Bój za prawdziwe prawosławie.

Print Friendly, PDF & Email

Nicefor.Info




to jest kronika wydarzeń z początku XX wieku dotyczących Cerkwi Prawosławnej i odstąpienia od niej

+++

1. Święty Patriarcha Tichon oraz założenie Cerkwi Katakumbowej i RPCZ.

1917 rok – Zwołany jest Wszechrosyjski Cerkiewny Sobór, na którym metropolita Tichon (Bieławin) został wybrany patriarchą.

1918 rok – Wszechrosyjski Sobór, pod przewodnictwem patriarchy Moskwy i Wszechrusi Tichona, przyszłego rosyjskiego męczennika, ogłosił anatemę przeciwko komunistom, władzy sowieckiej i wszystkim jej wspólnikom

1920 rok – Święty Patriarcha Tichon wydał proroczy Ukaz № 362, w którym określił nowe zasady administracji Cerkwi w przypadku emigracji (dosłownie ucieczki, bułg. преследване). Na podstawie tego dokumentu następcami rosyjskiego prawosławia są Cerkwie Katakumbowe oraz RPCZ, cerkwie, które nie mają nic wspólnego z sergiańską pseudo-patriarchą w Moskwie, która jest kanonicznie nielegalna.

1923 rok – Św. Patriarcha Tichon, będąc w bolszewickim więzieniu i oczekując na karę śmierci, pisze proroczy list skierowany do wszystkich chrześcijan. Oto jego treść: „Dzieci! Podczas rządów sowieckich prawosławna wiara nie będzie istnieć. I tak długo nie będzie istnieć, póki będzie trwała sowiecka moc. Ale jeśli będziemy się ciągle modlić i pościć, to na krótką chwilę będzie wolność religijna. A potem wszyscy cerkiewni rewolucjoniści, kapłani, władycy, słudzy sowietów, mordercy i niszczyciele dusz chrześcijańskich znów zajmą miejsca w cerkwiach, od których na wieczność odpadli. Ale jako wybrani słudzy Pana, nie możecie mieć z nimi nic wspólnego, ani chodzić się z nimi modlić, ponieważ wszyscy są objęci anatemą i przekleństwem.”

1925 rok – Nowomęczennik Patriarcha Tichon został otruty przez bolszewików, ponieważ nie zgodził się podporządkować Cerkwi sowieckiej władzy.

+++
2. Sergiańska schizma i Cerkiew Katakumbowa

1927 rok – Z pomocą bezbożnej władzy sowieckiej, metropolita niżnonowogrodzki Sergiusz (Stragorodski), ówczesny następca locum tenens patriarszego tronu przywłaszczył sobie władzę cerkiewną, która stanowiła początek sergiańskiej schizmy w Cerkwi Rosyjskiej. Tworząc „Tymczasowy Synod” metropolita Sergiusz wydał odłączający [się od Cerkwi] dekret, w którym w imieniu całej rosyjskiej Cerkwi usprawiedliwił bogoborczy reżim komunistyczny oraz przedstawił swoje „radości i smutki” jako „radości i smutki Cerkwi”. Tak wyłania się współczesny Patriarchat Moskiewski (sowiecki), który podlega anatemie św. Patriarchy Tichona z 1918 roku.

Po schizmie z 1927 roku ci, którzy pozostali wierni Cerkwi Prawosławnej i nie przyjęli „Deklaracji”, odłączyli się od metropolity Sergiusza i zaczęli żyć nielegalnie oraz prowadzić życie cerkiewne w tajemnicy, a tym samym położyli fundamenty pod Katakumbową Prawdziwie Prawosławną Cerkiew. Ojcowie założyciele Katakumb to święci nowomęczennicy metropolita Cyryl Kazański (Smirnow) i Józef Petrogradski (Pietrowych).

