZNYCH KRAJACH RÓŻNE ZDANIA O JEZUSIE.14 I usłyszał król Herod (bo imię jego było rozsławione), i mówił: Że Jan Chrzciciel wstał z martwych, i dlatego cuda dzieją się przez niego.15 Inni zaś mówili: Że to jest Eliasz; inni znów powiadali: Iż jest to prorok, jak jeden z proroków.16 Co usłyszawszy Herod, rzekł: Jan, którego ja ściąłem, ten wstał z martwych. HISTORIA ZABICIA ŚW. JANA.17 A1bowiem sam Herod posłał, i pojmał był Jana, i związał go w więzieniu z powodu Herodiady, żony Filipa, brata swego, że ją był pojął.18 Jan bowiem mówił Herodowi: Nie godzi się tobie mieć żony brata twego.19 A Herodiada czyhała nań, i chciała go zabić, a nie mogła.20 Albowiem Herod bał się Jana, wiedząc, że jest mężem sprawiedliwym i świętym, i strzegł go, a za jego radą wiele rzeczy czynił i chętnie go słuchał.21 Gdy zaś nadszedł dzień sposobny, sprawił Herod w urodziny swoje ucztę dostojnikom swoim i dowódcom i przedniejszym Galilei.22 A gdy weszła córka owej Herodiady, i tańczyła, i spodobała się Herodowi i wespół siedzącym, rzekł król do dziewczęcia: Proś mnie o co chcesz, a dam tobie.23 I przysiągł jej: że o cokolwiek prosić będziesz, dam ci, choćby i połowę królestwa mego.24 Ona wyszedłszy, rzekła matce swojej: O co mam prosić? Ta zaś odrzekła: głowę Jana Chrzciciela.25 A gdy weszła zaraz z pośpiechem do króla, prosiła, mówiąc: Chcę, abyś mi natychmiast dał na misie głowę Jana Chrzciciela.26 I zasmucił się król; dla przysięgi i dla wespół siedzących nie chciał jej zasmucić,27 ale posławszy kata, rozkazał przynieść głowę jego na misie.28 I ściął go w więzieniu, i przyniósł głowę jego na misie, i oddał ją dziewczynie, a dziewczyna oddała j ą matce swojej.29 Co usłyszawszy uczniowie jego, przyszli, i wzięli ciało jego, i położyli je w grobie. JEZUS ODPOCZYWA Z APOSTOŁAMI.30 A gdy apostołowie zeszli się do Jezusa, opowiedzieli mu wszystko, co czynili, i czego uczyli.31 I rzekł im: Pójdźcie osobno na miejsce pustynne i odpocznijcie trochę; bo wielu było tych, co przychodzili i odchodzili, i ani czasu do jedzenia nie mieli.32 I wstąpiwszy do łodzi, odjechali na miejsce pustynne osobno.33 I widzieli ich odjeżdżających, i zwiedziało się wielu, i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, i wyprzedzili ich.34 A wyszedłszy Jezus, ujrzał wielką rzeszę, i ulitował się nad nimi, że byli jak owce nie mające pasterza, i począł ich uczyć wielu rzeczy. ROZMNAŻA CHLEB.35 A gdy już była późna godzina, przystąpili uczniowie jego, mówiąc: Miejsce to jest pustynne i już czas upłynął;36 rozpuść ich, aby poszli do najbliższych zagród i wsi, i kupili sobie żywności do jedzenia.37 A odpowiadając, rzekł im: Dajcie wy im jeść. I rzekli mu: Pójdźmy, kupmy za dwieście denarów chleba, a damy im jeść.38 I rzekł im: Ile chlebów macie? Idźcie, i zobaczcie. A dowiedziawszy się, odpowiedzieli: Pięć i dwie ryby.39 I rozkazał im posadzić wszystkich gromadami na zielonej trawie.40 I siedli gromadami po stu i po pięćdziesięciu.41 A wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, wejrzawszy w niebo, błogosławił, i łamał chleb, i dawał uczniom swoim, aby przed nich kładli, i dwie ryby podzielił wszystkim.42 I jedli wszyscy, i najedli się.43 I zebrali ostatki, dwanaście koszów pełnych ułomków i z ryb.44 A tych, którzy jedli, było pięć tysięcy mężczyzn. CHODZI PO MORZU.45 I wnet przymusił uczniów swoich wstąpić w łódź, aby go wyprzedzili za morze do Betsaidy, ażby on rozpuścił lud.46 A rozpuściwszy ich odszedł na górę modlić się.47 I gdy nastał wieczór, była łódź w pośrodku morza, a on sam na ziemi.48 A widząc ich, jak się trudzili przy wiosłowaniu (bo im był wiatr przeciwny), około czwartej straży nocnej przyszedł do nich, chodząc po morzu, i chciał ich minąć.49 Lecz oni, skoro go ujrzeli chodzącego po morzu, mniemali, że to była zjawa, i zakrzyknęli.50 Albowiem wszyscy go widzieli, i zatrwożyli się. A natychmiast przemówił do nich, i rzekł im: Ufajcie, jam jest, nie lękajcie się!51 I wstąpił do nich w łódź, i ustał wiatr. I tym bardziej zdumiewali się sami w sobie.52 Nie zrozumieli bowiem co do chlebów, gdyż serce ich było zaślepione. UZDRAWIA NIEMOCNYCH.53 A gdy się przeprawili, przyszli do ziemi Genezaret, i przybili do brzegu.54 Skoro wyszli z łodzi, natychmiast go poznali.55 I przebiegając całą tę okolicę, poczęli na łożach przynosić źle się mających, gdzie usłyszeli, że jest.56 A gdziekolwiek wchodził do wsi, albo do zagród albo miast, kładli niemocnych na ulicach, i prosili go, aby się dotknęli choć kraju szaty jego; i wszyscy, którzy się go dotknęli, zdrowymi się stawali.7 KARCI FARYZEUSZÓW.1 I zeszli się do niego faryzeusze i niektórzy z doktorów, co przyszli z Jerozolimy.2 A ujrzawszy niektórych z uczniów jego, jedzących chleb pospolitymi, to jest, nieumytymi rękami, ganili ich.3 Faryzeusze bowiem i wszyscy żydzi bez częstego umywania rąk nie jedzą, trzymając się podania starszych.4 I wracając z rynku nie jedzą, dopóki się nie umyją; i wiele jest innych rzeczy, które im do zachowania są podane: umywania kubków i dzbanków i naczyń miedzianych i łóżek.5 I pytali go faryzeusze i doktorowie: Czemu uczniowie twoi nie postępują według podania starszych, ale jedzą chleb pospolitymi rękami?6 On zaś odpowiadając, rzekł im: Dobrze Izajasz o was obłudnikach prorokował, jak jest napisane: “Lud ten czci mię wargami, ale serce ich daleko jest ode mnie.7 Lecz próżno mnie czczą, ucząc nauk i przykazań ludzkich.”8 Albowiem opuściwszy przykazanie Boże, trzymacie się podania ludzkiego, umywania dzbanków i kubków; i wiele innych rzeczy tym podobnych czynicie.9 I mówił im: Całkiem udaremniacie przykazanie Boże, aby zachować podanie wasze.10 Mojżesz bowiem powiedział: “Czcij ojca twego i matkę twoją,” i “Kto by złorzeczył ojcu albo matce, niech śmiercią umrze.”11 A wy mówicie: Jeśliby człowiek rzekł ojcu albo matce: Korban (to znaczy dar), który jest ode mnie, tobie pomocny będzie;12 i nie pozwalacie mu nic więcej czynić dla ojca albo matki,13 niwecząc słowo Boże tym podaniem waszym, któreście przekazali; i wiele rzeczy tym podobnych czynicie. CO PLUGAWI CZŁOWIEKA.14 A przywoławszy znów rzesze, mówił im: Słuchajcie mnie wszyscy, a zrozumiejcie.15 Nie ma żadnej rzeczy zewnątrz człowieka, która by, wchodząc weń, splugawić go mogła; lecz rzeczy, które wychodzą z człowieka, te są, które plamią człowieka.16 Jeśli kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha.17 A gdy od rzeszy wszedł do domu, pytali go uczniowie jego o przypowieść.18 I rzekł im: Także i wy nierozumni jesteście? Nie rozumiecie, iż nic z tego co z zewnątrz wchodzi w człowieka, nie może go splamić,19 bo nie wchodzi w serce jego, ale w brzuch idzie, i do wychodu odchodzi, czyszcząc wszystkie potrawy?20 I powiadał, że co wychodzi z człowieka, to plami człowieka.21 Gdyż z wnętrza, z serca ludzkiego wychodzą myśli złe, cudzołóstwa, porubstwa, zabójstwa,22 kradzieże, łakomstwa, złości, zdrada, bezwstyd, złe spojrzenia, bluźnierstwa, pycha, głupota.23 Wszystko to złe z wewnątrz pochodzi i plami człowieka. UZDRAWIA CÓRKĘ CHANANEJKI.24 A stamtąd powstawszy, odszedł w granice Tyru i Sydonu. I wszedłszy w dom, nie chciał, aby to kto wiedział, lecz ukryć się nie mógł.25 Gdyż skoro tylko usłyszała o nim niewiasta, której córka miała ducha nieczystego, weszła i upadła do nóg jego.26 Była to niewiasta pogańska, rodem Syrofenicjanka. I prosiła go, aby wyrzucił czarta z jej córki.27 A on jej rzekł: Pozwól pierwej najeść się dzieciom; bo nie dobrze jest brać chleb dzieciom i rzucać psom.28 Lecz ona odpowiedziała i rzekła mu: I owszem Panie, bo i szczenięta jadają pod stołem z okruszyn dzieci.29 I rzekł jej: Dla tego słowa idź, wyszedł czart z córki twojej.30 A gdy odeszła do domu swego, znalazła dzieweczkę leżącą na łożu, i że czart wyszedł. UZDRAWIA GŁUCHONIEMEGO.31 A wyszedłszy znowu z granic Tyru, przyszedł przez Sydon do Morza Galilejskiego poprzez granice Dekapolu.32 I przywiedli mu głuchoniemego i prosili go, aby nań rękę włożył.33 A wziąwszy go na stronę od rzeszy, wpuścił palce swoje w uszy jego i splunąwszy, dotknął języka jego.34 A wejrzawszy w niebo, westchnął i rzekł mu: Effetha! to znaczy: Otwórz się.35 I wnet otworzyły się uszy jego i rozwiązały się więzy języka jego i mówił dobrze.36 I przykazał im, aby nikomu nie opowiadali. Ale im więcej on zakazywał, tym jeszcze więcej rozgłaszali,37 i tym bardziej dziwili się, mówiąc: Dobrze wszystko uczynił, i głuchym przywrócił słuch i niemym mowę.8 POWTÓRNIE CHLEB ROZMNAŻA.1 W owe dni znowu, gdy była wielka rzesza, a nie mieli co jeść, wezwawszy uczniów swoich, rzekł im:2 Ża1 mi ludu, bo oto już trzy dni trwają przy mnie, a nie mają co jeść.3 A jeśli ich puszczę głodnych do domów ich, ustaną w drodze; bo niektórzy z nich przyszli z daleka.4 I odpowiedzieli mu uczniowie jego: Skądże będzie mógł ich kto tu na pustyni nakarmić chlebem?5 I zapytał ich: Wiele chlebów macie? A oni rzekli: Siedem.6 I rozkazał rzeszy usiąść na ziemi. A wziąwszy siedem chlebów, dzięki czyniąc, łamał i dawał uczniom swoim, aby przed nich kładli; i kładli przed rzeszą.7 Mieli też i trochę rybek, i te pobłogosławił i kazał przed nimi położyć.8 I jedli i najedli się, i zebrali, co było ułomków, siedem koszów.9 A tych, co jedli, było około czterech tysięcy; i odprawił ich. PRZESTRZEGA PRZED KWASEM FARYZEJSKIM.10 I zaraz wsiadłszy do łodzi z uczniami swoimi, przybył w strony Dalmanuty.11 I wyszli faryzeusze i poczęli się z nim spierać, kusząc go, i domagali się od niego znaku z nieba.12 A westchnąwszy w duchu, rzekł: Czemu to plemię znaku szuka? Zaprawdę powiadam wam, nie będzie dany żaden znak temu plemieniu.13 A opuściwszy ich, wstąpił znowu w łódź i puścił się za morze.14 I zapomnieli wziąć chleba, i nie mieli z sobą tylko jeden chleb w łodzi.15 I przykazywał im, mówiąc: Baczcie i strzeżcie się kwasu faryzejskiego i kwasu Herodowego.16 I myśleli między sobą, mówiąc: że chleba nie mamy.17 Co poznawszy Jezus, rzekł im: Cóż myślicie, że chleba nie macie? Jeszcze nie poznajecie ani rozumiecie? Jeszczeż macie serce wasze zaślepione?18 Oczy mając, nie widzicie, i uszy mając, nie słyszycie? Ani nie pamiętacie,19 gdy pięć chlebów połamałem dla pięciu tysięcy, wieleście odnieśli koszów pełnych ułomków? Rzekli mu: Dwanaście.20 A gdy siedem chlebów dla czterech tysięcy, wieleście koszów ułomków zebrali? I rzekli mu: Siedem.21 I powiedział im: Jakże jeszcze nie rozumiecie? PRZYWRACA WZROK ŚLEPEMU.22 I przybyli do Betsaidy i przywiedli mu ślepego i prosili, aby się go dotknął.23 A ująwszy ślepego za rękę, wywiódł go poza wioskę; a plunąwszy na oczy jego, położywszy nań ręce swoje, spytał go, czy co widzi.24 A on spoglądając, rzekł: Widzę ludzi jako drzewa chodzących.25 Potem znowu położył ręce na oczy jego i począł widzieć i został uzdrowiony, tak że widział wszystko jasno.26 I odesłał go do domu jego, mówiąc: Idź do domu swego, a jeśli wejdziesz do wsi, nikomu nie mów. WYZNANIE PIOTRA.27 I wyszedł Jezus i uczniowie jego ku miasteczku Cezarei Filipa, a po drodze pytał uczniów swoich, mówiąc im: Kim powiadają mnie być ludzie?28 A oni mu odpowiedzieli, mówiąc: Janem Chrzcicielem, inni Eliaszem, a inni jakby jednym z proroków.29 Wtedy im rzekł: A wy kim mnie być powiadacie? A odpowiadając Piotr, rzekł mu: Tyś jest Chrystus.30 I zagroził im, aby o nim nikomu nie mówili.31 I począł ich nauczać, iż potrzeba, żeby Syn Człowieczy wiele cierpiał, i był wzgardzony od starszych i od przedniejszych kapłanów i od doktorów, i zabity, a po trzech dniach żeby zmartwychwstał.32 A mówił te słowa otwarcie. I wziąwszy go Piotr, począł go karcić.33 A on obróciwszy się i spojrzawszy na uczniów swoich, zgromił Piotra, mówiąc: Idź za mną, szatanie! bo nie rozumiesz tego, co jest Boże, ale co jest ludzkie. POLECA KRZYŻ.34 I zebrawszy rzeszę z uczniami swymi, rzekł im: Jeśli kto chce iść za mną, niech zaprze samego siebie, a weźmie krzyż swój i niech mię naśladuje.35 Albowiem kto by chciał zachować duszę swoją, straci ją, a kto by stracił duszę swoją dla mnie i dla ewangelii, zachowa ją.36 Cóż bowiem pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swojej szkodę poniósł?37 Albo co w zamian da człowiek za duszę swoją?38 Albowiem kto by się wstydził mnie i słów moich między plemieniem tym cudzołożnym i grzesznym, zawstydzi się go i Syn Człowieczy, gdy przyjdzie w chwale Ojca swego z aniołami świętymi.39 I mówił im: Zaprawdę powiadam wam, że są niektórzy z tych tu stojących, co nie zaznają śmierci aż ujrzą królestwo Boże przychodzące w mocy.9 PRZEMIENIENIE NA GÓRZE.

CS RU Brytjka King J. 9 PRZEMIENIENIE NA GÓRZE.1 cf. Tłum. Толк. I mówił im: Zaprawdę powiadam wam, że są niektórzy z tych tu stojących, co nie zaznają śmierci aż ujrzą królestwo Boże przychodzące w mocy.И сказал им: истинно говорю вам: есть некоторые из стоящих здесь, которые не вкусят смерти, как уже увидят Царствие Божие, пришедшее в силе. И# гlаше и5мъ: ґми1нь гlю вaмъ, ћкw сyть нёцыи t здЁ стоsщихъ, и5же не и4мутъ вкуси1ти смeрти, д0ндеже ви1дzтъ цrтвіе б9іе пришeдшее въ си1лэ. 9,1Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndελεγεν elegen
_{V-IAI-3S G5707}λέγωlegōto speakhe saidαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfunto themαμην amēn
_HEBἀμήνamēnamenVerilyλεγω legō
_{V-PAI-1S G5719}λέγωlegōto speakI sayυμιν umin
_P-2DPσύsuyouunto youοτι oti
_CONJὅτιhotithat/since, Thatεισιν eisin
_{V-PAI-3P G5719}εἰμίeimito be[to be]τινες tines
_X-NPMτιςtisonesomeωδε ōde
_ADVὧδεhōdeherehereτων tōn
_T-GPMὁhothe/this/who εστηκοτων estēkotōn
_{V-RAP-GPM G5761}ἵστημιhistēmito standof them that standοιτινες oitines
_R-NPMὅστιςhostiswho/which, whichου ou
_PRT-Nοὐounonotμη mē
_PRT-Nμήmēnotnotγευσωνται geusōntai
_{V-ADS-3P G5667}γεύωgeuōto tasteshallθανατου thanatou
_N-GSMθάνατοςthanatosdeathof deathεως eōs
_ADVἕωςheōsuntil, tillαν an
_PRTἄνanif, tillιδωσιν idōsin
_{V-2AAS-3P G5632}ὁράωhoraōto seethey have seenτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whothe kingdomβασιλειαν basileian
_N-ASFβασιλείαbasileiakingdomthe kingdomτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whoof Godθεου theou
_N-GSMθεόςtheosGodof Godεληλυθυιαν elēluthuian
_{V-2RAP-ASF G5756}ἔρχομαιerchomaito come/gocomeεν en
_PREPἐνenin/on/amongwithδυναμει dunamei
_N-DSFδύναμιςdunamispowerpower 2 cf. Tłum. Толк. A po sześciu dniach wziął Jezus Piotra i Jakuba i Jana, i zaprowadził ich na górę wysoką samych osobno, i przemienił się przed nimi.И, по прошествии дней шести, взял Иисус Петра, Иакова и Иоанна, и возвел на гору высокую особо их одних, и преобразился перед ними. (За?_л7и.) И# по шести2 днeхъ поsтъ ї}съ петрA и3 їaкwва и3 їwaнна, и3 возведE и5хъ на горY высокY њс0бь є3ди6ны: и3 преwбрази1сz пред8 ни1ми. 9,2Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndμετα meta
_PREPμετάmetawith/afterafterημερας ēmeras
_N-APFἡμέραhēmeradaydaysεξ ex
_A-NUIἕξhexsixsixπαραλαμβανει paralambanei
_{V-PAI-3S G5719}παραλαμβάνωparalambanōto taketakethο o
_T-NSMὁhothe/this/whoJesusιησους iēsous
_N-NSMἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesusτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoPeterπετρον petron
_N-ASMΠέτροςpetrosPeterPeterκαι kai
_CONJκαίkaiand, andτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoJamesιακωβον iakōbon
_N-ASMἸάκωβοςiakōbosJamesJamesκαι kai
_CONJκαίkaiand, andιωαννην iōannēn
_N-ASMἸωάννηςiōannēsJohnJohnκαι kai
_CONJκαίkaiand, andαναφερει anaferei
_{V-PAI-3S G5719}ἀναφέρωanaferōto carry upleadethαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemεις eis
_PREPεἰςeistowardintoορος oros
_N-ASNὄροςorosmountainanυψηλον upsēlon
_A-ASNὑψηλόςhupsēloshighhighκατ kat
_PREPκατάkataaccording tobyιδιαν idian
_A-ASFἴδιοςidiosone's own/privatethemselvesμονους monous
_A-APMμόνοςmonosaloneapartκαι kai
_CONJκαίkaiand: andμετεμορφωθη metemorfōthē
_{V-API-3S G5681}μεταμορφόωmetamorfoōto transformhe was transfiguredεμπροσθεν emprosthen
_PREPἔμπροσθενemprosthenbeforebeforeαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthem 3 cf. Tłum. Толк. A szaty jego stały się jaśniejące i bardzo białe jako śnieg, jakich pilśniarz na ziemi wybielić nie może.Одежды Его сделались блистающими, весьма белыми, как снег, как на земле белильщик не может выбелить. И# ри6зы є3гw2 бhша блещaщzсz, бэлы6 ѕэлw2 ћкw снёгъ, kцёхже не м0жетъ бэли1льникъ ўбэли1ти на земли2. 9,3Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndτα ta
_T-NPNὁhothe/this/whoraimentιματια imatia
_N-NPNἱμάτιονhimationclothingraimentαυτου autou
_P-GSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhisεγενετο egeneto
_{V-2ADI-3S G5633}γίνομαιginomaito bebecameστιλβοντα stilbonta
_{V-PAP-NPN G5723}στίλβωstilbōto dazzleshiningλευκα leuka
_A-NPNλευκόςleukoswhitewhiteλιαν lian
_ADVλίανliangreatly, exceedingοια oia
_R-APNοἷοςhoiossuch as; so asγναφευς gnafeus
_N-NSMγναφεύςgnafeusone who bleachesfullerεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstonτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whoearthγης gēs
_N-GSFγῆgēearthearthου ou
_PRT-Nοὐounonoδυναται dunatai
_{V-PNI-3S G5736}δύναμαιdunamaibe ablecanουτως outōs
_ADVοὕτω, οὕτωςhhoutō outōsthus(-ly)[thus(-ly)]λευκαναι leukanai
_{V-AAN G5658}λευκαίνωleukainōto bleachwhite them 4 cf. Tłum. Толк. I ukazał się Eliasz z Mojżeszem i rozmawiali z Jezusem.И явился им Илия с Моисеем; и беседовали с Иисусом. И# kви1сz и5мъ и3ліA съ мwmсeемъ: и3 бёста со ї}сомъ глагHлюща. 9,4Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndωφθη ōfthē
_{V-API-3S G5681}ὁράωhoraōto seethere appearedαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfunto themηλιας ēlias
_N-NSMἩλίαςhēliasElijahEliasσυν sun
_PREPσύνsunwithwithμωυσει mōusei
_N-DSMΜωϋσῆς, Μωσῆςmōusēs mōsēsMosesMosesκαι kai
_CONJκαίkaiand: andησαν ēsan
_{V-IAI-3P G5707}εἰμίeimito bethey wereσυλλαλουντες sullalountes
_{V-PAP-NPM G5723}συλλαλέωsullaleōto talk withtalkingτω tō
_T-DSMὁhothe/this/whowith Jesusιησου iēsou
_N-DSMἸησοῦςiēsousJesus/Joshuawith Jesus 5 cf. Tłum. Толк. A odpowiadając Piotr, rzekł Jezusowi: Rabbi! Dobrze nam tu być, i uczyńmy trzy przybytki, tobie jeden, a Mojżeszowi jeden i Eliaszowi jeden.При сем Петр сказал Иисусу: Равви! хорошо нам здесь быть; сделаем три кущи: Тебе одну, Моисею одну, и одну Илии. И# tвэщaвъ пeтръ глаг0ла ї}сови: раввJ, добро2 є4сть нaмъ здЁ бhти: и3 сотвори1мъ кр0вы три2, тебЁ є3ди1нъ, и3 мwmсeеви є3ди1нъ, и3 и3ліи2 є3ди1нъ. 9,5Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndαποκριθεις apokritheis
_{V-AOP-NSM G5679}ἀποκρίνωapokrinōto answeransweredο o
_T-NSMὁhothe/this/whoPeterπετρος petros
_N-NSMΠέτροςpetrosPeterPeterλεγει legei
_{V-PAI-3S G5719}λέγωlegōto speakand saidτω tō
_T-DSMὁhothe/this/whoto Jesusιησου iēsou
_N-DSMἸησοῦςiēsousJesus/Joshuato Jesusραββι rabbi
_HEBῥαββίrabbiRabbi, Masterκαλον kalon
_A-NSNκαλόςkalosgoodgoodεστιν estin
_{V-PAI-3S G5719}εἰμίeimito beto beημας ēmas
_P-1APἐγώegōI/wefor usωδε ōde
_ADVὧδεhōdeherehereειναι einai
_{V-PAN G5721}εἰμίeimito be, it isκαι kai
_CONJκαίkaiand: andποιησωμεν poiēsōmen
_{V-AAS-1P G5661}ποιέωpoieōto do/makelet us makeτρεις treis
_A-APFτρεῖς, τρίαtreis triathreethreeσκηνας skēnas
_N-APFσκηνήskēnētenttabernaclesσοι soi
_P-2DSσύsuyoufor theeμιαν mian
_A-ASFεἷςheisone; oneκαι kai
_CONJκαίkaiand, andμωυσει mōusei
_N-DSMΜωϋσῆς, Μωσῆςmōusēs mōsēsMosesfor Mosesμιαν mian
_A-ASFεἷςheisoneoneκαι kai
_CONJκαίkaiand, andηλια ēlia
_N-DSMἩλίαςhēliasElijahfor Eliasμιαν mian
_A-ASFεἷςheisoneone 6 cf. Tłum. Толк. Albowiem nie wiedział, co mówił; bo byli bojaźnią zdjęci.Ибо не знал, что сказать; потому что они были в страхе. Не вёдzше бо, что2 рещи2: бsху бо пристрaшни. 9,6Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVου ou
_PRT-Nοὐounonotγαρ gar
_CONJγάρgarforForηδει ēdei
_{V-2LAI-3S G5714}εἴδωeidōto knowhe wistτι ti
_I-ASNτίςtiswhich?whatαποκριθη apokrithē
_{V-AOS-3S G5680}ἀποκρίνωapokrinōto answer[to answer]εκφοβοι ekfoboi
_A-NPMἔκφοβοςekfobosterrifiedsore afraidγαρ gar
_CONJγάρgarfor; forεγενοντο egenonto
_{V-2ADI-3P G5633}γίνομαιginomaito be[to be] 7 cf. Tłum. Толк. I powstał obłok, który ich zasłonił, i przyszedł z obłoku głos mówiący: Ten jest Syn mój najmilszy, jego słuchajcie.И явилось облако, осеняющее их, и из облака исшел глас, глаголющий: Сей есть Сын Мой возлюбленный; Его слушайте. И# бhсть w4блакъ њсэнsz и5хъ: и3 пріи1де глaсъ и3з8 w4блака, гlz: сeй є4сть сн7ъ м0й возлю1бленный, тогw2 послyшайте. 9,7Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndεγενετο egeneto
_{V-2ADI-3S G5633}γίνομαιginomaito bethere wasνεφελη nefelē
_N-NSFνεφέληnefelēclouda cloudεπισκιαζουσα episkiazousa
_{V-PAP-NSF G5723}ἐπισκιάζωepiskiazōto overshadowthat overshadowedαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemκαι kai
_CONJκαίkaiand: andεγενετο egeneto
_{V-2ADI-3S G5633}γίνομαιginomaito be[to be]φωνη fōnē
_N-NSFφωνήfōnēvoice/sounda voiceεκ ek
_PREPἐκekof/fromout ofτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/who νεφελης nefelēs
_N-GSFνεφέληnefelēcloudthe cloudουτος outos
_D-NSMοὗτοςhoutosthis/he/she/it, Thisεστιν estin
_{V-PAI-3S G5719}εἰμίeimito beisο o
_T-NSMὁhothe/this/whothe cloudυιος uios
_N-NSMυἱόςhuiossonSonμου mou
_P-1GSἐγώegōI/wemyο o
_T-NSMὁhothe/this/whoSonαγαπητος agapētos
_A-NSMἀγαπητόςagapētosbelovedbelovedακουετε akouete
_{V-PAM-2P G5720}ἀκούωakouōto hear: hearαυτου autou
_P-GSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhim 8 cf. Tłum. Толк. I obejrzawszy się zaraz, nikogo więcej nie zobaczyli tylko samego Jezusa przy sobie.И, внезапно посмотрев вокруг, никого более с собою не видели, кроме одного Иисуса. И# внезaпу воззрёвше, ктомY никог0же ви1дэша, т0кмw ї}са є3ди1наго съ соб0ю. 9,8Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndεξαπινα exapina
_ADVἐξάπιναexapinasuddenlysuddenlyπεριβλεψαμενοι periblepsamenoi
_{V-AMP-NPM G5671}περιβλέπωperiblepōto look around, when they had looked round aboutουκετι ouketi
_ADV-Nοὐκέτιouketinot any moreany moreουδενα oudena
_A-ASM-Nοὐδείςoudeisno oneno manειδον eidon
_{V-2AAI-3P G5627}ὁράωhoraōto see, they sawμεθ meth
_PREPμετάmetawith/afterwithεαυτων eautōn
_F-3GPMἑαυτοῦheautoumy/your/him-selfthemselvesει ei
_CONDεἰeiif[if]μη mē
_PRT-Nμήmēnot[not]τον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoJesusιησουν iēsoun
_N-ASMἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesusμονον monon
_ADVμόνονmonononlyonly 9 cf. Tłum. Толк. A gdy zstępowali z góry, rozkazał im, aby nikomu nie opowiadali, co widzieli, dopóki Syn Człowieczy nie zmartwychwstanie.Когда же сходили они с горы, Он не велел никому рассказывать о том, что видели, доколе Сын Человеческий не воскреснет из мертвых. Сходsщымъ же и5мъ съ горы2, запрети2 и5мъ, да никомyже повёдzтъ, ±же ви1дэша, т0кмw є3гдA сн7ъ чlвёческій и3з8 мeртвыхъ воскrнетъ. 9,9Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiand[and]καταβαινοντων katabainontōn
_{V-PAP-GPM G5723}καταβαίνωkatabainōto come/go downasαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthey came downεκ ek
_PREPἐκekof/fromfromτου tou
_T-GSNὁhothe/this/whothe mountainορους orous
_N-GSNὄροςorosmountainthe mountainδιεστειλατο diesteilato
_{V-AMI-3S G5668}διαστέλλωdiastellōto give orders, he chargedαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemινα ina
_CONJἵναhinain order that/tothatμηδενι mēdeni
_A-DSM-Nμηδείςmēdeisnothingno manα a
_R-APNὅς, ἥhhos ēwhichwhat thingsειδον eidon
_{V-2AAI-3P G5627}ὁράωhoraōto seethey had seenδιηγησωνται diēgēsōntai
_{V-ADS-3P G5667}διηγέομαιdiēgeomaito relate fullythey should tellει ei
_CONDεἰeiif, tillμη mē
_PRT-Nμήmēnot, tillοταν otan
_CONJὅτανhotanwhen(-ever), tillο o
_T-NSMὁhothe/this/whothe Sonυιος uios
_N-NSMυἱόςhuiossonthe Sonτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whoof manανθρωπου anthrōpou
_N-GSMἄνθρωποςanthrōposa humanof manεκ ek
_PREPἐκekof/from[of/from]νεκρων nekrōn
_A-GPMνεκρόςnekrosdeadthe deadαναστη anastē
_{V-2AAS-3S G5632}ἀνίστημιanistēmito arisewere risen 10 cf. Tłum. Толк. I zachowali to zlecenie u siebie, pytając się między sobą, co by znaczyło: kiedy zmartwychwstanie? И они удержали это слово, спрашивая друг друга, что значит: воскреснуть из мертвых. (За?_л7f.) И# сл0во ўдержaша въ себЁ, стzзaющесz, что2 є4сть, є4же и3з8 мeртвыхъ воскrнути. 9,10Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndτον ton
_T-ASMὁhothe/this/who λογον logon
_N-ASMλόγοςlogoswordthat sayingεκρατησαν ekratēsan
_{V-AAI-3P G5656}κρατέωkrateōto grasp/seizethey keptπρος pros
_PREPπρόςprosto/withwithεαυτους eautous
_F-3APMἑαυτοῦheautoumy/your/him-selfthemselvesσυζητουντες suzētountes
_{V-PAP-NPM G5723}συζητέωsuzēteōto debate, questioning one with anotherτι ti
_I-NSNτίςtiswhich?whatεστιν estin
_{V-PAI-3S G5719}εἰμίeimito beshould meanτο to
_T-NSNὁhothe/this/whothat sayingεκ ek
_PREPἐκekof/fromfromνεκρων nekrōn
_A-GPMνεκρόςnekrosdeadthe deadαναστηναι anastēnai
_{V-2AAN G5629}ἀνίστημιanistēmito arisethe rising 11 cf. Tłum. Толк. I pytali go, mówiąc: Cóż tedy faryzeusze i doktorowie powiadają, że potrzeba, aby pierwej przyszedł Eliasz?И спросили Его: как же книжники говорят, что Илии надлежит прийти прежде? И# вопрошaху є3го2 глаг0люще: кaкw глаг0лютъ кни1жницы, ћкw и3ліи2 подобaетъ пріити2 прeжде; 9,11Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndεπηρωτων epērōtōn
_{V-IAI-3P G5707}ἐπερωτάωeperōtaōto questionthey askedαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimλεγοντες legontes
_{V-PAP-NPM G5723}λέγωlegōto speak, sayingοτι oti
_CONJὅτιhotithat/since, Whyλεγουσιν legousin
_{V-PAI-3P G5719}λέγωlegōto speaksayοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whothe scribesγραμματεις grammateis