70-letnie prześladowanie Cerkwi, zapoczątkowane przez komunistów i wspierane przez służalczą postawę metropolity Sergiusza zakończyło się zniszczeniem 76 000 cerkwi, 1400 monasterów oraz zamordowaniem milionów prawosławnych wiernych, w tym 70 000 kapłanów i 30 000 mnichów. Ponadto zniszczono 150 szkół diecezjalnych, 54 seminaria i 4 akademie cerkiewne. To najbardziej okrutne prześladowania w historii prawosławia. Po zniszczeniu Cerkwi w Rosji, Moskiewski Patriarchat chciał zniszczyć ortodoksję wszędzie, wprowadzając ekumeniczną herezję.

+++
3. Wprowadzenie nowego kalendarza i powstanie Cerkwi Prawdziwych Prawosławnych Chrześcijan (Г.О.Х) w Grecji

1923 rok – Patriarcha Melecjusz IV (Metaksakis), mason w Loży Wielkiego Wschodu Grecji, nakłada nowy kalendarz na Patriarchat Konstantynopola.

1924 rok – Nowy (papieski) kalendarz został wprowadzony w oficjalnej greckiej Cerkwi, a później w Rumunii, Bułgarii, Aleksandrii, Antiochii, na Cyprze i w Finlandii. Pobożni greccy prawosławni chrześcijanie, którzy zdecydują się na dalsze używanie tradycyjnego kalendarza ustanowionego przez Świętych Ojców podlegają prześladowaniom.

1935 rok – Po zobaczeniu, że nowy kalendarz nie zostanie odrzucony, trzech biskupów opuszcza oficjalną grecką Cerkiew. Synod Prawdziwie Prawosławnych Chrześcijan w Grecji formuje się z tych trzech biskupów oraz 25 000 wiernych, którzy opuścili oficjalną Cerkiew. Tymi trzema biskupami byli były metropolita florincki Chryzostom (Kawuridis), metropolita Dymitriadu German (Maurommatis) oraz biskup Zakintos Chryzostom (Dimitriou). Wydali także oświadczenie, że nowy kalendarz jest schizmatycki. Ponad 800 parafii w całej Grecji dołączyło do Prawdziwie Prawosławnej Cerkwi.

1943 rok – Przewodniczącym Synodu zostaje arcybiskup Chryzostom (Kawuridis).

1955 rok – Przepowiadając swoją śmierć, abp. Chryzostom przyjmuje Święte Misteria i odchodzi do Pana na dzień przed świętem Narodzenia Bogurodzicy. Dziesiątki tysięcy wiernych uczestniczy w pogrzebie. Sześć lat później odkryto, że jego ciało wydziela przyjemny zapach. Synod PPCh ustanawia 12-osobową komisję, która kieruje Cerkwią i znajduje sposób na przywrócenie hierarchii. [28 maja (st.st. 15 maja) 2016 roku abp. Chryzostom został kanonizowany jako wyznawca.]

+++
4. RPCZ i PPCh Grecji zjednoczeni w walce przeciwko nowokalendarstwu i panherezji ekumenizmu.

1932 rok – W swoim pasterskim orędziu pierwszy zwierzchnik RPCZ, biskup Antoni (Chrapowicki), nałożył anatemę na masoństwo.

1961 rok – Pod naciskiem rządu sowieckiego, który zmienia politykę zagraniczną, Patriarchat Moskiewski staje się członkiem Światowej Rady Kościołów – głównego organu ruchu ekumenicznego, później dołączą tam Cerkwie polska, rumuńska, bułgarska oraz serbska.

1962 rok – Drugi zwierzchnik RPCZ metropolita Anastazy (Gribanowski) ze względu na wiek i stan zdrowia, składa przed Soborem Biskupów wniosek o emeryturę. Ostatni testament metropolity Anastazego brzmi: „RPCZ nie powinna mieć żadnego kanonicznego czy modlitewnego związku, a nawet zwykłego kontaktu z Patriarchatem Moskiewskim i jego hierarchami”. Metropolita Anastazy odchodzi do Pana w 1965 roku.
Powstało pytanie – kto będzie nowym zwierzchnikiem? Zasugerowano świętego Jana (Maksymowicza), który był jednym z kandydatów. 14/27 maja 1964 roku, w dniu Pięćdziesiątnicy, biskup Brisbane (Australia) Filaret (Wozniesienski) zostaje wybrany zwierzchnikiem przez Sobór Biskupów RPCZ.