_N-NPMγραμματεύςgrammateusscribethe scribesοτι oti
_CONJὅτιhotithat/sincethatηλιαν ēlian
_N-ASMἩλίαςhēliasElijahEliasδει dei
_{V-PAI-3S G5719}δεῖdeibe necessarymustελθειν elthein
_{V-2AAN G5629}ἔρχομαιerchomaito come/gocomeπρωτον prōton
_ADV-Sπρῶτονprōtonfirstfirst 12 cf. Tłum. Толк. A on odpowiadając, rzekł im: Gdy Eliasz wpierw przyjdzie, naprawi wszystko; ale jakże jest napisane o Synu Człowieczym, że wiele wycierpi i będzie wzgardzony?Он сказал им в ответ: правда, Илия должен прийти прежде и устроить всё; и Сыну Человеческому, как написано о Нем, надлежит много пострадать и быть уничижену. Џнъ же tвэщaвъ речE и5мъ: и3ліA ќбw пришeдъ прeжде, ўстр0итъ вс‰: и3 кaкw є4сть пи1сано њ сн7э чlвёчестэмъ, да мн0гw пострaждетъ и3 ўничижeнъ бyдетъ: 9,12Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
_T-NSMὁhothe/this/who δε de
_CONJδέdethenAndεφη efē
_{V-IAI-3S G5707}φημίfēmito say[to say]αυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemηλιας ēlias
_N-NSMἩλίαςhēliasElijahEliasμεν men
_PRTμένmenon the other handverilyελθων elthōn
_{V-2AAP-NSM G5631}ἔρχομαιerchomaito come/gocomethπρωτον prōton
_ADV-Sπρῶτονprōtonfirstfirstαποκατιστανει apokatistanei
_{V-PAI-3S G5719}ἀποκαθίστημιapokathistēmito restore, and restorethπαντα panta
_A-APNπᾶςpasallall thingsκαι kai
_CONJκαίkaiand; andπως pōs
_ADV-Iπωςpōshowhowγεγραπται gegraptai
_{V-RPI-3S G5769}γράφωgrafōto writeit is writtenεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstofτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whothe Sonυιον uion
_N-ASMυἱόςhuiossonthe Sonτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whoof manανθρωπου anthrōpou
_N-GSMἄνθρωποςanthrōposa humanof manινα ina
_CONJἵναhinain order that/to, thatπολλα polla
_A-APNπολύςpolusmuchmany thingsπαθη pathē
_{V-2AAS-3S G5632}πάσχωpaschōto sufferhe must sufferκαι kai
_CONJκαίkaiand, andεξουδενηθη exoudenēthē
_{V-APS-3S G5686}ἐξουδενόωexoudenoōbe rejectedbe set at nought 13 cf. Tłum. Толк. Ale powiadam wam, że i Eliasz przyszedł (i uczynili z nim, cokolwiek chcieli), jako o nim jest napisane.Но говорю вам, что и Илия пришел, и поступили с ним, как хотели, как написано о нем. но гlю вaмъ, ћкw и3 и3ліA пріи1де, и3 сотвори1ша є3мY, є3ли6ка хотёша, ћкоже є4сть пи1сано њ нeмъ. 9,13Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVαλλα alla
_CONJἀλλάallabutButλεγω legō
_{V-PAI-1S G5719}λέγωlegōto speakI sayυμιν umin
_P-2DPσύsuyouunto youοτι oti
_CONJὅτιhotithat/since, Thatκαι kai
_CONJκαίkaiandindeedηλιας ēlias
_N-NSMἩλίαςhēliasElijahEliasεληλυθεν elēluthen
_{V-2RAI-3S G5754}ἔρχομαιerchomaito come/goisκαι kai
_CONJκαίkaiand, andεποιησαν epoiēsan
_{V-AAI-3P G5656}ποιέωpoieōto do/makethey have doneαυτω autō
_P-DSMαὐτόςautoshe/she/it/selfunto himοσα osa
_K-APNὅσοςhososjust as/how muchwhatsoeverηθελον ēthelon
_{V-IAI-3P G5707}θέλωthelōto will/desirethey listedκαθως kathōs
_ADVκαθώςkathōsas/just as, asγεγραπται gegraptai
_{V-RPI-3S G5769}γράφωgrafōto writeit is writtenεπ ep
_PREPἐπίepiupon/to/againstofαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhim UZDROWIENIE OPĘTANEGO.14 cf. Tłum. Толк. A gdy przyszedł do swych uczniów, ujrzał wielką rzeszę około nich i doktorów spierających się z nimi.Придя к ученикам, увидел много народа около них и книжников, спорящих с ними. И# пришeдъ ко ўчн7кHмъ, ви1дэ нар0дъ мн0гъ њ ни1хъ и3 кни1жники стzзaющzсz съ ни1ми. 9,14Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndελθοντες elthontes
_{V-2AAP-NPM G5631}ἔρχομαιerchomaito come/gowhen he cameπρος pros
_PREPπρόςprosto/withtoτους tous
_T-APMὁhothe/this/whodisciplesμαθητας mathētas
_N-APMμαθητήςmathētēsdiscipledisciplesειδαν eidan
_{V-2AAI-3P G5627}ὁράωhoraōto see, he sawοχλον ochlon
_N-ASMὄχλοςochloscrowdaπολυν polun
_A-ASMπολύςpolusmuchgreatπερι peri
_PREPπερίperiaboutaboutαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemκαι kai
_CONJκαίkaiand, andγραμματεις grammateis
_N-APMγραμματεύςgrammateusscribethe scribesσυζητουντας suzētountas
_{V-PAP-APM G5723}συζητέωsuzēteōto debatequestioningπρος pros
_PREPπρόςprosto/with[to/with]αυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfwith them 15 cf. Tłum. Толк. I lud cały wnet ujrzawszy Jezusa, zdumiał się i zlękli się, a przybiegając, witali go.Тотчас, увидев Его, весь народ изумился, и, подбегая, приветствовали Его. И# ѓбіе вeсь нар0дъ ви1дэвъ є3го2 ўжасeсz, и3 прири1щуще цэловaху є3го2. 9,15Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndευθυς euthus
_ADVεὐθέωςeutheōsimmediatelystraightwayπας pas
_A-NSMπᾶςpasallallο o
_T-NSMὁhothe/this/whothe peopleοχλος ochlos
_N-NSMὄχλοςochloscrowdthe peopleιδοντες idontes
_{V-2AAP-NPM G5631}ὁράωhoraōto see, when they beheldαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimεξεθαμβηθησαν exethambēthēsan
_{V-API-3P G5681}ἐκθαμβέωekthambeōbe awe-struck, were greatly amazedκαι kai
_CONJκαίkaiand, andπροστρεχοντες prostrechontes
_{V-PAP-NPM G5723}προστρέχωprostrechōto hastenrunning toησπαζοντο ēspazonto
_{V-INI-3P G5711}ἀσπάζομαιaspazomaito pay respects tosalutedαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhim 16 cf. Tłum. Толк. I spytał ich: O co się spieracie między sobą?Он спросил книжников: о чем спорите с ними? И# вопроси2 кни1жники: что2 стzзaетесz къ себЁ; 9,16Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndεπηρωτησεν epērōtēsen
_{V-AAI-3S G5656}ἐπερωτάωeperōtaōto questionhe askedαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemτι ti
_I-ASNτίςtiswhich?Whatσυζητειτε suzēteite
_{V-PAI-2P G5719}συζητέωsuzēteōto debatequestion yeπρος pros
_PREPπρόςprosto/withwithαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/self[he/she/it/self] 17 cf. Tłum. Толк. A odpowiadając jeden z rzeszy, rzekł: Nauczycielu! Przywiodłem do ciebie syna mego, który ma ducha niemego.Один из народа сказал в ответ: Учитель! я привел к Тебе сына моего, одержимого духом немым: (За?_м7.) И# tвэщaвъ є3ди1нъ t нар0да речE: ўч™лю, привед0хъ сhна моего2 къ тебЁ, и3мyща дyха нёма: 9,17Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndαπεκριθη apekrithē
_{V-ADI-3S G5662}ἀποκρίνωapokrinōto answeransweredαυτω autō
_P-DSMαὐτόςautoshe/she/it/self[he/she/it/self]εις eis
_A-NSMεἷςheisoneoneεκ ek
_PREPἐκekof/fromofτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whothe multitudeοχλου ochlou
_N-GSMὄχλοςochloscrowdthe multitudeδιδασκαλε didaskale
_N-VSMδιδάσκαλοςdidaskalosteacher, Masterηνεγκα ēnenka
_{V-AAI-1S G5656}φέρωferōto bear/lead, I have broughtτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whosonυιον uion
_N-ASMυἱόςhuiossonsonμου mou
_P-1GSἐγώegōI/wemyπρος pros
_PREPπρόςprosto/withuntoσε se
_P-2ASσύsuyoutheeεχοντα echonta
_{V-PAP-ASM G5723}ἔχωechōto have/be, which hathπνευμα pneuma
_N-ASNπνεῦμαpneumaspirit/breathaαλαλον alalon
_A-ASNἄλαλοςalalosmutedumb 18 cf. Tłum. Толк. Który gdziekolwiek go napadnie, rzuca go o ziemię i pieni się i zgrzyta zębami i drętwieje; i mówiłem uczniom twym, aby go wyrzucili, a nie mogli.где ни схватывает его, повергает его на землю, и он испускает пену, и скрежещет зубами своими, и цепенеет. Говорил я ученикам Твоим, чтобы изгнали его, и они не могли. и3 и3дёже коли1ждо и4метъ є3го2, разбивaетъ є3го2, и3 пBны тещи1тъ, и3 скрежeщетъ зубы2 свои1ми, и3 њцэпенэвaетъ: и3 рёхъ ўчн7кHмъ твои6мъ, да и3зженyтъ є3го2, и3 не возмог0ша. 9,18Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndοπου opou
_ADVὅπουhopouwhere(-ever)wheresoeverεαν ean
_CONDἐάνeanif[if]αυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimκαταλαβη katalabē
_{V-2AAS-3S G5632}καταλαμβάνωkatalambanōto take/realizehe takethρησσει rēssei
_{V-PAI-3S G5719}ῥήγνυμιrēgnumito throw violently, he tearethαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimκαι kai
_CONJκαίkaiand: andαφριζει afrizei
_{V-PAI-3S G5719}ἀφρίζωafrizōto foamhe foamethκαι kai
_CONJκαίkaiand, andτριζει trizei
_{V-PAI-3S G5719}τρίζωtrizōto gnashgnashethτους tous
_T-APMὁhothe/this/whowithοδοντας odontas
_N-APMὀδούςodoustoothwithκαι kai
_CONJκαίkaiand, andξηραινεται xērainetai
_{V-PPI-3S G5743}ξηραίνωxērainōto drypineth awayκαι kai
_CONJκαίkaiand: andειπα eipa
_{V-2AAI-1S G5627}λέγωlegōto speakI spakeτοις tois
_T-DPMὁhothe/this/whotoμαθηταις mathētais
_N-DPMμαθητήςmathētēsdiscipletoσου sou
_P-2GSσύsuyouthyινα ina
_CONJἵναhinain order that/tothatαυτο auto
_P-ASNαὐτόςautoshe/she/it/selfhisεκβαλωσιν ekbalōsin
_{V-2AAS-3P G5632}ἐκβάλλωekballōto expelthey should castκαι kai
_CONJκαίkaiand; andουκ ouk
_PRT-Nοὐounonotισχυσαν ischusan
_{V-AAI-3P G5656}ἰσχύωischuōbe strongthey could 19 cf. Tłum. Толк. A on odpowiadając im, rzekł: O plemię niewierne! Dokądże wśród was będę? Dokądże was cierpieć będę? Przynieście go do mnie.Отвечая ему, Иисус сказал: о, род неверный! доколе буду с вами? доколе буду терпеть вас? Приведите его ко Мне. Џнъ же tвэщaвъ є3мY гlа: q, р0де невёренъ, док0лэ въ вaсъ бyду; док0лэ терплю1 вы; приведи1те є3го2 ко мнЁ. 9,19Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
_T-NSMὁhothe/this/who δε de
_CONJδέdethen, andαποκριθεις apokritheis
_{V-AOP-NSM G5679}ἀποκρίνωapokrinōto answerHe answerethαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimλεγει legei
_{V-PAI-3S G5719}λέγωlegōto speaksaithω ō
_INJὦōoh!Oγενεα genea
_N-VSFγενεάgeneagenerationgenerationαπιστος apistos
_A-VSFἄπιστοςapistosunbelievingfaithlessεως eōs
_ADVἕωςheōsuntil, how longποτε pote
_PRT-Iπότεpotewhen?, how longπρος pros
_PREPπρόςprosto/withwithυμας umas
_P-2APσύsuyouyouεσομαι esomai
_{V-FDI-1S G5695}εἰμίeimito beshall I beεως eōs
_ADVἕωςheōsuntil? how longποτε pote
_PRT-Iπότεpotewhen?? how longανεξομαι anexomai
_{V-FDI-1S G5695}ἀνέχωanechōto endureshall I sufferυμων umōn
_P-2GPσύsuyouyouφερετε ferete
_{V-PAM-2P G5720}φέρωferōto bear/lead? bringαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimπρος pros
_PREPπρόςprosto/withuntoμε me
_P-1ASἐγώegōI/weme 20 cf. Tłum. Толк. I przynieśli go. A gdy go ujrzał, natychn1iast duch zaczął go targać; a upadłszy na ziemię, tarzał się, pieniąc się.И привели его к Нему. Как скоро бесноватый увидел Его, дух сотряс его; он упал на землю и валялся, испуская пену. И# привед0ша є3го2 къ немY. И# ви1дэвъ є3го2, ѓбіе дyхъ стрzсE є3го2: и3 пaдъ на земли2, валsшесz, пBны тещS. 9,20Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndηνεγκαν ēnenkan
_{V-AAI-3P G5656}φέρωferōto bear/leadthey broughtαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimπρος pros
_PREPπρόςprosto/withuntoαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimκαι kai
_CONJκαίkaiand: andιδων idōn
_{V-2AAP-NSM G5631}ὁράωhoraōto seewhen he sawαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimτο to
_T-NSNὁhothe/this/whothe spiritπνευμα pneuma
_N-NSNπνεῦμαpneumaspirit/breaththe spiritευθυς euthus
_ADVεὐθέωςeutheōsimmediately, straightwayσυνεσπαραξεν sunesparaxen
_{V-AAI-3S G5656}συσπαράσσωsusparassōto convulse[to convulse]αυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimκαι kai
_CONJκαίkaiand; andπεσων pesōn
_{V-2AAP-NSM G5631}πίπτωpiptōto collapsehe fellεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstonτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whothe groundγης gēs
_N-GSFγῆgēearththe groundεκυλιετο ekulieto
_{V-IEI-3S G5709}κυλίωkuliōto wallow, and wallowedαφριζων afrizōn
_{V-PAP-NSM G5723}ἀφρίζωafrizōto foamfoaming 21 cf. Tłum. Толк. I spytał ojca jego: Od jak dawna to mu się przydarzyło? A on odpowiedział: Od dzieciństwa.И спросил Иисус отца его: как давно это сделалось с ним? Он сказал: с детства; И# вопроси2 nтцA є3гw2: коли1кw лётъ є4сть, tнeлэже сіE бhсть є3мY; Џнъ же речE: и3здётска: 9,21Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndεπηρωτησεν epērōtēsen
_{V-AAI-3S G5656}ἐπερωτάωeperōtaōto questionhe askedτον ton
_T-ASMὁhothe/this/who πατερα patera
_N-ASMπατήρpatērfatherfatherαυτου autou
_P-GSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhisποσος posos
_Q-NSMπόσοςpososhow much/manyHow longχρονος chronos
_N-NSMχρόνοςchronostimeagoεστιν estin
_{V-PAI-3S G5719}εἰμίeimito beis itως ōs
_ADVὡςhōswhich/howsinceτουτο touto
_D-NSNοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]γεγονεν gegonen
_{V-2RAI-3S G5754}γίνομαιginomaito becameαυτω autō
_P-DSMαὐτόςautoshe/she/it/selfunto himο o
_T-NSMὁhothe/this/whofatherδε de
_CONJδέdethen, Andειπεν eipen
_{V-2AAI-3S G5627}λέγωlegōto speakhe saidεκ ek
_PREPἐκekof/from[of/from]παιδιοθεν paidiothen
_ADVπαιδιόθενpaidiothenfrom childhood, Of a child 22 cf. Tłum. Толк. I często wrzucał go w ogień i w wodę, aby go zgubić; ale jeśli co możesz, ratuj nas, litując się nad nami.и многократно дух бросал его и в огонь и в воду, чтобы погубить его; но, если что можешь, сжалься над нами и помоги нам. и3 мн0гажды во џгнь ввeрже є3го2 и3 въ в0ды, да погуби1тъ є3го2: но ѓще что2 м0жеши, помози2 нaмъ, млcрдовавъ њ нaсъ. 9,22Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiand πολλακις pollakis
_ADVπολλάκιςpollakisoftenofttimesκαι kai
_CONJκαίkaiandAndεις eis
_PREPεἰςeistowardintoπυρ pur
_N-ASNπῦρpurfirethe fireαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimεβαλεν ebalen
_{V-2AAI-3S G5627}βάλλωballōto throwit hath castκαι kai
_CONJκαίkaiand, andεις eis
_PREPεἰςeistowardintoυδατα udata
_N-APNὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterthe watersινα ina
_CONJἵναhinain order that/to, toαπολεση apolesē
_{V-AAS-3S G5661}ἀπολλύωapolluōto destroydestroyαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimαλλ all
_CONJἀλλάallabut: butει ei
_CONDεἰeiififτι ti
_X-ASNτιςtisoneany thingδυνη dunē
_{V-PNI-2S G5736}δύναμαιdunamaibe ablethou canst doβοηθησον boēthēson
_{V-AAM-2S G5657}βοηθέωboētheōto help, and helpημιν ēmin
_P-1DPἐγώegōI/weusσπλαγχνισθεις splanchnistheis
_{V-AOP-NSM G5679}σπλαγχνίζωsplanchnizōto pity, have compassionεφ ef
_PREPἐπίepiupon/to/againstonημας ēmas
_P-1APἐγώegōI/weus 23 cf. Tłum. Толк. Jezus zaś rzekł mu: Jeśli możesz uwierzyć, wszystko możliwe jest wierzącemu.Иисус сказал ему: если сколько-нибудь можешь веровать, всё возможно верующему. Ї}съ же речE є3мY: є4же ѓще что2 м0жеши вёровати, вс‰ возмHжна вёрующему. 9,23Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
_T-NSMὁhothe/this/who δε de
_CONJδέdethen ιησους iēsous
_N-NSMἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesusειπεν eipen
_{V-2AAI-3S G5627}λέγωlegōto speaksaidαυτω autō
_P-DSMαὐτόςautoshe/she/it/selfunto himτο to
_T-NSNὁhothe/this/who ει ei
_CONDεἰeiifIfδυνη dunē
_{V-PNI-2S G5736}δύναμαιdunamaibe ablethou canstπαντα panta
_A-NPNπᾶςpasall, all thingsδυνατα dunata
_A-NPNδυνατόςdunatosablepossibleτω tō
_T-DSMὁhothe/this/who πιστευοντι pisteuonti
_{V-PAP-DSM G5723}πιστεύωpisteuōto trust (in)believe 24 cf. Tłum. Толк. I natychmiast ojciec chłopca zawoławszy, mówił ze łzami: Wierzę, Panie! Wspomóż niedowiarstwo moje.И тотчас отец отрока воскликнул со слезами: верую, Господи! помоги моему неверию. И# ѓбіе возопи1въ nтeцъ nтрочaте, со слезaми глаг0лаше: вёрую, гDи: помози2 моемY невёрію. 9,24Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVευθυς euthus
_ADVεὐθέωςeutheōsimmediatelystraightwayκραξας kraxas
_{V-AAP-NSM G5660}κράζωkrazōto crycried outο o
_T-NSMὁhothe/this/whothe fatherπατηρ patēr
_N-NSMπατήρpatērfatherthe fatherτου tou
_T-GSNὁhothe/this/whoof the childπαιδιου paidiou
_N-GSNπαιδίονpaidionchildof the childελεγεν elegen
_{V-IAI-3S G5707}λέγωlegōto speak, and saidπιστευω pisteuō
_{V-PAI-1S G5719}πιστεύωpisteuōto trust (in), I believeβοηθει boēthei
_{V-PAM-2S G5720}βοηθέωboētheōto help; help thouμου mou
_P-1GSἐγώegōI/wemineτη tē
_T-DSFὁhothe/this/whounbeliefαπιστια apistia
_N-DSFἀπιστίαapistiaunbeliefunbelief 25 cf. Tłum. Толк. A Jezus widząc, że się rzesza zbiega, nakazał duchowi nieczystemu, mówiąc mu: Głuchy i niemy duchu! Ja tobie rozkazuję, wyjdź z niego,i nie wchodź weń więcej.Иисус, видя, что сбегается народ, запретил духу нечистому, сказав ему: дух немой и глухой! Я повелеваю тебе, выйди из него и впредь не входи в него. Ви1дэвъ же ї}съ, ћкw сри1щетсz нар0дъ, запрети2 дyху нечи1стому, гlz є3мY: дyше нэмhй и3 глухjй, ѓзъ ти2 повелэвaю: и3зhди и3з8 негw2 и3 ктомY не вни1ди въ него2. 9,25Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVιδων idōn
_{V-2AAP-NSM G5631}ὁράωhoraōto seesawδε de
_CONJδέdethenWhenο o
_T-NSMὁhothe/this/who ιησους iēsous
_N-NSMἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesusοτι oti
_CONJὅτιhotithat/sincethatεπισυντρεχει episuntrechei
_{V-PAI-3S G5719}ἐπισυντρέχωepisuntrechōto run togethercame running togetherοχλος ochlos
_N-NSMὄχλοςochloscrowdthe peopleεπετιμησεν epetimēsen
_{V-AAI-3S G5656}ἐπιτιμάωepitimaōto rebuke, he rebukedτω tō
_T-DSNὁhothe/this/who πνευματι pneumati
_N-DSNπνεῦμαpneumaspirit/breaththeτω tō
_T-DSNὁhothe/this/whoJesusακαθαρτω akathartō
_A-DSNἀκάθαρτοςakathartosuncleanfoulλεγων legōn
_{V-PAP-NSM G5723}λέγωlegōto speak, sayingαυτω autō
_P-DSNαὐτόςautoshe/she/it/selfunto himτο to
_T-NSNὁhothe/this/whotheαλαλον alalon
_A-NSNἄλαλοςalalosmutedumbκαι kai
_CONJκαίkaiandandκωφον kōfon
_A-NSNκωφόςkōfosdeaf/mutedeafπνευμα pneuma
_N-NSNπνεῦμαpneumaspirit/breathspiritεγω egō
_P-1NSἐγώegōI/we, Iεπιτασσω epitassō
_{V-PAI-1S G5719}ἐπιτάσσωepitassōto commandchargeσοι soi
_P-2DSσύsuyoutheeεξελθε exelthe
_{V-2AAM-2S G5628}ἐξέρχομαιexerchomaito go out, come outεξ ex
_PREPἐκekof/fromofαυτου autou
_P-GSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimκαι kai
_CONJκαίkaiand, andμηκετι mēketi
_ADV-Nμηκέτιmēketinever againno moreεισελθης eiselthēs
_{V-2AAS-2S G5632}εἰσέρχομαιeiserchomaito enterenterεις eis
_PREPεἰςeistowardintoαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhim 26 cf. Tłum. Толк. A krzyknąwszy i bardzo go stargawszy, wyszedł z niego; i stał się jakby umarły, tak że wielu mówiło, że umarł.И, вскрикнув и сильно сотрясши его, вышел; и он сделался, как мертвый, так что многие говорили, что он умер. И# возопи1въ и3 мн0гw пружaвсz, и3зhде: и3 бhсть ћкw мeртвъ, ћкоже мнHзэмъ глаг0лати, ћкw ќмре. 9,26Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndκραξας kraxas
_{V-AAP-NSM G5660}κράζωkrazōto crycriedκαι kai
_CONJκαίkaiand, andπολλα polla
_A-NPNπολύςpolusmuchsoreσπαραξας sparaxas
_{V-AAP-NSM G5660}σπαράσσωsparassōto convulserentεξηλθεν exēlthen
_{V-2AAI-3S G5627}ἐξέρχομαιexerchomaito go out, and came outκαι kai
_CONJκαίkaiandof him: andεγενετο egeneto
_{V-2ADI-3S G5633}γίνομαιginomaito behe wasωσει ōsei
_ADVὡσείhōseilike/as/aboutasνεκρος nekros
_A-NSMνεκρόςnekrosdeadone deadωστε ōste
_CONJὥστεhōsteso; insomuch thatτους tous
_T-APMὁhothe/this/who[the/this/who]πολλους pollous
_A-APMπολύςpolusmuchmanyλεγειν legein
_{V-PAN G5721}λέγωlegōto speaksaidοτι oti
_CONJὅτιhotithat/sincesaidαπεθανεν apethanen
_{V-2AAI-3S G5627}ἀποθνήσκωapothnēskōto die, He is dead 27 cf. Tłum. Толк. Jezus zaś ująwszy go za rękę, podniósł go, i wstał.Но Иисус, взяв его за руку, поднял его; и он встал. Ї}съ же є4мь є3го2 за рyку, воздви1же є3го2: и3 востA. 9,27Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
_T-NSMὁhothe/this/who δε de
_CONJδέdethenButιησους iēsous
_N-NSMἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesusκρατησας kratēsas
_{V-AAP-NSM G5660}κρατέωkrateōto grasp/seizetookτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whoby the handχειρος cheiros
_N-GSFχείρcheirhandby the handαυτου autou
_P-GSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimηγειρεν ēgeiren
_{V-AAI-3S G5656}ἐγείρωegeirōto arise, and liftedαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimκαι kai
_CONJκαίkaiand; andανεστη anestē
_{V-2AAI-3S G5627}ἀνίστημιanistēmito arisehe arose 28 cf. Tłum. Толк. A gdy wszedł do domu, uczniowie jego spytali go na osobności: Czemuż my nie mogliśmy go wyrzucić?И как вошел Иисус в дом, ученики Его спрашивали Его наедине: почему мы не могли изгнать его? И# вшeдшу є3мY въ д0мъ, ўчн7цы2 є3гw2 вопрошaху є3го2 є3ди1наго: ћкw мы2 не возмог0хомъ и3згнaти є3го2; 9,28Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndεισελθοντος eiselthontos
_{V-2AAP-GSM G5631}εἰσέρχομαιeiserchomaito enterwhenαυτου autou
_P-GSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhe was comeεις eis
_PREPεἰςeistowardintoοικον oikon
_N-ASMοἶκοςoikoshousethe houseοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whodisciplesμαθηται mathētai
_N-NPMμαθητήςmathētēsdiscipledisciplesαυτου autou
_P-GSMαὐτόςautoshe/she/it/self, hisκατ kat
_PREPκατάkataaccording toprivatelyιδιαν idian
_A-ASFἴδιοςidiosone's own/privateprivatelyεπηρωτων epērōtōn
_{V-IAI-3P G5707}ἐπερωτάωeperōtaōto questionaskedαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimοτι oti
_CONJὅτιhotithat/since, Whyημεις ēmeis
_P-1NPἐγώegōI/weweουκ ouk
_PRT-Nοὐounonotηδυνηθημεν ēdunēthēmen
_{V-AOI-1P-ATT G5675}δύναμαιdunamaibe ablecouldεκβαλειν ekbalein
_{V-2AAN G5629}ἐκβάλλωekballōto expelcastαυτο auto
_P-ASNαὐτόςautoshe/she/it/selfhim 29 cf. Tłum. Толк. I rzekł im: Ten rodzaj żadnym sposobem wyjść nie może, tylko przez modlitwę i post.И сказал им: сей род не может выйти иначе, как от молитвы и поста. И# речE и5мъ: сeй р0дъ ничи1мже м0жетъ и3зhти, т0кмw моли1твою и3 пост0мъ. 9,29Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndειπεν eipen
_{V-2AAI-3S G5627}λέγωlegōto speakhe saidαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfunto themτουτο touto
_D-NSNοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]το to
_T-NSNὁhothe/this/whokindγενος genos
_N-NSNγένοςgenosfamilykindεν en
_PREPἐνenin/on/amongbyουδενι oudeni
_A-DSN-Nοὐδείςoudeisno onenothingδυναται dunatai
_{V-PNI-3S G5736}δύναμαιdunamaibe ablecanεξελθειν exelthein
_{V-2AAN G5629}ἐξέρχομαιexerchomaito go outcome forthει ei
_CONDεἰeiif, butμη mē
_PRT-Nμήmēnot, butεν en
_PREPἐνenin/on/amongbyπροσευχη proseuchē
_N-DSFπροσευχήproseuchēprayerprayer ZAPOWIEDŹ MĘKI.30 cf. Tłum. Толк. I Wyszedłszy stamtąd, przechodzili przez Galileę, a nie chciał, aby kto wiedział.Выйдя оттуда, проходили через Галилею; и Он не хотел, чтобы кто узнал. И# tтyду и3зшeдше, и3дsху сквозЁ галілeю: и3 не хотsше, да кто2 ўвёсть. 9,30Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκακειθεν kakeithen
_ADV-Kκἀκεῖθενkakeithenand from there[and from there]εξελθοντες exelthontes
_{V-2AAP-NPM G5631}ἐξέρχομαιexerchomaito go outthey departedεπορευοντο eporeuonto
_{V-INI-3P G5711}πορεύωporeuōto go[to go]δια dia
_PREPδιάdiathrough/because ofthroughτης tēs
_T-GSFὁhothe/this/whoGalileeγαλιλαιας galilaias
_N-GSFΓαλιλαίαgalilaiaGalileeGalileeκαι kai
_CONJκαίkaiandAndουκ ouk
_PRT-Nοὐounonotηθελεν ēthelen
_{V-IAI-3S G5707}θέλωthelōto will/desirehe wouldινα ina
_CONJἵναhinain order that/tothatτις tis
_X-NSMτιςtisoneany manγνοι gnoi
_{V-2AAS-3S G5632}γινώσκωginōskōto knowshould know 31 cf. Tłum. Толк. Uczył zaś uczniów swoich i mówił im, że Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzkie i zabiją go, a zabity, trzeciego dnia zmartwychwstanie.Ибо учил Своих учеников и говорил им, что Сын Человеческий предан будет в руки человеческие и убьют Его, и, по убиении, в третий день воскреснет. Ўчaше бо ўчн7ки2 сво‰ и3 гlаше и5мъ, ћкw сн7ъ чlвёческій прeданъ бyдетъ въ рyцэ человёчєстэ, и3 ўбію1тъ є3го2: и3 ўбіeнъ бhвъ, въ трeтій дeнь воскrнетъ. 9,31Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεδιδασκεν edidasken
_{V-IAI-3S G5707}διδάσκωdidaskōto teachhe taughtγαρ gar
_CONJγάρgarforForτους tous
_T-APMὁhothe/this/who μαθητας mathētas
_N-APMμαθητήςmathētēsdiscipledisciplesαυτου autou
_P-GSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhisκαι kai
_CONJκαίkaiand, andελεγεν elegen
_{V-IAI-3S G5707}λέγωlegōto speaksaidαυτοις] autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfunto themοτι oti
_CONJὅτιhotithat/since,ο o
_T-NSMὁhothe/this/whodisciplesυιος uios
_N-NSMυἱόςhuiossonThe Sonτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whoThe Sonανθρωπου anthrōpou
_N-GSMἄνθρωποςanthrōposa humanof manπαραδιδοται paradidotai
_{V-PPI-3S G5743}παραδίδωμιparadidōmito deliveris deliveredεις eis
_PREPεἰςeistowardintoχειρας cheiras
_N-APFχείρcheirhandthe handsανθρωπων anthrōpōn
_N-GPMἄνθρωποςanthrōposa humanof menκαι kai
_CONJκαίkaiand, andαποκτενουσιν apoktenousin
_{V-FAI-3P G5692}ἀποκτείνωapokteinōto killthey shall killαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimκαι kai
_CONJκαίkaiand; andαποκτανθεις apoktantheis
_{V-APP-NSM G5685}ἀποκτείνωapokteinōto killafter that he is killedμετα meta
_PREPμετάmetawith/after[with/after]τρεις treis
_A-APFτρεῖς, τρίαtreis triathree[three]ημερας ēmeras
_N-APFἡμέραhēmeradaytheαναστησεται anastēsetai
_{V-FMI-3S G5698}ἀνίστημιanistēmito arise, he shall rise 32 cf. Tłum. Толк. Lecz oni nie rozumieli tego słowa, a bali się go pytać.Но они не разумели сих слов, а спросить Его боялись. Nни1 же не разумэвaху гlг0ла и3 боsхусz є3го2 вопроси1ти. 9,32Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whotheyδε de
_CONJδέdethenButηγνοουν ēgnooun
_{V-IAI-3P G5707}ἀγνοέωagnoeōbe ignorantunderstood notτο to
_T-ASNὁhothe/this/whothat sayingρημα rēma
_N-ASNῥῆμαrēmawordthat sayingκαι kai
_CONJκαίkaiand, andεφοβουντο efobounto
_{V-INI-3P G5711}φοβέωfobeōto fearwere afraidαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimεπερωτησαι eperōtēsai
_{V-AAN G5658}ἐπερωτάωeperōtaōto questionto ask ZALECENIE POKORY.33 cf. Tłum. Толк. I przyszedł do Kafarnaum. A gdy byli w domu, spytał ich: O czym rozmawialiście w drodze? Пришел в Капернаум; и когда был в доме, спросил их: о чем дорогою вы рассуждали между собою? (За?_м7а.) И# пріи1де въ капернаyмъ: и3 въ домY бhвъ, вопрошaше и5хъ: что2 на пути2 въ себЁ помышлsсте; 9,33Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndηλθον ēlthon
_{V-2AAI-3P G5627}ἔρχομαιerchomaito come/gohe cameεις eis
_PREPεἰςeistowardtoκαφαρναουμ kafarnaoum
_N-PRIΚαπερναούμkapernaoumCapernaumCapernaumκαι kai
_CONJκαίkaiand: andεν en
_PREPἐνenin/on/amonginτη tē
_T-DSFὁhothe/this/whothe houseοικια oikia
_N-DSFοἰκίαoikiahousethe houseγενομενος genomenos
_{V-2ADP-NSM G5637}γίνομαιginomaito bebeingεπηρωτα epērōta