1965 rok – Patriarcha Ekumeniczny Atenagoras i papież Paweł VI jednomyślnie „zdejmują anatemy z 1054 roku”. (…) Atenagoras uznał, że papież i jego zwolennicy zostali ekskomunikowani niezasłużenie, że błędnie uznano papiestwo za fałszywą naukę oraz, że rzeczywiście jest ono częścią prawosławia. (…) Od tego momentu skity oraz monastery na Górze Atos przestają wspominać Patriarchę Konstantynopola. PPCh Grecji ponownie potwierdzają prawdziwie prawosławne nauki, potępiają ekumenizm Patriarchatu, oraz potwierdzają brak Łaski u ekumenistów, który jest już niezaprzeczalną prawdą.

Ta antyprawosławna postawa Patriarchatu Konstantynopola nie mogła przejść obojętnie obok metropolity Filareta. 15 grudnia 1965 roku napisał do Atenagorasa, w którym wyraził protest przeciwko jego postępowaniu. RPCZ zerwała jedność z Konstantynopolem i zaprzestała wspominania ekumenicznych biskupów, których uznała za heretyków. Od tej chwili aż do śmierci św. Filaret starał się kierować RPCZ sprzeciwiając się tej herezji. Według osobistej opinii Filareta, ekumeniści byli pozbawieni Łaski, jednak nie było to oficjalne stanowisko, ze względu na sprzeciw arcybiskupa genewskiego Antoniego (Bartoszewicza). Jednak Filaretowi udało się umocnić swoją pozycję przez zerwanie jedności z Cerkwiami ekumenicznymi, wejście w pełną komunie z PPCh Grecji i ogłaszając anatemę przeciwko ekumenizmowi w 1983 roku. Tak więc RPCZ i PPCh Grecji miały ten sam stosunek do nowostylników i ekumenistów.

1966 rok – Do Pana odchodzi święty Jan Maksymowicz – jeden z filarów RPCZ oraz jeden z największych cudotwórców XX wieku. Wiele lat później uznano, że jego ciało nie uległo rozkładowi.

 

1969 rok–Synod RPCZ przywraca hierarchię PPCh Grecji oficjalnie uznając chirotonię biskupa Akakiosa (Papasa) i innych greckich starostylnych hierarchów, zwolenników arcybiskupa Chryzostoma (Kawuridisa). (…) Zbliżenie RPCZ z greckimi starostylnikami było równoległe z zaostrzeniem stosunków z „oficjalnymi cerkwiami”. (…) Im więcej czasu mijało, stawało się jasne, że prawosławni nie mogą mieć żadnej jedności z żadną z Cerkwi należących do „światowego prawosławia”, a tym bardziej nie powinni do nich uczęszczać. We wczesnych latach osiemdziesiątych „oficjalne cerkwie” przeszły z ekumenizmu między-chrześcijańskiego do między-religijnego.

1982 rok – W przeciwieństwie do apostatów z „oficjalnych cerkwi prawosławnych” metropolita Filaret chciał wzmocnić ruchy prawosławnych chrześcijan na całym świecie. Po śmierci katakumbowego arcybiskupa Antoniego (Gołyńskiego) święty Filaret przyjął pod swoją opiekę czternastu mnichów-kapłanów z Cerkwi Katakumbowej, którzy pozostali bez arcypasterza. Z inicjatywy św. Filareta w 1982 r. przywrócono na terenie ZSRR hierarchię Cerkwi Katakumbowej.

1983 rok – Odbyło się Zgromadzenie Ogólne Światowej Rady Kościołów w Vancouver. Uczestniczyli tam przedstawiciele wszystkich religii, a posiedzenie rozpoczęło się od pogańskich obrzędów lokalnych Indian. Prawosławni hierarchowie uczestniczyli tutaj w ceremoniach religijnych wraz z przedstawicielami innych religii. W tym samym roku RPCZ ogłosiła anatemę przeciwko ekumenizmowi.