_{V-IAI-3S G5707}ἐπερωτάωeperōtaōto questionhe askedαυτους autous
_P-APMαὐτόςautoshe/she/it/selfthemτι ti
_I-ASNτίςtiswhich?What was it thatεν en
_PREPἐνenin/on/amongbyτη tē
_T-DSFὁhothe/this/whothe wayοδω odō
_N-DSFὁδόςhodosroadthe wayδιελογιζεσθε dielogizesthe
_{V-INI-2P G5711}διαλογίζομαιdialogizomaito reasonye disputed 34 cf. Tłum. Толк. Lecz oni milczeli; albowiem w drodze spierali się między sobą, kto by z nich był większy.Они молчали; потому что дорогою рассуждали между собою, кто больше. Nни1 же молчaху: дрyгъ ко дрyгу бо стzзaшасz на пути2, кто2 (є4сть) б0лій. 9,34Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοι oi
_T-NPMὁhothe/this/whotheyδε de
_CONJδέdethenButεσιωπων esiōpōn
_{V-IAI-3P G5707}σιωπάωsiōpaōbe quietheld their peaceπρος pros
_PREPπρόςprosto/withamongαλληλους allēlous
_C-APMἀλλήλωνallēlōnone anotherthemselvesγαρ gar
_CONJγάρgarfor: forδιελεχθησαν dielechthēsan
_{V-AOI-3P G5675}διαλέγωdialegōto disputethey had disputedεν en
_PREPἐνenin/on/amongbyτη tē
_T-DSFὁhothe/this/whothe wayοδω odō
_N-DSFὁδόςhodosroadthe wayτις tis
_I-NSMτίςtiswhich?, whoμειζων meizōn
_A-NSM-Cμέγαςmegasgreatthe greatest 35 cf. Tłum. Толк. A usiadłszy, wezwał dwunastu i rzekł im: Jeśli kto chce być pierwszy, będzie ze wszystkich ostatni i sługą wszystkich.И, сев, призвал двенадцать и сказал им: кто хочет быть первым, будь из всех последним и всем слугою. И# сёдъ пригласи2 nбанaдесzте и3 гlа и5мъ: ѓще кто2 х0щетъ стaрэй бhти, да бyдетъ всёхъ мeньшій и3 всёмъ слугA. 9,35Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndκαθισας kathisas
_{V-AAP-NSM G5660}καθίζωkathizōto seathe sat downεφωνησεν efōnēsen
_{V-AAI-3S G5656}φωνέωfōneōto call, and calledτους tous
_T-APMὁhothe/this/who δωδεκα dōdeka
_A-NUIδώδεκαdōdekatwelvethe twelveκαι kai
_CONJκαίkaiand, andλεγει legei
_{V-PAI-3S G5719}λέγωlegōto speaksaithαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfunto themει ei
_CONDεἰeiifIfτις tis
_X-NSMτιςtisoneany manθελει thelei
_{V-PAI-3S G5719}θέλωthelōto will/desiredesireπρωτος prōtos
_A-NSM-Sπρῶτοςprōtosfirstfirstειναι einai
_{V-PAN G5721}εἰμίeimito beto beεσται estai
_{V-FDI-3S G5695}εἰμίeimito be, shall beπαντων pantōn
_A-GPMπᾶςpasallof allεσχατος eschatos
_A-NSM-Sἔσχατοςeschatoslast/leastlastκαι kai
_CONJκαίkaiand, andπαντων pantōn
_A-GPMπᾶςpasallof allδιακονος diakonos
_N-NSMδιάκονοςdiakonosservantservant 36 cf. Tłum. Толк. I wziąwszy dziecię, postawił je wpośród nich i objąwszy je, rzekł im: И, взяв дитя, поставил его посреди них и, обняв его, сказал им: И# пріи1мь nтрочA, постaви є5 посредЁ и4хъ: и3 њб8eмь є5, речE и5мъ: 9,36Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndλαβων labōn
_{V-2AAP-NSM G5631}λαμβάνωlambanōto takehe tookπαιδιον paidion
_N-ASNπαιδίονpaidionchilda childεστησεν estēsen
_{V-AAI-3S G5656}ἵστημιhistēmito stand, and setαυτο auto
_P-ASNαὐτόςautoshe/she/it/selfhimεν en
_PREPἐνenin/on/amonginμεσω mesō
_A-DSNμέσοςmesosmidstthe midstαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selfof themκαι kai
_CONJκαίkaiand: andεναγκαλισαμενος enankalisamenos
_{V-ADP-NSM G5666}ἐναγκαλίζομαιenankalizomaito embracewhen he had takenαυτο auto
_P-ASNαὐτόςautoshe/she/it/selfhimειπεν eipen
_{V-2AAI-3S G5627}λέγωlegōto speak, he saidαυτοις autois
_P-DPMαὐτόςautoshe/she/it/selfunto them 37 cf. Tłum. Толк. Ktokolwiek przyjmie jedno z takich dziatek w imię moje, mnie przyjmuje, a ktokolwiek mnie przyjmuje, nie mnie przyjmuje, ale tego, który mnie posłał.кто примет одно из таких детей во имя Мое, тот принимает Меня; а кто Меня примет, тот не Меня принимает, но Пославшего Меня. и4же ѓще є3ди1но таковhхъ nтрочaтъ пріи1метъ во и4мz моE, менE пріeмлетъ: и3 и4же менE пріeмлетъ, не менE пріeмлетъ, но послaвшаго мS. 9,37Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVος os
_R-NSMὅς, ἥhhos ēwhichWhosoeverαν an
_PRTἄνanif[if]εν] en
_A-ASNεἷςheisoneoneτων tōn
_T-GPNὁhothe/this/who τοιουτων toioutōn
_D-GPNτοιοῦτοςtoioutossuch as thisof suchπαιδιων paidiōn
_N-GPNπαιδίονpaidionchildchildrenδεξηται dexētai
_{V-ADS-3S G5667}δέχομαιdechomaito receiveshall receiveεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstinτω tō
_T-DSNὁhothe/this/who ονοματι onomati
_N-DSNὄνομαonomanamenameμου mou
_P-1GSἐγώegōI/wemeεμε eme
_P-1ASἐγώegōI/wemeδεχεται dechetai
_{V-PNI-3S G5736}δέχομαιdechomaito receive, receivethκαι kai
_CONJκαίkaiand: andος os
_R-NSMὅς, ἥhhos ēwhichwhosoeverαν an
_PRTἄνanif[if]εμε eme
_P-1ASἐγώegōI/wemeδεχηται dechētai
_{V-PNS-3S G5741}δέχομαιdechomaito receiveshall receiveουκ ouk
_PRT-Nοὐounonotεμε eme
_P-1ASἐγώegōI/wemeδεχεται dechetai
_{V-PNI-3S G5736}δέχομαιdechomaito receive, receivethαλλα alla
_CONJἀλλάallabut, butτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whonameαποστειλαντα aposteilanta
_{V-AAP-ASM G5660}ἀποστέλλωapostellōto sendhim that sentμε me
_P-1ASἐγώegōI/wemy DOBRE CZYNY W IMIĘ JEZUSA.38 cf. Tłum. Толк. Odpowiedział mu Jan, mówiąc: Nauczycielu! Widzieliśmy jednego, który nie chodzi z nami, wyrzucającego czarty w imię twoje i zakazaliśmy mu.При сем Иоанн сказал: Учитель! мы видели человека, который именем Твоим изгоняет бесов, а не ходит за нами; и запретили ему, потому что не ходит за нами. TвэщA є3мY їwaннъ, глаг0лz: ўч™лю, ви1дэхомъ нёкоего и4менемъ твои1мъ и3згонsща бёсы, и4же не х0дитъ по нaсъ: и3 возбрани1хомъ є3мY, ћкw не послёдуетъ нaмъ. 9,38Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVεφη efē
_{V-IAI-3S G5707}φημίfēmito say[to say]αυτω autō
_P-DSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimο o
_T-NSMὁhothe/this/whoJohnιωαννης iōannēs
_N-NSMἸωάννηςiōannēsJohnJohnδιδασκαλε didaskale
_N-VSMδιδάσκαλοςdidaskalosteacher, Masterειδαμεν eidamen
_{V-2AAI-1P G5627}ὁράωhoraōto see, we sawτινα tina
_X-ASMτιςtisoneoneεν en
_PREPἐνenin/on/among[in/on/among]τω tō
_T-DSNὁhothe/this/whoinονοματι onomati
_N-DSNὄνομαonomanameinσου sou
_P-2GSσύsuyouthyεκβαλλοντα ekballonta
_{V-PAP-ASM G5723}ἐκβάλλωekballōto expelcasting outδαιμονια daimonia
_N-APNδαιμόνιονdaimoniondemondevilsκαι kai
_CONJκαίkaiand: andεκωλυομεν ekōluomen
_{V-IAI-1P G5707}κωλύωkōluōto preventwe forbadαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimοτι oti
_CONJὅτιhotithat/since, becauseουκ ouk
_PRT-Nοὐounonotηκολουθει ēkolouthei
_{V-IAI-3S G5707}ἀκολουθέωakoloutheōto followfollowethημιν ēmin
_P-1DPἐγώegōI/weus 39 cf. Tłum. Толк. A Jezus rzekł: Nie zakazujcie mu, albowiem nikt, co by czynił cuda w imię moje, nie będzie mógł prędko źle mówić o mnie.Иисус сказал: не запрещайте ему, ибо никто, сотворивший чудо именем Моим, не может вскоре злословить Меня. Ї}съ же речE: не брани1те є3мY: никт0же бо є4сть, и4же сотвори1тъ си1лу њ и4мени моeмъ, и3 возм0жетъ вск0рэ ѕлосл0вити мS. 9,39Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVο o
_T-NSMὁhothe/this/who δε de
_CONJδέdethenButιησους iēsous
_N-NSMἸησοῦςiēsousJesus/JoshuaJesusειπεν eipen
_{V-2AAI-3S G5627}λέγωlegōto speaksaidμη mē
_PRT-Nμήmēnotnotκωλυετε kōluete
_{V-PAM-2P G5720}κωλύωkōluōto preventForbidαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfhimουδεις oudeis
_A-NSM-Nοὐδείςoudeisno oneno manγαρ gar
_CONJγάρgarfor: forεστιν estin
_{V-PAI-3S G5719}εἰμίeimito bethere isος os
_R-NSMὅς, ἥhhos ēwhichwhichποιησει poiēsei
_{V-FAI-3S G5692}ποιέωpoieōto do/makeshall doδυναμιν dunamin
_N-ASFδύναμιςdunamispowera miracleεπι epi
_PREPἐπίepiupon/to/againstinτω tō
_T-DSNὁhothe/this/whonameονοματι onomati
_N-DSNὄνομαonomanamenameμου mou
_P-1GSἐγώegōI/weof meκαι kai
_CONJκαίkaiand, thatδυνησεται dunēsetai
_{V-FDI-3S G5695}δύναμαιdunamaibe ablecanταχυ tachu
_ADVταχύtachuquicklylightlyκακολογησαι kakologēsai
_{V-AAN G5658}κακολογέωkakologeōto curse/revilespeak evilμε me
_P-1ASἐγώegōI/wemy 40 cf. Tłum. Толк. Kto bowiem nie jest przeciwko wam, za wami jest.Ибо кто не против вас, тот за вас. И$же бо нёсть на вы2, по вaсъ є4сть. 9,40Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVος os
_R-NSMὅς, ἥhhos ēwhichhe thatγαρ gar
_CONJγάρgarforForουκ ouk
_PRT-Nοὐounonotεστιν estin
_{V-PAI-3S G5719}εἰμίeimito beisκαθ kath
_PREPκατάkataaccording toagainstημων ēmōn
_P-1GPἐγώegōI/we[I/we]υπερ uper
_PREPὑπέρhuperabove/foronημων ēmōn
_P-1GPἐγώegōI/we[I/we]εστιν estin
_{V-PAI-3S G5719}εἰμίeimito beis 41 cf. Tłum. Толк. Albowiem ktokolwiek da wam kubek wody do picia w imię moje, dlatego żeście Chrystusowi, zaprawdę powiadam wam, nie utraci zapłaty swojej.И кто напоит вас чашею воды во имя Мое, потому что вы Христовы, истинно говорю вам, не потеряет награды своей. И$же бо ѓще напои1тъ вы2 чaшею воды2 во и4мz моE, ћкw хrтHвы є3стE, ґми1нь гlю вaмъ, не погуби1тъ мзды2 своеS. 9,41Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVος os
_R-NSMὅς, ἥhhos ēwhichwhosoeverγαρ gar
_CONJγάρgarforForαν an
_PRTἄνanifwhosoeverποτιση potisē
_{V-AAS-3S G5661}ποτίζωpotizōto watershall giveυμας umas
_P-2APσύsuyouunto youποτηριον potērion
_N-ASNποτήριονpotērioncupa cupυδατος udatos
_N-GSNὕδωρ, ὕδατοςhhudōr udatoswaterof waterεν en
_PREPἐνenin/on/amonginονοματι onomati
_N-DSNὄνομαonomanamenameοτι oti
_CONJὅτιhotithat/since, becauseχριστου christou
_N-GSMΧριστόςchristosChristto Christεστε este
_{V-PAI-2P G5719}εἰμίeimito beye belongαμην amēn
_HEBἀμήνamēnamen, verilyλεγω legō
_{V-PAI-1S G5719}λέγωlegōto speakI sayυμιν umin
_P-2DPσύsuyouyouοτι oti
_CONJὅτιhotithat/since[that/since]ου ou
_PRT-Nοὐounonotμη mē
_PRT-Nμήmēnotnotαπολεση apolesē
_{V-AAS-3S G5661}ἀπολλύωapolluōto destroy, he shallτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whonameμισθον misthon
_N-ASMμισθόςmisthoswagerewardαυτου autou
_P-GSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhis POTĘPIENIE ZGORSZENIA.42 cf. Tłum. Толк. A ktokolwiek zgorszyłby jednego z tych maluczkich, wierzących we mnie, lepiej by mu było, żeby mu uwiązano kamień młyński u szyi jego i wrzucono go w morze.А кто соблазнит одного из малых сих, верующих в Меня, тому лучше было бы, если бы повесили ему жерновный камень на шею и бросили его в море. (За?_м7в.) И# и4же ѓще соблазни1тъ є3ди1наго t мaлыхъ си1хъ вёрующихъ въ мS, д0брэе є4сть є3мY пaче, ѓще њблэжи1тъ кaмень жeрновный њ вhи є3гw2, и3 ввeрженъ бyдетъ въ м0ре. 9,42Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndος os
_R-NSMὅς, ἥhhos ēwhichwhosoeverαν an
_PRTἄνanifwhosoeverσκανδαλιση skandalisē
_{V-AAS-3S G5661}σκανδαλίζωskandalizōto cause to stumbleshall offendενα ena
_A-ASMεἷςheisoneoneτων tōn
_T-GPMὁhothe/this/who μικρων mikrōn
_A-GPMμικρόςmikrossmalllittleτουτων toutōn
_D-GPMοὗτοςhoutosthis/he/she/it[this/he/she/it]των tōn
_T-GPMὁhothe/this/who πιστευοντων pisteuontōn
_{V-PAP-GPM G5723}πιστεύωpisteuōto trust (in)ofκαλον kalon
_A-NSNκαλόςkalosgoodbetterεστιν estin
_{V-PAI-3S G5719}εἰμίeimito be, it isαυτω autō
_P-DSMαὐτόςautoshe/she/it/selffor himμαλλον mallon
_ADVμᾶλλονmallonmorebetterει ei
_CONDεἰeiifthatπερικειται perikeitai
_{V-PNI-3S G5736}περίκειμαιperikeimaito surroundwere hangedμυλος mulos
_N-NSMμύλοςmulosmillstone[millstone]ονικος onikos
_A-NSMὀνικόςonikoshuge millstone[huge millstone]περι peri
_PREPπερίperiaboutaboutτον ton
_T-ASMὁhothe/this/whoneckτραχηλον trachēlon
_N-ASMτράχηλοςtrachēlosneckneckαυτου autou
_P-GSMαὐτόςautoshe/she/it/selfhisκαι kai
_CONJκαίkaiand, andβεβληται beblētai
_{V-RPI-3S G5769}βάλλωballōto throwhe were castεις eis
_PREPεἰςeistowardinτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whothe seaθαλασσαν thalassan
_N-ASFθάλασσαthalassaseathe sea 43 cf. Tłum. Толк. A jeśliby ręka twoja gorszyła cię, odetnij ją; lepiej ci jest wejść do życia ułomnym, niż mając obie ręce, iść do piekła w ogień nieugaszony,И если соблазняет тебя рука твоя, отсеки ее: лучше тебе увечному войти в жизнь, нежели с двумя руками идти в геенну, в огонь неугасимый, И# ѓще соблажнsетъ тS рукA твоS, tсэцы2 ю5: д0брэе ти2 є4сть бёднику въ жив0тъ вни1ти, нeже џбэ рyцэ и3мyщу вни1ти въ геeнну, во џгнь неугасaющій, 9,43Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAnd if thy hand offend thee, cut it off: it is better for thee to enter into life maimed, than having two hands to go into hell, into the fire that never shall be quenched:εαν ean
_CONDἐάνeanif σκανδαλιση skandalisē
_{V-AAS-3S G5661}σκανδαλίζωskandalizōto cause to stumble σε se
_P-2ASσύsuyou[you]η ē
_T-NSFὁhothe/this/who χειρ cheir
_N-NSFχείρcheirhand σου sou
_P-2GSσύsuyou[you]αποκοψον apokopson
_{V-AAM-2S G5657}ἀποκόπτωapokoptōto cut off αυτην autēn
_P-ASFαὐτόςautoshe/she/it/self καλον kalon
_A-NSNκαλόςkalosgood εστιν estin
_{V-PAI-3S G5719}εἰμίeimito be[to be]σε se
_P-2ASσύsuyou[you]κυλλον kullon
_A-ASMκυλλόςkulloscrippled εισελθειν eiselthein
_{V-2AAN G5629}εἰσέρχομαιeiserchomaito enter εις eis
_PREPεἰςeistoward την tēn
_T-ASFὁhothe/this/who ζωην zōēn
_N-ASFζωήzōēlife η ē
_PRTἤēor τας tas
_T-APFὁhothe/this/who δυο duo
_A-NUIδύοduotwo χειρας cheiras
_N-APFχείρcheirhand εχοντα echonta
_{V-PAP-ASM G5723}ἔχωechōto have/be απελθειν apelthein
_{V-2AAN G5629}ἀπέρχομαιaperchomaito go away εις eis
_PREPεἰςeistoward την tēn
_T-ASFὁhothe/this/who γεενναν geennan
_N-ASFγέενναgeennaGehenna εις eis
_PREPεἰςeistoward το to
_T-ASNὁhothe/this/who πυρ pur
_N-ASNπῦρpurfire το to
_T-ASNὁhothe/this/who ασβεστον asbeston
_A-ASNἄσβεστοςasbestosunquenchable 44 cf. Tłum. Толк. gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie.где червь их не умирает и огонь не угасает. и3дёже чeрвь и4хъ не ўмирaетъ, и3 џгнь не ўгасaетъ. 9,45Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndεαν ean
_CONDἐάνeanififο o
_T-NSMὁhothe/this/who πους pous
_N-NSMπούςpousfootfootσου sou
_P-2GSσύsuyoutheeσκανδαλιζη skandalizē
_{V-PAS-3S G5725}σκανδαλίζωskandalizōto cause to stumbleoffendσε se
_P-2ASσύsuyoufor theeαποκοψον apokopson
_{V-AAM-2S G5657}ἀποκόπτωapokoptōto cut off, cutαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfitκαλον kalon
_A-NSNκαλόςkalosgoodbetterεστιν estin
_{V-PAI-3S G5719}εἰμίeimito be: it isσε se
_P-2ASσύsuyouthyεισελθειν eiselthein
_{V-2AAN G5629}εἰσέρχομαιeiserchomaito enterto enterεις eis
_PREPεἰςeistowardintoτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/who ζωην zōēn
_N-ASFζωήzōēlifelifeχωλον chōlon
_A-ASMχωλόςchōloslamehaltη ē
_PRTἤēor, thanτους tous
_T-APMὁhothe/this/whofootδυο duo
_A-NUIδύοduotwotwoποδας podas
_N-APMπούςpousfootfeetεχοντα echonta
_{V-PAP-ASM G5723}ἔχωechōto have/behavingβληθηναι blēthēnai
_{V-APN G5683}βάλλωballōto throwto be castεις eis
_PREPεἰςeistowardintoτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/wholifeγεενναν geennan
_N-ASFγέενναgeennaGehennahell 45 cf. Tłum. Толк. I jeśli noga twoja gorszy cię, utnij ją; lepiej ci jest wejść chromym do życia wiecznego, niż mając obie nogi, być wrzuconym do piekła ognia nieugaszonego,И если нога твоя соблазняет тебя, отсеки ее: лучше тебе войти в жизнь хромому, нежели с двумя ногами быть ввержену в геенну, в огонь неугасимый, И# ѓще ногA твоS соблажнsетъ тS, tсэцы2 ю5: д0брэе ти2 є4сть вни1ти въ жив0тъ хр0му, нeже двЁ н0зэ и3мyщу ввeржену бhти въ геeнну, во џгнь неугасaющій, 9,47Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαι kai
_CONJκαίkaiandAndεαν ean
_CONDἐάνeanififο o
_T-NSMὁhothe/this/whoeyeοφθαλμος ofthalmos
_N-NSMὀφθαλμόςofthalmoseyeeyeσου sou
_P-2GSσύsuyoutheeσκανδαλιζη skandalizē
_{V-PAS-3S G5725}σκανδαλίζωskandalizōto cause to stumbleoffendσε se
_P-2ASσύsuyoufor theeεκβαλε ekbale
_{V-2AAM-2S G5628}ἐκβάλλωekballōto expel, pluckαυτον auton
_P-ASMαὐτόςautoshe/she/it/selfitκαλον kalon
_A-NSNκαλόςkalosgoodbetterσε se
_P-2ASσύsuyouthineεστιν estin
_{V-PAI-3S G5719}εἰμίeimito be: it isμονοφθαλμον monofthalmon
_A-ASMμονόφθαλμοςmonofthalmosone-eyedwith one eyeεισελθειν eiselthein
_{V-2AAN G5629}εἰσέρχομαιeiserchomaito enterto enterεις eis
_PREPεἰςeistowardintoτην tēn
_T-ASFὁhothe/this/whothe kingdomβασιλειαν basileian
_N-ASFβασιλείαbasileiakingdomthe kingdomτου tou
_T-GSMὁhothe/this/whoof Godθεου theou
_N-GSMθεόςtheosGodof Godη ē
_PRTἤēor, thanδυο duo
_A-NUIδύοduotwotwoοφθαλμους ofthalmous
_N-APMὀφθαλμόςofthalmoseyeeyesεχοντα echonta
_{V-PAP-ASM G5723}ἔχωechōto have/behavingβληθηναι blēthēnai
_{V-APN G5683}βάλλωballōto throwto be castεις eis
_PREPεἰςeistowardintoγεενναν geennan
_N-ASFγέενναgeennaGehennahell 46 cf. Tłum. Толк. gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie.где червь их не умирает и огонь не угасает. и3дёже чeрвь и4хъ не ўмирaетъ, и3 џгнь не ўгасaетъ. 9,48Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVοπου opou
_ADVὅπουhopouwhere(-ever)Whereο o
_T-NSMὁhothe/this/whowormσκωληξ skōlēx
_N-NSMσκώληξskōlēxwormwormαυτων autōn
_P-GPMαὐτόςautoshe/she/it/selftheirου ou
_PRT-Nοὐounonotτελευτα teleuta
_{V-PAI-3S G5719}τελευτάωteleutaōto diediethκαι kai
_CONJκαίkaiand, andτο to
_T-NSNὁhothe/this/whothe fireπυρ pur
_N-NSNπῦρpurfirethe fireου ou
_PRT-Nοὐounonotσβεννυται sbennutai
_{V-PPI-3S G5743}σβέννυμιsbennumito extinguishis 47 cf. Tłum. Толк. A jeśli oko twoje gorszy cię, wyłup je; lepiej ci jest wejść jednookim do królestwá Bożego, niż mając dwoje oczu, być wrzuconym do piekła ognistego,И если глаз твой соблазняет тебя, вырви его: лучше тебе с одним глазом войти в Царствие Божие, нежели с двумя глазами быть ввержену в геенну огненную, И# ѓще џко твоE соблажнsетъ тS, и3сткни2 є5: д0брэе ти2 є4сть со є3ди1нэмъ џкомъ вни1ти въ цrтвіе б9іе, нeже двЁ w4цэ и3мyщу ввeржену бhти въ геeнну џгненную, 9,49Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVπας pas
_A-NSMπᾶςpasallevery oneγαρ gar
_CONJγάρgarforForπυρι puri
_N-DSNπῦρpurfirewith fireαλισθησεται alisthēsetai
_{V-FPI-3S G5701}ἁλίζωhalizōto saltshall be salted 48 cf. Tłum. Толк. gdzie robak ich nie umiera a ogień nie gaśnie.где червь их не умирает и огонь не угасает. и3дёже чeрвь и4хъ не ўмирaетъ, и3 џгнь не ўгасaетъ. 9,50Text. Trans.Orig. Vocab.Vocab Trans.Eng Vocab.KJVκαλον kalon
_A-NSNκαλόςkalosgoodgoodτο to
_T-NSNὁhothe/this/whoSaltαλας alas
_N-NSNἅλαςhalassaltSaltεαν ean
_CONDἐάνeanififδε de
_CONJδέdethen: butτο to
_T-NSNὁhothe/this/whothe saltαλας alas
_N-NSNἅλαςhalassaltthe saltαναλον analon
_A-NSNἄναλοςanalosunsaltyhave lost his saltnessγενηται genētai
_{V-2ADS-3S G5638}γίνομαιginomaito behave lost his saltnessεν en
_PREPἐνenin/on/among, wherewithτινι tini
_I-DSNτίςtiswhich?, wherewithαυτο auto
_P-ASNαὐτόςautoshe/she/it/selfitαρτυσετε artusete
_{V-FAI-2P G5692}ἀρτύωartuōto seasonwill ye seasonεχετε echete
_{V-PAM-2P G5720}ἔχωechōto have/be? Haveεν en
_PREPἐνenin/on/amonginεαυτοις eautois
_F-2DPMἑαυτοῦheautoumy/your/him-selfyourselvesαλα ala
_N-ASNἅλαςhalassaltsaltκαι kai
_CONJκαίkaiand, andειρηνευετε eirēneuete
_{V-PAM-2P G5720}εἰρηνεύωeirēneuōbe at peacehave peaceεν en
_PREPἐνenin/on/amongwithαλληλοις allēlois
_C-DPMἀλλήλωνallēlōnone anotherone 49 cf. Tłum. Толк. Albowiem każdy ogniem będzie posolony i każda ofiara będzie solą posolona.Ибо всякий огнем осолится, и всякая жертва солью осолится. Всsкъ бо nгнeмъ њсоли1тсz, и3 всsка жeртва с0лію њсоли1тсz. 50 cf. Tłum. Толк. Dobra jest sól, ale jeśli sól niesłona będzie, czymże ją przyprawicie? Miejcie w sobie sól, a pokój miejcie między sobą.Соль - добрая вещь; но ежели соль не солона будет, чем вы ее поправите? Имейте в себе соль, и мир имейте между собою.Добро2 с0ль: ѓще же с0ль не сланA бyдетъ, чи1мъ њсоли1тсz; И#мёйте с0ль въ себЁ, и3 ми1ръ и3мёйте междY соб0ю.

10 NIEROZWIĄZALNOŚĆ MAŁŻEŃSTWA.1 A stamtąd powstawszy, przyszedł w granice Judei za Jordanem. I znowu zeszły się do niego rzesze, i swoim zwyczajem znowu je nauczał.2 A przystąpiwszy faryzeusze, pytali go, kusząc: Czy godzi się mężowi opuścić żonę? 3 On zaś odpowiadając, rzekł im: Co wam przykazał Mojżesz?4 A oni rzekli: Mojżesz pozwolił “napisać list rozwodowy i opuścić.”5 Odpowiadając im Jezus, rzekł: Dla twardości serca waszego napisał wam taki nakaz.6 Ale od początku stworzenia “mężczyzną i niewiastą uczynił ich” Bóg.7 “Dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę, a przyłączy się do żony swojej;8 i będą dwoje w jednym ciele.” Tak więc już nie są dwoje, ale jedno ciało.9 Co tedy Bóg złączył, niechaj człowiek nie rozłącza.10 A w domu znów o to samo pytali go uczniowie jego.11 I rzecze im: Ktokolwiek opuściłby żonę swoją, a pojąłby inną, cudzołóstwa się dopuszcza przeciwko niej.12 I jeśliby żona opuściła męża swojego, a wyszłaby za drugiego, cudzołoży. CHRYSTUS BŁOGOSŁAWI DZIECIOM.13 I przynoszono mu dziatki, aby się ich dotknął; uczniowie zaś łajali przynoszących.14 A gdy ich ujrzał Jezus, oburzył się i rzekł im: Dopuśćcie dziatkom przychodzić do mnie, a nie zabraniajcie im; albowiem takich jest królestwo Boże.15 Zaprawdę mówię wam: Ktokolwiek nie przyjmie królestwa Bożego, jako dziecię, nie wejdzie do niego.16 I obejmując je i kładąc na nie ręce, błogosławił je. WZYWA MŁODZIEŃCA DO DOSKONAŁOŚCI.17 A gdy wyruszył w drogę, jeden przybiegłszy, upadł na kolana przed nim i pytał go: Nauczycielu dobry! Co mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?18 Jezus zaś rzekł mu: Czemu mnie zwiesz dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden Bóg.19 Znasz przykazania: “Nie cudzołóż! nie zabijaj! Nie kradnij! Nie mów świadectwa fałszywego! Nie czyń zdrady! Czcij ojca twego i matkę?”20 A on odpowiadając, rzekł mu: Nauczycielu! Tego wszystkiego strzegłem od młodości mojej.21 Jezus zaś wejrzawszy nań, umiłował go i rzekł mu: Jednego ci nie dostaje; idź, sprzedaj, cokolwiek masz i daj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, i przyjdź, naśladuj mię.22 A on zmartwiwszy się tym słowem, odszedł smutny; albowiem miał majętności wiele. WYCHWALA UBÓSTWO.23 A Jezus spoglądając wokoło, mówił uczniom swoim: Ci, co pieniądze mają, o jak trudno wejdą do królestwa Bożego!24 Uczniowie zaś zdumiewali się na słowa jego. Lecz Jezus znowu odpowiadając, mówi im: Dzieci! Jak trudno tym, co w pieniądzach ufają, wejść do królestwa Bożego.25 Łatwiej jest wielbłądowi przez ucho igielne przejść, aniżeli bogaczowi wejść do królestwa Bożego.26 A oni tym więcej się dziwili, mówiąc sami do siebie: I któż może być zbawiony?27 A Jezus spojrzawszy na nich, mówi: U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga; albowiem u Boga wszystko jest możliwe.28 I począł mu Piotr mówić: Oto my opuściliśmy wszystko, i poszliśmy za tobą.29 A Jezus odpowiadając, rzekł: Zaprawdę mówię wam: Nie ma nikogo, kto by opuścił dom, albo braci, albo siostry, albo ojca, albo matkę, albo dzieci, albo rolę dla mnie i dla ewangelii,30 żeby nie miał wziąć stokroć tyle, teraz w tym czasie: domów i braci i sióstr i matek i dzieci i ról, wśród prześladowań, a w przyszłym wieku życia wiecznego.31 Wielu zaś pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi. ZAPOWIADA PONOWNIE MĘKĘ.32 I byli w drodze, wstępując do Jerozolimy; a Jezus szedł przed nimi, i zdumiewali się, a idąc za nim bali się. I znowu wziąwszy dwunastu, począł im mówić, co na niego przyjść miało.33 Że oto wstępujemy do Jerozolimy, a Syn Człowieczy będzie wydany przedniejszym kapłanom i doktorom i starszym i skażą go na śmierć i wydadzą go poganom.34 I będą się zeń naigrawać, i będą nań plwać i ubiczują go i zabiją; a dnia trzeciego zmartwychwstanie. ODRZUCA PROŚBĘ SYNÓW ZEBEDEUSZA.35 I przystępują do niego Jakub i Jan, synowie Zebedeusza, mówiąc: Nauczycielu, chcemy, ażebyś nam uczynił, o cokolwiek prosić będziemy.36 Lecz on im rzekł: Cóż chcecie, abym wam uczynił?37 I rzekli: Daj nam, abyśmy jeden po prawicy twojej, a drugi po lewicy twej siedzieli w chwale twojej.38 Jezus zaś rzekł im: Nie wiecie, o co prosicie. Możecie pić kielich, który ja piję, albo być ochrzczeni chrztem, którym ja się chrzczę?39 A oni mu odpowiedzieli: Możemy. Jezus zaś rzekł im: Kielich, który ja piję, wprawdzie pić będziecie, i chrztem, którym ja się chrzczę, ochrzczeni będziecie.40 Ale siedzieć po prawicy mojej, albo po lewicy, nie jest moją rzeczą dać wam, lecz którym jest zgotowane.41 A usłyszawszy dziesięciu, zaczęło oburzać się na Jakuba i Jana.42 Jezus zaś wezwawszy ich, mówił im: Wiecie, iż ci, którzy uchodzą za władców nad narodami, panują nad nimi, a książęta ich władzę wywierają nad nimi.43 Lecz nie tak jest między wami ale ktokolwiek chciałby być większym, będzie sługą waszym.44 A ktokolwiek by między wami chciał być pierwszym, będzie sługą wszystkich.45 Albowiem Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, ale aby służyć i oddać życie swoje na okup za wielu. UZDRAWIA ŚLEPEGO BARTYMEUSZA.46 I przyszli do Jerycha. A gdy wychodził z Jerycha on i uczniowie jego i rzesza wielka, syn Tymeusza, Bartymeusz ślepy, siedział przy drodze, żebrząc.47 Skoro usłyszał, że Jezus Nazareński jest, począł wołać i mówić: Jezusie, synu Dawidów, zmiłuj się nade mną!48 I wielu groziło mu, aby milczał, ale on daleko bardziej wołał: Synu Dawidów, zmiłuj się nade mną!49 A Jezus stanąwszy, kazał go zawołać. I zawołali ślepego, mówiąc mu: Bądź dobrej myśli, wstań, woła cię.50 On zaś rzuciwszy płaszcz swój, zerwał się i przyszedł do niego.51 I odpowiadając Jezus, rzekł mu: Co chcesz, abym ci uczynił? Ślepý zaś rzekł mu: Mistrzu, abym przejrzał.52 A Jezus rzekł mu: Idź, wiara twoja cię uzdrowiła. I natychmiast przejrzał i poszedł za nim drogą.11 CHRYSTUS WJEŻDŻA DO JEROZOLIMY.1 A gdy się zbliżali do Jerozolimy i do Betanii, u góry Oliwnej, posyła dwóch z uczniów swoich,2 i mówi im: Idźcie do miasteczka, które jest przed wami, a zaraz, wchodząc tam, znajdziecie oślę uwiązane, na którym jeszcze nikt z ludzi nie siedział; odwiążcie je i przywiedźcie.3 A jeśliby wam kto rzekł: co czynicie? powiedzcie, że Panu go potrzeba, a wnet je tu odeśle.4 A poszedłszy, znaleźli oślę uwiązane przed bramą na dworze na rozdrożu i odwiązali je.5 A niektórzy ze stojących tam mówili im: Co czynicie, odwiązując oślę?6 A oni im odpowiedzieli, jak im był rozkazał Jezus, i puścili im.7 I przywiedli oślę do Jezusa i wkładają na nie szaty swoje, i wsiadł na nie.8 A wielu słało płaszcze swoje na drodze; inni zaś obcinali gałęzie z drzew i rzucali na drogę.9 A ci, którzy szli naprzód, i ci co z tyłu, wołali, mówiąc: “Hosanna, błogosławiony, który idzie w imię Pańskie!”10 