+++

5. Nierozkładające się ciała – potępienie dla wszystkich nowostylników i ekumenistów.

(…) W dniu 28 października / 10 listopada 1998 roku uznano, że ciało biskupa Filareta nie rozłożyło się. Ten cud objawia, ze to jest święty Boży, a tym samym podważa naukę ekumenistów, nowostylników oraz innych, którzy uważają, że był to „zły biskup”, ekstremista i fanatyk. Słowa św. Teofana Pustelnika (1815 – 1894) odnośnie św. Dymitra Rostowskiego (1651 – 1709) można odnieść także do św. Filareta: „Wywyższając jego relikwie nierozkładaniem się Bóg wydaje się mówić do nich [schizmatyków]: oto patrzcie, on was ganił, a Ja wywyższam go nierozkładającym się ciałem, żeby zobaczyły twoje oczy, że wszystko co mówił było prawdą. Wy, wszyscy prawosławni, często przypominajcie sobie to i utwierdzajcie swoją wiarę, a schizmatycy niech będą przeklęci.”

2014 rok – odnalezienie kolejnych relikwii które nie uległy rozkładowi, tym razem bpa Konstantego (Jessinskiego, +1993 r.) sygnatariusza anatemy potępiającej ekumenizm, oraz będącego w eucharystycznej jedności ze starostylnymi biskupami Grecji, Rumunii i Bułgarii. – red.

+++
6. Cerkiew Prawdziwie Prawosławnych Chrześcijan w Grecji – Prawdziwa Cerkiew Chrystusowa.

Cerkiew Prawdziwych Prawosławnych Chrześcijan w Grecji – Synod arcybiskupa Chryzostoma (obecnie arcybiskup Aten i całej Grecji Kallinik) jest bezpośrednio połączony przez sukcesję apostolską z RPCZ, ponieważ w 1969 roku RPCZ przywróciła jego hierarchię. Ze wszystkich istniejących Synodów w Grecji tylko ten ma prawosławną eklezjologię i prawowitą pozycję kanoniczną. Reszta ma podejrzaną eklezjologię i niekanoniczny status.

Po błogosławionej śmierci świętego Filareta w 1985 roku, proekumeniczni arcybiskupi w RPCZ rozpoczęli dostosowywanie się do ekumenicznego światowego prawosławia i tym samym poddali się własnej anatemie. Pragnąc pozostać wiernymi naukom św. Filareta, wiele dzieci Cerkwi przyłączyło się do PPCh Grecji. W tym samym roku odszedł do Pana święty Glicherie Wyznawca, bojownik o prawdziwą wiarę prawosławną w Rumunii, który był w komunii z Prawdziwie Prawosławnymi Grekami.

+++

7. Obecny Arcypasterz PPCh Grecji – arcybiskup Aten i całej Grecji Kallinik.

Zwierzchnik PPCh Grecji, Jego Eminencja Arcybiskup Kallinik (Sarandopulos) jest historyczną postacią świętej walki greckich starokalendarzowców i jednym z wielkich wyznawców oraz wojowników o czystość wiary. Konieczne jest przypomnienie tego, że arcybiskup Kallinik, razem z ówczesnym metropolitą Kalikstem Korynckim, brał udział w uzupełnienie chirotonii (poprzez „chirotesję”) świętego Glicherie , który odszedł w Panu i został wywyższony nierozkładającym się, pachnącym i czyniącym cuda ciałem-relikwią.

NASZE KOCHANE PRAWOSŁAWIE
„Nigdy nie odwrócimy się od Ciebie, kochane prawosławie!
Nigdy się nie poddam, pobożności Ojców!
W Tobie się rodzimy, w Tobie żyjemy i w Tobie umieramy!
Jeśli czasy tego wymagają, umrzemy tysiąc razy za Ciebie!
Ponieważ nasza prawosławna wiara jest naszym bogactwem, jest chwałą, jest rodziną, jest wywyższeniem.”
Josif Wrijenij (1359-1436), nauczyciel św. Marka z Efezu, obrońca milczących, przeciwnik jakiegokolwiek zbliżenia z Zachodem i oczekiwania od niego pomocy.

tłum.I.M.B.

Print Friendly, PDF & Email

Nicefor.Info