Błogosławione, które nadchodzi, królestwo ojca naszego Dawida! Hosanna na wysokościach!11 I wszedł do Jerozolimy do świątyni, a obejrzawszy wszystko, gdy już była wieczorna godzina, wyszedł z dwunastoma do Betanii. PRZEKLINA FIGĘ.12 A nazajutrz, gdy wychodzili z Betanii, uczuł głód.13 I ujrzawszy z daleka figę okrytą liśćmi, przyszedł, czyby przypadkiem na niej czego nie znalazł. A przyszedłszy do niej, nic nie znalazł prócz liści, bo nie była to pora na figi.14 I odezwał się do niej, mówiąc: Niech już więcej nikt nie je z ciebie owocu na wieki. A słyszeli uczniowie jego. WYRZUCA KUPCZĄCYCH Z ŚWIĄTYNI.15 I przychodzą do Jerozolimy. A gdy wszedł do świątyni, począł wyrzucać sprzedających i kupujących w świątyni; i stoły bankierów i ławki tych, co sprzedawali gołębie, poprzewracał.16 I nie pozwalał, aby kto przenosił sprzęt jaki przez świątynię.17 A nauczał, mówiąc im: Czyż nie jest napisane, że “dom mój będzie nazwany domem modlitwy wszystkim narodom,” a wyście zeń uczynili “jaskinię zbójców!”18 Co usłyszawszy przedniejsi kapłani i doktorowie, przemyśliwali, jakby go zgładzić; albowiem bali się go, gdyż cała rzesza podziwiała naukę jego. POTĘGA MODLITWY.19 A gdy nastał wieczór, wychodzili z miasta.20 I gdy rano przechodzili, ujrzeli figę od korzenia uschłą.21 A Piotr wspomniawszy, mówi mu: Rabbi! Oto figa, którąś przeklął, uschła.22 A Jezus odpowiadając, rzecze im: Miejcie wiarę w Boga;23 zaprawdę powiadam wam, że ktokolwiek rzekłby tej górze: podnieś się, a rzuć się w morze, i nie wątpiłby w sercu swoim, ale wierzyłby, że się stanie, cokolwiek by rzekł, stanie się mu.24 Przeto wam powiadam: wszystko, o cokolwiek modląc się prosicie, wierzcie, że otrzymacie, a stanie się wam.25 A gdy staniecie do modlitwy, odpuśćcie, jeśli co przeciw komu macie, aby i Ojciec wasz, który jest w niebiosach, odpuścił wam grzechy wasze.26 Lecz jeśli wy nie odpuścicie, ani Ojciec wasz, który jest w niebiosach, nie odpuści wam grzechów waszych. ROZPRAWA Z DOKTORAMI.27 I przychodzą znów do Jerozolimy. A gdy przechadzał się w świątyni, przystępują do niego przedniejsi kapłani i doktorowie i starsi,28 i mówią mu: Jaką mocą te rzeczy czynisz, a kto ci dał tę władzę, abyś to czynił?29 Jezus zaś odpowiadając, rzekł im: Spytam i ja was o jedną rzecz: odpowiedzcie mi a powiem wam, jaką mocą to czynię. 30 Chrzest Jana z nieba był, czy z ludzi? Odpowiedzcie mi.31 A oni rozważali między sobą, mówiąc: Jeśli powiemy: z nieba, rzecze: Czemuście mu więc nie uwierzyli?32 Jeśli powiemy: z ludzi, boimy się ludu, albowiem wszyscy sądzili o Janie, że prawdziwie był prorokiem.33 I odpowiadając, rzekli Jezusowi: Nie wiemy. A Jezus odpowiadając, rzekł im: To i ja wam nie powiem, jaką mocą to czynię.12 PRZYPOWIEŚĆ O DZIERŻAWCACH WINNICY.1 I począł im mówić w przypowieściach: Pewien człowiek zasadził winnicę i ogrodził płotem, i wkopał prasę, i zbudował wieżę, i wynajął ją oraczom i odjechał w podróż.2 A w swoim czasie posłał sługę do oraczów, aby od oraczów odebrał z owocu winnicy.3 A oni pojmawszy go, obili i odesłali z niczym.4 I znowu posłał do nich drugiego sługę, ale i tego ranili w głowę i zelżyli.5 I jeszcze innego posłał, a tego zabili; i wielu innych, jednych bijąc, a drugich zabijając.6 Mając więc jeszcze jednego syna najmilszego i tego na ostatek posłał do nich, mówiąc, że uszanują syna mego.7 Lecz rolnicy rzekli jeden do drugiego: Ten jest dziedzic. Pójdźcież, zabijmy go, a dziedzictwo będzie nasze.8 I pojmawszy go, zabili i wyrzucili z winnicy.9 Cóż więc uczyni pan winnicy? Przyjdzie i wytraci rolników i odda winnicę innym.10 Ani tego Pisma nie czytaliście: “Kamień, który odrzucili budujący, ten stał się kamieniem węgielnym.11 Od Pana się to stało, i dziwne jest w oczach naszych?”12 I starali się go pojmać, a bali się rzeszy; bo poznali, że do nich tę przypowieść powiedział. I opuściwszy go, odeszli. O PŁACENIU PODATKU.13 I posyłają do niego niektórych z faryzeuszów i herodianów, aby go podchwycili w słowie.14 Którzy przyszedłszy, mówią doń: Nauczycielu, wiemy, żeś jest prawdomówny, a nie dbasz o nikogo; bo nie oglądasz się na osobę ludzką, ale drogi Bożej w prawdzie nauczasz: Czy godzi się oddawać podatek cesarzowi, czy nie będziemy dawać?15 On zaś znając ich obłudę, rzekł im: Czemu mnie kusicie? Przynieście mi denara, abym zobaczył.16 A oni mu przynieśli; i rzecze im: Czyj jest ten obraz i napis? Mówią mu: Cesarski.17 Jezus zaś odpowiadając, rzekł im: Oddajcie tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu. I podziwiali go. O ZMARTWYCHWSTANIU.18 I przyszli do niego saduceusze, którzy powiadają, że nie ma zmartwychwstania, i pytali go mówiąc:19 Nauczycielu! Mojżesz nam napisał, że jeśliby czyj brat umarł i pozostawił żonę, a nie zostawiłby dzieci, aby jego brat pojął żonę jego i wzbudził potomstwo bratu swemu.20 Było więc siedmiu braci i pierwszy pojął żonę i umarł, nie zostawiwszy potomstwa.21 I pojął ją drugi i umarł; i ani ten nie zostawił potomstwa, i trzeci także.22 I wzięło ją podobnie siedmiu, a nie zostawili potomstwa.23 W zmartwychwstaniu więc, gdy powstaną, któregoż z tych będzie żoną, bo siedmiu miało ją za żonę?24 A Jezus odpowiadając, rzekł im: Czy nie dlatego błądzicie, że nie rozumiecie Pism, ani mocy Bożej?25 A1bowiem gdy zmartwychwstaną, ani się będą żenić, ani za mąż wychodzić; ale są jako aniołowie w niebie.26 A o umarłych, że zmartwychwstać mają, nie czytaliście w księdze Mojżesza, o krzaku, jak mówił Bóg do niego tymi słowy: “Jam jest Bóg Abrahama i Bóg Izaaka i Bóg Jakuba?”27 Nie jest Bóg umarłych, ale żywych. Wy więc bardzo błądzicie. O NAJWIĘKSZYM PRZYKAZANIU.28 I przystąpił jeden z doktorów, który słyszał jak rozprawiali, a widząc, że dobrze im odpowiedział, spytał go: Które jest pierwsze przykazanie ze wszystkich?29 A Jezus mu odpowiedział: Pierwsze ze wszystkich jest przykazanie: “Słuchaj Izraelu! Pan Bóg twój Bóg jedyny jest. 30 I będziesz miłował Pana, Boga twego, z całego serca twego i z całej duszy twojej i z całego umysłu twego i z całej siły twojej.” To jest pierwsze przykazanie.31 A drugie jest temu podobne: “Będziesz miłował bliźniego twego, jako samego siebie.” Nad te nie masz innego większego przykazania.32 I rzekł mu doktor: Dobrze, Nauczycielu, prawdziwie powiedziałeś, że jeden jest Bóg, i nie masz innego oprócz niego;33 i żeby był miłowany z całego serca i z całego umysłu i z całej duszy i z całej siły; i miłować bliźniego, jako samego siebie: to jest więcej aniżeli wszystkie całopalenia i ofiary.34 A Jezus widząc, że roztropnie odpowiedział, rzekł mu: Niedaleko jesteś od królestwa Bożego. I nikt już nie śmiał go pytać. SYN DAWIDOWY.35 A Jezus odpowiadając mówił, nauczając w świątyni: Jakże mówią doktorowie, że Chrystus jest synem Dawidowym,36 skoro sam Dawid mówi w Duchu Świętym: “Rzekł Pan Panu memu, siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół twoich podnóżkiem nóg twoich?”37 Sam więc Dawid nazywa go Panem, jakże tedy jest synem jego? A liczna rzesza chętnie go słuchała. JEZUS GROMI FARYZEIZM.38 I mówił im w nauce swojej: Strzeżcie się doktorów, którzy lubią chodzić w długich szatach i być pozdrawiani na rynku,39 i siedzieć na pierwszych krzesłach w synagogach i pierwsze miejsca na ucztach,40 którzy objadają domy wdów pod pozorem długich modlitw; tych cięższy wyrok spotka. GROSZ WDOWI.41 I Jezus siedząc naprzeciw skarbony, patrzał jak rzesza rzucała pieniądze do skarbony i wielu bogatych rzucało wiele.42 A gdy przyszła jedna uboga wdowa, włożyła dwa szelążki to jest tyle co grosz.43 A przywoławszy uczniów swoich, rzekł im: Zaprawdę powiadam wam, że ta uboga wdowa więcej włożyła, niźli wszyscy, którzy kładli do skarbony.44 Albowiem wszyscy rzucali z tego, co im zbywało; a ta z niedostatku swego wrzuciła wszystko, co miała, całe utrzymanie swoje.13 O ZBURZENIU JEROZOLIMY I KOŃCU ŚWIATA.1 A gdy Wychodził z świątyni, rzekł mu jeden z uczniów jego: Nauczycielu! Patrz, co za kamienie i jakie budowle!2 A Jezus odpowiadając, rzekł mu: Widzisz te wszystkie wielkie budowle? Nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony.3 Gdy zaś siedział na górze Oliwnej naprzeciw świątyni, pytali go na osobności Piotr i Jakub i Jan i Andrzej:4 Powiedz nam, kiedy się to stanie, i co za znak będzie, kiedy to wszystko zacznie się spełniać?5 A Jezus odpowiadając, począł im mówić: Baczcie, aby was kto nie zwiódł.6 Albowiem wielu przyjdzie w imię moje, powiadając, iż ja jestem, i wielu w błąd wprowadzą.7 A gdy usłyszycie o wojnach i wieści o wojnach, nie bójcie się, bo się to dziać musi, ale jeszcze nie koniec.8 Albowiem powstanie naród przeciw narodowi, i królestwo przeciw królestwu, i będą miejscami trzęsienia ziemi i głody. To początek boleści.9 Wy zaś uważajcie sami na siebie; bo was wydadzą do rad i w synagogach biczować was będą, a przed namiestników i przed królów stawiać was będą dla mnie, im na świadectwo.10 A potrzeba, aby najpierw wszystkim narodom opowiadana była ewangelia.11 Skoro was prowadzić będą, aby was wydać, nie myślcie przedtem, co byście mówić mieli, ale co wam będzie dane w owej godzinie, to mówcie; albowiem nie wy jesteście, którzy mówicie, ale Duch Święty.12 Brat zaś wyda brata na śmierć i ojciec syna, i powstaną synowie przeciw rodzicom i będą ich zabijać.13 I będziecie u wszystkich w nienawiści dla imienia mego. Lecz kto wytrwa do końca, ten zbawiony będzie. STRASZLIWE SPUSTOSZENIE.14 Gdy zaś ujrzycie brzydotę spustoszenia, stojącą, gdzie nie powinna, kto czyta, niech rozumie; wtedy, którzy są w Judei, niech uciekają na góry.15 A kto będzie na dachu, niech nie schodzi do domu i nie wchodzi, aby co wziąć z domu swego.16 A kto będzie na polu, niech się nazad nie wraca, aby wziąć płaszcz swój.17 Biada zaś brzemiennym i karmiącym w owe dni.18 A módlcie się, aby to się nie stało w zimie.19 Albowiem owe dni będą takim utrapieniem, jakiego nie było od początku stworzenia, które Bóg stworzył, aż dotąd, i ani nie będzie.20 I gdyby Pan nie był skrócił tych dni, żadne ciało nie byłoby zachowane; ale dla wybranych, których wybrał, skrócił te dni.21 A wtedy, jeśliby wam kto rzekł: Oto tu jest Chrystus, oto tam, nie wierzcie.22 Powstaną bowiem fałszywi Chrystusowie i fałszywi prorocy, i będą czynić znaki i dziwy, aby zwieść, jeśliby to mogło być, nawet wybranych.23 Wy tedy uważajcie, oto wam przepowiedziałem wszystko.24 Ale w owe dni po owym ucisku zaćmi się słońce i księżyc nie da jasności swojej,25 i gwiazdy niebieskie będą spadać, a moce, które są na niebie, poruszą się.26 I wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach, z wielką mocą i chwałą.27 Wtedy też pośle aniołów swoich, i zbierze wybranych swoich od czterech wiatrów, od krańców ziemi aż do krańców nieba.28 Od figi zaś uczcie się przypowieści. Gdy już gałąź jej staje się miękka i wypuszcza liście, poznajecie, że zbliża się lato.29 Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dziać będzie, wiedzcie, że już blisko jest, we drzwiach.30 Zaprawdę powiadam wam, że nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie.31 Niebo i ziemia przeminą, lecz słowa moje nie przeminą.32 A o dniu owym albo godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec. NALEŻY CZUWAĆ.33 Baczcie, czuwajcie, a módlcie się; bo nie wiecie, kiedy ten czas będzie.34 Jak człowiek, który odjechawszy w drogę, zostawił dom swój i przełożył sługi swoje każdego nad robotą swoja, a odźwiernemu rozkazał, aby czuwał.35 Czuwajcież tedy: (bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora, czy o północy, czy kiedy kur zapieje, czy z poranku),36 aby nagle przyszedłszy, nie znalazł was śpiących.37 Co wam zaś mówię, wszystkim mówię: Czuwajcie.CZĘŚĆ IV(14,1-16,20)MĘKA I ZMARTWYCHWSTANIEMĘKA 14 ZAMIARY WROGÓW.1 Była zaś Pascha i Przaśniki po dwu dniach, a najwyżsi kapłani i doktorowie szukali, jakby go zdradą pojmać i zabić.2 Mówili zaś: Nie w święto, żeby przypadkiem nie powstał rozruch wśród ludu. UCZTA W BETANII.3 A gdy był w Betanii w domu Szymona trędowatego, i siedział u stołu, przyszła niewiasta, mająca słoik alabastrowy drogiego szpikanardowego olejku, i złamawszy alabaster, wylała na głowę jego.4 I byli niektórzy, co oburzali się między sobą, mówiąc: Na cóż się stała ta utrata olejku?5 Można bowiem było ten olejek sprzedać drożej niż za trzysta denarów i rozdać ubogim; i szemrali przeciwko niej.6 A Jezus rzekł: Dajcie jej pokój, czemu jej przykrość sprawiacie? Spełniła dobry uczynek względem mnie.7 Ubogich bowiem zawsze macie między sobą, i kiedy zechcecie, możecie im dobrze czynić; lecz mnie nie zawsze macie.8 Ta co mogła, uczyniła; naprzód już namaściła ciało moje na pogrzeb.9 Zaprawdę powiadam wam: Gdziekolwiek opowiadana będzie ta ewangelia po całym świecie, i to, co ona uczyniła, opowiadać będą na jej pamiątkę. ZDRADA JUDASZA.10 I Judasz Iszkariot, jeden z dwunastu odszedł do najwyższych kapłanów, aby im go wydać.11 Oni zaś usłyszawszy, uradowali się i obiecali mu dać pieniądze; i szukał, jakby go wydać przy dogodnej sposobności. PRZYGOTOWANIE WIECZERNIKA.12 I pierwszego dnia Przaśników, gdy Paschę ofiarowano, rzekli mu uczniowie: Gdzie chcesz, abyśmy poszli przygotować, żebyś pożywał Paschę?13 I posłał dwóch ze swych uczniów i rzecze im: Idźcie do miasta, a spotka się z wami człowiek, niosący dzban wody, idźcież za nim.14 A tam dokąd wejdzie, powiedzcie panu domu, że Nauczyciel mówi: Gdzie jest gospoda moja, w której bym jadł Paschę z uczniami moimi?15 I on wam pokaże wieczernik wielki, usłany, i tam przygotujcie nam.16 I poszli uczniowie jego i przyszli do miasta i znaleźli jak im powiedział, i przygotowali Paschę. UCZTA EUCHARYSTYCZNA.17 Gdy zaś nastał wieczór, przyszedł z dwunastoma.18 A gdy oni siedzieli i jedli, rzekł Jezus: Zaprawdę powiadam wam, że jeden z was, który je ze mną, wyda mnie.19 Wówczas oni poczęli się smucić i mówić mu każdy z osobna: Czy to ja?20 A on im rzekł: Jeden z dwunastu, który ze mną macza rękę w misie.21 I Syn Człowieczy idzie wprawdzie, jako nim jest napisane; lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany! Lepiej by mu było, by się ten człowiek był nie narodził.22 Skoro oni jedli, wziął Jezus chleb i błogosławiąc łamał i dał im i rzekł: Bierzcie, tt jest ciało moje.23 A wziąwszy kielich, dzięki uczyniwszy, dał im, i pili z niego wszyscy.24 I rzekł im: To jest krew moja Nowego Testamentu, która za wielu będzie wylana.25 Zaprawdę powiadam wam, że już nie będę pił z tego owocu winnego szczepu, aż do owego dnia, gdy go będę pić nowy w królestwie Bożym. ZAPOWIEDŹ ZAPARCIA SIĘ PIOTRA.26 A odmówiwszy hymn, wyszli ku górze Oliwnej.27 I rzecze im Jezus: Wszyscy zgorszycie się ze mnie tej nocy, bo napisane jest: “Uderzę pasterza, a rozproszą się owce.”28 Ale gdy zmartwychwstanę, uprzedzę was do Galilei.29 Piotr zaś mu rzekł: Chociażby wszyscy zgorszyli się z ciebie, ale nie ja.30 I rzecze mu Jezus: Zaprawdę powiadam ci, że ty dziś tej nocy, zanim kur dwakroć zapieje, trzykroć się mnie zaprzesz.31 Ale on więcej mówił: Choćby mi trzeba było i umrzeć z tobą, nie zaprę się ciebie. Podobnie też i wszyscy mówili. KONANIE W OGROJCU.32 I przyszli do folwarku, który zwano Getsemani. I rzecze uczniom swoim: Siedźcie tu, aż się pomodlę.33 I bierze z sobą Piotra i Jakuba i Jana, i zaczął się lękać i czuć odrazę.34 I rzekł im: Smutna jest dusza moja aż do śmierci; zostańcie tu, a czuwajcie.35 I poszedłszy nieco dalej, padł na ziemię i modlił się, żeby go ominęła ta godzina, jeśli to być mogło.36 I mówił: Abba, Ojcze! Wszystko Tobie jest możliwe, oddal ode mnie ten kielich; lecz nie co ja chcę, ale co Ty.37 I przyszedł i znalazł ich śpiących i rzecze do Piotra: Szymonie, śpisz? Nie mogłeś czuwać jednej godziny?38 Czuwajcie, a módlcie się, byście nie weszli w pokuszenie. Duch wprawdzie ochotny, ale ciało słabe.39 I znowu odszedłszy modlił się, te same słowa mówiąc.40 A wróciwszy się, znalazł ich znowu śpiących (bo oczy ich były obciążone), a nie wiedzieli, co by mu odpowiedzieć.41 I przychodzi po raz trzeci i mówi im: Śpijcie już i odpoczywajcie! Dosyć, przyszła godzina, oto Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników.42 Wstańcie, pójdźmy; oto ten, który mnie wyda, blisko jest. POJMANIE.43 A gdy on jeszcze mówił, przyszedł Judasz Iszkariot, jeden z dwunastu, a z nim wielka zgraja z mieczami i z kijami, od najwyższych kapłanów i doktorów i starszych.44 Ten zaś, który go wydał, dał im znak, mówiąc: Kogo pocałuję, ten ci jest; bierzcie go, a prowadźcie ostrożnie.45 I gdy przyszedł, przystąpiwszy zaraz ku niemu, rzekł: Bądź pozdrowiony Mistrzu! I pocałował go.46 A oni targnęli się nań rękoma i pojmali go.47 Jeden zaś z tych, co stali obok, dobywszy miecza, uderzył sługę najwyższego kapłana i uciął mu ucho.48 A Jezus odpowiadając, rzekł im: Jakby na zbójcę wyszliście z mieczami i z kijami pojmać mnie?49 Codziennie byłem u was w świątyni ucząc, a nie pojmaliście mnie; ale, żeby się wypełniły Pisma.50 Wtedy uczniowie jego opuściwszy go, wszyscy uciekli.51 A pewien młodzieniec szedł za nim, odziany prześcieradłem na gołym ciele, i pojmali go.52 Lecz on porzuciwszy prześcieradło, nagi uciekł od nich. U KAJFASZA.53 I przyprowadzili Jezusa do najwyższego kapłana; a zeszli się wszyscy kapłani i doktorowie i starsi.54 Piotr zaś szedł z daleka za nim, aż do wnętrza na dziedziniec najwyższego kapłana, i siedział ze sługami przy ogniu i grzał się.55 Najwyżsi zaś kapłani i cała Rada szukali przeciw Jezusowi świadectwa, aby go na śmierć wydać; a nie znajdowali.56 Wielu bowiem fałszywie świadczyło przeciw niemu; lecz świadectwa nie były zgodne.57 A niektórzy powstawszy, fałszywie świadczyli przeciw niemu, mówiąc:58 Myśmy go słyszeli mówiącego: Ja rozwalę tę świątynię ręką uczynioną, a zbuduję za trzy dni inną, nie ręką uczynioną.59 I nie było zgodne ich świadectwo.60 A najwyższy kapłan stanąwszy pośrodku, spytał Jezusa, mówiąc: Nic nie odpowiadasz na to, co oni ci zarzucają?61 Ale on milczał i nic nie odpowiedział. Znowu zapytał go najwyższy kapłan i rzekł mu: Tyś jest Chrystus, syn Boga błogosławionego?62 A Jezus mu rzekł: Jam jest, i ujrzycie Syna Człowieczego siedzącego po prawicy mocy Bożej i przychodzącego wśród obłoków niebieskich.63 Najwyższy zaś kapłan rozdarłszy szaty swoje, mówi: Na cóż jeszcze potrzebujemy świadków?64 Słyszeliście bluźnierstwo; co wam się zdaje? A oni wszyscy osądzili, że jest winien śmierci.65 I poczęli niektórzy plwać na niego, i zakrywać oblicze jego, i bić go pięściami, i mówić mu: Prorokuj! A słudzy policzkowali go. TRZYKROTNE ZAPARCIE SIĘ PIOTRA.66 A gdy Piotr był na dole, na dziedzińcu, przyszła jedna ze służących najwyższego kapłana,67 i widząc, że Piotr się grzeje, spojrzawszy nań, mówi: I tyś był z Jezusem Nazareńskim.68 Lecz on się zaparł, mówiąc: Ani nie wiem, ani nie rozumiem, co mówisz. I wyszedł na zewnątrz do przedsionka, a kur zapiał.69 Gdy go zaś znowu ujrzała służąca, zaczęła mówić tym, którzy wokoło stali, że ten z nich jest.70 Ale on po wtóre się zaparł. A po chwili ci, co tam stali, znów mówili Piotrowi: Prawdziwie z nich jesteś; boś i Galilejczyk jest.71 A on począł zaklinać się i przysięgać: Że nie znam tego człowieka, o którym mówicie.72 A niebawem kur zapiał po raz drugi. I wspomniał Piotr na słowo, które mu rzekł Jezus: Pierwej niż kur dwakroć zapieje, trzykroć się mnie zaprzesz. I począł płakać.15 U PIŁATA.1 I zaraz, rano najwyżsi kapłani uczyniwszy naradę ze starszymi i z doktorami i z całą Radą, związawszy Jezusa, zaprowadzili i oddali Piłatowi.2 I spytał go Piłat: Ty jesteś Królem żydowskim? Lecz on odpowiadając, rzecze mu: Ty powiadasz.3 I oskarżali go najwyżsi kapłani o wiele rzeczy.4 A Piłat pytał go znowu, mówiąc: Nic nie odpowiadasz? Patrz, o jak wielkie rzeczy cię winują.5 Jezus zaś nic więcej nie odpowiedział, tak że się Piłat dziwił. JEZUS I BARABASZ.6 A na święto zwykł był wypuszczać im jednego więźnia, o którego by prosili.7 Był zaś niejaki zwany Barabaszem, który z buntownikami był w więzieniu, bo w rozruchu popełnił zabójstwo.8 A gdy wstąpiła rzesza poczęła prosić o to, co zawsze im czynił.9 Piłat zaś odpowiedział im, mówiąc: Chcecie, to puszczę wam Króla żydowskiego?10 Wiedział bowiem, że z zazdrości wydali go najwyżsi kapłani.11 Lecz przedniejsi kapłani podmówili rzeszę, aby raczej wypuścił im Barabasza.12 A odpowiadając Piłat, rzekł im znowu: Cóż tedy chcecie, bym uczynił Królowi żydowskiemu?13 A oni znowu zawołali: Ukrzyżuj go!14 Piłat zaś im mówił: Cóż więc złego uczynił? Ale oni tym bardziej krzyczeli: Ukrzyżuj go!15 A Piłat, chcąc ludowi dogodzić, wypuścił im Barabasza, a Jezusa ubiczowanego wydał, aby był ukrzyżowany. CIERNIEM UKORONOWANIE.16 Żołnierze zaś zaprowadzili go na dziedziniec pretorium i zwołali całą rotę.17 I przyoblekli go w purpurę, i uplótłszy cierniową koronę, włożyli na niego.18 I zaczęli go pozdrawiać: Witaj, Królu żydowski!19 I bili go trzciną po głowie i plwali nań, a upadając na kolana, kłaniali się mu. DROGA NA GOLGOTĘ.20 A Skoro się z niego naśmiali, zdjęli z niego purpurę i włożyli nań szaty jego, i wyprowadzili go, aby go ukrzyżować.21 I przymusili przechodzącego, niejakiego Szymona Cyrenejczyka, idącego z pola, ojca Aleksandra i Rufa, aby niósł krzyż jego.22 I przywiedli go na miejsce Golgota, co się wykłada: miejsce Trupiej Głowy.23 I dawali mu pić wino z mirrą i nie przyjął.24 A ukrzyżowawszy go, podzielili szaty jego, rzucając o nie los, co kto ma wziąć. UKRZYŻOWANIE I SZYDERSTWA.25 A była trzecia godzina, i ukrzyżowali go.26 I był tytuł winy jego napisany: KRÓL ZYDOWSKI.27 A z nim ukrzyżowali dwóch łotrów, jednego po prawicy, a drugiego po lewicy jego.28 I wypełniło się Pismo, które mówi: “I ze złoczyńcami został policzony.”29 A przechodzący bluźnili mu, kiwając głowami swymi i mówiąc: Hej ty, co rozwalasz świątynię i w trzech dniach znowu ją budujesz!30 Wybaw samego siebie, zstępując z krzyża.31 Podobnież i najwyżsi kapłani z doktorami, szydząc, jeden do drugiego mówili: Innych wybawiał, a samego siebie wybawić nie może!32 Chrystus, Król izraelski, niechże teraz zstąpi z krzyża, abyśmy ujrzeli i uwierzyli. I ci, którzy z nim byli ukrzyżowani, lżyli go. ŚMIERĆ ZBAWICIELA.33 A gdy przyszła godzina szósta, zaległy całą ziemię ciemności aż do godziny dziewiątej.34 A o dziewiątej godzinie zawołał Jezus głosem wielkim, mówiąc: “Eloi, Eloi, lamma sabakthani,” co się wykłada: “Boże mój, Boże mój! Czemuś mnie opuścił?”35 A niektórzy z około stojących słysząc to, mówili: Oto Eliasza woła.36 Jeden zaś przybiegł, i napełniwszy gąbkę octem, włożył na trzcinę i dawał mu pić, mówiąc: Poczekajcie, patrzmy czy przyjdzie Eliasz, aby go zdjąć.37 Lecz Jezus, wydawszy głos wielki, skonał.38 A zasłona świątyni rozdarła się na dwoje od wierzchu aż do dołu.39 Setnik zaś, który stał naprzeciw, widząc, że tak wołając, skonał, rzekł: Prawdziwie człowiek ten był Synem Bożym.40 Były też i niewiasty patrzące z daleka, między którymi była Maria Magdalena i Maria, Matka Jakuba Mniejszego i Józefa, i Salome, 41 a gdy był w Galilei, chodziły za nim i służyły mu, i wiele innych, które razem z nim były przyszły do Jerozolimy. POGRZEB P. JEZUSA.42 Skoro już nastał wieczór (ponieważ był to dzień Przygotowania, który jest przed szabatem),43 przyszedł Józef z Aryn1atei, dostojny senator, który też oczekiwał królestwa Bożego, i śmiało wszedł do Piłata, i prosił o ciało Jezusowe.44 A Piłat się zdziwił, czyby już skonał. I wezwawszy setnika, zapytał go, czyby już umarł.45 A dowiedziawszy się od setnika, darował ciało Józefowi.46 Józef zaś, kupiwszy prześcieradło i zdjąwszy Jezusa, owinął go w prześcieradło i położył w grobie, który był wyciosany w skale, i przywalił kamień do drzwi grobowych.47 A Maria Magdalena i Maria Józefowa patrzyły, gdzie go kładziono.ZMARTWYCHWSTANIE 16 NIEWIASTY U GROBU.1 A gdy minął szabat, Maria Magdalena i Maria Jakubowa i Salome nakupiły wonnych olejków, aby przyszedłszy namaścić Jezusa.2 A bardzo rano pierwszego dnia tygodnia przyszły do grobu, gdy już wzeszło słońce.3 I mówiły między sobą: Kto nam odwali kamień od drzwi grobowych?4 A spojrzawszy, zobaczyły odwalony kamień; albowiem był bardzo wielki.5 I wszedłszy do grobu, ujrzały młodzieńca siedzącego po prawej stronie, ubranego w szatę białą, i zdumiały się.6 A on im mówi: Nie lękajcie się; Jezusa szukacie Nazareńskiego, ukrzyżowanego? Wstał, nie ma go tu; oto miejsce, gdzie go położono.7 Ale idźcie, powiedzcie uczniom jego i Piotrowi, że was uprzedza do Galilei, tam go zobaczycie, jak wam powiedział.8 A one wyszedłszy, uciekły z grobu, albowiem zdjęło je drżenie i przestrach; i nikomu nic nie powiedziały, bo się bały. CHRYSTUS UKAZUJE SIĘ MAGDALENIE.9 Wstawszy zaś raniutko pierwszego dnia tygodnia, ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której był wyrzucił siedmiu czartów.10 Ona poszedłszy, opowiedziała tym, którzy z nim bywali, smutnym i płaczącym.11 A oni usłyszawszy, że żyje i był widziany przez nią, nie uwierzyli. UKAZUJE SIĘ UCZNIOM I APOSTOŁOM.12 Potem zaś dwom z nich idącym do wsi, ukazał się w drodze w innej postaci.13 A oni przyszedłszy, opowiedzieli innym; ale i tym nie uwierzyli.14 Na koniec ukazał się owym jedenastu siedzącym u stołu, i wymawiał im niedowiarstwo i zatwardziałość serca, że tym, którzy go widzieli, że zmartwychwstał, nie uwierzyli.15 I rzekł im: Idąc na cały świat, opowiadajcie ewangelię wszelkiemu stworzeniu.16 Kto uwierzy i ochrzci się, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony.17 A za tymi, co uwierzą, te cuda w ślad pójdą: W imię moje czarty będą wyrzucać, nowymi językami będą mówić,18 węże będą brać, i choćby co śmiertelnego pili, szkodzić im nie będzie, na chorych będą kłaść ręce, i dobrze się mieć będą. WNIEBOWSTĄPIENIE.19 Ale Pan Jezus potem, kiedy do nich przemówił, został wzięty do nieba, i siedzi po prawicy Bożej.20 Oni zaś wyszedłszy, przepowiadali wszędzie; a Pan dopomagał, i potwierdzał słowa przez cuda w ślad idące.

Ewangelia Św. Marka